10 Apr 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம் - புதிய ததாடர்

ரங்க ராஜ்ஜியம் - புதிய ததாடர்

இந்திரா த ௌந்தர்ராஜன் படங்கள்: என்.ஜி.மணிகண்டன்

ஆராத வருளமுதம் த ாதிந்த ககாயில்
அம்புயத்கதா னகயாத்தி மன்னற்களித்தககாயில்
கதாலாத தனிவரன்
ீ த ாழுத ககாயில்
துணையான வடைற்குத்
ீ துணையாங்ககாயில்
கேராத யதனல்லாஞ் கேர்க்குங் ககாயில்
தேழு மண யின் முததலழுத்துச் கேர்ந்த ககாயில்
தீராத விணனயணனந்து தீர்க்குங்ககாயில்
திருவரங்க தமனத்திகழுங் ககாயில் தாகன!
- ஸ்ரீகதேிகப் ிர ந்தம் -

வா க தெஞ் ங்களுக்கு என் வந்தனங்கள்!

ஆழ்வார்களை ஆராதிப்பபாம், சுந்தர காண்டம், கண்ணன் வருவான்,

எனும் வரிள யில் ொன் எழுதப் பபாகும் ஒரு ததாடபர ‘ரங்க
ராஜ்ஜியம்’ என்னும் இத்ததாடர்!

ஸ்ரீளவஷ்ணவ திவ்ய பத ங்கைில் முதலா வதும் பூபலாக ளவகுண்டம்

எனப்படுவதுமான திருவரங்கம் இத்ததாடரின் பிரதான கைம்! காவிரி
ெதிளயபய தன் பதாள்மாளல பபால் ெிலமிள சூடிக்தகாண்டு, தாம
ெித்திளரயில் துயில் தகாண்டிருப்பது பபால் பதாற்றம் தரும்
அரங்கொதப் தபருமாபை இத்ததாடரின் ொயகன்!
அரங்கன், ததாடரின் ொயகன் மட்டுமல்ல, ஈபரழு பதினான்கு
உலகங்களுக்கும் அவபன ொயகன்! மண்மிள குடிதகாண்டிருக்கும்
இவன் பகாயிலின் பின்புலத்தில்தான் எத்தளன ர மான ங்கதிகள்!
`பகாயில்’ என்றாபல பிரதான மிக்கதாயும், வரலாற்றுத்
ததாடர்புளடயதாகும் அற்புதங்கைின் ெிளலக்கலனாகவும் இருப்பளத,
ொம் ெம் மண்மிள உள்ை பல பகாயில்களை ளவத்து உணரலாம்.

ஆனால், இத்திருவரங்கன் பகாயிபலா புராதன வரலாறு கடந்து புராணத்

ததாடர் பபாடும், அதனின் பமலான பல அரிய அளமப்புகளுடனும்
உளடய பகாயிலாகும். அதனாபலபய பதிபனாரு ஆழ்வார்கைாலும்
மங்கைா ா னம் த ய்யப்பட்ட திருத் தலமாகவும், ஸ்ரீபவதாந்த பத ிகன்
ததாட்டு திருப்பாணாழ்வார், ஸ்ரீராமாநுஜர் ஆகிபயார் பரமபதம் அளடயக்
காரணமாயும் திகழ்கிறது.

ஸ்ரீராமாநுஜரின் குருவான தபரிய ெம்பி முதல், ளவணவச் த ல்வம்

எனப்படும் பிள்ளை பலாகாச் ார்யார் முதலாபனார் அவதரித்ததும்
இம்மண்ணில்தான். மிகமிக சூட் மமான உட்தபாருபைாடு கூடிய ஏழு
பிராகாரங்கள் இத்திருக்பகாயிலின் தனிப்தபரும் ிறப்பாகும்.

ஏழாம் எண்ளண எண்ணும்பபாபத ஏழு பிறப்பு முதல் ஏழு

அதி யங்கள் ததாட்டு, ப்த ஸ்வரங்கள், வண்ணங்கள், ரிஷிகள் என்று
ெம் எண்ணம் விரியும்.

பஞ் பூதங்கைாலான மானிடன், விப ஷமாக ஆறாம் அறிவு தபற்று,

அதன் காரணமாக ஏழாகிய ப்தம் எனும் மனம் வாய்க்கப் தபற்று,
வாய்த்த அந்த மனதால் எட்டபவண்டியபத ஒன்ற பவண்டியபத
ஒன்பதாகிய இளறவனின் திருவடி என்று ஒன்று முதல் ஒன்பது
எண்களுக்கு ஒரு வியாக்கியானம் உண்டு. இதில் ஏழுதான் முக்கிய
இடத்தில் இருக்கிறது. இந்த ஏழு, திருவரங்கத்தில் ஏழு பிராகாரங்கைாக
உள்ைது. அந்தப் பிராகாரங்களை வலம் வந்து அரங்களன
வணங்குபவர்களுக்கு, ஏழு பிறப்பில் உருவான ென்ளம தீளமகள்
பெராகின்றன.
கர்மம் பெர்ப்பட்டாபல அவன் திருவடிளய யும் ரண் புக முடியும்.
இப்படி உட்தபாதிபயாடு கூடிய விஷயங்கபைாடு, பிரபந்தத் தமிளழ
வைர்த்த தபரும் ிறப்பபாடு, ொம் நுட்பமாய் அறிய பவண்டிய
ஏராைமான விஷயங்கபைாடும் உள்ை அரங்கப்தபருமாளனப் பணிந்து
வணங்கி ததாடங்குகிபறன். இந்த அரங்களனத் திருவரங்களன
ெீங்களும் ததாடருங்கள்.
பூபலாகம்!

இப்பூபலாகத்தில் சூர்யகுலத் பதான்றலான இக்ஷவாகுவின் காலம்.

இவன் காலத்தில்தான் இன்று ொம் பூஜித்து த ன்னிபமல் ளவத்துக்
தகாண்டாடும் இத்திருவரங்கப் தபருமான் பிரம்மாவின் த்யபலாகத்தில்
இருந்து பூபலாகத்துக்கு வந்தார்!

பூபலாகத்தில் எண்ணில்லாத ஆலயங்கள்! இவற்றில் சுயம்புவாய்

பதான்றியளவயும் உண்டு, ராஜராஜப ாழன் எழுப்பிய தஞ்ள
பிரகதீஸ்வரம் பபால அர ர் தபருமக்கைால் பதாற்றுவிக்கப்
பட்டளவயும் உண்டு. ஆனால் விண்ணிபல இருந்து மண்ணுக்கு வந்த
முதலும் களட ியுமான ஒபர ஆலயம் திருவரங்கப் தபருமான்
ஆலயம் மட்டும் தான்!

இப்படி மண்மிள இது பூபலாகவா ிகளுக்கு கிளடக்க ஒபர காரணமாக

திகழ்ந்தவன் சூர்ய குலத்பதான்றலான இக்ஷவாகு என்பவன்தான்!
அபயாத்திளய தளலெகராகக் தகாண்டு ஆட் ி த ய்து வந்த இவனது
காலத்ளத துல்லியமாக அனுமானிக்க முடியவில்ளல. ஆனால் ஒரு
பதாராயக் கணக்கு பபாட்டுப் பார்க்க முடிகிறது.

இந்த பதாராயக் கணக்ளக பபாடுவதற்கு முன் பிரம்ம ிருஷ்டி மற்றும்

பிரம்மாவால் கால ெிர்வாகம் த ய்ய பதாற்றுவிக்கப்பட்ட பதினான்கு
மனுபுருஷர்கள் பற்றி ொம் அறிய பவண்டியது அவ ியம். இவர்களை
அறிந்தாபல அந்த பதாராயக் கணக்ளக ொம் பபாட முடியும்.
அப்படிப்பபாட்டாபல இன்று ொம் த ன்னிபமல் ளவத்து பூஜித்து வரும்
திருவரங்கப் தபருமானின் அொதிகாலப் பிரமாணம் ததரிய வந்து ொம்
பிரமிக்கவும் முடியும்.

ொம் இப்பபாது ெமது ஆட் ியாைர்கைின் கணக்குப்படி கி.பி. 2018-ல்

இருக்கிபறாம். இந்த கி.பி.க்கு முன்பாக கி.மு. என்று ஒரு
காலக்கணக்கு உள்ைது. அளததயல்லாம் கடந்து பல்லாயிரம்
ஆண்டுகள் பின்பனாக் கிச் த ன்றால்தான் அந்த பதாராயக்
கணக்ளகபய ெம்மால் பபாட முடியும்! முன்னதாக ொம்
எம்தபருமானிடமிருந்பத ததாடங்குபவாம். ஆழியில்ளல, ஊழியில்ளல,
ஆல், அரசு என்றும் ஏதுமில்ளல. ஈ எறும்பு முதல் புழு பூச் ி ததாட்டு
ஊர்பளவ, பறப்பளவ, ெீந்துபளவ, ெடப்பளவ என்று ஓர்உயிர்க்கூட்டம்
ஒன்று உருவாகும் முன் அவன் மட்டும்தான் இருந்தான்!

தன்னில் இருந்து முதன் முதலாய் ொன்முகளனப் பளடத்த அவன்,

அவளனக் தகாண்பட ொல்வளக பவதம் எனும் ப்தப் பிரபஞ் த்ளத
பளடத்தான். பிறபக ஈபரழு பதினான்கு புவனங்களும் உருவாகி,
உயிர்களும் பதாற்றுவிக்கப்பட்டன!

பூமிக்கு பமபல புவஹ, சுவஹ, மஹஹ, ஜனஹ, தபஹ, த்யம் என்று

தமாத்தம் ஏழு பலாகங்கள்! பூமிக்குக் கீ பழ அதை, விதை, சுதை, ர ாதை,
தைாதை, மகாதை, பாதாை என்று ஏழு பலாகங்கள்! இதுபபாக வாயு,
அக்னி, வருணன், இந்திரன், சூர்ய, ந்திரர்கள் மற்றும் ப்தரிஷி மண்டலம்
முதல் ெட் த்திர மண்டலங்கள் என்று பதான்றியதாக ஸ்ரீரங்க
மஹாத்மியம் கூறுகிறது.

ஆகக்கூடி ஒன்றுக்கு பதினான்கு பலாகங் களும் பவதங்களும்,

உயர்வாழ்க்ளககளும் பதான்றிய தொடி காலம் என்கிற ஒன்றும்
பதான்றிவிட்டது. இதன்படி கிருத யுகம், திபரதா யுகம், துவாபர யுகம்,
கலி யுகம் என்று யுகங்களும் பதான்றின. இதில் கலியுகத்தின் ெீைம் 4
லட் த்து 32000 வருடங்கள்! ஏளனய யுகங்கைில் துவாபரம் இதுபபால்
இருமடங்கு தகாண்டதாகும். திபரதா யுகம் மூன்று மடங்கும், கிருத
யுகம் ொன்கு மடங்கும் தகாண்டதாம்!

இதளன ெம் ிறு மூளை தகாண்டு கற்பளன த ய்து பார்க்க

முளனந்தால் ஆயா பம மிஞ்சும். இந்த யுகக் கணக்ளக ெிர்வகிக்க
பிரம்மா பதினான்கு மனுக்களைப் பளடத்தார். இந்தப் பதினான்கு பபரில்
விவஸ்வான் எனும் ஏழாவது மனுவின் காலெிர்வாகத்தில் அவன்
புத்ரனான இக்ஷவாகுவால்தான் அரங்க ொதப் தபருமானின்
பிரணவாகார விமானமுடன் கூடிய அர்ச் ா ரூப திவ்ய திருபமனி பூ
உலகம் வந்தது. அதாவது இப்பபாது ெிகழ்ந்தபடி இருக்கும்
கலியுகத்துக்கும்முன் துவாபரயுகம் அதற்கும் முன் திபரதாயுகம்... இந்த
யுகபம சூர்ய வம் த்தில் ஸ்ரீராமபிரானின் காலமாகும்!

பிந்ளதய துவாபரயுகம் மகாபாரத காலமாய் ஸ்ரீகிருஷ்ணனுக்கான

காலமாய் இருந்தது... பிறபக கலியுகம் ததாடங்கி அதில்தான் இன்று
ொம் இருக்கிபறாம். என்றால் பின்பனாக்கிய இக்கால தவைிளய
ெம்மால் கற்பளன த ய்து பார்க்க மிகுந்த க்தி பவண்டும் என்பபத
யதார்த்தமாகும். துவாபார யுகத்து மகாபாரதச் ம்பவங்களை ளவத்து
ில காலக்கணக்குகளை ிலர் பபாட்டுள்ைனர். பாரத யுத்தம்
ததாடங்கிய காலம் இதனால் ஓரைவு ததரிய வந்திருக்கிறது.

அதற்கும் முந்ளதய யுகத்திபலபய எம்தபருமானின் ஸ்வயம்வ்யக்த

(தானாய் பதான்றுதல்) திருபமனி இக்ஷாவாகுவால் பூ உலகுக்கு வந்து
விட்டது.

இது ஏன் விண்ணில் இருந்து மண்ணுக்கு வர பவண்டும்? எதனால்

இக்ஷாவாகு இதளனக் தகாணர்ந்தான் என்பதும் அறியப்பட பவண்டிய
ங்கதிகபை! பார்ப்பபாமா?

பூ உலக உயிர்கைின் வாழ்க்ளக என்பது தபாழுதுகைில் இரவு, பகல்

பபால உணர்வுகைில் இன்பம், துன்பம் எனும் இரண்ளட உளடய தாக
இருந்தது. இருக்கிறது. இனியும் அப்படிபய இருக்கும். அப்படி
இருந்தாபல வாழ்தவன்பதும் மாற்றங்கள் தகாண்டதாய்
சுவாரஸ்யமானதாய் விைங்க முடியும். எல்லாம் இரண்டிரண்டாய்
இருப்பபத பூ உலக யதார்த்தம்!

இனிப்தபன்றால் க ப்பு, இன்பதமன்றால் துன்பம், இருள் என்றால் ஒைி,

ஆண் என்றால் தபண்... இப்படிச் த ால்லிக்தகாண்பட பபாகலாம்.
இப்பட்டியலில் பாவம் என்றால் புண்ணியம் என்பளதயும் ப ர்த்துக்
தகாள்ை பவண்டும். இரண்ளடயும் ார்ந்பத மனித வாழ்வு ெளட
தபறுகிறது.

இதனால் பாவபுண்ணியங்கள் தகாண்ட ஒரு வாழ்பவ மனித வாழ்வாக

உள்ைது. இந்த இரட்ளடக் கணக்கு மனிதனுக்கு மட்டும்தான். ஏளனய
உயிர்களுக்கு இல்ளல. மனிதன் மட்டுபம தன அறாம் அறிவு
காரணமாக தன்ளனயறிந்தும், உலளகயறிந்தும், தான் வாழும் உலகம்
பற்றியும் அறிந்து முக்காலம் தகாண்டு விைங்குகிறான். ஏளனய
உயிர்களுக்கு வாழ்வு என்பது உணர்வுப் பூர்வமானது மட்டுபம! அதில்
த ாற்ப அறிவுபூர்வம் இருந்தாலும் அவற்றுக்கு தங்களை அறியும்
ஆற்றபலா, பிரபஞ் ப் புரிதபலா கிளடயாது. எனபவ அளவ பாவ
புண்ணியங்களுக்கு ஆட்படுவதில்ளல.

தன்ளனயும் தான் வாழும் உலளகயும் அறிய முடிந்த மனிதபனா பாவ

புண்ணியங்களுக்கு ஆட்பட்பட வாழ பவண்டியுள்ைது. பின்
அவற்றுக்பகற்ப த ார்க்க, ெரகங்கள் காண்பது, மறுஜன்மம் கண்டு
வாழ்வது என்பளவ எல்லாம் திகழ்கின்றன.

இந்த இரு ெிளலகைில் இருந்தும் விடுபட்டு எம்தபருமான்

திருவடிகளை அளடவது என்பதற்பக வாழ்க்ளக அருைப்பட்டது. இது
ததரிந்தபபாதிலும் ெம் வாழ்க்ளகச் ாகரத்தில் புண்ணிய காரியங்கள்
மட்டுபம த ய்து வாழ்வதும் ரி, பாவங்களைச் த ய்து மீ ள்வதும் ரி
இயலாத ஒன்றாகபவ உள்ைது. இந்த இயலாத ஒன்ளற இயலுமாறு
ஆக்கபவ குருொதர்களை இளறவனாய் எம் தபருமான் ெம் தபாருட்டு
அனுப்பி ளவக்கிறான். அது மட்டுமின்றி மன்மிள பகாயில் தகாண்டு
ெம்ளம பூஜிக்கச் த ய்து தமல்ல ஞானத்ளதத் தந்து பிறவி என்னும்
தளையில் இருந்து விடுபட ளவக்கிறான்.

அபயாத்தியில் சூர்ய வம் த்தில் அர ாட் ி புரிந்து வந்த ளவவஸ்வத

மனு புக்ரனான இக்ஷாவாகுவுக்கும் இப்படித்தான் அவன் வாழ்வில்
ஞானம் குறித்த எண்ணம் ஏற்பட்டது. ‘ஒவ்தவாரு ொளும் ஒவ்தவாரு
தொடியும் மாறிடும் தன் உடல் திசுக்கள், இைளம முதுளம எனும்
அதன் அளடயாைங்கள், ற்றும் எதிர்பாராமல் வரும் உடல் உபாளதகள்,
உடன் இருந்து அன்பு காட்டுபவரின் மரணங்கள்’ என்று அவன்
வாழ்வின் ம்பவங்கள், `மாற்றம் ஒன்பற இந்த உலகில் மாறாதது’
என்பளத அவனுக்கு உணர்த்தியபதாடு, இப்பூவுலகில் ெிளலத்த
இைளமபயாடு வற்றாத க்திபயாடு வாழ்ந்தவர் என்பறா,
வாழப்பபாகிறவர் என்பறா ஒருவர் கூட இல்ளல என்கிற
உண்ளமளயயும் அவனுக்கு உணர்த்திற்று.

தனக்கும் முதுளம வரும், தன் வாழ்வும் ஒரு ொள் முடிந்து

பபாய்விடும் என்கிற எண்ணம் அவளன தெருடத் ததாடங்கி விட்டது.
இந்த தெருடல், `ெிளறவான பூரணமான வாழ்தவன்பது எது’ என்கிற
பகள்விளயயும் எழுப்பியபபாது, அதற்கான விளட அவன் தந்ளதயான
மனுவிடமிருந்பத அவனுக்குக் கிளடத்தது.

விண்ணில் இருந்து வந்த அவர் தன் மகனிடம் “ெீ வி ாரத்தில்

இருப்பது பபால் ததரிகிறபத?” என்று ஆரம்பித்தார். “ஆம் தந்ளதபய...
ஒரு தபாழுது பபால் மறுதபாழுது இல்ளல. ில பெரங்கைில்
மாற்றங்கள் மகிழ் ளவத் தருகின்றன. ில பெரங்கைில் அதுபவ
துன்பமைிப்பதாக உள்ைன. பவட்ளடக்குச் த ன்ற மயத்தில் தனித்து
விடப்பட்ட ொன் உண்ண உணவின்றி ப ியால் துடித்பதன். அப்பபாது
ப ியாதிருக்க வழியில்ளலயா என்ற பகள்வி எழும்பியது.

அபதபெரம் ப ித்தாலல்லவா ரு ியால் உண்ணுதல் என்பதும் ாத்தியம்

என்று பதான்றிற்று. வாழ்க்ளக என்பது இப்படி இரு தன்ளமயாகபவ
உள்ைது. இந்த இரண்டு மற்ற ஒரு ெிளல இருக்கிறதா?” என்று
பகட்டான்.

“மகபன! உன் வி ாரம் எனக்கு புரிகிறது. வி ாரப்படுவதும் ஒரு

வளகயில் ெல்லபத. இல்லாவிட்டால் என்னிடம் ெீ இப்படி ஒரு
பகள்விளய எழுப்புவாயா?”
“ொன் பகட்ட பகள்விக்கு இதுவா பதில்?”

“உனக்கான பதிளல ொன் இனி கூறுபவன். ொன் கூறப்பபாகும் பதில்

உனக்கு மட்டுமல்ல... இந்த மண்ணில் உன்ளனப்பபால்
பதான்றியிருக்கும் கல உயிர்களுக்கும் ப ர்த்துத்தான்...” என்று
பீடிளகபயாடு பப ிய மனு, தன்ளனப்பளடத்த பிரம்மபன தான்
வாழ்ந்திடும் த்யபலாகத்தில் அன்றாடம் பக்திபயாடு ஸ்ரீமன்
ொராயணனின் யன பகால ரூபத்ளத வழிபட்டு வருவளதக்
கூறியபபாது, இக்ஷவாகுவிடம் வியப்பு.

“மகபன! பிரம்மன்தான் என் வளரயில் தாயும் தந்ளதயுமானவர்.

அவபர அந்தச் யனக் பகால ரூபத்ளத எனக்கும் காட்டி, `ெீயும் ொனும்
பதான்றிட இவபர காரணம். இவராபலபய எல்லாம் உருவாயிற்று.
இவரிடமிருந்பத ொம் வந்பதாம். இவளரத் துதித்தும் பிறளர துதிக்கச்
த ய்வதினாலுபம எனக்கு ஆனந்தம் உண்டாகிறது’ என்றார். ொனும்
அவபராடு ப ர்ந்து பிரணவர்கார தபான் மயமான விமானத்பதாடு
கூடிய அந்த பமனிளய மலர் தகாண்டு அர்ச் ித்து பூஜித்பதன். அதனால்
இனம்புரியாத இன்பத்துக்கும் அனுமதிக்கும் ஆைாபனன்” என்ற மனுளவ
இக்ஷவாகு வியப்பு குளறயாமல் பார்த்தான்.

“என்ன அப்படிப் பார்க்கிறாய்?”

“உங்களுக்குக் கிளடத்த அந்த இன்பமும் அளமதியும் எனக்கும்

கிளடக்குமா?”

“எப்பபாது இப்படி ஒரு பகள்வி உனக்குள் பதான்றி விட்டபதா

அப்பபாபத ெீ முக்தனுக்குரிய இடத்துக்கு வந்துவிட்டாய்.
ெமக்தகல்லாம் கடளம இருக்கிறது. எனக்கு யுக ெிர்வாகம். உனக்கு இம்
மண்ணில் அர ாட் ி. இந்தக் கடளமளய த ய்தபடிபய ெீ இதற்கான
வழிளயத் பதடு. உற்ற குருவாய் விைங்கிடும் வ ிஷ்ட முனிவர்
உனக்கு ெல்வழிளயக் காட்டுவார்’’ என்ற தந்ளதயிடம், “அவர்
காட்டுவது இருக்கட்டும் அந்தப் பிரணவாகார விமான மூர்த்திளய
தாங்கள் எனக்குக் காட்டியருைக் கூடாதா?’’ எனக் பகட்டான் இக்ஷவாகு.
அதற்கு ளவவஸ்வத மனு, “அதி யங்களுக்தகல்லாம் அதி யமான
அதளன ொன் காண பெர்ந்தபத பிரம்மனின் கருளணயாலும் எனது
பெரியக் கடளம யாலும்தான்! அவருக்பக கூட அப்தபருமான்
கடுந்தவத்தின் வரமாய் கிட்டியவபர. எனபவ ொன் இப்பபாது
கூறப்பபாகும் விவரங்களைக் தகாண்டு உன் மனதால் ஒரு பகாயில்
எழுப்பி மான ீகமாய் வழிபாடு த ய். உன் விருப்பம் காலத்தால்
ஈபடறும்” என்ற மனு, திருவரங்களன அவர் பள்ைி தகாண்டிருக்கும்
பிரணவாகார விமானத்ளத பக்திப் பரவ த்பதாடு விவரிக்கத்
ததாடங்கினான்.

- ததாடரும்...
 ரிைாமத்ணத உைர்த்தும் த்து அவதாரங்கள்

உயிர்கைின் பரிணாம வைர்ச் ிக்கு ஏற்ப அவதாரங்களை எடுத்து

பூமிக்கு வந்திருக்கிறார் என்பளதபய பகவானின் த ாவதாரங்கள் ெமக்கு
உணர்த்துகின்றன.

மச்ோவதாரம்: ெீரில் வ ிக்கும் மீ ன்.

கூர்மம்: ெீரிலும் ெிலத்திலும் ததன்படும் ஆளம.

வராகம்: ெிலத்தில் வ ிக்கும் பன்றி.

நரேிம்மம்: விலங்கு ெிளலயும் மனித ெிளலயும் கலந்தது.

வாமனர் : குள்ை மனிதனாக இருந்து த்ரிவிக்ரமனாக விஸ்வரூபம்

அளடந்தது உருவ வைர்ச் ிளயக் குறிப்பது.

ரசுராமர் : பகாபம் தகாண்ட மனித ெிளல.

லராமர் : ாதாரண மனித ெிளல.

கிருஷ்ைன்: விளையாட்டும் விளனயும் கலந்த மனிதத் தன்ளம.

ராமன் : தபாறுளமயுடன் விபவகம் ெிளறந்த மனிதத் தன்ளம.

கல்கி: மனித ெிளலளயக் கடந்தது

- ிலம்தபாலி த ல்லப்பன் ஒரு த ாற்தபாழிவில் பப ியது.

24 Apr 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம்-2

ரங்க ராஜ்ஜியம்

இந்திரா த ௌந்தர்ராஜன் ஓவியம்: ில்பி

கங்ணகயிற் புனிதமாய
காவிரி நடுவு ாட்டு
த ாங்கு நீர் ரந்து ாயும்
பூம்த ாழில ரங்கந்தன்னுள்,
எங்கள்மா லிண வன ீேன்
கிடந்தகதார் கிடக்ணக கண்டும்
எங்ஙனம் ம ந்து வாழ்ககன்
ஏணழகய கனணழகயகன!

-ததாண்டரடிப்த ாடியாழ்வார்

‘தகதகதவன மின்னும் தபான் விமானம், திருப் பாற்கடலின்

ெடுவிலிருந்து பகாடானுபகாடி கதிதராைிபயாடு பதான்றிய ஒன்று!
அளத, கருட ராஜன் தன் பதாைில் தாங்கிப் பிடித்திருக்கிறார். அதனுள்
ொரதர், தும்புரு ஆகிபயாரின் வணா
ீ கானங்கள் எப்பபாதும் ஒலித்தபடி
இருக்கின்றன.

இந்திராதி பதவர்கள் முதல் ித்த ாத்ய கணங் களும் அதனுள்

வணங்கிய பகாலத்தில் காட் ி தருகின்றனர். ஆதிப ஷன் படம்
விரித்திருக்க, அதுபவ குளடப்பந்தலாகத் திகழ, அதன் கீ ழ் சூரிய ந்திரர்
ாமரம் வ ீ ிட, ப னாதிபதியான விஷ்வக் ப னர் ளகயில் பிரம்பபாடு
ெிற்க, எம்தபருமான் அரங்கொதனாக பள்ைிதகாண்டிருக்கிறார். தமது
தாம ெித்திளரக்கு ெடுவில் ஈபரழு பதினான்கு புவனங்களையும் தன்
மான த்தாபலபய இயக்குபவ ராக இருக்கிறார்’

- என்று விவஸ்வான் விவரிக்க, இக்ஷ்வாகுவின் மனதுக்குள்

தபான்மயமான பிரணவாகாரப் தபருமாைின் திருக்பகாலம்
ஆழப்பதிந்துவிட்டது. அபத தருணம், ஞான பிதாவான விவஸ்வான்
கரம் பற்றி அளழத்துச் த ன்று தரி னம் த ய்விக்காமல், ‘உனது பக்திப்
பிரயாள யால் அந்தத் தரி னத்ளத அளடய முயற் ி த ய்’ என்று
கூறியது உவப்பாகவும் இருந்தது, ற்று க ப்பாகவும் இருந்தது.

உவப்பபா, க ப்பபா மனதிபலபய ளவத்துக்தகாண்டிருக்க முடியுமா

என்ன? அகத்தின் அழகு முகத்தில் ததரியுபம? அதிலும் வ ிஷ்டர்
பபான்ற ராஜரிஷிகளுக்குத் ததரியாமல் பபாகுமா? இஷ்வாகுவின்
முகவாட்டத்ளதக் கண்டுதகாண்ட வர், அதுபற்றி அவனிடம் பெராகபவ
பகட்கவும் த ய்தார்.

“பமன்ளமகள் மிகுந்த அபயாத்திக்கு அர பன! ஆகாய ரவியின்

பூபலாகப் பிறவிபய! உனக்குக் கூடவா மனச் லனம்... எதனால் உன்
வதனத்தில் வாட்டம்?” என்று பகட்டார். இக்ஷ்வாகுவும் தன்
கண்ணிரண்ளடயும் விண்பமல் ளவத்த வனாக, “மகா குருபவ! ொன்,
என் தந்ளத என்னுள் மூட்டிய பக்தியின் தபருக்கால், அந்த
பிரம்மபதவன் அனுதினமும் ளவத்து வணங்கி வரும் பிரணவாகாரப்
தபருமாைின் யனக் பகாலம் குறித்பத தா ிந்தித்த
வண்ணமிருக்கிபறன். திருப்பாற் கடலில் பதான்றிய அந்தத்
திருவுருவத்ளத ஒரு முளறயாவது கண்ணாரக் காண பவண்டும்
என்று மனது விம்முகிறது!

என்னதான் ொன் ரவிகுலத் பதான்றலாய், மனுப்புத்திரனாய், ஆள், அம்பு,

ப ளன என்று ராஜ்ஜியாதிபதியாக இருப்பினும், அந்தத் தரி னம் என்பது
எனக்கு எட்டாத உயரத்தில் உள்ைது. சுயமாய் பறந்து த ல்ல ொபனா
பதவபுருஷன் இல்ளல. த ல்லும் வழியும் ததரியவில்ளல” என்று
இக்ஷ்வாகு ற்று விஸ்தாரமாகபவ வருந்தினான். வ ிஷ்டர் அளதக்
பகட்டு பூரித்தார்.

‘`இக்ஷ்வாகு! ெீ பற்றுளவக்க இந்த மண்மிள எவ்வைபவா உள்ைன.

காதுக்கினிய பாட்டு, கண்களுக்கினிய கணிளகயர் ஆட்டம், ொவுக்கினிய
அறுசுளவ பதார்த்தங்கள், ஆவிக்குரிய பதகமானது அரிதுயில் தகாள்ை
பஞ் ளண என்று ராஜ சுகங்கள் அணிவகுத்து ெிற்கின்ற ெிளலயிலும், ெீ
அவற்ளற லட் ியம் த ய்யாமல், பள்ைிதகாண்ட தபருமாளை எண்ணி
தெகிழ்வது மிகவும் பபாற்றுதலுக்குரியதாகும். உன்ளனப் பபால்
பக்தியில் தெகிழ்பவாருக்கு வழிகாட்டுவதற்பக என் பபான்ற ரிஷிகளை
அளவயில் ராஜகுருக்கைாக வரித்துள்ைனர். கவளலப்படாபத! உன்
விருப்பம் ஈபடற வழி உண்டு.” - என்றார் வ ிஷ்டர்.
“குரு மகாபன, தாங்கள்தான் அது என்ன வழி என்று காட்டி யருை
பவண்டும்” என்று அவரின் கரங்களைப் பற்றினான் இக்ஷ்வாகு!

“ஒரு வார்த்ளதயில் அந்த வழிளயக் காட்டிவிடுகிபறன். அந்த

வழியின் தபயர் தவம்” என்றார் வ ிஷ்டர்.

“தவமா?”

“ஆம், தவபமதான்!”

“அது, உம் பபான்ற பவதியர்க்கும் ஞானியர்க்குமல்லவா

விதிக்கப்பட்டது?”

“அப்படியல்ல... உயர்ந்த விருப்பங்களை ஈபடற்றிக்தகாள்ை விளழயும்

எவர்க்கும் அதுபவ உன்னதமான வழி.”

“எனில், இந்த ராஜ்ஜிய பாரத்ளத யார் சுமப்பது?”

“இப்படி ெீ அடுத்தடுத்து பகள்விகைாய்க் பகட்டுக்தகாண்டிருந்தால்,

தவம் புரிய இயலாது. தவம் புரிய ஒன்பற ஒன்றுதான் பதளவ”

“என்ன அது?”

“ளவராக்கியம்.”

“அதில் ொன் குளறந்தவனல்ல...”

“அளதத் தவத்தில் காட்டு. ொட்ளடப் பற்றிய கவளலளய விடு. உன்

தவபம ொட்ளடயும் ெலம் படப் பார்த்துக்தகாள்ளும்.”

“என்றால் இது ஒன்றுதான் வழியா?”

“ த்யபலாகம் ார்ந்தவற்ளறத் தவத்தாபலபய விளரந்து அளடய

முடியும். பிரம்மன் தவ ிகளுக்கு மிகபவ இரங்குபவர். வரங்களை
விளரந்து தருவ திலும் வள்ைல் அந்த மூர்த்தி”
“ெல்லது... அவர் குறித்பத தவத்ளதத் ததாடங்கு கிபறன். எனது
விருப்பத்ளத அவர்தான் ெிளறபவற்றவும் பவண்டும்.”

“அதற்கு முன் உனது இலக்ளகத் ததைிவாய் வகுத்துக்தகாள்.”

“என் இலக்கு அந்த பிரணவாகார விமானமும் எம்தபருமானுபம.”

“அப்தபருமாளை ெீ மட்டும் தரி ித்தால் பபாதுமா?”

“ெீங்கள் என்ன த ால்கிறீர்கள்?”

“உன் தவ முயற் ி எல்பலாருக்குமானதாய் இருக்கட்டும்.”

“ெல்ல கருத்து. அதற்கு ொன் என்ன த ய்ய பவண்டும்?”

“அந்தப் பிரணவாகார விமானமும் எம்தபரு மானும் உனது இந்த

அபயாத்திக்கு வரபவண்டும். உன்ளனச் ார்ந்த என் பபான்பறாரும்
துதித்து மகிழ்வபதாடு, பிறப்தபனும் தபருங்கடளல ெீந்திக் கடந்து
அவபராடு ப ர்ந்திட, அது எங்களுக்குப் தபரிதும் உதவும்!”

“அற்புதமான கருத்து. இந்த தொடி முதல் என் இலக்கும் அதுபவ.”

இக்ஷ்வாகு உணர்ச் ிப் தபருக்பகாடு வ ிஷ்ட ரின் வழிகாட்டலில்

தவத்துக்குத் தயாரானான். வ ிஷ்டரும் வழிமுளறகளைக் கூறலானார்.

“இக்ஷ்வாகு... என் இனிய த்ரியபன! அர வாழ்தவன்பது புலன்கைின்

தபருக்கத்தில் உச் ம் காண்பது. தவதமனப்படுவபதா புலன்கைின்
சுருக்கத்தில் உச் ம் காண்பது.

இச்ள கைில் ஊறிய உன் உடல், ெீ தவம்புரியத் ததாடங்கும்பபாது

அடங்க மறுக்கலாம்! குறிப்பாக மனளத அடக்க முளனயும்பபாதுதான்,
அது புரவிபபால் முன்கால் இரண்டும் ஆர்த்ததழ கட்டவிழ்ந்து ஓட
முளனயும். அதனால் மருண்டு பபாய் தவத்ளதக் ளகவிட்டுவிடாபத.
அந்த மனப் புரவிளய ளவராக்கியத்பதாடு அடக்கி சூன்ய தமனும்
லாயத்தில் கட்டு. ஒபர ிந்ளதயாய் பிரம்மளன எண்ணிடு. உன்
ளவராக்கிய தவம் த்யபலாகத்ளதபய ெடுங்களவக்க பவண்டும்.”

“மகா குருபவ! பகட்கிபறன் என்று தவறாகக் கருதிவிடாதீர்கள். இந்தப்

பூ உலகில் ொன் எனக்குள் பிரம்மளன எண்ணுவது, விண்ணில்
த்யபலாகத்தில் எப்படி எதிதராலிக்கும்? என் தந்ளத பபால்
விண்ணுக்கும் மண்ணுக்கும் பபாய் வர முடிந்தவர்கள் த்யபலாகம்
பபாய் த ால்வதன் மூலம்தான் அந்த பிரம்மா அறிவாரா?”

இக்ஷ்வாகுவின் பாமரமான பகள்விளய எண்ணிச் ிரித்த வ ிஷ்டர்,

‘‘இக்ஷ்வாகு! ெீ, ொன், ொம் என்று எல்பலாருபம பிரம்மனால் பளடக்கப்
பட்டவர்கபை. ஆனால் ொமும், ஈபரழு பதினான்கு புவனங்கள் ததாட்டு,
புல் பூண்டு முதல் புழுப்பூச் ி வளர கல உயிரினமும் உருவாக
மூலக்காரணம், அந்த பிரம்மளனயும் பளடத்த பரந்தாமபன!

அவபர பாற்கடலில் பள்ைிதகாண்டிருப்பவர். அவளர அர்ச் ாரூபமாகத்

தினமும் கண்டு வணங்கபவ ெீ இந்தத் தவத்ளத பமற்தகாள்கிறாய்.
இளத முதலில் புரிந்துதகாள்.
இடம், காலம், பெரம் எனும் பிரமாணங்கைால் ொம் ததாளலவில்
இருக்கின்றபபாதிலும் அவபராடு எப்பபாதும் ொம் ததாடர்பிலும்
உள்பைாம். அளத உணராதபடி ெம் வாழ்வும், பதகம் ார்ந்த ப ி, தாகம்
முதலானளவயும் இருக்கின்றன. இளத அறிவால் உணர்ந்து அவற்ளற
தவன்றிடும்பபாதுதான் ஞான ஸித்தி ஏற்படுகிறது. ஞான ஸித்தி
ஏற்படும்பபாபத இடம், காலம் எனும் பிரமாணங்கள் ிறிதாகி,
ெமக்குள்பைபய ொம் கலத்ளதயும் காணலாம்.

இதற்கு பமல் ொன் வார்த்ளதகைில் கூறுவளத விட, ெீபய உன்

தவத்தால் உனது பகள்விகளுக்கு விளட காண்பபத ாலச் ிறந்தது.
எனபவ ளவராக்கியமாய் தவத்தில் மூழ்கு!

எத்தளன ொட்கள், எவ்வைவு காலம் பபான்ற பகள்விகளை எல்லாம்

புறந்தள்ைி, `தவபம இனி என் வாழ்வு' என்றாகுமைவு தவத்தில் மூழ்கு.
அந்தத் தவம் உனக்கு எல்லாமும் தரும். ஒன்ளற மட்டும்
மறந்துவிடாபத. தவம் புரியத் ததாடங்கு பவார்க்கு இடர்ப்பாடுகள்
ஏற்படுவது இயல்பு. அளவ உன் உறுதிக்கான ப ாதளனகள்! பரீட்ள
கள்! அவற்றில் ெீ பதாற்றுவிடக் கூடாது.’’

வ ிஷ்டர், த ால்ல பவண்டிய கலத்ளதயும் த ால்லி, அந்த அர ளனத்

தவ ியாக்கினார்.

கிரீட, கவ -குண்டலங்களை எல்லாம் களைந்தவன், மரவுரி தரித்து,

திறந்த மார்பபாடு, தண்ட கமண்டலங்கபைாடு, அபயாத்திளய ஒட்டி
ஓடும் ரயு ெதிக்களரயில் ஆ ிரமம் கண்டு தவத்தில் மூழ்கினான்.

ொபட ஆச் ர்யப்பட்டது? அவர்களுக்குத் ததரியாது. எதற்கு இந்தத் தவம்

என்று?

- ததாடரும்...

டங்கள்: என்.ஜி.மைிகண்டன்
களிமண்கை காப்பு!

இரும்புப் தபட்டி, பாதுகாப்பு அளறகள் ஆகியவற்ளறப் பூட்டி, அரக்கு ீல்

ளவப்பதுதான் வழக்கம்.

ஆனால், மதுளர - அழகர் பகாயிலில் கர்ப்பக்கிரகம், தானிய அளற,

ஆபரண அளற, மற்ற விக்கிரகங்கள் உள்ை இடங்கள், ஆவண அளறகள்
ஆகியவற்ளறப் பூட்டி கைி மண்ணால் ீல் ளவக்கின்றனர்.

இத வழக்கம் எத்தளனபயா தளலமுளறகைாகத் ததாடர்கிறது.அழகர்

பகாயிலுக்கு அருகிலுள்ை வளலயப்பட்டி எனும் கிராமத் திலிருந்து
தவட்டி எடுத்து வரப்படும் இந்த மண்ளண பவறு எதற்கும்
உபபயாகப்படுத்தக் கூடாதாம். மீ றினால் ததய்வக் குற்றமாகிவிடும்
என்பது பக்தர்கைின் ெம்பிக்ளக.
08 May 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 3

ரங்க ராஜ்ஜியம்
குல குரு வ ிஷ்டர் த ான்னபடி, ஓர் உன்னத லட் ியத்துக்காக
தவமியற்ற முடிவு த ய்துவிட்ட அபயாத்தி அர ன் இக்ஷ்வாகு,
தன்னுளடய கிரீடம், அழகழகான ஆபரணங்கள், கவ குண்டலங்கள்
ஆகிய அளனத்ளதயும் களைந்து, மரவுரி தரித்து, அபயாத்திளயதயாட்டி
ஓடும் ரயு ெதிக்களரயில் ஆ ிரமம் அளமத்துத் தவத்தில் மூழ்கினான்.

மன்னனின் தவத்துக்கான காரணம் புரியவில்ளலதயன்றாலும்,

அர பபாகங் களை விடுத்து, தங்கள் மன்னன் தவ வாழ்க்ளக
பமற்தகாண்டளதக் கண்டு ொபட ஆச் ர்யப்பட்டது. வ ிஷ்டர் மூலம்
மன்னனின் தவத்துக்கான காரணம் பற்றித் ததரிந்துதகாண்ட பிறபகா,
ொட்டு மக்கைின் ஆச் ர்யம் பல மடங்கு அதிகரித்ததுடன், தங்கள்
தபாருட்டு மன்னன் தவமிருப்பது குறித்து மகிழ்ச் ியும் அளடந்தனர்.

வற்றாத ெதிக்காக, குளறவில்லாத ஆயுளுக்காக, உலகத்ளதபய ஒரு

குளடயின்கீ ழ் ஆட் ிபுரியும் விருப்பத்துக்காக என்று சுயெலம் ார்ந்த
இச்ள க்கு உரிய எந்த பொக்கமும் இல்லாமல், தன்ளனப் பபான்பற
பூபலாகவா ிகள் எல்பலாரும் வணங்கி ெற்கதி தபற ‘பிரணவாகார
விமானமும் பள்ைிதகாண்ட மூர்த்தியும் தன் ொட்டுக்கு பவண்டும்’
என்கிற இக்ஷ்வாகுவின் விருப்பம், அதுொள்வளரயில் பூ உலகம்
கண்டிராத விருப்பம்!

விளைவு த்யபலாகத்தில் எதிதராலிக்கத் ததாடங்கியது.

ொன்முகனாகிய பிரம்மாவுக்பக முதலில் வியப்புதான் ஏற்பட்டது.
விவஸ்வானின் கால ெிர்வாககதியில், பூ உலகில் அவன் தபற்ற
பிள்ளை, தன் பூளஜக்கு உரிய பிரணாவாகார மூர்த்தத்ளதப் தபற
முயற் ித ய்கிறான் என்பது, பிரம்மனுக்குச் ற்று பகாபத்ளதயும் கூட
அைித்தது. அதனால் அவர், விவஸ்வாளனயும் அவன் தந்ளதயான
சூரியளனயும் அளழத்து வி ாரித்தார்.
“விவஸ்வான்! உன் பூபலாக புத்திரனின் பவட்ளக விபொதமாக
உள்ைபத?” பிரம்மனின் பகள்விக்குமுன் விவஸ்வான் தமௌனம்
காத்தான்.

“பதில் த ால் விவஸ்வான்... உனது தமௌனத்ளத ொன் எப்படிப் புரிந்து

தகாள்வது?”

“என் தளலவபன! இதற்கு ொன் என்ன பதில் கூற முடியும்?

கலத்ளதயும் பளடத்த தங்களுக்குத் ததரியாததும் உண்டா?”

“ததரிந்ததால்தான் பகட்கிபறன். இங்கு என் ெித்திய

வழிபாட்டிலிருக்கும் தபருமாளன, தான் அளடய பவண்டும் என்று
ெிளனப்பது எந்த வளகயில் ரி? இப்படிபயார் எண்ணம் உன்னாபலபய
பதான்றியிருக்க பவண்டும்.”

“ஆம்! எம்தபருமான் குறித்த எண்ணம், இக்ஷ்வாகுவுக்குள் ஒரு

விளதயாய் விழுந்தது என்னாபலபய. குழந்ளதப் பிராயம்ததாட்பட
பக்தியில் ஈடுபாடுளடய என் பிள்ளையின் மனதில் ொன் பபாட்ட ஒரு
விளத, இப்படி ஒரு விருட் மாகும் என்பது ொபன அறியாத ஒன்று
எம்பிராபன...”

“அப்படியானால் அந்த விருட் த்ளத ெீபய தவட்டிவிடு. உன் பிள்ளை

புரியும் தவத்ளதயும் களலத்துவிடு.”

“ஐயபன! தாங்கைா இப்படிச் த ால்வது?”

“விவஸ்வான்... காரணமின்றிக் காரியங்கள் இல்ளல. அளதப்

புரிந்துதகாள். எது எங்கிருக்க பவண்டுபமா அங்குதான் இருக்கலாம்.
மூர்த்தியின் தரி னம் பவண்டும் என்று தவமிருந்தால், அளத ஏற்கலாம்.
தரி னத்துக்கு உரிய மூர்த்தத்துக்பக ஆள ப்படுவது என்பது மிக
அதீதமானது.”

“புரிகிறது பிரபபா! தங்கள் ித்தப்படி ெடக்க முயற் ி த ய்கிபறன்'' என்ற

விவஸ்வான், அடுத்து பெராக தவத்தில் ஆழ்ந்திருக்கும் இக்ஷ்வாகு
முன்பாகத்தான் வந்து ெின்றான்.

இக்ஷ்வாகுவின் மிக எைிளமயான ந்ெியா ிக் பகாலம் ஆச் ர்யத்ளத

அைித்தபதாடு பிரமிப்ளப யும் அைித்தது, விவஸ்வானுக்கு.

தபாதுவாக தவம் என்பது மானுடச் த யல்பாடு கைிபலபய

மகத்தானது. ஒரு தபண்ணானவள் தன் கருவில் ஒரு கருளவச்
சுமப்பளதப் பபான்றது, ஓர் ஆணானவன் தன் மனதால் தவத்ளதச்
சுமப்பது! எப்படிக் கருளவக் களலப்பது தபரும் பாவபமா,
அதுபபான்றபத ஒருவர் புரியும் தவத் ளதக் களலப்பதும்.

ாஸ்திர தர்மங்களை உலகுக்குப் பபாதிக்கும் ஆ ான் தபாறுப்பில்

உள்ை மனுவான விவஸ்வான், அந்த ாஸ்திர தெறிளய எண்ணி, தன்
புத்திரனின் தவத்ளதக் களலக்கத் தயங்கி ெின்றான். அபத பெரம்
மனதுக்குள் `மகபன... ஒரு பூச்த டிக்கு ஆள ப்பட பவண்டியவன்,
பூந்பதாட்டத்துக்பக ஆள ப்பட்டது பபாலாகிவிட்டபத உன் த யல்.
உனக்குள் இப்படி ஒரு ளவராக்கியம் இருப்பளத ொபன இப்பபாதுதான்
உணர்கிபறன்' என்று மகனின் தவக்பகாலத்தின் முன் ெின்று
மறுகியவன் அடுத்து வ ிஷ்டளர ொடிச் த ன்றான்.

“மகரிஷிபய! இக்ஷ்வாகு இப்படி ஒரு தபஸ்வியாக ெீங்கபை காரணம்”

என்றான்.

“உண்ளம மனு பிரபு. ஆனால், முதல் காரணம் அந்த மூர்த்தபம.

இரண்டாவது காரணம், அதன் பிரதாபம் குறித்துப் பப ிய ெீ .
மூன்றாவது காரணபம ொன்” என்றார் வ ிஷ்டர்.

“இருக்கலாம். ஆனால் இந்தத் தவம் ததாடர் வளத பிரம்மபதவபர

விரும்பவில்ளல. தடுத்து ெிறுத்தத்தான் என்ளன அனுப்பியுள்ைார்.”

“அப்படியா? பிரம்மபதவபர ஒருவனின் தவத் ளதக் களலக்கச்

த ால்கிறார் எனில், அது ஆச் ர்யம்... தபரும் ஆச் ர்யம்!”

“ஆச் ர்யபமா, அதிர்ச் ிபயா... அவர் என் எஜமானர். அவரது

கட்டளைளயச் த யல்படுத்த பவண்டியது எனது கடளம.”

``அதுவும் ரிதான். ஆனால், தர்மதெறிகளை வகுத்த உனக்குத்

ததரியாதளத ொன் த ால்லப் பபாவதில்ளல. உலகில் தவம் பபால்
ஒரு தபரும் த யல் கிளடயாது. அள பவ வாழ்வு. அந்த அள ளவபய
துறந்து வாழாமல் வாழ்வபத தவம். அளதக் களலப்பது பாவம் என்று
தெறிகளை வகுத்தவபன அளத மீ ற முற்படுவது, தவறான முன்
உதாரணமாகாதா?” - வ ிஷ்டரின் பகள்வி விவஸ்வாளன
தடுத்துவிட்டது.

“உண்ளம மகரிஷி! ெீங்கள் த ால்வது பபருண்ளம. வகுத்தவபன

வகுத்தளத மீ றுவது தர்மம் அல்ல.”

“அப்படியானால் என்ன த ய்வதாய் உத்பத ம்?”

“என் எஜமானரிடம் மன்னிப்புக் பகாரி மன்றாடுவளதத் தவிர பவறு
வழியில்ளல.”

“எதுவாயினும் இங்பக உனக்கு பவளலயில்ளல. புறப்படு!” வ ிஷ்டர்

வானத்ளத பொக்கிக் ளககளைக் காட்டினார்.

அப்படிபய இக்ஷ்வாகுளவ மனதில் எண்ணி, ‘அப்பபன! உனக்கான

ப ாதளன ததாடங்கி விட்டது. பிரம்மா அடங்கிப் பபாகப் பபாகிறாரா,
இல்ளல உன்ளனத் திரும்பவும் அடக்கப் பபாகி றாரா என்பளதப்
தபாறுத்திருந்து பார்க்கிபறன்...' என்று தனக்குள் கூறிக்தகாண்டார்!

பபான பவகத்தில் திரும்ப வந்து ெின்ற விவஸ்வா ளனக் கண்ட

பிரம்மா, ‘`என்ன ெடந்தது? இக்ஷ்வாகு வின் தவம் களலந்ததா?” என்று
எதுவுபம ததரியாதவர் பபாலக் பகட்டார்.

“ஐயபன! எல்லாம் அறிந்தவர் தாங்கள். தாங்கள் அறிந்திராத ஒன்ளற

என்னாலும் அறிய முடியாது. ொன் அறிந்தளதத் தாங்கள் அறியாமலும்
இருக்க முடியாது. அப்படியிருக்க, என்ளனக் பகட்டால் ொன் என்ன
த ால்பவன்?

எதன் தபாருட்டு ஒருவர் தவம் புரிந்தாலும் அந்தத் தவத்ளதக்

களலப்பது பாவமல்லவா? அளத உலகுக்குச் த ான்ன ொபன அளதச்
த ய்ய லாமா?” என்று விவஸ்வான் பகட்டு ெிற்க, “பதவபலாக ெியதிகள்
பூபலாகத்துக்குப் தபாருந் துமா? அந்த ெியதிக்கு எதிராகபவ ஒருவன்
தவம் புரிந்தால், அளத எப்படி அனுமதிக்க முடியும்?” என்று திருப்பிக்
பகட்டார் பிரம்மன்.

“என்ளன மன்னியுங்கள்! இது வி ித்திரச் ிக்கல். இதில் ொன்

பலியாவது ரியல்ல என்பளத யும் தாங்கள் அறிவர்கள்.
ீ எனபவ,
என்ளனக் காத்தருை பவண்டும். தாங்கபை பெரில் த ன்று தவப்
பிர ன்னமாகி இக்ஷ்வாகுவுக்கு எடுத்துக் கூறுங்கள். எல்லாம்
பெர்ப்பட்டுவிடும்!” - என்ற விவஸ்வாளன ற்று கருளணபயாடு
பார்த்தார் பிரம்மா.

‘`விவஸ்வான், ெீ த ம்ளமயாக ெடந்து தகாண் டாய். உன் பமல்

எனக்குக் பகாபமில்ளல. ெீ பபாக லாம்! எனது பிர ன்னம் என்பதும்
எைிதானதல்ல! முற்றும் துறந்தவர்க்பக ொன் முன்த ல்பவன். ஒரு
பற்பறாடு தவம் புரிபவர், அதற்கு உரிய விளலளயத் தரும்பபாதுதான்
வரமானது ஸித்திக்கும்.” என்ற பிரம்மா அடுத்து ந்தித்தது இந்திரளன!

ஏகபபாகங்களையும், அதன் பெர் எதிர்களையும் ஒரு பெர்பகாட்டில்

தகாண்டு த யலாற்றி வருப வன், த யலாற்றவும் பவண்டியவன்
இந்திரன். ஆனாலும், ில தருணங்கைில் இவனது த யல்பாடு
கைாபலபய பதவருலகம் பல ிக்கல்களைச் ந்திக்கும். பின்
அதிலிருந்து மீ ண்டும் வரும்.

அப்படிப்பட்ட இந்திரளன அளழத்த பிரம்மா ‘‘பூ உலகில் இக்ஷ்வாகு

பமற்தகாள்ளும் தவம் த்யபலாகத்ளதச் ாதாரணமானதாக்கிப் பூ
உலளக த்யபலாகமாக மாற்றிவிடும்’’ என்று கூறி, அளத தடுத்து
ெிறுத்தபவண்டியது இந்திரனின் தபாறுப்பு என்றும் கூறினார்.

பிரம்மா அவ்வாறு கூறியது, ஆடத் ததரிந்தவன் காலில்

 தங்ளகளயயும் ப ர்த்துக் கட்டியதுபபால் ஆக்கிவிட்டது! என்ன
த ய்தால் இந்த இக்ஷ்வாகு வின் தவம் களலயும் என்று இந்திரன்
உடபன பயா ிக்கத் ததாடங்கிவிட்டான்!

வழக்கம் பபால் கடுளமயான மளழ, புயல் என்தறல்லாம் முயற் ி

த ய்து பார்த்தான். இக்ஷ்வாகு அ ரவில்ளல!

அடுத்து `அரம்ளபயர்' கூட்டம். அவர்களும் ஆட்டம்பாட்டம் என்று

இக்ஷ்வாகுவின் மன ஒருளமளயக் களலக்க எவ்வைபவா முயற் ி
த ய்து பார்த்தார்கள். ஒன்றும் ெடக்கவில்ளல. இந்திரனுக்பக ற்று
தவட்கமாகவும் பதான்றியது.

இக்ஷ்வாகு ஏபதா பமதலழுந்தவாரியான ஒரு இச்ள க்காக

தவமியற்றவில்ளல. அவனது தவமானது, உன்னதமான
பொக்கத்துக்கானது என்பது புரிந்தது. வாயுளவக்கூட ஸ்தம்பிக்க
ளவத்து மூச்சுத் திணறடிக்கப் பார்த்தான்.

ஆனால், ஒரு அைவுக்கு பமல் வாயுபதவபன, ‘`இத்தளகய தவ ிளயக்

தகான்ற பாவத்துக்கு ஆைாகி ொன் களறபடத் தயாரில்ளல’' என்று
கூறிவிட்டதுடன், இக்ஷ்வாகுளவப் படுத்திய பாட்டுக்குப்
பிராயச் ித்தமாக ததன்றலாய் வ ீ ித் தழுவத் ததாடங்கிவிட்டான்.

இக்ஷ்வாகுவின் மனவுறுதி, பபாக ெிஷ்ளடயில் இருந்த பிரம்மாவுக்கு

மட்டுமல்ல, பயாக ெித்திளரக் காரனான சுந்தர பரந்தாமனுக்கும்
ததரியவந்தது!

- ததாடரும் ...

டங்கள்: என்.ஜி.மைிகண்டன்
22 May 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 4

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 4

ஒன்றும் ம ந்த ிகயன் ஓதநீர் வண்ைணன நான்

இன்று ம ப் கனா ஏணழகாள் - அன்று
கருவரங்கத்துட் கிடந்து ணகததாழுகதன் கண்கடன்
திருவரங்ககமயான் திணே. - த ாய்ணகயாழ்வார்
ஸ்ரீளவகுண்டம்! பரந்தாமனின் தாம ெித்திளரக்கு ெடுபவ, ஏபதா
த ாப்பனம் காணு கிறார்பபால், அவரின் திருமுகத்தில் ஒரு த ம்முறு
வல். ஹ்ருதயவா ினியான லட்சுமிபதவிபய அது கண்டு ஆச் ர்யம்
தகாண்டாள்.

பரந்தாமன், தன் ெீல ெயனங்களை மலர்த் தினார். அவருக்கு இப்பபாது

லட்சுமி தரி னம். திருமகள் புன்னளகத்தாள்.

“ெிர்வாக ெித்திளர முடிந்துவிட்டதா ப்ரபு'' என்று வினாவத்

ததாடங்கினாள்.

“அதற்கு முடிபவது லட்சுமி. ற்று ஓய்தவடுக்க எண்ணிபய கண்

மலர்ந்பதன்” என்ற பரந்தாமளன இம்முளற அதீத வியப்பபாடு
பொக்கினாள் லட்சுமி.

“வியந்து வழிகிறாபய... ஏன்?’’

பரந்தாமனும் பகள்விபயாடு தனது உளரயாட ளலத் ததாடங்கினார்.

“ஆம்! உயிர்களுக்தகல்லாம் உறக்கபம ஓய்வு. எம்தபருமானுக்பகா

விழிப்பப ஓய்தவனில், எப்படி வியக்காமலிருக்க முடியும்?”

“இளதவிட வியப்பான விஷயங்கள் ெிளறய ெடந்தபடி உள்ைன பதவி!”

“அதனால்தான் உறக்கத்திலும் புன்னளகபயா?”

இந்தக் பகள்விக்குப் பதில் த ால்லாமல், திருமகள் குறித்த தனது

தபருமிதத்ளத தவைிப்படுத் தினார் பகவான்: “ெீ எப்பபாதும் என்
திருமுகத் ளதபய தியானித்த படி இருப்பளத, உனது பகள்வியின்
மூலம் உணர்கிபறன்”

ஆனால், திருமகள் விடவில்ளல. “ஸ்வாமி! ெீங்கள் குறிப்பிட்ட அந்த

வியப்பான விஷயங்களை ொனறியலாமா?”

“உன்ளன ொன் புகழக்கூடாதா பதவி?”

“உங்கள் மார்பபாடு கிடப்பவள் ொன். ெீங்கள் பவறு ொன் பவறில்லாத

ெம்ளம, ொபமவா புகழ்ந்து தகாள்வது?”

“அப்படியானால், என்னுள் இருந்பத கலமும் பதான்றின. அளவ பவறு

ொன் பவறு இல்ளல என்றும் கூறலாம் அல்லவா?”

“அதுதாபன த்தியம்?”

“அந்தச் த்தியம் உனக்குப் புரிந்திருக்கும் அைவு, பிரம்மனுக்குப்

புரிந்திருக்கவில்ளல என்று கருதுகிபறன்...”

“இது என்ன விந்ளத?”

“விந்ளததான்... அளத எண்ணிபய ெளகத்பதன்!”

“விரிவாகக் கூறலாபம?”

“என் அர்ச் ா ரூபமான பிரணவாகார விமான ரூபத்ளத ெீ அறிவாய்

அல்லவா?''

“இது என்ன பகள்வி? பிரம்மபதவளன தெறிப் படுத்தவும்

ெிளறப்படுத்தவும் பவண்டி, தங்கைின் சூட்சுமத்தால்
உருவாக்கப்பட்டதல்லவா அந்தப் பிரணவாகார விமானம்?”

“ ரியாகச் த ான்னாய். தெறிப்படுத்த பவண் டிய அதுபவ,

பிரம்மளனபய ற்று குளறப்படுத்தி விடுபமா என்று இப்பபாது ொன்
எண்ணுகிபறன்.”

“பிரம்மம்கூட குளறவுபடுமா என்ன?”

“ த்திய பலாகத்தில், பிரம்மனின் வ ம் தினமும் பூளஜகள் கண்டுவரும்

அந்தப் பிரணவாகாரத்ளத, பிரியபவண்டி வந்துவிடுபமா என்று இப்பபாது
கலக்கத்தில் இருக்கிறான் பிரம்மன். `பிரம்ம கலக்கம்' என்பது ஒரு
குளறவுதாபன?”

“அப்படியானால், அசுரர் எவபரனும் உங்களை அளடவதற்கான ஒரு

குறுக்கு வழியாக, அந்தப் பிரணவாகாரத்துக்குக்
குறிளவத்துவிட்டார்கைா என்ன?”

“அடடா... அப்படி ெடந்தால்கூட ென்றாயிருக்குபம?”

“எனில், அசுரர்கள் காரணமில்ளல என்று ததரிகிறது. பீடிளக பபாடாமல்

விஷயத்ளத பெரடியாகபவ கூறிவிடுங்கபைன்...”

“என் மார்பபாடு கிடக்கும் உனக்குக்கூடவா, என்னுள் எழும்

எண்ணங்கைின் பபாக்கு ததரிய வில்ளல?”

‘`ஒட்டுக்பகட்கச் த ால்கிறீர்கைா?”
“ஒன்றிக் பகட்கச் த ான்பனன். பபாகட்டும்! ொன் விஷயத்துக்கு
வந்துவிடுகிபறன். பூ உலளகச் ப ர்ந்த அபயாத்தி அர னும் ஏழாம்
மனுவின் புத்திரனுமான இக்ஷ்வாகு, பிரணவாகார விமானம் தனக்கும்
தன்ளனச் ார்ந்தவர்க்கும் பவண்டும் என்று பிரம்மளனக் குறித்து தவம்
த ய்கிறான். எங்பக அவன் தவம் பலித்துவிடுபமா, அந்த விமானத்ளத,
இழந்துவிடுபவாபமா என்று பிரம்மனும் கலக்கத்தில் உள்ைான்!”

“விவஸ்வானின் புத்திரன் அந்தைவுக்குப் தபரிய பக்தனா பிரபு?''

“அப்படி அவளனப் பளடத்தவபன பிரம்மன் தான். தான் பளடத்த

ஒன்றிடம் தாபன ிக்கிக் தகாள்வது என்பது இதுதாபனா?”

“இப்படிக் பகட்பதன் மூலம் தாங்களும் அல்லவா

ிக்கிக்தகாண்டிருக்கிறீர்கள்?”

திருமகைின் இந்தக் பகள்விளயக் பகட்டுப் புன்னளகத்தபடி பதில்

த ான்னார் பகவான்:

“ `ொம்' என்று கூறு!”

“ஆம்! இக்ஷ்வாகுவின் தவம் தங்கைின் ெித்திளர ளயபய களலத்து,

இவ்வைவுதூரம் என்பனாடு பப ளவத்துவிட்டது என்றால், அவன்
தவத்தின் த ம்ளமளய அறிய முடிகிறது. இப்பபாது என்ன
த ய்யப்பபாகிறீர்கள் பிரபு?”

“ெீதான் கூபறன்?”

“ொன் எனும் த ருக்கின்றி பக்திபயாடு ஒருவர் வாழ பவண்டும் எனும்

ெல்ல பொக்கில், தங்கைின் சூட்சுமத்தால் உருவான அந்தப் பிரணவாகார
விமானத்துக்கான பக்தி, பிரம்மாவிடமிருந்பத ததாடங்கப்பட பவண்டும்
என்பற, தாங்கள் அளத பிரம்மனுக்கு அைித்தீர்கள்.

பிரம்மன் அந்தப் பக்திளய விவஸ்வானுக்கு ஏற்படுத்த, விவஸ்வான்

இக்ஷ்வாகுவுக்கு ஏற்படுத்தி யுள்ைான். இதில் இக்ஷ்வாகு
பூபலாகவா ியாகவும் பூவுலக அர னாகவும் இருப்பவன். அப்படியான
வன், பிரணவாகாரத்ளத அளடந்து பூஜிப்பதன் மூலம், பூவுலகில்
தங்கைது அனுக்கிரகம் பரவலாகி ‘ ாந்தம், த ல்வம், ந்பதாஷம், பக்தி,
ஞானம், ஆபராக்கியம், பமாட் ம்’ ஆகிய ப்த ெிதிகள் மானுடர்க்குக்
கிட்டும். இப்படிதயல்லாம் அவர்களுக்குக் கிளடக்கபவண்டும் எனும்
தங்கைின் திருவுள்ைச் ித்தம்தாபன, தாங்கள் அளத பிரம்மாவுக்கு
அைிக்கக் காரணம்?’’

லட்சுமிபதவி தவகுஅழகாக காரணகாரியங் கபைாடு கூறியளதக்

பகட்டு மகிழ்ந்த பரந்தாமன், “லட்சுமி! என்னுள் பூரணமாய் ெீ
ெிரம்பியிருப்பதால்தான், என் திருவுள்ைக்கிடக்ளக புரிந்து ரியாகக்
கூறியுள்ைாய். ெீ கூறியபத ெிதர் னம். க்தியுள்ை ஆகாரங்கைால்
உடலானது வலுப் தபறுவதுபபால், அகங்காரமற்ற பக்தியால் மனம்
வலுப்தபறும்.

மபனாவலிளமபய ஆத்மவலிளமயாக மாறு கிறது. எத்தளன

வலிளமயான உடலும், வயதாகும் பபாது வலுவிழக்கும். ஆனால், ஆத்ம
வலிளம என்பது காலத்தால் கூடுபமயன்றி குளறவுபடாது. என்னுள்
பதான்றிய உயிர்கள், இந்த ஆத்ம பலத்தால் மட்டுபம திரும்ப என்னுள்
வந்து ப ரவும் முடியும். அதன் ெிமித்தம் உருவானபத இந்தப் பிரணவா
கார விமானமும், அதனுள் ெித்திளரயில் இருக்கும் என் பகாலமும்!
என்ளன வணங்குபவார் கல பதவர்களையும், ப்தரிஷிகளையும்,
அஷ்டவசுக்களையும், துவாத ஆதித்தியர்களையும், ெவகிரகங்களையும்
ஒருப ர வணங்கிய பலளன அளடகிறார்கள். சுருக்கமாகக் கூறினால்,
உலக வாழ்க்ளக என்பது ஓர் அரங்கில் ெடக்கும் ொடகம் பபான்றது.
அந்த ொடகத்ளத ெடத்தும் ொதனாய் ொன் திகழ்வதால்தான், இங்பக
என் ொமம் அரங்கொதன் என்றாகிறது. ‘ரங்கா’ எனும் பதம் தளலவன்
என்றாகிறது.”

பரந்தாமனின் விைக்கத்ளதக் பகட்ட லட்சுமி உடபன இளடமறித்து,

``தளலவன் இல்ளல; `தளலயாயவன்' '' என்றுகூற, பரந்தாமன்
புன்னளகத்தார். அது அவள் கருத்ளத ஆபமாதித் ததுபபாலும் இருந்தது,
`பப ியது பபாதும். இனி த யலாற்றுபவாம்' என்பது பபாலும் இருந்தது!

த்யபலாகம்!

அங்பக ஸ்ரீொராயணரின் பிரபவ ம் ெிகழவும், பிரம்மபதவன் பூரித்துப்

பபானார்.

“எந்ளதபய! தாங்கள் என்ளன எண்ணிய அந்த தொடிபய ொன்

ளவகுண்டம் ஏகியிருப்பபபன... இப்பபாது, தாங்கபை பெரில்
வரும்படியானதால், தங்களை ொன் ிரமப்படுத்திவிட்படபன” என்று
வணங்கிப் பணிந்தார்.
“பூபலாக மானுடன் ஒருவன் குறித்த உனது ிந்ளத, பூபலாக
மானுடர்களைப் பபாலபவ உன்ளனயும் பப ளவக்கிறது. பபாகட்டும்...
உனக்குமா கலக்கம்?”

பரந்தாமன் அப்படிக் பகட்ட தொடியில் பிரம்மனிடம் ஒரு ிலிர்ப்பு.

“கலக்கம்தான் பிரபு. ஆனால், அதற்கான காரணம், தாங்கள்

அறியாததல்ல. தங்கைின் பிரணவாகாரம் பூவுலகில் ெிளல தகாள்ளும்
பட் த்தில், ெித்ய பூ ளனகள் குளறவுபடாமல் ெிகழபவண்டும்.
மானுடர்கள் யுக மாயாக்களுக்கு ஆட்படும் பட் த் தில், ஊறு
பெர்ந்துவிட்டால் என்ன த ய்வது என்பபத என் கலக்கத்தின் அடிொதம்!”

“பூமிப் பந்பத இரவு பகல் என்று இரு ெிளலகைில் உள்ைது. அங்கு

வாழ்ந்திடும் மானுடர் வாழ்விலும் தீதும் ென்றும் கலந்பத இருக்கும்.
அது பிரணவாகாரம் வளரயிலும்கூட எதிதராலிக்கக்கூடும். ஆயினும்,
பிரணவாகாரம் தீளத அடக்கி, ென்ளமளயப் தபருக்கி வாழ
உறுதுளணயாக இருக்கும். அப்படி இருக்கபவண்டும் எனும் எனது
விருப்பத்தால் உருவானளவபய அந்தப் பிரணவாகார விமானமும்
எனது அரங்கொத பகாலமும். இளத, ொன் எடுத்துக்கூறினால்தான்
உனக்குப் புரியுமா?”

பரந்தாமனின் பகள்விமுன் பணிந்து ெின்ற பிரம்மன் ‘`எம்தபருமாபன,

அளத ொன் அறிந் திருந்தபபாதிலும், தங்கள் வாயால் பகட்க
விரும்பிபய கலக்கத்ளத தவைிப்படுத்திபனன். தபா ிந்த பச்ள த்
தைிரானது மரத்தில் இருக்கும் வளர மரதமன்பற அளழக்கப்படுகிறது.
உதிர்ந்து மண்ணில் விழுந்துவிட்டாபலா ருதகன்றாகி விடுகிறது.
உண்ளமயில் மரம் பவறல்ல, ருகும் பவறல்ல. இரண்டும் ஒன்பற!
காலத்தால் பிரத்பயகமாகி தவவ்பவறு தபயர் தபறுகின்றன. இங்பக
ொனும் அவ்வாபற `பிரம்மன்' என்ற தபயரில் தங்கைால்
ிருஷ்டிகர்த்தாவாக உள்பைன். இந்தக் கர்த்தாவின் கர்த்தா தாங்கபை.
ஆளணயிடுங்கள்... ொன் என்ன த ய்ய பவண்டும்?” என்று பவண்டினார்.

“இளத இக்ஷ்வாகுவிடம் ப ர்த்துவிடு. ளவகுண்டத்தில் பதான்றிய என்

பிரதிமம், த்யபலாகம் த ன்று பின் பூபலாகம் த ன்றது என்றாகட்டும்.
அதனால் இது இருக்கும் இடமும் பூபலாக ளவகுண்டம் என்றாகட்டும்.”

“அவ்வாபற ெடந்திட அனுக்கிரகம் த ய்யுங்கள்.’’

பிரம்மன் பணிந்தார். பரந்தாமனும் அருைிமளறந்தார்!

ரயு ெதிக்களர - இக்ஷ்வாகுவின் தவக்பகாட்டம்.

இக்ஷ்வாகுவின் தெடிய தவம் பூமியின் பருவகாலங்கள் அளனத்ளதயும்

கண்டுவிட்ட ெிளலயில், அவனது அயராத மன உறுதியால் பமலும்
ததாடர்ந்தவண்ணமிருந்தது.

இக்ஷ்வாகுவும் ‘ஓம் ஸ்ரீரங்கதாமா’ என்கிற அரங்கொத பகாலத்ளதபய தன்

தவச் ிந்தளனயாக்கிக் தகாண்டிருந்தான்.இக்ஷ்வாகுவின் உதடுகைிரண்டும்
உதிர்த்தபடி இருந்த, ‘ஓம் ஸ்ரீரங்கதாமா’ என்ற அந்தச் த ால் ரயு
ெதிக்களர முழுக்க எதிதராலித்ததில், அந்தச் சூழபல மாறியிருந்தது.

எப்பபாபதா இடி விழுந்து பட்டுப்பபாயிருந்த ஒரு பன்ன ீர் மரம்

துைிர்த்துவிட்டிருந்தது! ெதி தீரத்தில் மானும் புலியும்கூட தங்கைின்
சுபாவத்ளத மறந்து ஒன்றாய் ெின்றிருந்தன. அவற்றின் காலருபக
முதளலகள்... தங்களுக்கான உணவிருந்தும், உண்ணாது, உண்ணவும்
பதாணாது கிடந்தன.

‘ஸ்ரீரங்கதாமா’ எனும் த ால்லின் பரவலுக்பக, இப்படி இயற்ளகளயக்

கட்டுப்படுத்தும் ஆற்றல் இருக்குமானால், அந்தச் த ால்லுக்கு உரியவன்
எத்தளன ஆற்றல் தகாண்டவனாயிருக்க பவண்டும்? இக்ஷ்வாகுவின்
தவத்ளத தெறிப்படுத்தி வரும் வ ிஷ்டர், ரயு ெதிக்களரயின் சூழல் கண்டு
தெகிழ்ந்தார்.

பிரம்மஞானிகளுக்குப் தபரிது ிறிது கிளடயாது. தபரிதும் ிறிதும்

ஒன்பறாடு ஒன்று ஒப்பிடுவதால்தான் உருவாகிறது. பிரம்மஞானிகள்
அந்தத் தவற்ளறச் த ய்யமாட்டார்கள். அபத தருணம், ஒரு பிரம்மஞானி
தன்ளனப் பபால ஒரு பிரம்மஞானி பதான்றும்பபாது தபரிதாக மகிழவும்
மாட்டான். மிக இயல்பாக எடுத்துக்தகாள்வான். ஒரு தபரும் ெிளறவு
மட்டும் தெஞ்சு ெிரம்ப இருக்கும். அது வ ிஷ்டரிடம் ெிரம்பியிருந்தது.

தகாடி ஒன்றுக்குப் பற்றிக்தகாள்ை மரம் ஒன்று கிளடத்தால்

எப்படியிருக்கும்? அதுபபால், பூபலாக மாந்தர்களுக்கு இக்ஷ்வாகு மூலமாக
அரங்கொதப் தபருமான் கிளடக்கப் பபாவதாகக் கருதினார். அதற்கான
அறிகுறிகளும் விண்ணில் பதான்றின!

- ததாடரும்...

டங்கள்: என்.ஜி.மைிகண்டன்
05 Jun 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 5

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 5

‘ேரங்கணளத் துரந்து வில்வணளத்து மன்னவன்

ேிரங்கள் த்தறுத்து தீர்த்த தேல்வர்மன்னு த ான்னிடம்
ரந்து த ான் நிரந்து நுந்தி விந்தணலக்கும் வார்புனல்
அரங்கதமன் ர் நான்முகத்தயன் ைிந்த ககாயிகல!”
திருச்ேந்த விருத்தத்தில்’-திருமழிணேயாழ்வார்.

பூபலாக மாந்தர்களுக்கு இக்ஷ்வாகு மூலமாக அரங்கொதப் தபருமான்

கிளடக்கப் பபாவதாக வ ிஷ்டர் ெிளனத்துக்தகாண்டிருந்த பவளையில்,
அதற்கானச் சூழல் விண்ணிலும் எதிதராலித்தது.
தமல்லிய கார்பமகங்கள் வானில் பந்தல் விரித்தார் பபால் கூடி ெின்ற
ெிளலயில், பிரணவாகார விமானத்ளதக் கருடன் தன் முதுகின் பமல்
ளவத்து சுமந்த ெிளலயில் பறந்து வந்தார். பிரம்மனும் அன்ன வாகனம்
பமல் அமர்ந்த ெிளலயில், அந்தச் ரயு ெதிக்களரளய பொக்கி வந்தார்!

தவம் புரிந்தபடி இருந்த இக்ஷ்வாகுவுக்கு பெர் எதிரில் மணி மண்டபம்

ஒன்று க்ஷணத்தில் பதான்றிய ெிளலயில், அதன் பமல் மலர்கைால்
ஆன பமளட ஒன்றும் திகழ, பிரணவாகார விமானத்ளத ஸ்ரீகருடன்
அதன் பமல் இருத்தினார்! பிரம்மாவும் அன்ன வாகனம் ெீங்கி
இக்ஷ்வாகுவின் எதிரில் பதான்றி, அவளனக் கண்மலரப் பணித்தார். கண்
மலர்ந்தவன் முதலில் கண்டது பிரணவாகார விமானத்ளதபய. பிறபக,
பிரம்மபதவளனக் கண்டான். கண்கள் பனிக்க பிரம்மபதவரின் காலில்
விழுந்து வணங்கினான்!

அந்த பவளையில் வ ிஷ்டர் உள்ைிட்ட ரிஷிகள் மட்டுமின்றி

விவஸ்வானும் வந்துவிட, அபயாத்தி அந்த தொடிபய பூபலாக
ளவகுண்டமாகிவிட்டது.

“இக்ஷ்வாகு! உன் தவத்தால் ொன் உள்ைம் பூரித்பதன்.

ப ாதளனகளைதயல்லாம் ாதளனகைாக்கிக்தகாண்டு, இறுதியில் இந்த
அபயாத்திளயயும் பூபலாக ளவகுண்ட மாக்கிவிட்டாய். உன் தவம்
என்ளன மட்டுமல்ல, எம்தபருமாளனயும் தெகிழ்த்தி விட்டது. இந்தப்
பிரணவாகார விமானம் இன்று இங்கு குடிதகாள்ை வந்திருப்பது, உன்
தவத்தாலான என் விருப்பத்தால் மட்டுமல்ல, எம்தபருமானின்
அைவற்ற கருளணயால் என்பபத பமலான உண்ளம.

எம்தபருமானின் அந்தக் கருளண, இனி பூவுலகில் எம்தபருமாளன

எண்ணுபவர், எண்ணாதவர் என்று கலருக்கும் கிளடக்கும். பாயும்
புனலுக்குத் தாகம் தீர்ப்பபத கணக்கு. மானுடர், விலங்கினம் எனும்
பாகுபாடுகள் எப்படி ெீருக்குக் கிளடயாபதா, அப்படிபய எம்தபருமான்
பபதமின்றி பூவுலகத்தவர்க்குக் கருளணளயப் தபாழி வார். இது
த்தியம். ெீ வாழ்க! ெின் தகாற்றமும் மக்களும் மற்றுமுை கலரும்
வாழ்க... வாழ்க!” என்று வாழ்த்திய பிரம்மன், அந்தப் பிரணவாகார
விமானத்ளதயும் வணங்கியவராக விளடதபற்றார்!

ஏழாவது மனுவான விவஸ்வான் பவகமாக வந்து தன் புதல்வளன

ஆரத்தழுவி மகிழ்ந்தான். அப்படிபய, “மகபன.. உன்னால் ஒரு தபரும்
ராஜபரம்பளர பதான்றப்பபாகிறது. சூர்ய வம் ம் என்று அது தபயர்
தபற்றிடும். எம்தபருமாபனகூட இந்த வம் த்தில் பிறப்தபடுத்து
அவதாரம் ெிகழ்த்தலாம். ஒரு காலக்கணக்கனாய் ொன் கூறுவளத,
எல்லாரும் காலத்தால் உணர்வர். அபத தருணம் உன் தபயரும்
உன்னால் என் தபயரும் மண்ணில் ெிளலதபற்றுவிடும். உன் பக்தியால்
ெீ இளத எல்லாம் ாதித்துவிட்டாய். அதற்காக ொன்
தபருளமப்படுகிபறன்” என்று ஆனந்தக் கண்ண ீர் ிந்தினான்.

இக்ஷ்வாகுபவா தனக்குக் கிளடத்த கல ெற்தபயளரயும்

வ ிஷ்டருக்பக காணிக்ளகயாக்கி, அந்தப் பிரணவாகார விமானத்து
அரங்கொதப் தபருமாளன ஆறு காலமும் வந்தித்துத் ததாழுதான்.
காலச் க்கரமும் சுழன்றதில் அவளனத் ததாடர்ந்து அவன் பிள்ளைகள்
வழிபடத் ததாடங்கினர். அதாவது ஓர் அர ளனத் ததாட்டு அவனது
வம் த்தவர்கள் மாத்திரபம ததாழுதிடும் தபருமானாக அரங்கொதனும்
திகழ்ந்தார்.

இதற்காகவா விண்ணில் இருந்து மண்ணுக்கு வந்தது இந்தப்

பிரணாவாகார விமானம்? இது உயிர்கள் அவ்வைவுக்கும்
தபாதுவானதல்லவா? தபாதுவான ஒன்று அளனவருக்கும் தபாதுவாக
பவண்டாமா? அந்த ொளும் வந்தது... தர்மவர்மா எனும் ப ாழ
ாம்ராஜ்ஜியாதிபதி வடிவில்!

அபயாத்தியில் இக்ஷ்வாகு வம் த்தின் ததாடர்ச் ியில் த ரதனின்

காலம்! ஒன்றுக்கு மூன்று மளனவியர் இருந்தும் த ரதனுக்குப் புத்திர
ப்ராப்தி இல்லாத காலமும்கூட. இதனால், த ரதன்
மனமுளடந்துபபாயிருந்தான். எப்பபாதும் எந்த ஒன்றும் கிளடத்தபடி
இருக்கும்பபாது, அதன் மதிப்பு தபரிதாகத் ததரியாது. கிளடக்காமல்
பபாகும்பபாது, அளதத் தவிர பவறு எதுவுபம தபரிதாகத் பதான்றாது.

த ரதனும் ‘பிள்ளை... பிள்ளை...’ என்று அபத ெிளனப்பில்தான்

இருந்தான். தனக்குப் பின் வம் ாவைி அற்றுப்பபாய் அபயாத்திபய
அழிந்து, ரவிகுலபம பூ உலகில் ஒரு முடிளவக் கண்டுவிடுபமா என்று
அவன் மனது பபதலித்தது. அதன் எதிதராலியாக ராஜ குருவும்,
வழிகாட்டியுமான வ ிஷ்டரிடம் புலம்பத் ததாடங்கி விட்டான் த ரதன்.

“என் இஷ்ட குருபவ, இந்த வம் த்தவர்களை மூப்ளப தவன்று

வழிெடத்தி வரும் பிரம்மரிஷிபய... எனக்கு எதனால் பிள்ளைப் பபறு
இல்ளல? என் வம் ம் என்பனாடு முடிந்துபபாய்விடுமா?” என்று
கதறினான்.
“த ரதா! முதலில் ெீ உன் பத்தினியர்கபைாடு, ரயு ெதி தீரத்தில்,
தமஸா எனும் பாகத்தில் பகாயில் தகாண்டிருக்கும் பிரணவாகாரப்
தபருமாளை வணங்கிப் பிரார்த்தளன த ய்து விட்டு வா. பிறகு
இதுகுறித்துப் பபசுபவாம்” என்று த ரதளனயும் அவன் பத்தினியர்
மூவளரயும் அனுப்பிளவத்தார் வ ிஷ்டர்.த ரதனும் தம் பத்தினியபராடு
புறப்பட்டான்.

ரயு ெதியில் புதுப்புனலில் அட்டகா ம். மும்மாரியிலும் குளறபய

இல்ளல. திரும்பின பக்கதமல்லாம் பசுளமயான காட் ிகள்.

த ரதன், ொன்கு புரவிகள் பூட்டிய ரதத்தில் அபயாத்தி ெகரத்து

வதிகைில்
ீ விளரந்தபபாது, ாளலயில் பபாபவார் வருபவார் எல்லாம்
ஒதுங்கி வழிவிட்டு ெின்றது மாத்திரமல்ல, “பபரர ர் வாழ்க... ரவிகுல
திலகர் வாழ்க...” என்று தாங்கைாகபவ வாழ்த்து முகமன்களைப்
பாடினர்.

அந்தக் காட் ிகள், த ரதன் தனக்குள் ஒரு தராசு அளமத்து அதில் தன்
ஆட் ிளயத் தனக்குத் தாபன எளடபபாட்டுக்தகாள்ை உதவியாக
இருந்தன. ‘எல்லாம் ென்றாகபவ உள்ைது. எல்பலாரும் ஒன்றாக
உள்ைனர். என் ஆட் ியில் ஒரு குளறயுமில்ளல. அப்படியிருக்க,
எதனால் எனக்குப் புத்திர உற்பத்தி இல்ளல?’

இபத பகள்விபயாடு ெதி தீரத்து ஆலயத்தில் பிரணவா காரப் தபருமாள்

முன் ெின்றான். கண்கைில் கண்ண ீரின் தபருக்கு. ந்ெிதி ளவதீகர்
அளதக் கண்டார். எம்தபருமா னின் பிர ாதத்ளதத் தரும்பபாது
“மன்னவா... தங்களுக்குக் கூடவா மன வருத்தம்?” என்று பகள்வி
எழுப்பினார்.

“ஆம் ளவதீகபர! பிறப்பால் மட்டுபம ொன் ஆண்மகன்

என்றாகிவிடுபவபனா என அச் ப்படுகிபறன். வம் ம் தளழத்தால்
அல்லவா என் குலம் விருத்தி ஆகும். அது என்பனாடு
முடிந்துபபாய்விட்டால் ொபனார் முடவன் என்றாகிவிடாதா?” என்று
த ரதன் அந்த ளவதீகரிடம் திருப்பிக் பகட்டான்.

“மன்னவபர! இப்தபருமாைின் ந்ெிதி யிலா இப்படி ஒரு வருத்தம்?

ளவகுண்டத் திலிருந்து த்யபலாகத்துக்கும், பின் அங்கிருந்து இந்தப்
பூபலாகத்துக்கும், குறிப்பாக இந்தச் ரயு ெதி தீரத்துக்கும் இப்தபருமாள்
வந்திருக்கிறாபர, அவர் தன் தபாருட்டாவது இம்மட்டில் அருைாமல்
பபாவாரா?

அவ்வாறு அருைாமல் பபானால் இந்தச் ந்ெிதியுமல்லவா

இருைளடயும்? தானும் ஒைிர்ந்து, தான் ார்ந்தவற்ளறயும் ஒைிர
ளவக்கதவன்பற வந்துள்ை எம்தபருமான் இருக்க, தாங்கள் கவளல
தகாள்ைலாமா?” என்று திருப்பிக் பகட்டார் ளவதீகர்.

“ெீர் த ால்வதும் ரிதான்! ஆனால் காலம் கடந்துதகாண்டிருக்கிறபத?”

“வித்துக்கள் விளைவதற்கு ஒரு காலம் இருப்பதுபபால்,

தங்கள்வளரயிலும்கூட காலமிருக்கலாம். யார் கண்டது, தங்கள்
முன்பனார்கைில் ஒருவர் இப்தபருமாளை ிளல வடிவில் தபற்றார்.
தாங்கள், பிள்ளை வடிவில் தபறலாமல்லவா?”

“தங்கள் வாக்கு பலிக்கட்டும், தபான் வாக்காய் மாறட்டும். ஆயிரம்

தபாற்காசு கைால் தங்களுக்கு அபிபஷகபம த ய் கிபறன்” என்று
த ரதன் த ான்ன தொடியில், திருச் ந்ெிதிப் புலத்துக்குள் இருந்து ஒரு
தகௌைி அளத ஆபமாதிப்பது பபால் குரல் தகாடுத்தது.

த ரதனும் அவன் பத்தினியர் மூவருபம உச் ிக்குைிர்ந்து பபாயினர்.

அபத மகிழ் பவாடு திரும்பி, வ ிஷ்டரிடம் ெடந்தளதக் கூறவும், அவர்
முகத்திலும் மலர்ந்த புன்னளக!

“த ரதா! உன் மனவருத்தம் ெீங்கும் ொள் வந்துவிட்டது. அதற்கான

அறிகுறிகளை அறியபவ உன்ளன ஆலயம் த ன்றுவரப் பணித்பதன்.
ெீயும் அந்த அறிகுறிகளை அறிவித்துவிட்டாய். அடுத்து ெீ த ய்ய
பவண்டியது யக்ஞம். புத்திரகாபமாஷ்டி யக்ஞம். இளதச்
த ய்தமாத்திரத்தில் காலத் தளட உளடந்து பிள்ளைப்பபறும் ஸித்திக்
கத் ததாடங்கிவிடும். இதில் எனக்கு எந்த ந்பதகமும் இல்ளல”
என்றவர் ததாடர்ந்து, “முன்னதாக கலபதாஷ ெிவர்த்தியாக
அஸ்வபமத யாகத்ளதயும் ெிகழ்த்திவிட பவண்டும். அதன் தபாருட்டு பூ
உலகில் உள்ை கல ராஜ்ஜியாதிபதிகளுக்கும் ஓளல பபாக்குபவாம்.
அளனவரும் இந்த அபயாத்திக்கு வந்து யாகத்தில் பங்குதகாள்ைட்டும்.
இதனால் யாக திரவியங்கள் ஒருபுறம் ப ரும். மறுபுறம் இந்தப்
பூபலாகபம அதன் ெிமித்தம் புண்ணியச் த யலுக்கு உள்ைாகும்”
என்றார்.

வ ிஷ்டரின் விருப்பம் த யல்படத் ததாடங் கியது. பூ உலகின் கல

பாகங்களுக்கும் அபயாத்தி யின் தூதர்கள் த ய்தி தகாண்டு த ன்றனர்.
அதில் ஒருவன், ப ாழ மண்டலத்ளத ஆண்டு வந்த தர்மவர்மா முன்
வந்து ெின்றான். த ரதனின் பவள்விச் த ய்திளய அறிவித்தான்.
அளதக்பகட்ட தர்மவர்மாவுக்கும் வடபத யாத்திளர குறித்த எண்ணம்
பதான்றியது.

குறிப்பாக, ‘ளவகுண்டத்தில் இருந்து பூ உலகில் பகாயில்

தகாண்டிருக்கும் பிரணவாகாரப் தபருமாள் முன்னிளலயில் இந்த
பவள்வி ெிகழும். அர ர் தபருமக்கள் எம்தபருமாளன தரி னம் த ய்திட
இது ஓர் அரிய வாய்ப்பு’ என்கிற தகவல், தர்மவர்மாவின் மனதில்
தானும் இந்த பவள்வியில் பங்பகற்கபவண்டும் என்ற எண்ணத்ளத
ஏற்படுத்தி விட்டது.

உடபனபய அந்தத் தூதனுக்கு பதிலைித்தான்.

“யாம் இந்த பவள்வியில் பங்குதகாள்வது உறுதி. எம்பமாடு நூறு குடம்

காவிரி ஜலம் முதல், எம்மண்ணின் விப ஷச் ிறப்பான வாளழ,
தவற்றிளலகளுடன் ப ர மளல ொட்டின் பதளன யும் சுமந்துதகாண்டு
வருபவாம்” என்று அவன் கூறவும், தூதனும் மகிழ்வுடன் திரும்பினான்.

அதன்பின் ஒரு மண்டல கால அைவிலான பயணத்தில் தர்மவர்மா

அபயாத்திளய அளடந்த பபாது, ெகரபம விழாக்பகாலம் பூண்டிருந்தது.
தர்மவர்மாவும் அபயாத்தியின் அர ளவப் பிரதானிகைால்
வரபவற்கப்பட்டான். பின் ரயு ெதிபயாரமாக அர ர்களுக்தகன
உருவாக்கப்பட்ட குடிலில் தங்கினான். அப்பபாதுதான் ‘தமஸா’ எனும்
இடத்தில் பிரணவாகாரப் தபருமாள் குடிதகாண்ட ஆலயத்ளதயும் அதன்
தெடிதுயர்ந்த பகாபுரத்ளதயும் கண்டான். அளதக்கண்ட மாத்திரத்தில்,
ததாடக்கத்தில் இக்ஷ்வாகுவுக்கு ஏற்பட்ட அபத தாக்கம்
தர்மவர்மாவுக்கும் ஏற்பட்டது. இக்ஷ்வாகுபபால் தவம் த ய்தாவது இந்த
ஆலயத்ளத ப ாழ பத த்துக்குக் தகாண்டு த ன்று விடத் துணிந்தது,
அவன் மனது!

- ததாடரும்...
19 Jun 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 6

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 6

இந்திரா த ௌந்தர்ராஜன், ஓவியம்: ம.த

‘விண்ைகரம் தவஃகா விரிதிணர நீர் கவங்கடம்
மண்ைகரம் மாமாட கவளுக்ணக - மண்ைகத்த
ததன்குடந்ணத கதனார் திருவரங்கம் ததன்ககாட்டி
தன்குடங்ணக நீகரற் ான் தாழ்வு'

- க யாழ்வார்

த ரதரின் அளழப்புக்கிணங்க அபயாத்திளய அளடந்த தர்மவர்மா,

பிரணவாகார விமானத்தில் எழுந்தருைியிருக்கும் எம்தபருமாளனக்
கண்டமாத்திரத்தில், இக்ஷ்வாகுவுக்கு ஏற்பட்ட உணர்வும் ிலிர்ப்பும்
தர்மவர்மாவுக்கும் ஏற்பட்டது. இக்ஷ்வாகுபபால் தவம் த ய்தாவது
எம்தபருமானின் ஆலயத்ளதச் ப ாழ பத த்துக்குக் தகாண்டு த ன்று
விடத் துணிந்தது அவர் மனம். இங்ஙனம், தர்மவர்மாவின் எண்ணங்கள்
பிரணவாகாரப் தபருமாைின் பமபலபய இருக்க, த ரதர் மறுபுறத்தில்
பவள்விக்கான ஏற்பாடுகைில் மும்முரமாயிருந்தார்.

பவள்வியின் தளலவராக ரிஷ்ய ிருங்கர் எனும் மாமுனியின்

வருளகயும் அபயாத்தியில் அளமந்தது. ரிஷ்ய ிருங்கரின் பாதம் பட்ட
இடத்தில் மளழ தபாழியும் - சுபிட் ம் கூத்தாடும் என்பதால், அவரது
வரளவ அர ர்கள் தகாண்டாடி மகிழ்வார்கள். அப்படிப்பட்ட
ரிஷ்ய ிருங்களரபய முன்னிளலப்படுத்தி, அவளர ெடுொயகமாய்
அமரச்த ய்து, தனது பவள்விளயத் ததாடங்கினார் த ரதர்.
அவ்பவளையில், பிரார்த்தளன உளரளய யும் ெிகழ்த்தினார்.

`‘அரியததாரு ெிகழ்வான இந்த பவள்விக்காக, இந்தக் பகா ல பத பம

மகிழ்வுறும் வண்ணம் தன்னுளடய திருப்பாதங்களைப் பதித்திருக்கும்
ரிஷ்ய ிருங்க மாமுனிவபர! எங்கள் ரவி குலத்ளத வழிெடத்தும் எம்
குலகுருவாம் வ ிஷ்ட மாமுனி வபர! பவள்வியின் தபாருட்டு திரண்டு
வந்திருக்கின்ற ரிஷிகபை, முனிகபை!

இப்பூவுலகில் ொடுகள் பல கண்டு, அவற்ளறத் தர்மத்பதாடும்

தளகளமபயாடும் ஆட் ி த ய்து வரும் என் மித்ர ராஜாக்கபை!
என்னிடம் மிகுந்த அன்பும் பா மும் தகாண்ட அபயாத்தியின்
பிரளஜகபை, மற்றுமுள்ை பவதியர்கபை! இவ்பவள் விளயத் திட்டமிட்டு
ெிகழ்த்தும் ஸ்தான ீக மஹெீயர்கபை! அளனவரது ித்தமும் குைிரும்படி
ெடக்கப்பபாகும் இந்த பவள்விக்கு வந்திருக்கும் உங்களை மனதார
வரபவற்று வந்தனம் புரிகிபறன்.

எங்கள் ரவிகுலம் தபற்ற தபரும்பபறான பிரணவாகாரப் தபருமாைின்

தண்ணருைாபல ெிகழ இருக்கும் இவ்பவள்விக்கான தபாதுவான
பொக்கம், இப்பூவுலகம் அளமதியாகவும் ப ி - பஞ் மின்றியும்
திகழபவண்டும் என்பபத! அடுத்து, எங்கள் ரவிகுலம் ததாடர்ந்து
தளழத்திட, எனக் கான புத்திரப்பபறு பவண்டியும் இங்பக இந்த பவள்வி
ெிகழ்த்தப்படுகிறது.

ஒருபவளை, முன்னபம எனக்குப் புத்திரப்பபறு ஏற்பட்டிருந்தால், இங்பக

இந்த பவள்வி ெிகழ வாய்ப்பப ஏற்பட்டிருக்காது. உங்கள் எல்பலாளர
யும் இந்தச் ரயு ெதி தீரத்தில் ஒருப ரச் ந்திக்கும் பாக்கியமும்
வாய்த்திருக்காது. இதனாபலபய எனக்குப் புத்திரப்பபறு தாமதப்பட்டதாக
ொன் திருவுள்ைம் தகாள்கிபறன்.

இன்று ெடக்கப்பபாகும் இந்த பவள்வியால் காலகாலத்துக்கும்

ென்ளமகள் விளையட்டும். ெம் எல்பலாருளடய குளறபாடுகளும்
தீரட்டும். ெம் குளறகளைதயல்லாம் எம் குலததய்வமான அரங்கொதப்
தபருமாள் தீர்த்துளவப்பாராக. ளவகுண்டத்திலிருந்து
த்யபலாகத்துக்கும், பின் த்யபலாகத்திலிருந்து பூவுலகில் இந்த
அபயாத்திக் கும் வந்து, ெமது அபயாத்திளயபய பூபலாக
ளவகுண்டமாக்கியிருக்கும் அந்தப் தபருமாைின் கழல்களைப் பணிந்து,
பவள்வியானது ததாடங்கிட பவண்டுகிபறன்’' - த ரதரின் இந்த உளர,
தர்ம வர்மாளவ தவகுவாகச் ிந்திக்களவத்தது.

பிரணவாகாரப் தபருமாைின் திருச் ந்ெிதி முன்னால் பவள்விக் கூடம்

அளமக்கப்பட்டிருந்தது. சுற்றிலும் வட்ட வடிவில் அர ப்
தபருமக்களுக்கு ஆ னங்கள் பபாடப்பட்டிருந்தன. அவற்றில் ஒன்றில்
அமர்ந்திருந்த தர்மவர்மாவின் பார்ளவ பவள்விக்கூடம் கடந்து
பிரணவாகாரப் தபருமாைின் திருச் ந்ெிதி பொக்கிபய இருந்தது.
பள்ைிதகாண்டிருந்த அரங்கொதனின் பதாற்றம், தர்ம வர்மாளவ
பலவாறு எண்ணம் தகாள்ைச் த ய்தது.

‘எம்தபருமாபன! ஒரு பக்தனின் தபாருட்டு விண்ணிலிருந்து

மண்ணுக்கு வந்து ெீ பகாயில் தகாண்டுள்ைாய் என்றால், உன்
கருளணளய என்னதவன்பபன்? கருளண மிகுந்த உன் ஸ்தூலம் காண,
ொன் ததற்கிலிருந்து இந்த வடக்கு பொக்கி வருவதற்கு எவ்வைவு
பிரயாள ப்பட்டிருப்பபன் ததரியுமா? என்ளனப்பபால் என் ொட்டவரால்
வர இயலுமா? அவர்களுக்தகல்லாம் உன் தரி னம் என்பது
எட்டாக்கனிதானா?

ளவகுண்டம், த்யபலாகம், அபயாத்தி என மூன்று இடங்களைக் கண்ட

ெீ, ொன்காவதாக என் ப ாழ ொட்டுக்கு ஏன் வரக் கூடாது? இந்த
ரவிகுலத்தவர்களைவிட இன்னும் ிறப்பாக ொங்களும் உன்ளனக்
தகாண்டாடி மகிழ்பவாபம?

இந்த பவள்வியில் எல்பலாருக்கும் ஒரு பிரார்த் தளன உள்ைது. எனது

பிரார்த்தளன என்ன ததரியுமா? ெீ என் மண்ணில் பகாயில்தகாள்ை
பவண்டும் என்பதுதான்! இந்த பவள்வி முடியும் வளர மட்டுமல்ல...
இனி, ெீ என் மண்ளண அளடயும்வளர அது ஒன்பற என் எண்ணம்,
பொக்கம், வாழ்வு எல்லாம்!’ - என்று ஒரு முடிவுக்கு வந்தான் தர்மவர்மா.

பவள்வி முடிந்து ப ாழ பத ம் திரும்பியவன், அளமச் ர்களை

அளழத்து அவர்கைிடம் மனம் விட்டுப் பப ினான். தர்மவர்மாவின்
பபச்ள க் பகட்ட அளமச் ர்களும் ‘`அரப ! தங்கள் விருப்பம் மிக
பமலானது. ததய்வத்திடம் ொம் எளதயும் பவண்டிப் தபற்றிட முடியும்.
ஆனால், த ரதச் க்ரவர்த்தி, தங்களைப் பபால் தாய் தந்ளதயர்
வயிற்றில் பிறந்த ரத்தமும் ளதயுமான புருஷர். அவரிடம் எப்படி
ொம் எம்தபருமாளன பவண்டிப் தபற முடியும்? ஒருபவளை, பபாரிட்டு
அவளர தவற்றிதகாண்டால், உங்கள் விருப்பம் ாத்தியமாக லாம்.
ஆனால், அதுவும் ெம் வளரயில் ாத்தியம் இல்ளல. பபாருக்குப் பளக
மிக முக்கியம். த ரதச் க்ரவர்த்திபயா ெம்பமாடு ெட்பு, அன்பு என்று
மிக இணக்கமானவராக இருக்கிறார். அவளர எப்படிப் பளகக்க முடியும்?
எனபவ, எப்படிப் பார்த்தாலும் உங்கைின் பமலான விருப்பம் ளககூட
வாய்ப்பில்ளல. பவண்டுமானால், அந்த ஆலயம் பபான்ற ஓர்
ஆலயத்ளத ொம் இங்பக கட்ட முளனயலாம்” என்றனர்.

“இல்ளல! அதுபபால் நூறு ஆலயங்களை ொம் இங்பக கட்டலாம்தான்.

ஆனால், அளவதயல்லாம் ளவகுண்ட ாந்ெித்தியம்
தகாண்டதாகிவிடாது.அந்தப் பிரணவாகாரமும் எம்தபருமானின் மூர்த்
தமும் எம்தபருமானாபலபய பதாற்றுவிக்கப் பட்டனவாம். அந்த
ஸ்வாமி, உைி படாத ரூபம்; உருக்கி வார்க்காத தங்கம்.

கூடபவ, பதவாதிபதவர்களுடன் ித்த ாத்ய கணங்கள் சூழ, தும்புரு,

ொரதரின் வணாகானம்
ீ எப்பபாதும் ஒலித்தபடி இருக்க, ந்திர - சூரியபர
ாமரம் வ ீ ியபடி அங்பக திருப்பணி த ய்கின்றனர். இததல்லாம் ொம்
எழுப்பும் ஆலயத்தில் ாத்தியமா?''

தர்மவர்மாவின் பகள்வியின் முன் அளமச் ர் கள் தமௌனம்

ாதித்தனர். தர்மவர்மாபவா விடுவதாயில்ளல.

“அருளம அளமச் ர்கபை! விண்ணிலிருந்பத ஒருவனால்

அப்தபருமாளை மண்ணுக்குக் தகாண்டுவர முடிந்திருக்கிறது. அந்தப்
தபருமாளை இம்மண்ணில் வடக்கிலிருந்து ததற்பக தகாண்டு வருவதா
கடினம்? ொன் இம்மட்டில் எனக்கு முன்பனாடியான இக்ஷ்வாகுவின்
வழியிபலபய த ல்ல முடிவு த ய்துவிட்படன்” என்றார். அளமச் ர்கள்
அதிர்ந்தார்கள்.

“மன்னா! தவம் ாதாரண விஷயமில்ளல. ெம் பபான்ற க்ஷத்ரிய

புருஷர்கைின் புலன்கள் அடங்குவதும் எைிதல்ல...” என்ற ஓர்
அளமச் ரின் கருத்து, தர்மவர்மாவுக்குக் பகாபத்ளதபய வரவளழத்தது.

“சுலபமாக அளடவதற்கு, அதுதவான்றும் ரீர இச்ள ார்ந்ததல்ல.

ஆத்ம விடுதளலக்கானது. அந்த அரங்கபன என் சுதந்திரபதவன். ொன்
இனி இரண்டாம் இக்ஷ்வாகு...” என்று உறுதியாகக் கூறிய தர்மவர்மா,
தபருந்தவத்தில் அமர்ந்துவிட்டான்.
ஒருபுறம் தர்மவர்மாவின் தவம், மறுபுறம் த ரதரின் பவள்வி பொக்கம்
ஈபடறிய ெிளலயில், ஸ்ரீராம, பரத, லக்ஷ்மண, த்ருக்னர்கைின் பிறப்பு.
காலமும் உருைத் ததாடங்கியது!

தர்மவர்மா புரியும் தவம் எல்பலாருக்கும் ததரிய ஆரம்பித்தது.

குறிப்பாக, காவிரிக் களரளய ஒட்டிய புலஸ்திய முனிவரின்
ிஷ்யரான தாலப்யர் எனும் முனிவரின் ஆ ிரமத்ளதச் ப ர்ந்த
முனிவர்கள் ிலர், தர்மவர்மாவின் தவத்ளத அறிந்து தர்மவர்மாவின்
தவக்பகாட்டத் துக்கு வந்தனர்; அவனது தவத்ளதக் கண்டு ிலிர்த்தனர்.
அபத உணர்பவாடு, தர்மவர்மாவின் தவத்ளத இளடயூறு
த ய்யாதவண்ணம் தர்ம வர்மாவின் பமல் மலர்களைத் தூவினர்.

மலர்கைின் மணமும் ஸ்பரி மும் தர்ம

வர்மாளவக் கண்திறக்கச் த ய்தன. எதிபர ததன்பட்ட முனிவர்களைக்

கண்டு வியந்தவனாக எழுந்த தர்மவர்மா, அவர்களுக்குத் தன்னுளடய
வந்தனங்களைப் புரிந்தான்.

“அபெக வந்தனங்கள் முனி தபருமக்கபை... என்னுளடய அபெக

வந்தனங்கள் உங்களுக்கு உரித்தாகுக...”

“மகிழ்ச் ி அரப ... தபரும் மகிழ்ச் ி! உனக்கும் எங்கைின் ெல்லா ிகள்

உரித்தாகட்டும்.”

“மிக்க ென்றி. தாங்கள் யாதரன்று ொன் அறிய லாமா?”

“ெிச் யமாக. ொங்கள் வந்திருப்பதும் உன்ளனக் கண்டு, உனது தவ

பொக்கம் பலிக்கப்பபாகிறது என்பளதக் கூறபவ.''

“எனது தபரும் விருப்பம் ஈபடறப் பபாகிறதா... ெிஜமாகவா? அடிபயன்

தன்யனாபனன்!” - தெகிழ்ந்தான் தர்மவர்மா.

“ஆம்! ஆனால் இப்பபாபதா, இன்பறா அல்லது ொளைபயா அல்ல...''

“என்றால்..?”

“ொங்கள் கூறப்பபாகும் த ய்திகளை முதலில் ெீ அறிந்துதகாள். பிறகு,

அளனத்தும் உனக்குத் தானாகத் ததரியவரும்''

“ெல்லது! கூற வந்தளத தாராைமாய்க் கூறுங்கள்.”

“முதலில், ெீ உனது தவப் பீடத்திலிருந்து ெீங்கி, எங்களுக்கான

ஆ னங்களை அைித்து, ஒரு ீடனுக்குரிய தன்ளமகபைாடு அணுகு.''

தர்மவர்மாவும் அவர்கள் கூறியபடிபய ெடந்து தகாண்டான். அந்த

முனிவர்கள், உயரிய பமளட யில் விரிக்கப்பட்ட பட்டு விரிப்பின் பமல்
அமர்ந்துதகாண்டனர். அவர்கள் முன் தளரயில் கீ பழ அமர்ந்தான்
தர்மவர்மா. அந்த முனிவர்கள், தாங்கள் கூற வந்தளத விவரிக்கத்
ததாடங்கினர்.

“அர பன! ொங்கள் காவிரி ெதி தீரத்தில் தவம் புரிந்து வரும் தாலப்ய
முனிவரின் ீடர்கள். அவரின் விருப்பப்படிபய, த ய்திகளை உன்னிடம்
இப்பபாது கூறப்பபாகிபறாம்.

இங்கிருந்து ஐம்பது காத தூரத்தில் ெீலிவனம் என்தறாரு வனம்

உள்ைது. விப ஷ தன்ளமகள் தகாண்ட அந்த வனம், எங்களைப்
பபான்ற முனிவர்களுக்கு ஏற்றதாக, ொங்கள் தவம் புரிய உகந்த
இடமாகத் திகழ்ந்தது. அங்பக, ‘வியாக்கிரன்’ எனும் அசுரன் உருவில்
ஆபத்து புகுந்தது. ‘இது என் பவட்ளடக்காடு. இங்பக யாரும் தவம்
புரியக் கூடாது’ என்று கூறியதுடன், தன்ளனபய வணங்க பவண்டும்
என்றும் எங்களைப் பபான்ற தவ ிகளுக்குக் கட்டளையிட்டான்.

பரம்தபாருளை ஜபித்த வாயால், இழிவான அந்த அசுரளனப் பற்றிப்

பபசுவதுகூட இழிவு என்பதால், ொங்கள் மறுத்பதாம். அதனால்,
எங்கைில் பலளர தவட்டிக் தகான்றதுடன், ெர மாமி மாக அவர்களை
உண்ணவும் த ய்தான்.

ஞானியர் பமனியும் இளறவனின் ஆலயமும் ஒன்றல்லவா? புனிதமான

ஆலயத் திருபமனி, ெர உணவாகவா ஆவது? ஆகபவ, பகாபத்ளத
ெிளனத்தும் பார்க்கக்கூடாத ொங்கள், அவன் மீ து ினம் தகாண்படாம்.
எம்தபருமாளன உத்பத ித்து உக்ர தவக்பகாலம் பூண்படாம்.
ெீருக்குள்ளும், தெருப்பிலும், ஒரு காளல மட்டும் தளரயில்
ஊன்றியபடியும், தளலகீ ழாகத் ததாங்கியபடியும் அவரவர் க்திக்பகற்ப
தவம் புரிந்பதாம்.

எப்பபாதும், எந்த எதிர்பார்ப்புமின்றி அறத்ளத ெிளலெிறுத்தும்

பொக்பகாடு த ய்யப்படும் தவத் துக்குரிய பலளனத் தர பதவர்கள் ஓடி
வருவர். பதவர்கபை ஓடி வரும்பபாது, எம்தபருமான் வாராதிருப்பாரா?
எனபவ, அவரும் பிர ன்ன மானார். அத்துடன், வியாக்ரளன ம்ஹாரம்
த ய்து எங்கைது தவத்ளதயும் தமச் ினார்.

அப்பபாது ொங்கள் அத்தளனபபரும் முதல் ென்றிளய வியாக்கிரனுக்பக

கூறிபனாம். அவனால் அல்லவா எம்தபருமானின் காணக்கிளடக்காத
காட் ியும் காணக் கிளடத்தது! ொங்கள் எதற்காக தவமியற்றிபனாபமா
அந்த பொக்கம். ஈபடறவும், காட் ியைித்த எம்தபருமான்
மளறந்துவிட்டார்!

எம்தபருமானின் அந்தத் திருக்காட் ி, முனிவர் தபருமக்களை தபரும்

பிரளமக்கு ஆைாக்கியது. அந்தக் காட் ிளயத் திரும்பவும் காணத் துடித்
பதாம். மீ ண்டும் தவத்தில் ஆழ்ந்பதாம். இம்முளற, தவத்தின்
பொக்கமும் மாறிவிட்டது. முன்பு உயிருக்காகத் துடித்பதாம். இப்பபாது
விருப்பத்துக் காகத் துடித்பதாம்.

மட்டுமின்றி, எம்தபருமானின் கருளணக்குரிய அந்தச் த யலும்,

முனிவர் தபருமக்கைின் தவமும், ஏபதாதவாரு கால ெிகழ்வாகக் கால
தவள்ைத்தில் அடித்துச் த ல்லப்படுவளத ொங்கள் விரும்ப வில்ளல.
எனபவ, மீ ண்டும் ொங்கள் எம்தபருமா னின் தரி ன ெிமித்தமும், அது
அன்றாடம் ெிளனத்தபபாததல்லாம் ெிகழ்ந்திடவும், எம்தபருமானின்
ஆலயம் ஒன்று இந்த மண்மிள அளமயபவண்டியும், குறிப்பாக
அபயாத்தியில் அளமந்தது பபாலபவ ஒரு பகாயில் இங்கும்
அளமயபவண்டியும் மீ ண்டும் கடும் தவம் புரிந்பதாம். எங்கள் தவத்தின்
பயனாக ஓர் அ ரீரி ஒலிக்கக் பகட்படாம். ொங்கள் த விகுைிரக் பகட்ட
அந்தச் த ய்தி இதுதான்...

‘முனி தபருமக்கபை! உங்கள் தவத்தால் மகிழ்ந் பதன். உங்கள்

விருப்பம், வருங்காலத்தில் ஈபடறும்! எது தர்மம் என்பளத உலகம்
ென்கு அறிய பவண்டியும், வியாக்கிரன் பபால பல அசுரர்களை
ம்ஹரிக்கும் தபாருட்டும் அவதாரம் எடுக்கவுள் பைன். பூபலாக
ளவகுண்டதமனத் திகழும் அபயாத்திபய ொன் அவதரிக்கப்பபாகும்
பூமி. அபயாத்தி மன்னபன எனக்குத் தந்ளதயாகப் பபாகிறவன்.

இந்தப் பிறப்பில் என்னுளடய த யல்கைில் ஒன்றாக, ெீங்கள் விரும்பும்

ஓர் ஆலயம் என்னுளடய கல ாந்ெித்தியங்கபைாடும் இம்மண்ணில்
வருங் காலத்தில் அளமயும். அது யுகங்களைக் கடந்தும் ெிளலத்து
ெிற்கும். இபத விருப்பத்பதாடு தவம் புரியும் தர்மவர்மாவிடமும் இந்தச்
த ய்திளயக் கூறி காத்திருக்கச் த ால்லுங்கள். வாழ்க உங்கள் பக்தி!
வைர்க உங்கள் அருள்ெிதி!’ என்று அந்தச் த ய்தி விண்ணில் ஒலித்து
அடங்கியது. அளதக் கூறபவ ொங்கள் உன்ளன ொடி வந்பதாம்''

முனிவர்கள் அளனத்ளதயும் விவரமாகக் கூறி முடிக்க, தர்மவர்மா

அகம் மகிழ்ந்தான். அபதபெரம், அந்த மன்னவனின் தவக்பகாட்டத்துப்
பசு ஒன்று `ம்மா...' என்று குரதலழுப்பி, மன்னவனின் மகிழ்ச் ிளய
இரட்டிப்பாக்கியது!

- ததாடரும்...
தமளன விரதம்!

ேந்ெியா ி ஒருவரிடம் வந்த பக்தர் “ஸ்வாமி, ொன் மாதம் ஒருமுளற

தமைன விரதம் இருக்க முடிவு த ய்துள்பைன்'' என்றார். உடபன
ந்ெியா ி, “அது உன்னால் முடியாது. பவண்டுமானால், தமைனமாக
இருக்கப்பபாகிபறன் என்று த ால். அளத ஏற்கிபறன்'' என்றார். பக்தர்
புரியாமல் விழித்தார்.

அவருக்குச் ந்ெியா ி அைித்த விைக்கம்: `` ிலர், தமைன விரதம்

இருப்பார்கள். அது எதற்கு? ஓய்வு வாய்க்கா, ொவுக்கா, ததாண்ளடக்கா..?
ெிச் யமாக மனதுக்கல்ல! அடுத்தவர்கைின் புகழ்ச் ிக்காகபவா,
விைம்பரத்துக்காகபவா விரதம் இருந்தால், அது மனதின் ஓய்வுக்கு
எதிரான எண்ணம் ஆகும். மனம் எண்ணமற்று இருப்பது அல்லது
மனதில் எண்ணங்கள் குளறவாக இருப்பதுதான் விரதம். ஆக,
எண்ணங்களை அளலபாய விடுவளதவிட, பப ிக் தகாண்டிருப்பது
ெல்லது.''
03 Jul 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 7

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 7

இந்திரா த ௌந்தர்ராஜன், ஓவியம்: ம.த

‘ஆணமயாய்க் கங்ணகயா யாழ்கடலாய்
அவனியா யருவ ணரகளாய்,
நான் முகனாய் நான் மண யாய் கவள்வியாய்த்
தக்கணையாய்த் தானு மானான்,
கேமமுணட நாரதனார் தேன்று தேன்று
துதித்திண ந்தக் கிடந்தான் ககாயில்,
பூ மருவிப் புள்ளினங்கள் புள்ளணரயன்
புகழ் குழறும் புனலரங்ககம.’

- த ரியாழ்வார் திருதமாழி

தவக்பகாட்டத்தில் ஒலித்த பசுவின் குரல், தர்ம வர்மாவுக்கு ெல்ல

குனமாகப் பட்டது. முனிவர் கைின் வாக்கு வரும் காலத்தில் ெிச் யம்
பலிக்கும் என்கிற ஒரு ெம்பிக்ளகளயயும் உருவாக்கிற்று.
கால க்கரம் சுழலத் ததாடங்கியது.

அபயாத்தியில் ராம, லக்ஷ்மண, பரத, த்ருக்னர் குழந்ளதப் பிராயம்

கடந்து இைளமப் பிராயத்துக்குள் த ன்ற ெிளலயில், வ ிஷ்டபர
அவர்களுக்குக் குருவாய் இருந்து எல்லாவிதமான கல்விளயயும்
பபாதித்தார். இந்த பபாதளனபயாடு பிரணவாகாரப் தபருமாள்
வழிபாட்ளடயும் த ால்லிக்தகாடுத்தார்.

அதன் ெிமித்தம் ஒரு ொள் ொன்கு பபளரயும் தபருமாள் முன்

அளழத்துச் த ன்று ெிறுத் தினார். அப்பபாது அரங்கொதப் தபருமாள்
பமனியில் ாத்தப்தபற்ற மபனாரஞ் ிதத்தின் வா ம் ராமன் பமலும்,
ஆதிப ஷனின் பமலிருந்து வரும் ளதல வா ம் லக்ஷ்மணன் பமலும்
வசுவளதக்
ீ கண்டு ந்ெிதி ளவதீகர் ஆச் ர்யப்பட்டார்.
இருவருபம மண்மிள மானுட அவதாரம் எடுத்து வந்திருப்பது
அவருக்குப் புலனாக வில்ளல. ஆனால், வ ிஷ்டர் பிரம்மரிஷி
ஆதலால், அளத அந்தச் ந்ெிதியில் உறுதிபட ததரிந்துதகாண்டபதாடு
“ராமா... உன் தந்ளத ளயத் ததாடர்ந்து ெீயும் இளத வழிபட பவண்டும்.
இப்படி ெீ த ய்யும் வழிபாடு என்பதும் ஒரு வழிகாட்டபல! உன்
வம் ாவைி யில் ளவவஸ்வத மனுவில் ததாடங்கி இன்று உன் வளர
வந்துள்ைது. உன்ளனத் ததாடரப் பபாகிறவர்கள், உன் வம் ாவைியினரா
இல்ளல உலகத்தவரா என்பளத வரும் காலம் தீர்மானம் த ய்யும்.
முன்னதாக எவதரல்லாம் இந்தப் தபருமாளை வணங்கித் துதித்தனர்
என்பளதக் கூறுகிபறன் பகட்டுக்தகாள்...

ளவவஸ்வதமனு, இக்ஷ்வாகு, காகுத்தன், பின்னர் ஒரு தபண்ணின்

கர்ப்பம் தவிர்த்து, ஆணின் ததாளடயிலுள்ை மாமி த்ளதக் தகாண்பட
கருப்பிண்டமாகி, பின்னர் பிள்ளை யாகப் பிறந்த மாந்தாதா, இந்த
மாந்தாதாளவத் ததாடர்ந்து முசுகுந்தன், அதன் பின்னர் ிபிச்
க்ரவர்த்தி, கர புத்திரர்கள், பகீ ரதன், ரகு, அம்பரீஷன், ெகுலன், யயாதி,
திலீபன், அயன்... இவர்கைில் அயன் எனப்படும் உன் தாத்தனுக்கும்,
இந்துமதி எனும் உன் பாட்டிக்கும் பிறந்த உன் தந்ளத த ரதன் வளர,
உன் சூர்ய வம் ம் வழிபட்ட தபருமாபன இந்தப் தபருமாள்..!

இவர்கபைாடு ெீயும் ப ர்ந்து வழிபடுவாயாக. இவர்கள் வழிபட்டதற்கும்,

ெீ வழிபடுவதற்கும் ெிளறய பவற்றுளம உண்டு. ஒரு வளகயில்,
உன்ளன ெீபய வழிபடுவது பபான்றபத இந்தச் த யல்! `தாபன பிரம்மம்'
என்று உணரும் ஞானத்துக்கு இளணயானது ெீ புரியப்பபாகும்
பூ ளனகள். இதற்குபமல் ொன் த ால்லவும் ஒன்றுமில்ளல. ெீ
அறிந்திராத ஒன்ளற என்னாலும் த ால்ல இயலா ததன்பற
கருதுகிபறன்” - என்று கூறிய வ ிஷ்டர், பமலும் ததாடர்ந்து, ‘`ராமா!
இந்தப் பூ ளனயில் உன் திருபமனிக் கரங்கள், இந்தத் ததய்வத்
திருபமனிளய ஸ்பரி ிக்கட்டும். அந்த ஸ்பரி பம காலகாலத்துக்கும்
இந்தத் திருபமனிக்கு ளவகுண்ட ாந்ெித்யத்ளத ெிளலெிறுத்தட்டும்”
என்றார்.

ராமனும் அடியார் பகாலம் பூண்டு பிரணவா காரத்து

அரங்கொதப்தபருமாளுக்கு, தன் ளகயா பலபய அபிபஷக
ஆராதளனகளைச் த ய்ய விளழந்தான். அவனுக்கு அவன்
பகாதரர்கள் உதவி த ய்தனர்.
லக்ஷ்மணன் பால் குடத்ளத அபிபஷகிக்கத் தந்தான். பரதன் பதன்
குடத்ளதத் தந்தான். த்ருக்னன் பன்ன ீளரத் தர, இப்படி ொன்கு பபரும்
த ய்யத் ததாடங்கிய அந்த பூ ளனகள், ொன்கு பவதங்களும் மானுட
வடிவம் தகாண்டு, தங்க ளைப் பளடத்த தயாபரளன வழிபடுவது பபால
வும் இருந்தது. வ ிஷ்டர் எட்ட ெின்று கண்குைிர அந்தக் காட் ிளயக்
கண்டார். பிரம்ம ஞானியாதலால் தபரிதாய்ப் பரவ ப்படக்கூடாத
மெிளலயிலும், அவருக்குள் பரந்தாமனின் திருவருள்த யல்பாடு
ஆச் ர்யத்ளதயும் மகிழ்ச் ி ளயயும் அைித்திருந்தது.

அவருக்கு ஓர் உண்ளம ென்றாகத் ததரியும். தன்ளனத் தாபன

வணங்கிடும் ெிளல என்பது ஒரு சுற்று. அடுத்த சுற்று, தான்
பளடத்தவர்கள் தன்ளன வணங்கித் தன்ளன அளடதல் என்பது. அந்த
ொளை பொக்கிக் காலச் க்கரமும் சுழன்றது.

இலங்ளக! ராவணப்பட்டினம் என்றும் கூறலாம். பின்னாைில்

`திருவரங்கம்' என்தறாரு திவ்ய முதல் பத ம் உருவாகத் பதளவப்பட்ட
காரணங்கைில் முதல் காரணம் தர்மவர்மாவின் பக்தியும் தவமும்
எனில், இரண்டாவதுக் காரணம் இந்த ெகரமும் இதளன ஆண்ட
ராவணனும்தான்!

ராமாயணத்தின் வழி ராவணளனப் பார்ப்பதற்கும் தனித்து ராவணளனப்

பார்ப்பதற்கும் ெிளறய பவறுபாடுகள் உள்ைன. இந்த ராவணளன
முழுவதுமாய் அறிந்தால்தான் விபீஷணளனயும் ொம் அறிய முடியும்.
விபீஷணளன அறிந்தால்தான் திருவரங்கத்ளத அணுசுத்தமாய் அறிய
முடியும்.

முதலில் ராவணளன அறிபவாமா? ஒரு வளகயில், ராவணனின்

ஆரம்பம் பிரம்மனிட மிருந்பத ததாடங்குகிறது. பிரம்மாவின் புத்திரர்
கைில் புலத்தியரும் ஒருவர். தவத்தில் ெிகரற்றவர். இவர் மளனவியின்
தபயர் ஆவிர்ப்பூ. இவர்களுக் குப் பிறந்தவன் விஸ்ரவசு. இந்த
விஸ்ரவசுதான் ராவணன், விபிஷணன் மற்றும் கும்பகர்ணனின் தந்ளத.
இவர்கள் தாயின் தபயர் பகக ி.

விஸ்ரவசுபவாடு கூடி மூன்று பிள்ளைகளையும், சூர்ப்பணளகளயயும்

தபற்ற பகக ி, மூத்தவன் ராவணளனச் ர்வபலாக க்ரவர்த்தியாக்கிப்
பார்க்க விரும்பினாள். அதன்தபாருட்டு, முதலில் குபபர ெிதிக்காக
பிரம்மளன எண்ணித் தவம் த ய்யச் த ான்னாள். ராவணனும் தவம்
த ய் தான். ாதாரண தவமல்ல... தன் ிரசுகளை ஒவ்தவான்றாக
தவட்டி அக்னியில் ஆஹுதியாகப் பபாட்டு இவன் த ய்த தவத்துக்குப்
பிரம்மனும் மனமிரங்கினார். ராவணன் முன் காட் ியைித்து, `‘என்ன
வரம் பவண்டும்?’' என்று பகட்டார்.

அற்ப மனிதர்கைாலன்றி பவறு எவராலும் தனக்கு மரணம் பெரக்கூடாது

என்கிற வரத்பதாடு, தான் ஆஹுதியாய் அக்னியில் இட்ட தளலகளும்
கரங்களும் தனக்கு மீ ண்டும் கிளடக்கபவண்டும் என்று பவண்டினான்.
பிரம்மனும் அவன் பகாரிய வரத்ளத அைித்து மளறந்தார். `குபபர'
ம்பத்ளத தன் பலத்தால் குபபரனிடமிருந்து ளகப்பற்ற தீர்மானித்தான்.
அளத ஒரு வரமாக பிரம்மாவிடம் தபற விரும்பவில்ளல!

குபபரனுக்குச் த ாந்தமானது இலங்ளக. திரும்பிய பக்கதமல்லாம்

த ல்வச் த ழிப்பபாடு மயனால் ெிர்மாணிக்கப்பட்ட இலங்ளகளய,
குபபரளன மிரட்டிப் பணியளவத்துத் தனதாக்கிக் தகாண்டான். இந்த
குபபரன், ராவணனின் ிற்றன்ளன ‘இைி’ என்பவளுக்குப் பிறந்தவன்.
ராவணனுக்கு ஒன்றுவிட்ட பகாதரன்! இவன் வ ம் இலங்ளக
மட்டுமின்றி புஷ்பக விமானமும், ங்கெிதி, பதுமெிதி என
வளகததாளகயின்றி த ல்வங்களும் இருந்தன. அளனத்ளத யும்
ராவணன் தனதாக்கிக் தகாண்டான். அப்படிபய இலங்ளகளய உருவாக்
கிய மயனின் மகைான மண்படாதரி ளயயும் மணந்துதகாண்டான்.

தனது எழில் ெகரமான இலங்ளக காலத்தால் அழியாதிருக்க ிவ

தபருமாளன எண்ணிக் கடும் தவம் புரிந்தான். அவரும் காட் ி தந்து
தன் இன்னருளை ஒரு ஸ்படிக லிங்கத்தில் அடக்கி அளத ராவணன்
வ ம் தந்து, `‘இளத ெீ உன் இலங்ளக ெகரில் ளவத்து பூஜித்து வா. உன்
ெகரம் ஒரு ொளும் அழியாது. உன்ளனயும் எவராலும் தவல்ல
முடியாது” என்று வரம் தந்தார்.

ராவணன் அந்த ஸ்படிக லிங்கத்ளத இலங்ளகக்குக் தகாண்டு த ன்று

வணங்கத் ததாடங்கி விட் டால், அதன்பின் அவன் ர்வபலாக
க்ரவர்த்தியாகி எல்பலாளரயும் அடிளமப்படுத்திவிடும் ஆபத்து உண்டு
என்பளத உணர்ந்த இந்திரன், அந்த ஸ்படிக லிங்கப் பிரதிஷ்ளட
இலங்ளகயில் ெிகழக்கூடாது என்று கருதினான்.

ஸ்படிக லிங்கத்தின் பின்புலத்தில் இரண்டு ெிபந்தளனகள் இருந்தன.

ஒன்று அசுத்தமான ெிளலயில் அளதத் தீண்டக்கூடாது. அடுத்து, அளத
எங்பக கீ பழ ளவத்தாலும் அது அங்பகபய பகாயில் தகாண்டு விடும்.
அதன் பின் அளத அள க்க இயலாது. இந்த ெிபந்தளனகளைப்
பயன்படுத்திபய தனது விருப்பத்ளத ஈபடற்ற எண்ணிய இந்திரன்,
விொயகப்தபருமானிடம் த ன்று தனக்கு உதவிட பவண்டினான்.
விொயகரும், ராவணன் ஸ்படிக லிங்கத்ளத எடுத்து வரும் வழியில்,
அவனுக்கு ஜல உபாளத பெரும்படிச் த ய்தார். அப்படிபய அவன்
எதிரில் ஒரு பிரம்மச் ாரி பிள்ளையாக ெடந்துத ன்றார். ஜல உபாளத
தாைாத ராவணன், பிரம்மச் ாரி பிள்ளையான விொயகரிடம் ஸ்படிக
லிங்கத்ளதத் தந்து பத்திரமாகக் ளகயிபலபய ளவத்திருக்கச்
த ால்லிவிட்டுச் த ன்றான். ஆனால், விொயகர் அளத அங்பகபய
ளவத்துவிட்டார். அதுமட்டுமல்ல, ராவணன் வந்து பகட்டபபாது,
`‘தன்னால் அந்த லிங்கத்ளதச் சுமக்க முடிய வில்ளல. அதனால் கீ பழ
ளவத்துவிட்படன்'’ என்றார்.
அதன்பின் ராவணன் எவ்வைவு முயன்றும் அந்த லிங்கத்ளத
அள க்கக்கூட முடியவில்ளல. ஆனால் பசுவின் காது பபால்
குளழந்துபபானது. பின்னர் அந்த இடம் ‘பகாகர்ணம்’ எனும்
தலமாகியது. ஏமாற்றத்துடன் இலங்ளக திரும்பிய ராவணன், அதன் பின்
ெிளறயபவ அட்டகா ம் புரியத் ததாடங்கினான்.

குபபரனிடம் அபகரித்த விமானத்தில் ஏறி, பறந்து திரிவதில் மிகவும்

மகிழ்ந்தான். ஒரு தருணத்தில், அந்த விமானம் ஈ னின்
கயிலாயத்துக்கு பமல் பறக்க முளனந்தபபாது, ெந்திபதவர் தடுத்தார்.
அவளர ராவணன், குரங்ளகப் பபால முகம் சுழித்துப் பழித்தான்.
இதனால் தவகுண்ட ெந்தி, ‘உன் பட்டணம் குரங்கா பலபய
அழியக்கடவது’ என்று பித்தார்.

இபத பவளையில்தான் கயிலாயத்ளதத் தூக்கி தன் பலத்ளத யும்

காட்ட முற்பட்டான். அளதக் கண்ட ிவதபருமான் தன் கால் கட்ளட
விரலால் கயிலாய கிரிளய அழுத்தி - ராவணன் ளக ெசுங்கி
அலறும்படிச் த ய்தார். வலி தாைாமல் அழுததால்தான் அவனுக்கு
ராவணன் என்கிற தபயர் ஏற்பட்டது. பின் அவ்வழி வந்த வாகீ
முனிவரின் வழிகாட்டுதலால், ாமகானம் பாடி ஈ ன் மனளதக்
கனியச்த ய்து ளககளைத் திரும்பப் தபற்றான். எத்தளன பட்டாலும்,
‘ொன்’ எனும் த ருக்கினால் ததாடர்ந்து தவறுகள் த ய்தான். பவதவதி
என்னும் தவம் த ய்த தபண்ணிடம் தவறான எண்ணத்துடன் அணுகி,
அவைால் `குலம் அழியும்' ாபம் தபற்றான். நூறு திங்களுக்கு ஒரு
திங்கள் குளறவாய் 99 திங்கள், இவன் பாதாைத்தில் தவம் த ய்து
வருணளன தவற்றிதகாண்டு, அவன் வ மிருந்த பா த்ளதப்
பிடுங்கிக்தகாண்டபதாடு, வருணனின் மகளனயும் தவற்றிதகாண்டு
அவன் மளனவிளய இலங்ளகக்குத் தூக்கிச் த ன்றான்!

குபபரன் மகனான ெைகூபரனின் மளனவி ரம்ளப! ஒரு வளகயில்

இவள் ராவணனுக்கு மருமகள். இருப்பினும் அவளை விட்டுளவக்க
வில்ளல ராவணன். அவள், பிரம்மாவிடம் த ன்று அழுது புலம்பினாள்.
பிரம்மா, ``உன்ளன விரும்பாத எந்தப் தபண்ளண ெீ ததாட்டாலும் உன்
தளல தவடித்துச் ிதறும்'’ என்று ராவணனுக் குச் ாபமிட்டுவிட்டார்!
இதனாதலல்லாம் ராவணன் அடங்கிவிட வில்ளல.
கார்த்தவர்யார்ஜுனனுடன்
ீ பமாதினான்; அவனால் ிளறப்பட்டான். பின்
புலத்தியர் வந்து விடுவித்தார். அபதபபால் ிவபூளஜ த ய்யும்
பெரத்தில் வாலிபயாடு பமாதி, அவனிடம் அகப்பட்டுப் பின் ெட்பு
பாராட்டி விடுபட்டான். ஒருமுளற, சூரியளனபய இலங்ளகயில்
உதிக்காமல் த ய்துவிட்டவன் ராவணன்!

மகாபலிச் க்ரவர்த்தி பாதாைத்தில் ிளறயில் இருந்ததற்குக் காரணம்

ஸ்ரீமஹாவிஷ்ணு என அறிந்து, ளவகுண்டத்துக்குச் த ன்று அவருடன்
பமாத முற்பட்டான். ிவதபருமான் மற்றும் பிரம்மா தந்திருக்கும்
வரங்களை உத்பத ித்து ஸ்ரீமஹாவிஷ்ணு இவன் வந்த பெரத்தில்
ளவகுண்டம் விட்டு ெீங்கினார். அளத எண்ணி ஸ்ரீமஹாவிஷ்ணுபவ
தனக்குப் பயந்து ஓடிவிட்ட தாகக் தகாக்கரித்தான் ராவணன்.
ஸ்ரீராமனின் பாட்டன்மார்கைில் ஒருவரான மாந்தாதா என்பவபராடும்
பமாத முற்பட்டு, காலவ முனிவர் ராவணளனச் மாதானம் த ய்து
அனுப்பி ளவத்தார். ந்திரனுடன் பமாதி, அதனால் ில மந்திர
ஸித்திகளை அளடந்தான். இறுதியாக மூன்றளர பகாடி வருடங்கள்
உயிர் வாழ்ந்தான். இப்படிப்பட்டவளன, அவனது வரஸித்திக்கு ஏற்ப
அழிக்கபவ, ஸ்ரீராமனும் அவதரித்தார்.

- ததாடரும்...
17 Jul 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 8

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 8

இந்திரா த ௌந்தர்ராஜன், ஓவியம்: ம.த

‘மற்றுகமார் ததய்வமுண்கடா
மதியிலா மானி டங்காள்,
உற் க ாதன் ி நீங்கள்
ஒருவதனன் றுைர மாட்டீர்,
அற் கம தலான் ியீ ர்
அவனல்லால் ததய்வமில்ணல,
கற் ினம் கமய்த்த தவந்ணத,
கழலிணன ைிமின ீகர.

-ததாண்டரடிப் த ாடியாழ்வார்.

ராவணனின் தம்பி விபீஷணன். எல்லா வளகயிலும் ராவணனுக்கு பெர்

எதிராக ெடந்து தகாண்டவன். விபீஷணனின் முற்பிறப்பு பிரம்ம
புத்ரரான புலத்தியர் பிறப்பாகும். தாயான பகக ி ராவணளனத் தவம்
த ய்யச் த ான்ன பெரத்தில் மற்ற தன் இருபிள்ளைகைான விபீஷணன்
மற்றும் கும்பகர்ணளனயும் கூட தவம் த ய்யப் பணித்தாள்.

இதில் கும்பகர்ணன் அண்ணன் ராவணளனப் பபாலபவ எவராலும்

தவல்லப்பட முடியாத வரஸித்திக்கு முளனந்தான். அளதக் கண்டு
பதவருலகபம ெடுங்கியது. ஒரு ராவணளனபய தாைமுடியாத
ெிளலயில் இவனும் வந்துவிட்டால் அவ்வைவுதான் என்று அஞ் ி
ெடுங்கியவர்கள், பிரம்மாவிடபம த ன்று முளறயிட்டனர்.
பிரம்மாபவா ‘கடுந்தவத்துக்கு வரம் தருவது என் கடளம. இப்பபாபத
கும்பகர்ணன் குறித்து வருந்துவது மடளம’ என்று கூறிவிட, பதவர்கள்
கலங்கி ெின்றனர். அப்பபாது அவர்கைின் ெிளலளய அறிந்த
ரஸ்வதிபதவி ‘`பதவர்கபை கலங்காதீர்கள். ளதரியபம பதவலட் ணம்”
என்றாள்.

“உண்ளமதான்... ஆனாலும் அசுர க்திகள் ெம்மாபலபய பலம் தபற்று

ெம்ளமபய ெசுக்க முற்படுவது எந்த வளகயில் ரி?” - என்று திருப்பிக்
பகட்டனர். இறுதியாக, ரஸ்வதி கும்பகர்ணன் விஷயத்ளத தான்
பார்த்துக்தகாள்வதாகக் கூறினாள். எப்படி என்று கூறவில்ளல.
கும்பகர்ணன் தவத்ததால் மகிழ்ந்து பிரம்மா பிர ன்னமாகி வரம் தரத்
தயாரானபபாது, எல்பலாருளடய ொளவயும் தன் இருப்பிடங்கைில்
ஒன்றாகக் தகாண்டிருந்த ரஸ்வதி கும்பகர்கணன் ொவிலும் அப்பபாது
த யல்பட ஆயத்தமானாள்.
அண்ணளனப் பபால் ‘ெித்யத்வம்’ பவண்டும் என்று பகட்க விளழந்த
கும்பகர்ணன், ொப்பி கி ‘ெித்ளரத்வம்’ பவண்டும் என்று பகட்கச்
த ய்தாள். பிரம்மாவும் ‘அவ்வாபற தந்பதன்’ என்று வரம் அைித்தவராக
மளறந்தார். அதனாபலபய கும்ப கர்ணனும் தூங்கு மூஞ் ியாகிப்
பபானான்!

ெல்லபவளை விபீஷணன் வளரயில் பதவர்களும் அஞ் வில்ளல,

ொமகளும் பதளவப்படவில்ளல. தன் முன் பதான்றிய பிரம்மனிடம்
‘என்றும் தர்ம ிந்ளதபயாடு பரம்தபாருளை மறவாத உள்ைம் பபாதும்’
என்று பகட்டான். பிரம்மா மகிழ்பவாடு அளத அருைினார்.

அதனாபலபய ராவணன் அளவயில் விபீஷணன் தனித்துத் ததரிந்தான்.

அனுமன் ீளத ளயத் பதடி இலங்ளகக்குள் நுளழந்து ராவணனின்
அரண்மளனக்குள் இரவில் புகுந்து, ஒவ்பவார் இடமாக காணும்
தருணத்தில், விபீஷணரின் ப்ரமஞ் கூடத்தில் விபீஷணளன
உறக்கத்தில் பார்த்து வியந்தார்.

அனுமன் கம்பனின் கண் தகாண்டு பார்ப்பளத சுந்தரகாண்டமும்

அழகாய் பாடல் வடிவில் த ால்கிறது.

“ ளிக்கு கவதிணகப் வழத்தின் கூடத்துப் சுந்கதன்

துளிக்கும் கற் கப் ந்தரில் கருநி த் கதார் ால்
தவளுத்து ணவகுதல் அரிததன அவர் உருகமவி
ஒளித்து வாழ்கின் தருமம் அன்னான் தணன
உற் ான்”

எனும் அந்தப் பாடல் ‘பைிங்குக்கல் பமளடயில் பவழ மண்டபத்தில்

பசுந்பதன் துைிர்க்கும் கற்பகப் பந்தலில், கருப்பு ெிற அரக்கர்கள்
மத்தியில் தவண்ணிறத்தனாய் வாழுதல் அரிது என்று அரக்கர்கைின்
கருெிறத்ளத ஒைித்து வாழும் தர்ம பதவனாய் வபிஷணளனக்
ீ
கண்டான்’ - என்கிறது.

இப்படிப்பட்ட விபீஷணன்தான் அனுமன் ராவண ளபயில்

துன்புறுத்தப்பட்டபபாது ‘தூது வந்தவளனத் துன்புறுத்துவது தபரும்
தவறு’ என்று துணிந்து த ான்னவன். ததாடர்ந்து ராவணனின்
தவறுகளைச் சுட்டிக்காட்டியதால், அரண் மளனளய விட்டும்
துரத்தப்பட்டவன்.

அப்படி துரத்தப்பட்ட ெிளலயில் விபீஷணன் அளடக்கலம் என்று

வந்தது ராமனிடம்தான். அளடக்கலம் பகட்டு வந்த விபீஷணளன
ராமலக்ஷ்மணளரத் தவிர எவரும் ெம்பத் தயார் இல்ளல. ராவணனால்
உைவுபார்க்க அனுப்பப் பட்டவனாகத்தான் விபீஷணளனப் பார்த்தார்கள்.

ஆனால், ராவண ளபயில் விபீஷணன் தனக்காகப் பரிந்து பப ியளத

அனுமன் எடுத்துச் த ால்லி, விபீஷணனுக்கு ராமன் அளடக்கலம் தரக்
காரணமானான்.

அதன் பின் ெடந்த பபாரில் இந்திரஜித்தின் பிரம்மாஸ்திரம், கலளரயும்

வழ்த்திய
ீ பவளையில், ஜாம்பவான் மூலம் அனுமளன அனுப்பி
ஞ்ஜீவி பர்வதத்ளதபய தூக்கிவரச் த ய்து, லக்ஷ்மணனின்
மூர்ச்ள ளய மட்டுமின்றி வானரப ளன தமாத் தத்ளதயும்
எழுப்பியவன் விபீஷணன்.

உச் பட் மாக இந்திரஜித் ெிகும்பளல எனும் யாகம் த ய்து, தான் மாயா
க்தியால் ஒரு மாய ீளதளய உருவாக்கி ராமன் மற்றும் வானரர்
முன் ெிறுத்தி, அந்தச் ீளதளய வாைால் தவட்டிக் தகான்று, உண்ளமச்
ீளதளய அப ாகவனத்தி பலபய இருக்கச் த ய்தபபாது ‘இது மாயா
விளையாட்டு - ெம்பிவிடாதீர்கள்’ என்று இந்திர ஜித்தின் ஜாலத்ளத
ராமலக்ஷ்மணர்க்கு உணர்த் தியவன்.

இறுதியாக ராவண வதம் முடியவும், ஸ்ரீராமனால் இலங்ளக அர னாக

முடி சூட்டவும் தபற்றவன்.

ஆயினும் விபிஷணரின் பதவகுணத்துக்கும், உதவிகளுக்கும் ராமன் தர

விரும்பிய பரிசு தபான்பனா, தபாருபைா அல்ல... பிரணவாகாரப்
தபருமாள்! ஏன்?
அபயாத்தியில் அன்று எங்கு பார்த்தாலும் குதூகலம்! வானிலும்
தவய்யக் கதிபரானின் கிரணங்கள், பந்தல் பபாட்டது பபான்ற கார்
பமகங்களுக்கு இளடபய துணுக்குத் துணுக்காய் உள்ை இளடதவைி
வழியாக ஊடுருவிக் தகாண்டிருந்தன!

அபயாத்தி மக்கள் அத்தளனபபரும் புத்தாளட தரித்திருந்தனர். ஒரு படி

பமபல பபாய் தங்கள் இல்லத்து பசுக்களுக்கும் குதிளரகளுக்கும்கூட
முதுகாளட அணிவித்து, அதன் ொற்புர நுனிகைில் மணிகளைத்
ததாங்கவிட்டிருந்தனர். அந்த மணிகள் ஒலிதயழுப்பியபடி இருந்தன.

வதிகதைங்கும்
ீ வ ந்தக் தகாடிகளும் மாவிளலத் தைிர்களும்
கட்டப்பட்டு, அளவ காற்றிலாடிக் தகாண்டிருந்தன. அளனத்துக்கும் ஒபர
காரணம்... வனவா ம் முடிந்து திரும்பிய ஸ்ரீராமனுக்கு அன்றுதான்
பட்டாபிபஷகம்!

அதுொள் வளர அபயாத்தியில் ஓர் அ ாத்ய அளமதி ெிலவி

வந்திருந்தது. பரதனின் ெல்லாட் ி யில் ஒரு குளறயும் இல்ளலதான்.
ஆயினும் ஸ்ரீராமனும் ீளதயும் இல்லாதபத குளற என்றாகி, அவ்வைவு
ெிளறக்கும் ஈடாக அந்தக் குளற இருந்து வந்தது. இன்று அந்தக் குளற
ெீங்கிவிட்டதில் அபயாத்தியில் ஒரு புத்ததாைி… மக்கள் மனங் கைிலும்
தபரும் உற் ாகம்!

தங்கள் உற் ாகத்ளத, ஆடத் ததரிந்த விரலியர் ஆடிக்காட்டியபடிபய

ததருக்கைில் த ன்றனர். மல்லாடுபவர்களும் மல்லாடிக்தகாண்டு
ெடந்தனர். அபயாத்தி ெகரின் மாடங்கைில் எல்லாம் ததருவில்
ெடப்பளத பவடிக்ளக பார்த்தி டும் ஜனத்திரள்தான். அன்ளறய
தினத்தின் அந்த தொடிகைில், ‘ஆகாய த ார்க்கமானது விண்ணிபல
த யலிழந்து மண்ணில் அபயாத்திக்குத் தன்ளன இடம் மாற்றிக்
தகாண்டுவிட்டது பபாலும்’ என்பதாகப் பலரும் உணர்ந்தனர்.

வட்டுக்கு
ீ வடு
ீ கல்யாண விருந்து! விருந்து உணளவ ஒருவர்கூட
தாங்கள் உண்ணவில்ளல. மகிழ்பவாடு தங்கைின் உறவுகளுக்கும்,
ெண்பர் களுக்கும், பதாழியர்க்கும் ஊட்டிவிட, பதிலுக்கு அவர்கள்
இவர்களுக்கு ஊட்டிவிட்டனர்.

அவ்வப்பபாது ‘தஜய்ஸ்ரீராம்’ என்கிற உற் ாகக் குரல் பலராலும்

எழுப்பப்பட்டு, அளதக் பகட்பபாரும் பதிலுக்கு ‘தஜய்ஸ்ரீராம்’ என்று
எதிதராலித்தனர். ஊருக்குள் ெிலவிய உற் ாகத் ளதப் பபால பல
மடங்கு உற் ாகம் அரண்மளனக்குள்!

ஸ்ரீராமபனாடு வந்திருந்த சுக்ரீவனின் வானரப் பளட அரண்மளனக்குள்

மட்டுமின்றி அபயாத்தியின் வதிகைிலும்
ீ உலா வந்தனர். தங்கள்
மண்ணில் திரியும் அந்த வானரர்களை அபயாத்தி மக்கள்
ந்பதாஷமாய் வரபவற்று மகிழ்ந்தனர். ிலர் கட்டியளணத்து
ஆலிங்கனம் புரிந்தனர்.

“எங்கள் பிரபுவுக்கு ெீங்கள் த ய்த உதவிக்கு ொங்கள் உங்களுக்கு

காலதமல்லாம் கடளமப் பட்டிருக்கிபறாம்” என்றனர். சுக்ரீவன்,
அங்கதன், ெீலன் உள்ைிட்படார் தனிபய ரதங்கைில் அபயாத் திளய
வலம் வந்தபடி இருந்தனர்.
அனுமபனா பட்டாபிபஷகக் காரியத்தில் கண்ணாயிருந்தான்.
பட்டாபிபஷக தர்பார் மண்டபத்தில், லக்ஷ்மணனின் பமற்பார்ளவயில்
ஆ னங்களை வளகப்படுத்திக் தகாண்டிருந்தான். இளடயில் பரதனும்
த்ருக்னனும் வந்து அனுமனிடம் ‘`ததாண்டாற்றியது பபாதும். ெீங்கள்
இப்பபாது எங்கள் விருந்தினர். பப ாமலிருந்து ஓய்வு எடுக்கலாபம...''
என்றபபாது ‘`ஸ்ரீராம காரியம்தான் எனக்கு உகந்த ஓய்வு…” என்று
அவர்கள் வாளய அளடத்தான் அனுமன்.

விபீஷணபனா பிரணவாகாரப் தபருமாள் ந்ெிதியில் இருந்தான்.

ளவத்த விழி வாங்காது எம்தபருமானின் யனத் திருக்பகாலத்தின்
பமபலபய கண்ணாயிருந்தான்.

என்னதவாரு ாந்ெித்தியம்... என்னதவாரு த ௌலப்யம்! விண்ணில்

இருந்து மண்ணுக்கு வந்திருக்கும் அந்த மூர்த்தம் விபீஷணனுக்குள் பல
ிந்தளனகளை உருவாக்கியிருந்தது.

‘இம்மூர்த்தியாபலபய இம்மண் இத்தளன ிறப்பபாடு உள்ைது. வற்றாத

ெதிபயாட்டம், வைமான ப ாளலகள், பமடுபள்ைம் இல்லாத ாளலகள்,
ாளலபயாரங்கைில் மாைிளககள், மக்கைிடம் எவ்வித பபதமும்
இல்லாத இணக்கம், அர ளனத் தாய்-தந்ளதக்கு பமலாகக் கருதிடும்
மபனாபாவம்... அத்தளனயும் ிறப்பு' என்று அபயாத்திளயயும்,
அபயாத்தி மக்களையும் எண்ணிப் பார்த்தான்.

அப்படிபய லங்காபுரி குறித்த ெிளனவும் வந்தது. ‘பதவபலாக மயனால்

வடிவளமக்கப்பட்ட ஒரு த ார்க்கபுரிதான் இலங்ளக. ஆனபபாதிலும்
அதற்கு உரியவன் குபபரன். அவனிடமிருந்து லங்காபுரிளய ராவணன்
தட்டியல்லவா பறித்துக் தகாண்டான். அத்துடன், தனக்கு தளலவணங்கா
விட்டால் ிரத்ளதபய தகாய்துவிடும் அச் த்ளத உருவாக்கியல்லவா
மக்களை ஆண்டான்?’

விபீஷணனின் மனம், அபயாத்திளயயும் இலங்ளகளயயும் தரா ிலிடத்

ததாடங்கி விட்டிருந்தது. ‘இன்று அபயாத்திக்கு ஸ்ரீராமனின் வனவா ப்
பூரணம் ஒரு புத்துயிளர அைித்து விட் டது. ஆனால், இலங்ளகபயா
ெடந்த யுத்தத்தால் ர்வொ மல்லவா அளடந்துள்ைது? மக்களும்கூட
யுத்தத்தில் தங்கள் உறவுகளை இழந்து ஊனப் பட்டல்லவா
கிடக்கிறார்கள்? பபாதாக்குளறக்கு ீளதயால் உண்டான கைங்கம்
பவறு… அன்றாடம் ீளதயிட்ட ாபங்கைால் சூழ்ந்த பூமியாக அல்லவா
இலங்ளக உள்ைது?’ - விபிஷணன் மார்ளப அவன் தபருமூச்ப சுட்டது.

‘எப்படி அந்த மண்ளண திருத்தப் பபாகிபறாம்? எவ்வைவு அழகிருந்தும்

அசுரக் குணப்பாபட ஊடுருவிக் கிடக்கும் ெிளலயில், பதவ குணங்களும்
ததய்விகமும் அங்பக இனி எவ்வாறு பரவும்? இந்தப் தபருமாள்
இலங்ளகயில் பகாயில் தகாண்டால் ஒருபவளை அம்மண்ணும்
திருமண்ணாய் மாறுபமா?’ - விபீஷணன் மனதில் பகள்வி எழும்பி
ெின்றது. எழும்பிய பவகத்தில் களலயவும் பார்த்தது.

விபீஷணன், பிரணவாகாரப் தபருமாளைப் பார்த்து பலவித

பகள்விகளுக்கும் பதில்களுக்கும் ஆைான ெிளலயில், பட்டாபிபஷகம்
ெடக்க உள்ை தர்பார் மண்டபத்துக்கு அளழப்பு வரவும், புறப்படத்
தயாரானான்!

- ததாடரும்...
31 Jul 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 9

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 9

இந்திரா த ௌந்தர்ராஜன், ஓவியம்: ம.த

அபயாத்தி அரண்மளனயின் தர்பார் மண்டபம் திமிபலாகமாய்
காணப்பட்டது. ெடுொயகமாய் ரத்ன ிம்மா னம். அருகில் இருபுறமும்
இரண்டிரண்டாய் ிம்மா னங்கள். அவற்ளற அடுத்து வ ிஷ்டர்,
வாமபதவர், ஜாபாலி, காஸ்யபர், காத்யாயனர், ஸ்ரீயக்ஞர், தகௌதமர்,
விஜயர் ஆகிய அஷ்ட ரிஷிகளுக்கான ஆ னங்கள். அதுபபாக
மிதிலாபுரி ஜனங்களுக்கும், விபீஷண னுக்கும் பிரத்பயக ஆ னங்கள்.

இளவ இப்படிதயன்றால், தவள்ைி மற்றும் தாமிரங்கைால் ஆன

பலதரப்பட்ட ஆ னங்கைில் பகா ளல, ளகபகயி, சுமித்ளர உள்ைிட்ட
ரவிகுல பந்துக்களும் க ராஜ்ஜியாதிபதிகளும் அமர்ந் திருந்தனர்.
இளவ பபாக, மண்டபத்தில் விரிக்கப் பட்டிருந்த ரத்தினக் கம்பைங்கைில்
அபயாத்தி ெகர பவத விற்பன்னர்கள் முதல் மகாஜனங்கள் வளர
கலரும் அமர்ந்திருந்தனர்.

அவர்கள் வளரயிலும் இனிதான் ராம ராஜ்ஜியம் ததாடங்கப்பட

பவண்டும். இதுொள் வளர பாதுளக ஆண்டது; இனி, பாதுளகக்கு
உரியவபன ஆைப்பபாகிறான்.

அதற்பகற்ப ஸ்ரீராமன், ீதாபிராட்டி கிதம் ராஜாங்கபூஷிதனாய்,

மரவுரிபயாடு தரித்திருந்த துவராளடளய ெீக்கி, பட்டும் பீதாம்பரமுமாய்,
பரிமை சுகந்தத்துடன், பரந்துவிரிந்த மார்பில் ரத்னஹாரம், முத்துவடகம்
பபான்ற ஆபரணங்கள் மின்னிட காட் ி தந்தான். அவன் கரம் பற்றி
வந்த ீளத, பாற்கடளலவிட்டு மகாலட்சுமியானவள் அப்படிபய எழுந்து
வந்தது பபால் லட்சுமிகரமாய் காட் ி தந்தாள். அவர்களுடன், ஒரு புறம்
பரதனும், மறுபுறம் லட்சுமணனும், தவண்தகாற்றக் குளட ஏந்திய
வனாய் த்ருக்னனும் வந்தார்கள்.

அந்தக் காட் ியால் மனம் க ிந்தவனாய் கண்கைில் ெீர் பனிக்க ‘ராம்...

ராம்… ’ என்று உணர்ச் ி பமலிடக் குரல் தகாடுத்தான் அனுமன். மக்கள்
கூட்டம் அளத அப்படிபய எதிதராலித்தது.

அதனூபட ராமன் ீளதயுடன் ரத்தின ிம்மா னத்தின் முன் ெின்றிட,

அருகில் லட்சு மணன், பரதன், த்ருக்னன் ெின்றிருக்க, ராமன் பணிவுடன்
அளவபயாளர வணங்கினான். அப்படிபய ீளதயுடன் த ன்று அஷ்ட
ரிஷிகளை தெருங்கி அவர்கள் காலில் விழுந்து ஆ ிதபற்றான்.

வ ிஷ்டர் அவளன அளழத்துச் த ன்று ரத்தின ிம்மா னத்தில்

அமர்த்தினார். அவன் அமர்ந்த ெிளலயில், தவண்தகாற்றக் குளட
ிரத்துக்குபமல் பந்தல்பபாட்டது பபால் ெிறுத்தப்பட்டது. அளத
த்ருக்னன் பிடித்தபடி இருந்தான். ராமனின் தாயான பகா ளல
ஆனந்தக் கண்ணபராடு
ீ அளதக் கண்ட ெிளலயில், லட்சுமணனின்
தாயான சுமித்திளரயும் மிகச் ிலிர்ப்புடன் ளகபகயி கிதம் அந்த
காட் ிளயக் கண்டாள்.

ராமனுக்கு ராஜ்ஜியாபிபஷக ளவபவம் ததாடங்கியது. ஜாம்பவான்,

அனுமன், பவகதர் ீ, ிஷபன் உள்ைிட்படார் பூபலாகத்தில் பாயும் ர்வ
ெதிகைின் தீர்த்தத்ளதயும் தகாண்டு வந்திருந்தனர். சுபஷணன், ரிஷபன்,
கவயன், ெைன் ஆகிய ொல்வரும் ொலாபுற முத்திர தீர்த்தத்ளதக்
தகாண்டு வந்திருந்தனர். தீர்த்தக் கல ங்களை எட்டு ரிஷிகளும் தங்கள்
ளககைால் ததாட்டு ஆ ீர்வதித்து தந்த ெிளலயில், ரவிகுல குருவான
வ ிஷ்டர் அந்த ெீரால் ராமளன அபிபஷகித்தார். இவ்பவளையில்
த்ருக்னன் தவண்தகாற்றக்குளட பிடித்திட, சுக்ரீவன் தவண் ாமரம்
வ ீ ிட, வாயு பகவான் தங்கத் தாமளர கைாலான மாளலகளையும்
ஒன்பது ரத்தினங்கள் ெடுபவ முத்து ப ர்த்த மாளலளயயும்
அணிவித்தார். பின், பவத மந்திர பகாஷத்துக்கு இளடபய ராமனுக்கு
வ ிஷ்டர் மணிமுடியான கிரீடத்ளத சூட்டவும், ராமளன வாழ்த்திடும்
பகாஷம் அபயாத்தி யின் விண் பாகத்ளதபய கிழிப்பதுபபால் ஒலித்து
அடங்கியது. அளத முதலில் எழுப்பியவன் அனுமபன!

அடுத்து லட்சுமணனுக்கு இைவர ப்பட்டம் சூட்ட தயாராயினர்.

ஆனால், லட்சுமணன் மறுத்து பரதளனப் பணித்த ெிளலயில், பரதன்
யுவ ராஜனானான்.

இந்தக் காட் ிகளைக் கண்தகாட்டாது பார்த்துச் ிலிர்த்த வர்கைில்

விபீஷணனும் ஒருவன். அவன் வளரயில் ஸ்ரீராமனும் ரி, ஸ்ரீராமன்
கடந்துவந்த ெிகழ்வுகளும் ரி... அளவ, நுட்பமான அரிய
உட்தபாருளைக் தகாண்டிருந்தளத எண்ணிப் பார்த்தான்.

‘ராமன் யாபரா அல்ல… ஸ்ரீவிஷ்ணுவின் அவதாரம்! அபயாத்தி

இம்மட்டில் பமாட் தைம் என்றால், இதன் மூல புருஷர் த ரதன்.
அவரின் மளனவியர் மூவரும் மூன்று விதமான மாளயளயக்
குறிப்பவர்கள்.

பகா ளல- சுத்த மாளயளயக் குறிப்பவள். அவைிடம் தூய ஆத்மாவாக

பதான்றியவன் ஸ்ரீராமன். தமய்ஞ்ஞானம் ஆகிய வ ிஷ்டர் (குருவின்)
மூலம் தன்ளன உணர்ந்து, விஞ்ஞானம் எனும் விசுவாமித்திரன் மூலம்
அஞ்ஞானக் கானகத்தில் பிரபவ ித்து, அரக்க மாளய எனும்
தாடளகளய அழித்து, ஞானம் எனும் பவள்விளயக் காத்தான்...
இப்படியான ம்பவங் களுடன் ததாடர்ந்து ெீண்ட ஸ்ரீராமனின்
வாழ்க்ளகப் பயணத் ளதயும் அது உணர்த்திய உட்தபாருள்
ஒவ்தவான்ளறயும் எண்ணிச் ிலாகித்தது விபீஷணனின் மனம்!

ஸ்ரீராமன் காமம் எனும் மாரீ ளன விரட்டியடித்து, குபராதம் எனும்

சுபாஹுளவ ஒழித்து, அறியாளம எனும் அகலிளகக் கல்ளலப்
தபண்ணாக்கி, ஆனந்தம் எனும் க்திளயக் குறிக்கும் ீளதளய அளடய,
‘மமகாரம்’ எனும் வில்ளல ஒடித்து, தன்னலக் ளகபகயி, பகாபம் எனும்
கூனியின் த ால்லால் தூண்டப்பட்டு வரம் பகட்க, தவம் எனும்
வனவா ம் த ன்று, ெிஷ்காம்யம் என்கிற குகனுடன் ெட்பு தகாண்டு,
ஆள எனும் கங்ளகளயக் கடந்தளத எண்ணிப் பார்த்தான் விபீஷணன்.

பமலும், ஸ்ரீராமன் உறுதி எனும் ித்ரக்கூட மளலயிலிருந்து, பரஞானம்

அபர ஞானம் எனும் பாதுளககளைப் பரதனுக்குத் தந்து, விபராதம்
மிகுந்த விராதளன தவன்று, கருளணக்கு இனமில்ளல என்பளத
உணர்த்த ஜடாயுளவ பெ ித்து, பமாக தெருப்தபனும் சூர்ப்பணளகளயத்
தவிர்த்து, ராட் ஸ குண ராவணனால் ஆனந்ததமனும் ீளத
அபகரிக்கப்பட, அவளைத் பதடி `அவித்ளய' என்ற அபயாமுகிளய ெீக்கி,
கவளல எனும் கவந்தளன தவன்று, ெிர்விகல்பம் எனும் பரிக்கு
பமாட் ம் அைித்து, அடங்காளம எனும் வாலிளய அடக்கி அழித்து,
பரிசுத்தமாகிய சுக்ரீவனுக்குப் பட்டம் கட்டியளதயும் எண்ணிச்
ிலிர்த்தான் விபீஷணன்.

ததாடர்ந்து, தமய்ஞ்ஞானதமனும் அனுமனால், ஆனந்தச் ீளதயின்

இருப்பிடத்ளத அறிந்து, பிறவிப் தபருங்கடலுக்பக அளண கட்டி,
துர்க்குணங்கள் எனும் அரக்கர்களை அழித்து, தாம குணதமனும்
கும்பகர்ணளனயும் அழித்து, ராட் ஸ குணவானான ராவணளனயும்
தகான்று, த்வ குணபூஷணான விபீஷணனுக்குப் பட்டம் கட்டி,
ஆனந்தச் ீளதளயக் ளகப்பற்றி பமாட் உலகான அபயாத்திக்கு
ராமன் அர னாக மூடி சூட்டிக் தகாண்டளதயும் தரி ித்து மகிழ்ந்தான்.
இங்ஙனம், விபீஷணன் அளனத்ளதயும் எண்ணி தெக்குருகி ெின்றிட,
தான் இன்று க்ரவர்த்தியாக ெிற்பதற்குக் காரணமான கலளரயும்
எண்ணிப் பார்த்து அவர்களை தகௌரவிக்கத் தயாராகியிருந்தான்,
ஸ்ரீராமன்.

தகௌரவத்துக்கு உரியவர்கள் வரிள யாக அளழக்கப்பட்டனர். சுக்ரீவன்,

ஜாம்பவான், ெீலன் என்று வரிள யாக அளனவளரயும் அளழத்து
தகௌரவித்த ெிளலயில், விபீஷணனும் அளழக்கப்பட்டான். விபீஷணன்
குவிந்த ளககபைாடு பணிந்த மனபதாடு அளனவர் முன்னாலும் வந்து
ெின்ற ெிளலயில், ஸ்ரீராமன் ீளத கிதம் விபீஷணளனப் பார்த்த
பார்ளவயில், ஆயிரம் உட்தபாருள். விபீஷணன் தபறப்பபாகும்
மரியாளதக்குரிய பரிசு எதுவாக இருக்கும் என்று எல்பலாரிடமும்
யூகம்!

அப்பபாது, பிரணவாகாரப் தபருமாைின் தங்க விமானத்ளதச்

சுமந்துவந்து அங்பக ெிறுத்தினான் அனுமன். அஷ்டரிஷிகளும்கூட
அளத எதிர்பார்க் காதவர்கள் பபால் முகத்தில் அதிர்ச் ிளய
எதிதராலித்தனர். விபீஷணன் அங்பக அந்தப் தபருமாளைப்
பார்த்தமாத்திரத்தில் ாஷ்டாங்கமாக தளரயில் விழுந்து வணங்கினான்.
அவனது வணக்கத்ளத எல்பலாரும் கண்ட ெிளலயில், ராமன் பப த்
ததாடங்கினான்.
“என் இஷ்டமித்ர பந்துக்கபை... அபயாத்தி வாழ் மகா ஜனங்கபை!
உங்கள் முன் பணிபவாடும் பக்திபயாடும் காட் ி தரும் ஸ்ரீஸ்ரீ விபீஷணர்
லங்காபுரியில் எனக்கு உற்ற துளணயாக இருந்தவர். தன் பகாதரனான
ராவணளன என் தபாருட்டும் தர்மத்தின் தபாருட்டும் துணிந்து எதிர்த்து,
அதனால் ராவணனால் துரத்திவிடப்பட்ட ெிளலயில் என்னிடம் ரண்
புகுந்தவர்.

ராவண மாளயளய எனக்கு அளடயாைம் காட்டியபதாடு ராவணனுக்கு

உரிய தர்பமாப பத மும் த ய்தவர். அன்பபாடும் பா த்பதாடும்
விபீஷணர் த ய்த முயற் ி ராவணன் வளரயில் பலிதமாகவில்ளல.
அம்பபாடும் பகாபத்பதாடும் ொன் த ய்த முயற் ிபய ராவணளன
அடக்கி அழித்தது. அந்த அழிளவக் கண்டு பா த்தால் ஒருபுறம்
துடித்தபபாதும், என்பால் உள்ை பெ த் தால் அளத அடக்கிக்தகாண்டு,
ொன் அபயாத்திக்கு தவற்றிபயாடு திரும்புவதற்குப் தபரிதும்
காரணமானவர்.

என்ளனப் பற்றி ிந்திக்கும்பபாது, விபீஷணளர எவராலும் தவிர்க்க

இயலாது. ஒரு தாய் வயிற்றுப் பிள்ளைகைாக இருந்தும்
பகாதரர்கைிடமிருந்து மாறுபட்டு, விபீஷணர் ர்வகுண முனியாக
தன்ளனச் த துக்கிக்தகாண்ட த யல் பபாற்றப் பட பவண்டிய ஒன்று.
ஓர் அர ன் எப்படி இருக்க பவண்டும் என்று ெீதி தெறிகள்
கூறுகின்றனபவா, அப்படி பரிபூரண ெற்குணத்தினராய் திகழ்பவர் இவர்.
இந்த ெிளலயில் விபீஷணருக்கு ஒரு தபரும் கடளமயும்
காத்திருக்கிறது. அது யுத்தத்தால் பாழ் பட்டிருக்கும் இலங்ளகளய
புதுப்பிப்பதும் ிறப்பிப்பதுபமயாகும். அதன்தபாருட்டு, மனித க்திபயாடு
ததய்வ அனுக்கிரகமும் பதளவப்படுகிறது. எந்த மண்ணில்
ஆராதளனகளும், வழிபாடுகளும் ெிகழ்கிறபதா அங்பக காம,
குபராதங்கள் அழிந்து பக்தியும், பக்தியால் புத்தியும் ததைிவு தபறும்.

உடம்பானது உரிய பயிற் ிகைால் உறுதியாவது பபால், மனமானது

பக்திவழி அதன் அனுஷ்டானங் கைால் உறுதியும் ஞானமும் அளடயும்.
இலங்ளக யின் இப்பபாளதய முதல் பதளவயும் அதுபவ. ராவணனின்
கீ ழ்ளமயால் இலங்ளக பாழானது. என்றாலும் என் பங்கும் அதில்
இருப்பதால், அதன் தபாருட்டு இலங்ளகயின் பமன்ளமக்கு ொன்
ஏதாவது த ய்ய பவண்டும்.

ஆகபவ, இதுொள் வளர எங்கள் ரவிகுலம் ததாழுது வந்த இந்தப்

பிரணவாகாரப் தபருமாளை, உத்தம அருள்ெிதியாகவும் உகந்த
பரி ாகவும் விபீஷணருக்கு அைிக்க விரும்புகிபறன். யாருக்கும் இதில்
எந்த ஆட்ப பமும் இருக்காது என்பபதாடு இருக்கவும் கூடாது என்றும்
விரும்புகிபறன்.”

ராமனின் தெடிய பபச்சும், அதில் தவைிப்பட்ட கருத்துகளும்

எல்பலாளரயும் தமைனிக்கச் த ய் தது. விபீஷணபனா தமய் ிலிர்த்துப்
பபாயிருந்தான். அவன் கண்கைில் ஆனந்தப் பனிப்பு!

இந்த ராமன்தான் எத்தளன பமலானவன்? இவனுக்கு இளணயாக ஒரு

மானிடன் இந்த மண்ணில் இருந்ததில்ளல, இனி இருக்கப்
பபாவதுமில்ளல. யாருக்கு, எளத, எப்பபாது, எப்படித் தர பவண்டும்
என்பதில் ஒரு கணக்கும் கருளணயும் இருக்கின்றன. அவற்ளற நூறு
தவிகிதம் ஒருவன் பின்பற்றுவது என்பது, மாளய ெிளறந்த இந்த
உலகில் இயலாத காரியம்.

ிலர், தங்கள் உயிளரபய தர ித்தமாயிருப்பர் - உயிளர அதுபபால்

தந்தவர்களும் உண்டு. ஆனால், உயிரினும் பமலானளத,
உயிர்களுக்தகல் லாமும் காரணமானளதத் தருவது என்பது எத்தளன
தபரிய த யல்?

அதுதான் இப்பபாது ெடந்திருக்கிறது!

ஒன்ளறக் தகாடுத்துவிட்ட பிறகு அளத தன்னு ளடயதாக ெிளனப்பது,

தகாடுத்தளதக் தகடுத்து விடும் இழிவான த யலாகும். எனபவ அந்த
அளவயில் உள்பைாரும், மிகுந்த ிரமத்துடன் `பிரணவாகாரப் தபருமாள்
தங்களுளடயவர்' என்ற அந்த எண்ணத்ளத மாற்றிக்தகாள்ை
முற்பட்டனர். இனி, அந்தப் தபருமாளுக்குப் பதிலாக ஸ்ரீராமளனபய
தங்கைின் தபருமானாகக் கருதுவது என்றும் தீர்மானித்தனர்.

அதுவும் ரிதாபன? உரியவபன இருக்கும்பபாது அவன் வரித்தது

இரண்டாம்பட் மாவது இயல்புதாபன?

விபீஷணனுக்பகா ஸ்ரீராமன் தன்ளனபய பிரணவாகாரப் தபருமாள்

வடிவில் ஒப்பளடத்து விட்டதுபபால் பதான்றியது. இனி, தன் மண்ணும்
அபயாத்தி பபால் தர்மபுரியாகும் என்ற ெம்பிக்ளக அவனுக்குள்
சுடர்விடத் ததாடங்கியது.

அதுவளர அங்கு ெடந்தளதக் கண்ட ெிளலயில் ஏதும் பப ாதிருந்த

வ ிஷ்ட மகரிஷி புன்னளக பயாடு விபீஷணளனப் பார்த்து பப த்
ததாடங் கினார்.

‘`இலங்ளக பவந்தபன! ெீ தபரும் புண்ணியவான். உனக்குப் பரி ாகத்

தரப்பட்டிருக்கும் இந்தப் தபருமாள் விண்ணகத்பத பிரம்மனால்
வழிபடப் பட்டவர்.

பின்னர், இம்மண்ணகத்பத ரவிக்குலத்தவரால் வணங்கப்பட்டு,

இறுதியாய் ஸ்ரீராமபன வணங்கிய மூர்த்தி; அணு நுட்பம் பபால் பல
நுட்பம் தகாண் டவர். எல்பலாரும் இம்மூர்த்திளய தவத்தாபலபய
தபற்றனர். ெீபயா பரி ாகபவ தபற்றுவிட்டாய்!

இளதப் தபறுவதுகூட தபரிதல்ல; உரிய முளறயில் பபணுவது மிகப்

தபரிது. ெீ அதில் கவனமாயிருக்க பவண்டும்.

இல்லாவிட்டால்...?’’

- ததாடரும்...
14 Aug 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 10

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 10

இந்திரா த ௌந்தர்ராஜன் - ஓவியம்: ம.த

விரும் ிநின் க த்த மாட்கடன் விதியிகலன் மதிதயான் ில்ணல
இரும்புக ால் வலிய தநஞ்ேம் இண யிண யுருகும் வண்ைம்
சுரும் மர் கோணல சூழ்ந்த அரங்கமா ககாயில் தகாண்ட
கரும் ிணனக் கண்டு தகாண்கடன் கண்ைிணை களிக்கு மாக .

-ததாண்டரடிப்தபாடியாழ்வார்

ஸ்ரீராமபிரான், தன்ளனபய பிரணவாகாரப் தபருமாள் வடிவில்

ஒப்பளடத்துவிட்டதாக ெிளனத்துப் பூரிப்புடன் இருந்த விபீஷணனிடம்,
சூரிய வம் த்தின் குலகுரு வ ிஷ்டர் புன்னளகயுடன் பப த்
ததாடங்கினார்.

‘`இலங்ளக பவந்தபன! ெீ தபரும் புண்ணியவான். மற்றவர்கள்

தவத்தின் பயனாகப் தபற்ற மூர்த்திளய ெீ பரி ாகபவ தபற்றுவிட்டாய்.
இந்த மூர்த்தி ளயப் தபறுவது தபரிதல்ல. உரிய முளறயில் பபாற்றி
வழிபடவும் பவண்டும். இல்லாவிட்டால்...’’ என்று எச் ரிப்பது பபால்
கூறிய வ ிஷ்டர் ற்பற ெிறுத்த, விபீஷணன் கூர்ந்து பகட்கத்
ததாடங்கினான்.

‘`ஆ ார அனுஷ்டானங்கள் துைியும் தவறக் கூடாது. தர்ம

ிந்ளதபயாடும் இருக்கபவண்டும். அப்படி இல்லாத பட் த்தில், இந்தப்
பிரணவாகாரம் தன் வழிளயத் தாபன பார்த்துக்தகாண்டுவிடும். இளத
ொம் பயன்படுத்தபவா இயக்கபவா முடியாது. இதுபவ ெம்ளமப்
பயன்படுத்தி இயக்குகிறது எனும் ஞானமும் மிக முக்கியம்’’ என்று
வ ிஷ்டர் கூறி முடித்தார். கூடுதலாய் இன்தனான்ளறயும் கூறினார்.

“விபீஷணச் க்ரவர்த்திபய! இந்தப் பிரணவாகார விமானத்ளத முதலில்

சுமந்தவன் கருடன். அடுத்து சுமந்தவன் அனுமன். மூன்றாவதாய் ெீ
சுமக்க இருக்கிறாய். உன் தபாருட்டு எவரும் இளதச் சுமப்பது
எைிதல்ல. எந்த ஒரு விளனக்கும் ஒரு பதில் விளன உண்டு
என்பதால், இளதச் சுமப்பவருக்கும் ஒரு பதில் விளன உண்டு. அது,
ெித்யசூரியாய் ளவகுண்டத்தில் வா ம் புரிவ தாகும். பாக்கியத்துக்கு
உரிய அந்த விளனக்கு ொன்கூட இன்னும் தகுதி பளடத்தவனாக
ஆபனனா எனத் ததரியவில்ளல. எனபவ, உனக்குக் கிளடத்த இந்த
வாய்ப்ளப ெீ ென்கு பயன்படுத்திக்தகாள். இலங்ளகக்குச் த ன்று
ப ரும்வளர இளத ெீபய உன் தளலயில் சுமந்து ெடக்கபவண்டும்.
உன்னால் இயலுமா?”

வ ிஷ்டர் பகட்ட விதபம. ‘அது உன்னால் முடியாது’ என்று கூறுவது

பபாலவும் இருந்தது. விபீஷணபனா அளதக் பகட்டு பதறிப்பபானான்.

‘`மாமுனிபய! இது என்ன பகள்வி? இயலுமா என்று பகட்டுவிட்டீபர..!

இயன்றாகபவண்டும். யாருக்குக் கிளடக்கும் இப்படி ஒரு பாக்கியம்?
என் வளரயில் இது பாக்கியம் மட்டுமல்ல... பரிகாரமும் கூட. பாழ்பட்டு
கிடக்கும் என் இலங்ளக மண்ளண ரட் ிக்கப்பபாகும் இப்தபருமாளன
ொன் சுமக்காவிட்டால் பவறு யார் சுமப்பார்? பவறு யாரும் முன்
வந்தாலும் ொன் அதற்குச் ம்மதிக்கமாட்படன். எப்பாடு பட்டாவது
இப்தபருமாளன என் த ன்னிபமல் ளவத்துச் சுமப்பபன். இது த்தியம்”
என்று விபீஷணன் உணர்ச் ிப் பிரவாகமானான்.

அளனத்ளதயும் தமௌனமாகக் பகட்டுக் தகாண்டிருந்த ஸ்ரீராமனும்

ீதாவும், விபீஷணளன அதன் ெிமித்தம் ஆ ீர்வதித்தனர். அத்துடன்,
பூ ளனக்குரிய ாைக்ராமக் கற்கள் மற்றும் தீர்த்தப் பாத்திரங்கள், ாற்று
ெளககள் தகாண்ட ஒரு தபட்டிளயயும் ஆலயத்து ளவதீகர் முன்வந்து
ஒப்புவித்தார் (ஆலய ளகங்கர்யம் புரிபவாளரப் பட்டர்கள் என்று
விைிக்கும் ஒரு வழக்கம், விஜய ெகர ாம்ராஜ்ஜியம் பதான்றியபிறபக
உருவாயிற்று).

பிரணவாகாரப் தபருமாளை விபீஷணன் சுமக்கத் ததாடங்கவும் கூட்டம்

பகாஷமிட்டது. விபீஷணபனாடு வந்த அவன் உபகர்த் தர்கள் அந்தப்
தபட்டிளயத் தங்கள் த ன்னிபமல் ளவத்துக்தகாண்டு அங்கிருந்து
புறப்பட எத்தனித்தனர்.

விபீஷணளனத் ததாடர்ந்து சுக்ரீவன், ஜாம்பவான் உள்ைிட் படாரும்

அவரவர் ஊருக்குப் புறப்பட் டனர். அவர்களை வழியனுப்பும் ம்பவம்
ஒரு விழா பபால ெளடதபறத் ததாடங்கியது. அபயாத்தி ெகர எல்ளல
வளர அர ளவப் பிரதி ெிதிகளும், ஊர்ஜனங்களும் த ன்று
வழியனுப்பினர்.
விபீஷணனும் தன் ிரத்தின் மீ து பிரணவாகாரப் தபருமாள் விக்கிரகம்
இருந்திட, கம்பீரமாய் ெடக்கலானான். வதிமருங்கில்
ீ சூழ்ந்திருந்தவர்கள்
பிரணவாகாரப் தபருமாள் பமல் மலர்களைத் தூவி ளககூப்பி
வணங்கினர். ிலர் விபீஷணளன முளறத்துப் பார்த்தனர். ‘ெீ
பட்டாபிபஷக ளவபவத்தில் கலந்துதகாள்ை வந்தாயா... இல்ளல,
எம்தபருமாளனக் கவர்ந்து த ல்ல வந்தாயா?’ என்று மனதுக்குள்
பகள்வி பகட்டு முணுமுணுத்தனர்; தவைிப்பளடயாகக் பகட்கத்
பதான்றினாலும் ஸ்ரீராமனின் ெிமித்தம் அளத மனதுக்குள்
அடக்கிக்தகாண்டனர்.

அபதபெரம், ஓர் அதி யம் பபான்று விண்ணில் வருணனும் பமகம்

தகாண்டு பந்தலிட்டு, விபீஷ ணன் ெடக்கும் வழிதயங்கும் இதமான
ெிழளலப் பரப்பியதுடன், குைிர்ச் ியான பூந்துைிகளையும் ததைித்து தன்
பங்குக்கு ப ளவ த ய்தான். சூரியனும் அவ்வப்பபாது எட்டிப்பார்த்து,
தன் குல ததய்வத்ளத வணங்கி தனது பக்தி உணர்ளவக் காட்டினான்.
வாயுவும் இதமாக வ ீ ி விபீஷணன் பமனிளயக் குைிர்வித்தான்.
விண்ணவர்கைில் மற்றவர்களும் பூவுலகில் ெிகழும் அந்தக் காட் ிளய
கண்தகாட்டாதபடி பார்த்து மகிழ்ந்திருந்தனர்!

ளவகுண்டத்தில் எம்தபருமாட்டியிடம் மட்டும் ிந்தளன கலந்த

பதாற்றம்! எம்தபருமான் விடுவாரா என்ன?

“லட்சுமி! எது குறித்து இத்தளகய ிந்தளன?”

“ெீங்கள் ெிகழ்த்தும் ொடகம் குறித்துதான்...”

“ெீ எளதச் த ால்கிறாய்?”

“அபயாத்திளய விட்டுப் பிரிந்து புறப்பட்டு விட்டீர்கபை... அளதச்

த ால்கிபறன்.”

“அங்பகதான் ொன் ராமனாக ெடமாடிக் தகாண்பட இருக்கிபறபன..?''

“அப்படியானால், என்ளனச் ிளறப்பிடித்து ித்ரவளத த ய்த

இலங்ளகக்குச் த ல்வதில்தான் இப்பபாது உங்களுக்கு மகிழ்ச் ியா?”

“அதில் தவதறன்ன... காயத்துக்குத்தாபன மருந்து பதளவ?”

“மருந்துக்கு ஒரு விபீஷணன் பபாதுமா?”

“பபாதாததன்று கருதுகிறாயா?”

“தாங்கள் அறியாததா? அந்த மண்ளண ெிளனத் தாபல என்

 ிளறப்பாடல்லவா ெிளனவுக்கு வருகிறது?”

“லட்சுமி... கடலில் விளைந்தவள் ெீ. ெிலம் பகாதக் கிளடத்ததால்

‘பகாளத’ என்றானவள். அதனாபலா என்னபவா அந்த மண் மக்கள்
பபாலபவ ெீயும் பபசுகிறாய். உனக்குள்ளுமா ாமான்யப் தபண்
பாவளன?”

“ொன் எனக்காக எங்பக பபசுகிபறன். என்ளன தயாத்த தபண்ணினம்

எப்படிச் ிந்திக்கும் என்தறண்ணிப் பபசுகிபறன்.”

“முடிவாக என்ன த ால்ல விளழகிறாய்?”

“ொன் த ால்ல என்ன இருக்கிறது. ெீங்கள்தான் ிலருக்கு வாக்குக்

தகாடுத்துள்ை ீர்கள். அதளன எண்ணிப் பாருங்கள்.”

“ப ாழ அர ன் தர்மவர்மாளவயும், ெீலி வனத்து ரிஷிகளையும் ெீ

எனக்கு ஞாபகப்படுத்து கிறாயா... ொன் அவர்களை மறக்கவில்ளல...”

“அவர்களை மறக்காத ெிளலயில், விபீஷணன் வ ம் ஏன் ப ர்ந்தீர்கள்?

அதுதான் புரியவில்ளல...”

“முதலில் பட் ியாகிய கருடன், அடுத்து விலங் காகிய அனுமன்

மூன்றாவதாய் மனிதனாகிய விபீஷணன் என்று மூவர் த ன்னிகளும்
பட விரும்பிபனன். பட்டுவிட்டன! தனது தவத்தின் பபாது அண்ணன்
ராவணளனப் பபால், ‘அது பவண்டும், இது பவண்டும்’ என்று விபீஷணன்
எங்பக பகட்டான்? என்ளன மறவாத உள்ைம் பவண்டும் என்று
மட்டுபம பவண்டினான். அப்படிப்பட்ட அவளனயும் எவரும் மறந்து
விடக் கூடாதல்லவா... அதற்காகபவ அவனுக்கு இந்த வாய்ப்பு.”

“ெீங்கள் த ால்லச் த ால்லத்தான் நுட்பங்கள் புரிகின்றன.

உயிரினங்கைில் பவற்றுளம எனக் கில்ளல என்பளத கருடன், அனுமன்,
விபீஷணன் மூலம் உணர்த்துவதும் புரிகிறது. அபதபெரம் ப ாழளனயும்
ரிஷிகளையும் எப்படித் திருப்திப் படுத்துவர்கள்?
ீ

“என் திருப்திதாபன அவர்கள் திருப்தி. அவர்கள் பவறு ொன் பவறா

என்ன?”

“அப்படியானால் விபீஷணபனாடு த ல்வதில் தான் உங்களுக்குத்

திருப்தியா? இலங்ளகயில் பகாயில் தகாள்வதுதான் உங்கள்
விருப்பமா?”

“அது கூடாது என்பது பபால் ெீ பபசுவது புரிகிறது. ஏன் கூடாது

என்பதற்குச் ரியான பதிளலச் த ால். ொன் ிளறப்பட்ட இடம், காயப்
பட்ட இடம் என்தறல்லாம் ரா ரியாகப் பப ாபத.”

“பிரபபா... ொன் பபசுவததல்லாம் என் பபச் ா என்ன? என் பபச்சு மூச்சு

என்று எல்லாபம ெீங்கள் தாபன? அதனடிப்பளடயில் கூறுகிபறன்.
இலங்ளக யில் பகாயில் தகாண்டால், பவதியர் ஆராதளனகள் எவ்வாறு
ெிகழும்? அவர்கள் அனுமன் பபால் கடல் கடந்தல்லவா வரபவண்டும்.
அது பவதியர்க்குத் பதாஷமாகிவிடுபம... பதாஷமுள்ை வழிபாடுகள்
உரிய பயளனத் தராபத. ஒருபவளை அதற்தகன ஒரு பரிகாரத்ளத
தாங்கள் உருவாக் கினாலும், ஒரு ிறு தீவா உங்கைின் முதல்
பகாயிலாய் ஆவது?”

- லட்சுமிபதவி உணர்ச் ி பமலிடக் பகட்டு முடிக்கவும் தபருமாளும்

பதிலுக்குப் புன்னளகத் தவராக “இனி என்ன ெடக்கப் பபாகிறது என்று
பார்...” என்றார். லட்சுமிபதவியும் `‘ஆவலாயிருக் கிபறன்'’ என்றார்!

கோழ மண்டலம்! உளறயூர்ப் தபருெகரம். அரண்மளனயில்

உறக்கத்திலிருந்த ப ாழ அர ன் தர்மவர்மாவின் கனவில் ஒரு கருட
பட் ியானது காவிரியின்மிள வட்டமடித்துக் தகாண்பட இருந்தது.
அதன் கால்கைில் ஒரு பூமாளல!

அந்தப் பூமாளல அதன் கால்கைில் இருந்தும் ெழுவி, கீ பழ காவிரி

இருகூறாகப் பாய்ந்த ெிளலயில் ெடுளமயில் இருக்கும் ெிலப்பரப்பின்
ஒரு பகுதி பமல் வந்தும் விழுந்தது. கனவும் களலந்து பபானது.
எழுந்து அமர்ந்த தர்மவர்மா ிறிது ிந்தளனக்குப் பின்
மந்திரிப்பிரதானிகளை அளழத்து, தான் கண்ட கனவு குறித்துக்
கூறினான்.

“அரப இது ஒரு ெல்ல கனவுதான். கருடன் கனவில் வருவது மிக

விப ஷம். ஏபதா ெல்லது ெடக்கப்பபாவதாக ொன் கருதுகிபறன்”
என்றார் ஒருவர்.

“ஆம்! இது ஒரு சுப குனம். கருட புருஷர் எம்தபருமானின் ஆப்த

தூதர். எனபவ, எம்தபருமான் ததாடர்பான ஒரு ெிகழ்வு ெடக்கப்
பபாவதாகவும் கருதலாம்” என்றார் இன்தனாருவர்.

அதற்பகற்ப ற்ளறக்தகல்லாம் ஒற்றன் ஒருவன் ஒரு த ய்தியுடன்

வந்து ெின்றான்.

“அரப ! லங்காதிபதி ஸ்ரீ ஸ்ரீ விபீஷணச் க்கரவர்த்தி, அபயாத்தி

ெகரிலிருந்து பிரணவா காரப் தபருமாள் கிதம், காவிரி மார்க்கத்தில்
வந்து தகாண்டிருக்கிறாராம். ெம் ப ாழ பத ம் கடந்து பாண்டிய ொடு
வழியாக, ப துப்பாலம் எழுப்பிய கடற்பகுதிக்குச் த ன்று, அங்கிருந்து
கடல் மார்க்கமாக இலங்ளகளய அளடவது அவரது பயணத்திட்டமாம்.”

“அப்படியா! பிரணவாகாரப் தபருமாள் கிதம் வருகிறாரா... ென்றாகத்

ததரியுமா?”

“த ய்தியில் பிளழபயதும் இல்ளல அரப . இன்று மதியம் அவர்கள்

கருவூளரக் கடந்துவிடக் கூடும். அதன்படி பார்த்தால், மாளலக்குள்
அவர்கள் ெம் ப ாழ பத த்து காவிரிப்படுளகக்கு எழுந்தருைக் கூடும்.”
ஒற்றனின் த ய்தி தர்மவர்மாளவ ஆச் ர்யத்தில் மட்டுமல்ல,
லனத்திலும் ஆழ்த்தியது.

“எதற்காக இந்தச் லனம் அரப ?” - என்று மந்திரி ஒருவரும் பகட்டார்.

“ொன் ெமக்தகன விரும்பிய பிரணவாகாரப் தபருமாள் இலங்ளகக்குச்

த ல்கிறார் என்பளத ஏபனா என்னால் ஜீரணிக்க முடியவில்ளல. அன்று
ொன் புரிந்த தவத்துக்கு, பிரணவாகாரப் தபருமாைின் விஜயம்
மட்டும்தானா பரிசு?”

‘`கவளல பவண்டாம் மன்னா. எம்தபருமான் ித்தத்ளத உணரும்

வல்லளம ெம்மில் ஒருவருக்கும் கிளடயாது. அபத தருணம், தாங்கள்
கண்ட கனவின்படி பார்த்தால், எம்தபருமான் இங்பக வருவளதபய
தங்களுக்கு உணர்த்தியுள்ைார். அபெகமாக கருடன் மாளலளயப்
பபாட்ட இடம் அவர் எழுந்தருைப் பபாகும் இடமாகவும் இருக்க லாம்
அல்லவா?'' - இப்படி அவர்கள் பப ிக்தகாண்டனர்.

அதற்பகற்பபவ எல்லாமும் ெடந்தன. காவிரி ஆற்றில் ஒரு தபரும்

படகில் பயணித்தபடி வந்த விபீஷணன், ஆற்பறாரமாக ப ாழ மக்கள்
ெின்று பார்ப்பளத அறிந்து, படளகக் களரபயாரம் ெிறுத்தக்
கட்டளையிட்டான். பின்னர், த ன்னியின் மீ து பிரணவாகாரப்
தபருமாளை சுமந்த ெிளலயிபலபய தளரயிறங்கியவன், ததாடர்ந்து
ெடந்தான். காக்கள் பின்ததாடர்ந்தனர். விபீஷணபனாடு எப்பபாதும்
உற்ற துளண யாயிருக்கும் மார்கரிஷி என்பவர், ‘`அரப ! இன்ளறய
ெித்ய பூள க்கும் ொளைய பூ ளனகளுக்கும் இந்த இடபம மிக உகந்த
இடம். அளனவரும் ெீராடிட காவிரி ஆறு உள்ைது. உண்டு ப ியாறிட
அருகிபலபய உளறயூர் ெகரும் உள்ைது. எனபவ, ொம் இங்பக
தங்குவபத ாலச் ிறந்தது” என்றார்.

விபீஷணனுக்கும் பயணக் களைப்பு! உடபன, ‘ ரி’ என்றான். அப்படிபய தன்

ிர ில் இருக்கும் தபருமாளை இறக்கிளவக்க உகந்த இடத்ளதப்
பார்த்தபபாது, அற்புதமான ஓரிடம் கண்ணில் பட்டது.
- ததாடரும்...
உயிர்கள் அளனத்திலும் தவறுப்பின்றி, ெட்பும் கருளணயும்
உளடயவனாக, தன்னடக்கம் உளடயவனாக, திட ித்தம் உள்ைவனாக,
என்னிடத்தில் மனம் புத்திளயச் மர்ப்பித்தவனாக எவன்
பக்தனாகிறாபனா... அவபன எனக்குப் பிரியமானவன்.

- பகவத் கீ ளத
28 Aug 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 11

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 11
வம் ிலாம் கூந்தல் மண்கடாதரி காதலன் வான்புக
அம்பு தன்னால் முனிந்த அழகனிட தமன் ரால்
உம் ர் ககானு முலககழும் வந்தீண்டி வைங்கும், நல்
தேம்த ா னாரும் மதில்சூழ்ந் தழகார்ததன் னரங்ககம!

- தபரிய திருதமாழியில் திருமங்ளகயாழ்வார்.

தர்மவர்மா கனவில் கண்டபடிபய அந்தப் புண்ணிய பூமியில் பூமாளல

ஒன்று விழுந்துகிடக்க, அதன் ெடுவில் கருடனும் அமர்ந்திருந்தார்.
அந்தக் காட் ி ளயக் கண்ட விபீஷணனுக்கு, அளதவிடச் ிறப்பான
பவபறார் இடம் இருக்க முடியாது என்ற எண்ணம் ஏற்பட்டது.

அபதபெரம், தர்மவர்மாவும் பூர்ணகும்பம் கிதம் வந்து ெின்றான்.

பிரணவாகாரத்ளதயும், தளரயில் கிடக்கும் மலர் மாளலளயயும்,
விண்பணகிப் பறக்கும் கருடளனயும் கண்டு தமய் ிலிர்த்தான்; அவன்
கனவு ெனவாகி விட்டபத! அந்தச் ிலிர்ப்பு விலகாமல் விபீஷணளன
வணங்கி ெின்றான்.

“ப ாழ ாம்ராஜ்ஜியாதிபதிக்கு என் வந்தனங்கள்” என்று அவனுக்குப்

பதில் வந்தனம் ததரிவித்தான் விபீஷணன். ததாடர்ந்து தர்மவர்மா
பப ினான்.

“லங்காதிபதிபய, தங்கள் வரவு ெல்வரவாகுக. ற்று முன்தான் ஒரு

கனவு கண்படன். கனவில், ஒரு கருடப் பட் ி மாளல ஒன்ளற இந்தக்
காவிரிக்களர தீரத்தில் பபாட்டது. அளதத் ததாடர்ந்து தங்கைின்
வருளகச் த ய்தி ஒற்றர்கள் மூலம் கிளடத்தது.

மகாரதராகிய த ரதர் புத்ர காபமஷ்டி யாகம் த ய்தபபாது, ொனும்

அபயாத்திக்கு வந்திருந்பதன். அங்பக இந்தப் பிரணவாகாரப்
தபருமாளை தரி ித்தபின், என்ளன இவர் தபரிதும் ஆட்தகாண்டுவிட்டார்.
இவர் தபாருட்டு ொன் தவ ியாகிப்பபாபனன். எனது தவத்தின்
பயனாகபவ இன்று இவர் இங்கு எழுந்தருைியுள்ைார். அதற்குக்
காரணமான உங்களுக்கு என் ென்றிகள் உரித்தாகட்டும். அப்படிபய,
தாங்கள் எனது அரண்மளனக்கு வந்து ஓய்தவடுக்கவும்
பவண்டுகிபறன்’’ என்றான்.

தர்மவர்மாவின் அன்ளபக் கண்டு உச் ிக் குைிர்ந்தான் விபீஷணன்.

தெடுந்தூரம் பயணித்ததால் ப ார்வளடந்திருந்தான் அவன்.
பமனிதயங்கும் பராமங்கள் தபருகி வைர்ந்திருக்க, கிட்டத்தட்ட ஒரு
ரிஷிளயப் பபாலபவ காட் ி தந்தான் விபீஷணன்.

“ப ாழாதிபதிபய! உனது உப ரளணக்கு ென்றி. ொன் இப்பபாது அர ன்

இல்ளல. இந்தப் பிரணவாகாரத்தின் ததாண்டன். அதனால், உன்பனாடு
அரண்மளனக்கு வந்து விருந்துண்ணபவா, பவறு உப ரளணக்பகா ொன்
ஆட்படக்கூடாது. அது அப ாரம். எனபவ என்ளன மன்னிப்பாயாக.

அத்துடன், இன்ளறய ெித்ய கர்மானுஷ்டா னங்களும் பாக்கி உள்ைன.

அவற்ளற ொன் ெதியின் மிள ெீராடிவிட்டு வந்து த ய்தாக பவண்டும்.
பிரம்மபதவபர வணங்கிய மூர்த்தம் தனது பயணத்தில் வழிபாட்ளட
இழந்துவிட்டது என்பறா, இல்ளல... ஏபதா தபயரைவிலான பூளஜக்கு
ஆைானததன்பறா எவரும் கூறிவிடக் கூடாது” என்று பயத்பதாடும்
தபாறுப்பபாடும் பப ிய விபீஷணன், ெீராடக் கிைம்பிச் த ன்றான். ெதி
ெீரில் மூழ்கி எழுந்தான்.

அவன் உதவியாைர்கள் ஓடி வந்து மாற்று உத்தரீயத்ளத அைித்தார்கள்.

அளத அணிந்து தகாண்டவனாக பூளஜக்கும் தயாரானான் விபீஷணன்.
அவபனாடு ப ர்ந்து ெீராடிய மார்க ரிஷியும் முளறப்படியான
பூளஜகைில் அவளன ஈடுபடுத்தத் ததாடங்கினார்.

தர்மவர்மாபவா, தனக்கு இதுபபால் ஒரு பாக்கியம் கிளடக்கவில்ளலபய

என்கிற ஏக்கத்துடன் அந்த பூளஜளயக் கண்டான். அவபனாடு ப ர்ந்து
உளறயூர் வாழ் மக்களும் அந்த பூளஜளய தரி ித்தனர். கருடன்
விண்ணில் பறந்தபடிபய இருந்தான். கருடனின் பார்ளவயில், கீ பழ
காவிரி ஆறு ஒரு மாளல பபால் ஓடிக்தகாண்டிருப்பது ததரிந்தது.
தபருமாைின் பார்ளவ ஒரு பெர்க் பகாட்டில் ததன் திள யிலுள்ை
இலங்ளகளய இங்கிருந்பத பார்ப்பது பபாலவும் இருந்தது.

பகாயிலில்லா, தகாத்தைங்கைில்லா, மதிலில்லா, மாடமில்லா ந்ெிதி

மட்டும் தகாண்ட ஒரு பக்ஷத்திரமாகக் கருடனின் பார்ளவயில்
பதிவான அந்தக் காட் ிதான் திருவரங்கத் பதாற்றத்தின் முதல் காட் ி!

அப்பபாது, ெீலி வனத்து ரிஷிகளும் தாலப்ய முனிவரும் பிரணவாகாரப்

தபருமாளை வணங்கி மகிழ்ந்திட பவண்டி, தன் ீடர் குழாமுடன் வந்து
தகாண்டிருந்தனர். தமாத்தத்தில் அந்தச் ப ாழ பத த்து காவிரிக்களரப்
பகுதியானது, ஜன முத்திரத்தாலும் சூழப்பட்டது.
காவிரி ளமயம். அந்த ளமயத்தில் பிரணவாகாரப் தபருமாைின்
திருக்பகாலம், இருமருங்கிலும் காவிரியின் கலகலதவன்ற பாய்ச் ல்,
மீ தமுள்ை அந்தத் தீவு முழுக்க திரும்பின பக்கதமல்லாம் மனிதக்
கூட்டம். குறிப்பாக ஒருபுறம் ப ாழன் தர்மவர்மனும் அவன்
காக்களும், மறுபுறம் ெீலிவனத்து ரிஷிகளும் அவர்கைின் ததாண்டர்
குழாமும் என்று அந்த காவிரித் தீவு ஒரு குறுொடுபபால் பரபரப்பபாடு
காணப்பட்டது.
வழிபாட்டுக்குப் பிறகு, விபீஷணனின் ளககளைப் பிடித்துக் தகாண்டு
` ில ொட்கைாவது இங்பக தங்கித்தான் த ல்லபவண்டும்’ என்று
தர்மவர்மன் பவண்டிக்தகாள்ை, விபீஷணனும் ம்மதித்தான்.

அதளனத் ததாடர்ந்து ெீலிவனத்து ரிஷிகள், ``ஒரு பிரம்பமாற் வத்ளத

இங்பக ொம் ெிகழ்த் தலாபம’’ என்றனர் முதலில். பிறகு அவர்கபை,
``பிரம்பமாற் வம் என்பது ெிளலயாகக் குடிதகாண்ட தபருமாளுக்பக
ாத்தியம். இந்தப் தபருமாள் யாத்திளரயில் இருப்பவர். எனபவ,
பிரம்பமாற் வத்துக்கு இளணயான ஓர் உற் வத்ளத ெிகழ்த்துபவாம்’’
என்றனர்.

அளதக் பகட்டு விபீஷணன் பூரித்துப் பபானான். உற் வமும்

ததாடங்கியது. பவக மாகப் பந்தலிட்டு அன்னக்கூடம் அளமத்து,
பவள்விச் ாளலயும் உருவானது. பவள்விக்குத் பதளவப்படும்
கலத்ளதயும் ப ாழ பத த்தின் ளகங்கர்யமாக வாரி வழங்கினான்
தர்மவர்மா. அளதத் ததாடர்ந்து கல ெிகழ்வுகளும் ஏழு ொள்கள்
ெளடதபற்று ெிளறவுக்கு வந்தன. விபீஷணனும் தனது யாத்திளரளயத்
ததாடங் கத் தயாரானான்.

பிரணவாகாரத்துடன் அவன் புறப்படப் பபாவளத எண்ணி மனம்

கலங்கினான் தர்மவர்மா. மனதுக்குள் ‘எம்தபருமாபன... இப்படி ஏபழ
ஏழு ொள்கள் மட்டும் இங்பக ெீங்கள் தங்கிச் த ல்லவா ொன் அன்று
அத்தளன கடும் தவம் புரிந்பதன். இந்த ெீலிவனத்து முனிவர்களும்கூட
என்ளனப் பபால் தவம் புரிந்தனபர... தவத்துக்குக் காலத்பத பலன்
தருவதாகக் கூறிவிட்டு, இப்படிப் பிரிந்து த ல்வது தகுமா. ொவல
(பாரத) பத த்தின் பாதம் பபான்றதல்லவா இந்தத் ததன்னகம். திருவடி
காட்டி அறிதுயில் தகாண்டிருக்கும் உமக்குப் பாத பாகம்
தபாருத்தமானதல்லவா. இளதவிடுத்து கண்ண ீர்த் துைி வடிவிலான
இலங்ளகக்குப் பபாய் ெீர் பகாயில் தகாள்வதால், தபரிதாய்
ஆகப்பபாவததன்ன. இரக்க மனம் தகாண்ட எங்களைதயல்லாம் விட்டு,
அரக்க மனம் தகாண்ட மண்ணுக்கா ெீ த ல்வது’ - என்று
தர்மவர்மாவுக்குள் ஏராைமான பகள்விகள்!
இப்படி, தர்மவர்மாவின் மனம் அளலபாய்ந்து தகாண்டிருந்தபபாதுதான்
அந்த அதி யம் அரங்பகறத் ததாடங்கியது.

எவ்வைவு முயன்றும் விபீஷணனாபலா, அவன் காக்கைாபலா,

பிரணவாகாரப் தபருமாளை அங்கிருந்து ெகர்த்த முடியவில்ளல.
விபீஷணன் களைத்துப்பபாய் அமர்ந்தபதாடு, விண்ளணப் பார்த்து,
‘`எம்தபருமாபன! இததன்ன ப ாதளன... ஏன் இப்படி அள ய மறுக்கிறீர்”
என்று பகட்டான். அப்பபாது விண்மிள ஓர் அ ரீரி ஒலிக்கத்
ததாடங்கியது.

‘`விபீஷணா! யாம் இனி இக்காவிரி சூழ் ளமயத்திபலபய இருப்பபாம்.

காலதமல்லாம் இங்கிருந்துதகாண்பட உலகத்தவளர ரட் ிப் பபாம்.
இந்த மகத்தான த யளலச் த ய்த உன்ளனயும் ரட் ித்பதாம். ெீ தபற்ற
பூத உடலுக்கான காலம் முடியும் தறுவாயில், ெீ எம்ளம அளடவாய்.
அதன்பிறகு, உனக்கு மறுபிறப்பு இல்ளல. இவ்வாறு யாம் கூறுவதால்,
உனது இலங்ளகளய யாம் புறக்கணித்ததாய் தபாருைில்ளல. என்
பெரிய பார்ளவ படும் ஒரு ெிலப்பரப்பாய் அது திகழும். மூன்றுவிதமான
தீட்ள கைில் இலகுவானது பெத்ர தீட்ள . அதற்குரிய ொடாக உன்
இலங்ளக திகழட்டும். வருத்தங்கைின்றி ெீ உனது பயணத்ளதத்
ததாடங்கு. யாம் பகாயில் தகாண்ட இந்தத் தலம் உள்ைவளர ெீயும்
ிந்திக்கப்படுவாய்”

தர்மவர்மாளவக் குதூகலிக்கச் த ய்த அந்த அ ரீரி ததாடர்ந்தது...

“ெீலிவனத்து முனிகபை! மாண்புமிக்க ப ாழ மன்னபன! உங்கள் பக்தி

உன்னதமானது. அதன் தபாருட்டு மாத்திரமன்றி, இந்தக் காவிரியின்
தபாருட்டும் யாம் இங்குக் பகாயில்தகாள்ை உள்பைாம். `ெதம்' என்றால்
காத்தல் என்தறாரு தபாருள் உண்டு. இதிலிருந்பத `ெதி' என்ற த ால்
உண்டானது. ெதிகபை உலகிலுள்ை உயிர்களை உணவைித்துக்
காக்கின்றன. உச் ியில் பதான்றி, மதைத்தில் ெடந்து, ஆழ்கடலில்
கலந்து, மீ ண்டும் ஆவியாகி, பமகமாகி, மளழயாகின்றன. ஆறு வளக
த யல்பாடுகளைக் தகாண்டதால், ஆறு என்றும் அளழக்கப்படும் அந்த
ெதிகைில், கங்ளகக்கு என் பாத ம்பந்தமிருப்பதால், கல
பாவங்களையும் பபாக்கும் தன்ளம தகாண்டு மிைிர்கிறாள்.

தனக்கும் அதுபபால் ஒரு தபருளம பவண்டும் என்று காவிரி ஒரு

காலத்தில் என்ளன எண்ணித் தவம் த ய்தாள். `கங்ளகக்குப்
பாதங்களைத் தந்த ொன், உன் தபாருட்டு பதகத்ளதபய தருபவன்’ என்று
அன்று ொன் தந்த வரத்தின்படி இன்று இங்பக
பகாயில்தகாண்டுவிட்படன்.

இன்று முதல் காவிரிக்கும் கங்ளகக்கு ெிகரான தபருளமயும்

வைளமயும் உண்டாகட்டும். காவிரிசூழ் புனலரங்கமாய் இந்தத் தலமும்
திகழட்டும். உயிர்கைின் பபாக்கில் மனித வாழ்வின் தன்ளம, பமன்ளம,
பகண்ளமகளை ொபன ஞானியர் வடிவில் வந்து உணர்த்துபவன்.
அதற்பகற்ப விண்ணகத்துப் பிரணவாகாரம் மண்ணகத்பத மிைிரட்டும்.
அளனவர்க்கும் ெல்லா ிகள்” - என்று அந்த அ ரீரி முடிந்தது.

அளதக் பகட்டு ரிஷிகளும் மன்னனும் பூரித்தனர்.

ஆதிகாலத்தில், காவிரி குடகில் பதான்றி ததன்னாட்டில்

தஞ்ள க்கருகில் தபரும்பள்ைம் எனும் ஊர் வளர வந்து, பின்னர் பாதாை
ெதியாகப் பூமிக்குள் பாய்ந்து மளறபவைாகபவ இருந்தாள். இன்றுபபால்
தஞ்ள ளயச் த ழிக்கச் த ய்து, பூம்புகாரில் கடலில் கலப்பவைாகக்
காவிரி அன்று இல்ளல.

ஏரகண்டர் எனும் முனிவர் ஒருவரின் தியாகத்தாலும், தர்மவர்மாவுக்குப்

பின் பதான்றிய ப ாழ அர ன் ஒருவனாலும்தான் காவிரி தஞ்ள யில்
பாய்ந்து கழனிகளைச் த ழிக்கச் த ய்தாள்.
அது ஓர் ஆச் ர்யமான வரலாறு!

- ததாடரும்...
11 Sep 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 12

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 12

இந்திரா த ௌந்தர்ராஜன் - படம்: என்.ஜி.மணிகண்டன்

ப ாழ பத த்தின் ஒரு பாதிபயாடு பாதாை ெதியாகிவிடும்

காவிரிளய எண்ணி ப ாழமன்னன் ஒரு ொள் தவகு பெரம் ிந்தித்தான்.

‘பாயும் புனல் இப்படியா பாதாைத்தில் விழுந்து பாழாகபவண்டும்?
முத்திர ம்பந்தம் இல்லாத ெதிகள் பாவத்ளதப் பபாக்கும்
க்தியற்றளவயாகி விடுகின்றன. முத்திரக் கலப்பின்பபாதுதான்
அளவ தபரும் க்தி பளடத்தளவயாகின்றன. எனபவ, காவிரி குறித்து
யாது த ய்வது ’ என்று எண்ணியவன், தகாட்ளடயூர் எனும் ஆமணக்குச்
த டி விளையும் ஊரில், ஓர் ஆமணக்குச் த டியின் அருகில் தவம்
த ய்யும் ஏரகண்டரிடம் ரண் புகுந்தான்.

ஏரகண்டர் அர னின் தபாதுெல பொக்ளக எண்ணிப் பூரித்தார். ‘`ஓர்

அர ன் எப்படி இருக்க பவண்டும் என்பதற்கு ெல் உதாரணம் ெீ’’
என்றவர் ததாடர்ந்து, `‘காவிரியின் கணவனான அகத்தியரும் என் பபால்
ஒரு முனிபய. எனபவ, அவளர ொடிச் த ன்று இதற்தகாரு விளடளயக்
கண்டு வருகிபறன்’' என்று கூறிவிட்டு, அகத்தியர் தவம் த ய்யும்
தபாதிளகமளல பொக்கிப் புறப்பட்டார்.

அங்பக அகத்தியளர தரி ித்து, ‘`காவிரி ப ாழ மண்டலம் முழுக்க

பாய்ந்திட உதவபவண்டும்’’ என்றார். அகத்தியர் அளத எண்ணி
மகிழ்ந்தாலும் “மண்மிள ஒரு ெதிளயப் தபற ொபடா இல்ளல ஊபரா...
அளவ உரிய பாக்கியம் த ய்திருக்க பவண்டும்'' என்றார்.

“மண்கூடவா பாக்கியம் த ய்திருக்க பவண் டும்?” என்ற ஏரகண்டர்

பகள்வி எழுப்ப, பதில் த ான்னார் அகத்தியர்.

‘`மண்பண பிரதானம். மனிதன் பின்பனதான். ஒரு மனிதன் தனது

வாழ்ொைில் ஒருமுளறதான் மண்ளணக் காண்கிறான். ஆனால்
மண்பணா பலபகாடி மனித வாழ்ளவ அனுதினமும் பார்த்த படி
உள்ைது. எனபவ, மண்ளண மலிவாகக் கருதி விடாபத. அதிலிருந்பத
ப ிக்கான உணவும் கிளடக்கிறது” என்றார்.
அத்துடன், ‘`மண்ணுக்கான மதிப்பு அதன்பமல் வாழும் மனிதர்கைாலும்
உருவாகும். குறிப்பாக, தியாகிகள் வாழும் மண்ணில் ென்ளமகள்
விளரந்து ஏற்படும். எனபவ, ப ாழன் தன் ெிலத்தில் காவிரி பாய
விரும்பினால், அவள் விரும்பும் ஒரு தபரும் தியாகத்ளதச் த ய்யத்
தயாராக இருக்க பவண்டும். அப்படிச் த ய்தால் காவிரி பாய்ந்து
மண்ணும் த ழிப்புறும்” என்றார்.

ஏரகண்டர் அளதக் பகட்டு ஒரு முடிவுக்கு வந்தார். ப ாழ அர னுக்குப்

பதில் தாபம தபரும் தியாகத்ளதச் த ய்வததன முதலில் தீர்மானித்தார்.
ப ாழன் இதற்கு முதலில் ம்மதிக்கவில்ளல. ஏரகண்டர் அவளனச்
மாதானம் த ய்தார். பின்னர், `தபரும் பள்ைம்' எனும் பகுதியில்
பாதாைத்தில் காவிரி பாயும் இடத்தில் பபாய், காவிரிளய மனதாரப்
பிரார்த்தித்துக்தகாண்டு தன் உயிளரத் தரும் விதமாகப் பள்ைத்து
ெீருக்குள் குதித்துவிட்டார்!
இளதக் காவிரி ற்றும் எதிர்பார்க்கவில்ளல. தகாஞ் மும்
சுயெலமில்லாமல் பிறர் ெலன் கருதி உயிளர மாய்த்துக்தகாள்ைத்
துணிந்த ஏரகண்ட ரின் மரணத்துக்கு, தான் காரணமாகிவிடக் கூடாது
என்று கருதியவள், உள்பை குதித்த முனிவளர தவைிபயற்றும்
பொக்குடன் திரும்பிப் பாய்ந்து, மண்பமல் அவளரத் தள்ைிவிட்டு ஓடத்
ததாடங்கினாள். ஏரகண்டரும் பிளழத்து காவிரி யும் ப ாழ ொட்டுக்கு
முழுளமயாய்க் கிளடத்தாள். அதன்பின் காவிரி, தஞ்ள மண்டலம்
முழுக்கப் பாய்ந்து முத்திர ராஜனுடன் இளணந்து களரந் தாள்.
இதனால் உச் ம், மத்திமம், ஆழம் எனும் மூன்றும் தகாண்டவைாக
விைங்கினாள்.

மளலயில் விளைவதால் உச் மும், ெிலத்தில் தவழ்வதால் மத்திமமும்,

கடலில் கலப்பதால் ஆழமும் அவளுக்கு ஏற்பட்டது. அதன் காரண
மான தபரும் விள ப்பாபட அவளுக்குப் புனிதத் தன்ளமளயயும்
ஏற்படுத்திற்று. எல்லாம் பிரணவாகாரம் காவிரித் தீவில் பகாயில்
தகாள்ைத் ததாடங்கியதால்தான் என்றும் கூறலாம்.

தர்மவர்மன் அதன்பின் பிரணவாகாரப் தபருமானுக்கு ஏற்ற ஒரு

பகாயிளலக் கட்டத் தீர்மானித்தான். அவனது முயற் ிக்கு ெீலிவனத்து
ரிஷிகள் உதவி த ய்யத் ததாடங்கினர்.

எந்த ஓர் ஆலயமும் மூன்றுவித ிறப்பபாடு இருத்தல் அவ ியம்.

அதில் முதலானது மூர்த்தி. அடுத்தது தீர்த்தம். மூன்றாவது விருட் ம்.
இதில் மூர்த்தியின் ிறப்ளபச் த ால்ல எந்த தமாழி கைிலும்
த ாற்கைில்ளல. எம்தபருமாபன தன்ளனச் ிலாரூபமாக்கித் தந்த
ிறப்பு தகாண் டது. தீர்த்தச் ிறப்புக்குக் காவிரி ஒருபுறம் இருந் தாலும்,
தீர்த்தக்குைங்களும் பவண்டுபம!

ஓடும் ெதியில் ொம் ெம்முளடய கர்மங்களைத் ததாளலக்க, ெதி

கடலில் ப ர்ந்து இறுதியாக விண்ளண அளடயும். குைங்கபை
அருள்கதிர்களை தன்னுள் மூழ்குபவர்களுக்கு அள்ைித் தரும்.
இதனாபலபய தீர்த்தவாரிகள் குைங்கைில் ெிகழ்த்தப்படுகின்றன.
விடுவதற்கு ஆறு எனில், தபறுவது குைத்தில்தான். எனபவ,
பிரணவாகாரப் தபருமாைான அரங்கன் ஆலயத்துக்தகன அருள்மிகுந்த
குைங்களை உருவாக்க முதலில் ஆபலா ளன கூறினர்.

அதற்பகற்ப ஆலயம் அளமந்த இடத்துக்கு அருகில் இயற்ளகயாகபவ

ஒரு குைம் ந்திர புஷ்கரணியாக விைங்கிற்று. ந்திரபுஷ்கரணி
என்றால் மூழ்குபவர்க்கு மன அளமதியும் ததைிவும் தரும் குைம் என்று
தபாருள். அந்தக் குைத்ளத ளமயமாகக் தகாண்டு எட்டுத் திள கைிலும்
எட்டு திருக்குைங்களை தர்மவர்மன் உருவாக்கினான்.

வில்வ தீர்த்தம், ொவல் தீர்த்தம், அரசு தீர்த்தம், புன்ளன தீர்த்தம், மகிழ

தீர்த்தம், புரசு தீர்த்தம், கடம்ப தீர்த்தம், மா தீர்த்தம் என எட்டு விருட் ங்
கைின் தபயர்களையும் சுளவகைின் குணங் களையும் தகாண்ட
திருக்குைங்கள் உருவாயின. வில்வ தீர்த்தம் ஒருவருக்குச் த ல்வம்
தரும்; ொவல் தீர்த்தம் பொயகற்றும்; அரசு பிள்ளைப்பபறு தரும்;
புன்ளன மங்கலங்கள் எல்லாம் தரும்; மகிழ தீர்த்தம் புகளழத் தரும்;
புரசு ஞானம் தரும்; கடம்பம் உறுதியான தன்ளமகளைத் தரும்; மா
தீர்த்தம் கல த ௌபாக்கியங்களையும் தரும்.

இந்த எட்டு தீர்த்தங்கைிலும் ெீராடி, ெிளறவாக ந்திரபுஷ்கரணியிலும்

ெீராடி பிரணவாகாரப் தபருமாளை வழிபட, பிறப்பின் பொக்கம்
ததைிவாகி, அவரின் திருவடி ெிழலில் அகல மாட்டாத இடம்
கிளடக்கும்.

இந்தத் தீர்த்தங்களை உருவாக்கும்பபாபத குைக் களரயில் அதற்கான

விருட் ங்களும் இடம் தபற்று தளழத்து வைர்ந்தபதாடு, ெவ க்தி தரும்
ஒரு பக்ஷத்திரமாக திருவரங்கத்ளத ஆக்கின. இதனால்
ெவகிரகங்கைால் அரங்கன் பக்தர்களை ஆட்டுவிக்க இயலாதபடி ஓர்
இயலாளம பதான்றிற்று.

தீர்த்தச் ிறப்ளபத் ததாடர்ந்து, ஒரு பகாயிலின் ிறப்பும் பலமும் அதன்

விமானம் அளமவதில் இருக்கிறது. இதன் சூத்திரத்ளத அறிந்தவன்
பதவருலகில் மயன் ஆவான். விஸ்வகர்மாக்களும் இளத
அறிந்தவர்கபை, அவர்கைின் துளணபயாடு அரங்கன் ந்ெிதியின்
த ார்ண விமானம் வடிவளமக்கப்பட்டு அதில் பரவாசுபதவனாய்
அரங்கபன காட் ி தரும் பகாலம் உருவாக்கப்பட்டது. உள்பை
பிரணவாகார அரங்க தரி னம் முடிந்து, புறத்தில் பரவாசுபதவளனயும்
வணங்கு வது என்பது, உள்ளும் புறமும் அவபர ெிளறந்திருக்கிறார்
என்பளத உணர்த்துவதாகும்.

இந்த அரங்கக் பகாபுர விமானக் கல ங்கள் காயத்ரியின்

தளலப்பகுதிகைாகும். கீ ழுள்ை அரங்க மண்டபபமா 24 தூண்களை
உளடயது. இளவ காயத்ரியின் இருபத்து ொன்கு அட் ரங்களை
எதிதராலிப்பதாகும். ஆலயம் இப்படிப் தபரும் மந்திரச் ிறப்பபாடும்
வலிபவாடும் உருவாக்கப்பட்ட அபத தருணத்தில் அரங்கன்
ஆலயத்ளதச் சுற்றி ஏழு மதில்கள் உருவாக்கப் பட்டன. ஏழு
மதில்களுக்கு இளடயில் ஏழு சுற்றுகள்!

இந்த ஏழு சுற்றுகளையும் சுற்றி முடிந்து, காயத்ரியின் அட் ர

வலிளமயுள்ை அரங்க மண்டபத்தில் நுளழந்து, உள்பை யனக்
பகாலத்தில் அருளும் அரங்களன தரி னம் த ய்வபத
பிறவித்தளையிலிருந்து விடுபடச் த ய்வதாகும்.

ஏழு சுற்றுகளும் ஏழு உலகங்கள் இருப்பளதயும், ஓர் உயிர் எடுக்கும்

எழு பிறப்புகளையும் குறிப்பன. பூபலாகம், புவர்பலாகம், ஸுவர் பலாகம்,
மஹர்பலாகம், ஜபொ பலாகம், தபபாபலாகம், த்யபலாகம் என்று ஏழு
உலகங்கள் இருப்பளதபய இந்த சுற்றுகள் காட்டுகின்றன.

இந்த மதில்களும் சுற்றுகளும் ததாடக்கத்தில் பூபலாகச் சுற்று,

புவர்பலாகச் சுற்று, சுவர்பலாகச் சுற்று, மஹர்பலாகச் சுற்று என்று
அந்தந்தப் தபயர்கைிபலபய அளழக்கப்பட்டன. இறுதிச் சுற்று இவற்ளற
அளடந்து கடக்கும் சுற்று. அது ‘அளடயவளைஞ் ான்’
என்றளழக்கப்பட்டது.

ஒவ்தவாரு சுற்றின் ெடுவிலும் வாயில்கள் அளமக்கப் பட்டன.

வாயில்கைின் பமல் பகாபுரங்கள் அளமக்கப் பட்டன. இதில் ஆறு, ஏழு,
அளடயவளைஞ் ான் ஆகிய சுற்றுகைில் மனிதர்கள் வடுகபைாடு
ீ
வ ித்தனர். ஏளனய சுற்றுகள் ஆலயத்துக்குள் அளமந்த சுற்றுகைாயின.
இதன் தபாருட்பட, திருவரங்கத்துச் ிறப்பிளன நூற்றிதயட்டு
திருப்பதியந்தாதியானது இப்படிச் ிறப்பிக்கிறது...

ேீர்வந்த வுந்தித் திணேமுகனா லல்லாததன்

கோர்வந்த தோல்லிற் சுருங்குகமா? ஆர்வம்
ஒருவரங்கக் ககாயிலுகந்தவணர யாள்வான்
திருவரங்கக் ககாயிற் ேி ப்பு

இந்தச் சுற்றுகபை திரிவிக்ரமப ாழன் சுற்று, கிைிச் ப ாழன் சுற்று,

திருமங்ளக மன்னன் சுற்று, குலப கரன் சுற்று, ராஜமபகந்திரப ாழன்
சுற்று, தர்மவர்மன் சுற்று என்று காலத்தால் தபயர் மாற்றம் தகாண்டன.
அப்படி அளவ தபயர்மாற்றம் தகாள்ளுமுன், இத்தளனச் ிறப்பான
இந்த ஆலயமானது தர்மவர்மன் காலத்துக்குப் பின் ிலகாலம்
மண்மூடியும் பபானது! காவிரிதான் தபாங்கிப் தபருகி வந்து, பூமியின்
ெிகரில்லாத இந்த ஆலயத்ளத ில காலம் மண்ணுக்குள் புளதயச்
த ய்தாள்.

ஏன்... எதனால்?

- ததாடரும்...

கதங்காய் உணடக்கும்க ாது...

பூளஜக்குத் பதங்காய் உளடக்கும்பபாது, `க்ஷீரபலா ஸப்த பலா பரசுராம

சுபம், சுபம்’ என்றபடி உளடக்கபவண்டும். காரணம், பதங்காய்
பரசுராமரால் பூமிக்குக் தகாண்டுவரப்பட்டது என்பர். பதங்காய் மூன்றில்
இரு பங்காக உளடந்தால் மனமகிழ்ச் ி உண்டாகும்; ஐந்தில் இரு
பங்கானால் த ல்வம் ப ரும். உளடக்கும்பபாது, பதங்காய் ளகதவறி
கீ பழ விழுந்தாபலா, அழுகியிருந்தாபலா மனக்கலக்கம் பதளவயில்ளல.
பவறு பதங்காளய உளடத்து வழிபடலாம்.
- ரமணா, தபங்களூரு
நவகிரகங்களும் நிகவதனங்களும்

ெவகிரகங்களை ஆலயங்கைில் 9 முளற வலம் வந்து பணிந்து

துயர்கைிலிருந்து விடுதளல தபறுவது வழக்கம். அத்துடன், விப ஷ
காலங்கைில் கீ ழ்க்காணும் ெிபவதனங்களைச் மர்ப்பித்து வழிபட்டால்
கல ெலன்களும் ளககூடும்.

சூரியனுக்குச் ர்க்களரப் தபாங்கலும், ந்திரனுக்கு பால் பாய மும்,

த வ்வாய்க்கு தவண்தபாங்கலும், புதனுக்கு புைிபயாதளரயும், குருவுக்கு
தயிர் ாதமும், சுக்கிரனுக்கு தெய் ப ர்த்த தபாங்கலும்,

னி பகவானுக்கு எள் ாதமும், ராகுவுக்கு உளுந்து ாதமும்,

பகதுவுக்கு ித்ரான்னமும் மர்ப்பித்து வழிபடபவண்டும்.

- பக. ித்ரா, கடலூர்

25 Sep 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 13

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 13

இந்திரா த ௌந்தர்ராஜன் - படம்: என்.ஜி.மணிகண்டன்

‘ ரங்களைத் துறந்து வில்வளைத்து இலங்ளக மன்னவன்
ிரங்கள் பத்தறுத்துதீர்த்த த ல்வர் மன்னு தபான்னிடம்
பரந்து தபான் ெிரந்துநுந்தி வந்தளலக்கும் வார்புனல்
அரங்கதமன்பர் ொன்முகத்தயன் பணிந்த பகாயிபல!’

- திருமழிள ஆழ்வார்

திருவரங்கம் பதான்றிவிட்டது. பிரணவாகாரப் தபருமாளுக்கு

`ரங்கொதன்' என்ற ஒரு திருப் தபயரும் விளரவில் பதான்றியது.

விண்ணகத்துப் தபருமாள் மண்ணகம் வந்து, அபயாத்தி ெகரில் பல

தளலமுளறகைின் ராஜ பூளஜகைில் தண்ணருளைப் பிரவாகமாக்கி, பின்
காலத்தால் காவிரித் தீளவ அளடந்த ெிளலயில், ப ாழ
மண்டலவா ிகள் எம்தபருமாளன எண்ணியும் பக்தி த ய்தும் ஆனந்தக்
கூத்தாடினர்.
கூத்தாடுமிடம் எப்பபாதும் அரங்கபம...

கூத்தாடக் காரணம் எம்தபருமாபை!

எம்தபருமாைின் தபாருட்டு அந்தத் தீவில் அளனவரும் ஆனந்தக்

கூத்தாடியதால், அந்தத் தீவு அரங்கத் தீவு என்றாகி, பின் `திரு' ப ர்ந்து
திருவரங்கமானது. இந்தத் திருவரங்கத்துக்பக ொதனாக தபருமாள்
விைங்கியளமயால் திருவரங்க ொதர் என்ற தபயர் பிரணவாகாரப்
தபருமாளுக்கு இம்மண்மிள உண்டானது.

அவன் இவ்வுலகுக்குத் தளலவன். இவ்வுலகம் அவனால் வந்தபத...

எனபவ, `உலகுக்தகல்லாம் தளலவன்' எனும் தபாருைில் அரங்கொதன்
எனும் திருப்தபயர் பதான்றியது என்றும் கூறுவர்.

தர்மவர்மாவின் பரம்பளரயினர், எம்தபரு மாளனக் கண்ணின்

இளமபபால காத்து பூஜித்தனர். காலம் சுழன்றது. அதன் க்கரச்
சுழற் ியில் ஓர் ஊழிப்பிரையம் ஏற்படும் பெரம்!

விண்ணில் ளவகுண்டத்தில் தபருமாளும் தபருமாட்டியும் அதன்

தபாருட்டு விவாதித்தனர். தபருமாளைவிட தபருமாட்டிபய அந்தப்
பிரையம் குறித்து அதிகம் வருந்தினாள். அது அவைது பபச் ிலும் ென்கு
புலப்பட்டது.

“எம்தபருமாபன! இததன்ன விபரீதம். பிரைய காலம் வந்துவிட்டது

பபால் ததரிகிறபத” என்று ததாடங்கினாள்.

“ஆம் பதவி! பூபலாகத்ளதத் பதாற்றுவித்து, அதில் மானிடர்களை

வாழச் த ய்து ஒரு ொகரிக முதாயத்ளதப் பளடத்துவிட்ட ெிளலயில்,
பல மன்வந்தரங்கள் கழிந்துவிட்டன. இதனால் பூமியில் பல
பாகங்கைில் வறட் ியும், ில பாகங் கைில் குைிர்ச் ியும், இன்னும் ில
பாகங்கைில் மலட்டுத்தன்ளமயும் உருவாகிவிட்டன. மானுட வாழ்வின்
பாவ புண்ணியங்கைின் பாரமும் பங்கும்கூட இதன் பின்புலத்தில்
உள்ைன. இவற் ளறச் சுத்திகரிக்கும் த யல்பாபட பிரையம்.”
“பிரையம் என்றால் சுத்திகரிப்பா... அது பபரழிவு இல்ளலயா?”

“ெீ உன் விருப்பப்படி த ால்லிக்தகாள். பபரழிவு, பிரையம், சுத்திகரிப்பு

எல்லாபம ஒன்றுதான்.”

“இதனால் பகாடானுபகாடி உயிர்கள் அழிந்து பபாகுபம..?”

“ஏன் அழிவதாகக் கருதுகிறாய். உன் மானுட பாவளனளய

மாற்றிக்தகாண்டு பார். அழிவதன் பின், ஒரு மாற்றமும் அதனால்
ஏற்றமுபம ெிகழப் பபாகிறது”

“இப்பபாது இதற்கு என்ன அவ ியம்?”

“யுகங்கைில் கலி பிறக்கப் பபாகிறது. அதற்பகற்ப, பூ உலகில்

மாற்றங்களைச் த ய்யபவண்டியது ிருஷ்டி கர்த்தாவின் கடளமகைில்
ஒன்று. இதனால் புதிய மளலகள், ெதிகள், தைங்கள், கனிம வைங்கள்
பதான்றும். மனித மூகம் இதனூபட தன்ளன இளணத்துக்தகாண்டு
பணிபுரியும்.''

“அதற்கு மனித மூகம் அழியாது இருக்க பவண்டுபம?”

“பிரையத்தில் தப்பிப் பிளழக்கப்பபாகும் கூட்டங்களும் உண்டு பதவி.

அவர்கள் தங்கைின் அறிவு, குணம், ஆற்றல் ஆகியவற்றின் துளண
தகாண்டு தங்களுக்கான ொட்ளட தாங்கபை உருவாக்கிக்தகாள்வார்கள்.
அதற்கு எம்மிடம் பக்தி தகாண்ட ரிஷிகளும், முனிவர்களும் துளண
த ய்வபதாடு, எனக்கான வந்தளனகளையும் பூ ளனகளையும்
வளரயறுப்பார்கள். என் தண்ணருளும் துளண த ய்யும்.”

“அப்படியானால் இப்பபாது உங்கள் பகாயிலாக விைங்கும்

திருவரங்கத்தின் ெிளல?”

“அது ிறிது காலம் மண்மூடிக் கிடக்கும்.''

“இது என்ன விபரீதம்?”

“இதில் எங்கிருக்கிறது விபரீதம்?”

“ஒப்பற்ற த ார்ணப் பிரணவாகாரம் மண்மூடிப் பபாவதா? அதுவும்

பலகாலம்! இப்படி ஒரு த யல் பாட்ளட விபரீதம் என்று த ால்லாமல்,
பவறு எப்படிச் த ால்வது?”

“பதவி! ெீபயகூட எப்படித் பதான்றினாய் என்று எண்ணிப் பார்.

பதவாசுர முயற் ியான அமிர்தக் களடவில், அதன் விளைவுகைில்,
இடிபாடுகைில் பதான்றியவள் ெீ. அமிர்தக் களடவில் ெீ மட்டுமா
பதான்றினாய்? ஆலகாலம் எனும் விஷம் முதல் அமிர்த ஞ்ஜீவினி
வளர முரண்பட்டளவயும் பதான்றின. அந்த அமிர்தக் களடவும்
பிரையத்துக்கு இளணயானபத. அன்று அது ெிகழாமல் பபாயிருந் தால்
இன்று ெீ இல்ளல, பதவர்கள் இல்ளல, அசுரர்கள் இல்ளல. அட் ய
பாத்திரம் முதல் காமபதனு, கற்பக விருட் ம் என்று எதுவுபம
இல்லாமல் பபாயிருக்கும்.”

“ெீங்கள் வரிள ப்படுத்தியவற்ளறக் களடந்து தான்

தபற்றிருக்கபவண்டுமா? தாங்கள் ெிளனத்த மாத்திரத்தில் மான
ிருஷ்டியாக அவற்ளற... ஏன் என்ளனயும்தான்,
உருவாக்கியிருக்கலாபம? எதற்காக அப்படி ஒரு ெிகழ்வு..?”

“மான ங்கள் காலத்ளதக் காட்டாது. காலத்தா பலபய ம்பவங்கள்...

ம்பவங்கைில் இருந்பத வரலாறுகள் பதான்ற முடியும்! வரலாற்ளறக்
தகாண்பட கால பரிமாணத்ளத அறிய முடியும், வரும் காலத்தில்
வாழப்பபாகிறவர்கள், தங்கள் வாழ்வில் கால ஞானம் தபறவும்
விளனப்பாடு களைப் பற்றிய அறிளவப் தபறவும் அவற்ளற
உள்ைடக்கிய ம்பவங்கள் அவ ியம்.”

“அப்படியானால் இப்பபாது பெரிடப் பபாகும் பிரையமும், தாங்கள்

த ால்வதுபபான்ற கால ஞானத் ளதயும், அறிளவயும் தபற உதவுமா?”

“ஆம். ில காலம் என் பிரதிளமயும் பிரணவாகாரமும் பூமிபதவியின்

மண் ம்பந்தம் தகாண்டு புளதந்து கிடக்கப் பபாகிறது! ரியான ஒரு
தருணத்தில் ரியான ஒருவனாபலா, ஒருத்தியாபலா அந்தப் பிரதிளம
திரும்ப தவைிப்பட்டு, வழிபாடுகள் எனப்படும் வழிப்பாடுகள் ததாடரும்.''

“ஆஹா! வழிபாடு - வழிப்பாடு. என்ன ஒரு த ால் ெயம். வழிபாடுதான்

ிறந்த வழிப்பாடா பிரபு?''

“ஆம். அகந்ளத உள்ைவர்கைால் வழிபட இயலாது. ‘ொன்’ எனும்

அகந்ளதயின்ளமபய வழிபாட்டின் முதல்தபாருள். மானுடர்கள்
அகந்ளதயின்றி இருக்கபவ வழிபாடுகள் உதவுகின்றன!”

“வழிபாடுகைின்றி ஒருவரால் ிறந்த வழிப்பாட்டில் த ல்ல இயலாதா

பிரபு.?”

“இயலாது பதவி.'’

“அகந்ளத அத்தளன தகாடியதா?”

“ஆம். அதுபவ புத்திளய பக்தியற்றதாக்கி சுயெலத் பதாடும் சுய

பிரதாபத்பதாடும் வாழச் த ய்துவிடும்.”

“ `அசுரர்கள் பபால்' என்றும் கூறலாமல்லவா?”

“ ரியாகச் த ான்னாய். சுரம் தப்பினால் அசுரம்! புலனடக்கம் மற்றும்

ஒடுக்கம் எனும் தவம் மிகுந்தால் பதவம். பதவம் வைர பக்தி துளண
த ய்யும். அசுரம் வைர அகந்ளத துளண த ய்யும்.”

“அற்புதமான விைக்கம். உலக ொயகனாகவும் அரங்கொதனாகவும்

உள்ை தங்கைின் ிருஷ்டி விபொதங்கள் வியக்களவக்கின்றன.
இருைாகவும் பகலாகவும் பூமி இருப்பது பபால், பதவமாகவும் அசுர
மாகவும் மானுடர்கள் இருப்பதன் பின்புலம் எனக்குப் புரிகிறது. இவர்கள்
அளனவருக்கும் தபாதுவாக தாங்கள் இருப்பதும் புரிகிறது.”

- லட்சுமிபதவி தெகிழ்ந்துபபானாள். பிரையம் குறித்து ததாடக்கத்தில்

அஞ் ியவள், ெிளறவில் `அது ஒரு புதிய ததாடக்கத்துக்கான மாற்றம்'
என்று பரந்தாமனாபலபய அறியப்தபற்றாள். எல்லாம் அறிந்திருந்தும்
அறியாதவள் பபால், அவள் மானுடர் தபாருட்பட பகள்விகளைக்
பகட்கவும் த ய்தாள். பதிலும் கிளடக்கப் தபற்றாள்.

காலத்தால் பிரையத்துக்கு இளணயாக இயற்ளக ீறியதில் கடல் ஒரு

புறமும் ெதிகள் மறுபுறமும் தபாங்கிப் பிரவாகித்தன. திருவரங்கத் தீபவ
ெீரில் மூழ்கி, ெிலப்பரப்பப ததரியாதபடி ஜல முத்திரமானது.

பாற்கடலில் ஆதிப ஷன் பமல் பள்ைிதகாண்ட தபருமானாய் பயாகம்,

தாம ம் எனும் ெித்திளரகைில் ஜகத் திளரளய அகற்றி, காட் ிகளை
அரங்பகற்றும் எம்தபருமான், தான் பளடத்த பூ உலகில் - தான்
பளடத்த காவிரிக்குள், ெீர்ச் ம்பந்தத்பதாடு ில காலமும், பின் அதன்
மண் வாரிதியால் மூடப்பட்டு ில காலமும் கிடக்கத் ததாடங்கினார்.

விண்ணிலிருந்து மண்ணுக்கு வந்து பகாயில் தகாண்ட தடயங்கபை

இல்லாதபடி எங்கும் மண் வாரிதி! ஏழு வதிகபைாடும்
ீ மாடங்கபைாடும்
திருவரங் கம் புளதந்துகிடந்தது!

பகாயில் இருந்ததற்கான ாட் ிகைாய் கல்தவட்படா, நூல்தவட்படா,

முதிர்ந்பதார் ஞாபகக் கூற்பறா எதுவும் இல்லாதபடி காலம் சுழன்றது.
தர்மவர்மனின் குடிப்பிறப்புகள் மாத்திரம் இதற்கு ெடுவில் எப்படிபயா
ததாடர்ந்தார்கள். அவர்கள் ெடுபவ ெீலிவனத்து ரிஷி பரம்பளரயும்
ததாடர்ந்தது. இந்தப் பரம்பளரயில் வந்தவர்கபை, தங்கைின் ஆழ்ந்த
தவத்தால் தங்கள் முன்பனார் பற்றியும், அவர்கள் பபாற்றித் துதி த ய்த
பிரணவாகாரப் தபருமாைான அரங்கொதப் தபருமாள் குறித்தும் அறியத்
ததாடங்கினர்.
இவர்கபை பிரணவாகாரப் தபருமாள் புளதயுண்ட வரலாற்ளறயும்
தகாஞ் ம் தகாஞ் மாக அறிந்தனர். அதன் மூலம் `அரங்கம் மீ ை
பவண்டும்; மக்கைால் மீ ண்டும் சூழ பவண்டும்' என்று விரும்பி
வழிபாடுகள் த ய்யத் ததாடங்கினர்.

வழிபாடுதாபன வழிப்பாடு? வழியும் புலனாகத் ததாடங்கியது.

இதுதான் தபற்பறார் இட்ட தபயர் என்று திண்ண மாகக் கூற முடியாத

ெிளலயில், ப ாழர் பரம்பளரயில் வந்து உளறயூளரத் தளலெகராகக்
தகாண்டு ஆட் ி த ய்து வந்த ப ாழ மன்னன் ஒருவன், ஒருொள்
காவிரி ஆற்றின் பக்கம் வந்தான்.

ஜல முத்திரமாய் திருவரங்கத்ளதபய விழுங்கி ஓடியபடி இருந்த

காவிரி, காலத்தால் திரும்ப மாளல பபால் பிரிந்து, திருவரங்க
ெிலப்பரப்ளப தவைிக்காட்டிய படி இருந்தாள். ெீந்திக் குைித்த ப ாழ
மன்னன் மறுகளர எனும் தீவுப்பகுதிக்குள் கால் ளவத்தான்! அவளன
அந்த ென்ன ீர்த் தீவு இருகரம் ெீட்டி வரபவற் றது. எங்கு பார்த்தாலும்
அடர்ந்த மரங்கள் - மரங்கைில் கனிகள், இளடப்பட்ட இடங்கைில்
மலர்ச்த டிகள். மரங்கைில் ஏராைமாய் பட் ிகள்... குறிப்பாய் கிைிகள்!

ப ாழ மன்னன் அந்தக் காட் ிகளைக் கண்டு மனம் ிலிர்த்தான்.

கிள்ளைகைின் தமாழி அவனுக்குச் ங்கீ தமாய் தித்தித்தது. அவன் உடம்
தபங்கும் ஒபர பரவ ம்! அவன் தன் வாழ்ொைில் அதுபபால் ஓர்
அனுபவத்துக்கு ஆட்பட்டபத இல்ளல எனும்படியான பரவ ம் அது.
அப்பபாது அவன் காதில் ஒரு மந்திரப்பாடல் ஒலிக்கத் ததாடங்கியது.

`காபவரி விரஜா பஸயம் ளவகுண்டம் ரங்கமந்திரம்

ஸ வாசுபதபவா ரங்பக : ப்ரத்யட் ம் பரமம் பதம்
விமாெம் ப்ரணவாகாரம், பவதச்ருங்கம் மஹாத்புதம்
ஸ்ரீரங்க ாயீ பகவாந் ப்ரணவார்த்த ப்ரகா க:'

- என்று அவன் காதில் ஒலித்த மந்திரப் பாடளல ஒரு கிைிதான்

பாடியபடி இருந்தது. திரும்பத் திரும்பப் பாடியபதாடு, ஒரு மண்திட்டின்
பமல் த ன்று அமர்ந்து தன் ிறகால் படபடத்து மணளலக் கிைறிக்
காட்டியது!

ப ாழ மன்னன் உடபன புரிந்துதகாண்டான். அவபனாடு வந்திருந்த

பவத விற்பன்னர்கைில் ஒருவர் ெீலிவனத்பதாடு ததாடர்பு உளடயவர்.
அவருக்கு அந்தக் கிைி த ான்ன ஸ்பலாகப் பாடல் ததைிவாகப்
புரிந்தது. அவர் மன்னனுக்கு அதன் தபாருளைக் கூறத் ததாடங்கினார்.

“அரப ! இது ாதாரண பட் ி ஜன்மக் கிைியல்ல. சுகர் எனும்

ரிஷிபுருஷர் பபால மிகுந்த ஞானமுள்ை கிைி. பட் ிகைில் கிைியும்
காகமுபம மானுடர்கைின் பழக்க ம்பந்தமுளடயளவ. காகம்
மனிதர்களைப் பபால் அக்னி ம்பந்தத்தால் ளமக்கப்பட்ட உணளவ
உண்ணும். கிைி மனிதர் களைப்பபாலப் பபசும்!

இதில் காகம் கருப்பு ெிறம் தகாண்டு மளறந்து விட்ட பித்ருக்கைின்

ம்பந்தத்ளத ெமக்கு உணர்த்துபளவ. கிைிபயா த ழிப்பின் ெிறமான
பச்ள ெிறத்ளதக் தகாண்டு, தாவர ம்பந்தத்ளத ெமக்கு
உணர்த்துபளவ. அப்படிப்பட்ட இரு பறளவகைில் காகம் னியின்
வாகனம். கிைிபயா எம்தபருமானின் பச்ள மாமளல பபான்ற பமனி
ம்பந்தம் தகாண்டு, அவர் ெிளனளவ ெமக்குள் ஊட்டுகின்ற ஒன்றாகும்.

அவ்வளகயில் இந்தக் கிைி பவத தமாழியான ம்ஸ்க்ருதத்தின் வழி

ெின்று பாடிய பாடலின் தபாருளைச் த ால்கிபறன் பகளுங்கள்.

`எம்தபருமானின் ளவகுண்டத்தில் விரளஜ எனும் ெதி ஒன்று ஓடியபடி

உள்ைது. அந்த ெதிதான் பூ உலகில் இபதா ஓடுகின்ற காவிரியாகக்
காட் ி தருகிறது. அதனால், ொம் ெிற்கும் இந்த ெிலப்பரப்பும் பூபலாக
ளவகுண்டமாகும். அதுபபால் ஸ்ரீரங்க விமானபம ஸ்ரீளவகுண்டத்தில்
அவர் இருக்கும் இடத்ளதக் குறிப்பதாகும். அதில் பரமபதொதனாக அவர்
காட் ி தருகிறார். அவபர ரங்கொதனாக இங்கு எழுந்தருைியுள்ைார்’
என்பபத இப்பாடலின் தபாருைாகும்” என்று கூறி முடித்தார்.

ப ாழன் அளதக் பகட்டு மகிழ்ந்தான்.

``விரஜா ெதியா இந்தக் காவிரி... இந்த இடம்தான் பூபலாக

ளவகுண்டமா... அப்படியானால், பரமபத ொதனாக அவர் எழுந்தருைிய
அந்த ஸ்ரீரங்க விமானம் எங்பக'' என்றும் பகட்டான்.

கிைி தன் ிறகால் படபடத்து மண்ளணக் கிைறியளத ஒரு

தூண்டுதலாகக்தகாண்டு, அந்த இடத்ளதத் பதாண்டப் பணித்தான்.
மணலானது அப்புறப்படுத்தப்பட்டு, முதலில் ஸ்ரீரங்க விமானம்
தட்டுப்பட்டது. பின் பரமபத ொதர் தட்டுப் பட்டார். பல்லாண்டு காலம்
மண்மிள மூடிக் கிடந்த ெிளலயிலும் விமானத்தில் துைி மா ில்ளல -
மருவில்ளல!

அந்தக் காட் ியில் ப ாழன் உயிபர ிலிர்த்தது. அந்த தொடிபய அந்தச்

ப ாழன் கிைிச்ப ாழன் என்றானான். அவனது பமற்பார்ளவயில் ஆயிரக்
கணக்காபனார் ஒன்றிளணந்து புளதயுண்ட திருவரங்கத்ளத மீ ட்கத்
ததாடங்கினர்.

அ ாதாரண மீ ட் ி!

ப்த பிராகாரங்களும், மதில்களும், மாடங்களும் தவைிப்பட்டன.

அளவபய அந்தத் தீவு ஒரு மனித மூகமானது தபரும் பக்திச்
ிறப்பபாடு ஒரு தபருவாழ்வு வாழ்ந்தளதச் த ால்லி ெின்றன.

`அந்த ொைிபலபய இப்படி ஒரு பமலான வாழ்ளவ ெம் முன்பனார்கள்

வாழ்ந்துள்ைனர். இந்த ொைில் அதனினும் பமலான ஒரு வாழ்ளவ ொம்
வாழ்ந்து காட்டபவண்டும்' என்று கிைிச் ப ாழன் தனக்குள்
எண்ணிக்தகாண்டான்.

ெீலிவனத்து ரிஷிகளும் வந்து ெின்று, திருவரங் கத்தின் பூர்வச் ிறப்ளப

ளவவஸ்வத மனுவில் ததாடங்கி, அது ஒரு பிரையத்தால் மண்மூடிப்
பபானது வளர கூறி முடித்தனர். அளத அப்படிபய பதிவு த ய்து
‘பகாயிதலாழுகு’ பபான்ற ஒரு ஏடகத்ளதயும் உருவாக்கினான்
கிைிச்ப ாழன்.
பூபலாக ளவகுண்டமும் புத்துயிர்ப்பபாடு தன் அருைாட் ிளய மீ ண்டும்
ததாடங்கியது!
- ததாடரும்...
துளேி தீர்த்த மகிணம!

பாண்டுரங்கனின் பக்தரான ாங்கபதவர், பபதரி என்ற இடத்தில் தனது

அடியார்களுடன் கூடி ொம ங்கீ ர்த்தனம் த ய்துதகாண்டிருந்தார்.

அப்பபாது அங்பக வந்த முதியவர் ஒருவர், ``அர னின் மகள் பாம்பு

கடித்து இறந்து மூன்று ொள்கள் ஆகின்றன. எனபவ அர ன்
துக்கத்திலிருக்கிறான்.இங்கு பக்திக்கும் பாகவதர்களுக்கும் இடமில்ளல.
உடபன ஊளரவிட்டு தவைிபய த ன்றுவிடுங்கள்’’ என்றார்.

``பாம்புக்கடியானால்... ொபன அர ரின் மகளை எழுப்புகிபறன் என்று

அவரிடம் பபாய் த ால்லுங்கள்’’ என்றார், ாங்கபதவர்.

அப்படிபய மன்னனுக்குத் தகவல் ததரிவிக்கப்பட்டது. `என்ன த ய்தும்

பிளழக்காத தபண்ளண, இவர் மட்டும் எப்படி எழுப்புகிறார் என்று
பார்ப்பபாம்' என்று எண்ணிய மன்னர், ாங்கபதவளர தன் மகைின்
உடம்பு இருக்கும் இடத்துக்கு அளழத்துச் த ன்றார்.

பாண்டுரங்களன மனதில் ஜபித்தபடி துை ி தீர்த்தத்ளத எடுத்து

மன்னனிடம் தகாடுத்த ாங்கபதவர், ``இந்தத் தீர்த்தத்ளத உனது மகைின்
மீ து ததைி’’ என்றார். மன்னனும் அப்படிபய த ய்ய, மறுகணம் துயில்
எழும் தபண்ளணப் பபால் அவள் எழுந்தாள். அர ன் திளகத்தான்;
ாங்கபதவளர வணங்கி பணிந்தான். அரண்மளன ஆனந்தத்தால்
மூழ்கியது! `பகவான் அருைிருந்தால், பாகவதன் த ால் எப்படி
தபாய்யாகும்’ என்பதற்கு ாங்கபதவர் ரிதம் ஓர் உதாரணம்.

- எம். வி. குமார், மதுராந்தகம்

 கவானின் கருணை!

பரமபக்ளதயான எச் ம்மாள், தன் வட்டில்

ீ ஒரு லட் ம் தைிர் இளலகைால்
`லக்ஷ பத்ர பூளஜ’ த ய்யவிருப்பளத பகவான் ரமணரிடம் ததரிவித்தாள்.
பகவான் தவறுமபன பகட்டுக்தகாண்டார்.

எச் ம்மாளும் அர்ச் ளனளய ஆரம்பித்து த ய்துவந்தார். ஐம்பதாயிரம்

ஆகியிருக்கும்பபாது, பகாளட வந்தது. தாவரதமல்லாம் கருகின. பகவானிடம்
தமக்கு தைிர் கிளடக்காதளத கூறினார் எச் ம்மாள்.

``ஓபஹா! இளல கிளடக்கவில்ளலயா? அப்படீன்னா... உன்ளனபய கிள்ைி

கிள்ைி அர்ச் ளன பண்றதுதாபன’’ என்றார் ரமணர். இந்தப் பதிளல எதிர்பாராத
எச் ம்மாள் ``பகவாபன! அது ித்ரவளதயாக இருக்காதா'' என்றார்.

``அது ரி... உன்ளனக் கிள்ைிண்டால் உனக்குச் ித்ரவளதயாக இருக்கும்னா,

தகாழுந்ளதப் பறிச் ா மரம் த டிகளுக்கு மட்டும் அப்படி இருக்காதா’’ என்று
பகட்டார். பகவானுக்கு உவக்காதளத த ய்பதாபம என வருந்திய எச் ம்மாள்
``சுவாமி! முன்னபமபய ெீங்கள் ஏன் இப்படிச் த ால்லவில்ளல’’ என்று
பகட்டார்.

பகவான் ரமணர் பதில் த ான்னார்: ``உன்ளன கிள்ைிண்டா உனக்கு

வலிக்குதுன்னு ொன் த ால்லியா ததரிஞ்சுண்பட? உன்மாதிரித்தான் அந்தச்
த டி- தகாடிகளும். இது, ொன் த ால்லித்தான் ததரியணுமா?''

உண்ளம உணர்ந்தார் எச் ம்மாள்!

- வி.லக்ஷ்மணன், மயிலாடுதுளற
09 Oct 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 14

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 14

இந்திரா த ௌந்தர்ராஜன் - படம்: என்.ஜி.மணிகண்டன்

‘மரவடிளய தம்பிக்கு வான் பணயம்
ளவத்துப் பபாய் வாபனார் வாழ
த ருவுளடய திள க்கருமம் திருத்திவந்
துலகாண்ட திருமால் பகாயில்,
திருவடிகன் திருஉருவும் திருமங்ளக
மலர்க் கண்ணும் காட்டி ெின்று,
உருவுளடய மலர் ெீலம் காற்றாட்ட
ஓ லிக்கு தமாைிய ரங்கபம!

- தபரியாழ்வார் திருதமாழி

கிைிச் ப ாழனால் மீ ட் ி தபற்ற திருவரங்கம், ஜனக்கூட்டத்தால்

சூழப்தபற்று அன்றாட ஆராதளனகைால் வழிபாடு கண்டு வழிப்பாடும்
ததாடங்கிற்று. கிைிச்ப ாழன் அனுதினமும் ஆலயத்துக்குச் த ன்றான்.
அவபனாடு அடியார்களும் தபாதுமக்களும் த ன்றனர்.

இப்படி ஆலயத்துக்குச் த ல்ளகயில், உடன் வந்த அடியார்கைிடமும்,

ெீலிவனத்து ரிஷிகள் மூலமாகவும் பல அரிய த ய்திகளை பகட்டு
அறிந்தான். அதில் பிரதானமானது, எம்தபருமானின் அவதாரங்கைில்
இது மூன்றாவது அவதாரம் எனும் த ய்திபய! எம்தபருமான் இந்த
உலளக ெிளலெிறுத்தும் தபாருட்டு முதலாக எடுத்தது மத் ாவதாரம்,
அடுத்தது கூர்மம்!
மூன்றாவது இன்றுள்ை உலபகார் கணக்குப்படி வராகம். ஆனால்
மூன்றாவது அவதாரமாய் பிரணவாகார விமானத்தில் அர்ச் ாரூபம்
தகாண்டு அவதாரதமடுத்தார். எனபவ இந்த ஸ்ரீரங்கொதனும்
அவதாரமூர்த்திபய என்ற கருத்ளத ெீலிவனத்து ரிஷியானவர்
கிைிச்ப ாழனுக்கு கூறிட, ப ாழனும் உற் ாகமாகி, ‘`முந்ளதய இரு
அவதாரங்கள் எதற்கு என்பளத எனக்கு விைக்கவும். அப்படிபய மற்ற
அவதாரங்களையும் அறிய துடிக்கிபறன்” என்றான். ெீலிவனத்து ரிஷியும்
உற் ாகத்துடன் கூறத் ததாடங்கினார்.

“ப ாழமன்னா! உலளகப் பளடத்து அதில் உயிர்களைப் பளடத்தால்

ஆயிற்றா? அந்த உயிர்கள் எப்படி வாழபவண்டும் என்பளதக்
கூறுவபதாடு, உலகில் பிறந்த உயிர்கள் திரும்பவும் அவரிடம் த ன்று
ப ர தபரிதும் துளண த ய்பளவ பவதங்கபை! பவதவழி ெடப்பவருக்கு
ஒரு குளறவும் வராது. அவர் ஞானியாகத் திகழ்ந்து தன்ளனச்
ார்ந்தவர்களையும் ஞானியாக்கி மகிழ்வார். எப்பபாதும் எந்த ஒரு
விஷயத்துக்கும் எதிர்ப்பதமாய் ஒன்று இருப்பபத உலக இயற்ளக.
அந்த வளகயில் பவதம் தபரிது என்று த ால்லும்பபாது,
இல்ளலயில்ளல அது தகாடிது என்று த ால்லவும் ிலர் இருந்தனர்.
அவர்கபை அசுரர்கள் எனப்பட்டனர்.

எப்படி வாழ பவண்டும் என்பதற்கு பதவம் ஓர் உதாரணம் எனில்,

எப்படிதயல்லாம் வாழக் கூடாது என்பதற்கு அசுரம் ஓர் உதாரணம்.
இந்த அசுரர்களையும் எம்தபருமாபன பளடத்தார். தான் பளடத்த அந்தத்
தகாதவர்கபைாடு பமாதவும் த ய்து திருவிளையாடல்களும் புரிந்தார்.

அந்த வளகயில் மனித வாழ்ளவ தெறிப்படுத்தும் பவதங்களை

அசுரர்கள் அழிக்க முற்பட்டனர். அவற்ளறத் தந்திரமாக
பிரம்மாவிடமிருந்து கவர்ந்து த ன்று கடலுக்கு அடியில் ப ாமுகாசுரன்
தளலளமயில் ஒைித்தும் ளவத்தனர். அதன்பின் அந்த பவதங்களைக்
கண்டறிய எவராலும் இயலவில்ளல.

இந்த ெிளலயில், எம்தபருமானிடம் பதவர்கள் ரண் புகுந்தனர்.

எம்தபருமான் பவதங்களை மீ ட்கும் தபாருட்டு எடுத்தபத
மத் ாவதாரமாகும். மீ ன் அவதாரம் எடுத்து, கடலுக்குள் புகுந்து
ப ாமுகாசுரன் எனும் அசுரனால் கவரப்பட்ட பவதங்களை
அவனிடமிருந்து மீ ட்தடடுத்தது இவ்பவளையில்தான்.

பூ உலகில் அப்பபாது த்தியவிரதன் என்பவன் அர னாகத் திகழ்ந்தான்.

ப்தரிஷிகளும் அவனுக்கு வழிகாட்டிகைாக விைங்கினர். இவர்கபை
மூலிளககள், பலவித தாவர வித்துக்களை த்தியவிரதனுக்கு வழங்கிட,
த்தியவிரதன் அவற்ளறக்தகாண்டு மூலிளக வனங்களை உருவாக்கி
மனிதர்கள் பொயின்றி வாழ வழி த ய்தான்.

ப ாமுகாசுரனுடன் எம்தபருமான் மத்ஸாவதாரம் எடுத்து பபாரிட்ட

பெரம், கடலானது தபாங்கி ொடு ெகரங்கள் அழியப் பார்த்தன. அவ்வாறு
பெராதபடி ப ாமுகாசுரளனக் தகான்று பூ உலளகக் காப்பாற்றியது
மத் ாவதாரபம. இதனாபலபய இன்று இந்த மண்ணில் பவதங்கள்
உள்ைன. மூலிளககள் மற்றும் பலவித தாவரங்களும் உள்ைன'' என்று
மத் ாவதாரச் ிறப்ளபக் கூறி முடிக்கவும் கிைிச் ப ாழன் பூரித்தான்.

“அற்புதம்... அடுத்து கூர்ம அவதாரச் ிறப்ளபயும் கூறுங்கள்” என்றான்

கிைிச்ப ாழன்.

“கூறுகிபறன்... கூர்ம அவதாரம் எந்த வளதயும் த ய்யவில்ளல.

மாறாக இந்த உலகத்துக்கு அது பல அதிய ங்களை அள்ைித் தந்தது...”

“அதி யங்கைா... என்ன அளவ?”

“கூறுகிபறன்... மனிதர்கைில் ெல்லவர் தகட்டவர் பபால், விண்ணுல

கில் பதவர்கள் அசுரர்கள் திகழ்ந்தனர். இவர்கைில் எப்பபாதும் அசுரர்கள்
ளகபய ஓங்கி, பதவர்கள் அசுர க்திக்கு அஞ் ி ெடுங்கும் ெிளல
இருந்தது. இதனால் வருந்திய பதவர்கள், அசுரர்களுக்கு பமலான
க்திபயாடு அழியா தன்ளம தகாண்டவர்கைாகத் திகழ்ந்திட என்ன வழி
என்று பயா ித்து, எம்தபருமானிடம் பிரார்த்தித்தனர். அதன் தபாருட்டு
ெிகழ்த்தப்பட்டதுதான் அமிர்தக் களட ல்!”

ரிஷியானவர், ‘அமிர்தக் களட ல்’ என்று பாதியில் ெிறுத்தவும்,

கிைிச்ப ாழன் பமலும் உற் ாகமானான். ‘`மகரிஷிபய... அமிர்தக்
களட ல் என்று ஒரு வார்த்ளதயில் கூறினால் எப்படி? விவரமாகக்
கூறுங்கள்...” என்று பகட்டுக்தகாண்டான்.

“ெிச் யமாக ொனறிந்தளதக் கூறுகிபறன். அமிர்தக் களட ல் ெிகழ்வு

என்பது, பதவாசுர வரலாற்றில் ஒரு ளமல்கல் ெிகழ்வு. எம்தபருமான்
பள்ைிதகாண்டிருக்கும் பாற்கடளல, பமரு மளலளயபய மத்தாகக்
தகாண்டு, வாசுகி எனும் பாம்ளபக் கயிறாக்கி, மளலபயாடு பபாட்டு
பிளணத்துக் கட்டி, ஒரு புறம் பதவர்களும் மறுபுறம் அசுரர்களும் தயிர்
களடவது பபால் களடந்த த யபல அமிர்தக் களட ல் ெிகழ்வாகும்.
இவ்வாறு களடவதன் மூலம் பாற்கடலானது அமிர்தத்ளத உருவாக்கித்
தரும். அளதப் பருகினால் அழியாப் தபருவாழ்வு வாழலாம்.
எனபவதான் இந்த ெிகழ்வு ெிகழ்த்தப்பட்டது. இது உண்ளமயில் அசுர
க்திகளுக்கு எதிரானது. ஆனால், இதில் அசுரர்களைத் தவிர்க்க
முடியவில்ளல. அவர்கள் க்தியும் தபரிதும் பதளவப்பட்டது.
எனபவதான் அவர்கள் ஒருபுறமும், மறுபுறம் பதவர்களும் அமிர்தக்
களட லில் பங்குதகாண்டனர்.

இது ஒரு பிரமாண்ட ெிகழ்வு. மனித மனத்தால் கற்பளனகூட த ய்து

பார்க்க முடியாத ெிகழ்வு. இந்த ெிகழ்வில் மூலாதாரமாய் விைங்கியபத
கூர்மாவதாரமாகும். முதலில் பமரு மளலளய மத்தாக்கிக்
களடந்தபபாது மளல ரிந்து விழுந்தது. அது ெின்று இயங்கக் கடலுக்கு
கீ பழ ஸ்திரமான ெிலம் இல்ளல. அதனால், இந்த அபூர்வ ெிகழ்வுக்கு
இனி வழியில்ளல என்று எல்பலாரும் எண்ணிய தருணம்,
எம்தபருமான் கூர்மம் எனும் ஆளம வடிவம் தகாண்டு கடலுக்கு
அடியில் படுத்து, தன் முதுளகபய ெிலப்பரப்பாக ஆக்கிட, அதன் பமல்
பமருமளலயும் ஸ்திரமாக ெின்றது.

ஓர் உலக்ளக பபால் ெின்ற அதளன வாசுகிப் பாம்பு வளைத்துப்

பிடித்துக்தகாள்ை அதன் தளலப் பகுதியில் பதவர்களும், வால் பாகத்தில்
அசுரர்களும் ெின்று தயிர் களடவது பபால் களடந்தனர்.

இந்த ெிகழ்வில் அகலபாரத்ளதயும் கூர்ம வடிவில் எம்தபருமான்

தாங்கிக்தகாள்ை, ததாடக்கத்தில் வலி தாைாது வாசுகிப் பாம்பானது
கதறியது. அப்பபாது, அதனிடமிருந்து ஆலகாலம் எனும் விஷம்
பீறிட்டுக் கிைம்பியது. அளத முகர்ந்தாபல எல்பலாரும் இறந்துவிடுவர்
என்கிற ெிளலயில், பரபமஸ்வர மூர்த்தி தாபம முன்வந்து அந்த
விஷத்ளத எல்லாம் உறிஞ் ி, அது எங்கும் எதிலும் கலந்துவிடாதபடி
தடுத்து, விழுங்க முற்பட்டார்.

அளதக் கண்ட அவரின் ரிபாதியான பார்வதி பதவி, அந்த விஷம்

அவரது கழுத்ளதக் கடந்து வயிற்றில் இறங்கி விடாதபடி தடுத்து
ெிறுத்தினார். இதனால் பரபமஸ்வர மூர்த்தி ெீலகண்டர் எனும்
புதியததாரு ொமம் தபற்றார்; அவர் ெீலகண்டராகிய அந்த பவளை,
ப்ரபதாஷ பவளை என்றானது.

இதன் பின் வாசுகிப் பாம்பின் விஷம் தீர்ந்து அதன் வலியும் குளறந்த

ெிளலயில் களட ல் ததாடர்ந்தது. அந்தக் களட லில் முதலில்
காமபதனு எனும் பசு தவைிவந்தது. அடுத்து உச்ள ிரவஸ் எனும்
ிறகுகள் தகாண்ட தவண்குதிளர, அதளனத் ததாடர்ந்து தவள்ளை
யாளன எனும் ஐராவதம், பின் பஞ் தருக்கள் எனப்படும் அரி ந்தன
மரம், கற்பக மரம், பாரிஜாத மரம், ந்தன மரம், மந்தாரம் ஆகியளவ
பதான்றின. அடுத்து தகைஸ்துப மணி மாளல பதான்றியது. பின்
பஜஷ்டாபதவி எனும் மூபதவி பதான்றினாள். இவளைத் ததாடர்ந்து 60
பகாடி பதவபலாகப் தபண்கள், மது, சுராபதவி, ிந்தாமணி என்று
அதி யமான அதுவளர உலகம் காணாதளவ பதான்றியபடிபய
இருந்தன. பின் மகாலட்சுமி எனும் ஸ்ரீபதவி பதான்றினாள்.

ஸ்ரீபதவிளயத் ததாடர்ந்து ீந்தல் தகாடி, அட்ளடப்பூச் ி,

அமிர்தகல முடன் கதாயுதம் கிதம் இறுதியாக தன்வந்திரி
பதான்றினார். தன்வந்திரி வ ம் இருந்த அமிர்தக் கல த்து அமிர்தம்
அதன்பின் பதவர்கள் வ மானது. அளதத் திருடப் பார்த்த அசுரர்களுக்கு,
பின்னர் அது மறுக்கப்பட்டது! இந்ெிகழ்வால் ராகு பகது எனும் இரு
ாயா கிரகங்களும் பதான்றினர்...”

ெீலிவனத்து ரிஷி கூர்மாவாதரச் ிறப்ளபக் கூற வந்த ெிளலயில், அது

ததாடர்பான அதி யங்கள் அவ்வைளவயும் பட்டியலிட்டு முடித்தவராய்,
‘`இவ்வைவும் கிளடக்க முழுமுதற் காரணம் அடித்தைத்தில் அ ராது
ெின்ற கூர்ம வடிவிலான எம்தபருமானின் தபருங்கருளணபய” என்று
முடித்தார். கிைிச்ப ாழன் பிரமிப்பில் ஆழ்ந்தான்!

``முதலில் ப்தப் பிரபஞ் த்ளத பளடத்து, அதன் ஆணிபவராக

பவதங்களை உருவாக்கி, அதன்பின் பிரம்மளனப் பளடத்து, அந்த
பிரம்மன் மூலம் உலக உயிர்கள் அளனத்ளதயும் உருவாக்கி,
பவதங்களை அசுரர்கள் ஒைித்த தருணம் அளத மத் ம் எனும் மீ ன்
வடிவம் எடுத்து மீ ட்டார். பின்னர், அமிர்தக்களட ல் ெிகழ்வுக்குக்
காரணமாகி கூர்மமாக ெின்று பமரு மளலளயத் தாங்கி, அதன்
காரணமாய் காமபதனு ததாடங்கி மகாலட்சுமி வளர பல அரியளவ
கிளடக்கவும் காரணமானார். இன்று இந்த உலகம் ொம் காணும்
இவ்விதத்தில் திகழக் காரணபம எம்தபருமான்தான். விண்ணில் இந்த
இரு அவதார ெிமித்தம் த ய்த த யல்கள் ஒருவிதம் என்றால், அபத
விண்ணில் அபத அவதார ெிமித்தம் எடுத்த இந்த அர்ச் ா த ாரூபமும்
இன்தனாரு விதம். இதுபவ மூன்றாம் அவதாரம்!

ஆனால் பதான்றி மளறகின்ற, குறித்த காலம் தகாண்ட அந்த

அவதாரங்களைப் பபால் இன்றி, என்றும் அழியாமல் காலங்களை
தவன்று வாழ்வபத இந்த அரங்கொத அர்ச் ா ரூபம். ஆளகயால்தான்,
பதான்றி மளறந்துவிட்ட அந்த அலங்காரங்கைின் வரிள யில் இந்த
அர்ச் ா ரூப அவதாரம் இடம் தபறவில்ளல.” என்று திருவரங்க
ொதனிடம் வந்து ெின்றார் அந்த மகரிஷி!

“அற்புதம் அற்புதம்! இந்த திருவரங்கப் தபருமாளன அறியப்

புகுந்ததால் முதலிரண்டு அவதாரச் ிறப்ளபயும் அறிந்பதன். மற்ற
அவதாரச் ிறப்புகபைாடு எம்தபருமானுக்கு உகந்த வழிபாட்டு
முளறகளையும் அதன் தகாள்ளக பகாட்பாட்டிளனயும் கூற இயலுமா
மகரிஷி?’’ என்று பகட்ட கிைிச்ப ாழன் ததாடர்ந்து அறியலானான்.

‘`ப ாழமன்னா! அவதாரம் என்றால் விண்ணில் இருந்து இந்த

மண்ணுக்கு இறங்கி வருவளதக் குறிக்கின்ற த யலாகும்.
எப்பபாததல்லாம் தர்மம் தடுமாறி அதர்மம் அதிகரிக்கிறபதா,
அப்பபாததல் லாம் அளதச் ீர்த ய்ய, பளடப்பாைன் எனும் முளறயில்
பளடத்தவபன இறங்கி வருகின்ற ெிகழ்பவ அவதாரம்.

அந்த அவதாரங்கைில் ஒன்பது அவதாரங்கள் ெிகழ்ந்து முடிந்துவிட்டன.

பத்தாவது அவதாரம் கல்கி எனும் தபயரில், வரும் ொள்கைில் தர்மம்
தபரிதும் ெலியும்பபாது ெிகழப் பபாவதாம்.

ெிகழ்ந்த ஒன்பது அவதாரங்கைில் முதல் இரண்டாகிய மத் ாவதாரம்

மற்றும் கூர்மம் பற்றி ெீ அறிந்துதகாண்டாய். அடுத்தது வராகம்!
இரண்யாட் கன் எனும் அசுரளன அழிப்பதற் காகப் பன்றி வடிவில்
எடுத்த அவதாரபம வராக அவதாரம். அந்த அசுரன் பாதாை உலகில்
பபாய் ஒைிந்துதகாண்டதால், அவளன எவராலும் கண்டறிய
இயலவில்ளல அவனால் பதவர்கள் மிகவும் துன்புற்றனர். அவளன
அழித்தாலன்றி பதவர்களைக் காக்க இயலாது எனும் ெிளல
வந்தபபாது, பாதாைத்தில் ஒைிந்திருந்த அசுரளனக் கண்டறிய ஏதுவாக,
எம்தபருமான் எடுத்த அவதாரபம வராக அவதாரமாகும். இதில்
இரண்யாட் கன் வதம் த ய்யப்பட்டான்'' என்று ரிஷியானவர்
கூறிமுடிக்கவும் கிைிச்ப ாழனுக்குள் ஒரு பகள்வி.

“மகரிஷிபய எம்தபருமான் எல்பலாளரயும் பக்தி உளடயவர்கைாயும்

ாந்தமான குணக் குன்றுகைாகவும் பளடத்துவிட்டால், அவர் பளடத்த
ஒன்ளற அவபர வந்து அழிக்கத் பதளவ இல்ளலதாபன?” என்ற
அவனது அந்தக் பகள்வி ரிஷிளயப் புன்னளகக்கச் த ய்தது.

“என் பகள்விக்கு புன்னளகயா பதில்?”

“இந்தப் புன்னளகக்கு பல தபாருள்கள் உள்ைன மன்னா. உனக்கு ஒரு

ில வரிகைில் இதற்தகாரு பதிளல ொன் கூறிவிட முடியும். இந்த
ப ாழ மண்டலத்துக்பக ெீ ஒருவன்தான் அர ன். இங்பக எல்பலாளரயும்
அர னாகப் பளடத்து விட்டால், யார் இந்த ொட்ளட ஆள்வது? இதற்கு ெீ
த ால்லப்பபாகும் பதிலில்தான், எம்தபருமான் எல்பலாளரயும்
மாறுபாடுகபைாடு பளடப்பதன் காரணத்துக்கான விளட உள்ைது.''

கிைிச்ப ாழன் பதில் த ால்ல ஆரம்பித்தான்.

- ததாடரும்...
மகா விஷ்ணு அணமத்த கூட்டைி!

அறிவில் ிறந்தவன் மனிதன்.

ஆற்றலில் ிறந்தது ிம்மம்.

இரணியளன அழிக்க அறிவு, ஆற்றல் இரண்டுபம அவ ியம்.

எனபவதான், அறிளவயும் ஆற்றளலயும் இளணத்து ெர ிம்ம அவதாரம்

எடுத்து இரண்யக ிபுளவ அழித்தார் மகாவிஷ்ணு.

ஒழிக்கப்படபவண்டிய ஒரு தீய க்திளய தவல்ல, கூட்டணி

அளமக்கபவண்டும் என்பளத முதலில் உணர்த்தியவபர
மகாவிஷ்ணுதான்!

- வாரியார் சுவாமிகள்
முள்வாய் விளங்க நின் த ருமாகள!

அருணகிரிொதர் தமது திருப்புகழில் `முள்வாய் விைங்க ெின்ற

தபருமாபை' என்று பபாற்றிப் பாடியுள்ைார். அருணகிரியார் `முள்வாய்'
என்று பபாற்றும் தலம் எது? திருப்புகழ் ஆராய்ச் ியாைர் தணிளகமணி
அவர்கள் இதுகுறித்து `இடம் இன்னததன்று விைங்கவில்ளல' என்று
குறிப்பிட்டுள்ைார். ஆனால், முருகபவள் முன்னின்று உணர்த்தினால்
புலப்படாததும் உண்படா?

பவலூர் மாவட்டத்தில் அரக்பகாணம் அருபக, பகாணலம் என்ற ஊர்

உள்ைது. அங்கிருந்து சுமார் 5 கி.மீ த ன்றால் முள்வாய் என்ற
கிராமத்ளத அளடயலாம். இதளன `முள்வாய் பாளையம்' என்று
கூறுகிறார்கள்.

இதுபவ அருணகிரியார் பபாற்றிய தலம் என்கிறார்கள், முருகன்

அடியார்கள்!
23 Oct 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 15

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 15

இந்திரா த ௌந்தர்ராஜன் - படம்: என்.ஜி.மணிகண்டன்

கங்ணகயிற் புனித மாய
காவிரி நடுவு ாட்டு
த ாங்குநீர் ரந்து ாயும்
பூம்த ாழிலரங்கந் தன்னுள்,
எங்கள்மா லிண வ ன ீேன்
கிடந்தகதார் கிடக்ணக கண்டும்
எங்கனம் ம ந்து வாழ்ககன்
ஏணழகய கனணழ யகன!

- ததாண்டரடிப் த ாடியாழ்வார்

``எல்பலாளரயும் அர னாகப் பளடத்து விட்டால், யார் இந்த ொட்ளட

ஆள்வது? இதற்கு ெீ த ால்லப்பபாகும் பதிலில்தான் எம்தபருமான்
எல்பலாளரயும் மாறுபாடுகபைாடு பளடப்பதன் காரணத்துக்கான விளட
உள்ைது’’ என்று ெீலிவனத்து ரிஷி கூற, அதற்குக் கிைிச் ப ாழன்
ததைிவாகப் பதில் த ான்னான்.
“எல்பலாரும் அர ன் என்றால், எவராலும் ஆை முடியாது. ஒரு
ொட்டுக்கு ஓர் அர பன இருக்க முடியும். அபதபபால் எல்பலாரும்
ெல்லவர் எனும்பபாது பவறுபாடு, மாறுபாடு என்று ஏதும் இருக்காது.
ொன் இளத உணராமல் அவ ரப்பட்டு பகட்டுவிட்படன்.”

“உனக்குப் புரியபவண்டும் என்பதற்காகபவ ொனும் அவ்வாறு

த ான்பனன். ஏற்ற இறக்கங்களும் பவற்றுளம வித்தியா ங்களும் ெம்
த யலாபலபய உருவாகின்றன. கருளண, அன்பு, பா ம் பபான்ற
உணர்வுகபை எல்பலாருக்கும் தபாதுவானளவ. வரம்,
ீ த ல்வம், கல்வி,
ஞானம் பபான்றளவ அவரவர் பாடுகளுக்பகற்பபவ இருக்கும்.
இதனாபலபய எல்பலாரிடமும் அன்புதகாண்டு கருளணபயாடு
வாழும்படி உபபத ங்கள் கூறுகின்றன.

மற்றபடி, ஏற்றத்தாழ்வுகள் இருந்பத தீரும். அவற்ளற, ஒருவரின்

அப்பபாளதய ெிளலயாக மட்டுபம கருதபவண்டும். மாறாக, அந்த
ெிளலளய ெிரந்தரமானதாக ஒருபபாதும் கருதிவிடக் கூடாது.
அபதபபால், அந்தந்த ெிளலகளுக்பகற்ப அன்பும், கருளணயும், பா மும்
தகாள்ளுதல் தவறாகும்.”

கிைிச்ப ாழன் புரிந்துதகாண்டான். மகரிஷிக்கு ென்றி த ான்னான்.

அத்துடன், “தாங்கள் பமலும் உள்ை அவதாரச் ிறப்புகளையும்
கூறுங்கள்” என பவண்டிக்தகாண்டான். ெீலிவனத்து ரிஷி, ெர ிம்ம
அவதார மகிளமளயக் கூறத் ததாடங்கினார்.

“தன்ளனபய பரப்பிரம்மமாக, எம்தபருமா னுக்கும் பமலானவனாகக்

கருதிய இரண்யக ிபு எனும் அரக்கனுக்கு, அவன் மகன் மூலபம பாடம்
ெடத்தி, அவளன அவன் வரஸித்திக்கு ஏற்ப அழித்த மிக உக்ரமான
அவதாரபம ெர ிம்மம்!”

“இப்பபாதும் ஒரு பகள்வி...”

“தாராைமாகக் பகள்.”

“அசுரர்கள், எந்த அடிப்பளடயில் தங்களைப் பளடத்த

இளறவளனவிடவும் தங்களை பமலானவர்கைாகக் கருதுகிறார்கள்.
எவ்வைவு பட்டாலும் திருந்தாமல், எந்தத் ளதரியத்தில் திரும்பத்
திரும்ப எதிர்க்கிறார்கள்?”

கிைிச்ப ாழனின் பகள்விளயச் த விமடுத்து புன்னளகத்த ெீலிவனத்து

ரிஷி, பதில் த ால்லத் ததாடங்கினார்.

‘`ப ாழ மன்னா! உனது பகள்விக்கான விளட மிக நுட்பமானது.

என்னால் இயன்ற அைவு, உனக்குப் புரியும் விதமாகப் பதிலைிக்க
முடியுமா என்று முயற் ி த ய்கிபறன்.

எம்தபருமானின் திரு உள்ைக் கிடக்ளகயின்படி கல ஜீவரா ிகளையும்

பளடத்தவர் பிரம்மன். பளடக்கும்பபாபத உயிர்களுக்தகன்று ஓர்
இலக்கணமும் பதளவப்படுகிறது. தாவரங்கள் என்றால் ெீரும் ஒைியும்,
மிருகங்கள் என்றால் ெீபராடு தாவரங்கள் மற்றும் மாமி ங்கள்,
பறளவகளுக்குப் புழு பூச் ிகள், மனிதனுக்கு ஆறுவித ரு ி, ஏழு வர்ணம்,
எட்டுத் திள கள், ஒன்பதுவித க்தி என்ற கணக்கு...
இதனடிப்பளடயிபலபய மனமும் குணமும் அளமகின்றன. அப்படி
அளமந்த பிறகு, அதனதன் தன்ளமக்பகற்ப த யலாற்றுகின்றன. இதில்
எம்தபருமான் தளலயிடுவதில்ளல.

இதுபபாலபவ பதவர்களும் அசுரர்களும்! உலக மாளய,

ெல்லவர்களையும் தகட்டவர்கைாக்க முயலும். அப்படியிருக்க, தரௌத்திர
வழிமுளற கைிபலபய வந்தவர்கள், தங்கைின் அறிளவக் கடந்து
ிந்திக்கமாட்டார்கள். அப்படிச் ிந்திக்கவும் அவர்கைால் இயலாது.
எனபவ, அவர்கள் சுவரில் எறிந்த பந்துபபால் மீ ண்டும் வருவார்கள்.”

“அப்படியானால், அவர்கபைாடு பமாதி அவர் களை அழிப்பதும்

கட்டுப்படுத்துவதும்தான் அவதாரங்கைின் பொக்கமா?''

“ஆம். அதன் மூலம் உலகத்தவர்க்கு பாடம் கிளடக்கச் த ய்வபத

இதன் அடிப்பளடயான விஷயம்.”
“மகரிஷிபய! தங்கைிடம் எம்தபருமான் குறித்து பப ப் பப என்னுள்
பரவ ம் ஏற்படுகிறது. இந்தத் திருவரங்கக் பகாயிளல புனருத்தாரணம்
த ய்தளத எண்ணி மிகவும் மகிழ்கிபறன். ஆயிரமாயிரம் ஆண்டுகள்
இந்த ஆலயம் இந்த மண்ணில் அருள்பணிளயத் ததாடரபவண்டும்
என்று விரும்புகிபறன்” என்ற கிைிச்ப ாழன், அவதாரம் மதிளமளய
ததாடர்ந்து விைக்கும்படி பவண்டினான். அளத ஏற்றுக்தகாண்ட
ெீலிவனத்து ரிஷி, அந்த மன்னனுக்கு ஓன்ளற அறிவுறுத்தினார்.

``விைக்கமாக விவரிக்கிபறன் ப ாழபன. ஆனால், அளத ெீ மட்டும்

அறிந்தால் பபாதாது. இந்த ஆலயத்துக்கு வருபவர்களும் அறிவது
ெல்லது. அப்பபாது அவர்கள் உள்ைம் பமலும் தெகிழ்ந்து,
எம்தபருமானிடம் அவர்கள் விளரவில் தெருங்கிட இயலும்.”
“அதற்கு ொன் என்ன த ய்யபவண்டும்?”

“இந்த ஆலயத்தில் தபௌரானிகர்கள் உளர ெிகழ்த்துவதற்கு ஏற்பாடு

த ய். அதற்தகன பிரத்திபயக மண்டபமும், ஜனக் கூட்டம் அமர்ந்து
பகட்டிட தபருதவைியும் இருக்குமாறும் த ய்.”

“ெல்ல ஆபலா ளன...”

“பக்திபயாடு பாதம் பொக ெடந்து வருபவர்கள், தாக ாந்தி

அளடயும்விதம் தண்ணர்ப்பந்தலும்,
ீ அவர்கள் ப ியாற அன்னக்கூடமும்
உருவாக்கு.

அபதபபால், ஆலயத்துக்தகன பிரத்திபயகமான ெிர்வாக முளறகளை

வகுத்து, பவதபண்டிதர்கள் அருகிபலபய இருக்கும்படியாக அவர்களுக்கு
குடில்களை அளமத்துக்தகாடு.”

“ெிச் யமாகச் த ய்கிபறன் மகரிஷி...”

“உன் ராஜ்ஜிய ெிர்வாகத்துக்கும் இதற்கும் பவற்றுளமகள் உண்டு

என்பளதப் புரிந்துதகாள். எம்தபருமான் முன்னிளலயில் அர னும்
ஆண்டியும் ஒன்பற. இங்பக உயர்ந்தவன் தாழ்ந்தவன் கிளடயாது.”

“புரிந்துதகாண்படன் மகரிஷி. அவ்வண்ணபம ொன் த யல்படுபவன்.”

கிைிச்ப ாழன் அந்த ெீலிவனத்து மகரிஷியின் கருத்துக்பகற்ப

ஆலயத்தில் ஏற்றங்களையும் மாற்றங்களையும் த ய்யத்
ததாடங்கினான். குறிப்பாக ஒரு கிைியால்தான் ெம்தபருமாளன உணர
பெர்ந்தது என்பதால், ஒரு மண்டபத்தில் கூண்டுப்பந்தல் அளமத்து,
அதில் கிைிகள் வந்து தங்கி இளைப்பாறவும், உண்டு கைிக்கவும் ஏற்பாடு
த ய்தான்.

அந்த தொடிமுதல் `கிைி மண்டபம்' என்று அந்தப் பகுதி பபர்

தபறலாயிற்று. மகரிஷியின் ஆக்ளஞப்படி கிைி மண்டபத்துக்கு பெர்
எதிரில் அர்ஜுன மண்டபம் அளமந்திருக்க, அளதபய தபௌரானிகர்கள்
புராணக் களதகள் த ால்லும் இடமாக்கினான்.
கல் தூண்கைில் தீப்பந்த வளையங்கள் அளமக்கப்பட்டன. அந்த
வளையங்கபைாடு இளணந்திருக்கும் எண்தணய்ச் ட்டிகைில்
ொள்பதாறும் எண்தணய் ெிரப்புபவன் த க்காைன் என்றும், அந்த
எண்தணளயக் தகாண்டு தீப்பந்தங்களை எரிப்பவன் தீக்காைன் என்றும்
அளழக்கப்பட்டார்கள். அவர்களுக்குத் தான்ய மான்யங்களும்
வழங்கப்பட்டன.

விப ஷ ொள்கைில் அர்ஜுன மண்டபத்தில் தபௌரானிகர்கள் புராண

முழக்கம் த ய்தனர். அங்பக ெிரந்தரமாக ஏடு தாங்கிகள், பாளவ
விைக்குகள் ஆகியளவ ளவக்கப்பட்டன. தபௌராணிகர்கள் ிவிளககைில்
ஆலயத்துக்கு எழுந்தருைினார்கள். அவர்களுக்கு ெிவந்த காணிக்ளகயாக
அரங்கனின் பட்டு அைிக்கப் பட்டது. அதுபபாக, பக்தர்கள் தங்கள்
காணிக்ளக தபாருள்களைப் தபான்னாகவும் தபாருைாகவும்
தபௌராணிகச் ப வர்கைிடம் அைித்தனர்.

ளவகுண்ட ஏகாத ியன்று இரவில் விடிய விடிய ஹரிகதா

காலட்ப பங்கள் ெடந்தன. அந்ெிகழ்வில் கிைிச்ப ாழனும் பங்குதகாண்டு
திருவரங்கனின் ஐந்து ெிளலகளை அறியப் தபற்றான்.

முதல் ெிளல பரப்பிரம்ம ெிளல. இந்த ெிளலயில் முதலும்

முடிவுமான பரமாத்மா அவபன. அவனால் பதாற்றுவிக்கப்பட்ட
ொதமல்பலாருபம ஜீவர்கைாகிய ஜீவாத்மாக்கள்.

அந்தப் பரப்பிரம்மத்ளத முழுளமயாக ெம் எவராலும் அறிய இயலாது.

அப்பரப்பிரம்மபம மகாவிஷ்ணுவாகப் பாம்பளணபமல் பாற்கடலில்
காட் ி தருகிறது. இது `வியூகம்' எனும் ெிளல!

பதவர்களும் மானிடர்களும் தபரும் துயருக்கு ஆைாகும்பபாது,

அவர்கைின் துயர்துளடக்க எம்தபருமான் அவதாரதமடுத்து வருவார்.
இந்த ெிளல `விபவம்' எனப்படும்.

இந்தப் பரப்பிரம்மபன ஈ, எறும்பு முதல் மானுடரான ெம் ஹ்ருதயம்

வளர கலத்திலும் இருக்கிறார். அவர் இல்லாத இடம் இல்ளல. இந்த
ெிளலபய `அந்தர்யாமி' எனும் ெிளல.
இந்த ொன்கு ெிளலகள் குறித்து ொம் எவ்வைவுதான்
அறிந்துதகாண்டாலும் ெம்மால் க டறப் புரிந்துதகாள்ைபவா... அப்படிப்
புரிந்து தகாண்டு தெருக்கமாய் பக்தி த லுத்தபவா முடிவதில்ளல.
எனபவ, ெம் தபாருட்டு, ெம் அறியாளம மற்றும் பக்குவமற்ற ெிளலக்கு
ஏற்ப, அவர் அழகிய திருபமனி தகாண்டு ிலா ரூபமாய் எழுந்தருைி
காட் ி தருகிறார். இதுபவ ஜந்தாம் ெிளலயான அர்ச்ள ெிளல!

இப்படி அவர் அர்ச்ள ெிளல தகாண்டாலும், எல்பலாராலும் அவளர

அவரவர் இல்லங்கைில் ிலா ரூபத்தில் ளவத்து வணங்க
முடிவதில்ளல. தபாருைாதாரத்தில் ததாடங்கி இன்னும்பல
காரணங்கைால் ொம் ெம்ளமபய பல தருணங்கைில்
மறந்துவிடுகிபறாம். எனபவதான் எல்பலாருக்கும் தபாதுவாய்
ஆலயங்கள் கட்டப்பட்டன. இங்பக ெிகழ்த்தப்படும் வழிபாடு `பரார்த்தம்'
எனப் பட்டது. வட்டில்
ீ பிரத்பயகமாக த ய்யும் வழிபாடு `ஆத்மார்த்தம்'
என்றானது. இந்தப் பரார்த்த வழிபாட்டிலும் பல வழிமுளறகள்
உருவாக்கப்பட்டு அளவ த யல்படுத்தப்பட்டன.

ஆலய பகாபுரம் என்பது ஒட்டுதமாத்த ஆலயத்துக்குச் மமான ஒன்று.

எனபவ அளதக் கண்ட மாத்திரத்தில் வழிபடுவது என்பது உயர்ந்த
த யலாகும். இந்த தரி னபம பகாடிப் புண்ணியம் தரவல்லதாகவும்
ஆனது.

அடுத்து பகாயிலில் நுளழயுமுகத்தில் பலிபீடம் அளமக்கப்பட்டிருக்கும்.

அங்பக, ொம் விழுந்து வணங்கி, ெம் கீ ழ்ளமயான எண்ணங்களை பலி
தகாடுத்துவிட்டு பமன்ளமயான எண்ணத்பதாடு உள்பை
த ல்லபவண்டும்.

அடுத்து தகாடிமரம்! இது விண்பணாடு ததாடர்புதகாண்டு தமாத்த

ஆலயத்துக்கும் க்திளய ஸ்வகரித்து
ீ அைிக்கவல்லது. இங்பகயும்
வணங்கபவண்டும், பின் ஆலயத்திலுள்ை ததய்வத்தின் வாகனம். அந்த
வாகனம் வணங்க பவண்டிய ததய்வத்தின் ெிளனளவ வி ிறிவிடும்.
அபதாடு அப்படிபய திருச் ந்ெிதிக்குச் த ன்றிட ந்ெிதிக் கதவுகள்
ாத்தப்பட்டிருக்கும். அங்பக எம்தபருமானின் தரி னத்துக்காகக்
காத்திருக்க ந்ெிதிக் கதவுகள் திறக்கப்பட்டு கற்பூர ஆரத்தி
காட்டப்படும்.

ெம் ஜீவாத்மாவும் அந்த ஆரத்திச் சுடர் பபால் ஒரு சுடபர!

எம்தபருமானாகிய பரமாத்மாவும் ஒரு சுடபர! இந்த இரண்டு
சுடர்களுக்கு ெடுவிலும் அளத ஞாபகப்படுத்துவது பபால் கற்பூரச் சுடர்
காட்டப்படுகிறது. அந்தச் சுடரில் ொம் ஒன்றும்பபாது, ெமது ஜீவச் சுடர்
அபதாடு கலந்து, பின்னர் அச்சுடர் பரமாத்மாவுடன் கலந்து ஒபர
சுடராகிறது. இவ்வாறு கலப்பதற்காகபவ ொம் பிறவி எடுத்துள்பைாம்.

ஆலய வழிபாட்டில் இந்த வளகச் டங்குகள் ஒரு பயிற் ிளயப்

பபான்றளவ. இவ்வாறு தீபச்சுடர் தரி னம் கண்டு பரமாத்மாவுடன்
தற்காலிகமாய் ஜீவாத்மா கலந்து கிடக்கும் ெிளலயில் ஒலிக்கும் மணி,
ெம் மனதில் பல்பவறு எண்ணங்கள் எழாதபடி த ய்யும். மணி
த்தத்துக்கு ொதம் என்று தபயர்.

ொதபம மனமாகிய த்தக்கூடத்துக்கு மருந்து. கண்ணில் கண்ட காட் ி

- புலப்படும் கலத்துக்கும் மருந்து! இப்படி மருந்ளத உண்ட ெிளலயில்
ஆலய தவைியில் தூய்ளமயான இடமாகப் பார்த்து அமர்ந்து
தியானிப்பது முக்கியம். அதாவது மனளத ஒருெிளலப்படுத்துவது
அவ ியம். இதனால், ெம்ளமயும் அறியாமல்... ீரான சுவா ம், ீரான
இதயத்துடிப்பு, ரத்த ஓட்டம் என்று உடலியக்கமும் ீராக இயங்கத்
ததாடங்குகிறது.

உடல் மனம் என இரண்டும் ஒரு பெர்க் பகாட்டில் ெிற்க, ஜீவாத்மா ஒரு

உன்னத அனுபவத்துக்கு ஆைாகிறது!

- ததாடரும்...
06 Nov 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 16

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 16

இந்திரா த ௌந்தர்ராஜன் - படம்: என்.ஜி.மணிகண்டன்

‘காலா யிரமுடி ஆயிரம்
ஆயிரம் ணக ரப் ி
கமலா யிரந்தணல நாகம்
கவிப் வின் பூத்தகஞ்ேம்
க ாலா யிரங்கண் வளரும்
ிரான்த ான் அரங்கதனன்க
மாலா யிரங்கவல் லார்தகய்த
லாந்திரு ணவகுந்தகம!

- திருவரங்கக் கலம் கம்

திருக்பகாயில் வழிபாடு பற்றி கிைிச்ப ாழனுக்கு த ால்லும் ாக்கில்

அளனவருக்கும் விவரித்தார் தபௌராணிகர்.அத்துடன், எம்தபருமானின்
ஐந்து ெிளலகளை பற்றியும், ஆலய வழிபாடு எப்படி இருக்க பவண்டும்
என்றும், அப்படி இருப்பதால் உருவாகும் ென்ளமகளையும் கூறி
முடித்திட கிைிச்ப ாழனிடம் தபரும் ிலிர்ப்பு!
அளதத் ததாடர்ந்து திருவரங்கத்தின் பமலான ிறப்ளப, தபௌராணிகர்
ஒருவர் தன் வ மிருந்த ஏடுகளை உற்றுபொக்கி அறிந்தவராக, ‘`ொன்
இப்பபாது இந்தத் திருவரங்கத்தின் அதிபமலான ிறப்ளப மனித
வாழ்பவாடு தபாருத்திச் த ால்லப் பபாகிபறன்’’ என்று ததாடங்கினார்.

‘`இந்தத் திருவரங்கபம பூ உலகின் முதல் பகாயில். வடிவிலும் தபரிய

பகாயிலாகத் திகழ்ந்திடும் இந்தத் திருவரங்கபம பூபலாக
ளவகுண்டமாகும். இந்தக் பகாயிலுக்கு வருபவன் `முமுக்ஷு' என்று
அளழக்கப்படுவான். இந்த முமுக்ஷு இந்தக் பகாயிளல தரி ிக்க
வருளகயில், பரமபதத்ளத அளடபவன் பபால் ஆறு பலாகங்களைக்
கடந்து வர பவண்டும். அந்த ஆறு பலாகங்களைப் பபான்றளவபய
இந்த ஆலயத்ளதச் சுற்றிலும் உள்ை ஆறு சுற்றுகள்.

ஏழாவதாகவும் ஒரு சுற்று உண்டு. அது, கலியுக ராமன் சுற்று

எனப்படும். ஆறாவது சுற்று - இது விக்கிரம ப ாழன் திருச்சுற்று.
ஐந்தாவது அகைங்கன் திருச்சுற்று; ொன்காவது ஆலிொடன் சுற்று;
மூன்றாவது குலப கரன் திருச்சுற்று; இரண்டாவது ராஜமபகந்திரன்
திருச்சுற்று; முதலாம் சுற்று தர்மவர்மா சுற்று ஆகும்’’ என்று
சுற்றுகளைப் பற்றி விவரித்த தபௌராணிகர், ததாடர்ந்து பப ினார்.

``ஒரு மனிதன் அரங்கன்பால் பக்திபயாடு காவிரியில் ெீராடி, இந்த ஏழு

சுற்றுகைின் வழியாக வந்து அரங்க தரி னம் த ய்யும்பபாது,
பிறவிகளைத் ததாளலத்துக் களடத்பதறியவன் ஆகிறான். ஒவ்தவாரு
சுற்றின்பபாதும் உடலின் ஒவ்தவாரு பிரதான ொடிபயாடு, பூபலாக
ளவகுண்ட ஆலயத்தின் ாந்ெித்யம் ததாடர்பு தகாள்கிறது. இந்தத்
ததாடர்பு மூச்சுக்காற்றின் வழி ெடந்து ப்த ொடிகளையும் கர்மசுத்தி
அளடயச் த ய்கின்றன. அந்த ொடிகைின் துடிப்பால், உள்பை கிடக்கும்
ஆத்மா, வாளழப்பழத் பதாளலத் தவிர்த்த பழம் பபால், அந்திமத்தில்
உடம்ளபத் தவிர்த்து லகுவாக பரமாத்மாளவ அளடந்துவிடும்’’ என்று
உடம்பபாடு ததாடர்புப் படுத்தியும் அரங்கன் பகாயில் கட்டுமானத்ளத
விவரித்து முடித்தார்.

கிைிச்ப ாழன் இதன் மூலம் பமலான ஞான ெிளலக்பக த ன்றான்.

ெீலிவனத்து மகரிஷியால் இன்னும் த ால்லப்பட பவண்டிய
அவதாரங்கைாக மீ தமிருந்த ெர ிம்மம், வாமனம், பரசுராமம், ராமம்,
கிருஷ்ணம், பலராமம் மற்றும் கல்கி என்று ஏழு அவதாரக்
களதகளையும் அங்பகபய அறியலானான்.

இதில் பலிச் க்ரவர்த்திபயாடு ததாடர்புளடய வாமன அவதாரம், ‘தான்’

எனும் அகந்ளத மனிதனுக்குக் கூடாது என்று உணர்த்தியபதாடு,
எம்தபருமான் எத்தளனப் தபரியவன் என்றும் காட்டிய ஓர்
அவதாரமாகும்!

கிைிச்ப ாழன் அறியப் பபாந்த வாமனாவதாரம் ஒரு வாழ்ொள் பாடம்!

கூர்ந்து பொக்கினால் அதில் ஒருவன் பகட்பதற்கு பகள்விகளும் ஏராைம்
- பதில்களும் தாராைம். ஆச் ர்யங்களும் தாராைம்! குறிப்பாக
வாமனாவதாரம் என்றாபல பலிச் க்ரவர்த்தி ஞாபகபம வரும்
வண்ணம் அது அளனவரும் அறிந்த ஒன்றாக இருக்கிறது.

ஆனால், அந்த மகாவிஷ்ணுவான அரங்கன் இந்த ஒரு அவதாரத்ளத

மட்டும் இருமுளற ெிகழ்த்தினார் என்று ரிஷிகைில் ஒருவர் அர்ஜுன
மண்டபத்துக் காலட்ப பத்தின்பபாது கூறவும் கிைிச்ப ாழன்
ஆச் ர்யத்தின் உச் ிக்பக த ன்று விட்டான்.

“மகரிஷி... இது என்ன விந்ளத! ஒபர அவதாரம் இருமுளறயா?” என்று

எல்பலாளரயும் பபால் வினாதவழுப்பினான்.

“பதளவப்பட்டால் ஆயிரம் முளறகூட ெம் அரங்கர் அவதாரம் புரிவார்.

அவரின் அர்ச் ாவதார த ாரூபம் கண்டு `உறக்கத்தில் இருப்பவர்தாபன'
என்று அஞ்ஞானமாக கருதி விடக் கூடாது!”

“அற்புதம்... இந்த வாமனத்தின் முதல் அவதாரத்ளத முதலில்

கூறுங்கள். இளடயில் ொன் வினாக்கள் ததாடுக்கலாமா?”

“தாராைமாய்... ெல்ல பகள்விகபை ெல்ல விளடகளுக்குக் காரணமாய்

அளமயும். ெல்ல விளடகபை ததைிளவ ஏற்படுத்தும்”
“மிக்க மகிழ்ச் ி. தாங்கள் இதுவளர எவரும் அறிந்திராத அந்த முதல்
வாமனாவதாரத்ளதப் பற்றி கூறுங்கள்.” - என்று கிைிச்ப ாழன்
தயாராகிட, அரங்கன் ஆலயத்து அர்ஜுன மண்டபத்தில் முதல் வாமனம்
பிரவாகப் தபருக்தகடுக்கத் ததாடங்கியது.

‘`துந்து என்று ஓர் அசுரன்! இவன் காஸ்யப முனிவருக்குப் பிறந்தவன்.

முனிபுத்ரர்கள் முனியாகத்தான் பிறக்கபவண்டும் என்றில்ளல. ஒரு
முனிவனுக்கு அவரின் முன்விளன காரணமாக எப்படி
பவண்டுமானாலும் பிள்ளைகள் பிறக்கலாம். அந்த வளகயில்
காஸ்யபரின் தபால்லாத கர்மவிளனயின் காரணமாய் பிறந்தவபன
துந்து. அசுர குணங்கபை இவனிடம் தடித்துக் காணப்பட்டன.
முன்பகாபம், சுயெலம், அதிக உறக்கம், மிகுந்த காமம் என்று தபால்லாத
உணர்வுகைின் பகந்திரமாய் விைங்கினான்.

குறிப்பாய் வர ித்தி உள்ை பதவர்களைக் கண்டு தபாறாளம தகாண்டு,

தந்ளதயான காஸ்யபரிடம் த ன்று ‘தந்ளதபய... இந்தத் பதவர்களுக்கும்
ெமக்கும் என்ன வித்தியா ம். இவர்கள் மட்டும் எப்படி இவ்வைவுப்
தபாலிபவாடு இருக்கிறார்கள்?’ என்று பகட்டான். காஸ்யபர் முதலில்
ிரித்தார். பிறகு மகனுக்குப் பதில் கூறலானார்.
‘புத்ரபன... ஆண், தபண் என்று மானுடம் ஓர் இனப்பிரிவு
தகாண்டிருப்பது பபால், பதவம் அசுரம் என்று ஒரு குணப்பிரிவும்
தகாண்டுள்ைது. இதில் பதவத்துக்கு ஆத்ம க்தி அதிகம்; அசுரத்துக்குத்
திபரக க்தி அதிகம். ஆத்ம க்தி அதிகரிக்கும்பபாது பிரகா ம் தானாய்
வந்து விடும்’ என்று பதிலைித்தார்.

‘ஆத்ம க்தி அதிகரிக்க என்ன த ய்ய பவண்டும்?'

‘புலன்களை அடக்கித் தவம் த ய்ய பவண்டும்.’

‘அவ்வைவுதானா?’

‘என்ன அவ்வைவுதானா? புலனடக்கம் என்பது ாமான்யப்பட்ட

உணர்வல்ல. அடக்க அடக்க அது பீறிட்தடழ முயலும்.’

‘அப்படியானால் அவர்கைால் மட்டும் எப்படி முடிந்தது?’

‘புத்ரா... ெீ கூட முயற் ி த ய்யலாம். பதளவ மன உறுதி -

அவ்வைவுதான்!”

காஸ்யபர் இப்படிக் கூறவும், துந்து தவத்தில் ஆழ்ந்துவிட்டான். தன்

பதில், தன் பிள்ளைளய தன்ளனப் பபால் ஒரு முனிவனாக்கியதில்
மிகபவ மகிழ்ந்தார் காஸ்யபர். ஓர் ஆச் ர்யம்பபால் அவளரபய மிஞ்சும்
வண்ணம் தவத்தில் ஆழ்ந்து பிரம்ம தரி னமும் கிளடத்துவிட்டது
துந்துவுக்கு.

துந்து ாகாவரம் பவண்டினான். பிரம்மாபவா `அப்படி ஒரு வரத்ளதத்

தர இயலாது. அதற்கு இளணயான வரத்ளதக் பகள்' என்றிட,
`இம்மண்ணில் எங்கும், எவராலும், எந்த வளக ஆயுதத்தாலும்,
பதவராலும், முனிவராலும், உம் பபான்ற மூவராலும் கூட எனக்கு
ஆபத்து பெரிட்டுவிடக் கூடாது’ என்று ாமர்த்தியமாக வரத்ளத
வாங்கிக்தகாண்டான்.

`ததாஸ்து' என்று அவன் பகட்ட வரத்ளத அைித்துவிட்டு மளறந்தார்

பிரம்மா!”
-ெீலிவனத்து ரிஷி இவ்வாறு கூறவும் கிைிச் ப ாழனிடம் ஒரு பகள்வி.

“மகரிஷி... இந்த வரமும்கூட ாகாவரத்துக்கு இளணயானதுதாபன?”

“ஆம், அதிதலன்ன ந்பதகம்?’'

‘`இதற்கு அவன் பகாரிய ாகாவரத்ளதபய பிரம்மபதவர் தந்து

விட்டிருக்கலாபம?’’

‘`ப ாழ மன்னா... வரங்கைிபலபய தகாடியது ாகாவரபம! அழிவின்றி

வாழ்ந்துதகாண்பட இருப்பளதப் பபால், ஒரு தகாடிய துன்பம் இருக்கபவ
முடியாது. ஒன்று அழிக்க முடியாததாக ஆகிவிடும் பட் த்தில்,
அதிலிருந்து ஆயிரமாயிரம் அழிக்க முடியாதளவ பதான்றி உலகபம
ஜனக் காடாகி விடும். ெிற்க, அமரக்கூட இடம் இருக்காது. எவரும்
எவளரயும் அழிக்க முடியாது என்றாகி விட்டால், எவரும் தங்கள்
வாழ்வின் ெிமித்தம் உளழத்துப் பிளழக்கவும் விரும்பமாட்டார்கள்.
ண்ளட ச் ரவுகளும் இருக்காது. யாரும் யாளரயும் தகால்லபவா,
தகால்வதால் தவல்வபதா ெடக்கபவ ெடக்காது.’’

‘`தமாத்தத்தில் இந்தப் பூமிபய இப்பபாதிருப்பது பபால் இன்றி, தபரும்

ஜனாபாரத்பதாடு விைங்கிடும் என்கிறீர்கள், அப்படித்தாபன?’’

‘`அதிதலன்ன ந்பதகம்?’’

‘`ஓர் அசுரனுக்கு அப்படி வரம் தருவதால், எல்லாமும் அப்படி

மாறிவிடும் என்று எப்படிக் கருதமுடியும்?''

‘`எல்பலாருபம துந்து பபால் தவம் புரிந்தால் அப்படி ஆவது

ாத்தியம்தாபன?’’

‘`தவம் புரிந்தால்தாபன?’’

‘` ாகாவரம் கிளடக்கும் என்றால் பபாதும், உலகத்தவர் எல்பலாருபம

தவத்தில் இறங்கிவிடுவர். இல்லாவிட்டால், அப்படிதயாரு வரம்
தபற்றவனால் தகால்லப்படும் ஆபத்து ஏற்பட்டு விடுபம?”

“ ரி, பிறகு என்னாயிற்று?’

‘`என்னாகும்... ஒபர அட்டகா ம்தான். தன் வரஸித்திளய ளமயமாக

ளவத்து, வரம் தகாடுத்த பிரம்மனின் பலாகத்ளதபய ஆட்டிப் பளடக்கத்
ததாடங்கினான் துந்து’’

``இது என்ன தகாடுளம?’’

‘`அசுரம் எப்பபாதுபம இப்படிப்பட்டதுதான்.’’

``பிறகு?’'

‘`பிறதகன்ன ெிகழ முடியும்? பிரம்மாவுடன் இந்திரன் முதலான

பதவர்கள் ஸ்ரீளவகுண்டம் த ன்று மகாவிஷ்ணுவின்
பாதாரவிந்தங்களைப் பணிந்தனர்.

துந்துளவ அழிக்கபவா அடக்கபவா அப்பபாது வழியில்ளல. துந்துவும்

பூமியில் அப்பபாதுள்ை எவராலும் தன்ளன அழிக்க முடியாதபடி வரம்
தபற்றிருந்தான். எனபவ, பூமியிலுள்ை எவளரப் பபாலவும் இன்றி
வாமனமாய் அதாவது குள்ை வடிவினனாய் ஒரு பிராமணர் பபால்
புறப்பட்டார் மகாவிஷ்ணு. அப்பபாது துந்துவும் அசுவபமதயாகம் த ய்ய
முளனந்திருந்தான்...”

‘`வர ித்தி தபற்றவனுக்கு எதற்கு அசுவபமத யாகம்?’’

“வர ித்தி என்பது உடம்புக்கும் உயிருக்கும்தான். பட்டம், பதவி,

அதிகாரத்துக்கு அல்லபவ...? துந்து இந்திர பதவிளய அளடய
விரும்பினான். அதற்கு நூறு அசுவபமத யாகம் புரியபவண்டும்.
எனபவதான் அசுவபமத யாகம் புரியத் தயாராகிக் தகாண்டிருந்தான்.''

‘`இதனால்தான் தனது பதவிக்குஆபத்து என்று இந்திரன் திருமாலின்

காலில் விழுந்தாபனா?’’
‘`ஆம். துந்து இதுபபால் பவள்வி த ய்து பதவர்கைின் எல்லா
க்திளயயும் பறித்து தன்ளனச் ார்ந்த அசுரர்களுக்கு அைித்துவிட்டு,
பதவர்களை அடிளமகைாக்க விரும்பினான்...’’

‘`தகாடுளம...''

‘`தகாடியது என்பதால்தாபன அப்படியான குணத்ளத அசுரம்

என்கிபறாம்.’’

‘`பிறகு என்னாயிற்று? வாமனராய் வந்த விஷ்ணு என்ன த ய்தார்?’’

‘`தவகு அழகாய் ஒரு தந்திரம் புரிந்தார்!’’

‘`தந்திரமா.. என்ன அது?’’

‘`பதவிகா என்தறாரு ெதி. அந்த ெதிக்கு ெீராட துந்து வந்த தருணத்தில்,

அதில் குதித்து தற்தகாளல புரிய முளனபவர் பபால் ொடகமாடினார்.’’

‘`இது என்ன விந்ளத?’’

‘`ஆம். துந்து எதிரில் இப்படி விந்ளத புரியப் பபாய்தான், அவனும்

தெருங்கி வந்து ‘ஓய் குள்ை பிராமணபர... என்னாயிற்று என்று
தற்தகாளலக்கு ஆள ப்படுகிறீர்?’ என்று பகட்டான்.

‘உனக்தகன்னப்பா... ெீ இந்த உலகுக்பக க்ரவர்த்தி. உன்ளனப் பார்த்து

மும்மூர்த்திகபை பயப்படுகின்றனர். ொபனா வறுளமயால் வாடும்
ஏளழ. என் பகாதரன் எங்கள் த ாத்ளத எல்லாம் தான்
எடுத்துக்தகாண்டு, இந்த ெதியிலும் தள்ைி விட்டுச் த ன்றுவிட்டான்.
பகட்டால்... என்ளனப் பபான்றவர்களுக்குச் த ாத்தில் பங்கு தர
விதியில்ளல என்று ஏபதபதா கூறுகிறான். குள்ைனாய்ப் பிறந்தது என்
குற்றமா மன்னா... ெீபய த ால்...’ என்றார்.

வாமனரின் பபச்சு துந்துளவ அள த்தது. தனது ராஜ்ஜியத்தில் தன்

இஷ்டப்படிபய எல்பலாரும் ெடக்கபவண்டும் என்று விரும்பும் அவனது
மபனாபவம், வாமனரின் பபச் ால் தகாதி ெிளலக்குப் பபாயிற்று!
‘குள்ை பிராமணபர... உங்கள் பகாதரன் முன்னால், ொன் உங்களை
வாழளவத்துக் காட்டுகிபறன். உங்களுக்கு என்ன பவண்டுபமா
என்னிடம் பகளுங்கள். அசுவபமத யாகத்தின் தபாருட்டு ொனும்
அந்தணருக்குத் தானம் த ய்ய பவண்டிய கடளம தகாண்டவனாபவன்.
அந்தத் தானம் உமக்கானதாய் இருக்கட்டும்' என்றான்.’’

“பிறகு?”

“பிறகுதான் ஆரம்பமாயிற்று வாமனலீளல!'' என்றார் ரிஷி. அந்த அற்புத

லீளலளயப் பற்றி அறிய தபரும் ஆவலுடன் தயாரானான் கிைிச்
ப ாழன்!

- ததாடரும்...
20 Nov 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 17

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 17

இந்திரா த ௌந்தர்ராஜன்
மச்ேைி மாட மதிளரங்கர் வாமனனார்
ச்ணேப் சுந்கதவர் தாம் ண்டு நீகரற்
ீ ச்ணேக் குண யாகி தயன்னுணடய த ய்வணளகமல்
இச்ணேயுணடயகர லித் ததருகவ க ாதாகர

- நாச்ேியார் திருதமாழி

`அந்தணபர! உங்கள் பகாதரன் முன்னால் உங்களை ொன்

வாழளவத்துக் காட்டுகிபறன். உங்களுக்கு என்ன பவண்டுபமா
என்னிடம் பகளுங்கள். அசுவபமத யாகத்தின் தபாருட்டு ொனும்
அந்தணருக்கு தானம் த ய்யபவண்டிய கடளம தகாண்டவன்.
அந்தணருக்கான அந்த தானம் உமக்கானதாய் இருக்கட்டும்...' என்றான்.’’

“பிறகு?”

“பிறகுதான் ஆரம்பமாயிற்று வாமனலீளல. ‘அப்பபன ெீ

அதிகதமல்லாம் எனக்கு எளதயும் தரபவண்டாம் என் கால்கைால்
மூன்றடி ெிலம் தகாடுத்தால் பபாதும்’ என்று வாமனர் கூற, துந்து
ிரித்துவிட்டான்.
‘அற்பம்... இது மிகமிக அற்பம்! மூன்றடி என்ன? மூன்று பகாடி
அடிகள்கூட பகளுங்கள் தருகிபறன். இந்த உலகம் என் உலகம். இந்த
வானம் என் வானம். ர்வம் என் வ ம்’ என்று அவன் பப ிய பபச் ில்
த ருக்கின் த ம்மாப்பு!’’ - மகரிஷி ற்று இளடதவைி விட்டு
கிைிச்ப ாழளனப் பார்த்தார்.

“மகரிஷி... எதற்கிந்த பார்ளவ?’’

“அகந்ளத தகாடியது - அதிலும் அசுர அகந்ளத தகாடிதினும் தகாடியது!

ெம்ளம ொம் அறியத் ததாடங்கபவ ஒரு பிராயம் பதளவப்படுகிறது.
அப்படி அறியத் ததாடங்கும்பபாது, முழுளமயாக ெம்ளம ொம்
அறிந்துதகாள்கிபறாமா என்றால் அதுவுமில்ளல. ெம் தாய் தந்ளதளய
ொம் தீர்மானிக்கவில்ளல - ெம் பிறப்பு ஆண் என்பறா தபண்
என்பறாகூட ொம் தீர்மானிப்பதில்ளல. பிறந்ததால் வைர்கிபறாம்,
வைர்வதால் வாழ்கிபறாம், வாழ்வதால் காண் கிபறாம், காண்பதால்
அறிகிபறாம், அறிவதால் உணர்கிபறாம் - இப்படி ெம்ளமச் சுற்றி
உள்ைவற்றாபலபய ொம் ஆைாகிபறாம். இதில் அடுத்து என்ன ெடக்கும்
என்பதும் ெமக்குத் ததரியாது. ெடக்க ெடக்கபவ எதுவும் ததரியும்.
கூட்டிக்கழித்துச் த ால்லப்பபானால் பிரமாண்டமான இந்த உலகத்தில்
பகாடானு பகாடி தூசுகைில் ஒரு தூசு ொம்... இதுதான் யதார்த்தம்!
ஆனாலும் உலக மாளய ஆட்டுவிக்கத் ததாடங்கிவிட்டால் எப்படி
ஆகிவிடுகிபறாம். என்று பார்த்தாயா?”

“புரிகிறது மகரிஷி. ெீங்கள் இத்தளன விரிவாகக் கூறும்பபாது,

எனக்பககூட பமனி ிலிர்க்கிறது. தவறியும் அகந்ளத வயப்படக்கூடாது
என்கிற எச் ரிக்ளக ஏற்படுகிறது.”
“அதற்காகபவ உன்ளன அப்படிக் கண்படன். என் பார்ளவயின் தபாருள்
புரிந்து ெீயும் ரியாக பதில் கூறிவிட்டாய்.”

“மகரிஷி... வாமனர் அடுத்து என்ன த ய்தார்?’’

“என்ன த ய்தாரா? துந்து முன் விசுவரூபம் எடுத்து ெின்றார்! அளதக்

கண்ட துந்து மிரண்டு பபாய் ‘விஷ்ணு ெீயா?’ என்று அதிர்ந்தான்.

‘ொபனதான். பிறராபலா, என்னாபலா, பிரம்மன், ஈ ன் என்கிற

மூர்த்திகைாபலா மரணம் கூடாது என்று ெீ வரம் வாங்கிவிட்டால்
பபாதுமா? `என்னாலும் எனக்கு மரணம் ெிகழக்கூடாது' என்று
உன்ளனயும் இளணத்துக் பகட்க உனக்கு அறிவில்லாது பபாய்விட்டபத
துந்து’ என்று விஸ்வரூப வாமன விஷ்ணு கூறவும் துந்து பதறிப்
பபானான்.

‘அப்படியானால் எனக்கு என்னால் மரணம் ஏற்படுமா?’ என்று பகட்டான்.

‘ஏற்படுமா என்ன... ஏற்படப் பபாகிறது பார்...’ என்று தன் ஒரு காலால்

பூமிளய ஒரு மிதிமிதித்தார் விசுவரூப வாமன விஷ்ணு! அப்படி அவர்
மிதித்த இடத்தில் ஒரு தபரும் பள்ைம் உண்டாயிற்று, அந்தப் பள்ைத்தில்
துந்துவும் தடுமாறி விழுந்திட, அப்படிபய அவன் உடளலப் பள்ைத்தால்
உண்டான மண்பண தபாங்கிப் பின் ரிந்து மூடிற்று. விஸ்வரூப
வாமன விஷ்ணுவும் ளவகுண்டபதியாகிட, பிரம்மா உள்ைிட்ட பதவர்கள்
பபாற்றித் துதி த ய்தனர்.”

“அருளம... அற்புதம்... ஆனந்தம்... பபரானந்தம்...” - கிைிச்ப ாழன்

குதூகலித்தான்.

“இதற்பக இப்படி என்றால், பலிச் க்கரவர்த்தி யின் கர்வபங்க ெிமித்தம்

எடுத்த வாமனாவதாரம் பமலும் உன்ளன குதூகலிக்கச் த ய்யுபம?”
என்றார் மகரிஷி!

“ொன் பாக்கியன் - பரமபாக்கியன் - எப்பபர்ப்பட்ட மூர்த்தியின்

ஆலயத்ளத மீ ட்டுள்பைன். அபடயப்பா... ெிளனக்க ெிளனக்கச்
ிலிர்க்கிறபத..!” - என்று ஆனந்தக் கூத்தாடியவன் “அந்த
அவதாரத்ளதயும் கூறிவிடுங்கள்” என்றான்!

கிைிச்ப ாழன் பக்திபயாடு பகட்க, ெீலி வனத்து மகரிஷி

வாமனாவதாரத்தின் இரண்டாம் பாகத்ளதக் கூறத் ததாடங்கினார்.

‘` `பலி’ என்கிற த ால்ளலக் பகட்டாபல எல்பலாருக்கும் அச் பம

ஏற்படும். உடம்ளப விட்டு உயிளரச் த யற்ளகயாகப் பிரித்ததடுக்கும்
த யலுக்கான தபயர் அது. உண்ளமயில் பலி எனும் த ால்லுக்கு முக்தி
என்தறாரு தபாருள் உண்டு. இந்த `பலி' என்பது இளறெிமித்தம்
மட்டுபம ெிகழும்.

ஆலயங்கைிலும் பலி பீடங்கள் இருக்கும்! இங்பக ொம், ஆணவம்,

அறியாளம முதலான ெம் எண்ணங்களைப் பற்றியிருக்கும்
உணர்வுகளைப் பணிந்து வணங்கிப் பலியிடுபவாம். இதனால்
சுத்திகரிப்புக்கு உள்ைாபவாம். இப்படிச் சுத்திகரிப்புக்கானதாகவும்
இளறவழியாகவும் உள்ை ஒரு த யலுக்கான தபயளரபய தன்
புத்திரனுக்குச் சூட்டியிருந்தான் விபரா னன் என்பவன்! இந்த
விபரா னன் யாபரா அல்ல... ெர ிம்மாவதாரம் என்று ஓர் அவதாரபம
ெிகழக் காரணமான பக்த பிரகலாதனின் புத்திரன்தான் விபரா னன்!
இவன் புதல்வனும், பிரகலாதனின் பபரனும்தான் ‘பலி’ எனப்பட்டான்!
பாட்டன் பிரகலாதன் வழியில் விஷ்ணு பக்திபயாடு வைர்க்கப்பட்டதால்
மகாபலி என்றானான். பாட்டபன இவனுக்கு ஆன்மிக குருொதரும் கூட!
ஆனபபாதிலும் அசுர வம் வித்தாக இருந்தளமயால், அசுரர்கைின்
குருவான சுக்கிராச் ார்யர் இவனுக்கும் ராஜகுருவாக ஆனபதாடு,
பலிளய பிரகலாதனிடமிருந்து பிரித்து அவளன தபரும்
ஆ ாபா ங்களுக்கு ஆட்படுத்தி, இந்திரன் முதலான பதவர்களை
எல்லாம் அடிளமகைாக்கும்படிச் த ய்தார்.

அசுரகுலத்தில் ஹிரண்யனுக்குப் பிறகு அவனது தகாள்ளுப் பபரனான

பலி அசுர புத்திக்கு ஆைாகி தபரும் கர்வமும் தகாண்டவனானான்.

‘பலி! உன் தகாள்ளுப் பாட்டன் ஹிரண்யன் ாதிக்காதளத ெீ

ாதிக்கபவண்டும். ஈபரழு பதினான்கு புவனங்களும் அசுர
ாம்ராஜ்ஜியம் என்றாகி, பதவர்கள் இங்தகல்லாம் பணியாைர் கைாகி
ஜீவிக்கபவண்டும்’ என்று ொள்பதாறும் கூறி வந்தார். அபதாடு, `அசுர
குலம் தளழக்க பவண்டும் என்றால் யக்ஞம் எனப்படும் பவள்வி மிக
முக்கியம். இந்த பவள்வியில் வழங்கப்படும் அவிர்பாகங்கைாபலபய
அசுர க்தி பதவ க்திளய விஞ்சும் க்தியாக மாற முடியும். இந்த
உலகின் மிக உன்னதமான ஒரு த யல்பாடு உண்தடன்றால் அது
யக்ஞபம' என்று பலிளய யக்ஞம் புரியவும் தூண்டினார்.

மகாபலியும் யக்ஞம் புரிந்தபதாடு அவிர் பாகங்களை அசுர க்திகளுக்கு

வழங்கிட, உலகின் மெிளல தமள்ைக் தகடத் ததாடங்கியது. ரிஷிகள்,
முனிகைால் ஆத்மார்த்த தவம் இயற்ற முடியாது பபாயிற்று. த்வ
குணம் தகாண்டவர்கள் ெிம்மதி இழந்தனர். காமம் தபருகி அசுர
வித்துக்கள் ஏராைமாய் பதான்றினர். த்யமும், தர்மமும் ெலிந்து
தகாண்பட பபாயின. பலியின் ராஜ்ஜிய ெிர்வாகம் பிற அசுரர்கைின்
தகாடூர ெிர்வாகமாக இல்ளல, அபதபெரம் பதவதமும் துைியுமில்ளல.
இதனால் கவளலதகாண்ட இந்திராதி பதவர்கள், வழக்கம் பபால்
மகாவிஷ்ணுளவ தஞ் ம் அளடந்து, விபனாதமான ஓர் அசுர ஆட் ிளய
தாங்கள் கண்டு வருவதாகவும் இது ததாடர்ந்தால் த்ய, தர்மங்கள்
பூண்படாடு அழிந்துவிடும் என்று முளறயிட்டனர்.

ஸ்ரீமகாவிஷ்ணுவும், ‘காலத்தால் உங்கள் குளற தீரும். அச் மும்

லனமும் இன்றி ெீங்கள் உங்கள் ஜபதபங்களை ததாடருங்கள். இது
பபான்ற தருணங்கைில் ெீங்கள் காட்டும் தீர்க்கபம மாற்றத்துக்குச் க்தி
தரும்’ என்றார்.

அப்பபாது ரிஷிகளும் ‘அப்படி தவத்தில் ஈடுபட எங்கைால்

முடியவில்ளல. ொங்கள் புலனடக்கத்துக்கு முயலும் பபாததல்லாம்
எங்கிருந்பதா ஓர் அசுரன் எங்கள் முன் பதான்றி எங்களைத்
தடுக்கிறான். மீ றினால் தவட்டிக் தகாளலபய த ய்துவிடுகிறான். ிலர்,
எங்கள் பவள்வியின் அவிர்பாகத்ளத அசுர க்திக்கு அைிக்க
வலியுறுத்துகின்றனர். இதனால் பதவர்களுக்கான பவள்வி முற்றாக
ெின்று பபாய் பதவர்கள் ப ிபயாடு ெலிந்து வருகின்றனர்’ என்று ெீண்ட
விைக்கமைித்தனர்.

`இனி அவ்வாறு ெிகழாது! யாம் அதிதி எனும் ரிஷி பத்தினியின்

கர்ப்பத்தில் மானுடப் பிறப்தபடுக்க உள்பைாம். காஸ்யபபர இந்தப்
பிறப்பில் என் தந்ளத. இவராபலபய துந்து முதல் கல அரக்கக்
குலமும் பதான்றியது. எனபவ, இவரின் மூலம் பிறந்து யாம்
புரியப்பபாகும் லீளல, காலகாலத்துக்கும் ஓர் அழியாப் பாடமாய் திகழப்
பபாகிறது. எனபவ, ெீங்கள் உங்கள் பவள்விகளைத் ததாடருங்கள். இனி,
அசுர க்திகள் தமள்ை தங்கள் வலிளமளய இழக்கப் பபாவளதக்
காண்பீர்கள்' என்று கூறினார். பின் அவ்வாபற அதிதியின் கர்ப்பத்தில்
கலந்து மானுட கருப்பிண்டமாய் வைரத் ததாடங்கினார்.

அதிதியின் கர்ப்பம் வைர வைர புறத்தில் அசுரர்கள் தமள்ை தங்கள்

வர்யத்ளத
ீ இழக்கத் ததாடங்கினர். ெீண்ட உறக்கம், அ மந்தம், அஜீரணம்,
உடல் ெலிவு, மனச் லனம் என்று உடல் ததாடர்பான விளனகளுக்கு
ஆட்பட்டனர். இளதயறிந்த சுக்ரா ார்யர் தன் தீட்ள யாபல
கலத்துக்கும் காரணம் அதிதியின் கர்ப்பம் என்பளத
உணர்ந்துதகாண்டார். தான் உணர்ந்தளத மகா பலியடமும் கூறினார்.
அளதக் பகட்டு பகாபம்தகாள்ை பவண்டிய மகாபலி, ‘மகாவிஷ்ணு
இத்தளன ஆற்றல் பளடத்தவரா!’ என்று வியக்கபவ த ய்தான்.

‘ெீ வியப்பதற்காக ொன் இந்த ரக ியத்ளதக் கூறவில்ளல. உன்ளன

பமலும் வலிளமப்படுத்திக் தகாள். இல்லாவிட்டால் ெீயும் உன்
தகாள்ளுப் பாட்டன் பபால் விஷ்ணுபக்தனாகி, அரக்கர் குலத்ளதத்
திரும்ப பதவர்களுக்குக் கீ பழ தகாண்டு த ன்றுவிடுவாய்” என்றார்.

மகாபலியும் சுக்ரா ார்யரின் வழிகாட்டுதலில், பவள்வி புரிந்து பலம்

தபருக்க முளனந்தான். அபதபவளை, அதிதியும் ஒரு புரட்டா ி மாத
சுக்லபட் ிரவண துவாத ி திதியில் அபிஜித் ெட் த்திரத்தில்
(காலங்கைில் மபகான்னதமான காலம்) அழகாய் கருக்தகாண்ட
மகாவிஷ்ணுளவ ஒரு ஆண் மகவாய் தபற்தறடுத்தாள். மகாவிஷ்ணு
வும் வாமனனாக இங்பக வைரத் ததாடங்கினார்.

இந்தப் பிள்ளை தங்கள் கலி (துயர்) தீர்க்கப் பிறந்த பிள்ளை என்பதால்,

சூரியன் தன் பங்குக்கு ாவித்திரி மந்திரத்ளத உபபத ித்தான்.
குருவான பிரகஸ்பதி பிரம்ம சூத்திரத்ளத பதடி வந்து உபபத ித்தார்.
காஸ்யபரும் `முஞ் ி' எனும் மரத்தடிளய தகாடுத்திட, பூபதவி ஆ னம்
தகாடுத்தாள். ந்திரன் தண்டம் தகாடுத்தான், தாயான அதிதி தகௌபீனம்
தகாடுத்தாள். பிரம்மன் கமண்டலம் தகாடுத்தான். குபபரன் பிளக்ஷ
பாத்திரம் தகாடுத்தான், பார்வதி அதில் முதல் பிளக்ஷ இட்டாள்.

பின் பிரத்வாஜ முனிவர் இவருக்கு உபெயனம் த ய்வித்து பவத

அத்யயனம் த ய்வித்தார். ஆங்கீ ர முனி இள பட ாமபவதத்ளத
த ால்லித் தந்தார்.

தமாத்தத்தில் ஒரு அவதார ொடகம் அதற்குண்டான திட்டங்கள்

துைியும் குளறவின்றி ெடந்பதறிட, வாமனமுனி எனும் வாமனப்
பிள்ளை குட்ளடயான உருவில், அபதபெரம் தஜாலிக்கும் பதஜஸுடன்
தன் அவதார பொக்கின் உச் க்கட்டத்துக்குச் த ல்லலானான்!

மிகச் ரியாக பலிச் க்ர வர்த்தியும் பவள்விகளுக் தகல்லாம்

பவள்வியான அஸ்வபமத யாகத்ளதக் `குருபக்ஷத்திரம்' எனுமிடத்தில்
ெிகழ்த்தத் தயாராகியிருந்தான். இந்த பவள்விளய அவன் பலமுளற
த ய்துவிட்டான். இளத நூறுமுளற த ய்யும் ஒருவன் எப்படிப்பட்ட
பிறப்பாைனாக இருந்தாலும் இந்திரனுக்கும் பமலானவனாகி விடுவான்.
அவளன அமிர்தம் பதடி வரும். பதவ தபாக்கிஷங்கள் கலத்துக்கும்
அவன் அதிபதியும் ஆகிவிடுவான். அந்த வளகயில் மகாபலி தனது
நூறாவது பவள்விளயத் ததாட்டு அதன் முளனப்பில் இருந்தான்.

இவ்பவள்வியில் தானம் பிரதானம். தானம் தபறுபவர் குளறளய

உணர்ந்தால் பவள்வி முழுளம தபறாது. எனபவ, மகாபலி குளறவின்றி
இந்த பவள்விளய ெடத்திடும் ெிளலயில், இதில் பங்குதபற வாமனனும்
புறப்பட்டான். பலியின் பவள்விளய ெிளனத்த மாத்திரத்தில் அதில்
ப ர்க்கப்பட்ட அசுரர்களுக்கான அவிர்பாகம் அவ்வைவும், அந்த வாமன
மூர்த்திளயச் த ன்று ப ரத் ததாடங்கின!

அளதப் தபற பவண்டிய அசுராதியர் ஓலமிட, மகாபலி அதிர்ந்தான்.

குருவான சுக்ரா ார்யரிடம், ‘எதனால் இப்படி ெடக்கிறது?’ என்று
பகட்டான். அவரும் கண்களை மூடி ெிஷ்ளடயில் ஆழ்ந்து வாமனராய்
ஸ்ரீமகாவிஷ்ணு வருவளத உணர்ந்தார். அதிர்ந்தார்!
- ததாடரும்...
04 Dec 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 18

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 18

இந்திரா த ௌந்தர்ராஜன் - ஓவியம்: ம.த

நீலிவனத்து மகரிஷி திருக்களதளயத் ததாடர்ந்தார்.

‘‘அவிர்பாகம் அவ்வைவும் வாமன மூர்த்தி ளயச் த ன்று ப ரத்

ததாடங்க, அவற்ளறப் தபற பவண்டிய அசுராதியர் ஓலமிட்டார்கள்;
மகாபலி அதிர்ந்தான். குருவான சுக்ராச் ார்யரிடம், ‘எதனால் இப்படி
ெடக்கிறது?’ என்று பகட்டான்.

அவரும் கண்களை மூடி ெிஷ்ளடயில் ஆழ்ந்து, வாமனராய்

ஸ்ரீமகாவிஷ்ணு வருவளத உணர்ந்தார், அதிர்ந்தார்!

‘மகாபலி! எல்லாம் அந்த பாம்பளணயான் த யல். அவன் அம் பம

வாமனமாக உன் பரம்பளரயில் பதான்றி, உன்ளன பொக்கி
வந்துதகாண்டிருக்கிறது. உன் பவள்விக்கான உச் க்கட்ட ப ாதளனயும்
ததாடங்கிவிட்டது. ெீ அந்த வாமனன் விஷயத்தில் கவனமாக
இருந்தால் பபாதும்... பவறு ஏதும் த ய்யத் பதளவயில்ளல..’ என்றார்.

‘என் தபாருட்டு அந்த மகாவிஷ்ணுபவவா வருகிறார்..? அதி யம்,

ஆச் ர்யம்! உலகபம அவளரத் பதடி அளலளகயில், அவர் என்ளனத்
பதடி வருவபத எனக்குப் தபரிய தபருளம. வரட்டும்... வரட்டும்...’ என்று
அச் மின்றி அவர் வருளகளயச் ிந்தித்தவன், அளத அகந்ளதபயாடு
உணர்ந்ததுதான் பிளழ! ‘அபடய் பலி... மகிழாபத. விஷ்ணு பற்றி ெீ
அறியாய். மாமாயன் அவன். உன் ெிமித்தம் பிரம்ம ாரி பிராமணனாய்
தானம் தகாள்ை வருகிறான். எச் ரிக்ளக!’

‘இதில் எச் ரிக்ளகக்தகாள்ை என்ன இருக்கிறது குருபவ? இது எனக்கு

எவ்வைவு தபருளம? கல புவனங்களையும் கல ஜீவரா ிகளையும்
பளடத்ததாகப் தபருளம தகாள்பவர், தான் பளடத்த ஒருவனிடபம
யா கம் தபற வருகிறார் என்றால், இதில் யார் தபரியவர்... தபறுபவரா,
தருபவரா?’

மகாபலிக்குள் இருந்த ஆணவபம அப்படிக் பகட்கச் த ய்தது.

‘பவண்டாம் பலி... உன் ஆணவம் உன்ளனக் கவிழ்த்துவிடும்.’

‘என்ன குருபவ... என் ளதரியத்ளதப் புதிதாய் ஆணவம் என்கிறீர்?

இவ்வைவு ொள்கள் இல்லாத ஆணவம் இப்பபாது வந்துவிட்டதா
என்னிடம்?’

‘அபடய் அறிவிலி! அது இப்படித்தான் தவைிப் படும். அளத ஆராய

இப்பபாது காலமுமில்ளல. உன் கவனதமல்லாம் பவள்வியில் மட்டும்
இருக்கட்டும்.’

‘அதிதலன்ன ந்பதகம்? அபதபெரம், அவர் என்னிடம் யா ிப்பது

என்பதும் பவள்வியின் ஓர் அங்கம்தாபன? ொன் அளத மறுத்தால்
பவள்வி பங்கப்படாதா?’
‘உண்ளமதான்... இனி உன்னிடம் பப ிப் பயனில்ளல. தபாறுத்திருந்து
பார்த்து அதற்பகற்பபவ ெடக்கபவண்டும். ெீ உன் கடளமளயச் த ய்...’
என்று ஒதுங்கி ெின்றார் சுக்கிரா ார்யர்!

வாமனனும் யாக ாளலக்குள் நுளழந்தார்!

தாழங்குளட பிடித்து, கமண்டலம் ஏந்தி, பூ மண்டலம் மயங்க

பஜாதிப்பிழம்பு பபால வந்த அந்தப் பிள்ளைளயக் கண்டு, அங்கிருந்த
கலரும் ஒரு வினாடி தங்களை மறந்தனர்.

காணக்கிளடக்காத காட் ி... காட் ிகளுக்தகல்லாமும் காட் ி!

“வாரும் அதிதி புத்ரபர... எம் வழித்பதான்றபல... ீரிய பவதகபர... உம்

ஒருவர் வருளக ஆயிரமாயிரம் பவதியர்க்குச் மமானது. என்ன ஒரு
பதஜஸ்... என்ன ஒரு காந்தம்... என்ன ஒரு திவ்யம்... என்ன ஒரு
பரிமைம்..! தாங்கள் என்னிடம் தாராைமாய் எளதயும் பவண்டலாம்.
அபதபெரம், அது உமது பதளவக்கானதாக மட்டுபம இருக்கபவண்டும்.
என்ளன குளறவுபடுத்துவதாக இருந்துவிடக் கூடாது.”
-சுக்கிரா ார்யரின் எச் ரிக்ளகளய மனதில் தகாண்டும் அபதபெரம் தான்
ஒரு மாமன்னன் என்பளத மறந்துவிடாமலும் பவள்விக்கான ெீதிபயாடு
பப ி முடித்தான் மகாபலி.

புன்னளகத்தார் வாமனன்! கல ஜீவரா ிகளுக்குள்ளும் ஒரு ிலிர்ப்பு

அதன் ெிமித்தம் ஏற்பட்டது. மகாபலியும்கூட அளத உணர்ந்தான்.

‘மகாபலி... மிகுந்த எச் ரிக்ளகபயாடு பப ியிருக்கிறாய். இந்த

பவள்வியில் தானம் ஓர் அங்கம். இல்லாவிட்டால், ொனும் இங்கு
வந்திருக்கமாட்படன்; ெீயும் இப்படிப் பப ியிருக்கமாட்டாய்.’

‘உண்ளமதான்... ஆயினும், வராது வந்த மாமணி தாங்கள். அந்த

மாமணிபய என்னிடம் யா கம் தபறப்பபாகிறது என்றால், அளதவிட
பவறு தபருளம எனக்கு இருக்க முடியுமா என்ன?’

‘யா கம் தாழ்வல்ல மகாபலி... அதுதவாரு கர்வபங்கம் - தன்னடக்கம்!’

‘ஆஹா... தாழ்வில்லாத உயர்ந்த ஒன்றுக்கு ொன் ஆட்படப் பபாகிபறன்

என்பது தபருளமக்கும் தபருளமயல்லவா?’

‘உன்ளன ளமயமாக ளவத்பத ிந்திக்கிறாய். ொன் பகட்கப் பபாவளதத்

தர இயலாமல் பபானால், ெீ என்ன ஆவாய் என்று எண்ணிப்
பார்க்கிபறன்.’

‘என்னிடம் இருப்பளதக் பகட்கும்பட் த்தில் அதற்தகல்லாம் இடபம

இல்ளல அதிதி புத்ரபர...’

‘இல்லாத ஒன்ளறக் பகட்பவன் ெல்ல யா கன் இல்ளல மகாபலி.’

‘பிறதகன்ன பகளுங்கள்... ொடு, ெகரம், வடு,

ீ வா ல், மாடு, மடுவு, காடு,
கழனி... எது பவண்டும்? இந்தப் பூவுலபக என் த ாத்துதான்...’

மகாபலி அப்படிக் பகட்கவும் அருகில் ெின்றுதகாண்டிருந்த

சுக்கிரா ார்யர் ததாண்ளடளயச் த ருமிக் தகாண்டார். தன் கண்
வழிபய... ‘மகாபலி எனும் மகாகர்விபய... வாளய விடாபத. பாம்ளபத்
பதடி வந்த தவளை ஆகாபத...’ என்பது பபால் பார்த்தார்.அததல்லாம்
மகாபலிக்குப் புரியவுமில்ளல; வாமனனுக்குப் புரியாமலுமில்ளல.
‘அப்படியா?’ என்று பலதபாருள்பட பகட்டுவிட்டு, ‘சுக்ரா ார்யர் ஏபதா
த ால்ல விரும்புவது பபால் ததரிகிறது. என்னதவன்று பகள் மகாபலி...’
என்று அப்பபாதும் ஒரு வாய்ப்ளப மகாபலிக்கு அைித்தார்.

‘எங்பக ெீங்கள் ொன் தர முடியாத ளதக் பகட்டு... அதனால்

பவள்விக்கு பங்கம் பெரிட்டுவிடுபமா என்று அவருக்குள் அச் ம்’ -
என்றான் மகாபலி.

‘அதுதாபன ெல்ல குருவுக்கும் அழகு. பபாகட்டும்... உனக்கு அந்த

அச் ம் இல்ளலயா?’

‘என்ன முனி புத்ரபர! என்ளனச் ப ாதிக்கிறீரா?’

‘ப ாதளனயா... ொராயணா! ொன் ாதாரணமாகத்தான் பகட்படன்.’

‘எப்படிக் பகட்டாலும் ரி, ெீர் என்னிடம் பகட்பது எனக்குப் தபருளம.

உம் ளக தாழ்ந்திருக்க, என் ளக உயர்ந்திருக்க... யாருக்குக் கிளடக்கும்
இப்படி ஒரு பாக்கியம்?”

மகாபலி இப்படிச் த ால்லும் பபாது அவன் மார்பு விரிந்தது. முகத்தில்

த ருக்கு தாண்டவமாடியது.

‘பிறதகன்ன... உனக்கு பாக்கிய மான அந்த யா கத்ளத ொனும்

பகட்டுவிடுகிபறன். எனக்குத் பதளவ மூன்றடி ெிலம். அதுவும் என்
காலின் அைவில் மூன்பற மூன்றடி. அவ்வைவுதான்!’

வாமனனின் அந்த ‘அவ்வைவு தான்’ என்ற முடிப்பு, மகாபலிளய

வாய்விட்டுச் ிரிக்க ளவத்துவிட்டது. சுக்கிரா ார்யபரா ஒரு தபரும்
வளலக்குள் மகாபலி அகப்படப்பபாவளத உணர்ந்தவர் பபால் தவிக்கத்
ததாடங்கினார்!’’

- ததாடரும்...
ேி ப்புக்குச் ேி ப்பு...

நமக்குத் ததரிந்த திருத்தலங்கள், ொம் வணங்கும் அடியார்கைின் ிறப்புப்

தபயர்களைத் ததரிந்துதகாள்பவாமா?

திருமங்ணகயாழ்வார்: ொலுகவிப் தபாருமாள்

திருநாவுக்கரேர்: தாண்டகபவந்தர், வாகீ ர்.

திருவாதவூரர்: மாணிக்கவா கர்.

கங்ணக: பாகீ ரதி

ணவணக: பவகவதி

உத்திர ிரகதஷம்: பிரம்மரிஷி பத ம்

ககரளம்: கடவுைின் பத ம்

திருப் தி: அஞ் னகிரி

திருச்தேந்தூர்: திருச் ீ ரளலவாய், த ந்தில்.

மதுணர: திருஆலவாய், ொன்மாடக்கூடல்.

திருநள்ளாறு: ஆதிபுரி

நாங்குகநரி: வானமாமளல

ேிதம் ரம்: தில்ளல, ிற்றம்பலம்.

18 Dec 2018

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 19

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 19

இந்திரா த ௌந்தர்ராஜன் - ஓவியம்: ம.த படங்கள்: என்.ஜி.மணிகண்டன்

“ஏணழ ஏதலன் கீ ழ்மகதனன்னாது
இரங்கி மற் வற்கு இன்னருள் சுரந்து
மாணழ மான்மட கநாக்கி உன் கதாழி
எம் ி எம் ிதயன்த ாழிந்திணல உகந்து
கதாழன் நீ எனக்கு இங்தகாழிதயன்
தோற்கள் வந்து அடிகயன் மனத்திருந்திட
ஆழி வண்ை! நின்னடியிணையணடந்கதன்
அைி த ாழில் திருவரங்கத்தம்மாகள!”

- த ரிய திருதமாழி

மகாபலி, வாமனர் பகட்ட அந்த மூன்றடி ெிலம் எனும் வரதானத்ளத

எண்ணி ிரியாய்ச் ிரித்தான். பின்னர், ‘`முனிபுத்ரபர… இது என்ன
பவடிக்ளக? தபரிதாய் ஆஸ்ரமத்பதாடு கூடிய வனம், பல்லாயிரம்
பசுக்கள் அல்லது ெதி பாயும் கிராமம் அன்பறல் ஒரு ெகரம், அதுவும்
இல்ளலதயன்றால்... தபரும் பவள்வியின் தபாருட்டு பதளவப்படும்
ெவரத்தினங்கள் மற்றும் பவள்வி தானப் தபாருள்கள்... இப்படி,
உங்களுக்குப் பயன்பட பவண்டி யளதக் பகட்பீர்கள் என்று பார்த்தால்,
மூன்றடி ெிலம் என்று பகட்டு என்ளனச் ிரிக்களவத்து விட்டீபர… இது
என்ன விளையாட்டு! ளதரியமாக பதளவப்படுவ ளதக் பகளுங்கள்.” -
என்று மகாபலி தன் அசுரச் ிரிப்புக்குப் பின்பன ற்று
காரியக்காரனாகவும் பப ினான்.

விளையாடவில்ளல பலி… இதுபவ என் விருப்பம்! பரந்துபட்ட இந்த

உலகில், எனக்தகன ஓரடி ெிலம்கூட இல்ளல என்பதால் தான் மூன்றடி
ெிலம்பகட்படன்.''

“இந்த உலகில் உங்களுக்தகன ஓரடி ெிலம்கூட இல்ளலயா! இது

என்ன பபளதளம? அதற்காக மூன்றடி ெிலம் பபாதும் என்பது எந்த
வளகயில் ரி? ொன் பபரர ன்… புவனங்கள் அவ்வைவும் என் த ாத்து!
அப்படிப்பட்ட என்னிடம் ெீங்கள் இந்த பூ உலளகபய தகாடு என்றுகூட
பகட்கலாம். அதுபவ எனக்கும் தபருளம. மாறாக மூன்றடி பகட்பது
என் வளரயில் ிறுளமயிலும் ிறுளம.”
“அது ரி… ெீ முதலில் இந்த மூன்றடி ெிலத்ளதத் தா. பிறகு உன்
விருப்பப்படி ெீ த ான்னது பபால் இந்த உலளகக் பகட்கிபறன். இது
உன் த ாந்தமாகத்தான் இருக்கிறது என்றால், இதில் மூன்றடிளய ெீ
முதலில் எனக்குத் தந்தால் பபாதும்.”

“ “பவடிக்ளகயான மனிதர் ெீங்கள்! ரி, அந்த மூன்றடி இடம் எங்கு

பவண்டும், எத்திள யில் பவண்டும்... த ால்லுங்கள். உங்களுக்குத்
தரபவண்டியளதத் தந்து விட்டு, ொன் அடுத்த காரியத்ளதச்
த ய்கிபறன்.”

“பபச்சு மாற மாட்டாபய?”

“இததன்ன பகள்வி? ொன் மாபலி… பபரர ன்.”

“யாராக இருந்தால் என்ன? த ான்னளதச் த ய்பவரும், த ான்னபடி

ெடப்பவருபம எனக்கும் மிக பிடித்தமானவர். ரி... ொன் பகட்கும்
இடத்தில் காளல ளவப்பபன். அந்த அடிளய ெீ எனக்குச்
த ாந்தமாக்கிவிட பவண்டும். ரிதாபன?”

“தாராைமாக…”

“இது பபாதாது… உறுதி தர பவண்டும்.”

“உறுதியா… ொனா? பபாயும் பபாயும் மூன்றடிக்கா?”

“அதற்பகதான்!”

“ெீர், பதாற்றத்தில் மட்டும் ிறு பிள்ளை இல்ளல… பபச்சு, த யல் என்று

கலத்திலும் ிறு பிள்ளைதான். ரி, உறுதி தருகிபறன் பபாதுமா?”

“த ான்னால் ஆயிற்றா? மணப்தபண்ளணப் தபண்ணின் தந்ளத தாளர

வார்த்துத் தருகின்ற மாதிரி, புண்ணிய ஜலத்தால் தரபவண்டும்.”

“ ரி… இன்னமும் ஏதாவது இருக்கிறதா?”

“இல்ளலயில்ளல… அவ்வைபவதான்!”

வாமனர் அமரிக்ளகயாகச் த ால்ல, ஒரு கமண்டலத்தில் புண்ணிய

ஜலம் தகாண்டு வரப் பட்டது. அதுவளர அளமதியாக இருந்த
சுக்கிரா ார்யருக்குள் தபரும் பிரையபம உருவாகத் ததாடங்கிவிட்டது.
அவரால் கூட, அந்த மூன்றடி ெில சூட்சுமத்ளதப் புரிந்துதகாள்ை
முடியவில்ளல. எனபவ ஒரு காரியம் த ய்யத் தீர்மானித்தார்.

ஒரு ிறு கரு வண்டாக மாறி, கமண்டலத்தின் துவாரம் வழிபய

தவைிப்படும் புண்ணிய ஜலம், அதன் வழிபய தவைிப்படாதபடி,
துவாரத்ளத அளடத்துக்தகாண்டு விட்டால் த யல் தளடப் படும்.
த யல் தளடப்பட்டால், அது குனத் தளடயாக கருதப்பட்டு, இந்த
மூன்றடி தானம் இப்பபாது இல்ளல என்றாகும்.

இப்பபாளதக்கு இளதவிட பவறு எந்தக் காரியத்ளதயும் த ய்ய

இயலாது என்பதும் அவருக்குப் புரியபவ, அங்கிருந்து தமள்ை ெீங்கி, தன்
தபபா க்தியால் தன்ளன ஒரு கருவண்டாக ஆக்கிக்தகாண்டார்.
அப்படிபய பறந்து திரியத் ததாடங்கியவர், மகாபலி தகாடுக்க
ஆயத்தமான கமண்டலம் பமபலபய பறக்கத் ததாடங்கினார்.

மகாபலியும் ‘உம் ொன் தயார்’ என்று கூறவும், ‘ ற்றுப் தபாறு’ என்ற

வாமனர் விசுவரூபம் எடுக்கத் ததாடங்கினார். அளதக் கண்ட மகாபலி
மட்டுமல்ல எல்பலாருபம அதி யித்தனர். விண்ணுக்கும்
மண்ணுக்குமாய் தாழங்குளடபயாடு ெின்ற வாமனர், காளல
உயர்த்தியபபாது அது சுழலும் பூமி உருண்ளடயின் விட்ட பாகத்ளத
விடவும் அகலமாக இருந்தது. மகாபலி விதிர்த் தான். அந்த ஓர்
அடிக்குள் தமாத்த பூ உலகமும் அடங்கிவிட்டது!

அடுத்து, அபத காளல விண்ளண பொக்கி உயர்த்தவும், பாதபம

கண்களுக்குப் புலனாகாத அைவு உயர்த்தப்பட்ட கால்களைச் சுற்றிலும்
சூர்ய ந்திரர் முதல் ெட் த்திர பதவதாபதவியர்கள் ததரிந்தனர்.
மகாபலி விதிர்ப்பின் உச் த்துக்குச் த ன்றது மட்டுமல்ல, சுக்ரா ாரியர்
தடுத்ததன் பொக்கத்ளதப் புரிந்துதகாண்டு, அவளரத் பதடவும் த ய்தான்.
அவபரா கமண்டல துவாரத்தில் வண்டாகப் புகுந்து
அளடத்துக்தகாண்டிருந்தார். அடுத்த மூன்றாவது அடிக்காக வாமனர்
மகாபலிளயப் பார்க்கவும், மகாபலி ததைிந்தவனாக “எம்தபருமாபன…
என் ிரத்தில்தான் துைி இடம் உள்ைது. மற்றபடி உமக்கு ொன் தர
புவனத்தில் எங்கும் இடமில்ளல'' என்று ளக கூப்பியபடி மண்டியிட்டுப்
பணிந்தான்.

ஓங்கி உலகைந்த அந்தக் கால்கைின் திருவடிளய மகாபலியின்

ிரத்தின் பமல் புன்னளகபயாடு ளவத்தார் வாமனரும்! அப்படி அவர்
காலடி பட்ட மாத்திரத்தில் அவன் ிரத்தில் ஒரு ிலிர்ப்பு!

அத்துடன், கமண்டல வாயின் வழிபய புண்ணிய ெீளர வரவளழத்து,

தன் உள்ைங்ளகயில் பற்றி தாளர வார்த்துத் தர மகாபலி விளழயவும்,
ெீர் வராது உள்ைிருக்கும் சுக்ரா ார்யர் வண்டு வடிவில் தடுத்தபடி
இருந்தார். அளதக் கண்டு மகாபலி பதற்றமளடய, வாமனபரா துைியும்
பதற்றமின்றி த ான்னார்.

“கலங்காபத மகாபலி! ஏபதா அளடப்பு பபால் ததரிகிறது. தர்ப்ளபளயக்

தகாண்டு குத்திவிட்டால் பபாகிறது” என்று தர்ப்ளபப் புல்ளல
வரவளழத்து, கமண்டல துவாரத்தின் உள்பை விட்டு, அங்பக வழிளய
அளடத்தபடி இருக்கும் சுக்ரா ார்யளர குத்தவும், கச் ிதமாக அவரது
ஒரு கண்ணில் தர்ப்ளப நுனிபட்டு, அதிலிருந்து ரத்தம் தகாட்டத்
ததாடங்கியது.
இங்பகா, புண்ணிய ஜலம் பாய்ந்து மூன்றடி ெிலம் வாமனரின் த ாந்தம்
ஆனது மட்டுமல்ல, மகாபலி த ான்னபடி ெடந்தவன் என்றானான்!
அப்படிபய ாஷ்டாங்கமாய் வாமனர் காலில் விழுந்து ‘`எம்தபருமாபன!
அறிவு, அடக்கம், ஆற்றல் என்று கலத்திலும் உங்களை விஞ் ஓருயிர்
இந்த ஈபரழு புவனத்திலும் இல்ளல என்பளதத் ததரிந்துதகாண்படன்.
ொன், எனது, என்னுளடயது பபான்ற த ாற்கைால் ஆவதும்
ஒன்றுமில்ளல என்பளதயும் புரிந்துதகாண்படன். என்ளன
மன்னியுங்கள்... என்ளன இரட் ியுங்கள்... என்ளன ஆட்தகாள்ளுங்கள்...'’
என்று கதறத் ததாடங்கிவிட்டான் மகாபலி!

ெீலிவனத்து ரிஷி கிைிச்ப ாழனிடம் வாமன அவதாரத்தின் தபாருள்

தபாதிந்த த யல்பாட் ளடச் த ால்லி முடித்தவராய், `‘பாவம்
சுக்கிரா ார்யர்… தான் எனும் அகம்பாவமும், சுயெலமும் அவரின் ஒரு
கண்ளணக் குருடாக்கின என்றால், மகாபலிக்கு தபரும் ஞானத்ளத
அைித்தன. `எம்தபருமானாம் அந்த இளறவனன்றி அணுவில்ளல...
அவபன ர்வவியாபி… அவபன ர்வக்ஞன்' என்பளத மகாபலியும்
புரிந்துதகாண் டான். இப்பபாது ெீயும் புரிந்துதகாண்டிருப்பாய்'' என்றார்.

“ஆம் மகரிஷி… எம்தபருமானின் திருச்த யல் கள் அவ்வைவும் மனிதக்

குலத்துக்கு தபரும் பாடம்! பகட்கக் பகட்க எனக்குத் திகட்டவில்ளல.
மச் ம், கூர்மம், வராகம், ெர ிம்மம், வாமனம் என்கிற அவதாரங்கள்
எனக்குப் பல நுட்பங்களை உணர்த்தின. ராமாவதாரமும்
கிருஷ்ணாவதாரமும் கூட அப்படித்தானா?”

“இளடயில் பரசுராமளனயும், பலராமளனயும் விட்டுவிட்டாபய..?”

“இந்த அவதாரங்களை எல்லாமும் தாங்கள் இபதபபால் விைக்கமாய்

எனக்குக் கூறபவண்டும்.”

“ஒன்ளற ென்றாய் ததரிந்துதகாள். அவன் தபயளரச் த ால்லபவ

உள்ைது இந்த ொவு. அவளனப் பற்றி ிந்திக்கபவ உள்ைது மனம்.
அவளனக் காண்பதற்பக இக்கண்கள் பளடக்கப் பட்டன. ஆனால், ொம்
இவ்வுலக மாளயயில் மயங்கி இவற்ளற எப்பபாதாவது த ய்பவர்கைாக
உள்பைாம். ெீ மயங்கிவிடாமல் எம்தபருமாளன விதவிதமாய்ச் ிந்திக்க,
இந்த அவதாரக்களதகள் உனக்குப் தபரிதும் உதவும். உனக்குச்
த ால்லும் ாக்கில், ொனும் ிந்தித்து பாக்யவானாபவன்” என்றார்
மகரிஷி!

கிைிச்ப ாழனின் காலத்துக்குப் பிறகு, திருவரங்கம் ராஜமபகந்திர

ப ாழனால் ீர்ளம தபறத் ததாடங்கியது. குறிப்பாய்... காவிரியில்
தவள்ைம் பாயும் தருணங்கைில், அரங்கத் தீவில் ததற்கிலும் வடக்கிலும்
கிழக்கு பமற்காய் ஓடிடும் காவிரி, ததற்கில் பகாயிலின் ராஜபகாபுரம்
கடந்து உள்புக முற்படுவதும், அபதபபால் வடக்கிலும் தகாள்ைிட ெீர்
ஆலயத்துள் புகமுற்படுதுவதும் அதிகமாயிற்று!

இக்காலங்கைில், பக்தர்கள் எம்தபருமாளன தரி ிக்க இயலாமல்

பபானது. இளத அறிந்த ராஜமபகந்திரன் வடக்கிலும் ததற்கிலும்
ஆலயத்து மதில் கடந்து உள் புகும் ெீரின் ஊற்றுக்கண்களைக்
கண்டறிந்து அளடத்தபதாடு, இங்தகல்லாம் மண்ணில் ெீர் தபாங்கிதயழ
இயலாதபடி தை வரிள ளய உருவாக்கி, ெீர் ஊற்றுப் தபருகி வருவ
ளதத் தடுத்து, அந்த ெீரும் ஆற்பறாடு ஓடும்படி த ய்தான். அடுத்தடுத்து
ெடந்த திருப்பணிகைால், திரு உண்ணாழிச் சுற்று, `ராஜமபகந்திரன் சுற்று'
என்று தபயர்தபற்றது.

- ததாடரும்
01 Jan 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 20

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 20

இந்திரா த ௌந்தர்ராஜன் - ஓவியம்: ம.த - படம்: என்.ஜி.மணிகண்டன்

‘கண்ைாலங் ககாடித்துக் கன்னிதன்ணனக் ணகப் ிடிப் ான்
திண்ைார்ந்திருந்த ேிசு ாலன் கதேழிந்து
அண்ைாந்திருக்ககவ யாங்கவணளக் ணகப் ிடித்த
த ண்ைாளன் க ணுமூர் க ரு மரங்ககம!’

-நாச்ேியார் திருதமாழியில் ஆண்டாள்.

கிைிச்ப ாழன், ராஜமபகந்திர ப ாழன் வரிள யில், ெந்தப ாழன்

என்பவன் திருவரங்கத்தில் த ய்த ளகங்கர்யமும் அலாதியானது!
இவன், அரங்கொதளரத் தன் தபண்ணின் தபாருட்டு மாப்பிள்ளையாகபவ
அளடயும் பபறு தபற்றவன்.
இவனாபலபய உளறயூர் எனும் தலத்தில் அழகிய மணவாைராய்
அரங்கொதப் தபருமாள் பிரதி உருக்தகாண்டார். ெமக்தகல்லாமும்
உளறயூர் அழகிய மணவாைப் தபருமாள் ஆலயமும் கிளடத்தது. இதன்
பின்பன ெயமான காதல் களத ஒன்றுண்டு.

ெந்தப ாழனுக்குப் புத்ர ப்ராப்தி இல்ளல. அதனால் அரங்கொதரிடம்

மன்றாடினான். தபருமாளும் ெந்தப ாழன் புத்திரப்பபற்றுக்கு பவறு
விதமாய் ஆைாகும்படிச் த ய்தார்!

ஒரு தாமளரத் தடாகத்தில் - அன்றலர்ந்த தாமளரகளுக்கு ெடுவில், ஓர்

அழகிய தபண் மகளவ அபயானியாகக் கிடத்தி அழச்த ய்தார்.
குழந்ளதயின் அழுகுரல் அந்தப் பக்கமாய் த ன்ற ெந்தப ாழளன
இழுத்து வந்து குழந்ளதளயக் காணச் த ய்தது!

குழந்ளதயா அது? குங்குமப்பூ!

அள்ைி எடுத்தவன், அப்பபாபத புரிந்து தகாண்டான்... இவள் அரங்கன்

பரித ன்று!

தாமளர ெடுவில் கிடந்ததடுக்கப்பட்டவள் என்பதால், `கமலவல்லி' எனும்

திருொமத்ளத அவளுக்குச் சூட்டினான். கமலவல்லியும் ததன்றலாய்
திரிந்து, திங்கைாய் வைர்ந்து, பதயாத ெித்ய தபௌர்ணமியாய்
ெிளலதகாண்டாள்.

ஒருொள் கமலவல்லிளய உசுப்பதவன்பற வந்தார் அரங்கன்.

தவண்குதிளர பமல் ஏறி வந்தவர், பலா தீர்த்தப் பகுதியில் திமிபலாக
மாய்ப் புரவிளயச் த லுத்தினார். அதுவளர, தந்ளதயான
ெந்தப ாழளனயின்றி பவறு ஆண் மகன் எவளரயும் பெருக்கு பெர்
பார்த்திராத கமலவல்லி, தவண் புரவி அரங்களன மட்டும் தன்ளன
மறந்து பொக்கினாள். அந்த தொடிபய அவரின் மீ து காதல்வயப்பட்டாள்.
அவளரப் பின்ததாடர்ந்தாள். அரங்கனும் `வா... வா...’ என்பது பபால்,
அவளைப் பார்ளவயால் அளழத்தபடிபய திருவரங்கக் பகாபுரம் கடந்து
உள் த ன்று மாயமாய் மளறந்தார்.
கமலவல்லிக்குப் புலனாகிவிட்டது, வந்தவர் கர்ப்பத்தில் உதித்த
மானுடனல்ல, கர்ப்பத்ளதபய உதிக்கச் த ய்த மாமாயன் என்று. அந்த
மாமாய ளனப் பார்க்காமல் திரும்புவதில்ளல எனும் ளவராக்கியத்துக்கு
ஆட்பட்டாள் கமலவல்லி.

இதன் ெடுபவ கமலவல்லியின் பதாழியர் அவளைக் காணாது பதடி

வந்தனர். குதிளரயின் குைம்படித் தடயங்களும் கமலவல்லியின் பாத
அச்சுகளும் அவர்களுக்கு வழிகாட்டியதில், அரங்கன் ஆலய பகாபுரம்
முன்னால் உளறந்து பபாய் ெின்றுவிட்டவளைக் கண்டு ஓடி வந்து,
`‘இைவர ி இங்கா இருக்கிறீர்கள். உங்களை எங்தகல்லாம் பதடுவது?’
என்று ஆலாபித்தனர்.

கமலவல்லிபயா பதாழியரின் குரளலக் பகட்டாைில்ளல. மனம்

முழுக்க அந்த புரவி வரனின்
ீ புன்னளக முகமும், அந்த தவண்
புரவியின் ஓட்டமுபம வியாபித்திருந்தன. அவள் ெிற்கும் இடத்பதாடு
முடியாமல், அந்த புரவித் தடயங்கள் முன்பனாக்கி பகாபுரம் கடந்தும்
அவள் கண்ணில் பட்டன. அவள் அளதப் பின்பற்றி உள் த ல்லத்
ததாடங்கினாள்.
இதற்குள் த ய்தியறிந்து ஆலயம் ார்ந்த அந்தணர்களும் காவலர்களும்
கமலவல்லிளய வரபவற்க ஓடிவந்தனர். கமலவல்லி எவளரயும்
ஏதறடுத்துப் பார்க்கவில்ளல. அவள் ெயனங்கள் குதிளரக் குைம்படிகள்
பமல்தான் இருந்தன. ஆனால் அந்தக் குைம்படித் தடயங்கள் பிறர்
பார்ளவக்குப் புலனாகவில்ளல!

“பதவியார் ெிலத்தில் காண்பது எதளன?” என்று பணிவாகக் பகட்டார்

ஒரு பவதியர்.

“தங்கள் கண்களுக்கு புலனாகவில்ளலயா? ஓர் அழகிய

மணவாைனுளடய புரவியின் குைம்படித் தடயங்களைபய ொன்
பின்ததாடர்ந்பதன்... இபதா இங்கும் ததாடர்கிபறன்” என்றாள்.

“புரவியின் குைம்படித் தடயங்களையா? எங்கள் கண்களுக்கு எதுவும்

புலனாகவில்ளலபய! அதிலும், இது பட்டியக் கற்கள் பவயப்பட்ட கல்
தளர. இதில் எப்படி தடயம் பதிவாகும்?’’ - அவர் மிகுந்த அசூளயபயாடு
பகட்டார்.

“புலனாகாமலா ொன் ததாடர்கிபறன்? அபதா! அபதா...!” - கமலவல்லி

தன் கண்களுக்குப் புலனான குைம்படித் தடயத்ளதப் பார்த்தபடிபய
பவறு எவளரயும் பாராமல் பவகமாய் ெடந்தாள். தடயங்கள் அரங்கன்
திருச் ந்ெிதி பொக்கித் ததாடர்ந்திருந்தன.

பவதியர்களும் காவலர்களும் கமலவல்லிளயத் ததாடர்ந்தனர்.

மனதுக்குள் ‘பதவிக்கு ஏதும் ித்தப் பிரளமபயா?’ என்றும்
பகட்டுக்தகாண்டனர். திருச் ந்ெிதிளயக் கமலவல்லி தெருங்கவும்
குதிளரயின் களனப்புச் த்தம் எல்பலாருக்கும் பகட்டது. கமலவல்லி
ெிமிர்ந்தாள். ந்ெிதி வாயிலில் முகப்பு மண்டபத் தில் தவண்புரவி
ஒன்று... தெற்றி பிடரி, முதுகுப் பிட்டம் வளர மஞ் ள் பூ ப்பட்டு, அதன்
பமல் குங்குமப்தபாட்டு மின்ன, மதர்த்த தன் வாளலக் குளழத்தபடி
ெின்று தகாண்டிருந்தது.

“இபத புரவிதான்... இபத புரவிதான்...'' என்றாள் கமலவல்லி.

“இைவர ியாபர, இது ஆலயத்தின் அஸ்வம். கூடுதலாக யாளன, பசுவும்
உண்டு. இப்பபாது அஸ்வ பூளஜ ெிகழ்ந்துள்ைது.’’

“எனக்கு அததல்லாம் ததரியாது. இதன் பமல்தான் அந்த அழகன் வந்தான்.

என்ளன தன் கண்கைாபலபய வாதவன்றும் அளழத்தான். பலா
தீர்த்தமருபக பந்து விளையாடச் த ன்ற ொனும் அவளனக் கண்ட
மாத்திரத்தில் அங்கிருந்து பின்ததாடர்ந்து வந்துள்பைன்” என்றாள்.

அளதக் பகட்ட அஸ்வக் காப்பாைன் அங்கிருந்த காவலதிகாரி ஒருவர்

அருபக த ன்று , ‘`அதிகாரி... ற்றுமுன் இந்த அஸ்வமும் காணாமல்
பபாய்விட்டது. காப்பகத்திலிருந்து இளத அளழத்து வந்து இங்பக ெிறுத்திய
ொன், இதன் பமலான பட்டு வஸ்திரத்ளத எடுத்து வரத் தவறியதால், அளத
எடுத்து வரச் த ன்பறன், திரும்பி வந்து பார்த்தால் அஸ்வத்ளதக்
காணவில்ளல.

ொலாபுறமும் பதடியும் கிளடக்கவில்ளல. ொன் பளதத்துப் பபாய்

திருச் ந்ெிதி முன் ெின்று கண்ண ீர் மல்க ‘தபருமாபை... இது என்ன
ப ாதளன?’ என்று பிரார்த்தளன புரியவும், ஒரு பபரழகு மாவரன்
ீ என்
பதாள்பற்றி ‘ெீ பதடும் அஸ்வம் அபதா’ என்று காண்பித்தான். ொன்
அளதக் கண்டு திரும்பும்பபாது, அவன் திருச் ந்ெிதிக்குள் நுளழவளதக்
கண்படன். இந்த தொடி வளர அவன் தவைிவரவில்ளல. பதவியார்
குறிப்பிடுவதும் அவனாகத்தான் இருக்க பவண்டும். அவன் பதாைில் கூட
ெீலவஸ்திரம் ததாங்கிக்தகாண்டிருந்தது’' என்றான்.

அடுத்த தொடிபய பவதியர் கூட்டம், `அவன் யார்' என்று காண

திருச் ந்ெிதிக்குள் த ன்றது. உள்பை ந்ெிதி பவதியர் மட்டும் இருந்தார்.
அவரும் தியானத்தில் இருந்தார். எல்பலாரும் வரவும் கண் மலர்ந்தார்.

“என்னாயிற்று... ஏன் இத்தளன படபடப்பு?” எனக் பகட்டார்.

“யாரும் உள்பை வரவில்ளலயா பவதியபர...”

“இங்கா... இந்தக் கர்ப்பக் கிரகத்துக்குள்ைா...? தீட்ள தபற்ற எங்களையன்றி

இங்பக யார் வர முடியும்?” - அந்தப் பதிபலாடு பகள்வி பகட்டவர்,
அரங்கனின் யனக் பகாலத்ளதப் பார்த்தார். யனபகாலத் திருபமனியின்
பமல் அந்த ெீலப் பட்டாளட!
அளதக் கண்ட மாத்திரம் அவர் தெக்குருகினார். “எம்தபருமாபன ெீயா
வந்தது?” என்று கண்கைில் ெீர் ஏந்தினார். கமலவல்லியும் ஓர் ஓரமாய்
ெின்று, அந்த ெீலப்பட்டாளடக்கு பமல் கண்மூடிய ெிளலயில் துயில்
தகாண்ட பதாற்றத்தில் கிடந்த அரங்களனக் கண்டாள். அப்படிபய
ெிளலகுத்தி ெின்றுவிட்டன அவைின் ெீல ெயனங்கள்!

ெந்தப ாழன் மந்திரிப் பிரதானியர்கபைாடு ராஜ்ஜிய ெிர்வாக

ஆபலா ளனயில் இருந்த தருணம். தளலளமத் தாதி ஒருத்தி
ஆபலா ளன மண்டப வாயிலில் வந்து மண்டியிட்டுத் தளல குனிந்து
அமர்ந்தாள். அப்படி அவள் த ய்தால், ‘முக்கிய விஷயம். பப அனுமதி
பவண்டும்’ என்று தபாருள். ெந்தப ாழனும் அவளைக் கண்டவனாய், தளர
உரசும் தன் பால் வண்ணத் பதாைாளடளய இழுத்து பதாைில்
பபாட்டவனாய் அவளை தெருங்கி ‘`என்ன விஷயம்?’' என்று பகட்டான்.

“அரப ! பதாழியபராடு ெம் இைவர ியார் பலா தீர்த்தத்தில் ெீராடச்

த ன்று விளையாடிய பவளையில், அங்பக ஓர் அழகிய யுவ புருஷன்
குதிளரபமல் த ல்லக் கண்டு அவளனப் பின்ததாடர்ந்துள்ைார். அந்த யுவ
புருஷனும் திருவரங்கத் திருக்பகாயிலுக்குள் புகுந்து, பின்
திருச் ந்ெிதிக்குள்ளும் புகுந்து மளறந்துவிட்டளதப் பின்னர் அறிந்துள்ைார்.
அந்த யுவ புருஷபர அரங்க மகாபிரபு என்று இைவர ியார் மட்டுமல்ல,
ஆலயம் ார்ந்த எல்பலாருபம கருதுகின்றனர்.

இைவர ியார் இப்படிபயார் அனுபவத்திற்கு ஆட்பட்டதிலிருந்து ஓர்

பயாகிளயப் பபால் தா அந்த அரங்கப் பிரபுவின் ெிளனப்பாகபவ
இருக்கிறார். உண்ணவும் உறங்கவும் மறுத்தவராய் ‘அரங்கப்பிரபு எதற்காக
என்ளன அளழத்தீர். ஏன் என்ளனத் தனித்துவிட்டு மளறந்தீர். இனி
என்ளன ஆட்தகாள்ை எப்பபாது வருவர்’
ீ என்று பிதற்றியபடிபய
இருக்கிறார்!”

- தாதி த ான்னளதக் பகட்டு, ெந்த ப ாழன் முகம் முதலில் அதி யித்தது;

பின் கலங்கியது. தாதியிடம், தன் திருமகள் அருகில் ஆதரவாக
இருக்கும்படி த ால்லிவிட்டு திரும்பி வந்து, மந்திரிப் பிரதானிகைிடம்
ெடந்தளத விவரித்து, ஆபலா ித்தான். “மந்திரிப் பிரதானிகபை! என்
மகைின் மபனா லயம் குறித்த தங்கள் கருத்து என்ன?” என்றும் பகட்டான்.
“மன்னா முதலில் ொம் இைவர ியாளரக் காண்பபாம். அவரிடமும் பெரில்
பகட்டறிபவாம். பிறகு ஒரு முடிவுக்கு வரலாம்” என்றனர் அவர்கள்.
அபதபவகத்தில் கிைம்பி அந்தப்புர மண்டபத்துக்கு வந்தபபாது, அங்பக
இைவர ியார் திருவரங்கனின் ிறிய கற் ிளலக்கு தூபதீபம் காட்டி
பூஜித்துக் தகாண்டிருந்தாள். அளதக் கண்டு துணுக்குற்றனர். ‘ஓடியாடியும்
ஆடிப்பாடியும் பாடிக் கூடியும் கூடித் பதடியும்’ என்று குதூகலத்தில் மனம்
மிதக்கும் பருவம்... அப்படித்தான் கமலவல்லியும் இருந்தாள். இன்பறா
தளலகீ ழ் மாற்றம்!

மனித வாழ்வில் மாற்றங்கள் மிக கஜ மானளவபய. அதற்காக இப்படிக்

கூடவா ஒரு மாற்றத்துக்கு ஓர் இைம் தபண் ஆைாவாள்?

ெந்தப ாழன் ற்பற கலங்கித்தான் பபானான். மகைிடம் பபச்சு

தகாடுத்தான்.

“என்னம்மா இததல்லாம்?”
“வழி ாடப் ா... ார்த்தால் ததரியவில்ணலயா?”
“இப்க ாது இதற்தகன்னம்மா கதணவ?”
“இதற்குக் காலதமல்லாம் கிணடயாதப் ா...”

கமலவல்லியின் ததைிந்த பதிலால் மந்திரி மார்களும் அதிர்ந்தனர்.

“இைவர ியார் இதன் தபாருட்டு ப ியும் பட்டினியும் கிடப்பது ரியா? சுவர்

இருந்தால் தாபன ித்திரம் தீட்ட முடியும்?” - என்று ஒரு மந்திரி இளடயீடு
த ய்தார்.

கமலவல்லி அவளர அழகாய் ஏறிட்டாள். பின் தமல்லிய குரலில் ‘`ொன்

அமுதளனக் கண்டவள்! அதனாபலா என்னபவா ப ிபய இல்ளல!”
என்றாள்.

அவர்கள் ற்றும் எதிர்பாராத பதில்தான் அது!

- இன்னும் வரும்...
15 Jan 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 21

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 21

இந்திரா தேௌந்தர்ராஜன் - டம்: என்.ஜி.மைிகண்டன்

ஓவியம்: ம.த
தமய்யில் வாழ்க்ணகணய தமய்தயனக் தகாள்ளும், இவ்
ணவயந் தன்தனாடும் கூடுவ தில்ணலயான்,
‘ஐயகன அரங்கா’ என் ணழக்கின்க ன்
ணமயல் தகாண்தடாழிந் கததனன் ன் மாலுக்கக!’

-த ருமாள் திருதமாழி (3-ல்)

குலகேகராழ்வார்

மகள் கமலவல்லியின் மாற்றத்ளதக் கண்டு திளகத்துப்பபானான்

ெந்தப ாழன். மந்திரிமார்கள் பகட்ட பகள்விகளுக்கு கமலவல்லி
அைித்த பதில்கபைா, மன்னவனின் திளகப்ளப பமலும் அதிகப்படுத்தின.

‘‘வழிபாடுகைின் தபாருட்டு ப ியும் பட்டினியும் கிடப்பது ரியா’’

என்தறாருவர் பகட்க, ‘‘அமுதளனக் கண்டவள் என்பதால் என்னபவா
ப ிபய இல்ளல’’ என்று பதில் அைித்தாள்.
“இயற்ளகக்கு மாறாக உள்ைபத தாங்கள் த ால்வது. அது எப்படி?” -
என்று பகட்டார் இன்தனாரு மந்திரி.

“ ரியாகத்தான் கூறியுள்ை ீர்! எனக்கு பெரிட்ட அனுபவம் இயற்ளகக்கு

மாறானபத. எல்பலாருக்கும் ெிகழக்கூடிய ஒன்றல்ல. ஆனால் இந்த
அனுபவம், இதுவளர ொன் வாழ்ந்தது வாழ்க்ளகயில்ளல - இனி வாழப்
பபாவபத வாழ்தவன்று த ால்கிறது. அதற்தகன்ன த ால்கிறீர்?”

அதிகம் பப ாத, ெிமிர்ந்தும் பார்க்காத, பார்த்தாலும் தந்ளதயான

ெந்தப ாழளனயன்றி பிறளரப் பார்த்பதயறிந்திராத இைவர ியா
இத்தளன ததைிவாக பதில் கூறுகிறாள் என்று அந்த மந்திரி
மட்டுமல்ல, அளனவருபம ஆச் ரியப் பட்டனர்.

திருவரங்க ஆலயத்து பவதியரும் அப்பபாது அங்கு அளழத்துவரப்

பட்டிருந்தார். ெந்தப ாழன் அவளர ஏறிட்டான். அவன் அப்படி ஏறிட்டுப்
பார்த்தபத, ‘ெடந்தளதக் கூறு’ என்பதுபபால் இருந்தது.

“ப ாழச் க்ரவர்த்திக்கு அடிபயன் அரங்க தா னின் அனந்தமான

வந்தனங்கள். இைவர ியார் அரங்கொதப்தபருமானின் தயௌவன பகாலம்
காணும் பபறு தபற்றுள்ைார். அதனால் எனக்கும் எம்தபருமானின்
பமலாளட தரி னம் வாய்த்தது. பதவியார் தபற்ற பபறு அவரின்
முன்ஜன்ம விளன! எம்தபருமான் எளதபயா உலகுக்கு உணர்த்த
விரும்புகிறார் பபாலும். அளததயாட்டிபய இந்தச் ம்பவம்
ெடந்துள்ைதாய் பலரின் உள்ைம் கருதுகிறது” என்று பணிவாய்க் கூறி
முடித்தார். ெந்தப ாழன் பதிபலதும் கூறாமல் எல்பலாளரயும் ஒரு
பார்ளவ பார்த்தான்.

“ க்ரவர்த்தி இதுகுறித்து லனப்பட பதளவயில்ளல. இைவர ியாளர

ஆட்தகாண்ட அரங்கன், தங்களையும் ஆட்தகாள்ைப்பபாவது திண்ணம்.
இைவர ியாளர தடாகத்துத் தாமளரயாக தங்கள் வ ம் ப ர்த்தவனும்
அவபன. இப்பபாது, அந்தத் தாமளரளயத் பதடி வந்து ஆட்தகாண்டிருப்
பவனும் அவபன! இதன் பின்புலத்தில் ாமான்யர்கள் ெம்மால் அறிய
இயலாத பதவ ரக ியங்கள் இருக்கக்கூடும். அளவ காலத்தால்
ததரியவும்கூடும்” என்ற பவதியரின் கருத்பத அளனவருக்கும் ரி
என்று பதான்றியது.

அதன்பின் ொள்களும் பவகமாய் கழிந்தன. இைவர ி கமலவல்லி,

அரங்க ரூபமல்லாது பவறு ஒன்ளறக் காபணன் என்பது பபால் பூளஜ
பெரம் பபாக மற்ற பெரங்கைில் கண்களைத் துணியால்
கட்டிக்தகாண்டாள்.

“என்னம்மா இது விபொதம்?” என ெந்தப ாழன் பகட்டதற்கு, “விபொதம்

இல்ளல தந்ளதபய விரதம்...” என்றாள்.

“விரதமா?”

“ஆம்... விண்ணிலிருந்து மண்ணுக்கு வந்து என் கண்ணில் பட்டவன்

வ ம் இந்த தபண் ப ர பவண்டாமா”
“ெீ என்னம்மா த ால்கிறாய்?”

“இது அவன் குறித்த விரதமப்பா. அவளனக் கண்ட கண்கள் பவறு

எளதயும் காணக்கூடாது எனும் விரதம். ஏன்... தவம் என்றுகூடச்
த ால்லலாம். விரதத்துக்கும் தவத்துக்கும் அருள் த ய்ய அவன்
வந்தாக பவண்டுபம?”

“யார் எளதக் பகட்டாலும், அதற்கு மாணிக்கமாய் ஒரு பதில் கூறி

வாளய அளடத்துவிடுகிறாய். உன்னுள் ஞானச்சுடர் தபாலிவளத
ொனும் காண்கிபறன். இப்படிபய ெீ எத்தளன ொள் இருக்க முடியும்
என்றும் ததரியவில்ளல. ஒரு மானுடப் தபண் பதவாதிபதவளன
அளடய இயலுமா? அவன் தந்ளதக்கு தந்ளதயானவன் என்பது
உண்ளமதயன்றால், ஒரு தந்ளதயாய் ொன் படும்பாட்ளட
புரிந்துதகாண்டு, விளரந்து உன் பபாக்குக்கு ஒரு முடிளவ அவன்
ஏற்படுத்தபவண்டும்” என்று ற்பற கண்கலங்கி அழுதான் ெந்தப ாழன்.

அவன் கண்ணர்ீ வண்பபாகவில்ளல.

ீ அன்றிரபவ கனவில் ெந்த
ப ாழனுக்கு அரங்கன் ப ளவ ாதித்தார்.

“ெந்தா... கலங்காபத! உன் மகள் திருமகள்! பக்தியால் எளன

அளடயப்பபாகிறவள். பயாக தெறிக்குப் பல ரிஷிகளும் முனிகளும்
உதாரணமாயுள்ைனர். கிரகஸ்தாஸ்ரமம் எனும் குடும்ப தெறிக்கும்
உதாரணங்கள் பதளவப்படுகின்றன. புலன்களை அடக்கினாபலபய
எளன அளடய முடியும் என்றில்லாமல், இல்வாழ்வு கண்டும் எளன
அளடய முடியும் என்பதற்கு ஓர் உதாரணமாகபவ உன் மகளை ொன்
மணந்து வழிகாட்ட இருக்கிபறன். மானுடம், பதவம் என்ற பாகுபாடுகள்
எனக்பகது?
என் க்தியால் பதான்றியளவ பக்தியாபலபய எளன திரும்ப அளடய
முடியும். அம்மட்டில் உன் மாப்பிள்ளையாகி உனது தளலெகராம்
உளறயூரிலும் அழகிய மணவாைனாய் பகாயில் கண்டு அருள்புரிய
விரும்புகிபறன்” என்றார்.

ெந்தப ாழன் கனவு களலந்து எழுந்தான். அரங்கன் தனக்பக

மாப்பிள்ளையாகப் பபாவளத எண்ணி தெகிழ்ந்தான். அந்த தொடிபய
தன்ளன அரங்கனின் மாமனாராகக் கருதியவன், அவன் தந்த த ல்வம்
அளனத்ளதயும் அவனுக்பக தர உள்ைம் தகாண்டான். தந்ளதயின்
கனவு மூலம் தனக்தகாரு பதிளல அரங்கன் த ால்லிவிட்டளத
எண்ணி கமலவல்லியும் பூரித்தாள்.

கஜானாத் தங்கம் அவ்வைவும் அரங்கனுக்காக ீர்வரிள ப் தபாருைாகத்

ததாடங்கியது. 360 கலங்கைில் தபான்னரி ி இட்டு, அதற்கான பருப்பு
வளகளயயும் தபான்னாபலபய த ய்து தகாம்பஞ்சு, தகாடியஞ்சு,
கறியமுதம் என்றும், தகாம்பில் காய்ப்பளவ, தகாடியில் காய்ப்பளவ
எனக் காய்களை எல்லாவற்ளறயும் தங்கத்திபலபய த ய்து, தட்டுத்
தட்டாய் அந்த ஸ்வர்ண காணிக்ளக களை... நூறு மங்கலப்
தபண்டிளரத் பதர்வு த ய்து அவர்கள் வ ம் தந்து அணிவகுக்கச் த ய்து,
தன் திருமகளையும் யாளன பமல் உள்ை அம்பாரியில் அமர்த்தி,
பன்னிரு புரவிகள் பூட்டிய ரதத்தில் தானும் பின்ததாடர்ந்து திருவரங்கம்
ப ர்ந்தான்.

திருவரங்கச் ந்ெிதியும் திறந்திருந்த ெிளலயில், மாளலபயாடு த ன்ற

கமலவல்லி ஒரு ஜ்வாளல பபாலாகி, அரங்கன் திருமார்பின் பமல் ில
தொடிகள் ெின்று பிரகா ித்த ெிளலயில், அப்படிபய அவருக்குள் அடங்கி
விட, ‘ரங்கா, ரங்கா’ எனும் பகாஷம் விண்ளணப்பிைக்கத் ததாடங்கியது!

அது ஓர் அற்புதக் காட் ி... ஆனந்தக் காட் ி!

இறப்புக்குப் பின்பு என்றில்லாமல், இருக்கும்பபாபத உயர்பக்தியால்

அரங்களன ஒருவர் அளடய முடியும் என்பதற்கு, அந்த ெிகழ்வு ஒரு
தபரும் ான்றாகிவிட்டது.

அதன்பின், ெந்தப ாழன் தன் அத்தளன த ல்வங்களையும்

அரங்கனுக்பக என்று த லவு த ய்தான். உளறயூரில் பகாயில் எழுப்பி
அழகியமணவாைன் எனும் திருொமத்துடன் அரங்கனின் உப ந்ெிதிளய
அங்பக உண்டாக்கினான். தன் மகைானாலும் மாலுடன் கலந்து
விட்டவள் என்பதால், அவளை மகாலட்சுமியாகக் கருதி, அவளுக்கும்
கமலவல்லித் தாயார் எனும் தபயரில் ந்ெிதி கண்டான்.
திருவரங்கன் அழகிய மணவாைனாய் கமலவல்லிளய தன்பனாடு
ப ர்த்துக்தகாண்ட அந்தக் கல்யாண ெிகழ்ளவ, கமலவல்லிளயத் தான்
கண்தடடுத்த பங்குனி மாத ஆயில்ய ெட் த்திர 6-ம் திருொள் அன்று
பகாயிலில் ெளடதபறவும் ஏற்பாடு த ய்தான்.

மானுட வாழ்வில் இல்லறபம ெல்லறம், புலன்களை ஒடுக்கித் தவம்

புரிந்து பிறப்தபனும் கர்மத்திடமிருந்து விடுபட முளனவது
எல்பலார்க்குமானது அல்ல. அந்தக் கடின வழிளயவிட இந்த இல்லற
வழியும் அதன்பாலான தர்மங்களும் என்னிடம் மானுட ளரச்
ப ர்த்துவிடும் என்பதற்குச் ான்பற இந்தத் திருக்கல்யாண ளவபவம்.
இதன் ெிளனவாகபவ ஆலயத்தின் ஒரு சுற்றுக்கு அழகிய மணவாை
ராஜமபகந்திரன் திருவதி
ீ என்கிற தபயரும் சூட்டப் பட்டது. திருவரங்க
வரலாற்றின் இந்ெிகழ்வு, பக்தி மார்க்கத்துக்குப் தபரிதும்
தூண்டுபகாலாகியது.

இங்ஙனம், ஒருபுறம் பக்தி மார்க்கம் வைர்ந்த அபதபெரத்தில்...

விருட் ங்கள் ஓங்கிடும்பபாது ருகுகள் உதிர்ந்து குப்ளபகள்
உருவாவதும் கஜம் என்பதுபபால், பக்திக்கு எதிரான அறமற்ற
த யல்பாடுகளும் ெடக்கத் ததாடங்கின.

கலியுகத்தின் இயல்பும் அதுபவ! காமம், குபராதம், தபாறாளம,

சுயெலம்பபான்ற குணங்கள் எல்லாம் கலி புருஷனுக்கு மந்திரிகைாகி
இந்தப் பூ உலகத்ளத வழிெடத்தத் ததாடங்கினர். ெிழலின் அருளமளய
தவயிலில் உணர்கிறார் பபால் இந்த பகடுதகட்ட குணங்கைின் க்திளய
அளனவரும் உணர்ந்து வருந்தினர்.

இதனால் பஞ் பூதங்கள் பாதிப்புக்குள்ைாகி அவ்வப்பபாது கடற்பகாள்,

ஆறுகைில் தவள்ைப்தபருக்கு என்று உற்பாதங்களும் ஏற்பட்டன. காலம்
யாருக்காகவும் ெிற்பதில்ளல. அது சுழன்று தகாண்பட த யல்பட்டதில்
திருவரங்கமும் ரி, உளறயூர் ஆலயமும் ரி மீ ண்டும் இயற்ளகச்
ீற்றங்களுக்கு ஆட்பட்டு பின் வந்த ராஜாக்கைால் மிைிரத் ததாடங்கின.

குறிப்பாய் ஆலயம் ீபராடும் ிறப்பபாடும் இருந்தாபல ொடும்

மக்களும் ெலங்கபைாடு திகழ முடியும் என்பளத அர ர் தபருமக்கள்
உணர்ந்து, அரங்கன் ஆலயத்ளத தங்கள் உயிரினும் பமலாகக் கருதிப்
பபணி வந்தனர்.

இப்படிப் பபணியவர்கைில் ப ர ொட்டு மன்னன் திடவிரதன்

என்பவனும் ஒருவன். பிள்ளைப்பபறில்லாத ஒரு துன்பம், இவளன
ஆலய ளகங்கர்யத்ளத மிகுந்த ஈடுபாட்டுடன் த ய்யளவத்தது.

காரணமில்லாமல் காரியமில்ளலபய!

- இன்னும் வரும்...
நி ம் மா ிய பூக்கள்!

துை ிதா ர் ராமகாவியம் எழுதினார். தினமும் அளத தன் ீடர்களுக்கும்

படித்து விைக்கம் கூறுவார். அப்பபாது யாருக்கும் ததரியாமல் ஆஞ் பெயரும்
அங்கு வந்து ராமகாவியத்ளதக் பகட்டு மகிழ்ந்தார்.

ஒரு ொள் துை ிதா ர், ‘‘அனுமன், ீளதளயத் பதடிக்தகாண்டு அப ாக

வனத்துக்குச் த ன்றார். அப்பபாது, அவர் கண்கைில் அங்குள்ை தவள்ளை
மலர்கள் ததன்பட்டன!’’ என்று கூறினார். அப்பபாது அனுமன், ‘‘தவறு, ொன்
அப ாக வனத்தில் கண்டது, ிவப்பு ெிற மலர்கள்’’ என்றார். குரல் பகட்ட
திள பொக்கி துை ிதா ர் திரும்பிப் பார்த்தார். அங்கு அனுமன் ெின்று
தகாண்டிருந்தார். ‘‘ொன் அங்கு பார்த்தது ிவப்பு ெிறப் பூக்கள். ெீங்கள்
தவள்ளை ெிறப் பூக்கள் என்று த ால்கிறீர்கபை, இது தவறு!’’ என்று அனுமன்
மீ ண்டும் கூறபவ, துை ிதா ர் இந்த விவகாரத்ளத ஸ்ரீராமரிடம் எடுத்துச்
த ன்றார்.
‘‘அனுமா, துை ிதா ர் த ால்வதும் உண்ளம. ெீ த ால்வதும் உண்ளம. ெீ
பகாபத்தில் இருந்ததால் உன் கண்கள் ிவந்திருந்தன. அதனால் தவள்ளை
ெிறப் பூக்கள் ிவப்பாகக் காட் ி தந்தன’’ என்று ராமபிரான் விைக்கினார்.
‘ொம் எந்த பொக்கில் பார்க்கிபறாபமா, அதுபவ காட் ியில் ெமக்குத்
பதான்றும்’ என்பது இதன் கருத்து என்பர்.

- ராதா ரிமளம், திருச்ேி-21

29 Jan 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 22

ரங்க ராஜ்ஜியம் – 22

இந்திரா தேௌந்தர்ராஜன் - டம்: என்.ஜி.மைிகண்டன்

‘தீண்டா வழும்பும் தேந்நீரும்
ேீயும் நரம்பும் தே ிதணேயும்
கவண்டா நாற் ம் மிகும் உடணல
வகை
ீ சுமந்து தமலிகவகனா
நீண்டாய் தூண்டா விளக்தகாளியாய்
நின் ாய் ஒன் ாய் அடியாணர
ஆண்டாய் காண்டா வனம் எரித்த
அரங்கா அடிகயற்கு இரங்காகய

-திருவரங்கக் கலம் கத்தில் ‘ ிள்ணளப் த ருமாணளயங்கார்’

ஆலயங்கள் ீபராடும் ிறப்பபாடும் திகழ்ந்தால்தான் ொடும் மக்களும்

ெலன்கபைாடு திகழ முடியும் என்பளத அர ர் தபருமக்கள் உணர்ந்து,
அரங்கன் ஆலயத்ளத தங்கள் உயிரினும் பமலாகக் கருதிப் பபணி
வந்தனர்.

அப்படிப் பபணியவர்கைில் ப ர மன்னன் திடவிரதனும் ஒருவன்.

பிள்ளைப்பபறு இல்லாத துன்பம், இவளன ஆலய ளகங்கர்யத்ளத
மிகுந்த ஈடுபாட்டுடன் த ய்ய ளவத்தது.

காரணமில்லாமல் காரியமில்ளலபய!
திடவிரதனுக்குப் பிள்ளைக்கலி ஏற்படவும் காரணம் இருந்தது - அது
முன்விளன; தீரவும் காரணம் இருந்தது - அது, பின் அவன் த ய்த
ஆலய பரிபாலனம்.

திருவஞ்ள க்கைம் எனும் மண்ளண, தான் ஆட் ிபுரியும் இடமாகக்

தகாண்டு திடவிரதன் ொடாண்டபபாதிலும், பாண்டிய ப ாழ
மண்டலங்கள் இவனுக்குக் கட்டுப்பட்பட இருந்தன. எனபவ, ொதடங்கும்
உள்ை அவ்வைவு ஆலயங்களையுபம இவன் பபணினான். பூளஜகள்
குளறவின்றி ெடந்திடத் தூண்டினான். இதன் எதிதராலியாக
திடவிரதனின் குலத்துக்குச் ப கரமாய் வந்து பிறந்தவபன குலப கரன்.

அப்பாவுக்குத் தப்பாத பிள்ளை என்றால் அது தவறு. அப்பாளவ

விஞ் ிய பிள்ளையாகபவ விைங்கினான் குலப கரன். அதனால்தான்,
ஆழ்வார்கள் பன்னிருவரில் ஒருவனாகவும் ஆனான். அந்தணர்களுக்கு
இளணயாக பவதம், அதன் ஆறு அங்கங்கள், அர ெீதி, தர்ம ாஸ்திரம்
என்று கலமும் கற்றான். வரத்திலும்
ீ இவன் குளறந்தவனில்ளல!

‘தகால்லிக்காவலன், கடல் ொயகன், பகாழிக் பகான் குலப கரன்’

என்பததல்லாம் இவன் தபற்ற பட்டங்கள். இவனுக்கு ஒரு மகனும்
மகளும் பிறந்தனர். இதில் மகன் திடவிரதன் தந்ளதயின் வரத்ளத
ீ
அப்படிபய பிரதிபலித்தான். மகபைா பக்திளயப் பிரதிபலித்தாள். இந்த
மகைின் தபயர் இளை. குலப கரன் வளரயில் ததன்புலபம
ளகவ மிருந்த பபாதிலும், ஒரு க்ரவர்த்தியாக தான் திகழ்ந்த
பபாதிலும், அவ்வப்பபாது ஒரு பகள்வி எழும்பியபடிபய இருந்தது.

‘இந்த உலகில் எல்லாம் மாறியபடிபய உள்ைன. எதுவும் ெிளலயாக

இல்ளல. அபதபபால், உடலிலும் மாற்றங்கள் ெிகழ்ந்து மனிதன்
முதுளம அளடவதும் தடுக்கப்பட முடியாத ஒன்றாகபவ இருக்கிறது.
ஏன் அப்படி, இறப்பின்றி வாழ முடியாதா, இல்ளல வாழக்கூடாதா?’

இப்படி குலப கரனுக்குள் ஏராைமான பகள்விகள்!

`இவற்றுக்தகல்லாம் உங்களுக்குத் ததைிந்த விளட கிளடக்கபவண்டும்

என்றால், ெீங்கள் த் ங்கங்கைில் பங்கு தகாண்டு ெம்முளடய
புராணங்களை அறிந்திடபவண்டும்' என்று உபபத ிக்கப்பட்டது.
குலப கரனும் அறிஞர்கைின் த ாற்கூடங்கள் மற்றும் ஆன்மிகத்தில்
பதாய்ந் தவர்கைின் உபந்யா ங்கைில் கவனம் த லுத் தினான்.
இங்பகதான் அவன் வாழ்க்ளக அப்படிபய திள மாறத் ததாடங்கியது.

த் ங்கங்கைில் எம்தபருமானின் அவதார புராணங்களைக்

கூறும்பபாது, ஊன்றிக் பகட்பான் குலப கரன். ராமாயண
உபந்யா த்ளதக் பகட்கும் தருணம், தன்னுள் தான் களரந்து கண்ண ீர்
விடலானான். அளத, ெடந்து முடிந்த ம்பவமாகபவ அவன்
கருதவில்ளல. அவன் காலத்தில் அவன் கண் எதிரில் ெடப்பது பபால்
கருதத் ததாடங்கி விட்டான்!

குறிப்பாக... ீளதயின் அணிகலன்களைச் சுக்ரீவன் ராமனிடம் காட்டும்

தருணத்தில், அளதக் கண்டு ராமன் கண்ண ீர் உகுப்பான். ‘இளவ என்
ீளத அணிந்திருந்த அணிகலன்கபை. இவற்ளற இந்த காட்டுக்குள் வ ீ ி
எறிந்துவிட்டு, அணிகலன்கள் எளவயுமின்றி என் ீளத எப்படித் தான்
இருப்பாபைா? அவளை ொன் எப்பபாது காண்பபபனா?’ என்று ராமன்
கண்ணர்ீ விட்டுக் கலங்கி அழுதளத உபந்யா கர் த ால்லச் த ால்ல,
குலப கரன் கண்கைிலும் ெீர் திரண்டு வந்து அருவிதயனக் தகாட்டிற்று.
இளதக் கண்ட உபந்யா கர், குலப கரனின் பக்தி உள்ைத்ளத எண்ணிப்
பூரித்தார். தபாதுவாய் ராஜ்ஜிய பிரமுகர்கள் மிக மிக சுகமானவர்கள்.
கண்ணர்ீ என்பளத அவர்கள் எக்காலத்திலும் விடபவ மாட்டார்கள்.
ஆனால் குலப கரன் விதிவிலக்கு பபால் ெடந்துதகாண்டான்.

ராமனும் ராவணனும் பபாரிட்ட பவளையில், ராவணனின் மகன்

இந்திரஜித் தானறிந்த மாய வித்ளதகளைப் பபார்க்கைத்தில்
காட்டினான்.அவன், ீளதளயப் பபால் ஒரு மாயப் தபண்ளண கைத்தில்
ெிறுத்தி அவள் கழுத்ளதயும் தவட்டிக் தகான்று விட்டு, தான்
ீளதளயபய தகான்று விட்டதாக எக்காை முழக்கமிட்டளதக் கண்டு
ராமன் மூர்ச்ள யானாபனா இல்ளலபயா... குலப கரன்
மூர்ச்ள யளடந்தான்! உபந்யா கரும் இளதக் தகாஞ் ம்கூட
எதிர்பார்க்கவில்ளல. அவருக்பக குலப கரனின் தவிப்பும் லயிப்பும்
வியப்பைித்தன.

ஒருமுளற, “உபந்யா கபர... பபாதும் உபந்யா த்ளத ெிறுத்துங்கள்.

அங்பக, எம்தபருமான் தன்னந்தனியனாகப் பபாராடிக் தகாண்டிருக்
கிறான். அவனுக்கு ொம் உதவபவண்டாமா?

ொன் என் பளட அவ்வைளவயும் திரட்டிக் தகாண்டு வருகிபறன்.

ொளைபய எதிரிகள் திரும்பி ஓடப்பபாவளத இந்தக் காலம்
ெிகழ்த்தத்தான் பபாகிறது. தர்மத்தின் தளலவனான ராமச் ந்திர
பிரபுவுக்பக இப்படி ஒரு ப ாதளன என்றால் ொதமல்லாம்
எம்மாத்திரம்?” என்று யுத்தம் அப்பபாது ெடப்பது பபால் கருதிக்தகாண்டு
குலப கரன் பப வும், உபந்யா கர் தெகிழ்ந்து பபானார். பின்னர்
`அளவயாவும் ெடந்து முடிந்த ம்பவம்' என்று குலப கரனிடம் கூறி
ஆற்றுப் படுத்தினார்.

ஆனாலும் குலப கரன் அளத ெம்பாமல், ‘இல்ளல. ெீங்கள் என்ளனச்

மாதானப்படுத்தப் தபாய் த ால்கிறீர்கள். ராமபிரானுக்கு ொம்
உதவத்தான் பவண்டும். அனுமன் உதவலாம், சுக்ரீவன் உதவலாம், ொன்
உதவக்கூடாதா. எதற்கு இருக்கிறது என் பளட” என்று பகட்டு முரண்டு
பிடித்தார்.
அந்த அைவுக்கு எம்தபருமானின் பரமபக்தனா கத் திகழ்ந்தான்
குலப கரன்! இதனால், அவன் ொட்டில் திரும்பிய பக்கதமல்லாம்
பன்னிரு திருமண் அணிந்த பரம பக்தர்கள் உலா வந்தனர்.
அவர்களுக்கு விருந்து அைிப்பளத பாக்கியமாகக் கருதினான்
குலப கரன்!

அதன் எதிதராலியாக அவன் அரண்மளனயில் அடியவர் கூட்டம்

தபருகி வழியத் ததாடங்கியது. இளதக் கண்ட மந்திரிகள் மற்றும்
தைபதிகள் தங்களுக்குள் வருந்தத் ததாடங்கினர். அரண்மளன
கிட்டத்தட்ட பஜளன மடம் பபால மாறி வருவதாகவும் கருதினர்.
அர ாட் ி என்பது பவறு - பக்தி மார்க்கம் என்பது பவறு. குலப கரன்
இரண்ளடயுபம ரியாகப் பின்பற்றாமல், பக்தி மிகுதியில் குழப்பத்துடன்
ெடந்துதகாள்வதாக ஒரு முடிவுக்கும் வந்தனர்.

இளத இப்படிபய விடக்கூடாது - இதற்தகாரு முற்றுப்புள்ைி ளவக்க

பவண்டும். அரண்மளனக்குள் ஓர் அடியவர்கூட இருக்கக்கூடாது.
அதற்கு என்ன வழி என்று பயா ித்து இறுதியில் ஒரு முடிவுக்கு
வந்தனர். அப்பபாது ராமெவமி உற் வத்ளத அரண்மளனக்குள்பைபய
தகாண்டாட முன் வந்தான் குலப கரன். எனபவ, வழக்கத்ளதவிட
அடியவர்கள் அதிகம் வந்திருந்து அரண்மளனபய ஆலயதவைி பபால
ஆகிவிட்டிருந்தது.

இவ்பவளையில்தான் மந்திரிகள் தங்கள் திட்டத்ளதயும்

அரங்பகற்றினர். ஸ்ரீராமனின் திருபமனியில் ாற்றப்பட்ட ெளககைில்
ஒரு ரத்தின ஆரத்ளதக் காணவில்ளல என்று அவர்கள்
குலப கரனிடமும் கூறினர்.

“என்னது... ரத்தின ஆரம் காணாமல் பபாய் விட்டதா?”

“தவறு மன்னா... காணாமல் பபாகவில்ளல - கைவு பபாயுள்ைது.”

“கைவா? என் அரண்மளனயிலா?”

“ஆம் மன்னா. முன்பு அரண்மளனக்குள் பிற மனிதர்கள் நுளழய ஒரு

கட்டுப்பாடு இருந்தது. ெீங்கள்தான் அடியவர்கள் தபாருட்டு அளத ெீக்கி
விட்டீர்கபை?”

“அப்படியானால் என் அடியவர்களைக் குற்றம் ாட்டுகிறீர்கைா?

“ஏன், அவர்கைில் ஒருவர் கைவாடியிருக்க கூடாது?”

“இருக்காது... இருக்கபவ இருக்காது! மாலடியார் வளரயில் தங்கம்

ளவரதமல்லாம் தூசுக்குச் மானம். மாலடியார்க்கு அந்த மாலவன்
திருவடி ெிழளலயன்றி இவ்வுலகில் எதுவும் தபரிதில்ளல.”

“இது உங்கள் கருத்து. ஆனால் கள்வர்கள் மாலடியார் பவடம்

புளனந்தும் வந்திருக்கலாம் அல்லவா?”

“இது உங்கள் கற்பளன..”

“இல்ளல... எங்கள் தீர்மானம்.”

“ ரி, என்ன த ய்யலாம் என்று கூறுங்கள்.”

“அளனவருக்கும் ஓர் உத்தரவிடுபவாம். யார் கைவாடியிருந்தாலும் ரி

அவர்கபை முன்வந்து ஆபரணத்ளத ஒப்பளடத்துவிட பவண்டும்.
தாங்கள் கைவாடவில்ளல என்று அவர்கள் கூறினால் ொகக்
குடத்துக்குள் ளகவிட்டு தங்களை ெிரூபிக்கபவண்டும்.''

“என்ன... ொகக்குடமா?”

“ஆம்... அது கள்வர்களைக் கண்டறிய ொம் பின்பற்றும் ஒரு வழி

முளற. உண்ளம அடியார் என்றால் அவளர அரவம் தீண்டாது.
தபாய்யானவன் என்றால் ெிச் யம் தீண்டும்.”

- மந்திரி ற்று த ருக்பகாடுதான் த ான்னார். ஆனால் குலப கரன்

மனம் அளதக் பகட்டு கலங்கியது. மாலடியாளரச் ிறுளமப்படுத்தும்
ஒரு தபரும் பாவச்த யலாகவும் பதான்றியது. இறுதியில் ஒரு
முடிவுக்கு வந்தான். அந்த மந்திரிகள் துைியும் யூகித்திராத முடிவு அது!
குலப கரன், தான் எடுத்த முடிளவ தனக்குள் ளவத்திருந்து, தன்
மந்திரிகள் ொகக் குடுத்பதாடு வந்தபபாது அளதச் த யல்படுத்தத்
தயாரானான். அதற்குள்ைாகபவ அரண்மளனளய விட்டு அபெக
மாலடியார்கள் தவைிபயறிவிட்டிருந்தனர்.

அரண்மளனபயாடும் ஆற்பறாடும் விலகி இருப்பபத உத்தமம் என்பளத

அவர்கள் புரிந்தும் தகாண்டனர். இரண்டிலுபம ஆழம் ததரியாமல்
காளல விட்டால் மூழ்கிப் பபாவது உறுதி என்பதும் புரிந்தது
அவர்களுக்கு. இளத எண்ணி தபரிதும் கவளலப்பட்ட குலப கரன் ொகக்
குடத்துடன் எதிரில் வந்த மந்திரிப் பிரதானிளயத் தடுத்து ெிறுத்தி,
அந்தக் குடத்துக்குள் தான் ளக விடத் தயாரானான்!

‘`ஐபயா மன்னா...'’ என்று பதறினார் அந்த மந்திரி. அவர் மட்டுமல்ல,

அங்கிருந்த அளனவளர யும் அந்தச் த யல் திளகப்பில் ஆழ்த்தியது.

“பிரதானிகபை! அளனத்து மாலடியார் ார்பாகவும் ொபன குடத்துக்குள்

ளகளய விடுகின்பறன். மாலடியார் தவறு புரிந்திருந்தால், அரவம்
என்ளனத் தீண்டி அளத ெிரூபிக்கட்டும். அல்லாவிடில் அது தீண்டாது
ஒழியட்டும். எக்காரணம் தகாண்டும் மாலடியார்க்கு இது பபால் ஒரு
தபரும் ப ாதளனளய ொன் அைிக்கத் தயாராயில்ளல” என்று
கூறிக்தகாண்பட குடத்துக் குள்ளும் ளககளை விட்டுவிட்டான்
குலப கரன்!

ஆனால் அரவம் அவளனத் தீண்டவில்ளல. இருப்பினும்

மந்திரிப்பிரதானியர் அரவக் கடிக்கு தாங்கபை ஆைாகிவிட்டது பபால்
உணர்ந்தனர். திருதிருதவன விழித்து த ய்வதறியாது ெின்றனர்.

மாலடியார் ஒரு பிளழயும் த ய்ய வில்ளல என்பதும் ருசுவாயிற்று.

மந்திரிப் பிரதானியர் குலப கர மன்னனின் காலடியில் விழுந்து
மன்னிப்பு பகாரினர். உண்ளமயில் ரத்தின ஹாரதமல்லாம் காணாமல்
பபாகவில்ளல; அது பபாகளவக்கப் பட்டது!

“மன்னா! மாலடியார்கள் அரண்மளனக்குள் ெடமாடுவளத குளறக்கபவ

ொங்கள் இவ்வாறு த ய்பதாம்” என்று கதறினர்.

“தாங்கள் ஒரு மன்னர். ொடாளும் தபாறுப்பு மிக்கவர். தாங்கள் அளத

மறந்து இளறவழி த ன்றால் ொடு என்னாவது’ - என்றும் பகட்டனர்.

“அப்படியானால் ொடாளும் மன்னனுக்கு இளறவழி கூடாதா?” -

குலப கரன் திளகப்பபாடு எதிர்க் பகள்வி பகட்டான்.

“ொங்கள் அப்படிச் த ால்ல வில்ளல...”

“பவறு எப்படிச் த ால்கிறீர்கள்?”

“தாங்கள் தபரும் வரம்

ீ காட்டி ப ர ப ாழ பாண்டிய மண்டலங்
களுக்பக அதிபதியாக உள்ை ீர்கள். அபதபெரம், எதிரிகள் ெம்ளம அழிக்கக்
காத்திருக்கின்றனர். அவர்கள் உங்களை மாவரனாகக்
ீ காணும்
வளரதான் இந்த ொடு ெம் ொடாக இருக்கும். அவர்கள் தங்களைப்
பற்றற்ற ஓர் அடியவராகக் கருதத் ததாடங்கிவிட்டால் ெம் ொடு
சூளரயாடப் படும் ஆபத்து உள்ைது மன்னா!”

மந்திரியர் கருத்து குலப கரளன கட்டிப் பபாட்டது. தெடுபெரம் வளர

பயா ித்தவன் இறுதியாக ஒரு முடிவுக்கு வந்தான். தன் மகன்
திடவிரதளன அளழத்து, “மகபன ெீதான் இனி இந்த ொட்டுக்கு அர ன்.
ொன் அந்த மாலிடம் என்ளனத் ததாளலத்துவிட்டவன். என்னால் இனி
வில்லும் வாளும் எடுத்து பபாரிடபவா, ஒரு உயிளரப் பறிக்கபவா
இயலாது. எத்தளன தபரும் க்ரவர்த்தியாக இருந்தாலும் இறுதியில்
அவனிடபம த ன்று ப ரபவண்டும். தவறினால் மீ ண்டும் பிறந்து உழல
பவண்டும். பபாதும் எனக்கு இந்த அர வாழ்வு! ொன் மாலவன்
அடியவனாக எஞ் ியிருக்கும் என் வாழ்ொளைக் கழித்து அவபனாடு
கலந்து விட முடிவு த ய்து விட்படன்.

இனி, ெீ இந்த மந்திரிகள் விருப்பப்படி இந்த ொட்ளட ஆட் ி

த ய்வாயாக. ஒபர ஒரு பவண்டுபகாள். அடியவர்களை எக்காரணம்
தகாண்டும் அவமதிக்கபவா, துன்புறுத்தபவா த ய்யாபத’' - என்ற
குலப கரன் த ான்னது பபாலபவ மணிமுடி ளயத் துறந்தான்; மரவுரி
தரித்தான்.

“அப்பா! என்ளன விட்டுவிட்டு, தாங்கள் மட்டும் இளறவழி த ல்ல

லாமா... ொன் என்ன பாவம் த ய்பதன்” என்று பகட்டாள் குலப கரன்
மகைான இளை.

“மகபை... உனக்கு இைவர ியாக வாழ விருப்பமில்ளலயா?”

“ொன் தங்களை ஒட்டிபய ெடப்பவள். என்னிடம் இப்படி ஒரு

பகள்வியா?”

“உனக்கு வாழ பவண்டிய வயதம்மா?”

“ஆம்... அந்த அரங்கனாகிய அழகிய மணவாைனுடன் வாழ பவண்டிய

வயது...”

“மகபை என்ன இது... அரங்கனா உன் மணாைன்?”

“ஆம் தந்ளதபய... ொன் அவனுக்பக என்ளன அைித்துவிட்படன்.”

“இது ெந்த ப ாழனின் மகள் கமலவல்லி பப ிய பபச்சு.”

“அவள் வழிபய என் வழி...”

“எனக்கு ஆட்ப பமில்ளல... எச் ிலும் மலமுமாய் உண்டு உறங்கி

வாழ்ந்து, கிழப்பருவம் கண்டு, எப்பபாது எமன் வருவான் என்று தினம்
தினம் காத்திருந்து, பின்னர் பிரக்ளஞயின்றி மறிப்பதல்ல வாழ்வு. ெல்ல
திடகாத்திரமும் திரு உள்ைமும் ஆபராக்கியமாக இருக்கும்பபாபத
அவளன அளடந்துவிட முயல்வபத வாழ்வு.”

“ ரியாகச் த ான்ன ீர்கள். கமலவல்லிக்கு இரக்கம் காட்டியவன்

எனக்குக் காட்ட மாட்டானா?”

“ெம்புபவாமம்மா... இன்பற புறப்படுபவாம். இனி, திருவரங்கபம ெம்

வாழ்விடம். திருவரங்கபன ெம் வாழ்க்ளக இன்பம்!

- குலப கரன் மகள் இளையுடன் புறப்பட்டு விட்டான்.

- ததாடரும்...

கலியுகத்தில்...

ஸ்ரீமத் ராமாயணத்தில் உத்தர காண்டத்தில், கலியுகத்தில் என்தனன்ன

ெடக்கும் என்று விைக்கப்பட்டுள்ைது. அளவ:
1. மனம் பபானபடி ெடப்பபத வழி என்பார்கள். ஒவ்தவாருவருக்கும்
தனித் தனி ெியாயம்.

2. ெீதி நூல்கள் படிக்கக் கிளடக்காது.அறங்கள், தீயவர்கைின் தூண்டுதல்

மற்றும் பபராள யில் ெடத்தப்படும்.

3. சுய விைம்பரம் த ய்பவன் அறிவாைி ஆவான். பபாலிகள் புகழும்

தபருளமயும் தபறுவார்கள்.

4. ஊரார் தபாருளைக் தகாள்ளையடிக்கும் ெபர்கள் தகட்டிக்காரர்கள்

ஆவர்.

5. தெறிப்படி ெடப்பவர் அறிவிலிகள்.

6. துறவிகள் அெியாயமாக த ல்வம் ப ர்ப்பர்.

7. ஞானம், தவம் ஆகியளவ பகலிக்குள்ைாகும். தபாய் பபசுபவர்கள்

புலவர்கள்.

8. உண்ளமயாக உளழப்பவர்கள் ஏளழயாக இருப்பார்கள்.

9. தற்தபருளமக்காக தானம் வழங்குவர்.

10. ஆயுதங்கள் முக்கியமாகும். விர மான நூல்கள் தபருகும். மக்கள்

உடளல வைர்ப்பார்கள்; உறுதிளய மதிக்க மாட்டார்கள்.

- ஆர்.ராஜலட்சுமி, கரூர்-4.
12 Feb 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 23

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 23

- இந்திரா தேௌந்தர்ராஜன் டம்: என்.ஜி.மைிகண்டன்

ஓவியம்: ம.தே
‘ ாதியாய் அழுகிய கால் ணகயகரனும்
ழிததாழிலும் இழிகுலமும் ணடத்தா கரனும்
ஆதியாய் அரவணையாய் என் ாராகில்
அவரன்க ா யாம் வைங்கும் அடிகளாவார்
ோதியால் ஒழுக்கத்தால் மிக்கா கரனும்
ேது மண யால் கவள்வியால் தக்ககா கரனும்
க ாதினான் முகன் ைியப் ள்ளி தகாள்வான்
த ான்னரங்கம் க ாற் ாதார் புணலயர் தாகம!’

- திருவரங்கக் கலம் கத்தில்

ிள்ணளப் த ருமாணளயங்கார்
அரண்மளனயிலிருந்து புறப்பட்ட மன்னன் குலப கரன், மகள்
இளையுடன் திருவரங்கம் அளடந்தான். அரங்கன்மீ தான பக்தியில்
திளைத்தான். மறந்தும் தாதனாரு அர ன் என்று எவர் உணரும்படியும்
ெடக்கவில்ளல. ததாண்டர்கைில் ஒருவனாய் பன்னிரு திருமண்
காப்புடன் அரங்களனத் தினம் ஆராதித்தவன், ஏளனய திவ்ய
பத ங்களுக்கும் த ன்று வந்தான். அவன் விருப்பப்படிபய இளைளய
அந்த அழகிய மணவாைன் ஆட்தகாண்டான். குலப கரபனா அரங்கன்
குடிதகாண்ட ஆலயங்கைில் ந்ெிதி வா ல் படியாய் கிடக்கபவ
விரும்பினான். அவன் விருப்பங்கள் பாசுரங்கைாகின.

`ஆனாத தேல்வத்து அரம்ண யர்கள் தற்சூழ

வானாளும் தேல்வமும், மண்ைரசும் யான்கவண்கடன்
கதனார் பூஞ்கோணல திருகவங்கடச் சுணனயில்
மீ னாய்ப் ி க்கும் விதியுணடகயன் ஆகவகன...’

- என்று பாடினான். மளலகைில் ிறந்தது திருமளல. அம்மளலயில்

உள்ை ஒரு சுளனயில் ஒரு மீ னாய்ப் பிறந்துவிட்டால், அம்மளலளய
விட்டு அகலாமல் அங்பகபய கிடக்கலாம். எங்கும் த ல்ல
விரும்பினாலும் த ல்ல இயலாது. இப்படி, தன்ளன மாலுடன்
இளணத்துக்தகாள்ை விரும்பியவன், `சுளன ெீர் ஒருக்கால் வற்றிவிட
பெர்ந்தால் மீ னாய் எப்படி வாழ இயலும்’ என்றும் பகட்டுக்
தகாள்கிறான். பின்னர், பவங்கட மளலயில் மரமாகப் பிறக்க
எண்ணுகிறான். ஆனால், மரம்கூட தவட்டப்படலாம் அல்லவா?!

இப்படி, `எப்படிப் பிறந்தால் ெீடித்து ெிளலக்க முடியும்’ எனும்

ிந்தளனக்கும் அதன் ார்புளடய பகள்விகளுக்கும் ஆைானவன்,
ெிளறவாகப் பாடினான்...

`தேடியாய வல்விணனகள் தீர்க்கும் திருமாகல

தநடியாகன கவங்கடவா
நின்ககாயிலின் வாேல் அடியாரும், வானவரும்
அரம்ண யரும் கிடந்தியங்கும் டியாய்க் கிடந்துன்
வளவாய் காண்க கன’ என்கி ான்.
ஆம்! அந்த மாலவன் திருச் ந்ெிதி முன்னால், பக்தர்கள் பாதம்
ஒவ்தவாரு தொடிப்பபாதும் படும் திருவா ல் படியாகபவ பிறக்க
விரும்புகிறான்.

எவ்வளவு உயரிய க்தி?

அந்தத் திருமாபலாடு இரண்டறக் கலந்து மீ ண்டும் பிறவாளமளயக்

கூடத் தாராைமாக பவண்டலாம். அதுதாபன அடியார் விருப்பமும்?
ஆனால் அப்படி ஒரு விருப்பத்ளத விடவும், இகபர சுகங்கள் தகாண்ட
இந்திரபதவி முதலான விஷயங்களைவிடவும் பமலான தபரும்
பபற்றிளன விரும்பினான் குலப கரன்.

ஆம்! ஒரு கற்படியாக மாறி மாலவன் திருச் ந்ெிதி முன் கிடந்து,

அடியவர் பாதங்களைத் தாங்கி ெிற்கும் பபற்றிளன விரும்பிய
குலப கரன், மாலவனின் மனளதயும் தெகிழ்த்துகிறான். தன்
த ல்வத்ளததயல்லாம் ெந்தப ாழன் பபாலபவ திருவரங்க
ஆலயத்துக்பக த லவழித்துச் `ப ளன தவன்றான் திருமண்டபம்’ எனும்
மண்டபத்ளதக் கட்டி, ஆலயத்துக்கு ஜீர்பணாத்தாரணமும்
த ய்வித்தான். இவனது இக்ளகங்கர்யம் மற்றும் தன்னிகரில்லாத
பக்திக்குப் பிரதியாக, திருவரங்க ஆலய மூன்றாம் சுற்றுக்குக்
`குலப கரன் திருச்சுற்று’ எனும் தபயருண்டாயிற்று.

இந்தச் சுற்றில்தான் ஆலயக் கிணறு உள்ைது. இது ளவகுண்டத்தில்

பாய்ந்திடும் விரளஜ ெதிக்கு ஈடானது. இந்தச் சுற்றில்தான் திருெளட
மண்டபம் முதல் மளடப்பள்ைி அன்ன மூர்த்தி, ஒற்ளறக் கருடன்
மண்டபம், ஊஞ் ல் மண்டபம், தெய்பால் கிணறுகள் மற்றும் பலிபீடம் -
தகாடிமரம் உள்ைன.

திருவரங்க வரலாற்றில் `ஆலயத்து ஆர்யபட்டாள் வா ல்’ எனப்படும்

பகுதிக்கு பின்னால், ொம் அறிந்துதகாள்ை ஓர் உருக்கமான ம்பவம்
உண்டு. மூன்றாம் திருச்சுற்றுக்கும், ொன்காம் சுற்றுக்கும் இளடப்பட்ட
வாயிபல ஆரிய பட்டாள் வாயில் என்றளழக்கப் படுகிறது. இப்தபயர்
வந்திடக் காரணம் ஒரு வங்கபத அர ன்!
அந்ொைில் `தகௌடம்’ எனும் தபயரில் வங்கபத ம் விைிக்கப்பட்டது.
இத்பத த்ளத ஆண்டு வந்த அர ன், வடொட்டு அபயாத்தியிலிருந்து
திருவரங்கனின் பிரணவாகார விமானம் திருவரங்கம் த ன்றளத
அறிந்தான். அதன் ிறப்ளபக் கங்ளகக்களர பயாகியர் மூலமும்
ஞானியர் மூலமும் பகட்டறிந்தவன், அரங்களன தரி ிக்க
விரும்பினான்.

“ெம் பத த்தின் பிரபு ெம்ளமவிட்டுப் பிரிந்து ததற்பக த ன்று விட்டார்.

அங்பக, அவர் எப்படிக் தகாண்டாடப்படுகிறாபரா? ொம் த ன்று அவளரத்
தளலபமல் ளவத்துக் தகாண்டாடுபவாம். முடிந்தால் அவளரத் திரும்ப
இங்பக தகாண்டு வந்துவிடுபவாம்” - என்று மானுடர்க்பக உண்டான
அகம்பாவத்பதாடும், அபத பெரம் பக்தி பமலிடவும் எண்ணியவன்,
தபரும் ீர்ப்தபாருள்கபைாடு அவற்ளறச் சுமந்திடும் ஒட்டகங்கள் கிதம்
திருவரங்க யாத்திளர புறப்பட்டான்.

பாவம் அந்த மன்னன். திருவரங்கத்தில், தபரும் ப ாதளன

காத்திருப்பது அவனுக்குத் ததரியாது!

அவன் எம்தபருமாளன அறிந்தவிதத்திலும் புரிந்த விதத்திலும் ெிளறய

பகாைாறுகள் இருந்தன. எம்தபருமானுக்குப் பக்தி உருக்கமும் `தான்’
எனும் அகந்ளதயற்ற அன்பு தெருக்கமுபம கணக்கு. `தான்’ எனும்
உணர்வு ிறிதைவு இருந்தாலும் ரி... அறிந்பதா, அறியாமபலா அது
எவ்விதத்தில் ஏற்பட்டிருந்தாலும், அந்தச் த ருக்கு ெீங்கும் வளர
அவருக்கு அனுக்கிரகிக்கமாட்டார் அரங்கன். அபதபெரம், அவர்கைின்
த ருக்ளக ெீக்கிட, அவரவர் சூழலுக்கும் தன்ளமக்கும் ஏற்ப
திருவிளையாடல்கள் ெிகழ்த்தி பாடமும் கற்பிப்பார்.

அவ்வளகயில், இந்த வங்காை மன்னளனச் ப ாதிக்க திருவுைம்

தகாண்டார்.

திருவரங்கம் வந்துப ர்ந்த வங்கபத த்து அர ன், மரியாளத ெிமித்தமாக

ப ாழன் தன்ளனச் ந்திக்கவரவில்ளலபய என்று முதலில்
வருந்தினான். பிறகு பகாபித்தான். அபதபபால், அரங்கன் ஆலய
முக்கியஸ்தர்கள் அளனவருக்கும் தனது வருளகளய அறிவித்து,
அவர்கள் தன்ளனக் காண வரும்படி த ய்தான்.

திருவரங்கத்திலிருந்த அளனத்து த்திரங்களையும் தபான்ளன அள்ைி

வ ீ ி தன்வயப்படுத்திக்தகாண்டான். மட்டுமின்றி, திருவரங்கனுக்குத் தான்
அைிக்க விரும்பிய ஆளடயணிகள் ததாட்டு முத்துச் ிவிளக,
தபாற்குடம், தவள்ைிக்குடம், ளவர பாதுளக ெவமணி ஆரம் என்று
கலத்ளதயும் காவலர் புளட சூழ ஒரு கண்காட் ி பபால்
அடுக்கிளவத்து, அளனவரும் காணும்படிச் த ய்தான்.

அவபனாடு வந்த யாளனகள், குதிளரகள், ஒட்டகங்கள், பசுக்கள்

திருவரங்க ஆலய மாடவதிகளை
ீ அளடத்துக்தகாண்டு ெின்றன.
ததருவில் ெடமாட இடமில்லாதபடி இவனது கூட்டத்தால் திருவரங்கம்
பிதுங்கி வழிந்தது. அதுமட்டுமின்றி, அந்தக் கூட்டத்தார் திருவரங்கத்தில்
வாழும் மக்களை இைப்பமாகக் கருதிப் பப ினர்.

“எங்கள் அர ர் மட்டும் இச்ப ாழ பத த்து அர ராய் இருக்கும்

பட் த்தில் இந்த ஆலயம் அவ்வைவுபம தபான்னால் பவயப்பட்டிருக்
கும். உங்கள் ப ாழன் இம்மட்டில் எம்முன் மிகச் ிறியவன். அவன்
மக்கைாகிய ெீங்களும் அவளனப் பபாலபவ இருக்கிறீர்கள். எங்கள்
ொட்டுக்கு வந்து பாருங்கள். எங்கைின் தளர தவழும் பாலகன்கூடப்
புரவிளயக் கண்டால் தாவி ஏறிவிடுவான். அத்தளன வரம்
ீ மட்டு
மல்ல... அவ்வைவு த ல்வச் த ழிப்புளடய பத ம் எங்கள் பத ம்...”
என்று கித்தாப்பாய் வாயைந்தனர்.

திருவரங்கத்தாரும் ளைக்கவில்ளல.

“ஏ வடவா... எங்களை என்னதவன்று ெிளனத்தாய்? இங்பக பகட்டுக்

தகல்லாம் இடபம கிளடயாது ததரிந்துதகாள். தபான்னாபல ெளக
த ய்து உடம்தபங்கும் பூட்டிக் தகாண்டு த ல்வது த ழிப்பல்ல. பன்னிரு
திருமண் காப்புடன் எம்தபருமாளன ெிளனந்து உருகியபடி த ல்வபத
இங்பக த ழிப்பான த யல்பாடு. இங்கிருக்கும் ஆலயக்
கதவுகளும்கூடத் திருமண் காப்புக்பக தாழ் திறக்கும். அதன் முன்
தங்கம் ளவரம் எல்லாம் கூட அற்பங்கபை” - என்று பதில் கூறினர்.

இவர்கள் இப்படியிருக்க, வங்க அர ன் ஆலய ஸ்தான ீகர்களை

அளழத்து “ஆகமப்படி எல்லாம் ெடக்கின்றனவா... அபயாத்தியில்
இருந்தபபாது எம்தபருமான் தகாண்டாடப்பட்டது பபால், இங்பக
ததரியவில்ளலபய” என்றான்.

“அப்படிதயல்லாம் இல்ளல. எங்கைிடம் எந்தக் குளறயுமில்ளல.

எங்களை அந்த அரங்கன் குளறபயாடு ளவத்திருக்கவுமில்ளல”
என்றனர்.

“பபாகட்டும்... ொன் எம்தபருமானுக்தகன ஏராைமான ீர் வரிள ளயக்

தகாண்டு வந்திருக்கிபறன். அவற்ளற எம் குழாபமாடு எடுத்துவந்து,
எம்தபருமானின் பார்ளவயில் படும்படி அர்த்த மண்டபத்தில் அடுக்க
விரும்புகிபறன்” என்றான். “ெல்லது. ஆயினும் அதற்கு அரங்கபன
ம்மதம் தரபவண்டும்’’ என்றனர் ஸ்தான ீகர்கள்.

“இது என்ன விந்ளத. அவன் ம்மதிப்பது என்றால் அது எப்படி?” அந்த

வங்காைத்தான் விளடத்தான்.
“ொங்கள், உங்கைின் விருப்பத்ளதத் ததரிவிப்பபாம். இப்படிச்
த ால்வதுகூடத் தவறுதான். அவனுக்குத் ததரியாமல் எந்த ஒன்றும்
ெடக்கமுடியுமா என்ன? இபதா இங்பக ெீங்கள் பபசுவளத, ொங்கள்
த ால்வளதகூட அவன் பார்த்தபடிபயதான் இருக்கிறான்; பகட்ட
படிபயதான் இருக்கிறான்! அவன் ர்வக்ஞன் அல்லவா?

இருப்பினும் இப்படி ொங்கள் அவனிடம் விண்ணப்பிப்பது ஆலய

ெளடமுளற. அதற்கு அவன் த வி ாய்த்து ஏற்றுக்தகாள்ைச் த ான்னால்
ஏற்றுக்தகாள்பவாம். இல்லாவிட்டால்... அவன் விரும்பாத ஒன்ளற
அவனுக்குத் தர ொம் யார்?”

“எல்லாம் ரி... அவன் தன் முடிளவ எப்படித் ததரிவிப்பான்?”

“அது, ொம் பூ கட்டிக் பகட்கும் பபாபத ததரிந்துவிடும். அவனுக்கு

உகந்த துை ி, அவனுக்கு உகந்த தாமளர என்று இரண்ளடயும் எடுத்து
அளதக் கட்டுபவாம். அவன் முன் பிரார்த்தளன த ய்து பபாட்டு, ிறு
குழந்ளதளய விட்டு எடுக்கச் த ால்பவாம். ொம் எளத
விரும்பிபனாபமா அது வந்துவிட்டால் அவன் ம்மதித்து விட்டான்
என்று தபாருள்.”

“எைிளமயான வழிதான். இருப்பினும் பகாடானுபகாடி த ல்வத்ளத

ஏற்கவும் இப்படி தயாரு வழிமுளற பதளவயா?”

“பகாடானு பகாடிகள் தபரிதாய் ததரிவது ெமக்குத்தான்; அவனுக்கு

எம்மாத்திரம்? பகாடிகளைக் தகாட்டிக் குவிக்கும் திருமகபை அவன்
மார்பில் இருந்தபடி அருள்பாலித்திடும்பபாது, பகாடிகளைக் கண்டு மனம்
மயங்க அவன் என்ன ெம்ளமப் பபால் ாமான்யனா? அவன் வளரயில்,
தபான்னும் தபாருளும் தபரிதல்ல - அது ‘உன் முன் எனக்கும்
தபரிதல்ல’ என்று கருதி, அளதச் மர்ப்பிக்கும் பக்திபய தபரிது...”

“ொனும் பக்திளயப் தபரிதாய்க் கருதியதால் அல்லவா, என் தகௌட

(வங்காை) பத த்திலிருந்து த ல்வங்களைச் சுமந்து வந்திருக்கிபறன்.”
‘கூடபவ `ொன்’ எனும் த ருக்ளகயும் ப ர்த்தல்லவா சுமந்தபடி
இருக்கிறீர்கள்?’ - என்று ஸ்தான ீகர் பகட்க ெிளனத்து, பின் பவண்டாம்
என்று கருதி, ``யாராய் இருந்தாலும் எதுவாய் இருந்தாலும் இங்பக
ெளடமுளற இதுபவ” என்றார். வங்க அர ன் பயா ிக்கத் ததாடங்கி
விட்டான். (இவன் தபயர், இவனது மாட் ி எதுவும் தபரிதாய்
பதிவாகவில்ளல. காரணம், இவனது த ருக்கும் வடக்கு ததற்கு எனும்
பபத உணர்வுபம).

“ெீங்கள் எவ்வைவு பயா ித்தாலும் அரங்கன் விரும்பினாலன்றி உங்கள்

தபாருள்களை ஆலய ெிர்வாகம் ஏற்காது”

- என்று இறுதியாகவும் உறுதியாகவும் கூறப்பட்டது.

பூக்கட்டி பகட்கும் முளறக்குச் ம்மதிக்கலாம் என்றால், அதில் ஒரு

இளடயூறு ததன்பட்டது வங்க அர னுக்கு. ஒருபவளை எம்தபருமான்
மறுத்துவிட்டால், அது தபரும் அவமானமாகிவிடுபம? தன்னிடம் ஏபதா
பிளழ இருப்பதாய்த் தன்ளனச் ார்ந்தவர்கபை கருதத்
ததாடங்கிவிடுவார்கபை... என்று அந்த மன்னன் தன்ளன ளமயமாக
ளவத்பத ிந்தித்தான். அள க்க முடியாத ெம்பிக்ளக இருந்திருந்தால்,
`அரங்கன் ித்தம்’ என்று துணிந்திருப்பான். அந்தத் துணிவு அவனுக்கு
வரமறுத்தது. தடுமாறினான்; தவித்தான்.

பின்னர் அளர மனதாய் அரங்கன் அனுமதிக்குச் ம்மதித்தான்.

திருச் ந்ெிதிக்கு முன் அவன் வந்து ெின்ற ெிளலயில் ஸ்தான ீகர்கள்,

ப ாழ அர ன் ார்பாய் ஆலயத்ளத ெிர்வகிக்க ெியமிக்கப்பட்ட
காப்பாைர்கள், அன்றாடம் அரங்கன் முன் பவதம் ஓதிடும் ளவணவ
தா ர்கள், அவர்களை தெறிப்படுத்திடும் ஜீயர் என்று அளனவரின்
முன்னிளலயில், அரங்கனிடம் உத்தரவு பகட்கப்பட்டது.

அரங்கன் தந்த உத்தரவு என்ன ததரியுமா?

- ததாடரும்...
26 Feb 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 24

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 24

- இந்திரா தேௌந்தர்ராஜன் டம்: என்.ஜி.மைிகண்டன்

வங்க அர ன் தன்ளன ளமயமாக ளவத்பத ிந்தித்தான். இளறயின்
மீ து அள க்க முடியாத ெம்பிக்ளக இருந்திருந்தால், `அரங்கன் ித்தம்'
என்று துணிந்திருப்பான். அந்தத் துணிவு அவனுக்கு வரமறுத்தது.
தடுமாறினான், தவித்தான் - பின் அளர மனதாய் அரங்கன் அனுமதிக்குச்
ம்மதித்தான்.

திருச் ந்ெிதியின் முன் அவன் வந்து ெின்ற ெிளலயில் ஸ்தான ீகர்கள்,

ப ாழ அர னின் ார்பாய் ஆலயத்ளத ெிர்வகிக்க ெியமிக்கப்பட்ட
காப்பாைர்கள், அன்றாடம் அரங்கன் முன் பவதம் ஓதிடும் ளவணவ
தா ர்கள், அவர்களை தெறிப்படுத்திடும் ஜீயர் என்று எல்பலாரின்
முன்னமும் உத்தரவும் பகட்கப்பட்டது. தாமளரக்குப் பதில் துை ி வந்து
மறுப்ளபச் த ான்னது. அரங்கபன `பவண்டாம்' எனும் எதிர்மளற
பதிளல அந்த உத்தரவில் கூறிவிடவும் வங்காைத்தான்
உளடந்துபபானான்.

பல மாதங்கள் யாத்திளரயாய், வழிதயங்கும் ஜம்பமாய், அரங்கனுக்பக

தான் படியைக்கப் பபாவது பபால் காட்டிக்தகாண்டு வந்தததல்லாம் ஒரு
துை ி இளலயால் இல்ளல என்றானளத எண்ணிக் கலங்கி ெின்றான்.
அடுத்து என்ன த ய்வததன்று ததரியவில்ளல.

அவன் கலங்கி ெின்றளதக் கண்டு ிலர் அவனுக்கு ஆறுதல் கூறினர்.

“அர ர் பிராபன! எம்தபருமான் பவண்டாம் என்று கூறிவிட்டதற்காகக்

கலங்கிவிடாதீர்கள். இப்பபாது பவண்டாம் என்றவன், ொளைபய ரி
ஏற்றுக்தகாள்கிபறன் என்று கூறலாம் அல்லவா?” என்றார் ஒருவர்!

“ஆம் அரப ! தங்கள் பக்திளய பரிப ாதிப்பதற் காகக்கூட அரங்கப்

தபருமான் மறுத்திருக்கலாம். எனபவ தபாறுளமபயாடு இருங்கள்.
அவளனபய எண்ணுங்கள் - உருகுங்கள் - ெிச் யம் ெல்வழி பிறந்திடும்”
- என்றார் இன்தனாருவர்.

வங்காை அர னும் காத்திருக்கத் ததாடங் கினான். `இன்தனாரு முளற

உத்தரவு பகட்பபாம்' என்று ஆலய ெிர்வாகிகளைத் ததாடர்புதகாண்ட
பபாது, அவர்கள் `ஆண்டுக்கு ஒருமுளறதான் இதுபபால் பகட்க இயலும்'
என்று கூறி விதிளய ெிளனவூட்டினர்.

இந்த ெிளலயில் அவன் ஒரு முடிவுக்கு வந்தான். தான் ொடு

திரும்பபவண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டிருப்பளதக் கூறினான். அத்துடன்,
தான் தகாணர்ந்த த ல்வம் எதளனயும் திரும்ப எடுத்துச் த ல்வது
தனக்கு அழகில்ளல என்பதால், அவற்ளற ெம்பிக்ளகக்கு உரிய தன்
ளவதீக பட்டார்கள் வ ம் ஒப்பளடத்து, அவர்களை அரங்கன்
அனுமதிக்காக அவர் பகாயிலின் வா லில் இளடயறாது காத்து ெிற்கப்
பணித்தான்.

அவர்களும் திருமண் காப்பு தரித்து அந்த வா ல் அருபக த ன்று

அரங்களன பவண்டி ெின்றனர். அபதபவளையில், தங்களைக் பகாயில்
காவலர்கைாய் ஆக்கிக்தகாண்டு பகாயிளல இரவில் வலம் வந்து
ப ளவயும் த ய்யத் ததாடங்கினர். அவர்கைின் பக்திளயயும்
ப ளவளயயும் யாராலும் குளற கூறவும் முடிய வில்ளல. காலத்தால்
மிகக் கனிந்த அவர்கள் துைியும் த ருக்கின்றி ‘அரங்கா ெீ எங்களுக்கு
அருைியளத, ொங்கள் உனக்கு அைித்து மகிழ அருள் த ய்’ என்று
விண்ணப்பித்துக்தகாண்டனர்.

காலத்தால் அரங்கனும் கருளண த ய்ய ித்தமானான். வங்காை

அர னால் ஆலயத்துக் தகன அைிக்கப்பட்ட தபாருள்கள் ஏற்கப்பட்டன.
அதன் பிறகும், அந்தப் பட்டர்கள் வங்கபத ம் திரும்பிட
விரும்பவில்ளல.

‘இங்பகபய இப்படிபய அரங்கன் ப ளவயில் எங்கள் வாழ்ளவ

அளமத்துக்தகாள்கிபறாம் - எங்கள் வழியில் எங்கள் வம் ாவைிகளும்
ப ளவ புரியட்டும்’ என்று அரங்கனிடம் விண்ணப்பித்துக் தகாண்டனர்.
வடக்பக இருந்து வந்ததால் ஆர்யர் என்ற அளடதமாழிபயாடு,
`காப்பாைர்' என்பபத பட்டர்கள் என்பதன் தபாருைாக தகாள்ைப் பட்டதால்,
இரண்டும் இளணந்து ஆர்யபட்டர்கள் என்றாகி, அவர்கைின் பக்தி
மற்றும் தியாகத்ளதப் பபாற்றும் விதத்தில், அவர்கள் காத்து ெின்ற
வாயில் பகுதி ‘ஆர்யபட்டாள் வாயில்’ என்று அளழக்கப்படலாயிற்று.

பின்னர், எம்தபருமானின் புறப்பாட்டுக் காலங்கைில், இவ்வா ளல

எம்தபருமான் கடக்கும் தருணங்கைில், வங்கபத மன்னனுக்கு
அருைப்பாடு ாதிப்பதும் காலத்தால் வழக்கமாயிற்று.

பின் காலத்தால் எவ்வைபவா மாற்றங்கள்!

ராஜ்ஜியங்கைில் ராஜாக்கள் மாறினர். ப ாழர்கள் கரம் வலுத்திருந்தது

ஒரு காலம் - பின் பாண்டியர் கரம் வலுத்தது - ப ரனும் ில காலம்
ததன்னகபம தன்னகம் என்று ஆண்டான். இப்படிப்பட்டக் கால
மாற்றங்கள் பகாயிலின் ெிர்வாகத்திலும் மக்கைின் கலா ார
மாற்றத்திலும் எதிதராலித்தன.

எது எப்படி இருந்தபபாதிலும் அரங்கனுக்கான வழிபாட்டு முளறகளும்

அவர் மீ தான பக்தியும் ெிளலயாய் ெின்று உலளகபய காத்து
ரட் ித்தன.

அரங்கனின் ஆலய வரலாறும் `பகாயிதலாழுகு' எனும் தபயரில் பதிவு

த ய்யப்படலாயிற்று. அதளன ஒரு மூக கடளமயாக ஆலய
ஸ்தான ீகர் களும் த ய்தனர். அந்தக் பகாயிதலாழுகுவில் காணப்படும்
குறிப்புகளை ளவத்தும், ஏளனய இதர ாறுகளை ளவத்துபம
அரங்கமாெகரின் வரலாறு உருவானது.

அந்த வளகயில் தர்மவர்மாவில் ததாடங் கும் வரலாறு

கிைிச்ப ாழளனத் ததாட்டு, ராஜமபகந்திரப ாழன், ெந்தப ாழன்,
குலப கரப் தபருமாள், ஆர்யபட்டர்கள் என்று ெீண்டு `ெீலன்' எனப்படும்
மறவர் குலத்து திருமங்ளக மன்னனிடம் த ன்று ெிற்கிறது.

பன்னிரு ஆழ்வார்கைில் ஒருவராகவும் கருதப்படும் இந்தத் திருமங்ளக

மன்னன் மற்ற ஆழ்வார்கைில் இருந்து முற்றிலும் மாறுபட்டவர்.
குறிப்பாக மற்ற ஆழ்வார்கள் எம்தபருமான் திருவடிகளைத் பதடித்பதடி
பக்தி த லுத்தினர் எனில், எம்தபருமானின் திருவடிபய இவளரத் பதடி
வந்தது என்பது எத்தளனப் தபரிய த யல்? இவரது பக்திபய
வரச்த ய்ததது. இவரால் அரங்க மாெகர் தபரிதும் தபாலிந்து அன்றும்
இன்றும் என்றும் பபாற்றப்படுவதாய் உள்ைது!

இந்த மங்ளக மன்னன் வரலாற்ளற அறிந்து தகாள்ளுதல் அவ ியம்.

ஆச் ர்யமும் அதி யமும் அைிப்பது திருமங்ளக மன்னனின் வரலாறு.

இவதராரு மறவர்! முரட்டு மீ ள யும், பிள ந்து பிடித்தார் பபான்ற

பதாள்களும், புஜபல பராக்ரமும், யாளனளயக்கூடத் தனித்து ெின்று
அடக்கும் பகண்ளமயும் உளடய ஒரு ிற்றர ர் இவர். ப ாழப் தபரு
ொடு அன்று பல ிறு ிறு ொடுகளை தன்னகத்பத தகாண்டிருந்தது.
அதில் திருவாலி ொடும் ஒன்று. ப ாழவை ொடனும் ிற்றர ர்களை
இங்கு ெியமித்து, அவர்களை கப்பம் கட்டச் த ய்து, தனது ப ாழவை
ொட்ளட ெிர்வகித்து வந்தான்.

அப்படியான ிற்றர ர்கைில் ஒருவபர ெீலன். அபதபெரம் எவருக்கும்

கட்டுப்படாத ஆண்ளமயும் வரமும்
ீ ெீலனுக்கு இருந்தன.

அவளரக் கண்டு பபரர ர்கபை கூட ெடுங்கினர். அதனால் அவருக்குப்

பல பட்டங்கள். அவற்றில் ஒன்று பரகாலன். எமபன இவளரக் கண்டு
ெடுங்கும்படியானவர் என்பது உட்தபாருள்.

இந்தப் பரகாலனிடம் ‘ஆடல்மா’ என்தறாரு தவண்ணிறப்புரவி

இருந்தது. அதன் பமல் ஏறிக் தகாண்டு ெீலன் வதிவலம்
ீ வந்தால்,
திருவாலி ொபட குலுங்கிடும். வதிகைில்
ீ புழுதியும் பறந்திடும். எதிரிகள்
ஓடி ஒைிவர். ெீலளனத் தங்கைின் சுந்தர புருஷனாய் எண்ணிடும் ில
தபண்கபைா, இவன் பார்ளவ தங்கள் பமற்படாதா என்று வதி
ீ
ஓரங்கைில் காத்திருப்பர்.

ஆனால் ெீலன் அவ்வைவு சுலபத்தில் அவர் கைிடம் மயங்கமாட்டார்.

அவர்களை ஏங்கவிட்டு அளலக்கழிப்பார். அப்படிப்பட்ட ெீலன், ஒருொள்
தவள்ைக்குைம் எனும் ஊரின் திருக்குைத்தில் ெீராடிக்தகாண்டிருந்த
குமுதவல்லி என்பவளைக் கண்டு ிளலயாகி ெின்றுவிட்டார்!

- ததாடரும்...
இண வகன யந்தார்!

இரண்யக ிபு மற்றும் பிரகலாதனின் விவாத தருணத்தில்

இளறவனுக்பக பயம் வந்ததாம்! `தான்' எனும் அகந்ளத
தகாண்டிருக்கும் இரணியன், தன் தெஞ்ள த் ததாட்டுக்காட்டி, `என்
தெஞ் ில் இளறவன் இருக்கிறானா' என்று பகட்டுவிட்டால் என்ன
த ய்வது என்று ெிளனத்து பயந்தாராம். காரணம்... அவன் அப்படிக்
பகட்டு, பிரகலாதனும் `ஆம்' என்று த ால்லிவிட்டால் இரண்யக ிபுவின்
தெஞ் ில் தான் எழுந்தருைபவண்டும். அப்படி அவர் புகுந்துவிட்டால்
இரண்யக ிபு பக்தன் ஆகிவிடுவாபன. அவன் த ய்த
தவறுகளுக்தகல்லாம் தண்டளன அைிக்க முடியாபத என்று எண்ணி
பயந்தாராம்.

- கக. அருள், தேன்ணன-23

12 Mar 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் – 25

ரங்க ராஜ்ஜியம் – 25

-இந்திரா தேௌந்தர்ராஜன் டம்: என்.ஜி.மைிகண்டன்

‘ ண்ணட நான்மண யும் கவள்வியும் ககள்விப்
தங்களும், தங்களின் த ாருளும்
ிண்டமாய் விரிந்த ி ங்தகாளி யனலும்
த ருகிய புனதலாடு நிலனும்
தகாண்டல்மா ருதமும் குணர கடகலழும்
ஏழுமா மணலகளும் விசும்பும்
அண்டமும் தானாய் நின் தவம் த ருமான்
அரங்கமா நகரமர்ந்தாகன!
- த ரிய திருதமாழியில் திருமங்ணகயாழ்வார்.

திருதவள்ைக்குைத்தில் ெீராடிக்தகாண்டிருந்த குமுதவல்லி, அந்த

தொடிபய திருவாலி மன்னன் ெீலனின் மனதில் விழுந்து, அவளன
‘இவள் எனக்குரியவள்’ என்று எண்ணும்படிச் த ய்து விட்டாள்.
மன்னனாயிற்பற? குதிளரளயவிட்டு இறங்கிச் த ன்று அவபைாடு பப
அவனுளடய ஸ்தானமும் கம்பீரமும் தளடயாகி ெின்றன.

அவன் உள்ைக்கிடக்ளகளய அறிந்த அளமச் ர்தான் அவனது

விருப்பத்ளத ெிளறபவற்ற பவண்டியவரானார். பெராகக்
குமுதவல்லியின் இல்லத்துக்குத் தன் புரவி ரதத்தில் பபாய்
இறங்கினார். ளவத்தியர் அளமச் ளரத் துைியும் எதிர்பார்க்கவில்ளல.
அவளர வரபவற்று உப ரித்தார். வந்த காரணத்ளதயும் வினவினார்.

“அளமச் ர்பிரான் என் இல்லம் ஏகிய காரணத்ளத ொன் அறியலாமா?”

“ெிச் யமாக. தங்கள் திருமகளை ெம் அர ர் திருக்குைத்தில்

ெீராடுளகயில் கண்டுள்ைார். கண்ட தொடி முதல் தங்கள் புதல்விளய
மணமுடிக்க விரும்புகிறார். அதன் தபாருட்டுத் தங்கள்
அனுமதிக்காகவும் அடுத்தடுத்து ெிகழ பவண்டியவற்றுக்காகவுபம ொன்
வந்துள்பைன்.”

அளமச் ரின் பபச்சு ளவத்தியளர அதிர்ச் ிக்கு ஆைாக்கினால், அளதக்

பகட்டபடி மாலவனுக்குப் பூக்கட்டிக்தகாண்டிருந்த குமுதல்வல்லிளய
அது ஸ்தம்பிக்கபவ த ய்துவிட்டது.

‘இப்படிக்கூட ெடக்குமா?’ - அவளுக்குள் பகள்வி விஸ்வரூபம் தகாள்ை,

ளவத்தியர் அதிர்ந்தார். ஆனாலும் அதிலிருந்து மீ ண்டுதாபன
தீரபவண்டும்? மீ ண்டார்! ற்று ளதரியத்ளத வரவளழத்துக்தகாண்டு
‘`மன்னனின் விருப்பத்ளத அறிந்து மகிழ்கிபறன். உண்ளமயில்
மன்னளன மணந்திட என் மகள் தகாடுத்துளவத்திருக்க பவண்டும்.
ஆனாலும் இந்த விஷயத்தில் குறிப்பிட்ட தகாள்ளகப்பாடு உண்டு”
என்று பீடிளக பபாட்டார்.

“என்ன?”

“திருமண விஷயத்தில் எந்த ஒரு தபண்ளணயும் அவள் விருப்பத்துக்கு

மாறாக மணம் முடித்து ளவத்துவிடக் கூடாது...”

“ெல்ல தகாள்ளகதாபன?”

“அளத ொன், இங்பக என் மகள் வளரயிலும் பின்பற்றலாம்தாபன?”

“தாராைமாய்...”
“எனில், என் மகள் அர ளர மணக்கச் ம்மதித்தால், எனக்கு எந்த
ஆட்ப பமும் இல்ளல” - என்றார் ளவத்தியர்.

ஆனால் குமுதவல்லிபயா ‘`அர ருக்கு ொன் இளணயானவள் இல்ளல.

என்ளன மறந்து, அவளர மிக விரும்பும் பல தபண்கைில் ஒரு
தபண்ளண மணக்கச் த ால்லுங்கள்” என்றாள்.

அவைது பதிளலக் பகட்ட ெீலன்கூட முதலில் அதிர்ந்தான்.

“இந்தப் தபண் என்ளன விரும்பவில்ளல என்பளத எத்தளன

ொசூக்காய்க் கூறிவிட்டாள் பாருங்கள்...” என்றான்.

“ஆம் மன்னா...” என்றார் அளமச் ர்.

“அளமச் பர... ொன் பார்க்கமாட்படனா என்று தவிக்கும் தபண்களுக்கு

ெடுவில், இப்படி ஒரு தபண் மகைா?” என்று பகட்டவன், “இந்தத்
துணிவுக்காகவும் ததைிவுக்காகவுபம ொன் இவளை விடுவதாயில்ளல.
இவபை இனி என் மளனவி” என்று சூள்தகாட்டினான்.

அத்துடன், தனது சூடல்மா என்ற புரவியின் பமபலறிச் த ன்று, பெராக

குமுதவல்லி முன் பபாய் ெின்றான். அப்படிபய அவள் இல்லத்ளதயும்
ஒரு பார்ளவ பார்த்தான்.

திரும்பிய பக்கதமல்லாம் காவிப்பூச்சும் திருமண் ின்னங்கபைாடும்,

குங்கிலியவா ம் மணக்கப் தபருமாைின் ரூபங்கள் காட் ி தந்தன. பத்து
அவதாரங்கைில் ஒன்று ெீங்கலாய் ஒன்பதுக்கும் ஒன்பது ந்ெிதிகள் -
அந்தச் ந்ெிதிகைில் தெய் விைக்குகைின் பஜாதிப்பிரகா ம்!

ெீலனுக்குக் பகாயிலுக்குள் நுளழந்துவிட்டது பபால் ஓர் உணர்வு.

தவைிபயயிருந்து பார்க்கும் பபாது, பூ ணிக்தகாடி பரவிக்கிடக்கும் ஒரு
கூளர வடு,
ீ உள்பை ஸ்ரீளவகுண்டமாகபவ காட் ி தந்து தகாண்டிருந்தது!

ெீலன் கண்கைில் வியப்பின் வழி ல்.

ளவத்தியபரா ெடுங்கிக்தகாண்டிருந்தார். எங்பக, தானும் தன் மகளும்

ராஜபகாபத்துக்கு ஆைாகிவிடுபவாபமா என்று அவரின் இதயம்
பவகமாய் துடித்தபடி இருந்தது. ஆனால் குமுதவல்லியிடம் எந்தப்
பதற்ற மும் இல்ளல, பயமும் இல்ளல, மாறாக உப ரிப்பு...

“வரபவண்டும் அர ர்பிராபன!”

“மகிழ்ச் ி! ஆமாம் இது என்ன இல்லமா இல்ளல பகாயிலா?”

“இல்லக் பகாயில்!”

“அருளமயான விைக்கம். அற்புதமாக இருக்கிறது.”

“ென்றி அரப .”

“ொன் உன்னிடம் ென்றிளய எதிர்பார்த்ததல்லாம் வரவில்ளல. என்

விருப்பத்ளத ெீ மறுத்த காரணம் அறியபவ வந்பதன்...”

“இதற்காக தாங்கள் இவ்வைவு தூரம் வந்திருக் கத் பதளவயில்ளல.

ொன்தான் மிகத் ததைிவாக என் பதிளலக் கூறி அனுப்பியிருந்பதபன?”
“உண்ளமதான். அந்த பதிலில் எங்கும் என் பமல் விருப்பமில்ளல
என்னும் கருத்தில்ளல. ொன் ஒரு ரா ரிப் தபண். அர ருக்கு
இளணயானவள் இல்ளல என்று கூறியதாக அறிந்பதன். ஆனால் எந்த
ரா ரிப் தபண்ணும் இத்தளன துணிவாய் தன்னிளல விைக்கம்
அைிக்கமாட்டாள்.”

“அது உங்கள் கருத்து. ஆனால் ொன் கூறியபத ெிஜம்! ெீங்கள்தான்

பார்க்கிறீர்கபை..?”

“குமுதவல்லி, ெீ பப ப்பப உன் பமல் எனக்கு பமாகம் அதிகரிக்கபவ

த ய்கிறது. ெீ என் அருகில் இருந்தால் பபாதும். இந்த உலகபம என்
காலடிக்குக் கீ ழ் வந்துவிடும் என்று ெம்புகிபறன்.”

“இது த ருக்கான பபச்சு. இந்த உலகமும் ரி, ெீங்களும் ரி, ொனும்

ரி... எல்பலாருபம அந்த மாலவனின் திருவடிக்குக் கீ ழ்
கிடப்பவர்கபை!”

‘`அது யார் மாலவன்?”

“என்ன விந்ளத! மாலவன் யாரா? உங்களைப் பளடத்து

உங்களுக்தகன்று ஓர் உலளகப் பளடத்து, அந்த உலபகார்க்கு உணவு,
உளறயுள் என கலமும் பளடத்து, ஓர் அலகிலா விளையாட்ளட
விளையாடிக்தகாண்டிருப்பவளனயா யாதரன்று பகட்கிறீர்கள்?''

குமுதவல்லியிடம் பகாபம் தவைிப்பட்டது.

“பகாபத்தில் ெீ பமலும் அழகாய் தஜாலிக்கிறாய்! அது ரி... இத்தளன

தபரிய பளடப்பாைன் எங்பக இருக்கிறான் குமுதவல்லி. அவளன ொன்
காண இயலுமா?”

“உங்களைபய பளடத்தவன் எனும் வளகயில் அவன்

உங்களுக்குள்ளும் இருக்கிறான். ெீங்கள் உங்களைக் கண்ணாடியில்
பார்த்துக்தகாள்வது கிளடயாதா?”

“வி ித்திரமான பதில். உன் பதிலின்படிபய ளவத்துக்தகாண்டாலும் உன்

மாலவன்தான் ொன். அப்படியிருக்க என்ளன ஏற்க ஏன் மறுக்கிறாய்?”

“என் கருத்ளதச் ரியாகப் புரிந்துதகாள்ளுங்கள். ஒருக்காலும் ெீங்கள்

அவனாக முடியாது. அவன் பரமாத்மா; ொம் எல்பலாருபம
ஜீவாத்மாக்கள்.”

“குமுதவல்லி! ொன் ஆத்மவி ாரம் புரிய வரவில்ளல. என்ளன ஏற்க ெீ

ஏன் மறுக்கிறாய்? ரியான காரணத்ளத ெீ கூறிவிட்டால், ொன்
மாதானம் அளடந்து திரும்பிவிடுபவன். இல்லா விட்டால் உன்ளன
விடமாட்படன்.”

“ொன் அரங்கன் அடிளம. தாங்கபைா என் அழகுக்கு அடிளமப்பட

விரும்புகிறீர்கள். அவன் அழிவற்றவன்; என் அழபகா காலத்தால்
அழிந்து விடும்.”

“அதனாதலன்ன? இருக்கும்வளர இன்பமாய் வாழ்பவாபம...”

“ொன் ெிரந்தரமானதில் அடங்க விரும்புகிபறன். தாங்கபைா

ெிரந்தரமற்றதில் மயங்க விரும்புகிறீர்.”

“குமுதவல்லி, ெிரந்தரமானது - ெிரந்தரமற்றது என்று ஒரு ந்ெியா ி

பபால் எதற்குப் பபசுகிறாய். என்ளன மணப்பதால் உன் பக்தி
குளறவுபடும் என்று அஞ்சுகிறாயா?”

“ஆம்..!''

“குளறயாது! ொன் குளறயவும் விடமாட்படன். இப்பபாது என்ன

த ால்கிறாய்?”

“அரப ! உங்கள் வார்த்ளதகைால் ஒரு பயனுமில்ளல. ஆள அறுபது

ொள் என்பார்கள். தாங்களும் என்ளன மணந்து அறுபது ொள் ெீங்கள்
த ான்னது பபால் வாழக்கூடும்... பிறகு?”

“உன்பனாடு ொன் 60 ொள்கள் அல்ல... 60 யுகங்கள் வாழ

ஆள ப்படுகிபறன்..”
“இது இப்பபாதிருக்கும் பமாகத்தில் பபசும் பபச்சு.”

“ொன் என்ன த ய்தால், ெீ என் உறுதிப்பாட்ளட ெம்புவாய்?”

“பமாகத்ளதத் துறந்து, மாலவனின் அடிளமயாக வாழ முடியுமா

உங்கைால்?”

“உனக்கு அடிளமயாக விரும்பும் என்ளன மாலவன் அடிளமயாக்கப்

பார்க்கிறாபய...?”

“மாலவன் அடிததாழுபவபர முழுளமயான மனிதர். அப்படி

ஒருவளரபய என்னால் எண்ணிப் பார்க்க இயலும்.”

“உன் காதளல ொன் தபற, மாலவன்பாலான பக்திதான் விளலயா?”

“ஆம். ெீங்கள் மாலவன் அடிளமயாகச் ம்மதித்தால் ொனும் உங்கள்

அடிளமயாகச் ம்மதிக்கிபறன்.”

குமுதவல்லியின் பபச்சு அவள் தந்ளதயான ளவத்தியளர மருைச்

த ய்தது. ப ாழப் பபரர பன அச் ப்படும் பரகாலன் எனப்படும்
ெீலனிடம் இவ்வைவு தூரம் யாரும் பப ியிருக்கமாட்டார்கள்.
குமுதவல்லிபயா பப ியது மட்டுமல்ல - அவளன லட் ியம்
த ய்யாமல், தான் ததாடுத்த மாளலளய மாலவனின் அவதார
த ாரூபங்களுக்குப் பபாட்டு, விைக்குத்திரிளய ெிமிண்டிவிட்டு,
குங்கிலியத்ளதப் புளகளய விட்டு ெறுமணம் உண்டாக்கித் தன்
பக்திபூர்வமான பணியிபலபய கவனமாக இருந்தாள். ெீலன் அளதக்
கூர்ந்து பார்த்தபடி இருந்தான்.

“ ற்று என்ளனயும் பார்...” என்றான். அவளும் திரும்பினாள். “ெீ

என்ளன மிக மலிவாகக் கருதுவதுபபால் உணர்கிபறன்” என்றான்
உணர்வுகள் ெசுங்கிட.

“எனக்கு யாளரயுபம அப்படிக் கருதத் ததரியாது” என்றாள் அவளும்

பதிலுக்கு.
“அப்படியானால் ொன் அருகிருக்கப் பூளஜ தபரிதாகிவிட்டதா உனக்கு?”
அவன் குரலில் தரௌத்திரம் ததானித்தது.

“ெீங்கள் அல்ல... ப்தரிஷிகள் உள்பட ொரதபர இங்கு இப்பபாது

இருந்தாலும் எனக்குப் பூளஜதான் தபரிது. பூளஜக்கு உரியவபன
தபரியவன்!”

“ஒரு கற் ிளல பமல் இத்தளன பிரியமா?”

“பிரியமல்ல... பக்தி!”

“அப்படிதயன்ன இதில் இருக்கிறது?”

“ொன், ெீங்கள், என் தந்ளத, ொம், இந்த ஊர், ொடு, பூமி, விண்ணகம், ந்திர
சூரியர், ெட் த்திராதியர், வசும்
ீ காற்று, தபாழியும் மளழ என்று
எல்லாமும் இருக்கிறது...”

“ெீ த ால்லும் கலமும் இவனாலா பதான்றின?''

“அதிதலன்ன ந்பதகம்?”

“என்ளனப் தபற்றவள் என் தாய் - அதற்குக் காரணம் என் தந்ளத. ொன்

அர னாக இருக்கக் காரணம் என் வரம்.
ீ இதில் எங்பக இருக்கிறான்
உன் திருமால்?”

“பாலில் தெய் அவன், தீபத்தில் ஒைி அவன். உம்ளமப் பபால் `எல்லாம்

என் ளகயில்' என்று ெிளனத்தவர்கள் எல்லாம் `எதுவும் என் ளகயில்
இல்ளல' என்று உணர்ந்து அடங்கிப் பபானளத இந்த உலகம் பல
ஆயிரம் முளற பார்த்துவிட்டது. உங்கள் வளரயிலும் அது ெிகழும்.
உங்களுக்கும் எனக்கும் ஏணி ளவத்தாலும் எட்டாது. தயவு த ய்து
விலகிச்த ல்லுங்கள்.”

“குமுதவல்லி! என்ளனக் குளலயச் த ய்கிறாய் ெீ ...”

“ொன் எனும் த ருக்கால் வந்த விளனப்பாட்டுக்கு என்ளனக் காரணம்

கூறாதீர்கள்.”

“ொன் ஆள ப்பட்டு ஒன்ளற அளடயாமல் பபானபதயில்ளல.”

“ெிச் யம் உங்கள் ஆள யில் ெீங்கள் என்ளன அளடயபவ முடியாது.”

“ ரி, உனக்காக ொன் திருமால் பக்தனாகிபறன்... பபாதுமா?”

“எனக்காக ஆக பவண்டாம் - உங்களுக்காக ஆகிடுங்கள். அதுபவ

எல்பலாருக்கும் ெல்லது.”

“அதற்கு ொன் எதாவது த ய்யபவண்டுமா?”

“ெிச் யமாக...”

“என்ன அது?”

குமுதவல்லி த ால்லத் ததாடங்கினாள்.

- ததாடரும்
26 Mar 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 26

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 26
‘இந்திரன் ிரம ன ீேதனன் ிவர்கள்
எண்ைில் ல்குைங்ககள யியற்
தந்ணதயும் தாயும் மக்களும் மிக்க
சுற் மும் சுற் ிநின் கலாய்
ந்தமும், ந்த மறுப் கதார் மருந்தும்
ான்ணமயும் ல்லுயிர்க்தகல்லாம்
அந்தமும் வாழ்வு மாயதவம் த ருமான்
அரங்க மாநகரமர் ந்தாகன!’
- தபரிய திருதமாழியில் திருமங்ளகயாழ்வார்.

நீ லன் எனும் அந்தக் குறுெில மன்னன், குமுத வல்லி எனும் அந்தப்

தபண்ணிடம் ``உனக்காக ொன் திருமால் பக்தனாகிபறன்...” என்றபபாதும்,
“எனக்காக ஆகபவண்டாம் - உங்களுக்காக ஆகிடுங்கள். அதுபவ
எல்பலாருக்கும் ெல்லது” என்பற பதிலைித்தாள் அவள்.

“அதற்கு ொன் ஏதாவது த ய்யபவண்டுமா?” என்று மன்னவன் பகட்க,

குமுதவல்லி பதில் த ான்னாள்:

“தாங்கள் ஒரு ெல்ல ஸ்ரீளவஷ்ணவன் ஆக பவண்டும்”

“அதற்கு என்ன த ய்யபவண்டும்?”

“ஆ ார்யனிடம் பஞ் மஸ்காரம் எனப்படும் ஐந்துவித

த யல்பாடுகளை உபபத ம் தபற்றுக்தகாண்டு, அவற்ளற உயிருள்ை
வளரயிலும் பின்பற்ற பவண்டும்.”

“அளவ என்ன... ஐந்துவித த யல்பாடுகள்?”

“ஸ்ரீபாஷ்யம் எனப்படும்... எம்தபருமானின் ஆதி முதல் அந்தம் வளர

அறிதல், பின் பவதம் கூறுவளதக் கற்றல் - பின் கூறல்!”

“அடுத்து...?”

“ ங்கு - க்கரத்ளதச் ின்னங்கைாய்ப் புஜங் கைில் தரிப்பது...”

“அடுத்து...?”

“பன்னிரு திருமண் காப்பு தரித்தல், மந்திர உபபத ம் தபறுதல், தினமும்

திருவாராதனம் புரிதல்.”

“இவ்வைவுதாபன. ரி, எங்கிருக்கிறார் அந்த ஆ ார்யர்? அவளர

இப்பபாபத அரண்மளனக்கு வரவளழத்து, ெீ த ான்னளதச் த ய்ய
உத்தரவிடுகிபறன்.”

ெீலன் இப்படிச் த ான்னளதக் பகட்டுச் ிரித்து விட்டாள் குமுதவல்லி.

“ஏன் ிரிக்கிறாய்?”

“ ிரிக்காமல் என்ன த ய்வது? ஆ ார்யன் எனப்படுபவர் ெடமாடும்

இளறவடிவம். அவருக்கு ொம் கட்டளையிட முடியாது; இடவும் கூடாது.
ஆனால், அவபரா ெம்ளம பாழுங்கிணற்றிலும் குதிக்கச் த ால்லலாம்.
அப்படிச் த ான்னால் அளத மகிழ்பவாடு த ய்பவபன ெல்ல ீடன்.”

குமுதவல்லி த ான்னளதக் பகட்டு, ெீலன் ஒரு விொடி

கலங்கிவிட்டான். `கட்டளையிட்பட பழக்கப்பட்டவன், ஓர் ஆண்டியின்
கட்டளைகளுக்குக் கட்டுப்படுவதா' என்று பகள்வி எழும்பத்தான்
த ய்தது. ஆனாலும் குமுதவல்லியின் பபரழகும், அவைின் அயராத
பபச்சும், அவள்பாலான காதலும் ெீலளனக் கட்டிப்பபாட்டன!

“அப்படியானால் ஆ ார்யளன ொன்தான் பதடிச்த ல்ல பவண்டுமா”

என்று பகட்டான்.

“ஆம்! ஆனால், உங்கைால் பதடிச் த ல்ல முடியாது. வாபைாடும்

பவபலாடும் பபாராடும் கரங்கள் உங்கள் கரங்கள். அளவ, ததாழும்
கரங்கைாக மாறாது. பிறளர அடக்கியாள்வது உங்களுக்குச் சுலபம்.
ஆனால் உங்கைால் புலன்களை அடக்கியாை முடியபவ முடியாது.
ெிமிர்ந்த மார்பு உங்களுளடயது - அதனால் பணிந்து கும்பிட முடியபவ
முடியாது...”

குமுதவல்லி `முடியாது...' `முடியாது...' என்று த ால்லச் த ால்ல, ெீலன்

மனதிபலா `முடியும்...' `முடியும்...' என்பற எதிதராலித்தன அந்த
வார்த்ளதகள்!
குமுதவல்லியின் எதிரில் பதாளல உரித்துவிட்டு வழன்ற உடம்பபாடு
ெிற்கும் ஒரு பாம்பு பபால், தனது வரம்,
ீ அதிகாரம், மமளத ஆகிய
கலத்ளதயும் உதிர்த்தவனாக... அபதபெரம்,`ெீ விரும்பும் ஒரு
ஸ்ரீளவஷ்ணவனாய் என்னாலும் ஆகமுடியும்; ஆகிக் காட்டுகிபறன்...’
என்று த ால்லாமல் த ான்னவன், குமுதவல்லியின் மீ து ஓர் ஆழமான
பார்ளவளய வ ீ ியபடி, விளட தபற்றுக்தகாண்டான்.

ெீலன் அகலவும் தமள்ை தெருங்கி வந்தார் குமுதவல்லியின்

ளவத்தியத் தந்ளத. அவர் உடம்பில் ஒருவளக ெடுக்கம்; முகத்திபலா
இனம் ததரியாத பீதி. பார்ளவயில் ஆச் ரியத்தின் குழுமம்.

“என்னப்பா... அப்படிப் பார்க்கிறீர்கள்?”

“அதிகம் பப ிவிட்டாய் குமுதா...”

“அப்படியா?”

“அதுகூடவா ததரியவில்ளல. எப்படியம்மா இப்படிப் பப உன்னால்

முடிந்தது?”

“ொன் எங்பக அப்பா பப ிபனன். என்னுள் இருந்து அவனல்லவா

பப ினான்.''

“எம்தபருமாளனபய அறிந்திராத இந்த மன்னனுக்கு, எம்பிரான்தான்

உன்னுள் இருந்து பப ினான் என்தறல்லாம் புரியுமா அம்மா?”

“புரியாவிட்டால், அது என் பிளழயில்ளலபய?”

“இப்படிச் த ான்னால் எப்படியம்மா?”

“பவறு எப்படிச் த ால்ல...?”

“எனக்குப் பயமாக இருக்கிறது. இந்த மன்னன் தபயளரக் பகட்டால்

ப ாழச் க்ரவர்த்திக்பக அச் ம் என்று பகள்விப்பட்டிருக்கிபறன்...”
“அதனால்...”

“என்ன அதனால்...? அரண்மளனக்குச் த ன்று ஆற அமர பயா ித்து, பின்

அடாத ஒரு முடிதவடுத்து வந்து, உன்ளனயும் என்ளனயும்
வட்டுச்
ீ ிளறக்கு ஆட்படுத்திவிட்டால்..?''

“அதுதான் மாலவன் விருப்பம் என்றால் அப்படிபய ெடக்கட்டுபம...”

“மாலவன் விருப்பமா..? ொன் மன்னவனின் விருப்பத்ளதச்

த ான்பனனம்மா...”

“இனி, மாலவன் விருப்பபம மன்னவன் விருப்பமாக இருக்கும்.”

“எந்த ெம்பிக்ளகயில் இப்படிக் கூறுகிறாய்?”

“அப்படியானால், ெீங்கள் ெம்பவில்ளலயா... மாலவன் ெமக்குக்

ளகதகாடுப்பான் என்று?''

“குமுதா! ெடப்பது கலி காலம். ொம் ெலிந்த பிறப்பினர்...”

“அப்பா! தயவுத ய்து இனி இப்படிதயல்லாம் பப ாதீர்கள். ஒரு

ளவணவனாய் இருந்துதகாண்டு அச் ப்படுவது கீ ழ்ளம. அளதவிட
கீ ழ்ளம... ெம் இளறவன்பால் ெம்பிக்ளக இழப்பது.”

- குமுதவல்லி தந்ளதளய இறுக்கக் கட்டிப் பபாட்டாள். அவர் பயந்தது

பபால் ெடக்கவில்ளல. மாறாக ெீலன் தன்ளன ஸ்ரீளவஷ்ணவனாக்கும்
முளனப்புக்கு முற்றாக மாறிவிட்டிருந்தான். தன்ளன அந்தத் தகுதிக்கு
ஆைாக்கும் ஆ ார்ய புருஷர் எங்கிருக்கிறார் என்று பதடினான்.

`திருெளறயூர் ெம்பி' எனும் ஆ ார்ய புருஷர் உப்பிலியப்பன்

திருக்பகாவிலில் தங்கியிருக்கும் தகவல் கிளடத்தது. அடுத்த தொடிபய
புறப்பட்டு விட்டான். ஆனால், ெீலன் அந்த ஆலயத்ளத அளடந்தபபாது,
அந்த ஆச் ார்ய புருஷர் அங்கிருந்து புறப்பட்டுவிட்டிருந்தார்.

ெீலன் முகத்தில் ஏமாற்றம். மன்னன் வரப் பபாவதாய் த ால்லியும்

புறப்பட்டுவிட்டாபரா என்தறாரு பகள்வி. பிறபக ததரிந்தது... தகவல்
ததரியும் முன்பப அவர் புறப்பட்டுவிட்டார் என்று. இப்பபாது அவர்
இருப்பது திருெளறயூரில் என்பளதயும் அறிந்தான்.

ெீலபனாடு வந்த அளமச் ர் உள்ைிட்ட தபருமக்கள் பதற்றமுடன்

ெீலளனப் பார்த்தனர். இதுபபான்ற ஏமாற்றங்களுக்கு ெீலன் ஆட்பட்டபத
இல்ளல. எவளரயும் அவன் பதடியளதல்ளல - எவருக்காகவும் அவன்
காத்திருந்ததில்ளல. அவற்றுக்தகல்லாம் அவ ியபம இல்லாத வரீ
வாழ்வு வாழ்வதாகக் கருதிக்தகாண்டிருந்தவனுக்குள், அம்மட்டில்
காலம் குமுதவல்லியின் வடிவில் வந்து பரீட்ள ளவத்துவிட்டது.

‘உங்கைால் முடியாது... உங்கள் பட்டமும் பதவியும் அதற்கு

அனுமதிக்காது... அது ாத்தியபம இல்ளல’ என்று ஆணி அடித்த மாதிரி
குமுதவல்லி பப ிய பபச்சு, அவன் ஆண்ளமக்குள் ஒரு தீப்தபாறிளய
ஊதிவிட்டது. பற்றி எரியத் ததாடங்கிவிட்டது மனது.

“மன்னா ொம் திரும்பிவிடுபவாமா” என்று பகட்ட அளமச் ளரத்

தீர்க்கமாய்ப் பார்த்தான். அதற்குள் உப்பிலியப்பன் பகாயிலின் பட்டர்
பூர்ண கும்பத்பதாடு அவன் இருப்பிடத்துக்பக வந்துவிட்டார். அவர்
பின்பன பவத முழக்கமிடும் பவதியர்க் கூட்டம். அவர்கள், மன்னளன
வரபவற்றுச் ிறப்பிக்கும் பவத மந்திரங்களைக் கூறத் ததாடங்கினர்.

அவர்கைது த யல் ெீலளன ஆச் ரியத்பதாடு ிந்திக்களவத்தது. அவன்

கண் எதிரில் பூர்ண கும்பம். காதுகைில் பவத மந்திர முழக்கம்.
அவனுக்கு இது முதல் அனுபவம்!

பவட்ளடக்குப் பபாயிருக்கிறான், விருந்துக்கு பபாயிருக்கிறான்,

கணிளகயர் பகாட்டத்துக்கும் பபாயிருக்கிறான், ெகர்வலம் என்று
ொலாபுறமும் சுற்றி வந்திருக்கிறான். ஆட் ியாைர்களை ந்தித்து
அகமகிழ்ந்து பப ியிருக்கிறான். பபார்க்கைங்கள் பல கண்டு வாைால்
பலரது ிரள ப் பனங்காளயச் ீவுவது பபால் ீவியிருக்கிறான். இப்படி,
அவன் வாழ்வில் எவ்வைபவா அனுபவங்கள். ஆனால் ஒரு பகாயில்
வா லில் ெிற்பதும், பூர்ணகும்பம் பார்ப்பதும், பவத மந்திரம் பகட்பதும்
இப்பபாது தான். அந்த மந்திர ஒலி தன் மகத்தான க்திளயக் காட்ட
ஆரம்பித்தது.

“அபடய் ெீலா! உலகம் என்பது தபரியதடா. உனது திருவாலி ொடு

அதில் ஒரு ளகப்பிடி மண் மட்டும்தான். ெீ கண்டதும் பகட்டதும்கூட
அபத ளகப்பிடி அைவுதான். ெீ மிகச் ிறியவன். மிகமிகப் தபரியவன்
உள்பை இருக்கிறான். பபாய்ப் பார் ததரியும்...” என்று யாபரா அவன்
அருகில் ெின்று தகாண்டு த ான்னது பபாலவும் இருந்தது.

மன்னன் ெீலன், தமள்ை தன்ளன மறக்க ஆரம்பித்தான். பூர்ண

கும்பத்தின் பின்பன கடளல பொக்கிச் த ல்லும் ெதிபபால ெடக்க
ஆரம்பித்தான்.

பவத மந்திர முழக்கம் ததாடர்ந்தது.

- ததாடரும்.
09 Apr 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 27

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 27

ஓவியம்: அரஸ்
‘கவத வாய்தமாழி யந்தை தனாருவன்
எந்ணத நின் ேர தைன்னுணட மணனவி
காதல் மக்கணளப் யத்தலும் காைாள்
கடியகதார் ததய்வங்தகாண்தடாளிக்கும்’
- என் ணழப்
ஏதலார் முன்கன யின்னரு ளவர்க்குச்
தேய்துன் மக்கள் மற் ிவதரன்று தகாடுத்தாய்
ஆதலால் வந்துன் அடியிணனயணடந்கதன்

அைித ாழில் திருவரங்கத்தம் மாகன!’

-தபரிய திருதமாழியில் திருமங்ளகயாழ்வார்.

பூரணக் கும்பத்ளதப் பின்ததாடர்ந்த ெீலன் வந்தளடந்த இடம்,

உப்பிலியப்பனின் ந்ெிதி. அங்பக, திளரயிடப்பட்டிருந்தது. அது
தற்காலிகத் திளர. பூ உலகில் அதற்குத் திளர என்று தபயர்- ஞான
உலகில் அதற்கு ‘தளட, தகவின்ளம, தடுப்பு, தற்காலிகம்’ என்று
எவ்வைபவா தபயர்கள்.

தபாறுளமயுடன் காத்திருப்பபார் முன்பு அந்தத் திளர விலகிடத்

தவறியபதயில்ளல. ஞானமுள்பைார் அத்திளர முன் காத்திருக்கத்
தவறியதுமில்ளல.

ெீலளனக் காலன் இங்கு அளழத்து வந்து ெிறுத்திவிட்டான்.

தபாறுளமளயயும் தமள்ைப் புகுத்தினான். இனம்புரியாத பரவ
உணர்வில் ெீலன் திருச் ந்ெிதிமுன் ெின்ற ெிளலயில், அவளனயும்
அறியாமல் அவன் ளககள் இரண்டும் மார்புப்புறம் கூடிப்
பிளணந்துதகாண்டன. அளமச் ர்கள் ஆச் ர்யமாகப் பார்த்தனர்.

அவன் ளக கட்டி ெின்றபதயில்ளல..! ப ாழச் க்கரவர்த்திக்கு

வருடாவருடம் வரி த லுத்த பெரிடும் பவளையிலும், தபான்பனாடும்
தெல்பலாடும் ‘எப்படி என் பங்கு... பார்த்தீரா?’ எனும் த ருக்பகாடுதான்
ெின்றிருக்கிறான்.
எப்பபாதும் அவனுள் த ருக்குதான் ெிரம்பி வழிந்துள்ைது. பணிளவ
அவன் பிறரிடம் மட்டுபம எதிர்பார்த்திருக்கிறான். தன்னிடம் அவன்
உணர்ந்தபதயில்ளல.

ஆனால், இங்பகா எல்லாம் தானாய் ெிகழ்ந்தபடி இருக்கின்றன.

திளரயும் விலகியது - மங்கல வாத்தியங்கள் முழங்கத் ததாடங்கின.
குங்கிலியப் புளக மணக்க மணக்கப் பரவிய ெிளலயில், கற்பூர தீபச்சுடர்
முன்னால் அந்த மாலவனும் உப்பிலியப்பனாய் பதவியர் கிதம்
ெீலனுக்கு அருட்காட் ி அைித்தான்.

ெீலன், விண்ணிலிருந்து விழுந்த ஒரு மின்னல் தவட்டியது பபால்

உணர்ந்தான். கட்டிய ளககளைப் பிரித்து கூப்பத் ததாடங் கினான்.
சூழ்ந்து ெிற்பபார் ‘ொராயணா... ொராயணா’ என்றனர்.

அஷ்டாட் ரம் - உலகின் ஒபர மந்திரம்!

பிறவிப் பூட்ளடத் திறக்கும் ாவி!

கர்மப் பதிளவ அழிக்கும் ர ாயனம்!

எது வாழ்வு என்பளதச் த ால்லித்தரப் பபாகும் ஆ ான்!

பமா வாழ்வில் இருந்து பமாட் வாழ்வுக்கான பாலம்!

ெீலன் காதுகைில் விழுந்துவிட்டது. ‘மறவன் ெீலன்’ அந்த தொடி முதல்

‘மாலவ ெீலன்’ என்றானான். உப்பிலியப்பன் பமல் ளவத்த விழிகளை
அவனால் எடுக்க முடியவில்ளல.

பார்... ென்றாகப் பார்...

ொபன கம்பீரம். ொபன கருளண. ொபன பிரபஞ் ம். ொபன ந்திர

சூர்யர். ொபன இவ்ளவயம் - அதன் மக்கள் - அவர் வாழ்வு. ெீ என்
திருபமனிக் பக த்தின் லட் த்தில் ஒரு பங்கு - என்தறல்லாம் அந்த
உப்பிலியப்பன் பப ியதுபபால் உணர்ந்த ெீலன், கண்ண ீர் வடிக்கலானான்.
அங்கிருப்பவர்க்தகல்லாம் அது ஆச் ர்யக் காட் ி. ெீலனின் மந்திரி
கமலவிமலர் என்பவர் மட்டும் தயங்கித் தயங்கி ‘`மன்னா ஏன்
அழுகிறீர்... என்னாயிற்று” என்று பகட்டார்.

“கமலவிமலபர! ொன் பாவி... இக்காட் ிளய இதுொள் வளர காணாத

வனாகபவ இருந்துவிட்படபன... எத்தளனப் தபரிய பாவி ொன். இன்று
குமுதவல்லியால் இது ாத்தியமாகியுள்ைது. அவள் இனி என்
பதவியில்ளல... ஆவி” என்றான்.

உப்பிலியப்பன் அவன் கண்ண ீளர ர ித்தான் - பபச்ள ரு ித்தான்.

காட் ி யால் மட்டுபம இத்தளன மாற்றம். காலத்தாலும் என்று
கூறலாம். எதற்கும் ஒரு காலம் உண்டு என்பது எத்தளனப் தபரிய
உண்ளம! உப்பிலியப்பனிடம் பெரிட்ட ர வாத மாற்றங்கபைாடு
திருெளறயூர் த ன்று ஆச் ார்ய ெம்பி முன் ெின்றான்.

ெம்பி, ெீலன் வந்து ெிற்கும் பகாலம் பார்த்து வியந்தார். அவன், அவரின்

காலடியில் விழுந்து பணிந்தான். பின்னர், அவர் முன் தட்டுத்தட்டாய்
தபான்ளனயும் தபாருளையும் ளவத்தான். அதில் உப்பிலியப்பன்
பகாயில் துை ி மாளலயும் அடக்கம். ெம்பி அளத மட்டும் எடுத்து தான்
அணிந்துதகாண்டார். அவரது ஞானத்துக்கு எல்லாம் புரிந்துவிட்டது.

ஓர் அழுக்குப் பட்டுத்துணிளய உப்பிலியப்பன் லளவ த ய்து

அனுப்பியுள்ைான். அளத இனி பதவ கலிங்கமாய் ஆக்க பவண்டும்.

“மன்னா..!”

“ொன் மன்னனில்ளல குருபவ. உங்கள் ீடன்.”

“மகிழ்ச் ி... எப்படி, இப்படி ஒரு மாற்றம்?”

“உங்கள் பாளஷயில் த ால்வதானால் விதி. என் பாளஷயில்

த ால்வதானால் குமுதவல்லி.”

“எதுவாய் இருப்பினும் இனி உனக்கு ெற்கதி. ெீ இனிதான் வாழபவ

பபாகிறாய்!”

“உண்ளம. என் கடந்த காலங்கள், ொன் ெல்வாழ்வு வாழக் காத்திருந்த

காலங்கள் என்றாகி விட்டன.”

“ ரியாகச் த ான்னாய்... ொன் என்ன த ய்ய பவண்டும் என்று த ால்...”

“ொன் த ால்வதா? ெீங்கள் த ால்லுங்கள்... ொன் இனி என்ன

த ய்யபவண்டும்?”

ஆ ார்ய ெம்பி ஆச் ர்ய ெம்பியாகிச் ிரித்தார். பின், “ெல்லபதார்

அர னாய் ொட்டுமக்கைின் காவலனாய், திருமாலின் ததாண்டனாய்
வாழ்வாயாக” என்றார்.
“இது பபாதுமா ொன் ஸ்ரீளவஷ்ணவனாவதற்கு?” என்று மிகப்
பணிவாகக் பகட்டான் ெீலன்.

ஆ ார்ய ெம்பி முகத்தில் ஆனந்த அதிர்வு!

“தவறாக ஏதும் கூறிவிட்படனா?”

“இல்ளல... உன் பபால் ஒருவன், இப்படிக் பகட்டபத எனக்குப் புதிய

அனுபவம். ளவஷ்ணவனாக அந்த குலத்தில் பிறந்தவர்கள் பலருண்டு.
பிறவாமல் ஆவததன்பது அவரவர் த யல் திறத்தால் மட்டுபம
ாத்தியம்...”

“அந்தச் த யல்பாடுகள் எளவ?”

“ொன் எனும் த ருக்கடக்குதல், ொம் எனும் ெிளனவாகுதல் இது முதல்

த யல்பாடு!”

“மற்றளவ?”

“பஞ் ம்ஸ்காரம் எனும் விதிமுளறப்பாடுண்டு. அதன்படி நூலைவு

பி குமின்றி த யல்படுதல்...”

“அளவ?”

“பதாள்கைில் மாலவன் திருச் ின்னம் தரித்தல், பன்னிரு திருமண்

காப்புடன் மாலவன் அடியார்க்குச் ப ளவ த ய்தல், அன்றாடம்
மாலவனுக்குத் திருவாராதனம் புரிதல், மாலவன் பாசுரங்களை
உருக்கமாய் ஒதுதல், அவன் ஆலயத்தில் திருத்ததாண்டு புரிதல்...”

“ஆஹா... அற்புதம்! இனிபமல்தான் ொன் வாழப்பபாகிபறன் என்பது

எவ்வைவு உண்ளம. ெீங்கள் கூறியவாபற த யல்படுபவன் குருபவ!”

ெீலன் துைியும் தயக்கமின்றி முன்வந்தான்.

ஆ ார்ய ெம்பி பிரமித்து ெின்றார். தெடுபெரம் கழித்து, ‘`ஒன்ளற மட்டும்

உனக்கு என்னால் தர இயலாது’’ என்றார்.
“என்ன அது?”

“மந்த்பராபபத ம்...” என்றார் ஒரு த ால்லில்.

ஆச் ார்ய ெம்பி த ான்னது ெீலனுக்கு முதலில் ஒரு தபரிய

விஷயமாகத் பதான்றவில்ளல. த ால்லப்பபானால் ‘மந்த்பராபபத ம்’
என்றால் என்னதவன்றுகூட அவனுக்குத் ததரிந்திருக்க வில்ளல. அது,
அவன் குழப்பமும் பகள்வியும் தகாண்ட முகத்தில் ென்றாகபவ
எதிதராலித்தது. ஆச் ார்ய ெம்பிக்கும் அது புரிந்தது.

“ெீலா... மந்த்பராபபத ம் என்று ொன் கூறியது உனக்கு என்னதவன்பற

ததரியவில்ளல என ெிளனக்கிபறன்.”

“ஆம் குருபவ... அது என்னதவன்று ெீங்கபை விைக்கமாய்க்

கூறபவண்டும்.”

“மந்த்பராபபத ம் என்பது உன் காதுகளுக்குள் பிறர் அறியாவண்ணம்

உன் மனளத ெிளலெிறுத்தி ொன் கூறப்பபாகும் ஒரு அஷ்டாட் ர
த ால்...!”

“அஷ்டாட் ர த ால் என்றால்..?”

“எட்தடழுத்துக்கைால் ஆன அந்த மாலவனின் திருப்தபயர்... அளதபய

அஷ்டாட் ரம் என்பபாம்.”

“அந்தப் தபயர்?”

“அளதத்தான் உன் வளரயில் என்னால் கூறமுடியாது என்பறன்...”

“ஏன் குருபவ?”

“எல்லா விஷயத்துக்கும் இந்த உலகில் ில விதிப்பாடுகள்

இருக்கின்றனல்லவா?''

“விதிப்பாடா?”
“ஆம்... ஒரு மன்னனாகீ ய ெீ ததருவில் வரும்பபாது, எல்பலாரும்
உன்ளன வணங்க பவண்டும் என்பது முதல், இந்தக் குற்றத்துக்கு
இந்தத் தண்டளன என்பது வளர எவ்வைபவா விதிப்பாடுகள்
உள்ைனபவ... அவற்ளறக்கூடவா அறியாதவன் ெீ?”
“குருபவ! அந்த விதிப்பாடு இங்பக உங்கள் வளரயில் எப்படி தளடயாக
உள்ைன? அதிலும் ஒரு திருப்தபயளரச் த ால்வதற்குத் தளட என்றால்
வியப்பாக உள்ைது...”

“இதில் வியக்க எதுவுமில்ளல... ொதனாரு ந்ெியா ி. எனக்தகன

இப்படித்தான் வாழ பவண்டும் என்று ெியமங்கள் உள்ைன. எனக்கான
ெியமங்கள் உனக்குப் தபாருந்தாது. ெீபயா அர ன்.

இப்படி எனக்கிருக்கும் ெியமப்படி, பவதம் ததைிந்த - அன்றாடம் பவதத்

ததாடர்புளடய மாந்தருக்பக, அஷ்டாட் ரத்ளத ொன் உபபத ிக் கலாம்.
அப்படி ொன் உபபத ிப்பளத அவர் எக்காரணம் தகாண்டும் பிறருக்கு
உபபத ிக்கக் கூடாது. குறிப்பாக அஷ்டாட் ர மந்த்பராபபத ம் என்பது
பவதம் கூறுபவர்க்பக. பவதம் கூறும் பிறப்பாைரான பிராமணரிலும்கூட
உபெயனம் தரித்திடாத பிரம்ம ாரிகளுக்கு உபபத ிக்க விதி இல்ளல.

அக்னி வைர்த்து, உபெயனம் தரித்து, அன்றாடம் காயத்ரி மந்திரம்

உபா ித்து, ொன் கூறிய பஞ் ம்ஸ்காரப்படி ளவணவ தர்மங்களைப்
பபணி ெடக்கும் ஒருவருக்பக என்னால் உபபத ிக்க முடியும்.
அப்பபாதுதான் அஷ்டாட் ர மந்திரமும் தன் பூரண க்திளயக் காட்டி
அவருக்கு ளவகுண்டத்தில் எம்தபருமானிடத்தில் இடமைிக்கும்...”

“ ரி.. எனக்கு உபபத ிக்க விதியில்ளல என்று கூறிவிட்டீர்.. எதற்காக

இப்படி ஒரு கட்டுப்பாடு? இளறொமம் என்பது எல்பலாருக்கும்
ஆனதுதாபன? எல்பலாரும்தாபன அவன் மக்கள்?”

அர்த்தம் தபாதிந்த இந்தக் பகள்விக்கு விைக்க மாகப் பதில் த ால்லத்

ததாடங்கினார் ெம்பி.

- ததாடரும்
எண்தைய் ஊறும் ேிவலிங்கம்!

மயிலாடுதுளற - கும்பபகாணம் ாளலயில், ஆடுதுளறயிலிருந்து சுமார்

2 கி.மீ . ததாளலவில் இருக்கிறது திருெீலக்குடி. இங்கு அம்பிளகபய
ிவலிங்கத்துக்கு எண்தணய்க்காப்பு த ய்வதாக ெம்பிக்ளக. இங்குள்ை
ிவலிங்கத்தின் மீ து எவ்வைவு ெல்தலண்தணய் விட்டாலும், அது
முழுவதும் ிவலிங்கத்துக்குள்பை ஊறி விடுகிறதாம். இந்தக்
பகாயிலில் அம்பிளக ந்ெிதியில் எண்தணய் ளவத்து வழிபட்ட
பின்னபர, ிவலிங்கத்துக்கு அபிபஷகம் த ய்கின்றனர்.
23 Apr 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 28

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 28

ஓவியம்: அரஸ்
 ி ப்க ாடு மூப்த ான் ில்லவன் ன்ணனப்
க தியா வின் தவள்ளத்ணத
இ ப்த திர் காலக் கழிவுமா னாணன
ஏழிணேயின் சுணவ தன்ணன
ேி ப்புணட மண கயார் நாங்ணக நன்னடுவுள்
தேம்த ான் தேய் ககாயிலினுள்கள
மண ப் த ரும் த ாருணள வானவர் ககாணனக்
கண்டு நான் வாழ்ந்ததாழிந்கதகன!’

- தபரிய திருதமாழியில் திருமங்ளகயாழ்வார்.

‘‘இளறொமம் என்பது எல்பலாருக்குமானது தாபன? எல்பலாரும்தாபன

அவன் மக்கள்’’ என்ற ெீலனின் பகள்விளயச் த விமடுத்த ெம்பி, ‘‘ெல்ல
பகள்வி...’’ என்ற முன்பனாட்டத்பதாடு, விைக்கமாகப் பதில் த ால்லத்
ததாடங்கினார்.

“அஷ்டாட் ரம் என்பது த ால்வடிவில் உள்ை ஓர் ஆயுதமப்பா. ஆயுதம்

என்பது வரன்
ீ ளகயில் இருப்பதுதாபன அழகு? அபதபபால், பவத
ம்பந்தமுளடபயார்க்கு அது முற்றான பலளனத் தருவதாய் உள்ைது.
அவர்கைாபலபய மன ஒருளமப்பாட்டுடன் தியானிக்க இயலும்...”

“அப்படியானால், பவதியர் அல்லாபதார்க்கு ளவகுண்டத்தில் இடம்

இல்ளல என்றாகிறபத...?”

“அப்படியல்ல. இளதச் ரியாக புரிந்துதகாள்ை பவண்டும். எல்பலாரும்

தபாதுவாக மனித இனத்தவர் என்றபபாதிலும், வர்ணங்கைால் ொம்
பிரிக்கப்பட்டுள்பைாம். அந்த வர்ணங்களைத் பதாற்றுவித்ததும் அவன்
த யபல! ‘பிராம்மணன், ளவஸ்யன், ஷத்ரியன், சூத்ரன்’ என்று ொன்கு
வர்ணங்கள் உள்ைன.

எம்தபருமானின் பப முடிந்த ொவின் அம் மாய் பிராம்மணளனயும்

வலிளம மிகுந்த பதாைின் அம் மாய் த்திரியளனயும், உடலுக்பக
உணளவப் தபற்று க்தியைிக்கும் வயிற்றின் அம் மாய்
ளவஸ்யளனயும், உடம்ளபபய தாங்கி ெிற்கும் கால்கைின் அம் மாய்
சூத்ரளனயும் அவபன பளடத்தான். பின் இந்தப் பளடப்புக்பகற்ப
ெியதிகளை வகுத்து மனுவானவர் சூத்திரம் உருவாக்கினார். அதற்கு
மனுெீதி என்று தபயர்.

அதன்படி ொவின் அம் மாய்ப் பிறந்தவன், பவதம் ஓதுதளல முதல்

கடளமயாகக் தகாண்டு, அதற்பக தன் வாழ்வு என்று வாழபவண்டும்.
இவன், பிற கர்மங்கள் புரியத் பதளவயில்ளல. பவதம், யாகம், பயாகம்
என்று இவன் த ய்யும் த யல்கைால் ெல்ல மளழ உண்டாகும்; உயிர்
கைிடம் பளக உணர்வு ெீங்கும்; பயிர்கள் த ழிக்கும்.

பதாைில் பதான்றிய த்திரியனுக்குத் திபரக பலம் பிரதானம். ெீ கூட

இந்த வளகளயச் ப ர்ந்தவபன! திபரக பலம் இருந்தால்தான் ஒரு
ொட்ளடக் கட்டிக்காக்க முடியும். ொட்டு மக்களைப் ப ி-
பட்டினியிலிருந்து பாதுகாத்து அவர்கள் ெலமாக வாழ வளக த ய்வது,
த்திரியனின் கடளம. அபதபபால் தபாய், கைவு, சூது இல்லாத ெகளர
உருவாக்கி, அதர்மத்ளதத் தளலதூக்கவிடாமல் த ய்து தர்மத்ளத
ெிளலொட்டுவதும் த்திரியனின் கடளமபய. இக்கடளமளயச்
த ய்தாபல பபாதும், இளறவன் பதடி வந்து ஆட்தகாள்வான். ஒரு
பவதியளனப் பபான்று த்திரியன் த யல்படத் பதளவயில்ளல.

ளவஸ்யன் என்பவன், மக்கள் வாழ்வதற்குத் பதளவப்படும் தபாருள்

களை வாங்கி விற்பவன். வயிற்றின் அம் மாய் அவன் பிறக்க
காரணமும் அதுபவ. இவனாபலபய வர்த்தகம் உருவாகிறது. அந்த
வர்த்தகத்தில் அவன் பெர்ளமயாகச் த யல் பட பவண்டும். அதுபவ
ளவஸ்யனுக்கான தர்மம். அதில் ெிளலத்திருந்தாபலபபாதும்;
இளறவனடிளய அவன் தளடயின்றி அளடந்துவிடலாம்.

அடுத்து சூத்திரன். ொல்வளக பிறப்பாைர்கைில் இவபன முதலாமவன் -

பிரதானமானவன். சூத்திரனுக்குக் கணிதன் என்தறாரு தபயரும் உண்டு.
இவன் மண்பணாடு ததாடர்புளடயவன். மண்ணின் தன்ளம அறிந்து
அளதப் பாகுபடுத்தி - ென்த ய், புன்த ய், கலிர், கட்ளட எனப் பிரித்து,
அதற்பகற்ப திட்டமிட்டு த யல்பட்டு உணளவ உருவாக்குபவன்.
ெிலங்கைில் கால்கைால் ெடமாடி உழுபத பணியாற்றுவர். எனபவ
இவன் எம்தபருமானின் திருவடி அம் மாய்த் பதான்றியவன்.
பருவமறிதல், அைவறிதல், மண் தன்ளம அறிதல் என்று
அளனத்ளதயும் அறிந்து, அறிந்ததற்பகற்ப திட்டமிட்டு கணக்காய்ச்
த யல்பட்டால்தான் பயிர்களைக் காப்பாற்றி கைஞ் ியத்திலும் ப ர்க்க
முடியும். அந்தக் கணக்ளகக் தகாண்டிருப்பதாபலபய... கணக்கு
சூத்திரமுளடயது என்பதாபலபய இவன் சூத்திரன் எனப்பட்டான்.

ஒரு ளவணவன் வளரயில் அவன் தபரிதும் பபாற்றபவண்டியது

திருவடிகளைத்தான். அந்த வளகயில், மற்ற வர்ணத்தாரும் பபாற்றும்
ிறப்புக்குரியவன் சூத்திரபன. இவன் இல்ளலபயல், உணவில்ளல; காடு
ெகரம் எனும் பாகுபாடுமில்ளல. இவன் உணளவ உற்பத்தி
த ய்தால்தான் ளவஸ்யனுக்பக பவளல. இவர்கள் இருவராபலபய
ஒரு மக்கள் கூட்டம் வாழ்கிறது.

அந்த மக்கள் கூட்டத்ளதப் பாதுகாப்பவனாய் இருப்பவபன த்திரியன்.

இந்த மூன்று வர்ணத் தாரும் ெலமாய், வைமாய், பலமாய், வாழ்ந்திட
இளறயருள் பிரதானம். அளத வற்றாது பாதுகாப்ப வபன அந்தணன்
எனப்படும் பிராம்மணன் அல்லது பவதியன்.

அந்த பவதியன் வழி வந்தவன் ொன். எனக்கான ஆன்மிகப் பணிளயச்

த ய்தபடி இருக்கிபறன். ெீயும் த்திரியனுக்குண்டான உன் கடளமளயச்
த ய். இதில் உன் இளறபாளத இன்று முதல் ளவணவம். உனக்கான
இளறவன் அந்தத் திருமால் எனும் மாலவன். அவனுக்கான
தெறிமுளறபய பஞ் ம்ஸ்காரம். இதில் மந்த்பராபபத ம் ெீங்கலாய்
மற்ற எல்லாவற்ளறயும் ெீ மட்டுமல்ல எவரும் பின்பற்றலாம்!”

ஆ ார்ய ெம்பி ொல்வளக வர்ணங்களை விைக்கி, தன்

ெிளலப்பாட்ளடயும் ததைிவுபடுத்திக் தகாண்டார். ெீலனுக்கும் ஒரு
ததைிவு ஏற்பட்டது.

“குருபவ! உங்கள் மூலமாய் ொன் பூரணமான ஒரு மூக

தெறிப்பாட்ளட உணர்கிபறன். ஆயினும், இவர்கைில் உயர்ந்தவன் -
தாழ்ந்தவன் என்கிற ஒரு பபாக்கும் மனிதர்கைிடம் காணப்படுகிறபத...
அது எதனால்?” என்று பகட்டான்.

மீ ண்டும் பதில் த ால்லத் ததாடங்கினார் ஆ ார்ய ெம்பி.

“இது கலியுகம். மாளய மிகுந்தது ெம் வாழ்வு. இப்பபாது ெீ என்பனாடு

பப ியபடி இருக்கிறாய். ொன் அறிந்தளத உபபத ித்தபடி இருக்கிபறன்.
இந்த தொடி ொம் வாழ்வபத வாழ்வு. ிறிது பெரத்தில் என்னுடனான
உன் ந்திப்பு, என் பபச்சு என்று எல்லாபம ெிளனவு என்றாகிவிடும்.
அவற்ளறத் திரும்பப் தபறபவ முடியாது.

இப்படித்தான் ஒவ்தவாரு தொடியும் உள்ைது. அடுத்து என்ன ெடக்கும்

என்று எவருக்கும் திண்ணமாய் ததரியாது. ஆயினும், மாளய ொம்
காலகாலத்துக்கும் வாழப்பபாவது பபால் ஒரு பிரளமளய ெமக்குள்
உருவாக்கியுள்ைது.

இந்தப் பிரளமபய, மனித மனங்கைில் தவறான புரிதல்களையும்

உருவாக்கிவிடுகிறது. இந்தப் புரிதல்கைில்தான் பபதங்கள்
உருவாகின்றன. ெிளறய தபாருள் உளடய ஒருவன் த ல்வந்தன்;
இல்லாதவன் ஏளழ எனும் பாகு பாடு, ெிலத்தில் பாடுபடுபவன்
கீ ழானவன் - அமர்ந்து பாடுபடுபவன் பமலானவன் எனும் பாகுபாடு,
பவதம் த ால்லத் ததரிந்தவபன மிக பமலானவர், மற்ளறபயார்
தாழ்ந்பதார் எனும் பாகுபாடு... இளவதயல்லாம் வாழ்வின் மாளய
காரணமாக உருவான தவறான புரிதல்கைால் ஏற்பட்டளவபய!
அவற்றில் உண்ளமயில்ளல. ெல்ல ததைிந்த அறிவுளடயவனுக்குத்
ததரியும்... இந்த உலகில் தபரிது, ிறிது என்று எதுவும் கிளடயாது
என்று!

தளரயில் புழுதியில் பாதங்கள் பதிந்திருப்பதால் அளவ கீ ழானளவ;

ெறுமணமுள்ை ளதலம் பூ ப்படுவபதாடு தங்கக்கிரீடத்ளதத் தரிப்பதால்
தளலபய பமலானது என்று, ஒரு மனிதன் தன் உடலைவில்
உறுப்புகைில் பாகுபாடு காண்பானா? ெம் உடம்ளபப் பபான்றபத ெம்
மூகமும். இதில் ெம் உடல் உறுப்புகள் பபான்றளவபய வர்ணப்
பிரிவுகள். இதில், பமல் கீ ழுக்கு ஏது இடம்? உடம்பின் ஒவ்தவாரு
திசுவும் எப்படி முக்கியபமா அப்படிபய எல்பலாரும்!”

“அற்புதம் குருபவ! என் வாழ்வில் உங்களைச் ந்தித்த இந்த முதல்

ொைிபலபய ொன் தபரும் ததைிளவப் தபற்றுவிட்படன். இதுொள் வளர,
உங்களைச் ந்திக்காமல் வாழ்ந்த வாழ்வில் அர்த்தமில்ளல என்றும்
உணர்கிபறன்.’’

“அப்படிதயல்லாம் இல்ளல. எதற்கும் ஒரு காலம் உண்டு. ஒரு

மணிஅரி ியின் பின்புலத்தில் கூட விளதப்பு, வைர்ப்பு, அறுவளட, உமி
ெீக்கம், வியாபாரம் என்கிற த யல்களுக்கான காலக்கணக்கு
உள்ைது.அப்படி இருந்தால்தான் அரி ி உருவாக முடியும். உன்
உருவாக்கத்தின் பின்னாலும் இப்படி ஒரு கணக்கு உள்ைது. இனி, ெீ
எவ்வாறு வாழப் பபாகிறாய் என்பதில்தான் உன் ிறப்பும் உள்ைது.”

“ஒரு ெல்ல த்திரியனாய்... அபதபெரம் ளவண வனாய், உங்களுளடய

உகந்த ீடனாய் வாழ்பவன். அதில் தங்களுக்குச் ந்பதகபம
பவண்டாம்.”

“மகிழ்ச் ி! உன்னால் உன் திருவாலி ொடு தபருவாலியாகவும்

திகழட்டும்!”

“ஆனாலும் ஒரு விஷயத்தில் மட்டும் மனம் மாதானம் அளடயாமல்

குழம்புகிறது குருபவ!”

“எந்த விஷயம்?”

“ெீங்கள், எனக்கில்ளல என்று கூறிய மந்த்பராபபத ம்.”

“ொன் கூறவில்ளல. அது விதிகைின் ெிளலப்பாடு.”

“ஒரு பபச்சுக்குக் பகட்கிபறன். அப்படி ெீங்கள் என் தபாருட்டு

உபபத ித்தால் என்னாகிவிடும்? எல்பலார்க்கும் தபாதுதவன்று அளத
ஆக்குவதில் பிளழ எவ்வாறு உருவாகும்?”

“மிகச் ிறந்த பகள்வி. இப்படி ஒரு பகள்விபய இப்பபாதுதாபன

பிறந்துள்ைது? இதற்கு விளட இப்பபாது என்னிடமில்ளல. ஒருபவளை,
எதிர்காலத்தில் இதற்கு விளடகிளடக்கலாம்.”

“அப்படியானால், அப்படிபயார் எதிர்காலத்துக் காக ொன்

காத்திருக்கபவண்டுமா?”

“ஆம்! இக்பகள்வி ெீ என்னிடம் பகட்டக்கப் பட்டது மட்டுமல்ல, அந்த

மாலவனிடபம பகட்டு விட்டதாகபவ தபாருள். உன் பகள்விளய ொன்
அவனுக்கு அர்ப்பணித்துவிடுகிபறன். ஏன் இப்படி ஒரு விதி, இதனால்
உருவாகப் பபாகும் ென்ளம எப்படிப்பட்டது, இது எதனால் எப்படி
எப்பபாது மாறும்... இந்தக் பகள்விகளுக்தகல்லாம் விளட, ெீ இன்று
முதல் வாழப்பபாகும் வாழ்வில் ெிச் யம் கிளடக்கும். யார் கண்டது...
ெியதிளய உருவாக்கிய அவபன அளத உளடத்து, உனக்கு அவபனகூட
மந்த்பராபபத ம் த ய்ய வரலாம்!''

- ததாடரும்...
ேிவனும் ேிட்டுக்குருவியும்!

காைபமகப் புலவர் ிவளனயும் ிட்டுக் குருவிளயயும் மமாக்கி

ிபலளடயாகப் பாடிய பபாது, `பிறப்பு இறப்பில்' என்னும் தபாதுவான
வா கத்ளதக் கூறுகிறார்.

`` ிவனுக்கும் ிட்டுக்குருவிக்கும் இது எப்படிப் தபாருந்தும்?'' - எனக்

பகட்டனர் க புலவர்கள்.

“ ிவன் என்ளறக்கும் ெித்தியமானவன். அவனுக்கு ஜனன,

மரணமில்ளல. எனபவ, ‘பிறப்பு, இறப்பு இல்ளல’ என்பறன்.
ிட்டுக்குருவிகள் தபரும்பாலும் வட்டுத்
ீ தாழ்வாரத்தில் கூடு கட்டி
குஞ்சு தபாரிக்கும். தாழ்வாரத்ளத இறப்பு என்று கூறுவர். எனபவ,
ிட்டுக்குருவியின் பிறப்பு இறப்பில் என்பறன்” எனக் கூறினார்
காைபமகம்.
07 May 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 29

ரங்க
ராஜ்ஜியம் - 29

ஓவியம்: அரஸ்
``நியதிளய உருவாக்கிய பகவாபன அளத உளடத்து, உனக்கு அவபன
கூட மந்த்பராபபத ம் த ய்ய வரலாம்? உன் பபான்பறார்க்காக, தாபனா
அல்லது தன் வடிவாய் என் பபான்ற ஒரு ஆ ார்யளனபயா உலகுக்கு
அனுப்பித் தரலாம்” என்ற ஆ ார்ய ெம்பியின் பதிலால் ெீலனின் கண்கள்
பனித்தன.

அதளனத் ததாடர்ந்து புனித ெீராடி, தவண்பட்டு உடுத்திக் தகாண்டான்.

பிறகு பன்னிரு திருமண் காப்பும் தரித்துப் பணிவினும்
பணிவானவனாய் ெம்பியிடம் பஞ் மஸ்காரங்களையும் தபற்றவன்,
இருபதாள்கைிலும் ங்கு க்கரப் பிரதிஷ்ளடயுடன் புதியததாரு
வடிபவாடு, அந்த ஆச் ார்ய ெம்பியின் மடாலயத்ளத விட்டு தவைிபய
வந்தபபாது, மந்திரிகள் மட்டுமல்ல, அவனது `ஆடல்மா’ எனும் புரவியும்
மிக ஆச் ர்யமாகப் பார்த்தது!

எப்பபாதும் அந்தப் புரவியின் மீ து ஒபர தாவில் தாவி ஏறுபவன், அன்று

முதலில் தயங்கி ெின்றான்; பின்னபர ஏற முற்பட்டான். ஆனால்
அக்குதிளரயும் அவளன பவறு யாபரா என்று எண்ணி, அவளன
ஏறவிடாமல் த ய்யப் பார்த்தது. ராஜபுரவிகள் புரவிக் காப்பாைளனக்கூட
தன் முதுகின் பமல் ஏற்காது. அளவ, தன் அர னின் உடல்
வா த்துக்கும், தமாழிக்கும் தங்களை ஆட்படுத்திக் தகாண்டிருக்கும்.
குறிப்பாக எதிரிகள் அதன் பமல் ஏறி அவற்ளற இயக்கபவ முடியாது.

இததல்லாம் ெீலனுக்கும் ததரியும். ஆகபவ, அந்தப் புரவியின் கழுத்ளத

வருடி ‘ொன் உன் ெீலன்தான்’ என்பளத அதற்கு உணர்த்தினான். பிறகு
என்ன ெிளனத்தாபனா, அருகில் ெின்றிருந்த ரதத்தில் ஏறிக்தகாண்டான்.
ஆடல்மா அந்த ரதத்ளதப் பின்ததாடர்ந்தது.

அதன் பிறகு அந்த ரதம் தவள்ைக்குைத்து ளவத்தியர் வட்டு

ீ முன்தான்
ெின்றது. அவளனத் திருமண் காப்பபாடு பார்த்த குமுதவல்லி அப்படிபய
கன்னத்தில் ளக ளவத்து வியப்பில் மூழ்கினாள். அவள் தந்ளதபயா
`காதல் இப்படிதயல்லாம்கூட ர வாதம் புரியுமா’ எனும் பகள்விக்குள்
மூழ்கினார்.

“என்ன குமுதவல்லி அப்படிப் பார்க்கிறாய்?”

“தாங்கள்தானா என்று பார்க்கிபறன்.”

“ொபனதான். வரதீ
ீ ரசூர பராக்கிரம திருவாலி ெீலபனதான்!”

“எங்பக உங்கள் தவண் புரவி?”

“அதுவா... இனி எனக்குத் பதளவயில்ளல என்று கருதுகிபறன்.”

“ஏன் அப்படி?”

“மாறனாய் இருந்தவளர எனக்குப் புரவிதான் அழகு. மாலனாகி

விட்படபன... இனி பக்திபய எனக்கழகு.”

“ெீங்கைா பபசுகிறீர்கள்?”

“ஒரு புரிதலுக்காக `ொன்’தான் எனலாம். ஆனால் ெடப்பளவ எதுவும்

ெம் வ மில்ளல; எல்லாம் அவன் த யல். அதன்படிப் பார்த்தால்,
என்னுள் இருந்து பபசுவதுகூட அவன்தான்!”

ெீலன் வார்த்ளதக்கு வார்த்ளத வியப்பைித்தான்.

“குமுதா! ொன் என் வாழ்ொைில் தபரும் பகுதிளய வணாகக்

ீ
கழித்துவிட்படன். பகைிக்ளக யும் பவடிக்ளகயுமாகபவ தபாழுதுகள்
த ன்று விட்டன. எம்தபருமாளன தரி ித்த பின்னபரா, எனக்குள் தபரும்
மாற்றம். தவறு தவறு... உன்ளன எப்பபாது ந்தித்பதபனா,
அப்பபாதிருந்துதான் ொன் அர்த்தத்பதாடு வாழத் தளலப்பட்படன்.அந்த
வளகயில் பார்த்தால், ெீதான் என் வளரயில் தளலயானவள்..!”

“ஐபயா என்ன இது... இப்படிதயல்லாம் பபசுகிறீர்கள். ொதனங்பக -

அவதனங்பக?”

“என் வளரயில் அவன் பவறு ெீ பவறு அல்ல. ெீ என் கண்களைத்

திறந்தவள்; காமத்ளதத் தடுத்தவள்; அஞ் ாளம தகாண்டவள். ஆ ார்ய
ெம்பி என் குரு என்றால், ெீ குருவுக்கும் குரு...”
“பபாதும்... என்ளனப் புகழ்வதாகக் கருதி, உங்களையுமறியாமல் ெீங்கள்
உங்களைத் தாழ்த்திக்தகாள்வபதாடு, பிறளரயும் தாழ்த்தி ஓர் உயரத்ளத
எனக்கு அைிக்காதீர்கள்.”

“என் ென்றிக்குரியவள் ெீ. இப்பபாதுகூட ெீ என்ளனச் ீர்ப்படுத்தபவ

த ய்கிறாய். த ால்... ொன் இனி அடுத்து என்ன த ய்யபவண்டும்?”

“என்ன த ய்வதா? அளத ொன் த ால்வதா?”

“பவறு யார் த ால்வார்கள்... ெீதான் கூறபவண்டும்.”

“அப்படியானால், ஆ ார்ய ெம்பி கூறியதுபபால் ெல்லததாரு

ஸ்ரீளவஷ்ணவனாய் எல்லா உயிர்களுக்கும் ென்ளமபயக்கும் ஒரு
வாழ்க்ளக வாழுங்கள்!”

“அதுதான் இனி என் வாழ்வு. அதில் உனக்குச் ந்பதகபம பவண்டாம்.

பமற்தகாண்டு ொன் என்ன த ய்யபவண்டும். அளதச் த ால்.”
ெீலன் அப்படி பகட்கவும் அவன் மளறமுகமாய்த் தன்ளன மணப்பது
குறித்துதான் அப்படிக் பகட்கிறாபனா என்று கருதியவள், “ஒரு காரியம்
மட்டும் பாக்கி உள்ைது. அளத ெீங்கள் த ய்து விட்டால், ொம்
இளணந்து விடலாம்” என்றாள் தளழந்த குரலில்.

“குமுதா! அந்தப் பாக்கி என்ன? அளத மட்டும் கூறு! இளணவது என்பது

என் வளரயில் எப்பபாபதா ெடந்துவிட்டது. முதலில் உன்ளன ொன்
காமத்பதாடு பார்த்பதன். இப்பபாபதா அது பக்தியாகிவிட்டது. எனபவ
இந்த இளணப்பு - பிளணப்பு என்று மலிவானச் த ாற்கள் எதற்கு? ெீ
விஷயத்துக்கு வா!”

ெீலன் அவளை அதிரச் த ய்தான். தெடுபெரம் அவளனபய தவறித்துப்

பார்த்துக் தகாண்டிருந்தாள்.

`‘பார்த்தது பபாதும்... அடுத்து என்ன த ய்ய பவண்டும். த ால்...”

“அடுத்து... அடுத்து...”

“உம்... த ால்!”

“தினந்பதாறும் ஆயிரம்பபருக்கு அன்னம் அைிக்கபவண்டும்.”

“அன்னதானத்ளதச் த ால்கிறாயா?”

“ஆம். மனிதபனாடு ஒட்டிப்பிறந்த ஒரு பதளவ. உயிர்கள் வாழ்வபத

பல தருணங்கைில் அதனால் மட்டும்தான்...”

“உண்ளம... தபரும் உண்ளம. ப ிளயப் பிணி என்பற கூறுவர் பமன்

மக்கள். அது ஓர் அகலாப்பிணி. பிணிபபாக்குதல் ஒரு பமலான
பணிதான்...”

“அப்பணிளய மட்டும் தாங்கள் த ய்தால் பபாதும். இந்த ொட்டில்

கைவிருக்காது; பொயிருக்காது; எவரிடமும் ப ார்வும் இருக்காது...”

“உண்ளமதான்! யாருக்கும் எதிரி தவைிபய இல்லபவ இல்ளல. ெம்

வயிறுதான் முதல் எதிரி. ஒரு பவளை ப ாறிடாவிட்டாலும் உருட்டி
மிரட்டத் ததாடங்கிவிடுகிறபத?”

“அதனால்தான் த ான்பனன்... மட்டுமல்ல, தானங்கைில் பூரண

ெிளறளவத் தரும் ஒபர தானம், அன்னதானம் மட்டும்தான்.”

“இதுவும் பபருண்ளம. தபான் தபாருள் என்றும் மாடு மளன என்றும்

எளதத் தந்தாலும், `பபாதும்’ என்று மனதார ஒருவர்கூட த ால்ல
மாட்டார். ஆனால், அன்னம் உண்டவர் வயிறு ெிரம்பிவிட்டால், ெம்
ளகளயப் பிடித்துத் தடுப்பார்!”

“ஆஹா... ெீங்கள் அழகாய்ப் புரிந்துளவத்திருக் கிறீர்கள். உலகின் பல

தபரும் பாவங்களுக்குப் பின்னால், ப ிதான் தபரும் காரணமாக
இருந்திருக்கிறது. அதனால்தான் ப ி வந்திடப் பத்தும் பறந்து பபாகும்
என்றனர். அப்படியான ப ிக்கு இனி திருவாலி ொட்டில் இடமில்ளல
என்று த ய்யுங்கள்.”

“அற்புதம் அவ்வாபற த ய்கிபறன்.”

“ஒரு முக்கியமான விஷயம்”

“என்ன?”

“இது ஏபதா ஒரு ொள் கூத்தாக முடிந்து விடக்கூடாது. அன்னம்

தபாருட்டு மூட்டப் படும் அடுப்பு, உங்கள் தளலமுளறளயக் கடந்தும்
அளணயாது எரியபவண்டும்.”

“ெல்ல எச் ரிக்ளக. இந்த ெீலன் எந்த ஒரு காரியத்திலும் அவ்வைவு

சுலபத்தில் இறங்க மாட்டான். இறங்கிவிட்டாபலா, உயிபர பபானாலும்
ரி... மாறமாட்டான். வருகிபறன்.”

ெீலன் கம்பீரமாகப் பப ிவிட்டு த ல்லவும், குமுதவல்லி அடுத்துப்

பபாய் ெின்றது, எம்தபருமானின் திருவுருவச் ிற்பம் முன்தான்!

“எம்தபருமாபன! உன் கருளணளய என்தனன்பபன். பரந்த இந்த

உலகில் ஒரு தூ ினும் ிறிய தூசு ொன். ஆனால், என்ளனத் பதர்வு
த ய்து என்னுள் புகுந்து ஒரு மன்னவளனபய உன் திருவடிச்
ப வகனாய் மாற்றிவிட்டாபய!

உலளகப் பளடத்து, அதில் உயிர்களைப் பளடத்து, அந்த

உயிர்களுக்தகன ஒரு கால கதிளய விதித்து, அலகிலா விளையாட்ளட
அற்புதமாய் ஆடும் உன் முன், இந்த ெீலன் ஒரு ாதாரண மானவபன.
அவனுள் ெீ புகப்பபாய், அவன் இனி அ ாதாரணமானவன்
ஆகப்பபாகிறான். இளத ொன் என்தனன்பபன்... எப்படிச் த ால்பவன்.
உப்புக் கல்ளலயும் ளவரமாக்கி விடும் உன் பார்ளவ என்பது எத்தளனப்
தபரிய உண்ளம...”

குமுதவல்லி க ிந்தாள். அப்பா அருகில் வந்தார். ‘அம்மா’ என்றார்.

“அப்பா...”

“அப்பாபவதான்... ொன் ஒன்று த ான்னால் தப்பாகக் கருதமாட்டாபய?”

“எதற்கப்பா இந்தப் பீடிளக. தப்பாகதவல்லாம் உங்களுக்குப் பப பவ

வராதப்பா...”

“ொதனாரு ாமான்யனம்மா...”

“அப்படியானால், ொன்கூட ாமான்ளய தாபன?”

“தவறு... ெீ இப்பபாது ொன் வணங்கும் அந்த லட்சுமிபதவியாகபவ

காட் ி தருகிறாய். உன்னால் தான் எனக்கும் தபயர்.”

“ெீங்கள் த ால்ல வந்தளதச் த ால்லுங்கள்.”

“ஆயிரம்பபருக்கு அன்னமைிக்கபவண்டும் என்று கூறிவிட்டாபய...

அதுவும் ொள்பதாறும்..”

“அதனால் என்னப்பா... தினமும்தாபன ப ிக்கிறது?”

“அது ரி... ஆனால் தினமுமா தெல்மணி விளைகிறது?”

“ெீங்கள் என்ன த ால்ல வருகிறீர்கள்?”

“ஒரு பத த்தில் எல்பலாருக்கும் ப ாறிடுதல் அர னின் கடளமதான்.

ஆனால் அளத இலவ மாகத் தருவது, மக்களைச் ப ாம்பபறி கைாக்கி
விடாதா? அபதாடு வருடம் மூன்று பபாகம் மட்டும்தான் விளைச் ல்.
அதில் ஒரு பபாகம் புன்த ய்! அப்படியிருக்க ஆயிரம் பபருக்கு அன்னம்
என்றால், திருவாலி முழுக்க விளைந்தாலும் பபாதாபத...”

“அப்பா! எப்பபாதும் உங்களுக்குள் மனித எத்தனத்துக்கு உட்பட்ட

ெம்பிக்ளககபை உள்ைன. அந்த மாலவன் படியைப்பான் என்பளத
மறந்துவிடுகிறீர்கள்...”

“இப்படி ெீ த ால்லிவிட்ட பிறகு, ொன் இனி பப ஏதுமில்ளல.

ஆனாலும் ஒன்ளற மட்டும் த ால்லிக்தகாள்கிபறன். அறிளவ அவன்
அைித்திருப்பது எச் ரிக்ளகயுடன் த யல்படத்தான். முள்ளுக்குச்
த ருப்பும், தவயிலுக்குப் பாளகயும், மளழக்குக் குளடயும் பபான்றது
வருமுன் காத்திடும் த யல்திட்டம். அது அறிபவாடு இருக்கபவண்டும்.
இல்லாவிட்டால், எது பவண்டுமானால் ெடக்கலாம்...”

ளவத்தியர் எச் ரித்தது பபாலபவதான் ெடந்தது. அன்னக் தகாட்டாரம்

ெிரம்பி வழிந்தது. தெற்கைஞ் ியங்கள் காலியாகத் ததாடங்கின.
உளழத்தால்தான் உணவு என்று வாழ்ந்த பலர், உறங்கி வாழத்
தளலப்பட்டனர். பக்தியின் மிகுதி மறுபக்கத்ளத மளறத்துவிட்டது.
வருடம் ஒரு முளற ப ாழப் பபரர னுக்கு ஆயிரம் கலம் தெல்லுடன்
பத்தாயிரம் தபான்ளனக் கப்பமாகக் கட்டபவண்டும். அதற்கு தெல்லும்
இல்ளல - தபான்னும் இல்ளல! முதல் வருடம் தபாறுத்தான் ப ாழன்.
இரண்டாம் வருடமும் மூன்றாம் வருடமும் முத்ராதிகாரிகளை அனுப்பி
ஓளல பபாக்கினான்.

ெீலபனா “எங்களுக்பக பபாதவில்ளல என்று த ால்” என்றான்.

‘`ெீலா ெீயா பபசுகிறாய்..” என்றார் முத்ராதிகாரி.

“என்னுள் இருந்து மாலன் பபசுகிறான்”

“உைறாபத... ெீலா! பரகாலன், பராந்தகன், வரபக

ீ ரி என்தறல்லாம்
புகழப்பட்டவன் ெீ. இப்பபாபதா பரமபண்டிதனாய் ொமம், துை ி மாளல
என்று தபாலிவிழந்து காட் ி தருகிறாய். ஒரு தபண் உன்ளன
முட்டாைாக்கிக் கட்டிப் பபாட்டுவிட்டாள். தவட்கமாயில்ளல உனக்கு?”

“முத்ராதிகாரிபய! ொளவ அடக்கிப் பபசு. குமுதவல்லி இந்தத்

திருவாலியின் அர ி. அவைால்தான் ொன் முழு மனிதனாகி, அதற்கும்
பமலான மாலின் ததாண்டனாகியுள்பைன்.”

“ததாண்டன் அர ாண்டால் ொபட அழியும். ெீ அளத காணப் பபாகிறாய்.

விளரவில் பபார் முரசு ஒலிக்கப் பபாகிறது. ெீயும் தகால்லப்படுவாய்’’
என்று கூறிவிட்டு த ன்ற முத்ராதிகாரி, ெடந்தளத அப்படிபய
ப ாழனிடம் கூறவும் ப ாழன் ஸ்தம்பித்தான். இறுதியாக ெீலளனக்
ளகது த ய்ய உத்தரவிட்டான்.

- ததாடரும்...
21 May 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 30

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 30

ஓவியம்: அரஸ்
‘தாராளன் தண்ைரங்க வாளன் பூகமல்
தனியாளன் முனியாள கரத்த நின்
க ராளன், ஆயிரம் க ருணடய வாளன்
ின்ணனக்கு மைவாளன் த ருணம ககட் ீ ர்
ாராள ரவரிவதரன் ழுந்ணத கயற்
ணட மன்னருடல் துைியப் ரிமா வுய்த்த
கதராளன், ககாச்கோழன் கேர்ந்த ககாயில்
திருநண யூர் மைிமாடம் கேர்மின்ககள’
- தபரிய திருதமாழியில் திருமங்ளகயாழ்வார்...

நீ லளன வரர்கைால்
ீ ளகது த ய்ய முடியாது. எனபவ, தந்திரமாகத்தான்
த யல்பட பவண்டும். அதன் தபாருட்டு, ஒரு தபருமாள் பகாயிலுக்கு
வழிபாட்டுக்காக ெீலன் வந்த தருணத்தில், ஒைிந்திருந்த வரர்கள்
ீ பவல்
கம்புகபைாடு அவளனச் சுற்றி வளைத்தார்கள். ஒரு மத யாளனளயப்
பபால், ங்கிலிகைால் பூட்டப்பட்டான் ெீலன்.

எதிரில் முத்ராதிகாரிபயாடு ப ாழ மந்திரியும் வந்து ெின்றார்.

‘‘ெீலா... ெீ இனி ிளறக்ளகதி’’ என்றார்.

‘‘உன் திருவாலிக்குச் ப ாழப் பபரர ர் பவறு ஒருவளர

அர னாக்கப்பபாகிறார்” என்றார்.

அதிர்ந்த ெீலன் கண்ணபராடு,

ீ அந்தச் ந்ெிதியில் அருளும்
தபருமாளைப் பார்த்தான்.

“எம்தபருமாபன! இததன்ன தகாடுளம. உன் பக்தன் அழலாமா, எனக்கு

இப்படிதயாரு ப ாதளன வரலாமா” என்று பிரார்த்தித்துக் தகாண்டபபாது
மந்திரி ிரித்தார்.

“ளபத்தியக்காரா! எந்தக் காலத்தில் ிளல பப ியுள்ைது. முட்டாபை...”

என்றார். அடுத்த தொடி ந்ெிதியிலிருந்து ஓர் அ ரீரிக் குரல்!
“ெீலா! கவளல பவண்டாம். ப ாழபனாடு ெீ காஞ் ியில் உள்ை என்
திருச் ந்ெிதிக்கு வா. மற்றளவ தானாக ெடக்கும்...” என்ற அந்தக் குரல்,
ெீலனுக்கு மட்டும்தான் பகட்டது; மந்திரிக்கல்ல!

“எம்தபருமான் காஞ் ிக்கு வரச்த ால்கிறான். வாருங்கள்...’’ என்றான்

ெீலன்.

“வருகிபறாம். எங்களுக்குத் பதளவ கப்பம். அங்கு வந்தும் கப்பம்

த லுத்தாமல் ெீ எங்களை அளலக்கழிக்க முயன்றால், உன் ிரத்ளதபய
ெீ இழந்துவிடுவாய். எச் ரிக்ளக...”

“என்ளனப் பளடத்தவன் அவன்.ஆைாக்கிய வனும் அவபன. ெீங்கள்

பப ாமல் வாருங்கள். உங்களுக்கு இனி ொன் பதில் த ால்லமாட்படன்.
அவன் த ால்வான்” என்றான் ெீலன்.

காஞ் ி ஸ்ரீவரதராஜர் திருச் ந்ெிதி!

அங்கு வந்து ெின்ற மந்திரி மற்றும் ெீலன் முன், ஒரு குரல் ஒலிக்கத்
ததாடங்கியது. அந்தக் குரல் ெீலனுக்கு முகமன் கூறியது.

“திருவாலி மன்னா வருக... திருவருள் த ல்வா வருக... திருமாலின்

ததாண்டபர வருக... திருமங்ளக பெ ா வருக!”

- முகமன் பபால் ஒலித்த கட்டியக்குரல், ப ாழொட்டு மந்திரி முதல்

உடன் வந்திருந்த கலளரயும் ஆச் ர்யப்படுத்தியது. ெீலபன, அளதக்
பகட்டு ஆச் ர்யப்பட்டபதாடு `என்ளன இங்பக வரபவற்பது யார்’ என்கிற
பகள்விபயாடு ொலாபுறமும் பார்த்தான்.

உள்ைிருந்து ந்ெிதி அந்தணர் ிலர், குரபலாடு மட்டுமன்றி, பூரணக்

கும்பத்துடனும் தவைிப்பட்டனர்.

“தங்கள் வருளகளய எம்தபருமான் எங்கள் கனவில் உணர்த்தினான்.

தங்கைால் அவன் கட்டளைக் குரளலக் பகட்கும் பபறு தபற்பறாம்”
என்றனர் அவர்கள்.

“அப்படியா! எம்தபருமாபன, உன் கருளணளய என்தனன்பபன்...” என்று

ளககூப்பி கண்கள் பனிக்க ெின்றான் ெீலன். எதிரில் பவண்டுபவார்க்கு
பவண்டும் வரம் தரும் ராஜனாய் அந்த வரதராஜன்!

ப ாழ மந்திரிபயா அடுத்து ெடக்கப்பபாவதில் ஆவலாய் இருக்க, ெீலன்

கண்கள் பனிக்க வரதராஜன் முன் இளறஞ் த் ததாடங்கினான்.

“எம்தபருமாபன! அன்னமிடும் கடளம யால் கன்னமிட்டவன் பபால்

ளகது த ய்யப் பட்டுள்பைன். பளழய ெீலனாய் இருந்திருந்தால்
ங்கிலிகளை அறுத்து எறிந்து, என்ளனக் கட்ட ெிளனத்தவர்களையும்
தவட்டிக் தகான்றிருப்பபன். ொன் இப்பபாது உன்ளனச் ரண்
புகுந்துவிட்டவன். ொன் எளதச் த ய்தாலும் அது ெீ த ய்ததாகவும்
ஆகிவிடும். இப்பபாது இங்பக என்ளன வரச் த ய்த ெீ, எவ்வாறு என்
குளற தீர்க்கப் பபாகிறாய்?”

மனதுக்குள் ெீலன் மன்றாடிய தொடி, “கவளல பவண்டாம் ெீலா.

பவகவதி ஆற்றின் வடக்குக் களரக்கு வா. தபான்னும் தெல்லும்
தபாருதக் தகாள்ைலாம்...” என்பறார் அ ரீரி ஒலித்தது. அது
எல்பலார்க்கும் பகட்டது.

அது மட்டுமா, அருள்மிகு வரதராஜனின் திருச் ந்ெிதிக்குள்ைிருந்து

தவைிப்பட்ட கருடப் பட் ி ஒன்று தவைிப்பட்டு, அவர்கள் ெடுபவ
பறந்துத ன்று வழிகாட்டலாயிற்று!

ப ாழ மந்திரிக்கு அப்பபாபத ெீலன் யார் என்பது ததரிந்துவிட்டது.

மீ தம், பவகவதி ஆற்றின் களரக்கு வரவும் ததரிந்தது.

கருடன், ஒரு மண் பமட்டின் பமல் அமர்ந் திருந்தது. தெருங்கிச்

த ன்றதும்தான், அது மண்பமடல்ல தபான் பமடு எனத் ததரிந்தது!
அளதத் ததாடர்ந்து கண்ணில் பட்ட ஆற்று மணல் அவ்வைவும்
தெல்மணிகைாகிக் காட் ி தந்தது.

“ப ாழனின் கடளனத் தீர்த்து ஆவன த ய்” என்று அங்பகார் அ ரீரி

ஒலித்து அடங்கியது. ெீலன் மந்திரிளய அருகில் அளழத்தான்.

“எந்தக் காலத்தில் ிளல பப ியுள்ைது என்று பகட்டீபர... இங்பக ிளல

மட்டுமல்ல காற்றும் பபசுகிறது. காதில் விழுந்ததா? அள்ைிக்
தகாள்ளுங்கள்...” என்றான்.

மந்திரிபயா ெீலனின் காலில் பரதலன்று விழுந்தார்.

“ெீலா... இல்ளலயில்ளல திருவாலி மன்னா...

இனி ெீ எங்கள் ொட்டுக் குறுெில மன்னனில்ளல. உன் தபாருட்டு,

இளறவபன எங்களுக்குக் கப்பம் கட்ட விளழந்திருப்பது, உலகம்
இதுவளர கண்டிராத அதி யம். இங்பக ெடந்தளத ொன் மன்னரிடம்
கூறி, இனி ெீ எக்காலமும் கப்பம் கட்டத் பதளவயில்ளல எனும்
ெிளலளய உருவாக் குபவன். உன்னால் உன்னதமான இளறயனுபவம்
எனக்கும் ஏற்பட்டது. இதற்கு ொன் எப்படிக் ளகம்மாறு த ய்பவபனா
ததரியவில்ளல” என்று கண்கள் க ிந்தான்.

ெீலனும் பவகவதி ஆற்றின் அந்தப் தபான் மணல் பமபலபய விழுந்து

வணங்கி, மீ ண்டும் வரதராஜன் ந்ெிதிக்கு வந்து, தபருமாைின் திவ்யத்
திருபமனிளயக் கண்கள் பனிக்கப் பனிக்க தரி ித்தான்.

வரதராஜன் படியைந்த ெிகழ்வு, அரண் மளனயிலிருந்த

குமுதவல்லிக்குக் கூறப்படவும், அப்படிபய தமய் ிலிர்த்துப் பபானாள்.
திருவாழி இனித் தனிொடாக வரி த லுத்த பதளவயின்றி
திகழப்பபாவளதயும் அறிந்தாள்.

ெீலனும் வரப்பிர ாதத்துடன் குமுதவல்லிளயச் ந்தித்தான். அவள்,

அவன் காலில் விழுந்து வணங்கி ஆனந்தக் கண்ண ீர் ிந்தினாள்.

“இனி திருவாழியில் ப ிப் பட்டினிக்பக இடமில்லாதபடி

த ய்துவிட்டீர்கள். தபான்மணிளயயும் தெல்மணிளயயும் உங்களுக்கு
அவபன அைித்துவிட்டளத ொன் என்தனன்பபன்” என்றாள்.

அதிர்ந்தான் ெீலன்!

“குமுதா ெீ என்ன த ால்கிறாய்?”

“தபான்னுக்கும் தபாருளுக்கும் இனி பஞ் மில்ளல என்பறன்.”

“எளத ளவத்து அப்படிச் த ால்கிறாய்?”

“வரதன்தான் அருைிவிட்டாபன?”

“வரதன் கடனுக்கு அருைினான். காலத்துக்கும் அருைி விட்டதாய்க்

கருதிவிட்டாயா?”

“அப்படியானால்...?”

“என் ராஜ ெிர்வாகபம எப்பபாதும் பபால் ப ிப்பிணி பபாக்கும்.”

“என்றால், அங்கிருந்து ெீங்கள் ஒரு ளகப்பிடி தபான்ளனக் கூட

தகாண்டுவரவில்ளலயா?”

“அவனிடம் தபற்று அவனுக்பக தருவதா உற்றச் த யல்?”

“அதாபன... அதில் ெம் பிரயாள க்பக துைியும் இடமில்லாமல்
அல்லவா பபாய்விடுகிறது?”

“ ரியாகச் த ான்னாய். மாறாத பக்தியும், ீரான உடல் ெலமும், தாழாத

தகாளடயும் அவனருைால் ெீங்காதிருந்தாபல பபாதும். உளழப்பபாம்
பிளழப்பபாம் என்ன த ால்கிறாய்?”

“த ால்ல என்ன இருக்கிறது - ஆயிரத்தில் ஒரு வார்த்ளத!”

- பதிபலாடு கண்கள் பனித்தாள் குமுதவல்லி.

ஆயிரம் ஆயிரம் மூட்ளடகைில் அந்த ஆற்றுப் தபான்ளன அள்ைி

வந்திருக்கலாம். ஆனால் அது தபரிபதயில்ளல. அளதக் கண்ணில்
காட்டிய மாலவன் கருளணபய தபரிது என்று எண்ணி அதன்படி ெடந்த
ெீலன், அவள் கண்முன்பன இந்த உலக மாளயளய தவன்றுவிட்ட
தபரும் சூரனாகத்தான் ததரிந்தான்.

ொட்கள் கடந்தன! ெீலளனச் ப ாழன் உணர்ந்ததுபபால், உலகம்

உணரபவண்டும் என்று அந்த மாலவன் எண்ணினான். சுடச்சுடத்தாபன
தபான்பன ஒைிர்கிறது. சுட ஆரம்பித்தான்.

முதலில் வானம் தபாய்த்தது. வயல்கள் தவடித்தன. பஞ் ம்

தஞ் ம்தகாண்டது.

- ததாடரும்...
04 Jun 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 31

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 31

ஓவியம்: அரஸ்
நீ லனின் மகத்துவத்ளதச் ப ாழன் உணர்ந்துதகாண்டதுபபால் இந்த
உலகமும் உணரபவண்டும் என்று திருவுைம் தகாண்டார் பகவான்.
அதன்தபாருட்டு வானம் தபாய்த்து பஞ் ம் தளலவிரித்தாடியது
தரணியில். இதில் தானமாவது கீ னமாவது. த்திரத்ளத இழுத்து மூட
பவண்டிய கட்டமும் வந்துவிட்டது!

“எம்தபருமாபன இது என்ன ப ாதளன” என்று ற்று கலங்கித்தான்

பபானான் ெீலன்.

“பட்ட கடனுக்பக தபான்ளனத் தந்தாபய... பாடாய்ப்படுத்தும்

ப ிப்பிணியின் தபாருட்டு என்ன தரப்பபாகிறாய்”-என்றும் பகட்டான்.
மாலவன் தமௌனம் காத்தார்.

ெீலபனா மனம் கலங்கினான் என்றாலும் ெிளல மாறவில்ளல. மிகச்

ரியாக பகட்டான், திருச் ந்ெிதி முன்னால் த ன்று ெின்று... “எதற்கிந்த
ப ாதளன” என்று.

ந்ெிதியில் பதிலில்ளல.

“பப மாட்டாயா...?”

இதற்கும் பதிலில்ளல.

“ொன் அப்படி என்ன தவறு த ய்துவிட்படன்.

எதற்கிந்த ப ாதளன?” - மீ ண்டும் பகட்டான்.

அப்பபாது, பழுத்த பவதியரின் வடிவில் ந்ெிதிக்குள் நுளழந்து

ெீலபனாடு பப விளழந்தார் பகவான்.

“திருவாலி மன்னா! அவன் தபான்ளனயும் தெல்ளலயும் அள்ைிக்

குவித்தபபாது, ெீ அளத உன் ப ளவக்காக மட்டுமன்றி, உனக்காகவும்
எடுத்துக்தகாண்டிருக்க பவண்டாமா. அப்படிச் த ய்திருந்தால், இப்பபாது
ெீ வருந்தும் ெிளல வந்திருக்காதுதாபன?”
“அந்தணபர... இது என்ன பகள்வி! அவனிடம் தபாருள் தபற்றா அவன்
அடியார்க்கு த லவிடுவது. என் பங்கு என்று அதில் எதுவும் இருக்க
வாய்ப்பில்ளலபய?''

பவதியர் ததாடர்ந்து பகட்டார்.

“ப ாழனுக்குக் கப்பம் கட்ட மட்டும் அவன் உதவி பவண்டுமா?”

“அப்படி ஒரு சூழல் உருவாகிவிட்டது அந்தணபர! த ால்லப்பபானால்,

அந்த கப்பப் தபாருள்களையும் ொன் எம்தபருமானுக்கு திருப்பித்
தரபவண்டும்.”

“இப்பபாளதய பபாக்குக்பக வழியில்ளல. இதில், கப்பத்ளதயும்

கடனாகக் கருதி, அளதயும் திருப்பிச் த லுத்தப் பபாகிறாயா ெீ?”

“ஏன் அந்தணபர... என்னால் முடியாததன்பது உங்கள் முடிவா?”

“ ட்டியில் இருந்தால்தாபன அகப்ளபயில் வரும்!”

“இப்பபாது இல்ளல என்பதற்காக எப்பபாதும் இல்ளல

என்றாகிவிடுமா?”

“எதற்கு வண்
ீ பபச்சு... இன்ளறக்கு மணி அரி ி இல்ளல.
தபருமாளுக்பக இன்ளறக்கு ளெபவத்தியம் தவந்ெீர்தான். இதற்கு என்ன
த ால்கிறாய் ெீ?”

பவதியரின் பகள்விக்குப் பதில் த ால்ல முடியாமல் ெீலன்

தடுமாறினான்.
“பதில் த ால்ல முடியவில்ளல பார்த்தாயா? ெீ பளழய ெீலனாக
பரகாலனாக இருந்திருந்தால், உனக்கு இல்லாமல் பபாகும்பபாது
கைவாடவாவது த ய்வாய். இப்பபாபதா, ெீ ளவணவ தெறிக்கு
மாறிவிட்ட ளவஷ்ணவன். ஒரு ளவஷ்ணவன் கைளவப் பற்றி
ெிளனப்பதுகூட பாவம்...”

“அந்தணபர, ெீங்கள் என்ன த ால்கிறீர்கள்?”

“ெீ ளவணவனாகிவிட்டதால், ளக கட்டி ெின்று கண்ணர்ீ விடும் ெிளல

வந்ததுதான் மிச் ம் என்கிபறன்.”

“அப்படிச் த ால்லாதீர்கள். அளதயும் இந்தச் ந்ெிதி வா லில்

ெின்றுதகாண்டு த ால்லாதீர்கள். ஒரு ெல்ல ளவஷ்ணவளன
எம்தபருமான் எப்பபாதும் ளகவிட மாட்டான்.”

“உண்ளமதான்... அந்த வளகயில் ெீ முழுளமயான ஸ்ரீளவஷ்ணவனும்

இல்ளல. உனக்கு இன்னும் மந்த்பராபபத பம ஆகவில்ளலபய! இதில்,
ொன் த ய்பவன், ொன் ாதிப்பபன்... என்ற பபச்சு பவறு...”

“அவனுக்குத் ததாண்டு த ய்யத்தாபன ொன் பபசுகிபறன்...”

“இந்த `ொன்'தானப்பா மனிதக் கூட்டத்துக்பக தபரிய பிரச்ளன...”

“புரியும்படிச் த ால்லுங்கள்...”

“ொன் யார் ததரியுமா... ொதனாரு அர ன்... ொதனாரு மாவரன்

ீ அல்லது
ொதனாரு பரம ளவஷ்ணவன்... இததல்லாம் உன்ளனக் கட்டிப் பபாடும்
ஒரு கயிறாகி விட்டது. இந்த `ொன்' என்பதிலிருந்து ெீ விடுபட்டால்,
உனக்கு ஏதாவது வழி பிறக்கலாம்.

எனக்குத் ததரிந்து, இந்தத் திருவாலி ொடுதான் மளழயில்லாமல்

தவிக்கிறது. மற்ற இடங்கைில் ஒரு குளறவுமில்ளல. இந்ெிளலயில், ெீ
திருடுவளதத் தவிர உனக்கு பவறு வழியில்ளல. திருட்டு ஒன்றும்
உனக்குப் புதிதல்ல. இல்லாதவர் தபாருட்டு இருப்பவரிடம் எடுக்கும்
கைவு உனக்குக் ளக வந்த களல.
ஆனால் ெீ ளவணவனாகிவிட்ட படியால், அளத ெீ த ய்ய இயலாது.
த ய்தாபலா ளவணவனாக இருக்க முடியாது. இப்பபாது அடியவனாகப்
பார்க்கப்படும் ெீ தகாடியவனாகப் பார்க்கப்படுவாய். பாவம் ெீ... உனக்கு
எப்படி உதவுவது என்பற எனக்கும் ததரியவில்ளல.”

பவதியர் வடிவில் வந்த மாலவன் மூட்டிய தவப்பம் ெீலனுக்குள்

முதலில் குழப்பத்ளத விளைவித்தாலும், இறுதியில் ஒரு ததைிளவ
ஏற்படுத்தியது.

தன் பமனியில் துலங்கிய பன்னிரு திருமண் காப்ளப அவர் எதிரில்

அழித்துக்தகாள்ைத் ததாடங்கினான். தவண்ணிற ஆளடளயக் களைந்து
பவறு ஆளடளய ஏற்று, இளடக்கச்ள யும் அணிந்துதகாண்டான்.
கட்டாரி முதலானவற்ளறத் தரித்துக்தகாண்டு, ஆயுதபாணியாக
புரவியின் பமல் ஏறி அமர்ந்தான்.

“மன்னா... என்ன இது மாற்றம்?”

“மாற்றம்தான்... ொன், இனி மனத்தால் மட்டுபம ளவணவன்; புறத்தால்

கள்ைன்!”

“அப்படியானால் திருடப்பபாகிறாயா?”

“ஆம்! என் ொட்டில் ெல்ல மளழ தபாழிவு உண்டாகி, பளழய வைம்

ஏற்படும்வளர திருடத்தான் பபாகிபறன்.”

“திருடியாவது திருப்பணி த ய்யத்தான் பவண்டுமா?”

“ெிச் யமாக! இல்லாதவரிடம் திருடினால்தான் குற்றம். இருப்பவரிடம்

திருடுவது தவறில்ளல.”

“திருட்டுக்கு இப்படி ஒரு ெியாயமா?”

“என்ன த ய்ய... எனக்கு இப்பபாது பவறு வழி இல்ளலபய...?”

“ொன் உன்னிடம் விவாதம் த ய்தது தவறாகி விட்டது. மன்னா...

ென்றாகக் பகட்டுக்தகாள்.ஒரு கள்ைன் திருந்தி பக்திதெறியில் ிறந்த
ளவஷ்ணவனாகலாம். ஆனால் ஒரு ளவஷ்ணவன் ஒருக்காலும்
கள்வனாகபவ கூடாது.”

“எனக்கு பவறு வழியில்ளல என்கிபறபன...”

“ெீ ததாடர்ந்து ததாண்டு த ய்ய ெிளனப்ப தால்தாபன கைவாட

எண்ணுகிறாய். ிறிது காலம் ததாண்டு த ய்வளத ெிறுத்திவிடு.”

“என் உயிருள்ை வளர ததாண்டு த ய்பவன் என்று ங்கல்பம்

த ய்திருக்கிபறபன...”

“இப்படிச் ங்கல்பம், ததாண்டு என்று ெீ ிந்தித்தால், ளவணவனாகபவ

இருக்க முடியாது. தபரும்பாவியாகத்தான் ஆவாய்...”

“உண்ளமதான்... கைவாடினால் ளவஷ்ணவனாக முடியாது.

பாவியாகத்தான் முடியும். ஆனாலும் பரவாயில்ளல. ளவஷ்ணவனாக
வாழா விட்டா லும், ளவஷ்ணவத்துக்காக வாழ்ந்துவிட்டு பபாகிபறன்...”

“என்ன... ளவஷ்ணவத்துக்காக வாழப் பபாகிறாயா?”

“ஆம்! எனக்கு என்னவானாலும் கவளலயில்ளல. என் ளவஷ்ணவ

தெறிக்கு எந்தத் தளடயும் தீங்கும் இந்த மண்ணில் பெரிடக்கூடாது.என்
உடலில் உயிருள்ை வளர அதற்கு ொன் இடம் தர மாட்படன்...”

ெீலனின் பதில் பவதியளர ிலிர்க்களவத்தது.வரத்தில்

ீ தீரம் காட்டிய
ெீலன், பக்தியிலும் புது இலக்கணம் பளடத்து தீரம் காட்டி ெின்றான்!

- ததாடரும்..
18 Jun 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 32

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 32

ஓவியம்: அரஸ்
`த ாய் வண்ைம் மனத்தகற் ிப்
புலணனந்தும் தேலணவத்து
தமய் வண்ைம் நிணனந்தவர்க்கு
தமய்ந்நின் வித்தகணன
ணம வண்ைம் கருமுகில்க ால்
திகழ்வண்ை மரகதத்தின்
அவ்வண்ை வண்ைணனயான்
கண்டது ததன்னரங்கத்கத'

- தபரிய திருதமாழியில் திருமங்ளகயாழ்வார்

நீ லன் மாறிவிட்டான்! பளழய பரகாலனின் பதாற்றத்துக்பக மீ ண்டும்

மாறிவிட்டான். அவனது ‘ஆடல்மா' எனும் தவண்புரவியின்மீ து ஒபர
தாவில் ஏறி, அளதக் காற்றாய்ச் த லுத்தினான்.

அரண்மளனளய அளடந்து தன் காக்களை அளழத்து, “ொம் இனி

கள்ைர்கள். மிதமிஞ் ிய த ல்வம் தகாண்டிருப்பபார் அளனவரும் இனி
ெம் பளகவபர! கைவுச் த ல்வத்தால் ெம் ொட்டில் முதலில் ப ிளயப்
பபாக்குபவாம். அடுத்து, ஆலயங்கைில் ெிகழ்ந்திடும் ஆறு கால
பூளஜகள்... அவற்றுக்கும் ஒரு குந்தகமும் வந்து விடக்கூடாது”
என்றான்.

அவன் காக்கள் தயங்கி ெின்றனர்.

“ காக்கபை! என் மாற்றத்தில் எனக்பக பிரியம் இல்ளலதான். என்ன

த ய்வது. இது ப ாதளனக் காலம்... இதில் ொன் என்ளனப்
பாவியாக்கிக் தகாண்டாவது ஊளர வாழளவக்க விரும்புகிபறன்.
உங்களுக்கு விருப்பமில்ளல எனில் பரவாயில்ளல... என்பனாடு
வராதீர்கள். ொன், தனி ஒருவனாகக் கைவுக்குச் த ல்பவன். ொன், முன்
ளவத்த காளல என்றும் பின் ளவத்ததில்ளல என்பளதத்தான் ெீங்கள்
அறிவர்கபை...”
ீ - ெீலன் முத்தாய்ப்பாகப் பப , அவர்கள் ம்மதித்தனர்.

ெம் கள்ைதெறிளயப் பிறர் அறியத் பதளவயில்ளல. குறிப்பாகக்

குமுதவல்லிக்குத் ததரியபவகூடாது. ெம் குறிக்பகாள், மக்கள் ப ியின்றி
வாழ பவண்டும் என்பபத. அபதபபால், மாலவனின் ஆலயத்தில் ஒரு
தபாழுது பூளஜக்குக்கூட குளறவு வந்துவிடக்கூடாது” என்று
எல்பலாருக்கும் வாய்ப்பூட்டுப் பபாட்டவன், முகமூடிக் கவ த்ளத
அணிந்துதகாண்டான்.

ததாடங்கியது கள்வ தெறி!

பாவம் குமுதவல்லி! கைவாடிய தபான் தபாருள் எல்லாம்

தபாற்காசுகைாகி, பின் அரி ியும் பருப்புமாய் மாறியளத, அவைால்
முதலில் அறிய முடியவில்ளல.

அன்ன ாளலகள் ததாடர்ந்து இயங்குவளதக் கண்டவள் ‘எப்படிச்

ாத்தியமாயிற்று’ என்று ெீலனிடம் பகட்டபபாது, “த ல்வந்தர்கைிடம்
கடன் தபற்றுச் த ய்கிபறன்” என்றான். அவளும் ெம்பிவிட்டாள்.

அப்படிபய ‘`உங்களைக் கடன்காரனாக்கிக் தகாண்டாவது

த யல்படபவண்டுமா” என்றும் பகட்டாள்.

“ளகெிளறய தபாருைிருக்க, அளத அள்ைித் தருவதில் என்ன தபருளம

விளைந்துவிடும் பதவி. இல்லாத ெிளலயிலும் ததாடர்வதில்தாபன
தகாள்ளகளயச் சுமப்பது ததரியும்” என்று கூறி, அவள் வாளய
அளடத்துவிட்டான்.

இருந்தும் ஒரு ொள், “கட்டளையிட்ட ொன் த ால்கிபறன்...

அன்னதானத்ளத ெிறுத்திவிடுங்கள். பட்டினி கிடப்பபாம். அந்தப்
பரந்தாமன் பரிதாபப்பட்டு முன்பபால வாழ்விக்கச் த ய்தால்
வாழ்பவாம். இல்ளலதயனில், உயிளர விடுபவாம்” என்றாள்.

“ொம் விடலாம்... ெம் மக்கள்?”

“இந்தக் பகள்விக்கான பதிளல அந்த மாலவனல்லவா

த ால்லபவண்டும்?”

“அவன்தான் த ால்லவில்ளலபய... `எப்படிச் மாைிக்கிறாய் என்று

பார்க்கிபறன்' என்பது பபாலல்லவா உள்ைது அவன் பபாக்கு?”

“ப ாழ மன்னனுக்கு ெீங்கள் கடன்பட்டபபாது ஓடிவந்தவன், இப்பபாது

ஏன் இப்படி வாட்டுகிறான் என்று ததரியவில்ளலபய...”

கண்ணர்ீ தபருக்கினாள் குமுதவல்லி.

“அழுவளதவிட ஆவளதச் த ய்வது ிறந்தது. அளதத்தான் ொன்

த ய்கிபறன். இப்பபாது என்ன தகட்டுவிட்டது?”

“என்ன தகட்டுவிட்டதா... எப்படி இருந்த ெீங்கள் இப்படி

ஆகிவிட்டீர்கபை! இளதவிடவா ஒரு பகடு பவண்டும்?”

“உருவம்தான் மாறியுள்ைது. உள்ைம் முன்ளபவிட அவளன அதிகம்

எண்ணியபடி உள்ைது. ெீ கலங்காதிரு. ொனா, அவனா என்று பார்த்து
விடுகிபறன்...”
“ஐபயா! இது என்ன த ருக்கான பபச்சு. அவதனங்பக ொதமங்பக?”

“உண்ளமதான்! அவதனங்பக... ொதனங்பக... ொதனாரு கள்ைன் -

ாமான்யன் - வாைால் பல்லுயிர்களைக் தகான்றவன். எல்லா
பபாகங்களையும் திகட்டத் திகட்ட அனுபவித்தவன். காட்டுக்குப்
பபாபனனா... தவம் த ய்பதனா... புலன்களைத்தான் அடக்கிபனனா!
எளதச் த ய்பதன் என்ளன அவன் ரட் ிக்க; எங்கிருக்கிறது எனக்குத்
தகுதி...”

“என்ன இது தாழ்வான பபச்சு... அததல்லாம் பழங்களத! ெீங்கள்தான்

உங்களைபய அவன் வ ம் ஒப்பளடத்துவிட்டீர்கபை.”

“அது ெடிப்பா இல்ளல உண்ளமயா என்று அவன்

ப ாதிக்கலாமல்லவா?”

“அப்படித்தான் இருக்கபவண்டும். ஆனால் ெீங்கள் தபாறுளமயின்றி

மாறிவிட்டீர்கபை...”

“இல்ளல பதவி. திட்டமிட்பட மாறிபனன்.”

“ெீங்கள் த ால்வது எனக்குப் புரியவில்ளல.”

“பதவி... பப ியது பபாதும். ெீ பபாய் எப்பபாதும் பபால் இரு. பபாகப்

பபாக எல்லாம் ரியாகிவிடும்.”

தற்காலிகமாய்க் குமுதவல்லிளயச் மாைித்தான். ஆனால், அன்று

இரபவ ெீலன் முகமூடி அணிந்து கைவுக்குப் புறப்பட்டளத அவள்
தற்த யலாக அறியவும், அப்படிபய தொறுங்கிப்பபானாள். பெராகத்
திருச் ந்ெிதிக்குச் த ன்றாள்.

“எம்தபருமாபன! இததன்ன தகாடுளம? த ம்பு தங்கமானது என்று

கருதியிருந்பதன். ஆனால் அது துருப்பிடித்த இரும்பாகிவிட்டபத...
இதற்காகவா ொன் பாடுபட்படன். இதுவா ெல்ல தெறி.

கடன்பட்டுக் கலங்கி ெின்றபபாது ளக தகாடுத்த பகாவிந்தபன...

இப்பபாது கள்வனாகிவிட்டவளன என்ன த ய்யப்பபாகிறாய். என்
பகள்விக்தகாரு ெல்ல பதிளல ெீ த ால்லாவிட்டால், உன்
ந்ெிதியிபலபய வாைால் என்ளன ொன் மாய்த்துக் தகாள்பவன். இது
உன்பமல் ஆளண” என்று உணர்ச் ிப்தபருக்பகாடு த்தியம் த ய்தாள்
குமுதவல்லி.

கைவுப் பணத்தில் எரிந்த தீபச்சுடர் தந்த ஒைியில் அந்த இளறவனும்

கள்ைச் ிரிப்பு ிரித்தான். பின், குமுதவல்லிக்காக மட்டுமின்றி
ெீலனுக்காகவும் புறப்பட்டுவிட்டான்!

ாற்கடல்!

லட்சுமிபதவி ஒரு மணப்தபண்ளணப் பபால் கழுத்துதகாள்ைாத

ெளகபயாடு காட் ி தந்திட, எம்தபருமானும் மாப்பிள்ளைக் பகாலத்தில்
ஒரு த ல்வச் ீமானின் பிள்ளைபபால பதாற்றமைித்தார்.

எம்தபருமான் ளகத ாடுக்கிய மாத்திரத்தில் ளவகுண்டவா ிகைில்

பலரும் கல்யாண வட்டுக்கு
ீ வந்த உற்றார் உறவினர் ஆகினர்.

“இப்படி ஒரு ொடகம் அவ ியம்தானா” என்று பகட்டாள் லட்சுமி.

“பபாடளவக்கிறாபன அந்த ெீலன்...”

“மளழளயப் தபாழியச் த ய்தால் வறுளம ெீங்கி விடும். அவனும்

மாறிவிடுவாபன...”

“பதவி! ெீலன் என் அடியவனானது தபரிபதயில்ளல. என் அடியவன்

திரும்ப ெீலன் ஆனான் பார்... அளத ொன் வியக்கிபறன்!”

“தகட்டவன் ெல்லவனாகிப் பின் மிகக் தகட்டவனானளத

வியக்கிறீர்கைா?”

“ெீலன் எப்பபாதுபம தகட்டவனில்ளல.பிறப்பால் அவன் தங்கம்.

குமுதவல்லி அவளன ஒரு ெல்ல ெளகயாக்கினாள், என் தபாருட்டு.
ொன் அவளனக் கிரீடமாக்கப்பபாகிபறன்.”
“கிரீடமாகவா?”

“ஆம் பதவி! ெீலன் என் பக்தர்கைில் கிரீடம் பபான்றவன். எனக்காக

ஒரு பக்தன் பூக்கள் தூவி பூஜிக்கிறான்... ஒருவன் பட்டினி கிடந்து
பூஜிக்கிறான்... ஒருவன் தவம் த ய்து தவிக்கிறான்...

இப்படி, தங்களை ளமயமாக ளவத்து பக்தி புரிபவார் ெடுவில்,

தன்ளனபய பணயம் ளவத்து, தன் பக்திளயயும் பணயம் ளவத்த
ெீலளனப் பபால் ஒருவளன ெீ கண்டிருக்கிறாயா?”

“உண்ளமதான்... தன் தபாருட்டு திருடியவர்கள் உண்டு. ஆனால், இவன்

உங்கள் தபாருட்டல்லவா திருடனாகியுள்ைான்...”

“ஆனது மட்டுமா... ளவணவனாகத்‘தான்’ வாழ முடியவில்ளல;

ளவணவமாவது வாழட்டும் என்றாபன, பகட்டாயா?”

“உங்கள் மார்பபாடு இருக்கும் எனக்கு எப்படிக் பகட்காமல் பபாகும்...

ஆனாலும் கைவு கைவுதாபன. அது எப்படிச் ரியாகும்?''

“ரண ிகிச்ள ளய ெீ தகாளலயாகக் காண்பாயா?”

“என்றால், ெீலன் புரிவது ரண ிகிச்ள ளயப் பபால் ஒரு மருத்துவமா?”

“இல்ளலயா பின்பன. ொன் தந்தளதப் தபற்று பொகாமல் பொன்பு

தகாண்டாடியிருக்கலாபம... ஆனால், அவன் அவ்வாறு
த ய்யவில்ளலபய!”

“யா கம் தபறபவ மறுத்தவன், கள்ைனாக மாறுவளத ெிளனத்தும்

பார்க்கக்கூடாது அல்லவா?”

“அவன், தன்ளனப் தபரிதாகக் கருதியிருந்தால், அவனிடம் `ொன்' எனும்

அகந்ளத இருந்திருந்தால், ெீ த ால்வதுபபால் ெடந்துதகாண்டிருப்பான்.

அவன், தன்ளன ஒரு கருவியாக மட்டுபம கருதுகிறான். கள்ைன்

ஆனபபாதிலும் அதில் பிறர் கண்ணருக்கு
ீ அவன் இடம் தரவில்ளல
என்பளதயும் எண்ணிப் பார்.

மிகுதியாக ளவத்திருக்கும் சுயெலம் தகாண்படாரிடமிருந்பத கைவு

புரிந்துவருகிறான். ஒரு பகாணத்தில் இது கைவல்ல... கைதவனும்
தபயரில் தர்மபரிபாலனம்!”

“அப்படியானால் அந்த தர்மபிரபுளவ ரட் ிக்கப்பபாகிபறாமா?”

“இதற்கு பமலும் தாமதித்தால், குமுதவல்லிளயக் தகான்ற பாவம்

என்ளன வந்து ப ர்ந்துவிடாதா?”

“ஆட்டுவிப்பதும் ெீங்கள். ஆடுவதும் ெீங்கள். இதில் இப்படி ஒரு மானுட

பாவமா?”

“மானுடரட் ளணக்கு மானுட பாவம்தான் உகந்தது. ொம்

புறப்படுபவாமா?”

ளவகுண்டத்தில் இப்படிக் பகட்ட மாலவன், பிராட்டிபயாடு

கல்யாணக்பகாலத்தில், ஒரு கூட்டமாய் வண்டி கட்டிக்தகாண்டு ெீலன்
ஒைிந்திருக்கும் மரங்கள் சூழ்ந்த வழித்தடத்தில் வரலானான்.

ெீலனும் கூட்டத்தாபராடு வளைத்துப் பிடிக்கலானான்.

ததாடங்கியது ொடகத்தின் இறுதிக்காட் ி!

- ததாடரும்.
02 Jul 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 33

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 33

ஓவியம்: அரஸ்
`கஞ்ேன் தநஞ்சும் கடுமல்லரும் ேங்கடமும் காலினால்
துஞ்ே தவன் சுடராழியும் வாழுமிட தமன் ரால்
மஞ்சுகேர் மாளிணக நீடகில் புணகயும் மாமண கயார்
தேஞ்தோல் கவள்விப் புணகயும் கமழும் ததன்னரங்ககம'
- திருமங்ணகயாழ்வார்

அழகிய மணவாைக் பகாலத்தில் எம்தபருமான், மணவாட்டியாய்

மகாலட்சுமி... உடல் தகாள்ைாச் த ம்தபான்! ெீலன் இருவளரயும்
முகமூடிபயாடு சுற்றி வந்து கூர்ந்து பார்த்தான்.

பெருக்கு பெரான முதல் பார்ளவ. அதன் தாக்கம் ெீலளனச் ற்று கூ ச்

த ய்தது; தடுமாறவும் ளவத்தது. இருந்தும் மாைித்தான்.

“மணமக்கபை! ெீங்கள் அச் ப்படத் பதளவயில்ளல. எங்களைப்

பார்த்தாபல ததரிந்திருக்கும்... ொங்கள் யாதரன்று. எங்களுக்கு
உங்களைத் துன்புறுத்தும் பொக்கதமல்லாம் கிளடயாது. எங்களுக்குத்
பதளவ உங்கள் தபான் ெளககள் மட்டுபம. அவற்ளறக் கழற்றிக்
தகாடுத்துவிட்டு, பபாய்க்தகாண்பட இருங்கள்” என்றான்.

அவன் பபச்சுக்கு எம்பிராட்டி பதில் கூற விளழந்தாள்.

“கள்வபன, இது என்ன தகாடுளம! மணமாகி தாய் வட்டுச்

ீ
ீதனங்களுடன் த ல்லும் எங்கைிடமா ெீ கைவாடுவது. உனக்தகாரு
தபண் இருந்து அவளுக்கு இப்படி பெர்ந்தால், ெீ என்ன த ய்வாய்” என்ற
அவைின் பகள்வி, ெீலளன அதிரச்த ய்யவில்ளல. மாறாகச் ிரித்தான்.

“ஏன் ிரிக்கிறாய்?’'

`‘ெீ இப்படிக் பகட்பாய் என்றுதான் எனக்குப் பிள்ளை கபை இல்ளல

பபாலும். எனபவதான் ிரித்பதன்!”

“அதனால் என்ன... என்ளன உன் மகைாகக் கருதி விட்டுவிடு.”

“ஆஹா! எத்தளன தபரிய மனதம்மா உனக்கு. என்ளன உன் தந்ளத

ஸ்தானத்துக்குக் தகாண்டுத ன்றுவிட்டாபய. மிக்க மகிழ்ச் ி. ஆனாலும்
உங்கள் வ ம் உள்ை தபான் எனக்குக் கட்டாயம் பவண்டும். ொன்
கைவாட இடமின்றி, ெீபய உன் தந்ளதக்குத் தருவதுபபால் தந்துவிடு.”

தான் த ான்னளத ளவத்பத தன்ளன மடக்கிய ெீலளன எண்ணி

வியந்த லட்சுமிபதவி எம்பிரான் பக்கம் திரும்பி, `இனி உங்கள் பாடு...'
என்பது பபால பார்த்தாள். எம்பிரானும் ததாடங்கினார்.

“இப்படிப் பிறர் தபாருளைக் கைவாடி வாழ்கிறாபய, இதுவும் ஒரு

பிளழப்பா... உனக்கு தவட்கமாக இல்ளல?”

“தவட்கமா... எனக்கா... அது எதற்கு?”

“அது ரி, மறத்துப்பபாய்விட்டது என்று த ால்.”

“எதற்கு வண்
ீ பபச்சு. ெளககளைக் கழற்று...”

“கழற்றாவிட்டால்...”
“ொங்கபை கழற்றுபவாம்.”

“இப்படி மிரட்டி அபகரிக்க எண்ணுகிறாபய, உனக்கு ெரகம்தான் கிட்டும்

ததரியுமா!”

“ொன் இப்பபாது த ார்க்கத்தில் இருப்பதாக ெிளனப்பா உனக்கு!”

“பிறகு?”

“எப்பபாது என் பமனிபமல் பபாட்டிருந்த ளவணவச் ின்னங்களை

அழித்பதபனா, எப்பபாது ளவணவனான ொன் மீ ண்டும் கள்வனாக
மாறிபனபனா, எப்பபாது என் ொட்டில் மட்டும் மளழயற்றுப் பபானபதா,
அப்பபாபத ொன் மட்டுமல்ல... என் ொடும் ெரகத்தில்தான் உள்ைது.”

ெீலனின் பதில் எம்தபருமானுக்பக வியப்பைித்தது.

“எப்படிப் பப ினாலும் உன் காரியத்திபலபய குறியாக இருக்கிறாபய...

ொன் கழற்றித் தராவிட்டால் என்ன த ய்வாய். என்ளனக்
தகான்றுவிடுவாயா?”

“அதற்கு எதற்கு உன்ளனக் தகால்லபவண்டும். ெளககளைக் கழற்ற

எனக்குத் ததரியாதா என்ன!”

“அப்படியானால் கழற்றிக்தகாள்!”

எந்தப் பதற்றமும் இல்லாமல், எந்தப் பயமும் இல்லாமல் எம்தபருமான்

கூறவும் ெீலனுக்கு அது ற்று ஆச் ர்யமாகபவ இருந்தது. எப்பபாதும்
கத்திளயக் காட்டி சுற்றி வளைக்கும்பபாது எல்பலாரும் ெடுங்கித்தான்
ெிற்பார்கள். இப்படி விவாதிக்க மாட்டார்கள்; அதுவும், துைியும் பயபமா
பதற்றபமா இல்லாமல்!

அதுகுறித்த ிந்தளனபயாடு தபருமான் பமனிபமல் கிடந்த ெளககளைக்

கழற்றத் ததாடங்கினான் ெீலன்.அந்தச் ாக்கில் தபருமானின்
பமனியின்மீ தும் அவன் கரங்கள் பட்டன.
ெீலனுக்குள் பலவித ர மாற்றங்கள்!

அவற்ளற உள்ளுக்குள் அனுபவித்தபடிபய எல்லா ெளககளையும்

கழற்றியவன், பிராட்டியின் பக்கம் திரும்பினான். அவள், ெளககளைக்
கழற்றி தயாராக ளவத்திருந்தாள். அவற்ளறத் தந்தாள். ஆக, ஒரு ெளக
மூட்ளடபய தயாராகிவிட்டது.

‘இளதக்தகாண்டு ஒரு வார காலத்துக்கு ஊருக்குச் ப ாறிடலாம்' என்று

எண்ணிய ெீலன், யதார்த்தமாய் எம்தபருமானின் கால் விரல்களைப்
பார்த்தான். அதில் ஒரு விரலில் திகழ்ந்த தமட்டி கண்ணில் பட்டது.

தபண்கள்தாபன தமட்டி அணிவர். இது என்ன ஆண்மகன் காலில்...

என்று எண்ணியவன், ‘அது என்ன’ என்று பகட்டான்.

“ததரியவில்ளலயா, தமட்டி என்பார்கள். ெீ பகள்விப்பட்டதில்ளலபயா?”

“தமட்டிளய அறிபவன். அளத ஆண்மகன் அணிந்திருப்பதுதான்

விந்ளத!”

“ொன் ஆணுக்கு ஆண், தபண்ணுக்குப் தபண். எனக்கு இனபபதம்

கிளடயாதப்பா...”

“இப்படி, இந்த உலகில் ஒருவன்தான் கூறலாம். ெீ அல்லன்” என்றான்

ெீலன்.

“யாரப்பா அவன்?”

“விண்ணுைன் அவன். மண்ணிலும் உைன். என் மனதில், உன் மனதில்

என்று எங்கும் இருப்பவன் அவன்!”

“அவன் தபயர்?”

“ளவகுந்தன், பகாவிந்தன், ொராயணன், பக வன், பத்மொபன், அச்சுதன்,

அனந்தன், மாதவன்... இப்படிப் பல தபயர்கள் அவனுக்கு!”

“தபயளரக் பகட்டால் அர்ச் ளன த ய்கிறாபய?”

“ ந்பதாஷப்படு. அவன் ொமங்கள் இப்பபாது உன் காதில் புகுந்துள்ைன.
இனி, உனக்குத் துன்பம் இல்ளல.”

“அளத, ஒரு துன்பத்தில் இருக்கும்பபாது கூறுகிறாயா?”

“பபாதும் பபச்சு. என் வாழ்வில் உன்ளனப்பபால ஒருவளனச்

ந்தித்தபத இல்ளல. உன்னிடம் துைியும் பயமில்ளல.”

“ொன் அபயமைிப்பவன். என்னிடம் எப்படி பயமிருக்க முடியும்?”

“அபயமைிக்கக்கூட அவனால் மட்டுபம முடியும். ெீ

தபருளமபட்டுக்தகாள்ைாபத. கழற்று தமட்டிளய.”

“ெீதாபன ெளககளைக் கழற்றினாய். இளத மட்டும் என்ளனக்

கழற்றச்த ால்கிறாபய?”

“இந்தச் ாக்கில் உன் காளலப் பிடிக்க த ால்கிறாயா?”

“ொன் அப்படிச் த ால்லவில்ளல. விருப்பம் இல்லாவிட்டால்

விட்டுவிடு.”

“அது மட்டும் முடியாது. எளதச் த ய்தாலும் நூறு தம் ரியாகச்

த ய்யபவண்டும்.”

“அப்படியானால், ெீபய என் காலிலிருந்து கழற்றிக்தகாள்.”

இப்படிச் த ான்னதுடன், காளல முன்னால் காட்டி, ‘உம்...

பிடித்துக்தகாள்’ என்பதுபபால பார்த்தார் பரந்தாமன்.

அந்தத் திருப்பாதங்களை ஞானியரும் ரிஷிகளும் ஒருபுறம்

பதபடாபததடன்று பதடிக் தகாண்டிருக்க, அந்தப் பாதங்கள் ெீலனின்
முன் `பிடித்துக்தகாள்' என்று தாமாக வந்தததன்றால், ெீலன் எத்தளன
தபரும்பபற்றிளனப் தபற்றிருக்க பவண்டும்!

ெீலன் முதலில் ிந்தித்தான். பின் அந்தக் காளல தன் மடிமீ து

ளவத்துப் பற்றினான். அந்த தொடிபய அவனுள் பல மாற்றங்கள்; இனம்
புரியாத உணர்வின் ஓட்டங்கள்!

பாற்கடலில் விழுந்து ஒரு பந்துபபால மிதக்கிற உணர்வும், அதுவளர

நுகர்ந்திராத அருளமயான வா ளனளய நுகர்கின்ற உணர்வும், பிடித்த
காளல விட்டுவிடாமல் அப்படிபய இருந்தாதலன்ன என்கிற உணர்வும்
எழ, அவனுள் பல பல மாற்றங்கள்!

ிறிதுபெரம் அவனிடம் த யல்பாபட இல்ளல. எம்தபருமான்தான்

அவளன மீ ட்க முளனந்தார்.

“என்னப்பா... தமட்டிளயக் கழற்றத் பதான்றவில்ளலயா.”

அவர் அப்படிக் பகட்கவும்தான் ெீலனின் மனம் களலந்தது.

- ததாடரும்...
ேதுர தாண்டவம்!

திருவண்ணாமளல மாவட்டம், ஆரணியிலிருந்து படபவடு த ல்லும்

ாளலயில், சுமார் 6 கி.மீ ததாளலவில் அளமந்துள்ைது காமக்கூர்
திருத்தலம். ஸ்ரீமுருகப்தபருமான், ந்திரன், அர்ஜுனன் மற்றும் ரதிபதவி
ிவதபருமாளன வழிபட்ட தலம் இது. ஆதி ங்கரர் ஸ்ரீ க்ர பிரதிஷ்ளட
த ய்த தலங்களுள் இதுவும் ஒன்றாம். ிவனார் தாண்டவமாடிய
தலங்கைில் ஒன்று என்பதால், இந்தத் தலத்ளத உப விடங்கத் தலம்
என்கிறார்கள்.

பரமன், இங்பக துர தாண்டவம் ஆடியதாக விவரிக்கிறது காமாத்தூர்

புராணம். கால்கள் இரண்ளடயும் மடக்கி, முன்னும் பின்னுமாக துர
வடிவில் ளவத்தபடி ஆடும் அரிய பகாலத்தில் காட் ி தரும் துர
தாண்டவ ெடராஜளர தரி ித்து வணங்குவதால், தபரும் வல்லளமயும்
பபராற்றலும் கிளடக்கும்; களலகைில் ஆர்வமும் திறனும் ஏற்படும்
என்கிறார்கள்.

- எம். ககைஷ், தேன்ணன-4

16 Jul 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 34

ரங்க ராஜ்ஜியம்

மாப்பிள்ளையாய் வந்த ொராயணனின் கால்விரல் தமட்டிளயக்

கழற்றுவதற்காக முயன்ற ெீலன், அதன்தபாருட்டு அவரின்
பாதங்களைப் பற்றியதும், அவனுக்குள் பலவிதமான ர வாதங்கள்;
இனம்புரியாத பரவ த்ளத உணர்ந்தான்!

தேங்கமலத்து அயனணனய மண கயார்காழிச்

ேீராம விண்ைகர் என் தேங்கண் மாணல

அங்கமலத் தடவயல் சூழ் ஆலிநாடன்

அருள்மாரி அரட்டமுக்கி அணடயார் ேீயம்

தகாங்குமலர்க் குழலியர் கவள் மங்ணககவந்தன்

தகாற் கவல் ரகாலன், கலியன் தோன்ன

ேங்கமுகத் தமிழ் மாணல த்தும் வல்லார்

தடங்கடல் சூழ் உலகுக்கு தணலவர் தாகம!

- தபரிய திருதமாழி

மாப்பிள்ளையாய் வந்த ொராயணனின் கால்விரல் தமட்டிளயக்

கழற்றுவதற்காக முயன்ற ெீலன், அதன்தபாருட்டு அவரின்
பாதங்களைப் பற்றியதும், அவனுக்குள் பலவிதமான ர வாதங்கள்;
இனம்புரியாத பரவ த்ளத உணர்ந்தான்!

``என்னவாயிற்று ெீலா’’ - மாலவன் பகட்டார்.

“என்னபவா ததரியவில்ளல. என்னுள் இனம்புரியாத பரவ ம்.”

“அப்படியானால் தமட்டி பவண்டாமா?”

“பவண்டும் ... பவண்டும்...”

“அப்படியானால் கழற்றிக்தகாள்.”

அதற்கு பமலும் தாமதிக்காமல், கழற்றத் ததாடங்கினான். அது

வரவில்ளல. வழுக்கிற்று, றுக்கிற்று, உறுத்திற்று... ாதாரண தமட்டி!

ெிமிர்ந்து எம்தபருமாளனப் பார்த்தான். தபருமான் முகத்தில் குறுெளக.

‘இன்னுமா கழற்றுகிறாய்’ என்று பகலியான பகள்வி, அவர்
பார்ளவயில்!

ளகவிரல்கள் பதாற்ற ெிளலயில், பவதறாரு உத்தி. வாயால் பற்றி

இழுக்க முளனந்தான். பார்த்துக்தகாண்டிருந்த பிராட்டிக்பக ிலிர்த்தது.
எம்தபருமானுக்பகா அவன் எச் ில் பாதங்கைில் அமுதமாய் இனித்தது.
தமட்டியும் கழன்றது.
`கால் தமட்டிளயக் கழற்றபவ இந்தப் பாடு என்றால், ெீதயல்லாம் எப்படி
இந்த ெிலத்ளத ஆள்கிறாபயா' என்பளதப்பபால் எம்பிரான் பார்க்க,
தமட்டிளயயும் ப ர்த்து மூட்ளடக்கட்டிக் தகாண்டு தூக்க முயன்றான்
ெீலன். இங்பக ஆரம்பமானது ொடகத்தின் அடுத்த கட்டம்.

மூட்ளடளயத் தூக்கபவ முடியவில்ளல. மளல பபால் கனத்தது.

முக்கி... முனகி... எப்பாடுபட்டும் தூக்கமுடியவில்ளல. ெீலனுக்குள்
இப்பபாது ஒரு பகள்வி. இவன் வழக்கமான மானுடன் அல்லன்;
ாமான்யனும் அல்லன். எனில், மாயாவிபயா! பகள்விபயாடு ெிமிர்ந்த
ெீலன் உற்றுப்பார்த்தான்.

“என்னப்பா, அப்படிப் பார்க்கிறாய்?”

“யார் ெீ?”

“ொன் யாரா... பார்த்தால் ததரியவில்ளல. மாப்பிள்ளையப்பா...”

“இல்ளல ெீ மாயாவி!”

“அப்படியும் ிலர் த ால்வார்கள்.”

“விளையாடாபத!”

“யார்... ொனா விளையாடுகிபறன்.”

“ஆம்! மாய விளையாட்டு... என்ன மந்திரம் பபாட்டாய்?”

“மந்திரமா..?”

“இந்த மூட்ளடளய என்னால் தூக்கமுடிய வில்ளல. ஆனால்,

பபார்க்கைத்தில் ொன் யாளன ளயபய தூக்கி வ ீ ியவன்”

“ஒருபவளை, இப்பபாது வலிளம குன்றி விட்டபதா என்னபவா?”

“விளையாடாபத... வந்த தொடி முதபல உன்ளன உணர்கிபறன். ெீ

ாமான்யனல்லன்!”

“என்ளன என்னதான் த ய்யச் த ால்கிறாய்?”

“இந்த மந்திரக்கட்டு ெீங்க வழி த ால்.”

“அப்படிதயல்லாம் ஒன்றுமில்ளல. மந்திரமா வது மாங்காயாவது.”

“இல்ளல. ெீ ஏபதா மந்திரம் பபாட்டிருக்கிறாய்.”

“விடமாட்டாய் பபாலிருக்கிறபத... ரி, காளதக் தகாடு. உனக்கு ஒரு

மந்திரத்ளத உபபத ிக்கிபறன். அது இந்த மூட்ளடளய மட்டுமல்ல, உன்
பிறவி எனும் மூட்ளடளயக்கூட தூக்கிவ ீ ச் த ய்து விடும்.”

“அப்படி ஒரு மந்திர உபபத த்துக்காகபவ ொன் காத்திருக்கிபறன்.

எனக்கு எல்லாம் கிட்டியது. ஆனால் அது மட்டும் கிட்டவில்ளல.”
“உலகிபலபய பமலான எல்லாவற்ளறயும் ஒரு த ால்லில் தருவது
அஷ்டாட் ரம்தான். அளத ொன் அறிபவன்.”

“அப்படியா... அதற்காகத்தான் ொனும் காத்திருக்கிபறன். எனக்கு அது

கிளடக்குமா!”

“காளதக் தகாடு என்று ொன் கூறிவிட்படபன!”

ெீலன் காளதக் தகாடுத்தான். எம்தபருமானும் தன் தபயளர தன்

வாயால் தன் பக்தனுக்காகத் தன்ளனபய குருவாக மாற்றிக்தகாண்டு
உபபத ித்தார்.

“ஓம் ெபமா ொராயணாய!”

அந்த தொடி ெீலனுக்குள் பரவ ம். கண்கைில் ஆனந்த பாஷ்யம்.

எம்தபருமான் த ான்னளத தமய்யுருகச் த ான்னபடி, மூட்ளடளயத்
தூக்கினான். பஞ்சு மூட்ளடபபால இருந்தது!

ென்றி கூறுவதற்காக அவன் ெிமிர்ந்தபபாது, எம்தபருமானும்

மகாலட்சுமியும் கருடன்மீ து அமர்ந்தபடி திருக்காட் ி அைித்தார்கள்.

“எம்தபருமாபன! ெீயா மாப்பிள்ளையாக வந்தாய். உன்

பாதுளககளையா ொன் பற்றிபனன். எத்தளன தபரிய பாக்கிய ாலி
ொன்...” ெீலன் உருகினான்.

“உண்ளம ெீலா. தன் தபாருட்டு பக்தி புரிபவார் மத்தியில், தன்ளனபய

பணயம் ளவத்து ெீ புரிந்த பக்தி பபாற்றத்தக்கது. ெீ என் ஆழமான
பக்தனாகியிருக்கிறாய். உனக்கு என்ன பவண்டும்?”

ிலவிொடிகள் தடுமாறிய ெீலன், “எம்தபருமாபன! என் திருவாலி ொட்டு

மக்கள் ப ியின்றி இருக்கபவண்டும். அவர்கள் தபாருட்டு மளழ
பவண்டும். கைவுக்கு இடமின்றி ொன் வாழ ெின் அருள் பவண்டும்.”

ெீலன் அப்பபாதுகூட முக்தி பவண்டும், பமாட் ம் பவண்டும் என்று

பகட்கவில்ளல. தன்ளன அவன் ெிளனக்கபவ இல்ளல. தன்ளனத்
துைியும் எண்ணாது ொடு, மக்கள் என்பற வரம் பகட்ட ெீலளனப்
தபருமிதத்துடன் பார்த்தான் எம்தபருமான். தபருமாட்டிபயா “ெீலா,
உனக்தகன ெீ எளதயும் பகட்கவில்ளலபய…” என்று எடுத்துத் தந்தாள்.

“அம்மா! எனக்கிருப்பததல்லாம் ஓராள தான்! அது என் தாயும்

தந்ளதயுமான ெீங்கள் பகாயில் தகாண்டிருக்கும் தலங்களுக்தகல்லாம்
த ன்று, அங்பக ப விதம் புரியபவண்டும். அப்பபாது, என்னுள்
தபாங்கிடும் பக்தி உணர்ளவ என் தமாழியாம் த ழுந்தமிழாபல பாடி
மகிழபவண்டும்!”

“எனில், எங்கபைாடு ளவகுண்டம் வர உனக்கு விருப்பமில்ளலயா?”

“ஆஹா... எத்தளன தபரிய பாக்கிய ாலி ொன். எனக்கு

ளவகுண்டத்தில் இடமா?”

“உனக்கங்கு இடமில்ளல என்றால், அது ளவகுண்டமாகாது ெீலா.

ளவகுண்டம் என்பது பரமபாகவதர்கைின் வா ஸ்தலம்.”

“என்ன ஒரு தித்திப்பான வார்த்ளத! அம்மா... இவ்வுலகில் பிறந்த

உயிர்கைின் இலக்பக ளவகுண்ட வா ம்தான். ஆயினும், அங்பக ொன்
திருப்பணிகள் த ய்ய வாய்ப்பு இருக்குமா?”

“திருப்பணியால் பதடி அளடயும் இடத்தில், திருப்பணிக்கு ஏது இடம்?

அங்பக ப ியில்ளல, தாகமில்ளல, வியர்ளவயில்ளல, அழுக்கில்ளல.
இளவதயல்லாம் உடலுக்கு என்றால் உள்ைத் துக்பகா லனமில்ளல,
துக்கபமா துயரபமா எதுவுமில்ளல…”

“அப்படிதயன்றால், உம்ளம ெிளனக்கத் பதளவபய இல்ளல

என்றாகிவிடாதா?”

“பரமானந்தபம ொன்தான்! அதுவாகபவ ஆகிவிட்ட பிறகு, எதற்குத்

தனியாக ஒரு ெிளனப்பு?”

“எம்தபருமாபன, அந்தப் பரமானந்தத்ளத ொன் இங்பக உமக்குச்

த ய்யும் ப ளவயிலும் அளடய முடியும்தாபன?”
“இதுவளர அளதத்தான் த ய்தாய். இந்தக் கைபவகூட எனக்கான ஒரு
மாறுபட்ட ப ளவதாபன?”

“அளத ொன் ததாடரபவ விரும்புகிபறன். பாவம் இவ்ளவயகத்து

மாந்தர். ப ியாலும் பிணியாலும் வருந்துபவார் எவ்வைவு பபர்
ததரியுமா. அதுமட்டுமா, எது ெல்வழி என்று ததரியாமல் எத்தளன பபர்!
ொன்கூட அவர்கைில் ஒருவனாக இருந்தவன்தாபன. எனக்தகாரு
குமுதவல்லி கிளடத்தாள்; என்ளன மளடமாற்றம் த ய்வித்தாள்.
அதுபபால் எல்பலாருக்கும் கிளடப்பார்கள் என்று கூற முடியுமா...”

“அதனால்?”

“இம்மண்மிள ளவணவத் ததாண்டனாய் ொன் ததாண்டூழியம் புரிந்து,

பிறகு தங்கள் திருவடிகைில் அடக்கமாவளதபய விரும்புகிபறன்.
இப்பபாது ொன் திருந்தியிருக்கலாம். ஆனால், ொன் குமுதவல்லிளயக்
காணும் முன் வாழ்ந்த வாழ்வு துைியும் தபாருள் இல்லாத வாழ்வு.
அதிகார மமளதபயாடு மது, மாது என்று வாழ்ந்தவபன ொன்! எத்தளன
பபளர ொன் என் வாைால் தகான்றிருப்பபன் ததரியுமா. எம்தபருமாபன...
அளததயல்லாம் ெிளனக்க ெிளனக்க தெஞ் ம் ெடுங்குகிறது. உயிர்
என்பது எத்தளன பமலானது. அளதத் தளலமயிதரனக் கருதி தவட்டி
தவட்டிக் தகான்ற பாவங்களை ொன் அனுபவித்துத் தீர்க்க
பவண்டாமா?”

“ெீலா, உன் சுயதரி னம் பபாற்றுதலுக்குரியது. எப்பபாது எம் தரி னம்

உனக்கு வாய்த்தபதா, அப்பபாபத உன் பாவங்கள் தீயினில் தூ ாகி
விட்டன…”

“அது உன் தபருங்கருளண தபருமாபன! ஆயினும் ொன் எனும் ெீ... ெீ

எனும் ொன்... இம்மண்ணில் ததாண்டாற்றபவ விரும்புகிபறன்.
இம்மட்டில் ொன் உன் ததாண்டனான அனுமன் வழியில் த ல்ல
விரும்புகிபறன். ஸ்ரீராமச் ந்திர மூர்த்தியாக அனுமளன ெீ
ளவகுண்டத்துக்கு அளழத்தபபாது, ‘அங்பக யாததாரு பணிக்கும்
இடமில்ளலதயன்பதால், பூ உலகபம எனக்கு ஏற்றது’ என்ற
அனுமன்வழிபய என்வழி.”
“ெல்லது… வாழ்க உன் ததாண்டுள்ைம், வைரட்டும் உன்னாபல
ென்தனறிகள்!”

ெீலன் தபருமாளன வணங்கிட, எம்பிராட்டி “ெீலா… இனி ெீ கள்வன்

ெீலனில்ளல. ஒரு மங்ளகயால் மாணிக்கமான ‘திருமங்ளக’ எனும்
ொட்டின் மன்னன். அதன்தபாருட்டு உன்ளன மங்ளக மன்னனாக ொன்
காண்கிபறன்” என்றாள்.

தபருமாபனா ஒருபடி பமபலபபாய், “பதவி! இந்த மங்ளக மன்னபனாடு

ெீயும் ப ர்ந்து இரு. அப்படிச் ப ர்ந்தால் திருமங்ளக மன்னன்
என்றாவான். ெீலா, இனி ெீ திருமங்ளக மன்னனாகி ெீ விரும்பும்
ததாண்டிளனச் த ய். ளவகுண்டக் கதவுகள் உன் தபாருட்டு எப்பபாதும்
திறந்பத இருக்கும். என் உள்ைம்கவர் கள்வபன உனக்கு என் பூரண
ெல்லா ிகள்…” என்று அருைினார்.

திருமங்ளக மன்னன் பூரித்துப்பபானான். அரண்மளன திரும்பியதும்

அவளன ஆரத்தழுவி ஆனந்தக் கண்ண ீர் த ாரிந்து பாதம் விழுந்து
பணிந்தாள் குமுதவல்லி. ஆனால் அப்பபாதும் “குமுதா, ொன் ஒரு
தவறிளழத்துவிட்படன்” என்று லனப்பட்டான் திருமங்ளக மன்னன்!

- ததாடரும்...
30 Jul 2019 5 AMUpdated:30 Jul 2019 5 AM

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 35
இந்திரா த ைந்தர்ராஜன்

ரங்க ராஜ்ஜியம்

திருமாலின் திருவருளைப் தபற்றுத் திரும்பிய ெீலளன ஆரத்தழுவி,

ஆனந்தக்கண்ணர்ீ த ாரிந்து பாதம் விழுந்து பணிந்தாள் குமுத வல்லி.
ஆனால் அப்பபாதும் “குமுதா! ொன் ஒரு தவறிளழத்துவிட்படன்” என்று
ற்று லனப் பட்டான் திருமங்ளக மன்னன்.

“இப்பபாதுமா” என்று விளடத்தாள் குமுதவல்லி.

“ஆம்! எனக்கு வாய்த்த எம்தபருமான் தரி னத்ளத உனக்கு

வாய்க்கச்த ய்யத் தவறி விட்படபன… என்ளன மன்னிப்பாயா குமுதா?”
“எதற்கு இத்தளன தபரிய வார்த்ளதகள் எல்லாம். ெீங்கள் பவறு, ொன்
பவறா? உங்களுக்கு வாய்த்தால் எனக்கும் வாய்த்தார்பபால்தாபன?
அத்துடன், அத்தளன பாக்கியம் ொன் த ய்திருக்க வில்ளல. `பபாதும்
இந்தத் ததாண்டு' என்று ெிதி வற்றியபபாது உங்களைத் தடுத்தவள் ொன்!
கைவு புரிந்தாவது ப வகம் புரிய பவண்டுமா என்று பகட்டவள் ொன்.
`இப்படிக் கள்ைனாக இவர் மாறவா இவருக்கு ொன் உன் வழிளயக்
காட்டிபனன்' என்று அந்த மாலவனின் ந்ெிதியில் புலம்பி அழுதவள்
ொன்.

ஆனால் ஒட்டுதமாத்த உலகமும் தாண்டத் திளகக்கும் அப்பள்ைங்களை

ெீங்கள் தாண்டின ீர். எவ்வைவுதான் பக்தி இருந்தபபாதிலும் என்ளனப்
பணயம் ளவக்கும் துணிவு எனக்கு இல்ளல. ஆனால், ெீங்கள் அளதச்
ாதாரணமாகச் த ய்தீர்.

எனக்குள் என்ளனயுமறியாத ஒரு ‘ொன்’ எனும் உணர்வு மீ தம் இருந்து

என்ளனத் தடுத்தது.ெீங்கபைா உங்களைபய தவற்றிதகாண்டு, எல்லாம்
அவன்த யல் என்பதற்கு இலக்கணம் வகுத்தீர்கள். அப்படியிருக்க
எனக்கு எப்படி தரி னம் வாய்க்கும்?”

குமுதவல்லி தவகுபெர்த்தியாக விைக்கமைித்து, திருமங்ளக மன்னனின்

புருவத்ளத வளையச் த ய்தாள். “குமுதா… ெீ என்னுள் விசுவரூபம்
எடுத்துக்தகாண்பட த ல்கிறாய்…” என்று திரும்ப அவளை ஆரத்தழுவி
ஆனந்தக் கண்ணர்ீ த ாரிந்தான். அதன்பின் ஆரம்பமாயிற்று அவன்
ததாண்டூழியம். அளணயாத அடுப்பு அடியவர்க்குச் ப ாறிட்டது.
எம்தபருமானின் ஆலய விைக்குகள் இரவு பகல் பாராது எரிய
ஆரம்பித்தன. எங்தகல்லாம் அவர் பகாயில் தகாண்டிருந்தாபரா,
அங்தகல்லாம் த ன்றான். தீந்தமிழாபல பாசுரங்களைப் பாடி
மங்கைா ா னம் த ய்வித்தான்.

47 அடிகைில் திருதவழுக்கூற்றிருக்ளக எனும் பாடல், 155 அடிகைில்

ிறிய திருமடல், 297 அடிகைில் தபரியதிருமடல், திருதெடுந்தாண்டகம்
என்று 30 பாடல்கள், திருக்குறுந்தாண்டகம் என்று 20 பாடல்கள், தபரிய
திருதமாழி என்று 1084 பாடல்கள்... இப்படி தமாத்தம் 1351 பாடல்கள்!
இப்படி வளகததாளகயாகப் பாடி தமிழ்க் கவிகைில் ஒருவனுமானான்.
இவளன வியந்த பல அறிஞர்கள், திருமங்ளக மன்னனுக்கு ‘ொலுகவிப்
தபருமாள்’ எனும் பட்டத்ளதயும் வழங்கினர். இதளன, இவர் ீடர்கைின்
குரலிலான பாடல் ஒன்றால் அறியலாம்.

“ொலுகவிப் தபருமாள் வந்தார், ெம் கலியன் வந்தார், ஆலிொடர் வந்தார்,

அருள்மாரி வந்தார், தகாங்கு மலர்க் குழலியர் பவள் வந்தார், மங்ளக
பவந்தர் வந்தார், பரகாலர் வந்தார்”- எனும் அப்பாடல் திருமங்ளக
மன்னன் ீடர்கைிடம் மிகப்பிர ித்தி!

இப்புகழ்ச் ியும் கட்டியமும் மிளகயானது என்று அப்பபாதிருந்த

ள வம் ார்ந்த ிலர் ெிந்தித்ததாகவும் ஒரு களத உண்டு.

திருமங்ளகயாரின் திருப்பணிகளும் குறிப்பிடத்தக்களவ. குறிப்பாக

திருவரங்கப் தபரியபகாயிலில் விமானம், மண்டபம், திருத்தைிளக
திருமதில், பகாபுரம் என்று ஆற்றிய பணிகள் முக்கியமானளவ.
இதற்காக ொகப்பட்டினத்தில், தான் ப மித்து ளவத்திருந்த தபான்ளனக்
தகாண்டுவந்து அதனால் வந்த தபாருைில் இவற்ளறச் ாதித்தார்.

குமுதவல்லியார், இவ்பவளையில் தபருந்துளணயாக இருந்து உற்ற

துளணயாகவும் விைங்கினார். குமுதவல்லியாளர ஒட்டி ஒரு
வரலாறும் உண்டு. குமுதவல்லியார் ஒரு அபயானிஜர்! பூர்வத்தில்
‘சுமங்களல’ எனும் பதவ கன்னிளகயாக விைங்கியவர். இமயமளலச்
ாரலில் ெடமாடித் திரிளகயில் கபில முனிவளரயும் அவரின்
ீடர்களையும் ஒரு ப ாளலயில் காண்கிறார்.

அந்தச் ீடர்கைில் ஒருவர் விகார வடிவில் இருந்தார். அவளரக்

காணவும் சுமங்களல ஏைனம் த ய்தாள். அளதக் கண்ட கபிலர் ‘உருவு
கண்டு எள்ைாளம பவண்டும் – பதவ கன்னி என்கிற மமளதயா’ எனக்
பகட்டு, `பூமியில் த ன்று ஒரு மானிடப் தபண்ணாகப் பிறந்து ஒரு
மனிதனுக்கு மளனவியாகப் பாடுகள்படக் கடவது’ எனச் பித்து
விடுகிறார். சுமங்களல தன் தவற்ளற உணர்ந்து
மன்னிக்கபவண்டினாள். பின் கபிலரும் ‘பரகாலன் என்பவனின்
மளனவியாகி, அவளனத் திருமாலடியவனாக்கி, அவபனாடு வாழ்ந்து
அவன் ப ளவகைால் உன் குளறயும் தீர்ந்து ெீ விண்ணகம்
அளடவாயாக…” என்றார்.
அதன்பின் சுமங்களல, திருவாலி ொட்டின் தவள்ைக்குைப் தபாய்ளகயில்
பூத்த குமுத மலர்கள் ெடுவில்... அவற்ளறத் தாயாக்கித் தன்ளனச்
ப யாக்கிக்தகாண்டு கிடந்தாள். அப்பக்கம் வந்த மருத்துவர் ஒருவர்
குழந்ளத கிடக்கக் கண்டு அள்ைி எடுத்துச்த ன்று, குமுத
மலர்கைிளடபய கிளடத்தவள் என்பதால் ‘குமுதவல்லி’ என்ற
திருொமம் சூட்டி வைர்த்து ஆைாக்கினார் என்பர்.

திருமங்ளக மன்னன் திருச்ப ளவகைில் ‘திருவரங்கத் திருச்ப ளவ’

தபரிது; கவனத்துக்குரியது. இவர் ப ளவ புரிந்த காலத்தில்தான்
ததாண்டரடிப் தபாடியாழ்வாரும் திருவரங்கப் தபருமானின்
திருச்ப ளவயில் தன்ளன ெிளலெிறுத்தியிருந்தார்.

பன்னிரு ஆழ்வார் தபருமக்கைில் ததாண்டரடிப் தபாடியாழ்வாரும்

ஒருவர். ஆழ்வார்கைில் ‘ததாண்டரடிப் தபாடி’ எனும் விபொதப்
தபயருக்கு உரிய இந்த ஆழ்வாரின் வரலாறு உலக மாளய
எப்படிப்பட்டது, அதிலும் தபண் மாளய என்னதவல்லாம் த ய்யும்
என்பதற்கு எடுத்துக்காட்டாகும்.

ப ாழவை ொட்டின் திருமண்டங்குடிதான் இவரின் அவதார ஸ்தலம்.

பிரபவ வருடத்தில், மார்கழி மாத பகட்ளட ெட் த்திரத்தில்
அவதரித்தவர். ஆழ்வார் தபருமக்கைில் பத்தாமவராகக் கருதப்படும்
இவரின் இயற்தபயர் ‘விப்ர ொராயணன்’. இந்த விப்ரொராயணன்
திருவரங்கத்துக்கு வந்து அங்பக ஒரு ெந்தவனம் அளமத்து, அதில்
அன்றாடம் மலரும் பூக்களைப் பறித்து மாளல கட்டி, அளத எடுத்துச்
த ன்று அரங்கனுக்குச் ாற்றித் ததாண்டு த ய்துவந்தார். மாளலகளை
விதம்விதமாய் கட்டுவதில் இவர் வித்தகராய் விைங்கினார்.

‘கண்ணி, கண்டம் பதாள்விரி, ததாங்கடம், த ண்டு, கங்கணம்

தகாலுவணி, கிரீடம், கிரிொகம்’ என்று மாளலகைில் பலவளககளை
உருவாக்கி, தினம் ஒன்று என்று கட்டி அரங்கனுக்குச் ப ளவ த ய்து
வந்த இவரின் பக்திளயச் ப ாதிக்க விளழந்தார் அரங்கன்.
‘பதவபதவி’ என்னும் தா ிக்குலப் தபண்தணாருத்திளய இவர்
கண்ணில்படும் படிச் த ய்தபதாடு, இவரின் பக்திக்குரிய தெஞ் ில்
மண்ணுயிர்களுக்கு உரித்தான காமத்ளதச் ற்று கிைறியும்விட்டார்.
விப்ரொரயணரும் பதவபதவியின் வபட
ீ கதி என்றாகிவிட்டார். தா ிகள்
தா ர்களை தவறுமபன தாங்குவரா என்ன? தபான்ளனயும்
தபாருளையும் இழந்பத பதவபதவியிடம் மூழ்கிக்கிடந்தார்.

ஒருொள் தகாடுக்க எதுவுமில்ளல. பூக்கட்டும் ப ளவளயயும்

விட்டுவிட்ட ெிளல! அரங்கச் ந்ெிதி ஊழியர்கள் ‘விப்ரொராயணன்
இப்படி ஒரு தா ிப்பித்தனாவான் என்று ொங்கள் யாரும் எதிர்பார்க்க
வில்ளல’ என்று புலம்பத் ததாடங்கினர். ‘அரங்கன் எப்படிக்
ளகவிட்டான்’ என்று ிலர் பகட்டனர். ‘அரங்கன் என்ன த ய்வான்’
என்றும் ிலர் பகட்டனர்.

ஒருொள் தபாருள் ஏதும் இல்லாமல் வந்த விப்ரொராயணளர

பதவபதவியின் தாய் தவைிபயபய ெிறுத்திக் கதளவத்
தாழிட்டுவிட்டாள். மனம் வருந்தித் திரும்பினார் விப்ரொராயணர்.
திரும்பியவர் கண்முன் அவரது ெந்தவனமும் அவளரப் பபாலபவ
தபாலிவிழந்து காட் ி தந்தது. மனபமா அந்த ெந்தவனம் அப்படி
ஆனதற்காக அழவில்ளல. ‘பதவபதவி தவைிபயதள்ைி கதளவத்
தாழிட்டுவிட்டாபை’ என்பற மருகி அழுதது.

அப்பபாது அவர் மளனவா லில் பதவபதவி வட்டுப்

ீ பல்லக்கு ஒன்று
வந்து ெின்றது. அதிலிருந்து ப டி ஒருத்தி தவைிப்பட்டு “தங்களைப்
பல்லக்கில் அமர்த்தி அளழத்து வரப் பணித்துள்ைார் பதவபதவியார்”
என்றாள்.

“என்ளனயா?”

“ஆம் தங்களைபயதான்.”

“அப்படியானால், ொன் வந்தபபாது ஏன் கழுத்ளதப் பிடித்துத் தள்ைிக்

கதளவ மூடினார்கள்..?”
“அப்பபாது தாங்கள் தபாருள் தகாண்டுவரவில்ளல. ஆனால்
இப்பபாதுதான் அப்படி இல்ளலபய?”

“அப்படி இல்ளல என்றால் எப்படி?”

“எனக்குத் ததரியாது. வந்து ெீங்கபை பகட்டுத் ததரிந்துதகாள்ளுங்கள்.”

ப டியிடம் அதற்குபமல் விப்ரொராயணரால் பப முடியவில்ளல.

பல்லக்கில் ஏறிக்தகாண்டு தா ிவட்டுக்கு
ீ அவர் த ல்வளதத்
திருவரங்கபம பார்த்து வாயளடத்துப்பபானது! பதவபதவியும் அன்பாக
வரபவற்றாள். விப்ரொராயணருக்கு அவைது வரபவற்பு
அதீதமாகப்பட்டது.

“பதவி… இன்று ெீ என்பால் காட்டும் அன்பு, என்ளன தவகுவாய்

மகிழ்விப்பபதாடு, ிந்திக்கவும் ளவக்கிறது” என்றார்.

“இத்தளன ொட்கள் தபாற்காசுகைால் படியைந்தீர்! இப்பபாபதா

தபான்வட்டிலாபலபய அைக்கின்றீர். அைப்புக்கு ஏற்ப அன்பும்
அரவளணப்பும் கூடினால்தாபன அடுத்து இளதவிட தபரியதாய்
ஒன்ளறக் தகாண்டு வருவர்!”
ீ

“என்ன த ால்கிறாய் பதவி… ொன் தபான் வட்டில் தந்பதனா?”

“ெீங்கள் தந்தாதலன்ன… உங்கள் ீடர் தந்தால் என்ன?”

“எனக்குச் ீடனா?”

“ஆம், அவர் அப்படித்தான் கூறினார். ெீங்கள் மாளல கட்டும் அழகில்

தபரிதும் மயங்கியவராபம..?”

“தபயர் என்ன என்று த ான்னாரா?”

பதவபதவி உடபன பயா ிக்கலானாள்…

- ததாடரும்...
கட்டுண்ட கண்ைன்!

வ ிஷ்ட முனிவர், பகவான் கண்ணனிடம் மிகுந்த பக்தி தகாண்டு தினமும்

தவண்தணய் ளெபவத்தியம் பளடத்து வழிபடுவது வழக்கம்.

வ ிஷ்டளரச் ப ாதிக்க ெிளனத்த கண்ணன், ஒரு ொள் ிறுவனாக வடிவம்

எடுத்து வந்து அன்ளறய ளெபவத்தியத்துக்காக வ ிஷ்டர் ளவத்திருந்த
தவண்தணய் முழுவளதயும் தின்று தீர்த்து விட்டார். இளதத் தற்த யலாகக்
கவனித்துவிட்ட வ ிஷ்டர், ‘‘ஏய், யாரது?’’ என்று உரக்கக் குரல் தகாடுத்தபடி
ிறுவளனப் பிடிக்க முயற் ித்தார்.

கண்ணன் குடுகுடுதவன ஓட, வ ிஷ்டர் துரத்தினார். அப்பபாது அந்தப்

பகுதியில் தவம் த ய்து தகாண்டிருந்த ரிஷிகள் ிலர், ஓடுவது இளறவபன
என அறிந்து தங்கைது தவ வலிளமயால் கண்ணளனப் பா க் கயிற்றால்
கட்டிப் பபாட, கண்ணனும் அவர்கைின் பக்திக்குக் கட்டுப்பட்டு அபத இடத்தில்
ெின்றார். பின்னால் ஓடி வந்த வ ிஷ்டரும், உண்ளமளய உணர்ந்து,
கிருஷ்ணனின் பாதங்களைப் பக்தியுடன் பற்றிக் தகாண்டார்.

வ ிஷ்டர் மற்றும் அங்கிருந்த முனிவர்கைின் பவண்டுபகாளை ஏற்று

கண்ணன் அங்பகபய பகாயில் தகாண்டான். பக்திக்குக் கட்டுண்ட கண்ணன்,
ெின்ற அந்தத் திருவிடம் ‘திருக்கண்ணங்குடி’ ஆயிற்று. திருவாரூரில் இருந்து
சுமார் 14 கி.மீ . ததாளலவில் உள்ைது இந்தத் திருத்தலம்.

- கவிதா, மதுணர-2
13 Aug 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 36

ரங்க ராஜ்ஜியம்

ற்பற பயா ித்த பதவபதவி `அவர் தபயர் அழகிய மணவாை தா ன்’

என்று எடுத்துளரத்தாள். அளதக் பகட்ட விப்ரொராயணரும் தாளடளய
வருடியபடிபய பயா ிக்கலானார்.

‘ ச்ணே மாமணலக ால் கமனி

வளவாய்க் கமலச் தேங்கண்

அச்சுதா அமர கரக

ஆயர் தம் தகாழுந்கத என்னும்

இச்சுணவ தவிர யான் க ாய்

இந்திரகலாக மாளும்

அச்சுணவ த ினும் கவண்கடன்

அரங்கமா நகருளாகன...’

- ததாண்டரடிப் த ாடியாழ்வார்

ேற்பற பயா ித்த பதவபதவி `அவர் தபயர் அழகிய மணவாை தா ன்’

என்று எடுத்துளரத்தாள். அளதக் பகட்ட விப்ரொராயணரும் தாளடளய
வருடியபடிபய பயா ிக்கலானார்.

``என்ன பயா ளன..?’'

``இப்படி ஒரு ததாண்டனா... அதுவும் எனக்கா என்பற பயா ிக்கிபறன்...’'

``உங்கள் மலர் வனத்தில்தான் பலர் பணிபுரி கிறார்கபை?’'

``பலரும் வந்து எனக்கு உதவுவது வழக்கம். ஆயினும் அழகிய

மணவாை தா ன் என்கிற ஒருவளர ொன் அறிபயன்.'’

விப்ரொராயணர் இப்படிச் த ான்ன தருணத்தில், ளமயல்கட்டில்

பாத்திரம் ஒன்று உருண்டு விழும் த்தம் பகட்டது. அதனால்,
விப்ரொராயணர் முனகியது பதவபதவியின் காதில் விழவில்ளல.
ததாடர்ந்து அவர் பயா ிக்கவும் அவள் விடவில்ளல.

``பயா ளன பபாதும்... உங்களை இந்த இல்லத்தவர்

அவமதித்துவிட்டனர். தபாருபைாடு வருபவருக்பக இங்கு மதிப்பு
என்பளத ொனும் விரும்பவில்ளல. என்ன த ய்வது? ொன் மட்டுமா
இங்பக இருக்கிபறன். என்ளனச் ார்ந்து பலர்... எல்பலாருக்கும்
முதுளமளய எண்ணி அச் ம். அதன் தபாருட்பட இப்பபாபத தபாருள்
ம்பாதிக்கத் துடிக்கின்றனர்...’ என்று யதார்த்தமாகப் பப ியபடிபய
விப்ரொராயணரின் கரம் பற்றினாள். அடுத்ததொடி காமன் பண்டிளக
ஆரம்பமாயிற்று!
இங்பக இப்படி என்றால் திருவரங்கன் திருச் ந்ெிதியில் ஒபர கபைபரம்.
எம்தபருமானுக்குச் ப ாழ மன்னன் வழங்கியிருந்த தபான் வட்டிளலக்
காணவில்ளல என்பதால் ஏற்பட்ட கபைபரம். ‘யார் திருடியது’ எனும்
பகள்வியும் உடபனபய எழும்பிவிட்டது. ‘ொனில்ளல... ெீயில்ளல...’
என்று ஆளுக்கு ஆள் பதறினர். விஷயம் அர ன் காதுக்குச் த ன்று
அளமச் ர் வந்து வி ாரிக்கலானார். அரங்கனின் திருச் ந்ெிதி பட்டர்கள்
கண்ணர்ீ தபருக்கி ெின்றனர். `எப்படிக் காணாமல் பபாயிற்று என்பற
ததரியவில்ளல’ என்றனர்.

``இந்தப் பதிளல ஏற்க முடியாது. ந்ெிதிக்குப் தபாறுப்பாைர்கைான

ெீங்கபை தபான் வட்டிலுக் கும் தபாறுப்பு'’ என்று கூறி அளனவளரயும்
ிளறயிலளடக்க ஆளணயிட்டார் அளமச் ர்.

ிளறக்குள் பட்டர்கள் புலம்பி அழுதனர். ிளறக்காவலன் அளதக்

கண்டு வருந்தினான். காவல் பணி முடிந்து வடு
ீ திரும்பியவன், தன்
மளனவியிடம் பட்டர்கைின் புலம்பளலச் த ால்லி வருந்தினான். அவன்
மளனவி பதவபதவி வட்டில்
ீ பணிபுரிபவள். காவலன் கூறவும்
பதவபதவி வட்டில்
ீ பார்த்த தங்க வட்டில் ஞாபகம் அவள் ெிளனவுக்கு
வந்தது.

``ெீ த ால்லும் அளடயாைங்கபைாடு கூடிய தங்க வட்டில் பதவபதவி

வட்டில்
ீ இருக்கக் கண்படன். அளதக் தகாடுத்த பிறபக,
விப்ரொராயணருக்கு அந்த வட்டில்
ீ உப ாரம் ெிகழ்ந்தது'’ என்றாள்.
காவலன் இந்தச் த ய்திளய அளமச் ரிடம் த ால்ல, அளமச் ர்
அர னிடம் த ால்ல, அர னும் `‘உண்ளம ததரிந்தாக பவண்டும்.
பதவபதவியின் இல்லத்துக்குச் த ன்று பாருங்கள்'’ என்றான்.

பார்த்தனர்... அர ன் தந்த தபான்வட்டிபலதான்!

பதவபதவி விப்ரொராயணளரக் ளக காட்டி னாள். விப்ரொராயணபரா

``எனக்கு எதுவும் ததரியாது. எல்லாம் அந்த அழகிய மணவாைதா ன்
த யல்'' என்றார்.

``யார் அந்த அழகிய மணவாை தா ன். அவன் பெரில் வந்து ெடந்தளதச்

த ால்லபவண்டும். வட்டில் என்ன விலங்கா, பறளவயா... காலும்
ிறகும் முளைத்து ந்ெிதிளயவிட்டுப் பறந்து த ல்ல...'’ என்று
அளமச் ர் வி ாரளணளயத் ததாடங்க, விளைவு ிளறக்குள்
விப்ரொராயணர்.

அழகாய்த் திருப்பணி த ய்து வாழ்ந்து வந்த வளரயிலும் ஒரு

குளறயுமில்ளல. ஆனால் இப்பபாபதா காமம் ிளறக்குள்
தள்ைிவிட்டது. மதிப்பும் மரியாளதயும் காற்றில் பறந்துபபாபய
பபாய்விட்டன. விப்ரொராயணர், ிளறயின் இருட்டளறயில் தனக்குத்
தாபன பப ிக்தகாள்ைத் ததாடங்கினார்.

`புத்தி என்பபத பட்டால்தான் ஒைிருமா. தீளய உணர அளதத் தீண்டிப்

பார்த்ததுபபால் ஆகிவிட்டபத! என்ன வாழ்வு இது. ஒரு ொள் இன்பம்;
ஒரு ொள் துன்பம். பெற்று இபத பெரம் பதவபதவியின் வட்டில்
ீ
பஞ் ளண வா ம். இப்பபாபதா ிளறயில் கல்தளர வா ம்!'
ெிளனத்துப் பார்த்த விப்ரொராயணருக்குத் தான் படும் துன்பத்ளத
எல்லாம்விடப் தபரும் துன்பமாகத் பதான்றியது ஒன்றுதான்... யார்
அந்த அழகிய மணவாைதா ன் என்பவன். எதற்காகத் தான் கைவாடி
என்ளனக் கைவாணி ஆக்கினான். அவனுக்கு ொன் என்ன
தீங்கிளழத்பதன்...பதவ பதவிக்காக ொன் ஏங்கித் தவித்தது அவனுக்கு
எப்படித் ததரியும்...

இப்படிக் பகள்விகள்... பகள்விகள்.. பகள்விகள்!

விப்ரொராயணரின் பகள்விக்கு, அந்த அரங்கன் அர ன் கனவில் பபாய்

பதில் கூறினான்.

``அர பன! ொபன அழகிய மணவாை தா னாய் பதவ பதவியின்

இல்லம் த ன்று ெீ எனக்தகன தந்துவிட்ட என் தபான்வட்டிளலத்
தந்பதன். இதில் விப்ரொராயணனுக்கு எந்தப் பங்கும் இல்ளல.
ொள்பதாறும் மாளல கட்டி என்ளன மகிழ்ச் ிப் படுத்திய விப்ரனின்
வருத்தம் என் வருத்தமல்லவா. அளதப் பபாக்கபவ அவ்வாறு
ெடந்பதன். அவளன விடுவித்துவிடு'' என்றான்.

அர ன் கனவு களலந்து தமய் ிலிர்த்துப்பபானான். விடுவிக்கப்பட்ட

விப்ரொராயண ரிடமும் தபரும் ிலிர்ப்பு. பதவபதவிகூட விக்கித்துப்
பபானாள். விப்ரொராயணரின் தபாருட்டு, அரங்கபன அழகிய
மணவாைதா ன் வடிவில் தன் இல்லம் ஏகியளத எண்ணியவள், அந்த
தொடிபய தன் இழிந்த உடல் ார்ந்த வாழ்க்ளகக்கு ஒரு முழுக்கு
பபாட்டாள். தன்ளன ‘அரங்கனின் அடிளம’ என்று அறிவித்தாள்.

விப்ரொராயணர் இம்மட்டில் கலளரயும் விஞ் ினார். `பாவியான

எனக்பக இத்தளன கருளணளய அந்த அரங்கன் புரிந்திருக்கிறாபன...
ில காலம் மலர்களை மாளலகைாய்க் கட்டிப் புரிந்த ப ளவக்பக இந்த
அரவளணப்பு என்றால், தா அவன் ெிளனப்பாகபவ இருந்தால்
அவபனாடு இரண்டறக் கலப்பதும் எைிதன்பறா. என் மூலம் இளத
உலகம் உணர பவண்டும் என்பதற்காகத்தான் ொனும் காம
வயப்பட்படபனா... தவறிளழத்பதபனா...’ என்று கதறிய விப்ரொராயணர்,
உடம்பால் தான் த ய்த தவற்றுக்குப் பரிகாரமாய் அந்த உடம்ளபபய
ெற்த யலுக்கு ஈடுபடுத்தத் தீர்மானித்தார்.

அந்தப் பரிகாரச் த யல்தான், ொரணன் அடியவர் பாதங்களைக் கழுவி

அந்த ெீளரத் தன் தளலயில் ததைித்துக்தகாள்வது என்பது. ொரணனின்
அடியவர் பாதங்கபை வணக்கத்திற் குரியளவ என்றால், ொரணன்
பாதங்கள்?!

அந்த தொடிபய விப்ர ொராயணர் ததாண்டர் அடி ததாழும் ீலராகி...

ீலன் என்பதில்கூட ஒரு கர்வம் ததானிப்பதுபபால் கருதி, ‘ததாண்டர்
அடிததாழும் ததாண்டன்’ என்பதும்கூட த ால்லிடர் தருவது பபால்
உணர்ந்து, ‘ததாண்டன் அடியின் தூசு ொன்’ - அதாவது அடிப்தபாடி -
‘ததாண்டரடிப்தபாடி’ என்று அறிவித்தார்.

இவரால் மூன்று விஷயங்கள் ததைிவும் திடமும் தபற்றன.

தபருங்காமம் துயர் தரும், அளத பக்தியாக்கிட ஞானம் தரும், அந்த
ஞானம் என்பது ‘இளறவன் அடியவபர தபரியவர்’ என்பதுதான்!

ததாண்டரடிப் தபாடியாக மாறிய பின் இவர் பாடிய பாசுரங்கபை

திருமாளல - திருப்பள்ைிதயழுச் ி பபான்ற பிரபந்தங்கள்.
திருமாளலயில் 45 பாசுரங்கள் உள்ைன. திருப்பள்ைி தயழுச் ியில் 10.
ஆக தமாத்தம் 55. அைவில் குளறந்திருந்தாலும் பக்தி உருக்கத்ளதக்
காட்டுவதிலும், ிறப்ளபக் காட்டுவதிலும் பாமரளனயும் இவர் பாடல்கள்
கவர்ந்து இழுத்தன எனலாம்.

திருவரங்கத்ளத எண்ணும்பபாது, இவபராடு இவர் வடிவளமத்த

ெந்தவனத்ளதயும் எண்ணிட பவண்டும்.

திருமங்ளக மன்னன், ராஜமபகந்திரன் திருச் சுற்றில் வடகிழக்கில்

திருமாமணி மண்டபம் மற்றும் நூற்றுக்கால் மண்டபத்திளனக் கட்டி,
பின் குலப கரன் திருவதிளயச்
ீ சூழ்ந்த திருமதில் மற்றும் பகாபுரங்கள்
கண்டான். அத்துடன், திருவதியின்
ீ ததன் பமற்கில் - கன்னி மூளலயில்
திருமண்டபம் மற்றும் திருெளடமாைிளக ஆகியவற்ளற அளமத்தான்.
பமலும், ததன்கிழக்கான அக்னி பாகத்தில் மளடப்பள்ைி அளமத்துப்
பல்பவறு திருப்பணி த ய்த தருணத்தில், கிழக்கில் ந்திர புஷ்கரணிக்
குைக்களரயில் ததாண்டரடிப் தபாடியாழ்வாரின் திருமாளலப் பலளக
இருந்தது. அதன்பமல் அமர்ந்பத ததாண்டரடிப் தபாடியாழ்வார்
மாளலகள் கட்டியருைினார். இளதயறிந்த திருமங்ளக மன்னன் அந்தத்
தடயத்துக்குப் பங்கம் வரக்கூடாது என்று கருதியும், அளதப்
பபாற்றும்விதமாகவும், அந்த இடத்ளத விட்டு மதிளல வளைத்துக் கட்டி
அங்பக விழுந்து வணங்கவும் த ய்தார்.

அதனால் தெகிழ்ந்த ததாண்டரடிப் தபாடியாழ்வார், பதில் மரியாளதயும்

அன்பும் காட்டும் வளகயில், தன் ெந்தவனத்ளதத் திருத்தும்
மண்தகல்லிக் கருவிக்கு மங்ளக மன்னனின் த ல்லப்தபயர்கைில்
ஒன்றான `அருள் மாரி' என்கிற தபயளரச் ாற்றியருைினார்.

இப்படிச் மகாலத்தில் திருவரங்கத்தில் இரு ஆழ்வார் தபருமக்களும்

இருந்த ந்தர்ப்பத்தில், திருமங்ளக ஆழ்வார் குறித்த பல சுளவயான
ம்பவங்களும் ெிகழ்ந்தன.

ஒரு ொள், திருச் ந்ெிதியில் திருவரங்கனுக்கும் திருவிைக்குப் பிச் ன்

என்பானுக்கும் பரஸ்பர உளரயாடல் ெிகழ்ந்தது. (இத்திருவிைக்குப்
பிச் ன், எம்தபருமாபனாடு கஜமாய் உளரயாடும் உரிளமயும்
வாத் ல்யமும் தகாண்டிருந்தளதத் திருவரங்கக் பகாவிதலாழுகு நூல்
வாயிலாகக் காண முடிகிறது). இதுவும் எம்தபருமானின் ஒரு
திருவிளையாடற் த யபல. இதில் பவடிக்ளகயும் விஜயமும்
மிகுந்திருந்தன.

``என்ன பிச் ா... எப்படி இருக்கிறாய்? இந்தத் திருவரங்கத்தில் உனக்குக்

குளறகள் ஏதும் இல்ளலதாபன'’ என்று மானுட பாவளனபயாடு
எம்தபருமான் திருவிைக்குப் பிச் னிடம் பகட்டான். பிச் னும்
உற் ாகமாக மறுதமாழி கூறத் ததாடங்கினான்.

``எம்தபருமாபன! குளறக்கு ஒரு குளறவுமில்லாத ஊரல்லவா உனது

இந்தத் திருவரங்கப்பட்டணம்!’

``பட்டணமா?’'
``இல்ளலயா பின்பன! தினமும் எட்டுத்திக்கி லிருந்தும் மூட்ளட
கட்டிக்தகாண்டு வரும் ஜனங்கைால் ெிரம்பி வழியும் அருள் ெகரம்
என்றும் கூறலாம்தான்...’`

``ஜனங்கள் எல்பலாரும் மகிழ்வுடன் உள்ைனர் தாபன?’'

``அப்படிச் த ால்ல முடியாது!’'

``என்றால்... வருத்தப்படுபவர்களும் எனது இந்த பகாயில் ெகரில்

உள்ைனரா?’'

``ெிளறயபவ...’'

``பிச் ா! ெீ என்ன கூறுகிறாய். என் ரங்க ராஜ்ஜியத்தில் வருத்தமா?’'

``ஆமாம்.'’

``ஆபமாதித்தால் பபாதாது. எதனால் அந்த வருத்தம் என்று கூறு...’'

``ஒபர வருத்தம்தான். திருச் ந்ெிதிக்குள் கிடக்கும் உன் பள்ைிதகாண்ட

பகாலத்ளத விரும்புமைவு தரி ிக்க முடியவில்ளலபய எனும்
வருத்தபம அது’'

``பிச் ா! ஒரு விொடி ெீ என்ளனபய உலுக்கி விட்டாய்.'’

தபருமாள் இப்படிச் த ான்னதும் ``இப்படிச் த ால்லி ெீதான் என்ளனப்

பரவ த்தில் உலுக்குகிறாய்.'' என்ற பிச் ன் ததாடர்ந்து எளதபயா
த ால்ல முளனந்தான். ஆனாலும் தயங்கினான்.

``பிச் ா! எளதபயா த ால்ல வந்தாய். தயங்காமல் த ால்'' என்றார்

தபருமாள்.

``ஒரு விஷயம் என்ளனக் தகாஞ் ம் உறுத்தபவ த ய்கிறது. எப்படிச்

த ால்வது என்றுதான் பயா ிக்கிபறன்...’'

``எதுவாக இருந்தாலும் த ால்...’'

``அப்படியானால் ரி... உமது அடியவன் தாபன இந்த திருமங்ளக
மன்னன்...’'

``அவன் அடியவனுக்தகல்லாம் அடியவனப்பா...'’

``என்றால் தற்தபருளம கூடாதல்லவா?’'

``அப்படியா.. திருமங்ளகயானா தற்தபருளம தகாண்டுள்ைான்?’'

``ஆமாம்... தபரிய திருதமாழி எனும் உருக்கமான பாசுரங்கைில்தான்

ொன் அளதக் கண்படன். உம்ளமத் துதித ய்யும் ாக்கில் தன்ளனயும்
ப ர்த்துக்தகாள்கிறார்!'’

- திருவிைக்குப் பிச் ன் எம்தபருமானிடம் த ான்ன விதத்தில்

இைக்காரம் ததானித்தது!

- ததாடரும்...
இடக் ணகயில் ேக்கரம்!

காஞ் ிபுரம் மணிமங்கலத்தில் ராஜபகாபால சுவாமி, த ங்கமலவல்லித்

தாயாருடன் பகாயில் தகாண்டுள்ைார். இங்பக, தபருமாள் இடது ளகயில்
க்கரமும் வலது ளகயில் ங்கும் ஏந்தியிருப்பது, அபூர்வ
திருக்பகாலமாகும்.

த ன்ளன ஆதம்பாக்கம், ாந்தி ெகரில் உள்ை பாண்டுரங்கன் ஆலயம்,

பண்டரிபுரத்தில் உள்ை பகாபுர அளமப்பபாடு திகழ்கிறது.

மன்னார்குடி ராஜபகாபாலசுவாமி, ஒரு காதில் குண்டலமும் மறு

காதில் பதாடும் அணிந்து காட் ியைிப்பது விப ஷ அம் மாகும்.

அம்பா முத்திரம் பகாயிலில் உள்ை பவணுபகாபாலன் ிளல, பெபாைம்

கண்டகி ெதியில் கிளடக்கும் ாைக்ராமக் கல்லினால் ஆனது. கிருஷ்ண
ஜயந்தியன்று இங்குப் தபருமாளுக்குத் கண்திறப்பு, ங்கில் பால்
புகட்டும் ளவபவங்கள் ெளடதபறுகின்றன.

- க. கரணுகா, கும் ககாைம்

27 Aug 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 37

ரங்க ராஜ்ஜியம்

திருவிைக்குப் பிச் ன் திருமங்ளகயாழ்வார் குறித்துக் பகாள்மூட்டவும்

எம்தபருமானின் வதனத்தில் அதுவளர ெிலவிவந்த தமன் புன்னளக
ெீங்கிச் ற்பற பகாபம் ததரிய ததாடங்கியது.

“தேங்கமலத்து அயனணனய மண கயார் காழிச்

ேீராம விண்ைகர் என் தேங்கண்மாணல

அங்கமலத் தடவயல்சூழ் ஆலிநாடன்

அருள்மாரி அரட்டமுக்கி அணடயார் ேீயம்

தகாங்கு மலர்க் குழலியர்கவள் மங்ணக கவந்தன்

தகாற் கவல் ரகாலன் கலியன் தோன்ன

ேங்க முகத் தமிழ் மாணல த்தும் வல்லார்

தடங்கடல் சூழ் உலகுக்குத் தணலவர் தாகம”

- த ரிய திருதமாழி

திருவிைக்குப் பிச் ன் திருமங்ளகயாழ்வார் குறித்துக் பகாள்மூட்டவும்

எம்தபருமானின் வதனத்தில் அதுவளர ெிலவிவந்த தமன் புன்னளக
ெீங்கிச் ற்பற பகாபம் ததரிய ததாடங்கியது.

பாவம் திருவிைக்குப் பிச் ன்!

தான் த ான்னதன் ெிமித்தம் திருமங்ளகயாழ்வார் குறித்துதான் அந்தக்

பகாபம் என்று திருவிைக்குப் பிச் ன் ெிளனத்திட, எம்தபருமாபனா
பிச் ளனக் கண்டிக்கலானார்!

“பிச் ா... பக்குவப்படாத மனிதர் களைப்பபால ெீ பபசுகிறாய்.

திருமங்ளகயாளன ெீ ரியாகப் புரிந்துதகாள்ைவில்ளல. அவன் என்
ப ளவ ெிமித்தம் தன்ளனபய கள்வனாக்கிக் தகாண்டவன். கள்வனாகிய
பபாதும் கைவாடிய தபாருைால் ிறிதும் சுகம் காணாதவன்.
உச் பட் மாய் ொன் ளவகுண்டவா ியாக்க விளழந்தபபாது அளதவிடப்
தபரிது மண்ணில் த ய்யும் ொராயணப ளவ என்று கூறி, இந்த
மண்ணில் திரிபவன். அவளனக் குளற த ால்ல உன்னால் எப்படி
முடிந்தது?” என்று பகட்டார். இளதக் பகட்டுப் பிச் ன் இன்ப
அதிர்வுக்குள்ைானான்.

“என்ளனக்கூடக் குளற த ால்... இனி என் அடியார்களை மட்டும்

குளறத ால்லிவிடாபத... பின் திருவிைக்குப் பிச் னான ெீ விலக்கப்பட்ட
பிச் னாகிவிடுவாய்” என்று எச் ரிக்கவும் த ய்தார், எம்தபருமான்.

திருவிைக்குப் பிச் ன் எம்தபருமானிடம் திருமங்ளகயாழ்வார் தன்

தபருளமளயச் த ால்லிக்தகாள்வதாக பாடிய பாட்டு தபரிய
திருதமாழியில் 3-4-10 பாசுர உளர தகாண்டுள்ைது. இந்தப் பாடளலச்
த ால்லிபய திருவிைக்குப் பிச் னும் வருந்தினான். எம்தபருமாபன
வக்காலத்து வாங்கவும், வருத்தம் ெீங்கி திருத்தமும்
த ய்துதகாண்டான்.

பின் எம்தபருமானின் பாராட்ளடயும் அனுக்கிரகத்ளதயும், பகாயில்

பட்டர்கள் ததாட்டு எல்பலாரிடமும் பிச் ன் கூறவும் மங்ளக மன்னன்
புகழ் தபரிதும் பரவியது. அப்படிபய திருச் ந்ெிதியில் தமிழ்மணம்
கமழ்ந்திடும் பாசுரங் களுக்கு ஒரு தனியிடமும் வரபவற்பும் கிளடக்கத்
ததாடங்கின.

‘பதவதமாழி’ என்று ம்ஸ்கிருதம் ஆலயப்பணி ெிமித்தம் பிரதான

இடத்தில் இருந்த ெிளலயில், தமிழ்ப் பாசுரங்கள் ம்ஸ்கிருத
மந்திரங்களை ஒட்டி அருகில்வந்து ெின்றுதகாண்டன. குறிப்பாக,
மங்ளகமன்னபன இதன் தபாருட்டு ஒரு தபரிய எத்தனம் புரிந்தான்.
ஒரு திருக்கார்த்திளக அன்று திருவரங்க ஆலயத்திபல எம்தபருமானும்,
தபருமானுடன் ரங்கொயகி தாயார் மற்றும் ஆண்டாள் உள்ைிட்ட
ொச் ியார்களும் திருமஞ் னம் கண்டனர். அபிபஷகத்தின்
ளவணவப்பதபம திருமஞ் னம்! மிக விப ஷமான இந்த ொைில்,
எம்தபருமானும் தபருமாட்டிகபைாடு பல்லக்கில் எழுந்தருைி திருவதி
ீ
உலாக்காண விளழந்த தருணம், அந்த தரி னத்ளத அத்திருொைில்
கண்டிருந்த திருமங்ளகயாழ்வார் எம்தபருமானின் எழில்பகாலத்தில்
மயங்கி ‘திருதெடுந்தாண்டகம்’ எனப்படும் பிரபந்தப் பாசுரத்ளத பாடிட,
எம்தபருமானின் த விப்புலன்களும் குைிர்ந்தன. இதன் எதிதராலியாக
திருமங்ளக யாரிடம் எம்தபருமானும் மகிழ்ளவ தவைிப்படுத்தினார்.

“மங்ளகமன்னா... இள யின்பத்பதாடு ெீ பாடிய தெடுந்தாண்டகம்

என்ளனக் குைிரச் த ய்தது. வைமான கற்பளன அற்புதமானச் த ாற்கள்,
அதிலும் என் உருவம் குறித்த உன் பாடலில் ொன் என்ளனபய
மறந்பதன்” என்றார்.

` ாருருவில் நீ ர் ஏரி கால் விசும்பும் ஆகி

ல்கவறு ேமயமுமாய் ரந்து நின்

ஏருருவில் மூவருகம தயன்ன நின்

இணமயவர்தம் திருவுருகவத ண்ணும் க ாது

ஓருருவம் த ான்னுருவம் ஒன்று தேந்தீ

ஒன்று மாகடலுருவம் ஒத்து நின்

மூவரும் கண்டக ாது ஒன் ாம் கோதி

முகிலுருவம் எம்மடிகள் உருவம்தாகன!”

- எனும் இப்பாடபல எம்தபருமான் பகட்டு தெகிழ்ந்த பாடல்.

‘ெீர், ெிலம், காற்று, ஆகாயம், தெருப்பு என்று பஞ் பூதமாயும்
இருப்பவளன, பரந்தும் விரிந்தும் கிடப்பவளன, பிரமன், ிவன், விஷ்ணு
ஆகிய மூவரும் கலந்த ஓர் உருவாய் இருப்பவளன, இளமயவர்கள்
பொக்கில் தபான்னிறமாயும், ிவந்த தெருப்புருவாகவும், ெீலக்கடல்
உருவாகவும் இம்மூன்றும் கலந்த ஒரு பஜாதி பபாலவும், கறுத்த
பமகத்ளதப்பபாலவும் உள்ைது எங்கள் ொரணன் உருவம்’ என்பது
பாடலுக்கான எைிய தபாருைாகும். இந்தப் பாடல் தெடுந்தாண்டக
இலக்கணப்படி எட்டு ீர்கள் தகாண்டு விைங்குகிறது.

ஒரு குறுெில மன்னனாய், வாள் தகாண்டு பலளரக் தகான்றவனாய்,

தமாழி, இலக்கியம் என்று கல்வி ார்ந்த ததாடர்புகபை தபரிதும்
இல்லாதவனாய் இருந்த திருமங்ளகமன்னன், திருமங்ளகயாழ்வாராகி
ஒரு தபரும் புலவனாக மாறி இலக்கணப் பிளழயின்றி எழுதத்
ததாடங்கியது எம்தபருமான் தரி னத்தாலும், அருட்கருளணயாலுபம!

அப்படி எழுதிய தெடுந்தாண்டகத்தில் ஆறு பிரபந்தங்களை ஒரு

திருக்கார்த்திளக ொைில் திருமங்ளகயார் பாடிட த ாக்கிப் பபானார்
எம்தபருமான். ‘இபத பபால் அபெகப் பாசுரங்களை ெீ பாடுவாயாக’
என்று அருைவும் த ய்தார். எம்தபருமான் இவ்வாறு அருைவும்
திருமங்ளக ஆழ்வாரிடம் பைிச்த ன்று ஓர் எண்ணம்.

“எம்தபருமாபன ொதனாரு விருப்பத்ளதப் பகிரலாமா?” என்று

பகட்டான்.

“தாராைமாகக் பகள்” என்றார் எம்தபருமானும்.

“என் தமிழ்ப் பாசுரபம தங்களை இவ்வைவு மயக்கினால் ‘ டபகாபன்’

எனப்படும் திருக்குருகூர் ஆழ்வாரின் பாடல்கள் உங்களைப்
பபரின்பத்தில் ஆழ்த்திவிடும். மாமதுளரயில் ங்கப் புலவர்கள்
முன்னிளலயில், அப்பாசுர ஏடுகளைச் ங்கப்பலளகயில் ளவத்தபபாது
அது ஏற்றுக்தகாண்டுவிட்ட வரலாற்ளற உளடயவர். அப்படிப்பட்ட
உங்கள் அணுக்கத் ததாண்டனின் பாசுரங்களையும் ெீங்கள் பகட்டு
இன்புறபவண்டும். இன்று மட்டுமல்ல, இனிவரும் ொள்கைில் உங்கள்
ந்ெிதியில் தமிழ்மணம் தபரிதும் கமழபவண்டும். அது
காலகாலத்துக்கும் ததாடரபவண்டும்” என்றும் பிரார்த்தித்தான்
திருமங்ளகயான்.

எம்தபருமானும் புன்னளகத்தபடிபய `` டபகாபன் உன்ளனப் பபாலபவ

என் மனம்கவர்ந்த ஒருவனாவான். ளவணவம் தளழக்கதவன்பற
பிறப்பிக்கப்பட்டவன். அப்படிப்பட்ட அவனுளடய பாசுரங்கள் ஊளனக்
கிைறி உயிரில் பரவ மைித்திடும். அந்தப் பாசுரங்களைத் தாராைமாய்
என் ந்ெிதியில் பாடலாம். அப்படிப் பாடப்படுவபத எனக்கும் தபருளம''
என்றார்.

அளதக்பகட்டுப் தபரிதும் மகிழ்ந்த திருமங்ளகயான், “எம்தபருமாபன!

வரும் மார்கழி மாதத்தில் சுக்ல பட் த்தில் வரும் ஏகாத ித் திருொைில்
இருந்து டபகாபரின் திருவாய்தமாழிப் பாசுரங்கள் பாடிட அருள்புரிய
பவண்டும்” என்று பகட்கப் தபருமாள் அதற்கும் அருைியபதாடு...
“என் திருச் ந்ெிதியில் பவத மந்திர ஒலிக்கு ெடுவில் பாடப்படும் இந்தத்
தமிழ்ப் பாசுரங்கள் எந்தவிதத்திலும் பவத மந்திரங்களுக்குக்
குளறவில்லாதளவ” என்றும் அருைினார். இதன் மூலம் தன்
தாய்தமாழியான தமிழ்தமாழிக்குத் திருமங்ளகயாழ்வார் ததய்விகச்
ாந்ெித்யம் கிளடக்கச் த ய்தார் எனலாம்.

இவ்வாறு அழகிய மணவாைன் கருளணயினால் அங்கீ காரம் கிளடத்த

தருணத்தில், இன்தனாரு அதி யமும் ெிகழ்ந்தது. திருமங்ளகயாழ்வாரின்
பாசுரங்களைக் பகட்டுவியந்த திருச் ந்ெிதி பட்டர் ஒருவர்
எம்தபருமானுக்குத் திருச்ப ளவ த ய்ளகயில், எம்தபருமானின்
அ ரீரிக் குரலுக்கு ஆட்பட்டார்.

“பட்டபன... இன்று யாம் மிக உவப்பாயுள் பைாம். காரணம், உனது

பூளஜக்குரிய ததாண்டு மட்டுமல்ல... திருமங்ளகயானின் பாசுர ப விதம்
என்ளனக் கிறங்கச் த ய்துவிட்டது. திருமங்ளகயானும் தன்ளன
மறந்து ெல்ல இள கலந்து உச் ஸ்தாயியில் பாசுரங்களைப் பாடி என்
த விகுைிரச் த ய்தான். அதனால் அவனது மிடறு (ததாண்ளட)
தொந்தளதக் கண்படன்.

எனபவ, அதற்கு மருந்தாக என் திருபமனி பமல் ாத்தியிருந்த

ளதலக்காப்ளப எடுத்து திருமங்ளகயான் மிடறுபமல் ொன்
த ான்னதாகச் த ால்லி தடவிவிடுங்கள். அவனது ொவால் இன்னும்
பல நூறு பாசுரங்களைப் பாட, அப்பாசுரங்களும் காலகாலத்திற்குமான
ஒரு ிரஞ்ஜீவித்துவத்ளத அளடய இருக்கின்றன” என்றார்.

அ ரீரி பகட்ட பட்டர் ஆனந்தக் கண்ண ீர் வடித்தார். தபருமானின்

விருப்பப்படிபய திருபமனிபமல் ாத்தியிருந்த மருந்து கலந்த
ளதலக்காப்ளப ஒரு ிறுதபான் வட்டிலில் எடுத்துக்தகாண்டு
திருமங்ளகயாழ்வாளரத் பதடிச்த ன்றார். திருமங்ளகயாழ்வாரும் பட்டர்
பதடிவந்தபவளை ஏடுகைில் பாசுரங்களை எழுதிக் தகாண்டிருந்தார்.
பட்டர் எம்தபருமான் கட்டளை என்று கூறி ளதலக்காப்ளப ஆழ்வாரின்
ததாண்ளடயில் பூ ிவிடவும் உள்ைம் பூரித்து ஆனந்தக் கண்ணர்ீ
த ாரிந்தார். அபெகமாய் இத்தருணத்தில் பிறந்த பாசுரபம...
‘குலம் தரும் தேல்வம் தந்திடும்

அடியார் டுதுயர் ஆயின எல்லாம்

நிலம் தரம் தேய்யும் நீள் விசும் ருளும்

அருகளாடு த ருநிலம் அளிக்கும்

வலம் தரும் மற்றும் தந்திடும்

த ற் தாயினும் ஆயின தேய்யும்

நலம் தரும் தோல்ணல நான் கண்டுதகாண்கடன்

நாராயைா என்னும் நாமம்.’

என்னும் இப்பாசுரமாகும். திருமங்ளகயாழ்வார் பாசுரங்கைில் இப்பாசுரம்

மிக ஆழமானது, நுட்பமானது. இந்த உலகில் பிறந்துவிட்ட மனிதனுக்கு
எததல்லாம் பதளவ என்பளத மிக அழகாய் பட்டியல் பபாடும் இந்தப்
பாடல் ஒரு தபரும் ிந்தளனளய ஏற்படுத்தும். அத்துடன்,
திருமங்ளகயாழ்வாரின் ஒரு நுட்பக் கருத்தும் ஒைிந்துள்ை பாசுரம் இது.
அவளன வழிபட்டால் ொம் ெல்ல குலத்தில் பிறப்பபாம்... குலத்தில்
பிறப்பது அத்தளன தபரிய விஷயமா என்றால் ‘ஆம்’ என்கிற
பதிலில்தான் நுட்பம் உள்ைது. ெம் பிறப்பு ெம் கர்மத்தின் பயன்கைில்
ஒன்று!

தகாளல, தகாள்ளை, மது, மாது என்று பபராள யுடன் வாழ்ந்த

முன்பனார்கைின் வம் ாவழியில் ொம் பிறக்க பெரிடும்பபாது,
அவர்கைின் பாவங்கதைல்லாமும் ெம் பமலும் இருக்கக் காணலாம்.
இந்த ெிளலயில் ெல்ல இளறயருளுக்குப் பாத்திரமாகி, களடத்பதறுதல்
மிகக் கடினம். அதுபவ தானம், தவம், ெற்கல்வி, பக்தி முதலான
தன்ளமதகாண்ட குடிப்பிறப்பில் பிறக்க பெரிடும்பபாது, ஒருவரது
வைர்ப்பப தெறிமிகுந்ததாக இருக்கும். இதனாபலபய ெல்ல குலத்தில்
பிறப்பது அவ ியமாகிறது.
அதனால்தான் எடுத்த எடுப்பில் ‘குலம் தரும்’ என்று ததாடங்கினார்
திருமங்ளகயாழ்வார். ததாடர்ந்து அவனருள் ‘த ல்வம் தரும்’,
துன்பங்கள் எந்த வடிவில் வந்தாலும் அளத பபாக்கும், ‘ெீள்விசும்பு’
எனும் ‘புகழ் தரும்’, பபாதாததற்கு அருபைாடு தபருெிலம் அைிக்கும்.
இதுபபாக, பவண்டுவன எல்லாம் தரும் என்பவர் ‘தபற்ற தாயினும்
ஆயின த ய்யும்’ என்னும் வரிகைில் உலக உயிர்களுக்தகல்லாம்
தாயன்பப தபரியது, கருளண மிகுந்தது. ஆனால், ொரணன் முன் அது
ிறியது. அவன் அன்பும் கருளணயும் தாயின் பா த்ளத விட தபரியது
என்கிறார்.

இதற்கடுத்த வரிபய நுட்பத்திற்கான வரி. ‘ெலம் தரும் த ால்ளல ொன்

கண்டுதகாண்படன், அது ொராயணா என்னும் ொமம்’ என்னும்
இவ்வரிகளைக் கூர்ந்து பொக்கபவண்டும். ‘ெலம் தரும் - ொன்
கண்டுதகாண்படன் அவபன ொரணன் என்பவன்’ என்று
எழுதியிருக்கலாம். அப்படி எழுதியிருந்தால் அது பக்தர்களுக்குச் ற்று
கடினமானது.

ஏன் என்றால் எல்பலாரும் திருமங்ளகயார்பபால் ஆகி அவன்

அருளைப் தபற முடியாபத! அவன் அருள் எைிதாகக்
கிளடக்கபவண்டும்; கிளடக்கவும் த ய்யும். ெீங்கள் ிரமபம பட
பவண்டாம். அவன் யாதரன்றுகூட உங்களுக்குத் ததரியத்
பதளவயில்ளல. அவன் தபயரான ‘ொராயணா’ என்கிற தபயளரச்
த ால்லுங்கள் பபாதும். ஆம்... உருக்கமாய் அவன் தபயளரச்
த ான்னாபல பபாதும்... அவன் ஓடி வந்து ெம்ளம ஆட்தகாள்வான்
என்கிறார்.

தாபனபயார் ஆழ்வாராக இருப்பினும் இவர் ததாண்டரடிப்

தபாடியாழ்வாளர ஏந்திப் பிடித்ததுபபால், ‘ டபகாபன்’ என்கிற
ெம்மாழ்வாளரயும் தபரிதாக ஏந்திப் பிடித்தார். அதனால்தான்
தபருமாைிடம் ெம்மாழ்வாரின் திருவாய்தமாழிளய ஏகாத ி ொைில்
திருச் ந்ெிதியில் பாடிடும் வாய்ப்ளபக் பகட்டுப் தபற்றார். இதுபவ
பின்னாைில் திருக்கார்த்திளகயன்று ெம்மாழ்வாருக்குத்
திருமுகப்பட்டயம் அனுப்பும் ஒரு ெிகழ்வாக வடிவம் தபற்றது.
இந்த ெிகழ்வில் திருக்கார்த்திளகயன்று அளரயர் கானம் முடியவும்,
பகாயில் ஸ்தான ீகர் எம்தபருமாளன பொக்கி வா ற்படி அருபக
ெின்றுதகாண்டு, எம்தபருமான் காதில் விழும்படியாக “ொயிந்பத...
ரகுொதா...” என்று தபருமாளை விவரித்து அவர் என்ன த ால்ல
வருகிறார் என்று பகட்கப் பபாக, ந்ெிதி அர்ச் கர், ‘ஏதத்த்ளரபலாக்ய
ெிர்மாண தாரண ம்ஹாரகாரணம், ஸ்ரீமத் ரங்கொதஸ்ய ா னம்
ாஸ்வதம்யரம்...’ என்று கூறுவார்.

அதாவது ‘மூவுலளகப் பளடப்பதற்கும் காப்பதற்கும் அழிப்பதற்கும்

காரணமான ஸ்ரீரங்கொதனின் ெிளலயான ிறந்தபதார் கட்டளை இது’
என்பது இதன் தபாருைாகும்.

இளதத் ததாடர்ந்து எம்தபருமானின் பமனிபமல் ாத்திய ந்தனம்,

மலர்மாளல, இத்துடன் ஆளடயும் ப ர்த்து அரங்கப் பிர ாதமாய்
ெம்மாழ்வாருக்கு அைிக்கப்படும். இந்தப் பிர ாதம்
திருவரங்கத்திலிருந்து, அப்பபாது ஆழ்வார் திருெகரியில் வாழ்ந்துவந்த
‘ெம்மாழ்வாருக்கு தளழயிடுபவார்’ எனும் திருப்பணி புரிபவர்கைால்
தகாண்டு த ல்லப்பட்டது.

இளவ அவ்வைளவயும் கணக்குப்பிள்ளை என்பவர் அன்ளற ொள்

கிழளம, ெட் த்திரமறிந்து எழுதி முடிப்பார். இதுபவ ‘திருமுகப்பட்டயம்!’
இப்பட்டயத்ளத வாதூல பத ிகர் என்பவர் தபற்றுக்தகாண்டு ஆழ்வார்
திருெகரியில் இருக்கும் ெம்மாழ்வாராகிய டபகாபனுக்கு அைிக்க
பவண்டி எடுத்துச்த ல்வார்.

இளடயில் தபருந்தூரம்!

ஆயினும் இந்ெிகழ்வால் மானுடர்கள் ெம்மாழ்வாளரப் தபரிதும்

ிந்திக்கும் ெிளல உருவாயிற்று. டபகாபனாகிய ெம்மாழ்வாரும்
எம்தபருமான் கருளணளய எண்ணி ஆனந்தக் கண்ண ீர் த ாரிந்து
ெின்றார். இவ்பவளையில் ெம்மாழ்வாளரயும் ொம் திருமங்ளகயாழ்வார்
மனக்கண்வழி அறிந்துதகாள்வது அவ ியம்!

- ததாடரும்...
த ாய் தோல்லாப் ிள்ணளயார்

தஞ் ாவூர் மாவட்டம், பூந்பதாட்டத்துக்கு பமற்பக குடந்ளத த ல்லும்

ாளலயில் இருக்கிறது கைஞ் ியூர். இங்கு அருள்புரியும்
பிள்ளையாருக்கு `தபாய் த ால்லாப் பிள்ளையார்’ என்று தபயர்.

முற்காலத்தில், ஒரு வியாபாரி தன் மளனவிளயக் தகான்றதாக

வழக்கு ஒன்று மன்னனிடம் வந்தது. வழக்ளக வி ாரித்த மன்னன்,
அந்த வியாபாரிக்குத் தண்டளன விதித்தான். அன்று மன்னன் கனவில்
பதான்றிய விொயகர், `தகாளல த ய்தது வியாபாரி இல்ளல’ எனக்
கூறி வியாபாரிக்குக் கிளடக்கவிருந்த தண்டளனளயத் தடுத்து
ெிறுத்தினாராம். அதற்கு ென்றிக்கடனாக அந்த வியாபாரி விொயகருக்கு
ஆலயம் எழுப்பி ‘தபாய் த ால்லாப் பிள்ளையார்’ என்று தபயர் ளவத்து
வழிபட்டார். வண்
ீ பழி மற்றும் தபாய்வழக்குகைால்
பாதிக்கப்பட்டவர்கள் இங்கு வந்து தபாய்த ால்லாப் பிள்ளையாளர
வழிபட்டுச் த ல்வதன் மூலம் விளரவில் தங்கைின் துன்பங்கைில்
இருந்து விடுபடுவார்கள் என்பது ெம்பிக்ளக.

ததாகுப்பு: ேி.தவற் ிகவல்

10 Sep 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 38

ரங்க ராஜ்ஜியம்

ெம்மாழ்வார்! எவர் இப்தபயளரச் த ால்லினும் இந்த ஆழ்வார், அவரின்

ஆழ்வாராகவும் ஆகிவிடக் காணலாம். இப்தபயளர எம்தபருமாபன
உவந்து இவருக்குச் சூட்டினார் என்பர்.

என்திரு மகள்கேர் மார் கன என்னும்

என்னுணடயாவிகய என்னும்

நின்திரு எயிற் ால் இடந்துநீ தகாண்ட

நிலமகள் ககள்வகன என்னும்

அன்றுரு ஏழும் தழுவி நீ தகாண்ட

ஆய்மகள் அன் கன என்னும்

ததன் திருவரங்கம் ககாயில்தகாண் டாகன

ததளிகிகலன் முடிவிவள் தனக்கக...

நம்மாழ்வார்! எவர் இப்தபயளரச் த ால்லினும் இந்த ஆழ்வார், அவரின்

ஆழ்வாராகவும் ஆகிவிடக் காணலாம். இப்தபயளர எம்தபருமாபன
உவந்து இவருக்குச் சூட்டினார் என்பர்.

பன்னிரு ஆழ்வார் தபருமக்கைில் ஒவ்தவாருவரும் ஒவ்தவாரு

விதத்தில் ிறப்பு. இவர் ிறப்பு, இவர் பிறந்த ில ொள்கைிபலபய
ததரிந்துவிட்டதுதான் ஆச் ர்யம். சுருக்கமாகவும் அபதபெரம் ற்று
விரிவாகவும் பார்த்துவிடுபவாமா...

ஒன்பதாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதி. பாண்டிய ொட்டுக்குட்பட்ட

தெல்ளலச் ீளமயில் உள்ை திருக்குருகூர்தான் இவரின் ஜன்ம
ஸ்தலம். இப்பகுதிளயப் பாண்டிய ொட்டுக்குக் கட்டுப்பட்டு குறுெில
மன்னனாய் இருந்து, ஆண்டு வந்தான் தபான்காரி என்பவன்.
இவனுக்கும் இவன் மங்ளக உளடய ெங்ளகக்கும் திருவருள்
பிர ாதம்பபாலப் பிறந்தவர்தான் ெம்மாழ்வார்!

பவைாைர் குடி - வரம்

ீ த றிந்த மரபு. ஆயினும் திருமாளல வழிபடும்
ளவணவ தெறியில் வந்தவனாகத் திகழ்ந்தான் தபான்காரி.

தெடுொள்களுக்குப் பிள்ளைப் பபறில்ளல. பிள்ளை தபற என்ன வழி

என்று தவித்தவர்களுக்கு ஒரு ளவணவப் தபரியார் வழிகாட்டினார்.
``மாதம் தவறாது ஏகாத ி விரதமும், பசுவுக்கு அகத்திக்கீ ளரயும் தந்து,
தபருமாள் தீர்த்தத்ளத முதல் உணவாய்க்தகாண்டு பக்தி த ய்தால்
அவன் கருளண த ய்வான்’’ என்றார்.

அவனும் கருளண த ய்தான்!

கருவுற்றாள் உளடய ெங்ளக... முன்னதாய் எம் தபருமான் உளடய
ெங்ளகயின் கனவில் பதான்றி, ‘ொன் உன் வயிற்றில் வந்து பிறப்பபன்’
என்று தன் திருவடிகளை மட்டும் காட்டியிருந்தான். ிலிர்த்தாள்
உளடய ெங்ளக. பின்னர் கருவுற்று ஒரு ளவகா ி வி ாகத்தன்று
அழகிய ஆண்மகளவ ஈன்றாள். அன்று பூரணமான தபௌர்ணமி ொள்.

ளவகா ி வி ாகம் தபரும் ிறப்புகளையுளடயது. அருைாைர் பலருக்குப்

பிறப்பும் ஞானமும் இந்த ொைில்தான் ஏற்பட்டது. இவ்வைவு ிறப்பு
வாய்ந்த ொைில்தான் ெம்மாழ்வாரும் பிறந்தார். ‘இளறவளனபய
தபற்தறடுத்துவிட்படாம்’ என்று பாகவதத்து பதவகியின் மனெிளலயில்
இருந்தாள் உளடய ெங்ளக. பதவகிக்கு கிருஷ்ணன் பிறந்தான்.
இவளுக்பகா ெம் ஆழ்வார் பிறந்தார்.

பிறந்தது ஆழ்வார் மட்டுமில்ளல. தபரும் ப ாதளனயும்தான். பிறந்த

பிள்ளையிடம் அள பவயில்ளல. ஆனால், உற்றுப் பார்த்தது - உடம்பில்
உயிரும் இருந்தது. குழந்ளத என்றால், முதலில் அழுதாக பவண்டும்.
இல்ளலபயல் ளககால்களை அள த்து உளதத்துக்தகாள்ை பவண்டும்.
ஆனால், இந்தக் குழந்ளத, கட்ளடபபால் கிடந்தது. ப ி எடுத்து
அழபவண்டுமல்லவா?

ஊஹூம்!

குழந்ளத தவழ்ந்து ந்ெிதிக்குள் த ன்று எம்தபருமானின் திருவுருவத்

திருவடிகளை விரலால் ததாட்டது. அந்த தொடி எம்தபருமான் பமல்
கிடந்த ஒரு மாளல அவிழ்ந்து கீ பழ இருந்த குழந்ளதயின் கழுத்தில்
விழுந்தது!

உளடய ெங்ளக உளடந்த ெங்ளகயானாள். யாருக்கும் காரணம்

ததரியவில்ளல. ஆனால், குழந்ளத பைிச்த ன்று பார்த்தது. முகத்தில்
எழில் துலங்கியது. ஒரு தபரியவர் மட்டும் இது உடம்பின் த ா
வாயுக்கைில் ஒன்றான டவாயுக் குளறபாட்டின் விளைவு. அந்த
வாயுதான் குழந்ளதகளை அழளவப்பது அள ய ளவப்பது எல்லாம்
என்றார். இளததயாட்டிபய ‘ டபகாபன்’ என்தறாரு தபயரும் இவருக்கு
அளமந்தது.

உளடய ெங்ளக, எம்தபருமான் ஆலயத்துக்குச் த ன்று கதறிக் கண்ண ீர்

வடித்தாள். `விரதம் இருந்து தபற்ற பிள்ளை. ‘ொபன வருபவன்’ என்று
கனவில் வந்து த ால்லித் தந்த பரிசு. அது இப்படியா இருக்க
பவண்டும். இது தகுமா. இந்தப் பிள்ளை உணவின்றி இவ்வுலகில்
தங்குமா...’ என்று பலவாறு பகட்டாள். அப்பபாது குழந்ளத ந்ெிதி
வா லில் கிடத்தப்பட்டிருந்தான்.

என்ன ஓர் ஆச் ர்யம். உளடய ெங்ளகயின் கண்ண ீளரத்

துளடப்பளதப்பபால் அப்பிள்ளையிடம் உடபனபய ஓர் அள வு.

13 ொள்கள்தான் ஆகிறது பிறந்து. ஆனால், புரண்டு விழுந்து தவழவும்

த ய்தது. உளடய ெங்ளகயும் தபான்காரியும் பிரமித்தனர். குழந்ளத
தவழ்ந்து ந்ெிதிக்குள் த ன்று எம்தபருமானின் திருவுருவத்
திருவடிகளை விரலால் ததாட்டது. அந்த தொடி எம்தபருமான் பமல்
கிடந்த ஒரு மாளல அவிழ்ந்து கீ பழ இருந்த குழந்ளதயின் கழுத்தில்
விழுந்தது.

தற்த யலாய் ெிகழ்ந்த ஒரு தபாற்த யல்!

பகாயில்பட்டர் அருகில் த ன்று குழந்ளதளயத் தூக்க முயன்றார்.

மின்னல் தவட்டியது பபால் உணர்ந்து திரும்பினார். ஆனால்,
குழந்ளதபயா கழுத்தில் கிடந்த மாளலபயாடு தவழ்ந்து பகாயிலுக்கு
தவைிபய தெடுங்காலமாயிருக்கும் புைிய மரத்தின் தபாந்திளன பொக்கி
வந்தது. தளரபயாடு உள்ை அப்தபாந்துக்குள் பபாய் தன்ளன
அடக்கிக்தகாண்டது!

அந்த மரத்தின் பின்புலத்தில் புராணச் ம்பவம் ஒன்று உண்டு.

வனவா ம் முடிந்து ராமர் அபயாத்தி திரும்பி, ொடாண்ட பவளை.
ஒருொள் தனிளமயில் ஏகாந்தத்தில் இருக்க விரும்பி, லட்சுமணளனக்
காவலுக்கு ெிறுத்திவிட்டுச் த ன்று படுத்துக்தகாண்டார் ராமர்.

‘யார் வந்தாலும் இப்பபாது ந்திக்க இயலாததன்று கூறு’ என்று தன்

காவலருக்குக் கட்டளையும் இட்டிருந்தார். இப்படிச் த ான்னாபல
வில்லங்கம்தான்.

துர்வா முனி என்னும் பகாபக்கார முனிவர் அப்பபாது பார்த்து ராமளரப்

பார்க்க வந்திருந்தார். காவலில் இருந்த லட்சுமணன் அவளர உள்பை
விடமறுத்து, பின் அவர் தபரும் பகாபக்காரர் என்று ததரிந்துதகாண்டு
விட்டுவிட்டான். துர்வா ரும் ராமளரச் ந்தித்துவிட்டுச் த ன்ற பிறகு
ராமர், லட்சுமணளன அளழத்து ‘ொன் என்ன த ான்பனன் - ெீ என்ன
த ய்தாய்?’ என்றும் பகட்டார். லட்சுமணன், `அவரின் தபரும்
பகாபத்துக்கு பயந்பத ொன் அவளர உள்பை விட்படன்' என்றான்.

ராமபரா வருந்தியபதாடு, “என்னால் ஆழ்ந்த பயாக ெித்திளரபய தகாள்ை

முடியவில்ளல. எனக்கும் ற்று ஆத்ம க்தி பதளவப்படுகிறது.
இப்பிறப்பில் அது ாத்தியப்படாத ஒரு வாழ்வாக என் வாழ்வு
அளமந்துவிட்டது. வரும் பிறவியிலா வது அது ாத்தியப்படட்டும்.
ொன் ஒரு பயாகியாக திகழ, ெீ அப்பபாது எனக்குக் குறிப்பாய்... என்
பயாக ெித்திளரக்குத் துளண த ய்யும் புைிய மரமாய் பிறப்தபடுப்பாய்”
என்று கூறினாராம்.

அதன்படி ராமர் திருவடி அம் மாக ெம்மாழ்வாராய் பிறப்தபடுக்கும்

முன்பப லட்சுமணனின் அம் ம் புைியமரமாய் வந்து முளைத்துவிட்டது
என்பர். இந்தப் புைிய மரமும் வழக்கமான புைிய மரமில்ளல. பூக்காத,
காய்க்காத ஓர் அதி ய மரம். தபாதுவாக புைிப்புச் சுளவ பற்ளறயும்
தபாறாளமளயயும் வைர்ப்பது. புைியமரக் காற்றும் பொய் தருவது.
இரவில் புைிய மரத்தடியில் எவரும் தங்கமாட்டார்கள். வாழ்வு
அலுக்கும்பபாது, ‘எல்லாபம புைித்துவிட்டது’ என்பபாம். புைியும்
புைிப்பும் மனித உணர்பவாடு தபரும் ததாடர்புளடயளவ.

அப்படிப்பட்ட அந்தப் புைியமரத்ளத பொக்கிச் த ன்று அதன் தபாந்தில்

நுளழந்து சுருண்டு படுத்துவிட்டது, தபான்காரி தபற்தறடுத்த டபகாபன்
என்கிற வர ித்தியுள்ை வி ித்திரக் குழந்ளத!

அந்த இடத்ளதவிட்டுப் பதினாறு வருடங்கள் ெகரவில்ளல.

தினம்பதாறும் எம்தபருமானின் பூளஜதயாலி பகட்பதும்,
தியானமூர்த்தியாக அமர்ந்திருப்பதுமாகபவ காலங்கள் த ன்றன.

ததாடக்கத்தில் உளடய ெங்ளக, ‘என்னடா இது’ என்று குழம்பி

மனத்துயருற்றபபாதிலும், ‘இது தபருமானின் விருப்பம்’ என்று பின்
பதற்றிக்தகாண்டாள். எல்லாப் பிள்ளைகளையும் பபால ஓடி
விளையாடி இனிப்பும் புைிப்பும் பதடி உண்டு, குறும்புகள் பல புரியும்
குறும்பனாய் இல்லாமல் ஒரு பாலபயாகிபபால் விைங்கிய டபகாபன் ,
‘ஒரு மகத்தான ஞானி’ என்பளத உணர்த்திடும் ஒரு ம்பவமும்
ெடந்தது.

அதற்குமுன் ெம்மாழ்வாபராடு தபரிதும் ததாடர்புளடய, அவரின் ீடரும்

ஆழ்வார் தபருமக்கைில் ஒருவருமான மதுரகவி என்பவளரப் பற்றியும்
இங்பக ிந்தித்தாக பவண்டும்.
இவர் வடக்கில் அபயாத்திளயச் ப ர்ந்தவராகச் ில குறிப்புகள்
த ால்கின்றன. எல்பலாளரயும் பபால் திருமணம், பின் குழந்ளத என்று
இல்வாழ்வு வாழ்ந்திடப் பிடிக்காமல், ஆன்மிக வாழ்வில்
ொட்டம்தகாண்டு தகுந்த ஒரு குருளவத் பதடி அளலந்தபடியிருந்தார்
மதுரகவி.

குரு என்பவர் விஷயத்தில் ஓர் அள க்கமுடியாத கருத்து ஒன்று

உண்டு. ‘ஒருவன் ெல்ல குருவுக்காகத் தனக்குள் தவித்தால் குருபவ
அவளனத் பதடி வருவார்’ என்பதுதான் அது. மதுரகவியும் அப்படித்
தவித்தவபர - ததன்புலத்தில் திருக்குருகூளர ஒட்டிய திருக்பகாளூரில்
அவதரித்தவர்; ராம தரி னம் மற்றும் கங்ளக ஸ்ொனம் புரிய வடக்பக
த ன்றவர். அங்பக தினமும் ரயு ெதியில் ெீராடி ராமளர தரி ித்தவளர,
அந்த ராமரும் ளகவிடவில்ளல. ‘ொபன டபகாபனாய் திருக்குருகூரில்
அவதரித்து பயாக பாவளனயில் உள்பைன்' என்று ஒைிவடிவில்
காட்டியருைினார்.

மதுரகவியும் திருக்குருகூர் பொக்கிவரத் ததாடங்கினார். வானில்

ஒைிப்புனல் வழிகாட்டிக் தகாண்பட வந்து புைிய மரத்தில் முடிந்து
ெின்றது. மதுரகவியாரும் பாலபயாகியான டபகாபளனக் கண்டு பல
ெிமிடங்கள் பபசுவதறியாது ெின்றார்.

அவர் மனத்தில் ஒரு பபரளமதி.

‘இவபர ொன் பதடிய குரு’ என்றும் ஓர் உள்குரல்

எந்த ஒரு ெடமாட்டமுமின்றி, தபரிதாய் உணவின்றி பஞ் பூதங்களை

தவற்றிதகாண்டு காற்ளற மட்டும் உட்தகாண்டு ஒரு பிள்ளை எப்படி
வாழ முடியும். அது இளறயம் ம் தகாண்டிருந்தாபல ாத்தியம்
அல்லவா!

மதுரகவி தபரிதும் தெகிழ்ந்து இவ்வுண்ளமளய உணர்ந்தார். தன்

ளகவ ம் பட்டர் அைித்திருந்த திருத்துழாய் இருந்தது. அளத
பாலபயாகியான டபகாபன்பமல் தூவி கவனத்ளத ஈர்க்க முளனந்தார்.
டபகாபனும் கண் திறந்து அவளர உற்று பொக்கினார்.
‘வந்துவிட்டாயா - உனக்காகத் தான் இதுொள் வளரக் காத்திருந்பதன்’
என்பதுபபால் பார்த்தார்.

மதுரகவி பபச்ள த் ததாடங்கினார்.

“அடிபயன் திருக்பகாளூர்காரன்... அபயாத்தி வளர பயணித்து

அளலபயா அளல என்று குருவின் தபாருட்டு அளலந்தவன். அந்த
ராமபரா எனக்குக் குருவாய் உங்களைக் ளக காட்டிவிட்டான்.
வந்துவிட்படன். இனம்புரியாத இன்பமும் அளமதியும் வாய்த்ததுபபால்
உணர்கிபறன். என்ளனச் ீடனாய் ஏற்று அருை பவண்டும்” என்றார்.
எல்பலாருக்கும் வியப்பு.

‘அள யாத, பப ாத, எளதயும் த ய்திராத, புரியாத ஒரு புதிர்தான்

டபகாபன். இவன் குருவா?’

எல்பலாருக்குள்ளும் இதுபவ பகள்வி. ஆனால் மதுரகவியார்

இப்படியான பகள்விகைில் ிக்கவில்ளல. அவருக்குப் பலப்பல
பகள்விகள்.

‘எதற்கு இந்த மானுடப் பிறப்பு. ஆணாய், தபண்ணாய், இல்ளல ஏளனய

உயிராய்ப் பிறக்க எது காரணம். பிறந்ததிலிருந்பத ொன் இருப்பது
ததரிகிறது. அதற்கு முன்பு ொன் எங்கிருந்பதன்.ஏன் மனமானது
அளலபாய்கிறது. இந்த உடம்பில் உயிர் என்கிற ஒன்று எங்கு உள்ைது.
உயிர் உடம்ளபவிட்டுப் பிரிவளதப் பார்க்க முடிகிறது. உடல்
பிணமாகிறது - உயிர் என்னாகிறது...

இப்படி வி ாரமாய் ஆயிரமாயிரம் பகள்விகள்... அளனத்ளதயும்

தனக்குள் ஒரு மூளலயில் ளவத்துக் தகாண்டு ஒரு பகள்விளய
மட்டும் ெம்மாழ்வாளரப் பார்த்து அதாவது டபகாபளனப் பார்த்துக்
பகட்கலானார் மதுரகவி.

- ததாடரும்...
அழகன் என் தணலவன்!

நாகப்பட்டினம் த ைந்தர்ராஜப் தபருமாளும் அழகு, அவர் குடியிருக்கும்

பகாயிலும் அழகு.

ஜகுலு ொயகர் எனும் பக்தரால் இங்பக அளமக்கப்பட்ட ராஜபகாபுரம்

கலங்களர விைக்கமாகவும் திகழ்ந்ததாம். துருவன், ஆதிப ஷன்,
பூமிப்பிராட்டி, மார்க்கண்படய மகரிஷி முதலாபனார் வழிபட்ட தலம்.
திருமங்ளகயாழ்வார், இங்பக அருளும் தபருமாளைத் தளலவனாகவும்,
தம்ளமக் காதலியாகவும், தன் மளனவி குமுத வல்லிளயத்
பதாழியாகவும் உருவகப்படுத்திப் பாசுரங்கள் பாடியுள்ைார்.

த ான் இவர் கமனி மரகதத்தின்

த ாங்கு இளஞ்கோதி அகலத்து ஆரம்

மின் இவர் வாயில் நல்கவதம் ஓதும்

கவதியர் வானவர் ஆவர் கதாழீ

என்ணனயும் கநாக்கி எனல்சூலும் கநாக்கி

எந்து இளங் தகாங்ணகயும் கநாக்குகின் ார்

அன்ணன என் கநாக்கும் என்று அஞ்சுகின்க ன்

அச்கோ ஒருவர் அழகியவா!

கருத்து: என் ஆருயிர்த் பதாழிபய, இந்தத் திருொளகயில்
எழுந்தருைியுள்ை என் தளலவனின் திருபமனி தங்கமயமாக அல்லவா
தஜாலிக்கிறது. அவரது மார்ளபப் பார். மரகத மணி மாதிரி திகழ்கிறது.
மார்பில் திகழும் ஆரம், மின்னல் பபால் கண்கூ ச் த ய்கிறது.
கண்களை இளமத்துப் பார்க்கிபறன்... யார் இவர்? காம பவதியரா,
பதவரா, இவளர ஆலிங்கனம் த ய்து வணங்க பவண்டும் பபால்
உள்ைது. இவபரா ஏகபத்தினி விரதன். எனபவ, அருகிலிருக்கும் ஜகன்
மாதா என்ளனக் பகாபிப்பாபைா என அஞ்சுகிபறன். இப்படிபயார்
அழகனா!

- வி.கவணு, கும் ககாைம்

24 Sep 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 39

ரங்க ராஜ்ஜியம்

ஆயிரம் பகள்விகள் மனத்தில் எழுந்தாலும் அளவ அளனத்ளதயும்

தனக்குள் ஒரு மூளலயில் ளவத்துக்தகாண்டு, ஒரு பகள்விளய மட்டும்
ெம்மாழ்வாரிடம் பகட்டார் மதுரகவி.

‘கண்ைி நுண்ேிறுத் தாம் ினால் கட்டுண்ைப்

ண்ைிய த ருமாயன், என்னப் னில்

நண்ைித் ததன் குருகூர் நம் ி தயன் க்கால்

அண்ைிக்கும் அமுதூறுதமன் நாவுக்கக!’

- மதுரகவியாழ்வார்.
ஆயிரம் பகள்விகள் மனத்தில் எழுந்தாலும் அளவ அளனத்ளதயும்
தனக்குள் ஒரு மூளலயில் ளவத்துக்தகாண்டு, ஒரு பகள்விளய மட்டும்
ெம்மாழ்வாரிடம் பகட்டார் மதுரகவி.

“ஒைி வடிவானவபர! ஒபர ஒரு பகள்விதான். அதற்கு எனக்கு விளட

ததரிந்தால் பபாதும்.

கங்ளகக்களரயில் பல ஞானியர் கைிடமும், புலவர்கைிடமும், ாஸ்திர

வல்லுெர்கைிடமும் பகட்படன். எவரும் ெிளறவாகப் பதில்
கூறவில்ளல. தாங்கள் கூறி என்ளனத் ததைிவளடயச் த ய்ய
பவண்டும்” என்றவர் அந்தக் பகள்விளயக் பகட்டார்...

“த த்ததன் வயிற்றில் ிறியது பிறந்தால் எத்ளதத் தின்று எங்பக

கிடக்கும்?”

துைியும் தாமதமின்றி தயக்கமின்றி பதில் வந்தது, பயாகி

டபகாபனிடமிருந்து...

“அத்ளதத் தின்று அங்பக கிடக்கும்

அத்ளதத் தின்று அங்பக கிடக்கும்

அத்ளதத் தின்று அங்பக கிடக்கும்”

- என்று பிரமாணத்துக்காக உள்ை மூன்று முளறளயக்தகாண்டு மூன்று

முளற கூறினார்.

மதுரகவியாருக்குப் தபாறி தட்டிற்று. ிலிர்த்துப் பபானது உடல்.

எவ்வைவு எைிய... அபதபெரம் ரியான விளட. அப்படிபய கண்ணர்ீ
தபருக, ‘குருபவ...’ என்றபடி ாஷ்டாங்கமாக விழுந்தார்.

டபகாபன் பப ிவிட்ட விஷயம், ஊர் எங்கும் பரவிற்று. தபான்காரியும்

உளடயெங்ளகயும் ஓடிவந்தனர்.
“பிள்ைாய் பப ிவிட்டாயா? இந்த ொளுக்பக ொங்கள் காத்திருந்பதாம்.
எங்களைத் ததரிகிறதா...

ொன் உன் தாய்; இவர் உன் தந்ளத” என்றாள் உளடயெங்ளக. ிரித்த

டபகாபன் எழுந்து ெின்று, திருச் ந்ெிதிளய பொக்கிக் ளக காட்டி ‘ெம்
அளனவருக்கும் தாயும் தந்ளதயும் அவன் மட்டுபம...’ என்றார்.

இந்தப் பதிலிபலபய ெம்மாழ்வார் பிறந்து விட்டார். அவருக்கான பயாக

வாழ்வும் ஒரு முடிவுக்கு வந்து, திருக்குறுகூளர விடுத்து திருமாலின்
திருத்தலங்களுக்குச் த ன்று பக்திபயாடு பாடத் ததாடங்கிவிட்டார்.
அளனத்தும் ாகாவரம் தபற்ற பாடல்கள்!

இந்தப் பாடல்களைப் படி எடுப்பதுதான் மதுரகவியாழ்வாரின் பவளல.

அப்படி அவர் படி எடுத்த பாடல்கைின் எண்ணிக்ளக எவ்வைவு

ததரியுமா? 1,296.

இதில் திருவிருத்தம் என்னும் கட்டளமப்பில் பாடியது 100 பாடல்கள்;

திருவா ிரியம் என்னும் கட்டளமப்பில் பாடியது 7; தபரிய திருவந்தாதி -
87; திருவாய்தமாழி - 1,102. ஆக தமாத்தம் 1,296.

அந்த ொைில் ங்க புலவர்கைின் ஆளுளம மற்றும் உயர்ந்த

தெறிபாடுகள் காரணமாக தமாழியறிவும் ரி, அதன் புலளமயும் ரி
மிகவும் உயரத்தில் இருந்தன. பாடல்களைத் தாங்கி ெிற்கும் பளன
ஏடுகளையும் அளதத் தரும் பளன மரத்ளதயும் ஒரு புலவன்
ததய்வமாகபவ கருதினான். அதன் ெிழளலக் காலால் மிதிப்பது கூட
பாவம் என்னுமைவுக்கு பளனயின்மீ து புலவர்களுக்குப் பக்தியும்
ஈடுபாடும் இருந்தன.

ஏடுகளும் எழுத்தாணிகளும் கண்கைில் ஒற்றிக்தகாள்ைப்பட்ட பிறபக

பயன்படுத்தப் பட்டன. அப்படி, அவற்ளறப் பயன்படுத்தி எழுதுகின்ற
எழுத்ளததயல்லாம் ான்பறார்கள் ஏற்றுக்தகாண்டுவிடவில்ளல.
எழுதப்படும் பாடல்கைில் இலக்கணமும் தபாருளும் இளயந்து
காணப்பட்டால்தான் அளத ஏற்றனர். அந்த வரிள யில், மாறன்
டபகாபன் என்னும் ெம்மாழ்வாரின் தெஞ் ில் உதித்த திருவிருத்தம்,
திருவா ிரியம், தபரிய திருவந்தாதி, திருவாய்தமாழி என்னும் ொன்கும்
ொன்கு பவதங்கைாகபவ கருதப்பட்டன.

பவத வடிவான ொரணன், மாறன் டபகாபனாய் மானுட அவதாரம்

எடுத்து வந்து பவதம் ொன்ளக யும் தமிழ்ப்படுத்த விரும்பினாற்பபால்,
இந்த ொல்வளகக் கட்டளமப்பில் பாடல்களைப் பாடியதாக ளவணவச்
ான்பறார்கள் கூறுவார்கள். அளத மறுப்பதற்கில்ளல.

அதனாபலபய பின்னாைில் இந்தப் பாடல் களைத் திராவிட பவதம்

என்றும் பரிந்துளரத்தனர். குறிப்பாக, திருவாய்தமாழி எனும்
கட்டளமப்பில் பாடப்பட்ட 1,102 பாடல்கைில் ஒன்று, பாளன ப ாற்றுப்
பதம் பபால் வியக்களவக்கிறது.
ெம்ளம வியக்களவத்தால் பபாதுமா?! ில தபாய்கள்கூட தமய்பபால்
பதான்றி ெமக்கு வியப்பபற்படுத்தும் ஆபத்து கவிளதகைில் உண்டு.
அதனாபலபய கவிளதக்குப் தபாய்ளய அழகுளட யதாக ஆக்கி,
கவிளதக்குப் தபாய்யழகு என்ற தகுதிப்பாட்ளடபய அதற்கு
அைித்திருந்தனர்.

ஆக, அந்த ொைில் ஒரு பாடலின் த்ய ஒைிளய ததய்வத்தன்ளமபயாடு

பரிப ாதிக்கும் வழக்கம் இருந்தது. அதில் ஒரு விதம்தான், ங்கம்
வைர்த்த மாமதுளரயில் - தபாற்றாமளரக் குைத்துச் ங்கப் பலளகயில்
எழுதியளத ளவப்பது என்பது.

ங்கப்பலளக ஒரு பாடளல ஏற்றுக்தகாண்டு விட்டால், அது

இளறயனார் ஒப்புதல் தபற்றது என்பது தபாருள். அதற்கு பமல் ஒரு
விமர் னபமா ிபாரிப ா பதளவயில்ளல. அந்த வளகயில் மாறன்
டபகாபனின் திருவாய்தமாழிப் பாடல்கைில் ஒரு பாசுரத்ளத மட்டும்
பலளகயில் ளவத்திட, அப்பாடளலச் ங்கப்பலளக ஏற்றது.

`கண்ைன் கழலிணன நண்ணும் மனமுணடயீர்

எண்ணும் திருநாமம் திண்ைம் நாரைகம!'

- என்பபத அப்பாசுரம்! அதாவது, ொமங்கைில் ொராயண ொமபம

உயர்ந்தது. ாலச் ிறந்தது, அழிவற்றது, ாசுவதமானது, முக்தி
தரவல்லது என்று அதற்கு எல்லா தபாருளையும் கூறலாம்.

இளதச் ங்கப்பலளகயும் அப்படிபய ஏற்றது. ெம்மாழ்வாரின் புகழும்

தபருளமயும் திக்தகட் டும் பரவியது. அவளர குருவாகதகாண்ட
மதுரகவி, தன் பங்குக்தகன்று தபரிதாய் பாசுரங் களைப் பாடவில்ளல.
தன் பாடல்கள் குருவின் பாடல்கபைாடு ஒப்புபொக்கப்பட்டு, யாராவது
ஒருவர் தன் பாடளல புகழ்ந்தாலும், அது தன் குரு பக்திக்கு இழுக்கு
என்று மதுரகவியார் கருதியபத காரணம். ஆயினும், ‘கண்ணிநுண்
ிறுத்தாம்பு’ எனத் ததாடங்கும் பாசுரங்கபைாடு 11 பாசுரங்களை அவர்
பாடியருைியுள்ைார். அவற்றில் தன் குருவான ெம்மாழ்வாளரப் தபரிதும்
பபாற்றி வியக்கிறார்.
ெம்மாழ்வாரும் இவரும் திருவரங்கம் வந்த ான்று பகாயிதலாழுகுவில்
காணக்கிளடக்கிறது. ஒரு மார்கழி மாதத்து சுக்லபட் த மியில், மாறன்
டபகாபனும் மதுரகவியாழ்வாரும் ஸ்ரீரங்கம் வந்தனர்.
அவ்விருவளரயும் திருமங்ளகயாழ்வார் எதிர்தகாண்டு ஆழ்வாளரயும்
ப வித்து, பின் திருச் ந்ெிதிக்கு அவர்கபைாடு ப ர்ந்து த ன்று...
ஒன்றுக்கு மூன்று ஆழ்வார்கள் இந்தத் த மி ொைில் திருவரங்களன
தரி ித்து தமய் ிலிர்த்தனர்.

அந்தத் தருணத்தில்தான் தபரியதபருமாளும் மாறன் டபகாபளனப்

பற்றி ‘ெம்மாழ்வார்’ என்கிற திருொமம் ாற்றியதாகக்
பகாயிதலாழுகுவில் காணப்படுகிறது.
அதன்பின், திருக்குறைப்பன் ந்ெிதியில் ெம்மாழ்வாளரத் தங்கச்த ய்து,
மறுொள் காளல அத்யயன உற் வம் ஆரம்பித்து, இரவு `அழகிய
மணவாைன்' மண்டபத்தில் மதுரகவிகளுடன் ெம்மாழ்வாரும் அர்ச்ள
வடிவில் எழுந்தருைியிருக்கும் ெிளலயில், தபரிய தபருமாள்
‘அருைப்பாடு திருவாய் தமாழி விண்ணப்பம் த ய்வார்’ என்று திருவாய்
மலர்ந்தார்.

அதன்பின் மதுரகவியாழ்வார் திருவாய் தமாழிளயத் ததாடங்கி

பதவகானத்துடன் அபிெயத்துடன் ப வித்து, பின்னர் பத்தாம் திருொைில்
பவதங்கள் த ால்லி முடித்தார். இதுபவ மார்கழி மாதங்கைில்
ெம்மாழ்வார் காலத்துக்குப் பிறகும் ததாடர்ந்தது. ெம்மாழ்வாரின்
இடத்தில் அவரின் விக்கிரகம் இருத்தப்பட்டு, வழக்கமான
ெளடமுளறகள் அரங்பகறின. ஒவ்தவாரு வருடமும் ெம்மாழ்வார்
விக்கிரகம், ஆழ்வார் திருெகரியிலிருந்து திருவரங்கத்துக்கு
எழுந்தருளும். பிறபக ராப்பத்து உற் வம் ததாடங்கும்.

பிற்காலத்தில், இயற்ளக உத்பாதம், கள்வர் வழிப்பறி, மிபலச் ர்

ஆதிக்கம் பபான்றவற்றால் இந்த ெளடமுளற ெின்றுபபானது. அதனால்,
எம்தபருமானார் கருட மண்டபத்தில் ததன்பமற்குப் பகுதியில்
ெம்மாழ்வாருளடய அர்ச் ா ரூபத்ளதப் பிரதிஷ்ளட த ய்து உற் வம்
ததாடர்ந்தது.

அரங்கனின் ராஜ்ஜியத்தில் பிற்காலச் ப ாழர் பரம்பளர கி.பி 1070-ல்

ததாடங்குகிறது. முதலாம் குபலாத்துங்கச் ப ாழன், அவளனத்
ததாடர்ந்து விக்கிரம ப ாழன், இரண்டாம் குபலாத்துங்கன், இரண்டாம்
ராஜராஜன், இரண்டாம் ராஜாதி ராஜன், மூன்றாம் குபலாத்துங்கன் என்று
கி.பி 1218 வளர ததாடர்ந்தது ப ாழர் பரம்பளர.

இதில் இரண்டாம் குபலாத்துங்கன் காலம் ளவணவத்துக்பக

ப ாதளனயான காலம். தில்ளல திருச் ித்திரக்கூடத்தில்
எழுந்தருைியிருந்த பகாவிந்தராஜப்தபருமாள் கடலில் எறியப்பட்டார்.
பின், இரண்டாம் ெந்திவர்மன் காலத்தில் திருச் ித்திரக்கூடத்து
பகாவிந்தராஜர் திருக்பகாயில் மதில்கள் இடிக்கப்பட்டு, ிதம்பர ஆலயம்
விரிவுபடுத்தப்பட்டது.

இரண்டாம் குபலாத்துங்கன் தன் ள வப் பற்ளறப் பளற ாற்ற,

ளவணவத்ளத இழிவு த ய்வது என்பளத ஒருவழியாக
ளவத்திருந்தான். எம்தபருமானும் பபாற்றுதலுக்கும் தூற்றுதலுக்கும்
ெடுவில் ெிர்குணனாக விைங்கி, குபலாத்துங்கனின் அறியாளமளய
ரித்தான்.

காலங்கள் உருண்டன. கி.பி 1146 முதல் 1173 வளர ஆட் ி த ய்த

இரண்டாம் ராஜராஜன், குபலாத்துங்கன்பபால் மூர்க்கனாக இல்ளல.
அவன், திருவரங்கத்தில் வாழ்ந்த ஸ்ரீபரா ர பட்டருளடய காலத்தில்,
திருவரங்க ஆலயத்துக்கு யாளன ஒன்ளற தபரிய தபருமாள்
ளகங்கர்யத்துக்காக தானமாக அைித்தான்.

பின்னர் தஹாய் ைர்கைில் பலர் திருவரங் கத்ளதத் பதடிவந்து பக்தி

த லுத்தினர். இவர்கைில் ஒருவன்தான் பிரதாப க்கரவர்த்தி. இவன்
திருவரங்கம் வந்து எம்தபருமாளன தரி ித்து இரவு தங்கியபபாது, கடும்
வயிற்றுவலிக்கு ஆட்பட்டான். ளவத்தியர்கள் எவ்வைபவா முயன்றும்
உபாளத தீரவில்ளல. பிரதாப க்கரவர்த்திக்கு, காவிரி ஆற்றில் குதித்து
உயிளர விட்டுவிடத் பதான்றியது. முன்னதாக அரங்க தரி னம்
த ய்யச் த ன்றவன் ந்ெிதியில் கண்ண ீர் ிந்தினான். அப்பபாது
அ ரீரியாக ஒலித்த ஒரு குரல், தன்வந்தரி ந்ெிதிக்குச் த ன்று துை ி
தீர்த்தம் ாப்பிடச் த ான்னது.

திருவரங்கத்து உப ந்ெிதிகைில் ஒன்று தன்வந்தரி ந்ெிதி. பாற்கடல்

களடயப்பட்ட ெிகழ்வில், மகாலட்சுமிபயாடுகூடி, அமிர்த பாத்திரத்துடன்
தவைிப்பட்ட விஷ்ணு அம் பம தன்வந்தரியாவார். பொய்தொடிகளுக்கு
மந்திர பூர்வமாகவும், தாவர மூலிளககள் மூலமாகவும் மருந்ளத
அருளும் ஒருவராக தன்வந்தரி திகழ்ந்தார்.

அப்படிப்பட்டவரின் ந்ெிதிளய அளடந்தான் பிரதாப க்கரவர்த்தி.

அங்பக, பச்ள க் கற்பூரம், ஏலம், துை ி ஆகியவற்பறாடு ிறிது
மஞ் ளும் ப ர்த்த தீர்த்தம் மருந்தாகவும் விெிபயாகிக்கப்பட்டது. அளத
அருந்திய ெிளலயில், பிரதாப க்கரவர்த்திக்கு பூரண குணம் ஏற்பட்டது.
தான் தபற்ற இன்பத்ளத எல்பலாரும் தபற விரும்பிய இம்மன்னன்
அங்பகபய ஒரு மருத்துவச் ாளலளய ெிர்மாணித்து, அதன்
ெிர்வாகத்ளத உத்தம ெம்பி என்பார் வ ம் ஒப்பளடத்தான். இவர்
வம் த்தில் வந்தவபர கருடவாகன பண்டிதர்!

இவபர `திவ்யசூரி ரிதம்' எனும் தபயரில், ஆழ்வார்கள் ஆச் ார்யர்கள்

ளவபவத்திளன எடுத்துளரத்தவர். இவர் பவறு; கருட வாகன பண்டிதர்
பவறு என்கிற ஒரு கருத்தும் உள்ைது. இதற்கான கல்தவட்டிளனச்
ந்திர புஷ்கரிணி பகுதியிலிருந்து ஐந்து குழி மூன்று வா லுக்குச்
த ல்லும் ெளடபாளதயில் இன்றும் காணலாம்.

இந்த `ஐந்து குழி மூன்று வா ல்' திருவரங்கம் ஆலயத்தின் பிரதான

அளடயாைங்கைில் ஒன்று. ெளடபாளதயில் கற்பூக்பகாலம் ஒன்றின் ெடுவில்
காணப்படும் இந்த ஐந்து குழிகைில்... அளத தரி ிப்பவர், தங்கள் விரல்களை
ளவத்துப் பார்த்து இன்புறுவது என்பது அன்றாட ெிகழ்வாகும்.

இப்படியான அனுபவங்கள், ஆலய தரி னத் ளதயும் மனத்தில் அழியாதபடி

ெிளலெிறுத்தி விடுகிறது. எத்தளன ஆண்டுகளும் ஆனாலும் இந்த ஐந்து குழி
மூன்று வா ளல ஒருவர் மனம் மறந்துவிடாது.

எதற்காக இந்த ஐந்து குழிகள்?

இது பற்றி பலவித கருத்துகள் கூறப்படுகின்றன.சுருக்கமாகக் கூறுவதானால்,

இது பமாட் த்ளத அளடவதற்கான தத்துவத்ளத உளடய ஒன்று என்பர்.
மூன்று வா ல்கள் ித், அ ித், ஈஸ்வரன் அல்லது பரம்தபாருள் என்னும்
தத்துவங்களைக் குறிப்பதாம். ஐந்து குழிகள் அர்த்த பஞ் க ஞானத்ளதக்
குறிப்பதாம்.

இந்தக் குழிகளை ஒட்டியுள்ை பாதக் கல்தவட்டு பமல் ெின்று குனிந்து,

வலக்ளகயின் ஐந்து விரல்களைக் குழிக்குள் பதித்து, அப்படிபய பகாபுரத்தின்
வழியாக எட்டிப்பார்த்தால், பரமபத வா ல் ததரியும். இப்படிச் த ய்ளகயில்
முழங்கால் மடங்கக் கூடாது என்பது முக்கியம்.

இவ்வாறு பார்ப்பவர்களுக்கு பமாட் ம் எைிதில் ஸித்தியாகும் என்பர்!-

வளரும்...
தவற் ியின் ரகேியம்...

ஆஞ் பெயரின் பரம பக்தர் ஒருவருக்கு ஆஞ் பெயபராடு த ாக்கட்டான்

விளையாட ஆள ! எனபவ, மனமுருகி ஆஞ் பெயளரப் பிரார்த்தித்தார்.
அவர் முன் பதான்றிய ஆஞ் பெயரும் பக்தரது விருப்பத்ளத பூர்த்தி
த ய்ய ஒப்புக் தகாண்டார். ஆனாலும் ஒரு ெிபந்தளன விதித்தார். ''ொன்
விளையாட்டில் விட்டுக் தகாடுக்க மாட்படன். எனபவ, பதாற்றால் ெீ
வருத்தப்படக் கூடாது!'' என்றார். பக்தரும் ம்மதித்தார்.

இருவரும் விளையாட ஆரம்பித்தனர். பக்தர், ஒவ்தவாரு முளறயும் 'தஜய்

அனுமான்' என்றபடிபய காய்களை உருட்டினார். ஆஞ் பெயர், 'தஜய்ராம்'
என்றபடி காய்களை உருட்டினார்.

ஒவ்தவாரு முளறயும் பக்தபன தவற்றி தபற்றான். 'இதனால் மனம் வருந்திய

ஆஞ் பெயர், 'ஸ்வாமி, தங்கள் ொமத்ளத உச் ரித்தும் எனக்கு பதால்வியா?!'
என்று ராமரிடம் பிரார்த்தித்தார். அவர் முன் பதான்றிய ராமன், 'ஆஞ் பெயா...
ெீ, என் பக்தன் ஆதலால், உன்னிடம் என் க்தி இளணந்துள்ைது. அவபனா
உனது பக்தன். ஆதலால், அவனது க்தியுடன் ெம் இருவரது க்தியும்
இளணந்து விடுகிறது. இதுபவ அவனது தவற்றிக்கு காரணம்!'' என்றார்.

(கர்ண பரம்பளரக் களத) - காயத்ரி ிரேன்னா, தேன்ணன - 5

08 Oct 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 40

ரங்க ராஜ்ஜியம்

தாபய என் ொவில் எப்பபாதும் ெிற்பவள் ெீதான்... ெீபய இந்த

இக்கட்டில் இருந்து என்ளனக் காக்கபவண்டும்

‘தண்ைந் துழாய்வணள தகாள்வது யாமிழப்க ாம் - நடுகவ

வண்ைம் துழாவிகயார் வாணடயுலாவும் வள் - வாயலகால்

புண்ைந் துழாகம த ாருநீ ர்த் திருவரங்கா - அருளாய்

எண்ைந் துழாவுமிடத்து உளகவா ண்டும் - இன்னன்னகவ?’

-திருவிருத்தத்தில் ெம்மாழ்வார்.
திருவரங்கம் ஆலயத்தின் பிரதான அளடயாைங் கைில் ஒன்று `ஐந்து
குழி மூன்று வா ல்’. ித், அ ித், பரம்தபாருள் எனும் தத்துவங்களைக்
குறிப்பது மூன்று வா ல். அர்த்தபஞ் க ஞானத்ளதக் குறிப்பன - ஐந்து
குழிகள். அர்த்த பஞ் க ஞானம் என்றால் என்ன?

இதற்கு, `அர்த்த பஞ் க வியாக்கியானம்’ எனும் மணவாை மாமுனியின்

நூல் தபாருள் கூறுகிறது. பமலும் பிள்ளை பலாகாச் ாரியார் என்பாரும்
வியாக்யானம் த ய்துள்ைார். ‘அர்த்த பஞ் கம்’ என்றால் தபாருள்
உணர்ந்துதகாள்ை பவண்டிய ஐந்து கருத்துகள் என்பபத தபாருள்.
அளவ: உலகின் ெிளல, இளறவன் ெிளல, விளன ெிளல, இளறவளன
அளடய பவண்டிய ெிளல, பமாட் மளடய தளடயில்லாத ெிளல.
இளவபபாக, எம்தபருமானின் ஐந்து ெிளலகளையும் இக்குழிகள்
ஞாபகப்படுத்துகின்றனவாம். அளவ: பரத்வம், வியூகம், விபவம்,
அந்தர்யாமித்வம், அர்ச்ள .

பரத்வம் என்றால் ளவகுண்டத்திலுள்ை மிக உயர்ந்த ெிளல; வியூகம்

என்றால் பாற்கடலில் உள்ை ம்ஹாராதிகள் த ய்யும் ெிளல; விபவம்
என்றால் அவதார ெிளல; அந்தர்யாமித்வம் என்றால் அவபன
உள்ளுளறயும் பரமனாக எல்பலாருளடய ஆத்மாவுக்குள்ளும்
இருப்பததன்பதாம்; அர்ச்ள என்பது பகாயில்கைில் அவனுக்கான
ெம்முளடய வழிபாடு ெிளல!

இப்படி, அந்த ஐந்து குழி மூன்று வா ல், ெமக்குள் பற்பல

ிந்தளனகளை உருவாக்கித் தருகிறது!

பிரம்மனின் த்யபலாகத்தில் இருந்து பூவுலகில் முதலில்

அபயாத்திக்கும் பின், திருவரங்கத்துக்கும் வந்த அரங்கப் தபருமான்
ஆலயமிள ‘ஐந்து குழி மூன்று வா ல்’ பபால் ிந்திக்களவக்கும்
அம் ங்கள் மட்டுமல்ல... ஆலயத்தின் ஒவ்தவாரு கல் தூணும், ொம்
ெடக்ளகயில் கால்படும் பட்டியக்கற்களும், இன்னும் பல
ிற்பங்களும்கூட தனக்குள் பல வரலாற்று ெிகழ்வுகளை சுமந்து
ெிற்பளவயாகும்.இந்த மண்ளணயாண்ட ப ர ப ாழ பாண்டியர் எனும்
மூவராலும் பபாஷிக்கப்பட்ட ஓர் ஆலயமாக அரங்கன் ஆலயம்
இருப்பது அதன் மாட் ிளமக்தகாரு தபரும் ாட் ி. இம்மூவளரக் கடந்து
கன்னடர், ததலுங்கர், மளலயாை பத த்தவர் என்று ததன்னாடு
ார்ந்பதாரும் அரங்கனுக்குப் தபரும் ததாண்டாற்றி அவனருளுக்கு
பாத்திரமாயுள்ைனர். இவர்கைில் கன்னடத்து தஹாய் ாைர்கைின்
ததாண்டும், அவர் தம் பதிவும் ஆலயத்தில் இன்றும் இருக்க காணலாம்.

இன்று மயபுரம் என்றளழக்கப்படும் மாரியம்மன் திருக்பகாயில்

தகாண்ட தலம், அந்த ொைில் கண்ணனூர் என்ற தபயரில் விைங்கியது.
அந்தக் கண்ணனூளரத் தனக்கான தளலெகரமாகக்தகாண்டு
விக்கிரமபுரம் என்று அதற்தகாரு புதிய தபயளரயும் அைித்து, இங்பக
அதிகாரம் த லுத்தியவன் ‘கர்ொடக பத த்து ந்திரன்’ என்ற
பட்டத்ளதப் தபற்றிருந்த இரண்டாம் ெர ிம்மன் மகனான
வரப
ீ ாபமஸ்வரன்.

கி.பி 1253-ல் இவன் ப ாழனுக்கு உதவி த ய்து ப ாழ ஆட் ிளய ெிளல

தபறச்த ய்து அப்படிபய தன் அதிகார ளமயத்ளதயும் மயபுரத்தில்
அதாவது கண்ணனூர் எனப்படுகிற விக்கிரமபுரத்தில் ெிளலதபறச்
த ய்தான்.

தஹாய் ாை மன்னனான இவன் தபரும் பிணிக்கு ஆைாகியிருந்தான்.

தபரும் பராகத்தில் ாகக் கிடந்தவன், அரங்களனப் பிரார்த்தித்துக்
தகாள்ைவும் தன்வந்த்ரி காயத்தால் குணம் தபற்று எழுந்தான்.
அப்பபாது பஜாதிடர்கள் அவளன வழிெடத்தினர். அதன்படி ஒரு
சூரியகிரகண ொைில், அவன் மயபுரத்தில் பலவிதமான தானங்களை
அைித்தான்.

குறிப்பாக பவதியருக்குச் ில கிராமங்கள், பவைாைருக்குப் பசு

மாடுகளும் உழவு மாடுகளும், மயபுரம் மாரியம்மன் ஆலயத்துக்கு
ெிவந்தங்கள், அரங்கன் ஆலயத்துக்கு ெித்யப்படி விைக்கு மற்றும்
பந்தங்கள் எரிக்க பதளவப்பட்ட மூவண்டா எண்தணய்... அதாவது,
மூன்று தபரிய அண்டாக்கைில் ஒன்றில் எள்தைண்தணயும், ஒன்றில்
பவப்தபண்ளணயும், ஒன்றில் தெய் என்றும் பலவாறு தானங்கள்
அைித்துள்ைான். அதற்கான குறிப்புகளும் உள்ைன. இவன்தான்
கண்ணனூரில் அதாவது மயபுரத்தில் அந்த ொைில் பபா பலசுவரர்
திருக்பகாயிளலயும் கட்டியவன். அக்பகாயிளல தஹாய் லா மரபு
மற்றும் கலா ாரம் ார்ந்து வடிவளமத்து, திருவரங்க வரலாற்றில்
தன்ளன இளணத்துக்தகாண்டான். கி.பி.1022-ல் இருந்து 1342 வளர
இவர்கள் காலபம. விளனயாதித்தன் என்பவனில் ததாடங்கி, வரீ
ப ாபமசுவரளனத் ததாட்டு ொன்காம் வல்லாை பதவனுடன்
முடிவளடகிறது தஹாய் ாைர் காலம்.

திருவரங்கன் ஆலயத்தின் ஐந்தாம் திருவதி

ீ விக்கிரம ப ாழனான
அகைங்கன் என்பவனால் ெிர்மாணிக்கப்பட்டதாகும். இச்சுற்றில்தான்
ஸ்ரீமத் ொதமுனிகள் ந்ெிதி, உள் ஆண்டாள் ந்ெிதி, பவணுபகாபாலன்
ந்ெிதி, அமிர்தக்கல கருடன் ந்ெிதி, க்கரத்தாழ்வார் ந்ெிதி, தாயார்
ந்ெிதி, பத ிகர் ந்ெிதி, பமட்டு அழகிய ிங்கர் ந்ெிதி, வாசுபதவப்
தபருமாள் ந்ெிதி, தபரிய வாச் ான் பிள்ளை ந்ெிதி, பகாதண்டராமர்
ந்ெிதி, பிள்ளை பலாகாச் ார்யார் ந்ெிதி, பார்த்த ாரதி ந்ெிதி,
உளடயவர் ந்ெிதி, திருப்பாணாழ்வார் ந்ெிதி, விட்டலகிருஷ்ணன்
ந்ெிதி, ததாண்டரடிப் தபாடி ஆழ்வார் ந்ெிதி என்று பல ந்ெிதிகள்
உள்ைன.

இந்த ஐந்தாம் பிராகாரத்ளத `அகைங்கன் திருச் சுற்று' என்றளழப்பர்.

இவன் காலத்தில் பலவிதமான ெிகழ்ச் ிகள் ெளடதபற்றுள்ைன.
மளலயாை பத த்தில் வாழும் அந்தணர் மற்றும் ளவணவர்கள், பங்குனி
மாத பிரம்பமாத் வத்தின்பபாது அரங்கன் ஆலயத்துக்கு வந்து
திருவரங்கத்தில் தங்கி, காவிரியில் ெீராடி, அரங்கதரி னம் புரிந்து
பிர ாதமாக ஆலயத்துத் திருவமுதிளன உண்டு த ன்றுள்ைனர்.

இவன் காலத்தில்தான் திருவரங்கத்தில் தபரும் ததாண்டாற்றிய

குலப கர அளரயன், புண்டரீக ெம்பி, திருவாய்ப்பாடி தா ர், திருவரங்க
மாைி ெம்பி, இராயூர் திருொடுளடய ெம்பி, திருபவங்கடப்பிச் ன், ொலூர்
ஸ்ரீஜடாயுதா ர், கந்தாளட இலங்ளக த ன்ற ெம்பி, கந்தாளட
திருமங்ளகயாழ்வான், குண்டூர் பள்ைிதகாண்ட ெம்பி, ஸ்ரீபண்டாரவாரியம்
ஆரிதந் ஆராவமுது. விஜயாலய விழுப்பளரயர், அம்பலக்கூத்த ொத
திருவரங்கப்பிரியன், பாரதாய கருட வாஹனன், பாரதாய
திருபவங்கடவச் ிங்கம் என்று பல்பலார் தபரும்
ததாண்டாற்றியுள்ைனர்.

அகைங்கன் ென்றிபயாடு இவர்கள் தபயர்களை கல்தவட்டில் தபாரித்தும்

ளவத்துள்ைான். இந்த அகைங்கன் சுற்று என்னும் ஐந்தாம் சுற்றில்தான்
கம்ப ொட்டாழ்வார் தன் ராமாயணத்ளதயும் அரங்பகற்றம் த ய்தார்.

கம்பரின் ராமாயண அரங்பகற்றம் அத்தளன சுலபத்தில் ெடந்து

விடவில்ளல. அதன் பின்பன பலப்பல ர மான ங்கதிகள் உண்டு!

முதலாம் குபலாத்துங்கச் ப ாழனின் காலம். கி.பி 1070 முதல் 1122 வளர;

52 வருட காலம். பின் இரண்டாம் குபலாத்துங்கன் விக்கிரமப ாழளனத்
ததாடர்ந்து மூன்றாம் தளலமுளறயாக ஆட் ி த ய்கிறான். அதன்பின்
இரண்டாம் ராஜராஜன் பின் இரண்டாம் ராஜாதிராஜன், இறுதியாக
மூன்றாம் குபலாத்துங்கன் கி.பி 1178-ல் இருந்து 1218 வளர ஆட் ி
த ய்தான்.

இது வரலாறு தரும் குறிப்பு. இதில் மூன்றாம் குபலாத்துங்கனின்

காலத்தில்தான் கம்பர் வாழ்ந்ததாக ஆய்வாைர்கள் ததரிவிக்கின்றனர்.
அதன்படிப் பார்த்தால் கி.பி 1200-ல் இச் ம்பவங்கள் ெடந்திருக்க வாய்ப்பு
அதிகம்.

மூன்றாம் குபலாத்துங்க ப ாழளனச் ந்திக்கும் ளடயப்ப முதலியார்

எனப்படும் வள்ைல் தபருமகனார், கம்பளர ராமாயணம் எழுதத்
தூண்டும்படி கூறுகிறார்.

“அரப !

கம்பன் ஒரு மகாகவி... களலமகபைாடு ெிதம் பபசுபவன். அவன்

கவிளதயாற்றல் பவைாைர் களைப் பாடுவதிலும் உங்களைப் பபான்ற
அர ர் தபருமக்களைப் பாடுவதிலும் மட்டும் இருந்து விடக் கூடாது.
வால்மீ கி இயற்றிய ராமாயணம் வடதமாழிக் காவியமாக மட்டும்
உள்ைது. அது ெம் சுந்தரத் தமிழில் கம்பனால் பாடப்பட பவண்டும்''
என்னும் அவர் கருத்து, குபலாத்துங்க ப ாழளன பல பகள்விகளைக்
பகட்கச் த ய்தது.

‘` ளடயப்பபர... எதற்காக கம்பர் இன்தனாருவர் எழுதியளதப்

பாடபவண்டும். சுயமாக அவர் ஒன்ளற எழுதக் கூடாதா?”

“ராமாயணம் ஓர் அழியாக் காவியம். அபதாடு அது ெம் தமிழகத்

ததாடர்புதகாண்ட ஓர் இதிகா ம். அனுமன் இலங்ளக த ல்லும் முன்
ஒன்று கூடியது, பாண்டிய ொட்டின் கடபலார மளலயாை மபகந்திரகிரி
பர்வதத்திலிருந்துதான்! ப து பாலம் எழுப்பி இலங்ளகத் ததாடர்
தகாண்டதும் ெம் ராபமஸ்வரத்தில் இருந்துதான்.

ராமன் வடக்கில் இருக்கும் அபயாத்திக்கு அர னாக இருந்திருக்கலாம்.

ஆனால், அவன் வாழ்வின் ப ாகம் முடிவுக்கு வந்தது ெம் மண்ணில்
தான். அப்படிப்பட்ட அவதார புருஷனின் ரிதம், தமிழில் த ால்லப்பட
பவண்டியது அவ ியமல்லவா?”

“ெல்ல கருத்துதான். ஆனால், இளத கம்பர் ஏற்கபவண்டுபம?”

“அதற்கும் ஒரு வழி உண்டு..”

“என்ன அது?”

“கம்பரிடம் த ால்லும் முன் ஒட்டக்கூத்தரிடமும் இந்த விருப்பத்ளதச்

த ால்லுங்கள்...”

“கம்பபர ஒப்புக்தகாள்வாரா என்கிற ந்பதகம் இருக்கும்பபாது

ஒட்டக்கூத்தரிடமும் த ால்லச் த ால்கிறீர்கபை. இந்த இருவருபம
கவிச் ிங்கங்கள்! மிக மிக சுயமானவர்கள். இவர்களை எவரும் ஏதும்
த ய்ய இயலாது என்பளதத் தாங்கள் அறியாதவரா?”

“ென்றாக அறிபவன்.. ஆனால், ெீங்கள்தான் ொன் கூறியளத ரியாகப்

புரிந்துதகாள்ைவில்ளல. கம்பரிடம் இந்த விருப்பத்ளதக்கூறிடும்பபாது,
ஒட்டக்கூத்தர் எழுதச் ம்மதித்துவிட்டதாகக் கூற பவண்டும்.
அப்படிபய ஒட்டக்கூத்தரிடம் கூறும் பபாது கம்பர் ம்மதித்தாகக் கூற
பவண்டும்.”

“என்றால் இருவருமல்லவா எழுதுவர்?”

“எழுதட்டுபம... கம்பரின் ராமாயணம் கம்ப ராமாயணமாகவும்,

ஒட்டக்கூத்தரின் ராமாயணம் அவர் தபயராலும் வழங்கப்பட்டு இருவர்
புகளழயும் கவித்திறளமளயயும் காலகாலத்துக்கும்
த ால்லிக்தகாண்டிருக்கட்டுபம... அபதாடு அர னாக ெீங்களும்,
எல்பலாளரயும் தூண்டி விட்ட கணக்கில் ொனும்
ிந்திக்கப்படுபவனல்லவா?”

“அருளமயான பயா ளன” என்ற குபலாத்துங்க ப ாழன் ளடயப்பரின்

கருத்துப்படிபய இருவளரயும் எழுத ளவத்தான். இதில் ஒட்டக்கூத்தர்
முந்தினார். கம்பபரா, `எழுதுகிபறன் எழுதுகிபறன்' என்று ொளைக்
கடத்தினார். குபலாத்துங்கன் இருவளரயும் அளழத்து, `எதுவளர
எழுதியுள்ை ீர்' எனக் பகட்க, ஒட்டக் கூத்தர், ‘கடல் காண் படல பரியந்தம்’
தான் எழுதிவிட்டதாகக் கூறினார்.

அளதக் பகட்ட கம்பர் எங்பக தன்ளன ஒட்டக் கூத்தளரவிட தாழ்வாக

எல்பலாரும் கருதிவிடுவபரா எனும் அச் த்தில், தான் அப்படலத்ளதக்
கடந்து விட்டதாகக் கூறினார்.

``அப்படியானால் தாங்கள் எழுதியதில் ஒபர ஒரு பாடளல மாதிரிக்கு

பாடிக் காட்டுக'' என்றான் குபலாத்துங்கன். கம்பர் வரகவியல்லவா...
எனபவ, அ ராமல் அப்பபாபத ஒரு பாடளல பயா ித்து பாடத்
ததாடங்கினார்.

‘குமுதனிட்ட குலவணர கூத்தரின்

திமிதமிட்டுத் திணரயுந் திணரக்கடல்

துமித மூர்புக வானவர் துள்ளினார்

அமுத மின்னு தமழுதமனுமாணேயால்...' - என்று பாடி தபாருளும்
கூறினார்.

‘`அனுமனின் வானரப் பளடயில் குமுதன் என்னும் பளடத்தளலவன்

பூமியினின்று பவபராடு பிடுங்கிய மளலளய வ ீ ிதயறிந்ததில், அது
கடலில் விழுந்து அதனால் ததரித்த ெீர்த் துைிகள் விண்ணில் உள்ை
த ார்க்கம் வளர பட்டுத் ததரித்ததாம்'' என்று தபாருள் கூறினார்.

ரங்க ராஜ்ஜியம்

இதில் ெீர்த்துைிளயப் பற்றி த ால்லும்பபாது அளத `துமி' என்னும்

த ால்லால் கம்பர் ந்தச் ிறப்பபாடு த ால்லியிருந்தார். அது ஒரு
புதிய த ால்லாக, தமிழ்தமாழியில் அதுவளர எவரும் த ால்லாத
ஒன்றாக இருக்கபவ ஒட்டக்கூத்தர் அளத ஆட்ப பித்தார்.
``துைிளய, துமி என ெீங்கள் உங்கள் விருப்பத் துக்குக் கூறுவதா? இப்படி
ஒரு த ால் வழக்கில் எங்காவது உண்டா? இலக்கண நூல் எதில்
ஒன்றில் இருந்தாலும் கூடக் காட்டலாம்” என்றார்.

கம்பர் இளதச் ற்றும் எதிர்பார்க்கவில்ளல.

`` ரி ொன் இளத ெிரூபிக்கிபறன்’' என்று அப்பபாளதக்கு த ான்ன கம்பர்,

ெிஜத்தில் கலங்கித்தான் பபானார். அப்படி அவர் கலங்கும்
பபாததல்லாம் களலமகைிடம்தான் பபாய் ெிற்பார். அப்பபாதும் பபாய்
ெின்றார்.

‘`தாபய என் ொவில் எப்பபாதும் ெிற்பவள் ெீதான்... ெீபய இந்த

இக்கட்டில் இருந்து என்ளனக் காக்கபவண்டும்’' என்கிற அவரின்
பிரார்த்தளனக் குக் களலமகளும் த வி ாய்த்தாள்.

கம்பருக்கு ஓர் உபாயம் த ான்னாள்!

- உலா ததாடரும்...
புற்று முருகன்!

தூத்துக்குடி மாவட்டம் ஒட்டப்பிடாரத்தில் இருந்து சுமார் 3 கி.மீ .

ததாளலவில் உள்ைது ாலிகுைம். இங்குதான் புற்று வடிவாக இருந்து
பக்தர்கைின் பொளயத் தீர்த்தருள்கிறான் முருகப்தபருமான்!

புற்று முருகன்

சுமார் 300 வருடங்களுக்கு முன்பு, இங்பக வ ித்து வந்த முத்து ாமி என்பவர்
தீராத வயிற்று வலியால் அவதிப்பட்டாராம்! அப்பபாது முருகப்தபருமான்
வபயாதிகராக வந்து, புற்று மண்ளணயும் பச் ிளலளயயும் தகாடுத்து ாப்பிடச்
த ால்ல... வயிற்று வலி பறந்பத பபானதாம்! பிறகு ருத்திராட் மாளலளய
முத்து ாமியிடம் தகாடுத்து, முருகப் தபருமான் மளறய... அந்த இடத்தில்
புற்று உருவானதாகச் த ால்கின்றனர். முருகப்தபருமாபன புற்று வடிவில்
அருள்பாலித்து வருகிறார் என்பது ஐதீகம்!

இளதயடுத்து புற்று முருகன் என ஊர்மக்கள் வழிபடத் துவங்கினர். அருகில்

முருகப்தபருமானின் திருவுருவ விக்கிரகமும் உள்ைது. தீராத
பொளயதயல்லாம் தீர்த்து ளவப்பானாம் புற்று முருகன்!

ஸ்தல விருட் ம் - பவலமரம்! ொகபதாஷத்தால் திருமணம் ஆகாமல்

இருப்பவர்கள், மஞ் ள் தபாடியால் அர்ச் ித்து வழிபட... விளரவில் திருமணம்
ளககூடும் என்பது பக்தர்கைின் ெம்பிக்ளக!

- கிருஷ்ைராஜ், ங்களாப்புதூர்
22 Oct 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 41

ரங்க ராஜ்ஜியம்

கம்பரின் உதாரணங்களைக் பகட்ட கூட்டத்தார் ற்றுபெரம்

தமௌனித்தனர். பின்னர், வயதில் முதிர்ந்த பவதியர் ஒருவர், கம்பருக்கு
இறுதியான கருத்திளனக் கூறலானார்.

உலகம் யாணவயும் தாம் உள ஆக்கலும்

நிணல த றுத்தலும் நீக்கலும் நீங்கலா

அலகு இலா விணளயாட்டு உணடயார் அவர்

தணலவர் அன்னவர்க்கக ேரண் நாங்ககள!’ - கம்பர்

ஒட்டக்கூத்தரின் ஆட்ப பளனயால் உள்ளுக்குள் கலங்கிய கம்பர்,

அன்ளன களலவாணிளயச் ரணளடந்தார்.அவரின் பிரார்த்தளனக்கு,
களலமகளும் த வி ாய்த்தாள்.

“கம்பா கலங்காபத. இன்று மாளலயில் மன்னளனயும்

ஒட்டக்கூத்தளரயும் இளடயர் ததருவுக்கு அளழத்துச் த ன்று,
மாறுபவடத்தில் உலா வருவாயாக. அப்பபாது உன் குளற ெீங்கும்”
என்றாள். அபதபபால் குபலாத்துங்களனயும் ஒட்டக்கூத்தளரயும்
அளழத்துக்தகாண்டு தானும் மாறுபவடம் அணிந்து இளடயர்
ததருவுக்கு வந்தார் கம்பர்.

அந்தத் ததருவில் தபண்தணாருத்தி தயிர் களடந்துதகாண்டிருந்தாள்.

பிள்ளைகள் அவளைச் சுற்றி விளையாடிபடி இருந்தனர். ிலர், பாளன
பமல் வந்து விழப் பார்த்தனர். அந்தப் தபண், தன் பிள்ளைகளைக்
கடிந்துதகாண்டாள்.

“பிள்ளைகபை எட்டிச் த ல்லுங்கள். ொன் தயிர் களடயும்பபாது

பமார்த்துமி ததறிக்கப்பபாகிறது” என்றாள். `பமார்த்துமி' என்று அவள்
த ான்ன வார்த்ளதளய அர னும் ஒட்டக்கூத்தனும் பகட்டனர். அந்த
தொடிபய அர ன், “கம்பர் பாடியதில் பிளழயில்ளல. தயிர் களடயும்
இந்தப் தபண்ணுக்குப் பரிச் யமான ஒரு த ால் உமக்குத்
ததரியாமல்பபானதுதான் விந்ளத” என்று பரிகா மும் த ய்தார்.

ஒட்டக்கூத்தர் மிரண்டார். ிறிதுபெரம் கழித்து அபத வழியில் அவர்

திரும்ப வந்தபபாது, அந்த வடு
ீ பாழளடந்த வடாக
ீ எவருமின்றி
காட் ியைித்தது. அப்பபாபத ஒட்டக்கூத்தருக்கு ‘எல்லாம் ரஸ்வதி
யின் லீளல’ என்று ததரிந்துவிட்டது. கூடபவ கம்பர்மீ து மதிப்பும்
ஏற்பட்டது.
‘கம்பருக்காக ரஸ்வதிபய இளடயர்குலப் தபண்ணாக வந்து
அருைாடல் த ய்கிறாள் எனில், கம்பர் எவ்வைவு பமலானவர்? அவர்
பாடப்பபாகும் ராமாயணமும் மிக பமலான தாகபவ இருக்கும்...’ என்று
தனக்குள் எண்ணிக் தகாண்டவர், தான் அதுவளர எழுதியளதக்கூட
அர னிடம் ஒப்பளடக்க விரும்பவில்ளல.

அபத பெரம், கம்பர் மிக பவகமாய் ராமா யணத்ளத எழுதி

பட்டாபிபஷகம் வளர வந்து விட்டார். ஒட்டக்கூத்தர் ெிச் யம் எழுதி
முடித்திருப்பார் என்று கருதி அவளரக் காண வந்தபபாது, ஒட்டக்கூத்தர்
தான் எழுதிய ஓளலகளைத் தீயிட்டுக்தகாண்டிருந்தார். அளதக் கண்டு
பளதத்த கம்பர் எரித்ததுபபாக மீ தமிருந்த ஏடுகளைப் பார்த்தார். அது
உத்தரகாண்டத் ததாடக்கமாக இருந்து ராமனின் முடிவு வளர த ன்று
முடிந்திருந்தது.

“ஒட்டக்கூத்தபர! உமது எழுத்தும் மதிப்புமிக்கபத! ெீங்கள் என்ளன

எண்ணி உங்களைத் தாழ்த்திக்தகாண்டது தவறு. பமற்தகாண்டு
ராமாயணத்ளத ொன் எழுதப்பபாவது இல்ளல. உங்கைின் இந்த
உத்தரகாண்டம் ததாடங்கி முடிவு வளர உள்ைளத ொன் பாடிய
பாடல்களுடன் இளணப்பபன். ெம் இருவர் தபயராலும் இது
வழங்கப்படட்டும்'' என்றார்.

ஆனால், ஒட்டக்கூத்தர் மறுத்து ‘`கம்பபர... ெீபர வரகவி. உமக்கு இளண

எவரும் இல்ளல. உமது தபயராபலபய இது வழங்கப்படட்டும்” என்று
கூறிட, கம்பராமாயணம் பிறந்தது. அப்படிப் பிறந்தளத உலகறியச்
த ய்ய பவண்டும் அல்லவா?

‘அதற்கு என்ன த ய்யலாம்’ என்று பயா ிக்ளகயில் ப ாழன்

அளவயிலிருந்பதார் மட்டுமன்றி, கம்பளரச் ார்ந்தவர்களும் முதலில்
ிந்தித்தது அரங்கொதளன. பின்னர் ிந்தித்தது திருவரங்கத்ளத!

கம்பரின் காவிய ொயகனான ஸ்ரீராமன் ஆராதித்து வணங்கிய

தபருமானல்லவா அரங்கத்துப் தபருமான்! அப்படிப்பட்ட அவன்
ஆலயத்ளதவிடப் தபாருத்தமான ஓர் இடம் இருக்கமுடியுமா என்ன?
கம்பரும் புறப்பட்டார் திருவரங்கம் பொக்கி!

திருவரங்கத்தில் கம்பரின் காலடிகள்பட்ட பவளை மளழ தபய்யத்

ததாடங்கிவிட்டது. கம்பபராடு அவருக்குத் துளணயாகக் குபலாத்துங்க
ப ாழன் ில காப்பாைர்களை அனுப்பியிருந்தான். அவர்கள் புரவியின்
பமல் அமர்ந்து முன்னும் பின்னுமாக வந்த ெிளலயில், கம்பளர
இரட்ளடப் புரவிகள் பூட்டிய ரதம் ஒன்று திருவரங்கத்துக்கு அளழத்து
வந்திருந்தது. அந்த ரதத்தில்தான் அவர் எழுதிய ராமாயணப் பாடல்கள்
பளனபயாளல ஏட்டுக் கட்டுகைாய் மரப்பபளழ ஒன்றில் இருந்தன.

தபருமளழயில் கம்பர் ெளனந்தார். அவர்கள் ஒதுங்குவதற்கு ஏற்ப

மண்டபம் ஒன்றும் ததன்பட்டது. ஆனால், கம்பர் மளழயில் ெளன
வளத விரும்பினார்.

காப்பாைர்கள் “இது என்ன பவடிக்ளக...” என்றனர்.

“பவடிக்ளகயல்ல. இது வருண பா ம்! பஞ் பூதங்கைில் ஒருவனான

வருணன் என்ளனக் குைிர்விக்கிறான். அதனால் பயணக் களைப்பு
தீர்வபதாடு, அரங்கப் தபருமாளன தரி ிக்க இப்படிபய த ல்லலாம்.
காவிரிக்குச் த ன்று ெீராடத் பதளவ இல்ளலபய...” என்றார் கம்பர்.

“இதனால் உடல் ெலம் தகடலாமல்லவா?”

“வான் மளழயும் பதன் மளழயும் ஒன்று. இதனால் ஒரு பகடும்
ெிச் யமாக வராது. ொன், இம்மண்ணின் அரங்கொதப் தபருமாளன
பூஜித்த ராமனின் வாழ்க்ளகளயப் பாடியவன். இது எனக்கான
வரபவற்பு” என்றார் கம்பர்.

அப்படிபய ெளனந்த வண்ணபம ஆலயத்துக்குள் நுளழந்த கம்பர், அதன்

எழிளல வியக்கத் ததாடங்கினார். அகண்ட பிராகாரங்கள், அழகான
கற்தூண்கள், தளரப் பரப்தபங்கும் மமான பட்டியக் கற்கள், சுற்றிலும்
திருமண் காப்பணிந்த ளவணவ பக்தர்கள், அவர்கள் பக்திபயாடு பாடிடும்
பாசுரங்கள்.

கம்பர், வரும் ொள்கைில் தன் ராமாயணப் பாடல்களையும் இதுபபால்

எல்பலாரும் பாடியபடி த ல்வதாகக் கற்பளன த ய்துதகாண்டார்.
அப்பபாது, ஆலய ெிர்வாகிகளுக்குக் கம்பரின் வருளக ததரியவரவும்
அவர்கள் பூரண கும்பத்துடன் எதிரில் வந்தனர். கம்பரும் பூரித்தார்.

“வாருங்கள் கவிச் க்கரவர்த்தி. தங்கள் வரவால் அரங்கன் மகிழ்கிறான்.

அவன் மகிழ்ந்தால் அவனிபய மகிழ்ந்திடும். வாருங்கள்... வாருங்கள்...”
என்றார் பவதவிற்பன்னர் ஒருவர்.

“தங்கள் விைிப்பும் கைிப்பும் எனக்கு மகிழ் பவாடு பரவ மும்

தருகின்றன. ஒரு புலவளனப் பபாற்றிடும் இந்தப் பண்பாடு ஓங்குக
உயர்க!” என்று பதில்தமாழி கூறினார் கம்பர்.

அதன்பின், அரங்கப் தபருமானின் தரி னமும் பரிவட்டத் திருக்காப்புடன்

திவ்யமாக ெடந்து முடிந்தது. பச்ள க் கற்பூரமும் ஏலமும் கிராம்பும்
கலந்த தீர்த்தமுடன் இருந்த பச்ள வண்ணத் திருத் துழாய், அவர்
ொவில் ஒரு பிரத்பயகச் ிலிர்ப்ளப ஏற்படுத்தியது.

அப்படிபய பிரதட் ணம் வந்து கிைி மண்டபத் தில் அவர் அமர்ந்து

உளரயாடும் ெிமித்தம் மளனப்பலளககள் பபாடப்பட்டிருந்தன. பிரதானப்
பலளகயில் கம்பர் அமர்ந்திட, ஆலயக் காப்பாைர் முதல் பவதியர்
ததாட்டு, திருவரங்கம் வாழ் அரங்கனடிளமகள் பல்பலாரும் அவர்
எதிரில் அமர்ந்தனர்.
“வாழிய ப ாழ மணித்திருொடு! வாழ்க மாமன்னர் குபலாத்துங்கர்!
வாழ்க கவிச் க்கர வர்த்தி கம்பர் பிரான்! வாழ்க ப ாழ மக்கள்!” என்று
ஒருவர் கட்டியக் குரல் தகாடுத்து முடித்தார்.

கம்பருடன் உளரயாடல் ததாடங்கியது.

“கவிச் க்கரவர்த்திபய, தங்கள் வருளகக்குப் பின்னால் ஒரு தபரும்

காரணம் இருப்பதாகக் பகள்வியுற்பறாம். அளத ொங்கள் அறியலாமா?”

“இது என்ன பகள்வி.. தாங்கள் அறிய பவண்டிபய ொன் இங்கு

வந்துள்பைன். ப ாழ மன்னனின் விருப்பம் காரணமாகவும், என்மீ து
தபரும் பற்று தகாண்ட ளடயப்ப வள்ைலின் தபருவிருப்பம்
காரணமாகவும் வடதமாழியில் வால்மீ கி இயற்றிய ராமகாளதளய யாம்
அருந்தமிழில் ராமாயணமாக எழுதியுள்பைாம்.”

“ொங்களும் அளத எல்லாம் பகள்வியுற்பறாம்..”

“என்பனாடு தபரும் புலவரான ஒட்டக்கூத்தரும் இளணந்து
எழுதியுள்ைார். அரிய இதிகா மான ராமகாளதளய ராமாயணமாக்கிய
யாம் அளத இத்திருவரங்கத் திருத்தலத்தில் உங்கள் எல்பலார்
முன்னிளலயிலும் அரங்பகற்றி மகிழ விரும்புகிபறாம்.”

“மிகச் ிறந்த முயற் ி. இக்காளதளய தாங்கள் எவ்வாறு எழுதியுள்ை ீர்

என அறியலாமா?”

“தாராைமாக... இலக்கண தெருடல்கைின்றி ததய்வத்தமிழ் தமாழியில்

பாடல்கைாகவும் அப்பாடல்களைக் காண்டங்கைாகப் பிரித்தும்,
அக்காண்டங்கள் என்னைவில் ஆறாகவும் கூத்தரின் உத்தரகாண்டம்
ஏழாகவும் உள்ை இந்த ராமாயணம் என்பது 12,000 பாடல்களை உளடய
தபரும் தமிழ்க் காப்பியமாகும்.”

“அற்புதம்... ஆனந்தம்... அதி விப ஷம்... ஆயினும்...” - ஒரு ளவணவர்

பாராட்டில் உச் ம் த ன்று அப்படிபய ரிந்து கீ ழ் இறங்கினார். கம்பர்
முகத்திலும் ஒரு தொடி திளகப்பு பரவத் ததாடங்கியது.

“கம்பர் பிரான் எங்களைத் தவறாகக் கருதிவிடக் கூடாது. இந்தப்

பாடலில், தாங்கள் தங்களை ஆதரித்த ளடயப்ப வள்ைளலயும்
பாராட்டியுள்ை ீபரா?”

“ஆம். ொன் இளதப் பளடக்க அவரல்லவா மூல காரணம்?”

“ெல்லது. அவருக்கான ென்றிகளை முகவுளர பயாடு

ெிறுத்திக்தகாண்டுள்ை ீரா... இல்ளல காவியதமங்கும் அது
ததாடர்கிறதா?”

“இப்பபாது எதற்கு இந்தக் பகள்வி?”

“காரணமாகத்தான்... ராமாயணம் என்பது அவதார புருஷனின்

மாண்ளபச் த ால்வது. அந்த அவதார புருஷனும் ெம்ளம எல்லாம்
பளடத்து, ொம் வாழ வழிகாட்டி அருைிய எம்தபருமாபனயாவான்...
அல்லவா?”
‘`அதிதலன்ன ந்பதகம்?”

“ ந்பதகமில்ளல... அப்படிப்பட்ட இளண காட்ட முடியாத பரம

புருஷனான எம்தபருமான் குறித்த இக்காப்பியத்தில், இளடயில் வந்து
இளடயிபலபய மளறந்துவிடும் ெம் பபான்ற ாமான்யர்கைில்
ஒருவரான ளடயப்பளரயும் துதி த ய்திருப்பது ரியா?”

“ ளடயப்பர் ாமான்யரா... இல்லபவ இல்ளல! அவர் மனித உருவில்

ெடமாடும் ததய்வம். தனக்தகன வாழாத வள்ைல்...”

“உங்களுக்கு உதவிகள் த ய்ததால், உங்கள் வளரயில் அவர்

ததய்வமாகத் திகழலாம். ஆனால் உலகுக்கு அவர் எப்படி ததய்வமாக
முடியும்?”

“ெீங்கள் என்ன த ால்ல வருகிறீர்கள்?”

“இளற ஸ்துதிக்குள் ெர ஸ்துதி ரியல்ல என்பது எங்கள் கருத்து.”

``தவறான கருத்து. `ெரன்' என தாங்கள் கூறிடும் ெம்ளமப் பளடத்ததும்

அவபன. அவன் பளடப்பில் உயர்வு தாழ்வுக்கு இடபம கிளடயாது.
பபதங்கள், உயர்வு தாழ்வுகள் வாழ்வியலில் ெம்மால்
உருவாக்கப்பட்டளவபய! இளவ யாவும் இளறவனுக்குக் கிளடயாது.

அதனால்தான் இபத ராமாயணத்தில், குகளன தன் பகாதரனாகபவ

ஏற்றுக்தகாண்டான். பரியின் ஆ ிரமத்தில் அவைின் எச் ில்பட்ட
பழங்களையும் ரு ித்தான். அனுமளனயும், ஜாம்பவாளனயும் அளணத்து
மகிழ்ந்தான்.''

- கம்பரின் உதாரணங்களைக் பகட்ட கூட்டத்தார் ற்றுபெரம்

தமௌனித்தனர். பின்னர், வயதில் முதிர்ந்த பவதியர் ஒருவர், கம்பருக்கு
இறுதியான கருத்திளனக் கூறலானார்.

- உலா ததாடரும்...
05 Nov 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 42

ரங்க ராஜ்ஜியம்

கம்பர் மிக ளெச் ியமான குரலில் த ான்ன ளதக் பகட்ட ளவணவர்

ஒருவரின் கண்கள் கலங்கின.

திருவரங்கம் - ரங்கொதரின் ஆலயத்தில் கிைி மண்டபத்தில் பலரும்

அமர்ந்து உளரயாடும் ெிமித்தம் மளனப்பலளககள் பபாடப்பட்டிருந்தன.
பிரதான பலளகயில் கம்பர் அமர்ந்துதகாண்டார். ஆலயக் காப்பாைர்,
பவதியர் மற்றும் திருவரங்கம்வாழ் அரங்கனடிளமகள் பலரும் அவர்
எதிரில் அமர்ந்தனர். அவர்களுக்கு இளடபயயான விவாதம்
ததாடர்ந்தது.

“கவிச் க்கரவர்த்தி அவர்கபை, தங்கள் கருத்ளத அறிந்பதாம். தங்கள்

ென்றியுணர்ளவப் பாராட்டவும் விரும்புகிபறாம். அபதபெரம், இதுகாறும்
ஒரு தபரும் தமிழ்க் காப்பியத்ளத ொங்கள் வா ித்ததில்ளல.
புராணங்களும் இதிகா ங்களும் வடதமாழியிபலபய உள்ைன.
இப்பபாதுதான் இனிய தமிழின் பாசுரங்கள் இங்கு பாடப்பட்டு
வருகின்றன. அதற்குத் திருமங்ளகயாழ்வார் என்பவபர பிரதான
காரணம். அவருக்கு எம்தபருமாபன அனுமதியைித்துவிட்டான். ஆனால்,
உங்களுக்கு எப்படி அனுமதி தருவது... அவளனவிட ொங்கள்
உயர்ந்தவர்கள் இல்ளலபய என்பற பயா ிக்கிபறாம்.”

“எம்தபருமான் மங்ளக மன்னனுக்கு அனுமதியைித்த ெிளலயில்,

எனக்குத்தானா இல்ளலதயன்பான்...”

“இப்பபாது முன்பபான்ற ெிளலயில்ளல. இன்று தங்களைப் பபால்

பலரும் பாடல்களுடன் வந்து திருச் ந்ெிதியில் ளவத்து உத்தரவு பகட்க
விரும்புகின்றனர். காக்ளகக்கும் தன் குஞ்சு தபான் குஞ்சு என்பதுபபால்
அவர்களுக்கு அவர் கைின் பாடல்கள் தபரிதாக இருக்கலாம். ஆனால்,
தமிழ்ச் மூகம் அளத ஏற்க பவண்டியது முக்கியமல்லவா...”

“ ரி... இறுதியாக உங்கள் முடிவுதான் என்ன?” - கம்பர் பகட்டார்.

“உங்கள் விைக்கங்களைக் பகட்ட அைவில் எங்களுக்கு எந்த

ஆட்ப பமும் இல்ளல. அபதபெரம், ொங்கள் மட்டுபம தமிழ்ச் மூகம்
இல்ளல. தமிழாய்ந்த வல்லுெர்கள் ப ர, பாண்டிய ொட்டிலும் உள்ைனர்.
அவர்கள் எல்பலாருளடய அனுமதியிருந்தால் இன்னமும் ென்றாக
இருக்கும் என்று கருதுகிபறாம்.”

“திருவரங்கத்துத் திருமக்கபை! இதற்காக ொன் ொடு ொடாகச் த ன்று,

உங்களைச் ந்தித்தது பபால் அவர்களை எல்லாமும் ந்தித்து, என்
பாடல்களைப் பாடி அவர்கள் அனுமதிளயப் தபறுவது என்பது
ெளடமுளற ாத்தியமா... பயா ியுங்கள். இந்த ராமாயணத்தில்
என்ளனப் பற்றிபயகூட ொன் எங்கும் குறிப்புகள் ளவக்கவில்ளல. அந்த
ராமன் புகளழத்தான் ஏந்திப்பிடித்திருக்கிபறன். பவண்டுமானால் ொன்
பாடுகிபறன். பகட்டுவிட்டு இறுதி முடிவுக்கு வாருங்கள்.”
கம்பர் மிக ளெச் ியமான குரலில் த ான்ன ளதக் பகட்ட ளவணவர்
ஒருவரின் கண்கள் கலங்கின.

“எதற்காக இந்தக் கண்ணர்?”

ீ

“கம்பர்பிராபன... உங்கைின் பணிவான முயற் ியும் விைக்கங்களும்

எம்தபருமான்பால் உங்களுக்கிருக்கும் பக்தியும் என்ளன தெகிழ்த்தி
விட்டன; என்ளன மட்டுமல்ல எல்பலாளரயும் தான். எங்களுக்தகல்லாம்
ஒபர ஒரு தெருடல், தங்கள் பாடல்கைில் தபாருள் குற்றம் இருந்தால்
அளதக் கண்டறிந்து கூற எங்கைால் இயலும். த ாற்குற்றபமா...
இல்ளல, இலக்கணப் பிளழகபைா இருந்தால், அவற்ளறக் கண்டறிய
வல்ல தமிழாய்ந்த வல்லுெர் இப்பபாது எம்மிளடபய இல்ளல.

பாண்டிய ொட்டில் இதற்தகன்பற இருந்தன தபாற்றாமளரக்குைமும்,

ங்கப்பலளகயும். இப்பபாது அங்கும் தபரும் மாற்றங்கள். கால
மாற்றத்தால் ங்கப்பலளகயின் ாந்ெித்யமும் பபாய்விட்டது.
த ய்யுைில் குற்றம் காண்பபார் மட்டுபம மிகுந்ததால் வந்த
விளனபயா... இல்ளல, ங்கப்பலளக ஏற்கும்வண்ணம் ஒருவரும்
எழுதவில்ளல என்பது காரணபமா... ததரியவில்ளல. எனபவ, ெீங்கள்
ஒரு தமிழாய்ந்த கூட்டத்திடம் உங்கள் ராமாயணத்ளதப் பாடிக்
காண்பித்து ஒப்புதல் தபற்று வந்தாபல பபாதும். அரங்கத்து ஆலயம்
தங்களை வாரியளணத்து வரபவற்கத் தயாராக உள்ைது.”

அந்த ளவணவர் கருத்ளத அளனவரும் ஆபமாதித்தனர். கம்பருக்கு

அப்பபாதுதான் புரிந்தது, ஒரு காவியத்ளதப் பளடப்பளதவிட, அளத
ஏற்கச் த ய்யும் முயற் ிபய தபரியது என்பது.

அபத கூட்டத்தில் ஒரு குரல், “கம்பர்பிராபன... இம்மட்டில் இன்தனாரு

ிக்கலும் உள்ைது” என்று ததாடங்கியது. கம்பர் அவளர ஏறிட்டார்.
`பார்ளவயாபலபய இன்னும் என்ன ிக்கபலா...' என்கிற வினா ளவயும்
எழுப்பினார். அவரும் ததாடர்ந்தார்.

“கம்பர் தபருமாபன! தாங்கள் ராமாயண காவியத்ளத எழுதி எடுத்துக்

தகாண்டு பெராக இங்பக வந்துவிட்டீர். ஆனால், அந்த ராமனும் அவனது
ராமாயணமும் ளவணவர்களுக்கு மட்டுபம உரியதன்று... அல்லவா?”

“அதிதலன்ன ஐயம்... இந்த ராமனும் ராமாயணமும் மனித குலத்துக்பக

தபாதுவானது அல்லவா. ஒரு மனிதர் எப்படி வாழபவண்டும் என்று
உணர்த்தத்தாபன அவன் ஏகபத்தினி விரதனாக தர்மத்தின் தளலவனாக
வாழ்ந்து காட்டினான்.”

“அப்படியானால் ளவணவரல்லாத ள வர், மணர், தபௌத்தர் என்பாரும்

வாழும் இந்தத் தமிழ் மண்ணில் அவர்களும் ஏற்க பவண்டுமல்லவா?”

“ மணர், தபௌத்தர் ித்தாந்தபம பவறு. அவர்கள் பவத மறுப்பாைர்கள்.

பவள்விகளை தவறுப்பவர்கள். ஆனால், ள வர் அவ்வாறல்லர்; அவர்கள்
ஏற்பது அவ ியம்.”
“அப்படியானால், ெம் தமிழின் அருளம அறிந்த ள வர்கைின்
தலங்கைில் பிரதானமானதும் ள வ ளவணவ ஒற்றுளமக்கு
எடுத்துக்காட்டாக உள்ைதுமான ிதம்பரத்துக்குச் த ன்று அங்கு
வாழ்ந்துவரும் தீட் ிதர்கைின் ஒப்புதல் தபற்றால்கூட பபாதுபம...”

- கூட்டத்தில் பண்டிதர் பபான்ற ஒருவர் த ான்னளத அளனவரும்

ஆபமாதித்தனர். கம்பர் திளகத்தார்.

‘இதற்காக ொன் ிதம்பரம் த ன்று தீட் ிதர்கைின் ஒப்பம் தபற

பவண்டுமா. அவர்கள் மூவாயிரவர் ஆயிற்பற. அதில் ஒருவர் ஏற்க
மறுத்தாலும் புதிதாய் ஒரு ிக்கல் உருவாகிவிடுபம’ என்று அவர்
மனத்துக்குள் ஒரு ப ார்வு கலந்த குரல் ஒலித்தது.

``தாங்கள் பயா ிப்பது புரிகிறது. எங்கள் வளரயில் தீட் ிதர்கள் ஏற்றால்

அது அந்தச் ங்கப்பலளகபய ஏற்றதற்குச் மம். அடுத்து, ஆன்மிக
தெறியில் தகாள்ளககள் பலவற்றில் ொங்கள் பவறுபாடும் மாறுபாடும்
தகாண்டிருந்தாலும், த ழுந்தமிழில் இந்தத் திருவரங்கம் ஆழ்வார்கைின்
பாசுரங்களை ஏற்றார்பபால், அந்தத் தில்ளலயில் அடியார் கைின்
பதிகங்கள், பதவாரம் என்னும் தபயரில் பபாற்றப்பட்டும் பாடப்பட்டும்
வருகின்றன.

எனபவ, அளனவருக்கும் தபாதுவான ராமாயணத்ளத ொங்கள் ஏற்றுப்

பபாற்றுமுன், தில்ளல வாழ் தீட் ிதர்கள் ஏற்பதும் மிக முக்கியம்” என்று
முடித்தார் ஒருவர்.

அப்பபாது ஆலயமணி ஒலிக்கவும் அரங்கபன உத்தரவிட்டுவிட்டதாகவும்,

அக்கருத்ளத ஆபமாதித்துவிட்டதாகவும் அளனவரும் ஒரு மனதாகக்
கருதினர்.

கம்பர்பிரானும் திருவரங்கம் வந்தது பபாலபவ திருச் ிற்றம்பலம் பொக்கிப்

பயணமானார்! - ததாடரும்
ததன்முகக் கடவுளின் அற்புத தரிேனம்!

ஆந்திரா, அனந்தப்பூர் மாவட்டம்-பஹமாவதி என்ற திருத்தலத்தில் உள்ை

ிவாலயத்தில், சுவாமி ஐயப்பன் பபால் ஆ ன ெிளலயில் பயாக மூர்த்தியாக
அருள்புரிகிறார் தட் ிணாமூர்த்தி.

தட் ிணாமூர்த்தி

சுருட்டப்பள்ைி, உத்திரமாயூரம், திருவாய்மூர், திருக்ளகச் ின்னம் ஆகிய

தலங்கைில், ெந்தியின் பமல் அமர்ந்து அருள்புரியும் பமதா
தட் ிணாமூர்த்திளய தரி ிக்கலாம்.

கஞ் னூர் ிவாலயத்தில் அருள்பாலிக்கும் தட் ிணாமூர்த்தியின் பாதத்துக்கு

அருபக ொன்கு முனிவர்கள் இல்ளல. ஹரதத்தர் உருவம் மட்டும் ளககுவித்த
ெிளலயில் உள்ைது.

திருவிளடமருதூரில் உளமயம்ளமயுடன் கூடிய ‘ ாம்ய தட் ிணாமூர்த்தி’

அருள் புரிகிறார்.

காஞ் ிபுரத்துக்கு ததற்பகயுள்ை திருப்புலி வலம் தலத்தில், ிம்மத்தின்மீ து

திருவடிளய ஊன்றியிருக்கும் தட் ிணா மூர்த்திளய தரி ிக்கலாம்.

- ரிமளம், திருச்ேி-2
19 Nov 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 43

ரங்க ராஜ்ஜியம்

விதியின் ஒரு கணக்கு உயிளரத் தந்தது; இன்தனாரு கணக்கு

கம்பருக்கு உதவத் ததாடங்கியது!

வில்லாளரானார்க் தகல்லாகமலவன் வினிதகலாருஞ்

தேல்லாதிலங்ணக கவந்தர்க் கரதேனக் களித்தகதவர்

எல்லாருந் தூசு நீக்கி எழுந்தவரார்த்த க ாது

தகால்லாத விரதத்தார் தங்கடவுள் கூட்ட தமாத்தார்.

- கம்பர்
திருச்ேிற் ம் லம்!

ஒன்பது நுளழவாயில்கபைாடும் ொன்கு தபரும் பகாபுரங்கபைாடும்

திகழ்ந்த திருச் ிற்றம்பலம் என்னும் ிதம்பரம், கம்பளர வரபவற்றது.
எங்கும் இல்லாதபடி, ஈ ன் இங்பக லிங்க வடிவமாய்க் காட் ி தராமல்
ஆடல்வல்பலானாய் ொட்டிய பகாலத்தில் காட் ி தருவதன் பின்பன
பல ிறப்புகள் உண்டு. கம்பர் அந்தச் ிறப்புகளைதயல்லாம் எண்ணிக்
கைித்தவராக, தில்ளல ெடரா ளரயும் பகாவிந்தராஜப் தபருமாளையும்
வணங்கியவராய், தீட் ிதர்கைின் தளலயாய குருளவப் பபான்ற ஒரு
முதிய தீட் ிதளரச் ந்தித்து வணங்கினார். அவர், கம்பர் தபருமாளன
விபூதியிட்டு வாழ்த்தியவராய் வந்த பொக்ளக வினவினார்.

“ொன் தமிழில் ராமாயணத்ளதக் காப்பியமாய் எழுதியளத தாங்கள்

அறிந்திருப்பீர்கள் என்று கருதுகிபறன்.”

“ஆம்! ென்முயற் ி. உங்களுக்கு என்னுளடய பாராட்டுகளும்

ஆ ீர்வாதங்களும் உரித்தாகட்டும்.”

“ஆஹா... என் உள்ைம் தபரிதும் மகிழ்கிறது. தங்களுக்கு என்

தெஞ் ார்ந்த ென்றி.”

“உங்களுக்குத்தான் மயம் ார்ந்பதார் ென்றி கூற பவண்டும்; ெீங்கள்

கூறத் பதளவயில்ளல.”

“இது, உங்கைின் பரந்த மனத்ளதக் காட்டுகிறது. ொன் வந்த பொக்கமும்

இலகுவாய் ஈபடறிவிடும் என ெம்புகிபறன்.”

“அந்த பொக்கம் யாது?”

“ொன் எழுதியுள்ை ராமாயணத்ளதத் தில்ளல வாழ் அந்தணர்கள்

மூவாயிரவரும் பகட்டு, அதில் பிணக்குக்கும் சுணக்குக்கும் யாபதார்
இடமுமில்ளல - அது த ம்ளம மிகுந்தது என ான்றைித்திட
பவண்டும்.”

“கம்பன் தமிழுக்கு அந்தணர் ான்றா?”

“தகாம்பன் தமிபழயானாலும் ான்பறார் ஏற்று ிறப்பித்தால் அல்லவா
உலபகார் அளத ஏற்று வழிதமாழிவார்கள்.”

“உண்ளமதான். தாங்கள் இங்கு வந்திருப்பதும் ஒருவிதத்தில்

பபாற்றுதலுக்குரியபத. தமிழின் ிறப்ளபப் பபாற்றும் விதம்,
எம்தபருமாபன வந்து மணிவா கரின் (மாணிக்கவா கர்) தபாருட்டு
அவரின் திருவா கத்ளதப் படி எடுத்துக்தகாடுத்த மண்ணல்லவா இது.
‘இப்படிக்கு திருச் ிற்றம்பலம்’ என்று அந்த உலக ொயகன் தமிழில்
ளகதயாப்பம் இட்டுச் ிறப்பித்ததும் பவதறங்கும் ெடந்திராத
அதி யமல்லவா!”

“தாங்கள் கூறுவளதக் பகட்கும்பபாது உள்ைம் பூரிக்கிறது. தமாழிதான்

அறிவின் விழி. அந்த விழி, வழி காண்பதும் கற்பதும் காலகாலத்துக்கும்
ஆனதல்லவா?”

“உண்ளம. முக்காலத்துக்குமான உண்ளம. இப்பபாது ொன்

த ய்யபவண்டியது என்ன என்று த ால்லுங்கள்...”

“இளறவன் தபாருட்டு விண்டிள யிலிருந்து மண்டிள வந்த

மூவாயிரவர் எனப்படுபவார், ொன் இயற்றிய ராமாயண காவியத்ளதக்
பகட்டு ஒருமனதாய்ச் ான்றைிக்க பவண்டும். அதற்குத் தாங்கள்
எனக்கு உதவிட பவண்டும்.”

“மூவாயிரவளர ஒரு புள்ைியில் திரட்டுவதா... அது அத்தளன

சுலபமில்ளலபய. ிலர் யாத்திளர யில் இருப்பர். ிலர்
அனுஷ்டானங்கைில் ஆழ்ந்திருப்பர். ஆகபவ, மூவாயிரவளரயும்
தவறாது பங்பகற்களவப்பது ாத்தியமில்ளலபய...”

“தளலளமப் தபாறுப்பிலிருக்கும் தங்கைால் கூடவா அளனவளரயும்

கூட்ட இயலாது.”

“இயலும்... ஆனால், அதற்கு ஒரு ெிர்பந்தம் மிக முக்கியம். `ராமாயணம்

பகட்க வாருங்கள்' என்றால், `த ால்பவர் யார்' என்பது முக்கியம்.
தாங்கபைா இம்மண்ணுக்குப் புதியவர். ெீங்கள் இதில் வித்தகர் என்பது
இனிதான் ததரியும். இந்த தொடி அது உமக்கு மட்டும்தாபன ததரியும்.”

“என்றால்... இதற்கு என்னதான் தீர்வு?”

“முயற் ி த ய்யலாம். ஆனால், மூவாயிரவரும் தவறாது வருவர் என்று

கூற இயலாது. வந்த வளரயிலும் பபாதுதமன்றால், ொன் இப்பபாபத
தண்படாரா பபாடச் த ால்கிபறன்.”

“இல்ளல. என் காவியம் எப்படி பரிபூரணமானபதா, அதுபபால் இது

ார்ந்த த யல்பாடுகளும் பரிபூரணமாகபவ இருத்தல் பவண்டும்.”

“அப்படியாயின் அந்த ராமன்தான் உங்களுக்குத் துளண ெிற்க

பவண்டும். என் க்தி ஓர் எல்ளலக்குட்பட்டபத...”

அம்முதியவரின் கருத்ளதக் பகட்டு தவகுபெரம் ிந்தித்த கம்பர், பெராக

திருச் ிற்றம்பல ஆலயத்துக்குச் த ன்று பகாவிந்தராஜப் தபருமா ைின்
திருமுன் ெின்று மனதார பவண்டலானார்.

“எம்தபருமாபன... உன் கருளணளய ொடி வந்துள்பைன். உன்ளன

என்னுள் வியந்தவன் ொன். வியக்களவத்தவன் ெீ! அதிலிருந்பத
‘உலகம் யாளவயும் தாம் உை ஆக்கலும், ெிளல தபறுத்தலும் ெீக்கலும்,
ெீங்கலா அலகு இலா விளையாட்டு உளடயவன் ெீ’ என்று உன்ளனப்
பாடிபனன்.
அப்படிப்பட்ட அைவிட முடியாத உன் விளையாட்டுகைில் ஒன்றாகபவ,
ொன் உமது அவதாரத்ளதக் காப்பியமாக்கியளதயும் அளத அரங்பகற்ற
அளலயும் இந்த ெிகழ்ளவயும் கருதுகிபறன். ளடயப்ப வள்ைளலக்
தகாண்டு என்ளனத் தூண்டிவிட்ட ெீ, யாளரக் தகாண்டு அரங்பகற்றம்
த ய்துதகாள்ைப் பபாகிறாய். ளவணவபரா, ள வபரா என்ளனப்
பபாற்றுவதில் குளறபயயில்ளல. ஆயினும் அரங்பகறத் பதளவப் படும்
ான்பறாரின் பார்ளவ இக்காப்பியம் பமல் விழுவதில் காலம்
கடந்துதகாண்பட இருக்கிறபத. அரங்கம், அம்பலம் என்று ொனும்
அளலந்து தகாண்பட இருக்கிபறபன...

பப ாமல், இவர்கள் யார் என்ளன அங்கீ கரிக்க... தவறு தவறு... உன்ளன

அங்கீ கரிக்க என்று பகட்டு விட்டுவிடவா. உனது அங்கீ காரம் பபாதாதா
எனக்கு. அழிபவ இல்லாத உன்னிடம் வராமல், அழியப்பபாகும் - ஒரு
நூற்றாண்டுகூட முழுளமயாக வாழ இயலாத இவர்கைிடம் ொன் வந்து
ெிற்பதுதான் பிளழபயா?

என்ளன இப்படி பகள்விகைிபலபய ளவத்திருப்பது உனக்கு அழகா...

என்னுளடய எல்லா பகள்விகளையும் உனது திருமுன் ளவத்து
விட்படன். விழித்திருப்பபாபர தங்களுக்குள் விழிப்பின்றி உறங்கித்
திரியும் இவ்வுலகில், உறங்குவதுபபால் எப்பபாதும் விழித்திருக்கும் ெீ
அறியாத ஒன்றும் உள்ைதா என்ன?

இனி இந்த ராமாயணம் உன் பாடு. ெீ வனத்தில் பட்டளதவிட, இந்த

தினத்தில் இது படும்பாடு தபரும்பாடு. இது அரங்பகறி உலகம்
உள்ைைவும் ான்பறார்கைால் ிந்திக்கப்பட பவண்டும் என்று ெீ
விரும்பினால், இந்தத் தில்ளல வாழ் அந்தணர்களைக் பகட்கச் த ய்.
இல்லாவிட்டால் மணிவா களன ஆதரித்த மகாபதவன் பபால், எனக்கு
ெீபய வந்து ான்றைிப்பாயாக!

இது... என் தமிழ், ததய்வத்தமிழ் என்றாயின், முதுதமாழி, முதல்தமாழி

என்பது ெிஜமாயின், அதன் பமல் ெின்று உன்பமல் ொன் த ய்யும்
த்தியம்!”
கம்பர் த்தியம் த ய்த ளகபயாடு அப்படிபய ஓர் ஓரமாக
அமர்ந்துவிட்டார். விளரவில் அவளர உறக்கம் தழுவிக்தகாண்டது;
உறங்கச் த ய்தவன் அந்த பகாவிந்தராஜன். அப்படி உறங்களவத்தவன்
அவரின் உறக்கத்துக்குள் கனவிலும் புகத் ததாடங்கினான்!

“கம்ப ொடபன! கவளலதகாள்ைாபத.அளலவதும் திரிவதும் அனுபவம்.

உனது அனுபவம் உலபகார்க்கு ஒரு பாடம். உன் பபான்ற
கவிமணிகளைக் தகாண்டல்லவா ெல்ல பாடத்ளத ொனும்
ெடத்தமுடியும். ொபன ெரனாகி ெடந்ததும் ெடத்தியதும் அதனால்தாபன.
அறிந்திடு இந்த ரக ியத்ளத...

விழித்ததழு! மூவாயிரவரில் ஒருவரின் பிள்ளைளய அரதவான்று

தீண்டி அவனாயுள் அவியப்பபாகிறது. த த்துப் பிளழக்கும் ித்த
ஜாதகம் அவனுளடயது. பிளழப்பிக்கப் பபாகிறவன் ெீதான்.
அதனால்தான் திருவரங்க ளவணவன் `திருச் ிற்றம்பலம் பபா'
என்றான். அம்பலத்து தீட் ிதனும் என் எல்ளல ிறியததன்றான்.
த த்துக்கிடக்கும் அவளனக் காண மூவாயிரவரும் முளனப்பபாடு
வருவர். வாழும் பபாது கூடாவிடினும் உடல் வழும்பபாது
ீ கூடுவது
உலபகார் வழக்கு. இல்லாவிட்டால், பித்ரு ாபம் தபரும் பொயாகும்
அல்லவா... எனபவ, ெீ அங்பக த ன்று என் தபாருட்டு ெீ எழுதிய
பாடலில் ொகபா படலத்தில் வரும் `பல்லாயிரத்தின்' எனத் ததாடங்கும்
பாடளலப் பாடிடு.

ராமாயண வாழ்வு, ஒரு த்திய வாழ்வு. ஆதலால் ராமாயணச்

ிந்தளன, த்திய ிந்தளன. ஆதலால் ராமாயண ொகபா ப் படலமும்
த்தியப் படலம். அந்தச் த்தியப் படலத்துச் த ாற்கதைல்லாமும்
மந்திரம்... மந்திரம்..!

அம்மந்திரம் அங்பகார் அற்புதம் ெிகழ்த்தும். அதனால் துக்க வடும்

ீ
உனக்குத் தக்க வடாகும்.
ீ உன் பாடல்கள், வடு
ீ தபாருள் தருவன என்று
எல்பலாளரயும் உணரச்த ய்து, ெீ பகட்ட ான்ளற, ெீ பகைாமபலபய
தந்திடும்.

அதன் மூலம் கம்பனின் ராமாயணம் கம்பம் பிைந்து வந்த ிம்மனின்

அம் தமன்பது உலகப் தபாதுவாகும். வாணியின் ளமந்தபன, உறங்கியது
பபாதும் எழுந்திடு. இனி, உனக்பக காலம் புறப்படு!”

கம்பர் விழித்துக்தகாண்டார். விழியில் ெீர் மல்க, பகாவிந்தராஜளன

வணங்கிப்பபாற்றினார். அப்படிபய அம்பலத்தாளனயும் ப வித்தார்
ஒருபுறம் தூக்கமாய் தூங்குபவன், மறுபுறம் ஆட்டமாய் ஆடுபவன் -
ெடுவில் எனக்தகாரு வழிப்பபாக்கு. என்பன இவர்கைின் கருளண..!

விழிெீளரத் துளடத்தபடி தவைிபய வந்தார். கண்ண ீர் ிந்தியபடி ஓடும்

அந்தணர்கள் மூலம், அரவம் தீண்டிய பாலகனின் வடு
ீ எதுதவனத்
ததரிந்தது. அங்பக த ன்று ெின்றபபாது, மூவாயிரவரும் அங்கு
கூடியிருந்தனர். தமைனமும் கண்ணரும்
ீ மிகுந்திருந்த அந்த இடத்தில்,
அவர்கள் கம்பளரக் கண்டும் அவளர உணராத ெிளலயில் இருந்தனர்.
கம்பர், பிள்ளையின் உடலருபக த ன்றார். அரவத்துைியால் அந்தப்
பாலன் ெீலன் ஆகியிருந்தான். வாழபவண்டிய வயது - ிலருக்பகா அது
வாழ முடியாததாகி விடுகிறது!

எல்லாபம விளனப்பயன்! இல்ளலதயனில், முதுளமக்குப் பிறபக

மரணம் என்று இைளம காட்டாறாக அல்லவா திரியும்!

கம்பர் அந்தப் பாலனின் தாய் தந்ளதயளரத் பதற்றி, “கண்ண ீர்

பவண்டாம். ெல்லபத ெடக்கும்” என்றார்.

பின்னர், “எம்தபருமான் த ால்லித்தான் இங்பக வந்துள்பைன்.

அவனுளடய புகளழப் பாடும் ராமாயணப் பாடல்கைில், ொகபா ப்
படலம் என்தறாரு கட்டம் உண்டு. ராவணனின் புதல்வன் இந்திரஜித்
பிரபயாகித்த ொகபா ம் எனும் அஸ்திரம், லட்சுமணளனயும் கல
வானரர்களையும் வழ்த்திய
ீ கட்டத்ளதப் தபாருைாய் தகாண்டு
பாடப்பட்டது.

ராமாயணத்தில் இந்தத் தருணத்தில் கருடன் அமிர்தத்துடன் வந்திட,

அளனவரும் பிளழத்ததழுந்தனர். அன்று அங்கு ெடந்தது
உண்ளமதயனில், இங்கு இந்தப் பாலகனும் பிளழத்ததழுவான் கவளல
பவண்டாம்” என்று கூறிவிட்டு, ொகபா ப் பாடளல பாடத் ததாடங்கினார்.

` ல்லாயிரத்தின் முடியா த க்க

மணவவே
ீ வந்த டர்கால்

தேல்லா நிலத்தினருகளாடு தோல்ல

வுடனின் வாளி ேிதறுற்

த ல்லாமவித்து முைர்கவாடுதமண்ைி...'

கம்பர் உருக்கமாய்க் கரம் குவித்துப் பாடிய அப்பாடல், அங்பகார்

அதி யத்ளத ெிகழ்த்தத் ததாடங்கியது.
எந்த அரவம் அந்தப் பாலகளனத் தீண்டியபதா, அது மூவாயிரவர்
கூட்டம் ெடுபவ ர ரதவன ஊர்ந்து வந்தது.

கூட்டத்தார் அஞ் ியும் துஞ் ியும் ெிற்க, அது பாலகன் முன் வந்து படம்
விரித்து ெின்றது. பின்னர், பாலகளன முன்பு தான் தீண்டிய
இடத்திபலபய தன் குறுவாளயப் பதித்து, தான் உமிழ்ந்த விஷத்ளதத்
தாபன உறிஞ் த் தளலப்பட்டது.

அந்தக் காட் ிளயக் கண்டு அங்கு கூடியிருந்த அளனவரும்

தமய் ிலிர்த்து ெிற்க, பாலகன் பிளழத்ததழுந்தன். விஷத்ளத உறிஞ் ிய
அரவபமா ிறிது தூரம் த ன்றபிறகு, அந்தப் பாலனின் தபாருட்டு
தன்னுயிளர விட்டது.

விதியின் ஒரு கணக்கு உயிளரத் தந்தது; இன்தனாரு கணக்கு

கம்பருக்கு உதவத் ததாடங்கியது!

-ததாடரும்...

சூரியனின் வழி ாடு

காஞ் ிபுரத்துக்கு ததற்பக 26 கி.மீ ததாளலவில் அளமந்துள்ைது

வானவன் மாபதவிச்சுரம் வானசுந்தபரஸ்வரர் திருக்பகாயில். ளதப்பூ
ொைன்று சூரியன் தனது ஒைிக்கதிர்கைால் வானசுந்தபரஸ்வரளர
ததாட்டுத் தழுவி, பூஜிப்பது கண்தகாள்ைாக் காட் ியாகும்!

- எஸ். லதாேம் த், திருச்ேி-21

குழந்ணத வரம் தரும் ேந்தான ஸ்தம் ம்!

`காஞ் ியில் உள்பைார் முனிவர்கள். அதன் கற்கதைல்லாம் லிங்கங்கள்.

ெீதரல்லாம் கங்ளகபய. அங்கு த ாற்கதைல்லாம் மந்திரங்கபை.
ததாழில்கதைல்லாம் இளறப் பணிபய. ஆளகயால் காஞ் ி, எமன்
நுளழவதற்கு உரித்தன்று’ என்கிறது பளழய பாடல் ஒன்று.
காஞ் ி காமாட் ி

காஞ் ி காமாட் ி, பதவர்கைது பிரார்த் தளனக்கு இணங்க, பண்டாசுரளன

அழிக்க பிலத் துவாரத்தில் இருந்து பதான்றினாள் என்கிறது தல
புராணம்.

அன்ளனயின் ஆலயத்தில் உள்ை அஞ் ன காமாட் ி, த ௌந்தர்ய லட்சுமி

ஆகிபயாரின் ந்ெிதிகள் ிறப்பானளவ. பக்தர்கள், அம்பாைின் ந்ெிதியில்
தபறும் குங்குமத்ளத அஞ் ன காமாட் ியின் ந்ெிதியில்
மர்ப்பித்துவிட்டு, பின்னர் அங்கிருந்து குங்குமம் எடுத்து
இட்டுக்தகாள்வார்கள். ததாடர்ந்து, த ைந்தர்ய லட்சுமிளயயும் தரி ித்து
வழிபடுவார்கள்.

அபதபபால், காமாட் ியம்மனின் கருவளற முன் மண்டபத்தின்

ததன்புறம் வராஹி அம்மன் எழுந்தருைியிருக்க, அவள் எதிபர ந்தான
ஸ்தம்பம் உள்ைது. இளத வலம் வந்து வழிபாடு த ய்யும் தம்பதிக்கு,
வம் விருத்தி ஏற்படும் என்பது ெம்பிக்ளக.

- கீ ர்த்தனா ராமநாதன், தேன்ணன-4

03 Dec 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 44

ரங்க ராஜ்ஜியம்

எம்தபருமாபை வந்து உங்களுக்கு உதவித ய்து ஒப்புதலும் தபற்றுத்

தந்துவிட்டார். ொங்கள்கூட இது அவ்வைவு சுலபத்தில் ெடவாத ஒரு
காரியம் என்று எண்ணியிருந்பதாம்.

ொடிய தபாருள் ளக கூடும், ஞானமும் புகழுமுண்டாம்

வடியல்
ீ வழிய தாக்கும், பவரியங் கமளல பொக்கும்

ெீடிய வரக்கர் ப ளன, ெீலு பட்டழிய வாளக

சூடிய ிளலயி ராமன், பதாள்வலி கூறுபவார்க்பக!

- கம் ர்
அந்தணச் ிறுவன் பிளழத்ததழுந்த அந்தச் சூழலில் அதுவளர
ெிலவிவந்த துக்கதமல்லாம் பறந்துவிட, தீட் ிதர் தபருமக்கள்
அளனவரும் ஆனந்தத்தில் திளைத்தனர். அபதபெரம், அச் ிறுவன்
தபாருட்டு தன்னுயிளர விட்டுவிட்ட பாம்பின் உடளல, ிறுவளன
எரிக்கதவன உருவாக்கியிருந்த எரிபமளட விறகில் கிடத்தி, அதற்குத்
தீயிட்டு, பிறகு அதன் ாம்பளல முளறப்படி ஆற்றில் களரத்துத்
திரும்பி வந்தனர்.

கம்பர் காத்திருந்தார்! வயது முதிர்ந்த தீட் ிதர் அவர் வந்த

காரணத்ளதக் கூறி, ``கம்பன் கவிக்கு ொம் ான்றைிக்கபவண்டும்'' என்று
முடித்தார்.

`` ான்றா... ொமா...'' எனக் பகட்டு விதிர்த்தவர் களும், ``கம்பரின் பாடல்

த்தியமான பாடல் என்பதற்குப் பிளழத்ததழுந்த ெம் பாலகபன ாட் ி...
அப்படியிருக்க இனி என்ன தயக்கம்?'' என்று பகட்டு மூவாயிரவரும்
ளகதயாப்பக் கீ றலிடத் தயாராயினர். ஆயினும் அதில் ஒருவர், ``பாளன
ப ாற்றுக்கு ஒரு ப ாறு பதம் என்பதுபபால், ொம் ெம் தபாருட்டு ஒரு
பாடளலயாவது பகட்டு அதன் தபாருளையறிந்தபிறகு
ளகதயழுத்திடுவபத ாலச் ிறந்த த யலாகும்'' என்றார்.

கம்பரும் அதன் தபாருட்டுத் தயாராகிக் காண்டம் காண்டமாய்த் தாம்

பளடத்த ஏட்டுக் கட்டுகளை அவர்கள் முன் வரிள யாய் அடுக்கி
ளவத்து, ``இவற்றில் எதிலிருந்து எந்தப் பாடல் குறித்துக் பகட்டாலும்
ொன் விைக்கமைிக்கத் தயாராக இருக்கிபறன்'' என்றார்.

உடபனபய அக்கூட்டத்தில் ஆழ்புலளம மிக்க ஓர் அந்தணர் ஒரு

பாடளல உற்று பொக்கி அளதக் கம்பரிடம் காட்டி, ``இளதப் பாடி, பின்
தபாருள் கூறுக'' என்று த ால்ல, கம்பரும் அந்தப் பாடளலப்
பாடலானார்.

`ொடிய தபாருள் ளக கூடும்; ஞானமும் புகழுமுண்டாம்;

வடியல்
ீ வழியதாக்கும்; பவரியங் கமளல பொக்கும்;
ெீடிய அரக்கர்ப ளன ெீறுபட்டழிய வாளக

சூடிய ிளலராமன் பதாள்வலி கூறுவார்க்பக'

என்று பாடளலப் பாடிய கம்பர், பின் வரி வரியாகச் த ால்லிப் தபாருள்

கூறலானார்.

``ொம் ொடுகிற தபாருள் விரும்பியபடி ளககூடும். ெல்ல ஞானமும்

புகழும் உண்டாகும். பமாட் மும் லட்சுமிபொக்கும் கிட்டும்... தபரும்
அரக்கக் கூட்டமானது ாம்பல் ஆகிபின் ெீரில் களரந்து பபாகும்
வண்ணம் தவற்றிளயச் சூடிய ராமனின் பதாள்வலிளம கூறுபவார்க்கு
இளவ எல்லாம் ாத்தியமாகும் என்பபத தபாருள்'' என்று கூற,
கூட்டத்தார் முகத்தில் வியப்பும் புன்முறுவலும் பூத்தபபாதிலும்
ிலருக்குள் ில பகள்விகளும் கிளைத்தன.
அதில் ஒருவர், ``கம்பர் பிராபன... ஸ்ரீராமன் பரமபுருஷன்! அவன்
திருவடிகளைப் பபாற்றாமல் பதாள்வலிளம கூறுபவாருக்கு
இளவதயல்லாம் ாத்தியமாகும் என்கிறீபர... அவன் திருவடிகளை
விடவா பதாள்வலி தபரிது?'' என்று பகட்டார்.

``தாடளக வதத்தில் ததாடங்கி, சுபாகு வதம் புரிந்து, விஸ்வாமித்திர

முனியின் பவள்விளயக் காத்து, பின் மிதிளலயில் ிவ தனுசுளவ
ஒடித்து,

ீளதளயத் திருமணம் முடித்து, அபயாத்தி வரும் தருணம் பரசுராம

ளனயும் தவன்று, அதன் பின் வனவா ம் புரிந்த ெிளலயில் விராதன்
என்பாளன தவன்று, தூஷணாதியளரக்தகான்று, மாய மாளனயும்
தகான்று, கபந்த வதம் புரிந்து, ஏழு ஆச் ா மரங்களை ஒரு பாணத்தால்
துளைத்து, வாலிளய வதம் த ய்து சுக்ரீவனுக்கு அர ப் பதவியைித்து,
மகாராட் ளன மடியச்த ய்து, ராவணாதி இரட்ளடயர்களையும்
பவட்ளடயாடி முடித்து, விபீஷணனுக்கு முடிசூட்டி என்று
கலத்ளதயும் ாதித்தது ராமனின் பதாள்வலிதாபன... அந்த
வலிளமளயச் த ால்வதுதாபன ராமாயணம். எனபவதான்
திருவடிளயவிட பதாள்வலிளயக் குறிப்பிட்படன். திருவடி
ரணாகதிக்பக உரியது. பதாள்வலிளம ாதளனகளுக்கும் ிலிர்ப்புக்கும்
ிந்தளனக்கும் உரியதல்லவா...'' என்று பகள்வி பகட்டவரிடபம
திரும்பக் பகட்டார் கம்பர்.

அதற்கு பமல் பகள்வி பகட்க அங்கு யாருக்கும் ததம்பும் இல்ளல,

திராணியும் இல்ளல. ஆயினும் ஒருவர் மிக பவகமாக முன் வந்து,
``உம் பாடலில் `ெீடிய அரக்கர்ப ளன ெீறுபட்டழிய' என்ற வரிக்கு ெீங்கள்
கூறிய தபாருளை ொன் ஏற்கப் பபாவதில்ளல. எம்தபருமானின்
திருெீற்று மகிளமளய ெீங்கள் குறிப்பிட்டதாகபவ ொன் கருதுகிபறன்.
ராவணன் ிவபக்தன். ெீறணியும் ிவபக்தபர ஆனாலும் பாவச்த யல்
புரிந்தால், ெீறின் மகிளமபய அவர்களைப் பஸ்மமாக்கிவிடும் என்று
தாங்கள் மளறமுகமாக உணர்த்துவதாகபவ ொங்கள்
தபாருள்தகாள்கிபறாம்; அளதக் கருதி பாராட்டுகிபறாம்'' என்று ஒரு
புதுவியாக்யானம் த ய்தபதாடு முதல் ளகதயழுத்தாகத் தன்
ளகதயழுத்ளத இட்டு, கம்பரின் ளகயில் தந்து `வாழ்க உம்
கவித்ததாண்டு' என்று வாழ்த்தவும் த ய்தார். அதன்பின் அவ்வைவு
பபரும் ளகதயாப்பமிட்டு ஏடுகளை ஒரு கட்டாகக் கட்டி கம்பரிடம்
தந்திட, கம்பரும் தான்வந்த காரியம் தவற்றிகரமாக முடிந்த
திருப்திபயாடு திருவரங்கத் துக்குப் புறப்பட்டார்.

திருவரங்கம்! தில்ளல வாழ் அந்தணர்கைின் ளகதயாப்பக்

கீ றல்தகாண்ட ஏட்டுக்கட்ளடக் கண்டு திருவரங்கம் வாழ் அந்தணர்
ததாட்டு அளனத்து வர்ணத்தாரும் பூரித்தனர்.

``கம்பர் தபருமாபன... இது ஒரு காலால் இமயம் ஏறியது பபான்ற

ாதளன... எப்படிச் ாதித்தீர்?'' என்று பகட்க, பகாவிந்தராஜப் தபருமாள்
தபருங்கருளண புரிந்தளத கம்பர் கூற எல்பலாரிடமும் ிலிர்ப்பு!

``எம்தபருமாபை வந்து உங்களுக்கு உதவித ய்து ஒப்புதலும் தபற்றுத்

தந்துவிட்டார். ொங்கள்கூட இது அவ்வைவு சுலபத்தில் ெடவாத ஒரு
காரியம் என்று எண்ணியிருந்பதாம். எம்தபருமான் கிருளபயால் இனிது
முடிந்தது. இவ்பவளை இன்தனாரு கருத்தும் இதன் தபாருட்டு
பதான்றுகிறது அளத ொன் கூறலாமா?'' என்று பகட்டார் ஒருவர்.

``தாராைமாகக் கூறுங்கள்'' என்றார் இன்தனாருவர்.

``முதல் தமாழியாம் ெம் தமிழ் தமாழிளயத் தாய்தமாழியாகக் தகாண்ட

ிலர், காலத்தால் ளஜனர்க ைாகி ெம் வழிமுளறகைிலிருந்தும்
விலகிச்த ன்று விட்டனர். அவர்கள் இப்பபாது திருெறுங்தகாண்ளட
எனும் ஊரில் ஒன்றாகக்கூடி வாழ்ந்து வருகின்றனர். அவர்கள் இந்த
ராமாயணத்ளதக் பகட்கும்பட் த்தில் இதில் குளற கூற முற்படுவர்.
ஆனால், இதில் குளறதயன்று கூற ஏதுமில்லாததால் ஒப்புக்தகாண்பட
ஆகும் ஒரு ெிளலக்கும் ஆைாவர். எனபவ, அவர்களும் இளதக்பகட்டு
குளற காண முடியாது பதாற்று, ளகதயழுத்திடட்டுபம... அது இந்த
நூலின் தபருளமக்கு மகுடம் பபால் விைங்குமல்லவா?'' என்றார்.
``இது எனக்கு அத்தளன ரியாகப்படவில்ளல. விட்டால் இந்த உலகில்
வாழும் கல மயத்தவரும் இனத்தவரும் பகட்டுக் ளகதயாப்பமிட
பவண்டும் என்றும் கூறுவபரா?''
ீ என்று பகாபித்தார் ஒருவர்.

``அப்படியல்ல... இது காலத்தால் ெிற்கப்பபாகும் காவியம். இதன்

ததாடக்கம் ஒரு வரலாறு - எனபவதான் கூறிபனன்'' என்றார் அவர்.

கம்பர் ளைக்கவில்ளல.

``உங்களுக்குள் தர்க்கம் பவண்டாம். ொன் ளஜனர்கைிடமும்

ளகதயாப்பக்கீ றளலப் தபற்று வருகிபறன்'' என்று திருெறுங்தகாண்ளட
த ன்று ப ர்ந்தார்.

ணஜனர்கள் பபரன்பபாடு வரபவற்றனர். தில்ளலயில் ெடந்த

அதி யமறிந்து, ``அளதவிடவா எங்கள் ான்று தபரிது'' என்றனர்.

``இது உங்கள் தமிழ் இலக்கணப் தபாருைறி வுக்கான வாய்ப்பு'' என்றார்

கம்பர்.

``அங்கனமாயின் ஒரு பாடல் எங்களுக்குப் பபாதுமானது'' என்றவர்கள்

ஒரு பாடளல எடுத்துப் பாடினர்.

`உலகம் யாளவயும் தாமுைவாக்கலும்

ெிளல தபறுத்தலும் ெீக்கலும் ெீங்கலா

அலகிலா விளையாட்டுளடயார் அவர் தளலவர்!

அன்னவர்க்பக ரண் ொங்கபை'

இந்தப் பாடளல ளவத்பத பகள்வி பகட்டனர்.

``இந்த உலகம், இதில் பகாடானு பகாடி உயிர்கள், பஞ் பூதங்கள்,

விண்ணில் சூரியன், ெிலவு, ெட் த்திரங்கள்... பமலும் பல பகாள்கள்
என்று ெம்மால் எண்ணிப் பார்க்கபவ இயலாத ர்வத்ளதயும் பளடத்த
இளறவனின் த யளலப் தபாறுப்புள்ை த யலாகக் கருதாமல்
விளையாட்டு என்று கூறக் காரணதமன்ன?'' என்று பகட்டனர்.

``அப்படி அவர் விளையாட்டாய்ச் த ய்வாராயின் அவளரச்

ிறுபிள்ளையாக அல்லவா கருத பவண்டியிருக்கும்?'' என்றார்
இன்தனாருவர். பமலும் ஒருவர் முன்வந்து ``கீ ர்த்தி, ிருஷ்டி, திதி,
ங்காரம், திபராபவம் என்று ஐவளக விளனப்பாடுகளை பவதம்
த ால்கிறது. ஆனால் ெீங்கபைா பளடத்தல், காத்தல், அழித்தல் எனும்
மூன்ளற மட்டும் குறிப்பிடுகிறீர். எல்லாம் ஒரு பரம்தபாருைின்
த யல்தாபன... அதாவது ஒன்றுதாபன?'' என்று பகட்டு முடித்தார்.

கம்பரும் விைக்கமைிக்கத் ததாடங்கினார்.

``அண்ட ரா ரங்களைப் பளடத்தும் காத்தும் பின் அழிப்பது அல்லது
மாற்றங்கள் விளைவிப்பது மான அளனத்தும் பரம்தபாருைின் த யபல.
ஆயினும், அளத அப்பரம்தபாருள் எனும் எம்தபருமான் பாரமாகக்
கருதாமல், விளையாட்டாகபவ விளனபுரிகிறான். இவ்வாறு
விளையாட்டாகப் புரியும் விளனபய இத்தளன தபரியததனில் அவன்
தீர்க்கமாய்ப் புரியும் விளனப்பாடு எத்தளன வியப்புக்குரியதாயிருக்கும்
என்று எண்ணளவப்பபத என் வரிகைின் பொக்கம்'' என்று கூறி, மற்ற
பகள்விக்கும் பதில் கூற முளனந்தார். ளஜனர்கள் தடுத்து, ``இனியும்
உம்ளமச் ப ாதிப்பது தமிழுக்கு இழுக்கு ப ர்ப்பதாம்'' என்று கூறி,
அளனவரும் ளகதயாப்பமிட்டு ஏடுகளைக் கம்பரிடம் தந்து
வணங்கினர்.

கம்பர் தபரிதும் மகிழ்ந்து திரும்பும் வழியில் மாமண்டூர் எனும் ஊரில்

ஓர் இரும்புக்தகால்ளலக் கருமானின் தமிழ்ப்புலளமளயப் பற்றி
அறிந்து, அவரிடம் த ன்று தன் பாடல் வரிகைில் கருமார்கைின்
த யல்திறளன உவளம காட்டும் விதத்தில் எழுதப்பட்ட ஒரு பாடளலப்
பாடிக் காண்பித்தார்.

இருப்புக் கம்மியற்கு இளழ நுளழ ஊ ி என்று இயற்றி

விருப்பின் பகாடியால் விளலக்தகனும் பதடியின் விட்டான்

கருப்புக் கார்மளழ வண்ணளவக் கடுந் திள க் கைிற்றின்

மருப்புக் கல்லிய பதாைவன் மீ ைருமாளய'

கருமானும் தபரிதும் மகிழ்ந்து தன் ளகதயாப்பத் ளதயும் இட்டுத்

தந்தார்!

இவ்வாறு கம்பர் ஊர் ஊராகச் த ன்று ராமாயண அரங்பகற்றம்

தபாருட்டுப் பலளரயும் ந்தித்து வருவளதயும் எல்பலாரும் அவருக்குக்
ளகதயாப்பமிட்டுத் தருவளதயும் அறிந்த தஞ்ள ளயச் ப ர்ந்த
அஞ் னாட் ி என்கிற தா ி, கம்பளரத் தானும் காண விரும்பினாள்.
அதன்தபாருட்டு, `எல்பலாரிடமும் கம்பர் ளகதயாப்பம் தபற்றுவிடலாம் -
எனக்குப் தபாருள் த ால்லி என்ளன தவல்ல அவரால் இயலாது' என்று
அவர் காதுக்குச் த ல்லுமாறு பப ினாள். கம்பர் கலங்காது அவள்
மளன வா லுக்பக வந்து ெின்றுவிட்டார்!

அஞ் னாட் ி அதிர்ந்தாள். அவள் இளதத் துைியும் எதிர்பார்க்கவில்ளல.

கம்பபரா, `தபாருள் த ால்ல வந்பதன்' என்றார். அவளரப் பணிந்து
வரபவற்று ஆ னமைித்து அவர் திருமுன் மண்டியிட்டு அமர்ந்தாள்
அஞ் னாட் ி.

பின், ``ெீங்கள் இங்கு வருவர்ீ என ொன் துைியும் எண்ணவில்ளல!''

என்றாள்.

``ொன் எங்பக வந்பதன்... என் தமிழ் வந்துள்ைது. என் ராமன்

வந்துள்ைான். அவன் கால்பட்ட கல்பல தபண்ணானது. கவிபட்டு ெீயும்
தூய தபண்ணானால் அதுதாபன ெல்விளைவு'' என்றார் கம்பர்.
அளதக்பகட்டுக் கண்கலங்கிய அஞ் னாட் ி

`அம்பரா வணி ளடயரனயன் முதல்

உம்பரால் முனிவரால் பயாகராலுயர்

இம்பராற் பிணிக்கரு மிரம பவழஞ்ப ர்

கம்பராம் புலவளரக் கருத் திருத்துபவாம்'

என்று தானறிந்த தமிழில் பாட்டாகபவ பாடி, அளத அவர் ளகயில்

தகாடுத்தபதாடு காலில் விழுந்து வணங்கி, ``ொன் இனி தா ியல்ல
ந்ெியா ி'' என்றாள்!

- ததாடரும்
17 Dec 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 45

ரங்க ராஜ்ஜியம்

திருெறுங்தகாண்ளட ஊரில் ளஜனர்கைின் ளகதயாப்ப ஏடுகளைப்

தபற்றுத் திரும்பும் வழியில், மாமண்டூர் இரும்புக்தகால்ளல கருமானின்
ளகதயாப்பத்ளதயும்

“எண்ைிய ேகாத்த தமண்ணூற் க ழன் கமற் - ேணடயன் வாழ்வு

நண்ைிய தவண்தைய் நல்லூர் தன்னிகல - கம் நாடன்

ண்ைிய விராம காணத ங்குனி யத்த - நாளில்

கண்ைிய வரங்கர் முன்கன கவியரங் - ககற் ினாகன!''

திருெறுங்தகாண்ளட ஊரில் ளஜனர்கைின் ளகதயாப்ப ஏடுகளைப்

தபற்றுத் திரும்பும் வழியில், மாமண்டூர் இரும்புக்தகால்ளல கருமானின்
ளகதயாப்பத்ளதயும் தபற்றார் கம்பர். தஞ்ள ளயச் ப ர்ந்த
அஞ் னாட் ி, பாடலாகபவ மர்ப்பித்தாள். ெிளறவாக, கம்பரின் மகன்
அம்பிகாபதி,
``கம் நாடனுணம தேவி ோற்று பூங்

தகாம் நாடன் தகாழுநனி ராமப்க ர்

ம் நாடணழக்குங் கணத ாச்தேய்த

கம்ப ொடன் கழறளல யிற்தகாள்வாம்'' என்று ஒரு பாடளல

எழுதிக்தகாடுத்தான். அளவ அளனத்ளதயும் கண்ட திருவரங்கத்தார்,
``கம்பபர! ெீர்வந்த பவளை தபான் பவளை. எங்கள் பரமா ார்யராகிய
ஸ்ரீமன் ொதமுனிகள் ஆலயத்தில் எழுந்தருைியுள்ைார்'' என்றனர்.

அத்துடன், அவளர அளழத்துச்த ன்று ொத முனிகைிடம் அறிமுகம்

த ய்துளவத்தார்கள். ஸ்ரீமன் ொதமுனிகளும் கம்பளர ஆ ீர்வதித்து,
ராமாயண ஏட்டுக்கட்டுகளைப் தபற்று வா ித்து மகிழ்ந்தார்.
``ெல்லததாரு முகூர்த்த ொைில், முகூர்த்த பவளையில் இக்காவியம்
அரங்பகற்றப்பட ொம் எல்பலாரும் உதவ பவண்டும்'' என்றும்
கட்டளையிட்டார்.

கம்பர் மிகவும் மகிழ்ந்து கண்ண ீர்மல்க அரங்கனின் திருச் ந்ெிதிக்குச்

த ன்று தெஞ் ம்தெகிழ வணங்கி ெின்ற பவளையில், அங்குள்ை பட்டர்
ஒருவருக்குள் அரங்கன் ஆவிர்பவித்தான்.

``கம்பொடபன! உன் ராமாயணப் தபரு முயற் ிக்கு என் வாழ்த்தும்

பாராட்டும். எனினும் ெீ, ெம் டபகாபளனப் பாடினால்தான் யாம்
பரிபூரணமாகப் பூரிப்பபாம்'' என்றான்.

டபகாபர்தான் ெம்மாழ்வாராய் அறியப் தபற்றவர். முன்பு, மங்ளக

மன்னன் பவண்டியதன் தபாருட்டு, `ஆழ்வானின் பிரபந்தம் முன்னும்
பவதம் பின்னுமாய் முழங்கட்டும்' என்று கட்டளையிட்ட அரங்கன்,
இன்று ெம்மாழ்வாரா கிய டபகாபனின் புகளழப் பாடும்படி கம்பளரப்
பணித்தார். கம்பர் உள்ைம் தெகிழ்ந்தார்.
``நஞ்ேடககா ணனப் ாடிணனகயாதவன நம்த ருமாள்

விஞ்ேிய வாதரத்தாற் ககட் க் கம் ர் விணரந்துணரத்த

தேஞ்தோலந் தாதிக் கலித்துண நூறுந் ததரியும் வண்ைம்

தநஞ்ேடி கயற்கருள் கவதந் தமிழ் தேய்த நின்மலகன!'' என்ற

பாடலால் இக்கருத்து ததரியவருகிறது. கம்பரும் அதன்பின் கட்டளைக்
கலித்துளறயில் `பவதத்தின் முன் த ல்க' என்று ததாடங்கி
`ஆழ்வாரந்தாதி' என்னும் டபகாபரந்தாதிளயப் பாடினார்.

ததாடர்ந்து ராமாயண அரங்பகற்ற ளவபவம் ததாடங்கியது. இந்த

ெிகழ்ச் ிக்குத் திருவரங்கம் வாழ் அந்தணர்கள், த ல்வந்தர்கள்,
ப ளவயர் ஸ்மார்த்தர், மாத்வர் என்று கலரும் திரண்டு
வந்துவிட்டனர். விழாக்பகாலம் பூண்டது திருவரங்கம்.

கம்பளர ஒரு ரதத்தில் ஏற்றி ஊளர வலம் வரச் த ய்து, பின்னர்

யாளனயின்மீ து அமரச் த ய்து, ஆலயத்துக்கு அளழத்து வந்தார்கள்.
பகாயிலில் ஆயிரங்கால் மண்டபம் ெிரம்பி வழிந்தது. பின்னர், ஸ்ரீமன்
ொதமுனிகள் கம்பரின் ராமாயணத்ளத ஆ ீர்வதித்து அரங்பகற்றிட,
கம்பரும் பாடல்களைப் பாடி தபாருள் கூறலானார். இளடயிளடபய
பலரும் குறுக்கிட்டு, தபாருள் விைக்கம் பகட்டார்கள். அவர்களுக்கு
விைக்கம் அைித்தவராகத் ததாடர்ந்து தன் பாடல்களைப் பாடினார்
கம்பர்.

இரணியன் வளதப்படலம் பாடும்பபாது அதன் தபாருள் விைக்கத்ளதக்

பகட்டு, ஆலய தவைியிலுள்ை பமட்டழகிய ிங்கர் என்று
அளழக்கப்படும் ெர ிம்மப்தபருமானின் ிளல வடிவம் அள ந்து
திருக்கரங்களை ெீட்டித் தன் திருமுடிளய விலக்கியபடி, வாளயத்
திறந்து ிரித்து ஆர்ப்பரித்தது!

ிரிப்தபாலிளயக் பகட்டவர்களும் ிளலயின் அள ளவக்

கண்டவர்களும் ிலிர்த்தனர்; கம்பரால் கிளடத்த பாக்கியம் என்று
மகிழ்ந்தனர்.

ஸ்ரீமன் ொதமுனிகள் கண்கைில் ெீர் தபருக, தனக்கும் மக்களுக்கும்

கிளடத்த பாக்கியத்தின் தபாருட்டு கம்பருக்கு ென்றி கூறியதுடன், ``இந்த
ராமாயணத்தில் ிறு திருத்தம் த ய்திட பவண்டுகிபறன்'' என்றார்.
அங்கிருந்த அளனவரும் ஸ்ரீமன் ொதமுனி களைத் திளகப்பபாடு
பொக்கினர். `திருத்தம் த ய்யுமைவுக்கு அப்படி என்ன பிளழ உள்ைது'
என்று ிலருக்குள் பகள்வி எழுந்தது. கம்பரிடம் பல ான ெடுக்கம்.
ஏதனனில், `படாதபாடுபட்டு அரங்பகற்றம் ஆகியிருக்கிறது. இந்த
ெிளலயில் ஸ்ரீமன் ொதமுனிகள் திருத்தம் பவண்டும் என்கிறாபர... அது
எதுகுறித்பதா...' என்று உள்ளுக்குள் கலங்கினார்.

அப்பபாது, “அச் ம் பவண்டாம் கம்ப ொட்டாழ்வாபர...'' என்ற ஸ்ரீமன்

ொதமுனிகள் ததாடர்ந்து, “ஆழ்வாரின் பாடல்கள் அளனத்தும் அற்புதம்...
அமிர்தம். ஆனால்...'' என்று இழுத்தார்.

முதலில் கம்பொட்டாழ்வார் என்றும், பின்னர் ஆழ்வார் என்றும் ஸ்ரீமன்

ொதமுனிகள் தன்ளன அளழத்ததால் கம்பருக்குள் பூரிப்பு எழுந்தது.
அபதபெரம் `ஆனால்...' என்று ஸ்ரீமன் ொத முனிகள் இழுத்ததும், தன்
உயிளரபய அவர் ொண் கம்பிளய இழுப்பதுபபால் இழுப்பதாக
உணர்ந்து பளதபளதத்தார்.

“ஆழ்வாபர! இந்த நூல் ராமனின் புகழ் பாடும் திவ்ய ரிதம். அந்த

ராமனும் அவதாரப் புருஷன். ொதமல்லாம் தர்மப்படி ெடக்க பவண்டும்
என்று த ான்னபதாடு, அது எப்படி என்று வாழ்ந்துகாட்டிவிட்டும்
த ன்றவன். மனிதப் பிறப்தபடுத்தபபாதிலும் அவர் மனிதன் இல்ளல;
ததய்வம். அப்படிப்பட்ட ததய்வத்ளதப் பபாற்றிடும் நூலில், ெீங்கள்
உங்களை ஆதரித்த ளடயப்ப வள்ைளல நூறு பாட்டுக்கு ஒரு பாட்டு
எனும் வளகயில் பபாற்றியுள்ை ீர்கபை... இது ரியா?” என்று பகட்டார்.

கம்பர் ற்றுத் தடுமாறினார். தமௌனத்ளதபய பதிலாகத் தந்தார்.

“பதில் த ால்லுங்கள்... ஆழ்வாபர...’'

“ஆழ்வாரா... ொனா..?”

“ஆம்... ராமளனத் தமிழால் ஆண்ட ெீர் ஆழ்வார் இல்ளல என்றால்,

பவறு யார் ஆழ்வார்?”

“ஆஹா... தபரும் பாக்கியம்...”

“அந்த பாக்யாதிபதிளயத்தான் பகட்கிபறன்... பதில் கூறுங்கள்...”

“உங்கள் பகள்வி என்ளனப் பலவாறு எண்ணளவக்கிறது. தவறு

என்கிறீர்கைா, ரி என்கிறீர்கைா என்பபத புரியவில்ளல.”

“தவறு என்கிபறன்! இளறவனுக்கான துதி நூலில் மனிதத் துதி தவறு.

ஆயினும், அது ஓர் அழகிய தவறு. ொதனாரு வழி த ால்கிபறன். நூறு
பாடல்களுக்கு ஒருமுளற ென்றியின் ெிமித்தம் வள்ைளலப் புகழ்ந்த
ெீங்கள், அவளர ஆயிரத்தில் ஒருவன் ஆக்குங்கள். அதாவது, ஆயிரம்
பாட்டுக்கு ஒருமுளற பதிவு த ய்யுங்கள்'' என்றார்.
கம்பருக்கும் கூட்டத்தாருக்கும் புரிந்தது. ஒன்ளறத் திருத்துவதன் மூலம்
அளத பமலான இடத்துக்குக் தகாண்டுத ல்வது என்பது இதுதான்.
கம்பர் அவ்வாபற த ய்வதாகக் கூறினார். கூட்டம் ஆர்ப்பரித்தது!

அத்துடன் அளனவரும் ப ர்ந்து காட்டழகிய ிங்கரின் ந்ெிதிக்குச்

த ன்று, ிலிர்ப்பபாடு வணங்கி மகிழ்ந்தனர். திருவரங்க வரலாற்றில்
அந்ொள் ஒரு தபான்னாள்!

திருவரங்க வரலாற்றுப் பாளதயில் விக்ரமச் ப ாழனான

அகைங்களனத் ததாடர்ந்து ஆலயத்ளதப் தபரிதும் பபாஷித்தவன் சுந்தர
பாண்டியத் பதவன். அவனுளடய காலம் 1230 முதல் 1284 வளர.
அதாவது 34 வருடங்கள்.

இவனுக்குப் தபரிதும் ப ாதளனளயத் தந்தவன் தஹாய் ாை மன்னன்

வரப
ீ ாபமஸ்வரன். இந்த மன்னனும் திருவரங்கக் பகாயிளலத் தன்
கண்ணாகக் கருதிப் பபாற்றியவர்கைில் ஒருவன்.

திருவரங்கம் ஆலயத்தில் இன்று காணப்படும் தஹாய் ாை மரபுச்

ிற்பங்கள், இவன் பிடியில் பகாயில் இருந்த தருணத்தில்தான்
உண்டாக்கப்பட்டன.

ஒருமுளற, வரப
ீ ாபமஸ்வரனும் அவன் மளனவி உத்தம வல்லபியும்
அரங்களன தரி ிக்க வந்தனர். ெடந்து த ன்றால்தான் பகாயிலின்
எழிளல ர ிக்க முடியும் என்று எண்ணிய உத்தம வல்லபி ெடக்க
ஆரம்பித்தாள்.

கற்கள் பாவிய தளரப்பரப்பில் கால் தகாலுசுகள் குலுங்க அவள் ெடந்து

த ல்லவும் வரப
ீ ாபமஸ்வரனும் உடன் ெடந்தான். விஸ்தாரமான
பகாயிலும் மண்டபங்களும், அவற்றின் ிற்பங்களும் மனத்ளத
வ ீகரித்தன. அதுவளரயிலும் ெளடதபற்ற திருப்பணிகள், அளதச்
த ய்தவர்கள் பற்றி ஸ்ரீகாரியத்திடம் பகட்டுக்தகாண்பட வந்தாள்.
அப்பபாது ராணிக்கு ஓர் எண்ணம் பதான்றியது.
தானும் தன் கணவனும் தங்கைின் தபயர் விைங்கும்படியாக இந்தக்
பகாயிலுக்கு ஏதாவததான்ளற த ய்ய பவண்டும் என்று
தீர்மானித்தவள், அதுபற்றி அர னிடமும் ததரிவித்தாள்.

“அர ர் தபருமாபன! ெம் தஹாய் ாை வம் த்தின் தபருளம விைங்கும்

வண்ணம் ொமும் அரங்கனுக்கு எதாவது தபரிதாகச் த ய்திட
பவண்டும்” என்றாள்.

“பதவி! ராபமஸ்வரம் முதல் தஞ்ள வளர பல பகாயில்களுக்கு

ெிவந்தங்களையும் அந்தணர் களுக்குப் பல ஊர்களைத் தானமாகவும்
அைித்தவன் ொன். இங்பக ொன் என்ன த ய்ய பவண்டும் என்பளத
ெீபய த ால்” என்றான் வரப
ீ ாபமஸ்வரன்.

“அப்படியானால், அரங்கன் பள்ைி தகாண்டிருப்பது பபாலும், அவரின்

காலடியில் ொம் இருவரும் ெின்று வணங்குவது பபாலும் ிற்பங்களை
வடித்து ெிறுவ பவண்டும்'' என்றாள்.

அவள் கூறியளதச் த விமடுத்த பகாயில் ஸ்தான ீகர்களும்

ஸ்ரீகாரியமும் ற்பற லனப்பட்டனர். அவர்கைின் முகம்
பகாணுவளதக்கண்ட வரீ ப ாபமஸ்வரன், காரணத்ளதக் பகட்டான்.

ஸ்தான ீகர்கைில் பண்டிதர் ஒருவர் இருந்தார். அவர், “அர ர் தபருமான்,

ொன் இப்பபாது த ால்லப் பபாவளதக்பகட்டு என்பமல் பகாபம்
தகாள்ைக் கூடாது” என்று பீடிளகபயாடு ததாடங்கினார்.

“எதுவாயினும் த ால்லுங்கள்” என்று தூண்டிவிட்டான்

வரப
ீ ாபமஸ்வரன்.

``இந்த ஆலயம் அரங்கப் தபருமானாபலபய உண்டானது. இளத

எவ்வைவு பவண்டுமானாலும் விஸ்தரிக்கலாம், மண்டபங்கள்
அளமக்கலாம், கற்தூண்கள் எழுப்பலாம், சுற்றுப் பிராகாரம் கூட
அளமக்கலாம். ஆனால், அரங்களனப் பபால் பிரிததாரு த ாரூபம்
இங்பக எங்குபம கூடாது” என்றார்.
“ஏன் அப்படி?”

“அவன் ஒருவபன பரபுருஷன் - அவபன பரமாத்மா. அவன்

யனக்பகாலமும் ஒன்பற... அதுவும்கூட பிரம்மனால்
உருவாக்கப்பட்டது. இங்பக மானுடர் ளகதகாண்டு உருவாக்கிய பல
ிலா ரூபங்கள் உப ந்ெிதிகைாய் உள்ைன. ஆயினும், பிரதானம்
அரங்கொதப் தபருமான் மட்டுபம. அவன் உருளவ அப்படிபய வார்க்க
முற்படுவது, இந்த ஆலயத்தில் கூடாது. ொன் என் விருப்பமாக இளதக்
கூறவில்ளல. ாஸ்திரம் த ால்வளதபய த ால்கிபறன்” என்றார்.

வரப
ீ ாபமஸ்வரனுக்கும் அது ஏற்புளடய தாகபவ இருந்தது. ஆனால்,
அவன் பத்தினி மறுத்தாள். “ெீங்கள் த ால்வளத ஏற்க முடியாது.
அவபன பரமாத்மா என்பதில் மாற்றில்ளல. ஆனால், அவனது ிலா
ரூபம் ஒன்றுதான் இருக்க பவண்டும் என்பது எனக்குச்
ரியாகப்படவில்ளல'' என்றாள்.

அதனால் அங்தகாரு ர்ச்ள உருவாகி விட்டது.

வரப
ீ ாபமஸ்வரனுக்கும் என்ன த ய்வததன்று ததரியவில்ளல.
இறுதியில் ராணியின் விருப்பப்படி ிலா ரூபம் த ய்ய முடிவாகி ிற்பி
ஒருவரிடம் தபாறுப்பும் ஒப்பளடக்கப்பட்டது. அவரும் பகாயிலுக்குள்
தான் உருவாக்கப்பபாகும் தபருமாைின் ந்ெிதி அளமயப்பபாகும்
இடத்ளத ஆலயத்துக்குள் பதடலானார்.

அப்பபாது கிைி மண்டபம் பக்கமாய் வந்தவர் ஏராைமான கிைிகள்

படபடப்பளதயும் பார்த்தார். அப்பபாது இரண்டு கிைிகள் பப ிக்தகாள்ை
ஆரம்பித்தன. அதில் ஒரு கிைியின் தபயர், மந்தாகினி. இன்தனாரு
கிைியின் தபயர், சுபாஷினி.

சுபாஷினி கிைி, மந்தாகினியிடம் கூறத் ததாடங்கியது. “மந்தாகினி

யாக்கா... ொன் த ால்வளத ென்றாகக் பகட்டுக்தகாள். இவன் ஒரு ிற்பி.
ெம் அரங்கொதளரப் பபாலபவ ஒரு ிற்பம் த ய்து இங்பக ளவக்க
ெிளனக்கிறான்'' என்றது.
“பாவம்... உைிபட்டு இவன் ளகதான் காயப்படப்பபாகிறது” என்றது
மந்தாகினி.

‘`காயம்படப்பபாகிறதா... காரணம்?”

“எம்தபருமான் ிளல வடிக்க எம்தபருமா னிடம் அனுமதி பகட்க

பவண்டாமா?”

“ஏன் இவன் பகட்கவில்ளலயா?”

``எங்பக பகட்டான்? அர ன் த ால்லவும் இடம்பார்க்க வந்து விட்டான்.

அது மட்டுமல்ல... ிளலயில் தன் உருவத்ளதயும் இவன் பதிவு த ய்ய
திட்டமிட்டுள்ைான். தினமும் ஆயிரமாயிரம் பபர் வந்துத ல்லும் இந்த
ஆலயத்ளத இவனும் ரி, அந்த அர ியும் ரி... தங்கள் தபயர் விைங்கப்
பயன்படுத்தப் பார்க்கின்றனர்.”

“அதிதலன்ன தவறு... இவர்களைப் பார்த்துவிட்டு இன்னும் பலரும்

இதுபபால் முன் வருவபதாடு இதனால் வரலாறும் உருவாகு
மல்லவா?”

“வரலாறு மட்டுமா உருவாகும்... ிளலயாகி விட்டால்

வழிபடப்படுவார்கள். அப்படி ெடந்தால் இவர்களும் தபருமாளுக்கு
இளணயா கிடுவர். இளணயாவதா தபரிது... இவர்கைால்
எம்தபருமான்பபால் அருை முடியுமா?”

- அந்தக் கிைிகைின் பபச்ள க் பகட்ட ிற்பிக்கு மனம் லனமளடந்தது.

அளவ ாதாரண கிைிகள் அல்ல. பதவ புருஷர்கபைா, இல்ளல...
ரிஷிகபைா, முனிகபைா ாபத்தால் இப்படி ஆகியிருக்க பவண்டும்
என்றும் பதான்றியது.

- ததாடரும்
31 Dec 2019

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 46

ரங்க ராஜ்ஜியம்

மந்தாகினி! ெீ த ால்வளதப் பார்த்தால், அருைவல்லவருக்குத் தான்

ிலாரூபம் உகந்ததா?”

தகாண்டல் வண்ைணனக் ககாவல னாய்தவண்தைய்

உண்ட வாயன்என் னுள்ளம் கவர்ந்தாணன

அண்டர் ககானைி யரங்கன்என் னமுதிணனக்

கண்ட கண்கள்மற் த ான் ிணனக் காைாகவ

- திருப் ாைாழ்வார்
கிைி மண்டபத்தில் கிைிகளுக்கு இளடபய ம்பாஷளண ததாடர்ந்தது.
சுபாஷினி என்னும் கிைி மந்தாகினி என்னும் கிைியிடம் பகட்டது:
“மந்தாகினி! ெீ த ால்வளதப் பார்த்தால், அருைவல்லவருக்குத் தான்
ிலாரூபம் உகந்ததா?”

“ஆமாம். உன்ளன வணங்குபவாருக்கு ெீ ஏபதனும் த ய்ய

பவண்டாமா?”

“அப்படியானால், இன்னாருக்குத்தான் ிளல வடிக்கபவண்டும் என்று

ாஸ்திரம் ஏதாவது உண்டா?”

``ஏன் இல்லாமல்... ` ிற்ப ிந்தாமணி' என்று விஸ்வகர்மா அருைி

த ய்த ிற்ப ாஸ்திர நூல் உரிய இலக்கணம் வகுத்துள்ைது. ஒரு
ிற்பிளயப் தபாறுத்தவளரயில், உருப்தபறாத கல்கூட ததய்வம். அவன்
கல்ளல மிதிக்க பெரும்பபாது... ஆற்றில் இறங்குபவார் முதலில் தங்கள்
கரங்கைால் ஆற்ளறத் தீண்டிவிட்டுப் பின் ஆற்றுக்குள் கால் ளவப்பது
பபால, கல்ளலக் ளகதகாண்டு ததாட்டு வணங்கிய பிறபக கால்
ளவக்கபவண்டும்.

அடுத்து உயிபராடிருப்பபாருக்குச் ிளல வடித்தல் கூடாது. படி, பீடம்,

தூண், விதானம், தைம், சுவர், கதவு, ஜன்னல் என்று எளத வடிக்கும்
பபாதும் குரு வந்தனமும் உைி வந்தனம் எனும் கருவி வந்தனமும்
புரியபவண்டும். உயிரற்றவர்கைில் குருவாய் வாழ்ந்தவருக்பக ிலா
ரூபம் எழுப்பலாம்.

வணங்கத்தகா ரூபங்கள் எனும் வளகயில், கலா ரூபமாய் எளதயும்

வடிக்கலாம். எளத வடித்தாலும் உருபவற்றலும் கண் திறத்தலுபம
ிலா ரூபத்துக்கு உயிளரத் தரும். இதில் 32 லட் ணங்கபைாடு
வடிக்கப்படும் உயிர் ஜீவன்கைின் ிளலக்கு மந்திரத்தால் உயிர்
தகாடுத்து எழுப்ப முடியும். 32 லட் ணம் தபாருந்திய ஒரு ெந்தி
ிளலக்கு ித்தன் ஒருவன் அதன் மூக்கில் ஜீவ வாயுளவ ஊதி,
மந்திரம் ஜபிக்கவும் ெந்தி உயிர்த்ததழுந்து ெடமாடியது. ெீ இளத
எல்லாம் பகள்விப்பட்டதில்ளலயா?”
“அபடயப்பா... ிற்ப ிந்தாமணிளய வா ித் தவள் பபாலபவ
பபசுகிறாபய, முடிவாகச் த ால்...

இந்தச் ிற்பி, ராணியின் விருப்பத்ளத ஈபடற்றி னால் என்னவாகும்?”

“இவனால் ஈபடற்ற முடியாது. அஷ்டதிக் பாலகர்கள் இவளன ஈபடற்ற

விடமாட்டார்கள். அழியும் தன்ளம தகாண்படாருக்கு, அழியாத்
தன்ளமதகாண்ட ிற்பங்கள் எதிரானளவ.”

“ெம் பபச்ள அந்தச் ிற்பி பகட்கிறான்பபால் ததரிகிறபத?”

“அதனால்தான் ொனும் பபசுகிபறன். இந்த உலகில் எம்தபருமானுக்கு

ெிகராய் எதுவும் இல்ளல. எனபவ, விண்ணிலிருந்து மண்ணுலகம் வந்த
அவளனக்தகாண்டு ஒரு தனி ஆலயம் எழுப்பலாம். ஆனால்,
எக்காரணம் தகாண்டும் ஒபர ஆலயத்தில் இரு ந்ெிதிகபைா,
ெரஸ்துதிபயா கூடபவ கூடாது.”

கிைிகள் பப ி முடித்தபதாடு பறந்து த ல்லத் ததாடங்கின. ிற்பிக்கு

அவற்றின் பபச்ள க் பகட்டு ததைிவு பிறந்தது. அவன் ளகவ ம் இருந்த
கருவிப் தபட்டகத்தில் மட்டக் கருவிகள், பகாலாடி பகாள், வட்டத்
திகிரி, குழிக்காய்ச் ி, ிற்றுைி, பபருைி, ிளகயுைி என கலமும்
இருந்தன.அந்தப் தபட்டகத்ளதச் சுமந்தபடி தபருமானின் ந்ெிதிக்குச்
த ன்றான்.

“ஐயபன.. என்ளனக் கிைிகைின் வடிவில் வந்து தடுத்தாட்தகாண்டாய்.

தபரும் பிளழபுரிய இருந்பதன். ெல்லபவளை காப்பாற்றிவிட்டாய்” என்று
பவண்டி தகாண்டு புறப்பட்டான்.

ிற்பி த ால்லாமல் தகாள்ைாமல் ஒருபுறம் த ல்ல... வரீ

ப ாபமஸ்வரன் கனவில் அவனுளடய குருவின் பிரபவ ம் ெிகழ்ந்தது.
மன்னர் தம்ளம முன்னிறுத்திக்தகாள்ளும் த யளல ளகவிடச்
த ான்னார். ெீ வடிக்கும் களலச் ிற்பங்கபை உன்ளன
ெிளனக்களவக்கும் என்று கூறிட, அதன்பின் உத்தமவல்லி
அடம்பிடிக்கவில்ளல.

அரங்கன் ஆலய அனுபவங்கள் பலவற்றில், ிற்பம் ததாட்டு

இப்படிபயார் அனுபவம். பிற்காலத்தில் வரீ ப ாபமஸ்வரளன முதலாம்
ளடயவர்மன் சுந்தரபாண்டியன் தவற்றிதகாண்டு கர்ொடகம் பொக்கி
ஓடும்படிச் த ய்தான்.

கி.பி 1252 முதல் சுந்தரபாண்டியன் வ ம் ப ாழ ொடு மட்டுமல்ல;

ததாண்ளட ொட்டுத் தளலெகரான காஞ் ிபுரமும் வயப்பட்டது. அதனால்
இவனுக்கு ‘எம்மண்டலமும் தகாண்ட தபருமாள்’ என்கிற தபயரும்
ஏற்பட்டது. இவன் தமிழகம் கடந்து தெல்லூர் வளர தன் ஆளுளமயில்
ொட்ளட ளவத்திருந்தான்.

இவனுக்குத் திருவரங்கப் தபருமான் பமல் அைவுகடந்த பக்தி இருந்தது.

இவபன திருவரங்கப் தபருமான் பகாயில் பகாபுரத்ளதப் தபான்னால்
முதன்முதலில் பவய்ந்தவன். அதன் ெிமித்தம் தனது எளடக்கு எளட
துலாபாரம் அைித்தான். இவளன ளமயமாக ளவத்து, ‘சுந்தரபாண்டியம்
பிடித்பதல்’ என்பறார் `அருைப்பாடு' உருவானது. இதன் பின்புலத்தில்
ர மான ம்பவம் ஒன்றும் ெடந்தது.
ஒரு திருொைில் எம்தபருமான் திருவதி
ீ உலா வந்து மண்டபங்கைில்
எழுந்தருைி பக்தர்களுக்கு அருளும்பபாது, திருவாராதளன புரிவது
வழக்கம். அப்பபாது அலங்கார ஆ னத்தில் திருக் கண்ணாடி காட்டுதல்
என்தறாரு டங்கும் உண்டு. அன்று தபரும்பாலும் தூய தவள்ைித்
தட்டுகள் கண்ணாடிகைாக முகத்ளதப் பிரதிபலித்தன.

குறிப்பிட்ட ளவபவ பவளையில் அர்க்ய, பாத்ய ஆ மன ீயங்கள்

மர்ப்பிக்கப்பட்டு, பின் அந்தத் தீர்த்தங்கள் ஒட்டுதமாத்தமாய்
`திருப்படிக்கம்' என்னும் தவள்ைிப் பாத்திரத்தில் ப ர்க்கப்படும்.

அவ்வாறு அர்க்ய பாத்ய ஆ மன ீயங்கள் மர்ப்பிக்கப்படும் ஒருொள்,

திருப்படிக்கம் பாத்திரத்ளதக் காணவில்ளல. ஆராதளன புரியும்
அர்ச் கர் எங்கு பதடியும் கிளடக்காமல் தவித்து ெின்றார். அப்பபாது
அருகில் ெின்று ிந்தித்தபடி இருந்த சுந்தரபாண்டியன் தன் ராஜ
கிரீடத்ளதக் கழற்றி, அளதத் தளலகீ ழாகப் பிடித்து அதில் அந்த
ஆ மன ீய தீர்த்தத்ளத ஏந்திப் பிடிக்க முன்வந்தானாம்.

அர ர்களுக்கு ராஜகிரீடம் என்பது உயிளரப் பபான்றது. அளத

ஒருபபாதும் எவருக்காகவும் இழக்கமாட்டார்கள். ஒரு தபண்ணின்
திருமாங்கல்யம் பபான்றது ிர ில் அளமந்திடும் ராஜ கிரீடம்.

அப்படிப்பட்ட கிரீடத்ளத எம்தபருமான் தபாருட்டு ஏந்திப்பிடித்து

எம்தபருமான் முன் தன்ளன ஒரு திவ்ய ததாண்டனாக சுந்தர
பாண்டியன் ஆக்கிக்தகாண்டான். அதனால், அன்று முதல் எப்பபாது
திருவாராதனம் ெடந்து ஆ மன ீய தீர்த்தம் பிடிக்கப்பட்டாலும் அந்தப்
பாத்திரத்துக்கு ‘சுந்தர பாண்டியம் பிடித்பதல்’ என்கிற ஓர்அருைப்பாடு
உருவாக்கப் பட்டு அளழக்கப்பட்டது.

திருவரங்கத் திருவாராதனத்தில் பவறு எந்த அர னுக்கும் இந்த

தகௌரவம் கிளடயாது. இத்துடன் சுந்தர பாண்டியன் அன்று
அணிந்திருந்த கிரீடம் எனப்படும் தகாண்ளடவடிவ அணிகலளனத்
தான் எம்தபருமானும் அணியலானான்.
மன்னனின் இந்த அரிய த யல்பாடுகளும் அரங்கன் பமலான பக்தியும்
திருப்பூந்துருத்திக் கல்தவட்டில் காணப்படுகின்றன. இவனது புகளழப்
பாடும் தமிழ் தமய்க்கீ ர்த்தி ‘பூமலர் வைர் திகழ’ என்று ததாடங்குகிறது.
இதுபவ க்ரந்த தமாழியில் ‘ ம்ஸ்த ஜகத் ஆதார’ என்று ததாடங்குகிறது.

இவன் தபரும் வரனாகவும்

ீ தவற்றியாைனாகவும் திகழ்கிறான்.
ெர மண்டலக் கல்தவட்டு ஒன்று இவளன, ‘எம்மண்டலமும்
தகாண்டருைிய சுந்தர பாண்டியன்’ என்கிறது. கி.பி 1256-ம் ஆண்டு,
திருப்பூந்திருத்தியில் இவனால் உருவாக்கப்பட்ட கல்தவட்டு பல அரிய
த ய்திகளைக் கூறுகிறது.

இவன் வளரயில் ஒரு ர மான இன்தனாரு ம்பவமும் உண்டு. இவன்

தனக்குக் கட்டுப்படாதவர் களை இரக்கமின்றி தண்டிப்பவனாகவும்
இருந்தான். பல ள வர்கள் இவன் ளவணவத்ளத ஆராதிப்பளத
விரும்பவில்ளல. அவர்கள் இவளன ில காலம் தங்கள் ளககைில்
ளவத்துக்தகாள்ை முயன்று பதாற்றுப்பபாய் இவளன இகழ்ந்தனர்.
ஆயினும் இவன் அயர்ந்துவிடாமல் தன்ளன எதிர்ப்பபாளரத்
தண்டித்தான். தண்டித்தவிதம் அ ாத்தியமானது. அவர்களுளடய
தபாருள்களை அர ாங்கச் த ாத்தாக்கி, அவர்கைில் பலளர ொடு
கடத்தினான்.
அப்படி அபகரித்த த ாத்துகளை எல்லாம் ‘திருவரங்கப் தபருமானுக்பக
ப ரட்டும்’ என்று மூட்ளட மூட்ளடயாகக் கட்டி எடுத்துவந்து
திருச் ந்ெிதி முன் குவித்தான். அளவ ‘எம்தபருமானுக்பக த ாந்தம்’
என்றவன், அதன் ெிமித்தம் ஓளல எழுதி அளத உரிபயார் தகாண்டு
ா னப்படுத்தினான்.

தபாற்காசு, தபான்படி, தபான் மாளல, தங்க ளவர கிரீடங்கள், காசு

மாளல, அட்டிளக, கங்கணம், கடகம், ஒட்டியாணம், ரவிச்சுடர் மாளல,
பவைச் ங்கிலி ிலம்பு, தகாலுசு, தமட்டி, பட்டயம், பதாளக, பமாதிரம்,
ெகபமவி, ததாப்புைாக்கி, அளரஞாண் தங்கப்பூண், த விமாட்டி, பதாடு,
ததாங்கட்டான், புல்லாக்கு, ரத்னச் சுட்டி, கவ கண்டி என்று வளக
ததாளகயின்றி அளவ இருந்தன. ஒருவர், எம்தபருமானுக்குக்
காணிக்ளகயாகத் தருவளத, பல ான்பறார் முன்னிளலயில்
காட் ிப்படுத்தி, பகாயில் பட்டயக்காரளரக் தகாண்டு ஆவணப்படுத்திய
பிறபக அளத ஏற்பது அன்ளறய வழக்கம்.

பட்டயக்காரரால் பகாயிலுக்கு வந்து தங்கத்ளத எளடயிட்டுக் கணக்கிட

இயலாதபடி அவரது உடல்ெலம் பாதிக்கப்பட்டால், அந்த மூட்ளடகள்
திருச் ந்ெிதி முன்னால் உள்ை மண்டபத்தில் பகட்பாரற்ற தபாருள்
பபால் பல மாதங்கள் கிடக்கும் ெிளல ஏற்பட்டது. இளத ெல்ல
குனமாய் கருதாமல் அரங்கனிடபம உத்தரவு தபற்றிட ஆலய
ஸ்தான ீகம் முடிவு த ய்தது.

பூக்கட்டிளவத்துக் பகட்பது என்தறாருமுளற. ஓர் ஆல இளலயில்

தாமளர இதளழ ளவத்துக் கட்டுவர். இன்தனான்றில் துை ிளய
ளவத்துக் கட்டுவர். இரண்டில் ஒன்ளற ஆலயத்துக்கு வரும் மூன்று
வயதுக்கு மிகாத ிறுமிளய அளழத்து அவளுக்குத் திருமண்
காப்பிட்டு, அரங்கன் பமல் கிடந்த வஸ்திரத்ளத எடுத்துச் ாத்தி, பாளக
அணிவித்து அவளை ரங்கொயகியாக பாவித்து எடுக்கச் த ால்வர்.

அவள் தாமளர இதளழ எடுத்துத் தந்தால் ‘அளத ஏற்கலாம்.’ துை ி

வந்தால் ‘அப்பபாது விருப்பமில்ளல’ என்று தபாருள்.
சுந்தரபாண்டியன் வளரயில் துை ிபய வந்தது. அந்தத் தங்கம்
அவ்வைவும் மண்டபத்திபலபய பல காலம் கிடந்தன.

கிட்டத்தட்ட இரண்டாண்டுகள்...

இதனால் மனம் தைர்ந்த சுந்தரபாண்டியன், இறுதியாக ஒரு முடிவுக்கு

வந்து அரங்கன் ெிமித்தம் தன்ளன வருந்திக்தகாண்டு ஏகாத ி விரதம்
இருந்து, காவிரியில் ெீராடி தினமும் அங்கப்பிரதட் ணமும் புரிந்தான்.
அதன் விளைவாக அந்த ஆபரணங்களை ஒருொள் அரங்கன்
ஏற்றுக்தகாண்டு அருைினான்.

தபான்னும் தபாருளும் பக்திளயவிடப் தபரியதில்ளல என்பளத

உணர்த்துகிறார்பபால் ெளடதபற்ற இச் ம்பவம் திருவரங்க வரலாற்றில்
இடம்தபற்றுவிட்ட ஒன்று. இவபன பத்து பபர் தகாண்ட ஒரு
வாரியத்ளதயும் அளமத்தான். இவர்கள் பகாயில் ெிர்வாகத்ளதக்
குளறவின்றி ெடத்தினர். ஒரு கட்டத்தில் தன் ிம்மா னத்ளதபய அவன்
அரங்கனுக்கு வழங்கி, தான் அருகில் ஒரு ததாண்டனாய் ெின்றான்.
பன்னிரு காப்பபாடு அவன் ெின்ற விதம் கண்டு அவ்வைவு பபரும்
வியந்தனர். ராஜ மபகந்திரன் திருவதியில்
ீ ததற்குத் திருவா ல் ததாட்டு,
சுற்றுத் திருெளட மாைிளககள் உட்பட பல மண்டபங்கள் இவனால்
உண்டாக்கப்பட்டளவபய!

ததாண்டில் இவன் த லுத்திய கஜ துலாபாரம் வி ித்திரமானது!

- ததாடரும்...
28 Jan 2020

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 47

ரங்க ராஜ்ஜியம்

இதற்கான ான்று ிதம்பரத்தில் உள்ை சுப்ரமணிய பிள்ளையார்

பகாயில் வடக்கு சுவர்க் கல்தவட்டில் கூறப்பட்டுள்ைது.

சுந்தரபாண்டியனின் கஜ துலாபாரம் வி ித்திரமானது. அ ாத்தியமானது.

தபான்னால் ஒரு படகு த ய்து அதில் தன் பட்டத்து யாளனளய
ெிறுத்தி, அதில் அவன் அமர்ந்த ெிளலயில் - அருகில் மற்தறாரு படளக
ெிறுத்தி - தன் படகு ெீரில் அமிழ்ந்த அைவுக்கு அந்தப் படகில் தங்கக்
கட்டிகளை ளவத்து கஜ துலாபாரம் த லுத்தினான். 19 அடி உயரமுள்ை
யாளன பமல் அமர்ந்து (ஏழு தச்சு முழ அைவு) அவன் கஜ துலாபாரம்
அைித்தளத அப்பபாளதய ஸ்தான ீகர்கள் ‘பகாவிதலாழுகு’ எனப்படும்
பகாயிலுக்கான பதிவில் குறித்தும்ளவத்தனர்.
இத்தங்கத்ளதக்தகாண்பட அரங்கப் தபருமானின் பிரணவாகார
விமானத்துக் குப் தபாற்கூளரயும் பவயப்பட்டது. இதனால் இவளன
ாஸ்திர பண்டிதர்கள் ‘பஹமச் ந்தன ராஜா’ என்று அளழத்தனர்.
இவனுக்கும் தன்னுளடய உருவத்ளதப் தபான்னாபலபய த ய்து அளத
பகாயிலில் ளவத்து பிறர் தன்ளன புகழ பவண்டும் என்கிற பவட்ளக
உண்டானது. ஆனால், வரப
ீ ாபமஸ்வரனுக்கு ஏற்பட்ட அனுபவத்ளதக்
கூறி ஸ்தான ீகர்களும் மந்திரிப் பிரதானிகளும் தடுத்து விட்டனர்.

ஆகபவ, அந்த விருப்பத்ளதச் ற்று மாற்றி ‘பஹமச் ந்தன ராஜஹரி’

என்கிற விஷ்ணு விக்கிரகத்ளதத் தங்கத்தால் த ய்து திருக்பகாயிலில்
எழுந்தருைச் த ய்தான். இவன் த ய்த காரியங்கைில் மகத்தானது
ஓளலச்சுவடிகளைப் பாதுகாத்திடச் த ய்த முயற் ிதான். பளழய
த ல்லரித்த சுவடிகைில் உள்ைவற்ளறப் புதியதில் படிதயடுத்தான்.
அதற்தகனப் பல பண்டிதர்களை ெியமித்தான். இவர்கள் விக்கிரமச்
ப ாழன் திருக்ளக ஒட்டி என்னுமிடத்தில் அமர்ந்து
இத்திருக்காரியங்களைச் த ய்தனர். அத்துடன் வரலாற்ளற அறிய
வருபவருக்கு வா ித்துக் காட்டுதல், அவர்களுக்கு ஓளலயில் எழுதி
வழங்குதல் பபான்ற பணிகளைச் த ய்தனர். இதனால்
ஓளலப்பண்டிதர்கள் என்தறாரு கூட்டபம வாழ்வு தபற்றது. இவர்கள்
வ ிக்க வடும்,
ீ ெிவந்தமாக ெிலங்களையும் வழங்கி அவர்களைப்
பபாஷித்தான்.

இதற்கான ான்று ிதம்பரத்தில் உள்ை சுப்ரமணிய பிள்ளையார்

பகாயில் வடக்கு சுவர்க் கல்தவட்டில் கூறப்பட்டுள்ைது.

திருவரங்கச் ிறப்புகளுள் பிரதானமான ிறப்பபாடு பல ஆச் ர்யங்

களையும் தன்னகத்பத தகாண்டதுதான் ஆயிரங்கால் மண்டபம்.
தபயர்தான் ஆயிரங்கால் மண்டபம். ஆனால், எண்ணினால் 979
தூண்கபை இருக்கும். மீ தமுள்ை 21 தூண்களுக்குப் பதிலாக ததன்ளன
மரத்தண்டுகள் தூண்கைாக ெிறுவப்பட்டு உற் வம் இங்கு
ெளடதபறுகிறது. விண்ணில் பரமபதத்தில் 1000 கால்களுடன்
திருமாமணி மண்டபம் இருப்பதால், மண்ணில் கூடாது என்பதாபலா
என்னபவா 21 மரத் துண்டுகள் தகாண்டு 1000 ஆக்கப்படுகிறது.
இதன் பின்புலத்தில் பவறு ில ங்கதிகளும் உண்டு.

தபாதுவாக ‘ஆயிரங்கால் மண்டபம்’ என்பளதச் ிற்ப ாஸ்திரம் அறிந்த

வல்பலார், ‘ஆயிரம் கால மண்டபம்' என்றும் கருதுவர். அதாவது அது
ஆயிரம் ஆண்டுக் காலத்துக்கு உறுதி குன்றாது திகழ்ந்திடும் என்பது
நுட்பப் தபாருள்.

இப்படி ஒரு மண்டபத்ளதக் கட்டுவளதவிட, கட்டியளதத் தூய்ளமயுடன்

உற் வங்கள் ெிகழ்த்திப் பபணுவது மிக முக்கியம்.இல்லாவிட்டால்
துஷ்ட க்திகள் இதனுள் நுளழந்துவிடும். அவ்வாறு நுளழந்துவிட்டால்
அவற்ளற விரட்டுவது மிகக் கடினம். அளவ மண்டபத்தின் இருண்ட
மூளலகளை விடாது ஆக்கிரமிக்கும். இதனால் மண்டபத்துக்குள்
வவ்வால்கள் அளடந்து கழிவு ொற்றம் மிகும். வவ்வாளல விழுங்கிட
அரவங்கள் உள் நுளழயும். தபரும்பாலும் மளலப் பாம்புகபை
இதுபபான்ற இருண்ட கதகதப்பான பகுதிகளைத் பதடி வரும்.இதனால்
ஆயிரங்கால் மண்டபம் உள்ை ஊபர தீய க்தி மிகுந்ததாகி
ஒருகட்டத்தில் மனிதர்கள் வாழபவ முடியாத ஓர் ஊராகிப் பாழளடந்து
பபாகும்.

இபத மண்டபத்தில் தினமும் உற் வங்கள் ெடந்து, பமைதாை ப்தங்கள்

பரவி, கந்தப் புளகவா ம் வ ீ , பலரும் வந்து ெிம்மதிப் தபருமூச்சுவிடும்
ெிளலயில் அந்த மூச் ின் தவப்பமும் பரவி, அதன் காரணமாய் ெல்ல
மளழப் தபாழிவு உண்டானால் அந்த ஊர் சுபிட் மாக இருக்கும்.
இதனால்தான் ெிளறந்த விழாக்கள் ததாடர்புளடய பகாயிலில்
இம்மாதிரி மண்டபங்கள் கட்டப்பட்டன. இப்படிப்பட்ட மண்டபங்கள்
தபருமளழக் கால தவள்ைத்தின்பபாது மக்களைக் காப்பாற்றும்
இடங்கைாகவும் திகழ்ந்தன. திருவரங்கத்தில் இம்மண்டபம் வருடம்
முழுக்க ஜகஜ்பஜாதியாய் திகழ்ந்தது. அபதபவளை, ஆட் ி மாற்றம், கால
மாற்றம் பெரும் தருணங்கைில் ற்று பதக்கம் ஏற்பட்டதும் உண்டு.
அப்படியான ெிளல ஏற்படும்பபாது தகடுதல் ஏதும் ஏற்பட்டுவிடக்கூடாது
என்று எண்ணிய ாஸ்திரம் அறிந்த மனிதர்கள் ிலர், மண்டபத் தின்
கால்கைில் 21 தூண்களை எவரும் அறியாதபடி ெீக்கி, ிறு ஊனம்
த ய்து, இந்த ஊனம் ஒன்று பபாதும்; தபரிய ஊனம் வந்திடக் கூடாது
என்று த யற்பட்டனர் என்பதாகவும் தகவல் உண்டு.

இளவ எல்லாம் ஆதாரங்கைற்ற த விவழிச் த ய்திகபை. இயல்பாய்

கலளவச் ாந்து உதிர்ந்து, ில தூண்கள் வலுவிழந்து விழுந்திருக்கவும்
வாய்ப்பும் உண்டு. ஆனால் ஒன்று... திருவரங்கம், அர ர் தபருமக்கைால்
தகாண்டாடப்பட்ட ஒரு தபருந்தலமாகபவ விைங்கியது;
விைங்கிக்தகாண்டிருக்கிறது. இனியும் விைங்கிடும். ஏதனனில், உள்
இருப்பவன் அப்படிப்பட்டவன்; அவன் ஆதியந்தம் கடந்த ர்வ வியாபி!
அர ர் தபருமக்கைில் ஆழமாய் முத்திளர பதித்தவர்கைில் சுந்தர
பாண்டியனும் ஒருவன். இவபன ித்திளர மாதத்தில் பதர்த்
திருவிழாளவ ஏற்படுத்தியவன். ஒரு ளவணவப் தபரியவர் அதற்குக்
காரணமானவர் என்பர். இவர் பதர்த்திருவிழாவின் ிறப்ளப
மன்னனுக்கு முதலில் எடுத்துச் த ான்னார்.

“பாண்டிய மன்னா! விழாதவன்னும் த ால்ளல முதலில் ெீ அறிவாயாக.

விழுந்துவிடாமல் ெிமிர்ந்பத இருப்பளதபய ‘விழா’ என்னும் த ால்
தபாருைாய் உளரக்கிறது. இதன் காரணமாகபவ விழாக்கள்
உருவாக்கப்பட்டன. விழா என்பது தகாண்டாட்டத்தின் ஒரு
பகுதியும்கூட. தகாண்டாட்டங்கள் ஒரு ொட்டுக்கு மிக அவ ியம்.
அதிலும் பதர்த் திருவிழாக் தகாண்டாட்டம் என்பது மிக மகத்தானது.

திருவிழாவின்பபாதுதான் ஓர் ஊபர பகாயிலாகிறது. மற்ற ொள்கைில்

ஊருக்குள் பகாயில் என்றால் இந்த ொைில் பகாயிலுக்குள் ஊர்
இருக்கிறது. ெடமாட இயலாதவர்களைக் காண இளறவன் பதபரறி
வதியில்
ீ வருகிறான். அவளன ஒரு பக்தன் தன் வட்டு
ீ வா லிபலபய
கண்டு வணங்கும் பாக்கியம் தபறுகிறான். இது எவ்வைவு தபரிய
த யல்.

எல்லாவற்றுக்கும் பமலாக ஊர் கூடினால்தாபன பதர் இழுக்க முடியும்.

பதர் அவ்வைவு வலியது. இது, மளறமுகமாக `வலிதான ஒன்ளற
தனிமனிதன் தனித்து அளடவது கடினம்; கூட்டு முயற் ி த ய்தால்
அதுபவ தபரும் சுலபம்' என்கிற ெற்த ய்திளயயும் உணர்த்தும்.
மட்டுமன்றி, இளறவன் ஒரு தனிமனிதனுக்கு மட்டும்
உரியவனல்லன்.அவன் அளனவருக்கும் தபாதுவானவன் என்பளதயும்
உணர்த்தும்.

பதர்வடத்ளதத் ததாட்டு ஊரார் இழுக்கும்பபாது, ஒட்டுதமாத்த ஊரின்

க்தி அந்த வடத்தில் பயணித்துத் பதளர அள த்து, அளடயக்
கடினமான இளறவளன அளனவருக்கும் அருகில் அளழத்து
வந்துவிடுகிறது. இப்படித் பதர்த்திருவிழா ஊர் ஒன்றுபடவும்,
அருள்தெறி பரவவும், ஊளரக் பகாயிலாக்கவும் பயன்படுகிறது.
பதபராடும் ஊபர ீபராடும் ிறப்பபாடும் இருக்கும் என்பது ஆன்பறார்
வாக்கு” என்று த ால்லி சுந்தரபாண்டியத் பதவளன ததைிவிக்கவும்,
அவனும் பதர்த் திருவிழாளவச் ிறப்பபாடு ெடத்தினான்.

ித்திளரயில் தவப்பம் மிகுந்திருக்கும். இந்த தவப்பம் விலகி ெல்ல

பகாளட மளழ தபய்தால் பயிர்கள் மட்டுமின்றி உயிர்களும்
தளழத்திடும். இதன் தபாருட்டு ெிகழ்த்தப்படுவபத ததப்பபாற் வம்.
இதற்காக, வறண்டு கிடந்த காவிரியில் குைம்பபால் ஒரு ெீர்ெிளலளய
உருவாக்கி அதில் ததப்ப உற் வத்ளதயும் இவன் ெிகழ்த்தினான்.இவன்
ெிமித்தபம ஆலயம் த ார்ண மயமாகியது. தங்கக் தகாடிமரம்,
தங்கத்தால் ஆன கருடன் ிளல, தங்க விமானம், தங்கத் திருவடிகள்,
தபருமாளுக்கான தங்கப் பாத்திரங் கள், கிரீடங்கள், தங்கப் பல்லக்கு
என்று எம்தபருமாளனத் தங்கமயமாக்கிப் பார்ப்பதில் தபரிதும்
மகிழ்ந்தான். இவன் தபாருட்டு எம்தபருமானும் தபரிதும் மகிழ்ந்தார்.

ெித்ய ஆராதளன ெிமித்தம் தகாடி அஞ்சு, த டி அஞ்சு என்று தமாத்தம்

பத்து வளக காய்கைால் ெிபவதன உணவு தயாரிக்கப் பட்டது. அதாவது
தகாடிக் காய்கள் எனப்படும் புடளல, பூ ணி, பாகற்காய், அவளர,
தவள்ைரி பபான்றளவயும் த டிகைில் (மரங்கைிலும்) காய்கைாகவும்
கிழங்குகைாகவும் கிளடக்கும் வாளழ, தகாத்தவளர, கருளண, ப ளன,
ர்க்களரவள்ைி பபான்றவற்ளறக் தகாண்டும் பத்து வளக காய்கறிகள்
ளமக்கப்பட்டன.

ெித்தியப்படி திருவாராதனம் எனும் தபயரில் மூன்று காலம்

திருவாராதனமும் ஆறு காலம் அமுதபடிகளும் மர்ப்பிக்கப்பட்டன.
முதல் திருவாராதனத்தின்பபாது தபாங்கலும் மதிய
திருவாராதனத்தின்பபாது தைிளக எனப்படும் தபரிய அவ ரமும் இரவு
திருவாராதனத் தின்பபாது ம்பா அரி ி தகாண்டு உப்புமா பபான்ற
உணவும் மர்ப்பிக்கப்பட்டன.

அபதபபால், கீ ழ்க்காணும் விவரப்படி ஆறு கால அமுத படிகள்

மர்ப்பிக்கப்பட்டன.

முதல் காலம்: பால், தராட்டி, தவண்தணய், ர்க்களர, பருப்புக் கும்மாயம்

(குளழந்தது), பச்ள ப்பால்.

இரண்டாம் காலம்: தபாங்கல், பதாள , வடி ல், சுக்குதவல்லம், தெய்,

கூட்டுக்கறியமுதுடன் ஊறுகாய்.

மூன் ாம் காலம்: வடி ல், கூட்டுக்கறியமுது, ாற்றமுது,

திருக்கண்ணமுது, அதிர ம்.

நான்காம் காலம்: ீரான்னம், கறியமுது, திருமாளல வளட, அப்பம்,

பதன்குழல், ம்பா பதாள .
ஐந்தாம் காலம்: ம்பா தைிளக, பருப்பு, வடி ல், ாதம்.

ஆ ாம் காலம்: ர்க்களரப்தபாங்கல், பால் அன்னம், கறியமுது.

சுந்தர பாண்டியத் பதவளனப் பபாலபவ குபலாத்துங்கச் ப ாழனது

ளகங்கர்யமும் திருவரங்க வரலாற்றில் ிறப்பானது.

- ததாடரும்.

காேிணய விட உயர்ந்ததா?

உத்தரப்பிரபத மாெிலத்தில், பிரதாப்கர் எனும் ஊரில் அவதரித்தவர்

மகான் கபீர்தாஸ். ராமபக்தியில் திளைத்தவர். எைிய கவிளதகைால்
ெல்லறங்களை விளதத்தவர்.

இவர், தன் வாழ்ொைில் தபரும் பகுதிளயப் புனித ெகரமான கா ியில்

கழித்தார். இருப்பினும் தன் வாழ்வின் இறுதிக் காலத்தில் கா ியில்
மரணமளடய விரும்பாமல், பஸ்தி மாவட்டத்தில் பகாரக்பூருக்கு
அருகிலுள்ை மக்ஹர் என்ற கிராமத்துக்குச் த ல்ல விரும்பினார்.
உடனிருந்தவர்கள் அளனவருக்கும் கபீர் தாஸின் த ய்ளக வியப்ளப
அைித்தது. தபாதுவாக இந்துக்கள் எங்கு வாழ்ந்தாலும் தங்கள்
வாழ்ொைின் இறுதியில் கா ிக்கு வந்து உடளலவிட்டு முக்தியளடய
விரும்புவர். ஆனால், கபீர் ஏன் இவ்வாறு மக்ஹர் கிராமத்துக்குச் த ல்ல
விரும்புகிறார் என்று கபீரிடபம பகட்டனர்.

அதற்கு கபீர், “கா ியில் இறந்தால் உடபன முக்தி அளடந்து

த ார்க்கத்துக்குச் த ன்றுவிடுபவாம். திரும்பவும் இந்தப் புண்ணிய
பூமியில் பிறந்து பகவானின் ொம ங்கீ ர்த்தனத்ளதப் பாடி
ஆனந்தமளடய முடியாது.

ஆனால், மக்ஹரில் இறந்தால் கழுளதப் பிறவி கிளடக்கும். எனபவ

ொன் கழுளதயாகப் பிறந்பதனும் பகவாளன ெிளனக்க பவண்டும் என்று
கருதிபய கா ிளயவிட்டுச் த ல்கிபறன்” என்றார்.

- கதனி.த ான் ககைஷ்

11 Feb 2020

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 48

ரங்க ராஜ்ஜியம்

குபலாத்துங்கச் ப ாழன் எனும்பபாபத முதலாம் குபலாத்துங்கன்

ெிளனவுதான் மிகுந்து வரும்.

தவள்ளநீர் ரந்து ாயும் விரித ாழி லரங்கர் தன்னுள்

கள்வனார் கிடந்த வாறும் கமல நன்முகமும் கண்டு

உள்ளகம! வலிணய க ாலும் ஒருவதனன் றுைர மாட்டாய்.

கள்ளகம காதல் தேய்துன் கள்ளத்கத கழிக்கின் ாகய!

- ததாண்டரடிப்த ாடியாழ்வார்
சுந்தரபாண்டிய பதவளனப் பபாலபவ குபலாத்துங்கச் ப ாழனது
ளகங்கர்யமும் திருவரங்க வரலாற்றில் மிகச் ிறந்த ஒன்றாகும்.
குபலாத்துங்கச் ப ாழன் எனும்பபாபத முதலாம் குபலாத்துங்கன்
ெிளனவுதான் மிகுந்து வரும். இவன்தான் திருவரங்க ஆலயத்துக்குப்
பல ெிவந்தங்கள் அைித்தவன். இவன் ார்பிலான கல்தவட்டுச்
த ய்திகள் மட்டுபம 83 என்கிற எண்ணிக்ளகயில் உள்ைன.

இவன் காலத்தில்தான் ந்ெிதியில் `திருப்பள்ைிதயழுச் ி திருவாய்தமாழி'

ஓதப்படும் அன்றாட ெிகழ்வுக்கு ெிவந்தம் வழங்கப்பட்டது. அதாவது
ஐம்பது கழஞ்சு தபான்தகாண்டு வாங்கப்படும் ெிலத்தின் வருமானபம
இந்ெிகழ்வுக்கான ெிவந்தம்!

இதன் ெிமித்தம் அளரயர்கள் ஆலயம் ார்ந்து வாழ்ந்து இளறத்

ததாண்டாற்ற வழிவளக த ய்யப்பட்டது. அந்த வளகயில் வங்கிபுரத்து
திருவரங்கத்து ெம்பி, அவன் மகன் திருவரங்க ெம்பி, தவண்தணய்
கூத்தனான திருக்கண்ணபுரத்து அளரயர், திருவிண்ணகர் ெம்பி,
திருொட்டு ெம்பி ஆகிபயார் தபயர்கள் தபாறிக்கப்பட்டுள்ைன.
பமலும், திருச்சுற்றின் வடக்குப் பகுதியில் முதலாம் குபலாத்துங்கன்
காலத்துக் கல்தவட்டு பல அரிய தகவல்களைத் தருகிறது. ஆலய
ளகங்கர்யபரர்கைான வடமதுளரப் பிறந்தான் ெம்பி, த ம்பியன் மாபதவி,
அழகியமணவாை ெம்பி, தபரும்புலியூர் ொராயண ெம்பி, திருொடுளடய
ெம்பி, ஸ்ரீபண்டாரவாரியம், ஆரிதந்திருவாய்க் குலமுளடயான், ஸ்ரீராகவன்,
ஆரிதந் ஆராவமுது புண்டரீகன், ஆரிதந்பக வன், தனி இைஞ் ிங்கம்,
காங்யபன் ிங்கம், திருவரங்க ொராயணன் ஸ்ரீளவஷ்ணவக் கணக்குத்
திருபவங்கடவன் ஆகிபயார். திருவாய்க்குலமுளடயானான அதிகாரி
வரவிச்
ீ ாதிர மூபவந்திர பவைாைருக்குக் பகரை ொட்டில்
பாழ்பட்டுகிடந்த ஒரு ெிலத்ளத தானமாகத்தந்து, அளத இவரும்
திருத்திப் பயிர்த ய்து இதன் மூலம் வந்த வருவாய், திருவரங்க
ஆலயத்து இராப்பத்து ொைில் த லவிடப்பட்டது.

எப்படித் ததரியுமா? நூறு அப்பத்துக்கான அரி ி, பருப்பு, தெய், விறகு,

தவல்லம் ஆகியவற்றுக்கு...

இபதபபால் ஐப்ப ி மற்றும் பங்குனி பதர்த்திருொைின் தீர்த்தவாரியன்று

அளரயர்கள் இள யுடன் பாடுவர். அவ்பவளை இவர்களுக்கு அப்பம்,
அரி ி, பருப்பு, தெய் அைிக்கப்பட்டன. இவர்கள் தபாருட்டு காைிங்கராயன்
எனும் ிற்றர ன் ஆபறகால் காசு தங்கத்ளத ெிவந்தமாகத் தந்தான்.
இதன் மூலம் வந்த வருவாய் இதற்குப் பயன்பட்டது.

இளவதயல்லாபம முதலாம் குபலாத்துங்கன் கால ெிகழ்வு.

குபலாத்துங்கச் ப ாழளனத் ததாடர்ந்து ொயக்கர் காலம்
ததாடங்குகிறது. ொயக்கர்கைில் கம்பயதண்ட ொயக்கர் ளகங்கர்யம்
பதிவில் உள்ைது. ஆயிரங்கால் மண்டபத்துப் படிகளும், யாளனகள்,
குதிளரகள் ெிற்கும் இடத்து ெீண்ட தாழ்வாரமும், க்கரத்தாழ்வார்
ந்ெிதிக்கு எதிரில் உள்ை ொலு கால் மண்டபமும் கம்பயதண்ட
ொயக்கர் ளகங்கர்யங்கைாகும்.

இவர்களைத் ததாடர்ந்து கரியமாணிக்கத்தண்ட ொயக்கர்,

மளலப்தபருமாள் எனப்படும் மளலயாை பத த்து அர ன் மற்றும் வரீ
ெர ிங்கத் பதவர். ஆகுளூர் வரொதராயர், பதவப் தபருமாள்,
திருவிக்கிரமச் ப ாழன், பள்ைிதகாண்ட ப ாழன் என்று ளகங்கர்யம்
த ய்தவர்களைத் திருவரங்க ஆலயம் மறக்கவில்ளல. மறவாமல்
தன்னுள் பதிவுத ய்து ளவத்துள்ைது.

இவர்கைில் கலியுகராமன் என்னும் களடயவர்மன் வரபாண்டியன்

ீ கி.பி
1297-ல் முடிசூடிக் தகாண்டு ஆலய ெிமித்தம் த ய்த ளகங்கர்யங்கள்
மிக ஆழமானளவ மட்டுமல்ல; அர்த்த பூர்வமானளவயும்கூட!
திருவரங்கம் அருகில் கலியுகராமன் துர்பவதி மங்கலம் என்னும்
ஊளரபய இவன் உருவாக்கினான். இதில் பவதம் பயின்ற
ளவணவர்களை மட்டும் குடிபயற்றினான். இவர்களுக்குச் ில
ெிபந்தளனகளையும் விதித்தான்.

தினமும் பவதபாராயணம் புரிய பவண்டும். தங்கள் வழியில் தங்கள்

வாரிசுகளையும் அளழத்துச் த ல்ல பவண்டும். எக்காரணம் தகாண்டும்
ெிலத்ளத விற்றுவிட்டு பவறு எங்கும் த ன்றுவிடக் கூடாது. மீ றி
விற்பதாயிருந்தால் இவர்கள் தங்களுக்குள் தகாடுக்கல் வாங்கல்
புரியலாம். ஆனால், பிறருடன் விற்பது கூடாது என்பபத இவன்
கட்டளை. இதன் மூலம் பவத முழக்கம் இளடயறாது ஒலிக்கத்
ததாடங்கியது.
பவத முழக்கம் மட்டுமா ஒலித்தது...இவன் காலத்தில்தான் மிபலச்
முழக்கமும் ஒலிக்கத் ததாடங்கியது. தமாகலாயர் வ ம் அகண்ட
பாரதம் அகப்பட்டுக் தகாண்டுவிட்ட ெிளலயில் மாலிக்காபூரின்
பளடதயடுப்பும் ெிகழ்ந்தது.

கி.பி 1311... பாரதத்தின் ததன்பகுதியில் மாலிக்காபூரின் பளடதயடுப்பு

ெிகழ்ந்தளதத் திருவரங்கக் பகாயிதலாழுகு பதிவு த ய்துள்ைது.
இவ்பவளையில் மதுளரளய வரபாண்டியன்
ீ ஆட் ி
த ய்துதகாண்டிருந்தான். மாலிக்காபூரின் பளடதயடுப்பு ெிகழவும் யுத்தம்
மூண்டதில் வரபாண்டியன்
ீ பதாற்று ஓடும் ெிளல ஏற்பட்டது.
வரபாண்டியன்
ீ பதாற்க ில உள்ொட்டுக் குழப்பங்களும் காரணம். இந்த
ெிளலயில் தடல்லி சுல்தானின் பமற்பார்ளவக்கு ஆட்பட்டு மதுளர
ெகளர சுல்தானின் தூதர்கள் ஆட் ி த ய்தனர். தப்பி ஓடிய
வரபாண்டியன்
ீ மனம் புழுங்கியபதாடு, மீ ண்டும் தன் ஆட் ி மலர்ந்திட
ரக ிய ஏற்பாடுகைில் இறங்கினான்.

அழகர்மளலயில் ஒைிந்துதகாண்டு ொலாபுறமும் தனக்கு ஆதரவாக

வரர்களைத்
ீ திரட்டினான். இவ்பவளையில் பகரைத்ளதச் ப ர்ந்த
ரவிவர்மா என்கிற குலப கரன் தமிழகத்தின் ஒரு பகுதிளய, குறிப்பாக
தெல்ளல, ங்கரன்பகாவில், தூத்துக்குடி உள்ைிட்ட பகுதிகளைத் தன்
கட்டுப்பாட்டுக்குள் தகாண்டு வந்தான்.

சுல்தாளனவிட இந்த ரவிவர்மாளவ ஆபத்துக்குரியவனாகக் கருதிய

வரபாண்டியன்,
ீ தன் தம்பி சுந்தரபாண்டியபனாடு ப ர்ந்து
காகத்தியர்களைச் ந்தித்து அவர்கள் துளணளயப் தபற்று
ரவிவர்மாளவத் தமிழக எல்ளலப்புறத்ளத விட்டு விரட்டியபதாடு
அங்தகல்லாம் பாண்டிய வரர்களை
ீ மீ ண்டும் ெிளலப்படுத்தி, தன்ளன
பலப்படுத்திக்தகாண்டபதாடு தடல்லி சுல்தானுடன் ஒருபுறம் மாதானப்
பபச்சு ெடத்திக்தகாண்பட மதுளரயில் மீ ண்டும் தன் ஆட் ிளய
ெிளலப்படுத்தினான்.

இவனுக்குக் `கலியுகராமன்' என்கிற தபயரும் இருந்தது. இந்தப் தபயர்

தகாண்பட இவன் பல அறச்த யல்களைப் புரிந்தான். குறிப்பாக மீ ண்டும்
பாண்டியன் ஆட் ி மதுளரயில் மலர்ந்திட அரங்கொதப் தபருமாைிடம்
பிரார்த்தளனகள் த ய்துதகாண்டான். தவற்றிக்குப் பின் இவன்
திருவரங்கத்தில் ித்திளர வதிளய
ீ உருவாக்கி, அந்த வதியில்
ீ
மாடமாைிளககளை எழுப்பி ொற்புறமும் தபரும் த ல்வச் த ழிப்பபாடு,
திருவரங்க மக்கள் வாழ்ந்திட வழித ய்தான்.

இதற்கான ான்றுகள் ித்திளர வதியின்

ீ கிழக்கு பகாபுரத்தில் இன்றும்
காணக் கிளடக்கின்றன. அக்பகாபுரத்தில் `கண்டபபரண்ட பட் ி' என்கிற
ஒரு பட் ியின் உருவம் தபாறிக்கப்பட்டு, அந்த உருவத்தின் கீ ழ்
கலியுகராமன் என்கிற தபயர் கிரந்த தமாழியில் எழுதப்பட்டுள்ைது.
கண்டபபரண்ட பட் ிதயன்பது மனித உருவமும் இருபுறம் பார்த்தபடி
இருபறளவத் தளலகளும் தகாண்ட வடிவமாகும். இது
தஹாய் ாைர்கைின் அரசுச் ின்னமும்கூட. தற்பபாது கர்ொடக அர ின்
ின்னமாக இது விைங்குகிறது. இந்தக் பகாபுரத்தில் பாண்டியர்கைின்
ின்னமான இரட்ளட மீ ன்களும் காணப்படுகின்றன. இந்த இரண்டு
மீ ன்கைில் ஒன்று ஆண் மீ ன், மற்தறான்று தபண் மீ ன். ெீைமானது ஆண்
மீ னாகவும் ெீைம் குளறவாயும் பருத்த வயிறும் தகாண்டது தபண்
மீ னாகவும் கருதப்படுகிறது.

இபதபபால திருவாளனக்காவலில் உள்ை ஜம்புலிங்பகஸ்வரர்

பகாயிலின் பகாபுரத்திலும் இச் ின்னங்கள் காணப்படுகின்றன. இளவ
தஹாய் ாைர் ததாடங்கியளதப் பாண்டியர்கள் ெிளறவு த ய்தனர் என்ற
கருத்ளதத் பதாற்றுவிப்பதாக உள்ைன. வரபாண்டியனும்
ீ
சுந்தரபாண்டியனும் மீ ண்டும் தங்கள் ஆட் ி மலர, திருவரங்கத்தில்
தபரும் ளகங்கர்யங்களைச் த ய்தனர். மாலிக்காபூரும் இவ்பவளை
மற்ற இடங்கைில் இருந்தபடியால் ஒரு தபரும் யுத்தம் ஏற்படவில்ளல.

திருவரங்க ஆலயத்தின் உப ந்ெிதிகைில் ததற்கு ராஜ பகாபுரத்ளத

ஒட்டிய திருக்குறைப்பன் ந்ெிதி மிகவும் பிர ித்தியும் பல வரலாற்று
ெிகழ்வுகளுக்குப் பின்புலமாகவும் இருந்துள்ைது. எம்தபருமான் வாமன
அவதாரம் எடுத்துவந்த காலத்தில் வாமனனுக்கு உபெயன கர்மா ெடந்த
இடம் இந்த திருக்குறைப்பன் ந்ெிதியாகும்.
இன்தனாரு ர மான ங்கதியும் உண்டு. முன்பு காவிரி இந்தத் ததற்குக்
பகாபுரத்ளத ஒட்டிபய ஓடிக்தகாண்டிருந்தது. இதனால் தவள்ைக்
காலத்தில் திருக்குறைப்பன் ந்ெிதி மூழ்கிப்பபாகும். இளத மாற்றிட
எண்ணி, திருவரங்கத் ததன்பகுதிளய அகலப்படுத்திக் தகாஞ் ம்
ததாளலவில் ஓடச் த ய்துள்ைனர் என்பர். இதற்குப் தபரிதும்
காரணமாக இருந்தவர் கூர்ொராயண ஜீயராவார்.

அதன்பின் திருக்குறைப்பன் ந்ெிதியானது அரங்களன தரி ிக்க

வருபவார், முன்வழிபாடாக திருக்குறைப்பளன வழிபடுவளத
வழக்கமாகக் தகாண்டனர்.ஆண்டாள் பிராட்டி திருவரங்கம் வந்த
பவளை, இக்பகாயிலுக்கு வந்து மங்கைா ா னமும் த ய்துள்ைாள்.

'த ால்லாக் கு ளுருவாய்ப் த ாற்ணகயில் நீகரற்று

எல்லாவுலகும் அளந்து தகாண்ட எம் த ருமான்

நல்லார்கள் வாழும் நளிர ரங்க நாகணனயான்,

இல்லாகதாம் ணகப் த ாருளும் எய்துவாதனாத்துளகன.'

என்று தன் ொச் ியார் திருதமாழியில் திருவரங்கத் திருப்பதிகத்தில்

பாடியுள்ைாள்.

ஆண்டாள் பிராட்டிபபாலபவ திருமங்ளக யாழ்வாரும் மங்கைா ா னம்

த ய்துள்ைார். இச் ந்ெிதியில்தான் ெம்மாழ்வாரும் அர்ச் ா ரூபமாக
எழுந்தருைியுள்ைார்.

இத்திருக்குறைப்பன் ந்ெிதி குறித்துச் ிந்திக்ளகயில் எட்டாம்

நூற்றாண்டுக்கும் ஒன்பதாம் நூற்றாண்டுக்கும் இளடப்பட்ட காலத்தில்
வாழ்ந்த ஆண்டாள் பிராட்டி பாளவ பொன்பு பொற்று அதன் பயனாக
அரங்களனபய மணாைனாய் அளடந்த ம்பவமும், அவ்பவளை
பாண்டிய மன்னனாக இருந்த வல்லபபதவன் புரிந்த ளகங்கர்யங்களும்
கட்டாயமாய் திருவரங்க வரலாற்றில் ிந்திக்கப்பட
பவண்டியளவயாகும்.
பாண்டிய மண்ணில் அர ாட் ி புரிந்தவர்கைில் வல்லபபதவப்
பாண்டியன் மற்ற பாண்டிய மன்னர்கைினின்றும் தபரிதும்
பவறுபட்டவன். பாண்டியன் பரம்பளரபய ள வத்தின் வழிச்த ன்ற
பரம்பளரதான். இதில் மலயத்துவஜப் பாண்டியன் மகைாகப்
பிறந்தவபை அங்கயற் கண்ணியான மீ னாட் ி. ிவதபருமாளனபய
மணாைனாய் அளடந்து மதுளரக்பக அர ியாக விைங்கிப் தபரும்
வாளக சூடினாள். இவள் ததாட்டு உருவான பரம்பளரயில்
விதிவிலக்காக ளவணவத்ளதப் தபரிதும் ஆராதிப்பவனாக
வல்லபபதவப் பாண்டியன் விைங்கினான்.

ளவணவத்ளத இவன் புறச் மயமாகக் கருதவில்ளல. `என் தாயான

மீ னாட் ியின் பகாதரன்தாபன அந்தத் திருமால்... அப்படி இருக்க
ளவணவம் எப்படிப் புறச் மயமாகும்... என் தாய்வழிச் மயம்
ளவணவம் - தந்ளதவழிச் மயம் ள வம்' என்று கருதி இரண்ளடயுபம
பபணி வைர்த்தான். இருப்பினும் இவன் தபரியாழ்வார் ெிமித்தம் தபரும்
ளவணவப் பற்றாைனாக மாறி ஆண்டாள் பிராட்டி அரங்கப்தபருமாளன
ளகத்தலம் பற்ற விளழந்தபபாது இவபன ீர் தபாருள்களை எல்லாம்
அைித்தான்.

தபரியாழ்வார் இவன் தபாருட்டு ெிகழ்த்திய ஓர் அற்புத ம்பவபம

ஸ்ரீகூடலழகப் தபருமான் திருக்பகாயிலில் ெிகழ்ந்த `எதுபவா
பரம்தபாருள்?' என்னும் பகள்விக்கான ெிகழ்வாகும். சுவாரஸ்யமான
அந்த ம்பவம் திருவிளையாடல் புராணத்தின் ாயலில்
திருவிளையாட்டாக முடிவுற்றது. அது...!

ததாடரும்...
25 Feb 2020

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 49

ரங்க ராஜ்ஜியம்

திருமாபல முற்றான பரம்தபாருள்

‘யாபரா பரம்தபாருள் எதுபவா பரம்தபாருள்?’ எனும் பகள்வி வல்லப

பாண்டியனுக்குள் எழும்பியது. தன் பகள்விக்குச் ரியான
பதிலைிப்பபார்க்குப் தபாற்கிழி பரி ைிப்பதாக ொதடங்கும் அறிவிக்கச்
த ய்தான். இந்த அறிவிப்பு திருவில்லிபுத்தூரில் மாளல கட்டி ப ளவ
புரிந்துவந்த தபரியாழ்வாரின் காதிலும் விழுந்தது.

‘அந்தத் திருமாபல முற்றான பரம்தபாருள், இதில் பாண்டியனுக்குச்

ந்பதகம் வந்ததுதான் ஆச் ர்யம்’ என்ற கருத்துடன் உறங்கச்த ன்ற
தபரியாழ்வாரின் கனவில் திருமால் பதான்றினார்; மதுளரக்குச் த ன்று
தபாற்கிழிக்கான பபாட்டியில் பங்குதகாண்டு தன் கருத்ளத ெிறுவச்
த ான்னார்.

ரங்க ராஜ்ஜியம்

தபரியாழ்வார், மாலவனின் கட்டளைளய ஏற்று மதுளரளய அளடந்து

பபாட்டியில் பங்பகற்றார். ஆணித்தரமாய், ‘திருமாபல பரம்தபாருள் -
அவபர ஆதிமூலம். அவராபலபய புவனங்கள், சூரிய - ந்திர -
ெட் த்திராதியர், ஏளனய பகாள்கள் மற்றும் உயிரினங்கள்
பதாற்றுவிக்கப்பட்டன. அவபர அளனத்துள்ளும் ஜீவாத்மாவாய்
விைங்கி ஆட்டுவிக்கிறார். அவர் ஆட்டுவிக்க ொம் ஆடுபவர்கைாக
உள்பைாம். அவரருள் இருந்தால்தான் இப்பிறப்பில் ொம் ஜீவன் முக்தி
அளடய முடியும். பரமாத்மாவான அவரிடம் ஜீவாத்மாக்கைான ொம்
ரண் புகுந்தால் ெமக்கு முக்தி கிட்டும். அவபர தா ிவனாக, க்தியாக,
பிரம்மமாக, எல்லாமுமாகத் பதாற்றம் தகாண்டு பளடத்தல், காத்தல்,
அழித்தல் என்கிற முவ்விளனப்பாடுகளுக்கும் காரணமாக உள்ைார்’
என்று ெிறுவினார்.

பல தபௌரானியர், ஞானியர், பவதியர் பங்பகற்று தங்கள் கருத்ளதக்

கூறியும் வளையாத தபாற்கிழிக்பகால், தபரியாழ்வார் தன் கருத்ளத
ெயம்படளவத்த தொடியில் வளைந்து, தான் பற்றிப் பிடித்திருந்த
தபாற்கிழிளயயும் தபரியாழ்வார் வ ம் விட்டது.

தபரியாழ்வாரும் பரி ிளனப் தபற்றவராய்ப் தபரும் மகிழ்வுடனும் ென்றி

உணர்வுடனும் திருமாளலத் துதித்து ‘பல்லாண்டு பல்லாண்டு’ எனும்
பாசுரத்ளதப் பாடியருைினார்.

‘பல்லாண்டு பல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டு பலபகாடி நூறாயிரம்

மல்லாண்ட திண்பதாள் மணிவண்ணா உன்ப வடி த வ்வித் திருக்
காப்பு...’ என்று தபரியாழ்வார் பாடவும் கூடலழகர் ஆலய பகாபுரத்துக்கு
பெர் பமபல விண்ணில் - மகாலட்சுமி பமதராய்க் கருட வாகனத்தில்
எழுந்தருைி எல்பலார்க்கும் காட் ியைித்தார் தபருமாள்.

இச் ம்பவம் வல்லபபதவளனச் ிலிர்க்கச் த ய்துவிட்டது.

தபரியாழ்வாரும் தபாற்கிழிப் பரிசுடன் திருவில்லிபுத்தூர் திரும்பித் தன்
ெந்தவனத்ளத பமலும் தபரிதாக்கிச் ீர்த ய்து தன் மலர்த்
ததாண்டிளனத் ததாடர்ந்தார். பின்னர் ஆண்டாள் பிராட்டி அருட்பரி ாய்
துை ி மாடத்திளடபய அபயானியாகத் (கருவில் பிறக்காத
குழந்ளதயாய்) பதான்றி அவரின் திருமகைானாள்.

ெிலம் பகாதக் கிளடத்தவள் என்பதால் அவளுக்குக் பகாளத என்று

தபயரிட்டு வைர்த்த தபரியாழ்வார், தானறிந்த கல ாத்திரங்களையும்
புராணங்களையும் தெறி முளறகளையும் அவளுக்கு உபபத ித்தார்.
மடந்ளதப் பிராயத்திபலபய அவளை ஞானியர் அைவுக்குக்தகாண்டு
த ன்றுவிட்டார்.
பகாளதயும் தான் அறிந்தவற்றால் `முற்றும் முதலுமானவர் அந்த
திருமாபல' என்றுணர்ந்து, அவர் அவதாரங்கைில் ஒன்றான
கிருஷ்ணாவதாரத்தில் தபரிதும் மனத்ளதப் பறிதகாடுத்தாள். அவர்
தபாருட்டு மாளலளயச் சூடிக்தகாடுத்த சுடர்க்தகாடியானாள்.

பொன்பின் தபரும்பயனாக அரங்கன் பகாளதளயத் தான்

மணந்துதகாள்வதாகப் தபரியாழ்வார் கனவில் கூறியபதாடு, அவளை
மணப்தபண்ணாய் அலங்கரித்து திருவரங்கம் அளழத்துவரப் பணித்தார்.
அப்படிபய வல்லப பாண்டியனின் கனவிலும் பதான்றி பகாளத
திருவரங்கம் வருவதற்கு உதவச் த ான்னார்.
மனம் ிலிர்த்த வல்லபபதவ பாண்டியன், திருவில்லிபுத்தூருக்கும்
திருவரங்கத்துக்கும் இளடபய வழிதெடுக வாளழமரம் கட்டி,
பதாரணங்களைப் பூட்டி, காவலர்களை ெியமித்து, கட்டியக் குரபலாடு
வரபவற்று அளழத்துச்த ன்றான்.

அப்பபாது காவிரி, ததற்குக் பகாபுரத்ளத ஒட்டி ஓடிக்தகாண்டிருந்தது.

ததற்குக் பகாபுரப் பகுதி, காவிரிக்கு வடகளரயா கத் திகழ்ந்தது. ஆக,
காவிரி வளரயிலும் திருப் பல்லக்கில் எழுந்தருைச் த ய்து
அளழத்துவந்த வல்லபன், பின் படகில் ஏற்றி வடகளரயில் பகாளதளய
இறக்கினான்.

அங்குள்ை ததற்குக் பகாபுரத்ளத ஒட்டிய திருக்குறைப்பன் ந்ெிதியில்

பிரார்த்தளன புரிந்து, பின் மண்டபம் ஒன்றில் தங்களவத்து ஏராை
ீர்வரிள களுடன் அரங்கொதப் தபருமான் ந்ெிதிக்குக் பகாளதப்
பிராட்டிளய அனுப்பினான். தபருமாளும் அவளைத் தன்னுள் ஏற்று
அளனவருக்கும் அருள்புரிந்தார்.

இப்பபாது பகாளத, ஆண்டாள் என்ற திருொமத்துக்கு உரியவைாகி

அரங்கப் தபருமானுக்குள் ஆவிர்பவித்துவிட, அவள் தங்கியிருந்த
மண்டபம் தற்பபாது தவைி ஆண்டாள் ந்ெிதியாக எல்பலாராலும்
வணங்கப்பட்டு வருகிறது.

ஸ்ரீஆண்டாள் அரங்களன தன் பூத உடபலாடு அளடந்துவிட்ட

ெிளலயில், அவைின் திருவுருவம் ிளல வடிவில், தவைி ஆண்டாள்
ந்ெிதியிலும் ளவத்து வணங்கப்பட்டது. ஆண்டாைின் இந்தச்
ிலாரூபம், சுல்தானியர் பளடதயடுப்பின்பபாது எந்தச் ப தத்துக்கும்
ஆைாகிவிடக் கூடாது என்கிற முளனப்பில் பூமிக்குள் குழிபதாண்டிப்
புளதக்கப்பட்டது.

இச் ம்பவம் ஆண்டாள்மீ து பக்தி தகாண்ட கலருக்கும் ஒரு தபரும்

பரிப ாதளனயாகவும் அளமந்ததுதான் விந்ளத!

ெம் புராதன மயத்துக்கு கி.பி 1311-ம் ஆண்டு மிகச் ப ாதளனயானது

எனலாம்.
பூமியில் ஆறறிவுதகாண்ட ஒபர உயிரி மனிதன் மட்டுபம. மனிதனின்
இந்த பமலான அறிவுதான் களடத்பதறவும் வழி த ய்கிறது; தடுக்கி
விழவும் ளவக்கிறது. இந்த அறிவு, ஒைி ார்ந்தது. ஒைி எனும்பபாபத
அதில் கூடுதல், குளறச் ல் வந்து விடுகின்றன.

அகல் விைக்கு, கற்பூரம், தீப்பந்தம், பவள்வித்தீ எல்லாபம தெருப்புதான்.

ஆனபபாதும் அதன் சுடரின் தன்ளமளயப் தபாறுத்து அதன் சூழலில்
தவைிச் ம் பரவுவளதப்பபால், மனிதர்கைின் அறிதவாைியும் அவரவர்
கல்வி, ார்பு ெிளல, முன்விளன பபான்றவற்றால் ஓர் அைவுக்கு
உரியதாகிறது. அந்த அைளவப் தபாறுத்பத அவரவர் மனம்
ததைிவுள்ைதாக அளமகிறது. இதிலிருந்து ஓர் உண்ளம ததைிவாகிறது.

ஆறறிவு தகாண்டவர்கைாய் மனிதர்கள் விைங்கிவிடுவதால் மட்டும்

எல்பலாரின் அறிவுத்திறனும் ஒன்றாகிவிட முடியாது. அவரவர் சூழல்,
கல்வி, முன்விளன இவற்ளறப் தபாருத்பத ஒருவரின் அறிவுத்ததைிவு
இருக்கும்.

ஒரு தாய் வயிற்றில் பிறந்த பிள்ளைகைிடபம ெிளறய பபத

அபபதங்களை ொம் பார்க்கிபறாம். சுருக்கமாகக் கூறுவதானால்
இதுதான் ிருஷ்டி. இந்த ிருஷ்டி என்பது பல மாறுபாடுகளை
உளடயபத!

பகாடானுபகாடி பபர் இருக்கிறபபாதிலும் ஒருவர் பபால் ஒருவர்

இருப்பது இல்ளல - ஒருவர் குரல்பபால் இன்தனாருவருக்கு இல்ளல.
இது ஒரு பிரமிப்பான விஷயம்.இந்த பவற்றுளம உடல் மட்டும்
ார்ந்ததல்ல… மனம் ார்ந்ததும்கூட. ஒருவருக்குப் பிடித்தது
இன்தனாருவருக்குப் பிடிக்காதுபபாகலாம், ஒருவருக்குக் ளகவரும்
களல இன்தனாருவருக்கு வராமல் பபாகலாம். இளதக் கண்கூடாகக்
காண்கிபறாம்.

இதிலிருந்பத எல்லாவற்றுக்கும் ஒரு மாற்று இருப்பது புலனாகும்.

இன்பதமன்றால் துன்பம், இனிப்தபன்றால் க ப்பு, கறுப்தபன்றால்
தவளுப்பு, முள் என்றால் மலர்... இப்படிச் த ால்லிக்தகாண்பட
பபாகலாம்.
இந்த வரிள யில்தான் ொம் ெம்பும் ஒன்றும் ெம்பாத ஒன்றும்
வருகிறது; ொம் உண்டு என்று த ால்வளத இல்ளல என்று
மறுக்கின்றவர்களும் வருகிறார்கள். இததல்லாம் ாமானியருக்கும்
புரிய பவண்டும் என்பற ெம் மய ித்தாந்தத்தில் ‘பதவர் - அசுரர்’ என்ற
இரு தரப்ளப அளமத்தனர். எப்பபாதும் இவர்கள் ஒருவருக்தகாருவர்
ஆகாதவர். ஒருவளர ஒருவர் அடிளமப்படுத்தவும் ஆைவும்
முளனந்தனர். இதில் வல்லளமமிக்பகார் தவற்றி தபற்றனர்.

இப்பிரபஞ் ம் உள்ைிட்ட கலத்ளதயும் பளடத்த பிரம்மத்துக்கும்

பமலான பரம் தபாருளை ளவணவம் மகாவிஷ்ணு என்கிறது. அந்த
விஷ்ணுபவகூட அசுரர்களை எதிர்த்து யுத்தம் புரிந்த ம்பவங்கள் ெம்
புராணங்கைில் ஏராைம். அளவ உணர்த்துவது ஒன்ளறதான்.

எதிரிளடயாக ஒன்று இருந்தாபல ஒன்றன் அருளம தபருளம

விைங்கப்தபறும்.

ொன் ர்வ க்தி பளடத்தவன் என்றால் அளத எளதக்தகாண்டு

ெிரூபிப்பது... இன்தனாரு க்தி பளடத்தவன் இருந்து அவபனாடு
பமாதும் பபாதுதான் வல்லளம ததரியவரும். இளத எம்தபருமானாகிய
மகாவிஷ்ணுவிடம் கருடன் ஒரு பகள்வியாகபவ பகட்கிறான்.

“எம்தபருமாபன! ெீதாபன எல்பலாளரயும் ிருஷ்டித்தாய். அப்படி

ிருஷ்டிக்ளகயில் எதற்காக அசுரர்களையும் பளடத்தாய். அவர்கள்
இல்லாவிட்டால் யாருக்கும் ஒரு துன்பமும் இருக்காதல்லவா?” என்று
கருடன் பகட்டான்.

எம்தபருமான் அதற்கு உடனடி பதிலாக “இன்பமும் இல்லாது

பபாகும்… பரவாயில் ளலயா?” என்று பகட்டாராம்.

கருடன் அதிர்ச் ியுடன் “அது எப்படி?” என்று பகட்கவும் கருடளன

அருகில் அளழத்து த ல்லமாய்க் கிள்ைினார் விஷ்ணு. ‘ஆ’ என்று
கருடன் கத்தவும் ‘இதுவளர வலியின்றி இன்பமாக இருந்தது; இப்பபாது
வலிக்கவும் த ய்கிறதல்லவா...’ என்று பகட்டாராம் எம்தபருமான். ில
உயர்ந்த ித்தாந்த ரக ியங்களை இப்படி எைிளமயாகப் புரியளவப்பது
ான்பறார் வழக்கம்.

இத்தளன பீடிளககள் எதற்கு என்றால்...

1311-ம் வருடவாக்கில் மிபலச் ர்கைின் பளடதயடுப்பால் ெமக்கு

ப ாதளன வந்தபபாது, ொம் அளத எப்படி எதிர்தகாள்ை பவண்டும்
என்பதன் தபாருட்டு அன்று தர்க்கரீதியாகச் ிந்திக்கப்பட்ட
விஷயங்கபை இளவதயல்லாம்!

மிபலச் ர்களுக்கு ெமக்கு எதிரான தகாள்ளக. ொம் உருவ வழிபாடு

புரிபவர்கள் ; அவர்கள் இதற்கு பெர் எதிர். எனபவ உருவ வழிப்பாட்ளட
மறுப்பது, ிளதப்பது மற்றும் தம் ித்தாந்தத்ளத ெிளலெிறுத்துவது
என்பது அவர்கைின் பொக்கமாகிப்பபானது. கூடபவ மண்ணாள யும்
ப ர்ந்துதகாண்டது.

இதில் வலிளமமிக்பகார் தவற்றியளடவர் - அல்லாபதார் அடிபணிந்து

த ல்வர். இது பபான்ற காலங்கைில் மண் அடிளமயாகலாம்; கலா ாரம்
- பண்பாடு பபான்றளவ அடிளம

ஆகலாமா... கூடாது அல்லவா! அவற்ளற எப்பாடுபட்டாவது

காப்பாற்றுவதுதாபன ெல்ல மாந்தர்கைது கடளம!

1311-ல் பிர ித்தி தபற்ற தலங்கைில் எல்லாம் மாலிக்காபூரின்

பளடதயடுப்பால் ஒருவித பயமும் பதற்றமும் ஏற்பட்டுவிட்டன.

அர ர்கள் பலர் பபாரிட்டுத் பதாற்றும், பலர் பபாரிடாமல் ஓடி ஒைிந்தும்,

ிலர் மர ம் த ய்து தகாண்டும் பலவாறு தங்களைத் தற்காத்துக்
தகாண்டனர்.

அப்பபாது, திருவரங்கத்தின் ஒருபுறம் ப ாழ ொடாகவும், மறுபுறம்

பாண்டிய ொடாகவும் இருந்தது.

- ததாடரும்...
ஆணனயும் பூணனயும் தின்க ன்!

புலவர் ஒருவர் தன் ெண்பரிடம், ‘‘ொன் சுத்த ள வம். ஆனால்,

ஆளனயும் பூளனயும் தின்பபன்!’’ என்றார்.

‘‘ஆளனளயயும் பூளனளயயும் தின்னும் ெீங்கள், எப்படி ள வமாக

இருக்க முடியும்?’’ என்று குழப்பத்துடன் பகட்டார் ெண்பர். அதற்குப்
புலவர், ‘‘உமக்குப் புரியும் என்று ெிளனத்பதன். ரி, விைக்கமாகபவ
த ால்கிபறன்!’’ என்றவர் ததாடர்ந்தார்: ‘‘ஆளன = ஆ + தெய்: பசுவின்
தெய்; பூளன = பூ + தெய்: பதன். இப்பபாது புரிந்ததா?’’ என்றார் புலவர்.
விைக்கம் பகட்ட ெண்பர் புலவரின் திறன் அறிந்து வியந்தார்.

- மு.தஜகந்நாதன், தேன்ணன-64.
10 Mar 2020

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 50

ரங்க ராஜ்ஜியம்

ெம் பக்திக்கான ப ாதளன

மாலிக்காபூரின் பளடதயடுப்பு ெடந்த காலத்தில், திருவரங்கத் தின்

ஒருபுறம் ப ாழ ொடாகவும், மறுபுறம் பாண்டிய ொடாகவும் இருந்தது.
பாண்டிய ொட்ளடச் சுந்தரபாண்டியன் ஆண்டு வந்தான். ப ாழ ொட்டுத்
திருவரங்கமும் இவன் கட்டுப்பாட்டில்தான் இருந்தது. இந்தச்
சுந்தரபாண்டியனுக்குத் தற்காலிகமாக ஓடி ஒைியும் ெிளல ஏற்பட்டது.
காரணம், மிபலச் ப் பளடயின் ஆதிக்கமும் க்தியும்தான்!

குதிளரப்பளட, வில்லம்புப்பளட, யாளனப்பளட, வாட்பளட என்று

காபூரின் பளடக்குள் பலப்பல பிரிவுகள். ‘இவற்பறாடு பபாரிட்டு, தன்
பளடவரர்களை
ீ இழப்பதற்கு ஓடிஒைிவதுபமல்’ என்று கருதிய
சுந்தரபாண்டியன் தளலமளறவானான். ‘இல்ளலயில்ளல… அவன்
பபாரிடத்தான் விரும்பினான்... அப்படிப் பபாரிட் டால் உயிரிழக்க
பெரிடலாம் என்பதால் அவனுளடய ெலம் விரும்பிகள் அவளனத்
தங்கள் பாதுகாப்புக்குக் தகாண்டுத ன்றுவிட்டனர்’ என்றும் ஒரு கருத்து
உண்டு.

எது எப்படி இருப்பினும் தபரும் புனிதத் தலமான திருவரங்கத்துக்கு

எந்த அைவுக்கு அர ாங்க தயவும் ஆதரவும் இருந்தனபவா... அளவ
அப்படிபய இல்லாமல்பபாய் ஆலய ஸ்தான ீ கர்களும் அரங்கன்
அபிமானிகளும் மட்டுபம மீ தமிருந்தனர். எனினும் அவர்கைிடம் ஒரு
தபரும் ததைிவிருந்தது.

இது ெம் பக்திக்கான ப ாதளன. இச்ப ாதளனயில் ஓடி ஒைிகிபறாமா

இல்ளல உயிளர விடுகிபறாமா அல்லது ெம் பக்திக்குரியளதப்
பாதுகாக்கப் பபாகிபறாமா என்கிற மூன்று பகள்விகளுக்கு அவர்கள்
ஆட்பட்டனர். இப்படியான பகள்விகளைக் பகட்கச் த ய்து அவற்றின்
விளடபதடி அவர்களை ெடக்கச் த ய்த ஒரு தபருமகனும்
திருவரங்கத்தில் இருந்தார்.

அவர் தபயர் பிள்ளைபலாகா ார்யர்; அவளரக் காஞ் ி வரதரின் அம் ம்

என்பர். அந்த வரதபன பிள்ளை பலாகா ார் யராகப் பிறந்து
வந்திருப்பதாகக் கருதினர். இதற்குப் பிரமாணமான ம்பவங்களும்
உண்டு. பிள்ளைபலாகா ார்யர், திருவரங்கத்தில் ஆ ார்யனாகத் திகழ்ந்த
வடக்குத் திருவதிப்பிள்ளை
ீ என்பாரின் புதல்வனாவார். அழகிய
மணவாைப் தபருமாள் ொயனார் இவரின் உடன்பிறந்தவராவார்.
இதனால் இவர்களைக் காண்பபார் ராம லட்சுமணர் என்று ிறப்பிப்பர்.

பிள்ளைபலாகா ார்யர் தபரும் ஞானியாகத் திகழ்ந்தவர். பமதலழுப்பிய

பல பகள்விகளுக்குரிய பதிளலத் தன் ீடர்களுக்குப் பைிச்த ன்று
எடுத்துக் கூறியவர். தன்ளனச் ார்ந்பதாளர ஆற்றுப்படுத்தி
வழிெடத்தியதில் மட்டுமன்றி, தானும் திடமாய்த் திகழ்ந்து, எவன்
ளவணவன் என்னும் பகள்விக்கும் எது ளவணவம், எது பக்தி, எது
முக்தி பபான்ற பல பகள்விகளுக்கும் பதிலைித்தவர்.

இவருக்குப் பல ீடர்கள். அவர்கைில் கூரகுபலாத்தமதா ர், திருவாய்

தமாழிப் பிள்ளை மணப்பாக்கத்து ெம்பி பகாட்டூர் அண்ணர், திருப்புட்குழி
ஜீயர், திருக்கண்ணங் குடிப்பிள்ளை, தகால்லிக்காவல தா ர் ஆகிபயார்
குறிப்பிடத்தக்கவர்கள்.

பிள்ளைபலாகா ார்யர் பல நூல்களையும் அருைியுள்ைார்.

‘யாத்ருச் ிகப்படி, ஸ்ரியப்பதிப்படி, முமூஷீப்படி, பரந்தபடி, தனிப்ரணவம்,
தனித்வயம், தனி ரமம், அர்த்தபஞ் கம், தத்வத்ரயம், தத்வப கரம்,
ார ங்க்ரஹம், அர்ச் ிராதி, ப்ரபமயப கரம், ம் ார ாம்ராஜ்யம், ப்ரபன்ன
பரித்ராணம், ெவரத்னமாளல, ெவவித ம்பந்தம், ஸ்ரீவ ன பூஷணம்' ஆகிய
இவருளடய நூல்கள் எது ளவணவம் என்கிற பகள்விக்கு மட்டுமல்ல
எது வாழ்க்ளக, எது பக்தி, எது ஞானம், எது பமாட் ம் என்னும் பல
பகள்விகளுக்கும் பதில் தருபளவ.
திருவரங்கத்தில் காட்டழகிய ிங்கர் அருளும் ஒரு பகாயில் உண்டு.
இது, திருவரங்கன் ஆலயத் துக்கு தவைிபய கிழக்குப்பக்கத்தில் கிழக்கு
அளடயவளைஞ் ானுக்கு அருகில் இருக்கும் தனிச் ந்ெிதியாகும்.
இந்தக் பகாயிளலயும் இதன் மண்டபங்களையும் தன் இருப்பிடமாகக்
தகாண்டு பிள்ளைபலாகா ார்யர் தினமும் ீடர்களைச் ந்திப்பார்.
இங்பகதான் இவருளடய பபாதளனகளும் வழி ெடத்தல் களும்
ீடர்களுக்குக் கிளடத்தன.

இந்தக் காட்டழகிய ிங்கர் திருக்பகாயில் பற்றியும் ென்கு அறிதல்

பவண்டும். எம்தபருமானின் அவதார த ாரூபங்கைில் ஒன்பற
ெர ிம்மம். ொளை என்பபத ெர ிம்மத்துக்குக் கிளடயாது. அன்பற,
அப்பபாபத அனுக்கிரகிப்பதுதான் ெர ிம்மம். வரம்,
ீ பகாபம், ாந்தம்,
கருளண என்கிற முரண்பட்ட உணர்ச் ிகைின் கலளவ இந்த ெர ிம்மம்.
இப்படிப்பட்ட ெர ிம்மமானது அரங்கன் ஆலயத்துக்குள் வடக்கு பொக்கி
பமட்டழகிய ிங்கர் எனும் தபயரில் பகாயில் தகாண்டிருப்பது
பபாலபவ, பகாயிலுக்கு தவைிபய கிழக்கில் காட்டழகிய ிங்கராகவும்
பகாயில்தகாண்டுள்ைார்.

இக்பகாயில் உருவான பின்புலம் சுவாரஸ்ய மான ஒன்று.

ஒருகாலத்தில் பகாயில் அளமந்த கிழக்குப்பகுதி தபரும் வனத்ளத
உளடயதாயிருந்தது. வனத்தில் யாளனகள் அதிகமிருந்தன. தவயில்
காலங்கைில் தண்ணர்ீ பதடி காவிரி ஆற்றங்களரப் பகுதிக்கு
வரும்பபாது, ஆற்பறாரமாக வைர்க்கப்பட்டிருந்த வாளழத் பதாப்புக்குள்
புகுந்து துவம் ம் த ய்யும் யாளனகள். அளவ அப்படிபய
ஊருக்குள்ளும் வரத் ததாடங்கிவிட்டன. இதனால் பல உயிரிழப்புகளும்
ஏற்பட்டன. இதற்கு என்ன த ய்வது என்று ததரியாமல் எல்பலாரும்
எம்தபருமானிடம் பிரார்த்தித்தனர். அப்பபாது, பகாயில் ஸ்தான ீகர்
ஒருவரின் வடிவில் எம்தபருமான் விளட தந்தார்.

‘யாளனகள் வந்திடும் கிழக்கின் மிள ொபன அழகிய ிங்கமாய்

ெர ிம்மனாய் பகாயில் தகாண்டிருக்கிபறன். கால தவள்ைத்தினாலும்,
காவிரி தவள்ைத்தினாலும் அந்தச் ந்ெிதி மூழ்கிப்பபானது. அளத
தவைிபய எடுத்து ஒரு தபரிய பகாயிளலக் கட்டி வழிபாடுகள் ெிகழ்த்தி,
அவ்வழிபாட்டில் வாண பவடிக்ளக யும், தவடி வழிபடும் த ய்யுங்கள்’
என்றார்.

உடபனபய எல்பலாரும் கிழக்குத் திள யில் மூழ்கிப்பபான பகாயிளலத்

பதடிக் கண்டுபிடித்தனர். திருவரங்கன் ந்ெிதிபயகூட இதுபபால்
மணலால் மூடப்பட்டுப் பின் காலத்தால் தவைிபய எடுக்கப்பட்ட
வரலாறுதான் ெமக்கு முன்பப ததரியுபம!
அவ்பவளையில்தான் இக்பகாயிலும் மூழ்கியிருக்க பவண்டும். பின்
பதாண்டி எடுக்கப்பட்ட ெிளலயில், 1297-ல் மூன்றாம் ளடயவர்மன்
சுந்தரபாண்டியன் இளதப் தபரிதாக்கி ெிர்மாணித்தான். அபதாடு
ெில்லாமல் அங்பகார் அந்தணர்கள் குடியிருப்ளபயும் ‘ துர்பவதி
மங்கலம்’ எனும் தபயரில் உருவாக்கி ெித்யப்படி ஆராதளன களுக்கும்
வளக த ய்தான்.

பின்னர் உத்தமாம்பி வம் த்தில் உதித்த க்ர ராயராலும், ொயக்க

மன்னர்கைாலும் இங்பக பல விருத்திகள் ஏற்பட்டன. இக்பகாயில்
உருவான பின் யாளனகள் வருவது அடிபயாடு ெின்று அவற்றால்
ஏற்பட்ட உத்பாதங்களும் ெீங்கின. அன்று முதல் இன்றுவளர
காட்டழகிய ிங்காளர வழிப்படுபவாருக்கு மளலபபால துன்பம்
வந்தாலும் அது ெீங்கிவிடும் என்பது ததைியவாயிற்று. அப்படி ஒரு
 ந்ெிதி மண்டபத்ளதபய பிள்ளைபலாகா ார்யர் தனக்கும் மிக உகந்த
பாதுகாப்பான இடமாகக் கருதி வரித்துக்தகாண்டபதாடு அங்பகபய
ீடர்களுக்குப் பபாதளனகளைச் த ய்தார்.

இவர் முன்னிளலயில்தான் மாலிக்காபூரின் பளடதயடுப்பும்

விரித்துளரக்கப்பட்டது. இந்தச் த ய்தி பிள்ளைபலாகா ார்யர் காதுகைில்
விழுந்தபபாது அவர் தவைி ஆண்டாள் ந்ெிதியில்தான் இருந்தார்.

ஆண்டாள் ொச் ியாளர அவர் தன் மான ிக குருவாகவும்

வரிந்திருந்தார். பூமியில் அவதரித்து, பாளவ பொன்பிருந்து
இளறவளனபய தன் பூத உடபலாடு அளடந்து காட்டியவைல்லா
ஆண்டாள்! எனபவ, அவளைச் ிக்தகனப் பற்றிக்தகாண்டால் அந்த
அரங்கன் திருவடிகைில் விளரவில் அளடக்கல மாகி விடலாம் என்பது
அவரது திருவுள்ைம்.

அப்படிப்பட்டவருக்கு மிபலச் ப் பளடதயடுப்பு குறித்த தகவல் வந்து

ப ர்ந்தது. அதிலும் அந்த மிபலச் ன் மிக மீ பத்தில் வந்துவிட்ட
த ய்தியும் ததரியவந்தது. எல்பலாரும் பரபரப்பபாடு அடுத்து என்ன
த ய்வது, எங்கு த ல்வது, எப்படித் தப்பிப்பது என்தறல்லாம்
தங்களுக்குள் பகட்டுக்தகாண்டபதாடு பிள்ளைபலாகா ார்யரிடமும்
அதுபற்றி பகட்டனர்.

“சுவாமி, அடுத்து என்ன த ய்வது... அந்த மிபலச் ன் ிளலகளை

உளடத்து தபாடிப்தபாடியாக்குவபதாடு ெளககளை அப்படிபய
கைவாடிவிடுகிறான். எந்த ஒரு பகாயிலிலும் விைக்பகற்றக்கூட துைி
த ல்வம் இருக்கக்கூடாது என்பதுதான் அவன் கட்டளையாம்.
அதனால்தான் ஆண்டாள் ொச் ியாரின் ெளககளை எல்லாம் ஒரு
தபட்டியில் பபாட்டு அளத எவருக்கும் ததரியாதபடி
புளதத்துவிட்படாம்.”

அவர்கள் அப்படிக் கூறவும் அவர்களை அதிர்ச் ி பயாடு ஏறிட்ட

பிள்ளைபலாகா ார்யர் “ெளககளைப் பத்திரப்படுத்திவிட்படாம்
என்கிறீர்கபை… அந்த ெளககளுக்குச் த ாந்தக்காரியான இவளை விட்டு
விட்டீர்கபை...” என்று பகட்கவும் விக்கிப்பபாடு பார்த்தனர்.
“என்ன பார்க்கிறீர்கள்...”

“இப்படிக் பகட்டால் எப்படி சுவாமி… பகாயிலில் ெிளல தகாண்டுவிட்ட

உருவத்ளத ொம் ந்ெிதிளயப் பூட்டித்தான் பாதுகாத்திட முடியும்.”

“பூட்ளட உளடக்க மிபலச் னுக்கு எவ்வைவு பெரமாகும்…

பயா ிக்கபவண்டாமா... ரி, ெளககளைப் புளதத்துவிட்படாம்
என்றீர்கபை, கூடபவ ஏன் இவள் விக்கிரகத்ளதயும் புளதக்கத்
பதான்றவில்ளல...”

“சுவாமி…”

“அததல்லாம் தங்கம், ளவரம்... இது கல்தாபன... எதுவானாலும்

ஆகட்டும் என்கிற எண்ணமா...”

“அப்படியில்ளல… வழிபாட்டுக்குரியவளை எப்படி... அதுகுறித்து

எங்கைால் கற்பளனகூடச் த ய்ய முடியவில்ளல.”

“இவ்வைவுதானா இவளைப்பற்றி ெீங்கள் அறிந்துளவத்திருப்பது.

இவைது மூலபம இந்த மண்தாபன... இந்த மண்பமல் துை ி
மாடத்தருகில் கிளடத்த மழளலயல்லவா இவள்...”

“அதனால்...”

“உளடக்கப்பட்டு தொறுங்கிப்பபாவதற்கு மாறாக இவள்

புளதந்துபபாவதில் எந்தத் தவறுமில்ளல” - அழுத்தமாய் உறுதிபடச்
த ான்னார் பிள்ளைபலாகா ார்யர்!

-ததாடரும்...
ஆயுள் கயாகம் அருளும் ஸ்ரீவாஞ்ேியம்

கும்பபகாணத்தில் இருந்து ென்னிலம் வழி யாக ொகப்பட்டினம்

த ல்லும் பாளதயில் வரும் ஊர்- அச்சுதமங்கலம். இங்கிருந்து
ஒண்ணளர கி.மீ . ததாளலவில் அளமந்துள்ைது, ஸ்ரீவாஞ் ிொதர்
பகாயில்தகாண்டிருக்கும் ஸ்ரீவாஞ் ியம். ஸ்காந்த புராணம், பிரமாண்ட
புராணம், ாம்பபாப புராணம் பபான்றளவ ஸ்ரீவாஞ் ியத்தின் மகிளம
பற்றிச் த ால்கின்றன.

பிரைய காலத்திலும் அழியாத திருத்தலம். பிரையம் ஏற்பட்டு அடங்கிய

பின், பிரம்மளனப் பளடத்த ிவதபருமான், உயிர்களைப் பளடக்கும்
தபாறுப்ளப பிரம்மனுக்கு அைித்த தலம் இது. ஸ்ரீளய வாஞ் ித்து
(மகாலட்சுமிளய அளடய விரும்பி) திருமால் தவம் இருந்த திருத்தலம்
இது. எனபவ, ‘ஸ்ரீவாஞ் ியம்’ ஆனது. இங்கு எம்தபருமான், சுயம்பு
வடிவம். ஒரு காலத்தில் இந்தப் பகுதியில் ந்தன மரங்கள் அடர்ந்து
காணப்பட்டதாம். அப்பபாது இந்தத் தலம், ‘கந்தாரண்ய பக்ஷத்திரம்’
எனப்பட்டது. எனபவ, இளறவன் `கந்தாரண்பயஸ்வரர்’ என்றும்
வழங்கப்படுகிறார். இன்ளறக்கும் ஆலயத்தில் தல விருட் மாக
இருப்பது ந்தன மரம்தான். ந்தன இளலகளைக் தகாண்டு
வாஞ் ிொதளர பூஜிப்பது விப ஷம் எனிறார்கள்.

இந்தத் தலத்தில் ஒரு அமாவாள தினத்தன்று தர்ப்பணம் த ய்தால்,

பித்ருக்கள் பத்து வருட காலம் திருப்தி அளடகிறார்கள். இரண்டு
அமாவாள தினத்தன்று தர்ப்பணம் த ய்தால் நூறு வருடமும், மூன்று
அமாவாள தினத்தன்று தர்ப்பணம் த ய்தால் ஒரு யுக காலத்துக்கும்
பித்ருக்கள் திருப்தி அளடவதாக புராணங்கள் த ால்கின்றன.

பமலும், கங்ளகயும் யமதருமனும் ிவனருள் தபற்ற தலம் இது.

ஆகபவ, கா ிப் புண்ணியம் தபறவும், ெீண்ட ஆயுள் பவண்டியும் இந்தத்
தலத்தில் பிரார்த்திப்பது விப ஷம். ராஜ பகாபுரத்ளத ஒட்டி
ததன்திள யில் இருக் கிறது எமதர்மனின் ந்ெிதி. உள்பை, ததன் திள
பொக்கி அமர்ந்த பகாலத்தில் அருள்பாலிக்கிறார். இங்கு, இவர்
அனுக்கிரக மூர்த்தி. இவளர தரி ித்தால் எம பயம் விலகும்; ஆயுள்
கூடும் என்பது ஐதிகம். இங்கு மா ிப் தபருவிழா பிர ித்திதபற்றது.

- கக.காமாக்ஷி, திருவாரூர்
24 Mar 2020

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 51

ரங்க ராஜ்ஜியம்

புளதக்காத ெிளலயில் ெிற்கும் ிளலக்கு ெித்ய பூளஜயும்

ளெபவத்தியமும் அவ ியம்.

உண்ைா து ங்கா ததாலிகடணல யூடறுத்து

த ண்ைாக்ணக யாப்புண்டு தாமுற் க ததல்லாம்

திண்ைார் மதிள்சூழ் திருவரங்கச் தேல்வனார்

எண்ைாகத தம்முணடய நன்ணமககள தயண்ணுவகர…

- ொச் ியார் திருதமாழியில் ஆண்டாள்.

 ிள்ளை பலாகா ார்யர் ஆண்டாைின் திரு உருவச் ிளலளயப்
புளதக்கலாம் என்று த ான்னது பகட்டு அங்குள்ை எல்பலார்
முகங்களும் இருைளடந்து பபாயின. புளதப்ளபக் கற்பளனத ய்து
பார்க்கக்கூட மனம் வராமல் கலக்கமுடன் பலாகா ார்யளர அவர்கள்
பார்த்தனர். “உங்கள் பார்ளவயின் தபாருள் புரிகிறது. அபிபஷக
ஆராதளனகள் த ய்து அன்றாடம் வணங்கிய திரு உருவச் ிளலளயக்
குழி பதாண்டிப் புளதப்பளதக் கற்பளன த ய்யக்கூட உங்கைால்
இயலவில்ளல. அப்படித்தாபன...”

“ஆம். ெீங்கள் த ான்னளதக் பகட்டு உடல் ெடுங்குகிறது. இது

எப்பபர்ப்பட்ட பாதகம்...”

“பாதகமில்ளல. இப்பபாளதக்கு இதுபவ பவித்ரம். ொம் எப்பபாதும்

ெம்ளம ளமயமாக ளவத்பத ிந்திப்பபாம். ொம் ஜீவாத்மாக்கள். இப்படிச்
ிந்திப்பபத ெம் வழக்கமும்கூட.ஆனால், பரமாத்மாவுக்குக் கல்லும்
ஒன்றுதான் தெல்லும் ஒன்றுதான்; தபான்னும் ஒன்றுதான் மண்ணும்
ஒன்றுதான்.”

“எங்களுக்தகாரு மாற்று பயா ளன.”

“என்ன?”

“எங்கைில் எவர் இல்லத்துக்காவது தகாண்டு த ன்று

ளவத்துக்தகாள்ைலாமா...”

“தாராைமாக. ஆனால், புளதக்காத ெிளலயில் ெிற்கும் ிளலக்கு ெித்ய

பூளஜயும் ளெபவத்தியமும் அவ ியம். அம்மட்டில் ொபைா, தபாழுபதா
தவறக் கூடாது.”

“இயன்றவளர த ய்கிபறாம். இயலாது பபாகும்பபாது என்ன த ய்ய

இயலும்?”
“இது ரியான பதிலில்ளல. அபதாடு ிளல இருப்பது ததரிந்து
மிபலச் ர்கைால் அதற்பகார் உத்பாதம் பெரிட்டால் அளதவிட பாதகமும்
பவறில்ளல. அதற்கு ொம் உயிளர விட்டுவிடுதல் தபருெலம்.''

- இப்படி வாதப்பிரதிவாதங்கள் த ன்று தகாண்டிருந்த ெிளலயில் ஓர்

அதிர்ச் ித் தகவல் வந்து ப ர்ந்தது. சுல்தானியப்பளட மயபுரத்ளதக்
கடந்துவிட்டது என்பதுதான் அந்தச் த ய்தி.

“ஐபயா… இப்பபாது என்ன த ய்வது?”

“இனி விவாதிக்கக் காலதமல்லாம் இல்ளல. இந்த ஆலயத்தின்

ஈ ான்ய பாகத்தில் குழிளயத் பதாண்டுங்கள்... ீக்கிரம்”- பிள்ளை
பலாகா ார்யர் பவகதமடுத்தார்.
தானும் ஒரு மண்தவட்டிளய எடுத்துக்தகாண்டு ஈ ான்ய பாகத்தில்
குழிளயத் பதாண்டி ஆறடி ஆழத்தில் தெல்ளலக் தகாட்டி அதன் பமல்
ஆண்டாைின் திரு உருவச் ிளலளயக் கிடத்தினர்.

பின் அங்கிருந்த அவ்வைவு பூக்களையும் தகாட்டி, பமபல பட்டாளடளய

விரித்து அதற்குபமல் மண்ளணப் பபாட்டு மூடி, பதாண்டிய சுவடு
ததரியாதபடி அக்குழிப் பரப்பின் பமல் ிறியதாக ஒரு மாடம் அளமத்து
அதனுள் விைக்ளகயும் ஏற்றிளவத்தனர்.

இபதபபால் அரங்கன் ந்ெிதி முதல் கல ந்ெிதிகளுக்கும் த ன்று

விக்கிரகங்களைக் காப்பாற்றலாம் என்று காதலடுப்பதற்குள்
சுல்தானியப்பளட காவிரி ஆற்ளறக் கடந்து திருவரங்கத்துக்குள்
ஆபவ த்துடன் பிரபவ ித்தது.

காவிரியில் அப்பபாது பார்த்துப் தபரிதாய் ெீபராட்டமில்ளல. எனபவ,

சுல்தானிய மிபலச் ர்கள் திருவரங்கத்துக்குள் நுளழவது
சுலபமாகிவிட்டது.

இவ்பவளையில் பிள்ளை பலாகா ார்யர் பெராகத் திருவரங்கப்

தபருமான் ந்ெிதிக்கு ஐம்பது ீடர்கபைாடு த ன்று ததன்திள மற்றும்
வடதிள பொக்கியிருக்கும் கதவுகளை மூடித் தாழிட்டபதாடு,
கதவருகிபலபய ஒன்றுக்குப் பத்து பபர் அமர்ந்துதகாண்டனர்.. பிள்ளை
பலாகா ார்யரும், ஸ்தானிகர்களும் அரங்கன் திருச் ந்ெிதி முன் கூடி
கண்ணர்ீ மல்கப் பிரார்த்தளன புரியலாயினர்.

திபுதிபுதவன சுல்தானியப்பளட வருவளத, அதுவும் தகாள்ைிடம் வழிபய

வடபுலமாய் வருவது அறிந்து பஞ்சுதகாண்டான் எனும் பகாயிலின்
பிரதானக் காப்பாைன், அவர்களைத் தடுத்து ெிறுத்தும்விதமாக கம்புகள்,
கட்டாரிகள் மற்றும் வாள்கபைாடு தகாள்ைிடக் களரக்பக த ன்று
பபாரிடலானான்.
அதற்குள் த ய்தி ஊருக்குள் பரவியதில் ிலர்
கதளவயளடத்துக்தகாண்டு உள்ைடங்கினர். ிலர் ஆபவ மாய் தங்கள்
வ ம் உள்ை உலக்ளக, கம்பு என்று கிளடத்தளத எடுத்துக்தகாண்டு,
வடக்குக் பகாபுர வா லில் திரண்டனர். ஆனாலும் மிபலச் ர்கைின்
பளடபலத்துக்கு முன்னால் தாக்குப்பிடிக்க முடியவில்ளல.
இதில் பஞ்சுதகாண்டானும் அவன் ஆட்களும் தகால்லப்பட்டனர்.
மிபலச் ப்பளட பகாபுர வா ல் கடந்து உள் நுளழந்தது. அப்பபாது மூல
விக்கிரகங்களுக்கு பங்கம் பெரக் கூடாது என்று எண்ணி, மூல விக்கிரக
ந்ெிதிகள் மூடப்பட்டன. கதவுகள் ததரியாதபடி துணியால்
மளறக்கப்ப்பட்டு, அதன் முன் உற் வ விக்கிரகங்கள் ளவக்கப்பட்டன..

தற்காலிகமாகத் பதான்றிய இந்த எண்ணம் ென்கு பயனைித்தது என்பற

கூற பவண்டும். கூடுதலாக சுல்தானியப் பளடயின் கவனத்ளதச்
ிதறடிக்கபவண்டி ஒரு திட்டம் த யல்படுத்தப்பட்டது.

ஸ்ரீபண்டாரம் என்னுமிடத்தில் ப மித்துளவக்கப்பட்டிருந்த ெளககள்,

தவள்ைிப் பாத்திரங்கள், உண்டியல் வருவாய், பமலும் உற் வ
விக்கிரங்கள் உள்ை இடத்ளத, பயத்தின் காரணமாக த ால்வதுபபால்
ஒருவர் காட்டித் தர, பளடயினரின் கவனம் அங்பக திரும்பியது.

உள்பை புகுந்து தமாத்தத்ளதயும் தகாள்ளையிட்டனர். அப்படிபய

ிளலகளையும் அள்ைிப்பபாட்டுக் தகாண்டனர். அரங்கொதன்
திருச் ந்ெிதி பொக்கிபயா, தாயார் ந்ெிதி பொக்கிபயா த ல்லாமல்,
த ல்லவும் பதான்றாமல் ஒரு தபருங்தகாள்ளைளயச் த ய்து
முடித்தனர்.

தெடுபெரம் கழித்து அளமதி திரும்பியது. அரங்கப் தபருமான் ந்ெிதிக்

கதவுகள் திறக்கப்பட்டன. தபருமானுக்கு எந்த உத்பாதமுமில்ளல;
தாயாருக்கும் யாததாரு பாதிப்புமில்ளல.

ஆனால்… ஆனால்…

அழகியமணவாைப்தபருமாள் மற்றும் ப ரகுலவல்லி விக்கிரகங்கள்

தகாள்ளை பபாய்விட்டன. இச்த ய்தி, பிள்ளை பலாகா ார்யர் உள்ைிட்ட
ஸ்தானிகர்களை அளடயவும், அளனவரும் அப்படிபய கலங்கி
அமர்ந்துவிட்டனர்.
“எம்தபருமானின் திருபமனிளய ஒரு களலப்தபாருள்பபால கருதி,
தூக்கிச்த ன்றுவிட்டார்கபை… பாவிகள்” என்று ஒருவர் கதறி அழத்
ததாடங்கினார்.

“ஏபதா அம்மட்படாடு பபாயிற்பற… அரங்கப் தபருமானின்

உற் வமூர்த்தம் பத்திரமாகத்தாபன உள்ைது...”

“தபருமானின் எழில் ததும்பும் பதாற்றமல்லவா அழகிய மணவாை

த ாரூபம்…”

“அதனினும் அழகானது ப ரகுலவல்லியின் த ாரூபம்...”

“இப்பபாது என்ன த ய்யலாம்?”

“ொம் முதலில் த ய்ய பவண்டியது பகாயிளலக் காப்பதன்தபாருட்டு

உயிளர விட்ட பஞ்சுதகாண்டானின் ஈமச் டங்ளகத்தான். அவனுக்கு
எம்தபருமானின் திருவடிகைில் பமாட் கதி ெிச் யம்.”

“இப்படிக் தகாளலயும் தகாள்ளையும் புரிந்த இந்தப் பாவிகளுக்குத்

தண்டளன ஏதும் கிளடயாதா? ஹிரண்யனின் தபாருட்டு தூளணப்
பிைந்துதகாண்டு வந்த எம்தபருமான் இப்பபாதும் அப்படி வந்திருந்தால்
எத்தளன ென்றாயிருந்திருக்கும்...”

“எண்ணிப்பார்க்க ென்றாகத்தான் இருக்கிறது. ஆனால், பிரகலாதன்பபால்

ெம்மிளடபய ஒருவர்கூட இல்ளலபய...”

“என்ன த ால்கிறீர்கள் ெீங்கள்… ெம் பக்தியில் என்ன குளற?”

“அவரவர்க்கும் அவரவர் புரியும் பக்தி பமலானதாகபவ ததரியும்.

ஆயினும் பிரகலாதபனாடு ஒப்பிட்டால் ொம் எவ்வைவு
தாழ்வானவர்கள் என்பது ததரிய வரும். எம்தபருமான் ெிமித்தம், தபற்ற
தந்ளதளயபய பளகத்துக்தகாண்டவன் பிரகலாதன். தெருப்பில்
தூக்கிப்பபாட்ட பபாதும், கடலில் தூக்கிப்பபாட்ட பபாதும், ீறிவரும்
ர்ப்பங்களுக்கு ெடுவில் விட்ட பபாதும் ெம்பிக்ளக இழக்கவில்ளல
அவன்.
அவர் வருவாரா மாட்டாரா என்று அவன் ந்பதகம் தகாள்ைவில்ளல.
`வந்பத தீருவார்' என்று உறுதியாகக் கூறினான். அபதபபால்
எம்தபருமானும் வந்து காத்து அருைினார்.”

``அப்படியானால் அந்த அைவு ெம்பினால் தான் எம்தபருமான் காட் ி

தருவாரா... ெம்பபான்ற ாமான்ய பக்தர்கதைல்லாம் இருப்பதும் ஒன்று,
இல்லாததும் ஒன்றா...”

“எளதயும் ரியாகப் புரிந்து பபசுங்கள். அவதார ெிகழ்வுகளையும்

கூர்ந்து ிந்தித்து, பின் பபசுங்கள். இது அவனால் உண்டான உலகு.
இதில் ொம் மட்டுமல்ல; அந்த மிபலச் னும்கூட அவன் மக்கபை! இது
ெமக்குள் ொம் பபாட்டுக் தகாள்ளும் ண்ளட. த ால்லப்பபானால் இது
ஒரு தகாள்ளகப் பபாராட்டம். கலா ாரப் பபார் என்றும் கூறலாம். இதில்
எவரின் ஆத்ம க்தி தபரியபதா அதுபவ தவன்றிடும்... ”

“அதுவும் ரிதான்… இம்மட்டில் மிபலச் ளன எதிர்க்கும் ஆற்றளலயும்,

ெம் தத்துவங்களையும் தகாள்ளககளையும் காப்பாற்றிக்தகாள்ளும்
ஆற்றளலயும் ொம் தபறுவதற்காகப் பிராத்திக்கலாம். இது ெமக்கான
பரீட்ள . அதன்தபாருட்டு உயிளரக்கூடத் துறக்கலாம். மாறாக
இளறவன் ஏன் இப்பபாது வரவில்ளல என்று பகட்பதும் எதிர்பார்ப்பதும்
ிறுபிள்ளைத்தனபம!”

“அவர் வருவார்… பல ஆ ார்ய புருஷர்கள் வடிவில்… அப்படி

வந்தவர்தாபன ராமாநுஜ மகாத்மா. அவர் இந்தத் திருவரங்கத் தலத்தில்
த ய்த ீர்திருத்தங்களும் ெிறுவிச்த ன்ற ித்தாந் தங்களும் ெமக்குத்
துளண ெிற்கின்றனபவ!”

இளதக் பகட்டதும் அந்தக் கூட்டத்திலிருந்த ஒருவர் த ான்னார்:

“ஸ்ரீஸ்ரீராமாநுஜர் மாத்திரமா... இபதா ெம்மிளடபய இருக்கும் பிள்ளை
பலாகா ார்யர் யாராம்... காஞ் ி வரதனின் அம் மில்ளலயா இவர். அபத
காஞ் ியம்பதி இன்று ெமக்கு அைித்திருக்கும் ஸ்ரீஸ்ரீபவதாந்த பத ிகர்
யாராம்... எம்தபருமானின் கண்டாவதாரமில்ளலயா அவர்.
இவர்கதைல்லாம் இருக்க ெம்மிளடபய எதற்கு லனம்...”
“அப்படியானால் இந்த மிபலச் உபாளதளய ொம் முழுளமயாகக்
கடந்துவிடுபவாமா...”

“கடந்தாக பவண்டும். கடந்தால்தான் ொம் ெல்ல மனிதர்கள். ெல்ல

ளவணவர்கள். ெல்ல விஷ்ணு பக்தர்கைாபவாம்.”

- அவர்கள் தங்களுக்குள் ஒருவருக்தகாருவர் விவாதம் த ய்துதகாண்டு

ஒரு முடிளவ எட்டிய ெிளலயில், ிங்காரவல்லி என்று ஒரு தபண்மணி
ஆலயமிள அழுதுதகாண்பட வந்தாள். ததற்குக் பகாபுர
நுளழவாயிலிலிருந்து அவள் கண்ட காட் ிகள் கண்களைபய பிடுங்கி
எரிந்துவிடலாமா என்பது பபால அவளை எண்ணச் த ய்திருந்தன!

-ததாடரும்...
விருதகிரிக்கு ஐந்தால் த ருணம!

விபச் ித்து, பராம ர், ொத ர்மா, அெவர்த் தனி, குமார ர்மா ஆகிய ஐந்து
மகான்கள் வழிபட்ட புண்ணிய பக்ஷத்திரம் விருத்தா லம். ஐந்து எனும்
எண்ணிக்ளகயின் அடிப்பளடயில் பவறு ில மகிளமகளும் இந்தத்
தலத்துக்கு உண்டு.

ஐந்து பிரகாரங்கள்: ஆலயப் பிராகாரம் மூன்று; பதபராடும் வதி

ீ மற்றும்
பஞ் வர்ணப் பிரகாரம்.

ஐந்து பகாபுரங்கள்: ொன்கு திள கைிலும் ஒன்று என ொன்கு

பகாபுரங்கள் உண்டு. ஐந்தாவது கண்டராதித்த பகாபுரம்

ஐந்து தகாடி மரங்கள்: ெந்தி மண்டபக் தகாடிமரம், வன்னியடிப்

பிராகரத்தில் பிரதான தகாடிமரம், ததற்கு, பமற்கு மற்றும் வடக்கு
சுற்றில் உள்ை மற்ற தகாடி மரங்கள்.

ஐந்து தீர்த்தங்கள்: அக்னி, குபபர, க்கர, ெித்யானந்த கூபம் மற்றும்

மணிமுத்த ெதி.

ஐந்து பிள்ளையார்கள்: ஆழத்துப் பிள்ளையார், வல்லப விொயகர்,

மாற்றுளரத்த விொயகர், த புஜ விொயகர், முப்பிள்ளையார்.

- தட்ேிைாமூர்த்தி, திருவாரூர்
07 Apr 2020

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 52

ரங்க ராஜ்ஜியம்

எப்பபாதும் கலகலப்பாகக் காணப்படும் களடவதி

ீ சுடுகாடு பபால
காட் ியைித்தது. தபாருள்கள் இளறந்து கிடந்தன.

`எழிலுணடய வம்மணனமீ ர் என்னரங்கத் தின்னமுதர்

குழலழகர் வாயழகர் கண்ைழகர் தகாப்பூழில்

எழு கமலப் பூவழக தரம்மானார், என்னுணடய

கழல் வணளணயத் தாமும் கழல் வணளகய யாக்கினகர!'

ளடதயடுப்பு குறித்து திருவரங்கத்து ளவணவர்கள் தங்களுக்குள்

விவாதம் த ய்துதகாண்டு ஒரு முடிளவ எட்டிய ெிளலயில்,
ிங்காரவல்லி என்ற தபண்மணி ஆலயமிள அழுதுதகாண்பட
வந்தாள். ததற்குக் பகாபுர நுளழவாயிலிலிருந்து அவள் கண்ட
காட் ிகள், கண்களைபய பிடுங்கி எரிந்துவிடலாமா என்பது பபால
அவளை எண்ணச் த ய்தன!

ஆங்காங்பக வட்டு
ீ முகப்புப் பந்தல்கள் எரிந்து புளகந்தபடி இருந்தன.
பசுக்களும் ரிஷபங்களும் தவட்டப் பட்டு ரத்த ஒழுக்பகாடு கிடந்தன.
அபெகம்பபர் குற்றுயிபராடு துடித்துக்தகாண்டிருக்க, ிலர் அவர்களைக்
காப்பாற்றும் முயற் ியில் ஈடுபட்டிருந்தனர்.

எப்பபாதும் கலகலப்பாகக் காணப்படும் களடவதி

ீ சுடுகாடு பபால
காட் ியைித்தது. தபாருள்கள் இளறந்து கிடந்தன. காய்கறிகளும்
தானியங்களும் ிதறிக்கிடந்தன. பகாயிலுக்குள் புகுந்தபபாது இன்னும்
அதிக பகாரம்! ிற்பங்கள் உளடந்தும், தூண்கள் பல
ிதிலப்படுத்தப்பட்டும் திகழ்ந்தன. குதிளரகள் ில த த்துக் கிடந்த
ெிளலயில், காக்ளககள் அவற்றின் ரத்தம் வழியும் பாகத்ளதக்
தகாத்திக்தகாண்டிருந்தன.

ிங்காரவல்லி தினமும் அரங்களன தரி ிப்பதுடன் அழகிய மணவாைப்

தபருமாளையும் தரி ிப்பளதத் தன் வாழ்ொள் கடளமயாகபவ
தகாண்டிருந்தாள். ப ரகுலவல்லி பபால தானும் தபருமாபனாடு த ன்று
ப ர்ந்துவிட பவண்டும் என்பபத அவைது பிரார்த்தளன! ஆனால்
அன்ளறய காட் ி களும், அழகிய மணவாைப் தபருமாளையும்
ப ரகுலவல்லிச் ிளலளயயும், மிபலச் ன் அள்ைிச் த ன்று விட்டான்
என்று கிளடத்த த ய்தியும் அவளை ெிளலகுளலய ளவத்துவிட்டன.
காலியாகக் காட் ி தந்த ந்ெிதிளயப் பார்த்து கண்ண ீர் ிந்திய
ிங்காரவல்லி ஓர் ஆபவ மான தீர்மானத்துக்கு வந்தாள்.

“எம்தபருமாபன... அழகிய மணவாைா! உன்ளன ொன் விடமாட்படன்.

அதிலும் அசுரன் ஒருவன் உன்ளனக் தகாண்டு த ல்ல விளழந்துவிட்ட
இத்தருணத்தில், அப்படிச் த ய்துவிடாமல் அவளனத் தடுத்து
ெிறுத்துவபதாடு எப்பாடுபட்டாவது உன்ளன ொன் மீ ட்பபன்! அவ்வாறு
மீ ட்க முடியாது பபானால் உயிளர விடுபவன். இது த்தியம்!'' என்று
வாய்விட்பட பதம் த ய்தாள்!

அளதக் கண்டு, அவளை அறிந்த ிலர் வருந்தினர். “ ிங்காரவல்லி! ெீ

வருந்துவதால் பயனில்ளல. பபரர ர்கபை வழ்ந்து
ீ விட்டார் கள்.
மிபலச் ர்கைின் பலம் அப்படி. விபராதிகள், எதிரிகள் இப்படி
வருவார்கள் என்று ொம் கனவில்கூட எண்ணிப் பார்க்கவில்ளல. ெம்
திருவரங்கம் பபால இந்த உலகம் முழுவதும் அன்பு மயமானது என்று
ொம் கருதிவிட்படாம். அது எவ்வைவு தபரிய பிளழ ததரியுமா” என்றார்
ஒருவர்.

“இனி புலம்புவதால் என்ன பயன். ெல்லபவளையாக அரங்கப்

தபருமானின் மூல விக்கிரகத்ளதயும், உற் வ மூர்த்திளயயும்
எப்படிபயா பாதுகாத்துவிட்படாம். ஸ்ரீபிள்ளைபலாகா ார்யர் ரியான
தருணத்தில் ரியான முடிதவடுத்து மிபலச் ர் களை திள மாற்றி,
அழகிய மணவாைளர மட்டும் அவர்கள் தகாண்டுபபாகும்படிச்
த ய்துவிட்டார். ொம் இப்பபாது அவளரப் பபாற்ற பவண்டும்” என்றார்
இன்தனாருவர்.

“என்ன பபசுகிறீர்... ெம் ஆலயத்ளதபய பாழ் படுத்திவிட்டுப்

பபாயுள்ைனர். எப்பபர்ப்பட்ட திருத்தலம் இது. இன்ளறக்கு அவர்கைின்
பதாற்த ருப்புக் கால்கைால் அசுத்தமாகி, ொம் கட்டிக்காத்த
புனிததமல்லாம் பாழாகிவிட்டபத. எவ்வைவு இடிபாடுகள்...
மண்பமடுகள்... பபாகிற பபாக்கில் பூளஜ மணிளய பவறு
அறுத்ததரிந்துவிட்டு பபாயுள்ைனர். இதுவளர ஒரு ொள் ஒருதபாழுது
பூளஜ ெடக்காமல் இருந்ததில்ளலபய… ஆனால், இனி எப்பபாது
பூளஜகள் ெிகழும் என்பற ததரிய வில்ளலபய…” என்ற அங்கலாய்த்த
ஒருவர் அழபவ ததாடங்கிவிட்டார்.

கலத்ளதயும் கண்ணர்ீ வழிய பகட்டுக் தகாண்டிருந்த ிங்காரவல்லி,

தீர்க்கமாய் ஒரு முடிவுக்கு வந்தாள்.

“ொம் இப்படி அழுது புலம்புவதால் பயனில்ளல. இது ெம் பக்திக்கான

பரிட்ள . இளதவிட தகாடுளமயான ப ாதளனகளைச் த ாந்தத்
தகப்பனாபலபய அனுபவித்தவன் பிரகலாதன். ஆனால் அவன் களட ி
வளர பக்திளயக் ளகவிடவில்ளல. எம்தபருமானும் கருளண காட்டத்
தவறவில்ளல. எனபவ, அதுபபான்ற புராணச் ங்கதிகளைப்
தபௌராணிகர் மூலமாய் அறிந்த ொம் அயர்ந்துவிடக் கூடாது. இப்படியும்
ப ாதளனகள் வரும் என்பதற்காகபவ அதுபபான்ற புராணங்கள் ெமக்குப்
பபாதிக்கப் பட்டிருக்கின்றன. அற்பமான மனிதர்கைின் மூர்க்கத்தால்
அழிந்து பபாகக்கூடியதல்ல இந்தப் தபருங்பகாயில். இளத உலகுக்கு
உணர்த்திபய தீர பவண்டும்” என்று ஆபவ மாக பப வும் த ய்தாள்.

“உன் ஒருத்தியால் என்ன த ய்துவிட முடியும்?” – என்று ஒருவர்

ஏைனமாய்க் பகட்டார்.

“அந்ெியன் ஒருவனால் எம்தபருமாளன இங்கிருந்து தகாண்டு த ல்ல

முடியும் என்றால், என்னால் அவளர அங்கிருந்து இங்கு தகாண்டு வர
முடியாதா?”

“உைறாபத! அச் ிளலளய இந்த தொடி அவர்கள் அழித்திருப்பர்.”

“இருக்காது… இருக்கபவ இருக்காது. ஆயிரமாயிரம் பூளஜ கண்ட

ஐம்தபான் திருபமனி அது. அதற்தகன்று தபரும் க்தி உள்ைது. அளத
எவராலும் அழிக்க முடியாது.”

“முட்டாள்தனமாக பப ாபத… ிளல வழிபாட்டுக்கு எதிரிகள் அவர்கள்.

ிளலகளை அழித்தால்தான் ெம்முளடய வழிபாட்ளட ெிறுத்த முடியும்
என்பபத அவர்கைின் தகாள்ளக. எனபவதான் பகாயில்களைக்
தகாள்ளையடிப்பது, ெிர்மூலமாக்குவது என்று த யல்பட்டு வருகின்றனர்.
எனபவ, அச் ிளல ெிச் யம் ெிர்மூலமாகியிருக்கும்…”

“இல்ளல… இல்ளல… இல்ளல… என் அழகிய மணவாைன் அழிக்கப்பட

முடியாதவர். அவளர அழிக்க முளனபவாபர அழிந்து பபாவார்கள்…” –
ிங்காரவல்லி குரபலாங்கச் த ான்னாள்.

“அழிந்துபபாய் ெிளலகுளலந்து கிடப்பது ொம்தான். அவர்கைில்ளல.

இளதப் புரிந்துதகாள்.”

“அதற்கு காரணம், ெம்முளடய ாந்த குணமும் பயந்த பபாக்கும்தான்.

இது ஒரு பாடம். ொம் இனி ெம் குணத்ளத மாற்றிக்தகாள்ை பவண்டும்.
ெம்ளமக் தகால்ல வரும் புலிளய ொம் பவட்ளடயாடிக்
தகால்வதில்ளலயா. அதுபபால், ொம் பவட்ளடக்கும் தயாராக
பவண்டும்.”

“பகட்க ென்றாக இருக்கிறது. ெளடமுளறக்கு ஒத்து வருமா?”

“உங்கள் ெிளல எப்படிபயா ததரியாது... ொன் துணிந்துவிட்படன். இனி,

ஆடுகிற மாட்ளட ஆடிக் கறப்பபன், பாடுகிற மாட்ளட பாடிக்
கறப்பபன்.”

“ ிங்காரவல்லி! ெீ ஒரு ாமான்யப் தபண். உணர்ச் ிப் தபருக்கில்

ஏபதபதா பபசுகிறாய். பபாய் ஆக பவண்டியளதப் பார்.”
“ஆம் உணர்ச் ிப்தபருக்கில்தான் பபசுகிபறன். இது ாதாரண உணர்ச் ிப்
தபருக்கல்ல… பக்திச் ிலிர்ப்புப் தபருக்கு! எனக்கு எம்தபருமான்
துளணயிருப்பார். என் க்தியில், புத்தியிலிருந்து அவர் வழி
ெடத்துவார்…” என்ற ிங்காரவல்லி, த ான்னதுபபாலபவ
புத்தி ாலித்தனமாக ெடந்துதகாள்ைத் ததாடங்கினாள்.

தன் இல்லம் திரும்பியவள் தன் ஆளடகளைக் களைந்து மிபலச் ப்

தபண்கள் அணிவது பபான்று ஆளட உடுத்திக்தகாண்டாள். மிபலச்
வரர்கள்
ீ கூடியிருக்கும் பகுதிளயத் ததரிந்துதகாண்டாள். ப ாைக்
கருதுகளைப் பறித்து வந்து, அவற்ளற அனலில் வாட்டிச் சுட்தடடுத்து,
ஒரு கூளடயில் ளவத்துச் சுமந்தபடி அவர்கைின் இருப்பிடம் பொக்கிச்
த ன்றாள்.

அவர்கள், ிங்காரவல்லிளய தங்கள் இனப் தபண்ணாக ெிளனத்து

வரபவற்றனர். ப ாைக் கருதுகளை அள்ைித் தந்தவள், அவர்கைின்
அன்புக்குப் பாத்திரமானாள். அவர்கள் த ான்ன ிறு ிறு
பவளலகளைச் த ய்தாள். அப்படிபய தகாள்ளையடிக்கப்பட்ட
தபாருள்கள் எங்கு உள்ைன எனும் ரக ியத்ளதயும் ததரிந்துதகாண்டாள்.
அளவ, ிராப்பள்ைி திருக்குைத்ளத ஒட்டிய கல்யாண மண்டபத் துக்குள்
பாதுகாப் பபாடு இருப்பதாகவும் ொளை அந்தப் தபாருள்களுடன்
அறுபதுபபர் தகாண்ட கஜானாக் குழு தடல்லிக்குப் புறப்பட
இருப்பதாகவும் ததரிந்துதகாண்டாள்.

அத்துடன், அந்தக் கஜானாக் குழுவின் தளலவன் இன்னார் என்பளத

அறிந்து அவளனக் காணச் த ன்றாள். அவனிடம் மிக தெருக்கமாகப்
பழகி “உன்பனாடு என்ளனயும் அளழத்துச் த ல்லுங்கள். வழியில்
உங்களுக்குச் சுளவயான உணவு ளமத்துப் பபாடுகிபறன். என்ளன
தடல்லி சுல்தான் அரண்மளனப் பணியில் ப ர்த்து விடுங்கள்.
இளறவன் உங்களுக்குக் கருளண த ய்வான்” என்று அழுதாள். அவனும்
அவளை ெம்பினான். அவைின் பவண்டுபகாளுக்குச் ம்மதித்தான்.

அபதபெரம் ஒரு ிலர் ிங்காரவல்லிளயச் ந்பதகப்படவும் த ய்தனர்.

அவர்களை தயல்லாம் மன உறுதிபயாடு மாைித்து, கஜானாக்
குழுபவாடு அறுபத்து ொன்கு ொள் பயணம் த ய்து தடல்லிளய
அளடந்தாள். இளடயில் அழகிய மணவைாப் தபருமான் விக்கிரகத்ளத
அவள் எவ்வைவு பதடியும் கிளடக்கவில்ளல. மிகுந்த தபான் ெளககள்,
அட்டிளககள், தபாற்காசுகள், தவள்ைிப் பாத்திரங்கபைாடு அழகிய
மணவாைப் தபருமான் ஒரு மரப் தபட்டிக்குள் இருந்தார்.
அப்தபட்டிக்கான பூட்டுச் ாவி தளலவனிடம்தான் இருந்தது.
தடல்லிளய தெருங்கிவிட்ட பெரம் அவனுக்கு மது குடிக்கத் தந்து
ாவிளயக் கைவாடி, தபட்டிளயத் திறந்து பார்த்தவள், பூரித்துப்
பபானாள்.

உள்பை தபருமான் துைிகூட ிளதவின்றி தபாற்குவியலுக்குள்

அவளுக்குக் காட் ி தந்தார்! அந்த தொடிபய ிங்காரவல்லி அவன்
உருளவ தவைிபய எடுத்து ெிற்களவத்து, காலில் விழுந்து வணங்கி
ஆனந்தக் கண்ணர்ீ ிந்தினாள். அப்படிபய துக்கிச் த ன்றுவிடலாமா
என்றுகூட ெிளனத்தாள். ஆனால் அத்தருணத்தில் பலரும்
முழித்துக்தகாண்டு அங்கு வரவும், ிளலளய மீ ண்டும் உள்பை
ளவத்துப் பூட்டி ாவிளய மீ ண்டும் தளலவனின் இடுப்பில்
த ருகிவிட்டாள்.

ெல்ல பவளை எவரும் ந்பதகிக்கவில்ளல. அதன்பின் பயணம்

ததாடர்ந்தது. தடல்லிளய அளடந்ததும் அந்தப் தபட்டி அப்படிபய
சுல்தானின் முன் ளவக்கப்பட்டு திறந்து காட்டப்பட்டது. உள்பை இருந்த
ெளககளைப் பார்த்து சுல்தான் வாய்பிைந்தான். ஆனால் அவனுளடய
திருமகைான சுரதாணி என்பவபைா, அழகிய மணவாைரின்
விக்கிரகத்ளதப் பார்த்துச் த ாக்கிப்பபானாள். தன் ஆ னத்திலிருந்து
இறங்கி திளரச் ீளலகளை எல்லாம் விலக்கிக்தகாண்டு வந்தவள்,
சுல்தானிடம்

`‘இந்தச் ிளல தனக்கு பவண்டும். இது எனக்கு மிகப்பிடித்து விட்டது'’

என்று பகட்டாள்.

சுல்தானும் “தாராைமாய் எடுத்துக்தகாள். உன் இஷ்டம்பபால் இளத

ர ித்து மகிழ்ந்திடு” என்றான். அத்துடன், “எல்பலாரும் விழுந்து விழுந்து
வணங்கிய இந்த உபலாகச் ிளல, இனி என் மகைின் விளையாட்டுப்
தபாருள்” என்று கூறி, அந்தச் ளபபய அதிரும்படி ிரித்தான்.
கூட்டத்பதாடு கூட்டமாக பார்த்தபடி இருந்தாள் ிங்காரவல்லி.

எப்படிபயா... எம்தபருமானின் திருபமனிளய ிதிலப்படுத்தி விடாமபலா

அல்லது தெருப்பிலிட்டு உருக்காமபலா இருந்தார்கபை... என்று
மாதானமளடந்தாள். பமலும் சுல்தான் மகைின் அந்தப் புரத்துக்குள்
நுளழயவும் முடிவு த ய்தாள். அதற்கு இலகுவாக தளலவன் மகளுக்கு
தளலவாரி பூ அலங்காரம் த ய்தாள். ளகக்கு மருதாணி இட்டு அவள்
த ய்த அழகான த யல்கள், மிக இலகுவாக ல்தான் மகள்
சுரதாணிளய தெருங்கச் த ய்துவிட்டன.

இந்த இளடப்பட்ட காலத்தில் ிங்காரவல்லி உருது தமாழிளயயும்

பப க் கற்றுக்தகாண்டதுதான் விந்ளத. அவைது களலயார்வம், பபசும்
திறன், ளதரியமான த யல்பாடுகள் சுரதாணி மனத்தில் அவளுக்பகார்
இடத்ளத அைித்துவிட்டன.

அப்பபாது சுரதாணியின் மாடத்தில்தான் அழகிய மணவாைரின்

ிளலயும் இருந்தது. அவளைக் காணும் ாக்கில் ிளலக்கும் பூ ாற்றி
ரக ியமாக வணங்கினாள். ஒருொள் சுரதாணி அளதக் கண்டு “என்ன
த ய்கிறாய்” என்று பகட்க, “இந்தச் ிளல மிக விப ஷமானது. இது,
பகட்பவர்க்குக் பகட்டளதத் தந்திடும்” என்றாள்.

“அப்படியா… இது எனக்கு ததரியாபத?”

“உங்களுக்குத் ததரியாத இன்னும்பல விஷயங்கள் உண்டு சுரதாணி!”

“அப்படிதயன்ன விஷயங்கள்?”

“இச் ிளல ஏபதா களலப் தபாருைல்ல… இந்த உலளகப் பளடத்த

அருைாைனின் வடிவம் இது…!”

“உலளகப் பளடத்த இளறவனுக்கு வடிவம் கிளடயாபத?”

“அது ெம் தகாள்ளக. ஆனால், ஒரு வடிவம் இருந்தால்தான் மனத்தில்
பக்தி புரிய முடியும் என்பது ததன்னவர்கள் ித்தாந்தம்.”

“உண்ளமதான்… ொம்கூட குறிப்பிட்ட திள மற்றும் இளறவன்

உளறக்கின்ற இடத்ளத எண்ணித் தாபன ததாழுகிபறாம்.”

“ஆம்! அவர்கள் வளரயில் இது இளறத்பதாற்றம்”

“என்னபவா ததரியவில்ளல… இத்பதாற்றம் எனக்கும் மிகவும்

பிடித்துவிட்டது. என்ன அழகு… என்ன ஈர்ப்பு!” – சுரதாணி
த ால்லிக்தகாண்பட, ிளலளயத் துக்கி மார்பபாடு
அளணத்துக்தகாண்டாள்.

“சுரதாணி, ெீங்கள் இப்படி அனுபவிப்பளத அர ர் பார்த்தால் தவறாக

எண்ணுவார். இளத எனக்குத் தந்துவிடுங்கபைன்…” – ிங்காரவல்லி இதுதான்
தருணம் என்று பகட்கவும், சுரதாணியின் முகம் மாறியது.

“இல்ளல… இளத ொன் தரமாட்படன். இனி, இளதப் பிரியவும் மாட்படன். ொன்

உறங்கும்பபாதும் இச் ிளல என்பனாடு உறங்கட்டும்'' என்றவைாய்
த ான்னபடிபய த ய்தாள்.

ிங்காரவல்லிக்கு ஒன்று மட்டும் ென்றாகப் புரிந்தது. அங்குள்ை

பாதுகாவலிலிருந்து அச் ிளலளயக் கடத்திக்தகாண்டு திருவரங்கம் த ல்ல,
தன் தனிதயாருத்தியால் முடியாது என்பபத அது. இவ்வைவு துரம் படாத பாடு
பட்டு வந்தததல்லாம் வணாகிவிட்டபத
ீ என்று முதலில் வருந்தியவள், பிறகு
அதற்தகாரு வழிளயக் கண்டாள்.

டில்லி சுல்தான் பாரத பத ம் முழுவளதயும் அடிளமப்படுத்தி தனது

குளடயின்கீ ழ் ஆட் ி த ய்பவனாக இருந்த அபதபெரம், த ான்ன த ால்
தவறாதவனாகவும், களலக்கு மயங்குபவனாகவும், தன்ளன துதிப்பவர்க்கு
அள்ைி அள்ைித் தருபவனாகவும் இருப்பளத அறிந்தாள். எனபவ, அவனுளடய
அந்தக் குணங்களைப் பயன்படுத்தி எம்தபருமானின் திருவிக்கிரகத்ளதப் தபற
முயல்வபத ரி என்று அவைின் உள்ளுணர்வு கூறவும், உடபனபய
தடல்லிளயவிட்டுப் புறப்பட்டாள்.

- ததாடரும்....
21 Apr 2020

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 53

ரங்க ராஜ்ஜியம்

ிங்காரவல்லிக்கு உதவ பகாயில் ஸ்தான ீகர்கள் ிலருடன்,

அரங்கன்பால் பற்றுதகாண்ட இைம் ளவணவ பக்தர்களும் முன்
வந்தனர்.

மற்றுகமார் ததய்வமுண்கடா

மதியிலா மானிடங்காள்…

உற் க ாதன் ி நீங்கள்

ஒருவன் என்றுைர மாட்டீர்,

அற் கம தலான் ியீர்.,

அவனல்லால் ததய்வமில்ணல

கற் ினம் கமய்த்த தவந்ணத

கழிலிணை ண்டின ீகர!

- ததாண்டரடிப் தபாடியாழ்வார்

அந்த ஜக்கிணி ொட்டியக்குழுவுடன் ிங்காரவல்லி திரும்பவும்

தடல்லிக்குப் புறப்படலானாள். இம்முளற ிங்காரவல்லிக்கு உதவ
பகாயில் ஸ்தான ீகர்கள் ிலருடன், அரங்கன்பால் பற்றுதகாண்ட இைம்
ளவணவ பக்தர்களும் முன் வந்தனர். ிங்காரவல்லி அவர்களுக்குப்
பாடதமடுக்கலானாள்…

“அன்பானவர்கபை! முதலில் ெம் பதாற்றத்தில் மாற்றம் பவண்டும்.

பழுத்த ளவணவனாகத் பதாள்கைில் ங்கு க்கரச் ின்னம்
தபாறிக்கப்பட்ட பச்ள முத்திளரயுடன் ெீங்கள் என்பனாடு வருவது
ரியாக இராது. அந்த முத்திளரளயக் பகாலம் பபால
மாற்றிக்தகாள்ளுங்கள். உங்கள் குடுமிளயயும் ெீக்கிவிடுங்கள்.
விரும்புகிறவர்கள் தாடி ளவத்துக்தகாள்ளுங்கள். ொம் ெம் பதாற்றத்ளத
மாற்றிக்தகாள்ைாமல் விரும்பியளதச் ாதிக்க முடியாது” என்ற அவள்
கருத்ளதக் பகட்டு எல்லாருபம அதிர்ந்தனர். ிலர் அக்கருத்ளத
எதிர்க்கவும் த ய்தனர்.
“ ிங்காரவல்லி… விட்டால் ெீ அவர்கள் மதத்துக்பக மாறிவிடு
என்றுகூடச் த ால்வாய் பபால் உள்ைபத…” என்றனர்.

“ஆம்… தற்காலிகமாக ொம் அப்படி ெடந்துதகாண்டால்தான் ெம் காரியம்

தஜயமாகும்.”

“என்னால் முடியாது. இதற்குத் தற்தகாளல எவ்வைபவா பமல்…”

“அப்படியானால் தற்தகாளல த ய்துதகாண்டு ஒழிந்து த ல்லுங் கள்.

பகாளழயாகி தற்தகாளல த ய்து தகாள்வதற்கு, வரனாகி
ீ பவடமிடுவது
தவறில்ளல என்பவர் மட்டும் என்பனாடு வாருங்கள்.”

“உயிளரவிட பமலானளவயல்லவா, ெம் ின்னமும்

வழிமுளறகளும்…”

“இந்தச் ின்னமும் வழிமுளறகளும் அவனிடமிருந்தல்லவா ெமக்பக

வந்தன. அவபன இன்று அளடபட்டுக்கிடக்ளகயில் ெமக்தகதற்கு இந்த
அளடயாைங்கள்…”

“ ெீ வளைந்து தரச் த ால்கிறாய். அப்படித் தாபன...”

“ஆம்… அவபன வளைந்துபபாக பவண்டிய இடத்தில் வளைந்து

த ன்றவன்தாபன... பாரதப் பபாரில் துபராணளர வழ்த்த
ீ அஸ்வத்தாமன்
இறந்துவிட்டான் என்று உரத்த குரலில் த ால்லச் த ான்னது
என்னவாம்... பீஷ்மாச் ார்யரிடம் ஆ ி தபற திதரௌபதிளய முகத்ளத
மூடி அளழத்துச் த ன்றது எதற்காம்... கர்ணனிடம் அந்தண
பவடமிட்டுச் த ன்று தர்ம பயன்களை யா கம் பகட்டதும் எதற்காம்…
எல்லாபம பாரதப் பபாரில் பாண்டவர் தவற்றிதபற பவண்டும்
என்பதற்காகத்தாபன...”

“புரிகிறது புரிகிறது… உன் விருப்பப்படிபய உருமாறுகிபறாம்.

ரிதாபன...”

“உருமாறினால் மட்டும் பபாதாது… உருப்படியாக ெடிக்க பவண்டும்.

தியாகத்தில் தபரிய தியாகம், ொம் இப்பபாது த ய்ய இருப்பதுதான்
அவளன மனத்தால் மட்டுபம வழிபட பவண்டும். ெித்ய
அனுஷ்டானங்களுக்கு இனி ெம்மிடம் இடமில்ளல. ொம் ொட்டியக்
குழுவினர்... அக்குழுவினர் பபாலபவ ெடக்க பவண்டும். ொம்
ொபடாடிகளைப் பபால்… ஆடிப்பாடி மகிழ்விப்பது ெம் த யல். அதற்காக
ெமக்குக் கிளடக்கும் பரிப ெமக்கான ன்மானம். ன்மானபம ெம்
ம்பைம்” - ிங்காரவல்லி ததைிவாகப் பப ினாள். அதன்பின் அரங்கனின்
பகாபுரத்ளத தரி னம் த ய்தவர்கைாக ாரட் வண்டிகைில் புறப்பட்டனர்
தடல்லி பொக்கி…

ிங்காரவல்லிக்கு ஒருமுளறக்கு இருமுளற த ன்று வந்த அனுபவம்

இருந்தால் பயணம் தளடயின்றித் ததாடர்ந்தது. இளடயில் ிலரால்
இளடயூறு ஏற்பட்டபபாது, தடல்லி சுல்தான் தபயளரச் த ால்லி
அவர்களை அடக்கினாள் ிங்கார வல்லி. த ல்லும் வழியில்
பதாப்புகைில், ெதிக் களரகைில், மளல அடிவாரங்கைில் தங்கி
அங்தகல்லாமும் ொட்டியப் பயிற் ி த ய்தனர். பயிற் ிளயச் ில
பெரங்கைில் ஊர் மக்கள் ெடுவில் த ய்து அவர்கள் பாராட் ளடயும்
தபற்றனர். ரியாக 60 ொள்கள்… அதாவது இரு தபௌர்ணமி காலம்
ஆகின தடல்லிளய அளடந்திட.

முதல் காரியமாக சுரதாணிளயத்தான் த ன்று பார்த்தாள்

ிங்காரவல்லி. சுரதாணி அழகிய மணவாைப்தபருமாளுக்தகன்பற ஒரு
ிறு மண்டபம் கட்டி அதன் ெடுவில் தபருமாளை ெிறுத்தியிருக்க,
ஊதுவத்தி வா ம் கமழ்ந்தபடி இருந்தது. அக்காட் ி ிங்காரவல்லிளயச்
 ிலிர்க்களவத்தது. சுரதாணி அறியாமல் ரக ியமாக விழுந்து
வணங்கினாள். ிங்காரவல்லிக்கு தடல்லியில் பானு என்கிற தபயர்!

“இவ்வைவு ொள் எங்பக பபாய்விட்டாய் பானு… ெீ இல்லாமல் ொன்

மிக வருந்தி பனன். ெீ ெம்புவாபயா மாட்டாபயா இந்தச் ிளலயிடம்
உனக்காகப் பிரார்த்தளன த ய்பதன். `பானு வர பவண்டும்' என்று
பெற்றுகூட உருகிபனன். ெீ வந்து விட்டாய்…”

சுரதாணியின் அன்பும் ெம்பிக்ளகயும் ிங்காரவல்லிளயச் ிலிர்க்க

ளவத்தது.

“இனி உங்களைப் பிரியபவ மாட்பட னம்மா…” என்று மாதானம் த ய்த

ிங்கார வல்லி, தன் புதிய ொட்டியக்குழு பற்றிக் கூறி அளவயில் தான்
ஆடிக்காட்ட அனுமதி தபற்றுத்தர பவண்டும்” என்றாள்.

மறுொபை கிளடத்தது!
தடல்லி சுல்தான் முன்னிளலயில் ஜக்கிணி ொட்டியம் அழகுடன்
ெடத்தப்பட்டது. சுல்தான் மயங்கிப்பபானார்.

“அருளம… இப்படி ஒரு ொட்டியத்ளத என் வாழ்ொைில்

கண்டபதயில்ளல… அருளம... அற்புதம்…” என்று மகிழ்வின் உச் ிக்பக
த ன்றார். இறுதியாக அவர்களுக்குப் பரி ைிக்க முன்வந்து ‘என்ன
பவண்டுபமா பகளுங்கள்’ என்று த ான்ன மாத்திரத்தில் ிங்காரவல்லி
அழகாகக் காய் ெகர்த்தத் ததாடங்கினாள். எளதயும் பகட்காமல்
அளமதியாக ெின்றாள். சுல்தானிடம் வியப்பு.

“ என்ன தயக்கம்… பகளுங்கள். தபான்னா... மணியா... இல்ளல, தானிய

மூட்ளடகைா?” என்று திரும்பக் பகட்டார்.

“அததல்லாம் இல்ளல அரப …”

“பவறு என்ன பவண்டும்?”

“பகட்டுவிட்டுச் ிரிக்கபவா... இல்ளல, பகாபிக்கபவா கூடாது…”

“அது பகட்பளதப் தபாறுத்தது…”

“எங்கள் ொட்டியக்குழுவில் ொங்கள் ஒரு ிளலளய ளவத்திருந்பதாம்”

- ிங்காரவல்லி தமள்ைத் ததாடங்கினாள்.

“ ிளலயா...”

“ஆம்… அது ஓர் எழில் ிற்பம்… அதன்முன்தான் ஆடிப் பாடிப் பயிற் ி

த ய்பவாம்…”

“அதற்தகன்ன...”

“எங்கள் வ ம் உள்ை அந்தச் ிளல ஒருொள் கீ பழ ளக தவறி விழுந்து

உளடந்துவிட்டது.”

“அதனாதலன்ன… புதிதாகச் த ய்து தகாள்ளுங்கள்.”

“அதற்குப் தபாருள் த லவாகும்…”

“அளத ொன் தந்துவிடட்டுமா...”

“அதற்குப் பதிலாகத் தாங்கள் மனது ளவத்தால் ிளலயாகபவ வழங்க

முடியும்.”

“அது எப்படி... என்ளனச் த ய்து தரச் த ால்கிறீர்கைா?”

“இல்ளலயில்ளல… அப்படிச் த ய்த ஒன்று உங்கைிடபம இருக்கிறது.”

“என்ன இது உைறல்… என்னிடம் ஏது ிளலயும் களலயும்...”

“இருக்கிறது… தங்கைிடம் என்றால் தங்கைிடமில்ளல. தங்கள்

திருமகைிடம்…”

“என் மகைிடமா...” - சுல்தான் அதிர, ிங்கார வல்லியாகிய பானு

திருவரங்கக் தகாள்ளைப் தபாருள்கைில் ஒன்றாக வந்த அளத சுரதாணி
ளவத்திருப்பது வளர ஞாபகப்படுத்தினாள். சுல்தானும் அளத உணர்ந்து,
“பபாயும் பபாயும் அளதயா பகட்பாய்...” என்று ஏைனமாகத்
திரும்பிக்பகட்டார்.

“எங்களுக்கு இப்பபாது அதுதான் பவண்டும்.”

“பவடிக்ளகயான விருப்பம்தான். பபாகட்டும். என் மகள் தந்தால்

தாராைமாகப் தபற்றுச் த ல்லுங்கள். ஆனால், அவள் மறுத்தால்
என்னால் தர இயலாது…”

“எனக்கு ெம்பிக்ளக உள்ைது… ொன் த ன்று பகட்டுப் பார்த்து அவர்

தந்தால் எடுத்து வரவா...”

“தாராைமாக…”

சுல்தான் ம்மதித்திட சுரதாணி அளறக்குச் த ன்ற ிங்காரவல்லி,

அளவயில் ெடந்த எளதயும் கூறவில்ளல. மாறாக உப ரித்தாள். பால்
பழம் தந்து ாப்பிடச் த ய்தாள். அந்தப் பாலில் மயக்க மருந்ளதயும்
கலந்து விட்டாள். சுரதாணி மயங்கவும் ிளலளய எடுத்துக் தகாண்டு
அளவக்கு வந்த ிங்காரவல்லி, “சுரதாணி இளத எனக்கு வழங்கி
விட்டார்” என்றாள்.

“ஆச் ர்யமாக உள்ைபத… உறக்கத்திலும் இது அவள் உடன் இருக்க

விரும்பினாபை” என்றார் சுல்தான்.

“ொன் பவறு ஒரு ிளலளய எடுத்து வந்து தருவதாகக் கூறவும் ரி

எனச் த ால்லி விட்டார்.”

“அப்படியானால் தாராைமாகக் தகாண்டு த ல்லுங்கள்” – சுல்தான்

அனுமதியைித்த அடுத்த ெிமிடபம அழகிய மணவாைப் தபருமாைின்
ிளலயுடன், முன்பப திட்ட மிட்டு எடுத்து ளவத்திருந்த ப ர குலவல்லி
ிளலளயயும் எடுத்துக்தகாண்டு தடல்லிளய விட்டு பவகமாகப்
புறப்பட்டனர்.

மாைிளகயில் மயக்கம் விழித்த சுரதாணிபயா அழகிய

மணவாைப்தபருமாள் ிளலளயக் காணாது அதிர்ச் ியளடந்து தன்
தாதிகைிடம் பகட்டிட, அவர்கள் பானு எடுத்துச் த ன்று விட்டளதக்
கூற, சுரதாணி பவகமாக சுல்தான் முன் த ன்று ெின்றாள். கண்ணர்ீ
விட்டாள்.

பிறபக சுல்தானுக்குத் தான் ஏமாற்றப்பட்டது புரிந்தது. பானுதான்

ிங்காரவல்லி என்பது முதல் அந்த ிளலக்காகபவ அவள் ஜக்கிணி
ொட்டியக்குழுளவ அளழத்து வந்தாள் என்பது வளர கலமும் புரிந்தது.
சுல்தான் அதிர்ச் ியின் உச் த்துக்கு மட்டுமல்ல பிரமிப்பின்
உச் த்துக்பக த ன்றார்.

“ஒரு த ப்புச் ிளலக்கு இத்தளன ொடகமா?”

“அவர்கள் வளரயில் அது ிளலயில்ளல. அதுபவ இளறவனின்

பதாற்றம்.”

“அதுபவ இளற பதாற்றதமன்றால் ொன் ஏன் அளத உணரவில்ளல…”

“இளறவன் ெம்வளரயில் வடிமற்றவன் அல்லவா...”

“வடிவமற்ற அவன் அவர்களுக்கு மட்டும் எப்படி வடிவமாகக் காட் ி

தருகிறான்?”

“அது அவர்கைாக வடிவளமத்துக் தகாண்டது அரப …”

“எனக்கு அததல்லாம் ததரியாது. என்ளனயும் என் மகளையும் ஏமாற்றி

எடுத்துச் த ன்றுவிட்டனர். இளத இப்படிபய விடக் கூடாது. அவர்கள்
இந்த தடல்லிளய ெிச் யம் கடத்திருக்க மாட்டார்கள். அவர்களைக்
ளகது த ய்து ிளலபயாடு என் முன்னால் தகாண்டுவந்து
ெிறுத்துங்கள்”

- சுல்தானின் உத்தரளவக் பகட்ட ஒருவர் ிங்காரவல்லிக்குச் த ய்தி

அனுப்பினார். இதுவும் அவள் ஏற்பாபட!

த ய்தி ிங்காரவல்லிளய அளடந்தபபாது தடல்லிளய விட்டு

தவைிபயறியிருந்தது அவள் ாரட்.

- ததாடரும்..
எந்த நாள்களில் முடி தவட்டலாம்?

முடி, ெகம் முதலான ெம் உடற்பகுதிகளை எந்ததந்த ொள்கைில்

இழக்கலாம் என்பதற்கு ாஸ்திரத்தில் விஸ்தாரமான விைக்கங்கள்
இருக்கின்றன. ொள், கிழளம, ெட் த்திரம் பபான்றளவ எல்லாம்கூட
அதில் இருக்கும்.

காலப்பபாக்கில் கிழளமளய மட்டும் பார்த்தால் பபாதும் என்றாகி

விட்டது. எனபவ, இன்னின்ன கிழளமகைில் முடி தவட்டக் கூடாது
என்பளதப் பின்பற்றுகிபறாம். ‘குஜதின மதிஷ்டமிதி’ என்று பஜாதிட
ாஸ்திரம் இளதக் குறிப்பிடும்.

த வ்வாய், னி ஆகியளவ குஜ தினங்கள். ெல்ல காரியம் த ய்வளதத்

தவிர்க்க பவண்டிய தினங்கள். தவள்ைிக் கிழளம அன்று ெல்ல ொள்.
ஆனாலும் ஒரு ெல்ல ொைிலா இளதச் த ய்வது என்கிற ிந்தளனயில்
தவள்ைியும் அதில் ப ர்ந்து தகாண்டது.

தவள்ைிக்கிழளம முடி தவட்டக் கூடாது என்பது எல்பலாருக்கும்

தபாருந்தாது. தகப்பனார் இல்லாதவர்கள், தவள்ைிக் கிழளம முடி
எடுக்கலாம். அவர்களும் த வ்வாய், னிக் கிழளமகைில் முடிதவட்டிக்
தகாள்வது கூடாது.

- கேஷு மாமா
05 May 2020

ரங்க ராஜ்ஜியம் – 54

ரங்க ராஜ்ஜியம்

திருமளல வ தியானது என்று அவர்கள் முடிதவடுக்க ில

காரணங்கள் இருந்தன.

‘ம ம் சுவர் மதிதலடுத்து மறுணமக்கக தவறுணம பூண்டு,

பு ம்சுவ கராட்ணட மாடம் புரளும் க ாத ிய மாட்டீர்

அ ம் சுவராகி நின் அரங்கனார்க் காட் தேய்யாகத,

பு ம் சுவர் ககாலஞ் தேய்து புள் கவ்வக் கிடக்கின் க

ீ ர’

- ததாண்டரடிப் தபாடியாழ்வார்.
ேிங்காரவல்லி குழுவினளரப் பிடித்துக்தகாண்டுவரும்படி சுல்தான்
உத்தரவிட்ட த ய்தி, ிங்காரவல்லிளய அளடந்த பபாது தடல்லிளய
விட்டு தவைிபயறியிருந்தது அவள் ாரட்.

அபதபெரம், சுல்தானிய வரர்கள்

ீ புரவிகைில் வந்தால், எைிதில்
தங்களைப் பிடித்துவிடக்கூடும் என்று கருதினாள் ிங்காரவல்லி.
ஆகபவ, தன் குழுளவ மூன்றாகப் பிரித்தாள். பவடத்ளதயும் மாற்றிப்
பபாடளவத்தாள். அழகிய மணவாைப் தபருமாளுடன் பெராக
திருவரங்கத்துக்குச் த ல்வது இப்பபாது ரியில்ளல என்றும்
ிந்தித்தாள்.

தற்பபாளதக்கு, திருமளல திருப்பதிபய பாதுகாப்பானது என்று முடிவு

த ய்தவள், ஓர் ஆண்மகன் பபான்று பவடம் தரித்துக்தகாண்டு, அழகிய
மணவாைப் தபருமாள் விக்கிரகத்துடன் தான் மட்டும் திருமளல
திருப்பதிளய பொக்கிப் பயணப்பட ஆயத்தமானாள். மற்றவர்கள்
திருவரங்கம் பொக்கிப் பயணித்தனர்.

ிங்காரவல்லிளயத் தனிபய அனுப்ப மனமின்றி, தகாடவர்கைில் மூன்று

பபர் (தபரிய தபருமாளுக்குக் ளகங்கர்யம் த ய்பவர்கள்), அவபைாடு
ப ர்ந்துதகாண்டார்கள். ஆக தமாத்தம் ொன்கு பபர்.

திருமளல வ தியானது என்று அவர்கள் முடிதவடுக்க ில காரணங்கள்

இருந்தன. அந்த மளலக்குபமல் மிபலச் ப் பளட ஏறிச் த ல்வது
என்பது ிரமமான காரியமாக இருந்தது. மளல வழியில் மிருக
உபாளதகள் அதிகம். ஒரு ிலர் ஏற முற்பட்டபபாது, அவர்கள்
யாளனகைால் மிதிக்கப்பட்டும் ிறுத்ளதகைால் தாக்கப்பட்டும்
மடிந்தார்கள்.

திருமளல யாத்திளர புரிய பவண்டுதமன்றால், பகல் தபாழுதில்

ந்திரிகிரி பக்கமாய்க் குறிப்பிட்ட பாளதயில் த ல்ல பவண்டும்.
அதுவும் கூட்டமாய்க் பகாஷமிட்டுக் தகாண்டும் மணிகைால் த்தம்
எழுப்பிக் தகாண்டும்தான் த ல்ல பவண்டும். அப்பபாது தான்
இளடயூறின்றிப் பபாய்ச் ப ர முடியும். எனபவ திருமளலக்கு மிபலச்
ஆபத்து அவ்வைவாக இல்ளல. இவற்ளறதயல்லாம் ததரிந்துதகாண்பட
 ிங்காரவல்லியும் தகாடவர்களும் திருமளலளயத் பதர்வு த ய்து
திருமளலளய பொக்கிச் த ன்றனர்.

தடல்லி அரண்மளனயிபலா சுல்தானின் மகைான சுரதாணி, மயக்கம்

ெீங்கி விழித்தாலும், திக்பிரளம பிடித்தவள் பபாலாகி விட்டாள்.
விஷயம் சுல்தான் காதுகளுக்குச் த ன்றது. சுல்தான் வந்து
பார்த்தபபாது, சுரதாணியின் கண்கைில் ெீர் வழிந்து தகாண்டிருந்தது.

“மகபை ஏன் அழுகிறாய்?”

அவள் பதிபலதும் கூறவில்ளல.

“உன்ளனத்தான் மகபை… ஏன் அழுகிறாய்?”

“உங்களுக்குச் த ான்னால் புரியாதப்பா என் பவதளன!”

“அப்படி என்ன பவதளன... ஒரு ிளலக்காகவா இவ்வைவு வருத்தம்...

இப்பபாபத அதுபபால ஆயிரம் ிளலகளை வடிக்கச் த ய்து, உன்
அளறயில் ெீ திரும்பும் பக்கதமல்லாம் அவற்ளற ளவத்துவிடுகிபறன்.
பபாதுமா...’’

“எந்த ஒரு ிளலயும் அந்தச் ிளலயாகாது அப்பா…”

“அப்படிதயன்ன இருக்கிறது அந்தச் ிளலயில். எனக்கு எந்த

விப ஷமும் புலப்படவில்ளல அந்தச் ிளலயில்...’’

“அதன் பதாற்றத்ளத விடவும் அதன் ாந்ெித்தியம் தபரியது அப்பா!’’

“ ாந்ெித்தியமா… அப்படிதயன்றால்?”

“அது ஒரு வளக ிலிப்பு உணர்வு. உங்களுக்கு ஏற்படவில்ளல

என்றால், ொன் அதற்குப் தபாறுப்பல்ல…”

“இது என்ன பபச்சு… உன்னுள் ள த்தான் புகுந்துவிட்டதா?”

“தவறு தந்ளதபய… அழகிய மணவாைன் முன் ள த்தான்கூட அடங்கி

ஒடுங்கிவிடும்.”

“இல்ளல… உன் புத்தி பி கி விட்டது. அந்த தாதி உனக்கு மயக்க

மருந்து தரும்பபாபத, புத்தி கலங்கும் விதமாய்ச் ில மருந்துகளையும்
தந்துவிட்டதாகக் கருதுகிபறன்.”

“அவளைத் திட்டாதீர்கள். அவள் எனக்கு முன்பனாடி. எவ்வைவு

பக்தியும் பிபரளமயும் இருந்தால், அவள் இப்படிதயல்லாம் ெடந்து
தகாண்டிருப்பாள் என்று எண்ணிப்பாருங்கள்”

“தண்டிக்கப்பட பவண்டியவளைப் பபாற்றுகின்றாயா... ொன் அந்தச்

ிளலளய அரண்மளனக்குள்பைபய விட்டிருக்கக் கூடாது.
களலப்தபாருள் என்று கருதியது தப்பாகி விட்டது. உன் புத்தி
பி கிவிட்டது. எல்லாவிதங்கைிலும் ெம் வழிமுளறகளுக்கு எதிரானது
உன் ிந்தளன. உன்ளன எச் ரிக்கிபறன். அந்தச் ிளலக்காக அழுவளத
ெிறுத்து. எங்பக ளவத்தியர்கள்...”

சுல்தான், தன் மகளைக் கிட்டத்தட்ட ளபத்தியமாகபவ எண்ணி

ளவத்தியம் பார்க்க ஏற்பாடு த ய்துவிட்டார். ளவத்தியர்கள் வந்து
பார்த்தனர். சுரதாணி அவர்கைிடம் தனக்கு எதுவுமில்ளல, தான்
ெலமுடன்தான் உள்பைன் என்று எவ்வைபவா த ால்லிப் பார்த்தாள்.
ஆனால், அவர்கள் பகட்பதாக இல்ளல.

அவளுக்கு முதலில் ெல்ல துக்க மருந்து தகாடுத்தனர். ென்கு துங்கி

எழுந்த பிறகும் ‘ரங்கா… ரங்கா…’ என்று அவள் மருகவும்
அதிர்ச் ியளடந்தனர். இவ்பவளை சுரதாணியும் தந்திரமாக ஒரு
காரியம் த ய்தாள்.

அருகிலுள்ை மளல வா ஸ்தலத்துக்குச் த ன்று ில காலம்

ஓய்தவடுக்க விரும்புவதாக, தாதி ஒருத்தியின் மூலம் அர ரின்
காதுக்குக் தகாண்டு த ன்றாள். அர ரும் அனுமதித்தார். ஆனால்,
சுரதாணிபயா பாதி வழியில் ததன்னகம் பொக்கித் திரும்பலானாள்.
உடன் வந்தவர்கள் தடுத்தும் பகட்கவில்ளல. கிட்டத்தட்ட 40 ொள்கள்
பயணம் த ய்து திருவரங்கத்ளத அளடந்தாள்.

திருப்பதிளய அளடந்த அழகியமணவாைர் அங்பக எவரும் அறியாதபடி

பூஜிக்கப்பட்டுக்தகாண்டிருந்தார்.

இந்த விஷயம் சுல்தானுக்குத் ததரிவிக்கப்பட்டது. சுல்தான்,

திருவரங்கத்துப் தபாறுப்பில் இருந்த ஹவில்தார் ஒருவருக்கு, தன்
மகளைப் பத்திரமாகப் பாதுகாத்து, அந்தச் ிளலளயயும் அவைிடம்
ஒப்பளடக்கச் த ால்லி த ய்தி அனுப்பினார்.

ஹவில்தார் சுரதாணிளய அளழத்துக்தகாண்டு ஆலய தவைிக்குள்

நுளழயலானான். சுரதாணி தன்ளனயும் அறியாது மண்டியிட்டு
ததாழுதாள். அப்படிபய “இது புனிதமான இடம். இளத மற்ற இடம்
பபால கருதி ெடமாடபவா, த்தமிடபவா, அசுத்தம் த ய்யபவா கூடாது”
என்றும் உத்தரவிட்டாள்.

சுரதாணி இப்படி திருவரங்க ஆலயக் பகாட்டத்துக்குள் புகுந்த பவளை,

அது மனித ெடமாட்டமின்றி காணப்பட்டது. சுரதாணிக்குள், ஏற்தகனபவ
அங்பக தான் ஓடியாடித் திரிந்தது பபால் ஓர் உணர்வு. அளத,
தன்பனாடு வந்த ஒருவரிடம் த ான்னதுடன், ஓரிடத்தில் ெின்றுதகாண்டு
குறிப்பிட்ட திள ளயச் சுட்டிக்காட்டி, ``அங்பக திரும்பினால் யாளன
 ிளல ஒன்று இருக்கும். ொன் அதன்மீ து அமர்ந்து
விளையாடியிருக்கிபறன்’’ என்றாள்.

அவள் குறிப்பிட்டபடிபய அவள் சுட்டிக்காட்டிய இடத்தில் யாளன

ிளல இருப்பளதக் கண்டு, ஹவில்தார் உட்பட அவபைாடு வந்த
அளனவரும் திளகத்தனர். பல இடங்கள் பாழ்ப்பட்டுப் பபாயிருந்தன.
சுரதாணி கண்ணர்ீ வடித்தாள். மூலவர் திருச் ந்ெிதிக்குச் த ன்றபபாது,
சுவதரழுப்பி மளறக்கப்பட்டிருந்தது.

சுரதாணியிடம் “எல்லாம் இடிக்கப்பட்டு விட்டன…” என்று த ால்லவும்

சுரதாணி தெஞ்சு துடித்தது. கண்கைில் ெீர் தபருகிட சுருண்டு
விழுந்தாள். ில தொடிகைில் உயிரும் பிரிந்துவிட்டது! எல்லாபம
விட்ட குளற… ததாட்டகுளற!

அளதக்கண்டு ஹவில்தார் உள்பட சுல்தானின் பளடபய

அதிர்ந்துபபானது. பகாயிளலச் ார்ந்தவர்கபைா ‘எம்தபருமான், தன்ளன
அழிக்க ெிளனத்த சுல்தானுக்கு அவனுளடய மகள் மூலமாகபவ
தன்ளனயும் தன் இன்னருளை யும் உணர்த்திவிட்டான்’ என்று எண்ணி
உருகினர்.

மகள் உயிர்விட்ட த ய்தி கிளடத்ததும் சுல்தானின் உள்ைம் துடித்தது.

மற்ற மதத்தவரின் ெம்பிக்ளககளை ொம் பின்பற்றாவிட்டாலும்,
அவற்ளறக் குளற கூறியபதாடு அழிக்கவும் ெிளனத்தது, தனக்கு ஒரு
தபரிய இழப்ளப ஏற்படுத்திவிட்டது என்று உணர்ந்தான். தவற்றுக்குப்
பரிகாரமாக, திருவரங்கம் ஆலயம் பளழயபடி பூளஜகபைாடு திகழவும்
வழிபாடுகள் ெிகழவும் ஜாகீ ர் எனப்படும் ெில மானியத்ளத வழங்கி, தன்
மகைின் ஆத்ம ாந்திக்கு அடிபகாலினான்.

திருவரங்கம் இப்படி திருப்பம் கண்டு ெின்ற ெிளலயில், திருப்பதிளய

அளடந்த அழகியமணவாைர் அங்பக எவரும் அறியாதபடி
பூஜிக்கப்பட்டுக்தகாண்டிருந்தார். அங்பக அதற்கான ஏற்பாடுகளைச்
த ய்த ிங்காரவல்லி, மாறுபவடத்தில் திருவரங்கம் திரும்பியபபாது,
சுரதாணி உயிர் விட்டுவிட்ட ம்பவம் ெிகழ்ந்து முடிந்திருந்தது.
அது அவளை உருக்கிவிட்டது. இளடயில் உற் வங்கள் ெளடதபற
பவண்டி மளறக்கப்பட்ட சுவர் இடிக்கப்பட்டு மூலவர் தவைிபய
தகாணரப்பட்டார். அபதபபால், வில்வ மரத்தடியில் ரங்கொயகி தாயார்
விக்கிரகம் புளதக்கப்பட்ட இடத்ளத அறியாததால், புதிதாக ஒரு
விக்கிரகம் த ய்து அளதப் பிரதிஷ்ளட த ய்து உற் வங்கள் ெிகழத்
ததாடங்கின.

ிங்காரவல்லிக்பகா தான் பாதிக்கிணறு தாண்டியதுபபால்தான்

பதான்றியது. திருமளலயில் தகாடவர் தபாறுப்பில் ஒப்பளடக் கப்பட்ட
தபருமாளைத் திருவரங்கத்துக்குக் தகாண்டுவர இனி தளடபயதும்
இல்ளல என்று கருதினாள். அதன்தபாருட்டு திருப்பதிக்குப்
பயணப்பட்டவள், திருமளலளய அளடந்ததும் பொய்ப்பட்டு இறந்து
பபானாள்!

எம்தபருமானுக்கு உரிய ஏகாத ி ொைில் திருமளலயில் அவள் உயிர்

பிரிந்ததும் அங்பகபய மளலயில் அவைது உடல் தகனம் த ய்யப்பட்டு,
பாபொ தீர்த்தத்திலும் களரக்கப் பட்டது. ிங்காரவல்லியும் தபருமாள்
திருவடிகைில் த ன்று ப ர்ந்தாள்.

தகாடவர்கைால் பூஜிக்கப்பட்டு வந்த தபருமாள் திருமளலயில் ஒரு

குளகக்குள் வழிபாடுகளைக் கண்டுதகாண்டிருந்தார்.

ஆண்டுகள் பல கடந்தன.

இருைர் இனத்ளதச் ார்ந்த இருவர் பவட்ளடக்கு வந்த தருணத்தில்,

மணிச் த்தம் ஒலிக்கக் பகட்டு, அருகிலுள்ை குளகக்குள் புகுந்து
பார்த்தனர். அங்பக ஒரு முதியவர் எம்தபருமாளன வணங்கிக்
தகாண்டிருந்தார்!

ததாடரும்…
கஜலக்ஷ்மி வழி ாடு!

அஷ்டலக்ஷ்மிகளுள் விப ஷமானவள் கஜலக்ஷ்மி. இவபை

ெடுொயகமாக இருந்து, ஏளனய லக்ஷ்மி வடிவங்களை தன்னுள்
தகாண்டவள். இவள் ெிளலப்படிபமல் அமர்ந்துள்ைதால், திருெிளல
ொயகி எனப் புகழப்படுகின்றாள்.

விஷ்ணு புராணத்தில் இவள் கடலிலிருந்து தவைிப்பட்டதும், திள

யாளனகள் எட்டும் தபாற்குடங்கைால் புனித ெீளர ஏந்தி வந்து
ெீராட்டின என்று கூறுகிறது. யாளனகள் ெீராட்ட ெடுவில்
வற்றிருப்பதால்
ீ இவளை கஜலக்ஷ்மி என்று அளழக்கின்றனர். காமாட் ி
விைக்கில் இவபை வற்றிருந்து
ீ கல மங்கலங்களையும்
அைித்தருள்கிறாள்.

- ா.ேரவைன், ஸ்ரீரங்கம்
19 May 2020

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 55

ரங்க ராஜ்ஜியம்

காட்டுப்பூக்கைால் அர்ச் ளன... காட்டுக் கனிகபை ளெபவத்திய

பிர ாதம்.

‘அமரகவா ரங்க மாறும்

கவதகமார் நான்கு கமாதி

தமரர்களில் தணலவராய

ோதியந் தைர்ககளலும்

நுமர்கணளப் ழிப் ராகில்

தநாடிப் கதா ரளவில், ஆங்கக

அவர்கள் தாம் புணலயர் க ாலும்

அரங்கமா நகருளாகள!’

- ததாண்டரடி த ாடியாழ்வார்.

அரங்கன் திருமளலயில் ஒரு குளகக்குள் வழிபாடுகளைக்

கண்டுதகாண்டிருந்தார். ஆண்டுகள் பல கடந்துவிட்ட ெிளலயில் இருைர்
இனத்ளதச் ார்ந்த இருவர் யதார்த்தமாக பவட்ளடக்கு வந்தபபாது,
மணிச் த்தம் ஒலிக்கக் பகட்டு அருகிலுள்ை குளகக்குள் புகுந்து
பார்த்தனர்.

அங்பக ஒரு முதியவர் எம்தபருமாளன வணங்கிக் தகாண்டிருந்தார்.

காட்டுப்பூக்கைால் அர்ச் ளன... காட்டுக் கனிகபை ளெபவத்திய
பிர ாதம். அங்பகபய இருந்துதகாண்டு அவர் த லுத்திய பக்தியும்
பாவமும் இருைர்களைப் பிரமிக்கச் த ய்தன. அந்த இருைர்கள்
எம்தபருமான் குறித்து, திருமளலளயத் தன் ஆட் ிக்குட்பட்ட
ெிலமாகக்தகாண்டிருந்த ந்திரகிரி மன்னனிடம் கூறினார்கள்.

அந்த மன்னன் பவத பண்டிதர்கள் பலளர அந்த இருைர்கபைாடு

அனுப்பி, குளகக்குள் வழிபாடு கண்டபடி இருந்த அழகிய மணவாைளர
தவைிபய தகாண்டு வந்தான். ததாடர்ந்து, தபருமானின் வரலாற்ளற
அறிந்த ெிளலயில் தன்ளனப் தபரிதும் பாக்கிய ாலியாக உணர்ந்தவன்,
விக்கிரகத்ளதத் திருவரங்கம் தகாண்டு த ல்லப் பணிந்தான்.
எம்தபருமானும் திருமளலளயவிட்டுத் திருவரங்கம் பொக்கிச்
த ல்லலானார்!

திருவரங்கம் ஆலயம் மிபலச் பாதிப்புகைில் இருந்து மீ ண்டு,

திரும்பவும் அங்பக புத்துயிர்ப்பபாடு பூளஜகள், உற் வங்கள் என்று
களை கட்டியிருந்தன. இந்த ெிளலயில், 60 ஆண்டுகளுக்கு முன்
தடல்லிக்கு எடுத்துச் த ல்லப்பட்ட அழகிய மணவாைப் தபருமான்,
திருமளலயில் அது ொள் வளர பூளஜ கண்டு திரும்பி
வந்துதகாண்டிருப்பளதக் பகாயில் ஸ்தான ீகர்கள் அறிந்தனர். ஒருபுறம்
மகிழ்ச் ி; மறுபுறம் தற்பபாது வழிபாட்டிலுள்ை மூர்த்திளய என்ன
த ய்வது என்கிற பகள்வியும் குழப்பமும்!

கூடுதலாக, உண்ளமயில் கைவுபபான ிளல அதுதானா என்கிற

ந்பதகமும் பலருக்கு ஏற்பட்டு விட்டது. இப்படிப்பட்ட ெிளலயில்தான்
ிளலயும் திருவரங்கம் வந்து ப ர்ந்தது. வந்த ிளலளய மங்ளக
மன்னன் மண்டபத்தில் எழுந்தருைச் த ய்த ஸ்தான ீகர்கள், தங்கள்
ஐயப்பாட்ளட எளத ளவத்து எப்படி ெீக்கிக்தகாள்வது என்று
பயா ித்தனர். ிலர் மூலச் ந்ெிதி ொடிச் த ன்று கண்ண ீர்விட்டு
அழுதனர்.
“எம்தபருமாபன! உன் தபாருட்டு எத்தளன பதடல்… எத்தளன
தியாகங்கள்... மாற்றார் மனத்ளதபய தகாள்ளைதகாண்டு, அழிளவ
ஏற்படுத்தியவர்கைாபலபய ெிவந்தம் தபற்றவன் ெீ ! ெீ அறியாத ஒன்றும்
இங்கு இருக்கலாகுமா... அன்று ெீ மட்டுமா கடத்தப்பட்டாய்…
உன்பனாடு ப ர்ந்து தபான், தபாருள் என்று கலமும் கடத்தப்பட்டன. 60
ஆண்டுக் கால ஓட்டத்தில் அன்றிருந்த பலர் இன்று இல்லாது
பபாய்விட்ட ெிளலயில், அந்த ிளலக்குரிய ததய்வம் ெீதான் என்பளத
எளத ெம்பி ஏற்பது... ரங்கொயகி தாயாரும் அல்லவா காணாது
பபானாள்... ஆக, ரங்கொயகி தாயார் ிளலக்கு எங்பக த ல்வது?” என்று
மனம் குமுறினர்.

அவர்கள் குமுறல் வண்

ீ பபாகவில்ளல. பலத்த காற்றுடனும்
இடியுடனும் தபருமளழ தபாழியத் ததாடங்கியது. அவ்பவளை, ஆலயப்
புறதவைியில் ொச் ியார் பகாயிலின் வில்வ மரத்தடியில், ஒரு பபரிடி
விழுந்து தபரும் பள்ைம் ஒன்று உருவானது. அப்பள்ைத்துக்குள் 60
ஆண்டுகளுக்கு முன் புளதக்கப்பட்ட ரங்கொயகி தாயாரின் விக்கிரகம்
தவைிபய ததரிய ததாடங்கியது. மளழ ெிற்கவும் அளதக் கண்டவர்கள்
தமய் ிலிர்த்தனர்.

அரங்கன் ந்ெிதியில் இப்படி அற்புதங்கள் ெிகழத் ததாடங்கிய

காலத்ளதத் திருவரங்கக் பகாயிதலாழுகு, ான்றுகள் ிலவுடன்
அதாவது ில கல்தவட்டுச் த ய்திகள் மூலம் எடுத்துளரக்கிறது.
அதன்படி பார்த்தால் 1311-ல் கைவாடப்பட்ட அழகிய மணவாைப்
தபருமான் திரு உருவம் திரும்பத் திருவரங்கத்ளத அளடந்திட 60
ஆண்டுகள் ஆயின!

இளத ராஜ மபகந்திரன் திருச்சுற்றின் கிழக்குப் பகுதியில் அளமந்துள்ை

கம்பண்ணர் காலத்துக் கல்தவட்டு 1371 ஜூன் மாதம் (பரிதாபி ளவகா ி
17) என்று அறுதியிட்டுக் கூறுகிறது. இம்மட்டில் ில குழப்பமான
ங்கதிகளும் காணக் கிளடக்கின்றன. திருவரங்க ஆலயம் 1311-ல்
ஒருமுளற,1323-ல் ஒரு முளற என்று இரு முளற மிபலச்
பளடதயடுப்புக்கு ஆைாகியுள்ைது. 1311-ல் மாலிக்காபூராலும், 1323-ல்
முகமது பின் துக்ைக்கினாலும் பளடதயடுப்புகள் ெிகழ்ந்து, ஆலயம்
மிபலச் ர்கள் வ ம் ிக்கி, பல காலம் பூளஜகள் புரியப்படாமல்
பாழ்பட்டுக் கிடந்தது. அதன்பின் 1377-ல் ஒரு புத்துயிர்ப்பு ஏற்பட்டது.
அதற்குக் காரணம் விஜயெகரப் பபரரசும் அதன் ஆட் ியாைர்களுபம.
இவ்பவளை ஹரிஹரரும், அவரின் உறவினரான விருப்பண்ண
உளடயாரும் திருவரங்க ஆலயம் ீர் தபறப் பல உதவிகளைச்
த ய்துள்ைளத பகாயிதலாழுகு எடுத்துக்காட்டுகிறது.

குழப்பமான ங்கதி எதுதவனில் 1311-ல் மாலிக்காபூர்

பளடதயடுப்பின்பபாது கைவாடப்பட்ட அழகிய மணவாை விக்கிரகமும்
60 ஆண்டுக்கால இளடதவைிக்கு பிறபக திருவரங்கம் திரும்புகிறது.
அபதபபால் 1323-ல் துக்ைக்கின் பளடதயடுப்பின்பபாது
பிள்ளைபலாச் ார்யார் என்பவரால் எடுத்துச் த ல்லப்பட்டு மதுளர
தகாடிக்குைத்தில் ளவத்துப் பபணப்பட்ட அழகிய மணவாை
விக்கிரகமும் 60 ஆண்டுகள் கழித்பத திருவரங்கம் திரும்புகிறது.

இரண்டும் ஒன்றுதானா... இல்ளல தவவ்பவறா என்பபத குழப்பத்துக்குக்

காரணம். அம்மட்டில் 1311-ல் கைவாடப்பட்டு பின் 1371-ல் திருவரங்கம்
திரும்பிய அழகிய மணவாைப் தபருமான் குறித்து ொம் அறிந்து
தகாள்ைபவண்டிய ர மான ங்கதிகள் பல உள்ைன.

உண்ளமயில் கைவுபபான ிளல அதுதானா என்கிற ந்பதகமும் பலருக்கு

ஏற்பட்டு விட்டது.

ொச் ியார் பகாயில் வில்வ மரத்தடியில் புளதத்து ளவக்கப்பட்டிருந்த

ரங்கொயகி தாயார் விக்கிரகம் தபருமளழயில் தவைிப்பட, அந்த
அதி யத்ளதக் கண்டு ஊபர வியந்தது.

‘தபருமான் வரவும் தபருமாட்டியும் வந்து விட்டாள்’ என்று ஊபர

மகிழ்ந்தாலும், ில ஆகம ாஸ்திர வல்லுெர்களும் ஆலய
ஸ்தான ீகர்களும் அழகிய மணவாைப் தபருமான் திருச் ிளலளய
ந்பதகித்தனர். இது, அபதபபான்ற பவறு ஒரு ிளல என்றனர் ிலர்.
இன்னும் ிலபரா ‘இப்தபருமாள் ெம் அழகிய மணவாைபர எனில்,
இப்பபாது திரும்பி வந்தது ஏன்... முன்னபம வந்திருக்கலாபம’ என்றனர்.
அத்துடன் `இவ்வைவு ொள்கைாக பூளஜ கண்டாபரா இல்ளலபயா...
இளடயறாது ததாடர்ந்து ெடத்திடும் பூளஜகைாலும் உற் வங்கைாலும்
அல்லவா தபருமாளுக்கு ாந்ெித்யம் மிகுதியாகிறது. அவ்வாறு
இல்லாத பட் த்தில், அதுதவாரு களலப்தபாருைாக மட்டுபம அல்லவா
கருதப்படும்’ என்றும் ிலர் கூறினர்.

‘இதற்கு என்னதான் தீர்வு...’ என்று அளனவரும் முளனந்தபபாது, தீர்வு

கண்டு த ால்ல முன்வந்தார் லளவத் ததாழிலாைி ஒருவர். அவர்,
திருவரங்கம் தபருமானின் ெித்தியப்படி ஆளடகளைத் துளவத்து
ஆலயப் பண்டாரத்திடம் ஒப்புவிக்கும் பணிளயச் த ய்துவந்தவர்.

எம்தபருமான் கைவு பபான தருணத்தில் 30 வயது அவருக்கு. இப்பபாது

90 வயதாகிறது. பார்ளவ பபாய் விட்டிருந்தது. எம்தபருமான் திரும்பக்
கிளடத்து திருமங்ளக மன்னன் திருமண்டபம் ொடி வந்தளத அறிந்து
அங்கு வந்தார்; தபருங்கண்ண ீர் வடித்தார்.

“ஐயபன! உமக்குத் ததாண்டு த ய்தவன் ொன். இன்று உம்ளமக் காண

இயலாத அந்தகனாகிவிட்படன். என்ளன ெீர் இப்படிச் ப ாதிக்கலாமா?”
என்று வாய்விட்டு அவர் புலம்பிட, அளதக் கவனித்த ஸ்தான ீகர்
ஒருவர் அவரிடம் வினவலானார்.

“அப்பபன ெீர்தாபன அன்று ஆளட பதாய்த்தவர்?”

“ஆம் ஐயா...”

“அன்று ெீர் த ய்த பணிகதைல்லாம் இன்னும் ஞாபகம் உள்ைதா?”

“என்ன அப்படிக் பகட்டுவிட்டீர்கள்... பெற்று ெடந்ததுபபால் ெிளனவில்

இருக்கிறது. எம்தபருமானின் திவ்யரூபம் மட்டுமல்ல, அவன் வா மும்
எனக்கு மிகப் பரிச் யம்”

“வா மா... என்ன த ால்கிறீர் ெீர்?”

“ஆம்... வா ம்தான்! அவன் ஆளடளயத் பதாய்த்துத் தரும்

திருப்பணிக்கு தவகுமதியாக எனக்குத் தீர்த்தம் தருவர். அப்பபாது
எம்தபருமான் பரிவட்டளதயும் ாத்துவர். அந்தப் பரிவட்டத்தில் அவன்
பமனி வா ம் ஒட்டியிருக்கும். பவறு எங்கும் ொன் அப்படி ஒரு
வா த்ளத உணர்ந்ததில்ளல.”

“அப்படியா! அப்படியானால், இப்பபாதும் அவ்வாறு உமக்கு மரியாளத

த ய்யும்பட் த்தில் கண்டறிந்து விடுவரா?”
ீ

“ஆஹா... அது என் பாக்கியமல்லவா?”

“மகிழ்ச் ி. ொங்கள் உம் மூலமாய் உண்ளமளய அறியப் பபாகிபறாம்.

இப்பபாது ொங்கள் பல பரிவட்டங்களைச் ாத்தித் தீர்த்தம் தருபவாம்.
அதில் ஒன்பற எம்தபருமானுளடயது. அளத ெீர் ரியாகக்
கூறிவிட்டால் பபாதும்” என்றார் ஸ்தான ீகர்

“உத்தரவு ஐயபன” - என்றபடி பரவ த்பதாடு தயாரானார் லளவத்

ததாழிலாைி!

- ததாடரும்...

கடந்த மூன்று அத்தியாயங்களிலிருந்து...

மிகலச்ே ணடதயடுப் ினால் திருவரங்கம் த ரும் ாதிப்ண ச்

ேந்தித்தது. த ரும் உயிர்ச்கேதம் நிகழ்ந்தது. ககாயில்
தகாள்ணளயடிக்கப் ட்டகதாடு, ஆ ரைப் த ாக்கிஷங்களுடன்
அழகிய மைவாளப் த ருமானின் திருகமனியும் மிகலச்ே
ணடகளால் தூக்கிச் தேல்லப் ட்டது.

இணதய ிந்து துடித்துப்க ானாள் அரங்கனின் க்தணனயான

ேிங்காரவல்லி என் வள். உயிணரக் தகாடுத் தாவது அழகிய
மைவாளப் த ருமானின் விக்கிரகத்ணத மீ ட்டுவருவது என
ேங்கல் ித்தாள். மிகலச்ேப் த ண் க ான்று கவடமைிந்து,
த ாக்கிஷத்ணதக் தகாண்டு தேல்லும் மிகலச்ே வரர்களுடன்
ீ
இணைந்து அவர்களின் அன்ண ப் த ற் ாள். அவர்களின்
த ாக்கிஷப் க ணழயில் அழகிய மைவாளப் த ருமான் இருப் ணத
அ ிந்து நிம்மதி அணடந்தாள்.

தணலநகர் தடல்லிக்குக் தகாண்டுதேல்லப் ட்ட த ாக்கிஷங்ககளாடு

த ருமானின் திருகமனியும் சுல்தானிடம் ஒப் ணடக்கப் ட்டது.
அந்தத் திருகமனிணயக் கண்டு ரவேம் அணடந்த சுல்தானின் மகள்
சுரதாைி, தந்ணதயிடமிருந்து அணத வாங்கிச் தேன்று க்தி தேலுத்த
ஆரம் ித்தாள். அவளின் அன்புப் ிடியிலிருந்தும் அரண்மணனயின்
கட்டுக்காவணலயும் மீ ி, தனிதயாருத்தியாக த ருமாணன மீ ட்டுச்
தேல்வது முடியாத காரியம் என் ணத உைர்ந்த ேிங்காரவல்லி,
கவத ாரு திட்டம் தீட்டினாள்.

கலா ரேிகனான சுல்தான், ஆடல் கணலயில் மயங்கி அதற்காக

எணதக் ககட்டாலும் ரிேளிப் ான் என் ணதத் ததரிந்துக்தகாண்டாள்.
மீ ண்டும் திருவரங்கம் வந்தவள் அங்கிருந்த அரங்கன்
க்தர்களிடமும் ஸ்தான ீகர்களிடமும் தன் திட்டத்ணத விளக்கினாள்.
அவர்களில் ேிலர் அவளுக்கு உதவ முன்வந்தனர்.

அவளின் திட்டப் டி நடனக்குழுவாக மீ ண்டும் தடல்லிக்குப்

பு ப் ட்டனர். அங்கக சுல்தானின் அணவயில் ஜக்கிைி எனும்
நாட்டியத்ணத ஆடினாள் ேிங்காரவல்லி. சுல்தான் மகிழ்ந்தான்.
அவனிடம் சுரதாைி ணவத்திருக்கும் அழகிய மைவாளனின்
திருகமனிணயப் ரிோகக் ககட்டாள் ேிங்காரவல்லி.

சுல்தாகனா `மகள் அனுமதித்தால் வாங்கிக்தகாள்’ என்று கூ ி

விட்டான். சுரதாைி இதற்கு ஒப்புக்தகாள்ள மாட்டாள் என் ணத
அ ிந்த ேிங்காரவல்லி ாலில் மயக்க மருந்து தகாடுத்து,
சுரதாைிணய மயக்கி, திருகமனிணயக் ணகப் ற் ினாள். அத்துடன்,
முன்க திட்ட மிட்டு எடுத்துணவத்திருந்த கேரகுலவல்லி
ேிணலணயயும் எடுத்துக்தகாண்டு தடல்லிணய விட்டுப் பு ப் ட்டனர்.

நடந்தது அணனத்ணதயும் அ ிந்த சுல்தான், அவர்கணளப் ிடித்து வர

வரர்கணள
ீ ஏவினான். அவர்களிடம் அகப் ட்டுவிடக் கூடாது
என் தற்காக ேிங்காரவல்லியின் குழு இரண்டாகப் ிரிந்து ஒன்று
திருவரங்கம் திரும் , ேிங்காரவல்லி அழகிய மைவாளப்
த ருமானின் விக்கிரகத்துடன் திருமணலக்குப் யைமானாள்.

இந்நிணலயில் த ருமாணனப் ிரிந்த துக்கத்தால் வாடிய சுரதாைி

அவணரத் கதடி திருவரங்கத்துக்கக வந்தாள்; க்தியின் உச்ேத்தில்
அங்கக தன் இன்னுயிணரயும் நீத்தாள். தேய்திணய அ ிந்த சுல்தான்
துடித்துப்க ானான். அகதகநரம், திருவரங்கத்தின் மகிணமணய
உளமார உைர்ந்து அங்கக ஆலயம் ணழய டி பூணஜககளாடு
திகழவும் வழி ாடுகள் நிகழவும் ஜாகீ ர் எனப் டும் நில மானியத்ணத
வழங்கி, தன் மகளின் ஆத்ம ோந்திக்கு அடிககாலினான்.
திருவரங்கம் இப் டி திருப் ம் கண்டு நின் நிணலயில், திருப் திணய
அணடந்த அழகிய மைவாளர் அங்கக எவரும் அ ியாத டி
பூஜிக்கப் ட்டுக்தகாண்டிருந்தார். அங்கக அதற்கான ஏற் ாடுகணளச்
தேய்த ேிங்காரவல்லி, மாறுகவடத்தில் திருவரங்கம்
திரும் ியக ாது, சுரதாைி உயிர் விட்டுவிட்ட ேம் வம் நிகழ்ந்து
முடிந்திருந்தது. அது அவணள உருக்கிவிட்டது.

இணடயில் உற்ேவங்கள் நணடத கவண்டி மண க்கப் ட்ட சுவர்

இடிக்கப் ட்டு மூலவர் தவளிகய தகாைரப் ட்டார். அகதக ால்,
வில்வ மரத்தடியில் ரங்கநாயகி தாயார் விக்கிரகம் புணதக்கப் ட்ட
இடத்ணத அ ியாததால், புதிதாக ஒரு விக்கிரகம் தேய்து அணதப்
ிரதிஷ்ணட தேய்து உற்ேவங்கள் நிகழத் ததாடங்கின.

ேிங்காரவல்லிக்ககா தான் ாதிக் கிைறு தாண்டியதுக ால்தான்

கதான் ியது. திருமணலயில் தகாடவர் த ாறுப் ில்
ஒப் ணடக்கப் ட்ட த ருமாணனத் திருவரங்கத்துக்குக் தகாண்டுவர
இனி தணடகயதும் இல்ணல என்று கருதினாள். அதன்த ாருட்டு
திருப் திக்குப் யைப் ட்டவள், திருமணலணய அணடந்ததும்
கநாய்ப் ட்டு இ ந்து க ானாள்!

எம்த ருமானுக்கு உரிய ஏகாதேி நாளில் திருமணலயில் அவள்

உயிர் ிரிந்ததும் அங்கககய மணலயில் அவளது உடல் தகனம்
தேய்யப் ட்டு, ா நாே தீர்த்தத்திலும் கணரக்கப் ட்டது. ேிங்கார
வல்லியும் த ருமாள் திருவடிகளில் தேன்று கேர்ந்தாள்.

தகாடவர்களால் பூஜிக்கப் ட்டு வந்த த ருமான் திருமணலயில் ஒரு

குணகக்குள் வழி ாடுகணளக் கண்டுதகாண்டிருந்தார்.
02 Jun 2020

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 56
இந்திரா த ைந்தர்ராஜன் என்.ஜி.மணிகண்டன் அரஸ்

ரங்க ராஜ்ஜியம்

பகாயில் ஸ்தான ீகர்கள் முதலில் அவருக்குச் க்கரத்தாழ்வார் ந்ெிதிப்

பரிவட்டம் சூட்டித் தீர்த்தமைித்தனர்.

திருவரங்கம் தபருமானின் ெித்தியப்படி ஆளடகளைத் துளவத்து

ஆலயப் பண்டாரத்திடம் ஒப்புவிக்கும் பணிளயச் த ய்துவந்த லளவத்
ததாழிலாைி ஒருவர்,

எம்தபருமான் திரும்பக் கிளடத்து திருமங்ளக மன்னன்

திருமண்டபத்துக்கு ொடி வந்தளத அறிந்து அங்கு வந்தார்; கண்ண ீர்
வடித்தார். அழகிய மணவாைர் விக்கிரகத்தின் ாந்ெித்தியம் குறித்து
ஏற்பட்ட குழப்பத்துக்கு, அந்தச் லளவத் ததாழிலாைி மூலம் தீர்வு
காண விளைந்தனர் பகாயில் ஸ்தான ீகர்கள். அவரும் பரவ த்பதாடு
அதற்குத் தயாரானார்.
பகாயில் ஸ்தான ீகர்கள் முதலில் அவருக்குச் க்கரத்தாழ்வார் ந்ெிதிப்
பரிவட்டம் சூட்டித் தீர்த்தமைித்தனர். பின் ராமர் ந்ெிதிப் பரிவட்டம்
சூட்டித் தீர்த்தமைித்தனர். மூன்றாவதாக அழகிய மணவாைப் தபருமான்
விக்கிரகப் பரிவட்டத்ளத எடுத்து அந்த லளவத் ததாழிலாைிக்கு
ாத்தித் தீர்த்தம் அைித்தனர்.

அடுத்த ில தொடிகைில் “இவபர ெம்தபருமாள் இவபர ெம்ளம விட்டுச்

த ன்ற தபருமாள்...” என்று மிகுந்த பரவ த்பதாடு லளவத்
ததாழிலாைி த ால்லவும் எல்பலாரும் மகிழ்ந்தனர்.

அதுவளர பலவித கருத்துகளைச் த ால்லி எப்படி ஏற்பது என்று

தயங்கியவர்கள்கூட அதன்பின் எதுவும் பப வில்ளல.

லளவத் ததாழிலாைி அளழத்தபடி அந்த தொடி முதல் அந்த அழகிய

மணவாைப் தபருமாள் ‘ெம்தபருமாள்’ என்றானார். இந்த ெிளலயில்
இந்த ெம்தபருமாளையும் வில்வமரத்தடியில் கிட்டிய ரங்கொயகி
தாயாளரயும் முன்பபால் பிரதிஷ்ளட த ய்தனர்.
பமலும், ராஜமபகந்திரன் திருச்சுற்றின் வடகிழக்கு மூளலயில் ஒரு
பகுதிளய மண்டபமாக ஏற்படுத்தி, அங்பக மறவாமல் தடல்லி சுல்தான்
மகைான சுரதாணியின் உருவத்ளதச் ித்திரமாக எழுதிளவத்து, அதற்கு
துலுக்க ொச் ியார் என்கிற திருொமத்ளதயும் சூட்டினர். அப்படிபய
சுரதாணியின் விருப்ப உணவான பகாதுளம தராட்டி, தவண்தணய்,
கிச் டிப் தபாங்கல் பபான்றவற்ளற ெம்தபருமாளுக்கு அமுதுபடியாக
மர்ப்பித்தனர்.

இவ்பவளையில் தஞ்ள ளய ராபஜந்திர ப ாழன் ஆண்டு வந்ததாகத்

ததரிகிறது. இவன் ராஜராஜ ப ாழன் மகன் ராபஜந்திரன் அல்ல.
இவ்பவளையில் ப ாழொடு, தஹாய் ாைர் மற்றும் பாண்டியர் பிடியில்
அடிளமப்பட்டிருந்தது. இந்த ராபஜந்திர ப ாழன் துலுக்க ொச் ியார்
ெிமித்தம் இரண்டு கிராமங்களை ெிவந்தமாகத் தந்ததாகக்
பகாயிதலாழுகுக் குறிப்புகள் சுட்டிக்காட்டுகின்றன.

லளவத் ததாழிலாைிக்கு இவ்பவளை பிரத்பயகமாய் ‘ஈரங்தகால்லி’

என்கிற திருொமம் சூட்டப்பட்டது. எம்தபருமாளனத் திருமளலயில்
பூஜித்து பின் அங்கிருந்துதகாண்டு வந்திருந்த தகாடவருக்கு
திருத்தாழ்வளரதா ர் என்கிற ொமம் சூட்டப்பட்டது.
இளவ எல்லாம் 1371-ம் ஆண்டில் ளவகா ி மாதத்தில் ெடந்பதறின.
இவற்ளறதயல்லாம் கல்தவட்டில் தபாறித்துளவத்தவர் கம்பண்ண
உளடயார். கம்பண்ண உளடயாரின் கல்தவட்டுபடி மீ ண்டும்
திருவரங்கம் ஏகிய ெம்தபருமாள், பிள்ளைபலாகா ார்யரால்
திருவரங்கத்திலிருந்து எடுத்துச் த ல்லப்பட்ட தபருமாள் என்ற
கருத்தும் ந்பதகமும் ெிலவுகின்றன.

பிள்ளைபலாகா ார்யர் என்பவர் யார்... அவர் எதற்காக எம்தபருமாளைத்

தன் வ ப்படுத்தி, திருவரங்கம்விட்டு மதுளர ஆளன மளலயருகில்
உள்ை ஜ்பயாதிஷக்குடி என்னும் தகாடிக்குைம் வளர தகாண்டு த ல்ல
பவண்டும் என்று இவ்பவளையில் பல பகள்விகள் எழுகின்றன.
பிள்ளைபலாகா ார்யருக்கு பவதாந்த பத ிகரும் பபருதவி த ய்ததாகக்
குறிப்புகள் கூறுகின்றன.

ஆக தமாத்தம், ொம் இவ்விரு மகான்களையும் ற்பறனும் அறிதல்

என்பது, திருவரங்க வரலாற்ளற அறிவதற்குப் பபருதவியாக இருக்கும்.

இருவருபம இம்மண்ணில் பரிபூரணமாக நூறாண்டு வாழ்ளவக்

கடந்தவர்கள். இதில் பவதாந்த பத ிகன் 1268-ல் பதான்றி 1369-ல்
பரமபதம் அளடந்தவர். பிள்ளைபலாகா ார்யர் 1203-ல் அவதரித்து 1323-ல்
தன் 120-வது வயதில் பரமபதித்தவர்.

பிள்ளைபலாகா ார்யர், திருவரங்கத்து வடக்குத் திருவதிப்

ீ பிள்ளை
என்பாருக்குத் தவமிருந்து தபற்ற பிள்ளையாய் பிறந்தவராவார்.
இவருக்கு அழகிய மணவாைதா ன் என்தறாரு தம்பியும் பின் பிறந்தார்.
இவ்விருவளரப் பற்றிச் த ால்லும்பபாது ராம லட்சுமணர்பபால் என்பர்.

இவர் தன்ளனப் தபற்தறடுத்த தந்ளதளயபய ஆ ார்யனாகக்

தகாண்டவர். ஐப்ப ி மாத திருபவாண ெட் த்திரத்தில் அவதரித்தவர்.
கூரகுபலாத்தமதா ர் விைாஞ்ப ாளலப் பிள்ளை, திருவாய்தமாழிப்
பிள்ளை மணப்பாக்கத்து ெம்பி, பகாட்டூர் அண்ணர், திருக்கண்ணங்குடிப்
பிள்ளை, திருப்புட்குழி ஜீயர், தகால்லிக்காவல் தா ர் ஆகிபயார் இவரின்
ீடர்கைாவர்.
இவர்கள் இவரின் ீடர்கள் என்பபதாடு, ளவணவம் குறித்து
ிந்திக்ளகயில் ொம் எல்பலாரும் அவர்களை மறவாமல் ிந்திக்க
பவண்டியதும் அவ ியம்.

பிள்ளைபலாகா ார்யர் இவர்கைின் குரு என்பபதாடு, ஒரு ளெஷ்டிக

பிரம்மச் ாரி என்பளதயும் ொம் அறிய பவண்டும். மனத்தாலும்
தபண்களை ெிளனயாதவர்களை ளெஷ்டிக பிரம்மச் ாரிகள் என்பபாம்.

பிள்ளைபலாகா ார்யளர காஞ் ி வரதனின் அம் ம் என்றும் கூறுவர்.

காஞ் ி வரதபன பிள்ளைபலாகா ார்யராக அவதாரம் எடுத்து
வந்திருக்கிறான் என்று அன்று பலர் கருதினர். இதற்குச் ான்றாக ஒரு
ம்பவமும் உண்டு. மணப்பாக்கத்து ெம்பி எனும் அன்பர் காஞ் ி வரதன்
ஆலயத்தில் அவன் திருமுன் ளவணவ ஆ ாரங்களையும்
தாத்பர்யங்களையும் கற்று வந்தார். ஒரு ொள் காஞ் ி வரதனின்
அ ரீரிக் குரல், மணப்பாக்கத்து ெம்பிளயத் திருவரங்கம் த ன்று அங்கு
ெம் ம்பிரதாயங்களை பபாதிக்கும் பிள்ளைபலாகா ார்யனிடம் ப ர்த்து
மீ தமுள்ை அளனத்ளதயும் கற்கச் த ான்னது.
மணப்பாக்கத்து ெம்பியும் மகிழ்வுடன் புறப்பட்டுத் திருவரங்கம்
அளடந்தார். அப்பபாது பிள்ளை பலாகாச் ார்யர் காட்டழகிய ிங்கர்
ஆலயத்து தவைியில் தன் ீடர்களுக்கு உபபத ித்தபடி இருந்தார்.

மணப்பாக்கத்து ெம்பி ஒரு தூண் பின்னால் மளறவாக ெின்றுதகாண்டு,

பிள்ளைபலா ார்யர் த ால்வளதக் பகட்கலானார். அப்பபாதுதான்
அவருக்கு ஒரு பபருண்ளம புலப்பட்டது.

காஞ் ிபுரம் வரதராஜ தபருமான் ந்ெிதியில் த வியுற்ற அ ரீரிக்

குரலும், பிள்ளைபலாகா ார்யர் குரலும் ஒன்றாக இருந்தன. அத்துடன்,
அதுவளர அங்பக எளத எல்லாம் தனக்குக் கற்பித்தாபரா அளதபய
இங்பக தன் மாணவர்களுக்கும் மாற்றமின்றிச் த ால்லியபடி
இருந்தளதக் கண்டார், மணப்பாக்கத்து ெம்பி.

`இவபர ெம்தபருமாள்... இவபர ெம்ளம விட்டுச்த ன்ற தபருமாள்...”

என்று லளவத் ததாழிலாைி பரவ த்பதாடு கூற, அளனவருக்கும்
தமய் ிலிர்த்தது!

அந்த தொடிபய தபருமான் பவறு பிள்ளைபலாகா ார்யர் பவறில்ளல

என்பளத உணர்ந்து அந்த மளறவிலிருந்தும் விலகி, பிள்ளை
முன்த ன்று அவர் காலில் விழுந்து வணங்கி எழுந்து, “அறிந்பதன்
அறிந்பதன் அவபரா ெீர்...” என்று காஞ் ி அருைாைளன மனத்தில்
எண்ணியபடி பகட்டார். “ஆமாம்... இப்பபாது அதற்தகன்ன...” என்று
பிள்ளையும் திரும்பிக் பகட்டார். அந்த பதிபல அவர் யார் என்பளத
உணர்த்திவிட்டது.

காஞ் ி அருைாைன் அம் மாகத் திகழ்ந்த பபாதிலும், ராமாயணத்து

ராமன் மானுட பஞ் பூத தெறிகளுக்கு உட்பட்பட காரியங்கள்
ாதித்ததுபபால், இவரும் ெடந்து தகாண்டார் என்பது முக்கியம்.

இவர் தன் வாழ்ொைில் 18 கிரந்தங்களை அருைிச் த ய்துள்ைார்.

அவற்றில் அர்த்த பஞ் கம் தத்வத்ரயம், தத்வப கரம், ம் ார
ாம்ராஜ்யம், ெவரத்ன மாளல ெவவித ம்பந்தம், வ ன பூஷணம்
ஆகியளவ குறிப்பிடத்தக்களவ.
இவளரத் ததாடர்ந்து ொம் பவதாந்த பத ிகளனயும் அறிய
முற்படுபவாம். அவர்கள் இருவளர அறியுமுன்பப ஸ்ரீராமாநுஜ
மகாத்மாளவ ொம் அறிய பவண்டியவர் கைாபவாம். (இத்ததாடரில்
இது காறும் ராமாநுஜ ம்பந்தம் ஏற்படவில்ளல. திருவரங்க ஆலய
ததாடக்கம் முதல், அதன் ப்தப்ரக்ரங்கைில் புகுந்து அங்கு பகாயில்
தகாண்டிருக்கும் ந்ெிதிகள் ததாட்டு, அளவ ார்ந்த ம்பவங்கள்
ததாட்டு வரிள யாக வந்து தகாண்டிருப்பதால் ஸ்ரீராமாநுஜளர
ிந்திக்கும் பவளை வரவில்ளல.)

ஸ்ரீராமாநுஜர் - பிள்ளைபலாகா ார்யர், பவதாந்த பத ிகன்

பபான்பறாருக்தகல்லாம் 250 ஆண்டுகள் முந்ளதயவர். ளவணவ
ித்தாந்தத்ளத மிகுந்த பிரயாள யுடனும் எவராலும் அள க்க
முடியாதபடி ெிளல ெிறுத்திக்காட்டியவர். இவர் வாழ்வு
ஸ்ரீதபரும்புத்தூர், திருவரங்கம், பமல்பகாட்ளட என்கிற மூன்று
ஊர்கபைாடு காஞ் ிபுரம், திருக்பகாவிலுர் பபான்ற பல
பக்ஷத்திரங்களையும் ார்ந்த ஒன்றாகும்.

120 ஆண்டுக்காலம் இம்மண்ணில் வாழ்ந்த ஸ்ரீராமாநுஜளரயும் ொம்

ததைிவுற அறிந்தாபல, திருவரங்க வரலாற்ளற ொம் அறிளகயில் ஒரு
பூரணத்துவம் கிட்டும். அவ்வளகயில் பிள்ளைபலாகா ார்யளர அறிந்த
ொம் ஸ்ரீராமாநுஜளர முதலிலும், பவதாந்த பத ிகளர அளதத்
ததாடர்ந்தும் அறிபவாமாக....

ஸ்ரீராமாநுஜர்...

யதிராஜா, உளடயவர், எம்தபருமானார், லக்ஷ்மணமுனி, பகாயிலண்ணன்,

பாஷ்யகாரர் என்று இவருக்குத்தான் எத்தளன தபயர்... அபடயப்பா!

- இன்னும் வரும்...

சுவும் ாவமும்!

மகரிஷி ஒருவர் தன் குடிலுக்கு முன்பன மரத்தடியில் ஜபம் பண்ணிக்

தகாண்டிருந்தார். அவருக்கு எதிபர ‘அம்மா’ என்று அலறியபடி ஓடிவந்த
பசு ஒன்று, அவரது குடிலுக்குள் புகுந்து விட்டது. ஒருவன் ளகயில்
கத்திபயாடு பசுளவத் துரத்திக்தகாண்டு வந்தான்.

ெிளலளமளய மகரிஷி புரிந்து தகாண்டார். வந்தவன் மகரிஷியிடம்

‘‘இந்தப் பக்கம் பசு வந்ததா?’’ என்று பகட்டான். மகரிஷி உண்மளயச்
த ான்னால், அவன் ஆ ிரமத்துக்குள் த ன்று பசுளவக் தகால்வான்.
மகரிஷி உண்ளமளயச் த ால்லிப் பாவத்ளதச் சுமக்க விரும்பவில்ளல.
அபதபெரம், தபாய் த ால்லவும் விரும்பவில்ளல. அதனால்
ாமர்த்தியமாக ‘‘கண் பார்க்கும், ஆனால் பப ாது. வாய் பபசும். ஆனால்
பார்க்காது’’ என்று பதில் த ான்னார்.

வந்தவன் பார்த்தான். ‘இது ஏபதா உைறுகிறது’ என்று கத்தியுடன்

புறப்பட்டுப் பபாய்விட்டான். பசு வளத த ய்யும் மகா பாவியான
அவனுக்கு அந்த மகரிஷி த ான்னளதப் புரிந்து தகாள்ளும் ஞானம்
இல்ளல.

ரி... மகரிஷி த ான்னதற்கு என்ன தபாருள்? ‘கண் பார்க்கும், ஆனால்

பப ாது. வாய் பபசும், ஆனால் பார்க்காது’ என்றால் ‘கண்ணால்
பார்த்பதன். ஆனால் பப முடியாத ெிளலயில் இருக்கிபறன்’ என்ற
தபாருைில் மகரிஷி த ால்லி இருக்கிறார். அளதப் புரிந்துதகாள்ை
அவனுக்குச் க்தி இல்ளல. அதனால் திரும்பப் பபாய் விட்டான்.
பகாமாதா காப்பாற்றப்பட்டு விட்டது.

- ஆர்.ஆர். பூ தி, கன்னிவாடி

16 Jun 2020

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 57

ரங்க ராஜ்ஜியம்

தந்ளதபய இவருக்கு முதல் குருவாய் இருந்து பவதம் முதல் ாத்திர

தெறிமுளறகளைதயல்லாம் கற்பித்தார்.

‘அத்திகிரியருளாள ரடி ைிந்கதான் வாழிகய

அருட்கச்ேி நம் ியுணரயாறு த ற்க ான் வாழிகய

க்திகயாடு ாடியத்ணதப் கர்ந்திட்டான் வாழிகய

தின்மர் கணலயுட்த ாருணளப் ரிந்து கற் ான் வாழிகய

சுத்தமகிழ் மா னடி ததாழுதுய்ந்கதான் வாழிகய

ததால் த ரிய நம் ி ேரண் கதான் ினான் வாழிகய

ேித்திணரயிலாதிணர நாள் ேி க்க வந்கதான் வாழிகய

ேீர் த ரும்பூதுார் முனிவன் திருவடிகள் வாழிகய’

- வாழி திருொமம்...

திருவரங்கம் பற்றிச் ிந்திக்ளகயில், தவறாது ிந்திக்க பவண்டிய

ொமங்கைில் தளல யானது ஸ்ரீராமாநுஜர் என்னும் ொமம். ததாண்ளட
மண்டலத்து ஸ்ரீதபரும்புதூரில் 1017-ம் ஆண்டில் பிங்கைத்துச் ித்திளரத்
திங்கைின் வைர்பிளறயில், பஞ் மியும் வியா ழக்கிழளமயும் கூடிய
திருவாதிளர ெட் த்திர ொைில் பிறந்தவர் இவர்!ஆசூரி பக வப்
தபருமாள் எனும் தந்ளதக்கும், பூமிப்பிராட்டி எனும் தாய்க்கும் பிறந்த
இவரின் பிறப்பு குறித்து குருபரம்பளர நூலில் ஒரு ெற்கருத்து காணக்
கிளடக்கிறது.

‘கலியிருள் ெீங்கிப் பபரின்ப தவள்ைம் தபாங்கும் படி பிறந்தவன்

இவன்’ என்கிறது இக்கருத்து.

தபற்பறார் முதலில் இவருக்கு இட்ட திருொமம் இளையாழ்வான்

என்பதாகும். தந்ளதபய இவருக்கு முதல் குருவாய் இருந்து பவதம்
முதல் ாத்திர தெறிமுளறகளைதயல்லாம் கற்பித்தார்.

11-வது வயதில் தஞ் மாம்பாள் என்னும் தபண்ளண மணந்துதகாண்டார்.

ில ொள்கைிபலபய தந்ளதயான ஆசூரி பக வப் தபருமாள்
இறந்துவிடவும் ஸ்ரீதபரும் புதூளரவிட்டு மளனவி மற்றும் தாயுடன்
காஞ் ிபுரம் ஏகினார். காஞ் ி வா த்பதாடு பவதாந்தம் கற்க விரும்பி
திருப்புட்குழி என்னும் ஊரில் வ ித்த யாதவப்பிரகா ரிடம் த ன்று
ப ர்ந்தார்.

யாதவப்பிரகா ர் ஒரு அத்ளவதி.அவர் வயதில் முதிர்ந்தவராகத்

திகழ்ந்த அைவுக்கு பவதாந்தத்தில் முதிர்ச் ி தபற்றிருக்கவில்ளல.
பபாகப் பபாக ராமாநுஜளரக் கண்டு அஞ்சும் ஒரு ெிளல அவருக்கு
ஏற்பட்டது. ஸ்ரீராமாநுஜபரா குருளவ விஞ் ிய ீடனாக இருந்தார்.
உபெிடதம் ஒன்றில் ‘தஸ்ய யதா கப்யாஸம்’ என்கிற த ாற்களுக்குப்
தபாருள் கூறும்பபாதுதான் யாதவப்பிரகா ரின் ஆழமில்லாத தவறான
கருத்தும் ததரியவந்தது.

இளறவனின் கண்கள் ிவந்திருந்தன. அந்தச் ிவப்பு ெிறத்துக்கு

யாதவப்பிரகா ர் எளத உதாரணம் காட்டினார் ததரியுமா... குரங்கின்
பின்புற ஆ னபாகத்ளத. அளதக் பகட்டு ஸ்ரீராமாநுஜர் மனம்
தவதும்பினார்.

எந்த ஒரு கவியும் இப்படி ஒரு பமா மான தபாருள்தகாள்ளும்

உதாரணத்ளத மனத்தில் ளவத்து எழுதியிருக்க மாட்டார்;
உவமானத்ளதக் கூறவும் மாட்டார். ‘கப்யா ம்’ எனில் குரங்கின் பின்புறம்
அல்ல; அது கதிரவனால் மலரப் தபறும் த ந்தாமளரப் பூளவப்
பபான்றது என்பபத ரியான அரும்தபாருள்!
அளத ஸ்ரீராமாநுஜர் எடுத்துளரக்கவும் அந்த தொடிபய
யாதவப்பிரகா ர்வளரயில் ஸ்ரீராமாநுஜர் ஓர் அதிகப்
பிர ங்கியாகிவிட்டார். ற்பற கூடுதலாக... தான் பின்பற்றும்
அத்ளவதத் துக்பககூட ஸ்ரீராமாநுஜர் எதிரியாகிவிடக் கூடும் என்று
கணித்து ஸ்ரீராமாநுஜளரக் தகால்வதுவளர அவர் மனம்
துணிந்துவிட்டது.

ஸ்ரீராமாநுஜர் பபான்ற ான்பறார்கைின் வாழ்வில் ெடக்கும் அவர்களுக்கு

எதிரான அடாத த யல்களும் அற்புதங்கைாக மாறி விடுவது உண்டு.
அப்படி ஓர் அதி யம் ஸ்ரீராமாநுஜர் வாழ்விலும் ெளடதபற்றது. அவர்
யாதவப்பிரகா ருடன் கா ி யாத்திளர பமற்தகாண்ட பெரம், அவளர
கங்ளக ெதியில் ெீராடும்பபாது அமுக்கிக் தகான்று விடுவது என்பது
யாதவப்பிரகா ரின் திட்டம். இளத ஸ்ரீராமாநுஜரின் ஒன்றுவிட்ட
பகாதரனான பகாவிந்தன் என்பவர் அறிய பெர்ந்தது. அவர் கா ியில்
கங்ளகக்கு ெீராடச் த ன்ற ஸ்ரீராமாநுஜளரத் தடுத்து ‘எங்காவது த ன்று
உயிர் பிளழத்துக்தகாள்’ என்று கூறினார்.

ஸ்ரீராமாநுஜர் மனத் துயரத்துடன் அங்கிருந்து விலகி எம்தபருமானிடம்

பிரார்த்தளன புரிந்தார். யாதவப்பிரகா ருக்பகா ஸ்ரீராமாநுஜர் கங்ளகயில்
அடித்துச்த ல்லப்பட்டதுபபால் த ய்தி த ால்லப்பட்டது.

ஸ்ரீராமாநுஜளர எப்தபருமான் ளகவிட வில்ளல. ஸ்ரீராமாநுஜர் ஒரு

காட்டுவழிபய திக்குதிள ததரியாது ெடந்தபபாது, பவடுவன் பவடுவச் ி
வடிவில் எம்தபருமானும் தபருமாட்டியும் வந்து ரியான வழிளயக்
காட்டி, காஞ் ி மண்ணில் அவளரக் தகாண்டு வந்து ப ர்த்தனர்.
காஞ் ிளய அளடந்த பிறபக, தனக்கு வழிகாட்டியபதாடு வழித்
துளணயாகவும் வந்தது எம்தபருமானும் பிராட்டியுபம என்பது
ஸ்ரீராமாநுஜருக்குத் ததரிந்தது.

அதன்பின் திருக்கச் ிெம்பி என்னும் ஆ ார்யளனச் ந்தித்து அவரிடம்

தன்ளனச் ீடனாக்கிக்தகாண்டு, காஞ் ிப் பபரருைாைனுக்குத்
திருமஞ் ன ெீர் தகாண்டு வந்து தரும் ளகங்கர்யத்ளதச் த ய்ய
ததாடங்கினார்.மூன்று மாதங்கள் கடந்த ெிளலயில் காஞ் ி திரும்பிய
யாதவப்பிரகா ருக்கு ஸ்ரீராமாநுஜர் உயிபராடிருப்பது தபரும்
ஆச் ர்யத்ளத மட்டுமல்ல; அதிர்ச் ிளயயும் அைித்தது. இருந்தும் அவர்
அளதக் காட்டிக்தகாள்ைாமல், ஸ்ரீராமாநுஜர் எப்பபாதும்பபால் தன்னிடம்
பவதம் கற்க வரலாம் என்றார். ஸ்ரீராமாநுஜரும் குருவின்மீ து பகாபபமா
வருத்தபமா தகாள்ைாது அவரிடம் பாடம் கற்கத் வந்தார். அவரின்
இச்த யல், குரு என்பவர் எப்படிப்பட்டவராக இருப்பினும் அவரிடம்
குற்றம் காணுதல் கூடாது என்பதற்கான ஒரு த ய்தியாகும்.

இப்படிப்பட்ட ஒரு ொைில்தான் திருவரங்கத்திலிருந்து ஆைவந்தார்

என்ற ஆ ார்ய புருஷர் திருக்கச் ிக்கு வந்தார். வந்த இடத்தில்
வரதராஜப் தபருமானின் ஆலயமிள ஸ்ரீராமாநுஜர் த ய்த ததாண்டுடன்
அவருளடய பதஜளஸயும் கண்டவர், ‘இவபனா இளையாழ்வான்...”
என்று பகட்டபதாடு அந்த தொடிபய மனத்துக்குள் ‘இவன் தபயரிபலபய
இளையாழ்வான். ஆயினும் எம்தபருமானுக்கு இவபன முதலாமவன்’
என்று கருதினார்.

ஸ்ரீராமாநுஜளரக் கண்ட ெிளலயில், வரதராஜ தரி னம் முடிந்து

திருவரங்கம் திரும்பிய ஆைவந்தார் காலத்தால் பொய்வாய்ப்பட்டார்.
தனக்குப் பின் ளவணவம் தளழக்க அரும்பாடுபடக் கூடியவர் எவர்
உள்ைார் என்று ஒரு பதடுதல் ெிகழ்த்தினார். ஒரு குருவின் பகாணம்
என்பது ரா ரி மனிதனின் பகாணத்திலிருந்து முற்றிலும் மாறுபட்டது.
ளவணவச் ின்னங்கபைாடும், ஸ்ரீவிஷ்ணுபக்திபயாடும் இருப்பதால்
மட்டும் ஒருவன் ளவணவனாகிட முடியாது.

ளவணவ லட் ணங்கள் என்று ில உள்ைன. அதில் முதலாவது, ொன்

எனும் அகந்ளதயின்றியும் தன்ளன பமலாக கருதாதும் இருத்தல்.
இரண்டாம் லட் ணம் என்பது தபரும் ஆ ார்ய பக்தியும் ெித்ய
வழிபாடுகளும் ஆகும். மூன்றாம் லட் ணம் பாகவதர்களுக்கு உதவுவது.
ொன்காம் லட் ணம் ஆலயத் திருப்பணி த ய்தல். ஐந்தாவதாக
ஒன்றுள்ைது... இந்த ொன்கின்படி துைியும் பி கின்றி ெடப்பது. அபதாடு
தன்னலம் துைியுமின்றித் தன்ளனச் சுற்றியுள்பைார் ெலம் பபணுவது
என்பதும் அதில் ஒன்றாகும்.

ஆைவந்தாரின் பதடலில் இந்த ஐந்தும் தகாண்ட ஒருவர்

அகப்படபவயில்ளல. ஏதாவது ஒன்று குளறவாக இருப்பபாபர அவளரச்
சுற்றியிருந்தனர். மனம் தொந்து அவர் லித்திருந்த ஒரு ொைில்தான்,
காஞ் ியில் ஸ்ரீராமாநுஜளரச் ந்திக்க பெர்ந்ததும் அவர் முகத்தில்
ததன்பட்ட தபாலிவும் ெிளனவுக்கு வந்தது. தன் பிரதான ீடளன
அளழத்துத் தன் உயிர்பிரிவதற்குள் காஞ் ிக்குச் த ன்று ஸ்ரீராமாநுஜளர
அளழத்து வரப் பணித்தார். ீடரும் புறப்பட்டார்.

காஞ் ியிபலா யாதவப்பிரகா ருடன் ஸ்ரீராமாநுஜருக் குத் திரும்பவும்

பிணக்கு ஏற்பட்டதில், யாதவப்பிரகா ர் ஸ்ரீராமாநுஜரிடம் பவறு
ஆ ார்யளனப் பார்த்துக் தகாள்ைச் த ால்லிவிட்டார்.

ஸ்ரீராமாநுஜர் மனம் வருந்தினாலும் காஞ் ி வரதனுக்குத் திருமஞ் ன

ெிமித்தம் தண்ணர்ீ சுமக்கும் ளகங்கர்யத்ளத விட்டுவிடவில்ளல. அந்தக்
ளகங்கர்யமும் அவளர விடவில்ளல. அப்படி ஒரு ொள் ெீர் சுமந்து
வருளகயில், ஸ்ரீராமாநுஜர் த வியில் எம்தபருமானின் புகழ்பாடும்
ஸ்பதாத்திர ரத்னம் என்கிற துதி விழுந்தது.

ஸ்பதாத்திர ரத்னப் தபாருள், ஸ்ரீராமாநுஜளர தன் வயப்படுத்திக்

தகாண்டுவிட்டது. ஆழ்ந்த தபாருள், ெயந்த த ாற்கட்டு, உச் ரித்துச்
த ான்ன விதத்திலும் ஒரு கம்பீரம். இம் மூன்றும் ஸ்ரீராமாநுஜளரக்
கட்டிப்பபாட்டு அவரின் திருமஞ் னக் கடளமளயபய மறக்கச் த ய்தன.
பதாைில் சுமந்து ெின்ற குடத்துடன் அளத இறக்கிளவக்கக்கூடத்
பதான்றாமல் அந்த ரத்தினத்ளதச் த விமடுத்தார். ஸ்பதாத்திரம்
முடியவும் “திரும்பப் பாடுங்கபைன்” என்றார். பாடியவபரா ``தாங்கள்
யார்?'' என்று பகட்டார்.
``ொன் ராமாநுஜன்'' என்றார். அப்பபாது ஸ்ரீராமாநுஜருக்குத் ததரியாது,
இப்படித் தன்ளன அறிமுகம் த ய்துதகாள்ளும் ஒரு பபாக்கு தன்ளன
ெளடயாக ெடக்கவிடப் பபாகிறது என்பது.“அடபட தாங்கள்தானா அது...
தங்களைக் காணபவ ொன் திருவரங்கத்திலிருந்து வந்துள் பைன்.
என்ளன அனுப்பியவர் ஸ்ரீஆைவந்தார். ொன் அவரின் ீடர்கைில்
ஒருவன். இப்பபாது ெீங்கள் த விமடுத்தது அவர் ஸ்மரித்த ஸ்பதாத்திர
ரத்தினத் ளதபய'' என்றார் அச் ீடர்.

“ஆஹா அற்புதம்... தங்கள் தபயர்?”

“தபரிய ெம்பி.”

“மிகவும் மகிழ்ச் ி. என்ளனக் காணபவ வந்துள்ைதாகச் த ான்ன ீர்கபை...

ொன் என்ன அத்தளன தபரியவனா?”

“ளவணவத்தில் தபரிது ிறிது எனும் பாகுபாடுகள் ஏது... தங்களைக்

காண பவண்டும் என்பது என் ஆ ார்யரின் விருப்பம்...”

“என்னது... ஸ்ரீஆைவந்தாருக்கு என்ளனக் காண விருப்பமா... ொன்

அவ்வைவு பாக்கிய ாலியா...”

“ஏன் இருக்கக் கூடாது... தங்களுக்கு என்பனாடு வந்திட

விருப்பம்தாபன...”

“பாக்கியம் என்று கூறியவன் வராது பபாபவனா... இபதா பபாய்

ளகங்கர்யம் முடித்து, உடன் வருகிபறன். இங்பக வரத
ளகங்கர்யத்துக்கும் மாற்று ஏற்பாடும் த ய்தாக பவண்டும்.
த ய்துவிட்டு ஒடி வருகிபறன்” என்று புறப்பட்டார்.

தபரிய ெம்பியும் காத்திருந்தார். ஸ்ரீராமாநுஜரும் த ான்னது பபாலபவ

ஒரு பகாலும் பகாலின் நுனியில் தனக்கான ஆளடகள் தகாண்ட ஒரு
துணி முட்ளடயுமாக ஒரு யாத்ரிகன் பபாலபவ வந்து ப ர்ந்தார்.

தபரிய ெம்பியிடம் பூரிப்பு. ஸ்ரீராமாநுஜர் காஞ் ிளயப் பிரியமனமின்றி

பிரிவது, அவரின் உடல் தமாழியில் ென்கு ததரிந்தது. ஹஸ்தகிரி உள்ை
திள பொக்கி ாஷ்டாங்க ெமஸ்காரம் புரிந்தவர், கண்கைில் துைிர்த்த
கண்ணளரத்
ீ துளடத்துவிட்டுக் தகாண்டார்.

“உற்றார் உறவினளரப் பிரிவளதவிட இந்த ஊளரப் பிரிவதில்

உங்களுக்கு இவ்வைவு வருத்தமா?”

தபரிய ெம்பியின் பகள்விக்குப் பதில் த ால்வளதவிட தமௌன மாகப்

பார்ப்பது ிறந்ததாகத் பதான்றியது ஸ்ரீராமாநுஜருக்கு.அதன்பின் தபரிய
ெம்பியிடம் ஆைவந்தார் தபருளம தவைிப்படத் ததாடங்கியது, அளதக்
பகட்பது பபரின்பமாக விைங்கியது ஸ்ரீராமாநுஜருக்கு. தான் பவதம்
அளனத்ளதயும் முழுவதுமாய்க் கற்றிட எம்தபருமான் கருளண புரிந்து
விட்டதாகத் பதான்றியது. ெளடயிலும் ெல்ல பவகம்.

வாணிகர்கள் வண்டி கட்டிக்தகாண்டு த ல்வர். த்திரியர் குதிளரகைில்

ஆபராகணிப்பர். ஏளனபயார்க்குக் கால்கபை க்கரங்கள். அந்தச் க்கரக்
கால்கபைாடு திருவரங்கத்ளத அளடந்தவர்களுக்கு... குறிப்பாக வட
காவிரிளய அளடந்தவர்களுக்கு அதிர்ச் ி காத்திருந்தது.

ஸ்ரீஆைவந்தார் திருொடு அலங்கரித்திருந்தார். தபரிய ெம்பிக்கு

மூர்ச்ள யாகி விட்டது. ஸ்ரீராமாநுஜபரா கண்ண ீர் தபருக்கலானார்.

‘தனக்கும் உற்ற குருவுக்கும் பிராப்தபம இல்ளலபயா... தன்னால்

பவதத்ளதக் க டறக் கற்க முடியாபதா... தனது இப்பிறப்பு
ததாண்டூழியம் பார்க்க மட்டுமா...’ - இப்படி ஸ்ரீராமாநுஜருக்குள்
எண்ணற்ற பகள்விகள்!

- தரி ிப்பபாம்...
 ஞ்ே ககாபுரங்கள்!

ககாபுரங்கள் இளறவனின் பபரண்டத் திருபமனி என்கின்றன ஞான

நூல்கள். அண்டத்தில் திகழும் பறளவகள், திக் பாலகர், அஷ்ட க்திகள்,
முனிவர்கள் உள்பட கல உயிர்களும் சுளதச் ிற்பங்கைாக
பகாபுரத்தில் திகழும்.மய மதம் எனும் நூல், 15 வளக ராஜ
பகாபுரங்களை விவரிக்கிறது.

அணவ: 1. ஸ்ரீகரகம், 2. ரதிகாந்தம் 3.காந்த விஜயம், 4. விஜய வி ாலம், 5.

வி ாலாலயம், 6. விப்ரதீகாந்தம், 7. ஸ்ரீகாந்தம், 8. ஸ்ரீபக ம், 9.
பக வி ாலகம், 10. சுவஸ்திகம், 11. தி ா சுவஸ்திகம், 12. மர்த ம், 13.மாத்ர
காண்டகம், 14. ஸ்ரீவி ாலம், 15. துர் முகம்.

ஆலயங்கைில் திள க்கு ஒன்றாக முளறபய பூர்வபகாபுரம், பச் ிம

பகாபுரம், உத்தர பகாபுரம், தக்ஷிண பகாபுரம் ஆகிய ொன்கும் மத்திம
பகாபுரம் ஒன்றும் திகழும். இவற்ளறப் பஞ் பகாபுரம் என்பர்.

ஓவியம்: கார்த்திகா
30 Jun 2020

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 58

ரங்க ராஜ்ஜியம்

மூன்று மடங்கிய விரல்களும் மூன்று த ய்திளயச் த ால்கின்றன.

முதல் த ய்தி ாதி பவற்றுளமயில்லாத மத்துவமான முதாயம்.

பூமன்னுமாது தபாருந்தியமார்பன், புகழ்மலிந்த

பாமன்னுமாறன் அடிபணிந்துய்ந்தவன், பல்களலபயார்

தாம்மன்னவந்த இராமானு ன் ரணாரவிந்தம்

ொம்மன்னிவாழ, தெஞ்ப ! த ால்லுபவாம்அவன்ொமங்கபை!

- இராமாநுே நூற் ந்தாதி

திருவரங்கத்ளத அளடந்த ஸ்ரீராமாநுஜருக்கும் தபரிய ெம்பிக்கும்
அதிர்ச் ி காத்திருந்தது. ஸ்ரீஆைவந்தார் திருொடு அலங்கரித்திருந்தார்.
த ய்தியறிந்து தபரிய ெம்பி மூர்ச்ள யளடந்தார். ஸ்ரீராமாநுஜர் கண்ணர்ீ
தபருக்கலானார்.

`தனக்கும் உற்ற குருவுக்கும் பிராப்தபம இல்ளலபயா, தன்னால்

பவதத்ளதக் க டறக் கற்க இயலாபதா...’ என்தறல்லாம் மனம் எழுப்பிய
பகள்விகபைாடு, அவர் ஸ்ரீஆைவந்தாரின் திருபமனியின் முன்வந்து
ெின்றபபாது, ஸ்ரீஆைவந்தாரின் ஆ ிகூறும் கரத்தில் மூன்று விரல்கள்
மடங்கியிருக்க மீ தமுள்ை இரண்டு விரல்கள் ெீண்டிருந்தன. அது
ஏபதாதவாரு த ய்திளயச் த ால்லாமல் த ால்வதாக இருந்தது.

ஸ்ரீராமாநுஜர் மடங்கியிருந்த அந்த விரல்களைபய பார்த்தவண்ணம்

இருந்தார். அவருக்குள் பற்பல எண்ணபவாட்டங்கள். அபதபவளை,
தபரியெம்பி மூர்ச்ள ததைிவிக்கப்தபற்று எழுந்து ெின்றார். அவரால்
கண்ணளர
ீ அடக்க முடியவில்ளல. வாய்விட்டு அழ முற்பட்டவர்,
“ஆ ார்யபன… இப்படி என்ளனத் தனிபய தவிக்கவிட்டுச் த ல்லலாமா?
இனி ொங்கள் ெளடபிணங்கபை… எங்களைக் களடத்பதற்ற எவபரா
உள்ைார்?” என்று புலம்பி அழுதார்.

அந்த அழுளக ஸ்ரீராமாநுஜளர தெகிழ்த்தியது. அருபக த ன்று அவரின்

கரங்களை இதமாகப் பற்றி “ஆைவந்தாரின் அத்யந்த ீடபர... எனக்கும்
குருவின் ஸ்தானத்தில் இருப்பவபர… ொன் இப்பபாது
த ால்லப்பபாவளதக் பகட்டு என்ளனத் தவறாகக் கருதிவிடக் கூடாது.
என் மனத்தில் இவ்பவளை இங்பக பட்டளதபய ொன் கூறப்பபாகிபறன்.

ஒரு ஸ்ரீளவஷ்ணவனுக்கு மரணம் என்கிற ஒன்று உண்டா என்ன...

காஞ் ியிலிருந்து ொன் திருவரங்கம் வந்திருப்பதுபபால, ஆைவந்தார்
என்கிற ெம் ஆ ார்யனும் திருவரங்கம்விட்டு ஸ்ரீளவகுண்டம்
த ன்றிருக்கிறார். எம்தபருமான், தன்தபாருட்டு அவளர அங்பக
அளழத்திருக்கிறான்.
இது மரணமல்ல… மாற்றம். ஒரு ஸ்ரீளவஷ்ணவன் வளரயிலும் அவன்
இறப்பபதயில்ளல. பூத உடளலபய துறக்கிறான். மற்றபடி அவனுக்கு
முதல்தான் ஏது... முடிவுதான் ஏது...”

என்று ஆறுதல் கூறினார்.

அளதக்பகட்டு, சுற்றியிருந்த ீடர்கைில் பலரின் முகத்தில் ஓர் ஆச் ர்ய
அதிர்வு. அதில் ஒருவர் பவகமாக முன்வந்து “சுவாமி, தாங்கள் யார்
என அறியலாமா...” என்று மிகப் பணிவாய்க் பகட்டார்.

“ொனா… இன்னமும் என்ளன முழுளமயாகத் ததரிந்திராத ெிளலயில்

என்ளனப் பற்றிக் கூற தபரிதாய் ஏதுமில்ளல. ஆயினும், ராமாநுஜன்
என்பது என் ொமம்…” என்றார் ஸ்ரீராமாநுஜர்.

“தாங்கைா… தாங்கள்தானா ராமாநுஜர்… தங்கள் வருளகளய

எதிர்பொக்கிய வண்ணபம இருந்தார் எம் ஆ ார்யர். ஓர் ஆச் ர்யம்
பாருங்கள்... தன் இறுதி சுவா ம் அடங்குமுன் எம் ஆ ார்யன்
உதிர்த்ததும் ெீர் த ான்ன அபத கருத்ளதத் தான்!”

“அப்படியா? அப்படிதயன்ன தபரிய கருத்ளத ொன் கூறிவிட்படன்?”

“ஒரு ஸ்ரீளவஷ்ணவன் இறப்பதில்ளல… அவனுக்கு முடிவு தான் ஏது...

முதல்தான் ஏது என்றீர்கள் அல்லவா...”

“ஏபதா மனத்தில் பட்டளதக் கூறிபனன்…”

“அதுதான் எங்கள் வியப்புக்குக் காரணம். எம் ஆ ார்யன் கூறிய அபத

த ாற்கள்... அபத கருத்து!”

“அது என் பாக்கியம். அதற்காக ொன் அவராகிவிட மாட்படன்.

அவதரங்பக… ொதனங்பக...”

“இப்படிப் பபசுவது உங்கள் அடக்கத்ளதக் காட்டுகிறது. ஆனால்,

ஆ ார்யன் அவரின் வாரி ாக உங்களை அளடயாைப்படுத்திவிட்டுப்
பபாயிருப்பதாகபவ ொங்கள் உணர்கிபறாம்.”

“ொன் அறிய பவண்டியளவபய ஏராைமாக இருக்கின்றனபவ...’’

ஸ்ரீராமாநுஜர் பப முற்பட, அந்தச் ீடபரா இளடமறித்துப் பப ினார்.

“இளதயும் அறிந்துதகாள்ளும்… ஆ ார்யனின் மடங்கிய மூன்று ளக
விரல்களைக் காண்கிறீர்கள்தாபன...”

“காண்பது மட்டுமா? அளவ தன்னுள் ஒரு தபரும் த ய்திளயக்

தகாண்டிருப்பதாகபவ என் ஆழ் மனது கருதுகிறது.”

``அருளம… அற்புதம்! அளவ எதன் தபாருட்டு அப்படியுள்ைன என்று

அவர் அருகிலிருந்து அறிந்த ெிளலயில் ொங்கள் கூறுகின்பறாம்”-
என்றபடி ஒரு ீடர், ஆைவந்தாரின் பூத உடல் முன் பவகமாக வந்து
ெின்றார்.

ததாடர்ந்து, “மூன்று மடங்கிய விரல்களும் மூன்று த ய்திளயச்

த ால்கின்றன. முதல் த ய்தி ாதி பவற்றுளமயில்லாத மத்துவமான
முதாயம். இரண்டாவது த ய்தி ஸ்ரீளவஷ்ணவபம மாந்தர்க்கு
எைிதானது - ஏற்றது; விளரந்து ெற்கதி தரவல்லது. எனபவ
ஸ்ரீளவஷ்ணவ தர்மம் உலகு முழுக்கப் பரவ பவண்டும். மூன்றாவது
விரல் த ால்லும் த ய்தி, பவதப் புளதயல்கைில் ஒன்றான பிரம்ம
சூத்திரத்துக்கு அளனவருக்கும் புரியும் வண்ணம் வியாக்யானம்
எழுதுதல் பவண்டும்” என்று கூறி முடித்தார்.

“அபடயப்பா… ஆ ார்யனுக்கு எவ்வைவு தபரிய மனது. அவர்

விருப்பங்களும் துைியும் சுயெலமற்றதாக உலகுக்கானளவயாக
உள்ைன. அற்புதம்... அற்புதம்” என்றார் ஸ்ரீராமாநுஜர்.

“அற்புதம் என்று த ான்னால் மட்டும் பபாதாது. தாங்கள் இந்த மூன்று

விருப்பங்களை ஈபடற்றிக் காட்டி, ஆ ார்யனின் தனிப் தபரும்
கருளணக்கும் ஆ ிக்கும் பாத்திரமாக பவண்டும் என்று
பவண்டுகிபறாம்” என்றனர் ீடர்கள்.

“ொன் இளையவன், புதியவன். ஆயினும் இப்பிறப்பில் ஏதாவது

த ய்வபத தீர பவண்டும் என்கிற பவட்ளக உளடயவன்.
எம்தபருமானின் கருளணயும் அருளும் ெம் அளனவருக்குபம ெிரம்ப
இருப்பதாகக் கருதுகிபறன். ஆ ார்யனின் விருப்பபம இனி என்
விருப்பம்… அளத ஈபடற்ற ெிச் யம் பாடுபடுபவன்” என்றார்
ஸ்ரீராமாநுஜர்.

ஸ்ரீராமாநுஜர் இப்படி ஆைவந்தார் பூத உடல் முன்னால் த்திய

பிரமாணம் எடுத்துக்தகாண்டதுபபால் உணர்ச் ிபூர்வமாகச் த ால்லி,
அவரின் உடலுக்கு மீ ண்டுதமாரு வந்தனம் புரிந்த ெிளலயில்,
ஆைவந்தாரின் அந்திம காரியங்களும் அதன்பின் ஈபடறி முடிந்தன.
தபரிய ெம்பியின் இல்லத்தில் தங்கியிருந்த ெிளலயில், ஆ ார்ய
திருொட்டு ளவபவமும் முற்றாய் முடிந்து, அதன்பின்னர் திருவரங்கப்
தபருமானின் திருச் ந்ெிதிக்குச் த ன்று அங்பக தெடுபெரம் ெின்று
வணங்கிய ஸ்ரீராமாநுஜரின் மனத்தில் காஞ் ியின் ெிளனவும் குறிப்பாக
மளனவி தஞ் மாம்பாள் குறித்த எண்ணமும் ஒரு ப ர எழுந்தன.

தஞ் மாம்பாள் ஸ்ரீராமாநுஜர் பபால் வி ாலமானவள் இல்ளல. குறுகிய

பார்ளவயும், உயர்வு தாழ்வு மனப்பான்ளமயும், ஆளட ஆபரணப்
பிபரளமகளும் தகாண்டவைாக இருந்தாள். கணவன் என்பவன் ளக
ெிளறய ம்பாதிப்பவனாக, த ாத்துகள் வாங்கிப் பபாடுபவனாக, பிள்ளை
குட்டி என்று பா க்காரனாக இருக்க பவண்டும் என்பததல்லாமும்
தஞ் மாம்பாைின் எண்ணம்.

ஸ்ரீராமாநுஜபரா தா திருமஞ் ன ளகங்ஙகர்யம், பக்தி பூர்வம், தியானம்,

பாராயணம் என்று திகழ்ந்ததில், அவள் வளரயில் ஓர் இளடதவைியும்
பகாபதாபங்களும் ெிளறயபவ ஏற்பட்டிருந்தன. தபரிய ெம்பி
திருவரங்கத்துக்கு அளழத்த ெிளலயில், ஸ்ரீராமாநுஜர் அதற்காகப்
புறப்பட்டபபாபத அவள் முகம் மாறிவிட்டது.

“இங்பக என்ளன தனித்து விட்டுவிட்டுச் த ல்லுதல் முளறயா...” என்று

பகட்டுப் புலம்பியிருந்தாள்.

“ஆட்ப பம் இல்ளல, ெீயும் என்னுடன் வா. ஆைவந்தார் என்கிற

ஆ ார்ய தரி னமும் அனுக்கிரகமும் ெமக்கு ஒருப ர வாய்க்கட்டும்”
என்று அளழத்தபபாபதா, “அததல்லாம் உங்கபைாடு பபாகட்டும்.
ஆ ார்யன், மடம், த் ங்கத்துக் தகல்லாம் இதுவல்ல வயது” என்று வர
மறுத்துவிட்டாள்.

இளவ யாவும் ஸ்ரீராமாநுஜருக்கு ெிளனவுக்கு வந்தன. ஒருபுறம்

விதிவ த்தால் கிரகஸ்த வாழ்வும் மறுபுறம் அபத விதிவ த்தால்
அதனுள் ஓர் ஆ ார்ய வாழ்வும் வாழபவண்டிய பபாக்கு. என்ன
த ய்வது, எளதச் த ய்வது, அளத எப்படிச் த ய்வது... எதுவாயினும்
அக்னி ாட் ியாகக் ளகப்பற்றியவளைத் தவிக்கவிடுதல் தபரும் பாவம்.
அவள் விருப்பங்களையும் ஈபடற்ற பவண்டும் என்று எண்ணி, அதன்
தபாருட்டு காஞ் ி திரும்ப முடிவு த ய்தார் ஸ்ரீராமாநுஜர்.

தபரிய ெம்பியிடமும் இதர ீடர்கைிடமும் அதுகுறித்துக் கூறவும்,

அவர்கைிடமும் தபரிய தளட என்று ஏதுமில்ளல. அவர்களுக்கும்
கிரகஸ்தாஸ்ரம தர்மங்கள் ததரிந்ததிருந்தபத காரணம்.

“ஸ்வாமி! விளரந்து திரும்பி வாருங்கள். வரும்பபாது தங்கைின்

பத்தினியாளரயும் அளழத்து வந்து விடவும். காஞ் ி மண் தங்களுக்குப்
பூத உடளலத் தந்ததாக இருக்கட்டும். இத்திருவரங்கபம தங்களுக்குப்
புகழுடம்ளபத் தரப் பபாகிறது என்பது எங்கள் எண்ணம்” என்று கூறி
அவளர அனுப்பி ளவத்தனர்.

காஞ் ிக்குத் திரும்பிய ஸ்ரீராமாநுஜளரத் தஞ் மாம்பாள் ஒன்றும்

மகிழ்ச் ியாக வரபவற்கவில்ளல.

“அடபட… பரவாயில்ளலபய! ில வாரங்கைிபலபய திரும்பி

வந்துவிட்டீர்கபை. தாங்கள் திரும்புவதற்கு வருடக் கணக்காகும் என்று
கருதியிருந்பதன்” என்று தன் கருத்ளத இடக்காகக் கூறினாள்.

“தஞ் ம்… ெீ என்னிடம் தஞ் தமன வந்தவள். உன்ளனத் தவிக்க

விடுவதா என் விருப்பம். ந்தர்ப்பச் சூழல்கள் ில பெரங்கைில் என்
ளககைில் இல்லாமல் பபாய்விடுகின்றன. விளரந்து த ன்றும்
பயனில்ளல. ஆ ார்யனாகிய ஆைவந்தார், ொன் அவளரக் காணுமுன்
திருொடு அலங்கரிக்கச் த ன்றுவிட்டார்.”

“ஓபஹா... அதனால்தான் திரும்பி விட்டீபரா… ஒருபவளை அவர்

உயிபராடு இருந்திருந்தால், வருவதற்கு வருடக்கணக்கு
ஆகியிருக்குபமா...” தஞ் மாம்பாைின் பபச்சு, ஸ்ரீராமாநுஜளர அதற்குபமல்
பப விட வில்ளல. இவைிடம் பபசுவது இனி வண்
ீ என்கிற முடிவுக்கு
வந்தவர், தகால்ளலப்புரத்துக்குச் த ன்று களைப்பு தீரக் குைித்தார்.
பன்னிரு திருமண் காப்ளபப் பைிச்த ன்று தரித்துக்தகாண்டவர்,
வரதளன வணங்கப் புறப்பட்டுவிட்டார்.

தஞ் மாம்பாள் தடுக்கலானாள்.

“எங்பகபயா கிைம்பிவிட்டீர் பபால் ததரிகிறபத...”

“ஆம்! காஞ் ி அருைாைளன தரி ித்துப் பல ொள்கைாகி விட்டனபவ?”

“எப்பபாதும் பகாயில் ெிளனப்பு தானா...”

“எப்பபாதும் எங்பக ெிளனத்பதன். குைிக்ளகயில்தான் ெிளனத்பதன்.

ஆனால், தா ர்வ காலமும் அவன் ெிளனப்பாக இருக்கத்தான்
இப்பிறப்பு அருைப்பட்டுள்ைது. ஆனால் ெம்மால்தான் அப்படிதயல்லாம்
தீர்க்க மாக ெிளனக்க முடிவதில்ளலபய...”

தஞ் மாம்பாள் இடக்காகக் பகட்ட பகள்விக்கு, பதில் இடக்கின்றி

ஆதங்கமாய்ப் பதில் கூறிய ஸ்ரீராமாநுஜளரத் தஞ் ம்மா லிப்புடன்
பார்த்தாள்.

“என்ன தஞ் ம்மா அப்படிப் பார்க்கிறாய்?”

“ொன் ஒரு தபாருைில் கூறினால், ெீங்கள் ஒரு தபாருைில் பதில்

கூறுகிறீர்கபை...”

“எனக்கு எதிலும் ஒபர தபாருள்தான். அதிலும் இப்பபாது என்னுள்

ஆ ார்யனின் மூன்று கட்டளைகபை மனத்ளதச் சுற்றிச் சுற்றி வலம்
வருகின்றன. ாமான்யனான என்ளன ஸ்ரீளவஷ்ணவ ஆ ார்யனாகபவ
ஒரு கூட்டம் கருதுகிறது. அவர்கள் ெம்பிக்ளகயின்படி த யல்படத்
தீர்மானித்து விட்படன். அதற்கு எனக்கு அதிகம் ஆத்ம க்தி பவண்டும்.
அளத அந்த வரதன்தான் அனுக்கிரகிக்க பவண்டும்.”

தஞ் ாமாம்பாைால் அதற்கு பமல் ஏதும் பப முடியவில்ளல. எப்படிப்

பப ினாலும் அதன் பாதிப்ளப ஒரு தபாருட்டாகக் கருதாமல், தன்
ெிளலளயச் த ால்லி ெிற்பவரிடம் எப்படிப் பப முடியும்.

ஸ்ரீராமாநுஜர் காஞ் ி அருைாைன் ஆலயம் பொக்கிப் புறப்படலானார்.

கச் ம் உடுத்தி, மார்பில் அங்கவஸ்திர விரிப்பபாடு தபாலிந்த திருமண்
காப்புடன், வதியில்
ீ அவர் இறங்கி ெடந்த பபாது, அந்த ெளட ஒரு தனி
அழகாகாத்தான் இருந்தது. எதிர் படுபவாரில் ில முகங்கைில்
புன்னளக. பலருக்கும் அவர் திருவரங்கம் த ன்றிருந்தது
ததரிந்திருந்தது. அவர்கைில் ஸ்ரீராமாநுஜர் தபரிதும் மதிக்கும் திருக்கச் ி
ெம்பியும் ஒருவர். அவர் அந்தணரில்ளல. ஆயினும் அந்தணர் பபால
த் ங்கம், பாராயணம், பபராபகாரம் எனத் திகழ்வார். அவர் பமனியிலும்
பன்னிரு காப்பு. ற்பற கருத்த பதகமானதால், திருமண் காப்பு
திவ்யமாகத் ததரிந்தது.
ஸ்ரீராமாநுஜளரக் கண்டதும் எதிரில் வந்து “அடபட, ராமாநுஜரா...” என்று
வியந்த திருக்கச் ி ெம்பியின் காலடிளயப் பணிந்து, கால்களைத்
ததாட்டுக் கண்கைில் ஒற்றிக்தகாண்டார் . அளதக் கண்டு ற்பற
வியந்த திருக்கச் ி ெம்பி, “ராமாநுஜபர என்ன இது... மதிப்பும்
மரியாளதயும் மனத்தில் இருந்தால் பபாதாதா...” என்று பகட்டார்.

அளதக் பகட்டு திடுக்கிட்ட ஸ்ரீராமாநுஜர், “குருபவ என்ன இது...

எனக்தகற்குப் புதிதாக மரியாளத?”

“திருவரங்கத்து ஆைவந்தாராபலபய பதடப் தபற்ற எங்கள் காஞ் ிளயச்

ப ர்ந்த பாக்கிய ாலிளய இனியும் ொன் ஒருளமயில் அளழப்பது
அழகல்லபவ...”

“ொன் பாக்கிய ாலி! அதற்காக என்ளன உயர ளவத்து உங்களைத்

தாழ்த்திக் தகாள்ைாதீர்கள். தாங்களும்தாபன ஆைவந்தவரின் ீடர்!”

“ொன் என்றும் ீடபன... ஆனால், ெீங்கள் ீலர்.”

“என்னவாயிற்று உங்களுக்கு... ொன் என்றும் உங்கள் ராமாநுஜபன... ெீர்
என் குருபவ..”

``ெீர் த ால்வளதக் பகட்கக் காதுகளுக்கு இதமாகபவ உள்ைது. ஆனால்,

ெளடமுளற என்று உள்ைபத...”

“என்ன தபரிய ெளடமுளற...”

“ொன் உங்கைின் அகத்தில் பவண்டுமானால் குருவாக ஆகலாம்.

ஆனால், அந்தணர் என்பதால் ெீர்தான் அளனவருக்கும் குருவாக ஆகப்
பபாகிறீர்.”

``ஓபஹா, ெீங்கள் ாதிளயப் பற்றிச் ிந்தித்து அதன்பமல் ெின்று

பபசுகின்றீர் பபாலும். ஆைவந்தாரின் தபரும் விருப்பபம ாதிபபதமற்ற
ளவணவ முதாயம்தான்!”

``அளதச் ாதிக்க முடியும் என்று ெம்புகிறீரா...”

“ெம்புவதா... என் வளரயில் ொன் தீர்மானமும் த ய்துவிட்படன். என்

முன்பன எம்தபருமான் தா ர்கள் எச் ாதியினராக இருந்தாலும் ரி,
அவர்கள் ஸ்ரீளவஷ்ணவன் என்னும் தெறியினபர. ஏன்... த ட்டிமகனான
ெீர், என் வளரயில் பரம ளவஷ்ணவர் மாத்திரபம!”

“அவ ரம் பவண்டாம். இது பல காலத்துப் பாதிப்பு. வழிப்பது கடினம்.

ஆனால், வழுக்குவது சுலபம்.”

“ொன் இதில் வழுக்கி எல்லாம் விழுந்துவிட மாட்படன் ெம்பி

அவர்கபை. வழிக்கவும் துணிந்து விட்படன். ொளைபய ெீர் என்
தபருமதிப்பிற்குரிய விருந்தினர். உங்களை உப ரித்துப் ப ியாற்றிய
பிறபக ொனும் என் மளனவியும் உண்பபாம்.”

“என்ன இது… எங்பகா ததாடங்கிய பபச்சு இறுதியில் பபாஜனத்தில்

வந்து முடிந்து விட்டபத…”

“எனக்கு அருள் கூர்ந்து அந்த பாக்கியத்ளதத் தாருங்கள்…”

“கரும்பு தின்னக் கூலியா... ஆனால்...”

“புரிகிறது... எவரும் எதுவும் த ால்ல மாட் டார்கள். த ான்னால்

அவர்களுக்குச் த ால்ல ெம்மிடமும் விஷயம் உள்ைது. ொம்
ஸ்ரீளவணவர்கள் மாத்திரபம. ெம்மில் பமல்-கீ ழ் என்பது இல்ளல; இடது
- வலது இல்ளல; தபரியவன் - ிறியவன் என்ற பபதமும் இல்ளல.
எல்பலாரும் மம். அதற்கான ஆரம்பமாக ெீங்கள் இருப்பபத ரி.”

ஸ்ரீராமாநுஜர் ஆழமான தபாருளுடன் பப ிய பபச்சு, திருக்கச் ி

ெம்பிகளைச் ம்மதிக்கச் த ய்தது. அதன்பின் காஞ் ி அருைாைளன
தரி ித்து முடித்தவராய் வடு
ீ திரும்பிய ஸ்ரீராமாநுஜர், தஞ் ம்மாைிடம்
திருக்கச் ி ெம்பிகள் அமுதுண்ண வரும் விஷயத்ளதக் கூறிய தொடி
அவைிடம் பலத்த அதிர்ச் ி!

“என்ன தஞ் ம்மா… எதற்கு இந்த தமௌனம்?”

“அவர் ெம்மவரா?”

“அதிதலன்ன ந்பதகம்... எம்தபருமாளன வழிபடும் ளவணவர்கள்

அவ்வைவு பபருபம ெம்மவர்கபை!”

“ெீங்கள் த ான்னால் ஆயிற்றா... ஊர் உலகம் ஒப்புக்தகாள்ளுமா?”

“ஒப்புக்தகாள்ை ளவப்பபத இனி என் கடளம.”

“பவண்டாத பவளல. பாளக தளலயில்தான் இருக்க பவண்டும்.

த ருப்பு தவைிபயதான் கிடக்க பவண்டும்.”

“ஜடத்துக்கான விதிகளை உயிர்த் துடிப்புள்ை மனிதர்களுக்குப்

தபாருத்திப் பார்க்காபத. ொன் வாக்கைித்து விட்படன். அவர் ெம் வட்டில்
ீ
உண்பட தீர பவண்டும்” எனக் கண்டிப்புடன் பப ிய ஸ்ரீராமாநுஜரின்
முகத்தில், அதுவளர அவள் கண்டிராத பகாபம்!

-ததாடரும்...
அமானவன் காத்திருப் ார்!

ளவகுண்டத்தில் துவாரபாலகர்களுக்கு ற்று முன்னால் அமானவன்

ஒருவர் ெின்றிருப்பார். `மானவன்' என்றால் மனிதன். `அமானவன்'
என்றால் பதவபுருஷன்.

ெற்குணங்கள் ெிளறந்பதார், புண்ணியம் த ய்பதார் மரணித்ததும்,

ளவகுண்டம் த ல்வார்கள். அங்பக, அவர்களைப் தபருமாைிடம்
அளழத்துச் த ல்வது இவரது பணி! இவருடன் வருபவாளர துவார
பாலகர்கள் தடுக்கமாட்டார்கள். அதனால் ஸ்வாமி மணவாை
மாமுனிகள், 'அமானவன் கரத்தாபல தீண்டல் கடன்' என்கிறார்.
அதாவது, `அமானவன் என்ளனக் ளகப்பிடித்துப் தபருமாைிடம் தகாண்டு
ப ர்க்கபவண்டும்' என்கிறார்.

- ஏ.எஸ்.ககாவிந்தராஜன்.
14 Jul 2020

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 59

ரங்க ராஜ்ஜியம்

ராமாநுஜர் முகத்தில் அதுகாறும் பகாபத்ளதபய கண்டிராத

தஞ் மாம்பாள், அப்பபாது அவர் பகாபித்தது கண்டு அதிர்ந்து பபானாள்.

உணர்ந்த தமய் ஞானியர் பயாகந் பதாறும் திருவாய் தமாழியின்

மணம் தரும் இன்னிள மன்னு மிடந்பதாறும் மா மலராள்

புணர்ந்த தபான் மார்பன் தபாருந்தும் பதி பதாறும் புக்கு ெிற்கும்

குணம் திகழ் தகாண்டல் இராமாநு ன் எம் குல தகாழுந்பத

- இராமநுே நூற் ந்தாதி - 60

ராமாநுஜர் முகத்தில் அதுகாறும் பகாபத்ளதபய கண்டிராத

தஞ் மாம்பாள், அப்பபாது அவர் பகாபித்தது கண்டு அதிர்ந்து பபானாள்.
வால் மிதிபட்ட ொகமானது ீற்றத்துடன் படம் விரித்து, தன்ளன
மிதித்தவளனக் கூர்ளமயாகப் பார்ப்பது பபால் இருந்தது, அவரின்
பார்ளவ. அவள் வளரயில் அது ஒரு ிறு விஷயம். அதற்காக இப்படி
ஒரு பகாபமா’ என்பது அவள் பகாணம். ஆனால், அதுதான் ஒரு ெல்ல
ளவணவன் வாழ்வில் தபரு விஷயம்.

ஒரு குருவின் ெிழல் த ார்க்கம் என்றால், அவரின் எச் ில் அமுதம்

அவரின் திருவடிகபை பரமபதம். திருக்கச் ி ெம்பிகள், ஸ்ரீராமாநுஜர்
வளரயில் ஆத்ம குரு. அவரின் பக்தியும் ஞானமும்
எல்ளலயில்லாதளவ. அவற்ளறப் பிறப்தபனும் ாதி தகாண்டு பார்த்து
அலட் ியம் த ய்வது மகா பாவம் என்கிற கருத்ளதக் தகாண்டிருந்த
ஸ்ரீராமாநுஜர், அவர் தன் வட்டில்
ீ விருந்துண்ணும் ெிளலயில், அவர்
ாப்பிட்ட இளலயில் மீ தமிருக் கும் எச் ிலுடன் தனக்கான உணளவ
உண்டிட விரும்பினார்.

`ொன்' என்னும் த ருக்கும், பபத உணர்வும், கிப்பற்ற தன்ளமயும்

உளடய ஒருவனின் ஞானத்தால் எந்தப் பயனும் இல்ளல. அந்த
ஞானம் அவனுக்குள் அகங்காரத்ளத வைர்த்தால், அது ஞானத்துக்கு
இழுக்கு. ெல்ல ஞானியிடம் இந்தத் தன்ளமகள் கூடாது, இளவ ெீங்க
பவண்டும் என்பதாபலபய ‘பபானகம் த ய்த ப டம்’ எனும் குருவின்
எச் ிளல உண்ணும் வழக்கம் அந்த ொைில் இருந்தது.

இந்த எச் ில் கிளடத்தற்கரியது. ஸ்ரீராமாநுஜர் வளரயிலும்கூட

அப்படித்தான் ஆயிற்று. ஸ்ரீராமாநுஜருடன் ப ர்ந்து த ன்றால், அவர் தன்
எச் ில் இளலயில் உண்ணக் கூடும். அது உயர் ாதியில் பிறந்த
அவருக்கு அழகல்ல என்று கருதிய திருக்கச் ிெம்பிகள் ஒரு காரியம்
த ய்தார். ஸ்ரீராமாநுஜர் காஞ் ி வரதன் ஆலயத்தில் திருப்பணியில்
மூழ்கியிருக்ளகயில், அவர் இல்லம் த ன்று தஞ் மாம்பாள் முன்
ெின்றார்.

தஞ் மாம்பாள் அவர் அமுது த ய்ய வந்து இருப்பளத உணர்ந்து,

ஸ்ரீராமாநுஜரின் இருப்ளபப் பற்றி எல்லாம் எண்ணாது, அவருக்குத் தன்
வட்டு
ீ முற்றத்தில் இளல இட்டு ஒருவளக விலகலுடன்
உணவைித்தாள்.

திருக்கச் ி ெம்பி அளதப் தபாருட்படுத்தவில்ளல. ஸ்ரீராமாநுஜரின்

விருப்பத்ளத ஈபடற்றும் பவண்டும். அபதபெரம், அவர் தன் தபாருட்டு
ிறுளமக்கு ஆைாகிவிடக்கூடாது என்று எண்ணியவர், தஞ் மாம்பாைின்
விலகளலப் தபாருட்படுத்தவில்ளல.
 ாப்பிட்டு முடித்ததும், தஞ் மாம்பாளை வாயார வாழ்த்திவிட்டுப்
புறப்பட்டு விட்டார். அதன்பின் இல்லம் ஏகிய ஸ்ரீராமாநுஜர் ெடந்தளத
அறிந்து தபரிதும் அதிர்ந்தார்.

‘`ொன் இல்லாத ெிளலயில் அவருக்கு ெீ எப்படி அமுது த ய்யலாம்.

எனக்காக காத்திருக் கக் கூடாதா. இல்ளல, எனக்குத் தகவல்
த ான்னால், ஓபடாடி வந்திருப்பபபன’’ என்றார்.

தஞ் மாம்பாள் இம்மட்டில் ஸ்ரீராமாநுஜளரப் தபாருட் படுத்தபவ

இல்ளல.

‘`உங்கள் குருவுக்பக உங்கபைாடு ாப்பிட பிரியமில்ளல. இப்படி

ஒருவருக்கு ொன் அன்னம் இட்டபத தபரிது’’ என்று அவள் த ால்லவும்,
ஸ்ரீராமாநுஜரின் மனம் தபரிதும் வருந்தியது. அந்த வருத்தம்
திருக்கச் ிெம்பியிடமும் எதிதராலித்தது.

‘`சுவாமி! இப்படி எதற்கு ொன் அறியாவண்ணம் வந்து த ன்றீர். உங்கள்

எச் ில் எனக்குக் கிளடத்து விடக்கூடாது என்பதுதான் உங்கள்
விருப்பமா’’ என்று பகட்கவும் ளவத்தது.

‘`இளையாழ்வாபர அவ்வாதறல்லாம் தாங்கள் எண்ணிடக் கூடாது.

ொன் அகளவயில் தபரியவனாக இருக்கலாம். அறிவினில் என்னிலும்
தபரியவர் தாங்கபை’’ என்றார்.

‘`அப்படி எளத ொன் கண்டறிந்து விட்படன் என்று இந்தப் புகழுளர’’ -

ஸ்ரீராமாநுஜர் பகட்டார்.

‘`இந்த இைம் வயதிபலபய பபதங்களை உதிர்த்துவிட்டு அளத ஒரு

தளடயாகக் காண ததரிந்திருக்கிறது. குருவின் எச் ம் அமுத ெிகர்
என்பதும் புரிந்துள்ைது. இனிய இல்வாழ்வு வாழபவண்டிய பிராயத்தில்
இந்த இன்பதமல்லாம் ெிளலயற்றது என்பதும் புரிந்துள்ைது.

எது ாசுவதமானது, இப்பிறப்பு எத்தளகயது, இது எதற்கானது, இதில்

எளதச் த ய்ய பவண்டும் என்பதிலும் ததைிவும் திடமும்
இருக்கின்றனபவ... இந்த வயதில் இந்தக் காஞ் ியில் இப்படி ஒருவளர
ொன் கண்டபத இல்ளல.’’

திருக்கச் ி ெம்பிகைின் விைக்கம் ஸ்ரீராமாநுஜளர கட்டிப்பபாட்டுவிட்டது.

பமலும் பகள்விகளை எழுப்பினால், ெிச் யம் அதற்பகற்ற பதில்களை
அவர் அைித்துவிடுவார்; ஓர் இளடதவைி உருவாகிவிடும் என்று
அஞ் ினார் ஸ்ரீராமாநுஜர்.

‘`சுவாமி, தங்கைிடம் பப ி தவல்ல முடியாது என்பளத ெீங்கள்

ெிரூபித்துவிட்டீர். ெீங்கள் என்ன த ான்னாலும், என் மனம் மாதானம்
அளடயாது. அம்மட்டில் தாங்கள் ஏதாவது ஒரு வளகயில் என்ளனச்
ாந்தப் படுத்திபய தீர பவண்டும்’’ என்றார்.

‘`ொன் என்ன த ய்தால் தங்களுக்குச் ாந்தி கிட்டும்?''

``தாங்கள் அறிந்த ளவணவ ித்தாந்தத்ளத இலகுவாய் எனக்கு

உபபத ிப்பீரா?''

‘`இவ்வைவு ொட்கைாகபவ அளதத்தாபன த ய்து தகாண்

டிருக்கிபறன்.’’

‘`என்னபவா ததரியவில்ளல, ாப்பிட்டு எழுந்த ெிளலயில் திரும்ப

ப ிப்பது பபான்று ஓர் அவஸ்ளத... என்னுள்.’’

‘`ஞானாக்னி எரிந்திடும்பபாது இப்படி ெிகழ்வது இயல்பப.’’

‘`தபரிய வார்த்ளதகள் எதற்கு? தாங்கள் வரதபனாடு ஆத்ம உளரயாடல்

ெிகழ்த்துபவர். எங்களுக்தகல்லாம் உங்களைப் பபான்பறார் குரு
என்றால், உங்களுக்கு அந்த வரதபன குரு...’’

‘`ொராயண... ொராயண... என் பித்தம் தங்களுக்கு முதிர்ந்த முக்தியாகத்

ததரிகிறது பபாலும்...''

‘`பித்தமா... ெிச் யமாகச் த ால்கிபறன்... தங்கள் ித்தம் ொராயணன்

ித்தம்.’’
‘`அளத என்னால் மறுக்க இயலாது.’’

‘`அப்படியானால் என் தபாருட்டு அந்த வரதனிடம் பகட்டு என்ளனத்

ததைிவியுங்கபைன்.’’

‘`இப்பபாது ெீங்கள் ததைிவு இல்லாதவர் என்று யார் த ான்னது?’’

‘`ொராயணபன பூரணன் என்பதில் ததைிவு உண்டுதான். ஆயினும்,

அவன் திருவடிகளை இலகுவாக அளடந்துவிட என்ன த ய்ய
பவண்டும். தினமும் ெீர் சுமந்து இந்தத் பதகத்தால் ளகங்கர்யம்
த ய்தால் பபாதுமா?

இளதயும் கடந்து பல காரியங்கள் இருப்பது பபாலவும் அவற்ளறச்

த ய்து ஸ்ரீளவஷ்ணவம் உலகப் தபாதுவாக்கிட பவண்டும் என்றும்
பரபரக்கிறது மனது.

எல்பலாரும் ளவணவர் என்று ஆகிவிட்டால், ாதிகளுக்கு இடம்

இல்லாது பபாய் விடும் அல்லவா? தபரியவர்- ின்னவர், பமல்-கீ ழ், இடது-
வலது, கருப்பு - தவளுப்பு என்கிற பபதங்கள் எல்லாம் ெீங்கிவிடுபம.’’

‘`ஒரு தபரும் கனவு உங்களுக்கு இருப்பது புரிகிறது. உங்கள்

விருப்பப்படி அந்த வரதனிடம் இன்று பிரார்த்திப்பபன். தங்கைின்
தபாருட்டு அவன் என்னுள் ஏதும் கருத்துகளைத் பதாற்றுவித் தால்
அளத அப்படிபய வந்து த ால்பவன். ரிதாபன..?’’
‘`அது பபாதும்.... அது பபாதும் எனக்கு!’’

திருக்கச் ி ெம்பியிடம் ெிகழ்த்திய விவாதத்தின் பயனாக, அந்த

வரதனும் திருக்கச் ி ெம்பிகளுக்கு ஸ்ரீளவஷ்ணவத்தின் ாரமாக
ஆறுவித கருத்துக்களைத் பதாற்றுவித்தான்.

‘ொபன பரம்தபாருள்.

எனக்கும் என் பளடப்பான உயிர்களுக்கும் பவற்றுளம உண்டு.

என்ளன அளடய ரணாகதிபய வழி.

உயிர் பிரியும் தருணம் என்ளன ெிளனத்திடும் கட்டாயமில்ளல.

வாழ்ொைின் புண்ணிய காரியங்கள் பபாதுமானளவ.

உடம்ளப உதிர்த்தால் கிட்டுவபத பமாட் வடு.

ீ

ஆச் ார்ய ம்பந்தம் அளனத்ளதயும் பவகமாய் அருைிடும்' என்பளவபய

அளவ.

அக்கருத்துக்களை திருக்கச் ி ெம்பிகள் ற்று மாற்றி, ‘`திருமாபல

பரம்தபாருள். ெமக்கும் அவனுக்கும் பவற்றுளம உண்டு. அவளன
அளடந்து ரணாகதி புரிதல் பவண்டும். உயிர் பிரிளகயில், ொமம்
த ால்ல பதளவயில்ளல. உடம்பின் முடிவு வடு.
ீ ஆச் ார்ய ததாடர்பு
அனுகூலம் அைித்திடும்’’ என்று ஸ்ரீராமாநுஜரிடம் கூறி முடித்தார் .

ஸ்ரீராமாநுஜரும் பூரித்தார். தனக்காக மட்டுமன்றி எல்பலாருக்காகவுபம

வரதன் அவ்வாறு கூறியதாகக் கருதினார். அரிய கருத்ளத அறிந்த
ெிளலயில், ஆறாம் கருத்தான ஆச் ார்ய அனுக்ரஹம் தபாருட்டு
திருக்கச் ி ெம்பிகளைபய தன் இஷ்ட குருவாகக் தகாண்டார்.

ஆனால் திருக்கச் ிெம்பிகள், ‘`திருவரங்கத்து ஆைவந்தாரின் ீடரான

தபரியெம்பிபய உமக்கு உற்றவர். ஒரு குருபீடத்தின் வழிவந்தவளர
இறுக்கமாகப் பற்றிக்தகாள்வபத, உம் கனவுகளை ெிளறபவற்ற வலு
ப ர்க்கும். ொன் ஒரு தனி மனிதன். எந்த அளமப்பும் இல்லாதவன்’’
என்று கூறி மளடமாற்றம் த ய்தார்.

அதற்பகற்ப, திருவரங்கத்தில் ஆைவந்தாளர அடுத்து அவர் இருப்ளப

ெிளறவு த ய்திட, அவபர தபரிதும் விரும்பிய ஸ்ரீராமாநுஜர், அதாவது
இளையாழ்வாபர ஏற்றவர் என்னும் கருத்து தபரிய அைவில்
உருவாகிவிட்டது.

அங்குள்பைார் தபரிய ெம்பியிடம், காஞ் ி த ன்று முளறயாக

இளையாழ்வாளர அளழத்து வரப் பணித்தனர். அதன் ெிமித்தம் தபரிய
ெம்பியும் புறப்பட்டார். தான் இருக்கும்பபாபத ஸ்ரீராமாநுஜர் எதற்கு
என்று அவர் எண்ணவில்ளல.

தன்னிடம் இல்லாத பல ிறப்புகள் ஸ்ரீராமாநுஜரிடம் இருந்தளத உணரப்

பபாய்தான் ஆைவந்தார் அவரிடம் குரூபீடத்ளத அைிக்கச் ித்தமானார்
என்பளதப் புரிந்துதகாண்டு, தபரியெம்பியானவர் தபயருக்பகற்ப
தபரிதாகபவ ெடந்துதகாள்ைத் ததாடங்கினார்.

தன் மளனவியுடன் தபரியெம்பி காஞ் ிக்குப் புறப்பட்ட

அபதபவளையில், ஸ்ரீராமாநுஜரும் தபரிய ெம்பிளய ஆ ார்யனாக
அளடயும் பொக்கில் திருவரங்கம் பொக்கிப் புறப்பட்டார்.

ஒபர பெரத்தில் இரு திள கைிலிருந்தும் பயணப்பாடு. இளடயில்

மதுராந்தகம்... இங்பக தபரிய ெம்பியும் ஸ்ரீராமாநுஜரும்
ந்தித்துக்தகாண்டு அகமகிழ்ந்தனர்.

தபரிய ெம்பி ஸ்ரீராமாநுஜளர ஆைவந்தாரின் இருப்ளப ெிளறவு

த ய்யபவண்டும் என்று பகட்டுக்தகாண்டார்.

``அதற்கு முன்பாக ொன் தங்கள் ீடனாகி இபதாபபத ம் தபற

விரும்புகிபறன்'' என்றார் ஸ்ரீராமாநுஜர் என்கிற இளையாழ்வார்.

அளதக் பகட்ட தபரியெம்பி ிலிர்த்தார்!

-ததாடரும்...
28 Jul 2020

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 60

ரங்க ராஜ்ஜியம்

அவரது விருப்பப்படிபய எல்லாம் இனிபத ெடந்தபபாதிலும், ிறிது

க ப்பும் தகாண்டபத வாழ்க்ளக என்பது பபால் ஸ்ரீராமாநுஜரின்
பத்தினியான தஞ் மாம்பாள் மூலம் லனங்கள் ஏற்படத் ததாடங்கின.

`பூ மன்னு மாது த ாருந்திய மார் ன் புகழ் மலிந்த

ா மன்னு மா ன் அடி ைிந்து உய்ந்தவன் ல்கணலகயார்

தாம் மன்ன வந்த இராமாநுேன் ேரைாரவிந்தம்

நாம் மன்னி வாழ தநஞ்கே தோல்லுகவாம் அவன் நாமங்ககள!'

-இராமானுே நூற் ந்தாதி-1

எவ்வைவு தன்னடக்கம்... எவ்வைவு பதடல் கள், துைியும் விகல்பமின்றி

எல்பலாளரயும் ம பார்ளவ பார்க்க முடிவது என்பது ஒரு தபரும்
பக்குவம். அளத ஸ்ரீராமாநுஜரிடம் அன்று கண்ட தபரிய ெம்பி,
ஸ்ரீராமாநுஜளர அங்குள்ை ஆலயத்தின் மகிழ மரத்தடிக்கு அளழத்துச்
த ன்று, தனக்கு வலது புறமாக அமரளவத்தார்.

அதன்பின், தன் வலக் கரத்ளத அவர் த ன்னி பமலும், இடக் கரத்தளத

அவர் தெஞ் ின் பமலும் ளவத்து ஸ்பரி தீட்ள அைிப்பவர் பபால்
தயாராகி, மனத்துக்குள் குருவும் ஆச் ார்யருமான ஆைவந்தாரின்
திருவடிகளை தியானித்துக்தகாண்டு, ஸ்ரீராமாநுஜருக்கு ‘ஸ்ரீமன்
ொராயண ரணம்... ரணம் பிரபத்பய ஸ்ரீமபத ொராயணாய ெம’ என்ற
மந்திரத்ளத உபபத ித்து, பின் பஞ் ம்ஸ்காரம் எனப்படும்... பதாள்
இரண்டில் ங்கு க்கர முத்திளரகளைப் தபாறித்து, பின் பன்னிருத்
திருமண் ாற்றி, புதிதாய் ஒரு தாஸ்ய ொமம் சூட்டும் ாக்கில்,
ஸ்ரீராமாநுஜர் என்கிற தபயளரச் சூட்டி திருமந்திர உபபத ம் த ய்து,
திருவாராதனம் த ய்யும் முளறகளையும் உபபத ித்து முடித்தார்.

ஆக தமாத்தத்தில், ஸ்ரீதபரும்புதூரில் இளையாழ்வானாக அவதரித்தவர்,

மதுராந் தகத்தில் குரு மூலமாக தாஸ்ய ொமமாய் ஸ்ரீராமாநுஜன்
என்றாகிட, இந்த உலகம் ஸ்ரீராமாநுஜளர அளடயப் தபற்றது இங்குதான்.

இத்தளனயும் த ய்து ளவத்த தபரியெம்பி, தான் ஆைவந்தாரின்

விருப்பத்ளத ெிளறபவற்றும் ஒரு கருவிபய. உண்ளமயில்
ஆைவந்தாபர உங்கைின் ‘பராபர குரு’ என்றும் கூறி பணிவில்
உயர்ந்தார்.

தபரியெம்பியின் உயர்ந்த உள்ைத்ளதயும் தனக்குக் குருவாக இருந்து

உபபத ித்தளதயும் உத்பத ித்து, தபரிய ெம்பிளயயும் அவரின்
பத்தினிளயயும் காஞ் ியில் உள்ை தன் அகத்துக்கு அளழத்து, தம்
இல்லத்திபலபய எழுந்தருைச் த ய்து பலவிதமான பிரபந்தங்களையும்
ஆைவந்தாரின் பிரத்திபயக மயக் கருத்துகளையும் அறிந்து தகாள்ை
முற்பட்டார் ஸ்ரீராமாநுஜர்.

அவரது விருப்பப்படிபய எல்லாம் இனிபத ெடந்தபபாதிலும், ிறிது

க ப்பும் தகாண்டபத வாழ்க்ளக என்பது பபால் ஸ்ரீராமாநுஜரின்
பத்தினியான தஞ் மாம்பாள் மூலம் லனங்கள் ஏற்படத் ததாடங்கின.
ஓர் அதிதி பிச்ள பகட்டு வந்து வா லில் ெின்ற ெிளலயில், ‘தம்
அகத்தில் தற்பபாது மணி அரி ிகூட இல்ளல ெீ பவறு இடம் பார்’
என்று தஞ் மாம்பாள் கூறியது, ஸ்ரீராமாநுஜரின் காதுகைிலும் விழுந்தது.
பளதத்துப் பபாய் உள்பை அரி ிப் பாளனளயப் பார்த்தபபாது அது
ெிரம்பி இருந்தது.

‘`தஞ் மாம்பாள்! பாளன ெிளறய அரி ி இருக்க, எதற்காக மணி

அரி ிகூட இல்ளல என்றாய். இது தபாய் மட்டுமல்ல, கருளணயற்ற
த யலும் கூட’’ என்று கடிந்துதகாண்டார்.

ஆனால், தஞ் மாம்பாள் அளத ட்ளடபய த ய்யவில்ளல. இன்தனாரு

ந்தர்ப்பத்தில் கிணற்றடியில் தபரியெம்பியின் பத்தினிக்கும்
தஞ் மாம்பாளுக்கு இளடயில் உர ல் ஏற்பட்டுவிட்டது. தபரியெம்பியின்
பத்தினி ெீளரக் குடத்தில் ெிரப்பி, தன் பிரத்பயக பதளவயின் தபாருட்டு
எடுத்துச் த ல்ளகயில், அதன் ஒரு திவளல தழும்பி, தஞ் மாம்பாள்
குடத்து ெீருடன் கலந்துவிட்டது. உடபனபய அவ்வைவு ெீளரயும் கீ பழ
தகாட்டி விட்டு, தஞ் மாம்பாள் ஜாளடயாக தபரியெம்பியின்
பத்தினிளய மனம் வருந்தும்விதமாய் திட்டி விட்டாள்.

அதன் எதிதராலியாக தபரியெம்பி மளனவியுடன் அந்த தொடிபய

காஞ் ிளய விட்டுப் புறப்பட்டு விட்டார். இளத அறிந்த ஸ்ரீராமாநுஜர்
தபரிதும் வருந்தினார். அந்த வருத்தத்தின் முடிவு, `பபாதும், இல்வாழ்வு
இனி பவண்டாம். முழுளமயான இளற வாழ்பவ...' என்று
எண்ணியவராக துறவு தகாள்ை முடிவு த ய்தார்.

அந்த முடிவிளன தஞ் மாம்பாைிடம் ததரிவித் தார். ‘`இனி, உனக்கும்

எனக்கும் யாததாரு பந்தமும் இல்ளல. ெீ உன் பிறந்தகம் த ன்று உன்
எண்ணப்படி வாழ்வாயாக’’ என்று தன் வ ம் உள்ை தபாருள்களை
எல்லாம் அவளுக்பக அைித்துவிட்டு, பெபர காஞ் ி பபரருைாைன்
ந்ெிதிக்குச் த ன்று அவன் முன் ெின்றார்.

கண்கைில் ெீர் தபருக்தகடுத்த ெிளலயில், ‘`பபரருைாைா, என்னால் இனி

கிரகஸ்தனாகத் திகழ்ந்திட முடியாது. அதற்கான விதிப்பாடும்
எனக்கில்ளல என்பளத உணர்ந்துதகாண்படன். இனி, ொன் முற்றும்
துறந்து உன்ளன அளடய பார்க்கும் ஒரு துறவி. என்ளன
ஆ ீர்வதிப்பீராக’’ என்று பவண்டியவர், பெராக காஞ் ி ஆலய திருக்
குைமான ‘அனந்த ரஸ்’ வந்து மூழ்கி எழுந்தார்.

பின் காவி தரித்து, திரிதண்டமும் பிடித்து துறவியானார். அவ்பவளை

அவளரக் கண்ட ஆலய ஸ்தானிகர்கள், ``ராமாநுஜபர... ராமாநுஜ முனி
என்றாகிவிட்டீபர...'' என்று அவருக்குப் புதிய ொமம் ாற்றினர்.
அப்பபாது, `முனி மட்டுமன்று; இவர் இனி முனிகளுக்தகல்லாம் முனி...
அதாவது, யதிரா ர்’ என்தறாரு குரல் உள்ைிருந்து அ ரீரியாக ஒலித்து
அடங்கியது. ஸ்ரீராமாநுஜர், ராமாநுஜ முனியான இந்தத் தருணம்,
வரலாற்றின்படி கி.பி. 1049-ம் ஆண்டு ஆகும். அப்பபாது வயது 32.

அந்த வயதில் துறவியாகிய ஸ்ரீராமாநுஜளர, திருக்கச் ிெம்பி உள்ைிட்ட

தபருமக்கள் பல்லக்கில் ஏற்றி, காஞ் ி மாெகர மடத்துக்கு அளழத்துச்
த ன்றனர். திருக்கச் ி ெம்பிகள் இந்தத் தருணத்தில், ‘`இவ்வைவு
ீக்கிரம் ெீங்கள் துறவு பமற்தகாள்வர்கள்
ீ என்று ொன் ெிளனக்கபவ
இல்ளல’’ என்றபபாது, ‘`எல்லாம் அவன் த யல்’’ என்ற ஸ்ரீராமாநுஜர்
‘`இனி, என் வாழ்ொைில் ஒவ்தவாரு ொளும் ஸ்ரீளவஷ்ணவம் வாழ்ந்திட
ொன் வாழப்பபாகும் ொள்கள் ஆகும்’’ என்றார்.

ஸ்ரீராமாநுஜரின் துறவுச் த ய்தி காஞ் ியில் பவகமாய்ப் பரவியபதாடு.

அது பலளர ஆனந்த அதிர்வுக்கும் உள்ைாக்கியது.
இவ்பவளையில் காஞ் ிப் பபரருைாைன் ஸ்ரீராமாநுஜர் வளரயில் ஒரு
தபரும் காரியம் த ய்தான். கூபர ன் என்கிற தன் பக்தனின் மனத்தில்
ஸ்ரீராமாநுஜளர ஆச் ார்யனாகக் தகாள்ை பணித்தான். `ஒரு ீடன் எப்படி
இருக்க பவண்டும் என்பதற்கு ெீ இலக்கணம் வகுப்பாயாக' என்று அவர்
கனவில் உளரத்தவன், கூபர ளன ஸ்ரீ ராமாநுஜளர பொக்கி ஓடச்
த ய்தான்.

அங்பக, ஸ்ரீராமாநுஜரின் பகாதரியின் பிள்ளையான `தா ரி' என்கிற

முதலியாண்டான், ளகயில் வி ிறிபயாடு ஸ்ரீராமாநுஜரின் முன் ெிற்கக்
கண்ட கூபர ன், ஸ்ரீராமாநுஜரின் காலடி பணிந்து, ``ொன் இனி
தங்களைப் பிரியாது திருத்ததாண்டு ஆற்றிட அருை பவண்டும்'' என்று
பவண்டி ெின்றார். அப்பபாது அவருக்கும் ரி, முதலியாண்டானுக்கும்
ரி... பின்னாைில் அவர்கள் இருவளரயுபம ஸ்ரீராமாநுஜரின் தண்டும்
பவித்திரமும் என்று காலம் அளழக்கப் பபாவது ததரியாது.

இக் காலகட்டத்தில், ில தெருடல் களையும் ஸ்ரீராமாநுஜர் ந்திக்க

பெர்ந்தது. பல்லவ ாம்ராஜ்ஜியத்தில் அதன் தளலெகரான காஞ் ியில்,
ஸ்ரீளவஷ்ணவம் பபாலபவ ள வ மயமும், பிற மயங்களும்
காலூன்ற பார்த்தன. அவற்றில் ள வம் ளவஷ்ணவத்பதாடு ஒரு
தபரும் பபாட்டி பபாடும் பபாலத் பதான்றியது.

ஸ்ரீ ராமாநுஜரின் ிற்றன்ளனயின் மகனான பகாவிந்தன் ள வ ார்பு

தகாண்டு அத்துளவத ித்தாந்தியாகத் திகழ்ந்தார். ஸ்ரீராமாநுஜர்
அம்மட்டில் பகாவிந்தளன ஸ்ரீளவஷ்ணவனாக் கும் ஒரு கடப்பாடு
இருப்பளத உணர்ந்தார்.

அம்மட்டில் `வி ிஷ்டாத்ளவத ித்தாந்தம் பற்றி பகாவிந்தன் க டற

அறிந்திடின் மாற்றம் தானாக வரும்' என்று ெம்பினார். ிலர் இம்மட்டில்
பகாவிந்தளன இகழவும், ஸ்ரீராமாநுஜர் அவர்களைத் திருத்தலானார்.

``ஆறறிவுள்ை ஒரு மானிடன், தன் பகுத்தறிவினால் தான் யாதரன்று

அறிவபதாடு, இப்பிறப் பினின்று விடுபடும் வழி யாது எனவும் ிந்தித்து
அவ்வழியில் ெடத்தல் பவண்டும். அதற்பக ஆறாம் அறிவு
அருைப்பட்டது. இந்த அறிபவாடு தன்னிலும் பமலான இளறளய
மறுத்து ொத்திகனாகத் திகழ்வபத ஆபத்தாகும்.

அவ்வாறன்றி, ஏபதனும் ஓர் இளறவழி த ல்வதில் குளறபயா

பிளழபயா இல்ளல. அவற்றில் பமலினும் பமலானளத உணர்வதும்
அதன்படி ெடப்பதும்கூட அவன் த யபல.
பகாவிந்தன் ெம் தகாள்ளககளை அறிந்தும் புரிந்தும் வந்தால், ஏற்று
வழி ெடத்துபவாம். இல்ளலயாயின், அதுவும் அவன் ித்தபம என்று
ொம் ெம் கடளமளயச் த ய்திடுபவாம்'' என்றார்.

பின்னாைில் அந்தக் பகாவிந்தன் ஸ்ரீ ராமாநுஜரின் தாய்மாமனான

திருமளலெம்பி மூலமாய் ஸ்ரீராமாநுஜரிடம் அளழத்து வரப்பட்டு
உபபத ிக்கப் தபற்று, பகாவிந்த பட்டர் என்கிற மதிப்பிற்குரிய
ஸ்தானத்ளதயும் அளடந்தான்.

கூபர ர், முதலியாண்டான், பகாவிந்த பட்டர் என்று ஸ்ரீராமாநுஜரின்

ததாண்டர் கூட்டம் விரிவளடந்துதகாண்பட பபாயிற்று. இதில்
உச் பட் ம்- ததாடக்கத்தில், ஸ்ரீராமாநுஜளர தவறுத்து, தகால்லவும்
முயன்ற யாதவப்பிரகா பர மனம் மாறி, வி ிஷ்டாத்ளவத
ித்தாந்தத்ளத ஏற்றதுதான்.

ஸ்ரீளவஷ்ணவ ித்தாந்தப்படி குரு உபபத த்தின்பபாது யாதவப்

பிரகா ரின் பளழய ொமம் விைக்கப் பட்டு, பகாவிந்த ஜீயர் என்கிற
புதிய தபயரும் வழங்கப்படலாயிற்று.

யாதவப்பிரகா பர மாறிவிட்டது பல்லவ மண்டலத்ளதபய உலுக்கியது.

பபரருைா ைன் ஆலயத்தில் பக்தர்கைின் கூட்டம் தபாங்கி
வழியலாயிற்று. ஸ்ரீராமாநுஜரின் திருச்த யல் களும், வழிெடத்துதலும்
திருவரங்கத்ளதயும் எட்டிற்று. ஸ்ரீராமாநுஜளர அளழத்து வரச் த ன்ற
தபரிய ெம்பி, ஸ்ரீராமாநுஜளர ஒரு ந்ெியா ியாக்கி விட்டு தனிபய
திரும்பி விட்டளமயால், இம்முளற திருவரங்கப் தபருமாைளரயர்
என்னும் உயர்ந்த இள அறிஞளர காஞ் ிக்கு அனுப்பினர்.

எப்பாடுபட்டாவது ஸ்ரீராமாநுஜளர காஞ் ியிலிருந்து திருவரங்கத்துக்கு

அளழத்து வந்துவிட பவண்டுதமன்று அவருக்கு அன்புக்
கட்டளையிட்டிருந்தனர். அதளனத் திருவரங்கப் தபருமாைளரயர்
காஞ் ிப் பபரருைாைன் துளணபயாடு ாதித்தார் .

பபரருைாைன் ந்ெிதியிபலபய ஸ்ரீராமாநுஜர் திருவரங்கம் த ன்றிட

அ ரீரி ஒலித்தது. காஞ் ியும் ஸ்ரீராமாநுஜருக்குப் பிரியாவிளட
தகாடுத்தது. திருவரங்கம் வந்த ஸ்ரீ ராமாநுஜளரத் திருவரங்கம் திரண்டு
ெின்று வரபவற்றது. அந்த ொள் திருவரங்க வரலாற்றில் ஒரு
தபான்னாள்!

திருவரங்கபம, இளையாழ்வாராய் பிறந்து ஸ்ரீராமாநுஜர் என்றானவளர

`உளடயவர்' என்று மாற்றியது. அரங்கனின் அருளுக்கும்
ஐஸ்வர்யத்துக்கும் உளடயவர் என்றும் ஆக்கியது. தன்ளன
உளடயவராய் ஆக்கிய அரங்கனின் ஆலயமிள ஸ்ரீராமாநுஜர் அபெக
ீர்திருத்தங்களை பமற்தகாள்ைலானார்.

அளவ அ ாதாரணமானளவ!

தபரியவர், ிறியவர் என்கிற பாகுபாடுகள் இல்லாது, ஆலயப் பணி

எதுவாயினும் அது உயர் பணிபய என்று கருதும் விதமாய்ப் பணிக்கு
உரியவர்களை ெியமித்தார்.

துை ி பறிப்பதாயினும், தூப தீபம் காட்டுவ தாயினும், பல்லக்குச்

சுமப்பதாயினும் பக்தியும் ஈடுபாடும் பிரதானம். ஒருபுறம் ீர்திருத்தச்
த யல்கள், மறுபுறத்தில் ஸ்ரீளவஷ்ணவ ித்தாந்தத்ளத ஏந்திப் பிடித்தல்.
ெடுபவ தன்ளன ஒரு மாணவனாகக் கருதிக்தகாண்டு கற்க
பவண்டியவற்ளறக் கற்கவும் த ய்தார்.

இம்மட்டில் தபரியெம்பி முதல் திருக்பகாட்டி யூர் ெம்பி,

திருமளலயாண்டான், தபரிய திருமளல ெம்பி, திருவரங்கப்
தபருமாைளரயர் ஆகிய ஆைவந்தாரின் ீடர்கள், ஆைவந்தாரிடம்
தாங்கள் கற்றறிந்தவற்ளற, அப்படிபய ஸ்ரீராமானுஜருக்குக் கடத்தினர்.

தபரிய ெம்பி ஆழ்வார்கைின் அருைிச் த யல்களை அைித்தார்.

திருமளலயாண்டான் `திருவாய்தமாழி' வியாக்கியானம் அைித்தார்.
திருவரங்கப் தபருமாைளரயர் ரபமாபாயத்ளத உபபத ித்தார்.
திருமளலெம்பி ஸ்ரீராமாயணத்ளத அருைிச் த ய்தார்.
இவர்கைில் திருக்பகாட்டியூர் ெம்பியின் மூலம் தபறப்பட்ட ரகஸ்யார்த்த
உபபத மும், அதளனதயாட்டி ெிகழ்ந்த ம்பவங்களும் ஸ்ரீராமாநுஜர்
வாழ்வில் ஒரு தனி வரலாறாகபவ ஆகிவிட்டன எனலாம்.

திருக்பகாட்டியூர் பாண்டிய மண்டலத்துக்கும் ப ர ொட்டுக்கும்

இளடயில் இருக்கின்ற திருத்தலமாகும். இங்பக எம்தபருமான் த ௌமிய
ொராயணனாகச் ப ளவ ாதிக்கின்றார். ஹிரண்ய க ிபுளவ அழிக்கும்
தபாருட்டு ெர ிம்ம அவதாரம் எடுக்குமுன், எம்தபருமான் பதவர்களுடன்
கூடி ஆபலா ித்த இடம் இது.

பதவர்கைின் துன்பங்களை ெீக்கிட ெர ிம்மாவதாரம் எடுத்தபதாடு

அவர்கைின் துன்பங்களைப் பபாக்கியதால், இத்திருத்தலம்
திருக்பகாட்டியூர் என்று அளழக்கப்பட்டது.

இங்குதான் இந்திரன் பூஜித்த த ௌமிய ொராயணர் விக்கிரகம் உற் வ

மூர்த்தியாகவும் உள்ைது. பமலும் இங்பக ெின்ற, ெடந்த, இருந்த, கிடந்த
பகாலமாகவும் எம்தபருமான் காட் ி தருகிறார். ெம்பி அவர்கள்,
இத்தலத்தில் இருந்தபடி ஆ ார்யனாகத் ததாண்டாற்றி வந்தார்.

ஆச் ார்யன் இருக்குமிடம் பதடிச் த ன்று உபபத ம் தபறுவபத ெல்ல

ீடனுக்கு அழகு. ஸ்ரீராமாநுஜர் தாதனாரு ஆச் ார்யனாகிவிட்ட
பபாதிலும், தன்ளன ஒரு மாணாக்கனாகபவ கருதியதாலும், `கற்றது
ளகயைவு, கல்லாதது உலகைவு' என்று உணர்ந்திருந்ததாலும்
திருக்பகாட்டியூருக்கு ெடந்பத த ன்று உபபத ம் தபற விரும்பினார்.

அப்படி அவர் த ல்ளகயில் கூபர ரும் முதலியாண்டனும் குருவுக்குத்

துளணயாகவும் உதவியாகவும் உடன் வந்தனர்.

ஆச் ார்ய ெம்பிகள் இல்லத்ளத அளடந்து காத்திருந்து பின் ெம்பிளயக்

காண முற்பட்டார் ஸ்ரீராமாநுஜர். ெம்பியும், `வந்திருப்பது யார்?' என்று
அறிய விரும்பிக் பகட்டார்.

ஸ்ரீராமாநுஜரும் ``ொன் ராமாநுஜன் திருவரங்கத்தினின்றும் உபபத ம்

தபற்றிட வந்துள்பைன்'' என்றார்.
அடுத்த ில தொடிகைிபலபய ``அப்புறம் பார்க்கலாம்'' என்று
கூறிவிட்டார் ஆச் ார்ய ெம்பி. இப்படி ஒரு முளற அல்ல, பல முளற
த ான்னார். இளத ஒரு பபரைவுக்கு உட்படுத்த விரும்பி 18 முளற
என்று குறிப்பிடுவது ஒரு காவிய அழகு!

`18' எனும் எண், எண்கைின் முதல் `தபருகிய வடிவம்'. ஒன்று முதல்

ஒன்பது வளரயிலான எண்கைின் முதல் தபரிய வடிவம் இது.
இளடயில் பூஜ்ஜியம் இருந்து, எண்கைின் தபருக்கத்துக்கு ஒரு வழியும்
உருவானது.

இந்தப் பூஜ்ஜியம் மதிப்பற்றது பபால் ததரியும். இதன் அருகில் ஒரு

எண் வந்து ப ர்ந்திட, அந்த எண் அதன் பதின்மத்துக்கு உயர்ந்திடும்.
இந்தப் பூஜ்ஜியத்தின் எப்பக்கம் அது ெிற்கிறது என்பளதப் தபாறுத்து
அது தபருகும்; அபதபபால பன்மடங்கு குறுகவும் த ய்யும். எனபவ அது
பதிதனட்ளட ஒரு முழுமுதல் குறியீட்டு எண்ணாகச் ான்பறார்
கருதினர்.

18 புராணம், 18 ொள் பாரதப்பபார் பபான்றளவ ஒரு

பூரணத்துக்கானளவயாகவும் விைங்கின. எனபவதான் ஸ்ரீராமாநுஜர்
உபபத ம் தபற த ய்த முயற் ியும் அதன் பமலான விளைவும் 18
முளற என்கிற ஓர் அைவுக்கு ஆட்பட்டன. இதில் ஸ்ரீராமாநுஜர்
பதிதனட்டாவது முளற வந்தபபாது ஆச் ார்ய ெம்பியிடம் உபபத ம்
தபற்றார்.

இந்த முளற ``யார் வந்திருப்பது?'' எனும் ெம்பியின் பகள்விக்கு, `ொன்

ராமாநுஜன் வந்திருக்கிபறன்' என்று கூறாமல், `அடிபயன் ராமாநுஜன்
வந்திருக்கிபறன்' என்று ஸ்ரீராமாநுஜர் கூறவும் உபபத மும் கிட்டியது.

ஒரு மனிதனுக்குத் தன் வளரயில், 'ொன் யார்?' என்பபத பிரதான

பகள்வி. அதற்கான பதடபல வாழ்க்ளக! இந்த `ொன்' தபரிதும்
அகந்ளதக்குரிய ததானிப்ளபபய தகாண்டிருக் கிறது. அகந்ளத
உள்ைவளர ஞானம் ஸித்திப்பது ாத்தியமில்ளல.
இம்மட்டில், அன்றாட வாழ்க்ளகப் பாடுகளுக்குள் ஒருவர் `ொன்' என்கிற
த ால்ளல பயன்படுத்துவதற்கும் ஒரு ஞானா ிரியன்
பயன்படுத்துவதற்கும் பவற்றுளம உள்ைது. எவராயினும் இந்த `ொன்'
என்கிற பதம் ஆபத்தானது என்பளத உலகம் உணரபவண்டும் என்று
ஆச் ார்ய ெம்பி கருதினார்.

அதற்குக் கருவியாக ஸ்ரீராமாநுஜரும் பயன்பட்டார். இருவர்

மூலமாகவும் ஒரு அழியாப் பாடத்ளத உலகம் கற்றது.
இப்பாடங்களுக்தகல்லாம் பாடம் ஒன்று இருந்தது. அப்பாடமும்
திருக்பகாட்டி யூரில்தான் கற்பிக்கப்பட்டது.

ரகஸ்யார்த்த உபபத த்ளதச் த ய்த திருக் பகாட்டியூர் ஆச் ார்ய ெம்பி,

``இளத... குறிப்பாக, மூலமந்திரமான `ஓம் ெபமா ொராயணாய' என்கிற
அஷ்டாட் ரத்ளத, ெீ பிறருக்கு உபபத ிக் கக் கூடாது'' என்று அதன்
விதிளயக் கூறினார்.

அளதக் பகட்டு, அதிர்ந்தார் ஸ்ரீ ராமாநுஜர்!

``ஏன் ஸ்வாமி அப்படி?''

``அது அப்படித்தான். உயர்வான ரகஸ்யார்த்த உபபத ம் என்பது தபரும்

முயற் ி உளடபயாருக் கும் பக்தி உளடபயாருக்கும் குரு மூலமாகபவ
உபபத ிக்கப்பட பவண்டும். அது, பிர ாதம் பபால அளனவருக்கும்
தபாதுவானதல்ல...'' என்றார் ஆ ார்ய ெம்பி. ஸ்ரீராமாநுஜரின் பகள்விகள்
ததாடர்ந்தன!

-ததாடரும்...
`கந்தன் காலடிணயவைங்கினால்...'

தளலதயழுத்ளத மாற்றிட எவராலும் முடியாது என்பார்கள். ஆனால்,

யாராலும் த ய்ய முடியாத இந்தச் த யளல ஒருவரால் த ய்ய
முடியுமாம். அதுவும் எப்படி? தன் திருப்பாதங்களை ளவப்பதன் மூலபம
அளத எைிதாகச் த ய்து விடுவாராம் அவர். யார் அவர்?

திருச்த ந்தூர் ஆண்டவர்தான். பிரம்மனின் எழுத்ளத மாற்றிடும்,

அழிக்கும் வல்லளம மிக்கவர் முருகப் தபருமான் என்கிறார்
அருணகிரிொதர். முருகன் என்றாபல அழகு, அந்த அழளக பமலும்
பபாற்றும் விதமாக அவர் அருைிய கந்தர் அலங்காரப் பாடல்
ஒன்றில்தான், 'கந்தனின் கால்பட்டு அழிந்தது என் தளலபமல் அயன்
ளகதயழுத்பத?' என்று பாடியுள்ைார்! ொமும் த ந்தூர் கந்தனின்
காலடிளயப் பபாற்றித் ததாழுபவாம்.

- தஜயதலட்சுமி ககா ாலன், தேன்ணன-64

11 Aug 2020

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 61

ஸ்ரீராமாநுஜர்

ரகஸ்யார்த்த உபபத த்ளதச் த ய்த திருக்பகாட்டியூர் ஆ ார்ய ெம்பி,

``மூலமந்திரமான ‘ஓம் ெபமா ொராயணாய’ என்கிற அஷ்டாட் ரத்ளத ெீ
பிறருக்கு உபபத ிக்கக் கூடாது’’ என்று கூறி, அதன் விதிளய
விைக்கினார்.

`காகரய் கருணை இராமாநுே! இக்கடலிடத்தில்

ஆகரய ி வர் நின்னருளின் தன்ணம? அல்லலுக்கு

கநகர உண விடம் நான் வந்து நீ என்ணனயுய்த்த ின் -உன்

ேீகர உயிர்க்குயிராய் அடிகயற்கு இன்று தித்திக்குகம'

- இராமநு நூற்றந்தாதி
ரகஸ்யார்த்த உபபத த்ளதச் த ய்த திருக்பகாட்டியூர் ஆ ார்ய ெம்பி,
``மூலமந்திரமான ‘ஓம் ெபமா ொராயணாய’ என்கிற அஷ்டாட் ரத்ளத ெீ
பிறருக்கு உபபத ிக்கக் கூடாது’’ என்று கூறி, அதன் விதிளய
விைக்கினார்.

அளதக் பகட்டு அதிர்ந்தார் ஸ்ரீராமாநுஜர்.

‘`ஏன் ஸ்வாமி அப்படி?’’

‘`அது அப்படித்தான். உயர்வான ரகஸ்யார்த்தத்ளத உபபத ம் என்பது,

தபரும் முயற் ியுளடபயாருக்கும் பக்தி உளடபயாருக்கும் குரு
மூலமாகபவ உபபத ிக்கப்பட பவண்டும். அது பிர ாதம் பபான்று
அளனவருக்கும் தபாதுவானதல்ல.’’

‘`அப்படியாயின் ாமான்யருக்கும் ம் ாரத்தில் அகப்பட்டுக் கிடப்

பபாருக்கும் எம்தபருமான் கிட்டாதவன் என்றாகிவிடுபம?’’

‘`தபாதுதவன்றால்... மதிப்ளப அறிவது எங்ஙனம்?’’

இப்படி ஸ்ரீராமாநுஜருக்கும் ஆ ார்ய ெம்பிக்கும் இளடபய ிறிது

தர்க்கமும்ெிகழ்ந்தது.

ஸ்ரீராமாநுஜரின் உள்ைபமா தன்னுடன் வந்திருந்த கூபர ருக்கும்

முதலியாண்டனுக்கும் ப ர்த்பத ிந்தித்தது.

`தனக்பக இந்தப் பாடு எனில், இவர்கள் உபபத ம் தபறுவது எக்காலம்...

இவர்களைப் பபால பல்லாயிரவர் உள்ைனபர... அவர்கள் உபபத ம்
தபறுவது எக்காலம்...’

- இந்தக் பகள்வியில் அகப்பட்ட ஸ்ரீராமாநுஜர்,

தான்... தனது... தன்னுளடயது... என்பவற்ளற மறந்தவராக, துறந்தவராக

ஆ ார்ய ெம்பியிடம், ‘`ஒருபவளை, எல்பலாருக்கும் ஒருவர் உபபத ித்
தால் என்னவாகும்?’’ என்று பகட்டார்.
அப்படிதயாரு பகள்விளய ெம்பி எதிர்பார்க்க வில்ளல.

‘`அது குரு துபராகம். அதன் காரணமாக உபபத ித்தவருக்கு ெரகம்

ம்பவிக்கும்....’’ என்றார். உள்ைபடிபய இந்தப் பதில் ஸ்ரீராமாநுஜருக்கு
அதிர்ளவத் தரவில்ளல. அதற்குக் காரணமும் இருந்தது.

ஸ்ரீராமாநுஜர்

அடுத்தச் ில மணி பெரத்தில் கூபர ர், முதலியாண்டான்

ஆகிபயாருடன், ‘வாரும்

ஜகத்தீபர’ என்று திருக்பகாட்டியூர் வாழ்

ளவணவர்கள் அளனவளரயும் அளழத்த பதாடு, மற்றுமுள்ை

மார்க்கத்தவருக்கும் ப ர்த்பத தனக்கு ஆ ார்ய ெம்பி உபபத ித்த
ரகஸ்யார்த்தத்ளத உபபத ித்தார் ஸ்ரீராமாநுஜர்.

அத்துடன், அஷ்டாட் ர மந்திரமான ‘ஓம் ெபமா ொராயணாய’ என்ற

‘பமாட் க் கதவின் ாவி’ பபான்ற மந்திரத்ளதயும் திருக்பகாட்டியூர்
பகாயிலின் அஷ்டாங்க விமானத்தின் ஒரு பகுதியில் ெின்றபடி
உபபத ித்து முடித்தார்.

அந்த தொடி ரகஸ்யார்த்தப் பூட்டு உளடக்கப் பட்டு, அது தபாதுவானது.

அஷ்டாட் ரம் உலகப் தபாதுவாகி எல்பலாருக்கும் என்றானது.
ஸ்ரீராமாநுஜளர மான ீக ஆ ார்யராக வரித்துக்தகாண்டு ஒருவர் ‘ஓம்
ெபமா ொராயணாய’ என்றாபல பபாதும்; எம்தபருமானின் திருவடியில்
ஓர் இடம் ெிச் யம்!

ஸ்ரீராமாநுஜர் தன்ளனபய பணயம் ளவத்துச் த ய்த அந்த அற்புதச்

த யல், அழிக்க இயலாத வரலாறு. எப்பபாதுபம அர னின் வரம்,
ீ
இல்லாவிட்டால் பளடதயடுப்பு என்று ஆ ாபா ம் உள்ை விஷயங்கபை
வரலாறாகும். ஆனால் முதன்முதலாய், பற்றறுத்த ந்ெியா ி ஒருவரின்
விதி மீ றல் அன்று வரலாறாகியது.

கூபர ரும் முதலியாண்டானும் ஒருபுறம் ஆனந்தக் கண்ண ீர்

த ாரிந்தனர். மறுபுறத்திபலா, தங்கைின் குரு தன்ளனபய பணயம்
ளவத்து த ய்த த யலின் தபாருட்டு ெரகம் ஸித்திக்குபம... என்று
அகக்கண்ணளர
ீ துக்கக் கண்ண ீராகவும் ஆக்கினர்.

ஸ்ரீராமாநுஜரின் இந்தச் த யல், அன்று திருக்பகாட்டியூபர விவாதிக்கும்

விவாதப் தபாருள் ஆனது. குறிப்பாக, ஆச் ார்ய ெம்பி இதனால்
தவகுண்டுபபாயிருந்தார். அவர் துைிகூட எதிர்பார்த்திராத த யல் இது.
தன் வ ம் பபளழ ரத்தினம் பபால் இருந்தளத, இப்படியா ஒரு
பகாபுரத்தின் பமல் ெின்று பபாட்டுளடப்பது என்ற ிந்தளன
பமபலாங்க, அவர் மனம் ெிளல தகாள்ைவில்ளல.

அருகிலிருந்த ீடர்கள் ிலபரா இதுதான் தருணம் என்பது பபால,

‘`இவருக்கு ெீங்கள் மனம் இரங்கியது தவறு. உங்கள் வார்த்ளதளயத்
துைியும் மதிக்காது காலில் பபாட்டு மிதித்துவிட்டாபர...’’ என்று
பலவாறு த ால்லி தூபமிட, ஆச் ார்ய ெம்பியின் முகம் ிவந்தது.
அப்பபாது அங்பக எவரும் ற்றும் எதிர்பாராத விதமாக வந்து
ப ர்ந்தார் ஸ்ரீராமாநுஜர். அவருடன் கூபர ரும் முதலியாண்டானும்
வந்தனர்.

‘`என்ன ளதரியம்... குரு துபராகம் த ய்துவிட்டுத் துைியும் அச் மின்றி

குருளவபய காண வருவதா?’’ என்பது பபால் ிலர் எண்ணம்தகாள்ை,
ஆச் ர்ய ெம்பி பகாபத்தில் முகத்ளதத் திருப்பிக்தகாண்டார்.

ஸ்ரீராமாநுஜர் அந்தக் பகாபத்ளத எதிர்பார்த்பத வந்திருந்தார். ஆகபவ,

கனிந்த குரலில் பப த் ததாடங்கினார்.

‘`ஸ்வாமி! முதலில், தாங்கள் இந்தப் பாவிளய மன்னிக்க பவண்டும்...”

என்று கூறவும் ஆச் ார்ய ெம்பி, ஸ்ரீராமாநுஜளர தவறித்துப் பார்த்தார்.

‘`தங்கள் மனம் இப்பபாது என்ன ெிளனக்கிறது என்பது எனக்கு ென்கு

புரிகிறது. தங்கைின் கட்டளைளய மீ றியவனாகி விட்படன். ொன் ெரகம்
த ல்வது உறுதி.

எவ்வைவு புண்ணியங்களை ஒருவர் த ய்திருந்தாலும், குருவின்

பகாபத்துக்கும் ாபத்துக்கும் ஆைாகிவிட்டால், அவருக்கு விபமா னபம
இல்ளல என்பளத ென்கு அறிபவன். இப்பபாது ொன் மன்னிக்க
பவண்டுவதுகூட, தங்களை வருத்தப்பட த ய்துவிட்டதற்பக அன்றி,
ெரகம் த ல்லாதிருக்க அல்ல...’’

ஸ்ரீராமாநுஜரின் இந்த விைக்கம் ஆச் ார்ய ெம்பிளய தபரிதும்

வியப்பில் ஆழ்த்தியது.

‘`ராமாநுஜா! என்ன த ால்கிறாய் ெீ? ெரகம் பபாகப் பபாவது உறுதி

என்று ததரிந்தும் எப்படிச் த ய்தாய் இப்படி ஒரு காரியத்ளத...’’ என்று
பதில் பகள்வி பகட்டார்.

‘`ஸ்வாமி! ொன் ஒருவன் ெரகம் த ன்றபபாதிலும், பல்லாயிரவர்

எம்தபருமான் திருவடி ெிழலில் இளைப்பாறுவபர... அளதச்
ிந்தித்பதன்... அதிலும் `ொன்’ எனும் சுயெலம் மிக்க த ால்லுக்குத்
தங்கைிடம் பாடம் கற்ற ெிளலயில், இதுொள்வளர `ொன்... ொன்...’ என்று
ிந்தித்துப் பழகிவிட்டளமக்குப் பரிகாரம் பதடவும் எண்ணிபனன்.
எல்லாம் ப ர்ந்பத என்ளனக் பகாபுரத்தில் ஏறச்த ய்து உபபத ிக்கவும்
த ய்தன.

இனி, எம்தபருமாளன ஒரு ாமான்யனும் அளடய இயலும்.

ளவராக்கியம் மிக்கவர்களை அவர்கைின் அந்த ளவராக்கியபம
காப்பாற்றிக் களரப ர்த்துவிடும். ஆனால் ாமானியர்களுக்கு யார்
இருக்கிறார்கள்?’’

ஸ்ரீராமாநுஜர் இப்படிக் பகட்டதும் ஆச் ார்ய ெம்பியின் திருமுகம்

தபரும் திளகப்புக்கும் ிந்தளனக்கும் ஆட்பட்டது. தெடுபெரம் பபச்ப
வரவில்ளல; ஸ்ரீராமாநுஜளரபய பார்த்த வண்ணம் இருந்தார்.

‘`ஸ்வாமி! தங்கைின் பகாபம் இன்னும் தீரவில்ளலயா. என்ளனச்

த துக்கிய தபரும் ிற்பியாகிய தாங்கள், என்ளன மன்னித்பத தீர
பவண்டும்.’’

ஸ்ரீராமாநுஜரின் குரல் தழுதழுத்தது. ஆச் ார்ய ெம்பியும் கலங்கத்

ததாடங்கியிருந்தார். தமள்ை ஸ்ரீராமாநுஜளர தெருங்கி அவரின்
கரங்களைத் பதடிப் பற்றி, தன்னுளடய கண்கைில் ஒற்றிக் தகாண்டார்.

ஸ்ரீராமாநுஜர் பளதபளதத்துப் பபானார். ‘`ஸ்வாமி என்ன இது. ொன்

தங்களைபய கலங்களவத்துவிட்படபன... எம்தபருமாபன! என்ன இது
ப ாதளன...” என்று அவர் பதறவும், ஆச் ார்ய ெம்பி ஸ்ரீராமாநுஜளர
இழுத்து அளணத்துக்தகாண்டார்.

அத்துடன், ‘`ஸ்ரீராமாநுஜா... ெீ என் அகக் கண்களைத் திறந்துவிட்டாய்.

உன்னுள் இருந்த அகந்ளத ெீங்கவும், உன் முகமாக அகந்ளத குறித்த
ஒரு பாடத்ளத இந்த உலகுக்குக் கற்பிக்கவும் விரும்பிய என்னுள்ளும்
அந்த ‘ொன்’ என்கிற அகந்ளதபயா, சுயெலபமா ஒரு ஓரமாய்
இருந்திருக்கின்றன.அதனால்தான் ொன் ெரகம் த ல்வதற்கு அஞ் ி,
ரகஸ்யார்த்தத்ளத ரக ியமாகபவ ளவத்துக் தகாண்டுவிட்படன்.
ஆனால், ொன் எனும் அகந்ளத மற்றும் சுயெலத்தின் தன்ளமளய
உணர்ந்த மறுெிமிடபம ெீ அவற்ளறப் பூரணமாய் அடக்கி தவற்றி
தகாண்டு விட்டாய்.

`அடக்கி’ என்று த ால்வதுகூட பிளழபய. அறபவ அகற்றிவிட்டாய்

என்பற கூற பவண்டும். ஆகபவதான், ெரகம் புகுவது என்பதும் உனக்கு
அச் த்ளதத் தரவில்ளல.

ொன் இப்பபாது த ால்கிபறன்... ‘ெீ ெரகு த ல்வாய்’ என்று கூறிய உன்

ஆச் ார்யன் த ால்கிபறன்... ெரகம் என்பபத உனக்கில்ளல... உன்ளனச்
ார்ந்தவர்க்கும் இல்ளல!

உனக்கு ொன் குருவாக இருக்கலாம். ஆனால், ெீ எனக்கும் ப ர்த்து இந்த

ஜகத்துக்பக குருவாகிவிட்டாய். ஜகத் குருபவ... உன்ளன மனதார
வாழ்த்துகிபறன், வணங்குகிபறன்...’’ என்று உணர்ச் ிப் பூர்வமாகப்
பப ிய ஆச் ார்ய ெம்பி, ஸ்ரீராமாநுஜளர வணங்கவும் முற்பட, அவர்
கரங்களைப் பிடித்துத் தடுத்துத் தன் கண்கைில் ஒற்றிக்தகாண்டார்
ஸ்ரீராமாநுஜர்.

‘`ஸ்வாமி! தங்கைின் பபருள்ைம் இவ்வாறு கூறுகிறது. ஆனால், ொன்

என்றும் தங்கைின் அத்யந்த ீடபன. தங்கைின் பகாபம் ெீங்கி, தாங்கள்
என்ளனப் புரிந்துதகாண்டபதாடு, என்ளன வாழ்த்தியளமக்கும் ொன்
காலா

காலத்துக்கும் கடளமப்பட்டுள்பைன்...’’ என்று கூறி ஆனந்தக் கண்ண ீர்

ிந்தலானார்.

‘`ஸ்ரீராமாநுஜபர! இப்பபாது ெீர் என் கண்களுக்கு அர்ஜுனனுக்கு

உபபத ித்த கண்ணனாகக் காட் ி தருகிறீர். ஆம்! உம்ளம
இவ்பவளையில் கிருஷ்ணனாகவும் எம்தபருமானாகவும் பார்க்கிபறன்.

எனக்கு இங்பக இப்பபாது கிளடத்திருப்பது எம்தபருமானார் தரி னம்.

இந்த ொள் இந்த உலகம் மறக்கக் கூடாத ொள். எம்தபருமானாரின்
தரி னம் கிளடத்த ொள். உலகுக்கு ஸ்ரீராமாநுஜர் எனும் தபருமானார்
கிளடத்த ொளும்கூட...’’ என்று தெகிழ்ச் ியுடன் கூறினார் ஆ ார்ய ெம்பி.

அக்கணபம, கூரத்தாழ் வாரும் முதலியாண்டானும் ‘`எம்தபருமானார்

ஸ்ரீராமாநுஜர் ...” என்று உரத்தக்

குரல் தகாடுக்க... சூழ்ந்திருந்பதார் ``வாழ்க... வாழ்க...’’ என வாழ்த்துக்

பகாஷம் எழுப்பினார்கள்.

ஸ்ரீராமாநுஜபரா அளதக் கண்டு மகிழ்ந்தாரில்ளல. தான் இன்னும்

அறியபவண்டியதும் புரிய பவண்டியதும் ெிரம்ப இருப்பதாகபவ
கருதினார்.

திருவாய்தமாழிளயத் திருமளலயாண்டானிடம் கற்ற தருணத்தில் ில

லனங்கள் ஏற்பட்டன.

திருமளலயாண்டான் கூறிய ில தபாருளுக்கு, ஸ்ரீராமாநுஜர்

மறுதபாருள் விைக்கம் கூறி, ‘இப்படியும் தபாருள் தகாள்ைலாம்தாபன’
என்று பகட்டார்.

அது திருமளலயாண்டானின் மனத்ளதக் கீ றியது. ஸ்ரீராமாநுஜர், தனக்பக

தபாருள் கூறுவது அதிகப்பிர ங்கமாக அவருக்குப் பட்டது. எனபவ,
ஒருகட்டத்தில் தபாருள் கூறுவளத ெிறுத்திவிட்டார்.

இளதயறிந்த திருக்பகாட்டியூர் ஆச் ார்ய ெம்பி, `‘அது என்ன தபாருள்?’’

என்று ஸ்ரீராமாநுஜளரக் பகட்டு, அதன் ாரத்ளதயும் ென்கு உணர்ந்தார்.

``இக்கருத்ளத ஸ்ரீஆைவந்தாரும் கூறி ொன் பகட்டுள்பைன். எனபவ,

இவர் கூறியதில் பிளழயில்ளல’’என்று திருமளலயாண்டானிடம்
எடுத்துக்கூறினார். அத்துடன், ‘`பாடம் பகட்பதால் ஸ்ரீராமாநுஜளரச் ீடன்
என்று மட்டும் எண்ணிவிடாதீர். அவர் ீடன் வடிவில் ெடமாடும்
எம்தபருமான். இளத ென்கு உணர்ந்பத அவருக்கு ொன் ‘எம்தபருமான்’
என்ற தபயளரச் சூட்டிபனன்’’ என்று எடுத்துளரத்தார்.
திருமளலயாண்டனும் ஸ்ரீராமாநுஜளரப் புரிந்துதகாண்டு அவருக்கு
முற்றாக திருவாய் தமாழிளயக் கற்பித்தார்.

தன் ஆச் ார்யர்கள் அளனவரும் தன் தபாருட்டு தபரிதும் கனிபவாடு

ெடந்துதகாள்வது கண்டு தெகிழ்ந்தார் ஸ்ரீராமாநுஜர். தான் ஓர் ஆ ார்ய
பட்டத்தில் இருப் பினும், தன் ஆச் ார்ய புருஷர்கள் வளரயில்
தாதனாரு மாணவன் என்கிற எண்ணத்தில், ஒரு ீடளனப் பபால
ெடந்து தகாள்ைபவ அவர் விரும்பினார்.

குறிப்பாக, திருவரங்கப் தபருமாைளரயரிடம் ‘அர்த்த விப ஷம்’ கற்ற

ொைில், பசுவின் பாளல தன் ளகப்பட கறந்து, தாபன காய்ச் ிக்
கல்கண்டு ப ர்த்து, குரு மர்ப்பணம் என்று வழங்கிவந்தார்.

அத்யயன காலங்கைில், மஞ் ள் காப்பிளன தன் ளகப்பட அளரத்துக்

தகாடுத்தும் தாதனாரு பணிவான உற்றச் ீடன் என்பளத ெிரூபித்தார்.

ஸ்ரீளவஷ்ணவ தெறிப்பாட்டில் ஆச் ார்யபன எல்லாம். அவபர

வணங்கத் தக்க ததய்வம். அவருக்குச் த ய்யும் ததாண்பட
திருத்ததாண்டு.

சுருக்கமாகக் கூறுவதானால், ஒருவர் அளடய பவண்டிய ெல்ல மதி,

விதி, கதி, ெிதி ஆகிய ொன்கும் ஆச் ார்யபன... அவரின் திருவடிகபை!

- ததாடரும்...
கை திகய க ாற் ி!

உலகத்திலுள்ை எல்லாப் தபாருள்கைிலும் விொயகர் வியாபித்து

ெிற்பளத உணர்த்தும் வளகயில், அரி ி மாவுக்குள் பதங்காயும்
தவல்லமும் கலந்த பூரணத்ளத ளவத்து விொயகருக்குப் பளடத்து
அவர் அருள் தபற்றாள் வ ிஷ்டரின் மளனவி அருந்ததி.

தனது தத்துவத்ளத எடுத்துக் காட்டிய பமாதகத்தின் மீ து விொயகருக்கு

அதிகப் பிரியம் ஏற்பட்டது. விொயகரின் ளகயில் பமாதகம் இருப்பளத
ஆதி ங்கரர், ‘முதாகராத்த பமாதகம்’ என்கிறார்.

வரும் விொயகர் துர்த்தி தினத்தில் பிள்ளையாருக்கு பமாதகம்

பளடப்பதுடன், கீ ழ்க்காணும் பபாற்றிகளையும் கூறி வழிபடுங்கள்;
பூரணமான ெல்வாழ்வு வரமாகக் கிளடக்கும்.

ஓம் சுமுகாய ெம:

ஓம் ஏகதந்தாய ெம:

ஓம் கபிலாய ெம:

ஓம் கஜகர்ணாய ெம:

ஓம் லம்பபாதராய ெம:

ஓம் விகடாய ெம:

ஓம் விக்ன ராஜாய ெம:

ஓம் கணாதிபதபய ெம:

ஓம் தூமபகதபவ ெம:

ஓம் கணாயத்க்ஷாய ெம:

ஓம் பாலச் ந்த்ராய ெம:

ஓம் கஜாெொய ெம:

ஓம் வக்ரதுண்டாய ெம:

ஓம் சூர்ப்பகர்ணாய ெம:

ஓம் பஹரம்பாய ெம:

ஓம் ஸ்கந்தபூர்வஜாய ெம:

- கக.ராமு, தேன்ணன-44

ஸகஸ்ர கமாதக கை தி!

வன்னி மரம் ததய்விகச் க்தி வாய்ந்தது. வன்னி மரத்தடி விொயகர்,

க்தி வாய்ந்தவர். வன்னி இளல கைால் விொயகளர பூளஜ த ய்வது
மிகுந்த பலன் தரும்.

ஹிரண்யக ிபுளவ தஜயிப்பதற்கு மகா விஷ்ணுவும், மகாபலிளய

அடக்குவதற்கு வாமனரும், தனது யாகம் இளடயூறு இல்லாமல் முடிய
பிரம்மாவும் வன்னி மரத்தடி விொயகளர, வன்னி இளலகைால் பூளஜ
த ய்ததாகப் புராணங்கள் கூறுகின்றன.

அறுகம்புல் பபான்று தவப்பத்ளதக் கிரகித்துக் குைிர்ச் ிளயக்

தகாடுக்கும் தன்ளம உளடயது வன்னி இளல. வன்னி மரம், தன்ளன
வலம் வருபவாரின் பாவங்களைத் தன்னுள் அடக்கி அவர்களுக்கு ெல்ல
பலளனத் தருவது. இப்படிப்பட்ட வன்னி மரத்தடியில் கண்கண்ட
கடவுைாக அருள் பாலிக்கும் விொயகர் பகாயில், திருச் ி
ஜங்ஷனிலிருந்து 4 கி.மீ . தூரத்தில் எல்.ஐ. ி காலனி அருகில் உள்ை
ஆனந்த ெகரில் அளமந்துள்ைது.

இங்கு அடிக்கடி 1,008 பமாதகங்கள் ளெபவத்தியம் த ய்யப்படுவதால்

இவருக்கு, ‘ஸஹஸ்ர பமாதக விொயகர்’ என்ற தபயரும் உண்டு!

- கக.பூர்ைா, திருச்ேி-3
29 Dec 2020/ 12-01-2021

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 71
இந்திரா செளந்தர்ராஜன்

சபாதுவாக திருப்பணிய ா, சபாதுப்பணிய ா ஆண் மக்கயள சபரிதும்

முன்வருவதும் அறி ப்படுவதுமாகவுள்ளனர்.

தேசமெலா முகந்ேிடதே மெரும் பூதூரில்

சித்ேிரரயிலா ேிரரநாள் ேந்து தோன்றி

காசினி தெல் ோேியரர மேன்றரங்கர்

கேியாக ோழ்ந்ேருளுமெேி ராசா! முன்

பூசுரர் தகான் ேிருேரங்கத்ேமுேனா ருன்

மொன்னடி தெலந்ோேியாகப் தொற்றிப்

தெசிய நற்கலித்துரற நூற்மறட்டுப் ொட்டும்

ெிரையறதே மயனக்கருள் மசய்தெணி நீதய!

- ெிரெந்ே சாரத்ேில்

சுோெி ஸ்ரீெந் நிகொந்ே ெகாதேசிகன் அருளியது

`மெரி திருமுடி டைவு' எனும் நூலின் கூற்றுப்படி, ஸ்ரீராமாநுஜர்

திருவரங்கம் யகா ிடலச் ெீர்திருத்தி, உ ரி செறிபாடுகடள வகுத்து
யகா ிலுக்குள் அருள்ெதிட ப் சபருக் சகடுக்க விட்ை காலத்தில்,
ஏகாங்கிகள் என்பார் பன்ன ீரா ிரவர் வடர இருந்தனர் என்று அறி
முடிகிறது.

இவர்களில் குறிப்பிைப்படும்படி ாக ‘பிள்டள ராமாநுஜர் யவடளக்காரர்,

ஜகன்னாத பிரம்ம ரா ர், சதாண்டைமான் ெக்ரவர்த்தி முதலான
திருொமதாரிகள் ஸ்ரீராமாநுஜர் காட்டி வழி ில் சபரும் யெடவ
செய்தவர்கள் ஆவர்.

சபாதுவாக திருப்பணிய ா, சபாதுப்பணிய ா ஆண் மக்கயள சபரிதும்

முன்வருவதும் அறி ப்படுவதுமாகவுள்ளனர். எனில் இந்த யதெத்தில்
சபண்மக்கள் இதுயபான்ற பணிகளில் சபரிதும் ஈடுபைவில்டல ா என்ற
யகள்வி எழும்பக்கூடும்.

இந்த விஷ த்தில்... ஸ்ரீராமாநுஜர் எப்படி ொதியபதமற்ற ெமூக செறிக்கு

பாடுபட்ைாயரா, அயதயபால் ஆண் - சபண் யபதத்டதயும் தவிர்த்தார். ஓர்
ஆணின் பக்திக்கும் தி ாகத்துக்கும் சபண்மகளின் பக்திய ா சதாண்யைா
ெடளத்தடவ அல்ல என்பது அவர் கருத்தாகும்.

இதனால் சபண்டிர் பலரும் ஸ்ரீராமாநுஜரின் வழி ில் ெைந்து அவரால்

ஆட்சகாள்ளப் பட்ைனர். அவர்களில் பருத்தி சகால்டல ம்மாள்
முதலானவராய் விளங்கினார். இவரின் குருபக்தி, பதிபக்தி மற்றும்
இடறத் சதாண்டு ஸ்ரீராமாநுஜடரச் ெிலிர்க்கச் செய்தன.

`பருத்தி சகால்டல' என்பது ஓர் ஊரின் சப ர். இவ்வூரில்,

ஸ்ரீராமாநுஜரின் வழிட ப் பின்பற்றும் வரதன் என்பவன் தன்
மடனவியுைன் வாழ்ந்து வந்தான். இவர்களின் திருமணம் ஒரு காதல்
திருமணம். வரதன் அந்தணன்; அவன் மடனவி சகால்டல, அப்யபாடத
வர்ணாெிரமக் சகாள்டக ின்படி சூத்திர வகுப்பினள். அவள், ஸ்ரீடவணவ
ெித்தாந்தத்தின் மீ து சபரும் பற்றும் ஈர்ப்பும் சகாண்ைவள். இதுயவ
வரதன் இவள்மீ து காதல் சகாள்ள காரணமானது. இடத ஸ்ரீராமாநுஜரும்
அறிவார். ஊரார் இவர்கடள ஒதுக்கி யபாதும் ஸ்ரீராமாநுஜர் ஆதரித்தார்.
அதனால் ஊராரும் ஏற்கும் ெிடல பின்னர் வந்தது.

ஒருமுடற ஸ்ரீராமாநுஜர் ாத்திடர ின் யபாது பருத்தி சகால்டல

வழி ாக செல்ல யெர்ந்தது. அப்யபாது வரதன் ெிடனப்பு எழ, அவன்
இல்லத்தில் தங்கி ிருந்து அங்யகய பெி ாறிவிட்டு, பிறகு தன்
ப ணத்டதத் சதாைங்க எண்ணினார். சதாண்ைர்களுைன் தான் வரும்
செய்திட முதலில் சொல்லி அனுப்பினார்.

செய்திய ாடு ெீைன் ஒருவன் சென்றயபாது, வரதன் வட்டில்

ீ இல்டல.
எனயவ, செய்திட ப் பருத்தி சகால்டலதான் எதிர்சகாண்ைாள். கூையவ
ெஞ்ெலத்துக்கும் ஆளானாள்.
காரணம், அப்யபாது அவள் இல்லத்தில் ெிலவி வறுடம. அடுப்புக்குள்
பூடன தூங்கிக் சகாண்டிருந்தது. ொப்பிட்டு இரண்டு ொள்கள்
ஆகி ிருந்தன!

இப்படி ான ெிடல ில்தான் ஸ்ரீராமாநுஜர் வருகிறார் என்ற செய்தி

வந்து யெர்ந்தது. அவரின் வருடக ால் வரதனுக்குக் குருவருள்
கிடைப்பதுைன், ஊரிலும் மதிப்பு மரி ாடத கூடும். ஜாதி
செருக்குடைய ார் வரதடன ஒதுக்கிய டவத்திருந்தனர்.
அவர்கசளல்லாம் ஸ்ரீராமாநுஜரின் அரவடணப்பு கண்டு தங்கடள
ெிறிதாவது மாற்றிக்சகாள்ளக் கூடும் என்பசதல்லாம் உட்சபாதிவான
விஷ ங்கள்.

அடுத்து, எத்தடக வறுடம ெிடலயும் குருவருளுக்கும் அன்னதான

புண்ணி த் துக்கும் ஆட்படும் பட்ெத்தில், அந்த வறுடம ெிடல விலகி
ென்டம அதிகரித்திடும். ஆக, ஸ்ரீராமாநுஜரின் ஒவ்சவாரு முடிவும்
செ லும் இங்ஙனம் நுட்பங்கள் பல உடை னவாகயவ இருந்தன.

எனினும் பருத்தி சகால்டல ட ப் சபாறுத்தவடர ிலும், `ஸ்ரீராமாநுஜர்

வருகிறார்' என்ற செய்தி, அவடளத் திடகக்கவும் கலங்கவும்
டவத்துவிட்ைது.
எப்படியும் பத்து யபராவது ஸ்ரீராமாநுஜருைன் வருவார்கள். அவ்வளவு
யபருக்கும் உணவிை யவண்டும். இங்யகா இருவருக்யக உணவில்லாத
ெிடல. என்ன செய்வது?

கணவன் வந்தபிறகு அவனிைம் சொல்லி, ஏற்பாடுகடளக் கவனிக்கச்

சொல்லலாம் என்றால், அதற்குப் யபாதுமான கால அவகாெம் இல்டல.
வருபவர் ஒரு மகான். அவரின் பாதம் இல்லத்தில் பை சகாடுத்து
டவத்திருக்க யவண்டுயம!

`ொங்கயள பட்டினிய ாடு இருக்கியறாம்' என்று கூறி ஸ்ரீராமாநுஜடரயும்

ெீைர்கடளயும் திருப்பி அனுப்பலாம்தான். இல்லாதயபாது யவறு என்ன
செய்வது? ஆனால், அப்படிச் செய்தால், அது வாழ்ொள் பிடழ ாகி

விடுயம. `ஒருயவடள யொறிை வக்கற்று யபாயனாம்' என்பது, ெல்ல

டவணவனாக வாழ்ந்து புண்ணி ம் இல்டல என்ற ஒரு கருத்டத
அல்லவா காலத்தால் உருவாக்கிவிடும். எனயவ எப்பாடு பட்ைாவது
இச்சூழடலச் ெமாளித்து, வருயவாருக்கு விருந்தளிப்பது என்று
வியவகமான முடிடவ எடுத்தாள் பருத்தி சகால்டல.

அதன்சபாருட்டு, மளிடகக் கடைக்குச் சென்று அந்தக் கடை

முதலாளி ின் முன் ெின்று தன் யதடவட ச் சொன்னாள்.

அந்த முதலாளி எச்ெில் டக ால் காக்டக ஓட்ைாதவன். ஆடெ, காமம்,

யலாபம் ஆகி குணங்கள் மிகுந்தவன். அவனுக்குப்
பருத்திசகால்டல ின் யமல் ெற்யற காமம் இருந்தது. இப்யபாது அவள்
உதவி என்று வந்து ெிற்கவும், இந்தச் ெந்தர்ப்பத்டத விட்டுவிைக் கூைாது
என்று கருதினான்.

``தாராளமாக உனக்கு அரிெி, பருப்பு, முதல் காய்கறி வடர ெகலமும்

தருகியறன். ெீ அவற்றுக்குப் பணம் தரத் யதடவ ில்டல. ொன் யகட்கும்
யவறு ஒன்டறத் தந்தால் யபாதும்'' என்றான்.

பருத்தி சகால்டலக்குப் புரிந்தது, அவன் தன்டனய யகட்கப் யபாகிறான்

என்று. அவனுடை எண்ணமும் யபச்சும் முதலில் ஊெி ாய்த்
டதத்தன. என்றாலும், எப்படிய னும் ஸ்ரீராமாநுஜருக்கு விருந்திை
யவண்டும் என்ற உறுதிமிக்க அவளது எண்ணம், அவனுடை
விருப்பத்துக்குச் ெம்மதிக்கச் செய்தது.

இது பாழுைம்பு. உ ிர் யபானாயலா பூச்ெியும் புழுவும் செளி த்

சதாைங்கிவிடும். ஆ ினும் இந்த உைம்டப ெிலர் யமாகிப்பதுதான்
சபரும் ஆச்ெர் ம். இல்லாவிட்ைாலும் மனித ெமூகம் உருவாகிை வழி
இல்லாது யபாய்விடும். எனயவதான் காம செருப்பு அைக்கமாய் எரிந்திை,
கற்சபனும் கட்டுப்பாடுகள் உருவாக்கப்பட்ைன. அந்தக் கட்டுப்பாடுகள்
உடைந்துவிடும் பட்ெத்தில், அடத விைக் யகடு யவசறதுவும் இல்டல!

தன்டன இழந்த ெிடல ில் உ ிர் வாழ்வதால் தான் என்ன ப ன்?

எனயவ, தன்டனய அைகுடவத்து யொதடனட க் கைப்யபாம். பின்னர்,
பட்ை கைனுக்குத் தன்டனத் தந்த ெிடல ில், பாழ்பட்ை உைடல
செருப்புக்கு இடர ாக்கி உ ிர் துறப்யபாம். இப்யபாடதக்கு இது ஒன்யற
வழி என்று தீர்மானித்தாள் பருத்தி சகால்டல.

அவள் தன்னுடை ஆடெக்கு இணங்கி விட்ைதற்காகப் சபரிதும்

மகிழ்ந்தான் கடை முதலாளி. ெரக்குகடள வாரி வழங்கினான். பருத்தி
சகால்டலயும் ென்கு ெடமத்தாள். இல்லம் யதடி வந்த
ஸ்ரீராமாநுஜருக்கும் ெீைர்களுக்கும் அருடம ாய் அமுது படைத் தாள்.
ெல்லயவடள ாக அவளின் கணவன் வரதனும் வந்து அந்த அன்ன
மகா க்ஞத்டத அவளுைன் யெர்ந்து ெைத்தினான்.

ஸ்ரீராமாநுஜர் பூரித்துப் யபானார். ெீைர் களும் பெி ாறிக் கடளப்பு ெீங்கி

உற்ொகம் அடைந்தனர். எல்யலாரும் ஓய்சவடுத்த யெரத் தில், வரதன்
பருத்திசகால்டல ிைம், `எடத விற்று இவ்வளவு சபாருள்கடள
வாங்கினாய்' என்று யகட்ைான். அவள் கண்ண ீர் மல்க விஷ த்டத
விவரித்தாள்.

``இந்த உைடல இன்னமும் விற்கவில்டல. அைகுடவத்துள்யளன். இனி

யபாய் இடத அவனுக்கு விற்றுவிை யவண்டும். அதன்பின் ொன்
உங்களுக்கு உகந்தவளாய் இருக்க முடி ாது; இருக்கவும் கூைாது.
எனயவ தீப்பா விரும்புகியறன்'' என்றாள்.

அடுத்த சொடி ில் அவடள இழுத்து அடணத்துக் சகாண்ைான் வரதன்.

``பருத்தி! ெீ மிகவும் உ ர்ந்துவிட்ைாய். உன் முடிவும் செ லும்
அொதாரணமானடவ. சபரும் யொதடனட , உன்டனய பண ம்
டவத்துச் ொதடன ாக்கிவிட்ைாய்.

இம்மட்டில் ொன் உனக்குப் ப ன் இல்லாத வனாகிவிட்யைன். ஆனால்

ெீய ா எனக்கும் ெம் மகானுக்கும் ெீைர்களுக்கும் சபரும்
ப னளித்துவிட்ைாய். சகாடுத்த வாக்டகக் காப்பாற்ற யவண்டும் ொயன
உன்டனக் கடை முதலாளி ிைம் அடழத்துச் செல்கியறன். அவன்
யமாகம் தீரட்டும். பின் ொம் யெர்ந்யத மடியவாம்'' என்று கூறி கண்ண ீர்
வடித்தான்.

அப்படிய , அந்த வணிகனின் வட்டுக்கு

ீ மடனவிய ாடு சென்று
ெின்றான் வரதன். அந்த மளிடகக் கடை வணிகன் ஆடிப்யபானான்.
பருத்திசகால்டல கணவயனாடு வந்து தன்டன அடிக்கப் யபாவதாகக்
கருதி வன், அதன்சபாருட்டு மிரண்ைான்.

ஆனால் வரதயனா ``வணிகயர! ெீங்கள் தந்த சபாருளுக்கு உரி

விடலட தரத்தான் வந்துள்யளன். இயதா, ெீங்கள் ஆடெப்பட்ை என்
மடனவி. இவடள ெீங்கள் ஒரு பிணத்டதத் சதாடுவது யபாலத்தான்
சதாைமுடியும்.

இவள் உங்களுக்குத் தன்டனய தந்திை ெம்மதித்த சொடிய உ ிடர

விட்டுவிட்ைாள். ஆ ினும் ஒரு சபரி கைடமட ச் செவ்வயன
ெிடறயவற்றிவிட்ைாள். அந்த ெிடறவுதான் இப்யபாது இவள் வெமும்
என் வெமும் இருக்கிறது. இவடளப் யபால் ஒரு சபண்டண மணந்த
ொன் பாக்கி ொலி. ெீங்கள் எப்படிப்பட்ைவர் என்படத ெீங்கயள
முடிவுசெய்து சகாள்ளுங்கள்'' என்றான்.

வரதனின் யபச்சு அந்த வணிகடன உலுக்கி எடுத்துவிட்ைது.

யொறிடுவதற்காகத் தன்டனய தருகிறாள் மடனவி. அவடள சமச்ெி
முன் ெிறுத்துகிறான் கணவன்.

இவர்கள் எப்யபர்பட்ைவர்கள்... வறுடம ி லும் இவர்கள் காட்டும்

இந்தச் செம்டமட என்னசவன்று சொல்வது?
அந்த வணிகனுக்குள் மனொட்ெி விழித்துக் சகாண்டு, அவடனல்
கூனிக்குறுகச் செய்தது.

``அம்மா என்டன மன்னித்துவிடு'' என்று அவள் கால்களில் மரம்யபால்

விழுந்தான். அப்படிய அவளின் கணவனின் கால்கடளயும் பற்றி வன்,
``உண்டம ில் ொன் ஆண்மகன் இல்டல. ெீங்கள்தான் ஆண்மகன்.
உங்கள் மடனவி ின் துணிடவவிை, அதற்கு வழிவிட்ை உங்களின்
துணிவு அொத்தி மான ஒன்று. துளியும் சு ெலமின்றிச் ெிந்தித்து
ெைக்கிறீர்கள்.

உங்கள் முன் ொன் ஒரு தூசு! உங்களால் ஒரு சபரும் பாைமும்

கற்யறன். என் வாழ்ொளில் ொன் இனி காம-குயராதத்துக்கும்,
சு ெலத்துக்கும் ஒருயபாதும் இைம் தரமாட்யைன். இது ெத்தி ம்''
என்றான்.

கச்ெிதமாய் அப்யபாது அங்கு வந்த ஸ்ரீராமாநுஜர், ``வரதா! ஒரு ெல்ல

டவணவன் எப்படி ெைக்க யவண்டும் என்பதற்கு ெீ சபரும் உதாரணம்
ஆகி விட்ைாய். உன்டன விஞ்ெிவிட்ைாள் உன் மடனவி. உங்களால்
காம - குயராதம் குறித்த ஒரு விழிப்பு ஏற்பட்டுள்ளது.

குருயெடவ ெிமித்தம் ஒருவர் எவ்வளவு உ ரத்துக் குச் செல்ல

முடியும் என்பதற்கும் ெீ ஓர் அளடவக் சகாடுத்துவிட்ைாய். என்
ெீைர்களின் பட்டி லில், பருத்திசகால்டல எப்யபாதும் முதலில்
இருப்பாள்'' என்று ஆெீர்வதித்தார்.

பருத்தி சகால்டலட ப் யபாலயவ இன்னும் பல சபண்மக்கள்,

ஸ்ரீராமாநுஜடரத் தங்களின் ஆத்மகுருவாய் வரித்து, அவர் காட்டி
வழி ில் ெைந்தனர்.

உக்கலம்மாள், யகாமைத்தம்மாள், அம்மாங்கி ம் மாள், இடள வில்லி,

திருவனந்தபுரத்து அம்மாள், யகாட்டியூராண்ைாள், யதவகிப்பிராட்டி,
அத்துழாய், அம்மங்கி, ஆசூரி, இன்னிளவஞ்ெி என்று அந்தப் பட்டி ல்
ெீள்கிறது.

- மோடரும்.
கல்யாண ேரம் அருள்ோள் காட்டூர் முத்துொரி!

தகாடவ காந்திபுரத்திலிருந்து சுமார் ஒரு கி.மீ . சதாடலவில் உள்ளது

காட்டூர். இவ்வூரில் யகா ில்சகாண்டுள்ள முத்துமாரி ம்மன், சதாழில்
ெிறக்கவும் செல்வம் சகாழிக்கவும் அருள் பாலிக்கும் அன்டன. ெித்திடர
3-வது செவ்வாய் அன்று இந்த அம்மனுக்கு ெிகழும் திருக் கல் ாண
டவபவத்தின் யபாது, பூடஜ ில் டவத்துத் தரப்படும் மஞ்ெள் ெரடை
வாங்கி சபண்கள் அணிந்தால், கணவனின் தீராத யொயும் தீரும்; தாலி
பாக்கி ம் ெிடலக்கும் என்பது ெம்பிக்டக. திருமணத் தடை
உள்ளவர்கள் இந்த அம்மடன வழிபட்ைால், விடரவில் கல் ாணம்
டககூடும். மூலம் ெட்ெத்திரக்காரர்கள், 9 சவள்ளிக் கிழடமகள் இங்கு
வந்து தீபயமற்றி வழிபட்ைால், யதாஷங்கள் ெீங்கும் என்பது ெம்பிக்டக.

-தக.கிருத்ேிகா, ேிருப்பூர்-2
`சிறப்புகள் அரனத்தும் என் ெகிரெதய!'

வாழ்வில் முன்யனற விரும்பு யவார், ெிச்ெ மாகப் சபாறாடமட மனதிலிருந்து

ெீக்கிய ஆக யவண்டும்.

சபாறாடம மனிதனுடை செல்வத்டதச ல்லாம் கவர்ந்து, அவடனத் தீ வழி ில்

செலுத்தி அழித்துவிடும் என்று எச்ெரிக்கிறார் வள்ளுவர்.

சபாறாடம ில் இருந்து விடுபை இரண்டு வழிகள் உண்டு.

முதலாவது, எவர் முன்யனறினா லும் உளமாரப் பாராட்டுவடத

வழக்கமாக்கிக்சகாள்ள யவண் டும். இந்த இனி வழக்கம், சதய்வ ெிடலக்கு
உ ர்த்தும்!

2-வது வழி, எல்லாவற்டறயும் இடறவனின் மகிடம ாகக் காணப் பழகிக்

சகாள்ளுதல்.

`எங்கு, எச்ெிறப்பு காணப் படினும், அடவ அடனத்தும் என் மகிடமய என்று

அறிந்துசகாள்' என்று கீ டத ில் அர்ஜுனனுக்கு உபயதெிக்கிறார் கிருஷ்ணர்.

ஆக, இடற ருள் எல்யலாரிைத் திலும் சவளிப்படுகிறது. இடற ரு ளுைன் யபாட்டி

யபாையவா, இடறவடனப் பார்த்துப் சபாறாடமப்பையவா ெம்மால் முடி ாது. எனயவ,
அடனத்து அனுபவங்களிலும் கைவுடளக் காணப் பழகிக்சகாண்ைால்,
சபாறாடம ிலிருந்து விடுபைலாம்!

(சுவாமி ஓங்காராெந்தரின் அருள் சமாழித் சதாகுப்பிலிருந்து...)

- ஆர்.கண்ணன், மசன்ரன-44
26-01-2021/ 12-01-2021

ரங்க ராஜ்ஜியம் – 72
இந்திரா செளந்தர்ராஜன்

ரங்க ராஜ்ஜியம் ( ரங்கராஜ்ஜியம் )

ஓர் ஊருக்குப் பல பாததகதள இருப்ப ததப் பபால ஒன்றாகிய பிரம்மத்தத

அல்லது பரம்சபாருதள அதைவதற்கு, அவரவர்க்கு உண்ைான வழிகளில் சென்று
அதைந்திைலாம் என்பபத ஆதிெங்கரரின் கருத்து.

`ஒன்றுமறியாத ஊமமகாள், ததன்னரங்கர்

இன்று திருத்ததரிதேறினார். நின்று

வடம் பிடிக்க வாருங்தகாள், மவகுந்த நாட்டில்

இடம் பிடிக்க தவண்டுதமன்றக் கால்!'

- பரப்பிரம்ம விதவகத்தில் பிள்மை தபருமாமையங்கார்

அந்த நாளில் சபண்கதளப் பற்றிக் குறிப்பிடும்பபாது, சபற்பறார்கள் அவர்களுக்குச்
சூட்டிய சபயர்களால் அவர்கதள அதழக்கும் பழக்கம் இல்தல. உறவினர்கபள
உரிய சபயர்கதளச் சொல்லி அதழத்தனர். மற்பறார் அவர்கதள அவர்களின் ஊர்
சபயராபலபய அதழத்தனர். அதனாபலபய ராமாநுஜதரத் சதாைர்ந்த சபண்மக்கள்
அவர்களின் ஊர்ப் சபயர்களால் அதழக்கப்பட்ைனர்.

சபண் மக்கள் மட்டுமல்ல, பலரும் ஸ்ரீராமாநுஜதரத் சதாைர்ந்தனர். அவர்கதளப்

பட்டியலிட்ைால் ெீயர்கள், ஆொர்யர்கள், ெந்நியாெிகள், சகாங்கிகள், தாெர்கள், பாதந்
பதாய்ந்தவர்கள் என்று பட்டியல் விரிந்துசகாண்பை செல்லும். தன்
விெிஷ்ைாத்தவதக் சகாள்தகயால் ஸ்ரீதவஷ்ணவத்ததத் ததழக்கச் செய்த
ஸ்ரீராமாநுஜர், அதனவருக்கும் சபாதுவான ஒரு சகாள்தகயாகபவ அததக்
கருதினார்.

பாரத மண்ணில் இதறவழி ஆதிெங்கரரின் பகுப்பால் தவணவம், தெவம், ொக்தம்,

காணாபத்யம், சகௌமாரம், செௌரம் என்கிற ஆறு வழிகளாய் சகாள்ளப்பட்ைது.

ஓர் ஊருக்குப் பல பாததகதள இருப்ப ததப் பபால ஒன்றாகிய பிரம்மத்தத

அல்லது பரம்சபாருதள அதைவதற்கு, அவரவர்க்கு உண்ைான வழிகளில் சென்று
அதைந்திைலாம் என்பபத ஆதிெங்கரரின் கருத்து.
பின்னாளில் இந்த ஆறு வழிப்பாதத என்பது ‘ஸ்மார்த்தம்’ என்பது பெர்ந்து ஏழு
வதகப் பாததயாகியது. பாததகள் ஏழாக இருப்பினும் இதறக்சகாள்தக என்பது
த்தவதம், அத்தவதம், விெிஷ்ைாத்தவதம் என்கிற மூன்றுக்குள் அைங்கிவிட்ைது.
சபாதுவாய் இந்த மூன்தறப் பற்றிப் பபசும்பபாது, பகட்பபார் ஒரு கணக்குப்
பாைத்தத அணுகுவது பபாலத்தான் அணுகுவர். புரிந்தும் புரியாத ஒன்றாகபவ
இக்சகாள்தககள் பலர் வதரயில் இருக்கின்றன.

இக்சகாள்தக என்பது, பரப்பிரம்மத்தத அறியும் முயற்ெி; அந்த பரப்பிரம்மத்தின்

பதைப்பான மனிதபன இதத அறிந்துசகாள்ள விதழவது என்பதுதான். இது
மனிதர்களில் எல்பலாருக்கும் ொத்தியமானது கிதையாது.

ஐம்புலன் சுருக்கி உள்சளாளி சபருக்கிய ஞானியர்க்பக இது ொத்தியம். அந்த

வதகயில்தான் ஆதிெங்கரர் முயன்று, தான் உணர்ந்ததத அத்தவதமாக
முன்தவத்தார். மத்வர் என்பவர் த்தவதமாக தவத்தார். ஸ்ரீராமாநுஜபரா
‘விெிஷ்ைாத்தவதம்’ எனும் பதத்தில் முன்தவத்தார். இந்த த்தவதம், அத்தவதம்,
விெிஷ்ைாத்தவதம் என்றால் என்னசவன்று முதலில் பார்ப்பபாம்.
‘த்தவதம்’ என்று கூறும்பபாது ‘பதா’ என்கிற ஓர் ஒலி மதறந்திருக்க உணரலாம்.
`பதா' எனில் இரண்டு என்று சபாருள். இதறவன், தான் பவறாகவும்; தான் பதைத்த
உயிர்கள் பவறாகவுமாய் இருக்கிறான். ஆக ‘த்தவதம்’ என்ற இதறக்சகாள்தக
`அது இரண்ைாக இருக்கிறது' என்பதாகும்.

அடுத்து, அத்தவதம். த்தவதம் முன்னால் ஒரு ‘அ’ விழுந்து அத்தவதம் ஆகிறது.

அதாவது `இரண்டு இல்தல' என்று கூறுகிறது. அப்படியாயின் அத்தவதக் சகாள்தக
என்பது ‘அது இரண்ைாக இருந்தாலும் இரண்டும் ஒன்பற’ என்பதாகும்.

விெிஷ்ைாத்தவதம் என்பது ‘த்தவதம்’ என்ற சொல்லுைன் ‘விெிஸ்ைா’ என்கிற

சொல்லின் பெர்க்தக ஏற்பட்டு ‘விெிஷ்ைாத்தவதம்’ என்றாகிறது.

ஆத்மாவாக விளங்கி, இரு தன்தம சகாண்ை வனாகிறான். இந்த இரு

கருத்துகதளயும் மறுக்காமல், இதனுள் ஒரு விபெஷக் கருத்ததச் பெர்த்தால் அது
விெிஷ்ைாத்தவதம். விெிஷ்ை என்றால் விபெஷமான என்பபத சபாருள்.
அப்படியாயின் விபெஷமான விெிஷ்ைாத்தவத கருத்துதான் யாது?

‘பரமாத்மாவான இதறவன் ஒருவபன! அவபன ஸ்ரீமன் நாராயணன். இந்த பூமிதான்

அவன் உைல். இந்த பூமியில் எண்ணில்லாத உயிர்களாய் இருப்பதவ ஜீவன்கள்.
ஆக பரமாத்மா, ஜீவாத்மா, உலகு என்கிற மூன்று அதாவது ெித்து, அெித்து, ஈஸ்வரன்
என்றும் இததக் கூறலாம்.
இந்த முப்சபாருளின் உண்தமபய விெிஷ்ைாத்தவதம் என்பதாகும். இதில் ெித்து,
அறிவு ொர்ந்தது. அெித்து என்பது ஜைமாகும். இந்த இரண்தையும் பதைத்தவபன
பரமாத்மாவான இதறவன் - ஆக ெித்து, அெித்து, ஈஸ்வரன் அல்லது பரமாத்மா.
அதுவுமல்லது மகாவிஷ்ணு - இதுபவ விெிஷ்ைாத்தவத சகாள்தக.
அதாவது இதறவன் ஒருவபன. அவன் உயிர்கதளப் பதைத்து, அந்த உயிர்களுக்குள்

புற உலதகயும் தனி மனித உயிர் கதளயும், ஜீவாத்மாக்கள் ஒட்டு சமாத்தமாக

உைல் எனக் சகாண்ைால், இதறவதன (பரமாத்மா) அதில் உதறயும் உயிர் எனச்
சொல்லலாம். எவ்வாறு உைலுக்கு உயிர் ஆதாரபமா அதுபபால புற உலகு
ஜீவாத்மாக்களுக்குப் பரமாத்மாபவ உயிர் பபான்றவன்.

இதறவபன உயிர்களுக்குள்ளும் உலக இயக்கத்துக்குள்ளும் அந்தர்யாமியாக நின்று

இயக்குகிறான். எனபவ, ஆன்மாக்கள் பலவாயினும் பரமாத்மா ஒன்பற.
`பரமாத்மாபவ பூரணமானது. அதில், தான் ஓர் அம்ெம் என்று ஒரு ஜீவன் தன் சுய
அனுபவத் தில் அறிந்துசகாள்வபத முக்தி ஆகும். இந்த அனுபவத்துக்கு ஆட்பட்ை
ஒரு ஜீவன் ெரணாகதி புரிய பவண்டும்.

இப்படி விெிஷ்ைாத் தவதக் சகாள்தகதய எளிதமப்படுத்தியும் சபரிதும்

சதளிவுபடுத்தியும் தவணவத்தத ெிகரம் ஏற்றினார் ஸ்ரீராமாநுஜர்.

பின்னாளில் வந்த அறிஞர்கள் உலகம், ஆதிெங்கரரின் அத்தவத கருத்தத ‘அறிவு

வழி’ என்றும் ராமாநுஜரின் விெிஷ்ைாத்தவதக் கருத்தத ‘இதய வழி’ என்றும்
விமர்ெித்தது.
இதறவன் என்பவன் புரிந்துசகாள்ள முடியாதவனாய், எட்ை முடியாதவனாய்
இருப்பினும், அவதன அப்படி உணர்வதனால் உருவாகும் பக்தி, அச்ெமுள்ள
பக்தியாகவும் தாழ்வுமனப்பான்தம கலந்த ஒன்றாகவுபம இருக்க முடியும். இதத
இதறவபனகூை விரும் மாட்ைான். எனபவ இதறவழிபாடு என்பது அழகுணர்ச்ெி
மிகுந்த - அணுக எளிய ஒன்றாக இருந்தாபல பபாதும். உைன் மாசு மரு இல்லாத
பக்தி மட்டுபம பபாதும். இதறயருள் முதலில் வெப்படும். பின் இதறவபன
வெப்படுவான் என்பது ஸ்ரீராமாநுஜரின் அடிக் கருத்தாகும்.

இக்கருத்தின்படி தாபன வாழ்ந்தும் காட்டினார். ராமாநுஜர் ஆழ்வார்களின் பிரபந்த

பாசுரங்கள் நாலாயிரத்ததயும் அறிந்து ஆராதித்தார். இதில் ஆண்ைாளின்
திருப்பாதவத் தமிழில் சபரிதும் உருகியதன் காரணமாக, ‘திருப்பாதவ ஜீயர்’
என்கிற சபயரிதன யும் சபற்றவர் ஆனார்.

பமலும் பவதம், உபநிைதம், புராணங்கள் என்று ெகலத்ததயும் அறிந்துசகாண்ைார்.

இததசயல்லாம் தவத்பத,

‘த ால்ோர் தமிழ் ஒரு மூன்றும் சுருதிகள் நான்கும்

எல்மேயில்ோ அறதநறி யாவும் ததரிந்தவன்

எண்ணருஞ் ர்
ீ நல்ோர் பரவும் இராமாநு ன்’ என்றார்

திருவரங்கத்து அமுதனார்.

ஸ்ரீராமாநுஜரால் அந்நாளில் தமிழ் தனித்த ஒரு மதிப்தபயும் உயர்தவயும் சபற்றது

என்றால், அது மிதகயில்தல. தமிழின் விரிவாய் இயல், இதெ, நாட்டியம் என்கிற
மூன்று பதான்றிற்று. இம்மூன்றின் வாயிலாகவும் தமிழ் செழித்தது.

திருவரங்க ஆலயத்தின் கதலச்ெிறப்புக்கு அதரயர் பெதவதய முன்னுதாரண

மாகக் கூறலாம். அதரயர் என்பதற்கு இதறத்சதாண்டு என்பபத சபாருள். இந்தத்
சதாண்டிதனப் பாடியும், ஆடியும், நடித்தும் செய்வர்.

ஆழ்வார்களின் பாசுரங்கதள எடுத்துக் சகாண்டு அததன இதெபைப் பாடி, அதற்கு

ஏற்ப ஆடி, பின் முகபாவங்கபளாடு நடித்து அதனவதரயும் ஈர்க்கும் சதாண்டிதனச்
செய்பவர்கதள ‘அதரயர்’ என்பர்.

ஸ்ரீராமாநுஜர் இததப் சபரிதும் ஊக்கப்படுத்தினார். ஆலயம் செல்பவார் இந்த ஆைல்

பாைல் நடிப்தபக் காணும் பட்ெத்தில் பாசுரங்கள் ஒருவர் மனதில் ஆழமாய்
சபாருள்பைப் பதிந்துவிடும் என்கிற உண்தமதய உணர்ந்து இதத அதனவரும்
கண்டு மகிழபவண்டும் என்றும் கூறினார்.

இப்படிப்பட்ை சதாண்டு புரிந்திடும் அதரயர் களுக்சகன திருவரங்கத்தில் மதன

இைங்கதள ஒதுக்கி, வரிதெயாக அவர்கதளக் குடியமர்த்தி, அவர்கள் வெிக்கும்
சதருவுக்கு ‘செந்தமிழ் பாடுவார் வதி’
ீ என்ற சபயதரயும் தவத்தார்.
ஒட்டுசமாத்தமாய் ‘பிரபந்தாம்ர்தம்’ எனும் நூல் வாயிலாக, தாம் மதறவதற்கு முன்,
அதாவது தனது 120-வது வயதில் 74 வார்த்ததகதள அவர் அருளிச் செய்தார்.
நாராயண பக்தர்கதள ஆராதிப்பபத புருஷார்த்தம். அவர்கதள சவறுப்பபதா
நரகுக்கு இட்டுச் சென்று விடும் என்பபத அதன் சுருக்கமாகும். ெற்று விரிவாகக்
கூறுவதானால், கீ ழ்க்காணுமாறு கூறிவிைலாம்.

‘விஷ்ணு பக்தர்கதள அவர்களின் ொதி கருதி இகழ்வது கூைாது. அவர்கள்

ொதியற்ற வர்கள். பிற உயிர்கதளயும் இகழ்வாய்க் கருதிவிைக்கூைாது.

அனந்தாழ்வாதன அதாவது ஆதிபெஷதனப் பாம்பு என்றும், கருைதனப் பறதவ

என்றும் அனுமதனக் குரங்கு என்றும், கபஜந்திர யாதனதய ஒரு மிருகமாக
மட்டுபம அற்பமாகக் கருதக்கூைாது. பிரகலாதன், விபீஷணன் பபான்பறாதர அசுரர்
கூட்ைத்தவர் என்றும் மலிவாகக் கருதக்கூைாது.

அபதபபால் ஆண், சபண் பவற்றுதம, அடியார்களின் உைல்கூற்தற தவத்து அவர்

கதள விளிப்பதும், இவன் துறவி, இவன் ெம்ொரி, இவன் இதளஞன் என்று
பவற்றுதம பாராட்டுவதும் தவறு. எல்பலாதரயும் ெரி நிகர் ெமானமாகக் கருதிை
பவண்டும்.

ஒரு தவணவனின் வாழ்விைபம திவ்யபதெம். அவர்கதள ‘ஸ்வாமி’ என்பற

அதழக்க பவண்டும். தன்தனயும் அடிபயனாக்கிக்சகாள்ள பவண்டும்.

- இப்படி அவர் கூறிய அறிவுதரகள் ஏராளம். ஆற்றிய சதாண்பைா அதனினும்

சபரிது.

ெித்து, அெித்து, ஈஸ்வரன் என்கிற முப்சபாருள் உண்தமதயக் சகாண்டு

விெிஷ்ைாத்தவத ெித்தாந்தத்தத அருளிய ஸ்ரீராமாநுஜர், இந்த முப்சபாருள்
உண்தமச் ொயலில் மூன்று வடிவில் இன்றும் நமக்குக் காட்ெி தந்து அருளி
வருகிறார்.

இவர் திருநாடு அலங்கரித்த நிதலயில், முக்திசபற்ற நிதலயில் இவரது

பூதவுைதல அரங்கன் பகாயில் சுற்றிபலபய பள்ளிப் படுத்தினர். உைலானது
சகைாதபடி மூலிதகச் ொறு மற்றும் சமழுகினால் பதப்படுத்தினர். அப்படிப்
பதப்படுத்தி அமர்த்திய திருபமனி ‘தாமான திருபமனி’ எனப்படுகிறது. இந்தத்
திருபமனிதய இன்றும் திருவரங்கத்தில் நாம் தரிெித்து அருள் சபற்றிைலாம்.

இவர் பிறந்து வளர்ந்த ஸ்ரீசபரும்புதூரில் இவர் சபாருட்டு வடிக்கப்பட்ை திருபமனி

‘தாம் உகந்த திருபமனி’ என்று அதழக்கப்படுகிறது.
கர்நாைகத்தில் திருநாராயணபுரத்தில் அடியவர்கள் தன் பிரிதவத் தாங்காது
அழுதபபாது, அவர்கள் நிமித்தம் தன்தனப் பபாலபவ ஒரு ெிதலதயச் செய்யச்
சொல்லி, அதத அதணத்துப் பிடித்து, தன் அருட்ெக்திதய அதனுள் நிரப்பி வழங்கிய
அந்தத் திருபமனி ‘தமருகந்த திருபமனி.’

இவர் முக்தி அதைந்த பவதளயில் அச்செய்தி அறிந்து திருவரங்கம் பநாக்கி

வந்தவர்களின் எண்ணிக்தகதயச் சொன்னால் அது ஆனந்த அதிர்ச்ெி அளிப்பதாக
இருக்கும்.

இன்றுபபால் சபரும் ொதல வெதிகபளா, பபாக்குவரத்து ொதனங்கபளா இல்லாத

அக்காலத்தில், எப்பாடுபட்பைனும் தங்களின் குருவின் பூதவுைதலக் கண்ணாரக்
கண்டு வணங்கிடும் விருப்பத்துைன் திருவரங்கம் பநாக்கி வந்பதார் எண்ணிக்தக
ஆயிரத்ததக் கைந்ததாகவும் எட்டுத் திதெயிலிருந்தும் சபருமக்கள் வந்தனர்
என்றும் விவரிக்கிறது, குருபரம்பதர ஆறாயிரப்படி என்கிற நூல். இந்த எட்டுத்
திதெக்கும் எட்டு பதவததகள் உள்ள ஒபர பகாயில் திருவரங்கப் சபருங்பகாயில்.

சதற்கில் உலகளந்த சபருமாள்- இவதர ஆயனார் என்றும் அதழப்பர். சதன்பமற்கு

மூதலயில் பயாக நரெிம்மர் எனும் பயாக அழகியெிங்கர் (இப்பபாது இந்த மூர்த்தி
கூரத்தாழ்வார் ெந்நிதியில் இருப்பதாகக் கூறப்படுகிறது).

பமற்கில் துர்தக இவதள ‘பிைாரி’ என்றும் அதழப்பர். வைபமற்கில்

வாதநாராயணர். இவர் ெந்நிதி காலத்தால் பழுததைந்து விட்ைதாகக் கூறப்படுகிறது.
வைக்கில் தொவதார ெந்நிதி; இன்றும் சகாள்ளிைக் கதரயில் உள்ளது. வைகிழக்கில்
ஆதிபகெவப் சபருமாள் ெந்நிதி (இன்று இருப்பதாய் சதரியவில்தல).

கிழக்கில் லட்சுமி நரெிம்மர் ெந்நிதி - இதத ‘காட்ைழகிய ெிங்கர்’ என்றும் அதழக்கிபறாம்.

சதன்கிழக்கு மூதலயில் ஸ்ரீ பகாதண்ைராமர் ெந்நிதி. இப்படி எட்டுத் திக்குகளிலும் எட்டு
பதவததகள் இருப்பது திருவரங்கத்தின் தனிச்ெிறப்பாகும்.

கூடுதலாகக் பகாயிலுக்குள் கருைாழ்வார் அமர்ந்த நிதலயில் சபரும் வடிவில் காட்ெி

தருவது இங்கு மட்டுபம!

மற்ற தலங்களில் நின்று காட்ெி தரும் கருைன், இங்பக மட்டும்தான் அமர்ந்த நிதலயில்
காட்ெி தருகிறார்.

இதன் பின்புலத்தில் ஒரு ரெமான ெம்பவம் ஒன்று உண்டு.

அது..?

- ததாடரும்.
கருட தரி ன வித ஷம்!

மவணவக் பகாயில்களில் பக்தர்களுக்குச் ெைாரி ொத்துவது வழக்கம். ஆனால்,

ஸ்ரீதவகுண்ைம் அருகிலுள்ள திருப்புளியங்குடி காய்ச்ெின பவந்தன் பகாயிலில்
மட்டும் ெைாரி ொத்துவதில்தல.

இங்பக, எம்சபருமான் தீட்ெணமான சநருப்பாக திகழ்வதால், ஸ்ரீெைாரி பெதவ

கிதையாதாம்.

தநல்தல மாவட்ைம் சதன்திருப்பபதரயில், சபருமாள் ெந்நிதிக்கு பநர் எதிரில்

இல்லாமல் இைப்புறமாக ெற்பற விலகி இருக்கிறார் கருைாழ்வார்!

நந்தனாருக்காக நந்தி பதவர் வழி விட்டு விலகியது பபால், நம்மாழ்வார் பாசுரம்

பாடுவதற்காக வைக்குப்புறமாக விலகி அமர்ந்துள்ளாராம் இவர்!

- இரா.பாேகிருஷ்ணன், வரக்கால்பட்டு
சூரிய வழிபாடு!

சூரிய பகவான் தனுசு ராெியில் இருந்து மகர ராெிக்குள் நுதழயும் திருநாதள

மகரெங்கராந்தி என்று பபாற்றுபவாம்; ததப் சபாங்கல் திருநாளாகக்
சகாண்ைாடுகிபறாம்.

சூரிய பகவானின் திருவருதளப் சபற்றுத் தரும் காயத்ரீ மந்திரத்தத

விஸ்வாமித்திரர் அருளியதும் ததப்சபாங்கல் அன்றுதான் என்கின்றன புராணங்கள்.

இந்தத் திருநாளில் மகா விஷ்ணுதவ ஸ்ரீசூரிய நாராயணராக வழிபடுவது ெிறப்பு.

சூரிய பகவாதன, அதிகாதலயில்- ெந்திரனும்; நண்பகலில்- வாயுவும்; மாதலயில்-

ெந்திரன், வருணன் இருவரும் பெர்ந்தும் வழிபடுகின்றனர்.

-ஆர்.குமார், திருச் ி-2

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 73
இந்திரா செளந்தர்ராஜன்

ரங்கராஜ்ஜியம்

விபீஷணனால் அயயாத்தியிலிருந்து ககாண்டு வரப்பட்ட கபருமாள்,

காவிரிக்கரரயில் அரைக்க முடியாதபடி அமர்ந்து விட்டார்.

`ச ாய் வண்ணம் மனதகற்றிப் புலனனந்தும் செலனவத்து

சமய் வண்ணம் நினனத்தவருக்கு சமய் நின்ற வித்தகனன
னம வண்ணம் கருமுகில்ப ால் திகழ் வண்ண மரகதத்தின்
அவ்வண்ண வண்ணனனயான் கண்டது சதன்னராய்கத்பத!'

- ச ரிய திருசமாழியில் திருமங்னகயாழ்வார்.

திருவரங்கம் திருக்பகாயிலில் ஸ்ரீகருடன் நின்றவாறில்லாமல் அமர்ந்து

காட்ெியளிப் தன் ின்புலத்தில் ஒரு ரெமான கனத உண்டு.

‘ச ரிய திருவடி’ என்றும் விளிக்கப் டும் கருடன் இங்பக விஸ்வரூ கருடனாய்,

ச ருமாளுக்கு உகந்தவராய், அவனரபய சுமக்கும் ப று ச ற்றவராய்த் திகழ்கிறார்.
 கருடன்

ெம்ஸ்கிருதத்தில் ‘கருடன்’ என்றால் ‘அதிகம் சுமப் வன்’ என்று ச ாருள். குறிப் ாக,
ச ருமாளின் வாகனமாகி அவனரபய சுமப் வன் எனும்ப ாது, ‘ஒட்டுசமாத்த
புவனங்கனளசயல்லாம் சுமப் வன் இவபர’ என்ற ச ாருளும் வந்து விடுகிறது.
வி ஷ
ீ ணன் னவத்த இடத்திலிருந்து தற்ப ாதுள்ள திருவரங்க ெந்நிதிக்குப் ச ருமானளச்
சுமந்து வந்தவரும் இவபர.
 ிரம்மாவின் கட்டனளக் பகற் ச ருமானளச் சுமந்து வந்தவரிடம், ``இங்பகபய நான்
அனழக்கும் வனர காத்திரு'’ என்று சொல்லிப் ச ருமானள எடுத்துச் சென்று ெந்நிதினய
உருவாக்கினார் ிரம்மன்.

முன்னதாய் வி ஷ
ீ ண னால் அபயாத்தியிலிருந்து சகாண்டு வரப் ட்ட ச ருமாள்,
காவிரிக்கனரயில் அனெக்க முடியாத டி அமர்ந்து விட்டார். ின்னர் ிரம்மா வந்து
திருவரங்கத் தீவின் நடுவில் ெரியான இடத்னதத் பதர்வு செய்து, அங்பக
எம்ச ருமானுக்குத் திருச்ெந்நிதினயத் பதாற்றுவிக்கிறார். அப்ப ாது ‘அனழக்கும் வனர
காத்திரு’ என்று சொன்னதன் ப ரில் கருடனும் அமர்ந்த நினலயில் காத்திருக் கத்
சதாடங்குகிறார்.

அப் டி அவர் காத்திருக்கும் பகாலத்னதபய நாம் இப்ப ாதும் கண்டு வணங்கி

வருகிபறாம். ச ருமாளிடம் இருந்து எப்ப ாது அனழப்பு வந்தாலும் புறப் டத் தயாராக,
எப்ப ாதும் விழிப்புடன் கருடன் காத்திருக்கும் பகாலத்தில் இங்பக பகாயில்
சகாண்டிருக்கிறார்.

இந்தச் ெந்நிதி மட்டுமல்ல, ஆழ்வார் ச ருமக்களுக்சகல்லாம் ஆலயத்தில்

ஸ்ரீராமாநுஜரால் ெந்நிதிகள் ஏற் டுத்தப் ட்டன. அவர்களின் திருநட்ெத்திர உற்ெவங்கள்
சகாண்டாடப் ட்டன. அவர்களின் ெரிதங்களும் அவர்களுனடய ாசுரங்களும்
ச ருமளவில் எல்பலாராலும் ெிந்திக்கப் ட்டன.

ாஞ்ெராத்ரம் என்ற ஆகம ொஸ்திரப் டி, ச ரிய ச ருமாளுக்கு நித்ய உற்ெவம், ட்ெ
உற்ெவம், மாத உற்ெவம், ெம்வத்ெபராத்ெவ உற்ெவம், மப ாத்ெவம் ப ான்றனவ
சகாண்டாடப் ட்டன.

இவ்வளவு ச ரிய பகாயிலுக்கு அ ிபஷகம் மற்றும் ிரொதத்தின் ச ாருட்டு எவ்வளவு

அரிெி - ருப்பு, ால், தயிர் பதனவப் டும்?! அனவ தனடயின்றி கினடக்கவும் ஸ்ரீராமாநுஜர்
வழிவனககனளக் கண்டருளினார்.

ஆலயத்தின் ஈொன்ய ாகத்தில் அதாவது ெித்தினர வதியில்

ீ வடகிழக்கு மூனலயில்
பகா ொனல ஒன்னற ஏற் டுத்தினார்.நூற்றுக் கணக்கான சுக்கள் இங்பக
ப ாஷிக்கப் ட்டன. இந்தப் சுக்கனளப் ாதுகாக்கவும் விருத்தி செய்யவும்
சகாள்ளிடத்தின் வடகனரயில் பொழங்கநல்லூர் என்னும் கிராமத்துக்கு அருகில் ஐந்து
கிராமங்கனளக் காடாக்கி, அங்பக ஆநினர காத்த ச ருமாளுக்கு ஒரு பகாயினலயும்
உண்டாக்கினார்.

அனத ஒரு ிருந்தாவனமாகபவ கருதி ஆக்கியவர், அடிக்கடி அங்கு சென்று, எல்லாம்

முனறயாகவும் ெிறப் ாகவும் இருக்கின்றனவா என் னத பமற் ார்னவயும் செய்தார்.

ின்னர் அனதப் ராமரிக்கும் ச ாறுப்ன த் தன் ெீடர்களில் ஒருவரான அகளங்க

நாட்டாழ் வானுக்கு அளித்தார். இன்றும் ெித்தினர வதியில்
ீ பகாொனல அருகிலிருந்து,
ங்குனி ிரம்பமாத்ெவத்தின் இறுதி நாளன்று எம்ச ருமான் திருவதி
ீ உலா வருவார்.
அப் டி வரும் ரதத்திற்கு ‘பகா ரதம்’ என்பற ச யர்.

ஸ்ரீராமாநுஜர் செய்த ெீர்திருத்தங்களில் பகாயில் நிலங்கனளப் ராமரிப் தும், அதன்

மூலம் வருவாய் திரட்டுவதும் ஓர் அம்ெமாகும். இந்தப் ணினயயும் அகளங்க
நாட்டாழ்வானிடபம ஒப் னடத்தார்.

இந்த நிலங்களிலிருந்து குத்தனகப் ணம் மட்டுமல்ல சநல், வானழ மற்றும்

காய்கறிகளும் வினளவிக்கப் ட்டன. அனவ பகாயினல அனடயும் டிச் செய்தார்
அகளங்க நாட்டாழ்வான். இதன் ச ாருட்டு ‘ஸ்ரீ ண்டாரம்’ என்கிற ஒரு ண்டகொனல
உருவாக்கப் ட்டு, அதில் ஊழியம் புரிபவார் இவற்னற வாங்கிப் ாதுகாப் ாக னவத்து
எம்ச ருமானின் அன்றாட ஆராதனனகளுக்கும், ிரொத விநிபயாகங்களுக்கும் வழிவனக
செய்தனர்.

ஸ்ரீராமாநுஜர் இப் டி ஆலய நிர்வாகத் னதச் செம்னமப் டுத்தி ஆகமப் ிெகின்றித்

திருவாராதனனகனளயும் செய்யச் செய்து ‘பூபலாக னவகுண்டம்’ எனப் டும்
திருவரங்கம் தலத்னத இந்தப் பூவுலகிற்பக முன்மாதிரியாக விளங்கச் செய்தார்.

ஸ்ரீராமாநுஜர் வாழ்ந்த காலத்தில் திருவரங்கம் வருபவார், திரும் ிச் செல்ல மனமின்றி,

ஆலய மண்ட ங்களில் தங்கியும் ெத்திரங்களில் தங்கியும் தினமும் நித்திய வழி ாடு
கண்டனர்.

காவிரியில் நீராடி, அரங்க தரிெனம் முடித்து, ிரொத அன்னம் உண்டு, மானலபவனளயில்

செவிக்கு உணவாக உ ன்யாெங்கள் பகட்டு, ‘பூபலாக னவகுண்டம் என்றால் இதுபவ’
என்று மனதார உணர்ந்து, இப் டிபய தாங்கள் இங்பக இருந்து விடலாகாதா... தங்களின்
இன்னுயிர் இங்பக அப் டிபய ிரிந்திடாதா என்று ஏக்கம் மிகக் சகாண்டனர்.

ஸ்ரீராமாநுஜர் இந்தச் ெீர்திருத்தங்கனள அத்தனன எளிதாய்ச் செய்திடவில்னல. அவருக்கு

நினறயபவ எதிர்ப்பு இருந்தது. குறிப் ாக, திருச்ெந்நிதியில் ணிபுரிந்து வந்த ச ரியநம் ி
என் வர் ஸ்ரீராமாநுஜனர ஓர் ஆொர்யனாகக் கருதவில்னல. அபதபநரம் அரங்கனுக்கான
தன் னகங்கரியத்திலும் ஒரு குனறயும் னவக்கவில்னல.

எம்ச ருமானிடம் குனறயில்லாத க்தி யும் ஆொர்யனிடம் ஓர் அலட்ெியமும் ச ரிய

நம் ியிடம் காணப் ட்டது. இது ராமாநுஜனர வருத்திய நினலயில், எம்ச ருமானிடபம
ிரார்த்திக்கலானார். அதன் எதிசராலியாக அவர் கனவில் பதான்றிய எம்ச ருமான்,
ச ரியநம் ினய அவர் ப ாக்கில் விட்டுவிடக் கூறினார்.

ஸ்ரீராமாநுஜர் இச்செய்தினயத் தன் அத்தியந்த ெீடர்களில் ஒருவனான

கூரத்தாழ்வானிடம் கூறி, “எம்ச ருமான் விருப் பம நம் விருப் ம். ஆனகயால்
ச ரியநம் ியிடம் என்னனப் ணிக்கும் டி ஆக்னையிட பவண்டாம். என்னனப் ணித்த
ச ருமான் ஒருநாள் அவனரயும் ணிப் ான். ணிக்காவிடில் அதுபவ அவன் திருவுள்ளம்
என்று யாம் வாளாதிருப்ப ாம்” என்றார்.

அதன் ின் கூரத்தாழ்வான் ச ரியநம் ியிடம் ஸ்ரீராமாநுஜர் குறித்து ஏதும் ப சுவது

இல்னல. அத்துடன் அவர் செயல் ாடுகனள விமர்ெித்பதா இல்னல எதிர்த்பதா ஏதும்
செய்திடாமல், குருவின் கட்டனளனயச் ெிரபமற் சகாள்ளலானார்.

கூரத்தாழ்வானின் இப்ப ாக்கு ச ரியநம் ினயச் ெிந்திக்க னவத்தது. ஒரு முனற, தீர்த்தம்
ொதிக்னகயில் உடன் ெடாரி ொதிக்க மறந்துவிட, கூரத்தாழ்வான் அதுகுறித்து ஏதும்
பகட்கவில்னல.

‘இன்று எம்ச ருமானுனடய திருவடி ெம் ந்தம் நமக்கு இல்னல. இதுபவ அவன்
விருப் ம் ப ாலும்’ என்று கருதி அனமதி காத்தார். இனத அறிந்த ஒருவர் விஷயத்னதப்
ச ரிய நம் ியிடம் கூறினார்.

ச ரிய நம் ி தன் தவற்னற உணர்ந்து கூரத்தாழ்வான் அடுத்து பெனவ புரினகயில், மிக
கவனமாக அவருக்குத் தீர்த்தம், ெடாரி ொதித்து, “முதல் நாள் எப் டிபயா தவறிவிட்டது,
வருந்துகிபறன்” என்றார்.

“அதனால் ாதகம் இல்னல நீர் எப் டி நடந்தாலும் அனத எம்ச ருமான் ச ரிதும்
ரெிக்கிறான். அவன் உள்ளம் கவர்ந்த ஓர் அர்ச்ெகராய் நீர் திகழ்கிறீர்” என்றார்.

“அது எப் டி உமக்குத் சதரியும்?” என்று ச ரியநம் ி பகட்டார்.

“உனடயவர் கனவில் சென்று உம்னம உம் ப ாக்கில்விடச் சொல்லியுள்ளார். உமக்காக

எம்ச ருமாபன ரிந்து ப ெியது, ொதாரண விஷயமா?” என்று பகட்டிட, ச ரிய நம் ி
ெிலிர்த்துப் ப ானார்.

``அதனால்தான் ெில காலமாய் நீங்கள் உனடயவர் குறித்து என்னிடம் ஏதும் ப சுவது

இல்னலபயா?” என்றும் பகட்டார்.

“ஆம், உனடயவரும் எம்ச ருமான் விருப் பம என் விருப் ம் என்றார்'' எனப்

திலுனரத்தார் கூரத்தாழ்வான்.

இச்ெம் வம் ச ரியநம் ினயப் ச ரிதும் ெிந்திக்க னவத்தது. தனக்காக எம்ச ருமான்
ப ெியது, அனத உனடயவராகிய ராமாநுஜரும் அப் டிபய ஏற்று அதன் டி நடந்தது
என்று எல்லாபம அவருக்குள் ராமாநுஜர் பமல் ஒரு ச ரும் மதிப்ன த் பதாற்றுவிக்கத்
சதாடங்கின.

இந்த மதிப்ப அ ிமான மாகி அவனர ஏற்றுக்சகாண்டு அவர் வழியில் நடக்கவும்

தூண்டியது. ஸ்ரீராமாநுஜர் காட்டிய ச ாறுனமயும் விபவகமும் இதுப ால் லனரயும்,
அவர் ால் ஈர்த்து அவருனடய தாெர்களாக் கியது. இதனால் ஸ்ரீ ராமாநுஜர் னவணவ
ஆொர்யர்களில் தனித்து ரத்தினம்ப ால் ிரகாெமாக விளங்கினார்.

‘ஸ்ரீனவஷ்ணவம்’ என்கிற ஓர் இனறவழி ச ரிய ச ருமாளாகிய அரங்கனிடம்

சதாடங்குகிறது. அதன் ின் அது ச ரிய ிராட்டினயத் சதாட்டு மணவாள மாமுனிகள்,
பெனன முதலியார், திருவாய்சமாழிப் ிள்னள, நம்மாழ்வார், ிள்னள பலாகாச்ொர்யர்,
நாதமுனிகள், வடக்கு திருவதிப்
ீ ிள்னள, உய்யக்சகாண்டார், நஞ்ெீயர், நம் ிள்னள,
மணக்கால் நம் ி, ஆளவந்தார், ராெர ட்டர், ச ரிய நம் ிகள், எம் ார் என்று நீண்டு
ராமாநுஜனரத் சதாடுகிறது.

கருட வாகன ச ருமாள்

இவர்கள் ப ாக திருக்கச்ெி நம் ிகள், கூரத் தாழ்வான், முதலியாண்டான், உறங்காவில்லி
தாெர், வடுகநம் ி என்கிற ெீடர்களாலும் ெிறப்புற்றது. சநடிய இந்தப் ட்டியலில்
காலத்தால் ஸ்ரீபவதாந்த பதெிகனும் வந்து இனணகிறார்.

காஞ்ெிக்கு அருகில் உள்ள ‘திருத்தண்கா’ என்ற ‘தூப்புல்’ எனும் ஊரில், பவதாந்த

பதெிகனரப் ிறப் ிக்கச் செய்தான் எம்ச ருமான்.

அனந்தசூரி என்கிற ஸ்ரீனவஷ்ணவருக்கும் பவதாரம்ன என்கிற அவரின் த்தினிக்கும்

ஒரு வரப் ிரொதமாக வந்து ிறந்தவர்தான் பவங்கடநாதன் என்னும் பவதாந்த பதெிகன்.

இவர் திருமனலக் பகாயில் கண்டாமணியின் அம்ெமாய்ப் ிறந்தவர் என் ர். ிள்னளப்

ப றின்றி வருந்திய பவதாரம்ன , ஒரு நாள் திருமனல திருப் தியில் உள்ள ஆராதனன
மணினய விழுங்குவது ப ால் கனவு கண்டாள்.

எம்ச ருமானாகிய அந்த பவங்கடவபன அனதத் தன் னகப் ட எடுத்துக் சகாடுத்து ‘உம்
விழுங்கு’ என்று சொல்லித் தர அவளும் விழுங்கினாள். கனவு கனலந்தது!

அன்பற ிள்னளப் ப ற்றுக்கான அறிகுறிகளும் சதரியவந்தன. அதன் ின் ஓர்

உண்னமயும் சதரிய வந்தது. திருமனலயில் பவங்கடவன் திருச்ெந்நிதி மணி ஒன்று
காணாமல் ப ாயிருந்தது.

‘அது எங்பக ப ாயிற்று’ என்று திருமனல ஜீயர் மனம் வருந்தினார். ‘யாரும் களவாடி
விட்டனபரா... இதுப ால் சதாடர்ந்து களவு பநருபமா’ என்சறல்லாம் அவருக்குள்
விொரங்கள்.

அன்பற அவரின் கனவில் பதான்றினார் திருபவங்கடமுனடயான். தாபன மணினய

பவதாரம்ன க்கு அளித்ததாகவும் அதன் எதிசராலியாக அவளுக்கு ஒரு ிள்னள
ிறக்கப் ப ாவனதயும் சொல்லி, அந்தப் ிள்னள ஸ்ரீனவஷ்ணவ உலசகங்கும் எம்
புகனழப் ரப் ிப் ச ரும் ப று ச ற்று விளங்கு வான் என்றும் கூறி மனறந்தார்.

அந்தக் கனவிலிருந்து கண்விழித்த ஜீயர் அப்ப ாபத பவங்கடநாதனன எதிர் ார்த்துக்

காத்திருக்கத் சதாடங்கிவிட்டார்.

ின்னர், பவதாரம்ன புரட்டாெி மாத திருபவாண நட்ெத்திர நாளில் பவங்கடநாதனன

ஈன்சறடுத்தாள். பவங்கடவன் அருளால் ிறந்ததன் ச ாருட்டு ‘பவங்கடநாதன்’ என்கிற
ச யனரயும் சூட்டி மகிழ்ந்தனர்.

குழந்னத எழிபலாடு வளரலானான். கருவிபலபய திருவுனடய ிள்னள ஆதலால்,

எனதயும் ஒருமுனற பகட்டாபல ப ாதும் ஏகாக்ர ியாக மனத்தில் இறுத்திக்
சகாண்டார்.
தந்னதயிடம் பவதத்னதயும், நடாதூர் அம்மாள் என்கிற னவணவப் ச ண்மணியிடம்

ராமாநுஜர்

இதிகாெங்கபளாடு, திசனட்டு புராணங்கனளயும் கற்றார். 20 வயது நினறவனடவதற்குள்

கல்வி பகள்விகளில் நல்ல பூரணத்துவம் பவங்கடநாதனுக்கு ஏற் ட்டுவிட்டது.
 ஸ்ரீரங்கம்

அக்கால வழக்கிற்கு ஏற் உ நயனமும் திருமணமும் உரிய காலத்தில் நடந்பதறின.

ஏழு வயதில் உ நயனமும், திபனழு வயதில் திருமணமும் நடந்து கிரகஸ்த வாழ்வும்
சதாடங்கியது. திருமங்னக என் வள் மனனவியாய் வந்தாள்.

பவங்கடநாதனின் மாமாவான ‘அப்புள்ளார்’ என் ார் ஒரு காரியம் செய்தார். இவர் வெம்
ஸ்ரீராமாநுஜர் அணிந்து கனலந்த ாதரட்னெகள் இருந்தன. அனத அப் டிபய ஒரு
ச ட்டியில் னவத்து அருட் ரிொக பவங்கடநாதனிடம் வழங்கி ஸ்ரீராமாநுஜரின்
ெீலத்னதயும் எடுத்துனரத்தார்.

அப் டிபய `‘ஸ்ரீராமாநுஜர் சநறியில் அவனர குருவாய் வரித்துக்சகாண்டு, நீ உன் கடனம

கனளச் செய்வாயாக'’ என்றும் கூறினார்.

இதனனத் சதாடர்ந்து பவங்கடநாதன் வாழ்வில் ச ரும் அதிெயங்கள் நிகழத் சதாடங்

கின. இவரின் க்தி யாத்தினரயில் கடலூனர அடுத்த திருவ ந்
ீ திரபுரம் ஒரு ச ரும்
திருப் த்னத இவர் வனரயில் நிகழ்த்தியது.

கருடநதி ாய்ந்திடும் இந்த பேத்திரத்தில் எம்ச ருமான் பதவநாதனாகவும்,

ச ருமாட்டி செங்கமல நாச்ெியாகவும் அருள் ாலிக்கின்றனர்.

இங்சகாரு ெிறுகுன்றும் அதன் பமல் ஓர் அரெ மரமும் உள்ளன. இந்த மரத்தடிதான்
பவங்கடநாதனனப் ச ரும் பவதாந்தியாக்கியது!

எப் டி?

- சதாடரும்.

கலியுகத்தில் என்ன நடக்கும்?

ஸ்ரீமத் ராமாயணத்தில் உத்தர காண்டத்தில், கலியுகத்தில் என்கனன்ன நடக்கும்

என்று விளக்கப்பட்டுள்ளது. அரவ:

* மனம் ப ான டி நடப் பத வழி என் ார்கள் ஒவ்சவாருவருக்கும் தனித் தனி நியாயம்.

* நீதி நூல்கள் டிக்கக் கினடக்காது. அறங்கள், தீயவர்களின் தூண்டுதல் மற்றும்

ப ரானெயில் நடத்தப் டும்.

* சுய விளம் ரம் செய் வன் அறிவாளி ஆவான். ப ாலிகள் புகழும் ச ருனமயும் ச று
வார்கள். உள்சளான்று னவத்துப் புறம் ப சுபவார் மகான்கள் ஆவார்கள்.
கலியுக ராமர்

* ஊரார் ச ாருனளக் சகாள்னளயடிப் வர்கள் சகட்டிக்காரர்கள் ஆவர். சநறிப் டி

நடப் வர் அறிவிலிகளாகக் கருதப் டுவர். துறவிகள் அநியாயமாக செல்வம்
பெர்ப் ர்.ைானம், தவம் ஆகியனவ பகலிக்குள்ளாகும்.

* ச ாய் ப சு வர்கள் புலவர்களாக இருப் ர்; உண்னம உனழப் ாளிகள் ஏனழயாக

இருப் ர்.
* தற்ச ருனமக்காக தானம் வழங்குவர்.ஆயுதங்கள் முக்கியமாகும். விரெமான நூல்கள்
ச ருகும்.

* மக்கள் உடனல வளர்ப் ார்கள்; உறுதினய மதிக்கமாட்டார்கள். மனனவி வந்த ின்

ச ற்றவர் கனள அலட்ெியப் டுத்துவார்கள்.

- ஆர்.லட்சுமி, கரூர்-4.

`யபான ஜன்மத்தில் யாரர அடித்யதயனா?'

ஒருமுனற ஆெிரமத்தில் எவரும் இல்லாமல் தனிபய அமர்ந்திருந்தார் ஸ்ரீரமண

மகரிஷி.

அப்ப ாது அங்கு வந்த ஐந்து முரடர்கள் ஸ்ரீரமணனரக் கடுனமயாக அடித்துக்

காயப் டுத்தி விட்டு ஓடிவிட்டார்கள்.

ெற்று பநரத்தில் அங்கு வந்த ஆெிரமவாெிகள் ஸ்ரீரமணருக்கு ஏற் ட்டிருந்த

காயங்கனளப் ார்த்துப் தறினர்.

கவான் ரமணர்
``உங்கனள இந்த நினலக்கு ஆளாக்கியவர்கள் யாசரன்று சொல்லுங்கள்'' என்று
பகட்டார்கள்.

கவாபனா எதுவும் ப ொது சமளனமாகபவ இருந்தார். ஆெிரமவாெிகள் ச ாறுனம

இழந்தனர். உரினமபயாடு கவானிடம் பகா ித்துக் சகாண்டனர்.

உடபன கவான் ரமணர் சொன்னார்:

``ப ான ஜன்மத்தில் நான் யானர அடித்பதன் என்று பயாெித்துப் ார்க்கிபறன்... ைா கம்

வரவில்னலபய!''

தன்னுனடய முன்வினனபய காரணம். பவறு எவரும் இதற்குப் ச ாறுப் ல்ல

என் னதச் சொல்லாமல் சொல்லி, வினனப் யனன உணர்த்தினார் கவான் ஸ்ரீரமணர்.

- அ.யாழினி ர்வதம், சென்னன-78

ரங்க ராஜ்ஜியம் - 74
இந்திரா செளந்தர்ராஜன்

திருவரங்க ெரிதம்

வித்தகன் வவதியன் வவதாந்த வதெிக செங்கள் தூப்புல்

செய்த்தவ னுத்தென் வவங்கட நாதன் வியன் கலைகள்
சொய்த்திடு நாவின் முழக்சகாடு வாத்தியார் மூைெறக்
லகத்தவ சென்றுலரத் வதன் கண்டி வைசென் கடுவிலெவய

- பிள்ளை அந்தாதியில் ஸ்ரீநயினாராச்சாரியார்.

ஸ்ரீவேதாந்த வதசிகன் என்று பின்ொளில் பக்திவயாடு அலழக்கப் பட்ட வதெிகெின்

சதாடக்கக் காைத்தில் அவர் ‘வவங்கடநாதன்’ என்வற அறியப்பட்டார். காஞ்ெிலய ஒட்டிய
தூப்புல் இவரின் பிறந்த இடொய் இருந்தவபாதும், வளர்ந்து ெணம் முடித்த நிலையில்
இவர் அதிக காைம் கழித்தது காஞ்ெியில்தான்.

முக்திக்குத் திருவரங்கம் எெில் வரத்துக்குக் காஞ்ெி என்சறாரு வழக்கு உண்டு.

திருவரங்கமும் ெரி, காஞ்ெியும் ெரி வநராெ பிரம்ெ ெம்பந்தமுலடய வகாயில்களாகும்.
திருவரங்கப் சபருொலெ பிரம்ொ, தன் ெத்திய வைாகத்தில் லவத்து பூஜித்து வந்தார்.
பின்ெர் அது இஷ்வாகு என்கிற சூரிய வம்ெத்தவொல் பூவுைகு வந்தது. அதற்கும் பின்
விபீஷணன் மூைம் திருவரங்கம் வந்து காைத்தால் சபரிய வகாயில் என்றும் ஆெது.

திருவரங்கம்

இப்சபருொன் வநராக பிரம்ெெின் ெத்திய வைாகத்திைிருந்து வந்தவர் என்றால், காஞ்ெி

வரதர் காஞ்ெியம்பதியில் ‘ஹஸ்தகிரி’ எனும் ெிறு குன்றின் வெல் வகாயில் சகாண்டவர்.
வதவர்களுக்கும் ொனுடர்க்கும் வரம் தரசவன்வற வகாயில் சகாண்ட மூர்த்தி என்பதால்
‘வரதராஜன்’ என்று விளிக்கப்பட்டார். இந்த மூர்த்திலயத் சதாழுவலதத் தன் அன்றாடக்
கடலெகளில் ஒன்றாகக் சகாண்டிருந்தார் ஸ்ரீவதெிகன் என்கிற வவங்கடநாதன்.

ஒருமுளை வரதன் ெந்நிதியில் திருெஞ்ெெம் முடிந்து தரிெிக்கக் காத்திருக்லகயில்

ெந்நிதிக்கு சவளியில் ஸ்ரீவவங்கடநாதன் கருடலெக் கண்டார். அந்நிலையில் கருடெின்
பக்திலயயும் எம்சபருொலெவய சுெக்கும் பாக்கியம் சபற்றிருப்பலதயும் எண்ணி
கருடலெத் துதித்த வபாது, அெரீரிவபால் ஒரு குரல் வவங்கடநாதன் காதில் ஒைித்து
அடங் கியது. அந்த அெரீரிக் குரல்தான் வவங்கடநாதலெத் திருவஹீந்திரபுரம் சென்று
அங்கிருக்கும் வதவநாத சபருொலெயும் செங்கெை நாச்ெிலயயும் வணங்கிடத்
தூண்டியது. அதன் நிெித்தம், காஞ்ெியிைிருந்து திருவஹீந்திரபுரம் வந்து
சபருொலெயும் பிராட்டிலயயும் வணங்கிய வவங்கடநாதன், அருகிலுள்ள குன்றின்
வெலுள்ள அரெெரத்தடியில் சபரும் தியாெத்திலும் வகாடி நாெ ஜபத் திலும்
ஆழ்ந்துவிட்டார்.

அதன் விலளவு அபாரொெது!

திருெலை வவங்கடவெின் கண்டாெணி அம்ெொெ வவங்கட நாதனுக்கு,

எம்சபருொெின் கட்டலளக்கும் விருப்பத்திற்கும் இணங்க ஸ்ரீகருடன் தண்ணருள்
பாைிக்கத் தீர்ொெித்தான்.

வவங்கடநாதெின் வகாடி நாெ ஜபம் பூர்த்தியாகும் தருணத்தில், லகயில் ஒரு

ஸ்ரீஹயக்ரீவ மூர்த்தி விக்ரஹத்துடன் விண்ணில் பறந்து வந்து வவங்கடநாதனுக்குக்
காட்ெி தந்து அருள் பாைிக்கைாொன்.

வவங்கடநாதன் தியாெம் கலைந்து கண் ெைர்ந்த சநாடி கண்ணில்பட்ட மூர்த்தி,

எம்சபருொெின் வித்யா சொரூப ொெ ஸ்ரீஹயக்ரீவ மூர்த்திதான். வவங்கடநாதன்
ெிைிர்த்துப் வபாொர்.

``பட்ெி ராஜவெ! என்சபாருட்டு வித்யா மூர்த்தியுடன் அருள் பாைிக்க வந்தாவயா’' என்று

விம்முதலுடன் வணங்கிொர்.

ஸ்ரீகருடனும் ``வவங்கடநாதா! உன் தியாெமும் தவமும் லவகுண் டத்லத அலடந்து

என் செவிக்குள் புகுந்து இன்புறச் செய்தது.

எம்சபருொனுக்வக பணியும் உெது ெிரமும் பக்தியும் அவர் வாகெொெ

என்சபாருட்டும் தியாெித்தலத எண்ணி ெகிழ்கிவறன். அவதவவலள தலை இருக்க,
வாலை அலழத்த உன் செயைின் வநாக்கம் அறியவும் வந்துள்வளன்'' என்றார் ஸ்ரீகருடன்.
``பட்ெிராஜவெ! லவகுண்டக் காவைன் எம்சபருொலெ, இலெ வபாைக் காப்பவன் நீ . நம்
எல்வைாருக்கும் அவவர சபரும் காவைன். ஆயினும் அவர் நம் சபாருட்டு தன்லெ
அடிலெயாக்கிக் சகாண்டு, நம் பக்திப் பிடிக்குள் அடங்கிவிடுகிறார். அப்படி அவலர
பக்தியால் அடக்கியதில் சபரிய திருவடியாெ தாங்கள் அல்ைவா பக்திக்கு
முன்னுதாரணம்.

திருெலை வவங்கடவன்
``அதொல்?''

“உம்லெப் வபாைவவ அவர்ெீ து தாளாத பக்தியும் ொறாத காதலும் சகாள்ளவவ

முன்னுதாரணொெ உம்லெத் தியாெித்வதன்.''

``ெகிழ்ச்ெி! உெது விருப்பம் ஈவடறக் கடவதாக. கூடுதைாய் வித்யா ெற்றும்

வெதாவிைாெ சொரூப ொெ இந்த ஹயக்ரீவர் ரூபத்லத அளிப்பவதாடு, ஹயக்ரீவர்
மூை ெந்திரத்லதயும் உெக்கு உபவதெிக் கிவறன். இந்த ெந்திர உபாெலெ ஆயக்
கலைகள் அறுபத்து நான்குக்கும் உன்லெ அதிபன் ஆக்கும். ெர்வசுதந்திரொக இந்த
உைகவெ உன்லெ அலழக்கும்படிச் செய்யும்”

- என்றபடிவய ஸ்ரீஹயக்ரீவர் விக்ரஹத்லத அளித்து, ெந்திரத்லத வவங்கடநாதெின்

காதில் உபவதெித்தார் ஸ்ரீகருடன்.

அந்த சநாடிவய நடொடும் ஒரு ெந்திரமூர்த்தி ஆொர் வவங்கடநாதன். ஸ்ரீஹயக்ரீவரின்

வித்யா பைத்லதப் பூவுைகத்தவர் சபற்றிட, அக்குன்றின் ெீ து கருடன் அளித்த
மூர்த்திலய எழுந்தருளச் செய்து ஓர் ஆையமும் உண்டாக்கிொர்.

இதன்பின்ெர், காஞ்ெியம்பதிக்குத் திரும்பி அத்திகிரி வரதலெ தரிெித்துத் தன் இல்

வாழ்லவத் சதாடர்ந்தார். இந்த நிலையில் அவர் வாழ்வில் சபான்செழுத்தில்
இருக்கும்படியாகப் பை ெம்பவங்கள் நிகழ்ந்தெ!

அதில் ஒன்று ஸ்ரீவதெிகன் `திருச்ெின்ெொலை' என்று எண்ெீர் விருத்தொய் பதிொறு

பாகங்கள் சகாண்ட பிரபந்தத் சதாகுப்பு பாடிய நிகழ்வு.

திருச்ெின்ெம் என்பது ஊதுகுழல் வபால் ஒளிசயழுப்பும் ஓர் இலெக்கருவி.

இவ்சவாைியாெது திருெந்திரார்த்தம், த்வ்யம், ெரெ ஸ்வைாகம் ஆகியவற்றின் சபாருள்
தரும் ெிைிர்ப்லபத் தர வல்ைது.

காஞ்ெிப் வபரருளாளவெ இம்மூன்றின் சபாருள் வடிவிென்தாவெ. அப்படிப்பட்ட காஞ்ெி

வரதன் திருவதியுைா
ீ செய்ய எழுந்தருளும்வபாது, திருச்ெின்ெக் கருவி எக்காள ஒைி
எழுப்பி அவன் வருவலத உறுதி செய்வதுடன், அவன்பால் ெெலதக் குவியலவத்து
விடும்.

காஞ்ெிப் வபரருளாளன் திருச்ெந்நிதியில் அவ்வலகயில் இரண்டு கருவிகள் இருந்தெ.

அவற்றின் ஒைி விலெயில் ஈர்க்கப்பட்ட ஸ்ரீவவங்கடநாதன், அவற்றின் சபயரிவைவய
அந்த வரதராஜனுக்குத் `திருச்ெின்ெொலை' என்கிற பிரபந்தத்லதப் பாடியருளிொர்.
 அத்திகிரி அருளாளப் சபருொள்

இப்பாசுரத்தில் பத்தாம் பாசுரம் பாடுவதற்கு எளியது. நம்லெயும் தாளம் வபாடச்

செய்திடும் வைிலெயுலடயது!

அத்திகிரி அருளாளப் சபருொள் வந்தார்

ஆலெ பரி வதரின் வெைழகர் வந்தார்
கச்ெிதெிற் கண் சகாடுக்கும் சபருொள் வந்தார்
கருத வரந்தரு சதய்வப்சபருொள் வந்தார்
முத்தி ெலழ சபாழியு முகில் வண்ணர் வந்தார்
மூைசெெ வவாைெிட வல்ைார் வந்தார்
உத்திர வவதிக்குள்வளயுதித்தார் வந்தார்
உம்பர் சதாழுங்கழலுலடயார் வந்தார்தாவெ

இப்பாடலைக் வகட்டு இன்புற்ற காஞ்ெி வரதன் ஒரு காரியம் செய்யைாொர்.

இப்பாடலை ஸ்ரீவவங்கடநாதன் பாடிய அன்று இரவு அவர் கெவில் வதான்றிொர். தன்

திருச்ெந்நிதி திருச்ெின்ெக்கருவிகள் இரண்டில் ஒன்லற எடுத்து ஸ்ரீ வவங்கடநாதன்
வெெளித்தார்.

``இது உெக்கு நான் தரும் பரிசு. உன் திருச் ெின்ெொலைக்கு என் திருச்ெின்ெவெ
பரிசு” என்று அளித்து ெலறந்தார்.

கண் விழித்த வவங்கடநாதெின் அருகில் கருவி இருந்தது. அவதவவலள, வகாயிைில்

ஒன்று குலறந்து வபாெதன் நிெித்தம், ஆைய ஸ்தாெிகர் கெவில் வதான்றிொர் வரதன்.

“ஒரு கருவி இல்லை எெ வருந்த வவண்டாம். அது ஸ்ரீவவங்கடநாதனுக்கு அன்புப்

பரிொகி விட்டது. இெி ெீ தமுள்ள ஒரு கருவியால் இலெத்தால் வபாதும். ஏன் இரண்டு
கருவிகள் இல்லை என்கிற எண்ணம் இதொல் எழும்பும். அவ்வவலள, இரண்டில்
ஒன்று ஸ்ரீவவங்கட நாதனுக்குப் பரிொகிவிட்டது சதரியவரும். அவன் என் சபாருட்டுப்
பாடிய திருச்ெின்ெம் நிலெவுக்கு வரும்!” என்று கூறி ெலறந்தார்.

ஆைய ஸ்தாெ ீகரும் ஆையத்துக்குச் சென்று பார்த்தார். இரண்டில் ஒன்வற அங்கு

இருந்த லதக் கண்டார். அவ்வவலள அங்கு வந்த வவங்கடநாதன், வரதெின்
கருலணயால் பை பாடல்கலளப் பாடைாொர்.

மும்ெணிக்வகாலவ, கந்துப்பா, கழற்பா, அம்ொலெ, ஊெற்பா, ஏெற்பா, நவரத்திெொலை

என்று காைத்தால் ஸ்ரீவவங்கடநாதன் பாடிய பாடல்கள், லவணவ உைகம் சகாண்டாடும்
வதாத்திரப் பாடல்களாயிெ.

இன்றும் காஞ்ெி வரதரின் திருச்ெந்நிதியில் ஒரு திருச்ெின்ெம் ெட்டுவெ

ஒைிக்கப்படுகிறது. வவங்கடநாதன் பரிொக சபற்ற திருச்ெின்ெம் தூப்புல் சுவாெி
வதெிகன் ெந்நிதியில் ஒைிக்கப் படுகிறது.

இச்ெம்பவத்துக்குப் பின் ஸ்ரீவவங்கடநாதன் புகழ் எட்டுத் திக்கும் வவகொய்ப் பரவியது.

இவ்வவலளயில்தான் திருவரங்கத்தில் ஒரு ெம்பவம் நடந்தது.

திருவரங்கத்தில் வெித்து வந்த ெிை அத்லவத ெித்தாந்திகள், ஸ்ரீராொநுஜரின்

விெிஷ்டாத்லவத ெித்தாந்தத்லத விெர்ெித்துத் தங்களின் அத்லவதவெ சபரிது எெ
வாதம் செய்தெர். அவர்களுக்கு உகந்த பதிலை ஸ்ரீவவங்கடநாதன் ஆகிய வவதாந்த
வதெிகராவைவய தர இயலும் என்று திருவரங்கத்தில் அப்வபாதிருந்த லவணவ ஆொர்ய
சபருெக்களில் பைர் எண்ணிெர்.

இதன் சபாருட்டு அவர்கள் காஞ்ெியம்பதி வந்து வவங்கடநாதலெ அலழத்தெர்.

அவர்களின் அலழப்பிலெ திருவரங்கெின் அலழப்பாகவவ கருதி, வவங்கடநாதன்
திருவரங்கம் எழுந்தருளிொர்.

முதல் காரியொக தன் ஆத்ெ குருவாக விளங்கிய ஸ்ரீராொநுஜரின் தாொெ

திருவெெிலய உலடய ெந்நிதிக்கு எழுந்தருளி குரு வணக்கம் செய்தார்.
அவ்வவலளயில் அவர் பாடியவத ‘ஸ்ரீயதிராஜ ஸப்ததி’ எெப்படுகிறது.

பின்ெர் அரங்கலெயும் அரங்கநாயகிலயயும் தரிெித்துச் ெிைிர்த்தார். இதன்பின்

அத்லவதிகள் உடொெ வாதம் சதாடங்கியது.

எட்டு நாள்கள் இலடசவளி இன்றித் சதாடர்ந்த வாதப் வபாரில், வவங்கடநாதன்

அத்லவதிகளின் ெகை வகள்விகளுக்கும் பதிைளித்தார். இறுதியில் அவர்
விெிஷ்டாத்லவத ெித்தாந்தத்லத நிறுவிக் காட்டவும், அப்வபாது அங்கு உள்ளவர்களால்
`வவதாந்தாச்ொர்யர்' என்ற சபயருடன் விளிக்கப்பட்டார்.

இதன்பிறகு இப்சபயவர ெருவி ‘வவதாந்த வதெிகர்’ என்றாகியது. கூடுதைாய்,

திருவரங்கத்தில் வாழ்ந்த சுதர்ெெ சூரி என்கிற அன்பர் ஸ்ரீவவதாந்த வதெிகரின் பக்தி
ெற்றும் பாடல் புலெயும் ஆற்றைால் சபரிதும் கவரப் பட்டு ‘கவிதார்ச்ெிக ெிம்ெம்’
என்ற பட்டத்லத அளித்தார்.

ஸ்ரீவவதாந்த வதெிகரின் வளர்ச்ெிலயயும் எழுச்ெிலயயும் சபாறுத்துக்சகாள்ள முடியாத

பைரும் அப்வபாது இருந்தெர். இவர்களால் ஒரு வொதலெக்கு ஸ்ரீவவதாந்த வதெிகர்
ஆட்பட வநர்ந்தது.

முன்ெதாய் ஒரு நிகழ்வு. ெணப்பாக்கத்தில் நம்பி என்சறாரு லவஷ்ணவர் வாழ்ந்தார்.

ஸ்ரீராொநுஜரால் ஆகர்ெிக்கப்பட்டு லவணவ சநறிப்படி வாழ்ந்து வந்தவருக்கு,
லவணவம் சதாடர்பாெ ெகை சநறிகலளயும் கற்கும் விருப்பம் ஏற்பட்டது.

தான் கற்பவதாடு லவணவ சநறிலய உைகம் முழுக்கப் பரப்பும் எண்ணமும் அவரிடம்

இருந்தது. அதன் நிெித்தம் வவட்லகயுடன் காஞ்ெி வரதன் ெந்நிதிக்கு வந்தார்.

காஞ்ெி வரதெிடம் ``எம்சபருொவெ! என் ெரணப் பரியந்தம் நான் ஸ்ரீலவணவ

ெம்பிரதாயங்கலளக் கற்றுக்சகாண்டு சதளிவ வதாடு, ஒரு நாலளக்கு ஒருவருக்காவது
உபவதெிப்பது என்ற எண்ணம் சகாண்டு உள்வளன். இதுகூட உன்ொல் வந்தவத. எெக்கு
நீவய உற்ற குருலவக் காட்டியருள வவண்டும்” என்று வவண்டி நின்றார்.

அன்று இரவில் நம்பிகள் கெவில் வதான்றி ொர் வபரருளாளன்.

``உெது விருப்பம் ஈவடற உடவெ ஸ்ரீரங்கம் செல். அங்கு பிள்லள வைாகாொர்யர்

என்பவர் லவஷ்ணவவெ உருசவடுத்ததுவபாை வாழ்ந்து வருகிறார். அவர் நாவால்
உலரப்பலவ அலெத்தும் என் கூற்வற. இலத நீ உணர்வாய்.

அப்படிவய ஒரு வொதலெக் காைமும் வர உள்ளது. அவ்வவலள வைாகாொர்யருக்குத்

துலணயாகவும் இரு. அங்கு செல்லும் முன் ஸ்ரீவதெிகரின் தண்ணருலளப் பூரண
ஆொர்ய அருளாகக் சகாள்வாயாக” என்று கூறி ெலறந்தார்.

கண்விழித்த ெணப்பாக்கத்து நம்பி முகத்தில் பூரிப்பு. வரதன் வரம் தருவதில் நிகர்

இல்ைாதவன் என்பது நிரூபணொகிட, ெணப்பாக்கம் நம்பி ஸ்ரீவவதாந்த வதெிகலர நாடிச்
சென்றார்.

நம்பி அங்கு சென்றவபாதுதான் அந்த விெித்திரொெ ெம்பவத்லதயும் காண வநர்ந்தது.

பின் உைகவெ அறியும் ஒன்றாகவும் ஆெது அது.

அந்தச் ெம்பவம், ஸ்ரீலவஷ்ணவ உைகிற்கு எம்சபருொட்டியாம் ெகாைட்சுெியின்

அருலளப் சபற்றுத் தர உகந்த `ஸ்ரீதுதி' என்கிற வதாத்திரம் வதான்றவும் காரணொெது.

- சதாடரும்... 23-02-2021
`வநரில் ேந்து கூைிேிடு!'

ஞாெக் கண்ணால் பகவாலெக் கண்டுவிட்ட நம்ொழ்வாருக்கு, ஊெக் கண்ணாலும்

அவலரக் காண ஆலெ வந்தது.

ஆொல், அவர் சநஞ்ெம் உருகப் பை முலற அலழத்தும் பகவான் அவருக்குக் காட்ெி

தரவில்லை. உடவெ, பகவாெிடம் வவறு ொதிரி வவண்டிொர் ஆழ்வார்.

‘‘பகவாவெ! என் ஊெக் கண்களுக்கு நீ காட்ெி தர விரும்பவில்லையா? பரவாயில்லை...

‘அவ்வாறு காட்ெி தர விருப்பம் இல்லை’ என்பலதயாவது என் முன் வதான்றிக்
கூறிவிடு.

‘நீ ஒரு ெகாபாவி. அதொல் உெக்குக் காட்ெி தரொட்வடன்' என்று உன் குரைால்
வநரில் வந்து கூறிச் சென்றுவிடு.

இவ்வாறு நீ விருப்பமுடன் கூறிொலும் ெரி; சவறுப்புடன் கூறிொலும் ெரி... அலத

நான் சபாருட்படுத்தவில்லை; உன்லெ எப்படிவயனும் காண வவண்டும். உன் சொல்
வகட்க வவண்டும். இலவவய என் ஆலெ!’’ என்கிறார் நம்ொழ்வார்.

`கூவிக் கூவி சநஞ்சுருகிக் கண் பெி வொர நின்றால் பாவி நீ என்று ஒன்று
சொல்ைாய் பாவிசயன் காண வந்வத’ என்பது அந்தப் பாசுரம்.

பகவாலெ ஆழ்வார்கள் அனுபவிக்கும் பாங்வக தெிச் சுலவதான்!

- எஸ்.திருெலை, வகாலவ-9
ரங்க ராஜ்ஜியம் – 75 09-03-2021
இந்திரா செளந்தர்ராஜன்

ரங்க ராஜ்ஜியம்

`கற்பகமேசயன்று காெினிமயாரரக் கதிக்க ோட்மேன்

செற்பிரேமய நின்று செந்தெத் தீயிலும் மெக ோட்மேன்
பற்பல கரலெல்ல பாெலமன பத்தமரத்தும் தூப்புல்
அற்புதமனயருளாயடி மயனுக்கு அரும்சபாருமள!'

- பிள்ளை அந்தாதியில் ஶ்ரீநயினாராச்சாரியார்

`சாரங்கன் என்ற ார் இளைஞன். அவனுக்குத் தாய் தந்ளத இல்ளை. றகாயில் பணி
சசய்தும் சிைர் இடும் ஏவல்களைச் சசய்தும் உயிர் வாழ்ந்து வந்தான். 35 வயதிற்கும்
றேல் ஆகிவிட்டது. திருேணம் ஆகவில்ளை.

அந்த நாளில் திருேணச் ெேங்கின் நிேித்தம், பிள்ரள ெட்ோர்,

ீ சபண் ெட்ோருக்கு
ீ
ெரதட்ெரண தரும் ெழக்கம் இருந்தது. தான் கஷ்ேப்பட்டு, சபற்று ெளர்த்து ஆளாக்கும்
தன் சபண்ரண, ஒரு தந்ரத என்பென் திருேணத்தின் மூலம் அப்படிமய அல்லொ
தூக்கிக் சகாடுத்துெிடுகிறான்.

அதன்பின் அென் தனித்து ொழ மநரிடுகிறது. அது ஒரு துன்பம் ேட்டுேல்ல,

முதுரேயில் ஆதரெற்ற ஒரு நிரலயும் மதான்றிெிடுகிறது. எனமெ, அரத
ஈடுகட்டும்ெிதோக சபண் எடுப்மபார் சபண்ரணப் சபற்ற தாய் தந்ரதக்கு ‘ெரன்
காணிக்ரக’ என்ற சபயரில் தட்ெரண தரும் ெழக்கம் இருந்தது. ஆகமெ, திருேணம்
நேக்கமெண்டும் என்றால், ஓர் ஆண் என்ற ெரகயில் பல்லாயிரம் சபான், பணம்
இருக்கமெண்டும் என்கிற ஒரு நிரல இருந்தது.

ொரங்கமனா அநாரத. பணத்துக்கும் ெழி இல்லாதென். எனமெ, அென் ொழ்ெில்

திருேணம் என்பது ஒரு கனமெ. இரத அறிந்த ெில இழிபிறெிகள், அெரன
ஶ்ரீமெதாந்தமதெிகரர மொதிக்கும் முகோய் தூண்டிெிேத் தயாராயினர்.

‘`ஶ்ரீமெதாந்த மதெிகர்தான் சுத்த சுயம் பிரகாெம் ஆயிற்மற. நிரனத்தோத்திரத்தில்

ெரதனிே மும் அரங்கனிேம் மபசுபெராயிற்மற. அப்படிப்பட்ேெரால் ொரங்கனுக்கு
நிதியுதெி செய்து திருேணம் செய்து ரெக்க முடியாதா என்ன...” என்று மகட்டு,
ொரங்கரன மெதாந்தமதெிகரர மநாக்கி ஓர் ஏவுகரண மபால ஏெிெிட்ேனர்.

ஶ்ரீமெதாந்தமதெிகரும் காஞ்ெிப் மபரருளாளன் ஆலயம் சென்று ெழிபாடு முடித்துத்

திரும்பி யிருந்தார். அெரது கிரகத் தின் புறத்தில், அெரரத் தரிெிப்பதற்காகவும்
ஆமலாெரனகள் சபற்றிேவும் பலரும் காத்திருந்தனர். ெிலர் புரெி ரதங்களில்
ெந்திருந்தனர். ஒரு தனெந்தர் பல்லக்கில் ெந்திருந்தார். இெர்களில் ஒருெராக
ேணப்பாக்கத்து நம்பியும் நின்று சகாண்டிருந்தார்.

ஶ்ரீமதெிகர் தன் ெீேர் குழுவுேன் ெரவும், எல்மலாரும் கீ மழ தரரயில் ொஷ்ோங்கோய்

ெிழுந்து ெணங்கினர். மதெிகரும் அரனெருக்கும் ஆெி கூறும் முகோய் கனிந்த
பார்ரெயுேன் ரககரள உயர்த்தி ஆெீர்ெதித்தார்.

அப்மபாதுதான் அங்மக அந்த ொரங்கனும் ெந்து நின்றான். ஓர் ஒழுங்கில்லாேல் அென்

தரித்திருந்த திருேண் காப்பும் அணிந்திருந்த கச்ெ மெட்டியும், அென் கெனிப்பார்
இல்லாத மபாக்ரக உரேயென் என்பரத, ஶ்ரீமெதாந்த மதெிகருக்கு முதல்
பார்ரெயிமலமய உணர்த்தி ெிட்ேன. அெனும் மதெிகரரக் குரழவுேன் பார்த்துச்
ெிரிக்கலானான். ெிலர் அெரன `எங்மக ெந்தாய்? இங்கு உனக்கு என்ன மெரல?'
என்பது மபாலப் பார்த்தனர்.

“யாரப்பா... நீ உனக்கு என்ன மெண்டும்?” என்று கனிவுேன் அெனிேம் மபெலானார்

ஶ்ரீமதெிகர்.

“என் சபயர் ொரங்கன். எனக்கு அப்பா அம்ோல்லாம் இல்ரல. நான் சகாழந்ரதயா

இருக்கறப்பமெ அொள்லாம் பரே பதிச்சுட்ோளாம்.”

ொரங்கன் சொன்னெிதமே ேிகப் பரிதாபோக இருந்தது.

“அேமே.. கெரலப்போமத. உன் ெரரயில் நம் காஞ்ெி ெரதனும் தாயாருமே உன்

தந்ரத தாயாக இருந்து உன்ரனக் காத்து ரட்ெிப்பார்கள்.”

மதெிகரும் ஆறுதல் ொர்த்ரதகரளக் கூறினார்.

“எங்மக ரட்ெக்கிறா... நான் ெிரேப்பட்டுண்டுதான் இருக்மகன். இன்னும் கல்யாணம்கூே

ஆகரல மநக்கு.”

“ஓ... கல்யாண ெிருப்பம் இருக்கிறதா உனக்கு?”

“மநற்றுெரர அரதப்பற்றி நிரனக்கல. ஆனால், இன்னிக்கி ெிலர் எனக்குள் அந்த

எண்ணத்ரத உருொக்கி, உங்களண்ரேயும் என்ரன அனுப்பியிருக்கா...”

“யார் அெர்கள்?”

“அொ மபசரல்லாம் சதரியாது. ஆனா எப்ப பார் ஒரு திண்ரணல அரட்ரே

அடிச்ெிண்மே இருப்பா. அொதான் என்ரனரயக் கூப்புட்டு, `என்னோ இப்படி ஒரு
கல்யாணம் கார்த்திரகன்னு எதுவுேில்லாே ஒத்ரதயாக சுத்திண்டிருக்மக'ன்னா?”

“நீ என்ன சொன்மன?”

“கல்யாணம் பண்ணிக்கப் பணம் மெணுமே. ஆனா என்கிட்ே ஒரு ெராகன்கூே

இல்ரலமயன்மனன். ‘அதனால என்னோ... நீ மபாய் மெதாந்தமதெிகரரப் பார். அெர்
உனக்கு ேகாலட்சுேிகிட்ே இருந்மத சபான் ெரரெச்சுக் சகாடுப்பார். நல்ல இேத்துல
கல்யாணம் பண்ணி ரெப்பார்’னு சொன்னா.. அதான் கிளம்பி மநரா உங்கள பாக்க
ெந்துட்மேன்.”

“அப்படியா சொன்னார்கள்?”

“ஆோம்! அப்படிமயதான் சொன்னா. எனக்கும் லட்சுேிரயப் பார்க்கணும்னு சராம்ப

நாளா ஆரெ.”

“ஆோம், அெர்கள் சொன்னரத நீ நம்பிட்டியா. நாேல்லாம் ொோனிய ேனுஷப் பிறப்பு.

அதுவும் ெிதி ெழிப்பட்ே ஒரு காம்யார்த்த ொழ்வு. நம்ோல் ேகாலட்சுேிரய எல்லாம்
பார்க்க முடியுோ?”

“உங்களால முடியுோமே... அதனாலதான் உங்கரள ெர்ெதந்த்ர சுதந்திரர்னு எல்லாரும்

சொல்றாளாமே... நீங்க கூப்பிட்ோ ேகாலட்சுேி என்ன... அந்த காஞ்ெி ெரதமன எதிர்ல
ெந்து ெிடுொனாமே?”

“அெர்கள் என் மேல உள்ள ேதிப்பினால் அப்படிச் சொல் கிறார்கள். நான் சராம்பவும்
ொோனியன்.”

“அப்ப உங்களால முடி யாதா? எனக்குக் கல்யாணம் நேக்காதா?”

ொரங்கன் ெருத்தமுேன் திருப்பிக் மகட்கவும், அங்கு இருந்தெர்களில் ஒருெர்

இரேயிேலானார்.

“ஸ்ொேி இென் அப்பாெி. இெரனச் ெிலர் தெறாக ஏெி ெிட்டுள்ளனர். இெனும்

அெர்கள் ஏெிட்ேது சதரியாேல் ெந்துெிட்ோன். இெரன நாங்கள்
பார்த்துக்சகாள்கிமறாம். நீங்கள் கிரகத்துக்குள் செல்லுங்கள்” என்றார். ஆனால்
ஶ்ரீமெதாந்த மதெிகர் அரத ேறுத்தார்.

“அெர்கள் ஏெியதாகமெ இருக்கட்டுமே... அதனாசலன்ன? இெரனப் மபான்றெர்களுக்கு

ஒரு ொழ்க்ரகத் துரண அெெியம் இல்ரலயா?”

“ஸ்ொேி! யாரும் இல்லாத அனாரதக்கு, உருப்படியாக ஒரு நில புலனும்

இல்லாதெனுக்கு, நாலாெித ெர்ணங்களில் எந்த ெர்ணத்திலும் அேங்காேல் சுற்றித்
திரிபெனுக்கு யார் முன்ெந்து சபண் தருொர்கள்?”

“உண்ரேதான்... ஆயினும் அந்தப் மபரரு ளாளன் கருரண புரிய ெித்தோகிெிட்ோல்,

கல்லும் கனியாகுமே... கல் ேரத்திலும் பூ பூக்குமே?”

“ஸ்ொேி, இதற்கு மேல் நாங்கள் கூற ஏதும் இல்ரல. ஆனால் ஒன்று ேட்டும் உறுதி.
ஏதாெது அதிெயம் நேந்தாலன்றி இென் ொழ்வு ோறப்மபாெதில்ரல. நீங்கள் அதிெயம்
ஏதும் நிகழ்த்துகிறீர்களா என்று மொதிக்கமெ இெரனச் ெில திண்ரணப்மபச்சு
ேனிதர்கள் ஏெி ெிட்டுள்ளனர்.

உண்ரேயில் அெர்கள் மநாக்கம் இென் திருேணம் அல்ல. உங்கரளச் மொதிப்பமத.”

“அரத நானும் அறிமென். அெர்கள் என்ரனச் மொதிப்பதாகக் கருதிக்சகாண்டு நான்

ொர்ந்திருக்கும் சகாள்ரககரளச் மொதிக்கிறார்கள்.”

“ஆம் இெர்களுக்சகல்லாம் நீங்கள் பதில் கூறத்தான் மெண்டுோ?”

“அெர்கள் எப்படி மெண்டு ோனாலும் இருந்துெிட்டுப் மபாகட்டும். ஆனால் இென்

அெர்கரள நம்பி ெிட்ோன். அரதெிே என்ரனப் சபரிதும் நம்புகிறான். உங்கரளப்
மபால இெனுக்குள் ஒரு மகள்ெி இல்ரல. ெந்மதகம் என்பதும் துளியும் இல்ரல.
இப்படி ஒரு ேனம் ொய்ப்பது அரிது. மயாகம் சதளிந்தெர்களுக்மக இது ொத்தியப்படும்.
இெனது நம்பிக்ரக அொத்தியோனது. அதுதான் இன்று அதிெயம். இந்த அதிெயம் பல
அதிெயங்கரள நிச்ெயம் நிகழ்த்தும்.”

ஶ்ரீமெதாந்த மதெிகர் உணர்ச்ெி மேலிேப் மபெினார்.

“எப்படி ஸ்ொேி...” என்று ஒருெர் மகட்கவும் செய்தார்.

“எப்படி என்று எனக்குத் சதரியாது. ஆனால் மபரருளாளன் ரகெிேோட்ோன்.

எம்சபருோட்டியும் துரண நிற்பாள். இென் சபாருட்டு நான் அெர் களிேம் ேன்றாேப்
மபாகிமறன்...” என்றார் ஶ்ரீமெதாந்த மதெிகர்.

சதாேர்ந்து, தன் கிரகத்திற் குள் சென்று ரக கால்கரளக் கழுெிக்சகாண்டு ெந்து

நிஷ்ரேயில் ஆழ்ந்தார். பின் கண் ேலர்ந்தெர், சபருந் மதெியாம் அந்தத் திருேகரள
எண்ணிக் கெி பாேத் சதாேங்கினார்.

அந்த துதிப் பாேல் ெரிகள் ஆற்று சபருக்காய்த் தங்கு தரேயின்றிப் பீறிட்ேது.

அமதமெரள, ொனில் சபரும் மேகக்கூட்ேமும் கூடி ேரழயும் ெரலாயிற்று. அதன்
நிேித்தம் இடியும் ேின்னலும் மதான்றிக் காஞ்ெி நகரமே நடுங்கிற்று.

ஶ்ரீமதெிகரின் இல்லத்திற்கு அருகிமலமய இடி ஒன்று ெிழுந்ததில் நிலப்பகுதி மதாண்ேப்

பட்ேது மபால் பிளந்து சகாள்ள, உள்ளிருந்து ஒரு சபரும் புரதயல் பாரன ெழிய
ெழிய சபாற்காசுகளுேன் கண்ணில் பேலாயிற்று.

அரதக்கண்ே ெகலரும் திரகத்தனர். இன்ப அதிர்வுக்கு ஆளாயினர். ஶ்ரீமெதாந்த

மதெிகரும் கண்கள் பனித்திேத் தன் பாேரல முடித்தார்.
அன்று அெர் அப்படிப் பாடிய பாேமல பின்னாளில் ‘ஶ்ரீஸ்துதி’ என்னும் ேகாலட்சுேிக்
கான ஸ்மலாகோக ோறியது. சபருோட்டி ரகெிேெில்ரல. ொரங்கனும் அந்த
நிதியால் ேட்டுேல்ல, ேதியாலும் ோறிப் மபானான். திருேகளின் அருள் சபற்றுெிட்ே
அெனுக்குத் மதடிக்சகாண்டு ெந்து பலர் சபண் சகாடுக்க ெித்தோயினர்.

அென் திருேணம் இனிது நேந்மதறிே ஶ்ரீமதெிகரரச் மொதித்தெர்கள் ொயரேத்துப்

மபானார்கள். இரதசயல்லாம் காண மநர்ந்த ேணப்பாக்கத்து நம்பி, ஶ்ரீமதெிகரின்
திருெடிகளில் ெிழுந்து தன்ரனச் ெீேனாக்கிக் சகாள்ள ேன்றாடினார். ஶ்ரீமதெிகர்
அெரர ஆதரித்தமதாடு ெரதரனயும் ெிக்சகனப் பற்றிக் சகாள்ளும்படி பணித்தார்.
அதனாலும் அன்றாே ெழிபாடு நிேித்தோயும் ெரதன் ஆலயம் ஏகிெிட்டு ெந்த
ேணப்பாக்கத்து நம்பியின் கனெில் மதான்றினார் ெரதன்.

`‘நம்பி! நீ திருெரங்கம் செல்ொயாக. அங்மக பிள்ரள மலாகன் என்பான் ெடிெில்

நாமன இருக்கிமறன். அென் மூலம் நீ ஶ்ரீரெஷ்ணெ ெித்தாந்தங்கள் ெகலமும்
கற்கலாம். அத்துேன் அங்மகதான் இப்மபாது சபரும் ெலனங்களும் ஏற்பே உள்ளன.
அவ்மெரள, உன் மபான்ற சபரும் சதாண்ேர்கள் பிள்ரளமலாகமனாடு இருப்பது
அெெியம். இம்ேட்டில் மதெிகமன உனக்கு ெழிகாட்டி அருளுொன்'’ என்றார்.

கண்ெிழித்த நம்பி, தான் கண்ே கனெிரன ஶ்ரீமெதாந்த மதெிகரிேம் கூறவும் மதெிகர்

ெிலிர்த்தார். நம்பிரயயும் திருெரங்கம் செல்லப் பணித்து அனுப்பி ரெத்தார்.
கி.பி. 1323 - பாரத மதெத்ரத ெேக்கில் சேல்லி யிலிருந்து சகாண்டு, துக்ளக் ெம்ெத்ரதச்
மெர்ந்த கியாசுதீன் என்பென் ஆட்ெி செய்த காலம். பாரெீக சோழிமய அப்மபாது
அலுெல்சோழி. உருதுவும் பல்மலாரால் மபெப்பட்ேது.

பாரதத்ரதத் தாயகோகக் சகாண்மோர், ெம்ஸ்கிருதம் ேற்றும் ஹிந்திரயப் மபெிய

காலம். இந்த கியாசுதீனின் ஆட்ெி நான்கு ெருேங்கமள நேந்தது. அதன் பின் ெந்த
முகேது பின் துக்ளக் 1351 ெரர ஆட்ெி செய்தான்.

ெேக்கில் இெனது ஆட்ெி என்றால், சதற்மக பாண்டிய ேண்ேலத்தில் ோறெர்ேன்

குலமெகரன் என்பென் ேதுரரரயத் தரலநகரோகக் சகாண்டு ொழ்ந்து ெரலானான்.
அெனுக்குப் பின் அென் புத்திரர்களான சுந்தரபாண்டியன், ெரபாண்டியன்
ீ ஆட்ெி செய்து
ெந்தனர். இக்காலகட்ேத்தில் காஞ்ெியம்பதி ெலுெிழந்த மொழர்களின் பிடியிலிருந்தது.

கர்நாேக மதெமும் அதரனசயாட்டிய ராஷ்ட்ரமும் ெிஜயநகரப் மபரரெின் கீ ழ்

நிர்ெகிக்கப்பட்ேன. ெிஜயநகரப் பிரதிநிதிகள் காஞ்ெியிலும் தங்கள் ஆதிக்கத்ரதச்
செலுத்த முற்பட்ேனர். அதற்மகற்பக் காஞ்ெியில் நகரக் காெலும், ெரிெசூல், ஊர்
நிர்ொகம் ஆகியரெயும் இருந்தன.

சோத்தத்தில் சதன் பகுதி முழுெதும், ெிஜயநகரப் மபரரெின் எழுச்ெியின் காரணோக,

ெேபகுதிரயப் மபான்று ேிமலச்ெர் ரகயில் ெிக்கெில்ரல. ஆயினும் எப்படியும்
சதன்பகுதிரயத் தன் ஆதிக்கத்தின் கீ ழ் சகாண்டுெந்துெிே துக்ளக் முயன்றான்.

அதில் திருெரங்கமே முதல்குறியாக இருந்தது.

அகண்டு ெிரிந்த காெிரியாறு - ரேயத்தில் கரலநயம் சகாஞ்சும் ஆலயம். அந்த

ஆலயத்தின்பால் சபரும் பற்று சகாண்ே ேக்கள், அெர்கரள ெழிநேத்திய ஆொர்யர்கள்
என்று நம் ெேயம் சபரும் உறுதிப் பாட்டுேன் ெிளங்கியரத ேிமலச்ெர்களால் ஜீரணிக்க
முடியெில்ரல. எனமெ திருெரங்கத்ரதச் சுற்றியுள்ள எல்லா ஆலயங்கரளயும்
குறிரெத்துத் தாக்க முற்பட்ேனர். ெிரல ெழிபாடு என்பது அெர்கள் ேதக் சகாள்
ரகக்கு எதிராக இருந்த தால், ெிரலகரளச் ெிரதப்பரதமயா அழிப்ப ரதமயா அெர்கள்
ஒரு பாரோகவும் கருதெில்ரல.

இப்படி ஒரு சூழல் ஶ்ரீராோநுஜர் ொழ்ந்த நாள்களிலும் இருந்தது. ஆயினும் அப்மபாது

சபரும் யுத்தங்கமளா, கலகங்கமளா இல்ரல.

ஆனால், துக்ளக் ெம்ெத்தினர் சபரும் ெீற்றத்துேன் பரே எடுத்து ெந்தனர்.

- சதாடரும்...
ஏழு புண்ணிய திருத்தைம்!

திருொரூரிலிருந்து சுோர் 13 கி.ேீ . சதாரலெில் உள்ளது திருக்கண்ணபுரம்.

எம்சபருோன் ஶ்ரீநீலமேக சபருோள் எனும் திருப் சபயருேன் அருளும் ஊர் இது.
உற்ெெர்- ஶ்ரீசெௌரிராஜசபருோள்; தாயார் - ஶ்ரீகண்ணபுர நாயகி.

1. தலம் - கிருஷ்ணாரண்ய மேத்திரம்

2. ெனம் - கிருஷ்ணாரண்யம்

3. நகரம் - கிருஷ்ணபுரம்
4. ெிோனம் - உத்பலாெதக ெிோனம்

5. நதி - காெிரி

6. தீர்த்தம் - நித்திய புஷ்கரணி

7. கேல் - கிழக்கு மநாக்கிய ஆலயம்; கிழக்குத் திரெயில்தான் கேலும் அரேந்துள்ளது.

இப்படி ஏழு புண்ணியங்கரளக் சகாண்ே தலம் என்று திருக்கண்ண புரத்ரதச்

ெிறப்பிக்கிறார்கள். திருக்கண்ணபுரம் - பூமலாக ரெகுண்ேம் எனச் ெிறப்பிக்கப்படும்
மேத்திரம் என்பதால், இவ்வூரில் சொர்க்கொெல் தனிமய இல்ரல என்பர்.

- றக.பிருந்தா, சசன்ளன-44

எழுவர் வழிபாடு ஏற் ம் தரும்!

எழுவர் வழிபாடு ஏற் ம் தரும்!

நிரனத்தரத அருளும் ேகத்து ெம் சகாண்ே ஞானநூல் மதெி ேகாத்ேியம்.

ஒருமுகப்பட்ே ேனதுேன்... அஷ்ேேி, ெதுர்த்தெி ேற்றும் நெேி நாட்களில் இந்தக்
கரதரயக் மகட்பெர்களுக்குப் பரகெர்களாமலா, தீய ெக்திகளாமலா பாதிப்புகள் மநராது!

மதெிேஹாத்ேியம் ெிெரிக்கும் ெப்த ோதர்கள் ெரலாறும் ெிறப்பானது. முரறப்படி

இெர்கரள ெழிபே, அரனத்து நலன்களும் கிரேக்கும்.

பிராம்ேிரய ெழிபே ஞானம் சபருகும்; ெருே மநாய்கள் குணோகும்.

ேமகஸ்ெரிரய ெழிபே, ெர்ெ ேங்கலம் உண்ோகும்.

சகௌோரிரய ெழிபே, ரத்தம் சதாேர்பான மநாய்கள் நீங்கும்.

ரெஷ்ணெிரய ெழிபே, ெிஷ ஜந்துக்களால் சதால்ரலகள் ஏற்போது.

ொராஹிரய ெழிபே, எதிரிகள் பயம் நீங்கும்; ேனதில் ரதரியம் பிறக்கும். ெிெொயம்

செழிக்கவும் இந்தத் மதெிரய ெழிபடுெர்.

இந்திராணிரய ெழிபே, தாம்பத்தியம் இனிக்கும்.

ொமுண்டிரய ெழிபே... ெகல தீெிரனகளும் அகலும்

- சி.றவண்டு, ேதுளர-2
ரங்க ராஜ்ஜியம் – 76 23-03-2021
இந்திரா செளந்தர்ராஜன்

ஶ்ரீரங்கத்தின் ெரிதம்

`சதாண்டருக்குந் துணையடி வாழி

நின்றூ முறுவல்
சகாண்ட முகம் வாழி வாழி
வியாக்கியா முத்திணரக்ணக
வண்டிரு நாமும் வாழி
மைிவட முப்புரிநூல்
சகாண்ட ெீர் தூப்புற் குலமைியய
வாழி நின் வடியவ!’

பாரதம் முழுக்க தங்களின் வசமாக வவண்டும் என்கிற வ ாக்கில் சீற்றத்துடன்

புறப்பட்டு வந்த அந் ியர்கள், ததன்பகுதியயப் பாகம் பாகமாக தங்கள்
வசப்படுத்தினர்.

இதனால், எங்வக ம் சமயவம முற்றாக அழிந்துவிடுவமா என்ற அச்சம் பலருக்கும்

ஏற்பட்டவபாதிலும், ஆசார்ய புருஷர்கள் துளியும் ம்பிக்யக இழக்காமல்
எல்வலாயரயும் வழி டத்தினர். அவர்களில், திருவரங்கத்தில்
பிள்யளவலாகாசார்யர் முக்கியமானவர். அவயர வ ாக்கிவய மணப்பாக்கத்து
ம்பியும் புறப்பட்டார்.

ஶ்ரீரங்கத்தில் காட்டழகிய ெிங்கரின் ெந்நிதி.

அங்குள்ள கல் மண்டபம் ஒன்றில் பிள்ணள யலாகாொர்யர் ெீடர்களுக்குப் பாடம்

நடத்திக் சகாண்டிருந்தார். அங்கு சென்ற மைப்பாக்கத்து நம்பி, பாடம் நடக்கும்யபாது
இணடயிடக்கூடாது என்று காத்திருந்தார்.

அப்யபாது, பிள்ணள யலாகாொர்யரின் பாட விளக்கம் நம்பியின் காதில் விழுந்தது.

“ெீடர்கயள! எம்சபருமான் குறித்து பக்தி செய்யயவ நமக்கு இப்பிறப்பு ஏற்பட்டுள்ளது.

இந்தப் பூமி மிகப் சபரியது. இதில் மணலகள், கடல்கள், நதிகள், அருவிகள்,
பாணலவனங்கள், பாழும் நிலங்கள் என்று பல இருப்பினும் மனிதன் வாழ்ந்து சதளிய
உகந்த இடமாய் இருப்பது பாரதமும் அதன் யேத்திரங்களும்தான்!

அந்த யேத்திரங்களில் முதன்ணமயானதும் மிகுந்த சபருணமக்குரியதுமான தலம் நம்

திருவரங்கம். பிரம்மா, தான் பூஜித்த மூர்த்திணயயய நாம் பூஜிக்க இங்யக நமக்காகத்
தந்துள்ளான்.

நாம் நம் பகுத்தறிவால் பக்தி பூண்டு, இந்தப் பிறப்ணப சவன்று முக்தி காையவண்டும்.
உடல் இச்ணெப்படி வாழ்ந்து மனம் யபான யபாக்கில் யபாவது ெரியான வாழ்வாகாது.
அது இந்தச் ொகரத்தில் நம்ணமத் திரும்பத் திரும்பப் பிறக்கணவக்கும். எனயவ உடல்
இச்ணெணயக் கட்டுப்படுத்தி, எம்சபருமான்மீ து பக்திசகாண்டு வாழ்ந்து அவன்
திருவடிகணளச் யெர்வணதயய நாம் நம் வாழ்வின் யநாக்கமாகக் சகாள்ளயவண்டும்.''

ஶ்ரீபிள்ணள யலாகாொர்யரின் விளக்கவுணர மைப்பாக்கத்து நம்பிணயச் ெிலிர்க்கச்

செய்தது. கூடயவ `யாயம பிள்ணள யலாகம் வடிவில் உள்யளாம்' என்று காஞ்ெி வரதன்
கனவில் வந்து கூறியதும் நிணனவுக்கு வந்தது. ஆக, மைப்பாக்கத்து நம்பிக்குக் காஞ்ெிப்
யபரருளாளனாகயவ சதன்படத் சதாடங்கினார் ஶ்ரீபிள்ணள யலாகாொர்யர்.

அந்த யநரத்தில், காட்டழகியெிங்கர் ஆலயத்ணத ஒட்டிய பகுதியில் குதிணரகளின்

குளம்படிச் ெத்தமும், கணனப்புச் ெத்தமும் சபருமளவில் யகட்டன. ஆொர்யர் யபசுவணத
நிறுத்திவிட்டுப் புறத்யத பார்த்தார். அவரின் பார்ணவயில் படும்படி ஓரிடத்தில்
நின்றுசகாண்டிருந்த மைப் பாக்கத்து நம்பியும் குதிணரகளின் ெத்தம் வந்த திணெ
யநாக்கித் திரும்பினார்.

நான்கு மியலச்ெர்கள் புரவிகளின் மீ து அமர்ந்தபடி புறச்ொணலயில்

வந்துசகாண்டிருந்தனர். அவர்கள் வருணகயால், அக்கம்பக்கம் வெிப்யபார் தங்களின்
வடுகளில்
ீ உள்ளடங்கிவிட, அணதக் கண்டுஅந்த நால்வர் முகங்களிலும் ஒருவித
சபருமிதம்.

குறுந்தாடியும் தணலயில் உயலாகப் பாணகயும் தரித்திருக்கும் நிணலயில், அவர்கள்

பார்ணவ பார்க்கும் படியாக இல்ணல. யவட்ணடச் ெிறுத்ணத உற்றுப் பார்ப்பது யபால்
இருந்தது; பார்க்க ெகிக்கவில்ணல. அவர்களில் ஒருவன் மைப் பாக்கத்து நம்பிணயப்
பார்த்துவிட்டான்.

ணகயால் ணெணக காட்டி நம்பிணய அருகில் அணழத்தான். நம்பி துளியும் அச்ெமின்றி

அவணன சநருங்கினார்.

``யார் நீ?'' என்று உருதுவிலும் பின் சநளிந்த தமிழிலும் யகட்டான்.

``பார்த்தால் சதரியவில்ணலயா... மனிதன்தான்!’’ - அச்ெமின்றி பதிலளித்தார் நம்பி.

``என்ன திமிர் உனக்கு? என் யகள்விக்கு இதுவா பதில்?’’

``யவறு எது பதில்?’’

``நீ இங்கு என்ன செய்கிறாய்? உன் சபயர் என்ன? இந்த ஊரிணனச் யெர்ந்தவன்தானா நீ?
இப்படி நான் அறிய யவண்டியணவ எவ்வளயவா உள்ளன.''

``இணதசயல்லாம் யகட்டறிந்து நீ என்ன செய்யப் யபாகிறாய்? சொல்லப்யபானால், இந்தக்

யகள்விகணள எல்லாம் நான்தான் உன்ணனப் பார்த்துக் யகட்கயவண்டும். ஏசனன்றால்
நீதான் இந்த மண்ணுக்குப் புதியவன். நாயனா இந்த மண்ைில் பிறந்து இங்யகயய
வாழ்பவன்.’’

``நீ ணதரியமாகப் யபசுகிறாய். உனக்குச் ெில உண்ணமகள் சதரியவில்ணல. இப்யபாது

நான் சதரிவிக்கியறன்... சதரிந்துசகாள்... நான் யதவகிரி எனப்படும் சதளலதாபாத்ணத
ஆளும் ெக்கரவர்த்தியின் பணடக்காவலன்.

மதுணரயில் இருந்துசகாண்டு இந்தத் சதன் பகுதிணய வெப்படுத்தி ஆளப் யபாகிறவன்.

இனி இந்த மண் எங்கள் மண். உங்கணள ஆண்ட மன்னர்கள், எங்களுக்குக் கட்டுப்பட்டு
நாட்ணட எங்களிடம் ஒப்பணடத்துவிட்டு ஓடிவிட்டனர். சதரியும்தாயன?’’

``யாரும் ஓடவில்ணல. ஓட நாங்கள் யகாணழகள் இல்ணல. தற்காலிகமாய்ப் பதுங்கி

யவண்டுமானால் இருக்கலாம்.’’

``நீ அதிகம் யபசுகிறாய் உன் நாக்ணகத் துண்டித்து விடுயவன்.’’

``இப்படி எத்தணனயபர் நாவிணன அறுப்பாய்? அப்படி அறுப்பதால் நாங்கள்

மாறிவிடுயவாமா?’’
``மாறயவண்டும். மாறித்தான் ஆகயவண்டும். மாறாவிட்டால் மாற்றிக் காட்டுயவாம்...
கபர்தார்! யபாய் உன் மக்களிடம் இணதச் சொல். எங்கள் யபச்ணெக் யகட்டு எங்கள்
வழிணயப் பின்பற்றினால் இம்மண்ைில் ஏகயபாகமாக வாழலாம். இல்லாவிட்டால்
ெிரங்கள் சவட்டப்பட்டு முண்டங்களாகிச் ொவர்கள்...
ீ யபா... யபாய் சொல்...’’

ஶ்ரீரங்கம் யகாயில்

அவன் எச்ெரித்துவிட்டு குதிணரயின் சதாணடணய உணதத்துக் கிளப்பியபடி புறப்பட்

டான். அவர்கள் விலகியதும் மைப்பாக்கத்து நம்பிணய நாடி பிள்ணள யலாகாொர்யரின்
ெீடர்கள் ஓடி வரலாயினர்.

வந்தவர்கள் வினவத் சதாடங்கினர்.

``தாங்கள் யார்?’’

``என்ணன மைப்பாக்கத்து நம்பி என்பர். நான் காஞ்ெியிலிருந்து வருகியறன்.’’

``அப்படியா? வாருங்கள்... வாருங்கள்...’’ என்றபடி அவணர ஶ்ரீபிள்ணளயலாகாொர்யரிடம்

அணழத்துச் சென்றனர். அருகில் சென்றதும் ஆொர்யரின் பாதங்களில் விழுந்துப்
பைிந்தார் மைப்பாக்கத்து நம்பி. பின் எழுந்தார்.

``அன்பயன! அந்த மியலச்ெனிடம் நீ தீரமாய்ப் யபெியணதக் யகட்யடன். ெில காலமாகயவ

இங்கு இதுதான் நிணல. ஒரு யொதணனயான காலகட்டம் இது.’’
``உண்ணமதான் சுவாமி. அதனாயலயய ஶ்ரீயவதாந்த யதெிகர் என்ணன இங்கு செல்லப்
பைித்தாயரா என்று கருதுகியறன்.’’

``ஓ... நீ யதெிகரின் வழிகாட்டலில் வந்தவனா?’’

``அதுமட்டுமல்ல... காஞ்ெிப் யபரருளாளன் சொப்பனத்தில் வந்து சொன்னதும்

இணதயய...''

``ஓ... நீ நம்மவயனா?’’

ஶ்ரீபிள்ணளயலாகாொர்யர் அப்படிக் யகட்ட விதத்தில் ஒரு ஆழ்ந்த வாஞ்ணெ. அந்தக்

காஞ்ெி வரதயன யபசுவது யபாலவும் ஒரு பிரமிப்பு.

``சுவாமி! ஶ்ரீணவஷ்ைவ நிணலப்பாட்ணட கெடறக் கற்பதும் பின் அதன் வழி

நடப்பதும்தான் என் யநாக்கம். அதற்காகயவ தங்கணள நாடி வந்திருக்கியறன். ஆனால்
நான் வந்திருக்கும் இவ்யவணள, ஒரு யொதணனக் காலமாய் இருக்கும் என்று நான்
எண்ைிப் பார்க்கவில்ணல.’’

``யொதணனகள் வந்தால்தாயன ொதணனகள் பிறக்கும்.’’

``அப்படியானால், தங்களுக்கு அச்ெம் ஏதும் இல்ணலயா?’’

``எம்சபருமானின் திருவடிகணளப் பற்றிக் சகாண்டவர்கள் எதற்கும் அஞ்ெத்

யதணவயில்ணல.’’

``இங்யக இப்யபாது எம்சபருமானுக்கு அல்லவா யொதணன வந்திருக்கிறது?’’

``அவன் வணரவில் அது ஒரு விணளயாட்டு.’’

``அப்படியானால் அசுரர்கணள அழித்திட அவதாரம் எடுத்து வந்தது யபால், இப்யபாதும்

அவன் வந்து நம்ணமல் காத்திடுவாயனா?’’

``ஆனால், இப்யபாது நடப்பது கலியுகம். இந்த யுக தர்மப்படிதான் எதுவும் நடக்கும்.

இந்த யுகம் மற்ற யுகங்களிலிருந்து சபரிதும் மாறுபட்டது. இந்த யுகத்தில் ஆத்மார்த்த
பக்தியும் தியானமுயம ஒருவணர கணரயெர்க்கும். ஆனால் பக்தியும் தியானமும்
வெப்படுவது அவ்வளவு சுலபமாக இராது.’’

``தாங்கள் என்ன சொல்லவருகிறீர்கள்... எம்சபருமான் நம்ணம ரட்ெிப்பானா, மாட்டானா

அணதச் சொல்லுங்கள்.’’

``அவனுக்கு ரட்ெிக்க மட்டும்தான் சதரியும் நம்பி. எனயவ மாற்றுக் யகள்விக்கு

இடயமயில்ணல. ஆனால் ரட்ெிப்ணபப் சபற்றிட, நாம் தகுதி உள்ளவர்களாக
இருக்கயவண்டும்.’’

``எது அந்த தகுதி?’’

``எந்த நிணலயிலும் மாறாத பக்தி. அணெக்க முடியாத பக்தி. மாணயக்கு இடம்

தந்திடாத பக்தி. இதுயவ அந்தத் தகுதி...’’

``எது மாணய?’’

``மியலச்ெயன ஒரு மாணயதான்... அவனுணடய நம்பிக்ணககள் வழிமுணறகள் என்று

எல்லாயம மாணயதான்.’’

ஶ்ரீபிள்ணள யலாகாொர்யர் இவ்வாறு நம்பிக்கு விளக்கமளித்தப்படி இருந்தயபாது, ெிலர்

அங்கு மூச்ெிணரக்க வந்து நின்றனர். பின் யபெினர்.

``சுவாமி! ெிராப்பள்ளி மணலக்யகாட்ணட முழுவதும் மியலச்ெர் வெமாகிவிட்டதாம்.

உணறயூணரயும் அவர்கள் வணளக்கப் யபாகின் றனராம். அதுமட்டுமல்ல, நம் திருவரங்க
ஆலயத்ணத வெப்படுத்தி ஆலயத்ணதத் தகர்ப்பதுதான் அவர்கள் திட்டமாம்!’’ என்றனர்.
சதாடர்ந்து ``அவர்கள் இலக்கு இம்மண்ைில் மனிதர்கள் அல்ல; நம்
ஆலயங்கள்தானாம். ஆணனக்காவில் உள்ள ெிவாலயத்ணதயும் ெின்னா
பின்னமாக்குவது அவர்கள் இலக்காம்’’ என்றும் பகிர்ந்தனர்.

``இப்படி வழிபாட்டுத் தலங்கணளத் தகர்ப்பது சபரும்பாவம் என்று அவர்களுக்குத்

சதரியாதா? அவர்களின் வழிபாட்டு தலங்கணள நாம் தகர்த்தால் ஏற்பார்களா?’’

``ஒருக்காலும் நாம் அதுயபால் நடக்கப்யபாவதில்ணல. அவர்கள் இம்மண்ைில் பிறந்து

நம் சநறிகணள அறியாது யபானவர்கள். அவர்கள் வணரயிலும் உருவ வழிபாடு
தவறானது. எனயவ, அவர்கள் நம் ஆலயத்ணதச் ெிணதப்பணதப் பாவமாய்க்
கருதவில்ணல. அடுத்து நம்ணம ஒன்றிணைப்பது நமக்கு ஆதர்ெமாக விளங்குவது நம்
ஆலயங்கயள. எனயவதான் ஆலயங்கணளத் தகர்த்தால் நம்ணம எளிதில்
மாற்றிவிடலாம் என்று கருதுகின்றனர்.

நாம் அதற்கு ஒருக்காலும் இடம் தந்துவிடக் கூடாது. நம் உயிணரக் சகாடுத்தாவது

இந்தத் திட்டங்கணள முறியடித்திட யவண்டும்.''

இப்படி, அங்யக ஒரு வாதப் பிரதிவாதம் சதாடங்கிவிட்டது. இதன் நடுயவ ஶ்ரீபிள்ணள

யலாகாொர்யர் மட்டும் `இப்யபாது நம்யமாடு ஶ்ரீயவதாந்த யதெிகரும் இருந்தால், நமக்கு
அது சபரும் பலமாயிருக்கும். எம்சபருமான் அதற்கு அருளட்டும்' என்று பிரார்த்தணன
புரியலானார்.
காஞ்ெி மாநகர்!

இங்யகயும் மியலச்ெர்களின் புரவிகள் சதருக்களில் வலம் வரத் சதாடங்கியிருந்தன. பல

பாகங்கள் அவர்களின் வெப்பட்டுவிட்டிருந்தன. ஆனாலும் திருவரங்கம் யபால
சபரும்பணடயயா பாதிப்யபா இல்ணல.

ஆங்காங்யக புதிதாக சுங்க வரியும் வசூலிக்கப்பட்டது. காஞ்ெியின் காவல் அதிகாரியாக

விளங்கிய மகா வல்லபயதவன் என்பவன், ஒருபுறம் விஜயநகரப் யபரரெின் உதவிணயக்
யகாரிக் சகாண்டும் மறு புறம் மியலச்ெர்களின் வரி வசூலிப்புக்கு இடம் சகாடுத்தபடியும்
அவர்கணளச் ெமாளித்துக் சகாண்டு இருந்தான்.

இந்த நிணலயில் ஶ்ரீயவதாந்த யதெிகர் காஞ்ெி வரதணன வைங்கி விட்டு, தனது

பல்லக்கில் இல்லம் யநாக்கி பயைித்துக் சகாண்டிருந்தார். உடன் அவரின் ெீடர்கள்
சதாடர்ந்தனர்.

இல்லம் வந்து யெர்ந்த நிணலயில் அவர்கள் மிகுந்த யொர்வுடன் பார்த்தனர்.

``உங்கள் பார்ணவ எனக்கு புரிகிறது கவணல யவண்டாம். எம்சபருமான் ணகவிட

மாட்டான்'' என்றார் யதெிகன்.

- ததாடரும்...
பூயஜயும் பலயகயும்!

பூணஜ முதலான ணவபவங்களின்யபாது பலணகயில் அமர்ந்து பூஜிக்கலாம்.

அப்படிப் பலணகயில் உட்காரும்யபாது கால்கள் தணரயில் படலாமா என்று ெிலருக்குச்

ெந்யதகம் எழலாம். கால்கள் தணரயில் படலாம். பலணகயில் கால் இருக்க யவண்டும்
என்பதில்ணல. பூமியயாடு சதாடர்பு யவண்டும். அயதயநரம், நம்மிடம் யெமிக்கும் தவம்
குணறயக் கூடாது.

பலணகயில் உட்காரும்யபாது யெமித்த வலிணம பூமியில் இறங்காது. அயதயநரம் கால்

பூமியில் இருப்பதால் அதன் சதாடர்பும் கிணடத்துவிடும். இருக்ணக திடமாகவும்,
சுகமாகவும் அணமய இந்த முணற ெிறப்பாக இருக்கும்.

செய்யும் காரியத்தில் ஈடுபாடு ெிதறாமல் இருக்க பலணக அவெியம். பண்ணடய

காலத்தில் ஆணம வடிவில் பலணக அணமந்திருக்கும். கால்கணளயும் யெர்த்து
ணவக்கும்படியான அகலம் அதில் சதன்படாது.கலியுகத்தில் நன்ணமகள் சபற...

கடுணமயான தியானத்தால் கிருத யுகத்திலும், யாகங்களால் தியரதா யுகத்திலும், பூக்கள்

சகாண்டு செய்த விரிவான பூணஜகளால் துவாபர யுகத்திலும் கிணடத்த அயத பலன்,
கலி யுகத்தில் இணறவனின் திரு நாமத்ணத உச்ெரித்த மாத்திரத்தியலயய கிணடக்கும்.

நாம் யாருக்கு உதவினாலும் அது இணறவனுக்கு செய்யப்படும் உதவி என்ற

மயனாபாவம் யவண்டும்.
செயல்களில் பிரதிபலன் எதிர்பார்க்காத எண்ைம் யவண்டும். சபாறுணமயும், விட்டுக்
சகாடுக்கும் மனப் பான்ணமயும் இல்லறத்தாருக்குத் யதணவ.

இந்த பூமியில் நாம் நிணலயாக இருப்யபாம் என்று எண்ைித் தவறுகணளச் செய்யக்

கூடாது. நல்லணதச் செய்வதில் யொம்பல் கூடாது. அகங்காரம் அணுவளவும் கூடாது.

இணறவணனப் பற்றிக் யகட்பது, இணற மகிணம ணயப் பாடுவது, இணறணய நிணனப்பது,

திருவடி யெணவ, இணற வழிபாடு ஆகியவற்யறாடு, ஆத்மாணவ இணறவனுக்யக
ெமர்ப்பைம் செய்வதால், நமக்கு நன்ணமகள் உண்டாகும்.

- சி.சரஸ்வதி, கடலூர்
ரங்க ராஜ்ஜியம் – 77 06-04-2021
இந்திரா செளந்தர்ராஜன்

திருவரங்க ெரிதம்

`அருள் தரும் ஆரண ததெிகதே எங்கள் தூப்புல் தததவ

வருகவிதார்க்கிக ெிங்கதே வாதியர் வாழ்வறுத்தாய்
இருககயும் கூப்பி உகரக்கும் இவ்விண்ணப்பம் ஒன்று தகளாய்
உருவ எேக்கருளாய் என்றும் உள்ளம் உன் சதாண்டகரதய!

- ஶ்ரீநயினாச்சாரியார்'

காஞ்சி வரதனன வணங்கிவிட்டு, சீடர்கள் ததாடர தனது பல்லக்கில் பயணித்து

இல்லம் வந்து சசர்ந்தார் சவதாந்த சதசிகர். சீடர்கள் சசார்வுடன் அவனரப் பார்த்தனர்.

``உங்கள் பார்னவ எனக்குப் புரிகிறது கவனல சவண்டாம். எம்தபருமான் னகவிட

மாட்டான்'' என்றார் சதசிகன்.

``சுவாமி! தங்களிடம் ஒரு சகள்வி'' என்றான் ஒருவன்.

``தகள்...''

``எம்சபருோன் கருகணக்குப் சபரிதும் ஆளாேவர் நீங்கள். அந்நியர்களின் பகடசயடுப்பு

ஏன் நிகழ்கிறது? எம்சபருோன் ஒருபுறம் நம்கேப் பகடத்து விட்டு, ேறுபுறத்தில் ஏன்
இப்படி எதிரிககளயும் பகடக்கதவண்டும். நாம் ஏன் ஏன் அவர்களிடம் தபாராட
தவண்டும்? இந்த உலகதே கவணவ ேயோய் இருந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்?''

ததெிகன் புன்ேககத்தபடி கூறிோர்...

``இப்படிப்பட்ட தகள்விகய, இந்த உலகில் பல இடங்களில் பலவிதங்களில் நாம்

தகட்கலாம். பூகவப் பகடத்தவன் ஏன் முள்களப் பகடக்க தவண்டும், இேிப்கபப்
பகடத்தவன் ஏன் கெப்கபப் பகடக்க தவண்டும்... இப்படி நாம் பல தகள்வி ககளக்
தகட்டுக்சகாண்தட தபாகலாம்.

ஒரு நல்லதின் அருகே அல்லது அதன் தன்கே, தீயது என்று ஒன்று இருந்தால்தான்
சதரியவரும். காரணம் இல்லாேல் இந்த ேண்ணில் ஒரு காரியமும் இல்கல என்பகத
ேறந்துவிடாதீர்கள்.''

``சுவாேி! தங்கள் பதில் புரிகவத் தருகிறது. இசதல்லாதே நம் தபான்ற ோந்தர்களுக்குப்

சபாருந்தும். ஆோல், இப்தபாது தொதகே எம்சபருோனுக்தக அல்லவா வந்துள்ளது.

ஆலயத்கத அழிப்பதத ேிதலச்ெர்கள் தநாக்கு என்று அறிகிதறாம். வடக்கில் அவர்கள் பல

ஆலயங்ககள நிர்மூலோக்கிவிட்டதாயும் அறிகிதறாம். அப்படியிருக்க உங்கள் கருத்து
எம்சபருோனுக்கு எப்படி சபாருந்தும்?''

``கவகலதவண்டாம். அவன் அழிவற்றவன். அவகே அழிக்க எவராலும் எதோலும்

முடியாது. இதுதவார் ஆன்ே தொதகேக்காே காலம். நாம் எகத உயிராகக்
கருதுகிதறாதோ, அகத உயிகரக் சகாடுத்தும் காக்கிதறாோ என்பதத தகள்வி. அவ்வாறு
காத்திடவும், அதற்காே வழிகய காட்டவும் அவதே ஆொர்ய புருஷர்ககள அனுப்பித்
தருவான்.''

``தங்ககள நாங்கள் எங்கள் ஆொர்யராகதவ கருதுகிதறாம். இம்ேட்டில் தங்கள் கருத்து?''

``கதரியோக இருங்கள். எம்சபருோகே எண்ணியபடிதய இருங்கள். இப்தபாது நாம்

புரியும் பக்தி என்பது, ேே உறுதி எனும் வடிவுக்கு ோறிவிட்டது; ோறவும் தவண்டும்.''

இங்ஙேம் ஶ்ரீதவதாந்த ததெிகர் கூறிய தநரத்தில், தகாயில் ஸ்தாேிகர் தவக தவகோக

வந்து வணங்கி நின்றார்.

``ஓ... ஸ்தாேிகரா. ஏதும் செய்தி உண்டா?''

``ஆம் சுவாேி. நான் ஒரு கேவு கண்தடன்.

``அது இயற்ககதாதே?''

``கேவுகள் வருவது இயற்ககதய. ஆோல் ெில கேவுகள் எண்ணக்கெிவாக இல்லாேல்,

இகறசோழியாகதவ அல்லவா உள்ளே!''

``அப்படி எகத உணர்ந்தீர்?''

``நம் ஆலயத்துத் திருக்குளோே அேந்த ெரசுக்குள் எம்சபருோன் இறங்கி மூழ்கி

ேகறந்து சென்றது தபால் கண்தடன்.''

இகதக் தகட்ட ததெிகன், ஆழ்ந்த ெிந்தகே யுடன் ``அற்புதம்'' என்றார்.

ஸ்தாேிகருக்குப் புரியவில்கல. தவதாந்த ததெிகர் சதாடர்ந்தார்...

``அந்தத் திருக்குளம் எம்சபருோன் உறங்கிடும் திருக்குளம் என்றாகிறது. இேி அதில்

துளியும் அசுத்தம் கூடாது. காலத்தால் அந்தக் குளம் சபரும் சபயர் சபறப் தபாகிறது
என்று என் உள்ளுணர்வு கூறுகிறது.''

இவ்வாறு ஶ்ரீதவதாந்த ததெிகர் கூறிய தவகளயில், ககயில் ஒரு கிளி ேற்றும் ஒரு
புறாவுடன் வந்த விஜயாபதி என்ற தூதுவன் அவகர வணங்கிோன்.
``ேகா ேகா வந்தேம்'' என்றபடி, எண்ொண் உடம்கபயும் ஶ்ரீததெிகரின் எதிரில் கிடத்தி
அவரின் கால்களில் விழுந்து வணங்கிோன் விஜயாபதி.

``எழுந்திரு விஜயாபதி. நலோக இருக்கிறாயா?''

விஜயாபதி பதில்தபொது சேௌேம் காத்தான்.

“புரிகிறது... ஏதாவது பிரச்கேயா? இல்கல, உேக்கு ஏததனும் உடல் உபாகதயா?''

``பிரச்கே, உபாகத இரண்டும்தான். ஆோல் எேக்கல்ல; நம் நாட்டுக்கு.''

``நானும் அறிதவன். கவகல தவண்டாம். காலத்தால் எல்லாம் ெரியாகும்.''

``இம்முகற அப்படித் ததான்றவில்கல. நேக்சகல்லாம் காலதே இல்லாேல் தபாய், நம்

நாதட காலோகிவிடுதோ எே அஞ்சுகிறது என் ேேது...''

``அப்படியாோல், உேக்கு எம்சபருோன்ேீ து நம்பிக்கக இல்கல என்றாகிறது. இப்தபாது,

சபரும் தொதகே எம்சபருோனுக்குத்தான். ேிதலச்ெர்களின் குறியும் நாேல்ல; நம்
ஆலயங்கதள. அகத நாம் முறியடிக்க முகேதவாம். நம் பக்தியால் நம் ஆலயங்ககள
நாம் காத்திடுதவாம்.''

``ேிதலச்ெப் பகட ேிகப் சபரியதாய் உள்ளது. குறிப்பாக இப்தபாது சபரும் தொதகே

சபரியக்தகாயில் எேப்படும் திருவரங்கம் திருத்தலத்துக்குதான்.''
``உேக்கு ஏதும் தகவல் வந்ததா?''

``ஆம்! இருவிதங்களில் எேக்குத் தகவல் வந்தது. ஶ்ரீபிள்களதலாகாொர்யர் ெீடர்களில்

ெிலர் மூலோகவும், ராஜாங்க முத்ராதிகாரியின் மூலோகவும் எேக்குத் தகவல் வந்தது.
ஶ்ரீபிள்கள தலாகாொரியர், அவரின் ெதகாதரர் அழகிய ேணவாளப் சபருோள் நாயோர்
இருவரும்தான் இப்தபாது திருவரங்கத்தில் எம்சபருோனுக்குப் சபரும் காவலாக
இருக்கிறார்கள்.''

``ஶ்ரீபிள்களதலாகாொர்யர் இருக்கிறாதர... அது தபாதாதா?''

``என்ே சுவாேி... எகதகவத்து அவகர வியக்கிறீர்கள்... அவர் தபாதுசேன்று

கருதுகிறீர்கள்? அவர் முதிர்ந்த கவணவர். ெதம் கண்டுவிட்டவர்; இகளஞரல்ல.''

``அறிதவன். நீ அவரின் உடற்கூற்கறப் பார்க்கிறாய். நாதோ அவரின் ஆத்ேக்

கூற்றிகேப் பார்க்கிதறன்.''

``இரண்டுக்கும் என்ே தவற்றுகே சுவாேி?''

``உடலாேது நம் தாய் - தந்கதயரின் ேரபணுக்களின் கூட்டு. இந்த ேண்ணில் இருந்து

சபறப்பட்டு ேண்ணிதலதய தெர்ந்துவிடும் வஸ்து. ஆத்ோ அப்படியல்ல. அது ஒளிப் புேல்;
ஒலிப் புேலும் கூட!''

``புரியும்படி கூறுங்கதளன்...''

``நம் ேேம் ஒலி வடிவாேதுதாதே?''

``ஆம்!''

``தவத ேந்திரங்களும் ஒலி வடிவாேகவ தாதே?''

``ஆோம்.''

``எப்படி தவதங்கள் அழியாதகவதயா, அப்படிதய நம் ேேத்தின் ஒலி வடிவமும்

அழியாதது. அது உடகலத் துறந்த நிகலயில், அடுத்தடுத்த கட்டங்ககளக் கர்ோவுக்கு
ஏற்ப காண்கிறது.''

``அவ்வககயில், ஶ்ரீபிள்களதலாகாொர்யரின் ஒலிப் புேலாகிய ஆன்ோ எகதச் ொர்ந்தது?''

``அது அழிவற்றது. ஒன்கற நன்றாகப் புரிந்து சகாள். இங்குள்ள காஞ்ெிப் தபரருளாளன்

தவறு, பிள்கள தலாகாச்ொரியார் தவறில்கல. வரதேின் ோனுட சொரூபதே அவர்!''
``அப்படியாோல், இந்த வரதன் அங்தக அரங்ககேத் துதித்துக்சகாண்டிருக்கிறாோ?''

``அழகாகச் சொன்ோய். `துதித்து' என்ப துடன் `காத்து' என்றும் தெர்த்துக்சகாள்.''

``எேில், இங்தக வரதனுக்கு ஆபத்து இல்கலயா?''

``எங்கும் அவனுக்கு ஆபத்து என்பதத கிகடயாது. அவதே ஆபத்ெகாயன்!''

``சுவாேி! பல தகாயில்களில் மூர்த்தங்ககள உகடத்துச் ெின்ோபின்ேோக்கிவிட்டார்கள்.

இகத ஆபத்து என்று கூறாேல், என்ேசவன்று கூறுவது?''

``நீ சொல்வது புரிகிறது. வணக்கத்திற்குரிய மூர்த்திககள சவறும் கல்லாகப் பார்க்கும்

தபாது, அது அதன் தன்கேகயத்தான் காட்டும். கல்கலக் கடந்து அதனுள் ஆவிர்பவிக்கும்
சதய்விகத்கதப் பார்க்கும்தபாதுதான், அது அற்புதங்ககளச் ொதிக்கும்.''

``அப்படியாோல், உகடந்துதபாே இடங் களில், அவற்கறக் கல்லாக ேட்டுதே கருதிய

வர்கள்தான் இருந்தேரா?''

``அப்படித்தான் சபாருள் சகாள்ள தவண்டும்.''

``எேில், மூர்த்தங்கள் உகடவதும் உகடயாத தும் நம் கககளிலா உள்ளது?''

``நம் பக்தியின் கககளில் என்று சொல்...''

``பக்தி இல்லாேலா வழிபாடுகள் நகட சபறுகின்றே?''

``விஜயாபதி! தபெியபடிதய இருப்பதால் பயன் இல்கல. ஒரு குழந்கத சதருவில்

விகளயாடுகிறது. அப்தபாது நாய் ஒன்று கடிக்க வருகிறது. நாம் என்ே செய்தவாம்?''

``குழந்கதகயத் தூக்கிக் சகாள்தவாம். நாகயத் துரத்துதவாம்...''

``இப்தபாது நாம் செய்யதவண்டியதும் அகததய. குழந்கதக்கு எப்படி பாதுகாப்பு

முக்கியதோ, அப்படிதய நம் தகாயில்களுக்கும் உள்ளிருக்கும் மூர்த்திகளுக்கும் நாம்
பாதுகாப்பு அரணாக இருக்கதவண்டும்.''

``புரிகிறது சுவாேி. நம்கே இழந்தாவது நம் மூர்த்திககள நாம் நிகலநிறுத்த தவண்டும்.

ெரிதாதே?''

``ேிகவும் ெரி. இந்தச் தொதகேயில் சவல்ல அவேிடதே ேன்றாடுதவாம்!''

- ததாடரும்.
 உடுப்பி கிருஷ்ணர்

சமற்சக திரும்பிய கண்ணன்!

கன்ேட ததெத்தில் அவதரித்த ேகான் கேகதாெர். இவர், நந்தோகரப் தபால

திருக்குலத்தில் பிறந்து பக்தியால் உயர்ந்தவர்.

ஒருமுகற கேகதாெர் உடுப்பி கிருஷ்ணகர தரிெிக்கச் சென்றார். அக்கால வழக்கப்படி

பூொரிகள் தடுத்தேர். எேதவ, தகாயிலின் பின்புற வாயிலுக்குச் சென்ற கேகதாெர்,
அங்கிருந்தத கண்கண நிகேத்து ேேமுருகிப் பாட ஆரம்பித்தார்.

அவ்வளவுதான்... அவருக்கும் ஶ்ரீகிருஷ்ண விக்கிரகத்திற்கும் இகடதய இருந்த ெந்நிதிச்

சுவரில் கீ றல் விழுந்து பிளந்து, ஜன்ேல் அளவுக்கு இகடசவளி ததான்றியது.

அதததநரத்தில் கருவகறயில் இருந்த ஶ்ரீகிருஷ்ணரும் கேகதாெகர தநாக்கித் திரும்பி

தரிெேம் அளித்தார்.

உடுப்பி தகாயிலின் வாயிலில் ‘கேகே கிண்டி’ எனும் சபயரில் அந்த ஜன்ேல் இன்றும்
இருக்கிறது. உடுப்பி கிருஷ்ணரும் தேற்கு தநாக்கிதய அருள்பாலித்துக் சகாண்டிருக்கிறார்!

- சக.மாதவன், சவலூர்
ரங்க ராஜ்ஜியம் – 78 20-04-21
இந்திரா செளந்தர்ராஜன்

ரங்க ராஜ்ஜியம்

ததெிகர் தனது கிரகத்துக்குள் நுழைந்து ஆத ாெித்தார். இஞ்ெிச் ொறு மற்றும்

கற்பூரவல் ித் துணுக்குகளுடன் ஒரு பாத்திரத்தில் பசுதமாழரக் சகாண்டு வந்து
சகாடுத்தால்

தற்தபாழதய நிழ ழம, இழைவன் நமக்கு ழவத்திருக்கும் தொதழன. இதில் சவல்

அவனிடதம மன்ைாடுதவாம். அவழனக் காத்திட அவனிடதம அருழள தவண்டுதவாம்.
மஹா சுதர்ெனம் நமக்குத் துழையாக நின்று வைிகாட்டும்.’’

ததெத்தின் நடப்புச் சூை ில் இழையருள் துழையிருக்கும் என்று தவதாந்த ததெிகர் கூைி
முடிக்க, விஜயாபதி அந்தத் தகவழ க் கூைினான்.

``சுவாமி! தாங்கள் திருவரங்கத்துக்கு வந்து துழை நிற்கதவண்டும் என்பது

ஸ்ரீபிள்ழளத ாகாொர்யரின் விருப்பம்.''

``அழத நானும் அைிதவன். நான் திருவரங்கம் செல்வதற்குரிய ஏற்பாடு கழள நீதய செய்.
நான் அங்கு வரப் தபாகும் தகவழ யும் தெர்த்துவிடு.''

``எனில், இங்தக காஞ்ெிக்கு...''

``இப்தபாழதக்குத் திருவரங்கத்துக்தக ெிக்கல். எங்கு தநாயின் தாக்கம் அதிகதமா,

அங்தகதாதன மருத்துவன் முத ில் செல் தவண்டும்?''

``நல் து. நான் இப்தபாதத தகவல் அனுப்பிவிடுகிதைன்''

என்ை விஜயாபதி அங்கிருந்து நகர்ந்தான்.

ததெிகர் தனது கிரகத்துக்குள் நுழைந்து ஆத ாெித்தார். இஞ்ெிச் ொறு மற்றும்

கற்பூரவல் ித் துணுக்குகளுடன் ஒரு பாத்திரத்தில் பசுதமாழரக் சகாண்டு வந்து
சகாடுத்தால், அவரின் தர்மபத்தினியான திருமங்ழக. அப்தபாழதக்கு அந்தத் தாகொந்தி
பரம சுகமாக இருந்தது. தமார் பாத்திரத்ழதத் திரும்பத் தருழகயில், திருமங்ழகயின்
முகத்தில் சதானித்த வாட்டத்ழதக் கவனித்தார் தவதாந்தததெிகர்.

``என்ன மங்ழக... ஏன் இந்த வாட்டம்?''

``நீங்கள் தபெியழதக் தகட்டபடி இருந்ததன். திருவரங்கம் தபாகப் தபாவதாக

கூைின ீர்கதள...''

``ஆம்! சென்ைாக தவண்டும். பாவம் அங்தக பிள்ழள த ாகாொர்யர் தனித்த மனிதராய்ப்

தபாராடிக்சகாண்டிருக்கிைார்.''

``நீங்கள் சென்றுவிட்டால் நானும் இங்தக தனித்துப் தபாராட தவண்டி வருதம...

தயாெித்தீர்களா?''

கைவழர மடக்கிவிட்டதுதபா தகட்டாள் திருமங்ழக.

``மங்ழக! இக்கட்டான இந்தக் கா கட்டத்தில் நீ இப்படிசயல் ாம் தயாெிக்கக் கூடாது.

யாத்திழர தநாக்கம் எனில் உன்ழனயும் உடன் அழைத்துச் செல்தவன். இப்தபாழதக்கு
என் பயைம் கா த்தின் கட்டாயம். முக்கியக் கடழமயும்கூட.''

``புரிகிைது. நான் என் வருத்தத்ழத ஜீரைிப்தபன். நீங்கள் நல் படியாக சென்று

வாருங்கள்.''

``உடதன புரிந்துசகாண்டு வைிவிட்டு விட் டாய். உன்ழன மழனவியாக அழடந்ததற்குப்

சபருழமப்படுகிதைன்''- என்ை ததெிகர் தன் பயைத்ழதயும் அன்தை சதாடங்கினார்.

திருவரங்கம் -சகாள்ளிடக்கழர!

காவிரியின் கிழளயான சகாள்ளிடக்கழர முழுக்க மைல்சவளி தமல் சுல்தானிய பழட

வரர்களின்
ீ புரவிகள் திரண்டு நின்ைன. ெி ர், புரவிகழள ஆற்ைில் இைக்கிவிட்டு அவற்ழை
நீந்தச் செய்தும் புரவிகளின் மீ து அமர்ந்து எக்காளமிட்டுக் சகாண்டும் இருந்தனர்.
திருவரங்கப் சபருமாள்
நித்திய கடழமயின் நிமித்தம் ஆற்றுக்கு நீராட வந்த பிள்ழள த ாகாொர்யர்
காட்ெிகழளக் கண்டு மிரண்டு தபானார். புனிதமான ஆறு, குதிழரக் சகாட்டாரமாகி,
குதிழரகளின் ொை வாெழனதயாடு கிடந்தது. பிள்ழள த ாகாொர்யர் குளிக்காமல்
திரும்பி நடக்கத் சதாடங்கினார். எதிரில் ெி ர், ெட்டிப்பாழன தவழ களுடன் வண்டி
கட்டிக்சகாண்டு வந்தனர். ஊழரவிட்டு சவளிதயைிவிடுவது என்பது அவர்களின்
தநாக்கமாக இருந்தது. பிள்ழள த ாகாொர்யழரக் கண்டதும் அந்த வண்டி நின்ைது.
வண்டியில் இருந்தவர்கள், சதாடர்ந்து வந்தவர்களின் கண்களில் நீர்.

``என்ன ஆயிற்று... எங்தக தபாகிைீர்கள்?''

``அது சதரியாமல்தான் தபாய்க் சகாண்டிருக் கிதைாம்.''

``புரிகிைது! இப்படி ஊழரவிட்டுப் தபாவதால் பிரச்ழன தீர்ந்துவிடுமா? எதிர்த்துப் தபாராட

தவண்டாமா?''

``ஏன், நாங்கள் உயிருடன் இருப்பது உங்களுக் குப் பிடிக்கவில்ழ யா?''

இந்தக் தகள்வி பிள்ழள த ாகாொர்யரின் சநஞ்ெில் அழைந்தது.

``மித ச்ெர்கள் ஊருக்குள் புகுந்துவிட்டனர். உயிர் பிழைக்க தவண்டும் என்ைால்

நம்சநைிழய ழகவிட்டு, அவர்களின் சநைிழயப் பின்பற்ை தவண்டும் என்கின்ைனர்.
எனதவதான் எங்கள் வைிதய செல்கிதைாம்...'' அவர்கள் கூைிவிட்டு திரும்ப நடந்தனர்.
பிள்ழள த ாகாொர்யர் கண்கள் க ங்க, அந்த இடத்தி ிருந்தபடிதய வடக்குக்
தகாபுரத்ழதப் பார்த்தார்.
``அரங்கா! இது என்ன தொதழன? மனிதர்களால் மனிதர்கள் அைிய ாமா... அதுவும் இந்த
அருள் பூமியில் அவ்வாறு நடக்க ாமா? இவ்வாசைல் ாம் நடக்கும் என்றுதான் நீ
உைக்கத்தில் கிடப்பதுதபால் கிடக்கிைாதயா?'' என்று கெிந்து உருகியவர், ஆ யம் தநாக்கி
நடந்தார். அரங்கனின் ெந்நிதிக்குச் செல் ாமல் தாயாரின் ெந்நிதிக்குச் சென்ைார்.

ெீடர் ஒருவர் தகட்டார்: ``சுவாமி! எப்தபாதும் எம்சபருமாழன அல் வா முத ில்

தரிெிப்பீர்கள்?''

``ஆம்! ஆனால் இன்று நான் தாயாரிடம்தான் மன்ைாடப் தபாகிதைன். தாயுள்ளம் மிகக்

கருழையானது. எம்சபருமானிடம் தவகமாய் எடுத்துச் சொல் ி நல்வைி காட்ட வைி
செய்வாள் அரங்கநாயகி...''

பிள்ழள த ாகாொர்யர் இவ்வாறு சொல் ிக் சகாண்டிருக்கும்தபாதத, தவதாந்த ததெிகர்

புைப்பட்டு வந்து சகாண்டிருப்பதாக செய்தி வந்து தெர்ந்தது.

பிள்ழள த ாகாொர்யர் மனம் மகிழ்ந்தார். ``அற்புதம்! அந்தத் திருதவங்கடமுழடயாதன

தநரில் வருவதாக உைர்கிதைன்'' என்ைார்.

``அப்படியானால்..?''

``ஆம்! ததெிகர் திருதவங்கடமுழடயானின் திருவாராதழன மைியான கண்டத்தின்

அம்ெம். ஹயக்ரீவனின் ஞான வி ாெம். கருடனால் மந்திர பூர்வ ப ம் சபற்ை சபரும்
மந்திரர்.''

``அவரால் பழகவர்கழள ஒடுக்க முடியுமா?''

``நிச்ெயமாக ஏதாவது செய்வார். நான் தாயாழர பிரார்த்திக்கும் முன்தப யந்த்ர, மந்த்ர,

தந்த்ர ஆகிய மூன்ைின் க ழவயான தவதாந்த ததெிகர் வரப் தபாவதாக கிழடத்திருக்கும்
தகவல் என்னுள் நம்பிக்ழகழய உருவாக்கிவிட்டது.''

``ஆனால் ஊரில் எல்த ாரும் நம்பிக்ழகழய இைந்து வருகின்ைனர்.''

``க ியுகத்தில் ொமானியர்கள் இவ்வண்ைதம இருப்பர். எவழரயும் குழை கூைக்கூடாது.

இந்தச் சூைலுக்கு நடுவில்தான் நாம் நம் காரியத்ழதச் ொதிக்க தவண்டும்''

``என்ன செய்யப் தபாகிதைாம்?''

``நான் ெி திட்டங்கள் ழவத்திருக்கிதைன்'' என்ை பிள்ழள த ாகாொர்யர், ஒரு திட்டத்ழத

விவரிக்கத் சதாடங்கினார்!

- சதாடரும்.
புத்தரின் வாழ்வில்...

புத்தர்

புத்தர் தினமும் ஒரு கிராமத்தின் வைியாகப் பயைிப்பார். அவழர சவறுத்த அந்த கிராம
மக்கள் தினமும் அவழர அடிப்பார்கள். அழனத்ழதயும் வாங்கிக்சகாண்டு புத்தர்
புன்னழகதயாடு கடந்து செல்வார்.

அன்றும் அப்படித்தான் நடந்தது. எல்த ாரும் அடித்து முடித்தும் புத்தர் அங்கிருந்து

நகரவில்ழ . ``ஏன் இன்னும் இங்தகதய நிற்கிைீர்?'' என்று தகட்டனர் மக்கள்.

அதற்குப் புத்தர், ``வைக்கமாக என்ழன அடிக்கும் உங்களில் ஒருவர் இன்று என்ழன

அடிக்கவில்ழ . அவரும் அடித்துவிட்டால் நான் கிளம்பி விடுதவன். ஒருதவழள என்ழன
அடிக்காததால் இன்று அவருக்கு வருத்தம் வந்துவிட ாம்'' என்ைார்.

மக்கள் தங்களுக்குள் விொரித்த தபாது, அன்று ஒருவர் வரவில்ழ என்பழத அைிந்தனர்.

அந்தக் கைம் அவர்களுக்குள் சவட்கம் பிைந்தது. அடித்தவர்கழளயும் மன்னித்து ஏற்கும்
புத்தரின் ஞானத்ழதக் கண்டு கிராம மக்கள் சநகிழ்ந்தனர்; அன்தை புத்தரின் பாதங்கழளச்
ெரைழடந்தனர்.

நல் தநாக்கத்துக்காக நாம் படும் துன்பங்கள் எதுவும் வைாகாது

ீ என்பதற்குப் புத்தரின்
வாழ்வில் நிகழ்ந்த இந்த ெம்பவம் உதாரைம்.

- ஆர்.கீ தா, சென்ழன-44

ரங்க ராஜ்ஜியம் – 79 04-05-2021
இந்திரா செளந்தர்ராஜன்

மனம் இருந்தால் மார்க்கம் உண்டு. இப்பபாது நாம் இப்படிச் சிந்திக்கவும் அவபன

காரணம்.

`வணக்கம் ஒடுக்கம் வழக்கம்

ஒழுக்கம் இரக்கம் செரும்

இணக்கம் உறக்கம் இழுக்கும்

அழுக்கும் இகந்து நிற்கும்

குணக்குலம் ஓங்கும்

இராமாநுென் குணம் கூறும் தூப்புல்

அணுக்கனைப் பிள்னளதனை
அரணாக அனைபவர்க்சக'

- ஸ்ரீநயிைாச்ொரியார்.

``அரங்கன் திருச்ெந்நிதிக்கு முன் சுவர் எழுப்பி ெந்நிதினய மனறத்துவிை சவண்டும்'' என்று

ஸ்ரீசலாகாொர்யர் தன்னுனைய திட்ைங் களில் ஒன்னற முன்னவத்தார்.

``நல்ல சயாெனை'' என்றைர் ெிலர்.

ஆைால் சவறு ெிலர், முகத்தில் வாட்ைத்னத எதிசராலித்தைர்.

``ஏன் இந்த முக வாட்ைம்?''

``திருச்ெந்நிதினயச் சுவர் எழுப்பி மனறப்பதா? நினைக்கசவ சநஞ்ெம் கலங்குகிறது'' என்றார் ஒருவர்.

``எைக்கு உள்ளம் பற்றி எரிகிறது...'' என்றார் இன்சைாருவர்.

பிள்னள சலாகாொர்யர் சதாைர்ந்தார்.

``எம்சபருமாைின் திருசமைினய நாம் இங்கிருந்து சகாண்டு சென்றுவிைலாம். நித்திய

ஆராதனைகளுக்கு ஒரு குந்தகமும் வராதபடி நாம் நமக்குள் வழிபாடுகனள சதாைர்சவாம்.''

அவர் கூறியனதக் சகட்டு ெிலர் வாய்விட்டு அழத் சதாைங்கிவிட்ைைர்.

``அழாதீர்கள்! அழுவது சகானழகளின் செயல். நாம் இப்சபாது விசவகமாக நைந்தாக சவண்டும்.''

``அழாமல் இருக்க முடியவில்னல ஸ்வாமி! இதயம் என்று ஒன்று இருக்கிறசத... இது எப்சபர்ப்பட்ை
ெந்நிதி... இந்த மூர்த்திதான் எவ்வளவு கீ ர்த்தி பனைத்தவர்? பிரம்மசை ஆராதித்த மூர்த்தினயக்
சகாண்ை இந்தச் ெந்நிதினயயா சுவர் எழுப்பி மூடுவது?

`` எம்சபருமாைின் திருசமைினயயா நாம் தூக்கிக்சகாண்டு ஓடுவது. அதற்கு இங்சகசய நின்று,

எதிரினய எதிர்த்துப் சபாராடி ொகலாசம?''

``சபாராடி சவல்ல முடியும் என்று உங்களால் சொல்ல முடியவில்னல பாருங்கள்...''

``என்ை செய்வது? பனகவர்கள் குத்துசவட்டுக்கும், குருதி பார்க்கவும் அஞ்ொத கல்சநஞ்ெக் காரர்கள்.

நாம் அப்படி வளர வில்னலசய? எவருக்சகனும் காயம்பட்டு ரத்தம் வரக் கண்ைாசல மயங்கி
விழுந்துவிடுசவாசம..?''

``அப்படிப்பட்ை நாம் ஆயுதங்கனள நம்ப முடியாதல்லவா?''

``நிச்ெயமாக!''

``அதைால்தான் அறிவுனைனமசயாடு இப்படி ஒரு முடிவு எடுத்சதன். ெில சுவர்கள்

காலத்துக்குமாைனவ. ஆைால், நாம் அனமக்கப் சபாகும் சுவர் தற்காலிகமாைது. திருச் ெந்நிதிக் குள்
மிசலச்ெைின் மூச்சுக் காற்று படுவதுகூை இழுக்கு. எைசவ இனதத் தவிர சவறு வழியில்னல.''
``புரிகிறது ஸ்வாமி. அசதசநரம் எம்பிராைின் மூர்த்தத்னத நாம் சவளிசய எடுத்துச் சென்று எப்படி
ஆராதிக்க முடியும். சூழல் இைம் சகாடுக்குமா?''

``மைம் இருந்தால் மார்க்கம் உண்டு. இப்சபாது நாம் இப்படிச் ெிந்திக்கவும் அவசை காரணம்.
எனதயும் நாம் நம் உனழப்பால் செய்வதாகக் கருதசவண்ைாம்.

அவன் உள்ளிருந்து ஆட்டி வக்கிறான். நாம் ஆடுகிசறாம். அதுசவ உண்னம. ஆகசவ, இந்த சநாடி
எது இலகுசவா அனதச் செய்சவாம். மற்றனவ எல்லாசம நைக்க நைக்க நாரணன் செயல்கசள!''

``ஹூம்... இதுவா நாரணன் செயல்? மிசலச்ெர்கள் மைத்தில் புகுந்து அவர்கனளயும் தன்னை

வணங்கும்படிச் செய்தால் அதுதான் நாரணன் செயல். குனறந்தபட்ெம் நரெிம்மம் சபால் சதான்றி,
ஒரு செருமி செருமி அவர்கனள ஓைச் செய்தால், அது நாரணன் செயல். ஆைால், இங்சக நாரணசை
அல்லவா ெிக்கலில் ெிக்கியுள்ளான்?''

``துளியும் செறிவில்லாத பாமரத்தைமாை சபச்சு இந்தப் சபச்சு. இப்படிச் ெிந்திப்பதாக இருந்தால்,

இத்தனை சகள்விகனளசய சகட்கத் சதனவயில்னலசய.

மிசலச்ெனை பனைக்காமசலசய விட்டிருந் தால், இவ்வளவு பாடுகள் இல்னலசய என்று ஒரு

சகள்விக்குள் முடித்துவிைலாம் அல்லவா?

ஆக, நான் சதாைக்கத்திசலசய சொன்ைது சபால இது ஒரு சொதனை. இது சவதனையாவ தும்,
ொதனையாவதும் நம் னககளில்தான் உள்ளது. நம் புராணங்கனளக் கவைித்தாசல சதரியும். அதில்
சதவர்கள் மட்டுமல்ல அசுரர் களும் நிரம்ப இருப்பார்கள். அந்த அசுரர்கள் சதவர்கனளப் பாைாய்ப்
படுத்துவார்கள். இறுதியில் எம்சபருமான் வந்து நல்சலானரக் காத்து ரட்ெிப்பான். சதவர்கனளப்
பனைத்த எம்சபருமான், ஏன் அசுரர்கனளப் பனைத்து அவர்கள் மூலமாய்ப் சபரும் சபாராட்ைங்கனள
உருவாக்க சவண்டும்?''

பிள்னளசலாகாொர்யர் இப்படிக் சகட்கவும், அங்குள்ள னவணவர்கள் பதில் கூறத் சதரியாமல்

ஒருவனர ஒருவர் பார்த்துக் சகாண்ைைர்.

``ஸ்வாமி! நாங்கள் உங்கள் அளவுவுக்குத் சதளிவில்லாதவர்கள். எங்களுக்குள் சதான்றும்

எண்ணங்கனள அப்படிசய சகாட்டி விடுகி சறாம். பினழ இருப்பின் மன்ைித்து எங்கனள
சநறிப்படுத்துங்கள். உங்கள் பதிலால்தான் நாங்கள் சதளிவுற சவண்டும்'' என்று ஒருவர் இதமாய்ப்
பதில் கூறிைார்.

``அப்படியாயின் நான் சொல்லப் சபாவனதக் கூர்னமயாகக் கவைித்து உள்வாங்குங்கள். ஓர்

ஆலயம் என்பது, நம் வாழ்வு சபால ஒரு நூற்றாண்டுகள் மட்டும் சகாண்ைதன்று. அது
காலகாலத்துக்குமாைது. தான் அழியாது நின்று, அழிந்துவிடும் நமக்கு அழியாத முக்தி
தருவதற்காக மண்ணில் உருவாைது. இதுசவ இனறச் ெித்தம்!

ஆகசவ, காலகாலத்துக்குமாை ஒன்றின் மதிப்பு, அதன் சொத்துகளால் ஏற்படுவதல்ல; அது எதிர்

சகாள்ளும் ெகலத்தாலும் ஆைது. ஒருபுறம் புயல், மனழ என்று இயற்னகயின் ெீற்றங்கனள
எதிர்சகாண்ைால், மறுபுறம் சகானல-சகாள்னள, ெினதவு என்று செயற்னகயாை இைப்பாடுகனளயும்
எதிர்சகாள்கிறது.
இந்தத் திருவரங்க ஆலயம் காவிரியால் பலமுனற மூழ்கடிக்கப்பட்டு, பின்ைர் நம்
சபான்றவர்களால் மீ ட்கப்பட்டுள்ளது. அதுசபால, இப்சபாது அது மிசலச்ெர்களால் வரும்
ஆபத்னதயும் எதிர்சகாள் ளும். இனவசயல்லாம் வரலாறாக நின்று பிற் காலத்தில் ெிந்திக்கப்படும்.

நாம் எல்சலாருசம ஒருநாள் முதுனம கண்டு மரணிக்கசவ சபாகிசறாம். அந்த மரணம் எந்த
நினலயிலும் காலத்தால் ெிந்திக்கப்பைாது. ஆைால் இப்சபானதய இச்சொதனையின் சபாருட்டு
நமக்கு ஏதாவது நிகழ்ந்தாலும், அது வரலாற்றில் ெிந்திக்கப்படும். அந்தச் ெிந்தனை வருங் காலத்த
வருக்கு ஒரு பாைமாகவும் அனமயும்.

ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு இந்த ஆலய சவளிக்குள் வரும் மைிதர்கள், இனத சவறும் கல்
மண்ணாகப் பார்க்கமாட்ைார்கள். ஒரு சபரழினவச் ெந்தித்து மீ ண்ை ெக்திமிக்க ஒரு கனலக்களஞ்ெிய
மாகவும் அருட்சகாட்ைமாகவுசம இனதக் காண்பர்.

மிசலச்ெசை இல்னல; ஆபத்தும் இல்னல என்றால், நான் சொன்ை பாைங்கள் இல்னல; பதிவுகள்
இல்னல. சுருக்கமாக கூறுவதைால் காரணம் இல்லாமல் காரியம் இல்னல. எைசவ, நாம் இனத ஓர்
அரிய வாய்ப்பாகக் கருதுவசத ெரியாை செயல்.

வரட்டும் மிசலச்ென்! ெந்திப்சபாம் அவனை. அசதசநரம் நம் கலாொரத்னத அவன் வலினமக்குப்

பலிசகாடுத்து விைாதபடி தந்திரமாய்ச் செயல்படுசவாம். காலத்தால் நின்று காட்டுசவாம். வரலாறு
நம்னம தியாகிகள் என்றும் அவர்கனள எதிரிகள் என்றும்தான் சொல்லும்.''
பிள்னள சலாகாொரியரின் சநடிய விளக்கம் அனைவனரயும் ெற்று ஆற்றுப் படுத்தியது. சமள்ள
ஒரு ெகஜ நினல உருவாகி, ஒவ்சவாருவரும் அப்சபாசத மணல் செங்கல் சுண்ணாம்பு,
விலாம்பழச்ொறு பூச்ொங்சகாட்னை என்று சுவர் எழுப்பத் சதனவயாை வற்னறச் செமிக்கத்
சதாைங்கிைார்கள்!

காஞ்ெியிலிருந்து சவதாந்த சதெிகன் திருவரங்கத்துக்குப் புறப்பட்டுவிட்ைார். இரண்டு குதினரகள்

பூட்டிய ஒரு ரதம்தான் அவர் பயணிக்கும் வாகைம். கிருஷ்ணபாண்ைன் என்பவசை அவரின் ரத
ொரதி.

கிருஷ்ண பாண்ைன் னநச்ெியமாை னவணவ தாென். சநற்றியில் திருமண்காப்பு, தனலயில்

துணிப்பானகயுைன் கச்ெ சவட்டி உடுத்தி, மார்பின் குறுக்சக வஸ்திரப்பூணூல் தரித்து, னகயில்
சதால் கச்னெ தரித்துக்சகாண்டு, அவன் ரதத்னத ஓட்டும் அழனகப் பார்த்துக் சகாண்சை
இருக்கலாம்.

ரதொரதியாக இருப்பதால், புரவிகளின் குணத்னதயும் அவற்றின் வனககனளயும் அறிந்தவன்.

அவற்றுக்கு எது பிடிக்கும், எது பிடிக்காது என்பதிலிருந்து அவற்னற ஆசராக் கியமாகப் பாதுகாப்பது
வனரயிலும் ெகலமும் அறிந்தவன்.

அவன் நல்ல பலொலியும்கூை. எச்ெரிக்னக யாக காலில் காலணினய ஒட்டி கச்ெணி ஒன்றில்
கத்தினயச் செருகி னவத்திருப்பான். கத்தி வசுவதிலும்
ீ வல்லவன்!

இந்தக் கிருஷ்ண பாண்ைன் எச்ெரிக்னகயாக ரதத்னதச் செலுத்த, உள்சள நாராயணத் தியாைத்தில்

இருந்தார் சதெிகன்.

சநடிய பயணத்தில் `எண்ணாயிரம்' என்ற சபயர் சகாண்ை ஊர் எல்னலப்புறத்தில் வந்து நின்றது
அவர்களின் ரதம்.

- சதாைரும்...
சாந்தாகாரம் புஜக சயனம்...
விஷ்ணு ெகஸ்ரநாமத்தில் `ொந்தாகாரம் புஜக ெயைம்...' எைத் சதாைங்கும் வரிகள் நமக்கு
உணர்த்துவது என்ை சதரியுமா?

பகவான் விஷ்ணுவிைது ொந்தமாை உருவம். அவர், புஜகம் அதாவது பாம்பின் சமல் ெயைம்
செய்வதால், புஜக ெயைம்.

சதாப்புளில் இருந்து தாமனர வந்திருக்கிறது, பத்மநாபம். சதவர்களுக்சகல்லாம் தனலவர் என்பதால்

சுசரெம். அவர் வடிவசம இந்த பூமிதான் என்பதால் விஸ்வாகாரம். அவர் ஆகாயமாக இருப்பதால்,
வடிவம் இல்லாத ககை ெத்ருெம்.

அவர் உருவம், சமகத்தின் வர்ணமாை ொம்பல் நிறத்தில் இருக்கும். சுபத்னதக் சகாடுக்கும் உைல்
உறுப்புகனளக் சகாண்ைதால், சுபாங்கம். மகாலட்சுமிக்கு, காந்தன். தாமனரக் கண்கள் சகாண்ைவர்
என்பதால் கமல நயைம்.

அவனர அனைவது எப்படி? சயாகிகளின் இதயம் இருக்கிறசத, அதுசபால சயாகாப்பியாெம் செய்ய

சவண்டும். அவர்களின் தியாைத்தில்தான் அவர் இருப்பார் என்பதால் சயாகிஹ்ருத்யாை கம்யம்.
இந்த உலகத்தில் நமக்கு இருக்கும் எத்தனைசயா விதமாை பயங்கனள அழிப்பதால் பவபய ஹரம்.
இவ்வளவு மகினமகள் சகாண்ைவசர, ெர்வ சலாகங்களுக்கும் நாதைாை பகவான். அவனர வணங்கு.

- சக.ஆண்ைாள், மதுனர-1
ரங்க ராஜ்ஜியம் - 80
இந்திரா செளந்தர்ராஜன்

திருவரங்க சரிதம்

'அருள் தரு மாரண ததெிகனை

செங்கள் தூப்புற்தேதே

ேருகேி தார்க்கிக ெிம்மதம ோதிெர்

ோழ்ேறுத்தா

இருனகயுங் கூப்பி உனரக்குமிவ்

ேிண்ணப்பம் ஒன்று தகளா

யுருே சேைக்கருளா எண்ணுமுள்ள

முன் சதாண்னைதெ...'

- நெிைாராச்ொரிொர்

சநடிெ பெணத்தில் `எண்ணாெிரம்' என்ே சபெர் சகாண்ை ஊரின் எல்னைப்புேத்தில் ேந்து

நின்ேது அேர்களின் ரதம். கிருஷ்ணபாண்ைன் இேங்கவும், ததெிகன் தினரச்ெினைனெ
ேிைக்கிப் பார்த்தார்.

``ொமி... நீங்க ஞாபகமா நிறுத்தச் சொன்ை எண்ணாெிரம்கே ஊர் ேந்துடுச்ெிங்க... இதுதான்

ஊர் எல்னை'' என்ோன் கிருஷ்ணபாண்ைன்.

உைதை குைிந்து ஒரு ெிட்டினக மண்னண எடுத்துத் தன் தனைமீ து தூேிக்சகாண்டு,

கிருஷ்ணபாண்ைைின் தனைப்பானக மீ தும் தூேிைார் ஸ்ரீததெிகன்.

பன்ைிரு திருமண் காப்புைன், திவ்ெமங்கள ரூபத்துைன் பச்னெ மரகதக் கடுக்கன் காதுகளில்

மின்ைிை, கழுத்தில் துளெிமணி மானைகள் மற்றும் பேித்ர மானைகளுைன்... ததாளில்
சபாேிக்கப்பட்ை ெங்கு - ெக்கர முத்தினரகள் பளிச்செை சதரியும் ேண்ணம் நின்ே அேனரக்
காண அப்தபாது ஒரு கூட்ைம் கூடிேிட்ைது.

அவ்ேளவு தபர் சநற்ேிெிலும் திருமண் காப்பு. அவ்ேளவு தபருதம னேணே சநேினெப்

பின்பற்றுபேர்கள் என்பது சதரிந்தது. அேர்களில் புண்ைரீகாட்ென் என்பேர் முன்ேந்து
ததெிகனை ேரதேற்கச் ெித்தமாைார்.

``ேரதேண்டும்... ேரதேண்டும்... ஸ்ரீஉபெ தேதாந்த ததெிக ஸ்ோமிகதள, ேரதேண்டும்.

தங்களின் திருப்பாதங்கள் இந்த மண்ணில் பட்டிை, நாங்கள் புண்ணிெம் செய்திருக்க
தேண்டும்'' என்ோர் புண்ைரீகாட்ென்.

``மிக்க மகிழ்ச்ெி! தாங்கள் ொசரன்று நான் அேிெைாமா?''

``நான் ஒரு பரம னேணேன். ஸ்ரீராமாநுஜ மகாத்மாோல் ஆட்சகாள்ளப் பட்ை குைத்தில்

ேந்தேன். என் சபெர் புண்ைரீகாட்ென்.''

``அப்படிொ? இந்த எண்ணாெிரம்தாதை அேரது கருனண மற்றும் ோதப் பிரதிோதத்துக்குக்

கட்டிெம் கூேிெ ஊர்?''

``ஆம்! நீங்கள் ேந்த அதத ேழிெில்தான் காஞ்ெிெிைிருந்து அேரும் ேந்தார். திருேரங்கம்

தான் அேருக்கும் இைக்கு. நாங்கள்... அதாேது எங்கள் பாட்ைன்மார்கள் அப்தபாது இம்மண்
ணில் ெமணர்களாய் இருந்ததாம். நாங்கள் ஒருேர் இருேர் அல்ை... எண்ணாெிரம் தபர்
அப்படி இருந்ததாம். எங்கனள தைது ேிெிஷ்ைாத்னேத ெித்தாந்தத்தால் ஆட்சகாண்டு,
ெமணச் ொர்பு ோதங்கனளயும் தேிடுசபாடிொக்கிக் காட்டிைார் ராமாநுஜர்.''

``உண்னம. அந்த ேரைாற்னே நானும் அேிதேன். ோதப்பிரதிோதத்தில் ததாற்ோல்

அவ்ேளவு தபரும் கழுேில் ஏேிை தேண்டும். அதற்தகற்ப, ததாற்றுப்தபாை உங்கள்
முன்தைார்களும் கழுேில் ஏேிை தொராகி ேிட்ைைர். ஆைால் ராமாநுஜ கருணாகரர் அனதத்
தடுத்து உங்கனளசெல்ைாம் ஆட்சகாண்ைார்...''

``கழுேிதைற்ேி அபாைம் பிளந்து உெிர் தபாகச் செய்ேனதப் சபரும் பாேமாகக் கருதிெேர்,

எங்களுக்சகல்ைாம் ொக்னக தந்து, னேணேத்னதப் பின்பற்ேி கழுோய் ததடிக்சகாள்ளச்
செய்தார். தாதை ஆொர்ெைாக நின்று பூணூல் தரிக்கச் செய்து, எங்களுக்கு ரகஸ்ொர்த்த
மந்திர உபததெத்னதயும் செய்ேித்தார்.

அன்று அப்படித் தழுேிெேர்கள் ேரினெெில் நான் இன்று நான்காம் தனைமுனேெிைன்.

சமௌரிெப் தபரரெைாை ெந்திரகுப்த சமௌரிெரின் ஆட்ெிெில், ேைக்கில் ோழ்ந்த என்
முன்தைார் இப்தபாது அஷ்ைெகஸ்ரம் என்னும் பிரிேிைராய் இங்தக அனைொளம் சகாண்டி
ருக்கிதோம். இது எங்களுக்காை சுருக்கமாை ேரைாறு'' என்ோர் புண்ைரீகாட்ென்.

அந்த ேரைாற்னேக் தகள்ேியுற்ே நினைெில், தநரிதைதெ தகட்கவும் பார்க்கவும் தநர்ந்த

மகிழ்வுைன் “இம்மண் மீ து நான் நிற்பனதப் சபருனமொகக் கருதுகிதேன்” என்ோர் தேதாந்த
ததெிகன்!

அவ்ோறு அேர் சநகிழ்ந்த சநாடிெில், ``தங்களின் ொத்தினர தநாக்னக நாங்கள் அேிெ

ைாமா?'' என்று தகட்ைார் புண்ைரீகாட்ென்.

``திருேரங்கம் தநாக்கி சென்ேபடி இருக்கிதேன். ேழிெில் இத்திருமண்னணத் தீண்டும்

பாக்கிெம் ோய்த்தது''

``அப்படிொெின் தங்கள் திருேடிகள் எங்கள் இல்ைத்தில் பைதேண்டும். தங்களுக்கு அமுது

பனைக்கும் பாக்கிெத்னத எங்களுக்கு அருளதேண்டும்.''

``மன்ைிக்கதேண்டும். மிதைச்ெ பெத்தால் திருேரங் கத்தில் மிக தமாெமாை நினை.

ஸ்ரீபிள்னள தைாகாொர்ெர் என் ேருனகனெ உத்ததெித்துக் காத்துக் சகாண்டிருக்கிோர்.''

``புரிகிேது... அதன் எதிசராைிகனள நாங்கள் இங்கும் உணர்கிதோம். தங்கள் ேிருப்பப்படிதெ

தங்களின் பெணம் சதாைரட்டும். அதததநரம், எண்ணாெிர ேருக்கும் ொக்னகனெ ேழங்கிெ
ராமாநுஜரின் திருமண்பாடு என்னுமிைத்னதத் தாங்கள் கண்டு செல்ை தேண்டும்.''

``அதற்சகன்ை... இப்தபாதத ேருகிதேன். அப்படிதெ இந்த தேத்திரத்து நரெிங்கப்சபருமா

னளயும் ேழிபை ேிரும்புகிதேன். ேழி காண முடிொத இைங்களிலும் ேழிகண்ைது
நரெிம்மம். அந்த நரெிம்மம் இப்தபாது ேழிகாட்ைட்டும்'' என்ே ததெிகன் ஸ்ரீபுண்ைரீகாட்ெ
தைாடு திருமண்பாடு என்கிே அந்த இைத்துக்குச் சென்ோர்

ஓங்கி உெர்ந்து ேளர்ந்து நிற்கும் ஓர் அரெ மரம். அதன் கீ தழ ஒரு கல் தமனை. அந்த
தமனை முகப்பில் சபரிதாக திருமண் காப்பு ொற்ேப்பட்டு, இருபுேமும் ெங்கும் ெக்கரமும்
ேனரெப்பட்டிருந்தை. தமனைதமல் ராமாநுஜராக அேரின் பாதரட்னெகள் இருக்க,
அேற்றுக்கு ேழிபாடு நைத்தப்பட்டிருந்தது. அருகில் இரு அகல் ேிளக்குகள் செங்கல்
மாைங்களுக்குள் நந்தா ேிளக்கு தபால் எரிந்துசகாண்டிருந்தை.

அந்தப் பாதரட்னெகனளப் பார்த்தமாத்திரத்தில் ததெிகைின் ேிழிகள் ஆைந்த பாஷ்ெத்னதச்

சொரிெத் சதாைங்கிை. மாைெீகமாய் அங்தக ராமாநுஜர் தன் பூத உைதைாடு ததான்ேி,
ததெிகனை ோழ்த்துேது தபாைவும் ஓர் உணர்ச்ெி ஏற்பட்டு அைங்கிெது.

``இங்தக இந்தக் கல் தமனை தமல் அமர்ந்தத, எங்கள் முன்தைார்கனள ஆட்சகாண்ைார்

ராமாநுஜர். இததா எதிரில் உள்ள இந்த இைத்தில்தான் நாங்கள் எண்ணாெிரேரும் அேரால்
ொக்னக சபற்தோம். சதளிோகச் சொல்ைப்தபாைால் இன்சைாரு ஜன்மம் உற்தோம்.
சதளிேில்ைாத குழப்பமாை ேழிெில் சென்ேபடி இருந்த எங்களுக்கு மறுோழ்வும் நித்திெ
சேளிச்ெமும் ெித்தித்தது இங்தகதான்'' என்று புண்ைரீகாட்ென் சொல்ைச் சொல்ை ததெிகன்
உணர்ச்ெிப் பிரோகத்துக்கு ஆளாைார்!

அந்த இைம் குேித்து ேிளக்கமளித்த ஸ்ரீபுண்ைரீகாட்ென் ஸ்ோமி, ``அப்தபானதெ இருளிைி

ருந்து எங்கனள ராமாநுஜர் ஆட்சகாண்ைார். அதுதபால், இப்தபாது ேரும் இருளிைிருந்து
எம்னம மட்டுமல்ை, எல்தைானர யும் ஆட்சகாள்ள நீர் ேந்திருப்பதாய் நாங்கள்
கருதுகிதோம்'' என்று கூேவும், அேரின் திருக்கரங்னளப்பற்ேி கண்களில் ஒற்ேிக்சகாண்ைார்
ததெிகன்.

``காரணமில்ைாமல் காரிெங்களில்னை. காரண காரிெங்கள் சதரிந்துேிட்ைால் ேருத்தங்கள்

இல்னை. ோழும்நாள்களின் பெைாேது, அன்னேெ கைனமகனள எப்படி செய்கிதோம்
என்பதில்தான் உள்ளது. இம்மட்டில் அேதை கைனமகனள அளித்து அேற்னேச் செய்ேிக்
கும் ெக்தினெயும் அளித்து ேழிநைத்துகிோன்... இைியும் நைத்துோன். கேனைதொ,
கைக்கதமா தேண்ைாம். நாம் நம் சகாள்னகெில் உறுதிொக இருப்தபாம். எவ்ேளவு நானளக்
குத் தான் இைிப்னபதெ ொப்பிட்டுக் சகாண்டிருப்பது. ெிேிது கெப்பும் ததனேதான். அதீத
இைிப்பிற்காை மருந்தத கெப்புதான். அம்மட்டில் இப்தபாது நைப்பது மருந்துக்காை மருந்து
காைம்''

என்று ேிொக்கிொைம் அளித்த ததெிகன், அதன்பின் அனைேனரயும் ஆெீர்ேதித்து ேிட்டு,

அங்கிருந்து புேப்பட்ைார். ெிேிது தூரத்திதைதெ, ேழிெில் அதநக ொனைகள் ரதச்ொனைெின்
தமல் நின்று சகாண்டு பிளிேிக் சகாண்டிருந்தை. கிருஷ்ண பாண்ைன் ரதத்னத உைதைதெ
ததக்கி நிறுத்தி, ெற்று அச்ெத்னத எதிசராைித்தான். ொனைகளும் கடிதுப் பிளிேி முழக்க
மிட்ைை.

``என்ை கிருஷ்ணபாண்ைா... கஜப் பனை அச்சுறுத்துகிேதா?''

``ஆம் சுோமி! அேற்ேின் முழக்கத்னதக் தகட்ைால், மதக் கஜங்கதளா என்று கருதத்

ததான்று கிேது.''

``உண்னமொை மதக் கஜங்கனள நாம் இைிதான் ெந்திக்கப் தபாகிதோம். இனே பாேம்.

கேனைப்பைாதத! அந்த நரெிம்மனை இப்தபாது துதித்திை, இனே தாைாக ேிைகி ேழிேிடும்
பார்...'' - என்ே ததெிகன் ஸ்ரீநரெிம்ம ஸ்துதினெ புரிந்திை ொனைகள் ேிைகி ேழிேிட்ைை.

கிருஷ்ணபாண்ைனும் ``ஆேேிவு இல்ைாத இனேதெ தங்களின் பக்திக்குக் கட்டுப்பட்டு

ேிைகிேிட்ைை. அதததபால், ஆேேிவு சகாண்ை அந்த மத ொனைகளும் அவ்ோதே நைந்து
சகாண்ைால் எவ்ேளவு நன்ோக இருக்கும்?'' என்று தகட்ைான்.

ஸ்ரீரங்கம்

ததெிகன் புன்ைனகத்தபடி கூேிைார்...

``இந்த ொனைகளுக்குத் தற்செருக்கு கினைொது. தான் ொர் என்பதும் சதரிொது. ஆைால்,

அேர்கள் அப்படிெல்ை. தான் என்னும் செருக்கும் தைக்சகன்று பிரத்தெக தபாக்கும்
சகாண்ைேர்கள். ஆனகொல் அேர்கதளாடு இந்த ொனைகனள ஒப்பிைாதத!''

``அப்படிொைால், அேர்கள் மிக ஆபத்தாை ேர்கள் என்பதுதாதை உண்னம?''

``அதில் என்ை ெந்ததகம் கிருஷ்ண பாண்ைா?''

``நாம் எப்படி சுோமி அேர்கனள சேற்ேிக் சகாள்ளப் தபாகிதோம்?''

``எதற்கு இந்த கைக்கம்?''

``கைங்காது இருக்க முடிெேில்னைதெ..?''

``அப்படிொைால், நீ எம்சபருமாைிைம் முழுனமொை ெரணாகதி புரிெேில்னை என்று

சபாருள்.''

``இது என்ை பதில் சுோமி?''

``இதுதே பதில்... ெரணாகதி புரிந்தேர்கள், தங்களின் அன்ோை கைனமகனளச் செய்தபடி
சென்ோல் தபாதும். மற்ேனத அேன் பார்த்துக் சகாள்ோன்.''

ததெிகன், கிருஷ்ண பாண்ைனுக்கு அளித்த ேிளக்கம் அேனுக்காைது மட்டுமல்ை; அது

எல்தைாருக்குமாை ஒன்ோகத்தான் இருந்தது.

ததெிகைின் ரதம் ேினரேில் கஜப் பனைெின் தனைனெக் கைந்து திருேரங்க பானதெில்

செல்ைத் சதாைங்கிெது. கிருஷ்ண பாண்ைன் ரதத்னத செலுத்திக்சகாண்தை, ``சுோமி!
எைக்குள் இன்ைமும் பை தகள்ேிகள் ேினை சதரிொது உள்ளை. தங்களிைம் நான்
அேற்னேக் தகட்கைாமா?'' என்று தகட்ைான்.

``தாராளமாய் தகள்... எப்தபாதும் பெணத்தின் தபாதுதான் மைது கூர்னம சகாள்ளும்...''

``நாம் ேெிக்கும் காஞ்ெியும் திருேரங்கம் தபால் ஒரு தைம்தாதை? காஞ்ெிக்கு எந்த

பாதகமும் ேராதா? திருேரங்கத்தின் மீ து மட்டும் ஏன் இவ்ேளவு கரிெைம் தங்களுக்கு?''

திருேரங்கம்

கிருஷ்ணபாண்ைன் அப்படிக் தகட்ை தபாதிலும் அனத அேன் தகட்ைதாகதே ததெிகன்

கருதேில்னை. அந்தக் காஞ்ெிெம்பதி தபரருளாளதை கிருஷ்ணபாண்ைன் ேடிேில்
தகட்ைதாகக் கருதிைார். அக்தகள்ேி முன் ெற்தே மந்தகாெமாய்ப் புன்ைனகத்தேர்,
சதாைர்ந்து பதில் சொன்ைார்:

``கிருஷ்ண பாண்ைா இக்தகள்ேினெ நீ தகட்கேில்னை உன் மூைம் அந்த ேரததை

தகட்கிோன். பரோெில்னை... நான் உணர்ந்திருப்பனத உனரப்பதற்கு இது ஒரு ெந்தர்ப்பம்.

எங்கும் அேன் இருக்கிோன். அேன் இல்ைாத இைம்தான் ஏது? அேைது பரந்துேிரிந்த

தன்னமனெ நம்மாழ்ோர் எப்படி செல்ைாம் அனுபேித்து இருக்கிோர் சதரியுமா?

`மாொ ோமைதை மதுசூதா நீெருள்ோய்.

தீொய், நீராய், நிைைாய், ேிசும்பாய், காைாய்,

தாொய், தந்னதொய், மக்களாய், மற்றுமாய்,

முற்றுமாய், நீொய் நீ நின்ே ோேினே

சென்ை நிொெங்கதள' என்கிே அேரின் திருோய்சமாழிப் பாசுர ேரிகள்தான் இப்தபாது என்

நினைவுக்கு ேருகின்ேை.

எங்கும் அேன் ேிொபித்திருந்தாலும், பசுேின் உைைில் உள்ள அதன் பால் மடிக் காம்புகள்
ேழிொக சேளிப்படுேது தபாை, அேைது தபரருள் திருேரங்கம், காஞ்ெி, திருமனை
திருேஹீந்திரபுரம் என்று தைங்கள் ேழிொக சேளிப்படுகிேது. இேற்ேில் திருேரங்கம்
இதெம் தபான்ேது...''

ததெிகைின் ேிளக்க உனரொைல் சதாைர்ந்தது.

- சதாைரும்...

`கழுதத தந்த பாடம்!'

கழுனத தந்த பாைம் Therd oval

ஞாைி ஒருேரிைம் அேரின் ெீைன், ‘‘குருதே... நீங்கள் இன்பத்தில் மகிழ்ச்ெிதொ, துன்பத்தில்
தொர்தோ அனைேதில்னை. இரண்னையும் ெமமாக பாேிக்கும் பண்பு, உங்களுக்கு எப்படி
ேந்தது?’’ என்று தகட்ைான்.

‘‘கழுனதெிைமிருந்துதான்’’ என்ோர் ஞாைி.

‘‘என்ைது... கழுனதெிைம் இருந்தா?’’ என்று ெீைர்கள் ேிெந்தைர்.

‘‘ஆமாம், கழுனதெிைமிருந்துதான். கானைெிலும், மானைெிலும் ேதி

ீ ேழிதெ செல்லும்
கழுனதனெ நீங்கள் பார்த்ததில்னைொ? கானைெில் அழுக்கு உனைகனள சுமந்து செல்லும்
கழுனத, அதற்காக ேருத்தம் சகாள்ேதில்னை. மானைெில் சேளுத்த துணிகனளச் சுமந்த
படி திரும்பும். அப்தபாதும் அது, ‘தூய்னமொை துணிகனளச் சுமந்து ேருகிதோம்’ என்று
மகிழ்ச்ெி அனைேதில்னை. இனதப் பார்த்துதான் இத்தனகெ ஒரு பண்னப நான் கற்றுக்
சகாண்தைன்!’’ என்ோர் அந்த ஞாைி.

- உமா ராணி, கிருஷ்ணகிரி

ஆதசயின் விதைவு அவஸ்ததயய!

`தபரானெ சபருநஷ்ைம்’ என்பதற்கு கபீர்தாெர் கூேிெ ேிளக்கம்:

`ததை ீ ஒன்று ததன் குடிப்பனதப் பார்த்துேிட்டு ஒரு ொதாரண ஈயும் ததன் ததும்பும் மைரின்
மீ து உட்கார்ந்தது. அதன் ெிறு இேகு ததைில் ஒட்டிக் சகாண்ைது. அதிைிருந்து
ேிடுபடுேதற்கு ஆை மட்டும் முெற்ெி செய்தது ஈ. உருண்ைது, புரண்ைது. அதைால் அதன்
ெிறு உைலும், கால்களும் கூை ஒட்டிக் சகாண்ைை.

பாேம் ஈ! ஒரு துளி ததனுக்கு ஆனெப் பட்டு, அது தன் இன்னுெினர இழந்தது.'

- எம்.கீ ர்த்தைா, சபங்களூரு.

ரங்க ராஜ்ஜியம் – 81 01-06-2021
இந்திரா செளந்தர்ராஜன்

ரங்க ராஜ்ஜியம்

திருவரங்க ெரிதம்

அத்திகிரியருளாள ரனுமதியயான் வாழியய

ஐப்பெியில் திருயவாணத் தவதரித்தான் வாழியய

முத்திசெறி மறறத் தமிழால் சமாழிந்தருள்யவான் வாழியய

மூதரிய மணவாளன் முன்புதித்தான் வாழியய

ெித்தியம் ெம் பிள்றள பதம் செஞ்ெில் றவப்யபான் வாழியய

ெீள்வென பூடணத்தால் ெியமித்தான் வாழியய

உத்தமமாம் முடும்றப ெகருதித்த வள்ளல் வாழியய...

உலகாரியன் பதங்களூழி சதாலும் வாழியய...

- பிள்றளயலாகாொர்யர் வாழித் திருொமம்.

``எங்கும் அவன் வியாபித்திருந்தாலும்… பசுவின் உடலிலுள்ள அதன் பால், மடிக்

காம்புகளின் வழியாக சவளிப்படுவது யபால், இறறவனின் யபரருள் திருவரங்கம்,
காஞ்ெி, திருமறல, திருவஹீந்திரபுரம் என்று தலங்கள் வழியாக சவளிப்படுகிறது. இதில்
திருவரங்கம் இதயம் யபான்றது.

இதயத் துடிப்பு ெின்று யபானால், உடம்பில் மற்ற பாகங்கள் செம்றமயாக இருந்தாலும்

பயனில்றல. அயதயவறள, மற்ற பாகங்களில் ஏதாவது குறற இருந்தயபாதிலும்
இதயம் ெீராக இயங்கும்பட்ெத்தில், அந்தக் குறறறயக் காலத்தால் ெரி
செய்துவிடலாம். என் வறரயிலும் திருவரங்கம் இதயம் யபான்றது. காஞ்ெி எனக்கு
ஒரு கண் என்றால், திருமறல இன்சனாரு கண். திருவஹீந்திர புரம் என்
மூச்சுக்காற்று. இப்யபாது இதயத்தில் பிரச்றன!

முன்பும் திருவரங்கம் மியலச்ெக் கூட்டத்தால் சகாள்றளக்கு ஆளானது. அப்யபாது

ராமாநுஜர் இருந்தார். அவர், மியலச்ெர்களால் கவர்ந்து செல்லப்பட்ட அழகிய
மணவாளப் சபருமாறளயும் யெரகுலவல்லித் தாயாறரயும் சடல்லிக்யக சென்று மீ ட்டு
வந்தார்.

இப்யபாது மீ ண்டும் அயதயபால் ஒரு யொதறன. யொதறனயில் ொன் என்ன செய்யப்

யபாகியறன் என்று பார்க்கப் யபாகிறான் வரதன்.

திருவரங்கத்தில் உள்ள மூர்த்தி ஆதிமூர்த்தியா வார். பிரம்மன் வழிபட்ட மூர்த்தி

அவர். காஞ்ெி வரதயனா பிரம்மன் யவள்விப் பயனாக சபற்ற மூர்த்தி. இப்யபாது
சபரும் யொதறன திருவரங் கத்துக்யக. திருவரங்கத்றதக் காப்பாற்றி விட்டால், மற்ற
தலங்கள் தானாகயவ காக்கப் சபற்றிடும்.’’

யதெிகன் அளித்த விளக்கத்தால் கிருஷ்ண பாண்டனுக்குத் சதளிவு பிறந்தது!

திருவரங்கம்!

அந்த இரவுப் சபாழுதில், காட்டழகிய ெிங்கர் ெந்ெிதியின் புற மண்டபத்துக்கு, அளவில்

சபரிய மரப்சபட்டி ஒன்று பூட்டுப் யபாடப் பட்ட ெிறலயில், ெிலரால்
எடுத்துவரப்பட்டிருந் தது. கூடயவ ெில தச்ெர்களும் இருந்தனர். அவர்கள் வெம்
இறழக்கப்பட்ட மரத்துண்டு களும் பலறககளும் இருந்தன.

அவர்கறள வரயவற்ற பிள்றள யலாகாொர்யர், தன் தள்ளாத முதுெிறலயிலும்

அவர்களிடம் திடமாக உறரயாடினார். அவர் கயளாடு பிள்றளயலாகாொர்யரின்
ெயகாதரர் அழகிய மணவாளப் சபருமாள் இருந்தார். யமலும் மணப்பாக்கத்து ெம்பி,
யகாட்டூர் அண்ணன் சொல்லிக் காவலதாென், திருக் கண்ணக்குடிப் பிள்றள ஆகிய பல
ெீடர்களும் உடனிருந்தனர்.

தச்ெர்களிடம் பிள்றள யலாகாொர்யர், ``கவனமாகச் சென்று அளசவடுத்து வர

யவண்டும். இது உங்களுக்குக் கிறடத்திருக்கும் சபரும் பாக்கியம்’’ என்றார்.

திருவரங்கச் ெந்ெிதிக்குள் உற்ெவ மூர்த்தியா கக் யகாயில்சகாண்டிருக்கும் அழகிய

மணவாளறன அளந்து, அதற்யகற்ப சபட்டி செய்யயவண்டும். அதற்காகயவ அவர்கள்
வந்திருந்தனர். ஏற்சகனயவ றகவெம் இருக்கும் சபட்டி, ொளக்ராமம் உள்ளிட்ட பூறஜப்
சபாருள்கள் மற்றும் பாத்திரங்கறள றவத்துக் சகாள்ளவும், அவர்கள் செய்யப் யபாகும்
புதிய சபட்டி, அரங்கறனப் பாதுகாப்பாகக் சகாண்டு செல்வதற்காகவும் பயன்படும்.

ரங்கொதர்
அவ்யவறளயில், உத்தமன் என்பவன் ஒரு மணிப் புறாவுடன் வந்து யெர்ந்தான். அவன்
பிள்றளயலாகாொர்யரின் திருமுன் தறரயில் விழுந்து ொஷ்டாங்க ெமஸ்காரம்
செய்தான். பின்னர் ``யவதாந்த யதெிகர் திருவரங்கத்தின் எல்றலறய எட்டிவிட்டார்;
ெமயபுரத்துக்கு அருயக வந்துவிட்டார்’’ என்றான்.

அறதக் யகட்டதும் பிள்றள யலாகாொர்யர் முகத்தில் ஒரு பிரகாெம்.

``வரதனின் துறண கிறடக்கப்யபாகிறது. யபரருளாளனின் ெகாயம் சபாங்கி வழியப்

யபாகிறது. ெீங்கள் எல்யலாரும் யவகமாய்ச் சென்று அளசவடுத்து வாருங்கள்’’ என்றார்
மிக உற்ொகமாய்!

அவர்களும் அந்த இரவில் அளவுக் கருவி கறள மடியில் மறறவாகக் கட்டிக்

சகாண்டு, திருவரங்கத் திருவதிகளுக்குள்
ீ சமள்ள நுறழந்தனர். வடக்கு வாயில்
வழியாக உள்யள சென்று, பின் சதற்கு வாெல் வழியாக உட்புகுந்து, யெராக திருச்
ெந்ெிதிக்குள் நுறழய யவண்டும்.

மியலச்ெ பயத்தால் கதவுகள் தாழிடப்பட்டுப் சபரும் பாறறகறளக் சகாண்டு எளிதில்

கதவு கறளத் திறக்கமுடியாதபடி செய்யப் பட்டிருந்தது. பல இடங்களில்
நுறழவாயில்கள் மூங்கில் ொரங்களால் மூடப்பட்டிருந்தன. அவற்றின் முன்னால் அந்த
வாயில்களின் இருப்பு சதரியாதபடி றவக்யகால் யபார் குவிக்கப்பட்டிருந்தது.

சவள்றளக் யகாபுரம் மற்றும் கிழக்குக் யகாபுரத்திம் மீ து இருந்தபடி பிள்றள

யலாகாொர்யரின் ெீடர்கள் மியலச்ெப் பறடகள் வருவறதக் கண்காணித்தபடி
இருந்தனர்.

அன்று மாறலப் சபாழுதில், திருவரங்க யவடுபரி யவட்றட ெடக்கும் மணல் தளத்தில்,

பிள்றளயலாகாொர்யர் தறலறமயில் ஒரு ெங்கக் கூட்டம் ெடந்திருந்தது. அதில்
ஐயாயிரம் றவணவ தாெர்கள் பங்யகற்றிருந்தனர். அப்யபாது யபெிய பிள்றள
யலாகாொர்யர் ெிறறவாகக் கூறியது ஒன்றறத்தான்.

``உயிறரக் சகாடுத்யதனும் அரங்கறனக் காப்யபாம். அரங்கத் திருயமனியமல் தூெி

படக்கூட அனுமதியயாம். முன்னிலும் தீவிர மாக அரங்கனின் திருொமம்
உறரப்யபாம’’[. என்றவர் ``ரங்கா...’’ என்று உரத்தக் குரல் எழுப்ப, `ரங்கா’ என்று
ஒட்டுசமாத்த கூட்டமும் ரங்க ொமம் முழங்கியது.

மாறலயவறளயில் இப்படியான ஆர்ப்பரிப் புடன் திகழ்ந்த ஆலயசவளி, இப்யபாது

தச்ெர்கள் உள்நுறழய காத்திருந்தது.

தச்ெர்கள் றவணவக் குடியிருப்பு மிகுந்த சதருக்களில் ெடந்தனர். பல குடியிருப்

புகளுக்கு சவளியய புரவிகள் கட்டப்பட்டிருந்தன. உள்யள புலால் ெறமக்கும் வாறட
மூக்றக ெிரவிற்று. அங்கிருந்தவர்கள் சவளியயறிவிட்ட ெிறலயில், வாய்ப்பு கிறடத்த
இடத்திசலல்லாம் சுல்தானின் பறடகள் உட்புகுந்து இருந்தனர்.

யமலும் சபரும் பறட வந்து சகாண்டிருப்ப தாகத் தகவல். அது திருவரங்கத்றத

செருங்கி னால்… அவ்வளவுதான்... அவர்களின் இலக்கு ஆலயத்றத
ெிர்மூலமாக்குவதுதான்!

அடுத்து அவ்வளவு யபறரயும் றகது செய்வார்கள். எவர் மியலச்ெ ராஜ்ஜியத் திற்கு

உடன்படுகின்றனயரா, அவர்கறள விடுவித்து அவர்களுக்குப் பரிசுகளும் பதவிகளும்
வழங்கப்படும். ஏற்றுக்சகாள்ள மறுப்யபாறரச் ெிரச்யெதம் செய்வார்கள்.

இதுயவ மியலச்ெர்களின் திட்டம் என்பதாக ஒரு கருத்து ஊர் முழுக்கப் பரவி

இருந்தது.

அங்ஙனம் சபரும்பறட திருவரங்கத்றத அறடந்து, அது யகாயிறல ெிர்மூலமாக்கும்

முன், அறனத்துத் திருச்ெந்ெிதி மூர்த்திகறளயும் இடம் மாற்றி விடயவண்டும்.
அரங்கனின் சொத்தில் செப்புக் காறெக் கூட மியலச்ென் சகாண்டு சென்றுவிட இடம்
சகாடுத்துவிடக் கூடாது.

தங்கக் குடங்களில் சதாடங்குகிறது அவனு றடய சபாக்கிஷங்கள்!

ஸ்ரீரங்கம்
தாடங்கம் என்ன… காசுமாறல என்ன… தங்கப் பூணூல் என்ன… இன்னும் ெவரத்தினக்
கிரீடம், ஆரம் யெரம் பூண், யதாள்வறள, மணிக்காப்பு, புல்லாக்கு, ஒட்டியானம், சூரிய
பிரறப, சூடாமணி, சூளாமணி, சூழி, யெகரம், தறலப்பட்டம், புல்லகம், சூடிறக,
சபாற்றாமறர முகச்ெரம், சகாப்பு, ஓறல, சகாந்திளயவாறல, யடாலாக்கு செவிப்பூ,
தண்டட்டி, செல்லிக்காய் மாறல, கடுமணி மாறல, மாங்காய் மாறல, காறரப்பூ
அட்டிறக, கண்டெரம், யகாறத மாறல, யகாறவ பவழத்தாலி, மாம்பிஞ்சுக் சகாலுசு,
அத்திக்காய் சகாலுசு, கான்யமாதிரம், பாம்பாழி, ெதங்றக, அறரஞாண்சகாடி, வரவறளப்
ீ
பதக்கம், குண்டலம் என்று அவற்றின் பட்டியல் மிக ெீளமானது.

அரங்கறன வணங்கிப் பணிந்து அரெர் சபருமக்கள் உவந்து சகாடுத்த எளிய

காணிக்றககள் அறவ. அறவ எல்லாவற்றறயும் பாதுகாத்திட யவண்டும்.
மணப்பாக்கத்து ெம்பியுடன் யகாட்டூர் அண்ணனும், சொல்லிக் காவலதாெனும்
தச்ெர்களுடன் ெடந்து செல்றகயில், எம்சபருமானின் திருயமனிச் செல்வங்கறள
எப்பாடு பட்யடனும் காத்திட யவண்டும் என்பதில் உறுதியாக இருந்தனர்.

ஒருவழியாக அவர்கள் உள்யள சென்று திருச்ெந்ெிதி முகப்றப அறடந்தனர்.

திருச்ெந்ெிதியின் முன் மறறப்புச் சுவர் கட்டி முடிக்கப்பட்டு, திட்டிவாெல் அளவுக்கு
ெிறு நுறழவு வழி மட்டும் அந்தச் சுவரில் விடப் பட்டிருந்தது.

யகாஷ்டியாக ஒரு ொற்பது யபர் ெின்று பிரபந்த பாசுரங்கறளப் பாடி வணங்கும் ஓர்
இடம்... இன்று சுவரால் மூடப்பட்டுவிட்ட ெிறல, கண்களில் ெீறர வரவறழத்தது.

யகாட்டூர் அண்ணன் யதம்பி அழலானார். சொல்லிக்காவல தாெயரா தறலயில்

அடித்துக் சகாண்டார். மணப்பாக்கத்து ெம்பி மனத்றதத் யதற்றிக்சகாண்டு, தச்ெர்கள்
உற்ெவ மூர்த்திப் சபருமாளாகிய அழகிய மணவாளறன அளந்து எடுக்க ஒத்தாெித்தார்.
உலறக அளந்த வறன அந்த யவறளயில் அவர்கள் அளந்தனர். முன்னதாக சதாழுது
விழுந்தனர்.

``எம்சபருமாயன உன்றனப் பாதுகாக்கயவ சபட்டிறயச் செய்யவுள்யளாம். மீ ண்டும் ெீ

இங்யக எழுந்தருளி பக்தர்களுக்குக் காட்ெி தரும் ொள் வறரயிலும், ொங்கள் எங்கள்
றகயால் ஒரு மரத்துண்றடக் கூட சதாட மாட்யடாம். ொங்கள் இயங்கயவண்டும்
என்றால், ெீயும் இங்யக இயங்கியாக யவண்டும்’’ என்று பிரார்த்தித்துக் சகாண்டனர்
அந்தத் தச்ெர்கள். பின், அங்கிருந்து தீப்பந்த ஒளி வழி காட்ட புறப்பட்டனர். கிளி
மண்டபம் அருகில் ெின்று யகாபுர விமானத்றத ஒரு பார்றவ பார்த்தனர். விண்ணில்
ெட்ெத்திரங்களுடன் ெிலாத் துண்டு சதன்பட்டது. `இனி எப்யபாது இங்யக இப்படி ெின்று
யெவிப் யபாயமா’ எனும் ஏக்கத்துடன் அவர்கள் புறப்பட்டனர்.

திருவரங்க எல்லை. காலை வவலை!

கிருஷ்ண பாண்டன் ரதத்றதச் செலுத்திக் சகாண்டிருந் தான். ஆங்காங்யக புரவிகளும்
மியலச்ெர்களும் கண்ணில் பட்டனர். கிருஷ்ண பாண்டனுக்குள் அச்ெம் எழுந்தது.
எங்யக… தடுத்து ெிறுத்தப்படுயவாயமா என்கிற ெந்யதகம் எழவும், திரும்பி யதெிகறனப்
பார்த்தான்.

``அச்ெமின்றி செல் பாண்டா. ொன் இப்யபாது காப்புக் கவெம் சொல்லிக்சகாண்டிருக்

கியறன். மியலச்ெர்கள் பார்த்தாலும் அவர்களுக்கு ொம் வியராதிகளாகத்
சதரியமாட்யடாம்’’ என்றார் யதெிகன். அந்த சொடியில், அவர் ஒரு சுத்த ஸ்வயம்
பிரகாெர் என்பதுடன், யந்த்ர - மந்த்ர - தந்திரங்கறளக் கெடறக் கற்றுத் சதளிந்தவர்
என்பதும் கிருஷ்ண பாண்டனுக்குப் புலனாயிற்று.

யதெிகன் சொன்னபடியயதான் ஆயிற்று. அவர்களின் ரதத்றத எங்கும் எவரும்

கண்டுசகாண்டதாகயவ சதரிய வில்றல. ஓரிடத்தில், யதெிகறன அறழத்துச் செல்ல
பிள்றள யலாகாொர்யரால் அனுப்பப் பட்டிருந்த அனந்த பத்மன், விக்கிரமதாென்
ஆகியயார் ெின்றிருந்தனர். அவர்கள் புரவி ரதத்றத அறடயாளம் கண்டுசகாண்டு,
பிள்றளயலாகாொர்யர் இருக்கும் இடத்துக்கு அறழத்துச் சென்றனர்.

யதெிகன் திருவரங்க வதிகறளப்

ீ பார்த்தவாயற பயணித்தார். திருமண் காப்புடன் காவிப்
பூெப்பட்டு, முல்றலக்சகாடி படர்ந்த வாெல்களுடன் கூடிய - மாக்யகாலம் துலங்கும்
வடுகளுடன்
ீ எழியலாடு காட்ெி தரும் திருவரங்க வதிகள்
ீ அன்று யொறபயிழந்து
கிடந்தன.

- சதாடரும்...
மருதமலையின் விவேஷம்!

மருதமறல

ெத்-ெித்-ஆனந்தம் எனும் அற்புதத் தத்துவத்றத உணர்த்துவது யொமாஸ்கந்த

திருவடிவம் என்கின்றன ஞானநூல்கள். அம்றம-அப்பனுக்கு ெடுவில் முருகன்
அருளும் இந்தத் திருவடிறவத் தியானித்து வணங்கினால் இல்லறம் இனிறமயாகும்
என்பது ெம்பிக்றக.

முருகன் தலங்களில் மருத மறல யொமாஸ்கந்த அம்ெமானது என்பார்கள்

சபரியயார்கள்.

ஆம்! இத்தலத்தின் அருகிலுள்ள சவள்ளியங்கிரி ஈெனின் அம்ெம்; ெீலி மறல

அம்பிறகயின் அம்ெம். இரண்டுக்கும் ெடுவிலுள்ள மருதமறலயில் முருகன்
அருள்கிறான். ஆகயவ இந்த அறமப்பு யொமாஸ்கந்த அறமப்பு என்று ெிறப்பிப்பார்
`ராம நாமம் வ ாதுவம!'

ராமா ராமா

காந்திஜி ஒருமுறற, `அம்கி' எனும் ஊரில் தங்கியிருந்தார். அப்யபாது ஆட்டுப்பால்

கிறடக்காததால், காந்திஜி யதங்காய்ப் பால் குடிக்க யெர்ந்தது. இதனால் அவருக்கு
வயிற்றுப்யபாக்கு ஏற்பட்டது.

ஒரு கட்டத்தில் மயங்கி விழுந்துவிட்டார் காந்திஜி. இறதக் கண்டு பதறிப்யபான

மதுசபன், ``டாக்டர் சுெீலாறவ உடயன அறழத்து வாருங்கள்'' என்று பரபரத்தார்.

அறர மயக்கத்தில் இருந்த காந்திஜி, ``யவண்டாம்! அதற்கு பதில், `ராமா ராமா...' என்று
சொல்லு யபாதும். ராமயன ெிறந்த மருத்துவன். என் ஒருவனுக்காக டாக்டர் சுெீலா
இங்கு வந்துவிட்டால், அவறர ெம்பி காத்திருக்கும் யொயாளிகள் சராம்பயவ
அவதிப்படுவார்கள்'' என்றாராம்!

அவர் சொன்னபடியய `ராம் ராம்' என்று சதாடர்ந்து ஜபித்தனர். காந்திஜியும் குணம்

அறடந்தாராம்.

- எஸ்.மாரியப்பன், யதனி
ரங்க ராஜ்ஜியம் – 82 15-06-2021
இந்திரா செளந்தர்ராஜன்

திருவரங்க ெரிதம்

ஸ்ரீததெிகன், பிள்ளளத ாகாொர்யரின் இருப்பிடத்ளத அளடந்ததும், தன்

தள்ளாளைளயயும் சபாருட்படுத்தாது தவகதவகைாக ``வரதவண்டும் வரதவண்டும்...
எம்சபருைானாரின் செல் ப்பிள்ளள வரதவண்டும்... திருைள தந்த திவ்யததவர்
வரதவண்டும்...’’ என்று வாயார வரதவற்றார் பிள்ளள த ாகாொர்யர். அத்துடன்
ஸ்ரீததெிகளரப் பணியவும் முற்பட்டார்.

அவெரைாய் அவளரத் தடுத்த ததெிகன், “இது அபொரம். தாங்கள் நான் வணங்கிடும்

வரதாம்ெம்” என்று கூறி வணங்கினார். அவ்வாறு அவர் வணங்கி எழுந்த கணத்தில்,
ஒரு விநாடிப் சபாழுது அவருக்கு பிள்ளளத ாகாொர்யர் காஞ்ெிப் தபரருளாளனாகதவ
காட்ெி தந்தார். அல் ல் கா த்தில் ஓர் அருட்காட்ெியாக அளத உணர்ந்த ததெிகன்,
அடுத்துச் சென்று வணங்கியது ஸ்ரீகாட்டழகிய ெிங்கப் சபருைாளனத்தான். பிறகு
ளவணவ தாெர்கள் புளடசூழ, பிள்ளள த ாகாொர்யரின் எதிரில் அைர்ந்தார்.
அவர்களிளடதய உளரயாடல் ஆரம்பைானது.

முன்னதாக ெிரைப் பரிகாரத்தின் சபாருட்டு பானகமும் ததங்காய்ப்பூ சவல் மும்,

ைள வாளழப் பழங்களுடன் வழங்கப்பட்டன. அளவ ஸ்ரீகாட்டழகிய ெிங்கருக்கான
நிதவதனப் பிரொதைாகும். பிரொதத்ளத உண்டு முடித்த நிள யில் பிள்ளள
த ாகாொர்யர் பயணம் குறித்து வினவினார். ``எம்சபருைானின் கருளணயினால்
யாசதாரு தளடயுைில்ள ’’ என்றார் ததெிகன்.

``ைற்றபடி எல்த ாரும் ந ம்தாதன?’’ என்று ததெிகன் தகட்டிட, எல்த ாரிடமும் ஒரு
வளக அளைதி.

``புரிகிறது... உங்களின் சைளனதை பதி ாகிவிட்டது. நாம் ந ைற்ற நிள யில்

இருந்தாலும் நம் ைனத்ளத அவ்வாறு எண்ண விடக்கூடாது’’ என்றார் ததெிகன்.

``உங்கள் பக்குவம் எங்களுக்கில்ள சுவாைி’’ என்றனர்.

``இப்தபாளதய திருவரங்க நிள ப்பாடு என்ன... அளதச் சொல்வர்களா?’’

ீ

``சடல் ி சுல்தானின் பிடிக்குள் ெீராப்பள்ளி ைள க்தகாட்ளட வந்துவிட்டது. அங்குள்ள

தாயுைானவர் ெந்நிதி ஆயுதக் கிடங்காகிவிட்டது. தற்தபாது ெி நூறுதபர்தான்
உள்ளனர். ஆனால் இருபதாயிரம் தபர் சகாண்ட ஒரு சபரும்பளட வந்து
சகாண்டிருப்பதாக தகவல். அவர்களில் ஒரு குறிப்பிட்ட பிரிவினர் ஆ யங்களள
இடித்து அழிப்பளத ைட்டுதை தங்கள் செய ாகக் சகாண்டவர்களாம்.

அப்படிதய ஆ யச் செல்வங்களளக் சகாள்ளளயடித்து மூட்ளட கட்டிக்சகாண்டு தபாய்,

சுல்தான் முன் காட்டி நல் சபயர் சபற்று விடுவார்களாம். இப்படி அவர்கள் ெீரழித்த
ஆ யங்கள் ப ! அப்தபாது சகான்று குவிக்கப்பட்ட பக்தர்கள் எண்ணிக்ளகக்கும் ஓர்
அளவில்ள யாம்...’’ என்று ளவணவ தாெர்கள் விவரம் பகிர்ந்தனர்.

ரங்கநாதர்
அவர்கதள தைலும் சதாடர்ந்தனர்...

``ெிராப்பள்ளியில்தான் இப்படி ஒரு நிள . ஆனால் துக்ளக் எனப்படும் சுல்தானின்

பளடளய, ைதுளர சுந்தரபாண்டியன் அடக்கிப் புறமுதுகு காட்டி ஓடச் செய்துவிட்டார்.
அந்த யுத்தத்தில் அவர் தன் உயிளரயும் இழந்துவிட்டார். வர ாறு இந்த 1323-ம்
ஆண்ளட ஒருபுறம் சவற்றி; ைறுபுறம் ததால்வி என்று பதிவு செய்துசகாள்ளும். இந்த
இக்கட்டான தருணத் தில் ஆறுத ான ஒரு நல் விஷயமும் உண்டு. ைதுளர சுந்தர
பாண்டியனின் வாரிொன பராக்கிரைப் பாண்டியனுக்கு இப்தபாது பத்து வயதுதான்
ஆகிறது. ராஜ்ஜியத்ளத நிர்வகிக் கும் வயததா ஆற்றத ா இல்ள . இந்த நிள யில்
சுந்தர பாண்டியனின் ஆொர்யரும் பரை ளவணவருைான திருைள ஆழ்வார்தான்
பராக்கிரைனின் அருகில் இருந்து வழிநடத்து கிறார். அதாவது இப்தபாளதக்கு
திருைள ஆழ்வாதர ைதுளரயின் ைாைன்னர்.

என்ன ஒரு விெித்திரம்!

இங்தக தொழைண்ட ம் ைித ச்ெனுக்கு அடிளைப்பட்டு இங்குள்ள ஆொர்யர்கள் ஓடி

ஒளியும் நிள . ஆனால், ைதுளரயித ா ஆட்ெி புரியும் நிள ... இளத என்னசவன்பது?’’

ஒருவர் இப்படிக் கூறி முடிக்க அடுத்தடுத்து தவறு ெி அன்பர் களும் சதாடர்ந்து

தபெினர்.

``இப்படிப் தபெிக்சகாண்டிருந் தால் அதற்கு முடிவிருக்காது. 20,000 தபர் சகாண்ட

ைித ச்ெர் சகாள்ளளப் பளட திருவரங் கத்ளத இன்னும் ெி தினங்களில்
அளடந்துவிடக் கூடும். இந்த தவளளயில் நாம் செய்ய தவண்டி யது குறித்தத
எண்ணதவண்டும்.’’

``ஆம்.. அதுபற்றி ஒரு முடிவுக்கு வருதவாம். எம்சபருைானின் உற்ெவர் திருதைனி,

சபருைாட்டி யின் உற்ெவத் திருதைனி ைற்றும் ொளக்கிராைப் பூளஜப் சபாருள் களளப்
பாதுகாப்பாய் ஒரு சபட்டியில் ளவத்து ைித ச்ென் பார்ளவயில் பட்டுவிடாதபடி நாம்
எங்காவது சகாண்டு சென்றுவிட தவண்டும். இது முதல் செயல்பாடு.

எக்காரணம் சகாண்டும் எம்சபருைானுக்கான நித்திய பூளெகள் நின்றுவிடாது

சதாடர்ந்திட ஆவண செய்ய தவண்டும். இது அடுத்த செயல்பாடு. எத்தளன ஆயிரம்
தபர் வந்தாலும் ஆ யத்தில் ெயன நிள யில் இருக்கும் மூ விக்கிரகத்ளத
ைித ச்ென் சநருங்கிவிடாதபடி காவல் காத்திட தவண்டும். அந்தப் பணிக்காக உயிளர
இழக்க தநர்ந்தால், அளத உவளகயுடன் ஏற்றிட தவண்டும். அவ்வாறு ைரிப்தபாருக்கு
எம்சபருைானின் திருவடி நிழ ில் இடம் நிச்ெயம்.’’

இங்ஙனம் எல்த ாரும் தங்கள் கருத்துக்களளச் சொல் ி முடித்த நிள யில், ததெிகன்
திருவாய் ை ர ானார்.
``தாெர்கதள! இளதவிட பதற்றைான தருணங்கள் நம் முன்தனார் வாழ்வில் வந்து
சென்றுள்ளன. கம்ென் ைற்றும் நரகாசுரனால் நம் முன்தனார் அனுபவித்த
சகாடுளைகள் ஏராளம். அரெர் சபருைக்களள எல் ாம் ெிளறப்படுத்திக் களெயடி
சகாடுத்து அவர்கள் அழுவளதக் கண்டு இன்புற்றான் நரகாசுரன். இந்நிள யில்தான்
நம்சபருைான் கிருஷ்ணனாக பாைாததவியுடன் சென்று அவளன ெம்ஹாரம் செய்தார்.

ஸ்ரீரங்கம்

அதனால் தீபாவளி என்கிற ஒரு திருநாளும் நைக்சகல் ாம் கிளடத்தது. ஒரு சபரும்
சகாடூரம், பின்னர் சபரும் ைகிழ்ச்ெி ளயத் தரும் ஒளி ைிகுந்த நாளாகியது. அதுதபால்,
இப்தபாது நாம் ெந்திக்கும் துன்பங்களும் பின்னாளில் சபரும் இன்பத் திற்குக்
காரணைாகும். நாம் நம் கடளைளய நம்பிக்ளகதயாடு செய்தவாம்’’ என்று ததெிகன்
கூறிட, எல்த ாருக்கும் அவரின் தபச்சு ஆறுத ாய் அளைந்தது.

பின்னர் ததெிகன் உரிதயார் துளணயுடன் திருவரங்க ஆ யத் தினுள் சென்று, அங்கு

எழுப்பப்பட்டிருக்கும் சுவரின் ெிறு துவார திட்டி வாெல் வழிதய உள்தள நுளழந்து,
மூ வளரக் கண்குளிர வணங்கினார். அவர் சவளிதய வரவும் அந்தத் துவாரமும்
அளடக்கப் பட்டது. சதாடர்ந்து அந்தச் சுவருக்குமுன் ஒரு தைளட அளைக்கப்பட்டு,
அதன்ைீ து களி ைண்ணால் செய்யப்பட்ட அரங்கனின் சகாலுப் சபாம்ளை தபான்ற
உருவம் ளவக்கப்பட்டு, அதுதவ திருச்ெந்நிதி எனும்படி செய்யப்பட்டது.

ததெிகன் ஆெிரைத்திற்குத் திரும்பியதும் பிள்ளள த ாகாொர்யர் தான் எழுதிய `அஷ்ட

தெ ரகெியம்’ என்று ளவணவர்களால் அளழக்கப்படும் 18 நூல் ஏட்டுக் கட்டுகளளத்
தந்தார். அவற்றில் தத்வத்ரயம், முமூக்சுப்படி வெனபூஷணம், அர்த்த பஞ்ெகம்,
நவரத்னைாள , நவவித ெம்பந்தம் என்று ப ப் ப தள ப்புகளில்
எம்சபருைானுக்கான துதிகள் அடங்கியிருந்தன.

அவற்ளற ததெிகரிடம் ஒப்பளடத்த பிள்ளள த ாகாொர்யர் ``ததெிகதர! நீதர

இந்நூல்கள் அழிந்திடாது காத்திட தவண்டும். நான் முதிர் நிள யில் இருக்கிதறன்.
எப்தபாது தவண்டுைானால் நான் பரைபதிக்க ாம். இதன் ைதிப்பறிந்து காத்திட
உம்ைாத தய முடியும். நாளள இந்த ஊதரகூட ைித ச்ெரால் எரியூட்டப்பட ாம்.
இ ங்ளகக்கு தநர்ந்த நிள இந்தத் திருவரங்கத்துக்கு தநராது என்று
சொல்வதற்கில்ள . எனதவ இவற்ளற இப்தபாதத ஒப்பளடக்கிதறன்...’’ என்றார்.

பின்னர், சுதர்ெனசூரி என்ற தன் அறத் சதாண்டர் ஒருவளர ததெிகரின் முன் நிறுத்தி,
``இந்தச் சுதர்ெனசூரி உைக்கு சபரும் துளணயாக இருப்பான். நீங்கள் எனக்கு உதவ
தவண்டியது ஒரு விஷயத்தில்தான். நானும் என் தகாஷ்டியாரும் அரங்கனின் உற்ெவ
மூர்த்தி ெிள கதளாடும் உபய நாச்ெிைார் ெிள கதளாடும் இந்தத்
திருவரங்கத்ளதவிட்டுச் செல் தீர்ைானித்துவிட்தடாம்.

இப்தபாளதக்கு ைதுளரக்குச் சென்றால், அங்குள்ள திருைள ஆழ்வாரால் பாதுகாப்பு

கிளடக்கும் என்று ததான்றுகிறது. ஆகதவ இன்று இரதவ நானும் என் குழுவினரும்
திருவரங்கத்ளத விட்டு ைதுளர தநாக்கிப் புறப்பட ெித்தம் சகாண்டுள்தளாம். எைது
பயணம் யாசதாரு தளடயுைின்றி சவற்றிப் பயணைாகத் திகழ தாங்கள் ஆெீர்வதிக்க
தவண்டும்’’ என்றார்.

ததெிகன் அந்த ஏடுகளளக் கண்களில் ஒற்றிக்சகாண்டு, பின்னர் அவற்ளறச் சுதர்ென

சூரி வெம் தந்துவிட்டுப் தபெ ானார்.

``ஆொர்ய புருஷதர... ெதம் கடந்தது உங்கள் முதுளை. ஆயினும் தாங்கள்

எம்சபருைான் சபாருட்டு ஆற்றும் சதாண்டு பிரைிப்பிற்குரியது. தங்கள் எண்ணப்படிதய
தாங்கள் புறப்படுங்கள்.

அஞ்ெி ஓடுவதாகக் கருதாதீர்கள். அரங்கத் திருதைனி ஊர் உ ா செல்வதாகக்

கருதுங்கள். அரங்கன் இருக்கும் இடதை திருவரங்கம். அப்படிப் பார்த்தால் அரங்கன்
உம்தைாடு பயணிக்கும் இடங்கள் எல் ாம் திருவரங்கம் ஆகப்தபாகின்றன.
திருவரங்கத்துக்குத் ததடி வந்து வணங்க வழியற்றவர்களளத் ததடி அந்த அரங்கதன
செல்வதாக இந்தப் பயணத்ளதக் கருத ாம். என்ளனப் பற்றி கவள தவண்டாம்.
தங்களளப் பற்றிய கவள யும் எவருக்கும் தவண்டாம். அரங்கன் நைக்கு ப
வளகயில் துளண வருவான்...’’ என்று வாழ்த்தி அருளினார்.

அன்று இரவில் அரங்கனின் உற்ெவ மூர்த்தம் ைரப்சபட்டிக்குள் அடங்கிய நிள யில்,

பஞ்சு மூட்ளடகள் அடுக்கப்பட்ட ஒரு ைாட்டு வண்டியின் நடுவில் ளவக்கப்பட்டு,
ைதுளரளய தநாக்கிப் புறப்பட்டது. எம்சபருைானின் நளகநட்டுகள் திருவரங்கத்தித தய
சுதர்ெனசூரியால் ரகெியைாய் ஓர் இடத்தில் ளவக்கப்பட்டன.

அந்த முயற்ெிக்கு சுதர்ென சூரியின் புதல்வர்களான ைாத ா னும் அனந்தனும் துளண

நின்றனர். சைாத்தத்தில் ஆ யத்தில் வழிபாட்டுக்குரிய ெக மும் அகற்றப்பட்டன.
வர ாற்றில், பூளஜகளற்ற ைக்கள் நடைாட்டம் இல் ாத ஒரு கதிளயத் திருவரங்க
ஆ யம் அன்று கண்டது. இளத அறியாைல் ஆ யத்ளததய இடித்துத்
தளரைட்டைாக்கிவிடும் சவறிதயாடு திருவரங்கம் தநாக்கி வந்த வண்ணம் இருந்தது
ைித ச்ெப் பளட.

ததெிகனும் பிள்ளள த ாகாொர்யரின் அஷ்டதெ நூல்களுடன் சுதர்ென சூரியின்

பிள்ளள களான ைாத ா னுடனும் ஆனந்தனு டனும் புறப்படத் தயாரானார்.

ஆனால் அது அவ்வளவு சு பம் இல்ள என்பதுதபால், ைித ச்ெப் பளட திருவரங்கத்
ளதச் சுற்றி வளளத்து நின்றது. இந்நிள யில் பிள்ளள த ாகாொர்யரின் ைதுளர
தநாக்கிய பயணத்திலும் ெி இளடயூறுகள்!

கி.பி.1323-ம் ஆண்டின் சதாடக்கதை இதுதபால் சபரும் தொதளனகளளக் சகாண் டிருந்த

நிள யில், ப ஆச்ெரியங்களும் காத்திருந்தன!

அந்த ஆச்ெரியங்கள், அதிெயங்கள், இதற்குப் பிறகான வர ாற்றுடன் ைந் நாதமுனிகள்

உள்ளிட்ட ப ரின் செயல்பாடுகளள நாம் ரங்க ராஜ்ஜியம் இரண்டாம் பாகத்தில்
காண ாம்.

(முதலாம் பாகம் நிறைவுற்ைது!)

ஆலயங்கள் அற்புதங்கள்!

ஆ யங்கள் அற்புதங்கள்

நான்கு முகங்கள் சகாண்ட ிங்கத் திருவுருளவ திருவதிளகக் தகாயி ின்

திருச்சுற்றில் காண ாம்.

திருதைாகூர் த த்தில் ஆதிதெஷனுக்குத் தங்கக் கவெம் ொத்தப்படுகிறது.

திருக்தகாட்டியூர் நாச்ெியாருக்கு திருைாைகள், நி ைாைகள், கு ைாைகள் என்று மூன்று

திருப்சபயர்கள் உண்டு.

ையி ாடுதுளற வள்ள ார் தகாயி ிலும் தெத்தைங்க ம் ஆபத்ெகாதயஸ்வர்ரர்

தகாயி ிலும் தட்ெிணாமூர்த்தி காளளயுடன் தரிெனம் தருகிறார்.

குழந்ளத வடிவில் யாதவ கு த்துப் பா கனாக வ க் ளகயில் ைத்தும் இடக் ளகயில்

கயிறும் ஏந்தி கண்ணன் அருள்வது உடுப்பியில் ைட்டும்தான்!

- சு.இ க்குைணசுவாைி, திருநகர்