SUMMARY

Isang salot ang tumama kay Thebes. Ang mga mamamayan ay nagtitipon
sa labas ng palasyo ng kanilang hari, Oedipus, na humihiling sa kanya na
gumawa ng aksyon. Tugon ni Oedipus na ipinadala na niya ang kanyang
bayaw na lalaki, si Creon, sa oraksyon sa Delphi upang malaman kung
paano tutulungan ang lungsod. Bumalik si Creon na may isang mensahe
mula sa orakulo: magtatapos ang salot kapag ang pumatay kay Laius, dating
hari ng Thebes, ay nahuli at pinalayas; ang mamamatay-tao ay nasa loob ng
lungsod. Itinanong ni Oedipus si Creon tungkol sa pagpatay kay Laius, na
pinatay ng mga magnanakaw sa kanyang lakad upang kumunsulta sa isang
orakulo. Isa lamang sa kanyang kapwa manlalakbay na nakatakas na buhay.
Nangako si Oedipus na lutasin ang misteryo ng pagkamatay ni Laius, na
nangangako na sumpain at itaboy ang pumatay. Ipinadala ni Oedipus si
Tiresias, ang bulag na propeta, at tinanong siya kung ano ang nalalaman
niya tungkol sa pagpatay. Si Tiresias ay tumugon nang walang katotohanan,
na hinagulgol ang kanyang kakayahang makita ang katotohanan kapag ang
katotohanan ay nagdudulot ng sakit kundi ang sakit. Sa una ay tumanggi
siyang sabihin kay Oedipus ang alam niya. Sinusumpa at ininsulto ni
Oedipus ang matanda, patungo hanggang sa akusahan siya sa pagpatay.
Ang mga pangungutya na ito ay nag-uudyok kay Tiresias na ibunyag na si
Oedipus mismo ang pumatay. Si Oedipus ay likas na tumanggi na
paniwalaan ang akusasyon ni Tiresias. Inakusahan niya sina Creon at
Tiresias na makipagsabwatan laban sa kanyang buhay, at sisingilin si
Tiresias na may pagkabaliw. Tinanong niya kung bakit walang ginawa si
Tiresias nang maghirap si Thebes sa ilalim ng isang salot na dati. Sa oras
na iyon, isang Sphinx ang ginawang bihag sa lungsod at tumanggi na umalis
hanggang may sumagot sa kanyang bugtong. Oedipus brags na siya lamang
ang nagawang malutas ang puzzle. Ipinagtanggol ni Tiresias ang kanyang
mga kasanayan bilang isang propeta, na sinabi na ang mga magulang ni
Oedipus ay natagpuan siyang mapagkakatiwalaan. Sa pagbanggit nito ng
kanyang mga magulang, si Oedipus, na lumaki sa malayong lungsod ng
Corinto, ay nagtanong kung paano nalaman ni Tiresias ang kanyang mga
magulang. Ngunit ang sagot ni Tiresias ay hindi kapani-paniwala.
Pagkatapos, bago umalis sa entablado, inilabas ni Tiresias ang isang huling
bugtong, na nagsasabing ang mamamatay-tao ni Laius ay magiging
parehong ama at kapatid sa kanyang sariling mga anak, at ang anak ng
kanyang sariling asawa.
Matapos umalis ang Tiresias, binantaan ni Oedipus si Creon ng kamatayan o
pagkatapon dahil sa pakikipagsabayan sa propeta. Ang asawa ni Oedipus na si
Jocasta (pati na balo ni King Laius), ay pumapasok at nagtanong kung bakit ang
mga lalaki ay sumigaw sa isa't isa. Ipinaliwanag ni Oedipus kay Jocasta na
sinumbong siya ng propeta sa pagpatay kay Laius, at sumagot si Jocasta na ang
lahat ng mga hula ay hindi totoo. Bilang patunay, naitala niya na ang Talumpati
ng Delphic ay sinabi minsan kay Laius na siya ay papatayin ng kanyang anak,
kapag sa katunayan ang kanyang anak ay pinalayas sa Thebes bilang isang
sanggol, at si Laius ay pinatay ng isang banda ng mga magnanakaw. Gayunman,
ang kanyang paglalarawan sa pagpatay kay Laius, ay tila pamilyar sa Oedipus,
at nagtatanong siya ng karagdagang mga katanungan. Sinabi sa kanya ni Jocasta
na si Laius ay pinatay sa isang three-way crossroads, bago pa dumating si
Oedipus sa Thebes. Si Oedipus, natigilan, ay nagsabi sa kanyang asawa na
maaaring siya ang pumatay kay Laius. Sinabi niya kay Jocasta na, noong
nakaraan, nang siya ang prinsipe sa Corinto, narinig niya ang isang taong
nabanggit sa isang piging na hindi siya tunay na anak ng hari at reyna. Kaya't
naglakbay siya patungo sa orakulo ni Delphi, na hindi sumagot sa kanya ngunit
sinabi sa kanya na papatayin niya ang kanyang ama at matulog kasama ang
kanyang ina. Naririnig ito, tumakas si Oedipus sa kanyang tahanan, hindi na
bumalik. Noon, sa paglalakbay na dadalhin siya sa Thebes, na si Oedipus ay
hinarap at panggulo ng isang pangkat ng mga manlalakbay, na pinatay niya sa
pagtatanggol sa sarili. Ang skirmish na ito ay naganap sa mismong sangang
daan kung saan pinatay si Laius.

Ipinadala ni Oedipus ang taong nakaligtas sa pag-atake, isang pastol, sa pag-

asang hindi siya makikilala bilang mamamatay-tao. Sa labas ng palasyo, isang
messenger ang lumapit kay Jocasta at sinabi sa kanya na siya ay nagmula sa
Corinto upang ipaalam kay Oedipus na patay na ang kanyang amang si Polybus,
at hiniling ng Corinto na si Oedipus ay pumaroon at mamuno doon sa kanyang
lugar. Nagagalak si Jocasta, kumbinsido na ang pagkamatay ni Polybus mula sa
likas na kadahilanan ay sumang-ayon sa hula na papatayin ni Oedipus ang
kanyang ama. Sa mga panawag ni Jocasta, lumabas si Oedipus, naririnig ang
balita, at nagagalak sa kanya. Mas naramdaman niya ngayon ang higit na hilig
na sumang-ayon sa reyna sa pagturing ng mga hula na walang halaga at
pagtingin sa pagkakataon bilang prinsipyo na namamahala sa mundo. Ngunit
habang natagpuan ni Oedipus ang labis na kaaliwan sa katotohanan na ang
isang kalahati ng hula ay hindi naaprubahan, natatakot pa rin siya sa iba pang
kalahati — ang kalahati na nagsasabing siya ay matulog kasama ang kanyang
ina.
Ang mensahe ng messenger na si Oedipus ay hindi dapat mag-alala, dahil ang
Polybus at ang kanyang asawang si Merope, ay hindi mga biyolohikal na
magulang ni Oedipus. Ang messenger, isang pastol sa pamamagitan ng
propesyon, alam mismo na si Oedipus ay napunta sa Corinto bilang isang ulila.
Isang araw na ang nakakaraan, inaalagaan niya ang kanyang mga tupa nang
lumapit sa kanya ang ibang pastol na nagdadala ng isang sanggol, ang mga
bukung-bukong ito ay magkasama. Dinala ng messenger ang sanggol sa
maharlikang pamilya ng Corinto, at pinalaki nila siya bilang kanilang sarili. Ang
sanggol na iyon ay si Oedipus. Tinanong ni Oedipus kung sino ang ibang pastol,
at ang messenger ay sumagot na siya ay isang lingkod ni Laius.

Hiniling ni Oedipus na ilabas ang pastol na ito upang magpatotoo, ngunit si

Jocasta, na nagsisimulang maghinala ng katotohanan, ay humiling sa kanyang
asawa na huwag maghanap ng karagdagang impormasyon. Tumatakbo siya
pabalik sa palasyo. Pumasok ang pastol. Ininterbyu siya ni Oedipus, nagtanong
kung sino ang nagbigay sa kanya ng sanggol. Tumanggi ang pastol na ibunyag
ang anumang bagay, at binantaan siya ng Oedipus na pahirapan. Sa wakas,
sinasagot niya na ang bata ay nagmula sa bahay ni Laius. Nagtanong pa,
sinasagot niya na ang sanggol ay sa katunayan anak mismo ni Laius, at na si
Jocasta ang nagbigay sa kanya ng sanggol, inutusan siyang patayin ito, dahil ito
ay hinuhulaan na papatayin ng bata ang kanyang mga magulang. Ngunit naaawa
ang pastol sa bata, at nagpasya na ang hula ay maiiwasan din kung ang bata ay
lalaki sa isang dayuhang lungsod, malayo sa kanyang tunay na magulang. Kaya
ipinadala ng pastol ang batang lalaki sa pastol sa Corinto.

Napagtanto kung sino siya at sino ang kanyang mga magulang, sumigaw si
Oedipus na nakikita niya ang katotohanan at tumakas pabalik sa palasyo. Ang
pastol at ang messenger ay dahan-dahang lumabas sa entablado. Pumasok ang
isang pangalawang messenger at inilarawan ang mga eksena ng pagdurusa.
Ibinitin ni Jocasta ang kanyang sarili, at si Oedipus, na natagpuang namatay, ay
hinila ang mga pin mula sa kanyang balabal at sinaksak ang sariling mga mata.
Ang Oedipus ngayon ay lumitaw mula sa palasyo, dumudugo at
nagmamakaawa na maitapon. Hiniling niya kay Creon na palayain siya mula sa
Thebes at pangalagaan ang kanyang mga anak na babae na sina Antigone at
Ismene. Ang Creon, mapag-imbot ng maharlikang kapangyarihan, lahat ay
napakasaya ding magpilit.