சித்தர்கள் பற் றிய வாழ் க்கக வரலாறு

சித்தர்கள் பற் றிய வாழ் க்கக வரலாறு..

சித்தரின் பெயர் பிறந்த மாதம் நட்சத்திரம் வாழ் நாள சமாதியடடந்த

இடம்
ெதஞ் சலி ெங் குனி மூலம் 5 யுகம் 7நாட்கள் இராமமசுவரம் .
அகத்தியர் மார்கழி ஆயில் யம் 4 யுகம் 48 நாட்கள் திருவனந்தபுரம் .
கமலமுனி டவகாசி பூசம் 4000 வருடம் 48 நாட்கள திருவாரூர்.
திருமூலர் புரட்டாதி அவிட்டம் 3000 வருடம் 13 நாட்கள் சிதம் ெரம் .
குதம் டெயார் ஆடி விசாகம் 1800 வருடம் 16 நாட்கள் மாயவரம் .
மகாரக்கர் கார்த்திடக ஆயில் யம் 880 வருடம் 11 நாட்கள் மெரூர்.
தன்வந்திரி ஐெ்ெசி புனர்பூசம் 800 வருடம் 32 நாட்கள் டவத்தீச்வரன்
மகாவில் .
சுந்தரானந்தர் ஆவணி மரவதி 800 வருடம் 28 நாட்கள் மதுடர.
பகாங் கணர் சித்திடர உத்திராடம் 800 வருடம் 16 நாட்கள் திருெ்ெதி.
சட்டமுனி ஆவணி மிருகசீரிடம் 800 வருடம் 14 நாட்கள் திருவரங் கம் .
வான்மீகர் புரட்டாதி அனுசம் 700 வருடம் 32 நாட்கள் எட்டுக்குடி.
ராமமதவர் மாசி பூரம் 700 வருடம் 06 நாட்கள் அழகர்மடல.
இடடக்காடர் புரட்டாதி திருவாதிடர 600 வருடம் 18 நாட்கள்
திருவண்ணாமடல.
மச்சமுனி ஆடி மராகிணி 300 வருடம் 62 நாட்கள் திருெ்ெரங் குன்றம் .
கருவூரார் சித்திடர அஸ்தம் 300 வருடம் 42 நாட்கள் கருவூர், தஞ் டச.
மொகர் டவகாசி ெரணி 300 வருடம் 18 நாட்கள் ெழனி.
ொம் ொட்டி கார்த்திடக மிருகசீரிடம் 123 வருடம் 14 நாட்கள்
சங் கரன்மகாவில் .
சிவவாக்கியர் --- --- --- கும் ெமகாணம்

சிவவாக்கியர்

சிவவாக்கியர் என்ெவர் ஒரு சித்தர். ெதிபனண் சித்தர்களில் ஒருவராக

இவர் எண்ணெ்ெடுகிறார். அவர் எந்நாட்டடச் மசர்ந்தவர் என்ெதற் கு
ஆதாரங் கள் அறியக் கிடடக்கவில் டல. அவர் தமிழ் நாட்டடச் மசர்ந்தவர்
என்னும் கருத்து ெரவலாக உள் ளது. சித்தர் ொடல் கள் திரட்டில்
இவருடடய ொடல் கமள மிக அதிகம் என்மொரும் உண்டு. இவடரெ்
ெற் றிய குறிெ்புகள் அபிதான சிந்தாமணியிலும் தி.வி. சாம் ெசிவம்
பிள் டள அவர்கள் எழுதிய தமிழ் -ஆங் கில மருத்துவ அகராதியிலும்
உள் ளன. ஆனால் இடவ இரண்டும் முற் றிலும் மவறுெடுகின்றன
என்ெதாலும் இக்கடதகளுக்குத் தக்க ஆதாரங் கள் ஏதும் இல் டல
என்ெதாலும் , இவர் இயற் றிய ொடல் கடள மட்டும் மொற் றுகின்றனர்.

அவர் வாழ் ந்த காலமும் பதளிவாய் த் பதரியவில் டல. அவரது காலம் ,

கி.பி.9ஆம் நூற் றாண்டாக இருக்கலாம் எனவும் , அவரின் பசய் யுள் நடட
ெலவிடங் களில் திருமூலடர ஒத்துள் ளது எனவும் திரு.டி.எஸ்.கந்தசாமி
முதலியார் கூறியுள் ளார். இல் டலயில் டல அவர், கி.பி.10ஆம்
நூற் றாண்டில் வாழ் ந்தவர். அவரின் பசய் யுள் நடட ெலவிடங் களில்
திருமழிடச ஆழ் வாடர ஒத்துள் ளதுந ஆகமவ, அவரும் திருமழிடச
ஆழ் வாரும் ஒன்மற என விவாதிெ்ெவரும் உண்டு. அவர் காலம் என்ன?
அவர் சமயம் என்ன? இவ் வினாக்களுக்கு விடட மதடுவது காலவிரயம் .

சமணம் , பெௌத்தம் , டசவம் , மாலியம் (டவணவம் ) ஆகிய சமயங் கடள

ஆழ அகழ் ந்தறிந்து தம் ொக்களில் பிழிந்து தந்துள் ளார். இவருடடய
ொக்களில் ஒரு வித துள் ளல் ஓடசயும் , ஞானக் கருத்துக்களும் ,
மகள் விகளும் (வினாக்களும் ) இருெ்ெது சிறெ்பு. எடுத்துக்காட்டாக,
புறவழிொடாக கடவுள் வழிொடு பசய் ெவர்கடளெ் ொர்த்து
அடுக்கடுக்காய் வினாக்கள் பதாடுக்கின்றார்.

ஒருநாள் சிவவாக்கியடர சில சிவ ெக்தர்கள் சந்தித்தனர். “சுவாமி

எங் களது ொவங் கடள மொக்கிக் பகாள் ள சித்தர்கடள தரிசனம் பசய் ய
மவண்டும் , பகாஞ் சம் ஏற் ொடு பசய் யுங் கள் ” என்று மவண்டினர்.
சிவவாக்கியர் சற் று மயாசித்தார். “அவர்கடள ஏன் மதடுகிறீர்கள் ?” என்று
மகட்டார். அதற் கு அவர்கள் “சித்தர்கள் பசய் யும் சித்து விடளயாட்டுகள்
மூலம் தங் கம் பசய் து அதனால் உலகில் உள் ள வறுடமடய ஒழிக்க
மொகிமறாம் ” என்றனர். அதற் கு சிவவாக்கியர் கடகடபவன சிரித்து
“அன்ெர்கமள! உங் களின் பொருளாடசடய ஒழியுங் கள் சித்தத்டத
சிவனிடம் டவயுங் கள் . பிறகு நீ ங் கமள தங் கமாக ஆவீர்கள் . இதுதான்
எல் மலாரும் தங் கத்டத அடடய எளிய வழி” என்று உெமதசித்து
அவர்கடள அனுெ்பி டவத்தார். தங் கள் தவற் டற உணர்ந்த அன்ெர்கள்
உண்டமடய உணர்ந்து பசன்றார்கள் .

சிவவாக்கியர் தியானத்தில் ஆழ் ந்தார். இடறவா மக்களுக்கு

தூய் டமயான எண்ணம் உருவாவதற் கு நீ தான் கருடண புரிய மவண்டும்
என்று மவண்டினார். இவர் தன் அனுெவங் கடள ொடல் களாக எழுதினார்.
இவரால் இயற் றெ் ெட்ட ொடல் ‘சிவவாகியம் ’ என்று அடழக்கெ்ெடுகிறது.
இவருடடய ொடல் களில் சிவ என்னும் பசால் லும் அதிகமாக உள் ளது.
மகாயிலாவ மததடா குளங் களாவ மததடா
மகாயிலும் குளங் களும் கும் பிடும் குலாமமர
மகாயிலும் மனத்துமள குளங் களு மனத்துமள
ஆவது மழிவது மில் டலயில் டல யில் டலமய.

பூடசபூடச பயன்றுநீ ர் பூடசபசய் யும் மெடதகாள்

பூடசயுன்ன தன்னிமல பூடசபகாண்ட பதவ் விடம்
ஆதிபூடச பகாண்டமதா வனாதிபூடச பகாண்டமதா
ஏதுபூடச பகாண்டமதா வின்னபதன் றியம் புமம!

உடம் பு உயிர் எடுத்த்மதா? உயிர் உடம் பு எடுத்த்மதா?

உடம் பு உயிர் எடுத்த மொது உருவம் ஏது?
உருத் தரிெ்ெதற் கு முன் உடல் கலந்தது
் எங் ஙமன?
கருத் தரிெ்ெதற் கு முன் காரணங் கள் எங் ஙமன?

ஆத்துமா வனாதிமயா வாத்துமா வனாதிமயா

பூத்திருந்த ஐம் பொறி புலன்களு மனாதிமயா

தாக்கமிக்க நூல் களுஞ் சதாசிவ மனாதிமயா

வீக்கவந்த மயாகிகாள் விரித்துடரக்க மவணுமம.

அக்கரம் அனாதிமயா? ஆத்தும் ம் அனாதிமயா?

புக்கிருந்த பூதமும் புலங் களும் அனாதிமயா?

உயிரிருந்
் த பதவ் விடம் உடம் பெடுெ்ெ தின்முனம்
உயிர தாவ மததடா உடம் ெ தாவ மததடா
உயிடரயும் உடம் டெயும் ஒன்று விெ் ெ மததடா
உயிரினால் உடம் பெடுத்த உண்டம ஞானி பசால் லடா?

அரியும் சிவனும் ஒன்னுந அறியாதவன் வாயில் மண்ணு. எனும்

மூதுடரடய உறுதிெ்ெடுத்தும் இவர் உடலில் ஓடும் சீவமன சிவன் என
நிடல நாட்டுகிறார். அவர்தம் ொக்களில் ெகுத்தறிவுக் கருத்துக்களுக்குெ்
ெஞ் சம் ஏதுமில் டல. இடறவன் பெயரால் நடக்கும் அட்டூழியங் கள் ,
சாதிசமயச் சீர்மகடுகள் , இடறவனுக்கு உருவம் கற் பித்தல் , மறு பிறவி
உண்டு என்ற நம் பிக்டக, சித்தன் எனக் கூறி மாயா வித்டதகள் புரிந்து
மக்கடள மடடயர்களாக்குெவர்கள் , பொய் க் குருமார்கள்
ஆகியனவற் டறக் கடுடமயாகச் சாடியுள் ளார்.
திருமூலர்

அஷ்ட்டமா சித்திகள் அடனத்தும் டகவரெ்பெற் றவர். இவர்

அகத்தியரிடம் பகாண்ட அன்ொல் அவருடன் சிலகாலம் தங் குவதற் கு
எண்ணி, தான் வாழ் ந்த திருக்டகடலயிலிருந்து புறெ்ெட்டு பொதிடக
மடலடய அடடயும் பொருட்டு பதன் திடச மநாக்கிச் பசன்றார்.

பசல் லும் வழியில் திக்மகதாரம் , ெசுெதி, மநொளம் , அவிமுத்தம் (காசி)

விந்தமடல, திருெ் ெருெ்ெதம் , திருக்காளத்தி, த்ருவாலங் காடு, காஞ் சி
ஆகிய திருத்தலங் கடளத் தரிசித்து ஆங் காங் மக இருந்த
சிவமயாகிகடளக் கண்டு அளவளாவி மகிழ் ந்தார்.

பிறகு தில் டலயில் இடறவன் அற் புதத் திருக்கூத்தாடியருளும்

திருநடனம் கண்டு மகிழ் ந்த சிவமயாகியார், திருவாவடுதுடற
இடறவடன வழிெட்டுச் பசல் லும் மொது காவிரிக் கடரயிலுள் ள
பொழிவினிடத்மத ெசுக் கூட்டங் கள் கதறி அழுவதடனக் கண்டார்.

அந்தணர்கள் வாழும் சாத்தனூரிமல ஆநிடர மமய் க்கும் ஆயனாகிய

மூலன் என்ெவன் அங் கு தனிமய வந்து ெசுக்கடள மமய் ெ்ெவன். அவன்
தன் விதி முடிந்த காரணத்தால் உயிர் நீ ங் கி இறந்து கிடந்தான். மூலன்
இறந்தடதக் கண்ட ெசுக்கள் அவனது உடம் பிடனச் சுற் றிச் சுற் றி வந்து
வருந்தி கண்ணீர ் விட்டன.

ெசுக்களின் துயர்கண்ட சிவமயாகியார்க்கு அவற் றின் துன்ெம் துடடக்க

எண்ணம் உண்டாயிற் று. எனமவ தம் முடடய உடடல மடறவான
இடத்தில் கிடத்திவிட்டு, கூடு விட்டு கூடு ொய் தல் (ெரகாயெ் பிரமவசம் )
என்னும் ெவன வழியினாமல தமது உயிடர அந்த இடடயனது
உடம் பினுள் புகுமாறு பசலுத்தித் திருமூலராய் எழுந்தார்.

மூலன் எழுந்தடதக் கண்ட ெசுக்கள் மகிழ் ந்து அன்பினால் அவரது

உடலிடன நக்கி, மமாந்து, களிெ்மொடு
துள் ளிக் குதித்தன. திருமூலர் மனம் மகிழ் ந்து ெசுக்கடள நன்றாக
மமய் த்தருளினார். வயிரார மமய் ந்த அெ்ெசுக்கள் காவிரியாற் றின்
துடறயிமல இறங் கி தண்ணீர ் ெருகி கடரமயறி சாத்தனூடர மநாக்கி
நடந்தன. அவற் டறத் பதாடர்ந்து பசன்ற சிவமயாகியார் ெசுக்கள் தத்தம்
வீடுகளுக்குச் பசன்றடதக் கண்டார். அமத சமயம் வீட்டிலிருந்து
பவளிமய வந்த மூலனின் மடனவி, மூலன் வடிவிலிருந்த சிவமயாகியடர
வீட்டிற் கு அடழத்தாள் . திருமூலமரா தான் அவளுடடய கணவன் அல் லன்
என்றும் , அவன் இறந்துவிட்டான் என்றும் கூறினார். அவள் அவ் வூர்ெ்
பெரியவர்களிடம் முடறயிடவும் , மூலர் தான் ஏற் றிருந்த உடலிலிருந்து
விலகி தன் ஒரு சிவமயாகியார் என்ெடத நிருபித்தார். மறுெடியும்
மூலனின் உடம் பில் புகுந்தார். இடதக்கண்ட சான்மறார்கள் மூலனின்
மடனவிடயத் மதற் றி ஆறுதல் கூறிவிட்டு பசன்றனர்.

சிவமயாகியர் தன் உடடலத் மதடிச் பசன்று அது கிடடக்காததால்

மூலனின் உடலிமலமய தங் கி திருவாவடுதுடறத் திருக்மகாவிடல
அடடந்தார். மயாகத்தில் வீற் ற்ருந்து, நன்பனறிகடள விளக்கும்
‘திருமந்திரம் ’ எனும் நூடல ஓராண்டுக்கு ஒரு ொடலாக மூவாயிரம்
ொடல் கடளெ் ொடியருளினார். இவரது வரலாற் டற மசக்கிழாரடிகள்
பெரியபுராணத்தில் விரிவாகக் கூறியுள் ளார்.

மொகர்

மொகர் திருமூலர் காலத்திடனச் மசர்ந்தவபரன்றும் ெழனி மடலயில்

வசித்து ெழனி தண்டொணி சிடலடய நவொஷானக் கட்டில்
தயாரித்தார் என்றும் அவருடடய வரலாறு மெசெ்ெடுகிறது. மொக
முனிவர் தமிழில் ஏராளமான நூல் கடள இயற் றியிருந்த மொதும்
அவற் டறவிட அதிகமாக சீன பமாழியில் எழுதியுள் ளார்.

மொக சித்தருக்கு 63 சீடர்கள் இருந்தனர். இறந்தவர்கடளெ் பிடழக்க

டவக்கும் சஞ் சீவினி மந்திர சக்திடயெ் பெற மமருமடலயின்
அருகிலிருக்கும் நவநாத சித்தர்கள் சமாதிடய அடடந்தார். ஒன்ெது
சித்தர்களும் மொகருக்கு தரிசனம் தந்தனர். மொகரும் இறந்தவர்கடளெ்
பிடழக்க டவக்கும் சஞ் சீவினி மந்திரவித்டதடயக் கற் றுத் தருமாறு
மகட்டார்.

“தகுதியுள் ளவர்களுக்கு காயகல் ெ முடறடயச் பசால் லிக்பகாடு.

அவர்கடள நீ ண்ட காலம் வாழடவ. மரணமடடந்தவர்களுக்காக
மனடதக் குழெ்பிக் பகாள் ளாமத” என்று அறிவுடர கூறினர்.
அதுவடரயில் மொகர் அறிந்திராத காய கல் ெ முடறகடளயும் கற் றுக்
பகாடுத்து மடறந்தனர்.

மொகர் தன் கால் மொன மொக்கில் நடந்து பகாண்டிருந்தார். பகாஞ் ச

தூரத்தில் ஒரு புற் றிலிருந்து ஒளிக் கற் டற ஒன்று புலெ்ெட்டது. அந்த
ஒளிடய பதாடர்ந்து புற் றின் முன் மொய் நின்றார். யாமரா ஒரு சித்தர்
இந்தெ் புற் றின் உள் மள தம் பசய் து பகாண்டிருக்கிறார் என்ெடத
உணர்ந்த மொகர், அந்தெ் புற் டற வலம் வந்து அதன் அருகிமலமய
ஆசனம் மொட்டு அமர்ந்து கண்கடள மூடித் தியானத்தில் ஆழ் ந்தார்.
நீ ண்ட மநரம் ஆனது, மொகரின் தியானத்தால் புற் றில் இருந்த சித்தரின்
தியானம் கடலந்தது. உடமன அவர் புற் டற உடடத்துக் பகாண்டு
பவளியில் வந்தார்.

மொகர், “தங் கடள தரிசித்ததில் வாழ் வின் பெரும் ெயடன அடடந்மதன்”

என்று கூறினார். சித்தர் அங் கிருந்த மரங் களில் ஒன்டறக் காட்டி “மொகா!
அந்த மரத்தின் ெழங் களில் ஒன்டறச் சாெ்பிட்டால் மொதும் ஆயுள்
முழுவதும் ெசிக்காது, முடி நடரக்காது, ொர்டவ மங் காது, இவ் வளவு ஏன்?
எல் மலாருக்கும் அச்சம் தரும் முதுடம என்ெதும் வரமவ வராது. தவம்
பசய் ெவர்க்கு ஏற் ற துடண பசய் யும் ” என்றார். மொகர் அந்தெ் ெழத்டதச்
சாெ்பிட்டார். ெழத்தின் சுடவயில் தன்டனயும் மறந்தார்.

சித்தர் புலித்மதால் ஆசனம் ஒன்டறக் பகாடுத்து, “இது உனக்கு தவம்

பசய் ய உதவும் ” என்றார். அந்த சமயத்தில் ெதுடம ஒன்று அவர் எதிரில்
மதான்றமவ “மொகா! இனி உனக்கு மதடவயானடவகடள இந்த ெதுடம
பசால் லும் !” என்று பசால் லிவிட்டு மறுெடியும் தியானத்தில் மூழ் கி
விட்டார். ெதுடம மூலிடக ரகசியங் கள் , மொகருக்கு உயிரின் மதாற் றம் ,
அது உடல் எடுக்கும் விதம் , அந்த உடலில் அது ெடும் துன்ெம் ஆகிய
நிடலகடளத் பதளிவாக உணர்த்தியது. அடதக் மகட்டு ஆச்சரியத்தில்
இருக்கும் மொது ெதுடம வந்தது மொலமவ மடறந்தும் விட்டது.

பொதிடக மடலச்சாரலில் மொகர் தங் கியிருந்த மொது ஒரு நாள் இரவு

உணவு சடமத்து உண்ட பின் நீ ர் மவட்டகயால் அருகிலிருந்த
சிற் றூருக்குச் பசன்றார். ஒரு வீட்டுத் திண்டணயில் கும் ெலாக
அந்தணர்கள் அமர்ந்து மவதம் ஓதிக் பகாண்டிருந்தனர். மொகர்
அவர்களிடம் தாகத்திற் கு தண்ணீர ் மகட்டார்.

“யார் நீ ! அெ்ொமல மொ! அருகில் வந்தாமல நாற் றமடிக்கிறது” என்று

எரிந்து விழுந்தனர். மொகர் அவர்களின் அறியாடமடயக் கண்டு
அவர்களுக்கு ொடம் புகட்ட நிடனத்து அந்த வழியாக வந்த பூடன
ஒன்றின் காதில் மொகர் மவதத்டத ஓதிவிட்டார். பூடன நன்றாக
உட்கார்ந்து பகாண்டு உரத்த குரலில் மவதத்டத ஓதத் பதாட்ங்கியது.

அந்தணர்கள் தாங் கள் அறியாமல் பசய் த அவமதிெ்டெ

பொறுத்தருளும் ெடி மவண்டினர். “ஐயமன எங் கள் வறுடம அகல தாங் கள்
வழி பசய் ய மவண்டும் ” என்றும் மவண்டிக் பகாண்டனர்.
மொகர் அவர்களுடடய வீடுகளில் இருந்த உமலாகங் களால் ஆன
பொருட்கடள எல் லாம் தன்னிடம் இருந்த ஆதி ரசத்தால் பொன்னாக
மாற் றி அவர்கடள மகிழ் வித்தார்.

மொகர் தவம் பசய் து முடித்த இரச மணிக் குளிடககளின் ஆற் றல் கண்டு
மிகவும் வியெ்ெடடந்தார். அமத மொல குளிடககடளச் பசய் து மற் ற
சித்தர்களுக்கும் அளிக்க மவண்டுபமன்று ஆவல் பகாண்டார்.

அதற் காக மராமாபுரி பசன்று மிகத் தூய் டமயான ஆதி ரசம் பகாண்டு
வர மவண்டுபமன்று நிடனத்தார். உடமன குளிடககளில் ஒன்டற வாயில்
மொட்டுக் பகாண்டு மராமாபுரியில் மதாண்றி அங் கு இருந்த இரசக்
கிணற் டறத் மதடிெ் பிடித்தார். இரசத்டத சுடரக் குடுடவயில் நிரெ்பிக்
பகாண்டு விண்ணில் தாவினார்.

அதன்பிறகு ஆதிரசத்துடன் விண்மார்க்கமாக பொதிடக மடலக்கு வந்து

மசர்ந்தார்.

தஞ் டசயில் பிரகதீசுவரர் ஆலய லிங் கெ் பிரதிஷ்டடக்காக காக்டகயின்

கழுத்தில் ஓடல ஒன்டற கருவூராருக்கு அனுெ்பினார். கருவூரானும் அதன்
ெடிமய பசய் து லிங் கெ் பிரதிட்டட பசய் து முடித்தார்.

மொகர், தட்சிணா மூர்த்தி உடமக்கு அருளிச் பசய் த ஞான விளக்கம் ஏழு

சட்சத்டதயும் ஏழு காண்டமாக்கி தமது மாணவர்களுக்கு உெமதசித்தார்.
மற் ற சித்தர்கள் , “இடறவன் உெமதசித்தடத பவளியில் பசால் வது
குற் றம் ” என்று கூறி இத்தடகய பசயடல அவர் உடமன நிறுத்தியாக
மவண்டும் ” என்று தட்சிணாமூர்த்தியிடம் முடறயிட்டனர்.

தட்சிணாமூர்த்தி மொகடர அடழத்து விசாரிக்க ஆரம் பித்தார். “மொகமர!

நீ ர் பூடனக்கு நான்கு மவதங் கடளயும் உெமதசித்து ஓதச் பசய் தீர்,
சிங் கத்திற் கு ஞானம் பகாடுது அரசனாக்கினீர,் மமருமடலக்குச் பசன்று
தாதுக்கடளக் பகாண்டு வந்தீர், மராமபுரி பசன்று ஆதிரசம் பகாண்டு
வந்தீர், இடதபயல் லாம் விட நாம் உமாமதவிக்கு கூறிய தீட்டச விதி,
மயாக மார்க்கம் எல் லாவற் டறயும் ஏழு காண்டமாக
உருவாக்கியுள் ளீராமம! நீ ர் பசய் த நூடலச் பசால் வீராக” எனக் மகட்டு
மொகரின் நூலாழத்திடனயும் பொருட்சிறெ்டெயும் உணர்ந்து மகிழ் ந்து
வாழ் த்தினார்.

மொகர் ெழனி மடலயில் கடும் தவத்தில் ஈடுெடத்துவங் கினார்.

அவருடடய தவத்தின் ெயனாக முருகெ் பெருமான் அவர்முன்
காட்சியளித்தார். அெ்பொழுது மொகரிடம் , முருகெ்பெருமான் ெழனி
மடலயில் தன்டன மூலவராக வடிவடமத்து விக்கிரகமாகச் பசய் து
அடத எெ்ெடி பிரதிஷ்டட பசய் ய மவண்டும் என்ெடதயும் கூறி
காரியசித்தி உொயத்டதயும் பசால் லி மடறந்தார்.

மொகர் கனவில் முருகெ்பெருமான் பசான்னெடிமய நவொஷாணம்

என்னும் ஒன்ெது விதமான கூட்டுெ்பொருட்கடளக் பகாண்டு ெழனி
ஆண்டவர் தண்டாயுதொணி சிடலடயச் பசய் து முடித்து அவர் பசான்ன
வண்ணமம பிரதிஷ்டட பசய் தார். ெழனிமடல இடறவன்
திருமமனிடயத் தழுவி ஊறி வந்த ெஞ் சாமிர்தத்டதமய உணவாகக்
பகாண்டார். ஒன்ெது விதமான விஷங் கடள (நவ ொஷாணங் கள் )
முயன்று கூட்டி உருவாக்கிய திருமமனியில் ஊறிய விபூதியும் ,
ெஞ் சாமிர்தமும் மொகருக்கு உள் பளாளிடயெ் பெருக்கியது.

இமத மாதிரியான நவொஷாண மூர்த்தியான திருச்பசங் மகாடு அர்த்த

நாரீஸ்வரடன உருவாக்கியவரும் மொகமர என்றும் கூறுவதுண்டு.

ெழனியில் சிலகாலம் வாழ் ந்த மொகர் அங் மகமய சமாதியடடந்தார்.

அவரது சமாதி ெழனி ஆண்டவர் ஆலயத்தின் உட்பிரகாரத்தின்
பதன்மமற் கு மூடலயில் உள் ளது.

கருவூரார்

மசாழ நாட்டின் கருவூரில் பிறந்த கருவூர்ச்சித்தர், துள் ளி விடளயாடும்

ெருவத்திமலமய ஆர்வத்துடன் ஞான நூல் கடளக் கற் றார்.

கருவூராரின் பெற் மறார் ஊர் ஊராகச் பசன்று, ஆங் காங் குள் ள

மகாவில் களில் விக்ரகங் கள் பசய் து பகாண்டு வாழ் ந்தார்கள் .

ஒரு சமயம் மொகர் திருவாவடுதுடறக்கு வந்தார். அடதயறிந்த கருவூரார்

அவடரச் பசன்று வணங் கி தம் டம அவருடடய சீடராக ஏற் றுக்
பகாள் ளுமாறு மவண்டினார்.

“கருவூராமர! உன் குல பதய் வம் அம் ொள் , தினந்மதாறும் அவடள

வழிெடு, அவள் உனக்கு வழிகாட்டுவாள் ” என்று கூறி வழிொட்டு
பநறிகடள கருவூராருக்கு உெமதசித்தார். மொகர் உெமதசெ்ெடி,
கருவூரார், உள் ளம் உருகி அம் மடன வழிெட ஆரம் பித்தார். மொகரின்
வாக்கு ெலித்தது. கருவூரார் சித்துக்கள் புரியும் ஞானவானாக உயர்ந்தார்.

கருவூரார், சிவாலயங் களில் தங் கத்தால் சிவலிங் கங் கடள உண்டாக்கி

டவத்தார். சித்தரின் இரசவாத வித்டதயின் மூலம் உருவான
அச்சிவலிங் கங் கள் ஒருமுடற ொர்த்தால் பசம் பு மொலவும் , மற் பறாரு
முடறெ் ொர்த்தால் பொன் மொலவும் மதான்றும் . கருவூரார் காசிக்குச்
பசன்று விசுவநாதர் ஆலயத்திலும் தாமிரத்தில் மவடத பசய் து
தங் கமயமான லிங் கத்டத உருவாக்கி டவத்தார்.

மொகர் தமிழ் நாட்டில் வசித்த காலத்தில் கருவூர் சித்தரும் , திருமளிடகத்

மதவரும் அவரின் பிரதான சீடர்களாக திகழ் ந்தனர்.

மசாழ மன்னன் இரணிய வர்மன் தீர்த்த யாத்திடர புறெ் ெட்டு ெல்

புண்ணிய தலங் கடள தரிசித்துவிடு தில் டலடய அடடந்தார். சிற் றம் ெல
திருக்குளமான சிவகங் டகத் தீர்த்தத்தில் நீ ராடும் மொது தண்ணீருக்குள்
ஓங் கார நாதம் ஒலித்தது. அரசருக்கு ஆச்சரியம் தாளவில் டல.
தண்ணீடர விட்டு பவளிமய எழுந்தவுடன் அந்நாதம் மகட்கவில் டல.
மீண்டும் நீ ருக்குள் மூழ் கினார், ஓங் கார ஒலி பதளிவாகக் மகட்டது.

என்ன இது அதிசயம் ? மறுெடியும் மூழ் கினார். கண்கடளத் திறந்தார்.

அங் கு ஆடல் வல் லாரின் அற் புத நடனமும் கூடமவ ஓங் கார ஒலி; அரசர்
வியெ்பில் ஆழ் ந்து மொய் மீண்டும் மீண்டும் நீ ரினுள் மூழ் கி
அந்நடனத்டதயும் ஓங் கார ஓடசடயயும் மகட்டார்.

தாம் கண்ட காட்சிடய ஓவியமாக வடரந்தார். தான் அனுெவித்த இந்த

அற் புத இன்ெத்டத உலகிலுள் ள அடனவரும் கண்டு அனுெவிக்க
வழிடய மயாசித்தார். இறுதியில் , தான் கண்ட வடிவத்டத மிகவும்
தூய் டமயான பசாக்கத் தங் கத்தில் விக்ரகமாகச் பசய் து
பொன்னம் ெலத்தில் எல் மலாரும் தரிசனம் பசய் யும் ெடி அடமக்க
மவண்டுபமன முடிவு பசய் தார்.

“கலெ்ெடமில் லாத பசாக்கத்தங் கத்தில் உருவாக்க மவண்டும் . பசம் மொ

அல் லது மவறு எந்த உமலாகமமா கடுகளவும் மசர்க்காமல் நாற் ெத்தி எட்டு
நாட்களுக்குள் பசய் து முடிக்க மவண்டுபமன்று சிற் பிகளிடம் கூறினார்.

ஆனால் சிற் பிகள் என்ன முயன்றும் விக்கிரகத்டத முடிக்க

முடியவில் டல. ஏமதனும் ஒரு வடகயில் விக்கிரகத்தில் குடறவு ஏற் ெட்டுக்
பகாண்மட இருந்தது.

மன்னர் பகாடுத்த பகடுவில் நாற் ெத்மதழு நாட்கள் ெலனில் லாமல்

மொய் விட்டன.

தில் டலயில் நடராசர் திருவுருவம் அடமக்கச் சிற் பிகள்

வருத்தெ்ெடுகிறார்கள் என்ற விவரத்டத அறிந்த மொகர், தமது பிரதான
சீடரான கருவூராடர அடழத்து, “கருவூரா! அந்த விக்கிரகம் பசய் ய
மவண்டிய வழிமுடறகடள நான் உனக்கு பசால் கிமறன். நீ மொய் பசய் து
முடி” என்று பசால் லி கருவூராருக்கு வழிமுடறகடள அறிவித்து
வழியனுெ்பினார்.

நாற் ெத்பதட்டாவது நாள் சிற் பிகளுக்கு மன்னர் பகாடுத்த கடடசி நாள் .

சிற் பிகபளல் மலாரும் பசால் லவியலாத துன்ெத்தில் இருந்தனர்.

மரண ெயத்தில் தவித்துக் பகாண்டிருந்தவர்கள் முன்னிடலயில்

கருவூரார் மொய் நின்றார்.

“கவடலெ்ெடாதீர்கள் , மன்னரின் விருெ்ெெ்ெடிமய ஆடல் வல் லாரின்

விக்கிரகத்டத நான் பசய் து தருகிமறன்” என்று சிற் பிகளுக்கு ஆறுதல்
கூறினார். சிற் பிகமளா “மதர்ந்த சிற் பிகளான எங் களாமலமய முடியாத
மொது உம் மால் எெ்ெடி முடியும் ?” என்றார்கள் . “என்னால் முடியும் . அதுவும்
இன்னும் ஒரு மணி மநரத்திற் குள் ளாகமவ”, என்றார் கருவூரார்.

விக்கிரகம் பசய் வதற் பகன்று ஒதுக்கெ்ெட்டிருந்த அடறக்குள் நுடழந்து

தாழிட்டுக் பகாண்டார்.

சிற் பிகள் நம் ெமுடியாமல் பவளிமய காத்திருந்தனர். ஏறத்தாழ ஒரு மணி

மநரத்திற் குெ் பிறகு கதவு திறந்து கருவூரார் பவளிமய வந்து, “மொய் ெ்
ொருங் கள் , உங் கள் எண்ணெ்ெடிமய விக்கிரகம் முடிந்து விட்டது” என்று
பசான்னார்.

நம் ெ முடியாத ஆச்சரியத்தில் சிற் பிகள் உள் மள நுடழந்தனர். அங் கு

கருவூராரால் வடிவடமக்கெ்ெட்ட அம் ெலக் கூத்தனின் அழகு திருமமனி
உருவம் அவர்கடள ஆச்சரியத்தில் ஆழ் த்தியது. பவளிமய வந்த சிற் பிகள்
கருவூராடர வணங் கினர்.

மறுநாள் சூரிமயாதயத்திற் கு முன்னமர இரணிய வர்மன் நீ ராடி

திருநீ ற் றுக்மகாலத்துடன் சிற் பிகள் இருந்த இடத்திற் கு வந்தார்.

அங் கு இருந்த நடராசர் சிடலயின் அற் புத அழகில் மயங் கினார்.

சிடலயின் ஒளியில் அவர் கண் கூசியது. “இடறவா! நீ இங் கு
எழுந்தருளிய மகாலம் தான் என்மன!” என்று வியந்தார். அங் கம்
அங் கமாகத் தங் கச் சிடலடய ொர்த்து வியந்தார். தான் வடரந்த
ஓவியத்தில் இல் லாத அருள் சக்தி விக்கிரகத்தில் இருெ்ெடத உணர
முடிந்தது. அவர் முகத்தில் மகிழ் சசி
் அதிகரித்தது. சிற் பிகள் ெக்கம்
திரும் பிய மன்னர், ‘அொரம் ! அற் புதமாகச் பசய் து விட்டீர்கள்
உங் களுக்கு தக்க சன்மானம் பகாடுக்கெ் மொகிமறன்” என்றார்.
அெ்மொது மந்திரி, “மன்னா! சிடலயிலிருக்கும் தங் கத்டத மசாதித்த
பின்னர் இவர்களுக்கு பவகுமதி பகாடுக்கலாமம!” என்றார். அடதக்
மகட்ட மன்னர், “சிற் பிகமள! விக்கிரகம் பசய் யும் மொது தங் கத்துகள் கள்
சிந்தியிருக்குமம அந்தத் துகள் கடளக் பகாண்டு வாருங் கள் ” என்றார்.

தங் கத்துகள் கடள சிற் பிகள் பகாண்டு வந்தார்கள் . மசாதடன பசய் த

மன்னரின் முகம் கடுடமயாக மாறியது.

“சுத்தமான தங் கத்தில் பசய் ய மவண்டும் எனச் பசால் லித்தாமன

உங் கடள நியமித்மதன். சிடலயில் சிறிது பசம் டெக் கலந்து என்னிடம்
நம் பிக்டக மமாசடி பசய் யலாமா?” என்று கடுடமயாகக் மகட்டார்.

சிற் பிகள் ெயந்து நடுங் கினர். “அரமச, நாங் கள் எவ் வளமவா முயற் சி
பசய் தும் அந்தச் சிடலடய எங் களால் பசய் ய இயலவில் டல. அம் ெலவர்
அடியார் ஒருவர் வந்து இந்தச் சிடலடய பசய் தளித்தார்” என்றார்கள் .

மன்னர் திடகத்து விட்டார்.

“அடியார் பசய் தாரா? அவடர இழுத்து வாருங் கள் ” என்று கட்டடள

பிறெ்பித்தார் மன்னர்.

உடமன ெணியாட்கள் கருவூரார் இருக்கும் இடம் பசன்று அவடர

அடழத்து வந்தார்கள் . கருவூராடர மமலும் கீழுமாகெ் ொர்த்த மன்னர்,
“இவடரச் சிடறயில் தள் ளுங் கள் . மயாசித்து, நாடள தண்டடன
வழங் குகிமறன்!” என்று பசால் லி சிடலயுடன் அரண்மடனடய
அடடந்தார்.

அங் கு விக்கிரகத்டத ஒரு பீடத்தில் டவத்து அடதமய உற் றுெ் ொர்த்துக்

பகாண்டிருந்தார், மன்னர் கண்களில் இருந்து கண்ணீர ் ததும் பிக்
பகாண்டிருந்தது.

திடீபரன்று அவபரதிமர மொகர் மதான்றினார். மொகரின் பின்னால்

தடலகளில் தங் க மூட்டடகளுடன் அவருடடய ஐந்து சீடர்கள் நின்று
பகாண்டிருந்தார்கள் . ஒரு சீடரிடம் தராசு ஒன்றும் காணெ்ெட்டது.
திடீபரன்று அவர்கடளெ் ொர்த்ததுமம மன்னருக்கு ஒன்றுமம
மதான்றவில் டல. எழுந்து நின்று டககடளக் குவித்தார்.

“மன்னா! நீ சிடறச்சாடலயில் அடடத்து டவத்திருக்கிறாமய, அவன் என்

மாணவன் இனி எந்தக் கருவிலும் ஊர்தல் பசய் யாத தகுதி பகாண்ட
அவடனச் சிடறயில் அடடத்து விட்டாய் , இதுதானா உன் ஆட்சி முடற?”
எனக்மகட்டார் மொகர்.
அரசர், “சுத்தத் தங் கத்தில் பசய் ய பசான்ன சிடலடய பசம் பு கலந்து
பசய் தது மாபெரும் தவறு அல் லவா? அதற் மகற் ற தண்டடனதான் அது”
என்றார்.

“சுத்தத் தங் கத்தில் விக்கிரகம் பசய் ய முடியாமத! அதனால் தான்

பசம் டெக் பகாஞ் சம் கலக்கச் பசான்மனன். அெ்ெடி பசய் ததற் கு
இன்பனாரு காரணமும் உண்டு மகள் . தூய் டமயான பசாக்க தங் கத்தில்
வடிவம் ச்ய்து டவத்தால் , அதிலிருந்து கிளம் பும் ஒளி, ொர்ெ்ெவர்களின்
கண்கடள நாளாக நாளாக குருடாக்கி விடும் . இந்த அறிவியல் உண்டம
உனக்குத் பதரியாது.

அதனால் தான் என் மாணவன் கருவூரான் சிறிது பசம் புடன் ெலவிதமான

மூலிடகச் சாறுகடளயும் மசர்த்து விக்கிரகமாகச் பசய் திருக்கிறான். சரி
மொனது மொகட்டும் இந்தா நீ தந்த அமத சுத்த மாற் று தங் கம் ,”
என்றமதாடு தராசில் சிடலடய டவத்து இன்மனாரு தட்டில் தங் கத்டதக்
பகாட்ட சீடர்களிடம் கூறினார்.

மொகர், “அரமச! உன் தங் கத்டத நீ எடுத்துக் பகாள் ” என்று கூறிவிட்டு

சிடலடய டகயில் எடுத்துக் பகாண்டு கிளம் ெத் பதாடங் கினார்.

மன்னர் திடுக்கிட்டு மொகரின் காலில் வீழ் ந்து வணங் கி தன்டன

மன்னிக்குமாறு மவண்டினார்.

எழுந்திருங் கள் அரமச நடராசெ் பெருமாடன உமக்மக தருகிமறன். என்

சீடடன எனக்குத் திருெ்பிக் பகாடு என்று மகட்டார் மொகர்.

அதற் கு அரசர் “தாங் கமள கருவூராடர சிடறயிலிருந்து பவளியில்

வரும் ெடி அடழயுங் கள் ” என்றார். அவர் அடழக்கவும் சிடறயிலிருந்து
பவளிமய வந்தார் கருவூரார்.

அத்துடன் மகாவில் அடமயமவண்டிய முடற, எந்பதந்த வடிவங் கடள

எங் பகங் கு எெ்ெடி டவக்க மவண்டும் . மூலவடர எெ்ெடி பிரதிட்டட
பசய் து பூடச பசய் ய மவண்டும் என்று பதரிவித்துவிட்டு கருவூரார்
அங் கிருந்து பசன்றார்.

திருவிடட மருதூர் என்னும் தலத்டத அடடந்து இடறவடன மநாக்கி

குரல் பகாடுத்த மொது இடறவன் தடலடயச் சிறிது சாய் த்து கருவூரார்
குரடலக் மகட்டு ெதில் பகாடுத்தார். திருவிடட மருதூரில் இன்றும் சிறிது
தடல சாய் ந்த நிடலயிமலமய இடறவன் திருவடிவம் காணெ்ெடுகிறது.
தஞ் டசயில் மகாவில் கும் ொபிமசகம் தடடெட்டு நிற் ெடதக் கண்ட
கருவூரார் உடமன கருவடறயில் இருந்த சிவலிங் கத்டத மநாக்கிச்
பசன்றார். எளிதாக அட்ட ெந்தனம் பசய் து சிவலிங் கெ் பிரதிட்டடயும்
கும் ொவிமசகமும் பசய் து டவத்தார்.

மன்னன் பகாண்டாடினான். மக்கள் மகிழ் ந்தார். இடறவனும்

மனங் களித்தார்.

தஞ் டசயிலிருந்து திருவரங் கம் பசன்ற கருவூர் சித்தடர, அெரங் சி என்ற

தாசி சந்தித்தாள் . அவடர முடறெ்ெடி வணங் கி, ஞான சாதடனயில்
தனக்குள் ள சந்மதகங் கடள தீர்க்க மவண்டினாள் . அவள் ஆர்வத்டதெ்
ொராட்டி தீர்த்து டவத்தார்.

மறுநாள் அரங் கரிடம் பசன்று அெரஞ் சிக்கு ெரிசளிக்க நவரத்ன

மாடலபயான்டற வாங் கி அடத அவளிடம் தந்தார். கருவூரார்
விடடபெறுடகயில் அெரஞ் சி வருந்தினாள் . “நீ எெ்மொது நிடனத்தாலும்
நான் வருமவன்” என்று கூறி தன் யாத்திடரடயத் பதாடங் கினார்.

மறுநாள் காடல திருவரங் கன் மமனியில் இருந்த நவரத்ன மாடல

காணாமல் மொன பசய் தி பதரிந்தது. அமத சமயம் திருவரங் கக்
மகாவிலுக்குள் வந்த அெரஞ் சியின் கழுத்தில் அம் மாடல இருந்தடதக்
கண்டு அடனவரும் திடகத்தனர்.

ெஞ் சாயத்து பதாடங் கியது. “பெருமானின் நடக உன்னிடம் எெ்ெடி

வந்தது” என்று அடனவரும் மகட்டனர். அெரஞ் சியும் “இந்த ெள் ளி
பகாண்ட பெருமானின் சார்ொக கருவூரார் பகாடுத்த ெரிசு இது” என்று
அடமதியாக ெதிலளித்தாள் . மகாயிலதிகாரி திடுக்கிட்டார். “கருவூரார்
எங் மக?” என்று மகட்டார்.

அெரஞ் சிதா மனதார கருவூராடர நிடனத்தவுடன் அவர் மதான்றினார்.

“இந்த பிரச்சிடனக்கு அரங் கமன ெதில் பசால் வான்” என்றார். அது சமயம்
எல் மலாரும் மகட்கும் வண்ணம் , “நீ ங் கள் எல் மலாரும் எனக்கு அலங் காரம்
பசய் து ொர்க்க நிடனக்கிறீர்கள் . நாமனா என் அடியார்கடள
அலங் காரம் பசய் து ொர்க்க நிடனத்மதன். நான் தான் அெரஞ் சிதாவுக்கு
நவரத்ன மாடலடய கருவூரார் மூலம் அளித்மதன்”, என்று அரங் கர்
அசரீரி மூலம் பசான்னார்.

உண்டமடய அறிந்த ஊரார்கள் கருவூராரிடமும் அெரஞ் சியிடமும்

மன்னிெ்பு மகட்டார்கள் .

அரசரிடமும் ஊராரிடமும் பசல் வாக்கு அதிகரிெ்ெடதக் கண்ட அவ் வூர்

அந்தணர்கள் பொறாடம பகாண்டனர். அவடர வம் பில் இழுத்துவிட
நிடனத்து மதுடவயும் , மாமிசத்டதயும் அவர் இல் லத்தில் மடறத்து
டவத்தனர். அரசரிடம் பசன்று கருவூராரின் இல் லத்தில் மது மாமிசம்
இருெ்ெதாக கூறினர்.

அரசரின் ஆடணெ்ெடி கருவூராரின் வீடு மசாதடனக்குள் ளானது.

ஆயினும் அங் மக பூடசக்கு உண்டான பொருட்களும் யாகத்திற் கு
மதடவயான பொருட்களும் இருெ்ெடதக் கண்ட மன்னர் தன் தவடற
உணர்ந்து மன்னிெ்புக் மகாரினார். தன்டன முட்டாளாக்கிய மவதியர்கள்
மீது கடும் மகாெம் பகாண்டான். கருவூரார் அவடரச்
சமாதானெ்ெடுத்தினார்.

அவமானம் அடடந்த மவதியர்களுக்கு கருவூராரின் மீது கடும் சினம்

ஏற் ெட்டது. மவதியர்கள் ஒன்று கூடி அவடர பகாடல பசய் யும்
மநாக்கத்துடன் துரத்தினர். மவதியர்கள் மநாக்கத்திடனெ் புரிந்து
பகாண்ட கருவூரார் அவர்களுக்கு ெயந்து ஓடுவடதெ் மொன்று
திருஆனிடலயெ்ெர் மகாவிலுக்குள் ஓடினார்.

மகாவிலுக்குள் ஓடிய கருவூரார், “ ஆனிடலயெ்ொ, ெசுெதீசுவரா!” என்று

கூறியடழத்து கருவடறயிலிருந்த சிவலிங் கத்டதத் தழுவினார். இனி
எந்தக் கருவிலும் ஊறுதல் இல் லாத கருவூரார் இடறவனுடன் இரண்டறக்
கலந்து மடறந்தார்.

கருவூராடரத் துரத்தி வந்தவர்கள் இந்த பதய் வீகக் காட்சிடயக்

கண்டார்கள் . தங் கள் தவறுக்கு வருந்தி ெரிகாரமாக ஆனிடலயெ்ெர்
மகாவிலில் ஒரு தனி சந்நிதி அடமத்து அதில் கருவூராரின் வடிவத்திடன
அடமத்து வழிெட்டனர். தஞ் டச பெரிய மகாவிலிலும் அவரது சிடல
பிரதிட்டட பசய் யெ்ெட்டது.

பகாங் கணர்

எழில் பகாஞ் சும் மகரளத்தின் பகாங் கண மதசத்தில் சித்திடர மாதத்தில்

உத்ர நட்சத்திரத்தில் புளிஞர் குடியில் பகாங் கணர் பிறந்தார் என்று
அகத்தியர் ெனிபரண்டாயிரமும் மொகர் ஏழாயிரமும் பதரிவிக்கின்றன.
பகாங் கணரின் குரு மொகர் ஆவார். பகாங் கணர் சிறந்த அம் பிடக
ெக்தர். அம் பிடகடய வழிெடும் முடறடயயும் மந்திரங் கடளயும் மொகர்
பகாங் கணருக்கு உெமதசித்துள் ளார்.

பகாங் கணர் குருநாதடரச்சுற் றி வந்து வணங் கிவிட்டு, உடமன கிளம் பி

பசன்று உயர்ந்த மடல ஒன்றின் மமல் ஏறி அதன் உச்சியில் அமர்ந்து
அம் பிடகடய நிடனத்து தவம் பசய் து பகாண்டிருக்டகயில் மனதிற் குள்
ஏமதா மதான்றமவ, தவத்டதக் டகவிட்டு சக்தி வடிவங் கள் பசான்ன
அற் புதமான ஒரு யாகத்டத ஆரம் பித்தார். அெ்பொழுது பகௌதமர் அவர்
முன் வந்து “பகாங் கணமர, தவத்டதச் பசய் து அதன்மூலம் தான்
சிவத்டத அடடய மவண்டும் . எனமவ யாகத்டத விடு, தவம் பசய் ” என்று
பசால் லிவிட்டு மடறந்து விட்டார். எனமவ யாகமும் நிறுத்தெ்ெட்டது.

தில் டலடய அடடந்த பகாங் கணர் மறுெடியும் யாகத்டத பசய் ய

ஆரம் பித்தார். யாகம் முடிந்ததன் ெயனாக பகாங் கணருக்கு ஏராளமான
சித்திகள் கிடடத்தன. அதனால் நிடறய குளிடககடள உண்டாக்கினார்.
ஒருநாள் பகாங் கணர் திருமழிடச ஆழ் வாரிடம் பசன்று பசம் டெ
பொன்னாக்கும் குளிடக ஒன்றிடனெ் பெருடமயுடன் பகாடுத்து, “இது
காணி மகாடிடய மொதிக்கும் ” என்றார். ஆழ் வாமரா தம் உடம் பின்
அழுக்டகமய திரட்டி பகாடுத்து “இரசவாதக் குளிடக இது காணி
மகாடிடய ஆக்கும் ” என்று பகாடுத்தார். ஆழ் வாரின் பெருடமயிடன
கண்ட பகாங் கணர், அவமராடு நட்புறவு பகாண்டார்.
திருமழிடசயாழ் வார் சந்திெ்பிற் கு பிறகு தவத்தில் ஈடுெட்டார்.

கடுந்தவம் ெலன் தந்தது. இரும் டெயும் பசம் டெயும் தங் கமாக்கும்

இரசவாதத்தில் கருத்டதச் பசலுத்தாமல் தங் கத்டத வீசி எறிந்தார். தன்
பசாந்த உெமயாகத்திற் குெ் ெயன்ெடுத்திக் பகாள் ளவில் டல. பிச்டச
எடுத்த உணடவ மட்டுமம உண்டார். ஒருநாள் இவர் தவம் பசய் து
பகாண்டிருந்த மரத்தின் மமலிருந்த ஒரு பகாக்கு இவர் மமல் எச்சம்
இட்டது. பகாங் கணர் அந்தக் பகாக்டக உற் றுெ் ொர்த்தார். உடமன
பகாக்கு எரிந்து சாம் ெலாகியது.

தன் தவச்சிறெ்டெ வியந்து தற் பெருடம பகாண்ட பகாங் கணர்,

திருவள் ளுவர் வீட்டிமல பிச்டசயின் பொருட்டு வந்தார். அெ்பொழுது
வாசுகி அம் டமயார் திருவள் ளுவருக்கு உணவு ெடடத்துக்
பகாண்டிருந்தார். அதன் பின் காலதாமதமாக பிச்டசயிட வந்ததால்
சினம் பகாண்ட பகாங் கணர், மாமத! என்டன இவ் வளவு காலம் காக்க
டவத்தாயன்மறா? என்று கூறி விழித்து மநாக்கினார். ஆனால்
அவ் வம் டமயார் உடமன எரிந்து சாம் ெலாகிவிடவில் டல. பகாங் கணர்
திடகெ்புடன் ொர்த்தார். உடமன வாசுகி அம் டமயார் நடகத்து
“பகாக்பகன்று நிடனத்தாமயா பகாங் கணவா!” என்று கூறினார். தான்
காட்டில் பசய் த பசயல் இவ் வம் டமயாருக்கு எவ் வாறு பதரிந்தது என்று
வியந்து அவரின் கற் பின் வலிடமடய உணர்ந்து மன்னிெ்பும் மகட்டுக்
பகாண்டார்.

திருவள் ளுவர் வீட்டிலிருந்து கிளம் பி வரும் வழியில் பெற் மறாருக்குெ்

ெணிவிடட பசய் து அவர்கடளத் பதய் வமாக வழிெடும் தர்மவியாதன்
என்ெவடனச் சந்தித்தார். பகாங் கணடரெ் ொர்த்ததும் தர்மவியாதன்
ஓடிவந்து வணங் கினான். “சுவாமி! வாசுகியம் டமயார் நலமாக
இருக்கிறார்களா?” என்று மகட்டார். பகாங் கணருக்கு மமலும் வியெ்பு.
“அெ்ொ! நான் அங் கிருந்து தான் வருகிமறன் என்ெது உனக்கு எெ்ெடித்
பதரியும் ?” என்று மகட்டார். தர்மவியதன், “சுவாமி! வாசுகி அம் டமயார்
கணவரிடம் ெக்தி பகாண்ட ெதிவிரடத, அடிமயன் பெற் மறார்கள் தான்
பதய் வம் என்ெடத உணர்ந்து அதன்ெடி பசயல் ெடுெவன். இதனால் தான்
எங் களிடம் ஏமதா சக்தி இருக்கமவண்டும் ” என்று கூறி அவரிடம்
விடடபெற் றான். பகாங் கணர் உண்டமடய உணர்ந்தார். அவரவர்
தர்மெ்ெடி கடடமடயத் தவறாமல் பசய் வது, தன்னடக்கத்துடன் இருெ்ெது
ஆகியடவகள் மனிதனிடம் பதய் வ சக்திடய உண்டாக்குகிறது என்ெடத
உணர்ந்த பகாங் கணருக்கு மனம் கனிந்தது.

பகாங் கணர் மொகடரச் சந்திெ்ெதற் கு முன் ெ சித்தர்கடளச் சந்தித்து

சித்துக்கள் ெல ெயின்றார். தம் குருவான மொகடர அணுகி ஆசி
பெற் றார். அெ்மொது அவர், “திருமாளிடகத் மதவன் சாதகம் பசய் வதில்
பகட்டிக்காரன். நீ அவனிடம் மொ, உனக்கு அடமதி கிடடக்கும் ” என்று
வழியனுெ்பினார். பின்னர் மொகர் கட்டடளெ்ெடிமய திருமாளிடகத்
மதவடர சந்தித்தார். பகாங் கணடர எதிர்பகாண்டடழத்து உெசரித்த
திருமாளிடகத் மதவர், அவருக்கு ெல இரகசியமான சாதடன
முடறகடள உெமதசித்து சமய தீட்டச முதலியனவற் டறயும்
உெமதசித்தார்.

அகெ்மெய் சித்தர்

திருவள் ளுவர் ெரம் ெடரயில் மதான்றிய இந்த சித்தரின் இயற் பெயர்

நாயனார். இந்த மகான் பநசவுத் பதாழில் பசய் து வாழ் ந்து வந்தார்.
பதாழிலில் நல் ல வருமானம் கிடடத்தது. எனினும் சித்தர் பெருமானின்
மனம் பொருளாடசடய விடுத்து அருளாடசடய மதடி அடலந்தது.

மக்கடள மாடயயிலிருந்து மீட்ெதற் காக, முதலில் தனக்கு ஒரு குருடவத்

மதடி காடுகளில் எல் லாம் திரிந்தார். அெ்பொழுது ம ாதி மரம் ஒன்று
இவர் கண்களுக்கு பதரிந்தது. உடமன அந்த மரெ்பொந்துக்குள் புகுந்து
பகாண்டு வியாசர் பெருமாடன தன் மனக்மகாவிலில் குருவாக
தியானித்து தவம் இருக்கத் துவங் கினார். இவரின் கடுந்தவத்திடன
பமச்சிய வியாசர் மநரில் மதான்றினார். மிகெ்பெரும் தவெ்மெற் டற
அகெ்மெய் சித்தருக்கு பகாடுத்து அரிய ெல மந்திர உெமதசங் கடளயும்
பசய் தார். அகெ்மெய் சித்தடர வாழ் த்திவிட்டு வியாசர் மடறந்தார்.
மனிதர்கள் , ஒருவடர ஒருவர் ஏமாற் றி வாழும் தீய பசயல் கடளயும் , தீய
எண்ணங் கடளயும் நீ க்குவதற் காக இவர் “அகெ்மெய் சித்தர் ொடல் கள் 90”
என்ற நூடல இயற் றினார்.

“அங் கும் இங் கும் ஓடும் மன அடலடய மட்டுெ்ெடுத்தினால் ,

நஞ் சுண்ணவும் மவண்டாம் நாதியற் றுத் திரியவும் மவண்டாம் . அந்த
இடற நாதன் உன்முன் மதான்றுவான்”, என்ெது இவரின் வாக்கு.

சட்டடமுனி

இவர் ஆவணி மாதம் மிருகசீரிடம் மூன்றாம் ொதத்தில் பிறந்தார் என்று

கூறும் மொகர் இவடரத் தமது சீடராக

அறிமுகெ்ெடுத்தி இவரது வரலாற் டறயும் பதரிவிக்கிறார்.

சட்டடமுனியின் பெற் மறார் விவசாயக்

கூலிகளாகத் தங் கள் வாழ் க்டகடய நடத்தி வந்தனர். சட்டடமுனி

மகாவில் களில் தட்டடமயந்தி யாசகம்

பெற் று தாய் தந்டதயர்க்கு உதவி வந்தார்.

ஒருநாள் மகாவில் வாசலில் பிச்டசக்காக நின்று பகாண்டிருந்த மொது

வடநாட்டிலிருந்து வந்த சங் கு பூண்ட

ஒரு சித்தடரக் கண்டார். அவரிடம் ஏமதா ஒரு அபூர்வ சக்தி இருெ்ெதாக

உணர்ந்த சட்டடமுனி அவருடமன

கிளம் பிவிட்டார். மொகருடடய சீடராக வாழ் ந்த காலத்தில் பகாங் கணர்,

கருவூரார் முதலான ெல சித்தர்களின்

பதாடர்பு அவருக்கு ஏற் ெட்டது.

இவர் ஞானத்டத மனித குலம் முழுடமக்கும் உெமதசிக்க முயன்றார். தம்
சாதடனகடள எல் மலாரும் புரிந்து

பகாள் ளும் வண்ணம் மநரிடடயாக எழுத ஆரம் பித்தார். புரியாத

ெரிொடஷயில் எழுதாமல் பவளிெ்ெடடயாக

எழுதுவடதத் தடட பசய் வதற் காக சித்தர்கள் , சிவபெருமானிடம்

முடறயிட்டனர். சட்டடமுனியின்

நூல் கடள குடகயில் டவத்து ொதுகாக்கும் ெடி சிவபெருமான்

உத்தரவிட்டதாகக் கூறெ்ெடுகிறது.

சட்டடமுனி ஊர் ஊராகச் சுற் றி வரும் காலத்தில் தூரத்திலிருந்து

பதரியும் திருவரங் கர் மகாவில்

கலசங் கடள கண்டு மெரானந்தம் பகாண்டார்.

இக்மகாவில் நடடசாத்துவதற் குள் அரங் கடன தரிசித்து விட

மவண்டுபமன அவலாக நடந்தார். ஆயினும்

பூடச முடிந்து மகாவில் கதவுகள் அடடக்கக்ெ்ெட்டு விட்டன.

ஏமாற் றத்துடன் சட்டடமுனி, மகாவில்

வாசலில் நின்று அரங் கா! அரங் கா! அரங் கா! என்று கத்தினார். உடமன
கதவுகள் தாமாகத் திறந்தன.

அரங் கனின் அற் புத தரிசனம் சட்டடமுனிக்குக் கிடடத்தது. அரங் கனின்

ஆெரணங் கள் ஒவ் பவான்றாக

கழன்று சட்டடமுனியின் மமல் வந்து மசர்ந்தன. சட்டடமுனி “அரங் கா!”

என்று கதறிய செ்தம் மகட்டு திரண்டு

வந்த ஊர்மக்கள் வியந்து நின்றனர். அடனவரும் ொர்த்துக்

பகாண்டிருக்கும் மொமத இடறவனுடன் ஒன்றாய் க்

கலந்தார் சட்டடமுனி. சித்தரின் ஜீவ சமாதி இன்றும் திருவரங் கத்தில்

இருெ்ெதாய் கூறெ்ெடுகிறது. இத்தகவல்

மரு.ச.உத்தமராசன் எழுதிய “மதாற் ற்க் கிராம ஆராய் ச்சியும் , சித்த

மருத்துவ வரலாறும் ” என்ற நூலில்

காணெ்ெடுகிறது

சுந்தரானந்தர்

சுந்தரானந்தர் ஆவணி மாதம் மரவதி நட்சத்திரத்தில் அகமுடடயார்

குலத்தில் பிறந்தார் என மொகர் பதரிவிக்கிறார். மயாகத்தில் நீ ண்ட
காலம் அமர்ந்திருந்து சித்துக்கள் ெல புரியும் ஆற் றல் பெற் றுள் ளார்.
அகத்தியர் பூசித்த லிங் கத்டத வாங் கி அடத சதுரகிரியில் பிரதிட்டட
பசய் து வழிெட்டுள் ளார். இவரின் குரு சட்டட முனி என்று சதுரகிரி
தலபுராணம் கூறுகிறது.

அபிமஷக ொண்டியன் மதுடரடய ஆண்ட காலத்தில் சச்சிதானந்த

வடிவாகிய சுந்தரானந்த சித்தர் மதுடரயம் ெதி கடட வீதி, சித்திரக்கூடம் ,
நாற் சந்தி வீதி, உெ் ெரிடக மொன்ற இடங் களில் திரிந்து ெல சித்துக்கடள
விடளயாடினார். இந்திர ாலமாக மடறந்தும் , பெண்டண
ஆணாக்கியும் , ஆடண பெண்ணாக்கியும் , ஊனமுற் றவர்கடள
சுகெ்ெடுத்தியும் , இரும் பு, பசம் புகடள தங் கமாக்கியும் ெற் ெல ாலங் கள்
புரிந்திருக்கிறார். இடதக் கண்டு அதிசயித்த மக்கள் மன்னனுக்கு
பசய் திடய பதரிவித்தனர். மன்னன் சித்திடர அரண்மடனக்கு அடழத்து
வர ஆள் அனுெ்பினார். ஆனால் சித்தமரா அரசடன தன்டன வந்து
ொர்க்கும் ெடியாகச் பசால் லியனுெ்பினார்.

சித்தடர சந்திக்க அரசர் ஆவமலாடு வந்தார். சித்தரிடம் ஊர், மெர்

முதலியடவகடளக் மகட்க தாம் ெல சித்து விடளயாட்டுகடள பசய் து
காட்டும் சித்தபரனக் கூறினார். அெ்மொது டகயில் கரும் புடன் ஒருவன்
வந்தான் அடதக்கண்ட அரசர் அக்கரும் டெ வாங் கி சித்தரிடம்
பகாடுத்து “இக்கரும் டெ இங் கு கற் சிடலயாக நிற் கும் கல் யாடனடய
உண்ணும் ெடிச் பசய் தால் நீ ங் கள் சித்தர் என்ெடத ஒெ்புக்பகாள் கிமறன்”
என்றார். சித்தரும் சம் மதித்து கரும் டெ டகயில் வாங் கி கல்
யாடனயிடம் நீ ட்டி கண்ணடசத்தார். அடனவரும் , அரசரும் ொர்த்துக்
பகாண்டிருக்கும் மொமத கல் யாடன துதிக்டகடய நீ ட்டி கரும் டெ
வாங் கி உண்டு ஏெ்ெம் விட்டு பிளிரியது. அரசனும் அடனவரும்
அதிசயித்து அன்பும் , ெக்தியும் பெருக்பகடுக்க சித்தர் திருவடிகளில்
வணங் கினர். நிமிர்ந்த மொது யாடன மறுெடியும் கல் யாடனயாக
காட்சியளித்தது. சித்தரும் மகாவிலுக்குள் பசன்று மடறந்தார். இவர்
மதுடர ஸ்ரீ மீனாட்சி அம் மன் மகாவிலில் சித்த்தராக சமாதியில்
வீற் றிருக்கின்றார்.

அகத்தியர்

அகத்தியர் மதாற் றம் ெற் றி ெல விதமாகக் கூறெ்ெடுகிறது. தாரகன்

முதலிய அரக்கர்கள் உலடக வருத்த, அவர்கடள அழிக்க இந்திரன், வாயு,
அக்கினி ஆகிமயார் பூமிக்கு வந்தனர். இவர்கடளக் கண்ட அசுரர்கள்
கடலுக்குள் ஒளிந்தார்கள் . இந்திரனின் மயாசடனெ்ெடி அக்கினி
வாயுவுடன் கூடி பூமியில் விழுந்து அகத்தியராய் அவதரித்தார் என்றும் ,
மிர்திரர் குடத்திலிட்ட வீரியத்திலிருந்து அகத்தியரும் , வருணன்
தண்ணீரிலிட்ட வீரியத்திலிருந்து வசிஷ்டரும் அவதரித்தனர் என்றும் ,
குடத்திலிருந்து மதான்றியடமயால் அகத்தியர் குடமுனி, கும் ெமயாகி
என்னும் பெயர்கடளெ் பெற் றார் என்றும் ெலவாரான கருத்துகள்
நிலவுகின்றன.

முன்பு மதவர்கடள வருத்திய அசுரர் இெ்மொதும் வருத்த ஆரம் பித்தனர்.

இந்திரன் அவர்கடள அழிக்க வரும் மொது அசுரர்கள் கடலுக்குள் ஒளிந்து
பகாண்டனர். மதமவந்திரன் மவண்டுமகாளுக்கிணங் க அகத்தியர்
சமுத்திர நீ ர் முழுவடதயும் குடித்து விட, இந்திரன் அசுரர்கடள
அழித்தார். அதன்பின் நீ டர மீண்டும் கடலுள் விடுவித்தார் அகத்தியர்.
அகத்தியர் நீ ரின் மமல் ெடுத்தெடிமய ென்னிபரண்டாண்டுகள்
கடுந்தவமியற் றி அரிய சக்திகடள பெற் றார். டகடலயில் நடந்த
சிவபெருமான் திருமணத்தின் மொது வடதிடச தாழ் ந்து பதந்திடச
உயர்ந்தது. அதனால் அகத்தியடர பதன் திடசக்கு பசல் லுமாறு
சிவபெருமான் கட்டடளயிட்டார்.

மமருமடலக்கு பசல் ல வழிவிடாமல் நின்ற விந்தியமடல, அகத்தியடரக்

கண்டதும் ெணிந்து தாழ் ந்து நின்றது. தான் பதன் திடச பசன்று வரும்
வடரயில் ெணிந்து இருெ்ொயாக என்று கூறிச் பசன்ற அகத்தியர்
மீண்டும் வடதிடச பசல் லாததால் விந்திய மடலயும் உயரவில் டல.
இராமபிரானுக்கு சிவகீடதடய மொதித்துள் ளார் அகத்தியர்.
சுமவதன் என்ெவன் பிணந்தின்னுமாறு பெற் றிருந்த சாெத்டத
மொக்கினார். தமக்கு வழிொடு பசய் யாது மயாகத்தில் அமர்ந்திருந்த
இந்திரத்துய் மன் என்ெவடன யாடனயாகுமாறு சபித்தார். அகத்தியர் தம்
முன்மனார்களுக்காக விதர்ெ்ெ நாட்டட அடடந்து அவ் வரசன் மகள்
உமலாெமுத்திடரடய மணந்து பதன்புலத்தார் கடடன தீர்த்தார்.

பதன் திடசக்கு வந்த அகத்தியர் பொதிடக மடலயில் தங் கி முருகக்

கடவுளின் ஆடணெ்ெடி “அகத்தியம் ” என்னும் நூடல இயற் றினார்.
அகத்தியர் இந்திரன் சடெக்கு பசன்றமொது இந்திரன் ஊர்வசிடய
நடனமாட பசய் தான். ஊர்வசி இந்திரன் மகன் சயந்தனிடம் பகாண்ட
காதலால் தன்னிடல மறந்தாள் . அதனால் அகத்தியர் சயந்தடனயும்
ஊர்வசிடயயும் பூமியில் பிறக்கும் ெடி சபித்தார். வாதாபி, வில் வளவன்
என்னும் அரக்கர் இருவரில் வில் வளவன் மவதியர் உருக்பகாண்டு
வழியில் பசல் லும் மவதியர், முனிவர் முதலாமனாடர விருந்திற் கு
அடழத்து வாதாபிடயக் கறி சடமத்து ெடடத்து வாதாபிடய திரும் ெ
அடழக்க; அவன் அவர்கள் வயிற் டறக் கிழித்து பவளிமய வருவதால்
அவர்கள் இறந்து மொவார்கள் . முனிவர் இதடன அகத்தியரிடம்
முடறயிட்டனர். அகத்தியர் அவர்களிடம் விருந்து உண்ண பசன்றார்.
வில் வளவன் உணவு ெடடத்துவிட்டு அகத்தியர் வயிற் றிலிருக்கும்
வாதாபிடய கூெ்பிட அகத்தியர் “வாதாமெ ஜீர்மணா ெவ” என்று
வயிற் டறத் தடவ வாதாபி இறந்தான். நிலடமடய அறிந்த வில் வளவன்
அகத்தியரிடம் மன்னிெ்பு மகாரினான்.

சிவ பூடச பசய் வதற் காக கமண்டலத்தில் அகத்தியர் பகாண்டு வந்த

கங் டக நீ டர விநாயகர் ‘காக உரு’ பகாண்டு சாய் த்துவிட
கமண்டலத்திலிருந்து வழிந்து ஓடிய நீ மர காவிரி ஆறு ஆனது. இலங் டக
மன்னர் இராவணடன தம் இடச திறத்தால் பவன்றார் அகத்தியர்.
தூங் பகயிபலறிந்த பதாடித்மதாட் பசம் பியன் காலத்தில் காவிரி
பூம் ெட்டிணத்தில் இந்திர விழாடவ எடுெ்பித்தார். புதுச்மசரிக்கு
அருகிலுள் ள ‘உழவர் கடர’யில் ஆசிரமம் அடமத்து மவதபுரி ெல் கடலக்
கழகத்தில் தமிடழ மொதித்தார். எனமவ அவர் தங் கியிருந்த ெகுதி
‘அகத்தீஸ்வரம் ’ என்று அடழக்கெ்ெட்டு அங் கு பெரிய சிவாலயம்
கட்டெ்ெட்டது. அதடன அகத்தீஸ்வரமுடடயார் ஆலயம் என்றும்
கூறுகின்றனர். சித்தராய் விளங் கிய அகத்தியடர ெற் றிய அகத்தியர்
காவியம் ென்னிபரண்டாயிரம் வாயிலாக சில கருத்துக்கடள மட்டுமம
பதரிந்து பகாள் ள முடிகிறது.

அகத்தியர் அனந்தசயனம் என்ற திருவனந்தபுரத்தில்

சமாதியடடந்ததாகக் கூறெ்ெடுகிறது. ஒரு சிலர் அவர் கும் ெமகாணத்தில்
உள் ள கும் மெசுவரர் மகாவிலில் சமாதி பகாண்டிருெ்ெதாகக்
கூறுகின்றனர்.
அகத்தியர் பதன்நாடு வந்த வரலாற் டற ஆய் வியல் மநாக்கில் திரு.N.
கந்தசாமி பிள் டளயின் சித்த மருத்துவ வரலாறு நூலில் காணலாம் .

அகத்திய மாமுனி சித்த டவத்தியத்திற் கு பசய் த ெணி அளவிடற் கரியது.

ெல மநாய் களுக்கும் மருத்துவ சந்மதகங் களுக்கும் சில ஆயிரம்
ஆண்டுகளுக்கு முன்மெ பதளிவாக விளக்கம் பகாடுத்துள் ளார்.
அகத்தியர் பெயரில் பவளியாகியுள் ள சமரச நிடல ஞானம் என்னும்
நூலில் உடம் பில் உள் ள முக்கியமான நரம் பு முடிச்சுகள் ெற் றிய விளக்கம்
காணெ்ெடுகிறது. அகத்தியர் ஐந்து சாஸ்திரங் கள் என்னும் நூலில் ,
ெதிபனட்டு வடகயான மனமநாய் ெற் றியும் அதற் குரிய மருத்துவம்
ெற் றியும் விளக்கெ்ெட்டிருக்கின்றன.

இராமமதவர்

அகத்தியர் தமக்கு ஒரு நல் ல சீடன் மவண்டுபமன்ற எண்ணத்துடன்

இருந்தார். அது சமயம் ஔடவயார் ஒரு சிறுவனுடன் அகத்தியடர மதடி
வந்தார். ஔடவயுடன் வந்த சிறுவடனெ்ெற் றி விசாரித்தார் அகத்தியர்.

அதற் கு ஔடவயார் இவன் ொவம் ஊடமெ் பிள் டள, பிராமணன்

உங் களுக்கு உதவியாக இருக்கட்டுமம என்று அடழத்து வந்மதன் என்றார்.
உடமன அச்சிறுவனான இராமமதவடர அகத்தியர் சீடனாக
ஏற் றுக்பகாண்டார்.

ொண்டிய மன்னன் சிறந்த சிவ ெக்தன். ஆனால் கூன் முதுகு உடடயவர்.

இடத ாடடமாடடயாக மக்கள் விமரிசிெ்ெடதக் கண்டு மனம் வருந்தி
மன்னன் அகத்தியரிடம் ஆமலாசடன மகட்டான். அகத்தியரும் தம்
மூலிடக டவத்தியத்தால் அவனது சரி பசய் வதாகக் கூறினார். சீடடன
அடழத்து அபூர்வமான சில மூலிடககடள பகாண்டு வருமாறு
கட்டடளயிட்டார்.

சீடன் மூலிடககடளக் பகாண்டுவந்தவுடன், அடவகடள நன்றாக

இடித்து சாறு எடுத்து ஓர் ொத்திரத்தில் ஊற் றி பகாதிக்க டவத்தார்.
அெ்பொழுது அரண்மடனயிலிருந்து அடழெ்பு வரமவ, அகத்தியர் ஊடம
சீடடன “அடுெ்டெெ் ொர்த்துக்பகாள் ” என்று சாடட காட்டிவிட்டு
பசன்றார். மூலிடகச் சாறு நன்றாக பகாதித்துக் பகாண்டிருந்தது. சீடன்
மிகவும் கவனமாக இருந்தார்.

பகாதிக்கும் மூலிடகச் சாற் றின் ஆவி ெட்டு ஆசிரமத்தின் மமல்

கட்டெ்ெட்டிருந்த ஓர் வடளந்த மூங் கில் பமல் ல பமல் ல நிமிர்ந்தது. அது
கண்ட சீடன் இராமமதவன் மூலிடகச் சாறு ெதமாகிவிட்டது என்று
யூகித்து பகாதிக்கும் சாற் டற இறக்கி டவத்தார்.

அகத்தியர் திரும் பி வந்தார். மூலிடகச் சாறு இறக்கி

டவக்கெ்ெட்டிருெ்ெடதக் கண்டு என்ன நடந்தது என்று வினவினார். சீடன்
வடளந்த மூங் கில் நிமிர்ந்தடத சுட்டிக் காட்டினார்.

குறிெ்ெறிந்து பசயல் ெட்ட இராமமதவடன அகத்தியர் மனமார

ொராட்டினார். அந்த மூலிடக டதலத்தால் மன்னனின் கூன் முதுகு
சரியானது.

காசிவர்மன் என்ற மன்னனுக்கு தடலவலி வந்தது. மவதடன

பொருக்கமுடியாத மவந்தன் அகத்தியரின் கால் களில் விழுந்து தன்டன
குணெ்ெடுத்துமாறு கதறினான். அகத்தியர் மன்னனின் உடடல
ெரிமசாதித்தார். மன்னனின் தடலவலிக்கான காரணம் புரிந்தது.
“மன்னா! நீ தூங் கும் மொது சிறிய மதடரக்குஞ் சு ஒன்று உன் மூக்கினுள்
புகுந்துவிட்டது. அந்த மதடர மூடளக்குெ் மொய் தங் கிவிட்டது. அந்த
மதடரதான் உன் தடலவலிக்குக் காரணம் ” என்றார். மன்னன்
திடுக்கிட்டான். அகத்தியர் மன்னா கவடலெ்ெடாமத மதடரடய பவளிமய
எடுத்து உன் தடலவலிடய தீர்க்கிமறன் என்று டதரியம் கூறினார்.

சிகிச்டச பதாடங் கெ்ெட்டது. மன்னன் மயக்க நிடலயில்

ஆழ் த்தெ்ெட்டான். ஐந்து நிமிடத்தில் மன்னனின் கொலம் திறக்கெ்ெட்டது.
மூடளயின் மமற் ெகுதியில் மதடர உட்கார்ந்திருந்தது. இடதக் கண்ட
அகத்தியர் மதடரடய எெ்ெடி எடுெ்ெது என்று மயாசித்தார். குருநாதரின்
திடகெ்டெக் கண்ட இராமமதவன் வாய் அகன்ற ொத்திரத்தில்
தண்ணீடரக் பகாண்டு வந்து மதடரயின் கண்களில் ெடுமாறு
காண்பித்தான்.

மதடர தண்ணீடரெ் ொர்த்த சந்மதாஷத்தில் ொத்திரத்தினுள் குதித்தது.

உடமன அகத்தியர் சந்தானகரணி என்னும் மூலிடகயினால் மன்னனின்

கொலத்டத மூடினார். சீடடரக் கட்டித்தழுவி ொராட்டினார். மன்னனின்
தடலவலி தீர்ந்ததால் அவர் இருவடரயும் ொராட்டினார்.

இராமமதவர் இந்த நிகழ் சசி

் க்கு பிறகு மதடரயர் என்று
அடழக்கெ்ெட்டார்.

அவருடடய ஊடமத்தன்டமடயெ் மொக்கி தமக்கு பதரிந்த

வித்டதகடள எல் லாம் மதடரயருக்கு அகத்தியர் மொதித்தார். அவரின்
உறுதுடணயால் மதடரயர் ‘பதால் காெ்பியம் ’ என்ற இலக்கண நூடல
இயற் றி ‘பதால் காெ்பியர்’ என்ற பெயரும் பெற் றார்.

ஒருமுடற சித்தர் ஒருவருக்கு திடீபரன்று வயிற் று வலி ஏற் ெட்டது. அவர்

தனது மநாடயத் தீர்த்துக்பகாள் ள அகத்தியரின் உதவிடய நாடினார்.
அகத்தியரும் அவருக்கு மருந்டத தந்து ெத்தியத்டதயும் கூறி
அனுெ்பினார்.

ஆனால் மநாய் குணமாகவில் டல. அகத்தியர் தகவல் அறிந்து உடமன

மதடரயடர அடழத்து அவர் மநாடயக் குணெ்ெடுத்துமாறு அனுெ்பினார்.
சித்தடரெ் ெரிமசாதித்த மதடரயர், ஒரு பகாடுக்காய் க் குச்சிடய எடுத்து
மநாயாளியின் வாடய திறந்து குச்சிடய அதனுள் நுடழத்து அதன்
ஓட்டட வழியாக மருந்டத பசலுத்தினார். வயிற் று வலி உடமன தீர்ந்தது.
மதடரயர் அகத்தியரிடம் பசன்று பசய் திடயக் கூறினார்.

தாம் பகாடுத்த மருந்து ெலம் இழந்ததற் கு காரணம் மநாயாளியின்

ெல் லில் உள் ள விஷத்தன்டமதான் என்ெடத உணர்ந்து மதடரயர் குச்சி
மூலம் மருந்டத பசலுத்தியுள் ளார் என்ெடத அகத்தியர்
உணர்ந்துபகாண்டார்.

மதடரயரின் திறடமடய பவளிெ்ெடுத்த நிடனத்த அகத்தியர் அவடர

அருகில் அடழத்து மதடரயா! நீ உனக்கு விருெ்ெமான இடத்திற் கு மொய்
நல் லவர்களுக்கு உன்னால் முடிந்த அளவு உதவி பசய் என்றார்.

மதடரயரும் குருவின் கட்டடளக்கு அடிெணிந்து அணனமயம் என்ற

காட்டுெ்ெகுதியில் தவம் பசய் ய துவங் கினார். அங் கு தவம் பசய் யும்
முனி, ரிஷிகளின் பிணிகடளெ் மொக்கினார்.

ஒருநாள் அகத்தியர் மதடரயடர அடழத்து “மதடரயா, எனக்கு

கண்பவடிச்சான் மூலிடக மவண்டும் ” என்றார். கண்பவடிச்சான்
மூலிடகடயெ் ெறித்தால் அதிலிருந்து கிளம் பும் புடகயால் ெறித்தவன்
கண்கள் ெறிமொய் விடும் , யாரும் தெ்ெ முடியாது. ஆனால் மதடரயர்
தயங் காமல் இமதா பகாண்டுவருகிமறன் என்று காட்டுக்குள் பசன்றார்.
மூலிடகடயக் கண்டார். ஆனால் அதடனெ் ெறிக்காமல் அங் மகமய
அமர்ந்து கண்கடள மூடி மதவிடய தியானம் பசய் தார். “கவடலெ்ெடாமத
மதடரயா! மூலிடகடய நான் ெறித்துத் தருகிமறன்” என்ற குரல் மகட்டு
விழித்த மதடரயரின் முன் கண்பவடிச்சான் மூலிடக இருந்தது. மதவிக்கு
நன்றி கூறிவிட்டு, அகத்தியரிடம் மூலிடகடயக் பகாடுத்தார். அகத்தியர்
மிகவும் மகிழ் ந்து, “நான் டவத்த எல் லா மசாதடனகளிலும் நீ
மதறிவிட்டாய் . நீ அறிந்த மூலிடககடளெ் ெற் றி ஒரு நூல் எழுது” என்றார்.
குருவின் கட்டடளெ்ெடி அவரின் ஆசிகளுடன் ‘மதடரயர் குடலொடம் ’
என்ற நூடல இயற் றினார். பநடுங் காலம் மருத்துவ மசடவ பசய் த
மதடரயர் பொதிடக சார்ந்த மதாரண மடலயில் (மடலயாள நாடு) தவம்
பசய் து அங் மகமய ஜீவ சமாதியடடந்தார்.

மகாரக்கர்

மகாரக்கர் கார்த்திடக மாதம் ஆயில் யம் நட்சத்திரத்தில் பிறந்தவர் என்று

மொகர் கூறுகிறார். இவர் வட இந்தியாடவ மசர்ந்த மகாரக்கர்
(மராட்டியர்) ஆயினும் தமிழ் நாட்டில் உள் ள சதுரகிரிடய மநாக்கி
ெயணம் பசய் து மொகடர மதாழராகக் பகாண்டார். சட்டடமுனி,
பகாங் கணர் இவருக்கு பநருக்கமானவர்கள் .

ஒரு சமயம் சிவபெருமான் கடற் கடரயில் உமாமதவிக்கு தாரக

மந்திரத்டத உெமதசித்த பொழுது மதவி சற் று கண்ணயர்ந்தாள் .
சிவபெருமான் உடரத்துக் பகாண்டிருந்த தாரக மந்திரத்டத மீன் குஞ் சு
ஒன்று மகட்டு மனித வடிவமாகியது. சிவபெருமான் அதற் கு மச்மசந்திரன்
என்று பெயரிட்டு சிறந்த சித்தராக்கி ஞானத்டதெ் ெரெ்புமாறு
அருள் புரிந்தார்.

மச்மசந்திரன் தவம் புரிந்து சிறந்த சித்தரானார். இவர் ஒரு ஊரில்

பசன்றுபகாண்டிருந்த பொழுது இவருக்கு பிச்டசயிட்ட பெண்
மனக்குடறமயாடு பிச்டசயிட, மச்மசந்திரர் அெ்பெண்ணிடம் உனக்கு
ஏற் ெட்ட துன்ெம் யாது என வினவினார். அெ்பெண் தான் மகெ்மெறு இன்றி
வருந்துவடத கூறினாள் .

மச்மசந்திரர் சிறிது திருநீ ற் டற பகாடுத்து “இதடன நீ

உட்பகாள் வாயானால் மகட்மெற் டற அடடவாய் ” என்று கூறிவிட்டுச்
பசன்றார். தான் திருநீ று பெற் ற பசய் திடய அவள் அண்டடவீட்டுெ்
பெண்ணிடம் கூறினாள் . அவமளா “உனக்கு விபூதி பகாடுத்தவர் மொலித்
துறவியாய் இருந்தாலும் இருக்கலாம் . எனமவ நீ அவ் விபூதிடய
உட்பகாள் ளாமத” என்று பசான்னாள் . இதனால் அச்சமடடந்த அெ்பெண்
தான் பெற் ற திருநீ ற் டற அடுெ்பில் பகாட்டினாள் . சில ஆண்டுகள்
பசன்றபின் மச்மசந்திரர் மீண்டும் அவ் வூருக்கு வந்தார். தான் முன்பொரு
சமயம் பிள் டளெ் மெற் றிற் காக திருநீ று அளித்த பெண் வீட்டிற் கு பசன்று
“அம் மணி, உன்னுடடய மகடன நான் ொர்க்க மவண்டும் . அவடன
அடழெ்ொயாக”, என்று கூறினார்.

ெக்கத்துவீட்டு பெண் மெச்டசக் மகட்டு அன்புடன் அளித்த விபூதிடய

உண்ணாமல் அடுெ்பில் மொட்டுவிட்டு இெ்பொழுது மகன் இல் லாமல்
வருந்தும் நிடலடய கூறி தன்டன மன்னிக்குமாறு மவண்டினாள்
அெ்பெண்.

மச்மசந்திரர் சரி அந்த விபூதிடய எங் கு பகாட்டினாய் என்று மகட்டார்.

அவளும் அந்த விபூதி இருந்த அடுெ்பின் சாம் ெடலக் காட்டினாள் .
மச்மசந்திரர் அடுெ்பின் ெக்கத்தில் நின்று “மகாரக்கா” என்று கூெ்பிட்டார்.

அடுெ்பு சாம் ெலில் இருந்து குழந்டத ஒன்று சித்தர் திருநீ று பகாடுத்த

காலம் முதல் இருக்கமவண்டிய வளர்ச்சிமயாடு பவளிெ்ெட்டது. அந்த
மகாதார அடுெ்பின் சாம் ெலில் இருந்து பவளிெ்ெட்டதால் மகாரக்கர் என்று
பெயரிட்டு சீடனாக ஏற் றுக் பகாண்டார்.

ஒருநாள் மகாரக்கர் ஒரு வீட்டிற் குச் பசன்று பிச்டச மகட்டார். அந்த

வீட்டுெ் பெண்மணி ஒரு வடடடய பகாடுத்தாள் . அந்த வடடடய
மகாரக்கர் மச்மசந்திரருக்கு பகாடுத்தார்.

வடடடயத் தின்ற மச்மசந்திரர் மறுநாளும் அமத மொன்ற வடட

மவண்டும் என்று மகட்டார். மகாரக்கரும் மறுநாள் வடட தந்த வீட்டிற் மக
பிச்டச மகட்டு பசன்றார். ஆனால் அெ்பெண்மணா வடட இல் டல என்று
பசால் லி சாதம் மொட்டாள் . ஆனால் மகாரக்கமரா தன் குருவிற் கு
வடடதான் மவண்டும் என்று மகட்டார். அந்தெ் பெண்ணிற் கு மகாெம்
வந்தது. எது இருக்கிறமதா அடதத் தாமன மொடமுடியும் என்றாள் .

உன் குரு வடட மகட்டதால் மொயிற் று இதுமவ உன்னுடடய கண்டண

மவண்டுபமன்று மகட்டால் தருவாயா என்றாள் . இதடனக் மகட்ட
மகாரக்கர் என்னுடடய குருநாதர் என் கண்டணக் மகட்டாலும் தருமவன்.
அந்த கண்டண நீ மய பெற் றுக் பகாண்டு வடடடயக் பகாடு என்று கூறி
தன்னுடடய கண்டண பெயர்த்து அெ்பெண்ணிடம் பகாடுத்தார்.

இடதக் கண்ட அெ்பெண் அச்சம் பகாண்டு உடமன இனிடமயான

வடடகடள பநய் யில் சுட்டுக் பகாடுத்தாள் . வடடடய மகாரக்கர்
தம் முடடய குருவிற் களித்தார். வடடகடளச் சுடவத்த மச்மசந்திரர்,
மகாரக்கடர ொர்த்து உன்னுடடய கண் எங் மக என்று மகட்க மகாரக்கர்
நிகழ் ந்தடதக் கூறினார்.

மகாரக்கர் தன் மமல் டவத்த அன்டெ உணர்ந்த மச்மசந்திரர் இழந்த

கண்டண திரும் ெ பெறுமாறு பசய் தார்.

ஒரு சமயம் மச்மசந்திரர் மடலயாள நாட்டிற் குச் பசன்றார். அந்நாட்டு

அரசி பிமரமலா என்ெவடள மணந்து இல் வாழ் க்டக நடத்திவந்தார்.
இவர்களுக்கு மீனநாதன் என்ற குழந்டத பிறந்தது. இதடனயறிந்த
மகாரக்கர் குருடவ எெ்ெடியும் அடழத்துக் பகாண்டு வர மவண்டுபமன்று
மடலயாள நாட்டட அடடந்தார். மச்மசந்திரடர ொர்த்து குருமவ
புறெ்ெடுங் கள் நாம் நமது இருெ் பிடத்திற் குச் பசல் மவாம் என்று
அடழத்தார்.

இவர்களுக்கு வழிபசலவிற் கு மவண்டும் என்று பிமரமலா ஒரு தங் கக்

கட்டிடய டெயிலிட்டு மகாரக்கர் அறியாமல் மச்மசந்திரரிடம்
பகாடுத்தார். இருவரும் பசல் லும் வழியில் ஆங் காங் மக
எதிர்ெட்டவர்களிடம் இங் மக கள் வர்கள் ெயமுண்மடா என்று
மகட்டுக்பகாண்மட வந்தார் மச்மசந்திரர். இதடன கவனித்த மகாரக்கர்,
மச்மசந்திரருக்குத் பதரியாமல் அவருடடய டெயிலிருந்த
தங் கக்கட்டிடய எடுத்து பவளிமய எரிந்துவிட்டு அதற் கு ெதிலாக ஒரு
கல் டல டவத்தார்.

மச்மசந்திரர் தங் கக்கட்டி உள் ளதா என்று டெடய திறந்து ொர்த்த

பொழுது தங் கத்திற் கு ெதிலாக கற் கள் இருெ்ெடதக் கண்டு
திடுக்கிட்டார். மகாரக்கர் மீது மகாெம் பகாண்டார்.

“அடெ்ொவி! நீ என்னுடடய பொருடள டகெ்ெற் றிக் பகாண்டாமய. நீ

எனக்கு சீடனில் டல. இனி நீ என்னுடன் மசராமத” என்று கூறினார்.
குருடவ நல் வழிெ் ெடுத்த நிடனத்த மகாரக்கர் ஒரு மடல மீது ஏறி சிறுநீ ர்
கழித்தார். உடமன அந்த மடல முழுவதும் தங் கமடல ஆனது. மகாரக்கர்
குருடவெ் ொர்த்து தங் களுடடய பொருடள எடுத்துக் பகாள் ளுங் கள்
என்று கூறினார்.

அறியாடமடயயால் உழன்ற மச்மசந்திரடர பிடித்திருந்த மாடய

விலகியது. மனம் பதளிவு பெற் ற குரு, சீடடர பவகுவாகெ் ொராட்டினார்.
ஆயினும் குருடவெ் பிரிந்து மகாரக்கர் தனிமய பசன்று தவம் புரிந்து
அஷ்டமா சித்திகடளயும் , காய சித்திகடளயும் பெற் றார்.

பின்னர், திருக்டகயிலாயத்டத அடடந்து அங் கு அல் லமாமதவர்

என்ெவடர சந்தித்தார். மகாரக்கர் அல் லமா மதவரிடம் நீ ங் கள் யார் என்று
மகட்டார்.

அதற் கு அவர் இறந்து மொகும் உடலில் ெற் றுக்பகாண்டுள் ளவடர மதித்து

பசால் ல தக்கது ஒன்றுமில் டல என்றார்.

மகாரக்கர் குருவின் அருளால் காய சித்தி பெற் று எக்காலத்திலும்

அழியாத உடடல பெற் றவன் நான் என்றார். ஆனால் அல் லமமரா காய
சித்தி பெற் றுள் ளதால் வாழும் நாள் அதிகமாகுமம அன்றி அது
நிடலத்திருக்காது. ஆகமவ அழியும் இந்த உடடல அழியா உடலாகக்
கூறுவது வீண் என்றார்.

வீண் தர்க்கம் மவண்டாம் இமதா நிரூபித்து காட்டுகிமறன் என்று கூறி

அல் லம மதவரிடம் கூர்டமயான வாளிடனக் பகாடுத்து உன்
மதாள் வலிடமயால் என்டன பவட்டு என்றார். அல் லமர் மகாரக்கடர
பவட்டினார். உடலின் மீது ெட்ட வாள் ‘கிண்’ என்ற ஒலியுடன் பதரித்து
அகன்றமத அன்றி அவர் உடம் பில் எந்த வித ஊறுொடும்
உண்டாக்கவில் டல. பசருக்குடன் அல் லமடர மகாரக்கர் மநாக்கினார்.

அல் லமர் மகாரக்கடர மநாக்கி “சரி, உன் திறடமடய நிருபித்து விட்டாய் .

இமதா இவ் வாளினால் உன் வலிடமயுடன் நீ என்டன பவட்டு” என்று
கூறினார்.

மகாரக்கரும் அல் லமடர வாள் பகாண்டு பவட்டினார். அவ் வாள்

அல் லமரின் உடலில் புகுந்து பவளிெ் ெட்டது. மறுெடியும் பவட்டினார்.
காற் டற பவட்டுவது மொன்று உடலினுள் புகுந்து பவளிவந்தது.
தன்டனவிட மிக்க சக்தி பெற் ற அல் லமடர வணங் கி தன் பிடழடய
பொறுக்க மவண்டினார் மகாரக்கர். இனியாகிலும் உடம் பிலுள் ள
ெற் றிடன நீ க்கி உனது உண்டம நிடலடய அறிவாயாக என்று கூறினார்
அல் லமர்.

இதடனக் மகட்ட மகாரக்கர் தன் உடடலமய ஆன்மாவின் வடிவம் என்று

எண்ணியிருந்தடத விடுத்து உண்டம நிடலடய உணர்ந்தார். மகாரக்கர்
பசய் த நூல் “மகாரக்கர் டவெ்பு” என்று மீன் குஞ் சு வடிவத்தில்
மச்மசந்திரர் மகட்ட தாரக மந்திரமம ஞானசர நூல் என்றும் கூறுவர்.

ொம் ொட்டி சித்தர்

ொம் ொட்டி சித்தர் கார்த்திடக மாதம் மிருகசீரிடம் நட்சத்திரத்தில்

பிறந்தவர். ொம் டெெ் பிடிெ்ெது அவற் றின் விஷத்டத மசமித்து விற் ெது.
இதுமவ ொம் ொட்டி சித்தரின் பதாழில் . இவர் விஷமுறிவு மூலிடககடளெ்
ெற் றி அறிந்திருந்ததால் அந்த ஊரில் ொம் புக்கடிக்கு சிறந்த
டவத்தியராகத் திகழ் ந்தார்.

ஒருநாள் சிலர், மருத மடலயின் மீது பெரிய நவரத்ன ொம் பு ஒன்று

இருெ்ெதாகவும் , அதன் தடலயில் விடலயுயர்ந்த மாணிக்கம்
இருெ்ெதாகவும் , அதடனெ் பிடிெ்ெவன் திறனுள் ள பெரிய ொக்கியசாலி
என்றும் மெசிச் பசன்றனர். இதடனக் மகள் விெ்ெட்ட ொம் ொட்டி சித்தர்
அதடனெ் பிடிக்க விரும் பி காட்டிற் குள் பசன்றார். ொம் டெத் தீவிரமாக
மதடினார். அெ்மொது திடீபரன ெலத்த சிரிெ்பொலி மகட்டுத் திரும் பினார்.
அங் மக மிகெ் பிரகாசமான ஒளிமயாடு சட்டடமுனி சித்தர் நின்றார்.
“இங் கு எடதத் மதடுகிறீர்கள் ?” என்று வினவினார். அதற் கு ொம் ொட்டி
சித்தர் “நான் நவரத்ன ொம் டெெ் பிடிக்க வந்மதன், அடதக்
காணவில் டல” என்றார்.

இடதக் மகட்ட சட்டடமுனி சிரித்தார். “நவரத்ன ொம் டெ உனக்குள் நீ மய

டவத்துக் பகாண்டு பவளிமய மதடுகின்றாமய! இது ெயனற் ற பசயல்
அல் லவா! மிகுந்த உல் லாசத்டதத் தரக்கூடிய ஓர் ொம் பு எல் மலார்
உடலிலும் உண்டு, ஆனால் யாரும் அடத அறிவதில் டல. அதனால்
பவளியில் திரியும் இந்தெ் ொம் டெ மதடுவடத விட்டுவிட்டு, இல் லாத
ொம் டெத் மதடி ஓடாமத” என்றார். எல் லாவற் டறயும் மகட்டு உண்டமடய
உணர்ந்த ொம் ொட்டியார் சித்தரின் காலில் விழுந்து வணங் கினார்.

சட்டட முனி சித்தர் கனிமவாடு ொம் ொட்டிடயெ் ொர்த்து

விளக்கமளிக்கத் பதாடங் கினார். “அற் புதமான இந்த மனித சரீரத்தினுள்
ஆதியிலிருந்மத ஒரு ொம் பு ெடுத்துக்பகாண்டு இருக்கிறது. ‘குண்டலினி’
என்று அதற் கு பெயர். தூங் கிக் பகாண்டு இருக்கும் அந்தெ் ொம் பு
அறிடவ சுருக்குகிறது. இதன் நுட்ெத்டத அறிவது அரிது. மக்களின்
துன்ெத்திற் கு மூலாதாரமம இந்த மூலாதாரெ் ொம் பின் உறக்கம் தான்.

இடறவடன உணரெ் ொடுெடுெவர்களுக்கு சுவாசம் ஒடுங் கும் .

அெ்பொழுது ‘குண்டலினி’ என்ற அந்தெ் ொம் பு விழித்து எழும் . அதனால்
தியானம் சித்திக்கும் . இடறவன் நம் முள் வீற் றிருெ்ொர். மனிதனுள்
இடறவடனக் காணும் இரகசியம் இதுமவ” என்று பசால் லி முடித்தார்.

“குருமதவா! அரும் பெரும் இரகசியத்டத இன்று உங் களால் அறிந்மதன்.

மமலான இந்த வழிடய விட்டு இனி நான் விலக மாட்மடன்!” என்று
பசான்ன ொம் ொட்டியார், சித்தடர வணங் கி எழுந்தார். சித்தர்
அருள் புரிந்து விட்டு மடறந்தார்.

ொம் ொட்டியார் பசய் த பதாடர்மயாக சாதடனயால் குண்டலினி மயாகம்

டககூடியது. எல் லாவடக சித்துக்களும் சித்தியானது. இரவு ெகலாக ெல
நாடுகடளயும் சுற் றினார். மக்களின் வியாதிகடள மூலிடககளால்
குணமாக்கினார்.

ஒருநாள் வான் வழிமய உலா வந்து பகாண்டிருந்த மொது ொம் ொட்டி

சித்தர் அரசபனாருவன் இறந்து மொய் அவனது உடல்
கிடத்தெ்ெட்டிருெ்ெடத ொர்த்ததும் மயாசித்தார். கூடுவிட்டு கூடுொயும்
வித்டதயின் வாயிலாக ொம் ொட்டி சித்தர் தன் உடடல மடறவிலிட்டு
இறந்து மொன அரசனின் உடலில் புகுந்தார்.

அரசன் எழுந்தான். அடனவருக்கும் மகிழ் சசி ் . ஆனால் அரசன்

பிடழத்துக் பகாண்டாமர தவிர அவர் பசய் டககள் ஏதும் திருெ்திகரமாக
இல் டல. சித்தன் மொல் பிதற் றுகிறார், மாயங் கள் எல் லாம் பசய் கிறார்
என்ற மக்களின் விமர்சனம் ராணியின் காது ெடமவ விழுந்தது. அவள்
மனதில் கவடலமயாடு சந்மதகமும் எழுந்தது.

அரசடனெ் ொர்த்து “ஐயா! தாங் கள் யார்? எங் கள் அரசரா? அல் லது சித்து
வித்டதகள் புரிெவரா?“ என்று மகட்டாள் . அதற் கு சித்தர் “அரசி! உனக்கு
உண்டம புரிய ஆரம் பித்திருக்கிறது. இறந்து மொன மன்னனுக்காக
அழுது பகாண்டிருந்த உங் களின் துன்ெத்திடனெ் மொக்குவதற் காகமவ
நான் மன்னனது உடலில் புகுந்மதன். என் பெயர் ொம் ொட்டி சித்தன்”
என்றார்.

உண்டம உணர்ந்த அரசி “எங் களுக்குத் பதய் வமாக வந்து உதவி

பசய் தீர். நாங் கள் என்ன பசய் ய மவண்டும் ? கடடமதறும் வழிடய
உெமதசியுங் கள் ” என்று டககூெ்பி மவண்டினாள் .

அரசரிடமிருந்து ெலெ்ெல தத்துவெ் ொடல் கள் உெமதசமாக பவளிவந்தன.

அடவகடள கவனமாக எல் மலாரும் மகட்டனர். அரசர் உடலிலிருந்து
சித்தர் பவளிமயரினார். அரசர் உடம் பு கீமழ விழுந்தது. சித்தர்
உெமதசெ்ெடி ராணி அந்நாட்டட ஆளத்பதாடங் கினாள் .

அரசர் உடலில் இருந்து பவளிமயறிய ொம் ொட்டிச் சித்தர் தான்

ெத்திரெ்ெடுத்தி டவத்திருந்த தன் உடலில் புகுந்தார்.

இவர் தவம் பசய் த குடக மருதமடலயில் இருக்கிறது. இவர்

மருதமடலயில் சித்தியடடந்ததாகச் சிலரும் , துவாரடகயில்
சித்தியடடந்ததாகச் சிலரும் , விருத்தாச்சலத்தில் சிலரும் கூறுகின்றனர்.
மூன்று இடங் களிலும் இவரது நிடனவிடம் உள் ளது.

இடடக்காடர்

இவர் பதாண்டட மண்டலத்தில் இடடயன் திட்டு (இடடயன் மமடு)

என்னும் ஊரில் பிறந்தவர் என்று கூறுவர். இவர் ஆடு மமய் க்கும்
பதாழிலில் ஈடுெட்டிருந்தார். ஆடுகடள மமய விட்டு விட்டு ஒரு
மரத்தடியில் சிந்டத ஒடுங் கியவராய் சிவமயாக நிடலயில் நின்று
விடுவார்.
இவர் இவ் வாறு நின்று பகாண்டிருக்டகயில் , ஒருநாள் வான் வழியாய் ச்
பசன்று பகாண்டிருந்த சித்தர் ஒருவர், இடடக்காடடரெ் ொர்த்து கீமழ
இறங் கி வந்து, “மகமன! நீ எடதெ் ெற் றிய சிந்தடனயிலிருக்கிறாய் ?”
என்றார். சுயநிடனவுக்கு வந்த இடடக்காடர், அந்த சித்தடர வணங் கி,
ொல் முதலியன பகாடுத்து தாகம் தீர்த்தார். மனம் மகிழ் ந்த சித்தர்
இடடக்காடருக்கு டவத்தியம் , மசாதிடம் , ஞானம் , மயாகம்
முதலியவற் டற உெமதசித்து பசன்றார். அன்று முதல் இடடக்காடர்
சித்தர் ஆனார். தனது மசாதிடத்திறடமயால் இன்னும் சிறிது காலத்தில்
ெனிபரண்டு வருடங் கள் பெரும் ெஞ் சம் வரெ்மொடும் நிடலடய
அறிந்தார்.

முன்பனச்சரிக்டகயாக எக்காலத்திலும் கிடடக்கக் கூடிய எருக்கிடல

மொன்றவற் டற தன் ஆடுகளுக்கு தின்னெ் ெழக்கினார். பகடாமல்
இருக்கக் கூடிய குறுவரகு தானியத்டத மசற் மறாடு கலந்து குடிடசக்கு
சுவர் எழுெ்பினார். இடடக்காடர் எதிர்ொர்த்த ெடிமய ெஞ் சம் வந்தது.
உயிரினங் களும் புல் , பூண்டுகளும் அழிந்தன. எருக்கிடல மொன்ற
அழியாத தாவரங் கடள ஆடுகள் தின்று உயிர் வாழ் ந்தன. எருக்கிடல
தின்றதால் ஏற் ெட்ட தினடவெ் மொக்க ஆடுகள் சுவரில் முதுடகத்
மதய் க்கும் . அெ்பொழுது உதிரும் குறுவரடக ஆட்டுெ்ொலில் காய் ச்சி
உண்டு இடடக்காடர் உயிர்வாழ் ந்தார். பெரும் ெஞ் சத்தால்
உயிர்கபளல் லாம் அழிந்பதாழிய இடடக்காடரும் அவரது ஆடுகளும்
உயிருடனிருெ்ெடதெ் ொர்த்து வியந்த நவக்கிரகங் கள் இடடக்காடடரக்
காண வந்தனர்.

இடடக்காடர் மிகவும் மகிழ் ந்து விண்ணுலக வாசிகளான நீ ங் கள் என்

குடிடசக்கு வந்ததற் கு மிக்க மகிழ் சசி
் என்று ஆட்டுெ்ொடலயும் வரகு
சாதத்டதயும் அவர்களுக்கு வழங் கினார். ொலில் சடமத்த சாதத்டத
உண்டு அந்த மயக்கத்தில் அெ்ெடிமய உறங் கி விட்டனர். நவக்கிரகங் கள்
மயங் கி கிடெ்ெடதக் கண்ட இடடக்காடர், மாறுெட்டு உலகத்டத
வருத்திய மகாள் கடள மடழ பெய் வதற் கு ஏற் றவாறு மாற் றிெ் ெடுக்க
டவத்தார்.

உடமன வானம் இருண்டது. நல் ல மடழ பொழிந்தது. ஆறுகளும்

ஏரிகளும் நிரம் பின. பூமி குளிர்ந்தது.

மடழயின் குளுடம உணர்ந்து நவக்கிரகங் கள் விழித்துெ் ொர்த்தனர்.

நாட்டின் ெஞ் சத்டத நீ க்கிய சித்தரின் அறிவுத்திறடன கண்டு வியந்து
ொராட்டினார்கள் . அவருக்கு மவண்டிய ெல வரங் கடளத் தந்து
ஆசீர்வதித்து பசன்றார்கள் . இடடக்காடர் பநடுங் காலம் வாழ் ந்து
வருடாதி நூல் கள் , மருத்துவ நூல் கள் மொன்றவற் டற எழுதினார். மமலும்
இவர் தத்துவெ் ொடல் களளயும் இயற் றினார். மிகவும் பசருக்குடன் இருந்த
ஏக சந்தக் கிராகி, துவி கந்தக் கிராகி மொன்றவர்கடள “ஊசி முறி” என்ற
சங் கெ்ொடல் மூலம் அடக்கினார்.

இவருடடய காலம் சங் க காலம் . இடடக்காடரின் ஞானசூத்திரம் -70 என்ற

நூல் மிகவும் சிறெ் புடடயது. இவர் திருவண்ணாமடலயில்
சமாதியடடந்தார்.

குதம் டெச் சித்தர்

குதம் டெ என்ெது பெண்களின் காதிமல அணியும் பதாங் கட்டான் நடக.

இவர் ொடல் களில் குதம் டெ அணிந்த பெண்டண குதம் ொய் என்று
அடழக்கிறார். இதனால் இவடர குதம் டெச் சித்தர் என்மற அடனவரும்
அடழத்தார்கள் . இவர் 32 ொடல் கடளெ் ொடியுள் ளார்.

யாதவ குலத்தில் மகாொலர் தம் ெதிகளுக்கு ஆடிமாத விசாக

நட்சத்திரத்தன்ற் ய் மிக அழகான ஆண் குழந்டத ஒன்று பிறந்தது. அது
ஆண் குழந்டதயாக இருந்தாலும் அதன் அழகு பெண் குழந்டதடயெ்
மொலிருக்கமவ அக்குழந்டதயின் காதில் அடசந்தாடும் குதம் டெ
என்னும் நடகடய அணிவித்தாள் குழந்டதயின் தாய் . குதம் டெயின்
தினசரி நிகழ் சசி
் காடலயும் , மாடலயும் மகாவிலுக்கு பசன்று
இடறவடன வணங் குவது தான்.

குதம் டெச் சித்தருக்கு ெதினாறு வயதாகும் மொது அவருக்கு ஞான

உெமதசம் பசய் வதற் காக மாதவர் ஒருவர் வந்தார். வந்தவடர வணங் கி
நின்றார் குதம் டெ. மாதவர் குதம் டெக்கு அருளுெமதசம் பசய் தார்.
“மாதவ குருமவ உெமதசம் பசய் த உங் களுக்கு நான் என்ன டகமாறு
பசய் யெ்மொகிமறன்!” என்றார் குதம் டெ மாதவமரா குதம் டெடய பமல் ல
தடவிக்பகாடுத்து “குதம் டெ நீ மொன பிறவியில் உய் வடடயும் பொடுட்டு
கடுந்தவம் பசய் தாய் . ஆனால் தவம் முழுடம அடடயும் முன்மெ உன்
காலம் முடிந்து நீ இறந்து மொனாய் . அந்தத் தவத்தின் ெயனால் தான் நீ
என்னிடம் உெமதசம் பெற் றாய் . நான் உெமதசித்தடத அனுெவத்தில்
பகாண்டு பவற் றி பெறுவாய் ” என்றார்.

ஒரு நாள் இரவு குதம் டெச் சித்தர் யாருக்கும் பதரியாமல் எழுந்து ஒரு
காட்டிற் குள் புகுந்தார். அங் கிருந்த ஒரு மரெ்பொந்தில் நுடழந்து தவ
நிடலயில் ஆழ் ந்தார். தம் அனுெவங் கடளெ் ொடல் களாக எழுதினார்.
அந்தெ் ொடல் கள் தான் குதம் டெச் சித்தர் ொடல் களாக உள் ளன.

குதம் டெச் சித்தர் மயிலாடுதுடறயில் சித்தி பெற் றதாக சித்தர் நூல் கள்
கூறுகின்றன.

ெதஞ் சலி முனிவர்

இவர் “பிரம் மமதவரின் கண்ணிலிருந்து மதான்றிவரும் , செ்தரிஷி

மண்டலத்தில் முதலாவது நட்சத்திரமாக பிரகாசிெ்ெவருமான அத்திரி
மகரிஷிக்கும் , மும் மூர்த்திகடளக் குழந்டதகளாக்கிய அனுசுயா
மதவிக்கும் மகனாகெ் பிறந்தவர். ஆதிமசடனின் அவதாரமாகத்
மதான்றியவர். ஆதலினால் ெதஞ் சலி முனிவரின் கடும்
விஷமூச்சிக்காற் று ெட்ட அடனத்தும் சாம் ெலாகிவிடும் . எனமவ இவர்
தம் சீடர்களுக்கு அசரீரியாகமவ உெமதசம் பசய் வார்.

தில் டலயம் ெல ெஞ் சசடெகளில் ஒன்றாகிய ரா சடெ என்னும்

ஆயிரங் கால் மண்டெத்தில் அமர்ந்து தாம் இயற் றிய “வியாகரண
சூத்திரம் ” என்னும் நூடல தம் முடடய சீடர்களுக்கு தாமம மநருக்கு
மநராய் உெமதசிக்க மவண்டும் என்ற ஆவல் திடீபரன்று உண்டாயிற் று.
பகௌட ொதர் என்னும் சீடர் மட்டும் ெதஞ் சலி ஏவிய ெணிநிமித்தமாக்
பவளிமய பசன்றிருந்தார்.

இத்தடன காலமாக அரூவமாக உெமதசித்துவந்த ெதஞ் சலி மநருக்கு

மநராக உெமதசிக்க உெமதசித்து ஒரு முடிவுக்கு வந்தார். தமக்கும் தம்
சீடர்களுக்கும் இடடமய ஒரு கனமான திடரடய மொட்டுக்பகாண்டார்.
திடரயின் பின் அமர்ந்து ஆதிமசட உருவில் கடும் விஷகாற் று கிளம் ெ
ெதஞ் சலி முனிவர் “வியாகரண சூத்திரத்டத” உெமதசித்தார். சீடர்களுக்கு
ெரமானந்தம் . இத்தடன நாள் அசரீரியாய் மகட்ட குருவின் குரடல மிக
அருகில் மகட்டு மகிழ் ந்தனர். உவடக பொங் க ெலரும் தங் களுக்கு
உண்டான சந்மதகங் கடளக் மகட்டனர்.

பவண்கல மணிமயாடச மொல முனிவரின் குரல் ெதிலாக வந்தது.

“குருநாதமர தவத்டதெ் ெற் றிச் பசால் லுங் கள் ” என்றார் ஒரு சீடர்.

“உடல் ஐம் புலன்கள் மூலம் பவளியில் ொய் வடதக் கட்டுெ்ெடுத்துவமத

தவம் . மமலும் சுகம் , துக்கம் இரண்டடயும் கடக்கவும் வசெ்ெடுத்துவும்
பசய் யெ்ெடும் சடங் மக தவம் ” என்றார்.

“குருமதவமர இந்த உலகில் ெரகாயெ் பிரமவசம் சாத்தியமா?” என்று

மகட்டார் இன்பனாரு சீடர்.

“ெஞ் ச பூத ப யத்தால் , அணிமா, மஹிமா, கரிமா, இலகிமா, பிராெ்தி,

வசித்துவம் , பிரகாமியம் , ஈசத்துவம் ஆகிய அஷ்டமா சித்திகடள
அடடயலாம் . சித்தர்களுக்கு மட்டுமம இது சாத்தியம் ” என்றார் ெதஞ் சலி.

ெதஞ் சலி முனிவரிடமிருந்து தடடயின்றி வந்த கருத்து மடழயில்

திக்குமுக்காடிய சீடர்களுக்கு இந்த கம் பீரக் குரலுக்குரிய குருநாதரின்
திருமுகத்திடன ஒரு கணம் திடர நீ க்கிெ் ொர்த்துவிட மவண்டுபமன்று
ஆவலால் திடரடயெ் பிடித்து இழுக்க, திடர விலகியது. அடுத்த கணம்
ஆதிமசடனின் ஆயிரம் முகங் களிலிருந்து பவளிெ்ெட்ட கடும் விஷ
மூச்சுக்காற் று தீண்டி அங் கிருந்த அத்தடன சீடர்களும் எரிந்து
சாம் ெலாயினர்.

முனிவர் எடத நிடனத்து இத்தடன நாளும் ெயந்தாமரா அது நடந்து

விட்டது. அது சமயம் பவளியில் பசன்றிருந்த பகௌடொதர் வருவடதக்
கண்ட முனிவர் அவர்மீது மூச்சுக் காற் று ெடாமல் இருக்க உடமன மானுட
உருவத்திற் கு மாறினார். நடந்தடத யூகித்த பகௌடொதர் “என் நண்ெர்கள்
அடனவரும் இெ்ெடி சாம் ெலாகிவிட்டனமர” என்று கண்ணீர ் வடித்தார்.

“குருவின் ரகசியத்டத அறிய திடரடய விலக்கியதால் வந்த விெரீதம்

இது. இத்தடனநாள் பொறுடம காத்தவர்கள் இன்று அவசரெ்ெட்டு
விட்டார்கள் . பகௌடொதமர நீ ர் மட்டும் தான் எனக்கு சீடனாக மிஞ் ச
மவண்டும் என்ெது விதி எனமவ மனடதத் மதற் றிக்பகாள் . உனக்கு நான்
சகல கடலகடளயும் கற் றுத்தருகிமறன். உன்னுடடய இெ்மொடதய
நிடலக்கு மதடவ தியானம் . தியானம் டககூடியதும் சமாதிநிடல
உண்டாகும் ” என்றார் ெதஞ் சலி.

ெடிெ்ெடியாக பகௌடொதருக்கு வித்தகளடணத்தும் கற் றுக்பகாடுத்தார்.

ெதஞ் சலி முனிவர் மயாகத்தில் ஆழ் ந்து மூலாதாரத்தின் கனடல எழுெ்பி
மயாக சாதடன புரிந்த மொது, குருநாதரின் ஆதிமசட அவதாரத்தின்
ஆனந்த தரிசனம் கண்டு பமய் சிலிர்த்தார் பகௌடொதர்.