திருமூலர் வரலாறு

பன்னிரு திருமுறைகளில் திருமூலர் எழுதிய திருமந்திரம் 10ம்

திருமுறையாகும். இது மூவாயிரம் பாடல்கறளக் ககாண்டது. யயாகிகள்
பல்லாண்டு காலம் உயிர் வாழ்ந்திருப்பார் என்பது நூற் ககாள்றக. திருமூலர்
ஒரு யயாகி. ஆகயவ அவர் தான் கற்ை வித்றதறய உலகிற்குக் கூறுகின்ைார்.
உடல் யவறு, உயிர்யவறு. இறவயிரண்டும் ஒன்று யேர்ந்து இருந்தால் தான்
அைம், கபாருள், இன்பம், வடு
ீ என்னும் நான்கு உறுதிப் கபாருட்கறளயும்
அறடய முடியும் என்ை அந்த உபாயத்றதத் திருமூலர் நமக்குக்
கூறுகின்ைனர். திருமந்திரம் ஒன்பது பகுதிகளாக உள்ளது. ஒவ்கவாரு
பகுதியும் ஒரு தந்திரம் எனப் கபயர் கபறும். திருமூலர் காலத்துத்
தமிழகத்தில் றேவேமயம் இருந்த நிறலறமறய உணர இச் கேய்திகள்
கபாருந்துறண புரிய வல்லறவ.

பரகாயப் பிரயவேம் என்று யகள்விப் பட்டிருப்பீர்கள் கூடு விட்டுக் கூடு

பாய்தல் என்பது அதன் கபாருள். அதாவது ஓர் உயிர் தான் குடியிருக்கும்
உடறல விட்டு நீங்கி, மற்யைார் உடம்பினுள் நுறழந்து, அவ்வுடம்பிற்கு
ஏற்ைவாறு கேயல் படுதல். விக்கிரமாதித்தன், ஆதிேங்கரர், அருணகிரிநாதர்
ஆகியயார் கூடுவிட்டுக் கூடு பாய்ந்த கேய்திகறள நாம் படிக்கியைாம்.
அதுயபால் அறுபத்து மூன்று நாயன்மார்களுள் ஒருவராகிய திருமூலரும்
மூலன் என்பவனின் உடம்பில் புகுந்து ஆகமப் கபாருறளக் கூைியுள்ளார்.
உயிர் யவறு, உடல் யவறு என்ை தத்துவத்திற்குக் கூடுவிட்டுக் கூடு பாயும்
வித்றத ஓர் உதாரணமாக விளங்குகிைது.

கயிலாய மறலயில் நந்தி யதவரின் உபயதேத்றதப் கபற்ை யயாகியார்

ஒருவர், அவர் அட்டமா ேித்தி கபற்ைவர். அவர் அகத்தியரிடத்துக் ககாண்டு
நட்பால் கபாதியமறல யநாக்கி வந்தார். திருவாவடுதுறைறய அறடந்தார்.
ஆங்கு இறைவறர வணங்கினார். அப்பதியினின்று அகன்று யபாகும் யபாது
காவிரியாற்ைின் கறரயில் பசுக்கூட்டம் அழுவறதப் பார்த்தார். அப்பசுக்கள்
யமய்க்கும் மூலன் என்ை இறடயன் இைந்து கிடந்தான். யயாகியார்
அப்பசுக்களின் துன்பத்றதப் யபாக்க எண்ணினார். தாம் பயின்ை ேித்தியினால்
அம்மூலன் என்பவனின் உடலில் தம் உயிறரப் புகுத்தினார். பசுக்கள்
மகிழ்ந்தன. திருமூலர் மாறலயில் அப்பசுக்கூட்டங்கறளக் ககாண்டு
அவற்ைின் இருப்பிடங்களில் கேல்லச் கேய்தார். அறவ வழக்கம் காரணமாகத்
தம் வடுகளுக்குச்
ீ கேன்ைன. திருமூலர் ஓரிடத்தில் நின்ைார். மூலன் என்ை
இறடயனின் மறனவி தன் கணவன் இன்னும் வரவில்றலயய என்று யதடிக்
ககாண்டு கேன்ைாள்! தன் கணவன் யபால நின்ை யயாகியாறரப் பார்த்தாள்.
அவர்க்கு ஏயதா யநர்ந்து விட்டது என்று எண்ணி அவறரத் தம் இல்லத்துக்கு
அறழத்துச் கேல்ல முயன்ைாள். முடியவில்றல. அதனால் மனம் கவன்று
அவள் இல்லம் திரும்பினாள். அன்று இரவு கழிந்தது. மறுநாள் அவள் தன்
கணவனின் நிறலறயப் பலரிடம் உறரத்தாள். அவர்கள் திருமூலரிடம்
கேன்ைனர். அப்யபாது திருமூலர் யயாகத்தில் இருக்கக் கண்டு அவறர மாற்ை
இயலாது என்று மூலனின் மறனவியிடம் உறரத்தனர். அவள் கபரிதும்
துன்பம் அறடந்தாள்.

யயாகத்தினின்று எழுந்து யயாகியார் தாம் றவத்திருந்த உடறலத் யதடிப்

பார்த்தார். அது கிறடக்கவில்றல. தம் யயாகவன்றமயால் இறைவரின்
உள்ளத்றத உணர்ந்தார். ேிவாகமப் கபாருறளத் திருமூர் வாக்கால் கூை
யவண்டும் என்பது இறைவரின் திருவுள்ளம். அதனால் தம் உடல்
இறைவரால் மறைக்கப்பட்டது என்பறத அைிந்தார். திருமூலர்
ோத்தனூரிலிருந்து கேன்ையபாது இறடயர் அவறரப் பின் கதாடர்ந்தனர்.
அவர்க்கு அவர் உண்றமறய உறரத்து, திருவாவடுதுறைறய அறடந்து
இறைவறர வணங்கிக் யகாயிலுக்கு யமற்கில் உள்ள அரேமரத்தின் கீ ழ்
ேிவராே யயாகத்தில் இருந்து மூவாயிரம் ஆண்டுகளில் மூவாயிரம்
கேய்யுறள இயற்ைினார். பின் இறைவரது திருவடி நிழறல எய்தினார்.

முதல் தந்திரம்

யாக்றக நிறலயாறம, கேல்வ நிறலயாறம, இளறம நிறலயாறம,

ககால்லாறம, புலால் உண்ணாறம, காம அடக்கம், அந்தணர் ஒழுக்கம், அரேன்
கடறம, அைஞ்கேய்தலின் ேிைப்பு, அன்றப வளர்த்தல், பிைர்க்கு உதவி கேய்தல்,
கற்யைாரிடமிருந்தும், நூல்களில் இருந்தும் அைிறவ வளர்த்தல், மனத்றத
விருப்பு கவறுப்புக்களிற் கேல்ல விடாறம யபான்ை அைிவுறரகள்
தரப்பட்டுள்ளன.

இரண்டாம் தந்திரம்

அகத்தியர் கதன்னாடு யபாந்தறம, ேிவனுறடய எட்டு வரச்

ீ கேயல்கள்,
லிங்கத்தின் யதாற்ைம், தக்கயாகம், பிரளயம் பற்ைி புராணக் கறதகள்
குைிக்கப்பட்டுள்ளன. பறடத்தல், காத்தல், அழித்தல், மறைத்தல், அருளல்
என்னும் ேிவனுறடய ஐந்கதாழில்களும், ேக்தி, ேிவன் விறளயாட்டால்
உண்டான ஜீவர்கள், விஞ்ஞானகலர், ேகலர், பிரளயாகலர் என்னும்
மூவறகயினர் என்பதும் அவருள் மதிக்கத்தக்கவர் யாவர் என்பது
விளக்கப்பட்டுள்ளன. யகாவில்கறள அழிப்பது தீது ேிவநிந்றத தீது, அடியார்
நிந்றத தீது, கபாறையுறடறம, கபரியாறரத் துறணக் யகாடல் என்பன
குைிக்கப்பட்டுள்ளன.

மூன்றாம் தந்திரம்

இப்பகுதி முழுவதும் யயாகத்றதப் பற்ைியது. ஆனால் பதஞ்ேலி கூறும் யயாக

முறையன்று. இயமம் முதலிய எண்வறக யயாகமுறைகளும் அவற்ைால்
அறடயும் பயன்களும் பிைவும் கூைப்பட்டுள்ளன.

நான்காம் தந்திரம்
மந்திர ோத்திரம் அல்லது உபாேனா மார்க்கத்றதப் பற்ைியது. அஜபா மந்திரம்,
ேபாலி மந்திரம் கூைப்பட்டுள்ளன. திரு அம்பலச் ேக்கரம், திரிபுரச் ேக்கரம்,
ஏகராளிச் ேக்கரம், றபரவச் ேக்கரம், ோம்பவி மண்டலச் ேக்கரம், புவனாபதிச்
ேக்கரம், நவாஷர் ேக்கரம் என்பறவ பற்ைிய விவரங்கள் தரப்பட்டுள்ளன.

ஐந்தாம் தந்திரம்

றேவத்தின் வறககளும் ேரிறய, கிரிறய, யயாகம், ஞானம் இறவகளும்

கூைப்பட்டுள்ளன. புைச் ேமயங்கள் கண்டிக்கப்படுகின்ைன. உட் ேமயங்கள்
ஏற்கப்படுகின்ைன.

ஆறாம் தந்திரம்

உயிர் நாடியாக உள்ளறவ ேிவ குரு தரிேனம். அவனது திருவடிப் யபறு,

ஞானத்தில் கபாருள் கதரிபவன், கதரியப்பட்ட கபாருள், துைவு, தவம், அருளில்
இருந்து யதான்றும் ஞானம், தக்கவர் இலக்கணம், தகாதவர் இலக்கணம்,
திருநீற்ைில் கபருறம என்பறவயாகும்.

ஏழாம் தந்திரம்

ஆறு ஆதாரங்கள், ஆறு லிங்கங்கள், ேமய ேிைப்புப் யபாதறன, ஐம்புலன்கறள

அடக்கும் முறை, குருவின் வருணறன, கூடா ஒழுக்கம் முதலியன
யபேப்பட்டுள்ளன.

எட்டாம் தந்திரம்

ேித்தாந்தத்தின் விளக்கம், காரிய காரண உபாதிகள், புைங்கூைாறம ேிவ நிந்றத

ஒழிப்பு, உண்றம யபேல், ஆறேறய ஒழித்தல் முதலியறவ கூைப்பட்டுள்ளன.

ஒன்பதாம் தந்திரம்

குரு, குருமடம், குரு தரிேனம், றவணவ ேமாதி, ஸ்தூல, சூக்கும, அதிசூக்கும

பஞ்ோட்ேரங்கள் யபேப்பட்டுள்ளன. இறைவனது நடன வறககள்
முதலியனவும் ஞானம் மலர்தல், ஞானத்தின் ேிைப்பும் கூைப்பட்டுள்ளன.

10ம் திருமுறையில் திருமூலரால் பாடப்பட்ட 3047 பாடல்களும் அதன்

கதளிவுறரயும் கீ யழ ககாடுக்கப்பட்டுள்ளது.

விநாயகர் காப்பு

ஐந்து கரத்தறன யாறன முகத்தறன

இந்தின் இளம்பிறை யபாலும் எயிற்ைறன
நந்தி மகன்தறன ஞானக் ககாழுந்திறனப்
புந்தியில் றவத்தடி யபாற்றுகின் யையன.
கபாருள் : துதிக்றகயயாடு கூடிய ஐந்து றககறளயுறடயவனும், யாறன
முகத்றதயுறடயவனும், இளம் பிறைச் ேந்திரறனப் யபான்ை தந்தத்றத
உறடயவனும், ேிவனது குமாரனும், ஞானச் ேிகரமாக விளங்குபவனும் ஆகிய
விநாயகக் கடவுறள அைிவினில் றவத்து அவன் திருவடிகறளத்
துதிக்கின்யைன்.

பாயிரம்

1. கடவுள் வாழ்த்து

அஃதாவது கடவுளின் கபருறமறயக் கூைி ஏத்துதல்

1. ஒன்ைவன் தாயன இரண்டவன் இன்னருள்

நின்ைனன் மூன்ைனுள் நான்குணர்ந் தான்ஐந்து
கவன்ைனன் ஆறு விரிந்தனன் ஏழும்பர்ச்
கேன்ைனன் தானிருந் தான்உணர்ந்து எட்யட.

கபாருள் : ஒரு கபாருளாகிய ேிவயன, இனிறமயான ேத்தியயாடு

இரண்டாயும், பிரமன், விஷ்ணு, உருத்திரன் என்று மூன்று நிறலகளில்
நிற்பவனாயும், நான்கு புருஷார்த்தங்கறள உணர்ந்தவனாயும், கமய், வாய், கண்,
மூக்கு கேவியாகிய ஐந்து இந்திரியங்கறள கவன்ைவனாயும், மூலாதாரம்,
சுவாதிட்டானம், மணிபூரகம், அநாகதம், விசுத்தி, ஆஞ்றஞ ஆகிய ஆறு
ஆதாரங்களில் விரிந்தவனாயும் அதற்கு யமல் ஏழாவது இடமாகிய
ேகஸ்ரத்தின் யமல் விளங்குபவனாயும், நிலம், நீர், தீ, காற்று, விண், சூரியன்,
ேந்திரன், ஆன்மா ஆகிய எட்டுப் கபாருள்கறளயும் உணர்ந்து அவற்ைில்
கலந்து விளங்குகிைான். இந்த எண்களுக்கு யவறு கபாருள் கூறுவாரும் உளர்.

2. யபாற்ைிறேத்து இன்னுயிர் மன்னும் புனிதறன

நாற்ைிறேக் கும்நல்ல மாதுக்கும் நாதறன
யமற்ைிறேக் குள்கதன் திறேக்குஒரு யவந்தனாம்
கூற்றுறதத் தாறனயான் கூறுகின் யையன.

கபாருள் : இனிறமயான உயிரில் கபாருந்தியிருக்கும் தூய்றமயானவனும்

கிழக்கு, யமற்கு, கதற்கு, வடக்கு ஆகிய நான்கு திறேகளுக்கும் பராேக்திக்கும்
தறலவனும் யமயல கோல்லாப் கபற்ை திறேகளுள் கதற்குத் திறேக்குரிய
இயமறன உறதத்தவனும் ஆகிய இறைவறனப் புகழ்ந்துபாடி நான்
உறரக்கின்யைன்.

3. ஒக்கநின் ைாறன உலப்பிலி யதவர்கள்

நக்ககனன்று ஏத்திடும் நாதறன நாள்கதாறும்
பக்கநின் ைார்அைி யாத பரமறனப்
புக்கநின்று உன்னியான் யபாற்ைி கேய் யவயன.
கபாருள் : உடனாய் நின்ைவனும் அழிவில்லாத யதவர்கள்
ஆறடயில்லாதவன் என்று பரவும் தறலவனும், பக்கத்திலுள்ள திருமால்
முதலிய யதவர்கள் அைிய முடியாத யமயலானும் ஆகிய இறைவறன நான்
அணுக்கமாக இருந்து அனுதினமும் வழிபாடு கேய்யவன். நக்கன்
தத்துவங்கறளக் கடந்தவன்; மலமில்லாதவன்; மாேில்லாதவன் என்று கபாருள்
கூறுவாரும் உளர்.

4. அகலிடத் தார்கமய்றய அண்டத்து வித்றதப்

புகலிடத்து என்ைறனப் யபாதவிட் டாறனப்
பகலிடத் தும்இர வும்பணிந்து ஏத்தி
இகலிடத் யதஇருள் நீங்கிநின் யையன.

கபாருள் : அகன்ை ேீவர்களுக்கு கமய்ப்கபாருளானவனும், ஆகாய

மண்டலத்துக்கு வித்துப் யபான்ைவனும் அறடக்கலமான இடத்தில் என்றனச்
கேல்லவிட்டவனும் ஆகிய இறைவறன, பகலிலும் இரவிலும் வணங்கிப்
பரவி, மாறுபாடு உறடய இவ்வுலகில் நான் அைியாறம நீங்கி நின்யைன்.

5. ேிவகனாடுஒக் கும்கதய்வம் யதடினும் இல்றல

அவகனாடுஒப் பார்இங்க யாவரும் இல்றல
புவனம் கடந்தன்று கபான்கனாளி மின்னும்
தவனச் ேறடமுடித் தாமறர யாயன.

கபாருள் : ேிவகபருமாயனாடு ஒப்பாகவுள்ள கடவுள் புைத்யத உலகில் எங்குத்

யதடினும் இல்றல. இனி, அவனுக்கு உவறமயாக இங்கு அகத்யத
உடம்பிலும் எவரும் இல்றல. அவன் அண்டத்றதக் கடந்து நின்ையபாது
கபான்யபான்று பிரகாேிப்பான். கேந்நிைம் கபாருந்திய ஊர்த்துவ
ேகஸ்ரதளத்தாமறரயில் விளங்குபவன் ஆவான். (அவன் அன்பர்களின்
கநஞ்ேத் தாமறரயில் உறைபவன் என்பது மற்யைார் ோரார் கருத்து)

6. அவறன ஒழிய அமரரும் இல்றல

அவன்அன்ைி கேய்யும் அருந்தவம் இல்றல
அவன்அன்ைி மூவரால் ஆவதுஒன்று இல்றல
அவன்அன்ைி ஊர்புகு மாறுஅைி யயயன.

கபாருள் : ேிவறனக் காட்டிலும் யமம்பட்ட யதவர்கள் ஒருவரும் இல்றல.

அவன் அல்லாது கேய்கின்ை அருறமயான தவமும் இல்றல. அவறன
அல்லாது பிரமன், விஷ்ணு, உருத்திரன் ஆகிய மூவராலும் கபறுவது ஒன்றும்
இல்றல. அவறனயல்லாது வடு
ீ யபறு அறடவதற்குரிய வழிறய அைியயன்.

7. முன்றனஒப் பாயுள்ள மூவர்க்கும் மூத்தவன்

தன்றனஒப் பாய்ஒன்றும் இல்லத் தறலமகன்
தன்றனஅப் பாகயனில் அப்பனு மாய்உளன்
கபான்றனஒப் பாகின்ை யபாதகத் தாயன
கபாருள் : கபான்றனப் யபான்ை ேகஸ்ரதளத்தில் விளங்குபவயன,
பழறமயாகயவ ேமமாக றவத்து எண்ணப்படும் பிரமனாதி மூவர்க்கும்
பழறமயானவன். தனக்கு ஒப்பாரும் மிக்காரும் இல்லாத் தறலமகன்.
அவறன யாயரனும் அப்பயன என்று வாயார அறழத்தால் அப்பனாக இருந்து
உதவுவான். யபாதகத்தான் - உள்ளமாகிய தாமறர மலர்மீ து உள்ளவன்
என்பது ஒரு ோரார் கருத்து.

8. தீயினும் கவய்யன் புனலினும் தண்ணியன்

ஆயினும் ஈேன் அருளைி வார்இல்றல
யேயினும் நல்லன் அணியன்நல் அன்பர்க்குத்
தாயினும் நல்லன் தாழ்ேறட யயாயன.

கபாருள் : தாழ்ந்த ேறடறயயுறடய ேிவன் தீறயக் காட்டிலும்

கவம்றமயானவன்; அன்பர்க்கு நீறரக் காட்டிலும் குளிர்ச்ேியானவன்;
குழந்றதயினும் நல்லவன்; பக்கத்தில் இருப்பவன்; அவனிடம் அன்பு
கேய்வர்க்குத் தாறயக் காட்டிலும் கருறண புரிபவன். இவ்வாறு இருந்தும்
இறைவனது கருறணறய அைிபவர் இல்றல.

9. கபான்னால் புரிந்திட்ட கபாற்ேறட கயன்னப்

பின்னால் பிைங்க இருந்தவன் யபர்நந்தி
என்னால் கதாழப்படும் எம்இறை மற்ைவன்
தன்னால் கதாழப்படு வார்இல்றல தாயன.

கபாருள் : கபான்னால் கேய்யப்கபற்ை அழகான ேறட என்று கூறுமாறு

அவன் பின்புைம் விளங்க இருப்பவன். அவனது திருநாமம் நந்தி என்பதாகும்.
என்னால் வணங்கத் தக்கவன் உயிர்கட்கு எல்லாம் தறலவனாகிய ேிவன்.
ஆனால் அப் கபருமானால் வணங்கத் தக்கவர் பிைர் எவரும் இல்றலயாம்.
நந்தி - பிைப்பு இல்லாதவன்.

10. தாயன இருநிலம் தாங்கிவிண் ணாய்நிற்கும்

தாயன சுடுஅங்கி ஞாயிறும் திங்களும்
தாயன மறைகபாழி றதயலு மாய்நிற்கும்
தாயன தடவறர தண்கட லாயம.

கபாருள் : ேிவனாகிய தாயன இப்பூவுலகத்றதத் தாங்கிக் ககாண்டு ஆகாய

வடிவினனாக உள்ளான். அவயன சுடுகின்ை அக்கினியாகவும் சூரியனாகவும்
ேந்திரனாகவும் உள்ளான். அவயன அருள் கபாழியும் ேத்தியனாய்
இருக்கின்ைான். அவயன விோலமான மறலயாகவும் குளிர்ச்ேியான
கடலாகவும் உள்ளான். இப்பாடலுக்குத் திருவருள் ஆக அம்றமயய இவ்வாறு
இருக்கிைாள் என ஒரு ோரார் கபாருள் கூைி யுள்ளனர்.

11. அயலும் புறடயும்எம் ஆதிறய யநாக்கில்

இயலும் கபருந்கதய்வம் யாதும்ஒன்று இல்றல
முயலும் முயலில் முடிவும்மற் ைாங்யக
கபயலும் மறழமுகில் யபர்நந்தி தாயன.

கபாருள் : தூரத்திலும் பக்கத்திலும் எமக்கு முன்யனானாகிய இறைவனது

கபருறமறய எண்ணினால் ஒத்ததாகச் கோல்லக் கூடிய கபரிய கதய்வம்
பிைிகதான்ைிறல முயற்ேியும் முயற்ேியின் பயனும், மறழகபாழிகின்ை
யமகமும் அவ் இறைவயனயாகும். அவன் கபயர் நந்தி என்பதாகும்.

12. கண்ணுத லான்ஒரு காதலின் நிற்கவும்

எண்ணிலி யதவர் இைந்தார் எனப்பலர்
மண்ணுறு வார்களும் வானுறு வார்களும்
அண்ணல் இவன்என்று அைியகில் லார்கயள.

கபாருள் : கநற்ைிக் கண்றணயுறடய ேிவன் ஒப்பற்ை அன்யபாடு

அழியாதிருக்கவும் எண்ணற்ை யதவர்கள் இைந்தாராக, மண்ணிலும்
விண்ணிலும் வாழ்கின்ை பலரும் இச்ேிவயன அழியாதிருக்க அருள்புரிபவன்
என்று இவர் அைியாதிருக்கின்ைனயர என் யபறதறம !

13. மண் அளந் தான்மல யரான்முதல் யதவர்கள்

எண் அளந்து இன்னும் நிறனக்கிலார் ஈேறன
விண்அளந் தான்தன்றன யமல்அளந் தார்இல்றல
கண்அளந்து எங்கும் கடந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : மண்றண அளந்த மாயவன், அவனது உந்திக் கமலத்தில் உதித்த

பிரமன் முதலாய யதவர்களும் ேிவறன எண்ணத்தில் அகப்படுத்தி நிறனயாது
இருக்கின்ைனர். ஆகாயத்தில் விரிந்து விளங்குபவறன மண்ணுலயகார் கடந்து
கேன்று அைிய முடியவில்றல. ஆனால் அவன் கண்ணில் கலந்தும் எங்கும்
கடந்தும் விளங்குகின்ைான்.

14. கடந்துநின் ைான்கம லம்மல ராகி

கடந்துநின் ைான்கடல் வண்ணம்எம் மாயன்
கடந்துநின் ைான்அவர்க்கு அப்புரம் ஈேன்
கடந்துநின் ைான்எங்கும் கண்டுநின் ைாயன.

கபாருள் : ேிவன் சுவாதிட்டமான மலரிலுள்ள பிரமறனக் கடந்துள்ளான்.

மணிபூரகத் தானத்திலுள்ள எமது மாயனாகிய விஷ்ணுறவக் கடந்துள்ளான்.
அவ் இருவர்க்கு யமல் அநாகதச் ேக்கரத்திலுள்ள உருத்திரறனக்
கடந்துள்ளான். இம் மூவறரயும் கடந்து ேிரேின் யமல் நின்று எங்கும்
கண்காணித்துக் ககாண்டுள்ளான்.

15. ஆதியு மாய்அர னாய்உட லுள்நின்ை

யவதியு மாய்விரிந்து ஆர்ந்துஇருந் தான்அருள்
யோதியு மாய்ச்சுருங் காதயதார் தன்றமயுள்
நீதியு மாய்நித்த மாகிநின் ைாயன.
கபாருள் : ேிவன் உலகிறனப் பறடப்பவனாயும் அழிப்பவனாயும் உடறலக்
காத்து மாற்ைம் கேய்பவனாயும், அவற்றைக் கடந்து நிறைந்து விளங்குகிைான்.
திருவருள் யோதியாகயும் குவிதல் இல்லாத இயல்யபாடு ஊறழச்
கேலுத்துபவனாயும் பறடத்துக் காத்து அழித்து உயிர்களுக்கு விறனறய
ஊட்டுவிப்பான்.

16. யகாது குலாவிய ககான்றைக் குழற்ேறட

மாது குலாவிய வாள்நுதல் பாகறன
யாது குலாவி அமரரும் யதவரும்
யகாது குலாவிக் குணம்பயில் வாயர.

கபாருள் : நரம்பு கபாருந்திய ககான்றை மலறர அணிந்த சுருண்ட

ேறடறயயும் அழகு நிறைந்த ஒளியயாடு கூடிய கநற்ைிறயயுறடய
உமாயதவிறய ஒரு பாகத்தில் உறடயவனுமாகிய ேிவறன அமரரும்
யதவர்களும் குற்ைத்தில் கபாருந்தி என்ன என்று பாராட்டிக் குணத்றத
நாடுவார் ? நாடமாட்டார்.

17. காயம் இரண்டும் கலந்து ககாதிக்கினும்

மாயம் கத்தூரி யதுமிகும் அவ்வழி
யதேம் கலந்கதாரு யதவன்என்று எண்ணினும்
ஈேன் உைவுக்கு எதிரில்றல தாயன.

கபாருள் : ஸ்தூல உடம்பும், சூட்சும உடம்பும் ஆகிய இரண்டும் ஒன்ைாகக்

கலந்த இருப்பினும் மாறல ேம்பந்தமுறடய சூக்கும உடம்பில்தான்
கானமானது மிகுந்திருக்கும் அக்கானம் அல்லது நாதவழியய மனம் பதிந்து
ஆன்மா தன்றன ஒளி வடிவமாகக் காணினும் உடறல விட்டு ஆகாய
வடிவினனாகிய ேிவயனாடு ககாள்ளும் கதாடர்புக்கு நிகரில்றல கத்தூரி -
கானம்.

18. அதிபதி கேய்து அளறக யவந்தறன

நிதிபதி கேய்த நிறைதவம் யநாக்கி
அதுபதி ஆதரித்து ஆக்கமது ஆக்கின்
இதுபதி ககாள்என்ை எம்கபரு மாயன.

கபாருள் : வட திறேக்குத் தறலவனாகச் கேய்து அளகாபுரி அராறனச்

கேல்வத்துக்குத் தறலவனாகச் கேய்த நிறைந்த தவத்தின் பயறனக் கருத்தில்
ககாண்டு, அவ்வாறு வடதிறேறயப் யபாற்ைி நீயும் யேமிப்றபக் கபருக்கினால்
இவ்வடதிறேக்குத் தறலவனாக நீயும் ஆகலாம் என்று கோல்பவன் எமது
தறலவனாவான்.

19. இதுபதி ஏலங் கமழ்கபாழில் ஏழும்

முதுபதி கேய்தவன் மூதைி வாளன்
விதுபதி கேய்தவன் கமய்த்தவம் யநாக்கி
அதுபதி யாக அமருகின் ைாயன.
கபாருள் : வடக்குத் திறேக்குத் தறலவன் விஷய வாேறனக்கு இடமான
ஏழு ஆதாரங்கறளயும் அழித்துப் பாழ் நிலமாக்கினவன். அவன்
பழறமயாகயவ எல்லாம் அைிபவன். பாவங்கறளப் யபாக்கடிக்கின்ை
பலியிறனக் ககாள்ளும் வடதிறேறய இடமாக்கிக் ககாண்ட இவரது
உண்றமயான தவத்றத யநாக்கி அத்தவம் கேய்யவாறரயய இடமாக்கிக்
ககாண்டு எழுந்தருளி யிருக்கின்ைான். முதுபதி - சுடுகாடு.

20. முடிவும் பிைப்றபயும் முன்யன பறடத்த

அடிகள் உறையும் அைகனைி நாடில்
இடியும் முழக்கமும் ஈேர் உருவம்
கடிமலர்க் குன்ைம் மறலயது தாயன.

கபாருள் : இைப்றபயும் பிைப்றபயும் கருவில் உதிக்கும் முன்யப வறரயறை

கேய்து ேிவன் கபாருந்தியுள்ள நியதிறய அைியின் அது விளக்கம் மிக்க
கண்மலருக்கு யமல் உள்ள ேிரோகும். அவ் இறைவனது உருவம் ஒளியும்
ஒலியுமாகும். இறதத் திருக் கயிலாய மறலயாகும் என்று ேிலர் கூறுவர்.

21. வானப் கபருங்ககாண்டல் மாலயன் வானவர்

ஊனப் பிைவி ஒழிக்கும் ஒருவறனக்
கானக் களிறு கதைப் பிளந்தஎம்
யகாறனப் புகுழுமின் கூடலும் ஆயம.

கபாருள் : ஆகாயத்திலுள்ள யமகம் யபான்ை கரிய திருமால் பிரமன் யதவர்

முதலியயாரது இழிந்த பிைவிறய நீக்குகின்ை ஒப்பற்ைவனும், ஆணவமாகிய
காட்டு யாறனறயக் கதறும் படி பிளந்த எம் தறலவனுமாகிய ேிவறனத்
துதியுங்கள். அவறன அறணந்து உய்யலாம்.

22. மனத்தில் எழுகின்ை மாயநன் னாடன்

நிறனத்தது அைிவன் என்னில்தான் நிறனக்கிலர்
எனக்குஇறை அன்பிலன் என்பர் இறைவன்
பிறழக்கநின் ைார்பக்கம் யபணிநின் ைாயன.

கபாருள் : தியானப் கபாருளாக மனத்தில் யதான்றுகின்ை மாயநாடனாகிய

ேிவன், ேீலர் நிறனத்தறத அைிவான் என்ை யபாதும் இவர்தாம் நிறனயாது
இருக்கின்ைனர். கடவுளுக்கு என்னிடத்துக் கருறணயில்றல என்று
கோல்லுவர். இறைவன் தன் கருறணக்கு இலக்கு ஆகாமல் தப்ப
நிற்பவர்க்கும் கருறண வழங்கி நிற்கின்ைான். அவன் கருறண இருந்தவாறு
என்யன !

23. வல்லவன் வன்னிக்கு இறையிறட வாரணம்

நில்கலன நிற்பித்த நீதியுள் ஈேறன
இல்கலன யவண்டா இறையவர் தம்முதல்
அல்லும் பகலும் அருளுகின் ைாயன.
கபாருள் : ேர்வ வல்லறமயுறடயவனும், அக்கினி யதவறனக் கடலின்
மத்தியில் நிறலக்கச் கேய்த நீதியுறடயவனும் ஆகிய இறைவறன இல்றல
என்று கூை யவண்டா. பறடத்தல் முதலியவற்றைச் கேய்கின்ை கடவுளர்க்கும்
தறலவனாய், இரவும் பகலும் ஆன்மாக்களுக்கு அருள் கேய்து
ககாண்டிருக்கின்ைான்.

24. யபாற்ைிறேத் தும்புகழ்ந் தும்புனி தன்அடி

யதற்றுமின் என்றும் ேிவனடிக்யக கேல்வம்
ஆற்ைிய கதன்று மயலுற்ை ேிந்றதறய
மாற்ைிநின் ைார்வழி மன்னிநின் ைாயன.

கபாருள் : யபாற்ைிக் கூைியும் புகழ்ந்து பாடியும் நின்மலனாகிய ேிவனது

திருவடிறய இறடவிடாது தாரகமாகக் ககாண்டு கதளியுங்கள். ேிவகபருமான்
திருவடிக்யக நம் கேல்வகமல்லாம் உரியது என்று எண்ணிப் புைம்கபாருளில்
மயங்கிக் கிடக்கின்ை மனத்றத மாற்ைி நிற்பவரிடத்தில் ேிவன் நிறலகபற்று
நிற்பான்.

25. பிைப்பிலி பிஞ்ஞகன் யபரரு ளாளன்

இைப்பிலி யாவர்க்கும் இன்பம் அருளும்
துைப்பிலி தன்றனத் கதாழுமின் கதாழுதால்
மைப்பிலி மாயா விருத்தமும் ஆயம.

கபாருள் : பிைவாதவனும், யாவற்றையும் ஒடுக்குபவனும், யபரருள்

உறடயவனும், அழிவில்லாதவனும் எல்யலார்க்கும் இறடயைாது இன்பத்றத
நல்குபவனும் ஆகிய ேிவறன வணங்குங்கள். அவ்வாறு வணங்கினால் நீங்கள்
அவனடி மைவாதவர்களாய் அஞ்ஞானம் நீங்கி ஞானப்யபறு
அறடயலாம். துைப்பிலி - இறடயீடு இல்லாதவன், விருத்தம் - இறடயூறு.

26. கதாடர்ந்துநின் ைாறனத் கதாழுமின் கதாழுதால்

படர்ந்துநின் ைான்பரி பாரக முற்றும்
கடந்துநின் ைான்கம லம்மலர் யமயல
உடந்திருந் தான்அடிப் புண்ணிய மாயம

கபாருள் : ஆன்மாக்கறள என்றும் கதாடர்ந்து நின்ை ேிவறன எப்கபாழுதும்

வணங்குங்கள். அவ்வாறு வணங்கினால் எங்கும் வியாபித்து உள்ளவனும்
விோலமான உலகமுழுவதும் கடந்து நின்ைவனும் ேகஸ்ரதன கமலத்தின்
யமல் உடனாய் இருந்தவனும் ஆகிய ேிவனது திருவடிப் யபறுகிட்டும்.
கமலகம் மலர்யமல் உட்கார்ந்திருந்தான் மலர்மிறே ஏகினான்

27.ேந்தி எனத்தக்க தாமறர வாண்முகத்து

அந்தமில் ஈேன் அருள்நமக் யககயன்று
நந்திறய நாளும் வணங்கப் படும்அவர்
புந்தியின் உள்யள புகுந்துநின் ைாயன.
கபாருள் : யேர்க்றகயின் இடம் என்று கோல்லப்படும் சுவாதிட்டான மலரின்
கீ ழ் ஒளிகபாருந்திய முகத்றதயுறடய இறுதியில்லாத இறைவனது கருறண
நமக்யக உரியது என்று அப்கபருமாறனத் தினந்யதாறும் வழிபடுயவாரது
புத்தியில் தாயன புகுந்து கபயராது நின்ைான். ேந்திகயனத்தக்க - அந்தியில்
யதான்றும் கேவ்வான நிைத்றதயுறடய என்னுமாம்.

28. இணங்கிநின் ைான்எங்கும் ஆகிநின் ைானும்

பிணங்கிநின் ைான்பின்முன் னாகிநின் ைானும்
உணங்கிநின் ைான்அம ராபதி நாதன்
வணங்கிநின் ைார்க்யக வழித்துறண யாயம.

கபாருள் : எவ்விடத்தும் நீக்கமை நிறைந்துள்ளவனாகிய ேிவன் ஆன்மாயவாடு

கபாருந்தியுள்ளான். எல்லாக் காலத்தும் இருப்பவனாகிய கபருமான்
மாறுபட்ட தன்றமயில் உள்ளான். யதவர் உலறக ஆளும் ேிவன் தனக்ககனச்
கேயலின்ைி உள்ளான். அவன் தன்றன வழிபடுயவார்க்கு வழித்துறணயாக
உள்ளான்.

29. காணநில் லாய்அடி யயற்குஉைவு ஆருளர்

நாணகில் யலன்உன்றன நான்தழு விக்ககாளக்
யகாணநில் லாத குணத்தடி யார்மனத்து
ஆணியன் ஆகி அமர்ந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : ேிவத்றத விட்டு மாைிய நிறனவு இல்லாத அடியார் மனத்திறட

ஆணியவர் யபால் எழுந்தருளியிருப்பவயன ! ேீவயாத்திறர முழுவதும் உதவக்
கூடியவர் உன்றனயன்ைி யவறு உைவு யார் உள்ளார் ? ஆறகயால
இறைவயன அடியயனுக்கு ஞான யகாேரப் கபாருளாய் விளங்க யவண்டும்.
அப்யபாது நான் உன்றனத் தறலவனாக ஏற்றுக் ககாள்ள
கவட்கப்படமாட்யடன்.

30. வான்நின்று அறழக்கும் மறழயபால் இறைவனும்

தான்நின்று அறழக்கும்ககால் என்று தயங்குவார்
ஆன்நின்று அறழக்கு மதுயபால்என் நந்திறய
நான்இன்று அறழப்பது ஞானம் கருதியய.

கபாருள் : ஆகாயத்தில் விளங்கித் தாயன கபாழியும் மறழறயப் யபான்று

இறைவனும் தாயன வலியவந்து அருறளப் கபாழியும் என்று ேிலர் தயக்கம்
ககாள்வர். பசுவின் கன்று பால் கருதித் தன் தாறய அறழப்பது யபால, என்
நந்திறய நான் இப்யபாது அறழப்பது ஞானம் கருதியயயாம்.

31. மண்ணகத் தான்ஒக்கும் வானகத் தான்ஒக்கும்

விண்ணகத் தான்ஒக்கும் யவதகத் தான்ஒக்கும்
பண்ணகத்து இன்னிறே பாடலுற் ைானுக்யக
கண்ணகத் யதநின்று காதலித் யதயன.
கபாருள் : இறைவன் பூவுலகில் வாழ்கின்ைவர்க்கு மானிட வடிவில்
கவைிப்பட்டருளுவான். புவர்யலாக வாேிகளுக்கு ஆகாய வடிவினனாக
ஒளிவடிவில் கவளிப்பட்டு அருளுவான். சுவர்யலாக வாேிகளுக்கு
அவ்வண்ணயம யதவவடிவில் கவளிப்பட்டு அருளுவான். ேித்திகறள
விரும்பினவர்க்குச் ேித்தனாக நின்று அருளுவான் நிறைவு கபற்ை மனத்தின்
இடமாக நாதத்றத கவளிப்படுத்துபவனாகிய அவனுக்கு அைிவினிடமாக
நின்று நான் அன்பு பூண்டிருந்யதன்.

32. யதவர் பிரான்நம் பிரான்திறே பத்றதயும்

யமவு பிரான்விரி நீர்உலகு ஏறழயும்
தாவு பிரான்தன்றம தானைி வார்இல்றல
பாவு பிரான்அருள் பாடலும் ஆயம.

கபாருள் : ேிவன் யதவர்கள் அறனவர்க்கும் தறலவன். அவன் மானிடர்க்கும்

தறலவன். அவன் ேீவ யகாடிகளிடம் திறே எட்டு யமல், கீ ழ் எனப் பத்துப்
பக்கங்களிலும் நிறைந்துள்ளான், அவயன விரிந்த நீரால் சூழப்கபற்ை ஏழு
உலகங்கறளயும் கடந்து உள்ளான். இவனுறடய தன் ஒருவரும் அைிபவர்
இல்றல. இவ்வண்ணம் வியாபித்துள்ள இறைவனது அருறள எம்மால்
எவ்வாறு பாடமுடியும்

33. பதிபல வாயது பண்டுஇவ் வுலகம்

விதிபல கேய்கதான்றும் கமய்ம்றம உணரார்
துதிபல யதாத்திரம் கோல்லவல் லாரும்
மதியிலர் கநஞ்ேினுள் வாடுகின் ைாயர.

கபாருள் : கதான்று கதாட்யட இவ்வுலகில் கடவுளர் பலர் உளர் அக்கடவுளர்

வழிபாட்டுக்குக் கிரிறய விதிகள் ஏற்படுத்தி உண்றமப் கபாருறள உணரார்
ஆயினர். துதித்துப் பல யதாத்திரப் பாடல்கறளப் பாடவல்லாரும் ேிவத்யதாடு
கலந்திருந்து கபறும் உண்றம அைிறவப் கபைாதவராய் உளர். மனத்தினுள்
அறமதியின்ைி வாடுகின்ைார்கள்.

34. ோந்து கமழுங் கவரியின் கந்தம்யபால்

யவந்தன் அமரர்க்கு அருளிய கமய்ந்கநைி
ஆர்ந்த சுடரன்ன ஆயிர நாமமும்
யபாந்தும் இருந்தும் புகழுகின் யையன.

கபாருள் : ேிவகபருமான் யதவர்க்கு அருளிய உண்றம கநைி, கலறவச்

ோந்தில் வசுகின்ை
ீ கஸ்தூரியின் மணம் யபாலச் ேிவ மணம் வசும்.
ீ
அவ்வுண்றம கநைி கேல்ல அருறமயான சுடர் யபான்ை ஒளியிறன நல்கும்
அவனது ஆயிரம் திருநாமங்கறளயும் நடக்கும் யபாதும் இருக்கும் யபாதும்
எப்யபாதும் பரவிக் ககாண்டிருக்கியைன். ோந்து - கலறவச் ேந்தனம்.

35.ஆற்றுகி லாவழி யாகும் இறைவறனப்

யபாற்றுமின் யபாற்ைிப் புகழ்மின் புகழ்ந்திடில்
யமற்ைிறேக் கும்கிழக் குத்திறே எட்கடாடு
மாற்றுவன் அப்படி ஆட்டவும் ஆயம.

கபாருள் : பிைர் பறடக்காத ேன்மார்க்க கநைியில் விளங்கும் ேிவறனப்

யபாற்றுங்கள். யபாற்ைிப் புகழுங்கள். அவ்வாறு புகழ்ந்தான் ஈோன திக்குக்கும்
ேிரேில் கிழக்கு முதலாகவுள்ள அஷ்டதள கமலத்றத நிமிரும்படி கேய்வன்.
அவ்வாறு உங்களது ஈோன முகம் விளங்கவும் ஆகும். யமல்திறே - உச்ேி
இங்கு விளங்குவது ஈோனமுகம்.

36. அப்பறன நந்திறய ஆரா அமுதிறன

ஒப்பிலி வள்ளறல ஊழி முதல்வறன
எப்பரி ோயினும் ஏத்துமின் ஏத்தினால்
அப்பரிசு ஈேன் அருள்கபை லாயம.

கபாருள் : உயிருக்குத் தந்றதறய இறைவறனத் கதவிட்டாத அமுதம்

யபான்ைவறன, தனக்கு ஒப்பில்லாதவறன, யவண்டுவார்க்கு யவண்டுவன
ஈயும் வள்ளறல, ஊழிறயச் கேய்கின்ை முதல்வறன எவ்வறகயாயினும்,
வழிபடுங்கள். வழிபட்டால் அவ்வறகயய இறைவனது அருறளயய
கபைலாகும்.

37. நானும்நின்று ஏத்துவன் நாள்கதாறும் நந்திறயத்

தானும்நின் ைான்தழல் தான்ஒக்கும் யமனியன்
வானில்நின் ைார்மதி யபால்உடல் உள்ளுவந்து
ஊனில்நின் ைாங்யக உயிர்க்கின்ை வாயை.

கபாருள் : நாள்யதாறும் இறைவறன நானும் நிறலயாக இருந்து

வழிபடுயவன். அக்கினி யபான்ை திருயமனிறய யுறடய இறைவனும்
கவளிப்பட்டு நின்ைான். அவன் வானத்தில் கறலகள் நிறைந்த ேந்திரறனப்
யபால உடல் இடமாக மகிழ்ந்து ஊன் கபாருந்திய உடலில் ேகஸ்ரதள
கமலத்தில் பிராண ரூபமாய் இருக்கிை விதம் இதுவாகும்.

38. பிதற்கைாழி யயன்கபரி யான்அைி யாறனப்

பிதற்கைாழி யயன்பிை வாஉரு வாறனப்
பிதற்கைாழி யயன்எங்கள் யபர்நந்தி தன்றனப்
பிதற்கைாழி யயன்கபரு றமத்தவன் நாயன.

கபாருள் : கபரியவனும் அரியவனும் ஆகிய ேிவறனத் யதாத்திரம் கேய்வறத

விடமாட்யடன். ஒரு தாயின் வயிற்ைில் பிைவாதவனும்
உருவமுறடயவனுமாகிய ேிவறனத் யதாத்திரம் கேய்வறத விடமாட்யடன்.
எங்களுறடய கபருறமயான ேிவறனத் யதாத்திரம் கேய்வறத விடமாட்யடன்.
எப்யபாதும் யதாத்தரித்துக் ககாண்டு இருக்கும் நாயன கபரிய தவம்
கேய்பவனாயனன். இந்நான்கு கநைியிறனயும் முறையய ேீலம், யநான்று,
கேைிவு, அைிகவனக் கூறுவர்.
39. வாழ்த்தவல் லார்மனத்து உள்ளுறு யோதிறயத்
தீர்த்தறன அங்யக திறளக்கின்ை யதவறன
ஏத்தியும் எம்கபரு மான்என்று இறைஞ்ேியும்
ஆத்தம்கேய்து ஈேன் அருள்கபை லாயம.

கபாருள் : வாயாரப் புகழ்ந்து வாழ்த்தவராது மனத்தினுள் விளங்கும்

யோதியும் குற்ைங்கறளப் யபாக்கும் தீர்த்தம் யபான்ைவனும் அவ் ஆகாய
மண்டலத்தில் கவளிப்படுகின்ை யதவ யதவனாகிய இறைவறனத் துதித்தும்
எம் தறலவயன என்று வணங்கியும் யநேித்து வந்தால் அவ் இறைவனது
அருறளப் கபறுதல் எளிதாகும். ஆத்தன் - நண்பன் எனப்படுவன்.

40. குறைந்து அறடந்த ஈேன் குறரகழல் நாடும்

நிறைந்து அறட கேம்கபானின் யநர்ஒளி ஒக்கும்
மறைஞ்சுஅடம் கேய்யாது வாழ்த்தவல் லார்க்குப்
புைஞ்ேடம் கேய்வான் புகுந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : ேீவர்களின் குறைறய நிறனந்து கேன்று இறைவனது ஒலிக்கின்ை

திருவடிறய நீங்கள் நாடுங்கள். அது பூரணமாகப் கபற்ை ேிவந்த கபான்
யபான்ை ஒளியிறன ஒத்திருக்கும். வஞ்ேறன ககாண்டு பிடிவாதம்
கேய்யாமல் அத்திருவடிறய வணங்குவார்க்கு உள்ளத்யத புகுந்து வணங்கும்
ேிவன் உடம்றபப் புைம் என்று உணர்த்துவான். ஏக்கற்ைவர் - ஆறேயால்
தாழ்ந்தவர்.

41. ேினஞ்கேய்த நஞ்சுண்ட யதவர் பிராறனப்

புனஞ்கேய்த கநஞ்ேிறடப் யபாற்ைவல் லார்க்குக்
கனஞ்கேய்த வாள்நுதல் பாகனும் அங்யக
இனஞ்கேய்த மான்யபால் இணங்கிநின் ைாயன.

கபாருள் : திருப்பாற் கடலில் ேீைி எழுந்த நஞ்றே உண்டருளிய

மகாயதவறனத் திருத்தம் கேய்த விறளநிலம் யபான்ை மனத்தில் றவத்து
வணங்க வல்லார்க்கு நாத ஒலி காட்டி (ஒளி கபாருந்திய கநற்ைிறய யுறடய)
உறமகயாரு பாகனும் அவர் மனத்தில் கபண்மாறனக் கண்ட ஆண்மாறனப்
யபான்று கூடி நின்ைான்.

42. யபாய்அரன் தன்றனப் புகழ்வார் கபறுவது

நாயக னான்முடி கேய்தது யவநல்கும்
மாயகம் சூழ்ந்து வரவல்ல ராகிலும்
யவயன யதாளிக்கு யவந்கதான்றும் தாயன.

கபாருள் : ேிவனிடம் அறடக்கலம் புகுந்து யதாத்திரம் கேய்வார்கபறும்

பயனாவது நான்கு முடிகறளயுறடய பிரமன் பறடத்தபடியய மீ ளமீ ளப்
பறடக்கும் மாறயயயாடு கூடி ேம்ோரப் பந்தத்தில் உழல்பவராயினும்
திரட்ேியான யதாள்கறளயுறடய உமாயதவியின் தறலவனான் ேிவன் வந்து
கபாருந்தலாம்.
43. அரனடி கோல்லி அரற்ைி அழுது
பரனடி நாடியய பாவிப்ப நாளும்
உரன்அடி கேய்துஅங்கு ஒதுங்கவல் லார்க்கு
நிரன்அடி கேய்து நிறைந்து நின்ைாயன.

கபாருள் : இறைவனது திருவடிறயப் புகழ்ந்து பாடி, அன்பினால் கேிந்துருகி,

இறடவிடாது திருவருறமச் ேிந்தித்து ஞானத்றத நிறலக்கும்படி கேய்து
அங்யக நிறலத்திருப்பவர்க்கு அவரது மனத்றதச் கேம்றம கேய்து பூரணமாக
நிறைந்திருப்பான். திரு ஐந்து எழுத்றத தூய மனத்துடன் இறடயைாது
வழுத்தி எனினுமாம்.

44. யபாற்ைிஎன் பார்அம ரர்புனி தன்அடி

யபாற்ைிஎன் பார்அசு ரர்புனி தன்அடி
யபாற்ைிஎன் பார்மனி தர்புனி தன்அடி
யபாற்ைிஎன் அன்புள் கபாலியறவத் யதயன.

கபாருள் : யதவர்கள் சுழுமுறனயில் விளங்கும் ஏகபாத ேிவறன வாழ்க

என்று வாழ்த்துவார்கள். அசுரர்கள் அவறன வாழ்க என்று வாழ்த்துவார்கள்.
மனிதர்கள் அவன் திருவடி வாழ்க என்று கூறுவார்கள். நான் அவறன
வணங்கி என் அன்பினுள் விளங்குமாறு நிறலகபைச் கேய்யதன். இன்பம்.
கபாருள், அைம், வடு,
ீ இறவகறள முறையய யமற்கண்டவர்கள் விரும்பி
வழிபடுவர் என்லாம்.

45. விதிவழி அல்லதுஇல் யவறல உலகம்

விதிவழி இன்பம் விருத்தமும் இல்றல
துதிவழி நித்தலும் யோதிப் பிரானும்
பதிவழி காட்டும் பகலவன் ஆயம.

கபாருள் : கடல்சூழ்ந்த உலகம் இறைவன் விதித்த முறையின்படி

நடப்பதன்ைி யவறு முறையால் அல்ல. இவ்விதிமுறைக்கு நாம் அறடயும்
யபாகம் வியராதம் இல்றல. யோதி வடிவான் இறைவனும் நாயடாறும்
துதிவழியாக வட்டு
ீ கநைிறய அளிக்கும் ேிவ சூரியன் ஆவான்.

46. அந்திவண் ணாஅர யனேிவ யனஎன்று

ேிந்றதகேய் வண்ணம் திருந்தடி யார்கதாழ
முந்திவண் ணாமுதல் வாபர யனஎன்று
புந்தி வண்ணன்எம் மனம்புகுந் தாயன.

கபாருள் : இறைவறனயய ேிந்தித்திருக்கும் வண்ணம் மனம் திருந்திய

அடியார்கள் கேம்யமனி யம்மாயன எப்கபாருளுக்கும் இறைவயன மங்கள
வடிவினயன என்று கதாழ, பழறமயானவயன, முதல்வயன, யமலானவயன என்
நான் கதாழ ஞானகோரூபியாய் எம் மனத்தில் எழுந்தருளியிருந்தான்.
47. மறனயுள் இருந்தவர் மாதவர் ஒப்பர்
நிறனவுள் இருந்தவர் யநேத்துள் நிற்பர்
பறனயுள் இருந்த பருந்தது யபால
நிறனயாத வர்க்கில்றல நின்இன்பம் தாயன

கபாருள் : இல்லைத்திலிருந்து இறைபணி கேய்பவர் கபரிய தவத்றத

உறடயவர்க்கு ஒப்பாவர். இறடவிடாது தியானத்தில் இருப்பவர், இறைவனது
அன்பினுள் கபாருந்தியிருப்பர். பறன மரத்தில் உள்ள பருந்து உணகவடுக்க
கவளியய வரும் யநரத்றதத் தவிர பறனயியல ஒடுங்கியிருப்பது யபால
உலகில் ஈடுபட யவண்டிய யநரத்தில் ஈடுபட்டு மற்ை யநரங்களில் ேிவ
ேிந்தறனயில் ஈடுபடாதவர்க்கு இறையின்பம் கிட்டாது. பழத்றதயுறடய
பறனமரத்தின்யமல் பருந்து இருந்தாலும் பழத்றத நிறனப்பதில்றல; இழிந்த
கபாருள்கறள உண்ண நிறனக்கும்.

48. அடியார் பரவும் அமரர் பிராறன

முடியால் வணங்கி முதல்வறன முன்னிப்
படியார் அருளும் பரம்பரன் எந்றத
விடியா விளக்ககன்று யமவிநின் யையன.

கபாருள் : அடியார்கள் வணங்கும் யதவயதவறன என்னுறடய ேிரோல்

வணங்கி அப்கபருமாறன நிறனந்து, பூமியில் உள்ளார்க்கு அருளும்
யமலானவனாகிய எந்றதறய அறணயாத விளக்கு என்று எண்ணிப்
கபாருந்தியிருந்யதன்.

49. நறரபசு பாேத்து நாதறன உள்ளி

உறரபசு பாேத்து ஒருங்கவல் லார்க்குத்
திறரபசு பாவச் கேழுங்கடல் நீந்திக்
கறரபசு பாேம் கடந்துஎய்த லாயம.

கபாருள் : பழறமயான ேீவன் பாேம் ஆகியவற்றுக்கு நாதனாகிய ேிவறன

நிறனந்து, பசு என்று பாேம் என்றும் கோல்லப்கபறுகின்ைவற்ைின் இயல்றப
அைிந்து ேிவயனாடு ஒன்று கூடவல்லார்க்கு அறல யபான்று வரும் பசுக்கள்
கேய்யும் பாவமாகிய கடறல நீந்தி, பசு பாேங்கறளக் கடந்து முத்திக்
கறரறய அறடயலாம். பசு கட்டப்பட்ட ேீவன், உயிர். பாேம் - தறள
(ஆணவம், கன்மம், மாறய ஆகிய மும்மலம்)

50. சூடுவன் கநஞ்ேிறட றவப்பன் பிரான்என்று

பாடுவன் பன்மலர் தூவிப் பணிந்துநின்று
ஆடுவன் ஆடி அமரர்பி ரான்என்று
நாடுவன் நான்இன்று அைிவது தாயன.

கபாருள் : இறைவனது திருவடிறயச் ேிரேில் சூடிக் ககாள்யவன். மனத்தில்

றவத்துப் யபாற்றுயவன். தறலவன் என்று பாடுயவன். பல மலர்கறள
அர்ச்ேித்து வணங்கி நின்று கூத்தாடுயவன். அவ்வாறு ஆடி, அவயன
யதவயதவன் என்று விரும்புயவன். நான் இன்று அவறனப் பற்ைி அைிந்து
கேய்வது இவ்வளவு ஆகும்.

2. வவதச் சிறப்பு (யவதத்தின் கபருறம)

51. யவதத்றத விட்ட அைம்இல்றல யவதத்தின்

ஓதத் தகும்அைம் எல்லாம் உளதர்க்க
வாதத்றத விட்டு மதிஞர் வளமுற்ை
யவதத்றத ஓதியய வடுகபற்
ீ ைார்கயள.

கபாருள் : யவதத்தில் கோல்லப்படாமல் விட்டுப் யபான நீதி ஒன்றும்

கிறடயாது. நாம் ஓதத்தக்க நீதிகள் எல்லாம் யவதத்தில் உள்ளன. அதனால்
அனுபூதிமான்கள் தர்க்க வாதத்றத விடுத்து எல்லாப் கபாருளும் நிரம்பிய
யவதத்றத ஓதியய முத்தி அறடந்தார்கள். திருக்குையள கேந்தமிழ் மறை
என்று கழகப் பதிப்பில் கண்டுள்ளது. ஆனால் ரிக், யஜுர், ோமம், அதர்வணம்
என்ை வடகமாழி யவதங்கறளப் பற்ைி தான் ஆேிரியர் கூறுகின்ைார்.

52. யவதம் உறரத்தானும் யவதியன் ஆகிலன்

யவதம் உறரத்தானும் யவதா விளங்கிட
யவதம் உறரத்தானும் யவதியர் யவள்விக்காய்
யவதம் உறரத்தானும் கமய்ப்கபாருள் காட்டயவ.

கபாருள் : யவதங்கறள ஓறேயளவில் எடுத்தும் படுத்தும் கோல்கின்ைவன்

அவற்றை அைிந்தவன் ஆவான். யவதத்றத உறரத்த இறைவன் பிரமப்
கபாருள் விளங்கவும், அவன் அந்தணர் யவள்வி கேய்வதன் கபாருட்டும்,
உண்றமப் கபாருறள உணர்த்தவும் யவதத்றதக் கூைியருளினான். ஆரிய
யவதம் உறரத்தவன் பிரம்மா.

53. இருக்குஉரு வாம்எழில் யவதத்தின் உள்யள

உருக்குஉணர் வாய்உணர் யவதத்துள் ஓங்கி
கவருக்குஉரு வாகிய யவதியர் கோல்லும்
கருக்குஉரு வாய்நின்ை கண்ணனும் ஆயம.

கபாருள் : மந்திர வடிவான அழகிய யவதத்தில் உள்ளத்றத உருக்குகின்ை

உணர்வாய் உணரப்படுகின்ை யவதத்தினில் விளங்கி, அச்ேத்றத விறளவிக்கும்
கம்பீரத் கதானியுறடய யவத மந்திரங்களாய், சூக்கும நிறலயில் நின்ைவன்
முக்கண்றணயுறடய ேிவகபருமான் ஆவான். இருக்கு என்று
கோல்லப்படுகின்ை சுயலாகங்கறளயுறடயது ஆரிய யவதம்.

54. திருகநைி யாவது ேித்துஅேித்து அன்ைிப்

கபருகநைி யாய் பிராறன நிறனந்து
குருகநைி யாம்ேிவ மாம்கநைி கூடும்
ஒருகநைி ஒன்ைாக யவதாந்தம் ஓதுயம.
கபாருள் : கதய்வக
ீ கநைியாவது, அைிவு அைியாறமயற்ை வடு
ீ யபைாய் உள்ள
இறைவறன எண்ணி, குருவால் உணர்த்தப்கபறும் கநைியாய்ச் ேிவத்றதப்
கபாருந்தும் ஓர் ஒப்பற்ை கநைியாகும். இந் கநைியிறனயய ேிைப்பாக யவத
முடிவான உபநிடதம் கூறும். கதய்வக
ீ கநைியாவது குரு அருளால் ேிவனடி
யேர்ப்பிக்கும் கநைி என்று உபநிடதம் கூறும்.

55. ஆைங்க மாய்வரும் மாமறை ஓதிறயக்

கூைங்க மாகக் குணம்பயில் வாரில்றல
யவைங்க மாக விறளவுகேய்து அப்புைம்
யபைங்க மாகப் கபருக்குகின் ைாயர.

கபாருள் : ஆறு அங்கங்களாக ஆராயப் கபற்று வரும் யவதத்றத அருளிச்

கேய்தவறன உடம்பின் பகுதியாகக் ககாண்டு அவனது இயல்றப உணர்வார்
இல்றல. தம்மின் யவைான அங்கமாக றவத்து வழிபட்டு, பிைகு தமது இஷ்ட
காமியங்கறளப் கபருக்கிக் ககடுகின்ைார்கயள. ஆைங்கமாவன; ேிட்றே, கற்பகம்,
வியாகரணம், ேந்யதாவிேிதி, யோதிடம், நிருத்தம் என்பன.

56. பாட்டும் ஒலியும் பரக்கும் கணிறகயர்

ஆட்டும் அைாத அவனியில் மாட்டாதார்
யவட்டு விருப்பார் விரதமில் லாதவர்
ஈட்டும் இடஞ்கேன்று இகலல்உற் ைாயர.

கபாருள் : பாடல்களும், அவற்றுக்கான இறேயும், அறலந்து ஆடுகின்ை ஆடல்

மகளிரின் ஆட்டமும் நீங்காத உலகில் யவதகநைி காட்டும் உண்றம
கநைிநில்லார், யவள்வி கேய்யும் விருப்பம் உறடயவராய் விரதமில்லாதவர்
ஆவர். அவர் புைத்யத கேன்று மாறுபாடுற்று அழிகின்ைனர். பாட்டும் இறேயும்
ஆட்டமும் இறைவனது உண்றமறய உணர அறமக்கப் கபற்ைறவ.
இவ்வுண்றமறய உணராமல் புைத்யதாற்ைத்தில் மயங்கிக் ககடுவதாகக்
கூறுகின்ைார்.

3. ஆகமச் சிறப்பு (ஆகமத்தின் கபருறம)

57. அஞ்ேன யமனி அரிறவயயார் பாகத்தன்

அஞ்கோடு இருபத்து மூன்றுள ஆகமம்
அஞ்ேலி கூப்பி அறுபத்து அறுவரும்
அஞ்ோ முகத்தில் அரும்கபாருள் யகட்டயத.

கபாருள் : கரிய நிைமுறடய உமாயதவிறய இடப்பாகத்தில் உறடயவன்,

அருளிச் கேய்த ஆகமங்கள் இருபத்கதட்டு உள்ளன. வணக்கத்றதச் கேய்து
பிரணவர் முதல் மகாளர் ஈைாக அறுபத்தறுவரும் ஐந்தாவது முகமாகிய
ஈோன முகத்திலிருந்து அவற்ைின் கபாருறளக் யகட்டனராம். உமாபாகன்
இருபத்கதட்டு ஆகமங்கறள அறுபத்தாறு யபர்களுக்கு ஈோன முகத்திலிருந்து
உபயதேித்தருளினான். ஐந்து முகங்களாவன; ேத்தியயாபாதம், வாம யவதம்,
அயகாரம், தற்புருடம், ஈோனம் என்பனவாம்.
58. அண்ணல் அருளால் அருளும் ேிவாகமம்
எண்ணில் இருபத்கதண் யகாடிநூ ைாயிரம்
விண்ணவர் ஈேன் விழுப்பம் உறரத்தனர்
எண்ணிநின் ைப்கபாருள் ஏத்துவன் நாயன.

கபாருள் : இறைவன் ஆன்மாக்கள்மீ து றவத்த கருறணயால் கூைியருளிய

ஆகமங்கள் எண்ணுவதற்கு இயலாது. இருபத்கதட்டுக் யகாடியய
நூைாயிரமாகும். இவற்ைின் வழி யதவர்கள் இறைவனது கபருறமறயச்
கோன்னார்கள். நானும் அவ்வழிறயப் பின்பற்ைி அப் கபாருறள
வணங்குகியைன். இந்த எண் ஆகமத்திலுள்ள கிரந்தங்கறளக் குைிக்கின்ைன.
கிரந்தங்கள் - சூத்திரங்கள்.

59. பண்டிதர் ஆவார் பதிகனட்டுப் பாறடயும்

கண்டவர் கூறும் கருத்தைி வார்என்க
பண்டிதர் தங்கள் பதிகனட்டுப் பாறடயும்
அண்ட முதலான் அைஞ்கோன்ன வாயை.

கபாருள் : அைிஞர் என்பவர் பதிகனட்டு கமாழிகளும் கதரிந்தவர்.

அத்தறகயயார் ஆகமம் கூறும் உண்றமறய நன்ைாக அைிவர். அைிஞர்கள்
அைிந்த பதிகனட்டு கமாழிகளும் அண்டங்களுக்கு முதல்வனாகிய ேிவன்
கவளிப்படுத்திய அைத்றதச் கோல்லுவனவாம். பதிகனட்டு கமாழிகளிலும்
ேிவன் கோன்ன அையம உள்ளது.

60. அண்ணல் அருளால் அருளும்திவ் யாகமம்

விண்ணில் அமரர் தமக்கும் விளங்கரிது
எண்ணில் எழுபது யகாடிநூ ைாயிரம்
எண்ணிலும் நீர்யமல் எழுத்தது ஆகுயம.

கபாருள் : இறைவன் கருறணயால் அருளிச் கேய்த கதய்வத் தன்றம

கபாருந்திய ஆகமம், வானுலக வாேிகளாகிய யதவர்களுக்கும் அனுபவத்துக்கு
வாராதது. அவற்றைக் கணக்கிடின் எழுபது யகாடியய நூைாயிரமாகும்.
அவ்வாறு கணக்கிட்டு அைிந்தாலும் அனுபவன் இன்யைல் அறவ நீரின்யமல்
எழுத்துப் யபாலப் பயன்படாது யபாகும். ஆகமத்றத அனுபவமின்ைி அைிந்தால்
பயனில்றல.

61. பரனாய் பராபரம் காட்டில் உலகில்

தரனாய்ச் ேிவதன்மம் தாயனகோல் காலத்து
அரனாய் அமரர்கள் அர்ச்ேிக்கும் நந்தி
உரனாகி ஆகமம் ஓங்கிநின் ைாயன.

கபாருள் : மிக யமன்றமயானவனாய்ப் பரஞானம் அபரஞானம் ஆகிய

இரண்றடயும் அைிவித்து, உலறகத் தாங்குபவனாய் ேிவ புண்ணியத்றதத்
தான் அருள் கேய்யும்யபாது அரனாய், யதவர்கள் வணங்கி வழிபடும்
ேிவகபருமான் அைிவாய் ஆகமத்தில் விளங்குகின்ைான். பராபரம் - பரஞானம்,
அபரஞானம். பரஞானம் - ேிவஞானம், அபரஞானம் - கறலஞானம்.

62. ேிவமாம் பரத்தினில் ேத்தி ேதாேிவம்

உவமா மயகேர் உருத்திர யதவர்
தவமால் பிரமீ ேர் தம்மில்தாம் கபற்ை
நவஆ கமம்எங்கள் நந்திகபற் ைாயன.

கபாருள் : ேிவமாகிய பரம்கபாருளிடமிருந்து ேத்தியும் ேதாேிவமும்

மனத்துக்கு உவந்த மயகேர் உருத்திரர் தவத்றதச் கேய்த திருமால் பிரமன்
ஆகியயார் அவரவர் அைிவில் விளங்கிய ஒன்பது ஆகமங்களும் எங்களது
குருநாதனாகிய நந்திகயம் கபருமான் வழிமுறையாகப் கபற்ைறவயாகும்.
பரமேிவத்திடமிருந்து கபற்ை ஆகமத்றதக் குருநாதனாகிய நந்திகயம்
கபருமான் கபற்ைான்.

63. கபற்ைநல் ஆகமம் காரணம் காமிகம்

உற்ைநல் வரம்
ீ உயர்ேிந்தியம் வாதுளம்
மற்றுஅவ் வியாமளம் ஆகும்கா யலாத்தரம்
துற்ைநல் சுப்பிரம் கோல்லு மகுடயம.

கபாருள் : குருபரம்பறரயில் கபற்ை ஆகமங்கள் காரணம், காமிகம், கபாருந்திய

நல்லவரம்,
ீ உயர்ந்த ேிந்தியம், வாதுளம், யமலும் தந்திர ோத்திரமாகிய
யாமளம், நன்றமயாகும் காயலாத்திரம், யமற்ககாண்டு ஒழுகவல்ல நல்ல
சுப்பிரம், கோல்லத் தகுந்த மகுடம் என்ை ஒன்பது மாகும். 1. காரணம், 2.
காமிகம், 3. ேிந்தியம், 4. சுப்பிரம், 5. வரம்,
ீ 6. மாதுளம், 7. காயலாத்திரம், 8. மகுடம், 9.
யாமளம். இறவயய நந்திகயம்கபருமான் கபற்ை ஒன்பது ஆகமங்களாகும்.

64. அண்ணல் அருளால் அருளும் ேிவாகமம்

எண்ணிலி யகாடி கதாகுத்திடும் ஆயினும்
அண்ணல் அறைந்த அைிவுஅைி யாவிடின்
எண்ணிலி யகாடியும் நீர்யமல் எழுத்யத.

கபாருள் : இறைவன் அருளால் வந்த ேிவாகமங்கள் கணக்கற்ை யகாடிகளாகத்

கதாகுத்துச் கோல்லப்பட்டிருப்பினும், இறைவன் கோன்ன உண்றமப்
கபாருறள உணராவிடின் அறவ அறனத்தும் நீர்யமல் எழுத்துப் யபாலப்
பயனற்ைறவயாகும்.

65. மாரியுங் யகாறடயும் வார்பனி தூங்கநின்று

ஏரியும் நின்ைங்கு இறளக்கின்ை காலத்து
ஆரிய மும்தமி ழும்உட யனகோலிக்
காரிறக யார்க்குக் கருறணகேய் தாயன.

கபாருள் : மறழக் காலமும் யகாறடக் காலமும் பனிக்காலமும் இலயப்பட்டு

நின்று, ஏரியும் வைட்ேியறடந்திருக்கும் ஊழிக்காலத்து, வடகமாழிறயயும்
தமிழ் கமாழிறயயும் ஏக காலத்து உபயதேித்து, ேிருஷ்டி கதாடங்குமுன்
பராேத்திக்குச் ேிவகபருமான் அருள் புரிந்தான்.

66. அவிழ்க்கின்ை வாறும் அதுகட்டு மாறும்

ேிமிட்டறலப் பட்டுயிர் யபாகின்ை வாறும்
தமிழ்கோல் வடகோல் எனும்இவ் விரண்டும்
உணர்த்தும் அவறன உணரலும் ஆயம.

கபாருள் : ஆன்மாக்கறளப் பந்தத்தினின்றும் நீக்கும் முறைறமயிறனயும்

பந்தத்தில் விடுகின்ை முறைறமயிறனயும் கண் இறமத்தல் ஒழிந்து
உயிர்யபாகின்ை முறைறமயிறனயும், தமிழ்கோல் வடகோல் ஆகிய
இரண்டாலும் உணர்ந்துகின்ை ேிவறன உணர முடியுயமா? முடியாது.
பந்தமும்வடும்
ீ அருளுகின்ை ேிவறன ஆகம அைிவினால் அைிய முடியாது.

4. குரு பாரம்பரியம் (குரு மரபு)

67. நந்தி அருள்கபற்ை நாதறர நாடிடின்

நந்திகள் நால்வர் ேிவயயாக மாமுனி
மன்று கதாழுத பதஞ்ேலி வியாக்ரமர்
என்ைிவர் என்யனாடு எண்மரும் ஆயம.

கபாருள் : திருநந்தி யதவனது அருறளப் கபற்ை குரு நாதர்கறள ஆராயின்

ேனகர், ேனந்தனர், ேனாதனர், ேனற்குமாரர் என்ை நால்வரும் ேிவயயாக
மாமுனிவரும் திரு அம்பலத்தில் திருக்கூத்றதத் தரிேித்த பதஞ்ேலி
வியாக்ரபாதர் ஆகியயாரும் என்யனாடு எட்டுப் யபர்கள் ஆவார்கள். ேிவனிடம்
உபயதேம் கபற்ை குருநாதர் எண்மராவர்.

68. நந்தி அருளாயல நாதனாம் யபர்கபற்யைாம்

நந்தி அருளாயல மூலறன நாடியனாம்
நந்தி அருளாவது என்கேயும் நாட்டினில்
நந்தி வழிகாட்ட நானிருந் யதயன.

கபாருள் : ேிவனது அருளால் குருநாதன் என்ை தகுதிறய அறடந்யதாம்.

அவனது அருளால் மூலாதாரச் ேக்கரத்தில் விளங்கும் உருத்திரறன
நாடியனாம். உலகில் ேிவனது அருள் எல்லாவற்றையும் கேய்யும் அவன்
வழிகாட்ட மூலாதாரத்திலிருந்து யமயலைிச் ேிரேின் யமல் நிறல
கபற்ைிருந்யதன். இரண்டாம் அடிக்குப் கபாருளாக இைந்த மூலனுறடய
யதகத்தில் புகுந்தறதக் கூறுவர்.

69. மந்திரம் கபற்ை வழிமுறை மாலாங்கன்

இந்திரன் யோமன் பிரமன் உருத்திரன்
கந்துரு காலாங்கி கஞ்ே மறலயயனாடு
இந்த எழுவரும் என்வழி யாயம.
கபாருள் : திருமந்திரம் உபயதேம் கபற்ை வழிமுறையாவது மாலாங்கள்,
இந்திரன், யோமன், பிரமன், உருத்திரன், கட்டுத்தைி யபான்று அறேயாதிருக்கும்
காலாங்கி, கஞ்ே மறலயயனா ஆகிய இவ் எழவரும் என்வழி வந்த
மாணக்கர்களாம். திருமூலருறடய ஏழு மாணவர்கள். ஆவடுதுறையில் உடன்
இருந்தவர்கள். இவர் துைவிகள்.

70. நால்வரும் நாலு திறேக்குஒன்று நாதர்கள்

நால்வரும் நானா விதப்கபாருள் றகக்ககாண்டு
நால்வரும் நான்கபற்ைது எல்லாம் கபறுககன
நால்வரும் யதவராய் நாதர்ஆ னார்கயள

கபாருள் : ேனகாதி நால்வரும் நான்கு திக்குகளுக்கு ஒரு நாதராய்,

அந்நால்வரும் தாம் கபற்ை பல்யவறு வறக அனுபவங்கறளக் ககாண்டு
அவர் தாம் தாம் கபற்ை அனுபவத்றதப் பிைர்க்கு எடுத்து அருளி,
அந்நால்வரும் யமன்றமயுறடயவராய் குருநாதர் ஆனார்கள்.

71. கமாழிந்தது மூவர்க்கும் நால்வர்க்கும் ஈேன்

ஒழிந்த கபருறம இைப்பும் பிைப்பும்
கேழுஞ்சுடர் மூன்கைாளி யாகிய யதவன்
கழிந்த கபருறமறயக் காட்டகி லாயன.

கபாருள் : ேிவயயாக, மாமுனி, பதஞ்ேலி, வியாக்கிர பாதர் ஆகிய மூவருக்கும்

ேனகாதியர் நால்வர்க்கும் ேிவகபருமான் உபயதேம் கேய்தது இைப்றபயும்
பிைப்றபயும் நீங்கும்படி கேய்யும் கபருறமயுறடய கநைியாகும்.
கேழுறமயான யோம சூரியாக்கினி வடிவான கபருமான் குறைந்த
கபருறமறயக் ககடுப்பவன் அல்லன். நால்வர்க்கு அருளியது துைவு கநைி.
மூவர்க்கு அருளியது அருள் கநைி இரு கநைியிலும் பிைவிநீக்கம் ஒன்யை
குைிக்யகாள். இரு கநைிறயயும் இறணப்பயத திருமூலர் கநைி.

72. எழுந்துநீர் கபய்யினும் எட்டுத் திறேயும்

கேழுந்தண் நியமங்கள் கேய்யுமின் என்ைண்ணல்
ககாழுந்தண் பவளக் குளிர்ேறட யயாயட
அழுந்திய நால்வர்க்கு அருள்புரிந் தாயன.

கபாருள் : எட்டுத் திக்குகளிலும் கபருமறழ கபய்தாலும் வளர்ச்ேிறயத் தரும்

அருள்மிகு கடன்கறளச் கேய்யுங்கள் என்று ேிவகபருமானது ேிைந்த
குளிர்ச்ேியான பவளம் யபாலும் ேிவந்த ேறடயிடம் காதல் ககாண்டு
கபாருந்தியிருந்த ேனகாதி நால்வர்க்கும் அருள் புரிந்தான். ேறடமுடியில்
அழுந்துதல்- யயாகியர் இரவில் விளங்கும் கேவ்கவாளியில் அழுந்தி
யிருத்தல்.

5. திருமூலர் வரலாறு (ஆேிரியர் வரலாறு)

(திருமூலர் மாணாக்கர்களுக்குத் தம் வரலாறு கூறுதல்)

73. நந்தி திருவடி நான்தறல யமற்ககாண்டு
புந்தியின் உள்யள புகப்கபய்து யபாற்ைிகேய்து
அந்தி மதிபுறன அரனடி நாள்கதாறும்
ேிந்றதகேய்து ஆகமம் கேப்பலுற் யையன.

கபாருள் : என் குருநாதனாகிய நந்தியின் இரு திருவடிகறளயும் என்

ேிரேின்யமல் ககாண்டு அைிவினுள்யள நிறுத்தி வணக்கம் கேய்து, முச்ேந்தி
வதியில்
ீ கபாருந்திய மதிசூடிய ேிவ கபருமானது திருவடியிறனத்
தினந்யதாறும் தியானித்துத் திருமந்திரமாகிய ஆகமத்றதச் கோல்லத்
கதாடங்குகியைன். அந்தி முச்ேந்தி, வளரும் தன்றமயுள்ள மதி எனினுமாம்.

74. கேப்பும் ேிவாகமம் என்னும்அப் யபர்கபற்றும்

அப்படி நல்கும் அருள்நந்தி தாள்கபற்றுத்
தப்பிலா மன்ைில் தனிக்கூத்துக் கண்டபின்
ஒப்பிடல் எழுயகாடி யுகம்இருந் யதயன.

கபாருள் : ேிவ ஆகமம் கூை வல்லவன் என்னும் அத் தகுதிறயப் கபற்றும்,

அத் தகுதிறய அருளும் குருநாதரின் திருவடிறயப் கபற்றும், ேிரேின் யமல்
குறையவ யில்லாத ஆகாயப் கபருகவளியில் ஒப்பற்ை ஒளி அணுக்களின்
அறேவிறனத் தரிேித்தபின் ஒப்பில்லாத ஏழு ஆதாரங்களும் விளங்குமாறு
கபாருந்தியிருந்யதன்.

(கபான்னம்பலமும் ஆருயிர்களின் கநஞ்ேத் தாமறரயும் எனப் கபாருள்

ககாள்வாரும் உளர்)

75. இருந்தஅக் காரணம் யகள்இந் திரயன

கபாருந்திய கேல்வப் புவனா பதியாம்
அருந்தவச் கோல்விறயச் யேவித்து அடியயன்
பரிந்துடன் வந்தனன் பத்தியி னாயல.

கபாருள் : இந்திரயன ! இங்ஙனம் ஏழு ஆதாரங்கறளயும் கபாருந்தி

இருந்ததற்குரிய காரணத்றதக் யகட்பாயாக. அங்குப் கபாருந்திய
புவனங்களுக்குத் தறலவியாகிய அருறமயான தவத்துக்குரிய கேல்விறயச்
ேிதாகாயப் கபருகவளியில் பத்தியினாயல அவறள அறடந்து தரிேித்தபின்
நான் அவளுடன் திரும்பியனன். இந்திரன் என்பவர் மாணாக்கர்களுள் ஒருவர்.
நான் கதன்னாட்டில் வந்து தங்கியிருப்பதற்குரிய காரணம் யாகதனில் இங்குத்
தவஞ்கேய்யும் அருந்தவச் கேல்விறய வணங்குதற்யகயாம் என்றும் கபாருள்
ககாள்ளலாம்.

76. ேதாேிவம் தத்துவம் முத்தமிழ் யவதம்

மிதாேனி யாதிருந் யதன்நின்ை காலம்
இதாேனி யாதிருந் யதன்மனம் நீங்கி
உதாேனி யாதுகூட யனஉணர்ந் யதாமால்.
கபாருள் : ோதாக்கியத் தத்துவத்றதயும் முத்தமிழ் கமாழிறயயும்
யவதத்றதயும் கபரிதும் நுகர்ந்திருந்யதன். அவ்வாறு அப்கபாருள்கறள நுகர்ந்த
காலத்தில் நன்றமறயத் தருவதான உணவின்ைி இருந்யதன். அதனால் மனம்
கதளிந்து பாராமுகமாய் இருந்தறமயின் உண்றமப் கபாருறள உணர்ந்யதன்.

பறடப்புக் காலத்தில் ேதாேிவனுறடய தத்துவமாகிய ோதாக்கிய

தத்துவத்தினின்றும் கவளிப்பட்டது தமிழ் யவதம் என்க. மித+அேனி =
மிதாேனி = அளவாய் உண்யபான்.

77. மாலாங்க யனஇங்கு யான்வந்த காரணம்

நீலாங்க யமனியன் யநரிறழ யாகளாடு
மூலாங்க மாக கமாழிந்த திருக்கூத்தின்
ேீலாங்க யவதத்றதச் கேப்பவந் யதயன.

கபாருள் : மாலாங்கயன ! இத்கதன் திறேக்கு யான் வந்த காரணம்

என்னகவனில் நீலநிைமான் திருயமனிறயயும் யநர்றமயான அணிகறளயும்
உறடய ேிவகாமி அம்றமயயாடு, மூலாதாரத்றத இடமாகக் ககாண்டு
ேதாேிவம் முடிய நடத்தருளும் ஐந்கதாழிற் கூத்தினது இயல்பிறன விளக்கும்
யவதத்றத உலகினார்க்குச் கோல்ல வந்யதன்.

78. யநரிறழ யாவாள் நிரதிே யானந்தப்

யபருறட யாகளன் பிைப்பறுத்து ஆண்டவன்
ேீருறட யாள்ேிவன் ஆவடு தண்டுறை
ேீருறட யாள்பதம் யேர்ந்திருந் யதயன.

கபாருள் : யநர்றமயான அணிகறளயுறடய ேத்தி யமலான ேிவானந்த வல்லி

என்னும் திருநாமம் உறடயவள். என்னுறடய பிைவியின் காரணத்றத
யவகராடு கறளந்து ஆட்ககாண்டவள். எல்றலயற்ை ேிைப்பிறன யுறடயவள்.
ேிவகபருமாயனாடு திருவாவடுதுறையுள் எழுந்தருளியிருப்பவள். அவளுறடய
திருவடிறயச் யேர்ந்திருந்யதன். அதாவது இறடயைாது நிறனந்திருந்யதன்.

79. யேர்ந்திருந் யதன்ேிவ மங்றகதன் பங்கறனச்

யேர்ந்திருந் யதன்ேிவன் ஆவடு தண்துறை
யேர்ந்திருந் யதன்ேிவ யபாதியின் நீழலில்
யேர்ந்திருந் யதன்ேிவ நாமங்கள் ஓதியய.

கபாருள் : ேிவமங்றகதன் பங்கனாகிய ேிவகபருமாறனக் கூடியிருந்யதன்.

ேிவனுக்குச் ேிைப்பாக உறடய திருவாவடுதுறைக்கண் கூடியிருந்யதன்.
அத்திருக்யகாவிலின் யமல்பாலுள்ள திரு அரேமரத்து நிழலில்
கூடியிருந்யதன். ேிவயபாதி - ேிவன் யகாவிலில் உள்ள அரசு. ேிவனது
திருநாமத்றதச் ேிந்தித்தருந்யதன்.

80. இருந்யதன்இக் காயத்யத எண்ணிலி யகாடி

இருந்யதன் இராப்பகல் அற்ை இடத்யத
இருந்யதன் இறமயவர் ஏத்தும் பதத்யத
இருந்யதன் என்நந்தி இறணயடிக் கீ யழ.

கபாருள் : இவ்வுடம்பினுள் எண்ணற்ை காலம் தங்கியிருந்யதன். இரவும்

பகலும் அற்ை சுயம்பிரகாே கவளியில் தங்கியிருந்யதன். யதவர்களும்
துதிக்கும்படியான இடத்தில் கபாருந்தியிருந்யதன். என் குருநாதராகிய
நந்தியின் இரு திருவடிக்கீ ழ் அமர்ந்திருந்யதன்.

81. பின்றனநின்று என்யன பிைவி கபறுவது

முன்றனநான் ைாக முயல்தவம் கேய்கிலர்
என்றனநான் ைாக இறைவன் பறடத்தனன்
தன்றனநன் ைாகத் தமிழ்கேய்யும் ஆயை.

கபாருள் : பின்னும் தயங்கிநின்று ஏன் பிைவிறயப் கபறுகிைார்கள் ? அவர்கள்

முற்பிைவிகளில் நன்ைாக முயன்று தவம் கேய்யாதவர்களாம் நான் நல்ல
தவம் கேய்தறமயின் தன்றனப் பற்ைித் தமிழில் ஆகமம் கேய்யும் வண்ணம்
எனக்கு நல்ல ஞானத்றத அளித்து இறைவன் பிைவிறயக்
ககாடுத்தருளினான். திருமந்திரம் - தமிழ் ஆகமம்.

82. ஞானத் தறலவிதன் நந்தி நகர்புக்கு

ஊனமில் ஒன்பது யகாடி யுகத்தனுள்
ஞானப்பால் ஊட்டி நாதறன அர்ச்ேித்து
நானும் இருந்யதன்நற் யபாதியின் கீ யழ.

கபாருள் : ஞானத் தறலவியாக உள்ள ேத்தியயாடு கூடிய ேிவநகர் புகுந்து

ஊனம் ஒன்ைில்லாத ஒன்பது முடிவுகளுடன் கூடிய ேந்திப்பில்,
யதாத்திரமாகிய அபியஷகத்றதச் கேய்து இறைவறனப் பூேித்து நான் நல்ல
அரேமரத்தில் கீ ழ் இருந்யதன். நந்தி நகர் - ஆவடு துறை.

83. கேல்கின்ை வாைைி ேிவன்முனி ேித்தேன்

கவல்கின்ை ஞானத்து மிக்யகார் முனிவராய்ப்
பல்கின்ை யதவர் அசுரர்நரர் தம்பால்
ஒல்கின்ை வான்வழி யூடுவந் யதயன.

கபாருள் : திருக் றகலாயத்திலிருந்து கேல்லுகின்ை வழியில் ேிவறன

நிறனந்து மன்மதறன கவல்கின்ை ஞானத்தில் மிகுந்த முனிவராக முப்பத்து
முக்யகாடி யதவர்கள் அசுரர்கள் மானுடர்கள் ஆகியயார் தம்மிடம்
சூக்குமமாயுள்ள விண் வழியாக இவ்வுலகுக்கு யான் வந்யதன். ேிவமுனி -
ேிவமுன்னி, ேிவன் அடியிறன நிறனந்து.

84. ேித்தத்தின் உள்யள ேிைக்கின்ை நூல்களில்

உத்தம மாகயவ ஓதிய யவதத்தின்
ஒத்த உடறலயும் உள்நின்ை உற்பத்தி
அத்தன் எனக்குஇங்கு அருளால் அளித்தயத.
கபாருள் : உள்ளத்தின் கண்யண ேிைந்து விளங்குகின்ை நூல்களில் மிகச்
ேிைந்த தாகச் கோல்லப்கபற்ை யவதத்தின் உடலாகிய கோல்றலயும்
அவ்வுடலுள் ஒத்திருந்து உற்பத்தியாகின்ை கபாருறளயும் இறைவன்
கருறணயால் எனக்கு இங்கு உணர்த்தி யருளினான்.

85. நான்கபற் ைஇன்பம் கபறுகஇவ் றவயகம்

வான்பற்ைி நின்ை மறைப்கபாருள் கோல்லிடின்
ஊன்பற்ைி நின்ை உணர்வுறு மந்திரம்
தான்பற்ைப் பற்ைத் தறலப்படுந் தாயன.

கபாருள் : நான் இறைவறனப் பற்ைி நிறனந்து அறடந்த இன்பத்றத

இவ்வுலகமும் அறடவதாக ஆகாயத்றத இடமாகக் ககாண்ட அைிவு
கோரூபமான ேிவத்றதப் பற்ைிச் கோல்லப் யபானால், அது உடறலப் பற்ைி
உணர்வாகவுள்ள மந்திரமாகும். அவ்வுணர்றவ அடிக்கடி முயன்று பற்ைிக்
ககாண்டால் ேிவம் வந்து உங்களிடம் கபாருந்தி விடும்.

86. பிைப்பிலி நாதறனப் யபர்நந்தி தன்றனச்

ேிைப்கபாடு வானவர் கேன்றுறக கூப்பி
மைப்பிலர் கநஞ்ேினுள் மந்திர மாறல
உறைப்கபாடுங் கூடிநின்று ஓதலும் ஆயம.

கபாருள் : பிைப்பு இைப்பு இல்லாத நாதறன, நந்தி கயன்னும் திருநாமம்

பறடத்தவறனச் ேிைப்புகயளாடு ஆகாய மண்டலவாேிகள் கரங்கூப்பித்
கதாழுது, கநஞ்ேினுள் மைவாதவராய் மந்திரமாகிய மாறலயால் பத்தியயாடு
கபாருந்தியிருந்த ஓதவும் கூடும். ேிவன் பிைவா யாக்றகப் கபரியயான்
ஆதலின் பிைப்பிலி முதல்வன் எனப்படுவன். அவறன நந்திகயன்னும்
திருப்கபயரான் அறழப்பர்.

87. அங்கிமி காறமறவத் தான்உடல் றவத்தான்

எங்குமி காறமறவத் தான்உலகு ஏறழயும்
தங்கிமி காறமறவத் தான்தமிழ்ச் ோத்திரம்
கபாங்கி மிகாறமறவத் தான்கபாருள் தானுயம.

கபாருள் : உடறல அளித்த இறைவன் உடலில் அக்கினிறய மிகாமல்

அளவுடன் றவத்தருளினான். பூயலாகம் முதலிய ஏழ் உலகங்கறளயும்
அழியாதவாறு அக்கினிறய றவத்தான். குழப்பமில்லாமல் இருக்கத் தமிழ்
ஆகம மாகிய திருமந்திரத்றத றவத்தான். எல்லாப் கபாருளும் இந்நூலின்
கண் அடங்குமாறு கேய்தான். உடல் அங்கி ேடராக்கினி, கடல் அங்கி -
வடவாமுகாக்கினி.

88. அடிமுடி காண்பார் அயன்மால் இருவர்

படிகண் டிலர்மீ ண்டும் பார்மிறேக் கூடி
அடிகண் டியலன்என்று அச்சுதன் கோல்ல
முடிகண்யடன் என்று அயன் கபாய்கமாழிந்தாயன.
கபாருள் : இறைவனது திருவடிறயயும் திருமுடிறயயும் காண்யபாம் என்று
கருதி முயன்ை பிரமனும் திருமாலும் ஆகிய இருவரும் உருவத்றதக்
காணாது மீ ளவும் பூமியில் கூடி, அடி கண்டியலன் என்று திருமால் கூை,
திருமுடிறயக் கண்யடன் என்று பிரமன் கபாய்றய உறரத்தான்.

89. கபற்ைமும் மானும் மழுவும் பிரிவற்ை

தற்பரன் கற்பறன யாகும் ேராேரத்து
அற்ைமும் நல்கி அடியயன் ேிரத்தினில்
நற்பத மும்அளித் தான்எங்கள் நந்தியய

கபாருள் : இடபமும் மானும் மழு ஆயுதமும் பிரிவில்லாமல் ககாண்ட

யமலான பரம்கபாருளின் கற்பறனயாகவுள்ள இவ்வுலகில் எங்களது
குருநாதனாகிய நந்தி ஒழிவறனக் ககாடுத்து அடியவன் முடிமீ து தன்
யமலான திருவடிறயயும் சூட்டி யருளினான். கபற்ைம் - அைம், மான் -
கருறண, மழு - வரம்
ீ இறவகறள உணர்த்தும் ேரம் - அறேவன, அேரம் -
அறேயாதன.

90. யநயத்றத ஞானத்றத ஞாதுரு வத்திறன

மாயத்றத மாமாறய தன்னில் வரும்பறர
ஆயத்றத யச்ேிவன் தன்றன யாயகாேர
வயத்றத
ீ முற்றும் விளக்கியிட் யடயன.

கபாருள் : அைியப்படும் கபாருறளயும் அைிகின்ை அைிறவயும் மாறயயின்

விவரங்கறளயும், சுத்த மாறயயில் விளங்கும் பறர, ஆதி, இச்றே, ஞானம்,
கிரிறய ஆகிய ேத்தியின் கூட்டத்றதயும் அவ்வித ேத்திகளில் விளங்கும்
ேிவத்றதயும், கோரூப ேிவத்தின் பிரபாவத்றதயும் ஆகிய முழுவறதயும்
இந்நூலில் விளக்கியுள்யளன். மாறய - அசுத்த மாறய; மாமாறய - சுத்த
மாறய. பறரஆயம் - ேத்தியின் கூட்டம்; அயகாேர வயம்
ீ - கோரூப ேிவன்.

91. விளக்கிப் பரமாகும் கமய்ஞ்ஞானம் யோதி

அளப்பில் கபருறமயன் ஆனந்த நந்தி
துளக்கறும் ஆனந்தக் கூத்தன்கோற் யபாந்து
வளப்பிற் கயிறல வழியில்வந் யதயன.

கபாருள் : அயகாேர விந்து நிறலறயச் கோல்லப் யபானால் அதுபரம் என்று

யபருடன் கூடிய அைிவு மயமான யோதியாகும். அவ் ஆனந்த நந்தி
எம்கபருமான் அளவில்லாத கபருறமயுறடயவன். அறேவற்ைிருக்கும் அந்த
ஆனந்த நடராஜமூர்த்தி யினது ஆறணயின் வண்ணம் ேிைப்பு மிக்க
திருக்கயிறலயினின்றும் இவ்விடம் வந்யதன். நந்தி மரபில்யான் வந்யதன்
எனினுமாம். கோற்யபாந்து உபயதேம் கபற்று. கயிறல வழி நந்தி பரம்பறர.

92. நந்திஅரு ளாயல மூலறன நாடிப்பின்

நந்திஅரு ளாயல ேதாேிவன் ஆயியனன்
நந்திஅரு ளால்கமய்ஞ் ஞானத்துள் நண்ணியனன்
நந்திஅரு ளாயல நானிருந் யதயன.

கபாருள் : நந்தியாகிய ேிவகபருமான் திருவருளால் மூலன் உடம்பினுள்

புகுந்யதன். பின்னும் அந்த நந்தியின் அருளால் ேதாேிவம் தத்துவம் முத்தமிழ்
யவதம் ஆகலின் இத்தமிழ் ஆகமத்றத ஓதியனன். அவன் அருளாயலயய
திருவடிப் யபரின்பமாகிய அம்றமயிறன இம்றமயய கபற்றுள்யளன். அந்த
நந்தியங் கடவுள் திருவருளால் இவ்வுலகத்து இருந்துள்யளன்.

93. இருக்கில் இருக்கும் எண்ணிலி யகாடி

அருக்கின்ை மூலத்துள் அங்யக இருக்கும்
அருக்கனும் யோமனும் ஆரழல் வே
ீ
உருக்கிய யராமம் ஒளிவிடும் தாயன.

கபாருள் : அளவில்லாத மந்திரங்களில் ேிவன் எழுந்தருள்வன்.

கபாருந்தியுள்ள மூலத்திடத்தும் ஓம் என்னும் மூலமந்திரத்தினிடத்தும்
இருப்பன். ஞாயிறும் திங்களும் ஒளி வசும்படி
ீ ஆருயிர்களின் உடம்பகத்துக்
காணும் மயிர்க்கால் யதாறும் அருள் ஒளி யதான்றும். அதனால் அங்குச்
ேிவன் உறைந்தருள்வன். அருகுகின்ை என்பது அருக்கின்ை எனத்திரிந்து
நின்ைது அருகுதல் - கபாருந்துதல்.

94. பிதற்றுகின் யைன்என்றும் யபர்நந்தி தன்றன

இயற்றுவன் கநஞ்ேத்து இரவும் பகலும்
முயற்றுவன் ஓங்ககாளி வண்ணன்எம் மாறன
இயற்ைிகழ் யோதி இறைவனும் ஆயம.

கபாருள் : எந்நாளும் அவன் அருள் துறணயால் நிகழும் யபரன்பால் நந்தியங்

கடவுறளச் ேிவேிவ என்று இறடயைாது ஏத்துகின்யைன். இரவும் பகலும்
கநஞ்ேத்து அவறனயய இறடயைாது நிறனதலாகிய பரவுதறலச்
கேய்கின்யைன். அவன் திருவடிறயப் கபையவ முயல்கின்யைன். அவன் ஒரு
கபற்ைியாய் என்றும் அழியா அைிகவாளியாய் எவற்றையும் ஒளிர்விக்கும்
ஆற்ைல் ஒளியாய்த் திகழும் ஓங்ககாளி வண்ணன். எம் தறலவன். திருமூலர்
யோதிப் பிழம்பாய் உள்ள இறைவறன எப்யபாதும் நிறனந்தும் யபேியும்
வந்தார்.

6. அவவ யடக்கம்

(அறவயடக்கம் கூைலாவது அண்ணலின் கபருறமயும் தன் ேிறுறமயும்

கருதி அடக்கமாகக் கூறுதல்)

95. ஆரைி வார்எங்கள் அண்ணல் கபருறமறய

யாரைி வார்இந்த அகலமும் நீளமும்
யபரைி யாத கபருஞ்சுடர் ஒன்ைதின்
யவரைி யாறம விளம்புகின் யையன.
கபாருள் : எம் ேிவகபருமானது கபருறமறய அைிவார் யார் ? அவனது
அகலத்றதயும் நீளத்றதயும் ககாண்ட பரப்பிறன யாயர அைிய வல்லார் ?
தனக்ககன நாமமும் உருவமும் இல்லாத கபரிய சுடரினது யவரிறனயும்
அைியாது அறதப் பற்ைிப் யபசுகின்யைன்.

96. பாடவல் லார்கநைி பாட அைிகியலன்

ஆடவல் லார்கநைி ஆட அைிகியலன்
நாடவல் லார்கநைி நாட அைிகியலன்
யதடவல் லார்கநைி யதடகில் யலயன.

கபாருள் : ேிவனது புறகழப் பாடுகின்ைார் கநைியில் கேன்று பாட அைியயன்.

இனி பக்தி யமலீட்டான் ஆடுகின்ைவர் கநைியில் கேன்று ஆடவும் அைியயன்.
யபாகத்தினால் நாடுகின்ைவர் கநைியில் கேன்று நாடவும் அைியயன்.
ஞானத்தால் தத்துவ விோரறண கேய்து ஆராய்கின்ைவர் கநைியில் நின்று
ஆராயவும் அைியயன். இறவ நான்கும் முறையய ேீலம், யநான்பு, கேைிவு,
அைிவு என்னும் நன்கனைி நான்றமத் திருத்கதாண்டின் குைிப்பாகும்.

97. மன்னிய வாய்கமாழி யாலும் மதித்தவர்

இன்னிறே உள்யள எழுகின்ை ஈேறனப்
பின்றன உலகம் பறடத்த பிரமனும்
உன்னும் அவறன உணரலும் ஆயம.

கபாருள் : நிறலயபறுறடய யவத வாக்கினாலும், ஓதுபவர் சுரத்திலுள்ள

இனிய நாத ரூபமாக எழுகின்ை ஈேறனச் சூக்குமத்திலிருந்து தூல உலறகச்
ேிருட்டித்த நான்முகனும் எண்ணிக் ககாண்டிருக்கும் அப்கபருமாறன நம்மால்
உணர முடியுயமா ? முடியாது. வாய்கமாழி - யவதம்.

98. தத்துவ ஞானம் உறரத்தது தாழ்வறர

முத்திக்கு இருந்த முனிவரும் யதவரும்
இத்துடன் யவைா யிருந்து துதிகேயும்
பத்திறம யால்இப் பயன்அைி யாயர.

கபாருள் : ேிவகபருமான் குருவாய் எழுந்தருளி வந்து தத்துவ ஞானத்றத

உறரத்தது திருக் றகறலயின் அடிவாரத்திலாகும். வடு
ீ யபற்ைிறன
விரும்பியிருந்த முனிவர்களும் யதவர்களும் இத்தத்துவ ஞானத்றத யவைாக
இருந்து ஓதும் தன்றமயால் இதன் பயறன அைிய மாட்டாதவர் ஆயினர்.

7. திருமந்திரத் ததாவகச் சிறப்பு

(திருமந்திரப் பாடல்களின் எண்ணிக்றகயும் கபருறமயும்)

99. மூலன் உறரகேய்த மூவா யிரந்தமிழ்

ஞாலம் அைியயவ நந்தி அருளது
க்ஷகாறல எழுந்து கருத்தைிந்து ஓதிடின்
ஞாலத் தறலவறன நண்ணுவர் அன்யை.

கபாருள் : திருமூல நாயனார் அருளிச் கேய்த மூவாயிரம் தமிழும் உலகம்

உய்ய நந்தி அருளியதாகும். ஒவ்கவாரு நாளும் றவகறைப் கபாழுதிலும்
மற்றைய கபாழுதுகளிலும் ேிவக்யகாலத்துடன் எழுந்து கபாருளுணர்ந்து
ஓதுவார் திருவருள் றகவந்தவராவர்.

100. றவத்த பரியே வறகவறக நன்னூலின்

முத்தி முடிவிது மூவா யிரத்தியல
புத்திகேய் பூர்வத்து மூவா யிரம்கபாது
றவத்த ேிைப்புத் தருமிறவ தாயன.

கபாருள் : திருமந்திரமாகிய நல்லு நூலில் றவத்த தன்றம ஒன்பது

தந்திரவறகயாம். இம்மூவாயிரமும் முடிவான முத்தி நிறலறயக் கூறுவது
புத்தி பூர்வமாகச் கோன்ன மூவாயிரம் ஆகிய இறவதாம் கபாதுவும்
ேிைப்புமாக அறமந்து ஓதுவார்க்கு நன்றம பயக்கும் முதல் ஐந்து தந்திரங்கள்
கபாது. பின் நான்கு தந்திரங்கள் ேிைப்பு, நான்கு கபாது, ஐந்து ேிைப்பு என்ை
கருத்தும் நிலவுகிைது.

8. குருமட வரலாறு (அஃதாவது மூலன் மரபு உறரத்தல்)

101. வந்த மடம்ஏழும் மன்னும்ேன் மார்க்கத்தின்

முந்தி உதிக்கின்ை மூலன் மடம்வறர
தந்திரம் ஒன்பது ோர்வுமூ வாயிரம்
சுந்தர ஆகமச் கோல்கமாழிந் தாயன.

கபாருள் : ஏழு திருமடங்களும் நிறலகபற்ை நன்கனைியிறனப்

யபாதிப்பனயவ. அவற்றுள் ேிைந்து காணப்படுவது திருமூலர் திருமடமாகும்.
அதன்வழி இவ் ஒன்பது தந்திரங்களும் அவற்ைிற்குரிய மூவாயிரம்
திருமந்திரமும் கவளிப்யபாந்தன. இவற்றைத் திருமூலராகிய சுந்தரர் அருளிச்
கேய்தார். அதனால் இதற்குச் சுந்தர ஆகமம் எனவும் ஒரு திருப்கபயருண்டு.

102. கலந்தருள் காலாங்கர் தம்பால்அ யகாரர்

நலந்தரு மாளிறகத் யதவர்நா தாந்தர்
புலங்ககாள் பரமானந் தர்யபாக யதவர்
நிலந்திகழ் மூலர் நிராமயத் யதாயர.

கபாருள் : இறைவன் திருவருளால் கமய்யுணர்வு றகவந்த வழிவழித்

தவத்யதார் காலாங்கர், அயகாரர், மாளிறகத் யதவர், நாதாந்தர், பரமானந்தர்,
யபாக யவதர், திருமூலர் என ஏழு தமிழ் முனிவர் ஆவர், நிராமயம் -
குற்ைமின்றம. இவ்யவழு மாடங்களும் ேித்த மார்க்கத்றதப் யபாதிப்பன.

9. திருமூர்த்திகளின் வசட்டகனிட்ட முவற

(அஃதாவது, மும்மூர்த்திகளாகிய பிரமன், விஷ்ணு, ருத்திரன் ஆகியயாரது
இயல்பு)ஜியயஷ்ட-யேட்ட, கனிஷ்ட-கனிட்ட, மூத்த இறளய என்பனவாம்.

103. அளவில் இளறமயும் அந்தமும் ஈறும்

அளவியல் காலமும் நாலும் உணரில்
தளர்விலன் ேங்கரன் தன்னடி யார்கோல்
அளவில் கபருறம அரிஅயற்கு ஆயம.

கபாருள் : எல்றலயில்லாத இளறமப் பருவமும், எல்றலயில்லாத அழகும்,

எல்றலயற்ை இறுதியும், அளவு கேய்கின்ை காலமும், ஆகிய நான்றகயும்
நன்கு ஆராயின், ஆன்மாக்களுக்குச் சுகத்றதச் கேய்யும் ேங்கரன்
ஒருவாற்ைலும் குறைவு இல்லாதவன். தன் அடியாரால் கோல்லப் கபறும்
எல்றலயற்ை கபருறம கயல்லாம் திருமாலுக்கும் பிரமனுக்கும் ஆகுயமா ?
ஆகாது.

104. ஆதிப் பிரானும் அணிமணி வண்ணனும்

ஆதிக் கமலத்து அலர்மிறே யானும்
யோதிக்கில் மூன்றும் கதாடர்ச்ேியில் ஒன்கைனார்
யபதித்து உலகம் பிணங்குகின் ைார்கயள.

கபாருள் : மூலாதாரத்திலுள்ள ருத்திரனும், நீலமணி யபான்

வண்ணத்றதயுறடய திருமாலும், ேிருஷ்டிக்குக் காரணமாயுள்ள சுவாதிட்டான
மலரில் இருக்கும் பிரமனும், ஆராயுமிடத்து இம் மூவரும் கதாடர்பினால்
ஒருவயர என்று துணியமாட்டாராய் யவறு யவைாகக் கருதி உலகவர்
மாறுபட்டுப் யபசுகிைார்கயள. என்யன இவரது அைியாறம !

105. ஈேன் இருக்கும் இருவிறனக்கு அப்புைம்

பீேம் உலகில் கபருந்கதய்வம் ஆனது
நீேர் அதுஇது என்பர் நிறனப்பிலார்
தூசு பிடித்தவர் தூர்அைிந் தார்கயள.

கபாருள் : ேிவன் இருவிறனக்கு ஏற்ப உடம்பிறனப் பறடத்துக் காத்து

அழிக்கும் முத்யதவர் ஆட்ேிக்கு அப்புைம் உள்ளான். அம்மூவர்
உண்டாவதற்குக் காரணமான மூலப் கபாருளாகிய ேிவயன உலகில் கபரிய
கதய்வமாகும். மாசுறடயயார் கதய்வர் அது என்றும் இது என்றும்
மயங்குவாராய்ப் பிதற்றுகின்ைனர். மாேில்லாத தூய்றம யுறடயயயார்
மூலமாகிய ேிவயன பரம்கபாருள் என்று உணர்ந்திருந்தனர்.

106. ேிவன்முதல் மூவயராடு ஐவர் ேிைந்த

அறவமுதல் ஆைிரண்டு ஒன்யைாடுஒன்று ஆகும்
அறவமுதல் விந்துவும் நாதமும் ஓங்கச்
ேறவமுதல் ேங்கரன் தன்கபயர் தாயன.
கபாருள் : ேிவனாதிய முதல்வன் மூவராகவும், ஐவராகவும்
திருச்ேிற்ைம்பலமான ேறபயில் ேிைந்து விளங்குவான். அச்ேறபயானது ஆறு
ஆதாரங்களும் மயகசுவர ேதாேிவம் கபாருந்திய இரண்டும் கவிழ்ந்த
ேகஸ்ரதளம் ஒன்றும் நிமிர்ந்த ேகஸ்ரதளம் ஒன்றுமாகப் பத்தாகும். அவற்ைில்
விந்தும் நாதமும் விளங்க அந்நிறலயில் ேறப முதலாகவுள்ள அவனுக்குச்
ேங்கரன் என்பது கபயராகும்.

107. பயன்அைிந்து அவ்வழி எண்ணும் அளவில்

அயகனாடு மால்நமக்கு அன்னியம் இல்றல
நயனங்கள் மூன்றுறட நந்தி தமராம்
வயனம் கபறுவர்அவ்
ீ வானவர் ஆயல.

கபாருள் : ேீவர்கள் அறடயும் பயறன அைிந்து ேிந்திக்கும் அளவில் பிரமனும்

திருமாலும் ேிவனுக்கு யவைானவர் அல்லர். அவர் மூன்று கண்கறளயுறடய
ேிவனது வழி நின்று முத்கதாழிறலச் கேய்பவராம். ஆதலின் அத் யதவரால்
யமன்றம அறடயுங்கள். வயன் - பயன்.

108. ஓலக்கம் சூழ்ந்த உலப்பிலி யதவர்கள்

பாகலாத்த யமனி பணிந்தடி யயன்கதாழ
மாலுக்கும் ஆதிப் பிரமற்கும் ஒப்புநீ
ஞாலத்து நம்மடி நல்கிடுஎன் யையன.

கபாருள் : அழியாத தன்றம கபற்ை யதவர்கள் சூழ்ந்துள்ள திருச்ேறபயில்

பால் யபான்ை நிைமுறடய கபருமாறன நான் வணங்கவும், நீ திருமாலுக்கு
முதல் கதாழிலாகிய ேிருஷ்டி கேய்யும் பிரமனுக்கு ஒப்பாவாய். ஆதலின்
பூவுலகில் யபாதகாேிரியனாக இருந்து திருவடி ஞானத்றதக் ககாடுத்தருள்க
என்று அருளினான். பூவுலகில் யபாயபாதாகாேிரியனாக இருந்து அருறளப்
பரப்புக என்று இறைவன் திருமூலருக்கு அருளினான்.

109. வானவர் என்றும் மனிதர்இவர் என்றும்

யதனமர் ககான்றைச் ேிவனருள் அல்லது
தானமர்ந்து ஓரும் தனித்கதய்வம் யவைில்றல
ஊனர்ந் யதாறர உணர்வது தாயன.

கபாருள் : யதவர்கள் என்றும் மனிதர்கள் என்றும் உள்ள இவர்கள், யதன்

துளிர்க்கும் ககான்றை மலறரயுறடய ேிவனது அரளால் அன்ைி, தாயம
கபாருந்தி, உணரும் கதய்வம் யவகைான்றும் இல்றல. மூவராகவும்
ஐவராகவும் இவர்களின் யவைாகவும் உடலில் விளங்கும் ேிவன் ஒருவயன
என்பறத அைிவதாகும்.

110. யோதித்த யபகராளி மூன்றுஐந்து எனநின்ை

ஆதிக்கண் ஆவது அைிகிலர் ஆதர்கள்
நீதிக்கண் ஈேன் கநடுமால் அயன்என்று
யபதித்து அவறர பிதற்றுகின் ைாயர.
கபாருள் : ஒளி விடுகின்ை யபகராளிப் பிழம்பாகிய ேிவன், பிரமன், விஷ்ணு,
உருத்திரன் ஆகிய மூவராகவும், பிரமன், விஷ்ணு, ருத்திரன், மயகசுவரன்,
ேதாேிவன் ஆகிய ஐவராகவும் நின்ை கதான்றமக் யகாலத்றத
அைியாதவராகிய மூடர்கள் முறைறமயாக உருத்திரன் திருமால் பிரமன்
என்று யவறு யவைாகக் கருதி அவர்கறளப் யபசுகின்ைார்கயள ! என்யன
அவரது யபறதறம.

111. பரத்தியல ஒன்ைாய்உள் ளாய்புை மாகி

வரத்தினுள் மாயவ னாய்அய னாகித்
தரத்தினுள் தான்பல தன்றமய னாகிக்
கரத்தினுள் நின்று கழிவுகேய் தாயன.

கபாருள் : யமன்றமயான நிறலயில் ஒப்பற்ை ேிவமாய், எல்லாவற்ைிலும்

உள்ளும் புைமுமாகி, விருப்பத்றத உண்டாக்குவதில் திருமாலாய்
ேிருட்டித்தலில் பிரமனாகி, தகுதிக் யகற்ப ஒருவயன பலப்பல யதவராகத்தான்
விளங்காதவாறு மறைவாக ருத்திரனாக நின்று ேங்காரத் கதாழிறலயும்
கேய்வான்.

112. தாகனாரு கூறு ேதாேிவன் எம்இறை

வாகனாரு கூறு மருவியும் அங்குளான்
யகாகனாடு கூறுஉடல் உள்நின்று உயிர்க்கின்ை
தாகனாரு கூறு ேலமய னாயம.

கபாருள் : ேிவபரம்கபாருளின் ஒரு கூைாகிய ேதாேிவனாகிய எம் தறலவன்,

ஆகாயக் கூற்ைில் கபாருந்தி எல்லாத் தத்துவங்களிலும் ஊடுருவியும்
யவைாயும் உள்ளான். அவயன உடலுள் பிராண ரூபமாகவுள்ள
தறலவனாவான். அவனது மற்கைாரு கூறு அறேவு ரூபமாக உள்ளது.
ேலமயன் தண்ணியனுமாம்.

திருமந்திரம் | முதல் தந்திரம்

(காரண ஆகமம்)

1. உபவதசம்

(குரு ேீடனுக்குக் கூறும் வாேகம் உபயதேமாகும். குரு உபயதேத்தால்

அருட்கண் விழிப்பறடயும் என்க)

113. விண்ணின்று இழிந்து விறனக்கீ டாய் கமய்ககாண்டு

தண்ணின்ை தாறளத் தறலக்காவல் முன்றவத்து
உண்ணின்று உருக்கியயார் ஒப்பிலா ஆனந்தக்
கண்ணின்று காட்டிக் களிம்பறுத் தாயன
கபாருள் : இறைவர் பரம ஆகாயத்தினின்று இைங்கித் தாம் ஆட்ககாள்ளத்
திருவுளம் பற்ைியிருக்கும் ஆன்மாக்களது மலபரிபாகத்திற்கு ஏற்ைவாறு
திருயமனி தரித்துத் தமது குளிர்ந்த பாதத்றத மலப் பிணிப்பு மீ ண்டும்
அணுகாது பாதுகாக்றகக்குத் தறலக்காவலாய் றவத்து உயிர்க்கு உயிராய்
நின்று மனத்றதக் கேியச் கேய்து உவறமயற்ை திருவருட் பார்றவயால்
முத்தி கநைிகறளக் குைிப்பாற்காட்டிப் பாேத்றத நீக்கினார்.

114. களிம்பறுத் தான்எங்கள் கண்ணுதல் நந்தி

களிம்பறுத் தான்அருள் கண்விழிப் பித்துக்
களிம்பணு காத கதிகராளி காட்டிப்
பளிங்கிற் பவளம் பதித்தான் பதியய.

கபாருள் : கநற்ைிக் கண்ணாகிய எமது ேிவகபருமான் மலப்பிணிப்பால்

மூடப்பட்டிருந்த ஆன்மாக்களின் அருட் கண்றணத் திைக்கச் கேய்து, பாேத்றத
அறுத்து அஞ்ஞான இருள் அணுகாத தனது அருள் ஒளிறயக் காட்டிப்
பளிங்கின் இயல்பதாகிய ஆன்மாவில் ேிவமாகிய பவளத்றதப் பதித்தான்.

115. பதிபசு பாேம் எனப்பகர் மூன்ைில்

பதியிறனப் யபாற்பசு பாேம் அனாதி
பதியிறனச் கேன்ைணு காப்பசு பாேம்
பதியணு கிற்பசு பாேம் நிலாயவ.

கபாருள் : இறைவனும், பாேத்தாற் கட்டுண்ட ஆன்மாவும், பாேமும் என

நூல்கள் கூறும் முப்கபாருள்களில் இறைவறனப் யபாலயவ ஆன்மாவும்
பாேமும் அனாதியாம். இம்முப்கபாருள்களும் அனாதியாயினும் பசுவும்
பாேமும் முதல்வறனச் கேன்று அறணயவாம். ஆனால் திருவருள் அணுகில்
பசுத் தன்றமயும் பாேமும் நிற்க மாட்டா. (நீங்கிவிடும் என்பதாம்.)

116. யவயின் எழுங்கனல் யபாயலஇம் கமய்கயனும்

யகாயில்இருந்த குடிககாண்ட யகான்நந்தி
தாயினும் மும்மலம் மாற்ைித் தயாஎன்னும்
யதாயம தாய்எழுஞ் சூரிய னாயம.

கபாருள் : மூங்கிலின் கண் நிறைந்த கநருப்றபப் யபால் எமது யதகமாகிய

யகாவிலிலும் வற்ைிருக்கும்
ீ ேிவகபருமான், தாறயவிட அதிக அன்யபாடு,
எம்றமப் பந்தித்திருக்கும் மும்மலங்கறளயும் யபாக்கும் கிருபா யமகம்
யபான்ை ஞான ஆதித்தியனாம். (நந்திகயம் கபருமான் பக்குவம் கபற்ை
நிறலயில் தாயன யதான்ைிச் ேீவரது மல இருறளப் யபாக்குவான் என்ை
கருத்தும் ககாள்க)

117. சூரிய காந்தமும் சூழ்பஞ்ேம் யபாலயவ

சூரிய காந்தம் சூழ்பஞ்றேச் சுட்டிடா
சூரியன் ோநிதி யிற்சுடு மாறுயபால்
சூரியன் யதாற்ைமுன் அற்ை மலங்கயள.
கபாருள் : சூரியகாந்தக் கல்லானது தாயன அறதச் சூழ்ந்திருக்கும் பஞ்றேச்
சுடமாட்டாது. அதுயபால் ஆன்மா ஆனவன் தாயன தன்றனப் பந்தித்திருக்கும்
மலங்கறளச் சுடமாட்டான். ஞாயிற்ைின் ேந்நிதி மாத்திறரயாயன சூரிய
காந்தக் கல்லின்கண் உள்ள கநருப்பு விளங்கி அறதச் சூழ்ந்திருக்கும் பஞ்றேச்
சுடுவதுயபால் ஆோரிய மூர்த்தியாய் எழுந்தருளிவரும் ேிவகபருமான் ேந்நிதி
மாத்திறரயான் ஆன்மாவின் கண் ஞான கநருப்பு விளங்கி அவறனப்
பந்தித்திருக்கும் மலத்றத நாேம் கேய்யும் !

118. மலங்கள்ஐந் தாகமன மாற்ைி அருளித்

தலங்கள்ஐந் தால்நல் ேதாேிவ மான
புலம்கறளந் தான்அப் கபாதுவினுள் நந்தி
நலன்கறளந் தான்உள் நயம்தான் அைிந்யத

கபாருள் : ஐந்தாவது அண்டத்தில் வற்ைிருந்து

ீ ேதாேிவன் என்னும் திரு
நாமத்றதயுறடயவனாய் ஐந்தாவது அண்டத்தில் இருப்பவனாயினும்
யதகமாகிய அம்பலத்திலும் நடனம் கேய்பவனாகிய இறைவன் பஞ்ே கலா
யோதறனயால் ஆன்மாக்களின் அதிதீவிர பக்குவத்றத யைிந்யத பிைவித்
துன்பத்துக்கு ஏதுவாகிய மலங்கள் ஐந்து பிரகாரமாயிருக்குகமன்று விளக்கி
அறவகறள நாேம் கேய்து முத்தி யறடயச் ோதனமாக ஒரு லட்ேியத்றதக்
காட்டுவான். (நந்தி - இறைவன்)

119. அைிவுஐம் புலனுட யனநான்ை தாகி

கநைியைி யாதுற்ை நீர்ஆழம் யபால
அைிவுஅைி வுள்யள அழிந்தது யபால
குைியைி விப்பான் குருபர னாயம.

கபாருள் : வழியைியாது கடற்சூழலில் அகப்பட்டு மயங்கும் ஒருவறனப்

யபால் ஆன்மா ஐம்புலனிற் சுழன்று மழக்ககமய்தி நிற்கும். அவனுக்குச்
ேிற்ைைிவாகிய ஆன்மயபாதம் யபரைிவாகிய இறை விறைவில் அழிந்தது
யபால் ஆகும்படி முத்தி அறடதற்குச் ோதனமாகப் பரம குருவாகிய ேதாேிவன்
ஒரு லட்ேியத்றதக் காட்டுவான்.

120. ஆயமவு பால்நீர் பிரிக்கின்ை அன்னம்யபால்

தாயம தனிமன்ைில் தன்னந் தனிநித்தம்
தீயமவு பலகர் ணங்களுள் உற்ைன
தாயமழ் பிைப்புஎரி ோர்ந்தவித் தாயம.

கபாருள் : பசுவின் பாலினிடமிருந்து நீறரப் பிரிக்கின்ை அன்னப்பைறவ

யபால, ேிதா காயப் கபருகவளியில் ஆடுகின்ை அம்பலவனது ஒப்பற்ை
ஆட்டயம ேீவர்களிடமிருந்து விறனறயப் பிரித்து விடும். அதனால் தீறம
காரணமாகக் கருவி கரணங்களில் கபாருந்திய பாவ புண்ணியங்கள் எல்லாம்
ஏழு பிைவியிலும் வறுத்த வித்து முறளக்காதது யபாலப் பயன் தாராவாம்.
121. வித்றதக் ககடுத்து வியாக்கிரத் யதமிகச்
சுத்தத் துரியம் பிைந்து துடக்கை
ஒத்துப் புலனுயிர் ஒன்ைாய் உடம்கபாடு
கேத்திட டிருப்பர் ேிவயயாகி யார்கயள.

கபாருள் : பிைவித் துன்பத்துக்கு வித்தாகிய புலன் கரணங்களின் ேக்திறயக்

ககடுத்து வியாக்கிரபுரமாகிய புருவ மத்தியில் சுத்த அவத்றதயில் துரிய
நிறல எய்திச் ேகல பற்றுக்களும் அற்றுப் புலன்களும் உயிரும் உடம்யபாது
கபாருந்தி நிற்பினும் அறவகளால் உபயதேிக்கப் கபைாது ேிவயயாகிகள்
கேத்தவர்கறளப் யபால் இருப்பார்கள்.

122. ேிவயயாக மாவது ேித்தேித் கதன்று

தவயயாகத் துன்புக்குத் தன்கனாளி தானாய்
அவயயாகஞ் ோராது அவன்பதியபாக
நவயயாக நந்தி நமக்களித் தாயன.

கபாருள் : ேிவயயாகம் என்பது ேித்துப் கபாருள்கள் இறவ ேடப் கபாருள்கள்

இறவ என்று வியவகத்தினால் அைிந்து ேிரோல் கேன்று அறடயும் ேிவராஜ
யயாகத்றத அைிந்து அங்குக் காணும் ேிவகவாளியுள் புகுந்து நின்று, யவறு
வறகயான தீறமதரும் யயாகத்றத யமற்ககாள்ளலாம் அவனுறடய
பதியாகிய பரமாகாய மண்டலத்தில் நின்று உய்யும்படியாக யதாழறம
கநைிறய நந்திகயம் கபருமான் நமக்கு அளித்தருளினன்.

123. அளித்தான் உலககங்கும் தானான உண்றம

அளித்தான் அமரர் அைியா உலகம்
அளித்தான் திருமன்றுள் ஆடுந் திருத்தாள்
அளித்தான் யபரின்பத்து அருள்கவளி தாயன.

கபாருள் : தான் எவ்விடத்தும் நீக்கமின்ைி நிற்கும் உண்றமறயயும்

வாயனாரும் அைியாத ேிவயலாகத்றதயும் கனக ேறபயின் கண் நடிக்கும்
ேீபாதத்றதயும், யபரின்பத்றத அளிக்கும் ேிதாகத்றதயும் ேிவகபருமான்
கடாட்ேித்தார்.

124. கவளியில் கவளியபாய் விரவிய வாறும்

அளியில் அளியபாய் அடங்கிய வாறும்
ஒளியில் ஒளியபாய் ஒடுங்கிய வாறும்
கதளியும் அவயர ேிவேித்தர் தாயம.

கபாருள் : மனகவளியில் பரகவளியும் ஆன்மாக்களின் அன்பில் ேிவபிரான்

அன்பும் ஆன்ம பிரகாேத்தில் அருட்பிரகாேமும் யபாய்க் கலந்த விதத்றத
அைிந்தவர்கயள ேிவேித்தர்களாம்.

125. ேித்தர ேிவயலாகம் இங்யக தரிேித்யதார்

ேத்தமும் ேத்த முடிவுந்தம் முன்ககாண்யடார்
நித்தர் நிமலர் நிராமயர் நீள்பர
முத்தர்தம் முத்தி முதல்முப்பத் தாயை.

கபாருள் : ேிவேித்தர்கள் ேிவயலாகத்றத இப்பூமியின் கண்யண கதரிேித்தவர்,

நாத நாதாந்தங்கறளயும் தம்முள் உணர்ந்தவர்கள். பிைப்பு இைப்பு, மலர், யநாய்
அற்ைவர்கள், யமம்பாடு உறடய பரமுத்தி அறடந்தவர்கள். அவர்கள்
முத்தியறடந்த நிறல முப்பத்தாறு தத்துவங்கறளயும் யோபானமாகக்
ககாண்டு கடந்து கேன்று அறவகளுக்கு அப்பாற்பட்ட ேிவத்றத
அறடந்ததாகும் யோபானம் - படிக்கட்டு.

126. முப்பதும் ஆறும் படிமுத்தி ஏைியாய்

ஒப்பிலா ஆனந்தத்து உள்களாளி புக்குச்
கேப்ப அரிய ேிவங்கண்டு தான்கதளிந்து
அப்பரி ோக அமர்ந்திருந் தாயர.

கபாருள் : முப்பத்தாறு தத்துவங்கறளயும் முத்திக்கு ஏை யோபானமாய் உள்ள

படிகளாக ககாண்டு அறவகளின் வழி கேன்று அறவகளுக்கு அப்பாலுள்ள
உவறமயற்ை யபரானந்தமாகிய யோதியிற் கலந்து வாக்குக்கு எட்டாத
ேிவகபருமாறனத் தரிேித்து, தம் இயல்றபயும் உணர்ந்து ேிவவியாபகத்துள்
அடங்கிச் ேிவயமயாய்ச் கேயலற்று இருப்பார்கள் ேிவ ேித்தர்கள்.

127. இருந்தார் ேிவமாகி எங்கும் தாமாகி

இருந்தார் ேிவன்கேயல் யாறவயும் யநாக்கி
இருந்தார் முக்காலத்து இயல்றபக் குைித்தங்கு
இருந்தார் இழவுவந்து எய்திய யோம்யப.

கபாருள் : ேிவேித்தர்கள் ேிவமாந்தன்றம எய்தி எங்கும் நீக்கமை நிறைந்து

இருப்பர். எல்லாம் ேிவன் கேயல் என்று யாவற்றையும் தரிேித்துக் ககாண்டு
இருப்பர். மூன்று காலங்களின் தன்றமகறள உணர்ந்து இருப்பர். அவர்கள்
தங்களுக்கு என் ஒருகேயலின்ைி இருப்பர்.

128. யோம்பர் இருப்பது சுத்த கவளியியல

யோம்பர் கிடப்பதும் சுத்த கவளியியல
யோம்பர் உணர்வு சுருதி முடித்திடஞ்
யோம்பர் கண்டார்அச் சுருதிக்கண் தூக்கயம

கபாருள் : யமறல மந்திரத்தில் ஓதப்கபற்ை யோம்பல் நிறல எய்திய

ேிவயயாகிகள் இருப்பது பரநாத கவளியில்; அவர்கள் நிறலகபற்ைிருப்பது
ஒளியாய் இருக்கின்ை கனகேறபயின் கண்யண; அவர்கள் அைிவு இருப்பது
சுருதிகட்கு அப்பாற்பட்ட இடத்தில்; அவர்கள் சுருதிகறள ஓதி உணர்ந்தது
ஆனந்த நித்திறர எய்து வறதயய ேித்தர்கள் நாதாந்த நிறலயில் யபரின்பம்
எய்தியிருப்பர்.
129. தூங்கிக்கண் டார்ேிவ யலாகமும் தம்உள்யள
தூங்கிக்கண் டார்ேிவ யயாகமும் தம்உள்யள
தூங்கிக்கண் டார்ேிவ யபாகமும் தம்உள்யள
தூங்கிக்கண் டார்நிறல கோல்வகதவ் வாயை.

கபாருள் : தங்கள் உள்ளத்யத ேிவயலாகத்றதயும், ேிவத்யதாடு அத்து விதமாய்

கபாருந்தி நிற்பதாகிய யயாக நிறலறயயும் இவ்வாறு கபாருந்தி நிற்ைலால்
அனுபவிக்கும் ேிவயபாகமாகிய யபரின்பத்றதயும் தூங்காமல் தூங்குவதாகிய
ஆனந்த நித்திறரயில் கண்டார்கள். இவர்கள் எய்திய நிறலயானது
மனவாக்குக்கு எட்டாதது. ஆதலான் எவ்வாறு கோல்வது ?

130. எவ்வாறு காண்பான் அைிவு தனக்ககல்றல

அவ்வாறு அருட்கேல்வன் ஆதிஅரன் தானும்
ஒவ்வாத மன்றுள் உறமகாண ஆடிடும்
கேவ்வானிற் கேய்ய கேழுஞ்சுடர் மாணிக்கயம

கபாருள் : தன் அைிவுக்கு எட்டியபடி இறைவறன எந்கதந்த விதமாக எண்ணி

ஒருவன் வணங்குகிைாயனா, அந்தந்த விதமாய் நின்று பயறன அளிப்பவன்
ஆதிபகவயன. அவன் தான் உவறமயற்ை கனக ேறபயின் கண்யண
உமாயதவிகாண நடனம் கேய்யும் ேிதாகாயத்தில் கேழிப்பாய் பிரகாேிக்கும்
மாணிக்க மாணியாம். ேிவகபருமான் ஆன்மாக்களின் பக்குவத்திற்யகற்ப
அருள் புரிவான்.

131. மாணிக்கத் துள்யள மரகதச் யோதியாய்

மாணிக்கத் துள்யள மரகத மாடமாய்
ஆணிப் கபான் மன்ைில் ஆடுந் திருக்கூத்றதப்
யபணித் கதாழுகதன்ன யபறுகபற் ைாயர.

கபாருள் : மாணிக்க மணியுள் மரகதச் யோதியாயும் மரகத மாடமாயும்

விளங்கும் உயர்ந்த கனக ேறபயின் கண்யண உமாயதவி காண நடனம்
கேய்யும் ேிதாகாயத்தில் கேழிப்பாய் பிரகாேிக்கும் மாணிக்க மணியாம்.
ேிவகபருமான் ஆன்மாக்களின் பக்குவத்திற்யகற்ப அருள் புரிவான்.

132. கபற்ைார் உலகிற் பிரியாப் கபருகநைி

கபற்ைார் உலகிற் பிைவாப் கபரும்பயன்
கபற்ைார்அம் மன்ைில் பிரியாப் கபரும்யபறு
கபற்ைார் உலகுடன் யபோப் கபருறமயய

கபாருள் : இவ்வுலகத்தில் தங்கறள விட்டு நீங்காத ஞான கநைிறயயும்

இவ்வுலகத்திலும் இன்னும் பிைவாறமயாகிய யமலான பயறனயும், ஒப்பற்ை
கனக ேறபயினின்றும் நீங்காத முத்திப் யபற்றையும், உலகத்தாயராடு யபோத
கபருறமயும் ஆகிய இறவகறள, முதல்வறனக் கனக ேறபயின்கண்
வழிபட்டவர்கள் கபற்ைார்கள்.
133. கபருறம ேிறுறம அைிந்கதம் பிரான்யபால்
அருறம எளிறம அைிந்தைி வார்ஆர்
ஒருறமயுள் ஆறமயபால் உள்ஐந்து அடக்கி
இருறமயும் யகட்டிருந் தார்புறர அற்யை.

கபாருள் : எம் ேிவகபருமாறனப் யபான்று அண்டத்திலும் அணுவிலும்

நிறைந்து, அவற்ைின் அருறமயும் கபருறமறயயும் ஒரு யேர உணர்ந்து
அைிபவர் யார் ? அந்தச் ோதகர் மன ஒருறமப்பாட்டுடன் ஆறமறயப் யபால
ஐம்கபாற்கறளயும் புைத்யத கேல்லாது உள்ளுக்கு இழுத்துக் ககாண்டு
கபருறம ேிறுறமயாகிய இரண்றடயும் குற்ைமின்ைிச் ோதகர்கள்
உணர்ந்திருந்தார்கள்.

134. புறரஅற்ை பாலினுள் கநய்கலந் தாற்யபால்

திறரஅற்ை ேிந்றதநல் ஆரியன் கேப்பும்
உறரயற்று உணர்யவார் உடம்பிங்கு ஒழிந்தால்
கறரயற்ை யோதி கலத்தேத் தாயம.

கபாருள் : குற்ைமற்ை பாலில் கநய் கலந்தாற் யபால் ேலனமற்ை ேிந்றதயுள்

அத்துவிதமாய் நிற்கும் ேற்குருவானவர் கோல்வது யாகதனில் யபச்சு அற்று
கமௌன நிறலயில் நிற்கும் கதளிவறடந்த உயிரானது வாழுதற்கு இடமாகிய
உடம்பு நாேமானால் எல்றலயில்லாத அருட் யோதியில் கலந்த ேத்தாகும்.

135. ேத்தமுதல் ஐந்தும் தன்வழித் தான்ோரில்

ேித்திக்குச் ேித்தன்ைிச் யேர்விடம் யவறுண்யடா
சுத்த கவளியிற் சுடரிற் சுடர்யேரும்
அத்தம் இதுகுைித்து ஆண்டுககாள் அப்பியல.

கபாருள் : ேத்தமாதி விஷயங்கள் ஆன்மாறவ உபாதிக்காமல் தங்கள்

இனமாகிய அேத்றதச் யேர்ந்த வழி உணர்த்த உணரும் ேித்தாகிய
ஆன்மாவுக்கு உணர்த்தும் ேித்தாகிய இறைவன் திருவடிறயவிடச் யேரும்
இடம் யவறு உண்யடா ? இல்றல. இதுயபால் ேிதாகாயத்தில் சுயம்
யோதியாகிய திருவருளில் ஆன்மப் பிரகாேம் யேரும். இவ்வுண்றம கடல்
நீரில் கண்டு ககாள்க.

136. அப்பினில் கூர்றம ஆதித்தன் கவம்றமயால்

உப்கபனப் யபர்கபற்று உருச்கேய்த அவ்வுரு
அப்பினிற் கூடிஅத ஒன்ைாகு மாறுயபால்
கேப்பினிற் ேீவன் ேிவத்துள் அடங்குயம.

கபாருள் : கடல்நீரில் நுட்பமாயுள்ள உவர்ப்பானது சூரியனது கவப்பத்தால்

உப்பு என்னும் யபறரப் கபற்று உருவத்றத எய்தியதானது மீ ளத் தண்ண ீரில்
யேர்ந்த வழி அதயனாடு அத்துவிதமாய்க் கலந்து நிற்ைல் யபால் ஆன்மா
ஆனவன் ேிவபிரான் விவாபகத்துடன் அடங்கி அத்துவிதமாய் நிற்பான்.
137. அடங்குயபர் அண்டத்து அணு அண்டம் கேன்ைங்கு
இடங்ககாண்டது இல்றல இதுவன்ைி யவறுண்யடா
கடந்கதாறும் நின்ை உயிர்கறர காணில்
திடம்கபை நின்ைான் திருவடி தாயன.

கபாருள் : கபரிய உலகில் நிறைந்துள்ள ேட அணுக்கள் ஆகாயத்தில் கேன்று

அங்கு யவைிடத்றதப் பற்ைி நின்ைதில்றல. இதுவல்லாமல் யவறு உண்றம
யுளயதா ? இல்றல. இது யபால் ஒவ்கவாரு உடலின் கண்ணும் உள்ள
ஆன்மாவும் முத்திக்கறர எய்தின் ேிவபிரான் திருவடிறயயய பற்ைி
உறுதியாய் நிற்கும்.

138. திருவடி யயேிவ மாவது யதரில்

திருவடி யயேிவ யலாகம்ேிந் திக்கில்
திருவடி யயகேல் கதியது கேப்பில்
திருவடி யயதஞ்ேம் உள்கதளி வார்க்யக.

கபாருள் : நூல்கறள ஆராய்ந்து அைியின் ேிவத்தன்றம எய்துதல் என்பதும்,

ஆராய்ந்தைிந்த விஷயத்றதச் ேிந்தித்துப் பார்க்கில் ேிவயலாகம் என்பதும்,
ேிந்தித்து உணர்ந்தறதச் கோல்லில் ஆன்மாக்கள் முடிவிற் கேன்ைறடயும்
குைிக்யகாள் ஆவதும், புகலிடமாவதும், முப் கபாருள்களின் இயல்றப
உள்ளவாறு உணர்ந்தவர்களுக்குச் ேிவபிரான் திருவடியய என்பதாம்.

139. கதளிவு குருவின் திருயமனி காண்டல்

கதளிவு குருவின் திருயமனி கேப்பல்
கதளிவு குருவின் திருவார்த்றத யகட்டல்
கதளிவு குருவுருச் ேிந்தித்தல் தாயன.

கபாருள் : குருவின் திருயமனிறயத் தரிேித்தலும், அவர் திருநாமத்றத

விதிப்படி உச்ேரித்தலும், அவர் அருளும் உபயதேகமாழிறயக் யகட்டலும்,
அவர் உருமாகிய மந்திரத்றதச் ேிந்தித்தலுயம, கலங்கிய ேமாதி நிறலறயத்
கதளியச் கேய்வனவாம்.

140. தாயன புலன்ஐந்தும் தன்வேம் ஆயிடும்

தான் புலன்ஐந்தும் தன்வேம் யபாயிடும்
தா÷ன் புலன்ஐந்தும் தன்னில் மறடமாறும்
தாயன தனித்துஎம் பிரான்தன்றனச் ேந்தித்யத

கபாருள் : ஆன்மாவானவன் ஐம்புலன்களின் யவைாவான் தன்றனக் கண்டு

எமது இறைவனாகிய ேிவகபருமாறனத் தரிேித்தால் ஐம்புலன்களும் அவன்
வேமாகி அவன் கேலுத்தும் வழியிற்புக்கு அவன் திருப்பும் வழிகளியல
திரும்பும். அவறன மீ ைி ஒருேிைிதும் யேட்டியா. (ஆன்மா தத்துவங்கறள
விட்டுச் ேிவத்றதப் கபாருந்தின யபாத புலன்களின் யேட்றட அறும்.)
141. ேந்திப் பதுநந்தி தன்திருத் தாளிறண
ேிந்திப் பதுநந்தி கேய்ய திருயமனி
வந்திப் பதுநந்தி நாமம்என் வாய்றமயால்
புந்திக்குள் நிற்பது நந்திகபாற் பாதயம.

கபாருள் : ஐம்புலன்களும் என் வேப்படியன் நான் தரிேிப்பது ேிவபிரான்

திருவடியாகிய திருவருறளயய; ேிந்தறன கேய்வது அவர் கேவ்விய
திருயமனியாகிய பஞ்ோட்ேரத்றதயய; என் வாக்காற் புகழ்வது அவர்
திருநாமத்றதயய என்புத்திறய விட்டு நீங்காமல் நிற்பது அவர் அருளிய
ேிவஞான உபயதேம் இறவயன்ைி யவகைான்றையும் நான் காண்பதில்றல.

142. யபாதந் தரும்எங்கள் புண்ணிய நந்திறயப்

யபாதந் தனில்றவத்துப் புண்ணியர் ஆயினர்
நாதன் நடத்தால் நயனம் களிகூர
யவதத் துதித்திடப் யபாயறடந்தார் விண்யண.

கபாருள் : ேிவஞானத்றத அருளும் எமது இறைவனாகிய நின்மல

ேிவபிராறன ஞானகிகள் தங்கள் அைிவின் கண்யண றவத்து, அவன்
திருநடனத்தால் கண்கள் இன்பம் எய்தவம், யதவம் துதிக்கவும் யமலான்
ேிதாகாயத்றத அறடந்தார். (குரு நாதன் உபயதேப்படி நந்திறய அைிவினில்
தியானித்தவர் நாத ேம்மியம் கிட்டி ஆகாய மண்டலத்தில் விளங்குபவர்).

2. யாக்வக நிவலயாவம

(யாக்றக நிறலயாறமயாவது உடம்பினது நிறலயாறம. திருவள்ளூர்

யபான்று நிறலயாறம கூைிப்பின் அைம் கூறுவார் ஆேிரியர்)

143. மண்கணான்று கண்டீர் இருவிறனப் பாத்திரம்

திண்கணன்று இருந்தது தீயறனச் யேர்ந்து
விண்ணின்று நீர்விழின் மீ ண்டுமண் ஆவயபால்
எண்ணின்ை மந்தர் இைக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : மாறயயாகிய மண் ஒன்று உள்ளது. அதனின்றும் யதான்ைி குரு

விறனயால் விறளந்த உடம்பாகிய பாத்திரம், அப் பாத்திரம் சுடப்பட்ட யபாது
வலிறமயாகக் காணப்பட்டிருந்தது. சுடப்படாத பாண்டம் ஆகாயத்திலிருந்து
மறழநீர் கபய்த யபாது கறரந்து மண்ணாவது யபால் எண்ணற்ை மக்கள்
உடம்பு அழிந்து ககடுகின்ைனர்.

144. பண்டம் கபய்கூறர பழகி விழுந்தக்கால்

உண்டஅப் கபண்டிரும் மக்களும் பின்கேலார்
ககாண்ட விரதமும் ஞானமும் அல்லது
மண்டி அவருடன் வழிநட வாயத.
கபாருள் : விறன யபாகங்கறள அளவிட்டு றவக்கப்பட்ட உடம்பு விறன
யபாகங்கறள அனுபவித்து நீங்கியபின், சுக யபாகங்கறள உடனிருந்து
அனுபவித்த மறனவியும் மக்களும் கூட வரமாட்டார். உயியராடு வாழ்ந்த
காலத்துக் கறடப் பிடித்த விரதத்தின் பயனும் ஞானமும் அன்ைி, யவறு
எறவயும் இைந்யதாருடன் கூடச் கேல்வது இல்றல.

145. ஊகரலாம் கூடி ஒலிக்க அழுதிட்டுப்

யபரிறன நீக்கிப் பிணகமன்று யபரிட்டுச்
சூறரயங் காட்டிறடக் ககாண்டுயபாய்ச் சுட்டிட்டு
நீரினில் மூழ்கி நிறனப்கபாழிந் தார்கயள.

கபாருள் : உடல் விழுந்தபின் எல்லாம் ஒன்றுகூடி ஓலமிட்டு அழுது,

அதுவறரயிலுள்ள கபயறர மாற்ைிப் பிணம் என்ை கபயறரச் சூட்டி,
தூதுவறள நிறைந்த சுடுகாட்டில் ககாண்டு யபாய்க் ககாளுத்திவிட்டு,
இவ்வண்ணம் ஒருவர் இருந்தார் என்ை எண்ண மின்ைி நீரினில் மூழ்கிவிட்டு
நீங்கினார்கள்.

146. காலும் இரண்டு முகட்டலகு ஒன்றுள

பாலுள் பருங்கழி முப்பத்தி ரண்டுள
யமலுள கூறர பிரியும் பிரிந்தால்முன்
யபாலுயிர் மீ ளப் புகஅைி யாயத.

கபாருள் : உடம்பாகிய வட்டுக்குக்

ீ கால்கள் இரண்டு. உச்ேி உத்தரமாகிய
முதுகுத்தண்டு ஒன்றுள்ளது. பக்கத்தில் யபாடப்பட்டுள்ள விலா எலும்பாகிய
ோற்றுக் கழிகள் முப்பத்திரண்டு உள்ளன. இறவ கயல்லாம் மூடப்கபற்ை
தறேயாகிய கூறர ஒரு காலத்தில் பிரியும். பிரிந்தால் உயிர் அதனுள்
முன்யபால் புக அைியாது.

147. ேீக்றக விறளந்தது கேய்விறன மூட்டிற்ை

ஆக்றக பிரிந்தது அலகு பழுத்தது
மூக்கினிற் றகறவத்து மூடிட்டுக் ககாண்டுயபாய்க்
காக்றகக் குப்பலி காட்டிய வாயை.

கபாருள் : கபம் யமயலாடியது; பல பிைவிகளில் கேய்யப்பட்ட விறனகளின்

கதாடர்புகள் ஒழிந்தன. உடம்பு நீங்கியது. பழு எலும்பு வலி ககட்டது.
மூக்கினில் றகறவத்துப் பார்த்து உயிரியக்கம் இல்லாறமறய உணர்ந்து
ஆறடயால் மூடிக் ககாண்டு யபாய், காக்றகக்குப் பலியிட்டு இறுதிக் கடறனச்
கேய்தனர். ேீக்றக - ேியலட்டுமம். காக்றகக்குப் பலி - வாய்க்கரிேி யபாடுதல்.

148. அடப்பண்ணி றவத்தார் அடிேிறல உண்டார்

மடக்ககாடி யாகராடு மந்தணங் ககாண்டார்
இடப்பக்க யமஇறை கநாந்தது என்ைார்
கிடக்கப் படுத்தார் கிடந்கதாழிந் தாயர.
கபாருள் : நல்ல முறையில் பக்குவமாகச் ேறமயல் பண்ணி றவத்தனர்.
அவ்வாறு ேறமத்த அறுசுறவ உணறவ வட்டுக்குத்
ீ தறலவன் உண்டார்.
மறனவியயாடு குலாவியிருந்தார். இடப்புைம் கநஞ்ேம் ேிைிது வலிக்கிைது
என்று மறனவியிடம் கூைினார். கோன்ன பிைகு கீ யழ படுத்தவர் அப்படியய
கிடந்து இைந்து ஒழிந்தார். மந்தணம் ககாள்ளுதல் - உடல் உைவு ககாள்ளுதல்.

149. மன்ைத்யத நம்பி மாடம் எடுத்தது

மன்ைத்யத நம்பி ேிவிறககபற் யைைினான்
மன்ைத்யத நம்பி முக்யகாடி வழங்கினான்
கேன்ைத்தா என்னத் திரிந்திலன் தாயன.

கபாருள் : ேிைப்புறடய தறலமகன் மாடிவடு

ீ கட்டி மகிழ்ந்திருந்தான். அவன்
பலர் காணப் பல்லக்கில் அமர்ந்து கேன்ைான். அவன் கபாது இடத்தில்
இயல்புறடய மூவர்க்கும் புத்தாறட வழங்கினான். உயிர் பிரிந்த பின் மக்கள்
அப்பா என்று அறழக்கவும் அவன் மீ ண்டிலன்.

150. வாேந்தி யபேி மணம்புணர்ந்து அப்பதி

யநேந் கதவிட்டி நிறனப்கபாழி வார்பின்றன
ஆேந்தி யமல்றவத்து அறமய அழுதிட்டுப்
பாேந்தீச் சுட்டுப் பலியட்டி னார்கயள.

கபாருள் : நிச்ேயதார்த்தம் பண்ணித் திருமணம் கேய்து ககாண்ட அக்

கணவனது காதலும் கேந்து, அவரது நிறனப்றபயும் உரிறம மறனவியர்
பின்னர் மைந்து விடுவர். அவர் இைந்தபின் பாறடயில் றவத்து
கபாருத்தமாகப் புலம்பியழுது, பற்ைிறனயும் சுட்கடரித்துப் பிண்டம்
யபாட்டார்கயள, என்ன பரிதாபம்.

151. றகவிட்டு நாடிக் கருத்தழிந்து அச்ேை

கநய்பட்டுச் யோறுண்ணும் ஐவரும் யபாயினர்
றமயிட்ட கண்ணாளும் மாடும் இருக்கயவ
கமய்விட்டுப் யபாக விறடககாள்ளு மாயை.

கபாருள் : நாடி பார்ப்பவர். இனிப் பயனில்றலகயனக் றகவிட்டுவிட, நிறனவு

ககட்டு உயிர்ப்பு இயக்கம் நீங்க, கநய்யிட்டுப் பிறேந்த யோற்றைச் சுறவக்கும்
நாக்கு முதலிய பஞ்யேந்திரியங்கள் கேயலிழந்தன; றமபூேிய
கண்றணயுறடய மறனவியும் கேல்வமும் இவ்வுலகத்து இருக்க, உடறல
விட்டு உயிர்யபாக விறட ககாள்ளும் முறை இதுவாகும்.

152. பந்தல் பிரிந்தது பண்டாரங் கட்டற்ை

ஒன்பது வாேலும் ஒக்க அறடந்தன
துன்புறு காலத் துரிசுவர யமன்யமல்
அன்புறட யார்கள் அழுதகன் ைார்கயள
கபாருள் : உடம்பாகிய பந்தல் பிரிந்தது; உயிர் நிறலயாகிய களஞ்ேியம் கட்டு
விட்டுப் யபாயிற்று உடம்பிலுள்ள ஒன்பது வாயில்களும் ஒரு யேர
அறடபட்டன. துன்பத்றதத் தருவதாகிய கால முடிவு விறரவாக வந்தறடய
அன்புறடயவர்களாகிய சுற்ைத்தாரும் பிைரும் அழுது நம்றம விட்டு
அகன்ைார்கள்.

153. நாட்டுக்கு நாயகன் நம்மூர்த் தறலமகன்

காட்டுச் ேிவிறககயான்று ஏைிக் கறடமுறை
நாட்டார்கள் பின்கேல்ல முன்யன பறைககாட்ட
நாட்டுக்கு நம்பி நடக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : நாட்டுக்குத் தறலவனும் நம்முறடய ஊருக்குத் தறலவனுமாக

உள்ளவன் சுடுகாட்டுக்கு எடுத்துச் கேல்லும் பாறடயில் இைந்த பின் ஏைிக்
ககாண்டு நாட்டிலுள்ளவர் இறுதிக் கடன் கேலுத்தப் பின்யன வரவும்,
பாறடக்கு முன்யன பறை ககாட்டவும், நாட்டின் தறலமகன் காட்டுக்குச்
கேல்கின்ை முறை இதுவாம்.

154. முப்பதும் முப்பதும் முப்பத் தறுவரும்

கேப்ப மதிளுறடக் யகாயிலுள் வாழ்பவர்
கேப்ப மதிளுறடக் யகாயில் ேிறதந்தபின்
ஒப்ப அறனவரும் ஓட்கடடுத் தார்கயள

கபாருள் : கதாண்ணுற்ைாறு தத்துவங்களும் நன்ைாகச் கேய்யப் கபற்ை மதில்

சூழ்ந்த யகாயிலில் வாழ்பவராவர். கேம்றமயாகச் கேய்யப்பட்ட மதிள் சூழ்ந்த
யகாயில் நிறல ககட்ட பின் அக்யகாயிலில் வாழ்ந்த அறனவரும் ஓடிப்
யபாயினர். உடம்பு அழியத் தத்துவங்கள் முதலியன நீங்கும்.

155. மதுவூர் குழலியும் மாடும் மறனயும்

இதுவூர் ஒழிய இதணம் யதைிப்
கபாதுவூர் புைஞ்சுடு காடது யநாக்கி
மதுவூர் வாங்கியய றவத்தகன் ைார்கயள.

கபாருள் : யதன் பிலிற்றும் மலர்கறள அணிந்த கூந்தறலயுறடய

மறனவியும், கேல்வமும், வடும்,
ீ இவ்வூரின் கண்யண தங்கிவிட, உயிர் நீங்கிய
உடம்றபப் பாறடயில் றவத்து, ஊருக்குப் கபாதுவாகப் புைத்யத யுள்ள
சுடுகாட்றட யநாக்கி எடுத்துச் கேன்று மயக்கத்யதாடு பாறடயினின்றும்
எடுத்துச் ேிறதயில் றவத்து விட்டுச் கேன்ைார்கள்.

156. றவச்ேகல் வுற்ைது கண்டு மனிதர்கள்

அச்ேக லாகதன நாடும் அரும்கபாருள்
பிச்ேது வாய்ப்பின் கதாடர்வுறு மற்ைவர்
எச்ேக லாநின்று இறைக்கின்ை வாயை.
கபாருள் : யமயல கோன்னவாறு சுடுகாட்டில் றவத்து எல்யலாரும்
நீங்கியறதக் கண்டும் மக்கள், உயிர் உடறல விட்டு நீங்காது என்று தாம்
யதடும் அருறமயான கபாருள்களில் மயக்கமுற்று அதறனத் யதடுவதற்கு
அறலயும் மக்கள் யமன்றம நீங்க நின்று வருந்து கின்ைார்கயள. அச்சு - உயிர்.

157. ஆர்த்கதழு சுற்ைமும் கபண்டிரும் மக்களும்

ஊர்த்துறைக் காயல ஒழிவர் ஒழிந்தபின்
யவர்த்தறல யபாக்கி விைகிட்டு எரிமூட்டி
நீர்த்தறல மூழ்குவர் நீதியி யலாயர.

கபாருள் : ஆரவாரம் கேய்து ககாண்டு எழுகின்ை உைவினரும் மறனவியும்

மக்களும், ஊருக்குப் புைம்யப யுள்ள நீர்த்துறை வறர வந்து நீங்குவர்;
அவ்வாறு நீங்கிய பின் வாழ்வுக்கு அடியாகவுள்ள தறலயிறன மறைத்துப்
பின்னர்த் தீயிறன மூட்டி நீரில் தறல மூழ்குவார்கள் நீதியில்லாதவர்.
(சுடுகாட்டில் கேய்யும் இறுதிச் கேயல் கூைியவாறு.)

158. வளத்திறட முற்ையதார் மாநிலம் முற்றுங்

குளத்தின் மண்ககாண்டு குயவன் வறனந்தான்
குடம்உறடந் தால்அறவ ஒகடன்று றவப்பார்
உடலுறடந் தால்இறைப் யபாதும் றவயாயர.

கபாருள் : ஒப்பற்ை உலக முழுவதும் வளப்ப மிக்க இறடப் பிரயதேமாகிய

முன்னிடத்து கருப்றப யாகிய குளத்தினது சுயராணிதமாகிய மண்றணக்
ககாண்டு பிரமனாகிய குயவன் பறடத்தறலச் கேய்தான். மண்ணாலாகிய
குடம் உறடயுமாயின் அதன் பகுதியாகிய ஓடானது உதவும் என்று
றவத்திருப்பர். உடல் உறடந்தால் ஒரு கணப்கபாழுதும் வட்டில்
ீ றவக்க
மாட்டார்கள். (உடம்பின் இழிவு கூைியவாறு.)

159. ஐந்து தறலப்பைி ஆறு ேறடயுள

ேந்தறவ முப்பது ோர்வு பதிகனட்டுப்
பந்தலும் ஒன்பது பந்தி பதிறனந்து
கவந்து கிடந்தது யமலைி யயாயம.

கபாருள் : இவ்வுடம்பில் ஐந்து இந்திரியங்களும் ஆறு ஆதாரங்களும்

உள்ளன. எலும்பு இறணப்புகள் முப்பது. அவற்றைச் ோர்ந்துள்ள கபாருத்துகள்
பதிகனட்டு. இவற்ைின் மீ து யபார்த்தப் கபற்ை பந்தலும் ஒன்பது
வரிறேயாகவுள்ள எலும்புகள் பதிறனந்து, இறவகயல்லாம் யேர்ந்த உடம்பு
தீயில் கவந்து கிடந்தது. அதற்குயமல் உயிரின் நிறலறய நம்மால் அைிய
முடியவில்றல.

160. அத்திப் பழமும் அறைக்கீ றர நல்வித்தும்

ககாத்தி உறலப்கபய்து கூழ்அட்டு றவத்தனர்
அத்திப் பழத்றத அறைக்கீ றர வித்துண்ணக்
கத்தி எடுத்தவர் காடுபுக் காயர.
கபாருள் : சுயராணிதமாகிய அத்திப் பழத்றதயும் சுக்கிலமாகிய அறைக்கீ றர
வித்றதயும் கிளைிக் கருப்றபயாகிய உறலயில் இட்டு கருவாகிய கூறழச்
ேறமத்தனர். சுயராணிதமாகிய அத்திப் பழத்றதச் சுக்கிலமாகிய
அறரக்கீ றரவித்து உண்டு ேிசுவாய் வளர்ந்து பின் அமுது ேறமத்தவர்,
இறுதியில் சுடுகாட்டுக்குச் கேன்ைனயர.

161. யமலும் முகடில்றல கீ ழும் வடிம்பில்றல

காலும் இரண்டு முகட்டலக் ககான்றுண்டு
ஓறலயான் யமய்ந்தவர் ஊடு வரியாறம
யவறலயான் யமய்ந்தயதார் கவள்ளித் தளியய

கபாருள் : உடம்பாகிய வட்டுக்கு

ீ உச்ேிக் கூறர இல்றல. கீ யழ குைடும்
இல்றல. ஆனால் இரண்டு கால்கள் உள்ளன. நடுக்கால் ஒன்று உள்ளது.
இவ்வாறுள்ள கூறரறய ஓறலயினால் யவய்ந்தவர் இறடயய வரிச்சுக் கழி
யபாட்டுக் கட்டாமல், அழகுபடச் கேய்த ஒரு கவண் யகாயிலாகும். (நடு
நாடியாகிய சுகுமுறனயின் பிராணறனச் கேலுத்தாறமயால் உடம்பு அழிந்து
ககடுகிைது.)

162. கூடம் கிடந்தது யகாலங்கள் இங்கில்றல

ஆடும் இலயமும் அற்ைது அறுதலும்
பாடுகின் ைார்ேிலர் பண்ணில் அழுதிட்டுத்
யதடிய தீயினில் தீயறவத் தார்கயள.

கபாருள் : உயிர் நடனம் கேய்த உடம்பாகிய கூடம் அப்படியய கிடந்தது.

முன் உயிர் இருந்த காலத்துள்ள அழகு இப்யபாது அவ்வுடம்பில் இல்றல.
அறேந்து ஆடிக் ககாண்டிருந்த பிராண ஓட்டமும் நின்ைது. அவ்வாறு
பிராணன் நீங்குதலும் உற்ைார் உைவினர் ஒப்பாரி றவத்து அழுகின்ைனர்.
கநருப்றப உண்டாக்கி அதில் உடறலச் சுட்கடரித்து விடுகிைார்கள்.

163. முட்றட பிைந்தது முந்நூறு நாளினில்

இட்டது தானிறல ஏயதனும் ஏறழகாள்
பட்டது பார்மணம் பன்னிரண்டு ஆன்டினில்
ககட்டது எழுபதில் யகடைி யீயர.

கபாருள் : மீ ன் முட்றடறயப் யபால் கருப்றபயில் பதியும் உடம்பு பத்து

மாதங்களில் கவளி வந்தது. இவ்வுடம்பு ஏதாவது விருப்பப்படி அறமந்தது
அல்ல. அைிவிலிகயள ! பிைந்து பன்னிரண்டு ஆண்டுகளில் அது உலக
வாேறன கபாருந்தும் இடமாக இருந்தது. எழுபது ஆண்டுகளில் மடிந்தது. இந்
நிறலயாறமறய அைிவராக.
ீ

164. இடிஞ்ேில் இருக்க விளக்ககரி ககாண்டான்

முடிஞ்ேது அைியார் முழங்குவர் மூடர்
விடிஞ்சுஇரு ளாவது அைியா உலகம்
படிஞ்சு கிடந்து பறதக்கின்ை வாயை.
கபாருள் : உடம்பாகிய அகல் இருக்க, உயிராகிய தீபகவாளிறயக் காலன்
ககாண்டு கேன்ைான். அைிவில்லாதவர்கள் உடம்பு அழியும் உண்றமறய
அைியாது அரற்றுகின்ைனர். பிைப்பாகிய விடிவும், இைப்பாகிய இருளும் மாைி
மாைி வரும் என்பறத உலகினர் அைியாது. நிறலயற்ை உடம்றப
நிறலகயன்று பற்ைிக் கிடந்து வருந்துகிைார்கயள.

165. மடல்விரி ககான்றையன் மாயன் பறடத்த

உடலும் உயிரும் உருவம் கதாழாமல்
இடர்படர்ந்து ஏழா நரகிற் கிடப்பர்
சூடர்பட கவந்தமர் கூப்பிடு மாயை.

கபாருள் : விரிந்த ககான்றை மாறல அணிந்தவனும், மாறயக்கு

ஆதாரமானவனுமாகிய ேிவன் பறடத்த உடம்பிலும் உயிரிலும் கலந்து
விளங்கும் உருவத்றத வணங்காமல், குடர்கிழிய விருப்பம் மிக்க சுற்ைத்தார்
கதறுமாறு துன்பம் கபருகி ஏழு வறகயான நரகத்தில் வாடிக் கிடப்பர்.
(உடம்பில் விளங்கும் யோதிறய வணங்காமல் அைிவில்லாதவர் நரகில்
கிடந்து வாடுவர்.)

166. குறடயும் குதிறரயும் ககாற்ைவா ளுங்ககாண்டு

இறடயும்அக் காலம் இருந்து நடுயவ
புறடயும் மனிதனார் யபாக்கும்அப் யபாயத
அறடயும் இடம்வலம் ஆருயி ராயம.

கபாருள் : கவண்ககாற்ைக் குறடயும் குதிறரயும் கேங்யகாலும் ககாண்டு,

நாற்புைமும் மக்கள் சூழ்ந்து வர நடுவில் கேல்லும் யபாயத அழிவு
உண்டாகும் காலத்தில் அத்தறலவனது பிராணன் இடம் வலமாகச் சுழன்று
நின்றுவிடும் முடிமன்னராய் நால்வறகச் யேறன புறடசூழச் கேன்ைாலும்
பிராணன் நீங்குவறதத் தடுக்க முடியாது.

167. காக்றக கவரிகலன் கண்டார் பழிக்கிகலன்

பாற்றுளி கபய்யிகலன் பல்யலார் பழிச்ேிகலன்
யதாற்றபயுள் நின்று கதாழிலைச் கேய்தூட்டும்
கூத்தன் புைப்பட்டுப் யபானஇக் கூட்றடயய.

கபாருள் : உடம்பாகிய யதாற்றபயில் இருந்து விறனமுடிவு கபைச் கேய்து,

விறனப் பயறன ஊட்டிக் ககாண்டிருந்த உயிராகிய கூத்தன் கவளிப்பட்டுப்
யபானபின் இவ்வுடம்பாகிய கூட்றடக் காக்றக ககாத்தினால் என்ன ?
கண்டவர்கள் பழித்தால் என்ன ? உடம்றபச் சுட்கடரித்த பின் எலும்பின்யமல்
பாறலத் கதளித்தால் என்ன ? பலர் பாராட்டிப் யபேினால் என்ன ?

3. நிவலயாவம

(கேல்வ நிறலயாறமயாவது, புைச் கேல்வமாகிய மாடுமறன

முதலியவற்ைின் நிறலயாறம)
168. அருளும் அரேனும் ஆறனயும் யதரும்
கபாருளும் பிைர்ககாள்ளப் யபாவதன் முன்னம்
கதருளும் உயிகராடும் கேல்வறனச் யேரின்
மருளும் பிறனயவன் மாதவம் அன்யை.

கபாருள் : அருள்புரியும் அரே பதவியும், யாறனப் பறடயும், யதர்ப்பறடயும்

கபாருட் குவியலும் ஆகியவற்றைப் பிைர் கவர்ந்து கேல்வதற்கு முன்,
கதளிந்த உயியராடு நிறலயான கேல்வத்றதயுறடய இறைவறன
அறடந்தவுடன், பிைகு அவன் கபரி தவத்றதயும் விரும்பாது கவருவுவான்.
உயிருடன் உள்ள யபாயத ேிவறனச் யேரின் மாதவம் யவண்டா.

169. இயக்குறு திங்கள் இரும்பிழப்பு ஒக்கும்

துயக்குறு கேல்வத்றதச் கோல்லவும் யவண்டா
மயக்கை நாடுமின் வானவர் யகாறன
கபயற்ககாண்டால் யபாலப் கபருஞ்கேல்வ மாயம.

கபாருள் : வானத்தில் இயங்குகின்ை ஒளியுறடய ேந்திரன் ஒளி குறைந்து

இருளாவது யபாலத் தளர்ச்ேியுறும் கேல்வம் குறைந்து இல்றலயாவறத
யாரும் கோல்லத் யதறவயில்றல. ஆதலால் யதவயதவனாகிய இறைவறனப்
கபாருள் மயக்கம் நீங்கி நாடுங்கள். மறழ யமகம் யபாலப் கபருஞ்கேல்வம்
உண்டாகும். இறைவயன நிறலயான கேல்வம் ஆகும்.

170. தன்னது ோறய தனக்குத் வாதுகண்டு

என்னது மாகடன்று இருப்பர்கள் ஏறழகள்
உன்னுயிர் யபாம்உடல் ஒக்கப் பிைந்தது
கண்ணது காகணாளி கண்டுககா ள ீயர.

கபாருள் : தன்யனாடு கபாருந்திய நிழல் தனக்கு உதவாதது கண்டும்

அைிவில்லாதவர்கள் தமக்கு யவைாகவுள்ள கேல்வம் தமக்கு உதவும் என்று
எண்ணுவார்கள். உடயலாடு ஒன்ைாக வந்தது உன்னுறடய உயிர். எனினும்
உயிர் யபாகும்யபாது உடல் அழிந்து யபாகும். அகக்கண் இடமாக
விளங்குகிைது நிறலயான ஒளி. அதறன உடம்பு உள்ளயபாயத நாடிக்
ககாள்ளுங்கள்.

171. ஈட்டிய யதன்பூ மணங்கண்டு இரதமும்

கூட்டிக் ககாணர்ந்கதாரு ககாம்பிறட றவத்திடும்
ஓட்டித் துரந்திட்டு அதுவலி யார்ககாளக்
காட்டிக் ககாடுத்தது றகவிட்ட வாயை.

கபாருள் : பூவினது மணத்றத ஆராய்ந்து கண்டு அதனுள் கபாருந்திய

யதறனச் யேகரித்த வண்டு, எடுத்துக் ககாண்டு வந்து ஒரு மரக்கிறளயில்
அறடயாக றவக்கும். வண்டிறன விரட்டிவிட்டு வலிறமயுறடயவர்
அத்யதறன எடுத்துச் கேல்ல, அது காட்டிக் ககாடுத்து நீங்கிவிடும். கேல்வம்,
உறடயானுக்குப் பயன்படாறமயயாடு தீறமயும் கேய்யும்.
172. யதற்ைித் கதளிமின் கதளிந்தநீர் கலங்கன்மின்
ஆற்றுப் கபருக்கிற் கலக்கி மலக்காயத
மாற்ைிக் கறளவர்ீ மறுத்துங்கள் கேல்வத்றதக்
கூற்ைன் வருங்கால் குதிக்கலும் ஆயம.

கபாருள் : கேல்வம் நிறலயாறமறய நன்கு அைிந்து கதளியுங்கள்.

கதளிந்தவர்கள் மீ ண்டும் பயம் ககாள்ளாதீர்கள். ஆற்று கவள்ளம் யபால்
கபருகிவரும் கேல்வத்றதக் கண்டு கலங்கி மயங்காமல், உங்களது கபாருட்
பற்ைிறன நீத்து யமலான கேல்வத்றதப் கபருக்கிக் ககாள்ளுங்கள். உயிறர
உடலினின்றும் கூறு கேய்கின்ை கூற்றுவன் வரும்யபாது கடத்தலும் கூடும்.

173. மகிழ்கின்ை கேல்வமும் மாடும் உடயன

கவிழ்கின்ை நீர்மிறேச் கேல்லும் கலம்யபால்
அவிழ்கின்ை ஆக்றகக்யகார் வடு
ீ யபைாகச்
ேிமிகழான்று றவத்தறம யதர்ந்தைி யாயர.

கபாருள் : மகிழ்ந்து அனுபவிக்கின்ை பரம்பறரச் கோத்தும், தாயம முயன்று

ஈட்டிய கபாருளும், ஆற்றுப் கபருக்கில் கேன்று உடயன கவிழ்கின்ை படறகப்
யபான்ைன. அழிந்து யபாகின்ை உடம்புக்கு ஒரு நிறல யபைாகச் யேமித்து
றவத்துள்ளறத உணர்ந்து கபருக்கிக் ககாள்ள உலகவர் அைியார்.

174. வாழ்வும் மறனவியும் மக்கள் உடன்பிைந்

தாரும் அளவுஏது எமக்ககன்பர் ஒண்கபாருள்
யமவும் அதறன விரிவுகேய் வார்கட்குக்
கூவும் துறணகயான்று கூடலும் ஆயம.

கபாருள் : உயிர்க்கு உதவியில்லாத வாழ்வுக்குரிய கபாருளும் மறனவியும்

மக்களும் உடன் பிைந்தாரும் எமக்கு அளவற்ைவர் இருக்கின்ைனர் என்று
உலகவர் கூறுவர். ஆனால் இவற்றை விட்டு உற்ை இடத்து உதவும் ஒளிப்
கபாருளான ேிவத்றத நிறனந்து அச் கேல்வத்றதப் கபருக்கிக் ககாள்வார்க்கு
கூவி அறழத்துக் ககாள்ளும் யமலான கேம்கபாருறள அறடதல்கூடும்.

175. யவட்றக மிகுந்தது கமய்ககாள்வார் இங்கிறல

பூட்டுந் தைிகயான்று யபாம்வழி ஒன்பது
நாட்டிய தாய்தமர் வந்து வணங்கிப்பின்
காட்டிக் ககாடுத்தவர் றகவிட்ட வாயை.

கபாருள் : உலகவாழ்வில் ஆறே கபருகிற்று; உண்றமப் கபாருறள அைிபவர்

யாரும் இல்றல; உடம்றப நிறலயாக நிறுத்தும் கழுமுறனயாகிய தைி ஒன்று
உள்ளது. ஆனால் அதற்கு அழிக்கின்ை வழி ஒன்பது உள்ளன. உைவு
முறைறய நிறலநாட்டிய தாயாரும் சுற்ைத்தாரும் வந்து வணங்கிய பின்
சுடுகாட்றடக் காட்டிக் ககாடுத்து நீங்கிவிடுவர்.
176. உடம்யபாடு உயிரிறட விட்யடாடும் யபாது
அடும்பரிசு ஒன்ைில்றல அண்ணறல எண்ணும்
விடும்பரி ோய்நின்ை கமய்ந்நமன் தூதர்
சுடும்பரி ேத்றதயும் குழகி லாயர.

கபாருள் : உடம்றபவிட்டு உயிர் இறடயியல விட்டுச் கேல்லும் யபாது

கவல்லும் வறக ஒன்றுமில்றல. இறைவறன எண்ணுங்கள் உயிறர
உடம்பினின்றும் யவறுபடுத்தும் பரிேிறன நல்கும் உண்றமயான எம தூதர்கள்
யவதறனப்படுத்தும் பரிேிறனக் கருதமாட்டார்கள்.

4. இளவம நில்லாவம

(அஃதாவது வாலிபத் தன்றம மாறும் இயல்பினது)

177. கிழக்ககழுந்து ஓடிய ஞாயிறு யமற்யக

விழக்கண்டும் யதைார் விழியிலா மாந்தர்
குழக்கன்று மூத்கதரு தாய்ச்ேில நாளில்
விழக்கண்டும் யதைார் வியனுல யகாயர.

கபாருள் : கிழக்யக வானத்தில் உதயமாகிய நன்ைாக விளங்கிய சூரியன்,

யமற்கில் மறைவறதக் கண்டும் அைிவில்லாத மக்கள் இளறம
நிறலயாறமறய உணரார். அயத யபான்று இளங்கன்று ேில நாளின் வளர்ந்து
மூப்பறடந்து இைப்பறதக் கண்டும் அகன்ை உலகிலுள்யளார் இந்த இளறம
நிறலயாறமறய உணரமாட்டார்.

178. ஆண்டு பலவுங் கழிந்தன அப்பறனப்

பூண்டுககாண் டாரும் புகுந்தைி வார்இல்றல
நீண்டன காலங்கள் நீண்டு ககாடுக்கினும்
தூண்டு விளங்கின் சுடர்அைி யாயர.

கபாருள் : பல ஆண்டுகள் அைியாறமயில் கழிந்யதாடின.

உயிர்த்தந்றதயாகிய இறைவறன யாரும் தங்கள் உடலில் நிறலகபைச்
கேய்து அவனது அகண்ட ஒளியில் புகுந்து யபரைிறவப் கபறுவார் இல்றல;
நீண்ட காலம் உலகில் வாழும் யபறு கபற்ைிருப்பினும் தூண்டுகின்ை
விளக்கின் சுடர்யபான்ை இறைவறன உலகவர் அைியாதவர்களாக உள்ளனர்.

179. யதய்ந்தற்று ஒழிந்த இளறம கறடமுறை

ஆயந்தற்ை பின்றன அரிய கருமங்கள்
பாய்ந்தற்ை கங்றகப் படர்ேறட நந்திறய
ஓர்ந்துற்றுக் ககாள்ளும் உயிருள்ள யபாயத.

கபாருள் : இளறமயானது நாள்யதாறும் ேிைிது ேிைிதாகத் யதய்ந்து

கறடேியில் இற்று ஒழிந்தது. மூப்பு எய்திய பின் அருறமயான காரியங்கள்
கேய்ய முடியாதனவாகும். ஆதலால் உயிர் கேழுறமயான உடலில் இருக்கும்
யபாயத கங்றகயாறு பாய்ந்து மறைந்த பரவிய ேறடறயயுறடய
ேிவகபருமாறன ஆராய்ந்து கபாருந்துங்கள். நந்தி - இறைவன்.

180. விரும்புவர் முன்என்றன கமல்லியன் மாதர்

கரும்பு தகர்த்துக் கறடக்ககாண்ட நீர்யபால்
அரும்கபாத்த கமன்முறல ஆயிறழ யார்க்கும்
கரும் கபாத்துக் காஞ்ேிரங் காயும்ஒத் யதயன.

கபாருள் : கமன்றமயான கபண்கள் கரும்றபப் பிழிந்து கறடேியில்

வருகின்ை ோற்ைிறனப்யபால, இளறமக் காலத்தில் என்றன இனிறமயாக
விரும்புவர். அத்தறகயான, தாமறர கமாட்டுப் யபான்ை முறலயிறனயும்,
அழகிய அணிறயயும் உறடய கபண்களுக்கு, இளறமயில் கரும்றபப்
யபான்று இனிறமயாகவும் முதுறமயில் எட்டிக்காய் யபான்று கேப்பாகவும்
ஆயியனன்.

181. பாலன் இறளயன் விருத்தன் எனநின்ை

காலங் கழிவன கண்டும் அைிகிலார்
ஞாலம் கடந்துஅண்டம் ஊடறுத் தான்அடி
யமலும் கிடந்து விரும்புவன் நாயன.

கபாருள் : பாலன் என்றும் இறளயன் என்றும் முதியயான் என்றும் உள்ள

பருவ காலங்கள் மாறுபடுவறத உலயகார் அைியவில்றல. ஆனால்
இவ்வுலகத்றதக் கடந்து அதற்கு யமலாக உள்ள அண்டங்கறளயும் ஊடறுத்து
நிற்கின்ை இறைவனது திருவடிறய யமன்யமலும் கபாருந்தி நான் அன்பு
கேய்யவன்.

182. காறல எழுந்தவர் நித்தலும் நித்தலும்

மாறல படுவதும் வாணாள் கழிவதும்
ோலும்அவ் ஈேன் ேலவிய னாகிலும்
ஏல நிறனப்பவர்க்கு இன்பம்கேய் தாயன.

கபாருள் : நாள்யதாறும் காறலயில் எழுந்தவர்கள் மாறலயில்

உைக்கத்துக்குச் கேல்வதும் வாழ்நாள் குறைவதும் யபாதும் ! அவ்வாறு
வாழ்நாறளக் குறைக்கின்ை உருத்திர மூர்த்தி யகாபமுறடயவன். ஆகிலும்
கபாருந்த நிறனப்பவர்க்கு இன்பம் அருளுகின்ைான்.

183. பருவூேி ஐந்துயமார் றபயினுள் வாழும்

பருவூேி ஐந்தும் பைக்கும் விருகம்
பருவூேி ஐந்தும் பனித்தறலப் பட்டால்
பருவூேிப் றபயும் பைக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : பருறமயான ஊேி யபான்ை ஐந்து இந்திரியங்களும் ஒருறப

யபான்ை உடம்பினுள் உள்ளன; பைந்து கேன்று தீயனவற்றைப் பற்ைி உண்ணும்
காக்றக யபான்ைறவ இந்த ஐந்து இந்திரியங்களுமாகும்; ஐந்து
இந்திரியங்களும் ேிரேின்யமல் பனிப்படலம் யபால விளங்கும் ஒளியில்
தறலப்பட்டு அறமயுமாயின் ஐந்து இந்திரியங்கறளக் ககாண்ட உடம்பின்
நிறனவு நீங்கிவிடும்.

184. கண்ணதும் காய்கதி யரானும் உலகிறன

உண்ணின்று அளக்கின்ைது ஒன்றும் அைிகிலார்
விண்ணுறு வாறரயும் விறனயுறு வாறரயும்
எண்ணுறும் முப்பதில் ஈர்ந்கதாழிந் தாயர.

கபாருள் : தண்ணிய ேந்திரனும் கவம்றமயான சூரியனும் உலகவரின்

உடம்பினுள் இருந்து வாழ்நாறள அளந்து ககாண்டிருப்பறத யாரும்
அைியவில்றல. ஆகாயப் யபறு அறடபவறரயும் விறளயுள்பட்டு
அழிபவறரயும் சூரிய ேந்திரர்கள் முப்பது ஆண்டில் பிரிந்து விடுகின்ைனர்.

185. ஒன்ைிய ஈகரண் கறலயும் உடலுை

நின்ைது கண்டும் நிறனக்கிலர் நீேர்கள்
கன்ைிய காலன் கருக்குழி றவத்தபின்
கேன்ைதில் வழ்வர்
ீ திறகப்கபாழி யாயர.

கபாருள் : கபாருந்திய பதினாறு கறலகளும் உடனாய் நிற்ைறலக் கண்டும்,

கீ ழானவர்கள் தறலவழியய கேன்று யமல்-விளங்கும் இறைவறனச்
ேிந்திக்கின்ைிலர். ேினக்கின்ை காலனாகவுள்ள உருத்திரன் மீ ண்டும்
கருப்றபயில் றவத்தபின் அதில் யபாய் மீ ண்டும் பிைவியில் வழ்வர்.
ீ இவர்
மனமயக்கம் ஒழியாதவராவர்.

186. எய்திய நாளில் இளறம கழியாறம

எய்திய நாளில் இறமயினால் ஏத்துமின்
எய்திய நாளின் எைிவது அைியாமல்
எய்திய நாளில் இருந்துகண் யடயன.

கபாருள் : பிராோத கநைியய கேன்று ேந்திர மண்டலம் விளங்கிய காலத்து,

இளறம நிறலக்காதிருக்கும் யபாது, துதிப்பாடல்களால் ேிவறனப் புகழ்ந்து
பாடுங்கள். அவ்வாறு ஏத்திப் பிராண இயக்கம் நறடகபறுவறத உணராமல்
அப்யபாது தியானத்தில் கபாருந்தியிருந்து உண்றமறய நான் உணர்ந்யதன்.
(இளறமயியலயய இறைவறன ஏத்தி வழிபட்டுச் ேித்தி கபை யவண்டும்).

5. உயிர் நிவலயாவம

(அஃதாவது, உயிர் உடம்பில் நில்லாறம)

187. தறழக்கின்ை கேந்தளிர்த் தண்மலர்க் ககாம்பில்

இறழக்கின்ைது எல்லாம் இைக்கின்ை கண்டும்
பிறழப்பின்ைி எம்கபரு மான்அடி ஏத்தார்
அறழக்கின்ை யபாதுஅைி யார்அவர் தாயம.
கபாருள் : துளிர்க்கின்ை கேம்றமயான தளிறரயும் குளிர்ச்ேியான மலறரயும்
உறடய பூங்ககாம்பியல, யதாற்றுகின்ைறவகயல்லாம் ேருகாக மாறுதறலக்
கண்டும், தவறுதலன்ைி உயிருள்ள யபாயத இறைவனது திருவடிறய ஏத்த
மாட்டார்கள். அவர்கள் எமனிடமிருந்து அறழப்பு வந்த யபாது இறைவறன
ஏத்துவதற்கு அைிய மாட்டாதவர் ஆவர்.

188. ஐவர்க்கு ஒருகேய் விறளந்து கிடந்தது

ஐவரும் அச்கேய்றயக் காத்து வருவர்கள்
ஐவர்க்கு நாயகன் ஓறல வருதலால்
ஐவரும் அச்கேய்றயக் காவல்விட் டாயர.

கபாருள் : பிரமனாகி ஐவர்க்கும் கதாழில் கேய்வதற்கு உடம்பாகிய ஒரு

நிலம் விறளந்து கிடந்தது. ஐவரும் அவ்வுடம்பிறன ஓம்பி உயிர்க்கு விறனப்
யபாகத்றத ஊட்டி வருவார்கள். இவர்களுக்குத் தறலவனாகிய
ேிவனிடமிருந்து விறன நுகர்வு முடிவில் இறுதிச் ேீட்டு வருதலும், இவர்கள்
அவ்வுடம்பாகிய விறள புலத்றத ஓம்பாது கழிந்தனர். ஐவர் பிரமன், திருமால்,
உருத்திரன், மயகசுவரன், ேதாேிவன் ஆகிய ஐவர்.

189. மத்தளி ஒன்றுள தாளம்இ ரண்டுள

அத்துள்யள வாழும் அரேனும் அங்குளன்
அத்துள்யள வாழும் அரேன் புைப்பட்டால்
மத்தளி மண்ணாய் மயங்கிய வாயை.

கபாருள் : மண்ணாலாகிய உடம்பு ஒன்று உண்டு அதில் உச்சுவாே

நிச்சுவாேமாகிய தாளங்கள் இரண்டு உள்ளன. அதனுள் வாழ்கின்ை ேீவனாகிய
அரேனும் அங்கு வற்ைிருக்கின்ைான்.
ீ அங்குள்ள ேீவன் உடம்றப விட்டு
நீங்கினால் யகாயிலாகிய உடம்பு மீ ண்டும் மண்ணாய் விட்டது.

190. யவங்கட நாதறன யவதாந்தக் கூத்தறன

யவங்கடத் துள்யள விøளாடு நந்திறய
யவங்கடம் என்யை விரகுஅைி யாதவர்
தாங்கவல் லாருயிர் தாமைி யாயர.

கபாருள் : ேிரேின்யமல் ஈோன திக்கில் விளங்குபவனும் வாக்கு உருவாமாக

இருந்து ககாண்டு நடிப்பவனும் கவந்து யபாகின்ை உடம்பினுள்யள
விறளயாடும் நம் தீயாகவுள்ளவனுமாகிய இறைவன் அழுகின்ை
உடம்பாயுள்ளான் என்ை தன்றம அைியாதவர், உடம்பிறனத் தாங்குகின்ை
அருறமயான ேீவறனயும் அைியாதவராவர்

191. கேன்றுணர் வான்திறே பத்துந் திவாகரன்

அன்றுணர் வால்அளக் கின்ைது அைிகிலர்
நின்றுண ரார்இந் நிலத்தின் மனிதர்கள்
கபான்றுணர் வாரிற் புணர்க்கின்ை மாயயம.
கபாருள் : ேிவசூரியன் உடம்பில் கீ ழும் யமலும் சூழவுள்ள எட்டுத்
திறேகளிலும் கேன்று அைிவான். அவன் உணர்வு மயனாக இருந்து உடம்பில்
வியாபித்த அைிதறல உலகவர் அைியவில்றல இந் நிலவுலகில் வாழ்கின்ை
மக்கள் நான் என்னும் அகங்காரம் ககட்ட ஞானியரிடம் அவன் கலக்கின்ை
மாயத் தன்றமயும் உணர மாட்டார், என்யன அைியாறம ?

192. மாறு திருத்தி வரம்பிட்ட பட்டிறக

பீறும் அதறனப் கபரிதுணர்ந் தாரிறல
கூறுங் கருமயிர் கவண்மயி ராவது
ஈறும் பிைப்பும்ஒ ராண்கடனும் நீயர.

கபாருள் : ேிக்கல் அறுத்து ஒழுங்குபடுத்தி கநய்யப் கபற்ை பட்டாறட கிழிந்து

ஒழியும் அவ்அழியும் தன்றமறய உலகவர் நன்ைாக உணரவில்றல.
அதுயபான்று கூைப் கபறுகின்ை கரியமயிர் நறர மயிராவதும் பூமியில்
இைப்பதும் பிைப்பதும் ேிறு கபாழுது தாம் என்று நீவிர் உணருங்கள்.

193. துடுப்பிடு பாறனக்கும் ஒன்யை அரிேி

அடுப்பிடு மூன்ைிற்கும் அஞ்கேரி ககாள்ளி
அடுத்கதரி யாமல் ககாடுமின் அரிேி
விடுத்தன நாள்களும் யமற்கோன் ைனயவ.

கபாருள் : சுழுமுறன யாகிய அகப்றப இடம்கபற்ை உடம்பாகிய பாறனக்கும்

விந்துவாகிய அரிேி ஒன்யையாம். உடம்பினுள் யோம சூரியாக்கினியாகிய
அடுப்புக்குப் பிராணன் முதலிய ஐவறக வாயுக்களும் விைகாகும். அடுத்து
வணாக்காமல்
ீ விந்து ேக்திறயக் ககாடுத்து மதி யமுதத்றதப் கபறுங்கள்
வறரயறுக்கப் கபற்ை நாட்கள் வணாகக்
ீ கழிக்கின்ைனயவ.

194. இன்புறு வண்டிங்கு இனமலர் யமற்யபாய்

உண்பது வாே மதுயபால் உயிர்நிறல
இன்புை நாடி நிறனக்கிலும் மூன்றுஒளி
கண்புை நின்ை கருத்துள்நில் லாயன.

கபாருள் : இன்பத்றத நாடுகின்ை வண்டு, கூட்டமான மலர்களின்

யமல்கேன்று, மணம் நிறைந்த யதறன உண்பது யபால, ேீவன் அகத்
தாமறரயில் இன்பத்றத நாடி நிறனத்தாலும் யோம சூரியாக்கினியாகிய
ஒளியில் விளங்கும் ேிவன் புைத்யத கேல்லும் மனத்தில் விளங்க மாட்டான்.

195. ஆம்விதி நாடி அைஞ்கேய்மின் அந்நிலம்

யபாம்விதி நாடிப் புனிதறனப் யபாற்றுமின்
நாம்விதி யவண்டும் அகதன்கோலின் மானிடர்
ஆம்விதி கபற்ை அருறமவல் லார்க்யக.

கபாருள் : பிைவியில் இன்பம் ஆகின்ை கநைிறய விரும்பி ஒழுக்கத்தில்

நில்லுங்கள். இனி யமலாம் நிலம் அல்லாது ஒளி மண்டலத்றத விரும்பி
இறைவறன ஏத்துங்கள். மானிடராய்ப் பிைக்கும் நல்லூறழப் கபற்ை
அருறமயானவருக்கு, கோல்லப் யபானால் விதியாக் கூையவண்டியது என்ன
உள்ளது.

196. அவ்வியம் யபேி அைங்ககட நில்லன்மின்

கவவ்விய னாகிப் பிைர்கபாருள் வவ்வன்மின்
கேவ்விய னாகிச் ேிைந்துண்ணும் யபாருகதாரு
தவ்விக்ககாடு உண்மின் தறலப்பட்ட யபாயத.

கபாருள் : வஞ்ேறன யபேி அைம் அழிய நடவாதீர்கள். ககாடியயாராகிப்

பிைர்கபாருறளக் கவராதீர்கள். கேம்றமயுறடயயானாகிச் ேிைப்பாக
உண்ணும்யபாது, யாயரனும் நாடிவரின் ஓர்அகப்றப உணவு ககாடுத்துப் பின்
உண்ணுங்கள்.

6. தகால்லாவம

(ஓர் உயிறர உடம்பினின்றும் பிரிக்காறம)

197. பற்ைாய் நற்குரு பூறேக்கும் பன்மலர்

மற்யைார் அணுக்கறளக் ககால்லாறம ஒண்மலர்
நற்ைார் நடுக்கற்ை தீபமும் ேித்தமும்
உற்ைாரும் ஆவி அமர்ந்திடம் உச்ேியய.

கபாருள் : பற்றுக் யகாடாகிய ேிைந்த குருவின் பூறேக்கும் பலவறக மலராக

உள்ளது ககால்லாறமயாகும். கண்மலரின் ஒளியய நல்ல மாறலயாகும்.
அறேவற்ை மனயம ேிைந்த தீபமாகும். இறவ யறனத்துங் ககாண்டு
பூேிக்கின்ை உயிர் விளங்கும் இடம் ேிரேின் உச்ேியாகும், ேிவகுரு பூறேக்குச்
ேிைப்பான மலர், ககால்லாறமயாகும். அகப் பூறேக்கும்ப புைப்கபாருள்
யதறவயில்றல.

198. ககால்லிடு குத்கதன்று கூைிய மாக்கறள

வல்லடிக் காரர் வலிக்கயிற் ைாற்கட்டிச்
கேல்லிடு நில்கலன்று தீவாய் நரகிறட
நில்லிடும் என்று நிறுத்துவர் தாயம.

கபாருள் : ககால் என்றும் குத்து என்றும் கோல்லிய விலங்றக கயாத்த

மக்கறளக் காலனது ஏவலர் வலிறமயான கயிற்ைால் கட்டி, கேல் என்று நில்
என்றும் அதட்டி, அனல் கக்குகின்ை நரகத்தில் கநடுங்காலம் நிற்க என்று
ஆறணயிடுவர்.

7. புலால் மறுத்தல் (புலால் உண்ணாறம)

199. கபால்லாப் புலாறல நுகரும் புறலயறர

எல்லாரும் காண இயமன்தறல தூதுவர்
கோல்லாகப் பற்ைித் தீவாய் நரகத்தில்
மல்லாக்கத் தள்ளி முைித்துறவப் பாயரா

கபாருள் : கபால்லாத புலால் உணறவ உண்ணும் கீ ழ்மக்கறள யாவரும்

காணும் வண்ணம் எமதூதர்கள் கறையாறனப் யபான்று பற்ைி அரித்துப் பின்
அனல் கக்குகின்ை நரகத்தில் முதுறகக் கீ ழ்ப் புைமாகக் கிடத்தி றவப்பர்.

200. ககாறலயய களவுகள், காமம், கபாய்கூைல்

மறலயான பாதக மாம்அறவ நீக்கித்
தறலயாம் ேிவனடி ோர்ந்தின்பம் ோர்ந்யதார்க்கு
இறலயாம் இறவஞானா னந்தத்து இருத்தயல

கபாருள் : ககாறல, களவு, காமம், கபாய் யபசுதல் ஆகியறவ பஞ்ே மா

பாதங்களாகும். அப்பாவங்கறள நீக்கி, ேிரேின் யமல் திருவடி சூடி இன்பம்
அறடந்யதார்க்கு இப்பாவங்களும் அவற்ைால் வரும் துன்பங்களும்
இல்றலயாம். இவர்கள் யபரின்பத்தில் திறளத்திருத்தலும் ஆகும்.

8. பிறன்மவன நயவாவம (பிைன் மறனவிறய விரும்பாறம)

201. ஆத்த மறனயாள் அகத்தில் இருக்கயவ

காத்த மறனயாறளக் காமுறுங் காறளயர்
காய்ச்ே பலாவின் கனியுண்ண மாட்டாமல்
ஈச்ேம் பழத்துக்கு இடருற்ை வாயை.

கபாருள் : அன்புறடய மறனவி வட்டில்

ீ இருக்கவும், பிைரால் காக்கப்பட்ட
மறனவிறய விரும்பும் காமுகர், வட்டில்
ீ காய்த்துப் பழுத்துள்ள பலவின்
கனிறய உண்ணாமல், காட்டில் பழுத்துள்ள ஈச்ேம் பழத்றதப் கபாைத்
துன்பப்படுவது யபாலாம். (பிைர் மறனவிறய நாடுவது அைியாறமயாகும்.)

202. திருத்தி வளர்த்தயதார் யதமாங் கனிறய

அருத்தகமன்று எண்ணி அறையில் புறதத்துப்
கபாருத்தம்இல் லாத புளிமாங் ககாம்யபைிக்
கருத்துஅைி யாதவர் காலற்ை வாயை.

கபாருள் : கேப்பமாக வளர்த்த மரத்தினின்றும் கபற்ை இனிய மாம்பழத்றதச்

யேமிப்புப் கபாருளாக எண்ணி அறையில் றவத்துவிட்டு, தகுதியில்லாத
புளியம் பழத்துக்காகப் புளியங் கிறளயில் ஏைி, ஆயலாேறன யில்லாதவர்
பிராணேத்தி குறைவுற்று வருந்துகின்ைாயர !

203. கபாருள்ககாண்ட கண்டனும் யபாதத்றத யாளும்

இருள் ககாண்ட மின்கவளி ககாண்டுநின் யைாரும்
மருள் ககாண்ட மாதர் மயலுறு வார்கள்
மருள் ககாண்ட ேிந்றதறய மாற்ைகில் லாயர.
கபாருள் : கபாருளில் பற்றுறடயயாரும், அைிறவ மறைத்து ஆளுகின்ை
அைியாறமயாகி இருளில் யதான்ைிய மின்கவளியபான்ை ேிறு அைிறவப்
கபரிகதன்று மதித்திருப்யபாரும் மருண்ட பார்றவ உறடய கபண்ணிடம்
மயக்கம் ககாள்வார்கள். அவ்வாறு மயங்கிய மனத்றத மாற்ை
முடியாதவராவர்.

9. மகளிர் இழிவு (கபாது மகளிர் இழிவு)

204. இறலநல லாயினும் எட்டி பழுத்தால்

குறலநல வாங்கனி ககாண்டுண லாகா
முறலநலங் ககாண்டு முறுவல்கேய் வார்யமல்
விலகுறு கநஞ்ேிறன கவய்துககாள் வயர.
ீ

கபாருள் : இறல முதலியவற்ைால் அழகாயுள்ள எட்டிமரம் குறலயாகப்

பழுத்திருந்தாலும் அக்குறலயில் கவர்ச்ேியுறடய தாகிய பழத்றதப் பைித்து
உண்ணலாகாது. அது யபால முறல நலத்தினால் கவர்ச்ேிறயக் காட்டிப்
புன்முறுவல் கேய்வார் யமல் அவரது கவர்ச்ேியில் ஈடுபடாமல் விலகிவிட
யவண்டும். அவ்வாறு அவர்பால் கேல்லும் மனத்திறனயும் கடிய யவண்டும்.

205. மறனபுகு வார்கள் மறனவிறய நாடில்

சுறனபுகு நீர்யபால் சுழித்துடன் வாங்கும்
கனவது யபாலக் கேிந்கதழும் இன்பம்
நனவது யபாலவும் நாடகவாண் ணாயத.

கபாருள் : பிைர்மறன கேல்யவார் அம்மறனக்குரிய மாதறர நாடினால்,

மறலச் சுறனயில் புகுகின்ை நீர் மூழ்குவாறரச் சுழிக்குள் ேிக்க றவத்தல்
யபால, காமச் சுழலில் ேிக்க றவத்துவிடும். கனவுயபால அம்மாதர் மாட்டுச்
ேிைிது சுரக்கின்ை அன்றப நனவு யபால உண்றமயானது என்று விரும்புதல்
கூடாது.

206. இயலுறும் வாழ்க்றக இளம்பிடி மாதர்

புயலுறும் புல்லின் புணர்ந்தவ யரயினும்
மயலுறும் வானவர் ோரஇரும் என்பார்
அயலுறுப் யபேி அகன்கைாழிந் தாயர.

கபாருள் : அழகு கபாருந்திய வாழ்க்றகயுறடய இளம் கபண் யாறனறய

ஒத்த கபண்கள் மறழறயக் கண்ட புல் யபாலத் தளிர்த்திருந்த யபாதிலும்
யதவறர கயாப்பார் வந்து கபாருந்த, முன்னயம புணர்ந்தவறர கவளியய
இரும் என்று கோல்வார் யமலும் குைிப்பு கமாழியால் கவளியயைச் கோல்லி
நீங்கிப் யபாவர்.

207. றவயகத் யதமட வாகராடும் கூடிகயன்

கமய்யகத் யதாடும் றவத்த விதியது
றகயகத் யதகரும் பாறலயின் ோறுககாள்
கமய்யகத் யதகபரு யவம்பது வாயம.

கபாருள் : உலகில் மங்றககயாடு கூடுவதால் என்ன பயன் விறளந்து விடும்

? கமய்ப்கபாருறள அகத்யத உணர்ந்த ஞானியரும் விதியாகக் கூறுவது
அதுயவயாகும். அம்மங்றகயர் கூட்டம் புைத்யத ஆறலக் கரும்பின் ோறு
யபால உள்ளது. ககாள்கலமாகவுள்ள அகத்யத கபரிய யவம்பு யபான்ைதாம்.

208. யகாறழ ஒழுக்கம் குளமூடு பாேியில்

ஆழ நடுவர் அளப்புறு வார்கறளத்
தாழத் துடக்கித் தடுக்ககில் லாவிடில்
பூறழ நுறழத்தவர் யபாகின்ை வாயை.

கபாருள் : சுக்கிலத்றத மாதரின் பாேி படிந்த கருக்குழியில் ஆழநடுவராய்

இன்புறுவார்கறளத் தறடபடுமாறு பிணித்துத் தடுக்காவிட்டால்
மறைமுகமாகச் கேல்லும் ேிறுவாயிலில் நுறழந்தாவது யபாய் அழிந்து
விடுவர்.

(இவ்றவந்து மந்திரங்களும் பரத்றதயர் பற்ைியன என்று ககாள்ளுதல்

கபாருத்தமாகும்)

10. நல்குரவு (வறுறம)

209. புறடறவ கிழிந்தது யபாயிற்று வாழ்க்றக

அறடயப் பட்டார்களும் அன்பில ரானார்
ககாறடயில்றல யகாளில்றல ககாண்டாட்டம் இல்றல
நறடயில்றல நாட்டில் இயங்குகின் ைார்கட்யக

கபாருள் : உடுத்திய ஆறட கிழிந்து பயனற்ைது யபால வறுறம யுறடயயார்

வாழ்க்றகயும் பயனற்றுப் யபாய் விட்டது. அறடயப் பட்ட சுற்ைத்தார்களும்
அன்பின்ைி விலகிவிட்டார். ககாடுக்கல் வாங்கல் ஒன்றும் இல்றல. உற்ோகம்
இல்றல. நாட்டில் இருப்பவராயினும் நாட்யடாடு ஒட்டிய கம்பீர
நறடயில்றல.

210. கபாய்க்குழி தூர்ப்பான் புலரி புலருகதன்று

அக்குழி தூர்க்கும் அரும் பண்டம் யதடுவர்ீ
எக்குழி தூர்த்தும் இறைவறன ஏத்துமின்
அக்குழி தூரும் அழுக்கற்ை யபாயத.

கபாருள் : கபாழுது விடிகின்ையத என்று வயிற்றை நிரப்புவான் யவண்டி, அவ்

வாழ்க்குத் யதறவப்படும் அருறமயான கபாருள்கறளத் யதடுயவார்கயள !
எக்குழிறய நிரப்பினாலும் இறைவனது கபாருள்யேர் புகறழப் பாடுங்கள்.
பிைவிக்குக் காரணமாகிய விறன நீங்கினால் வயிற்றுக்குழி நிரம்பிவிடும்.
211. கற்குழி தூரக் கனகமும் யதடுவர்
அக்குழி தூர்க்றக யாவர்க்கும் அரியது
அக்குழி தூர்க்கும் அைிறவ அைிந்தபின்
அக்குழி தூரும் அழுக்கற்ை வாயை.

கபாருள் : உலகவர் வயிற்றுக் குழிறய நிரப்புவதற்குப் கபான்றனத்

யதடுவார்கள். அவ்வயிற்றுக் குழிறயக் குறையாது நிரப்புவது யவர்க்கும்
கடினமானது. அக்குழிறயத் தூர்க்கும் திருவடி ஞானம் கபற்ைிபின் பிைவிக்குக்
காரணமான விறனயும் நீங்கி அவ்வயிற்றுப் பிணியும் நீங்கும்.

212. கதாடர்ந்கதழு சுற்ைம் விறனயினும் தீய

கடந்தயதார் ஆவி கழிவதன் முன்யன
உடந்கதார காலத்து உணர்விளக்கு ஏற்ைித்
கதாடர்ந்துநின்று அவ்வழி தூர்க்கலும் ஆயம.

கபாருள் : பிைவியதாறும் கதாடர்ந்து வருகின்ை சுற்ைங்கள் விறனறயக்

காட்டிலும் தீறம கேய்வன. வாழ்நாறளக் கடந்து உயிர் உடறலவிட்டு
நீங்குவதற்கு முன்யன உலகப் கபாருறள விட்டு மாறுபட்டு உண்றமப்
கபாருறள நாடி நீங்காதிருந்து பிைவிக் குழிறயத் தூர்ப்பயதாடு பேிப்
பிணிறயயும் யபாக்கலாம்.

213. அறுத்தன ஆைினும் ஆனினம் யமவி

அறுத்தனர் ஐவரும் எண்ணிலி துன்பம்
ஒறுத்தன வல்விறன ஒன்ைல்ல வாழ்றவ
கவறுத்தனன் ஈேறன யவண்டிநின் ைாயன.

கபாருள் : ஆறு அத்துவாவின் வழியாக உயிர்க் கூட்டம் விறனகறள

ஈட்டின. கமய் முதலிய ஐம்கபாைிகளும் சுறவ முதலிய கபாருளின் யமல்
கேன்று உயிருக்கு எண்ணற்ை துன்பங்கறளக் ககாடுத்தன. பல ககாடிய
விறனகள் வாழ்க்றகறய யவதறனப் படுத்தின. வாழ்க்றகறய கவறுத்த
வறுறமயாளன் வறுறம நீங்க ஈேறன யவண்டியிருந்தான்.

ஆறு அத்துவா - வன்னம், பதம், மந்திரம், தத்துவம், கறல, புவனம், ஆகிய ஆறு
வழிகள்.

11. அக்கினி காரியம் (தீ ஓம்புதல்)

214. வறேயில் விழுப்கபாருள் வானும் நிலனும்

திறேயும் திறேகபறு யதவர் குழாமும்
விறேயம் கபருகிய யவத முதலாம்
அறேவிலா அந்தணர் ஆகுதி யவட்கியல

கபாருள் : குற்ைமில்லாத யமன்றமயான வானத்தில் வாழ்பவரும் நிலத்தில்

வாழ்பவரும், திறேகளில் வாழ்பவர்களும் திறேகளுக்குரிய திக்குப்
பாலகர்களும், யவதத்றத முதலாகக் ககாண்டு அந்தணர் யவள்வி கேய்யின்
நலமுறுவார்கள்.

215. ஆகுதி யவட்கும் அருமறை அந்தணர்

யபாகதி நாடிப் புைங்ககாடுத்து உண்ணுவர்
தாம்விதி யவண்டித் தறலப்படு கமய்ந்கநைி
தாம்அைி வாயல தறலப்பட்ட வாயை.

கபாருள் : யவள்வியிறனச் கேய்யும் யவதம் ஓதும் அந்தணர் சுவர்க்கத்றத

விரும்பி அக்கினி காரியம் கேய்து, தானம் ககாடுத்து, உணறவ உட்ககாள்வார்,
தங்களுறடய விதிறயத் தாங்கயள நிச்ேயம் கேய்யும் கமய்ந் கநைிறய
உணர்ந்தவர் தங்களுறடய அைிறவச் ேிரேின் யமல் கேலுத்திவாழ்வர்.

216. அறணதுறண அந்தணர் அங்கியுள் அங்கி

அறணதுறண றவத்ததன் உட்கபாரு ளான
இறணதுறண யாமத்து இயங்கும் கபாழுது
துறணயறண யாயயதார் தூய்கநைி யாயம.

கபாருள் : இல்லைத்திலுள்ள அந்தணர் புைத்யத ஓம்பும் அக்கினியின்

தத்துவத்றத அகத்யத உணர்ந்து மறனவியயாடு கூடிச் கேய்து, அதன்
உண்றமப் கபாருறள உணர்ந்து ேிவேக்தியாக எண்ணி யாமத்தில் இக்கிரிறய
கேய்வயத கபாருந்துகின்ை துறணயான யமன்றமயான ஒரு கநைியாகும்.
(அங்கியுள் அங்கி - காருக பத்தியம்; ஆண் கபண் கூட்டுைவு).

217. யபாதிரண் யடாதிப் புரிந்தருள் கேய்திட்டு

மாதிரண் டாகி மகிழ்ந்துட யனநிற்கும்
தாதிரண் டாகிய தண்ணம் பைறவகள்
யவதிரண் டாகி கவைிக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : ஆண், கபண் யேர்க்றகறய விரும்பி அருறள எண்ணிப் புரிந்தால்,

குண்டலினி விளங்கி யமயலைியும் ேிற்ேத்தி இருள் நீங்கி ஒளிபாயும்
விளங்கும். இந்நிறல எய்தாது சுக்கில கயராணிதக் கலப்பால் விறளந்த
ஆணும் கபண்ணுமாகிய பைறவகள் மாற்ைம் அறடந்து இரண்டும்
மயக்கத்றத அறடகின்ைன.

218. கநய்நின்று எரியும் கநடுஞ்சுடயர கேன்று

றமநின்று எரியும் வறகயைி வார்கட்கு
றமநின்று அவிழ்தரும் அத்தின மாம்என்றும்
கேய்நின்ை கேல்வம் தீயது வாயம.

கபாருள் : ஆண்கபண் கூட்டுைவினால் உண்டாகும் உணர்யவாடு யமயல

கேன்று, புருவ மத்தியில் விளங்கும் சுடரின் தன்றமறய அைிவார்க்கு, மலம்
நீங்குதலாகிய அந்நாள் நன்னாளாம். எப்யபாதும் உடலில் நிறலகபற்ை
கேல்வமாகிய ேிவன் அந்த அக்கினியயயாம்.
219. பாழி அகலும் எரியும் திரியபால்இட்டு
ஊழி அகலும் உறுவிறன யநாய்பல
வாழிகேய்து அங்கி உதிக்க அறவவிழும்
வழிகேய்து
ீ அங்கி விறனசுடும் ஆயம.

கபாருள் : யயானி குண்டத்துள் உள்ள அக்கினிறயத் தீப்பந்தம் யபால்

யமகலழும்படி கேய்தால், அறடகின்ை விறனகளும் யநாய்களும் முடிவு எய்தி
நீங்கும். கீ யழயுள்ள அக்கினி யமயல நிறலகபற்ைால் விறன முதலியறவ
ககடும். அவற்றைத் தாங்கியுள்ள விறனகறளச் சுட்டு யமலும் அறவ
ஏற்படாமல் காக்கும்.

220. கபருஞ்கேல்வம் யககடன்று முன்யன பறடத்த

வருஞ்கேல்வம் தந்த தறலவறன நாடும்
வருஞ்கேல்வத்து இன்பம் வரஇருந்து எண்ணி
அருஞ்கேல்வத்து ஆகுதி யவட்கநின் ைாயர.

கபாருள் : கபான்னும் மணியும் யகட்டிறனத் தரும் முன்யன அருளிச் கேய்த

அருறமயான ஞானச் கேல்வத்றத அளித்த தறலவனாகிய ேிவறன
நாடுங்கள். யமலான ேிவாக்கினி ேிரேின் யமல் உதிப்பறத நிறனந்து, ஞானச்
கேல்வத்றத நாடி அக்கினி காரியம் கேய்கின்ைார்கள்.

221. ஒண்சுட ராறன உலப்பிலி நாதறன

ஒண்சுட ராகிஎன் உள்ளத்து இருக்கின்ை
கண்சுட யரான்உலகு ஏழும் கடந்தஅத்
தண்சுடர் ஓமத் தறலவனும் ஆயம.

கபாருள் : ஒளிவடிவானவனும் அழிவில்லாத தறலவனும், ஒளிமிக்க சுடராகி

என் உள்ளத்தில் எழுந்தருளியிருக்கின்ை கண் ஒளியானவனும், ஏழு
உலகங்கறளயும் கடந்த அக்குளிர்ந்த சுடராகியவனும் ஆகிய ேிவன் ஓமத்
தறலவனாகிய - இயமானனும் ஆவான். இயமானன் - யவள்வித் தறலவன்.

222. ஓமத்துள் அங்கியின் உள்ளுளன் எம்இறை

ஈமத்துள் அங்கி இரதங்ககாள் வானுளன்
யவமத்துள் அங்கி விறனவு விறனக்கடல்
யகாமத்துள் அங்கி குறரகடல் தாயன.

கபாருள் : உடலின் ேகல அக்கினி காரியத்துக்கும் ேிவன் மறைந்து இருந்து

உதவுகிைான். அவன் இைந்த பிைகு ோரமாகிய சூக்கும உடலிலும் கபாருந்தி
விளங்குவான். கநய்யப் கபற்ை ஆறட, உரம் கபறுவது யபால் வாேனா
ரூபமான விறனகள் ேிக்குண்டு கடல் யபால் கபருகி விடுகின்ைன. ஆன்மா
ேிவத்றத யநாக்கிச் ேிந்தறனறயக் கறடவதாயய ேப்திக்கின்ை நாத ஒலி
உண்டாகி விறன ககடும் யகாமத்து - ஆன்மா.
223. அங்கி நிறுத்தும் அருந்தவர் ஆரணத்து
அங்கி இருக்கும் வறகயருள் கேய்தவர்
எங்கும் நிறுத்தி இறளப்பப் கபரும்பதி
கபாங்கி நிறுத்தும் புகழ்அத வாயம.

கபாருள் : அக்கினிறயச் ேிரசுக்குக் ககாண்டு கேல்லும் திைமுறடயவர்

றவதீக அக்கினிறயக் காருக பத்தினியயாடு கூட வளர்த்தவராவர்.
மறுறமயில் பிரமயலாகம் முதலியவற்ைில் தங்கி இறளப்பாைவும்
இம்றமயில் யமல் ஓங்குகின்ை புகழும் அவர்க்கு உண்டாகும். அக்கினி
காரியம் கேய்பவர் இம்றம இன்பத்யதாடு மறுறமயிலும் இன்பம் கபறுவர்.

12. அந்தணர் ஒழுக்கம் (அந்தணர் ஒழுகும் முறை)

224. அந்தணர் ஆயவார் அறுகதாழில் பூண்டுயளார்

கேந்தழல் ஓம்பிமுப் யபாதும் நியமஞ்கேய்
தந்தம நற்கரு மத்துநின்று ஆங்கிட்டுச்
ேந்தியும் ஓதிச் ேடங்கறுப் யபார்கயள.

கபாருள் : அந்தணராகிய அையவார் பிைப்றப அறுக்கும் கதாழிறல

யுறடயவர். முன்யன கோன்னவாறு அக்கினி காரியம் கேய்து, மூன்று
யவறளகளிலும் தவைாது தங்களுக்குரிய தவமாகிய நல்ல கேயறலச்
கேய்துவிட்டு, ஒத்து எண்ணிச் ேடங்கு கேய்யவாராவர்.

225. யவதாந்தம் யகட்க விருப்கபாடு முப்பதப்

யபாதாந்த மான பிரணவத் துள்புக்கு
நாதந்த யவதாந்த யபாதாந்த நாதறன
ஈதாந்தம் எனாதுகண்டு இன்புறு யவார்கயள.

கபாருள் : யவதத்தின் முடிவான உபநிடதத்தின் உண்றமறய அைிய

விருப்பத்யதாடு தத்துவமேி என்ை முப்பது அைிவின் முடிவான ஓங்காரத்துள்
கபாருந்தி, நாதம் கடந்ததாய், உபநிடதத்தின் உச்ேியாய், அைிவுக்கு அப்பாலாய்
விளங்கம் தறலவறன, இதுதான் முடிவு என்று எண்ணாது முப்பதத்றதயும்
கடந்து துரிய நிறலயில் விளங்குயவாராவர்.

226. காயத் திரியயா கருதுோ வித்திரி

ஆய்தற்கு உவப்பர் மந்திரம்ஆங்கு உன்னி
யநயத் யதயரைி நிறனவுற்று யநயத்தாய்
மாயத்துள் யதாயா மறையயார்கள் தாயம.

கபாருள் : காயத்திரியாய்க் கருதுகின்ை சூரியனாகிய ோவித்திரிறய

அதற்குரிய மந்திரத்றத எண்ணிச் கேபிக்க அந்தணர் விரும்புவர். அன்பாகிய
யதரில் ஏைிச் கேன்று ேிவமாகிய யநயப் கபாருயளாடு கபாருந்தியவராய் தனு
கரண புவன யபாங்களாகிய மாயா காரியங்கறள விரும்பாது கவன்று
விளங்குவர்.
227. கபருகநைி யான பிரணவம் ஓர்ந்து
குருகநைி யாலுறர கூடிநால் யவதத்
திருகநைி யான கிரிறய யிருந்து
கோரூபமது ஆயனார் துகளிர்பார்ப் பாயர.

கபாருள் : முத்தி கநைியான பிரணவத்றதத் கதளிந்து குரு உபயதேம் கபற்று,

மகாவாக்கியம் உணர்த்தும் அத்துவித கநைியில் அகவழி பாட்டில் இருந்து,
பிரம கோரூபம் ஆயியனார் குற்ைமற்ை அந்தணர்கள், பிரணவத்றத எண்ணி
அமர்ந்திருப்பவர் பிரம கோரூபம் கபறுவர்.

228. ேத்திய மும்தவம் தான்அவன் ஆதலும்

எய்த்தரும் இந்தியம் ஈட்டியய வாட்டலும்
ஒத்த உயிர்கள் உண்டா யுணர்உற்று
கபத்தம் அறுத்தலும் ஆகும் பிரமயம.

கபாருள் : கமய்ப்கபாருறள அகத்தில் யநாக்கித் தற்யபாதம் இழந்து,

இறளப்பிறனத் தரும் இந்திரியங்கறளப் புலன்களின் வழிச் கேல்லாது
தடுத்தும் இருவிறன ஒத்த உயிர்களாய் ஞானம் கபற்று, பந்தத்றத நீக்கிப்
பிரமம் ஆவர். பிரணவத்றத உணர்ந்யதார் கட்டின்ைிப் பிரமமாவர்.

229. யவதாந்தம் யகட்க விரும்பிய யவதியர்

யவதாந்தம் யகட்டுந்தம் யவட்றக ஒழிந்திலர்
யவதாந்த மாவது யவட்றக ஒழிந்திடம்
யவதாந்தம் யகட்டவர் யவட்றகவிட் டாயர.

கபாருள் : யவத முடிவான உபநிடதத்றத அைிய விரும்பிய அந்தணர்

யவதாந்தத்றதக் யகட்டும் தம் ஆறேறய விட்டாரில்றல. ஆறேறய விட்ட
இடயம யவதத்தின் முடிவாம்.யவதாந்தத்தின் கபாருறள உணர்ந்து யகட்டவர்
ஆறேறய விட்டவர் ஆவார். ஆறேயற்ை இடயம யவதாந்தம் ஆகும். ஒழிந்த
இடம் என்பது ஒழிந்திடம் என்று திரிந்து நின்ைது.

230. நூலும் ேிறகயும் நுவலிற் பிரமயமா

கார்ப்பாேம் நுண்ேிறக யகேமாம்
நூலது யவதாந்தம் நுண்ேிறக ஞானமாம்
நூலது அந்தணர் காணும் நுவலியல.

கபாருள் : கோல்லுமிடத்துப் பூணூல் அணிந்து ேிறக றவத்திருந்தால்

அந்தண்றம ஆகுயமா ? பூணூல் பருத்திப் பஞ்சு; ேிைிய ேிறக உயராமமாம்;
இறடகறல, பிங்கறல, சுழுமுறன ஆகிய மூன்று நாடிகறளயும் ஒன்ைாக்கி
உணர்வயத மறை முடிவு அதன் பயின் பிரம நாடி ேிைந்து ேிரேில் ஞானம்
பிைக்கும். கோல்லுமிடத்துப் பூணூறலத் தரித்த அந்தணர் உணர்வார். நூலும்
ேிறகயும் பூணூறலத் தரித்த அந்தணர் உணர்வார். நூலும் ேிறகயும்
பூண்பயதாடு அவற்ைின் உண்றமறயயும் அைிய யவண்டும்.
231. ேத்தியம் இன்ைித் தனிஞானம் தானின்ைி
ஒத்த விடயம்விட்டு ஓரும் உணர்வின்ைிப்
பத்தியும் இன்ைிப் பரன்உண்றம யின்ைிப்
பித்யதறும் மூடர் பிராமணர் தாமன்யை.

கபாருள் : கமய்ப்கபாருள் அைிவின்ைி, தன்றன உணரும் ஞானமும் இன்ைி,

மனத்யதாடு கபாருந்திய விடய வாேறனகறள நீத்து உண்றமறய
உணர்கின்ை உணர்வுமின்ைி, கமய்யான பத்தியுமின்ைி, யமலான கபாருள் ஒன்று
உண்டு என்ை நிறனவின்ைி, அைியாறம நிறைந்த மூடர் அந்தணர் ஆவாயரா;
ஆகமாட்டார்.

232. திருகநைி யாகிய ேித்தேித் தின்ைிக்

குருகநைி யாயல குருபதம் யேர்ந்து
கரும நியமாதி றகவிட்டுக் காணும்
துரிய ேமாதியாம் தூய்மறை யயார்க்யக

கபாருள் : யமன்றமயான பிரணவ கநைியில் அைிவு அைியாறமயின்ைி, குரு

உபயதேத்தினாயல திருவடிறயப் கபாருந்தி, பிரணவ கநைியில் கேல்வதால்
புைக்கிரிறயகறள விட்டிருக்கும் தூய்றமயான அந்தணர்க்கு ஒளியுடன்
கபாருந்தி நிற்ைல் உண்டாம். தூய்றமயான அந்தணர் ஒளியயாடு கபாருந்தி
நிற்பர்.

233. மறையயார் அவயர மறையவர் ஆனால்

மறையயார்தம் யவதாந்த வாய்றமயில் தூய்றம
குறையயார்தன் மற்றுள்ள யகாலா கலகமன்று
அைியவார் மறைகதரிந்து அந்தணர் ஆயம.

கபாருள் : யவதங்கறளப் கபாருளுணர்ந்து ஓதுபவயர அந்தணராவார். ஆனால்

மறையவரது யவதாந்தம் உண்றமயாகத் தூய்றமயுறடயது. யவதமல்லாத
மற்றைய குறையுறடய நூல்கறளக் கற்ைல் ஆரவாரத்துக்யகயாம் என்று
அைிந்து ஒதுக்குபவர். மறையயாதிய அந்தணராவார். அந்தணர் பிை
நூல்கறளக் கல்லாது யவதத்றதயய ஓதுவர்.

234. அந்தண்றம பூண்ட அருமறை அந்தத்துச்

ேிந்றதகேய் அந்தணர் யேரும் கேழும்புவி
நந்துதல் இல்றல நரபதி நன்ைாகும்
அந்தியும் ேந்தியும் ஆகுதி பண்ணுயம.

கபாருள் : எல்லா உயிர்களிடத்தும் அருள் உள்ளங் ககாண்ட அருறமயான

யவத முடிவாகிய ேிவத்றத இறடவிடாது நிறனக்கும் அந்தணர் அறடகின்ை
வளமான பூமி வளறம குன்றுதல் இல்றல. அந்நாட்டு அரேனும்
நல்லவனாவான். காறல மாறலயாகிய இருயவறளகளிலும் ஆகுதி
கேய்வார்கள்.
235. யவதாந்த ஞானம் விளங்க விதியியலார்
நாதாந்த யபாதம் நணுகிய யபாக்கது
யபாதாந்த மாம்பரன் பாற்புகப் புக்கதால்
நாதாந்த முத்தியும் ேித்தியும் நண்ணுயம

கபாருள் : யவதாந்த கநைியில் நிராறேயாக நின்று ஞானம் அறடய ஊழ்

இன்ைியவர், நாதாந்த முத்திபதம் எய்துவர். அைிவான் முடிவாம் ஞானம்
உண்டாகிப் பரத்றதச் யேர்ந்து அறடந்தால் நாதாந்த முத்தியயாடு
இவ்வுலகில்ேித்திகளும் கபறுவர். பரன்பால் அறடயின் முத்தியயாடு ேித்தியும்
கிட்டும்.

236. ஒன்றும் இரண்டும் ஒருங்கிய காலத்து

நன்றும் இருந்தும் நலம்பல யபேினும்
கவன்று விளங்கும் விகிர்தறன நாடுவர்
ககன்று வணங்கும் திருவுறட யயாயர.

கபாருள் : பிராணனும், உச்சுவாே நிச்சுவாேங்களும் அடங்கிய காலத்து,

மகிழ்ச்ேியாக இருந்து நன்றமயய பல யபேிக் ககாண்டிருந்தாலும் யமலான
முத்திறயப் கபறும் கேல்வர்கள் யாவற்றையும் கடந்து விளங்கும்
ேிவத்றதயய நாடுவர். ேிவத் திருவுறடயயார் யமலான முத்தி அறடவர்.

237. தாயன விடும்பற்று இரண்டும் தரித்திட

நாயன விடப்படும் ஏகதான்றை நாடாது
பூயமவு நான்முகன் புண்ணியப் யபாகனாய்
ஓம்யமவு ஓர்ஆ குதிஅவி உண்ணயவ.

கபாருள் : இறைவறன எண்ணிட அகப்பற்று புைப்பற்று ஆகிய இரண்டும்

தாயன நீங்கும். அகங்காரம் அறுபட்டு விடும். பின்னர் எது ஒன்றையும்
யதடாது, பூவியல கபாருந்திய பிரமறனப் யபாலப் புண்ணியத்றத
விரும்பியவனாய், ஆகுதி கேய்யப்படும் அவிறய உண்ணயவ பிரணவம்
கபாருந்தும். ஆகுதி உண்ணயவ பற்றுக்கள் நீங்கும்.

13. இராச வதாடம் (அரேனுக்குரிய குற்ைம்)

238. கல்லா அரேனும் காலனும் யநகராப்பர்

கல்லா அரேனிற் காலன் மிகநல்லன்
கல்லா அரேன் அைம்ஓரான் ககால்கலன்பான்
நல்லாறரக் காலன் நணுகநில் லாயன.

கபாருள் : கல்வி அைிவு இல்லாத அரேனும் இயமனும் ஒருங்கு றவத்து

எண்ணப்படுவர். ஆனால் கல்வி அைிவு இல்லாத அரேறனக் காட்டிலும்
இயமன் மிகவும் நல்லவன். கல்வியில்லாத அரேன் அைத்தின் வழி
ஆராயாமல் ககால் என்று ஆறணயிடுவான். அைத்தின் வழி நிற்கும்
நல்லவறர இயமன் கநருங்க மாட்டான்.
239. நாள்யதாறும் மன்னவன் நாட்டில் தவகநைி
நாள்யதாறும் நாடி அவகநைி நாடாயனல்
நாள்யதாறும் நாடு ககடமூட நண்ணுமால்
நாள்யதாறும் கேல்வம் நரபதி குன்றுயம.

கபாருள் : நாள்யதாறும் அரேன் தன் நாட்டில் நன்கனைியிறன முறையாக

ஆராய்ந்து, அவன் நீதி முறைறமறயக் கேய்யாவிடின் நாள்யதாறும் நாட்டின்
வளம் குன்ை நாட்டு மக்களிறடயய அைியாறம கபாருந்தும். நாள்யதாறும்
அரேனது கேல்வமும் குறைந்து ககாண்யட வரும்.

240. யவட கநைிநில்லார் யவடம்பூண் கடன்பயன்

யவட கநைிநிற்பார் யவடம்கமய் யவடயம
யவட கநைிநில்லார் தம்றம விைல்யவந்தன்
யவட கநைிகேய்தால் வடது
ீ வாகுயம.

கபாருள் : யவடத்துக்குரிய கநைியில் அகமும் புைமும் ஒத்து நில்லாதார்

யவடத்றத மட்டும் பூண்டு ககாண்டு என்ன பயன் ? ஆனால் யவடத்துக்குரிய
கநைியில் கபாருந்திவாழ்பவரது யவடம் உண்றமயான யவடமாகும்.
யவடத்துக்குரிய கநைியில் நில்லாதவறர வலிறம மிக்க அரேன் தண்டறன
முதலியவற்ைால் யவடத்துக்குரிய கநைியில் நிற்கச் கேய்தால் அது வடு
ீ
யபற்றை அளிக்கு வழியாகும்.

241. மூடங் ககடாயதார் ேிறகநூல் முதற்ககாள்ளில்

வாடும் புவியும் கபருவாழ்வு மன்னனும்
பீடுஒன்று இலனாகும் ஆதலால் யபர்ந்துணர்ந்து
ஆடம் பரநூல் ேிறகயறுத் தால்நன்யை.

கபாருள் : அைியாறம ககடாதவர் ேிறக, பூணூல் முதலிய யவடங்கறளக்

ககாண்டால் மண்ணுலகத்தில் உள்ளவர் வாடுவர். கபருவாழ்வு வாழ்கின்ை
அரேனும் கபருறம இல்லாதவன் ஆவான். ஆதலால் யவடத்தின்
உண்றமறய மீ ண்டும் ஆராய்ந்து அைிந்து ஆடம்பரமாக அணியும்
பூணூறலயும் ேிறகறயயும் கறளந்துவிடுதல் நாட்டுக்கும் அரேனுக்கும்
நன்றமயாம்.

242. ஞானம் இலாதார் ேறடேிறக நூல்நண்ணி

ஞானிகள் யபால நடிக்கின்ைவர் தம்றம
ஞானிக ளாயல நரபதி யோதித்து
ஞானமுண் டாக்குதல் நலமாகும் நாட்டிற்யக.

கபாருள் : ஞானத்றத அறடயாதவர் ேறடயும் ேிறகயும் பூணூலும் கபற்று,

ஞானிகறளப் யபால நடிக்கின்ைவர்கறள, ஞானிகறளக் ககாண்யட இவரது
உண்றமயிறன அரேன் யோதித்து ஞானம் கபறும்படி கேய்தால் நாட்டுக்யக
நன்றம உண்டாகும்.
243. ஆறவயும் பாறவயும் மற்றுஅை யவாறரயும்
யதவர்கள் யபாற்றும் திருயவடத் தாறரயும்
காவலன் காப்பவன் காவாது ஒழிவயனல்
யமவும் மறுறமக்கு மீ ளா நரகயம.

கபாருள் : பசுறவயும் மகளிறரயும் மற்றும் அைகநைியில் நிற்பவறரயும்

யதவரும் வணங்கத்தக்க உண்றமயான தவ யவடத்தாறரயும் அரேன்
காத்தற்கு உரியவன். அவன் காக்கவில்றலயாயின் அவன் மறுறமயில்
நித்திய நரகத்றத அறடவான்.

244. திைந்தரு முத்தியும் கேல்வமும் யவண்டின்

மைந்தும் அைகநைியய ஆற்ைல் யவண்டும்
ேிைந்தநீர் ஞாலம் கேய்கதாழில் யாறவயும்
அறைந்திடில் யவந்தனுக்கு ஆைில்ஒன்று ஆயம.

கபாருள் : யமன்றமயான மறுறமக்குரிய முத்தியும், இம்றமக்கு உரிய

கேல்வமும் யவண்டினால் அரேன் எப்யபாதும் நாட்டில் அைத்றதயய நிறல
நாட்ட யவண்டும். ேிைந்த கடலால் சூழப் கபற்ை உலகில் வாழ்கின்ை மக்கள்
ஆகியயார் கேய்கின்ை நல்விறன தீவிறனப் பயன் யாவும், கோல்லப்புகின்
அரேனுக்கு நன்றமயயாடு தீறமயினும் ஆைில் ஒரு பங்கு உண்டாகும்.

245. யவந்தன் உலறக மிகநன்று காப்பது

வாய்ந்த மனிதர்கள் அவ்வழி யாநிற்பர்
யபாந்திவ் வுலறகப் பிைர்ககாள்ளத் தாங்ககாள்ளப்
பாய்ந்த புலியன்ன பாவகத் தாயன.

கபாருள் : அரேன் உலறகக் காப்பது மிக நன்ைாய் இருக்கிைது. அங்குள்ள

மக்களும் அரேறனப் யபான்யை இருப்பர். மாறு ககாண்டு இவனது நாட்றடப்
பிை நாட்டான் றகப்பற்ைவும், பிை நாட்றடத் தான் யபாரிட்டுக் றகப்பற்ைவும்
இவன் விறளவு அைியாது பாய்கின்ை புலி யபான்ை ககாடியவனாவான்.
அரேன் யுத்த கவைி பிடித்து அறலவது குற்ைமாகும்.

246. கால்ககாண்டு கட்டிக் கனல்ககாண்டு யமயலற்ைிப்

பால்ககாண்டு யோமன் முகம்பற்ைி உண்ணாயதார்
மால்ககாண்டு யதைறல உண்ணும் மருளறர
யமல்ககாண்டு தண்டஞ்கேய் யவந்தன் கடயன.

கபாருள் : பிராணனது இயக்கத்றதத் தடுத்து, மூலாதாரத்திலுள்ள

மூலக்கனறலச் ேிரேின்யமல் கேலுத்தி, அங்குக்காணும் பால் யபான்ை
கவண்ணிை ஒளிறயக் ககாண்டு மதிமண்டலம் அைிந்து அங்கு உண்டாகும்
ஆனந்தத் யதறனப் பருகாதவராய் ஆனந்தம் விறளக்கும் என்று மயக்கம்
ககாண்டு கள்ளிறன உண்ணும் மருட்ேியாளறர யமலும் இப்பழக்கத்துக்கு
ஆளாகாதபடி கேய்த அரே தர்மமாகும்.
247. தத்தம் ேமயத் தகுதிநில் லாதாறர
அத்தன் ேிவன்கோன்ன ஆகம நூல்கநைி
எத்தண் டமும்கேயும் அம்றமயில் இம்றமக்யக
கமய்த்தண்டம் கேய்வது அவ் யவந்தன் கடயன.

கபாருள் : தத்தமக்குரிய ேமயகநைியில் நில்லாதவர்கறளச் ேிவன் அருளிய

ஆகம முறைப்படி, அப்கபருமான் மறு பிைப்பில் அத்தறகய தண்டறனறயக்
ககாடுத்துத் திருத்தும். இப் பிைப்பியலயய தக்க தண்டறன ககாடுத்துத்
திருத்துவது அரேனது கடறமயாகும்.

14. வானச் சிறப்பு (மறழயின் கபருறம)

248. அமுதூறு மாமறழ நீரத னாயல

அமுதூறும் பன்மரம் பார்மிறே யதாற்றும்
கமுகூறு கதங்கு கரும்கபாடு வாறழ
அமுதூறும் காஞ்ேிறர ஆங்கது வாயம.

கபாருள் : அமுதத்றதப் யபான்று வளப்பத்றதத் தருகின்ை மறழப்

கபருக்கால், சுறவறயயுறடய பல மரங்கள் உலகத்தில்யமல் உண்டாகும்.
பாக்கு, இளநீறரயுறடய கதன்றன, கரும்பு, வாறழ, அமுது அளிக்கும் ேமாதி
நிறலக்கான எட்டி முதலியன உண்டாகும். காஞ்ேிறர - ேமாதிக்குரிய
மூலிறக.

249. வறரயிறட நின்ைிழி வான்நீர் அருவி

உறரயில்றல உள்ளத் தகத்துநின் றூறும்
நுறரயில்றல மாேில்றல நுண்ணிய கதண்ண ீர்
கறரயில்றல எந்றத கழுமணி யாயை.

கபாருள் : ேிரோகிய மறலயினின்றும் கபருகி வரும் ஒளிமயமான ஆகாய

கங்றகறய உறரப்பதற்கு உறரயில்றல. அது மனமண்டலத்தில் அன்பினால்
ஊறும் பிருதிவிக் கலப்பின் றமயால் நுறரயில்றல அழுக்கில்றல யாதலின்
கதளிந்த தன்றமயுறடய நீர் எந்றதயாகிய பாவங்கறளப் யபாக்குகின்ை ஆறு
அகண்டமாதலின் கறர இல்றல.

15. தானச் சிறப்பு (பிைர்க்கு இயன்ைளவு ககாடுத்தலின் கபருறம)

250. ஆர்க்கும் இடுமின் அவரிவர் என்னன்மின்

பார்த்திருந்து உண்மின் பழம்கபாருள் யபாற்ைன்மின்
யவட்றக உறடயீர் விறரந்கதால்றல உண்ணன்மின்
காக்றக கறரந்துண்ணும் காலம் அைிமியன.

கபாருள் : யாவராயினும் ககாடுங்கள்; அவர் உயர்ந்யதார் இவர் தாழ்ந்யதார்

என்று கருதாதீர். வருவிருந்து பார்த்திருந்து உண்ணுங்கள். பழறமறயப்
யபாற்ைாதீர்கள். இம்றம மறுறமயில் விருப்பம் உறடயவயர ! மிக வறரந்து
உண்ண யவண்டா. காகங்கள் உண்ணும் காலத்தில் பிை காகங்கறள
அறழத்து உண்பறத அைியுங்கள். பழறமறயப் யபாற்ைாறமயாவது
அருறமயுறடத்துது என்று பாதுகாவாறம.

16. அறஞ்தசய்வான் திறன் (இல்றலகயன்னாது ஈவாரது தன்றம)

251. தாமைி வார்அண்ணல் தாள்பணி வார்அவர்

தாமைி வார்அைம் தாங்கிநின் ைார்அவர்
தாமைி வார்ேில தத்துவர் ஆவர்கள்
தாமைி வார்க்குத் தமர்பர னாயம.

கபாருள் : தம்றம அைிவார் இறைவன் திருவடிறய வணங்குபவர் ஆவர்.

தம்றம அைிபவயர அைம் கேய்யும் கநைியில் நின்ைவராவர். தம்றம
அைிபவயர உண்றமறய உணர்பவர் ஆவர். தம்றம அைிவார்க்கு இறைவயன
உறுவினனாக உள்ளான்.

252. யாவர்க்கு மாம்இறை வற்குஒரு பச்ேிறல

யாவர்க்கு மாம்பசு வுக்ககாடு வாயுறை
யாவர்க்கு மாம்உண்ணும் யபாகதாரு றகப்பிடி
யாவர்க்கு மாம்பிைர்க்கு இன்னுறர தாயன.

கபாருள் : உண்ணுவதற்கு முன்யன இறைவனுக்குப் பச்ேிறல ககாண்டு

பூேித்தல் யாவர்க்கும் ஆகும். அவ்வாயை பசுவுக்கு ஒரு வாயளவு புல்
ககாடுத்தல் யாவருக்கும் ஆகும். அயத யபால் உண்பதற்கு முன்யன ேிைிதளவு
பிைர்க்குக் ககாடுத்தல் ஆகும். இல்றலகயனில் பிைர்மனம் யநாகாதவாறு
இனிறமயாகப் யபசுதல் யாவர்க்கும் ஆகும் எல்யலாரும் கேய்யக் கூடிய
எளிறமயான அைம் கூைியவாறு.

253. அற்றுநின் ைார்உண்ணும் ஊயண அைன்என்னும்

கற்ைன யபாதம் கமழ்பவர் மானிடர்
உற்றுநின்று ஆங்ககாடு கூவல் குளத்தினில்
பற்ைிவந் துண்ணும் பயன்அைி யாயர.

கபாருள் : இருவறகப் பற்றும் அற்று நின்ை ேிவஞானியாருக்கு அளிக்கும்

உணயவ அைம் என்று நூல்கள் கூறும் அங்ஙனமிருந்தும் கல்வியால்
உண்டான அைிவு விளங்கும் மனிதர்கள் பார்த்திருந்து கிணற்ைங் கறரயியலா
குளத்தங் கறரயியலா தங்கியுள்ள ேிவஞானியாறர அறழத்துவந்து
உண்பிக்கும் பயன் அைியவில்றலயய. பற்ைற்ை ஞானியறர உண்பிப்பயத
ேிைந்த அைமாகும்.

254. அழுக்கிறன ஒட்டி அைிறவ நிறையீர்

தழுக்கிய நாளில் தருமமும் கேய்யீர்
விழித்திருந்து என்கேய்வர்ீ கவம்றம பரந்து
விழிக்கஅன்று என்கேய்வர்ீ ஏறழகநஞ் ேீயர.
கபாருள் : அைம் கேய்யா உள்ளத்றத உறடயயாயர ! காமம் கவகுளி
மயக்கம் ஆகிய அழுக்கிறன அகற்ைி அைிவிறனப் கபருக்கவில்றலயய
கேல்வம் தழுவிய நாளில் அைமும் கேய்யவில்றல. உலக யநாக்கில்
காலத்றதக் கழித்து என்ன கேய்யப் யபாகிைீர். இவ்வுடல் எரிந்து அழியும் பாது
அைஞ்கேய்யாது காத்தறவ என் ஆகும் ? ேிந்தியுங்கள்

255. தன்றன அைியாது தான்நலன் என்னாது இங்கு

இன்றம அைியாது இறளயர்என்று ஓராது
வன்றமயில் வந்திடும் கூற்ைம் வருமுன்னம்
தன்றமயின் நல்ல தவஞ்கேய்யும் நீயர.

கபாருள் : ேர்வ வல்லறமயுடன் உயிறர உடலினின்றும் பிரிக்கும் காலன்;

உன்னுறடய நிறலறய அைியாது; நீ நல்லவன் என்றும் கருதாது; இங்கு
உனக்குற்ை வறுறமயும் உணராது; நீ வயதில் இறளயவன் என்று கருதிடாது;
ஆதலால் நீர் காலன் வந்து உயிறரக் ககாண்டு யபாவதற்கு முன் உடறல
நிறல யபைாகச் கேய்யும் நல்ல தவத்திறனச் கேய்யும்.

256. துைந்தான் வழிமுதல் சுற்ைமும் இல்றல

இைந்தான் வழிமுதல் இன்பமும் இல்றல
மைந்தான் வழிமுதல் வந்திலன் ஈேன்
அைந்தான் அைியும் அளவைியாயர.

கபாருள் : துைந்யதார்க்கு இவ்வுலகில் ஒருவித உைவும் இல்றல.

இைந்தவர்க்கு இவ்வுலகப் கபாருள்களினால் எவ்வித இன்பமும் இல்றல.
இம்றமயில் அைஞ் கேய்யாது மைந்தவர்க்கு வழித் துறணயாக ஈேன்
வருவதில்றல. இம் முத்திைத்தினரும் அைத்திறனச் கேய்யும் முறைறய
அைிய மாட்டார்.

257. தான்தவம் கேய்வதாம் கேய்வத்து அவ்வழி

மான்கதய்வ மாக மதிக்கும் மனிதர்கள்
ஊன்கதய்வ மாக உயிர்க்கின்ை பல்லுயிர்
நான்கதய்வ கமன்று நமன்வரு வாயன.

கபாருள் : அைிறவயய கதய்வமாகக் கருதும் மனிதர்கள் முற்பிைப்பில் கேய்த

தவத்தின் வழி தாம் தவஞ் கேய்து யமன்றமயறடவர். உடம்யப
கதய்வகமன்று கருதி வாழ்கின்ை உயிர்க் கூட்டம் நான் கதய்வகமன்று
இயமன் வருவறக அைியாது அழிவர். மான் - புத்திமான். உடம்றபப்
கபரிகதனப் யபணி அைம் கேய்யாதவர் அழிவர்.

258. திறளக்கும் விறனக்கடல் தீர்வுறு யதாணி

இறளப்பிறன நீக்கும் இருவழி உண்டு
கிறளக்கும் தனக்கும் அக்யகடில் புகயழான்
விறளக்கும் தவம்அறும் யமற்றுறண யாயம.
கபாருள் : நம்றம ஆழ்த்துகின்ை விறனயாகிய கடலில் இருந்து
கறரயயறுவதற்குரிய யதாணியாக இருந்து நமக்கும் நமது சுற்ைத்தார்க்கும்
கறளப்பிறனப் யபாக்கிக் காக்கும் இரு வழிகள் உள்ளன. அறவ அழியாப்
புகழிறனயுறடய அச்ேிவத்திறனப் பற்ைி நின்று ஆற்ைப் கபறும் தவம் ஒன்று;
இல்வாழ்க்றக பற்ைி நின்று கேய்யும் அைம் மற்கைான்று இறவயய
மறுறமக்குத் துறணயாவன. முத்திக்குரிய வழி அைமும் தவமும் ஆகும்.

259. பற்ைது வாய்நின்ை பற்ைிறனப் பார்மிறே

அற்ைம் உறரயான் அைகநைிக்கு அல்லது
உற்றுஉங்க ளால்ஒன்றும் ஈந்தது யவதுறண
மற்ைண்ணல் றவத்த வழிககாள்ளு மாயை.

கபாருள் : பற்றுக்யகாடு அதுயவயாய் நின்ை கமய்ப்கபாருறள உலகில் குறை

கூைாதவனாய் அைகநைி அல்லது பிைகநைியில் கேல்லாது கபாருந்தி நீங்கள்
பிைர்க்குக் ககாடுத்த ஒன்றுயம துறணயாகும். அதுயவ ேிவம் றவத்த
முத்தியறடதற்குரிய வழியாகும்.

17. அறஞ்தசயான் திறம் (தருமம் கேய்யாதவரது இயல்பு)

260. எட்டி பழுத்த இருங்கனி வழ்ந்தன

ீ
ஓட்டிய நல்லைம் கேய்யா தவர்கேல்வம்
வட்டிககாண்டு ஈட்டிய மண்ணின் முகந்திடும்
பட்டிப் பதகர் பயன்அைி யாயர.

கபாருள் : கபாருந்திய நல்ல அைங்கறளச் கேய்யாதவரது கேல்வம் எட்டி

மரத்தினது கபரிய பழம் பழுத்து விழுந்து பயன் படாது கிடந்தது யபாலாம்.
வட்டி வாங்கி ஈட்டி உலகில் பிைர்கபாருறளக் கவர்ந்திடும் வஞ்ேறனயுறடய
பாதகர்கள் கேல்வத்தின் பயறன அைியாதவராவர்.

261. ஒழிந்தன காலங்கள் ஊழியும் யபாயின

கழிந்தன கற்பறன நாளுங் குறுகிப்
பிழிந்தன யபாலத்தம் யபரிடர் ஆக்றக
அழிந்தன கண்டும் அைம்அைி யாயர

கபாருள் : பல ஆண்டுகள் கழிந்தன; பலப்பல ஊழியும் கேன்ைன

எத்தறனயயா மனக் யகாட்றடகறள தகர்ந்தன; வாழ்நாளும் குறைந்து, ேத்து
நீங்கின. ேக்றகயபாலப் பிழியும் துன்பத்றதத் தருகின்ை தம் உடம்பு பயனற்று
அழிவறதப் பார்த்தும் உலகினர் அைத்தின் யமன்றமயிறன அைியாது
உள்ளனயர !

262. அைம்அைி யார்அண்ணல் பாதம் நிறனயும்

திைம்அைி யார்ேிவ யலாக நகர்க்குப்
புைம்அைி யார்பலர் கபாய்கமாழி யகட்டு
மைம்அைி வார்பறக மன்னிநின் ைாயர.
கபாருள் : உலகில் பலர் அைம் இன்னகதன்று அைிகிலர். அைத்தின் பயனாக
விளங்கும் இறைவன் திருவடிறய எண்ணும் முறைறமறயயும்
அைியவில்றல. ேிவநகருக்குப் பக்கமாகிய கோர்க்காதி நிறலகறளயும்
அைியார். உலகாயதர் யபான்யைார் கூறும் கபாய்கமாழியகட்டு இவ்வுலகப்
கபாருறள விரும்பிப் பாவ காரியங்கறளச் கேய்வார். அதனால் பிைப்பு
இைப்பாகிய பறகறயப் கபாருந்தி நின்ைார்கள்.

263. இருமலும் யோறகயும் ஈறளயும் கவப்பும்

தருமம்கேய் யாதவர் தம்பால தாகும்
உரும்இடி நாகம் உயராணி கழறல
தருமம்கேய் வார்பக்கல் தாழகி லாயவ

கபாருள் : இருமலும் யோறகயும் யகாறழயும் சுரமும் ஆகியறவ தருமம்

கேய்யாதவறரச் கேன்று அறடயும். மரணம் விறளக்கும் மின்னுலும் இடியும்
பாம்புக் கடியும் கதாண்றட யநாயும் வயிற்றுக் கட்டியும் ஆகியறவ தருமம்
கேய்பவர் பக்கம் அணுகா.

264. பரவப் படுவான் பரமறன ஏத்தார்

இரவலர்க்கு ஈதறல யாயினும் ஈயார்
கரகத்தால் நீராட்டிக் காறவ வளர்க்கார்
நரகத்தில் நிற்ைியரா நல்கநஞ்ேி ன ீயர.

கபாருள் : உலகாயத மதத்தின் யபாதறனயால் தம் புகறழ விரும்பி நிற்பார்

இறைவறன வழிபடமாட்டார். இனி, தம்றம யநாக்கி வந்து
யாேித்தவர்களுக்குச் ேிைிதும் ககாடுக்க மாட்டார் வழிப்யபாக்கர் தங்கச் ேரீரப்
பிரயாறே ககாண்டு குடத்தினால் நீர்விட்டுச் யோறலகறள வளர்க்கவும்
கேய்யார். இத்தறகய நல்ல எண்ணம் ககாண்டவர்கயள ! நரகத்தில்
நிறலயான வாேம் விரும்பியுள்ள ீர்கயளா ? நல்கநஞ்ேின ீர் - வஞ்ேப் புகழ்ச்ேி.

265. வழிநடப் பாரின்ைி வாயனார் உலகம்

கழிநடப் பார்நடந் தார்கரும் பாரும்
மழிநடக் கும்விறன மாேை ஓட்டிட்டு
ஒழிடப் பார்விறன ஓங்கி நின்ைாயர.

கபாருள் : அைவழியில் நடப்பவராக இல்லாமல் யதவருலக இன்பம் நீங்கும்

வண்ணம் தீயவழியில் நடப்பவர் இருள் சூழ்ந்து உலகமாகிய நரகத்தில்
நடப்பவராவர். காமம் கவகுளிமயக்கம் ஆகிய குற்ைங்கறளக் கறளந்து
அவற்ைினின்றும் நீங்கிச் ேன்மார்க்கத்தில் நிற்பவர். விறன கடந்து
நின்ைவராவர்.

266. கனிந்தவர் ஈேன் கழலடி காண்பர்

துணிந்தவர் ஈேன் துைக்கமது ஆள்வர்
மலிந்தவர் மாளும் துறணயும்ஒன்று இன்ைி
கமலிந்த ேினத்தினினுள் வழ்ந்துஒழிந்
ீ தாயர.
கபாருள் : எல்லா உயிர்களிடத்தும் கருறண காட்டுபவர் இறைவனது
திருவடிறய காண்பர் விரக்திககாண்டு உலகிறன விட்டுத் துணிவுடன் தவம்
கேய்தவர் மாயுச்ேிய நிறலறய அறடவர். உலக நிறலயில் நின்று அைன்
அருளின்ைி மாள்வர். காலனுறடய ேினத்துக்கு ஆளாகிப் பயத்றதத் தரும்
நரகில் வழ்ந்து
ீ அழிவர்.

267. இன்பம் இடகரன்று இரண்டுை றவத்தது

முன்பவர் கேய்றகயி னாயல முடிந்தது
இன்பம் அதுகண்டும் ஈகிலாப் யபறதகள்
அன்பிலார் ேிந்றத அைம்அைி யாயர.

கபாருள் : உலகில் இன்பமும் துன்பமும் ஆகிய இரண்டும்

கபாருந்தியிருப்பது, முற்பிைப்பில் அவரவர் கேய்த அைச் கேயலுக்கும் மைச்
கேயலுக்கும் ஏற்ப அறமந்த தாகும். அைத்தினால் இன்பம் அறடதறலக்
கண்டு றவத்தும் ககாடுப்பது அைியாப் யபறதகள் அன்பில்லாத
ேிந்றதயுறடயராய் அைத்திறன அைிய மாட்டார்.

268. ககடுவதும் ஆவதும் யகடில் புகயழான்

நடுவல்ல கேய்துஇன்பம் நாடவும் ஒட்டான்
இடுவதும் ஈவதும் எண்ணுமின் இன்பம்
படுவது கேய்யின் பசுவது வாயம.

கபாருள் : யகட்டிறனயும் ஆக்கத்திறனயும் ஊட்டச் கேய்கின்ை யகடில்லாத

இறைவன் யநர்றமயற்ை கேயறலச் கேய்து இன்பம் கபை அனுமதிக்கவும்
மாட்டான். ஆகயவ, தக்கார்க்கு இடுதறலயும் வைியார்க்கு ஒன்று ஈதறலயும்
நிறனயுங்கள். (பிைர் இன்பம் ககடும் படியாக நடப்பது மிருகத் தனமாகும்)

269. கேல்வம் கருதிச் ேிலர்பலர் வாழ்கவனும்

புல்லைி வாளறரப் யபற்ைிப் புலராமல்
இல்லங் கருதி இறைவறன ஏத்துமின்
வில்லி இலக்ககய்த விற்குைி யாயம.

கபாருள் : ேிலருக்கும் பலருக்கும் வாழ்வு தருகியைாம் எனத் தருக்கும் அற்ப

அைிவுறடயாறர, அவரது அழிகின்ை கேல்வத்றதக் கருதி வாழ்த்தி வாடாமல்,
அழியாத கேல்வமாகிய வடு
ீ யபற்ைிறன அளிக்கும் இறைவறனக் கருதி
வாழ்த்துங்கள் வில்லானான் எய்த அம்பு இலக்கிறனத் தவைாது அறடவது
யபால உங்களது வறுறமறயத் தவைாது யபாக்கி இன்பம் தருவான்.

18. அன்புவடவம (இறைவன்பால் ககாள்ளும் அன்றப உறடறம)

270. அன்பு ேிவம் இரண்டு என்பர் அைிவிலார்

அன்யப ேிவமாவது ஆரும் அைிகிலார்
அன்யப ேிவமாவது ஆரும் அைிந்தபின்
அன்யப ேிவமாய் அமர்ந்திருந் தாயர.
கபாருள் : அனுபவம் இல்லாதவர் அன்பாகிய ேத்தியும் ேிவமாகிய அைிவும்
இரண்டு கபாருள் என்பர். அன்பின் முதிர்வினால் யதாராகிய எல்யலாரும்
உணர்வதில்றல. அன்பு தான் ேிவத்றத விளங்கும்படி கேய்கிைது என்பறத
எல்யலாரும் உணர்ந்தபின் அன்யப வடிவாய்ச் ேிவமாந்தன்றம
எய்தியிருந்தார்.

271. கபான்றனக் கடந்திலங் கும்புலித் யதாலினன்

மின்னிக் கிடந்து மிளிரும் இளம்பிறை
துன்னிக் கிடந்த சுடுககாடி யாடிக்குப்
பின்னிக் கிடந்தகதன் யபரன்பு தாயன.

கபாருள் : கபான்னினும் பிரகாேமுறடய புலித்யதாலின் மஞ்ேள் ஒளியில்

விளங்குபவன்; பளிச்கேன்று பிரகாேிக்கும் ேிற்கைாளிறயயுறடய
பிறையானது, கபாருந்தியிருந்த கவண்ண ீற்று ஒளியில் திகழ்பவர் இத்தறகய
கூத்தனுக்கு என்னுறடய யபரன்பு கலந்திருந்தது.

272. என்யப விைகா இறைச்ேி அறுத்திட்டுப்

கபான்யபாற் கனலிற் கபாரிய வறுப்பினும்
அன்யபாடு உருகி அகங்குறழ வார்க்கின்ை
என்யபான் மணியிறன எய்தஒண் ணாயத

கபாருள் : எலும்றபயய விைகாகக் ககாண்டு உடம்பின் தறேறய அறுத்து

கநருப்பிலிட்டுப் கபான்றனப் யபாலக் காய்ச்ேி வறுத்தாலும், அன்யபாடு உருகி
மனம் கநகிழ்வார்க்கு அல்லது என்றனப் யபால இறைவறன அறடய
முடியாது.

273. ஆர்வர் உறடயவர் காண்பார் அரன்தன்றன

ஈரம் உறடயவர் காண்பார் இறணயடி
பாரம் உறடயவர் காண்பார் பவந்தன்றனக்
யகார கநைிககாடு ககாங்குபுக் காயர.

கபாருள் : மிக்க அன்புறடயவர் இறைவறன உணர்வர். அன்பினால்

உண்டாகும் மனம் கநகிழ்வுறடயார் விந்து நாதமாகிய திருவடிகறளச் ேிரேில்
சூடுவர். ேம்ோரமாகிய சுறமறயத் தாங்கி வருந்துபவர் பிைவியாகிய
ோகரத்தில் உழல்வர். அன்பில்லாத அவர் துன்பமாகிய காட்டகத்யத
கநைியைியாது திண்டாடுவர். ககாங்கு - காடு.

274.என்அன் புருக்கி இறைவறன ஏத்துமின்

முன்அன் புருக்கி முதல்வறன நாடுமின்
பின்அன் புருக்கி கபருந்தறக நந்தியும்
தன்அன்பு எனக்யக தறலநின்ை வாயை.

கபாருள் : பலயபேி என்ன பயன் ? அன்பினால் மனத்றத உருக்கி இறைவறன

ஏத்தி வழிபடுங்கள். தறலயாய் அன்பினால் மனத்றத உருக்கித் தறலவறன
நாடுங்கள். அவ்வாறு நாடிய எனக்குப் கபருறமயுறடய குரு நாதனும்
பாேத்றதப் யபாக்கி தனது கருறணறய என்னிடத்துக் காட்டும் வறக
இவ்வாைாம்.

275. தாகனாடு காலம் ேயம்புஎன்று ஏத்தினும

வாகனாரு காலம் வழித்துறண யாய்நிற்கும்
யதகனாரு பால்திகழ் ககான்றை அணிேிவன்
தாகனாரு வண்ணம்என் அன்பில்நின் ைாயன.

கபாருள் : ேிவன் தாயன ஒருவனாய் நின்ை நாளில் சுயம்பு என்று எண்ணி

வழிபடின், வானத்தில் ஒரு காலத்தில் கபாருந்தி வழிபடுவார்க்கு உற்ை
துறணயாய் இருக்கும். யதறனகயாத்த இன்பந் தரும் ேத்திறய ஒரு
பக்கத்தில் உறடயவனாகப் கபான்கனாளியில் விளங்கும் ேிவன் தாயன ஒரு
நிைத்றதப் கபற்று எனது அன்பு வறலயில் அகப்பட்டு நின்ைான்.

276. முன்பறடத்து இன்பம் பறடத்த முதலிறட

அன்புஅறடத்து எம்கபரு மாறன அைிகிலார்
வன்பறடத்து இந்த அகலிடம் வாழ்வினில்
அன்புஅறடத் தான்தன் அகலிடத் தாயன.

கபாருள் : உலகிறனப் பறடத்து எல்லா இன்பங்கறளயும் அறமத்தருளிய

இறைவனிடம், அன்பிறனச் கேலுத்தி எல்லா உயிர்க்கும் தறலவனாகிய
இறைவறன அைியாமல் ககடுகின்ைனர். உறுதிறயத் தந்து இவ்வுலக
வாழ்வில் அன்றபப் பறடத்த கபருமான் அகண்ட உலகமாகவும் உள்ளான்.
ேிவன் யபாகமாகவும் புவனமாகவும் உள்ளான்.

277. கருத்துறு கேம்கபான்கேய் காய்கதிர்ச் யோதி

இருத்தியும் றவத்தும் இறைவன்என்று ஏத்தியும்
அருத்தியுள் ஈேறன யாருள் யவண்டில்
விருத்தி ககாடுத்திடும் விண்ணவர் யகாயன.

கபாருள் : கருத்தியல கபாருந்துகின்ை உருக்கு முகத்துப் பிரகாேிக்கும்

கேம்கபான்றனப் யபான்ை யோதி வடிவானவறன நிறனத்தும் அறமத்து
றவத்தும் அவறனயய தறலவன் என்று ஏத்தியும், உள்ளத்தில் அன்பு
ககாண்டு அவறன யார் அருள் யவண்டினாலும் யதவர் தறலவனாகிய
அப்கபருமான் அவ் கவாளியில் நின்று ேிவகவாளிறயப் கபருகச் கேய்வான்.

278. நித்தலும் துஞ்சும் பிைப்றபயும் கேய்தவன்

றவத்த பரிசுஅைிந் யதயும் மனிதர்கள்
இச்றேயு யளறவப்பர் எந்றத பிரான்என்று
நச்ேியய அண்ணறல நாடுகி லாயர.

கபாருள் : உயிர்களின் விறனக்கீ டாக நாளும் இைப்றபயும் பிைப்றபயும்

அறமத்தவன் றவத்த முறைறமயிறன அைிந்திருந்த மக்கள் உலக
யபாகத்தில் விருப்பத்றதச் கேலுத்துவர். எந்றத எம்பிரான் என்று விரும்பி
அண்ணலாகிய ேிவறன நாடவில்றல.

279. அன்பின்உள் ளான்புைத் தான்உட லாயுள்ளான்

முன்பின்உள் ளான்முனி வர்க்கும் பிரானவன்
அன்பின்உள் ளாகி அமரும் அரும்கபாருள்
அன்பினுள் ளார்க்யக அறணதுறண யாயம.

கபாருள் : தன்றன அைியும் அைிவு ககாண்டவரிடம் அவ் அன்பில்

நின்ைருளுவான். தன்னில் நிற்பது யபாலயவ பிைரிடம் நிற்பவனும் அவயன.
அன்யப உடலாக உள்ளவன். உலகத் யதாற்ைத்துக்கு முன்னும் உலக
அழிவுக்குப் பின்னும் அழியாது நிற்பவன். ஆத்ம விோரறண கேய்யும்
முனிவர்க்கும் அவயன தறலவன். அவனிடம் யாகராருவர் அன்பு
ககாண்டாயரா அவரிடம் நிறலயாகப் கபாருந்தும் அரிய கபாருளாயுள்ளவன்.
அன்பின் வழி அணுகுயவார்க்கு அவன் துறணயாக இருந்து உய்விப்பான்.

19. அன்பு தசய்வாவர அறிவன் சிவன் (அன்யப ேிவமாவது என்பறத

அைிவாறரச் ேிவன் அைிவான்)

280. இகழ்ந்ததும் கபற்ைதும் ஈேன் அைியும்

உகந்தருள் கேய்திடும் உத்தம நாதன்
ககாழுந்தன்பு கேய்தருள் கூரவல் லார்க்கு
மகிழ்ந்தன்பு கேய்யும் அருளது வாயம.

கபாருள் : உயிர்கள் தன்மாட்டு அன்பு கேய்தறல இகழ்ந்தறதயும் கமய்யன்பு

ககாண்டிருந்தறலயும் இறைவன் அைிவான். யமயலானாகிய அத்தறலவன்
அதற்யகற்ப மகிழ்ந்து அருள் கேய்வான். தன் மாட்டுத் தளிர்த்து வரும்
அன்பிறனப் புரியவல்லார்க்கு மகிழ்ச்ேி ககாண்டு அன்பு கேய்யும அளவுக்கு
அருறள வழங்குவான்.

281. இன்பப் பிைவிக்கு இயல்வது கேய்தவன்

துன்பப் பிைவித் கதாழில்பல என்னினும்
அன்பிற் கலவிகேய்து ஆதிப் பிரான்றவத்த
முன்பிப் பிைவி முடிவது தாயன.

கபாருள் : மக்கள் யபரின்பம் அறடயப் பிைவியில் இயல்பான பல

ோதறனகறளக் ககாடுத்த இறைவன், துன்பம் நிறைந்த பிைப்பில் இவர்
எத்கதாழிறலச் கேய்தாலும் கேலுத்துகின்ை அன்பில் கலக்க ஆதியாகிய
கபருமான் முன்யன அறமத்துக் ககாடுத்த பிைவியானது முடிவறடயும்.

282. அன்புறு ேிந்றதயின் யமகலழும் அவ்கவாளி

இன்புறு கண்ணிகயாடு ஏற்க இறேந்தன
துன்புறு கண்ணிஐந்து ஆடும் துடக்கற்று
நண்புறு ேிந்றதறய நாடுமின் நீயர.
கபாருள் : அன்பு கபாருந்திய ேிந்றதயின் யமல் விளங்கும் ேிவமாகிய ஒளி,
இன்பம் வழங்குகின்ை கண்றணயுறடய இச்ேத்தியயாடு அன்பறர ஏற்று
அருள்புரியத் திருவுளங் ககாள்வான். அவ்வாறு ஏற்கத் திருவுளங்
ககாண்டறமயின் வறலயபான்ை ஐம்கபாைிகளின் கதாடர்பு அறுபட்டு நீங்கும்.
அப்கபாழுது நன்றம கபற்ை ேிந்றதறய நீங்கள் இறைவன் பால் கதாடர்பு
ககாண்டு துன்புறு கண்ணிறய அகற்ைி நில்லுங்கள்.

283. புணர்ச்ேியுள் ஆயிறழ யமல்அன்பு யபால

உணர்ச்ேியுள் ஆங்யக ஒடுங்கவல் லாருக்கு
உணர்ச்ேியில் லாது குலாவி உலாவி
அறணத்தலும் இன்பம் அதுஇது வாயம.

கபாருள் : ேிற்ைின்பத்தில் மகளிர்யமல் றவத்த அன்புயபால், ேிரேின் யமல்

உதிக்கும் பரிே உணர்வில் மனம் பதிவுண்டு இருக்க வல்லார்க்கு, உணர்வு
ககட்டு நாதத்யதாடு கபாருந்தித் துவாத ோந்த கவளிக்குச் கேன்று கூடலும்,
அங்குப் கபறும் யபரின்பம் இங்குப் கபற்ை ேிற்ைின்பம் யபால இருக்கும்.

284. உற்றுநின் ைாகராடும் அத்தகு யோதிறயச்

ேித்தர்கள் என்றும் கதரிந்துஅைி வார்இல்றல
பத்திறம யாயல பணிந்தடி யார்கதாழ
முத்தி ககாடுத்தவர் முன்புநின் ைாயன.

கபாருள் : முன் மந்திரத்தில் கூைியவாறு யபரின்பத்தில்

திறளத்திருந்தாயராடும் விளங்கும் யோதியாகிய இறைவறனச் ேித்திகறள
யுறடயவர் என்று ஆராய்ச்ேியினால் அைிந்து விட முடியாது. ஆனால்
அடியார்கள் பத்தியயாடு அவன் அருளாயல அவறன வணங்க அவர்கட்கு வடு
ீ
யபற்றை அளித்து அவர்கள் முன்பு விளங்கித் யதான்ைினான்.

285. கண்யடன் கமழ்தரு ககான்றையி னான்அடி

கண்யடன் கரியுரி யான்தன் கழலிறண
கண்யடன் கமல மலர்உறை வானடி
கண்யடன் கழலகதன் அன்பினுள் யாயன.

கபாருள் : வாேறனதரும் ககான்றைப் பூப்யபான்ை மஞ்ேள் ஒளிக்கிரணத்றத

உறடயவறனக் கண்யடன். காரிருளாகிய ஆணவமான யாறனறயக்
கிழிஞூததவனுறடய திருவடிகறளக் கண்யடன். மூலாதாரக் கமலத்தில்
விளங்குபவறனக் கண்யடன் எனது அன்பில் அவனது திருவடிகள்
விளங்குவறத நான் கண்யடன்.

286. நம்பறன நானா விதப்கபாரு ளாகுகமன்று

உம்பரில் வானவர் ஓதுந் தறலவறன
இன்பறன இன்பத்து இறடநின்று இரதிக்கும்
அன்பறன யாரும் அைியகி லாயர.
கபாருள் : நம்பத் தகுந்தவனும் எல்லாப் கபாருளாகவும் உள்ளான் என்று
வானுலகில் யதவர்கள் யபாற்றும் தறலவனும் இன்பவடிவானவனும்,
ேீவர்களது இன்பத்தில் கபாருந்தி மகிழ்கின்ை அன்பு வடிவானவனும் ஆகிய
இறைவறன யாரும் அைிய முடியவில்றல. இரதித்தல் - சுறவத்தல்;
மகிழ்தல்.

287. முன்பு பிைப்பும் இைப்பும் அைியாதார்

அன்பில் இறைவறன யாம்அைி யவாம்என்பர்
இன்பப் பிைப்பும் இைப்பும் இலான்நந்தி
அன்பில் அவறன அைியகி லாயர.

கபாருள் : நந்தியாகிய இறைவன் இன்பத்தால் வந்த பிைப்பும் இைப்பும்

இல்லாதவன். முன்பு அவறன வணங்கிப் பிைப்பு இைப்பு அைியாத ஞானியர்,
அன்பினால் இறைவறன வழிபட்டு நாங்கள் அவறன உணர்ந்திருக்கின்யைாம்
என்பர். அங்ஙனமிருந்தும் ஏறனயயார் அவறன உணர்ந்து பிைப்பு இைப்றபப்
யபாக்கிக் ககாள்ள அைியவில்றலயய !

288. ஈேன் அைியும் இராப்பக லும்தன்றனப்

பாேத்துள் றவத்துப் பரிவுகேய் வார்கறளத்
யதசுற்று இருந்து கேயலற்று இருந்திடில்
ஈேன்வந்து எம்மிறட ஈட்டிநின் ைாயன.

கபாருள் : இரவும் பகலும் இறடவிடாது அவறன அன்பினுள் றவத்துப்

யபாற்றுபவர்கறள இறைவன் அைிவான். ஆதலால் நாம் ஒளிகபற்று ஒளியில்
நின்று நம்ககன ஒரு கேயலின்ைியிருப்பின் இறைவன் எழுந்தருளி வந்து
நம்மிறட பிரிப்பின்ைி உடன் உறைவான்.

289. விட்டுப் பிடிப்பதுஎன் யமதகு யோதிறயத்

கதாட்டுத் கதாடர்வன் கதாறலயாய் கபருறமறய
எட்டும்என் ஆருயி ராய்நின்ை ஈேறன
மட்டுக் கலப்பது மஞ்ேனம் ஆயம.

கபாருள் : யமலாகிய ஒளிவடிவாகிய இறைவறன விடுவதும் மீ ண்டும்

பிடிப்பதும் எதற்காக ? அவறனச் ேிக்ககனப் பற்ைிக் ககாண்டு அவன் வழியய
நான் கேல்யவன். அங்ஙனம் எல்றலயில்லாப் கபருறமறயப் கபறுயவன்.
எனது உயிருக்குயிராய்க் கலந்து நின்ை இறைவறன இனிறமயாகக் கலப்பயத
நீராடலாகும்.

20. கல்வி (ேிவானுபவத்றதத் தரும் கல்வி)

290. குைிப்பைிந் யதன்உடல் உயிரது கூடிச்

கேைிப்பைிந் யதன்மிகு யதவர் பிராறன
மைிப்பைி யாதுவந்து உள்ளம் புகுந்தான்
கைிப்பைி யாமிகும் கல்விகற் யையன.
கபாருள் : உடல்வந்த காரணத்றத அைிந்யதன். உயிர் அந்த உடயலாடு
கபாருந்திச் கேைிந்துள்ளறத அைிந்யதன். அதனால் யதவ யதவனாகிய
இறைவனும் எவ்விதமான தறடயுமின்ைி என் மனத்றதத் தனக்கு இடமாக்கிக்
ககாண்டான். உவர்த்தல் இல்லாத மிகுகின்ை அனுபவ அைிறவப் கபற்யைன்.

291. கற்ைைி வாளர் கருதிய காலத்துக்

கற்ைைி வாளர் கருத்தியலார் கண்ணுண்டு
கற்ைைி வாளர் கருதி உறர கேய்யுங்
கற்ைி காட்டக் கயல்உள வாக்கும்

கபாருள் : உண்றமக் கல்வி கற்ைவர் ேிந்தித்துப் பார்க்கும் யபாது அவர்கள்

கருத்தில் ஞானக் கண் புலனாகியது. அவர்கள் அவ்வாறு புலனாகும்
உண்றமறயச் ேிந்தித்துப் பிைர்க்கு உறரப்பர் கல்தூண் யபான்று
ேலனமற்ைிருந்து பிைர்க்கு உணர்த்தி அவர்களது ஞானக் கண்றண
விளங்கும்படி கேய்வர். கற்ைைி - கல்+தைி = கற்றூண். கயல்- மீ ன். கண்ணுக்கு
ஆயிற்று.

292. நிற்கின்ை யபாயத நிறலயுறட யான்கழல்

கற்கின் கேய்மின் கழிந்தறும் பாவங்கள்
கோற்குன்ைல் இன்ைித் கதாழுமின் கதாழுதபின்
மற்கைான்று இலாத மணிவிளக்கு ஆயம.

கபாருள் : எடுத்த உடலில் உயிருள்ள யபாயத உடல் நிறலயாறமறய

உணர்ந்து உயிர்க்கு உறுதிபயக்கும் நிறலயான யபாருளான இறைவனுறடய
ஞானத்றதப் கபை முயலுங்கள். உங்களுறடய பாவங்கள் நீங்கி விடும்.
கோல்லில் வழுவின்ைி இறைவறன ஏத்துங்கள். அவ்வாறு ஏத்தினால்
ஒப்பிட்டுக் கூை முடியாத சுய யோதியான ேிவன் விளங்கித் யதான்றுவான்.

293. கல்வி யுறடயார் கழிந்யதாடிப் யபாகின்ைார்

பல்லி யுறடயார் பாம்பரிந்து உண்கின்ைார்
எல்லியும் காறலயும் ஏத்துமின் இறைவறன
வல்லியுள் வாதித்த காயமும் ஆயம.

கபாருள் : உண்றமயில் பிரணவ அைிவில்லாத உலகியல் கல்வி கற்ைவர்கள்

பிரணவத்தினின்றும் விலகிய வழியில் கேல்கின்ைனர். உலகியல்
பற்றுறடயயார் குண்டலியின் ஆற்ைறலப் கபருக்காமல் வணாக்குகின்ைனர்.
ீ
இரவும் பகலும் இறைவறன நிறனந்து வழிபாடு கேய்யுங்கள். இரேவாதம்
கேய்யப்கபற்ை கபான்யபாலக் குண்டலினி ஆற்ைலால் அழியா உடல் (பிரணவ
யதகம்) அறமயும்.

294. துறணஅது வாய்வரும் தூயநற் யோதி

துறணஅது வாய்வரும் தூயநற் கோல்லாம்
துறணஅது வாய்வரும் தூயநற் கந்தம்
துறணஅது வாய்வரும் தூயநற் கல்வியய.
கபாருள் : இறைவழிபாடு கேய்வார்க்குத் தூய்றமயான யோதி துறணயாக
வரும். நல்ல பிரணவம் அவர்களுக்குத் துறணயாக விளங்கும். சுக்கிலம்
ககடாது தூய்றமயுற்று உடலுக்கு உறுதுறணயாய் ஒளியாகி நிற்கும்.
பிரணவக் கல்வியய பிைவியில் துறணயாய் இருந்து வடு
ீ யபற்றை அளிக்கும்.

295. நூல்ஒன்று பற்ைி நுனியயை மாட்டாதார்

பால்ஒன்று பற்ைினால் பண்பின் பயன்ககடும்
யகால்ஒன்று பற்ைினால் கூடாப் பைறவகள்
மால்ஒன்று பற்ைி மயங்குகின் ைார்கயள.

கபாருள் : உடம்பிலுள்ள சுழுமுறன நாடிறயப் பற்ைிச் ேிரேின் உச்ேிடல்

பிரமரந்திரம் கேல்ல மாட்டாதார், காம விகாரம் ககாண்டால் ேிவ யயாகத்தில்
பயன் கிட்டாது ககடுவர். முதுகந்தண்றடப் பற்ைிச் ேிரேின் யமல்
கேன்ைவரிடம் இந்திரியங்கள் யேட்றட கேய்யா. இதறன அைியாமல்
கீ யழயுள்ள தத்துவங்களின் இயல்பில் மயங்கி நன்றம அைியாமல்
ககடுகின்ைனர்.

296. ஆய்ந்துககாள் வார்க்குஅரன் அங்யக கவளிப்படும்

யதாய்ந்த கநருப்பது தூய்மணி ேிந்திடும்
ஏய்ந்த இளமதி எட்டவல் லார்கட்கு
வாய்ந்த மனமல்கு நூயலணி யாயம.

கபாருள் : சுழுமுறனயின் யமல் கேன்ைவர்க்குத் துன்பம் கறளயும் ேிவம்

நாத தத்துவத்தில் கவளிப்படுவான். நாதத்தில் விளங்கும் ேிவன் பரிசுத்தமான
ஒளிறய வேிக்
ீ ககாண்டிருக்கும். அவ்வாறு கபாருந்திய ேந்திர மண்டலம்
விளங்கப் கபற்ைவர்க்கு, தகுதிவாய்ந்த மனம் கபாருந்துகின்ை சுழுமுறன
நூயலணியாகும்.

297. வழித்துறண யாய்மருந் தாயிருந் தார்முன்

கழித்துறண யாம்கற் ைிலாதவர் ேிந்றத
ஒழித்துறண யாம்உம் பராய்உலகு ஏழும்
வழித்துறண யாம்கபருந் தன்றமவல் லாயன.

கபாருள் : ஞானம் கபை வாயிலாகப் பிைவி யநாய்க்கு மருந்தாக இருந்த

நூயலணி பற்ைியயார் முன்பு அவ்வாறு பற்ைாதவர் கழிக்கப்பட்ட
துறணயாகும். கபருறமயில் ேிைந்தவனாகிய ேிவகபருமான் ேிந்றதயின்
பறழய நிறலறய ஒழிக்கத்தக்க துறணயாவான். யதவ கோரூபம் கபற்று ஏழ்
உலகங்களுக்குச் கேல்லும் வழித்துறணயாகவும் உள்ளான்.

298. பற்ைது பற்ைில் பரமறனப் பற்றுமின்

முற்ைது எல்லா முதல்வன் அருள்கபைில்
கிற்ை விரகிைண கிளகராளிவானவர்
கற்ைவர் யபரின்பம் உற்றுநின் ைாயர.
கபாருள் : வாழ்வில் பற்றுக்யகாடாக ஒரு கதய்வத்றத வழிபட யவண்டில்
யமலான ேிவகபருமாறனயய பற்ைி வழிபடுங்கள். முழுமுதல் கடவுளாகிய
அவனது அருறளப் கபற்று விட்டால் எல்லாம் இனிது முடி எய்தும்.
உபாயத்தில் வல்ல மிகுந்த யதசுறடய யதவர்கள் அனுபவக்
கல்வியறடயயாறரக் காட்டிலும் யபரின்பம் கபற்று நின்ைாயரா ? இல்றல.

299. கடலுறட யான்மறல யான்ஐந்து பூதத்து

உடலுறட யான்பல ஊழியதா றூழி
அடல்விறட யயறும் அமரர்கள் நாதன்
இடமுறட யார்கநஞ்ேத் தில்இருந் தாயன.

கபாருள் : பரந்த கடறலத் தனக்குச் கோந்தமாக உறடயவன். அயத யபான்று

உயர்ந்த மறலறயயும் உறடயவன். ஐம்பூதங்கறளயும் தனக்குத்
திருயமனியாக உறடயவன். இப்பூதங்கள் அழிந்து மாறுபடும் யபாது பல
தடறவகளிலும் ஒளியய வடிவான இடபத்தில் விளங்கும் யதவயதவன்.
தன்றனயய நிறனந்து தமக்குரிய இடத்றத அறமத்துக் ககாண்டவர்
உள்ளத்தின் ஒளியில் அவனிருந்து அருளுவான்.

21. வகள்வி வகட்டவமதல் (வல்யலார் பால் கேன்று யகட்கத் தக்கனவற்றைக்

யகட்டு, மனம் அடங்கியிருத்தல்)

300. அைங்யகட்டும் அந்தணர் வாய்கமாழி யகட்டும்

மைங்யகட்டும் வானவர் மந்திரங் யகட்டும்
புைங்யகட்டும் கபான்னுறர யமனிஎம் ஈேன்
திைங்யகட்டும் கபற்ை ேிவகதி தாயன.

கபாருள் : நீதிகறளக் யகட்டும் அந்தணர்களது அைிவுறரகறளக் யகட்டும்,

பாவங்கள் இறவகயனக் கூறும் நீதி நூல்கறளக் யகட்டும், யதவ
உபாேறனக்குரிய மந்திரங்கறளக் யகட்டும், பிை ேமய நூல் யகட்டும், கபான்
என்று உறரக்கப் கபறுகின்ை திருயமனிறயயுறடய எம் கபருமானது
தன்றமயிறனக் யகட்டும் ேிவகதி தாயன கபற்ைதாம்.

301. யதவர் பிராறனத் திவ்விய மூர்த்திறய

யாவர் ஒருவர் அைிவார் அைிந்தபின்
ஓதுமின் யகள்மின் உணர்மின் உணர்ந்தபின்
ஓதி உணர்ந்தவர் ஓங்கிநின் ைாயர.

கபாருள் : எல்லாத் யதவர்களுக்கும் தறலவனான் ேிவகபருமானும் ஒளியான

திருயமனிறய உறடயவனும் ஆகிய இறைவறன எவர் ஒருவர் அைிபவர் ?
அவ்விதம் ஒளியாக அைிந்தபின் ேிவத்றத உணர்த்தும் நூல்கறளக் கற்று
அைிவியுங்கள். பின் கற்ைவற்றையும் யகட்டவற்றையும் சுய அனுபவத்தில்
றவத்து உணருங்கள். சுய அனுபவத்தில் உண்றமறய உணர்ந்தவர் நிட்றட
கூடிச் ேிவத்துடன் கபாருந்தி உயர்ந்யதாராவர்.
302. மயன்பணி யகட்பது மாநந்தி யவண்டின்
அயன்பணி யகட்பது அரன்பணி யாயல
ேிவன்பணி யகட்பவர் யதவரும் ஆவர்
பயன்பணி யகட்பது பற்ைது வாயம.

கபாருள் : மாட்ேிறமயுள்ள ேிவறன யவண்டினால் திருமால் பணி கேய்வான்.

ேிவனுக்குப் பணி கேய்தால் பிரமனும் ஏவல் வழி நடப்பான். ேிவன்
ஆறணவழி நிற்யபார் யதவர் ஆகவும் ஆவர். ேிவத்தின் ஆறணறய அைிந்து
பணி கேய்தலின் பயன் திருவடிக்கண் நீங்காத பற்ைாகும்.

303. கபருமான் இவகனன்று யபேி இருக்கும்

திருமா னிடர்பின்றனத் யதவரும் ஆவர்
வருமா தவர்க்கு மகிழ்ந்தருள கேய்யும்
அருமா தவத்கதங்கள் ஆதிப் பிராயன.

கபாருள் : தறலவன் இவயன என்று யபேிக் ககாண்டிருக்கின்ை உண்றம

ஞானம் கபற்ை மனிதர்கள் பிைகு யதவராவர். அருறமயான மாதவத்தனாகிய
எங்கள் ேிவகபருமான் மனிதராய்த் யதவராய் யமல் நிறலக்கு எய்திவரும்
யமலான தவமுறடயார்க்கு உவந்து அருள் கேய்வான்.

304. ஈேன் அருளும் இைப்பும் பிைப்றபயும்

யபேி யிருந்து பிதற்ைி மகிழ்கவய்தி
யநேமும் ஆகும் நிகழ்ஒளி யாய்நின்று
வாே மலர்க்கந்தம் மன்னிநின் ைாயன.

கபாருள் : இைப்பும் பிைப்பும் இறைவன் விறனவழி அருளுவான்.

இத்தன்றமயிறன அைிந்து பிைர்க்கு உறரத்தும் தாயன யபேியும் களிப்புற்று
அன்பு கேலுத்தி இருங்கள். அவன் ேிவயோதியாய் இருந்து
சுவாதிட்டானமாகிய மலரில் விந்துவாகிய மணத்தில் கபாருந்தி அருளிக்
ககாண்டிருக்கிைான். கந்தம் - விந்து.

305. விழுப்பமும் யகள்வியும் கமய்நின்ை ஞானத்து

ஒழுக்கமும் ேிந்றத உணர்கின்ை யபாது
வழுக்கி விடாவிடில் வானவர் யகானும்
இழுக்கின்ைி எண்ணிலி காலம் தாயம.

கபாருள் : ேிவனது கபருறமயும் அதறனப் பற்ைிய யகள்வியும்,

அக்யகள்வியால் உண்டான் ஞான ஒழுக்கமும் மனத்தில் ேிந்திக்கின்ை
காலத்து, நிறலயில் திரியாது அடங்கியிருப்பின், யதவர் தறலவனாகிய
இறைவனும் குறைவின்ைி அளவற்ை காலம் அருள் புரிபவன் ஆவான்.

306. ேிைியார் மணற் யோற்ைில் யதக்கிடு மாயபால்

கேைிவால் அனுயபாகம் ேித்திக்கும் என்னில்
குைியாதது ஒன்றைக் குைியாதார் தம்றம
அைியாது இருந்தார் அவராவர் அன்யை.

கபாருள் : உலகத் கதாடர்பால் இறை அனுபவம் உண்டாகும் என்று

கோல்வது ேிறு குழந்றதகள் (ேிறுவடு
ீ கட்டி) மணலால் யோறு ேறமத்து
உண்டு மகிழ்வது யபாலாம். சுட்டியைிய முடியாத ேிவனது அகண்ட வியாபகத்
தன்றமறய உணராதார் தம்முறடய ஆன்ம கோரூபத்றதயும் அைியாதவர்
ஆவர் அல்லவா ?

307. உறுதுறண யாவது உயிரும் உடம்பும்

உறுதுறண யாவது உலகுறு யகள்வி
கேைிதுறண யாவது ேிவனடிச் ேிந்றத
கபறுதுறண யகட்கின் பிைப்பில்றல தாயன.

கபாருள் : உடம்புக்கு உற்ை துறணயாக இருப்பது உயிராகும். உயிருக்கு

துறணயாக இருப்பது உலகில் ஞானியர்பால் கபறுகின்ை யகள்வியாம்.
அக்யகள்வியால் ேிவனது திருவடிறயப் பற்ைி எண்ணியிருத்தயல தக்க
துறணயாகும். இத்தறகய கபறுதற்குரிய துறணறயப் பற்ைிக் யகட்பின
பிைப்பு இல்றலயாகும்.

308. புகழநின் ைார்க்கும் புராணன்எம் ஈேன்

இகழநின் ைார்க்கும் இடும்றபக்கு இடமாம்
மகிழநின் ைாதிறய ஓதி உணராக்
கழியநின் ைார்க்ககாரு கற்பசு ஆயம.

கபாருள் : புகழ்ந்து யபேப் கபறுகின்ை பிரமன் விஷ்ணு உருத்திரன்

ஆகியயார்க்கும் பழறமயானவன் எம் இறைவனாவான். தன்றன இகழ்ந்து
கூறுகின்ைவர்க்குத் துன்பத்துக்கு இடமாக இருப்பவன். ஆதியாகிய எம்
தறலவறன மகிழ்ச்ேியுடன் அவனது கபருறமறய உணராது விலகி
நின்ைவர்க்கு, அவன் கல்லில் கேதுக்கிய பசுறவப் யபாலப் பயன்பட மாட்டான்.

309. றவத்துணர்ந் தான்மனத் கதாடுவாய் யபேி

ஒத்துணர்ந் தான்உரு ஒன்யைாகடான்று ஒவ்வாது
அச்சுஉழன்று ஆணி கலங்கினும் ஆதிறய
நச்சுஉணர்ந் தார்க்யக நணுகலும் ஆயம.

கபாருள் : ஆன்மாக்கள் இடமாகத் தனது ேத்திறயப் பதிப்பித்தருளிய ேிவன்,

அச்ேத்தியால் மனத்கதாடு வாக்றகயும் அவற்யைாடு கபாருந்தி யிருந்து
உணர்கின்ைான். அவனது வடிவம் ஒன்றுக்ககான்று மாறுபட்டது. எனினும்
உடம்பாகிய அச்ேிலிருந்து மனத் திட்பமாகிய ஆணி கழன்று உருக் குறலந்த
காலத்து, ஆதியாகிய ேிவறன விரும்பி நின்ைவர்க்யக அவறன கநருங்கி
அனுபவிக்கலாகும்.

22. கல்லாவம (கற்றும் ேிவானுபவம் கபைாறம)

310. கல்லா தவரும் கருத்தைி காட்ேிறய
வல்லார் எனில்அருட் கண்ணான் மதித்துயளார்
கல்லாதார் உண்றமபற் ைாநிற்பர் கற்யைாரும்
கல்லாதார் இன்பம் காணுகி லாயர.

கபாருள் : ஆேிரியர்பால் கேன்று முறையாகக் கற்காமல் பண்றடய

தவத்தால் அவர்களது கருத்தில் கதய்வக் காட்ேிறய உணர வல்லாராயின்,
அவர்கள் இறைவன் அருளால் அனுக்கிரகம் கேய்யப் கபற்ைவராவர்.
இத்தறகயயார் (அனுபவமுறடயயார்) உலறகப் பற்ைாமல் ேிவத்றதப் பற்ைி
நிற்பர். முறையாகக் கல்வி கற்யைாரும், கல்லாதவராகக் கருதப்பட்டவர்
கபற்ை அனுபவத்றத அறடவதில்றல.

311. வல்லார்கள் என்றும் வழிகயான்ைி வாழ்கின்ைார்

அல்லா தவர்கள் அைிவு பலஎன்பார்
எல்லா இடத்தும் உளன்எங்கள் தம்இறை
கல்லா தவர்கள் கலப்பைி யாயர.

கபாருள் : ேிவத்தின் அருறளப் கபற்ைவர்கள் உண்றமகநைி ஒன்று என்று

எண்ணி அந்கநைியய வாழ்கின்ைார்கள். ேிவத்தின் அருறளப் கபைாதவர்கள்
உலகில் பலகநைி உள என்று கூறுவர். ஆனால் எங்களது இறைவயன எல்லா
கநைியாயும் உள்ளான். கல்லாதவர்கள் இவ்வாறு கலந்திருக்கும் இயல்றப
அைிய மாட்டார்கள்.

312. நில்லா நிறலறய நிறலயாக கநஞ்ேத்து

நில்லாக் குரம்றப நிறலகயன்று உணர்வர்காள்
ீ
எல்லா உயிர்க்கும் இறைவயன ஆயினும்
கல்லாதார் கநஞ்ேத்துக் காணஒண் ணாயத.

கபாருள் : நிறலயில்லாதவற்றை நிறலயுறடயனவாகவும் நிறலயில்லாத

உடம்றப நிறலயுறடயதாகவும் கநஞ்ேில் எண்ணுபவர்கயள ! எல்லா
உயிர்கட்கும் இறைவயன தாரகமாயினும் உண்றம உணராதார் கநஞ்ேில்
அைியப் படாதவனாகயவ உள்ளான்.

313. கில்யலன் விறனத்துய ராக்கும் மயலாயனன்

கல்யலன் அரகநைி அைியாத் தறகறமயின்
வல்யலன் வழங்கும் கபாருயள மனத்தினுள்
கல்யலன் கழியநின்று ஆடவல் யலயன.

கபாருள் : இறைவழி நிற்கும் ஆற்ைல் இல்யலன். அதனால் விறனத்

துயரங்களுக்கு ஆளாயனன். ேிவத்துடன் கபாருந்தி நிற்கும் ேிவகநைிறயக்
கற்கவில்றல. அைியாறமயால் மயக்கம் கேய்வனவற்றைப் பயில்பவனாக
உள்யளன். வழங்கும் வள்ளலாகிய கபருமாறன மனத்தினுள் தியானிக்க
வல்யலன் அல்யலன். புைம்யப நின்று உலகானுபவத்தில் திறளப்பவனாக நான்
உள்யளன்.
314. நில்லாது ேீவன் நிறலயன்று எனஎண்ணி
வல்லார் அைத்தும் தவத்துளும் ஆயினார்
கல்லா மனித்தர் கயவர் உலகினில்
கபால்லா விறனத்துயர் யபாகஞ்கேய் வாயர.

கபாருள் : ேீவன் எடுத்த உடம்பில் நிறனத்திராது பிரிந்துவிடும் என்ை

உண்றமறய உணர்ந்து, ேிவத்தின் அருறளப் கபற்ைவர் தான தருமம்
கேய்தும் துைவைம் பூண்டும் ஒழுகினார். உலகில் அருறளப் கபைாதவராகிய
கீ ழ்மக்கள் ககாடிய விறனயால் விறனயும் துயரத்றத அனுபவிப்பர்.

315. விண்ணினின் உள்யள விறளந்த விளங்கனி

கண்ணினின் உள்ள கலந்துஅங்கு இருந்தது
மண்ணினின் உள்யள மதித்து மதித்துநின்று
எண்ணி எழுதி இறளத்துவிட் டாயர.

கபாருள் : பரம ஆகாயத்தினுள் விறளந்த ேிவமாகிய விளங்கனி

கண்ணினுள்யள கலந்து அவ்விடத்து இருந்தது. உலகியறலப் கபரிதாக
மதித்து அதில் வாழ்ந்து ககாண்டு, புத்தியூகத்தால் பலவாைாக இறை
நிறலறய எழுதி வணாயினயர
ீ !

316. கணக்கைிந் தார்க்குஅன்ைிக் காணஒண் ணாது

கணக்கைிந் தார்க்குஅன்ைிக் றககூடா காட்ேி
கணக்கைிந்து உண்றமறயக் கண்டுஅண்ட நிற்கும்
கணக்கைிந் தார்கல்வி கற்ைைிந் தாயர.

கபாருள் : ஞான ோதறனறய அைிந்தவர்க்கு அன்ைிச் ேிவமாகிய

விளங்கனிறயப் கபை முடியாது இச் ோதறனறய அைிந்தவர்க்கு அன்ைிக்
காட்ேி றககூடாது. ஞான ோதறனறய அைிந்து உண்றமப் கபாருறளக் கண்டு
கபாருந்தி நிற்கும் வித்றதறய அைிந்தவர் உண்றமயான கல்வி கற்ைவராவர்.

317. கல்லாத மூடறரக் காணவும் ஆகாது

கல்லாத மூடர்கோல் யகட்கக் கடன்அன்று
கல்லாத மூடர்க்குக் கல்லாதார் நல்லாராம்
கல்லாத மூடர் கருத்தைி யாயர.

கபாருள் : கற்று அனுபவம் இல்லாத மூடறரக் காணவும் கூடாது. அவரது

வார்த்றதறயக் யகட்பதும் கடறம ஆகாது. அனுபவம் இல்லாத மூடறரக்
காட்டிலும் எழுத்து வாேறனயில்லாதவர் நல்லவராம். அனுபவம் இல்லாதவர்
கருத்தில் இறைவறன உணர மாட்டார்.

318. கற்றும் ேிவஞானம் இல்லாக் கலதிகள்

சுற்ைமும் வடார்
ீ துரிசுஅைார் மூடர்கள்
மற்றும் பலதிறே காணார் மதியியலார்
கற்ைன்பில் நிற்யபார் கணக்கைிந் தார்கயள.
கபாருள் : நூல்கறளக் கற்றும் அன்பவ ஞானம் இல்லாத தீய
குணமுறடயயார் தீறமறயத் தருவதாகிய ஆணவம் கன்மம் மறய யாகிய
சுற்ைத்றத விடமாட்டார். இவர்கள் குற்ைத்றத அைிந்து நீக்கிக் ககாள்ளாத
மூடர்களாவர். யமலும் பல திறேகளிலுள்ள அைிஞர்கயளாடு கூடி உண்றம
உணரா அைிவிலிகள் ஆவார்கள். ஆனால் ேிவஞானம் கபற்றுச் ேிவத்தினிடம்
அன்பு ககாண்டு நிற்யபாயர கணக்கைிந்தவராவர்.

319. ஆதிப் பிரான்அ மரர்க்கும் பரஞ்சுடர்

யோதி அடியார் கதாடரும் கபருந் கதய்வம்
ஓதி உணரவல் யலாம்என்பம் உள்நின்ை
யோதி நடத்தும் கதாடர்வுஅைி யாயர.

கபாருள் : யாவர்க்கும் தறலவனாகிய முதல்வன் யதவர்க்கும் மங்காத

ஒளியாய்த் திகழ்கின்ைான். ஒளி கபற்ை அடியார் நாடும் கபரிய கடவுளாய்
இருக்கின்ைான். அப்கபருமாறனக் கற்ைைிந்துவிடுயவாம் என்று கூறுவார்.
அவர்கள் உள்யளயய இருக்கின்ை யோதி எவ்வாறு நடத்திக் ககாண்டிருக்கிைது
என்பதறன அைியார்கள்.

23. நடுவு நிவலவம

(நடுவு நிறலறம என்பதற்கு, ேிரேின் யமல் விளங்கும் ஒளியில் நிற்ைல்,

நடுவாகிய சுழுமுறனயில் நிற்ைல், ேிவேத்திக்கு இறடயய நிற்ைல், சூரிய
ேந்திரனாகிய இரு கண்களுக்கு யமல், புருவ நடுவில் நிற்ைல், எல்லா
உயிர்களிடமும் அந்தண்றம பூண்டு ஒழுகல் எனப் பல கபாருளும்
கபாருந்தும்)

320. நடுவுநின் ைார்க்குஅன்ைி ஞானமும் இல்றல

நடுவுநின் ைார்க்கு நரகமும் இல்றல
நடுவுநின் ைார்நல்ல யதவரும் ஆவர்
நடுவுநின் ைார்வழி நானும்நின் யையன

கபாருள் : நடுவாகிய ேகஸ்ரதளத்தில் விளங்கும் ஒளிறய அைிந்து

நில்லாதவர்க்கு ஞானம் கிட்டாது நடுவாகிய ேகஸ்ர தள ஒளியில்
நிற்யபார்க்கு நரகம் கிறடயாது. அவ்வாறு நடுவுநின்ைார் நல்ல யதவ வடிவு
கபறுவர். ேம்பிரதாய முறையில் நடுவு நின்ை அடியார் வழியால் நானும்
பயின்று நின்யைன்.

321. நடுவுநின் ைான்நல்ல கார்முகில் வண்ணன்

நடுவுநின் ைான்நல்ல நான்மறை யயாதி
நடுவுநின் ைார்ேிலர் ஞானிகள் ஆயவார்
நடுவுநின் ைான்நல்ல நம்பனும் ஆயம.

கபாருள் : ேகஸ்ர தள ஒளியில் நல்ல யமக வண்ணத்தனாகிய திருமால்

நின்ைான். அதில் நான்கு யவதங்கறளயும் உணர்ந்த பிரமன் இருந்தான்.
அதியல ேில ஞானிகள் ஆயவாரும் இருந்தனர். அதில் யாவரும் நம்பத்தக்க
ேிவனும் விளங்கி நின்ைான்.

322. நடுவுநின் ைார்ேிலர் ஞானிகள் ஆவர்

நடுவுநின் ைார்ேிலர் யதவரு மாவர்
நடுநின் ைார்ேிலர் நம்பனும் ஆவர்
நடுவுநின் ைார்ஒரு நானும்நின் யையன.

கபாருள் : இப் பிைவியியலயய ஞானிகளாக யவண்டிய ேிலரும் ேிரேின் யமல்

உச்ேியில் கபாருந்தியிருந்தனர். அவ்வாறு ேகஸ்ரதளத்தில் கபாருந்தி
யிருந்தவரில் ேிலர் யதவர்கள் ஆவார்கள். அவருள் யவறு ேிலர் ேிவமாந்
தன்றம எய்துவர். அவ்வழியியல நானும் ேகஸ்ரதள ஒளியில் நிறல
கபற்றுள்ள அடியார் கூட்டத்யதாடு கலந்து நின்யைன்.

323. யதான்ைிய எல்லாம் துறடப்பறன அவனன்ைி

ஏன்றுநின் ைாகரன்றும் ஈேன் இறணயடி
மூன்றுநின் ைார்முதல் வன்திரு நாமத்றத
நான்றுநின் ைார்நடு வாகிநின் ைாயர.

கபாருள் : உலகில் யதான்ைி எல்லாவற்றையும் அழிக்க வல்லவன்

இறைவனாகிய ேிவகபருமான். ேகஸ்ரதள ஒளியில் நிற்பவயர எப்யபாதும்
நன்ைிக் கடப்பாடு உறடயவராக விளங்கினார். அவர் இறைவனது இரு
திருவடிகறளயும் கபை யவண்டும் என்று முயன்ைிருந்தார். யமலும் அவர்கள்
முதல்வனது திருநாமத்றதப் பற்ைிக் ககாண்டு யபாக நித்திறரயில்
இருந்தார்கள் (முயன்று என்பது மூன்று எனத் திரிந்தது).

24. கள்ளுண்ணாவம (கள் உண்ணாதிருத்தல்)

324. கழுநீர் பசுப்கபைின் கயந்கதாறும் யதரா

கழுநீர் விடாய்த்துத்தம் காயம் சுருக்கும்
முழுநீர்க் கள்ளுண்யபார் முறைறம அகன்யைார்
கேழுநீர்ச் ேிவன்தன் ேிவானந்தத் யதையல

கபாருள் : பசுக்கள் அருந்துவதற்குக் கழுநீர்ப் கபற்ைால் பிைகுளந்யதாறும்

கேன்று நீறரத் யதடி அருந்தா. கழுநீறர விரும்பித் தாகத்தால் கறளத்துத்
தம்முறடய உடம்பிறன ேிவானந்தமாகிய மதுவாகும். இம்மதுறவ
அருந்தாமல் முழுநீர் மயமான மதுறவ உண்பர் ஒழுக்கத்தின் நீங்கியவர்.
என்யன அைியாறம !

325. ேித்தம் உருக்கிச் ேிவமாம் ேமாதியில்

ஒத்துச் ேிவானந்தம் ஓவாத யதைறலச்
சுத்த மதுவுண்ணச் ேிவானந்தம் விட்டிடா
நித்தல் இருத்தல் கிடத்தல் கீ ழ்க்காயல.
கபாருள் : ேித்தத்றதச் ேிவன்பால் றவத்து உருகச் கேய்து, ேிவ ேமாதியில்
கபாருந்தி, ேிவானந்தம் நீங்காத மதுவிறன, சுத்தநிறலயில் அனுபவிக்கச்
ேிவானந்தம் நீங்காது, அறத விட்டுச் ேிவன் நிறனவின்ைி நிற்ைலும்
இருத்தலும் கிடத்தலும் கீ ழ்நிறலயாகும். நிற்ைல் நித்தகலனத் திரிந்தது.

326. காமமும் கள்ளும் கலதிகட் யகயாகும்

மாமல மும்ேம யத்துள்ள மயலுறும்
யபாமதி யாகும் புனிதன் இறணயடி
ஓமய ஆனந்தம் யதைல் உணர்வுண்யட

கபாருள் : காமமும் கள்ளும் கீ ழ்மக்களுக்யக யாகும். ஆணவ மலமும்

ேமயத்றத உள்ளவாறு உணராது மயக்கத்றத விறளக்கும். ககட்டுப் யபாகும்
புத்தி உண்டாகும். யமயலார்க்குச் ேிவகபருமானது இரு திருவடி இறணப்பால்
கபறும் பிரணவ மயமான ேிவானந்தத் யதனாகிய உணர்வு உள்ளது.

327. வாமத்யதார் தாமும் மதுவுண்டு மாள்பவர்

காமத்யதார் காமக் கள்ளுண்யட கலங்குவர்
ஓமத்யதார் உள்களாளிக்கு உள்யள உணர்வர்கள்
நாமத்யதார் அன்யை நணுகுவர் தாயம.

கபாருள் : ேத்தி வழிபாட்டினர் யதவிக்குத் திருப்தி கேய்வதாய்க் கூைித்

தாங்கள் மதுவுண்டு அழிபவராவர். காம வாழ்வில் உள்யளார் காமமாகிய
யபாறதயிலிருந்யத கலங்கி நிற்பர். மகாயதவா என்னும் ஓமத்றதச்
கேய்யவார் ேிரேின் யமல் கவளிப்படும் ஒளிக்குள்யள தமது உணர்றவ நிறுத்தி
மகிழ்ந்திருப்பர். ேிவநாம மகிறமறய அைிந்து அனுபவிப்பவர் அப்கபாழுயத
ேிவறன அணுகும் இன்பம் கபறுவர். நாமத்யதார் - நாம ேங்கீ ர்த்தனம்
கேய்யவார்.

328. உள்ளுண்றம ஓரார் உணரார் பசுபாேம்

வள்ளண்றம நாதன் அருளினான் வாழ்வுைார்
கதள்ளுண்றம ஞானச் ேிவயயாகம் யேர்வுைார்
கள்ளுண்ணும் மாந்தர் கருத்தைி யாயர.

கபாருள் : யவதாகமம் உணர்த்தும் உண்றமறய விளங்க மாட்டாதார் பசு

பாேம் பதி ஆகியவற்றை அைிய மாட்டார். அவர் விரும்பியவற்றை கயல்லாம்
அளிக்கும் ேிவகபருமானது அருறளத் துறணயாகக் ககாண்டு வாழமாட்டார்.
கதளிந்த உண்றமயான ேிவயபாகத்தில் அவர் நிறலகபை மாட்டார்.
புைத்யதயுள்ள நீர்க் கள்றள அருந்துயவார் உண்றமறய உணர மாட்டார்.

329. மயக்குஞ் ேமய மலமன்னும் மூடர்

மயக்கு மதுவுண்ணும் மாமூடர் யதரார்
மயக்குறு மாமாறய மாறயயின் வடு
ீ
மயக்கில் கதளியின் மயக்குறும் அன்யை.
கபாருள் : மயங்கச் கேய்கின்ை ேமயக் குற்ைங்கறளப் கபாருந்திய மூடர்கள்
ேமயத்தின் யபரால் மயக்கத்றதத் தருகின்ை மதுவிறன அருந்துவார்கள்.
இப்கபரிய மூடர்கள் நல்ல வழிறய ஆராய்ந்து அைியார்கள். மயக்கத்றதக்
ககாடுக்கின்ை மகா மாறயயும் மாறயயின் இருப்பிடமாகும்.
மயக்கத்தினின்றும் கதளிந்தாலும் வாமாோர வழிபாடு மீ ண்டும் மயக்கத்றதத்
தருயம தவிர ேிவானந்தத்றத நல்காது.

330. மயங்கும் தியங்கும் கள்வாய்றம அழிக்கும்

இயங்கும் மடவார்தம் இன்பயம எய்தி
முயங்கும் நயங்ககாண்ட ஞானத்து முந்தார்
இயங்கும் இறடயைா ஆனந்தம் எய்துயம.

கபாருள் : உண்டாறர மயங்கச் கேய்வதும் மாண்டாறர நிறனந்து கவலச்

கேய்வதும் ஆகிய கள் உண்றமறய அழிக்கும். இயங்கிக் ககாண்டிருக்கிை
கபண் இன்பத்றத நாடி அறடயத் தூண்டும் இங்ஙனமாகிய கள்றள உண்பார்
நல்ல ஞானத்துத் தறலப்பட்டார். அவர்களுக்கு என்று இறடயைாது விளங்கும்
ேிவானந்தத் யதைல் கிட்டுயமா ? கிட்டாது (ஏகாரம் எதிர்மறைப் கபாருளானது)

331. இராப்பகல் அற்ை இடத்யத இருந்து

பராக்கை ஆனந்தத் யதைல் பருகார்
இராப்பகல் அற்ை இறையடி இன்பத்து
இராப்பகல் மாறய இரண்டிடத் யதயன.

கபாருள் : இரவு பகல் என்று யபதமற்று தன்றன மைந்த ோக்கிர அதீத

நிறலயில் இருந்து, யவறு எண்ணமற்றுச் ேிவானந்தத் யதறன உலகவர்
அருந்தமாட்டார். இரவும் பகலும் இல்லாத திருவடி இன்பத்தில் திறளத்து,
இரவும் பகலும் உள்ள அசுத்த மாறய சுத்த மாறய இரண்றடயும் அகற்ைி
நின்யைன்.

332. ேத்திறய யவண்டிச் ேமயத்யதார் கள்ளுண்பர்

ேத்தி அழிந்தது தம்றம மைத்தலால்
ேத்தி ேிவஞானம் தன்னில் தறலப்பட்டுச்
ேத்திய ஞானஆ னந்தத்திற் ோர்தயல.

கபாருள் : ேத்திறய அறடய விரும்பிச் ோகத் மதத்தின் (வாமத்யதார்)

மதுறவ உண்பர். மதுவுண்டு தம்றம மைந்திருத்தலால் அவரது அைிவுச் ேத்தி
ககடுகிைது. ேத்தி என்பது ேிவஞானத்றத அைிந்து அதில் நிறலகபற்று, ேத்திய
ஞான ஆனந்தத்றத அறடதலாம்.

333. ேத்தன் அருள்தரின் ேத்தி அருள்உண்டாம்

ேத்தி அருள்தரின் ேத்தன் அருள்உண்டாம்
ேத்தி ேிவமாம் இரண்டும்தன் உள்றவக்கச்
ேத்தியும் எண்ேித்தித் தன்றமயும் ஆயம.
கபாருள் : ேத்திறய உறடயவனாகிச் ேிவன் அருள் புரில்தால் ேத்தியின்
அருள்கிட்டும். ேத்தி அருள் புரிநதால் ேிவனது அருள் உண்டாகும். ேத்தி
ேிவமாகிய இரண்டும் விளங்கும் விந்து நாதங்கறள உணர்ந்து
கபாருந்தியிருக்க, அவர்களுக்குச் ேத்தி வடிவம் உண்டாகி அட்டமா
ேித்திகளும் தாயம வந்தறடயும்.

334. தத்துவம் நீக்கி மருள்நீக்கித் தானாகிப்

கபாய்த்தவம் நீக்கிகமய்ப் யபாகத்துட் யபாக்கியய
கமய்த்த ேகமுண்டு விட்டுப் பரானந்தச்
ேித்திய தாக்கும் ேிவானந்தத் யதையல.

கபாருள் : ேிவானந்தமாகிய யதன் முப்பத்தூறு தத்துவங்கறளயும் கடக்கச்

கேய்து, தத்துவங்கயள தான் என்று மயங்கின அைிறவ நீக்கிச் ேிவமாய்,
உபாயத்தால் அறடயலாம் என்று எண்ணிச் கேய்யப்கபறும் கபாய்த்
தவங்களினின்றும் நீக்கியருளி, உண்றமயான ேிவயபாகத்துள் கேலுத்தி,
உண்றமயாய்த் யதான்ைிய உலகம் இல்லாதது ஒழியும்படி கேய்து யமலான
ஆனந்தம் ேிந்திக்கும்படி கேய்யும்.

335. யயாகிகள் கால்கட்டி ஒண்மதி ஆனந்தப்

யபாத அமுறதப் கபாேித்தவர் எண்ேித்தி
யமாகியர் கள்ளுண்டு மூடராய் யமாகமுற்று
ஆகும் மதத்தால் அைிவழித் தாயர.

கபாருள் : ேிவயயாகியர் பிராணறன வேப்படுத்தி, ேந்திர மண்டலத்தில்

ேிவானந்தத்றத அருந்துபவர். அட்டமா ேித்திகறள விரும்புபவர் கள்ளிறனக்
குடித்து மூடராக ஆறேப்பட்டு, உண்டாகும் பற்ைினால் உள்ள அைிறவயும்
இழந்தார்கள்.

336. உண்ண ீர் அமுத முறும்ஊ ைறலத்திைந்து

எண்ண ீர் குரவன் இறணயடித் தாமறர
நண்ண ீர் ேமாதியின் நாடிநீ ரால்நலம்
கண்ணாற் கைாயடகேன்று கால்வழி காணுயம.

கபாருள் : மரணத்றத மாற்றும் ஒளி ஊற்றைத் திைந்து அனுபவிக்க மாட்டீர்.

ேிவகுருவின் திருவடிறய எண்ணி நிற்க மாட்டீர். ேமாதியில் ேிவ யோதிறய
விரும்பிப் கபாருத்த மாட்டீர். அருள் நீர்ப் கபருக்கால் நன்றம தரும்
கண்ணின் காரியமாகிய ஒளி கநைி பற்ைிச் கேன்று, பிராணன் கேல்லும்
வழிறய (சுழுமுறன வழிறய) அைியுங்கள்.

முதல் தந்திரம் முற்ைிற்று.

திருமந்திரம் | இரண்டாம் தந்திரம்
(காமிக ஆகமம்)

1. அகத்தியம் (உடம்பில் விளங்கும் நாதம், இந்த அக்கினி உடம்றபத்

தாங்கிக் ககாண்டும், உண்பறதச் ேீரணித்துக் ககாண்டும் உள்ளது என்க.
இதன் கோரபம் நாதமாகும்)

337. நடுவுநில் லாதுஇவ் வுலகம் ேரிந்து

ககடுகின்ைது எம்கபரு மான்என்ன ஈேன்
நடுவுள அங்கி அகத்திய நீயபாய்
முடுகிய றவயத்து முன்னிர்என் ைாயன.

கபாருள் : எவ்வுயிர்க்கும் நாயகனான இறைவயன ! இவ்வுலகில்

வாழ்கின்ை ேீவர்கள் சுழுமுறன மார்க்கத்தில் கபாருந்தி நில்லாது உலக
முகமாகக் கீ ழ்நிறலப்பட்டுப் பிராண ேக்திறய இழக்கின்ைார்கள் என்று
ஆேிரியர் யவண்ட, இறைவன், மூல நடுவிலுள்ள கோரூபமான நாதயம
நீ கேன்று, விறரந்து ககடுகின்ை ேீவரது ேிரேின் முன்பக்கமாகப்
கபாருந்திக் காப்பாயாக என்ைருளினான்.

338. அங்கி உதயம் வளர்க்கும் அகத்தியன்

அங்கி உதயம்கேய் யமல்பால் அவகனாடும்
அங்கி உதயம்கேய் வடபால் தவமுனி
எங்கும் வளங்ககாள் இலங்ககாளி தாயன

கபாருள் : அக்கினி கறலயின் கோரூபமாகிய நாதத்றதச் ேிரேின்

முன்பக்கம் விளங்கச் கேய்யும் ோதகனாகிய அகத்தியன், அதறனப்
பின்புைம் பிடரிப்பக்கம் விளங்கச் கேய்பவனாய், அது பரவிச் ேிரேின்
இடப்பக்கம் விளங்கும் தவமுனியாகி ேிரசு எங்கும் நிறைகின்ை
வளப்பம் மிக்க ஒளியானவன்.

2. பதிவலியில் வரட்டம்எட்டு
ீ

(இறைவன் வரத்தால்
ீ அட்ட இடங்கள் எட்டு. அறவயாவன;
திருவதிறக, திருக்கடவூர், திருக்ககாறுக்றக, வழுவூர், திருக்யகாவாலூர்,
திருப்பைியலூர், திருக்கண்டியூர், திருவிற்குடி என்பனவாம் இங்கு
நடந்தன வாகவுள்ள புராணக்கறதகளுக்கு ஆேிரியர் தத்துவ விளக்கம்
ககாடுத்தருளுகிைார்.)
339. கருத்துறை அந்தகன் தன்யபால் அசுரன்
வரத்தின் உலகத்து உயிர்கறள எல்லாம்
வருத்தம்கேய் தூன்என்ை வானவர் யவண்டக்
குருத்துயர் சூலங்றகக் ககாண்டுககான் ைாயன.

கபாருள் : ேீவர்களது கருத்தியல இருக்கின்ை அந்தகன் யபான்

அைியாறமயாகிய அசுரன் உயர்ந்த உலகத்திலுள்ள
உயிர்கறளகயல்லாம் துன்பம் கேய்கிைான் என்று யதவர்கள்
இறைவறன யவண்ட, அவன் சுடர் விடுகின்ை ஞானமாகிய சூலத்றதக்
ககாண்டு அைியாறமயாகிய அசுரறன அழித்தருளினான் (அந்தகாசுர
ேங்காரத்தில் தத்துவம் உணர்த்தியவாறு)

340. ககாறலயிற் பிறழத்த பிரோ பதிறயத்

தறலறயத் தடித்திட்டுத் தான்அங்கி யிட்டு
நிறலஉல குக்குஇவன் யவண்டுகமன்று எண்ணித்
தறலறய அரிந்திட்டுச் ேந்திகேய் தாயன.

கபாருள் : சுவாதிட்டானச் ேக்கரத்தில் விந்து நாேம் கேய்து

ககாண்டிருந்த பிரமறன விந்து நீக்கம் கேய்வறதத் தடுத்து இறைவன்
அக்கினி காரியத்தால் ேீவர்கள் விந்து கேயம் கபறுமாறு கேய்து
உலகம் நிறலகபைப் பிரமனது ேிருட்டியும் யவண்டும் என்று கருதி,
அவன யேட்றடறய நீக்கி உலக இன்பத்துக்குப் கபாருந்துமாறு
அருளினான். (நான்முகனின் ேிரறேக் ககாய்ததன் தத்துவம்
உணர்த்தியவாறு)

341. எங்கும் பரந்தும் இருநிலம் தாங்கியும்

தங்கும் படித்துஅவன் தாள்உணர் யதவர்கள்
கபாங்கும் ேினத்துள் அயன்தறல முன்னை
அங்குஅச் சுதறன உதிரங்ககாண் டாயன.

கபாருள் : எங்கும் வியாபித்தும் அகன்ை உலகுக்கு ஆதாரமாய்

இருந்தும், எல்லாம் கேன்று ஒடுங்குவதற்கு இடமாயுள்ள இறைவனது
திருவடிறய உணர்ந்த பக்குவப்பட்ட ேீவர்கள் யபாகம் கேய்யும் காலத்து
பிரமனின் யேட்றட ககட, மணிபூரகத்திலிருந்து ககாண்டு கவர்ச்ேிறயத்
தந்து ககாண்டு இருக்கும் திருமாலினது கவர்ச்ேிறயப் யபாக்கி
யருளினான். (பிரே கபாலத்தில் குருதிறய ஏற்ைதன் தத்துவம்
உணர்த்தியவாறு)

342. எங்கும் கலந்தும் என் உள்ளத்து எழுகின்ை

அங்க முதல்வன் அருமறை ஓதிபால்
கபாங்கும் ேலந்தரன் யபார்கேய் நீர்றமயன்
அங்கு விரற்குைித்து ஆழிகேய் தாயன.

கபாருள் : என்னுறடய உயிரில் விளங்கும் உடம்புக்கு நாயகனும் நாத

தத்துவத்துக்குரிய ேதாேிவ மூர்த்தியும் ஆனவனிடத்து நீறர
முகமாகவுறடய அபானனாகிய ேலந்தராசுரன் கீ ழ் யநாக்குதலாகிய
யபாரிறனச் கேய்ய அவ்வாறு அது கீ ழ் யநாக்காது யயாக ோதறன பால்
யமற் கேன்று கலந்து ேகஸ்ரதளம் வட்டமாக விரியுமாறு ேீவர்களுக்குப்
கபருமாள் அருள் புரிந்தான். (ேலந்தராசுரன் ேங்காரத்தின் தத்துவம்
உணர்த்தியவாறு)

343. அப்பணி கேஞ்ேறட ஆதி புராதனன்

முப்புரம் கேற்ைனன் என்பர்கள் மூடர்கள்
முப்புர மாவது மும்மல காரியம்
அப்புரம் எய்தறம யார்அைி வாயர.

கபாருள் : நீறர அணிந்துள்ள ேிவந்த ேறடயிறனயுறடய

பழறமயானவன், மூன்று யகாட்றடகறள அழித்தான் என்று
அைிவில்லாதவர்கள் கூறுவார்கள். மூன்று யகாட்றடகறள
அழித்தலாவது ஆணவம் கன்மம் மாறயயாகிய மூன்று மலங்கறள
அழித்தலாம். அவ்வாறு யகாட்றடறய அழித்தறத யாயர
அைியவல்லார் ? (திரிபுர ேங்காரத்தின் தத்துவம் உணர்த்தியவாறு)

344. முத்தீக் ககளுவி முழங்ககரி யவள்வியுள்

அத்தி யுரிஅரன் ஆவது அைிகிலர்
ேத்தி கருதிய தாம்பல யதவரும்
அத்தீயின் உள்களழுந் தன்று ககாறலயய.

கபாருள் : மூன்று தீயிறன எழுப்பி நாதத்றத கவளிப்படுத்தும் அக்கினி

காரியத்துள் யாறன யபான்ை காரிருறளக் கிழித்து கவளிப்படும் ஒளி
இறைவனாக ஆகின்ைறத யாரும் அைியவில்றல. குைி கணம் கூடி பல
யதவர்களும் அத்தீயில் ேிவன் கவளிப்பட்ட யபாதும் மறைந்து
ஒழிந்தனர். (கயமுகாசூர ேங்காரத்தின் தத்தும் உணர்த்தியவாறு)

345. மூலத் துவாரத்து மூளும் ஒருவறன

யமறலத் துவாரத்து யமலுை யநாக்கிமுற்
காலுற்றுக் காலறனக் காய்ந்து அங்கி யயாகமாய்
ஞாலக் கடவூர் நலமாய் இருந்தயத.

கபாருள் : மூலாதாரத்திலிருந்து சுழுமுறன நாடி வழியாகக் கிளம்பி

யமகலழுகின்ை மூர்த்திறய, பிரமரந்திரமாகிய யமல் துவாரத்தில்
ஊர்த்துவ திருஷ்டியால் பார்த்துச் சுழுமுறனயில் கபாருந்தி எமறன
கவகுண்டு, அக்கினி காரியம் கேய்தால் உடம்பாகிய உலறகக் கடந்து
ேகஸ்ரதளமாகிய ஊரில் அழியாதிருக்கலாம். (திருக்கடவூர் எம
ேங்காரத் தத்துவம் உணர்த்தியவாறு)

346. இருந்த மனத்றத இறேய இருத்தி

கபாருந்தி இலிங்க வழியது யபாக்கி
திருந்திய காமன் கேயலழித்து அங்கண்
அருந்தவ யபாகம் ககாறுக்றக அமர்ந்தயத.

கபாருள் : நலமாயிருந்த மனத்றதச் ேிவயனாடு யேர்த்து றவத்து

குைிவழி கேல்லாது தடுத்து, தீறம கேய்யாதவாறு விந்து நீக்க மாகிய
காமனது கேயறலக் ககடுத்து அவ்விடத்து வாழ்க்றகத் துறணயுடன்
கபாருந்தியிருந்யத ககாறுக்றக இருந்த தாகும். திருக்ககாறுக்றக என்ை
தலத்தில் மன்மதறனத் தகனம் கேய்த தத்துவம் உணர்த்தியவாறு.

3. இலிங்க புராணம் (இலிங்க மாவது, யதாற்ை ஒடுக்கங்களுக்குக்

காரணமாகிய அருட் குைி புராணமாவது அதன் பழறம)

347. அடியேர்வன் என்னஎம் ஆதிறய யநாக்கி

முடியேர் மறலமக னார்மக ளாகித்
திடமார் தவஞ்கேய்து யதவர் அைியப்
படியார அர்ச்ேித்துப் பத்திகேய் தாயன.

கபாருள் : ேிவகபருமானது திருவடிறயச் கேன்று அறடயவன் என்று

ேக்தியானவள் அவறனயய யநாக்கி, ேரீரத்தின் உச்ேியாகிய ேிரேில்
விளங்கும் ேிற்ேக்தியாகி, ேிவறன அறடய உறுதியான தவத்றதப்
புரிந்து, ஒளி மண்டல வாேிகள் காண முறையாக அருச்ேறனப் புரிந்து
வழி பட்டாள்.

348. திரிகின்ை முப்புரம் கேற்ை பிராறன

அரியகனன்று எண்ணி அயர்புை யவண்டா
பரிவுறட யாளர்க்குப் கபாய்யலன் ஈேன்
பரிகவாடு நின்று பரிேைி வாயன.

கபாருள் : திரிந்து ககாண்டிருக்கின்ை மும்மலக் யகாட்றடறய அழித்த

கபருமாறன அறடவதற்கு அருறமயானவன் என்று நிறனந்து யேர்ந்து
யபாக யவண்டா. அவ் இறைவன் அன்புறடயார்க்குப் கபாய்யானவன்
அல்லன். அவன் ேீவர்களிடம் கருறணயயாடு கபாருந்தித் தகுதி யநாக்கி
அருள் புரிவான்.
349. ஆழி வலங்ககாண்டு அயன்மால் இருவரும்
ஊழி வலஞ்கேய்ய ஒண்சுடர் ஆதியும்
ஆழி ககாடுத்தனன் அச்சுதற்கு அவ்வழி
வாழி பிரமற்கும் வாள்ககாடுத் தாயன.

கபாருள் : சுவாதிட்டான மணிபூரகச் ேக்கரங்களியல இடங்ககாண்ட

பிரமனும் திருமாலும் ஆகிய இருவரும் முறையாக மூலாதாரத்றதச்
சுற்ைிவர அங்கு ஒளிமயமாக விளங்கும் உருத்திர மூர்த்தியும்
அம்முறையய திருமாலுக்குச் ேகஸ்ரதளச் ேக்கரத்தில் விளங்க அருள்
கேய்தான். சுவாதிட்டானத்திலிருந்து உற்பத்திறயப் கபருக்காது யமயல
கேன்ை பிரமனுக்கும் ஒளியிறன நல்கினான்.

350. தாங்கி இருபது யதாளும் தடவறர

ஓங்க எடுத்தவன் ஒப்பில் கபருவலி
ஆங்கு கநரித்துஅம ராஎன்று அறழத்தபின்
நீங்கா அருள்கேய்தான் நின்மலன் தாயன.

கபாருள் : இந்திரியங்களும் புலன்களுமாகிய இருபது யதாள்களும்

தாங்கி விோலமான மறலறயத் தன் முயற்ேியால் எடுத்த
புருஷனாகிய இராவணனது ஒப்பில்லாத ஆற்ைறல, அவ்விடத்து
அழித்துத் தன் ேிறுறம உணர்ந்து யதவா காப்பாற்று என்று அவன்
யவண்டியபின் நீங்காத பத்திறய நிறலகபறுமாறு கேய்தான் அனாதி
மலரகிதனான ேிவகபருமான்.

351. உறுவது அைிதண்டி ஒண்மணற் கூட்டி

அறுவறக ஆன்ஐந்தும் ஆட்டத்தின் தாறத
கேறுவறக கேய்து ேிறதப்ப முனிந்து
மறுமழு வால்கவட்டி மாறலகபற் ைாயன.

கபாருள் : தனக்கு உறுவறதக் காரண காரியத்யதாடு அைியவல்ல

ேீவனாகிய ேண்டீேன், கவண்றமயான ஒளியாகிய மணறலச் யேர்த்து,
பிைவி அறும் வறகயில் ஞாயனந்திரியமாகிய ஐந்தும் பசுக்கறளயும்
புைப்புலன்களில் யமயாது தடுக்க, மாறயயால் உண்டான உடம்பாகிய
தந்றத கபாைாது பறக ககாண்டு ககடுக்க, கவகுண்டு அக்கினி
கறலயாகிய வாளால் இறடபிங்கறலயாகிய இருகால்கறளயும்
கதாழிற்படாமல் கேய்து ேிவத் கதாண்டன் ஆனான்.

352. ஓடிவந் கதல்லாம் ஒருங்கிய யதவர்கள்

வாடி முகமும் வருத்தத்துத் தாஞ்கேன்று
நாடி இறைவா நமஎன்று கும்பிட
ஈடில் புகயழான் எழுகஎன் ைாயன.

கபாருள் : மனம் ஒருறமப்பட்ட யதவர்கள் எல்யலாரும்

ேிவகபருமானிடம் ஓடி வந்து, முகவாட்டத்துடன் வருத்தத்யதாடு
ேரணறடந்து நாடி, இறைவயன யபாற்ைி என்று வணங்க, ஒப்புயர்வற்ை
புகறழயுறடய ேிவகபருமான் எழுந்து யமயல வந்து யேருங்கள் என்று
அருளினான். (ஆலகால விஷம் யதவர்கறளத் துரத்தியதாக உள்ள
புராணத் தத்துவம் உணர்த்தியவாறு)

4. தக்கன்வவள்வி

(தக்கன் யவள்வியாவது, ஆண் கபண் கூட்டுைவாகும். ேிவ கபருமாறன

நிறனந்து கேய்யாறமயால் விந்து கேயமாகிய பயறனப் கபைாமல்
கூட்டுைவாகிய யவள்வி ேிறதந்தது)

353. தந்றத பிரான்கவகுண் டான்தக்கன் யவள்விறய

கவந்தழல் ஊயட புைப்பட விண்ணவர்
முந்திய பூறே முடியார் முறைககட்டுச்
ேிந்தினர் அண்ணல் ேினஞ்கேய்த யபாயத.

கபாருள் : ஆண்கபண் கூட்டுைவாகிய தக்க யாகத்றதச் ேிவபிரான்,

தன்றன நிறனயாமல் கேய்தறமயால் யகாபங் ககாண்டான்.
காமாக்கினியால் தகிக்கப்பட்டு விந்து நீக்கம் உண்டாக, யதவர்கள்
எண்ணியவாறு விந்து கேயமாகிய பூறேயின் பயறனப் கபைவில்றல
கபருமான் கவகுண்டவுடயன யதவ காரியச் ேிறதவு உண்டாகி அவர்கள்
கவைியயைினர்.

354. ேந்தி கேயக்கண்டு எழுகின் ைரிதானும்

எந்றத இவனல்ல யாயம உலகினில்
பந்தம்கேய் பாேத்து வழ்ந்து
ீ தவஞ்கேய்
அந்தமி லானும் அருள்புரிந்த தாயன.

கபாருள் : ஆண் கபண் யேர்க்றகறயச் கேய்வதற்குத் தருக்கி எழுகின்ை

திருமாலும், உலகினில் பறடக்கின்ைவன் ேிவனல்ல நாயம தான்
என்ைான். அதனால் கட்டிறன விறளவிக்கின்ை பாேக் கடலில் ஆழ்ந்து
வருந்திய பின் ேிவறன யநாக்கித் தவம்புரிய முடிவில்லாத
கபருமானும் விஷ்ணு தத்துவம் யமயல விளங்கும்படி அருள்
கேய்தான். (எழுகின்ைஅரி என்பது எழுகின்ைரி எனத் திரிந்தது)
355. அப்பரி யேஅய னார்பதி யவள்வியுள்
அப்பரி யேஅங்கி அதிேய மாகிலும்
அப்பரி யேஅது நீர்றமறய உள்கலந்து
அப்பரி யேேிவன் ஆலிக்கின் ைாயன.

கபாருள் : முன்யன முறையய பிரமனும் காம காரியமாகிய

தக்கயாகத்துக்குத் தாயன தறலவகனனத் தருக்கினான். அதனால்
காமாக்கினி மூண்கடழுந்த யபாதிலும், அவ்வறகயய அதன் தன்றமயில்
கபாருந்தி, ேிவகபருமான் முறையாக ஆரவாரத்யதாடு விளங்குகின்ைான்.

356. அப்பரி யேஅயன் மால்முதல் யதவர்கள்

அப்பரி யேஅவ ராகிய காரணம்
அப்பரி சுஅங்கி உளநாளும் உள்ளிட்டு
அப்பரி ோகி அலர்ந்திருந் தாயன

கபாருள் : அவ்வண்ணம் பிரமன், திருமால் முதலிய யதவர்கள்,

அத்தன்றமறயப் கபற்ைதற்குக் காரணம் ேிவகபருமாயன யாம்.
அவ்வாறு அக்கினி கறலயுள்யள விளங்கும் வறர அவ் அக்கினி
கறலயில் ேிவகபருமான் நீக்கமை நிறைந்து விளங்கியிருந்தான்.

357. அலர்ந்திருந் தான்என்று அமரர் துதிப்பக்

குலந்தரும் கீ ழ்அங்கி யகாளுை யநாக்கிச்
ேிவந்த பரம்இது கேன்று கதுவ
உவந்த கபருவழி ஓடிவந் தாயன.

கபாருள் : அமரர்கள் எல்லாம் ஆகாய பூத நாயகனான ேிவகபருமாயன

எங்கும் நீக்கமை நிறைந்துள்ளான் என்று உணர்ந்து யவண்ட, ஆறு
ஆதாரங்களில் கீ ழான மூலாதாரத்திலுள்ள அக்கினி கறல சுழுமுறன
வழியாக யமகலழ, ேிவந்த யமலான ஒளியானது ேகஸ்ர தளத்றதச்
கேன்று பற்ை, இதுயவ வழிபடும் மகிழ்ச்ேிக்குரிய கபருவழி என்று
ேிவன் விறரந்து வந்தருளினான்.

358. அரிபிர மன்தக்கன் அருக்கன் உடயன

வருமதி வாறல வன்னிநல் இந்திரன்
ேிரமுக நாேி ேிைந்தறக யதாள்தான்
அரனருள் இன்ைி அழிந்தநல் யலாயர.

கபாருள் : திருமால் பிரமன் தக்கன் சூரியனுடன் வருகின்ை ேந்திரன்

நாமகள் அக்கினி நல்ல இந்திரன் ஆகியயார் ேிரம், முகன், மூக்கு, றக,
யதாள், ஆகியவற்றைச் ேிவனருள் கபாருந்தாறமயால் இழந்து பின்
நல்யலாராயினர்.
359. கேவிமந் திரஞ்கோல்லும் கேய்தவத் யதவர்
அவிமந் திரத்தின் அடுக்கறள யகாலிச்
கேவிமந் திரம்கேய்து தாமுை யநாக்கும்
குவிமந் திரம்ககால் ககாடியது வாயம.

கபாருள் : கேபிக்கத்தக்க மந்திரங்கறளச் கோல்லிச் ேிவனருள் கபற்ை

யதவர்கள், வாயிட்டுக் கூை முடியாத பிரணவத்தால் மூலா
தாரத்திலுள்ள அக்கினிறயத் தூண்டி நாதம் உண்டாகச் கேய்து, தாம்
கபாருந்த யநாக்கும் மனத்றத ஒருறமப் படுத்தும் மகா மந்திரம்
ககாடுறமயானது ஆகுமா ? ஆகாது.

360. நல்லார் நவகுண்டம் ஒன்பதும் இன்புைப்

பல்லார் அமரர் பரிந்தருள் கேய்ககன
வில்லார் புரத்றத விளங்குஎரி யகாத்தவன்
கபால்லா அசுரர்கள் கபான்றும் படிக்யக.

கபாருள் : நல்லாரது உடம்பிலுள்ள ஒன்பது துவாரங்களாகிய

குண்டங்களும் ேிைந்து இன்புறு, பல யதவர்கள் அடியயங்கட்கு இரங்கி
அருள் கேய்ய யவண்டும் என்று யவண்டிக் ககாள்ளக் ககாடிய அசுரர்
அழியும் வண்ணம் பிரணவமாகிய வில்லினால் ஆணவாதி
மும்மலங்கறள எரித்து அருளினான்.

361. கதளிந்தார் கலங்கினும் நீகலங் காயத

அளிந்தாங்கு அறடவதுஎம் ஆதிப் பிராறன
விளிந்தான் அதுதக்கன் யவள்விறய வயச்
ீ
சுளிந்தாங்கு அருள் கேய்த தூகமாழி யாயன

கபாருள் : ேினந்து பின்னர் அருள்புரிந்த நாத கோரூபியான

ேிவகபருமாயன, தன்றன நிறனயாது இயற்ைிய காம யவள்விறய
அழியுமாறு கேய்தான். ஆனால் இன்ப வடிவமாகிய அப்கபருமாறன
அன்பு கேலுத்தி அறடய யவண்டும். அதனால் நூல் வல்லார் கூறும்
மயக்க கநைி பற்ைிக் கலங்காயத.

5. பிரளயம்

(பிரளயம் என்பதற்கு அழிவு என்று கபாருள். அழிவிறனச் கேய்து

அருளுபவன் ேிவன் என்பத இங்குக் கூைப்கபறும்.)

362. கருவறர மூடிக் கலந்கதழும் கவள்ளத்து

இருவரும் யகாஎன்று இகல இறைவன்
ஒருவனும் நீருை ஓங்ககாளி யாகி
அருவறர யாய்நின்று அருள்புரிந் தாயன.

கபாருள் : கருவிடும் எல்றலயய மூடிக்ககாண்டு எழுகின்ை

மணிபூரகத்திலுள்ள நீர் மண்டலத்தில், பிரம விஷ்ணுக்களாகிய
இருவரும் தம்முள் மாறுபட மணிபூரகத்தானத்திலுள்ள அைிவு மயமான
சூரியன் யமகலழுந்து ேிவசூரியனாகி அருறமயான உச்ேியின்
யமல்நின்று இருவருக்கும் அருள்புரிந்தான்.

363. அறலகடல் ஊடுஅறுத்து அண்டத்து வாயனார்

தறலவன் எனும்கபயர் தான்தறல யமற்ககாண்டு
உலகார் அழற்கண்டு உள்வழாது
ீ ஓடி
அறலவாயில் வழாமல்
ீ அஞ்ேல்என் ைாயன.

கபாருள் : ேிவன் கடல் பிரயதேமாகிய மணிபூரகத் தானத்தினின்றும்

பிளந்தும் ககாண்டு, அண்டத்தின் எல்றலறய அறடந்து ேகல தத்துவ
நாயகர்களுக்கும் தாயன தறலவன் என்ை கபயறர வகிக்கும்
திைனுறடயவனாகி, உலகில் உள்யளார். காமாக்கினியில் வழாது
ீ தான்
கேன்று துன்பமாகிய அறலயமாதும் பிரபஞ்ேத்தில் அழுந்தாமல்
அஞ்யேல் என்று அருள் கேய்தான்.

364. தண்கடல் விட்ட தமரரும் யதவரும்

எண்கடல் சூழ்எம் பிரான்என்று இறைஞ்சுவர்
விண்கடல் கேய்தவர் யமகலழுந்து அப்புைம்
கண்கடல் கேய்யும் கருத்தைி யாயர.

கபாருள் : குளிர்ச்ேி கபாருந்திய மணிபூரகமாகிய கடலிறனக் கடந்த

அைிவு மயமான சூரியறன அமரத்துவம் கபற்யைாரும் ஒளிமண்டல
வாேிகளும் ேிரேின்யமல் எட்டுத் திக்கும் கடல் யபான்று பரந்து
விளங்கும் ஒளிமயமான ேிவன் என்று வணங்கி ஏத்துவர்.
ஆகாயத்றதக் கடல் யபான்று கேய்த அப்கபருமான் ேிரேின் யமலும்
கேன்று, அகக் கண்ணுக்குப் பரகவளியாகக் காட்ேி தருவறத அவர்கள்
அைிய மாட்டார்கள்.

365. ேறமக்கவல் லாறனச் ேயம்புஎன்று ஏத்தி

அறமக்கவல் லார்இவ் உலகத்து ளாயர
திறகத்தகதண் ணரில்
ீ கடல்ஒலி ஓறே
மிறகக்ககாள் அங்கி மிகாறமறவத் தாயன.

கபாருள் : எல்லாத் தத்துவங்கறளயும் பறடப்பவறனத் தனக்கு ஒரு

பறடப்பவன் இல்லாதவன் என்று துதித்துத் தங்களிடம் வியாபகப்படும்
முறையில் அறமத்துக் ககாள்பவர் இவ்வுலகத்து உள்ளவயர ஆவர்.
கபாங்கிய நீரில் கடகலாளி யபான்ை நாதம் யமம்பட்டுப் பரவக்
காமாக்கினிறய மிகாதவாறு அச்சுயம்பு மூர்த்தி றவத்தான்.

366. பண்பழி கேய்வழி பாடுகேன்று அப்புைம்

கண்பழி யாத கமலத்து இருக்கின்ை
நண்பழி யாளறன நாடிச்கேன்று அச்ேிரம்
விண்பழி யாத விருத்திககாண் டாயன.

கபாருள் : பண்பிறனக் ககடுக்கின்ை காமச் கேயலாகிய

வழிபாட்டிறனச் கேய்துககாண்டு, சுவாதிட்டானச் ேக்கரத்
தில்இருக்கின்ை நட்றபக் ககாடுக்கின்ை பிரமறனத் யதடியறடந்து
அவனது ேிரமானது ஆகாயத்றத பழிக்காதவாறு பிரோ விருத்தியாகிய
யேட்றடயிறன ஏற்ைருளினான்.

6. சக்கரப் வபறு

(ேக்கரப் யபைாவது ஆறணயால் கபற்ை கேல்வம் ஆகும்.

ேிவகபருமானிடம் திருமால் ேக்கரம் கபற்ை வரலாற்ைின் தத்துவம்
இங்குக் கூைப் கபறும்.)

367. மால்யபா தகன்என்னும் வண்றமக்குஇங்கு ஆங்காரம்

கால்யபாதம் றகயியனாடு அந்தரச் ேக்கரம்
யமல்யபாக கவள்ளி மறலஅம ராபதி
பார்யபாகம் ஏழும் பறடத்துஉறட யாயன.

கபாருள் : மயக்கத்றதத் தருபவன் என்னும் உணர்வாகிய விஷ்ணு

தத்துவத்துக்கு, இவ்விடத்து உலகானுபவம் அறுபட அழகிய சுழுமுறன
வழியாக மணிபூரகத்திலுள்ள உணர்வு ேகஸ்ர தளமாகிய வட்டத்றத
அறடய கவள்களாளியில் விளங்கும் யதவாதி யதவனாக பூமி முதலாக
ஏழ்உலக இன்பங்கறளயும் பறடத்து அவற்றை அளிப்பவனாக
விளங்குகின்ைான்.

368. ேக்கரம் கபற்றுநல் தாயமாதரன் தானும்

ேக்கரம் தன்றனத் தரிக்கஒண் ணாறமயால்
மிக்கரன் தன்றன விருப்புடன் அர்ச்ேிக்கத்
தக்கநற் ேத்திறயத் தான்கூறு கேய்தயத.

கபாருள் : முற்கூைிய ேக்கரத்றதப் கபற்றுக் குடர் விளக்கம் கேய்த

திருமாலாகிய தாயமாதரனும் கபற்று ேக்கரத்றதத் தாங்க முடியாமல்,
யமலான ேிவகபருமாறன விருப்பத்துடன் வழிபாடும் கேய்ய, தனது
வியாபக ேத்திறய ஒரு கூறு கேய்தளித்துத் தாங்கும்படி கேய்தான்.

369. கூைது வாகக் குைித்துநற் ேக்கரம்

கூைது கேய்து ககாடுத்தனன் மாலுக்குக்
கூைது கேய்து ககாடுத்தனன் ேக்திக்குக்
கூைது கேய்து தரித்தனன் யகாலயம.

கபாருள் : பகிர்ந்து ககாடுப்பதற்காக அறமத்து நல்ல ேக்கரத்றதத்

திருமாலுக்கு ஒரு பகுதிறயக் ககாடுத்தான். அவ்வாயை தனது
ேக்திக்கும் பகிர்ந்து ககாடுத்தான். இவ்வாறு பகிர்ந்து திருமாலுக்கும்
ேக்திக்கும் தனது திருயமனிறயத் தந்தருளினான்.

370. தக்கன்தன் யவள்வி தகர்த்தநல் வரர்பால்

ீ
தக்கன்தன் யவள்வியில் தாயமாதரன் தானும்
ேக்கரம் தன்றனச் ேேிமுடி யமல்விட
அக்கி உமிழ்ந்தது வாயுக் கரத்தியல

கபாருள் : பிரோவிருத்திக் கிரிறயயாகிய தக்கனது யாகத்றத

அழித்தருளிய வரப்பத்திரன்
ீ யமல் அவ்யவள்வியில் திருமாலும்
ஆறணயாகிய ேக்கரத்றத அவ்வரனது
ீ பிறைமுடியில் கேலுத்த காம
வாயுவின் யவகத்தால் அக்கினி ேத்தியாகப் பயன் கிட்டாது யபாயிற்று
(வரபத்திரர்
ீ தக்கண் யவள்விறயத் தகர்த்தருளினார் என்பதன் தத்துவம்
உணர்த்தியவாறு).

7. எலும்பும் கபாலமும்

(எலும்பும் கபாலமும் என்பன எலும்பும் மண்றட ஓடும் ஆம். ஆனால்,

அறவ உருவத்றதயும் அைிறவயும் அைிப்பன. பிரம விஷ்ணுக்கள்
எலும்புகறளச் ேிவன் அணிந்துள்ளான் என்பதன் தத்துவம் உணர்த்தப்
கபறுகிைது.)

371. எலும்பும் கபாலமும் ஏந்தி எழுந்த

வலம்பன் மணிமுடி வானவர் ஆதி
எலும்பும் கபாலமும் ஏந்திலன் ஆகில்
எலும்பும் கபாலமும் இற்றுமண் ஆயம.

கபாருள் : யபரூழிக் காலத்தில் எலும்றபயும் மண்றடயயாட்றடயும்

ஏந்திக் ககாண்டு எழுந்த ேிவன், மணிமுடி தரித்த திருமால் முதலிய
யதவரது உருவமாகிய எலும்றபயும் அைிவாகிய மண்றட
யயாட்றடயும் சூக்குமத்தில் தாங்கவில்றல கயனில் பிைவிக்கு
வரும்யபாது மக்களது பறழய உருவமும் அைிவும் கதாடர்பின்ைிப்
யபாகும்.

8. அடிமுடி வதடல்

(அடிமுடி யதடலாவது ேிவனது அடிறயயும் முடிறயயும் யதடல்.

ேிவன் யோதிப் பிழம்பாதலின் அடிறயயும் முடிறயயும்
ஆணவத்யதாடும் ஆறேயயாடும் கேன்று வழிபட்ட பிரம
விஷ்ணுக்களால் காண முடியாதது என்பது இப்பகுதியில்
விளக்கியவாறு)

372. பிரமனும் மாலும் பிராயனநான் என்னப்

பிரமன்மால் தங்கள்தம் யபறதறம யாயல
பரமன் அனலாய்ப் பரந்துமுன் நிற்க
அரனடி யதடி அரற்றுகின் ைாயர.

கபாருள் : பிரமனும் திருமாலும் ேிவ வியாபகத் துட்பட்டிருந்தும்

தங்களது அைியாறமயால் அவ்விருவரும் தாங்கயள தறலவர் என்று
அகங்கரிக்க, யமலான ேிவன் யோதிப் பிழம்பாய் முன்யன யதான்ைவும்
அப் யபகராளியாகிய ேிவனது அடிறயயும் முடிறயயும் உணராது
யதடுவராயினர்.

373 ஆயமழ் உலகுை நின்ைஎம் அண்ணலும்

தாயமழ் உலகில் தழல்பிழம் பாய்நிற்கும்
வாயனழ் உலகுறும் மாமணி கண்டறன
நாயன அைிந்யதன் அவன்ஆண்றம யாயல.

கபாருள் : ஆகின்ை ஏழ்உலகங்களும் கபாருந்துமாறு விளங்கிய எம்

தறலவனும், தாயம ஏழு உலகிலும் நிறைந்து அக்கினி வடிவில்
வியாபித்துள்ளான். ஆகாய பூதத்தில் ஏழு உலகிலும் விளங்கும்
நீலகண்டறன அவனது அருளால் ஒன்றுபட்டுப் பிரம விஷ்ணுக்களால்
காணமாட்டாதவறன நான் அைிந்யதன்.

374. ஊனாய் உயிராய் உணர்வுஅங்கி யாய்முன்னம்

யேணாய்வா யனாங்கித் திருவுருவாய் அண்டத்
தாணுவும் ஞாயிறும் தண்மதி யும்கடந்து
ஆள்முழுது அண்டமும் ஆகிநின் ைாயன.

கபாருள் : ேிவகபருமானாய் உடம்பாய் உயிராய் அதனுள் நின்ை

உணர்வாய் அக்கினியாய், பிரம விஷ்ணுக்களாலும் அைியாத காலத்துத்
தூரப் கபாருளால் ஆகாய மளவும் ஓங்கி விளங்கும் யோதி உருவாய்,
அண்டங்களுக்கு ஆதாரமான ஸ்தம்பத்றதயும் அவற்றைச் சுற்ைி வரும்
சூரிய ேந்திரறனயும் கடந்து ஆளுகின்ை அண்டங்கள் முழுறமயுமாக
விளங்கி நின்ைான்.

375. நின்ைான் நிலமுழுது அண்டத்துள் நீளியன்

அன்யை அவன்வடிவு அஞ்ேினர் ஆய்ந்தது
கேன்ைார் இருவர் திருமுடி யமற்கேல
நன்ைாம் கழலடி நாடஒண் ணாயத.

கபாருள் : நிறைந்து நின்ை ேிவன் ேர்வ அண்டங்கறளயும் தன்னுள்

அடக்கிக் ககாண்டு தான் உயர்ந்து நின்ைனன். ேிவன் யபகராளியாக
நீண்டு நின்ை காலத்து அவனது திருயமனிறயக் கண்டு அஞ்ேினவராய்,
அச் யோதிறய ஆராயச் கேன்ை பிரம விஷ்ணுக்களாகிய இருவரும்
ேிவனது திருமுடியானது ஆராயுந்யதாறும் வளர்ந்து ககாண்யட
யமற்கேல்ல, நன்றம தருவதாகிய அச்ேிவனது அருறளப்
கபைாதவராயினர்.

376. யேவடி ஏத்தும் கேைிவுறட வானவர்

மூவடி தாஎன் ைானும் முனிவரும்
பாவடி யாயல பதஞ்கேப் பிரமனும்
தாவடி யிட்டுத் தறலப்கபய்து மாயை.

கபாருள் : கேம்றமயான திருவடிறயப் புகழ்கின்ை கூட்டமான

யதவரும் மூன்று அடி தா என்று மகாபலியிடம் யகட்ட திருமாலும்
முனிவரும் கீ த வடிவான மந்திரங்கறளக் ககாண்டு விரும்பியறதச்
கேய்யலாகமன்ை பிரமனும் சுற்ைி அறலந்து அவறனச் யேரமுடியுமா ?
முடியாது.

377. தானக் கமலத் திருந்த ேதுமுகன்

தானக் கருங்கடல் வாழித் தறலவனும்
ஊனத்தின் உள்யள உயிர்யபால் உணர்கின்ை
தானப் கபரும்கபாருள் தன்றமய தாயம.

கபாருள் : சுவாதிட்டானச் ேக்கரத்திலுள்ள நான்முகனும், மணிபூரகத்

தானமாகிய கருறமயான கடலில் வாழ்கின்ை திருமாலும் ஊன்
கபாதிந்த உடம்பினுள்யள உயிர்யபால் உடனாய் உணர்கின்ை
முன்மூறள பின் மூறளயாகிய தானங்களில் அதிட்டித்துள்ள
ேதாேிவமூர்த்தியாகுமா ? ஆகாது.

378. ஆலிங் கனஞ்கேய்து எழுந்த பழஞ்சுடர்

யமலிங்ஙன் றவத்தயதார் கமய்ந்கநைி முன்கண்டு
ஆலிங் கனஞ்கேய்து உலகம் வலம்வரும்
யகாலிங் கம்அஞ்சுஅருள் கூடலு மாயம.

கபாருள் : எல்லாவற்ைிலும் கலந்கதழுகின்ை யமலான சுடர்ப் கபாருள்

ஆன்மாக்களின் உய்திக்காக இங்யக அறமக்கப் கபற்ை உண்றம
கநைிறய அைிந்து, எல்லாத் தத்துவங்களிலும் கலந்தும் கடந்தும்
நிற்கின்ை யமலான பஞ்ே ோதாக்கியத்தின் அருறளப் கபைலாம்.

379. வாள்ககாடுத் தாறன வழிபட்ட யதவர்கள்

ஆள்ககாடுத்து எம்யபால் அரறன அைிகிலர்
ஆள்ககாடுத்து இன்பம் ககாடுத்துக் யகாளாகத்
தாள்ககாடுத் தானடி ோரகி லாயர.

கபாருள் : தமக்கு ஒளிறயக் ககாடுத்த ேிவகபருமாறன வணங்கிய

யதவர்கள் அடிறமயாகக் ககாடுத்து எம்றமப் யபால் இறைவறன
அைியவில்றல. தன்றனயய எமக்கு ஆளாகக் ககாடுத்தும் ேிவ
யபாகத்றத அருளியும் நாங்கள் உய்தி கபறும் வண்ணம் வலிறமயான
திருவடிறயத் தந்தருளிய இறைவறனப் கபாருந்தாதவராயினர்.

380. ஊழி வலஞ்கேய்துஅங்கு ஓரும் ஒருவற்கு

வாழி ேதுமுகன் வந்து கவளிப்படும்
வழித்
ீ தறலநீர் விதித்தது தாஎன
ஊழிக் கதியரான் ஒளிறயகவண் ைாயன.

கபாருள் : ஊழிறயச் கேய்கின்ை உருத்திர மூர்த்திறய ஆராய்ந்து

அைிகின்ை ேிவனுக்கு, பிரம பட்டத்யதாடு வாழ்கின்ை இப்பிரமன்
கவளிப்பட்டு நின்று, விரும்பப்படுகின்ை என்னுறடய ேிரேில் தாங்கள்
விதிக்கும் கட்டறளறயத் தாரும் என்று பிரமன் யவண்ட, ஊழிறயச்
கேய்கின்ை ேிவன் யபகராளிப் பிழம்பாய் விளங்கி நின்று ேிருட்டித்
கதாழிறல அருளினான்.

9. சர்வ சிருஷ்டி

(ேர்வ ேிருஷ்டி என்பது, எல்லாவற்றையும் பறடத்தல் என்ைபடி. ேர்வ

ேங்கார காலத்தில் எல்லாவற்றையும் ஒடுக்கிய ேிவயன மீ ண்டும்
அம்முறையய பறடப்பான் என்பது இங்குக் கூைப் கபறும்.)

381. ஆதியயாடு அந்தம் இலாத பராபரம்

யபாதம தாகப் புணரும் பராபறர
யோதி யதனிற் பரந்கதான்ைத் யதான்றுமாம்
தீதில் பறரயதன் பால்திகழ் நாதயம.
கபாருள் : முதலும் முடிவும் இல்லாத யமலான பரம்கபாருள், அைிவு
மயமாகப் பிரிப்பின்ைியுள்ள பராபறரயான யோதியினிடம் பரன்
யதான்ைத் தீறமயில்லாத பறர யதான்றும், அப் பறரயினிடமாக
விளங்குகின்ை நாதம் யதான்றும்.

382. நாதத்தில் விந்துவும் நாதவித் துக்களில்

தீதற் ைகம்வந்த ேிவன்ேத்தி என்னயவ
யபதித்து ஞானம் கிரிறய பிைத்தலால்
வாதித்த இச்றேயில் வந்கதழும் விந்துயவ.

கபாருள் : முற்கூைிய நாதத்திலிருந்து விந்துவும் சுத்த மாறயயில்

யதான்ைிய நாத விந்துக்களில் ேிவன் என்றும் ேத்தி என்று பிரிந்து
ஞானம் என்றும் கேயல் என்றும் பிரிந்து முறையய உண்டாதலால்
உலறகத் யதாற்றுவிக்க யவண்டும் என்ை ேங்கற்பமாகிய இச்றே
காரணமாக அறனத்தும் சுத்த மாறயயினின்றும் யதான்றுவனவாம்.

383. இல்லது ேத்தி இடந்தனில் உண்டாகிக்

கல்கலாளி யபாலக் கலந்துள இருந்திடும்
வல்லது ஆக வழிகேய்த அப்கபாருள்
கோல்லது கோல்லிடில் தூராதி தூரயம.

கபாருள் : தத்துவங்கள் யதான்றுவதற்கு இடமாகிய ேத்தி

பராேத்தியினிடமாகத் யதான்ைி, நவரத்தினம் யபான்ை பிரகாேத்துடன்
ஆன்மாவில் கலந்து வியாபகமாய் இருக்கும். ஆற்ையலாடு கதாழில்
கேய்கின்ை அச்ேத்தியில் கபருறமறயக் கூைப் புகில் அளவிடற்
பாலதாகும்.

384. தூரத்திற் யோதி கதாடர்ந்கதாரு ேத்தியாய்

ஆர்வத்து நாதம் அறணந்கதாரு விந்துவாய்ப்
பாரச் ேதாேிவம் பார்முதல் ஐந்துக்கும்
ோர்வத்து ேத்திஓர் ோத்து மானாயம.

கபாருள் : எண்ணத்துக்கு அப்பாற்பட்ட ேிவயோதி எண்ணத்துக்கு

உட்பட்டு வரும் ேத்தியாய் இச்றே காரணமாக உண்டாகிய நாதத்றதப்
கபாருந்திய விந்துவாய், ஐந்கதாழில் பாரத்திறன ஏற்று நடத்தும்
ேதாேிவ மூர்த்தி நிலம் நீர் தீ காற்று ஆகாயம் ஆகிய ஐந்துக்கும்
ோர்வாகிய ேத்தியாகவும் ஒப்பற்ை ேத்திறய உறடயவனாகவும்
உள்ளான்.

385. மானின்கண் வானாகி வாயு வளர்ந்திடும்

கானின்கண் நீரும் கலந்து கடினமாய்த்
யதனின்கண் ஐந்தும் கேைிந்து ஐந்து பூதமாய்ப்
பூவின்கண் நின்று கபாருந்தும் புவனயம.

கபாருள் : அசுத்த மாறயயினின்றும் ஆகாயமாகிக் காற்றுத் யதான்ைி

வளர்ந்திடும் கநருப்பினின்றும் நீரும் கபாருந்திக் கடினத்
தன்றமயுறடய நிலமாய் பஞ்ேீகரண நியாயத்தில் ஒன்ைில் ஐந்து
தன்றமகளுக்கும் கலந்து ஐம்கபரும் பூதங்களாய் பூ என்று
வியாகிருதியில் பிரபஞ்ேம் உண்டாகும். (கான் கநருப்பு.)

386. புவனம் பறடப்பான் ஒருவன் ஒருத்தி

புவனம் பறடப்பார்க்குப் புத்திரர் ஐவர்
புவனம் பறடப்பானும் பூமிறே யானாய்
புவனம் பறடப்பான்அப் புண்ணியன் தாயன.

கபாருள் : பிரபஞ்ேத்றதப் பறடத்தருளுவது ேிவேத்தியாகும்.

அவர்கட்குப் பிரமன் விஷ்ணு உருத்திரன் மயகசுவரன் ேதாேிவன் ஆகிய
ஐவர்கள் புத்திரர்கள் ஆவார்கள். அவ்வாறு பறடக்கும் ேிவேத்தி
கோரூபமான கபாருயள நான்முகனாய் பிரபஞ்ேத்றதப் பறடத்து இதம்
கேய்யும் புண்ணிய மூர்த்தியாகும்.

387. புண்ணியன் நந்தி கபாருந்தி உலககங்கும்

தண்ணிய மாறன வளர்ந்திடும் ேத்தியும்
கண்ணியல் பாகக் கலவி முழுதுமாய்
மண்ணியல் பாக மலர்ந்கதழு பூவியல

கபாருள் : ேிவன் அைிவு மயமாய் எல்லாப் புவனங்களிலும் கபாருந்தி

குளிர்ச்ேி கபாருந்திய மாயா காரியப் கபாருறளக் காத்தருளுவர்.
ேத்தியும் கண்யணாட்டமுடன் (இரக்கம்) எல்லாவற்றும் கலந்து, தாங்கும்
தன்றமயதாய் வியாகிருதியில் விரிந்து எழுவான்.

388. நீரகத்து இன்பம் பிைக்கும் கநருப்பிறட

காயத்திற் யோதி பிைக்கும்அக் காற்ைிறட
ஓர்வுறட நல்லுயிர்ப் பாதம் ஒலிேத்தி
நீரிறட மண்ணின் நிறலப்பிைப் பாயம.

கபாருள் : நீர்ப் பிரயதேமான மணிபூரகத்தில் புருஷனுக்கு இன்பம்

உண்டாகும். அக்கினி விளங்கும் அநாகதமாகிய கநஞ்ேினுள் ஒளிவசும்
ீ
கிரணங்கள் உண்டாகும். அவ்வாயு விளங்கும் விசுத்தியில் ஆராய்த்தக்க
உயிர்ப்புநிறல கபற்ைிருக்கும் ஆகாய பூதகுணமாகிய நாதம் ேத்திறயத்
தந்து ககாண்டிருக்கும். நீர் மண் இறடயயயுள்ள சுவாதிட்டானயம
உற்பத்திக் குரிய இடமாகும்.
389. உண்டுஉல யகழும் உமிழ்ந்தான் உடனாகி
அண்டத்து அமரர் தறலவனும் ஆதியும்
கண்டச் ேதுமுகக் காரணன் தன்கனாடும்
பண்டுஇவ் வுலகம் பறடக்கும் கபாருயள.

கபாருள் : உலகம் ஏழிறனயும் உண்டு உமிழ்ந்த திருமால் உடனாய்,

எல்லா அண்டங்களில் வாழும் யதவர்களுக்குத் தறலவனும்
முன்யனானுமாகிய ேிவகபருமான் உலகிறனப் பறடக்கும்
நான்முகயனாடும், பழறமயாகயவ இவ்வுலகம் பறடக்கின்ை கமய்ப்
கபாருளாகும்.

390. ஓங்கு கபருங்கடல் உள்ளறு வாகனாடும்

பாங்கார் கயிறலப் பராபரன் தானும்
வங்கும்
ீ கமல மலர்மிறே யமலயன்
ஆங்குயிர் றவக்கும் அதவுணர்ந் தாயன.

கபாருள் : கபருகுகின்ை கடற்பிரயதேமாகிய மணிபூரகத்திலுள்ள

திருமாலுடன் ேிரேின்யமல் அழகான கவள்களாளியில் விளங்கும்
பராபரனாகிய ேிவகபருமானும் பூரிக்கின்ை சுவாதிட்டானச்
ேக்கரத்திலிருக்கின்ை பிரமன் அவ்விடத்து உடம்யபாடு உயிறரப்
புணர்த்துகின்ை தன்றமறய உணர்ந்திருந்தான்.

391. காரணன் அன்பிற் கலந்கதங்கும் நின்ைவன்

நாரணன் நின்ை நடுவுட லாய்நிற்கும்
பாரணன் அன்பிற் பதஞ்கேய்யும் நான்முகன்
ஆரண மாய்உல காய்அமர்ந் தாயன.

கபாருள் : ேிருஷ்டி காரணமாகிய ேிவகபருமான் அன்பினால் எல்லாப்

கபாருயளாடும் கலந்திருப்பவன். திருமாலாய் உடம்பின் நடுப்பாகமாகிய
உந்திக் கமலத்தில் இருப்பான். அவயன புவனங்கறள அன்பில் ேிருஷ்டி
கேய்யும் நான்முகனாய் உள்ளான் அப்கபருமாயன கோற்பிரபஞ்ேமாயும்
கபாருட் பிரபஞ்ேமாயும் உள்ளான்.

392. பயன்எளி தாம்பரு மாமணி கேய்ய

நயன்எளி தாகிய நம்பன்ஒன் றுண்டு
அயன்ஒளி யாயிருந்து அங்யக பறடக்கும்
பயன்எளி தாம்வய ணந்கதளிந் யதயன.

கபாருள் : எல்லாப் பயன்கறளயும் எளிறமயாக நல்கும் கபரிய

மாணிக்கத்றத விளங்கச் கேய்ய நன்றம தரும் ேிவன் ஒருவன் உளன்.
அப்கபருமான் பிரமனுக்கும் ஒளிறய நல்கிப் பறடத்தல் கதாழிறல
மூலாதாரத்திலிருந்து கேய்கிைான். அவன் துறண ககாண்டு பயறன
எளிறமயாக அறடயும் காரணத்றத அைிந்யதன். (வயணம் - காரணம்)

393. யபாக்கும் வரவும் புனிதன் அருள்புரிந்து

ஆக்கமும் ேிந்றதயது ஆகின்ை காலத்து
யமக்கு மிகநின்ை எட்டுத் திறமகயாடும்
தாக்கும் கலக்கும் தயாபரன் தாயன.

கபாருள் : அழிப்பும் பறடப்பும் ேிவனருளால் நிகழும் காப்பும் ஆகிய

முச்கேயல்கறளயும் நிறனக்கின்ை காலத்தில், ேிரறேச் சூழவுள்ள
எட்டுத் திறேகளிலும் மூலாதாரத்தினின்று யமயல வந்த கேவ்கவாளி
யமாதிப் பரவும்.

394. நின்றுயி ராக்கும் நிமிலன்என் ஆருயிர்

ஒன்றுயி ராக்கும் அளறவ உடலுை
முன்துய ராக்கும் உடற்குத் துறணயதா
நன்றுயிர்ப் பாயன நடுவுநின் ைாயன.

கபாருள் : உலகுயிர்கயளாடு கபாருந்தி நின்று பக்குவம் கேய்யும்

மலமில்லாத ேிவன், என்னுறடய அருறமயான உயிருக்கு வளமாம்
தன்றமறயச் கேய்து என் உடம்பில் கபாருந்தி முன்யன துன்பத்றதக்
ககாடுத்த உடம்புக்குத் துறணயாய் நடு நாடியின் உச்ேியில் உயிர்ப்பாய்
நன்றம கேய்து ககாண்டு இருக்கின்ைான்.

395. ஆகின்ை தன்றமயின் அக்கணி ககான்றையன்

யவகின்ை கேம்கபானின் யமலணி யமனியன்
யபாகின்ை ேீவன் புகுந்துஉட லாய்உளன்
ஆகின்ை தன்றமகேய் ஆண்டறக யாயன.

கபாருள் : பிரபஞ்ேம் உண்டாதற் கபாருட்டுப் பாம்றப அணிந்த

ககான்றை யவந்தனும் உருகுகின்ை ேிவந்த கபான்யபான்ை யமலான
அழகிய திருயமனிறய யுறடயவனும் ஆகிய ேிவன், பிைவிக்குச்
கேல்கின்ை ேீவன் வாழும் உடலாயும் உள்ளான். அவன் ேீவறனச்
ேிவமாக்கி ஆளுகின்ைவன் ஆவான். (அக்கு - உருத்திராட்ேமுமாம்)

396. ஒருவன் ஒருத்தி விறளயாடல் உற்ைார்

இருவர் விறளயாட்டும் எல்லாம் விறளக்கும்
பருவங்கள் யதாறும் பயன்பல வான
திருகவான்ைிற் கேய்றக கேகமுற்றும் ஆயம.
கபாருள் : ஒருவனாகிய ேிவனும் ஒருத்தியாகிய ேத்தியும்
விறளயாடல் கேய்தார்கள். அவ் இருவரது விறளயாட்டு எல்லாம்
கேய்ய வல்லது சூரிய கதி மாறுபட்டால் உண்டாகும் பருவ
காலங்களுக்கு ஏற்ப விறளயும் பயன்களும் உலகில் யவைாக இருக்கும்.
அயத யபான்று அருள் பதிவின் மாறு பாட்டால் உண்டாகும்.
பக்குவத்துக்கு ஏற்ப விறளயும் பயன்களும் உலகில் யவறுபடும்.

397. புகுந்தைி வான்புவ னாபதி அண்ணல்

புகுந்தைி வான்புரி ேக்கரத்து அண்ணல்
புகுந்தைி வான்மலர் யமலுறை புத்யதன்
புகுந்தைி யும்முடிக் காகிநின் ைாயர.

கபாருள் : புவனங்களுக்கு அதிபதியான உருத்திரனிடம் புகுந்து உலறக

அழிக்கின்ை கேயறலச் ேிவன் அைிவான். அவன் பந்தங்களால்
சுற்ைப்பட்ட உலகிறனத் திருமாலிடம் கபாருந்திக் காக்கின்ை கேயறல
அைிவான். சுவாதிட்டான மலர்யமல் உறைகின்ை கேயறல அைிவான்.
சுவாதிட்டான மலர்யமல் உறைகின்ை பிரமனிடம் கபாருந்திச் ேிருஷ்டித்
கதாழிறலயும் அவன் அைிவான். அவ்வாறு அைிகின்ை ேிவனது
ஆட்ேிக்கு அடங்கியய அவரவர் கதாழில்கறளச் கேய்கின்ைனர்.

398. ஆணவச் ேத்தியும் ஆம்அதில் ஐவரும்

காரிய காரண ஈேர் கறடமுறை
யபணிய ஐந்கதாழி லார்விந்து விற்பிைந்து
ஆணவம் நீங்காது அவகரனல் ஆகுயம.

கபாருள் : ஆணவ மலத்றத உறடயவராகிய பிரமனாதி ஐவரும்

தகுதிபற்ைி யமலுள்ளவர் காரண ஈேர் என்றும் கீ ழ் உள்ளவர் காரிய
ஈேர் என்றும் கோல்லப் கபறுவர். இறைவன் விரும்பிய வண்ணம்
நறடகபறும் ஐந்கதாழிலால் சுத்த மாறயயில் யதான்ைி, ஆணவ மலர்
முற்ைிலும் நீங்காதவர்கள் என்யை கோல்லப் கபறுவர்.

399. உற்ைமுப் பாகலான்று மாயாள் உதயமாம்

மற்றைய மூன்று மாயயா தயம்விந்து
கபற்ைவன் நாதம் பறரயிற் பிைத்தலால்
துற்ை பரேிவன் கதால்விறன யாட்டியத.

கபாருள் : மாறயயாகிய ேத்தி ஒன்ைாயிலும் அது சுத்த மாறய, அசுத்த

மாறய, பரகிருதி மாறய என்று மூன்ைாக உள்ளது. ஏறனய
ோதாக்கியம், மயகசுவரம், சுத்தவித்றத ஆகிய மூன்றும் சுத்த
மாறயயின் காரியமாகும். விந்துறவப் கபற்ை நாதமானது
பறரயினின்றும் யதான்றுவதால், பறரயயாடு ேிவனது பழறமயான
விறளயாட்யட இச்ேிருஷ்டி முதலியனவாகும்.

400. ஆகாயம் ஆதி ேதாேிவ ராதிஎன்

யபாகாத ேத்தியுள் யபாந்துடன் யபாந்தனர்
மாகாய ஈேன் அரன்மால் பிரமனாம்
ஆகாயம் பூமி காண அளித்தயல.

கபாருள் : ஆகாயம் முதலிய ஐம்பூதங்கறள இயக்கும் ேதாேிவர்

முதலிய ஐவரும் என்றும் உள்கபாருளாகிய மாயா ேத்தியுள் கபாருந்தி
என் உடம்பிலும் உயிரிலும் கதாழில் புரிகின்ைனர். கபருறம
கபாருந்திய ேதாேிவ மூர்த்தி யானவர் ருத்திரன் விஷ்ணு பிரமன்
ஆகியயாராய் விண்ணும் மண்ணும் ஆகிய உலகங்கறள யதான்றும்படி
கேய்வார்.

401. அளியார் முக்யகாணம் வயிந்தவந் தன்னில்

அளியார் திரிபுறர யாம்அவள் தாயன
அளியார் ேதாேிவம் ஆகி அறமவாள்
அளியார் கருமங்கள் ஐந்துகேய் வாயள.

கபாருள் : கருறண நிரம்பிய முக்யகாணப் பீடத்தில் விந்துவினில்

றமயப் புள்ளியில் விளங்கும், கருறணயுள்ளமும் மண்டல
நாயகியுமான அவயள, அனுக்கிரகம் புரியும் ேதாேிவ மூர்த்தியாகிப்
கபாருந்தியிருப்பாள். அவயள அருயளாடு கூட ஐந்கதாழில்கறளயும்
ேீவகர்கள் மாட்டுச் கேய்பவள் ஆவாள். திரிபுறர - அக்கினி, சூரியன்,
ேந்திரன் ஆகிய மும்மண்டல நாயகி.

402. வாரணி ககாங்றக மயனான்மணி மங்கலி

காரணி காரிய மாகக் கலந்தவள்
வாரணி ஆரணி வானவர் யமாகினி
பூரணி யபாதாதி யபாதமும் ஆயம.

கபாருள் : கச்ேணிந்த தனங்கறள யுறடய ேதாேிவ நாயகி மங்கலப்

கபாருளாயும் எல்லாவற்றுக்கும் காரணமாயும் பறடத்தலாதி கேயலில்
கலந்தவளாயும் உள்ளாள். அவயள பிரணவ கோரூபியாயும் யவதப்
கபாருளாயும் யதவறர மயக்கும் தியராதான ேத்தியாயும் பூரணமாய்
ேந்திர ஞானமும் அனுபவ ஞானமும் உறடயவளாயும் உள்ளாள்.

403. நின்ைது தானாய் நிறைந்த மயகசுரன்

கேன்ைங்கு இயங்கும் அரன்திரு மாலவன்
மன்ைது கேய்யும் மலர்மிறே யமலயன்
என்ைிவ ராக இறேந்திருந் தாயன.

கபாருள் : ேதாேிவயராடு பிரிப்புற்று நின்ை மயகசுரன் கீ யழ கேன்று

அங்குத் கதாழில் கேய்யும் உருத்திரனாகவும் திருமாலாகவும் ஆண்
கபண் யேர்க்றகறயச் கேய்கின்ை சுவாதிட்டானச் ேக்கரத்திலுள்ள
பிரமன முதலியயாராகவும் ஒன்றுபட்டிருந்தான்.

404. ஒருவனு யமஉலகு ஏழும் பறடத்தான்

ஒருவனு யமஉலகு ஏழும் அளித்தான்
ஒருவனு யமஉலகு ஏழும் துறடத்தான்
ஒருவனு யமஉலகு ஓடுஉயிர் தாயன.

கபாருள் : ேிவனாகிய ஒருவயன (ேதாேிவன் என்ை பதியாகிக்) காரியக்

கடவுளயராடு கபாருந்தி ஏழ் உலகங்கறளயும் பறடக்கிைான். அவ்வாயை
அவன் ஏழ் உலகங்கறளயும் காக்கிைான். அப் கபருமாயன ஏழ்
உலகங்கறளயும் ஒடுக்குகிைான். அவயன உலகமாகவும் உயிராகவும்
உள்ளான்.

405. கேந்தா மறரவண்ணன் தீவண்ணன் எம்இறை

மஞ்ோர் முகில்வண்ணன் மாயஞ்கேய் பாேத்தும்
ககாந்தார் குழலியார் கூடி ய கூட்டத்தும்
றமந்தர் பிைவி அறமத்துநின் ைாயன.

கபாருள் : கேந்தாமறர நிைம் யபான்ை தழல் நிைத்றதயுறடய எமது

தறலவனாகிய உருத்திரன் யமகம் யபான்ை நிைமுறடய திருமால்
மயக்கம் கேய்கின்ை உலக பந்தத்தும், பூங்ககாத்துகறள அணிந்த
மாதரது கூட்டத்தும் கபாருந்தி, வலிய உலக உற்பத்திறய
அறமத்தருளுகின்ைான்.

406. யதடும் திறேஎட்டும் ேீவன் உடல்உயிர்

கூடும் பிைவிக் குணம்கேய்த மாநந்தி
ஊடும் அவர்தம் உள்ளத்து யளநின்று
நாடும் வழக்கமும் நான் அைிந் யதயன.

கபாருள் : எட்டுத் திறேயிலும் யதடி அறலகின்ை ேீவனுக்கு

உடம்யபாடு உயிர் கூடிப் பிைக்கும்படி அறமந்த ேிவகபருமான்
கன்னியரும் காறளயருமாக இருந்து ஊடு கின்ைவரது உள்ளத்தில்
எழுந்தருளி நின்று, விருப்பம் கேய்கின்ை வழக்கத்றதயும் நான்
அைிந்யதன்.
407. ஓர்ஆய யமஉலகு ஏழும் பறடப்பதும்
ஓர்ஆய யமஉலகு ஏழும் அளிப்பதும்
ஓர்ஆய உலகு ஏழும் துறடப்பதும்
ஓர்ஆய யமஉலக யகாடுஉயிர் தாயன.

கபாருள் : ேிவேத்திக் கூட்டயம ஏழ் உலகங்கறளப் பறடப்பதும், அக்

கூட்டயம ஏழ் உலகங்கறளயும் காத்து நிற்பதும், அதுயவ ஏழ்
உலகங்கறளயும் காத்து நிற்பதும், அதுயவ ஏழ் உலகங்கறள
அழிப்பதும், அக்கூட்டயம உலயகாடு உயிறர இறணத்து நிற்பதுமாகும்.

408. நாதன் ஒருவனும் நல்ல இருவரும்

யகாது குலத்கதாடும் கூட்டிக் குறழத்தனர்
ஏது பணிகயன்று இறேயும் இருவருக்கு
ஆதி இவயன அருளுகின் ைாயன.

கபாருள் : நாதனாகிய ேிவகபருமான் ஒருவனும் ேீவர்களுக்கு

நன்றமறயச் கேய்கின்ை மயகசுவர ேதாேிவரும் சுத்தமாறய
அசுத்தமாறய ஆகிய இரண்டிலும் ஒளி மண்டலத்திலிருந்து காரண
நிறலறய அறமக்கின்ைனர். அவ் ஆறணவழி என்ன கதாழில் கேய்ய
யவண்டும் என்று விரும்பி நிற்கும் பிரம்ம விஷ்ணுக்களுக்கு ஆதியான
ேிவயன ஆற்ைறல அளிக்கின்ைான்.

409. அப்பரிசு எண்பத்த நான்குநூறு ஆயிரம்

கமய்ப்பரிசு எய்தி விரிந்துயி ராய்நிற்கும்
கபாய்ப்பரிசு எய்திப் புகலும் மனிதர்கட்கு
இப்பரி யேஇருள் மூடிநின் ைாயன.

கபாருள் : யமயல காட்டிய முறையில் எண்பத்து நான்கு லட்ேம்

யயானி யபதங்களிலும் உண்றமயாகப் கபாருந்தி உயிர்க்குயிராய்
விளங்குவான். இதறனப் கபாய்யானது என்று கூறும் மக்கறள
இத்தன்றமயியலயய ஆணவவல்லிருளில் ஆழ்த்துகின்ைான்.

410. ஆதித்தன் ேந்திரன் அங்கிஎண் பாலர்கள்

யபாதித்த வாகனாலி கபாங்கிய நீர்புவி
வாதித்த ேத்தாதி வாக்கு மனாதிகள்
ஓதுற்ை மாறயயின் விந்துவின் உற்ைாயத.

கபாருள் : சூரியன், ேந்திரன்அங்கி முதலிய அட்டதிக்குப் பாலர்கள்

யபாதறன கேய்யும் நாதர் நிரம்பிய ஆகாயம் கபருகுதறலயுறடய நீர்,
நிலம், வாதறன கேய்யும் ேத்தம், பரிேம், ரூபம், ரேம், கந்தமாகிய தன்
மாத்திறரகள், வாக்கு, பாதம், பாணி, பாயுரு உபத்தியமாகிய
கன்யமந்திரியங்கள், மனம், புத்தி, ேித்தம் அகங்காரமாகிய அந்தக்
கரணங்கள் எல்லாம் கோல்லப் கபற்ை மயகசுரர் விளங்கும் விந்து
மண்டலத்தில் சூட்சுமமாய் அறமக்கப்பட்டுள்ளன.

10. திதி (ஸ்திதி - திதி - காத்தல்)

(ேிவனது நிறல ேிைப்பு நிறல. அவயன உலகுக்கு அருள் புரியும்

நிறலயில் ேதாேிவனாக உள்ளான். ேதாேிவ மூர்த்தியய பிரமனாய்ப்
பறடக்கிைான் என்று முன்னர்க் கூைப்பட்டது. இப்பகுதியில் ேதாேிவ
மூர்த்தியய திருமாலாய் உலறகக் காக்கிைான் என்பது கூைப்
கபறுகிைது.)

411. புகுந்துநின் ைான்கவளி யாய்இரு ளாகிப்

புகுந்துநின் ைான்புகழ் வாய்இகழ் வாகிப்
புகுந்துநின் ைான்உட லாய்உயி ராகிப்
புகுந்துநின் ைான்புந்தி மன்னிநின் ைாயன.

கபாருள் : அனுக்கிரகத்றதச் கேய்யும் ேதாேிவ மூர்த்தியய

கவளியாகவும் இருளாகவும் எல்லாவற்ைிலும் கலந்துள்ளான். அவயன
ஞானியர்க்குப் புகழத்தக்க கபாருளாகவும், அஞ்ஞானியர்க்கு இகழத்தக்க
கபாருளாகவும் உள்ளான். அவன் உடலாகவும் உயிராகவும் உள்ளான்.
அவ்வாறு கலந்து நின்ை அவயன மகத் என்ை புத்தி தத்துவத்தில்
கபாருந்தியிருக்கிைான்.

412. தாயன திறரகயாடு யதவரு மாய்நிற்கும்

தாயன உடலுயிர் தத்துவ மாய்நிற்கும்
தாயன கடல்மறல ஆதியு மாய்நிற்கும்
தாயன உலகில் தறலவனும் ஆயம.

கபாருள் : ேதாேிவ மூர்த்தியயஎல்லாத் திறேகளிலும் வியாபித்துத்

யதவர்களாக நிற்பான். அவயன ஆகாயக் கூற்ைில்
கபாருந்தியவனாறகயால் உடலாகவும் உயிராகவும் கபாருந்தி உடலின்
தத்துவத்திலும் உயிரின் தத்துவத்திலும் விளங்குகின்ைான். அவயன
கடலாகவும் மறலயாகவும் இறவ யபான்ை பிை அறேயாதனவற்ைிலும்
உள்ளான். அதனால் ேதாேிவ மூர்த்தியய தறலவனுமாவான்.

413. உடலாய் உயிராய் உலகம தாகிக்

கடலாய்க் கார்முகில் நீர்கபாழி வானாய்
இறடயாய் உலப்பிலி எங்குந்தா னாகி
அறடயார் கபருவழி அண்ணல்நின் ைாயன.
கபாருள் : ேிரேின்யமல் கபாருந்திய ஒளிமயமான ஆகாயத்தில்
விளங்கும் அனுக்கிரக மூர்த்தி, உடலாயும் உயிராயும் உலகமதாகியும்,
அவயன கடலாயும் இருண்ட யமகமாய் மறழநீர் கபாழிபவனாயும்,
இவற்ைிற்கு மத்தியில் உள்ளவனாய் அழியாதவனாய் எங்கும்
நிறைந்திருப்பவனாய் விளங்கி நின்ைாயன.

414. யதடும் திறேஎட்டும் ேீவன் உடலுயிர்

கூடு மரபிற் குணஞ்கேய்த மாநந்தி
ஊடும் அவர்தமது உள்ளத்து யளநின்று
நாடும் வழக்கமும் நான்அைிந் யதயன.

கபாருள் : எட்டுத் திறேயிலும் யதடி அறலகின்ை ேீவனுக்கு

உடம்யபாடு உயிர் கூடிப் பிைக்கும்படி அறமத்த ேிவகபருமான்
கன்னியரும் காறளயருமாக இருந்து ஊடுகின்ைவரது உள்ளத்தில்
எழுந்தருளிய நின்று விருப்பம் கேய்கின்ை வழக்கத்றதயும் நான்
அைிந்யதன்.

415. தாகனாரு காலம் தனிச்சுட ராய்நிற்கும்

தாகனாரு கால்ேண்ட மாருத மாய்நிற்கும்
தாகனாரு காலம் தண்மறழ யாய்நிற்கும்
தாகனாரு காலம்தண் மாயனும் ஆயம.

கபாருள் : ேதாேிவ மூர்த்தியய உலறக அழிக்க யவண்டும் யபாது

ஒப்பற்ை சூரியனாகி, மறழ இல்லாறமறயச் கேய்து அழிப்பான்.
அவயன சூைாவளிக் காற்ைாய் அழிவிறனச் கேய்வான். அவயன ஒரு
ேமயம் கபருமறழறயப் கபய்வித்துப் பிரளயத்றத உண்டாக்குவான்.
அவயன ஒரு ேமயம் திருமாலாய் இருந்து உலகிறனக்
காப்பவனாகவும் உள்ளான்.

416. அன்பும் அைிவும் அடக்கமு மாய்நிற்கும்

இன்பமும் இன்பக் கலவியு மாய்நிற்கும்
முன்புறு காலமும் ஊழியு மாய்நிற்கும்
அன்புறு ஐந்தில் அமர்ந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : முன்யன கூைிய மூர்த்தியய உயிராற்ைலில் விளங்கும் அன்பு

அைிவு அடக்கம் ஆகிய பண்புகளாய் உள்ளான். இன்பத்துக்கும் இன்பக்
கூட்டுைவுக்கும் காரணமாக உள்ளான். அவன் கால எல்றல
வகுத்தவனாகவும் அதறன முடிப்பவனாகவும் உள்ளான். அவயன
நன்றமறயச் கேய்ய சுத்த மாயா தத்துவ மாகிய நாதம், விந்து,
ோதாக்கியம், மயகசுரம், சுத்தவித்றத ஆகிய ஐந்தில் கபாருந்தி ஐம்பூத
காரியங்கறளச் கேய்கிைான்.

417. உற்று வறனவான் அவயன உலகிறனப்

கபற்று வறனவான் அவயன பிைவிறயச்
சுற்ைிய ோலும் குடமும் ேிறுதூறத
மற்றும் அவயன வறனயவல் லாயன.

கபாருள் : அப்கபருமாயன உலகிறன மாறய யினின்றும் யதான்ைச்

கேய்பவன் ஆவான் அவயன உயிர்களுக்குப் பிைவிறயக்
ககாடுத்தருள்பவன் ஆவான். யபரண்டமாகிய கபரியமிடாவும்
ேிற்ைண்டமாகிய குடமும் உடம்பாகிய கலயமும் ஏறனயவற்றை
அவன் குயவறனப் யபான்று மண்ணாகிய மாறய யினின்றும்
பறடத்தருளுவான்.

418. உள்ளுயிர்ப் பாய்உட லாகிநின் ைான்நந்தி

கவள்ளுயி ராகும் கவளியான் இலங்ககாளி
உள்ளுயிர்க் கும்உணர் யவஉட லுள்பரந்து
தள்ளுயி ராவண்ணம் தாங்கிந்ன் ைாயன.

கபாருள் : நந்தி எம் கபருமான் உள்யள மூச்சுக் காற்ைாய் அது

நறடகபறுவதற்குத் துறணபுரிய உடலாயும் உள்ளான். அவன்
தத்துவங்கயளாடு கூடாத உயிர்கள் ஆகாயத்றத இடமாகக் ககாண்டு
ஒளி மயமாய் விளங்குபவன். எனினும் அவயன உள்யள அறேவிறன
உண்டாக்குகிை உணர்வாய் உடலினுள் பரவி உயிறர கவளியயற்ைி
விடாமல் கால எல்றலவறர கதாழிற்படுத்திக் ககாண்டு உள்ளான்.

419. தாங்கருந் தன்றமயும் தானறவ பல்லுயிர்

வாங்கிய காலத்தும் மற்யைார் பிைிதில்றல
ஓங்கி எழுறமக்கும் யயாகாந்தம் அவ்வழி
தாங்கிநின் ைானும்அத் தாரணி தாயன.

கபாருள் : அவ்வாறு உயிர்கறள உடறலவிட்டு நீங்காது தாங்கிய

நிறலயிலும், தான் பல் உயிர்களாகிய அவற்றைக் கால எல்றலயில்
உடம்பினின்றும் பிரிந்த நிறலயிலும், அவற்றைக் காப்பதற்கு அவறனத்
தவிரயவறு எவரும் இல்றல. யமல் வருகின்ை ஏழ் பிைப்புக்கும்
துரியாதீதமாகிய அந்நிறலயில் ஆகாய பூத நாயகனான அச்
ேதாேிவயன தாங்கிக் ககாண்டுள்ளான்.

420. அணுகினும் யேயவன் அங்கியிற் கூடி

நணுகினும் ஞானக் ககாழுந்கதான்று நல்கும்
பணிகினும் பார்மிறேப் பல்லுயி ராகித்
தணிகினும் மண்ணுடல் அண்ணல்கேய் வாயன.

கபாருள் : எல்லா உயிரிடத்தும் கபாருந்தி யிருக்கும் இறைவறனப்

புைத்யத கேன்று யதடினாலும் அவர்க்குத் தூரமாயிருப்பவன். அவரவர்
இடமுள்ள அக்கினி கறலறயத் தூண்டி அத்துடன் பிரமரந்திரம் கேன்று
அணுகினாலும் அவன் அருறள வழங்குவான். உலகின்மீ து பலபிைவி
எடுத்து இறைவறன வணங்கினாலும் அப்பிைவி யதாறும்
உயிர்களுக்குச் யேறவ கேய்தாலும் எம்கபருமான் யமன்றமயான
உடம்பிறனக் ககாடுத்தருளுவான்.

11. சங்காரம்

(ேங்காரம் - அழித்தல்) ஐந்கதாழில் அருட் கேயல்களில் ேங்காரமும்

ஒன்ைாகும். இறளப்பாற்ைல் கபாருட்டாதலின் என்க. ேிவயன
உருத்திரனாய் ேங்காரம் கேய்கிைான் என்பது அைிக.)

421. அங்கிகேய்து ஈேன் அகலிடம் சுட்டது

அங்கிகேய்து ஈேன் அறலகடற் சுட்டது
அங்கிகேய்து ஈேன் அசுரறரச் சுட்டது
அங்கிஅவ் ஈேற்குக் றகஅம்பு தாயன.

கபாருள் : அக்கினிறயப் கபருகச் கேய்து இறைவன் பரந்த உலகத்றத

அழித்தருளினான். அயத யபான்று அக்கினியால் அவன் அறலகடறல
வற்ைச் கேய்தான். அக்கினியால் இறைவன் அசுரறர அழித்தருளினான்.
அவ் அக்கினியய இறைவனுக்கும் றகயியல விளங்கும் அம்பாகும்.

422. இலயங்கள் மூன்ைினும் ஒன்றுகற் பாந்தம்

நிறலயன்று அழித்தறம நின்றுணர்ந் யதனால்
உறலதந்த கமல்லரி யபாலும் உலகம்
மறலதந்த மானிலம் தான்கவந் ததுயவ.

கபாருள் : தினப்பிரளயம், மத்தியப் பிரளயம், மகாப் பிரளயம் ஆகிய

மூன்ைனுள் கற்பத்தின் முடிவில் வரும் பிரளயம் ஒன்ைாகும்.
இவ்வுலகங்களின் நிறல அன்று அழிந்தவற்றை நான் ஞானக்
கண்ணால் கண்யடன். கற்பமுடிவில் உறலயிலிட்ட அரிேி கீ ழும்
யமலுமாகச் சுழலுவது யபால இவ்வுலகம் சுழலும், அப்யபாது குைிஞ்ேி
முதலிய கபரிய நிலம் கவந்து ஒழியும் (தினப் பிரளயம் - உைக்கம்.
நடுப்பிரளயம் - இைப்பு. மகாப் பிரளயம் ேீவ வர்க்கம் ஒரு யேர அழிதல்
(கற்பமுடிவு).
423. பதஞ்கேய்யும் பாரும் பனிவறர எட்டும்
உதஞ்கேய்யும் ஏழ்கடல் ஓதம் முதலாம்
குதஞ்கேய்யும் அங்கி ககளுவிஆ காேம்
விதம்கேய்யும் கநஞ்ேில் வியப்பு இல்றலதாயன.

கபாருள் : ேீவர்களுக்குப் பக்குவத்றதச் கேய்கின்ை பூமியும்

பனிநிறைந்த மறல எட்டும் மகிழ்ச்ேிறய உண்டாக்குகின்ை ஏழு
கடல்களின் கபருக்கம் முதலிய எல்லாம் ககாதிக்கும் படி கேய்கின்ை
அக்கினிறய மூட்டி, கவட்ட கவளியாக்குவாரது கநஞ்ேில் ஆச்ேரியப்
படுவதற்கு ஒன்றும் இல்றல.

424. ககாண்டல் வறரநின்று கிழிந்த குலக்ககாடி

அண்டத்துள் ஊைி இருந்துஎண் திறேயாதி
ஒன்ைின் பதஞ்கேய்த ஓம்என்ை அப்புைக்
குண்டத்தின் யமல்அங்கி யகாலிக்ககாண் டாயன.

கபாருள் : ேிரேின் யமலுள்ள ஒளி மண்டலத்திலிருந்து கீ யழ இைங்கிய

ஆதி ேக்தி, உடம்றபச் சுற்ைியுள்ள ஒளி மயமான அண்ட யகாேத்தில்
கபாருந்தி யிருந்து தியராதான ேத்தியயாடு கூடிச் ேீவர்கறளப் பக்குவப்
படுத்திப் பிரணவமாகிய மூலாதாரத்திலுள்ள குண்டத்தின்யமல்
எழுகின்ை அக்கினிறய மீ ண்டும் தன்யனாடு ஒடுக்கிக் ககாண்டு
ேிவகபருமான் விளங்கினான்.

425. நித்தேங் காரம் உைக்கத்து நீள்மூடம்

றவத்தேங் காரமும் ோக்கிரா தீதமாம்
சுத்தேங் காரம் கதாழிலற்ை யகவலம்
உய்த்தேங் காரம் பரன்அருள் உண்றமயய.

கபாருள் : நித்த ேங்காரம் என்பது உைக்கத்தில் ஒன்றும் அைியா

திருத்தலாம். அறமத்த ேங்காரம் என்பது கருவி கரணங்கள் சுழன்ை
நிறலயாம். சுத்த ேங்காரமாவது கேயலின்ைி ஒன்றும் விளங்காமல்
நிற்கும் நிறல. ேிவனருளில் கபாருந்தச் கேய்வயத உண்றமயான
ேங்காரமாகும்.

426. நித்தேங் காரம் இரண்டுடல் நீவுதல்

றவத்தேங் காரமும் மாயாள் ேங்காரமாம்
சுத்தேங் காரம் மனாதீதம் யதாய்வித்தல்
உய்த்தேங் காரம் ேிவனருள் உண்றமயய.

கபாருள் : நித்த ேங்காரமாவது தூல சூக்குமமான இரு உடல்கறளயும்

ேீவன் கதாட்டுக் ககாண்டிருத்தல். இப்படியாக அறமத்த ேங்காரம்
மாறயறயப் கபாருந்திய ேங்காரமாகும். சுத்த ேங்காரம் என்பது மனம்
அதீதத்தில் கேன்று யேட்றடயின்ைி இருக்கச் கேய்தல், அப்யபாது
ேிவனருளில் யதாய்விக்கச் கேய்தயல உண்றமயான ேங்காரமாகும்.

427. நித்தேங் காரம் கருவிடர் நீக்கினால்

ஒத்தேங் காரமும் உடலுயிர் நீவுதல்
றவத்தேங் காரம் யகவலம் ஆன்மாவுக்கு
உய்த்தேங் காரம் ேிவமாகும் உண்றமயய.

கபாருள் : நித்த ேங்காரம் பிைவித் துன்பத்றதப் யபாக்கினால் மனம்

கருவிகள் ஒத்த ேங்காரத்தில் உடலும் உயிரும் பிரிந்திருக்கும் நிறல
உண்டாகும். இவ்வாறு அறமத்து றவத்த ேங்காரம் ஆன்மாவுக்குச்
சுத்த யகவல நிறலயாம். ேிவமாந் தன்றம அளித்த ேங்காரயம
உண்றம ேங்காரமாகும்.

428. நித்தேங் காரமும் நீடுஇறளப் பாற்றுதல்

றவத்தேங் காரமும் மன்னும் மனாதியில்
சுத்தேங் காரமும் யதாயாப் பரனருள்
றவத்தேங் காரமும் நாலாம் மதிக்கியல.

கபாருள் : நித்த ேங்காரமாவது நீண்ட உைக்கத்தில் றவப்பதாகும்.

அறமத்து றவத்த ேங்காரமும் மனம் முதலிய கரணங்கள்
அடங்கியிருக்கும்படி கேய்தல். சுத்த ேங்காரமும் கூடக்
கருவிகளினின்றும் நீங்கிப் பரனருளில் கூடாதிருத்தலாம். மதித்துச்
கோன்னால் கருவிகளினின்றும் நீங்கிப் பரனருளல் யதாய்ந்து
விளங்கும்பட கேய்தல் நான்காவது ேங்காரமாகும்.

429. பாயழ முதலா எழும்பயிர் அப்பயிர்

பாழாய் அடங்கினும் பண்றடப்பாழ் பாழாகா
வாழாச்ேங் காரத்தின் மாலயன் கேய்தியாம்
பாழாம் பயிராய் அடங்கும்அப் பாழியல.

கபாருள் : பாழாகிய ேிவத்றத முதலாகக் ககாண்டு யதான்றும் ஆன்மப்

பயிரானது, அது தனுகரணாதிகயளாடு கூட்டப் கபற்ைபின் திரும்பவும்
அடங்கினாலும் பண்றட நிறல எய்தாது. இது முடிறவத் தராத ேங்கார
மாதலின் இச் ேீவர்கள் மாலயன் கேயலுக்கு உட்பட்டுப் பிைப்பு
இைப்பில் உழல்வர். ஆணவ மலர் வலிறம ககட்டு வறுத்த வித்துப்
யபால் பாழும் பயிரான யபாது அச்ேிவத்தின் வியாபகத்தில்
அடங்கியிருக்கும்.
430. தீயறவத்து ஆர்மின்கள் யேரும் விறனதறன
மாயாறவத் தான்றவத்த வன்பதி ஒன்றுண்டு
காயம்றவத் தான்கலந்து எங்கும் நிறனப்பயதார்
ஆயம்றவத் தான்உணர்வு ஆரறவத் தாயன.

கபாருள் : யேர்கின்ை விறனகறளச் சுட்டுவிடுகின்ை வண்ணம்

ேிவன்பால் ஆர்வத்றதப் கபருக்கி நில்லுங்கள். இவ்வாறு அழியும்படி
கேய்கின்ைவன் வாழ்கின்ை இடமாகிய ேகஸ்ரதளம் ஒன்றுள்ளது.
அவ்விடத்றத உடம்பில் றவத்தான். கலந்து ேிந்திப்பதற்கு உடம்றபச்
சூழ ஒளிக் கற்றைகறள அறமத்தருளினான். அங்யக உணர்வு
கபாருந்துமாறு அருளினான்.

12. திருவராபவம்

(திருயராபவம் என்பது மறைப்பாகும். மயகசுவரன் ேிவனது

ஆறணறயத் தாங்கிச் ேீவர்கள் அைியா வண்ணம் விறன யபாகங்கறள
ஊட்டு கின்ைான். இவ்வாறு ஊட்டுவித்துச் ேீவரது விறனறயக்
கழித்தலின் இதுவும் அருட் கேயயல யாகும்.)

431. உள்ளத்து ஒருவறன உள்ளுறு யோதிறய

உள்ளம்விட்டு ஓரடி நீங்கா ஒருவறன
உள்ளமும் தானும் உடயன இருக்கினும்
உள்ளம் அவறன உருவுஅைி யாயத.

கபாருள் : உயிருக்கு உயிராக இருக்கும் ஒருவனும் மன

மண்டலத்தில் உள்யள எழுகின்ை யபகராளிப் பிழம்பானவனும்
கநஞ்ேத்றத விட்டுச் ேிைிதும் நீங்காத கபருமானும் ஆகிய ஒப்பற்ை
தறலவறன கநஞ்ேத்தில் உடனாய் அவன் வற்ைிருப்பினும்
ீ கநஞ்ேம்
மல மறைப்பினால் அப்கபருமான் இன்ன தன்றமயன் என்று
உணராததாகும்.

432. இன்பப் பிைவி பறடத்த இறைவனும்

துன்பம்கேய் பாேத் துயருள் அறடத்தனன்
என்பிற் ககாளவி இறேந்துறு யதால்தறே
முன்பிற் ககௌவி முடிகுவது ஆக்குயம.

கபாருள் : இன்பம் கபறுவதற்குரிய பிைவிறயத் தந்தருளிய இறைவன்

துன்பத்றதத் தருகின்ை பந்தத்றதச் ேீவர்களுக்கு அறமத்தருளினான்.
அவன் ேீவர்கறள எலும்யபாடு யேர்த்து, கபாருந்திய, யதாலாலும்
தறேயாலும் வன்றம கபாருந்தப் பண்ணி, தூய்றமப் படுத்தி
முத்திறயக் ககாடுத்தருளுவான்.
433. இறையவன் மாதவன் இன்பம் பறடத்த
மறையவன் மூவரும் வந்துடன் கூடி
இறையவன் கேய்த இரும்கபாைி யாக்றக
மறையவன் றவத்த பரிசுஅைி யாயர.

கபாருள் : ருத்திரன் திருமால் இன்பத்றத அறமத்த பிரமன் ஆகிய

மூவரும் வந்து உடன்கூடி, இறைவன் அறமத்துக் ககாடுத்த
கபருறமயுள்ள இயந்திரமான ேரீரத்தில் இரகேியமாக அவ் இறைவன்
றவத்த தன்றமயிறன அைிய மாட்டார்கள். (இறைவன் - ேதாேிவ
மூர்த்தி.)

434. காண்கின்ை கண்கணாளி காதல்கேய் ஈேறன

ஆண்கபண் அலிஉரு வாய்நின்ை ஆதிறய
ஊண்படு நாவுறட கநஞ்ேம் உணர்ந்திட்டுச்
யேண்படு கபாய்றகச் கேயல் அறண யாயர.

கபாருள் : காணுகின்ை கண்ணில் ஒளியாக இருந்து அருள்புரிகின்ை

ஈேனும், ஆணாய்ப் கபண்ணாய் அலியாய் விளங்கும் ஆதியாகிய
ேிவறன, உண்பதற்குப் பயன்படும் நாவின்வழி மனத்றதச் கேலுத்தி,
ேிரேின் யமலுள்ள ஆகாய மண்டலத்தில் உண்டாகிை இயற்றகயான
தடாகத்தில் உடன் உறைதறலப் கபாருந்தாராயினர். அலி என்பது
ஈண்டு அருவுருவத் திருயமனி.

435. கதருளும் உலகிற்கும் யதவர்க்கும் இன்பம்

அருளும் வறககேய்யும் ஆதிப் பிரானும்
சுருளும் சுடருறு தூகவண் சுடரும்
இருளும் அைநின்று இருட்டறை யாயம.

கபாருள் : கதளிவுறடய உயிர்களுக்கும் ஒளி மண்டல வாேிகளுக்கும்

இன்பத்றத நல்குகின்ை தன்றமறயச் கேய்யும் ஆதியாகிய ேதாேிவனும்
கோற்பப் பிரகாேம் கபாருந்திய தூகவண்மதியும் இருளும்
ககடும்படியாக வல்லிருளாய் இருக்கும் ேீவரது அண்ட யகாேத்தில்
மறைப்பிறனச் கேய்து ககாண்டிருப்பான்.

436. அறரக்கின் ைருள்தரும் அங்கங்கள் ஓறே

உறரக்கின்ை ஆறேயும் ஒன்யைாகடான்று ஒவ்வாப்
பரக்கும் உருவமும் பாரகம் தானாய்க்
கரக்கின் ைறவகேய்த காண்டறக யாயன.

கபாருள் : தத்துவங்களும் ஓறே முதலிய தன்மாத்திறரகளும்

கோல்லப் கபறுகின்ை ஆறேயும் ஒன்றுக்கு ஒன்று யவறுபட்ட பல்யவறு
உருவங்களும் உலக முழுவதும் தானாய் மறைதறலச் கேய்கின்ை
இறைவயன மறைப்புச் ேத்திறய அருளுவான். இவற்றைத்
திருவுள்ளத்தால் ேிவகபருமான் கண்டருள்வன். அறரக்கின்ை அருள் -
மறைப்பு.

437. ஒளித்துறவத் யதன்உள் ளுைவுணர்ந்து ஈேறன

கவளிப்பட்டு நின்ைருள் கேய்திடும் ஈண்யட
களிப்கபாடும் காதன்றம என்னும் கபருறம
கவளிப்பட்டு இறைஞ்ேினுள் யவட்ேியும் ஆயம.

கபாருள் : நான் இறைவறன அகத்யத உணர்ந்து யபாற்ைி றவத்து

வழிபட்யடன். அப்கபருமான் அப்கபாழுயத காட்ேியில் கவளிப்பட்டு
அருறள நல்குவான். இனி மகிழ்ச்ேியயாடு அன்பு என்னும்
கபருங்குணம் கவளிப்பட்டு அவறனப் புைத்யத வழிபாடு கேய்தாலும்
அவனுக்கு விருப்பமாம்.

438. நின்ைது தானாய் நிறைந்த மயகசுரன்

கேன்ைங்கு இயங்கி அரன்திரு மாலவன்
நன்ைது கேய்யும் மலர்மிறே யமலயன்
என்ைிவ ராகி இறேந்திருந் தாயன.

கபாருள் : எல்லாவற்றையும் தாயன மறைத்து நின்ை மயகசுரன்

கீ ழ்முகங்ககாண் கேயற்பட்டு உருத்திரன், திருமால், நன்றமøய் கேய்யும்
சுவாதிட்டான மலரிலுள்ள பிரமன் என்று மூவயராடும்
கலந்திருக்கின்ைான்.

439. ஒருல்கிய பாேத்துள் உத்தம ேித்தின்

இருங்கறர யமலிருந்து இன்புறு நாடி
வருங்கறர ஓரா வறகயினிற் கங்றக
அருங்கறர யபணில் அழுக்குஅை லாயம.

கபாருள் : ஒடுங்கிய பாேநிறலயில் ேிவனாகிய கபரிய கறரயின் யமல்

ேீவர்கள் இருந்து ஆன்ம அனுபவம் விறழந்து பிைவியாகிய
அருங்கறரறய நாடாத தன்றமயில் ேங்கு ஓறேயயாடு வரும் ஆகாய
கங்றகயின் கறரறயப் கபாருந்தினால் மாேிறன நீங்கப் கபைலாம்.
(கங்றக அருங்கறர - திருவருளின் எல்றலயில்லாத துறண. உத்தம
ேித்தன் - தறலயாய ேிவகபருமான்.)

440. மண்கணான்று தான்பல நற்கல மாயிடும்

உண்ணின்ை யயானிகட்கு எல்லாம் ஒருவயன
கண்கணான்று தான்பல காணும் தறனக்காணா
அண்ணலும் இவ்வண்ணம் ஆகிநின் ைாயன.

கபாருள் : மண் ஒன்யை ேட்டி பாறன முதலிய நல்ல

பாத்திரங்களாகும். அதுயபான்று யயானி யதங்கட்கு எல்லாம்
அகத்யதயுள்ள ஒருவயன காரணமாகும். கண்ணாகில் இந்திரியம்
புைப்கபாருள் பலவற்றைக் கண்டாலும் தன்றனக் காணாது அது
யபான்று கபருமானும் எல்லா யயானி யபதங்கட்குக் காரணமாயினும்
ேீவக் காட்ேிக்குப் புலப்படாது நிற்பான். (யயானிகள் - நிலம், முட்றட,
கருப்றப, அழுக்கு என்னும் நால்வறகப் பிைப்புகள்.)

13. அனுக்கிரகம்

(அனுக்கிரகம் - அருளல். ேிவனது ஆறணறயத் தாங்கிச் ேதாேிவன்

ேீவர்கறளப் பிைப்பினில் கேலுத்தி மலநீக்கம் கபை அருள் புரிகிைான்
என்பது இப்பகுதியில் கூைப்கபறும்.)

441. எட்டுத் திறேயும் எைிகின்ை காற்கைாடு

வட்டத் திறரயனல் மாநிலம் ஆகாயம்
ஒட்டி உயிர்நிறல என்னும்இக் காயப்றப
கட்டி அவிழ்ப்பான் கண்ணுதல் காணுயம.

கபாருள் : எட்டுத் திறேயும் வசுகின்ை

ீ காற்யைாடு, வட்டமாகச்
சூழ்ந்துள்ள கடல், கநருப்பு, பூமி, ஆகாயம் ஆகிய ஐம்பூதங்கறளயும்
ஒன்று யேர்ந்து, உயிர் தாங்கும் இடமாகிய உடம்யபாடு உயிறரச்
யேர்த்தும் பிரித்தும் றவப்பான் ேதாேிவ மூர்த்தி யாவான். ஒட்டு -
திருவடிப்யபறு கண்ணுதல் நிறனப்பளவாயன ஐந்கதாழில் புரியும்
அண்ணல் எனலுமாம். கடல் இங்கு நீறரக் குைிக்கும்.

442. உச்ேியில் ஓங்கி ஒளிதிகழ் நாதத்றத

நச்ேியய இன்பங்ககாள் வார்க்கு நமன்இல்றல
விச்சும் விரிசுடர் மூன்றும் உலகுக்குத்
தச்சும் அவயன ேறமக்கவல் லாயன.

கபாருள் : ேிரேின் யமல் பிரமரந்திரத்தில் நீங்கி விளங்கும் நாதத்றத

விரும்பி இன்பத்றதப் கபறுவார்க்கு இைப்பு இல்றல. யமலான விரிந்த
சுடராகவுள்ள அக்கினி சூரியன் ேந்திரன் ஆகிய மூன்றையும்
உலகினுக்கு அச்ேதாேிவ மூர்த்தியய இறணத்துச் ேீவர்கள் உய்ய அருள்
புரியவல்லான்.
443. குேவன் திரிறகயில் ஏற்ைிய மண்றணக்
குேவன் மனத்துற்ைது எல்லாம் வறனவன்
குேவறனப் யபால்எங்கள் யகானநந்தி யவண்டில்
அறேவில் உலகம் அதுஇது வாயம.

கபாருள் : குேவன் தண்டச் ேக்கரத்தில் பிடித்து றவத்த மண்றண,

அவன் மனத்தில் எண்ணியவாறு கேய்வான். குேவறனப் யபான்று
எங்கள் ேதாேிவ மூர்த்தி நிறனத்தால் ேடத்தன்றம யுறடய உலகம்
ேடத்றத விட்ட ஆன்மாவாக மிளிரும்.

444. விறடயுறட யான்விகிர் தன்மிகு பூதப்

பறடயுறட யான்பரி யேஉலகு ஆக்கும்
ககாறடயுறட யான்குணம் எண்குண மாகும்
ேறடயுறட யான்ேிந்றத ோர்ந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : ஒளிறய வாகனமாக உறடயவனாகவும், மாறுபட்ட

கேயறல யுறடயவனாகவும் மிகுந்த புவனாபதிகறள
யுறடயவனாகவும் உள்ள ேதாேிவ மூர்த்தி, தன் விருப்பப்படி உலறகப்
பறடத்தருளுவான். யவண்டுவார்க்கு யவண்டுவயத ஈயும்
தன்றமயுறடய அவன் குணம் எண்குணமாகும். ஒளிக் கிரணங்கறள
வேிக்
ீ ககாண்டிருக்கும் அப்கபருமான் ேீவரது ேிந்றதயில்
கபாருந்தியிருந்தான். (ஆயனற்றை ஊர்தியாகவும் உயர்த்துங்
ககாடியாகவும் உறடயவன் ேிவன் என்றும் கபாருள் ககாள்ளலாம்.)

445. உகந்துநின் யைபறடத் தான்உலகு ஏழும்

உகந்துநின் யைபறடத் தான்பல ஊழி
உகந்துநின் யைபறடத் தான்ஐந்து பூதம்
உகந்துநின் யைஉயிர் ஊன்பறடத் தாயன.

கபாருள் : இறைவன் (ேீவர்கள் வாழ யவண்டுகமன்று) ஏழ்

உலகங்கறளயும் விரும்பிப் பறடத்தருளினான். அவ்வாயை பல
பிரளயங்கறள விரும்பிச் கேய்தருளினான். நிலம் முதலிய ஐந்து
பூதங்கறளயும் விரும்பித் யதாற்றுவித்தருளினான். விரும்பி நின்யை
உயிரிலும் உடலிலும் கபாருந்திச் ேீவயகாடிகளுக்கு உதவினான்.

446. பறடத்துஉறட யான்பண்டு உலகங்கள் ஏழும்

பறடத்துஉறட யான்பல யதவறர முன்யன
பறடத்துஉறட யான்பல ேீவறர முன்யன
பறடத்துஉறட யான்பர மாகிநின் ைாயன.
கபாருள் : பழறமயாகயவ ஏழு உலகங்கறளயும் ேிருட்டி கேய்து
அவற்றை உறடறமயாகக் ககாண்டான். அங்குப் பலயதவர்கறளப்
பறடத்து அவர்கறள ஆண்டு ககாண்டான் அவயன பல ேீவர்கறளச்
ேிருட்டிக்கு விடுத்துத் யதவயராடு ேம்பந்தப் படுத்தி ஆட்ககாண்டான்.
அவ்வாறு பறடத்து ஆட்ககாண்ட அவன் தறலவனாக உள்ளான்.

447. ஆதி பறடத்தனன் ஐம்கபரும் பூதம்

ஆதி பறடத்தனன் ஆேில்பல் ஊழி
ஆதி பறடத்தனன் எண்ணிலி யதவறர
ஆதி பறடத்தனன் தாங்கிநின் ைாயன.

கபாருள் : ஆதி ேத்தியயாடு கூடிய ேதாேிவன் ஐம்கபரும் பூதங்கறளப்

பறடத்தருளினான். குற்ைமில்லாத பல ஊழிகறள உயிர்களின்
நன்றமக்காக அவன் கேய்தான். எண்ணற்ை யதவர்கறள அவன்
ேிருட்டிக்கு விட்டான். இவ்வாறு அவன் ேிருட்டிறயச் கேய்தயதாடு
அவற்றுக்கு ஆதாரமாகவும் இருந்தான். ஆதி - அம்றம; அம்றமயுடன்
கூடிய ேிவகபருமான்; ஆதிபகவன்.

448. அகன்ைான் அகலிடம் ஏழும்ஒன் ைாகி

இவன்தான் என்நின்று எளியனும் அல்லன்
ேிவன்தான் பலபல ேீவனும் ஆகி
நவின்ைான் உலகுறு நம்பனும் ஆயம.

கபாருள் : இறைவன், அகன்ை இடமாக உள்ள இவ்வுலகம் ஏழுடனும்

ஒன்ைாகப் கபாருந்தியும் இவற்றைக் கடந்தும் உள்ளான். இவ்வாறு
இவன் உடனாயிருப்பினும் எளிறமயில் காட்ேிப் படுபவன் அல்லன்.
ேிவயன பலவாகவுள்ள ேீவரிடம் வியாபித்து அவறன
விரும்பினவருக்கு அவரவரிடம் கபாருந்தி உபயதேம் கேய்தருளுவான்.

449. உள்நின்ை யோதி உைநின்ை ஓருடல்

விண்நின்று விரும்பும் விழுப்கபாருள்
மண்நின்ை வாயனார் புகழ்திரு யமனியன்
கண்நின்ை மாமணி மாயபாத மாயம.

கபாருள் : உள்யள எழுகின்ை யோதியானது உயிர் கபாருந்தி நிற்கும்

ஓர் உடலாகவும் விண்ணுலகிலுள்ள யதவர்கள் விரும்புகின்ை யமலான
கபாருளாகவும் மண்ணுலகத்தில் பக்குவம் கபற்ை யமயலார் புகழும்
திருயமனியாகவும் கண்ணியல விளங்குகின்ை மணியாகவும் கபரிய
ஞானமாகவும் உள்ளது. (மாமணி என்பதற்குத் திரு ஐந்கதழுத்து
எனவும் கபாருள் ககாள்ளலாம்.)
450. ஆரும் அைியாத அண்டத் திருவுருப்
பார்முத லாகப் பயிலும் கடத்தியல
நீரினிற் பால்யபால் நிற்கின்ை யநர்றமறயச்
யேராமற் காணும் சுகம்அைிந் யதயன.

கபாருள் : யாவரும் அைிய முடியாத அண்டத்திலுள்ள திருவுருறவ

பூமி முதலாகப் கபாருந்திய ேரீரத்தில், நீரினில் பால்கலந்து பால்யபால்
நிற்கும் தன்றமறய அயர்ச்ேிறய அறடயாமல் பார்த்துக்
ககாண்டிருக்கும் இன்பத்றத நான் கபற்யைன். யேராமல் -
மைந்துவிடாமல் சுகம் யபரின்பம்.

14. கர்ப்பக் கிரிவய

(கர்ப்பத்தில் கேய்யப்படும் கதாழில் கர்ப்பக் கிரிறய எனப்படும்.

இறைவன் ேீவர்கறளக் கருப்றபயில் இருந்து காக்கும் முறைறம
இங்குக் கூைப்கபறும்.)

451. ஆக்குகின் ைான்முன் பிரிந்த இருபத்தஞ்சு

ஆக்குகின் ைான்அவன் ஆதிஎம் ஆருயிர்
ஆக்குகின் ைான்கர்ப்பக் யகாளறக யுள்ளிருந்து
ஆக்குகின் ைான்அவன் ஆவது அைிந்யத.

கபாருள் : இைப்பின் யபாது பிரிந்த இருபத்றதந்து தத்துவங்கறளத்

யதாற்றுவிக்கின்ைான். ஆதியாகிய அவ் இறைவன் அருறமயான்
உயிறரத் தத்துவங்கயளாடு யேர்க்கிைான். அவன் மாதாவின்
கருப்றபயில் கபாருந்தி உயிர்களுக்கு உதவுகிைான். அவன் உடல்
வளர்ச்ேிக்குத் யதறவறய அைிந்யத எல்லாம் கேய்கின்ைான்.

452. அைிகின்ை மூலத்தின் யமல்அங்கி அப்புச்

கேைிகின்ை ஞானத்துச் கேந்தாள் ககாளுவிப்
கபாறைநின்ை இன்னுயிர் யபாந்துை நாடிப்
பைிகின்ை பத்கதனும் பாரஞ்கேய் தாயன.

கபாருள் : யயாகியர் அைிகின்ை மூலாதாரத்தின் யமல் கநருப்பும் நீரும்

கேைிந்துள்ள ஞானபூமியில், திருவடிறயப் பதித்து, கபாறையுடனுள்ள
இனிறமயான உயிறரக் கருவில் புகும் வண்ணம் எண்ணிக்
கருவினின்றும் நீங்குகின்ை பத்து மாதகால வறரயறைறய அதற்கு
இறைவன் நியமித்தருளினான்.

453. இன்புறு காலத்து இருவர்முன்பு ஊைிய

துன்புறு பாேத் துயர்மறன வானுளன்
பண்புறு காலமும் பார்மிறே வாழ்க்றகயும்
அன்புறு காலத்து அறமத்துஒழிந் தாயன.

கபாருள் : ேிதாகாயத்தில் விளங்கும் இறைவன், தறலவன்

தறலவியுமாகிய இருவர் இன்புற்ை யபாது, ேீவன் விட்டுச் கேன்ை
விறனறய அனுபவிப்பதற்கான துயரம் கபாருந்திய உடம்பில் பக்குவம்
அறடயும் காலத்றதயும் ேீவன் பூமியில் தங்க யவண்டிய கால
எல்றலறயயும் இருவரும் அன்யபாடு கூடிய காலத்யத
அறமத்தருளினான். (முன்பு ஊைிய - அநாதியய ஆன்மாறவப்
பற்ைியுள்ள.)

454. கருறவ ஒழிந்தவம் கண்டநால் மூயவழ்

புருடன் உடலில் கபாருந்தும்மற் யைாரார்
திருவின் கருக்குழி யதடிப் புகுந்த
உருவம் இரண்டாக ஓடி விழுந்தயத.

கபாருள் : கருறவ நீங்கினவர் அைிந்த இருபத்றதந்து தத்துவங்களும்

ஆண் உடம்பில் தங்கி உருவாவறத மற்றையயார் அைிய மாட்டார்.
அக்கரு பின் கபண்ணின் கருப்றபறய நாடி அறடந்த ஆணும்
கபண்ணுமாகிய இரண்டு உருவமாக ஓடிப் பாய்ந்தது. (கவண்ண ீர் -
சுக்கிலம்; கேந்நீர் - சுயராணிதம். கருறவ ஒழிந்தவர் ஞானியர்)

455. விழுந்தது லிங்கம் விரிந்தது யயானி

ஒழிந்த முதல்ஐந்து ஈறரந்யதாடு ஏைிப்
கபாழிந்த புனல்பூதம் யபாற்றுங் கரணம்
ஒழிந்த நுதல்உச்ேி உள்யள ஒளிந்தயத.

கபாருள் : ஆண் கபண் யேர்க்றகயில் யயானிவிரிந்து

இலிங்கத்தினின்றும் சுக்கிலம் விழுந்தது. நீங்கிய புருடன் என்ை
தத்துவம் தன் மாத்திறரகள் ஐந்தும் ஞாயனந்திரியம் ஐந்தும்
கன்யமந்திரியம் ஐந்துடன் கூடி, தன்மாத்திறரகளினின்றும் யதான்ைிய
நீர் முதலான ஐந்து பூதம் யபாற்றுதலுக்கு உரிய நான்கு அந்தக்
கரணங்களுடன் நீங்கிய கநற்ைியின் உச்ேியுள் ஒளிந்தது.
(ஞாயனந்திரியம் அைிதற்கருவி. கருயமந்திரியம் - கேய்தற்கருவி)

456. பூவின் மணத்றதப் கபாருந்திய வாயுவும்

தாவி உலகில் தரிப்பித்த வாறுயபால்
யமவிய ேீவனில் கமல்லநீள் வாயுவும்
கூவி அவிழும் குைிக்ககாண்ட யபாயத.
கபாருள் : பூவினில் உள்ள வாேறனறயப் கபாருந்திய காற்றும்
உலகில் எங்கும் பரவித் தங்கியிருப்பது யபால் கருப்றபயில்
கபாருந்திய கருவினில் கமல்ல நீண்ட தனஞ்ேயனம் என்னும் வாயுவும்
குைிப்பிட்ட காலத்தில் இறரந்து ககாண்டு உள்யள கேல்லும். (நீள் வாயு
- தனஞ்ேயன்)

457. யபாகின்ை எட்டும் புகுகின்ை பத்கதட்டும்

மூழ்கின்ை முத்தனும் ஒன்பது வாய்தலும்
நாகமும் எட்டுடன் நாலு புரவியும்
பாகன் விடான்எனில் பன்ைியு மாயம.

கபாருள் : அருவமாய்ப் யபாகின்ை புரியட்டக ேரீரமும், உள்யள

புகுகின்ை தே வாயுக்களும் காமாதி அஷ்ட விகாரங்களும் இவற்றுள்
அமிழ்ந்துள்ள புருடனும், நவத்துவாரங்களும், குண்டலியாகிய நாதமும்
பன்னிரண்டு விரற்கறட கேல்லும் பிராணனாகிய குதிறரயும்
இறைவனாகிய பாகன் கேலுத்தாவிடில் பன்ைிறயப் யபால் இழிந்த
பிைப்பாய்விடும்.

458. ஏை எதிர்க்கில் இறையவன் தானாகும்

மாை எதிர்க்கில் அரியவன் தானாகும்
யநகராக்க றவக்கின் நிகர்யபாதத் தானாகும்
யபகராத்த றமந்தனும் யபரர ோளுயம

கபாருள் : கூட்டுைவின் யபாது சுக்கில் சுயராணித கலப்பில் சுக்கிலம்

எதிர்த்துச் கேன்ைால் பிைக்கும் குழந்றத இறையவறனப்
யபான்ைிருப்பான். சுயராணிதம் மாைி எதிர்த்துவரின் அப்யபாது பிைக்கும்
குழந்றத திருமாறலப் யபான்ைிருப்பான். சுக்கில் சுயராணிதமாகிய
இரண்டும் ேமமாகப் கபாருந்தினால் அப்யபாது பிைக்கும் குழந்றத
பிரமறனப் யபான்ைிருப்பான். மூவரது தன்றமயும் கபாருந்தியிருந்தால்
யபரரேனாய்ப் கபரிய ோம்ராஜ்யத்றத ஆளுவான்.

459. ஏய்அங்கு அலந்த இருவர்தஞ் ோயத்துப்

பாயுங் கருவும் உருவா கமனப்பல
காயம் கலந்தது காணப் பதிந்தபின்
மாயம் கலந்த மயனாலய மானயத.

கபாருள் : பல புலன்களில் கபாருந்தி வருந்தின ஆண் கபண்ணாகிய

இருவரது வண்ணத்தில் கவளியாகிை கரு உருவாகும் என்ைபடி, பல
பிைவியில் பல உடம்பில் கபாருந்திய அக்கரு நன்ைாகப் பதிந்த பிைகு
மயக்கம் கபாருந்திய இருவரது மனமும் ஒருறமப் பாடுற்ைது.
மயனாயம்-உள்ளத்து ஒற்றுறம.

460. கர்ப்பத்துக் யகவலம் மாயாள் கிறளகூட்ட

நிற்கும் துரியமும் யபதித்து நிறனவுஎழ
வற்புறு காமியம் எட்டாதல் மாயயயம்
கோற்புறு தூய்மறை வாக்கினாம் கோல்யல.

கபாருள் : கருப்றபயில் அைியா நிறலயிலுள்ள ேிசுவுக்கு மாறய

தத்துவங்கறளச் யேர்க்க, அறமந்து நிற்கும் யபருைக்க நிறல நீங்கிச்
ேிசுவுக்கு நிறனவு உண்டாக வலிறமமிக்க மாறயயின் காரியமாகிய
அராகாதி எட்டுக் குணங்களும் சுத்த மாறயயினின்றும் யதான்றும்
நால்வறக வாக்கினின்று கோல்லும் ஆகும்.

461. என்பால் மிறடந்து நரம்பு வரிக்கட்டிச்

கேம்பால் இறைச்ேி திருந்த மறனகேய்து
இன்பால் உயிர்நிறல கேய்த இறையயாங்கும்
நண்பால் ஒருவறன நாடுகின் யையன.

கபாருள் : எலும்புகளால் பின்னி நரம்புகளாகிய கயிற்ைால் வரிந்து

கட்டி, இரத்தத்யதாடு கூடிய இறைச்ேியால் திருத்தமாக வட்றட
ீ
அறமத்து இன்பத்றதயுறடய உயிர் தாங்கும் உடம்பிறனச் கேய்த
இறைவனிடத்து ஓங்கும் காதலால் ஒப்பற்ை அப் கபருமாறனத்
யதடுகின்யைன்.

462. பதஞ்கேய்யும் பால்வண்ணன் யமனிப் பகயலான்

இதஞ்கேய்யும் ஒத்துஉடல் எங்கும் புகுந்து
குதஞ்கேய்யும் அங்கியின் யகாபம் தணிப்பான்
விதஞ்கேய்யு மாயை விதித்கதாழிந் தாயன.

கபாருள் : ேீவர்கறளப் பக்குவஞ் கேய்யும் பால் வண்ணனாகிய சூரியப்

பிரகாேம் யபான்ை யமனிறயயுறடய ேதாேிவன் உடலில் எங்கும்
நீக்கமை நிறைந்து நன்றமறயச் கேய்வான். குதத்தானத்திலிருந்து
தூண்டி நடத்தும் மூலாக்கினியின் யவகத்றதத் தணிப்பதற்காக இன்பம்
கபறும்படியான நியதிறய அறமத் தருளினான்.

463. ஒழிபல கேய்யும் விறனயுற்ை நான

வழிபல நீராட்டி றவத்கதழு வாங்கி
பழிபல கேய்கின்ை பாேக் கருறவச்
சுழிபல வாங்கிச் சுடாமல்றவத் தாயன.
கபாருள் : பழியான காரியங்கறளச் கேய்கின்ை பாேத்தில் கட்டுப்பட்ட
கருறவ, பலவாகிய சுழல்களினின்றும் எடுத்து அழியாது
காப்பாற்ைினான். யமலும் விறன கபாருந்திய காலத்யத பலவறகயாகத்
தூய்றமயாக்கிச் ேிசுறவ யமகலழும்படி கேய்து விறனறய நீங்கும்படி
இறைவன் கேய்வான்.

464. சுக்கில நாடியில் யதான்ைிய கவள்ளியும்

அக்கிர மத்யத யதான்றும்அவ் யயானியும்
புக்கிடும் எண்விரல் புைப்பட்டு நால்விரல்
அக்கரம் எட்டும்எண் ோணது வாகுயம.

கபாருள் : ஆண் கபண் கூட்டுைவால் சுக்கில நாடியில் யதான்ைிய

கவள்றள நிைமான சுக்கிலமும் அவ்வாயை யயானியினின்றும்
யதான்றும் கேந்நிைமான சுயராணிதமும் எட்டு விரற்கறடயளவு
புைப்பட்டு நான்கு விரற்கறடயளவு உள்யள யபாகும். அப்யபாது பஞ்ேபூத
அக்கரங்களாகிய ஐந்து அகரமாகிய நாதமும் உகரமாகிய விந்துவும்
மகரமாகிய மாறயயும் யேர்ந்து எட்டுச் ோண்அளவு உடம்பு ேிசுவுக்கு
உண்டாகும்.

465. யபாகத்துள் ஆங்யக புகுந்த புனிதனும்

யகாேத்துள் ஆகம் ககாணர்ந்த ககாறடத்கதாழில்
ஏகத்துள் ஆங்யக இரண்கடட்டு மூன்றைந்து
யமகத்துள் ஆங்ககாரு முட்றடகேய் தாயன.

கபாருள் : இன்பத்துள் கபாருந்திய இறைவனும் கருவில் உடம்றபத்

தந்த ககாறடச் கேயலால் ஆண் கபண் கூட்டுைவால் முப்பத்கதாரு
தத்துவங்கறளச் யேர்ந்து இருவரது மயக்க நிறலயில் ஒரு கருவாகிய
முட்றடறயத் தந்தருளினான்.

466. பிண்டத்தில் உள்ளுறு யபறதப் புலன்ஐந்தும்

பிண்டத்துள் ஊயட பிைந்து மரித்தது
அண்டத்தின் உள்ளுறு ேீவனும் அவ்வறக
அண்டத்து நரத்து அமர்ந்திருந் தாயன.

கபாருள் : பிண்டமாகிய இவ்வுடம்பினுள்யள அைியாறம நிறைந்த

புலன்கள் ஐந்தும் உடம்பில் யதான்ைி உடம்பு அழிந்தயபாது அறவயும்
கேயலற்று அழிந்தன. உடம்றபச் சுற்ைியுள்ள அண்ட யகாேத்தின்
உள்யமயுற்ை ேீ வனும் அவ்வாயை பக்குவம் கபற்ை யபாது தன்
கேயலற்று நாத தத்துவத்தில் ஒடுங்கும். (யபறதப்புலன் - அைிவற்ை
புலன்)
467. இறலப்கபைி யயற்ைி எனதுடல் ஈேன்
துறலப்கபாைி யிற்கரு ஐந்துடன் ஆட்டி
நிறலப்கபாைி முப்பது நீர்றம ககளுவி
உடறலப்கபாைி ஒன்பதில் ஒன்றுகேய் தாயன.

கபாருள் : இறைவன் மாறயயால் உண்டாக்கிய உடம்றபத்

துலாக்யகால் யபால் கேலுத்தும் ேிவ தத்துவத்தில் அகர உகர மகர
விந்து நாத மாகிய பிரணவத்தில் கருறவ இயக்கி ேீவறன நிறலக்க
றவக்கும் ஆன்ம தத்துவம் இருபத்து நான்கும், புருட தத்துவம் நீங்கிய
வித்தியா தத்துவம் ஆறும் ேீவனது இயல்புக்கு ஏற்பக் கூட்டி
உடம்பாகிய கபாைியில் ஒன்பது துவாரங்கறளயும் அறமத்தருளினான்.
(உறலப்கபாைி - ேரீரம்)

468. இன்புற்று இருவர் இறேவித்து றவத்தமண்

துன்பக் கலேம் அறணவான் ஒருவயன
ஒன்பது நீர்ச்ோல் கலேம் பதிகனட்டு
கவந்தது துறள விறளந்தது தாயன.

கபாருள் : ேிற்ைின்பத்தில் ஈடுபட்டிருந்த தாயும் தந்றதயுமாகிய

இருவரும் மனகமான்ைி றவத்த மண்ணாலான துன்பமயமான
குடத்துள்யள யேர்ந்தவன் ஆன்மா ஒருவயன. அத்துடன் ஒன்பது
வாயில்களாகிய நீர்ச்ோலும் புரியட்டமாகிய எட்டும் ஞாயனந்திரிய
கன்யமந்திரிய மாகிய பத்தும் ஆக பதிகனட்டுக் கலேமும் அந்தக்
கருப்றபயாகிய சூறளயில் கவந்து பக்குமாயின.

469. அைியீர் உடம்பினில் ஆகிய ஆறும்

பிைியீர் அதனில் கபருகுங் குணங்கள்
கேைியீர் அவற்ைினுள் ேித்திகள் இட்டது
அைியஈ றரத்தினுள் ஆனது பிண்டயம.

கபாருள் : உடம்பினுள் ககாளுந்திய ஆறு துன்பங்கறளயும் அைியாது

உள்ள ீர். அங்கு மனத்தினுள்யள கபருகிக் ககாண்டிருக்கும் தாமத
இராேத ோத்துவிகமாகிய குணங்களினின்றும் பிரியாதுள்ள ீர். அங்குச்
ேித்திகள் அறமவறதப்கபாருந்தாதீர். உணரின் பத்து மாதங்களில்
ஆகியது இப்பிண்டமாகும். ஆறுதுன்பங்களாவன; யபறு, இழவு, துன்பம்,
பிணி, மூப்பு, ோக்காடு என்பன.

470. உடல்றவத்த வாறும் உயிர்றவத்த வாறும்

மறடறவத்த ஒன்பது வாய்தலும் றவத்துத்
திடம்றவத்த தாமறரச் கேன்னியுள் அங்கிக்
கறடறவத்த ஈேறனக் றககலந் யதயன.

கபாருள் : உடறல மாறய யினின்றும் யதாற்றுவித்தவாறும்

உடம்பினுள் உயிறர அறமத்து உறுதியான ஆயிர இதழ்த்
தாமறரயயாடு கூடியேிரேில் அக்கினியில் இறுதிநிறல றவத்த
இறைவறனச் சுழுமுறனயில் கூடியனன்.

471. யகட்டுநின் யைன் எங்கும் யகடில் கபருஞ்சுடர்

மூட்டுநின் ைான்முதல் யயானி மயன்அவன்
கூட்டுநின் ைான்குழம் பின்கரு றவயுரு
நீட்டிநின்று ஆகத்து யநர்பட்ட வாயை.

கபாருள் : எவ்விடத்தும் தனக்ககாரு யகடில்லாத ஒளிவடிவமான

கபருமான் கருவுக் ககல்லாம் கருவாயிருந்து ஆதி ேிருட்டிறய
அருளுகிைான். அப் கபருமான் குழம்பான கருறவச் ேீவயனாடு
யேர்ப்பிக்கின்ைான். அதறன உருவாக நீட்டி உடனாய் நின்று உடம்பில்
எழுந்தருளியுள்ளறத அடியயன் யகட்டு நின்யைன்.

472. பூவுடன் கமாட்டுப் கபாருந்த அலர்ந்தபின்

காவுறடத் தீபம் கலந்து பிைந்திடும்
நீரிறட நின்ை குமிழி நிழலதாய்ப்
பாருடல் எங்கும் பரந்கதட்டும் பற்றுயம.

கபாருள் : பூப்யபான்ை யயானியும் கமாட்டுப் யபான்ை லிங்கமும்

கபாருந்த மலர்ந்தபின், சுக்கில சுயராணிதக் கலப்பால் ஒளி மயமான
ேீவ அணு உண்டாகும். நீரிறட எங்கும் பரந்து நின்ை குமிழியின் நிழல்
யபான்று புரியட்டக ேரீரத்திலுள்ள ேீவ அணு உடம் கபங்கும் கலந்து
விடும். குமிழி-ேீவ அணு எட்டு - புரியட்டக ேரீரம். காவுறடத் தீபம் -
கரு.

473. எட்டினுள் ஐந்தாகும் இந்திரி யங்களும்

கட்டிய மூன்று கரணமு மாய்விடும்
ஒட்டிய பாே உணர்கவன்னும் காயப்றப
கட்டி அவிழ்த்திடும் கண்ணுதல் காணுயம.

கபாருள் : முற்கூைிய எட்டனுள் கமய், வாய், கண், மூக்கு, கேவியாகிய

ஐந்து இந்திரியங்களும், அவற்யைாடு கதாடர்புறடய மனம், புத்தி,
அகங்காரம் என்ை மூன்று அந்தக்கரணங்களும் ஆகும். அவற்யைாடு
யேர்ந்த ஆோ பாேங்களும் ஏற்ப உண்டாகிய உடம்றபப் கபருமாயன
முதலில் யேர்த்துப் பின்னர் அவிழ்த்து விடுவான், நீங்கள் அதறனக்
காணுங்கள்.

474. கண்ணுதல் நாமம் கலந்துஉடம்பு ஆயிறடப்

பண்ணுதல் கேய்து பசுபாேம் நீங்கிட
எண்ணிய யவதம் இறேந்த பரப்பிறன
மண்முத லாக வருத்துறவத் தாயன.

கபாருள் : இறைவனது நாமமாகிய பிரணவத்றதக் கலந்து, உடம்பினில்

நாதம் விளங்குமாறு கேய்து, பசுத் தன்றமயும் நீங்குமாறு நான்கு
இதழ்கறளயுறடய மூலாதாரச் ேக்கரத்தினால் உணர்த்தப்படும் பரப்பு
அறனத்றதயும் பிருதிவி தத்துவத்திலிருந்து கதாடங்குகின்ை நியதிறய
றவத்துள்ளான். (கண்ணு ல் நாமம் - நமச்ேிவாய)

475. அருளல்லது இல்றல அரனவன் அன்ைி

அருளில்றல யாதலின் அவ்யவார் உயிறரத்
தருகின்ை யபாதுஇரு றகத்தாயர் தம்பால்
வருகின்ை நண்பு வகுத்திடுந் தாயன.

கபாருள் : ேத்தியின்ைிச் ேிவன் இல்றல. இனிச் ேிவன் இன்ைிச்

ேத்தியும் இல்றல. ஆதலால் அச்ேிைப்பான உயிர்க்கு உடம்றபத்
தருகின்ையபாது, இரு கேவிலித்தாய் மாட்டு றவக்கும் அன்றப
அறமத்து அருளினான். (இருறகத்தாயர் - குண்டலினி ேத்தி, ேிற்ேத்தி
ஆகிய இருதாயர், கிரிறயயும் ஞானமும் விளங்க இருவரின் உதவியும்
ேீவனுக்குத் யதறவ என்க)

476. வகுத்த பிைவியின் மாதுநல் லாளும்

கதாகுத்திருள் நீக்கிய யோதி யவனும்
பகுத்துணர் வாகிய பல்லுயிர் எல்லாம்
வகுத்துள்ளும் நின்ை யதார் மாண்பது வாயம.

கபாருள் : அவரவர் விறனக் கீ டாக வகுக்கப் கபற்ை பிைவியில் நல்ல

ேத்தியும் ேத்திக் யகற்ை யோதி வடிவான இறைவனும், பல வறகத்
திைத்தினுள்ள உணர்வு மயமான பல உயிர்கட்கு எல்லாம் வறக
கேய்யுமாறு அவ் அவற்ைின் உயிர்க்கு உயிராய் நிற்கின்ை ேிைந்த
கபாருளாகும்.

477. மாண்பது வாக வளர்கின்ை வன்னிறயக்

காண்பதுஆண்கபண் அலிஎயனும் கற்பறன
பூண்பது மாதா பிதாவழி யபாலயவ
ஆம்பதி கேய்தான் அச்யோதிதன் ஆண்றமயய
கபாருள் : கபருறமயயாடு வளர்க்கின்ை ஒளியாகிய உயிறர
ஆணாகயவா கபண்ணாகயவா அலியாகயவா காண்பது கற்பறனயாகும்.
அது தாய் தந்றதயின் தன்றமறயக் ககாண்டிருக்கும். அவ்வாைாகும்
உயிருக் யகற்ை உடம்பிறனப் பறடத்தல் அச் யோதியாகிய இறைவனது
வல்லறம யாகும். உயிருக்கு ஆண் கபண் என்ை யவறுபாடு இல்றல.
உடம்பில்தான் ஆண் கபண் யவறுபாடாகும்.

478. ஆண்மிகில் ஆணாகும் கபண்மிகில் கபண்ணாகும்

பூண்இரண்டும் ஒத்துப் கபாருந்தில் அலியாகும்
தாள்மிகு மாகில் தரணி முழுதாளும்
பாணவம் மிக்கிடில் பாய்ந்ததும் இல்றலயய.

கபாருள் : கூட்டுைவின் யபாது ஆண் பண்பு மிகுந்தால் ேிசு ஆணாகும்.

கபண் பண்பு மிகுந்தால் ேிசு கபண்ணாகும். ஆண் கபண் குணம்
ேமமாகில் ேிசு அலியாகும். கபண்ணின் நீக்க நிறலக்கும் கடந்த
பூமானாகில் உலறக ஆளத்தக்க குழவியாகும். கூட்டுைவின் யபாது
தாழ்ச்ேி மனப்பான்றமயிருந்தால் சுக்கிலம் பாய்வது நின்றுவிடும்.
(தாள் - முயற்ேி, பாண் - தாழ்ச்ேி)

479. பாய்ந்தபின் அஞ்யோடில் ஆயுளும் நூைாகும்

பாய்ந்தபின் நாயலாடில் பாரினில் எண்பதாம்
பாய்ந்திடும் வாயுப் பகுத்தைிந்து இவ்வறக
பாய்ந்திடும் யயாகிக்குப் பாய்ச்ேலும் ஆயம.

கபாருள் : சுக்கிலமானது ஆணிடமிருந்து பிரிந்து ஐந்து விரற்று கறட

ஓடி விழுந்தால் பிைக்கும் குழந்றதயின் ஆயுள் நூைாண்டாகும். நான்கு
விற்கறட ஓடிவிழுந்தால் ஆயுள் எண்பதாகும். சுக்கிலத்றதச்
கேலுத்தும் வாயுவிறன நன்ைாக உணர்ந்து இவ்வறகயாக ஓடி
விழும்படி கேய்யும் யயாகிக்குச் கேலுத்த முடியும்.

480. பாய்கின்ை வாயுக் குறையில் குைளாகும்

பாய்கின்ை வாயு இறளக்கின் முடமாகும்
காய்கின்ை வாயு நடுப்படில் கூனாகும்
பாய்கின்ை வாயுமா தர்க்கில்றலப் பார்க்கியல.

கபாருள் : சுக்கிலத்றதச் கேலுத்துகின்ை வாயு குறையுமானால்

குழந்றத குட்றடயாக இருக்கும். அவ்வாறு கேல்லுகின்ை வாயு
கமலிந்திடின் குழந்றத முடமாகும். அவ்வாயு தறடப்படின் குழந்றத
கூனாகும். ஆராயின் கபண்களுக்குச் கேலுத்துகின்ைவாயு இல்றல.
481. மாதா உதரம் மலமிகில் மந்தனாம்
மாதா உதரம் ேலமிகில் மூங்றகயாம்
மாதா உதரம் இரண்கடாக்கில் கண்ணில்றல
மாதா உதரத்தில் றவத்த குழவிக்யக

கபாருள் : தாயின் வயிற்ைில் கருவாய் அறமந்த குழந்றதக்கு அவள்

வயிற்ைில் மலம் மிகுமானால் அக்குழந்றத மந்தபுத்தி
உள்ளவனாவான். அவ் வயிற்ைில் நீர் மிகுந்தால் அக் குழந்றத
ஊறமயாகும். மலம்நீர் இரண்டும் அங்கு மிகுமாயின் அக்குழந்றத
குருடாம்.

482. குழவியும் ஆணாம் வலத்தது ஆகில்

குழவியும் கபண்ணாம் இடத்தது ஆகில்
குழவியும் இரண்டாம் அபானன் எதிர்க்கில்
குழவி அலியாகும் ககாண்டகால் ஒக்கியல.

கபாருள் : யபாக காலத்தில் ஆண்மகனிடம் பிராணன் சூரிய கறலயில்

(வல நாேியில்) இயங்குமாயின் ஆண் குழந்றதயாகும். அப்யபாது ேந்திர
கறலயில் (இட நாேியில் இயங்குமாயின் கபண் குழந்றதயாம்.
சுக்கிலத்றதச் கேலுத்தும் பிராண வாயுயவாடு அபானன் என்னும் மலக்
காற்று எதிர்த்தால் சுக்கிலம் ேிறதந்து இரட்றடக் குழந்றதயாகும்.
சூரிய கறல ேந்திரகறல ஒத்து இயங்கினால் குழந்றத அலியாகும்.)

483. ககாண்டநல் வாயு இருவர்க்கும் ஒத்கதழில்

ககாண்ட குழவியும் யகாமளம் ஆயிடும்
ககாண்டநல் வாயு இருவர்க்கும் குழைிடில்
ககாண்டதும் இல்றலயாம் யகால்வறள யாட்யக.

கபாருள் : பிராணவாயு, புணரும் இருவருக்கும் ஒத்து இயங்குமாயின்

கருவுட் ககாண்ட குழந்றதயும் அழகாக இருக்கும். அக் காலத்து
இருவர்க்கும் பிராணவாயு தடுமாைினால், கபண்ணுக்குக் கரு
உண்டாதற்கான வாய்ப்பு இல்றலயாம்.

484. யகால்வறள உந்தியில் ககாண்ட குழவியும்

தால்வறல யுள்யள தயங்கிய யோதியாம்
பல்வளர்ந் துள்யள பகலவன் கபான்னுருப்
யபால்வளர்ந் துள்யள கபாருந்துரு வாயம.

கபாருள் : கபண்ணினது கருப்பாேயத்தில் ஏற்றுக் ககாண்ட

குழந்றதயும் அண்ணாக்கினுள்யள விளங்கும் யோதி யபான்ைதாம். அஃது
ஆணாகயவா கபண்ணாகயவா வளர்ந்து சூரியனது கபான்னுருறவப்
யபான்று வளர்ச்ேி யுற்றுப் பூரணமான உருவத்றதப் கபறும்.
(தால்வறள - அண்ணத்தின் கண்ணதாம் கதாறள)

485. உருவம் வளர்ந்திடும் ஒண்திங்கள் பத்தில்

பருவமது ஆகயவ பாரினில் வந்திடும்
மருவி வளர்ந்திடு மாறயயி னாயல அருவமது
ஆவதுஇங்கு ஆர்அைி வாயர.

கபாருள் : உருவமானது நியதியான பத்து மாதங்கள் கருப்றபயில்

வளரும், பக்குவம் உண்டாகயவ அச்ேிசு பூமியில் பிைந்து வளரும்,
மாறய யாகிய வளர்ப்புத் தாயயாடு கபாருந்தி வளர்ந்திடும். ஆனால்
அவ்வுடம்பினுள் கபாருந்திய உயிர் வடிவமில்லாதது என்பறத யார்
அைிவார் ? (ஒருவரும் அைிய மாட்டார்)

486. இட்டான் அைிந்திலன் ஏற்ைவன் கண்டிலன்

தட்டான் அைிந்தும் ஒருவர்க்கும் உறரத்திலன்
பட்டாங்கு கோல்லும் பரமனும் அங்குளன்
ககட்யடன் இம்மாறயயின் கீ ழ்றமஎவ் வாயை

கபாருள் : வித்திட்ட தந்றதயும் என்ன குழந்றத என்பறத

அைியவில்றல. அதறன ஏற்றுக்ககாண்ட தாயும் அந்த விவரத்றத
அைியவில்றல. காரணத்துக் யகற்பக் காரியம் கேய்யும் பிரமனாகிய
தட்டானும் அைிந்தவனாயினும் ஒருவருக்கும் கோல்லவில்றல.
அந்நியதிறய அறமத்துக் ககாடுக்கும் ேதாேிவனும்
அங்யகயிருக்கிைான். என்யன இம்மாறயயின் மயக்குந் தன்றம
இருந்தவாறு ! (தட்டான் - ேிவன் என்றும் ேிலர் கபாருள் ககாள்வர்.)

487. இன்புை நாடி இருவரும் ேந்தித்துத்

துன்புறு பாேத்தில் யதான்ைி வளர்ந்தபின்
முன்புை நாடி நிலத்தின்முன் யதான்ைிய
கதான்புை நாடி நின்று ஓதலும் ஆயம.

கபாருள் : இன்ப நாட்டத்றத விரும்பிய இருவர் கூட்டத்துத் துன்பம்

கபாருந்தும் பாேத்தில் யதான்ைிய ேிசு துன்பத்தில் வளர்ந்த பின்னர்
யமன்றம கபை விரும்பி உலகில் எல்லாவற்ைிற்கும் முன்யன
யதான்ைியுள்ள பழறமக்கும் பழறமயான இறை வறனப் கபாருந்த நாடி
ஏத்தலுமாகும்.

488. குயிற்குஞ்சு முட்றடறயக் காக்கறகக்கூட்டு இட்டால்

அயிர்ப்பின்ைிக் காக்றக வளர்க்கின் ைதுயபால்
இயக்கில்றலப் யபாக்கில்றல ஏன்என்பது இல்றல
மயக்கத்தால் காக்றக வளர்க்கின்ை வாயை.

கபாருள் : குயிலின் முட்றடறயக் காக்றகயின் கூட்டில் றவத்தால்

ேந்யதகமின்ைிக் காக்றக வளர்ப்பது யபான்று இயக்கமில்லாமலும்
யபாக்கில்லாமலும் ஏன் என்று வினவாமலும் தாயும் மயக்கத்தினால்
உடம்றப வளர்க்கின்ை முறை இதுவாம். (காக்றகக் கூட்டில் குயில்
முட்றடயிடும் என்பறதக் குைிக்கின்ைார்.)

489. முதற்கிழங் காய்முறள யாய்அம் முறளப்பின்

அதற்புத் லாய்ப்பல மாய்நின் ைளிக்கும்
அதற்கது வாய்இன்பம் ஆவது யபால
அதற்கது வாய்நிற்கும் ஆதிப் பிராயன.

கபாருள் : தாவரமானது முதலில் கிழங்காய் இருந்தது. முறளயாய்

முறளக்குப்பின் அதன் புதராய், பின் பழமாய்ப் பயறனத் தரும்.
அதுயவ அத்தாவரத்திற்கு இன்பமாக அறமவது யபான்று
எல்லாவற்றையும் பறடத்துக் காத்துப் பயன் அளிப்பயத ஆதியாகிய
குறைவனுக்கு இன்பமாம்.

490. ஏயனார் கபருறமயன் ஆகிலும் எம்இறை

ஊயன ேிறுறமயுள் உட்கலந்து அங்குளன்
வாயனார் அைியும் அளவல்ல மாயதவன்
தாயன அைியும் தவத்தின் உள்யள.

கபாருள் : மற்றைய யதவர்கறளக் காட்டிலும் கபருறம உறடயவன்

ஆகிலும் எம் இறைவனாகிய பரயமசுவரன் ஊன் உடலிலுள்ள
குற்ைங்களிலும் தான் கலந்து அற்ைினூயட விளங்குகின்ைான்.
அப்படிப்பட்ட யதவயதவறன வாயனார்களாலும் அைிய முடியாமல்
மக்கயள தாம் தங்கள் தவ வலிறமயால் காண முடியும்.

491. பரத்திற் கறரந்து பதித்தநற் காயம்

உருத்தரித்து இவ்வுடல் ஓங்கிட யவண்டித்
திறரக்கடல் உபபுத் திரண்டது யபாலத்
திரித்துப் பிைக்கும் திருவுரு ளாயல.

கபாருள் : யமலான பரம்கபாருளினிடத்துச் சூக்குமமாய் ஒடுங்கிய

நல்ல உடம்பு மீ ண்டும் பக்குவத்துக்யகற்பப் பயறன அறடய யவண்டி
அறல கடலில் சூரிய கவப்பத்தால் உப்புத் திரண்டு உருவம் அறடவது
யபால இறைவனது அருளால் மீ ண்டும் தூல உடம்பு கருவில்
உருவாகிைது.
15. மூவவகச் சீவ வர்க்கம்

(மூவறகச் ேீவ வர்க்கம் என்பது விஞ்ஞானகலர், பிரளயாகலர், ேகலர்

என்ைபடி விஞ்ஞானகலர் ஆணவமலர் ஒன்று மட்டும் உறடயவர்.
பிரளயகலர் ஆணவம் கன்மம் என இருமலமுறடயவர். ேகலர்
ஆணவம், கன்மம், மாறயகயன மும்மலமுறடயவர்.)

492. ேத்தி ேிவன்விறள யாட்டால் உயிராக்கி

ஒத்த இருமாயா கூட்டத்து இறடயூட்டிச்
சுத்தமது ஆகும் துரியம் புரிவித்துச்
ேித்தம் புகுந்து ேிவமயம் ஆக்குயம.

கபாருள் : ேத்தியும் ேிவனும் விறளயாட்டாக உயிறரச் சூக்கும

ேரீரத்தில் கபாருத்தி, சுத்தமும் அசுத்தமுமாகிய இரு மாறயயுள்
கூட்டுவித்து, சுத்தமாகிய யமலாம் நிலத்றத எய்துவித்து, ேீவர்களது
ேித்தத்தில் விளங்கித் துரிய நிறலயில் ேீவரூபம் கபை அருளும்.

493. விஞ்ஞானர் நால்வரும் கமய்ப்பிரள யாகலத்து

அஞ்ஞானர் மூவரும் தாங்கு ேகலத்தின்
அஞ்ஞானர் மூவரும் ஆகும் பதின்மராம்
விஞ்ஞானர் ஆதியர் யவற்றுறம தாயன.

கபாருள் : கதளிந்த ஞானமுறடயயாராகிய விஞ்ஞானகலர்

நால்வறகயினரும் பிரளயா காலத்தில் அந்த ஞானத்றதப் கபறும்
பிரளயகலர் மூவறகயினரும், உலக வாழ்வில் கபாருந்தி
அைியாறமயுறடய ேகலர் மூவறகயினருமாக விஞ்ஞானகலராதிய
மூவறகச் ேீவவர்க்கமும் பத்துப் பிரிவினதாகும்.

494. விஞ்ஞானர் யகவலத் தார்அது விட்டவர்

தஞ்ஞானர் அட்டவித் யதேராம் ோர்ந்துயளார்
எஞ்ஞானர் ஏழ்யகாடி மந்திர நாயகர்
கமய்ஞ்ஞானர் ஆணவம் விட்டுநின் ைாயர.

கபாருள் : விஞ்ஞானகலர் ஆணவ மலர் மட்டும் உறடயயாராகிய

தன்னலம் விட்டவரும், ஆன்ம ஞானம் உறடயவராகிய அட்ட
வித்தியய சுரபதம் ோர்ந்யதாரும், உயர்ந்த ஞானமுறடயயாராகிய ஏழு
யகாடி மந்தியரசுரரும் உண்றமயான ஞானமுறடயயாராகிய
ஆணவமல வாேறனயும் விட்டு நின்ைவருமாக நால்வறகயினராம்.

495. இரண்டா வதில்முத்தி எய்துவர் அத்தறன

இரண்டாவ துள்யள இருமல கபத்தர்
இரண்டாகும் நூற்கைட்டு ருத்திரர் என்பர்
முரண்யேர் ேகலத்தர் மும்மலத் தாயர.

கபாருள் : விஞ்ஞானகலரில் பக்குவம் குறைந்யதார் உடலுடன்

கூடியிருந்தயபாத ேீவன் முத்தி அறடயாமல் அடுத்த பிைவியில்
ேிவறன அறடவர். அவ்வளயவ இருமலமுறடய இரண்டாவது
பிரிவினரான பிரளயகாலர், இரண்டு பிைவிகளில் நூற்கைட்டு உருத்திரர்
பதமறடவர் என்பர். மாறயயின் வலிறமயால் பிணிக்கப்பட்ட ேகலர்
மும்மலம் ககடாது உள்ளவராவர்.

496. கபத்தத்த ேித்கதாடு யபண்முத்தச் ேித்தது

ஒத்திட்டு இரண்டிறட ஊடுற்ைார் ேித்துமாய்
மத்தது மும்மலம் வாட்டுறக மாட்டாதார்
ேத்தத்து அமிழ்ந்து ேகலத்து ளாயர.

கபாருள் : மும்மலமுறடய ேகலரில் ேிலர் ேித்தாகிய ேிவத்றதப்

யபணி ஞானமும் வடிவான ேிவமாயினர். ஞானமும் கிரிறயயும்
ஒத்துச் ேதாேிவ நிறலயில் பற்ைி நின்ைவர், ஞான வடிவாய்
மும்மலங்கறளக் கடந்து யமல் நிற்பவராவர். ஞானமும் கிரிறயயும்
ஒத்து மும்மலத்றத நீக்க மாட்டாதார் நாத தத்துவம் கவளிப்படாமல்
ேகல ராவார்.

497. ேிவமாகி ஐவறகத் திண்மலம் கேற்யைார்

அவமாகச் ேித்தர்முத் தாந்தத்து வாழ்வார்
பவமான தீர்யவார் பசுபாேம் அற்யைார்
நவமான தத்துவம் நாடிக் ககாண்டாயர.

கபாருள் : ேிவமாகி ஐவறகயான வலிறமயுள்ள மலங்கறளயும்

கவன்ைவர். வண்யபாகாத
ீ ேித்தராய் முத்தி கபற்று அழியாத நிறலயில்
இருப்பர். பசுபாேத் தன்றமகள் நீங்கப் கபற்ைவராய் அவர்
பிைவியினின்றும் நீங்குவர். அவர் ேிவனது ஒன்பது நிறலறயயும்
விரும்பிக் ககாண்டவராவர்.

498. விஞ்ஞானர் ஆணவ யகவல யமவுயவார்

விஞ்ஞானர் மறயயில் தங்கும் இருமலர்
அஞ்ஞானர் அச்ேக லத்தர் ேகலராம்
விஞ்ஞான ராதிகள் ஒன்பான்யவ றுயிர்கயள.

கபாருள் : விஞ்ஞானகலர் ஆணவமாகிய ஒரு மலர் மட்டும்

உறடயவர் (அணு ேதாேிவர்) விஞ்ஞானறரப் யபான்று சுத்த மாறயயில்
உள்ள பிரளயாகலர் இருமலம் உறடயவர். (அட்ட வித்தியயேர்
முதலியயார்) கருவிககாண்டு உணரும் ேகலரும் அஞ்ஞானத்தால்
அைிவில்லாதவராவர். இம்மூவறகயிலும் உள்ள உயிர் வருக்கங்கள்
உத்தம மத்திம அதமமான தகுதி என்று ஒவ்கவாரு பிரிவிலும்
மும்மூன்ைாய் ஒன்பது வறகயுள்ளன.

499. விஞ்ஞான கன்மத்தால் கேய்யகங் கூடி

அஞ்ஞான கன்மத்தி னால்சுவர் யயானிபுக்கு
எஞ்ஞான கேய்தீண்டி யயயிறட யிட்டுப்யபாய்
கமய்ஞ்ஞான ராகிச் ேிவயமவல் உண்றமயய.

கபாருள் : விஞ்ஞானகலர் யமலான ஞான கன்மத்தினால் உள்நின்று

உணர்த்தப் கபற்றும், பிரளயகாலர் உள்நின்று உணர்த்தப் கபைாறமயால்
சுத்த வித்தியா மண்டலங்கறள அறடந்தும், ேகலர் ஞானம்
படிப்படியாகப் கபை மாயா ேரீரத்றதக் ககாண்டு மீ ளமீ ள வந்து
பிைந்தும், உண்றம ஞானத்றதப் கபற்றுச் ேிவ ோயுச்ேியம் கபறுதல்
உறுதியாம். சுவர்யயானி - யதவப் பிைப்பு

500. ஆணவம் துற்ை அவித்தா நனவற்யைார்

காணிய விந்துவாம் நாத ேகலாதி
ஆணவம் ஆதி யறடந்யதார் அவரன்யை
யேணுயர் ேத்தி ேிவதத் துவம் ஆயம.

கபாருள் : ஆணவம், கேைிந்துள்ள அஞ்ஞானத்றத நனவிலும்

நீங்கியவர், விந்து நாதம் ஆகியவற்றைச் ேகல நிறலயில்
(யதகத்துடயன) காண முடியும். ஆணவம் முதலான மலங்கறளப்
கபாருந்திய ேகலர்கயளா மிக யமலான ேிவ தத்துவ மண்டலங்கறள
மல நீக்கம் கபற்ை பின்னயர அறடவர்.

16. பாத்திரம்

(பாத்திரம் - ககாள்கலன். அஃதாவது அைவழியில் ஈட்டிய கபாருறளச்

யேம றவப்பாக றவக்கும் இடமாகும். அதற்கு உரியவர் ேிவ
ஞானியராவர்)

501. திலமத் தறனகபான் ேிவஞானிக்கு ஈந்தால்

பலமுத்தி ேித்தி பரயபாக மும்தரும்
நிலமத் தறனகபான்றன நின்மூடர்க்கு ஈந்தால்
பலமும்அற் யைபர யபாகமும் குன்றுயம.

கபாருள் : எள் அளவு கபான்றனச் ேிவஞானிக்குக் ககாடுத்தால் அதன்

பயன் மறுறமக்கு முத்தியும் இம்றமக்குச் ேித்தியும் யபாகமும்
உண்டாகும். பூமியளவு கபான்றன அஞ்ஞானிகளுக்குக் ககாடுத்தால்
பயனும் இல்றல; மறுறம இன்பமும் இல்றல. (பரயபாகம் - திருவடிப்
யபறு)

502. கண்டிருந்து ஆருயிர் உண்டிடுங் காலறனக்

ககாண்டிருந்து ஆருயிர் ககாள்ளும் குணத்தறன
நன்றுணர்ந் தார்க்குஅருள் கேய்திடு நாதறனச்
கேன்றுணர்ந் தார்ேிலர் யதவரும் ஆயம.

கபாருள் : காலம் வரும் வறர பாத்திருந்து உயிறரக் கவர்ந்து

கேல்லும் காலறன, கேலுத்தியிருந்து ஏற்றுக் ககாள்ளும் எண்
குணத்தானும் நன்ைாக அவனது உயிர்க்கு உயிராந் தன்றமறய
உணர்ந்தார்க்கு அருள்புரியும் நாதனு மாகிய இறைவறன அவன்
விளங்கும் விந்து நாத மண்டலங்களில் கேன்றுணர்ந்தவர் ேிலர் ஒளி
மண்டல வாேிகளாவர்.

503. றகவிட்டி யலன்கரு வாகிய காலத்து

கமய்விட்டி யலன்விகிர் தன்அடி யதடுவன்
கபாய்விட்டு நாயன புரிேறட யான்அடி
கநய்விட் டிலாத இடிஞ்ேலும் ஆயம.

கபாருள் : நான் தாய் வயிற்ைில் கருவாய் இருந்தயபாது

ேிவஞானத்றதயய பற்ைியிருந்யதன். கமய்ப் கபாருளாம் இறைவனது
திருவடிறய உடம்யபாடு கூடியிருந்த யபாதும் நீங்காதிருந்யதன். பின்
கபாய்யாகிய உடம்றப விட்டு ஒளி மயமான திருவடிறய நான்
யதடுயவன். அது கநய்விட்டு எரியாத தூண்டா விளக்காகும்.

504. ஆவன ஆவ அழிவ அழிவன

யபாவன யபாவ புகுவ புகுவன
காவலன் யபர்நந்தி காட்டித்துக் கண்டவன்
ஏவன கேய்யும் இளங்கிறள யயாயன.

கபாருள் : யபாகப் கபாருள்கள் வருவன வரும். அறவ நீங்குவன

நீங்கும். கழிக்கப் கபறும் விறனகள் கழியும். அனுபவிக்க யவண்டி
வருவன வந்து யேரும். ஆறகயால் இவற்றை இறைவன் காட்டியருளக்
கண்டிருப்பவயன அவன் ஆறணயின் வண்ணம் கேயலாற்றுகின்ை
முதல் தகுதி உறடயவன் ஆவான்.

17. அபாத்திரம்
(பாத்திரம் அல்லாதது அபாத்திரம், ேற் பத்திரத்திற்கு ஈவது பயனுண்டு
என்று முன் கூைிய ஆேிரியர் அேற் பாத்திரத்திற்கு ஈவதில்
பயனில்றல என்று இங்குக் கூறுகிைார்.)

505. யகால வைட்றடக் குனிந்து குளகிட்டுப்

பாறலக் கைந்து பருகுவயத ஒக்கும்
ேீலமும் யநான்பும் இலாதவர்க்கு ஈந்தது
காலம் கழிந்த பயிரது ஆகுயம.

கபாருள் : அழகான வைட்டுப் பசுவுக்குக் குனிந்து நிமிர்ந்து

பசுந்தறழயிட்டு பாறலக் கைந்து குடிப்பது யபாலாகும், ஒழுக்கமும்
விரதமும் இல்லாதவர்க்கு ஈவது யமலும் பருவம் தப்பிச் கேய்த
பயிறரயும் யபாலப் பயனற்ைதாகும். வைட்றட - கன்று ஈனாப்பசு.
(மலட்டுப் பசு)

506. ஈவது யயாக இயம நியமங்கள்

ோர்வது அைிந்துஅன்பு தங்கும் அவர்க்குஅன்ைி
ஆவது அைிந்துஅன்பு தங்கா தவர்களுக்கு
ஈவ கபரும்பிறழ என்றுககாள் ள ீயர.

கபாருள் : (ஈவ-ஈவது) யயாகத்துக்குத் தவிர்க்க யவண்டியறவகறளயும்

ககாள்ள யவண்டியறவகறளயும் அைிந்து அன்புறடயார்க்யக தானம்
கேய்ய யவண்டும். அவ்வாைன்ைிச் ோர்பைிந்து அன்பு ககாள்ளாதவர்க்குத்
தானம் கேய்வது கபரிய தவைாகும் என்று உலகவயர அைிந்து
ககாள்ளுங்கள். யயாகம் - மனகவாடுக்கம்; இயமம் - தீறம அகற்ைல்;
நியமம் - நன்றம ஆற்ைல்.)

507. ஆமாறு அைியான் அதிபஞ்ே பாதகன்

யதாமாறும் ஈேற்குந் தூய குரவற்கும்
காமாதி விட்யடார்க்கும் தரல்தந்து கற்பிப்யபான்
யபாமா நரகில் புகான் யபாதங் கற்கயவ

கபாருள் : பஞ்ேமா பாதகன் நல்யலார்க்குக் ககாடுப்பதன் நன்றமறய

அைியாது ககடுவான். ஆனால் குற்ைமற்ை ஞான குருவுக்கும்
தூய்றமயான கபரியயார்க்கும் காமம் கவகுளி மயக்கம் ஆகிய
மூன்றையும் நீங்கியனார்க்கும் அவரவர்க்குக் ககாடுத்து அவ்வந்
நிறலயியல நிற்கச் கேய்பவன் ஞானத்றதப் கபற்ைறமயால் பஞ்ேமா
பாதகன் ஆழும் நரகில் புகமாட்டான்.

508. மண்மறல யத்தறன மாதனம் ஈயினும்

அண்ணல் இவன்என்யை அஞ்ேலி அத்தனால்
எண்ணி இறைஞ்ோதார்க்கு ஈந்த இருவரும்
நண்ணுவர் ஏழா நரகக் குழியியல.

கபாருள் : மண்மறல யபான்று அத்துறண கபரிய கபாருறளக்

ககாடுத்தாலும் ேிவயன முன்னின்று அருளுகின்ைான் என்று கூப்பிய
றகயினனாய் எண்ணி வணங்காதருக்குக் ககாடுத்த புரவலரும் ஏற்ை
இரவலருமாகிய இருவரும் ஏழு வறகயான நரகங்களில் அழிந்து
உழல்வர்.

18. தீர்த்தம்

(தீர்த்தம் - புறக நீர். புைத்யத காவிரியிலும் கங்றகயிலும் தீர்த்தம்

உள்ளது யபால அகத்யதயும் மூலாதாரம் முதல் ேகஸ்ரதளம் வறர
தீர்த்தம் உள்ளது. இங்குள்ள தீர்த்தத்றத அைிந்து ஆடயவண்டும்
என்கிைார்.)

509. உள்ளத்தின் உள்யள உளபல தீர்த்தங்கள்

கமள்ளக் குறடந்துநின்று ஆடார் விறனககடப்
பள்ளமும் யமடும் பரந்து திரிவயர
கள்ள மனமுறடக் கல்வியி யலாயர.

கபாருள் : மன மண்டலம் சூழவுள்ள உடம்பில் மூலாதாரம் முதலாகச்

ேகஸ்ரதளம் ஈைாகவுள்ள இடங்களில் ஏழுதீர்த்தங்கள் உள்ளன. தாம்
கேய்த விறன நீங்க இவ்விடங்களில் கபாருந்தி ஆட மாட்டார், யநர்றம
இல்லாத மனம் உறடய அைிவில்யலாயர, பூமியில் பள்ளத்திலுள்ள
தீர்த்தங்கறளயும் மறல யமட்டிலுள்ள சுறனகறளயும் யதடி அறலவர்.

510. தளியைி வாளர்க்குத் தண்ணிதாய்த் யதான்றும்

குளியைி வாளர்க்குக் கூடவும் ஒண்ணான்
வளியைி வாளர்க்கு வாய்க்கினும் வாய்க்கும்
கதளியைி வாளர்தம் ேிந்றதயு ளாயன.

கபாருள் : கதளிந்த ஞான முறடயாரது ேிந்றதயில் விளங்கும் ேிவன்

திருக்யகாயில் வழிபாடு கேய்பவர்க்குக் குளிர்ச்ேியுள்ள கபாருளாய்க்
காட்ேியளிப்பான். காம கநைியில் ஈடுபடுவார்க்கு அறடய
முடியாதவனாக உள்ளான். பிராணாயமாய் பயிற்ேியாளர்க்கு அவறன
ஒரு ேமயம் அறடதலும் கூடும்.

511. உள்ளத்தின் உள்யள உணரும் ஒருவறனக்

கள்ளத்தி னாரும் கலந்தைி வார்இல்றல
கவள்ளத்றத நாடி விடும்அவர் தீவிறனப்
பள்ளத்தில் இட்டயதார் பத்துள்ளாயம.

கபாருள் : மன மண்டலத்துள்யள உணருகின்ை ஒப்பற்ை கபாருறள,

கூடா கவாழுக்குறடய கள்ள மனமுறடயார் கலந்தைிய மாட்டார். நீர்ப்
பிரயதேத்றத விரும்பிப் பாய்ச்சுகின்ைவரது தீய கேயலானது
பள்ளத்திலுள்ள நீறர நீர்ச்ோல் ககாண்டு யமட்டுக்கு இறைப்பது யபாலப்
பயனற்ைதாம். நீர்ச்ோல் துவாரங்கயளாடு இருந்தால் நீறர யமயலற்ைிப்
பயன்கபை முடியாது.

512. அைிவார் அமரர்கள் ஆதிப் பிராறனச்

கேைிவான் உறைபதம் கேன்று வலங்ககாள்
மைியார் வறளக்றக வருபுனல் கங்றகப்
கபாைியார் புனல்மூழ்கப் புண்ணியர் ஆயம.

கபாருள் : ஒளி மண்டல வாேிகள் ஆகாய மண்டலத்தில் கேைிந்துள்ள

விந்து மண்டலத்றத அறடந்து ஆதியாகிய ேிவகபருமாறன அைிவார்.
காமக் கறலறயத் தடுத்துச் கேயம் கபறுவதால் கபாருந்தும் பிரணவ
யகாஷத்யதாடு வரும் கங்காப் பிரவாகத்தில் கபாைிகறளயுறடய
ேீவர்கள் நீராடயவ புண்ணியர் ஆவர்.

513. கடலில் ககடுத்துக் குளத்தினில் காண்டல்

உடலுற்றுத் யதடுவார் தம்றமஒப் பாரிலர்
திடமுற்ை நந்தி திருவரு ளால்கேன்று
உடலிற் புகுந்தறம ஒன்ைைி யாயர.

கபாருள் : கடலில் கபாருறளப் யபாட்டு விட்டு அதறனக் குளத்தினில்

காண்பவர் நீர்ப்றபயாகிய கடலில் விந்து நீக்கத்றதக் ககடுத்து அதறன
கநற்ைிப் பிரயதேமாகிய குளத்தினில் ஒளியாகப் கபறுவாறர ஒப்பாக
மாட்டார். அவ்வாறு ஆகாய பூத நாயகரான ேதாேிவரின் அருளாயல
கேன்று உடம்பில் புகுந்து யமற்கேன்ைறமறய அைிய மாட்டார். (நந்தி -
ேிவகபருமான்)

514. கலந்தது நீரது உடம்பில் கறுக்கும்

கலந்தது நீரது உடம்பில் ேிவக்கும்
கலந்தது நீரது உடம்பில் கவளுக்கும்
கலந்தது நீர்அனல் காற்ைது வாயம.

கபாருள் : உடம்பில் கலந்த நீரானது (உணர்வானது) ேிவன் தாமத

குணவயப்பட்ட யபாது கீ ழ்நிறலயில் கருறமயாகப் புலப்படும்.
உடம்பில் கலந்த நீரானது இராேத குணநிறலயில் கீ யழயுள்ள
மூலவாயு கநற்ைிக்கு வந்தயபாது மாதுளம் பூப்யபான்ை
கேஞ்யோதியாகத் யதான்றும். கலந்த நீரானது ோத்துவிக நிறலயில்
ேிதாகாயத்றத அறடந்த யபாது கவண்ணிை ஒளியாகத் யதான்றும்
அவ்வாறு கலந்த நீரானது அக்கினியின் பிரகாேமும் காற்ைின்
இயக்கமும் கபாருந்தியய உள்ளது.

19. திருக்வகாயில் இழிவு

(திருக்யகாயில் இழிவு என்பது, திருக்யகாயிலுக்குச் கேய்யும் இழிவு

என்ைபடி. திருக் யகாயிலுக்குச் கேய்யும் இழிவால் வரும் யகடு இங்குக்
கூைப்கபறும்.)

515. தாவர லிங்கம் பைித்கதான்ைில் தாபித்தால்

ஆவதன் முன்யன அரசுநிறல ககடும்
ோவதன் முன்யன கபருயநாய் அடுத்திடும்
காவலன் யபர்நந்தி கட்டுறரத் தாயன.

கபாருள் : யகாயிலில் உள்ள அருவுருவத் திருயமனியாகிய

இலிங்கத்றதப் பிடுங்கி யவயைார் இடத்தில் றவத்தால் றவப்பதன்
முன்னம் ஆட்ேி அழியும். பிடுங்கி றவத்தவன் இைப்பதற்கு முன்யன
கதாழு யநாயால் பீடிக்கப் படுவான். இவ்வாறு என்னுயிர்க்
காவலனாகிய ேிவகபருமான் கூைியருளினான். (யபர் நந்தி - முழுமுதற்
கபருங் கடவுள்)

516. கட்டுவித் தார்மதில் கல்கலான்று வாங்கிடில்

கவட்டுவிக் கும்அபி யடகத்து அரேறர
முட்டுவிக் கும்முனி யவதிய ராயினும்
கவட்டுவித் யதவிடும் விண்ணவன் ஆறணயய.

கபாருள் : கட்டுவிக்கப் கபற்ை நிறைந்த மதிலில் ஒரு கல்றலப்

கபயர்த் கதடுத்தால் அத்தீறம மகுடாபியஷகம் கேய்விக்கப் கபற்ை
மன்னறர கவட்டி வழ்விக்கச்
ீ கேய்யும். முனிவரது தவத்றத முடிவு
கபைாமல் கேய்யும். கல்றலப் கபயர்த்தவர் யவதியராக இருந்தாலும்
அவர்கறளயும் கவட்டி வழ்த்தும்படி
ீ கேய்யும். இது ேிவனது
ஆறணயாகும். (விண்ணவன் - பரகவளியாகிய ேிவகபருமான்.)

517. ஆற்ைரு யநாய்மிக்கு அவனி மறழயின்ைிப்

யபாற்ைரு மன்னரும் யபார்வலி குன்றுவர்
கூற்றுறதத் தான்திருக் யகாயில்கள் எல்லாம்
ோற்ைிய பூறேகள் தப்பிடில் தாயன.
கபாருள் : இயமறன உறதத்தவனாகிய இறைவன் எழுந்தருளியுள்ள
யகாயில்களில், யவதாகமங்களில் விதிக்கப் கபற்ை நித்திய றநமித்திய
வழிபாடுகள் தப்புமாயின் கபாறுக்க முடியாத யநாய் மிகுந்து, பூமியில்
மறழ குறைந்து, யபாற்றுதற்கு அருறமயான அரேரும் யபார் கேய்யும்
திைறமயில் குன்றுவர்.

518. முன்னவ னார்யகாயில் பூறேகள் முட்டிடின்

மன்னர்க்குத் தீங்குள வாரி வளம்குன்றும்
கன்னம் களவு மிகுந்திடும் காேினி
என்னரு நந்தி எடுத்துறரத் தாயன.

கபாருள் : முதல்வனுறடய திருக்யகாயில் பூறேகள் நடவாமல் தறடப்

படுமாயின் அரேருக்குத் தீறமகள் உளவாம். மறழநீர் வளப்பம்
குறையும். உலகில் கன்னக் யகால் ககாண்டு கேய்யும் களவு மிகும்
என்று அருறமயான நந்தி எடுத்துக் கூைினான்.

519. யபர்ககாண்ட பார்ப்பான் பிரான்தன்றன அர்ச்ேித்தால்

யபார்ககாண்ட யவந்தர்க்குப் கபால்லா வியாதியாம்
பார்ககாண்ட நாட்டுக்குப் பஞ்ேமு மாம்என்யை
ேீர்ககாண்ட நந்தி கதரிந்துறரத் தாயன.

கபாருள் : தகுதிகபைாத கபயரளவில் உள்ள பிராமணன்

ேிவகபருமானுக்குப் பூறே கேய்தால், யபார் யமல் கேல்லும் மன்னர்க்குப்
கபால்லாத வியாதி உண்டாம். உலக முழுவதும் வியாபித்துள்ள
நாட்டில் பஞ்ேமும் உண்டாகும் என்று ேிைப்பு மிக்க நந்திகயம்
கபருமான் ஆராய்ந்து கூைியருளினான்.

20. அவதாமுக ததரிசனம்

(ேதாேிவ மூர்த்தி ஈோனம், தற்புருடம், அயகாரம், வாம யதவம்,

ேத்தியயாபாதம் என ஐந்து முகங்கள் உள என்று ஆகமம் கூறும்.
இறவயன்ைிக் கீ ழ் யநாக்கி முகம் ஒன்றுண்டு, அதுயவ அயதாமுகம்,
அதறனத் தரிேித்தல் அயதாமுக கதரிேனமாம்.)

520. எம்கபரு மான்இறை வாமுறை யயாஎன்று

வம்பவிழ் வாயனார் அசுரன் வலிகோல்ல
அம்பவள யமனி அறுமுகன் யபாயவர்
தம்பறக ககால்கலன்ை தற்பரன் தாயன.

கபாருள் : எம்கபருமாயன ! இறைவா ! நாங்கள் வருந்துவது

முறையயா என்று ஒளிமண்டல வாேிகளாகிய வானவர்கள் இருள்
மண்டல வாேியாகிய அசுரனது வலிறமறயப் பற்ைி முறையிட,
அழகிய பவழம் யபான்ை யமனிறய யுறடய அறுமுகயன ! நீ நாம்
அளிக்கும் யேறனயுடன் கேன்று அத் ÷ தவர்களின் பறகறய அழித்து
வருக என்று கூைியருளிய இறைவயன தற்பரனாக உள்ளான்.

521. அண்டகமாடு எண்டிறே தாங்கும் அயதாமுகம்

கண்டங் கறுத்த கருத்தைி வார்இல்றல
உண்டது நஞ்கேன்று உறரப்பர் உணர்வியலார்
கவண்டறல மாறல விரிேறட யயாற்யக.

கபாருள் : கவண்றமயான தறல மாறலறய அணிந்த விரிந்த

ேறடறயயுறடய ேிவகபருமானுக்கு அண்டங்கறளயும் எட்டுத்
திறேகறளயும் தாங்கிக் ககாண்டுள்ள அயதாமுகத்தின் கழுத்துக்
கருறமயாக உள்ள உண்றமறய அைிகின்ைவர் யாரும் இல்றல. அவர்
நஞ்சுண்டதால் கண்டம் கறுத்தது என்பர் அைிவிலாதார்.

522. கேய்தான் அைியும் கேழுங்கடல் வட்டத்துப்

கபாய்யய யுறரத்துப் புகழும் மனிதர்கள்
கமய்யய உறரக்கில் விண்யணார் கதாழச் கேய்வன்
றமதாழ்ந்து இலங்கும் மிடறுறட யயாயன.

கபாருள் : கருறம நிைம் கபாருந்தி விளங்கும் கண்டத்றத யுறடய

கபருமான், கேழுறமயான கடல் சூழ்ந்த உலகில் கபாய்யான கறத
யபேிப் புகழ்ந்து ககாண்டிருக்கும் மனிதர்கள் உண்றமயான
தத்துவத்றதப் பற்ைிப் யபசுவார்களாயின் யதவரும் கதாழும் தகுதிறய
அவர்கட்கு அருளுவான். இவ்வுலகிறனப் பறடத்த அவன்
கபாய்யிறனயும் கமய்யிறனயும் அைிவான்.

523. நந்தி எழுந்து நடுவுறு ஓங்கிய

கேந்தீக் கலந்துள் ேிவகனன நிற்கும்
முந்திக் கலந்தங்கு உலகம் வலம்வரும்
அந்தி இறைவன் அயதாமுகன் ஆயம.

கபாருள் : மூலாதாரத்திலுள்ள உருத்திரன் சுழுமுறன வழியாக

யமகலழுந்து ேிரேின் யமல் கேவ்கவாளியுள் கலந்து ேிவன் என்ை
யபருடன் நிற்கும். அப்யபாது முன்றனய நிவர்த்தியாதி புவனங்களில்
இயல்றப மாற்ைி கவற்ைி கண்டு யமகலழுந்து நிற்கும். இவ்வாறு
கேய்வது முடிவிறனச் கேய்கின்ை ேிவனது அயதாமுக மாகும்.

524. அயதாமுகம் கீ ழ்அண்ட மான புராணன்

அயதாமுகம் தன்யனாடும் எங்கும் முயலும்
ேயதாமுகத்து ஒண்மலர்க் கண்ணிப் பிரானும்
அயதாமுகன் ஊழித் தறலவனும் ஆயம.

கபாருள் : அயதாமுகம் என்பது கீ யழ பிரணவமாகிய அண்டத்தில்

பழறமயாக உள்ளது. அது சூக்கும உடலில் எங்கும் கேல்லும்
ஆற்ைறல யுறடயது. ேத்தாகிய ஓம் என்னும் பிரணவ வடிவாயுள்ள
ஒளி கபாருந்திய பராேத்தியுடன் கூடிய பிரனும் அயதா முகனாயும்
ஊழிறயச் கேய்பவனாயும் உள்ளான்.

525. அயதாமுகம் மாமல ராயது யகளும்

அயதாமுகத் தால்ஒரு நூைாய் விரிந்து
அயதாமுகம் ஆகிய அந்தமில் ேத்தி
அயதாமுகம் ஆகி அமர்ந்திருந் தாயன.

கபாருள் : கவிழ்ந்த முகமுறடய கபரிய மலராகிய விந்றதறயக்

யகளுங்கள். ேிரேில் கவிழ்ந்துள்ள ேகஸ்ர தளத்திலிருந்து நூறு நாடிகள்
கீ ழ் யநாக்கி விரிந்து, கவிழ்ந்துள்ள நாடித் கதாகுதிகளிலுள்ள
அழிவில்லாத ேத்திகளுடன் அயதா முகமாகிப் கபாருந்தி இறைவனும்
நின்ைான்.

21. சிவ நிந்வத (ேிவ நிந்றதயாவது, ேிவயன முழுமுதல் என்று

உணராது நித்தித்தல்)

526. கதளிவுறு ஞானத்துச் ேிந்றதயின் உள்யள

அளிவுறு வார்அம ராபதி நாடி
எளியகனன்று ஈேறன நீேர் இகழில்
கிளிகயான்று பூறஞயால் கீ ழது வாகுயம.

கபாருள் : யமயலார் கதளிந்த ஞானத்தால் ேிந்றதயினிடத்துத் யதவ

உலக அதிபனாகிய ேிவறன நாடி அருள் கபறுவர். அவ்வாறு இருக்கச்
ேிவன் எளிறமயானவன் என்று கீ யழார் இகழ்வாராயின் கிளியானது
பூறனயின் கீ ழ்ப்பட்டுக் ககடுவது யபாலாகும்.

527. முளிந்தவர் வானவர் தானவர் எல்லாம்

விளிந்தவர் கமய்ந்நின்ை ஞானம் உணரார்
அளிந்தமுது ஊைிய ஆதிப் பிராறனத்
தளிந்தவர்க்கு அல்லது தாங்கஒண் ணாயத.

கபாருள் : உலர்ந்து யபான யதவரும் அசுரரும் எல்லாரும் காமத்தால்

ககட்டுப் யபானவர்களாம். அவர்கள் உடம்பில் அயதா முகத்தில்
விளங்கும் உண்றமப் கபாருறள உணரமாட்டார்கள். அன்பினால்
கேிந்து அமுதம் யபால் சுரக்கும் ஆதியாகிய பிராறன உடம்கபங்கும்
யதக்கி உண்பவர்க்கன்ைித் தாங்க முடியாதாகும்.

528. அப்பறக யாயல அசுரரும் யதவரும்

நற்பறக கேய்து நடுயவ முடிந்தனர்
எப்பறக யாகிலும் எய்தார் இறைவறனப்
கபாய்ப்பறக கேய்யினும் ஒன்றுபத் தாயம.

கபாருள் : அசுரரும் யதவரும் ஈசுவர நிந்றதயினால் தீராப் பறக

ககாண்டு உய்தி கபைாது இறடயய அழிந்தனர். ஈசுவரனிடம் எவ்வாறு
பறக ககாள்ளினும் அவறன அறடய முடியாது. ஈஸ்வரறனப்
யபாலியாகவாவது பறக கேய்யினும் தீறம ஒன்று பத்தாக வளரும்.
(இறைவறன - முழுமுதற் ேிவறன.)

529. யபாகமும் மாதர் புலவி அதுநிறனந்து

ஆகமும் உள்கலந்து அங்குஉள ராதலில்
யவதிய ராயும் விகிர்தன்நாம் என்கின்ை
நீதியுள் ஈேன் நிறனப்புஒழி வாயர.

கபாருள் : யவதியராகப் பிைந்தும் கபண்களது யபாகத்றதயும்

ஊடறலயும் எண்ணி மார்பிலும் ேிந்றதயிலும் கலந்துளராதலாலும்
நாம் பிரமன் என்கின்ை தர்மத்து உளராதலாலும் இறைவறனப் பற்ைிய
எண்ணத்றதச் ேிந்றதயில் ககாள்ள மாட்டார். (நாயம பிரமம் என்யபார்
ஈேறன எண்ணாது இகழ்வர்.)

22. குரு நிந்வத (குரு நித்றதயாவது, குருறவப் பழித்தலாம். குருறவப்

பழித்தலும் அடாத கேயல் என்க. குருறவப் பழித்தவர் எய்தும் துன்பம்
இங்குக் கூைப் கபறும்.)

530. கபற்ைிருந் தாறரயும் யபணார் கயவர்கள்

உற்ைிருந் தாறர உறளவன கோல்லுவர்
கற்ைிருந் தார்வழி உற்ைிருந் தார்அவர்
கபற்ைிருந் தார்அன்ைி யார்கபறும் யபயை.

கபாருள் : கீ ழ்மக்கள் ஞானம் கபற்ைவறரயும் யபண மாட்டார்கள்.

இவர் உடனிருந்தவறரயும் வருந்தும்படி கோல்லுவர். கற்ைைிந்யதாரிடம்
கபாருந்தியவயர ஞானம் கபற்யைார் ஆவர். இவரன்ைி யார் இப்
யபற்ைிறனப் கபை முடியும் ?

531. ஓகரழுத்து ஒருகபாருள் உணரக் கூைிய

ேீகரழுத் தாளறரச் ேிறதயச் கேப்பியனார்
ஊரிறடச் சுணங்கனாய்ப் பிைந்தங்கு ஓர்உகம்
பாரிறடக் கிருமியாய்ப் பழகுவர் மண்ணியல.

கபாருள் : ஓம் என்ை பிரணவத்தின் கபாருறளச் ேீடன் உணரும்படி

கேய்த கபருறம கபற்ை நாதத்றத எழுப்பித் தந்த குருறவ மனம்
யநாகும்படி கேய்தவர் ஊர் சுற்ைித்திரியும் நாயாகப் பிைந்து பிைகு ஒரு
யுகம் பூமியில் புழுவாய்க் கிடப்பர்.

532. பத்தினி பத்தர்கள் தத்துவ ஞானிகள்

ேித்தம் கலங்கச் ேிறதவுகள் கேய்தவர்
அத்தமும் ஆவியும் ஆண்கடான்ைில் மாண்டிடும்
ேத்தியம் ஈது ேதாநந்தி ஆறணயய.

கபாருள் : இல்லை ஞானிகளும் தத்துவ ஞானிகளும் மனம் வருந்தக்

யகடு கேய்தவரது கபாருளும் உயிரும் ஒரு வருடத்தில் நீங்கி விடும்.
இது உண்றம. ேதாேிவத்தின் யமல் ஆறண. (பத்தினி பத்தர்கள்
என்பதற்குக் கற்புறடப் கபண்டிர் என்று ேிலர் கபாருள் ககாள்வர்.)

533. மந்திரம் ஒகரழத்து உறரத்த மாதவர்

ேிந்றதயில் கநாத்திடத் தீறமகள் கேய்தவர்
நுந்திய சுணங்களாய்ப் பிைந்து நூறுரு
வந்திடும் புறலயராய் மாய்வர் மண்ணியல.

கபாருள் : ஓகரழுத்து ஒரு கமாழியாகிய பிரணவத்றத உபயதேித்த

கபரிய தவத்றதயுறடய குருறவ மனம் வருந்தும் வண்ணம் தீறம
புரிந்தவர், இழித்து ஒதுக்கப் பட்ட நாயாய் நூறு பிைவிகள் எடுப்பர்.
பின்னு தாழ்ந்த பிைப்கபடுத்து மண்ணில் மடிவர்.

534. ஈேன் அடியார் இதயம் கலங்கிடத்

யதேமும் நாடும் ேிைப்பும் அழிந்திடும்
வாேவன் பீடமும் மாமன்னர் பீடமும்
நாேமது ஆகுயம நம்நந்தி ஆறணயய.

கபாருள் : ேிவனடியார் மனம் கலங்கினால் யதேமும் நாடும் பிை

ேிைப்புகளும் அழியும். இந்திரனது ஆட்ேி பீடமும் கபரிய மன்னரது
ஆட்ேி பீடமும் நாேமாகும். இது நம் ேிவகபருமான் யமல்
ஆறணயாகும்.

535. ேன்மார்க்க ேற்குருச் ேந்நிதி கபாய்வரின்

நன்மார்க்க மும்குன்ைி ஞானமும் தங்காது
கதான்மார்க்க மாய துறையும் மைந்திட்டுப்
பன்மார்க்க மும்ககட்டுப் பஞ்ேமும் ஆயம.

கபாருள் : ேன்மார்க்கத்றதப் யபாதித்த நல்லாேிரியரின் முன்பாகப்

கபாய் கூைினால் முன்பு கபற்ைிருந்த தவமும் ககட்டு, ஆோரியிடம்
கபற்ை ஞாயனாபயதேமும் தங்காது. பழறமயாக உபயதேிக்கப்பட்ட
கநைிறயயும் மைந்து ஆன்ம வளர்ச்ேிக்குரிய பிை கநைியும் யபாய்
வறுறமயும் உண்டாகும்.

536. றகப்பட்ட மாணி தானிறட றகவிட்டு

கமய்ப்பட்ட கல்றலச் சுமப்யபன் விதியபான்றும்
றகப்பட்ட கநய்பால் தயிர்நிற்கத் தானைக்
றகப்பிட்டுண் பான்யபான்றும் கன்மிஞானிக் ககாப்யப.

கபாருள் : றகயில் அகப்பட்ட கபருறமயுறடய மாணிக்கத்றதக்

றகவிட்டு காலில் பட்ட கல்றல எடுத்துச் சுமப்பானின் விறனறயப்
யபாலவும், றகயிலுள்ள கநய், பால், தயிர், உணவு இருக்க, தனக்கு
நன்றம தராத றகயளவு பிட்டு உண்பான் யபாலவும் ஆகும்.
ஞானியயராடு கருமம் கேய்வாறன எண்ணுதல் (ஞானத்றத விட்டுக்
கிரிறயயிறனச் கேய்வதாகும்.)

23. மவயசுர நிந்வத (மயகசுரறரப் பூறே கேய்பவர் மயயசுரர். அவறர

நிந்றத கேய்வது மயயசுர நிந்றத. ேிவனடியாறரப் பழிப்பார் அறடயும்
தீறம இங்குக் கூைப்கபறும்.)

537. ஆண்டான் அடியவர் ஆர்க்கும் வியராதிகள்

ஆண்டான் அடியவர் ஐயம்ஏற்று உண்பவர்
ஆண்டான் அடியாறர யவண்டாது யபேியனார்
தாம்தாம் விழுவது தாழ்நரகு ஆகுயம.

கபாருள் : ேிவத்றத வழிபடும் அடியார்கள் உலகியல் கநைிக்கு

மாறுபட்டவர். ேிவனடியார் பேி வந்துற்ையபாது பிச்றே எடுத்து
உண்பவர். அத்தறகய அடியாறர கவறுக்கத்தக்க வறகயில் வறே
கமாழிந்தவர் மிகத் தாழ்றமயான நரகத்தில் வழ
ீ வறக கேய்து
ககாண்டவராவர்.

538. ஞானிறய நிந்திப் பவனும் நலன்என்யை

ஞானிறய வந்திப் பவனுயம நல்விறன
யான ககாடுவிறன தீர்வார் அவன்வயம்
யபான கபாழுயத புகுஞ்ேிவ யபாகயம.
கபாருள் : ேிவஞானிறயத் தூற்றுபவனும், நல்லவன் என்று ஞானிறயப்
யபாற்றுபவனும் முறையய ககாடிய விறனயும் நல்ல விறனயும்
நீங்குவர். அச்ேிவஞானிறய அறடந்த கபாழுயத ேிவயபாகம் ேித்திக்கும்.
(இருவிறனஎம் நீங்கியபின் யபரின்பம் கிட்டும் என்ைபடி.)

24. தபாவறயுவடவம (கபாறை யுறடறமயாவது, கபாறுத்தறல

உறடறம, உடம்பிலுள்ள அமுதம் வற்ைி அழியாமல் கபாறுத்தல்
கபாறை நிறல என்க)

539. பற்ைிநின் ைார்கநஞ்ேில் பல்லிதான் ஒன்றுண்டு

முற்ைிக் கிடந்தது மூக்றகயும் நாறவயும்
கதற்ைிக் கிடந்து ேிறதக்கின்ை ேிந்றதயுள்
வற்ைாது ஒழிவது மாகறம யாயம.

கபாருள் : கமய்ந்கநைி பற்ைி வழுவாமல் நிற்கும் யயாகியர் கநஞ்ேில்

கமய்ப் கபாருயளாடு கூட யவண்டுகமன்ை எண்ணமாகிய பல்லி
ஒன்றுள்ளது. அது மூக்றகயும் நாக்றகயும் முற்றுறக யிட்டு
அவற்றைச் கேயலும்படி அப்கபாழுது மாைி நின்று இருளில்
கேலுத்துகின்ை மன மண்டலத்தில் உலராது அமுதத்றதப் கபருகச்
கேய்வது மிக்க கபாறுறமயாகும்.

540. ஓலக்கம் சூழ்ந்த உலப்பிலி யதவர்கள்

பாகலாத்த யமனியன் பாதம் பணிந்துய்ய
மாலுக்கும் ஆதி பிரமற்கும் மன்னவன்
ஞாலத்து இவன்மிக நல்லன்என் ைாயர.

கபாருள் : பால் யபான்ை கவண்ணிை ஒளியில் விளங்கும் ேிவனது

திருவடிறய வணங்கி உய்தி கபறுவதற்காக அவனது ககாலு
மண்டபத்றதச் சூழ்ந்துள்ள அழிவில்லாத யதவர்களிடம்,
கபாறுறமயுறடய இந்த ஞானி திருமாலுக்கும் ஆதிப் பிரமனுக்கும்
தறலவன்; உலகத்துக்கும் மிகச் ேிைப்புறடயவன் என்று ேிவகபருமான்
அருளிச் கேய்தான். (உலாப்பிலி - அழிவில்லாத ேிவன். இப்பாடல் ேிறு
மாறுதல்களுடன் 108 ஆம் பாடலாக வந்துள்ளது.)

541. ஞானம் விறளந்தவர் நம்மிடம் மன்னவர்

யேறன வறளந்து திறேகதாறும் றககதாழ
ஊறன விறளத்திடும் உம்பர்தம் ஆதிறய
ஏறன வறளந்தருள் எட்டலும் ஆயம.

கபாருள் : கமய்ஞ்ஞானம் றகவரப் கபற்ைவர் ேீவர்களுக்கு மன்னராவர்.

அத்தறகய ஞானிறயக் கருவி கரணங்களாகிய யேறன சூழ்ந்து அவர்
ஏவல் வழி நிற்ப அவரது உடம்றப மாற்ைிப் பறடக்கும் யதவ
யதவறன அவர் ஏறன வழி நீத்து ஞானத்தால் அணுகி அருள் கூட
முடியும்.

542. வல்வறக யாலும் மறனயிலும் மன்ைிலும்

பல்வறக யானும் பயிற்ைி பதம்கேய்யும்
ககால்றலயி னின்று குதிககாள்ளும் கூத்தனுக்கு
எல்றலயி லாத இலயம்உண் டாயம.

கபாருள் : ஆன்மாக்களின் பக்குவத்துக்குத் தக்கவாறு அவரது

உடலிலும் உள்ளத்திலும் பலவாைாக இன்ப துன்பங்கறள நுகர்வித்துச்
ேிவகபருமான் பக்குவம் கேய்வான். மூலாதாரத்தினின்று ஆதார
நிராதாரக் கறலகளிலும் ஆடுகின்ை அக்கூத்தப் கபருமானுக்கு அக்
கூத்தின் பயனாக அளவில்லாத ஒருறமப்பாடு உண்டாகும். (ககால்றல
- மூலாதாரயம.)

25. தபரியாவரத் துவணக்வகாடல்

(கபரியாறரத் துறணக் யகாடலாவது ஞானியறரத் துறணயாகப்

கபறுதல். கபரியாரது கூட்டுைவு நன்றமறயப் பயக்கும்.)

543. ஓடவல் லார்தம யராடு நடாவுவன்

பாடவல் லார்ஒலி பார்மிறே வாழ்குவன்
யதடவல் லார்க்குஅருள் யதவர்பி ராகனாடும்
கூடவல் லார்அடி கூடுவன் யாயன.

கபாருள் : தலயாத்திறர கேய்வாயராடு யேர்ந்து யானும் தலயாத்திறர

கேய்யவன். பாடுகின்ைவர் ஒலிறயச் கேவி வழியய யகட்டு இன்புற்று
வாழ்யவன். அகத்யத யதடி அறடய வல்லார்க்கு அருளுகின்ை
மகாயதவயனாடும் கபாருந்தும் வல்லறமயுறடயவர் திருவடிறய
யானும் கபாருந்தியிருப்யபன், (ஓடவல்லார் - ேரிறய யாளர்;
பாடவல்லர் - கிரிறய யாளர்; யதடவல்லார் - யயாகியர்; கூடவல்லார் -
ஞானியர்)

544. தாமிடர்ப் பட்டுத் தளிர்யபால் தயங்கினும்

மாமனத்து அங்குஅன்பு றவத்தது இறலயாகும்
நீஇடர்ப் பட்டிருந்து என்கேய்வாய் கநஞ்ேயம
யபாமிடத்து என்கனாடும் யபாதுகண் டாயய.

கபாருள் : ககாழு ககாம்பில்லாமல் துவண்டு தீயிறடப்பட்ட

தளிர்யபால் வாடினும் மனவுறுதியுறடயயார் கபருறமயுறடய
(நன்றமறயத் தரும் மனத்தினிடம் அன்பு றவத்து அதன் வழிச்
கேல்வதில்றல. மனயன ! நீ தனியய துன்பப் பட்டிருந்து என்ன
கேய்யப் யபாகிைாய் ? இறைவறன நாடிப் யபாகும் யபாது என்யனாடு
வருவாயாக.)

545. அைிவார் அமரர் தறலவறன நாடிச்

கேைிவார் கபறுவர் ேிவதத் துவத்றத
கநைிதான் மிகமிக நின்ைருள் கேய்யும்
கபரியார் உடன்கூடல் யபரின்பம் ஆயம.

கபாருள் : உண்றமறய அைியும் கபரியயார் யதவயதவறன விரும்பி

அவனிடம் கபாருந்தி யிருப்பர். இவர் ஆன்ம தத்துவம் வித்தியா
தத்துவம் கடந்து ேிவ தத்துவத்தில் விளங்குவர் நன்கனைியில்
நின்கைாழுகி அறடந்தார்க்கும் உபயதேிக்கின்ை யான் எனது என்னும்
கேருக்கறுத்த கபரியயாருடன் கூடியிருத்தல் யபரின்பமாகும். (தத்துவம்
- கமய்யுணர்வு)

546. தார்ேறட யான்தன் தமராய் உலகினில்

யபார் புகழா எந்றத கபான்னடி யேருவர்
வாயறட யாவுள்ளம் யதவர்க்கு அருள்கேய்யும்
யகாவறடந்து அந்கநைி கூடலும் ஆயம.

கபாருள் : கபரியயாருடன் கூடினவர் நீண்ட கிரணங்கறள யுறடய

ேிவகபருமான் உைவினராய், உலக நறடயில் ஒழுகுபவர்களால் புகழப்
படாதவனான் என் ஐயனின் திருவடிறய அறடவர். வாய் யபோமல்
கமௌனமாய் ஆன்மாவில் அரறனத் தியானிப்பார்க்கு அருள் புரிகின்ை
ேிவறன அறடந்து அச்ேிவகநைியில் இரண்டைக் கலத்தலும்
அப்கபரியார் கூட்டத்தால் அறமயும்.

547. உறடயான் அடியார் அடியா ருடன்யபாய்ப்

பறடயார் அழல்யமனிப் பதிகேன்று புக்யகன்
கறடயார நின்ைவர் கண்டைி விப்ப
உறடயான் வருககன ஓலம்என் ைாயர.

கபாருள் : எல்லாமுறடய ேிவனது அடியார்க்கு அடியாராய்

உள்ளவரிடம் கூடி, ேிவச் யோதியில் கபாருந்திச் ேிவபுரத்தில் புகுந்யதன்.
ேிவபுரத்தில் கறடவாயிலில் கபாருந்தி நின்ைவர் என்றனப் பார்த்ததும்
ேிவகபருமானிடம் விண்ணப்பிக்க, ேிவகபருமான் என்றன அறழத்து
வருமாறு பணிக்கக் கறடவாயில் காப்பாளர் அபய முத்திறர காட்டி
அறழத்தனர். (ஓலம் - அறடக்கலகமாழி)
548. அருறமவல் யலான்கறல ஞானத்துள் யதான்றும்
கபருறமவல் யலான்பிை விச்சுழி நீந்தும்
உரிறமவல் யலான்உணர்ந்து ஊழி இருக்கும்
திருறமவல் லாகராடு யேர்ந்தனன் யாயன.

கபாருள் : கபரியாறரக் கூட வல்ல அருறமயானவன் கறல

ஞானத்துள் விளங்கியிருப்பான். கபருறம யுறடய ஞானத்றதப்
கபற்ைவயனா பிைவிச் சூழலினின்றும் நீங்கப் கபறுவான். உரிறமயயாடு
பழகும் தன்றமயில் வல்லவன் ேிவகபருமாறன அகத்யத உணர்ந்து
அழிவின்ைி வாழ்வான். நான் அருறமயும் கபருறமயும் உரிறமயும்
உறடய கபரியயாரது துறணறயப் கபறும் யபறு கபற்யைன்.
(கறலஞானம் - திருமுறை உணர்வு)

இரண்டாம் தந்திரம் முற்ைிற்று.

திருமந்திரம் | மூன்றாம் தந்திரம்

1. அட்டாங்க வயாகம் (வரீ ஆகமம்)

(அட்டாங்க யயாகம் என்பது இயமம், நியமம், ஆதனம், பிராணாயாமம்,

பிரத்தியாகாரம், தாரறண, தியானம், ேமாதி என்று எட்டுவறக
உறுப்புக்கறளக் ககாண்ட யயாகம் என்ைபடி, அைவாழ்றவக் கூைிப் பின்
இறையுண்றம கூைிய ஆேிரியப் கபருந்தறக அவ் இறைவறன
அறடதற்குரிய கநைிவறககறளக் கூைத் கதாடங்குகிைார்.)

549. உறரத்தன வற்கரி ஒன்று மூடிய

நிறரத்த இராேி நிறரமுறை எண்ணிப்
பிறரச்ேதம் எட்டும் யபேியய நந்தி
நிறரத்த இயமம் நியமம் கேய்தாயன.

கபாருள் : பலவாைாகப் யபேப்கபற்று வந்த பிராணன் என்ை ஒன்று

இழுக்கப் கபற்றும், அது பன்னிரண்டு விரற்கறட கண்டத்துக்குக் கீ ழும்
கண்டத்துக்கு யமலும் இயங்குமாறும் நிறனந்து, அட்டாங்க யயாகத்றத
எடுத்துறரத்யத குருநாதன் முறையாகத் தீறமறயப் யபாக்குவதற்கும்
நன்றமறயப் பற்றுவதற்கும் வழிவறக கேய்தருளினான்.

550. கேய்த இமயம் நியமம் ேமாதிகேன்று

உய்யப் பராேத்தி உத்தர பூருவம்
எய்த கவே நியாேங்கள் முத்திறர
எய்த உறரகேய்வன் இந்நிறல தாயன.
கபாருள் : முற்கூைியவாறு உறரகேய்த இயம நியம ஒழுக்கங்களில்
நின்று ேமாதி கபாருந்தி உய்தி கபைவும், முன்னின்று வழிகாட்டிப்
பின்னின்று தூங்கிக் ககாண்டிருக்கும் பராேக்தியின் துறணறய
அறடயவும் கவே நியாேங்கள் முத்திறரகறள அைிந்து ஒழுகவும்
ஆகிய இம்முறையில் யான் கூைிே கேல்யவன். (இயமம் - புலனடக்கல்;
நியமம் - ஒழுக்க கநைி நிற்ைல், ேமாதி - தன்றன மைந்திருத்தல்)

551. அந்கநைி இந்கநைி என்னாதுஅட் டாங்கத்து

அந்கநைி கேன்று ேமாதியி யலநின்மின்
நன்கனைி கேல்வார்க்கு ஞானத்தில் ஏகலாம்
புன்கனைி யாகத்தில் யபார்க்கில்றல யாகுயம.

கபாருள் : இறைவறன அறடவதற்கு அதுகநைி இது கநைி என்று

தடுமாைாமல் அட்டாங்க யயாக கநைியியல நின்று ேமாதி கூடுமின்.
அவ்வாறு அந்கநைி கேன்று கபாருந்தினவர்க்கு ஞான யயாகம் றககூடிச்
ேிவப்யபறு எய்தலாம். அவ்வாறு ஞானம் கூடாவிட்டாலும் பிைவிக்கு
வரும் கநைியில் வந்து உடம்பில் கபாருந்துவது இல்றலயாகும்.
அட்டாங்க யயாககநைி நின்று ேமாதி கூடினவர்க்குப் பிைவியில்றல.

552. இயம நியமயம எண்ணிலா ஆதனம்

நயமுறு பிராணாயா மம்பிரத்தி யாகாரம்
ேயமிகு தாரறண தியானம் ேமாதி
அயமுறும் அட்டாங்கம் ஆவதும் ஆயம.

கபாருள் : இயமம் நியமம் பலவறகப்பட்ட ஆேனம், நன்றமறயத்தரும்,

பிராணாயமம், பிரத்தியாகாரம் கவற்ைி மிக்க தாரறண, தியானம், ேமாதி
ஆகியறவ நல்விறனயுறடயயார்க்குக் கிட்டும் எண்வறக
உறுப்புக்கறளக் ககாண்ட யயாக கநைியாகும். (பிராணாயாமம் -
யபச்ேிறன அடக்குதல். தாரறண - தரித்தல் அயம் - நல்விறன.)

2. இயமம்

(இயமமாவது தீயனவற்றைச் கேய்யாமல் ஒழுகுதல், இயமத்றத

முதலில் கூைி எஞ்ேிய உறுப்புக்கறள முறையய அடுத்துக்கூறுவார்
ஆேிரியர்.)

553. எழுந்துநீர் கபய்யினும் எட்டுத் திறேயும்

கேழுந்தண் நியமங்கள் கேய்ம்மின்என் ைண்ணல்
ககாழுந்தண் பவளக் குளிர்ேறட யயாயட
அழுந்திய நால்வர்க்கு அருள்புரிந் தாயன.
கபாருள் : எட்டுத் திக்குகளிலும் சூழ்ந்கதழுந்து கபருமறழ கபய்தாலும்
குளிர்ச்ேிறயத் தருகின்ை இயமங்கறளத் தவைாது கேய்யுங்கள் என்று
ேிவகபருமான் ககாழுறம மிக்க பவளம் யபான்ை குளிர்ந்த தன்
ேறடயயாயட கபாருந்திய ேனகாதி நால்வருக்கும் அருளிச் கேய்தான்.
(நால்வர், ேனகர், ேனந்தனர், ேனாதனர், ேனற்குமாரர்.)

554. ககால்லான் கபாய்கூைான் களவிலான் எண்குணன்

நல்லான் அடக்கம் உறடயான் நடுச்கேய்ய
வல்லான் பகுந்துண்பான் மாேிலான் கள்காமம்
இல்லான் இயமத்து இறடநின்ைாயன.

கபாருள் : ஓருயிறரக் ககால்லாதவனும், கபாய் கூைாதவனும்,

திருடாதவனும், ஆராய்ச்ேியுறடயவனும், நல்லவனும்,
பணிவுறடயவனும், நீதி வழுவாதவனும், பகிர்ந்து ககாடுத்து
உண்பவனும், குற்ைமில்லாதவனும், கள்ளும் காமமும்
இல்லாதவனுமாகிய தன்றம உறடயவயன இயமஒழுக்கங்களில்
நிற்பவன் ஆவான்.

3. நியமம் (நியமமாவது நல்லனவற்றைச் கேய்து ஒழுகுதல்)

555. ஆதிறய யவதத்தின் அப்கபாரு ளாறனச்

யோதிறய அங்யக சுடுகின்ை அங்கிறய
பாதியுள் மன்னும் பராேக்தி யயாடுடன்
நீதி யுணர்ந்து நியமத்த னாயம.

கபாருள் : ஆதியானவறன, நாத வடிவானவறன, ஒளி வடிவானவறன,

மூலாதாரத்தில் அக்கினி மயமாகவுள்ளவறன, ேித்தினிடம் பிரிப்பின்ைி
யிருக்கும் பராேக்தியயாடு உயியராடு உடனாய் உறையும் தர்மத்றத
உணர்ந்து ஒழுகுபவயன நியமத்தன் ஆவான். (பாதியுள்-திருயமனிக் கண்
ஒரு பதியிதல் எனினுமாய்)

556. தூய்றம அருள்ஊண் சுருக்கம் கபாறைகேவ்றவ

வாய்றம நிறலறம வளர்த்தயல மற்ைிறவ
காமம் களவு ககாறலகயனக் காண்பறவ
யநமிஈர் ஐந்தும் நியமத்த னாயம.

கபாருள் : தூய்றம, கருறண, சுருங்கிய உணவு, கபாறுறம, யநர்றம,

வாய்றம, உறுதியுறடறம யாகியவற்றை வளர்த்தலும், ஏறனய காமம்,
களவு ககாறல யாகியவற்றைத் தீறமகயனக் காண்டலுமாக
நியமகநைியில் நிற்பவன் பத்துக் குணங்கறளக் ககாண்டவனாவான்.
(யநமி-நியமத்றத உறடயவன், காதல் உயிரின் மாட்டும் காமம்
உடம்பின் மாட்டும் கேல்வன.)

557. தவம்கேபம் ேந்யதாடம் ஆத்திகம் தானம்

ேிவன்தன் விரதயம ேித்தாந்தக் யகள்வி
மகம்ேிவ பூறேஒண் மதிகோல்ஈர் ஐந்தும்
நிவம்பல கேய்யின் நியமத்த னாயம.

கபாருள் : தவம், கேபம், மகிழ்வு, கதய்வ நம்பிக்றக, ககாறட,

ேிவவிரதம், முப்கபாருள் உண்றம யகட்டல், யவள்வி, ேிவபூறே, யோதி
தரிேனம், என்று கோல்லப்கபற்ைபத்றதயும் உயர்வாகக்
கறடப்பிடிப்பவன் நியம கநைியில் உள்ளவனாவான்.

4. ஆதனம்

(ஆதனம் - இருக்றக யயாகம் புரிவதற்கு முன் இருக்க யவண்டிய

ஆேன முறைறயப் பற்ைியும் அவற்ைால் உண்டாகும் பயறனப்
பற்ைியும் இங்குக் கூைப்கபறும்)

558. பங்கயம் ஆதி பரந்தபல ஆதனம்

அங்குள வாம்இரு நாலும் அவற்ைினுள்
கோங்கில்றல யாகச் சுவத்திகம் எனமிகத்
தங்க இருப்பத் தறலவனும் ஆயம.

கபாருள் : பத்மாேனம் முதலாகப் பரந்துபட்ட ஆேனங்கள் பல அங்கு

உள்ளன. அவ்ஆேன வறககளுள் எட்டு முக்கியமாகும். யோர்வு
இல்லாமல் சுவத்திகம் என்ை சுகாேனத்தில் கபாருந்தி இருக்கத்
தறலவனாவான். ோதாரணமாக உட்காருவதுதான் சுகாேனமாகும்.

559. ஓரறண அப்பதம் ஊருவின் யமல்ஏைிட்டு

ஆர வலித்துஅதன் யமல்றவத்து அழகுைச்
ேீர்திகழ் றககள் அதறனத்தன் யமல்றவக்கப்
பார்திகழ் பத்மா ேனகமனல் ஆகுயம.

கபாருள் : ஒருபக்கம் அறணந்த காறலத் கதாறடயின்யமல் ஏறும்படி

கேய்து மிக இழுத்து வலப்பக்கத் கதாறடயின் யமல் இடக்காறலயும்,
இடப்பக்கத் கதாறடயின்யமல் வலக்காறலயும் றவத்து, அழகாகக்
றககறள மலர்த்தித் கதாறடயின்யமல் றவக்க உலகம் புகழ்
பத்மாேனம் ஆகும், (ஊரு - கதாறட)
560. துரிேில் வலக்காறலத் யதான்ையவ யமல்றவத்து
அரிய முழந்தாளில் அங்றககறள நீட்டி
உரிய இடும்உடல் கேவ்யவ இருத்தி
பரிசு கபறுமது பத்திரா ேனயம.

கபாருள் : குற்ைமில்லாத வலக்காறல இடப்பக்கம் கதாறடயின் யமல்

விளங்கும்படி றவத்து அருறமயான முழங்கால்களின் யமல் அழகிய
றககறள நீட்டி, தளர்கின்ை உடம்றபச் கேம்றமயாக இருத்தி
நன்றமறயப் கபறுவது பத்திராேனமாம்.

561. ஒக்க அடியிறண ஊருவில் ஏைிட்டு

முக்கி உடறல முழங்றக தனில் ஏற்ைித்
கதாக்க அைிந்து துளங்காது இருந்திடில்
குக்குட ஆேனம் ககாள்ளலும் ஆயம.

கபாருள் : பத்மாேனத்தில் கூைியதுயபால் பாதங்கள் இரண்றடயும்

கதாறடயின்யமல் மாைி ஏற்ைி, முக்கி உடம்றப முழங்றகவறர தூக்கி
நிறுத்தி, உடம்பின் பாரம் றககளில் தங்குவதற்கான ேமநிறல கதரிந்து
அறேயாதபடி இருந்தால் குக்குட ஆேனம் கேய்தலும் கூடும். (குக்குடம்
- யகாழி, குக்குட - ஆேனம் - யகாழி இருக்றக)

562. பாத முழந்தாளில் பாணி கறளநீட்டி

ஆதர யவாடும்வாய் அங்காந்து அழகுைக்
யகாதில் நயனம் ககாடிமூக்கி யலயுைச்
ேீர்திகழ் ேிங்கா தனகமனச் கேப்புயம.

கபாருள் : பாத நுணிகறளப் பூமியில் ஊன்ைி முழங்காலில் நீட்டி,

அன்யபாது வாறயப் பிளந்து ககாண்டு, அழகு கபாருந்தக் குற்ைமற்ை
கண்கறள நாேி, காக்கிரம் என்னும் புருவ நடுவில் றவத்திருப்பது புகழ்
அறமந்த ேிம்மாேனம் என்று கோல்லப்படும். (ககாடிமூக்கு-மூக்கு நுனி.)

563. பத்திரம் யகாமுகம் பங்கயம் யகேரி

கேத்திரம் வரம்
ீ சுகாதனம் ஓயரழும்
உத்தம மாம்முது ஆேனம், எட்கடட்டுப்
பத்கதாடு நூறு பலஆ ேனயம.

கபாருள் : பத்திரம், யகாமுகம், பங்கயம், யகேரி, கோத்திரம், வரம்

ீ
சுகாதனம் என்று ஓயரழும் யமலானறவயாம். பழறமயான ஆேனங்கள்
இவற்யைாடு நூற்று இருபத்தாறும் அவற்ைின் யமலும் பல
ஆேனங்களாம். தத்துவப் பிரகாேம் என்ை நூலில் ஆேனங்களில்
கபயரும் அறமக்கும் முறையும் கூைப்பட்டுள்ளன. திருமூலநாயனார்
ஓதி யருளிய இருக்றக எட்யடயாம். எனினும் பிைர் ககாள்றககறளக்
கூறும் முறையில் பிைவும் ககாள்ளப்பட்டன.

5. பிராணாயாமம்

(பிரணாயாமமாவது பிராணறனக் கட்டுப்படுத்தல். யமயல கூைிய

ஆேனவறகயில் ஏதாவது ஒன்ைில் இருந்து பிராணாயமப் பயிற்ேி
கேய்யயவண்டும். பிராணாயாமம் ஆேனம் யபான்று பல்யவறு வறகத்து)

564. ஐவர்க்கு நாயகன் ஆவ்வூர்த் தறலமகன்

உய்யக் ககாண்யடறும் குதிறரமற்று ஒன்றுண்டு
கமய்யர்க்குப் பற்றுக் ககாடுக்கும் ககாடாதுயபாய்ப்
கபாய்யறரத் துள்ளி விழுந்திடும் தாயன.

கபாருள் : ஐம்கபாைிகளுக்கு நாயகனும் அவ்உடம்புக்குத்

தறலவனுமாகிய ஆன்மா, உய்திகபற்று யமல் கேல்லுவதற்கு
மனத்யதாடு பிராணனாகிய குதிறர ஒன்றுள்ளது. அது யதகத்றத விட்டு
அகண்டத்றதப் பற்ைி நின்யைார்க்கு வேப்பட்டு நிற்கும்.
கமய்யுணர்வில்லாது கண்டத்றதப்பற்ைி நின்யைார்க்குப் பிராணன்
வேப்படாமல் கீ யழ தள்ளிவிடும் (குதிறர - பிராணவாயு)

565. சூரியன் நல்லன் குதிறர இரண்டுள

வேிப்
ீ பிடிக்கும் விரகுஅைி வார்குஇல்றல
கூரிய நாதன் குருவின் அருள்கபற்ைால்
வாரிப் பிடிக்க வேப்படும் தாயன.

கபாருள் : மனமாகிய ஆரியன் மிகவும் நல்லவன். அவன் ஓட்டுகின்ை

பிராணன், அபானன் ஆகிய குதிறரகள் இரண்டு உள்ளன. அவற்றை
கவளியய விட்டு உள்யள நிறுத்தும் திைறமறய அைிபவர் இல்றல.
பிராண கேயம் கபற்ை குருநாதனின் அருள் கிட்டினால் பிராணன்
அபானன் ஆகிய குதிறரறயச் யேர்த்துப் பிடிக்கப் பிராண கேயம்
அறமயும். (குதிறர இரண்டு - இறடகறல, பிங்கறல, ஆரியன் -
கபருறம மிக்க மனம்.)

566. புள்ளினும் மிக்க புரவிறய யமற்ககாண்டால்

கள்ளுண்ண யவண்டாம் தாயன களிதரும்
துள்ளி நடப்பிக்கும் யோம்பு தவிர்ப்பிக்கும்
உள்ளது கோன்யனாம் உணர்வுறட யயாருக்யக

கபாருள் : பைறவறய விட யவகத்துடன் கூடிய பிராணனின் வழி

ேிரறே யநாக்கிச் கேன்ைால் கள்ளுண்ணாமயலயய மகிழ்ச்ேியுண்டாகும்.
உடலில் யோர்வு நீங்கும். சுறுசுறுப்புடனும் இருக்கும். பிராணனும்
மனமும் ேிரேில் பாயும் மனமுறடயயார்க்கு இவ்வுண்றமறயச்
கோன்யனாம். (புரவி - பிராணவாயு.)

567. பிராணன் மனத்கதாடும் யபராது அடங்கிப்

பிராணன் இருக்கில் பிைப்புஇைப்பு இல்றல
பிராணன் மறடமாைிப் யபச்சுஅைி வித்துப்
பிராணன் நறடயபறு கபற்றுண்டீர் நீயர

கபாருள் : நாமரூப யபதமான பிரபஞ்ேத்றத எண்ணாதவற்கு மனமும்

பிராணனும் அடங்கி, பிராணன் ஒடுங்கின் பிைப்பு இைப்பு இல்றல.
ேிவன் தனி வியக்தியில் றவகி வாக்கு உதித்துப் பிராணனும் நிறல
மாைி, பிராணன் ஒடுங்காத யபாது பிைப்பு இைப்பில் படுவர்.
ீ

568. ஏறுதல் பூரகம் ஈகரட்டு வாமத்தால்

ஆறுதல் கும்பம் அறுபத்து நாலதில்
ஊறுதல் முப்பத்து இரண்டது யராேகம்
மாறுதல் ஒன்ைின்கண் வஞ்ேகம் ஆயம.

கபாருள் : பதினாறு மாத்திறர காலஅளவு இடப்பக்கமுள்ள நாேித்

துவாரத்தில் காற்றை உள்ளுக்கு இழுத்தால் பூரகமாம். அறுபத்து நான்கு
மாத்திறர அளவு இழுத்த காற்றை உள்யள நிறுத்தல் கும்பகமாம்
முப்பத்திரண்டு மாத்திறர கால அளவு வலப்பக்கம் நாேித்துவாரத்தில்
காற்றை கமல்லன விடுதல் யரேகமாம். முன்யன கோல்லிய முறைக்கு
மாைாக வலப்பக்கம் நாேித் துவாரத்தில் காற்றை இழுத்து நிறுத்தி
இடப்பக்கம் நாேித் துவாரத்தில் விடுதல் வஞ்ேறனயாம்.

569. வளியிறன வாங்கி வயத்தில் அடக்கில்

பளிங்ககாத்துக் காயம் பழுக்கினும் பஞ்ோம்
கதளியக் குருவின் திருவருள் கபற்ைால்
வளியினும் யவட்டு அளியனும் ஆயம.

கபாருள் : ோதகர் காற்றை இழுத்துத் தன் வேப்படுத்தி

அடக்கியிருந்தால், உடம்பு பளிங்கு யபான்று மாேின்ைித் தூயதாய் அது
முதுறம எய்தினும் இளறமத் தன்றம உண்டாகும். இதறனத் கதளிய
குருவின் அருறளயும் கபற்றுவிட்டால் அவர் உடம்பானது காற்றைவிட
கமன்றம யுறடயதாகி, எங்கும் கேல்லும் ஆற்ைல் கபற்று
யமன்றமயறடவர்.

570. எங்யக இருக்கினும் பூரி இடத்தியல

அங்யக அதுகேய்ய ஆக்றகக்கு அழிவில்றல
அங்யக பிடித்துஅது விட்டன வும்கேல்லச்
ேங்யக குைிக்கத் தறலவனும் ஆயம.

கபாருள் : நீ எங்யக இருந்தாலும் இடப்பாக நாேியாகிய இறடகறல

வழியாகயவ பூரகம் கேய்வாயாக அங்யக அவ்வாறு பூரிக்க உடம்புக்கு
அழிவில்றல . அங்யக கும்பகம் கேய்து அப்பிராணன், கோல்லும் அளவு
யமற் கோல்ல ேங்கநாதம் உண்டாகி யமன்றம அறடயலாம்.

571. ஏற்ைி இைக்கி இருகாலும் பூரிக்கும்

காற்றைப் பிடிக்கும் கணக்கைி வார்இல்றல
காற்றைப் பிடிக்கும் கணக்கைி வாளர்க்குக்
கூற்றை உறதக்கும் குைியது வாயம.

கபாருள் : இறடகறல பிங்கறல வழியாக இழுத்துப் பூரித்து, காற்றை

உள்யள கும்பகம் கேய்யும் முறைறயத் கதரிந்தவர் இல்றல. அவ்வாறு
காற்றைக் கும்பகம் கேய்யும் முறைறயத் கதரிந்தவர் காலறனக்
கடக்கும் இலட்ேியத்றத உறடயவராவர்.

572. யமல்கீ ழ் நடுப்பக்கம் மிக்குைப் பூரித்துப்

பாலாம் இயரேகத் தால்உட் பதிவித்து
மாலாகி உந்தியுள் கும்பித்து வாங்கயல
ஆலாலம் உண்டான் அருள்கபை லாயம.

கபாருள் : முறையான காற்று கதாண்றட மூலாதாரம், விலா

ஆகியவற்ைில் நிரம்பும்படி கேய்து, மறு பகுதியான இரயேகத்தால்
(விடுதலால்) அவயவங்கறள ஒன்யைாடு ஒன்று பதியும்படி கேய்து,
விருப்பத்யதாடு வயிற்ைில் கும்பகம் கேய்து இருக்கயவ நீலகண்டப்
கபருமான் அருறளப் கபைலாகும்.

573. வாமத்தில் ஈகரட்டு மாத்திறர பூரித்யத

ஏமுற்ை முப்பத்து இரண்டும் இயரேித்துக்
காமுற்ை பிங்கறலக் கண்ணாக இவ்விரண்டும்
ஓமத்தால் எட்கடட்டுக் கும்பிக்க உண்றமயய.

கபாருள் : இறடகறல வழியாகப் பதினாறு மாதிறர பூரகம் கேய்து,

விரும்பத்தக்க பிங்கறலயின்கண் பாதுகாப்புற்ை முப்பத்து இரண்டு
மாத்திறர இயரேகம் கேய்து, பூரித்தலும் இயரேித்தலுமாகிய
யவள்வியால் அறுபத்துநான்கு மாத்திறர சூம்பகம் கேய்ய உண்றம
விறளயும்
574. இட்டது அவ்வடு
ீ இளகாது இயரேித்துப்
புட்டிப் படத்தே நாடியும் பூரித்து
ககாட்டிப் பிராணன் அபானனும் கும்பித்து
நட்டம் இருக்க நமனில்றல தாயன.

கபாருள் : ஆக்கப்பட்டதாகிய இவ்வுடம்பு தளர்ச்ேியறடயாமல்

இயரேகம் கேய்து, பத்து நாடிகளும் விம்முமாறு காற்ைிறன உள்யள
இழுந்து நிரப்பி, பிராணனும் அபானனும் யேரப்கபற்று யநராக
நிமிர்ந்திருக்க எம பயம் இல்றலயாம். (நட்டம் இருக்க - நிறல நிறுத்த
எனினுமாம்)

575. புைப்பட்டுப் புக்குத் திரிகின்ை வாயுறவ

கநைிப்பட வுள்யள நின்மலம் ஆக்கில்
உறுப்புச் ேிவக்கும் உயராமம் கறுக்கும்
புைப்பட்டுப் யபாகான் புரிேறட யயாயன.

கபாருள் : உயிர்ப்பாய்ப் புைம்யபாந்து புக்குத்திரிகின்ை வாயுறவ

முறையான கும்பகத்தினாயல உள்யள தூய்றம கேய்தால்
உறுப்புக்களில் இரத்த ஓட்டம் பாய்ந்து ேிவந்து நிற்கும். தறலமுடி,
மயிர்கறுத்து விளங்கும். கிரணங்களால் சூழப்கபற்ை ஆத்மன் உடலில்
நிறலகபற்று நிற்பான், உடலும் அழியாது என்ைபடி.

576. கூடம் எடுத்துக் குடிபுக்க மங்றகயர்

ஓடுவர் மீ ளுவர் பன்னிரண்டு அங்குலம்
நீடுவர் எண்விரல் கண்டிப்பர் நால்விரல்
கூடிக் ககாளின்யகால அஞ்கேழுத்து ஆயம.

கபாருள் : உடம்றப இடமாகக் ககாண்ட பிராண ேத்தி, குழந்றதயாக

இருந்தயபாது பன்னிரண்டு விரற்கறட நீளம் கேன்றும் புகுந்தும்
இருந்தனர். வயதான யபாது கதாண்றடக்கு யமயல ேிரேில் கேல்லும்
நான்கு விரற்கறடறயத் துண்டித்துவிட்டு எட்டு விரற்கறட அளயவ
கதாழிற்படுகின்ைனர். யமயல தறட கேய்யப்பட்ட நான்கு விரற்கறடயும்
கதாழிற்படுமாறு கேய்துககாண்டால் ோதகர் பஞ்ோக்கர கோரூபமாவர்.

577. பன்னிரண் டாறனக்குப் பகல்இரவு உள்ளது

பன்னிரண் டாறனறயப் பாகன் அைிகிலன்
பன்னிரண் டாறனறயப் பாகன் அைிந்தபின்
பன்னிரண் டாறனக்குப் பகல்இரவு இல்றலயய.

கபாருள் : பன்னிரண்டு விரற்கறட கேயற்படும் பிராணனாகிய

சூரியனுக்குப் பகல் என்று இரவு என்றும் காலங்கள் உள்ளன.
மூக்கிலிருந்து கதாண்றட வழியாகக் கீ ழ் யநாக்கிப் பாய்வதால்
ேிரேிலுள்ள ஆன்மா அைியவில்றல. கீ ழ்முகம் கேல்லாது யமல்முகம்
ககாண்ட பிராணறன ஆன்மா அைிந்தபின், பிராணனாகிய சூரியனுக்குப்
பகல் இரவு என்ை காலங்கள் இன்ைி எப்யபாதும் பிரகாேிக்கும். (பாகன் -
ஆன்மா).

6. பிரத்தியாகாரம்

(புைத்யத கேல்லும் மனத்றத உள்யள நிறுத்திப் பழகுதயல

பிரத்தியாகாரமாம். இது அடயயாகம், இலயயயாகம், இலம்பிகாயயாகம்,
மந்திரயயாகம், இராஜ யயாகம், ேிவயயாகம் என்ை பிரிவுகளுக்கு ஏற்ப
யவறுபடும் அட்டாங்கயயாகத்தில், இயமம், நியமம், ஆேனம்,
பிராணயாமம் என்பன பூர்வபட்ேம் என்றும், பிரத்தியாகாரம் தாரறண,
தியானம், ேமாதி என்பன உத்தரபட்ேம் என்றும் ககாள்ள யவண்டும்.
பூர்வம் முன்நிகழ்வது; உத்தரம்-பின் நிகழ்வது.)

578. கண்டுகண்டு கருத்துை வாங்கிடின்

ககாண்டு ககாண்டு உள்யள குணம்பல காணலாம்
பண்டுகந்து எங்கும் பழமறை யதடிறய
இன்றுகண்டு இங்யக இருக்கலும் ஆயம.

கபாருள் : புைத்யத கேன்று ஓடுகின்ை மனத்றத அகத்யத

கபாருந்துமாறு கேய்துவிடின், அக்காட்ேிறயக் ககாண்டு ேிைிது ேிைிதாக
இருள் நீங்கி ஒளி கபைலாம். முன்பு விரும்பி எங்கும் பறழய
யவதங்களால் யதடப்கபற்ை கபாருறள எடுத்த இவ்வுடலில் அகத்யத
கண்டு இருத்தல் கூடும்.

579. நாபிக்கும் கீ யழ பன்னிரண்டு அங்குலம்

தாபிக்கும் மந்திரம் தன்றன அைிகிலர்
தாபிக்கும் மந்தரம் தன்றன அைிந்தபின்
கூவிக் ககாண்டு ஈேன் குடியிருந் தாயன

கபாருள் : உந்திக்குக் கீ யய பன்னிரண்டு அங்குலத்தில் மூலதாரத்தில்

உள்ள குண்டலிறய யமல்எழுப்பும் மந்திரமாகிய பிராோத மந்திரத்றத
ஒருவரும் அைியவில்றல. அவ்வாறு எழுப்பும் மந்திரத்றத அைிந்த
பின்னர் ேிவன் நாத மயமாகச் ேிரேின் யமல் விளங்கி நிற்பான். இது
ஓம் என்ை மந்திரத்றதக் குைிக்கிைது.

580. மூலத்து இருவிரல் யமலுக்கு முன்நின்ை

பாலித்த யயானிக்கு இருவிரல் கீ ழ்நின்ை
யகாலித்த குண்டலி யுள்எழும் கேஞ்சுடர்
ஞாத்து நாபிக்கு நால்விரல் கீ ழயத.

கபாருள் : மூலதாரத்துக்கு இருவிரல் அளவு யமலுள்ளதும் முன்பக்கம்

பார்றவயுறடயதும் கவளிப்படுத்தும் தன்றமயுறடய குைிக்கு இரண்டு
விரல் அளவு கீ யழ உள்ளதுமான இடத்தில் வட்டமிட்டுக் ககாண்டுள்ள
குண்டலினியுள் எழுகின்ை கேஞ்சுடர், உடம்பில் உந்திக் கமலத்துக்கு
நான்கு விரல் அளவு கீ யழ யுள்ளது. (கேஞ்சுடர் - உச்ேித்துறளவழி,
பிரமரந்தி மார்க்கம்)

581. நாேிக்கு அயதாமுகம் பன்னிரண்டு அங்குலம்

நீேித்தம் றவத்து நிறனயவும் வல்றலயயல்
மாேித்த மா யயாகம் வந்து தறலப்கபய்தும்
யதகத்துக்கு என்றும் ேிறதவில்றல யாகுயம.

கபாருள் : நாேிக்குக் கீ ழ் பன்னிரண்டு அங்குல அளவிலுள்ள இதயத்து

நீ மனத்றத இழுத்து றவத்துச் கேஞ்சுடறர நிறனப்பாய் ஆயின்
அட்டமா ேித்திகளும் ராஜயயாகமும் வந்து கூடும். இத்தியானம்
யதகத்துக்கு எப்கபாழுதும் தீறம கேய்யாததாகும். இறத அநாகதம்
என்பர். (அகவழிபாடு - மானத பூறே.)

582. யோதி இயரறகச் சுடகராளி யதான்ைிடின்

யகாதில் பரானந்தம் என்யை குைிக்ககாண்டுமின்
யநர்திகழ் கண்டத்யத நிலகவாளி எய்தினால்
ஓதிய தன்னுடல் உன்மத்தம் ஆயம.

கபாருள் : இரு மின்னற் ககாடி பின்னி ஓடுவது யபான்ை ஒளி

யதான்ைினால் குற்ைமில்லாத யமலான ஆனந்தம் என்யை எண்ணுங்கள்.
யநர்றம விளங்கும் கண்டத் தானத்தில் (கழுத்துப் பிரயதேத்தில்)
நிலகவாளி யதான்ைிடின் பிரத்தியாகாரப் பயிற்ேி கேய்த ோதகனது
உடலில் ஆனந்தப் பரவேம் உண்டாகும். (இயரறகச் சுடகராளி - கீ ற்றுப்
யபான்ை ஒளி என்பாரும் உளர்)

583. மூலத் துவாரத்றத முக்காரம் இட்டிரு

யமறலத் துவாரத்தின் யமல்மனம் றவத்திரு
யவகலாத்த கண்றண கவளியில் விழித்திரு
காலத்றத கவல்லும் கருத்து இதுதாயன.

கபாருள் : மூலாதாரத்றத ஆகுஞ்ேனம் என்ை முத்திறரயால்

அறடத்துக் ககாண்டிரு பிரமரத்தின் யமல் மனத்றதப் புைம் விழித்தபடி
இரு இதுதான் காலத்றத கவல்லும் உபாயமாகும். (ஆகுஞ்ேனம் -
குதத்றத யமகலழும்படி அறடத்திருத்தல்.)

584. எருவிடும் வாேற்கு இருவிரல் யமயல

கருவிடும் வாேற்கு இருவிரல் கீ யழ
உருவிடும் யோதிறயஉள்கவல் லார்க்குக்
கருவிடும் யோதி கலந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : மலங்கழிக்கும் வாயிலாகிய குதத்துக்கு யமயல இருவிரலும்,

கருவுண்டாகும் வாயிலாகிய யகாேத்துக்கு இருவிரல் கீ ழுள்ள
இடத்தில் உருப்கபறும் குண்டலினிறய நிறனக்க வல்லார்க்கு
கருவிடும் மயகசுரன் யோதிவடிவில் கலந்துள்ளான்.

585. ஒருக்கால் உபாதிறய ஒண்யோதி தன்றனப்

பிரித்துஉணர் வந்த உபாதிப் பிரிறவக்
கறரத்துஉணர் உன்னல் கறரதல் உள் யநாக்கல்
பிரத்தியா காரப் கபருறமய தாயம.

கபாருள் : சுழுமுறனயில் மலத்தின் காரியமாகிய இருளால்

உண்டாகும் அவத்றதறய (நிறல யவறுபாட்றட)யும் புருவ நடுவில்
விளங்கும் யோதியினின்றும் பிரித்துள்ள நிறல யவறுபாட்டிறனயும
ஒழித்து உணர்வு மயமான ஒளிறய நிறனத்து உருகி மனத்றத
ஒருறமப் படுத்தல் பிரத்தியாகாரப் கபருறமயாம். (ஒருக்கால் -
சுழுமுறன)

586. புைப்பட்ட வாயுப் புகவிடா வண்ணம்

திைப்பட்டு நிச்ேயம் யேர்ந்துடன் நின்ைால்
உைப்பட்டு நின்ைது உள்ளமும் அங்யக
புைப்பட்டுப் யபாகான் கபருந்தறக யாயன.

கபாருள் : கவளியய கேன்ை வாயுறவ மீ ளவும் புக முடியாதபடி

திைறமயாக உள்களாளியில் கபாருத்தி நின்ைால் உள்ளம் வலுவறடந்
துள்ளதாம், அப்யபாது கபருந் தகுதியுறடய இறைவனும்
அவ்கவாளியில் நிறலகபற்றுப் புைப்பட்டுப் யபாகாதவனாய்
விளங்குவான்.

587. குைிப்பினின் உள்யள குவலயம் யதான்றும்

கவறுப்பிருள் நீங்கி விகிர்தறன நாடும்
ேிைப்புறு ேிந்றதறயச் ேிக்ககன்று உணரில்
அைிப்புை காட்ேி அமரரும் ஆயம.
கபாருள் : குைித்து நிறுத்தலாகிய பிரத்தியாகரத்தில் உலகம்
முழுவதுயம இருந்த நிறலயிலிருந்து அைியப்படும். கவறுக்கத் தக்க
அைியாறமயாகிய இருறள நீங்கி யவறுபாட்டிறனச் கேய்யும் ேிவறன
நாடுங்கள். ேிவத்றத விரும்புகின்ை ேிைப்புற்ை ேிந்றதயில் உறுதியாக
உணர்ந்தால் ேிவஞானம் கபாருந்திய யதவருமாவர்.

7. தாரவண

(தாரறணயாவது, தரிக்கச் கேய்தல், பிரத்தியாகாரப் பயிற்ச்ேியால்

உள்ளுக்கு இழுத்த மனத்றத நிறலகபைச் கேய்தல் என்க.)

588. யகாணா மனத்றதக் குைிக்ககாண்டு கீ ழ்க்காட்டி

வணாத்தண்டு
ீ ஊயட கவளியுைத் தாயனாக்கிக்
காணாக்கண் யகளாச் கேவிஎன்று இருப்பார்க்கு
வாணான் அறடக்கும் வழிஅது வாயம.

கபாருள் : யகாணுதல் இல்லாத மனத்றத ஐõலந்திர பந்தம்

முதலியவற்ைால் கீ ழ் யநாக்காது தடுத்து நடு நாடியின் வழியாகச்
கேல்லும் பிராணனுடன் மனத்றதயும் கபாருத்தி ஆகாயத்தின் இறட
பார்றவறயச் கேலுத்தி, காணாத கண்ணுகம் யகளாத கேவியுமாக
இருப்பார்க்கு வாழ்நாளாகிய ஆயுள் அழியாமல் அறடக்கும்
உபாயமாகும்.

589. மறலயார் ேிரத்திறட வான ீர் அருவி

நிறலயாரப் பாயும் கநடுநாடி யூடுயபாய்ச்
ேிறலயார் கபாதுவில் திருநட மாடும்
கதாறலயாத ஆனந்தச் யோதிகண் யடயன.

கபாருள் : மறலயபான்ை ேிரேினிறட ஆகாயகங்றக எப்யபாதும்

பாய்ந்து ககாண்யடயிருக்கின்ை சுழுமுறன நாடியின் வழியாகச் கேன்று,
பரநாத ஒலிகூடிய ேிற்ேறபயில் ஆனந்தக் கூத்தாடும் அகலாத
ஆனந்தத்றத நல்கும் யோதிறயத் தரிேித்யதன்.

590. யமறல நிலத்தினாள் யவத்துப் கபண்பிள்றள

மூல நிலத்தில் எழுகின்ை மூர்த்திறய
ஏல எழுப்பி இவளுடன் ேந்திக்கப்
பாலனும் ஆவான் பார்நந்தி ஆறணயய.

கபாருள் : ேிரேின்யமல் எழுந்தருளியுள்ள ேிற்ேத்தி மாற்ைத்றதச்

கேய்யும் யதவியாவாள், மூலாதாரத்தில் குண்டலினியாகிய கிரியா
ேத்தியயாடு கபாருந்திய மூர்த்திறயத்தாரறணப் பயிற்ேியால்
அம்மூர்த்திறயச் ேிரேின்யமல் எழுந்தருளப் பண்ணிச் ேிற்ேக்தியுடன்
யேரும்படி கேய்தால் வயதில் முதிர்ந்தவனும் வாலிபன் ஆவான்
பார்த்தைிக. இது நந்தியின் ஆறணயாகும்.

591. கறடவாே றலக்கட்டிக் காறல எழுப்பி

இறடவாேல் யநாக்ட இனிதுள் நிறுத்தி
மறடவாயில் ககாக்குப்யபால் வந்தித்து இருப்பார்க்கு
உறடயாமல் ஊழி இருக்கலும் ஆயம.

கபாருள் : மூலாதாரத்றத அறடத்து அங்குள்ள காம வாயு அல்லத

அபானறன யமயல கேல்லும்படி கேய்து நடுவழியான சுழுமுறனயின்
யமல் மனத்றதப் கபாருத்தி நீயராடும் மறடவாயிலில் காத்திருக்கும்
ககாக்குப் யபால நாட்டத்றத விடாமல் இருப்யபார்க்கு, யதகம்
ேிறதயாமல் ஊழிக்காலம் வறர இருக்கலாம்.

592. கலந்த உயிருடன் காலம் அைியில்

கலந்த உயிரது காலின் கநருக்கம்
கலந்த உயிரது காலது கட்டின்
கலந்த உயிருடன் காலமும் நிற்குயம.

கபாருள் : உடலில் உயிர் கலந்துள்ள கால எல்றலறய அைியின்

அக்கால எல்றல பிராணன் இயக்கத்தால் அறமந்துள்ளது. அத்தறகய
உயிரில் பிராணனது இயக்கத்றதக் கட்டி நிறுத்திவிட்டால் உயிருடன்
கபாருந்திய காலமும் அழிவின்றுட நிற்கும். ஆயுள் நிறலத்து நிற்கும்
என்ைபடி.

593. வாய்திை வாதார் மனத்தியலார் மாடுண்டு

வாய்திைப் பாயர வளியிட்டுப் பாய்ச்சுவர்
வாய்திை வாதார் மதியிட்டு மூட்டுவர்
யகாய்நிை வாவிடின் யகாறழயும் ஆயம.

கபாருள் : வாய்திைவாமல் கமௌனமாக இருப்பவரது மன

மண்டலத்தில் பிராணனாகிய கேல்வம் ஒன்றுள்ளது. அங்ஙனமின்ைி
வாய்திைந்து யபேிக் ககாண்டிருப்பவர் பிராணறன கவளியிட்டு
வணாக்குபவர்.
ீ யபோத கமௌனியர் மதிமண்டலத்தில் பிராணறனச்
கேலுத்திச் யோதிறய அைிகின்ைனர். ேகஸ்ரதளமாகிய கேப்பிறனத்
திைந்து பார்க்க வல்லறமயற்ைவர்கள் யகாறழத்தனம் உள்ளவராவர்.
(யகாய்-நறக றவக்கும் கேப்பு)

594. வாழலும் ஆம்பல காலும் மனத்திறடப்

யபாழ்கின்ை வாயு புைம்படாப் பாய்ச்சுைில்
ஏழுோ யலகம் இரண்டு கபருவாய்தல்
பாழி கபரியயதார் பள்ளி அறையியல.

கபாருள் : உள்ளத்தினின்றும் இைங்கி ஊடறுத்துச் கேல்லுகின்ை

வாயுறவ கவளியய யபாகாதபடி நடு நாடியின்கண் கேலுத்தின்ஏழு
ோளரங்கறளயும் இரண்டு கபரிய வாயில்கறளயும் ககாண்ட யதவர்
யகாயில் கபரிய வாயில்கறளயும் ககாண்ட யதவர் யகாயிலில் கபரிய
பள்ளி அறையியல பலகாலம் வாழலாம். (ஏழு ோயலகம் -
கண்இரண்டு, காதுஇரண்டு, நாேி இரண்டு, வாய் ஒன்று; ஆக ஏழு
துவாரங்கள். இரண்டு கபருவாய்-எருவாய், கருவாய். பாழி- உடல்; பள்ளி
அறை - ேகஸ்ரதளம், ஓய்வுகபறும் இடம்)

595. நிரம்பிய ஈறரந்தில் ஐந்தறவ யபானால்

இரங்கி விழித்திருந்து என்கேய்றவ யபதாய்
வரம்பிறனக் யகாலி வழிகேய்கு வார்க்குக்
குரங்கிறனக் ககாட்றட கபாதியலும் ஆயம.

கபாருள் : புலன்கறளத் துய்த்து நிரம்பிய ஞாயனந்திரிய

கன்யமந்திரியமாகிய பத்தில் ஞாயனந்திரியங்கள் ஐந்தும் நீங்கினால்
அைிவிலியய ! நீ வருந்தி இருந்தும் என்ன பயறனப் கபைமுடியும்?
ஆனால் இந்திரியங்களின் எல்றலறயத் தாண்டி நிற்பவர்க்கு,
மனமாகிய குரங்றக உடம்பினில் யேட்றடயின்ைி இருக்கச் கேய்ய
முடியும். (ஈறரந்து - தேவாயு என்று ேிலர் ககாள்வர். ககாட்றட
யகாட்றட என்றும் பாடம்.)

596. முன்னம் வந்தனர் எல்லாம் முடிந்தனர்

பின்றன வந்தவர்க்கு என்ன பிரமாணம்
முன்னூறு யகாடி உறுகதி யபேிடில்
என்ன மாயும் இடிகறர நிற்குயம.

கபாருள் : முன்னயம வந்து பிைந்தார் அறனவரும் தாரறனப் பயிற்ேி

இன்றமயால் அழிந்து ஒழிந்தனர். பின்யன வந்தவர் அழியமாட்டார்
என்பதற்கு என்ன பிரமாணம் ? அவ்வாறு அழிகின்ைவர் அறடயும்
நிறலகறளப் யபேினால் அறவ அளவற்ைனவாகும். என்ன வியப்பு !
ஆற்ைில் இடிந்து கறரகின்ை கறர யபான்று நாளும் அழிகின்ை உடம்பு
அழியாது நிற்குயமா ? (இடிகறர - அழியும் யதகம்)

597. அரித்த உடறலஐம் பூதத்தில் றவத்து

கபாருத்தஐம் பூதம்ேத் தாதியிற் யபாந்து
கதரித்த மனாதிேத் தாதியிற் கேல்லத்
தரித்தது தாரறண தற்பரத் யதாயட.

கபாருள் : ஐம்கபாைிகளால் அரிப்புண்ட உடறல ஐம்பூதங்களில்

றவத்து, அப்படிப்பட்ட ஐம்பூதங்களில் ேத்தம் முதலான தன்
மாத்திறரகளில் யபாகும்படியாக ஆராயப் கபற்ை மனம் முதலிய அந்தக்
கரணங்கள் நாதத்தில் ஒடுங்க ஆன்மா தற்பர மாகிய ேிவயனாடு
கபாருந்தியிருப்பயத தாரறணயாகும்.

8. தியானம்

(தியானம் என்பது இறடவிடாது நிறனந்திருத்தல். இறடயீடுபட்டு

எண்ணுவது தாரறண. இறடயீடுபடாது எண்ணுவது தியானம். தியானம்
எத்தறன வறககயன்றும், அதறன எவ்வாறு கேய்து பழக யவண்டும்
என்றும் இங்கு ஆேிரியர் கூறுகிைார்.)

598. வரும்ஆதி ஈர்எட்டுள் வந்த தியானம்

கபாருவாத புந்தி புலன்யபாக யமவல்
உருவாய ேத்தி பரத்தியான முன்னும்
குருவார் ேிவத்தியானம் யயாகத்தின் கூயை.

கபாருள் : முன்யன தாரறணப் பகுதியில் பத்தாவது மந்திரத்தில்

கூைியபடி அறமந்த தியானமாவது, ஒப்பற்ை புத்தியும் புலனும்
நீங்கியிருத்தலாம். அது உருயவாடுகூடிய ேத்திறய யமலாக
எண்ணுதலாகிய பரத்தியானம் என்றும் ஒளி கபாருந்திய ேிவறன
எண்ணுதலாகிய ேிவத்தியானம் என்றும் இருகூைாக யயாகத்தில்
கூைப்கபறும்.

599. கண்நாக்கு மூக்குச் கேவிஞானக் கூட்டத்துள்

பண்ஆக்கி நின்ை பழம்கபாருள் ஒன்றுண்டு
அண்ணாக்கின் உள்யள அகண்ட ஒளிகாட்டிப்
புண்ணாக்கி நம்றமப் பிறழப்பித்த வாயை.

கபாருள் : கண், நாக்கு, மூக்கு, கேவியாகிய ஞாயனந்திரியங்கள்

கூடுமிடத்தில், நாதத்றத உதிக்கச் கேய்யும் பழறமயான கபாருள்
ஒன்றுள்ளது அது அண்ணாக்குப் பிரயதேத்தில் எல்றலயற்ை
யபகராளிறயக் காட்டி, மனம் புைவழிச் கேல்லாமல் தடுத்து நம்றமப்
பிறழக்கச் கேய்தது இவ்வண்ணமாம்.

600. ஒண்ணா நயனத்தில் உற்ை ஒளி தன்றனக்

கண்õரப் பார்த்துக் கலந்தங்கு இருந்திடில்
விண்ணாறு வந்து கவளிகண் டிட ஓடிப்
பண்ணாமல் நின்ைது பார்க்கலும ஆயம.

கபாருள் : ஒன்ைாகிய ஞானக்கண்ணில் கபாருந்திய யோதிறய

இருகண்கறளயும் கபாருந்திப் பார்த்து அங்யக ேலனமில்லாமல்
கபாருந்தியிருந்தால் ஆகாய கங்றக நன்கு புலப்படும். முறையில்
ேிதாகாயப் கபருகவளியில் கபாருந்தி நிற்கப் பண்ணாமல் நின்ை சுயம்பு
மூர்த்திறயப் பார்க்கலுமாகும்.

601. ஒருகபாழுத உன்னார் உடயலாடு உயிறர

ஒருகபாழுது உன்னார் உயிருள் ேிவறன
ஒருகபாழுது உன்னார் ேிவனுறை ேிந்றதறய
ஒருகபாழுது உன்னார் ேந்திரப் பூறவயய.

கபாருள் : உடயலாடு கலந்துள்ள உயிறர ஒரு கபாழுதும்

நிறனயார்கள்; உயிருக்கு உயிராக விளங்கும் ேிவறன ஒரு யபாதும்
எண்ணார்கள்; ேிவன் எழுந்தருளியிருக்கின்ை ேிந்றதறயயும்
ஒருகபாழுதும் எண்ணமாட்டார்கள். என்யன இவர்கள் அைியாறம.
(ேந்திரப்பூ-ஆஞ்றஞயுள்ள ேந்திரன் யபான்ை கவண்ணிைஒளி)

602. மனத்து விளக்கிறன மாண்பட ஏற்ைிச்

ேினந்து விளக்கிறனச் கேல்ல கநருங்கி
அறனத்து விளக்கும் திரிகயாக்கத் தூண்ட
மனத்து விளக்கது மாயா விளக்யக.

கபாருள் : மனத்தில் விளங்கும் ஒளிறய மாட்ேிறயப் கபறும்படி

யமயல கேலுத்திச் ேினமாகிய அக்கினிறயப் யபாகும்படி கேய்து,
யாவற்றையும் விளக்கி நிற்கும் ேிவ ஒளிறயச் சுழுமுறன என்ை
திரிறயத் தூண்டி நடத்த மனத்துள் விளங்கும் ேிவம் என்றும் மங்காத
விளக்காகும்.

603. எண்ணா யிரத்தாண்டு யயாகம் இருக்கினும்

கண்ணார் அமுதிறனக் கண்டைி வார்இல்றல
உள்நாடி உள்யள ஒளிகபை யநாக்கினால்
கண்ணாடி யபாலக் கலந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : எண்ணாயிரம் ஆண்டுகள் யயாகம் பயின்ைாலும் கண்ணில்

யோதியாக இருந்து விளங்குபவறனக் கண்டு அைிபவர்கள் யாரும்
இல்றல. மன மண்டலமாகிய உள்ளத்தில் ஒளி கபாருந்தும்படி
பார்ப்பவர்க்கு, கண்ணாடியில் உருவத்றதக் காண்பது யபால உள்ளத்தில்
கலந்திருப்பறதக் காணலாம்.
604. நாட்டம் இரண்டும் நடுமூக்கில் றவத்திடில்
வாட்டமும் இல்றல மறனக்கும் மறனக்கும் அழிவில்றல
ஓட்டமும் இல்றல உணர்வில்றல தானில்றல
யதட்டமும் இல்றல ேிவன்அவன் ஆயம.

கபாருள் : இரண்டு கண்பார்றவறயயும் நடுமூக்கில் கபாருத்தி

றவத்திடில் யோர்வும் இல்றல. உடம்புக்கும் அழிவில்றல, மனத்தின்
ஓட்டம் இராது. அைியும் தன்றம இராது. தான் என்ை முறனப்பும்
இராது புைத்யத கேல்லும் அைிவுத் திைனும் இராது. அவன்
ேிவனாகலாம். (மறன - உடல்.)

605. நயனம் இரண்டும் நாேியமல் றவத்திட்டு

உயர்கவழா வாயுறவ உள்யள அடக்கித்
துயர்அை நாடியய தூங்கவல் லார்க்குப்
பயனிது காயம் பயமில்றல தாயன.

கபாருள் : இரண்டுகண் பார்றவறயயும் நாேி காக்கிரம் என்ை பருவ

நடுவில் றவத்து, உயர்தலினின்றும் தாழாத பிராணறன உள்யள
அடக்க, துன்பத்றதத் தரும் மனமாதிறய நீக்கி யயாக நித்திறர
கேய்வார்க்கு எடுத்த இவ்வுடல் பயறனத் தருவதாகும். பிரபஞ்ேம்
பிணிக்கும் என்ை பயமும் இல்றலயாம். நாேியில் உயர்ந்த இடம் புருவ
யமடு ோதகர் தியானம் கேய்யும் யபாது கண்பார்றவறயப்
புருவநடுவில் கேலுத்தியிருக்க யவண்டும்.

606. மணிகடல் யாறன வார்குழல் யமகம்

அணிவண்டு தும்பி வறளயபரி றகயாழ்
தணிந்கதழு நாதங்கள் தாமிறவ பத்தும்
பணிந்தவர்க்கு அல்லது பார்க்கஒண் ணாயத.

கபாருள் : மணி, கடல், யாறன, புல்லாங்குழல், யமகம், அழகியவண்டு,

தும்பி, ேங்கு, யபரிறக, யாழ் ஆகியவற்ைின் நுண்கணாலிகள் பத்தும்
தியானத்தில் அடங்கியிருப்பவர்க்கன்ைி யவறுயாராலும் அைிய
ஒண்ணாது. இதுயவ திருச்ேிலம்யபாறே என்ப.

607. கடகலாடு யமகம் களிறுஒடும் ஓறே

அடஎழும் வறண
ீ அண்டர்அண் டத்துச்
சுடர்மனு யவணுச் சுரிேங்கின் ஓறே
திடம்அைி யயாகிக்குஅல் லால்கதரி யாயத.

கபாருள் : கடல், யமகம், யாறன, ஆகியவற்ைின் ஓறேயும் கம்பி

இறுக்கத்தால் வறணயில்
ீ எழும் நாதமும், ஆகாயத்தில் அறமந்துள்ள
யவத யகாஷம், புல்லாங்குழல், சுருங்கிய வாயிறனயுறடய ேங்கு
ஆகியவற்ைின் ஓறேயும் திடமாக அைியவல்ல யயாகியர்க்கன்ைி
ஏறனயயாரால் அைியமுடியாது. கடயலாறே முதலியன வன்றமயான
ஓறே என்றும் வறணஓறே
ீ முதலியன கமன்றமயான ஓறே என்று
அைிக.

608. ஈேன் இயல்பும் இறமயவர் ஈட்டமும்

பாேம் இயங்கும் பரிந்துயி ராய்நிற்கும்
ஓறே அதன்மணம் யபால விடுவயதார்
ஓறேயாம் ஈேன் உணரவல் லார்க்யக.

கபாருள் : இறைவனது இயல்பும், யதவர் குழாச் யேர்க்றகயும், பாேத்தின்

இயக்கமும், பாேத்றத விட்ட உயிராய் நிற்பதும் நாதமாகும். அதறன
உணர வல்லார்க்கு பூவினில் கவளிவரும் கந்தம் யபால ஈேன்
நாதத்தில் விளங்குகிைான் என்பது புலப்படும்.

609. நாத முடிவியல நல்லாள் இருப்பது

நாத முடிவியல நல்யயாகம் இருப்பது
நாத முடிவியல நாட்டம் இருப்பது
நாத முடிவியல நஞ்சுண்ட கண்டயன.

கபாருள் : நாத தத்துவம் முடிந்த இடத்தியல பராேக்தி யுள்ளான்.

அங்கு நல்ல யயாகத்தின் முடிவு உள்ளது. நாத முடிவில் நம் மனத்தில்
பதிவது அவ்விடத்தில் நீலகண்டப்கபருமான் விளங்குவான். ஓறே
முடிந்த இடயம திருவருள் கவளிப்படும் இடம்.

610. உதிக்கின்ை ஆைினும் உள்ளங்கி ஐந்தும்

துதிக்கின்ை யதசுறடத் தூங்கிருள் நீங்கி
அதிக்கின்ை ஐவருள் நாதம் ஒடுங்கக்
கதிக்ககான்றை ஈேன் கழல்யேர லாயம.

கபாருள் : ஆறு ஆதாரங்களில் யதான்றுகின்ை ஐவறக அக்கினியும்

வணங்குகின்ை பிரகாேத்யதாடு கூடிய நீல ஒளிறய அகன்று,
இயக்குகின்ை பஞ்ே தன்மாத்திறரகளில் ஒன்ைாகிய ேததம் ஒடுங்க,
கபான்கனாளியில் விளங்கும் இறைவனது திருவடிறய அறடயலாம்,
ஆறு ஆதாரங்களாவன; மூலம், ககாப்பூழ், யமல்வயிறு, கநஞ்ேம், மிடறு,
புருவநடு என்பனவாம்.

611. பள்ளி அறையில் பகயல இருளில்றல

ககாள்ளி அறையில் ககாளுந்தாமல் காக்கலாம்
ஒள்ளிது அைியியலா யராேறன நீளிது
கவள்ளி அறையில் விடிவுஇல்றல தாயன.

கபாருள் : இந்திரியங்கள் ஓய்வு கபறுகின்ை பள்ளி அறை என்ை

பரஅவத்றதயில் (பறர நிறலயில்) ஒளியயயன்ைி இருளில்றல
ஒளியயயுள்ள அறையான படியால் யவறு அக்கினி ககாளுத்தாமல்
காக்கலாம். ஒளிறய உறடயதாகிய இந்நிறலறய அைியில் இது
தியானத்தில் எய்தப் கபறுவது ஆகும். இருயள இல்லாதபடியால்
விடியவ இல்றல. (பள்ளி அறை - உள்ளம் ககாள்ளி அறை - சுடுகாடு
எனினும் ஆம்)

612. ககாண்ட விரதம் குறையாமல் தான்ஒன்ைித்

தண்டுடன் ஓடித் தறலப்பட்ட யயாகிக்கு
மண்டலம் மூன்ைினும் ஒக்க வளர்ந்தபின்
பிண்டமும் மாைி பிரியாது இருக்குயம.

கபாருள் : ேந்திரமண்டலமும் அறமக்க யவண்டுகமன்று யமற்

ககாண்ட குைிக்யகாளுக்குக் குறைவு வராமல் தான் ஒன்றுபட்டு, முதுகு
தண்டிலுள்ள சுழுமுறன நாடி வழியாக யமல் யநாக்கி ஏைிச்கேன்ை
யயாகிக்கு அக்கினி மண்டலம், சூரிய மண்டலம், ேந்திரமண்டலம் ஆகிய
மூன்றும் கபாருந்தும் வறகயில் வளர்ந்தபின் எடுத்த யதகம் உலகம்
உள்ளவறர ேீ வறன விட்டு அகலாது. (மண்டலம் மூன்று - வாத, பித்த,
ேியலத்துமமுமாம்)

613. அவ்வவர் மண்டலம் ஆம்பரிசு ஒன்றுண்டு

அவ்வவர் மண்டலத்து அவ்வவர் யதவராம்
அவ்வவர் மண்டலம் அவ்வவர்க் யகவரில்
அவ்வவர் மண்டலம் ஆயம்மற் யைார்க்யக.

கபாருள் : அவ்வவர் மண்டலத்தினால் ஆகின்ை தன்றம ஒன்றுள்ளது.

அக்கினி, சூரிய, ேந்திர மண்டலங்களுக்குப் பிரமன், விஷ்ணு, உருத்திரன்
ஆகியயார் தறலவராம். அவ்வவரது ஆட்ேி அவ் வம்மண்டலத்தில்
இருப்பின் அவ்வவரது மண்டலம் மற்ைவர்க்கு உதவி கேய்யும்
கூட்டமாகும்.

614. இறளக்கின்ை கநஞ்ேத்து இருட்டறை உள்யள

முறளக்கின்ை மண்டலம் மூன்ைிலும் ஒன்ைித்
துறளப்கபரும் பாேம் துருவிடு மாகில்
இறளப்பின்ைி மார்கழி ஏற்ைம தாயம.
கபாருள் : உலகப் கபாருளில் மயங்கித் தவிக்கின்ை உள்ளமாகிய
இருட்டறையில்தான் உதயமாகின்ை மூன்று மண்டலங்களுள்
கபாருந்திப் பிரமரந்திரத்துறள வழியாகச் ேிவத்தினிடம் கபருங்காதல்
ககாண்டு ஆராய்ந்து யமற்கேன்ைால் துன்பம் நீங்கிச் ேிரேின் யமல்
விடியற்காலம் யபால கவளிச்ேத்றதக் காணலாம். (துருவிடுதல் -
ஆராய்தல். மார்கழி ஏற்ைம் - அருயணாதயம், மார்கழித்திங்கள்
திருவாதிறரத் திருநாளாகும். திருவாதிறர ேிவபிரானுக்குச்
ேிைப்புறடயது.)

615. முக்குணம் மூடை வாயுறவ மூலத்யத

ேிக்ககன மூடித் திரித்துப் பிடித்திட்டுத்
தக்க வலம்இடம் நாழிறக ோதிக்க
றவக்கும் உயிர்நிறல வானவர் யகாயன

கபாருள் : தாமத இராேத ோத்துவிகம் என்ை முக்குணங்களாகிய

இருள்நீங்க மூலாதாரத்திலுள்ள அபானறன யமகலழும்படி கேய்து,
வலப்புை சூரிய கறலறய இடப்புைமுள்ள ேந்திர கறலயயாடு
கபாருந்தும்படி அதிகாறரயில் ஒரு நாழிறக பயின்ைால் உயிறர
உடம்பில் அழியாது ேிவன் றவப்பான். (உயிர்நிறல- உடல்)

616. நடலித்த நாபிக்கு நால்விரல் யமயல

மடலித்த வாணிக்கு இருவிரல் உள்யள
கடலித்து இருந்து கருதவல் லார்கள்
ேடலத் தறலவறனத் தாமைிந் தாயர.

கபாருள் : அறேவிறன உண்டாக்கிக் ககாண்டிருக்கும் உந்திச்

ேக்கரத்துக்கு நான்கு விரல் யமயல ஊர்த்துவ முகமாய் யமயல
கேல்லும் வாக்கு கவளிப்படும் கதாண்றடச் ேக்கரத்துக்கு இரண்டு
விரற்கறட கீ யழயுள்ள அநாகதச் ேக்கரத்தில் கடல்முழக்கம் யபான்று
கபாங்கி எழுகின்ை ஒலியிறனத் தியானிக்க வல்லவர்கள் உடம்புக்கு
உரியவனாகிய ஆன்மாறவ அைிந்தவராவார்.

617. அைிவாய்அேத் கதன்னும் ஆைாறு அகன்று

கேைிவான் மாறய ேிறதத்தரு ளாயல
பிைியாத யபரருள் ஆயிடும் கபற்ைி
கநைியான அன்பர் நிறலயைிந் தாயர.

கபாருள் : அைிவான் ஆன்மா, அைிவில்லாத முப்பத்தாறு

தத்துவங்களும் நீங்கி, கேைிந்துள்ள மாறயறய அருளாயல ககடுத்து,
ேிவயனாடு நீங்காதிருக்கும் அருள் ேத்தியாகிவிடும் யபற்றைச்
ேிவகநைியில் முறைப்பட்ட அன்பயர அவ்வுண்றமறய
உணர்ந்யதாராவர்.

9. சமாதி (ேமாதியாவது, உயிரும் இறைவனும் ஒன்ைி நிற்ைல்)

618. ேமாதி யமாதியில் தான்கேல்லக் கூடும்

ேமாதி யமாதியில் தான்எட்டுச் ேித்தி
ேமாதி யமாதியில் தங்கியனார்க்கு அன்யை
ேமாதி யமாதி தறலப்படுந் தாயன.

கபாருள் : இயமம் முதலியறவகறளக் கறடப்பிடித்து ேமாதிவறர

கேல்லும் முறைறமறயச் கோல்லக் யகட்டால், இயமம் முதல்
ேமாதிக்கு முன்னுள்ள அங்கங்கள் கறடப்பிடிக்கப்படின், எட்டாவதான
ேமாதி றககூடும். இவ்எட்டு உறுப்புக்கறளயும் நியமமாகச் கேய்து
வருபவர்க்கு அட்டாங்க யயாகத்தின் இறுதி உறுப்பான ேமாதி
றககூடும்.

619. விந்துவும் நாதமும் யமருவில் ஓங்கிடில்

ேந்தியி லான் ேமாதியில் கூடிடும்
அந்தமி லாத அைிவின் அரும்கபாருள்
சுந்தரச் யோதியும் யதான்ைிடும் தாயன.

கபாருள் : ஒளியும் ஒலியும் ேிரேின் யமல் ேகஸ்ரதளத்தில் மிகுந்து

விளங்கினால், யயாகமான ேமாதியில் ேீவன் கபாருந்தி யிருக்கும்.
அப்யபாது இறுதியில் ஞான கோரூப மானேிவம் அழகிய யோதியாக
கவளிப்படும். (விந்து - உடல் உரஅமிழ்து. நாதம் - உயிர்ப்பு ஓறே யமரு
- புருவமத்தி)

620. மன்மனம் எங்குண்டு வாயுவும் அங்குண்டு

மன்மனம் எங்கில்றல வாயுவும் அங்கில்றல
மன்மனத் துள்யள மகிழ்ந்திருப் பார்க்கு
மன்மனத் துள்யள மயனாலயம் ஆயம.

கபாருள் : நிறனத்தறலச் கேய்யும் மனம் எங்யக உள்ளயதா அங்யக

பிராண வாயுவும் உண்டு. மனம் நிறனக்கவில்றல யானால்
பிராணவாயுவின் அறேவும் உண்டாகாது. அம்மனத்துள்யள
நிறனப்பறதவிட்டு மகிழ்ந் திருப்பார்க்கு நிறனக்கும் மனயம
நிறனயாத மனமாகி அடங்கிவிடும். (மன் - நிறனத்தல்)

621. விண்டலர் கூபமும் விஞ்ேத்து அடவியும்

கண்டுணர் வாகக் கருதியிருப் பார்கள்
ககண்டு கவளியிற் கேழுங்கிரி யத்திறட
ககாண்டு குதிறர குறேகேறுத் தாயர.

கபாருள் : பிளந்து கவளிப்படும் ஒளியாகிய நீர்ஊற்றையும் அதில்

ேிவமாகிய அைிவுக் காட்றடயும், தரிேித்து உணர்வு மயமாக
எண்ணியிருப்பவர்கள் கேழுறமயான ேிரோகிய மாறலயில்
பிராணனாகிய குதிறரறயச் கேலுத்தி மனமாகிய கயிற்றைக் ககாண்டு
கட்டிவிடுவார்கள். (கேழுங்கிரி - புருவநடுமுறன; ஆக்கிறனயின் உச்ேி.)

622. மூல நாடி முகட்டலகு உச்ேியுள்

நாலு வாேல் நடுவுள் இருப்பீர்கள்
யமறல வாேல் கவளியிைக் கண்டபின்
காலன் வார்த்றத கனாவிலும் இல்றல

கபாருள் : ேிவத்றத நாடிச் ேிரேின் உச்ேியிலுள்ள ேகஸ்ரதளத்தில்

கண்ணைிவு, காதைிவு, மூக்கைிவு, நாக்கைிவு ஆகிய நான்கு அைிவும்
கபாருந்தும் வண்ணம் இருப்பவர்கயள ! விரிந்த ேகஸ்ர தளத்துக்கு
யமயல அகண்டத்றதத் தரிேித்தபின் உங்களுக்குக் காலன் என்ை
கோல்லுங்கூடக் கனவிலும் இல்றல.

623. மண்டலம் ஐந்து வறரகளும் ஈராறு

ககாண்டிட நிற்கும் குடிகளும் ஆகைண்மர்
கண்டிட நிற்கும் கருத்து நடுவாக
உண்டு நிலாவிடும் ஓடும் பதத்றதயய.

கபாருள் : பிருதிவி முதலிய ஐந்து மண்டலங்களும் அகரமுதல்

உன்மனி ஈைாகவுள்ள கறலகள் பன்னிரண்டும் ஆதாரச்
ேக்கரங்களிலுள்ள அட்ேரங்கறள இடமாகக் ககாண்டுள்ள யதவறதகள்
நாற்பத்கதட்டும் கருத்து மாத்திரமாக நிராதாரத்தில் (ோந்தியதீத
கறலயில்) கண்டு, எங்கும் வியாபகமாயுள்ள திருவடிறயப் கபாருந்தி
அனுபவிப்பான் ேிவயயாகி.

624. பூட்கடாத்து கமய்யில் கபாைிப்பட்ட வாயுறவத்

யதட்டற்ை அந்நிலம் யேரும் படிறவத்து
நாட்டத்றத மீ ட்டு நயனத் திருப்பார்க்குத்
யதாட்டத்து மாம்பழம் தூங்கலும் ஆயம.

கபாருள் : பூட்றடக் கருவிறயப் யபால உடம்பில் கீ ழும் யமலுமாகச்

கேல்லும் வாயுறவ யதடுதலுற்ை பிரமரந்திரத்தால் கபாருந்தச் யேர்த்து,
யதடியறலதறல விட்டு விழித்தபடி இருப்பார்க்கு, ேிவக் கனியயாடு
அறேவற்ைிருக்கலாம். (பூட்றட - கிணற்றுராட்டினம் நயனத்திருப்பார்க்கு
இறடயைாது எண்ணி இருப்பார்க்கு.)

625. உருஅைி யும்பரிசு ஒன்றுண்டு வாயனார்

கருவறர பற்ைிக் கறடந்தமுது உண்டார்
அருவறர ஏைி அமுதுண்ண மாட்டார்
திருவறர யாம்மனம் தீர்ந்துஅற்ை வாயை.

கபாருள் : எங்கள் ஆன்ம கோரூபத்றத அைியும் ேிைப்பான முறை

ஒன்று உள்ளது. (அதறன யான் கோல்லுயவன்). யதவர்கள்
கருவுண்டாகும் இடத்தில் கபாருந்தி இன்பத்றதப் கபற்ைனர். அதனால்
ேிரேின் உச்ேியில் கேன்று அமுத பானம் கேய்யாதவர். ஆகயவ மனம்
அடங்கச் ேிரேின் யமலிடத்தில் கபாருந்துவயத கோரூபத்றத அைிதலாம்.
திருப்பாற்கடறலக் கறடந்த கேய்திறயக் கூறுவாரும் உளர்.

626. நம்பறன ஆதிறய நான்மறை ஓதிறயச்

கேம்கபானின் உள்யள திகழ்கின்ை யோதிறய
அன்பிறன ஆக்கி அருத்தி ஒடுக்கிப்யபாய்க்
ககாம்யபைிக் கும்பிட்டுக் கூட்டமிட் டாயர.

கபாருள் : நம்பத் தகுந்தவனும் முதல் கபாருளானவனும், நான்கு

யவதங்கறள ஓதியவனும் கேம்கபான்னின் உள்யள விளங்கும் யோதி
யபான்ைவனுமாகிய ேிவனிடம் அன்பிறனப் கபருக்கி ஆறேறய
அடக்கிப் யபாய் ேகஸ்ர தளத்தில் கபாருந்தி நின்று ோதகர்
நிட்றடகூடியிருந்தார்.

627. மூலத்து யமலது முச்ேது ரத்தது

கால் அத்து இறேயில் கலக்கின்ை ேந்தினில்
யமறலப் பிறையினில் கநற்ைியநர் நின்ை
யகாலத்தின் யகாலங்கள் கவவ்யவறு ககாண்டயத

கபாருள் : குண்டலினி நான்கு இதழ்கயளாடு கூடிய

மூலாதாரத்திலுள்ள முக்யகாணவடிவமானது. அது அபானன்
ேத்திககட்டுப் பிராணயனாடு யேர்கின்ை இடத்தில் கபருறமமிக்க அர்த்த
ேந்திரனில் கநற்ைிக்கு நடுயவயுள்ள வடிவத்தில் அர்த்தேந்திரன் முதல்
உன்மனி ஈைாகவுள்ள கறலகளாக விளங்கும்.

628. கற்பறன யற்றுக் கனல்வழி யயகேன்று

ேிற்பறன எல்லாம் ேிருட்டித்த யபகராளிப்
கபாற்பிறன நாடிப் புணர்மதி யயாடுற்றுத்
தற்பர மாகத் தகுந்தண் ேமாதியய
கபாருள் : ேீவ ேங்கற்பங்கறளவிட்டு மூலக் கனயலாடு யமற்கேன்று
ேிற்பத் திைம் நிறைந்த இப்புவனங்கறள கயல்லாம் பறடத்துக்
ககாடுத்த யபகராளி அழகனாகிய பரமேிவத்றத, யதடி மதி
மண்டலத்யதாடு கபாருந்தி, தான் என்றும் ேிவகமன்றும் யபதமாகாதது,
ோந்தம் கபாருந்திய ேமாதியாகும். (தற்பரமாதல் என்பது ஆன்வா
யபதமற்றுச் ேிவத்யதாடு நிற்ைல்)

629. தறலப்பட்டு இருந்திடுத் தத்துவம் கூடும்

வறலப்பட்டு இருந்திடும் மாதுநல் லாளும்
குறலப்பட்டு இருந்திடும் யகாபம் அகலும்
துறலப்பட்டு இருந்திடும் தூங்கவல் லார்க்யக.

கபாருள் : யமற்கூரிய வண்ணம் வாழ்க்றகறய மாற்ைியவரிடம்

ஆன்மா நன்கு விளங்கும் ஆன்மா ேிவத்றதச் ோர்ந்திருத்தலால்
திருவருட் ேத்தியும் அங்யக பிறணந்து நிற்கும். அருட்ேத்திக்கு
எதிரமான் காமக் குயராதத்தின் அகன்று விடும் ேமாதி கூடினவர்க்கு
நடுறம நிறலறம தாயன வந்துவிடும். (துறவப்பட்டிருத்தல் - நடுவு
நிற்ைல்)

630. யோதித் தனிச்சுட ராய்நின்ை யதவனும்

ஆதியும் உள்நின்ை ேீவனும் ஆகுமாம்
ஆதிப் பிரமன் கபருங்கடல் வண்ணனும்
ஆதி அடிபணிந்து அன்புறு வாயர.

கபாருள் : ஒளியயாடு கூடிய ஒப்பற்ை சுடர்வடிவமாக நின்ை ேிவமும்,

ஆதியாகிய ேத்தியும் உள்யள விளங்குகின்ை மலமற்ை ஆன்மாவும்
ேமாதியில் ஒன்யையாகும். பறடப்புக்கு முதல்வனாகிய பிரமனும் நீல
யமனிறயயுறடய திருமாலும் ஆதிமுதல்வனாகிய ேிவத்திடம் அடி
பணிந்து அவனிடம் என்றும் நீங்கா அன்பு எய்துவர்.

631. ேமாதிகேய் வார்க்குத் தகும்பல யயாகம்

ேமாதிகள் யவண்டாம் இறையுடன் ஏகில்
ேமாதிதான் இல்றலதான் அவன் ஆகில்
ேமாதியின் எட்கடட்டுச் ேித்தியும் எய்துயம.

கபாருள் : ேமாதியில் இருப்பவர்க்குப் பல யயாகங்கள் ேித்திக்கும்

எப்யபாதும் இறைவயனாடு ஒன்ைியிருக்கின் ேமாதிகள் யவண்டாம்.
ஆன்மாவாகிய தான் ேிவயமயானால் ேமாதி யதறவ யில்லாததாகும்.
ேமாதியினால் அறுபத்து நான்கு கறல ஞானங்களும் வந்து
கபாருந்தும். (ேமாதி - நிஷ்றட)
இயமம் (தீது அகற்ைல்)

(அஃதாவது அட்டாங்க யயாகத்தால் அறடயும் ேிைப்பு என்பதாம்)

632. யபாதுஉகந் யதறும் புரிேறட யான்அடி

யாதுஉகந் தார்அம ராபதிக் யககேல்வர்
ஏதுஉகந் தான்இவன் என்ைருள் கேய்திடும்
மாது உகந்து ஆடிடும் மால்விறட யயாயன.

கபாருள் : ேகஸ்ரதளத்றத விரும்பி எழுந்தருளியிருக்கும்

ேிவகபருமானது திருவடிறய, எல்லாவற்ைாலும் விரும்பியவர்
விண்ணுலறக அறடவர். உறம காண நடனம் புரியும் இடப வாகன
மூர்த்தி இச் ோதகன் எறத விரும்பி வந்தான் என்று அதறன அருள்
புரியும்.

நியமம் (நன்ைாற்ைல்)

633. பற்ைிப் பதத்து அன்பு றவத்துப் பரன்புகழ்

கற்ைிருந்து ஆங்யக கருதும் அடர்கட்கு
முற்கைழுந்து ஆங்யக முனிவர் எதிர்வரத்
கதற்றும் ேிவபதம் யேரலும் ஆயம.

கபாருள் : திருவடிறயப் பற்ைிநின்று அதனிடம் அன்புககாண்டு

ேிவத்தின் புகறழயய கற்றுக் யகட்டிருந்து அங்கு அவ்வண்ணயம
ேிந்தித்து இருப்பார்க்கு முனிவர்கள் அறனவரும் எழுந்து எதிர்ககாண்டு
அறழக்கத்கதளிந்த ேிவபதம் யேர்தலும் கூடும். (ேிவபதம் - ேிவன்
திருவடி)

ஆதனம் - இருக்வக

634. வருந்தித் தவஞ்கேய்து வானவர் யகாவாய்த்

திருந்துஅம ராபதிச் கேல்வன் இவகனனத்
தருந்தண் முழவம் குழலும் இயம்ப
இருந்தின்பம் எய்துவர் ஈேன் அருயள.

கபாருள் : ேிவகபருமாறன யநாக்கி வருந்தித் தவம் கேய்து

யதவஉலகுக்கு அரேனாய், யதவ உலகம் கேல்லக்கூடிய
தகுதியுறடயவன் இவன் என்று கோல்லும்படி குளிர்ச்ேிறயத் தரும்
முரேம் யவய்ங்குழலும் ஒலிக்க இறைவன் அருளால் இவ்வுலகிலிருந்து
இன்பம் அறடவர். (தண்முழவம் - தண்ணுறம - மத்தளம்)

பிராணாயாமம் (வளிநிவல)
635.கேம்கபான் ேிவகதி கேன்றுஎய்தும் காலத்துக்
கும்பத்து அமரர் குழாம்வந்து எதிர்ககாள்ள
எம்கபான் தறலவன் இவனாம் எனச்கோல்ல
இன்பக் கல்வ இருக்கலும் ஆயம.

கபாருள் : கேம்கபான்னின் ஒளிறயயுறடய ேிகதிறய அறடகின்ை

காலத்தில் பூரண கும்பத்துடன் கூடியயதவர் கூட்டம் வந்து எதிர்
ககாண்டறழக்க எங்களுறடய கபான் மண்டலம் என்று புத்தி மண்டலத்
தறலவன் இவனாம் என்று அறனவரும் பாராட்ட இன்பச் யேர்க்றகயுள்
இருக்கலாம்.

பிரத்தியாகாரம் (ததாவகநிவல)

636. யேருறு காலம் திறேநின்ை யதவர்கள்

ஆர்இவன் என்ன அரனாம் இவன்என்ன
ஏர்உறு யதவர்கள் எல்லாம் எதிர்ககாள்ளக்
கார்உறு கண்டறண கமய்கண்ட வாயை.

கபாருள் : ேிவகதிறயப் கபறுங்காலத்துத் திக்குப் பாலர்களாகிய

யதவர்கள் இவன் யார் என்று யகட்க, ேிவகபருமான் நாயம இவன் என்று
கோல்ல அழகுமிக்க யதவர்கள் அறனவரும் எதிர்ககாண்டு அறழக்க
கருறமநிைம் கபாருந்திய கண்டத்றதயுறடய ேிவகபருமாறனச் ோதகர்
யநரில் தரிேித்தவராவர்.

தாரவண (தபாவறநிவல)

637. நல்வழி நாடி நமன்வழி மாற்ைிடும்

கோல்வழி யாளர் சுருங்காப் கபருங்ககாறட
இவ்வழி யாளர் இறமயவர் எண்டிறேப்
பல்வழி எய்தினும் பார்வழி யாகுயம.

கபாருள் : நாத ேம்மியத்றத நாடி எமனிடம் கேல்கின்ை வழிறய

மாற்றுகின்ை பிரணவ உபாேகரும் குறையாத ககாறடயில் வழிவழி
வந்தவரும் ஆகிய இவ் யயாகியர்களுக்குத் யதவயலாகத்திலுள்ள
எட்டுத்திக்குகளுக்குச் கேன்ைாலும் யதவயலாகம் பூயலாகம் யபான்று
கதரிந்த வழியாக இருக்கும்.

தியானம் (நிவனதல்)

638. தூங்கவல் லார்க்கும் துறணயயழ் புவனமும்

வாங்கவல் லார்க்கும் வலிகேய்து நின்ைிட்டுத்
யதங்கவல் லார்க்கும் திறளக்கும் அமுதமும்
தாங்கவல் லார்க்கும் தன்னிடம் ஆயம.

கபாருள் : அைிதுயில் ககாள்ளும் திருமாலுக்கு ஏழ் உலகங்கறள

மீ ண்டும் பறடக்க வல்ல பிரமனுக்கும் வலிறமயால் அழித்து
அறேயாது நிற்கும் உருத்திரனுக்கு அமுதம் உண்டு திறளத்துத்
தாங்கிக் ககாண்டிருக்கும் யதவர்களுக்கும் ேிவகதிறயப் கபற்ைவயர
இடமாகும்.

சமாதி (தநாசிப்பு)

639. காரிய மான உபாதிறயத் தான்கடந்து

ஆரிய காரணம் எழுந்துதன் பாலுை
ஆரிய காரண மாய தவத்திறடத்
தார்இயல் தற்பரம் யேர்தல் ேமாதியய.

கபாருள் : ஆன்மாக்களுக்கு ஆணவ மல மறைப்பால் விறளந்த உபாதி

ஏறழயும் கடந்து, ஆரியனான ேிவத்தினது உபாதி ஏறழயும் கபாருந்தி,
பரம்பறரயாக வரும் சுத்தமாறய, ககட, தவத்தில் இயக்கும்
தன்றமயதான கபாருறளச் யேர்தயல ேமாதியின் பயனாம்.

11. அட்டமாசித்தி

பரகாயப் பிரவவசம்

(அட்டமாேித்தி - எட்டுப் கபரிய ேித்திகள் யயாகப்பயனாலும் ஈேன்

அருளாலும் கிட்டுவன. அறவயாவன: அணிமா, மகிமா, கரிமா, இலகிமா,
பிராப்தி, பிராகாமியம், ஈேத்துவம், வேித்துவம் என்பன.

அணிமா - அணுப்யபான்று சூக்குமமாதல். மகிமா - மறல யபான்று

கபரிதாதல்; கரிமா - கனமாதல்; இலகிமா - பஞ்றேப்யபால் இயலோதல்.
பிராப்தி எல்லாப் கபாருறள யும் தன்பால் தருவித்தல்; பிராகாமியம் -
விருப்பம் யபால் தறடயின்ைி எல்லா இன்பங்கறளயும் கபற்ைிருத்தல்;
ஈேத்துவம் - தத்துவங்கறள விருப்பப்படி நடத்தல்; வேித்துவம் -
தத்துவங்களில் கலந்திருத்தல்.

பரகாயப் பிரயவேமாவது பிராகாமியம். அஃதாவது யவண்டும். உடம்றப

எடுத்துக் ககாண்டு சுகம் அனுபவித்தல். இனி, யமலான உடம்பில் புகல்
என்ை கபாருளும் கண்டுககாள்க.)

640. பணிந்துஎண் திறேயும் பரமறன நாடித்

துணிந்துஎண் திறேயும் கதாழுதுஎம் பிராறன
அணிந்துஎண் திறேயிலும் அட்டமா ேித்தி
தணிந்துஎண் திறேகேன்று தாபித்தவாயை.

கபாருள் : மனம் ஒருறமப்பட்டு எட்டுத் திக்குகளிலும் யமலான

கபாருளாகிய பரமறன, அவயன பரம்கபாருள் என்று ஆராய்ந்து
துணிந்து, அவ்எட் டுத்திறேகளிலும் எம்கபருமாறன வணங்கி,
எண்திறேயினும் அட்டமாேித்திகள் தாயம அறடயுமாறு கபற்று எங்கும்
அட்டமாேித்திகள் நிறல கபறுவித்தவாைாகும்.

641. பரிேைி வானவர் பண்பன் அடிகயன

துரிேை நாடியய தூகவளி கண்யடன்
அரியது எனக்கில்றல அட்டமா ேித்தி
கபரிதருள் கேய்து பிைப்பறுத் யதயன.

கபாருள் : ஒளி மண்டல வாேிகளின் பக்குவத்துக்கு ஏற்ப வழங்கும்

பண்பாளன் திருவடியய ேரண் என்ன குற்ைமை நாடி மிகத்
தூய்றமயான பரகவளிறயக் கண்யடன். ஆதலால் அடியயனுக்கு
அருறமயான கபாருள் பிைிகதான்ைில்றல; அட்டமா ேித்திகறள
அடியயனுக்கு விரும்பி யருளி அப்கபரு மான் பிைவிறய நீக்கியருள்
கேய்தான். (துரிேைகாமம் கவகுளி மயக்கமாகிய முக்குற்ைம் நீங்க.)

642. குரவன் அருளிற் குைிவழி மூலப்

பறரயின் மணமிகு ேங்கட்டம் பார்த்துத்
கதரிதரு ோம்பவி யகேரி யேரப்
கபரிய ேிவகதி யபகைாட்டாஞ் ேித்தியய.

கபாருள் : குருவின் அருளினால் மூலாதாரத்திலுள்ள குண்டலினி ேத்தி

ேீவேத்தியுடன் கபாருந்திக் குைிவழி பாய்வறதத் தடுத்து நல்ல
தருணத்றத உண்டாக்கி, தியான முறையில் ோம்பவி, யகேரியாகிய இரு
நாட்டத்தில் ஏயதனும் ஒன்று யேர, கபரிய ேிவகதிறயப் கபற்று அதன்
யபைாகிய அட்டமா ேித்திகறளயும் அறடயலாம்.

641. பரிேைி வானவர் பண்பன் அடிகயனத்

துரிேை நாடியய தூகவளி கண்யடன்
அரியது எனக்கில்றல அட்டமா ேித்தி
கபரிதருள் கேய்து பிைப்பறுத் யதயன.

கபாருள் : ஒளி மண்டல வாேிகளின் பக்குவத்துக்கு ஏற்ப வழங்கும்

பண்பாளன் திருவடியய ேரண் என்ன குற்ைமை நாடி ேிகத் தூய்றமயான
பரகவளிறயக் கண்யடன். ஆதலால் அடியயனுக்கு அருறமயான
கபாருள் பிைிகதான்ைில்றல. அட்டமா ேித்திகறள அடியயனுக்கு
விரும்பி யருளி அப்கபருமான் பிைவிறய நீக்கியருள் கேய்தான்.
(துரிேைகாமம் கவகுளி மயக்கமாகிய முக்குற்ைம் நீங்க.)

642. குரவன் அருளிற் குைிவழி மூலப்

பறரயின் மணமிகு ேங்கட்டம் பார்த்துத்
கதரிதரு ோம்பவி யகேரி யேரப்
கபரிய ேிவகதி யபகைட்டாஞ் ேித்தியய.

கபாருள் : குருவின் அருளினால் மூலாதாரத்திலுள்ள குண்டலினி ேத்தி

ேீவேத்தியுடன் கபாருந்திக் குைிவழி பாய்வறதத் தடுத்து, நல்ல
தருணத்றத உண்டாக்கி, தியான முறையில் ோம்பவி, யகேரியாகிய இரு
நாட்டத்தில் ஏயதனும் ஒன்று யேர, கபரிய ேிவகதிறயப் கபற்று அதன்
யபைாகிய அட்டமா ேித்திகறளயும் அறடயலாம்.

643. காயாதி பூதம் கனல்கால மாறயயில்

ஆயாது அகல அைிகவான்று அனாதியய
ஓயாப் பதியதன் உண்றமறயக் கூடினால்
வயாப்
ீ பரகாயம் யமவலு மாயம.

கபாருள் : ஆகாயம் முதலான பூதங்களும் கறல காலம் மாறயயாகிய

தத்துவங்களும் ஆகிய இவற்ைில், ஆய்ந்து யதாயாது அகல, ஆன்ம
அைிவானது கபாருந்தி அனாதியய நீங்காத ேத்திறனக் கூடினால்
அழியாமல் யமன்றமயான ேரீரத்றதப் கபாருந்தலாம்.

644. இருபதி னாயிரத்து எண்ணூறு யபதம்

மருவிய கன்ம மாம்அந்த யயாகம்
தரும்இறவ காய உறழப்பாகும் தாயன
அரும்இரு நான்காய் அட்டமா ேித்திக்யக.

கபாருள் : கபாருந்திய கன்ம யயாகம், இருபதினாயிரத்து எண்ணூறு

யபதங்கறள யுறடயது. இவ்வாறு வந்தறவ உடல் உறழப்பு ஆகும்.
அருறமயான இறவ அட்டாங்க யயாகத்துள் அடங்கி எண் ேித்திகறள
அளிக்க வல்லனவாம்.

645. மதிதனில் ஈராைாய் மன்னும் கறலயின்

உதய மதுநா கலாழியயவா கரட்டுப்
பதியும் ஈராைாண்டு பற்ைைப் பார்க்கில்
திதமான ஈராறு ேித்திக ளாயம.

கபாருள் : ேந்திர நாடியாகிய இறடகறலயில் பன்னிரண்டு அங்குல

அளவாய் இழுக்கப் கபறும் பிராணனில் பிங்கறல வழியாக
கவளிப்படுதல் நாலங்குல அளவு யபாக எட்டங்குல அளவு உள்யள
தங்கும். இதறனப் பன்னிரண்டு ஆண்டுகள் உலகப்பற்றை விட்டுக்
கவனித்து வந்தால் உறுதியான அட்டமா ேித்திகறள அறடயலாம்.
(ஈராறு-இரண்டும் ஆறும்; எட்டு - உம்றமத் கதாறக)

646. நாடும் பிணியாகும் நம்ேனம் சூழ்ந்தக்கால்

நீடும் கறலகல்வி நீள்யமறத கூர்ஞானம்
பீடுஒன்ைி னால்வாயாச் ேித்தியய தத்தின்
நீடும் துரம்யகட்டல் நீண்முடிவு ஈராயை.

கபாருள் : நம்முறடய உைவினர் சூழ இருப்பின் நம்றம நாடுவது

பந்தமாகும். மிக்க கறல ஞானம், நுண்ணைிவு, நிறையைிவு ஆகிய
இவற்ைால் அட்டமாேித்திகள் அறடயா. யபதமாகப் கபருகிய
ஒலியிறனப் பன்னிரண்டு யகட்டாயல ேித்திறயத் தருமாம்.
(நீண்முடிவுஈராறு - யயாகாப்பியாே காலம் பன்னிரண்டு வருடங்கள்.)

647. ஏழா னதில்கண்டு வாயுவின் யவகியாம்

தாழா நறடபல யயாேறன ோர்ந்திடும்
குழான ஓகரட்டில் யதான்ைா நறரதிறர
தாழான ஒன்பதில் தான்பர காயயம.

கபாருள் : நாத தரிேனம் கிட்டியவர் ஏழாண்டில் ேண்டமாருதம் யபால்

கேல்லும் யவகத்றத உறடயயாராவர். நறடதளராமல் பல யயாேறன
கேல்லும் வன்றம கிட்டும். சூழ்ந்த எட்டாம் ஆண்டில் நறர என்றும்
மூப்பு என்றும் யதான்ைா. தங்குதறலயுறடய ஒன்பதாம். ஆண்டில்
பரகாயப் பிரயவேமாம்; (அஃதாவது அழியாத உடல் உண்டாகும்) ஏழு,
எட்டு, ஒன்பது ஆண்டுகளில் அறமயும் பயன் கூைியவாறு.

648. ஈறரந்தில் பூரித்துத் தியான உருத்திரன்

ஏர்கவான்று பன்கனான்ைில் ஈராைாம் எண்ேித்தி
ேீர்ஒன்று யமயலழ் கீ யழழ் புவிச்கேன்று
ஏர்ஒன்று வியாபியாய் நிற்ைல ஈராயை.

கபாருள் : பத்தாண்டு தியான ேத்தியால் கீ யழ யபாகும் ேத்திகறள

யமயல நிரப்பிக் ககாண்டு உருத்திரன் யபான்று ோதகர் விளங்குவார்.
பதியனாராண்டில் எட்டு என்று எண்ணப்பட்ட ேித்தி உண்டாம். ேிைப்புப்
கபாருந்திய யமயலழ் உலகங்களிலும் கீ யழழ் உலகங்களிலும் கேன்று
பன்னிரண்டு ஆண்டில் எங்கும் கேன்று அழகுடன் நிறைந்து நிற்கும்
தகுதி ோதகர்க்கு உண்டாகும்.
649. தாயன அணுவும் ேகத்துதன் யநான்றமயும்
தானாக் கனமும் பரகாயத் யதகமும்
தானாவ தும்பர காயஞ்யேர் தன்றமயும்
ஆனாத உண்றமயும் வியாபியு மாம்எட்யட.

கபாருள் : தாயன அணிமாவும் உலகம் யபான்று கபருறமயுறடய

மகிமாவும், அளவிடமுடியாத கனம் உறடறமயான கரிமாவும்
எல்லாவற்றையும் அடக்கியும் அறமயாத ஆகாயம் யபான்று இயலோன
இலகிமாவும், அழியாத உடறல அறடதலாகிய பிராத்தியும்,
பரகாயத்றத அறடயும் ஆற்ைலாகிய பிராகாமியமும் அறமயாத
உண்றமயாகிய ஈேத்துமும் வியாப்பியமாகிய வேித்துவமும் ஆகிய
எட்டுச் ேித்திகளும் அறடயலாம்.

650. தாங்கிய தன்றமயும் தான்அணுப் பல்லுயிர்

வாங்கிய காலத்து மற்யைார் குறையில்றல
ஆங்யக எழுந்துஓம் அவற்றுள் எழுந்துமிக்கு
ஓங்கி வரமுத்தி முந்திய வாயை.

கபாருள் : ேிவயயாகியாகிய தான் அணுத்தன்றம எய்திப் பல

உயிர்கறளயும் தாங்கிய காலத்தும், அவற்றை வாங்கி ஒடுக்கிய
காலத்தும் ஓர் மாற்ைமும் இல்றல, ேித்தி கபற்ை உயிர்களாகிய
அவற்றுள் அப்யபாயத யமகலழுந்த ஓம் என்னும் நாதம் ஊர்த்துவ
ேகஸ்ர தளத்றத அறடந்து எழுந்து கேன்ை விதயம முத்தி
முற்பட்டவாைாம்.

651. முந்திய முந்நூற்று அறுபது காலமும்

வந்தது நாழிறக வான்முதல் ஆயிடச்
ேிந்றதகேய் மண்முதல் யதர்ந்தைி வார்வலர்
உந்தியுள் நின்று உதித்கதழும் ஆயை.

கபாருள் : சூரிய உதயம் முதல் முன்னூற்று அறுபது விநாடியும்

அறமய வந்ததாகிய நாழிறக காலத்றத ஆகாயம் முதலாகக் ககாண்டு
இடமும் எண்ணப்படுகின்ை இரவுக் காலத்றத மண் முதலாகக்
ககாண்டு அைியவும் வல்லவர் உந்திக்காலத்தில் நிற்கும் சூரியன்
உதித்து யமல் எழுதறல அைிவார். ஒருநாழிறகக்கு 60 விநாடி பகல் 30
நாழிறக. 6030 = 1800 வினாடி, ஒவ்கவாரு பூதத்திற்கும் 1800/5 = 360 விநாடி
என்க. இயதயபால் இரவுக்கும் ககாள்க, இது பறழயமுறை இப்யபாது
நாழிறக என்பது 24 நிமிஷம் அதாவது ஒருமணிக்கு 2 1/2 நாழிறக.
652. ேித்தம் திரிந்து ேிவமய மாகியய
முத்தம் கதரிந்துற்ை யமானர் ேிவமுத்தர்
சுத்தம் கபைலாம் ஐந்தில் கதாடக்கற்யைார்
ேித்தம் பரத்தில் திருநடத் யதாயர.

கபாருள் : ேித்தம் புைத்யத கேல்லாமல் மாறுபட்டுச் ேிவமாகி, வடு

ீ
யபற்றை ஆராய்ந்து அறடந்த பிரணவ உபாேகர் ேிவத் யதாடு கூடிய
முத்தர்கள் ஆவார்கள். அவர் பஞ்யேந்திரியங்களின்
கதாடர்பில்லாதவர்கள். ஆறகயால் அகத் தூய்றம கபைலாம். அவர்கள்
அைிவு ஆகாயத்தில் தத்துவங்கறள விட்டுச் ேிவத்துடன்
கபாருந்திநிற்பர்.

653. ஒத்தஇவ் ஒன்பது வாயுவும் ஒத்தன

ஒத்தஇவ் ஒன்பதின் மிக்க தனஞ்ேயன்
ஒத்தஇவ் ஒன்பதில் மிக்க இருந்திட
ஒத்த உடலும் உயிரும் இருந்தயத.

கபாருள் : தம்முள் மிகாமலும் குறையாமலும் ஒன்பது வாயுக்களும்

ஒத்து இயங்குவன இவ்ஒன்பது அல்லாத பத்தாவதாக உள்ள
தனஞ்ேயன் என்னும் வாயு ஒத்து இயங்கும் இவ்ஒன்பதிலும்
கூடியிருக்கயவ உடயலாடு உயிரும் நீங்காதிருக்கும்.

654. இருக்கும் தனஞ்ேயன் ஒன்பது காலில்

இருக்கும் இருநூற்று இருபத்து மூன்ைாய்
இருக்கும் உடலில் இருந்தில வாகில்
இருக்கும் உடலது வங்கி
ீ கவடித்தயத.

கபாருள் : தனஞ்ேயன் என்னும் வாயு ஏறனய வாயுக்கள் இயங்கும்

நாடிகளிலும் கபாருந்தியிருக்கும், அஃது இருநூற்று இருபத்து
மூன்ைாவது புவனமாகிய அநந்றத என்ை மண்டலத்தில்
கபாருந்தியிருக்கும். இந்தக் காற்று கபாருந்தியில்லாவிடில் இவ்வுடல்
வங்கி
ீ கவடித்துப் யபாகும். 224 என்ப புவனங்களின் கதாறக.

655. வங்கும்
ீ கழறல ேிரங்ககாடு குட்டமும்
வங்கும்
ீ வியாதிகள் யோறக பலவதாய்
வங்கிய
ீ வாதமும் கூனும் முடமதாய்
வங்கு
ீ வியாதிகள் கண்ணில் மருவியய.

கபாருள் : வங்கும்
ீ வயிற்றுக்கட்டி, ேிரங்கு, குட்டம், வக்கவியாதிகள்,
ீ
யோறக, காலில் வாதம், கூனமுடம், கண்ணில் கபாருந்தி வங்கும்
ீ
வியாதிகள் பலவும் தனஞ்ேயன் திரிபால் உண்டாவன.
656. கண்ணில் வியாதி உயராகம் தனஞ்ேயன்
கண்ணில்இவ் ஆணிகள் காேம் அவனல்லன்
கண்ணினில் கூர்மன் கலந்திலன் ஆதலால்
கண்ணினில் யோதி கலந்ததும் இல்றலயய.

கபாருள் : ஆராயுமிடத்தில் தனஞ்ேயன் என்னும் வாயு திரிபு

அறடயின் வியாதியாம், கண்களில் உண்டாகும் ஆணிகள் காேம்
முதலிய யநாய்கள் தனஞ்ேயன் திரிபால் வருவன அல்ல.
கண்ணினிடம் கூர்மன் என்ை வாயு கபாருந்தாவிடில் கண்ணில்யநாய்
உண்டாகி ஒளியும் இல்றலயாம். (கண்ணுதல் - ஆராய்தல், ஆணி - பூ;
காேம் - படலம்)

657. நாடியின் ஓறே நயனம் இருதயம்

தூடி அளவும் சுடர்விடு யோதிறயத்
யதவருள் ஈேன் திருமால் பிரமனும்
ஓவை நின்ைங்கு உணர்ந்திருந் தாயர.

கபாருள் : கண்கள் இருதயம் ஆகிய இவற்ைில் நாடியின் ஓறேயுள்ளது.

ேிறுதுடியால் அறமயும் ஒலி உண்டாக்குகின்ை சுடருறடய யோதிறய
யதவர்கள் தறலவர்களாகிய உருத்திரன், விஷ்ணு, பிரமனும்
இறடவிடாது அங்குப் கபாருந்தி உணர்ந்திருந்தனர். (துடி என்ைது தூடி
என்று நீண்டு நின்ைது.)

658. ஒன்பது வாேல் உறடயயதார் பிண்டத்துள்

ஒன்பது நாடி யுறடயயதார் ஓரிடம்
ஒன்பது நாடி ஒடுங்கவல் லார்கட்கு
ஒன்பது வாேல் உறலநல மாயம.

கபாருள் : கண்முதலிய ஒன்பது துவாரங்கறளயுறடய உடம்பில்

இறட முதலிய ஒன்பது நாடிகள் ஒடுங்குவதற்குரிய சுழுமுறனயாகிய
இடம் ஒன்றுள்ளது. அவ்விடத்தில் அறவ ஒடுங்கியிருக்கத் தவம்
கேய்ய வல்லார்க்கு ஒன்பது வாயில் கறளயுறடய உறலக்களமாகிய
உடல் நன்றம எய்தும். ஈற்ைடிறய ஒன்பது காட்ேி இறல பலவாயம
என்று பறடயபதமாகக் ககாண்டு உணர்வுகள் அளவிைந்து யதான்றும்
என்று கபாருள் கூறுவாரும் உளர்.

659. ஓங்கிய அங்கிக்கீ ழ் ஒண்சுழு முறனச்கேல்ல

வாங்கி இரவி மதிவழி ஓடிடத்
தாங்கி உலகங்கள் ஏழுந் தரித்திட
ஆங்கது கோன்யனாம் அருவழி யயார்க்யக.
கபாருள் : ேிைந்த குண்டலினியாகிய அங்கியின் கீ யழ சுழுமுறன
நாடிறயச் கேல்வச் கேய்து, வாங்கிச் சூரிய கறலயில் இயங்கும்
பிராணறனச் ேந்திர கறலயில் ஓடும்படி கேய்து ஏழ் உலகங்கறளயும்
தாங்கிட யயாக கநைி நிற்யபார்க்குச் கோன்யனாம்.

660. தறலப்பட்ட வாறுஅண்ணல் றதயறய நாடி

வறலப்படட் பாேத்து வன்பிறண மானயபால்
துறலப்பட்ட நாடிறயத் தூவழி கேயதால்ய
விறலக்கண்ண றவத்யதார் வித்தது வாயம.

கபாருள் : பிரமரந்திரத்தால் விளங்கும் ேிவேத்திறய நாடி, வறலயில்

அகப்பட்டு எங்கும் கேல்லாமல் நிற்கும் மாறனப் யபால ேந்திரகறல
சூரிய கறலயில் கேல்லாமல் பிராணறனச் சூழு நிறுத்தினால்
விறளவிக்கு உண்ணுவதற்கும் யேமித்து றவத்த வித்துப் யபாலப்
பயனாகும்.

661. ஓடிச்கேன்று அங்யக ஒருகபாருள் கண்டவர்

நாடியின் உள்ளாக நாதம் எழுப்புவர்
யதடிச்கேன்று அங்யக யதறன முகந்துண்டு
பாடியுள் நின்ை பறகவறரக் கட்டுயம.

கபாருள் : மூலாதாரத்திலிருந்து ேகஸ்ரதளத்றத விறரந்து அறடந்து

ேிவமாகிய ஒரு கபாருறளத் தரிேித்யதார் அங்குள்ள நாடியின் உள்யள
நாதத்றத கவளிப்படுத்துவர். யமலும் ஆராய்ந்து அங்யக உண்டாகின்ை
அமுதத்றதயும் பருகி உடலாகிய பாேறையிலுள்ள காமாதி
அறுபறகவர்கறளச் ேிறைப்படுத்துவர்.

662. கட்டிட்ட தாமறர ஞானத்தின் ஒன்பது

மட்டிட்ட கன்னியர் மாதுடன் யேர்ந்தனர்
கட்டிட்டு நின்று களங்கனி யூடுயபாய்
கபாட்டிட்டு நின்று பூரண மானயத.

கபாருள் : ேகஸ்ர தளத்யதாடு பிணிக்கப்பட்ட சுழுமுறன நாடியில்

ேீவர்கறள உலகமுகப்படுத்திக் ககாண்டிருந் தவாறம முதலான
ஒன்பது ேத்திகள் ேீவர்கள் பக்குவப்பட்ட பின்னர் தம் கேயலாற்றுப்
பராேக்தியுடன் கபாருத்தி அறமந்தனர். அப்யபாது மூலாதாரத்தில்
கேயற்படுத்திக் ககாண்டிருந்த குண்டலினி கதாண்றடச் ேக்கரத்தின்
வழியாகச் கேன்று அஞ்øஞ்ச் ேக்கரத்றத அறடந்து பூரண ேத்தியாக
விளங்கியது.
663. பூரண ேத்தி எழுமூன்று அறையாக
ஏரணி கன்னியர் எழுநூற்றுஅஞ்சு ஆயினர்
நாரணன் நான்முகன் ஆதிய ஐவர்க்கும்
காரண மாகிக் கலந்து விரிந்தயத.

கபாருள் : பராேத்தியய ஏழ கன்னிகளாக இச்றே ஞானம்

கிரிறயயாகிய யபதத்தால் இருபத்கதான்ைாக அழகு மிக்க அக்கன்னியர்
ஐம் கபருந் கதாழிலுக்கும் நூற்றைந்து கன்னியராயினர். நாராயணன்,
பிரமன், உரத்திரன் , மயகஸ்வரன், ேதாேிவனாகிய ஐவருக்கும்
காரணமாகிய அவர்கயளாடு கலந்து விரிந்து நின்ைனன்.

664. விரிந்து குவிந்து விறளந்தஇம் மங்றக

கரந்துள் எழுந்து கரந்துஅங்கு இருக்கில்
பரந்து குவிந்தது பார்முதல் பூதம்
இறரந்கதழு வாயு இடத்தினில் ஓங்யக.

கபாருள் : இவ்வாைாக விரிந்து பின்னர் ஒடுங்கிப் பலவறக

யபாகங்கறளயும் விறளயச் கேய்த இப்பராேக்தி மறைந்து ேிவத்தினுள்
ேிைந்து யதானைிப் பின் ஒடுங்கியிருப்பின் பூமி முதலிய பூதங்களும்
பரந்து பின் ஒடுங்கிவிடும். ஆதலால நீ யமல் எழுகின்ை நாதத்தில்
ஓங்கி விளங்குவாயா. (இறரந் கதழு வாயு (ஓறேயுடன் யமகலழும்
உயிர்ப்பு உயிர்ப்பு பிராணவாயு.)

665. இறடகயாடு பிங்கறல என்னும் இரண்டும்

அறடபடும் வாயுவும் ஆைியய நிற்கும்
தறடயறவ ஆயைழும் தண்சுடர் உள்யள
மிறடவளர் மின்ககாடி தன்னில் ஒடுங்யக.

கபாருள் : நாதத்தில் ஒடுங்கியவர்க்கு இறடபிங்கறல அறடபட்டுச்

சுழுமுறன திைக்கும். சுவாேம் அவர்க்கு கமத்கதன இயங்கும். ஆறு
ஆதாரங்களும் ஏழு ேத்திகளும் நீங்கிச் ேந்திரமண்டலத்தில் புருவ
நடுவில் விந்துத்தானத்தில் நீ ஒடுங்குவாயாக.

666. ஒடுங்கி ஒடுங்கி உணர்ந்துஅங்கு இருக்கில்

அடங்கி அடங்கிடும் வாயு அதனுள்
மடங்கி மட்ங்கிடும் மன்னுயிர் உள்யள
நடங்ககாண்ட கூத்தனும் நாடுகின் ைாயன.

கபாருள் : மனம் ஒருறமப்பட்டுப் புருவ நடுவில் இருப்பின் பிராணன்

அப்யபாது கட்டுப்பட்டு நின்றுவிடும். புையநாக்கின்ைி அகமுகமாக
யநாக்கும் உயிரினுள்யள நடனம் புரியப் கபருமானும் தன்றன அைியச்
கேய்வான்.

667. நாடியின் உள்யள நாதத் கதானியுடன்

யதடி உடன்கேன்ைத் திருவிறனக் றகக்ககாண்டு
பாடியுள் நின்ை பறகவறரக் கட்டிடு
மாடி ஒருறக மணிவிளக்கு ஆனயத.

கபாருள் : சுழுமுறன பாயும் இடத்தில் விளங்கும் நாத ஒலியுடன்

கேன்று அங்கு நிøகபற்றுள்ள ேிவேத்திறயப் கபாருந்தி பாேறையிலுள்ள
இருளாகிய பறகவறரக் கட்டுகின்ை கபருறம கபாருந்திய
சுழுமுறனயய தூண்டாவிளக்காயிற்று.

668. அணிமாதி ேித்திகள் ஆனறவ கூைில்

அணுவில் அணுவின் கபருறமயின் யநர்றம
இணுகாத யவகார் பரகாயம் யமவல்
அணுத் தன்ஐ எங்கும் தானாதல் என்றுஎட்யட.

கபாருள் : அணிமா முதலான ேித்திகறளச் கோல்லுமிடத்து அணுவில்

அணுவாதலும், கபரியதில் கபரிதாதலும் அறேக்க இயலாத
கனமுறடயதாதலும் புறகயபால இயல ோதலும் யமலுள்ள
ஆகாயத்றதத் கதாடுதலும், எல்லாப் பூதங்களிலும் வியாபித்து
எழுதலும் உயிர்கட்கு எல்லாம் கருத்து ஆதலும், எல்லாவற்றையும்
வேியம் கேய்து எங்கும் தானாக இருத்தலும் ஆகிய எட்டாகும்.

669. எட்டாகியேித்தி ஓகரட்டு யயாகத்தால்

கிட்டாப் பிராணயன கேய்தால் கிறடத்திடும்
ஒட்டா நடுநாடி மூலத்துஅனல் பானு
விட்டான் மதியுண்ண வும்வரும் யமலயத.

கபாருள் : அட்டமா ேித்திகளும் அட்டாங்க யயாகத்தால், அடக்கி

ஆளமுடியாத பிராண வாயுறவ அடக்கி யாண்டால் அறடயப் கபறும்.
மூலாதாரத்திலுள்ள குண்டலினியானது சுழுமுறன நாடி வழியாகச்
கேன்று அக்கினி மண்டலம் சூரிய மண்டலம் ஆகியவற்றைக் கடந்தால்
யமலுள்ள ேந்திரமண்டல அமுதம் புேிக்கக் கூடும்.

670. ேித்திகள் எட்டன்ைிச் யேர்எட்டு யயாகத்தால்

புத்திகள் ஆனறவ எல்லாம் புலப்படும்
ேித்திகள் எண்ேித்தி தானாம் திரிபுறரச்
ேத்தி அருள்தரத் தான்உள வாகுயம.
கபாருள் : பயிலப் கபறுகின்ை அட்டாங்க யயாகத்தால் முற்கூைப் பட்ட
அட்டமா ேித்திகள் அன்ைி, ஞானங்களாக உள்ளறவ எல்லாம்
கவளிப்படும். எண்வறகச் ேித்திகளும் தாயன யாகிய திரிபுறரச் ேத்தி
கருறணயின் தரத்தால் ேித்தியும் புத்தியும் உண்டாம்.

அணிமா (நுண்வம)

671. எட்டுஇறவ தன்யனாடு எழிற்பரம் றககூடப்

பட்டவர் ேித்தர் பரயலாகம் யேர்தலால்
இட்டமது உள்யள இறுக்கல்பர காட்ேி
எட்டு வரப்பும் இடந்தான்நின்று எட்டுயம.

கபாருள் : இந்த எட்டுச் ேித்திகளுடன் எல்லாம் வல்ல பரஞானமும்

றகவரப் கபற்ைவர்கயள ேித்தராவர். இவர்கள் ேிவயலாகத்றத
அறடதலால் இவர்கள் இஷ்டப் கபாருளான ேிவத்றதக் கண்டு அழுந்தி
யிருப்பார்கள். எட்டிறன வரம் பாகவுறடய ேித்திகள் இவர்களிடம்
தாயம வந்தறடயும். (இறுக்கல் - ஒடுங்குதல்)

672. மந்தரம் ஏறும் மதிபானுறவ மாற்ைிக்

கந்தாய்க் குழியிற் கேடை வல்லார்க்குத்
தந்தின்ைி நற்காமிய யலாகம் ோர்வாகும்
அந்த உலகம் அணிமாதி யாயம.

கபாருள் : மறல என்கிை ேிரேில் ேந்திர சூரிய கனல்கறள மாற்ைி

அடித்த மூறள யபாலச் சுழுமுறனறய யாக்கி விந்து (சுக்கிலம்)
நீக்கமின்ைி இருக்க வல்லார்க்கு நரம்பின்ைிய பிரணவயதகம் கபற்று
விரும்பிய நல்ல உலகத்றத அறடவர். அவ்வுலகம் அணிமாதி
ேித்திகறள அளிக்கவல்லதாம். கந்து - அடித்த முறள.

673. முடிந்துஇட்டு றவத்து முயங்கில் ஓராண்டில்

அணிந்த அணிமாறக தானாம் இவனும்
தணிந்த அப்பஞ்ேினும் தான்கநாய்ய தாகி
கமலிந்துஅங்கு இருந்திடும் கவல்லஒண் ணாயத.

கபாருள் : விந்து நீக்கமின்ைிச் யேமித்து றவத்து ஓர்யாண்டு யயாக

முயற்ேியில் ஈடுபட்டால் நூல்களால் புகழ்ந்து கூைப்பட்ட அணிமா
ேித்த றகவேமாகும். றகவரப் கபற்ை ேித்தனும் கமலிந்த நுட்பமான
பஞ்றேக் காட்டிலும் நுண்றமயாய் கமலிந்து இருப்பான். அவறன
கவல்லமுடியாது. ஓர் ஆண்டு என்பது சூரிய வட்டமான கேௌரமான
வருடம் அன்று. வியாழவட்டமான பன்னிரண்டு ஆண்டு என்ை படி
(இந்நிறல ஓராண்டில் றககூடும் என்பாரும் உளர்.)
இலகிமா (தமன்வம)

674. ஆகின்ை அத்தனி நாயகி தன்னுடன்

யபாகின்ை தத்துவம் எங்கும் புகலதாய்ச்
ோகின்ை காலங்கள் தன்வழி நின்ைிடின்
மாய்கின்ை ஐயாண்டின் மாலகு வாகுயம.

கபாருள் : ஆக்கத்றத அளிக்கின்ை பராேத்தியுடன்

மூலாதாரத்தினின்றும் யமயல தான் கோல்லுகின்ை எல்லாத்
தத்துவங்களிலும் அச்ேத்தியய ஆதாரமாய், கேல்ல யவண்டிய காலங்கள்
தன் வழிப்பட்டு நிற்பின் கேல்லுகின்ை ஐந்து ஆண்டுகளில்
யமன்றமயான இலகிமா ேித்திக்கும்.

675. மாலகு வாகிய மாயறனக் கண்டபின்

தான்ஒளி யாகித் தறழத்தங்கு இருந்திடும்
பால்ஒளி யாகிப் பரந்துஎங்கும் நின்ைது
யமல்ஒளி யாகிய கமய்ப்கபாருள் காணுயம.

கபாருள் : இலகிமா ேித்தி கபற்று அழகிய தறலவறனத் தரிேித்த

பிைகு தான் ஒளியாய் விளங்கி அந்தப் பரஞ்யோதியில்
திறளத்திருப்பான். இவ் வண்ணம் பால் யபான்ை ஒளிப்கபாருளாய்
எங்கும் பரந்து நின்ை ஆன்மா எல்லாவற்றுக்கும் யமலாகிய ஒளிப்
கபாருளான ேிவபரம்கபாருறளத் தரிேிக்கும். (மாலகுவாகிய -
கபருறமயுள்ள கமன்றம வடிவினனான். மயாறன - முழுமுதற்
ேிவறன.)

மகிமா (பருவம)

676. கமய்ப்கபாருள் கோல்லிய கமல்லிய லாள்உடன்

தத்கபாரு ளாகிய தத்துவம் கூடிடக்
றகப்கபாரு ளாகக் கலந்திடும் ஓராண்டின்
றமப்கபாருளாகும் மகிமாவ தாகுயம.

கபாருள் : உண்றம ஞானத்றத உணர்த்தியருளிய அருட்ேத்தியுடன்

தத் என்று குைிக்கப்படும் ேிவம் கூட, மறைந்த கபாருளான
மகிமாவானது ஒரு வருடத்தில் உள்ளங் றகயிலுள்ள கபாருள்யபாலக்
கலந்திடும்.

677. ஆகின்ை காகலாளி யாவது கண்டபின்

யபாகின்ை காலங்கள் யபாவதும் இல்றலயாம்
யமல்நின்ை காலம் கவளியுை நின்ைபின்
தான்நின்ை காலங்கள் தன்வழி யாகுயம.

கபாருள் : இறட பிங்கறல என்னும் இரு நாடிகறளப் கபாருந்தி

அறமயும் சுழுமுறன ேிரேின் யமயல கேன்று விளங்கும் யபாதுள்ள
ஒளிறயக் கண்டபின், அழிகின்ை ஆயுட்காலங்கள் அழிவதும்
இல்றலயாம். இனிவரக் கூடிய ஆயுட்காலத்திற்கு கவளியய தான்
நின்ைபின் எஞ்ேியுள்ள காலதத்துவம் அறனத்தும் தன் வழியாம்.

678. தன்வழி யாகத் தறழத்திடும் ஞானமும்

தன்வழி யாகத் தறழத்திடு றவயகம்
தன்வழி யாகத் தறழத்த கபாருகளல்லாம்
தன் வழி தன்னருள் ஆகிநின் ைாயன.

கபாருள் : மகிமாேித்தி கபற்ைவன் வாயிலாக ஞானம் கேழித்யதாங்கும்.

அவன் வாயிலாக உலகம் துயர் தீர்ந்து கேழுறம கபறும். அங்ஙனம்
தன் வாயிலாகச் கேழுறமயுற்ை கபாருள் எல்லாம் தன் வேப்பட்டு
நிற்கத் தான் ேிவனருள் வேப்பட்டு நின்ைான்.

பிராத்தி (விரும்பியது எய்தல்)

679. நின்ைன தத்துவ நாயகி தன்னுடன்

கண்டன பூதப் பறடயறவ எல்லாம்
ககாண்டறவ ஓராண்டு கூட இருந்திடில்
விண்டது யவநல்ல பிராத்தியது ஆகுயம.

கபாருள் : பராேத்தியுடன் தூலமாய்க் காணப்பட்ட உலகப்கபாருள்கள்

எல்லாம் சூக்குமமாய் ஒடுங்கி நின்ைன. அத்தறகய சூக்குமமான ஒளிப்
கபாருள்கறளக் கண்டு ஓராண்டு தாரறண கேய்யின் தாரறணயில்
கவளிப்பட்ட ேித்தியய யவண்டுவன அறடயச் கேய்யும். (பூதப்பறட
உலகப் கபாருட்கள்.)

கரிமா (விண் தன்வம)

680. ஆகின்ை மின்கனாளி யாவது கண்டபின்

பாகின் பூவில் பரப்பறவ காணலாம்
யமகின்ை காலம் கவளியுை நின்ைது
யபாகின்ை காலங்கள் யபாவதும் இல்றலயய

கபாருள் : அத்தறகய மின்கனாளிறயக் கண்ட பின்னர் விரிந்த

ேகஸ்ரதளக் கமலத்தில் உலகப் கபாருளின் விரிறவக் காணலாம்.
அப்யபாது யமவுகின்ை கால தத்துவம் புைம்பாக நின்ைது. கழிகின்ை
காலங்கள் அதனால் கழியமாட்டா.

681. யபாவது ஒன்று இல்றல வருவது தானில்றல

ோவது ஒன்று இல்றல தறழப்பது தானில்றல
தாமதம் இல்றல தமரகத் தின்ஒளி
யாவதும் இல்றல அைிந்துககாள் வார்க்யக.

கபாருள் : மின்கனாளி கண்டவர் பிை இடத்துக்குச் கேல்ல

யவண்டியதில்றல யபாவது இன்றமயால் வருவதும் இல்றல.
இைப்பதும் இல்றல. இைப்பு இன்றமயால் பிைப்பும் இல்றலயாகும்.
தாமதம் ஆதிமுக்குணங்கள் இல்றல. உண்றம உணர்வார்க்குப்
பிரமரந்திரத்தின் உள் கதாறளயாகிய சுழுமுறனயில் விளங்கும்
பலயவறுபட்ட ஒளிகளும் இல்றலயாகும்.

682. அைிந்த பராேத்தி யுள்யள அமரில்

பைிந்தது பூதப் பறடயறவ எல்லாம்
குவிந்தறவ ஓராண்டு கூட இருக்கில்
விரிந்த பரகாயம் யமவலும் ஆயம.

கபாருள் : அத்தறகய பராேக்தியுடன் ஆன்மா கபாருந்தியிருந்தால்

தத்துவக் கூட்டங்கறள அறமக்கும் பூதப்பறடகள் எல்லாம் நீங்கிவிடும்.
மனம் குவிந்து பராேக்தியுடன் ஓராண்டு இருந்தால் விரிந்த பரகாயப்
பிரயவேம் கேய்தலுமாம் (பிரகாயப்பிரயவேம் - கூவிட்டுக் கூடுபாய்தல்)

பிராகாமியம் (நிவறவுண்வம)

683. ஆன விளக்ககாளி யாவது அைிகிலர்

மூல விளக்ககாள் முன்யன உறடயவர்
கான விளக்ககாளி கண்டுககாள் வார்கட்கு
யமறல விளக்ககாளி வடுஎளி
ீ தாநின்யை.

கபாருள் : ஆன்மாவிடம் தன்றன விளக்கிக் காட்டும் ஒளி

அறடந்திருத்தறல அைியமாட்டார். அவர்கள் மூலாதாரத்தில்
மூலக்கனறல உறடயவர்கள் அதறன எங்கும் விளங்கும் ஒலி
ஒளியாகத் தரிேித்திருப்பார்க்கு ேிரசுக்கு யமல் விளங்கும் ேிவ ஒளியும்
அதனால் வடும்
ீ எளிதாம் (பிராகாமியம் - வியாபகம்கபறு விருப்பம்.)

ஈசத்துவம் (ஆட்ேியன் ஆதல்)

684. நின்ை ேதாேிவ நாயகி தன்னுடன்
கண்டன பூதப் பறடயறவ எல்லாம்
ககாண்டறவ ஓராண்டு கூடி இருந்திடில்
பண்றடய ஈேன் தத்துவம் ஆகுயம.

கபாருள் : ேீவர்களிடம் என்றும் நிறல கபற்றுள்ள ேிவ ேத்தியுடன்

சூக்கும, திருஷ்டிக்குப் புலப்படும் ஒளி அணுக்கள் எல்லாவற்றையும்
ேிரசுக்கு யமலுள்ள விந்து மண்டலத்தில் கவவ்யவறு வறக ஒளி
பாய்வறத ஓராண்டு ஆட்ேி கேய்வாய். ஆனால் பழறமயான உடலில்
கபாருந்திய ேதாேிவ தத்துவம் அறமயும்.

685. ஆகின்ை ேந்திரன் தன்கனாளி யாய்அவன்

ஆகின்ை ேந்திரன் தட்பமும் ஆயிடும்
ஆகின்ை ேந்திரன் தன்கறல கூடிடில்
ஆகின்ை ேந்திரன் தானவன் ஆயம.

கபாருள் : வளர்கின்ை ேந்திரனது ஒளிறய கநற்ைி நடுவில் விளங்கப்

கபறுபவன் அச்ேந்திரறனப் யபான்று தண்ணளியுறடயவன் ஆவான்.
வளர்கின்ை ேந்திரகறல பூரணத்துவம் கபற்ைிடில் ேந்திரகறல விளங்கப்
கபற்ை ேீவன் ேதாேிவ நிறல கபறுவான்.

686. தாயன பறடத்திட வல்லவன் ஆயிடும்

தாயன அளித்திட வல்லவன் ஆயிடும்
தாயன ேங்காரத் தறலவனும் ஆயிடும்
தாயன இவன்என்னும் தன்றமயன் ஆயம.

கபாருள் : ஈேத்துவம் கபற்ைவர் பறடத்தல் கதாழிறலச் கேய்ய

வல்லவராவர். அவயர காத்தறலச் கேய்பவராவர். அவயர
அழித்தறலயும் கேய்ய வல்லவர். அவயர தமக்குத் தாயம ஒப்பாகும்
தன்றம உறடயவர் ஆவர். ேதாேிவ ரூபம் கபற்ைவர்
முத்கதாழிறலயும் கேய்யும் தன்றமறயப் கபறுவர்.

687. தண்றமய தாகத் தறழத்த கறலயினுள்

பன்றமய தாகப் பரந்தஐம் பூதத்றத
வன்றமய தாக மைித்திடில் ஓராண்டின்
கமன்றமய தாகிய கமய்ப்கபாருள் காணுயம.

கபாருள் : குளிர்ந்த கிரணங்களுடன் கூடிய ேந்திரகறலயில் விளங்கும்

ஒளியில் பலவாைாகக் காணும் பஞ்ேபூத அணுக்கறள ஓராண்டுக்
காலம் கவவ்யவைாகக் காணாமல் பால் வண்ணனது நீல ஒளிறயக்
கண்டால் கமய்ப்கபாருளான யமன்றமயான ஆன்மா ேிரேில் யமல்
ஒளியாக விளங்கும்.

வசித்துவம்

688. கமய்ப்கபாரு ளாக விறளந்தது ஏதுஎனின்

நற்கபாரு ளாகிய நல்ல வேித்துவம்
றகப்கபாரு ளாகக் கலந்தஉயிர்க்கு எல்லாம்
தற்கபாரு ளாகிய தன்றமயன் ஆகுயம.

கபாருள் : உண்றமறயப் கபாருளாகத் தாரறண முதலிய

ேம்மியத்தால் உண்டாகியது எது என்ைால் நல்ல கபாருள் என்று
பாராட்டப் கபறும் வேீகரிக்கும் தன்றமயாம். தன் விருப்பப்படி நடக்கச்
கேய்யும் உயிர் வருக்கத்துக் ககல்லாம் ேிவயமயான தன்றமயனாகச்
ோதகன் ஆவான். (தற்கபாருள் - ேிவன்.)

689. தன்றமய தாகத் தறழத்த பகலவன்

கமன்றமய தாகிய கமய்ப்கபாருள் கண்டிடின்
கபான்றமய தாகப் புலன்களும் யபாயி
நன்றமய தாகிய நற்ககாடி காணுயம.

கபாருள் : ேிவமாந் தன்றம கபற்றுச் ேிைப்புற்ை ேித்தன் மகா

சூக்குமமாகிய தனது ஆன்மாறவ அைியின், கபான்கனாளியுடன் கூடிய
ஒளி உடறலப் கபற்றுப் புலன்களின் யேட்றடயினின்றும் விடுபட
உலகுக்கு நன்றமறயச் கேய்கின்ை நல்ல ேதாேிவ நாயகிறயக்
காண்பான். (நன்றம-திருவடிப்யபறு நற்ககாடி - திருவருள்)

690. நற்ககாடி யாகிய நாயகி தன்னுடன்

அக்ககாடி யாதும் அைிந்திடில் ஓராண்டு
கபாற்ககாடி யாகிய புவனங்கள் யபாய்வரும்
கற்ககாடி யாகிய காமுக னாயம.

கபாருள் : நல்ல ககாடியபான்ை நன்றமறயச் கேய்யும் ேதாேிவநாயகி

தன்னுடன் அக்ககாடி யபான்ை ேத்திறயத் தன்னிடத்தில் நிறல
கபற்றுள்ளதாக ஓராண்டு தியானிப்பவன் கபான்கனாளியாகிய
புவனங்களில் நிறனத்த மாத்திரத்தில் கேன்று வருகின்ை கேவ்கவாளி
யபான்ை காயமசுரனது இயல்பிறனப் கபறுவான் கல்-மாணிக்கம்.

691. காமரு தத்துவ மானது வந்தபின்

பூமரு கந்தம் புவனமது ஆயிடும்
மாமரு உன்னிறட கமய்த்திடு மான்அனாய்
நாமரு வும்ஒளி நாயகம் ஆனயத.

கபாருள் : எல்லாவற்றையும் வேீகரிக்கும் தன்றம வந்த பின்னர்

ேகஸ்ர தளத்தில் வாேறனயாகத் தங்கியுள்ள தன்மாத்திறர உருவமான
ஒளிகள் அதனதன் தன்றமக்யகற்பப் புவனங்களாய் விரிந்து நிற்கும்
மகத்துப் யபான்ை கபருறமயுறடயாய் ! அருட் ேத்தியானது வேித்துவம்
றகவரப் கபற்ைவரிடம் விளங்கும் ேத்தியயாடு யபதமின்ைி வாக்கு
ரூபமான ஒளித் தன்றம கபற்று நாயகன் என ஆகும்.

692. நாயக மாகிய நல்கலாளி கண்டபின்

தாயக மாகத் தறழத்தங்கு இருந்திடும்
யபாயக மான புவனங்கள் கண்டபின்
யபயக மாகிய யபகராளி காணுயம.

கபாருள் : எல்லாவற்றுக்கும் தறலறமயான ேிவச் யோதிறயத்

தரிேித்த பின்னர், அவ் கவாளியய தாய்வடாகக்
ீ ககாண்டு
மகிழ்ச்ேியுடன் அங்கு வற்ைிருப்பான்.
ீ எல்லாப் புவனங்களிலும் கேன்று
கண்டபின் உடலுள் யபய்கள் யபான்ை காமக் குயராதிகள் வாழும்
ஏறனய புவனங்களுக்காகச் ேித்தி கபற்ைவன் கோல்ல
விரும்பமாட்டான். (ஏகாரம் - எதிர்மறை காணுயம-காணமாட்டான்.)

693. யபகராளி யாகிய கபரிய அவ்எட்றடயும்

பாகராளி யாகப் பறகப்பைக் கண்டவன்
தாகராளி யாகத் தரணி முழுதுமாம்
ஓகராளி யாகிய காகலாளி காணுயம.

கபாருள் : யபகராளிப் பிழம்பான இறைவறன உலக ஒளிறயக்

காணுதல் யபால நடுக்கமின்ைிக் கண்டவன் ஆன்ம ஒளியுடன்
பூமண்டலம் முழுவதும் விசுவ வியாபியாய் ஒயர ஒளிமயமான பிராண
ஒளிறயக் காணுவான். (எட்டு-அஷ்ட மூர்த்த வடிவமான இறைவன்.)

694. காயலாடு உயிரும் கலக்கும் வறககோல்லின்

காலது அக்ககாடி நாயகி தன்னுடன்
காலது ஐஞ்ஞாற்று ஒருபத்து மூன்றையும்
காலது யவண்டிக் ககாண்டஇவ் வாயை.

கபாருள் : சுழுமுறன நாடியில் உயிர் எவ்வாறு கலந்துள்ளது

என்பறதச் கோல்லின் சுழுமுறனயில் மின்கனாளி யபான்று விளங்கும்
பராேத்தியின் ஒளியுடனாகும். சுழுமுறனயில் கதாடர்புள்ள ஐந்நூற்றுப்
பதின்மூன்றையும் சுழுமுறனயில் யவண்டி உயிர் கலந்திருக்கும்
தன்றம இதுவாம். காலது 513-பிராணவாயு வியாபிக்கும் நாடிகளின்
கதாறக நாயகி-ேத்தி.

695. ஆைது வாகும் அமிர்தத் தறலயினுள்

ஆைது ஆயிரம் முந்நூற் கைாடு ஐஞ்சுள
ஆைது ஆயிரம் ஆகும் அருவழி
ஆைது ஆயிரம் வளர்ப்பது இரண்யட

கபாருள் : அமிர்தத்றதப் கபருக்குகின்ை ேிரேினுள் நியராதினி

கறலயுள்ளது அமுதத்றதப் கபருக்கி மாற்ைத்றதச் கேய்வதற்கு
வழியாக ஆயிரத்து முன்னூற்று ஐந்து நரம்புத் கதாகுதிகள் உள்ளன.
யமல் நிøயிலுள்ள ேகஸ்ரதளத்துக்குச் கேல்ல இது வழியாகவுள்ளது.
இதறன வழியாகக் ககாண்டு உயிறர வளர்ப்பது ேிவ ேத்தியாகிய
இரண்டுமாம்.

696. இரண்டினின் யமயல ேதாேிவ நாயகி

இரண்டது கால்ககாண்டு எழுவறக கோல்லில்
இரண்டது ஆயிரம் ஐம்பயதாடு ஒன்ைாய்த்
திரண்டது காலம் எடுத்ததும் அஞ்யே.

கபாருள் : ேிவதத்துவத்தில் ேிைந்து விளங்கும் மயனான்மணியாகிய

ேதாேிவ நாயகி இறட பிங்கறலயாகிய இருநாடிகளின் யமல் ேிரசுக்குச்
கேன்று விளங்குவøத் கோல்லின் இரண்டு நாடிகளும் ேகஸ்ரதளத்றத
அறடந்து விரியுமுன் ஐம்பத்கதாரு அட்ேரங்களால் உணர்த்தப் கபறும்
ஆறு ஆதாரங்கறளக் கடந்ததாய்த் திரண்டுள்ளது. அந்நிறலயில்
ோதகனின் காலத்றதக் கடக்கச் கேய்வதும் ஐம்முகங்கயளாடு கூடிய
ேதாேிவனின் நாயகியாகும்.

697. அஞ்சுடன் அஞ்சு முகமுள நாயகி

அஞ்சுடன் அஞ்ேது ஆயுத மாவது
அஞ்ேது அன்ைி இரண்டது ஆயிரம்
அஞ்ேது காலம் எடுத்துளும் ஒன்யை.

கபாருள் : பத்துத் திறேகளும் பத்து முகங்கறளயுறடய ேதாேிவ

நாயகிக்கு, பிராணன் முதலிய பத்து வாயுக்களும் பத்து ஆயுதங்களாம்.
ஐம்முகச் ேத்திக்கு அறவயன்ைிக் கவிழ்ந்த ேகஸ்ரதளம் நிமிர்ந்த
ேகஸ்ரதளமாகிய இரண்டும் ஆயுதங்களாகும். அச்ேத்தி உருவமற்ை
நிறலயில் தேவாயுக்கறளயும் திக்குகறளயும் கடந்த கவளியாகவும்
விளங்கும்.
698. ஒன்ைது வாகிய தத்துவ நாயகி
ஒன்ைது கால்ககாண்டு ஊர்வறக கோல்லிடில்
ஒன்ைது கவன்ைிககாள் ஆயிரம் ஆயிரம்
ஒன்ைது காலம் எடுத்துளும் உன்யன.

கபாருள் : அகண்ட வியாபகமான ஏக பராேக்தி சுழுமுறன நாடியில்

கபாருந்தி ஏறும் வறக கோல்லின் கவிழ்ந்த ேகஸ்ரதளத்றத நிமிர்ந்த
ேகஸ்ர தளமாக மாற்ைியறமத்து, காலத்றதக் கடக்கச் கேய்ய உதவும்
என்பறத நிறனவு கூர்வாயாக.

699. முன்கனழும் அக்கறல நாயகி தன்னுடன்

முன்னுறு வாயு முடிவறக கோல்லிடின்
முன்னுறும் ஐம்பத்து ஒன்றுடன் அஞ்சுவாய்
முன்னுறு வாயு முடிவறக யாயம.

கபாருள் : ேிரேின் முன்பக்கத்தில் விளங்கும் ஊர்த்துவ ேகஸ்ரதளத்தில்

அமர்ந்துள்ள பறரயுடன் முன்யனாக்கிப் பாயும் வாயு முடியும்
வறகறயச் கோல்லப் யபானால் முன்னாக விளங்கிய ஐம்பத்கதாரு
அட்ேரங்கறளயுறடய ஆறு ஆதாரங்கறள இயக்கிக் ககாண்டு இருந்த
ஐம்முகச்ேத்தி பராேத்தியாக மாைினயபாது முன்னர் விளங்கிய வாயு
அடங்கும் வறகயாகும்.

700. ஆய்வரும் அத்தனி நாயகி தன்னுடன்

ஆய்வரும் வாயு அளப்பது கோல்லிடில்
ஆய்வரும் ஐந்நூற்று முப்பகதாடு ஒன்பது
மாய்வரும் வாயு வனப்புள் இருந்தது.

கபாருள் : ஆராய்ச்ேியினால் அறடயமுடியாத ஒப்பற்ை பறரயுடன்

ஆராய்வதற்குரிய வாயுவின் அளறவ அைிந்து கோல்லப் யபானால்
ஆகிவருகின்ை வாயு ஒரு நாறளக்கு ஐந்நூற்று முப்பத்கதான்பதாகக்
குறைந்து வளமான பராேத்தியினிடம் இலயமறடயும் சுவாே இயக்க
காலத்றத நீடித்தால் ஆயுள் கபருக்கம் உண்டாகிைது என்கிைார்.

701. இருநிதி யாகிய எந்றத இடத்து

இருநிதி வாயு இயங்கு கநைியில்
இருநூற்று முப்பத்து மூன்றுடன் அஞ்ோய்
இருநிதி வாயு இயங்கும் எழுத்யத.

கபாருள் : கபருஞ் கேல்வமாகிய ஒளிமண்டலம் தாண்டி விளங்கும்

ேிவனிடத்து, கேல்வமாகவுள்ள மூச்சுக் காற்று இயங்கும் தன்றமயில்
இருநூற்று முப்பத்கதட்டாகக் குறைந்து அது பிரணவத்தில் நடக்கும்.
நாதத்றத முதல் ஒலி வடிவம் என்றும் விந்துறவ ஒலி முதல் எனவும்
கூறுவர்.

702. எழுகின்ை யோதியுள் நாயகி தன்பால்

எழுகின்ை வாயு இடமது கோல்லில்
எழுநூற்று இருபத்து ஒன்பா னதுநாலாய்
எழுந்துடன் அங்கி இருந்தது இவ்வாயை.

கபாருள் : மூலாதாரத்திலிருந்து எழுகின்ை யோதியுள் விளங்கும்

பராேத்தியினிடம் சுழுமுறன வழிபாய்கின்ை மூச்சுக் காற்ைின்
இடத்றதச் கோன்னால் எழுநூற்று இருபத்கதான்பது நாடிகளிலும்
கலந்துள்ளது. நான்கு இதழ்கறளயுறடய மூலாதாரத்திலுள்ள
அக்கினியய இவ்வாறு யோதியாய் கவளிப்படுகிைது. (நாலாய் -
பலவாைாய்)

703. ஆைது கால்ககாண்டு இரதம் விறளத்திடும்

ஏழது கால்ககாண்டு இரட்டி இைக்கிட
எட்டது கால்ககாண்டு இடவறக ஒத்தபின்
ஒன்பது மாநிலம் ஒத்தது வாயுயவ.

கபாருள் : ஆைாவது கறலயாகிய நியராதினி ேக்திறய கநற்ைியின்

யமற்பாகத்தில் தியானித்தால் புறகயபான்ை நிைம் விறளயத்
கதாடங்கும். ஏழாவது கறலயாகிய நாதகறல ஒளிறய வியக்தமாகத்
கதரிவித்துச் ேந்திரகறலறயப் கபருக்கிச் ோதகறன இருமடங்கு
ஆனந்தத்தில் அழுந்தும்படி கேய்து எட்டாவது இடமாகிய
நாதாந்தத்தில் மனம் எண்ணுவறத விட்டு உணர்தல் என்ை நிறலயில்
ஒன்ைிய யபாது ஒன்பதாவது நிறலயாகிய ேத்தி கறலயில் உடறல
இயக்கி வந்த பிராணவாயு அடங்கியது.

704. ேந்திரன் சூரியன் தற்பரன் தாணுவிற்

ேந்திரன் தானும் தறலப்படும் தன்றமறயச்
ேந்தியி யலகண்டு தானாம் ேகமுகத்து
உந்தி ேமாதி யுறடகயாளி யயாகியய.

கபாருள் : ேந்திரன் சூரியன் ஆன்மாவாகிய மூன்றும் விளங்கும்

நிமிர்ந்த ேகஸ்ரதளத்தில், ேந்திரகறல விளங்கும் இயல்பிறன உலகில்
உயிருடன் வாழும் யபாயத ேிவஒளிறயச் ேிவஒளியுடன் கபாருந்திச்
ேமாதிநிறல கபற்ை யயாகியய சுழுமுறன உச்ேியியல உணர்ந்து
உணர்ந்து ேிமாந்தன்றம கபறுவான். (தற்பரன் - ஆன்மா, தாணு -
துண்யபான்று விளங்கும் ேிவன்.)
705. அணங்குஅற்ை மாதல் அருஞ்ேன நீவல்
வணங்குற்ை கல்வி மாஞானம் மிகுத்தல்
ேிணுங்குற்ை வாயர் ேித்திதூரம் யகட்டல்
நுணங்கல் தியராதல்கால் யவகத்து நுந்தயல.

கபாருள் : ஆறே அழிதல், பந்து மித்திரர்களிடமிருந்து விலகியிருந்தல்,

பணிறவத்தரும் ேிவ ஞானம் பதி ஞானம் வலுத்தல் சுருங்குதறல
யுறடய வாயினராதல். அஃதாவது யபச்சுக் குறைதல். அனுக்கிரக
நிக்கிரக ேக்திகபறுதல். தூரத்தில் நடப்பறவ யகட்டல், நுட்பமாய்
மறைந்திருத்தல், காற்றை யமயல கேலுத்துதல். (பிராண கேயம்
கபறுதல்) (ேிணுங்குற்ை வாயர் - ேித்தர்.)

706. மரணம் ேறரவிடல் வண்பர காயம்

இரணம் யேர்பூமி இைந்யதார்க்கு அளித்தல்
அரணம் திருவுரு ஆதல்மூ ஏழாம்
கரன்உரு யகள்வி கணக்கைிந் யதாயன.

கபாருள் : இைப்றபயும் மூப்றபயும் கடத்தல், வளப்பமான பரகாயப்

பிரயவேம் கேய்யும் ஆற்ைறலப் கபறுதல், கபான்னுலகத்றத
இைந்தவர்க்கு அளிக்கும் வல்லறம கபறுதல், பாதுகாப்பான
பிரணவயதகம் கபறுதல், மூண்டு எழுகின்ை ேிவசூரியறனப் பற்ைிய
யகள்வி ஞானம் கபறுதல் (சூரியன் என்பது, ேித்தர் வழக்கில்
அைிவிறனக் குைிக்கும்) இத்துறண தன்றமகறளயும் யயாகிய
அைிந்யதான் ஆவான். யயாகியர் யபறு கூைியவாறு. (ேிறை - ேரீரம்,
அரணன் - பரமேிவன்.)

707. ஓதம் ஒலிக்கும் உலறக வலம் வந்து

பாதங்கள் யநாவ நடந்தும் பயனில்றல
காதலில் அண்ணறலக் காண இனியவர்
நாதன் இருந்த நகர்அைி வாயை.

கபாருள் : கடல்சூழ்ந்த உலகத்றதச் சுற்ை வலமாக வந்து, கால் வருந்த

தல யாத்திறர கேய்தும் அறடயும் பயன் ஒன்றும் இல்றல. அன்யபாடு
இறைவறனக் கண்டு இன்பம் கபறுபவர் தறலவன் எங்கும் உள்ளான்
என்று உணர்ந்து வழிபட்டுப் பயன் எய்துவர். (நகர் - திருக்யகாவில்.)

708. மூல முதல்யவதா மால்அரன் முன்நிற்கக்

யகாலிய ஐம்முகன் கூைப் பரவிந்து
ோலப் பரநாதம் விந்துத் தனிநாதம்
பாவித்த ேத்தி பறரபரன் பாதயம.
கபாருள் : மூலாதாரத்துக்கு யமல் சுவாதிட்டானத்தில் பிரமனும்
மணிபூரகத்தில் திருமாலும் அநாகதத்தில் உருத்திரனும் விளங்க,
அதற்கு யமல் கநற்ைி முதல் ேிரசுவறர வியாபகமுள்ள ேிவாம்ேமான
ேதாேிவனும், ேதாேிவநிறலக்கு யமலுள்ள பரவிந்து கபருறம மிக்க
பரநாதம் நாதந்தமும் கடந்து அருள்வழங்கும் ேிவ ேத்தியின்
திருவடியாம்.

709. ஆதார யயாகத்து அதியத கவாடும்கேன்று

மீ தான் தற்பறர யமவும் பரகனாடு
யமதாதி ஈகரண் கறலகேல்ல மீ கதாளி
ஓதா அேிந்தம்மீ தானந்த யயாகயம.

கபாருள் : ஆதாரங்களுக்குரிய பிரமனாதி அதி யதவறதயயாரும்

கபாருந்திச் கேன்று யமன்றமயான பறர கபாருந்தும் பரயனாடு யமறத
முதலாகப் பதினாறு கறலகளாகிய பிரோத கநைியில் யமல்விளங்கும்
ஒளியில், வாக்கும் மனமும் ேிைந்து எண்ணமற்று நிற்கின்ை நிறலயய
ஆனந்த யயாகமாம். (யயாகம் - ஒடுக்கம்.)

710. மதியமும் ஞாயிறும் வரதுடன் கூடத்

துதிகேய் பவர்அவர் கதால்வா னவர்கள்
விதியது கேய்கின்ை கமய்யடி யார்க்குப்
பதியது காட்டும் பரமன்நின் ைாயன.

கபாருள் : இறடபிங்கறல இறணந்துள்ள சுழுமுறன உச்ேியில்

ேிவறனத் துதித்து வணங்குபவர் பழறமயியல யதவரானவர். பிராோத
கநைியில் முறைப்படி உண்றமப் கபாருறள நாடிச் கேல்லும் அவ்
வடியார்களுக்கு நிறலயான வடு
ீ யபற்றை அளிக்கும் பரமனும்
உடனின்று அருளுவான்.

711. கட்டவல் லார்கள் கரந்கதங்கும் தானாவர்

மட்டவிழ் தாமறர யுள்யள மணஞ்கேய்து
கபாட்கடழக் குத்திப் கபாைிகயழத் தண்டிட்டு
நட்டைி வார்க்கு நமனில்றல தாயன.

கபாருள் : பிராணறனக் கட்ட வல்லவர்கள் எங்கும் மறைந்து நின்று

எவ்விடத்திலும் விளங்க வல்லவர்கள். யதன் மிகுந்த தாமறரயாகிய
சுவாதிட்டானம் மூலாதாரத்தில் யேர்க்றகறய உண்டு பண்ணிப்
பிரமரந்திரத்தில் யமாதச் கேய்து கபாைியைிவு நீங்கிச் சுழு முறனயில்
நின்று அங்கு நடம்புரியும் ேிவறன அைிந்திருப்பார்க்கு எமனில்றல.
(கபாட்டு-உச்ேிக்குழி)
12. கவல நிவல

(கறலநிறல - கறல நிற்கும் நிறல. ேந்திரகறல, சூரியகறல,

அக்கினிகறல ஆகியறவ உடம்பில் விளங்கும் முறை கூைப்கபறும்
குருவருளால் ேந்திர சூரிய கறலகறளச் யேர்த்து அக்கினிக்கறலயில்
ேிவன் கபாருந்தி நிற்கும் நிறலயும் இப்பகுதியில் காண்க. ேந்திரகறல
அகரம் முதல் உன்மனிவறர பதினாைாகும். அக்கினி கறலயாகிய
சுழுமுறனயில் ேீவன் கபாருந்தி யிருக்கும் யபாது பிராணன்
இலயமறடந்து ஒளி மண்டலம் விளங்கும்.)

712. காதல் வழிகேய்த கண்ணுதல் அண்ணறலக்

காதல் விழிகேய்த கண்ணுை யநாக்கிடில்
காதல் வழிகேய்து கங்றக வழிதரும்
காதல் வழிகேய்து காக்கலும் ஆயம.

கபாருள் : காமத்துக்யக காரணமாய்ச் சுவாதிட்டானத்திலிருந்து வழி

கேய்து ககாண்டிருந்த கநற்ைிக் கண்றணயுறடய கபருமாறன அன்பு
கேலுத்திக் கண்கள் இரண்றடயும் யேர்த்து யமயல பார்த்தால்
அன்பின்வழி கங்றக யபான்ை ஒளிப்பிரவாகம் கபருகும். அவ்வாறு
அன்பு கேய்வதால் உடம்பில் கபாருந்திய உயிறர அழியாது
காக்கலுமாகும்.

இறடகறல பிங்கறல நாடிகறளக் கங்றக கயன்றும் யமுறன

கயன்றும், சுழுமுறனறய அந்தர் வாகினியான ேரஸ்வதி என்றும்
யயாக நூல்கள் கூறும்.

713. காக்கலும் ஆகும் கரணங்கள் நான்றகயும்

காக்கலும் ஆகும் கறலபதி னாறையும்
காக்கலும் ஆகும் கலந்தநல் வாயுவும்
காக்கலும் ஆகும் கருத்துை நில்யல.

கபாருள் : மனம், புத்தி, ேித்தம், அகங்காரமாகிய அந்தக்கரணங்கள்

நான்றகயும் பாே வழிச்கோல்லாமல், பதிவழிச்கேலுத்திக்
காத்தலுமாகும். அந்தக் கரணங்கள் நன்றம கேய்வதால் ேந்திரகறல
பதினாறும் வியாபகம் கபறுமாறு காக்கலாம். பாே இயக்கத்துக்குக்
காரணமான மனம் ேிவ ஒளிறயப் பற்ைி நின்ையபாது பிராணனும் ேிவ
ஒளியில் கேன்று லயமறடயும், ஆகயவ உன்னுறடய கருத்றத
அகண்டமான ஆகாயத்தில் பதித்து நிற்பாயாக.

714. நிறலகபை நின்ைது யநர்தரு வாயு

ேிறலகபை நின்ைது தீபமும் ஒத்துக்
கறலவழி நின்ை கலப்றப அைியில்
அறலஅை வாகும் வழியிது வாயம.

கபாருள் : சுழுமுறனயில் கேல்லும் வாயு நிறலகபை நின்ைது, அது

காற்ைில்லாத இடத்திலுள்ள விளக்ககாளி யபாலும் அறேயாமல்
மறலயபாலும் நின்ைது. ேந்திரகறல பதினாைில் ேிவேத்தி
கபாருந்தியுள்ளறத அைியில் மனம் அறலயாது நிற்கும் வழி
இதுயவயாகும். மறலவு அைவாகும் என்பதும் பாடம். (மறலவு -
மயக்கம்)

715. புறடகயான்ைி நின்ைிடும் பூதப் பிராறன

மறடகயான்ைி நின்ைிட வாய்த்த வழியும்
ேறடகயான்ைி நின்ைஅச் ேங்கர நாதன்
விறடகயான்ைில் ஏைியய வற்ைிருந்
ீ தாயன.

கபாருள் : எங்கும் நிறைந்து நிற்கும் பூத நாயகறன, ேிறு வழிகளாகிய

நாடிகளில் மாைிச் கேல்லாமல் பிராணன் நடு நாடியில் ஒன்ைி நிற்க
வாய்த்தயபாது, கிரணங்களாகிய ேறடயயாடு கூடிய அச் ேங்கரநாதன்
விந்து மண்டலமாகிய இடபத்தில் ஏைி அமர்ந்திருந்தான். (ேறட -
திருவாதிறரநாள்; தாங்கும் இடமுமாம்)

716. இருக்கின்ை காலங்கள் ஏதும் அைியார்

கபருக்கின்ை காலப் கபருறமறய யநாக்கி
ஒருக்கின்ை வாயு கவாளிகபை நிற்கத்
தருக்ககான்ைி நின்ைிடும் ோதகன் ஆயம.

கபாருள் : ேமாதியில் கபாருந்தியிருக்கும் காலத்றதச் ோதகர் உணரார்.

கபருக இருக்கின்ை காலப் கபருறமறய எதிர்யநாக்கி சுழுமுறனயில்
ஒன்று பட்டிருக்கின்ை பிராணன் ஒளி கபாருந்திய பரகவாளியாகிய
ேகஸ்ரதளத்றதப் கபாருந்த கேருக்கின்ைி இருப்பவன் ோதகனாம்.

717. ோதக மானஅத் தன்றமறய யநாக்கியய

மாதவ மான வழிபாடு கேய்திடும்
யபாதக மாகப் புகலுைப் பாய்ச்ேினால்
யவதக மாக விறளந்து கிடக்குயம.

கபாருள் : இவ் வண்ணம் ோதகமான அத் தன்றமறய ஆராய்ந்து

கபரிய தவமான வழிபாட்றட நீங்கள் கேய்யுங்கள். அவ்வாறு கேய்து
பிராணறனக் கபாலத்திலுள்ள ஆயிரஇதழ்த் தாமறரயின் உள்ளாகப்
புகச் கேலுத்தினால் இரேவாதம் கேய்யவார் உபயயாகிக்கும் வாத
குளிறக யபான்று உடலில் விறளந்துள்ள குற்ைங்கறள அகற்ைி விடும்.
கேம்புகபான்னாதல் (யவதகம்), யபால ஆவியும் ேிவனாக விளங்கும்.

718. கிடந்தது தாயன கிளர்பயன் மூன்று

நடந்தது தாயனஉன் நாடியுள் யநாக்கிப்
படர்ந்தது தாயன பங்கய மாகத்
கதாடர்ந்தது தாயனஅச் யோதியுள் நின்யை.

கபாருள் : அங்ஙனம் விறளந்து கிடந்த பயன் இம்றம இன்பம்,

மறுறம இன்பம், வடாகிய
ீ மூன்ைாம். உள்நாடியான சுழுமுறனறய
யநாக்கிச் கேன்ை ேீவறனச் ேகஸ்ர தளத்தில் கபாருந்திய அச்யோதி
மூலமாகிய ேிவத்துடன் கதாடர்ந்து அடங்கியதாம்.

719. தாயன எழுந்தஅத் தத்துவ நாயகி

ஊயன வழிகேய்துஎம் உள்யள இருந்திடும்
வாயனார் உலகுஈன்ை அம்றம மதித்திடத்
யதயன பருகிச் ேிவாலயம் ஆகுயம.

கபாருள் : இவ்வாறு தனக்கு ஓர் ஆதாரமின்ைித் தான் பிைவற்றுக்கு

ஆதாரமாயுள்ள பராேக்தி இவ்வுடலில் வழி கேய்து ககாண்டு
எமக்குள்ளாகயவ இருப்பாள். யதவர் உலறகயும் கபற்ை தாயாகிய
பராேக்தி விரும்பி இடங் ககாள்ள இன்பத்றத உண்டாக்கும் ஒளியில்
அமிழ்ந்து திறளத்த ேிவயயாகியின் உடம்பு ேிவாலயமாகும். ோதகனது
உடம்பு ேிவாலயமாகும்.

720. திகழும் படியய கேைிதரு வாயு

அழியும் படிறய அைிகிலர் ஆரும்
அழியும் படிறய அைிந்தபின் நந்தி
திகழ்கின்ை வாயுறவச் யேர்தலும் ஆயம.

கபாருள் : விளங்கும் வண்ணம் நிறைந்து நிற்கும் பிராணன் ஒடுங்கும்

முறைறய யாரும் அைிய வில்றல. பிராணன் ஒடுங்கும் முறைறய
அைிந்தபின் வாயு இலயமறடந்த ஆகாய மண்டலத்தில் விளங்கலாம்.
பிராணவாயுறவ அடக்கும் முறையிறன அைிந்தபின் ேிவகபருமான்
அவ்வாயுவின் யமலதாய்த் திகழ்ந்து விளங்குவான்.

729. நூறும் அறுபதும் ஆறும் வலம்வர

நூறும் அறுபதும் ஆறும் இடம்வர
நூறும் அறுபதும் ஆறும் எதிரிட
நூறும் அறுபதும் ஆறும் புகுவயர.
கபாருள் : நூறு நாடிகளும் அறுபது தாத்துவிகங்களும் ஆைத்து வாவும்
பிங்கறலறயப் பற்ைி இயங்கியும், அறவ இறடகறலறயப் பற்ைி
இயங்கியும் வர அறவ ோதறனயால் தூய்றம கபற்று மாைி அறமய,
ோதகர் இவற்றைக் கடந்து யமல் நிறலக்குச் கேல்வர். (ஈற்ைடிக்கு
வறரயறுக்கப்பட்ட நூறு ஆண்டிறனயும் மாறும்படி நீண்டநாள்
எய்துவர் என்று கபாருள் ககாள்வாரும் உளர்)

730. ேத்தியார் யகாயில் இடம்வலம் ோதித்தால்

மத்தியார் னத்தியல வாத்தியம் யகட்கலாம்
தித்தித்த கூத்தும் ேிவனும் கவளிப்படும்
ேத்தியம் கேன்யனாம் ேதாநந்தி ஆறணயய.

கபாருள் : ேந்திர கறலறயச் சூரிய கறலயில் கபாருந்துமாறு ோதறன

கேய்தால் மத்தியானத்தில் பிரணவயகாஷம் யகட்கலாம். இன்பத்றதத்
தரும் ேிவ நடனத்றதக்கண்டு களிக்கலாம். இறைவன் யமல்
ஆறணயிட்டு இதறனச் கோன்யனாம். (மத்தியத்தானம் மத்தியானம்
என்ைாயிற்று.)

731. திைத்திைம் விந்துத் திகழும் அகாரம்

உைப்கபை யவநிறனத்து ஓதும் ேகாரம்
மைிப்பது மந்திரம் மன்னிய நாதம்
அைப்கபை யயாகிக்கு அைகநைி யாயம.

கபாருள் : மிகத் தூய்றமயான ஒளியுடன் கூடிய அகாரம்

கபாருந்தும்படி நிறனந்து ோரத்றத ஓதுங்கள். அவ்வாறு அம்ேம் என்று
மனனம் கேய்வயத மந்திரமாகும். அவ்வாறு முழுறமயாக எண்ணிப்
கபறும் நாதயம யயாகிக்கு வழிபாட்டுக்குரிய மூர்த்தியாகும். (மைித்தல் -
ஸ்மரித்தல் அல்லது மனனம் கேய்தல். இதுயவ அம்ேவித்றத என்றும்
அேறப என்று கபயர் கபறும்.)

732. உந்திச் சுழியின் உடயன பிராணறனச்

ேிந்தித்து எழுப்பிச் ேிவமந் திரத்தினால்
முந்தி முகட்டின் நிறுத்தி அபானறனச்
ேிந்தித்து எழுப்பச் ேிவன்அவன் ஆயம.

கபாருள் : உந்திக் கமலத்திலுள்ள பிராணறன (சூரியறன) உடயன,

அம்ேம் என்ை மந்திரப் கபாருளான ேிவத்றத நிறனத்து எழுப்பி
முன்புைம் புருவ நடுவில் தியானித்து நிறுத்தி, பின் யமலிருந்து கீ யழ
நிறனந்து அபானறன எழுப்பச் ேிவனாவன். (முகடு-உச்ேித்கதாறள
என்பர் ேிலர்.)
733. மாைா மலக்குதம் தன்யமல் இருவிரல்
கூைா இலிங்கத்தின் கீ யய குைிக்ககாண்மின்
ஆைா உடம்பிறட அண்ணலும் அங்குளன்
கூைா உபயதேம் ககாண்டது காணுயம.

கபாருள் : நீங்காத மலம் கபாருந்திய எருவாய்க்கு இரண்டு விரற்கறட

யமலும், வாயிட்டுச் கோல்லமுடியாத பாலுணர்றவத் தரும் குைிக்கும்
கீ யழயும் உள்ள மூலாதாரத்தில் தியானம் கேய்யுங்கள். உடம்றபயய
வழியாகக் ககாண்டு ேீ வர்கறள நடத்தும் ேிவம் அங்குள்ளது.
ேம்பிரதாயத்தால் உணர்த்தப்படும் உபயதேத்றதப் கபற்று முன்
கூைியவற்றைக் காணுங்கள்.

734. நீல நிைவறட யநரிறழ யாகளாடும்

ோலவும் புல்லிச் ேதகமன்று இருப்பார்க்கு
ஞாலம் அைிய நறரதிறர மாைிடும்
பாலனும் ஆவர் பராநந்தி ஆறணயய.

கபாருள் : நீலகவாளியில் விளங்குகின்ை ேத்தியுடன் முழுவதும்

கபாருந்தி, அவறளயய அறடக்கலம் என்று இருப்பார்க்கு உலயகார்
காணும் வறகயில் நறரதிறர மாைி இளறமத் யதாற்ைம் அறமயும்
இது ேிவனது ஆறணயாகும்.

735. அண்டம் சுருங்கில் அதற்யகார் அழிவில்றல

பிண்டம் சுருங்கில் பிராணன் நிறலகபறும்
உண்டி சுருங்கில் உபாயம் பலவுள
கண்டம் கறுத்த கபாலியும் ஆயம.

கபாருள் : கருவாய் கேயலற்று இருந்தால் மனிதனும் எவ்வித

இழப்பும் இல்றல. உடம்பு கமலிவால் ேத்துவகுணம் யமலிட்டுப்
பிராணறனச் கேயிக்க முடியும். உணவு குறையின் யமல் நிற்ைலுக்கு
வழி பலவுண்டு யயாககநைி நிற்யபார் நீலகண்டப் கபருமானாவர்.

736. பிண்டத்துள் உற்ை பிழக்கறட வாேறல

அண்டத்துள் உற்று அடுத்து அடுத்து ஏகிடல்
வண்டுஇச் ேிக்கும் மலர்க்குழல் மாதரார்
கண்டுஇச் ேிக்கும் காயமும் ஆயம.

கபாருள் : உடம்பில் கபாருந்தியுள்ள மூலாதாரச் ேக்கரத்திலுள்ள காம

வாயுறவச் ேிரேின்யமல் ேகஸ்ரதளத்துக்கு அனுப்பும் பயிற்ேிறயச்
கேய்துவந்தால் வண்டுகள் விரும்பும் நறுமணமுள்ள பூக்கறள
அணிந்துள்ள கபண்கள் பார்த்து விரும்பும் அழகிய வடிறவப் கபறுவர்.
737. சுழலும் கபரும் கூற்றுத் கதால்றலமுன் ேீைி
அழலும் இரதத்துள்ள அங்கியுள் ஈேன்
கழல்ககாள் திருவடி காண்குைில் ஆங்யக
நிழலுளும் கதற்றுளும் நிற்ைலும் ஆயம.

கபாருள் : காலத்றத உருண்டு ஓடச் கேய்கின்ை எமறன முன்பு

கவகுண்டு பிரகாேம் கபாருந்திய புணர்ச்ேியில் மூலாதாரத்திலுள்ள
அயதாமுகச் ேக்கரத்தில் விளங்கும் ேிவனது ஒலிக்கின்ை திருவடிறயக்
கண்டால் அப்கபாழுயத இவ்வுலகிலும் யமல் உலகிலும் வாழலாம்.
கநற்ைி நடுவில் காணப்படும் முக்யகாணம் யதர் யபால்
காணப்படுதலால் இரதம் என்று குைிக்கப்பட்டதாகச் ேிலர் கபாருள்
ககாள்வர்.

738. நான்ககாண்ட வன்னியும் நாலு கறலஏழும்

தான்கண்ட வாயுச் ேரீர முழுகதாடும்
ஊன்கண்டு ககாண்ட உணர்வு மருந்தாக
மான்கன்று நின்று வளர்கின்ை வாயை.

கபாருள் : நான் தரிேித்த அக்கினி கறலயாகிய ேிவம் ேந்திரன் சூரியன்

அக்கினி தாரறகயாகிய நான்கு கறலகளிலும், ஏழு ஆதாரங்களலும்
தான் கண்ட பிராணனாய் உடல் முழுவதும் உடலில் கவளிப்பட்ட
உணர்யவ அமுதமாக, ேீவன் இன்பம் கபற்று வளர்கின்ை முறையில்
துறணபுரியும்.

739. ஆகுஞ் ேனயவத ேத்திறய அன்புை

நீர்ககாள் கநல்லில் வளர்கின்ை யநர்றமறயப்
பாகு படுத்திப் பலயகாடி களத்தினால்
ஊழ்ககாண்ட மந்திரம் தன்னால் ஒடுங்யக.

கபாருள் : ஆகுஞ்ேன முத்திறரயில் கவளிப்படும் யவத ேத்திறர நீ

அன்யபாடு ஏற்றுக்ககாண்டு யவளாண்றமயில் கநல்லிறன விறதப்
பண்டமாகவும் உணவுப் பண்டமாகவும் யேமித்து றவப்பது யபால்
அளவுற்ை பயிற்ேியால் இருளுக்கும் ஒளிக்கும் நடக்கும் யபாரில் இருள்
கீ ழ்ப் படுத்தப்பட்டு ஒளிச் யேமிப்பு உண்டாய் அங்யக ஒடுங்குவாயாக.
ஊழ் ககாண்ட மந்திரம். அோபமந்திரம். ேனயவதேத்தி - தியராதாயி
அவர்கள், ஆகும்+ேனயவ+ேத்தி என்று பிரிப்பர்.

14. கால சக்கரம்

(காலம் ேக்கரம் யபால முடிவின்ைி மாைி மாைி வருவதாகலின் கால
ேக்கரம் எனப்பட்டது. மக்களின் கால எல்றலயும் அதறனக் கடக்கும்
உபாயமும் இங்குக் கூைப்கபறும்.)

740. மதிவட்ட மாக வறரஐந்து நாடி

இதுவிட்டுஇங்கு ஈராது அமர்ந்த அதனால்
பதிவட்டத் துள்நின்று பாலிக்கு மாறும்
அதுவிட்டுப் யபாமாறும் ஆயலுற் யையன.

கபாருள் : ேந்திர மண்டலத்திலுள்ள வியாபினி முதலிய ஐந்து

கறலகளின் இயல்றப அைிந்து, இவற்றை நீங்கிச் ேிரேின் யமல்
துவாதோந்தப் கபருகவளியில் அமர்ந்தறமயால் ேிவ ேத்தியின்
ேங்கற்பத்தால் அருளும் வறகயும், அக்கால ேத்தியின் ஆளுறகறய
விட்டுக் கடக்கும் நிறலறயயும் ஆராயலுற்யைன். (மாறும்+அது
என்பறத மாறும்+மது எனப் பிரித்து, மது-அமுதம் என்று கபாருள்
கூறுவாரும் உளர்.)

741. உற்ைைிவு ஐந்தும் உணர்ந்தைிவு ஆறுஏழும்

கற்ைைிவு எட்டும் கலந்தைிவு ஒன்பதும்
பற்ைிய பத்தும் பலவறக நாழிறக
அற்றுஅழி யாது அழிகின்ை வாயை.

கபாருள் : ேத்தம் முதலாகிய ஐம்புலன்கறளப் கபாருந்தி அைியும்

அைிவும், ஐவறகக் கருவிபற்ைிய அைிறவ யவைாக இருந்து அைியும்
ஆைாவது அைிவும், கபாருள்களின் நலன் தீங்குகறளப் பற்ைிய
ஆராச்ேியுறடய ஏழாவதாகவுள்ள அைிவும், கல்வியினால் கபற்ை
எட்டாதவராக உள்ள அைிவும், அவ் எட்டுடன் தம் அனுபவம் பற்ைிய
அைிவும் யேர்ந்த யபாது உள்ள ஒன்பதாவது அைிவும், ஒன்பது வறக
அைிவுக்குக் காரணம் ேிவேத்தி என்ைைிந்து அதறனப் பிரியாத நிற்கும்
பதிஞானமாகிய பத்தாவது அைிவுமாகிய பலவறகயான அைிவன் தார
தம்மியத்றத அைிந்து ஒழுகாது நிற்பதால் காலம் அறுதியிட்டுப் பட்டு
மக்கள் அழிகின்ைனர்.

742. அழிகின்ை ஆண்டுஅறவ ஐ அஞ்சு மூன்று

கமாழிகின்ை முப்பத்து மூன்றுஎன்பது ஆகும்
கழிகின்ை காலறு பத்திரண்டு என்பது
எழுகின்ை ஈர்ஐம்பது எண்ணற்று இருந்யத.

கபாருள் : மக்கள் அழிகின்ை காலம் இருபத்றதந்து ஆண்டு முதல்

இருபத்கதட்டு ஆண்டுவறர ஓர்எல்றலயும், கோல்லப்படுகின்ை முப்பது
முதல் முப்பத்துமூன்றுவறர ஓர் எல்றலயும் ஆகும். பின் கேல்கின்ை
காலம் அறுபது முதல் அறுபத்திரண்டு வறர ஓர் எல்றல என்ைபடி.
இனி நூைாண்டுக்கு ஓர் எல்றலயும் அதற்கு யமல் வருவனவற்றுக்கு
எல்றலயும் இல்றலயாம். மக்கள் ஆயுளில் நான்கு கண்டங்கள்
உள்ளன.

743. திருந்து தினம் தினத்தி கனாடு நின்று

இருந்தைி நாகளான்று இரண்டுஎட்டு மூன்று
கபாருந்திய நாகளாடு புக்குஅைிந்து ஓங்கி
வருந்துதல் அன்ைி மறனபுக லாயம.

கபாருள் : திருந்திய நாளாகிய பிைந்த நாளும், அதயனாடு கபாருந்தி

நிற்கின்ை கஜன்ம நட்ேத்திரம் கூடிய நாள் ஒன்றும், பின் கஜன்ம
நட்ேத்திர தினத்யதாடு பதினாறு நாள்கள் கூட்டப் பதியனழாம் நாளும்,
ஆறு நாள்கள் கூட்ட ஏழாம் நாளும் ஆகியறவ தவிர, கபாருந்திய
நாள்கறள ஆராய்ந்து அைிந்து வருத்தமின்ைி யயாகப் பயிற்ேி
கதாடங்குவதற்குரிய நாளாகும்.

744. மறனபுகு வர்உம்

ீ அகத்திறட நாடி
எனஇரு பத்தஞ்சும் ஈராறு அதனால்
தறனஅைிந்து ஏைட்டுத் தற்குைி யாறு
விறன அைி யாறு விளங்கிய நாயல.

கபாருள் : உம்முறடய உள்ளத்தின்கண் விரும்பி ஞானயயாகம்

கேய்யப் புகுவர்ீ ! இருபத்றதந்து தத்துவங்களும் பன்னிரு இராேியில்
கேல்லும் சூரியனாகிய அைிவால் தன் உண்றமறய அைிந்து
பக்குவப்பட்டு, ேிவன் விளங்கும் ஆறு ஆதாரங்கள் கிரிறய கேய்யும்
வழிககளன அைிந்து அவற்றைக் கடந்தயபாது ேிவம் ேத்தி நாதம்
விந்துவாகிய நான்யக விளங்குமாம்.

745. நாலும் கடந்தது நால்வரும் நால்ஐஞ்சு

பாலம் கடந்தது பத்துப் பதின் அஞ்சு
யகாலம் கடந்த குணத்தண்டு மூவிரண்டு
ஆலம் கடந்தகதான்று ஆர்அைி வாயர.

கபாருள் : உருவங்கள் நான்றகயும் கடந்து அருவுருவம் அருவம்

ஆகிய ஒன்பது வடிவங்களாக விளங்கி, கநற்ைிறயக் கடந்து
இருபத்றதந்து ஆன்ம தத்துவங்களால் விளங்கும் குைிறயக் கடந்ததாய்,
அவற்ைில் கபாருந்தும் குண கஞ்சுகமாய், நச்சுத் தன்றமயுறடய
விறனறய ஈட்டுகின்ை ஆறு ஆதாரங்கறளத்தாண்டிய ஆன்மாவாகிய
சூரியறன யாயர அைிய வல்லார்.

746. ஆறும் இருபதுக்கு ஐ ஐஞ்சு மூன்றுக்கும்

யதறும் இரண்டும் இருபத்கதாடு ஆறுஇறவ
கூறும் மதிஒன் ைினுக்குஇரு பத்யதழு
யவறு பதியங்கள் நாள்விதித் தாயன.

கபாருள் : ஆறு ஆதாரங்களில் நாற்பத்கதட்டு இலக்கங்கள் அறமந்த

பதுமங்கறள அைியுங்கள் இரண்டாகிய சூரியன் இருபத்தாைால்
அறமவதாக உள்ளது என்று கூறும் அகரமாகிய ேந்திர வட்டம்
இருபத்யதழாகும். இனியவறு வறகயாகவும் நாட்கணக்றக
விதித்துள்ளான்.

747. விதித்த இருபத்கதட் கடாடுமூன்று அறையாகத்

கதாகுத்தைி முப்பத்து மூன்று கதாகுமின்
பதித்தைி பத்கதட்டுப் பாரா திகள்நால்
உதித்தைி மூன்ைிரண்டு ஒன்ைில் முறையய.

கபாருள் : முறையான இருபத்கதட்டு இலக்கத்றத அக்கினி சூரியன்

ேந்திரன் ஆகிய மூன்று கண்டங்களில் காணுங்கள். அதில்
முப்பத்திமூன்று தத்துவங்கறளயும் கதாகுத்து அைியுங்கள். பத்துஎட்டு
என்பவற்றைப் பூமிமுதலாகப் கபாருந்தி அைிந்து ககாள்ளுங்கள். அறவ
நான்கு மூன்று இரண்டு ஒன்ைாகவுள்ள முறைறமறய அைியுங்கள்.
(இவ்விருபாடல்களிலும் கூைிய பயிற்ேி முறைறய ஆேிரியர் வாய்
யகட்டைிக.)

748. முறைமுறை ஆய்ந்து முயன்ைில ராகில்

இறையிறை யார்க்கும் இருக்க அரிது
மறையது காரணம் மற்கைான்றும் இல்றல
பறையறை யாது பணிந்து முடியய.

கபாருள் : உபயதே முறைப்படி முயற்ேி கேய்யாவிடில், இறைவயனாடு

கதாடர்பு ககாள்ளுதல் யாவர்க்கும் அருறமயாம். மறைவாகச்
கோல்லியது உபயதேப்படி கபை யவண்டும். என்பயத யன்ைி
யவகைான்ைில்றல. தம்பட்டம் அடிக்காமல் வணங்கிப் கபற்றுக்
ககாள்வாயாக ! பயிற்ேி முறைறயக் குருவினிடம் உபயதேக்
கிரமத்தில் கபையவண்டும். (பறையறையாது - கவளிப்படுத்தாமல்.)

749. முடிந்தது அைியார் முயல்கின்ை மூர்க்கர்

இடிஞ்ேல் இருக்க விளக்குஎரி ககாண்டு
அடிந்து அனல் மூளக் கதுவவல் லார்க்கு
நடந்திடும் பாரினில் நண்ணலும் ஆயம.

கபாருள் : மறைத்து றவத்தறம அைியாமல் முயற்ேி கேய்யும்

அைிவிலிகள் நிமிர்ந்த ேகஸ்ரதளமாகிய அகறலக் ககாண்டு ஒளிறயப்
கபற்று, இருறளக் கடிந்து ேிந்தறனயாகிய றதலத்றத விட்டுச்
சுழுமுறனறயத் தூண்டிப் பிரகாேப் படுத்தும் திைறமறயக் குரு
காட்டிய முறையில் கபறுவாராயின் அழிகின்ை உலகினில் அழியாது
இருக்கலாம். (இடிஞ்ேில்-அகல், ேகஸ்ரதளம்)

750. நண்ணு ேிறுவிரல் நாணாக மூன்றுக்கும்

பின்னிய மார்பிறடப் யபராமல் ஒத்திடும்
கேன்னியில் மூன்றுக்கும் யேரயவ நின்ைிடும்
உன்னி உணர்ந்திடும் ஓவியம் தாயன.

கபாருள் : கபாருந்தும் ேிறுவிரறல நாணாக, ஒரு றகயிலுள்ள மூன்று

விரல்கயளாடு மற்கைாரு றகயிலுள்ள மூன்று விரல்கறளயும்
கண்களிலும் புருவத்திலும் கநைித்துப்பிடிக்கின் பிராணன் அபானன்
ஆகியறவ மார்பிறட ஒத்து நிற்கும். அதனால் ேிரேில் அக்கினி சூரியன்
ேந்திரன் ஆகிய மூன்று மண்டலங்களும் ஒத்தி நிறலகபறும். அங்குக்
காணும் ஒளியில் ேித்திரம் யபால் அறேயாது நிறனந்து நில்லுங்கள்.

751. ஓவிய மான உணர்றவ அைிமின்கள்

பாவிகள் இத்தின் பயன்அைி வார்இல்றல
தீவிறல யாம்உடல் மண்டலம் மூன்றுக்கும்
பூவில் இருந்திடும் புண்ணியத் தண்யட.

கபாருள் : அழகான உணர்றவ அைிந்து ககாள்ளுங்கள். பாவிகள் இதன்

பயறன அைிகின்ைார் இல்றல. தீவிறனக்குக் காரணமான இவ்வுடலில்
மூன்று மண்டலங்களும் சுழுமுறன நாடியில் கபாருந்திச்
ேகஸ்ரதளத்தில் விளங்கி நிற்கும். (இத்தின்-இதன்)

752. தண்டுடன் ஓடித் தறலப்கபய்த யயாகிக்கு

மண்டலம் மூன்றும் மகிழ்ந்துடல் ஒத்திடும்
கண்டவர் கண்டனர் காணார் விறனப்பயன்
பிண்டம் பிரியப் பிணங்குகின் ைாயர.

கபாருள் : வணாத்
ீ தண்டமாகிய முதுகு தண்யடாடு பிறணந்து கேன்று
பிரமேந்திரத்றத அறடந்த யயாகிக்குச் யோம சூரிய அக்கினியாகிய
மண்டலங்கள் மூன்றும் ஒத்து உடற்கண் மகிழும்படியாகப் கபாருந்தி
யிருக்கும், இவ் உண்றமறயக் கண்டவர்கயள கமய்ஞ்ஞானிகள்.
இதறன அைியாதார் விறனயால் விறளந்த உடம்பு அழியுமாறு
மாறுபட்டுக் ககடுகின்ைனர்.

753. பிணங்கி அழித்திடும் யபைது யகள்நீ

அணங்குடன் ஆதித்தன் ஆறு விரியின்
வணங்குட யனவந்த வாழ்வு குறலந்து
சுணங்கனுக் காகச் சுழல்கின்ை வாயை.

கபாருள் : நீ மாறுபட்டு உடம்பு அழியும் பயறனக் யகட்பாயாக !

சூரியனாகிய அைிவு குண்டலியின் வழி காம காரியம் கேய்யின்
வணங்குதற்குரிய வாழ்வு ககட்டு, நாய் மலம் உண்ணுவதில் விருப்பம்
ககாள்வது யபாலக் காமச் கேயலில் விருப்பம் ககாள்வர். தம் உடல்
நாயுண்ணச் சுமந்து திரிந்த தன்றமயராய் மாள்வர் என்பது
யவகைாருகபாருள்.

754. சுழல்கின்ை வாறுஇன் துறணமலர் காணான்

தழலிறடப் புக்கிடும் தன்னுள் இலாமல்
கழல்கண்டு யபாம்வழி காணவல்
ீ லாற்குக்
குழல்வழி நின்ைிடும் கூத்தனும் ஆயம.

கபாருள் : காம வயப்பட்டு அறலவதனால் ேகஸ்ரதளத்துக்கு யமல்

விளங்கும் திருவடியிறன உணர முடியவில்றல. தன் ஒளியில், யமல்
நில்லாமல் கீ யழயுள்ள அக்கினி மண்டலத்தினால் அழிகின்ைனர்.
திருவடியின் ேிலம்பு ஓறேறய அைிந்து அதன்வழியாகச் கேல்பவனுக்கு
சுழுமுறன நாடியில் கூத்தப் கபருமான் விளங்குவான்.

755. கூத்தன் குைியில் குணம்பல கண்டவர்

ோத்திரந் தன்றனத் தறலப்கபய்து நிற்பர்கள்
பார்த்திருந்து உள்யள அனுயபாக யநாக்கிடில்
ஆத்தனு மாகி அலர்ந்திரும் ஒன்யை.

கபாருள் : நாத ேம்மியம் கேய்வதால் விறளயும் பயன் பலவற்றையும்

கண்டவர் கமய்ந்நூற் கபாருறள உணர்ந்து அனுபவிப்பர். அவ்விதமாக
உள்யள தியானம் கேய்திருப்பின் அவன் விருப்பமுறடயவனாகிச்
ோதகரும் தானும் யவைின்ைி ஏகனாய் விளங்குவான்.

756. ஒன்ைில் வளர்ச்ேி உலப்பிலி யகளினி

நன்கைன்று மூன்றுக்கு நாளது கேன்ைிடும்
கேன்ைிடு முப்பதும் யேர இருந்திடில்
குன்ைிறடப் கபான்திகழ் கூத்தனும் ஆயம.
கபாருள் : முன்மந்திரத்தில் கூைியவாறு இறைவனுடன் பிரிப்பின்ைிப்
கபாருந்தி நிற்பவரது ஆயுள் வளர்வயதாடு அழிவும் இல்றல என்பறதக்
யகட்பாயாக ! உலக நலம் ககாண்ட பூரக, யரேக, கும்பகமாகியவற்ைால்
வாழ்நாள் குறையும் அவ்வாறு பூரக யரேக கும்பகமற்று முப்பது
நாழிறக ேமாதி கேய்பவனின் ேகஸ்ரதளத்திலுள்ள கபான் ஒளியில்
கூத்தன் விளங்குவான். கமய்-தத்துவம்.

757. கூத்தவன் ஒன்ைிடும் கூர்றம அைிந்தங்யக

ஏததுவர் பத்தினில் எண்டிறே யதான்ைிடப்
பார்த்து மகிழ்ந்து பதுமறர யநாக்கிடின்
ோத்திட நூறு தறலப்கபய்ய லாயம.

கபாருள் : கூத்றத உடலில் நடத்தும் பிராணன் சூக்குமமாக அடங்கும்

நிறலறய அைிந்து, அவ்விடத்தில் அகர உகரத்றதப் கபாருத்தி அட்டதள
கமலத்றத விளங்கச் கேய்வர். அட்ட தளகமலத்தில் விளங்கும்
ேிவறனக் கண்டு இன்புற்ைிருப்பின் எடுத்த உடம்பில் கோல்லப் கபற்ை
நூைாண்டுகாலம் வாழலாம்.

758. ோத்திடு நூறு தறலப்கபய்து நின்ைவர்

காத்துடல் ஆயிரம் கட்டுைக் காண்பார்கள்
யோத்துடல் ஆயிரம் யேர இருந்தவர்
மூத்துடன் யகாடி யுகமது வாயம.

கபாருள் : கோல்லப் கபற்ை நூைாண்டு கூடியவர், இவ்வுடறலயய

ஆயிரம் ஆண்டுகட்குக் குறலயாதவண்ணம் காப்பார்கள். இவ்வண்ணம்
உடம்யபாடு கூடி ஆயிரம் ஆண்டுகள் வாழ்ந்தவர் பலயுகம் அைிவால்
முதிர்ந்து வாழலாம். (மூத்து-அைிவில் முதிர்ந்து ஊழி - யுகமுடிவு;
உலகமுடிவு)

759. உகங்யகாடி கண்டும் ஒேிவை நின்று

அகங்யகாடி கண்டுள் அயர்வைக் காண்பார்கள்
ேிவங்யகாடி விட்டுச் கேைிய இருந்தங்கு
உகங்யகாடி கண்டங்கு உயர்உறு வாயர.

கபாருள் : அங்ஙனம் பல நாட்கறளக் கண்டு தளர்ச்ேி யின்ைி இருந்து

மனத்தால் முடிந்த கபாருளாகிய ேிவத்றத எண்ணி இறடயைாது
தியானிப்பவர் ேிவம் என்றும் தான் என்றும் இரண்டாக அைியாமல்
ஏகமாய் உணர்ந்து அங்யக உறைந்து அங்யக நீண்ட காலம் வாழ்ந்து
உயர்விறன அறடவார். ேிவங்யகாடி - ேிவயம முடிந்த இடமாக.
760. உயருறு வார்உல கத்கதாடும் கூடிப்
பயனுறு வார்பலர் தாம்அைி யாமல்
கேயலுறு வார்ேிலர் ேிந்றதயி லாமல்
கயலுறு கண்ணிறயக் காணகி லாயர.

கபாருள் : இங்ஙனம் ேிவமாந்தன்றம எய்தி உயர்ந்தவயர

உலகத்யதாடும் கூடிப் பயறன அறடந்தவர் ஆவர். பலர் இவ்
உண்றமறய அைிந்துககாள்ள மாட்டாறமயால் கன்மங்கறள யமலும்
யமலும் ஈட்டுவாராயினர். ேிலர் இத்தறகய யபற்றை அறடய யவண்டு
கமன்ை விருப்பம் இல்லாறமயால் மீ ன் யபான்று எப்யபாதும்
இறமக்காத கண்ணிறனயுறடய பராேத்திறய அைியாதவராயினர்.

761. காணகி லாதார் கழிந்யதாடிப் யபாவர்கள்

நாணகி லாதார் நயம்யபேி விடுவர்கள்
காணகி லாதார் கழிந்த கபாருகளலாம்
காணகி லாமல் கழிக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : பறரகயாளிறயப் கபைாதவர் பிைவிப்பயன் எய்தாமல்

வயணகழிவர்.
ீ கவட்கம் இலாதவர் அனுபவமின்ைிேோத்திர நயங்கறளப்
யபசுவர். பறரகயாளிறயப் கபைாதார் தத்துவப் கபாருள் அறனத்தும்
காண முடியாறமயால் யேறவ கேய்யாமல் விலகி விடுகின்ைனர்.

762. கழிகின்ை அப்கபாருள் காணகி லாதார்

கழிகின்ை அப்கபாருள் காணலும் ஆகும்
கழிகின்ை உள்யள கருத்துை யநாக்கில்
கழியாத அப்கபாருள் காணலும் ஆயம.

கபாருள் : பந்தப் படுத்தும் உலகப்கபாருறளப் புைக் கண்ணால்

காணாதவர் நீங்குகின்ை அப்கபாருளின் தன்றமறய அகக் கண்ணால்
அைியமுடியும். நீங்குகின்ை கபாருளின் உள்யள மன
ஒருறமப்பாட்டுடன் பார்த்தால் எப்கபாரு ளிலும் இருந்து நீங்காத
ேிவறனத் தரிேிக்கவும் கூடும் (கழிகின்ை கபாருள் ேீவன்; கழியாத
கபாருள் ேிவன்)

763. கண்ணன் பிைப்பிலி காண்நந்தி யாய்உள்யள

எண்ணும் திறேயுடன் ஏகாந்தன் ஆயிடும்
திண்கணன்று இருக்கும் ேிவகதியா நிற்கும்
நண்ணும் பதம்இது நாடவல் லார்கட்யக.

கபாருள் : முக்கண்றண யுறடயவனும் பிைப்பில்லாதவனும்

குருவானவனுமாகிய நந்திகயம் கபருமாறன உயிரின் உள்ளாக
ஆராய்ந்து காண்க. எண்ணப்பட்ட பத்துத் திக்குகளில் இருப்பயதாடு
தனித்தும் உள்ளது புலப்படும். உறுதிறயத் தரும் ேிவகதி கிட்டு
ஆராயவல்ல யயாகியர்க்கு அறடயும் பயன் இதுயவயாகும்.
(ேிவன்நிறல - ேிவனுக்கு அடிறமயாம் நிறல. முக்கண்ணன்; அன்பு
அைிவு ஆற்ைல்கள் இயல்பாக விளங்கும் ேிவன் நந்தி - ேிவகபருமான்.)

764. நாடவல் லார்க்கு நமனில்றல யகடில்றல

நாடவல் லார்கள் நரபதி யாய்நிற்பர்
யதடவல் லார்கள் கதரிந்த கபாருளிது
கூடவல் லார்கள் கூைலும் ஆயம.

கபாருள் : இவ் வண்ணம் நந்தி கயம் கபருமாறன அைிய வல்லார்க்கு

ஆயுள் எல்றல அகன்றுவிடுவதால் அழிவில்றல. அைியல்ல வர்
மக்களின் தறலவராவர். ஆராய்ச்ேி கேய்பவர் கண்ட உண்றம
இதுவாகும். கபருமாறனக் கூட யவண்டுகமன்ை விருப்புறடயயார்க்கு
இவ்வுண்றமறயச் கோல்லுதலும் ஆகும்.

765. கூறும் கபாருளிது அகார உகாரங்கள்

யதறும் கபாருளிது ேிந்றதயுள் நின்ைிடக்
கூறும் மகாரம் குழல்வழி ஓடிட
ஆறும் அமர்ந்திடும் அண்ணலும் ஆயம.

கபாருள் : தகுதியுள்ள ேீடருக்கு உணர்த்த யவண்டிய கபாருள் அகார

உகாரமாம் கதளியும் அகார உகாரங்கள் மனத்துள் நிறலகபற்ைால்,
உணர்த்தும் மகாரம் சுழுமுறனயாகிய குழலின் வழியய உயரச்கேன்று
நாத மாக அறமய மாறயயின் காரியமான ஆறு ஆதாரங்களும்
யேட்றடயற்றுச் ேிவமும் விளங்கித் யதான்றும்.

766. அண்ணல் இருப்பிடம் ஆரும் அைிகிலர்

அண்ணல் இருப்பிடம் ஆய்ந்துககாள் வார்களுக்கு
அண்ணல் அழிவின்ைி உள்யள அமர்ந்திடும்
அண்ணறலக் காணில் அவன்இவன் ஆகுயம.

கபாருள் : ேிவகபருமான் எழுந்தருளி யிருக்கும் இடத்றத யாரும்

அைிய மாட்டார். அப்கபருமான் ஓறே ஒளி மயமாய் எழுந்தருளி
யிருக்கும் இடத்றத உணர்வார்க்கு அவன் உள்ளத்றத விட்டு அகலாது
விளங்குவான். அவ்வாறு அவறனக் காணில் ேிவயமயாவர்.

767. அவன்இவன் ஆகும் பரிசுஅைி வார்இல்றல

அவன்இவன் ஆகும் பரிேது யகள்நீ
அவன்இவன் ஓறே ஒளியினுள் ஒன்ைிடும்
அவன்இவன் வட்ட மதாகிநின் ைாயன.

கபாருள் : ேிவன் தானாகும் தன்றமறய அைிவார் யாரும் இல்றல.

அவ்வாறு ேிவமாகும் தன்றமறய நீ யகட்பாயாக. ேிவன் ஆன்மாவின்
சூக்கும வாக்கிலும் சூக்கும ஒளியிலும் கபாருந்தும். ேிவன் இவனது
ஆகாயக்கூற்ைில் விளங்குவான். ேிவன் ேீவனது ஒலி ஒளியினுள்
கபாருந்தி யிருப்பான்.

768. வட்டங்கள் ஏழும் மலர்ந்திடும் உம்முயள

ேிட்டன் இருப்பிடம் யேர அைிகிலீர்
ஒட்டி இருந்துள் உபாயம் உணர்ந்திடக்
கட்டி இருப்பிடம் காணலும் ஆகுயம.

கபாருள் : ஆதாரச் ேக்கரங்களாகிய வட்டங்கள் ஏழும் உம்முள்யள

மலரும். அங்கு யமன்றம உறடயவனாகிய ேிவன் இருக்கும் இடத்றத
அறடய அைியீர்கள். உபாயத்தினால் ேிவனுடன் கபாருந்தி நிற்க,
கரும்பின் கட்டி யபான்ை இன்பம் இருக்கும் இடத்றத நீவரும்
அைியலாம்.

769. காணலும் ஆகும் பிரமன் அரிகயன்று

காணலும் ஆகும் கறைக்கண்டன் ஈேறனக்
காணலும் ஆகும் ேதாேிவ ேத்தியும்
காணலும் ஆகும் கலந்துடன் றவத்தயத.

கபாருள் : முன் மந்திரத்தில் கண்ட முறையால் உள்யள ஆதார

மலர்களில் பிரமன் என்றும் திருமால் என்றும் காணலாம். நீலகண்டன்
மயகசுவரன் ஆகியயாறரயும் அவ்வாயை காணவும் கூடும். இனி
ேதாேிவ ேத்திறயயும் காணலாம். உன்னுறடய உயிரிலும் உடம்பிலும்
இக்கடவுளர் எல்லாம் கபாருந்தியுள்ளறதக் காணலாம்.

15. ஆயுள் பரீட்வச

(ஆயுள் பரீட்றே-வாழ்நாறள அைிவதற்குரிய யதர்வு அஃதாவது,

பிராணன் இயக்கத்றத அைிந்து ஆயுட்கால எல்றலறய முடிவு
கேய்த.ஞூ பிராண இயக்கம் நீண்டு கேல்லுமாயின் ஆயுள் குறையும்.
குறைந்து கேல்லுமாயின் ஆயுள் நீளும். பிராண யேமிப்பு ஆயுள்
நீடிப்புக்கு இன்ைியறமயாதது என்க.)

770. றவத்தறக கேன்னியில் யநரிதாய்த் யதான்ைிடில்

உத்தமம் மிக்கிடில் ஓராறு திங்களாம்
அத்தம் மிகுத்திட்டு இரட்டியது ஆயிடில்
நித்தல் உயிர்க்குஒரு திங்களில் ஓறேயய.

கபாருள் : தறலயில் அறமத்த றக பருத்துமின்ைிச் ேிறுத்துமின்ைி

அனலாய்த் யதான்ைினால் நன்றமயாம். பருத்துத் யதான்ைினால் ஆறு
மாதங்களில் இைப்பு உண்டாகும். றகயானது இரண்டு பங்கு பருத்துத்
யதான்ைினால் எந்நாளும் ஒரு மாதத்துக்குள் இைப்பு உண்டாகும்.
பிராணனுக்கு ஓறே உண்டாதலின் பிராணறன ஓறே என்யை கூைினார்.
உயிர்ப்ப ஓறேயின் அளறவச் ேிலர் குைிக்கின்ைனர்.

771. ஓறேயும் ஈேனும் ஒக்கும் உணர்வின்கண்

ஓறே இைந்தவர் ஈேறன உள்குவர்
ஓறே இைந்தவர் கநஞ்ேினுள் ஈேனும்
ஓறே உணர்ந்த உணர்வுஇது வாயம.

கபாருள் : உள்ளத்தில் உண்டாகும் சூக்குறம முதலிய வாக்குகள்

ஈேயனாடு ஒப்பானறவயாகும். நாதத்றதக் கடந்தவர் ஈேறன நிறனந்து
நாதாந்தத்தில் இருப்பர். நாதாந்தத்தில் இருப்பவர் கநஞ்ேில் ஈேனும்
ஓறேயால் உணர்ந்த உணர்வாக விளங்குவான். (ஓறே - உயிர்ப்பு;
இைந்தவர் - உயிர்ப்றப அடக்கியவர். ஓறே இைந்தவர் (மனம் அடங்கப்
கபற்ைவர்).

772. ஆயம அழிகின்ை வாயுறவ யநாக்கிடில்

நாயமல் உறைகின்ை நன்றம அளித்திடும்
பூயமல் உறைகின்ை யபாதகம் வந்திடும்
தாயம உலகில் தறலவனும் ஆயம.

கபாருள் : அழிகின்ை நால்அங்குல வாயுறவக் கண்டு அழியாமல்

கபாருந்தும்படி கேய்யின் உள் நாக்கு யமல் அறமயும் ேகஸ்ரதளம்
விரிந்து நன்றமறயச் கேய்யும். ேகஸ்ரதளம் தங்கும் ஞானம்
நிறலகபறும். அவ்வாறு ஞானம் கபற்ைவயர உலகத்தறலவராவர்.
(யபாதகம் - திருவடி உணர்வு)

773. தறலவ னிடம் வலம் ோதிப்பார் இல்றல

தறலவ னிடம்வல மாயிடில் றதயல்
தறலவ னிடம்வலம் தன்வழி அஞ்ேில்
தறலவ னிடம்வலம் தன்வழி நூயை.

கபாருள் : தறலவன் வாழ்கின்ை இடக்கண் பார்றவறய வலக்கண்

பார்றவயயாடு கபாருந்தும் வறக அைிவார் இல்றல. இடக் கண்றண
வலக் கண்யணாடு கபாருந்தினால் ஒளியாகிய ேத்தி விளங்கும். இச்
ோதறனயால் ஞாயனந்திரியங்கள் ஐந்தும் தன்வழிப் பட்டறமயின்
இவரது வாழ்நாள் நூைாண்டாகும். (இடக்கண்-ேிவன்; வலக்கண்-ேத்தி,
இடம் வலம் ோதிப்பார் என்பறதப் பிராணாயாமத்றதச் ேரியாய்ச்
கேய்து முடிப்பவர் எனப்கபாருள் ககாள்வாரும் உளர்.)

774. ஏைிய ஆைினில் எண்பது கேன்ைிடும்

யதைிய ஏைிற் ேிைக்கும் வறகஎண்ணில்
ஆகைாரு பத்தாய் அமர்ந்த இரண்றடயும்
யதைியய நின்று கதளிஇவ் வறகயய.

கபாருள் : ஆறு விரற்கறட அளவு சுவாேம் கவளியயைினால் எண்பது

ஆண்டு வாழலாம். ஏழு விரற்கறட அளவு சுவாேம் கவளிப்படுவறத
எண்ணினால் அறுபத்திரண்டாய் ஆயுட் காலம் அறமந்தறதயும்,
ஆராய்ந்து நின்று இவ்வறகயாகத் கதளிவாயாக . சுவாே அளவு
நீடிப்பதில் ஆயுட்குறைவும், சுவாே அளவு குறைவதில் ஆயுள் நீடிப்பு
உண்டாம்.

775. இவ்வறக எட்டும் இடம்கபை ஓடிடில்

அவ்வறக ஐம்பயத என்ன அைியலாம்
கேவ்வறக ஒன்பதும் யேரயவ நின்ைிடின்
முவ்வறக யாம்அது முப்பத்து மூன்யை.

கபாருள் : இவ்வறகயான எட்டு விரற்கறட சுவாேம் நீண்டு

இயங்குமாயின் அவ்வறக ஆயுள் ஐம்பது ஆண்டுகள் என அைியலாம்.
கேம்றமயாக ஒன்பது விரற்கறட சுவாேம் யேரஇயங்குமாயின் மூத்து
அழியும் காலம் முப்பத்து மூன்று ஆண்டுகளாம்.

776. மும்மூன்றும் ஒன்றும் முடிவுை நின்ைிடில்

எண்மூன்றும் நாலும் இடவறக யாய்நிற்கும்
ஐம்மூன்றும் ஓட அகலயவ நின்ைிடில்
பன்மூன்கைாடு ஈராறு பார்க்கலும் ஆயம.

கபாருள் : பத்து விரற்கறட சுவாேம் முடிவு கபை நின்ைிடில்

இருபத்கதட்டு ஆண்டுகள் வாழலாம். பதிறனந்து விரற்கறட ஓடி
நிற்குமாயின் இருபத்றதந்து ஆண்டுகள் வாழலாம்.

777. பார்க்கலும் ஆகும் பகல்முப் பதுமாகில்

ஆக்கலும் ஆகும்அவ் ஆைிரண்டு உள்ளிட்டுப்
யபாக்கலும் ஆகும் புகலை ஒன்கைனில்
யதக்கலும் ஆகும் திருத்திய பத்யத.
கபாருள் : பகல் முப்பது நாழிறககளும் சூரியறனச் ேந்திரன் பகுதியில்
யேர்த்து நிற்பின் ேிரேின் ஈோன திக்கில் உணர்றவ உதிக்கச்
கேய்யலாம். அப்யபாது சுழுமுறனயில் சுவாேம் யபாதறலச்
ோதிக்கலாம். இதனால் அகர உகரமாகிய இருகறலகளும்
கேம்றமயுற்றுப் பத்தாகிய அக்கினி கறலவிளங்கும் இதறனப் பார்க்கக்
கூடும். (அ-எட்டு, உ இரண்டு தமிழ் எண்கள் இரண்டும் யேர்ந்து பத்து.)

778. ஏயிரு நாளும் இயல்புை ஓடிடில்

பாயிரு நாலும் பறகயை நின்ைிடும்
யதய்வுை மூன்றும் திகழயவ நின்ைிடில்
ஆயுரு வாறுஎன்று அளக்கலும் ஆயம.

கபாருள் : முற்கூைியபடி கபாருந்திய இரு நாள்களிலும்

சுழுமுறனயில் பிராணன் இயங்கில், கீ ழ் யநாக்குதறலயுறடய
அபானனும் வியாபகமான ேந்திரனும் ேீவனுக்குப் பறகயாக இல்லாமல்
உதவுவான். இவ்வாறு கீ ழ்யநாக்கும் ேத்திறயக் குறைத்து மூன்று
நாட்கள் நிறலகபைில் ஆயுள் நீடிக்கும் என்பறதச் கோல்லவும்
யவண்டுயமா ?

779. அளக்கும் வறகநாலும் அவ்வழியய ஓடில்

விளக்கும் ஒருநாளும் கமய்ப்பட நிற்கும்
துளக்கும் வறகஐந்தும் தூய்கநைி ஓடில்
களக் மைமூன்ைில் காணலும் ஆயம.

கபாருள் : இங்ஙனம் அளக்கும் வறகயால் நான்கு நாள்கள் சுழுமுறன

வழியய பிராணன் இயங்கினால் விளக்கத்றதச் ேிவம், ேத்தி, விந்து,
நாதம் ஆகிய நான்கும் உண்றமயாகக் காணலாம். விளக்கமான
முறையில் ஐந்து நாட்கள் தூய்றமயான இவ்வழியில் இயங்குமாயின்
களங்கமின்ைிச் ேிவம்ேத்தி ஆன்மாவாகிய மூன்றையும் காணலாம்.

780. காணலும் ஆகும் கருதிய பத்துஓடில்

காணலும் ஆகும் கலந்த இரண்றடயும்
காணலும் ஆகும் கலப்பை மூறவந்யதல்
காணலும் ஆகும் கருத்துை ஒன்யை.

கபாருள் : முன்யன விளக்கியபடி பத்து நாட்கள் சுழுமுறனயில் அைி

கபாருந்தியவர்க்கு, தன்னுடன் கபாருந்திய ேிவம் ேத்திறய அைியலாம்.
அவ்வண்ணம் கலந்த தன்றமயும் விட்டுப் பதிறனந்து நாட்கள்
சுழுமுறன அைிவில் கபாருந்தியவர் ேீவம் ஒன்யை எண்ணத்தில்
காண்பர்.
781. கருதும் இருபதில் காணஆ ைாகும்
கருதிய ஐ ஐந்தில் காண்பது மூன்ைாம்
கருதும் இருப துடன்ஆறு காணில்
கருதும் இரண்கடனக் காட்டலும் ஆயம.

கபாருள் : கருதப்படுகின்ை இருபது நாட்கள் சுழுமுறனயில்

நிறலகபைின் ஆகாயக் கூைிலிருந்து ஆறு ஆதாரங்கள் அைியப்படும்.
அவ்வாறு இருபத்றதந்து நாட்கள் இயங்கினால் ஐம்பூத ஆகாயத்தில்
பூதாகாயமும் குணமய ஆகாயமும் கீ ழ்படுத்தப்பட்டுத் யதயுவும்
வாயுவும் ஆகாயமுமாகிய மூன்று விளங்கும். யமலும் இருபத்தாறு
நாட்கள் இயங்கினால் கருதுகின்ை யதயுவும் ஆகாயமும் ஆகிய
இரண்டும் ேிைப்புறும்.

782. காட்டலும் ஆகும் கலந்திரு பத்துஏழுடல்

காட்டலும் ஆகும் கலந்கதழும் ஒன்கைனக்
காட்டலும் ஆகும் கலந்திரு பத்கதட்டில்
காட்டலும் ஆகும் கலந்த ஈறரந்யத.

கபாருள் : முற் கூைியவாறு சுழு முறனயில் இருக்கும் ஞானி

இருபத்யதழு நாட்கள் அவ்வாறு இருப்பின், யோதிவடிவாகிய ேிவத்றதப்
பிைர்க்கு உணர்த்தல் கூடும். அவ்வாறு இருபத்கதட்டு நாட்கள்
சுழுமுறனயில் கபாருந்தியிருப்பின், பத்தாவது நிறலயான ஊர்த்துவ
ேகஸ்ரதளத்தில் விளங்கும் ஆன்மாறவப் பிைர்க்கு உணர்த்தல் கூடும்.

783. ஈர் ஐந்தும் ஐந்தும் இருமூன்றும் எட்டுக்கும்

பார் அஞ்ேி நின்ை பறகபத்து நாளாகும்
வாரம்கேய் நின்ை வறக ஆறுஅஞ்சு ஆமாகில்
ஓர்அஞ்கோடு ஒன்றுஒன்று எனஒன்று நாயன.

கபாருள் : பத்தும், ஐந்தும், ஆறும், எட்டுமாகிய இருபத்கதான்பது

நாட்களும், உலயகார் அஞ்சும்படி பறககேய்யும் இந்நாட்கள்,
யயாகியர்க்குப் பத்து நாட்கள் யபாலத் யதான்றும், அன் பிறனப்
கபருக்குகின்ை வறகயில் இறைவயனாடு கலந்திருக் கின்ை முப்பது
நாட்களும், ஓர் ஐந்யதாடு ஒன்றும் ஒன்று மாகிய ஏழு நாட்கள் கழிந்தன
யபாலத் யதான்றும், (வாரம்-அன்பு யமல்நிறலயில் கபாருந்தி
யிருப்பவர்க்குக் காலம் கேல்லுவயத கதரியாது.)

784. ஒன்ைிய நாள்கள் ஒருமுப்பத்து ஒன்ைாகில்

கன்ைிய நாளும் கருத்துை மூன்ைாகும்
கேன்றுயிர் நாகலட்டும் யேரயவ நின்ைிடின்
மன்ைியல் பாகும் மறனயில் இரண்யட.

கபாருள் : இறைவனுடன் கபாருந்திய நாள்கள் முப்பத்கதான்ைாயின்,

ேிறுறமறயச் கேய்யும் நாள்கள் மனத்தில் மூன்று நாள்கள் யபால
யயாகியர்க்குத் யதான்றும். இறைவனுடன் கேன்று உயிர் முப்பத்திரண்டு
நாள்கள் கபாருந்தி நின்ைிடின் உலக நறடயினர்க்குரிய இரண்டு
நாள்கள் கேன்ைது யபாலத் யதான்றும் (கன்று - ேிறுறம)

785. மறனயில்ஒன்று ஆகும் மாதமும் மூன்றும்

சுறனயில் ஒன் ைாகத் கதானித்தனன் நந்தி
விறனயுை ஓங்கி கவளிகேய்து நின்ைால்
தறனயுை நின்ை தறலவனும் ஆயம.

கபாருள் : மூன்று மாதங்களும் ேிவமும் ஆன்மாவும் யபதமை

ஒன்ைாயினார்க்கு, ேகஸ்ரதளத்தில் சூக்கும வாக்கு விளங்கும் படி
கேய்தனன் நந்திகயம் கபருமான். யாகதாரு கிரிறயயும் இன்ைிப் பரம
ஆகாயத்தில் நிமிர்ந்து நின்ைவர்க்கு தன்னுடன் கபாருந்தி நின்ை
ேிவயமயாதல் கூடும். (மாதமும் மூன்றும்-முப்பத்து மூன்று நாட்கள்
எனச்ேிலர் கபாருள் ககாண்டனர். நந்தி- ேிவகபருமான்.)

786. ஆரும் அைியார் அளக்கின்ை வன்னிறய

ஆரும் அைியார் அளக்கின்ை வாயுறவ
ஆரும் அைியார் அழிகின்ை அப்கபாருள்
ஆரும் அைியா அைிவுஅைிந் யதயன.

கபாருள் : பரகவளியில் சூக்கும நிறலயில் கலந்துள்ள அக்கினியாகிய

பூதத்றத யாரும் அைியார். கலந்துள்ள வாயு பூதத்றத யாரும்
அைியமாட்டார். எல்லாவற்றையும் ஒடுக்கியிருக்கின்ை ேிவத்றத யாரும்
அைியார். மற்ைவர் அைிந்து ககாள்ள முடியாத அைிறவ நான்
ேிவத்துடன் கபாருந்தி உணர்ந்யதன்.

787. அைிவது வாயுகவாடு ஐந்துஅைி வாய

அைிவா வதுதான் உலகுயிர் அத்தின்
பிைிவுகேய் யாவறக யபணியுள் நாடின்
கேைிவது நின்று திகழும் அதுயவ.

கபாருள் : வாயுயவாடு கூடி ஐந்து தன்மாத்திறரகறள அைியும்

அைிவாகிய ேிவம் அைிவாகும். அச்ேிவயம உலகுயிர் அறனத்தின்
அைிவுமாம். ஆதலின், ேிவத்றதப் பிரித்து யவைாகக் காணாமல்
ஒன்ைாய்க் காணின், அப்கபாருளாகிய ேிவயம உயியராடு கபாருந்தி
நின்று எல்லாப் கபாருறளயும் விளக்கத்தானும் விளங்கும். (அத்தின் -
அறனத்தின், கேைிந்து - நிறைந்து.)

788. அதுஅரு ளும்மரு ளானது உலகம்

கபாதுஅரு ளும்புக ழாளர்க்கு நாளும்
மது அரு ளும்மலர் மங்றகயர் கேல்வி
இது அருள் கேய்யும் இறையவன் ஆயம

கபாருள் : அச்ேிவம் அருளிச்கேய்த உலகம் அஞ்ஞானியர்க்கு

மயக்கத்றதத் தருவதாகும். ஞானியர்க்கு நாள் யதாறும் சுட்டைிவின்
நீங்கிய கபாது அைிறவ நல்கும். இன்பத்றத நல்கும் ேகஸ்ரதளத்தில்
விளங்கும் பராேக்தி இப்யபற்றை ஞானியர்க்குக் கூட்டி றவப்பான்.
அதனால் ஞானியர் ேிவயமயாவர்.

789. பிைப்பது சூழ்ந்த கபருந்தறக நந்தி

குைிப்பது கூடிய யகாலக் குரம்றபப்
பழப்பதி யாவது பற்ைறும் பாேம்
அழப்படி கேய்வார்க்கு அகலும் மதியய.

கபாருள் : ேிருஷ்டிறயக் கருதிய கபருறமயுறடய நந்திக்குப் பிைப்பு

இன்ைிக் காண்பவரது அழகிய உடம்பு பழறமயான இடமாம்.
இவ்வுண்றமறய உணர்ந்தவர்க்கு ஆறே நீங்கும், பின் ஆறேக்குக்
காரணமான பாேங்கறள வருந்தும்படி கேய்யும் அகன்ை அைிவு
விளங்கும். (நந்தி - ேிவன்)

16. வார சரம்

(வாரம் - நாள், ோரம் - பிராணன் இயக்கம். இன்னின்ன நாளில்

இன்னின்ன நாடி வழியாகப் பிராணன் இயங்க யவண்டும் என்ை
முறைறயக் கூறுவது இப்பகுதியாகும்.)

790. கவள்ளிகவண் திங்கள் விளங்கும் புதனிடம்

ஒள்ளிய மந்தன் இரவிகேவ் வாய்வலம்
வள்ளிய கபான்யன வளரும் பிறைஇடம்
கதள்ளிய யதய்பிறை தான்வலம் ஆயம.

கபாருள் : கவள்ளி, திங்கள், புதன் கிழறமகளில் இறடநாடி வழியாகச்

சுவாேம் இயங்க யவண்டும். ஒண்றமயான ேனி, ஞாயிறு, கேவ்வாய்க்
கிழறமகளின் வலநாடி வழியாக இயங்க யவண்டும். அழகிய
வியாழக்கிழறம வளர்பிறை நாளில் இறட கறலயில்
விளங்கயவண்டும். அழிகின்ை யதய்பிறை நாளில் வியாழக்கிழறம
வலநாடியில் இயங்கயவண்டும்.

791. கவள்ளிகவண் திங்கள் விளங்கும் புதன்மூன்றும்

தள்ளி இடத்யத தயங்குயம யாமாகில்
ஒள்ளிய காயத்துக்யக ஊனம் இறலகயன்று
வள்ளல் நமக்கு மகிழ்ந்துறரத் தாயன.

கபாருள் : கவள்ளி திங்கள் விளங்குகின்ை புதன் கிழறமகளில் இறட

நாடியில் சுவாேம் தள்ளி இயங்குமாயின் ஒளிகபாருந்திய உடம்புக்கு
அழிவில்றலகயன்று வள்ளலாகிய குரு நாதன் நம்மயனார்க்கு
மகிழ்ச்ேியயாடு உபயதேித்து அருளினான்.

792. கேவ்வாய் வியாழம் ேனிஞாயி யைஎன்னும்

இவ்வாறு அைிகின்ை யயாகி இறைவயன
ஒவ்வாத வாயு வலத்துப் புரியவிட்டு
அவ்வாறு அைிவார்க்குஅவ் ஆனந்த மாயம.

கபாருள் : கேவ்வாய், யதய்பிறை வியாழன், ேனி, ஞாயிறு ஆகிய

கிழறமகளில், ேரத்றத வலப்பக்கத்தில் அைிகின்ை யயாகி
இறைனாவான். இந்நாள்களில் ேரம் மாைி இயங்கும் தன்றமறய
அைிந்து வலப்பக்கத்தில் ஓட விட்டு அம்முறையில்
அைிகின்ைவர்களுக்கு ஆனந்தம் உண்டாகும்.

793. மாைி வரும்இரு பால்மதி கவய்யவன்

ஏைி இழியும் இறடபிங் கறலயிறட
ஊறும் உயிர்நடு யவஉயிர் உக்கிரன்
யதைி அைிமின் கதரிந்து கதளிந்யத.

கபாருள் : ேந்திரனும் சூரியனும் இறட பிங்கறல நாடிகளில் மாைி

மாைி இயங்கும். அப்யபாது இறடகறல வழியாக ஏைிப் பிங்கறல
வழியாக இைங்கியும், பிங்கறல வழியாக ஏைி இறடகறல வழியாக
இைங்கியும், பிராணன் நடு நாடியில் ஊர்ந்து கேல்லும், பிராணனின்
ேிவன் கபாருந்தியறத ஆராய்ந்து கதளிந்து அைியுங்கள். (உக்கிரன் -
ேிவன் (வரபத்திரன்)
ீ ஊறும் உயர் வளரும் உயிர்.)

794. உதித்து வலத்துஇடம் யபாகின்ை யபாது

அதிர்த்துஅஞ்ேி ஓடுத லாம்அகன்று ஆரும்
உதித்துஅது யவமிக ஓடிடும் ஆகில்
உதித்த இராேி உணர்ந்துககாள் உற்யை.
கபாருள் : பிராணன் வலப்பக்கம் உதித்து இடப்பக்கம் மாைிச்
கேல்லுகின்ையபாது, ஒருபுைம் கனமாகவும் மற்கைாருபுைம்
இயலோகவும் இறளத்து ஓடுதலாகும். யதான்ைிய அப்பிராணன்
அகன்றும் தணிந்தும் ஓடுதல் நீங்கிப் கபாருந்த ஒரு நாடியில்
மிகுதியாக ஓடுமாயின் யதான்ைிய இராேிறய கபாருந்தி மிகுதியாக
ஓடும் நாடிறயக் ககாள்வாயாக (இராேி - ஒழுங்கு)

795. நடுவுநில் லாமல் இடம்வலம் ஓடி

அடுகின்ை வாயுறவ அந்தணன் கூடி
இடுகின்ை வாறுகேன்று இன்பணி யேர
முடி கின்ை தீபத்தின் முன்உண்டுஎன் ைாயன.

கபாருள் : ேரியான சுழுமுறனயில் கபாருந்தி யில்லாமல்

இடமாகயவா வலமாகயவா ஓடி, பாய்கின்ை வாயுறவ யயாகியானவன்
கபாருந்தி நாடிகள் ஒத்து இயங்குகின்ை புருவ நடுவில் இனிறமறயத்
தரும் குண்டலினிறயச் யேரச் கேய்தால் நடுநாடியின் உச்ேியில்
தீப்பிரகாேம் அறமயும் என்று நந்தி அருளினான். (இன்பணி -
இனிறமறயத்தரும் குண்டலினியாகிய பாம்பு. அந்தணன் -
ேிவகபருமாறனக் குைிக்கும் என்பாரும் உளர்.)

796. ஆயும் கபாருளும் அணிமலர் யமலது

வாயு விதமும் பதினாறு உளவலி
யபாய்அம் மனத்றதப் கபாருகின்ை ஆதாரம்
ஆயுவும் நாளும் முகுர்த்தமும் ஆயம.

கபாருள் : ஆராய்த்தக்க கபாருளான ேிவமும் அழகிய கண்மலர்களுக்கு

யமலாக உள்ளது. அச்ேிவறன நிறனந்து சுவாே கறலறய மாைச்
கேய்யின் பதினாறு கறலகறளயுறடய ேந்திரன் விளங்கும் அக்கறல
வலிறமயாகச் கேன்று மனத்றத அழிக்கின்ை ஆதாரமாக ஆயுளும்
நாளும் தியான காலமான முகூர்த்தமுமாக அறமகின்ைது. (முகூர்த்தம்
- 3 3/4 நாழிறக; 1 1/2 மணி யநரம் ககாண்ட காலம்)

17. வார சூலம் (வார சூலம் - கிழறம யதாஷம் பயணத்துக்கு உரிய

யதாஷம் இங்குக் கூைப்கபறும்)

797. வாரத்தில் சூலம் வரும்வழி கூறுங்கால்

யநகராத்த திங்கள் ேனிகிழக் யகயாகும்
பாகராத்த யேய்புதன் உத்தரம் பானுநாள்
யநகராத்த கவள்ளி குடக்காக நிற்குயம.
கபாருள் : நாள்களில் சூலம் வருகின்ை திறேறயக் கூறுமிடத்து
திங்களும் ேனியும் கிழக்யக சூலமாகும். கேவ்வாயும் புதனும்
வடக்காகும். ஞாயிறும் கவள்ளியும் யமற்கு ஆகும். இத்திக்குகளில்
இக்கிழறமகளில் பயணம் கேல்லலாகாது. (சூலம் -முத்தறல - யவல்.)

798. கதக்கண மாகும் வியாழத்துச் யேர்திறே

அக்கணி சூலமும் ஆமிடம் பின்னாகில்
துக்கமும் இல்றல வலமுன்யன யதான்ைிடின்
மிக்கது யமல்விறன யமன்யமல் விறளயுயம.

கபாருள் : வியாழக்கிழறம சூலதிறே கதற்காகும். சூலம்

இடப்பக்கமாகவும் பின்பக்கமாகவும் இருக்கப் பயணம் கேல்வது
நன்றமயாம். வலப்பக்கமும் முன்பக்கமும் இருக்கச் கேல்லின் யமலும்
யமலும் பயணத்தின் தீய விறனவுகள் உண்டாகும். சூலத்தில்
கேல்லுவதால் உண்டாகும் தீறம கூைியவாறு. (அக்கணி -
எலும்புமாறல சூட்டப்கபற்ை.)

18. வகசரி வயாகம்

(யகேரி என்பது ஆகாயம் அல்லது ேிங்கம் என்று கபாருள், யயாகம்

என்பது யேர்க்றக. யகேரி யயாகமாவது, ேிங்கத்றதப் யபான்று யமல்
யநாக்கிப் பார்றவறயச் கேலுத்தியிருப்பதாகும். இந்த யாகத்தால்
ோதகர் ஆகாயத்தில் ேஞ்ேரிக்கும் ஆற்ைறலப் கபறுவார்)

799. கட்டக் கழன்று கீ ழ்நான்று வழாமல்

ீ
அட்டத்றதக் கட்டி அடுப்றப அறணயகாலி
விட்டத்றதப் பூட்டி யமற்றபறயத் தாட்யகாத்து
நட்டம் இருக்க நமனில்றல தாயன.

கபாருள் : பிராணன் கீ யழ இைங்கி வராமல்அண்ணாக்கில் கட்டி, பின்

அபானன் குதம் வழியாகயவா குைிவழியாகயவா யபாகாமல் குதத்றதச்
சுருக்கி நிறுத்தி, பின், இரண்டு கண் பார்றவகறளயும் ஒன்ைாக்கி,
அடுத்து மனத்றதச் சுழுமுறன வழியாகப் பாயும் பிராணனில்
நிறுத்தியிருக்க உடறலத் தாண்டின நிறலக்குச் கேன்ைறமயால்
காலத்றதக் கடக்கலாம்.

800. வண்ணான் ஒலிக்கும் ேதுரப் பலறகயமல்

கண்ணாறு யமாறழ படாமல் கறரகட்டி
விண்ணாறு பாய்ச்ேிக் குளத்றத நிரப்பினால்
அண்ணாந்து பார்க்க அழுக்கற்ை வாயை.
கபாருள் : ேிவயயாகி நாதத்தால் யமாதி முன்புைமுள்ள மூறளயில்
இருகண் பார்றவகறளயும் மாைிமாைிப் பார்ப்பதனால் உண்டாகும்
கறரயின் எல்றலக்குள் இரு கறரகளின் ஊயட ஆகாயத்தில்
உண்டாகும் ஒளிறயக் ககாண்டு ேகஸ்ரதளத்றத நரப்பினால் கநற்ைிக்கு
யமயல நிமிர்ந்து பார்க்கச் ேீவனின் குற்ைமான இருள்விலகிப்
பரிசுத்தமாகும். (வண்ணான் - ேீவன்.)

801. இடக்றக வலக்றக இரண்றடயும் மாற்ைித்

துதிக்றகயால் உண்பார்க்கச் யோரவும் யவண்டாம்
உைக்கத்றத நீக்கி உணரவல் லார்கட்கு
இைக்கவும் யவண்டாம் இருக்கலும் ஆயம.

கபாருள் : இறடகறல பிங்கறல நாடிகளின் வழிப் பிராணன்

இயங்குவறத மாற்ைி, சுழுமுறன வழியாகப் பிராணறனச் கேலுத்த
வல்லார்க்கு இைப்பின்ைி அழியாமல் இருக்கக் கூடும். (உைக்கத்றத
நீக்குதலாவது - விடியலில் எழுதல். உண்டி, உைக்கம், பயம், இன்பம்
ஆகிய நான்கும் உயிர்ப் பண்புகள் துதிக்றக - சுழுமுறன)

802. ஆய்ந்துறர கேய்யில் அமுதம்நின்று ஊைிடும்

வாய்ந்துறர கேய்யும் வருகின்ை காலத்து
நீந்துறர கேய்யில் நிலாமண் டலமாய்ப்
பாய்ந்துறர கேய்தது பாலிக்கு மாயை.

கபாருள் : ஆராய்ந்து கோல்லுமிடத்துச் ோதறனயில் அமுதம்

நிறலகபற்று ஊறும் அது வருகின்ைகபாழுது நன்கு அறமந்து
ஒலித்தறலச் கேய்யும். கபருகி ஒலித்தறலச் கேய்யில் ேந்திர
மண்டலமாய் விளங்கி ஒலித்தறலச்கேய்து அது பாதுகாக்கும்
என்ைவாறு.

803. நாவின் நுனிறய நடுயவ விேிைிடில்

ேீவனும் அங்யக ேிவனும் உறைவிடம்
மூவரும் முப்பத்து மூவரும் யதான்றுவர்
ோவதும் இல்றலச் ேதயகாடி பூயன.

கபாருள் : ோதகர் நல்லாேனத்தில் அமர்ந்து நாக்கின் நுனிறய

அண்ணாக்கின் யமல் உரேி யிருப்பின் ேீவனும் ேிவனும் மூவரும்
அங்யக யதான்றும். மூவயராடு ஏறனய முப்பத்துகள் மரணமில்லாமல்
வாழலாம். இஃது அடயயாக முறை ேிவிைிடல் என்றும் பாடம்
விேிைியின் அடிப்பகுதி முப்பத்து முக்யகாடி யதவர் என்றும் ேிலம்
கபாருள் ககாள்வர்.
804. ஊனூைல் பாயும் உயர்வறர உச்ேியமல்
வானூைல் பாயும் வறகயைி வார்இல்றல
வானூைல் பாயும் வறகயைி வாளர்க்குத்
யதனூைல் உண்டு கதளிலும் ஆயம.

கபாருள் : ஊனுடலால் அைியப்படும் அைிகவல்லாம் கபாருந்தி

அறமயும் இடமாகிய ேிரேின் உச்ேியமல் ஆகாய மண்டலம் விளங்கும்
தன்றமறய அைிபவர் இல்றல. ஆகாய மண்டலத்றதப் கபருக்கி
அைிபவர்க்கு இல்றல. ஆகாய மண்டலத்றதப் கபருக்கி அைிபவர்க்கு
அமுதத்றத உண்டு கதளிவிறன அறடயலாம். ஊன் ஊைம் -
சுக்கிலம். வான் ஊைல் (மதி); யதன் ஊைல் - அமுதத்தின் சுறவ
(சுடுக்றக) வான் ஊைல் - கங்றக (அமுதம்) பாம்பு - குண்டலியாற்ைல்.
கங்றக, மதி, பாம்பு, கடுக்றக என்னும் நான்கும் இறைவன் முடியமல்
உள்ளன.

805. யமறலஅண் ணாவின் விறரந்துஇரு காலிடில்

காலனும் இல்றல கதவம் திைந்திடும்
ஞாலம் அைிய நறரதிறர மாைிடும்
பாலனும் ஆவான் பராநந்தி ஆறணயய

கபாருள் : யமறல அண்ணாக்குப் பிரயதேத்தில் ோதறனயால் பிராண

அபானனாகிய இருவாயுக்கறளயும் கபாருந்தும் படி கேய்யின்,
யதகத்திற்கு அழிவு இல்றல. பிரமப்புறழ திைந்து ோதகர் யமயல
கேல்வர். உலகத்தார் அைியும் ஆறணயாம். இருகால் என்பதற்கு
இருமூக்கின் வழியாகவும் வரும் உயிர்ப்பிறன (பிராணவாயு) என்று
ேிலம் கபாருள் ககாள்வர்.

806. நந்திமுதலாக நாயமயல ஏைிட்டுச்

ேிந்தித்து இருக்கில் தரணி முழுதாளும்
பந்தித்து இருக்கும் பகயலான் கவளியாகச்
ேிந்தித்து இருப்பவர் தீவிறன யாளயர.

கபாருள் : இம்முறையில் ேிவறன முன்னிட்டுக் ககாண்டு நாவிறன

அண்ணாக்கினுள்யள ஏறும்படி கேய்து, அங்யக நடு நாடியின் உச்ேியில்
ேந்தித்திருப்பின் அச்ோதகர் உலகமுழுதும் ஆள்வார். உடயலாடு
பின்னிக் கிடக்கும் அைிவு நீங்கி, ேிவறன எண்ணியிருப்பவயர
உண்றமயான அக்கினி காரியம் கேய்தவராவார். அதாவது இப்பயிற்ேி
இல்லாதவர் தீவிறனயாளர் என்ைபடி.
807. தீவிறன யாடத் திறகத்தங்கு இருந்தவர்
நாவிறன நாடின் நமனுக்கு இடமில்றல
பாவிறன நாடிப் பயனைக் கண்டவர்
யதவிறன யாடிய தீங்கரும்பு ஆயம

கபாருள் : தீய விறனகள் தங்கறள கவற்ைி ககாள்ள அைிவு

மயங்கியிருந்த ேீவர்கள் நாவால் கேய்யும் ோதறனயால் நாடினால்
நமனுக்கு யவலயில்றல. பரந்த விறனகறள ஆராய்ந்து அவற்ைின்
பயன் இன்றமறய அைிந்தவர் கதய்வப் பணிறயச் கேய்து அதன்
இனிறமறயச் சுறவத் திருப்பார். கேந்தமிழ் மறைப்பாட்டிறன
ஆராய்ந்து இறடயைாது ஓதி அதன் முழுப் பயறனயும்
யமற்ககாண்டவர் ேிவத்துடன் கூடிப் யபரின்பமுறுவர் என்று
கூறுவாரும் உளர்.

808. தீங்கரும் பாகயவ கேய்கதாழில் உள்ளவர்

ஆங்கரும் பாக அறடயதா ஏைிட்டுக்
யகாங்கரும் பாகிய யகாறன நிமிர்ந்திட
ஊன்கரும் பாகியய ஊன ீர் வருயம.

கபாருள் : இனிய கரும்றப கயாத்த விறனறயச் கேய்பவர்

சுழுமுறன நாடியாம் கரும்றபப் கபை நாவிறன யமயல ஏற்ைி, நடு
நாடியின் யகாணறல ஒழுங்குகபைச் கேய்ய ஊன் உடலியலயய
அமுதத்றதக் காண்பர். (யகாணறல - வறளறவ ஊன ீர் - உடல்
அமிழ்து. யகாங்குஅரும்பு - பாம்பின்தறல; குண்டலி.)

809. ஊன ீர் வழியாக உண்ணாறவ ஏைிட்டுத்

யதன ீர் பருகிச் ேிவாய நமகவன்று
கான ீர் வரும்வழி கங்றக தருவிக்கும்
வான ீர் வரும்வழி வாய்ந்தரி வயர.
ீ

கபாருள் : நாவின் வழியாக உண்ணாக்றக யமயல கேலுத்தி, அதனால்

ஊற்கைழுந்து வரும் அமுதத்றதப் பருகிச் ேிவாய நம எனச்ேிந்தித்து
இருப்பார்க்கு காத்தறலச் கேய்கின்ை ஒளி நீர்ப்பிரவாகம் யபால்
முகத்தின் முன் கபருகும். அவ் ஆகாய கங்றகறயப் கபற்று அைிந்து
ககாள்ளுங்கள். (ேிவாய நம; ேி-ஒளி; வ-ஆற்ைல்; ய-ஆகாயத்றதயும்
ஆன்மாறவயும், ந-மறைப்பு, ம-மலம் இறவகறளக் குைிக்கும் என்பர்.)

810. வாய்ந்தளித்து உள்யள வழிபாடு கேய்தவர்

காய்ந்தைி வாகக் கருறண கபாழிந்திடும்
பாய்ந்தைிந்து உள்யள படிக்கதவு ஒன்ைிட்டுக்
யகாய்ந்தைிந்து உள்ளுறை யகாயிலும் ஆயம.

கபாருள் : ேிவத்றதப் கபாருந்தி உள்ளத்தில் வழிபாடு கேய்தவர்க்கு

மலத்றதச் சுட்கடரிக்கும் அருள் ேத்தி ஒலி ஒளி வடிவில்
கவளிப்பட்டருளுவான். அத்தறகய ஒலி ஒளி வடிவில் மனம்
பதிவுற்றுக் கீ ழ் இைங்காது ோலந்தர பந்தனம் அறமத்து அங்குக்
குவிந்து அைிந்து தியானிப்பார்க்கு எடுத்தவுடல் ேிவாலயமாகும்.
கூய்ந்து அைிந்து எனவும் பாடம் (கூய்ந்து - நிர்மலமாகி)

811. யகாயிலின் உள்யள குடிகேய்து வாழ்பவர்

தாயினும் நல்லார் தரணி முழுதுக்கும்
காயினும் நல்லவர் காய்ந்தவர் தம்முளும்
தீயினும் தீயரத் தீவிறன யாளர்க்யக

கபாருள் : அகக் யகாயிலறலயய வாேகமாகக் ககாண்டு வாழும்

ேீவர்கள் அறனத்து உலகுக்கும் தாயினும் மிக்க கருறணயுறடய
வராவர். ேிலர் இவறரச் ேினந்தாலும் நன்றமயய கேய்வர். ஆனால்
ேினந்தவரில் தீய விறன கேய்தவர்க்குத் தீறயக் காட்டிலும்
ககாடியராய் அழித்துவிடுவர்.

812. தீவிறன யாளர்தம் கேன்னியின் உள்ளவன்

பூவிறன யாளர்தம் கபாற்பதி யானவன்
பாவிறன யாளர்தம் பாவகத்து உள்ளவன்
மாவிறன யாளர்தம் மதியின்உள் ளாயன

கபாருள் : ேிவன் மூலாக்கினிறய எழுப்பி யயாகம் கேய்பவர் ேிரத்தில்

இருப்பவன். அவன் ேகஸ்ரதளத்தில் உணர்பவருக்குப் கபான்கனாளி
மண்டலத்தில் விளங்குவான். இறடவிடாது பாவறன கேய்வாருக்கு
அவன் பாவகப் கபாருளாய் விளங்குபவன். கபருவிறனயாகச்
ேிவயயாகம் புரியவார்க்கு அவரது அைிவில் கேைிந்து விளங்குபவனாய்
உள்ளான்.

813. மதியின் எழுங்கதிர் யபாலப் பதினாைாய்ப்

பதிமறன நூறுநூற் ைிருபத்து நாலாய்க்
கதிமறன யுள்யள கறணகள் பரப்பி
எதிர்மறல யாமல் இருந்தனன் தாயன.

கபாருள் : ேந்திரனிடமிருந்து கறலகறளப் யபான்று பதினாறு

இதழ்கறள யுறடய விசுத்திச் ேக்கரத்திலிருந்து கபாருந்திய
உடம்பாகிய மறனயில் இருநூற்று இருபத்து நான்கு
புவனங்களிலுமாகி, நடக்கின்ை உடம்பில் ஒளிக்கதிர்கறளப் பரப்பி,
தத்துவங்கள் ஒன்றுக்கு ஒன்று முரண்படாதவாறு ேிவன் கபாருந்தி
யிருந்தான்.

814. இருந்தனள் ேத்தியும் அக்கறல சூழ

இருந்தனள் கன்னியும் அந்நடு வாக
இருந்தனள் மான்யநர் முகநிலவு ஆர
இருந்தனள் தானும் அமுதம் கபாழிந்யத.

கபாருள் : ேித்ரூபிணியாகிய பராேத்தியும் விசுத்திச் ேக்கரத்திலுள்ள

கிரணங்களில் அறமந்துள்ளாள். அவள் அக்கிரணங்களின் நடுவாக
விளங்குகிைாள். அவயள ஆன்ம தத்துவத்திலும் ேந்திரனாக
விளங்கினாள் இவயளதான் யபாகத்தில் கபாருந்தி இன்பம்
கபாழிபவனாக உள்ளான். (விசுத்திேிடறு அைிவு மயமாகிய ேிவனுக்கு
ஏற்ப ஆற்ைல் மயமான ேத்தியும் அறமந்து நிற்கும்.)

815. கபாழிந்த இருகவள்ளி கபான்மண் அறடயில்

வழிந்துஉள் இருந்தது வான்முதல் அங்குக்
கழிந்தது யபாகாமல் காக்கவல் லார்க்குத்
ககாழுந்துஅது வாகும் குணமது தாயன.

கபாருள் : ஆகாயம் முதலாகிய பராேக்தி கபய்த கவண்றமயான

சுக்கிலத்திலும் கபான்மயமான சுயராணிதத்திலும் கபாருந்தி அறவ
கதாழிற்படும் சுவாதிட்டானச் ேக்கரத்தில் உள்ளான். அங்கு ஆற்ைல்
கழியாது பாதுகாக்கும் திைறமயுறடயார்க்கு அதுயவ உடறலக் காக்கும்
பச்ேிறல மருந்தாகும். முன் மந்திரங்களில் கண்டவிசுத்திச் ேக்கரத்தின்
பயன் அதுவாகும். (கவள்ளி - அமுதம் என்றும், கபான்மண். பூதலம்
என்றும் கபாருள் ககாள்வாகும் உளர்.)

816. குணமது வாகிய யகாமள வல்லி

மணமது வாக மகிழ்ந்தங்கு இருக்கில்
தனமது வாகிய தத்துவ ஞானம்
இனமது வாக இருந்தனன் தாயன.

கபாருள் : காம கேயத்றத அளிக்கும் ககாடியபான்ை குண்டலினி ேத்தி,

ஆகாய மண்டலத்தில் ேிவத்துடன் யேர்க்றக யுற்று மகிழ்ச்ேியுடன்
விளங்கினால், அட்டமாேித்திகறள அளிக்கும் உண்றம ஞானம்
உண்டாகும். குண்டலினியின் இனமாகிய ேிற்ேித்தியுடன் அைிவுமயமான
ேிவனும் அைிவில் விளங்குவான். தத்துவஞானம்-இறைவி,
மணம்அதுவாக ஈேனுடன் கூடி எனினுமாம்.
817. இருந்த பிராணனும் உள்யள எழுமாம்
பரிந்தஇத் தண்டுடன் அண்டம் பரிய
விரிந்தஅப் பூவுடன் யமகலழ றவக்கின்
மலர்ந்தது மண்டலம் வாழலும் ஆயம.

கபாருள் : விசுத்திச் ேக்கரத்தின் கீ யழ ஓடிக் ககாண்டிருந்த பிராணன்

கண்டத்திலிருந்து உள்முகமாக யமல் யநாக்கிச் கேல்லும். உடறலத்
தாங்கி வணாத்தண்றடவிட்டுத்
ீ தாண்டி ஆகாயத்றத அறடந்து,
கவிழ்ந்த ேகஸ்ர தளத்றத நிமிர்ந்த ேகஸ்ர தளமாக்கி விளங்கும்படி
கேய்தால் ேந்திர மண்டலம் வளர்ச்ேி கபற்றுப் பூமண்டலத்தில் கநடிது
வாழலாம்.

818. மண்டலத் துள்யள மனகவாட்டி யாணத்றதக்

கண்டகத் தங்யக கருதியய கீ ழ்க்கட்டிப்
பண்டகத் துள்யள பகயல ஒளியாகக்
குண்டலக் காதனும் கூத்கதாழிந் தாயன.

கபாருள் : மதிமண்டலத்தில் மனத்றதப் பிணிக்கும் ஒட்டியாண

பீடத்றதக் கண்டு மனத்றத அங்யகயய நிறனந்து கீ ழ் நிறலயில்
கேல்லாமல் நிறுத்தி, பழறமயான ஆனந்த மயயகாேத்தில் மகா சூரியப்
பிரகாேம் விளங்க, குண்டத்றத அணிந்த கூத்தப் கபருமானும்
அறேவற்று விளங்குவான். (கூத்கதாழிதல் - ஐந்கதாழில் நீங்குதல்)

819. ஒழிகின்ை வாயுவும் உள்யள அமரும்

கழிகின்ை வாயும் காக்கலும் ஆகும்
வழிகின்ை காலத்து வட்டக் கழறலப்
பழிகின்ை காலத்துப் றபயகற் ைீயர.

கபாருள் : முற்கூைிய ோதறனயால் விசுத்திக் ேக்கரத்துக்குக் கீ யழ

கேன்று ஒழிகின்ை வாயு அண்ணாக்கின் வழியமயல கேன்று தங்கும்
அம்முறையில் வாயுறவக் கழியாது காக்கக் கூடும். அதனால்
ஒளியானது நிறலககாண்டு வழிகின்ை காலத்தில் ேகஸ்ரதளத்தில்
விளங்கும் திருவடிறயப் புகழ்கின்ையபாது உடம்பாகிய றபறய விட்டு
நில்லுங்கள்.

820. றபயனின் உள்யள படிக்கதவு ஒன்ைிடின்

கமய்யினின் உள்யள விளங்கும் ஒளியதாம்
றகயினுள் வாயுக் கதித்தங்கு எழுந்திடின்
றமயணி யகாயில் மணிவிளக்கு ஆயம.
கபாருள் : உடம்பினுள் மூலாதாரக் கதவாகிய குதத்றத (எருவாறய)
இறுகப் பிடித்தால், உடம்பினுள்யள ஒளி விளங்குமாம். நாடியினுள்
அபானன் உக்கிரமாக யமகலழுந்தயபாது மலங்கயளாடு கூடிய ேீவன்
பிரகாேம் கபாருந்தியதாய் விளங்கும்.

821.விளங்கிடும் வாயுறவ யமகலழ உன்னி

நலங்கிடுங் கண்டத்து நாடியின் உள்யள
வணங்கிடு மண்டலம் வாய்த்திடக் கும்பிச்
சுணங்கிட நின்ைறவ கோல்லலும் ஆயம

கபாருள் : மூல பந்தத்தால் அறமந்தவாயு யமல்எழுவறத நிறனந்து,

கேக்குதலினால் சுருங்குகின்ை விசுத்திச் ேக்கரத்தின் யமல் வணங்கத்
தக்க ேந்திர மண்டலம் விளங்க, அக்கினி சூரிய மண்டலங்கள் சுருங்கிட
நின்ை இத்தன்றமறயச் கோல்லவா யவண்டும்.

822. கோல்லலும் ஆயிடும் மாகத்து வாயுவும்

கோல்லலும் ஆகும் அனல்நீர்க் கடினமும்
கோல்லலும் ஆகும் இறவஅஞ்சும் கூடிடில்
கோல்லலும் ஆம்தூர கதரிேனந் தாயன

கபாருள் : ஆகாய பூதத்தில் வாயு பூதம் உள்ளறதச் கோல்லக்கூடும்

யமலும் அக்கினி நீர் நிலம் ஆகியறவ அங்குக் கூைலுமாம். ஆகாயம்
முதலாகிய ஐம்பூதங்களும் ஒளி மயமாக ஆகாயத்தில்
கபாருந்தியிருப்பறதச் கோல்லக்கூடும். அவ்வாறு கண்டவர் தூர
திருஷ்டியுறடயவர் ஆவார். (மாகம் - ஆகாயம்; கடினம் - நிலம், யவறு
ேிலர் மண் நீர்க்கடினமும் எனப்பாடம் ககாண்டு மண், நீர், தீ
எனப்கபாருள் ககாண்டனர் கடினம் - ஈண்டுத்தீ.)

823. தூர தரிேனம் கோல்லுவன் காணலாம்

காராருங் கண்ணி கறடஞானம் உட்கபய்து
ஏராரும் தீபத்து எழிற்ேிந்தி றவத்திடின்
பாரார் உலகம் பகன்முன்ன தாயம.

கபாருள் : தூர திருஷ்டிறயப் பற்ைிச் கோல்லுவறத உங்கள்

அனுபவத்தில் காணலாம். யமகத்றதப் யபான்று அருள் வழங்கும்
கண்றணயுறடய பராேக்திறயப் கபாருந்துவதால் உண்டாகும்
ஞானத்றத உள்யள நிறுத்தி, அழகு நிறைந்த ேிவத்தினிடம் ேிந்றதறய
றவத்திருந்தால் பூமிமுதலான உலகங்கள் பகலில் காணப்படுவதுயபால்
நன்குவிளங்கும்.
824. முன்கனழு நாபிக்கு முந்நால் விரற்கீ யழ
பன்கனழு யவதப் பகல்ஒளி உண்கடன்னும்
நன்கனழு நாதத்து நற்ைீபம் றவத்திடத்
தன்கனழு யகாயில் தறலவனும் ஆயம.

கபாருள் : முன்யன எழுகின்ை உந்திக் கமலத்துக்குப் பன்னிரண்டு

விரற்கறட கீ யழயுள்ள மூலாதாரத்தில் பன்னிஎழுகின்ை யவதம்
சூரியனாகிய புருடன் விளங்குவதாகக்கூறும் கீ யழயுள்ள
குண்டலினிறயப் பந்தித்து யமயல கேலுத்துவதில் நன்ைாக எழுகின்ை
நாதமாகிய அைிவில் மனம் பந்தித்து இருப்பின் ஆன்மாவாகிய
தன்னிடம் எழுகின்ை யகாயிலில் ேிவம் பிரகாேிக்கும்.

19. பரியங்க வயாகம்

(பரியங்கம் - கட்டில், யயாகம் - யேர்க்றக, கட்டிலில் கபண்யணாடு

கூடியிருந்து கேய்யும் யபாகத்றத யயாகமாக்குதல் பரியங்க
யயாகமாகும்.)

கபற்ை ேிற்ைின்பயம யபரின்ப மாய் அங்யக

முற்ை வரும்பரிசு உந்தீபை
முறளயாது மாறய என்று உந்தீபை - திருவுந்தியார்

இதுயவ ஒளிறய அறடவதற்குரிய குறுக்கு வழி என்கிைார், தியபத்திய

குருமார்களில் ேிைந்தவராக விளங்கிய நயராப்பா அவர்கள்.

825. பூசு வனகவல்லாம் பூேிப் புலர்த்திய

வாே நறுங்குழல் மாறலயும் ோத்திக்
காயக் குழலி கலவியயா குங்கலத்து
ஊேித் துறளயுைத் தூங்காது யபாகயம.

கபாருள் : பூேத் தகுந்த வாேறனத் திரவியங்கள் எல்லாம் ஆடவன்

உடம்பில் பூேிக்ககாண்டு மலர்ந்த மணம் நிறைந்த மாறலறய
அணிவித்து, கபண்யணாடுகலவியியல கபாருந்தி மனமானது
பிரமரந்திரமாகிய உச்ேிறய நிறனந்திருக்க யபாதும் தளராது இன்பம்
காலத்திலும் இறைவறன எண்ணியிருக்க யவண்டும்.

826. யபாதத்றத யுன்னயவ யபாகாது வாயுவும்

யமகத்த கவள்ளியும் மீ ளும் வியாழத்தில்
சூதுஒத்த கமன்முறல யாளும்நற் சூதனும்
தாதிற் குறழந்து தறலகண்ட வாயை.
கபாருள் : முன்மந்திரத்தில் கூைியவாறு பிரமரந்திரத்தில் விளங்கும்
யபரைிவுப் கபாருறள நிறனவில் ககாண்டு யபாதும் புரியின் காம வாயு
நிறைந்து கதாழிற்படாது. அப்யபாது நீர்த் தன்றமயுறடய சுக்கிலமும்
சுயராணிதத்தில் கலக்காது மீ ளும். சூதாடு கருவிறய கயாத்த
தனங்கறளயுறடய கபண்ணும் உடம்பாகிய யதரிறன நடத்தும் ஆணும்
தம்மில் கபாருந்திய கூட்டுைவால் விறளந்த சுக்கில சுயராணிதங்கள்
விந்து நாதங்களாக மாற்ைம் கபற்றுச்ேிரேில் கபாருந்தும் (சூரன் -
யதர்ப்பாகன்)

827. கண்டனும் கண்டியும் காதல்கேய் யயாகத்து

மண்டலம் ககாண்டுஇரு பாலும் கவளிநிற்கும்
வண்டிறய யமற்ககாண்டு வான ீர் உருட்டிடத்
தண்கடாரு காலும் தளராது அங்கயம.

கபாருள் : தறலவனும் தறலவியும் விரும்பிப் புணரும் யயாகத்து,

அக்கினி மண்டலம் சூரிய மண்டலங்கறளக் கடந்து ேந்திர
மண்டலத்தில் இருவரும் ேிரேின் யமயலயுள்ள கவளிறய அைிவர்.
உடலாகிய வண்டிறய யமலும் யமலும் கேலுத்துவதால்
மதிமண்டலத்தில் ஆகாய கங்றக யாகிய ஒளிறயப் கபருக்கிட
அங்கீ தத்தில் தண்டு ஒரு யபாதும் தளர்ச்ேியறடயாது.

828. அங்குஅப் புணர்ச்ேியும் ஆகின்ை தத்துவம்

அங்கத்தில் விந்து வருகின்ை யபாகத்துப்
பங்கப் படாமல் பரிகரித்துத் தம்றமத்
தங்கிக் ககாடுக்கத் தறலவனும் ஆயம.

கபாருள் : அவ்விடத்தில் அப்புணர்ச்ேியின் காரணமான காமாக்கினி,

உடம்பில் விந்துறவ நீக்கம் கேய்கின்ை யபாகத்தில் அது ககடாமல்
பாதுகாத்து, யயாகத்தினால் மாற்ைி விந்து கஜயம் கபற்ைவன்
தறலவனானவன். யவறுேிலர் அங்கப் புணர்ச்ேி எனக் ககாண்டு பரி
அங்கியயாகம் எனப் கபாருள்கூறுகின்ைனர். பங்கப்படாமல் என்பதற்கு
நாதவிந்துக்கள் ககடாமல் என்பர்.

829. தறலவனும் ஆயிடும் தன்வழி ஞானம்

தறலவனும் ஆயிடும் தன்வழி யபாதும்
தறலவனும் ஆயிடும் தன்வழி யுள்யள
தறலவனும் ஆயிடும் தன்வழி அங்யே.

கபாருள் : அங்ஙனமாகிய தறலவன் ஆன்மாறவ

அைிந்தவனாகின்ைான். அவன் விரும்பிய ேிவயயாகம் தாயன
வந்தறமயும் அவன்தன்றன வேப்படுத்தி ஆளும் தறலவனாவான்.
அவன் விருப்பப்படி பஞ்ேபூதங்கள் முதலியன நடக்கும்.

830. அஞ்ேி கடிறகயமல் ஆைாங் கடிறகயில்

துஞ்சுவது ஒன்ைத் துறணவி துறணவன்பால்
கநஞ்சு நிறைந்தது வாய்ககாளாது என்ைது
பஞ்ே கடிறக பரியங்க யயாகயம.

கபாருள் : ஐந்து நாழிறகக்கு யமல் ஆைாவது நாழிறகயில் துறணவி

துறணவனுடன் கபாருந்தி உைக்கங் ககாள்வான். ஐந்து நாழிறக
ககாண்ட பரியங்க யயாகம் மனம் நிறையவாடு இனித்யதறவயில்றல
என்னும்படி கேய்தது. கடிறக - நாழிறக.

831. பரியங்க யயாகத்துப் பஞ்ே கடிறக

அரியஇல் யயாகம் அøந்தவர்க்கு அல்லது
ேரிவறள முன்றகச்ேி ேந்தனம் ககாங்றக
உருவித் தழுவ ஒருவர்க்கு ஒண்ணாயத.

கபாருள் : பரியங்க யயாகத்தில் ஐந்து நாழிறக அருறமயாக

இருப்பவர்க்கு அல்லாமல், நழுவுகின்ை வறளயறல அணிந்த முன்
றகறய யுறடயவளும் விஷய வாேறன கபாருந்திய
சூரியேந்திரர்களாகிய தனங்கறளயும் உறடய குண்டலினி ேத்திறய
கடந்து யமற்கேல்ல ஒருவராலும் முடியாது. றகச்ேி - றகறய
உறடயவன்.

832. ஒண்ணாத யயாகத்றத உற்ைவர் ஆர்என்னில்

விண்ணார்ந்த கங்றக விரிேறட றவத்தவன்
பண்ணார் அமுதிறனப் பஞ்ே கடிறகயில்
எண்ணா கமனஎண்ணி இருந்தான் இருந்தயத.

கபாருள் : அறடவதற்கு அருறமயான இவ் யயாகத்றத அறடந்து

அைிவித்தவர் யார் என்ைால் யவதகங்றகறயத் திருமுடி யமல்
றவத்தவனாகிய ேீகண்டருத்திரனாவான். நாதத்யதாடு கூடிய
ஒளியிறன ஐந்து நாழிறகவறரயில் எண்ணாமல் எண்ணி
நுகர்ந்திருந்தான்.

833. ஏய்ந்த பிராயம் இருபதும் முப்பதும்

வாய்ந்த குழலிக்கும் மன்னர்க்கும் ஆனந்தம்
வாய்ந்த குழலியயாடு ஐந்து மலர்ந்திடச்
யோர்ந்தன ேித்தமும் யோர்வில்றல கவள்ளிக்யக.
கபாருள் : இவ் யயாகத்துக்குப் கபாருந்திய வயது கபண்ணுக்கு இருபது
ஆணுக்கு முப்பதுமாகும். அப்யபாது கபாருந்திய கபண்ணுக்கும்
மன்னனாகிய ஆணுக்கும் ஆனந்தமாம். கபாருந்திய அப்கபண்யணாடு
ஐம்கபாைிகளும் மலர் மனம் முதலியன அழிந்திடும் சுக்கிலத்துக்கு
அழிவில்றல.

834. கவள்ளி உருகிப் கபான்வழி ஓடாயம

கள்ளத்தட் டானார் கரியிட்டு மூடினார்
ககாள்ளி பைியக் குழல்வழி யயகேன்று
வள்ளியுண் ணாவில் அடக்கிறவத் தாயர.

கபாருள் : கவண்ணிைமாகிய சுக்கிலம் உருகிப் கபான்னிைமாகிய

சுயராணிதத்தில் (நாதத்தில்) கலக்காமல் மறைந்துள்ள தட்டானாகிய
ேிவன் கரியாகிய அருறள நல்கிப் பக்குவம் கேய்தார். கநருப்பு ஆகிய
அக்கினி கறல உண்டாக ஊது குழலாகிய சுழுமுறன வழியய கேன்று
கபான்னாகிய ேந்திரறனச் கேப்பு ஆகிய உள் நாவில் விளங்க
றவத்தார்.

835. றவத்த இருவரும் தம்மின் மகிழ்ந்துடன்

ேித்தம் கலங்காது கேய்கின்ை ஆனந்தம்
பத்து வறகக்கும் பதிகனன் கணத்துக்கும்
வித்தக னாய்நிற்கும் கவங்கதி யராயன.

கபாருள் : இவ்வண்ணம் விந்து நீக்கமின்ைிப் புணரும் இருவரும்

தம்மில் இன்புற்று, காம வேப்படாமல் யதவ காரியமாக நிறனத்துச்
கேய்கின்ை ஆனந்த நிறலயில் பத்துத்திறேகளுக்கும் பதிகனட்டுவறகத்
யதவர்களுக்கும் தறலவனாக உள்ள ேிவசூரியன் விளங்குவான்.
இப்பரியங்கப் பயிற்ேி றகவந்த இருவரும் கவங்கதியரான்யபால்
விளங்கும் என்று ேிலர் கூறுவர்.

836. கவங்கதி ருக்கும் ேனிக்கும் இறடநின்ை

நங்றகறயப் புல்லிய நம்பிக்யகார் ஆனந்தம்
தங்களிற் கபான்னிறட கவள்ளிதா ழாமுனம்
திங்களிற் கேவ்வாய் புறதந்திருந் தாயர.

கபாருள் : விருப்பத்றதத் தருகின்ை சூரியனுக்கும் ேனிப்பித்தறலச்

கேய்யும் கருவாய்க்கும் இறடயில் ேிைந்த கபண்றணப் புணருகின்ை
ஆண்மகன் ஆனந்தமறடகிைான். இருவரது புணர்ச்ேியில்
சுயராணிதவழிச் சுக்கிலம் பாயாமல் ேந்திர மண்டலத்தில் விளங்கும்
கேந்நிைம் கபாருந்திய வாக்கின் ேத்தியாகிய நாதத்தில்
திறளத்திருந்தனர்.

837. திருத்திப் புதறனத் திருத்தல்கேய் வார்க்குக்

கருத்தழ காயல கலந்தங்கு இருக்கில்
வருத்தமும் இல்றலயாம் மங்றக பங்கற்கும்
துருத்தியில் கவள்ளியும் யோரா கதழுயம.

கபாருள் : பரியங்க யயாகத்தால் - புதனாகிய அைிறவச் ேந்திர

மண்டலத்தில் றவப்பதாகிய நன்றமறயச் கேய்வார்க்கு வியாபகக்
கருத்துக்கள் கபாருந்த அங்கு இருந்தால், கபண்ணுடன்
கபாருந்துவார்க்குத் துன்பமும் இல்றலயாம். உடம்பில் விந்து
நீக்கமின்ைி ஊர்த்துவ யரதக அறமயும்.

838. எழுகின்ை தீறயமுன் யனககாண்டு கேன்ைிட்டால்

கமழுகுகுரு கும்பரி கேய்திடும் கமய்யய
உழுகின்ை தில்றல ஒளிறய அைிந்தபின்
விழுகின்ை தில்றல கவளியைி வார்க்யக.

கபாருள் : சுவாதிட்டானத்திலுள்ள காமாக்கினிறய மூலாதார

வழிப்புருவ நடுவுக்கு ககாண்டு கேன்ைால் அனலின்முன் கமழுகு
யபான்று ோதகர்க்கு உடம்பு காணாகதாழியும் யோதிறயக் கண்டபிைகு
உழுதலாகிய கேயல்இல்றல. புருவ நடுறவத் தாண்டித் துவாத ோந்தப்
கபருகவளிறய அைிந்த யபர்க்கு உடல் கீ யழ விழுகின்ைதில்றல.

839. கவளிறய அைிந்து கவளியின் நடுயவ

ஒளிறய அைியின் உளிமுைி யாயம
கதளிறவ அைிந்து கேழுநந்தி யாயல
கவளிறய அைிந்தனன் யமலைி யயயன.

கபாருள் : ஆகாயத் தானத்றத அைிந்து, அங்கு விளங்கும் கபான்

ஒளிறய அைியில் உள்ளம் யவறுபடாமல் கதளிவான ஞானத்றதப்
கபற்றுச் கேழுறமயான ேிவனருளால் பரமான ஆகாயத்றத
அைிந்திருந்யதன். அதற்கு யமல் யான் ஒன்றும் அைியவில்றல.

840. யமலாம் தலத்தில் விரிந்தவர் ஆகரனின்

மாலாம் திறேமுகன் மாநந்தி யாயவர்
நாலா நிலத்தின் நடுவான அப்கபாருள்
யமலாய் உறரத்தனர் மின்னிறட யாளுக்யக.
கபாருள் : ஒன்ைிற்கு ஒன்று யமலாக விளங்கும் தலங்களில்
விளங்குகின்ைவர் யாகரன வினவில், திருமால், பிரமன், ருத்திரன்,
முதலியயார் ஆவர். துரிய பூமியில் விளங்கும் ேிவமாகிய கபரும்
கபாருள் பராேத்திறய விட யமயல உள்ளது என்று கூைினார். (நாலா
நிலம் - துரியம்.)

841. மின்னிறட யாளும் மின் னாளனும் கூட்டத்துப்

கபான்னிறட வட்டத்தின் உள்யள புகப்கபய்து
தன்கனாடு தன்றனத் தறலப்கபய்ய வல்லியரல்
மண்ணிறடப் பல்லூழி வாழலும் ஆயம.

கபாருள் : மின் ஒளியில் விளங்கும் ேத்தியும் அவறள ஆள்பவனாகிய

ேிவனும் ஆகிய இருவறரயும் கூட்டத்துடன் கபான்கனாளி ககாண்ட
ஆகாயத்தில் நிறலகபறும்படி கேய்து, அக்கூட்டத்திறட ஆன்மாவாகிய
தன்றனயும் காணவல்லியரல், இவ்வுலகத்து நீங்கள் கநடுங்காலம்
வாழலாம்.

842. வாங்கல் இறுதறல வாங்கலில் வாங்கிய

வங்க
ீ வலிக்கும் விரகுஅைி வார்இல்றல
வங்க
ீ வலிக்கும் விரகைி வாளரும்
ஓங்கிய தன்றன உதம்பண்ணி னாயர.

கபாருள் : கவளிமுகமான காம வாயுறவ உள்ளுக்கு இழுத்துச்

சுக்கிலம் ககடும்படி கேய்தலும், அவ்வாறு உள்ளுக்கு இழுத்த
காமவாயுறவ ஊர்த்துவ முகமாக்குதலாகிய உபாயத்றத அைிவார்
இல்றல. அவ்வாறு மாற்ைம் கேய்யும் உபாயத்றத அைிந்த வரும்
வளர்ச்ேிகபற்ை தன்றனச் ேிவத்திடம் ஆகுதி பண்ணின வராவார்.
(விரகு - வழிவறக; உபாயம்.)

843. உதம்அைிந்து அங்யக ஒருசுழிப் பட்டால்

கதம் அைிந்து அங்யக கபாலம் கறுக்கும்
இதம் அைிந்து என்றும் இருப்பாள் ஒருத்தி
பதம் அைிந்து உம்முயள பார்கடித் தாயள.

கபாருள் : ஆத்ம ஆகுதி பண்ணிப் பிரமப்புறழயின் யமலான ேகஸ்ர

தளத்தில் கபாருந்தினால் அவ்வழியியல மண்றடயிலுள்ள உயராமம்
கறுக்கும். ேீவனுக்குச் கேய்ய யவண்டிய நன்றமறயக் கருதிக்ககாண்டு
பராேக்தி விளங்குவாள். பக்குவத்றத உம்மிடம் அைிந்து உம்மிடமுள்ள
பிருதிவிச் ேக்கரத்தின் காரியத்றத அவள் மாற்ைியருளுவான். (இதம் -
கேல்வி, கதம் - மார்க்கம், பதம் - பக்குவம், பார் - ஆதாரங்கள்)
844. பாரில்றல நீரில்றல பயங்கயம் ஒன்றுண்டு
தாரில்றல யவரில்றல தாமறர பூத்தது
ஊரில்றல காணும் ஒளியது ஒன்றுண்டு
கீ ழில்றல யமலில்றல யகள்வியிற் பூயவ

கபாருள் : ேகஸ்ரதளமாகிய தாமறர ஒன்றுள்ளது, ேிதாகாயத்தில்

விளங்குவதால் பூமியும் நீரும் இல்றல. ேகஸ்ரதளமாகிய இத்தாமறர
மலர்ந்தது. பூவாகயவ உள்ளறமயால் கமாட்டும், யமலிருந்து
வந்தறமயால் யவரும் இல்றல. அங்குக் காணப்படுகின்ை ஒளி
ஒன்றுள்ளது. அகண்டமான றமயின் குைிப்பிட்ட இடம் இல்றல.
நாதத்துக்குக் காரணமான இச்ேகஸ்ரமலர் எங்கும் படர்ந்துள்ளறமயின்
அதற்கு அடியும் நுனியும் இல்றல. (பங்கயம் ேகேிர அறை ; தார் -
அரும்பு. யகள்வி - ஞானம்)

20. அமுரி தாரவண

(அமுரி - வரியம்,
ீ தாரறண - தரித்தல், அமுரிதாரறண - யாவது
வரியத்றத
ீ உடம்பில் தரிக்கும்படி கேய்தல். குடிநீர், ேிவநீர், வானநீர்,
ஆகாய கங்றக, அமுத நீர், உவரி, யதைல், மது, கள், மறல நீர் என்பன
கவல்லாம் அமுரிறயக் குைிக்கும் பல கோற்களாம். ேந்திரன் தூலத்தில்
வரியமாகவும்,
ீ சூக்குமத்தில் ஒளியாகவும், பரத்தில் ஆன்மாவின்
ோட்ேியாகவும் உள்ளது - யயாகேியகா உபநிடதம் நீர்அமுரிறயச் ேிறுநீர்
என்று கல்பநூல் கூறும். பரியங்க யயாகத்தின் பின் இப்பகுதி
அறமந்திருப்பதால் அப்கபாருள் இங்குப் கபாருந்துவது காண்க.)

845. உடலிற் கிடந்த உறுதிக் குடிநீர்க்

கடலிற் ேிறுகிணற்று ஏற்ைம்இட் டால்ஒக்கும்
உடலில் ஒருவழி ஒன்றுக்கு இறைக்கில்
நடறலப் படாதுயிர் நாடலும் ஆயம.

கபாருள் : உடம்பினின்றும் நீங்காமல் உறுதிறயப் பயப்பதாகவுள்ள

உணர்வு நீரானது கடலின் அருயக ேிறு கிணறு யதாண்டி ஏற்ைமிட்டு
இறைத்தறல ஒத்திருக்கும். உடலில் யவகைாரு வழியாகக்
கீ ழ்ப்யபாவறத யமயல கேலுத்தினால் உயிர் வருந்தாமல்
பாதுகாக்கலாம். உப்பு நீறரயுறடய கடலுக்கு அருயக யதாண்டி
எடுக்கின் நன்ன ீர் இருப்பது யபான்று ேிறுநீர் வாயிலுக்கு அருயக அமுரி
இருக்கும் என்க.

846. கதளிதரும் இந்தச் ேிவநீர் பருகில்

ஒளிதரும் ஓராண்டில் ஊனம்ஒன்று இல்றல
வளியுறும் எட்டின் மனமும் ஒடுங்கும்
களிதரும் காயம் கனகமது ஆயம.

கபாருள் : கதளிந்த இந்தச் ேிவநீறரக் ககாண்டால் ஓராண்டு

ோதனத்தில் ஒளிறயக் காணலாம். ககடுதல் இல்லாதது இது
காற்றுடன் கலந்து யமயலறும். எட்டு ஆண்டுகளில் மனம்
கீ ழ்யநாக்குதறலத் தவிர்த்து யமயல நிற்கும். மகிழ்ச்ேிறய
விறளவித்துக் ககாண்டிருக்கும். உடம்பு கபான்யபான்று பிரகாேிக்கும்.
ேிவநீர் - அமுரி, அமுதநீர் வளியுறு எட்டின் - பிராணவாயு.

847. நூறும் இளகும் நுகரும் ேிவத்தின ீர்

மாறும் இதற்கு மருந்தில்றல மாந்தர்கள்
யதைில் இதறனத் கதளியுச்ேி கப்பிடின்
மாறும் இதற்கு மறுமயி ராயம.

கபாருள் : அவ்வாறு அருந்தும் ேிவநீரானது கீ யழயுள்ள குைிறய

கநருக்குவதாலும் பிழிதாலாலும் அதன் தன்றன ககட்டு யமயலறும்
உயிறர உடம்பில் நீடிக்கச் கேய்ய இறதவிட யமலான மருந்து
யவைில்றல. மக்கள் இச் சூட்சுமத்றத உணர்ந்து கதளிந்து ேிரேில்
பாயச் கேய்து ககாண்டால் நறரத்த உயராமம் கறுப்பாகும் மாற்ைத்றதக்
காணலாம். நூறு மிளகு அளவு எனக்ககாண்டு ஒருநறளக்கு ஒரு
மிளகு விழுக்காடு நூறு நாறளக்கு உண்ணுதல் யவண்டும் எனவும்
கூறுவர்.

848. கறரயரு யகநின்ை கானல் உவரி

வறரவறர என்பர் மதியிலா மாந்தர்
நுறரதிறர நீக்கி நுகரவல் லார்க்கு
நறரதிறர மாறும் நமனும்அங்கு இல்றலயய.

கபாருள் : அைிவில்லாத மக்கள் ேிறுநீர்க் குழாய் அருகில் உள்ள

சுக்கிலத்றதக் கழிக்க யவண்டும் என்பர். ேத்தற்ை முதல் நிறலறயயும்
முதிர்ந்த நிறலறயயும் அகற்ைி அருந்த வல்லார்க்கு உயராமம்
நறரத்தலும் யதால் சுருங்குதலும் மாறும். அவ்வாறு நீறர உடம்பில்
அறமக்க வல்லார்க்கு எமபயம் இல்றலயாம். (கானல் உவரி -
உப்பங்கழி நீர். வறரதல் - நீக்குதல்)

849. அளக நன்னுத லாய்ஓர் அதிேயம்

களவு காயம் கலந்த இந்நீரில்
மிளகு கநல்லியும் மஞ்ேளும் யவம்பிடில்
இளகும் யமனி இருளும் கபாலயம.
கபாருள் : அழகிய கூந்தறலயுறடய கபண்யண ! ஒரு வியப்பு.
உடம்பில் மறைமுகமாகச் கேன்று (உணர்வாகிய) இந்நீர் ேிரறே
அறடயுங்காலத்து, மிளகு, கநல்லிப் பருப்பு, கஸ்தூரிமஞ்ேள், யவப்பம்
பருப்பு ஆகியவற்றை அறரத்துத் தறலயில் யதய்த்து முழுகி
வருவராயின்
ீ உடம்பு யமன்றமயாவயதாடு உயராமம் கருறமயாகும்.
இத்துடன் கடுக்காய்த் தூளும் யேர்த்தால்பஞ்ே கல்பம் என்பர்.

850. வரீ மருந்கதன்றும் விண்யணார் மருந்கதன்றும்

நாரி மருந்கதன்றும் நந்தி அருள்கேய்தான்
ஆதி மருந்கதன்று அைிவார் அகலிடம்
யேதி மருந்திது கோல்லஒண் ணாயத.

கபாருள் : வரியத்தால்
ீ உண்டானபடியால் வரீ மருந்கதன்றும், ஆகாய
கவளியில் யோதியாக அறமவதால் யதவர்கள் மருந்கதன்றும்
கபண்ணால் அறடயப்படுவதால் நாரிமருந்கதன்றும் என் குருநாதன்
அருளிச் கேய்தான். இதறனத் கதான்றமயான மருந்கதன்று யயாகியர்
அைிவர். இது விரிந்த யோதி மயமானது. இதறனச் ோமானியருக்குச்
கோல்லலாகாது.

21. சந்திர வயாகம்

(ேந்திர யயாகம் என்பது ேந்திரறன உடலில் விளங்கச் கேய்யும்

யயாகம் என்ைபடி புைத்யத ேந்திரன் சூரியன் அக்கினி முதலிய
ஒளிப்கபாருள்கள் இருப்பன யபான்று அகத்யதயும் உண்டு.)

851. எய்தும் மதிக்கறல சூக்கத்தில் ஏைியய

எய்துவ தூலம் இருவறகப் பக்கத்துள்
எய்தும் கறலயபால ஏைி இைங்குமாம்
துய்யது சூக்கத்துத் தூலத்த காயயம.

கபாருள் : ேந்திர கறல தூல உடலில் இருந்து சூக்கும உடலுக்கு

ஏைியும் சூக்கும உடலில் இருந்து தூல உடலுக்கு இைங்கியும் வரும்.
இது புைத்திலுள்ள ேந்திரன் ஒரு பட்ேத்தில் வளர்வதும் மற்கைாரு
பட்ேத்தில் யதய்வதும் யபால் அறமயும் ேந்திர கறல விளக்கத்தால்
சூக்கும உடல் தூய்றம கபறுவதற்யகற்பத் தூல உடலும் தூய்றம
கபறும் (பக்கம் - பட்ேம்)

852. ஆகின்ை ேந்திரன் சூரியன் அங்கியுள்

ஆகின்ை ஈகரட்யடாடு ஆைிரண்டு ஈறரந்துள்
ஏகின்ை அக்கறல எல்லாம் இறடவழி
ஆகின்ை யயாகி அைிந்த அைியவ.
கபாருள் : உடம்பினுள் ஆகின்ை ேந்திரன் சூரியன் அக்கினியாகிய
மூன்றுக்கும் முறையய பதினாறு, பன்னிரண்டு, பத்தாக இயங்குகின்ை
கறலகள் எல்லாம் நடு நாடியான சுழுமுறன வழி இயங்கச் கேய்கின்ை
யயாகி அைிந்த அைியவயாகும். ேந்திரகறல 16, சூரியகறல, 12
அக்கினிகறல 10.

853. ஆைாத தாங்கறல ஆதித்தன் ேந்திரன்

நாைா நலங்கினார் ஞாலம் கவர்ககாளப்
யபைாங் கறலமுற்றும் கபருங்கால் ஈகரட்டு
மாைாக் கதிர்ககாள்ளும் மற்ைங்கி கூடயவ.

கபாருள் : பன்னிரண்டு கறலகறளயுறடய சூரியறனச் ேந்திரயனாடு

யேர்க்கப் பயின்ைவர் உலகம் உவக்கும் யபற்ைிறன எய்துவர்.
கபருங்கால் என்ை ேந்திரகறல பதினாறும் அக்கினி கறல யேரயவ
சூரியகறல அடங்கப் கபற்று விளங்கும்.

854. பத்தும் இரண்டும் பகயலான் உயர்கறல

பத்திகனாடு ஆறும் உயர்கறல பான்மதி
ஒத்தநல் அங்கியது எட்கடட்டு உயர்கறல
அத்திைன் நின்ைறம ஆய்ந்துககாள் வயர.
ீ

கபாருள் : சூரியகறல உயர்ந்து கேல்லும் அளவு பன்னிரண்டு ஆகும்.

கவண்மதிக்கறல உயர்ந்த அளவு பதினாைாம். சூரியகறலயும்
ேந்திரகறலயும் கபாருந்திய அக்கினி கறலயின் வியாபகம் அறுபத்து
நான்காகும். அவ்வாைாகக் கறலகள் நின்ைறமறய அைிந்து
ககாள்ளுங்கள். இங்குக் கூைியறவ உயர் கறலகள் ேிரசுக்குயமல்
எல்லாக் கறலகளும் கருவாக அறுபத்திநான்கு கறலகளாக உள்ளன.

855. எட்எட்டு அனலின் கறலயாகும் ஈராறுள்

சுட்டப் படும்கதி யரானுக்கு சூழ்கறல
கட்டப் படும்ஈர் எட்டாம் மதிக்கறல
ஒட்டப் படாஇறவ ஒன்யைாடுஒன்று ஆகயவ.

கபாருள் : அக்கினியில் கறலகள் அறுபத்து நான்கும், சூரியனுக்கும்

சூழ்ந்துள்ள கறலகள் பன்னிரண்டு என்று சுட்டி அைியப்கபறும். விந்து
கேயத்தால் அறமயும் ேந்திரகறல பதினாைாகும். இக்கறலகள்
எல்லாம் ஒன்றைகயான்று கபாருந்தியிரா.

856. எட்கடட்டும் ஈராறும் ஈகரட்டும் தீக்கதிர்

சுட்டிட்ட யோமனில் யதான்றும் கறலகயன்ப
கட்டப் படும்தார றககதிர் நாலுள
கட்டிட்ட கதாண்ணூற்கைாடு ஆறும் கலாதியய.

கபாருள் : அறுபத்தி நான்கும், பன்னிரண்டும் பதினாறும் முறையய

அக்கினி, சூரியன் விந்து நீக்கமற்ை ேந்திரன் ஆகியவற்ைின் கறலகள்
என்பர். இறவ கட்டப்படும் மூலாதாரத்திலுள்ள நட்ேத்திரத்துக்கு நான்கு
கறலகள் உள்ளன. இவ்வாறு கட்டப்பட்ட கதாண்ணூற்ைாறும்
கறலகளாகும். சுட்டிட்ட யோமன் என்பதற்கு அமாவறேயில் திங்களின்
கதிர் ஒடுங்கியிருப்பதால் சுட்ட யோமன் எனக்கூைப்படும் என்பது ஒரு
ோரார் ககாள்றக.

857. எல்லாக் கறலயும் இறடபிங் கறலநடுச்

கோல்லா நடுநாடி யூயட கதாடர்மூலம்
கேல்லா எழுப்பிச் ேிரத்துடன் யேர்தலால்
நல்யலார் திருவடி நண்ணிநிற் பாயர.

கபாருள் : யோம சூரிய அக்கினியாகிய எல்லாக்கறலகளும்

இறடபிங்கறல நடு நாடியின் வழியய கதாடர்புறடயன. அவற்ைின்
இயல்பான கீ ழ் யநாக்குதறலத் தடுத்துச் ேிரேின்யமல் ேகஸ்ரதளத்தில்
யேரும்படி கேய்தலால், நல்ல யயாகியர் ேிவத்தியானத்தில்
கபாருந்தியிருப்பார். (இடநாடி - இடகறல. வலநாடி - பிங்கறல; நடுநாடி
சுழுமுறன)

858. அங்கியில் ேின்னக் கதிர்இரண்டு ஆட்டத்துத்

தங்கிய தாரறக யாகும் ேேிபானு
வங்கிய தாரறக யாகும் பறரகயாளி
தங்கு நவேக்ரம் ஆகும் தரணிக்யக.

கபாருள் : கீ யழயுள்ள அக்கினியில் குறைவிறனயுறடய

இறடபிங்கறலகளின் அறேவில், கபாருந்தி ஒளியாகும்
ேந்திரசூரியர்கள் நாதத்றதச் கேய்கின்ை பிரணவமாக யமயல
கேன்ையபாது விளங்கும் அவ்கவாளியய, பறரகயாளி விளங்கும்
யமன்றமயான ேக்கரமாகப் பூமியில் விளங்கும்.

859. தரணி ேலங்கனல் கால்தக்க லானம்

அரணிய பானு அருந்திங்கள் அங்கி
முரணிய தாரறக முன்னிய ஒன்பான்
பிரணவ மாகும் கபருகநைி தாயன.

கபாருள் : நிலம், நீர், தீ, காற்று, ேிைந்த ஆகாயம், அழகிய சூரியன்,

அருறமயான ேந்திரன், அக்கினி மாறுபாட்றடச் கேய்யும் ேீ வ
ஒளியாகிய ஒன்பதும் பிரணவமாகிய கபரு கநைியாகும் அங்கி
(ேிவயவள்வித்தீ)

860. தாரறக மின்னும் ேேியதயும் பக்கத்துத்

தாரறக மின்னா ேேிவனர் பக்கத்துத்
தாரறக பூவிற் ேகலத்து யயானிகள்
தாரறக தாரறக தானாம் கோரூபயம.

கபாருள் : ேந்திரன் யதய்பிறைறய அனுேரித்துக் கீ ழ்முகமான யபாது

மூலாதாரத்திலுள்ள ஒளி பிரகாேம் அறடயும் ேந்திரன் வளர்பிறைறய
அனுேரித்து யமல்முகமான யபாது மூலாதாரத்திலுள்ள ஒளி பிரகாேம்
இராது. மூலாதாரத்திலுள்ள ஒளியில் எல்லா யயானிகளும் உள்ளன.
மூலாதாரச் ேக்கரத்துக்குக் காரணமான அககவாளியய ேகல ேீவர்களின்
கோரூபமாகும். தாரறககயள உலகில் ேகல உற்பத்திக்கும் காரணம்.

861. முற்பதின் ஐஞ்ேின் முறளத்துப் கபாருத்திடும்

பிற்பதின் ஐஞ்ேில் கபருத்துச் ேிறுத்திடும்
அப்பதின் ஐஞ்சும் அைியவல் லார்கட்குச்
கேப்பரி யான்கழல் யேர்தலும் ஆயம.

கபாருள் : ேந்திரனது கிரணங்கள் முதல் பதிறனந்து நாள்களில் ேிைிது

ேிைிதாக வளர்ந்து கபருத்துப் பூரணத்றத அறடயும் பிற் பதில் ஐந்தில்
ேிைிது ேிைிதாகத் யதய்ந்து பருத்த நிறலயினின்றும் குறைந்து விடும்.
அகரச்சுட்டால் உணர்த்தும் வளர்பிறைறய அைிய வல்லவர்கட்கு
அளவிட்டுக் கூை முடியாத கபருறம யுறடய ேிவனது திருவடிறய
அறடதலுமாகும்.

862. அங்கி எழுப்பி அருங்கதிர் ஊட்டத்துத்

தங்கும் ேேியால் தாமம்ஐந்து ஐந்தாக்கிப்
கபாங்கிய தாரறக யாம்புலன் யபாக்கைத்
திங்கள் கதிர்அங்கி யேர்கின்ை யயாகயம.

கபாருள் : மூலத்தீறய எழுப்பி அருறமயான சூரிய மண்டலப்

கபருக்கத்தில் விளங்கும் ேந்திர மண்டலத்தால் அகர, உகர, மகர, விந்து
நாதமாகிய ஐந்தும் விரிந்த பிரறயயுறடயதாய் ஒளியான பிரணவம்
விளங்கும். அதனால் ஐம்புலவழி யபாகாது ேந்திரன் சூரியன்
அக்கினியாகிய மூன்றும் யேர்கின்ை யபாதும் அறமயும்.

863. ஒன்ைிய ஈகரண் கறலயும் உடலுை

நின்ைது கண்டும் நிறனக்கிலர் நீதர்கள்
கன்ைிய காலன் கருத்துழி றவத்தபின்
கேன்ைதில் வழ்வர்
ீ திறகப்கபாழி வாயர.

கபாருள் : ஒன்றுபட்ட ேந்திர கறலகள் பதினாறும் உடம்பின்கண்

கபாருந்த நிற்கின்ை ஒளிநிறல கண்டும் தாழ்வானவர்கள் உண்றமறய
நிறனக்கின்ைிலர். அதனால் அவர்கள் ேினங்ககாள்ளும் எமன்,
உடம்பினின்றும் உயிறரப் பிரிக்க எண்ணம் றவத்தபின் அவ்
எண்ணப்படி கேன்று இைப்பு என்னும் சுழியில் வழ்வர்.
ீ
இத்தடுமாற்ைமாகிய மயக்கத்தினின்றும் விடுபடார். நீதர்கள் - நீேர்கள்.

864. அங்கி மதிகூட லாகும் கதிகராளி

அங்கி கதிர்கூட ஆகும் மதிகயாளி
அங்கி ேேிகதிர் கூடஅத் தாரறக
தங்கி அதுயவ ேகலமும் ஆயம.

கபாருள் : ஆண் குைியிலுள்ள ேந்திரன் மூலாக்கினியயாடு பிரமரந்திரம்

யநாக்கிச் கேன்ைால் சூரிய ஒளி கிட்டம், மூலாதாரத்திலுள்ள
அக்கினிறயயும் மணிபூரகத்திலுள்ள சூரியறனயும் ஒன்ைாகச்
யேர்ப்பதில் ேந்திரன் ஒளி அறமயும். இவ்விரண்டு ஒளியும்
பிரமரந்திரத்தில் ஒன்ைானால் யோம சூரியாக்கினி கூடிய பிரணவம்
அறமயும். அந்நிறலயய ேகலமும் ஆம்.

865. ஈராறு கபண்கறல எண்ணிரண்டு ஆண்கறல

யபராற் புக்குப் பிடித்துக் ககாடுவந்து
யநராகத் யதான்றும் கநருப்புை யவகபய்யில்
ஆராத ஆனந்தம் ஆனந்தம் ஆனயத,

கபாருள் : பன்னிரண்டு கறலகறளயுறடய சூரியன் கபண், பதினாறு

கறலகறளயுறடய ேந்திரன் ஆண், இவ்விரண்டும் புைத்யத கேல்லாமல்
பிடித்து நிறுத்தி, முகத்துக்கு முன்யதான்றும் ஒளியில் கலப்பித்தால்
கதவிட்டாத திருவடி இன்பம் நிறலத்த இன்பமாக விளங்கும். (சூரியன்
ஆண், ேந்திரன் கபண் என்று மற்கைாரு ோரார் கபாருள் ககாள்கின்ைனர்.)

866. காணும் பரிதியின் காறல இடத்திட்டு

மாணும் மதியதன் காறல வலத்திட்டு
யபணியய இவ்வாறு பிறழயாமல் கேய்வியரல்
ஆணி கலங்காதுஅவ் ஆயிரத்து ஆண்யட.

கபாருள் : மாட்ேிறமயுறடய ேந்திரனாகிய இடக்கண் பார்றவறயச்

சூரியனாகிய வலக்கண் பார்றவயயாடு குரு காட்டிய கநைியில்
கபாருந்தியும், யதான்றுகின்ை சூரியனாகிய வலக்கண் பார்றவறய
இடக்கண் பார்றவயயாடு கபாருந்தியும் இம்முறையில் நின்று
வழுவாமல் பாதுகாத்து வந்தால் ஆயிரம் ஆண்டு இவ்உடம்பாகிய
ஆணி ககடாது நிறலகபறும். (மூக்கின் வழி இயங்கும்
மூச்சுக்காற்றைக் குைிப்பதாக ஒரு ோரார் கபாருள் ககாள்கின்ைனர்.)

867. பாலிக்கும் கநஞ்ேம் பறையயாறே ஒன்பதில்

ஆலிக்கும் அங்யக அமரர் பராபரன்
யமறலக்கு முன்யன விளக்ககாளி யாய்நிற்கும்
காறலக்குச் ேங்கு கதிரவன் தாயன.

கபாருள் : ேீவகறல ஒன்பதில் ேகஸ்ரதளத்துக்குச் கேன்ை யபாது

ேிரேில் நாதம் முழங்கும். அந்நாதத்தில் யதவாதி யதவனான
ேிவகபருமான் களிப்புடன் கபாருந்துவான். இந்நிறலக்கு முன்யன சூரிய
ேந்திரர்கள் வலப்புைம் இடப்புைமும் ேிறு தீப ஒளியபால் விளங்குவர்.
சூரியன் புைப்படுமுன் ேங்யகாறே மக்கறள எழுப்புவது யபால்
ஞானசூரியன் எழுமுன் நாதம் உதித்து முன்யனவிளங்கும் (ஒன்பதில் -
ஒன்பது துவாரங்கறளயுறடய யதகத்தில் என்று கபாருள் ககாண்டு
அத்துவாரங்களில் வழியாகத் யதான்றும் ஓறேகள் என்று ேிலர்
கூறுவர்.)

868. கதிரவன் ேந்திரன் காலம் அளக்கும்

கபாதிரவன் உள்யள கபாதிமறழ நிற்கும்
அதிரவன் அண்டப் புைஞ்கேன்று அடர்ப்ப
எதிரவன் ஈேன் இடமது தாயன.

கபாருள் : சூரிய ேந்திர இயக்கத்தில் காலம் அளவிடப் படும்.

இருவரும் ஒன்று யேர்ந்த பிரணவ நிறலயில் ேிவேக்தி விளங்குவதால்
அமுதும் கபருகும் அருள் நிறலயுள்ளது நாத ேம்மியம் கேய்பவன்
நாதத்யதாடு கூடி அண்டத்தின் எல்றலயாகிய துவாத ோந்தத்துக்குச்
கேன்று கநருங்க அவ்விடத்தில் ஈேனும் யநராக எதிர்ப்பட்டு
விளங்குவான்.

869. உந்திக் கமலத்து உதித்கதழும் யோதிறய

அந்திக்கு மந்திரம் ஆரும் அைிகிலார்
அந்திக்கு மந்திரம் ஆரும் அைிந்தபின்
தந்றதக்கு முன்யன மகன்பிைந்தாயன.

கபாருள் : மணிபூரகத்தில் கவளிப்படுகின்ை யேதிறய, அறடந்து

பிரணவத்தின் உண்றமறய யாரும் அைியவில்றல . யாவராயினும்
அறடந்து பிரணவத்றத அைிந்தபின் அவர்க்குச் ேிவ ஒளிக்கு முன்யன
ேீவ ஒளி பிரகாேித்து நிற்கும். ஆறு இடங்களுக்கும் உரியறவ
முறையய 1 ஓம், 2. ஓம் நமச்ேிவய; 3. நமேிவய; 4. ேிவாயநம; 5. ேிவயேிவ;
6. ேிவேிவ என்பறவயாகும்.

870. ஊதியம் ஏதும் அைியார் உறரப்பினும்

ஓதியும் ஏதும் அைியாத ஊமர்கள்
ஆதியும் அந்தமும் அந்திக்க வல்லீயரல்
யவதியன் அங்யக கவளிப்படுந் தாயன.

கபாருள் : உண்றமப் பயன் ஒன்றும் அைியமாட்டார்.

அவ்வுண்றமறயப் பிைர் எடுத்துச் கோன்னாலும் தாயம படித்தாலும்
உணராத அைிவிலிகள், ேந்திரகறலயின் ஆதிறயயும் முடிறவயும்
யேர்க்கத் திைம் கபற்ைீர்ஆகில் இரே குளிறக யபான்று மாற்ைத்றதச்
கேய்யும் ேிவமும் அங்யக கவளிப்பட்டு விடும். (ஆதியும் அந்தமும் -
சுவாேம் உதித்தலும் ஒடுங்குதலும்)

871. பாம்பு மதிறயத் தினலுறும் பாம்பது

தீங்கு கதிறரயும் யோதித்து அனலுறும்
பாம்பு மதியும் பறகதீர்த்து உடன்ககாள ீஇ
நீங்கல ககாடாயன கநடுந்தறக யாயன.

கபாருள் : குண்டலினியாகிய பாம்பு சுவாதிட்டானத்தில் கபாருந்திச்

ேந்திர கறல வளர கவாட்டாது விந்துநீக்கம் கேய்து ககாண்டுள்ளது.
அக்குண்டலினியில் ஆற்ைல் தீறம தரும் மணி பூரகத்திலுள்ள
சூரியறனயும் அறேத்து கவப்பத்திறனச் கேய்து ககாண்டிருக்கும்.
குண்டலினிறயயும் ேந்திரறனயும் பறகறமத் தன்றம நீங்கும்படி
ேிரேின்யமல் உடனாகக் ககாண்டால், கபருங்கருறணயாளனான
ேிவகபருமான் ோதகறன விட்டு நீங்கமாட்டான்.

872. அயின்ைது வழ்வள

ீ வும்துயில் இன்ைிப்
பயின்ை ேகிவழ்
ீ கபாழுதில் துயின்று
நயந்தரு பூரறண உள்ள நடத்தி
வியந்தரு பூரறண யமவும் ேேியய.

கபாருள் : குண்டலினியயாடு கேன்ை ேந்திரன் ேிரேின் யமல்நிற்கும்

அளவும் உைங்காது அதறனக் கவனித்தும் அப்படியாக நின்ை ேந்திரன்
கீ யழ இைங்கிய யபாதும் உைங்கியும், நன்றமறயத் தரும் ஒளிறய
உள்ளத்தில் நிறலப்பித்தால், விரிவிறனச் கேய்யும் ேந்திரன்
பூரணமாகச் ோதகனிடம் விளங்கும் பூரறண - நடுநாடி.
873. ேேிஉதிக் கும்அள வும்துயி லின்ைிச்
ேேிஉதித் தாயனல் தனதுஊன் அருந்திச்
ேேிேரிக் கின்ை வும்துயி லாமல்
ேேிேரிப் பின்கட்டன் கண்துயில் ககாண்டயத.

கபாருள் : ேந்திரன் ேிரேில் உதிக்குமளவும் காறல எழுந்ததும் தியானம்

கேய்து ேந்திரன் உதித்த பிைகு தன் உணறவ உட்ககாண்டு ேந்திரன்
ேிரேில் ேஞ்ோரம் கேய்யும் வறர துயிலாதிருந்து, ேந்திரன் ேிரறே
விட்டுக் கீ ழ் இைங்கியதும் இது காறும் கட்டி நிறுத்தினவன்
உைங்கலாம் (கட்டன் ஒளிறயக் கட்டி நிறுத்தினவன்.)

874. ஊழி பிரியாத இருக்கின்ை யயாகிகள்

நாழிறக யாக நமறன அளப்பார்கள்
ஊழி முதலாய் உயர்வார் உலகினில்
தாழவல் வார்இச் ேேிவன்ன ராயம.

கபாருள் : ஊழிக்காலம் உயிர் பிரியாதிருக்கின்ையயாகியர் நாழி

றகறயக் கருவியாகக் ககாண்டு எமனது வாழ்நாறள அளந்து
விடுவார்கள். இவர்கள் உலகில் பஞ்ே இருத்தியம் கேய்யும்
ேதாேிவமூர்த்தியாவர். உலகில் ஆணவமற்றுச் ேித்றத முதலாகக்
ககாண்டு கண்கணாளி கபற்ைவராய் விளங்குவர். பஞ்ேகிருத்தியம் -
ஆக்கல், அளித்தல், அழித்தல், மறைத்தல் அருளல் என்பனவாம்.

875. தண்மதி பானுச்ேிச் ேரிபூமி யயகேன்று

மண்மதி காலங்கள் மூன்றும் வழிகண்டு
கவண்மதி யதான்ைிய நாளில் விறளந்தபின்
தண்மதி வழ்வுஅள
ீ விற்குஅணம் இன்யை.

கபாருள் : குளிர்ச்ேி கபாருந்திய ேந்திரன் உச்ேியாகியவழியில் கேன்று

உலகினரால் மதிக்கப் கபற்ை இைப்பு நிகழ்வு எதிர்வு ஆகிய முக்
காலங்கறளயும் அவற்ைின் காரணங்கறளயும் உணர்ந்து பூரண நிலா
மண்டலத்றதக் கண்டபின் அதிலிருந்து விறளந்து விளங்கும்
அமுதத்துக்குக் குறைவில்றல.

876. வளர்க்கின்ை ஆதித்தன் தன்கறல ஆறும்

தளர்கின்ை ேந்திரன் தன்கறல ஆறும்
மலர்ந்கதழு பன்னிரண்டு அங்குலம் ஓடி
அலர்ந்து விழுந்தறம யார்அைி வாயர.

கபாருள் : யமஷம் முதல் கன்னியா ராேிவறரயுள்ள ஆறுகறலகள்

வளர்வதிலும், உடலாட்ேிக்கான அகரம், உகரம், மகரம், விந்து,
அர்த்தேந்திரன், நியராதினியாகிய ஆறுகறலகள் குறைவதிலும், சுவாேம்
நான்கு விரற்கறட கழிவுைாமல் பன்னிரண்டு விரற்கறட விரிந்யதாடி
விரிந்து நிறைந்தறம யாயர அைியவல்லார் ? சூரியன் கறலகள், யமஷம்
ரிஷபம், மிதுனம் கடகம், ேிம்மம், கன்னி என்பன.

877. ஆம்உயிர்த் யதய்மதி நாயள கயனல்விந்து

யபாம்வழி எங்கும் யபாகாது யயாகிக்குக்
காமுைவு இன்றமயின் கட்டுண்ணும் மூலத்தில்
ஓமதி யத்துள்விட் டுறரயுணர் வாயல.

கபாருள் : ஆகின்ை உயிர்க்குக் குறைகின்ை மதி நாளாவது விந்து

கழிகின்ை வழியாலாம். யயாகியர்க்குக் காமத் கதாடர்பு இல்றல.
யாதலின் விந்து நழுவாது. மூலாதாரத்தில் கட்டுப்பட்டு விடும். ஆகயவ
நீங்கள் பிரணவம் விளங்கும் மதிமண்டலத்தில் உணர்விறனச்
கேலுத்தி ஏத்துமின்.

878. யவறுைச் கேங்கதிர் கமய்க்கறல ஆகைாடும்

சூறுை நான்கும் கதாடர்ந்துை யவநிற்கும்
ஈைில்கி னன்கறல ஈர்ஐந்கதா யடமதித்து
ஆறுட் கறலயுள் அகல்உவா வாயம.

கபாருள் : ேிரேில் வலப்பாகத்தில் யமஷ ராேி முதல் கன்னியாராேி

வறர விளங்கும் சூரியன்கறல ஆறுடன் கீ ழுள்ள மூலாதாரத்திலுள்ள
நான்கு கறலகளும் கலந்யத நிற்கும் அைிவுப் கபாருளான் சூரியன்.
அக்கினி கறலபத்துடன் ேந்திரன் விளக்கும் துலாம் முதல் மீ னராேி
வறரயில் அைிவு பதிந்த யபாது ேந்திரன் கபௌர்ணமி நாளாக விளங்கும்.
(சூறு - கீ ழ்ப்புறும்; இனன் - சூரியன்)

879. உணர்வித்து யோணி உைவினன் வசும்

ீ
புணர்வித்து வசும்
ீ கதிரிற் குறையில்
உணர்வும் உடம்பும் உறவகயாக்க நிற்கில்
உணர்வும் உடம்பும் ஒருகால் விடாயவ.

கபாருள் : உணர்வினாலான விந்து சுயராணிதத்துடன் உைவு

ககாள்ளின் சூரியன் மிக்க ஒளி வசும்.
ீ ஆனால் சூரியனது ஆற்ைல்
குறையின் புணர்ச்ேியாலான விந்து ஒளியாகச் ேிரேின்யமல் வசும்
ீ
ஒளிமயமான உணர்வும் (சூக்கும உடம்பும்) தூலமான உம்பும் ஒத்து
நிற்கில் ஒளிமயமான உணர்வும் (சூக்கும உடம்பும்) தூல உடம்பும்
யயாகிக்கு ஒரு காலத்தும் நீங்கா.
880. விடாத மனம்பவ னத்கதாடு யமவி
நடாவு ேிவேங்கின் நாதம் ககாளுவிக்
கடாவிடா ஐம்புலன் கட்டுண்ணும் வடு
ீ
படாதன இன்பம் பருகார் அமுதயம.

கபாருள் : புைம் யபாகாத மனம் காற்யைாடு இடப்புை மூறளயில்

கபாருந்தி, யாவற்றையும் நடத்துகின்ை ேிவேங்கின் கதானிறயக் யகட்டு,
ஐம்புல ஆறேயில் கேல்லாது அடங்கி நிற்கும். அவ்வாறு பிரணவத்தில்
கட்டப்படாதன வாயின் ோதகர்இன்பமாகிய அமுதத்றதப் பருகமாட்டார்.

881. அமுதப் புனல்வரும் ஆற்ைங் கறரயமல்

குமிழிக் குள்சுடர் ஐந்றதயும் கூட்டிச்
ேறமயத்தண்டு ஓட்டித் தரிக்கவல் லார்க்கு
நமம்இல்றல நற்கறல நாள்இல்றல தாயன.

கபாருள் : ேந்திர மண்டலப் பிரவாகம் பிடரிக்கண்ணிலிருந்து பாய்ந்து

விளங்கும் ேகஸ்ரதளத்தில் அதன் கரணிறக குமிழ் யபான்று உயர்ந்து
நிற்பதில் ேிவம், ேத்தி, நாதம், விந்து, ேீவன் ஆகிய ஐந்து சுடர்கறளயும்
ஒன்றுபடுத்தி, மூலாக்கினிறய வணாத்தண்டில்
ீ கேலுத்திக்
காண்பவர்க்கு இைப்பு இல்லாறமயயாடு ஒளிகபருகும் காலம் என்று
ஒன்று இல்றலயாம். ஆறு - ஒளிப் பிரவாகம்.

882. உண்ணர்ீ அமுதம் உறும்ஊைறலத் திைந்து

கதண்ணர்ீ இறணயடித் தாமறரக் யககேலத்
கதண்ணர்ச்
ீ ேமாதி அமர்ந்துதீ ராநலம்
கண்ணாற் கைாயடகேன்று கால்வழி மாறுயம.

கபாருள் : அனுபவிக்கத் தகுந்த அமுதம் ஊறும் ஊைறலத் திைந்து

பிரபஞ்ேக் கலப்பால் மாறுதல் இல்லாத ஒப்பற்ை சூரியேந்திரர்கள்
கபாருந்திய ேகஸ்ரளத்றத அறடய கதளிவான நீரினுள் இருப்பது
யபான்ை உணர்வுடன் ேமாதியில் நிறலத்து, முடிவில்லாத ஆனந்தத்றத
விறளவிக்கும் கண்ணில் விளங்கும் ேிவம் உணர்த்தும் வழியில் நின்று
பிராண இயக்கத்றத மாற்றுங்கள்.

883. மாறு மதியும் மதித்திரும் மாைின்ைித்

தாறு படாமல் தண்யடாயட தறலப்படில்
ஊறு படாதுஉடல் யவண்டும் உபாயமும்
பாறு படாஇன்பம் பார்மிறேப் கபாங்குயம.

கபாருள் : கீ ழ்யநாக்குதல் இல்லாத ேந்திரகறலறய மாறுபடாமல்

யபாற்ைியிருங்கள். பிரிவுபடாமல் வணாத்
ீ தண்டினூயட ேகஸ்ரதளத்றத
அறடந்தால், உடம்பு அழியாது யவண்டிய யயாக உபாயங்களும்
ேிதைாது கிட்டும். இன்பம் உலகில் எங்கும் கபருகும்.

மூன்றாம் தந்திரம் முற்றிற்று.

திருமந்திரம் | நான்காம் தந்திரம்

(சித்த ஆகமம்)

1. அசவப

(அேறப என்பது கேபிக்கப் படாமயல பிராணயனாடு யேர்ந்து இயங்கும்

மந்திரம் என்ைபடி. இதுயவ மந்திரம் என்றும், பிரணவம் என்றும் கூைப் கபறும்.
மூச்சுக் காற்று ஹ என்ை ஒலியுடன் கவளிப்படுகிைது ஸ என்று ஒலியுடன்
உள் நுறழகிைது. இம் மந்திரத்றக எல்லா உயிர்களும் கேபிக்கின்ைன.)

884. யபாற்றுகின் யைன்புகழ்ந் தும்புகல் ஞானத்றதத்

யதற்றுகின் யைன்ேிந்றத நாயகன் யேவடி
ோற்றுகின் யைன்அறை யயாேிவ யயாகத்றத
ஏற்றுகின் யைன்நம் பிரான்ஓர் எழுத்யத.

கபாருள் : புகழ்ந்து கோல்லப் படுகின்ை ஞானத்றத இறடவிடாது நிறனத்துக்

ககாண்டிருக்கியைன். மனத்தில் உலக நாயகனாகிய ேிவன் திருவடிறயத்
கதளிகின்யைன். யேவடி யறடயும் ேிவயயாக கநைிறய உங்களுக்குச்
கோல்லுகின்யைன். எம் கபருமானாகிய ேிவபரம்கபாருளின் ஓகரழுத்து
மந்திரத்றத ஓதுகின்யைன். (ஓகரழுத்து - ஓம் என்பது. இதுயவ அேபா மந்திரம்
பிரணவத்றத எண்ணுவயத தவிர கஜபிப்பது இல்றலயாதலின் அேறப என்க.)

885. ஓகரழுத் தாயல உலககங்கும் தானாகி

ஈகரழுத் தாயல இறேந்து அங்கு இருவராய்
மூகவழுத் தாயல முறளக்கின்ை யோதிறய
மாகவழுத் தாயல மயக்கயம உற்ையத.

கபாருள் : அகரமாகிய ஓகரழுத்தால் உலககமல்லாம் பரவி அது அதுவாய்

விளங்கி, உகரம் என்ை இரண்டாவது பாதத்தால் உடம்பினுள் கபாருந்திச்
ேிவேத்தியாய் மூன்ைாவது பாதமாகிய மகரத்தால் யதான்றுகின்ை
ஒளிப்கபாருறள மாறயயால் மயக்கத்றதப் கபாருந்தும்படி கேய்தது. (அகரம் -
ோக்கிரம், உகரம் - கோப்பனம், மகரம் - சுழுத்தி. ஓம் - அ+உ+ம்.)

886. யதவர் உறைகின்ை ேிற்ைம் பலம்என்றும்

யதவர் உறைகின்ை ேிதம்பரம் என்றும்
யதவர் உறைகின்ை திருஅம் பலகமன்றும்
யதவர் உறைகின்ை கதன்கபாது வாயம.
கபாருள் : யதவர்க்கும் மூவர்க்கும் மற்று யாவர்க்கும் கபருமானாகிய
முழுமுதற் ேிவன் என்றும் உறைகின்ை திருவிடம் ேிற்ைம்பலம் என்ப.
இதறனயய ேிதம்பரம் எனவும் கூறுவர். இதறனயய திருஅம்பலம் எனவும்
கூறுவர். இறவ எல்லாம் அழகிய அம்பலம் என்னும் கதன்கபாதுயவயாகும்.

887. ஆயம கபான் னம்பலம் அற்புதம் ஆனந்தம்

ஆயம திருக்கூத்து அனவரத தாண்டவம்
ஆயம பிரளயம் ஆகும்அத் தாண்டவம்
ஆயமேங் காரத்து அருந்தான் டவங்கயள.

கபாருள் : கபான்னம்பலத்தில் என்றும் இறடயைாது நிகழும் திருக்கூத்து

ஐவறகக் குைிப்பாகும். தாண்டவம் ேீவர்கறள முன்யனற்ைப் புரியும் அருட்
கேயலாகும். அறவ 1. அற்புதக் கூத்து - ேிருஷ்டிக்கின்ை நடனம், 2. ஆனந்தக்
கூத்து - இன்பம் தருகின்ை நடனம், 3. அனவரதக் கூத்து - சுவாே இயக்க
நடனம், 4. ஊழிக் கூத்து - தூக்கத்றதச் கேய்யும் நடனம், 5. யபகராடுக்கக் கூத்து
- தன்பால் அறணத்துக் ககாள்வதற்குரிய நடனம். தாண்டவம் - பிைப்பு அைச்
கேய்கின்ை கூத்து.

888. தாண்டவ மான தனிகயழுத்து ஓகரழுத்து

தாண்டவ மானது அனுக்கிரகத் கதாழில்
தாண்டவக் கூத்துத் தனிநின்ை தற்பரம்
தாண்டவக் கூத்துத் தமனியம் தாயன.

கபாருள் : தாண்டவமான ஒப்பற்ை எழுத்து பிரணவம், அத்தாண்டவம்

அனுக்கிரத்றதயய முதல் கதாழிலாகக் ககாண்டு இயங்குவது. அஃது
எல்லாவற்ைிலும் யமலாக நின்ை தற்பர ேிவநிறலயாகும். அக் கூத்துப்
கபான்னம்பலத்துள் நிகழ்வதாகும்.

889. தாயன பரஞ்சுடர் தத்துவ மாய்நிற்கும்

தாயன அகார உகாரம தாய்நிற்கும்
தாயன பரஞ்சுடர் தத்துவக் கூத்துக்குத்
தாயன தனக்குத் தராதலம் தாயன.

கபாருள் : ேிவபரம் கபாருளாகிய பரஞ்யோதி தத்துவ ரூபமாக விளக்கப்

பட்டறவகளில் கலந்துள்ளது. அதுயவ பிரணவத்தின் உறுப்புகளான அகர
உகர கறலகளாயும் உள்ளது. தத்துவங்கறள இயக்குவதற்குத் தாயன ஒளி
தருவது. அது யவறு ஆதாரமின்ைித் தன்றனயய தனக்கு ஆதாரமாயும்
ககாண்டுள்ளது. (தராதலம் - பூமி ஆதாரம் என்பது. தத்துவம் - கமய்ப்கபாருள்.)

890. தாரதல மூறலக்குத் தற்பர மாபரன்

தராதலம் கவப்பு நமவா ேியவாம்
தராதலம் கோல்லில் தான்வா ேியவாகும்
தராதல யயாகம் தயாவாேி யாயம.
கபாருள் : ஆதாரமாகிய மூலாதாரத்தில் தற்பரமாக எழுந்தருளியுள்ள ேிவம்
அக்கினி மண்டலத்தில் நமேிவாய என நிற்கும். யமல் ஆதாரமாக விளங்கும்
ஒளி மண்டலத்றதச் கோல்லப் யபானால் நவாேிய என்ைறமயும். அதற்கு
யமல் விளங்கும் ேகஸ்ரதள ஆதாரத்தில் யவாேியாம்.

891. ஆயம ேிவங்கள் அகார உகாரங்கள்

ஆயம பரங்கள் அைியா இடம்என்ப
ஆயம திருக்கூத்து அடங்கிய ேிற்பரம்
ஆயம ேிவகதி ஆனந்த மாயம.

கபாருள் : அகரம் ேிவமாகவும், உகரம் ேிறவயாகவும் ஆகும். இறவ

இரண்டும் சுட்டைிவுக்கு எட்டாத துறணப் கபாருள்கள். ஆதலால் அைிய இடம்
என்ப. அைிவுருவாம் முழுமுதல் ஐந்கதாழில் திருக்கூத்து அடங்கிய
கபரும்கபாருள் ஆகும். இைவாத இன்ப நிறலயமாக இயங்குவது
ேிவகதியயயாம். மரங்கள் - யமலாம் கமய்ப் கபாருள்கள். ேிற்பரம் - யமலாம்
அைிவுரு. ேிவகதி - இன்பநிறலயம்.

892. ஆனந்த மூன்றும் அைிவுஇரண்டு ஒன்ைாகும்

ஆனந்தம் ேிவாய அைிவார் பலரில்றல
ஆனந்த யமாடும் அைியவல் லார்கட்கு
ஆனந்தக் கூத்தாய் அகப்படும் தாயன.

கபாருள் : இைவாத இன்ப நிறலயம் அகர உகர மகரங்ககளன்னும்

மூன்றுமாம். அைிவு ஆற்ைல், அைிவு என அைிவு இரண்டாம். அைிவாற்ைல் -
ஆறண; ேத்தி. அைிவு - ேிவம். இவற்றுடன் யகரம் ஒன்று கூட்ட அைிவு
(ேிவய) மூன்ைாகும். இம் மூன்ைறனயும் திருவருள் துறணயால் அைிவார்
பலரில்றல; ேிலயரயாவர். இைவாத இன்பத்திறன அதனுடன் யேர்ந்து அைிய
வல்லார்க்கு அவ் இன்பம் ஒளியாது கவளிப்படும் என்க.

893. படுவது இரண்டும் பலகறல வல்லார்

படுவது ஓங்காரம் பஞ்ோக் கரங்கள்
படுவது ேங்காரத் தாண்டவப் பத்தி
படுவது யகாணம் பரந்திடும் வாயை.

கபாருள் : இறணந்திருக்கும் அம்ே மந்திரம் (ேிவ) இரண்டும் புரிவார்

பல்கறல வல்லவராவர். அம்ே மந்திரம் இரண்டும் அைிவும் ஆறணயுமாகக்
கூைலாம். அைியவ ேிவம் ஆறணயய ேித்தி இவ்விரண்டின் விரியவ ஓங்கார
பஞ்ோட்ேரங்கள். இம்முறை குைிப்பயத ேங்காரத் தாண்டவர்.
இத்தாண்டவத்தின் முறைறமயால் எல்லா இடங்களிலும் ேிவப்யபறு பரவும்
என்க. (வாறு - யபறு - ேிவப்யபறு. ேங்காரம் யபகராடுக்கம்)

894. வாயை ேதாேிவ மாைிலா ஆகமம்

வாயை ேிவகதி வண்டுறை புன்றனயும்
வாயை திருக்கூத்து ஆகம வேனங்கள்
வாயை கபாதுவாகும் மன்ைின் அமலயம.

கபாருள் : இவ்வாயை ேதாேிவ மூர்த்தியால் அருளிச் கேய்யப்பட்டது. யவத

கநைி றேவ கநைிக்கு மாறுபடாத கமம் ஆகும். இவ்வாறு ேிவகதியில்
வளப்பம் மிகுந்த துறைறய அறடயின் பாே நீக்கம் உண்டாகும். றேவ
ஆகமங்களால் கூைப்பட்ட உண்றம இவ்வாறுள்ளது. இதுயவ எல்யலாரும்
கேன்ைறடயும் கபாதுச் ேறபயாகவும், அதன் கண்விளங்கும் நின்மல
ேிவமாகவும் உள்ளது. (வண்டுறை - வண்+துறை = வளப்பான முறை.
புன்றனயு - புல்+றநயும் = பாம் ககடும். அமலம் - நிதன் மலேிவம். கநைி
நூல் - யவதம். துறைநூல் - ஆகமம்.)

895. அமலம் பதிபசு பாேங்கள் ஆகமம்

அமலம் தியராதாயி யாகும்ஆ னந்தமாம்
அமலம்கோல் ஆணவம் மாறய காமியம்
அமலம் திருக்கூத்தங்கு ஆமிடம் தாயன.

கபாருள் : நின்மல ேிவயம பதிபசு பாேங்களுக்குத் தாரகம் என்று கூறும்.

நின்மல ேிவயம மறைப்புக்கும் ஆனந்தத்துக்கும் தாரகமாம் நின்மல ேிவயம
கோல்லப்பட்ட ஆணவம் மாறய கன்மத்துக்குத் தாரகம். நின்மல ேிவம்
விளங்குவது ேங்காரத் தாண்டவம் கேய்யும் இடமாகும். (திருயராதாயி
மறைப்பாற்ைல்)

896. தாயன தனக்குத் தறலவனு மாய்நிற்கும்

தாயன தனக்குத் தன்மறல யாய் நிற்கும்
தாயன தனக்குத் தன்மய மாய்நிற்கும்
தாயன தனக்குத் தறலவனும் ஆயம.

கபாருள் : அச்ேிவயம ேிவேத்தி பிரிப்பின்ைி நிற்ைலால் ேத்திக்குத்

தறலவனாக உள்ளான். தான் விளங்கும் அருள் மறலயாகவும் அவயன
உள்ளான். தான் பிைவற்யைாடு கலந்திருந்தாலும் அவயன உள்ளான். தான்
பிைவற்யைாடு கலந்திருந்தாலும் தன் சுபாவம் குன்ைாது நிற்கிைான். தன்றன
ஒருவர் ஏலப்படுவார் இன்ைித் தாயன தனக்குத் தறலவனாய் விளங்குகிைான்.

897. தறலவனு மாய்நின்ை தற்பரக் கூத்தறனத்

தறலவனு மாய்நின்ை ேற்பாத் திரத்றதத்
தறலவனு மாய்நின்ை தாதவிழ் ஞானத்
தறலவனு மாய்நின்ை தாளிறண தாயன.

கபாருள் : அடிறமயாகிய உயிருலகம், உறடறமயாகிய உயிரல் உலகம்

அறனத்திற்கும் என்றும் கபான்ைாத் தறலவனுமாய் நின்ைருள்பவன் தற்பரக்
கூத்தன். அவயன என்றும் ஒன்று யபால் விளங்கும் நிறலப் கபாருளாகிய
ேற்பாத்திரமாவான். மணத்தூளாகிய யபருணர்வுத் தாளிறண என்னும் தாமறர
யபாலும் திருவடிறய உறடயவனாக விளங்குபவனும் அவயனயாவன்.
898. இறணயார் திருவடி எட்கடழுத் தாகும்
இறணயார் கழலிறண ஈர்ஐஞ்ே தாகும்
இறணயார் கழலிறண ஐம்பத்கதான் ைாகும்
இறணயார் கழலிறண ஏழா யிரயம.

கபாருள் : அவனது திருவடியய அகரமாகிய கபரும் கபாருளாம். அப்

கபரும்கபாருயள யகரமாகிய ஆன்மாவில் விளங்கும். அதுயவ ஐம்பத்யதார்
எழுத்துக்களாம். அதுயவ எல்லா மந்திரங்களுக்கும் தறலவனாக உள்ளது.
(எட்கடழுத்து அ - ஈறரந்து - பத்து - ய. ஐம்பத்கதான்று - ஆேிரியர் காலத்தில்
வழங்கப்பட்ட தமிழ் எழுத்துக்களின் எண் 51. தமிழ் எண்கள் 8-அ 10-ய.
ஏழாயிரம் - இறைவனது ஆற்ைல்கறளக் குைிக்கும் ஒரு யபகரண்.)

899. ஏழா யிரமாய் இருபதாய் முப்பதாய்

ஏழா யிரத்தும் எழுயகாடி தானாகி
ஏழா யிரத்துயிர் எண்ணிலா மந்திரம்
ஏழா யிரண்டாய் இருக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : ஏழாயிரமாய்க் கூைப்பட்ட மந்திரங்கள் இருபது முப்பது என்ை

எண்ணிக்றகயிலுள்ள எழுத்துக்களால் ஆனறவ. ஏழாயிர வறகயான
மந்திரங்களும் ஏழு முடிவில் கபாருந்து வனவாய் ஏழாயிரம் பிரிவில் எண்ண
முடியாத யபதங்களாக விரியும். ஏழு முடிகறளயுறடய மந்திரங்கள் எல்லாம்
இரண்டு ஆகிய விந்து நாதத்தில் முடிவனவாம்.

900. இருக்கின்ை மந்திரம் ஏழா யிரமாம்

இருக்கின்ை மந்திரம் எத்திைம் இல்றல
இருக்கின்ை மந்திரம் ேிவன்திரு யமனி
இருக்கின்ை மந்திரம் இவ்வண்ணம் தாயன.

கபாருள் : அேறபயாகிய பிரணவயம ஏழாயிர மந்திரங்களாகும்.

அேறபயாகிய மந்திரம் எத்தன்றமயதாக இல்றல ? அேறபயய ேிவனது
வடிவாக உள்ளது. அேறபயய இவ்வாறு எல்லா மாய் உள்ளது அேறபயய
மந்திரமாகவும் மந்திரப் கபாரு ளாகவும் உள்ளது.

901. தாயன தனக்குத் தகுநட்டம் தானாகும்

தாயன அகார உகாரம தாய்நிற்கும்
தாயன ரீங்காரத் தத்துவக் கூத்துக்குத்
தாயன உலகில் தனிநடந் தாயன.

கபாருள் : ேிவ என்னும் ஈகரழுத்தும் ஒப்பில்லாத ேிைந்த திருக்கூத்தாகும்.

அறவயய அகர உகரங்களாகவும் நிற்கும். யமலும் உலகத் யதாற்ை
ஒடுக்கங்களுக்கு முதற் காரணமாயுள்ள மாறயக்கு அடிப்பறட மந்திரமாயுள்ள
இரீங்கார மந்திரமும் அதுயவயாம். (ரீம் - மாறயயின் பீே மந்திரம்.)
902. நடம்இரண்டு ஒன்யை நளினம தாகும்
நடம்இரண்டு ஒன்யை நமன்கேய்யும் கூத்து
நடம்இரண்டு ஒன்யை நறககேயா மந்திரம்
நடம்ேிவ லிங்கம் நலஞ்கேம்பு கபான்யன.

கபாருள் : நடனம் இரண்டில் ேங்காரத் தாண்டவம் அருள் பற்ைினது;

ஆனபடியால் நன்றமறயச் கேய்வதாகும். மற்கைான்ைாகிய அற்புதத்
தாண்டவம் பிைவியில் கேலுத்தலால் நமனுக்கு யவறல ககாடுக்கும் கூத்து
ேங்காரத் தாண்டவயம உலயகார் பழிப்புக்கு ஆளாகாத பிரணவ மந்திரமாகும்.
இத்தாண்டவப் பயன், எடுத்த உடம்பு கேம்பு கபான்னாவது யபால் ேிவகாரமாய்
விடும். (அற்புதத் தாண்டவம் - ஆன்மாக்கறளப் பிைவியிற் கேலுத்தும்.
(ேங்காரத் தாண்டவம் - பிைவியினின்றும் ஆன்மாக்கறள மீ ட்கும்.)

903. கேம்கபான் ஆகும் ேிவாய நமஎன்னில்

கேம்கபான் ஆகத் திரண்டது ேிற்பரம்
கேம்கபான் ஆகும் ஸ்ரீயும் கிரீயுகமனச்
கேம்கபான் ஆன திருஅம் பலயம.

கபாருள் : ேிவாய நம எனத் திரு ஐந்கதழுத்து ஓதினால் கேம்பின் குற்ைம்

நீங்கிப் கபான்னாவது யபால் உயிரின் குற்ைமாகிய ஆணவம், கன்மம், மாறய
ககட்டுத் தூய்றம கபறும். அப்யபாது உயிரின் அைிவு மயமான பரம்
அறமயும் ஸ்ரீம், கிரீம் என்று கஜபித்தாலும் அவ்விதயம உடம்பு கபான்னாகும்.
கேம்பு கபான்னானது யபால் திரு அம்பலம் ேறமந்த யபாது உயிரின் குற்ைம்
நீங்கிச் ேிவாகாரமாய் விளங்கும். (ேிரீயும் கிரீயும் - ேத்த பீே மந்திரங்கள்.)

904. திருஅம் பலமாகச் ேீர்ச்ேக் கரத்றதத்

திருஅம் பலமாக ஈராறு கீ ைித்
திருஅம் பலமாக இருபத்றதஞ் ோக்கித்
திருஅம் பலமாகச் கேபிக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : திரு அம்பலமாக விளங்கும் ேிைப்பான ேக்கரத்றதச் ேறப

அறமக்கக் குறுக்கும் கநடுக்குமாக முறையய ஆறு ஆறு யகாடுகள் இட்டு
அதறன இருபத்றதந்து அறைகளாக்கி அந்த இருபத்றதந்து அறைகளிலும்
முறையாகப் பஞ்ோட்ேரம் அறமத்துச் கேபிக்கவும்.

905. வாயை ேிவாய நமச்ேி வாயநம

வாயை கேபிக்கில் வரும்யபர் பிைப்பில்றல
வாயை அருளால் வளர்கூத்துக் காணலாம்
வாயை கேபிக்கில் வரும்கேம்பு கபான்யன.

கபாருள் : ேிவாய நம ேிவாயநம என்ை முறையில் வலிறமயாக எண்ணிச்

கேபித்தால் பிைப்பில்லாது ஒழியும். அவ்வாயை வளர்ச்ேிறயத் தருகின்ை
திருக் கூத்துத் தரிேனம் காணலாம் அப்யபாது ஆன்மா மலமற்றுப்
கபான்யபால் விளங்கும் (வாறு - யபறு, வலிறம, ஆறு.)
906. கபான்னான மந்திரம் புகலவும் ஒண்ணாது
கபான்னான மந்திரம் கபாைிகிஞ்சு கத்தாகும்
கபான்னான மந்திரம் புறகயுண்டு பூரிக்கில்
கபான்னாகும் வல்யலார்க்கு உடம்புகபாற் பாதயம.

கபாருள் : ேிவாயநம என்ை கபான் யபான்ை மந்திரத்றத வாய்விட்டுச்

கோல்லலாகாது இப்கபான் யபான்ை மந்திரம் உதட்டளவில் ஒலியின்ைி
எண்ணத்தக்கது. இந்த மந்திரத்றத எண்ணும்யபாது உடம்பு கபான்னாகும்.
திருவடிப் யபறு கிட்டும். (கிஞ்சுகம் - ேிவப்பு. இங்குச் கேந்நிைமுறடய
உதட்டுக்கு ஆயிற்று புறக - சுவாேம்)

907. கபாற்பாதம் காணலாம் புத்திரர் உண்டாகும்

கபாற்பாதத்து ஆறணயய கேம்புகபான் ஆயிடும்
கபாற்பாதம் காணத் திருயமனி ஆயிடும்
கபாற்பாத நன்னடம் ேிந்தறன கோல்லுயம.

கபாருள் : கபாற்பாதம் திருவடி தரிேனம் கிட்டும் பஞ்ோட்ேர கேபத்தால்

ேிைந்த ஆோரியனாகச் ேீடர்கள் உண்டவர். ேிவ அனுக்கிரகத்தால் ேீடனின்
மலக் குற்ைம் நீங்கும். கபாற்பாதத்றதக் காணத் தக்க உடம்பாயிடும். திருவடி
நடனச் ேிந்தறனறய உபயதேியுங்கள் பஞ்ோட்ேர கேபத்தால் ேிைந்த
ஆோரியனாகலாம்.

908. கோல்லும் ஒருகூட்டில் புக்குச் சுகிக்கலாம்

நல்ல மடவார் நயத்துட யனவரும்
கோல்லினும் பாேச் சுடர்ப்பாம்பு நீங்கிடும்
கோல்லும் திருக்கூத்தின் சூக்குமம் தாயன.

கபாருள் : கோல்லப் படுகின்ை யவயைார் உடம்பில் புகுந்து அங்குள்ள

இன்பத்றதப் கபைலாம். இவரிடம் வேீகரத் தன்றம இருப்பதால் அழகிய
கபண்கள் விரும்பித் கதாடருவர். இவர்கள் கோன்னால் உலகினர்க்கு
ஆோபாேம் நீங்கும். இறவ திருக் கூத்தினால் அறடயும் பயன்கள்.

909. சூக்குமம் எண்ணா யிரஞ்கேபித் தாலும்யமல்

சூக்கும மான வழியிறடக் காணலாம்
சூக்கும மான விறனறயக் ககடுக்கலாம்
சூக்கும மான ேிவனதுஆ னந்தயம.

கபாருள் : மானேீகமாக எண்ணப்படுகின்ை ஆயிரம் உரு கேபித்தாலும்

யமலுள்ள நுண்றமயான உச்ேித் கதாறள வழியயும் காணலாம். வாேனா
ரூபமாகப் பந்தித்துள்ள விறனகறளக் ககடுக்கலாம். சூக்குமமான ேிவானந்தம்
விறளயும் (சூக்குமவழி - பிரமரந்திரம்)

910. ஆனந்தம் ஆனந்தம் ஒன்கைன்று அறைந்திட

ஆனந்தம் ஆனந்தம் ஆஈஊஏஓம் என்று அறைந்திடும்
ஆனந்தம் ஆனந்தம் அஞ்சுமது ஆயிடும்
ஆனந்தம் ஆனந்தம் அம்ஹ்ரீம்அம்க்ஷம் ஆம்ஆகுயம,

கபாருள் : ேீவன் உச்ேித் கதாறளறயக் கடந்து ேிவயனாடு ஒன்ைிய

நிறலறயச் கோல்வது ஆனந்தம். இவ்வாறு ேிவனின் ேமஷ்டித் தன்மயும்
ேீவனின் வியஷ்டித் தன்றமயும் பிரித்தைிய முடியாதபடி இருக்கும் இடத்றத
அறடவது அறதவிட ஆனந்தம். இவ்றவந்தும் ஒன்ைிய நாதாந்தம் அறமந்த
யபாது ஆனந்தமாம். இந்த வித்து எழுத்துக்களான இறவ ஐந்துயம ேிைந்த
ஆனந்தத்றத அளிப்பன. (முன்னர் உள்ள குற்கைழுத்துக்கறளச் ேிவமாகவும்,
பின்னர் உள்ள கநட்கடழுத்துக் கறளச்)

911. யமனி இரண்டும் விலங்காமல் யமற்ககாள்ள

யமனி இரண்டும் மிக்கார்அ விகாரியாம்
யமனி இரண்டும் ஊஆஈஏஓ என்று
யமனி இரண்டும் ஈஓஊஆஏ கூத்தயத.

கபாருள் : தூல உடம்பும் சூக்கும உடம்பும் ஒன்றுக் ககான்று தறடயாக

இராமல் அறவ மிகுந்து ஒளி கபாருந்தி விகாரப் படாமல் நின்ைால் தூல
சூக்கும உடல் இரண்டும் விளங்கி அறவயய திருக் கூத்தாகும். கோல்லுருவம்
என்பது மந்திர உருவம். கபாருளுருவம் என்பது உறுப்புக்கயளாடு கூடிய
திருவுருவம். இறவ இருயவறு வறகயாக ேிவாயநம, நமேிவய எனவும்
வழங்கப் கபறும்.

912. கூத்யத ேிவாய நமமேி வாயிடும்

கூத்யத ஈஊஆஏஓம் ேிவாய நம வாயிடும்
கூத்யத ஈஊஆஏஓம் ேிவயநம வாயிடும்
கூத்யத இஊஆஏஓம் நமேிவாய யகாகளான்று மாயை.

கபாருள் : ேிவயநம என்னும் கேந்தமிழ்த் திருமறை ஐந்கதழுத்தால் ஆகிய

திருக்கூத்து ஆருயிர்கறள உருகிக் குறழவிக்கும். இக் குறழவிறனயய
ேிவனின் ஒப்பறடப்பாகிய ஆத்தும நியவதனம் என்ப. ேிவயநம நமேிவாய
என்னும் நுண்றமயும் பருறமயும் ஆகிய இருவறக ஐந்கதழுத்துடன்
யமற்கூடிய கநட்கடழுத்து ஐந்திறனயும் இறணத்துக் கணித்து வழிபடுதயல
கேந்கநைிக் ககாள்றக என்க.

913. ஒன்ைிரண்டு ஆடயவார் ஒன்றும் உடனாட

ஒன்ைினின் மூன்ைாட ஓயரழும் ஒத்தாட
ஒன்ைினில் ஆடயவார் ஒன்பதும் உடனாட
மன்ைினில் ஆடனான் மாணிக்கக் கூத்யத.

கபாருள் : திருச்ேிற்ைம்பலச் ேிவனார் கேய்தருளும் திருஐந்து எழுத்தானாம்

திருக் கூத்தினுள் மாணிக்கக் கூத்கதன்பதும் ஒன்று. அக் கூத்தாயன
உலகுயிர்கள் ஆடும் உண்றம இதன்கண் காணப்படும். ஐந்துபூதங்கள் சூரியர்
ேந்திரர் அக்கினி மும்மூர்த்திகள் இறவகறள இறணத்துப் பலவாைாகக்
கூறுவர். அேறப கூைப்புகுந்த இதன்கண் அஞ்கேழுத்தருட் கூத்தும்
கூைியருளினார். (அேறபயும் ஐந்கதழுத்தும் முறையய நுண்றமயும்
பருறமயும் என்னும் இறணவால் என்க)

2. திருஅம்பலச் சக்கரம்

(ேக்கரம் என்பது யகாடுகள் குறுக்கும் கநடுக்குமாக இட்டு எழுத்துக்கறளக்

கட்டங்களில் அறடத்து வழிபடுவதற்குரியது திரு அம்பலச் ேக்கரம் என்ைால்
ேிதாகாயப் கபருகவளியில் ஆனந்தக் கூத்தாடும் கபருமான் ேத்தியயாடு
மந்திர வடிவமாய் நின்று நிலவும் ேக்கரம் என்க.)

914. இருந்தஇவ வட்டங்கள் ஈராைி யரறக

இருந்த இயரறகயமல் ஈராறு இருத்தி
இருந்த மறனகளும் ஈராறு பத்கதான்று
இருந்த மறனகயான்ைில் எய்துவன் தாயன.

கபாருள் : இருந்த இச்ேக்கரங்களில் பன்னிரண்டு யகாடுகறளக் குறுக்கும்,

பன்னிரண்டு யகாடுகறள கநடுக்கமாக இட்டு அறமந்த கட்டங்கள் 121 ஆகும்.
அறமந்த இச்ேக்கரத்தின் நடுக்கட்டத்தில் ேிவன் கபாருந்துவன். (ஈராறுபத்து
ஒன்று என்பது 2610+1 = 121. ேிவன் - ேிவ அட்ேரமாகிய ேி.)

915.தான்ஒன்ைி வாழிடம் தன்எழுத் யதயாகும்

தான்ஒன்றும் அந்நான்கும் தன்யப கரழுத்தாகும்
தான்ஒன்று நாற்யகாணம் தன்ஐந் கதழுத்தாகும்
தான்ஒன்ைி யலஒன்றும் அவ்அரன் தாயன.

கபாருள் : ேிவமாகிய தான்கபாருந்தி விளங்கும் இடம் தனக்குரிய

எழுத்தாகிய ேிகரமாகும். தான் கபாருந்துவதற்கு இடமாயிருக்கும் ஏறனய
வய நம என்னும் நான்கு எழுத்துக்களும் தன் கபயரிறன உணர்த்தும்
எழுத்துக்களாகும். ேிவம் கபாருந்தி யுள்ள அறமப்பில் நாற்யகாணத்தில்
சூழவுள்ளறன தன் அஞ்கேழுத்தாகும். ேிவமாகிய தான் ஏறனய
எழுத்துக்களுடனும் கபாருந்தி நிற்கும்.

916. அரகர என்ன அரியகதான்று இல்றல

அரகர என்ன அைிகிலர் மாந்தர்
அரகர என்ன அமரரும் ஆவர்
அரகர என்ன அறும்பிைப்பு அன்யை.

கபாருள் : அரகர என்னும் நாமத்றதப் பயின்ைவர்க்கு எல்லாம் எளிறமயில்

முடியும்; அவ்வளவு கபருறம யிருந்தும் மனிதர்கள் அரகர என்று வணங்கிப்
பயன் அறடயவில்றல. அவர் அழியாத ஒளியுடல் கபறுவர். யமலும் விறன
இன்றமயால் பிைப்பு இல்றல.
917. எட்டு நிறலயுள எங்யகான் இருப்பிடம்
எட்டினில் ஒன்றும் இருமூன்றும் ஈயரழும்
ஒட்டிய விந்துவும் நாதமும் ஓங்கிடப்
பட்டது மந்திரம் பான்கமாழி யாயல.

கபாருள் : எமது தறலவன் வாழும் இடம் யமற்குைித்த ேக்கரத்தில் நான்கு

திறேகளிலும் நான்கு யகாணங்களிலும் உள்ளது. இந்த எட்டு இடங்களிலும்
பஞ்ோட்ேரம் கபாருந்தும். ஓம் நமேிவய என்னும் ஆகைழுத்து அரு மறையும்
பதினான்கு உலகங்களும் ஒளியும் ஒலியும் ஆகிய எல்லாம் திருவருள்
தங்குதலினின்று யதான்ைின. இந்த எண்களுக்கு யவறு கபாருளும் கூறுவர்.

918. மட்டவிழ் தாமறர மாதுநல் லாளுடன்

ஒட்டி இருந்த உபாயம் அைிகிலர்
விட்ட எழுத்றத விடாத எழுத்துடன்
கட்டவல் லாருயிர் காக்கவல் லாயர.

கபாருள் : ேிவனும் ேிறவயும் ஒட்டி யுறையும் வழிவறக அைியின் விட்ட

எழுத்தாகிய வ விடாத எழுத்தாகிய ேி இவ்விரண்டும் மா முதல் என்னும்
உண்றம கவளியாகும். மா முதல் - மகாகாரணம். இவ் இரு கபரும்
எழுத்தாகிய ேிவ என்னும் கேந்தமிழ்த் தனிமறையிறன இறடயைாது
கணிக்கவல்லார் தம்முயிர் திருவடியிற் கூடிப் யபரின்பம் எய்தும்
நிறலயிறனப் யபண வல்லவர் ஆவர்.

919. ஆலய மாக அமர்ந்தபஞ் ோக்கரம்

ஆலய மாக அமர்ந்தஇத் தூலம்யபாய்
ஆலய மாக அைிகின்ை சூக்குமம்
ஆலய மாக அமர்ந்திருந் தாயன.

கபாருள் : யகாயிலாக அமர்ந்த பஞ்ோட்ேரம், யகாயிலாக இருந்த இத்தூல

நிறலமாைி, யகாயிலாக எண்ணுகின்ை ஒளிறய முதலாகவுறடய
சூக்குமத்தில் ேிவன் யகாயில் ககாண்டிருந்தான். இவற்றுள் பருறமயாகிய
நமேிவய என்பதன் யமல் நுண்றமயாக அைிகின்ை ேிவயநம என்னும் அதுயவ
திருக்யகாவிலாக அமர்நதிருந்தான் என்க. இந்நிறல இரண்டும் முறையய
உலகியறலப் கபரியதாகவும், வட்டி
ீ யறலப் கபரியதாகவும் ககாள்ளும்
குைிப்பினவாகும்.

920. இருந்த இவ்வட்டம் இருமூன்றுஇ யரறக

இருந்த அதனுள் இயரறக ஐந்தாக
இருந்த அறைகள் இருபத்துஐஞ் ோக
இருந்த அறைகயான்ைில் எய்தும் அகாரயம.

கபாருள் : இருந்த இச்ேக்கரம் ஆறுயகாடுகறள உறடயதாக, அதனுள்

கட்டங்கள் ஐந்தாக, அவற்றுள் ஐ ஐந்து கட்டங்கள் இருபத்றதந்தாக, அங்கு
ஒரு நடுக்கட்டத்தில் அகாரம் கபாருந்தும். (அகரம் ேிவகபருமானின்
அறடயாள எழுத்தாகும்.)

921. மகார நடுயவ வறளத்திடும் ேத்திறய

ஓகாரம் வறளத்திட்டு உம்பிளந்து ஏற்ைி
அகாரம் தறலயாய் இருகண் ேிகாரமாய்
நகார வகாரநற் காலது நாடுயம.

கபாருள் : இதன்கண் திருஅம்பலச் ேக்கரம் எழுத்துமுறை அறமப்பினால்

தறல, கண், கால் முதலிய உறுப்புக்கயளாடு அறமந்த ஓர் ஆள் வடிவமாகத்
யதான்றுமுறை ஓதப் கபற்றுள்ளது. இதில் ேிதம்பரச் ேக்கர நடுவில் ஈேறன
மனித உருவமாகக் காணும் முறை கூைப்பட்டுள்ளது. குருமுகமாகத் தீட்றே
கபற்றுச் ோதனம் கேய்தால் சூக்கும ேிவாலயம் அறமயும் என்பதாம்.

922. நாடும் பிரணவம் நடுஇரு பக்கமும்

ஆடும் அவர்வாய் அமர்ந்தங்கு நின்ைது
நாடும் நடுவுள் முகம்நம ேிவாய
ஆடும் ேிவாயநம புைவட்டத்து ஆயயத.

கபாருள் : விரும்பும் பிரணவத்றத ஆஞ்றஞயில் நடுவாக இருபக்கமும்

கபாருந்திய ேிவாக்கினியான ஒளிறயக் ககாண்டு யநாக்குங்கள். அது
அறேவிறன உண்டாக்கும் ோதகரது வாயில் கபாருந்தி நின்ைது. அப்யபாது
அண்ணாக்கினுள்யள உண்டாவது நமேிவாயமாம். பின் கவளியில் ேிரறேக்
குழவுள்ள பகுதியில் விளங்குவது ேிவாய நம என்பது.

923. ஆயும் ேிவாய நமமேி வாயந

ஆயும் நமேிவா யயநம ேிவா
வாயுயம வாய நமேிகயனும் மந்திரம்
ஆயும் ேிகாரம் கதாட்டந்தத்து அறடவியல.

ேிவாயநம
மேிவாயந
நமேிவாய
யநமேிவா
வாயநமேி

கபாருள் : ேிவாய நம என்னும் மந்திரத்றத நான்கு முறை எழுத்துக்கறள

மாற்ைியறமக்கும் நிறல ஓதப்படுகின்ைது அந்நான்கும் ஈற்ைிலிருந்து
முறையய ஒவ்யவார் எழுத்தும் முதகலழுத்தாக எழுதுதல் யவண்டும்.
அங்ஙனம் எழுதின் திரு அம்பலச் ேக்கரம் இருபத்றதந்திலும் திரு
ஐந்கதழுத்து அறமந்திருக்கும்.

924. அறடவினில் ஐம்பதும் ஐஐந்து அறையின்

அறடயும் அறைகயான்றுக்கு ஈகரழுத்து ஆக்கி
அறடயும் மகாரத்தில் அந்தமாம் க்ஷவ்வும்
அறடவின் எழுத்துடும்பத்கதான்றும் அமர்ந்தயத.

கபாருள் : வரிறேயாகிய க்ஷ காரம் நீங்கிய ஐம்பது எழுத்துக்கறளயும்

இருபத்றதந்து அறைகளில் அறை ஒன்றுக்கு ஈகரழுத்தாக அறடத்துப்
பிரணவ வட்ட மகாரத்தில் க்ஷல்றவ அறடப்பின் ஐம்பத்யதார் அட்ேரங்களும்
முறையாக அறடபட்டுவிடும். ஐம்பத்கதாரு கிரந்த அட்ேரங்களும்
அறடக்கப்படும் விதம் கூைியவாறு.

925. அமர்ந்த அரகர வாம்புை வட்டம்

அமர்ந்த அரிகரி யாம்அத னுள்வட்டம்
அமர்ந்த அேறப யாம்அத னுள்ளவட்டம்
அமர்ந்த யரறகயும் ஆகின்ை சூலயம.

கபாருள் : ேக்கரத்தின் கவளி வட்டத்தில் ஹரஹர என்றும், அதறன எடுத்த

உள்வட்டத்தில் ஹர ஹர என்றும், அதறன எடுத்த உள்வட்டத்தில் ஹரிஹரி
என்றும், அதற்கு அடுத்த உள்வட்டத்தில் ஹம்ேம் என்னும் அேறபயும்,
ேக்கரத்தின் இயரறககள் முடிவில் சூலமும் இடுக. ேக்கரத்தின் புைத்யத
இவ்வாறு அறமக்க யவண்டும் என்பதாம்.

926. சூலத் தறலயினில் யதாற்ைிவும் ேத்தியும்

சூலத் தறலயினில் சூழும்ஓங் காரத்தால்
சூலத்து இறடகவளி யதாற்ைிடும் அஞ்கேழுத்து
ஆலப் பதிக்கும் அறடவதும் ஆயம.

கபாருள் : முத்தறல யவலாகிய சூலத்தின் முறனயில் ேிறவயின்

எழுத்தாகிய வகரம் அறமத்தல் யவண்டும். அச் சூலத்றதச் சூழ ஓங்காரம்
அறமத்தல் யவண்டும். சூலத்தின் இறட கவளியில் திரு ஐந்கதழுத்றத
அறமத்தல் யவண்டும். அதுயவ இறையாகிய ேிவத்தின் நிறலக்களமாகும்.
(இறை - பதி)

927. அதுவாம் அகார இகார உகாரம்

அதுவாம் எகாரம் ஒகாரமது ஐந்தாம்
அதுவாகும் ேக்கர வட்டயமல் வட்டம்
கபாதுவாம் இறடகவளி கபாங்குநம் யபயர.

கபாருள் : அப் பஞ்ோட்ேரயம அ,இ,உ,எ,ஒ ஆகிய ஐந்தாம். இதறனச் ேக்கர

வட்டம் யமல் வட்டத்து இறட கவளியில் இடுக. அறதச் சூழ நம் யபரான,
ேிவ ேிவ என்ை எழுத்துக்கறள வட்டம் சூழ அறமக்கவும் சூலத்து இறட
கவளியில் அ,இ,உ,எ,ஒ இட்டுச் சூழ ஒரு வட்டமிட்டுச் ேிவ ேிவ
அறமக்கலாம் என்க.

928. யபர்கபற் ைதுமூல மந்திரம் பின்னது

யேர்வுற்ை ேக்கர வட்டத்துள் ேந்தியின்
யநர்கபற் ைிருந்திட நின்ைது ேக்கரம்
ஏர்கபற் ைிருந்த இயல்பிது வாயம.

கபாருள் : திருப் கபயராகப் கபற்ை நமேிவய, என்பயத ேிவ மூல மந்திரமாகும்.

மற்றை எழுத்துக்கள் உள் வட்டம் கவளி வட்டங்களில் முன்றனத் திருப்
பாட்டில் குண்டமுறை யபால் திகழ்வனவாகும். இதுயவ ேம்பத்றதத் தரும்
முறையான ேக்கரமாகும்.

929. இயலும்இம் மந்திரம் எய்தும் வழியின்

கேயலும் அைியத் கதளிவிக்கு நாதன்
புயலும் புனலும் கபாருந்துஅங்கி மண்விண்
முயலும் எழுத்துக்கு முன்னா இருந்தயத.

1. பிருதிவி நாற்யகாணம் ல

2. அப்பு பிறைவட்டம் வ

3. யதயு முக்யகாணம் ர

4. வாயு அறுயகாணம் ய

5. ஆகாயம் வட்டம் அ

கபாருள் : முறையான இம்மந்திரம் அறடயும் கநைியில் அதன் கிரிறயயும்

அைியும்படியாகத் கதளிவு படுத்திய குருநாதன் காற்று, நீர், கபாருந்திய தீ,
நிலம், ஆகாயம் ஆகிய ஐம்பூதங்களுக்கு உரியவாகிய பீேங்கறளயும் முயலும்
பஞ்ோக்கரத்தின் மூலம் அறடயுங்கள் என்று அருளினான். பஞ்ோக்கரம்
கதாழிற்படும் யபாது பஞ்ேபூத பீோக்கரங்களும் அறவகளின் உருவங்களும்
யதறவப்படும் என்க.

930. ஆகைட்டு எழுத்தின்யமல் ஆறும் பதினாலும்

ஏைிட்டு அதன்யமயல விந்துவும் நாதமும்
ேீைிட்டு நின்று ேிவாய நமகவன்னக்
கூைிட்டு மும்மலம் கூப்பிட்டுப் யபாயம.

கபாருள் : ஐம்பது எழுத்தாக அறமக்கப் படும் காலத்து உயிரினத்தில்

ஆைாவது எழுத்து ஊ பதினான்காவது எழுத்து ஒள எட்டு என்பது அ ஆகும்.
அதன்யமல் ஒளியும் ஒலியும் கணிக்குமாறு கூட்டுதல் யவண்டும். ேிவயநம
என இறடயைாது கணித்துக் ககாண்டிருந்தால் மும்மலங்களும் பிளவுபட்டு
இன்னலுற்றுப் புலம்பி அகலும். (ேத்தி ஒளி, விந்து. ேிவன் ஒலி, நாதம்.
ஆதியில் தமிழ் எழுத்துக்கள் ஐம்பது ஆகும்.)

931. அண்ணல் இருப்பது அவள் அக் கரத்துள்யள

கபண்ணின்நல் லாளும் பிரான்அக் கரத்துள்யள
எண்ணி இருவர் இறேந்துஅங்கு இருந்திடப்
புண்ணிய வாளர் கபாருளைி வார்கயள.

கபாருள் : முன்னர் கூைிய கஸள என்பதில் தறலவனாகிய ேிவமும்

இருப்பன். உமாயதவியும் அப்பிரான் அக்கரத்தில் ேிைந்து விளங்குவாள்.
இவ்விதமாகச் ேிவேத்தி ஈோனத்தில் கபாருந்தியிருப்பறதப் புண்ணிய ேீலர்கள்
நாதமாக விளங்குவறத அைிவார்கள் (அ+உ என்பறத ஒள ஆகி ஸகரத்றதச்
யேர்க்க கஸள ஆயிற்று என்ைபடி) ேிவயேிவ என்பறதக் குைிப் பதாக
மற்கைாரு ோரார் கூறுவர்.

932. அவ்விட்டு றவத்தங்கு அரவிட்டு யமல்றவத்து

இவ்விட்டுப் பார்க்கில் இலிங்கம தாய்நிற்கும்
மவ்விட்டு யமயல வளியுைக் கண்டபின்
கதாம்மிட்டு நின்ை சுடர்க்ககாழுந்து ஆயம.

கபாருள் : அகரத்றத எழுதி, அதன்யமல் அர என்பது எழுதி, அதன்யமல் இ

எழுதிப் பார்க்கில் ேிவலிங்கமாம் ேிவலிங்கம் அருவம், உருவம் என்னும்
இரண்டிற்கும் காரணமாம். இது அருவுருத் திருவுரு என்று ஓதப் கபற்றுள்ளது.
(அ - அைிவு; அர கதாழில்; இ - இன்பம். ம கரத்றத இட்டு உச்ேித் கதாறளயின்
கண் உயிர்ப்புச் கேல்லுவறத உணர்ந்தபின் அங்குத்கதாம் என்ை ஒலி
யகட்கும்.)

933. அவ்வுண்டு ேவ்வுண்டு அறனத்தும்அங்கு உள்ளது

கவ்வுண்டு நிற்கும் கருத்தைி வார்இல்றல
கவ்வுண்வு நிற்கும் கருத்தைி வாளர்க்குச்
ேவ்வுண்டு ேத்தி ேதாேிவன் தாயன.

கபாருள் : அகரமும் ேகரமும் அங்குண்டு, இவ்விரண்டும் ேிவம், ேிறவ

என்னும் அத்தன் அன்றனறயக் குைிக்கும். ஈண்டுக் கூைப்படும் அகரம்
அடிறயயும், ேகரம் ேறடறயயும் ககாண்டு நிற்கும் திருவுள்ளப் கபற்ைி
அைிவார் இல்றல. அத்தன்றமயின் கமய்ம்றமயிறன அைியும் அடியவர்க்கு
அச்ேகரத்தின் வண்ணமாம் ேதாேிவன் யதான்றும். (ேவ்வுண்ட ேத்தி ே என்னும்
பீே மந்திரத்தின் ேத்தி. கவ்வுண்டு கலந்து)

934. அஞ்கேழுத் தாயல அமர்ந்தனன் நந்தியும்

அஞ்கேழுத் தாயல அமர்ந்தபஞ் ோக்கரம்
அஞ்கேழுத் தாகிய அக்கர ேக்கரம்
அஞ்கேழுத் துள்யள அமர்ந்திருந் தாயன.

கபாருள் : நந்தியாகிய ேிவகபருமான் திரு ஐந்து எழுத்தாகயவ அமர்ந்து

அருளினன். அஞ்சு கோற்களின் முதகலழுத்துக்களாகிய அஞ்சு
எழுத்துக்களால் ஆகியது பஞ்ோக்கரம். இந்த ஐந்து எழுத்துக்களாயலயய
ேக்கரங்கள் அறமக்கப்படும். அதனுள் அமர்ந்து உறைபவன் விழுமிய
முழுமுதற் ேிவன். (அஞ்கேழுத்தின் விரிவு வருமாறு; ேி - ேிைப்பு; வ-வனப்பு; ய-
யாப்பு; ந - நடப்பு; ம - மறைப்பு)

935. கூத்தறனக் காணுங் குைிபல யபேிடில்

கூத்தன் எழுத்தின் முதகலழுத்து ஓதினார்
கூத்தகனாடு ஒன்ைிய ககாள்றகய ராய்நிற்பர்
கூத்தறனக் காணும் குைியது வாயம.

கபாருள் : கூத்தனாகிய ேிவகபருமாறனக் காணும் கநைிகள் நான்காகப்

யபேப்படினும், அவன் திரு ஐந்கதழுத்தின் முதகலழுத்தாகிய ேிவ என்பதறனச்
ேிைந்து எடுத்து ஓதம் கமய்யடியார் கூத்தப் கபருமானுடன் பிரிவின்ைிக்
கலந்த புணர்ப் பிணராவர். இதுயவ திருவடியேரும் கபரு கநைியாகும்.

936. அத்திறேக் குள்நின்ை அனறல எழுப்பியய

அத்திறேக் குள்நின்ை நவ்எழுத்து ஓதினால்
அத்திறேக் குள்நின்ை அந்த மறையறன
அத்திறேக் குள்ளுைவு ஆக்கினள் தாயன.

கபாருள் : அகர கறல விளங்கும் திறேயாகிய மூலாதாரத்திலுள்ள

மூலக்கனறல எழுப்பி, அத்திறேயில் விளங்கும் நகாரத்றத அைிந்து
ஓதினதால், அந்தத் திறேயில் மறைந்து கிடந்த ேிவறன அந்தத் திறேயில்
ேிந்தித்து நின்று உைவாக்கிக் ககாண்யடன். நகரம் தூலப் பஞ்ோக்கிரமாகிய
நமேிவாயறவக் குைிக்கும்.

937. தாயன அளித்திடும் றதயறல யநாக்கினால்

தாயன அளித்திட்டு யமலுை றவத்திடும்
தாயன அளித்த மகாரத்றத ஓதிடத்
தாயன அளித்தயதார் கல்கலாளி யாமுயம.

கபாருள் : ேிவகபருமான் தானாகயவ அளித்தருளும் தூமாறய என்னும்

குண்டலியிறன ஆராய்ந்தால், ேிவம் தானாகயவ யமல் நிறலயில் றவத்திடும்.
அதுயபால் மகரமாகிய ஒலியிறன ஓதிட முழுமாணிக்க ஒளியாகிய
ேிவகபருமான் யதான்றுவன். (கல் - மாணிக்கம். றதயல்-குண்டலினி. மகாரம் -
நாதம். கல்கலாளி - மாணிக்க யோதி.)

938. கல்கலாளி யயகயன நின்ை வடதிறே

கல்கலாளி யயகயன நின்ை இந்திரன்
கல்கலாளி யயகயன நின்ை ேிகாரத்றதக்
கல்கலாளி யயகயனக் காட்டிநின் ைாயன.

கபாருள் : ேிவகபருமான் வடதிறேயிலுள்ள திருக்கயிலாய மறலறயத்

தனக்கு உறைவிடமாகக் ககாண்டவன். அங்கு அவன் புண்ணிய யவந்தனாகக்
யபாகம் அருளுகிைான். அவனுக்குரிய கேந்தமிழ் மந்திர ஐந்கதழுத்தின்
முதகலழுத்துச் ேிகரம். இது றவர ஒளி யபான்று திகழ்வது இதறனக்
குன்ைின் யமல் இட்ட விளக்ககனக் காட்டினான். (இந்திரன் - யவந்தன்;
ேிவகபருமான்; மருத நிலக்கடவுள். இந்திரன் இந்திரியத்றத அவித்தவன்;
கபாைிவாயில் ஐந்து அவித்தவன் ேிவன்.)

939. தாயன எழுகுணம் தண்சுட ராய்நிற்கும்

தாயன எழுகுணம் யவதமு மாய்நிற்கும்
தாயன எழுகுணம் ஆவதும் ஓதிடில்
தாயன எழுந்த மறையவன் ஆயம.

கபாருள் : எழுத்துக்கள் யதான்றுவதற்குரிய பண்பறமந்த ஒலியாகிய

அருட்சுடரும் ேிவயன. அவ் எழுத்துக்களால் ஆகிய அைிவு நூலாம் மறையும்
அவயன. எல்லா நற்பண்புகளுமாய் நிற்பவனும் அவயன. தானாகத் யதான்ைிய
உள்ளங்கவர்கள்வனும் அவயன. (மறையவன் - கள்வன்; தாயன எழுகுணம் -
நாதம்)

940. மறையவ னாக மதித்த பிைவி

மறையவ னாக மதித்திடக் காண்பர்
மறையவன் அஞ்கேழுத்து உள்நிைகப் கபற்ை
மறையவன் அஞ்கேழுத்து தாம்அது வாகுயம.

கபாருள் : ஆண்டவன் ஆரூயிர் அறனத்றதயும் தன்வண்ணம் ஆக்குவன்.

அதன் கபாருட்டு மானுடப் பிைவிறய மதித்து அருளினான். அவ்
வுண்றமறய உணர்ந்து கேந்கநைி ஒழுகி மறையவனாக மதித்திடக் காண்பர்.
அந்நிறல எய்துவதற்குத் திரு ஐந்கதழுத்தின் உள்ள ீடாய் நிற்பவன் ேிவன்.
அந்த ஐந்கதழுத்து ஓதுவார் ேிவமாகி வாழ்வர். (அஞ்கேழுத்து - ேிவயநம.
ேிவமாதல் - ேிவனுக்கு அடிறமயாதல்)

941. ஆகின்ை பாதமும் அந்நவாய் நின்ைிடும்

ஆகின்ை நாபியுள் அங்யக மகாரமாம்
ஆகின்ை ேீயிரு யதாள்வவ்வாய்க் கண்டபின்
ஆகின்ை வச்சுடர் யவ்வியல் பாயம.

கபாருள் : அன்பாகிய உலகியலும் அருளாகிய வட்டியலும்

ீ ேிவன்
திருவடியால் ஆகுவன. அத்திருவடிக்கண் நகரம். ககாப்பூழின் கண் மகரம்.
இரு யதாளின்கண் ேிகரம் - வாயின் கண்வகரம். திருமுடியின் கண் யகரம்.
இம்முறையாக அம்பலவாணரின் அருமுறைத் தமிழ்த்திரு அறமப்பர். (சுடர்
திருமுடி.ேி ேீ என நீண்டது)

942. அவ்வியல் பாய இருமூன்று எழுத்றதயும்

கேவ்வியல் பாகச் ேிைந்தனன் நந்தியும்
ஒவ்வியல் பாக ஒளியுை யநாக்கிடில்
பவ்வியல் பாகப் பரந்துநின் ைாயன.
கபாருள் : முன்னர்க் கூைிய இயல்றப அைிந்து இரண்டாகவும் மூன்ைாகவும்
உள்ள பஞ்ோட்ேரத்றத அைிந்தவர்களிடம் கேம்றமயாகிய இயல்யபாடு
ேிவபரம்கபாருள் விளங்கும் ஒகரமாகிய பிரணவமாய் உணர்ந்து ஒளிகபாருந்த
தியானிக்கில் அக்கரங்களாலான பாவின் தன்றமயாய் அஃதாவது நாத
மயமாய் எங்கும் வியாபித்து நின்ைான். இரண்டு மூன்று எனப்பிரிந்து நம
என்பறவ விடத்தக்கறவ. ேிவாய என்பறவ ககாள்ளத் தக்கறவ. (ஓ - ஒ
ஆயிற்று.)

943. பரந்தது மந்திரம் பல்லுயிர்க் ககல்லாம்

வரந்தரு மந்திரம் வாய்த்திட வாங்கித்
துரந்திடு மந்திரம் சூழ்பறக யபாக
உரந்தரு மந்திரம் ஓகமன்று எழுப்யப.

கபாருள் : அவ்வுண்டு என்பது முதல் இதுவறரயும் ேிவ மந்திரங்கள்

விளக்கப்பட்டன. இறவ எல்லா உயிர்கட்கும் யவண்டும் வரந்தரு
மந்திரமாகும். அம் மந்திரம் பிைவியாகிய கபரும் பறகறய நீக்கும். ஓம்
என்று உள்ளன்புடன் கணிக்கத் திருவருள் ஆற்ைல் றககூடும். (எழுப்பயவ
என்பது எழுயப என்று திரிந்து நின்ைது. துரந்திடும் - நீக்கும்)

944. ஓகமன்று எழுப்பிதன் உத்தம நந்திறய

நாகமன்று எழுப்பி நடுகவழு தீபத்றத
ஆகமன்று எழுப்பிஅவ் வாறுஅைி வார்கள்
மாமன்று கண்டு மகிழ்ந்திருந் தாயர.

கபாருள் : ஓம் என முதற்கண் ஓறேறய எழுப்புதல் யவண்டும். பின்பு

நவேிவய என்னும் தமிழ் மந்திரத்றத நவிலுதல் யவண்டும். இதன்கண்
நடுகவழு திருவிளக்குச் ேிகரமாகும். ேிவயநம என்று ஓதுவயத திருவடி யேர
வழியாகும். இவ்வுண்றமறய அைிபவர்கள் திருச்ேிற்ைம்பலம் கண்டு என்றும்
இன்புற்ைிருப்பார்கள். (மாமன்று - திருச் ேிற்ைம்பலம்)

945. ஆகின்ை ேக்கரத் துள்யள எழுத்துஐந்தும்

பாககான்ைி நின்ை பதங்களில் வார்த்திக்கும்
ஆகின்ை ஐம்பத்து ஓகரழுத்து உள்நிற்கப்
யாககான்ைி நிற்கும் பராபரன் தாயன.

கபாருள் : திரு அம்பலச் ேக்கரத்தில் அறமக்கப்படும் எழுத்துத் திரு

ஐந்கதழுத்தாகும். இந்த ஐந்கதழுத்தும் ஐந்து கோற்களின் முதல் எழுத்தாகும்.
அறவ அச்கோற்களின் மூலம் விளக்கமுறும். இந்த ஐந்கதழுத்தின்
கபாருளாக விரிவனயவயாம் ஐம்பத்யதார் எழுத்தும் இவ் அறனத்றதயும்
உள்நின்று உய்க்கும் முழுமுதல் ேிவ கபருமான் ஒருவயனயாம்.

946. பரமாய் அஞ்கேழுத்து உள்நடு வாகப்

பரமாய நவேிவ பார்க்கில் மவயரேி
பரகாய ேியநம வாம்பரத்து ஓதில்
பரமாய வாேி மயநமாய் நின்யை.

கபாருள் : எவ்வறக மந்திரங்களுக்கும் முதன்றம வாய்ந்ததாய்த் தாயாய்த்

திகழும் திரு ஐந்கதழுத்துள் நடுவாள் விளங்குவது ய கரமாகும். இந்த
ஐந்கதழுத்து; யநவேிம, மவயநேி, ேியநமவ, வேிமயந - என நான்கு வறகயாகக்
கணிக்கப் படும். இங்ஙனம் எழுத்துக்கறள நிறலமாைிக் கணித்தல் கபாருள்
உண்றம நன்கு புலனாய்ப் பதிதற்யக யாம். ஐந்து எழுத்துள் நடு - யகரம்.

947. நின்ை எழுத்துகள் யநர்தரு பூதமும்

நின்ை எழுத்துகள் யநர்தரு வண்ணமும்
நின்ை எழுத்துகள் யநர்தர நின்ைிடில்
நின்ை எழுத்துள்ளும் நின்ைனன் தாயன.

கபாருள் : பஞ்ோட்ேரமாய் நின்ை எழுத்துக்கயள பூதங்கறள இயக்குவனவாம்.

அங்கு அறமந்துள்ள எழுத்துக்கள் பஞ்ோட்ேரத்தின் கோரூபத்றத
உணர்த்துவன. ேக்கரத்திலுள்ள எழுத்துக்கள் முறையாக நின்ைால் பஞ்ோக்கர
கோரூபமான ேிவமும் அறவகளில் ேிைந்து விளங்குவான். (ந - பிருதிவி; ம -
அப்பு; ேி - அக்கினி. வ-வாயு; ப-ஆகாயம். பஞ்ோட்ேரயம வடிவமாகக் ககாண்டு
ேிவன் விளங்குவான்.)

948. நின்ைது ேக்கரம் நீளும் புவிகயல்லாம்

மன்ைது வாய்நின்ை மாயநன் னாடறனக்
கன்ைது வாகக் கைந்தனன் நந்தியும்
குன்ைிறட நின்ைிடும் ககாள்றகயன் ஆயம.

கபாருள் : அழிவில்லாத திருஅம்றபச் ேக்கரத்தினால் எல்லா உலகமும்

நிறல கபறுகின்ைன. இத்திரு அம்பலச் ேக்கரத்து நிறல யபைாகவுள்ள
ேிவகபருமாறன அச் ேக்கர வழிபாட்டினால் நந்திகயம் கபருமான்
ஆன்கன்ைின் வாயிலாகப் பால் கபறுவது யபால் கபற்றுக் ககாண்டனன்.
குன்ைிறட நிற்பார் நிறலத்த ககாள்றக யபால் திருஅம்பலச் ேக்கரத்தினால்
கபறும் யபறு நிறலத்த யபைாகும். மாய நன்னாடன் மாயா காரியமாகிய நல்ல
நாட்டின் தறலவனும் நடந்து யவானும் ஆகின்ைவன். (இத்திரு அம்பலச்
ேக்கரத்றதப் பூேித்து நந்தியதவர் கயிறலயில் காவல் தறலறம எய்தினார்
என்பர்.)

949. ககாண்டஇச் ேக்கரத் துள்யள குணம்பல

ககாண்டஇச் ேக்கரத் துள்யள குைிஐந்து
ககாண்டஇச் ேக்கரங் கூத்தன் எழுத்துஐந்தும்
ககாண்டஇச் ேக்கரத் துள்நின்ை கூத்யத.

கபாருள் : திரு அம்பலச் ேக்கரத்தால் கபைப்படும் நன்றமகள் பல. அவற்றுள்

பறடத்தல், காத்தல், துறடத்தல், மறைத்தல், அருளல் என்னும் ஐந்கதாழிற்
கபயராகும். யமலும் கூத்தப் கபருமான் தன் திருவுருவிறனக் கீ ழிருந்து யமல்
யநாக்கின் நமேிவய எனவும், யமலிருந்து கீ ழ் யநாக்கின் ேிவயநம எனவும்
வழங்கும் கேந்தமிழ்த் திரு ஐந்கதழுத்தின் ேீருமாகும்.

950. கவளியில் இயரறக இயரறகயில் அத்தறல

சுளியில் உகாரமாம் சுற்ைிய வன்னி
கநளிதரும் கால்ககாம்பு யநாவித்து நாதம்
கதளியும் பிரகாரம் ேிவமந் திரயம.

கபாருள் : திரு அம்பலமாகிய பரகவாளியில் ேக்கரக் கீ ற்றுக்கள் இல்றல.

திரு அம்பலச் ேக்கரத்துள் கீ ற்றுக்கள் உண்டு. குற்ைமற்ை உகரம் தீயின்
அறடயாளம். கநளிவு யேர்ந்த யகாடு ஒளியாகிய விந்துவாகும். கநளிவு
இல்லாத யநர்க்யகாடு ஒலியாகிய நாதமாகும். இவற்றைத் கதளியும் யபாது
ேிவ என்னும் மந்திரமாகும். இயரறக கீ ற்று.

951. அகார உகாய ேிகார நடுவாய்

வகாரயமாடு ஆறும் வளியுடன் கூடிச்
ேிகார முடயன ேிவன்ேிந்றத கேய்ய
ஒகார முதல்வன் உவந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : அகர உகரம் ஓங்காரத்றதக் குைிக்கும். ேிகர வகரம் திரு

ஐந்கதழுத்றதக் குைிக்கும். இறவ ஓம் நமேிவய என ஆகும். இவற்றை
ஆகைழுத்து மந்திரம் என்ப. ேிவேிவ என்று இறடயைாது உயிர்ப்புடன்
எண்ணிக் ககாண்டிருக்க ஓங்கார முதற் கபாருளாகிய ேிவகபருமான்
யதான்ைியருள்வான்.

952. அற்ை இடத்யத அகாரமது ஆவது

உற்ை இடத்யத உறுகபாருள் கண்டிடச்
கேற்ைம் அறுத்த கேழுஞ்சுடர் கமய்ப்கபாருள்
குற்ைம் அறுத்த கபான்யபாலும் குளிறகயய.

கபாருள் : துயிலற்ை இடமாகிய புருவ நடுவின்கண் கவளிப்பட்டுத்

யதான்றுவது அகரமாகும். அந்த அகரம் யநர்ந்த இடத்து முழுமுதற் ேிவத்றதக்
கண்டிடச் கேய்யும். ஆருயிர்களின் மாசு அகற்ைிய விழுச்சுடர்
கமய்ப்கபாருளாகிய ேிவன் கேம்பின் குற்ைமாகிய களிம்பு அகற்ைிப் பசும்
கபான்னாக்கும் குளிறகறய ஒப்பன். (யபாலும் ஒப்பில் யபாலி)

953. அவ்கவன்ை யபாதினில் உவ்கவழுத்து ஆவித்தால்

உவ்கவன்ை முத்தி உருகிக் கலந்திடும்
மவ்கவன்று என்னுள்யள வழிப்பட்ட நந்திறய
எவ்வணஞ் கோல்லுயகன் எந்றத இயற்றகயய.

கபாருள் : அகரத்துடயன உகரத்றதயும் ஒலித்தால் அடியார் நடுவுள்

இருக்கும் குைிப்பிறன உணர்த்துவதாகிய உவ்கவன்ை வடுயபறு
ீ பிரிவின்ைி
எய்தும், மகர நிறலயாகிய மனத்தின் கண் விளங்கும் நந்தியாகிய ேிவம்
என்றன முன்னின்று வழிப்படுத்தும். எம் தந்றதயாகிய ேிவகபருமான் புரியும்
அருளிப் பாட்றட எச் கோல்லால் எடுத்து இயம்புயவன். (உவ்-நடு இடத்றதக்
குைிக்கும் அறடயாளம், பிரணவத்தின் உச்ேரிப்றபக் குைிக்கின்ைது இப்பாடல்.)

954. நீரில் எழுத்துஇவ் வுலகர் அைிவது

வானில் எழுத்கதான்று கண்டைிவார் இல்றல
யாரிவ் எழுத்றத அைிவார் அவர்கள்
ஊனில் எழுத்றத உணர்கிலர் தாயம.

கபாருள் : நீர்யமல் எழுத்துப் யபால் இவ்வுலகியல் அைிவு நிறலயற்ைதாகும்.

ேிதாகாய மண்டலத்தில் விளங்கும் பிரணவமாகிய ஓர் எழுத்றதக் கண்டு,
அதன் அைிறவப் கபறுபவர் யாரும் இல்றல. யார் ஒருவர் இவ் எழுத்றத
அைிந்தாயரா அவர் பிரமனால் தறலயில் எழுதப்படும் எழுத்றத மீ ளவும்
அறடய மாட்டார்கள். அதாவது மீ ண்டும் பிைக்க மாட்டார்கள்.

955. காறல நடுவுைக் காயத்தில் அக்கரம்

மாறல நடுவுை ஐம்பதும் ஆவன
யமறல நடுவுை யவதம் விளம்பிய
மூலம் நடுவுை முத்திதந் தாயன.

கபாருள் : உயிர்ப்பு ஆறுநிறலக் களங்களுள் நடுவாகிய கநஞ்ேத் தின்

கண்நிற்ப, கபரு கவளியில் யதான்ைிய ஓங்காரம் ஐம்பத்யதார்
எழுத்துக்களாகிய கோன் மாறலயின் நடுமணியாக விளங்கும் யமலும்
மறைகளின் நடுவாக விளங்கும் திரு ஐந்கதழுத்யத ேிவமூல மந்திரமாகும்.
அதறன இறடயைாது நாட வடு
ீ யபறு ஆகும். (நாட - ேிந்திக்க.)

956. நாவியின் கீ ழது நல்ல எழுத்கதான்று

பாவிகள் அத்தின் பயனைி வாரில்றல
ஓவிய ராலும் அைியகவாண் ணாதது
யதவியும் தானும் திகழ்ந்திருந் தாயன.

கபாருள் : ககாப்பூழின் கீ ழ் மூலத்திடத்துத் திகழும் ஒன்று நல்ல எழுத்தாகிய

ஓங்காரம் ேிவேிவ என்கிலாத் தீவிறனயாளர் இதன் பயறன அைிகின்ைிலர்.
இது பறடப்யபான் முதலாகிய யதவர்களாலும் அைிதற்கு அரியது
அம்றமயயாடு ேிவகபருமான் ஆண்டுச் ேிைந்திருந்தனன். (நாவி - நாபி,
ககாப்பூழ். பாவிகள் - தீவிறனயாளர். ஓவியர் - பறடப்யபான் முதலிய
யதவர்கள்.)

957. அவ்கவாரு ேவ்கவன்ை ேரனுற்ை மந்திரம்

அவ்கவாரு ேவ்கவன்ைது ஆரும் அைிகிலர்
அவ்கவாரு ேவ்கவன்ைது ஆரும் அைிந்தபின்
அவ்கவாரு ேவ்வும் அனாதியும் ஆயம.
கபாருள் : அகரமும் ேகரமும் அரனுக்குரிய மந்திரமாகும். மகரத்துடன் கூடிய
ேகரம் - ேம். இதறன யாரும் அைிகிலர். அகரத்துடன் கூடிய ேகரமாகிய ே,
என்னும் மறையிறன எல்லாரும் அைிந்தபின் அகர ேகரங்கள்
கதான்றமயனவாகும். (அனாதி - கதான்றம. இதறன அேறப என்பர். அேறப -
அேபா பிக்கப்படாதத் (அேம்))

958. மந்திரம் ஒன்றுள் மலரால் உதிப்பது

உந்தியின் உள்யள உதயம்பண் ணாநிற்கும்
ேந்திகேய் யாநிற்பர் தாமது அைிகிலர்
அந்தி கதாழுதுயநாய் ஆர்த்துஅகன் ைார்கயள.

கபாருள் : திரு ஐந்கதழுத்யத வழிபாட்டு முதன்றம மந்திரம். அதறன

கநஞ்ேத்தினிடத்து உயிர்ப்புடன் கணிக்க மலர் வழிபாடு அருச்ேறனயாகும்.
ககாப்பூழின் உள்யள உயிர்ப்புடன் கணிக்க ஓம யவள்வியாகும். புைத்யத ேந்தி
கேய்கின்ைவர் இவ்வுண்றமயிறன உணரார். ேந்தியாயதவிறய
வழிபடுவதாகக் கூைிக் ககாண்டு வண்
ீ ஆரவாரம் கேய்து உண்றமயினின்றும்
நழுவினவர்கள் ஆகின்ைனர்.

959. யேவிக்கு மந்திரம் கேல்லும் திறேகபை

ஆவிக்குள் மந்திரம் ஆதார மாவன
பூவுக்குள் மந்திரம் யபாக்கை யநாக்கிடில்
ஆவிக்குள் மந்திரம் அங்குே மாயம.

கபாருள் : கதாழுறக மந்திரம் யாண்டும் கணிக்கப்படும். அம் மந்திரத்திற்கு

உயிரிறனப் யபான்று நிற்பது ஆறு நிறலக்கள மந்திரமாகுமாம். கநஞ்ேத்
தாமறரக்குள் நிறலகபறு மந்திரம் எது என்று குற்ைமை ஆராயின்
ஆருயிருக்கு உயிராகிய திரு ஐந்து எழுத்தாகும். அறவ ஐம் கபாைிகளாகிய
மதயாறனகறள அடக்க வல்ல அங்கேமாகும்.

960. அருவினில் அம்பரம் அங்ககழு நாதம்

கபருகு துடியிறட யபணிய விந்து
மருவி யகார ேிகார நடுவாய்
உருவிட ஊறும் உறுமந் திரயம.

கபாருள் : கண்ணுக்குப் புலனாகாத பரகவளியில் யதான்றுவது நாதம்.

அவ்விதம் கபருகி நிற்கின்ை ஒலியிறட நிலவுவது ஒளியாகிய விந்து
ஆன்மாவாகிய யகாரத்றதச் ேிகாரமாகிய இருகண் பார்றவக்கும் நடுவாய்
ககாண்டு தியானிக்கச் ேபியாத பிரணவம் ேிைந்து விளங்கும்.

961. விந்துவும் நாதமும் யமவி யுடன்கூடிச்

ேந்திர யனாயட தறலப்படு மாயிடில்
அந்தர வானத்து அமுதம்வந்து ஊைிடும்
அங்குதி மந்திரம் ஆகுதி யாயம.
கபாருள் : விந்துவும் நாதமும் அருளால் கபாருந்தி உடன்கூடித் திங்களுடன்
தறலப்படுமாயின் ஆயிர இதழ்த் தாமறரப் பரகவளியினின்று ஊற்கைழும்
அமிழ்தம் வந்து கவள்ளம் யபான்று இறடயைாது கபருகும். அவ்விடத்துத்
திரு ஐந்கதழுத்து மந்திரயம ஆகுதியாகும். (ேந்திரன் - இறடதறல அங்குதி
மந்திரம் - அப்யபாது உண்டாகும் உறுதிப்பாடு.)

962. ஆகைழுத்துஓதும் அைிவார் அைிகிலர்

ஆகைழுத்து ஒன்ைான ஓதி உணரார்கள்
யவகைழுத்து இன்ைி விளம்பவல் லார்கட்கு
ஓகரழுத் தாயல உயிர்கபை லாயம.

கபாருள் : ஆகைழுத்து (ஓம் நமேிவய) மந்திரத்றத ஓதும் அைிவுறடயவர்கள்,

இதனால் அறமயயவண்டிய உண்றம நிறலறய உணரவில்றல. பஞ்ோட்ேரத்
தியானத்தால் ஓகரழுத்தாகிய (ஓம் பிரணவத்றத உதிக்கச் கேய்யவில்றல.
பிரணவத்துடன் யவறுஎழுத்துக்கள் யேர்க்காமயல பிரணவ வித்றதறய
அைிவார்க்குப் பிரணவத்தாயலயய உயிரின் விளக்க காணலாம்.)

963. ஓதும் எழுத்யதாடு உயிர்க்கறல மூறவஞ்சும்

ஆதி எழுத்தறவ ஐம்பயதாடு ஒன்கைன்பர்
யோதி எழுத்தினில் ஐயிரு மூன்றுள
நாத எழுத்திட்டு நாடிக்ககாள் வயர.
ீ

கபாருள் : எழுத்துக்கள் எல்லாம் முதற்கண் அங்காத்தலில் உண்டாகும்

அகரத்யதாடு உயிகரழுத்துக்கள் பிறனந்தும் பழறமயான கமய்கயழுத்துக்கள்
முப்பத்றதந்தும் அவற்யைாடு யேர்த்து எழுத்துக்கள் ஐம்பத்கதான்ைாகும்.
யோதிறய உண்டாக்கும் அகர கறலயில் ஏறனய எழுத்துக்களும் சூக்கும
மாய் இடம் கபற்றுள்ளன. நாத எழுத்தாகிய உகரத்றத அத்துடன் யேர்த்து
அைியுங்கள். (பறழய தமிழ் எழுத்துக்கள் 16+35=51)

964. விந்துவி லும்சுழி நாதம் எழுந்திடப்

பந்தத் தறலவி பதினாறு கறலயதாம்
கந்தர வாகரங் கால்உடம்பு ஆயினாள்
அந்தமும் இன்ைியய ஐம்பத்கதான்று ஆயயத.

கபாருள் : சுழியாகிய விந்துவினின்று எழுத்யதாறே யதான்றும். அவ் எழுத்து

ஐம்பத்கதான்று என்ப. அவ் எழுத்துக்களின் முதல்வி திருவருள் ஆற்ைலாகும்.
அவள் பதினாறு கறலயாக விளங்குவள். இத் ஐம்பத்யதார் எழுததும்
அம்றமயின் வடிவமாக அறமக்கப்படும்.

965. ஐம்பது எழுத்யத அறனத்தும்யவ தங்களும்

ஐம்பது எழுத்யத அறனத்துஆக மங்களும்
ஐம்பது எழுத்யதயும் ஆவது அைிந்தபின்
ஐம்பது எழுத்தும்யபாய் அஞ்கேழுத் தாயம.
கபாருள் : ஓங்காரத்துடன் கூடிய ஐம்பத்யதார் எழுத்துக்களால் ஆகியயத
கபாதுவும் ேிைப்புமாகக் கூைப்படும் கதான்றமத் தமிழ் மறையும் முறையும்
என்ப மறைறய யவதம் எனவும், முறைறய ஆகமம் எனவும் கூறுப. இவ்
எழுத்துக்களால் ஆகிய பயறன உணர்ந்த பின் இறவயறனத்தும் ஒடுங்கி
ஐந்கதழுத்யத நின்று நிலவி முதன்றமயுறும் என்க.

966. அஞ்கேழுத் தால்ஐந்து பூதம் பறடத்தனன்

அஞ்கேழுத் தால்பல யயானி பறடத்தனன்
அஞ்கேழுத் தால்இவ் அகலிடம் தாங்கினான்
அஞ்கேழுத் தாயல அமர்ந்து நின்ைாயன.

கபாருள் : நமேிவாய என்ை ஐந்து எழுத்துக்கள் முறையய பிரதிவி, அப்பு, யதயு,

வாயு, ஆகாயம் ஆகிய ஐம்பூதங்கறள உற்பத்தி கேய்தன. அருவமான
உயிர்களுக்கு இப்பூதங்களுடன் கபாருந்தி வாழ அவற்றுக்யகற்ை யயானியில்
ேிருஷ்டிறயச் கேய்தருளினான். இவ்விரிந்த உலறக ஐம்பூத மயமாக இருந்து
தாங்கினான். இத்தறகய ஐந்கதழுத்தாயல உயிர்கள் ஊயடயும் விளங்கி
நின்ைான். இறைவன் உயிர்களுக்குச் கேய்யும் உபகாரம் கூைப்பட்டது.

967. வழ்ந்கதழ
ீ லாம்விகிர் தன்திரு நாமத்றதச்
யோர்ந்தகதாழி யாமல் கதாடங்கும் ஒருவற்குச்
ோர்ந்த விறனத்துயர் யபாகத் தறலவனும்
யபாந்திடும் என்னும் புரிேறட யயாயன.

கபாருள் : விகிர்தனாகிய இறைவனது திருநாமத்றத மனம் யோர்வு

அறடயாமல் ஓதுவார் இன்ப மயக்கத்திலிருந்து கதளிந்து எழலாம்.
தறலவனாகிய ேடாதரன் ஆன்மாக்கறளச் ோர்ந்துள்ள விறனகளும்
அவற்ைால் உண்டாகும் துன்பங்களும் நீங்கப் பிரணவ கதானியினால்
என்னுடன் வாருங்கள் என்று அறழப்பான். (புரிறடயயான் - திருவாதிறர
நாறள விரும்புயவான். ேறட - திருவாதிறர நாள்.)

968. உண்ணும் மருந்தும் உலப்பிலி காலமும்

பண்ணுறு யகள்வியும் பாடலு மாய்நிற்கும்
விண்ணின்று அமரர் விரும்பி அடிகதாழ
எண்ணின்று எழுத்துஅஞ்சும் ஆகிநின் ைாயன.

கபாருள் : ேிவன், அடியவர் உண்ணும் முடிவிலா அமிழ்தம் ஆவான். கால

தத்துவம் கடந்த நித்தியப் கபாருளாயும் இறே கபாருந்திய யவதப்
கபாருளாயும் பாடலாயும் விளங்குவான். ஆகாய மண்டலத்திலுள்ள யதவர்கள்
வணங்க ஆராயுமிடத்துப் பஞ்ோட்ேரமாகிய நமேிவாய வடிவமாகவும்
இருப்பான்.

969. ஐந்தின் கபருறமயய அகவிடம் ஆவதும்

ஐந்தின் கபருறமயய ஆலயம் ஆவதும்
ஐந்தின் கபருறமயய அையவான் வழக்கமும்
ஐந்தின் வறககேயப் பாலனும் ஆயம.

கபாருள் : விரிந்த உலகமாகச் காட்ேி யளிப்பது நமேிவாய என்ை ஐந்து

எழுத்தின் கபருறமயாகும். யதவாலயம் விளங்குவதும் ஐந்கதழுத்தின்
கபருறமயாயலயாம். அைவழியியல நீதி நிறல கபறுவதும் ஐந்கதழுத்தின்
கபருறமயாயலயாம். பஞ்ே பூதங்களிலும் விளங்கி அவன் அவற்ைின்
காவலனாக உள்ளான். (யகாயிலில் கருப்பக்கிரகம் - ேிகாரம்; அர்த்த மண்டபம்
வகாரம்; யகாரம் நந்திபீடம்; நகாரம் - நடராே ேறப; மகாரம் - பலிபீடம்.)

970. யவகரழுத் தாய்விண்ணாய் அப்புைமாய் நிற்கும்

நீகரழுத் தாய்நிலந் தாங்கியும் அங்குள்ள
ேீகரழுத் தாய்அங்கி யாய்உயி ராம்எழுத்து
ஓகரழுத்து ஈேனும் ஒண்சுட ராயம.

கபாருள் : அகரமாயும் ஆகாயமாயும் அதற்கு யமலுள்ள நாதமாயும் உள்ளான்.

மகாரமாகவும் நகாரமாகவும் உள்ளான். கபருறம மிக்க ேிகாரமாய்
அக்கினியாய் உயிரான யகாரமாய் உள்ள பிரணவ கோரூபமாய் இருப்பன்
ேிவன். (நீர் எழுத்து ம; நிலஎழுத்து - ந; ேி - அக்கினி; உயர் - ய)

971. நாலாம் எழுத்துஓறே ஞாலம் உருவது

நாலாம் எழுத்தினுள் ஞாலம் அடங்கிற்று
நாலாம் எழுத்யத நவிலவல் லார்கட்கு
நாலாம் எழுத்தது நன்கனைி தாயன.

கபாருள் : (நமேிவய) உலகம் ேத்தி மயமாய் உள்ளது. வகரமாகிய ேத்தியில்

இவ்வுலகம் ஒடுங்கியது. நாலாம் எழுத்தாகிய வகாரத்றதப் கேபிப்பவருக்கு
அதுயவ ஆதாரமாய் நின்று யமன்றமயான கநைியிறனக் காட்டும். ேிவாய நம
என்பதில் நாலாம் எழுத்தாகிய ந எனக் ககாண்டு கபாருள் கூறுவாரும் உளர்.

972. இறயந்தனள் ஏந்திறழ என்னுளம் யமனி

நயந்தனள் அங்யக நமேிவ என்னும்
பயந்தறன யயாரும் பதமது பற்றும்
கபயர்ந்தனன் மற்றும் பிதற்றுஅறுத் யதயன.

கபாருள் : முன்னம் கூைிய ேத்தி ஆன்மாவாகிய என்னுறடய உள்ளத்றத

விரும்பிப் கபாருந்தினான். அதறனயய விரும்பி அங்யக அமர்ந்தனன். நாம்
ேிவத்துக்கு அடிறம என்ை பயறன ஆராய்ந்து கதளியுங்கள். பிரணவமான
பதத்றதப் பற்றுங்கள். உலகப் பற்றை நீங்கியனன். யவறு பிதற்ைல்கறளயும்
ஒழித்யதன். கதளிந்த ஞானம் கபற்யைன்.

973. ஆமத்து இனிதிருந்து அன்ன மயத்திறன

ஓமத்தி யலயுதம் பண்ணும் ஒருத்திதன்
நாம நமேிவ என்ைிருப் பாருக்கு
யநமத் தறலவி நிலவிநின் ைாயள.

கபாருள் : ேீவர்கள் உயிர்வாழத் தானியத்தில் கபாருந்தி அன்னமயமாகப்

பக்குவமாகச் கேய்தறத, ஓம குண்டமாகிய வயிற்றுத் தீயில் ஆகுதி
பண்ணுகின்ை ேத்தியின், நாமமாகிய நமேிவ என்று தான் அற்று நிற்பார்க்குக்
கிரிறயறயத் தூண்டும் குண்டலினி ேத்தி விளங்குவாள். துறணயாவாள்
எனினுமாம்.

974. பட்ட பரியே பரமஞ் கேழுத்ததின்

இட்டம் அைிந்திட்டு இரவு பகல்வர
நட்டமது ஆடும் நடுயவ நிறலயங்ககாண்டு
அட்டயத ேப்கபாருள் ஆகிநின் ைாயள.

கபாருள் : பூர்வ புண்ணியத்தால் கிறடத்த பரியே யமலான ேிவாய நம

என்னும் ஐந்கதழுத்தாம். இவ் ஐந்து எழுத்தில் ஆன்மாக்கள் விருப்பத்துக்கு
ஏற்ைவாறு இரவு பகலாக நடுயவ இடங்ககாண் ேிவன் நடிப்பான். அவயன
அஷ்டமூர்த்தமாகவும் உள்ளான். (எண்கபாருள் ; நிலம், நீர், தீ, காற்று, வான்,
திங்கள், ஞாயிறு ஆருயிர் என்பன. இட்டம் - தியான உறைப்பு)

975. அகாரம் உயியர உகாரம் பரயம

மகார மலமாய் வருமுப் பதத்தில்
ேிகாரம் ேிவமாய் வகாரம் வடிவமாய்
யகாரம் உயிகரன்று அறையலும் ஆயம.

கபாருள் : (அ - உயிராயும், உ-பரமாயும், ம - மலமாயும், பிரணவம் இவ்வாறு

மூன்று பதங்களில் வரும். ேி - ேிவமாய், வ-வடிவுறடய ேத்தியாய், ய-
உயிராயும் கோல்லுமாகும்.)

976. நகார மகார ேிகார நடுவாய்

வகாரம் இரண்டும் வளியுடன் கூடி
ஓகார முதற்ககாண்டு ஒருக்கால் உறரக்க
மகார முதல்வன் மனத்தகத் தாயன.

கபாருள் : நமேிவய என்பதன் கண் ேிகரம் நடுவாகும். இரண்டு வளி என்பது

இடப்பால், வலப்பால் மூச்சு. இஃது உயிர் அறடயாளாமிகய யகரத்றதச்
குைிக்கும். இவ் ஐந்துடன் ஓகமாழிறய முதற்ககாண்டு உள்ளன்புடன்
ஒருமுறை ஓதினால் மகாரமாகிய நாத கமய்க்குத் தறலவனாகிய
ேிவகபருமான். ஓதுவார் கநஞ்றே இடமாகக் ககாண்டு எழுந்தருள்வான்.

977. அஞ்சுள ஆறன அடவியுள் வாழ்வன

அஞ்சுக்கும் அஞ்கேழுத்து அங்குேம் ஆவன
அஞ்றேயும் கூடத் தடுக்கவல் லார்கட்யக
அஞ்ோதி ஆதி அகம்புக லாயம.
கபாருள் : யதகமாகிய காட்டில் இந்திரியங்களாகிய ஐந்து யாறனகள்
வாழ்கின்ைன. அவ்விதமான இந்திரியங்களாகிய யாறனகள் அடக்க
ஐந்கதழுத்தாகிய நமேிவாய என்பது அங்குேம் யபான்ைது அவ்
ஐந்கதழுத்தாகிய எழுத்து ஐந்தறனக் ககாண்டு ஒருயேர அடக்க வல்லார்கட்கு
ஐந்துக்கும் முதலாய ஆன்மாவிடம் புகமுடியும்.

978. ஐந்து கறலயில் அகராதி தன்னியல

வந்த நகராதி மாற்ைி மகராதி
நந்திறய மூலத்யத நாடிப் பறரகயாடும்
ேந்திகேய் வார்க்குச் ேடங்கில்றல தாயன.

கபாருள் : நீக்கல், நிறலப்பித்தல், நுகர்வித்தல், அறமதி யாக்கல், அப்பால்

ஆக்கல் ஆகிய ஐந்து திருவருள் ஆற்ைல்களால் கேலுத்தப்படுவன அகர
முதலிய எழுத்துக்கள். நமேிவய என்பறதச் ேிவயநம எனக் கணித்தல்
யவண்டும். மகர முதல்வனாகிய நந்திறய மூலத்திடத்து நாடித்
திருவருயளாடும் யேர்த்து வழிபடுவார்க்குப் புைச் ேடங்குகள் யவண்டா.

979. மருவும் ேிவாயயம மன்னும் உயிரும்

அருமந்த யபாகமும் ஞானமும் ஆகும்
கதருள்வந்த ேீவனார் கேன்றுஇவற் ைாயல
அருள்தங்கி அச்ேிவமம் ஆவது வயட.
ீ

கபாருள் : கபாருந்திய ேிவய என்னும் மூன்று எழுத்துக்களும் முறையய

அைிவும் கேைிவும் ஆவியுமாகும். அைிவு ஞானம். கேைிவு யயாகம். ஆவி-
உயிர். யயாகம் என்பது உயிர் திருவருளுடன் கூடுதல். அஃதாவது முழுமுதற்
ேிவத்றத அகத்யத திருவுருவிற் கண்டு வழிபடுதல். இந்நிறல அருமருந்தன்ன
நிறலயாகும். திருவடியுணர்வு றகவரப் கபற்ை உயிர் இம்முறை யுணர்ந்து
வழிபடத் திருவருளுடன் உயிர் கூடிய நிறலயில் அவ்வுயிர் ேிவம் என்று
அறழக்கப்படும். அதுயவ வடாகும்.
ீ (பின் யபறு என்பது ேிவத்துடன்
கூடுதலாகும்.)

980. அஞ்சுக அஞ்கேழுத்து உண்றம அைிந்தபின்

கநஞ்சுகத்து உள்யள நிறலயும் பராபரம்
வஞ்ேகம் இல்றல மறனக்கும் அழிவில்றல
தஞ்ேம் இதுகவன்று ோற்றுகின் யையன.

கபாருள் : ஐந்து மலங்குளம் நீங்குதற்குத் திரு ஐந்கதழுத்தின் உண்றம

அைிந்து ஓதி ஒழுகுதல் யவண்டும். அப்கபாழுது ேிவகபருமான்
கநஞ்ேத்திடத்து நிறைந்து கவளிப்படுவன. அந் கநஞ்ேத்தில் பிைவிக்கு
வித்தாகிய தீய நிறனவுகள் யதான்ைா. இவ்வுடம்பும் விரும்பும் நாள் வறரயும்
அழியாதிருக்கும். இந்நிறலயய நமக்கு நிறலத்த புகலிடமாகச் கோல்லப்
கபறும். (அஞ்சு+உக = அஞ்சு மலங்கள் நேிக்க. அம்+சுகம் - இன்பம் தரும்
என்பது மற்கைாரு கபாருள்.)
981. ேிவாயகவாடு அவ்யவ கதளிந்து உளத்து ஓதச்
ேிவாயகவாடு அவ்யவ ேிவனுரு வாகும்
ேிவாயகவாடு அவ்வும் கதளியவல் லார்கள்
ேிவாயகவாடு அவ்யவ கதளிந்திருந் தாயர.

கபாருள் : ேிவய என்பதயனாடு முதலாய ேிவ என்னும் அவ்விரண்டு

எழுத்றதயும் கூட்டிச் ேிவயேிவ எனத் கதளிந்து உள்ளன்புடன் ஓதுதல்
யவண்டும். ேிவயேிவ என்பயத ேிவகபருமானின் மந்திர வுருவாகும்.
இவ்வுண்றமயிறனத் கதளிய வல்லார்கள் ேிவேிவ என்று ேிைந்திருப்பார்கள்.

982. ேிகார வகார யகார முடயன

நகார மகார நடுவுறு நாடி
ஒகார முடயன ஒருகால் உறரக்க
மகார முதல்வன் மதித்துநின் ைாயன.

கபாருள் : ேிவய நம என்னும் திரு ஐந்கதழுத்றதயும் ஓ கமாழியுடன்

ஓதுதலும் உண்டு. அங்ஙனம் ஓதுவாறரயும், உலகயம உருவமாகக் ககாண்டு
நடத்தும் ேிவகபருமான் திருவுளங் ககாண்டு நிற்பன். ஓம் நமேிவய என
உலகியலும், இத் திருப்பாட்டில் ஓம் ேிவயநம என வட்டியலும்
ீ ஓதப்
கபறுகின்ைன. உலகியறல யவத கநைிகயனவும், வட்டியறல
ீ ஆகம
கநைிகயனவும் கூறுவர்.

983. நம்முதல் ஓர்ஐந்தின் நாடுங் கருமங்கள்

அம்முதல் ஐந்தில் அடங்கிய வல்விறன
ேிம்முதல் உள்யள கதளிவல் லார்கட்குத்
தம்முதல் ஆகும் ேதாேிவத் தாயன.

கபாருள் : விரும்பிய கருமங்கறளச் கேய்ய நமேிவாய என்ை மந்திரத்றதக்

ககாள்ளவும். அந்த முதலாகிய உருத்திரர் வலியவிறனகறளச் கேய்து
முடிப்பார். ேிகாரத்றதத் தம்முள்யள கதளிய வல்லார்கட்குச் ேதாேிவயர நம்
முதலான உருத்திறர இயக்கித் கதாழிற் படுத்துவார். உலகத்தில் காரியங்கள்
றககூட ந முதலாக ஓதயவண்டும். ேி முதலாக ஓதினால்õ முத்தி இன்பம்
கிட்டும்.

984. நவமும் ேிவமும் உயிர்பர மாகும்

தவகமான்று இலாதன தத்துவம் ஆகும்
ேிவம்ஒன்ைி ஆய்பவர் ஆதர வால்அச்
ேிவம்என்ப தானாம் எனும்கதளி வுற்ையத.

கபாருள் : யதாழறமயால் ேிவத்றதப் கபாருந்தின யபாது உயிர் பரமாக

விளங்கும். ேிவத்றதத் யதாழறமயால் ககாள்ள, உடறல வருத்தும் தவங்கள்
யவண்டாறமயயாடு ஆன்மா ேிவத்துடன் ோர்ந்து பரமாதல் தன்றம அறமயும்.
ேிவத்துடன் கபாருந்தி உணர்பவர். அருளால் அச்ேிவயம தான் என்ை கதளிவு
உண்டாயிற்று. (நவம் - யதாழறம, தத்துவங்கறளக் கூடியயபாது உயிருக்கு
ஆன்மா என்றும், நீங்கிய யபாது பரம் என்றும் கபயர்.)

985. கூடிய எட்டும் இரண்டும் குவிந்தைி

நாடிய நந்திறய ஞானத்துள் யளறவத்து
ஆடிய ஐவரும் அங்குஉைவு ஆவார்கள்
யதடி அதறனத் கதளிந்தைி யீயர.

கபாருள் : எட்டும் இரண்டும் அகர உகரம். இறவ உயிரும் இறையும் என்று

கூைப்படும். எட்டும் இரண்டும் கூடுங்கால் பத்தாகும். பத்கதன்பது யகரம்.
அஃதுயிர், உயிர் ேிவத்துடன் ஒன்ைி ஒரு மனப்பட்டு நாடப்படும் நந்திறய
நாடித் திருவடியுணர்வினுள் றவத்தால் வாடுதறலச் கேய்விக்கும்
ஐம்புலனும் ேிவத்றதத் யதடுதலுக்குத் துறண கேய்யும். இங்ஙனம் யதடு
நிறலறயத் கதளிந்துணர்க.

986. எட்டும் இரண்டும் இனிதுஅைி கின்ைிலர்

எட்டும் இரண்டும் அைியாத ஏறழயர்
எட்டும் இரண்டும் இருமூன்று நான்ககனப்
பட்டது ேித்தாந்த ேன்மார்க்க பாதயம.

கபாருள் : எட்டும் இரண்டும் பத்து. இதன் அறடயாளம் ய யகரம் உயிர்.

உயிரின் அறடயாளக் குைி. இவற்றை யாவரும் இனிதைிய மாட்டார். இறத
யைிவல்ல அைிவிலார் இருமூன்று நான்கு கூட்டும் கணக்குப் யபால்
பத்கதன்பர். ேிவகபருமான் திருவடியய பத்கதன்பதாகும். கேந்கநைியில்
கூைப்படும் பருறம நுண்றமயாகிய திரு ஐந்கதழுத்து பத்தாகும். (ேிவக்குைி -
ேிவக் ககாழுந்து - ேிவலிங்கம்)

987. எட்டு வறரயின்யமல் எட்டு வறரகீ ைி

இட்ட நடுவுள் இறைவன் எழுத்கதான்ைில்
வட்டத்தி யலயறை நாற்பத்கதட் டும்இட்டுச்
ேிட்டஞ்சு எழுத்தும் கேபிேீக் கிரயம.

கபாருள் : குறுக்கும் கநடுக்குமாக எட்டு வறரகள் கீ ைப்பட்டால் அதன்கண்

அறைகள் நாற்பத்கதான்பது அறமயும். இதன்கண் நடுவறரயில் ேிகரம்
கபாைிக்கப்படுதல் யவண்டும். சுற்ைிலுமுள்ள நாற்பத்கதட்டு அறைகளிலும்
எஞ்ேிய எழுத்துக்கறள அறடத்து யமன்றமயான ஐந்கதழுத்றத விறரவில்
கேபிப்பாயாக.

988. தானவர் ேட்டர் ேதிரர் இருவர்கள்

ஆனஇம் மூவயராடு ஆற்ைவர் ஆதிகள்
ஏறனப் பதிறனந்தும் விந்துவும் நாதமும்
யேறனயும் கேய்ேிவ ேக்கரந் தாயன.
கபாருள் : நிருதி முதலிய அட்டதிக்குப் பாலகர்கள் றபரவர் எண்மர், நந்தி
முதலிய ேிவ கணங்கள் எண்மர் ஆகிய இம் மூவறகயினரும்
வழிப்படுத்துபவர்கள். அகரம் முதல் உயிர் எழுத்துக்களும் விந்து நாத
எழுத்துக்களும் ஆகிய யேறனயும் ேிவ ேக்கரமாகும். இந்த யதவர்களுக்குப்
பதிலாக யவறு யதவர்களின் கபயர்கறள யவறு ேிலர் கூறுவர்.

989. பட்டனம் மாதவம் ஆறும் பராபரன்

விட்டனர் தம்றம விகிர்தா நமஎன்பர்
எட்டறன யாயினும் ஈேன் திைத்திைம்
ஒட்டுவன் யபசுவன் ஒன்ைைி யயயன.

கபாருள் : ேிவ ேக்கரத்தினுள்யள ேீலம், யநான்பு, கேைிவு, அைிவு என்னும்

நான்கு கநைி நற்ைவன் ஆற்றுவிக்கும். ேிவகபருமான் திருவடிக்குத் தம்றம
ஒப்புவித்தவர்கள் முழுமுதயல நமேிவய என வழுத்துவர். எவ்வளவு
காலமும் ேிவன் திையம யபசுவர். அவன் திருவடியிறனயய உணர்வர்.
இறவயன்ைி யவகைான்றும் அைியார். (பட்டணம் - ேிவேக்கரம். எட்டறண -
எள்+தறன.)

990. ேிவன்முதல் மூவயராடு ஐவர் ேிைந்த

அறவமுதல் ஆைிரண்டு ஒன்யைாடுஒன்று ஆன
அறவமுதல் விந்துவும் நாதமும் ஓங்கச்
ேறவமுதல் ேங்கரன் தன்கபயர் தாயன.

கபாருள் : ேிவன் மூவராகவும் ஐவராகவும் திருச்ேிற்ைம்பலமான ேறபயில்

விளங்குவார். அந்தச் ேறபயானது ஆறு ஆதாரங்களும் மயகசுர ேதாேிவம்
கபாருந்தியதாய்க் கவிழ்ந்துள்ளன. அவற்ைின் விந்துவும் நாதமும் விளங்க
அந்நிறலயில் அதற்குச் ேங்கரன் என்று கபயர். (ேங்கரன் - உயிருக்கு இதம்
கேய்பவன். ேறவ - ேறப. இந்த எண்ணுப் கபயர்களுக்கு யவறு கபாருள்
கூறுவாறும் உளர்.)

991. வித்தாம் கேகமய மாக வறரகீ ைி

நத்தார் கறலகள் பதினாறு நாட்டிப்பின்
உத்தாரம் பன்னிரண்டு ஆதி கறலகதாகும்
பத்தாம் பிரம ேடங்குபார்த்து ஓதியட.

கபாருள் : விந்து மயமான ேந்திர கறலறயப் பிருதிவியிலிருந்து கணக்கிட்டு,

விருப்பமுள்ள ேந்திரகறலகள் பதினாறையும் நிறல நிறுத்திக் ககாண்டு
பிைகு மறுபகுதியான பன்னிரண்டு கறலகளில் விளங்கும் சூரியறனச்
யேர்க்கப் பத்தான அக்கினி கறலகள் அறமயும். இது பிரமத்றத அைியும்
கிரிறய என்று பஞ்ோட்ேரம் ஓதவும். (வித்து - விந்து உத்தாரம் - பங்கு)

992. கண்கடழுந் யதன்கம லம்மலர் உள்ளிறட

ககாண்கடழுந் யதன்உடன் கூடிய காலத்துப்
பண்டழி யாத பதிவழி யயகேன்று
நண்பழி யாயம நமகவன வாயம.

கபாருள் : கநஞ்ேத் தாமறர யினிடத்துச் ேிவகபருமாறனக் கண்கடழுந்யதன்.

அகத்துள் ஒற்ைித்து ஒண்றம ககாண்டுள்யளன். ேிவேக்கரத்தின் பண்பகலாது
அம்முறைறயக் றகக்ககாண்டு அடிறமயாம். உைகவய்தி நமேிவய வாழ்க
என வாழ்த்துயவாமாக.

993. புண்ணிய வானவர் பூமறழ தூவிநின்று

எண்ணுவர் அண்ணல் இறணயடி மந்திரம்
நண்ணுவர் நண்ணி நமஎன்று நாமத்றதக்
கண்கணன உன்னிக் கலந்துநின் ைாயர.

கபாருள் : ேிவ உலகத்தில் வாழும் ேிவ புண்ணியப் யபறு கபற்ைவானவர்கள்

அகமலர்ந்த அன்பின் அறடயாளமாக முகமலர்ந்து மணங்கமழும் முழுகநைி
மலர்கள் தூவி நின்று கதாழுவர். ேிவகபருமான் திருவடியிறணகறளச்
ேிவேிவ என இறடயைாது வழுத்திச் யேர்வர். நமேிவய என்றும்
திருஎழுத்றதக் கண்யபான்று கருதிக் கணிப்பர். கணித்துக் கலந்து நின்று
களிப்பர். (கணித்தல் - கேபித்தல்)

994. ஆகைழுத் தாவது ஆறு ேமயங்கள்

ஆறுக்கு நாயல இருபத்து நாகலன்பர்
ோவித் திரியில் தறலகயழுத்து ஒன்றுள
யபதிக்க வல்லார் பிைவியைி ைார்கயள.

கபாருள் : ஆறு எழுத்துக்களால் ஆயது ஆறு ேமயங்கள் என்பர். ஒவ்யவார்

எழுத்றதயும் நான்கு பாகுபாடு கேய்ய ஆறுக்கும் இருபத்து நான்கு
எழுத்தாகும். இவ் இருபத்து நான்கு எழுத்தும் காயத்திரி என்ப. காயத்திரியின்
முன் யேர்ந்து கமாழியும் எழுத்து ஓங்காரம். அவ் ஓங்காரத்து அைிவதாகிய
உண்றம காண வல்லார் பிைவா கபருவாழ்வு எய்துவர். (ோவித்திரி -
காயத்திரி. 24 எழுத்துக்கள் ககாண்டது. தறல எழுத்து - பிரணவம். யபதிக்க.
பிரித்தைிய.)

995. எட்டினில் எட்டறை யிட்டு அறையியல

கட்டிய ஒன்கைட்டாய்க் காண நிறையிட்டுச் சுட்டி
இவற்றைப் பிரணவம் சூழ்ந்திட்டு
மட்டும் உயிர்கட்கு உமாபதி யானுண்யட.

கபாருள் : ஓர் கண் எட்டு வடறமத்து,

ீ இவ்வடுகறளச்
ீ சூழ ஓ
கமாழியறமத்து வழிபடின் உயிர்கள் எய்தும் முடிந்த எல்றலயாகிய
கபருமுதல் அங்கு கவளிப்படும். (உமாபதி - ேிவகபருமான்)

996. நம்முதல் அவ்கவாடு நாவினர் ஆகியய

அம்முதல் ஆகிய எட்டிறட யுற்ைிட்டு
உம்முதல் ஆகயவ உணர்பவர் உச்ேியமல்
உம்முதல் ஆயவன் உற்றுநின் ைாயன.

கபாருள் : நமேிவாய என்ை தூல பஞ்ோட்ேரத்துடன் தியானம் கேய்து, அகரம்

முதலாகிய எட்டு அறைகறள அைிந்து அவற்ைின் இறடயய கபாருந்தி,
உகரத்றத முதலாகக் ககாண்டு உணர்பவரின் உச்ேியில் உகரமாகிய ேத்தியின்
தறலவன் கபாருந்தி நிற்பான்.

தம்பனம்

997. நின்ை அரேம் பலறகயமல் யநராக

ஒன்ைிட மவ்விட்டு ஓறலயிற் ோதகம்
துன்று கமழுறமயுள் பூேிச் சுடரிறடத்
தன்ை கவதுப்பிடத் தம்பனங் காணுயம.

கபாருள் : நிறலயான அரேம் பலறகயமல் யநராகப் கபாருத்த மகரத்றத

முதலாக மாற்ைி எழுதிப் பறன ஓறலயில் அவ்வாயை அறடத்து ோதகன்
கபாருந்தும் யதன் கமழுறக ஓறலயுள் பூேிச் சுடரில் ேிைிது கவதுப்பத் தம்பன
கன்மமாகும். (தம்பனம் - கட்டுதல் அரேமரம் கமய்யுணர்வு விளங்குவதற்கு
நிறலக்களமாகும்.)

வமாகனம்

998. கரண இரளிப் பலறக யமன்திறே

மரணம்இட்டு எட்டின் மகார எழுத்திட்டு
வரணமில் ஐங்காயம் பூேி அடுப்பிறட
முரணிற் புறதத்திட யமாகன மாகுயம.

கபாருள் : ககான்றை மரப் பலறகறயக் கருவியாகக் ககாண்டு யமன்

திறேயாகிய கதற்குத் திறேயில் அப் பலறகறய அறமத்துத் தீறமயாகிய
பறகறய ஒழித்தற்கு மாரக மந்திரத்றத எழுதி எட்டில் மகாரம் மட்டும் இட்டு
மறைப்பற்ை ஐங்காயத்றதப் பூேி அடுப்பில் தறல கீ ழாகப் புறதத்தால்
யமாகன ேத்தியுண்டாம். (நேி என்ைது மரண மந்திரம். ஐங்காயம் - சுக்கு,
மிளகு, கடுகு, உள்ளி, காயம் ஆகிய ஐந்து. யமாகனம் - மயங்க றவத்தல்)

உச்சாடனம்

999. ஆங்கு வடயமற்கில் ஐயனார் யகாட்டத்தில்

பாங்கு படயவ பலாேப் பலறகயில்
காங்கரு யமட்டில் கடுப்பூேி விந்துவிட்டு
ஓங்காமல் றவத்திடும் உச்ோ டனத்துக்யக.

கபாருள் : அவ்விடம் வடயமற்குப் புலமாகிய வாயுதிக்கில் ஐயனார்

யகாயிலில் கதாழும் படியாகப் புரேப் பலறகயில் காரீயத் தகட்டில் நஞ்சு பூேி
விந்துவாகிய வட்டம் அறமத்து அதன்யமல் ஓங்காரம் சூழ உச்ோடனத்திற்கு
இடவும். (உச்ோடனம் - ஏவுதல்; யபயயாட்டுதல்.)

மாரணம்

1000. உச்ேியம் யபாதில் ஒளிவன்னி மூறலயில்

பச்யோறல யில்பஞ்ே காயத்றதப் பாரித்து
முச்ேது ரத்தின் முதுகாட்டில் றவத்திட
அச்ேமை யமயலார் மாரணம் யவண்டியல.

கபாருள் : நண்பகற் யபாதில் ஒளி உறடத்தாகிய கதன் கிழக்கு மூறலயில்

பச்றேயான பறனஓறலயில் ஐங்காயத்றதத் தடவி முச்ேந்தியியலா
சுடுகாட்டியலா புறதத்து றவத்திட பறகறய அழிக்கும் மாரணமாக. அஃது
அறமயும் (மாரணம் - ஏவலால் கேய்யும் ககாறல, வேியம்)

1001. ஏய்ந்த அரிதரம் ஏட்டின்யம யலபூேி

ஏய்ந்த அகாரம் உகாரம் எழுத்திட்டு
வாய்ந்யதார் வில்லம் பலறக வேியத்துக்கு
ஏய்ந்தறவத்து எண்பதி னாயிரம் யவண்டியல.

கபாருள் : கபாருந்த அரிதாரம் ஏட்டின் யமயல தடவி அகாரஉகாரங்கறள

எழுதி, வேியத்துக்குப் கபாருந்தி வில்வப் பலறகயில் றவத்து
எண்பதினாயிரம் உருச் கேய்க. (அரிதாரம் - தாளகம்)

ஆகர்ஷணம்

1002. எண்ணாக் கருடறன ஏட்டில் உகாரமிட்டு

எண்ணாப் கபான்னாளில் எழுகவள்ளி பூேிடா
கவண்ணாவல் பலறகயில் இட்டுயமற் யகயநாக்கி
எண்ணா எழுத்யதாடுஎண் ணாயிரம் யவண்டியல.

கபாருள் : எண்ணப்படுகின்ை ஆகர்ஷண முறையாவது ஏட்டில்

உகாரத்றதயிட்டு, எண்ணுதற்கு அருறமயான வியாழக் கிழறமகளில்
கவள்ளிப் கபாடிப் பூேி, கவண்ணாவல் பலறகயில் றவத்து யமற்கு யநாக்கி
பிரணவத் தியானம் எண்ணாயிரம் கேய்க. (கருடறண - என்றும் பாடம்.
ஒப்பாம் நிறலறம - என்று கபாருள்.)

3. அருச்சவன

(அருச்ேறன என்பது பூறே அல்லது யதவாராதறன. இங்கு இயந்திரத்தியல

மந்திர வடிவியல இறைவறன எழுந்தருளச் கேய்து தியானித்தில்
கூைப்கபறும்.)

1003. அம்புயம் நீலம் கழுநீர் அணிகநய்தல்

வம்பவிழ் பூகமும் மாதவி மந்தாரம்
தும்றப வகுளம் சுரபுன்றன மல்லிறக
கேண்பகம் பாதிரி கேவ்வந்தி ோத்தியட.

கபாருள் : இயந்திரத்தில், மந்திர வடிவில் எழுந்தருளச் கேய்து தாமறர,

நீயலாற்பலம், கேங்கழுநீர், அழகிய கருகநய்தல், மணம் விரியும் பாக்குப்பூ
மாதவி, மந்தாரம், தும்றப, மகிழம்பூ, புன்றன மல்லிறக, ேண்பகம், பாதிரி,
கேவ்வந்தி ஆகிய பதினான்கு வறகயான நறுமணமிக்க பூக்கறளக் ககாண்டு
வழிபாடு கேய்வாயாக. (மாதவி - குருக்கத்தி; வகுளம் - மகிழம்பூ; அருச்ேறன -
வழிபாடு. இவற்ைில் நால்வறகப்பூக்களும் உண்டு என்க.)

1004. ோங்கம தாகயவ ேந்கதாடு ேந்தனம்

யதங்கமழ் குங்குமம் கர்ப்பூரம் காரகில்
பாங்கு படப்பனி நீரால் குறழத்துறவத்து
ஆங்யக அணிந்துநீர் அர்ச்ேியும் அன்கபாயட.

கபாருள் : புனுகு கஸ்தூரி முதலிய ோந்துடன் ேந்தனம், மணமிகுந்த

குங்குமம், பச்றேக் கருப்பூரம், வயிரம் ஏைிய அகில், ஆகிய இவற்றுடன்
அளவாகப் பனி நீர் யேர்த்துக் குறழத்து அவற்றை அணிய யவண்டிய
இடங்களில் முறையாக அணிந்து அன்புடன் வழிபடுவாயாக. (ோங்கம் -
முறைறம - இறவ வாேறனத் திரவியங்கள்.)

1005. அன்புடயன நின்று அமுதமும் ஏற்ைியய

கபான்கேய் விளக்கும் புறகதீபம் திறேகதாறும்
துன்பம் அகற்ைித் கதாழுயவார் நிறனயுங்கால்
இன்புட யனவந்து எய்திடும் முத்தியய.

கபாருள் : அன்புடயன அமுதத்றத நியவதித்து, கபான்கனாளி தரும் விளக்கு

ஏற்ைி றவத்துத் திக்கு பந்தனம் கேய்து தூப தீபம் ககாடுத்து வழிபடுயவார்
இம்றமப் யபறும் மறுறம முத்தியும் கபறுவர். (அமதம் - தளிறக. இனம்பற்ைி
மணியும் இயமும் இயம்புக. கேந்தமிழ் மாமறைத்திரு முறை ஓதுக. இயம் -
வாத்தியம்.)

1006. எய்தி வழிப்படில் எய்தா தனஇல்றல

எய்தி வழிப்படில் இந்திரன் கேல்வமுன்
எய்தி வழிப்படில் எண்ேித்தி உண்டாகும்.
எய்தி வழிப்படில் எய்திடும் முத்தியய.

கபாருள் : இவ்வண்ணம் எய்தி வழிபட்டால் தாயம வந்து எய்யாத யபறுகள்

இல்றல. இவ்வாறு வழிபடின் இந்திரனுறடய கேல்வமும் கபற்று எண்வறகச்
ேித்திகளும் உண்டாகும். இனி இவ்வழிபாட்டால் மறுறமக்கு முத்தியும்
ேித்திக்கும். வழிப்படில் என்பது கேந்கநைிச் கேல்வர்கள் கேன்ை கநைிப்படியய
கேன்று வழிபடுதல் என்ைாகும்.
1007. நண்ணும் பிைதார நீத்தார் அவித்தார்
மண்ணியய றநயவத் தியம்அனு ேந்தானம்
நண்ணிய பஞ்ோங்கம் நண்ணும் கேபகமன்னும்
மன்னும் மனம்பவ னத்கதாடு றவகுயம.

கபாருள் : இவ்வண்ணம் எய்திப் பூேிப்பவர்தாயன வந்தறணயும் பிைர்

மறனவிறயயும் விரும்பாதவராய் இந்திரியங்கறள கவன்ைவராவர். இவரது
தூய்றமயான நியவதனம், இறடவிடா யயாகம். கபாருந்திய பஞ்ே அங்க
நமஸ்காரம் கபாருந்தும் கேபம் ஆகியறவ கபாருந்தும் மனம் பிராணயனாடு
நிறல கபற்று நிற்கும். மனம் அடங்க வாயு அடங்கும் என்க. முழங்றக
இரண்டு, முழந்தாள் இரண்டும், கநற்ைி ஒன்று ஆக ஐந்து உறுப்பும் நிலத்யத
படும்படி புரியும் வணக்கம் (மண்ணிய - நான்கு ேறமத்த எனினுமாம்)

1008. யவண்டார்கள் கன்மம் விமலனுக்கு ஆட்பட்யடார்

யவண்டார்கள் கன்மம் அதில் இச்றே அற்ையபர்
யவண்டார்கள் கன்மம் மிகுேிவ யயாகிகள்
யவண்டார்கள் கன்மம் மிகுதியயார் ஆய்ந்தன்யப.

கபாருள் : ேிவகபருமானுக்கு மீ ளா அடிறம யானவர்கள் முறனப்கபாடு

கேய்யும் இருவிறனகறளயும் யவண்டார். பயன் யவண்டிச் கேய்யும்
கன்மங்கறளயும் விரும்பார். ேிவயயாகமாகிய கேைிவு நிறலயில் உள்ளார்.
எவ்விறனயும் விரும்பார். தறலயன்பு வாய்ந்தவராகிய அைிவு நிறலயில்
உள்ளாரும் பணியய அன்ைிப் பிைப்புக்கு வித்தாகிய விறனகறள விரும்பார்.
பின் இரண்டடியும் கேைிவும் அைிவும் குைிப்பதால் முன் இரண்டும் அடியும்
முறையய ேீலமும் யநான்பும் முறைப்பனவாகக் ககாள்க.

1009. அைிவரு ஞானத்து எவரும் அைியார்

கபாைிவழி யதடிப் புலம்புகின் ைார்கள்
கநைிமறன யுள்யள நிறலகபை யநாக்கில்
எைிமணி யுள்யள இருக்கலும் ஆயம.

கபாருள் : ேிவயயாகம் அைிவு ஒன்ைாயலயய அறடயத் தக்கது என்பறதக்

கிரிறய வழி நிற்யபார் உணர்வதில்றல. அவர்கள் நாட்டம் எல்லாம்
புைத்யதயுள்ள மூர்த்திப் பூறேத் திரவியம் மந்திரம் கேபம் ஆகியவற்ைால்தான்
அறலந்து ககாண்டிருக்கும். நியதிக்கு உட்பட்டுக் கிறடத்த உடம்பினுள் ஒரு
கநைிய மனத்யதாடு காணில் பிரகாேம் கபாருந்தி மணிக்கு உள்யள விளங்கும்
ஒளியபால இறைவறனக் காணலாம்.

1010. இருளும் கவளியும்யபால் இரண்டாம் இதயம்

அருள்அைி யாறமயும் மன்னும் அைிவு
மருளிறவ விட்கடைி யாறம மயங்கும்
மருளும் ேிறதத்யதார் அவர்களாம் அன்யை.
கபாருள் : கவளியும் இருளும் யபால் கநஞ்ேமும் மயக்கம் தருவதாய்
அைியாறமயும் உயிரில் கலந்திருக்கும் ஆருயிரின் அைிவு அைியாறமறய
விட்கடாழிக்கும் ஆற்ைல் உறடயதன்று. அதனால் மயங்கும். திருவருள்
துறணயால் அைியாறமறய அகற்ைியவர் ேிவவழிபாட்டினராவர். (இருளும்
கவளி - இருயளாடு கூடிய ஆகாயம் எைியாறம - நீங்காறம)

1011. தான்அவ னாக அவயனதான் ஆயிட

ஆன இரண்டில் அைிவன் ேிவனாகப்
யபானவன் அன்பிது நாலாம் மரபுைம்
தான்அவன் ஆகும்ஒ ராேித்த யதவயர.

கபாருள் : தான்ேிவன் ேிவன்தான் என இரண்டன் வழி தன்றனச் ேிவமாகக்

காண்பன். ேித்திடம் காதல் ககாண்டு தன் அைிறவச் ேிவ அைிவில் ஒன்று
படுத்தி நாலாம் நிறலயாகிய ோயுச்ேிய நிறலறய அறடயும் மார்க்கம் இது
வாகும். இச்ேித்தி கபண்றண ேிவஞானிகள் தம்றமச் ேிவம் நடத்தும் என்று
தாம் ஒன்றையும் ேிந்தியாதவர்களாய் இருப்பர்.

1012. ஓங்காரம் உந்திக்கீ ழ் உற்ைிடும் எந்நாளும்

நீங்கா வகாரமும் நீள்கண்டத்து ஆயிடும்
பாங்கார் நகாரம் பயில்கநற்ைி உற்ைிடும்
வங்காகும்
ீ விந்துவும் நாதம்யம லாகுயம.

கபாருள் : உந்திக்குக் கீ ழ் எந்நாளும் நிறல கபற்ைிருப்பது

சுவாதிட்டானத்திலுள்ள அறணயா கநருப்பான அக்கினி கறலயாகும். இந்தி
அக்கினிறயச் ேிவாக்கினியாக்கச் ேிவத்தியானம் கேய்தால் ேீவர்கறள விட்டு
அகலாத குண்டலினி ேத்தி கண்டத் தானத்தில் வந்து கபாருந்துவாள். அழகிய
ஒளியுடன் கூடிய நகாரம் சுவாதிட்டானத்தினின்றும் கநற்ைிறய இடமாகப்
கபாருந்தும். இந்த இடத்திலிருந்து விந்து நாதங்கள் (ஒளி, ஒலி) உதித்து
யமயல கேல்லும்.

1013. நமவது ஆேனம் ஆன பசுயவ

ேிவமது ேித்திச் ேிவமாம் பதியய
நமவை ஆதி நாடுவது அன்ைாம்
ேிவமாகும் மாயமானம் யேர்தல்கமய் வயட.
ீ

கபாருள் : ேிவக் ககாழுந்தாகிய ேிவலிங்கத்தின் இருக்றகயாகிய ஆவுறடயார்

நம என்னும் எழுத்துக்களாகும். அவ் இருக்றக உயியர (உயிர் அறடயாளம்)
ஆவுறடயாருக்கு யமலுள்ள தூண் ஒத்துக் காணும் ஒளிப்பகுதி ேிவ என்னும்
எழுத்துக்களாகும். இச்ேிவயம யவண்டும் ேித்திகறள அருள்வதாகிய
இறையாகும். (மாயனாம் - கபரிய விடுதறல, ஆேனம் - ஆவுறடயார்)

1014. கதளிவரு நாளில் ேிவஅமுது ஊறும்

ஒளிவரு நாளில் ஓர்எட்டில் உகளும்
ஒளிவரும் அப்பதத்து ஓர் இரண்டு ஆகில்
கவளிதரு நாதன் கவளியாய் இருந்யத.

கபாருள் : உடல் தான்அல்ல என்று கதளிந்த அந்நாளில் ேீவனுறடய

அண்டத்தில் ேிவ ஒளி பிரகாேிக்கும். ஒளிவரும் காலத்தில் அது ேந்திர
கறலயாக விளங்கும். ஒளி வரும்யபாது பிரிப்புற்ைிருந்த ேீவனுறடய நிறல
ேிவத்யதாடு ஒன்ைாயின் ேீவ ஒளி ேிவ ஒளியுடன் கலந்து விளங்கும். (எட்டில்
உகளும் ஒலி - அகாரத்தில் விளங்கும் ஆன்ம ஒளி.)

4. நவகுண்டம்

(நவகுண்டமாவது மந்திர ேித்தி கபற்ைவர் அவர் யவண்டும் கதாழிலுக்கு

ஏற்பக் குண்டம், அறமத்து, அதற்குரிய திரவியத்தால் ஓமம் கேய்யும் ஒன்பது
வறகக் குண்டம். ஒன்பது குண்டம் - ேதுரம், யயானி, பிறை, முக்யகாணம்,
வட்டம், அறுயகாணம், பதுமம், அட்ட யகாணம், வர்த்துவம் என்பன. அறதக்
கிழக்கு, கதன்கிழக்கு, கதற்கு, கதன்யமற்கு, யமற்கு, வடயமற்கு, வடக்கு,
ஈோனியம் ஈோனியத்திற்கும் கிழக்குக்கும் நடுவு ஆகிய ஒன்பது
இடங்களிலும் ஆம். இப் பகுதியில் புைத்யத வழிபடுவது யபான்யை அகத்யத
வழிபட யவண்டும் என்று கூைப்படுகிைது.)

1015. நவகுண்டம் ஆனறவ நான்உறர கேய்யின்

நவகுண்டத்து உள்களழும் நற்ைீபம் தானும்
நவகுண்டத்து உள்களழும் நன்றமகள் எல்லாம்
நவகுண்டம் ஆனறவ நான்உறரப் யபயன.

கபாருள் : அனல் ஓம்பும் குண்டங்கள் ஒன்பது. அதன் தன்றமறயச்

கோல்லுமிடத்து அதன்கண் ேிவமாகிய யபகராளிப் பிழம்பு யதான்ைா நிற்கும்.
எல்லா நன்றமகளும் அவ் அனல் ஓம்புதலால் உண்டாகும். அதன்
விளக்கத்றத இனிக் கூறுவாம்.

1016. உறரத்திடும் குண்டத்தில் உள்யள முக்காலும்

நறகத்கதழு நாற்யகாணம் நன்றமகள் ஐந்தும்
பறகத்திடு முப்புரம் பாரங்கி யயாயட
மிறகத்கதழு கண்டங்கள் யமலைி யயாயம.

கபாருள் : கோல்லப்படுகின்ை குண்டத்தில் முப்யபாதும் ேிவக் காதலினால்

பிருதிவி மயமான நாற்யகாணம் மகிழ்ச்ேியிறனத் தரும். அதனால்
ேிருட்டியாகி ஐந்கதாழில்களும் நன்றமயாம். ஆணவாதி மும்மலங்களும்
ேிவானுக் கிரகத்தால் ககடும். மூலாதாரத்திலிருந்து கடந்தும் விளங்கும்.
அதன் விறளவு கோல்ல முடியாது (ஊர்த்துவம் -யமல்.)

1017. யமகலைிந்து உள்யள கவளிகேய்த அப்கபாருள்

கால்அைிந்து உள்யள கருத்துற்ை கேஞ்சுடர்
பார்அைிந்து அண்டம் ேிைகை நின்ைது
நான்அைிந்து உள்யள நாடிக்ககாண் யடயன.

கபாருள் : யமல்நிறல அைிந்து ஆருயிர்க்கு உள்யளயய கவளிகேய்தருளிய

ேிவறன, உயிர்ப்பாகிய மூச்சுப் பழக்கத்தால் உள்யளயய நாடுக. அப்கபாழுது
ேிவமாகிய கேஞ்சுடர் விளங்கும் தாங்கும் நிறலக் களங்கறள ஆராய்ந்தால்
பரகவளி என்னும் ஆகாயம் ஏகதாரு தாக்குதலும் இன்ைி நின்ைது விளங்கும்.
இவ் உண்றமகறள அருளால் நான் அைிந்து அகத்துள் நாடிக் ககாண்யடன்.
(கால் - பிராணவாயு ேிைகை - ஆதாரம் இன்ைி.)

1018. ககாண்டஇக் குண்டத்தின் உள்களழு யோதியாய்

அண்டங்கள் ஈயரழும் ஆக்கி அழிக்கலாம்
பண்றடயுள் யவதம் பரந்த பரப்கபலாம்
இன்றுகோல் நூலாய் எடுத்துறரத் யதயன.

கபாருள் : இக் குண்டத்தினுள் அனயலாம்பும் அந்தணர் அவ் ஆற்ைலால்

உள்களழும் ஒளியாய்த் திகழ்வர். அத்தன்றமயால் பதிநான்கு என்னும்
எண்ணுள் அடங்கிய உலகங்கள் எல்லாவற்றையும் ஆக்கி, நிறுத்தி, அழிக்கும்
வலிறம உண்டாகும். விரிந்த அண்டங்கள் எங்கணும் விரிந்து நிலவியுள்ள
பண்றடச் கேந்தமிழ் அைிவு நூல்களின் கபாருகளல்லாம் திருவருள்
துறணயால் இந்நாள் இரு நூலாக எடுத்துறரத்யதன். (நூல் - திருமந்திரம்)

1019. எடுத்தஅக் குண்டத் திடம்பதி னாைில்

பதித்த கறலகளும் பாலித்து நிற்கும்
கதித்தனல் உள்களழக் கண்டுககாள் வார்க்யக
ககாதித்கதழும் வல்விறன கூடகி லாயவ.

கபாருள் : முறையான அறமக்கப்பட்ட அனற்குண்டத்துள் பதினாறு

இதழ்களில் உரிய எழுத்துக்கள் வறரயப்படும். ககாழுந்து விட்கடரியும்
அச்சுடரிறனக் காணும் யபற்ைினர்பால் மிக்க ககாதிப்புடன் யதான்றும்
தீவிறனகள் யேரமாட்டா. (கறலகள் - அட்ேரங்கள்)

1020. கூடமுக் கூடத்தின் உள்களழு குண்டத்துள்

ஆடிய ஐந்தும் அகம்புைம் பாய்நிற்கும்
பாடிய பன்ன ீர் இராேியும் அங்குஎழ
நாடிக்ககாள் வார்கட்கு நற்சுடர் தாயன.

கபாருள் : முந்திச் ேந்திப்புக்கயளாடு கூடிய முக்யகாணத்துள் கூத்தப்

கபருமான் ஆற்ைியருளும் ஐந்கதாழிலும் அகம் புைமாய் நிற்கும். ேிைப்பித்துச்
கோல்லப்படும் பன்னிரண்டு கறலயுள்ள உயிர்ப்பும் அங்குத் யதான்றும்.
அந்நிறலயிறன எண்ணிப் பார்ப்பார்க்குச் ேிவகனாளி யதான்றும்.

1021. நற்சுட ராகும் ேிரமுக வட்டமாம்

றகச்சுட ராகும் கருத்துற்ை றககளிற்
றபச்சுடர் யமனி பறதப்புற்று இலிங்கமும்
நற்சுட ராய்எழு நல்லகதன் ைாயன.

கபாருள் : நல்ல அனற்சுடர் உச்ேியும் முகமும் வட்டமாக அறமந்திருக்கும்.

அச்சுடயர றகயமல் பயன் தருதற்குரிய ஒன்ைாகும். அதறன இறடயைாது
கருதுவார்க்கு அழகிய உடம்பு அறேவற்று இருக்கும். அவ்வாறு
இருப்பார்க்குச் ேிவலிங்கம் ஒளிப்பிழம்பாக விளங்கும். இதுயவ நன்கனைி
என்று அருளினள். (கருத்துற்ைறக - தியானிப்பவர் றகயில்.)

1022. நல்லகதன் ைாயள நமக்குற்ை நாயகம்

கோல்லகதன் ைாயள சுடர்முடி பாதயமா
கமல்லநின் ைாறன வினவகில் லாதவர்
கல்லதன் ைாறளயும் கற்றும் வின்னாயள.

கபாருள் : நம் உயிர்க்கு உயிராக விளங்கும் திருவருள் அம்றம

அனயலாம்பும் முறைறம நல்லது என்று அருளினாள். திருந்கதழுத்துயம
அருமறையாகிய உபயதேம் என்று அரளினாள். அவயள திருவடி நிறலயாக
கமன்றமயுற்று நின்ைனள். அவ் அம்றமயின் உண்றமத் தன்றமறய
உணராதவர் கறலகறளயும் அதற்கு அடியாகிய மறைகறளயும்
உணர்ந்தவராயினும் அம்றமயும் யவைாகயவ நிற்பன். (நாயகம் - அம்றம;
வின்னாள் - யவைானவள்)

1023. வின்னாஇ ளம்பிறை யமவிய குண்டத்துச்

கோன்னால் இரண்டும் சுடர்நாகம் திக்ககங்கும்
பன்னாலு நாகம் பரந்த பரஞ்சுடர்
என்ஆகத் துள்யள இடங்ககாண்ட வாயை.

கபாருள் : ஒளிறயயய நாவாகவுறடய இளம்பிறை யபால் அறமயப் கபற்ை

அனற் குண்டத்துச் ேிைப்பித்துச் கோல்லப்படும் ேிவனும் ேிறவயும் எல்லாத்
திறேகளிலும் சுடர்விட்டு விளங்குவர். முதுகுந் தண்டாகிய யமருவின்
இடத்தில் அச்ேிவச் சுடர் பல்வறகயாகத் யதான்றும். அச் சுடர் ஆருயிரின்
அகத்து நிறல ககாண்டு விளங்கும். (நாகம் - யமரு)

1024. இடங்ககாண்ட பாதம் எழிற்சுடர் ஏக

நடங்ககாண்ட பாதங்கள் நண்ண ீர் அதற்குச்
ேகங்ககாண்ட றகயிரண்டு ஆறும் தறழப்ப
முகங்ககாண்ட கேஞ்சுடர் முக்கண னார்க்யக.

கபாருள் : அனற் குண்டத்றத இடமாகக் ககாண்ட அழகிய திருவடிச்சுடர்

ஒப்பில்லாத என்றும் மாைாத திருக்கூத்து இயற்றும் தன்றமயாகும்.
உலககலாம் விளங்கும் பன்னிரண்டு கறலகளும் நாளும் கபருகத் திருமுகம்
ககாண்டருளிய கேஞ்சுடர் முக்கணப் பராகும். (றக-கறல.)
1025. முக்கணன் தாயன முழுச்சுடர் ஆயவன்
அக்கணன் தாயன அகிலமும் உண்டவன்
திக்கணன் ஆகித் திறகஎட்டும் கண்டவன்
எக்கணன் தானுக்கும் எந்றத பிராயன.

கபாருள் : இயற்றகப் யபர் அன்பு அைிவு ஆற்ைல்கள் உறடய ேிவன்

முக்கண்ணன் என்று அறழக்கப் படுவான். முக்கண்-திங்கள் ஞாயிறு தீ.
திங்கள் என்பது அன்பாகிய இடக்கண், ஞாயிறு என்பது ஆற்ைலாகிய
வலக்கண், தீ என்பது அைிவு ஆகிய கநற்ைிக்கண். அம்முக்கண்ணன்
எப்கபாருட்கும் அந்தத்றதச் கேய்பவன். அதனால் அகிலமும் உண்டவன்
எனப்படுபவன். அவயன எட்டுத் திறேகளிலும் நீக்கமை நிறைந்து நிற்பவன்.
உலயகார் கண்ணன் என்றுஎவறனக் கூறுகின்ைனயரா அவனுக்கும்
இறைவனாவான். அவயன எந்றத என்க.

1026. எந்றத பிரானுக்கு இருமூன்று வட்டமாய்த்

தந்றததன் முன்யன ேண்முகம் யதான்ைலால்
கந்தன் சுவாமி கலந்தங்கு இருத்தலான்
றமந்தன் இவகனன்று மாட்டிக்ககாள் ள ீயர.

கபாருள் : எம் தந்றதயாகிய கடவுளுக்குச் சுடயர திருவுரு அவ்வுரு ஆறு

வட்டமாகத் திகழ்ந்து நின்ைது. அவ்வட்டத்தினின்றும் அறுமுகக் கடவுள்
யதான்ைினன். அவறனக் கந்தக் கடவுள் என்றும் வழங்குவர். கந்தக்
கடவுளும் ேிவகபருமானும் பிரிப்பின்ைிக் கலந்து விளங்குகின்ைனர். அதனால்
தந்றதயும் றமந்தனும் ஒருபுறட கயாப்பு முறை ோற்றுவர். (கந்தன் ஒன்று
பட்டவன்.)

1027. மாட்டிய குண்டத்தின் உள்களழு யவதத்துள்

ஆட்டிய காகலான்றும் இரண்டும் அலர்ந்திடும்
வாட்டிய றகயிரண்டு ஒன்று பறதத்கதழு
நாட்டும் சுரரிவர் நல்கலாளி தாயன.

கபாருள் : ஓம குண்டத்தில் ஓமம் கேய்யுங்கால் ஓதப் கபறும். ஓ கமாழி

மந்திரத்தின் அகர உகர மகரமாகிய மூன்றும் கவளிப்பட்டு இலங்கும். தீ
விறனறய வாட்டும் தன்றம வாய்ந்த ஞாயிறு திங்கள், தீ ஆகிய முச்சுடரும்
அத்தீவிறனகள் பறதத்து எழும்படி நாட்டப் கபறும். அங்ஙனம் நாட்டப்
கபறுவார் ஒளியுருவினர் ஆவார்.

1028. நல்கலாளி யாக நடந்துல ககங்கும்

கல்கலாளி யாகக் கலந்துள் இருந்திடும்
கோல்கலாளி யாகத் கதாடர்ந்த உயிர்க்ககல்லாம்
கல்கலாளி கண்ணுள மாகிநின் ைாயள.

கபாருள் : திருவருள் ஒளி உலககமங்கும் நடந்து நன்றமயருளும்;

உயிர்க்குஉயிராய் உணர்கவாளியாகக் கலந்து உள்ளுறையும்; ஆோன்
அருளிய குருகமாழி ககாண்டு ஒழுகுவார்க்கு நிறலகபற்ை ஒளியாய்க்
கண்ணுள்ளும் நிற்கும். அதுயவ திருவருள் என்க. (கோல்கலாளி குருகமாழி.
கல்கலாளி - உணர்கவாளி.)

1029. நின்ைஇக் குண்டம் நிறலயாறு யகாணமாய்ப்

பண்றடயில் வட்டம் பறதத்கதழு மாைாறும்
ககாண்டஇத் தத்துவம் உள்யள கலந்கதழு
விண்ணுளம் என்ன எடுக்கலு மாயம.

கபாருள் : ஓம குண்டம் அறுயகாணமாய் அறமக்கப்படும். இவ் அறமப்பு

மூலாதாரம் முதலாகச் கோல்லப்படும் ஆறு நிறலக் களங்கறளயும்
குைிக்கும். ஒலி உலகுக்கு முன் முதலாய வட்டம் ஓ கமாழி என்க.
கதாடர்ந்து யதான்றுவனவும் யேர்ந்து தத்துவங்கள் முப்பத்தாறு என்ப.
இறவகள் கலந்கதழுப் கபரு கவளியிலும் உள்ளதாம்படி காண்டலும் ஆகும்.
(ஒலியுலகு - ேத்தப் பிரபஞ்ேம்)

1030. எடுக்கின்ை பாதங்கள் மூன்ைது எழுத்றதக்

கடுத்த முகம்இரண்டு ஆறுகண் ஆகப்
படித்துஎண்ணும் நாகவழு ககாம்கபாரு நாலும்
அடுத்கதழு கண்ணானது அந்தமி லாற்யக.

கபாருள் : ேிவ என்னும் எழுத்திரண்டிறனயும் ஒத்துத் துலங்கும்

அம்றமயப்பர் திருமுகங்கள் இரண்டு. ஒவ்கவாரு முகத்திலும் கண்கள்
மூன்று. ஆகக் கண்கள் ஆறு கமய்யுணர்வினர் நாவின் கண் இறடயைாது
படித்கதழு ககாழும்ககாம்பாயுள்ளது. ேிவேிவ என்னும் நாகலழுத்தாகும்.
முடிவு யபைில்லாத முழு முதற்ேிவறன அறடயும் திருவடிப் யபற்ைினர்க்கு
அதுயவ கமய்யுணர்வுக் கண்ணாகும்.

1031. அந்தமில் லானுக்கு அகலிடம் தானில்றல

அந்தமில் லாறன அளப்பவர் தாமில்றல
அந்தமில் லானுக்கு அடுத்தகோல் தானில்றல
அந்தமில் லாறன அைிந்துககாள் பத்யத.

கபாருள் : முடிவு யபைில்லாத ேிவறனப் யபான்று ஆன்மாவும் முடிவு யபறு

இல்லாதயத அவ் ஆன்மாவுக்கு உரியதாகக் ககாள்ளப்படும் இடம் ஒன்றும்
இல்றல. அந்த ஆன்மாக்கள் அளவிைந்தன. அறவகறளத் தனி முறையில்
குைிக்கும் கோல் ஏதும் இல்றல. ோர்பு முறையில் யகரம் என்ப. யகரம்
என்பது யாப்பு என்ைாகும். (யாப்பு - கட்டு. இஃது உடலுடனும் அருளுடனும்
பிணிப்புறும் தன்றமயாகும். பத்து என்பது தமிழ் எண்ணால் எழுதினால்
யகரமாகும். அந்தமில்லான் - ஆன்மா.)

1032. பத்திட்டுஅங்கு எட்டிட்டு ஆைிட்டு நாலிட்டு

மட்டிட்ட குண்டம் மலர்ந்கதழு தாமறர
கட்டிட்டு நின்று கலந்தகமய் யாகவும்
பட்டிட்டு நின்ைது பார்ப்பதி பாயல.

கபாருள் : பத்து, எட்டு, ஆறு, நாலு முதலிய இதழ்கறளயுறடய தாமறர

யபால் அறமக்கப்படுவது மூலம் முதலிய நிறலகள். அதற்குயமல் ஓம
குண்டத்தில் மலர்ந்கதழு தாமறர கட்டுற்று நின்ை கலந்த உடம்பு என்ப.
இவ்வுடம்பகத்து நின்ை உயிர் திருவருளாகிய பார்ப்பதிறயப் கபாருந்தியுள்ள
கதன்க. எட்டு அகரகமனவும் கூறுவதுண்டு; ஓம குண்டத்தின் யமல்
விரிந்துள்ள தீ மண்டலம் எனவும் கூறுப.

1033. பார்ப்பதி பாகன் பரந்தறக நால்ஐஞ்சு

காற்பதி பத்து முகம்பத்துக் கண்களும்
பூப்பதி பாதம் இரண்டு சுடர்முடி
நாற்பது யோத்திரம் நல்லிரு பத்தஞ்யே.

கபாருள் : அம்றமயப்பராய் விளங்கும் ேிவகபருமான் ஐந்து

திருமுகங்களுடன் விளங்குங்கால் அவறனவிட்டு விலகாத அம்றமயும் ஐந்து
திருமுகங்களுடன் விளங்குவள். இவ் இருவர்க்கும் திருவுடம்பு ஓருடம்பாய்
திகழும். அப்யபாது முகம்பத்து, கண்முப்பது, கேவி இருபது, றக இருபது,
திருமுடி பத்து, திருவடி இரண்டு என்னும் (62) எண்கறள இத்திருப்பாட்டுக்
குைிக்கின்ைது. இறுதியிலுள்ள இருபத்தஞ்யே என்பறத இருபது தஞ்யே எனப்
பிரித்தல் யவண்டும். ஆருயிர்கட்கு இத்திருவுருயவ தஞ்ே கமன்யக. (தஞ்யே-
தஞ்ேம். இருபது - இருவறக ஐமுகம்.)

1034. அஞ்ேிட்ட யகாலம் அளப்பன ஐஐந்தும்

மஞ்ேிட்ட குண்டம் மலர்ந்தங்கு இருத்தலால்
பஞ்ேிட்ட யோதி பரந்த பரஞ்சுடர்
ககாஞ்ேிட்ட வன்னிறயக் கூடுதல் முத்தியய.

கபாருள் : ஐந்து திருமுகங்கயளாடு கூடிய அருயளான் நிறலயாகிய ேதாேிவத்

திருயமனியும் அதன் விரிவாகிய இருபத்றதந்து என்னும் ஏறனச் ேிவத்
திருவுருவங்களும், அழகு மிக்கதாகிய ஓம குண்டங்களும் மலர்ந்துள்ளன.
அதன்கண் எழும் பரஞ்சுடர் கேம்பஞ்சு யபாலும் ஒளிமிக்கதாகிய யபகராளிப்
பிழம்பாகும். அத்தறகய அருறமயான ஒளி பிழம்பிறனக் கூடுவயத வடு
ீ
யபைாகும். !

1035. முத்திநற் யோதி முழுச்சுடர் ஆயவன்

கற்றுற்று நின்ைார் கருத்துள் இருந்திடும்
பற்ைை நாடிப் பரந்கதாளி யூடு யபாய்ச்
கேற்ைற்று இருந்தவர் யேர்ந்திருந் தாயர.

கபாருள் : வடு
ீ யபற்றை அருள்பவனும், என்றும் ஒருபடித்தாய் யபகராளிப்
பிழம்பாய் உள்ளவனுமாய ேிவன் ஐயம் திரிபைச் கேந்தமிழ்த் திருமுறையும்
ேித்தாந்தமும் ஒளியுணர்ந்து ஒழுகும் கமய்யடியார் உள்ளத்துள் மிக்கு
விளங்குவான். உற்ை பற்ைறும் வழிவறககள் யாகதன்று எண்ணி அதன்வழி,
ஒழுகுதல் யவண்டும். அவ் வழியாவது கேய்யும் கேயகலல்லாம் ேிவன்
கேயல் என்னும் உண்றம கண்டு நடத்தல். அது வழிநடப்பார் கவளிச்ேத்தின்
துறணயாக நடக்கின்யைாம் என்று எண்ணுவறத ஒக்கும். இறைவறன
மைவாது காமம் முதலிய குற்ைம் கடிந்திருந்தவர் அவன் திருவடியிற் கலந்து
இன்புறுவர்.

1036. யேர்ந்த கறலயஞ்சும் யேரும்இக் குண்டமும்

ஆர்ந்த திறேகளும் அங்யக அமர்ந்திடும்
பாய்ந்தஐம் பூதமும் பார்க்கின்ை வன்னிறயக்
காய்ந்தவர் என்றும் கலந்தவர் தாயம.

கபாருள் : நீக்கல், நிறலப்பித்தல், நுகர்வித்தல், அறமதி யாக்கல்,

அப்பாலாக்கல் என்று கேல்லப்படும் ஐங்கறலயும் யேர்ந்தது ஆகும் ஓம
குண்டம். ஐங்கறல என்பது ஐவறகத் திருவருள் ஆற்ைல்கள். நிறைந்த
திறேவிளக்கமும் அங்யக காணப்கபறும். பரந்த நில முதலிய ஐம்பூத
உண்றமயும் அங்யக புலனாகும். இவற்றைத் திரு யநாக்கம் கேய்வது
கேஞ்சுடர்ச் ேிவகபருமான். உலக உண்றம உணர்ந்து பற்ைற்ைவர் அச்
ேிவகபருமான் திருவடியிற் கலந்து இன்புறுவர்.

1037. கமய்கண்ட மாம்விரி நீர்உலகு ஏறழயும்

உய்கண்டம் கேய்த ஒருவறனச் யேருமின்
கேய்கண்ட ஞானம் திருந்திய யதவர்கள்
கபாய்கண்டம் இல்லாப் கபாருள்கலந் தாயர.

கபாருள் : புலனாம்படி வறரயறை கேய்யப்பட்ட கடலாற் சூழப்பட்ட

உலகங்கள் ஏழு. அவ் ஏறழயும் உய்யுமாறு வறரயறை கேய்த ஒப்பில்லா
முழுமுதறலச் யேருங்கள். வறரயறை கேய்யப்கபற்ை அைிவினால் உணர்வார்
யதவயர யாவர். அவர்கள் நிறலயில்லாததும் எல்றலப் படுத்தப்பட்டது.
இல்லாததுமாகிய கமய்ப் கபாருளாம் ேிவத்துடன் கலந்திருப்பர்.

1038. கலந்திரு பாதம் இருகர மாகும்

மலர்ந்திரு குண்ட மகாரத்தார் மூக்கு
மலர்ந்கதழு கேம்முகம் மற்றைக்கண் கநற்ைி
உணர்ந்திரு குஞ்ேிஅங்கு உத்தம னார்க்யக.

கபாருள் : ஓம குண்டத்து விளங்கும் இறைவன் திருவுருவிறன வருமாறு

கருதுதல் யவண்டும். கேம்றமநிைம் கபாருந்திய திருமுகமும் குழிந்த குங்கும
நிைமாகிய மூக்கும், கநற்ைிக் கண்யணாடு கூடிய முக்கண்ணும் நீண்ட கரிய
தறலமயிரும்,இரண்டு திருக்றககளும், இரண்டு திருவடிகளும் உறடய ஒரு
கபரும் கபாருளாகக் கருதுக.

1039. உத்தமன் யோதி உளகனாரு பாலானாய்

மத்திம னாகி மலர்ந்தங்கு இருந்திடும்
பச்ேிம திக்கும் பரந்து குழிந்தன
ேத்திமா னாகத் தறழத்த ககாடியய.

கபாருள் : கபரியயானாகிய ேிவகபருமான் யபகராளியாய் இருப்பான். அவன்

கட்டிறளஞனாய் காறளயாய் விளங்கித் யதான்றுவன், யமற்குத் திக்கிலும்
பரந்து சூழ்ந்த விடத்துத் திருவருள் உருவாய்த் திகழ்வான். அச் ேிவனார்க்குத்
திருவுருவாய் அம்றமயும் அறமவள்.

1040. ககாடியாறு கேன்று குலாவிய குண்டம்

அடியிரு யகாணமாய் அந்தமும் ஒக்கும்
படிஏழ் உலகும் பரந்த சுடறர
மடியாது கண்டவர் மாதன மாயம.

கபாருள் : ஓம குண்டத்தின் கண் வறரயப்பட்ட யகாட்டின் வழியய கேன்று

விளங்கும் அடிப்பகுதியில் இருயகாணம் முதலும் முடிவும் ஒத்துள்ள
பான்றமயாக வறரக. முறையாக ஏழ் உலகும் நிறைந்திருக்கும் யபகராளிப்
பிழம்பாகிய ேிவறனச் யோர்வு அைாது அகக்கண் ககாண்டு யநாக்குவார்
கேல்வன் கழயலத்தும் கேல்வம் எய்தியவராவர்.

1041. மாதன மாக வளர்கின்ை வன்னிறயச்

ோதன மாகச் ேறமந்த குருகவன்று
யபாதன மாகப் கபாருந்த உலகாளும்
பாதன மாகப் பரிந்தது பார்த்யத.

கபாருள் : இைவாப் கபருஞ் கேல்வமாக விளங்கும் ஓமத் தீயிறனப் பயிற்ச்

முறையாகச் ேறமந்த அைிவிப்பு முறைகயன்று ககாள்ள உலககலாம் ஆளும்
ேிவகபருமான் யபரருயளாடு ஆழ்ந்து யநாக்கியருள்வன். (யயாதனம் -
அைிவிப்பு)

1042.பார்த்திடம் எங்கும் பரந்கதழு யோதிறய

ஆத்தமு தாகயவ ஆய்நதைி வார்இல்றல
காத்துடல் உள்யள கருதி இருந்தவர்
மூத்துடன் யகாடிய யுகங்கண்ட வாயை.

கபாருள் : எல்லா இடங்களிலும் நிறைந்து விளங்குகின்ை யபகராளிறய

நமக்கு எஞ்ஞான்றுமுள்ள திருவருள் துறண என்று அைிவாரிலர். அப்
யபகராளியிறன ஓம குண்டத்து அவியாது காத்து அதன் வழியாகச்
ேிவகபருமாறன எண்ணியிருந்தவர் கமய்யுணர்வு பழுத்து உடல் ககடாது
யகாடிக் கணக்கான ஊழிகள் கண்டு வாழ்வர். (ஆத்தம் - துறண)

1043. உகங்கண்ட ஒன்பது குண்டமும் ஒக்க

அகங்கண்ட யயாகியுள் நாடி எழுப்பும்
பகங்கண்டு ககாண்ட இப் பாய்கரு ஒப்பச்
ேகங்கண்டு ககாண்டது ோதன மாயம.
கபாருள் : கதான்றம கதாட்டுப் யபாற்ைி வருகின்ை ஒன்பது திருவருள்
ஆற்ைறலக் குைிக்கும் ஒன்பது ஓம குண்டமும் அகத் தவத்தராகிய யயாகிகள்
அகத்யத வளர்த்துப் பயிலுவர். கருவுக்கு அங்ேி வாழும் அவர்களின் பிைப்பு
நீங்குவது ஒப்ப இவ்வுலகப் பிணிப்பும் நீங்கும். அங்ஙனம் நீங்க இவ் ஓமப்
பயிற்ேி துறணயாகும்.

1044. ோதறன நாலு தழல்மூன்று வில்வயம்

யவதறன வட்டம் விறளயாறு பூநிறல
யபாதறன யபாதுஐஞ்சு கபாற்கய வாரணம்
நாதறன நாடு நவயகாடி தாயன.

கபாருள் : நாற்யகாணம், முக்யகாணம், அர்த்தேந்திரன், வட்டம், அறுயகாணம்,

அட்டயகாணம், பதுமம், யயானி, நீள்வட்டம் ஒவ்கவான்பதும் நாதறன நாடும்
ஒன்பது யகாணமுறடய குண்டங்களாம். (குண்டங்கறளப் பரியாயமாக
மறைத்துக் கூைியவாறு.)

5. சத்தி வபதம் - திரிபுவர சக்கரம்

(ேத்தி யபதமாவது, ேத்தியய கறலமகள், அறலமகள், மறல மகளாகவுள்ள

யபதம். திரிபுறர - மும்மண்டல நாயகி இவயள பரயமஸ்வரயனாடு
அபின்னமாகப் பிரிப்பின்ைியிருந்து பஞ்ே கிருத்தியம் கேய்ய வல்லவன்.
இதறனப் பற்ைி விரிவாகப் யபசுவது இப்பகுதி என்க.)

1045. மாமாறய மாறய வயிந்தவம் றவகரி

ஓறமறய உள்களாளி ஓராறு யகாடியில்
தாமான மந்திரம் ேத்திதன் மூர்த்திகள்
ஆமாய் அலவாந் திரிபுறர யாங்யக.

கபாருள் : காரிய உலகு உடல் கபாருள்களுக்குக் காரணமாகிய

மாமாறயயும், அக்காரிய மாறயயும் ஒளியாகிய றவந்தவமும் கேவி
ஓறேயும், ஓகமாழியும் அதன் உள்ள ஒளியாகிய எழுத்துக்களும் அறுபறகக்கு
உடனாகும் அறுயகாடி மாறயயின் ஆற்ைல்களும் தாயம இயங்கும்
தன்றமயவல்ல. மந்திர உருவமாகிய திருவருள் ஆற்ைல் இவற்றை இறயந்து
இயக்குகின்ைது. அதனால் அறவ இயக்க இயங்கும் கபாருளாகும். அவ்
ஆற்ையல திரிபுறர என்று வழங்கப்படும். அவ்வாறு இறயந்து இயக்கினும்
அவ் ஆற்ைல் கபாருள் தன்றமயால் யவைாகும். அறுயகாடி வறகயாயுள்ள
மந்திரங்கள் என்ைலும் ஒன்று. ேத்தி தன் மூர்த்திகளாம் என்பதற்குச் ேத்தியின்
எழுத்துவங்கள் என்ைலும் ஒன்று (வயிந்தவம் - விந்து. ஓ மாறய - பிரணவம்)

1046. திரிபுறர சுந்தரி அந்தரி ேிந்துரப்

பரிபுறர நாரணி யாம்பல வன்னத்தி
இருள்புறர ஈேி மயனான்மனி என்ன
வருபல வாய்நிற்கும் மாமாது தாயன.
கபாருள் : திரிபுறர யானவள் அக்கினி, சூரியன், ேந்திரன் என்ை மூன்று
கண்டங்களாக விளங்குபவள். யபரழுகு வாய்ந்தவள், ஆகாய வடிவானவள்.
உலறகப் பரிந்து காக்கும் கேவ்கவாளியுள் உள்ளவள். நாரணனுக்குத் திதித்
கதாழிறல நடத்த மாயா உருறவ வழங்கியவள். பலவாகிய
நிைத்றதயுறடயவள். மயகேன் ேத்தியாகிக் கருநிைத்தில் விளங்குபவள்.
ேதாேிவ ேத்தியாகி நிறனப்பவர் மனத்தில் விளங்குபவள். இவ்வாைாகத் திரிபுர
யதவி ஒருத்தியய பல ேத்திகளாக விளங்குகிைாள். ஒன்பது திருப் கபயர்களும்
ஒன்பது ஆற்ைல்கறளக் குைிப்பினவாகும். (ஸ்திதி - திதி - காத்தல்.)

1047. தானா அறமந்தஅம் முப்புரம் தன்னிறடத்

தானான மூவுரு ஓருருத் தன்றமயள்
தானான கபான்கேம்றம கவண்ணிைத் தாள்கல்வி
தானான யபாகமும் முத்தியும் நல்குயம.

கபாருள் : இயல்பாகயவ அறமந்த முப்புரங்களில் தாயன மூவுருவும் ஓர்

உருவாம் தன்றமயுறடயவள். தாயன கபான் கேம்றம கவண்ணிைத்றத
உறடயவள். யபாகத்றதயும் யமாட்ேத்றதயும் கல்விறயயும் அளிப்பவளாக
விளங்கும் கவண்ணிைத் தறலவி கறலமகள் கல்விறயயும், கபான்னிைத்
தறலவி திருமகள் யபாகத்றதயும் கேந் நிைத்தறலவி உமாயதவி
முத்திறயயும் அளிப்பாள் என்க.

1048. நல்குந் திரிபுறர நாதநா தாந்தங்கள்

பல்கும் பரவிந்து பாரண்ட மானறவ
நல்கும் பறரஅபி ராமி அயகாேரி
புல்கும் அருளும்அப் யபாதந்தந் தாளுயம.

கபாருள் : திரிபுறர நாதத்றதயும் நாதம் கடந்து நாதாந்த நிறலறயயும்

தந்தருளுவாள். பரவிந்துவாக இருந்து கபருகுகின்ை உலகம் முதலான
அண்டங்கறள நல்குவாள். பறரயும் அபிராமியும் அயகாரியும் ஆகிய அன்றன
அன்யபாடு தழுவி அருளுவாள். பின் அைிவிறன வழங்கி ஆட் ககாள்வாள்.
(அபிராமி - யபரழகி; அயகாரி - வாக்குக்கும் மனத்துக்கும் அப்பாற் பட்டவள்.)

1049. தாளணி நூபுரம் கேம்பட்டுத் தானுறட

வாரணி ககாங்றக மலர்க்கன்னல் வாளிவில்
ஏரணி அங்குே பாேம் எழில்முடி
காரணி மாமணிக் குண்டலக் காதிக்யக.

கபாருள் : அழகிய காலணி ேிலம்பு; கேம்பட்டு உறட; கச்சு ககாங்றகயில்

அணி கேய்வது; மலர் அம்பு; கரும்பு வில்; எழுச்ேிறயத் தரும் அங்குே
பாேமும், அழகிய கிரீடத்றதயும் கருறமயான நீலநிைக் குண்டலத்றதயும்
உறடய யதவிக்கு ஆம். இராயஜஸ்வரியின் உருவம் கூைியவாறு.

1050. குண்டலக் காதி ககாறலவிற் புருவத்துள்

ககாண்ட அரத்த நிைமன்னு யகாலத்தள்
கண்டிறக ஆரம் கதிர்முடி மாமதிச்
ேண்டிறக நாற்ைிறே தாங்கிநின் ைாயள.

கபாருள் : குண்டலங்கறளக் காதில் அணிந்தவள்; ககால்லும் தன்றமயுள்ள

வில் யபான்ை வறளந்த புருவத்றத உறடயவள்; கேந் நிைத் திருயமனி
ககாண்டு விளங்குபவள். யதாளணிறயயும் கழுத்தணிறயயும் ஒளி விடுகின்ை
முடியிறனயும் ேந்திரறனயும் உறடய ேண்டிகா யதவி நான்கு
திறேகறளயுறடய உலகங்கறளக் காப்பவளானாள்.

1051. நின்ை திரிபுறர நீளும் புராதனி

குன்ைலில் யமாகினி மாதிருக் கும்ேிறக
நன்ைைி கண்டிறக நாற்கால் கரீடணி
துன்ைிய நற்சுத்த தாமறரச் சுத்றதயய.

கபாருள் : உயிர் உய்யக் கலந்து நிற்கும் அம்றம திரிபுறர யாவாள்.

நிறலகபற்ை கதான்றமயள். குறையாத அழகுறடயவள். இவள் ேீர்களின்
ேிரசுக்கு யமலுள்ள ேிறகயில் விளங்குபவள். நன்ைாக அைியும்
கண்கறளயுறடயவள். நான்கு திறே இடங்களில் உள்ளவற்றைத் தன்பால்
இழுக்கும் கேயல் புரிபவள். சுத்த தாமறரயாகிய ேகஸ்ரதளத்தில் விளங்கும்
சுத்த வித்தியா யதவியாகும் (நாற்காற் கரீடணி என்பதற்கு யாறனவாகனம்
உறடயவள் எனினுமாம்)

1052. சுத்தவம்பு ஆரத் தனத்தி சுயகாதயள்

வத்துவம் ஆய்ஆ ளும்மாேத்தி மாபறர
அத்தறக யான மனஆரணி தானுமாய்
றவத்தஅக் யகால மதியவள் ஆகுயம.

கபாருள் : தூய்றமயான கச்ேிறனயும் மாறலறயயும் அணிந்தவள்; இன்ப

ஊற்ைாகும் இயல்பினள்; கபாருளாகக் ககாண்டு ேீவர்கறள ஆட்ககாள்கின்ை
கபரிய ேத்தி; பராபறர; அவ்வாைான மனமாகிய காட்டில் வேிப்பவள்;
தாயனயாகப் பறடத்துக் ககாண்ட வடிவத்றதயுறடய ஞான கோரூபியாக
ஆவாள் அல்லது தாயனயாக விளங்கும் ேந்திர மண்டலம் ஆவாள்.

1053. அவறள அைியா அமரரும் இல்றல

அவளன்ைிச் கேய்யும் அருந்தவம் இல்றல
அவளன்ைி ஐவரால் ஆவகதான்று இல்றல
அவளன்ைி ஊர்புகும் ஆைைி யயயன.

கபாருள் : திருவருள் ஆற்ைறல உணராத யதவர்களும் இலர். திருவருள்

துறணயின்ைிச் கேய்யும் ேீரிய தவமும் இல்றல. அவள் துறணயின்ைி
அருந்தவப் யபற்ைால் பறடத்தல் முதலிய ஐந்கதாழில்கறளச் கேய்யும்
ஐங்கடவுளராலும் ஆவகதான்று இல்றல. அவள் தன் அருள்
துறணயில்லாமல் திருவடிப் யபறு றககூடச் கேய்யும் கேந் கநைியும்
இல்றல. (ஊர் - முத்தியுலகம்)
1054. அைிவார் பராேத்தி ஆனந்தம் என்பர்
அைிவார் அைிவுரு வாம்அவள் என்பர்
அைிவார் கருமம் அவள்இச்றே என்பர்
அைிவார் பரனும் அவளிடத் தாயன.

கபாருள் : திருவடி உணர்வு றகவந்த கமய்கண்டார் அருள் அம்றமயின்

திருவுருப் யபரின்பம் என்பர். அைிவுதரு எனவும் கூறுவர். ஐந் கதாழிலும்
அவளது விறழவாகிய திருவுள்ளம் என்பர். விழுமிய முழுமுதற் ேிவனும்
அவளிடமாகக் ககாண்டு திகழ்பவன் என்பர். ேத்தி, ேிவம் யவைின்ைி உள்ள
நிறலறயக் கூைிற்று இம்மந்திரம்.

1055. தான்எங்கு உளன்அங்கு உளதுறதயல் மாயதவி

ஊன்எங் குளஅங்கு உள்ளுயிர்க் காவலன்
வான் எங் குளஅங் குயளவந்தும் அப்பாலாம்
யகான் எங்கும் நின்ை குைிபல பாயர.

கபாருள் : ேிவமாகிய தான் எங்கு உள்ளயதா அங்கு உள்ளது றதயலாகிய

பராேக்தி. ஊனலாகிய உடல் எங்யகா அங்கு உயிர்க்குயிராகிப் காவலனாக
இருப்பவள். ஆகாயம் எங்ககங் உள்ளயதா அங்கு அங்கு எல்லாமும் அதற்கு
அப்பாலாம் பரகவளியிலும் விளங்கும் அவ்வாறு தறலவனாகத் யதவியய
நின்ை குைிப்புகறள ஆராய்ந்து அைிக. வந்தும் அப்பாலாம் என்பதற்கு மந்த
மாருதம் என்றும் பாடயபதம் உள்ளது. (மந்தமாருதம் - கதன்ைற் காற்று)

1056. பராேத்தி மாேத்தி பல்வறக யாலும்

தராேத்தி யாய்நின்ை தன்றம யுணராய்
உராேத்தி ஊழிகள் யதாறும் உடயன
பராேத்தி புண்ணிய மாகிய யபாகயம.

கபாருள் : பராேத்தியய பலவறகயாலும் யமன்றம வாய்ந்தவள்.

யாவற்றையும் தாங்கும் ஆதார ேத்தியாய் நின்ை தன்றமறய உணர்க. எங்கும்
பரவுகின்ை ேத்தியும் அவயள. எல்லா ஊழிகளிலும் ஆருயிர்கறளக் காக்கும்
ஆற்ைல் உறடயவளும் அவயள. புண்ணிய பயறனத் தந்தருளும் வாழ்வும்
அவயளயாம்.

1057. யபாகஞ்கேய் ேத்தி புரிகுழ லாகளாடும்

பாகஞ்கேய்து ஆங்யக பராேத்தி யாய்நிற்கும்
ஆகஞ்கேய்து ஆங்யக அடியவர் நாள்கதாறும்
பாகஞ்கேய் ஞானம் படர்கின்ை ககாம்யப.

கபாருள் : ேீவர்களுக்குப் யபாகத்றத ஊட்டுபவன். குண்டலினி ேத்தியயாடு

கபாருந்திச் ேீவர்களுக்குப் பரிபாகத்றதச் கேய்து பராேத்தியாய் நிற்கும்
அடியார்களுக்கு நாள்யதாறும் வளர்கின்ை ஒளியுடறல அளித்துப் பரிபாகம்
உண்டாகும்படி கேய்யும் ககாழு ககாம்பாகவும் விளங்குவாள். பராேத்தியய
யபாகத்றதயும் ஞானத்றதயும் ககாடுப்பவள் ஆவாள்.
1058. ககாம்புஅறன யாறளக் குவிமுறல மங்றகறய
வம்பவிழ் யகாறதறய வானவர் நாடிறயச்
கேம்பவ ளத்திரு யமனிச் ேிறுமிறய
நம்பிஎன் உள்யள நயந்துறவத் யதயன.

கபாருள் : ககாம்பு யபான்று துவளும் இறடயிறன யுறடயாறன, குவிந்த

அழகிய மார்பிறனயுறடய மங்றகறய, மணங்கமழ்கின்ை மலர் சூடிய
கூந்தறல யுறடயாறளச் ேிவவுலகத்துள்ளார். இறடயைாது ேிந்தித்துத்
கதாழும் கேல்விறயச் கேம்றமயான பவழம் யபாலும் திருயமனிறயயுறடய
இளநங்றகறய மும்றமக்கும் கபருந்துறண கயன்று உறுதியாக நம்பி மிக
விரும்பி என் உள்ளத்துள் றவத்யதன். (ேிறுமி - ககௌரி)

1059. றவத்த கபாருளும் மருவுயிர்ப் பன்றமயும்

பத்து முகமும் பறரயும் பராபறரச்
ேித்தக் கரணச் கேயல்களும் கேய்திடும்
ேத்தியும் வித்றதத் தறலயவ ளாயம.

கபாருள் : உலகில் உண்டு பண்ணி றவத்த கபாருளும் அவற்யைாடு

கபாருந்திய உயிர்க்கூட்டமும், பத்துத் திறேயிலும் நிறைந்து காக்கும் பத்து
முகங்கறள உறடயவளும் பறரயும் பராபறரயும், அந்தக் கரணம்
நான்கறனயும் கேயல்படுத்துபவளும் ஆகிய யதவி ஸ்ரீ வித்றதக்கும்
தறலவியாம். ஸ்திரீ யதவறதயால் கிறடக்கும் ஞானத்துக்கு வித்றத
என்றும் புருஷ யதவறதயால் கிறடக்கும் ஞானத்துக்கு கல்பம் என்று கபயர்.

1060. தறலவி தடமுறல யமல்நின்ை றதயல்

கதாறலவில் தவம்கேய்யும் தூய்கநைித் யதாறக
கறலபல கவன்ைிடும் கன்னிகயன் உள்ளம்
நிறலகபை இங்யக நிறைந்துநின் ைாயள.

கபாருள் : திருவருள்ளம்றம அண்ணாந்து ஏந்திய வனமுறலயிறனயுறடய

றதயலாகிய தறலவி. அவயள ககடாத நற்ைவஞ் கேய்யும் கேந்கநைித்
யதாறக. மறைமுறை முதலாகிய உறுதி நூல்களும் இலக்கண இலக்கிய
முதலிய எழில் நூல்களும் உலகுய்ய உள்நின்ை உணர்த்தியருளிய என்றும்
ஒரு படித்தாம் கன்னியவாளும் அவயள என்னுள்ளம் அவள்பால் நிறலகபற்று
நிற்பதன் கபாருட்டு கவளிப்பட்டு நின்ைனள். (மறை - யவதம். முறை -
ஆகமம்)

1061. நின்ைவள் யநரிறழ நீள்கறல யயாடுை

என்ைன் அகம்படிந்து ஏழுல கும்கதாழ
மன்ைது ஒன்ைி மயனான்மனி மங்கலி
ஒன்கையனாடு ஒன்ைிநின்று ஒத்து அறடந்தாயள.

கபாருள் : நிறைந்து நின்ை அத் திருவருள் அம்றம ேிைந்த அைிகலன்கறள

உறடயவள். அழிவில்லாத நிறைந்த முழுக் கறலகளுடன் என கநஞ்ேத்து
வற்ைிருந்தனள்.
ீ அவயள எல்லா உலகினரும் வந்து எளிதாகத் கதாழும்படி
கபான்னம்பலத்தின்கண் கபாருந்தி நின்ைனள். மயனான்மனி எனவும் மங்கலம்
உறடயவள் எனவும் அறழக்கப் படுபவளும் அவயள அவள் ேிவத்துடன் யவறு
அை ஒன்ைி நின்று யாண்டும் ஒத்து உறைந்தனள் என்க.

1062. உணர்ந்துட யனைிந்கும் உள்களாளி யாகி

மணங்கமழ் பூங்குழல் மங்றகயும் தானும்
புணர்ந்துட யனநிற்கும் யபாதருங் காறலக்
கணிந்கதழு வார்க்குக் கதியளிப் பாயள.

கபாருள் : ஆருயிர்கட்கு விளக்கும் கருவியாக அறமந்து ேிவத்துடன் கூடி

உடனாய் நிற்பவள். அக கவாளியாய் விளங்குவாள். மலர் சூடிய
கூந்தறலயுறடய மங்றகயும் அத்திருவுருவுள் விளங்கும் ேிவமுடன்
ஒன்ைாய் கவளிப்பட்டு அருள்வள். அப்கபாழுது அவ் அம்றமறயத் தூய
மனத்துள் நாடி முயல்வார்க்கு அவள் நன்னிறலறய நல்கி யருள்வள்.
(கணிந்கதழுதல் - நாடி முயலுதல். கதி - நன்னிறல)

1064. அளிகயாத்த கபண்பிள்றள ஆனந்த சுந்தரி

புளியுறு புன்பழம் யபாலுள்யள யநாக்கித்
கதளியுறு வித்துச் ேிவகதி காட்டி
ஒளியுை றவத்கதன்றன உய்யவுண் டாயள.

கபாருள் : அறனத்து உயிர்களிடத்தும் ேமமான தறலயணி கேய்யும் கபண்

பிள்றள யபரின்பம் யபரழகி கமய்யடியார் உள்ளம் புளியம் பழமும் யதாடும்
ஒன்ைாயிருந்தும் ஓட்டுப் பற்ைின்ைி நிற்பது யபால் உலகியலில் பற்ைின்ைி
நிற்கும். அந்நிறலயிறன யநாக்கி உண்றமயிறனத் கதளிவிப்பள். உயிரின்
அழியாத் தன்றமயிறனயும் ேிவனுடன் கூடும் யபரின்ப நிறலயிறனயும்
காட்டுவள். அதன்பின் திருவடியுணர்வு வண்ணமாய் நம்றம ஆக்குவள். அம்
முறையில் அடியயறனயும் உய்யக் ககாண்டாள் என்க.

1065. உண்டில்றல என்ைது உருச்கேய்து நின்ைது

வண்தில்றல மன்ைினுள் மன்னி நிறைந்தது
கண்டிலர் காரண காரணி தம்கமாடு
மண்டல முன்றுை மன்னிநின் ைாயள.

கபாருள் : உலயகார் உண்டு என்றும் இல்றல என்றும் கூைிய ேத்தியய,

சூக்குமத்றதத் தூலமாகச் கேய்து வளப்பம் கபாருந்திய தில்றல மன்று
என்று கூைப்கபறும் ேிற்ைம்பலத்தில் நிறலகபற்று நின்ைது. ஆன்மாவின் பந்த
யமாட்ேங்களுக்குக் காரணம் அைிவுருவான ேிவத்தினிடம் உள்ளது
என்பறதயும் உலயகார் அைிவதில்றல. ஆன்மாக்களது மூன்று
மண்டலங்களிலும் நிறலகபற்று விளங்கினாள்.

1066. நின்ைாள் அவன்தன் உடலும் உயிருமாய்ச்

கேன்ைான் ேிவகதி யேரும் பராேத்தி
ஒன்ைாக என்னுள் புகுந்துணர் வாகியய
நின்ைாள் பரஞ்சுடர் ஏடுஅங்றக யாயள.

கபாருள் : ேிவகபருமானின் உடலும் உயிருமாக என்றும் நிற்பவள் திருவருள்

அம்றம. கமய்யடியார்கறளச் ேிவனிறலயில் யேர்ப்பிக்கும்
வனப்பாற்ைலாகிய அருளம்றம என் கநஞ்ேத்தால் கலப்பால் ஒன்ைாய்ப்
கபாருள் தன்றமயால் யவைாய் உயிர்க்கு உயிராதல் தன்றமயால் உடனாய்ப்
புகுந்து நின்ைனள். யபருணர்வாகயவ நின்ைனள். யபகராளி யாகவும் நின்ைனள்.
கேந்தமிழ் மறையும் முறையும் வறரந்த திருஏடு அங்றகயில் உள்ளவள்.
(அவன் ேிவகபருமான் - பராேத்தி - வனப்பாற்ைல்.)

1067. ஏடங்றக நங்றக இறைஎங்கள் முக்கண்ணி

யவடம் படிகம் விரும்புகவண் தாமறர
பாடும் திருமுறை பார்ப்பதி பாதங்கள்
சூடுமின் கேன்னிவாய்த் யதாத்திரம் கோல்லுயம.

கபாருள் : வாக்கு ரூபத்தில் விளங்குபவள். எங்களது இறைவி மூன்று

கண்கறளயுறடயவள். படிகம் யபான்ை தூய கவண்ணிைத்தாள். கவண்
தாமறரயில் விரும்பி இருப்பவள். நாத மயமாய் விளங்குபவள். இவறளச்
ேிரேில் அணியுங்கள். புகழ்ந்து இவறளத் துதியுங்கள்.

1068. யதாத்திரம் கேய்து கதாழுது துறணயடி

வாய்த்திட ஏத்தி வழிபடு மாைிடும்
பார்த்திடும் அங்குே பாேம் பசுங்கரும்பு
ஆர்த்திடும் பூம்பிள்றள ஆருமாய் ஆதிக்யக.

கபாருள் : திருமுறைகறள ஓதிப் புகழ்ந்து கதாழுக. இரண்டு

திருவடிகறளயும் யபறு வாய்க்குமாறு ஏத்தி என்றும் வழிபடு கநைியில்
உறரத்து நிற்க. யதாட்டியும் கயிறும், கரும்பு வில்லும், பூங்கறணயும்,
உறடயவள் அம்றம. ேிவகமய்யினின்றும் ேிறவ கமய் யதான்ைினறமயால்
ஆதித் திருவருளுக்கு அவள் பிள்றள முறையுமாம். (ேிறவ ேத்தி; கமய் -
தத்துவம் வழிபடும் ஆறு இரும் - வழிபாடு கேய்யும் கநைியில் நில்லுங்கள்.)

1069. ஆதி விதமிகத் தண்தந்த மால்தங்றக

நீதி மலரின்யமல் யநரிறழ நாமத்றதப்
பாதியில் றவத்துப் பல்காற் பயிற்வரல்
ீ
யோதி மிகுந்துமுக் காலமும் யதான்றுயம.

கபாருள் : ேிவகபருமானின் ஆதித் கதாழிலாகிய பறடப்புச் கபருகச்

கேய்தவள் குளிர்ச்ேி கபாருந்திய நீர்ப்பிரயதேத்திலுள்ள திருமாலின்
தங்றகயாகிய நாராயணி. அந்யநரிழிறழயின் திருப் கபயராகிய நமேிவய
என்னும் தமிழ் ஐந்கதழுத்து அருள் மந்திரத்றத முøயாக எட்டிதழ்த தாமறர
அதன் மத்தியில் அறமக்கப் பலமுறை உருயவற்ைத் திருவருள் ஒளி
கபருகும். அது கபருக, அகக்கண் திைந்து முக்காலவுணர்ச்ேியும் றககூடும்.
இதறன யயாகக் காட்ேி என்ப.

1070. யமதாதி ஈகரட்டும் ஆகிய கமல்லியல்

யவதாதி நூலின் விளங்கும் பராபறர
ஆதார மாகியய ஆய்ந்த பரப்பினள்
நாதாதி நாதத்து நல்லரு ளாயள.

கபாருள் : அகரம் முதல் உன்மறன ஈைாகவுள்ள பதினாறு கறலகறளயும்

வடிவமாக உறடயவள். யவதம் முதலாகவுள்ள நூல்களில் பரமாகவும்
அபரமாகவும் புகழ்ந்து யபேப்பட்டவள். ேீவர்களின் இருப்புக்கு ஆதாரமாய்
விளங்குபவள். நாதம் நாதாந்தத்தில் விளங்கும் ேிவத்துக்கு இவயள அருட்
ேத்தியும் ஆவாள்.

1071. அருள்கபற் ைவர்கோல்ல வாரீர் மனிதர்

கபாருள்கபற்ை ேிந்றதப் புவனா பதியார்
மருளுற்ை ேிந்றதறய மாற்ைி யருறமப்
கபாருளுற்ை யேவடி யபாற்றுவன் நாயன.

கபாருள் : கமய்ப் கபாருறளத் தனக்யக உரிறமயாகப் கபற்ை அருள்

வழங்கும் தன்றமயுறடய ேகல புவன நாயகியான திரிபுறர மயக்கத்றதத்
தரும் பிரபஞ்ேத்றதப் பற்ைிய ேீவர்களது ேித்தத்றத மாற்ைி, நிறலயான
பந்தமற்ை புவனங்கறளப் கபாருந்திய திருவடிறய நான் வணங்குயவன்.
மனிதர்காள் ! இவ்வுண்றமறய அனுபவத்தில் கண்ட நீங்கள் பிைருக்கு
எடுத்துச் கோல்ல முன் வாருங்கள்.

1072. ஆன வராக முகத்தி பதத்தினள்

ஈன வர்ஆகம் இடிக்கும் முேலத்யதாடு
ஏறன உழுபறட இடிக்கும் கவண்ணறக
ஊன மைஉணர்ந் தார்உளத்து ஓங்குயம.

கபாருள் : யதவிறயச் சூழவுள்ள ேப்த மாதர்களில் ஒருத்தியான வராகி

என்பவள் வராக முகத்யதாடு கூடிய அறடயாளத்றத உறடயவள். இழிந்யதார்
உடறல இடித்து வருத்துகின்ை உலக்றகயயாடு, மற்றை கலப்றப ஏந்திய
றககறளயும் கவண்றமயான நறகயிறனயும் உறடயவள். அவள் குற்ைமற்ை
ஊனுடறலக் கடந்து தியானிப்பவர் உள்ளத்தில் ேிைந்து விளங்குபவள்.
யதவிறயத் தண்ட நாயகியாக வணங்குவார்க்கு கவற்ைிறய அளிப்பாள்
என்பதாம். (வராகம் - பன்ைி.)

1073. ஓங்காரி என்பாள் அவகளாரு கபண்பிள்றள

நீங்காத பச்றே நிைத்றத உறடயவள்
ஆங்காரி யாகிய ஐவறரப் கபற்ைிட்டு
ரீங்காரத் துள்யள இனிதிருந் தாயள.
கபாருள் : ஓ கமாழிக்கு உரியவளாகிய கபண்பிள்றள என்றும் நீங்காத மரகத
மாகிய பச்றே நிைத்றத யுறடயவள். எழுச்ேியுறடயவளாய் அருயளான்
ஆண்டான் அரன் அரி அயன் என்னும் ஐவர் நிறலகறளயும் பறடத்து
ஐவறரயும் கதாழிற் படுத்தும் ஆற்ைலள். ரீங்காரத்துள்யள இனிதிருந்தனள்
என்க. ரீங்காரம் மாறயயின் வித்கதழுத் கதன்ப. யதனுண்டு மயங்கி வழும்
ீ
வண்கடாலிறய ஒத்திருப்பதும் காண்க. (ஆங்காரி - எழுச்ேி யுறடயவள்.)

1074. தாயன தறலவி எனநின்ை தற்பறர

தாயன உயிர்வித்துத் தந்த பதினாலும்
வாயனார் தலமும் மனமும்நற் புத்தியும்
தாயன ேிவகதி தன்றமயும் ஆயம.

கபாருள் : தாயன எல்லாவற்ைிற்கும் தறலவிகயன நின்ை பராேத்தி ! தாயன

வாக்கு ரூபமாக விளங்கும் பதினான்கு வித்றதகளும் யதவ யலாகங்கறளயும்
மன மண்டலத்றதயும் நுண்ணைிறவயும் கடந்த நாதாந்தமும் தாயன
ேிவகதிறய அளிப்பவளும் ஆவாள். பதினான்கு வித்றதகள்; யவதம் 1, அங்கம்
6, நியாயம் 1, மீ மாம்றே 1, மிருதி 1, புராணம் 1 ஆக 14.

6. வயிரவி மந்திரம்

(வயிரவி - வயிரவக் கடவுளின் ேக்தி. வயிரவிறய நிறனவு கூர்வது வயிரவி

மந்திரம்.)

1075. பன்னிரண் டாங்கறல ஆதி பயிரவி

தன்னில் ஆகாரமும் மாறயயும் கற்பித்துப்
பன்னிரண்டு ஆதியயாடு அந்தம் பதினாலும்
கோல்நிறல யோடம் அந்தம்என்று ஓதியட.

கபாருள் : பன்னிரண்டு கறலவடிவான ஆதி வயிரவி இடமிருந்து

அகாரமாகிய ஓறேயும் மாறயயாகிய ஒளியும் கூட்டி நிறனந்து யநாக்கக்
கறல பதினான்காகும். இப்பதினான்கும் புகழ்ந்து கோல்லப்படுகின்ை
அம்றமயின் இருப்பிடம். திங்ககளின் கறல பதினாறும் கேல்வியின் ேிைந்த
இருப்பிடமாகும். (யோடேம் - பதினாறு)

1076. அந்தப் பதினாலும் அதுயவ வயிரவி

முந்து நடுவும் முடிவும் முதலாகச்
ேிந்றத கமலத்து எழுகின்ை மாேத்தி
அந்தமும் ஆதியும் ஆகின்ைாயள.

கபாருள் : வயிரவியின் இருப்பிடம் முன் ஓதிய பதினான்கு கறலயாகும்

முதல்நடு இறுதியாகத் திகழ்பவள். கநஞ்ேத் தாமறரயிடத்து விளங்கும்
யபராற்ைல்; அந்தமும் ஆதியும் ஆகி நின்ைவள். இஃது ஒடுக்கத்றதயும்
யதாற்ைத்றதயும் கேய்விக்கும் உரிறம உறடயவள் என்ப.
1077. ஆகின்ை மூவரும் அங்யக அடங்குவர்
யபாகின்ை பூதம் கபாருந்து புராதரர்
ோர்கின்ை ோர்வுழிச் ோரார் ேதிர்கபைப்
யபாகுந் திரிபுறர புண்ணித் யதாயர.

கபாருள் : வயிரவியாகிய யபராற்ைலி னிடத்துப் பறடப்யபான் காப்யபான்

துறடப்யபானாகிய முத் யதவரும் அடங்குவர். யதான்ைி மறையும் மண்முதற்
பூதங்கள் அங்யக ஒடுங்கும், இப் பூதங்களுடன் இறயந்து விறனக்கும் ஈடாக
உலவும் கதான்றம வாய்ந்த ஆருயிர்கள் உண்றம உணர்ந்து இப் பிைப்பினிற்
ோராது அம்றமயாகிய வயிரவிறயச் ோர்தல் யவண்டும். உடறலச் ோராது
வயிரவி அம்றமயின் திருவடிறயச் ோர்யவார் புண்ணியப் யபற்ைிறனயுறடய
கபரியயாராவர்.

1078. புண்ணிய நந்தி புனிதன் திருவாகும்

எண்ணிய நாட்கள் இருபத்யதழ் சூழ்மதி
பண்ணிய வன்னி பகயலான் மதியீறு
திண்ணிய ேிந்றததன் கதன்னனும் ஆயம.

கபாருள் : ஆருயிர்களுக்கு இன்ப வாழ்வு நல்கும் இயல்பினால் புண்ணியன்

என்பர். ஆக்க நிறளக்கள மாதலின் நந்தி என்பர் இயற்றகத் தூயயானாதலின்
புனிதன். குறைவிலா நிறைகேல்வன். ஆதலின் திருவாகும் என்பர்.
விண்மீ னாகிய நாட்கள் இருபத்யதழும், அறவ சூழ்ந்த நடுவில் திகழும்
திங்களும், விைகு முதலியன பற்ைி ஒளிதரும் தீயும் ஞாயிறும் ஆகிய
இப்கபாட்கள் முடிந்த முடிவாக விளங்கும் யபரைிவுப் கபாருளாகிய கதன்னன்
என்று ேிைப்பித்துச் கோல்லப்படும் ேிவகபருமான் திருவுள்ளத்தால் ஆக்கப்
கபற்ைன. (கதன்னன் - ேிவன்; கதன்பாண்டி நாட்டான். திருவாேகம்.)

1079. கதன்னன் திருநந்தி யேவகன் தன்கனாடும்

கபான்னங் கிரியில் பூதலம் யபாற்ைிடும்
பன்னும் பரிபிடி அந்தம் பகவயனாடு
உன்னும் திரிபுறர ஓதிநின் ைானுக்யக.

கபாருள் : அழகிய ேிவகபருமான், திருநந்தியாகிய காவலனாவான்,

அவகனாடும் திருகவள்ளிமறலயில் அறனத்துலகும் காத்தருளும் கபண்
யாறன யறனய அம்றம வற்ைிருக்கின்ைாள்.
ீ திருவடிப்யபர் உன்னித்
திருமுறைகறள நாளும் இறடயைாது ஓதி நிற்பார்க்கு அந்தம் ஆகிய பகவன்
என்னும் அண்ணயலாடு உறைந்து திரிபுறர ஆரருள் புரிவள்.

1080. ஓதிய நந்தி உணரும் திருவருள்

நீதியின் யவத கநைிவந்து உறரகேய்யும்
யபாதம் இருபத்து எழுநாள் புணர்மதி
யோதி வயிரவி சூலம்வந்து ஆளுயம.
கபாருள் : மறைநூல் அருளால் ஓதியருளிய ேிவகபருமாறன அவன்
அருளால் உணருங்கள் மறைவழியய முறை அருளினன். நாண்மீ ன
இருபத்யதாறழயும் கபாருந்தும் திங்கறள அம்றமயாகிய வயிரவியும்
தன்றகயில் திகழும் முத்தறல யவலாகிய சூலத்தால் உலகறனத்றதயும்
காத்தருள்வள்.

1081. கமல்லியல் வஞ்ேி விடமி கறலஞானி

கோல்லிய கிஞ்சுக நிைமன்னு யேயிறழ
கல்லியல் ஒன்பது காணும் திருயமனி
பல்லியல் ஆறடயும் பன்மணி தாயன.

கபாருள் : இயற்றகயாகயவ யபரிரக்கம் வாய்ந்த கமல்லியல் ஆவள்.

ஆருயிர்களின் விறனக்கு ஈடாக வஞ்ேித்தலும் தண்டித்தலும் உறடயவள்.
எனினும் உண்றமயான யநாக்கமும் திருவடி உணர்வு யேர் கறலஞானிகள்
ஓதுகின்ை முள்முருக்கம் பூ நிைம் யபான்ை நிறலத்த கேம்றம
நிைமுறடயவள், அவள் மாணிக்க மணிகயாத்த கேந்நிைம் வாய்ந்த
திருயமனியுறடயவளும் அவயள, அவள் கறரயிற் பலமணிகள் யேர்
கபான்னாறட யுறடயவள். (விடமி-தண்டிப்பவள்.)

1083. பன்மணி ேந்திர யகாடி திருமுடி

கோன்மணி குண்டலக்காதி உறழக்கண்ணி
நன்மணி சூரிய யோம நயனத்தள்
கபான்மணி வன்னியும் பூரிக்கின் ைாயள.

கபாருள் : பலமணிகள் அழுத்திய ஒளிமிக்க பல உறுப்புக்கறளயுறடய

திருமுடியும் புகழ்ந்து கோல்லப்படும் மணிகள் இறழத்த குண்டலம் அணிந்த
காதும் உறடயவள். மான் யபாலும் கண்றணயுறடயவள். நல்ல
விளக்கமுள்ள ஞாயிறு திங்கள் தீ என்னும் மூன்றையும் கண்களாக
உறடயவள். கபான்யபால் விளங்குகின்ை தீ வண்ணத்தம்றம மிகவும்
களிப்புறுகின்ைாள்.

1084. பூரித்த பூவிதழ் எட்டினுக்கு உள்யளயயார்

ஆரியத் தாள்உண்டுஅங்கு எண்மர் கன்னியர்
பாரித்த கபண்கள் அறுபத்து நால்வரும்
ோரித்துச் ேத்திறயத் தாங்கள்கண் டாயர.

கபாருள் : கேழிப்பான தாமறர இதழ் எட்டினுக்குள் அருறம மிக்க தாளுண்டு.

அங்யக மாைா ஆற்ைலும் அருளும் மிக்க கன்னியர் எண்மர் உறைவர்.
அவர்கள்பால் யதான்றும் கறல முதல்வியர் அறுபத்து நால்வர் ஆவர்.
அவர்கள் அறனவரும் திருவருள் ஆற்ைறலச் ோர்ந்து உண்றம உணர்ந்து
திகழ் பவராவர்.

1085. கண்ட ேிலம்பு வறளேங்கு ேக்கரம்

எண்டிறே யயாகி இறைவனி பராேக்தி
அண்டயமாடு எண்டிறே தாங்கும் அருட்கேல்வி
புண்டரி கத்தினுள் பூேறன யாயள.

கபாருள் : ஆராய்ந்து எடுக்கப்கபற்ை ேிலம்பும், வலம்புரிச்ேங்கும், ேக்கரமும்

உறடயவள்; எட்டுத் திறேகளிலும் நிறைந்திருப்பவள்; முதல்வி;
திருவருளாற்ைல்; பல்யவறு அண்டங்கறளயும் பல்யவறு திறேகறளயும்
பறடத்து ஆருயிர்களுக்கு அளித்துக் காக்கும் திருவருட்ச்கேல்வி; அன்பர்களின்
கநஞ்ேத்தாமறரயின்கண் அவர்கள் ஆர்வமுடன் கேய்யும் வழிபாட்றட
ஏற்றுக்ககாள்ள எழுந்தருளும் அம்றம.

1086. பூேறன ககந்தம் புறனமலர் மாககாடி

யயாேறன பஞ்ேத்து ஒலிவந்து உறரகேய்யும்
வாேம்இ லாத மணிமந் திரயயாகம்
யதேம் திகழும் திரிபுறர காயண.

கபாருள் : வழிபாட்டிற்கு யவண்டிய மணப் கபாருள்களும், அழகிய

மணமுள்ள பூக்களும், ேிைந்த புதிய ஆறடகளும், கநடுந் கதாறலவுக்குக்
யகட்கும் ஐவறகயான இயக்க முழக்கமும் கோல்லுதற்குரிய தறலயான திரு
ஐந்கதழுத்து ஆகிய மந்திரமும் கூடிச் கேய்யும் பூறேயிறன ஏற்ைருளும் ஒலி
மிகுந்த திரிபுறரயாவாள். (இயம்-வாத்தியம் யதாற்கருவி கதாறளக்கருவி,
நரம்புக்கருவி தாளக்கருவி மிடற்றுக்குருவி என ஐந்து.)

1087. காணும் பலபல கதய்வங்கள் கவவ்யவறு

பூணும் பலபல கபான்யபாலத் யதாற்ைிடும்
யபணும் ேிவனும் பிரமனும் மாயனும்
காணும் தறலவிநற் காரணி காயண.

கபாருள் : காணுகின்ை பலபல கதய்வங்கள் கவவ்யவறு அணிகலன்களாகத்

யதான்றும் கபான் யபாலத் யதவியின் யபதமாக விளங்கிடும். கபருறமயாகப்
யபாற்றும் ேிவனும் பிரமனும் திருமாலும் பிை கதய்வங்களாக விளங்குவது
ேகத்துக்குக் காரணமாகிய யதவியால்தான் என்று அைிவாயாக.

1088. காரணி மந்திரம் ஓதுங் கமலத்துப்

பூரண கும்ப வியரேம் கபாருந்திய
நாரணி நந்தி நடுஅங்கு உறரகேய்த
ஆரண யவதநூல் அந்தமும் ஆயம.

கபாருள் : ஆதிமந்திரம் அஞ்கேழுத்து என்னும் உண்றமயால் அக்காரண

மந்திரத்றத இறடயைாது ஓதும் கமய்யடியார்களது கநஞ்ேத் தாமறரயின்கண்
உட்ககாளல், நிறுத்தல், விடுதல் என்னும் உயிர்ப்புப் பயிற்ேிக்குத் துறணயாக
திருவருள் அம்றம எழுந்தருள்வள். அங்ஙனம் எழுந்தருளும்யபாது நாரணி
என்னும் கபயர் கபறுவள் ேிவகபருமான் அருளிச் கேய்த மறைநூலின்
முதலும் முடிவுமாய் விளங்குவதும் திருவருள்அம்றமயயயாம். (பூரகம் -
மூச்றே உட்ககாளல்; கும்பதும் - நிறுத்தல்; இயரேகம் - கவளிவிடுதல் நந்தி -
ேிவகபருமான்)

1089. அந்த நடுவிரல் ஆதி ேிறுவிரல்

வந்த வழிமுறை மாைி உறர கேய்யும்
கேந்தமிழ் ஆதி கதளிந்து வழிபடு
நந்தி இதறன நவம்உறரத் தாயன.

கபாருள் : அந்தத்றதச் கேய்யும் கடவுளாகிய ேிவகபருமான் நடுவிரலாகவும்,

பறடத்தறலச் கேய்யும் ஆதியாகிய நடப்பாற்ைல் ேிறு விரலாகவும் ககாண்டு
ஓதும் உலகியல் நமேிவாய என்று ஆகும். இம்முறையிறன ஊன நடனம்
என்ப. இதறன மாற்ைி உறர கேய்தலாவது ேிறுவிரல் முதல் கபருவிரல்
ஈைாகச் ேிவநயம் என்று ஆகும். இதுஞான நடம் என்ப. இந்த ஐந்து எழுத்தும்
இம்முறை றவப்பும் கேந்தமிழுக்யக உறடய ேிைப்கபன்பது விளங்கச்
கேந்தமிழாதி கதளிந்து என்று ஓதியருளினார்.

1090. உறரத்த நவேத்தி ஒன்று முடிய

நிறரத்த இராேி கநடுமுறை எண்ணிப்
பிறரச்ேதம் எட்டுமுன் யபேிய நந்தி
நிறரத்து நியதி நியமம்கேய் தாயன.

கபாருள் : கோல்லப்பட்ட ேத்திகளுள் ஒன்ைாகிய மயனான்மனிறய முடியின்

யமலும், ஏறனய ேத்திகள் வரிறேயாகச் ேிரறேக் சூழவும் அறமய எண்ணிப்
பிரோத கறலகளில் உடம்பில் விளங்கும் எட்டுக் கறலகறள முன்யன யபேிய
நந்தி, ஏறனய எட்டும் நிரம்பினதாய் உயிரில் விளங்கும்படி ஒழுங்கு
கேய்தான்.

1091. தாமக் குழலி தறயக்கண்ணி உள்நின்ை

ஏமத்து இருளை வசும்
ீ இளங்ககாடி
ஓமப் கபருஞ்சுடர் உள்எழு நுண்புறக
யமவித்து அழுகதாடு மீ ண்டது காயண.

கபாருள் : மணம் கமழும் மலர் கூடிய நீண்ட கூந்தல யுறடயவள்; யபரருள்

வாய்ந்த கண்றண யுறடயவள்; ஆருயிர்களின் அக இருறளக் கடிந்யதாட்டும்
யபகராளிப் பிழம்பாம் இளங்ககாடிக் கன்னி; அகத்யத ககாப்பூ ழின்கண்
அஞ்கேழுத்தால் வளர்க்கப்படும் ஓமப்கபருஞ்சுடர்; அதன் அகத்கதழும் நறுமண
நுண்புறக; அத்தறகய திருவருள் ஆற்ைல் நமக்கு யவண்டும் எல்லா நலமும்
யமவுவித்து அருளமுது ஊட்டிக் காத்தது என்க.

1092. காணும் இருதய மந்திர முங்கண்டு

யபணும் நமஎன்று யபசும் தறலயமயல
யவணு நடுவு மிகநின்ை ஆகுதி
பூணு நடுஎன்ை அந்தம் ேிறகயய.
கபாருள் : கோல்லும் இருதய மந்திரப்கபாருள் உணர்ந்து, ேிரேின் யமலுள்ள
பீடத்தில் வற்ைிருக்கும்
ீ திரிபுறர யதவிக்கு நம என்று நமஸ்காரத்றதச் கேய்க
! மூங்கில் குழாய் யபான்றுள்ள நடுநாடியின் வரியாக உச்ேியில் கபாருந்தி
உன்னுறடய ஆகுதிறய ஏற்பாள். உச்ேியின் நடுயவ விளங்குவது
ேிகாமந்திரம் என்று அைிவாயாக.

1093. ேிறகநின்ை அந்தக் கவேங்ககாண்டு ஆதிப்

பறகநின்ை அங்கத்றதப் பாகரன்று மாைித்
கதாறகநின்ை யநந்திர முத்திறர சூலம்
வறகநின்ை யயானி வகுத்தலும் ஆயம.

கபாருள் : முதன்றமயாய் விளங்கும் கவேமாகிய காப்புச் ேட்றடறய ஓதி

உடம்பிறனக் காத்தருள் என்று யவண்டுக. மீ ட்டும் அைிவுப் கபாைியிறனக்
காட்டுக. அைிவுப்கபாைி ேின்முத்திறர சூலம் யயானி என்னும் இரண்டும்
வருத்தலும் கூைப்படும். இவ்விரு மந்திரப் பாட்டுக்களிலும் ஆைங்க
மந்திரங்கறளப் பற்ைிக் கூைப்பட்டிருக்கின்ைன.

1094. வருத்தம் இரண்டும் ேிறுவிரல் மாைிப்

கபாருத்தி அணிவிரல் சுட்டிப் பிடித்து
கநரித்கதான்ை றவத்து கநடிது நடுயவ
கபருத்த விரல்இரண்டு உள்புக்குப் யபயே.

கபாருள் : சூலம் யயானி என்னும் முத்திறரகள் இரண்டும் றகவிரல்கறளச்

ேிைிது வருத்தத்துடன் அறமத்தல் யவண்டும். ேிறு விரல்கறள ஒன்ைன்யமல்
ஒன்ைாக மாைி றவத்து அணி விரறல நீட்டிப்பிடித்து அறமப்பது சூல
முத்திறரயாகும். இவற்றுடன் நடுவிரல் இரண்டும் உட்புகு மாறு அறமப்பது
யயானி முத்திறரயாகும்.

1095. யபேிய மந்திரம் இராகம் பிரித்துறர

கூேமி லாத ேகாரத்றத முன்ககாண்டு
வாேிப் பிராணன் உபயதேம் ஆறகக்குக்
கூேியவிந்து வுடன் ககாண்டு கூடயவ.

கபாருள் : ேிைப்பித்துக் கூைப்படும் ேிகார மந்திரத்தில் ேிகரத்றதப் பிரித்தல்

ேகரமாகும். இம் கமய்கயழுத்து யமற் யேரும் எழுத்தின்றமயால்
கூடமில்லாத ேகரம் என்ைாயிற்று. அச் ேகரத்தின் யமல் இரகத்றதயும் கூேி
விந்துவாகிய மகரத்றதயும் கூட்டினால் (ச்+இ+ம்) ேிம் என்று ஆகும். இஃது
உயிர்ப் புப்பழக்கத்திற்குரிய மந்திரமாகும். யபேிய மந்திரம் ேி இது
பிரணாயாமம் ேித்திக்கும் முறை.

1096. கூடிய ேீவன் பிராணன் முதலாகப்

பாவிய ேவ்வுடன் பண்ணும் யகாரத்றத
யமவிய மாறய விரிேங்கு முத்திறர
யதவி நடுவுள் திகழ்ந்துநின் ைாயள.
கபாருள் : ஓதப்கபறும் மந்திரக்கிழவன் உயிர்ப்புப் பயிற்ேிக்குக் ககாள்ளும் ேிம்
என்பவற்றுள் பரந்து கேல்லும் ஓறேயுறடய ேகரத்துடன் மகரமும் யேரச் ேம்
என்ைாகும். இதறனச் ேங்கு முத்திறர என்ப இம்முத்திறர அருள்
அம்றமயாரின் இருப்பிடமாகும். இதன் கண் அம்றம எழுந்தருளி
விளங்குவள். (கூவிய-கோன்ன-உருப்யபாட்ட)

1097. நின்ை வயிரவி நீலி - நிோேரி

ஒன்றும் இரண்டும் ஒருங்கிய உள்ளத்துச்
கேன்ைருள் நாயகி யதவர் பிரானுக்யக
நன்ைருள் ஞாலத்து நாடிடும் ோற்ைியய.

கபாருள் : நிறலகபற்ை வயிரவி நீல நிைமுறடயவள் இரவில் ேஞ்ேரிப்பவள்.

இராேத தாமத ோத்விகம் ஆகிய முக்குணங்களும் அடங்கிய உள்ளத்துத்
தாயன வலியச் கேன்று அருள் வழங்கும் தறலவி. யதவயதவனாகிய
ேிவகபருமானது ஏவல் வழி நன்றமறய அருள்பவன். ஆதலால் உலகத்தில்
நீங்கள் அவறளப் புகழ்ந்து விரும்புங்கள். ஒன்றும் இரண்டும் என்பதற்கு
அன்பு அைிவு ஆற்ைல்கள் (இச்றே, ஞானம், கிரிறய) எனினுமாம்.

1098. ோற்ைிய யவதம் ேராேரம் ஐம்பூதம்

நாற்ைிறே முக்கண்ணி நாடும் இருள்கவளி
யதாற்றும் உயிர்ப்பன்றம யோதி பராபறர
ஆற்ைகலாடு ஆய்நிற்கும் ஆதி முதல்வியய.

கபாருள் : ேிவனார் கமாழிந்த யவதம் இயங்குவன நிற்பன ஆகிய உலகம்

இவற்ைின் முதலாகிய ஐம்பூதங்கள் நான்கு திறேகள் ஆகியறவ யாவும்
முக்கண்ணியன் வடியவ விரும்பும் இருள்கவளியாயும் யதாற்றுகின்ை ஆன்ம
ேமஷ்டியாயும் உள்ள ஒளிப்பிழம்பு ஆயவள். இறவ யாவற்றுக்கும் ஆற்ைறல
அளிக்கும் தறலவியும் ஆவாள்.

1099. ஆதி வயிரவி கன்னித் துறைமன்னி

ஓதி உணரில் உடலுயிர் ஈேனாம்
யபறத உலகிற் பிைவிகள் நாேமாம்
ஓத உலவாத யகாலம்ஒன்று ஆகுயம.

கபாருள் : நடப்பாற்ைறலச் கேய்யும் வயிரவி, எல்லாம் ஈன்கைடுத்தும்

என்றும் கன்னியாய் இருப்பவள். ேிவகபருமானுக்கு உடல் உயிராயவள்.
அைியாறம நிறைந்த உலகினார் அவறள அன்புடன் வழிபட்டால் பிைவி
அகலும். ஓதுதற்கரிய கமய்யுணர்யவ திருயமனியாக வுறடயவள். உலவாத
யகாலம் - அழிவற்ை யதகம்.

1100. யகாலக் குழலி குலாய புருவத்தள்

நீலக் குவறள மலரன்ன கண்ணினாள்
ஆலிக்கும் இன்னமுது ஆனந்த சுந்தரி
யமறலச் ேிவத்றத கவளிப்படுத் தாயள.
கபாருள் : அழகிய கூந்தறலயும் புருவத்றதயும் உறடயவள், குவறள
மலறரகயாத்த கண்றண யுறடயவள். நீங்கா மகிழ்ச்ேிறயத் தருகின்ை
யபரழகினள். ேிவகபருமான் எல்லாம் கடந்தவர். நாமுய்யும் கபாருட்டுத்
தறடயிலா ஞானமாகிய அம்றமறய உருவாகக் ககாண்டு எழுந்தருளுவர்
அதனால் அவறர கவளிப்படுத்தியது திருவருள் ஆற்ைல் என்பர்.

1101. கவளிப்படு வித்து விறளவுஅைி வித்துத்

கதளிப்படு வித்துஎன் ேிந்றதயின் உள்யள
களிப்படு வித்துக் கதிர்ப்படு யோதி
ஒளிப்படு வித்துஎன்றன உய்யக்ககாண் டாயள.

கபாருள் : ேிவத்றத கவளிப்படச் கேய்து அதனாலாம் பயறனயும் உணர்த்தி

கதளிவுதந்து என்னுறடய ேிந்றதயினுள்யள களிப்பூட்டி கிரணங்கயளாடு
விளங்குகின்ை பரஞ்யோதிப் கபருமாறன ஒளிமிகும்படி கேய்து அடியயறன
ஆட்ககாண்டருளினாள்.

1102. ககாண்டனள் யகாலங் யகாடி அயநகங்கள்

கண்டனள் எண்கணன் கறலயின்கண் மாறலகள்
விண்டனள் யமறல விரிகதிர் மூன்றையும்
தண்டறல யமல்நின்ை றதயல்நல் லாயள.

கபாருள் : உலகு உய்தற்கபாருட்டு அருள் அம்றமயார் ககாண்டருளிய

திருக்யகாலத் திருவுருவங்கள் பலயகாடி என்பர். அறுபத்து நாலும்
கறலகறளயும் யதாற்றுவித்தனன். அவற்றுள் கவளிப்பட்ட நூற்சுவடி
வரிறேகறளயும் கவளிப்படுத்துவித்தனள். அதுயபால் ஞாயிறு திங்கள் நீ
என்னும் மூன்று ஒளியுறடய கபாருள்கறளயும் பறடத்தருளினள். உச்ேித்
கதாறளயின் யமலுள்ள அருள்கவளியும் தாயனயாம். வள் றதயல் நல்லாள்
ஆவள்.

1103. றதயல்நல் லாறளத் தவத்தின் தறலவிறய

றமயறல யநாக்கும் மயனான்மணி மங்றகறயப்
றபயநின் யைத்திப் பணிமின் பணிந்தபின்
கவய்ய பவம்இனி யமவகி லாயவ.

கபாருள் : றதயல் நாயகியும் உச்ேித் கதாறளயில் தவேிகளுக்கு விளங்கு

முதல்வியும் அருட்பார்றவயால் பிரபஞ்ேத்தால் மயக்கத்றத அகற்றும்
மயனான்மணியுமாகிய யதவிறய கமதுவாக நின்று யதாத்திரம் கேய்து
பணியுங்கள். பணிந்து பின் ககாடிய பிைவி உங்கறளச் ோராது.

1104. யவயன யதாளி விறரயுறு கமன்மலர்

ஏய குழலி இளம்பிறை ஏந்திறழ
தூய கறடமுடிச் சூலினி சுந்தரி
ஏகயனது உள்ளத்து இனிதுஇருந் தாயள.
கபாருள் : மூங்கிறல கயாத்த யதாள்கறள யுறடயவள்; மணமுள்ள பூறவ
அணிந்தவள். பிறையும் அணியும் பூண்டவள்; தூய ேறடமுடியுறடய
யுறடயவள்; சூலத்றத உறடயவள்; அழகினள். அடியயன் உள்ளத்தும்
கபாருந்தி எனக்கும் இன்பம் தந்து ககாண்டிருக்கின்ைனள்.

1105. இனியகதன் மூறல இருக்குங் குமரி

தனிகயாரு நாயகி தாயன தறலவி
தனிப்படு வித்தனள் ோர்வு படுத்து
நனிப்படு வித்துள்ளம் நாடிநின் ைாயள.

கபாருள் : இன்பம் விளங்கும் மூலாதாரத்தில் வாேம் கேய்யும் வாறலப்

கபண் தன் நிகரற்ை ஏக நாயகி, தன்றனச் கேலுத்துவார் யாரும் இல்லாத்
தறலவி, என்னுறடய மனச் யேர்வுகறள அகற்ைி அவற்ைினின்றும்
யவறுபடுத்தித் தனியனாகினள். என்மனம் தன்னடிக்கண் நன்ைாகப்படும்
வண்ணம் கேய்து அடியயறன விரும்பி நின்ைாள்.

1106. நாடிகள் மூன்று நடுஎழு ஞானத்துக்

கூடி யிருந்த குமரி குலக்கன்னி
பாடகச் ேீைடிப் றபம்கபாற் ேிலம்கபாலி
ஊடக யமவி உைங்குகின் ைாயள.

கபாருள் : இறடபிங்கறல சுழுமுறனயாகிய மூன்ைனுள் நடுவிலுள்ள நாளம்

யபான்ை ேித்ரணி நாடியில் கபாருந்தியிருந்த வாறல பல ேத்திகறளக்
ககாண்டு விளங்குபவள். அவள் காலணியயாடு கூடிய அழகிய திருவடி
அறேவால் உண்டாகும் நாதத்யதாடு உள்ளத்தில் கபாருந்தி அறமதியயாடு
இருக்கின்ைாள்.

1107. உைங்கும் அளவில் மயனான்மணி வந்து

கைங்கும் வறளக்றகக் கழுத்தாரப் புல்லிப்
பிைங்ககாளித் தம்பலம் வாயில் உமிழ்ந்திட்டு
உைங்கஐ யாஎன்று உபாயம்கேய் தாயள.

கபாருள் : நான் அவயளாடு கபாருந்தி யயாக உைக்கம் ககாள்ளும் யபாது

மயனான்மணி எழுந்து வந்து ஒலிக்கின்ை வறளயறல யணிந்த றகயால் என்
கழுத்றத நன்ைாகத் தழுவி, விளங்கு கின்ை ஒளியயாடு கூடிய அவளுறடய
ேத்திறய எனது வாயிலில் இட்டு உைங்காயத ஐயா என்று உபாயத்றதச்
கேய்தருளினாள்.

1108. உபாயம் அளிக்கும் ஒருத்திகயன் உள்ளத்து

அபாயம் அைக்ககடுத்து அன்பு விறளத்துச்
சுவாறவ விளக்கும் சுழியாகத் துள்யள
அவாறவ அடக்கிறவத்து அஞ்ேல்என் ைாயள.
கபாருள் : அடியயனுக்கு உபாயங்கறள அளித்தருளும் மயனான்மணி என்
உள்ளத்து எழும் காமாதி பறகவர்களால் உண்டாகும் யகடுகறள நீங்கி,
இறைவனிடம் நீங்காத அன்பு உண்டா கும்படி கேய்து, நாய்யபால் அறலகின்ை
மனத்றத விளக்கி நிற்கும் சுழுமுறன நடுவுள் ஆறேறய அடக்கி றவத்து
அஞ்யேல் என்று அபயம் கூைினாள். (சுழியகம் - நனவுக்களம்; விழிப்புநிறல;
ோக்கிரத்தானம், புருவநடு, சுவா-நாய்.)

1109. அஞ்கோல் கமாழியாள் அருந்தவப் கபண்பிள்றள

கேஞ்கோல் மடகமாழி ேீருறடச் யேயிறழ
தஞ்ேகமன்று எண்ணித்தன் யேவடி யபாற்றுவார்க்கு
இன்கோல் அளிக்கும் இறைவிகயன் ைாயர.

கபாருள் : உயிறர உய்விக்கும் அழகிய நமேிவய என்னும் இரு

கமாழியிறன அருள்வள் திருவருள் அம்றம. அவயள அதற்கு உரிய
நாகனைியாம் நற்ைவப்யபற்ைிறன நல்குபவள். புகழ்கமாழி தரும் கபாற்பினள்;
ேிைந்த மாைாத பண்புகளாம் அணியருள்பவள். தன் திருவடியய புகல் என்று
கருதிப் யபாற்றும் புண்ணியர்க்கு என்று யபரின்பம் பயக்கும் இனிய
கோல்றலயருளும் இறைவி அவள் என்று நவின்ைனர்.

1110. ஆருயி ராயும் அருந்தவப் கபண்பிள்றள

காரியல் யகாறதயள் காரணி நாரணி
ஊரும் உயிரும் உலகும் ஒடுக்கிடும்
யகாரிகயன் உள்ளம் குலாவிநின் ைாயள.

கபாருள் : புண்ணியம் கேய்தவர்களால் ஆராயப்கபறும் அருந்தவப்

கபண்பிள்றள. கருறமயான கூந்தறல யுறடயவள், ஐந்கதாழிற்கும்
காரணமானவள்; நாராயணி; உடல் உயிர் உலகு ஆகியவற்றை ஒடுக்கும்
யகாரமானவள். அவள் என்னுறடய உள்ளத்தில் மகிழ்ச்ேியயாடு
கபாருந்தியிருந்தாள். (நாரணன் - ேிவன். நாரணி - ேிறவ. யகாரி - ஒடுக்குங்
காலத்து எடுக்கும் யகார உருவம் உறடயவன்.)

1111. குலாவிய யகாலக் குமரிகயன் னுள்ளம்

நிலாவி யிருந்து கநருநாடன் அறணந்தும்
உலாவி இருந்துணர்ந்து உச்ேியின் உள்யள
கலாவி இருந்த கறலத்தறல யாயள.

கபாருள் : நாதத்றத கவளிப்படுத்தும் அழகிய குமரி என்னுறடய உள்ளத்தில்

விளங்கியிருந்து கநடுநாள் கபாருந்தி யிருந்தும் உச்ேியில் உலாவியிருந்து
உணர்ந்து கலந்து விளங்குகின்ை ேந்திர கறலகறளத் தனது தறலயியல
உறடயவள் ஆவாள். அழகிய குமரி உள்ளத்தில் கபாருந்திச் ேிரேில்
விளங்குபவளாக உள்ளாள்.

1112. கறலத்தறல கநற்ைியயார் கண்ணுறடக் கண்ணுள்

முறலத்தறல மங்றக முயங்கி இருக்கும்
ேிறலத்தறல யாய கதரிவிறன யநாக்கி
அறலத்தபூங் ககாம்பினள் அங்கிருந் தாயள.

கபாருள் : வாலைிவாம் திருவுருவில் அைிவு அறடயாளமாகிய கநற்ைிக்

கண்றண யுறடயவள் ேிவன். அவன் ஆருயிர்களுக்குக் கண் யபான்ைவன்.
அவன் இடப்பால் வற்ைிருந்து
ீ அருளும் முறல மங்றக திருவருள் அம்றம
அவளுடன் ேிவன் கலந்து நிற்கின்ைனன். கபான் மறலறய வில்லாகக்
ககாண்டவன். அவனது நாட்டத்றதயய அம்றம யநாக்கியருளித் துவளும்
அழகிய இறடயிறன யுறடயவள். அவ் அம்றம உள்ளத்து உறைந்தனள்.

1113. இருந்தனள் ஏந்திறழ என்னுள்ளம் யமவிப்

கபாருந்திய நால்விரல் புக்கனள் புல்லித்
திருந்திய தாணுவில் யேர்ந்துடன் ஒன்ைி
அருந்தவம் எய்தினள் ஆதியி னாயள.

கபாருள் : முதல்வி என்னுள்ளம் கபாருந்தி நால்விரல் அளவினதாகிய

உயிர்ப்புடன் யேர்ந்து, மூலக்கனறல எழுப்பிப் பயிற்ேியால் கேம்றமயுற்ை நடு
நாடியில் யேர்ந்து உடன் கலந்து இருந்தனள். அவன் அருளால் அருந்
தவத்றத எய்து வித்தனள். அவயள ஆதி என்னும் இறைவியாவள்.

1114. ஆதி அனாதி அகாரணி காரணி

யோதிய யோதி சுகபர சுந்தரி
மாது ேமாதி மயனான்மணி மங்கலி
ஓதிஎன் உள்ளத்து உடன்இறயந் தாயள.

கபாருள் : கதாடக்க நடப்பாற்ைலாகிய ஆதியும், கதான்றம வனப்பாற்ைலாகிய

அனாதியும், தனக்ககாரு காரணம் இல்லாதவளும் தான் எல்லாவற்ைிற்கும்
காரணமாம் உள்ளவளும், ஒளிக்குள் ஒளியாய்த் திகழ்பவளும், யபரின்பம்
அருளும் அழகிய முதல்வியும், இனிய அறமதி தருபவளும் மனத்தின்கண்
ேிவநிறனப்றப நிறலகபைச் கேய்பவளுமாகிய மயனான்மணியும், மங்கலகுண
முறடயவளும் ஆகிய இறைவி திரு ஐந்கதழுத்றத உயிருக்கு உயிராய்
நின்று ஓதுவித்து உடனாக இருந்தருளினள்.

1115. இறயந்தனள் ஏந்திறழ என்உள்ளம் யமவி

நயந்தனள் அங்யக நமேிவ என்னும்
அயன்தறன ஓரும் பதமது பற்றும்
கபயர்ந்தனள் மற்றும் பிதற்றுஅறுத் தாயள.

கபாருள் : முதல்வி என் உள்ளம் கபாருந்தி, எளியயான் நமேிவ என்னும்

தமிழ் மறைறய யமற்ககாண்டு ஒழுகும் பரிபாகமாகிய கேவ்விறய
விறழந்தனள். அதறன ஓதுவித்தனள் அப்கபாழுயத நிறலயிலாப்
கபாருள்களின் பற்றுக்கறளயும் நீக்கியருளினள். யமலும் பிைப்புத்
துன்பத்றதயும் அறுத்து அருளினள்.
1116. பிதற்ைிக் கழிந்தனர் யபறத மனிதர்
முயற்ைியின் முற்ைி அருளும் முதல்வி
கயற்ைிகழ் முக்கண்ணுங் கம்பறலச் கேவ்வாய்
முகத்தருள் யநாக்கமும் முன்னுள்ள தாயம.

கபாருள் : உண்றம அைியாது தர்க்க வாதம் புரிந்து காலத்றத வணாக்கி

ீ
ஏறழ மனிதர் ககடுகின்ைனர். ஆனால் அவள் முயற்ேியினால் வடு
ீ யபற்றை
அளிக்கும் முழுமுதல் தறலவி. மீ றனப்யபான்று இறமயா நாட்டம்
மூன்யைாடும் ஒலிறய உண்டாக்கும் கேவ்வாயும் கருறண விழிகின்ை
திருமுகமும் நம்முள் விளங்கும்படி உள்ளவள். (கழற்ைிகழ்-கயல்+திகழ்.)

1117. உள்ளத்து இதயத்து கநஞ்ேத்கதாரு மூன்றுள்

பிள்றளத் தடம்உள்யள யபேப் பிைந்தது
வள்ளல் திருவின் வயிற்ைினுள் மாமாறயக்
கள்ள ஒளியின் கருத்தாகுங் கன்னியய.

கபாருள் : எண்ணம் மனம் இறுப்பு என்னும் மூன்றும் முறையய ேித்தம்

மனம் புத்தி என வழங்கப்படும். இம் மூன்றும் முதல்வி இறயந்து இறயக்க
இயங்குவன. அதனால் ஆண்டு உறைகின்ைனள் என்ப. இடப்பால். வலப்பால்
நடு நாடி என்னும் மூன்ைனுள் பிள்றளத் தடகமனப் யபேப்கபறும்
நடுநாடியினுள் அககவாளி யதான்ை அருளியவளும் அவயள. வள்ளலாகிய
ேிவகபருமான் திருவடி யுணர்வாகிய அகத்தினுள் காரண மாறயயின்கண்
மறைந்து நின்று அறதக் ககாண்டும் ஒளியருளும் திருவுள்ளம் யேர் அம்றம
கன்னித் கதய்வமாகும்.

1118. கன்னியுங் கன்னி அழிந்திலள் காதலி

துன்னியங் றகவறரப் கபற்ைனள் தூய்கமாழி
பன்னிய நன்னூற் பகவரும் அங்குள
என்யனஇம் மாறய இருளது தாயன.

கபாருள் : ேத்தியும் கன்னித் தன்றம அழியாதவள் காதலியாய்ச் ேிவத்யதாடு

கபாருந்தி ஐந்து மக்கறளப் கபற்ைனள். தூய கமாழியாகிய நாத கோரூபி.
யவதங்களால் புகழ்ந்து கூைப் கபற்ை ேிவனும் அங்குளன் இத்தறகயான
மாறயயானது இருளாகவும் விளங்கியது என்ன ஆச்ேரியம் ! (ஐவர், அயன்,
அரி, அரன், ஈேன், ேதாேிவன். ேிவேத்தியய ேிருட்டிக்குக் காரணம்)

1119. இருளது ேத்தி கவளியதுஎம் அண்ணல்

கபாருளது புண்ணியர் யபாகத்துள் இன்பம்
கதருளது ேிந்றதறயத் கதய்வம்என்று எண்ணில்
அருளது கேய்யும்எம் ஆதிப் பிராயன.

கபாருள் : ேத்தி இருள்மயமானது ஞான கவளியில் விளங்குவது ேிவம்.

புண்ணியர்க்குப் கபாருளாவது ேிவத்யதாடு கலந்திருக்கும் ேிவயபாகத்தில்
விறளயும் இன்பம். இங்ஙனமாகத் கதளிந்த ேிந்றதயராய் நாதத்றத வழிபடில்
எம் ஆதிப்பிரானாகிய ேிவம் நாதத்றத இடமாகக் ககாண்டு அருள் கேய்யும்
ேத்தியின் நிைம் கறுப்பு.

1120. ஆதி அனாதியும் ஆய பராேக்தி

பாதி பராபறர யமலுறை றபந்கதாடி
மாது ேமாதி மயனான்மணி மங்கலி
ஓதும்என் உள்ளத்து உடன்முகிழ்த் தாயள.

கபாருள் : கதாடக்கமும் கதான்றமயும் ஆகிய திருவருள் கேம்கபருளுõம்

ேிவனுடன் கேம்பாதி உடம்பினள் ஆவள். ேிவவுலகத்து வற்ைிருப்பவள்.
ீ
அழகும் அறமதியும் மனத்றத இறயந்து இயக்கலும் நன்றமப்பாடும் உறடய
அம்றம நமேிவய என நாவழுந்த ஓதும் நம்மகத்து உடன் உறைந்து
அருள்வள்.

1121. ஓதிய வண்ணம் கறலயின் உயர்கறல

ஆதியில் யவதயம யாம்என்று அைிகிலர்
ோதியும் யபதமும் தத்துவ மாய்நிற்பன்
ஆதிகயன்று ஓதினள் ஆவின் கிழத்தியய.

கபாருள் : கோல்லிய முறையில் உயர்வாகிய கறல பிரணவயம என்று

அைியாது மக்கள் உளர். ேத்தியானவள் ோதியும் அவற்ைால் விறளயும்
யபதமும் தத்துவங்களுமாய் நிற்பன் என்று ஆன்ம நாயகி எனக்கு
உபயதேித்தருளினாள். (ஆவின் கிழத்தி - உயிர்க்கு உயிராகிய அம்றம.)

1122. ஆவின் கிழத்திநல் ஆவடு தண்துறை

நாவின் கிழத்தி நலம்புகழ்ந்து ஏத்திடும்
யதவின் கிழத்தி திருவாம் ேிவமங்றக
யமவும் கிழத்தி விறனகடிந் தாயள.

கபாருள் : ஆருயிர் அறனத்றதயும் அடிறமயாகக் ககாண்டருளும்

உறடயாள். நாவுக்கு அரேியார் ஆவடு துறையில் எழுந்தருளியிருப்பவள்.
கபாருள்யேர் புகழாம் நன்றமயிறன கமய்யன்பர்கள் யபாற்றும்
அருயளானாகிய ேதாேிவக் கடவுளின் மறனவியாவாள். திருவடிப் யபரின்பத்து
நல்லாறரக்கூட்டுவிக்கும் ேிவமங்றக. எங்கும் கபாருந்தி உரிறம
பூண்டருளும் முதல்வி. இவயள ஆருயிர்களின் விறனறய அகற்ைினள்.
நாவின் கிழத்தி - வாணி.

1123. விறனகடிந் தார்உள்ளத்து உள்களாளி யமவித்

தறனஅறடந் யதார்க்ககல்லாம் தத்துவ மாய்நிற்பள்
எறனஅடிறம ககாண்ட ஏந்திறழ ஈேன்
கணவறனக் காண அனாதியும் ஆயம.

கபாருள் : விறனப்பயறனக் ககடுத்தார் உள்ளத்து உள்களாளியாக

எழுந்தருளியிருந்து தன்றனச் ேரணாக வந்து அறடந்யதார்களுக்ககல்லாம்
உண்றமப் கபாருளாக நிற்பள். அடியயறன வழிவழியாக அடிறம ககாண்ட
ஏந்திறழ, ஈேனும் அவளுக்குக் கணவனுமாகிய ேிவத்றதப் பார்க்கும் யபாது
அநாதியாவாள். ேிவத்றத யநாக்க ேத்தி முந்தியவள்.

1124. ஆதி அனாதி அகாரணி காரணி

யவதமது ஆய்ந்தனள் யவதியர்க் காய்நின்ை
யோதி தனிச்சுடர் கோரூபமாய் நிற்கும்
பாதி பராபறர பன்னிரண்டு ஆதியய.

கபாருள் : யதவி முதலாயும் பழறமயாயும் தனக்கு ஒரு காரணம்

இல்லாதவளாயும் தான் எல்லாவற்றுக்கும் காரணமாயும் உள்ளவள். வாக்கு
யதவியாக இருந்து யவதியர்க்கு யவத ஆராச்ேிறயக் ககாடுத்தனள். நிறலத்து
நின்ை யோதியாய்ப் பரஞ்சுடராகிய ேிலத்துக்கு உருவமாய் நிற்பள். பாதி
யமனியாவாள். பன்னிரண்டு இராேிகறள யுறடய சூரியன் யபான்ை ஒளிறய
யுறடய ஆதிேத்தியாவாள். (ேத்தியய ேிவனுக்கு வடிவம் என்பதாம்.)

7. பூரண சத்தி

1125. அளந்யதன் அகலிடத்து அந்தமும் ஈறும்

அளந்யதன் அகலிடத்து ஆதிப் பிராறன
அளந்யதன் அகலிடத்து ஆகணாடு கபண்ணும்
அளந்யதன் அவனருள் ஆய்ந்துணர்ந் யதயன.

கபாருள் : திருவருள் துறணயால் விரிந்த நிலவுகத்துக்குரிய ஒடுக்கமும்

யதாற்ைமும் ோர்பு அளறவயான் அளந்யதன். அதுயபால் ஒருவயன யதவன்.
அவயன ஆதிப்பிரான். அவறனயும் உணர்ந்யதன். ஆண் கபண் என்னும்
இரண்டின் தன்றமகறளயும் ஆய்ந்யதன். அவன் திருவருளாகிய ேிவேத்தியின்
உண்றமயிறனயும் உணர்ந்யதன்.

1126. உணர்ந்திலர் ஈேறன ஊழிகேய் ேத்தி

புணர்ந்தது பூரணம் புண்ணியர் தங்கள்
கணங்கறளத் தன்னருள் கேய்கின்ை கன்னி
ககாணர்ந்த வழிககாண்டு கும்பகமாயம.

கபாருள் : ஆண்டவறனத் யதாற்றுவிக்கும் அருள் ஆற்ைலாகிய ேத்தியின்

கமய்ம்றமறய உணர்கிலர். அவ் அம்றமகூட அவர் எங்கும்
நிறைந்தருளினர். ேிவ வழிபாடு இயற்றும் ேிவ புண்ணியப் யபறுறடயாரின்
திருக் கூட்டங்கறளத் தன் திருவருள் யபற்ைில் ஆழ்த்தி யருளிய
கன்னியாவள். ககாண்டு வந்த முறையய உள்ளத்தால் ஒடுக்கமும் கேய்வள்.
(கும்பகம் - நிறைவு)

1127. கும்பக் களிறுஐந்தும் யகாகலாடு பாகனும்

வம்பில் திகழும் மணிமுடி வண்ணனும்
இன்பக் கலவி இனிதுறை றதயலும்
அன்பிற் கலவியுள் ஆகயாழிந் தாயர.

கபாருள் : மத்தகம் கபாருந்திய யாறனறய கயாத்த புலன்கள் ஐந்தும்,

அப்புலன்கறள அடுத்துச் கேலுத்தும் மனமும், அவற்றைக் கருவியாகக்
ககாண்டு ஒற்ைித்துக் காணும் ஆன்மாவும் திருவடி அன்பினால் கலந்து
அடங்கின. புதுறமயாகக் காணப்படும் மணி திகழ்கின்ை
திருமுடியிறனயுறடய ேிவகபருமானும், அவனுடன் ஆருயிர்
இன்புறுதற்கபாருட்டுக் கலந்து இன்புற்றுறையும் றதயலாகிய திருவருள்
அம்றமயும், ஆருயிர் புரிந்துள்ள அன்பினால் அவ்வுயிர்களுடன் வைைக்
கலந்து நின்ைனர்.

1128. இன்பக் கலவியில் இட்கடழு கின்ையதார்

அன்பிற் புகவல்ல னாம்எங்கள் அப்பனும்
துன்பக் குழம்பில் துயருறும் பாேத்துள்
என்பிற் பராேத்தி என்னம்றம தாயன.

கபாருள் : இன்பக் கூட்டத்தில் கேலுத்தி அங்யக எழுகின்ை ஆனந்தத்தில்

நுறழய வல்லவன் எங்கள் தந்றதயாகிய ேிவனும் துன்பமயமான சுக்கில
சுயராணிதச் யேர்க்றகயில் விருப்பங்ககாண்டு என்பிற் பராேக்தியும் உள்ளாள்.
ஆன்மாக்களின் விருப்பதத்துக்யகற்ப இன்பத்தில் கேலுத்தி
உடனிருந்தருளுவாள் ேத்தி.

1129. என்னம்றம என்னப்பன் என்னும் கேருக்கற்று

உன்னம்றம ஊழித் தறலவனும் அங்குளன்
மன்னம்றம யாகி மருவி உறரகேய்யும்
பின்னம்றம யாய்நின்ை யபர்நந்தி தாயன.

கபாருள் : உடலுறுவால் வந்த தாயும் தந்றதயும் உற்பத்திக்குக் காரணம்

என்னும் மயக்கம் நீங்கி நிறனவாயாக. அந்த வித்தியா மண்டலத்தில் (சுத்த
மாறயயில்) அம்றமயும் ருத்திரரும் அங்குள்ளார். இந்த அம்றம, என்றும்
நிறலகபற்று உன்றனப் கபாருந்தி நாதத்றத அளித்தருளுவாள். அவள்
விளங்கும் ஒளி மண்டலயம நந்தி என்ை யபரிறன உறடயது ேீவர்களுக்கு
உண்றமயான அம்றம அப்பன் ேிவேத்தியய யாம்.

1130. தார்யமல் உறைகின்ை தண்மலர் நான்முகன்

பார்யமல் இருப்பகதாரு நூறு தானுள
பூயமல் உறைகின்ை யபாதகம் வந்தனள்
நாயமல் உறைகின்ை நாயகி ஆறணயய.

கபாருள் : உலகிறனப் பறடத்தற் கபாருட்டுத் திருமாலின் குளிர்ந்த

ககாப்பூழ்த் தாமறரயின்கண் யதான்ைியவன் நான்முகன். அத்தாமறர நிறல
உயிர்களிடத்து மூலத்தின் யமல் கூைப்படும். அதற்கு நூறு இதழ்கள் உண்டு.
கநஞ்ேத்தாமறர யமல் உறைகின்ை உணர்வுச் கோல்லி எழுந்தருளினள்.
அவள் எழுந்தருள்வதும் தூய நாவின்கண் உறைகின்ை நாவரேியின்
ஆறணயயயாம்.

1131. ஆறணறய மாய்வருந் தாதுள் இருந்தவர்

மாறணய மாய மனத்றத ஒருக்கிப்பின்
பாறணய மாய பரத்றத அைிந்தபின்
தாறணய மாய தனாதனன் தாயன.

கபாருள் : கமய்ம்றமயாக அன்பர் அகத் தாமறரயின்கண் வற்ைிருப்பவர்

ீ
அம்றமயப்பராவர். மிகுதியாகத் யதான்றும் ஐயம்திரிபு முதலிய குற்ைங்கறள
அகற்ைி மனத்றத ஒருமுகப் படுத்தி முதயலாறேயின் உயிர்ப்பாய் விளங்கும்
முழுமுதறல உணர்ந்தபின் திருவடியின்பம் கிறடக்கல் கபறும். அது
கிறடக்கப் கபற்ைார் அத் திருவடிக்கு இருக்றகயாவர். (ஆறணயம் - உண்றம;
தாதுள் - ஆதாரத் தாமறரயுள்.)

1132. தாயன எழுந்தஇத் தத்துவ நாயகி

வாயனர் எழுந்து மதிறய விளக்கினள்
யதனார் எழுகின்ை தீபத்து ஒளியுடன்
மாயன நடமுறட மன்ைைி யீயர.

கபாருள் : கருறண மிகுதியால் தாயன மூலாதாரத்திலிருந்து எழுந்த தத்துவ

நாயகி ஆகாய மண்டலத்தில் புலப்படும்படி விளங்கி, மதி மண்டலத்றதப்
பிரகாேம் கபறும்படி அறமத்தனள். கேந்யதறனப் யபான்று இறடயைாத
விருப்பத்தில் எழுகின்ை தீப யோதியில் பராேக்தி நடனம் கேய்யும்
ேிற்ைம்பலம் என்று அைியுங்கள்.

1133. அைிவான மாறயயும் ஐம்புலக் கூட்டத்து

அைிவான மங்றக அருளது யேரில்
பரியா அைிவைி வார்உளம் யபணும்
கநைியாய ேித்த நிறைந்திருந் தாயள.

கபாருள் : பஞ்ே தன்மாத்திறரகறள அைியும் ஞாயனந்திரியம் ஐந்தும்

இந்திரியங்கள் இல்லாது அைியும் அருட்ேத்திறயச் யேர்ந்தால் நீங்காத
அைிவிறன அைிவார். அங்ஙனம் அருட் ேத்திறய விடாதுபற்ைி நிற்யபாரிடம்
அவளும் கபாருந்தி அவரது விருப்பத்றதப் பூர்த்தி கேய்வாள். அருட்
ேத்திறயச் யேர்ந்தால் விரும்பிய எல்லாம் கபைலாம்.

1134. இரவும் பகலும் இலாத இடத்யத

குரவம் கேய்கின்ை குழலிறய நாடி
அரவம்கேய் யாமல் அருளுடன் தூங்கப்
பருவம்கேய் யாதயதார் பாலனும் ஆயம.

கபாருள் : நிறனப்பும் மைப்பும் இல்லாமற் கேய்யும் திருவடியுணர்வு இடத்து

அருள் விறளயாட்டு நிகழ்த்தும் ஆருயிர்க் குழலிறய ஆராயின், அவ்வுயிர்
ஐந்கதழுத்து உணர்வாகயவ நிற்கும். யவறு எவ்வறக ஓறேயும் எழாது.
அருளுடயன தங்கி நிற்கும் அவ்வுயிர் என்றும் இளறம நீங்காது ஒருபடித்தாக
இருக்கும். அதனால் பருவம் கேய்யாத பாலன் என்ைார். (குரவம் -
விறளயாட்டு; பருவம் - இளறம முதல் முதுறம வறரயுள்ள
நிறலயவறுபாடு.)

1135. பாலனும் ஆகும் பராேத்தி தன்யனாடு

யமலனு காவிந்து நாதங்கள் விட்டிட
மூலம தாகமனும் முத்திக்கு யநர்படச்
ோலவு மாய்நின்ை தற்பரத் தாயன.

கபாருள் : நீங்கா இளறம கபற்ை ஆருயிர் திருவருள் அம்றமயுடன் நாத

விந்துக்கள் என்று யபேப்கபறும் ஓறேயும் ஒளியும் ஆகி முப்பத்தாறு
தத்துவங்கறளயும் கடந்து கேல்ல முழுமுதற் ேிவகபருமான் திருவடிறயக்
தறலக்கூடும். அவ்வாறு நிறைந்த திருவருறளச் கேய்யும் அம்றம முழு
முதல்வி. தற்பரத்தாள் - முழு முதல்வி. ேீவர்கள் விந்து நாதங்கறளக் கடந்து
கேன்ையபாது பராேக்தி விளங்குவாள்.

1136. நின்ை பராேத்தி நீள்பரன் தன்கனாடு

நின்ைைி ஞானமும் இறேறேயு மாய் நிற்கும்
நன்ைைி யும்கிரி யாேத்தி நண்ணயல
மற்ைன வற்றுள் மருவிடுந் தாயன.

கபாருள் : நாதாந்தத்தில் நிறல கபற்ைிருந்த பராேத்தி அநாதி நித்தியனாக

விளங்கும் ேிவத்துடன் ஒன்ைியயபாது அவயள ேீவர்களுடன் கபாருந்திய
இச்றேயாகவும் ஞானமாகவும் இருப்பள். முன்னர்க் கீ ழ் யநாக்குதலுடன்
கூடிய கிரியா ேத்தி நல்லவற்றை உணர்ந்த அங்கு நிற்கும்யபாது இம்மூவரும்
கபாருந்திய ேறபயில் ேறபக்குரிய ேிவமும் கபாருந்திவிடும், ேித்தம்
ேிவமாதயல முத்தி நிறல.

1137. மருகவாத்த மங்றகயும் தானும் உடயன

உருகவாத்து நின்ைறம ஒன்றும் உணரார்
கருகவத்து நின்று கலக்கின யபாது
திருகவாத்த ேிந்றதறவத்து எந்றதநின் ைாயன.

கபாருள் : மலர் மனம்யபான்று அடங்கித் யதான்றும் ேிவனும் அருளும் ஓர்

உருவாய் ஒத்து நீற்கும் உண்றமயிறன உணரார். கருவுக்கு உயிராய் நின்று
அக் கருவிறனத் கதாழிற்படுத்தியயபாது எந்றதயாகிய ேிவகபருமான்
அவ்வுயிர் தன் திருவடிறயச் யேர யவண்டுகமன்று திருவுள்ளங் ககாண்டு
நின்ைனன். தவமிருந்து மகப் கபறுவர் கபற்ை ஞான்யை தக்க மணவாளறர
நாடுதல் இதற்கு ஒப்பாகும்.

1138. ேிந்றதயின் உள்யள திரியும் ேிவேத்தி

விந்துவும் நாதமும் ஆயய விரிந்தனள்
ேந்திர பூமி ேடாதரி ோத்தவி
அந்தகமாடு ஆதிய தாம்வண்ணத் தாயள.

கபாருள் : அன்பர்கள் ேிந்றதயில் உலவும் ேிவேத்தி விந்து நாதங்களாக

விரிந்தனள். அச்ேத்தி ேந்திரமண்டலத்துக்கு உரியவள்; ஆறு ஆதாரங்கறளயும்
ககாண்டு விளங்குபவள் ேத்துவகுணம் உறடயவள். அகரம் முதலாகவுள்ள
ஐம்பத்யதார் அட்ேரங்ளிலும் வேிப்பவள் ஆவள் (வண்ணம் - எழுத்து)

1139. ஆைி யிருந்த அமுத பயயாதரி

மாைி யிருந்த வழியைி வாரில்றல
யதைி யிருந்துநல் தீபத்து ஒளியுடன்
ஊைி யிருந்தனள் உள்ளுறட யார்க்யக.

கபாருள் : திருவடி யுணர்வு நிறைந்து அடங்கி யிருந்த திரு முறலறய

உறடயவள். ேிவனும் ேிறவயும் கபாருளால் ஒன்ைாய் யதாற்ைத்தால்
பிரிப்பில்லாத யவறுபாடற்ை இரண்டாய் விளங்கும் நிறலறமறய அைிபவர்
இல்றல. திருவடியய நிறல யபைான புககலன்று கதளிந் திருந்து
கமய்யுணர்வு விளக்கமாய்த் திகழும் ஆருயிர்கட்குப் யபரின்பமாம்
இன்னமிழ்தாய் அதுவும் வற்ைா வூற்ைாய் அருளம்றம வற்ைிருப்பள்.
ீ
ஆைியிருந்த-ேிவத்துள் அடங்கியிருந்த.

1140. உறடயவன் அங்கி உருத்திர யோதி

விறடயவன் ஏைி விளங்கி இருக்கும்
கறடயவர் யபாயிடும் கண்டவர் கநஞ்ேத்து
அறடயது வாகிய ோதகர் தாயம.

கபாருள் : உலகியற் கபாருள்கறள உறடறமயாகவும் ஆருயிர் இனங்கறள

அடிறமயாகவும் என்றும் உறடயவன் ேிவன் அவயன தீயினும் ஒளி
ககாடுக்கும் அரனாக வுள்ளவன் ஆயனைாகிய அைத்திறன ஊர்பவன். ேிைந்து
யமல் நிலத்து விளங்கும் கமய்ப்கபாருள். அைிவு, ஆற்ைல், அன்புகளில்
கறடயவராய் உள்ளார் இவ்வுண்றமயிறன அைியார். திருவருள் துறணயால்
அருட் கண்யண கண்ணாகக் ககாண்டு ேிைப்புைக் காணும் நல்லார் தூய
கநஞ்ேத்துள் அவன் விளங்கியருள்வன். இவ்விளக்கம் உறடயாறர
அடயயாகப் பயிற்ேியினர் என்பர்.

1141. தாயமல் உறைவிடம் ஆைிதழ் ஆனது

பார்யமல் இதழ்பதி கனட்டிரு நூறுள
பூயமல் உறைகின்ை புண்ணியம் வந்தனள்
பார்யமல் உறைகின்ை றபந்கதாடி யாயள.

கபாருள் : திருவருள் ஆற்ைல் திங்கள் மண்டிலத்தும் ஞாயிற்று

மண்டிலத்தும் உறையும் நிறலயிறன யமலிடத்து உறையும் நிறலயிறன
யமலிடத்து உறைகயன்பர். திங்கள் மண்டிலத்தின் இதழ் கீ ழ் யநாக்கியும்
ஞாயிற்று மண்டிலத்தின் இதழ் யமல்யநாக்கியும் நிற்பன. இறவயய
மாைிதழ்கள் என்று கோல்லப் கபறுவன. நிலத்தின் யமல் அத்திருவருள்
தங்குவதற்குப் பதிகனட்டு இதழும் இரு நூற்று இதழ்களும் ஆகிய தாமறரகள்
உள்ளன. ஆப்பூயமல் உறைவதற்குப் புண்ணியமாக எழுந்தருளினள்.
முறையமல் நின்று நிறையும் றபங்ககாடி யபான்ை அருளம்றம. (பார்-
முன்னதுநிலம்; பின்னதுமுறை)

1142. றபந்கதாடி யாளும் பரமன் இருந்திடத்

திண்ககாடி யாகத் திகழ்தரு யோதியாம்
விண்ககாடி யாகி விளங்கி வருதலால்
கபண்ககாடி யாக நடந்தது உலயக.

கபாருள் : அழகிய ககாடியபான்ை அருள் அம்றமயும் ேிவன்

திருவுருக்ககாண்டு விளங்கும் கபாருட்டு ஆற்ைல்மிக்க கதாடர்ந்த யபகராளிப்
பிழம்பாவாள். அவள் விண்ணியல காணப் படும் மின்னற் ககாடி யபான்ை
விளங்கிவருகின்ைனள். அதனால் உலகறனத்தும் கபண்ககாடி வண்ணமாய்
நடந்து பிைங்குவ வாயின (பிைங்குதல் - கபாலிந்து விளங்குதல்.)

1143. நடந்தது அம்மலர் நாலுடன் அஞ்ோய்

இருந்தனர் கன்னிகள் எட்டுடன் ஒன்ைாய்ப்
படர்ந்தது தன்வழி பங்கயத் துள்யள
கதாடர்ந்தது உள்வழி யோதி யடுத்யத.

கபாருள் : திருவருளால் நடந்து வரும் உலகத்து இதழ் ஒன்பது ககாண்ட

தாமறர உளது. அதன்கண் வற்ைிருப்பார்
ீ ஒன்பதில் ஆற்ைலர்கள். இவறர
நவேத்தி என்பர். அகத் தாமறரயாகிய நிறலக் களங்களில் நிகழும்
நிகழச்ேிகள் திருவருள் ஆறண வழி நிகழ்வன. உச்ேித் கதாறள வழி
ஒள்களாளிறயத் கதாடர்வதும் ஆகும்.

1144. அடுக்குத் தாமறர ஆதி இருப்பிடம்

எடுக்கும் தாமறர இல்லகத்து உள்ளது
மடுக்கும் தாமறர மத்தகத் யதகேல
முடுக்கும் தாமறர முச்ேது ரத்யத.

கபாருள் : ஆருயிறர அடுத்திருக்கும் கநஞ்ேத்தாமறர (அனாகதம்)

ஆதிறயயுறடய ேிவகபருமானின் உறைவிடம் கநஞ்ேினின்றும் யமல்
உயர்த்தும் நிறலக்களம் இல்லகமாகிய மிடைாகும். உயிர் அமிழ்தாகிய
வித்துமடுக்கும் தாமறர புருவ நடுவாகும். அப்புருவ நடுவில் ஆருயிறரச்
கேல்லுமாறு முடுக்கும் தாமறர மூலாமாகும். மூலம் - மூலாதாரம். அடுக்கும்
தாமறர = ஆஞ்றஞ எடுக்கும் தாமறர-விசுத்தி; மடுக்கம் தாமறர - அனாகதம்.
முடுக்கும் தாமறர - மணிபூரகம்.

1145. முச்ேது ரத்யத எழுந்த முறளச்சுடர்

எச்ேது ரத்தும் இடம்கபை ஓடிடக்
றகச்ேது ரத்துக் கடந்துள் ஒளிகபை
எச்ேது ரத்தும் இருந்தனள் தாயன.

கபாருள் : முச்ேதுரமாகிய மூலத்திடத்து எழுந்த சுடர் எங்கும் இடம் கபற்று

விளங்கும்படி கேல்லவும், அழகிய கபருறம மிக்க இவ்கவாளி எய்தும் படியும்
எல்லா இடங்களிலும் திருவருள் அம்றம நிறைந்திருந்தனள். பூரகத்தினின்று
எவ்விடத்துக்கும் ேத்தி பரவுதலால் முறளச் சுடர் எனப்பட்டது. (றகச்ேதுரம் -
பிரமரந்திரம்.)

1146. இருந்தனள் தன்முகம் ஆகைாடு நாலாய்ப்

பரந்தன வாயு திறே திறே யதாறும்
குவிந்தன முத்தின் முககவாளி யநாக்கி
நடந்தது யதைல் அயதாமுகம் அம்யப.

கபாருள் : புலம் பத்தாகலின் அம்றமயும் பத்து திருமுகங்களுடன் வற்ைி

ீ
இருந்தனன். அம்றமயின் உயிர்ப்யப ஆருயிர்க்குக் காற்ைாக வழங்கலின்
காற்ைாக எங்கும் விரவி இருந்தனள். அருகளாளி அத் திருமுகத்தின்கண்
திரண்டு கபாலிந்து விளங்கிற்று. அத்திருமுகத்து ஒளியின் துறணயால்
அம்புயபால் விறரவாய் இன்பம் கபாழியும் கீ ழ்முகயநாக்கி ஆருயிர் நடந்தது.

1147. அம்பன்ன கண்ணி அரிறவ மயனான்மணி

ககாம்பன்ன நுண்ணிறட யகாறத குலாவிய
கேம்கபான்கேய் யாக்றக கேைிகமழ் நாகடாறும்
நம்பறன யநாக்கி நவிலுகின் ைாயள.

கபாருள் : கறணகயாத்த கண்றணயும் ககாம்கபாத்த இறடறயயும் பிை

அழகுகறளயும் உறடய திருவருள் அம்றம நறுமணம் கமழுகின்ை
கேம்கபான் தியமனியுடன் ேிவ கபருமாறன யநாக்கி ஆருயிர்கட்கு ஆம் இன்ப
கமாழி நயமுை நாகடாறும் நவில்கின்ைனள். அம்றம ேிவகபருமானுடன்
ஆருயிர்கட்கு அருமறை பகர்கின்ைனள் என்பதும் ஒன்று.

1148. நவிலும் கபருந்கதய்வம் நான்மறைச் ேத்தி

துகிலுறட யாறட நிலம்கபாதி பாதம்
அகிலமும் அண்ட முழுதும் கேம்மாந்தும்
புகலும்முச் யோதி புறனயநிற் பாயள.

கபாருள் : எல்யலாராலும் புகழ்ந்து யபேப்கபறும் கபரும் கபாருள் கடவுள்.

தமிழ் நான்மறையின் உள்ளுறையாற்ைல். அவ் திறேகறளயய கமல்லுறட
ஆறடயாக உறடயவள். இருநிலயம திருவடியாக வுறடயவளும் அவயள.
அண்டமுதலாகச் கோல்லப்கபறும் எல்லா இடங்களிலும் ஓங்கி நிமிர்ந்து
ேிைப்பித்துச் கோல்லப்படும் ஞாயிறு திங்கள் தீ என்னும் மூன்ைினுக்கும்
ஒளியருளும் அழகிய யபகராளிப் பிழம்பாய்த் திகழ்பவளும் அவயள.
1149. புறனயவல் லாள்புவ னத்துஇறை எங்கள்
வறனயவல் லாள் அண்ட யகாடிகள் உள்யள
புறனயவல் லாள்மண் டலத்கதாளி தன்றனப்
புறனயவல் லாறளயும் யபாற்ைிகயன் யபயன.

கபாருள் : எங்கள் புவனாதிபதி யாகிய இறைவறனத் தன்யமனியின் ஒரு

பாகத்தில் புறனய வல்லாள். அண்ட யகாடிகறளயும் ேங்கற்ப மாத்திரத்தில்
உள்யளயய மாற்ைத்றதச் கேய்பவள். எல்லா மண்டலத்து ஒளிறயயும்
தன்னிடம் ககாண்டவள். எல்லாவற்றையும் தாங்கி யுள்ளவறள
வணங்குயவன்.

1150. யபாற்ைிகயன் யபன்புவ னாபதி அம்றமகயன்

ஆற்ைலுள் நிற்கும் அருந்தவப் கபண்பிள்றள
ேீற்ைங் கடிந்த திருநுதற் யேயிறழ
கூற்ைம் துரக்கின்ை ககாள்றபந் கதாடியய.

கபாருள் : அடியயனது அன்புக்கு இலக்கான புவனாபதி அம்றமறயப் யபாற்ைி

என்யபன். அடியயனது அருந்தவத்தின் ஆற்ைலுள் நிற்கும் கபண்பிள்றள.
எனது யகாபத்தன்றமறய மாற்ைிச் ேிற்ைம்பலத்துள் விளங்கும் கேவ்கவாளி
மயமானவள். எமறன விரட்டும் வலிறமயள் ஆவள். யகாள் ககாள் என
நின்ைது. புவனாபதி அம்றமறய வணங்கினால் கூற்ைத்றத கவல்லலாம்.

1151. கதாடியார் தடக்றகச் சுயகாதய சுந்தரி

வடிவார் திரிபுறர யாமங்றக கங்றகச்
கேடியார் விறனககடச் யேர்வறர என்கைன்று
அடியார் விறனககடுத்து ஆதியும் ஆயம.

கபாருள் : அழகிய வறளயல் அணிந்த திருக்றகறய யுறடயாள் திருஅருள்

அம்றம. அவயள இன்ப ஊற்ைாம் திருவினள். அழகிய திரிபுறர மங்றக;
ேலமகள்; அவயள திருவடி யேர்வார் துன்ப விறனகறள எல்லாம் அகற்ைி
அருள்பவள். சூரியனுக்கும் ஒளி அளிப்பவள் அவயள. அவள் அடியார்
விறனகறள அைக் ககடுத்து அவர்கறளத் திருவடியுணர்வில் ஈடுபடுத்தும்
ஆதியாவாள். (கேடி - துன்பம்)

1152. கமல்லிறேப் பாறவ வியயாமத்தின் கமன்ககாடி

பல்லிறேப் பாறவ பயன்தரு றபங்ககாடி
புல்லிறேப் பாறவறயப் யபாகத் துரந்திட்டு
வல்லிறேப் பாறவ மனம்புகுந் தாயன.

கபாருள் : கமன்றமயும் இனிறமயும் வாய்ந்த திருகமாழியிறன உறடயவள்.

அருள் கவளியில் விளங்கும் கமல்லிய பூங்ககாடி பல உயிர்கயளாடும்
இறயந்து இயக்கும் இயல்பினள். நற்பயன தரும் நல்லாள். புன்கனைியுள்
கேல்லும் யபாக் கிறன விலக்கி யமலாம் நன்கனைிக்கு உய்க்கும் நங்றக
திருவருள் அம்றம. அவள் எளியயன் உள்ளத்தில் வற்ைிருந்தனள்.
ீ (வியயாமம்
- வானம்.)

1153. தாவித்த அப்கபாருள் தான்அவன் எம்இறை

பாவித்து உலகம் பறடக்கின்ை காலத்து
யமவிப் பராேத்தி யமகலாடு கீ ழ்கதாடர்ந்து
ஆவிக்கும் அப்கபாருள் தானது தாயன.

கபாருள் : எம் இறைவனாகிய ேிவகபருமான் உலக உடல்கறளப்

பறடத்தருள உறுதி கேய்தயபாது பாவித்தலாகிய திருவுள்ளங் ககாண்டனன்.
உடயன திருவருள் அவனுடன் கபாருந்தி முறனத்து நின்ைனள். யமயலாடு
கீ ழாக இறைவனுடன் கதாடர்ந்தது யபால் உயிரிலும் கபாைிபுலன்
கரணங்களிலும் கதாடர்ந்து நின்ைனள். பாவித்த திருவுளங்ககாண்டு. (தாவித்த-
நிச்ேயித்த அப்கபாருள் - கருவிகள்.)

1154. அதுஇது என்பர் அவறன அைியார்

கதிவர நின்ையதார் காரணம் காணார்
மதுவிரி பூங்குழல் மாமங்றக நங்றக
திதமது உள்ளார்கள் யதர்ந்துஅைி யாயர.

கபாருள் : ேிவத்றத அைியாதவர் பல யதவர்கறளப் பயன் கருதி வழிபடுவர்.

முத்திப் யபறு கிறடத்தற்குரிய மூலகாரணமாகிய கபாருள் இது எனக்
காணார். இன்பத்யதன் நிறைந்த மணங்கமழும் பூச்சூடிய கூந்தறலயுறடய
அம்றமயால் ஆவது இது என்று அைியார்கள். இவர்கள் கதளிவு
கபைாதவர்கயள. பராேத்தியின் கபருறமறய உணர்ந்து வழிபடயவண்டும்.

8. ஆதார ஆவதயம்

(ஆதாரம் - இடம்; ஆயதயம் - இடத்தில் உள்ள கபாருள்; ேத்தி இரண்டாயும்

உள்ளாள்.)

1155. நாலிதழ் ஆைில் அவிர்ந்தது கதாண்ணூறு

தானிதழ் ஆனறவ நாற்பத்து நாலுள
பாலிதழ் ஆனவள் பங்கய மூலமாய்த்
தானிதழ் ஆகித் தரித்திருந் தாயள.

கபாருள் : நாலிதழ் ககாண்டது மூலம். ஆைிதழ் ககாண்டது ககாப்பூழ்

கதாண்ணூறு இதழ் ககாண்டது யமல்வழிறு. நாற்பது இதழ் ககாண்டது
கநஞ்ேகம். பதினாலு இதழ் ககாண்டது மிடறு பத்திதழ் ககாண்டது புருவநடு.
இறவயறணத்தும் தாமறரப் பூவாக உருவகிக்கப்படும். திருவருள் அம்றம
இவ்விடங்களில் நின்று இயக்குவள்.

1156. தரித்திருந் தாள்அவள் தன்கனாளி நீக்கி

விரித்திருந் தான்அவள் யவதப் கபாருறளக்
குைித்திருந் தாள்அவள் கூைிய ஐந்து
மைித்திருந் தாள்அவள் மாதுநல் லாயள.

கபாருள் : திருவருள் அம்றம ேிவறனயய யநாக்கி நின்ைனள். அவன்

திருவுளப்படி யவதாகமப் கபாருள்கறள விரித்தருளினள். ஐந்கதாழில்கறளயும்
உள்ளக் குைிப்பால் உஞற்ைியருளினள். யதாற்றுவித்தருளினறம யபான்று
ஒடுக்குங்காலத்து அவற்றை முறையய ஒடுக்கியருளினள். அதனால் அவ்
அம்றம மாது நல்லாள் என வழுத்தபடுகின்ைாள்.

1157. மாதுநல் லாகளாடும் மணாளன் இருந்திடப்

பாதிநல் லாளும் பகவனும் ஆனது
யோதிநல் லாறளத் துறணப்கபய்ய வல்லியரல்
யவதறன தீர்தரும் கவள்ளறட யாயம.

கபாருள் : மாது நல்லாளாகிய திருவருள் தன் மணாளனாகிய ேிவன் தன்

கமய்யினில் கேம்பாதி ககாள்ள இடங்ககாடுத்து, பாதி நல்லாள் ஆயினள்.
ேிவனும் பகுப்புறடயான் என்னும் கபாருளில் பகவன் ஆயினன். அத்தறகய
அைிவுப் யபகராளி நல்லாறளத் தம் ஆருயிர்த்துறணயாகக் ககாள்ள
வல்லாரின் பிைவித்துன்பம் தீரும். அவ்அம்றம அருட்கபரும் கவளியாகும்.

1158. கவள்ளøட் யான்இரு மாமிகு மாமலர்க்

கள்ளறட யார்அக் கமழ்குழ லார்மனம்
அள்ளறட யானும் வனத்திை மாய்நின்ை
கபண்கணாரு பாகம் பிைவிப்கபண் ஆயம.

கபாருள் : திருவருள் கவளியில் உறைபவன் ேிவன். அவன் மிக்க

கருறமயும் யதனும் மணமும் நிறைந்த பூவும் விளங்கா நின்ை மருள் மாதர்
உள்ளத்தால் அள்ளிக் ககாள்ளும் தன்றமயன் அல்லன். ஆயினும் அச்
ேிவனும் அருள் மாதரால் யதாற்றுவிக்கப்பட்யடான். அருள் மாதருக்கு அறர
யுடம்பு நல்கிய அப்பன்.

1159. கபண்கணாரு கபண்றண புணர்ந்திடும் யபறதறம

கபண்ணிறட ஆணும் பிைந்து கிடந்தது
கபண்ணுறட ஆண்என் பிைப்பைிந்து ஈர்க்கின்ை
கபண்ணுறட ஆணிறடப் யபச்ேற்ை வாயை.

கபாருள் : திருவருள் ஆற்ைலாகிய கபண் திருவருறளயய திருவுருவாகக்

ககாண்டு திகழும் ேிவனாகிய கபண்றணக் கலந்திடும். ஆருயிர்களின்
அைியாறமயாகிய யபறதறமறய அகற்றும் திருவருள் ஆற்ைலாகிய
கபண்ணின் எண்ணமாகிய நடுவுள் அவ் ஆற்ைறலத் திருயமனி யாகவுறடய
ஆணாகிய ேிவனும் யதான்ைி நின்ைனன். என் பிைப்பகற்றும் கேவ்வி யைிந்து
தன் திருவடிக்கு ஆக்குகின்ை அருயள திருயமனி யாகவுறடய
ேிவகபருமானின் உண்றம உணர்ந்தால் குைியால் உணரப்படும் ஆண் கபண்
என்ை யபச்சு அற்று விடும்.
1160. யபச்ேற்ை நற்கபாருள் காணும் கபருந்தறக
மாச்ேற்ை யோதி மயனான்மனி மங்றகயாங்
காச்ேற்ை யோதி கடவு ளுடன்புணர்ந்து
ஆச்ேற்கை னுள்புகுந்து ஆவிக்கும் தாயன.

கபாருள் : ேிவன் யபச்ேற்ை இடத்தில் உணரும் நற் கபாருளாவன். அப்

கபருந்தறக இயல்பாகயவ மாகன்ை யபரைிவுப் யபகராளி. மயனான்மணி
மங்றகயாகிய பறகயற்ை யபராற்ைல் யபகராளி அச்ேிவறன மணந்தனள்.
அவள் எளியயனுள் புகுந்து தாயன களிப்பிக்கச் கேய்வாள் ஆயினாள்.

1161. ஆலிக்குங் கன்னி அரிறவ மயனான்மனி

பாலித்து உலகில் பரந்துகபண் ஆகும்
யவறலத் தறலவிறய யவத முதல்விறய
ஆலித்து ஒருவன் உகந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : ஆருயிர்களின் அன்பிற்கு ஈடாகக் களிப்பிக்கச் கேய்யும் கன்னி

அரிய மயனான்மணி. அவன் உலகில் கபரும் பயறன அருளி நீக்கமை
நிறைந்து நிற்கும் கபண்ணாவள். அவயள ஐந்கதாழில் புரியும் அருள் தறலவி.
அவயள மறை முதல்வி அவறள இடப்பாகத்துப் கபற்ை ஒப்பில்லாத ேிவன்
உயர்ந்து நின்ைனன்.

1162. உலந்துநின் ைான்நம்பி ஒண்ணுதற் கண்யணாடு

உகந்துநின் ைான்நம் உறழபுக யநாக்கி
உகந்துநின் ைான்இவ் உலகங்கள் எல்லாம்
உகந்துநின் ைான்அவன் தன்யதாள் கதாகுத்யத.

கபாருள் : நம்பியாகிய ேிவன் அழகிய கநற்ைிக் கண்ணுடன் உயர்ந்து

நின்ைனன். அவன் ஆருயிர்கள் தன் திருவடியில் புகயவண்டும் என்னும்
அருள் யநாக்கத்தால் அவ்வுயிர்களிடத்தும் முதன்றம கபற்ைிருந்தனன்.
அறனத்து உலகங்கட்கும் அவயன தறலவனாய் நின்ைனன். இறவ
யறனத்தும் திருவருள் அம்றமயின் திருத் யதாள் புணர்ந்தறமயால் வந்தன.
அதனால் அம்றமறய அறணந்து உயர்ந்து நின்ைான் என்பர்.

1163. குத்து முறலச்ேி குறழந்த மருங்கினள்

துத்தி விரிந்த சுணங்கினள் தூகமாழ
புத்தகச் ேீைடிப் பாறவ புணர்விறனத்
கதாத்த கருத்துச் கோல்லகில் யலயன.

கபாருள் : விம்முகின்ை தனங்கறள யுறடயவளும் கமல்லிய இறடயிறன

யுறடயவளும், புள்ளிகள் விரவிய யதமறலயுறடயவளும் தூய்றமயான
கமாழியிறன யுறடயவளும் மயில் யதாறக யபான்ை அழகிய
திருவடிகறளயும் உறடய பாறவ யபான்ை பராேத்திறயச் யேர்ந்தறமயால்
உண்டான குைிப்றபச் கோல்ல முடியாது.
1164. கோல்லஒண் ணாத அழற்கபாதி மண்டலம்
கோல்லஒண் ணாது திறகத்தங்கு இருப்பர்கள்
கவல்லஒண் ணாத விறனத்தனி நாயகி
மல்லஒண் ணாத மயனான்மணி தாயன.

கபாருள் : அக்கினி மண்டலம் விளங்கும் காமபீடத்தின் வல்லபத்றத

யாராலும் அளவிட்டுச் கோல்ல முடியாது. அளந்து அைிய முடியாமல்
திறகப்புடன் மக்கள் அங்கு உள்ளனர். விறனப் யபாகத்றத கவல்ல
அரிதாகும்படி ஒப்பற்ை நாயகி அறமத்துள்ளாள். இப்படிப்பட்ட ஆற்ைலுடன்
கூடிய ேத்தியாகிய மயனான்மணிறயப் பந்தித்துச் கேயல் படாது நிறுத்த
முடியாது.

1165. தாயன இருநிலம் தாங்கிலிண் ணாய்நிற்கும்

தாயன சுடும்அங்கி ஞாயிறும் திங்களும்
தாயன மறழகபாழி றதயலுமாய் நிற்கும்
தாயன வடவறரத் தண்கடற் கண்யண.

கபாருள் : திருவருள் அம்றமயய இருநிலமாகவும் பூதங்கறளத் தாங்கும்

விண்ணாகவும் தீ ஞாயிறு திங்கள் என்று முச்சுடராகவும் நீருக்கு முதலாம்
மறழயாகவும் நிற்பள். அவயள பண்டு வடஎல்றலயாக அறமந்த
இமயமறலயாக நிற்பன் இம்மறல அதற்கு முன் கடலின் கண்
அமிழ்ந்திருந்தது. அது கதன்கடல் யகாளால் யமகலழுந்தது.

1166. கண்ணுறட யாறளக் கலந்தங்கு இருந்தவர்

மண்ணுறட யாறர மனித்தரிற் கூட்கடாணாப்
பண்ணுறட யார்கள் பறதப்பற்று இருந்தவர்
விண்ணுறட யார்கறள யமலுைக் கண்யட.

கபாருள் : கநற்ைிக் கண்றணயுறடய பராேக்திறயக் கூடி மதிமண்டலத்துக்

களித்த ஞானிகள் மண்ணுலகத்தவராயினும் அவர்கறள மனிதர்கள் என்று
கருதயவண்டா. கதய்வகுணம் கபாருந்தியவர்கள் ஆவார்கள். பறதப்பின்ைி
இருந்து அவர்கள் ஆகாய மண்றல வாேிகறளச் சூக்கும ேிருஷ்டியினால்
கண்டிருப்பர். கநற்ைிக் கண்றண உறடயாறளக் கலந்திருப்பவர்க்கு
கநற்ைிக்கண் கதாழிற்படுவதால் யதவ தரிேனம் கபைலாம் என்பதாம்.

1167. கண்டுஎண் திறேயும் கலந்து வருங்கன்னி

பண்டுஎண் திறேயும் பராேத்தி யாய்நிற்கும்
விண்டுஎண் திறேயும் விறரமலர் றகக்ககாண்டு
கதாண்டுஎண் திறேயும் கதாழநின்ை கன்னியய.

கபாருள் : திருவருள் எட்டுத் திறேகளிலும் உள்ள உலகுடல் கருவிகறளக்

கருதிய அளவாயன யதாற்ைமுைக் கண்டு அவற்றுடன் கலந்து இயக்கும்
கன்னி. அவள் உலகத் யதாற்ைத்துக்கு முன் கருவுற்ை தாய்யபால் சூலியாக
நிற்பள். அப்யபாது அவள் வனப்பாற்ைல் என்று கபயர் கபறுவள். அவள்
திருவடிறய எண்புலத்துள்ளாரும் நறுமலர் றகக் கதாண்டு இயற்ைித்
கதாழுவர். அத் கதாழுறகறய ஏற்றுத் துறணயருள் புரிய இறணயிலாக்
கன்னியாக அவள் நின்ைனள்.

1168. கன்னி ஒளிகயன நின்ைஇச் ேந்திரன்

மன்னி யிருக்கின்ை மாளிறக கேந்நிைம்
கேன்னி யிருப்பிடம் யேர்பதி னாறுடன்
பன்னி யிருப்பப் பராேத்தி யாயம.

கபாருள் : திங்கள் யபான்ை கநற்ைிறய யுறடயவள், யபகராளி யேர் திருவருள்

அம்றம நிறல கபற்ைிருக்கும் வளமறன ஆருயிர்களின் கநற்ைியாகும். அவள்
கேந்நிைம் உறடயவள். கறலகள் பதினாைாகும். யாவரும் பாராட்டிப் புகழ
எழுந்தருளியிருப்பவள் திருவருள் அம்றமயய.

1169. பராேத்தி என்கைன்று பல்வறக யாலும்

தராேத்தி யான தறலப்பிர மாணி
இராேத்தி யாமள ஆகமத் தாளாகும்
குராேத்தி யகாலம் பலவுணர்ந் யதயன.

கபாருள் : பராேத்தி பலவறகயிலும் எல்லாவற்றையும் என்கைன்றும் தாங்கி

நிற்கும் ேத்தியாய் முதன்றமயான அளறவயாக இருப்பவள். இரவின் கண்
விளங்கும் ேத்தியாய் உருத்திர யாமளம் என்னும் ஆகமத்தால்
உணர்த்தப்படுபவள். குருவாக வருகின்ை ேத்தியின் வடிவங்கள் பலவற்றையும்
உணர்ந்யதன். வியாமள ஆகமம் ேத்திவழிபாட்றட உணர்த்தும் ஆகமம்.

1170. உணர்ந்துஉலகு ஏறழயும் யயாகினி ேத்தி

உணர்ந்துஉயி ராய்நிற்கும் உள்ளத்தின் ஈேன்
புணர்ந்கதாரு காலத்துப் யபாகமது ஆதி
இறணந்து பரகமன்று இறேந்துஇது தாயன.

கபாருள் : ேிவனும் அருளுடன் ஒருகாலத்து இறணந்து ஆருயிர் வாழ்வுைப்

யபாகநிறலயாகிய வாழ்வு நிறலயில் பரம் என்று இருந்தனன். அப்பரத்துடன்
இறேந்த பராேத்தி தன் ஈேன் ஆகிய ேிவம் திருவுள்ளம் ககாள்ள யயாகினி
ேத்தியாகிய நடப்பாற்ைலால் ஏழ் உலகங்கறளயும் உணர்ச்ேியால்
யதாற்றுவித்தது. யதாற்றுவித்த ஏழ் உலகங்களாகிய எழுவறகப்பிைப்பு
உயிர்கட்கும் உயிர்க்குயிராய் நின்ைதும் அவ்வாற்ைலுக்குரிய அம்றமயாகும்.

1171. இதுஅப் கபருந்தறக எம்கபரு மானும்

கபாதுஅக் கல்வியும் யபாகமும் ஆகி
மது அக் குழலி மயனான்மணி மங்றக
அதுஅக் கல்வியுள் ஆயுழி யயாகயம.

கபாருள் : இஃது என்று சுட்டப்கபறும் அம்றமயும் கபருந்தறகயாகிய

ேிவனும் கல்வியும் அதன்பயனும் யபான்று கபாருந்தியிருந்தனர். யதன்
நிறைந்த மலர் சூடிய மயனான்மணி மங்றக என்னும் அம்றம ஆருயிர்கள்
கற்கும் கல்வியும் அதன் பயனுமாய் நிற்பன்.

1172. யயாகநற் ேத்தி ஒளிபீடம் தானாகும்

யயாகநற் ேத்தி ஒளிமுகன் கதற்காகும்
யயாகநற் ேத்தி உதர நடுவாகும்
யயாகநற் ேத்திதான் உத்தரந் யதயர.

கபாருள் : ேிவனுடன் விட்டுப்பிரியாத திருவருள் ஆற்ைல், ஒளி விளங்கும்

இருக்றகயாகிய பீடமாகும். அவ்ஆற்ையல திருவுருவின் திருமுகமாகும்.
அம்முகம் கதன்முகம் யநாக்கியதாகும். அவ் ஆற்ையல வயிைாகும், அதுயவ
நடுவாகும். அவ் ஆற்ையல திருவடியாகும். அத்திருவடியய உயர்வை உயர்ந்த
ேிைப்பாகும்.

1173. யதர்ந்கதழு யமலாம் ேிவன்அங்கி யயாடுை

வார்ந்கதழு மாறயயும் அந்தம தாய்நிற்கும்
ஓர்ந்கதழு விந்துவும் நாதமும் ஓங்கிட
கூர்ந்கதழு கின்ைனள் யகால்வறள தாயன.

கபாருள் : திருவருளம்றம (ேத்தி) யபகராளிப் பிழம்பாம் ேிவத்தினுள்

ஒடுங்கும் அதுயவ யபகராடுக்கநிறல. அந்நிறலயில் மாயாகாரியங்களும் தம்
முதற்காரணமாகிய மாறயயின் கண் ஒடுங்கும். அம்மாறய திருவருள்
ஆற்ைலின்கண் ஒடுங்கும். இதுயபால் உலகத் யதாற்ைத்தின்கண் ேிவத்தின்
நின்றும் அருளாற்ைல் கவளிப்படும். அது கவளிப்பட்டதும் மாறயயின் கண்
கோல்லுறுப்பாகத் யதான்றும் ஓறேயும் ஒளியுமாகிய நாத விந்துக்கள்
அம்றமயின் நிறனவாற்ைலால் யதான்றும். அறவ கதாழிற்படுமாறு, அழகிய
வறளயல் அணிந்த அம்றமயும் அப்பன் இடமாக நின்று முறனந்து
எழுகின்ைனள்.

1174. தானான ஆறுஎட்ட தாம்பறரக் குள்மிறே

தானான ஆறும்ஈ யரழும் ேககறல
தானான விந்து ேகயம பரகமனும்
தானாம் பரவா தறனகயனத் தக்கயத.

கபாருள் : பறரயாகிய திருவருள் மூலமுதலாகும் ஆறு நிறலக்களங்களும்,

அகத்தவமாகிய எட்டு யயாக நிறலகளும், தனக்கு இடம் என்று
ககாண்டருள்வள். அதுயபால் அறுவறக வழிகளும் பதினான்கு உலகங்களும்
தானாகக் கலந்திருப்பாள். கறலவடிவாகச் ேறயமப்பட்ட உலகிற்கு முதலாம்
விந்துவும் தானாக நிற்பள். பரமனாகிய நாதமும் தானாம். இத்திருவருள்
திருவடிப் யபற்றை அப்கபாழுது காட்டாமல் மறைத்தலின் மறைப் பாற்ைல்
எனத் தக்ககதன்ைனர்.

1175. தக்க பராவித்றத தானிரு பாயனழில்

தக்ககழும் ஓர்உத் திரம்கோல்லச் கோல்லயவ
மிக்கிடும் எண்ேத்தி கவண்ணிை முக்கண்ணி
கதாக்க கறதயயாடு கதான்முத் திறரயாயள.

கபாருள் : மிகவும் ேிைந்த திருவருளின் கறலறயப் பயிலுதண்கு ஏற்ை நாள்

முக்கூட்டாகிய பரணி நாளாகும். பண்றடக் காலத்தில் கார்த்திறகறய முதல்
நாளாகக் ககாண்டு எண்ணியுள்ளார்கள். அதனால் பரணிநாள் இருபத்யதழாம்
நாளாயிற்று. அத்திருவருள் கறலறயப் பயில்வார்க்கு ஒப்பில்லாத விறட
பகரயவ கவளிப்பட்டுத் யதான்றுவள். அவள் எட்டுச் ேத்திகறள யுறடயவள்.
அவள் கவள்ளிய நிைமுறடயவள். அவயள மூன்று கண்கறளயும்
உறடயவள். அவயள அறமந்த காரணத்துடன் அரிய பழறமயான
முத்திறரறயயும் உறடயவன் (உத்திரம் - விறட)

1176. முத்திறர மூன்ைின் முடிந்தகமய்ஞ் ஞானத்தள்

தத்துவ மாய்அல்ல வாய ேகலத்தள்
றவத்த பராபர னாய பராபறர
ேத்தியும் ஆனந்த ேத்தியும் ககாங்யக.

கபாருள் : அன்பு அைிவு ஆற்ைல்கறள விளக்கும் மூவறக முத்திறரகளுள்

முடிந்த முத்திறரயாகிய அைிவு முத்திறரயுறடயவள், அருளம்றம.
தத்துவமாகிய உலக உடல்களுடன் கலப்பால் ஒன்ைாய், கபாருள் தன்றமயால்
யவைாய் உதவுதலால் உடனாய் எல்லாமாய் யிருப்பவளும் அவயள. அவன்
அருள் கேய்தற் கபாருட்டுச் ேிவ கபருமானுக்குச் திருயமனியாக உறடயவள்.
நடப்பாற்ைலாகிய ஆதிேத்தியும் வனப்பு ஆற்ைலாகிய இன்பச் ேத்தியும்
ேிவறன விட்டுப் பிரிந்து நில்லாதவர். அதனால் அவ்விருவரும் ேிவறன
மணக்கின்ைனர் என்ைனர்.

1177. ககாங்குஈன்ை ககாம்பின் குரும்றபக் குலாங்கன்னி

கபாங்கிய குங்குமத் யதாளி கபாருந்தினள்
அங்குே பாேம் எனும்அகி லம்கனி
தங்கும் அவள்மறன தான்அைி வாயய.

கபாருள் : திருவருளம்றம மணம் கமழ்கின்ை ககாம்பு யபாலும்

இறடயிறனயுறடயாள். குரும்றப யபான்ை திருமுறலறய உறடயவளும்
அவயள. அவயள அருள் விளக்கத்துடன் திகழும் கன்னி, குங்கும
நிைத்திறனயுறடயவள், யதாட்டியும் கயிறும் உறடய திருக் றகயிறன
யுறடயவளும் அவயள. அவள் அடியார் அகத் தாமறரயின்கண்
வற்ைிருப்பவள்.
ீ இவற்றை அடியவர்க்கு அத்திருவருள் உணர்த்த உணர்ந்து
ஒழுகும் தன்றம அவர்க்கு எய்தும். அவர்தம் கநஞ்ேகயம அம்றம உறையும்
உறையுளாகும்.

1178. வாயு மனமும் கடந்த மயனான்மணி

யபயும் கணமும் கபரிதுறடப் கபண்பிள்றள
ஆயும் அைிவும் கடந்த அரனுக்குத்
தாயும் மகளும்நல் தாரமும் ஆயம.
கபாருள் : ேீவர்களின் உட்சுவாே நிசுவாேத்றதயும் மனத்றதயும் கடந்து
விளங்கும் மயனான்மணி யபய்கறளயும் பல்யவறு கணங்கறளயும் தமக்கு
ஏவலாகப் கபற்ைவள். ஆராய்ச்ேி அைிறவக் கடந்த ேிவனுக்கு மயனான்மணி
தாயாகவும், மகளாகவும், மறனவியாகவும் உள்ளாள்.

1179. தாரமும் ஆகுவள் தத்துவ மாய்நிற்பள்

காரண காரிய மாகும் கலப்பினள்
பூரண விந்து கபாதிந்த புராதனி
பாரள வாந்திறே பத்துறட யாயள.

கபாருள் : பராேத்தி ேிவத்துக்கு மறனவியும் ஆவள். ேத்தி தத்துவமாய்

நின்று நாதவிந்துகறளத் யதாற்றுவிக்கவும் கேய்வள். ேிவத்யதாடு ஒன்ைிய
நிறலயில் அறனத்துக்கும் பரமகாரணியாகவும் ேிருஷ்டிறய நிறனந்து
பிரிந்தயபாது ேிவத்தின் காரியமும் ஆவள். இத்தறகய புணர்ப்பிறன
உறடயாள் நிறைந்த விந்து ேத்தி கபாருந்தியுள்ள பழறமக் ககல்லாம்
பழறமயானவள். அண்டங்களின் அளவாகப் பிரிந்துள்ள திறேகள் பத்றதயும்
உறடறமயாகக் ககாண்டவள்.

1180. பத்துமுகமுறட யாள்நம் பராேத்தி

றவத்தனன் ஆைங்க நாலுடன் தான்யவதம்
ஒத்தனள் ஆதாரம் ஒன்றுடன் ஓங்கியய
நித்தமாய் நின்ைாள்எம் யநரிறழ கூயை.

கபாருள் : திருவருள் அம்றம பத்துத் திருமுகங்கறள உறடயவள். அவள்

யபரருள் என்னும் கபயருறடய பராேத்தி யாவள். அவயள திருநான்மறையும்
கருவியாம் ஆறு உறுப்புக்களும் ஆருயிர் உய்ய ஓதுவித்தனள். அவயள
அத்தனாகிய ேிவனுக்கு அருள் திருயமனியாதலால் தாங்குவதாகிய ஆதாரம்
ஆகின்ைனள். ஒடுங்கும் யபாது அருள் அத்தனுள் ஒடுங்குதலால்
தாங்கப்படுவதாகின்ைது. இம் முறையாகத்தான் அதுவாம் தன்றமயில்
ேிவனும் அருளும் என்றும் பிரிப்பின்ைி நின்று அருள் கேய்வர்.

1181. கூைிய கன்னி குலாய புருவத்தள்

ேீைிய னாய்உல யகழும் திகழ்ந்தவள்
ஆரிய நங்றக அமுத பயயாதரி
யபருயி ராளி பிைிவறுத் தாயள.

கபாருள் : திருவருள் அம்றம என்றுளம் கன்னி என்று கூைப்படுபவள். அவள்

விளங்கும் புருவத்தள். ேிைந்தவளாக ஏழ் உலகும் விளங்குபவள்.
யமலானவள். அமுதம் நிறைந்த தனங்கறள யுறடயவள். அவள்
அறனத்துயிறரயும் அருள் காரணமாகக் காக்கின்ைவள். அவள்
ஆருயிரினின்றும் பிரிய யவண்டிய மல மாறய கன்மங்கறளப் பிரிவித்தனள்.

1182. பிைிவின்ைி நின்ை கபருந்தறகப் யபறத

குைிகயான்ைி நின்ைிடும் யகாமளக் ககாம்பு
கபாைிகயான்ைி நின்று புணர்ச்ேிகேய் தாங்யக
அைிகவான்ைி நின்ைனள் ஆருயி ருள்யள.

கபாருள் : திருவருள் ஆருயிர்கறள விட்டுப் பிரியாது நிற்கும் கபருந்தறக

அம்றம. இரக்கமுள்ள தாய். அகவழிபாடு கேய்யும் அன்பர்கள் குைிக்கும்
குைிப்பில் கபாருந்தி நிற்கும் இளறமயும் அழழும் கமன்றமயும் வாய்ந்த
யகாமளக் ககாம்பும் அவயள. அைிகருவியுடன் ஒத்து நின்று அவற்றைத்
கதாழிற்படுத்தி ஆருயிர்கட்கு உயிர்க்கு உயிராய் நின்று அவ்வுயிர்களின்
அைிவுக்கு அைிவாய் இருப்பவளும் அவயள.

1183. உள்ளத்தின் உள்யள உடனிருந்து ஐவர்தம்

கள்ளத்றத நீக்கிக் கலந்துட யனபுல்கிக்
ககாள்ளத் தவகநைி கூடிய இன்பத்து
வள்ளல் தறலவி மருட்டிப் புரிந்யத.

கபாருள் : வள்ளலாகிய பராேக்தி மனத்தினுள் உடனாய் இருந்து

ஐம்கபாைிகள் கேய்யும் கள்ளத் தனத்றத ஒழித்து, உயியராடு கலந்து, தவகநைி
யமற்ககாள்ளக்கூடிய உண்டான இன்பத்தில் என்றன மயக்கி விரும்பச்
கேய்தாள்.

1184. புரிந்தருள் கேய்கின்ை யபாகமா ேத்தி

இருந்தருள் கேய்கின்ை இன்பம் அைியார்
கபாருந்தி யிருந்த புதல்விபூ வண்ணத்து
இருந்த இலக்கில் இனிதிருந் தாயள.

கபாருள் : விரும்பி அருள்புரிகின்ை யபாகேத்தி மனத்துள் இருந்து இன்பம்

அளிப்பறதயாரும் அைியார். அவ்வாறு கபாருந்தியிருந்த புதல்வியாகிய ேத்தி
மலரும் மணமும் யபால் ேிவத்யதாடு கபாருந்தி இனிறமயாக வற்ைிருந்தாள்.
ீ

1185. இருந்தனள் ஏந்திறழ என்னுளம் யமவித்

திருந்து புணர்ச்ேியில் யதர்ந்துணர்ந்து உன்னி
நிரந்தர மாகிய நிரதி ேயகமாடு
கபாருந்த விலக்கில் புணர்ச்ேி அதுயவ.

கபாருள் : அடியயன் உள்ளத்றதப் கபாருந்தித் திருவருள் அம்றம

இருந்தனள். நாகமல்லாம் இறைவன் திருவடிப் யபரின்பமாகிய எல்றல
யில்லாத வியத்தகு இன்பத்றதப் கபற்று என்றும் ஒன்று யபால் வாழ
ேிவகபருமானுடன் அம்றம கபாருந்தியிருப்பாள். அதனால் ஆருயிர்க்கும்
பிரிவில்லாப் யபரின்பம் உண்டு. (எல்றல யில்லாத வியத்தகு இன்பம் -
நிரதிேயானந்தம்.)

1186. அதுஇது என்னும் அவாவிறன நீக்கித்

துதியது கேய்து சுழியுை யநாக்கில்
விதியது தன்றனயும் கவன்ைிட லாகும்
மதிமல ராள்கோன்ன மண்டலம் மூன்யை.

கபாருள் : அது யவண்டும் இது யவண்டும் என்னும் ஆறேயிறன விட்டு,

அவறளப்புகழ்ச்ேி கேய்து இறடவிடாது தியானித்தால் விதிக்கப்பட்ட
விறனகறளயும் கவன்று விடலாம். ேந்திர மண்டலவாேியாகிய அம்றம
கோன்ன மண்டலங்கள் மூன்ைாகும். ேிவயநம எனச் ேிந்தித்தயல விதிறய
öவ்லலும் மதியாகும். (மதிமலரான் - கேந்தாமறரப் பீடத்தாள் எனினுமாம்.)

1187. மூன்றுள மண்டலம் யமாகினி யேர்விடம்

ஏன்றுள ஈராறு எழுகறல உச்ேியில்
யதான்றும் இலக்குை ஆகுதல் மாமாறய
ஏன்ைனள் ஏழிரண்டு இந்துயவாடு ஈயை.

கபாருள் : யமாகினியாகிய உணர்வுகமய் - அசுத்தமாறய. காலம் நியதி கறல

என்னும் மூன்று பிரிவிறனயுறடயது. அறவ பன்னிரண்டாகக்
காணப்கபறும்கறலமுடிவில் காணப்படும். இதற்குக் குைிக்யகாளாக இருப்பது
மாமாறய என்னும் தூமாறய இவற்றைப் பதினாலு கறலயாகவும்
பன்னிரண்டு கறலயாகவும் ஏற்ைனள் அம்றம.

1188. இந்துவின் நின்கைாழு நாதம் இரவியபால்

வந்துபின் நாக்கின் மதித்கதழு கண்டத்தில்
உந்திய யோதி இதயத்து எழும்ஒலி
இந்துவின் யமலுற்ை ஈைது தாயன.

கபாருள் : இந்துவாகிய தூமாறயயின் நின்கைழும் முப்பத்தாைாம்

கமய்யாகிய ஒலி-நாதம் நிறையுயிர் அகத்து பகலவன் யபால் கதிர் ஒளியாகத்
யதான்ைிச் கேவியில் கபாருந்துமாறு நாக்கில் எழும். அதன் முன்னிறலயாகிய
கண்டத்தில் கவளித்தள்ளும் மிடற்று ஓறேயாக நிற்கும். அதன்
முன்னிறலயாகிய நிறனவு ஓறே திங்கள் நிலவு ஒத்து இருக்கும். இதற்கு
முன்னிறலயாகிய அண்யணாறே ஒன்று உண்கடனினும் இறவயபால் ஒப்பில்
றவத்துக் கூை முடியாறமயால் இதுயவ ஈறு என்ைார்.

1189. ஈைது தான்முதல் எண்ணிரண்டு ஆயிரம்

மாறுதல் இன்ைி மயனாவே மாய் எழில்
தூைது கேய்யும் சுகந்தச் சுழியது
யபைது கேய்து பிைந்திருந் தாயள.

கபாருள் : முடிந்த முடிவாகிய திருவருள்றம முதல்வியாவாள். அவள்

இருக்றக பதினாைாயிரம் இதழ்கறள யுறடயதாய் மாறுதல் இல்லாமல்
அன்பர் மனத்து அடங்குவதாய் அழகிய மதி மண்டலத்தாமறரயாகும். இதுயவ
ேிைந்த நறுமணம் கமழும் விந்துவாகும். இதனால் உயிர்கட்குப்
யபைருளிக்காட்ேிப் புலனாம் உருவுடனும் யதான்ைியிருந்தனள் என்பது
புலனாம்.
1190. இருந்தனள் ஏந்திறழ ஈைதி லாகத்
திருந்திய ஆனந்தம் கேந்கநைி நண்ணிப்
கபாருந்து புவனங்கள் யபாற்ைிகேய்து ஏத்தி
வருந்த இருந்தனள் மங்றகநல் லாயள.

கபாருள் : திருவருள் அம்றம முடிவாக மதிமண்டலத்தில் இருந்தனள்.

எல்லா உலகங்களிலும் அவரவர் விறனக்கு ஈடாகப் பிைந்துவாழும் உயிர்கள்
முயன்று வழிபட்டுச் கேந்கநைி முறைப்படி ஒழுகிப் யபரின்பம் எய்தி வாழ
மங்றக நல்லாளும் எழுந்தருளி இருந்தனள்.

1191. மங்றகயும் மாரனும் தம்கமாடு கூடிநின்று

அங்குலி கூட்டி அகம்புைம் பார்த்தனர்
ககாங்றகநல் லாளும் குமாரர்கள் ஐவரும்
தங்களின் யமவிச் ேடங்குகேய் தாயர.

கபாருள் : ேத்தியும் ேிவனும் கபாருந்தி நின்று யாறனத் துதிக்றக யபான்ை

பிரணவத்தின் உச்ேியிலிருந்து ேிருஷ்டிக்க எண்ணிச் ேீவர்களுக்கு
உடலுக்குயவண்டியறதயும் உயிருக்கு யவண்டியறதயும் கணித்தனர்.
பார்வதியும் ஐந்து குமாரர்களுடன் தங்களது ேத்தியயாடு யேர்த்து உலகத்துக்
கானபறடத்தல் ஆதித் கதாழில்கறளச் கேய்தனர்.

1192. ேடங்கது கேய்து தவம்புரி வார்கள்

கடந்தனின் உள்யள கருதுவர் ஆகில்
கதாடர்ந்கதழு யோதி துறளவழி ஏைி
அடங்கிடும அன்பினது ஆயிறழ பாயல.

கபாருள் : புைத்யத யவள்வி முதலிய ேடங்குகள் கேய்து தவம் புரியும்

நன்கனைியாளர் அகத்யதயும் அவ்வழி பாட்றடப் பயில் வராயின் உயிர்க்கு
உயிராகிய திருவருள் அம்றம யபகராளியாகத் யதான்றுவள். அவ்வருள்
ஒளிறயத் துறணயாகப் பற்ைி யமற்கேன்று அன்பின்கண் அடங்குதல்
யவண்டும். அங்ஙனம் அன்பின்கண் அடங்கி நிற்பார் அம்றமயார்
திருவடிறயச் யேர்வர். (கடம் - யதகம்)

1193. பாவித் திருக்கும் பனிமலர் ஆைினும்

ஆலித் திருக்கும் அவற்ைின் அகம்படி
ேீலத்றத நீக்கத் திகழ்ந்கதழு மந்திரம்
மூலத்து யமலது முத்தது வாயம.

கபாருள் : அக நிறலக்களங்களாகிய ஆறுஆதாமும் தாமறர மலர்களாக

அறமத்துக் ககாள்ளப்படும் அவற்றுடன் கபாருந்திக் களித்திருக்கும்
அந்நிறலயும் திருவருள் அம்றமறயச் யேரச் கேல்வார்க்கு நீக்குதல்
யவண்டும். அந்நிறலயிறனயும் நீக்கி யமல் ஓங்குதல் யவண்டும். அங்ஙனம்
கேய்தற்குத் துறணயாம் மந்திரம் நமேிவய என்பதாகும். இதுயவ
முத்துப்யபான்று தனிமுதல் தமிழ்மந்திரமாகும்.
1194. முத்து வதனத்தி முகந்கதாறும் முக்கண்ணி
ேத்தி ேதிரி ேகளி ேடாதரி
பத்துக் கரத்தி பராபரன் றபந்கதாடி
வித்தகி என்னுளம் யமவிநின் ைாயள.

கபாருள் : முத்துப்யபாலும் அருகளாளி வசும்

ீ திருமுகத்திறனயுறடயவள்.
ஒவ்கவாரு திருமுகத்தும் மும்மூன்று திருக்கண்கறள யுறடயவள்.
அைிவாற்ைலள். திைறமமிக்கவள் உயிர்கள் உய்யும் கபாருட்டு அருளால்
திருயமனி ககாள்பவள். விரிந்த திருச்ேறடயிறன யுறடயவள். பத்துக்கரத்
திறனயுறடயவள். ேிவகபருமான் ஒரு கூற்ைில் மாைாது விளங்கும் ஒப்பிலா
வறளயறல அணிந்தவள். வியத்தகு காரணமாயுள்ளவள். அத்தறகய
திருவருள் அம்றம எளியயன் உள்ளம் கபாருந்தியருளினள்.

1195. யமவிய மண்டலம் மூன்றுடன் கீ ழ்எரி

தாவிய நற்பதத் தள்மதி யங்கதிர்
மூவரும் கூடி முதல்வியாய் முன்நிற்பார்
ஓவினும் யமலிடும் உள்களாளி யாயம.

கபாருள் : கபாருந்திய மண்டலங்கள் மூவினுக்கும் உரிய கதய்வங்களாகக்

கருதப்படுயவார் தீ, திங்கள், ஞாயிறு என்பபடுவர். இம் மூவரும்
முதல்வியாரின் திருமுன் அவர்திரு ஆறணறய யவண்டிய நிற்பர். அம்
முதல்வியாரின் திருவருள் ஒளி இறடயைாது விளங்கிக் ககாண்டிருக்கும்.
திருவருள் ஒளிகண் மூடிய காலத்தும் அகத்து விளங்கும் ஆதலின் ஓவினும்
என்ைார்.

1196. உள்களாளி மூவிரண்டு ஓங்கிய அங்கங்கள்

கவள்களாளி அங்கியின் யமவி அவகராடும்
கள்ளவிழ் யகாறத கலந்தவுடயன நிற்கும்
ககாள்ள விசுத்திக் ககாடியமு தாயம.

கபாருள் : திருவருள் அம்றம அகத்யத ஒளியயாடு காணப்படும் ஆறு நிறலக்

களங்களுக்கும் ஒளி ககாடுத்துக் ககாண்டிருக்கும் முதல்வியாகப்
கபாருந்துவள். கபாருந்தி அந்நிறலக் களங்களுக்குரிய கதய்வங்களுடன்
யதன்வழியும் ககான்றை மாறல அணிந்துள்ள ேிவகபருமான் வழிக்கலந்து
உடனாய் நிற்பள். அவயள மிகவும் இயற்றகத் தூய்றம எய்தியவள்.

1197. ககாடியதுஇ குருவுள் இருப்பப்

படியது வாருறணப் றபங்கழல் ஈேன்
வடிவது ஆனந்தம் வந்து முறையய
இடுமுதல் ஆைங்கம் ஏந்திறழ யாயள.

கபாருள் : ஒழுங்காய் அறமந்த ேிைந்த வறரகளுள் குருவுருவாம் திருவருள்

உள்ளிருத்தலால் கபாருந்திய நிைம் விளங்குகின்ை கபாற்கழல் அணிந்த
ேிவகபருமானின் திருவுருவம் யபரின்பம் ஆகும். அத்திருவுருவாய் விளங்கும்
அம்றம ஆறு ஆதாரங்களுக்கு முதல்வியாவாள்.

1198. ஏந்திறழ யாளும் இறைவர்கள் மூவரும்

காந்தாரம் ஆறும் கறலமுதல் ஈகரட்டும்
ஆந்த குளத்தியும் மந்திரர் ஆயவும்
ோர்ந்தனர் ஏத்த இருந்தனள் ேத்தியய.

கபாருள் : திருவருள் அம்றமயும் அவர் ஆறணவழி இயங்கும் அயன், அரி,

அரன் என்னும் கடவுளர் மூவரும் அறுவறக ஓறேயும், பதினாறு கறலகளும்,
தீ கநைிச் கேலுத்தாது, நன்கனைிச் கேலுத்தும் புருவநடு ஆறணயும்,
மறைகமாழி ஆராய்வும் ககாண்டவனாய்ச் ோர்ந்தவர் வழிபட்யடத்தும்
தன்றமயளாய் வற்ைிருந்தனள்.
ீ (குளம்-கநற்ைி; புருவ நடு.)

1199. ேத்திகயன் பாகளாரு ோதகப் கபண்பிள்றள

முத்திக்கு நாயகி என்பது அைிகிலர்
பத்திறயப் பாழில் உகுத்தஅப் பாவிகள்
கத்திய நாய்யபால் கதறுகின் ைாயர.

கபாருள் : ேத்திகயன்று ஓதப்கபறும் கபண்பிள்றள யதான்ைாத்

துறணயாவாள். அவள் ஆருயிர்கள் எல்லாம் நன்கனைி நான்றம பயின்று
நாயனடி கறலக்கூடப் கபறுதற்குத் துறண புரிபவள். அவ்வம்றம வடு
ீ யபறு
அளிக்கும் யமன்றமயள். அவள் திருவடியில் யேர்ப்பிக்கும் யபரன் பாகிய
பத்தியிறனப் பாழாக உகுத்த அைிவிலாதவர், நாய்யபால் பயனின்று மறை
கமாழிந்து கதறுகின்ைார்கள்.

1200. ஆயர திருவின் திருவடி காண்பார்கள்

யநயர நின்றுஓதி நிறனயவும்வல் லார்க்குக்
காயரர் குழலி கமல மலரன்ன
ேீயரயும் யேவடி ேிந்றதறவத் தாயள.

கபாருள் : திருவாகிய பராேத்தியின் திருவடிறயக் காண்பவர் யார் ? அவறள

ஒளியில் கண்டு புகழ்ந்து தியானம் கேய்பவர்க்கு கருறம நிைமுள்ள
கூந்தறல உறடயவள் தனது ேிவந்த தாமறர மலர்யபான்ை கபருறம
நிறைந்த திருவடிறய அருளச்கேய்வாள்.

1201. ேிந்றதயில் றவத்துச் ேிராதிபி யலறவத்து

முந்றதயில் றவத்துத்தம் மூலத்தியல றவத்து
நிந்றதயில் றவயா நிறனவதியய றவத்துச்
ேந்றதயில் றவத்துச் ேமாதிகேய் வயர.
ீ

கபாருள் : ேத்திறயப்பற்ைிய கருத்துக்கறளச் ேிந்தறனயில் அகலாது றவத்து,

ேிரத்தில் ஆதியான புருவ மத்தியில் கதாடங்கி, ஒளிமுகமாக
முன்னிறலப்படுத்திக் ககாண்டு, மூலத்தில் றவத்தும், உலக விஷயங்கறள
நிறனயாமல் அவறளயய ேிந்தித்து, திருமுறை நூல்கறளப் பண்யணாடும்
ஓதி அறமதி வடிவாய் இன்புற்று வாழ்வராக
ீ ! ேிரோதி என்பது ேிராதி
எனத்திரிந்து நின்ைது.

1202. ேமாதிகேய் வார்க்குத் தான்முத லாகிச்

ேிவாதியி லாரும் ேிறலநுத லாறள
நவாதியி லாக நயந்தது ஓதில்
உவாதி அவளுக்கு உறைவியல தாயம.

கபாருள் : ேமாதியாகிய ஒடுக்கத்தில் பயில்வார்க்குத் திருவருள் அம்றமயய

முதல்வியாவாள். அவள் விற்யபாலும் கநற்ைிறய உறடயவள். அவயள
ேிவத்தில் கபாருந்தியிருப்பவள். ஒன்பது திருவுருவங்களாகக் யகாலங்ககாண்டு
அருள் கேய்யும் அம்றமயும் அவயள. அவ்வுருவில் விரும்பிய கதான்றை
வழிபடில் அத்திருவுருயவ எவ்வறகத் திரிபும் இல்லாத அம்றம அருள்
புரிவதற்கு ஆகும் உறையுள் என்ப உறையுமிடம் அதுவாõகும்.

1203. உறைபதி யதாறும் முறைமுறை யமவி

நறைகமழ் யகாறதறய நாகடாறும் நண்ணி
மறையுட யனநிற்கும் மற்றுள்ள நான்கும்
இறைதிறனப் யபாதினில் எய்திடலாயம.

கபாருள் : திருவருள் அம்றம உயிர்கள் உய்தற்கபாருட்டு, அகத்துப் யபால்

புைத்தும் திருக்யகாயில் ககாண்டுள்ளாள். அக்யகாயில்கள் யதாறும் கேன்று
மணங் கமழ்கின் பூச் சூடியுள்ள அம்றமறய நாள் யதாறும் வழிபட்டு
நமேிவய என்னும் மந்திரத்றத ஓதும் கமய்யடியார்களுக்கு நான்கு
உருவங்களாக உள்ள இறைவன் திருவருளும் விறரவில் எளிதில் எய்தும்.

1204. எய்திட லாகும் இருவிறன யின்பயன்

ககாய்தளிர் யமனிக் குமரி குலாங்கன்னி
றமதவழ் கண்ணிநன் மாதுரி றககயாடு
றகதவம் இன்ைி கருத்துறும் வாயை.

கபாருள் : யமற்கூைிய வழிபாட்டு முறையில்லாதார் இருவிறனயின் பயறன

எய்தி இறளப்பர். மாந்தளிர் யபாலும் திருயமனியும் குமரிப் பருவம், என்றும்
நீங்கா இளறமயும், அருள் கபாழியும் கண்ணும் உறடய திருவருள்
அம்றமறய இனிய பாடல்கயளாடு வஞ்ேறன யில்லாமல் வழிபடுக. இதுயவ
அம்றமறய மனத்தில் இருத்தும் வறகயாகும், (றகதவம் - வஞ்ேகம், கபாய்,
துன்பம்.)

1205. கருத்துைங் காலம் கருது மனமும்

திருத்தி இருந்தறவ யேரு நிலத்து
ஒருத்திறய உன்னி உணர்ந்திடு மண்யமல்
இருத்திடும் எண்குணம் எய்தலும் ஆயம.
கபாருள் : வழிபடும் கால முறைறயக் கருதுக. ேத்தியின் திருவடிகறளச்
கேவ்விய கநஞ்ேில் நிறனக. வழி பாட்டுக்குரிய இடத்றத நாடுக. ஒப்பில்லாத
அவ் அம்றமறய உள்ளூர நிறனந்து யபாற்று. யபாற்ையவ ேிவகபருமானின்
எட்டுக் குணங்களும் அவள் அருளால் உங்கறள எளிதாக வந்தறடயும்.

1206. ஆறமகயான்று ஏைி அகம்படி யான்என

ஓம்என்று ஓதிஎம் உள்களாளி யாய்நிற்கும்
தாம நறுங்குழல் றதயறலக் கண்டபின்
யோம நறுமலர் சூழநின் ைாயள.

கபாருள் : ஆறமயபான்று ஐம்புலன்கறள அடக்கி ேத்தியின் துறணயால்

அறவகறள நல்வழிப்படுத்துக. யான் அம்றமக்கு அடிறமகயன உறுதியாக
எண்ணுக. ஓம் என்னும் தமிழ்மறைறய ஓதுக. அப்யபாது அம்றம
உள்களாளியாக நின்ைருள்வள். அத்தறகய நறுமலர் சூடிய கூந்தறலயுறடய
அம்றமறயக் கண்டபின் திங்கள் சூடிய அைிவருள் நிறல யதான்றும்.

1207. சூடிடும் அங்குே பாேத் துறளவழி

கூடும் இருவறளச் யகாலக்றகக் குண்டிறக
நாடும் இருபத நன்கனடு ருத்திரம்
ஆடிடும் ேீர்புறன ஆடக மாயம.

கபாருள் : யதாட்டியும் கயிறும் வழியாகப் யபாடப் படும் கபரிய

வறளயல்களும், நீர்க்கரகமும், நல்லார் நாடும் இரண்டு திருவடியும் அரேன்
நாமமாகிய ஐந்கதழுத்து ஓதும் திருவாயும் ககாண்டு கபான் மன்ைில்
திருவருள் அம்றம ஆடிடும். (உருத்திரம் - உருத்திரமந்திரம் ஈண்டு
ஐந்கதழுத்து)

1208. ஆயமன் மால்அரன் ஈேன் ேதாேிவன்

தாமடி சூழநின்று எய்தினார் தம்பதம்
காமனும் ோமன் இரவி கனலுடன்
யோமனும் வந்தடி குடநின் ைாயள.

கபாருள் : பிரமன், திருமால், ருத்திரன், மயகேன், ேதாேிவன் ஆகியயார்

ேத்தியின் திருவடிறயச் சூழத் தத்தம் பதவிறயப் கபற்ைனர். காமனும் அவன்
தம்பியாகிய ோமனும் சூரியனும் அக்கினியுடன் ேந்திரனும் அம்றமயின்
அருள் கபற்றுத் தங்கள் தங்கள் நிறலயிறன எய்தினர்.

1209. சூடும் இளம்பிறை சூலி கபாலினி

நீடும் இளங்ககாடி நின்மலி யநரிறழ
நாடி நடுவிறட ஞானம் உருவநின்று
ஆடும் அதன்வழி அண்ட முதல்வியய.

கபாருள் : முழு முதல்வியாகிய அம்றம இளம்பிறை சூடியவள். சூலத்றதக்

றகக்ககாண்டவள். கபாலமாகிய மண்றட ஓட்றடயும் ஏந்தியவள். என்றும்
ஒரு படித்தாம் இளங்ககாடி. இயல்பாகயவ மலம் இல்லாதவள். ேிைந்த
அணிகலன் கறள அணிந்தவன். நடுநாடியாக உள்ளவள். காறளறய
வாகனமாக உறடயவள். கமய்யுணர்யவ உருவானவள். அவள் ஆட்டத்தில்
வழி அண்டம் அறனத்தும் நின்ைாடும்.

1210. அண்டமுதலாய் அவனிபரி யந்தம்

கண்டதுஒன்று இல்றலக் கனங்குறழ அல்லது
கண்டனும் கண்டியும் ஆகிய காரணம்
குண்டிறக யகாளிறக கண்டத னாயல.

கபாருள் : ஆகாயக் கூைான அண்ட முதல் பூமி தத்துவம் வறர கபாற்

காதணியுறடய பராேத்திறயத் தவிர யவறு நிறலயான இடம் கபற்ைவர்
இல்றல. ேிவனும் ேத்தியமாகிய காரணம் கபண்ணும் ஆணுமாகப்
பறடப்பதற்காகயவ யாம். (குண்டிறக - ஆண்தன்றம; யகாளிறக -
கபண்தன்றம.)

1211. ஆலம்உண் டான்அமுது ஆங்கவர் தம்பதம்

ோலவந்து எய்தும் தவத்துஇன்பம் தான்வரும்
யகாலிவந்து எய்தும் குவிந்த பதறவயயாடு
ஏலவந்து ஈண்டி இருந்தனன் யமயல.

கபாருள் : ேத்தி, ஆலகாலம் உண்ட ேித்துக்கு அமுதம் ஆவாள். அவர்

அறடயும் பதவியாவாள். நிரம்பவந்து கபாருந்தும் தவத்தால் வரும்
இன்பமாகத் தாயன வருவாள். அத்தறகய ேத்தி ஆதாரங்கள் யதாறும்
யகாலிவந்து அறடயப்கபறும் குவிந்த வழியாகிய சுழுமுறனயயாடு
கபாருந்தவத்து கேைிந்த உச்ேியின் யமல் விளங்கினள். (பதறவ-வழி.)

1212. யமலாம் அருந்தவம் யமல்யமலும் வந்கதய்தக்

காலால் வருந்திக் கழிவர் கணத்திறட
நாலா நளினநின்று ஏத்திநட் டுச்ேிதன்
யமலாம் எழுத்தினள் ஆமத்தி னாயள.

கபாருள் : உயர்ந்த கபருந்தவம் வந்து றககூட யவண்டி காடும் மறலயும்

கால் யநாவ நடந்து வணாகக்
ீ கழிவர். அவ்வாைன்ைிக் கண்ணிறமப்
கபாழுதினுள் அருந்தவம் றககூடும் வழியாகதனில் இறரக்குடராகிய
ஆமத்தின்கண் ேத்தி தங்கியுள்ளாள். அவறள மூலமாகிய நாலிதழ்
தாமறரயின் கண் நாடி வழிபட்டு உச்ேிக்குயமல் உடன்கூடி உறைத்து நின்ை
ஓகமாழிறய உன்னுதயல முறையாம்.

1213. ஆமத்து இனிதிருந்து அன்ன மயத்தினள்

ஓமத்தி யலயும் ஒருத்தி கபாருந்தினள்
நாம் நமேிவ என்றுஇருப் பார்க்கு
யநமத் துறணவி நிலாவிநின் ைாயள.
கபாருள் : இறரக்குடலில் தங்கும் யோற்று வண்ணத்தாள் ககாப்பூழின் கண்
கேய்யப்படும் ஓமத்தினிடத்தும் கபாருந்தி யிருந்தனள். அவள் ஒப்பில்லாத
ேத்தியாவாள். அவள் திருப்கபயர் நமேிவ என்னும் நான்மறையாகும்.
அம்மறைறய மைவா நிறனவுடன் வழுத்துவார்க்கு அம்றம மாைாத உறுதித்
துறணயாவாள். விட்டு நீங்காமல் விளங்கி நிற்பாள். (ஓமம் - அக்கினிகாரியம்
கநய்யால் கேய்யும் யவள்வி.)

1214. நிலாமய மாகிய நீள்படி கத்தின்

ேிலாமய மாகும் கேழுந்த ரளத்தின்
சுலாமய மாகும் சுரிகுழற் யகாறத
கலாமய மாகக் கலந்துநின் ைாயள.

கபாருள் : ேத்தி நிலவும் பளிங்குக்கல் யபான்ை கவண்ணிைத்தினள்.

வட்டமாகிய திரண்ட முத்துப் யபான்ைவள். கநளிந்த நீண்ட கூந்தறல
யுறடயவள். ஐங்கறல வண்ணமாய் இருப்பவள். ஆருயிர் உலகுடல்
அறனத்துடனும் கலந்து நின்ைனள். ஐங் கறலகளாவன; நீக்கல், நிறலப்
பித்தல், நுகர்வித்தல், அறமதியாக்கல், அப்பாலாக்கல்

1215. கலந்துநின் ைாள்கன்னி காதல யனாடும்

கலந்துநின் ைாள்உயிர் கற்பறன எல்லாம்
கலந்துநின் ைாள்கறல ஞானங்கள் எல்லாம்
கலந்துநின் ைாள்கன்னி காலமு மாயய.

கபாருள் : திருவருட்கன்னி, காதலனாகிய ேிவகபருமானுடன் கலந்து

நின்ைாள். ஆருயிர்கள் நாடும் நாட்டத்துள் எல்லாம் கலந்து நின்ைாளும்
அவயள. கறலநூல்கள் கமய் உணர்வு நூல்கள் எல்லாவற்ைிலும்
கலந்திருந்தனள். காலமும் ஊழியும் நாள்களுமாகிக் கலந்து நின்ைவளும்
அவயள.

1216. காலவி எங்கும் கருத்தும் அருத்தியும்

கூலவி ஒன்ைாகும் கூட இறழத்தனன்
மாலின் மாகுலி மந்திர ேண்டிறக
பாலினி பாலவன் பாகம் தாயம.

கபாருள் : அம்றம ேீவர்களுக்குக் காலதத்துவமாய் உள்ளவள் எங்கும்

எண்ணத்றதப் பூர்த்தி கேய்யும் அனுகூலமுறடயவள். பிரிப்பின்ைி விளங்கும்
கலப்பிறனச் கேய்தவள். உறம; மூலாதாரச் ேத்தியாகிய குண்டலினி.
ேண்டிறக மந்திரத்தில் விளங்குபவள். இவள் காக்கின்ை ேிவத்துக்கு
ஒருபாகமாய் உள்ளவள்.

1217. பாகம் பராேத்தி றபம்கபான் ேறடமுடி

ஏகம் இருதயம் ஈறரந்து திண்புயம்
யமாக முகம்ஐந்து முக்கண் முகந்யதாறும்
நாகம் உரித்து நடஞ்கேய்யும் நாதர்க்யக.
கபாருள் : திருவருள் அம்றம, கபான் யபாலும் திருச்ேறட முடியிறனயும்,
ஒன்ைாம் திருவுள்ளத்திறனயும், பத்துத்திருத்யதாள்கறளயும் யவட்றக
விறளவிக்கும் ஐந்து திருமுகங்கறளயும் முகந்யதாறும் மூன்று திருக்
கண்கறளயும் யாறனயுரி யபார்த்த யபார்றவயிறனயும் உறடயரால்
எந்நாளும் நள்ளிருளில் நட்டம் கேய்யும் ேிவகபருமானார்க்கு ஒருபாேம்
ஆனவள். அவயள யபரைிவுப் யபராற்ைல் என்னும் பராேத்தியாய் இருப்பவள்.

1218. நாதனும் நால்ஒன் பதின்மரும் கூடிநின்று

ஓதிடும் கூட்டங்கள் ஓர் ஐந்து உளஅறவ
யவதனும் ஈர்ஒன்ப தின்மரும் யமவிநின்று
ஆதியும் அந்தமும் ஆகிநின் ைாயள.

கபாருள் : ேிவகபருமானும் முப்பத்தாறு தத்துவங்களும் கமய்யடியார்கள்

அறனவரும் கூடிநின்று நிறனவுை ஓதும் இயக்கம், ஆட்ேி, நடுக்கம், விளக்கம்,
யதான்றுவித்தல் முதலிய ஐந்கதாழில் புரியும் திருமுகங்கள் ஐந்தும் அயனும்
பதிகனட்டுத் கதய்வ கணங்களும் ஆகிய யாவருடனும் திருவருள் அம்றம
கபாருந்தி யிருந்தனள். அவயள எல்லா உலகங்களுக்கும் ஆதியும் அந்தமும்
ஆகிநின்ைாள்.

1219. ஆகின்ை நாள்கறல ஐம்பத்து ஒருவர்கள்

ஆகிநின் ைார்களில் ஆருயி ராம்அவள்
ஆகிநின் ைாளுடன் ஆகிய ேக்கரத்து
ஆகிநின் ைான்அவன் ஆயிறழ பாயட.

கபாருள் : மாயா காரியவுலகம் யதான்றும் நாள் முதற்கண் எழுத்துக்கள்

ஐம்பத்கதான்றும் யதான்றும். இவற்றுள் அகர உயிராக நிற்பவள்
அம்றமயாகும். அவளுக்கு உடனாம் கபாைியறமப்பாகிய ேக்கரமாக அறமந்து
நின்ைான் ேிவன். அஃது ஆயிறழ பக்கமாகும் (கறல- அட்ேரம், பாடு-பக்கம்)

1220. ஆயிறழ யாகளாடும் ஆதிப் பரமிடம்

ஆயகதார் அண்டறவ யாறும் இரண்டுள
ஆய மனந்கதாறு அறுமுகம் அறவதனில்
ஏயவார் குழலி இனிதுநின் ைாயள.

கபாருள் : திருவருள் அம்றமயுடன் ஆதியாகிய ேிவன் இடமாய் இருப்பது

ேக்கரம். ேக்கரம்- யந்திரம்; அண்டறவ. அச்ேக்கரம் எட்டு
இதழ்கறளயுறடயதாய் இருக்கும். அவ் எட்டு இதழ்களுள் மனத்திற்கு
வாய்த்த ஆறு இதழ்களில் மணங்கமழ்கின்ை கூந்தறலயுறடய அம்றம
இனிது வற்ைிருக்கின்ைனள்.
ீ (முகம் - இதழ்.)

1221. நின்ைனள் யநரிறழ யயாடுடன் யநர்பட

இன்கைன் அகம்படி ஏழு உயிர்ப்கபய்தும்
துன்ைிய ஓர்ஒன் பதின்மரும் சூழலுள்
ஒன்றுயர் ஓதி உணர்ந்துநின் ைாயள.
கபாருள் : யநரிறழயாகிய திருவருள்அம்றம அகத்யத யநர்பட நின்ைனள்.
அதனால் பத்துக் காற்ைாகிய உயிர்ப்பினுள் உயிர்க்காற்று, மலக்காற்று,
வங்கற்காற்று
ீ மூன்றும் ஒழித்து எஞ்ேிய ஏழும் இயங்கும். அம்றமயுடன்
கநருங்கிய ஒன்பது ஆற்ைல்களும் சூழ்ந்து வளிங்கும். உயர்வை உயர்ந்த
ஒன்ைாகிய ேிவகபருமாறன ஆருயிர்கட்கு உணர்த்த ஓதி நின்ைனள்.
அருளம்றம ஓதி நின்ைது தமிழ் மறையும் முறையுமாகும். (மறை - யவதம்
முறை - ஆகமம்.)

1222. உணர்ந்கதழு மந்திரம் ஓம்எனும் உள்யள

மணந்கதழும் ஆங்கதி யாகிய தாகும்
குணர்ந்கதழு சூதனும் சூதியும் கூடிக்
கணந்கதழும் காணும்அக் காமுறக யாயம.

கபாருள் : அகத்யத உணர்ந்கதழும் மந்திரம் ஓம் என்று கோல்லும்.

அம்மந்திரத்தினுள்யள கபாருள்விளக்கமாகத் யதான்றும் ஆகும் நிறலயும்
றககூடும். யமன்றமப் பண்புகள் அறனத்தும் இயல்பாகயவ அறமந்துள்ள
மறைகபாருளாகிய ேிவனும் ேிறவயும் பிைவக்கூடி ஆருயிர்களுடன் கலந்
கதழுவர். இவ்வாறு எழும்படி காண்பது உயிர்கள் மாட்டு மிக்க விருப்பமுள்ள
அம்றமயினால் ஆகும். (கணந்து - கலந்து.)

1223. ஆமது அங்கியும் ஆதியும் ஈேனும்

மாமது மண்டல மாருதம் ஆதியும்
ஏமது ேீவன் ேிறகயங்கு இருண்டிடக்
யகாமலர்க் யகாறதயும் யகாதண்ட மாகுயம.

கபாருள் : ஒளிக்கும் ஒளியருளும் யபகராளிப் பிழம்பாகிய சுடரும்

நடப்பாற்ைலாகிய ஆதியும், அவ் ஆதிறய உடலாகவுறடய ஆண்டானும்
திங்கள் மண்டலமும், காற்று முதலாகியதும் காவலாகிய உயிகரழுத்தும்
உயிர் எழுத்துக்கு ஒலிதரும் ேிறகயாகிய நாதமும், நடுநாடியாகிய
யகாதண்டமும் இருண்ட கூந்தலின்கண் ேிைந்த மலர்சூடிய திருவருள்
அம்றமயான் இயங்கும். (ேீவன் ேிறக - உயிர் அட்ேரம் யகாதண்டம் -
சுழுமுறன)

1224. ஆகிய யகாதண்டத் தாகு மயனான்மணி

ஆகிய ஐம்ப துடயன அடங்கிடும்
ஆகும் பராபறர யயாடுஅப் பறரயவள்
ஆகும் அவள்ஐங் கருமத்தள் தாயன.

கபாருள் : நடுநாடியின்கண் விளக்கமுறும் மயனாமன்மணியானவள்

ஐம்பத்யதார் எழுத்துக்களுள் அடங்குவள். அவயள யபரைிவுப் யபராற்ைலுடன்
கபரும் கபாருளாவள். அவள் பறடத்தல் முதலிய ஐந்கதாழிலுக்கும் உரியவள்
ஆவள்.
1225. தானிகழ் யமாகினி ோர்வான யயாகினி
யபான மயமுறட யார்அடி யபாற்றுவர்
ஆனவர் ஆவியின் ஆகிய அச்ேிவம்
தானாம் பரேிவம் யமலது தாயன.

கபாருள் : திருவருள், ஆருயிர்களின் அன்றப இயக்கும் யமாகினி, அவயள

ோர்ந்த யயாகினியாகிய காளி, பிைப்பு அை முயலும் கபரியயார் அம்றமயின்
திருவடிறயப் யபாற்றுவர். எழுவறகப் பிைப்பினுள் யமலான மக்கட் பிைப்பு
உயிரின்கண் மிக்கு விளங்குவது ேிவம். அச்ேிவம் தானாக விளங் குவது
பரேிவம். அதற்கும் யமலாக விளங்குவது திருவருள் அம்றமயாகும்.

1226. தானந்த யமயல தருஞ்ேிறகதன்னுடன்

ஆனந்த யமாகினி அம்கபான் திருகவாடு
யமாறனயில் றவத்து கமாழிதரு கூைது
ஆனறவ யயாகமனும் அவ்வுயிர் மார்க்கயம.

கபாருள் : முடின் கண்ணும் யமலாக விளங்கும் அம்றம உயிர் எழுத்துக்கு

உயிர்ப்பு நல்கும் ேிறகயாகிய நாதத்துடன் யபரின்பம் தரும் அன்பியாவள்.
அன்பி-யமாகினி. அழியாத திருவடிச் கேல்வத்துடன் முதற்கண் றவத்த
முதல்வியாவள். கோல்லப்படும் கூறுறடயதானறவ ஓகமனும் எழுத்தாம்.
அவ் எழுத்தின் வழிப்பயில்வார் உயிர்மார்க்கம் கேல்பவராவர்.

1227. மார்க்கங்கள் ஈன்ை மயனான்மணி மங்கலி

யார்க்கும் அைிய அரியாள் அவளாகும்
வாக்கும் மனமும் மருவிஒன் ைாய்விட்ட
யநாக்கும் கபருறமக்கு நுண்ணைிவு ஆயம.

கபாருள் : உலகினர் உய்ய ேமயகநைிகறள வகுத்த உமாயதவி தனது

பதியுடன் பிரிப்பற்று விளங்குவள். யாவர்க்கும் அைிவதற்கு அருறமயானவள்.
வாக்கும் மனமும் கபாருந்தி ஒன்ைான யபாது அவரது நுண்ணைிவில்
விளங்கும் கபருறமயிறன யுறடயவள். மார்க்கங்கள் தாேமார்க்கம் ேற்புத்திர
மார்க்கம், ேகமார்க்கம் ேன்மார்க்கம்.

1228. நுண்ணைி வாகும் நுறழபுலன் மாந்தர்க்குப்

பின்னைி வாகும் பிரான்அைிவு அத்தடம்
கேந்கநைி யாகும் ேிவகதி யேர்வார்க்குத்
தன்கனைி யாவது ேன்மார்க்கம் ஆயம.

கபாருள் : மிகக்கூரிய புலன்கறளக் ககாண்டு அைியும் மாந்தரின் அைிவு பின்

அைிவாகும். கருவிகறள விட்டுப் பிரானுடன் ஒன்ைிக் கருவிகள் இல்லாது
அைியும் அைிறவப் கபறுவது கேந்கநைியாகும். ேிவத்துடன் கபாருந்தி
அறடயப்படுவயத ஆன்மா அறடயயவண்டிய கநைியாகும். இதுயவ ேன்மார்க்க
மாகும்.
1229. ேன்மார்க்க மாகச் ேறமதரு மார்க்கமும்
துன்மார்க்க மானறவ எல்லாம் துரந்திடும்
நன்மார்க்கத் யதவரும் நன்கனைி யாவதும்
ேன்மார்க்கத் யதவியும் ேத்திகயன் பாயள.

கபாருள் : ேன்மார்க்கமாக அறமந்த கநைி, தூய கநைிகள் அல்லாத

எல்லாவற்றையும் அகற்ைிவிடும். நன்மார்க்கத்தால் நல்கலாழுக்கம் ஆம். அச்
ேன்மார்க்கத்றதக் காட்டிய யதவியும் ேத்தியயயாகும். (மார்க்கம் - முறைறம;
ஒழுங்கு)

1230. ேத்தியம் நானும் ேயம்புவும் அல்லது

முத்திறய யாரும் முதல்அைி வாரில்றல
அத்தியமல் வித்திடில் அத்தி பழுத்தக்கால்
மத்தியில் ஏை வழியது வாயம.

கபாருள் : ேத்தியும் ஆன்மாவும் இறவ இரண்றடயும் உறடய ேிவமும்

ஆகிய மூன்றும் அல்லது முத்தி நிறலயின் முடிறவ அைிவார் ஒருவரும்
இல்றல. உடம்புக்குள் உயிறர இறணத்து றவத்தால் அவ்வுடம்பு
முதிர்ந்தால் நடுத்தண்டின் வழியாகச் கேன்று உயிர்ப்பு உயரும். (உயிர்ப்பு -
பிராணவாயு, அத்தி -அகரம், வித்து-மகரம், அத்திபழுத்தால் - ேரீரம்
பண்பட்டால்.)

1231. அதுஇது என்றுஅவ யமகழி யாயத

மதுவிரி பூழங்குழல் மங்றகநல் லாறளப்
பதிமது யமவிப் பணியவல் லார்க்கு
விதிவழி தன்றனயும் கவன்ைிட லாயம.

கபாருள் : அது இது என்று வாழ்நாறள வணாகக்

ீ கழிக்காமல் யதன்வழியும்
பூச்சூடியுள்ள கூந்தறலயுறடய மங்றக நல்லாறளத் திங்கள் மண்டலத்து
அமிழ்த வழியய கேன்று வணங்க வல்லார்க்குப் பிைப்பு இைப்புக்கு
உட்படுத்தும் விதி வழிறயயும் கவன்ைிடுதல் கூடும்.

1232. கவன்ைிட லாகும் விதிவழி தன்றனயும்

கவன்ைிட லாகும் விறனப்கபரும் பாேத்றத
கவன்ைிட லாகும் விறழப்புலன் தன்றனயும்
கவன்ைிடு மங்றகதன் கமய்யுணர் யவார்க்யக.

கபாருள் : கவற்ைிறய யுறடய மங்றகயாகிய பராேத்திறய உண்றமயாக

உணர்வார்க்கு விதிறய கவல்லலாகும். விறனக்கூட்டங்கறள கவல்லலாகும்.
ஐம்புல ஆறேறயயும் கவல்லலாம். பராேத்திறய உணர்வார்க்கு ஆகாமிய
ேஞ்ேித கன்மங்கறள கவல்லமுடியும்.

1233. ஓர்ஐம் பதின்மருள் ஒன்ைியய நின்ைது

பாரம் பரியத்து வந்த பரமிது
மாரன குழலாளும் அப்பதி தானும்முன்
ோரும் பதமிது ேத்திய மாயம.

கபாருள் : மிகப்பழங்காலத்துத் தமிழ் எழுத்துக்கள் ஐம்பத்கதான்ைாக

வழங்கப்பட்டன. அதற்குரிய கதய்வளங்களும் ஐம்பத்கதாருவர் ஆவர்.
அவருள் ஒன்ைி நின்ைதும் அம்றமயின் கமய்யுணர்யவயாகும். இம்முறைறம
வழிவழியாக வருவது. கடவுளும் அங்ஙனம் வந்ததாகும். மலர்சூடிய
கூந்தறலயுறடய அம்றமயும் அவள்தன் கணவனாகிய ேிவகபருமானும்
வந்து கபருந்தும் நிறலயும் இதுயவயாகும். இஃது உண்றமயாகும்.

1234. ேத்தியி யனாடு ேயம்புவும் யநர்படில்

வித்தது இன்ைியய எல்லாம் விறளந்தன
அத்தறக யாகிய ஐம்பத்து ஒருவரும்
ேித்தது யமவித் திருந்திடு வாயர.

கபாருள் : ேத்தியயாடு ேிவன் யேர்ந்தால் மூலப்கபாருள் இன்ைியய

ேங்கற்பத்தினாயலயய எல்லாம் யதான்ைின. யதான்ையவ அவற்ைிற்குரிய
கடவுளரும் யதான்ைினர். இக்கடவுளரும் ேித்தாகிய அைிவிறன யமவிச்
கேம்றமயுறுவர்.

1235. திருந்துேிவனும் ேிறலநுத லாளும்

கபாருந்திய வானவர் யபாற்ைிகேய்து ஏத்த
அருந்திட அவ்விடம் ஆரமுத ஆக
இருந்தனள் தான்அங்கு இளம்பிறை என்யை.

கபாருள் : இயல்பாகயவ பாேங்களிலிருந்து நீங்குதயல திருந்துதல் ஆகும்.

அங்ஙனம் திருந்திய ேிவனும் ேிறலயாகிய விற்யபாலும் கநற்ைிறயயுறடய
அம்றமயும் எழுந்தருளியிருக்கும் கவள்ளி மறலயிற் கேன்று வானவர்கள்
யபாற்ைி முறையிட்டுத் கதாழ ஆண்டவன் அக்ககாடிய நஞ்ேிறன எடுத்து
அருந்தவும் யதவர்கள் அமிழ்தத்றத யுண்ணவும் அம்றம ஆரருள் புரிந்து
இனிதாகக் குளிர்வித்து இருந்தனள்.

1236. என்றும் எழுகின்ை ஏரிறன எய்தினார்

அன்ைது ஆகுவர் தார்குழ லாகளாடு
மன்ைரு கங்றக மதிகயாடு மாதவர்
துன்ைிய தாரறக யோதிநின் ைாயள.

கபாருள் : என்றும் வளர்ந்யதாங்கும் திருவருள் அழகிறன எய்தினார்

அப்கபாழுயத அவ்வழகின் வண்ணமாகுவர். நடப்பாற்ைலாகிய தார்குழகளாடும்,
மதிகயாடும், வணங்கும் மாதவயராடும், கதாடர்ந்து காணப்படும்
யபகராளிப்பிழம்பாக அம்றம நின்ைனள். (ஏர் - அழகு)

1237. நின்ைனள் யநரிறழ யாகளாடு யநர்பட

ஒன்ைிய உள்களாளி யாயல உணர்ந்தது
கேன்ை பிராணிகள் ேிந்றதயில் யவண்டிய
துன்ைிடு ஞானங்கள் யதான்ைிடும் தாயன.

கபாருள் : திருவருள் அம்றம நடப்பாற்ைலுடன் யநர்பட நின்ைனள். அவ்வருள்

காட்டக் காணும் உள்களாளியால் அஃது உணரப்படுவது. அவ்வடியின் கீ ழ்ச்
கேன்ை ஆருயிர்களின் நாட்டத்தில் யவண்டியறவகள் வந்து எளிதாகப்
கபாருந்தும் திருவடியுணர்வுகளும் யதான்ைிடும்.

1238. யதான்ைிடும் யவண்டுரு வாகிய தூய்கநைி

ஈன்ைிடும் ஆங்கவள் எய்திய பல்கறல
மான்தரு கண்ணியும் மாரனும் வந்கததிர்
கான்ைது வாகுவர் தாம்அவள் ஆயுயம.

கபாருள் : அம்றம நன்கனைிச் கேல்வார் அன்புகூர்ந்து விரும்பும்

திருவுருயவாடு யதான்ைியருள்பவள். அவள்பல யவறுகறலகறளயும்
உணர்த்துவித்துப் பறடத்தருள்வள். மான் யபாலும் கண்றணயுறடய
அம்றமயும் மாரனாகிய ேிவகபருமானும் கமய்யடியார் முன் யதான்ைி
யருள்வர். அங்ஙனம் யதான்ைி யருள்வதும் ேிவகபருமானும் அம்றமயும்
கபாருளால் ஒருவராயிருக்கும் உண்றமயான் என்க.

1239. ஆயும் அைிவும் கடந்தணு ஆரணி

மாயம தாகி மயதாமதி ஆயிடும்
யேய அரிறவ ேிவானந்த சுந்தரி
யநயம தாகநைி யாகிநின் ைாயள.

கபாருள் : அம்றம ஆராய்வும் அைிவும் கடந்த நுண்ணியல்பானவள். அவள்

கச்சுப் பூட்டகபற்ை ககாங்றகறயயுறடயவள். அவயள கோல்லமுடியாத
மருட்ேியுடன் மயதான் மத்தியாவள். அவள் கேந்நிைம் வாய்ந்த அம்றம.
அவயள ேிவ்யபரின்ப அழகி. அவள் அன்பு கநைியில் அகப்படும் திருவாய்
நின்ைனள்.

1240. கநைியது வாய்நின்ை யநரிறழ யாறளப்

பிைிவது கேய்யாது பிஞ்ஞக யனாடும்
குைியது கூடிக் குைிக்ககாண்டு யநாக்கும்
அைிகவாடும் ஆங்யக அடங்கிட லாயம.

கபாருள் : திருகநைியாகிநின்ை அம்றமறயப் பின்னல் திருச்ேறடறயயுறடய

பிஞ்ஞகயனாடும் கபாருளால் பிரித்துப் யபோமல் அம்றமயின் குைிப்பின்
வழிக் கூடி யவகைாரு குைிப்பின்ைி, அதுயவ குைிப்பாகக் ககாண்டு யநாக்குவார்
நல்லவராவர். அவர்தம் அைிவு அம்றமயுடன் அடங்கி அருள் அைிவாகயவ
நிற்கும். பிஞ்ஞகன் - பின்னறலயுறடயவன்.

1241. ஆம்அயன் மால்அரன் ஈேன்மா லாங்கதி

ஓமய மாகிய ஒன்பதும் ஒன்ைிடத்
யதமயன் ஆளும் கதனாகதன என்ைிடும்
மாமய மானது வந்கதய்த லாயம.

கபாருள் : அம்றமயின் ஆறணகபண்ணுத் கதாழில் புரியும் அயன், அரி, அரன்,

ஆண்டான் என்னும் ஆருயிர் இனமாம் அவர்கள் விரும்பும் நிறலயிறன
அருளவும் மிகவும் ேிைப்புத் தன்றம கபாருந்திய ஒன்பது ஆற்ைல்களும்
ஒன்று கூடவும் தீரா இன்ப வடிவினனாகிய ேிவகபருமான் திருயநாக்கம்
ககாண்டனன். ககாள்ளயவ கதன்னாகதன எனத் யதன் உண்ணவந்து
கமாய்க்கும் ஆருயிர் வண்டினங்களின் நிறலக் களமாகிய ஒலி கமய்வடிவம்
எய்திற்று என்பர்.

1242. வந்தடி யபாற்றுவர் வானவர் தானவர்

இந்து முதலாக எண்டிறே யயார்களும்
ககாந்தணி யுங்குழ லாள்ஒரு யகாறனயும்
வந்தறன கேய்யும் வழிநவில் வயர.
ீ

கபாருள் : பூங்ககாத்தணிந்த கூந்தறலயுறடய அம்றமயுடன் யகானாகிய

ேிவகபருமாறனயும் இன்ப நாட்டயம மிக்குறடய வானவர்களும் கபாருள்
யநாக்கயம மிக்குறடய தானவர்களும் திங்கள் முதலாகச் கோல்லப்படுகின்ை
எண்டிலக் காவர்களும் பயன் யவண்டிவந்து திருவடி யபாற்றுவர். (தானவர் -
அசுரர்; வித்தியாதரர்.)

1243. நவிற்றுநன் மந்திரம் நன்மலர் தூபம்

கவற்ைிய கந்தம் கவர்ந்துஎரி தீபம்
பயிற்றும் உலகினில் பார்ப்பதி பூறே
அவிக்ககாண்ட யோதிக்யகார் அர்ச்ேறன தாயன.

கபாருள் : இறடவிடாது கூைப்கபறும் நல்ல மந்திரமும், நல்ல மலரும்,

தூபமும், கவர்ச்ேிறயத் தரும் வாேறனப் கபாருளும், இருறளப் யபாக்கும்
தீபமும் ககாண்டு உலகில் பார்ப்பதிக்குச் கேய்யப்கபறும் பூறேயானது
யவள்வியில் இடும் அவிறய ஏற்கும் இறைவனுக்குரிய அர்ச்ேறனயாக
அறமயும். ேத்திறய விட்டு அகலாத ேத்தன் ஆதலின் பார்வதி பூறே
பரமனுக்கு ஆயிற்று.

1244. தாங்கி உலகில் தரித்த பராபரன்

ஓங்கிய காலத்து ஒருவன் உலப்பிலி
பூங்கிளி தங்கும் புரிகுழ லாள்அன்று
பாங்குடன் ஏற்பப் பராேத்தி யபாற்யை.

கபாருள் : ேத்திறய ஒருபால் ககாண்டு உலறகத் தாங்கிய ேிவன், அவளால்

வந்த ஆக்கத்தால் உலகில் நிறலகபற்று ஒப்பற்ைவனாகவும்,
அழியாதவனாகவும் உள்ளான். அழகிய கிளிறய ஏந்திச் சுருண்ட ேறடறயத்
தரித்த ோமுண்டியாகிய பார்வதி அன்று பாங்குடன் பரறன ஒரு பால்
ககாண்ட பராேத்தி ஆனறமயால் அவறள வழிபடுவாயாக.
1245. கபாற்ககாடி மாதர் புறனகழல் ஏத்துவர்
அற்ககாடி மாதுறம ஆர்வத் தறலமகள்
நற்ககாடி மாறத நயனங்கள் மூன்றுறட
விற்ககாடி மாறத விரும்பி விளங்யக.

கபாருள் : கரிய ககாடியபாலும் நிைம் வாய்ந்த உறமயம்றமறய, ஆருயிர்கள்

மாட்டு நீங்கா ஆர்வம் பூண்ட முதல்விறய, நல்ல ககாடியபாலும்
இறடயிறனயுறடய எழிலிறய மூன்று திருக்கண்கறளயுறடய மூப்பிறய,
கதாடர் ஒளி விளங்கும் துறணவிறயச் சூழ வரும் கபான்யபால் விளங்கும்
பணிப்கபண்கள் திருவடி கதாட்டு வழிபடுவர். நீயும் அங்ஙனம்
வழிபடுவாயாக.

1246. விளங்ககாளி யாய விரிசுடர் மாறல

துளங்கு பராேத்தி தூங்கிருள் நீங்கக்
களங்ககாள் மணியுடன் காம வியனாதம்
உளங்ககாள் இலம்பியம் ஒன்று கதாடயர.

கபாருள் : மிக்கு விளங்குகின்ை ஒளியயாடு கூடிய மலர் மாறலயும், விரிசுடர்

வாய்ந்த மணிமாறலயும் விளங்கும் பராேத்தி, இருறளப் யபாக்கத் திருநீல
கண்டம் விளங்குகின்ை ேிவகபருமானுடன் மனத்யத காம விறளயாட்டுக்
ககாள்றகயில்லாத யதாணித் தன்றமகயாத்த புறணயாவாள். அவருறடய
திருவடிறயத் கதாடர்ந்து வழிபடுவாயாக. (இலம்பியம் - உபயதேகமாழி)

1247. கதாடங்கி உலகினில் யோதி மணாளன்

அடங்கி இருப்பகதன் அன்பின் கபருறம
விடங்ககாள் கபருஞ்ேறட யமல்வரு கங்றக
ஒடுங்கி உறமகயாடும் ஓருரு வாயம.

கபாருள் : உலகினில் ஒளியிறனத் கதாடங்குவித்து அதற்கும் ஒளிககாடுத்து

விளங்கும் ேிவகபருமான் திருவருளின் கண் அடங்கியிருப்பது ஏன் ? அதுதான்
யபரன்பாகிய காதலின் கபருறம பரந்த அடர்ந்த கபருஞ்ேறடயமல் வருகின்ை
கங்றகயாள் நடப்பாகிய மறைப்பாற்ைல் ஆவள். அவள் உறமயாள் என்னும்
வனப்பாகிய உறைப்பாற்ைலின் கண் ஒடுங்குவள். ஆதலால் கங்றகயும்
உறமயும் காணில் ஒருத்தியய.

1248. உருவம் பலஉயி ராய்வல்ல நந்தி

கதருவம் புகுந்தறம யதர்வுை நாடில்
புரிவறளக் றகச்ேிஎம் கபான்னணி மாறத
மருவி இறைவன் மகிழ்வன மாயயம.

கபாருள் : இறைவன் அறனத்து உயிர்கறளயும் வடிவாகக் ககாண்டு

விளங்குவறத நின்ைாக ஆராயின் ஒலிக்கின்ை வறளயறலயணிந்த கபான்
ஒளியில் விளங்கும் மாறத இறைவன் மகிழ்ச்ேியயாடு கபாருந்தி உலறகப்
பறடத்தான் என்பது கற்பறனயாம். (உபோரமாம்) அைிதற்கரியன எனினுமாம்.
1249. மாயம் புணர்க்கும் வளர்ேறட யானடித்
தாயம் புணர்க்கும் ேலநதி அமலறனக்
காயம் புணர்க்கும் கலவியுள் மாேத்தி
ஆயம் புணர்க்கும்அவ் வியயானியும் ஆயம.

கபாருள் : வளரும் திருச்ேறடயுறடய ேிவகபருமான் மாயாகாரியமாகிய

உலக உடல் கலன் ஊண் முதலியவற்றை இறயந்து இயக்கிப்
பறடத்தருள்வன். அவயன திருவடிப்யபற்றைச் ோரும் கூட்டுைறவ
நல்கியருள்வன். மறைப்பு ஆற்ைலாகிய ேலநதிறய தாங்குபவனும் அவயன.
இயல்பாகயவ பாேங்களினின்று நீங்கிய இறைவன் உயிர்களுக்கு விறனக்கு
ஈடாக உடறல அளித்துக் கூட்டுவிப்பன் இறவயறனத்தும் திருவருயளாடு
கூடிய கூட்டங் காரணமாக நிகழ்வன.

1250. உணர்ந்து ஒழிந் யதன்அவன் நாம்எங்கள் ஈேறனப்

புணர்ந்துஒழிந் யதன் புவ னாபதி யாறர
அறணந்துஒழிந் யதன்எங்கள் ஆதிதன் பாதம்
பிறணந்துஒழிந்த யதன்தன் அருள்கபற்ை வாயை.

கபாருள் : எங்கள் ஆண்டவறன அவனருளால் உறுதியாக உணர்ந்யதன்.

அவயள புவனமாகிய உலக முதல்வன். அவறனப் புணர்ந்யதன்; அறணந்யதன்;
எங்கள் ஆதிறயயுறடய முழுமுதல்வறனப் பின்னிக் கிடந்யதன்.
இறவயறணத்தும் திருவருள் தரப் கபற்ைவாறு என்க. (பிறணந்து - கலந்து.)

1251. கபற்ைாள் கபருறம கபரிய மயனான்மணி

நற்ைாள் இறைவயன நற்பயயன என்பர்
கற்ைான் அைியும் கருத்தைி வார்கட்குப்
கபாற்ைாள் உலகம் புகல்தனி யாயம.

கபாருள் : நவேத்திகளுள் கபருறம கபற்ைவள் மயனான்மணியாவாள்.

அவறளத் துறணயாகக் ககாண்டவர் இறைவனது திருவடியய அழிவில்லாத
நற்பயனுறடயது என்பர். கற்ை கல்வியின் பயனாகிய கருத்றத அைிவார்கட்கு
அவன் திருவடியாகிய கபான்கனாளி விளங்கும் மண்டலத்றத எய்துதல்
ஒப்பற்ை யபைாம். இறைவன் திருவடிறய அறடதயல கல்வியின் பயன்
என்பதாம்.

1252. தனிநா யகன்த யனாடு என்கநஞ்ேம் நாடி

இனியார் இருப்பிடம் ஏழுலகு என்பர்
பனியான் மலர்ந்தறபம் யபாதுறக ஏந்திக்
கனியாய் நிறனவகதன் காரணம் அம்றமயய.

கபாருள் : குளிரால் மலர்ந்த அழகிய பூக்கறளக் றகயயந்திக் கனிந்த

உள்ளத்துடன் அம்றமயின் திருவடிறய நிறனந்து கதாழுங் காரணத்தால்
ஒப்பில்லாத முழுமுதல்கறள என் கநஞ்ேம் நாடுவதாயிற்று. அதன் பயனாக
இனியார் என்னும் கபயர் ேிவகபருமானுக்கு எய்துவதாயிற்று. அவ் இனியார்
உறையும் உறையுள் ஏழுலகுக்கும் அப்பால் என்பர்.

1253. அம்மறன அம்றம அரிறவ மயனான்மணி

கேம்மறன கேய்து திருமங்றக யாய்நிற்றும்
இம்மறன கேய்த இன்னில மங்றகயும்
அம்மறன யாகி அமர்ந்து நின்ைாயன.

கபாருள் : உச்ேி வட்டுக்கரிய

ீ அம்றம மயனான்மணி என்ப. அவயள
கேம்கபாருள் திருவடியின் உறையுறளச் கேய்த திருமங்றக யாய் நிற்பள்.
அவள் இம்மறனயாகிய இவ்வுடறலத் தந்தருளிப் கபருறமமிக்க நிலமடந்றத
என்னும் கபயர் பூண்டனள். அவயன அழகிய அன்றனயாய் ஆதியாய்
யாண்டும் கபாருந்தி நின்ைனள். அவ் அருளம்றம தந்தருளிய ஒருமறன
யாகிய ஓர் உடம்பியலயய பிைப்பை முயலுதல் யவண்டும்.

1254. அம்றமயும் அத்தவனும் அன்புற்ைது அல்லது

அம்றமயும் அத்தனும் ஆர்அைி வார்என்றன
அம்றமகயாடு அத்தனும் யானும் உடனிருந்து
அம்றமகயாடு அத்தறன யான்புரிந் யதயன.

கபாருள் : உடல் உற்பத்திக்குக் காரணமான தாயும் தந்றதயும் காதலால்

ஒருவருக்ககாருவர் உைவு ககாண்டயத தவிர, என்றன அவர்கள்
அைியமாட்டார்கள். ேிவனும் ேத்தியும் ஆன்மாவின் ஒன்றுபட இருந்ததில்
என்றன எஞ்ஞான்றும் பிரியாத அம்றமறயயும் அத்தறனயும் கதாழுது நான்
உய்ந்யதன்.

9. ஏதராளிச் சக்கரம்

(ஏர் - எழுச்ேி ஏகராளிச்ேக்கரம் யமல் யநாக்கிய ஒளி வடிவான ேக்கரம்.

மூலாதாரத்திலுள்ள அக்கினி எங்கும் வியாபித்து அறனத்றதயும் தன்னுள்
அடக்கித்தான் ஒன்யைாயாம் நிற்கும் நிறல.)

1255. ஏகராளி உள்களழு தாமறர நாலிதழ்

ஏகராளி விந்துவி னால்எழு நாதமாம்
ஏகராளி அக்கறல எங்கும் நிறைந்தபின்
ஏகராளிச் ேக்கரம் அந்நடு வன்னியய.

கபாருள் : மூலாதாரத்தில் முறளத்கதழுகின்ை நான்கு இதழ்கறளயுறடய

தாமறர மிக்க ஒளி வடிவினதாம் தூலவிந்து மாற்ைி அறமக்கப்படுவதால்
எழுகின்ை ஒளிேிரேில் நாதமாக அறமயும். எழுகின்ை அக்கறல ேிரேில்
படர்ந்து எங்கும் நிறைந்த பின் அதன்நடுவில் அக்கினிமயமான ேிவம்
விளங்கும்.
1256. வன்னி ஏழுத்தறவ மாபலம் உள்ளன
வன்னி எழுத்தறவ வானுை ஓங்கின
வன்னி எழுத்தறவ மாகபரும் ேக்கரம்
வன்னி எழுத்திடு வாறுஅது கோல்லுயம.

கபாருள் : சுடர்ச் ேக்கரத்து எழுத்துக்கள் மிக்க வலுறவத்தருவன. அவ்

எழுத்யத வானுை ஓங்கும் வழியும் வகுத்தன. அவ் எழுத்துக்கயள
மிகப்கபரும் ேக்கரத்து அறமந்தன. அவ்எழுத்து அறமக்கும் முறையும்
கோல்லப்படும். (வன்னி எழுத்து - ஏகராளிச் ேக்கர எழுத்து.)

1257. கோல்லிய விந்துவும் ஈராறு நாதமாம்

கோல்லிடும் அப்பதி அவ்எழுத் தாவன
கோல்லிடும் நூகைாடு நாற்பத்து நாலுரு
கோல்லிடு ேக்கர மாய்வரு யமலயத.

கபாருள் : கூைப்படும் விந்துவும் பன்னிரண்டு உயிர்ப்புக்கறளயுறடயது.

உயிர்ப்பு - பிராணன் அதன் தறலறம எழுத்து வடிவாகிய நாதமாகும். அவ்
ஓறே வழியாக உலகம் யதான்ைிடும் முறைறமக்குப் பன்னிரண்டும்
பன்னிரண்டும் உைழ நூற்று நாற்பத்தி நான்கு அறைகள் உள்ள ேக்கரம்
யதான்றும். இது முதல் ஆறு மந்திரங்கள் வறர ஐம்பூதங்களின் உற்பத்தி
கூைப்படுகிைது.

1258. யமல்வரும் விந்துவும் அவ்எழுத் தாய்விடும்

யமல்வரும் நாதமும் ஓங்கும் எழுத்துடன்
யமல்வரும் அப்பதி அவ்எழுத் யதவரின்
யமல்வரும் ேக்கர மாய்வரும் ஞாலயம.

கபாருள் : உச்ேியளவும் கேன்ை விந்துவும் நாதஓறேயால் கவளிப்படும்

அதனால் அது, நாத எழுத்தாகிய அகரமாகத் யதான்றும், அகர எழுத்துடன்
கூடிச் சுழல யமற்கூைிய ேக்கரம் உலகமாய் விரியும். பிருதுவி தத்துவம்
கூைியவாறு.

1259. ஞாலம தாக விரிந்தது ேக்கரம்

ஞாலம தாயிடும் விந்துவும் நாதமும்
ஞாலம தாயிடும் அப்பதி யயாேறன
ஞாலம தாக விரிந்தது எழுத்யத.

கபாருள் : நூற்று நூற்பத்தி நான்கு அறைகயளாடு கூடிய ேக்கரயம உலகமாக

விரிந்தது. உலக முதலாக நிற்பதும் நாதவிந்துகளாகும். ஞாலமும்
யயாேறனயாகிய ஒரு நீட்டல் அளறவறயக் ககாண்டது. ஞாலமாக
விரிவதற்குக் காரணமாக உள்ளது ஓறே என்க.

1260. விரிந்த எழுத்தது விந்துவும் நாதமும்

விரிந்த எழுத்தது ேக்கரமாக
விரிந்த எழுத்தது யமல்வரும் பூமி
விரிந்த எழுத்தினில் அப்புைம் அப்யப.

கபாருள் : எழுத்தாக விரிந்தது விந்துவும் நாதமும், ேக்கரமாக எழுந்ததும் அவ்

எழுத்துக்கயள, அவ் எழுத்தின் சுழற்ேியால் நிலம் விரிந்தது. அந்நிலத்தின்
யமல் யதான்றுவது நீராகும். அகரகறல விரிவில் பிருதிவி அப்பு
மண்டலங்கள் அறமயும் என்பதாம்.

1261. அப்புஅது வாக விரிந்தது ேக்கரம்

அப்பினில் அப்புைம் அவ்அனல் ஆயிடும்
அப்பினில் அப்புைம் மாருத மாய்எழ
அப்பினில் அப்புைம் ஆகாே மாயம.

கபாருள் : நீராக அச்ேக்கரம் விரிந்தது. அதன் பிைகு நீரினில் அக்கின்

தத்துவம் விளங்கும். அக்கினிக்குப் பிைகு காற்றுத் தத்துவம் அறமய
அதன்பிைகு ஆகாேத் தத்துவம் அறமயும். இவ்வாறு நீரிலிருந்து
ஒவ்கவான்ைாய்த் யதான்ைின.

1262. ஆகாம அக்கரம் ஆவது கோல்லிடில்

ஆகாே அக்கரத்து உள்யள எழுத்தறவ
ஆகாே அவ்எழுத்து ஆகிச் ேிவானந்தம்
ஆகாே அக்கரம் ஆவது அைிமியன.

கபாருள் : கவளியின் அறடயாளமாகிய எழுத்றதக் கூறுமிடத்து ஆகாே

அக்கரத்துள்யள நிறைகின்ை நாத அக்கரத்துள்யள நிறைகின்ை
நாதவிந்துக்களாகிய வித்து எழுத்துக்களுமாகிய ஆகாே எழுத்யத
ேிவப்யபரின்பம் ஆவதைிக. இதுகாறும் திருப்பாட்டுக்களால் கூைிய ஐம்
பூதங்களுக்குரிய எழுத்துக்கள் முறையய ல,வ,ர,ய,அ என்பன.

1263. அைிந்திடும் ேக்கரம் ஐ அஞ்சு விந்து

அைிந்திடும் ேக்கரம் நாத முதலா
அைிந்திடும் அவ்எழுத்து அப்பதி யயார்க்கும்
அைிந்திடும் அப்பக யலான்நிறல யாயம.

கபாருள் : அைியப்பட்ட இச்ேக்கரம் பத்து ஒளி வட்டத்தால் ஆயது இறத

நாதம் முதலாகக் ககாண்டு அைிக. அந்தந்த மண்டல நாயகர்கள் அங்குளர்
என்று அைியவும். இறுதியாகவுள்ளது ேிவசூரியனாகும் என்று அைிக.
பத்தாவன; மூலாதாரம், சுவாதிட்டானம், மணிபூரகம், அனாகதம், விசுத்தி,
ஆஞ்றஞ, சூரியன், ேந்திரன், அக்கினி, தாரறக என்று பத்து நிறலகறள அைிக
அறவகறளயும் கடந்தயபாது ேிவம் விளங்கும் என்பதாம்.

1264. அம்முதல் ஆறும்அவ் ஆதி எழுத்தாகும்

அம்முதல் ஆறும்அவ் அம்றம எழுத்தாகும்
இம்முதல் நாலும் இருந்திடு வன்னியய
இம்முதல் ஆகும் எழுத்தறல எல்லாம்.

கபாருள் : அந்த முதன்றமயான ஆதாரங்கள் ஆறும் ஆதி எழுத்துக்கு

உரியனவாகும். அறவ அம்றம எழுத்தாகும், அதீத முதலான நான்கும்
இருநடு என்ப. இரு நடு என்பது இரண்டுக்கும் நடு என்பதாகும். எனயவ,
மூலம் ககாப்பூழ் யமல்வயிறு, என்னும் மூன்ைனுள் நடுவாக உள்ள ககாப்பழ்
என்க. இது அனலுக்கு இடமாகும், இக் ககாப்பூழிலிருந்து எல்லா
எழுத்துக்களும் யதான்றும்.

1265. எழுத்தறவ நூகைாடு நாற்பத்து நாலும்

எழுத்தறவ ஆைது அந்நடு வன்னி
எழுத்தறவ அந்நடு அச்சுட ராகி
எழுத்தறவ தான்முதல் அந்தமும் ஆயம.

கபாருள் : மூலாதாரம் முதலாகச் கோல்லப்படும் எழுத்துக்கள் நூற்று

நாற்பத்து நான்கும், அந்தந்தச் ேக்கரங்களில் அறமந்துள்ளன. நடுவாக ஆறு
எழுத்துமாகும். அவற்றுள் நடுவாகக் காணப்படுவது அனலாகும். எழுத்துக்கள்
முதலும் முடிவும் ஆவன.

1266. அந்தமும் ஈறு முதலா னறவயை

அந்தமும் அப்பதி கனட்டுடன் ஆதலால்
அந்தமும் அப்பதின் மூன்ைில் அமர்ந்தபின்
அந்தமும் இந்துறக ஆருடம் ஆனயத.

கபாருள் : யமற்கூைிய அந்தமும் ஈறும் முதலானறவ நீங்க, கநஞ்ேம் மிடறு

என்னும் ஈரித்தும் உள்ள எழுத்துக்கள் பதிகனட்டாகும். பன்னிரண்டாம் நிறல
எனப்படும் துவாதோந்த அதீதத்தின் எழுத்துப்பதின் மூன்ைாகும். அதன்யமல்
திங்கள் மண்டிலம். அதன் யமல் அைியும் நிறலயுளது.

1267. ஆவினம் ஆனறவ முந்நூற்று அறுபதும்

ஆவினம் அப்பதின் ஐந்தின மாயுறும்
ஆவினம் அப்பதி கனட்டுடன் ஆயுறும்
ஆவினம் அக்கதி யரான்வர வந்யத.

கபாருள் : ஆவினம் - (அவ்+இனம்) அதன்வறக பகலவன்வறகயாகத்

யதான்றும் நாள்கள் முந்நூற்றுபது மாத்தின் இருகூறு பதிறனந்து தினம் இது
பிறையல்லது பக்கம் எனக் கூைப்படும். திங்கள் பன்னிரண்டும் கார் முதலாகச்
கேல்லப்படும் பருவம் ஆறும் ஆகிய பதிகனட்டு இறவ எல்லாமாகப்
கபாருந்துகின்ை கால எண்ணிக்றககள் கால கமய்யிறனப் பறடத்தருளும்
காலகாலனாகிய ேிவகபருமானால் ஆவன. அதனால் அவன் ேிவக் கதியரான்
எனப்படுவன். அக்கதியரான் வர இறவ எல்லாம் வந்தன் என்க.
1268. வந்திடும் ஆகாேம் ஆைது நாழிறக
வந்திடும் அக்கரம் முப்பதி ராேியும்
வந்திடு நாளது முந்நூற் ைறுபதும்
வந்திடு ஆண்டு வகுத்துறர அவ்வியய.

கபாருள் : வான்வமியாகக் கணக்கிடும் நாழிறக முப்பதும், பன்னிரு மறனகள்

எனப்படும் இராேியும், இவற்ைான் வரும் நாள்கள் முந்நூற்ைறுபதும்
அவ்விதியின்படி கணக்கிடப்படும் என்க. அவ்விதியய என்பது அவ்வியய
எனத்திகரம் குறைந்து நின்ைது. சூரியவதி
ீ அறமயும் முறை கூைியவாறு.

1269. அவ்வின மூன்றும்அவ் ஆடது வாய்வரும்

எவ்வின மூன்றும் கிளர்தரு ஏைதாம்
ேவ்வின மூன்றும் தறழத்திடும் தண்டதாம்
இவ்வின மூன்றும் இராேிகள் எல்லாம்.

கபாருள் : அவ்வின மாகிய மூன்றும் ஆடாகிய யமஷவதியும்

ீ எவ்வின
மூன்றும்-விளக்கமிக்க ஏைாகிய ரிஷபவதியும்,
ீ கேவ்வினமூன்றும் - தறழத்து
விளங்கும் தண்டாகிய மிதுனவதியும்
ீ எனப்பன்னிரு மறனகளும்
பகுக்கப்படும். அறவவருமாறு (யமட வதியில்
ீ இடபம், மிதுனம், கடகம், ேிம்மம்,
என் நான்கு அடங்கும்) (இடப வதியில்
ீ மீ னம், யமஷம், துலாம், கன்னி என
நான்கும் அடங்கும்) (மிதுனவதியில்
ீ கும்பம், மகரம், தனுசு, விருச்ேிகம்
எனநான்கும் அடங்கும்) இந்த முறை றவப்பில் யவறுபாடுகளும் உள.

1270. இராேியுள் ேக்கரம் எங்கும் நிறைந்தபின்

இராேியுள் ேக்கரம் என்ைைி விந்துவாம்
இராேியுள் ேக்கரம் நாதமும் ஒத்தபின்
இராேியுள் ேக்கரம் நின்ைிடு மாயை.

கபாருள் : மூலாதார முதல் ேக்கரங்கள் எங்கும் நிறைந்தபின் இதறன

இராேிச் ேக்கரம் என்று கூறுவர். இச்ேக்கரம் விந்து என்னும் ஒளியால்
நிறலகபறும். இவ்விந்துவும் நாதமும் அகயவாறே புையவாறேகளால் ஒத்த
இடத்து இராேியுள் ேக்கரம் கேவ்யவ இயங்கும்.

1271. நின்ைிடு விந்துகவன் றுள்ள எழுத்கதல்லாம்

நின்ைிடு நாதமும் ஓங்கும் எழுத்துடன்
நின்ைிடும் அப்பதி அவ்கவழுத் யதவரின்
நின்ைிடும் அப்புைம் தாரறக யானயத.

கபாருள் : விந்து முதலாகக் கூைப்படும் எழுக்கள் எல்லாம் நாதம் உள்ளிருந்து

ஒலிப்பிக்க ஒலிக்கும் அவ்வம் மறனக்குரிய எழுத்துக்கள் வரின் ஆங்கு
நிற்கும். அதன்பின் தாரறக என்னும் நாள்கள் நிற்கும். மூல முதல்நிறலகள்
ஆைினுக்கும் மறனகள் இவ்விரண்டாகும். நாள்கள் நட்ேத்திரம் நாலறரயாகும்.
1272. தாரறக யாகச் ேறமந்தது ேக்கரம்
தாரறக யமயலார் தறழத்தது யபகராளி
தாரறக ேந்திரன் நற்பக யலான்வரத்
தாரறக தாரறக தாரறக கண்டயத.

கபாருள் : ேக்கரம் நட்ேத்திர வடிவாகச் ேறமந்தது அந்த நட்ேத்திரங்களுக்கு

ஒளி ககாடுத்துக் ககாண்டு கேழித்த ேிவ ஒளி யமலாக நிற்கின்ைது. இந்த
நட்ேத்திர ேக்கரத்தில் ேந்திரனும் சூரியனும் வர, நட்ேத்ரவடிவமான எழுத்து
முறையாகக் காணப்பட்டது.

1273. கண்டிடு ேக்கரம் விந்து வளர்வதாம்

கண்டிடு நாதமும் தன்யமல் எழுந்திடக்
கண்டிடு வன்னிக் ககாழுந்தன ஒத்தபின்
கண்டிரும் அப்புைம் காகராளி யானயத.

கபாருள் : காணப்படும் நட்ேத்திர ேக்கரங்கள் விந்துவினால் உண்டாவதாகும்.

அந்த விந்துவின் யமல் நாதமும் யதான்றும். அந்த நாதத்தின் யமல் அழல்
வண்ணனாகிய ேிவஒளி யதான்றும், இறவயறனத்தும் ஒத்தபின் கேம்யமனி
எம்மானின் ஒரு பங்காகிய அம்றமயின் காகராளி யதான்றும் இவ்கவாளி
எல்லாவற்றையும் இயக்கும்.

1274. காகராளி ஆண்டம் கபாதிந்துஉலகு எங்கும்

பாகராளி நீகராளி காகராளி காகலாளி
வாகனாளி ஒக்க வளர்ந்து கிடந்துபின்
யநகராளி ஒன்ைாய் நிறைந்தங்கு நின்ையத.

கபாருள் : அந்தக் கரிய ஒளியானது அண்டத்றத உள்ளிட்டு உலகு எங்கும்

நிறையும் பாகராளியும் நீகராளியுமாகிய இரண்டும் அடங்குவதற்கரிய
ோகராளியாகத் தீகயாளியுமாகிய, அதறனயும் அடக்கிக் ககாண்டிருக்கும் கால்
ஒளியாகிய காற்கைாளியும், அதறனயும் உள்ளடக்கிக் ககாண்டிருக்கும்
யமகலாளி யாகிய வாகனாலியும் ஆகிய இறவ எல்லாமும் மூலதாதர
முதலாகத் யதான்ைிய ஐம்பூத மண்டலங்களினும் நிறைந்து நிற்பதால அழகிய
ஒளியாய் எங்கும் நிறைந்து நிற்கும் என்பது கருத்கதன்க.

1275. நின்ைது அண்டமும் நீளும் புவிகயலாம்

நின்ைஇவ் அண்டம் நிறலகபைக் கண்டிட
நின்ைஇவ் அண்டமும் மூல மலம்ஒக்கும்
நின்ைஇவ் அண்டம் பலமது விந்துயவ.

கபாருள் : யபரண்டங்களும் விரிந்த பல உலகங்களும் நிறலத்து நிற்கின்ைன.

ஊழி முடிவுவறர இறவகள் நிறலகபைக் காண்கின்யைாம். இறவகளும்
ஒருவறகயான மூலமலத்துடுன் ஒக்கும். இவ்வண்டம் முதலியன நிறை
கபறுவதற்கு அடிப்பறட வலுவாக உள்ளது
1276. விந்துவும் நாதமும் ஒக்க விழுந்திடில்
விந்துவும் நாதமும் ஒக்க விறரயதாம்
விந்திற் குறைந்திடு நாதம் எழுந்திடில்
விந்துறவ எண்மடி ககாண்டது வேயம.
ீ

கபாருள் : விந்து நாதம் என்னும் இரண்டு ேமமாகக் கலந்தால் அறவ

அண்டத்துக்கு வித்து என்பர். விந்துவானது குறைந்து நாதமானது
அதிகரித்துத் யதான்றுமானால் அது மந்திரவித்து என்பர். கூடும் முறைறம
விந்துறவ விடநாதம் எட்டுமடங்கு கூடுதல் என்பர். வேம்-
ீ தற்யபாது 1/16
பாகம் நூல் எழுந்தகாலத்து எண்மடங்கு யபாலும்.

1277. வேம்
ீ இரண்டுள நாதத்து எழுவன
வேமும்
ீ ஒன்று விறரந்திடு யமலுை
வேமும்
ீ நாதமும் எழுந்துடன் ஒத்தபின்
வேமும்
ீ விந்து விரிந்தது காணுயம.

கபாருள் : நாதத்தில் நின்று யதான்றுவன மந்திர வித்துக்கள் இரண்டு

அவற்றுள் ஒன்று யமயலாங்கும்படி விறரந்து கேல்லும் வித்து நாதமும்
யமயலாங்கி எழுந்து ஒத்துடன் நின்ைபின் அறவபரந்து விளங்கும். (வேம்
ீ -
விறத)

1278. விரிந்தது விந்துவும் ககட்டது வேம்

ீ
விரிந்தது விந்துவும் நாதத்தும் அளவினில்
விரிந்தது உட்கட்ட எட்கடட்டும் ஆகில்
விரிந்தது விந்து விறரயது வாயம.

கபாருள் : விந்து விரிந்த காலத்து வித்தாகிய பீேம் மறையும் அந்த விந்துவும்

நாதத்து அளவினில் விரியும். உள்யள அடங்கும் உயிர்ப்பு அறுபத்து நான்கு
மாத்திறரயாகும். அவ்வாறு விரிந்த விந்து அறனத்து உலகுக்கும் வித்தும்
ஆகும்.

1279. விறரயது விந்து விறளந்தன எல்லாம்

விறரயது விந்து விறளந்த உயிரும்
விறரயது விந்து விறளந்தவிஞ் ஞாலம்
விறரயது விந்து விறளந்தவன் தாயன.

கபாருள் : யதான்ைிய உலகங்கள் அறனத்தும் விந்து என்னும் காணரத்தின்

உண்டாவன விந்துவால் விறளந்த உடலகத்து உயிறரயும் ேிவன்
யேர்த்துறவப்பன். விந்து காரணமாக இறவ எல்லாம் விறளந்தனஎன்ப. அந்த
விந்து காரணமாக யமலான அைிவு உண்டாகும். யமலான அைிவு
கமய்யுணர்வு.

1280. விறளந்த எழுந்தது விந்துவும் நாதமும்

விறளந்த எழுத்தது ேக்கர மாக
விறளந்த எழுத்தறவ கமய்யினுள் நிற்கும்
விறளந்த எழுத்தறவ மந்திர மாயம.

கபாருள் : எழுத்துக்களுக்கு முதலாக விறளந்தது விந்துவும் நாதமும் அப்படி

விறளந்த எழுத்தாகிய விந்துவும் நாதமும் ேக்கரமாகும். அந்த எழுத்துக்கயள
மந்திரமாகும். உடம்பின் அகத்து - ஆறுநிறலக்களங்களுள்.

1281. மந்திரம் ேக்கரம் ஆனறவ கோல்லிடில்

தந்திரத்து உள்களழுத்த ஒன்றுஎரி வட்டமாம்
கந்தரத் துள்ளும்இ யரறகயில் ஒன்ைில்றல
பந்தமது ஆகும் பிரணவம் உன்னியட.

கபாருள் : தந்திரமாகிய வழிவறககளால் அகத்யத எழுந்து யதான்றும்

வட்டவடிவமான எரி ஒன்று உண்டு. இதுயவ மந்திர ேக்கரகமனச்
கோல்லப்படும். கழுத்தளவிலும் அகத்யத வரிவடிவின்ைி ஒலிவடியவயாம்.
இவற்ைிற்ககல்லாம் முன்னாக ஓகமாழி பிணிப்புள்ளதாகும். அதறன
முதன்றமயாகக் ககாண்டு அகவழிபாடாகிய தியானத்றதப்புரிவாயாக,
கழுத்திடத்றத கவளிநிறல எனவும் கூறுவர். (தந்திரம்-ஆகமம் உன்னுதல் -
தியானித்தல்)

1282. உன்னிட்ட வட்டத்தில் ஒத்கதழு மந்திரம்

பின்னிட்ட யரறக பிறழப்பது தானில்றல
தன்னிட்டு எழுந்த தறகப்பைப் பின்னிற்கப்
பன்னிட்ட மந்திரம் பார்க்கலும் ஆயம.

கபாருள் : அகவழிபாடாகப் புரியப்படும் ஓகமாழி வட்டத்தில் கபாருந்தித்

யதான்றும் மந்திரம், கலந்துள்ள ேக்கரத்தின் கண் வறரயப்படுதல் தவறுதல்
இல்றல. அம் மந்திரத்றத ஒட்டி எழுந்த தறட நீங்க அதன்பின் நிற்கும்படி
கோல்லப்பட்ட மந்திரத்றத ஆராய்தலுமாம்.

1283. பார்க்கலும் ஆகும் பறகயறு ேக்கரம்

காக்கலும் ஆகும் கருத்தில் கடகமங்கும்
யநாக்கலும் ஆகும் நணுக்கற்ை நுண்கபாருள்
ஆக்கலும் ஆகும் அைிந்துககாள் வார்க்யக.

கபாருள் : பிைப்பு இைப்புக்களாகிய பழம் பறகறய அகற்றும் தன்றம

வாய்ந்த ேக்கரத்றத அன்புடன் யநாக்குதலும் ஆகும். விரிந்த கருத்தின்கண்
அறமத்துக் காத்தலுமாகும். யோர்வின்ைி அதன் பாயல யநாக்கல் யநாக்கமாகிய
தியானத்றதப் புரிதலும் ஆகும். அவ்வுணர்விற் காணும் நுண் கபாருறள
ஆக்கலாகிய அழுந்தி அைிதறலப் புரிதலுமாகும். (அழந்தியைிதல் -
அனுபவித்தல்; துய்த்தல்.)

1284. அைிந்திடும் ேக்கரம் ஆதி எழுத்து

விரிந்திடும் ேக்கரம் யமகலழுத்து அம்றம
பரிந்திடும் ேக்கரம் பாரங்கி நாலும்
குவிந்திடும் ேக்கரம் கூைலும் ஆயம.

கபாருள் : யமற்கூைிய முறையான் அைியப்படும் ேக்கரம் ஆதிறயயுறடய

ேிவகபருமானின் எழுத்தாகிய ேிகரமாகும். அதன் யமகலழுத்து அம்றம
எழுத்தாகிய வகரமாகும். மற்றைய இடங்களில் நிலம், நீர், கநருப்பு, காற்று
ஆகிய நான்கு பூதங்களின் எழுத்தாகும். அறல முறையய ல வ ர ய என்ப.

1285. கூைிய ேக்கரத்து உள்களழு மந்திரம்

ஆைியல் பாக அறமந்து விரிந்திடும்
யதைிய அஞ்சுடன் யேர்ந்கதழு மாரணம்
மாைியல் பாக மதித்துக்ககாள் வார்க்யக.

கபாருள் : யமற்குைித்த ேக்கரத்துள் யதான்றும் மந்திரம் ஆறு இயல்பு ஆகும்.

அங்ஙனம் அறமந்து விரியும் இவ் ஆைனுள் மாரணம் ஒழிந்த ஐந்தும்
பறகறமறய கவல்லுவதற்காகப் பயன்படுத்தப்படும் ஆறுவறகயான;
தம்பனம், யமாகனம், உச்ோடனம், வித்துயவேணம், மாரணம், வேியம்.

1286. மதித்திடும் அம்றமயும் மாமாதும் ஆகும்

மதித்திடும் அம்றமயும் அங்கனல் ஒக்கும்
மதித்தங்கு எழுந்தறவ காரணம் ஆகில்
ககாதித்தங்கு எழுந்தறல கூடகி லாயவ

கபாருள் : அறனத்துயிர்க்கும் நீங்கா அருள் புரிகின்ைவள் என்று மதிக்கப்படும்

அம்றமயும் குைித்த ேக்கரத்தின் முதல்வியாகும். அந்த அம்றமறயப்
பயில்வார்க்குப் பறகறய கவல்லத் துறணகேய்யும் அழகிய அனறல ஒத்து
அவள் காணப்படுவாள். அம்றம காரணமாக உடகனழும் ஐம்பூதங்களும்
கதாழில் கேய்யுமாதலின். அவள் ஆறணயின்ைி அறவ எத்கதாழிறலயும்
கேய்யவல்லனவாகா.

1287. கூடிய தம்பனம் மாரணம் வேியம்

ஆடியல் பாக அறமந்து கேைிந்திடும்
பாடியுள் ளாகப் பறகவரும் வந்துைார்
யதடியுள் ளாகத் கதளிந்துககாள் வார்க்யக.

கபாருள் : தனக்குள்யளயய யதடித் கதளிந்து ககாண்ட அன்பர்க்கு யேர்ந்த

தம்பனம், மாரணம், வேியம் ஆகியறவ இயல்பாகயவ வந்து கபாருந்தும்.
இவர்கள் இருப்பிடத்தில் பறக வரும் வந்து யேரார். பாடி என்பதற்குச் ேரீரம்
என்று கபாருள் ககாள்வாரும் உளர்.

1288. கதளிந்திடும் ேக்கர மூலத்தின் உள்யள

அளித்த அகாரத்றத அந்நாடு வாக்கிக்
குளிர்ந்த அரவிறனக் கூடியுள் றவத்து
வளிந்தறவ அங்ககழு நாடிய காயல.
கபாருள் : மூலாதாரத்தில் கதளிவாகக் காணப்படும் ேக்கரத்தினுள்யள எல்லா
எழுத்துக்கும் துறணகேய்யும் அளிறயயுறடய அகரம் நடுவாக எழுதப்படும்
வட்டவடிவமான குண்டலினி ஆற்ைல் அரவு வட்டமிட்டது யபான்று
காணப்படும். அதறன மனங்கூடி அங்ஙனம் அறமத்து வழிபடுவாராயின்
நாடியது எளிதாகக் றககூடும்.

1289. கால்அறர முக்கால் முழுகதனும் மந்திரம்

ஆலித்து எழுந்துஅறமந்து ஊைி எழுந்ததாய்ப்
பாலித்து எழுந்து பறகயை நின்ைபின்
மாலுற்ை மந்திரம் மாைிக்ககாள் வார்க்யக.

கபாருள் : கால், அறர, முக்கால், முழுறம என்னும் மாத்திறரகறளயுறடய

மந்திரங்கறள முறையாக ஒலிக்க, அவ்ஓறே எழுந்தன. பின்பு அது
ேக்கரத்துக்குப் கபாருந்த அறமத்தது. யமலும் ஊைித்திகழ்ந்து முழங்கும்.
கருதிய பயறனக் றககூடச் கேய்தபின், அம்மந்திரத்திறன முறைப்படி மாற்ைி
ஒலிக்க உணர்ந்தவர்களுக்கு யவறு கருதிய பயனும் றககூடும்.

1290. ககாண்டஇம் மந்திரம் கூத்தன் எழுத்ததாய்ப்

பண்றடயுள் நாவில் பறகயை விண்டபின்
மன்று நிறைந்த மணிவிளக் காயிடும்
இன்றும் இதயத்து எழுந்து நமஎயன.

கபாருள் : யமற்குைித்த மந்திரம் ஒலித்து யவண்டுவ கபற்று அறமந்த பின்,

அதன் கேயல் அறுதியாகக் கூத்தன் எழுத்தாம் ேிவ என்பறத உதடு
அறேயாமல் உள் நாவில் பண்றடப் பறகயாகிய ஆணவம் அறும் கபாருட்டு
ஒலித்தபின், கபான்னம்பலத்தின்கண் விளங்கும் மணி விளக்காய் உள்ளம்
கபாலிவுறும். அத்தறகய உள்ளத்தில் நம எனக் கூட்டிச் ேிவயநம என
ஒலிப்பாயாக.

10. வயிரவச் சக்கரம்

(வயிரவர் ேிவனது யகார மூர்த்தங்களுள் ஒன்று பறக முதலிய

இறடயூறுகறளப் யபாக்க இவறர உபாேிப்பது வழக்கம். இவருக்குரிய ேக்கரம்
வயிரவச் ேக்கரம் ஆம்.)

1291. அைிந்த பிரதறமயயாடு ஆறும் அைிஞ்சு

அைிந்தஅச் ேத்தமி யமல்இறவ குற்ைம்
அைிந்துஅறவ ஒன்றுவிட்டு ஒன்றுபத் தாக
அைிந்து வலமது வாக நடயவ.

கபாருள் : வளர்பிறை பிரதறம முதல் ேஷ்டி வறர ஆறு ஆதாரங்களிலும்

அஷ்டமி நீங்கலாக நவமியில் கநற்ைிக்கு யமலும், ஏகாதேியில் வலக்காதுக்குப்
பக்கமும், திரியயாதேியில் பிடரிப்பக்கமும் கபௌர்ணமியில் இடது காது
பக்கமும் ஆக பத்து இடங்களில் வயிரவறர அைிந்து ேிரேில் வலப்பக்கமாகத்
தியானிக்கவும்.

1292. நடந்த வயிரவன் சூல கபாலி

நடந்த பறகவறனக் கண்ணது யபாக்கித்
கதாடர்ந்த உயிரது உண்ணும் கபாழுது
படர்ந்த உடல்ககாடு பந்தாட லாயம.

கபாருள் : யமற்கூரிய முறைப்படி நடந்து வயிரவக் கடவுளினது துறணறய

யவண்டி அவர் சூலத்றத உறடயவகரன்றும், கபாலத்றத உறடயவகரன்றும்
மனங்ககாண்டு பறகயமற்கேல்லுதல் யவண்டும். அங்ஙனம் கேய்வார் பறக
கவன்று பறகவன் கருத்றதயும் கண்றணயும் யபாக்கி அவன்தன் உயிரிறனத்
கதாட்டுண்ணும் யபாழ்து மிக எளிதாக அவன்தன் உடறலப் பந்தாடல் ஒத்துப்
பந்தாடலாம்.

1293. ஆயமவப் பூண்டருள் ஆதி வயிரவன்

ஆயம கபாலமும் சூலமும் றகக்ககாண்டுஅங்கு
ஆயம தமருக பாேமும் றகயது
வாயம ேிரத்கதாடு வாளது றகயய.

கபாருள் : ஆன்மாக்களின் பக்திறய ஏற்றுக் ககாண்டு அறவ விரும்பும்

வண்ணம் திருவருள் பாலிக்கின்ை முதன்றம வாய்ந்த வயிரவர், இரண்டு
றககளில் கபாலமும் சூலமும் ஏந்தி, தமருகத்றதயும் பாேத்றதயும் மற்றும்
இரண்டு றககளில் தண்டிப்பதற்கு யமற்ககாண்டவராய் யமலும் ஐந்து ஆைாம்
றககளில் ேிரசும் வாளும் ஏந்தி நிற்பர் என்ைவாறு. (ஆ - ஆன்மா. தமருகம் -
உடுக்றக. பாேம் - கயிறு. கபாலம் - மண்றடயயாடு)

1294. றகயறவ யாறும் கருத்துை யநாக்கிடும்

கமய்யது கேம்றம விளங்கு வயிரவன்
துய்யர்உ ளத்தில் துளங்குகமய் யுற்ைதாய்ப்
கபாய்வறக விட்டுநீ பூேறன கேய்யய.

கபாருள் : ஆறு றககறளயும் அவற்ைில் கபாருந்திய ஆயுதங்கறளயும் மனம்

கபாருந்தித் தியானிக்கவும், அவனது திருயமனி கேம்றம நிைமாக விளங்கும்.
அவன் மிகத் தூய்றமயானவர் உள்ளத்தில் விளங்குவன். கமய்யான
ஒளிறயப் கபாருந்தி உடறலக் கடந்து நீ பூேிப்பாயாக. வயிரவருக்குக் றககள்
ஆறு அவர் ேிவப்பு நிைம்.

1295. பூேறன கேய்யப் கபாருந்திஓர் ஆயிரம்

பூேறன கேய்ய மதுவுடன் ஆகுமால்
பூேறன ோந்து ேவாது புழுகுகநய்
பூேறன கேய்துநீர் பூேறல யவண்டுயம.
கபாருள் : ஓராயிரம் உருச் கேபித்துப் பூேிக்கவும். பூேறனக்கு நல்ல யதறன
விரும்பிப் பறடயுங்கள். பூேறனக்குச் ோந்து, ேவ்வாது, புனுகுச் ேட்டம்
ஆகியவற்றைச் ோத்தி நீர் பறக நீக்கம் யவண்டும். (பூேறன - ோத்துப்படி
கேய்தறல எனினும் ஆம்.)

1296. யவண்டிய வாறு கலகமும் ஆயிடும்

யவண்டிய ஆைினுள் கமய்யது கபற்ைபின்
யவண்டிய வாறு வரும்வழி நீநட
யவண்டிய வாைது வாகும் கருத்யத.

கபாருள் : நாம் விரும்பும் வண்ணம் பறகவருக்குள் கலகமும் உண்டாகி

விடும். விரும்பிய ேட்கர்ம வித்றதறய உண்றமயாகப் கபற்ைபின் விரும்பிய
வழிகள் யாவும் கபை நீ நடப்பாயாக. அப்யபாது உனக்கு யவண்டிய எல்லாம்
ேித்திக்கும்.

11. சாம்பவி மண்டலச் சக்கரம்

(ோம்பவி - ேிவேத்தி. ேிவேத்தி விளங்கும் ேிவலிங்கத் திருயமனி

நிறைந்துள்ள ேக்கர மாதலின் ோம்பவி ேக்கரம் எனப்பட்டது.)

1297. ோம்பவி மண்டலச் ேக்கரம் கோல்லிடில்

ஆம்பதம் எட்டாக விட்டிடன் யமலதாம்
காண்பதம் தத்துவ நாலுள் நயனமும்
நாம்பதம் கண்டபின் நாடைிந் யதாயம.

கபாருள் : ோம்பவி மண்டலச் ேக்கரத்தின் அறமப்றபச் கோன்னால், ஆகின்ை

இதழ்கள் எட்டாக அறமயின் யமலானதாகக் காணப்படுகின்ை இதழ்களில்
விந்து, நாதம், ேிவம், ேத்தி ஆகிய நான்கனுள் விந்துறவ நயனமாக நாம்
அைிந்யதாமானால் நாட்டார்கள் நம்றம வழிபடும் யபறு உண்டாகும்.

1298. நாடைி மண்டலம் நல்லஇக் குண்டத்துக்

யகாடைி வதியும்
ீ கதாடர்ந்துள் இரண்டழி
பாடைி பத்துடன் ஆறு நடுவதி
ீ
ஏடை நால்ஐந்து இடவறக யாயம.

கபாருள் : நாடு அைிந்த ோம்பவி மண்டலமாகிய இக் குண்டத்துத் திரிவு

முதலிய யவறுபாடுகள் அகல இரண்டு பக்கங்களிலும் வதிகள்
ீ அறமத்துச்
ேிைந்ததாகக் காணப்படும் எட்டிதழ் நடுவிலுள்ள பதினாறு வதிகளுள்
ீ இதழ்கள்
அகல நான்கு மூறலகளும் அவற்ைின் இறட இடம் நாலும் நடு இடமும்
ஆம்.

1299. நால்ஐந்து இடவறக உள்ளயதார் மண்டலம்

நாலுநல் வதியுள்
ீ நல்ல இலிங்கமாய்
நாலுநற் யகாணமும் நந்நால் இலிங்கமாய்
நாலுநற் பூநடு நண்ணல்அவ் வாயை.

கபாருள் : இருபது வறரகறளக் ககாண்டது இச்ேக்கரம். அதில் நடுவில்

உள்ள வதியில்
ீ நல்ல இலிங்க வடிவாயும் நான்கு நாற்யகாணங்களிலும்
நந்நான்கு இலிங்கமாயும் இறடகவளி நான்கிலும் நான்கு பூக்களும் நடுவிலும்
அவ்வாயை பூவும் அறமக்க.

1300. ஆைிரு பத்துநால் அஞ்கேழுத்து அஞ்றேயும்

யவறுரு வாக விறளந்து கிடந்தது
யதறு நிருமல ேிவாய நமகவன்று
கூறுமின் கூைிற் குறைகளும் இல்றலயய.

கபாருள் : நடுவதியில்
ீ ேகாரம் முதல் க்ஷகாரம் வறரயுள்ள முப்பத்றதந்து
கமய்கயழுத்துக்கறளயும் ேிவாய நம என்று அஞ்கேழுத்துக்கறளயும்
யவைாகவுள்ள நிைத்தியல வலமாக எழுதுக. அதுயவ தூய்றமயான ேிவாய நம
என்று கதளிமின். கதளிந்த பின் கூறுக. அவ்வாறு கூைினால் ோதகர்க்கு ஒரு
குறையும் இல்றல.

1301. குறைவதும் இல்றல குறரகழற் கூடும்

அறைவதும் ஆரணம் அவ்எழுத்து ஆகித்
திைமது வாகத் கதளியவல் லார்க்கு
இைவில்றல என்கைன்று இயம்பினர் காயண.

கபாருள் : ேிவய நம எனக் கூறுவார்க்கு எவ்வறகக் குறையும் யநராது.

ஒலிக்கும் வரக்கழல்
ீ அணிந்தி திருவடிறயக் கூடுதலுமாகும். இவ்
வுண்றமயிறன அறைவதும் மறை நூலாகும். அதனால் மறை நூல் முறை
நூலாகிய யவதாக மங்களும் அவ் ஐந்து எழுத்தால் ஆவன. இவ்
உண்றமயிறனத் கதளிய வல்லார்க்கு இைப்பில்றல என்று கேந்கநைிச்
கேல்வர்கள் கூைினர்.

1302. காணும் கபாருளும் கருதிய கதய்வமும்

யபணும் பதியும் கபருகிய தீர்த்தமும்
ஊணும் உணர்வும் உைக்கமும் தானாகக்
காணும் கனகமும் காரிறக யாயம.

கபாருள் : புைத்யத காணப்படுகின்ை கபாருளும் அகத்யத கருதிய கதய்வமும்,

யபாற்றுகின்ை ஊரும் கபருகிய புண்ணிய தீர்த்தமும், உணவும், உணர்வு
உைக்கமும், முயற்ேியின்ைித் தானாகயவ வந்தறடயும் கபான்னும் ஆகிய
எல்லாம் இச்ோம்பவியால் ஆகும்.

1303. ஆயம எழுத்தஞ்சும் ஆம்வழி யயயாகப்

யபாயம அதுதானும் யபாம்வழியய யபானால்
நாயம நிறனத்தன கேய்யலு மாகும்
பார்யமல் ஒருவர் பறகயில்றல தாயன.

கபாருள் : ஐந்கதழுத்தும் யதான்றுவதற்கு இடனாம் நாதமாகிய ஓறே

வழியயயாக, யபாகும் யமலிடமாகிய உச்ேித் கதாறள வழியாகச் கேன்ைால்
நாம் நிறனத்த எச்கேயறலயும் மறை ஆற்ைலால் கேய்தலும் ஆகும்.
நிலவுலகில் ஒருவரும் பறகயாகார். அப்பார் யமல் எனும் பாடத்திற்கு,
துைக்கவுலகாம் முதலிய உலகங்களிலும் பறகயில்றல என்க.

1304. பறகயில்றல என்றும் பணிந்தவர் தம்பால்

நறகயில்றல நாள்நாளும் நன்றமகள் ஆகும்
விறனயில்றல என்றும் விருத்தமும் இல்றல
தறகயில்றல தானும் ேலமது வாயம.

கபாருள் : ோம்பவி மண்டலத்றத வணங்குபவரிடம் பறகயில்றலயாம்.

நறகப்பிற்குரிய நிகழ்ச்ேிகளும் இடம் கபைா. நாள்யதாறும் நன்றமகள்
உளவாம். தீவிறனகளும் அவற்ைால் உண்டாகும் பிைவிச் ேக்கரமும்
இல்றலயாகும். தறடயில்றல. தானும் ேலம் யபாலத் தன்றமயாக இருப்பர்.
ோம்பவிச் ேக்கரத்றத வணங்குபவர் பிைவி அற்ைவராதயலாடு ோந்த குண
ேீலராய் இருப்பர்.

1305. ஆரும் உறரகேய்ய லாம்அஞ் கேழுத்தாயல

யாரும் அைியாத ஆனந்த ரூபமாம்
பாரும் விசும்பும் பகலும் மதியதி
ஊனும் உயிரும் உணர்வது வாயம.

கபாருள் : யாவரும் ோம்பவிறய அஞ்கேழுத்தாயல கேபிக்கலாம். அதனால்

எவரும் அைியாத ஆனந்த வடிவம் உண்டாகும். பிருதிவி முதல்
ஆகாயமாயும் சூரிய ேந்திர மண்டலமாயும் யமலான உடம்பில் உயிராயும்
உயிரில் உணர்வாயும் அச்ோம்பவி விளங்கும்.

1306. உணர்ந்கதழு மந்திரம் ஓகமனும் உள்யள

அறணந்கதழும் ஆங்கதன் ஆதியது ஆகும்
குணர்ந்கதழு சூதனும் சூதியும் கூடிக்
கணந்கதழும் காணும்அக் காமுறக யாயல.

கபாருள் : ேிவாய நம என்று எண்ணுவார்க்கு உள்யள உந்தியிலிருந்து ேிரசு

முடிய பிரணவம் உதித்கதழும். அப் பிரணவயம பஞ்ோக்கர வடிவமான
இறைவனின் முதல் நிறலயாகும். ேிவனும் ேத்தியும் நாதவிந்து
தத்துவங்களிலிருந்து உடறலக் ககாண்டு வரும். ேத்தி ேிவத்றத யநாக்கிய
யபாது தத்துவங்கள் விந்துவிலும் விந்து நாதத்திலும் ஆக இலயமறடயும்.

12. புவனபதி சக்கரம்

(புவறனக்குரிய ேக்கரம் புவனாபதி ேக்கரம். புவறன என்பது ேத்திக் குரிய
கபயர். புவறனக் குரிய எழுத்துக்களும், ேக்கரமும், உபாேறனயும், பூறேயும்
இங்குக் கூைப்கபறுகின்ைன. )

1307. சுகராதி ஓர்ஐந்தும் காணிய கபான்றம

அகராதி ஓராறு அரத்தயம யபாலும்
ேகராதி ஓர்நான்கும் தான்சுத்த கவண்றம
ககராதி மூவித்றத காமிய முத்தியய.

கபாருள் : திருமூலர் வட்ட எழுத்து வழங்கிய மிகப் பழங்காலத்து இருந்தவர்

அவர் காலத்துத் தமிழின்கண் ஐம்பத்யதார் எழுத்து வழங்கியிருந்தன.
அதனால் இங்ஙனம் ஓதியருளினார். ககர எழுத்து முன்னம் ஐந்தினமாக
வழங்கி வந்தது. இதறனக் கவ்வருக்கம் என்பர். இவ்கவழுத்துப் கபான்றம
நிைம் என்பர். அகராதி ஓராறும் என்பது ஆ,ஈ,ஊ,ஏ,ஐ,ஓ என்பன. இறவ
கேம்றம நிைம் என்ப. ேகர இனம் நான்கும் தூய கவண்றம நிைம் என்ப.
க,அ,ே என மூவறகயாகக் கூைப்படும். இம் மூவறக மந்திரமும் விரும்பிய
வாழ்விறனத் தரும்.

1308. ஓரில் இதுயவ உறரயும்இத் கதய்வத்றதத்

யதரில் பிைிதில்றல யாகனான்று கேப்பக்யகள்
வாரித் திரியகாண மனம்இன்ப முத்தியும்
யதரில் அைியும் ேிவகாயம் தாயன.

கபாருள் : ஆராயும் இடத்தில் யான் உறரக்கும் உறரயும் இதுயவயாகும்.

யதறுமிடத்து இம்மந்திர வடிவமான புவயனசுவரிறயத் தவிர கதய்வம்
பிைிதில்றல. நான் ஒன்று கோல்லக் யகட்பாயாக. வாரி யபான்ை
முக்யகாணத்தில் மனம் நித்தியானந்தத்றதயும் அகண்டத்றதயும் விரும்பின்,
அதுயவ ேிவனது வடிவம் என்று அைியும்.

1309. ஏக பராேத்தி ஈேற்குஆம் அங்கயம

யாகம் பராவித்றத யாமுத்தி ேித்றதயய
ஏகம் பராேத்தி யாகச் ேிவகுரு
யயாகம் பராேத்தி உண்றமஎட் டாயம.

கபாருள் : ஒன்ைாகிய பராேத்தியய இறைவனுக்கு அங்கமாவாள். அவளது

திருயமனி வித்றதயாம். அது முத்திறயயும் ேித்திறயயும் தருவதாம்.
பராேத்தி ஒருத்தியய யாயினும் ேிவகுரு யவாடு கபாருந்தி நிற்பதில் அவள்
எட்டுச் ேத்தியாக உண்றமயில் உள்ளாள்.

1310. எட்டா கியேத்தி எட்டாகும் யயாகத்துக்

கட்டாகு நாதாந்தத்து எட்டும் கலப்பித்தது
ஒட்டாத விந்துவும் தானற்று ஒழிந்தது
கிட்டாது ஒழிந்தது கீ ழான மூடர்க்யக.
கபாருள் : இந்த எட்டு வறகயாகிய ேத்திகளும் அட்டாங்கங்கறளயுறடய
யயாகத்துக்கு அங்கமாகும். நாதாந்தம் றகவரப் கபற்ைவர்க்கு இவ் எட்டும்
கலப்பித்தல் அறமயும். விருப்பத்றதயும் விறளவித்துப் யபாகத்தில்
கேலுத்தும் வரியமும்
ீ அற்று ஒழிந்தது. ேிற்ைின்பத்தில் நாட்டமுறடய கீ ழான
மக்களுக்கு அறடய ஒண்ணாதது ஆயிற்று.

1311. ஏதும் பலமாம் இயந்திரா ேன்அடி

ஓதிக் குருவின் உபயதேம் உட்ககாண்டு
நீதங்கும் அங்க நியாேந் தறனப்பண்ணிச்
ோதங் ககடச்கேம்பிற் ேட்யகாணம் தானியட.

கபாருள் : எல்லாப் பயறனயும் தருமாறு இயந்திர ராேனாகிய புவனாபதிச்

ேக்கரத்தின் திருவடியாம் அதறன அைிந்து அவள் மந்திரத்றதக் குருவினால்
அறடந்து, அதறன உடலில் நிறுத்திப் பயிலவும் ஆன்மா உடலில்
மந்திராத்துவா ஆக நிறலகபை அங்கங்கறளச் ேிவஅங்கங்களாக நியேித்து
உன் பிைவியேர் ககடுமாறு கேப்புத் தகட்டில் ஆறு யகாணம் இடுவாயாக.
(நியாேம் - கதாடுதல்.) இந்த இராேன் எனப்பாடங் ககாண்டு ேந்திர மண்டலத்து
அதிபதி எனப் கபாருள் ககாள்வாரும் உளர்.

1312. ேட்யகாணம் தன்னில் ஸ்ரீம்ஹிரீம் தானிட்டு

அக்யகாணம் ஆைின் தறலயில்ரீங் காரமிட்டு
எக்யகாண மும்சூழ எழில்வட்டம் இட்டுப்பின்
மிக்கீ ர்எட்டு அக்கரம் அம்முதல் யமலியட.

கபாருள் : அந்த அறுயகாணத்தில் ஸ்ரீம் ஹிரீம் என்ை பீேங்கறள எழுதி

அக்யகாணம் ஆைின் உச்ேியிலும் ஹிரீங்காரம் இட்டு எல்லாக்
யகாணங்கறளயும் சூழ அழகிய வட்டம் எழுதி, பின்பு அதன் யமல் பதினாறு
உயிர் எழுத்துக்கறளயும் அகர முதலாக எழுதுக.

1313. இட்ட இதழ்கள் இறடஅந் தரத்தியல

அட்டஹவ் இட்டுஅதில் யமயல உவ்விட்டுக்
கிட்ட இதழ்களின் யமயல கியராேியராம்
இட்டுவா மத்துஆங்கு கியராங்ககான்று யமவியட.

கபாருள் : எழுதிய தாமறர இதழ்களில் நடுவிலுள்ள கவளியில் எட்டி ஹ

என்னும் எழுத்றதயும் உ என்னும் எழுத்றதயும் யேர்ந்து ஸ்ரீ எழுதி அணுக.
இதழ்களுக்கு யமயல கியராம் கியராம் என்பனவற்றை எழுதி அதன்
இடப்பாகத்தில் ஆம் கியராம் என்று விரும்பி எழுதுக.

1314. யமவிய ேக்கர மீ து வலத்தியல

யகாறவ அறடயயவ குயராங்கியராங் ககன்ைிட்டுத்
தாவில்ரீங் காரத்தால் ேக்கரம் சூழ்ந்து
பூறவப் புவனா பதிறயப்பின் பூேியய.
கபாருள் : விரும்பி எழுதிய ேக்கரத்தின் மீ து வலப்பாகத்தில், மாறல
மாதிரியாக கியராம் கியராம் என்ைிட்டு குற்ைமற்ை ஹிரீம் என்னும் பீேத்தால்
ேக்கரத்றதச் சூழ்ந்து புவனாபதி ேத்திறயப் பூேிப்பாயாக. புவனாபதிச் ேக்கரம்
அறமக்கும் முறை கூைியவாறு.

1315. பூேிக்கும் யபாது புவனா பதிதன்றன

ஆேற்று அகத்தினில் ஆவா கனம்பண்ணிப்
யபேிய பிராணப் பிரதிட்றட யதுகேய்து
யதசுற் ைிடயவ தியானம் அதுகேய்யய.

கபாருள் : பூேிக்கும் யபாது புவனாபதிறயக் காமாதி குற்ைம் நீங்கிய

மனத்தினில் நிறல கபை யவண்டும் என்று யவண்டி அதற்குரிய
மந்திரங்கறளச் ேிந்தித்து உயிர் ககாடுத்து அங்யக நிறுத்தி ஒளி விளங்கும்படி
தியானம் கேய்வாயாக. புவனாபதியின் அேல் பூறே கூைியவாறு.

1316. கேய்ய திருயமனி கேம்பட்டு உறடதானும்

றகயிற் பறடஅங் குேபாேத் யதாடுஅபயம்
கேய்யில் அணிகலன் இரத்தின மாயமனி
துய்ய முடியும் அவயவத்தில் யதாற்ையம.

கபாருள் : ேிவந்த யமனிறய உறடயவளாய்ச் கேம்பட்டுறட உடுத்து,

றகயினில் அங்குேம் பாேம் அபயவரதத்றதயும் ககாண்டு திருயமனியில்
அணிகலன்கறளயும் இரத்தின ஆபரணங்கறளயும் தாங்கித் தூய்றமயான
கிரீடத் யதாடு வடிவு ககாண்டு யதான்றுவள். (அபய வரதம் - அஞ்ேற்க
என்னும் அறடயாளம்.)

1317. யதாற்யபார்றவ நீக்கித் துதித்தறடவிற் பூேித்துப்

பாற்யப னகமந் திரத்தால் பயின்யைத்தி
நாற்பால நாரதா யாசுவ காஎன்று
ேீர்ப்பாகச் யேடத்றத மாற்ைிப்பின் யேவியய.

கபாருள் : அறரக்கு யமலுள்ள யமலாறடறய நீக்கி முறையாகப் யபாற்ைி

வழிபடப் பாற்யோறு அறமத்துக் குறழத்த லாகிய நியவதனம் பண்ணி, நாற்
புைத்தும் நாரதாயா சுவாகா என்று ேிைப்புப் கபாருந்தியன ோத்தி எடுத்த
மாறல முதலியவற்றை மாற்ைிப் பின் கதாழுவாயாக. யதாற் யபார்றவ யமல்
யவட்டி (பால் யபானகம் - பாயாேம்)

1318. யேவிப் பதன் முன்யன யதவிறயஉத் வாகனத்தால்

பாவித்த இதய கமலத்யத பதிவித்துஅங்கு
யாவர்க்கும் எட்டா இயந்திர ராேறன
நீறவத்துச் யேவி நிறனந்தது தருயம.

கபாருள் : றநயவத்திய பிரோதத்றத உண்பதற்கு முன்யன யதவிறய

உன்னிடம் கலந்திருப்பவளாக் கண்டு இதய கமலத்தில் பதித்துக் ககாண்டு
அங்கு யாவராலும் கண்டைிய ஒண்ணாத இயந்திர ராேறன நீ மனத்துள்
ககாண்டு வழிபடுவாயாக. பின் நீ நிறனத்தறத எல்லாம் தருவாள்.
(உத்வாகனத்தால் - இதயத்தில் ஒடுக்குவதால். இயந்திர ராேன் - புவனாபதி.)

13. நவாக்கரி சக்கரம்

(நவாக்கரி - நவ+அக்கரி = ஒன்பது அட்ேரம். நவாக்கரி ேக்கரம் என்பது

அட்ேரங்கறளப் பீேமாககக் ககாண்ட யதவி மந்திரம் அறமந்த ேக்கரம். ஓர்
எழுத்யத ஒன்பது எழுத்தாகவும் மாைி அறமயும் வறகயில் எண்பத்கதாரு
வறகயாகவும் விரியும்.)

1319. நவாக்கரி ேக்கரம் நானுறர கேய்யின்

நவாக்கரி ஒன்று நவாக்கரி யாக
நவாக்கரி எண்பத் கதாருவறக யாக
நவாக்கரி அக்கிலீ கேௌமுதல் ஈயை.

கபாருள் : வியத்த தன்றம வாய்ந்த வ கரகமன்னும் ஓகரழுத்துக்கு

உரியவள் திருவருள் அம்றம. அவளுக்குரிய நவாக்கரி ேக்கரத்றத யான்
ஓதப் புகுந்தால் அந்த நவாக்கரி எண்பது வறகயாக எழுத்து மாறுதலால்
காணப்படும். நவாக்கரி எழுத்து முதற்கண் கிலீம் என்பதும் முடிவில் கேௌ
என்பதும் ஆகும். (நவ - ஒன்பது - புதுறம)

1320. கேௌமுதல் அவ்கவாரு கஹளட னாங்கிரீம்

ககௌவுள் உறடயுளும் கலந்திரீம் கிரீகமன்று
ஒவ்வில் எழுங்கிலி மந்திர பாதமாச்
கேவ்வுள் எழுந்து ேிவாய நமஎன்யன.

கபாருள் : முதற்கண் கேௌ, ஒள, கஹள, கிரீம், ககௌ, ஐ, இரீம், ேிரீம், கிலீம்
ஆகிய இறவ ஒன்பதும் மந்திர உறுப்பாகக் ககாண்டு கேம்றமயாக
உள்களழுந்த முறையில் ேிவயநம எனக் கணிப்பாயாக. ஆதி மந்திரம்
அஞ்கேழுத்கதன்பதும் அதறன உயிராகவும் ஏறனய மந்திரங்கறள உடல்
உறுப்பாகவும் ககாண்டு வழிபடுக. (கேவ்வுள் - கேவ்றவயாக.)

1321. நவாக்கரி யாவது நானைி வித்றத

நவாக்கரி உள்களழும் நன்றமகள் எல்லாம்
நவாக்கரி மந்திர நாவுயள ஓத
நவாக்கரி ேத்தி நலந்தருந் தாயன.

கபாருள் : நவாக்கரி யாவது நான் அைிந்த ஸ்ரீ வித்றதயாகும். இதில்

நன்றமகள் அறனத்தும் விறளயும். இதறன நாவுள் றவத்து நிறனக்கயவ
நவாக்கரி ேத்தி நன்றமகறள அருளுவாள். நாவுயள ஓத - வாய் திைந்து
உச்ேரியாது நாப்புறட கபயரும் அளவில் உச்ேரிக்க.
1322. நலந்தரு ஞானமும் கல்வியும் எல்லாம்
உரந்தரு வல்விறன உம்றம விட்யடாடும்
ேிரந்தரு தீவிறன கேய்வது அகற்ைி
வரந்தரு யோதியும் வாய்த்திடும் காயண.

கபாருள் : ஞானமும் கல்வி முதலாகிய நலம் எல்லாம் தரும்.

ககாடுறமறயத் தரும் (ேஞ்ேிதம்) பழவிறனகள் உம்றம விட்டு நீங்கும்.
இப்பிைவியில் அைியாறமயால் ஈட்டப்படும் தறலயான (ஆகாமியம்)
விறனகறள நீக்கி வரங்கறள அருளும். அங்ஙனம் அழியும்படி கேய்யப்
யபகராளிப் பிழம்பாகிய ேிவன் வந்து வாய்த்திடுவன்.

1323. கண்டிடும் ேக்கரம் கவள்ளிகபான் கேம்பிறட

ககாண்டிடும் உள்யள குைித்த விறனகறள
கவன்ைிடு மண்டலம் கவற்ைி தருவிக்கும்
நின்ைிடும் ேக்கரம் நிறனக்கும் அளயவ.

கபாருள் : ேக்கரத்றத கவள்ளி, கபான், கேம்புத் தகடுகளில் அறமக்கவும்.

மனத்திலும் தியானியுங்கள். அப்படிச் கேய்யின் உங்களுக்கு அறமய உள்ள
விறனகறள கவன்றுவிடலாம். ஒரு மண்டலம் வழிபட்டு வர திருவருள்
துறணயால் கவற்ைிகள் உண்டாகும். யமலும் அச்ேக்கரத்றத நிறனத்த
அப்கபாழுயத எல்லா நலமும் கபருகும். (மண்டலம் - 7 வாரம்). இப்யபாது 40
நாள் என்பர்.

1324. நிறனத்திடும் அச்ேிரீம் அக்கிலீம் ஈைா

நிறனத்திடும் ேக்கரம் ஆதியும் ஈறு
நிறனத்திடும் கநல்கலாடு புல்லிறன யுள்யள
நிறனத்திடும் அருச்ேறன யநர்தரு வாயள.

கபாருள் : ஸ்ரீம் முதலாகக் ககாண்டு கிலீம் ஈைாகத் தியானியுங்கள் அவ்வாறு

தியானிக்கும் யபாது ஆதியாக உள்ளது ஈைாக அறமயும். மஞ்ேள் கலந்த
அரிேியும் அறுகம் புல்லும் ககாண்டு தியானித்து வழிபாடு கேய்யுங்கள்.
உங்களது அருச்ேறனறய உகந்து கவளிப்பட்டு அருள்வாள்.

1325. யநர்தரும் அத்திரு நாயகிய ஆனவள்

யாகதாரு வண்ணம் அைிந்திடும் கபாற்பூறவ
கார்தரு வண்ணம் கருதின றகவரும்
நார்தரு வண்ணம் நடந்திடு நீயய.

கபாருள் : உங்களுக்கு கவளிப்பட்டு அருள் வழங்கும் பராேத்தி எவ்விதமான

நிைமுறடயவள் உணர விரும்பின் அழகிய காயாம்பூறவப் யபாலக் கரிய
வண்ணமாகும். அவ் வண்ணம் கதாழுவார்க்கு நிறனத்தறவ றககூடும்.
அவள் உன்றன விரும்பும் படி நடந்து ககாள்வாயாக. (நார் - அன்பு.)
1326. நடந்திடும் பாரினில் நன்றமகள் எல்லாம்
கடந்திடும் காலனும் எண்ணிய நாளும்
படர்ந்திடு நாமமும் பாய்கதிர் யபால
அறடந்திடு வண்ணம் அறடந்திடு நீயய.

கபாருள் : இந்த உலகில எல்லா நன்றமகளும் உண்டாகும். காலன்

நமக்குரிய ஆயுளாக எண்ணிய நாள்களும் கடக்கும். எங்கும் பரந்து கேல்லும்
சூரியனது கதிறரப் யபாலப் புகழும் பரவும். ஆதலால் பராேத்தி உன்னிடம்
கபாருந்தும் வறகயில் நீ நடப்பாயாக.

1327. அறடந்திடும் கபான்கவள்ளி கல்லுடன் எல்லாம்

அறடந்திடும் ஆதி அருளும் திருவும்
அறடந்திடும் அண்டத்து அமரர்கள் வாழ்வும்
அறடந்திடும் வண்ணம் அைிந்திடு நீயய.

கபாருள் : கபான் கவள்ளி நவரத்தினம் முதலியறவ தாயம வந்து அறடயும்.

பராேத்தியின் அருளும் ஞானமும் வரும். யதவர்கள் வாழ்வு ேித்திக்கும். நீ
அவறன அறடயும் வறகறய அைிந்து ககாள்வாயாக.

1328. அைிந்திடு வார்கள் அமரர்க ளாகத்

கதரிந்திடு வாயனார் யதவர்கள் யதவன்
பரிந்திடும் வானவன் பாய்புனல் சூடி
முரிந்திடு வாறன முயன்ைடு வயர.
ீ

கபாருள் : மக்கள் அமரர்கள் ஆவதற்காகச் ேிவறன அைிவார்கள். அதறன

அைிந்த யதவர்களுக்குத் யதவ யதவனாகிய பரயமஸ்வரன் அருள் கேய்யும்
பாய்கின்ை கங்றகறயச் சூடி, அதன் யவகத்றத மாற்ைியருளிய
பரயமஸ்வரறன அறடவதற்கு நீ முயல்வாயாக.

1329. நீர்பணி ேக்கரம் யநர்தரு வண்ணங்கள்

பாரணி யும் ஹிரீ முன்நீம் ஈைாந்
தாரணி யும் புகழத் றதயல்நல் லாள்தன்றனக்
காரணி யும்கபாழில் கண்டுககாள் ள ீயர.

கபாருள் : நீங்கள் வணங்குவதற்குரிய ேக்கரத்தில் கபாருந்திய எழுத்துக்கள்

உலகம் புகழும் ஹிரீம் முதலாக நீம் ஈைாக உள்ளதாம். இதறன வழிபட்டு
மாறலறய அணிந்து புகயழாடு கூடிய பராேத்திறய யமகம் யபான்ை
மண்டலத்தில் கண்டு ககாள்ளுங்கள்.

1330. கண்டுககாள் ளும் தனி நாயகி தன்றனயும்

கமாண்டுககா ளும்முக வேியம தாயிடும்
பண்டுககா ளும்பர மாய பரஞ்சுடர்
நின்றுககா ளும்நிறல யபறுறட யாறளயய
கபாருள் : ஒப்பற்ை நாயகியாகிய ேத்திறயத் தரிேியுங்கள். அள்ளிப் பருகும்
படியாக முகப்கபாலிவு உண்டாகும். யமன்றமயான பரேிவம் மஞ்ேமாகத்
தாங்கும் நிறல யபறுறடய ேத்திறயப் பழறமயாகப் யபாற்ைி மனத்துள்
ககாள்ளுங்கள். (வேியம் - கவர்ச்ேி)

1331. யபறுறட யாள்தன் கபருறமறய எண்ணிடில்

நாடுறட யார்களும் நம்வே மாகுவர்
மாறுறட யார்களும் வாழ்வது தானிறல
கூறுறட யாறளயும் கூறுமின் நீயர.

கபாருள் : நீங்கள் எய்தும் யபைாகவுள்ள ேத்தியின் கபருறமறய எண்ணில்

நாட்றட யுறடய மன்னரும் நம்வேம் ஆகுவர். நமக்குப் பறகயானவர்களும்
வாழ்வதும் இல்றல. ஆதலால் இறைவறன ஒரு கூற்ைியல யுறடயவறனத்
யதாத்திரம் கேய்யுங்கள்.

1332. கூறுமின் எட்டுத் திறேக்கும் தறலவிறய

ஆறுமின் அண்டத்து அமரர்கள் வாழ்கவன
மாறுமின் றவயம் வரும்வழி தன்றனயும்
யதறுமின் நாயகி யேவடி யேர்ந்யத.

கபாருள் : எட்டுத் திறேகளுக்கும் தறலவியாகிய நவாக்கரி ேத்திறயத்

யதாத்திரம் கேய்யுங்கள். அண்டங்களில் வாழ்கிை அமரர்கள் வாழ்வ
எம்மாத்திரம் என அதில் றவத்த ஆறேறய அறுங்கள். மீ ண்டும் பிைந்து
இப்பூமியில் வரும் வழிறய மாறுங்கள். நாயகியின் ேிவந்த திருவடித்
துறணறயப் பற்ைித் கதளிவு கபறுங்கள்.

1333. யேவடி யேரச் கேைிய இருந்தவர்

நாவடி யுள்யள நவின்றுநின்று ஏத்துவர்
பூவடி யிட்டுப் கபாலிய இருந்தவர்
மாவடி காணும் வறகயைி வாயர.

கபாருள் : அம்றமயின் திருவடிறய இறடவிடாது நிறனத்து இருந்தவர் நா

அறேயாது உள்யள கேவித்துக் ககாண்டிருப்பர். அவ்வாறு தங்களது அேல்
பார்றவறயச் கேலுத்தி விளங்க இருந்தவர் கபருறமயுறடய திருவடிறயக்
காண்பவராவர்.

1334. ஐம்முத லாக வளர்ந்கதழு ேக்கரம்

ஐம்முத லாக அமர்ந்திரீம் ஈைாகும்
அம்முத லாகி அவர்க்குஉறட யாள்தறன
றமம்முத லாக வழுத்திடு நீயய.

கபாருள் : ஐகாரத்றத முதலாகக் ககாண்டு வளர்ந்கதழுவது நவாக்கரி

ேக்கரம். அந்த ஐகாரம் முதலாகவும் இரீம் ஈைாகவும் வறரவர். அகர
முதலாக விளங்கும் ேிவகபருமானுக்கும் உறடயாளாக விளங்கும் முழு
முதல்விறய றமயாகிய மாறயக்கும் முதல்வியாக வழுத்துவாயாக.

1335. வழுத்திடு நாவுக் கரேிவன் தன்றனப்

பகுத்திடும் யவதகமய் ஆகமம் எல்லாம்
கதாகுத்கதாரு நாவிறட கோல்லவல லாறள
முகத்துளும் முன்கனழக் கண்டுககாள் ள ீயர.

கபாருள் : வணங்கப்கபறும் வாகீ சுவரியான ேத்திறய யவதாக மங்கள்

எல்லாம் பகுத்து ஓதும். அறவ அறனத்றதயும் யேர்த்து நம் நாவால் பயில
அதற்கு அருள்புரியு வல்லாள். அன்பர்களது திருமுகமும் அருள்கபாலியவாடு
முற்பட்டுத் யதான்றும் கண்டு ககாள்வர்களாக.
ீ

1336. கண்டஇச் ேக்கரம் நாவில் எழுதிடில்

ககாண்டஇம் மந்திரம் கூத்தன் குைியதாம்
மன்ைினுள் வித்றதயும் மானுடர் றகயதாய்
கவன்ைிடும் றவயகம் கமல்லியல் யமவியய.

கபாருள் : இவ்வாறுள்ள ேக்கரத்றத ஒருவன் நாவில் எழுதிடில் ககாண்ட

இம் மந்திரமானது கூத்தப்கபருமானது வடிவமாகும். கபான்மன்ைில் விளங்கும்
ேபாவித்றதயும் மக்கள் றகயதாகி கமல்லியலாகிய நவாக்கிரி கருறண
கபாருந்துதலால் உலகத்றதயய கவல்லலாம்.

1337. கமல்லியல் ஆகிய கமய்ப்கபாரு ளாள்தன்றனச்

கோல்லிய லாயல கதாடர்ந்தங்கு இருந்திடும்
பல்லிய லாகப் பரந்கதழு நாள்பல
நல்லியல் பாயல நடந்திடும் தாயன.

கபாருள் : கமன்றமயான இயல்பிறனயுறடய உண்றமப்

கபாருளாகியவறளக் குரு உபயதேப்படி விடாது பற்ைித் தியானித்திருங்கள்.
இன்ப துன்பக் கலப்புறடய நாள்கள் பலவும் நல்ல இன்ப நாள்களாகயவ
அறமந்துவிடும்.

1338. நடந்திடு நாவினுள் நன்றமகள் எல்லாம்

கதாடர்ந்திடும் கோல்கலாடு கோற்கபாருள் தானும்
நடந்திடும் கல்விக்கு அரசுஇவ னாகப்
படர்ந்திடும் பாரில் பறகயில்றல தாயன.

கபாருள் : நன்றமகள் எல்லாம் இவன் நாவினால் கோன்னபடி நடக்கும்.

இவன் கோன்னவாறு கோல்லுக்குரிய பயனும் கதாடர்ந்துவிடும்.
வாகீ ஸ்வரியய இவன்நாவில் உள்ளறமயால் எல்லாக்கல்வியும் கபாருந்தி
நாவரோக விளங்குவான். பரந்த உலகில் பறகயும் இல்லாது யபாகும்.
1339. பறகயில்றல ககௌமுதல் ஐயது ஈைா
நறகயில்றல ேக்கரம் நன்ைைி வார்க்கு
மிறகயில்றல கோல்லிய பல்லுரு எல்லாம்
வறகயில்றல யாக வணங்கிடும் தாயன.

கபாருள் : பறகறயக் ககடுக்கும் ககௌ முதல் ஐ ஈைாகவுள்ள ேக்கரத்றத

நன்ைாக அைிபவர்க்கு பிைர் பழித்தலும் இல்றல. பற்பல வடிவங்களாகக்
காணப்படுவன எல்லாம் இவருக்கு யவைாக இல்றல. ஆதலின் யவறு
வறகயின்றமயாக எல்லாம் இவறர வணங்குவனவாம்.

1340. வணங்கிடும் தத்துவ நாயகி தன்றன

நலங்கிடு நல்லுயி ரானறவ எல்லாம்
நலங்கிடும் காம கவகுளி மயக்கம்
துலங்கிடும் கோல்லிய சூழ்விறன தாயன.

கபாருள் : தத்துவ நாயகிறய எல்யலாரும் வணங்குவர். ஆதலால் அந்த

நால்வர் எல்லாம் அவளிடம் கபாருந்தி யிருப்பர். காமம் கவகுளி
மயக்கமாகிய முக்குற்ைங்களும் நீங்கிவிடும். எண்ணிய கருமம் றககூடி
விளங்கும். (நலங்கிடுதல் - ஒன்றுபடுதல்)

1341. தாயன கழைித் தணியவும் வல்லனாய்த்

தாயன நிறனத்தறவ கோல்லவும் வல்லனாய்த்
தாயன தனிநடங் கண்டவள் தன்றனயும்
தாயன வணங்கித் தறலவனும் ஆயம.

கபாருள் : தனக்கு யமல் பிைரின்ைித் தாயன யபேி அடங்குபவனாய், தான்

ஒருவயன நிறனத்தவண்ணம் ஒளிக்காமல் யபசுபவனாய், தாயன யபரூழிக்
காலத்தில் ேிவனது ேங்காரத் தாண்டவம் கண்டவறனயும், தாயன வழிபட்டு
வணங்கித் தறலவனுமாய் ஆவான்.

1342. ஆயம அறமத்துயிராகிய அம்றமயும்

தாயம ேகலமும் ஈன்ைஅத் றதயலும்
ஆயம அவளடி யபாற்ைி வணங்கிடிற்
யபாயம விறனகளும் புண்ணியன் ஆகுயம.

கபாருள் : எல்லா உயிர்களும் ஆகியவள் அம்றமயய யாகும்.

எல்லாவற்றையும் கபற்கைடுத்த அழகு நிரம்பிய அன்றனயும் ஆவாள்,
அவளது திருவடிறயப் யபாற்ைி வணங்கினால் நம்முறடய விறனகளும்
யபாய்ப் புண்ணியன் ஆகலாம். (புண்ணியம் - இறைபணி)

1343. புண்ணிய னாகிப் கபாருந்தி உலககங்கும்

கண்ணிய னாகிக் கலந்தங்கு இருந்திடும்
தண்ணிய னாகித் தரணி முழுதுக்கும்
அண்ணிய னாகி அமர்ந்திருந் தாயன.
கபாருள் : உலககமங்கும் கபாருந்திப் புண்ணியனாகி, மதிக்கத் தக்கவனாக
அறனவருடன் கலந்து விளங்குவான். கருறண நிறைந்தவனாக உலக
முழுவதும் மிகவும் இனியனாக அமர்ந்திருந்தான். அண்ணித்தல் இனித்தல்.
இத்தன்றமகறள உறடயவன் ேிவகபருமான் என்க.

1344. தானது கிரீம் ககௌவது ஈைாம்

நானது ேக்கரம் நன்ைைி வார்க்ககல்லாம்
கானது கன்னி கலந்த பராேக்கதி
யகளது றவயங் கிளகராளி யானயத.

கபாருள் : ேக்கரத்தின் பீேமானது கிரீம் முதல் ககாள ஈைாகும். அது

நானாகவுள்ள ேக்கரம் என்று அைிபவர்க் ககல்லாம் அஞ்ஞான மயமான
காட்டில் இருள் மயமாகக் கலந்திருந்த அழியாத பராேத்தி உைவாகி அைிவான
நிறலயில் ஒளியாக எல்லா உயிர்களிடமும் விளங்குகின்ைாள்.

க்+இரீம்=கிரீம் என்ைாயிற்று

(ேக்கரம் வறரபவர் எழுத்துக்கறள மாற்ைியும் வறரவர். அது மரபாகும்

பராேத்தி - யபரைிவுப் யபராற்ைல் கபற்ைவள்.)

1345. ஒளிக்கும் பராேத்தி உள்யள அமரில்

களிக்கும் இச் ேிந்தறனயில் காரணம் காட்டித்
கதளிக்கும் மறழயுடன் கேல்வம் உண்டாக்கும்
அளிக்கும் இவறள அைிந்துககாள் வார்க்யக.

கபாருள் : ஒளி கேய்கின்ை பராேத்தி மனத்தில் எழுந்தருளினால் களிக்கும்

மனத்தில் உண்றமப் கபாருளிறன விளக்கித் கதளிவிறனத் தரும்
மறழயுடன் கேல்வத்றதயும் உண்டாக்கும். இவறள அைிந்து ககாள்வார்க்கு
இங்ஙனம் அருள்புரியும். உபாேகன் விருப்பப்படி மறழகபய்து வறுறம நீங்கும்
எனினுமாம்.

1346. அைிந்திடும் ேக்கரம் அருச்ேறன யயாயட

எைிந்திடும் றவயத்து இடரறவ காணின்
மைிந்திடு மன்னனும் வந்தறன கேய்யும்
கபாைிந்திடும் ேிந்றத புறகயில்றல தாயன.

கபாருள் : அருளால் அைிந்து றகக் ககாண்கடாழுகும் நவாக்கரி ேக்கரத்

திறன வழிபடுவாயாக. அஃது உலகத் துன்பங்கள் அறனத்றதயும் நீக்கும்.
ேிறையில் அறடத்துத் தண்டம் கேய்யும் மன்னனும் வலியவந்து வழிபடுமாறு
கேய்யும். உள்ளத்றதக் கலங்க றவக்கும் எவ்வறகத் துன்பங்களும் உளவாகா.
எைிந்திடும்-விலக்கும். (புறக-துன்பம். காவல் மைித்திடும் - ேிறையில்
றவத்திடும்.)
1347. புறகயிறல கோல்லிய கபான்கனாளி யுண்டாம்
குறகயில்றல ககால்வது இலாறமயி னாயல
வறகயில்றல வாழ்கின்ை மன்னுயிர்க் ககல்லாம்
ேிறகயில்றல ேக்கரம் யேர்ந்தவர் தாயம.

கபாருள் : நவாக்கரி ேக்கர வழிபாடு உறடயவர்கட்குப் புறகயாகிய துன்பம்

இல்றல. அகத்தவத்யதாராகிய யயாகிகளுக்கு உண்டாகும் கடவுள் காட்ேியாம்
கபான்கனாளி அகத்யத காணப்படும். அத்தறகயயார் ககாறலயும் புறலயும்
விடுத்த ேிவ நிறலயினராதலின் அவர்கட்குப் பிைவி யில்றல. மன்னுயிறர
கயல்லாம் யவறுபாடு இல்லாமல்ஒக்கப்பார்த்து அவர் புரியும் கடவுள்
கதாண்டுக்கு முடிவில்றல. (குறக - கருப்பாேயம். இறக-முடிவு.)

1348. யேர்ந்தவர் என்றும் திறேகயாளி யானவர்

காய்ந்கதழு யமல்விறன காண்கி லாதவர்
பாய்ந்கதழும் உள்களாளி பாரிற் பரந்தது
மாய்ந்தது காரிருள் மாகைாளி தாயன.

கபாருள் : தியானித்தவர் ஒளியுடல் கபற்று விளங்குவார். ேினந்து எழுகின்ை

ஆகாமிய விறனகறளக் காணாதவர் ஆவர். இவரிடம் பரவி எழுகின்ை
உள்களாளி அவர் வாழும் பிரயதேத்தில் படர்ந்தது. அதனால்
அப்பகுதியினரிடம் பரவிய இருள் மயமான அஞ்ஞானம் ககட்டு ஒளி கபற்று
ஞான மயமானவர்களாக விளங்கினர்.

1349. ஒளியது கஹளமுன் நிரீமது ஈைாம்

களியது ேக்கரம் கண்டைி வார்க்குத்
கதளிவது ஞானமும் ேிந்றதயும் யதைப்
பணிவது பஞ்ோக் கரமது வாயம.

கபாருள் : ஒளியுறடயதாகிய கஹள என்பறத முதலிலும் கிரீம் என்பறத

ஈற்ைிலும் வறரந்து, திருவருட் களிப்றப உண்டாக்கும் அச்ேக்கரத்றத
வழிபடுவார்க்குத் கதளிந்த கமய்யுணர்வும் கதளிந்த நாட்டமும் றககூடும்.
பின் கேந்தமிழ்த் திருறவந்கதழுத்திறன உருயவற்ைி முழுமுதற்
ேிவகபருமாறன வழிபாடு புரிவாயாக.

1350. ஆயம ேதாேிவ நாயகி யானவள்

ஆயம அயதாமுகத்துள்அைி வானவள்
ஆயம சுறவஒளி ஊறுஓறே கண்டவள்
ஆயம அறனத்துயிர் தன்னுளும் ஆயம.

கபாருள் : ேதாேிவ மூர்த்திக்கு அனுக்கிரக ேத்தியாக விளங்குபவள் இவயள.

இவயள கீ ழ் யநாக்கிய ேக்தியாக உயிர்கறளச் கேலுத்துபவள் ஆவாள். இவள்
சுறவ ஒளி ஊறு ஓறேயாகிய இவற்றை அைியும் அைிவாகத்
துறணகேய்பவள். இவயள அருவநிறலயில் எல்லா உயிர்கறளயும் தன்னிடம்
அடக்கிக் ககாண்டவள் ஆவள். நாற்ைம் என்னும் ஐந்தாவது அைிறவயும்
ககாள்க.

1351. தன்னுளும் ஆகித் தரணி முழுதுங்ககாண்டு

என்னுளும் ஆகி இடம்கபை நின்ைவள்
மண்ணுளும் நீர்அனல் காலுளும் வானுளும்
கண்ணுளும் கமய்யுளும் காணலும் ஆயம.

கபாருள் : எல்லா உலகங்கறளயும் ககாண்ட ஈோனமூர்த்தி வடிவுடன்

என்னுள்ளும் இடம் கபற்று விளங்கினன். அவறள மண்ணிலும் நீரிலும்
ஒளியிலும் காற்ைிலும் ஆகாய மண்டலத்திலும் கண்ணின் கருமணிப்
பார்றவயிலும் உடலிலும் காணலாம். கமய்ப் கபாருளாகிய ேிவனார்
திருவுள்ளத் திருப்பவளும் அவயள என இவ்வறகயாகக் கூறுதலும் ஒன்று.

1352. காணலும் ஆகும் கலந்துயிர் கேய்வன

காணலும் ஆகும் கருத்துள் இருந்திடின்
காணலும் ஆகும் கலந்து வழிகேயக்
காணலும் ஆகும் கருத்துை நில்யல.

கபாருள் : ேத்தி உயியராடு கலந்து நின்று உயிர்களுக்குச் கேய்யும்

உதவிறயக் காணலாம். அவறள அறடய யவண்டும் என்ை ஒயர விருப்புடன்
கூடி நிற்பவரிடம் ேிவயபாதம் இன்றமயால் காணலுமாகும். அங்ஙனம்
உயிர்க்கு உயிராக இருக்கும் அவள் வழியய உயிர்கள் கதாழிலாற்றுவறதக்
காணலாகும். ஆறகயால் அவளிடம் என்றும் பிரியாத வண்ணம் கருத்துப்
கபாருந்தி நிற்பாயாக.

1353. நின்ைிடும் ஏழு புவனமும் ஒன்ைாகக்

கண்டிடும் உள்ளம் கலந்கதங்கும் தானாகக்
ககாண்டிடும் றவயம் குணம்பல தன்றனயும்
விண்டிடும் வல்விறன கமய்ப்கபாரு ளாகுயம.

கபாருள் : ோதகர்க்கு ஏழுலகமும் ஒன்ைாகக் கலந்து விளங்கும் எல்லா

உயிர்களிடமும் கபாருந்தித் தானாகக் காண்பர். பூமியிலுள்ள எல்லா
இயல்புகறளயும் உள்ளவாறு அைிவர். உயிர்கள் வலிய எய்திய விறனகறள
விலக்கும் உண்றமப் கபாருளாகவும் நிற்பர்.

1354. கமய்ப்கபாருள் ஒளமுதல் கஹளவது ஈைாக்

றகப்கபாரு ளாகக் கலந்கதழு ேக்கரம்
தற்கபாரு ளாகச் ேறமந்தமு யதஸ்வரி
நற்கபாரு ளாக நடுவிருந் தாயள.

கபாருள் : உண்றமப் கபாருளாகிய ஒள முதல் கஹள ஈைாகவுள்ள

எழுத்துக்கள் விளக்கமாக அறமந்த ேக்கரத்தில் ேிவம் விளங்க எழுந்தருளிய
அமுயதஸ்வரி நன்றமறயத் தரும் கபாருளாக உடலின் நடுவில் இருந்தாள்.
1355. தாதளதின் உள்யள ேறமந்தமு யதஸ்வரி
காலது ககாண்டு கலந்துை வேிடில்
ீ
நாளது நாளும் புதுறமகள் கண்டபின்
யகளது காயமும் யகடில்றல காணுயம.

கபாருள் : முன் மந்திரத்தில் கோன்னவாறு மூலாதாரம் முதல் பிரமந்திரம்

வறர யோதியாக விளங்கும் அமுயதஸ்வரியுடன் மூல வாயுறவ யமயல
ககாண்டு வந்து கபாருந்தும்படி கேய்யின் நாள்யதாறும் புதுறமகறளக்
கண்டபின் ோதரது உைவாகிய உடலுக்கு அழிவில்றலயாம்.

1356. யகடில்றல காணும் கிளகராளி கண்டபின்

நாடில்றல காணும் நாண்முதல் அற்ைபின்
மாடில்றல வரும்வழி கண்டபின்
காடில்றல காணும் கருத்துற்று இடத்துக்யக.

கபாருள் : ககடாது நிறலத்திருக்கும் திருவருள் ஒளிறயக் கண்டபின் நாடு

முதலிய யவற்றுறம இல்றல. கால வறரயறைறயக் கடந்தபின் முன்பின்
கீ ழ்யமல் என்ை இடப்பாகுபாடுகளும் இல்றல. திருவருள் றகவந்து எய்தச்
ேீலம் முதலிய நாகனைிகறளக் கண்டபின் பிைவித் துன்பங்கள் உளவாகா.
ஆதலின் திருவருள் இடத்தில் உள்ளன்பறபச் கேலுத்துவாயாக.

1357. உற்ைிடம் எல்லாம் உலப்பில்பா ழாக்கிக்

கற்ைிடம் எல்லாம் கடுகவளி யானது
மற்ைிடம் இல்றல வழியில்றல தானில்றலச்
ேற்ைிடம் இல்றல ேலிப்பை நின்ைியட.

கபாருள் : தான் வந்துற்ை இடமாகிய உலககமல்லாம் யதான்ைாதவாறு

பாழாக்கி அவ்வுலகத்தில் கண்டைிந்த யாவும் கவட்ட கவளியாயிற்று தாயன
எங்கும் நிறைந்திருத்ததலின் யவறு இடமில்றல. ஆதலின் ேஞ்ேரித்தலுக்குரிய
இடம் ேிைிதும் இல்றல. ஆதலின் அறேயாது அனுபவத்தில்
நிறலகபறுவாயாக. ஆருயிர் திருவருள் வலத்தால் ேிவமாந்தன்றம எய்தும்.
அப்யபாதுள்ள நிறலயாகும் இது.

1358. நின்ைிடும் ஏழ்கடல் ஏழ்புவி எல்லாம்

நின்ைிடும் உள்ளம் நிறனத்தறவ தாயன
நின்ைிடும் ேத்தி நிறலகபைக் கண்டிட
நின்ைிடும் யமறல விளக்ககாளி தாயன.

கபாருள் : ோதகர்க்கு ஏழ்கடலும் முன் நிற்கும். ஏழு உலகங்களும்

முன்நிற்கும் மனத்தினால் நிறனத்தறவ எல்லாம் இவன் முன்யன வந்து
நிற்கும். ேத்தி தன்னிடத்து நிறல கபைக் காண்பவர்க்கு ேிரேின் யமல்
விளங்கும் ஒளிகள் அறமந்து நிற்கும். அண்டத்தில் உள்ளவற்றை கயல்லாம்
பிண்டத்தில் காணலாம் என்கிைார்.
1359. விளக்ககாளி கஸளமுதல் ஈைா
விளக்ககாளி ேக்கரம் கமய்ப்கபாரு ளாகும்
விளக்ககாளி யாகிய மின்ககாடி யாறள
விளக்ககாளி யாக விளங்கிடு நீயய.

கபாருள் : விளக்கு கின்ை ஒளியாக விளங்கும் கேௌ முதல் ஒள ஈைாக

வுள்ள பீேங்கறள யுறடய நவாக்கிரி ேக்கரம் உண்றமப் கபாருளாகும். அதில்
விளங்கும் மின்ககாடி யபான்ைவறள விளங்குகின்ை ஞானத்றத
உறடயவனாகி அைிந்து நீ விளங்குவாயாக.

1360. விளங்கிடு யமல்வரு கமய்ப்கபாருள் கோல்லின்

விளங்கிடு கமல்லிய லானது வாகும்
விளங்கிடு கமய்நின்ை ஞானப் கபாருறள
விளங்கிடு வார்கள் விளங்கினர் தாயன.

கபாருள் : இதனால் விளங்கும் யமல்வருகின்ை உண்றமறய உணர்த்தப்

புகுந்தால் எங்கும் விளங்கும் ேத்தியயயாகும் இவ்வாறு விளங்குகின்ை
உண்றம ஞானப்கபாருறள உணர்ந்தவயர உணர்ந்தவராவர்.

1361. தாயன கவளிகயன எங்கும் நிறைந்தவள்

தாயன பரம கவளியது வானவள்
தாயன ேகலமும் ஆக்கி அழித்தவள்
தாயன அறனத்துள அண்ட ேகலயம.

கபாருள் : தாயன ஆகாயம் யபால உருவின்ைி வியாபகமாய் நின்ைவள்.

தாயன பரம ஆகாயமாய் நின்ைவள். தாயன எல்லாப் கபாருளுமாகி அறவ
அறனத்றதயும் தன்னுள் அடக்கிக் ககாண்டவள். எல்லா அண்டங்களும்
தாயனயானவள். ேத்தியின் ஐந்கதாழில் ஆற்ைல் கூைியவாறு.

1362. அண்டத்தி னுள்யள அளப்பரி தானவள்

பிண்டத்தி னுள்யள கபருகபளி கண்டவள்
குண்டத்தி னுள்யள குணம்பல காணினும்
கண்டத்தில் நின்ை கலப்பைி யார்கயள.

கபாருள் : அண்டங்கள் அறனத்திலும் அளத்தற்கு அருறமயாக இருப்பவள்.

பிண்டமாகிய உடலில் ஞானம் விளங்கும் கபருகவளிறயத் தனக்கு
இடமாகக் ககாண்டவள். ஓமம் கேய்யும் ஓம குண்டத்தால் பல
நன்றமகறளப்கபற்ைாலும் கண்டத்துக்கு யமல் விளங்கி நிற்கும் நிறலகபற்ை
கலப்பிறன அைியாதவராக உள்ளனர்.

1363. கலப்பைி யார்கடல் சூழ்உலகு எல்லாம்

உலப்பைி யாருடன் ஓடுயிர் தன்றனச்
ேிலப்பைி யார்ேில யதவறர நாடித்
தறலப்பைி யாகச் ேறமந்தவர் தாயன.
கபாருள் : கடல் சூழ்ந்த உலக கமல்லாம் ேத்தி கலந்திருத்தறல உணரார்கள்.
உடயலாடு கூடிய உயிர் ஒருநாள் உடறல விட்டுப்பிரியும் என்பறத
அைியார்கள். ேிறு கதய்வத்றத நாடினறமயால் நாதத்திறன அைியார் இவ்
வண்ணம் நடப்பது அவரது தறல எழுத்தாம்.

1364. தாயன எழுந்த அச்ேக்கரம் கோல்லிடின்

மாயன மதிவறர பத்திட்டு றவத்தபின்
யதயன இயரறக திறகப்பை ஒன்பதில்
தாயன கலந்த வறை எண்பத் கதான்றுயம.

கபாருள் : மாயன ! சுயம்புவாகத் யதான்ைிய அச் ேக்கரத்றதப்பற்ைிச்

கோல்லின் மதிக்கத் தகுந்த யகாடுகள் குறுக்கும் கநடுக்குமாகப் பத்துக்கீ ைி
அறமத்தபின், யதன் யபான்ைவயள ! இயரறகக்கு உட்பட்ட அறைகள்
ஒன்பதாகத் தாயன குறுக்கும் கநடுக்குமாக விளங்கும் அறை எண்பத்
கதான்ைாகும்.

1365. ஒன்ைிய ேக்கரம் ஓதிடும் யவறளயில்

கவன்ைிககாள் யமனி மதிவட்டம் கபான்றமயாம்
கன்ைிய யரறக கலந்திடும் கேம்றமயில்
என்ைியல் அம்றம எழுத்தறல பச்றேயய.

கபாருள் : கபாருந்திய ேக்கரத்றதப்பற்ைிச் கோல்லும் யபாது கட்டங்களுக்கு

கவளியான மதிமண்டலம் கபான் நிைமாம். கட்டங்களில் அடிப்பறடயாக
அறமந்துள்ள யரறககள் ேிவப்பு நிைமாக இருக்கும். கருறணயுறடய
ேத்தியினது அட்ேரங்கள் அறடக்கும் கட்டங்கள் பச்றே நிைமாகும்.

1366. ஏய்ந்த மரவுரி தன்னில் எழுதிய

வாய்ந்தஇப் கபண்எண்பத் கதான்ைில் நிறரத்தபின்
காய்ந்தவி கநய்யுள் கலந்துடன் ஓமமும்
ஆம்தலத்து ஆமுயிர் ஆகுதி பண்ணுயம.

கபாருள் : கபாருந்திய மரப்பட்றடயில் எழுதிய இப்கபண்ணாகிய ேத்தி

பீேங்கறள எண்பத்யதார் அறைகளில் அறடத்தபிைகு அவிறே கநய்யுடன்
கலந்து ஆராய்ந்து எடுக்கப்பட்ட இடத்தினின்று ஓமம் கேய்தபின்
பிராணாகுதியும் கேய்க. அவிசு உப்பின்ைி கவண் கபாங்கல் நமேிவய
மந்திரத்றத எழுத யவண்டுகமன்று கூறுவாரும் உளர்.

1367. பண்ணிய கபான்றனப் பரப்பை நீபிடி

எண்ணிய நாட்களில் இன்பமும் எய்திடும்
நண்ணிய நாமமும் நான்முகன் ஒத்தபின்
துண்கணன யநயநற் யநாக்கலும் ஆயம.

கபாருள் : இயந்திரத்தில் அறமக்கப்பட்ட கபான்றன கயாத்த ேத்திறய

நிதானமாக நீ ேிக்ககனப் பற்றுக. தியானிக்கத் கதாடங்கிய நாளியலயய
இன்பம் உண்டாகும். கபாருந்திய புகழும் யாக கர்த்தாவாகிய பிரமறன ஒத்த
பிைகு விறரவில் யநயப் கபாருளாகிய ேிவத்கதாடு நன்ைாகச் யேர்தலுமாகும்.

1368. ஆகின்ை ேநதனம் குங்குமம் கத்தூரி

யபாகின்ை ோந்து ேவாது புழுகுகநய்
ஆகின்ை கற்பூரம் ஆயகா ேனநீரும்
யேர்கின்ை ஒன்பதும் யேரநீ றவத்தியட.

கபாருள் : அறரத்த ேந்தனச் ோந்து குங்குமப்பூ, கஸ்தூரி, மணம் பரவுகின்ை

பல வாேறனகளின் கூட்டு, ேவ்வாது, புனுகு, கநய் ஆகின்ை பச்றேகற்பூரம்,
பசுவில் யகாயராேறன, யேர்க்கின்ை ஒன்பது கபாருள்கறளயும் ஒன்றுயேர்த்த
நீர் ேக்கரத்துக்குச் ோத்துவாயாக. (1) குங்குமம், (2) கத்தூரி (3) ோந்து (4) ேவ்வாது
(5) புழுகு (6) கநய் (7) கற்பூரம் (8) யகாயராேனம் (9) நீர்.

1369. றவத்திடும் கபான்னுடன் மாதவம் யநாக்கிடில்

றகச்ேிறு ககாங்றக கலந்கதழு கன்னிறயத்
தச்ேிது வாகச் ேறமந்தஇம் மந்திரம்
அர்ச்ேறன ஆயிரம் ஆயிரம் ேிந்தியய.

கபாருள் : ேத்தியயாடு மனத்றத றவக்கும் தவத்றதச் கேய்வதால் உள்யள

எழுகின்ை முதிராத இளங் ககாங்றகயுறடய வாறலப் கபண்றணப் கபாருந்தி
நவாக்கரியாக விறளந்த இம் மந்திரத்றத ஆயிரம் கணக்கான உரு
ேிந்திப்பாயாக (தச்சு - வேியம்)

1370. ேிந்றதயின் உள்யள திகழ்தரு யோதியாய்

எந்றத கரங்கள் இருமூன்றும் உள்ளது
பந்தமா சூலம் பறடபாேம் வில்லம்பு
முந்றத கிலீம்எழ முன்னிருந் தாயள.

கபாருள் : மனத்தில் விளங்குகின்ை ஒளி வடிவான எம் தாயும்

தந்றதயுமாகிய நவாக்கரி யதவிக்குக் றககள் ஆறு உள்ளன. அவற்ைில் மழு,
சூலம், யதாட்டி, பாேம், வில்அம்பு, ஆகிய ஆயுதங்களுடன் முதல் கிலீம்
பீேத்றதயுறடய யதவி உபாேறன முன்பு கவளிப்படுவாள். (மழு-தீப்பந்தம்)

1371. இருந்தனம் ேத்திகள் அறுபத்து நால்வர்

இருந்தனர் கன்னிகள் எண்வறக எண்மர்
இருந்தனர் சூழ எதிர்ேக் கரத்யத
இருந்த கரம்இரு வில்லம்பு ககாண்யட.

கபாருள் : யயாகினி ேத்திகள் அறுபத்து நால்வர் இருந்தனர். கன்னிகள்

எண்மர் இருந்தனர். இரு றககளிலும் வில்லும் அம்பும் ககாண்டு, யயாகினி
ேத்திகள் ேக்கரத்றத யநாக்கியவராய்ச் சூழ இருந்தனர்.
1372. ககாண்ட கனகம் குறழமுடி யாறடயாய்க்
கண்டஇம் மூர்த்தம் கனல்திரு யமனியாய்ப்
பண்டமர் யோதிப் படரிதழ் ஆனவள்
உண்டு அங்கு ஒருத்தி உணரவல் லாருக்யக.

கபாருள் : கபான்னாலாகிய காதணி, கிரீடம், ஆறட முதலியறவகளுடன்

கண்ட இம்மூர்த்தல் கனல் திரு யமனியாய் பழறமயாகயவ யோதிறயத்
தனது இருப்பிடமாகக் ககாண்டு விளங்குபவள் என்று அைிவார்க்கு
கவளிப்பட்டு அருள்வாள். கண்ட இம்முத்தம் எனவும் பாடம்.

1373. உணர்ந்திருந் துள்யள ஒருத்திறய யநாக்கில்

கலந்திருந்து எங்கும் கருறண கபாழியும்
மணந்கதழும் ஓறே ஒளியது காணும்
தணந்கதழு ேக்கரம் தான்தரு வாயள.

கபாருள் : இவ் வண்ணம் அைிந்து மனத்தினுள்யள ஒப்பற்ை ேத்திறயத்

தரிேித்தால் அவள் எவ்விடத்தும் நீக்கமை நிறைந்த கருறண கபாழிவாள்.
பின் எங்கும் கலந்துள்ள நாதமும் ஒளியும் ஆகிய பிரணவம் யதான்றும்.
உடறலத் தாண்டிய ஊர்த்துவ ேகஸ்ரதளம் விளங்க அருள் கேய்வாள்.
தணந்து-நீங்கி, (அஃதாவது ேக்கரத்தினின்றும் கவளிப்பட்டு.)

1374. தருவழி யாகிய தத்துவ ஞானம்

குருவழி யாகும் குணங்களுள் நின்று
கருவழி யாகும் கணக்றக அறுத்துப்
கபருவழி யாக்கும் யபகராளி தாயன.

கபாருள் : யபகராளிப் பிழம்பாகிய பராேத்தி, உண்றமறய விளக்கும் தத்துவ

ஞானத்றதச் ேிவர்களின் குருமண்டலத்திலிருந்து விளங்கும்படி கேய்வாள்.
ேீவர்களிடம் இறைறமக் குணங்கள் விளங்கும்படி நின்று கருவின்
வழிப்பட்டுப் பிைக்கும் கேயறல அகற்ைி, கபரிய வழியாகிய வட்டு
ீ கநைிறய
அருளுவாள்.

1375. யபகராளி யாய கபரிய கபருஞ்சுடர்

ேீகராளி யாகித் திகழ்தரு நாயகி
காகராளி யாகிய கன்னிறக கபான்னிைம்
பாகராளி யாகிப் பரந்துநின் ைாயள.

கபாருள் : யபகராளிப் பிழம்பாகிய கபருங் சுடராய் யமலான ஒளியாகி

விளங்குகின்ை தறலவி கருறமயான ஒளி யபான்ை கன்னியாகிப்
கபான்னிைத்யதாடு பூமி தத்துவத்தில் ஒளியாக எங்கும் விரிந்து நின்ைாள்.

1376. பரந்த கரும்இரு பங்கயம் ஏந்திக்

குவிந்த கரம்இரு ககாய்தளிர்ப் பாணி
பரிந்தருள் ககாங்றககள் முத்தார் பவளம்
இருந்தநல் லாறட மணிகபாதிந் தன்யை.

கபாருள் : அம்றமயின் யமயல தூக்கிய இருகரங்களில் தாமறரயும்

குமுதமும் ஏந்தி அபய வரதமாகிய இருகரங்களும் ககாய்கின்ை தளிர்யபாலும்
அழகுறடயனவாய் விரும்பியருளும் தனங்கள் முத்தும் பவளமும் நிறைந்து
நல்ல மணி கபாதிந்த ஆறடயுடன் விளங்கும் அன்யை.

1377. மணிமுடி பாதம் ேிலம்பணி மங்றக

அணிபவள் அன்ைி அருளில்றல யாகும்
தணிபவர் கநஞ்ேினுள் தன்னருள் ஆகிப்
பணிபவர்க்கு அன்யைா பரிகதி யாயம.

கபாருள் : மாணிக்கம் பதித்த திருமுடியும் ேிலம்பணிந்த திருவடியும் உறடய

மங்றக கேந்நிைப் கபாருள்கள் அணிவதன்ைிக் கருறம நிைம் வாய்ந்த
கபாருள்கள் அணிபவள் அல்லள். யபரன்பு பூண்டு ஒழுகும் கமய்யடியார்
கநஞ்ேினுள் அருளால் விளங்கித் யதான்றுவள். கதாழுது வணங்கும்
கதாண்டர்க்குத் திருவடிப் யபறு நல்குவள்.

1378. பரந்திருந்து உள்யள அறுபது ேத்தி

கரந்தன கன்னிகள் அப்படிச் சூழ
மலர்ந்திரு றகயின் மலரறவ ஏந்திச்
ேிைந்தவர் ஏத்தும் ேிைீம்தன மாயம.

கபாருள் : ேக்கரத்தின் பரந்த இடங்களின் உள்யள ஆற்ைல்கள் அறுபதும்

காணப்படும் ஆற்ைல்கள் - ேத்திகள். திருவருட் கன்னிகள் எண்மரும் சூழ
மறைந்திருப்பர். விரிந்த இரு றககளிலும் தாமறரயும் குமுதமும் தாங்குவள்.
ேிைந்த கதாண்டர்கள் ஓதும் ேிரீம் என்னும் வித்கதழுத்துத் திருவடிச்
கேல்வத்றத நல்கும்.

1379. தனமது வாகிய றகயறல யநாக்கி

மனமது ஓடி மரிக்கியலார் ஆண்டில்
கனமறவ யற்றுக் கருதிய கநஞ்ேம்
தினகரன் ஆரிட கேய்திய தாயம.

கபாருள் : திருவருட் கேல்வமாகிய அம்றமறய மைவா மனத்தான் திரு

ஐந்கதழுத்து ஓதி யநாக்கினால் மன அடக்கம் எளிதாக வந்து வாய்க்கும்.
அடங்கிய மனத்துடன் ஓராண்டு பயின்ைால் ஆறேப் பளுவாகிய பற்று நீங்கித்
திருவருளால் எண்ணி எல்லாம் றககூடும். ேிவச் சுடராம் தினகரனார்
திருவடிப்யபயை அவர் விறழயும் கேய்தியாகும்.

1380. ஆகின்ை மூலத்து எழுந்த முழுமலர்

யபாகின்ை யபகராளி யாய மலரதாய்ப்
யபாகின்ை பூரண மாக நிறைந்தபின்
யேர்கின்ை கேந்தழல் மண்டல மானயத.

கபாருள் : மூலத்திடத்துத் யதான்றும் கபரிய தாமறரமலர் திருவருள்

ஆற்ைலாகிய அம்றம வற்ைிருந்தருள
ீ வாய்ந்த நறுமலர். அம்மலரின்கண்
ஆருயிர்புரியும் அன்பிற்குத் தக்கவாறு திருவருள் கபருகும் கபருகியபின்
கேந்தழல் மண்டலமாம் ேிவத்தின் திருவடிறயச் யேர்ப்பிக்கும்.

1381. ஆகின்ை மண்டலத்து உள்யள அமர்ந்தவள்

ஆகின்ை ஐம்பத்து அறுவறக யானவள்
ஆகின்ை ஐம்பத்து அறுேத்தி யநர்தரு
ஆகின்ை ஐம்பத்து அறுவறக சூழயல.

கபாருள் : யமற்கூைிய இச்சுடர் மண்டலத்துள்யள விரும்பி உறைபவள்

திருவருள் அம்றம. உயிரும் கமய்யுமாம் ஐம்பத்யதார் எழுத்தும் வித்கதழுத்து
ஐந்தும் ஆகிய ஐம்பத்தாறு எழுத்துக்கறளயும் இயக்குபவளும் அவயள.
அவற்றை இயக்கும் ஆறண யளும் அவயள. அறலகறள இயக்கும்
அதியதவறதகளுக்கு நடுவில் இருப்பவளும் அவயள.

1382. சூழ்ந்கதழு யோதி சுடர்முடி பாதமாய்

ஆங்கணி முத்தம் அழகிய யமனியும்
தாங்கிய றகயறவ தார்கிளி ஞானமாய்
ஏந்து கரங்கள் எடுத்தமர் பாேயம.

கபாருள் : சுடர்யபான்ை முடியும் பாதமும் எங்கும் பரந்கதழுகின்ை யோதியாய்

அவ்விடத்து முத்துப்யபான்ை கவண்ணிை யமனிறய உறடயவளாய்த்
தாங்கிய றககளில் மஞ்ேள் வறர றயயுறடய றபங்கிளியும்
ஞானமுத்திறரயுமாக யமல் ஏந்திய றககளில் பாேமும் அங்குேமும் ககாண்டு
விளங்குவாள்.

1383. பாேம தாகிய யவறர யறுத்திட்டு

யநேம தாக நிறனத்திரும் உள்முயள
நாேம கதல்லாம் நடந்திடும் ஐயாண்டில்
காேினி யமலமர் கண்ணுதல் ஆகுயம.

கபாருள் : அம்றமயின் திருவருளால் பாேமாகிய பற்றுக்கள் அறனத்றதயும்

அறுத்திட்டுப் யபரன்பால் திருவடிறய இறடயைாது கநஞ்சுயள நிறனந்திரும்.
இப்பயிற்ேி ஐந்தாண்டு நிறைவதன்முன் தீறமகள் அறனத்தும் தாயம
அகன்கைாழியும். நிலவுலகில் கண்ணுதல் திருவருள் றகவரப்கபற்று
கமய்யடியாராகத் திகழ்வர்.
ீ

1384. கண்ணுறட நாயகி தன்னரு ளாம்வழி

பண்ணுறு நாதம் பறகயை நின்ைிடில்
விண்ணமர் யோதி விளங்க ஹிரீங்கார
மண்ணுறட நாயகி மண்டல மாகுயம.

கபாருள் : பராேத்தியின் அருறளப் கபறும் வழியாகிய தறடயற்ை நாத

தரிேனம் தன்னுள் அறமயுமாகில் ஆகாயமண்டலத்தில் உள்ள யோதி விளங்க
ஹிரீங்காரப் பீேத்துக்குரிய ேத்தி மண்டலம் அறமயும். (வனப்பாற்ைல் -
பராேத்தி. நடப்பாற்ைல் - தியராதான ேத்தி.)

1385. மண்டலத்து உள்யள மலர்ந்கதழு தீபத்றதக்

கண்டகத்து உள்யள கருதி யிருந்திடும்
விண்டகத்து உள்யள விளங்கி வருதலால்
தண்டகத்து உள்ளறவ தாங்கலும் ஆயம.

கபாருள் : நவாக்கரி ேக்கரமாகிய ஒளி மண்டலத்துள் மிக்கு எழுகின்ை

விழுச்சுடராகிய அம்றமறய அருளால் கண்டு கநஞ்சுள்யள இறடயைாது
நிறனமின். அவ் அம்றமயின் திரு அருளால் களங்க கமாழியும். மாசு அகற்ைி
அம்றம விளங்கி வருதலால் நடு நாடியினுள் அம்றமயுடன் ஆருயிரும்
விளங்கித் யதான்றும்.

1386. தாங்கிய நாபித் தடமலர் மண்டலத்து

ஓங்கி எழுங்கறலக்கு உள்ளுணர் வானவள்
ஏங்க வரும்பிைப்பு எண்ணி அறுத்திட
வாங்கிய நாதம் வலியுடன் ஆகுயம.

கபாருள் : தாங்கிய விோலமான உந்திக் கமலத்து ஓங்கி யமயல எழுகின்ை

பிரணவத்துக்கு உணர்வாக உள்ளவள் வருந்தவரும் பிைவிறய நிறனத்து
நீக்கி விட. அடங்கியிருந்த நாதம் வலிறமயுடன் யமயலாங்கி விளங்கும்
நாபித் தடமலர் (மண்டலம் - மணிபூரகம். ஓறேகமய் - நாத தத்துவம்)

1387. நாவுக்கு நாயகி நன்மணி பூணாரம்

பூவுக்கு நாயகி கபான்முடி யாறடயாம்
பாவுக்கு நாயகி பாகலாத்த வண்ணத்தள்
ஆவுக்கு நாயகி அங்கமர்ந் தாயள.

கபாருள் : நல்ல மணிகறள ஆபரணமாகவுறடய வாகீ சுவரியும்

கபான்முடியும் கபான்னாறடயும் தரித்த இலக்குமியும் கவிறத பாடும்
ஆற்ைறல அளிக்கும் கவண்ணிை ஒளியில் விளங்கும் ேரஸ்வதியும்
ஆன்மாக்களின் நாயகியுமான மயனான்மணி ேகஸ்ரதளத்தில்
எழுந்தருளியிருந்தாள்.

1388. அன்ைிரு றகயில் அளந்த கபாருள்முறை

இன்ைிரு றகயில் எடுத்தகவண் குண்டிறக
மன்ைது காணும் வழியது வாகயவ
கண்டுஅங்கு இருந்தவர் காரணி காணுயம.
கபாருள் : ேத்திறய வழிபடுமுன் இறடகறல பிங்கறலயால் கவளியய
கேன்று கபாருறள அளந்த முறையாக, ேத்திறய வழிபட்டபின்
இவ்விரண்டுயம கவளிச்கேல்லாது இரண்டு கவண்ணிை அமுதகலேங்களாக,
ேிற்ைம்பலத்றதத் தரிேிக்க வழியாவறத அைிந்து அங்கு இருந்தவர்
தத்துவங்கறள இயக்கிக் ககாண்டிருக்கும் காரணிறயக் காண்பவர் ஆவர்.

1389. காரணி ேத்திகள் ஐம்பத்து இரண்கடனக்

காரணி கன்னிகள் ஐம்பத்து இருவராய்க்
காரணி ேக்கரத்து உள்யள கரந்கதங்கம்
காரணி தன்னருள் ஆகிநின் ைாயள.

கபாருள் : காரணிகளாகிய அட்ேரேத்திகள் ஐம்பத்திரண்கடன காரணியாக

அவற்றை இயக்கும் கன்னிகள் ஐம்பத்து இருவராக காரணி விளங்கும்
ேிற்ைம்பலத்தில் கவளிப்பட்டும் மற்றைய தத்துவங்களில் மறைந்தும் இருந்து,
காரணி தன் அருளாயல ேீவர்களுக்கு கவளிப்பட்டு நின்ைாயள.

1390. நின்ைஇச் ேத்தி நிறலகபை நின்ைிடில்

கண்டஇவ் வன்னி கலந்திடும் ஓராண்டில்
ககாண்ட விரதநீர் குன்ைாமல் நின்ைிடின்
மன்ைினில் ஆடும் மணியது காணுயம.

கபாருள் : ேர்வ காரணியாக விளங்கும் இச்ேத்திறய ேகஸ்ரதளத்தில்

நிறலகபைக் கண்டு, ஓராண்டுச் ோதறனயில் ஒளிமயமான பராேத்தி உன்றன
விட்டு அகலாமல் இருப்பாள். நீங்கள் எடுத்துக் ககாண்ட விரதம் குறையாமல்
இருப்பின் பிைகு பரம ஆகாயத்தில் விளங்கும் ேிவ சூரியறனக் காணலாம்.

1391. கண்டஇச் ேத்தி இருதய பங்கயம்

ககாண்டஇத் தத்துவ நாயகி யானவள்
பண்றடயவ் வாயுப் பறகறய அறுத்திட
இன்கைன் மனத்துள் இனிதிருந் தாயள.

கபாருள் : திருவருள் அம்றம நான்காம் நிறலயாகிய கநஞ்ேத்

தாமறரயின்கண் வற்ைிருந்தருள்வாள்.
ீ அங்ஙனம் வற்ைிருந்தருளப்
ீ பட்டவர்
அவள் தம் அருள்துறணயால் நான்காம் பூதமாகிய காற்ைிறன கவல்லுவர்.
அம்றம உள்ளத்தின் கண் உயிர்க்கு உயிராய் இனிது இருந்தனள்.

1392. இருந்தஇச் ேத்தி இருநாலு றகயில்

பரந்தஇப் பூங்கிளி பாே மழுவாள்
கரந்திடு யகடதும் வில்லம்பு ககாண்டங்கு
குரந்தங்கு இருந்தவள் கூத்துகந் தாயள.

கபாருள் : இந்த ேத்தி தனது எட்டுக் றககளிலும் விரிந்த பூ, கிளி, பாேம், மழு,
வாள், தடுக்கும் தன்றமயுள்ள யகடயம், வில், அம்பு, ஆகியறவகறளத் தாக்கி,
ஆரவாரத்துடன் இருந்து கூத்றதயும் விரும்பி நடித்தாள். 1. பத்மம் - வியவகம்,
2. கிளி - நாதத்கதானி, 3. பாேம்-ஏகாக்கிரகேித்தம் உறடறமயில் ஆறே. 4. மழு-
ஒளி, 5. வாள் - அதர்ம நாேகம், 6. யகடயம் - தீறமறயத் தாங்கி நிற்ைல். 7. வில்
- ஆத்மரூபலட்ேியம், 8. பாணம் - ேிவாத்ம ஐக்கிய பாவறன. இறவ ேத்தி
நடனத்தின் தத்துவார்த்தமாகும்.

1393. உகந்தனள் கபான்முடி முத்தார மாகப்

பரந்த பவளமும் பட்டாறட ோத்தி
மலர்ந்கதழு ககாங்றக மணிக்கச்சு அணிந்து
தறழந்தங்கு இருந்தவள் தான்பச்றே யாயம.

கபாருள் : திருவருள் அம்றம கபான்முடிறயயும் முத்து மாறலறயயும்

விறழந்தவள். நிறைந்த பவழ மாறலறயயும் கேம்பட்றடயும் பூண்டவள்.
அண்ணாந்து ஏந்திய வனமுறலகளின் கண் கச்சுப் பூண்டவள். ஆருயிர்
இன்புற்றுய்ய மலர்ந்த திருமுகத்துடன் திகழ்ந்திருந்தனள். அவள்தன்
திருயமனி பச்றே நிைமாகும்.

1394. பச்றே இவளுக்குப் பாங்கிமார் ஆகைட்டு

ககாச்றேயார் எண்மர்கள் கூடி வருதலால்
கச்ேணி ககாங்றககள் றகயிரு காப்பதாய்
எச்ே இறடச்ேி இனிதிருந் தாயள.

கபாருள் : பச்றே நிைமுறடய இவளுக்குச் ேத்திகள் நாற்பத்கதட்டும் மழறல

கமாழி யபசும் யதாழியர் எண்மரும் எப்யபாதும் கூடிவருதலால் கச்ேணிந்த
ககாங்றகயயாடு இருபுைமும் காவறல உறடயவளாய் இறளத்த
இறடயிறனயுறடயாள். இனிது வற்ைிருந்தாள்.
ீ

1395. தாளதின் உள்யள தாங்கிய யோதிறயக்

காலது வாகக் கலந்துககாள் என்று
மாலது வாக வழிபாடு கேய்துநீ
பாலது யபாலப் பரந்கதழு விண்ணியல.

கபாருள் : மூலத்தியல தாங்கியய யோதி வடிவாகிய ேத்திறய சுழுமுறன

மார்க்கமாகக் கலந்துககாள் என்று விருப்பம் அவ்வாயை யாக மூலவாயுறவ
யமயல கேலுத்தி நீ காதலறனக் கூடச் கேல்லும் காதலிறயப் யபால
ஆகாயவதிக்குச்
ீ கேல்க.

1396. விண்ணவர் நாபி இருதயம் ஆங்கிறடக்

கண்ணமர் கூபம் கலந்து வருதலால்
பண்ணமர்ந்து ஆதித்த மண்டல மானது
தண்ணமர் கூபம் தறழத்தது காணுயம.

கபாருள் : புருவ நடுவின்கண் மதிமண்டலத்து அமிழ்தம் தங்கியுள்ளது அது

மந்திர உருவால் யமல்வயிறு கநஞ்ேம் இவ்விரண்டிற்கும் யமலிடமாகிய
கழுத்தின் கண் வந்து தங்கும் அதனால் அக் கழுத்திடத்றத அமிழ்தக் கிணறு
என்று அறைவர். இதனால் உடம்பகத்துள்ள ஞாயிற்று மண்டலம் குளிர்ச்ேி
எய்தும்.

1397. கூபத்துச் ேத்தி குளிர்முகம் பத்துள

தாபத்துச் ேத்தி தயங்கி வருவதால்
ஆபத்துக் றககள் அறடந்தன நாறலந்து
பாேம் அறுக்கப் பரந்தன சூலயம.

கபாருள் : அமிழ்தக் கிணற்ைினுள் ேத்தி தண்ணளிகபாருந்திய பத்துத்

திருமுகங்கயளாடு கூடியவள். அவளால் ஞாயிற்று மண்டலத்தின் கவப்பம்
யவண்டிய அளவாக விளங்குகின்ைது. ஆருயிர்கட்கு இடருற்ை
கபாழுகதல்லாம் அவ்இடறர யகற்ைி நலமுறுத்தித் திடமுடன் வாழச்
கேய்யும் திருக் றககள் இருபகதன்ப. முத்தறல யவலாகிய சூலம் ஆவிகளது
மும்மல அழுக்றக அகற்ை எங்கும் விரிந்து திகழ்கின்ைது.

1398. சூலம்தண்டு ஒள்வாள் சுடர்பறை ஞானமாய்

யவல்அம்பு தமருகம் மாகிளி விற்ககாண்டு
காலம்பூப் பாேம் மழுகத்தி றககக்ககாண்டு
யகாலஞ்யேர் ேங்கு குவிந்தறக எண்ணயத.

கபாருள் : சூலம், தண்டு, ஒளிகபாருந்திய வாள், ஒளிதரவல்ல ஞான

வடிவாகிய யவல், அம்பு, தமருகம், கபருறமயுள்ள கிளி, வில்தாங்கி, காலம்பூ,
பாேம், மழு, கத்தி ஆகியறவகறளக் றககளில் ஏந்தி அழுகிய ேங்கு,
அபயவரதம் விளங்கும் றககறள எண்ணுவாயாக.

1399. எண்ணமர் ேத்திகள் நாற்பத்து நாலுடன்

எண்ணமர் கன்னிகள் நாற்பத்து நால்வராம்
எண்ணிய பூவிதழ் உள்யள இருந்தவள்
எண்ணிய எண்ணம் கடந்துநின் ைாயள.

கபாருள் : விரும்பத் தகுந்த நாற்பத்து நான்கு ஆற்ைல்க் தம்றமச் சூழ

வற்ைிருக்கும்
ீ அருளாற்ைலர் நாற்பத்து நால்வராவர். இவர்கள் நடுவுள்
கழுத்தாகிய விசுத்தியின் இடமாக வற்ைிருந்தருளும்
ீ திருவருள் அம்றம
நிறனப்றபக் கடந்து நீங்காது நிற்கும் நிறலயினள் ஆவள்.

1400. கடந்தவள் கபான்முடி மாணிக்கத் யதாடு

கதாடர்ந்தணி முத்து பவளம்கச் ோகப்
படர்ந்தல்குல் பட்டாறட பாதச் ேிலம்பு
மடந்றத ேிைியவள் வந்துநின் ைாயள.

கபாருள் : திருவருள் அம்றம அழகிய பன்மணி குயின்ை கபான்னார்

நன்முடியினள். மாணிக்கத் திருத்யதாடு அணிந்தவள். முத்தினாலும்
பவழத்தினாலும் ஆய அணி அணிந்தவள். முத்தும் பவழமும் கறரயில்
யகாத்த கச்சுப்பூண்டவள். இறடயில் பட்டாறட உடுத்தவள்.
திருவடிக்கண்ேிலம்பு பூண்டவள். மடந்றத வடிவில் வந்து நின்ைாள்.

1401. நின்ை இச் ேத்தி நிரந்தர மாகயவ

கண்டிடு யமரு அணிமாதி தானாகும்
பண்றடய ஆனின் பகட்றட அறுத்திட
ஒன்ைிய தீபம் உணர்ந்தார்க்குண் டாயம.

கபாருள் : இவ்வாறு நின்ை ேத்தி இறடயீடு இன்ைி காணப்படும் யமருவாய்

அணிமாதி ேத்தியாகி பறழய ோத்திர அைிவு முதலியவற்றை அகற்ைிவிடப்
கபாருந்திய யோதிறய உணர்ந்தார்க்கு அைிவு உண்டாகும். (ஆனின் பகடு -
ஆன்மாவின் பாேம்.)

1402. உண்யடார் அயதாமுகம் உத்தம மானது

கண்டஇச் ேத்தி ேதாேிவ நாயகி
ககாண்ட முகம்ஐந்து கூறும் கரங்களும்
ஒன்ைிரண் டாகயவ மூன்றுநா லானயத.

கபாருள் : அருயளான் என்று கேல்லப்படும் ேதாேிவக் கடவுளின் கீ ழ்

யநாக்கிய திருமுகம் அம்றமயின் திருமுகமாகும். அத் திருமுகயம ேிைந்த
தாகும். அவ்ஆற்ைல் யேர் அம்றமயய ேதாேிவ நாயகி ஆவள். இத் திரு
முகத்யதாடு யேர்ந்து ேதாேிவக் கடவுளுக்குத் துறணவியாகிய அம்றமக்கு
ஐந்து திருமுகங்கள் உண்டு. ஐந்து திருமுகங்களுக்கும் பத்துத் திருக்றககள்
உண்டு (1+2+3+4=10.)

1403. நன்மணி சூலம் கபாலம் கிளியுடன்

பன்மணி நாகம் மழுகத்தி பந்தாகும்
கன்மணி தாமறர றகயில் தமருகம்
கபான்மணி பூணாரம் பூேறன யானயத.

கபாருள் : நல்லமணி, சூலம், கபாலம், கிளி ஆகியவற்யைாடு பல

மாணிக்கங்கறள யுறடய பாம்பு, மழு, கத்தி, பந்து, ஆகியறவயும் ேத்தியின்
கரங்களில் உண்டு. மாணிக்கம் யபான்ை தாமறர, தமருகம், றகயில் ஆம்,
இறவகளுடன் கபான்னாலும் மணியாலும் அலங்கரிக்கப்பட்டவள்.
திருக்றககள் பத்திலும் காணப்படும் கபாருள்கள் கூைப்பட்டன.

1404. பூேறனச் ேத்திகள் எண்ஐவர் சூழயவ

யநேவன் கன்னிகள் நாற்பத்து யநரதாய்க்
காேினிச் ேக்கரத் துள்யள கலந்தவள்
மாேறட யாமல் மகிழ்ந்திருந் தார்கயள.

கபாருள் : பூேறனக்குரிய திருவருள் அம்றம கன்னிப்கபண்கள் நாற்பதின்மர்

சூழ வற்ைிருப்பவாள்.
ீ இக்கன்னிப் கபண்கறளச் சூழ ஆற்ைல் மிக்க
நாற்பதின்மர் சூழ்ந்திருப்பர். இவற்ைிற்கு நடுயவ உலகச் ேக்கரம்
அறமந்திருக்கும் அச்ேக்கரத்துள் வழிபாடு கேய்வார்க்குக் குற்ைமறடயாமல்
அம்றம எழுந்தருளியிருப்பள். (உலகச் ேக்கரம் காேினிச் ேக்கரம். பூப்பிரத்தான
யந்திரம்)

1405. தரத்தின் உள்யள தங்கிய யோதிறயப்

பாரத்தின் உள்யள பரந்து எழுந்திட
யவரது ஒன்ைிநின்று எண்ணு மயனாமயம்
காரது யபாலக் கலந்கதழு மண்ணியல.

கபாருள் : பிரணவத்தினுள்யள விளங்கிய யோதிறயச் சுறமயாகிய உடலில்

இருந்து உடறலக் கடந்து எழுந்திட அதுயவ தனக்கு ஆதாரம் என்று உணர்ந்து
அறத எண்ணி மயனாலயம் கபறுவார்க்கு மண்ணினின்றும் நீறர
முகந்கதழும் யமகம்யபால் பராேத்தி ேிரேில் கவளிப்படுவாள்.

1406. மண்ணில் எழுந்த அகார உகாரங்கள்

விண்ணில் எழுந்து ேிவாய நமகவன்று
கண்ணில் எழுந்தது காண்பரிது அன்றுககால்
கண்ணில் எழுந்தது காட்ேிதர என்யை.

கபாருள் : சுவாதிட்டானச்ேக்கரத்தில் நிறல ககாண்டிருந்த அகர உகாரங்கள்

ேகஸ்ர தளத்றத அறடந்து ேிவாயநம என்று அகக் கண்ணுக்குப்
புலனாகும்படி விந்து நாதங்களாக கவளிப்பட்டன. அது காண்பதற்கு
அருறமயானது அன்று அந் நாதம் எழுந்தது ோதகனுக்குக் காட்ேி ககாடுத்துத்
தன் திருவடியில் றவத்துக் ககாள்ளயவயாம்.

1407. என்றுஅங்கு இருந்த அமுத கறலயிறடச்

கேன்றுஅங்கு இருந்த அமுத பயயாதரி
கண்டம் கரம்இரு கவள்ளிகபான் மண்ணறட
ககாண்டங்கு இருந்தது வண்ணம் அமுயத.

கபாருள் : புருவ மத்தியில் காணப்படும் திங்கள் மண்டலத்துள் வற்ைிருந்து

ீ
அருளும் அம்றம அமுத முறலயினள். அவளுறடய திருக்கழுத்து
கவண்ணிைம், திருக்றக கபான்னிைம் அத் திருக்றகயினிடத்து மண்ணலாகிய
கமண்டலம் விளங்கும். அத்திருவருள் அம்றமயின் நிைம் கவண்றம
நிைமாகும். (கவள்ளி - சுக்கிலம், கபான் - சுயராணிதம் என்று கபாருள்
ககாள்வாரும் உளர்.)

1408. அமுதம தாக அழகிய யமனி

படிகம தாகப் பரந்கதழும் உள்யள
குமுதம தாகக் குளிர்ந்கதழு முத்துக்
ககமுதம தாகிய யகடிலி தாயன.
கபாருள் : நீயலாற்பலமும் முத்தும் கலந்த குளிர்ச்ேி கபாருந்திய ஒளியில்
ஆனந்த மயமாக விளங்கும் அழிவில்லாத பரயமஸ்வரி அமுதம் யபான்ை
அழகிய யமனியயாடு கவண்ணிை ஒளியாக கவளிப்பட்டருள்வாள்.

1409. யகடிலி ேத்திகள் முப்பத் தறுவரும்

நாடிலி கன்னிகள் நால்ஒன் பதின்மரும்
பூவிலி பூவிதழ் உள்யள இருந்தவர்
நாளிலி தன்றன நணுகிநின் ைார்கயள.

கபாருள் : யகடில்லாத முப்பத்தாறு ேத்திகளும் நாடுதற்கு அருறமயான

முப்பத்தாறு யதாழியர்களும், பிைப்பில்லாதவர்களும் சூழ இருப்பவர்களுமாகிய
இவர்கள் காலவறரயறைறயக் கடந்து நின்ை அம்றமறயச் சூழ நின்ைார்கள்
(பூவிலி - யதாற்ைம் இல்லாதவள்.)

1410. நின்ைது புந்தி நிறைந்திடும் வன்னியும்

கண்டது யோதி கருத்துள் இருந்திடக்
ககாண்டது ஓராண்டு கூடி வருறகக்கு
விண்டஒள காரம் விளங்கின அன்யை.

கபாருள் : கநஞ்ேத் தாமறரயின்கண் எஞ்ோது விளங்கும் ேிவகபருமானும்,

யமயல கூைிய திருவருள் அம்றமறயச் சுடர் உருவாய் அன்பர்கள் உள்ளத்து
அறமத்திடலால் அவர்கட்கு ஓர் ஆண்டில் றககூடி அருள்வன். அக்காலத்து
ஒளகாரம் முதலிய வித்கதழுத்துக்கள் விளங்கும் என்க. (வன்னி - ேிவன்.
கூடிவருறக - ேித்தியாதல்.)

1411. விளங்கிடு வானிறட நின்ைறல எல்லாம்

வணங்கிடு மண்டலம் மன்னுயி ராக
நலங்கிளர் நன்றமகள் நாரணன் ஒத்துச்
சுணங்கிறட நின்ைறவ கோல்லலும் ஆயம.

கபாருள் : விளங்குகின்ை வானத்தில் நிறலகபற்றுள்ள அண்டங்களில் வாழும்

உயிர்கள் எல்லாம் மண்ணுலகில் வாழும் உயிர்கறளப் யபாலச் ோதகறர
வந்து வணங்கும். நாராயணறன ஒத்துப் கபறும் இன்பங்கறளத் துன்பம் தரும்
யநாய் நிறைந்த இங்கு இருந்து கோல்ல முடியுமா ? முடியாது.

1412. ஆயம ஆயதாமுக யமயல அமுதமாய்த்

தாயம உகாரம் தறழத்கதழும் யோமனும்
காயமல் வருகின்ை கற்பக மானது
பூயமல் வருகின்ை கபாற்ககாடி யானயத.

கபாருள் : கீ ழ் யநாக்கியுள்ள திங்கள் மண்டிலத்தின் யமல் அமிழ்தமயமாய்த்

யதான்றும் எழுத்து உகரமாகும். அதன் கண்திங்களும் கேழித்து விளங்கும்.
முற்கூரிய கடம்பவனத்தில் எழுந்தருளியுள்ள திருவருளம்றம
கநஞ்ேத்தாமறரயில் எழுந்தருளும் அழகிய ககாடி யபாலும் அம்றமயாகும்.
(கா - யோறல; கடம்பவனம்.)

1413. கபாற்ககாடி யாளுறடப் பூேறன கேய்திட

அக்களி யாகிய ஆங்காரம் யபாயிடும்
மற்கட மாகிய மண்டலம் தன்னுள்யள
பிற்ககாடி யாகிய யபறதறயக் காணுயம.

கபாருள் : கபாற்ககாடி யபான்ை பராேத்திறய வழிபட்டால், அச்கேருக்கிறனத்

தரும் அகங்காரம் யபாய்விடும். நிறல கபற்ை கபருகவளியாகிய பரம
ஆகாயத்தில், பின்னியககாடி யபால் விளங்கும் யபறதறயக் காணலாம். ேத்தி
வழிபட்டால் அகங்காரம் நீங்கும். மற்கடம் - மன்கடம் - நிறலகபற்ை
கபருகவளி.

1414. யபறத இவளுக்குப் கபண்றம அழகாகும்

தாறத இவளுக்குத் தாணுவுமாய் நிற்கும்
மானத அவளுக்கு மண்ணும் திலகமாய்
யகாறதயர் சூழக் குவிந்திடங் காணுயம.

கபாருள் : யபறதயாகிய பராேக்திக்கு எல்லா உயிர்கறளயும் யபணும்

கபண்றமயய அழகாகும். இவ் வம்றமக்குச் ேிவம் தந்றதயாகும்.
மாதரேியாகிய இவளுக்கு மண்ணுலகம் ேிைிய திலகமாய்ப் பல ேத்திகள் சூழ
யமயல குவிந்த இடத்தில் விளங்குவாள்.

1415. குவிந்தனர் ேத்திகள் முப்பத் திருவர்

நடந்தனர் கன்னிகள் நாகலண்மர் சூழப்
பரந்திதழ் ஆகிய பங்கயத் துள்யள
இருந்தனள் காணும் இடம்ல ககாண்யட.

கபாருள் : கூடியிருக்கும் ஆற்ைல் கேல்விகள் முப்பத்திருவர், இவர்கட்கு

அகமாகச் சூழ்ந்துவரும் கன்னிப் கபண்கள் முப்பத்திருவர் ஆவர். இவர்கள்
அறனவரும் சூழ்ந்துவர இடப்பால் திகழும் விரிந்த இதழ்கறளயுறடய
கநஞ்ேத்தாமறரயின்கண் வற்ைிருந்தருளும்
ீ அம்றம மூலமுதலாகிய
ஆறுநிறலக் களங்கறளயும் ககாண்டு யதான்ைியருள்வாள்.

1416. ககாண்டங்கு இருந்தனர் கூத்தன் ஒளியிறனக்

கண்டங்கு இருந்தனர் காரணத்து உள்ளது
பண்றட மறைகள் பரந்கதங்கும் யதடுமால்
இன்றுஎன் மனத்துயள இல்லறடந்து ஆளுயம.

கபாருள் : கூத்தனார் ஒளியிறனக் ககாண்டு அங்கு எழுந்தருளியிருக்கும்

திருவருள் அம்றமறய அகத்தவம் உறடயயார் கண்டிருந்தனர். கூத்தனாரும்
திருவருள் அம்றமயாகிய ேிவகாமியா ரும் கலந்த கலப்பால் உலகுடல்
கபாருள்கள் எல்லாம் காரியப்பட்டுத் யதாற்றுகின்ைன. கதான்றமச் கேந்தமிழ்த்
திரு நான்மறைகள் எல்லாம் அம்றமயின் அடியிறணறய எல்லா
இடங்களிலும் யதடுகின்ைன. அத்தறகய அம்றம என் உள்ளத்றதக்
குடியிருப்பாகக் ககாண்டு என்றன ஆண்டு அருளினள் என்க.

1417. இல்லறடந் தானுக்கும் இல்லாதது ஒன்ைில்றல

இல்லறடந் தானுக்கு இரப்பது தானில்றல
இல்லறடந் தானுக்கு இறமயவர் தாம்ஒவ்வார்
இல்லறடந் தானுக்கு இல்லாதுஇல் ஆறனயய.

கபாருள் : என்று நிறலத்த மாைாத இல்லாகிய திருவருள் அம்றமயின்

திருவடிறயப் கபற்ைவர் இல்லறடந்தவர் ஆவர். அத்தறகய திருவடி
இல்லறடந்தார் யாண்டும் எவரிடத்தும் ஒன்ைிறனயும் இரவார்.
அத்தறகயயார்க்கு விண்ணாட்டில் வாழும் விறனப் பயன்யேர் இறமயவரும்
ஒப்பாகார். தாழ்ந்தவயரயாவர். அவர்கட்குக் கிறடத்தற்கரிய கபாருள் என்று
ஏதும் இல்றல. அதற்குக் காரணம் அவர்கள் புகலிடமாக ஆருயிர்க்குத்
தறலவனாம் ேிவகபருமாறனயய ககாண்டிருத்தலான் என்க.

1418. ஆறன மயக்கும் அறுபத்து நால்தைி

ஆறன யிருக்கும் அறுபத்து நால்ஒளி
ஆறன யிருக்கும் அறுபத்து நால்அறை
ஆறனயும் யகாடும் அறுபத்து நாலியல.

கபாருள் : ஆன் ஆகிய உயிருடன் கலக்கும் உச்ேித் கதாறளக்கு யமல்

கோல்லப்படும் அருளாறணயாகிய நிறலக்களத்தினின்றும் யமல்யநாக்கி
எழுந்து விரியும் கதிர்கள் அறுபத்து நான்கு. ஓ கமாழி உருவாகும்
ேிவகபருமான் ஆறன எனப்படுவான். ஆன்+ஐ= உயிர்கள் தறலவன் அவன்
அவ் ஒளிகட்கு உள்களாளியாக விளங்குவன். அச்ேிவகபருமான் அவ்கவாளிக்
கதிர்களாகிய அறையில் வற்ைிருந்தருள்வன்.
ீ ேிவகபருமானும் மூல முதலா
எழுந்து அப்பால் வறரயும் கேல்லும் திருவருள் ஆற்ைலாகிய ஒலிக்கறளயும்
அவ்கவாலிக்கதிர்களூடு யதான்ைியருளும்.

நான்காம் தந்திரம் முற்ைிற்று.

திருமந்திரம் | ஐந்தாம் தந்திரம்

(வாதுளாகமம்)

1. சுத்த வசவம்

(இயற்றகச் கேந்கநைி)

(சுத்த றேவமாவது ேடங்குகளில் நில்லாது தறலவறனயும்

தன்றனயும் தறளறயயும் அைிந்து, தறளயின் நீங்கித் தறலவன்
திருவடிச் ோர்பு கபறுதல். றேவம் சுத்தறேவர், அசுத்த றேவம், மார்க்க
றேவர், சுடுஞ்சுத்த றேவம் என நால்வறகயாம்.)

1419. ஊரும் உலகமும் ஒக்கப் பறடக்கின்ை

யபரைி வாளன் கபருறம குைித்திடின்
யமருவும் மூவுல காளி இலங்ககழும்
தாரணி நால்வறகச் றேவமும் ஆயம.

கபாருள் : ஊறரயும் ஊர் அடங்கிய உலகத்றதயும் ஒரு யேரப்

பறடக்கின்ை யபரைிவாளனாகிய இறைவனது கபருறமறய அளவிட்டுக்
கூைப்புகின், யமருமறலயும், மூவுலகங்கறளயும் ஆளுகின்ை
இறைவனிடமிருந்து யதான்ைிய பூமியும் நால்வறகச் றேவமும் ஆகிய
இவற்ைின் கபருறமக்கு ஒப்பாகும்.

1420. ேத்தும் அேத்தும் ேதேத்தும் தான்கண்டு

ேித்தும் அேித்தும் யேர்வுைா யமநீத்தும்
சுத்தம் அசுத்தமும் யதாய்வுைாயம நின்று
நித்தம் பரஞ்சுத்த றேவர்க்கு யநயயம.

கபாருள் : அழிவில்லாததும் அழிவுறடயதும் இரு தன்றமயும்

கலந்ததும் ஆகியறவ எறவ என்பறத அைிந்து, அைிவும் அைியாறமயும்
யேராமல் விட்டும், சுத்த மாறய, அசுத்தமாறய ஆகிய இரண்டிலும்
கபாருந்தாமல் நின்று, அழியாப் கபாருளான பரயம பார்த்திருப்பது சுத்த
றேவர்க்கு ஆகும்.

(ேத்து - ேிவன், அேத்து - மாறய, உடல்; ேதேத்து - ஆன்மா, உயிர், ேித்து -

ஞானம்; அேித்து - அஞ்ஞானம்.)

1421. கற்பன கற்றுக் கறலமன்னு கமய்யயாகம்

முற்பத ஞான முறைமுறை நண்ணியய
கோற்பத யமவித் துரிேற்று யமலான
தற்பரங் கண்டுயளார் றேவேித் தாந்தயர.

கபாருள் : கற்கத் தக்கனவற்றைக் கற்று, பதினாறு கறலகறளயுறடய

ேந்திர கறலகறள அைிந்து ேிவயயாகம் பயின்று, அதில் முன்னாக
விளங்கும் அகர உகர மகர விந்து நாதங்களின் அைிறவ முறையாக
அைிந்து, பிரணவ பதம் உணர்த்தும் ோந்தியதீனத கறலறயப் கபாருந்தி
உயிரின் மாயா ோர்பான குற்ைத்றத விட்டு, யமலான ேிவத்றதக் கண்டு
உறைபவர் றேவேித்தாந்தர் ஆவார். (துரிசு - குற்ைம்.)
1422. யவதாந்தம் சுத்தம் விளங்கிய ேித்தாந்தம்
நாதாந்தம் கண்யடார் நடுக்கற்ை காட்ேியர்
பூதாந்த யபாதாந்த மாதுப் புனஞ்கேய்ய
நாதாந்த பூரணர் ஞானயந யத்தயர.

கபாருள் : யவதாந்தமாவது சுத்த றேவ ேித்தாந்தமாம். இந்கநைி

நிற்யபாயர நாதவடிவமாகிய ேிவத்றதத் தரிேித்த ேலனம் அற்ைவராவர்.
தத்துவ முடிறவ ஞானமயமாகப் பண்படுத்த நாதமுடிவில் நிறைவுற்று
விளங்கும் ேிவம் அைியப்படு கபாருளாவர். விளக்கம்; சுத்த றேவ
ேித்தாந்தயம யவதங்களின் முடிவு . (பூதாந்தம் - பூதங்களின் முடிவு
யபாதாந்தம் - ஞானமுடிவு . புனம் கேய்ய - ஐம்புலக் காட்டிறனப்
பண்படுத்த.)

2. அசுத்த வசவம் (மீ இயற்றகச் கேந்கநைி)

(அேத்த றேவமானது, திருயவந்தரித்துச் ேரிறய கிரிறயயாகிய இரு

கநைியில் நிற்பார் நிறலறயக் கூறுவது.)

1423. இறணயார் திருவடி ஏத்தும் ேீரங்கத்து

இறணயார் இறணக்குறழ ஈரறண முத்திறர
குணமார் இறணக்கண்ட மாறலயும் குன்ைாது
அறணவாம் ேரிறய கிரிறயயி னார்க்யக.

கபாருள் : தமக்குத் தாயம ஒப்பாகிய நூலுணர்வு, நுகர் உணர்வுகளாகிய

இரண் திருவடிகறளயும் கதாழும் தன்றமயர் உடம்பு ேிைப்புடம்பாகும்.
அவர்கட்கு இரண்டு குண்டலங்கள் காதணியாகக் காணப் கபறும்
திருநீறும், திரு ஐந்து எழுத்தும் அைிவறடயாள அங்றகயும், நற்பண்பு
வாய்ந்த தறலயினும் மார்பினுமாகிய இரண்டு ேிவமணி மாறலகளும்
குறையாது என்றும் கபாருந்துவனவாகும். இத்தறகயயார் ேீ லத்தர்
யநான்பினர் என்று அறழக்கல் கபறுவர். (ேீர் அங்கம் - ேிைப்பு உடம்பு.
ேரிறய - உடம்பினால் இறைவறன வழிபடுவது; கிரிறய -
உடம்பினாலும் மனத்தினாலும் வழிபடுவது.)

1424. காதுப்கபான் ஆர்ந்த கடுக்கன் இரண்டுயேர்த்து

ஓதும் திருயமனி உட்கட்டு இரண்டுடன்
யோதறன கேய்து உபயதே மார்க்கராய்
ஓதி இருப்பார் ஒருறேவர் ஆகுயம.

கபாருள் : காதினில் கபான்னால் கேய்யப்பட்ட இரண்டு கடுக்கன்கறள

அணிந்து ககாண்டு, கோல்லப்பட்ட ேிவ யவடத்தில் இறடயில் ஓர்
ஆறடயும் அதன்யமல் ஓர் ஆறடயும் உறடயராய் அத்துவா யோதறன
கேய்து உபயதேம் கபற்ைவராய் றேவ ஆகமங்கறளப் பாடம் கோல்லிக்
ககாண்டிருப்பவர் ஒருவறகச் றேவராவர். உட்கட்டு இரண்டுடன்
என்பதற்குச் ேிவமணிவடமாகிய உட்பட்டு இரண்டு என்று கபாருள்
ககாள்வாரும் உளர். (யோதறன கேய்து - அத்துவா யோதறன கேய்து -
இது நிர்வாண தீக்றகயில் கேய்யக் கூடியது.)

1425. கண்டங்கள் ஒன்பதும் கண்டவர் கண்டனர்

கண்டங்கள் ஒன்பதும் கண்டாய் அரும்கபாருள்
கண்டங்கள் ஒன்பதும் கண்டவர் கண்டமாம்
கண்டங்கள் கண்யடார் கடுஞ்சுத்த றேவயர.

கபாருள் : நாவலம் தீவு முதலிய நிலவுலகங்கள் ஒன்பது

பாகங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளன. அவ் ஒன்பது கண்டங்கறளயும்
இறையுறை திருப்பதிகளாகக் கண்டு வழிபட்டு வலஞ்கேய்து வந்தவர்
அங்ஙனம் விளங்கும் ேிவகபருமானின் அருவம் நான்கு, உருவம்
நான்கு, அருவுருவம் ஒன்று ஆகிய ஒன்பது திருயமனிகறளயும்
கண்டவராவர். இவர்கயள யவறுபட்ட பல அண்டங்கறளயும்
அருட்காட்ேியால் கண்டவராவர். இவர்கள் கடுஞ்சுத்த றேவர் என
அறழக்கப்படுவர். கண்டங்கள் ஒன்பது என்பதற்கு யவறு வறகயாகப்
கபாருள் ககாள்வாரும் உளர்.

1426. ஞானி புவிகயழு நன்னூல் அறனத்துடன்

யமான திறேயும் முழுஎண் எண் ேித்தியும்
ஏறன நிலவும் எழுதா மறைஈறும்
யகாகனாடு தன்றனயும் காணும் குணத்தயன.

கபாருள் : ஞானியராவார் பூமியில் யதான்றுகின்ை ஞான நூல்களுடன்

கமௌன நிறலறயயும் முழுறமயாக எண்ணப்பட்ட
அட்டமாேித்திகறளயும், பிை உலகங்களின் அைிறவயும் உபநிடத
அைிறவயும் ேிவத்றதயும் தன்றனயும் உணர்ந்து நிற்கும் ஆற்ைலுடன்
விளங்குவர். (எழுதாமறை - யவதங்கள். எண்எண் ேித்திகள் என்பதற்கு
அறுபத்து நான்கு கறலகள் எனப்கபாருள் ககாள்வாரும் உளர்.)

3. மார்க்கவசவம் (கமய்யுணர்வுச் கேந்கநைி)

(மார்க்க றேவமானது, றேவ மார்க்கத்தில் நின்று யவதாந்த, ேித்தாந்த

நுண்கபாருறள உணர்ந்து, ஆன்ம யபாதங் ககட்டுச் ேிவ யபாகத்தில்
திறளத் திருப்பார் நிறலறய விளக்குவது.)

1427. கபான்னாற் ேிவோத னம்பூதி ோதனம்

நன் மார்க்க ோதனம் மாஞான ோதனம்
துன்மார்க்க ோதனம் யதான்ைாத ோதனம்
ேன்மார்க்க ோதன மாம் சுத்த றேவர்க்யக.

கபாருள் : கபான்கட்டிய உருத்திராக்க மாறலயும் திருநீற்றுப் பூச்ோகிய

ோதனமும் ேிைப்புமிக்க ஐந்கதழுத்து ஓதுதலாகிய ஞான ோதனமும்,
துன்மார்க்கயராடு யேராமல் நல்லடியாயராடு யேர்ந்து இருத்தலாகிய
ோதனமும் சுத்த றேவகநைி பற்ைியவர்க்குச் ேன்மார்க்க ஒழுக்கமாகும்.

1428. யகடறு ஞானி கிளர்ஞான பூபதி

பாடறு யவதாந்த ேித்தாந்த பாகத்தின
ஊடுறு ஞாயனா தயனுண்றம முத்தியயான்
பாடுறு சுத்தறே வப்பத்தன் நித்தயன.

கபாருள் : குற்ைம் நீங்கிய ஞானி ஒளிவிடுகின்ை ஞானத்திற்கு

அரோவான். துன்பமில்லா யவதாந்த ேித்தாங்களிறடயய யதான்றும்
ஞானமுறடயயான். உண்றமயான முத்திப் யபற்ைிறன உணர்ந்தவன்.
யமன்றம கபாருந்திய சுத்த றேவத்தியல பத்தி யுறடயவன்.
அழிவில்லாதவன். சுத்த றேவன். யவதாந்த ேித்தாந்த நுண்கபாருறள
அயபதமாக உணர்ந்தவன்.

1429. ஆகமம் ஒன்பான் அதிலான நாயலழு

யமாகமில் நாயலழு முப்யபத முற்றுடன்
யவகமில் யவதாந்த ேித்தாந்த கமய்ம்றமகயான்று
ஆக முடிந்த அருஞ்சுத்த றேவயம.

கபாருள் : ஆகமங்கள் ஒன்பது, இவ்ஒன்பது ஆகமங்கயள விரிந்து

இருபத்கதட்டு ஆகமங்கள் ஆயின. அறவ றேவம், கரௌத்திரம், ஆரிடம்
என்ை மூன்று வறகயாக ஆகி, பரபரப்பற்ை யவதாந்த முடிபாம்
ேித்தாந்த உண்றம சுத்த றேவர்க்கு ஒன்ைாக முடிந்ததாம்.

1430. சுத்தம் அசுத்தம் துரியங்கள் ஓயரழும்

ேத்தும அேத்தும் தணந்த பராபறர
உய்த்த பராபறர யுள்ளாம் பராபறர
அத்தன் அருட்ேத்தி யாய்எங்கும் ஆயம.

கபாருள் : அசுத்தமாகிய புலம்பின்கண் நனவு கனவு உைக்கம் என்னும்

மூன்றும், சுத்தமாகிய புரிவின்கண் நனவு கனவு என் இரண்டும்,
யபருைக்கம், உயிர்ப்படங்கல் என்னும் இரண்டும் ஆகிய ஏழும்
நிறலப்பதாகிய காரணமாறயயும், நிலயாததாகிய காரியமாறயயும்
நீங்கிய பராபறரயாகிய திருவருள் ஆருயியராடு கபாருந்தியும் உயிர்க்கு
உயிராகியும் நிற்பவள் ஆவள். அவயள அத்தன் அருளாற்ைலாகிய
அன்றனயாவள். அவயள எங்கும் நிறைந்து நின்று கவற்றையும்
இயக்குபவள் ஆவள். (புலம்பு - யகவலம், புரிவு - சுத்தம்.
ஐந்துநிறலகளாவன ; ஜாக்கிரம் - நனவு, கோப்பனம் - கனவும், சுழுத்தி -
உைக்கம், துரியம் - யபருைக்கம், துரியாதீதம் உயிர்ப்படங்கள்
என்பனவாம்.)

1431. ேத்தும் அேத்தும் தணந்தவர் தானாகிச்

ேித்தும் அேித்தும் கதரியாச் ேிவயலாகமாய்
முத்தியுள் ஆனந்த ேத்தியுள் மூழ்கினார்
ேித்தியும் அங்யக ேிைந்துள தாயன.

கபாருள் : ேத்து அேத்துக்களாகிய காரண காரிய மாறயகறள மலம்

அற்ைறமயால் யவறுபடுத்துணரும் இயல்பு அகன்ைவராவர்.
ேிற்றுணர்வும் ேட்டுணர்வும் இல்லாச் ேிவன் நிறைவில் அடங்கிச்
ேிவயன தானாகி வடு
ீ யபற்ைின்கண் இைவாத இன்ப இறைவியுள்
அடங்கினவராவர். அவர்க்குப் கபரும் யபறும் ேிைந்து விளங்கும்.
(ேியவாகம் - ேிவநிறைவில் உறைவதல். ேியவாகம் பாவறனயில்
உடல் நிறனவு இல்றல தான்என்ை அைிவு இல்றல என்க. ேத்தியய
தானாகவுள்ள ஞானிகள் எல்லாம் வல்ல ேித்தராவர் என்பதாம்.)

1432. தன்றனப் பரறனச் ேதாேிவன் என்கின்ை

மன்றனப் பதிபசு பாேத்றத மாேற்ை
முன்றனப் பழமல முன்கட்றட வட்டிறன
ீ
உன்னத் தகுஞ்சுத்த றேவர் உபாயயம.

கபாருள் : உண்றமச் றேவர்கள் உள்ளுை நிறனத்து யமற்ககாண்டு

ஒழுகயவண்டிய வழி வறகயான கபாருள்கள் எட்டு அறவயாவன;
ஆருயிர், இயற்றகப் யபரைிவுப் கபரும் கபாருள், அருயளானாகிய
ேதாேிவன், இறை, உயிர், தறள, கதான்றமயாகிய ஆணவ மலம்,
வடுயபறு
ீ என்பன. சுத்த றேவர் இவ் எட்டுப் கபாருட்கறளப்பற்ைிச்
ேிந்திப் பறதவடு
ீ யபற்ைிற்கு உபாயமாகக் ககாண்டுள்ளனர். (பதி, பசு,
பாேம் - இறை, உயிர், தறள.)

1433. பூரணம் தன்னியல றவத்தற்ை அப்யபாதம்

ஆரணம் அந்தம் மதித்து ஆனந் தத்யதாடு
யநகரன ஈராறு நீதி கநடும் யபாதும்
காரண மாம்சுத்த றேவர்க்குக் காட்ேியய.

கபாருள் : ஆருயிர், நிறைவாம் ேிவத்துள் அடங்குதலாகிய முற்றுணர்வு

எய்துதலும் பண்றடத் தன்முறனப்பாகிய ேிற்றுணர்வு அறும். அதுயவ
மறை முடிவாம். யபரின்பத்துடன் கலந்து, பன்னிரண்டாம் நிறலயில்
கபைப்படும் ேிவநுகர்வு முறையாக எய்தும். இறவ யறனத்தும் சுத்த
றேவர்க்குக் காட்ேியாம். (ஈராறு - பன்னிரண்டு - துவாத ோந்தப்
கபருகவளி)

1434. மாைாத ஞான மதிப்பை மாயயாதும்

யதைாத ேிந்றதறயத் யதற்ைிச் ேிவமாக்கிப்
யபைான பாவறன யபணி கநைிநிற்ைல்
கூைாகு ஞானி ேரிறத குைிக்கியல.

கபாருள் : கமய் கண்டார் எல்றலயற்ை என்றும் ஒருபடித் தாயிருக்கிை

திருவடி யுணர்வு றககூடுதலால் பிைப்புக்கு வித்தாம் கபரிய
யயாகங்கறளப் கபாருளாகத் கதரிய ஒட்டாது தம் உள்ளத்றதத்
கதளிவித்துச் ேிவனிறலயமாக்குவர். முழுதுணர்யபைான ேீ வறனயய
நாடுதலாகிய பாவறனயபணி அந்கநைியில் உறைத்து நிற்ைல்
அைிவிற்ேீலம் என்ப்படும் ஞானத்திற் ேரிறயயாகும்.

1435. யவதாந்தங் கண்யடார் பிரமலித் தியாதரர்

நாதாந்தங் கண்யடார் நடுக்கற்ை யயாகிகள்
யவதாந்தம் அல்லாத ேித்தாந்தங் கண்டுயளார்
ோதா ரணமன்ன றேவர் உபாயயம.

கபாருள் : யவதாந்தத்றத உணர்ந்தவர் பிரம வித்றதறய அைிந்தவர்

ஆவர். நாத தரிேனம் கேய்தவர் நன்றமகளில் மகிழாமலும் தீறமகளில்
யோர்வுைாமலும் நிற்கும் பரமஹம்ேயயாகிகள் ஆவர். யவதாந்தக்
ககாள்றகக்கு யவைான ேித்தாந்த அனுபவம் உறடயயார் இயற்றகறய
அைிந்து உபாயத்தினால் ேிவத்றதச் யேர்வர். விளக்கம்;
றவராக்கியத்தால் பிரமத்றத அறடயலாம் என்று யவதாந்தம் கூறும்.
அன்பினால் ேிவத்றத அறடயலாம் என்று ேித்தாந்தம் ேிவயயாகம்;
பாவறனயால் ேிரேில் நாத தரிேனம் கேய்து நாதத்றத அறடவது.

1436. விண்ணிறனச் கேன்ைணு காவியன் யமகங்கள்

கண்ணிறனச் கேன்ைணு காப்பல காட்ேிகள்
எண்ணிறனச் கேன்ைணு காமல் எணப்படும்
அண்ணறலச் கேன்ைணு காபசு பாேயம.

கபாருள் : வானத்றத இடமாகக் ககாண்டு கபாழிகின்ை கபரிய

யமகங்களும் அவ் வானத்றதப் யபாய் எட்டாது. கண்ணிணாற்
காணப்படும் பல காட்ேிப் கபாருள்களும் கண்ணிறனச் கேன்று
கபாருந்தா. அறவ யபால நாடுதலாகிய பாவறனக்கு அப்பால் பட்ட
கதன்னும் ேிவகபருமானாகிய அண்ணறல யான் என்னும் ேிற்ைைிவும்
எனகதன்னும் சுட்டைிவும் பசு பாேங்கள் கேன்ைணுகா.

1437. ஒன்றும் இரண்டும் இலதுமாய் ஒன்ைாக

நின்று ேமய நிராகார நீங்கியய
நின்று பராபறர யநயத்றதப் பாதத்தால்
கேன்று ேிவமாதல் ேித்தாந்த ேித்தியய.

கபாருள் : கபான்னும் மணியும் யபால் கபாருள் ஒன்யை என்னும்

தன்றமயும் இருளும் ஒளியும் யபால் யவறு என்னும் தன்றமயும்
இல்லாமல், உடலுயிர்கண் அருக்கன் அைிகவாளியபால்
யவைன்றமயாகிய புணர்ப்பாய் நின்று திருவருளால் அன்பு
கேய்யப்படும் ேிவறனச் ேித்தி நிபாதமாகிய திருவருள் வழ்ச்ேியால்
ீ
கேன்று ேிவமாம் கபருவாழ்றவப் கபற்றுப் யபரின்பம் உறுதல்
ேித்தாந்தப் கபரும் யபைாகும்.

(ஒன்று - ஏகான்மவாதம் இரண்டு - துவிதம் ஒன்ைாக நின்று - சுத்த

அத்துவிதம்)

4. கடுஞ் சுத்த வசவம் (கமய்கண்டார் கேந்கநைி)

(ஞான நிறலயில் ஆடம்பரமின்ைித் தான் அவனாய் நிற்கும் நிறலறய

எடுத்து ஓதுவது இவ் அதிகாரத்திலாம். கடுஞ் சுத்த றேவர் உபாயமான
கிரிறயகறள விட்டு ஞானயம கபரியகதனக் கருதிச் ோயுச்ேியம்
கபறுவர்.)

1438. யவடம் கடந்து விகிர்தன்தன் பால்யமவி

ஆடம் பரமின்ைி ஆோபா ேம்கேற்றுப்
பாகடான்று பாேம் பசுத்துவம் பாழ்படச்
ோடும் ேிவயபா தகர்சுத்த றேவயர.

கபாருள் : புை யவடங்களில் விருப்பமின்ைி இறைவறனச் ோர்ந்து,

உலகியல் ஆடம்பரம் இல்லாது ஆறேறயயும் பற்றையும் நீத்து,
பிைவித் துன்பத்றதத் தரும் பாேமும் ேீவ யபாதமும் பாழாக,
கதாறலக்கும் ேிவஞானம் கபற்யைாயர சுத்த றேவராவர். (யவடம் -
விபூதி, உருத்திராக்கம், காதணி முதலிய புைச்ோதனம் விகிர்தன் -
ேிவன்; ஆோபாேம் - ஆறே, பாேம்.)

1439. உடலான ஐந்றதயும் ஓராறும் ஐந்து

மடலான மாமாறய மற்றுள்ள நீவப்
படலான யகவல பாேந் துறடத்துத்
திடமாத் தறனயுைல் ேித்தாந்த மார்க்கயம.

கபாருள் : ஐம் பூதங்களால் ஆன யாக்றகயும், ஆறு யகாடி

மாயாேத்திகள் என்று கோல்லப்படும் கேருக்கு, ேினம், ேிறுறம, இவைல்,
மாண் பிைந்த மானம், மாணா வுவறக ஆகிய அறுவறகக்
குற்ைங்களும், ஐவறகப் புலன்களும் இவற்ைிற்கு நிறலக் களமான
காரண மாறயயும் ஒழிக்க யவண்டுவனவாய புலம்பிறனச் கேய்த
பழமலரும் அருளால் துறடத்து, உறுதியாகத் தன்றன உணர்ந்து,
தறலவறனயுறுதல் ேித்தாந்த றேவச் கேந்கநைிச் ேீர்றமயாகும்.

1440. சுத்தச் ேிவனுறர தானத்தில் யதாயாமல்

முத்தல் பதப்கபாருள் முத்திவித் தாமூலம்
அத்தறகய ஆன்மா அரறன அறடந்தற்ைால்
சுத்தச் ேிவமாவ யரசுத்த றேவயர.

கபாருள் : பரயமசுவரனால் அருளிச் கேய்யப்பட்ட ஆகமங்களில்

கூைப்கபறும் பத முத்திறரகறளச் ோராது, முத்தர் கண்ட பிரணவப்
பதத்தால் உணர்த்தப் படுவயத யமலான பரமுத்திக்கு மூலம். இதறன
உணர்ந்த ஆன்மா பிரணவப் கபாருளான இறைவறன அைிந்து உலக
பந்தங்கறள விட்டால் சுத்த ேிவமாம் யபறு கபறுபவயர சுத்த
றேவராவர்.

1441. நான் என்றும் தான்என்றும் நாடிநான் ோரயவ

தான் என்று நான் என்று இரண்டிலாத் தற்பதம்
தான் என்று நான்என்ை தத்துவம் நல்கலால்
தான்என்றும் நான்என்றும் ோற்ைகில் யலயன.

கபாருள் : அைிபவனாகிய நான் என்றும், அைியப்படு கபாருளாகிய

ேிவம் என்றும் ஆராய்ந்து ேிவத்றத நான் யேரயவ, ேிவன் ேீவன் என்ை
இரண்டற்ை தற்ேிவம், தாயன நான் என்ை உண்றமறய உணர்த்தியதால்,
பின்னர் அைியப்படுகபாருள் என்றும் அைிபவன் என்றும் பிரித்தைிய
முடியாத கபருநிறலறய எய்தியனன்.

1442. ோற்ைரி தாகிய தத்துவம் ேித்தித்தால்

ஆற்ைரி தாகிய ஐந்தும் அடங்கிடும்
யமற்ைிகழ் ஞானம் விளக்ககாளி யாய்நிற்கும்
பாற்பர ோயுச்ேிய மாகும் பதியய.

கபாருள் : கோல்ல ஒண்ணாத இறைநிறைவில் அடங்குவதாகிய

கமய்ம்றம றககூடினால் தன்வழி ஈர்க்கும் புலன் ஐந்தும் திருவருளால்
ஆருயிரின் வழிச்கேன்று அடங்கிடும். அதன்பின் திருவடிப்
யபருணர்வாம் விளக்ககாளி ஒளிர்ந்து நிற்கும். நிற்கயவ தான்
ஆதலாகிய பரோயுச்ேியப் யபறு பதியும். (பரோயுச்ேியம் - உயர்வை
உயர்ந்த ஒரு கபருநலம்)

5. சரிவய (ேீலம்)

(நாடும் நகரமும் யதடித் திரிந்து ேிவகபருமான் என்று பாடுதலும்,

ஆலய வழிபாடு கேய்தலும் ேரிறய கநைியாம்.)

1443. யநர்ந்திடு மூல ேரிறய கநைியிகதன்று

ஆய்ந்திடும் காலாங்கி கஞ்ே மறலயமான்
ஓர்ந்திடும் கந்துரு யகண்மின்கள் பூதலத்து
ஓர்ந்திடும் சுத்த றேவத்து உயிரயத.

கபாருள் : திருவடிப் யபற்ைிற்கு யநர்வழியாய் உள்ள நான்கினுள்

யநர்திடும் அடிப்பறடச் ேீலம் என்னும் ேரிறய கநைி இத்தன்றமத்து
என்று ஆய்ந்தவர் கந்துரு காலங்கி முனிவரும், கஞ்ே மறலயமான்
முனிவரும் என்க. அந்த இருவறரயும் யநாக்கித் திருமூலர்
அருளுகின்ைார். இச்ேீலம் இந்நிலவுலகத்துத் தனி முதற் ேிவ
கநைியாகிய சுத்த றேவத்துக்கு ஆராய்ந்து கறடப்பிடிக்கும் உயிராம்
என்க. (உயிர் - நாகனைித் கதாண்டு.)

1444. உயிர்க்குயி ராய்நிற்ைல் ஒண்ஞான பூறே

உயிர்க்குஒளி யநாக்கல் மகாயயாக பூறே
உயிர்ப்கபறும் ஆவா கனம்புைப் பூறே
கேயிற்கறட யநேம் ேிவபூறே யாயம.

கபாருள் : உயிர்க்கு உயிராக இறைவன் கலந்திருத்தறல உணர்தல்

ேிைந்த ஞான பூறேயாகும். உயிருக்கு ஒளி தருகின்ை கபாருளாக
இறைவறனக் காண்டல் யமன்றமயான யயாக பூறேயாகும். புைத்யத
மூர்த்தியினிடத்து பிராணப் பிரதிட்றடயாகிய ஆவாகானம் கேய்தல்
புைப் பூறேயாகும். புைத்யத கேய்யின் ேிவபூறே ஞானத்றத யநாக்கக்
கறட யநேமாயம.

1445. நாடும் நகரமும் நற்ைிருக் யகாயிலும்

யதடித் திரிந்து ேிவகபரு மான் என்று
பாடுமின் பாடிப் பணிமின் பணிந்தபின்
கூடிய கநஞ்ேத்துக் யகாயிலாய்க் ககாள்மியன.
கபாருள் : நாடு நகரம் நல்ல திருக்யகாயில் ஆகியவற்றைத் யதடி
அறலந்து அங்கங்யக ேிவன் வற்ைிருக்கின்ைான்
ீ என்று பாடுங்கள்.
பாடுவயதாடு பணியுங்கள். அவ்வாறு பணிந்த பிைகு ஒருறமப்பட்ட
கநஞ்ேத்றத இறைவன் தனக்குக் யகாயிலாகக் ககாள்வன். இப்பாட்டில்
ேரியா பூறேறயப் பற்ைிக் கூறுகின்ைார்.

1446. பத்தர் ேரிறத பாடுயவார் கிரிறயயார்

அத்தகு கதாண்டர் அருள்யவடத்து ஆடுயவார்
சுத்த இயமாதி ோதகர் தூயயாகர்
ேித்தர் ேிவஞானம் கேன்கைய்து யவார்கயள.

கபாருள் : பத்தர் ஆலய வழிபாடு முதலிய கேய்யும் ேரிறய வழியில்

நிற்யபார். விபூதி முதலிய ேிவோதனங்கள் அணிந்து ேிவயவடந்தாங்கிய
அடியார் கிரிறய வழியில் நிற்யபார். தூய இயமம் முதலிய அட்டாங்க
யயாக உறுப்புக்கறள உணர்ந்து அவ்வழியில் நிற்யபார் சுத்த யயாகியர்
ஆவர். ேித்தர் ேிவத்றதத் தன்னில் கண்டு, தான் அதில் ஒன்ைி
நிற்யபாராவர்.

(புத்தர் -ேரிறயயாளர்; கதாண்டர் - கிரிறய யாளர்; ோதகர் யயாகிகள்;

ேித்தர் - ேிவஞானிகள்.)

1447. ோர்ந்தகமய்ஞ் ஞானத்யதார் தானவர் ஆயியனார்

யேர்ந்தகவண் யயாகத்தர் ேித்தர் ேமாதியயார்
ஆய்ந்த கிரிறயயயார் அருச்ேறன தப்பாயதார்
யநர்ந்த ேரிறயயயார் நீள்நிலத் யதாயர.

கபாருள் : உண்றமயான ஞானம் கபற்ைவர் அவயன

தானாகியவர்கள்.அட்டாங்க யயாக கநைியில் நின்று ேமாதியறடந்யதார்
யயாகிய ராவர். ஆராய்ந்த கிரிறயயுறடயயார் ேிவபூறே தவைாமல்
கேய்பவர். கிரிறய கநைியில் நிற்பவர் தலயாத்திறர புரிபவராவர்.

1448. கிரிறய யயாகங்கள் கிளர்ஞான பூறே

அரிய ேிவனுரு அமரும் அரூபத்
கதரியும் பருவத்துத் யதர்ந்திடும் பூறே
உரியன யநயத்து உயர்பூறே யாயம.

கபாருள் : கிரிறய, யயாகம், கிளர்ச்ேிறயத் தரும் ஞானம் ஆகிய பூறே

முறையய அைிதற்கு அருறமயான ேிவனது உருவத்றதயும்
அருவத்றதயும் கபாருந்தும். உபாேகரின் பக்குவத்துக்கு ஏற்பத் யதர்ந்து
ககாள்ளும் பூறே உரிறமயான யநயப் கபாருளுக்குச் கேய்யும் உயர்ந்த
பூறேயாம்.
(கிரிறயயாளரும் யயாகிளும் கேய்வது உருவபூறேயாகும். ஞானபூறே
என்பது அருவப் பூறேயாகும்.)

1449. ேரியாதி நான்கும் தருஞானம் நான்கும்

விரிவான யவதாந்த ேித்தாந்தம் ஆறும்
கபாருளா னதுநந்தி கபான்னகர் யபாந்து
மருளாகும் மாந்தர் வணங்கறவத் தாயன.

கபாருள் : ேரிறய முதலிய நான்கினாலும் கபறுகின்ை ஞானம்

நான்கும் விரிவாகவுள்ள யவதாந்த ேித்தாந்தத்தால் அறடயப்படுகின்ை
ஆறு விதமான முடிவிறன உண்றமப் கபாருளானதாகிய நந்தி
கயம்கபருமான் குரு மண்டலமாகிய கபான்னகர் அறடந்து மயக்க
அைிவிறனக் ககாண்ட மக்கள் வணங்கி அைிறவப் கபை றவத்தனன்.
ஞானம் நான்கு; ேரிறய, கிரிறய, யயாகம், ஞானம் இறவகளால் கபற்ை
ஞானம்.

(யவதாந்தம் ஆறு; காபிலம், காணாதம், பாதஞ்ேலம், அட்ேபாதம்,

வியாயம், றஜமினியம் என்பன.)

1450. ேறமயம் பலசுத்தித் தன்கேயல் அற்ைிடும்

அறமயும் வியேடமும் அரன்மந் திரசுத்தி
ேறமய நிருவாணம் கலாசுத்தி யாகும்
அறமமன்று ஞானமார்க் கம்அபி யடகயம.

கபாருள் : ேறமய தீட்றேயால் ஆன்மாவில் பதிந்துள்ள

மலக்குற்ைங்கறள அகற்ைி ஆணவ மலத்தின் வலிறவக் குறைத்தல்
வியேட தீட்றேயால் ேிவத்தின் துறணககாண்டு அறமயப்கபற்ை
மந்திரங்களால் மும்மலத்தின் அைிறவக் குறைத்தல். ேறமயத்தில்
உள்ள நிருவாண தீட்றேயால் கறலகளின் மலக்குற்ைங்கறள அகற்ைி,
அவ்வக் கறலயிலுள்ள ஆன்மாக்கறள யமலுள்ள கறலகளுக்குச்
கேல்லத் தகுதிப்படுத்தலாகும். அபியடகமாவது திருவருட்ேத்தி
நிறலகபைப் யபாதித்து நிலகபறுத்தயலயாகும். இம்மந்திரம்
றேவத்திலுள்ள தீக்றககறள விவரிக்கின்ைது ேமயம், வியேடம்,
நிருவாணம், அபியடகம்.

6. கிரிவய (யநான்பு)

(மலரிட்டு வணங்கி இறைவறன அகத்தும் புைத்தும் பூேித்தல்

கிரிறயயாகும்.)
1451. பத்துத் திறேயும் பராகமாரு கதய்வமுண்டு
எத்திக்கு இலர்இல்றல என்பதின் அமலர்க்கு
ஒத்துத் திருவடி நீழல் ேரகணனத்
தத்தும் விறனக்கடல் ோராது காணுயம.

கபாருள் : பத்துத் திறேகளிலும் பரேிவம் வியாபித்துள்ளது.

எத்திறேயிலும் இல்லாதவர் எப்யபாது இலர் என்பதால் அத்தறகய
மலமில்லாதவர்க்குப் பணிந்து, திருவடிறய அறடக்கலம் என்று
உறுதியாகக் ககாள்ள, யமன்யமலும் தாவி வருகின்ை விறனயாகிய
கடல் இவ்ஆன்மாறவச் ோராது. இவ்வுண்றமறய அனுபவத்தில்
காண்பாயாக. எங்கும் நிறைந்த பரேிவயம கதய்வம் என்று ேரண்
அறடந்தால் விறன ோராது என்பதாம்.

1452. கானுறு யகாடி கடிகமழ் ேந்தனம்

வானுறு மாமலர் இட்டு வணங்கினும்
ஊனிறன நீக்கி உண்பவர்க்கு அல்லது
யதனமர் பூங்கமழ் யேரஒண் ணாயத.

கபாருள் : காட்டின்கண் எங்கணும் நிறைந்து மணம் கமழும்

ேந்தனமும், வானளாவ நிறையும் வண்ணம் ேிைந்த மலர்களும் ோத்தி
வணங்கினாலும், ககால்லாமலும் ககான்ைறதத் தின்னாமலும்
இருப்பதாகிய கேந்கநைிகயாழுகிச் ேிவறன நிறனப்பதாகிய
திருவுறடயார்க்கன்ைி திருவருள் வழ்ச்ேியாகிய
ீ ேத்திநிபாதம் கிட்டாது.
(ேத்தி - திருவருள், நிபாதம் - நினைாய்ப்பதிதல், வழ்ச்ேி
ீ ஊனிறன நீக்கி
- ேரீர அபிமானம் விட்டு அல்லது மாமிே உணறவ விட்டு.)

1453. யகானக்கன் தாயய குறரகழல் ஏத்துமின்

ஞானக்கன் ைாகிய நடுயவ உழிதரும்
வானக்கன் ைாகிய வானவர் றககதாழும்
மானக்கன்று ஈேன் அருள்வள்ள மாயம.

கபாருள் : யமன்றமயான பசுங்கன்றைப்யபால ஒலிக்கும்

கழறலயுறடய திருவடிறயப் யபாற்றுங்கள். அப்யபாது ஞானத்றத
நல்கும் சுழுமுறன நடுயவ யதான்றும். யதவர் உலகக்கன்ைாகிய
வானவர் வந்து உம்றம வணங்குவார்கள். கபருறம கபாருந்திய இடப
வாகனத்றதயுறடய இறைவன் திருவருறளத் தாங்கும் பாத்திர
மாகுங்கள்.

1454. இதுபணிந்து எண்டிறே மண்டிலம் எல்லாம்

அதுபணி கேய்கின் ைவள்ஒரு கூைன்
இதுபணி மானுடர் கேய்பணி ஈேன்
பதிபணி கேய்வது பத்திறம காயண.

கபாருள் : யமல் ஓதிய முறைறமகறள வணங்கி ஏற்றுக் ககாண்டு

எட்டுத் திறேகளால் சூழப்கபறும் உலக உடல்கபாருள் நிறை
மண்டிலங்கறள கயல்லாம் பறடத்து அளித்து அழித்து மறைத்து
அருள் கேய்யும் ஐந்கதாழிலுறடய அம்றமறய ஒரு கூற்ைியல
உறடயவன் ேிவன். மாந்தர் கேய்யத் தகுந்த இறைபணி ேிவப்
பணியயயாம். இச்ேிவப்பணியய யநான்பாளராகிய கிரிறயயினம்
கேய்யும் ேிவபத்தித் திருப்பணியாகும்.

1455. பத்தன் கிரிறய ேரிறய பயில்வுற்றுச்

சுத்த அருளால் துரிேற்ை யயாகத்தில்
உய்த்த கநைியுற்று உணர்கின்ை ஞானத்தால்
ேித்தம் குருவரு ளால்ேிவம் ஆகுயம.

கபாருள் : பத்தியுறடயயான் தூய மந்திரம் முதலியவற்றை நிறனந்து

அவ்வாறு நடந்து பழகி , சுத்தமாறய என்ை அருள் ேத்தியால்
குற்ைமற்ை கமய்யபாகத்தில் அறமத்த கநைியில் கபாருந்தி தன்றனயும்
தறலவறனயும் உணர்கின்ை ஞானத்தினால் ேித்தம் குருமண்டலப்
பிரயவேத்தால் ேிவமாக அறமயும்.

1456. அன்பின் உருகுவன் நாளும் பணிகேய்வன்

கேம்கபான் கேய்யமனி கமலத் திருவடி
முன்புநின் ைாங்யக கமாழிவது எனக்கருள்
என்பினுள் யோதி இலக்குகின் ைாயன.

கபாருள் : ேித்தம் ேிவமாய ேிவபக்தன் எல்றலயிலாத் தறலவன்பால்

உருகுவன். அவன் எந்நாளும் அடிறமப்பணி கேய்து ஒழுகுவான்.
கபான்யபாலும் திருயமனியும் கேந்தாமறர அறனயதிருவடியும்
உறடயவன் ேிவன். அவன் அடியயன் முன்நின்று அருமறை யருளத்
திருவடி யுணர்வு றகவந்த ஒரு கமய்யடியாறர ஊர்ந்து கேைிந்த
அைிகவாளியால் விளங்கியருள்வன்.

7. வயாகம் (கேைிவு)

(யயாகமாவது, மூலாதாரத்திலுள்ள குண்டலினியயாடு கூடிய

பிராணறனத் துவாத ோந்தத்தில் விளங்கும் ேிவத்யதாடு யேர்த்துப்
கபாருந்தி யிருத்தல். இவ்வாறு யேர்த்துத் தியானம் கேய்தால் ஒளி
விளங்கும். )
1457. கநைிவழி யயகேன்று யநர்றமயுள் ஒன்ைித்
தைியிருந் தாற்யபால் தம்றம யிருத்திச்
கோைியினும் தாக்கினும் துண்கணன் றுணராக்
குைியைி வாளர்க்குக் கூடலும் ஆயம.

கபாருள் : ஆோன் அருளிய அருமறைவழியய ஒழுகி அகத்தலமாகிய

யயாகத்தில் கபாருந்தி ஆ முதலியவற்றைக் கட்டுத்தைி (தூண்)
மாறுதல் இன்ைி இருந்தாற்யபால் தம் உடம்றப இருத்தித் தினவு
முதலியன உடம்பில் யதான்ைினும் கோைியாமலும், காற்று மறழ
மின்னல் இடி முதலியன உடம்பில் யமாதினும் அறேயாமலும் இருந்து
கருதிய குைியாம் ேிவத்றத அைிவார்க்கு அருளால் அச்ேிவத்துடன்
கூடலுமாகும்.

1458. ஊழியதா றூழி உணர்ந்தவர்க்கு அல்லால்

ஊழியதா றூழி உணரவும் தாகனாட்டான்
ஆழி அமரும் அரிஅயன் என்றுளார்
ஊழி முயன்றும்ஓர் உச்ேியு ளாயன.

கபாருள் : ஊழியதாறூழி பலவரினும், என்றும் ஒருபடித்தாய் நின்று

நிலவும் முழு முதற்ேிவறன அவன் அருட்கண்ணால் உணர்ந்தவர்க்கு
அல்லாமல் பலவூழி கண்டாலும் தம் அைிவால் அச்ேிவறனக்
காணமுடியாது. ேக்கரப் பறடறயத் தாங்கும் அரியும் அயனும் பலவூழி
முயன்றும் காண ஒண்ணாமல் நீங்கி மறைந்து நின்ைனன். (ஓருச்ேி
ஒருவி என்பதன் திரியு ஒருவி - நீங்கி.)

1459. பூவினிற் கந்தம் கபாருந்திய வாறுயபால்

ேீவனுக்கு உள்யள ேிவமணம் பூத்தது
ஓவியம் யபால உணர்ந்தைி வாளர்க்கு
நாவி யறணந்த நடுதைி யாயம.

கபாருள் : மலரின் கண் மணம் கபாருந்தி யறமவது யபால் ஆருயிரின்

கண்ணும் அன்றன அத்தனாம் ேிவமணம் பூத்தறமந்தது. அவ்
அறமவிறனயுறடயார் புறனந்த ேித்திரம் யபால் அச்ேிவறனயய
உணர்ந்தைிவர். அப்படி அைிகின்ைவர் புனுகு பூறன அறணந்த நடுத்தைி
யபான்று அறேயாதிருப்பவர். (நாவி - புனுகுப்பூறன)

1460. உய்ந்தனம் என்பீர் உறுகபாருள காண்கிலீர்

கந்த மலரில் கலக்கின்ை நந்திறயச்
ேிந்றத யுையவ கதளிந்தருள் நீங்கினால்
முந்றதப் பிைவிக்கு மூலவித் தாயம.
கபாருள் : உயர்ந்யதாம் என்று கோல்வர்;
ீ ஆனால் யயாகத்தால் உள்யள
உறுகின்ை கபாருறளக் காணமாட்டீர். மணங்கமழும் நல்லார் தம்
கநஞ்ேத்தாமறரயில் கலக்கின்ை நந்திறய உங்கள் உள்ளம் கபாருந்தத்
கதளியுங்கள். கதளிந்தால் இருள் நீங்கும். இருள் நீங்கினால்
நுண்ணுடலாகிய கருவுைாது யதான்றும் முதற்பிைவிறய ஒழிப்பதற்கு
அத்கதளிவு அழியாக் காரணமாகும். வித்து காரணம்.

1461. எழுத்கதாடு பாடலும் எண்கணண் கறலயும்

பழித்தறலப் பாேப் பிைவியும் நீங்கா
வழித்தறலச் யோமயனாடு அங்கி அருக்கன்
வழித்தறலச் கேய்யும் வறகயுணர்ந் யதயன.

கபாருள் : இலக்கண இலக்கியங்களும் இவற்ைின் விரிவான அறுபத்து

நான்கு கறலகளும், பழித்தற்கு இடமாகிய சுட்டுணர்வாகும்.
அச்சுட்டுணர்வாகிய பாேத்தினால் கதாடரும் பிைவியும் நீங்காத
முறைறம வாய்ந்த இடப்பால் நரம்பாகிய திங்களும் வலப்பால்
நரம்பாகிய ஞாயிறும் நடுப்பால் நரம்பாகிய தீயும் அருளான் அறமயும்
நிறலகறளயுணர்வர். அவ்வுணர்வால் முதன்றமயான கேந்கநைிச்
கேல்லும் யமன்றம எய்தும்.

1462. விரும்பிநின் யைகேய்யில் யமய்த்தவ ராகும்

விரும்பிநின் யைகேய்யின் கமய்யுறர யாகும்
விரும்பிநின் யைகேய்யின் கமய்த்தவ மாகும்
விரும்பிநின் யைகேய்யில் விண்ணவன் ஆகுயம.

கபாருள் : ேிவத்றத விரும்பி நின்று கேயல் கேய்யும் நல்யலார்

உண்றமத் தவத்தவராவர். அவ்வாறு ஒழுகின் குருவருள் அருமறை
றககூடும். அதுயபால் கேய்யின் அஃது இைப்பில் தவமாகிய உண்றமத்
தவமாகும். யமலும் றகக் யகாலின் தூய விண்ணுலக யநராட்ேியுறடய
ேிவகனன மதிக்கப்படுவன். (அருமறை - குருகமாழி)

1463. யபணிற் பிைவா உலகருள் கேய்திடும்

காணில் தனது கலவியு யளநிற்கும்
நாணில் நரக கநைிக்யக வழிகேயும்
ஊனில் சுடும் அங்கி உத்தமன் தாயன.

கபாருள் : அகத்தவமாகிய யயாக கநைிறயப் யபணி ஒழுகுவார்

மீ ண்டும் பிைப்பதற்கு வாயில் இல்லாத தூய ேிவவுலறக எய்துவர்.
இவ்வுலயக பிைவா உலககனப்படும். அருட் கண்ணாற் காண்பார்
ேிவகபருமான் யவறு அைக்கலந்து நிற்கும் கலவியுள் நிற்பர். இத்தவ
ஒழுக்கிற் கேல்ல நாணமுறுவார் இருள் உலகு எய்தி இன்னல்
உறுவர். ேிவன் உடம்பினுள் அவ்வுடம்பு நிறலத்து நிற்பதற்கு
யவண்டும் சூட்டிறன அருள்வன். அத்தறகய ேிவகபருமாயன
ோர்ந்தாறரக் காக்கும் தறலவன் ஆவான்.

1464. ஒத்தகேங் யகாலார் உலப்பிலி மாதவர்

எத்தறன ஆயிரம் வழ்ந்தனர்
ீ எண்ணிலி
ேித்தர்கள் யதவர்கள் மூவர் கபருறமயாய்
அத்தன் இவன்என்யை அன்புறு வார்கயள.

கபாருள் : யநர்றமயான கேங்யகால் அரேர்கள், உண்றமயான

யவதகநைி விளக்கிய முனிவர்கள் எத்தறன ஆயிரம் யபர்கள்
இவ்வுண்றம உணராது அழிந்து ஒழிந்தார்கள். இவ் யயாகத்றத அைிந்த
எண்ணற்ை ேித்தர்களும் யதவர்களும், பிரமன், திருமால், உருத்திரன்
ஆகிய மூவரும் கபருறமயாகப் பரேிவத்றதத் தவிர உயிருக்கு
நன்றம கேய்பவர் யவறு இல்றல என்று அடி பணிந்தார்கள்.

1465. யயாகிக்கு யயாகாதி மூன்றுள ககாண்டுற்யைார்

ஆகத் தருகிரி யாதி ேரிறயயாம்
தாகத்றத விட்ட ேரிறயகயான் ைாம்ஒன்றுள்
ஆதித்தன் பத்தியுள் அன்புறவத் யதயன.

கபாருள் : யயாகம், கிரிறய, ேரிறய ஆகிய மூன்று கநைிகறளயும்

ககாண்டு யமன்றமயுறுவர் யயாகிவர் ஆவர். அவ்வாைாகத் தருவன
கிரிறயயில் கிரிறய, கிரிறயயில் ேரிறய ஆகியவாம். ஆறேறய
விட்ட ேரிறய ஒன்ைாகும். அவ்வாறு விளங்கும் ஒளிமண்டல
ேிவாதித்தன் பத்தியில் ேிைந்துஅன்பு ககாண்யடன். (ஆதித்தன் -
ேிவசூரியன்.)

1466. யயாகச் ேமயயம யயாகம் பலவுன்னல்

யயாக வியேடயம அட்டாங்க யயாகமாம்
யயாகநிர் வாணயம உற்ை பயராதயம்
யயாகஅபி யடகயம ஒண்ேித்தி யுற்ையல.

கபாருள் : கேைிவு நிறலயாகிய யயாகத்தில் ேமயம், வியேடம்,

நிருவாணம், அபியடகம் என் நான்கு நிறலகள் உள்ளன. அறவ
முறையய ேிவநுறழவு, ேிவயநான்றம, ேிவ நுண்றம, ேிவ நுகர்றம என
அறழக்கப் கபறும், யயாகத்தில் ேமயம், பல வறகயான யயாக
முறைகறள நிறனத்தல், யயாகத்தில் வியேடம் எட்டு உறுப்புடன்
கூடிய யயாகம், யயாகத்தில் நிருவாணம் முழுமுதற் ேிவம் யதான்ைல்
(யயாகத்தில் அபியடகம் - ேித்திகபறுதல். உறுதல் - உைல்; உற்ைல் என
மிகுந்தது.)

8. ஞானம் (கமய்யுணர்வு)

(ஞானம் என்பது பதி அைிவு, ஞானம், யநயர், ஞாதுரு என்ை மூன்றும்

ககட்டு ஒன்ைான நிறலயய ஞானம் எனப்கபறும் ஆதலால் ஞானயம
வடு
ீ யபற்றுக்கு வாயிலாகும்.)

1467. ஞானத்தின் மிக்க அைகநைி நாட்டில்றல

ஞானத்தின் மிக்க ேமயமும் நன்ைன்று
ஞானத்தின் மிக்கறவ நன்முத்தி நல்காவா
ஞானத்தின் மிக்கார் நரரின்மிக் காயர.

கபாருள் : ஞானத்தில் ேிைந்த அைகநைி நாட்டில் இல்றல. ஞானத்றதக்

ககாடுக்காத ேமயகநைியும் நல்லது அன்று. ஞானத்துக்குப்
புைம்பானறவ நல்ல வடு
ீ யபற்றை அளிக்காது. ஞானத்தில் ேிைந்து
விளங்குபவயர மக்களில் யமயலார் ஆவர். ஞானயம வடு
ீ யபற்ைிற்கு
வாயிலாதலின் ேிைந்தது என்பதாம். (நாட்டில்றல - நாட்டில் இல்றல)

1468. ேத்தமும் ேத்த மனனும் தகுமனம்

உய்த்த உணர்வும் உணர்த்தும் அகந்றதயும்
ேித்தம் என்று இம்மூன்றும் ேிந்திக்கும் கேய்றகயும்
ேத்தங் கடந்தவர் கபற்ைேன் மார்க்கயம.

கபாருள் : நாதமும் நாதவடிவான மனமும் தக்க அம்மனம் தந்த

புத்தியும் புத்திறய உணர்த்தும் அகங்காரமும் ஆகிய ேித்தம் என்ை
இம்மூன்றும், அது ேிந்திக்கின்ை கேயலும் அவற்ைால் விறளயும்
நாதமும் கடந்த ஞானியர் கபற்ை கநைியய ேன்மார்க்கம் ஆகும்.

1469. தன்பால் உலகும் தனக்குஅரு காவதும்

அன்பால் எனக்குஅரு ளாவது மாவன
என்பார்கள் ஞானமும் எய்தும் ேியவாகமும்
பின்பாலின் யநயமும் கபற்ைிடுந் தாயன.

கபாருள் : ேீவனது ேித்தத்தில் அறமத்துள்ள ேங்கற்ப உலகமும் தனது

சூழ்நிறலயில் புைத்யத அறமந்துள்ள உலகமும் அன்பினால் எனக்கு
அருளாக அறமந்தன என்பர் ஞானிகள். இவ்வறகயான ஞானமும்
அதனால் அறமயும் ேிவபாவறனயும், பின்னர் அைியப்படுகபாருள்
ஆகிய ேிவத்றதயும் கபற்ைிடுவர். (ேியவாகம் - அவயன தாயன ஆகிய
கநைி. பின்பால் - ேியவாகம் பாவறன றகவந்த பின். யநயர் - ேிவம்.)
1470. இருக்கும் யேம இடம்பிரம மாகும்
வருக்கம் ேராேர மாகும் உலகம்
தருக்கிய ஆோரம் எல்லாம் தருயம
திருக்கமில் ஞானத்றதத் யதர்ந்துணர்ந் யதார்க்யக.

கபாருள் : மாறுபாடு இல்லாத ேிவஞானத்றத திருவருளால் கதளிந்து

உணர்ந்யதார் ேிவஞானியர் ஆவர். அவர் ஒடுக்கமாகிய
நிட்றடகூடியிருக்கும் இடம் ேிவன் எழுந்தருளியிருக்கும் இடமாகும்.
இயங்குதிறன நிறலதிறணயாகிய கூட்டம் அறனத்தும் அவர்களுக்கு
உலக உைவாகும். யமம்பாடு மிக்க ஒழுக்கம் அறனத்தும் தாயம வந்து
எய்தும்.

(கேருமி இருக்கும் - மறைந்திருக்கும், ஆோரம் - ஒழுக்கம், திருக்கிலா -

மாறுபாடு இல்லாத)

1471. அைிவும் அடக்கமும் அன்பும் உடயன

பிைியா நகர்மன்னும் யபரரு ளாளன்
குைியும் குணமும் குறரகழல் நீங்கா
கநைியைி வார்க்கிது நீர்த்கதானி யாயம.

கபாருள் : ேிவத்றத அைியும் அைிவும், ேிவத்தில் அடங்கும் அடக்கமும்,

ேிவத்றதப் பற்றும் தறலயன்பும் உள்ளவர் யகடில்லாத ேிவவுலகத்தில்
வாழ்யவாராவர். அவர்கள் தம் புை அறடயாளச் ேிவப்பண்பும் ஒலிக்கும்
கழல் அணிந்துள்ள ேிவகபருமான் திருவடிகறள நீங்கா நிறலறயக்
ைிப்பனவாகும். அவர்கள் பால் அடங்கியிருக்கும் திருவடி யுணர்வு
காற்று முதலியவற்ைின் துறணயால் நீரில் உண்டாகும் ஒலியபால்
கேந்கநைிச் கேல்லும் துறணயால் கவளிப்படும்.

1472. ஞானம் விறளந்கதழு கின்ையதார் ேிந்றதயுள்

ஏனம் விறளந்கததி யரகாண் வழிகதாறும்
கூனல் மதிமண் டலத்கததிர் நீர்கண்டு
ஊனம் அறுத்துநின்று ஒண்சுடர் ஆகயம.

கபாருள் : ஞானம் முதிர்ந்து எழுகின்ை எண்ண நிறலயில் கருவி

யாகிய நாதம் யதான்ைி முகத்தின் முன் எங்கும் இளம்பிறை
மண்டலத்தின் ஒலிறயத் தரிேித்து உடலின் இழிதறகறமறய
உணர்ந்து உடறலக் கடந்து ஒளி மிக்க யோதியாகும். ஞானியர்
உடலின் இழிதறகறமறய உணர்ந்து ஒளியயதாம் என்று அைிவர்.
(ஒண்சுடர் - ேிவம்.)
1473. ஞானிக்கு உடன்குணம் ஞானத்தில் நான்குமாம்
யமானிக்கு இறவ ஒன்றும் கூடாமுன் யமாகித்து
யமனிற்ை லாம்ேத்தி வித்றத விறளத்திடும்
தானிக் குலத்யதார் ேரிறய கிரிறயயய.

கபாருள் : ஞானிக்கு உடனாய தன்றமயாக ஞானத்தில் ஞானம்,

ஞானத்தில் யயாகம், ஞானத்தில் கிரிறய, ஞானத்தில் யயாகம்,
ஞானத்தில் கிரிறய, ஞானத்தில் ேரிறய ஆகிய நான்கும் ஆகும்.
அனுபவம் முதிர்ந்து பிரணவ ேத்தியான கமௌனிக்கு இறலஒன்றும்
யதறவயில்றல. முன்யன பரவேமறடந்து யமல் ேந்திர மண்டல
ஒளியில் விளங்கும். ேத்தி ஞானத்றத அளித்துவிடும். அவ்வாைன்ைி
ஆதாரங்களில் கபாருந்தி யயாகம் புரியவார்க்குச் ேரிறயயும்
கிரிறயயுயமயாகும்.

1474. ஞானத்தின் ஞானாதி நான்குமாம் ஞானிக்கு

ஞானத்தின் ஞானயம நான்எனது என்னாமல்
ஞானத்தில் யயாகயம நாதாந்த நல்கலாளி
ஞானக் கிரிறயயய நன்முத்தி நாடயல.

கபாருள் : ேிவஞானிக்கு ஒதப்பட்ட அைிவில் அைிவு முதலிய நான்கும்

உள்ளன. அைிவில் அைிவாகிய ஞானத்தின் ஞானயம யான், எனது
என்னும் கேருக்கு அைல். ஞானத்தில் யயாகம் முப்பத்தாறு
கமய்யுங்கடந்த அருள் கவளியில் காணும் ேிவஒளி ஞானத்தில்
கிரிறயயய திருவடிப் யபற்ைிறன நாடுதல். கமய் - தத்துவம்.
ஞானத்தில் ேரிறய என்பது திருவடிப் யபற்ைிறனத் திருமுறைச்
கேல்வர் நவில நன்கினிது யகட்டல்.

1475. நண்ணிய ஞானத்தின் ஞானாதி நண்ணுயவான்

புண்ணிய பாவம் கடந்த பிணக்கற்யைான்
கண்ணிய யநயர் கறரஞானம் கண்டுயளான்
திண்ணிய சுத்தன் ேிவமுத்தன் ேித்தயன.

கபாருள் : கபற்ை ஞானத்தில் ஞானாதி நான்கும் றகவரப் கபற்ைவன்

புண்ணியத்தால் அறடயும் நற் பயறனயும், பாவத்தாலவரும் தீய
பயறனயும் கடந்து நிற்பவன் ஆவான். கபருறமயான யநயப்
கபாருளின் ஞான வரம்றபக் கண்டவன், திண்றமயான மலக்
குற்ைங்கள் அற்ைவனும் ேிவ முத்தனும் ேித்தனுமாவான். (ேிவமுத்தன்
- ேிவப்யபற்றை அறடந்தவன். ேித்தன் - அைிவின் எல்றலறயக்
கண்டவன், ஞானி - ஞானத்தின் எல்றலறயக் கண்ட ேிவ முத்தனும்
ேித்தனும் ஆவான்)
1476. ஞானச் ேமயயம நாடும் தறனக் காண்டல்
ஞான வியடேயம நாடு பயராதயம்
ஞானநிர் வாணயம நன்ைைி வான்அருள்
ஞானஅபி யடகயம நற்குரு பாதயம.

கபாருள் : ேிவ ஞானத்திலும் நிகழும் நால்வறகத் தீக்றகயும்

வருமாறு; ேிவ நுறழவு என்பது ேிவறனக் காணும் முறையால்
தன்றனக் காண்பது ேிவயநான்றம என்பது யமலாம் ேிவத்யதாற்ைம்
காண்பது. ேிவ நுண்றம என்பது வாலைிவனாகிய ேிவகபருமானின்
திருவருள் வழ்ச்ேி.
ீ ேிவ நுகர்றம என்பது திருவருள் ஆோன்
திருவடியிறன மைவாறம. (நுறழவு - ேமயம்; யநான்றம - வியேடம்;
நுண்றம - திருவாணம்; நுகர்றம - அபியடகம்; திருவருள் வழ்ச்ேி
ீ -
ேத்திநிபாதம், நிபாதம் - நன்ைாய் பதிதல், பயராதயம் பரம்+உதயம், ேிவம்
யதான்ைல். நன்ைைிவான் அருள் - ேிவனருள், நற்குரு -ேிவகுரு.)

9. சன்மார்க்கம் (காதன்றம கநைி)

(ேன்மார்க்க மாவது, நன்கனைி அல்லது ஒளிகநைி, ேன்மார்க்கத்தில்

தான் அவனாம் தன்றம எய்தலாம்.)

1477. ோற்றும் ேன் மார்க்கமாம் தற்ேிவத் தத்துவத்

யதாற்ைங்க ளான சுருதிச் சுடர்கண்டு
ேீற்ைம் ஒழிந்து ேிவயயாக ேித்தராய்க்
கூற்ைத்றத கவன்ைார் குைிப்பைிந் தார்கயள.

கபாருள் : கோல்லப்கபறும் ேன்மார்க்கமாவது தற்பதம் கபாருளான

ேிவத்தின் உண்றம வடிவங்களான நாதவிந்துக்களில் விளங்கும்
சுடறரக்கண்டு, ேினத்றத விட்டுச் ேிவயயாகத்தில் நிறலத்த ேித்த
முறடயவராய்க் காலறன கவன்ை இறைவனது திருவுள்ளக் குைிப்றப
உணர்ந்தவர் பற்றும் கநைியாம்.

1478. றேவப் கபருறமத் தனிநா யகன்நந்தி

உய்ய வகுத்த குருகநைி ஒன்றுண்டு
கதய்வச் ேிவகநைி நன்மார்க்கம் யேர்ந்துய்ய
றவயத்துள் ளார்க்கு வகுத்துறவத் தாயன.

கபாருள் : றேவத்துக்குப் கபருறமறயத் தரும் ஒப்பற்ை

தறலவனாகிய ேிவன் ஆன்மாக்கள் உய்தி கபறும் வண்ணம் அறமத்த
ஒளிகநைி ஒன்றுண்டு. அதுதான் கதய்வச் ேிவகநைியாகிய ேன்மார்க்கம்.
அதறனச் யேர்ந்து உய்தி கபறுமாறு இவ்வுலகில் உள்ளார்க்கு
அறமத்துக் ககாடுத்தான்.
1479. கதரிேிக்கப் பூேிக்கச் ேிந்தறன கேய்யப்
பரிேிக்கக் கீ ர்த்திக்கப் பாதுகஞ் சூடக்
குருபத்தி கேய்யும் குவலயத் யதார்க்குத்
தருமுத்திச் ோர்பூட்டும் ேன்மார்க்கம் தாயன.

கபாருள் : கதரிேிக்கவும் பூேிக்கவும் தியானிக்கவும் தீண்டவும் புகழவும்

திருவடிநிறலறயச் ேிரயமல் சூடவும் குருபத்தி கேய்யும்
கமய்யன்பர்களுக்குச் ேன்மார்க்கம் முத்திறய அறடயத் துறணபுரியும்.

1480. கதளிவைி யாதார் ேிவறன அைியார்

கதளிவைி யாதார் ேீவனும் ஆகார்
கதளிவைி யாதார் ேிவமாக மாட்டார்
கதளிவைி யாதவர் தீரார் பிைப்யப.

கபாருள் : ேன்மார்க்க கநைியின்கண் ஒழுகித் திருமுறைவழியாக

முப்கபாருளின் கமய்ம்றம கதளியாதவர் ேிவறன உணரார். ேிவறன
உணராறமயினால் உயிர்ப்பயன் எய்தார். பயன்எய்தார் ஆகயவ
அைிவுறடப் கபாருளும் ஆகார். கமய்ம்றம கதளியாதவர் ேிவன்
திருவடிகறளக் கூடிச் ேிவமாம் கபருவாழ்வு எய்தார். கமய்ம்றம
கதளியாதார் பிைப்பு அைார்; ேிைப்பும் உைார்.

1481. தான்அவ னாகித் தான்ஐந்தூம் மலம்கேற்று

யமானம தாம்கமாழிப் பால்முத்த ராவதும்
ஈனமில் ஞானானு பூதியில் இன்பமும்
தான்அவ னாய்அற்ை லானேன் மார்க்கயம.

கபாருள் : சுத்த ஆன்மாவாகிய தான் ேிவயம யாகித் தன்பால் கபாருந்

திய ஆணவம், கன்மம், மாறய, மாயயயம், தியராதாயி ஆகிய
ஐம்மலங்கறளயும் நீக்கி, யமானம் என்ை கபயரிறனயுறடய ஒரு
கமாழியான பிரணவத்றத அறடந்து முத்தான்மா ஆவதும்,
குற்ைமில்லாமல் ஞான அனுபவத்தில் இன்பம் அறடவதும். தான்
ேிவமாகத் தன்னிறல ககடல் ேன் மார்க்கமாம். தான் அவனாதல்
ேன்மார்க்கத்தால் அறடயலாம். (அனுபூதி - அனுபவம்)

1482. ேன்மார்க்கத் தார்க்கு முகத்கதாடு பீடமும்

ேன்மார்க்கத் தார்க்கும் இடத்கதாடு கதய்வமும்
ேன்மார்க்கத் தார்க்கு வருக்கம் தரிேனம்
எம்மார்க்கத் தார்க்கும் இயம்புவன் யகண்மியனா.

கபாருள் : ேன்மார்க்கத்தர்களது முகயம ேிவன் உறையும் பீடம்

என்பதும், அவர்களது இடயம யகாயில் என்பதும், அவர்களது
கூட்டத்றதக் காண்பயத ேிவதரிேனம் என்பதும் எம்மார்க்கத்தில்
உள்யளார்க்கும் கூறுகின்யைன்; யகட்பீர்களாக.

1483. ேன்மார்க்க ோதனம் தான்ஞான யஞயமாம்

பின்மார்க்க ோதனம் யபறதயர்க் காய்நிற்கும
துன்மார்க்கம் விட்ட துரியத் துரிேற்ைார்
ேன்மார்க்கம் தான்அவ னாகும்ேன் மார்க்கயம.

கபாருள் : ேன்மார்க்க ோதனமாவது ேிவத்றத அைியும் ஞானமாகும்.

ேன்மார்க்கம் ஒழிந்த ஏறனய ோதனம் அைிவில்லாதவர்க்கு ஆகும்.
தீறம தரும் மார்க்கத்றத விட்டுத் துரியத்தில் கபாருந்திக் குற்ைம்
நீங்கினவர், ேன்மார்க்கந்தான் அவனாகும் நன்கனைிறய
உணர்ந்தவராவர்.

1484. ேன்மார்க்கம் எய்த வரும்அருஞ் ேீடர்க்குப்

பின்மார்க்கம் மூன்றும் கபைஇயல் பாம்என்ைால்
நன்மார்க்கம் தாயன ேிவகனாடு நாடயவ.
கோன்மார்க்கம் என்னச் சுருதிறகக் ககாள்ளுயம.

கபாருள் : ேன்மார்க்கத்றத அறடய வருகின்ை அருறமயான

ோதகர்க்கு ஏறனய மூன்று மார்க்கங்களும் கபறுவது இயல்பாதலின்
ேிவகனாடு கபாருந்தும் நன்மார்க்கயம யவண்டுவது ஆகும். இதுயவ
பிரணவ மார்க்கம் என யவதம் கூைியது என்று கறடப்பிடிக்கவும்.
ஏறனய மூன்று; ேகமார்க்கம், ேற்புத்திரமார்க்கம், தாேமார்க்கம்.

1485. அன்னிய பாேமும் ஆகும் கருமமும்

முன்னும் அவத்றதயும் மூலப் பகுதியும்
பின்னிய ஞானமும் யபதாதி யபதமும்
தன்கனாடும் கண்டவர் ேன்மார்க்கத் யதாயர.

கபாருள் : தனக்கு யவைாய்ப் பாேம் உண்டு என்றும், பாேத்தால் இன்பம்

உண்டு என்றும், அக்கன்மம் காரணமாகப் பிைப்பு இைப்புக்களாகிய
அவத்றதகள் உண்டு என்றும், அவத்றதக்கு ஏதுவான மூலப்பிர கருதி
உண்டு என்றும் இறவகறள அைியும் அைிவு உண்டு என்றும்,
இறவகளின் யபதங்கறளயும் ஆன்மாறவயும் கண்டு ஆராய்பவர்
ேன்மார்க்க கநைியில் நிற்பவயரயாவர்.

1486. பசுபாேம் நீக்கிப் பதியுடன் கூட்டிப்

கேியாத கநஞ்ேம் கேியக் கேிவித்து
ஒேியாத உண்றமச் கோரூபஉ தயத்துற்று
அறேவானது இல்லாறம யானேன் மார்க்கயம.
கபாருள் : ஆன்மாறவப் பாேத்தினின்றும் பிரித்து, பதியயாடு யேர்த்து,
கனியாத மனத்றத நன்ைாகக் கனிய றவத்து, ககடாத கமய்ப்கபாருள்
யதாற்ைத்துள் கபாருந்தி அறேயாதபடி ேமாதி கூடியிருத்தயல
ேன்மார்க்கமாம். (கோரூப உதயம் - ஆன்மாவின் இயற்றக உருவம்.)

1487. மார்க்கம்ேன் மார்க்கிகள் கிட்ட வகுப்பது

மார்க்கம்ேன் மார்க்கயம யன்ைிமற்று ஒன்ைில்றல
மார்க்கம்ேன் மார்க்க கமனும்கநைி றவகாயதார்
மார்க்கம்ேன் மார்க்க மாம்ேித்த யயாகயம.

கபாருள் : ேன்மார்க்கத்தில் உள்யளார் அறடய வகுக்கும் மார்க்கம்

ேன்மார்க்கமாகிய மார்க்கமின்ைிப் பைிகதான்ைில்றல. மார்க்கமாகிய
ேன்மார்க்க கநைியய மார்க்கம் யயாகேித்திகறளத் தரும் நன்கனைியாம்.
ேன்மார்க்கயம ஞானத்றதத் தரும் மார்க்கமாம். இதறனச் ேிவயயாகம்
எனவும் கூறுவர்.

10. சக மார்க்கம் (யதாழறம கநைி)

(ேகமார்க்கமாவது யதாழறம கநைியாம். ேகமார்க்கத்தில் நிற்யபார் ேிவ

ரூபத்றதப் கபறுவர்.)

1488. ேன்மார்க்கம் தாயன ேகமார்க்க மானது

மனமார்க்க மாமுத்தி ேித்திக்குள் றவப்பதாம்
பின்மார்க்க மானது யபாராப் பிைந்துஇைந்து
உன்மார்க்க ஞானத்து உறுதியும் ஆயம.

கபாருள் : ஞான கநைியானது யதாழறம கநைியாகயவ

அறடயப்படுவது. இராஜ மார்க்கமாகிய இது பின் வடு
ீ யபற்றையும்
ேித்திறயயும் தருவதாம். இறவயல்லாத பிற்பட்ட கநைிகள் நீங்காப்
பிைப்றபயும் இைப்றபயும் தந்து ஞானத்றத நிறனத்து நிறனத்து
வருந்தச் கேய்பறவ. ஆருயிர்கறளத் யதாழறம கநைியில்
இருத்துதற்கு இருந்து காட்டியவர்நம்பி ஆரூரர். பின்மார்க்கம் - யமயல
கூைிய நான்கு மார்க்கங்கள் அல்லாதது. (உன் - அறலகிை)

1489. மருவும் துவாதே மார்க்கம்இல் லாதார்

குருவும் ேிவனும் ேமயமும் கூடார்
கவருவும் திருமகள் வட்டில்றல
ீ யாகும்
உருவும் கிறளயும் ஒருங்குஇழப் பாயர.

கபாருள் : ேிரேின் பன்னிரண்டு அங்குலத்தில் கபாருந்துகின்ை

மார்க்கத்றத அைியாதவர், துவாத ோந்தத்திலுள்ள குரு மண்டலமாகிய
ஒளி மண்டலத்றதயும், அங்கு விளங்கும் ேிவத்றதயும் இவற்றை
உணர்த்தும் ேமயத்றதயும் அைியாதவர் ஆவர். இவரது இல்லத்தில்
இலக்குமி தங்காமல் அகன்றுவிடும். தனது உருவத்றதயும்
சுற்ைத்றதயும் விட்டு இைந்துபடுவர்.

1490. யயாகச் ேமாதியின் உள்யள அலிடம்

யயாகச் ேமாதியின் உள்யள உளகராளி
யயாகச் ேமாதியின் உள்யள உளேத்தி
யயாகச் ேமாதி யுகந்தவர் ேித்தயர.

கபாருள் : யதாழறம கநைியாகிய ேகமார்க்கத்தில் ேமாதியாகிய

நிஷ்றடயில் இரப்யபார்க்கு, அவர் உள்ளத்தின்கண் திருவருட்கண்ணால்
பரந்த உலகங்கள் காணப்படும். அதுயபால் உள்களாளியாகிய யபகராளி
யதான்றும். அவ்வுள்ளத்தின்கண் திருவருள் அம்றம காட்ேியருள்வள்.
இச்ேமாதியில் உயர்ந்யதார். அறனத்துச் ேித்தியும் அறடவர். அவர்கயள
ேித்தர் என்பபடுயவார். (யயாகேமாதி - ேகமார்க்கம்)

1491. யயாகமும் யபாகமும் யயாகியர்க்கு ஆகுமால்

யயாகம் ேிவரூபம் உற்ைிடும் உள்ளத்யதார்
யபாகம் புவியில் புருடார்த்த ேித்தியது
ஆகும் இரண்டும் அழியாத யயாகிக்யக.

கபாருள் : யயாகமும் யபாகமும் யயாகியர்க்கு ஆகும். யயாகத்தால் ேிவ

ோரூபம் கபற்று விளங்குவார். அதனால் அவர் பூவுலகில்
அறடயப்கபறும் அைம் கபாருள் இன்பம் வடு
ீ ஆகிய நான்கு
புருஷார்த்தங்கறளயும் அறடந்தவராவர். அழியாத யயாகிக்கு
யயாகமும் யபாகமும் கபாருந்துவனவாம்.

1492. ஆதார யோதறன யால்நாடி சுத்திகள்

யமதாதி ஈகரண் கலாந்தத்து விண்கணாளி
யபாதா லயத்துப் புலன்கர ணம்புந்தி
ோதா ரணங்ககடல் ஆம்ேக மார்க்கயம.

கபாருள் : ஆதார யோதறனயால் நாடிசுத்தி அறமந்து, யமறத

முதலான பதினாறு கறலகளில் விளங்கும் ஆகாயமும் அவற்ைால்
விளங்கும் ஒளியும் புலனாகும். அைிவின் ஆலயம் என்ை ஆன்மாவில்
புலன்களும் கபாைிகளும் புத்தியும் தம்முறடய இயல்பான கீ ழ்
இழுக்குந் தன்றமறய விட்டு நிற்பயத ேகமார்க்கமாகம்.

1493. பிணங்கிநிற் கின்ைறவ ஐந்றதயும் பின்றன

அணங்கி எைிவன் அயிர்மன வாளால்
கணம்பதி கனட்டும் கருதும் ஒருவன்
வணங்கவல் லான்ேிந்றத வந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : ஆன்மாறவக் கீ ழ்யநாக்கில் அறழத்துச் கேல்லுகின்ை

ஞாயனந்திரியங்கள் ஐந்றதயும் பின்னர் மனம் என்னும் கூரிய
வானால் வருத்தித் துன்புறுத்துயவன். அப்யபாது பதிகனண் கணங்களும்
கருதுகின்ை ஒருவனும் வணங்கத் தக்கவனும் ஆகிய இறைவன்
ேிந்றதயில் கபாருந்தி நின்ைான்.

(ஐந்து இந்திரியங்கறளயும் அடக்கும் யயாகியின் ேிந்றதயில்

இறைவன் கபாருந்தி நிற்பான்.)

கணம் பதிகனட்டு : அமரர், ேித்தர், அசுரர், றேத்தியர், கருடர், கின்னரர்,

நிருதர், கிம்புருடர், காந்தருவர், இயக்கர், விஞ்றேயர், பூதர், போேர்,
அந்தரர், முனிவர், உரகம் ஆகாய வாேியர், யபாக பூமியர் எனப் பாகு
பட்டன பதிகனண் கணயம.

1494. வளங்கனி கயாக்கும் வளநிைத் தார்க்கும்

வளங்கனி கயாப்பயதார் வாய்றமயன் ஆகும்
உளங்கணிந்து உள்ளம் உகந்திருப் பார்க்குப்
பழங்கனிந்து உள்யள பகுந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : வளமான கனிறயப் யபான்ை கனிறவயுறடய

கேம்றமயாளர்க்கு நல்ல கனிறயப்யபான்று இன்பந்தரும் உண்றமப்
கபாருளாகும். மனங்கனிந்து உள்யள மகிழ்ந்திருப்பவர்க்கு
பழங்கனிந்துள்யளயிருக்கும் காற்ைிறன நீக்கி எடுப்பது யபால இவறரத்
தத்துவங்களினின்றும் நீக்கித்தானும் உடனிருந்தான். ேகமார்க்கத்தில்
நிற்யபாறரத் தத்துவங்களினின்றும் நீக்கி உடனிருந்தருளுவான்
இறைவன்.

(திருவடிப் யபரின்பம் பழங்கனிய அம் கமய்யடியார்க்கு அதறனப்

பகிர்ந்து ககாடுத்து உடன் நின்ைருள்வன் அச்ேிவன் எனினுமாம்.)

11. சற்புத்திர மார்க்கம் (மகன்றம கநைி)

(ேற்புத்திர மார்க்கமாவது கிரிறய கநைியாகும். பூேித்தல் முதலியன

இந்கநைிக்குரிய அங்கங்களாம்.)

1495. யமவிய ேற்புத்திர மார்க்க கமய்த்கதாழில்

தாவிப்ப தாம்ேக மார்க்கம் ேகத்கதாழில்
ஆவ திரண்டும் அகன்று ேகமார்க்கத்
யதவியயாடு ஒன்ைல் ேன்மார்க்கத் கதளிவயத.

கபாருள் : யதாழறம கநைியாகிய ேகமார்க்கத்றத நிறல நிறுத்துவது

மகன்றம கநைியாகிய ேற்புத்திர மார்க்கமாகும். ேகமார்க்கமாகிய
அகத்தவமும் மறனத்தவமும் ஆகிய இரண்டும் காதன்றம கநைியாகிய
ேன்மார்க்க அடிப்பறடயாகும். (அகத்தவம் - யயாகம், மறனத்தவம் -
ேகத்கதாழில். இம்மந்திரம் ேற்புத்திர மார்க்கம், ேகமார்க்கம், ேன்மார்க்கம்
ஒன்றுக்ககான்று அடிப்பறட என்று கூறுகிைது.)

1496. பூேித்தல் வாேித்தல் யபாற்ைல் கேபித்திடல்

ஆேற்ை நற்ைவம் வாய்றம அழுக்கின்றம
யநேித்திட்டு அன்னமும் நீசுத்தி கேய்தல்மற்று
ஆேற்ை ேற்புத் திரமார்க்கம் ஆகுயம.

கபாருள் : பூேறன கேய்தல், பாராயணம் கேய்தல், இறைவனது புகறழச்

கோல்லி வணங்குதல், குைிப்பிட்ட மந்திரங்கறளக் கூைிச்ேிந்தித்தல்,
குற்ைமற்ை தவ ஒழுக்கங்கறள யமற்ககாள்ளல், உண்றம யபசுதல்,
காமாதி அறுபறக நீங்குதல், அன்யபாடு அன்னபாவறன கேய்தல் ஆகிய
இவ்எட்டும் குற்ைமற்ை ேற்புத்திர மார்க்கத்திற்குரிய உறுப்புக்களாம்.

1497. அறுகால் பைறவ அலர்யதர்ந்து உழலும்

மறுகா நறரயன்னம் தாமறர நீலம்
குறுகா நறுமலர் ககாய்வன கண்டும்
ேிறுகால் அைகநைி யேர்கி லாயர.

கபாருள் : ஆறுகால் பைறவயான வண்டானது யதன் யேகரிக்கப்

பலமலர்கறள நாடி அறலயும். அறலயினும் கவள்றள அன்னமானது
தாமறரறய விட்டுக் கவர்ச்ேியான நீயலாற்பல மலறர அறடயாது.
அதுயபாலக் கிரிறயயாளர் மணமிகு மலர்கறளப் பைித்துச்ேிவறன
வழிபடுவது கண்டும், ஏறனயயார் ேிறுகபாழுயதனும் வழிபடாது
பிைவழிச் கேன்றுககடுகின்ைவர்கயள.

1498. அருங்கறர யாவது அவ்வடி நீழல்

கபருங்கறர யாவது பிஞ்ஞகன் ஆறண
கருங்கறர ஏகின்ை மன்னுயிர்க்கு எல்லாம்
ஒருங்குஅறர யாய்உல யகழின்ஒத் தாயன.

கபாருள் : பிைவிப் கபருங்கடலுக்கு அருறமயான கறரயாவது திருவடி

நீழயல, கபரிய கறரயாவது அரன் ஆறணயின் வண்ணம் அறமதயல
திருவடியாகின்ை கறரக்குச் கேல்லுகின்ை நிறலகபற்ை உயிர்கட்கு
எல்லாம் ஒயர அரோய் ஏழு உலகினும் ஒத்து விளங்கியவன்
இறைவன் ஆவான். (அருங்கறர - ேம்ோரக் கடலுக்குக்கறர. வரும்
கறர - எழும் பிைப்புக்கள். அறரயாய் - இறைவனாய்.)

1499. உயர்ந்தும் பணிந்தும் முகந்தும் தழுவி

வியந்தும் அரனடிக் யகமுறை கேய்மின்
பயந்தும் பிைவிப் பயனது வாகும்
பயந்து பிரிக்கில்அப் பான்றமயன் ஆயம.

கபாருள் : திருயவடப் கபாலிவால் உயர்ந்தும், ேிவனடியார்

திருவடிகறளப் பணிந்தும், அதனால் உள்ளம் உவந்தும்,
திருஐந்கதழுத்திறன அகம்தழுவியும், அதனால் வியப்புற்றும்
ேிவகபருமான் திருவடிக்யக திருத்கதாண்டு கேய்யவாம் என்பாயர
மகன்றம கநைியினராவர். அப்பணியிறன அன்புடன் கேய்யுங்கள்.
பிைவிக்கு அஞ்ேிப் கபருமான் அடிகறளச்யேரும் கபரும் யபறு
அதுவாகும். அன்பும் அச்ேமுங்ககாண்டு அவன் திருவடியிறன
கநஞ்ேத்து அறமத்துத் கதாழுதால் ேிவகபருமானும் அவ் ஆருயிரிறன
முன்னின்று தாங்குபவன் ஆவான்.

1500. நின்று கதாழுவன் கிடந்கதம் பிரான்தன்றன

என்றுந் கதாழுவன் எழிற்பரஞ் யோதிறயத்
துன்று மலர்தூவித் கதாழுமின் கதாழுந்யதாறும்
கேன்று கவளிப்படும் யதவர் பிராயன.

கபாருள் : நான்நின்று கதாழுயவன். அழகிய பிராறனக் கிடந்து என்றும்

கதாழுயவன். ஆதலால் நீங்களும் அழகிய பரஞ்யோதியாகிய
இறைவறனப் கபாருந்திய மலர்ககாண்டு கதாழுது வழிபடுங்கள்.
அவ்வாறு கதாழும் யபாது யதவயதவனாகிய ேிவகபருமான்
கதாழுவார்தம் ேிந்தறனயில் கவளிப்பட் டருள்வான்.

1501. திருமன்னும் ேற்புத்திர மார்க்கச் ேரிறய

உருமன்னி வாழும் உலகத்தீர் யகண்மின்
கருமன்னு பாேம் றககூம்பத் கதாழுது
இருமன்னு நாயடாறும் இன்புற்று இருந்யத.

கபாருள் : கிறடத்தற்கரிய மக்கள் யாக்றக கபற்ை உலகவயர !

யகளுங்கள், மகன்றம கநைிக்கண் ஒழுகுவார்க்கு வடுயபறு
ீ எளிதின்
எய்தும். பிைவிக்கு வித்தாகிய ஆணவ மல பாேம் இம்மகன்றம
கநைியினறரக் கண்டு கேயலற்று ஒடுங்கும். அதனால் நாள்யதாறும்
திரு ஐந்கதழுத்து ஓதித் கதாழுது இன்புற்ைிருங்கள். (மகன்றம கநைி -
ேற்புத்திர மார்க்கம், றககூம்ப - கேயலற்று ஒடுங்கி. றக - கேயல்)

12. தாச மார்க்கம் (அடிறம கநைி)

(தாேமார்க்கமாவது திருக்யகாயிலில் கேன்று கதாண்டு கேய்வது.)

1502. எளியனல் தீபம் இடல்மலர் ககாய்தல்

அளிதின் கமழுகல் அதுதூர்த்தல் வாழ்த்தல்
பளிமணி பற்ைல் பன்மஞ் ேனமாதி
தளிகதாழில் கேய்வது தான்தாே மார்க்கயம.

கபாருள் : அடியார்க்கு எளியனாய் ஒழுகுதல், திருக்யகாவில்களில்

நல்ல விளக்கிடுதல், திருநந்தவனத்தில் மலர் ககாய்தல், அன்புடன்
கமழுகல், திருஅலகிடுதல், திருமுறைத் திருப்பதிகம் பாடியபடி
கபாருள்யேர் புகறழ ஓதி வாழ்த்தல், திருக்யகாவிற்கண் உள்ள
அறேயாமணி யபான்ை விளக்க மிக்க கபரிய மணிகறள அடித்தல்,
திருமுழுக்குக்கு யவண்டிய திருத்தநீர் முதலியன ககாணர்தல்
இன்னும் திருக்யகாவில் திருத்கதாண்டு பலவும் புரிதல் அடிறம கநைி
என்ப. (பளி - பள்ளி என்பதன் இறடக்குறை தளி - திருக்யகாயில். பள்ளி
- திருக்யகாயில்)

1503. அதுஇது ஆதிப் பரம்என்று அகல்வர்

இது வழி என்ைங்கு இறைஞ்ேினர் இல்றல
விதிவழி யயகேன்று யவந்தறன நாடும்
அதுஇது கநஞ்ேில் தணிக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : ஆதிப்பரம் அது இது என்று ஐயுற்றுத் கதளியாது நீங்குவர்.

வாய்றமச் கேந்கநைி இது என்று கதளிந்து யவந்தனாம்
ேிவகபருமாறன வழிபட்டுத் கதளிந்தார் இல்றல. தமிழ்த் திருமாமறை,
திருமுறை வழியய உண்றம கண்டு ஓர்ந்து கேந்கநைிச் கேன்று
ேிவகபருமாறன நாடுங்கள். அதுயவ உள்ளத்தில் யதான்றும் ஐயுைறவ
அகற்ைித் திருமுறை - தமிழ் ஆகமம், விதிவழி - தமிழ் யவதம்.

1504. அந்திப்பன் திங்கள் அதன்பின்பு ஞாயிறு

ேிந்திப்பன் என்றும் ஒருவன் கேைிகழல்
வந்திப்பன் வானவர் யதவறன நாயடாறும்
வந்திப்பது எல்லாம் வறகயின் முடிந்தயத.

கபாருள் : திருவருள் துறணயால் திங்களாகிய இடகறலறயயும்

ஞாயிைாகிய பிங்கறலறயயும் அடக்குவன். அடக்கி எந்நாளும்
ஒப்பில்லாத ேிவகபருமானின் திருவடிகறள நாடுவன். யதவர்
முதல்வனாகிய அச்ேிவகபருமாறனயய நாள்யதாறும் வணங்குயவன்.
அவ்வாறு வணங்கும் திைங்கள் எல்லாம் நால்வறக மார்க்கத்தில்
அடங்கும்.

1505. அண்ணறல வானவர் ஆயிரம் யபர்கோல்லி

உன்னுவர் உள்மகிழ்ந்து உள்நின்று அடிகதாழக்
கண்ணவன் என்று கருதும் அவர்கட்குப்
பண்ணவன் யபரன்பு பற்ைிநின் ைாயன.

கபாருள் : யதவர்கள் பரேிவத்றத ஆயிரம் நாமங்கள் கூைி அருச்ேித்துத்

தியானிப்பர். ஆனால் அவர்கறள விடுத்து உள்ளம் மகிழ்ந்து
திருவடிறய மனத்தில் எண்ணித் கதாழுது, கண் யபான்ைவன் என்று
கருதி நிற்கும் அடியார்கட்கு நாதமயமான இறைவன் அவரது
யபரன்புக்கு கவளிப்பட்டு அருளுவான்.

1506. வாேித்தும் பூேித்தும் மாமலர் ககாய்திட்டும்

பாேிக் குளத்தில்வழ்
ீ கல்லாம் மனம்பார்க்கின்
மாேற்ை யோதி மணிமிடத்து அண்ணறல
யநேத் திருத்த நிறனவுஅைி யாயர.

கபாருள் : வாேித்தாலும் பூேித்தாலும் ேிைந்த மலர்கறளக் ககாய்து

ககாணர்ந்தாலும் கோன்னால் கல்வழ்ந்த
ீ பாேிக்குளம் யபான்று
கதளிவில்லாதது மனம். ஆதலின் இவர்கள் குற்ைமற்ை யோதியாகிய
நீலகண்டப் கபருமாறன அன்பினால் இறடவிடாது மனத்தில் இருந்த
நிறனவு அைியாதவயரயாவர். குளத்தில் கல்வழ்ந்தயபாது
ீ பாேி அகலும்;
பின்னர் பாேிமூடும், அதுயபால மனம் பூறே முதலியன கேய்தகாலத்துத்
கதளியும், பின்னர் மூடத்றதப் கபறும்.

13. சாவலாகம்

(ேிவனுலகம்)

1507. ோயலாகம் ஆதி ேரியாதி யிற்கபறும்

ோயலாகம் ோமீ பம் தங்கும் ேரிறயயால்
மாயலாகம் யேரில் வழியாகும் ோரூபம்
பாயலாகம் இல்லாப் பரன்உரு வாயம.

கபாருள் : ோயலாகம், ோமீ பம், ோரூபம், ோயுச்ேியம் ஆகிய நால்வறக

முத்திகளும் ேரிறய, கிரிறய, யயாகம், ஞானம் ஆகிய கநைிகளால்
அறமயும். அவற்றுள் ேரிறய கநைிபற்ைி நிற்யபார் இறைவன் வாழும்
உலகத்றத அறடந்து அவனுறடய ேமீ பத்தில் அறமவர். அத்தறகய
உலகில் ோமீ பத்றத அறடந்தவர் அவனது உருவத்றதப் கபறுவர்.
இவர் இறைவறனப் யபான்ை ஒளி உருறவப் கபற்று இப்பரந்த உலகில்
இல்லாமல் எங்கும் நிறலகபறும் பரம் உருவாயம.

(ேரிறயயால் ோயலாகம் கபைலாம் என்ைது இம்மந்திரம்.)

1508. ேமயம் கிரிறயயில் தன்மனம் யகாயில்

ேமய மனுமுறை தாயன வியேடம்
ேமயத்து மூலம் தறனத்யதைல் மூன்ைாம்
ேமயாபி யடகம் தானாம் ேமாதியய.

கபாருள் : ேமயத்றதப் பற்ைி நிற்யபார் கேய்யத்தகும் முதல் கிரிறய

தன்னுள்ளத்தில் வழிபடு கடவுறள றவத்தல், ேமயத்தில் வியேடம்
என்பது அவ்வழிபடு கடவுளுக்குரிய மந்திரத்றத உன்னுதல்.
ேமயத்திலுள்ள மூலமந்திரத்தின் தத்துவம் கதளிதல் மூன்ைாவதாகிய
நிர்வாண தீட்றேயாகும். வழிபடு கடவுறள நிறனந்து ேமாதி கூடல்
ேமயத்துக்குரிய அபியடகமாம்.

14. சாமீ பம் (ேிவன் அண்றம)

(ோமீ பம் - இறைவன் ேமீ பத்தில் உறைதல்.)

1509. பாேம் பசுவான தாகும்இச் ோயலாகம்

பாேம் அருளான தாகும் இறே ோமீ பம்
பாேம் ேிரமான தாகும் இச் ோரூபம்
பாேம் கறரபதி ோயுச் ேியயம.

கபாருள் : ோயலாக முத்தியில் பாேத் தன்றம ககடாமல் நின்று

பிைவிறயத் தரும். ோமீ பத்தில் பாேம் பந்தப் படுத்தாமல் அருளாய்
நிற்கும். ோரூபத்தில் பாேமானது யமலும் யமன்றமறயத் தரும்
ோயுச்ேியத்தில் பாேமானது முழுதும் கறரந்து பதிறய அறடவிக்கும்.

(விளக்கம் : ோயலாகம் - இறைவனது உலகத்தில் இருத்தல், ோமீ பம் -

ேமீ பத்தில் உறைதல், ோரூபம் - உருவம்கபைதல், ோயுச்ேியம் -
இரண்டைக்கலத்தல்.)

(ோயலாகம் முதலிய மூன்றும் பத முத்திறரகள், ோயுச்ேியம் - பர

முத்தி.)

15. சாரூபம் (ேிவனுரு வாதல்)

(ோரூபம் - இறைவன் உருவம் கபறுதல்)

1510. தங்கிய ோரூபம் தாகனட்டாம் யயாகமாம்

தங்கும் ேன்மார்க்கம் தனில்அன்ைிக் றககூடா
அங்கத் துடல்ேித்தி ோதனர் ஆகுவர்
இங்கிவ ராக விழிவற்ை யயாகயம.

கபாருள் : நிறலகபற்ை ோரூபம் என்பது யயாகத்தின் எட்டாவது

உறுப்பான ேமாதியில் அறமவது தங்கிய ஞானகநைி பற்ைி
நின்ைார்க்கன்ைிக் றககூடாதாகும். இந்கநைியால் உறுப்யபாது கூடிய
ேரீரேித்தி றகவரப் கபறுவர். இங்கு இவரது உடல் குற்ைமற்ை
யயாகத்தால் திருத்தி அறமக்கப்படும். யயாக மார்க்கத்தால் ோமீ பம்
இட்டும் என்ைது இம்மந்திரம்.

1511. ேயிலயலா கத்திறனச் ோர்ந்த கபாழுயத

ேயிலம தாகும் ேராேரம் யபாலப்
பயிலும் குருவின் பதிபுக்க யபாயத
கயிறல இறைவன் கதிர்வடி வாயம.

கபாருள் : உலகத்தில் ஒப்பில் ஒருமறல என்று கோல்லப்படும்.

கபான்மறலயிறனச் ோர்ந்த இயங்குதிறணயும் நிறலத்
திறணயுமாகிய கபாருள்கள் எல்லாம் அப்கபான்வண்ணம் ஆதல்யபால்,
ேிவகுரு வற்ைிருக்கும்
ீ திருவூர் புகுந்தயபாயத கயிறலமறலயில்
வற்ைிருக்கும்
ீ ேிவகபருமானின் இயற்றக அைிகவாளி வடிவம் ஆவன்,
கமய்கண்டானாகிய மாணவன். (ேயிலம் - கயில மறல.)

16. சாயுச்சியம் (ேிவனாதல்)

(ோயுச்ேியம் - இறைவயனாடு இரண்டைக் கலத்தல்)

1512. றேவம் ேிவனுடன் ேம்பந்த மாவது

றேவம் தறனயைிந் யதேிவம் ோருதல்
றேவம் ேிவம்தன்றனச் ோராமல் நீவுதல்
றேவம் ேிவானந்தம் ோயுச் ேியயம.

கபாருள் : ேிவனாம் நிறலயில் முதல்நிறல றேவம் ேிவனுடன்

கதாடர்புற்று நிற்ைல். இரண்டாம் நிறல அந்கநைியின் உண்றம
உணர்ந்து ேிவன் அண்றமயில் ோர்ந்து நிற்ைல். மூன்ைாம் நிறல
ோர்ந்து நிற்ைறலக் கடந்து முழுநீறு பூேிய முனிவர் யபான்று
யவைன்றமயாக விரவி நிற்ைல். இந்நிறலயய றேவத்தின் கண்
ஓதப்படும். ேிவனார் திருவடிப் யபரின்பம் என்னும் ோயுச்ேியமாகும்.
1513. ோயுச் ேியம்ோக் கிராதீதம் ோருதல்
ோயுச் ேியம்உப ோந்தத்துத் தங்குதல்
ோயுச் ேியம்ேிவ மாதல் முடிவிலாச்
ோயுச் ேியமனத்து ஆனந்த ேத்தியய.

கபாருள் : விழிப்பின்கண் தன்றன மைந்திருத்தல் ோயுச்ேியம்

அறடதல், விருப்பு கவறுப்பு அற்ை உபோந்த நிறலயில் உள்ளவரும்
ோயுச்ேியம் கபற்ைவயர. ேிவத்துடன் இலயமாதல் எல்றலயற்ை
ஆனந்தத்தில் திறளத்திருப்பதாகிய ோயுச்ேியயம. (ோக்கிராதீதம் -
விழிப்பில் தன்றன மைந்திருத்தல் உப ோந்தம் - விருப்பு கவறுப்பு
அற்ை நிறல)

17. சத்தி நிபாதம் (திருவருள் நன்கு பதிதல்)

மந்தம்

(ேத்தி நிபாதம் - ேத்தி நன்கு பதிதல். ஆன்மாறவ விளக்கம் உைாது

பந்தித்திருந்த மலேத்திகள் வழ்கதாழிந்து
ீ அருறளப் கபருக்கும்
ேத்திகள் பதித்தல். அருள் பதிவுக்கு ஏற்ப அைிவு பிரகாேிக்கும் என்ப.
இதில் நான்கு நிறலகள் உள்ளன. 1) மந்தம் - அற்ப அைிவிறனப்
கபற்ைவன், 2) மந்ததரம் - மந்தமாக இருந்து மந்திரங்கறள
உபாேிப்பவன், 3) தீவிரம் - யயாகப் பயிற்ேி கேய்யவான் 4) தீவரதரம் -
ஞான மார்க்கத்றத அனுேரிப்பவன்.)

1514. இருட்டறை மூறல யிருந்த குமரி

குருட்டுக் கிழவறனக் கூடல் குைித்துக்
குருட்டிறன நீக்கிக் குணம்பல காட்டி
மருட்டி யவறன மணம்புரிந் தாயள.

கபாருள் : அைியாறமயாகிய இருள் சூழ்ந்த இவ்வுடலகத்து

அைியாறமறய நீக்கி அைிறவ விளங்கும் திருவருட் குமரி மூறலயில்
இருப்பார் யபான்று மறைந்து உறைந்தனள். அைிவுக்கண் விளங்காமல்
குருடாக இருந்த ஆருயிர்க் கிழவறனக் கூடுதல் கருதி, அவனுக்கு
ஏற்பட்ட குருடாகிய அைியாறமறய அகற்ைிச் ேிவகபருமானின்
எண்கணங்கறளயும் வண்ணமுைக் காட்டித் தன்மாட்யட யபரன்பு
ககாள்ளுமாறு மயக்கி, அவன்பால் ேிவமணம் கமழும் படிதான்
கூடியிருந்தனள். (இருட்டறை - அஞ்ஞான இருள்படர்ந்த ேரீரம். குமரி
திருவருட்ேத்தி குருட்டுக்கிழவன் - ஞானக்கண் இல்லாத ஆன்மா
மணம்புரிந்தாள் - தங்கினாள்.)
1515. தீம்புல னான திறேயது ேிந்திக்கில்
ஆம்புல் னாயைி வார்க்குஅமு தாய்நிற்கும்
யதம்புல னான கதளிவைி வார்கட்குக்
யகாம்புல னாடிய ககால்றலயு மாயம.

கபாருள் : ேிவனடியின்பம் எய்துவதற்குரிய நிறலயிறன எண்ணில்

அந்நிறல திருவடி யுணர்வாய் அவ்வுணர்விறன உணர்வார்க்கு இைவா
இன்பநுகர்வாம் ேிவ அமிழ்தாய் நிற்கும். இத்தறகய இனிய
உணர்வாகித் கதளி அைியுறடயவர் கட்குக் யகாப்புலனாகிய ேிவஞானம்
எண்ணியவாயை ஐம்புலன் நுகர்வு இன்பம் தரும் புைத்துப் பூங்காஒத்து
அகத்துதிகழும், (யகாம்புலன் - யகாப்புலன் உயர்ந்த ஞானம் ககால்றல -
பூங்கா.)

1516. இருள்நீக்கி எண்ணில் பிைவி கடத்தி

அருள்நீங்கா வண்ணயம ஆதி அருளும்
மருள்நீங்கா வானவர் யகாகனாடுங் கூடிப்
கபாருள்நீங்கா இன்பம் புலம்பயில் தாயன.

கபாருள் : பழ மலமாம் இருறளப் பிறைமதியபால் நீக்கி, அதன்

கபாருட்டு அவ்வுயிர்க்கு யநர்ந்த பல பிைவிகறளயும் ககாடுத்துக்
கடத்தி, ஆதியாகிய நடப்பாற்ைல் திருவருள் நீங்காவண்ணம்
உடன்நின்ைருளும். அருளயவ அவ்வுயிர் உன்மத்தம் அகலாத வானவர்
யகானாகிய ேிவகபருமானுடன் கூடி என்றும் நிலத்திருப்பதாகிய
யபரின்பம் நுகரும். உயிர் நிறலக் களமாம் உடம்பாகவும் அவ்வருள்
திகழும்.

1517. இருள்சூழ் அறையில் இருந்தது நாடில்

கபாருள்சூழ் விளக்கது புக்ககரிந்த தாற்யபால்
மருள்சூழ் மயக்கத்து மாமலர் நந்தி
அருள்சூழ் இறைவனும் அம்றமயும் ஆயம.

கபாருள் : இருட்டறையில் விளக்ககாளியால் கபாருறளக் காண்பது

யபால அஞ்ஞான இருள் படர்ந்த ேரீரத்தில் திருவருட் ேத்தியின்
ஒளியால் ேிவமாகிய கபாருறளக் காணலாம் என்ைது இம்மந்திரம்.

மந்தரம்

1518. மருட்டிப் புணர்ந்து மயக்கமும் நீக்கி

கவருட்டி விறனயறுத்து இன்பம் விறளத்து
குருட்டிறன நீக்கிக் குணம்பல காட்டி
அருள்திகழ் ஞானம் அதுபுரிந் தாயள.
கபாருள் : திருவருள் அம்றம ஆருயிர்கள் தன்மாட்டு விருப்பம்
ககாள்ளும்படி அவ்வுயிர்கறள மயக்கிக் கூடினள். அவயள அவ்வுயிர்கள்
பழமலப் பிணிப்பால் மாறயயின்கண் மயங்கிக் கிடந்த மயக்கிறன
நீங்கி யருளினள். அச்சுறுத்தி விறனகறள அறுத்துத் திருவடி
யின்பத்திறன விறளவித்தவளும் அவயள. அவயள ஞானக்கண்
கபைாது அகக்கண்குருடாயிருந்த குருட்டிறன நீக்கியருளினன்.
எய்தற்கரிய நன்றமகள் பலவற்றையும் காட்டித் திருவருள்
வண்ணமாகிய ேிவஞானத்திறனப் பதித்தருளியவளும் அவயள.
அங்ஙனம் கேய்தருளியவள் வனப்பாற்ைலாகிய திருவருள் அம்றம.

1519. கன்னித் துறைபடித்து ஆடிய ஆடவர்

கன்னித் துறைபடித்து ஆடுங் கருத்திலர்
கன்னித் துறைபடிந்து ஆடுங் கருத்துண்யடல்
பின்றனப் பிைவி பிைிதில்றல தாயன.

கபாருள் : புைத்யத கேந்தமிழ் நாட்டுத் கதன்யகாடி முறனயாகிய

கன்னியாகுமரி என்னும் கன்னித்துறைதிருத்தநீர் படிந்து ஆடியவர்
அத்துடன் அறமந்து விடுகின்ைனர். அஃது அகத்யத விளங்கும்
திருவருள் கநைியாகிய கன்னித்துறை படிந்தாடுதற்கு வழிகயன்று
நிறனத்து ஆண்டுச் கேன்று பயிலும் கருத்துறடயர் அல்லர்.
அத்திருவருள் கநைிச் கேல்லும் கருத்துண்டாகுமானால் அவர்
பிைவாப்கபருகநைிப்பற்ைிப் பிைப்பற்றுச் ேிைப்புற்று வாழ்வர். (கன்னித்
துறை - ேத்தி கபாருந்துதலுக்கு உரிய வழி).

1520. கேய்யன் கரியன் கவளியன்நற் பச்றேயன்

எய்த உணர்ந்தவர் எய்வர் இறைவறன
றமகவன்று அகன்ை பகடுரி யபார்த்தகவங்
றகயன் ேிவகனன்று காதல்கேய் வயர.
ீ

கபாருள் : பறடத்தல் காத்தல் துறடத்தல் மறைத்தல் ஆகிய

உலகியல் கதாழில் நான்கிற்கும் ககாள்ளும் திருயமனியின் நிைம்
முறையய கேம்றம, கருறம, கவண்றம, பசுறம என்ப. இறைவன்
இந்நிைங்கறள யமற் ககாள்ளுகின்ைனன் என்னும் உண்றமறயப்
கபாருந்த உணர்ந்தவர் அவன் திருவடியிறன அறடவர். எய்வர் -
எய்துவர் (இறடக் குறை) அவயன அைியாறமச் ோர்பாகத் யதான்ைிய
தன் முறனப்பாகிய யாறனறய நகத்தால் உரித்துப் யபார்த்தனன்.
மழுவாகிய தீயிறனக் றகயில் தாங்கியவனும் அவயன. அதனால்
அவன்பால் யபரன்பு ககாள்ளுங்கள். (கேய்யன் - அயன்; கரியன் - அரி;
கவளியன் - அரன்; பச்றேயன் - ஈேன்.)
1521. எய்திய காலங்கள் எத்தறன யாயினும்
றதயலும் தானும் தனிநா யாகம்என்பர்
றவகலும் தன்றன வணங்கும் அவர்கட்குக்
றகயிற் கருமம்கேய் காட்டது வாயம.

கபாருள் : உலகினுக்கு எத்தறன ஊழிகள் கேல்லினும் ேிறவயும்

ேிவனும் ஒப்பில்லாத முழுதன்றமயர் ஆவர். நாள்யதாறும் தம்றம
வணங்கும் கமய்யடியார்கட்கு உண்றம அைிவு இன்ப அறடயாளத்
திருக்றகயால் காட்டிருள்வர். அறடயாளக் காட்டு அதுவுமாகும்.
இதுயவ ேின்முத்திறர; கபாைி. (கருமம்கேய் காட்டு - யயாகம் கேய்
என்று கூறுவது யபாலும்.)

1522. கண்டுககாண் யடாம்இரண் டும்கதாடர்ந்து ஆங்ககாளி

பண்டுபண்டு ஓயும் பரமன் பரஞ்சுடர்
வண்டுககாண் டாடும் மலர்வார் ேறடயண்ணல்
நின்றுகண் டார்க்கிருள் நீங்கிநின் ைாயன.

கபாருள் : ஞாயிறும் திங்களும் ஆகிய ஒளியிரண்டும் பழறமயாக

ஒன்றை ஒன்று கதாடர்ந்து வரினும் அறவ இறளப்புறும். ஆனால்
பரனாகிய பரஞ்சுடர் என்றும் ஒன்று யபால் இருப்பன். வண்டு
கமாய்க்கும் ககான்றை மலர்மாறலயணிந்து நீண்ட திருச்ேறடயுறடய
ேிவகபருமான் திருவடிகறள நன்கனைிக்கண் நின்று வழிபடுயவார்க்கு
அவன் எழுந்தருளி இருள்நீக்கி ஆண்டு அருள்வன்.

தீவிரம்

1523. அண்ணிக்கும் கபண்பிள்றள அப்பனார் யதாட்டத்தில்

எண்ணிக்கும் ஏயழழ் பிைவி யுணர்விக்கும்
உள்நிற்ப கதல்லாம் ஒழிய முதல்வறனக்
கண்ணுற்று நின்ை கனியது வாகுயம.

கபாருள் : ேிவகபருமான் உறடறமயாகிய யதாட்டம் ஒன்றுள்ளது.

அத்யதாட்டம் ஆருயர்களின் உடம்பாகும். அதன்கண்
கபாருந்தியிருக்கின்ை கபண்பிள்றள திருவருள் ஆற்ைல் ஆவள்.
அளவில்லாத எழுவறகயாகத் யதான்றும் பிைப்பு உயிர்க்கு அத்
திருவருள் உணர்விறன விளக்கும். உடம்பு அகத்துள்ள கருவிக்
கூட்டங்களும் கருமக் கூட்டங்களும் ஆகிய அறனத்திறனயும்
அத்திருவருள் அகற்ைி யருள்வள். அகற்ையவ முழுமுதலாகிய விழுமிய
ேிவக்கனி கண்ணுைப் கபாருந்தி நிற்கும் (எண்ணிக்கும் - எண்றணக்
கடக்கும் அளவிைக்கும்.)
1524. பிைப்றப அறுக்கும் கபருந்தவம் நல்கும்
மைப்றப யறுக்கும் வழிபடø றவக்கும்
குைப்கபண் குவிமுறல யகாமள வல்லி
ேிைப்கபாடு பூேறன கேய்யநின் ைார்க்யக.

கபாருள் : குைப்கபண்ணாகிய கவள்ளிமறல மறலயாள் - திருவருள்

அம்றம கேந்தமிழ்த் திருமுறை வழியய ேிைப்புடன் பூேறன புரியும்
கமய்யடியார்க்கு அவர்களுறடய பிைப்றப அறுப்பாள். நாகனைிப்
கபருந்தவத்றத நல்குவாள். அைியாறமயான நிகழும் ேிவறன மைக்கும்
மைப்றப அறுப்பாள். ேிவயநம என்னும் திரு ஐந்கதழுத்றதக் கணித்து
இறடயைாது வழிபட றவப்பாள். (குைப்கபண் - குைிஞ்ேி நிலப்கபற் -
பார்வதி.)

1525. தாங்குமின் எட்டுத் திறேக்கும் தறலமகன்

பூங்கமழ் யகாறதப் புரிகுழ லாகளாடும்
ஆங்கது யேரும் அைிவுறட யார்கட்குத்
தூங்ககாளி நீலம் கதாடர்தலும் ஆயம.

கபாருள் : எட்டுத் திறேக்கும் தறலவயனாடு கூடி விளங்கும்

திருவருள் அம்றமறய உள்ளத் தாமறரயினிடத்து இறடயைாது
உன்னுங்கள். மணங் கமழ்கின்ை மலர் சூடிய கூந்தறல யுறடய
திருவருள் அம்றமயின் திருவடிகறள வழிபடும் கமய்யன்பர்களுக்கு
நீங்கா ஒளி நீலமாகிய திருவருள் பதிந்து கதாடர்ந்து அருள் புரியும்
(திருவருள் வழ்ச்ேி
ீ - ேத்திநிபாதம். நீலம் - திருவருள் தாங்குமின் -
நிறனயுங்கள்)

1526. நணுகினும் ஞானக் ககாழுந்கதான்று நல்கும்

பணிகிலும் பன்மலர் தூவிப் பணிவன்
அணுகியது ஒன்ைைி யாத ஒருவன்
அணுகும் உலககங்கும் ஆவியும் ஆயம.

கபாருள் : யமயல கண்ட வறகயில் ேத்தியின் அருளி கபற்ைவறன

அறடந்த பிைர்க்கு ஞானம் அறமயும். அவறன வணங்கின் அவனும்
பல மலர்கறளத் தூவி வழிபடுவன். அத்தறகய யமயலான் தன்றனப்
பணிவாறரக் கண்டு கேருக்குக் ககாள்ளாமல் ேமத்தவ நிறலயில்
நிற்பன். அவன் உலககங்கும் கேன்று வரும் ஆற்ைறலப் கபறுவான்.
ேத்தி நிபாதத்தில் தீவிரத்தில் உள்யளார் இயல்பு. தீவிர பக்குவிகள்
எங்கும் கேன்று ஞானம் நல்குவர்.

தீவிரதரம்
1527. இருவிறன யநகராப்பில் இன்னருள் ேத்தி
குருகவன வந்த குணம்பல நீக்கித்
தருகமனும் ஞானத்தால் தன்கேய லற்ைால்
திரிமலத் தீர்ந்து ேிவனவன் ஆயம.

கபாருள் : நல்விறன தீவிறனயாகிய இரண்டும் ேமமாக

ஒத்தகாலத்தில் இனிறமயான அருள் ேத்தி குரு மண்டலத்தில்
விளங்கி, ஆன்மப் பிரகாேம் அறடவதற்கு இறடயூைான குணங்கறளப்
யபாக்கியருள்வாள் என்னும் அைிவால் தன்முறனப்பால் கேய்யும்
கேயலற்ைிருப்பின் மும்மலங்களும் ககட்டுச் ேிவமாய் விளங்குவான்.
இருவிறன ஒப்பாவது நன்றமயில் உவப்பும் தீறமயில் கவறுபபும்
இன்ைியிருத்தல். தன் கேயல் அறுதலாவது, எல்லாம் ேிவன் கேயல்
என்ைிருத்தல். தீவரதர பக்குவிகள் தமக்ககன ஒரு கேயலுமின்ைி
யிருப்பர்.

1528. இரவும் பகலும் இலாத இடத்யத

குரவம் கேய்கின்ை குழலிறய உன்னி
அரவம்கேய் யாமல் அவளுடன் யேரப்
பரிகவான்ைி லாளும் பராபறர தாயன.

கபாருள் : நிறனப்பும் மைப்பும் இல்லாமற் கேய்யும் திருவடியுணர்வு

இடத்து அருள் விறளயாட்டு நிகழ்த்தும் ஆருயிர்க்குழலிறய ஆராயின்
அவ்வுயிர் ஐந்கதழுத்து உணர்யவயாக நிற்கும். யவறு எவ்வறக
ஓறேயும் எழாது, அருளுடயன தங்கிநிற்கும் அவ்வுயிர் என்றும் இளறம
நீங்காது ஒரு படித்தாக இருக்கும் பராபறரயாகிய அவளும் அன்யபாடு
இவறனப் கபாருந்தி வாழ்வாள்.

1529. மாறல விளக்கும் மதியமும் ஞாயிறும்

ோல விளக்கும் தனிச்சுடர் அண்ணலுள்
ஞானம் விளக்கிய நாதன்என் உள்புகுந்து
ஊறன விளக்கி உடனிருந் தாயன.

கபாருள் : மாறலக் காலத்தில் இருட்றடப் யபாக்கி ஒளிறய நல்கும்

திருவிளக்கும், அது யபான்ை மதியமும், பகலில் அது யபான்று ஒளிறய
நல்கும் ஞாயிறும் விளக்கம் தருமாறு அவற்றுக்கு விளக்கம் அருளும்
தனிச்சுடர் அண்ணலாகிய ேிவகபருமான் ஆருயிர்களுக்கு
உயிர்க்குயிராய் உள்நின்று தாயன முழுமுதல் தறலவன் என அருளி
என் உள்யள புகுந்து நின்ைவனும் அவயன. அதயனாடு உடனாய்
நின்ைவனும் அவ÷. (ஊறன - ேரீரத்றத)
18. புறச்சமய தூஷணம் (பிைகநைிப் பீறழ)

(புைச்ேமய தூஷணம் - புைச்ேமய நிந்தறன. புைத்யத இறைவறனக்

காணயவண்டும் என்று கூறும் ேமயம் புைச் ேமயமாகும். புைச்ேமயம்
பிைவி நீங்கும் வழியிறன கதரிவிக்க மாட்டாது.)

1530. ஆயத்துள் நின்ை அறுேம யங்களும்

காயத்துள் நின்ை கடவுறளக் காண்கிலா
மாயக் குழியில் விழுவர் மறனமக்கள்
பாேத்தில் உற்றுப் பறதக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : கூட்டமாக உள்ள ஆறு ேமயங்களும், உடம்பினுள் விளங்கும்

இறைவறனக் காண உதவி கேய்யா. அதனால் அச்ேமயங்கறளப் பற்ைி
நிற்யபார் மயக்கத்றதத்தரும் குழியில் விழுவர். யமலும் அவர் மறனவி
மக்களாகிய தறளயில் கட்டுண்டு தவிப்பவராவர்.

1531. உள்ளத்து யளதான் கரந்கதங்கும் நின்ைவன்

வள்ளல் தறலவன் மலர்உறை மாதவன்
கபாள்ளற் குரம்றபப் புகுந்து புைப்படும்
கள்ளத் தறலவன் கருத்தைி யார்கயள.

கபாருள் : ஆருயிரின் கநஞ்ேினுள்யள மறைந்து எங்கும் நீக்கமை

நிறைந்து நின்ைவன், வள்ளலாகிய முதல்வன். அவன் உச்ேிக்கு அப்பால்
அருள் கவளியில் காணப்படும் ஆயிர இதழ்த் தாமறரயில்
வற்ைிருந்தருளும்
ீ அம்றமயயாடு கூடிய அப்பன், அவன் ஒன்பது
ஓட்றடகறள யுறடய நிறலயில்லாத இவ்வுடலில் புகுந்து நின்ைனன்.
இங்கிருந்து ஆருயிர்களின் கேல்வி யநாக்கி கவளிப்படுவன்.
கள்ளத்தறலவனாகிய மறையயான், அவனது கமய்ம்றமக் கருத்திறன
எவரும் எளிதாக அைிய மாட்டார்கள் என்க.

1532. உள்ளத்தும் உள்ளன் புைத்துள்ளன் என்பவர்க்கு

உள்ளத்தும் உள்ளன் புைத்துள்ளன் எம்மிறை
உள்ளத்தும் இல்றல புைத்தில்றல என்பவர்க்கு
உள்ளத்தும் இல்றல புைத்தில்றல தாயன.

கபாருள் : உயிரின் இடமாக இருந்து அைிவு கேம்றமயுற்ை ஞானகட்கு

அவரின் உயிரின் இடமாக இருந்து அருள்புரிவன்; உயிருக்கு
அந்நியமாய் இருந்து உயிர்கறள நடத்துகிைான் என்ை
யபதஞானமுறடய பக்தனுக்கு யவைாக கவளியில் நின்று அருள்
வழங்குவான் எமது இறைவன். உள்ளும் புைமும் இல்றலகயன்ை
நாத்திகர்களுக்கு இரண்டிடத்தும் இல்லாதவனாகிைான்.
1533. ஆறு ேமயமும் கண்டவர் கண்டிலர்
ஆறு ேமயப் கபாருளும் அவனலன்
யதறுமின் யதைித் கதளிமின் கதளிந்தபின்
மாறுதல் இன்ைி மறனபுக லாயம.

கபாருள் : முக்கூற்று புைச்ேமயத்துள் குைிப்பாக ஆறுவறகச் ேமயம்

வருமாறு. றபரவம், ேமணம், பாஞ்ேராத்திரம், பாட்டாோரியம்,
உலகாயதம், சூனியவதாம் என்பன. இச்ேமயங்களில் நின்ைவர்
ேமயங்கடந்த ேிவத்றதக் காண்கிலர். இச்ேமயத்தாரால் கூைப்படும்
கபாருளும் அவன் அல்லன். இவ் வுண்றமயிறன ஆராய்தற் கபாருட்டு
நல்லாருடன் ஆராயுங்கள். ஆராய்ந்து கதளியுங்கள். கதளிந்த பின்
நுமக்குத் திருவடியாகிய நிறலத்த யபரின்பம் எய்துதல் ஆகும்.
(நல்லார் - ேித்தாந்த றேவர்.)

1534. ேிவமல்லது இல்றல அறையய ேிவமாம்

தவமல்லது இல்றல தறலப்படு வார்க்கிங்கு
அவமல்லது இல்றல அறுேம யங்கள்
தவம்வல்ல நந்திதாள் ோர்ந்துய்யும் நீயர.

கபாருள் : இவ்வுலகத்தில் ேிவத்றதக் காட்டிலும் எங்கும் நிறைந்த

யமலான கபாருள் இல்றல என்று கேப்புவாயாக, ஆன்மாவில்
மறைந்துள்ள ேிவத்றத அைிந்து அனுபவத்றதப் கபற்றுச்
ேிைப்பறடதயல தவயம தவிர பிை இல்றல. இவ்வுண்றமறய
அைியாமல் ேமயத் துறையில் புகுந்து ேிைக்க விரும்புவார்க்கு ஆறு
ேமயங்களும் வணானறவயாகும்.
ீ தவத்தின் பயறன அளிக்கவல்ல
உங்கள் குரு மண்டலத்தில் விளங்கும் ேிவத்றதச் ோர்ந்துய்யுங்கள்.
தவமானது, தன்னுள் மறைந்த கபாருறளக் காணச் கேய்யும் முயற்ேி.

1535. அண்ணறல நாடிய ஆறு ேமயமும்

விண்ணவ ராக மிகவும் விரும்பும்
உள்நின்று அழியும் முயன்ைிலர் ஆதலான்
மண்ணின்று ஒழியும் வறகயைி யார்கயள.

கபாருள் : இறைவறனத் யதடி ஆறு உள் ேமய கநைி நின்யைாரும்

விண்ணவர் ஆவதற்கு மிகவும் விரும்பி மயக்கத்துள் பட்டு அழிவர்.
ஆவர் யதவ யதவனாகிய இறைவறன அறடய முயற்ேி கேய்யாதவர்
ஆதலின் பிைவி நீங்கும் உபாயம் அைியாதவர் ஆவார். விண்ணவர்
பதம் மீ ண்டும் பிைவிறயத் தரும். (ஏம் - மயக்கம்.)
1536. ேிவகதி யயகதி மற்றுள்ள எல்லாம்
பவகதி பாேப் பிைவிகயான் றுண்டு
தவகதி தன்கனாடு யநகரான்று யதான்ைில்
அவகதி மூவரும் அவ்வறக யாயம.

கபாருள் : ேிவகநைியய யமலான கநைி, ஏறனயறவ பிைவிறயத் தரும்

கநைிகள். அவற்றைச் ோரின் மலத்தால் உளதாம் பிைவியாகிய ஒன்று
உண்டு. தன் அகத்யத ேிவ ஒளி யதான்ைில் தவகநைியாம். பிரமன்
விஷ்ணு உருத்திரர் ஆகிய மூவரும் பிைவிறய நல்கும்
அவகநைியினயரயாம்.

1537. நூறு ேமயம் உளவா நுவலுங்கால்

ஆறு ேமயம்அவ் ஆறுள் படுவன
கூறு ேமயங்கள் ககாண்ட கநைிநில்லா
ஈறு பரகநைி இல்லாம் கநைியன்யை.

கபாருள் : கோல்லப் யபானால் பல நூற்றுக் கணக்கான ேமயங்கள்

உளவாம். ஆறு ேமயங்களும் அவ்வறகயுள் அடங்கிவிடும்.
கூைப்கபறும் ேமயங்கள் யமற் ககாண்ட கநைிகறளக் கடந்த
முடிறவயுறடயது ேிவகநைி. இதுயவ வடு
ீ யபற்றை அளிக்கும்
கநைியாகும்.

1538. கத்தும் கழுறதகள் யபாலும் கலதிகள்

சுத்த ேிவன்எங்கும் யதாய்வற்று நிற்கின்ைான்
குற்ைம் கதளியாதார் குணங்ககாண்டு யகாதாட்டார்
பித்யதைி நாளும் பிைந்திருப் பாயர.

கபாருள் : கபாருள் அைியாமல் கத்துகின்ை கழுறதகள் யபான்ைவர்கள்

வணர்கள்
ீ தூய்றமயான ேிவன் எங்கும் நீக்கம் அைநிறைந்து
நிற்கின்ைான். எனினும் தம்மிடம் குற்ைம் நீங்காதார் அவனிடமுள்ள
கபருறமக் குணங்கறளப் பாராட்ட மாட்டார். உண்றம உணராது
மயக்கம் அறடந்து பிைந்து இைந்து உழல்வார். (யகாதாட்டுதல் -
பாராட்டுதல்)

1539. மயங்குகின் ைாரும் மதிகதளிந் தாரும்

முயங்கி இருவிறன முறழமுகல் பாச்ேி
இயங்கிப் கபறுவயரல் ஈைது காட்டில்
பயங்ககட்டு அவர்க்யகார் பரகநைி யாயம.

கபாருள் : ஞான ோஸ்திரங்கறள ஓதித் கதளிந்தாரும், ஓதாது

பத்திமார்க்கத்தில் நின்ைாகும், இருவிறன நுகர்ந்து சுழுமுறன நாடியின்
வழியய கேன்று முடிவான பிரமரந்திரத்தில் ஓடி அருறளப் கபறுவயரல்
அச்ேந்தவிர்ந்து நிற்யபார்க்கு ஒருயமலான கநைியாகும்.

1540. யேயன் அணியன் பிணியிலன் யபர்நந்தி

தூயன் துளக்கை யநாக்கவல் லார்கட்கு
மாயன் மயக்கிய மானுட ராம்அவர்
காயம் விறளக்கும் கருத்தைி யார்கயள.

கபாருள் : முழுமுதற் ேிவம், மாற்ைம் மனம் கழிய நின்ை மறையயான்

ஆதலின் கதாறலவில் உள்யளான். அவன் அருள் கண்ணால் காணும்
தவமுறடயார்க்கு உயிர்க்கு உயிராய் கவளிப்படுதலின் கநருக்கமாக
உள்ளவனும் ஆவான். இயல்பாகயவ பாேங்களினின்று நீங்கியவன்
ஆதலின் பிணியிலன். அவன் திருப்கபயர் நந்தி, இயல் பாகயவ
தூய்றமயாகிய வாலைிவினன். அவறன ஒருமனப் பட்ட கநஞ்ேினராய்
அறேயாது நின்று இறடயைாது யநாக்கவல்லார்க்குப் பிைப்பறும்;
ேிைப்புறும் திருவடிப் யபரின்பம் எய்தும், பிைப்பு இைப்புக் உட்பட்டு உடம்
பால் விறளயும் துன்ப நிறலறய அைியாது அதுயவ இன்ப கமன
மயங்குயவார் மாயவன் மயக்கிற்பட்ட மருண்ட மாந்தராவர்.

1541. வழியிரண் டுக்கும்ஓர் வித்தது வான

பழியது பார்மிறே வாழ்தல் உறுதல்
சுழியைி வாளன்தன் கோல்வழி முன்னின்று
அழிவழி வார்கநைி நாடகில் லாயர.

கபாருள் : நற்கதியாகிய முறைறய அைிந்து வாழ்பவர்க்கும், அைியாது

வாழ்பவருக்கும் விறனப் யபாகமாகிய உடம்வு வித்தாம். பூமியின்கண்
வாழ்ந்து மீ ண்டும் பிைப்றபயும் இைப்றபயும் கபறுதல் பழியாகும்.
பிராணறனப் பிரமப்புறழக்குச் கேலுத்தும் உபாயத்றதக் கற்பிக்கும் குரு
வழிநின்று, தம்றம அகண்டா காரத்தில் ஒன்றுபடுத்திக் ககாள்ளும்
கநைிறய விரும்பவில்றலயய.

1542. மாதவர் எல்லாம் மாயதவன் பிரான்என்பர்

நாதம தாக அைிவயப் படுநந்தி
யபதஞ்கேய் யாயத பிரான்என்று றககதாழில்
ஆதியும் அந்கநைி யாகிநின் ைாயன.

கபாருள் : கபரிய தவமுறடயார் அறனவரும் மகாயதவனாகிய

பரேிவறனத் தம்றமச் கேலுத்துபவன் என்று வணங்குவர். அவன் குரு
மண்டலத்தில் நாதவடிவாக கவளிப்படுவதனால் அைியப்படத் தக்கவன்.
அந்த ேப்த உணர்யவ அவன் என்று வணங்குவாயாகில் அம்
முதல்வனும் அந் கநைிக்கண் கவளிப் பட்டு அருள்வன்.

1543. அரகநைி அப்பறன ஆதிப் பிராறன

உரகநைி யாகி உளம்புகுந் தாறனப்
பரகநைி யதடிய பத்தர்கள் ேித்தம்
பரனைி யாவிடில் பல்வறகத் தூரயம.

கபாருள் : எல்லாச் ேமயங்கட்கும் தறலவறன, யாவற்றுக்கும்

முன்யனாறன, பக்தியினால் விரும்புயவாரின் மன மண்டலத்தில்
விளங்குயவாறன, யமலான மார்க்கத்றத நாடிய பக்தர்களின் ேித்தம்
விரும்பித் யதடியயபாது அவன் அைிந்து கவளிப்படாவிடில் ேமய
உண்றம அைிவதற்கு அருறமயாகும்.

1544. பரிேைி வானவன் பண்பன் பகயலான்

கபரிேைி வானவர் யபற்ைில் திகழும்
துரிேை நீநிறன தூய்மணி வண்ணன்
அரிதவன் றவத்த அைகநைி தாயன.

கபாருள் : ேீவர்களுக்கு அளிக்க யவண்டிய பரிறே அைிந்தவன்,

விரும்பின வறர ஆதரிக்கும் பண்றப உறடயவன், ஒளிமயமானவன்.
வானவர் கபற்றுள்ள யபறுகளுக் ககல்லாம் அவயன கபரிய
தறலறமயாக வுள்ளவன். உன்னுறடய ேந்யதக புத்திறய விட்டு
நிறனப்பாயாக, தூய்றமயான ஒளிக்கல் யபான்ை யோதிறய
உறடயவன். அவன் றவத்த தர்ம மார்க்கமாவது அருறமயானதாகும்.

1545. ஆன ேமயம் அதுஇது நன்கைனும்

மாய மனிதர் மயக்க மதுஒழி
கானங் கடந்த கடவுறள நாடுமின்
ஊனங் கடந்த உருவது வாயம.

கபாருள் : ேமயங்களில் அது நல்லது என்று கூறும்

மயக்கத்றதயுறடய மனிதரது மயக்கச் சூழறல விட்டு அகல்வாயாக,
நாதாந்தத்தில் விளங்கும் ேிவத்றத நாடுங்கள்.
மலமாயாகன்மங்களுடன் கலந்துள்ள ஊனுடறலக் கடந்துள்ள பிரணவ
யதகத்றதப் கபறுவர்கள்.
ீ

1546. அந்கநைி நாடி அமரரும் முனிவரும்

கேந்கநைி கண்டார் ேிவகனனப் கபற்ைார்பின்
முன்கனைி நாடி முதல்வன் அருளிலார்
கேன்கனைி கேல்லார் திறகக்கின்ை வாயை.
கபாருள் : யமயல கோன்ன நாத மார்க்கத்றத அைிந்து அறடந்த
யதவர்களும் முனிவர்களும், கேம்றமயாகிய கநைி இதுயவ என்று
கண்டு ேிவமாம் யபறு கபற்ைார்கள். அப்படியிருக்க மக்கள் வகுத்த
யவறு கநைிகறள நாடி முதல்வனது அருறளப் கபைாதார் கேல்லுகின்ை
கநைியில் கோல்லாமல் திறகக்கின்ைவாறு என்யன !

1547. உறுமாறு அைிவதும் உள்நின்ை யோதி

கபறுமாறு அைியின் பிணக்ககான்றும் இல்றல
அறுமாறு அதுவான அங்கியுள் ஆங்யக
இறுமாறு அைிகிலர் ஏறழகள் தாயம.

கபாருள் : நாம் அறடயத்தக்க கநைியாக அறடவதும், உயிர்க்கு

உயிராக நிற்கின்ை யோதிறயப் கபறுதற்குரிய கநைியில் நின்று
அைியில் யாகதாரு மாறுபடும் உண்டாகாது. நம்முறடய மலகன்மங்கள்
நீங்குவதற்குரிய வழியாக உள்ள கேந்தீயுள் நின்று தற்யபாதும்
கழிவறத மக்கள் அைிகின்ைலர். இவர் அைிவில்லாதவர் தாயம.

1548. வழிநடக் கும்பரிசு ஒன்றுண்டு றவயம்

கழிநடக் குண்டலர் கற்பறன யகட்பர்
சுழிநடக் கும்துய ரம்அது நீக்கிப்
பழிநடப் பார்க்குப் பரவலும் ஆயம.

கபாருள் : இறைவறன அறடய வகுத்த வழி யமயல கோன்ன வழி

ஒன்யையாகும். உலக இன்பத்தில் மிகவும் நாட்டங் ககாண்டு நடப்பவர்
பிைர் கூறும் கற்பறனகறளக் யகட்பர். பிைவிச் சுழியில் அகப்பட்டு
நடக்கும் துன்பத்றத நீக்கி, உலக இன்பத்றதப் பழித்த நடப்பவர்க்குப்
பிைரல் புகழவும் ஆகும்.

1549. வழிகேன்ை மாதவம் றவகின்ை யபாது

பழி கேல்லும் வல்விறனப் பற்ைறுத்து ஆங்யக
வழிகேல்லும் வல்விறன யார்திைம் விட்டிட்டு
உழிகேல்லில் உம்பர் தறலவன்முன் ஆயம.

கபாருள் : யமயல உணர்த்திய ேிவகநைி பற்ை அத்தவம் நிறல கபற்ை

யபாது, பழிபாவங்களில் கேலுத்தும் வலிறமயான விறனத் தறளகறள
அறுத்து, அவ்விறன வழியய கேல்லும் தீவிறன யாளறரயும்
புைக்கணித்து நீங்கி, பிரமரந்திரத் கதாறளவழி கேல்லின் யதவ
யதவனாகிய ேிவன் கவளிப்படுவான்.

19. நிராகாரம்
(நிராகாரம் - வடிவின்றம, அருவம். இங்கு அருவமான உயிர்
உணர்வில் அருவமான இறைவன் உணர்வாய்க் கலந்திருக்கும்
தன்றமறயக் கூறுவது)

(நிராோரம் என்று தறலப்பிட்டு அல் ஒழுக்கம் என்று கபாருள்

ககாள்வர் ஒரு ோரார்.)

1550. இறமயங்க ளாய்நின்ை யதவர்கள் ஆறு

ேறமயங்கள் கபற்ைவர் ோத்திரம் ஓதி
அறமயைிந் யதாம்என்பர் ஆதிப் பிரானும்
கறமயைிந் தாருள் கலந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : இமயமறல யபான்ை அறேவை நின்ை யதவர்கள் அவர்கள்

நிறலறமக்கு ஏற்ைவாறு ஆறு ேமயங்கள் கபற்ைனர். அவற்ைிற்குரிய
ோத்திரங்களாகிய கபாருள் நூல்கறள ஓதினர். அறடதற்காய் அறமந்த
நிறலயிறன அைிந்யதாம். என்பர். ஆதிப் பிரானாகிய ேிவகபருமானும்
பிறழகபாறுக்கும் தன்றமயராய்ப் கபாறுறமயுடன் ஒழுகுவாருடன்
கலந்து நின்ைருள்வான்.

1551. பாங்கமர் ககான்றைப் படர்ேறட யானடி

தாங்கு மனிதர் தரணியில் யநகராப்பர்
நீங்கிய வண்ணம் நிறனவுகேய் யாதவர்
ஏங்கி உலகில் இருந்தழு வாயர.

கபாருள் : தாரும் கண்ணியும் ஆக முறையய மார்பினிடத்தும்

தறலயினிடத்தும் ககான்றைப் பூவால் அறமந்தவற்றைச் சூடி
விளங்கும் திருச் ேறடயிறனயுறடய ேிவகபருமான் திருவடிகறள
மைவாது உளங்ககாண்டு தாங்கும் கமய்யடியார்கள் இவ்வுலகில்
தமக்குத் தாயம ஒப்பாக விளங்குவர். ேிவகபருமாறன நிறனயாமல்
கேந்கநைிறய நீங்கித்தாம் புன்கனைியிற் கேல்லும் புறரயாகிய
குற்ைத்திறன எண்ணாதவர் கேய்வது இன்னகதன்று அைியாமல்
இவ்வுலகில் ஏங்கி இருந்து அழுவர்.

1552. இருந்தழு வாரும் இயல்புககட் டாரும்

அருந்தவம் யமற்ககாண்டங்கு அண்ணறல எண்ணில்
வருந்தா வறககேய்து வானவர் யகானும்
கபருந்தன்றம நல்கும் பிைப்பிலி தாயன.

கபாருள் : உலகில் இருந்து சூழ்நிறல காரணமாக வருந்தி அழுகின்ை

வரும் நல்ல நிறலயிலிருந்த அதறன இழந்து வருந்துயவாரும்
அண்ணலாகிய ேிவத்றத நிறனத்து அருந்தவம் யமற்ககாண்டால்
அவரவர்க்குரிய இன்னல்கறளப் யபாக்கி வருந்தாமல் கேய்து
யதவயதவனும் பிைப்பில்லாதவனுமாகிய ேிவன் கபரிய தகுதிறய
அளித்தருளுவான்.

1553. தூரைி வாளர் துறணவர் நிறனப்பிலர்

பாரைி வாளர் படுபயன் தான்உண்பர்
காரைி வாளர் கலந்து பிைப்பர்கள்
நீரைி வார்கந மாமுகி லாயம.

கபாருள் : குற்ைமாகிய தூர்றவறயக் குணகமன அைிந்து தம்மனம்

யபால ஒழுகுபவர் யாண்டும் உள்ளுறு துறணயாக நிற்கும் அம்றம
யப்பரின் நிறனப்பில்லாதவராவர். நிறலயாத உலகயம கபரிகதன
மயங்கி அவ்வழி ஒழுகுவார் உலகப் பயறன நுகர்ந்து பிைப்பர்.
அைியாறம வயப்பட்டுத் தம் முறனப்புடன் ஒழுகுவார் மீ ண்டும்
மீ ண்டும் இைந்து பிைந்து இன்னல் உறுவர். திருவடி உணர்வாகிய
அருள்நீர் அைிவார் அத்திருவடி உணர்வாக நின்று திருவருள்
வண்ணமாவர்.

1554. அைிவுடன் கூடி அறழத்யதார் யதாணி

பைியுடன் பாரம் பழம்பதி ேிந்தும்
குைியது கண்டும் ககாடுவிறன யாளர்
கேைிய நிறனக்கிலர் யேவடி தாயன.

கபாருள் : அைியவாடு கூடி அைிந்து அனுபவிப்பயதார் யதாணியாகிய

ேிவம், விறனகளுக்குச் யேமிப்பான இடமாகிய காரண ேரீரத்றத
அழிக்கும் தூணாகாரமான யோதியின் இயல்றல அைிந்திருந்தும்,
ககாடிய விறனக் கூட்டத்றத உறடயார் ேிவகபருமானது திருவடிறயப்
கபாருந்த நிறனக்கவில்றலயய. (பைி - மீ ன்பிடிக்கும் கருவி, குைி -
தூண் யபான்ை யோதி. யதாணி - ேிவத்தின் திருவடி.)

1555. மன்னும் ஒருவன் மருவு மயனாமயன்

என்னின் மனிதர் இகழ்வர்இவ் ஏறழகள்
துன்னி மனயம கதாழுமின் துறணயிலி
தன்றனயும் அங்யக தறலப்பட லாயம.

கபாருள் : நிறலகபற்ை ஒப்பில்லாத ேிவகபருமான் அன்பால்

நிறனவாரது உள்ளக் கமலத்தின் கண் அவர் நிறனந்த வடியவாடு
கபாருந்தி விளங்கும் மயனாமயன் ஆவன். இவ் உண்றமயிறன
கமய்யடியார்கள் கூைக்யகட்கும் மக்கள் அதறனப்
கபாருட்படுத்துகின்ைார் இல்றல. கபாருட்படுத்தாது இகழ்வார் தாழ்ந்த
அைிவிறன உறடயவர் ஆவர். அவ்வழிச் கேல்லாமல் ேிவகபருமாறன
மனங்ககாண்டு கநருங்கித் கதாழுங்கள். கதாழுதால் ஒப்பில்லாத அவன்
அப்கபாழுயத கவளிப்பட்டருள்வன். அருளயவ அவன் திருவடியறயக்
கூடி இன்புைலாம்.

1556. ஓங்காரத்து உள்களாளி உள்யள உதயமுற்று

ஆங்காரம் அற்ை அனுபவம் றககூடார்
ோங்காலம் உன்னார் பிைவாறம ோர்வுைார்
நீங்காச் ேமயத்துள் நின்கைாழித் தார்கயள.

கபாருள் : ஓங்காரத்தின் உள்களாளி வண்ணமாக இருப்பவன் ேிவன்.

அவன் அருளின் யதாற்ைம் அங்யக உண்டாக ஆங்காரம் அறும். அையவ
ேிவனடி இன்ப நுகர்வு றககூடும். இந்நிறலறம றககூடாதவர் தங்கட்கு
இைப்பு உண்கடன எண்ணார். எனயவ பிைவாறமறயச் ோர்வுைார்.
இத்தறகயயார் பிைப்பு இைப்பிறனத் தரும் புைச்ேமய கநைியில்
உழல்வர்.

20. உட்சமயம்

(உட்ேமயமாவது ேீவனுள் விளங்கும் ேிவச் யோதிறய அைியச்

கேய்தல். இதறன ஒளிகநைி அல்லது ேன்மார்க்கம் என்பர்.)

1557. இறமயவர் தம்றமயும் எம்றமயும் முன்னம்

அறமய வகுத்தவன் ஆதி புராணன்
ேமயங்கள் ஆறும்தன் தாளிறண நாட
அறமஅங்கு உழல்கின்ை ஆதிப் பிராயன.

கபாருள் : யதவர்கறளயும் ேீவர்களாகிய எம்றமயும் பழறமயாகயவ

தனுகரணங்கறளத் தந்து உலகில் கபாருந்தி அனுபவிக்கும்படி
றவத்தவன் மிகப் பழறமயானவன். அகச் ேமயங்கள் ஆறும் தனது
திருவடிறய நாட அறமய அவற்ைில் கலந்து நின்று
வியாபித்திருப்பவயன முதல்வனாவான்.

இவ் வுண்றமயைியாது ேிலர் அச்ேமயங்களில் நின்று யமல்யநாக்காது

உழல்கின்ைனர் எனினுமாம். (இறமயவர் - இமயமறலவாேிகள். அறு
உட்ேமயங்களாவன. றேவம், றவணவம், ோக்தம், கேௌரம்,
காணாபத்தியம், ககௌமாரம் என்பன.)

1558. ஒன்ைது யபரூர் வழியாறு அதற்குள

என்ைது யபால இருமுச் ேமயமும்
நன்ைிது தீதிது என்றுறர யாளர்கள்
குன்று குறரத்கதழு நாறயஒத் தார்கயள

கபாருள் : ஒயர ஊருக்குச் கேல்ல ஆறுவழிகள் உள்ளன. அது யபால

ஆறு ேமயங்களும் ஒயர கபாருறள அறடய வுள்ளன. இது நன்று அது
தீது என்று கோல்பவர்கள் மறலறயப் பார்த்துக் குறரத்த நாறயப்யபால
ஒரு பயறனயும் எய்தார்.

1559. றேவப் கபருறமத் தனிநா யகன்தன்றன

உய்ய உயிர்க்கின்ை ஒண்சுடர் நந்திறய
கமய்ய கபருறமயர்க்கு அன்பறன இன்பம்கேய்
றவயத் தறலவறன வந்தறடந்து உய்மியன.

கபாருள் : கபருறம வாய்ந்த றேவ ேமயத்துக்கு ஒப்பற்ை தறலவறன,

ேீவர்கள் உய்யும் வண்ணம் உயிர்க்கு உயிராய் இருக்கின்ை
ஒளிவடிவான குருநாதறன, உண்றம உணர்வு கபற்ைார்க்கு அன்பறன,
இன்பம் தருகின்ை உலக முதல்வறன வந்து அறடந்து உய்தி
கபறுவர்களாக.
ீ

1560. ேிவனவன் றவத்தயதார் கதய்வ கநைியில்

பவனவன் றவத்த பழிவழி நாடி
இவனவன் என்பது அைியவல் லார்கட்கு
அவனவன் அங்குள தாம்கடன் ஆயம.

கபாருள் : ேிவகபருமான் ேீவர்கள் உய்திகபறுமாறு அறமத்த கநைியில்

கடவுளாகிய அவன் றவத்த பழறமயான வழியய கேன்று இச்ேீவயன
ேிவன் என்று உணரவல்லார்க்கு அவ்வச் ேமயத்திலும் உள்ள
அப்கபருமான் அங்குத் யதான்றுவது அதன் கடறமயாம்.

1561. ஆமாறு உறரக்கும் அறுேம யாதிக்குப்

யபாமாறு தானில்றல புண்ணியம் அல்லதங்கு
ஆமாம் வழியாக்கும் அவ்யவ றுயிர்கட்கும்
யபாமாறுஅவ் ஆதாரப் பூங்ககாடி யாயள.

கபாருள் : அங்ஙனம் ேீவர்கள் உய்தி கபறும் வண்ணம் அறமக்கப்

பட்ட ஆறுேமய உச்ேிக்குச் ேீவர்கள் தாமாகப் யபாகும் வழிதான்
இல்றல. அவர் கேய்த புண்ணியயம அங்கு அவ்வழிறய
அறமப்பதாகும். அங்ஙனம் ேீவர்கள் யமயலைிச் கேல்லத் தாங்கி நிற்பது
திருவருளின் ஆற்ைலாகும்.
1562. அரன்கநைி யாவது அைிந்யதனும் நானும்
ேிவகநைி யதடித் திரிந்தஅந் நாளும்
உரகநைி யுள்ளக் கடல்கடந்து ஏறும்
தரகநைி நின்ை தனிச்சுடர் தாயன.

கபாருள் : அரறன அறடவதற்குரிய வழியாவறத அைிந்யதன். ஆகிய

நானும் யவறு ேில கநைிகறளத் யதடித் திரிந்த அக்காலத்து வன்றம
மிக்க கநைியில் எண்ணமாகிய கடறலக் கடந்து ஏறுவதற்கு
யமன்றமயான கநைியாக நின்ைது ஒப்பற்ை சுடயரயாம்.

1563. யதர்ந்த அரறன அறடந்த ேிவகநைி

யபர்ந்தவர் உன்னிப் கபயர்ந்த கபருவழி
ஆர்ந்தவர் அண்டத்துப் புக்க அருள்கநைி
யபந்து புறனந்து புணர்கநைி யாயம.

கபாருள் : ஆராய்ச்ேியாலும் அனுபவத்தாலும் ேிவயன பரம்கபாருள்

எனத் கதளிந்தறடந்த ேிவகநைி புைச்ேமய கநைி நின்ைவர் ஆராய்ந்து
மீ ண்டும் வந்தறடந்த கபருகநைியாம். அகச் ேமயத்துள்
கபாருந்தியவரும் அவரவர் பக்குவத்துக்யகற்ப அனுபவம் கபை அந்தந்த
அண்டங்களுக்குச் கேல்ல அருளும் கநைி அந்தந்த முத்திகளில் நின்று
மீ ண்டும் வந்த கபாருந்தி உய்திகபறும் கநைியாம். திருநாவுக்கரேர்
இதற்குத்தக்க ோன்ைாவார்.

1564. ஈரு மனத்றத இரண்டை வசுமின்

ீ
ஊரும் ேகாரத்றத ஓதுமின் ஓதியய
வாரும் அரன்கநைி மன்னியய முன்னியத்
தூரும் சுடகராளி யதான்ைலும் ஆயம.

கபாருள் : புைப்கபாருளில் கேல்லும் மனத்றத அகப்கபாருளாகிய

ேிவத்றதப் கபாருந்துமாறு நிறுத்துங்கள். பஞ்ோட்ேரத்றத ஓதுங்கள்.
அரனுறடய கநைிறயப் கபாருந்தி இச்ோதறனறயச் கேய்து வாருங்கள்.
கநற்ைிக்கு முன்யன கேந்நிைம் கபாருந்திய ஒளி யதான்ைலும் ஆகும்.

1565. மினற்குைி யாளறன யவதியர் யவதத்து

அனற்குரி யாளறன ஆதிப் பிரான்தன்றன
நிறனக்குைி யாளறன ஞானக் ககாழுந்தின்
நயக்குைி காணில் அரன்கநைி யாயம.

கபாருள் : யயாகக் காட்ேியினர்க்கு மின்னல்யபான்ை ஒளியில்

கவளிப்படுபவறன, அந்தணர் ஓம்பும் யவள்வித் தீயில்
கவளிப்படுபவறன, முழுமுதற் கடவுறள, எவ்வுருவில் நிறனத்தாலும்
அவ்வுருவில் கவளிப்படுபவறன பரஞானத்தில் ஒளிமயமாகக் காணில்
அதுயவ அரன் கநைியாகிய றேவ கநைியாம்.

1566. ஆய்ந்துண ரார்களின் ஆன்மாச் ேதுர்பல

வாய்ந்துண ராவறக வறகநின்ை அரன்கநைி
பாயந்துணர் வார்அரன் யேவடி றககதாழுது
ஏய்ந்துணர் கேய்வயதார் இன்பமும் ஆயம.

கபாருள் : ஆராய்ந்து ஒளி கநைியய ேிைந்தது எனத் கதளியாத

ஆன்மாவின் ஆற்ைல் பலவாகும். அவர் யேர்ந்து அைியாவண்ணம் நின்ை
அரன்கநைி, புகுந்து உணர்வார் அரனது திருவடிறயப் பற்ைி நின்று,
கபாருந்தி உணர்வது ஒப்பற்ை இன்பமாகும்.

1567. றேவ ேமயத் தனிநா யகன்நந்தி

உய்ய வகுதத குருகநைி ஒன்றுண்டு
கேய்வச் ேிவகநைி ேன்மார்க்கம் யேர்ந்துய்ய
றவயத் துளார்க்கு வகுத்துறவத் தாயன.

கபாருள் : ககாறலயும் புறலயும் விடுத்த கேந்கநைியாகிய றேவத்தின்

கபருறமமிக்க ஒப்பில்லாத முதல்வன் நந்திகயம் கபருமான். அவன்
ஆருயிர்கள் அறனத்தும் திருவடி கபற்று உய்யுமாறு வகுத்தருளிய
குருகநைி ஒன்றுண்டு. அதுயவ கதய்வச் ேிவகனைி. அந்கநைியாகிய
ேன்மார்க்கத்றதச் யேர்ந்து ஒழுகி உய்யும்படி நிலவுலகத்து
உள்ளார்க்குச் கேந்தமிழால் வகுத்தருளினன். கதய்வச் ேிவகனைி
எனினும் ேன்மார்க்ககமனினும் ஒன்யை.

1568. இத்தவம் அத்தவம் என்ைிரு யபரிடும்

பித்தறரக் காணின் நகும் எங்கள் யபர்நந்தி
எத்தவம் ஆகிகலன் எங்குப் பிைக்கிகலன்
ஒத்துணர் வார்க்ஒல்றல ஊர்புக லாயம.

கபாருள் : இத்தவம் நல்லது அத்தவம் நல்லது என்று யபதஞானம்

பறடத்த அைிவிலிகறளக் கண்டால் எங்கள் ேிவகபருமான் நறக
கேய்யும் எந்தத்தவமாக இருந்தால் என்ன ? அல்லது எங்யக பிைந்தால்
என்ன ? அயபதமாக நின்று உணர்வார்க்கு முத்தியாகிய ஊறர
அறடதல் கூடும்.

1569. ஆயம பிரான்முகம் ஐந்கதாடும் ஆருயிர்

ஆயம பிரானுக்கு அயதாமுகம் ஆறுள
தாயன பிரானுக்கும் தன்ேிர மாறலக்கும்
நாயம பிரானுக்கு நரரியல் பாயம.
கபாருள் : ேதாேிவம் முகங்கள் ஐந்கதாடும் எல்லா உயிர்களிடமும்
கபாருந்தி விளங்கும், அப்பிரானுக்கு இந்த ஐந்து முகங்கயளாடு கீ யழ
அயதாமுகம் என்ை ஒன்றும் யேர்ந்து ஆறுமுகங்கள் உள்ளன. ேிவத்றத
அைிந்து வழிபடுவார்க்குச் ேதாேிவம் யபால் ஆறு முகங்களும் ஒன்ைாய்
விடும். ேிவத்றத அைிந்து வழிபடாத யபாது அயதாமுகம் கீ ழ்யநாக்கியய
கேலுத்தும்.

1570. ஆதிப் பிரான்உலகு ஏழும் அளந்தவன்

ஓதக் கடலும் உயிர்களு மாய்நிற்கும்
யபதிப்பு இலாறமயின் நின்ை பராேக்தி
ஆதிக்கண் கதய்வமும் அந்தமும் ஆயம.

கபாருள் : அம்றமயயாடு கூடிய அப்பனாகிய ேிவகபருமான் உலறக

அளந்த மாலாகவும், அம்மாலின் நிைம் யபாலும் ஒலியுறடய
கடலாகவும், அக்கடல் சூழ் உலகில் வாழும் பல்÷ வறு உயிர்களாகவும்,
கலப்பால் ஒன்ைாய் நிற்பன், அவன் வனப்பாற்ைலாகிய திருவருள்
அம்றமயுடன் பிரிப்பின்ைி மரமும் காழ்ப்பும் யபால ஒருவயன இரு
நிறலயுமாய் நிற்பன். அவ்அம்றமயய நடப்பாற்ைலாகிய ஆதியும்
நிற்பன். அவ்அம்றமயய நடப்பாற்ைலாகிய ஆதியும் ஆவள். அவயள
ஒடுக்கத்றதச் கேய்யும் ஆண்டவனும் ஆவள். அவயள ஒடுக்கத்றதச்
கேய்யும் ஆண்டவனும் ஆவள். ஆதி - நடப்பாற்ைல். ஆதிக் கண் -
ேிருஷ்டி ஆரம்பத்திலும் அந்தமும் ஒடுங்கும் காலத்திலும்.

1571. ஆய்ந்தைி வார்கள் அமரர்வித் தியாதரர்

ஆய்ந்தைி யாவண்ணம் நின்ை அரகனைி
ஆய்ந்தைிந் யதன்அவன் யேவடி றககதாழ
ஆய்ந்தைிந் யதன்இம்றம அம்றமகண் யடயன.

கபாருள் : தற்யபாத முறனப்பால் ஆராய்ந்து அைிவார்கள் அமரர்

தந்தருவர் முதலியயார். ஆராய்ச்ேியால் அைிய முடியாவறக நின்ை
அரகனைியான றேவத்றத, அவன் திருவடிறய வழிபடும் யபறு
கபற்ைறமயால் ஆராய்ந்து உணர்ந்யதன். அதனால் இப்பிைப்பியலயய
மறுறம இன்பத்திறனப் கபற்யைன். அன்யபாடு ேிவறனப் பரவினால்
பிைவி நீங்கும்.

1572. அைியஒண் ணாதுஅவ் வுடம்பின் பயறன

அைியஒண் ணாத அறுவறக யாக்கி
அைியஒண் ணாத அறுவறகக் யகாேத்து
அைியஒண் ணாதயதார் அண்டம் பதிந்தயத.
கபாருள் : உடம்றபப் கபற்ைபயன் இறைவறன அைிவயத என்பறத
அக்கள் அைியவில்றல. அைியமுடியாமல் ஏகாமாயுள்ள ஆகாயத்றத
ஆறு ஆதாரங்களில் இயங்கும்படி றவத்து அைியமுடியாத வறகயாக
ஆறு யகாேங்களில் அனுபவம் கபைச்கேய்து ஆகாய மயமான ேிவம்
அைியகவாண்ணாமல் அண்டமாய் உள்ளது.

ஐந்தாம் தந்திரம் முற்ைிற்று.

திருமந்திரம் | ஆறாம் தந்திரம்

ஆறாம் தந்திரம்

1. சிவகுரு தரிசினம்

(தம்முதல் குருவுமாய்த் யதான்ைல்)

(ேிவகுரு தரிேனமாவது உள்ளத்தில் உறையும் ேிவறனக் காண்டல்.

அக்குருநாதன் பிரணவ உபயதேத்தால் குற்ைங்கறள நீங்கச் கேய்து
உண்றம இயல்புகறள உணர்த்துவார். இது ேத்தியயா நிர்வாண தீட்றே
எனப்கபறும்.)

1573. பத்திப் பணித்துப் பரவு மடிநல்கிச்

சுத்த வறரயால் துரிேைச் யோதித்துச்
ேத்தும் அேத்தும் ேதேத்தும் காட்டலால்
ேித்தம் இறையய ேிவகுரு வாயம.

கபாருள் : பத்திறய உண்டாக்கி, திருவடிறய வணங்கச் கேய்து

பிரணவ உபயதேத்தால் குற்ைங்கறள நீங்கச் கேய்து ேத்தும் அேத்தும்
ேதேத்துமான கபாருள்களின் உண்றம இயல்புகறள உள் நின்று
உணர்த்தியறமயால், ேித்தத்தில் உள்ள இறைவயன குரவானவன்.

மந்திரம் கிரிறய பாவறனயற்ைது, பிரணவ உபாேகருக்கு அேத்தாகிய

பாேமும், ேதேத்தாகிய பசுவும், ேத்தாகிய ேிவமும் விளங்கும்.

ேிவகுருவாக எழுந்தருளி வருபவன் உறுதியாக விழுமிய முழுமுதற்

ேிவயனயாவன்.

1574. பாேத்றதக் கூட்டியய கட்டிப் பைித்திட்டு

யநேித்த காயம் விடுவித்த யநர்யநயர
கூேற்ை முத்தியில் கூட்டலா நாட்டத்தது
ஆேற்ை ேற்குரு அம்பல மாயம.
கபாருள் : ஆணவத்தால் மறைப்புண்டு கிடந்து ேீவறன மாயா
மலத்றதக் கூட்டி ஆணவத்றத அகற்ைி, உடயல தான் என்ைிருந்த
ஆறேறய அறுத்து, யநருக்கு யநயர நிறலகுறலயாத முத்தியால்
கூட்டுவதற்கு உபகாரப்படுவது, உபாேகனின் ஒளி மண்டலத்தில்
விளங்கும் உருவமற்ை ேத்குருவாம். ேற்குருவின் அருளால் பாேநீக்கம்
கபற்று முதல் நிறலக்குச் கேல்லலாம்.

1575. ேித்திகள் எட்யடாடும் தண்ேிவ மாக்கிய

சுத்தியும் எண்ேித்தித் தூய்றமயும் யயாகத்துச்
ேத்தியும் மந்திர ோதக யபாதமும்
பத்தியும் நாதன் அருளிற் பயிலுயம.

கபாருள் : அணிமாதி ேித்திகள் எட்டுடனும், ோதகறனச் ேிவமாகச்

கேய்த பக்குவ நிறலயும், வாமாதி எண் ேத்திகளால் பந்திக்காத
தூய்றமயும் யயாகத்தால் உண்டாகும் ஆற்ைலும் மந்திரங்கறளத்
தியானிப்பதால் விறளயும் ஞானமும் இறைவன்பால் உண்டாகும்
அன்பும் ஆகிய எல்லாம், ேிவகுருவின் அருளால் நறடகபறும்.

1576. எல்லா உலகிற்கும் அப்பாயலான் இப்பாலாய்

நல்லார் உள்ளத்து மிக்கருள் நல்கலால்
எல்லாரும் உய்யக்ககாண்டு இங்யக அளித்தலால்
கோல்லார்ந்த நற்குருச் சுத்த ேிவயம.

கபாருள் : முப்பத்தாறு தத்துவங்களுக்கு உட்பட்ட உலகங்கள்

அறனத்திற்கும் அப்பாற்பட்ட ேிவன், இவ்வுலகத்தில் கதன்நாடுறடய
ேிவயனயாய்த் திகழ்கின்ைனன். அவன் நல்லாராகிய ேிவஞானிகள்
உள்ளத்து மிக்க அருள் கேய்தல் யபால் ஏறனயார்க்கும் கேய்தற்
கபாருட்டுப் புைத்யத, தம் முதல் குருவுமாய்த் யதான்ைி அருள்வன்.
அதனால் எல்லாறரயும் இப்பிைப்பு ஒன்ைியலயய உய்யக்
ககாண்டருள்வன். அதனால் புகழறமந்த நற்குரு இைய்றகச் ேிவயன.

1577. யதவனும் சுத்த குருவும் உபாயத்துள்

யாறவயும் மூன்ைாய் உனக்குண்டு உறரயாயல
மூவாப் பசுபாேம் மாற்ைியய முத்திப்பால்
யாறவயும் நல்கும் குருபரன் அன்புற்யை.

கபாருள் : யதவனும் சுத்த குருவாகவும் உள்ள ேிவன் ஆகமத்துள்

எல்லாம் பதி பசு பாேம் என்று மூன்ைாகக் கருதுவது அைிந்து
உபயதேத்தாயல அழிவற்ை ேீவனது பாேத்றத நீக்கியய குருபரன்
அன்புககாண்டு முத்தியின்கண் யாறவயும் அருளும். ேிவன்
அன்புககாண்டு ேீவரது தகுதிக்யகற்பக் குருவாக வந்து முத்தி அருளும்.

1578. சுத்த ேிவன்குரு வாய்வந்து தூய்றம கேய்து

அத்தறன நல்கருள் காணா அதிமூடர்
கபாய்த்தகு கண்ணான் நமர்என்பர் புண்ணியர்
அத்தன் இவகனன்று அடிபணி வாயர.

கபாருள் : சுத்த ேிவயன ேீவர்களிடம் கருறண ககாண்டு குருவாக

வந்து மலக்குற்ைத்திறன நீக்கி, அத்துறண புரியும் அருளிறனக்
காணாது அைிவிலிகள், கபாய் மிகுந்த புவன யபாகங்கறளயய
கபாருகளனக் கண்டைியும் பாேம் பற்ைியவர். குருறவ நம்மவர் என்று
தம்யமாடு ஒப்பறவத்து எண்ணுவர். ேிவபுண்ணியமுறடய ஞானியர்
ேிவயன இவன் என்று அடிபணிந்து வணங்குவர்.

1579. உண்றமயிற் கபாய்றய ஒழித்தலும் உண்றமப்பார்

திண்றமயும் ஒண்றமச் ேிவமாய அவ்அரன்
வண்றமயும் எட்கடட்டுச் ேித்தி மயக்கமும்
அண்ணல் அருளன்ைி யாரைி வாயர.

கபாருள் : ஞானத்தால் கபாய்றம நீக்குதலும், பிருதிவி தத்துவத்தின்

வலிறமயும், ேிவமாகிய அவ் அரனது உபகாரமும், அறுபத்து நான்கு
கறலகளால் வரும் மயக்க அைிவும் அண்ணலின் ேத்தி பதியாவது யார்
அைியமுடியும் ? குருவருளால் அஞ்ஞானம் நீங்கி இறைவனது உபகாரம்
விளங்கும்.

1580. ேிவயன ேிவஞானி ஆதலால் சுத்த

ேிவயன எனஅடி யேரவல் லார்க்கு
நவமான தத்துவ நம்முத்தி நண்ணும்
பவமானது இன்ைிப் பரயலாகம் ஆயம.

கபாருள் : ேிவயன ேிவஞானியாக அறமவதால், தனக்கு உபயதேம்

கேய்யும் குருறவச் ேிவகனன்று எண்ணித் திருவடிறய அறடவார்க்கு,
ேிவத்தினது யதாழறமயும் நல்ல முத்தியும் கபாருந்தும். அவர்
பிைப்பின்ைி யமலான ேிவயலாகத்றதச் கேன்ைறடவர். ேிவகுருறவ
வழிபட்டார்க்குப் பிைப்பு இல்றல.

1581. குருயவ ேிவகமனக் கூைினன் நந்தி

குருயவ ேிவகமன் பதுகுைித்து ஓரார்
குருயவ ேிவனுமாய்க் யகானுமாய் நிற்கும்
குருயவ உறரயுணர் அற்ையதார் யகாயவ.
கபாருள் : எனது குரு மண்டலத்தில் விளங்கும் நந்தி குருயவ ேிவம்
என உபயதேித்தான். குரு மண்டலயம ேிவனுமாய் உயிருக்குத்
தறலவனுமாய் உள்ளது. குருமண்டலயம வாக்கு உணர்றவக் கடந்து
விளங்கம் அரேனாகும். இத்தறகய கபருறமயுறடய குருமண்டலத்தில்
ேிவம் உள்ளிருந்து விளங்குவறதச் ோமானியர் அைியாதவராக உள்ளார்.

1582. ேித்த யாறவயும் ேிந்தித்து இருந்திடும்

அத்தம் உணர்த்துவ தாகும் அருளாயல
ேித்தம் யாறவயும் திண்ேிவம் ஆனக்கால்
அத்தனும் அவ்விடத் யதயமர்ந் தாயன.

கபாருள் : அத்தனாகிய ேிவகபருமான் தன் திருவருளால் ேீவர்களுக்கு

உள்நின்று உணர்த்தி யருள்வன். அதனால் எண்ணமாகிய ேித்தம்
யாவற்றையும் உள்ளவாறு உணர்ந்து இருந்திடும். அம்முறையில்
எண்ணமானது இறடயைாது. ேிவத்றதயய நாடுதலால் எண்ணம்
முதலிய கருவிகள் அறனத்தும் ேிவக் கருவியாகச் ேிைக்கும்.
அத்தனாகிய ேிவகபருமானும் அச்ேீவன் தானாகயவ அமர்ந்திடுவன்.

1583. தான்நந்தி ேீர்றமயுள் ேந்தித்த ேீர்றவத்த

யகான்நந்தி எந்றத குைிப்பைி வாரில்றல
வான்நந்தி கயன்று மகிழும் ஒருவற்குத்
தான் நந்தி அங்கித் தனிச்சுடர் ஆயம.

கபாருள் : ேிவமாகிய தாயன விளங்கும் ேிைப்பான குரு மண்டலத்துள்

கபாருந்துவதால் அறமயும் கபருறமறய றவத்த தறலவனாகிய நந்தி
கபருமானது குைிப்றப உணர்வார் இல்றல. ஆகாயத்தில்
குருமண்டலத்தில் விளங்குபவன் என்று மகிழ்ந்திருப்பார்க்கு, முன்னர்
அக்கினி மண்டலத்தில் விளங்கிய அரேயன ஒப்பற்ை ேிவ சூரியனாம்.

1584. திருவாய ேித்தியும் முத்தியும் ேீர்றம

மருளாது அருளும் மயக்கறும் வாய்றமப்
கபாருளாய யவதாந்த யபாதமும் நாதன்
உருவாய் அருளாவிடில் ஓர்ஒண் ணாயத.

கபாருள் : வாராத கேல்வமாகிய திருவடிப்யபறும் வடும்

ீ அவ்
அவற்ைின் ேிைப்புக்களும் மயக்கம் உைாவண்ணம் அருளுதலும்
கமய்ப்கபாருள் உணர்த்திப் கபாய்ப் கபாருளின் மயக்கறுத்தலும் அம்
கமய்ப் கபாருறள உள்ளவாறு உணர்த்தும் திருநான்மறையின் முடிவும்
அம்முடிபால் கபைப்படும் ேித்தாந்த நுண்ணுணர்வும் ேிவகுரு
வடிகவடுத்துச் ேிவகபருமான் அருளாவிடின் ஒருவராலும் உணர
ஒண்ணாது என்க.

1585. பத்தியும் ஞானறவ ராக்கிய மும்பர

ேித்திக்கும் வித்தாம் ேியவாகயம யேர்தலான்
முத்தியின் ஞானம் முறளத்தலால் அம்முறள
ேித்தி யருள்தரில் தான்எளி தாயம.

கபாருள் : ேிவத்தினிடம் பத்தியும் அதனால் ஞானத்றதப் கபை

யவண்டும் என்ை றவராக்கியமும் வடுயபைறடய
ீ ோதனங்களாம்.
அவற்ைால் ேிவயமதான் என்ை பாவறன முதிர்ந்து வடு
ீ யபற்ைிற்கு
ஏதுவான ஞானம் யதான்ைி, அந்த ஞானப்பயிர் ேத்தியின் அருளால்
எளிதாக வளர்ந்து முத்தி கிட்டு. (றவராக்கியம் - விஷயங்களில்
பற்ைின்றம)

1586. பின்எய்த றவத்தயதார் இன்பப் பிைப்பிறன

முன்எய்த றவத்த முதல்வறன எம்இறை
தன்எய்தும் காலத்துத் தாயன கவளிப்படும்
மன்எய்த றவத்த மனமது தாயன.

கபாருள் : இவ்வுலகில் நான் வடுயபறு

ீ அறடவதற்காக அறமத்த
இன்பப் பிைப்றப, முன்னயம எனக்கு உதவிய முதல்வனாகிய
இறைவறன ஞானத்தில் அறடயுங்காலத்தில் அவன்
என்னிடமாகத்தாயன கவளிப்படுவான். அங்ஙனம் எனது தறலவறன
அறடயத்துறண கேய்தது என்னுறடய மனயமயாம்.

1587. ேிவமான ஞானம் கதளியஒண்ேித்தி

ேிவமான ஞானம் கதளியஒண் முததி
ேிவமான ஞானம் ேிவபரத்யத ஏகச்
ேிவமான ஞானம் ேிவானந்தம் நல்குயம.

கபாருள் : ேிவமாக்கும் திருவடியுணர்வு ேிவஞானம் எனப்படும்.

ேிவஞானம் எனினும் திருவருள் எனினும் ஒன்யை, அத்திருவருளால்
ஆருயிர்களின் அைிவு கதளிவுகபறும். அைிவு கதளியச் ேிைந்த ேித்திகள்
றககூடும். பற்று அறுதியாகிய வடும்
ீ எய்தும். இவற்ைால் ேிவம்
தானாதல் என்னும் ேீரும் கபாருந்தும். அத்திருவருயள தவலில் ேிவ
இன்பமாகும். (தவலில் - குற்ைமற்ை)

1588. அைிந்துணர்ந்த யதன்இவ் அகலிடம் முற்றும்

கேைிந்துணர்ந்து ஓதித் திருவருள் கபற்யைன்
மைந்கதாழிந் யதன்மதி மாண்டவர் வாழ்க்றக
பிைந்கதாழிந் யதன்இப் பிைவிறய நாயன.

கபாருள் : திருவருள் துறணயால் உலகியல் உண்றம முற்றும்

அைிந்துணர்ந்யதன். ேிவன் திருவடிக்குப் யபரன்பு றவத்துத்
திருமுறையும் ேித்தாந்த நூல்களும் ஓதியுணர்ந்து திருவருள் கபற்யைன்
ேிவனடி நிறனக்கும் ேிைந்த அைிவில்லாரின் கபரு வாழ்றவயும் மைந்து
ஒழிந்யதன். அதனால் ேிைப்பில்லார் தம் திைத்துச் யேர்றவ நீங்கிற்று.
நீங்கயவ பிைவியினின்று விடுபட்யடன். (மதி மாண்டவர் - அைிவு அறை
யபாகியவர்.)

1589. தரிக்கின்ை பல்லுயிர்க்கு எல்லாம் தறலவன்

இருக்கின்ை தன்றமறய ஏதும் உணரார்
பிரிக்கின்ை இந்தப் பிணக்கறுத்து எல்லாம்
கருக்ககாண்ட ஈேறனக் கண்டுககாண் யடயன.

கபாருள் : விறனக்கு ஈடாகப்கபற்ை உடல் முதலியவற்றைச்

சுமக்கின்ை பல்லுயிர்க்கு எல்லாம் தறலவனாகிய இறைவன் எவ்வாறு
ேீவர்கயளாடு கபாருந்தி இருக்கின்ைான் என்பறத எவ்வறகயிலும்
அைியார். ேீவர்கள் அைியா வறக பிரிக்கின்ை தறடகறள நீக்கி எல்லா
உயிர்கறளயும் தன் கருவில் ககாண்ட இறைவறன நான் கண்டு
ககாண்யடன்.

2. திருவடிப்வபறு

(திருவடி - திருவருள், கால் என்பது குண்டலினி, ேத்தி, அது ேிரறே

யநாக்கிப் பாய்வயத அருள். அவ்வாறு ேிரேின் யமல் கபாருந்தி
யிருப்பயத திருவடிப்யபறு.)

1590. இறேந்கதழும் அன்பில் எழுந்த படியய

பறேந்திடும் ஈேறரப் பாேத்துள் ஏகச்
ேிவந்த குருவந்து கேன்னிறக றவக்க
உவந்த குருபதம் உள்ளத்து உவந்தயத.

கபாருள் : திருவருள் வலத்தால் ஒத்து எழும் அன்பின்கண் அந்த

அன்புருவாக விறழந்து எழும் ேிவகபருமாறன யமலும் யமலும் முறுகி
வளரும் அன்பின்வழிச் கேன்று கதாழுவர். கதாழயவ, ேிவகபருமான்
ேிவகுருவாக வந்து மும்மலங்கறள அகற்றுவர். அகற்ைி உச்ேியின்கண்
திருக்றகயிறனப் கபாருந்துமாறு றவத்து அருளுவர். அருளயவ
அவர்தம் திருவடி ேீவர்களின் உள்ளத்து இடனறமத்து கவளிப்பட்டு
அமரும்.
1591. தாள்தந்த யபாயத தறலதந்த எம்இறை
வாள்தந்த ஞான வலிறயயும் தந்திட்டு
வடு
ீ அந்தம் இன்ைியய ஆள்ககன விட்டு அருள்
பாடுஇன் முடிறவத்துப் பார்வந்து தந்தயத.

கபாருள் : எம் தறலவனாகிய ேிவகபருமான் தன் திருவடிகறள எம்

உள்ளத்யத பதித்த கபாழுது இது காறும் கபாைி புலன்களுக்கு
அடிறமப்பட்டுக் கிடந்த எமக்கு அறவகள் அடிறமப் படும்படியான
தறலறமறயயும் தந்தருளினன். அைியாறமறய ஈரும் வாளாகிய
திருவடி உணர்றவயும் தந்தருளினன். திருவருளால் தன் திருவடிகறள
கவளிப்படுத்திச் ேிவகுருவாய் எழுந்தருளிவந்து எம்முடி யமல்
றவத்தருளினன்.

1592. தான்அவ னாகிச் கோரூபத் துவந்திட்டு

ஆன கோரூபங்கள் நான்கும் அகற்ைின
ஏறனய முத்திறர ஈந்தாண்ட நன்நந்தி
தான்அடி முற்சூட்டித் தாபித்தது உண்றமயய.

கபாருள் : என்றனச் ேிவம்வந்து ஆட்ககாண்டு அவனாகச் கேய்தயபாது

ேிவகோரூபமாக நான் ஆனயபாது முன்னர்ச் ேிவமாக விளங்கிய அயன்,
அரி, அரன், மயகசுவரன் ஆகிய நான்கு கோரூபங்களும் என்றன விட்டு
அகற்ைப்பட்டன. இதர அறடயாளங்களான அருவச் ேதாேிவம் விந்து
நாதம் ேத்தி ஆகியறவகறள என்னிடம் ேிைப்பாக விளங்கும்படி கேய்து
தனது திருவருறள முன்னயமயய கபற்ைவன் என்ை உண்றமறயத்
தாபித்து அருளினன் நந்தி.

1593. உறரயற்று உணர்வற்று உயிர்பரம் அற்றுத்

திறரயற்ை நீர்யபால் ேிவமாதல் தீர்த்துக்
கறரயற்ை ேத்தாதி நான்கும் கடந்த
கோரூபத்த இருத்தினன் கோல்இைந் யதாயம.

கபாருள் : அனுபவ நிறலயில் யபச்ேற்று, உணர்வு ககட்டு, தான் என்ை

நிறல அைியாமல் கதளிந்த நீர் யபால அறேவில்லாமல் இருக்கும்
ேிவமாம் தன்றமயும் ககட்டு நான்கு வாக்கினால் உதிக்கும் நாதத்றதக்
கடந்த எல்றலயற்ை தனது கோரூபத்துடன் ஒன்ைாக்கினன். அதனால்
பிைப்பு இைப்புக்கு எல்றலயான பிரணவத்றதக் கடந்து விட்யடாம்.

1594. குரவன் உயிர்முச் கோரூபமும் றகக்ககாண்டு

அரிய கபாருள்முத் திறரயாகக் ககாண்டு
கபரிய பிரானடி நந்தி யபச்ேற்று
உருகிட என்றனஅங்கு உய்யக்ககாண் டாயன.

கபாருள் : தீட்றே கேய்ய அறமந்தகுரு ேீடனின் தூல சூக்கும காரண

உடல்களில் உள்ள காரணமான தறடகறள நீக்கி, அரிய உயிறரக்
குருவினிடம் கபாருந்தும்படி கேய்து யாவருக்கும் தறலவனான
ேிவத்துடன் கமௌன யயாகத்தில் விளங்கிடப் கபாருந்தி என்றன
ஆண்டு ககாண்டருளினன். குரு பிரணவ ேமாதியில் கபாருந்தும் படி
அருளினான்.

1595. யபச்ேற்ை இன்பத்துப் யபரானந் தத்தியல

மாச்ேற்ை என்றனச் ேிவமாக்கி மாள்வித்துக்
காச்ேற்ை யோதி கடன்மூன்றும் றகக்ககாண்டு
வாச்ே புகழ்மாளத் தாள்தந்து மன்னுயம.

கபாருள் : முன்னிறலயில் அறமந்த குரு கமௌன ஆனந்தமாகிய

யபரின்பத்தில் எனது பசுகரங்கறள அழித்து என்னிடம் அகண்ட
அைிவாகிய ேிவத்றதப் பதிப்பித்து என்றன நான் அைியாமல் கேய்து,
கவப்பமற்ை ேந்திர மண்டல ஒளியில் மனம் வாக்கு காயம் ஆகிய
மூன்றையும் றகக்ககாண்டு அவற்ைால் அறடந்த
கபருறமகறளஅழித்துத் திருவடிகறளச் சூட்டி என்னிடத்தில் நிறல
கபற்ைனன்.

1596. இதயத்தும் நாட்டத்தும் என்ைன் ேிரத்தும்

பதிவித்த பாதப் பராபரன் நந்தி
கதிறவத்த வாறும் கமய்காட் டியவாறும்
விதிறவத்த வாறும் விளம்பஒண் ணாயத.

கபாருள் : எனது ஆத்மாவிலும் பார்றவயிலும் எனது ேிரத்தின் மீ தும்

திருவருறளப் பதிவித்த பராபரனாகிய குருவானவர், கீ ழ் முகமாகச்
சுருண்டு கிடந்த குண்டலினிறய ஊர்த்துவ கதியாக
அறமத்தருளியதும், விந்து நாதங்கறள உணர்த்தியருளியதும்,
எம்முறையில் விந்து நாதங்கள் கதாழிற்படுயமா அம்முறையில்
உணர்த்தி யருளியதும் பிைருக்கு எடுத்துச் கோல்ல முடியாததாகும்.

1597. திருவடி றவத்கதன் ேிரத்துருள் யநாக்கிப்

கபருவடி றவத்தந்த யபர்நந்தி தன்றனக்
குருவடி விற்கண்ட யகாறனகயங் யகாறவக்
கருவழி ஆற்ைிடக் கண்டுககாண் யடயன.
கபாருள் : என்னுறடய ேிரேின் மீ து திருவடிறயச் சூட்டி, அருளால்
பார்த்து, எங்குமாயிருக்கும் கபரிய வடி விறனத்தந்த கபரிய
கபருமாறன, குருவடிவில்வந்த தறல வறன, எம்முறடய அரேறன
பிைவி உண்டாகும்வழி உலர்ந்து யபாகக் கண்டு ககாண்யடன். பரிேமும்
யநாக்கமும் ஞான தீட்றேயாகும்.

1598. திருவடி ஞானம் ேிவமாக்கு விக்கும்

திருவடி ஞானம் ேிவயலாகம் யேர்க்கும்
திருவடி ஞானம் ேிறைமலர மீ ட்கும்
திருவடி ஞானயம திண்ேித்தி முத்தியய.

கபாருள் : திருவடியுணர்வு ஆருயிர்கறள மும்மலப் பிணிப்பினின்றும்

கேம்றமயுை விடுவிக்கும். அவ்வுணர்யவ கிறடத்தற்கரிய திருவருட்
ேித்திகறள எய்துவிக்கும் அதுயவ ேிவவுலக வாழ்விறனச் யேர்ப்பிக்கும்
அவ்வுணர்யவ ேிவமாம் கபருவாழ்றவயும் கூட்டுவிக்கும்.

1599. யமல்றவத்த வாறுகேய் யாவிடின் யமல்விறன

மால்றவத்த ேிந்றதறய மாயமது ஆக்கிடும்
பால்றவத்த கேன்னிப் படகராளி வானவன்
தான்றவத்த வாறு தப்பித்த வாயை.

கபாருள் : யமல்ஓதிய திருவருள் ஆறணயின்வழி ஆருயிர்கள்

கேம்றமயுை ஒழுகாவிட்டால், பண்றடப் பழவிறனகளாகிய
எஞ்சுவிறனகள் உள்ளத்றத மயக்கி ஆறேக்குழியுள் வழ்த்திப்
ீ பிைப்பு
இைப்பிற் படுத்தி மாயமதாக்கும். பால்யபாலும்
பிறையிறனச்சூடியருளிய திருமுடிறயயுறடய அைிவுப் யபகராளிப்
கபருமானாகிய ேிவகபருமான் திருவடி சூட்டியவாறும், கேந்கநைிக்கண்
நிற்பித்தவாறும் திருவருயள.

1600. கழலார் கமலத் திருவடி என்னும்

நிழல்யேரப் கபற்யைன் கநடுமால் அைியா
அழல்யேரும் அங்கியுள் ஆதிப் பிரானும்
குழல்யேரும் என்னுயிர்க் கூடும் குறலத்யத.

கபாருள் : ஒலிக்கின்ை கழல் கபாருந்திய கமலத்தில் விளங்கும்

திருவடிநிழறல அறடயப்கபற்யைன். திருமாலும் காணமுடியாத
கவம்றம கபாருந்திய அக்கினி மண்டலத்தில் உள்ள ருத்திரமூர்த்தியும்
என்னுறடய உடல்பற்றை அழித்துச் சுழுமுறன உச்ேியில் ஒளி
கபாருந்திய ேிவமாக அறமந்தது.
1601. முடிமன்ன ராகின்மூ வுலகமது ஆள்வர்
அடிமன்னர் இன்பத் தளவில்றல யகட்கின்
முடிமன்ன ராய்நின்ை யதவர்கள் ஈேன்
குடிமன்ன ராய்க்குற்ை மற்றுநின் ைாயர.

கபாருள் : முடிசூடிய மன்னராயின் மூன்று உலகங்கறளயும் ஒரு யேர

ஆளுவர். ஆராயின் ேிவனடியாராகிய மன்னர்கள் கபறும் இன்பத்துக்கு
அளயவ இல்றல. முடிமன்னராக உள்ள யதவர்களும் இறைவனுக்கு
வழிவழி ஆட்கேய்யும் குடி மன்னராயின் குற்ைம் நீங்கி நின்யைார் õவர்.
இறைவன் முடிமன்ன ராயின் என்பதும் பாடம். அப்யபாது
குற்ைியலுகரமும் ஒற்றும் நீக்கி 12 எழுத்துக்கள் ேரியாக உள்ளன.

1602. றவத்யதன் அடிகள் மனத்தினுள் யளநான்

கபாய்த்யத எரியும் புலன்வழி யபாகாமல்
எய்த்யதன் உழலும் இருவிறன மாற்ைிட்டு
கமய்த்யதன் அைிந்யதன் அவ்யவதத்தின் அந்தயம.

கபாருள் : நான் என் மன மண்டலத்துள் இறைவனது திருவடிளான

விந்து நாதங்கறளப் பதித்துக் ககாண்யடன். அதனால் கபாய்றய
கமய்யபான்று காட்டி அக் கினிறயத் தூண்டி நடத்தும் புலன்வழிச்
கேல்லாமல் மனத்றத மீ ட்டு, இறளத்தவனாகிய நான் படும்
இருவிறனத் துயரிறன மாற்ைி, அவ் யவதத்தின் முடிவாகிய
ஞானானந் தத்றத அறடந்யதன. (யவதத்தின் அந்தம் - தத்துவமேி,
அஃதாவது நீ எறத நிறனக்கிைாயய அது ஆகிைாய் என்பது).

1603. அடிோர லாம்அண்ணல் பாதம் இரண்டும்

முடிோர றவத்தனர் முன்றன முனிவர்
படிோர்ந்த இன்பப் பழவடி கவள்றளக்
குடிோர் கநைிகூடி நிற்பவர் ககாள்றகயய.

கபாருள் : நன்கனைிச் கேல்வார் திருவருள் துறணயால் திருவடி

யேர்வர். பண்றடப் பழஅடியாராகிய முழு நீறு பூேிய முனிவர்கள்
ேிவகபருமான் திருவடியிரண்டிறனயும் தம் முடிவுக்கு அணியாக
அணிந்தனர். படி முறையான் ஏற்ைமாக எய்தும் இன்ப நிறலயினராகிய
அடியாருள் இணங்கி வாழும் இன்பகவள்ளத்துள் மூழ்குதயல
நன்கனைிச் கேல்வார் ககாள்றகயாகும் (நன்கனைி - ேன்மார்க்கம்)

1604. மந்திரமாவதும் மாமருந்து ஆவதும்

தந்திர மாவதும் தானங்கள் ஆவதும்
சுந்தர மாவதும் தூய்கநைி யாவதும்
எந்றத பிரான்தன் இறணயடி தாயன.

கபாருள் : நிறனப்பவறனக் காக்கும் மந்திரமாவதும், பிைவி யநாய்க்கு

மருந்தாவதும், திருவருறளப் கபைக்கூடிய கிரிறயயாவதும் அறடந்தார்
கபறும் பயன் எய்தும் புண்ணியத்தலங்கள் ஆவனவும் வடு
ீ யபற்றை
அளிக்கும் யமன்றமயான கநைியாவதும் எந்றதயாகிய ேிவகபருமானது
இரு திருவடிகயளயாம்.

3. ஞாதுரு ஞானவஞயம் (காண்பான் காட்ேி காட்ேிப்கபாருள்)

(ஞாதுரு - காண்யபான். ஞானம் - காணும் அைிவு; யஞயம் காணப்படும்

கபாருள். இங்குக் காண்பவன் ஆன்மா; காண்பது ேிவஞானம்;
காணப்படும் கபாருள் ேிவம்.)

1605. நீங்காச் ேிவானந்த யஞயத்யத நின்ைிடப்

பாங்கான பாேம் படரா படரினும்
ஆங்காரம் நீங்கி அதன்நிறல நிற்கயவ
நீங்கா அமுத நிறலகபை லாயம.

கபாருள் : ஆன்மா என்றும் நீங்காத ேிவானந்தமாகிய ேிவத்திடம்

கபாருந்தி நிற்க, அநாதியய பற்ைியுள்ள ஆணவமலம் அைிறவ
மறைக்காது அங்ஙனம் மறைப்பினும் தன் முறனப்பு நீங்கி
அச்ேிவானந்த நிறலயில் நிற்கயவ, என்றும் தன்றன விட்டு நீங்காத
யபரின்பமாகிய அமதத்தில் நிறல கபைலாம்.

1606. யஞயத்யத நின்யைார்க்கு ஞானாதி நின்ைிடும்

யஞயத்தின் ஞாதுரு யஞயத்தில் வடாகும்
ீ
யஞயத்தின் யஞயத்றத யஞயத்றத யுற்ைவர்
ஆயத்தில் நின்ை அைிவுஅைி வாயர.

கபாருள் : அைியப்படும் கபாருள் ேிவம் என்று துணிந்து அவ்வழி

நிற்யபார்க்கு ஞானத்துக்குரிய மற்ைறவகளும் கபாருந்தி நிற்கும்.
அங்ஙனம் அைியப்படும் கபாருளான ேிவத்றத ஆன்மா அைிந்து
அதுவாகயவ அறமவது வடாகும்.
ீ யஞயப் கபாருளாகிய ேிவத்றதப்
பிரியாத ேத்திறய உணர்ந்தவர் இக்கூட்டத்தால் விறளந்த
கமய்ஞ்ஞான அைிறவ அைிவார்.

1607. தாகனன்று அவகனன்று இரண்டாகும் தத்துவம்

தாகனன்று அவகனன்று இரண்டும் தனிற்கண்டு
தாகனன்ை பூறவ அவனடி ோத்தினால்
நாகனன்று அவன்என்றக நல்ல்கதான்று அன்யை.

கபாருள் : உண்றமப்கபாருள் தான் என்ை ஆன்மாவும் அவன் என்ை

ேிவமும் ஆக இரண்டு உள்ளன. தன்றனயும் அவறனயும் தன்ஒளியில்
கண்டு தானாக விளங்கும் ேகஸ்ரதள உணர்றவ, அவன்விளங்கும்
நிமிர்ந்த ேகஸ்ர தளத்துக்கு மாற்ைினால், நான் என்றும் அவன் என்றும்
யவறுபடுத்திக்காணும் உணர்வு மாைி நாயன அவன் என்று கூறுவது
நல்லது ஒன்ைல்லவா ?

1608. றவச்ேன ஆைாறும் மாற்ைி என றவத்து

கமச்ேப் பரன்தன் வியாத்துவம் யமலிட்டு
நிச்ேய மாக்கிச் ேிவமாக்கி யஞயத்தால்
அச்ேங் ககடுத்கதன்றன யாண்டனன் நந்தியய.

கபாருள் : ேிவனுக்கு உபகாரமாக றவத்து முப்பத்தாறு தத்துவங்களின்

கதாழிறலயும் மாற்ைி என்றன நிறலகபைச் கேய்து உலகவர்
பாராட்டும் வண்ணம் பரனது வியாபகத்துள் இருத்தி, அவ் அனுபவத்தில்
நிறலகபைச் கேய்து ேிவமாக்கி, என்றன ஆட்ககாண்டருளினான் என்
குருநாதனாகிய ேிவன்.

1609. முன்றன அைிவுஅைி யாதஅம் மூடர்யபால்

பின்றன அைிவுஅைி யாறமறயப் யபதித்தான்
தன்றன அைியப் பரனாக்கித் தற்ேிவத்து
என்றன அைிவித்து இருந்தனன் நந்தியய.

கபாருள் : ேிவதீக்றக கபறுமுன் அைியயவண்டிய உண்றமகறள

அைியாதிருந்த அைிவிலார்க்குச் ேிவதீக்றகக்குப் பின் அைிவு
அைியாறமகயன்னும் இரண்டிறனயும் ேிவன் அழித்தனன்.
தன்றனயாகிய ேீவறன அைிய அச்ேீவறனச் ேிவமாக்கினன்.
ஆக்குதலும் ேிவத்துடன் கூடி ேீவன் தன்றனயும் ேிவத்றதயும்
காணும். அவ்வாறு காணும்படி அருளினன் ேிவகபருமான்.

1610. காணாத கண்ணுடன் யகளாத யகள்வியும்

யகாணாத யபாகமும் கூடாத கூட்டமும்
நாணாத நாணமும் நாதாந்த யபாதமும்
காணா எனவந்து காட்டினன் நந்தியய.

கபாருள் : கட்கபாைியால் காணாத காட்ேியுடன், கேவிப்கபாைியால்

யகளாத யகள்வியும் மாறுபடாத ேிவனந்தமும் கூடிப் பிரியாத
யேர்க்றகயும் நாணமில்லாத பற்றும் நாதாந்தத்தில் விளங்கும் அைிவும்
நந்திகயம் கபருமான் காண்பாயாக எனக் காட்டியருளினான்.

1611. யமானம்றக வந்யதார்க்கு முத்தியும் றககூடும்

யமனம்றக வந்யதார்க்குச் ேித்தியும் முன்னிற்கும்
யமானம்றக வந்துஊறம யாகமாழி முற்றுங்காண்
யமானம்றக வந்துஐங் கருமமும் முன்னுயம.

கபாருள் : வாய் வாளாறம யாகிய யமானம் றகவந்யதார்க்கு,

திருவடிப்யபறும் கிட்டும். அவர்க்குச் ேித்தியாகிய திருவருள் நிறலயும்
றககூடும். அவர்க்குச் கோல்ேிைந்து மறையாகிய ேிகரம் றககூடும்.
இதறன அேபாமறை என்பர். இத்திைத்தார்க்கு ஐந்கதாழிலும்
ஆண்டவன் அருளால் கேய்தல் கூடும். (ஊறமயா கமாழி - யபோத
மந்திரம், இதறன அேபமந்திரம் என்றும் கூறும். ஊறம எழுத்து -
பிரணவம்; ஐங்கருமம் - ஐந்கதாழில்கள்.)

1612. முத்திறர மூன்ைின் முடிந்தது மூன்ைன்பால்

றவத்த கறலகால் நான்மடங் கால்மாற்ைி
உய்த்தவத் தான் அந்தத்து ஒண்குரு பாதத்யத
கபத்த மறுத்யதார் பிைந்துஇை வாயர.

கபாருள் : ேிவதீக்றகயுற்ை நன்கனைிச் கேல்வம் கபாைியாகிய

முத்திறர மூன்ைினாலும் இடப்பால், வலப்பால், நடுநாடியாகிய
மூன்ைிலும் கேல்லும் உயிர்ப்பினால் வணாக
ீ கவளியாகும் நால்விரல்
அளவிறன உள்நிறுத்தல் கேய்வார். அங்ஙனம் கேய்யும்படி பழக்கிய
யபரின்பச் ேிவகுரு பாதத்யத நிறலகபறுவர். அதனால் அவர்
மலப்பிணிப்பு அறும். அவர்கள் பிைந்திைக்கும் கபாருந்துன்பப்
கபற்ைியினின்று நீங்குவர்.

1613. யமறலச் கோரூபங்கள் மூன்று மிகுேத்தி

பாலித்த முத்திறர பற்றும் பரஞானி
ஆலித்த நட்டயம யஞயம் புகுந்தற்ை
மூலச் கோரூபன் கமாழிஞா துருவயன.

கபாருள் : முன் ஓதிய காண்பான் காட்ேி காட்ேிப்கபாருள் என்னும்

மூன்றும் திருவருட் கபாைிச் ேிைப்பால் உள்ளங் ககாள்கின்ை ேிைந்த
கமய் யுணர்வுறடயயான் ேிவ கபருமான் புரிந்தருளும்
திருக்கூத்திறனத் திருவருட் கண்ணாற் கண்டு அம்கமய்ப் கபாருளின்
திருவடியிற்புகுவன். புகுந்த காரணத்தால் பருவுடம்பாகிய
மூலப்பகுதியின் காரியங்கள் புடம் யபாட்ட கபான் யபாலவும் யவதித்த
கேம்பு யபாலவும் ஞானத்தின் திருவுருவாகும். அவயன ேிவஞானி
(கபாைி - முத்திறர.)

4. துறவு

(துைவு - அன்பினால் இறைவறனப்பற்ைி இயல்பான முறையில்

பாேங்களின் நீங்குதல் அைிவினால் ஆராய்ச்ேி கேய்து பற்ைின் நீங்குதல்
அவா அறுத்தலின் பின்னர் கூைப்கபறும்.)

1614. இைப்பும் பிைப்பும் இருறமயும் நீங்கித்

துைக்கும் தவங்கண்ட யோதிப் பிராறன மைப்பில
ராய்நித்தம் வாய்கமாழி வார்கட்கு அைப்பதி
காட்டும் அமரர் பிராயன.

கபாருள் : ஒருவருக்கு இைப்பும் பிைப்புமாகிய ஆற்கைாணாத் துன்பத்து

இரு தன்றமயும் நீங்கி இறைவனுக்கு அடிறமயாகிய கமய்யுணர்வு
கபறுதயல தமிழகத்துக்குத் துைவும் தவமும் ஆகும். அந்கநைியிறன
உடங்கிறயந்து உணர்த்தியருளியவன் ேிவகபருமான். அவன் திருவடி
யிறணறய மைவாதவராய் அவன்பால் பத்தராய் அவறனயய பன்னிய
நூல்தமிழ் மாறலயால் பாடுவார்கட்கு அைப் பதியாம் ேிவவுலகிறனத்
தந்தருள்வன் அமரர் பிரானாகிய ேிவகபருமான். (வாய் கமாழிவார் -
துதிப்பவர்; அைப்பதி - முத்தியுலகம்.)

1615. பிைந்தும் இைந்தும்பல் யபறதறம யாயல

மைந்து மலஇருள் நீங்க மறைந்து
ேிைந்த ேிவனருள் யேர்பரு வத்துத்
துைந்த உயிர்க்குச் சுடகராளி யாயம.

கபாருள் : பல்யவறு ஆற்ைல்கறளயுறடய ஆணவ மலமாகிய

யபறதறமயினால் பிைந்தும் இைந்தும் ேிவத்றத மைந்தும் அல்லலுறும்
ஆருயிர்களின் மலஇருள் நீங்கும்படி உயிர்க்கு உயிராய் மறைந்து
நின்று கேவ்வி வருவித்து கவளிப்படுவன் ேிவன். அவ்வாறு
கவளிப்படுங்காலத்துச் ேிவகுரு எனப்படுவான். ேிவகுருவாய் வந்து
திருமுறை வழித்தீக்றக கேய்து ஆருயிர்கறள ஆட்ககாள்வான்.
ஆட்ககாண்ட காலத்து அவ்வுயிர் ேிவத்றதப் யபணும்.
அகத்துறணகவய்தும். அவ்வுயிர் அதனால் அருட்சுடர் கபாலியவாடு
திகழும்.

1616. அைவன் பிைப்பிலி யாரும் இலாதான்

உறைவது காட்டகம் உண்பது பிச்றே
துைவனும் கண்டீர் துைந்தவர் தம்றமப்
பிைவி யறுத்திடும் பித்தன்கண் டீயர.

கபாருள் : நியதிறய உறடயவன்; அனாதியய உள்ளவன்; அதனால்

தனியன். அவன் தங்கும் இடம் எல்லாத் தத்துவங்களும்
சுட்கடரிக்கப்பட்ட இடம். அவன் ஏற்பது ேீவயபாகம், ஆதலால் அவன்
துைவி என்பறத அைியுங்கள். பற்றுக்கறள நீத்தவறரப் பிைவிறயப்
யபாக்கும் பித்தனாவான் என்பறதயும் அைிந்து ககாள்ளுங்கள்.

1617. கநைிறயப் பறடத்தான் கநருஞ்ேில் பறடத்தான்

கநைியில் வழுவின் கநருஞ்ேில் முட்பாயும்
கநைியில் வழுவாது இயங்கவல் லார்க்கு
கநைியின் கநருஞ்ேில்முள் பாயகி லாயவ.

கபாருள் : அனாதியான இறைவன் ேீவர்கள் அறடய யவண்டிய

கநைிறயயும் கநருஞ்ேில் முள்யபால ஒதுக்கித் தள்ள யவண்டிய
கேயறலயும் பறடத்துள்ளான். அைவழியில் நில்லாமல் தவைினால்
கநருஞ்ேில் முள் குத்துவது யபான்ை துன்பத்றத அறடவர். ஆனால்
அைிவழி தவைாமல் ஒழுக வல்லார்க்கு வழியில் கநருஞ்ேில்முள்
குத்துவது யபான்ை துன்பங்கள் அறடய மாட்டா.

1618. யகடும் கடறமயும் யகட்டுவந்து ஐவரும்

நாடி வறளந்தது நான்கட யவன்அயலன்
ஆடல் விறடயுறடயஅண்ணல் திருவடி
கூடும் தவம் கேய்த ககாள்றகயன் தாயன.

கபாருள் : ேிவ குருவால் ஆட்ககாள்ளப்பட்ட உயிர் பிைப்பு இைப்புத்

துன்பங்கறளயும் அத்துன்பங்களினின்றும் விடுபடுதற்குரிய
ேிவவழிபாடும் அக்குருவால் யகட்டு மகிழ்ந்தது. மகிழயவ ஐம்புல
ஆறேகள் அகன்ைன. அதனால் ஐம்புலக் கள்வர் பற்ைிப் பிடித்துச்
கேய்யும் துன்பங்கட்கு அவ்வுயிர் கடறமப்படாமல் நீங்கிற்று. அதனால்
அத்தறகய உயிர் கவற்ைிப்பாடு அறமந்த ஆயனற்றை யுறடய
அண்ணலாகிய ேிவகபருமான் திருவடிறயக் கூடும். தாவில் தவஞ்
கேய்யும் தறலறமயிறனயும் ஆயும்; எய்தும்.

1619. உழவன் உழஉழ வானம் வழங்க

உழவன் உழவினில் பூத்த குவறள
உழவன் உழத்தியர் கண்ஒக்கும் என்ைிட்டு
உழவன் அதறன உழஒழிந் தாயன.
கபாருள் : ஞான ோதறன கேய்பவன், யமலும் யமலும் ோதறனறய
விரும்பிச் கேய்ய, ஆகாய மண்டலம் விளங்க ஞான ோதறனயில்
அறமந்த நீயலாற்பல ஒளி ஞான ோதறன கேய்தவன் இது அருள்
ேத்தியின் ஒளி என்று கண்டு ஞான ோதகன் யமலும் ோதறனயற்று
அருளில் நாட்டம் ககாண்டு விளங்கினான்.

1620. யேல்துைந் தண்ணல் விளங்ககாளி கூற்றுவன்

நாள்துைந் தார்க்குஅவன் நண்பன் அவாவிலி
கார்துைந் தார்க்குஅவன் கண்ணுத லாய்நிற்கும்
பார்துைந் தார்க்யக பதஞ்கேய லாயம.

கபாருள் : இயல்பாகயவ பற்றும் கவறுப்பும் இல்லாதவன். கூற்றுவன்

நாள் என்ை காலத்றதக் கடந்தவருக்கு அவன் நண்பன்.
எல்லாவற்றையும் உறடறமயால் அவன் ஆறேயற்ைவன்.
அஞ்ஞானமாகிய இருறளவிட்டு ஒளி கபறுயவார்க்குத் தனது கநற்ைிக்
கண்ணால் அனுக்கிரகம் கேய்வான். பூமி தத்துவம் என்ை
பாலுணர்ச்ேிறயத் துைந்தவர்க்யக தனது திருவடிறயத் தந்து
அருளுவான்.

1621. நாகமும் ஒன்று படம்ஐந்து நாலது

யபாகம்உள் புற்ைில் கபாருந்தி நிறைந்தது
ஆகம் இரண்டும் படம்விரித்து ஆட்கடாழிந்து
ஏகப் படம்கேய்து உம்பிட மாயம.

கபாருள் : ஆருயிர்கட்கு நாகம் யபாலும் உடம்பு ஒன்று அதன் ஐந்து

படம்யபாலும் ஐம்கபாைிகள். அப்கபாைிகள் வழியாக அைம் கபாருள்
இன்பம் வடு
ீ ஆகிய நாற்பயன்கறளயும் உயிர் நுகரும், உளப் புற்ைாகிய
உடம்பினது அகத்துப் கபாருந்தி நிறைந்து நிற்பன் ேிவன். நுண்றம
முன்றமயாகிய உடம்பு இரண்டினுள்ளும் படமாகிய கபாைி
வழிச்கேன்று ஆடும் கேயலைப்பாடஞ் கேய்தலாகிய தகுதி உண்டாக்கி
அச்ேிவகபருமான் அவ்உடம்பிறன இடமாகக் ககாண்டருள்வன்.
(நுண்றம - சூக்குமம், முன்றன - காரணம்)

1622. அகன்ைார் வழிமுதல் ஆதிப் பிரானும்

இவன்தான் எனநின்று எளியனும் அல்லன்
ேிவன்தான் பலபல ேீவனும் ஆகும்
நயன்தான் வரும்வழி நாமைி யயாயம.

கபாருள் : அம்றமயுடன் கூடிய அப்பனாகிய ேிவனும் பற்ைற்ைார்

வழிக்கு முதல்வன் ஆவன். அவன் இன்ன தன்றமயன் என்ைிறேக்கும்
எளியனும் அல்லன். ேிவன் தாளாகிய திருவருள் ஆருயிர்கட்கு
ஏற்ைவாறு பலவாக அறமந்து கேவ்வி வருவிக்கும். நயமாகிய
திருவடியுணர்வு திருவருள் உணர்வான் உணரத்தக்கது. நாம் என்னும்
அகச் கேருக்கு உள்ளவறரயும் அவ்வுயிர் ஆணவமுறனப்பு உறடயது
அம்முறனப்பால் ேிவறன உணரமுடியாது என்பதாம், நாம்அைியயாம்
என்பது.

1623. தூம்பு திைந்தன ஒன்பது வாய்தலும்

ஆம்பற் குழலியின் கஞ்சுளிப் பட்டது
யவம்யபைி யநாக்கினன் மீ காமன் கூறரயில்
கூம்யபைிக் யகாயிலிற் பூக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : உடறலக் கடந்தயபாது கண்முதலிய ஒன்பது வாயில்களால்

வரும் அைிவு விடுபட்டது. ேந்திரமண்டலத்தில் அறமந்த கதானியில்
ேம்மியம் கேய்தயபாது யதகமாகிய ேட்றடயின் அனுபவன்
முடிவுள்ளது. பிரபஞ்ேம் இனித்த நிறல மாைிக் கேப்பாயிற்று. உடøச்
கேலுத்திய ஆன்மாேிரேின் உச்ேியில் தறலவன் வாழும் ஊர்த்துவ
ேகஸ்ர தளத்தில் விளங்கியயத.

5. தவம்

(தவமாவது தன்னுள் மறைந்துள்ள கபாருறளக் காணச் கேய்யும்

முயற்ேி, அஃது இறடயைாது இறைவறன எண்ணியிருத்தலால்
றககூடும்.)

1624. ஒடுங்கி நிறலகபற்ை உத்தம் உள்ளம்

நடுங்குவ தில்றல நமனும்அங்கு இல்றல
இடும்றபயும் இல்றல இரப்பகல் இல்றல
படும்பயன் இல்றல பற்றுவிட் யடார்க்யக.

கபாருள் : ேிவத்தினிடம் மனத்றத றவத்து நிறலகபற்ை உத்தமர்களின்

உள்ளமானது, உலகிலுள்ள எத்தறகய துன்பத்றதயும் கண்டு
அஞ்சுவதில்றல. அத்தறகயாவர் எமனுக்கும் பயப்படுவதில்றல.
அவர்களுக்குத் துன்பமும் இல்றல. இரவு பகல் என்ை யவறுபாடும்
இல்றல. பிை கபாருளின் யமல் பற்று நீத்தவர்க்கு விறளகின்ை பயன்
யவகைான்றும் இல்றல.

1625. எம்ஆ ருயிரும் இருநிலத் யதாற்ைமும்

கேம்மா தவத்தின் கேயலின் கபருறமயும்
அம்மான் திருவருள் கபற்ைவர்க்கு அல்லாது
இம்மா தவத்தின் இயல்பைி யாயர.
கபாருள் : எமது அரிய உயிர் உடயலாடு புணர்ப்பதாகிய பிைப்பும், அது
உடம்யபாடு கூடி அனுபவிப்பதற்கு இடமாகிய உலகப்பறடயும்,
ேிைப்பான தவத்தின் யமன்றமயும் ேிவனது அருள் கபற்ைவர்க்கு
அல்லால் இப்கபரிய தவத்தின் தன்றமறய அைியமாட்டார்.
தவமுறடயயார் விறனவழியய பிைப்பும் சூழ்நிறலயும் ஆகும் என்று
அறமதி கபறுவர்.

1626. பிைப்பைி யார்பல பிச்றேகேய் மாந்தர்

ேிைப்கபாடு யவண்டிய கேல்வம் கபறுவர்
மைப்பில ராகிய மாதவம் கேய்வார்
பிைப்பிறன நீக்கும் கபருறமகபற் ைாயர.

கபாருள் : உயிர் உய்யுமாறு உயிர்க்கு உயிராகிய உறடயவனால்

தரப்பட்ட உடலுக்கும் உறழயாமல், பிச்றே எடுத்துண்ணும் பலர் பிைப்பு
இைப்புக்களால் ஏற்படும் கபரும் துன்பத்றத அைியார். ேிவகபருமான்
திருவடிறய மைவாறமயய கபருந்தவம். அப் கபருந்தவம் கேய்தார்
ேிைப்பாகிய வடு
ீ யபற்றுடன் யவண்டிய இம்றம மறுறமச்
கேல்வங்களும் கபறுவர். அவர்கயள பிைப்பிறன யறுக்கும்
ேிவபுண்ணியப் கபருறம கபற்ைவராவர். (பிச்றே - தவஉணவு. பிச்றே
கேய்மாந்தர் - தவேிகள்.)

1627. இருந்து வருந்தி எழில்தவம் கேய்யும்

கபருந்தன்றம யாளறரப் யபதிக்க என்யை
இருந்துஇந் திரயன எவயர வரினும்
திருந்தும்தம் ேிந்றத ேிவனவன் பாயல.

கபாருள் : தனித்திருந்து ேிவப்யபற்றை அறடய அரிதின் முயன்று

அழகிய தவத்திறன இயற்றும் மனவுறுதி பூண்யடாறர மனத்றத
மாற்ை யவண்டும் என்யை சூழ்ந்திருந்து இந்திரயனா பிையதவயரா யார்
வந்தாலும், மயங்காமல் தம்முறடய மனத்றதச் ேிவத்தின்பால்
உறுதியாக றவத்துத் திருந்தியிருப்பார். (கபருந்தன்றம - றவராக்கியம்)

1628. கரந்தும் கரந்திலன் கண்ணுக்கும் யதான்ைான்

பரந்த ேறடயன் பசும்கபான் நிைத்தன்
அருந்தவர்க்கு அவ்வால் அணுகலும் ஆகான்
விறரந்து கதாழப்படும் கவண்மதி யாயன.

கபாருள் : பக்குவன் அறடந்த ஆன்மாக்களால் விறரந்து கதாழப்படும்

கவண்மதியில் விளங்குபவன் தவம் இல்லார்க்கு மறைந்தும் தவம்
உறடயயார்க்கு கவளிப்பட்டும் உள்ளான். அகக் கண்ணுக்யக யன்ைிப்
புைக் கண்ணுக்குத் யதான்ைாதவன். பரந்த ஒளிக்
கிரணத்றதயுறடயவன். பசும்கபான் யபான்ை நிைமுறடயவன். அரிய
தவத்றத உறடயவர்க்கு அல்லாமல் மற்ைவரால் அனுகுவதற்கும்
முடியாதவன்.

1629. பின்எய்த றவத்தயதார் இன்பப் பிைப்பிறன

முன்எய்த றவத்த முதல்வறன எம்இறை
தன்எய்தும் காலத்துத் தாயன கவளிப்படும்
மன்எய்த றவத்த மனமது தாயன.

கபாருள் : ஆன்மாக்கள் பின்னால் அறடய யவண்டிய இன்பப் பிைப்றப

முன்னால் நியதியாகறவத்த முதற்கபாருளாகிய எமது இறைவறன
ஆன்மா தன்றன அைியப் புகும்யபாது தாயன வந்து அறடயும்.
அவ்வாறு உயிருக்குத் தறலவறன அறடயச் கேய்தது மனத்
திட்பயமயாம்.

1630. அறமச்ேரும் ஆறனக் குழாமும் அரசும்

பறகத்கதழும் பூேலுள் பட்டார் நடுயவ
அறமத்தயதார் ஞானமும் ஆத்தமும் யநாக்கி
இறமத்துஅழி யாதிருந் தார்தவத் தாயர.

கபாருள் : சூழ்ச்ேி மிக்க அறமச்ேரும், கபருறமமிக்க யாறனக்

கூட்டங்களும் ஆற்ைல்மிக்க அரேரும் பறகத்கதழுந்து கேய்தகபரும்
யபாரில் இருதிைத்தாரும் எண்ணிைந்தாராய் மாண்டனர். அப்யபார்
நடுவில் நின்று காண்யபார்க்கு நிறலயாறம உணர்ச்ேியும், திருவடி
உணர்வும் ேிவப்யபற்ைின்கண் ஆத்தமாகிய யநயமும் இயல்பாக ேிவப்
யபற்ைின்கண் ஆத்தமாகிய யநயமும் இயல்பாக உண்டாகும்.
அந்யநாக்கல் யநாக்காகிய கருத்திறன மைந்து அழியாதிருந்தார்
இைவாத நற்ைவன் கேய்யதாராவர். (அத்தம் என்பது ஆத்தம்
என்ைாயிற்று. அத்தம் - ேமயம்.)

1631. ோத்திரம் ஓதும் ேதுர்கறள விட்டுநீர்

மாத்திறரப் யபாது மைித்துள்யள யநாக்குமின்
பார்த்தஅப் பார்றவ பசுமரத்து ஆணியபால்
ஆர்த்த பிைவி அகலவிட்டு ஓடுயம.

கபாருள் : உண்றம நாட்டமின்ைிப் கபாருள் கருதி நூல்கறளப் படித்துப்

பிதற்ைித் திரியும் கபாய்ப் கபருறமகறள விட்டு அகன்று நீங்கள்
மாத்திறரயாகிய ஒரு கநாடிப் கபாழுயதனும் உயிர் உணர்வு
கவளிமுகப்படாது அகமுகப்பட்டுச் ேிவறன அவனருளால் யநாக்குங்கள்.
அங்ஙனம் யநாக்கினால் அப் பார்றவ யுணர்வு பசுமரத்து ஆணி யபால்
உயிரின்கண் பதிந்து விளங்கும். அவ்விளக்கத்தால் கதான்று கதாட்டுப்
பிணித்துவரும் பிைவி நீங்கி ஓடும்.

1632. தவம்யவண்டு ஞானம் தறலப்பட யவண்டில்

தவம் யவண்டா ஞானம் ேமாதிறக கூடில்
தவம் யவண்டாம் அச்ே கேமார்க்கத் யதார்க்கு
தவம் யவண்டா மாற்ைம் தறனயைி யாயர.

கபாருள் : ஞானம் கபையவண்டுமாயின் தவம் யவண்டும். ஞானேமாதி

கூடிய பின்னர் அதற்குரிய ோதறன யவண்டியதில்றல.
இல்லைத்திலிருந்து யயாகம் பயில்யவார்க்கு, ேமாதி கபறுதற்குரிய
தவம் யவண்டியதில்றல. நான் தவம் யவண்டாஎனக் கூறும்
உண்றமயிறன உலகினர் அைியார்.

6. தவதூஷணம்

(தவதூஷணம் - தவநிந்றத, அஃதாவது புையநாக்றக விட்டு அகயநாக்குக்

ககாண்டவர்க்குப் புைத்யத கேய்யும் கிரிறய ஒன்றும் யவண்டா என்று
கூறுவது.)

1633. ஓதலும் யவண்டாம் உயிர்க்குயிர் உள்உற்ைால்

காதலும் யவண்டாம் கமய்க்காயம் இடம்கண்டால்
ோதலும் யவண்டாம் ேமாதிறக கூடினால்
யபாதலும் யவண்டாம் புலன்வழி யபாகார்க்யக.

கபாருள் : உயிர்க்குயிராகிய கபாருறள உள்யள கபற்ைபின் கற்று

அைிய யவண்டியது ஒன்றும் இல்றல. உண்றமப் கபாருளான ேிவத்றத
எடுத்த உடலில் கண்டால் அன்பு கேய்தலும் யவண்டா. தன்றம மைந்த
ேமாதி நிறலகிட்டிய பின் இைத்தலும் யவண்டியதில்றல. மனத்றதப்
புலன் வழியாகப் யபாகாமல் தடுத்து நிறல நிறுத்தும் ஆற்ைல்
கபற்ைவர்க்குப் பிை இடங்களுக்குச் கேன்று தவம் கேய்ய யவண்டியது
இல்றல.

1634. கத்தவும் யவண்டாம் கருத்தைிந்து ஆைினால்

ேத்தமும் யவண்டாம் ேமாதிறய கூடினால்
சுத்தமும் யவண்டாம் துடக்கற்று நிற்ைலால்
ேித்தமும் யவண்டாம் கேயலற்று இருக்கியல.

கபாருள் : கமய்ந்நூற் கபாருள்களின் உண்றமக் கருத்தைிந்து

அடங்கினால் கவளிப்பறடயாக அச்கோற்கைாடர்கறள எடுத்தும்
படுத்தும் கத்துதலாகிய முயற்ேிகள் யவண்டா. ேமாதி றககூடினால்
யவதம் ஓதுதலாகிய ேத்தமும் யவண்டா. ஆணவத் கதாடக்கு
அற்ைவர்க்கு யவறுதுப்புைவுகள் யவண்டா. உயிர்ச் கேயலற்று
உறடயான் கேயலாக இருப்பின் ஒன்றைத் தூக்கி நாடுதலாகிய
ேித்தமும் யவண்டா.

1635. விறளவுஅைி வார்பண்றட கமய்த்தவம் கேய்வார்

விறளவுஅைி வார்பண்றட கமய்யுறர கேய்வார்
விறளவுஅைி வார்பண்றட கமய்யுைம் கேய்வார்
விறளவு அைி வார்விண்ணின் மண்ணின்மிக் காயர.

கபாருள் : உடம்பு எடுத்த பயன் உடம்பினுள் உறடயாறனக் கண்டு

வழிபடுதல். இவ்வுண்றமயிறன யுணர்ந்தார் நன்கனைி நான்றமத்
தவம்புரிபவர் ஆவர். அதுயபால் கமய்யுறரயாகிய குரு கமாழி
ககாள்வார் உடம்பின் பயன் உணர்ந்யதார் ஆவர். கமய்யைமாகிய ேிவ
புண்ணியம் கேய்வாரும் உண்றம உணர்ந்யதாயர. இவ்வுண்றம
உணர்ந்யதார் விண்ணிலும் மண்ணிலும் வாழ்வார்; அறனவரினும்
மிக்யகாராவர்.

1636. கூடித் தவஞ்கேய்து கண்யடன் குறரகழல்

யதடித் தவஞ்கேய்து கண்யடன் ேிவகதி
வாடித் தவஞ்கேய்வ யததவம் இறவகறளந்து
ஊடில் பலவுல யகாõர்எத் தவயர.

கபாருள் : திருவருயளாடு கூடிச் ேிவத்றதப் யபணுவதாகிய தவத்றதச்

கேய்து அவன் திருவடிறயக் கண்டு ககாண்யடன். அந்தத் தவவழியய
கேன்று ேிவ நிறலறயயும் கண்யடன். முன்னாக இவ்உண்றம
உணர்ந்தவர் உடல் வருந்தும்படியாகத் தவம் கேய்வார்.
ஐம்புலன்கறளயும் கவன்ைவர் பலவுலகப் பண்பினராவர். கவல்லாது
ஊடி நிற்பவர் ஒரு தவமும் உறடயவர் ஆகார்.

1637. மனத்துறர மாகடல் ஏழுங்றக நீந்தித்

தவத்திறட யாளர்தம் ோர்வத்து வந்தார்
பவத்திறட யாகார் அவர்பணி யகட்கின்
முகத்திறட நந்திறய முந்தலும் ஆயம.

கபாருள் : மனத்தில் ேங்கற்பத்தாலாகிய கபரிய கடலாகவுள்ள

ஏழிறனயும் கடந்து தவமுறடயயார் வழி ோர்ந்து அவயராடு
இணங்கியிருப்பார் பிைப்புக்கு வரமாட்டார். பன் அத்தவமுறடயயார்
ஏவறலக் யகட்டு நடந்தால் ேிவத்றதத் தம்முகத்தின் முன்னர்க்கண்டு
ேிவப்யபறு அறடதலும் கூடும். (
ஏழ்கடல் - எழுவறகப்பிைப்பு)

1638. மனத்திறட நின்ை மதிவாள் உருவி

இனத்திறட நீக்கி இரண்டை ஈர்த்துஐப்
புனத்திறட அஞ்சும் யபாகாமல் மைித்தால்
தவத்திறட யாறுஒளி தன்ஒளி யாயம.

கபாருள் : மனமாகிய உறையுளில் கேைிக்கப்பட்ட ஞானவாறள உருவி

பிரபஞ்ே வாேறனறய விட்டு, ேிவத்துடன் அநந்யமாகப் கபாருந்தி
ஞாயனந்திரயங்கள் ஐந்தும் விஷயங்கறளப்பற்ைி கவளிச் கேல்வறதத்
தடுத்தால் தவத்திறட காணும் ேிவஒளியய தன்கனாளியாகும்.

1639. ஒத்து மிவும் நின்ைாறன யுறரப்பது

பத்தி ககாடுக்கும் பணிந்தடி யார்கதாழ
முத்தி ககாடுக்கும் முனிவன் எனும் பதம்
ேத்தான கேய்வது தான்தவந் தாயன.

கபாருள் : ேீவர்களது அைிவினில் கபாருந்தி நின்ைாறன உணர்வது,

ேிவக்காதறல உண்டாக்கும். யமலும் அடியார் பணிந்து நாள் யதாறும்
கதாழுகின்ைறமயால் முத்தியும் கிட்டும். அவ்வாறு பிரபஞ்ே யநாக்றக
முனிகின்ைவன் என்ை கோல்றல உண்றமப் படுத்துவயத தவமாம்.

1640. இறலகதாட்டுப் பூப்பைித்து எந்றதக்குஎன் கைண்ணி

மலர்கதாட்டுக் ககாண்யடன் வரும்புனல் காயணன்
தறலகதாட்ட நூல்கண்டு தாழ்ந்தகதன் உள்ளம்
தறல கதாட்டுக் கண்யடன் தவங்கண்ட வாயை.

கபாருள் : பத்திரங்கறள எடுத்தும் பூவிறனக் ககாய்தும் எம் இறைக்கு

ஆகும் என்று நிறனத்து, மலர்கறளத் கதாடுத்துக் ககாண்டிருந்யதன்.
அவ்வாறு பூமாறலறயச் ோத்தி வழிபட்டுக் ககாண்டிருந்தாலும்
கண்களில் இன்பநீர் கபருகக் காண்கிலம். கேந்தமிழ்யவத
ஆகமங்கறளத் தறலேிைந்த கமய்ந்நூலாகக் ககாண்டு திரு
ஐந்கதழுத்றத ஓதியனன். வழிபாட்டுப் பாடல்கறளப் பாடியனன். இதுயவ
நற்ைவன் எனக் கண்யடன்.

1641. படர்ேறட மாதவம் பற்ைிய பத்தர்க்கு

இடர் அறட யாவண்ணம் ஈேன் அருளும்
இடர் அறட கேய்தவர் கமய்த்தவம் யநாக்கில்
உடம் அறட கேய்வது ஒருமனத் தாயம.
கபாருள் : படர்ந்த ஒளிக்கிரணத்றத உறடய தவத்றதச் கேய்த
அன்பர்க்கு, துன்பம் வாரா வண்ணம் இறைவன் காத்தருள்வான்,
துன்பத்றத வாரா வண்ணம் கேய்தவரது உண்றமத்தவத்றத ஆராயின்
உடம்றப மீ ண்டும் கபருறம கேய்வது அவரது மன
ஒருறமப்பாட்டினால் ஆகும்.

1642. ஆற்ைிற் கிடந்த முதறலக்கண்டு அஞ்ேிப்யபாய்

ஈற்றுக் கரடிக்கு எதிர்ப்பட்ட தன்ஒக்கும்
யநாற்றுத் தவம்கேய்யார் நூலைி யாதவர்
யோற்றுக்கு நின்று சுழல்கின்ை வாயை.

கபாருள் : நூறல அைியாதவராய்ப் கபாறுறமயயாடு தவஞ்

கேய்யாதவர் வயிற்றுக்கு இறரயதடி வருந்தி அறலவது
ஆற்ைியலயுள்ள முதறலக்கு அஞ்ேி ஓடி அண்றமயில் ஈன்ை கரடிக்கு
முன்யன அறடந்து வருந்துதறல ஒக்கும். நூறலக் கற்ைைிந்து தவம்
கேய்தயல துன்பம் நீங்கும் வழி.

1643. பழுக்கின்ை வாறும் பழம்உண்ணும் ஆறும்

குழக்கன்று துள்ளியக் யகாணிறயப் பல்காற்
குழக்கன்று ககாட்டிலில் கட்டவல் லார்க்குள்
இழக்காது கநஞ்ேத் திடஒன்று மாயம.

கபாருள் : நற்ைவம் முதிர்ச்ேியறடயுமாறும், அத் தவத்தின் பயறன

நுகருமாறும் இளங்கன்று ஒத்துத் துள்ளித் திரிகின்ை கநஞ்ேிறனப்
பலமுறை அடக்கும் வன்றமயுறடயார் இனியமல் யகாணியாகிய
உடம்பினுள் புகும் தன்றமறயயும் உணரவல்லார் ஆவர். அவர்க்கு
கமய்ம்றம யதான்றும். இளங்கன்ைாகிய பசுவின் மனத்றத
அடக்கவல்லார்கட்கு கநஞ்ேத் திடம் உண்டாகும்; பிைப்பும் யநராது.

1644. ேித்தம் ேிவமாகச் கேய்தவம் யவண்டாவால்

ேித்தம் ேிவானந்தம் யேர்ந்யதார் உைவுண்டாய்
ேித்தம் ேிவகாம யவேித்தி முத்தியாம்
ேித்தம் ேிவமாதல் கேய்தவப் யபயை.

கபாருள் : ேித்தம் இறடயைாது ேிவத்றத நிறனந்து ேிவமாகயவ

அவருக்குச் கேய்ய யவண்டிய தவம் ஒன்றும் யவண்டா. அவ்வாறு
ேித்தம் ேிவமாகிப் யபரானந்தம் கபாருந்திய அடியார் உைவும்
உண்டானால் அவர்களது ேித்தம் ேிவமாய்ச் ேித்தியும் முத்தியும்
உண்டாம். ஆறகயால் ேித்தமானது ேிவமாவயத பூர்வம்
கேய்ததவத்தின் பயனாம். ேித்தம் இறடயைாது ேிவறன எண்ணிச்
ேிவமாதயல தவம் என்பதாம்.

7. அருளுவடவமயின் ஞானம் வருதல்

(அருள் - நாத விந்துவாகிய திருவடி. அருள் உறடறமயின் ஞானம்

வருதலாவது, நாதவிந்துவாகிய திருவடி கபாருந்தியயபாது ஞானம்
விளங்குதல்).

1645. பிரான் அருள் உண்கடனில் உண்டுநற் கேல்வம்

பிரான் அருள் உண்கடனில் உண்டுநன் ஞானம்
பிரான்அரு ளிற்கபருந் தன்றமயும் உண்டு
பிரான்அரு ளிற்கபருந் கதய்வமும் ஆயம.

கபாருள் : ேிவகபருமானின் திருவருள் உண்டானால் கேல்வன் கழல்

ஏத்தும் கேல்வம் உண்டாகும். அதுயபால் திருவடியுணர்வும் உண்டாகும்.
அத்திருவருளால் அைிவினுள் அைிவாம் யபராப் கபருநிறலயும்
உண்டாகும். அதுயபால் ேிவமாம் கபருவாழ்வும் எய்தும்.

1646. தமிழ்மண் டலம்ஐந்தும் தாவிய ஞானம்

உமிழ்வது யபால உலகம் திரிவர்
அவிழு மனமும்எம் ஆதி அைிவும்
தமிழ்மண் டலம்ஐந்தும் தத்துவம் ஆயம.

கபாருள் : ேரிறய வழிநற்யபார் தமிழ்மண்டலமும் அதறனச் ோர்ந்த

கன்னடம், மறலயாளம், துளுவம், கதலுங்கு ஆகிய
மண்டலங்களிலுமுள்ள தலங்கறள அறடந்து வழிபடுவதில்
அவர்களிடம் மறைந்துள்ள ஞானம் கவளிப்படும் என்று சுற்ைித்திரிவர்.
ஞானிகள் இவ்வுண்றமறயத் தமது யதகத்தில் உணர்ந்து ஒன்ைான
ேிவயம பலவான ேத்திகளாக விளங்குகிைது என்று அைிந்து எவரும்
கேல்லாமல் இருந்த இடத்தியலயய அகண்ட வழிபாட்றடச் கேய்து
கபரும் பயறன அறடகின்ைனர்.

1647. புண்ணிய பாவம் இரண்டுள் பூமியில்

நண்ணும் கபாழுதைி வார்ேில ஞானிகள்
எண்ணி இரண்றடயும் யவர்அறுத்து அப்புைத்து
அண்ணல் இருப்பிடம் ஆய்ந்துககாள் வயர.
ீ

கபாருள் : புண்ணியம் என்றும் பாவம் என்றும் இவ்வுலகில் இரண்டு

உள்ளன. இறவ விறன காரணமாக இன்ப துன்பமாகப்
கபாருந்துகின்ைன என்ை உணர்வார் ேில ஞானிகள். இவ்வாறு உணர்ந்து
இவற்றுக்குக் காரணமான விறனயாகிய யவரிறன அறுத்தால் அதன்
பின்னர் நீங்களும் விறன நீங்கி கவளிப்படும் அண்ணறல ஆராய்ந்து
அைிவர்கள்.
ீ

1648. முன்னின்று அருளும் முடிகின்ை கலத்து

நன்னின்று உலகில் நடுவுயி ராய்நிற்கும்
பின்னின்று அருளும் பிைவிறய நீக்கிடும்
முன்னின்று எனக்ககாரு முத்திதந் தாயன.

கபாருள் : விறனகள் முடிகின்ை காலத்தில் ேிவம் தனது ேத்திறயப்

பதிப்பித்து ஆண்டருளும். அந்நிறல வாராத இறடக்காலத்தில்
உயிருக்குயிராய் நின்று விறனகறள ஊட்டி நிற்கும். ேிவனுக்குப்
பின்யன நின்ைருளிப் பிைவிறய நீக்கிவிடும். அவயன முன்யதான்ைி வடு
ீ
யபற்றை அளிப்பவன் ஆவான்.

1649. ேிவனரு ளாற்ேிலர் யதவரும் ஆவர்

ேிவனரு ளாற்ேிலர் கதய்வத்யதாடு ஒப்பர்
ேிவனரு ளால்விறன யேரகி லாறம
ேிவனருள் கூைில்அச் ேிவயலாகம் ஆயம.

கபாருள் : ேிவத்தின் அருளால் ேிலர் யதவ வடிவம் கபறுவர். ேிவத்தின்

அருளால் ேிலர் கதய்வத்தன்றம கபறுவர். ேிவத்தின் அருளால்
ேிலருக்கு விறன யேராறம கபாருந்தும். ேிவத்தின் அருறளச்
கோல்லப்யபானால் யமயல கண்ட மூவரும் ேிவயலாக வாேிகயள
யாவர்.

1650. புண்ணியன் எந்றத புனிதன் இறணயடி

நண்ணி விளக்ககன ஞானம் விறளந்தது
மண்ணவ ராவதும் வானவர் ஆவதும்
அண்ணல் இறைவன் அருள்கபற்ை யபாயத.

கபாருள் : அம்றமயும் அப்பனுமாக ஓர் உடம்பில் விளங்கும்

ேிவகபருமான் புண்ணியன் என்று அறழக்கப்படுவான். யாவர்க்கும்
தந்றதயாய் உள்ளவன் ஆதலால் அவன் எந்றத எனப்படுவான். அவயன
யாவறரயும் தூய்றமப்படுதலால் அவன் புனிதமாயுள்ளான். நல்லார்
அத்தறகயயான் திருவடிறயத் திரு ஐந்கதழுத்து ஓதியும் யபாற்ைி
மந்திரம் புகன்று மலர்தூவித் கதாழுதும் யேர்வர். அப்படிச் யேர்தலால்
அவர்பால் திருவிளக்குச் சுடராகிய ேிவஞானம் விறளந்தது.
தறலறமப்பாடு அறமந்த ேிவகபருமான் திருவருள் கபற்ையபாயத
மண்ணவர் பிைப்பற்றுச் ேிைப்புறுவதும் ேிவ உலகத்தாராகிய வானவர்
ஆவதும் நிகழும்.

1651. காயத்யதார் ஏைி மனப்பாகன் றககூட்ட

மாயத்யதர் ஏைி மயங்கும் அறவயுணர்
யநயத்யதர் ஏைி நிமலன் அருள்கபற்ைால்
ஆயத்யதர் ஏைி அவன்இவன் ஆயம.

கபாருள் : உடம்பாகிய யதரினுள் புகுந்து மனமாகிய யதயராட்டி யேர்ந்து

றவக்க, மாயத் யதராகிய இவ்வுலகத்தில் மயங்கும் உயிரினங்கள்
திருவடியன்பாகிய யதயரைிச் ேிவகபருமான் திருவருறளப் கபற்ைால்
ஆயமாகிய ேிவனடியார் திருக்கூட்டத்துடன் விரவி உயர்வை உயர்ந்த
ேிவமாம் கபருவாழ்றவ எய்தும்.

1652. அவ்வுல கத்யத பிைக்கில் உடகலாடும்

அவ்வுல கத்யத அருந்தவம் நாடுவர்
அவ்வுல கத்யத அரனடி கூடுவர்
அவ்வுல கத்யத அருள்கபறு வாயர.

கபாருள் : கமய்யடியார்கள் ேிவவுலகத்யத யதான்றுவர். அச்ேிவ

உலகத்துக்குரிய தூய உடலுடன் இருப்பர். அவ் வுலகத்தின் கண்
ேிவறன வழிபடும் அருந்தவம் ஆற்றுவர். அச்ேிவ உலகத்யத நின்று
இறையருள் யநர்படின் ேிவன் திருவடியிறனக் கூடுவர். அச்ேிவ
உலகத்தியலயய திருவருள் இன்பத்திறன எய்துவர்.

1653. கதிர்கண்ட காந்தம் கனலின் வடிவாம்

மதிகண்ட காந்தம் மணிநீர் வடிவாம்
ேதிககாண்ட ோக்கி எரியின் வடிவாம்
எரிககாண்ட ஈேன் எழில்படி வாயம.

கபாருள் : சூரியறனக் கண்ட சூரிய காந்தக்கல் கநருப்பின்

வடிவமாகும். ேந்திரறனக் கண்ட ேந்திரகாந்தக் கல் முத்துப் யபான்ை
நீரில் வடிவாகும். ேக்கியயாடு யமாதும் முக்கிறயக் ககாண்ட
ேக்கிமுக்கி தீயிறன உண்டாக்கும் அக்கினி வடிவம். ஆனால் அக்கினி
மண்டலத்றதத் தன்னுள் இழுத்துக்ககாண்ட ேிவன் அக்கினியின்
தன்றமறய விட்டு அழகான ேந்திரன் ஒளிமயமாக விளங்குவான்.
ேக்கிமுக்கிக் கல்றல கநருப்புக்கல் என்பர்.

1654. நாடும் உைவும் கலந்கதங்கள் நந்திறயத்

யதடுவன் யதடிச் ேிவகபரு மான் என்று
கூடுவன் கூடிக் குறரகழற் யககேல்ல
வடும்
ீ அளவும் விடுகின் ைியலயன.

கபாருள் : நாடுதலாகிய ேிந்தித்தலும் உைவாகிய முழுயநயமும்

ககாண்டு எங்கள் நந்தியாகிய ேிவகபருமாறன அவன் அருள் விளக்கத்
துறணயால் யதடுயவன் யதடிச் ேிவகபருமான் என்று கூடுயவன். கூடி
இறடயைாது நிறனக்கும் நிறனவாகிய ஒலிக்கும் ஆண்றமக்கழல்
அணிந்துள்ள திருவடிக்யக கேல உடம்றப விட்டு உயிர் நீங்கும் வறர
திருவடிறயப் பற்றுதலாகிய திரு ஐந்து எழுத்த ஓதுதறல நீங்யகன்.

8. அவவவடம் (யபாலிக் யகாலம்)

(அவ யவடம் - பயனற்ை ேின்னம் அகம்புைம் ஒத்தில்லாமல் யவடம்

புறனவது பயனின்ைாகும்.)

1655. ஆடம் பரங்ககாண்டு அடிேில்உண் பான்பயன்

யவடங்கள் ககாண்டு கவருட்டிடும் யபறதகாள்
ஆடியும் பாடியும் அழுதும் அரற்ைியும்
யதடியும் காண ீர் ேிவனவன் தாள்கயள.

கபாருள் : கூடா ஒழுக்கத்தினராய்த் தவயவடங் ககாண்டு பிைறர

அஞ்சுவித்துத் திரிவார்க்குப் பயன் ஆடம்பரமான யோறு கைி
உண்பயதயாம். யபறதகயள ! பிைப்பின் பயன் இதுயவா ? ேிவனார்
திருவுருவிறனக் கண்டவுடன் கமய்ம் மைந்து ஆடியும், கபாய்யில்லாத
திருமுறை பாடியும் இன்பக் கண்ண ீர் கபருக்கி அழுதும், மகிழ்ச்ேி
யமலீட்டால் அரற்ைியும் இம்முறையாகத் யதடியும் காணுங்கள்.
இதுயவ பிைவிப்பயன்.

1656. ஞானம்இல் லார்யவடம் பூண்டுஇந்த நாட்டிறட

ஈனம யதகேய்து இரந்துண்டு இருப்பினும்
மான நலங்ககடும் அப்புவி யாதலால்
ஈனவர் யவடம் கழிப்பித்தல் இன்பயம.

கபாருள் : திருவடி உணர்வில்லாக் கீ யயார் ேிவக்யகாலம் பூண்டு

ேிைந்த கதன்னாட்டகத்துக் கூடாஒழுக்கம் புரிந்து பிைறர வஞ்ேித்து
ஏதும் உøழாது இரந்துண்டிருப்பர். அவர் அவ்வாறு இருப்பதால் நாட்டின்
கபருறமயும் நன்றமயும் ககட்டழியும். ஆறகயால் அப்கபாருந்தா
யவடத்தாறர அவ்யவடத்றத நீக்கச் கேய்து நாட்டுக்கு நன்றமயும்
இன்பமும் வாய்க்கும்படி கேய்வது நல்யலார் கடனாகும்.
1657. இன்பமும் துன்பமும் நாட்டார் இடத்துள்ள
நன்கேயல் புன்கேய லால்அந்த நாட்டிற்காம்
என்ப இறைநாடி நாகடாறும் நாட்டினன்
மன்பறத கேப்பம் கேயின்றவயம் வாழுயம.

கபாருள் : இன்பமும் துன்பமும் நாட்டுமக்கள் கேய்த நல்விறன

தீவிறனயால் நாட்டிற்கு ஆகும் என்று கூறுவர். ஆதலால் அரேன்
இதறன நன்கு ஆராய்ந்து நாள்யதாறும் நாட்டில் அவ்யவடத்தாறர
நல்வழிப் படுத்துமாயின் உலகம் வாழும்.

1658. இழிகுலத் யதார்யவடம் பூண்பர் யமகலய்த

வழிகுலத் யதார்யவடம் பூண்பர் யதவாகப்
பழிகுலத் தாகிய பாழ்ேண்ட ரானார்
கழிகுலத் யதார்கள் கறளயப்பட் யடாயர.

கபாருள் : தாழ்ந்த குலத்தில் யதான்ைியவர்கள் யமல்நிறல அறடய

யவடம் ககாள்வர். வழிவழி அடிறம கேய்யும் குலத்தில் வந்தவர்
கதய்வநிறல அறடவதற்காக யவடம் ககாள்வர். பழிக்கத் தக்க
கேயறலச் கேய்யும் குலத்தில் வந்த பாழான ேண்டாளர்கள் யவடம்
பூணில் கழிக்கத்தக்க குலத்தவர்கள் ஆவர். ஆதலால் நீக்கத்
தக்கவராம்.

1659. கபாய்த்தவம் கேய்வார் புகுவார் நரகத்துப்

கபாய்த்தவம் கேய்தவர் புண்ணியர் ஆகார்
கபாய்த்தவம் கமய்த்தவம் யபாகத்துள் யபாக்கியம்
ேத்திய ஞானத்தால் தங்கும் தவங்கயள.

கபாருள் : தவத்றதப் கபாய்ம்றமயாகச் கேய்பவர் இருளுலகம் புகுந்து

இன்னல் உறுவர். கபாய்த்துவம் கேய்வார் புண்ணியர் ஆகார். பின்
அதற்குப் பயன் கமய்த்தவம் யபான்று நடிப்பதால் நிறலயிலா உலக
இன்பம் கபாருந்தாவழியில் ேிைிதுண்டாம். அவ்வளயவ அத்தவப் பயன்
உண்றமயும் திருவடி உணர்வும் யமற்ககாள்வதால் கமய்த்தவப்
பயன்கள் நிறலக்கும்.

1660. கபாய்யவடம் பூண்பர் கபாேித்தல் பயனாக

கமய்யவடம் பூண்யபார் மிகுபிச்றே றகக்ககாள்வர்
கபாய்யவடம் கமய்யவடம் யபாலயவ பூணினும்
உய்யவட மாகும் உணர்ந்தைிந் யதார்க்யக.

கபாருள் : வயிைார உண்பது ஒன்யை பயன் என்று கருதிப் கபாய்யாகத்

தவ யவடம் புறனவர். உண்றமயாகத் தவயவடம் பூண்யடார் உயிர்
பிரியாதிருக்கக் றகப்பிச்றே ஏற்பர். கபாய்யான யவடத்றத கமய்யான
யவடம் யபாலப் பூண்டாலும் யவடத்தின் உண்றமயும் யமன்றமயும்
உணரின் அதுயவ அவர் உய்தி கபறுதற்குரிய யவடமாகும்.

9. தவ வவடம்

(தவயவடம் - தவத்துக்குரிய ேின்னம், விபூதி, உருத்திராக்கம், குண்டலம்

முதலியன தவத்துக்குரிய ேின்னங்களாம்.)

1661. தவமிக் கவயர தறலயான யவடம்

அவமிக் கவயர அதிககாறல யவடர்
அவமிக் கவர்யவடத் தாகார்அவ் யவடம்
தவமிக் கவர்க்கன்ைித் தாங்கஒண் ணாயத.

கபாருள் : திருவடி யுணர்வுக்கு வாயிலாகிய நற்ைவமிக்கவயர

தறலயான ேிவக்யகாலம் உறடயவராவர். தவமில்லாத அவமாகிய
பாவச் கேயல் மிக்கவயர ககாடுங் ககாறலக்குச் ேிைிதும் நடுங்காத
வனயவடராவர். ேிவக்யகாலமாகிய தவக்யகாலம் மிக்கவயர
அக்யகாலத்றதத் தாங்கும் தகுதியினராவர். மற்ைவர்கள்
அக்யகாலத்றதத் தாங்கும் தகுதியுறடயவர் அல்லர்.

1662. பூதி அணிவது ோதனம் ஆதியில்

காதணி தாம்பிர குண்டலம் கண்டிறக
ஓதி யவர்க்கும் உருத்திர ோதனம்
தீதில் ேிவயயாகி ோதனம் யதரியல.

கபாருள் : ேிவ அறடயாளங்களுள் முதன்றம வாய்ந்தது திரு

கவண்ணறு
ீ இத்திருகவண்ண ீறு உடம்பில் பல்யவறு இடங்களில்
அணியப்படுவது. கேம்கபான்னால் ஆக்கிய குண்டலங்கள் இரண்டு
காதுகளில் காணப்படும். வண்டறனய வடிவச் ேிவமணிகள்
முப்பத்திரண்டு ககாண்டு கண்டிறக மார்பிடத்துக் காணப்படும்.
இறவயய ேிவ அறடயாளங்களாகும். குற்ைமற்ை கேைிவு நிறலயாகிய
ேிவயயாகிக்கும் இறவயய அறடயாளங்களாம் கோம்கபான் தாமிரம்.

1663. யயாகிக்கு இடுவது வுட்கட்டுக் கஞ்சுளி

யதாறகக்குப் பாேத்துச் சுற்றும் ேறடயகதான்று
ஆகத்து நீைனி ஆங்குஅக் கபாலம்
ேீகத்து மாத்திறர தின்பிரம் பாகுயம.

கபாருள் : உட்கட்டாகிய யகாவணமும் கஞ்சுளியாகிய யபார்றவயும்

திருச்ேறடயின்கண் மயில் இைகாலாகிய குல்லாவும் முழுவுடம்பும்
அணியும் திருகவண்ணறும்
ீ றகயில் மண்றடயயாடும் அழகிய
வலந்திருக்றகயில் பிரப்பங்யகாலும் ேிவயயாகியின்
அறடயாளங்களாகும்.

1664. காதணி குண்டலம் கண்டிறக நாதமும்

ஊதுநற் ேங்கும் உயர்கட்டி கப்பறர
ஏதமில் பாதுகம் யயாகாந்த மாதனம்
ஏதமில் யயாகபட் டம்தண்டம் ஈறரந்யத.

கபாருள் : காதணியாகிய குண்டலமும் ேிவமணியாலாகிய

கண்டிறகயும், ஓறே எழுப்பும் திருஐந்கதழுத்தும், கவண்ேங்கும்,
மண்றடயாகிய ேட்டியும், திருநீற்று மடலும், பாதக்குைகும்
ேிவயயாகிக்குரிய அழகிய இருக்றகயும், யயாகபட்டமும், யயாத்தண்டும்
என்னும் பத்தும் அறடயாளங்களும் ேிவயயாகியர்க்கும் உரியனவாம்.

10. திருநீ று (திருநீறு - விபூதி, விபூதி என்பது ஒளிறய நிறனவு

படுத்தும் ோதனம்)

1665. நூலும் ேிறகயும் உணரார்நின் மூடர்கள்

நூலது யவதாந்தம் நுண்ேிறக ஞானமாம்
பாகலான்றும் அந்தணர் பார்ப்பார் பரமுயிர்
ஓகரான்று இரண்கடனில் ஓங்காரம் ஓதயல.

கபாருள் : பூணூறலயும் ேிறகறயயும் அணிந்திருந்தும் அவற்ைின்

உண்றமறய மூடர்கள் அைிவதில்றல. பூணூல் என்பது
யவதாந்தத்றதக் குைிப்பது. நுட்பமான குடுமி என்பது யவதாந்த
ஞானத்றத உணர்த்துவது. பிரமத்தின் பால் இரண்டற்று ஒன்ைிறன
அத்தண்றமயுறடயயார் பரமும் உயிரும் ஒன்கைன்று பார்ப்பார்.
அவ்விதம் ஒன்ைாகாது நின்ைவர் ஓங்காரம் ஓதில் ஒன்ைாவர்.

1666. கங்காளன் பூசும் கவேத் திருநீற்றை

மங்காமல் பூேி மகிழ்வயர யாமாகில்
தங்கா விறனகளும் ோரும் ேிவகதி
ேிங்கார மான திருவடி ோர்வயர.

கபாருள் : ேிவகபருமான் பூசும் கவேத் திருநீற்றை ஒளிககடாமல் பூேி

மகிழ்வராயின் பண்றடய விறனகளும் உங்களிடம் தங்கா. ேிவகதியும்
உங்களிடம் வந்து கபாருந்தும், ஆனந்த மயமான திருவடிறய
அறடயலாம். (கங்காளன் - எலும்பு மாறல அணிந்தவன்; ேிவன்
எலும்பில் யோதிறய கவளிப்படுத்தும் ேக்தியுள்ளது.)
1667. அரசுடன் ஆல்அத்தி ஆகும்அக் காரம்
விரவு கனலில் வியனுரு மாைி
நிரவயன் நின்மலன் தாள்கபற்ை நீதர்
உருவம் பிரமன் உயர்குலம் ஆயம.

கபாருள் : அரசு, ஆல், அத்தியின் ேமித்துக்கள், யவள்வித் தீயில்

கபாருந்தி உருவம் மாைி விபூதியாகும். உருவம் இல்லாதவனும் மலம்
இல்லாதவனும் ஆகி ேிவத்தின் திருவடிறய உணர்ந்து அனுபவிக்கும்
நியதி உறடயவர் உருவ மற்ைம் கபற்ை பிரமத்தியானத்தினால் உயர்
குலத்யதாராவர், காரம் - காரியம் - திருநீறு, நீதர் நீதிறய உறடயவர்.

ஞான வவடம்

(ஞான யவடமாவது, ஞானப் யபற்ைிறன விரும்பி யமற்ககாள்ளும்

யவடம். அருள் ஞான ோதனம் என்று உணர்ந்து பூணுதலாம்.)

1668. ஞானம்இ லார் டவடம் பூண்டும் நரகத்தர்

ஞானம்உ ளார்யவடம் இன்கைனில் நன்முத்தர்
ஞானம்உள தாக யவண்டுயவார் நக்கன்பால்
ஞானம்உள யவடம் நண்ணிநிற் யபாயர.

கபாருள் : உண்றமச் ேிவஞானம் இல்லாதவர் உண்றமச்ேிவ ஞானியர்

யபால் யவடந் தாங்கினால் நரகத்றத அறடவர். உண்றமச் ேிவஞானம்
உறடயயார் ேிவஞானியர்க்குரிய யவடத்றதத் தாங்கா விடினும்
நல்லமுத்தர்கயள யாவார்கள். ேிவஞானப் யபறு உண்டாக யவண்டு
கமன்ை விருப்பமுறடயயார் ேிவத்தினிடம் என்று நீங்காத
யபகராளிறயப் கபாருந்தி நிற்பர்.

1669. புன்ஞானத் யதார்யவடம் பூண்டும் பயனில்றல

நன்ஞானத் யதார்யவடம் பூணார் அருள்நண்ணித்
துன்ஞானத் யதார்ேம யத்துரி சுள்யளார்
பின் ஞானத் யதார்ஒன்றும் யபேகில் லாயர.

கபாருள் : இழிந்த ஞானமுறடயயார் ஞானிகள் யவடத்றதத்

தாங்கினாலும் அதனால் ஆவகதாரு பயனும் இல்றல. நல்ல ஞான
முறடயயார் திருவருளில் யதாய்ந்து யவடம் பூண்பதில் விருப்பமற்று
இருப்பர். திரிபு உணர்ச்ேியுறடயயார் ேமயக் காழ்ப்பு உறடயயார் ஆவர்.
பின்பு அனுபவமுள்ள ஞானிகள் ேமயக்காழ்ப்பு உறடயயாரிடம் வாது
கேய்ய விரும்பார். ேிவஞானிகள் யவடத்தில் விருப்பமின்ைி மவுனமாய்
இருப்பர்.
1670. ேிவஞானி கட்கும் ேிவயயாகி கட்கும்
அவமான ோதனம் ஆகாது யதரில்
அவமாம் அவர்க்கது ோதன நான்கும்
உவமானம் இப்கபாருள் உள்ளுை லாயம.

கபாருள் : ேிவஞானிகளுக்கும் ேிவயயாகிகளுக்கும் ஆராயின்

பயனற்ைதான புைச்ோதனங்கள் ஆகா. அவர்களுக்குத் திருநீறு,
உத்திராக்கம், ேறடமுடி, அஞ்கேழுத்து ஆகிய நான்கு புைச்ோதனங்களும்
வயணயாகும்.
ீ அவர்கள் உவமிக்க ஒண்ணாத கபாருறள உள்யள
கபாருந்தி வாழலாம்.

1671. கத்தித் திரிவர் கழுவடி நாய்யபால்

ககாத்தித் திரிவர் குரக்களி ஞானிகள்
ஒத்துப் கபாைியும் உடலும் இருக்கயவ
கேத்துத் திரிவர் ேிவஞானி யயார்கயள.

கபாருள் : கேப்பிடு வித்றதக்காரர்கள் கழுமரத்தின் அடியில் இருக்கும்

நாய் யபாலக் கத்தித் திரிவார்கள். யமலும் கழுகுயபால ஏமாளிகறளப்
பிடுங்கித் திரிவார்கள். ஆனால் ேிவஞானிகயளா ஐம்கபாைிகளும்
உடலும் நுகர்ச்ேிக்குத் தக்கனவாக ஒத்திருந்தும் யபாகங்கறள
விரும்பாமல் கேத்தாறரப் யபாலத் திரிவார்.

1672. அடியார் அவயர அடியார் அலாதார்

அடியாரும் ஆகார்அல் யவடமும் ஆகார்
அடியார் ேிவஞானம் ஆனது கபற்யைார்
அடியார் அலாதார் அடியார்கள் அன்யை.

கபாருள் : அருள் இயக்கத் தன்முறனப்பற்று அதன்வழி இயங்கும்

ேிவகமய்உணர்வினர் கமய்யடியார் ஆவர். அத்தகுதியில்லார்
அடியாரும் ஆகார். அவர் ககாள்ளும் யகாலம் ேிவக் யகாலமும் ஆகாது.
திருவடியுணர்வு கபற்யைார் கமய்யடியார் ஆவார். அடியார் தன்றம
யில்லாதவர் ஒருகாலமும் கமய்யடியார்கள் ஆகார்.

1673. ஞானிக்குச் சுந்தர யவடமும் நல்லவாம்

தானுற்ை யவடமும் தற்ேிவ யயாகயம
ஆன அவ் யவடம் அருண்ஞான ோதனம்
ஆனதும் ஆம்ஒன்றும் ஆகா தவனுக்யக.

கபாருள் : ேிவஞானிக்கு நம்பியாரூரர் யபான்று திருமணக் யகாலம்

ஒத்த அழகிய யகாலமும் யதாற்ைத்தாலும் பயனாலும் நன்றமயயயாம்.
ககாண்ட அத்திருயவடமும் ேிவயயாக யவடயமயாம். யமலும்
அத்திருக்யகாலம் அருள் ஞானத் துறணயுமாகும். ேிவஞானம் றகவரப்
கபைாதார் ககாள்ளும் யகாலம் ஒருவறகயானும் கபாருந்தாகதன்க.

1674. ஞானத்தின் நாற்பதம் நண்ணும் ேிவஞானி

தானத்தில் றவத்த தனிஆல யத்தனாம்
யமானத்தன் ஆதலின் முத்தனாம் ேித்தனாம்
ஏறனத் தவேி இவகனனல் ஆகுயம.

கபாருள் : ேிவஞானி ஞானத்தில் ஞானமாகிய நான்காம் மார்க்கம்

கபாருந்தும். அகண்டமான ேிவம் இவனுடறல ஆலயமாகக் ககாண்டு
விளங்குவதால் ஞானியின் யதகயம ஒப்பற்ை ேிவாலயமாகும்.
ேிவஞானி பிரணவ உபாேறன உறடயவன் ஆதலின் முத்தனாகவும்
ேித்தனாகவும் விளங்குவான். ஏறனய தவத்தர்களின் நிறல எல்லாம்
இவனிடம் உள்ளறமயால் அவகரல்லாம் இவறனப் யபான்ைவர்
ஆவயரா ? ஆகமாட்டார் என்ைபடி.

1675. தானன்ைித் தன்றமயும் தான்அவ னாதலும்

ஏறன அச்ேிவ மான இயற்றகயும்
தானுறு ோதக முத்திறர ோத்தலும்
யமானமும் நந்தி பதமுத்தி கபற்ையத.

கபாருள் : தற்யபாதம் நீங்கிய தன்றமயும், மற்றும் தான் ேிவயமயாகி

விளங்குதலும் உலகிலுள்ள எப்கபாருளுக்கும் உரிய முக்காலத்றதயும்
அைியும் ஆற்ைலும், பக்குவ ேீவர்களுக்குப் பார்றவயாயலா பரிேத்தாயலா
ஞானத்றத வழங்குதலும் பிரணவேித்தியும் ேிவபதவி அறடந்யதார்க்கு
உரியனவாம்.

12. சிவ வவடம்

(ேிவ யவடமாவது ேிவனுக்கு அடிறம என்று உணர்ந்திருப்யபார்

ககாள்ளும் யவடம். இவ்யவடத்தார் தமக்ககன ஒரு கேயலற்ைார்
என்க.)

1676. அருளால் அரனுக்கு அடிறமய தாகிப்

கபாருளாம் தனதுடல் கபாற்பதி நாடி
இருளானது இன்ைி இருஞ்கேயல் அற்யைார்
கதருளாம் அடிறமச் ேிவயவடத் தாயர.

கபாருள் : திருவருளால் ேிவனுக்கு உடல் கபாருள் ஆவி மூன்றையும்

அர்ப்பணித்து அடிறமயாகி, கபாருளாகிய தனது உடலுக்கு யமல்
விளங்கும் கபான்கனாளி மயமான அண்ட யகாேத்றத உணர்ந்து, இருள்
நீங்கித் தம்கேயல் அற்ைவயர கதளிந்த அடிறம பூண்ட ேிவ யவடத்தார்
ஆவர்.

1677. உடலில் துவக்கிய யவடம் உயிர்க்காகா

உடல்கழன் ைால்யவடம் உடயன கழலும்
உடல்உயிர் உண்றமகயன்று ஓர்ந்துககாள் ளாதார்
கடலில் அகல்பட்ட கட்றடஒத் தாயர.

கபாருள் : உடலிற் காணப்படும் யவடமாகிய திருக்யகாலம் உயிரிறனப்

கபாருந்தி உயிரினுக்குத் துறணயாகாது. உடல் உயிறர விட்டு
நீங்கினால் அவ்யவடமும் உடயன நீங்கும். உடலின்கண் தங்கும் உயிர்
அழிவில்லாத உண்றமயான மன்னுயிராகும். இத்தறகய
உண்றமயிறன உணர்ந்து ககாள்ளாதார் உடலிற்பட்ட மரக்கட்றட
இறடயைாது அங்கும் இங்கும் அறலவது யபான்று
பிைவிப்கபருங்கடலிறன நீந்தமாட்டாது பிைந்து இைந்து உழன்று
அதனுள் அழுந்துவர்.

1678. மயலற்று இருளற்று மாமனம் அற்றுக்

கயலுற்ை கண்ணியர் றகயிறணக் கற்றுத்
தயலற்று அவயராடும் தாயம தாமாகிச்
கேயலற்று இருப்பார் ேிவயவடத் தாயர.

கபாருள் : ஆணவமல காரியமான மயக்கத்றத விட்டு, அதன்

விறளவான இருறளயும் அகற்ைி, வலிறமயுள்ள மனம் எண்ணுதறல
விட்டு, கயல்மீ றனப் யபான்ை கண்கறளயுறடய கபண்களால் றகயால்
தழுவப் கபறுதறலயும் நீங்கி, மயக்க மற்ைவயராடு இணங்கி,
தமக்ககனச் கேயலின்ைி இருப்பார் ேிவ யவடத்தர் ஆவர்.

1679. ஓடுங் குதிறரக் குறேதிண்ணம் பற்றுமின்

யவடம்ககாண்டு என்கேய்வர்ீ யவண்டா மனிதயர
நாடுமின் நந்திறய நம்கபரு மான்தன்றனத்
யதடும்இன் பப்கபாருள் கேன்றுஎய்த லாயம.

கபாருள் : மனிதர்கயள ! பிராண ரூபமாக உங்களிடம் ஓடிக்

ககாண்டிருக்கும் குதிறரறயக் கடிவாளங் ககாண்டு உறுதியாகப் பற்ைி
நிறுத்துங்கள். யவடத்றத மட்டும் தாங்கி என்ன கேய்வர்கள்
ீ ? வணான
ீ
யவடத்றத விடுங்கள். நம் தறலவன் நந்தி தங்கியுள்ள குரு
மண்டலத்தில் மனத்றதச் கேலுத்துங்கள். நீங்கள் யதடுகின்ை இன்பப்
கபாருளான ேிவத்றதச் கேன்ைறடயலாம். (குதிறர - பிராணன். குறே
கடிவாளம்.)
13. அபக்குவன் (ககாய்க்குரு)

அபக்குவன் - தகுதியில்லாதவன்

1680. குருட்டிறன நீக்கும் குருவிறனக் ககாள்ளார்

குருட்டிறன நீக்காக் குருவிறனக் ககாள்வர்
குருடும் குருடும் குருட்டாட்டம் ஆடிக்
குருடும் குருடும் குழிவிழு மாயை.

கபாருள் : அைியாறமறய அைிவனால் யபாக்கும் குருவிறனக் ககாள்ள

மாட்டார். அைியாறமறய நீக்காத குருவிறனக் ககாள்வர். அது
குருடனும் குருடனும் யேர்ந்து குருட்டுத் தனமாக ஆடி இரு
குருடர்களும் அைியாறமயால் குழியில் விழுவது யபாலாம்.
ஞானமில்லாத குரு ஞானத்றத உபயதேிப்பது ஒரு குருடன் மற்கைாரு
குருடனுக்கு வழிகாட்டுவது யபாலாம். இருவரும் ககடுவர்.

1681. மனத்தில் எழுந்தயதார் மாயக்கண் ணாடி

நிறனப்பின் அதனின் நிழறலயுங் காணார்
விறனப்பயன் யபாக விளக்கியும் ககாள்ளார்
புைக்கறட இச்ேித்துப் யபாகின்ை வாயை.

கபாருள் : மனிதன் எண்ணுவது எல்லாம் பிரதிபலித்துக்

ககாண்டிருப்பது காரண ேரீரம். எண்ணங்கள் நிறைந்த மனம்
உறடயவர் காரண ேரீரத்தின் நிழறலக்கூட அணுகி
அனுபவிக்கமாட்டார். எண்ணங்களால் உண்டாகிய விறனப் பயன்கறள
மாற்ைிக் ககாள்ளவும் அைியார். அைியாறமயால் மீ ண்டும் காலவழிறய
இச்ேித்துப் யபாய் எண்ணங்கறளப் கபருக்கிப் ககாள்கின்ைனர்.

1682. ஏய்எனில் என்என மாட்டார் பிரறேகள்

வாய்முறல கபய்ய மதுரம்நின்று ஊைிடும்
தாய்முறல யாவது அைியார் தமருயளார்
ஊன்நிறல கேய்யும் உருவிலி தாயன.

கபாருள் : மக்கள் ஏய் என்று கூப்பிட்டால் என்ன என்று கூட பதில்

கூை மாட்டார்கள். இது உலக இயல்பு. ேிசுவின் வாயில் தாயின்
முறலறய றவக்க அமுதம் ஊறும். ஆனால் எவ்வாறு தாயின்
முறலயில் அமுதம் ஊறுகிைது என்பறத நம்மவர் அைிவதில்றல.
அவ்வாறு அமுதம் கபய்து ஊனில் உயிறர நிறலக்கச் கேய்பவன்
உருவில்லாத ேிவயனயாம்.
1683. வாகயான்று கோல்லி மனகமான்று ேிந்தித்து
நீகயான்று கேய்யல் உறுதி கநடுந்தகாய்
நீகயன்ைிங்கு உன்றனத் கதளிவன் கதளிந்தபின்
யபகயன்ைிங்கு என்றனப் பிைர்கதளி யாயர.

கபாருள் : உறுதி ககாண்ட கபருந் தன்றமயுறடயயாயன ! வாய் ஏயதா

ஒன்றைச் கோல்லவும், மனம் யவகைான்றைச் ேிந்திக்கவும் நீ
மற்கைான்றைச் கேய்யாயத முக்கரண சுத்தியயாடு இருப்பின்
நீேிவாக்கிறனறயப் கபற்ைவன் என்று நான் கூறுயவன். அவ்வாறு
கதளிந்த பின்னர் என் கூற்று பித்தன் கூற்று என்று பிைர் கூைமாட்டார்.
பக்குவம் இல்லாதவர் முக்கரண சுத்தியயாடு இருக்கமாட்டார்.

1684. பஞ்ேத் துயராகத்துஇப் பாதகர் தம்றம

அஞ்ேச் ேமயத்துஓர் யவந்தன் அருந்தண்டம்
விஞ்ேச்கேய்து இப்புலி யவயை விடாவிடில்
பஞ்ேத்துள் ஆய்புவி முற்றும்பா ழாகுயம.

கபாருள் : கபாய், ககாறல, களவு, கள், காமம் என்னும் ஐம்கபாரும்

பாவங்களும் அஞ்ோது கநஞ்ோர இயற்றுயவார். நம்பகக் யகடுசூழ்
கபரும் பாதகராவர். அவர்கறளயும் ஏறனயயாடும் அவ்வாறு கேய்து
பாதகர் ஆகாவண்ணம் அஞ்ேி ஒழுகும்படி தண்டித்தல் யவந்தன்
கடனாகும். அத்தண்டமாவது அக்ககாடியயாறர நாடு கடத்தயலயாம்.
அவ்வாறு கேய்யாவிட்டால் நாட்டினில் மறழகபய்யாமல் விறளவு
குன்ைிப் பஞ்ேமுண்டாகும். (துயராகம் - நம்பகக் யகடு.)

1685. தவத்திறட நின்ைவர் தாம்உண்ணும் கன்மம்

ேிவத்திறட நின்ைது யதவர் அைியார்
தவத்திறட நின்றுஅைி யாவதர் எல்லாம்
பவத்திறட நின்யைதார் பாடது வாயம.

கபாருள் : ேிவறன மைவாமல் கேந்தமிழ் திருஐந்கதழுத்றத ஓதி

ஒழுகும் கபருந்தவத்திறட நின்ைவர் உடம்புள்ள துறணயும் ஊழ்விறன
நுகர்வு நீங்கா. ஆதலால் அத்தவத்யதார்க்கு அந்நுகர்வு உடயலாடு
நின்றுவிடும். அவர் உள்ளத்தின்கண் நின்று நிறலகபறும் மாைில்
நுகர்வு ேிவநுகர்யவயாம். இவ்வுண்றமயிறனச் கேருக்கைாத் யதவரும்
அைியார். நற்ைவமாகிய ேிவவழிபாட்டில் நின்று அைியமாட்டாதவர்
எல்லாரும் பிைப்பிறட நின்று துன்புறுவர்.

1686. கன்ைலும் கருதலும் கருமம் கேய்தலும்

தின்ைலும் சுறவத்தலும் தீறம கேய்தலும்
பின்ைலும் பிைங்கலும் கபருறம கூைலும்
என்ைிறல இறைபால் இயற்றக அல்லயவ.

கபாருள் : நற்ைவத்தால் ேிவத்றத யுற்ைவர்பால் கேருக்குக் ககாண்டு

ேினத்தாலும், நட்பு உைவு கருதுதலும், பயன்கருதிச் கேயல் கேய்தலும்,
முறனத்துத் தின்ைலும், சுறவத்தலும், தீறம கேய்தலும், முறையின்ைித்
தாழ்த்தலும், உயர்த்தலும், தற்கபருறம கூறுதலும் ஆகிய நிகழ்ச்ேிகள்
மைந்தும் உண்டாகா. காரணம் யாகதனில் இறவயாவும் ேிவன்பால்
இன்றமயால் என்க.

1687. விடிவது அைியார் கவளிகாண மாட்டார்

விடியில் கவளியில் விழிக்கவும் மாட்டார்
கடியயதார் உண்ணிறம கட்டுமின் காண்மின்
விடியாறம காக்கும் விளக்கது வாயம.

கபாருள் : அனுகூலமானறத அைிய மாட்டார். பரகவளிறயக்

காணமாட்டார். அனுகூலமான பரகவளியில் பார்றவறயச் கேலுத்த
மாட்டார் காவலுடன் கூடிய கண்ணிறமகறளப் புையநாக்கிலிருந்து
தடுத்து நிறுத்துங்கள். அகயநாக்றக அைியுங்கள் கதாடர்ந்துவரும்
துர்ப்பாக்கியத்றதத் தவிர்க்கும் ஒளியாகச்ேிவம் விளங்கும்.

1688. றவத்த பசுபாேம் மாற்று கநைிறவகிப்

கபத்தம் அறுமுத்த னாகிப் பிைழ்வுற்றுத்
தத்துவம் முன்னித் தறலப்படாது அவ்வாறு
பித்தான ேீடனுக்கு ஈயப் கபைாதாயன.

கபாருள் : அனாதியய ஆன்மாயவாடு பிணிக்கப் கபற்ை

ஆணவமலத்றத மாற்றுகின்ை வழியிறனப் கபாருந்தி, மலக்குற்ைம்
நீங்க முத்தியில் விருப்பனாகி உலகஇயலில் மாறுபட்டு, உண்றமப்
கபாருறள நாடி யமன்றமயறடயாவண்ணம் உறுதியில்லாத ேீடனுக்கு
ஞானத்றதக் ககாடுக்கலாகாது.

1689. மன்னும் மலம்ஐந்தும் மாற்றும் வறகயயாரான்

துன்னிய காமாதி யதாயும் கதாழில்நீங்கான்
பின்னிய கபாய்யன் பிைப்புஇைப்பு அஞ்ோதான்
அன்னியன் ஆவான் அேற்ேீடன் ஆயம.

கபாருள் : நிறலயான ஆணவம் ஆதி ஐம் மலங்கறளயும் நீங்கும்

வறகறய ஆராயன். கபாருந்திய காமம் முதலானவற்ைில் மூழ்கும்
கதாழிலினின்றும் பிரியான். கபாய் கலந்து யபசுபவன் பிைப்பு
இைப்புகளுக்கு அஞ்ோதவன். இவன் தீட்றேக்குரிய ேீடன் அல்லன்
என்று தள்ளத்தக்கவன் ஆவான். (மலம் ஐந்து - ஆணவம், கன்மம்,
மாறய, மாயயயம், தியராதாயி, காமாதியாவன: காமம், குயராதம்,
யலாபம், யமாகம், மதம், மாற்ேரியம் ஆம்.

14. பக்குவன் (கமய்க்குரு)

(பக்குவன் - தகுதியுறடயவன். குரு உபயதேப்படி ஒழுகுபவன். பக்குவம்

உறடயவன் ஆவான்.)

1690. கதாழுதைி வாளர் சுருதிகண் ணாகப்

பழுதைி யாத பரம குருறவ
வழியைி வார்நல் வழியைி வாளர்
அழிவைி வார்மற்றை யல்லா தவயர.

கபாருள் : வழிபாடு கேய்யும் பக்குவமுள்ள ேீடர் யவதாகம முறை

உணர்ந்து, குற்ையம அைியாத யமலான குருறவ நாடி அைிவார். இவர்
நல்முத்திறய விரும்பும் அைிவுறடயவர். மற்றைய முத்திறய
விரும்பாத உலக நிறலயில் உள்ளவர் அழிந்து யபாகும் வழிறயத்தான்
அைிவர். முத்திறய விரும்பும் பக்குவமுறடயவர் நல்ல குருறவ நாடி
உபயதேம் கபறுவர்.

1691. பறதத்கதாழிந் யதன்பர மாவுறன நாடி

அறதத்கதாழிந் யதன்இனி யாகராடும் கூயடன்
ேிறதத்தடி யயன்விறன ேிந்தறன தீர
உறதத்துறட யாய்உகந்து ஆண்டரு ளாயய.

கபாருள் : ேிவகபருமாயன ! பிைப்புத் துன்பங் கண்டு அஞ்ேிப்

பதைியனன். உன் திருவடிறய நாடி இறடவிடாமல் அறலந்யதன்.
அைியாதார் உடம்பிறன இனியாகரன்று கூறுகின்ைனர். அவ்வுடம்புடன்
கூயடன். அைியயனின் இருவிறனகறளயும் ேிறதத்து மனக்கவறல
தீரப் பிைப்பிறன உறதத்து அடியயறன உவந்து ஆண்டருள்வாயாக.

1692. பறதக்கின்ை யபாயத பரம்என்றும் வித்றத

விறதக்கின்ை வித்திறன யமல்நின்று யநாக்கிச்
ேிறதக்கின்ை ேிந்றதறயச் கேவ்யவ நிறுத்தி
இறேக்கின்ை அன்பருக்கு ஈயலு மாயம.

கபாருள் : பிைப்பு இைப்புகளில் படும் துன்பத்றத நிறனக்கின்ை யபாயத

உள்ளம் பறதக்கின்ைது. யமலாகிய ேிவறனச் யேரும்
திருவடியுணர்றவப் புருவ நடுவினின்றும் யநாக்கி அந்யநாக்கத்திற்கு
இறடயூைாக உலகியலிற் கேல்லும் மனத்றதத் தடுத்து நிறுத்திச் ேிவன்
திருவடியில் இறடயைாது யேர்க்கின்ை கமய்யன்பர் அருமறை
கபறுதற்கு உயிராவர். (அருமறை - உபயதேம், குருகமாழி திரு
ஐந்கதழுத்து.)

1693. ககாள்ளினும் நல்ல குருவிறனக் ககாள்ளுக

உள்ள கபாருளுடல் ஆவி யுடன்ஈக
எள்ளத் தறனயும் இறடவிடா யதநின்று
கதள்ளி யைியச் ேிவபதந் தாயன.

கபாருள் : ககாண்டால் நல்ல குருநாதறனக் ககாள்க. உன்னிடம்

உடறமயாகக் கருதப்பட்ட கபாருறளயும் உனது உடறலயும் உனது
உயிறரயும் காணிக்றகயாகக் ககாடுக்க என்னளவு காலமும்
இறடவிடாமல் அவர் காட்டிய வழியியல நின்று கதளிந்து உணரச்
ேிவபதம் தாயன விறளயும்.

1694. யோதி விோகம் கதாடர்ந்திரு யதள்நண்டு

ஓதிய நாயள உணர்வது தாகனன்று
நீதியுள் யநர்றம நிறனந்தவர்க்கு அல்லது
ஆதியும் ஏதும் அைியகி லாயன.

கபாருள் : உலயகார் ககாள்ளும் முறைறமயுள் அருமறை ககாள்ள

யோதி, விோகமும் முதலிய நட்ேத்திரங்களும் யதள் நண்டு முதலிய
ராேிகளும், திங்கள் முதலிய கிழறமகளும் ேிைந்தனவாக
நிறனப்பவர்க்கல்லது அதன் முதலும் காரணமும் அைியகவாண்ணா
என்க. (யோதி - சுவாதி நட்ேத்திரம் யதள் - விருச்ேிகராேி, நண்டு -
கடகராேி, ஓதியநாள் - கோல்லப்பட்ட சுப வாரங்கள். ஆதியும் ஏதும் -
முதலும் காரணமும்.)

1695. கதாழிலார மாமணித் தூய்தான ேிந்றத

எழிலால் இறைவன் இடங்ககாண்ட யபாயத
விழலார் விைலாம் விறளயது யபாகக்
கழலார் திருவடி கண்டரு ளாயம.

கபாருள் : குரு உபயதேம் கபற்ை கபரிய மணிறயப் யபான்ை

தூய்றமயான ேிந்றதயில் ஒளி கபாருந்திய இறைவன் எழுந்தருளிய
யபாயத, விருப்பமுறடயாரது வலிறம மிக்க விறனநீங்க இறைவனது
திருவடிஎன்னும் நாதவுணர்வு கபற்று அருறளப் கபைலாம். கதாழில்
என்பது - குரு ேீடனுக்குக் காட்டில் ககாடுத்த உபாயம்.

1696. ோத்திக னாய்ப்பர தத்துவவந் தானுன்னி

ஆத்திக யபத கநைியதாற்ை மாகியய
ஆர்த்த பிைவியின் அஞ்ேி அைகநைி
ோத்தவல் லான்அவன் ேற்ேீட னாயம.

கபாருள் : அைிவும் அறமதியுமாகிய தறலறமக்குணம் உறடயவனாய்

உண்றமப் கபாருளாகிய ேிவனடிறய மைவாமல் நிறனந்து கடவுள்
உண்கடனும் ககாள்றக யவறுபாடு உறடய கநைிகளின் அடிப்பறடத்
யதாற்ைத்றத யமற்ககாண்டு எல்றலயின்ைிப் பிணித்துவரும்
பிைவியினுக்கு அஞ்ேிச் கேந்கநைியாகிய அை கநைியின் கண் உறைந்து
நிற்க வல்லான் நன்மாணவன் ஆவான். (ோத்திகனாய் ேத்துவ குணம்
உறடயவனாய். ஆத்திக் யபத கநைி - கடவுள் உண்கடன்னும் பல
ேமயங்கள்)

1697. ேத்தும் அேத்தும்எவ் வாகைனத் தான்உன்னிச்

ேித்றத உருக்கிச் ேிவனருள் றககாட்டப்
பத்தியின் ஞானம் கபைப்பணிந்து ஆனந்தச்
ேந்தியில் இச்றே தருயவான்ேற் ேீடயன.

கபாருள் : உலகில் நித்தியமாய் அழியாத கபாருள் எறவ

அநித்தியமாய் அழியும்கபாருள் எறவ என்று தான் ேிந்தித்து உணர்ந்து,
ேிவத்றதயய ேிந்தித்துச் ேிவத்தின் ேத்தி பதியப்கபற்றுச் ேிவத்றத
உணர்த்த உணர்த்த நித்தியப் கபாருளான ேிவத்தினிடம்
ேிவஞானத்றதப் கபைப்பணிந்து ஆனந்தயம வடிவான ேிவேத்தியின்
இச்றேக்குத் தக்கவாறு தன்றனப் பக்குவப்படுத்திக் ககாள்பயன நல்ல
ேீடனாவான்.

1698. அடிறவத்து அருளுதி ஆோனஇன்று உன்னா

வடிறவத்தம் மாமுடி மாயப் பிைவி
அடிறவத்த காய அருட்ேத்தி யாயல
அடிகபற்ை ஞானத்தன் ஆேற்று யளாயன.

கபாருள் : குருநாதயன ! இன்று தங்களது திருவடிறயச் சூட்டி

அருளும் என்று குருவினது வடிவத்றதத் தம்முறடய ேிரேின் யமல்
தியானிக்க வஞ்ேறனயுறடய பிைவிறயக் யகாபிக்கின்ை
அருட்ேத்தியால் அருள்கபற்ை ஞானமுறடயயாயன குற்ைம் நீங்கிய
ேீடன் ஆவான்.

1699. ேீராடு ஞானத்தின் இச்றே கேலச்கேல்ல

வாராத காதல் குருபரன் பாலாகச்
ோராத ோதக நான்கும்தன் பால்உற்யைான்
ஆராயும் ஞானத்த னாம்அடி றவக்கயவ.
கபாருள் : ேீடன் ேிைப்புப் கபாருந்திய அனுபவ ஞானத்தில் விருப்பம்
மிக்கு, இதுவறர கண்டைியாத காதல் குருபரனான ேிவத்தின்பால்
உண்டாக, இதுகாறும் அறமயப்கபைாத ேீலம், யநான்பு, கேைிவு, அைிவு
என்ை நான்கும் தன்னிடம் அறமயப்கபற்யைான் திருவடி தீட்றேக்குப்
பிைகு ஞானத்தின் அனுபவத்றத ஆராய்பவன் ஆவான்.

1700. உணர்த்தும் அதிபக் குவர்க்யக உணர்த்தி

இணக்கில் பராபரத்து எல்றலயுள் இட்டுக்
குணக்ககாடு கதற்கு உத் தரபச்ேி மங்ககாண்டு
உணர்த்துமின் ஆவுறட யாள்தன்றன உன்னியய.

கபாருள் : உணர்த்துவதும் ேத்திநிபாதம் மிக்குஉறடய வர்க்யகயாகும்,

பசுக்களுக்யக உதவும் பராேத்திறய நிறனந்து, ஒன்யைாடும் பற்ைில்லாத
பராபரமாகிய ேிவத்தின் எல்றலக்குச் ேீடறனக் ககாண்டு கேன்று
கிழக்கு, கதற்கு, வடக்கு, யமற்கு ஆகிய இடங்கறள அைிவியுங்கள்.

1701. இறையடி தாழ்ந்துஐ வணக்கமும் எய்திக்

குறையது கூைிக் குணங்ககாண்டு யபாற்ைச்
ேிறையுடல் நீயைக் காட்டிச் ேிவத்யதாடு
அைிவுக்கு அைிவிப்யபான் ேன்மார்க்கி யாயம.

கபாருள் : உபயதே குருவின் திருவடிகறள வணங்கி, ஐந்துவறகயான

வணக்கங்கறளச் கேய்து, ஆன்மாவின் குறைறயக் கூைி, அழியாத
குணத்றத அளிக்கும்படி ேீடன் யவண்டிப் யபாற்ை குருவானவர்,
ேிறைப்பட்டு உடறலயய உண்றமகயன்று நம்பியுள்ள மாணவ ! நீ
அகண்ட ேிவமாவாய் என உணர்த்தி, ேிவ அைிவுடன் ஆன்ம
அைிறவயும் ஒன்றுபடுத்தும் கநைிறய அைிவிப்பவயன ேன்மார்க்க
பஞ்ோங்கம், ஷாடங்கம், அஷ்டாங்கம் அங்கம் உறுப்பு, றககள் 2, கால்கள்
2, தறல 1, காது 2, கநஞ்சு 1, ஆக எட்டு உறுப்புக்களும் நீலந்யதாய
வணங்கல் அஷ்டாங்க வணக்கம்.

1702. யவட்றக விடுகநைி யவதாந்தம் ஆதலால்

வாழ்க்றகப் புனல்வழி மாற்ைிச்ேித் தாந்தத்து
யவட்றக விடுமிக்க யவதாந்தி பாதயம
தாழ்க்கும் தறலயினான் ேற்ேீ ட னாயம.

கபாருள் : ஆறேறய விடுகின்ை கநைியய யவதாந்த மாதலால், உலக

வாழ்வுக்குத் துறண புரிகின்ை புலன்வழிச் கேல்லுகின்ை கபைிகறள
மாற்ைி, ேித்தாந்தச் கேந்கநைியியல கேன்று விருப்பத்றத விடுகின்ை
ேிைந்த யவதாந்தியான குருவின் திருவடிகளில் வணங்குகின்ை
தறலயிறன உறடயவயன ேிைந்த பக்குவமுள்ள ேீடனாவான்.

1703. ேற்குணம் வாய்றம தயாவியவ கம்தண்றம

ேற்குரு பாதயம ோறயயபால் நீங்காயம
ேிற்பர ஞானம் கதளியத் கதளிவுஓர்தல்
அற்புத யமயதான்ைல் ஆகும்ேற் ேீடயன.

கபாருள் : நன்கனைி நன்மாணாக்கனுக்குரிய பத்துத் தன்றமகளும்

முறையய வருமாறு; நற்பண்பு, வாய்றம, இரக்கம், நல்லைிவு, கபாறுறம,
குருவின் அடி நீங்காறம, உண்றம அைிவின்பப் கபரும் கபாருள்
உணர்வு, கதளிவு, ஓர்வு, அருள் நிகழ்ச்ேி என்பன. இறவ முற்ைவும்
உறடய கமய் உணர்வினயன நன்மாணவன் ஆவான்.

ஆறாம் தந்திரம் முற்றிற்று.

திருமந்திரம் | ஏழாம் தந்திரம்

ஆகமம்)

1. ஆறு ஆதாரம்

1704. நாலும் இருமூன்றும் ஈறரந்தும் ஈராறும்

யகாவியமல் நின்ை குைிகள் பதினாறும்
மூலம்கண்டு ஆங்யக முடிந்து முதல்இரண்டும்
காலங்கண் டான்அடி காணலும் ஆயம.

கபாருள் : அக நிறலகள் ஆறும் வருமாறு: நான்கு இதழ்கள் உள்ள

மூலமும் (மூலாதாரம்), ஆறு இதழ்கள் உள்ள ககாப்பூழும்
(சுவாதிட்டானம்), பத்து இதழ்கள் உள்ள யமல்வயிறும் (மணிபூரகம்),
பன்னிரண்டு இதழ்கள் உள்ள கநஞ்ேமும் (அனாகதம்), பதினாறு
இதழ்கள் உள்ள மிடறும் (விசுத்தி), இரண்டு இதழ்கள் உள்ள
புருவநடுவும் (ஆஞ்றஞ), ஆகிய ஆறு இடங்களும் ஆறு ஆதாரங்கள்
எனப்படும். இந்நிறலக் களங்களின் நிறனந்து வழிபடக் காலத்றதத்
யதாற்றுவித்துத் கதாழிற்படுத்தும் ேிவகபருமானின் திருவடி
காணலாகும்.

1705. ஈராறு நாதத்தில் ஈகரட்டாம் அந்தத்தின்

யமதாதி நாதாந்த மீ தாம் பராேக்தி
யபாதா லயத்துஅ விகாரந் தனிற்யபாத
யமதாதி ஆதார மீ தான உண்றமயய

கபாருள் : ஓறேகமய்யாகிய நாத தத்துவத்தின்கண் பன்னிரு

கறலகயளாடு கூடியது சூரிய மண்டலம்; பதினாறு கறலகயளாடு
கூடியது திங்கள் மண்டலம் நிலமுதல் நாதம் ஈைாகச் கோல்லப்பட்ட
முப்பத்தாறு கமய்களும் யமலாகப் யபராற்ைலாகிய திருவருள் அம்றம
வற்ைிருந்தருள்வன்.
ீ இயற்றக உணர்வின் இருப்பிடமாகிய தனிமுதற்
ேிவன் அதற்குயமல் காணப்படுவன். இவற்ைிற்கு எல்லாம் ோர்பு
நிறலக்களமாக வுள்ளதும் அச்ேிவயனயாவன்.

1706. யமல்என்றும் கீ ழ்என்று இரண்டைக் காணுங்கால்

தான்என்றும் நான்என்றும் தன்றமகள் ஓராறும்
பார்எங்கும் ஆகிப் பரந்த பராபரம்
கார் ஒன்று கற்பகம் ஆகிநின் ைாயன.

கபாருள் : யமல் கீ ழ் என்னும் பாகுபாடுகள் நீங்கி ஆராயுமிடத்துத்

தான், யான், நீ என்னும் மூவிடப் கபயர்களும் அவன், அவள், அது
என்னும் திறணபாற் கபயர்களும் கூடிப் கபயர்த்தன்றம ஆைாகும்.
நிலவுலகம் எங்கணும் பரந்து நிறைந்த முழுமுதற் தனிப்கபாருளாம்
ேிவன் யவண்டாறம ககாடுத்தலின் காரும், யவண்டக் ககாடுத்தலின்
கற்பகமும் ஆகி நின்ைருள்கின்ைனன். யமகத்றதயும் கற்பகமரத்றதயும்
ஒப்பாகக் ககாடுப்பவன் என்க: (யகட்காமல் ககாடுப்பது - யமகம் யகட்டுக்
ககாடுப்பது - கற்பகம்)

1707. ஆதார யோதறன யால்நாடி சுத்திகள்

யமதாதி ஈகரண் கலாந்தத்து விண்கணாளி
யபாதா லயத்துப் புலன்கர ணம்புந்தி
ோதா ரணங்ககட்டான் தான்ேக மார்க்கயம.

கபாருள் : ஆறு ஆதாரங்கறளயும் திருவருள் துறணயால் கண்டு

யமல்யநாக்குதல் நாடிசுத்திகளாகும். சுத்தி - உண்றம ஓர்தல். யமறத
முதல் ஏழ்முதற்கபாருள்களும் பதினாறு கறலகளும் கலந்த கலப்பும்,
பரகவளிப்பரப்பும் அைிவு நிறலயத்துள் காணப்படும் ஐம்புலன் அந்தக்
காரணம் நான்கு ஆகியறவகளுள் ஆய்தல் ேீலநிறலறயத் தூண்டுதல்.
இறவ யதாழறம கநைியாகும், ஏழ்முதற் கபாருள்கள்; ோரம், கேந்நீர்,
ஊன், ககாழுப்பு, எலும்பு, மூறள, கவண்ண ீர் என்பன. (கேந்நீர் - இரத்தம்;
கவண்ணர்ீ - சுக்கிலம்) ோதாரணம் - ஜீவ இயல்வு.
1708. யமதாதி யாயல விடாதுஓம் எனத்தூண்டி
ஆதார யோதறன அத்துவ யோதறன
தாதுஆர மாகயவ தாகனழச் ோதித்தால்
ஆதாரஞ் கேய்யபாக மாவது காயயம.

கபாருள் : பதினாறு கறலப் பிராோதத்தால் இறடயைாது ஓகமனத்

தூண்டி ஆறு நிறலக்களங்கறளயும் ஆறு வழிகறளயும் ேிவகுருவின்
திருவருள் துறணயால் கேவ்றவயுைத் திருத்தினால் உடம்பின்கண்
வழிபடுதற்கு இறயபு உண்டாகும். மூலாதாரம் முதல் வழிபாடு
இயற்ைினால் அங்ஙனம் வழிபடுவார்க்கு வரும் நுகர்வு
ேிவநுகர்யவயாகும். (பிராோதம் - ஒருவறக மந்திரம், ஆறுதத்துவாக்கள்
யோதறன (மந்திரம், பதம், வன்னம், புவனம், தத்துவம், கறல) தாது
ஆரமாக - மூலாதாரம் முதலாகக் ககாண்டு.)

1709. ஆைந்த மும்கூடி யாரும் உடம்பினில்

கூைிய ஆதார மற்றும் குைிக்ககாண்மின்
ஆைிய அக்கரம் ஐம்பதின் யமயல
ஊைிய ஆதாரத்து ஓகரழுத்து ஆயம.

கபாருள் : கோல்லும் கபாருளும் ஆகிய வழிகள் ஓராறு. அறவ

முறையய எழுத்து கமாழி மறை எனவும், உலகு கலன் (தத்துவம்)
கறல எனவும் கூறுவர். இவற்ைான் இயங்குவது உடம்பு. இதன்கண்
மூலமுதல் ஆறு நிறலகலங்களிலும் வழிபடும் முறைறமகறளக்
குைிக்ககாண்டு யபாற்றுமின், அறமந்துள்ள எழுத்துக்கள் ஐம்பதன் யமல்
அமுதூறும் மூலாதாரத்து எழுத்து ஒன்று உண்டு. அது பிரணவம்.
திருமூலர் காலத்தில் உயிர்எழுத்தும் கமய்கயழுத்தும் ஐம்பதாகும்.

1710. ஆகும் உடம்பும் அழிகின்ை அவ்வுடல்

யபாகும் உடம்பும் கபாருந்திய வாறுதான்
ஆகிய அக்கரம் ஐம்பது தத்துவம்
ஆகும் உடம்புக்கும் ஆைந்த மாயம.

கபாருள் : யதாற்றும் பருவுடம்பு அழிகின்ை உடலாகும். யதான்ைா

நுண்ணுடல் இதன் கண்ணின்று உயிருடன் ஏகும் உடம்பாகும்.
இவற்றுக்குரிய எழுத்துக்கள் ஐம்பதாகும். தத்துவமாகிய உடம்புக்கு
வழிகள் ஆறும் உறுப்புக்களாகும்.

1711. ஆயு மலரின் அணிமலர் யமலது

ஆய இதழும் பதினாறும் அங்குள
தூய அைிவு ேிவானந்த மாகிப்யபாய்
யமய அைிவாய் விறனந்தது தாயன.

கபாருள் : மூலாதாரங்களின் றவத்து ஆராயுமலர்களின் யமலானது

அழகிய பதினாறு இதழ்கறளயுறடய மிடற்ைின் கண்மலராகும். அங்கு
வழிபடும் தூய அைிவு ேிவப்யபரின்பமாய்த் திகழும். அவ்வைிவு ேிவ
அைிவினுள் அடங்கிச் ேிவ அைிவாய் விளங்கும். இதழ்பதினாறு விசுத்தி.

2. அண்டலிங்கம் (உலக ேிவம்)

(அண்டம் - உலகம், இலிங்கம் - குைி, அண்டலிங்கம் - உலகயம ேிவனது

அறடயாளம்.)

1712. இலிங்கம தாவது யாரும் அைியார்

இலிங்கம தாவது எண்டிறே எல்லாம்
இலிங்கம தாவது எண்கணண் கறலயும்
இலிங்கம தாக எடுத்தது உலயக.

கபாருள் : அம்றமயப்பரின் அறடயாளமாகிய ேிவலிங்கயம எல்லாத்

திறேகளிலும், எல்லாக் கறலகளும் எல்லா உலகுமாகும்.
இவ்வுண்றமயிறன நுண்ணுணர்வினயர அைிவர். ஏறனயயார் அைியார்.
அம்றம ஆற்ைலாகவும் அப்பன் கபாருளாகவும் திகழ்வர். ஆதலால்
எப்கபாருறள எடுத்துக் ககாண்டாலும் ஆற்ைலும் ஆற்ைலின்
நிறலக்களமுமாக ஒவ்கவான்றும் இரு திைப்படும். இது கதிரும்
கதிரவனும் யபான்ை நிறலயாகும். எங்கும் நிறைந்து நீக்கமை நிற்கின்ை
ேிவனும் ேத்தியும் எல்லாப்கபாருறளயும் இறயந்து
இயக்குகின்ைறமயின் எல்லாம் ேிவன் எனப்படும்.

1713. உலகில் எடுத்தது ேத்தி முதலா

உலகில் எடுத்தது ேத்தி வடிவமாய்
உலகில் எடுத்தது ேத்தி குணமாய்
உலகம் எடுத்த ேதாேிவன் தாயன.

கபாருள் : ேதாேிவனாகிய முழுமுதல் தறனவிட்டு நீங்கா

ஆறணயாகிய ேத்தியய விறனமுதற் காரணமாகக் ககாண்டு
உலகிறனக் கருத்தளவாயன பறடத்தருள்கின்ைனன். அதனால் ேத்தியய
உலகின் காரணம், உலகின் வடிவம், உலகின் குணம் என ஏற்ைிக்
கூறுவர்.

1714. யபாகமும் முத்தியும் புத்தியும் ேித்தியும்

ஆகமும் ஆைாறு தத்துவத்து அப்பாலாம்
ஏகமும் நலகி இருக்கும் ேதாேிவம்
ஆகம அத்துவா ஆறும் ேிவயம.

கபாருள் : அன்பியல் வாழ்றகயாகிய யபாகமும், அருளியல்

வாழ்க்றகயாகிய முத்தியும், முறையய அவற்ைின் பயனாகிய
ேிற்ைின்பமாகிய புத்தியும், யபரின்பமாகிய ேித்தியும், ேித்திக்குரிய
வழிவறக கூறும் திருமூலர் யபான்ை கேந்தமிழ் ஆகமும், அவற்ைின்
கண் காணப்படும் அருஞ்றேவர் தத்துவம் முப்பத்தாறும், அதற்கு
அப்பாலாகத் திகழும் ஒப்பில் ஒரு முதலாம் ேதாேிவமும் ஆகம நூலிற்
காணப்படும் அத்துவா ஆகிய வழிகள் ஆறும் ேிவகபருமாயனயாம்.
(அத்துவா - கதியறடக்கும்வழி, ேதாேிவம் ேிவத்தின் தடத்த நிறல.
இஃது அருவத்துக்கும் உருவத்துக்கும் உள்ள இறடநிறல.)

1715. ஏத்தினர் எண்ணிலி யதவர்எம் ஈேறன

வாழ்த்தினர் வாேப் பசுந்கதன்ைல் வள்ளகலன்று
ஆர்த்தனர் அண்டங் கடந்து அப் புைநின்று
காத்தனன் என்னும் கருத்தைி யாயர.

கபாருள் : எண்ணற்ை யதவர்கள் எம் ேிவகபருமாறன வழிபட்டனர்.

மணத்திறன ஏந்திவரும் கதன்ைறலப் யபான்ை வள்ளல் என்று
வாழ்த்தினர். மகிழ்ச்ேி கபாங்க ஆரவாரித்தனர். ஆனால் அப்கபருமான்
அண்டங்கறளக் கடந்து நின்று காக்கின்ைான் என்ை உண்றமயிறன
அைியார். இரண்டாம் அடிக்கும் பஞ்ே பூதங்கறளயய தன்னுருவாகக்
ககாண்ட ேகுண பரேிவம் என்று கபாருள் ககாள்வாரும் உளர்.
நிர்க்குண ேிவத்றதத் யதவர்கள் அைியார்.

1716. ஒண்சுட யரான்அயன் மால்பிர ோபதி

ஒண்சுட ரான இரவியயாடு இந்திரன்
கண்சுட ராகிக் கலந்கதங்கும் யதவர்கள்
தண்சுட ராய்எங்கும் தற்பரம் ஆயம.

கபாருள் : ஒளிமிக்க சுடர் வடிவாகிய அக்கினியும் பிரமனும்

திருமாலும் யதவகுருவும், ஒளி வடிவான சூரியயனாடு இந்திரனும்
ஆகியவர்களிடம் கண்ணர்ீ ஒளி யபாலக் கலந்து நின்றும், ஏறனய
யதவர்களிடம் உணர்றவப் கபருக்கும் ேந்திர ஒளி யபான்றும்
எவ்விடத்தும் நீக்கமை நிறைந்து ேிவம் விளங்கும். ேிவம் ேிைந்த
யதவர்களிடம் கண்கணாளி யபான்றும் ஏறனய யதவரிடம் உணர்வு
யபான்றும் உள்ளான் என்பதாம்.
1717. தாபரத் துள்நின்று அருளவல் லான்ேிவன்
மாபரத் துண்றம வழிபடு வாரில்றல
மாபரத் துண்றம வழிபடு வாளர்க்கும்
பூவகத்து உள்நின்ை கபாற்ககாடி யாகுயம.

கபாருள் : அைிவில் கபாருளாகிய மண் முதலியவற்ைினின்றும்

ேிவகபருமான் தன்றன வழிபடுயவார்க்கு அருள்புரிபவன். அவன்
முழுமுதற் கடவுளானவன். அத்தறகயய கமய்ப் கபாருறள
வழிபடுவாரில்றல. அவ்வுண்றம யயார்ந்து வழிபடுவார்க்கு உச்ேியின்
யமற் காணப்படும் ஆயிரஇதழ்த் தாமறர யின்கண் வற்ைிருந்தருளும்
ீ
திருவருள் அம்றமயின் யபரருள் உண்டாம். தாபரம் - அறேயாப்
கபாருள் (ஸ்தாவரம்), (மாபரம் - கபருறமயுள்ள ேிவம், பூவகம் -
ேகேிலமர்; கபாற்ககாடி - ேிவேத்தி.)

1718. தூவிய விமானமும் தூலமது ஆகுமால்

ஆய ேதாேிவம் ஆகுநற் சூக்குமம்
ஆய பலிபீடம் பத்திர லிங்கமாம்
ஆய அரன்நிறல ஆய்ந்துககாள் வார்கட்யக.

கபாருள் : மிக உயர்ந்துதாகய ேிவலாயத்றதப் பற்ைி அைிந்து

ககாள்பவருக்கு, கருவறையின் யமலுள்ள விமானயம தூயலங்கமாகும்.
கருவறையின் உள்ளிருக்கும் ேிவலிங்கம் நல்ல சூக்கும லிங்கமாகும்.
இலிங்கத்து முன்னுள்ள பலிபீடமும் நந்தியும் ேிவலிங்ககமன
அறழக்கப்கபறும். (அரன் நிறல - ஆலயம், பத்திரம் - ஆயனறு; நந்தி;
ரிஷபம்.)

1719. முத்துடன் மாணிக்கம் கமாய்த்த பவளமும்

ககாத்தும்அக் ககாடி ேிறலநீறு யகாமளம்
அத்தன்தன் ஆகமம் அன்னம் அரிேியாம்
உய்த்ததின் ோதனம் பூமண லிங்கயம.

கபாருள் : முத்து, மாணிக்கம், பவழம், திருவுருச் கேதுக்கிய மரக்ககாம்பு,

பளிங்கு முதலிய கவண்கற்கள், திருகவண்ண ீறு, மரகதம்
ேிவகபருமாறன முடி முதலாகக் ககாண்டு கேந்தமிழின்கண்
வறரயப்கபற்ை திருமந்திரம் யபான்ை ஆகம அருள் நூற்கள், திருவமுது
அமுது முதலாகிய அரிேி ஆகிய பத்தும் அழகிய தூய்றமயாக்கும்
மணமுள்ள ேிவலிங்க வழிபாட்டிற்கு உரிய இலிங்கம் அறமக்கும்
கருவித்துறணப் கபாருள்களாகும். ோதனம் துறணப் கபாருள்.
1720. துன்றும் தயிர்கநய் பால்துய்ய கமழுகுடன்
கன்ைிய கேம்பு கனல்இர தம்ேலம்
வன்திைல் கேங்கல் வடிவுறட வில்வம்கபான்
கதன்தியங்கு ஒன்றை கதளிேிவ லிங்கயம.

கபாருள் : கட்டித், தயிர், கநய், பால் தூய்றமயான பசும் ோணத்துடன்,

விளக்கிய கேம்பு, அக்கினி, பாதரேம், ேங்கு, நன்ைாக கவந்த கேங்கல்,
அழகான வில்வம், கபான் ஆகியவற்றுள் அழகு விளங்கும் ஒன்றைச்
ேிவலிங்கமாகக் ககாள்க. பால், ேலம் ஆகியவற்றைக் கலேத்துள் கபய்து
வழிபடலாகும். (ேலம் - நீர், ேலஞ்ேலம் என்னும் ேங்கு; இரதம் -
இரேலிங்கம், வில்வம் - வில்வப்பழம் அல்லது வில்வமரத்தால்
கேய்யப்பட்ட இலிங்கம். ஒவ்கவான்றுக்கும் தனித்தனி பயனுண்டு.)

1721. மறையவர் அர்ச்ேறன வண்படி கந்தான்

இறையவர் அர்ச்ேறன யயயகபான் னாகும்
குறைவிலா வேியர்க்குக் யகாமள மாகும்
துறையுறடச் சூத்திரர் கதால்வாண லிங்கயம.

கபாருள் : வளமான படிகலிங்கம் அந்தணர் பூேிக்கத்தக்கது.

கபான்னாலாகிய இலிங்கம் மன்னர் அருச்ேிக்கத் தக்கது.
குறைவில்லாத வருவாயுறடய றவேியர்க்கு வழிபடத்தக்கது
மரகதலிங்கமாகும். கதாண்டு கநைியிலுள்ள யவளாண்
கதாழிலுறடயயார்க்கு வாண லிங்கமாகும்.

1722. அதுவுணர்ந் யதான்ஒரு தன்றமறய நாடி

எதுஉண ராவறக நின்ைனன் ஈேன்
புதுஉணர் வான புலனங்கள் எட்டும்
இது உணர்ந்து என்னுடல் யகாயில் ககாண்டாயன.

கபாருள் : முன்யன கோன்ன முறையில் ேிவறன இலிங்கத்

திருயமனியில் உணர்ந்யதான் அவனது வியாபகத் தன்றமறய அதனுள்
நாடி, எவ்வறகயாலும் உணரமுடியாது நின்ை ஈேன், உண்றம உைவால்
பிருதிவி, அப்பு, யதயு, வாயு, ஆகாயம், சூரியன், ேந்திரன், ஆன்மா ஆகிய
எட்டிலும் வியாபகமாகக் கலந்திருத்தறல உணர்ந்தயபாது என்
உடம்றபக் யகாயிலாகக் ககாண்டு அருளினான். (புது உணர்வு -
தற்யபாதம் ககட்டு உண்றம அைிவு மிகுதல்.)

1723. அகலிட மாய்அைி யாமல் அடங்கும்

உகலிட மாய்நின்ை ஊனதன் உள்யள
பகலிட மாம்முனம் பாவ வினாேன்
புகலிட மாய்நின்ை புண்ணியன் தாயன.

கபாருள் : முன்னம் ஈட்டிய பாவங்கறளப் யபாக்குபவனும் அறனத்தும்

ஒடுங்குவதற்கு இடமாய் நின்ை புண்ணியனுமாகிய ேிவயம அகன்ை
பிரபஞ்ேமாய் அவற்றுள் பிைர் அைியாமல் கலந்திருக்கும். அது
நாடியவர்க்கு அழிகின்ை உடம்பினுள்யள ஒளி கேய்யும் கபாருட்டு
இடமாகக் ககாண்டது. உகலிடம் - அழிதற்கு இடம்.

1724. யபாது புறனசூழல் பூமிய தாவது

மாது புறனமுடி வானக மாவது
நீதியுள் ஈேன் உடல்விசும் பாய்நிற்கும்
ஆதியுை நின்ைது அப்பரி ோயம.

கபாருள் : ஆதார மாறலறய அணிந்திருக்கும் திருவடி பூமியாகும்.

ஒளிகபாருந்திய கங்றகறயச் சூடிய திருமுடி ஆகாயமாகும். இறைவன்
யாவற்றுள்ளும் கலந்திருக்கும் முறையில் அவனது உடல்
ஆகாயமானது. இதுயவ ஆதிபகவானாகிய ேிவம் அண்டத்றதத் திரு
யமனியாகத் தரித்து நின்ை தன்றமயாகும்.

1725. தறரயுற்ை ேத்தி தனிலிங்கம் விண்ணாம்

திறரகபாரு நீரது மஞ்ேன ோறல
வறரதவழ் மஞ்சுநீர் வானுடு மாறல
கறரயற்ை நந்திக் கறலயும்திக் காயம.

கபாருள் : நிலமாகவுள்ள ேத்தி பீடத்தின்யபால் விளங்கும் இலிங்கம்

(பாணம்) ஆகாயத்றத அளாவி நிற்பதாம். அறலயமாதுகின்ை கடயல
திருமஞ்ேனோறலயாகும். மறலயின்யமல் விளங்கும் யமகயம
திருமஞ்ேன தீர்த்தம். வானத்தின் ேிறு ஒளியாகப் பிரகாேிக்கும்
நட்ேத்திரங்கயள அண்டலிங்கத்துக்குரிய மாறலயாகும். அளவிடுவதற்கு
அரிய ேிவத்துக்கு ஆறட எட்டு திக்குகளும் ஆகும்.

3. பிண்டலிங்கம் (உடற் ேிவம்)

(பிண்டம் - உடம்பு; பிண்டலிங்கம் என்பது உடம்யப லிங்கம் என்ைபடி.)

1726. மானுடர் ஆக்றக வடிவு ேிவலிங்கம்

மானுடர் ஆக்றக வடிவு ேிதம்பரம்
மானுடர் ஆக்றகவடிவு ேதாேிவம்
மானுடர் ஆக்றக வடிவு திருக்கூத்யத.
கபாருள் : மானிடர் உடம்பின் வடிவயம ேிவலிங்கம். மானிடர் உடலும்
உடறலச் சூழவுள்ள பகுதியும் அைிவு ஆகாயம், மானிடர் உடல்
ேதாேிவரின் உருவத்திருயமனி. மானிடர் உடம்பிலுள்ள அறே
கவல்லாம் கூத்தப் கபருமானின் நடனயமயாம். ேிவ லிங்கமாவது
உடம்பில் கால் முதல் அறர வறரயில் பிரம பீடம் உடல் பகுதி கத்தி
பீடம். தறல பாணம் என்ை வறகயில் உடம்பு ேிவலிங்கம். தறலபாகம்
ேிதம்பரம். உடல்பாகம் ேதாேிவம். கால்பாகம் திருக்கூத்து.

1727. உலந்திலர் பின்னும் உளகரன நிற்பர்

நிலந்தரு நீர்கதளி யூனறவ கேய்யப்
புலந்தரு பூதங்கள் ஐந்தும் ஒன்ைாக வலந்தரு
யதவறர வந்திகேய் யீயர.

கபாருள் : இைந்தவர் இைந்யத யபானார் என்பதற்கு இடனின்ைி

விறனக்கு ஈடாக மீ ண்டும் பிைக்கின்ைனர். அவர்கள் உடம்பு யதாற்ை
முறையில் நீரின்று நிலம் யதான்றும் என்பதாகக் குைிக்கயவ ஐம்பூதச்
யேர்க்றகயால் ஆகியது என்பது விளங்கும். இப்பிைப்பிறன கவல்வது
ேிவகபருமான் திருவடி வணக்கத்தால் ஆகும். நிலம்தரு நீர் நிலம்
உற்பத்திக்குக் காரணமான நீர்.

1728. யகாயில்ககாண் டன்யை குடிககாண்ட ஐவரும்

வாயில் ககாண் டாங்யக வழிநின் ைருளுவர்
தாயில்ககாள் டாற்யபால் தறலவன்என் உட்புக
வாயில் ககாண்(டு) ஈேனும் ஆளவந் தாயன.

கபாருள் : உடல் வந்த யபாயத உடம்பினுள் குடிபுகுந்த ஐந்து பூத

நாயகர்களும். அவரவர் கதாழிற் படும் நுறழவாயிலில் நின்று
உயிருக்கு யவண்டிய அைிறவ வழங்கியருளுவர். தாய் மறனயிற்
புகுமாறு யபால விருப்புடன் தறலவன் என் உள்ளத்தில் புகுதலும்
அவ்வாயில்கறளத் தனதாக்கிக் ககாண்டு ேிவம் ஆண்டருளினான்.

ததய்வம்-பூதம்-தபாறி-புலன்

1. பிரமன்-மண்-மூக்கு-மணம்

2. விஷ்ணு-நீர்-நாக்கு-சுறவ

3. உருத்திரன்-தீ-கண்-ஒளி

4. மயகசுரன்-காற்று-யதால்-ஊறு

5. ேதாேிவன் ஆகாயம் கேவி ஓறே

(கன்னை நிறனந்து ஆ மறன புகுவது யபான்று என்றும் மூன்ைாம்
அடிக்குப் கபாருள் ககாள்ளலாம்.)

1729. யகாயில்ககாண் டான்அடி ககால்றலப் கபருமறை

வாயில்ககாண் டான் அடி நாடிகள் பத்துள
பூறேககாண் டான்புலன் ஐந்தும் பிைகிட்டு
வாயில்ககாண் டான்எங்கள் மாநந்தி தாயன.

கபாருள் : மக்கள் யாக்றகயிறனத் திருக்யகாவிலாகக் ககாண்டு

எழுந்தருளினன் ேிவன். மிகுதியான மறை நூல்கறளத் தன்றன
யறடயும் வழி காட்டியாகக் ககாண்டான். திருவடி யேர்வார் நாடிகள்
பத்திறனயும் தூய்றம கேய்தல் யவண்டும். புலன் ஐந்தும் தம்பின் வரச்
ேிவறன வழிபடுதல் யவண்டும். அவ்வாறு வழிபடும்யபாது ேிவன்
நாடிகறளயும் இடமாகக் ககாண்டு அருள்புரிவான்.

4. சதாசிவ லிங்கம் (உலக முதற் ேிவம்)

1730. கூடிய பாதம் இரண்டும் படிமிறே

பாடிய றகயிரண்டு எட்டுப் பரந்கதழும்
யதடு முகம்ஐந்து கேங்றகயின் மூறவந்து
நாடும் ேதாேிவம் நல்கலாளி முத்யத

கபாருள் : திருவருயளாடு கூடிய திருவடி இரண்டும் பூமியின் யமலாக;

புகழ்ந்து பாடப் கபற்ை பத்துக் றககள் திக்குகள் எல்லாம் பரந்து
எழுவதாக எங்கும் பார்க்கின்ை முகங்கள் ஐந்தாக, ேிவந்த கண்கள்
பதிறனந்தாக. நல்ல ஒளி கபாருந்திய முகத்தின் நிைத்துடன் கூடிய
ேதா ேிவத்றதத் தியானியுங்கள். ஐந்து முகங்களாவன: ேத்தியயா ோதம்.
வாம யதவம் அயகாரம். தத்புருடம். ஈோனம் என்பன.

1731. யவதா கநடுமால் உருத்திரன் யமலீேன்

மீ தான ஐம்முகன் விந்துவும் நாதமும்
ஆதார ேத்தியும் அந்தச் ேிவகனாடும்
ோதா ரணமாம் ேதாேிவந் தாயன.

கபாருள் : அயன், அரி, அரன், ஆண்டான், யமம்பட்ட ஐம்முகன் விந்து

நாதம் இவற்றை இறயந்து இயக்கும் திருவருள் ஆற்ைல்.
அத்திருவருள் ஆற்ைறல மரமும் காழ்ப்பும் யபால் விட்டு
நீங்காதிருக்கும் ேிவன் ஆகிய அத்தறனயும் கபாதுவாகச் ேதாேிவன்
எனப்படும். (மீ தான ஐம்முகன் மயகேனுக்கு யமற்பட்ட ேதாேிவன்.)
1732. ஆகின்ை ேத்தியின் உள்யள கறலநிறல
ஆகின்ை ேத்தியின் உள்யள கதிகரழ
ஆகின்ை ேத்தியின் உள்யள அமர்ந்தபின்
ஆகின்ை ேத்தியுள் அத்திறே பத்யத.

கபாருள் : ேதாேிவமாகிய ேத்தியினிடம் நிவிருத்தி. பிரதிட்றட வித்றத.

ோந்தி. அதீறத ஆகிய கறலகள் இடம்கபறும். இவ்றவந்து கறலகள்
இடமாகச் ேிவ சூரியன் எழ, அதன் கிரணம் உள்ளும் கவளியும் சூழ
அண்ட யகாேம் நிறைந்து விளங்கும் ஒளியில் எட்டுத் திறேகளும்
யமல் கீ ழ் என்ை இரண்டு திறேகளும் கபாருந்தி ஒயர ஒளி மயமாக
விளங்கும்.

1733. அத்திறேக் குள்யள அமர்ந்தன ஆைங்கம்

அத்திறேக் குள்யள அமர்ந்தன நால்யவதம்
அத்திறேக்குள்யள அமர்ந்த ேரிறயயயாடு
அத்திறேக் குள்யள அமர்ந்த ேமயயம.

கபாருள் : பத்துத் திறேகயளாடு கூடிய அண்ட யகாேத்தில் ேிட்றே

கற்பம். வியாகரணம். ேந்யதாபிேிதம். நிருத்தம். யோதிடம் ஆகிய ஆறு
ோத்திர அைிவும், அறமந்துள்ளது. அங்கு இருக்கு யசுர், ோமம்,
அதர்வணம் ஆகிய நான்கு யவதங்களின் அைிவும் உண்டு. அங்குப்
கபாருந்திய ேரிறய. கிரிறய. யயாகம். ஞானம் என்ை மார்க்கங்கயளாடு
ேமய அைிவும் அடங்கும்.

1734. ேமயத்து எழுந்த அவத்றதயீர் ஐந்துள

ேமயத்து எழுந்த இராேி ஈராறுள
ேமயத்து எழுந்த ேரீரம்ஆ கைட்டுள
ேமயத்து எழுந்த ேதாேிவத் தாயன.

கபாருள் : ேித்தாந்த றேவத்தில் கூைப்படும் நிறலகள் பத்து. இவற்றுள்

ஐந்து. அவத்றதகள் யமல் யநாக்கியும் ஐந்து அவத்றதகள்
கீ ழ்யநாக்கியும் உயிர் கேன்று வருங்கால் நிகழ்வன. யமலும் உயிர்ப்புக்
கறலகள் பன்னிரண்டுள்ளன. அயன், அரி, அரன், ஆண்டான் அருயளான்,
அன்றன என்னும் திருயமனிகள் ஆறு. பூதம். ஐந்து, ஞாயிறு, திங்கள்,
ஆரூயிர் மூன்று ஆகிய வடிவங்கள் எட்டு. இறவ யறனத்தும்
பூண்டருள்யவான் ேதாேிவயனயாவன்.

1735. நடுவு கிழக்குத் கதற்குஉத் தரயமற்கு

நடுவு படிகநற் குங்கும வன்னம்
அறடவுள அஞ்ேனம் கேவ்வரத் தம்பால்
அடியயற்கு அருளிய முகம்இறவ அஞ்யே.

கபாருள் : ேதாேிவக் கடவுளுக்கு ஓதப்கபறும் திருமுகங்கள் ஐந்து.

அந்த ஐந்து முகங்களும் முறையய உச்ேி கிழக்கு கதற்கு, வடக்கு,
யமற்கு என்னும்புலன்கள் ஐந்தும் யநாக்கி விளங்குகின்ைன. புலன்கள் -
திறேகள். இந்த ஐந்து திருமுகங்களின் வண்ணங்கள் முறையய
வருமாறு. உச்ேிமுகம் பளிங்குநிைம். கிழக்கு முகம் குங்கும நிைம்.
கதற்கு முகம் நீலவருணம். வடக்குமுகம் கேவ்வரத்த நிைமாகும்.
யமற்கு முகம் பால் நிைமாகும். இத்திருமுகங்கள் ஐந்தும் அடியயற்கு
அருளுதற்கபாருட்டுக் ககாண்டனவாகும்.

1736. அஞ்சு முகமுள ஐம்மூன்று கண்ணுள

அஞ்ேிகனா டுஅஞ்சு கரதலம் தானுள
அஞ்சுடன் அஞ்ோ யுதமுள நம்பிகயன்
கநஞ்சு புகுந்து நிறைந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : ஐந்து திருமுகங்களும் பதிறனந்து திருக்கண்களும் பத்துத்

திருக்றககளும். பத்துத் திருப்பறடகளும் ககாண்டு திகழ்கின்ை
நம்பியாகிய ேதாேிவக் கடவுள் அடியயன் கநஞ்சுள் புகுந்து நிறைந்து
நின்ைருளினன்.

1737. ேத்தி தராதலம் அண்டம் ேதாேிவம்

ேத்தி ேிவமிக்க தாபர ேங்கமம்
ேத்தி உருவம் அருவம் ேதாேிவம்
ேத்தி ேிவதத்துவ முப்பத் தாயை.

கபாருள் : அருயளான் நிலமண்டிலம் ேத்தியாகவும் வான் மண்டிலம்

ேதாேிவமாகவும் விளங்கி வற்ைிருந்து
ீ அருள்வான் ேத்தி ேிவமாம்.
இருவரும் நிலத் திறண இயங்குதிறண ஆகிய இரண்டன் கண்ணும்
இறயந்து இயக்குவர். ேத்தி உருவம். ேதாேிவம் அருவுருவம்.
நிலமுதல் ேத்தி ேிவம் ஈைாகத் தத்துவம் முப்பத்தாைாகும். இந்த
முப்பத்தாறு கமய்களும் அருஞ் றேவர்களுக்கு உரிய
கபாருண்றமயாகும். கமய்-தத்துவம். தத்துவம் முப்பத்தாறு.

1738. தத்துவ மாவது அருவம் ேராேரம்

தத்துவ மாவது உருவம் சுயகாதயம்
தத்துவம் எல்லாம் ேகலமு மாய் நிற்கும்
தத்துவம் ஆகும் ேதாேிவம் தாயன.
கபாருள் : ேத்தி ேிவ கமய்கள் உருவமும் உள்ளுறை அருவமும் ஆகத்
திகழும். இயங்குதிறன நிறலத்திறண உலகங்கள் முற்றும் விரிந்து
விளங்கும். இன்பம் யதாற்ை வூற்ைாய் எழுவதும் ேத்தி ேிவமாகும்.
எல்லா கமய்களும் ேத்தி ேிவம் இரண்டின் கலப்பு இயக்கத்தால்
இயங்குவன. தத்துவம் எல்லாம் ேதாேிவன் என்று அறழக்கப்படும்.

1739. கூறுமின் ஊறு ேதாேிவன் எம்இறை

யவயைார் உறரகேய்து மிறகப்கபாரு ளாய் நிற்கும்
ஏறுறர கேய்கதாழில் வானவர் தம்கமாடு
மாறுகேய் வான் என் மனம்புகுந் தாயன.

கபாருள் : உள்ளத்யத ஊறுகின்ை ேதாேிவனாகிய எம்இறைறய

ஏத்துங்கள். யவறு வறகயாகக் கூறும் நூல்களால் அைியப்படாது கடந்து
விளங்குவான். தாம் யமயலறு வதற்காகப் புகழ்தறலச் கேய்யும்
யதவயராடு மாறுபட்டு நிற்பான். அத்தறகயவன் எளியயனாகிய
என்மனத்தில் புகுந்து விளங்கினான். கூறுமின் நூறு எனக் ககாண்டு 108
நாமங்களால் துதியுங்கள் எனவும் கூைலாம். (108க்கு நூறு என்றும்.
1008க்கு ஆயிரம் என்றும் கூறுவது மரபு.)

1740. இருளார்ந்த கண்டமும் ஏந்து மழுவும்

சுருளார்ந்த கேஞ்ேறடச் யோதிப் பிறையும்
அருளார்ந்த ேிந்றதகயம் ஆதிப் பிராறனத்
கதருளார்ந்கதன் உள்யள கதளிந்திருந் யதனயன.

கபாருள் : இருள் கபாருந்திய கழுத்தும் வலக்றகயில் ஏந்திய மழுவும்

சுருண்ட கேஞ்ேறடக் கண் ஒளி விடுகின்ை பிறைச் ேந்திரனும் அருள்
கபாழிகின்ை ேிந்றதறய யுறடய எம் ஆதியாகிய ேதாேிவமூர்த்திறயத்
கதளிந்த என் உள்ளத்தில் கதளிந்திருந்யதன்.

1741. ேத்திதான் நிற்கின்ை ஐம்முகம் காற்ைிடில்

உத்தமம் வாமம் உறரயத்து இருந்திடும்
தத்துவம் பூருவம் தற்புரு டன்ேிரம்
அத்தரு யகாரம் மருடத்துஈ ோனயன.

கபாருள் : ேீவர்களுக்கு அருள் கபாழிவதற்காகச் ேத்தி விளங்கி நிற்கும்

ஐம்முகங்கறளப் பற்ைிச் கோல்லின் வடக்கு யநாக்கிய வாம யதவ
முகம் உத்தம மானது. இஃது உறரயின்ைி கமௌனமாக இருந்திடும்.
கிழக்கு யநாக்கிய தற்புருட முகம் உடலிலுள்ள தத்துவங்கறள
இயக்குவது ேிரத்றதப் யபான்ைது கதற்கு யநாக்கிய முகமாகிய
அயகாரம். ேிரேின் முடியில் வட கீ ழ்த்திறே யநாக்கி விளங்குவது
ஈோனமுகமாம். (கதற்கில் அயகாரம் கதன்கிழக்கு ஈேயன எனவும்
பாடம். வாயதவம் - விளக்கம். ேத்தியயாோதம்-யதான்றுவித்தல்.
தற்புருடம்-ஆட்ேி. அயகாரம் - நடுக்கம். ஈோனன்-இயக்கம்.)

1742. நாணுநல் ஈோனன் நடுவுச்ேி தானாகும்

தாணுவின் தன்முகம் தற்புருட மாகும்
காணும் அயகாரம் இருதயம் குய்யமாம்
மாணுை வாமம்ஆம் ேத்திநற் பாதயம.

கபாருள் : நாண்யபான்ை ஈோனத்றதச் ேிரேின் நடுவில் நியேிக்க

யவண்டும். தாணுவினது தற்புருடத்றத முகத்தில் நியேிக்க யவண்டும்.
காணுகின்ை அயகாரத்றத இதயத்தில் நியேிக்க யவண்டும்.
மாட்ேிறமயுறடய வாமத்றதக் குைியில் நியேிக்க யவண்டும். ேத்தியயா
ோதத்றத நல்ல பாதங்களில் நியேிக்க யவண்டும். (நியேித்தல் -
கதாடுதல். சுட்டுதல்)

1743. கநஞ்சு ேிரம்ேிறக நீள்கவ ேம்கண்ணாம்

வஞ்ேமில்விந்து வளர்நிைம் பச்றேயாம்
கேஞ்சுறு கேஞ்சுடர் யேகரி மின்னாகும்
கேஞ்சுடர் யபாலும் கதோயுதம் தாயன.

கபாருள் : இருதயம் ேிரசு. ேிறக. கவேம். யநத்திரம் ஆகியறவ

அங்கங்களாம். இவற்றைக் குைிக்கின்ை மந்திரங்கள் வஞ்ேறன
யில்லாமல் ேீவர்களுக்கு அைிவு விளக்கம் தரும் சுத்த மாறயயாகும்.
இவற்ைின் நிைம் பச்றேயாகும். உடம்கபல்லாம் ஒளிமயமானயபாது
கேவ்கவாளியில் ேத்தி மின்யனாளி யபான்று விளங்குவாள்.
ேதாேிவரிடமுள்ள பத்து ஆயுதங்களும் உதய கால சூரியறன ஒத்துப்
பிரகாேிக்கும்.

1744. எண்ணில் இதயம் இறைஞான ேத்தியாம்

விண்ணிற் பறரேிரம் மிக்க ேிறகயாதி
வண்ணக் கவேம் வனப்புறட இச்றேயாம்
பண்ணுங் கிரிறய பரயநத் திரத்தியல.

கபாருள் : ஆராயின் இதயமந்திரம் இறைவனுக்கு ஞான ேத்தியாகும்.

ேிரமந்திரம் ஆகாயத்தில் விளங்கும் பராேத்தியாகும். ேிகாமந்திரம் ஆதி
ேத்தி. அழகுறடய கவேமந்திரம் பல நிைங்கறளயுறடய
இச்ோேத்தியாம். யநத்திரம் கிரியாேத்தியாம்.

1745. ேத்திநாற் யகாணம் ேலமுற்று நின்ைிடும்

ேத்திஅறு யகாண ேயனத்றத உற்ைிடும்
ேத்தி வட்டம் ேலமுற்று இருந்திடும்
ேத்தி உருவாம் ேதாேிவன் தாயன.

கபாருள் : திருவருள் ஆற்ைல் நாற்யகாணமாகிய மூலத்தினிடத்து

நீர்யபால் இறடயைாது இயக்கிக் ககாண்டிருக்கும். அத்திருவருயள
ககாப்பூழின்கண் மால்யபால் கிடந்து உற்றுழி இயக்கும். இந்நிறல அறு
யகாணமாகும். அத்திருவருயள கநற்ைிப் புருவநடுவில் வட்ட
நிறலயத்தில் நின்று ஆறண கேலுத்திக்ககாண்டிருக்கும்.
இக்குைிப்புத்யதான்ையவ கேந்தமிழ் ஆன்யைார் கதான்று கதாட்டு
கநற்ைிப் புருவ நடுவில் வட்டமாகப் கபாட்டு இடுவறத மரபாகக்
ககாண்டுள்ளனர். திருவருள் ஆற்ைலின் நடுயவ ேிவன் வடிவமாகும்.
ேந்தனம். குங்குமம் ோந்து ஆகிய மூன்ைா லிடும் கபாட்டு முப்பண்பின்
அறடயாளமாகும். திரு நீற்றுப் கபாட்டுச் ேிவனார் எண்குண
அறடயாளமாகும்.

1746. மான் நந்தி எத்தறன காலம் அறழக்கினும்

தான் நந்தி அஞ்கின் தனிச்சுட ராய்நிற்கும்
கால் நந்தி உந்தி கடந்து கமலத்தில்
யமல் நந்தி ஒன்பதின் யமவிநின் ைாயன.

கபாருள் : மகத்துவம் மிக்க ேதாேிவறர எவ்வளவு காலம்

கதாழுதாலும் அவர் பஞ்ேப் பிரமமாகயவ விளங்குவர். அவர் மூல
வாயுவாக எழும்பி ஆதாரங்கறளக் கடந்து ஊர்த்துவ ேகஸ்ர தளத்தின்
யமல் கேன்ையபாது ஒன்பது நிறலகளிலும் கபாருந்தி விளங்குவார்.

1747. ஒன்ைிய வாறும் உடலின் உடன்கிடந்து

என்றும்எம் ஈேன் நடக்கும் இயல்பது
கதான்தறலக்கு ஏைத் திருந்து ேிவனடி
நின்று கதாழுயதன்என் கநஞ்ேத்தின் உள்யள.

கபாருள் : ேிவகபருமான் யமல் ஓதிய முறையான் உலகத்துடன்

கபாருந்தி அவ்வுலகிறன இயக்குகின்ைனன். அதுயபால் உடலுடனும்
உயிருடனும் கபாருந்தி அவ்வுடல் உயிர்கறள இறயந்து
இயக்குகின்ைனன். இறவ அவனது யபரருள் கபருமாண்பாகும்.
அத்தறகய ேிவனடி நம்முடியமல் சூட்டப்கபறுதலால் அழகிய தறல
எனப்படும் கதன் தறலயாகும்.

1748. உணர்ந்யதன் உலகினில் ஒண்கபாரு ளாறனக்

ககாணர்ந்யதன் குவலயம் யகாயிகலன் கநஞ்ேம்
புணர்ந்யதன் புனிதனும் கபாய்யல்ல கமய்யய
பணிந்யதன் பகலவன் பாட்டும் ஒலியய.

கபாருள் : உலகறனத்தும் ஒளிப் கபாருளாய் விளங்கும் பரேிவத்றத

உணர்ந்யதன். அவறனச் ேீவர்களாகிய நாம் உய்யும் வண்ணம் பூமி
தத்துவத்துக் ககாண்டு வந்யதன். என் மனமாகிய யகாயிலில்
புனிதனாகிய இறைவறனக் கூடியனன். அத் தூய்றமயய உருவானவன்
என்றும் நாதரூபமாய்க் காட்ேி அளித்துக் ககாண்டிருந்தான். ேிவ
சூரியறனப் பாட்டினால் நான் பணிய அவன் ஒளியினால் என்னுடன்
ஒன்ைியிருந்தான்.

1749. ஆங்கறவ மூன்ைினும் ஆரழல் வேிடத்

ீ
தாங்கிடும் ஈயரழு தான்நடு வானதில்
ஓங்கிய ஆதியும் அந்தமும் ஆகமன
ஈங்கிறவ தம்முடல் இந்துவும் ஆயம.

கபாருள் : மூவறக உலகினும் ேிவச்சுடர் வசுகின்ைது.

ீ அதன்யமல்
ஈயரழ் உலகினும் அச்ேிவன் நடுவணதாகிய அைிவுப் கபருகவளியாக
நின்ைருள்பவன். அவயன உலகிறனப் பறடத்தலால் ஆதியாகவும்
மீ ண்டும் தன்பால் ஒடுக்குதலால் அந்தமாகவும் விளங்குகின்ைனன்.
யமலும் ஆருயிரின் உடம்பகத்துத் திருவருள் நிறலயாம்
திங்களுமாகும்.

1750. தன்யமனி தற்ேிவ லிங்கமாய் நின்ைிடும்

தன்யமனி தானும் ேதாேிவ மாய்நிற்கும்
தன்யமனி தற்ேிவன் தற்ேிவா னந்தமாய்
தன்யமனி தானாகும் தற்பரம் தாயன.

கபாருள் : ஆருயிர்களின் உடம்புகள் ேிவலிங்கமாகயவ நின்ைிடும்

அதுயபால் அச்ேிவலிங்கத்து உள்ளும் புைமுமாய் நிறைந்து நிற்கும்
ேதாேிவமாகும். உடம்யப தனி முதல்ேிவன் உடம்யப ேிவன் திருவடிப்
யபரின்பம். உடம்யப ேிவகமய்யாகும். உடம்யப ஒப்பில் முழுமுதல்.
இத்திருமந்திரம் ஆருயிரின் இறடயைாச் ேிவன் நிறனப்பால்
அவ்வுடம்பு உள்ளம் உணர்வு. உணர்வில் உளதாம் இன்பம் எல்லாம்
ேிவயனயாகும் என்பறத வலியுறுத்துகின்ைது.

1751. ஆரும் அைியார் அகாரம் அவகனன்று

பாரும் உகாரம் பரந்திட்ட நாயகி
தாரம் இரண்டும் தரணி முழுதுமாய்
மாைி எழுந்திடும் ஓறேய தாயம.
கபாருள் : யமதா கறலயாகிய அகரத்றதச் ேிவம் என்று யாரும்
அைியமாட்டார். அர்க்கிே கறலயாகிய உகரத்தால் குைிக்கப்படும் ேக்தி
எல்லாப் கபாருளிடத்தும் கலந்து நிற்பதாம். இவ்விதமான ேிவமும்
ேத்தியும் கபாருந்தி உலகமாய் மாைி இச் ேிவேத்தி ேிரறேத்
தாண்டினயபாது நாதஒலி உண்டாகும் படி கேய்தது.

1752. இலிங்கநற் பீடம் இறேயும்ஓங் காரம்

இலிங்கநற் கண்டம் நிறையும் மகாரம்
இலிங்கத்துஉள் வட்டம் நிறையும் உகாரம்
இலிங்கம் அகாரம் நிறைவிந்து நாதயம.

கபாருள் : ேதாேிவ லிங்கத்துக்குரிய பீடம் அல்லது அடிப்பாகம்

ஓங்காரம். இலிங்கத்தின் நல்ல கண்டம் மகாரம். இலிங்கத்தின்
வட்டமாகிய பகுதி உகாரம். இலிங்கத்தின் பாணம் அகாரமும் நிறைந்த
விந்து நாதமும் ஆகும். ேிவலிங்கத் திருயமனி அகர உகர மகர விந்து
நாதமாகிய பிரணவமாம்.

5. ஆத்மலிங்கம் (உயிர்ச்ேிவம்)

(ஆத்ம, லிங்கமாவது ஆன்மாயவ இலிங்கமாதல்)

1753. அகார முதலா அறனத்துமாய் நிற்கும்

உகார முதலா உயிர்ப்கபய்து நிற்கும்
அகார உகாரம் இரண்டும் அைியில்
அகார உகாரம் இலிங்கம் தாயம.

கபாருள் : அகரமாகிய ேிவம் எல்லாவற்ைிற்கும் முதலாய்

எல்லாவற்யைாடும் கலந்தும் இருக்கும். உகாரமாகிய ேத்தி
எல்லாவற்ைிற்கும் முதலாய் அறவ உயிர் கபற்று நிற்க உதவும்.
இவ்வாறு அகாரம் ேிவம் என்றும் உகாரம் ேத்தி என்றும் அைியின்
அகார உகாரங்கயள இலிங்க வடிவமாம் என்பது விளங்கும்.

1754. ஆதாரம் ஆயதயம் ஆகின்ை விந்துவும்

யமதாதி நாதமும் மீ யத விரிந்தன
ஆதார விந்து ஆதிபீட நாயம
யபாதாஇ லிங்கப் புணர்ச்ேிய தாயம.

கபாருள் : அண்ட யகாேத்தில் உருவமான ேிருட்டிக்குக் காரணமாயும்,

அதனுள் நிறலத்தாயும் உள்ள விந்துவும் யமறத முதலான யோடே
கறலகளாகிய நாதமும் அடுக்கு அடுக்காய் விரிந்தன. ஆதாரமான
விந்து உயர்ந்ததான நாதத்றத இடமாகக் ககாண்டு நிறல கபற்றுள்ளது.
இவ்வறகயான உயர்ந்து கேல்லுவதில் விந்து நாதங்களின்
புணர்ச்ேியுள்ளது.

1755. ேத்தி ேிவமாம் இலிங்கயம தாபரம்

ேத்தி ேிவமாம் இலிங்கயம ேங்கமம்
ேத்தி ேிவமாம் இலிங்கம் ேதாேிவம்
ேத்தி ேிவமாகும் தாபரம் தாயன.

கபாருள் : திருக்யகாவில்களில் நிறலகபற்ை இலிங்கம் தாபர

இலிங்கம், (தாபரம் - ஸ்தாவரம் - அறேயாப்கபாருள்) அந்த இலிங்கம்
ேத்தியும் ேிவமும் ஆகும். அடியார் கூட்டம் ேங்கமம் ஆகும்.

(ேங்கமம் - அறேயும் கபாருள்) கமய்யடியார் திருக்யகாலங்களும் ேத்தி

ேிவமாகும். ேத்தி ேிவம் இரண்றடயும் இறணத்து ஓதுங்கால்
ேதாேிவம் எனப்கபறும். தாயன தனிமுதல் ேத்திேிவம் இரண்டும்
இறணந்த ேதாேிவம் என்ப.

1756. தாயனர் எழுகின்ை யோதிறயக் காணலாம்

வாயனர் எழுகின்ை ஐம்பது அமர்ந்திடம்
பூயரர் எழுகின்ை கபாற்ககாடி தன்னுடன்
தாயனர் எழுகின்ை அகாரமது ஆயம.

கபாருள் : மூலத்திடத்து என்றும் அழயகாடு தானாக எழுந்து ஒளி

வசுகின்ை
ீ ேிவச்சுடறரக் காணலாம். தூய மாறயயின் கூைாக
அம்மூலத்திடத்து எழுகின்ை ஐம்பது எழுத்துக்களின் கதாறகயாகிய
ஓங்காரமும் அம் மூலத்யதயாம். ஆயிரம் இதழ்த் தாமறரயின்
நிறலக்களமாகிய உச்ேித் துறளயமல் ேிவேத்தியிடன் யேர்ந்து
விளங்குவது. அகார முதல்வனாகிய ேிவகபருமானாகும்.

1757. விந்துவும் நாதமும் யமவும் இலிங்கமாம்

விந்துவ யதபீட நாதம் இலிங்கமாம்
அந்த இரண்றடயும் ஆதார கதய்வமாய்
வந்த கருஐந்தும் கேய்யும் அறவஐந்யத.

கபாருள் : ஒளியும் ஒலியும் ஆகிய விந்து நாதங்கள் கபாருந்தும்

ேிவலிங்கம், விந்து பீடமாகும்; நாதம் இலிங்கமாகும். இவ்
விரண்றடயும் ோர்புக் கடவுளாகக் ககாண்டு அருயளான், ஆண்டான்,
அரன், அரி, அயன் என்னும் ஐம்கபரும் கதய்வ நிறலகள் யதான்ைின.
இவ் ஐந்திறனயும் ஐந் கதாழிற்கு யவண்டிய கருகவன்ப, கரு காரணம்,
இவ் ஐவரின் வாயிலாக ஐந்து கதாழில்கள் நிகழ்கின்ைன. அத்கதாழில்
முறையய அருளல், மறைத்தல், துறடத்தல், காத்தல், பறடத்தல் என்ப.
1758. ேத்திநற் பீடம் தகுநல்ல ஆன்மா
ேத்திநற் கண்டம் தகுவித்றத தானாகும்
ேத்தநல் லிங்கம் தகும்ேிவ தத்துவம்
ேத்திநல் ஆன்மாச் ேதாேிவம் தாயன.

கபாருள் : ேத்தி வடிவாகக் ககாள்ளப்படும் ேிவ லிங்கத்தினிடத்துப்

பீடம் ஆவி நிறலயாகும். கழுத்திறன ஒத்த பீடத்தின் குழி திருவடி
உணர்வாகிய ேிவ ஞானமாகும். யமல் யதான்றும் இலிங்கம் ேிவ
கமய்யாகும். எவற்ைினுக்கும் உயிர்க்குயிராம் யபராவி பரமாத்மா,
ேதாேிவமாகும்.

1759. மனம்புகுந்து என்னுயிர் மன்னிய வாழ்க்றக

மனம்புகுந்து இன்பம் கபாழிகின்ை யபாது
நலம்புகுந்து என்கனாடு நாதறன நாடும்
இனம்புகுந்து ஆதியும் யமற்ககாண்டவாயை.

கபாருள் : ஆருயிர்களின் உள்ளத்தின்கண் ேிவகபருமான் திருவருளால்

புகுந்து நிறலகபற்ை திருவடி வாழ்க்றகறய அருளினான். அதனால்
யபரின்பப் கபருவாழ்வு கபாழிவதாயிற்று. அந்த இன்ப நன்றமயின்
நாட்டத்துடன் ஆருயிறரயும் ேிவறனயும் அருளால் நாடுவர். அந்த
நாட்டத்தின் பயனாக உடம்பாகிய வட்டினுள்
ீ ஆதியாகிய ேிவன் புகுந்து
ஆண்டு ககாண்டனன்.

1760. பராபரன் எந்றத பனிதமதி சூடி

தராபரன் தன்னடி யார்மனக் யகாயில்
ேிராபரன் யதவர்கள் கேன்னியின் மன்னும்
அராபரன் மன்னி மனத்துஉறைத் தாயன.

கபாருள் : யமலானவற்றுக்கும் யமலானவனும் எம்தந்றத

யபால்வானும் குளிர்ந்த பிறைறயச் சூடினவனும் உலகறனத்றதயும்
தாங்குபவனும் தம் அடியார் மனக்யகாயிலின் உச்ேியில்
விளங்குபவனும் யதவர்கள் ேித்தினுள் ஒளிமயமாக விளங்கும்
குண்டலினியின் தறலவனுமாகிய அரன் என் மனத்துள் நீங்காது
எழுந்தருளினான்.

1761. பிரான்அல்ல நாம்எனில் யபறத உலகம்

குரால்என்னும் என்மனம் யகாயில்ககாள் ஈேன்
அராநின்ை கேஞ்ேறட அங்கியும் நீரும்
கபாராநின் ைவர்கேய்அப் புண்ணியன் தாயன.
கபாருள் : பசுவின் தன்றமயுறடய என்மனத்றதக் யகாயிலாகக்
ககாண்ட ஈேனும் பாம்பு தங்கிய ேறடயும் அக்கினியும் நீரும்
கபாருந்தியவனும் கேய்கின்ை புண்ணியம் அறனத்தும்
ஆகியவனுமாகிய அவன் தறலவன் அல்ல நாயம தறலவன் என்று
கூறுவது அைியாறமயுறடயயார் கூற்ைாகும். (குரால் - பசு)

1762. அன்றுநின் ைான்கிடந் தான்அவன் என்று

கேன்றுநின்று எண்டிறே ஏத்துவம் யதவர்கள்
என்றுநின்று ஏத்துவன் எம்கபரு மான்தன்றன
ஒன்ைிகயன் உள்ளத்தின் உள்ளிருந் தாயன.

கபாருள் : ேிவன் அன்று அங்கு நின்ைான், இங்குக் கிடந்தான் என்று

எட்டுத் திறேகளிலும் திரிந்து யபாய்த் யதவர்கள் வணங்கு வார்கள்.
அவன் என் உயிர்க்கு உயிராய் என் உள்ளத்தில் கபாருந்தி நின்ைான்.
அத்தறகய எம்கபருமாறன என்றைக்கும் வணங்கிக் ககாண்டிருப்யபன்.

6. ஞான லிங்கம் (உணர்வுச் ேிவம்)

1763. உருவும் அருவும் உருயவாடு அருவும்

மருவு பரேிவன் மன்பல் உயிர்க்கும்
குருவு கமனநிற்கும் ககாள்றகயன் ஆகும்
தருகவன நல்கும் ேதாேிவன் தாயன.

கபாருள் : உருவும் அருவும் அருவுருவம் என்று மூன்று வறகயான

திருயமனி ககாள்ளும் பரேிவன் நிறலகபற்ை பல உயிர்களுக்கும்
குருவாக நிற்கும் தன்றமயுறடயவன் ஆகும். அவயன ேதாேிவமாய்க்
கற்பகமரம் யபால யவண்டுவார்க்கு யவண்டியறத வழங்கி யருளுவான்.

1764. நாலான கீ ழது உருவம் நடுநிற்க

யமலான நான்கும் அருவம் மிகுநாப்பண்
நாலான ஒன்றும் அருவுரு நண்ணலால்
பாலாம் இறவயாம் பரேிவன் தாயன.

கபாருள் : ேதாேிவக் கடவுள் ஒன்பது திருயமனிகறள உறடயவன்.

உருவம் நான்கு; இறவகீ ழ்ப்படி என்ப, அருவம் நாலும் யமற்படி என்ப;
நடுப்படி அருவுருவம் ஒன்று என்ப; இறவயறனத்தும் பரமேிவன்
அருளிற் ககாள்ளும் நிறனப்பு உருவமாகும்; இறவமுறையய அயன்,
அரி, அரன், ஆண்டான் எனவும் அருயளான் எனவும், ஒளி, ஓறே
அன்றன அத்தன் எனவும் கூறுப (அருயளான் - ேதாேிவன்.)
1765. யதவர் பிராறனத் திறேமுக நாதறன
நால்வர் பிராறன நடுவுற்ை நந்திறய
ஏவர் பிரான்என்று இறைஞ்சுவார் அவ்வழி
யாவர் பிரானடி அண்ணலும் ஆயம.

கபாருள் : யதவர் அறனவர்க்கும் நாதனும் நான்கு திறேகளிலும்

முகமுறடய தறலவனும் உருவமூர்த்திகள் நால்வறரயும்
கேலுத்துபவனும், உருவுக்கும் அருவுக்கும் இறடயயயுள்ள அருவுரு
மூர்த்தியும் ஆகிய ேதாேிவறர யார் கபருமான் என்று
வணங்குகின்ைாயரா அவ்விடத்தியல பிரானாகிய ேதாேிவர்
யதான்றுவார். அவ்வாறு அவரது திருவடிறய அணுகுதலும் கூடும்.

1766. யவண்டிநின் யைகதாழு யதன்விறன யபாயை

ஆண்கடாரு திங்களும் நாளும் அளக்கின்ை
காண்டறக யாகனாடும் கன்னி உணரினும்
மூண்டறக மாைினும் ஒன்ைது வாயம.

கபாருள் : ஆண்டு, மாதம், நாள் ஆகியவற்றைச் கேய்கின்ை, ேிவ

சூரியனாகிய ேதாேிவயராடு ேத்திறய வழிபடினும் இருவறரயும் யவறு
யவறு உருவாக ஓருருவாகத் தியானிக்கினும் பயன் ஒன்யைதான்.
ஆதலின் விறன நீங்கும்படி இவ்வாறு கதாழுயதன்.

1767. ஆதி பரந்கதய்வம் அண்டத்து நல்கதய்வம்

யோதி அடியார் கதாடரும் கபருந்கதய்வம்
நீதியுள் மாகதய்வம் நின்மலர் எம்இறை
பாதியுள் மன்னும் பராேத்தி யாயம.

கபாருள் : ஆதியான யமலான கதய்வமாகிய ேதாேிவயர, அவரவர்

ஆகாய மண்டலத்தில் விளங்குபவர். அவர் யோதியாக அடியார்கள்
வணங்கும் கபருந் கதய்வமாகும். ஒவ்கவாருவரின் அண்ட ஆகாயத்தில்
நீதிவடிவாக விளங்கும் கபருறமயுறடய கதய்வமாகும். அவர்
யாவருறடய உடறலயும் இடமாகக் ககாள்ளினும் நின்மலர்.
இத்தறகய எமது இறையின் ஒரு பாதியில் பராேத்தி உள்ளாள்.

1768. ேத்திக்கு யமயல பராேத்தி தன்னுள்யள

சுத்த ேிவபதம் யதாயாத தூகவாளி
அத்தன் திருவடிக்கு அப்பாறலக்கு அப்பாலாம்
ஒத்தவும் ஆம்ஈேன் தானான உண்றமயய.

கபாருள் : ேத்திக்கு யமல் பராேத்தி விளங்கும் அண்ட யகாேத்திலுள்ள

கவளியில் தூய்றமயான ேிவபதம் உண்டு இங்கு ஏறனய
தத்துவங்களில் யதாய்வின்ைி நிற்கின்ை கவளி உள்ளது. அத்தன்
திருவடி விளங்கும் இவ்கவளிக்கும் அப்பாலுக்கு அப்பாலாயும்
ஒத்ததாயும் இருக்கும் ேிவத்தின் உண்றமயான நிறல.

1769. ககாழுந்திறனக் காணில் குவலயம் யதான்றும்

எழுந்திடம் காணில் இருக்கலும் ஆகும்
பரந்திடம் காணில் பார்ப்பதி யமயல
திரண்கடழக் கண்டவன் ேிந்றதயு ளாயன.

கபாருள் : ஞானலிங்கமாகிய ஒளிமயமான ேதாேிவறர அைியில்

உலககமல்லாம் அங்குச் சூக்குமமாய் விளங்குவது கதரியும்.
எழக்கூடிய வல்லறம இருக்குமாயின் என்றும் அழியாது இவ்வுலகில்
இருத்தலும் றககூடும். தத்துவங்கறள விட்ட ஆன்மாறவ உறுதியாகம்
பற்ைினால் ேத்தி உருவில் அறமந்த ேிவம் ேிந்றதயுள் விளங்கும்.

1770. எந்றத பரமனும் என்னம்றம கூட்டமும்

முந்த உறரத்து முறைகோல்லின் ஞானமாம்
ேந்தித்து இருந்த இடம்கபருங் கண்ணிறய
உந்தியின் யமல்றவத்து உகந்துஇருந்தாயன.

கபாருள் : எந்றதயாகிய ேிவகபருமானும் என் அம்றமயாகிய

கபருமாட்டியும் மணிகயாளியபாலப் பிரிப்பின்ைிக் கலந்து கூடிய
கூட்டமும் முற்படக் கூைி முறை இயம்பின் திருவடி உணர்வாகிய
ேிவஞானமாகும். இருவரும் கூடியிருந்த நிறலக்களம் ககாப்பூழாகிய
சுவாதிட்டான மாகும். அதற்கு யமகலனப்படும் கநஞ்ேமாகிய
அநாகதத்தின்கண் கபருங்கண்ணிறய உடன் றவத்து மாைிலாத
உவப்புறடயவன் ஆனான். கூட்டம் - ஒரு பாகத்தமர்ந்த யேர்க்றக.

1771. ேத்தி ேிவன்விறள யாட்டாம் உயிராகி

ஒத்த இருமாயா கூட்டத்து இறடயூட்டிச்
சுத்தம தாகும் துரியம் பிைிவித்துச்
ேித்தம் புகுந்து ேிவம்அகம் ஆக்குயம.

கபாருள் : ேத்தி ேிவத்துடன் விளங்கும் தகுதிக்யகற்ப உயிரின் நிறல

விளங்கச் கேய்து அதற்யகற்ப சுத்த மாறய அசுத்தமாறய என்ை
கூட்டத்தில் யேர்த்து உயிர் பக்குவமானயபாது சுத்த மாறயயில்
விளங்கும் (துரியம்) ஒளி மண்டலத்றத உணர்த்தி அதறனக்
கடக்கும்படி கேய்து ேிவனின் ேித்தத்தில் ேிவம் தங்கிச் ேிவறனச்
ேிவனுறையும் யகாயிலாக்கும்.
1772. ேத்தி ேிவன்தன் விறளயாட்டுத் தாரணி
ேத்தி ேிவமுமாம் ேிவன்ேத் தியுமுõகும்
ேத்தி ேிவமின்ைித் தாபரம் யவைில்றல
ேத்திதான் என்றும் ேறமந்துரு வாகுயம.

கபாருள் : இப்பூமி ேிவ ேத்திகளின் விறளயாட்டாகும். உருவமுறடய

ேத்தி அைிவான ேிவமாம். அைிவான ேிவன் உருவான ேத்தியுமாம்.
ேத்தி ேிவமின்ைி உடலுறடய உயிர்கள் ஒன்றும் இல்றல. ேத்தியய
யதறவப்பட்ட விதம் ேறமந்து எக்காலத்தும் உருவத்றதப் கபறும்.
ேிவத்துக்கு உருவம் ேத்தி என்பதாம்.

7. சிவலிங்கம் (ேிவகுரு)

1773. குறரக்கின்ை வாரிக் குவலய நீரும்

பரக்கின்ை காற்றுப் பயில்கின்ை தீயும்
நிறரக்கின்ை வாைிறவ நீண்டகன் ைாறன
வறரத்து வலம்கேயு மாறுஅைி யயயன.

கபாருள் : ஒலிக்கின்ை கடலாற் சூழப்பட்ட இவ்வுலகமும் நீரும், தீயும்,

காற்றும் (கவளியும்) வரிறேயாக விளங்கும் விளக்கம் ேிவனாயவயாம்.
இறவ எல்லாமாய்ச் கேைிந்த ேிவறன நாம் ஒரு குைியில் றவத்து
வழிபடுதல் யவண்டும். அங்ஙனம் வழிபடுவதும் அவன்தன் திருவருள்
துறணயாயலயாம். இவ்வுண்றம அைியகில்யலயன.

1774. வறரந்து வலஞ்கேய்யு மாறுஇங்குஒன்று உண்டு

நிறரத்து வருகங்றக நீர்மலர் ஏந்தி
உறரத்துஅவன் நாமம் உணரவல் லார்க்குப்
புறரத்துஎங்கும் யபாகான் புரிேறட யயாயன.

கபாருள் : அச்ேிவகபருமாறன ஒரு குைியில் கண் றவத்து வழிபடும்

வறக ஒன்று உண்டு. அது திரு ஐந்து எழுத்தால் ஆகும்.
கேம்கபாற்குடத்து நிறரத்துறவத்த கதண்ண ீரும் மருமலரும்
அங்றகயில் ஏந்திப் புகழ்ந்து கமாழியப்படும் நந்திநாமம் நமச்ேிவாய
என்னும் கேந்தமிழ்த் திருமறை ஓதித் திருவடியிலிட்டு வழிபடுதல்
என்பயதயாம். இங்ஙனம் வழிபடு உணர்வின்கண் உணர வல்லார்க்குப்
புரிேறடயயானாகிய ேிவகபருமான் அவறரவிட்டு நீங்கி எங்கும்
யபாகான்.

1775. ஒன்கைனக் கண்யடாம் ஈேன் ஒருவறன

நன்கைன்று அடியிறண நான்அவ றனத்கதாழ
கவன்றுஐம் புலமும் மிகக்கிடந்து இன்புை
அன்றுஎன்று அருள்கேய்யும் ஆதிப் பிராயன.

கபாருள் : எம்முதல்வனாகிய ேிவகபருமான் ஒருவயன உலகுக்கு

முழுமுதல் என அருளால் உணர்ந்யதாம். அவறன நன்கனைி
நான்றமயும் எய்தத் கதாழுதயல நன்கைன்று அவன்
திருவடியிறணறயப் புனலும் பூவும் ககாண்டு யபாற்ைி மறை புகன்று
நனவிலும் கனவிலும் மனமுைத் கதாழுதனம். அங்ஙனம்
கதாழுதறமயால் ஐம்புலனும் மிகக் கிடந்து இன்புறும்படி அப்கபாழுயத
ஆதிப்பிரான் அருள் கேய்தனன். புலன்கள் ஆண்டவன் திருஆறண
வழியய நிகழ்வன.

1776. மலர்ந்த அயன்மால் உருத்திரன் மயகேன்

பலந்தரும் ஐம்முகன் பரவிந்து நாதம்
நலந்தரும் ேத்தி ேிவன்வடி வாகிப்
பலந்தரு லிங்கம் பராநந்தி யாயம.

கபாருள் : மாலின் ககாப்பூழில் யதான்ைிய அயனும். அம் மாலாகிய

அரியும், அரனும், ஆண்டானும் பயனருளும் அருயளானாகிய
ஐம்முகனும் யமலாம் விந்து நாதங்களும் நன்றமயருளும். ேத்திேிவன்
வடிவங்களும். நிறைந்த குறை விலாஇன்பப் பயனுக்கு வாயிலாகிய
பாடிப் பிரவிப் பணியும் பணியாம். நல்தவத்றதத் தந்த தருளும் நந்தி
கயம்கபருமாயன. ேிவலிங்கமும் ஆவன்.

1777. யமவி எழுகின்ை கேஞ்சுடர் ஊடுகேன்று

ஆவி எழும்அள வன்யை உடலுை
யமவப் படுவதும் விட்டு நிகழ்வதும்
பாவித்து அடக்கிற் பரகதி தாயன.

கபாருள் : மூலா தாரத்திலிருந்து நடுநாடி வழியாகச் கேல்லுகின்ை

கேவ்கவாளியயாடு கூடி ஆவி எழுகின்ை அளவுவறர உடம்பிலுள்ள
ஆதார கறலகளிலும் உடம்றப நீங்கிய நிராதார கறலகளிலும்
கபாருந்துவதும். நீங்குவதுமாக மனத்றத நிறுத்திப் பழகுவதில் யமலான
ேிவகதி விறளயும்.

8. சம்பிரதாயம் (பண்றடய முறை)

1778. உடல்கபாருள் ஆவி உதகத்தாற் ககாண்டு

படர்விறன பற்ைைப் பார்த்துக்றக றவத்து
கநாடியின் அடிறவத்து நுண்ணுணர் வாக்கி
கடியப் பிைப்பைக் காட்டினன் நந்தியய.
கபாருள் : முன்னிறலயில் அறமந்த குரு உடல் கபாருள் ஆவி
மூன்றையும் ேீ டன் நீயராடு தத்தம் கேய்ய ஏற்றுக் ககாண்டு, படர்ந்த
விறனயால் வரும் பற்ைிறன அறும்படி கண்ணினால் யநாக்கி, ேீடனது
ேிரேில் றகறவத்து, திருவடி ஞானத்றத விளக்கியருளி நுட்பமான
உணர்றவ எழுப்பி விறரவில் கட்டிறனயுறடய பிைவிறய
அறுத்தருளினன்.

1779. உயிரும் ேரீரமும் ஒண்கபாரு ளான

வியவார் பரமும்பின் யமவும் பிராணன்
கேயலார் ேிவமும் ேிற்ேத்தி ஆதிக்யக
உயலார் குருபரன் உய்யக் ககாண்டாயன.

கபாருள் : உயிரும் உடம்பும் ஒளி கபாருளான வியப்புப் கபாருந்திய

பரமும். பின்கபாருந்தியுள்ள பிராணனும் இவற்றை இயக்குகின்ை
ேிவமும் ேத்தி ஆகியவற்றை அைிந்து, உய்யும் வண்ணம் குருநாதன்
ஆட்ககாண்டருளினான். (ேிவன் - காரண குரு. குருபரன் - காரிய குரு.)

1780. பச்ேிம திக்கியல றவத்தஆ ோரியன்

நிச்ேலும் என்றன நிறனகயன்ை அப்கபாருள்
உச்ேிக்கும் கீ ழது உள்நாக்கு யமலது
றவச்ே பதமிது வாய்திை வாயத.

கபாருள் : ேிவகுருவானவர் வடக்கு யநாக்கி அமர்வார். ேிவ தீட்றே

கபறுயவாராகிய மாணவர் கமய்கண்டார் எனப்படுவார். அவர்
ேிவகுருவின் இடப்பாலாகிய யமற்குபக்கம் அமர்வார். யமற்குத் திக்குப்
பச்ேிமம் எனப்படும். அந்நிறலயில் ேிவகுருவானவர் நாயடாறும்
மாணவறர நிறனயும்படி ஆறண ஈந்தது ேிவேிவ என்னும் கேந்தமிழ்
மறையய. அச்ேிவன் உறையுமிடம் உச்ேிக்குக் கீ ழும் உள் நாக்குக்கு
யமலும் ஆகும். அந்தச் ேிவறன விட்டு நீங்காத ேீவனுக்கும் கனவில்
உயிர்ப்பு அடங்கலாகிய ோக்கிரத்யத அதீதத்øத் புரியும் தவநிறலயும்
அதுயவயாம். அந்நிறலயில் பிைப்பு வழி உண்டாகிைது.

1781. கபட்டடித்து எங்கும் பிதற்ைித் திரியவறன

ஒட்டடித்து உள்ளமர் மாகேலாம் வாங்கிப்பின்
தட்கடாக்க மாைினன் தன்றனயும் என்றனயும்
வட்டமது ஒத்தது வாணிபம் வாய்த்தயத.

கபாருள் : விரும்பியவாறு அனுபவம் இன்ைி வாய் ஞானம் யபேிக்

ககாண்டிருந்த என்றன, என்னிடத்திலுள்ள குற்ைங்கறளகயல்லாம்
அகற்ைி, பின்னர்க் குருநாதனாகிய தன்றனயும் ேீடனாகிய என்றனயும்
துலாத்தட்டு யநராதல் யபாலச் ேமன் கேய்தான். நாணய மாற்று நடந்து
வியாபாரம் ேித்தித்தது.

1782. தரிக்கின்ை பல்லுயிர்க்கு எல்லாம் தறலவன்

இருக்கின்ை தன்றமறய ஏதும் உணரார்
பிரிக்கின்ை விந்து பிணக்கறுத்து எல்லாம்
கருக்ககாண்ட ஈேறனக் கண்டுககாண்யடயன.

கபாருள் : உலகில் வாழ்கின்ை பல உயிர்களுக்ககல்லாம்

தறலவனாகிய ேிவம். உடனாய் இருக்கின்ை இயல்பிறன உலகவர்
ேிைிதும் அைியார். சுத்த மாறயயின் மாறுபாட்றடப் யபாக்கி,
எல்லாவற்றையும் கருவாகக் ககாண்ட ேிவத்றத நான் கண்டு
ககாண்யடன்.

1783. கூடும் உடல்கபாருள் ஆவி குைிக்ககாண்டு

நாடி அடிறவத்து அருள்ஞான ேத்தியால்
பாடல் உடலினில் பற்ைை நீக்கியய
கூடிய தானவ னாம்குளிக் ககாண்யட.

கபாருள் : விறனக்கு ஈடாக உடல் கபாருயளாடு கூடிய உயிறர

உய்விக்க யவண்டும் என்று எண்ணங் ககாண்டு, தனது ஞான ேத்தியால்
விந்து நாதங்களாகிய திருவடிறய விரும்பிப் பதிப்பித்துப்
கபருறமயில்லாத உடம்பின் பற்ைிறன அறுத்து, ேிவம் ேீவனில் கலந்து
மறைந்து அவயன தானாய் நிற்கும்.

1784. ககாண்டான் அடியயன் அடிறம குைிக்ககாள்ளக்

ககாண்டான் உயிர்கபாருள் காயக் குழாத்திறனக்
ககாண்டான் பலமுற்றும் தந்தவன் யகாடலால்
ககாண்டான் எனஒன்றும் கூைகி லாயன.

கபாருள் : அடியயறனப் பக்குவம் வந்த யபாது அடிறமயாக ஏற்றுக்

ககாள்ள எண்ணங் ககாண்டான். எனது உயிர் கபாருள் உடம்பின்
கருவிக்கூட்டம் ஆகியவற்றை அவன தாக ஆக்கிக் ககாண்டான்.
எல்லா வல்லறமறயயும் தந்தவயன எடுத்துக் ககாண்டான். அவ்வாறு
ககாடுத்தவன் ககாள்ளுதலால் என்னிடம் உள்ளவற்றை எடுத்துக்
ககாண்டான் என்று. கூறுவதற்கில்றல (காயக்குழாம் - தூல சூக்கும
காரண ேரீரங்கள்)

1785. குைிக்கின்ை யதகமும் யதகியும் கூடி

கநைிக்கும் பிராணன் நிறலகபற்ை ேீவன்
பைிக்கின்ை காயத்றதப் பற்ைிய யநர்றம
பிைக்க அைியாதார் யபயுடன் ஒப்பயர.

கபாருள் : குைியாகக் ககாள்கின்ை உடம்பும் உடம்றப யுறடய ேீவனும்

கூடி, கநைிப்பட இயங்கும் பிராணன் நிறல கபற்ை ேீவன். இயமன்
நீக்குகின்ை உடம்றப எடுத்துக்ககாண்ட தன்றமறய, உடம்யபாடு
கூடியிருக்கும்யபாயத அைிந்து பிைிக்காதார் யபய்யபால் அறலபவர்
ஆவர்.

1786. உணர்வுறட யார்கட்கு உலகமும் யதான்றும்

உணர்வுறட யார்கட்கு உறுதுயர் இல்றல
உணர்வுறட யார்கள் உணர்ந்தஅக் காலம்
உணர்வுறட யார்கண் உணர்ந்துகண் டாயர.

கபாருள் : முன் மந்திரத்தில் கூைியவாறு தமது ேீவனான ஒளிறய

உணரும் தன்றம உறடயார்க்கு எல்லா சூக்கும உலகங்களும்
விளங்கும். அத்தறகய உணர்வுறடயார் இவ்வுலறக அனுபவப்
கபாருளாகக் காணாமல் ோட்ேியாகக் காண்பதால் எவ்வறகயான
துன்பமும் அவர்க்கு இல்றல. இங்ஙனம் உணர்வுறடய ஞானிகள்
உலறக அைிந்தயபாது அவர்கள் தம்றமயும் தறலவறனயும்
உணர்ந்தவராவர்.

1787. காயப் பரப்பில் அறலந்து துரியத்துச்

ோல விரிந்து குவிந்து ேகலத்தில்
ஆயஅவ் ஆைாறு அறடந்து திரிந்யதார்க்குத்
தூய அருள்தந்த நந்திக்கு என் கோல்வயத.

கபாருள் : உடல் பரப்பில் அறலந்து, துரிய நிறலயில் ஒளி

மண்டலத்தில் மிகவிரிந்து ேிவத்துடன் கபாருந்திக் குவிந்து ேகல
நிறலயில் முப்பத்தாறு தத்துவங்களுடன் கபாருந்தியிருந்த
ேீவருக்குதூய்றமயான தனது அருள் ேத்திறயப் பதிப்பித்த
நந்திகயம்கபருமாறன என்ன கோல்லி வாழ்த்த முடியும்.

1788. நாகனன நீகயன யவைில்றல நண்ணுதல்

ஊகனன ஊனுயிர் என்ன உடனின்று
வாகனன வானவர் நின்று மனிதர்கள்
யதகனன இன்பம் திறளக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : நான் என்றும், நீ என்றும், நீ வந்து அறடதல் என்றும் யவறு

பிரித்து உணரக்கூடிய நிறல இல்றல. உடம்பும் உடம்பிலுள்ள
உயிரும் யபால நாம் உடனாயிருக்க ஆகாயத்தில் இறைவன் யவைாக
இருப்பதாக எண்ணின் ஆகாய மண்டலவாேிகள் வந்து கபாருந்தி நின்று
மனிதர்கள் நுகர்கின்ை இன்பங்கறளத் யதன்யபாலச் சுறவத்து
அழுந்தியிருப்பார்கள்.

1789. அவனும் அவனும் அவறன அைியார்

அவறன அைியில் அைிவானும் இல்றல
அவனும் அவனும் அவறன அைியில்
அவனும் அவனும் அவனிவன் ஆயம.

கபாருள் : இறைவறனத் துறவத பாவறனயில் வணங்கும் ேரிறய

கிரிறய வழி நிற்யபார் அவறன அைிய மாட்டார். காணப்படுபவறனக்
காண்பவன் அைிந்தால் அது இரு கபாருளாக இல்லாமல் ஒயர
கபாருளாகக் காண்பவனும் காட்ேியும் ஒன்ைிவிடும். இவ்விதமாகச்
ேரிறய வழி நிற்யபாரும் அநந்நியமாக உணரில் காணப்படு கபாருளான
ேிவமும் காண்பானும் ஒன்ைாகச், ேீவனார் ேிவனாய் விடுவார்.

1790. நானிது தாகனன நின்ைவன் நாயடாறும்

ஊனிது தானுயிர் யபாலுணர் வானுளன்
வானிரு மாமுகில் யபாற்கபாழி வானுளன்
நானிது அம்பர நாதனும் ஆயம.

கபாருள் : நான் இந்தச் ேீவயன என்று உள்ளங் ககாள்பவனாகிய ேிவன்,

உடலாகிய இதறனத் தான் எனயவ எப்யபாதும் கருதும் உயிர்யபால
உளன். அவன் வானத்தில் பரவும் கபரிய யமகம் யபாலக் கருறணறயப்
கபாழிபவனாக உள்ளான். அதனால் நான் ஆகாய நாயகனாக
ஆயியனன்.

1791. கபருந்தன்றம தாகனன யாகனன யவைாய்

இருந்ததும் இல்றலஅது ஈேன் அைியும்
கபாருந்தும் உடல்உயிர் யபால்உறம கமய்யய
திருந்தமுன் கேய்கின்ை யதவர் பிராயன.

கபாருள் : கபருந்தன்றமயுறடய தான் என்னும் ேிவனும் யான்

என்னும் ேீவனும் யவைாக ஒருயபாதும் இருக்கவில்றல.
அத்தன்றமறய இறைவன் இயல்பாகயவ அைிவான். உண்றமயாகயவ
உயிர்கறளத் திருத்த மறடயச் கேய்கின்ை ேிவகபருமான் உம்றம
உடல் உயிர்யபாலப் பிரிப்பின்ைிப் கபாருந்தி யிருப்பான்.

9. திருவருள் வவப்பு (திருவருள் றவப்பு - திருவடி பதிதல்.

திருவடியாவன: சூரிய ேந்திர கறலகள்.)
1792. இருபத மாவது இரவும் பகலும்
உருவது ஆவது உயிரும் உடலும்
அருளது ஆவது அைமும் தவமும்
கபாருவது உள்நின்ை யபாகமது ஆயம.

கபாருள் : ேீவர்கள் அைிய யவண்டிய கநைி சூரிய கநைி, ேந்திரகநைி என

இரண்டாம். இத்தறகய சூரிய கறல, ேந்திர கறல விளங்கயவ
உயிருக்கு உருவமான உடல் அறமந்தது. அருள் என்ை கதய்வ
ேத்திறய கபை ேந்திர கநைி பற்ைியவர்க்கு அைமும், சூரிய கநைி
பற்ைியவர்க்குத் தவமும் அறமந்துள்ளன. இவ்விரு கநைியினும்
மனத்தின் பண்பிற்யகற்பப் யபாகப் கபாருள்கள் உடலுக்கு அறமயும்.

1793. காண்டற்கு அரியன் கருத்திலன் நந்தியும்

தீண்டற்கும் ோர்தற்கும் யேயனாத் யதான்ைிடும்
யவண்டிக் கிடந்து விளக்ககாளி யான்கநஞ்ேம்
ஈண்டிக் கிடந்தங்கு இருளறும் ஆயம.

கபாருள் : ஊனக் கண்ணால் காண்பதற்கு அருறமயானவன்.

மனத்தால் பாவித்து அைியவும் அருறமயானவன். குரு மண்டலத்தில்
விளங்கும் நந்தியும் பரிேிப்பதற்கும் அணுகுவதற்கும் தூரத்தில்
உள்ளவனாகத் யதான்றுவான். அவறனயய யவண்டிக் கிடப்பார்க்கு
அகயநாக்கில் விளக்ககாளி யபாலத் யதான்றுவான். அப்யபாது
அவறனயய கேைிந்திருத்தலால் உள்ளத்திலிருந்த அஞ்ஞானம்
நீங்குமாம்.

1794. குைிப்பினின் உள்யள குவலயம் யதான்றும்

கவறுப்பிருள் நீங்கில் விகிர்தனும் நிற்கும்
கேைிப்புறு ேிந்றதறயச் ேிக்ககன நாடில்
அைிப்புறு காட்ேி அமரரும் ஆயம.

கபாருள் : விளக்ககாளி கண்டு நின்ையபாது அகக்காட்ேியில்

உலகிலுள்ள உயிர்ப்கபாருள் எல்லாம் கருவாய்த் யதான்றும்.
கவறுக்கத்தக்க ஆணவ இருள் நீங்கினால் உயிர்க்குயிராய்க்
கலந்திருக்கும் பரேிவன் உண்றமறயக் காணலாம். அவ்வாறு
அவனிடம் கேைிந்த ேிந்றதறய ஆராயின், ஞானயம உருவான காட்ேி
உண்டாகித் யதவ உருவம் ேித்திக்கும்.

1795. யதர்ந்தைி யாறமயின் கேன்ைன காலங்கள்

யபர்ந்தைி வான் எங்கள் பிஞ்ஞகன் எம்இறை
ஆர்ந்தைி வார்அைி யவதுறண யாகமனச்
ோர்ந்தைி வான்கபருந் தன்றமவல் லாயன.

கபாருள் : ஞானத்தின் திருவுருறவத் கதளிந்து அைியாறமயால்

காலங்கள் வயண
ீ கழிந்தன. எங்கள் ேிவனாகிய தறலவன் தன் கோரூப
நிறலயினின்றும் கபயர்ந்து குருவாக வந்து காட்டிக் காண்பான்.
அவ்வாறு உண்றம அைியவ துறணயாகப் கபாருந்தி உணர்வாரிடம்
ோர்ந்து விளங்கும் கபருறம யுறடயவன் ேிவன்.

1796. தாயன அைியும் விறனகள் அழிந்தபின்

நாயன அைிகிலன் நந்தி அைியுங்ககால்
ஊயன உருகி உணர்றவ உணர்ந்தபின்
யதயன யறனயன்நம் யதவர் பிராயன.

கபாருள் : ஆருயிரின் இருள்யேர் இருவிறனயும் அருளால் அழிந்த

பின் அவ்வுயிர் தன்றனத் தாயன திருவருள் துறணயால் அைியும். மல
கன்ம மாறயகறள அவ்வுயிர் அைியாது. அவ்வாறு இருப்ப, நந்தியாகிய
ேிவகபருமான் அவற்றை அைிவது எங்ஙனம் ? அவன் அைியான்.
அைியான் ஈண்டு அனுபவியான். உள்ளம் உருகித் கதாழுது
உணரப்படும் உணர்வாகிய ேிவறன உணர்ந்தபின் யதயன அறனய
ேிவகபருமானின் திருவடி யின்பத்றத உயிர் துய்க்கும்.

1797. நான்அைிந்து அன்யை இருக்கின்ைது ஈேறன

வான்அைிந் தார்அைி யாது மயங்கினர்
ஊன்அைிந்து உள்யள உயிர்க்கின்ை ஒண்சுடர்
தான்அைி யான்பின்றன யார்அைி வாயர ?

கபாருள் : உடல் யதான்ைிய யபாயத ஒளியாய் உயிர்ப்பாய் உள்ள

ஈேறன நான் அைிந்யத யிருந்யதன். ஆகாய மண்டல வாேிகள் இவ்
வுண்றமறய அைியாமல் மயங்கி இருந்தனர். யதகத்தின் உள்யள
உயிர்ப்பின் இயக்கத்றத நடத்துகின்ை ஒளிமிக்க சுடராக்கிய இறைவன்
தான் அைியவில்றலகயனில் பின்றன யாயர அைிந்து உபகாரம் கேய்ய
முடியும் ?

1798. அருள்எங்கு மான அளறவ அைியார்

அருறள நுகர்அமு தானதும் யதரார்
அருள்ஐங் கருமத்து அதிசூக்கம் உன்னார்
அருள்எங்கும் கண்ணானது ஆர்அைி வாயர.

கபாருள் : அருயள எங்குமாய் உள்ளது என்ை தன்றமறய உலகவர்

அைியார். அருறள அைியவார்க்கு அது அமுதம் யபால இனிறமறயத்
தரும் என்பதறனயும் ேிந்தித்துத் கதளியார். ேத்தியய மிக சூக்குமமாய்ச்
ேிருட்டியாதி ஐந்கதாழிலுக்கும் ஏதுவானது என்பதறன எண்ணிப்
பார்ப்பதில்றல. அருள்ேத்தி கண்ணாயிருந்து அறனத்றதயும் ஒரு
யேரக் காண்டறலயும் உணரார்.

1799. அைிவில் அணுக அைிவது நல்கிப்

கபாைிவழி யாறே புகுத்திப் புணர்ந்திட்டு
அைிவது ஆக்கி அடியருள் நல்கும்
கேைிகவாடு நின்ைார் ேிவம்ஆயி னாயர.

கபாருள் : திருவடி உணர்வாகிய அைிவில் ஆருயிர்கள் கபாருந்த

அச்ேிவன் அைிவுக்கு அைிவாய் நின்று அைிவிறன அருளினன்.
அந்நிறல எய்துதற்குரிய பயில்வு றகக்ககாள்ளும் கபாருட்டுப்
கபாைிவழி விருப்பிறன உயிர்க்குப் புகுத்தினன். தானும்
அவ்வுயிரியனாடு புணர்ந்து நின்ைனன். அவ்அருளின் வழித் திருவடி
உணர்வு கபற்றுத் திருவருள் நிறைவில் நிறலத்து நின்ைார்
அச்ேிவமாகயவ இருப்பர்.

1800. அருளில் பிைந்திட்டு அருளில் வளர்ந்திட்டு

அருளில் அழிந்துஇறளப் பாைி மறைந்திட்டு
அருளான ஆனந்தத்து ஆரமுது ஊட்டி
அருளால் என்நந்தி அகம்புகுந் தாயன.

கபாருள் : அருட்ேத்தியால் பிைந்து வளர்ந்து, அருளால் அழிந்து

இறளப்பிறன நீங்கி மறைந்துள்ள ேீவறன ஒளிமயமான ஆனந்தம்
கபைச் கேய்து, பின்னர் தாயன எழுந்தருளி எனது குரு மண்டலத்றத
விளங்கச் கேய்தான்.

1801. அருளால் அமுதப் கபருங்கடல் ஆட்டி

அருளால் அடிபுறனந்து ஆர்வமும் தந்திட்டு
அருளான் ஆனந்தத்து ஆரமுது ஊட்டி
அருளால் என்நந்தி அதும்புகுந் தாயன.

கபாருள் : திருவடி மைவாச் ேீ ரிய நிறனயவ அழியா அமிழ்தப்

கபருங்கடலாகும். அக்கடலின்கண் திரு அருளால் ஆட்டுவித்து அத்திரு
அருளாயலயய திருவடியிறனச் சூட்டி, மைவாப் யபரன்பும் வழங்கி,
அத்திருவருள் யபரன்பிறனயும் உண்பித்து, அத் திருவருளாயலயய அச்
ேிவன் ஆருயிரின் அகம் புகுந்தான்.

1802. பாேத்தில் இட்டது அருள்அந்தப் பாேத்தின்

யநேத்றத விட்டது அருள்அந்த யநேத்தில்
கூேற்ை முத்தி அருள்அந்தக் கூட்டத்தின்
யநேத்துத் யதான்ைா நிறலயரு ளாயம.

கபாருள் : என்றனப் பாேத்தில் கபாருத்தி அனுபவிக்கச் கேய்தது

அருள். அந்தப் பாேத்றதப் பற்ைாகக் ககாண்ட என்றன அதிலிருந்து
யவறுபடுத்தியது அருள். அந்தப் பாேத்தில் பற்று விட்டவுடன்
யநயப்கபாருளாகிய ேிவத்துடன் கபாருந்தும்படி கேய்தது அருள்.
காண்பானும் காட்ேிப் கபாருளும் கூடிய கூட்டத்தில் காட்ேிப்
கபாருயளாடு பிரிப்பின்ைி நிறலகபைச் கேய்ததும் அருளாகும்.

1803. பிைவா கநைிதந்த யபரரு ளாளன்

மைவா அருள் தந்த மாதவன் நந்தி
அைவாழி அந்தணன் ஆதிப் பராபரன்
உைவாகி வந்துஎன் உளம்புகுந் தாயன.

கபாருள் : பிைவிக்குக் காரணமாகிய இருறளப் யபாக்கி, ஒளியிறனத்

தந்த கபருங் கருறணயாளனும், ேிவறன இன்பத்தில் ஆழ்த்தி மைக்காத
வண்ணம் ேத்திறயப் பதிப்பதித்து அருளிய கபரிய பிரானாகிய ேிவனும்,
உதவுவதால் குறையாத தன்றமயுறடய கடல் யபான்ை -
தண்ணளியாளனும் யமலான கபாருள்களுக்கு எல்லாம் யமலானவனும்
ஆகிய இறைவன், அவறன விரும்பியதால் உைவாக வந்து என்து
உள்ளம் புகுந்தான்.

1804. அகம்புகுந் தான்அடி யயற்குஅரு ளாயல

அகம்புகுந் தும்கதரி யான்அருள் இல்யலார்க்கு
அகம்புகுந்து ஆனந்த மாக்கிச் ேிவமாய்
அகம்புகுந் தான்நந்தி ஆனந்தி யாயம.

கபாருள் : ேிவகபருமான் திருவருளால் அடியயன் உள்ளத்றதத்

தூய்றமப்படுத்தி அங்குப் புகுந்தனன். திருவருள் றகவரப் கபைாதார்க்கு
அகம் புகுந்தும் அவரால் உணர்வதற்கு அரியன். உள்ளம் புகுந்து கண்,
எண்ணம், அைிவறமதி எல்லாம் ேிவத் கதாடர்பாக ஆக்குதலால்
எல்லாம் ேிவ இன்பமாகயவ திகழும் . ேிவமாக்கி ஆருயிர்கறள ஆளும்
முறையால் ஆனந்தி என்னும் கபயர் ேிவனுக்கு ஆயிற்று.

1805. ஆயும் அைியவாடு அைியாத மாமாறய

ஆய கரணம் பறடக்கும் ஐம்பூதமும்
ஆய பலஇந் திரியம் அவற்றுடன்
ஆய அருள்ஐந்து மாம்அருட் கேய்றகயய.
கபாருள் : ஆராய்கின்ை அைிவு மயமான ஆன்மாயவாடு அைியப்படாத
மகா மாறயறயயும், மாயா காரியமாகிய அந்தக் கரணங்கறளயும்
யதான்றும் ஐம்பூதங்கறளயும் ஆகின்ை இந்திரியக் கூட்டங்கறளயும்,
அவற்யைாடு பராேக்தி, ஆதிேக்தி, இச்ோேத்தி, ஞானாேத்தி, கிரியாேத்தி
ஆகிய ஐந்து ேத்திகறளயும் கபாருந்தியது இறைவனது திருவருட்
கேயலாம்.

1806. அருயள ேகலமும் ஆய பவுதிகம்

அருயள ேராேர மாய அமலயம
இருயள கவளியய கயனும்எங்கும் ஈேன்
அருயள ேகளத்தன் அன்ைிஇன் ைாயம.

கபாருள் : அறனத்திற்கும் தாங்கும் நிறலக்களமாய்த் திருவருள்

நிற்ைலின் பூத காரிய முதல் அறனத்தும் அருயளயாம். இயங்குதிறண
நிறலத்திறண ஆகிய எல்லாவற்ைின் வாழ்க்றககளும் அருளாயலயய
நிகழ்வனவாகும். இருளும் கவளியுமாகிய அைியாறமயும் அைிவும்
கதாழிற்படத் துறண நிற்பதும் அருயள. அவ் அருயள
ேிவகபருமானுக்குத் துறணவியாய்த் திருயமனியுமாய் நிற்கும்.
அதனால் அருள் உருவானவன் ேிவன். அருள் அன்ைிச் ேிவன் இல்றல.
(பவுதிகம் பூதகாரியம். ேகளத்தன் - மாறயயாற் திருயமனி ககாண்ட
ேிவபிரான்.)

1807. ேிவகமாடு ேத்தி திகழ்நாதம் விந்து

தவமான ஐம்முகன் ஈேன் அரனும்
பவமுறும் மாலும் பதுமத்யதான் ஈைா
நவம்அறவ யாகி நடிப்பவன் தாயன.

கபாருள் : ேிவமாகிய அைிவும், ேத்தியாகிய ஆற்ைலும், ஒலியும்,

ஒளியும், அருயளானும், ஆண்டானும், அரன், அரி, அயன் என்னும்
மூவரும் ஆகிய ஒன்பதின்மரும் உலகுயிர் நிகழ்ச்ேியின்கபாருட்டு
யவண்டப்படுவர். அவ் ஒன்பது திருக்யகாலங்களும் முழுமுதற்ேிவன்
ஒருவயன திருவருளாற் ககாண்டு நடிப்பன்.

1808. அருட்கண்இ லாதார்க்கு அரும்கபாருள் யதான்ைா

அருட்கண்உ யளார்க்குஎதிர் யதான்றும் அரயன
இருட்கண்ணி யனார்க்குஅங்கு இரவியும் யதான்ைாத்
கதருட்கண்ணி யனார்க்குஎங்கும் ேீகராளி யாயம.

கபாருள் : திருவருட்கண் வாய்க்கப்கபைாதார்க்கு உண்றம அைிவு

இன்ப உருவினனாகிய ேிவகபருமான் யதான்ைான். அரும்கபாருள்-
ேிவன். அருட்கண் உள்யளார்க்கு ரன் எதிர் யதான்றுவான்.
கண்குருடாகிய இருட்கண்ணியனார்க்கு யாவர்க்கும் கவளிச்ேமாகிய
ஞாயிறும் யதான்ைாது அஞ்ஞாயிறு குருடு நீங்கித் கதளிந்த
கண்ணுறடயார்க்குச் கேவ்வறகயாகத் யதான்றும். அதுயபால் ேிவனும்
அருட்கண்ணினர்க்குத் யதான்றுவன்.

1809. தாயன பறடத்திடும் தாயன அளித்திடும்

தாயன துறடத்திடும் தாயன மறைந்திடும்
தாயன இறவகேய்து தான்முத்தி தந்திடும்
தாயன வியாபித் தறலவனும் ஆயம.

கபாருள் : ேிவத்தின் ேத்தியய தனுகரண புவன யபாகங்கறளப்

பறடக்கும். ேத்தியய பறடத்தவற்றைக் காக்கும். அதுயவ காத்தவற்றை
அழிக்கும். அழித்தவற்றை ஓய்வு ககாடுத்துக் கரந்திடும். அதுயவ
இறவகளுடன் முத்திறயயும் அளிக்கும். அத்தறகய அருயளாடு
கூடினவயன வியாபகப் கபாருளுக்கு எல்லாம் யமலான தறலவனாக
உள்ளான். ேத்தியயாடு கூடிய ேிவயன ஐந்கதாழிறலச் கேய்து
தறலவனாக உள்ளான்.

1810. தறலயான நான்கும் தனதுஅரு வாகும்

அறலயா அருவுரு வாகும் ேதாேிவம்
நிறலயான கீ ழ்நான்கு நீடுரு வாகும்
துறலயா இறைமுற்று மாய்அல்லது ஒன்யை.

கபாருள் : யமன்றமயான ேிவம், ேத்தி, நாதம், விந்து ஆகிய நான்கும்

ேிவத்துக்குரிய அருவ நிறலயாகும். நீங்குதல் இல்லாத அருவுருவம்
ேதாேிவமாகும். நிறலகபறுவதற்கு உரியவான மயகசுவரம், அரன், அரி,
பிரமன் ஆகிய நான்கும் நீடிய உருவ நிறலகளாம். அழியாத இவ்
ஒன்பதுமாம் இவற்றைக் கடந்து நின்று இவற்றை இயக்குவதாயும்
உள்ள பரேிவம் ஒன்யையாம்.

1811. ஒன்ைது வாயல உலப்பிலி தானாகி

நின்ைது தான்யபால் உயிர்க்குயி ராய்நிறல
துன்ைி அறவஅல்ல வாகும் துறணகயன்ன
நின்ைது தான்விறல யாட்கடன்னுள் யநயயம.

கபாருள் : ஒப்பற்ை தன்றமயால் யகடில்லாத ேிவம் தாயனயாய்

நின்ைதுயபால, உயிர்க்கு உயிர்கயளாடு கபாருந்தி அவற்ைின் தன்றம
யின்ைாய் நிற்கும். ஆனால் என்னுள்ளத்யத யநயப் கபாருளாய ேிவம்
துறணகயன்று கூறும் வண்ணம் உடன்நின்று கேலுத்தியதுதான்
விறளயாட்டாகும்.

1812. யநயத்யத நின்ைிடும் நின்மலன் ேத்தியயாடு

ஆயக் குடிறலயுள் நாதம் அறடந்திட்டுப்
யபாயக் கறலபல வாகப் புணர்ந்திட்டு
வயத்
ீ தகாவிந்து வாக விறளயுயம.

கபாருள் : அன்பினால் நிறலகபற்றுள்ள நின்மல ேிவன் ேித்தியயாடு

கூடி அதறனத் கதாழிற்படுத்தயவ சுத்தமாறயயினின்றும் நாதம்
யதான்ைி, விரிந்து நிவிருத்தியாதி பஞ்ேகறலகளாகக் கூடி அழிவில்லாத
விந்துவாக விறளயும்.

1813. விறளயும் பரவிந்து தாயன வியாபி

விறளயும் தனிமாறய மிக்கமா மாறய
கிறளகயான்று யதவர் கிளர்மனு யவதம்
அளகவான் ைிலாஅண்ட யகாடிக ளாயம.

கபாருள் : அறனத்துமாய்ப் பரவிந்து வடிவில் நிறலத்திருக்கும்

ேத்தியய எல்லாத் தத்துவங்களிலும் நிறைந்துள்ளான். அவனிடமிருந்யத
அசுத்த மாறயயும் யமலான சுத்த மாறயயும் விறளயும் இவ்விரு
வறகயான மாறயயில் யதவக்கூட்டமும், விதந்து கோல்லப்பட்ட
பிரணவமும் அதன் யபதமான மந்திரங்களும் நான்கு யவதங்களும்
அளவற்ை அண்ட யகாடிகளும் யதான்றும். பரவிந்துவிலிருந்து
கோற்பிரபஞ்ேம் கபாருட் பிரபஞ்ேம் முதலியறவ ஆகின்ைன.

10. அருள் ஒளி

1814. அருளில் தறலநின்று அைிந்துஅழுந் தாதார்

அருளில் தறலநில்லார் ஐம்பாேம் நீங்கார்
அருளின் கபருறம அைியார் கேைியார்
அருளில் பிைந்திட்டு அைிந்துஅைி வாயர.

கபாருள் : திருவருயள துறணகயன்றும் உணர்ந்து அதன் வழிநின்று

தன் கேயல் அைாதவர் திருவருள் இயக்கத்தில் கபாருந்த மாட்டார்.
அவர் ஆணவம், கன்மம், மாறய, மாயயயம், தியரதாயி ஆகிய
ஐம்மலங்கறளயும் நீங்க மாட்டார். அருளின் கபருறமறய அைியாதவர்
அதனுள் அழுந்தமாட்டார். திருவருளால் யதான்ைி அருயள கண்ணாக
அைிபவயர அைிந்தவராவர்.
1815. வாரா வழிதந்த மாநந்தி யபர்நந்தி
ஆரா அமுதளித்து ஆனந்தி யபர்நந்தி
யபரா யிரமுறடப் கபம்மான்யபர் ஒன்ைினில்
ஆரா அருட்கடல் ஆடுககன் ைாயன.

கபாருள் : மீ ண்டும் பிைவிக்கு வாராத கநைியிறன அருளிய குருநாதன்

ேிவனாவான். அந்நந்தியாகிய ேிவகபருமான் இன்பம் கதவிட்டாத
அமுதத்றத நல்கினான். ஆயிரம் திருநாமங்கறளயுறடய கபருமானது
கபயர் ஒன்ைாகிய ேிவ என்பதால் இன்பம் கதவிட்டாத
திருவருட்கடலில் யதாய்ந்து ஆடுக என்ைனன். (ஆராஅமுது -
ேிவானந்தம் யபகரான்று - ேிவ என்பது.)

1816. ஆடியும் பாடியும் அழுதும் அரற்ைியும்

யதடியும் கண்யடன் ேிவன்கபரும் தன்றமறயக்
கூடிய வாயை குைியாக் குைிதந்கதன்
ஊடுநின் ைான்அவன் தன்னருள் உற்யை.

கபாருள் : ஆனந்தத்தினால் ஆடியும் பாடியும் கண்ண ீர் மல்கியும்

அலைியும், ேிவனது யபரியல்பிறனத் யதடிக் கண்டு ககாண்யடன். கண்டு
கபாருந்திய யபாயத உருவமற்ை ஒளிறய நல்கி அவன்தன் அருளால்
என்னூடு யமல் கீ ழ் உள் என்ை பாகுபாடு அற்று விளங்கினான்.

1817. உற்ை பிைப்பும் உறுமலம் ஆனதும்

பற்ைிய மாயாப் படலம் எனப்பண்ணி
அத்தறன நீகயன்று அடிறவத்தான் யபர்நந்தி
கற்ைன விட்யடன் கழல்பணிந் யதயன.

கபாருள் : ஆணவ மலத்தால் உண்டான பிைப்பும், பிைப்பால் உற்ை

மாயா காரியங்களும், இறடயய வந்து பற்ைிய கபாய்க் கூட்டம் என்று
உணர்த்தி, நீ இவற்றை நீங்கினாய் என்று திருவடி ஞானம்
தந்தருளினான் குருநாதன். அதனால் இதுகாறும் கற்ைறவ விட்யடன்.
அவனருளால் கிட்டிய நாதத்றத நான் பணிந்து அதன் வழி நின்யைன்.
குருநாதன் அருளால் பாேஞானம் நீங்கிப் பதிஞானம் அறமயும்.

1818. விளக்கிறன யயற்ைி கவளிறய அைிமின்

விளக்கினின் முன்யன யவதறன மாறும்
விளக்றக விளக்கும் விளக்குமறட யார்கள்
விளக்கில் விளங்கும் விளக்கவர் தாயம.

கபாருள் : ஞானவிளக்றக ஏற்ைி, எல்றலயில்லாப் பரம்கபாருறள

அைியுங்கள். பரம்கபாருளின் திருமுன் மல மாயா கன்மங்களாலாகிய
உடம்பின் துன்பம் நீங்கும். யபகராளிறய கவளிப்படுத்தும் ஒளி
உறடயார்கள் ேிவ ஒளியும் தன் ஒளியும் கலந்து விளங்குவார்கள்.

1819. ஒளியும் இருளும் ஒருகாலும் தீர

ஒளியு யளார்க்குஅன்யைா ஒழியாது ஒளியும்
ஒளியிருள் கண்டகண் யபாலயவ ைாயுள
ஒளியிருள் நீங்கும் உயிர்ேிவம் ஆயம.

கபாருள் : ஒளியும் இருளும் எந்தக் காலத்திலும் ககடஒளியில்

கலந்திருப்பவர்க்கு அல்லவா அருள் ஒளியும் நீங்காது ! புைக்கண்
எறதயும் இருளில் அைியாது ஒளியில் அைிவதுயபால, புைக்கண்ணுக்கு
யவைான அகக்கண் விளங்கும் அண்டயகாே அைிவில் இருள் அகன்று
உயிர் ஒளி கபைில் ேிவமாம்.

1820. புையம திரிந்யதறனப் கபாற்கழல் சூட்டி

நிையம புகுந்கதன்றன நின்மலன் ஆக்கி
அையம புகுந்கதனக்கு ஆரமுது ஈந்த
திைம்ஏகதன்று எண்ணித் திறகத்திருந் யதயன.

கபாருள் : ஆணவத்தால் புைஉலகில் திரிந்து ககாண்டிருந்த எனக்கு

உன்னுறடய கபான் ஒளியில் விளங்கும் நாதத்றத அளித்து, எனது
அண்டயகாே ஒளியில் புகுந்து என்றன மலம் அற்ைவனாகச் கேய்து,
என்னுறடய அைவாழ்வில் புகுந்து எனக்குக் கிட்டுதற்கு அரிய
அமுறதக் ககாடுத்த திைம் என்ன என்று எண்ணி மயங்கியிருந்யதன்.
(கபாற்கழல் - புத்தி தத்துவத்தில் விளங்கும் நாதம்)

1821. அருளது என்ை அகலிடம் ஒன்றும்

கபாருளது என்ை புகலிடம் ஒன்றும்
மருளது நீங்க மனம்புகுந் தாறனத்
கதருளுறும் பின்றனச் ேிவகதி தாயம.

கபாருள் : அருள் என்ை பரகவளி ஒன்றும், கமய்ப்கபாருள் என்ை

புகுமிடம் ஒன்றும் யவறு என்ை மயக்கம் நீங்க, மனத்துள் புகுந்த
யபகராளிறயச் ேிவகமனத் கதளியுங்கள். பின்னர்ச் ேிவகதி உண்டாகும்.
ேிவேத்தி உண்றம உணர்ந்தயபாது ேிவகதி உண்டாம்.

1822. கூறுமின் நீர்முன் பிைந்திங்கு இைந்தறம

யவகைாரு கதய்வத்தின் கமய்ப்கபாருள் நீக்கிடும்
பாைணி யும்உடல் வழலிட்டு
ீ ஆருயிர்
யதறுஅணி யவாம்இது கேப்பவல் லீயர.
கபாருள் : ேிவம் இவ்வுலகில் பிைந்து இைந்த கறத இருந்தால்
கோல்லுங்கள். கேத்துப் பிைக்கின்ை பிை கதய்வங்கறள கமய்ப்கபாருள்
என்று கருதுவறத விட்டுவிடுங்கள். பருந்து வட்டமிடும் உடறல
வழச்கேய்து
ீ அருறமயான உயிர் கதளிவறடயச் கேய்யவாம்.
இவ்வுண்றமறயப் பிைர்க்கு எடுத்துச் கோல்லுங்கள்.

11. சிவபூவச

1823. உள்ளம் கபருங்யகாயில் ஊனுடம்பு ஆலயம்

வள்ளற் பிரானார்க்கு வாய்யகா புரவாேல்
கதள்ளத் கதளிந்தார்க்குச் ேீவன் ேிவலிங்கம்
கள்ளப் புலன்ஐந்தும் காளா மணிவிளக்யக.

கபாருள் : உள்ளமாகிய மனமண்டலம் ேிவன் உறையும்

கருவறையாகும். ஊனாலாகிய உடம்பு ஆன்மாவின் ஆற்ைறலக்
குறைத்து றவத்துள்ள இடமாகும். வள்ளலாகிய தறலவறனச் கேன்று
வழிபடுவதற்கு வாய் யகாபுர வாேலாகும். நன்ைாக அைிந்து கதளிவு
கபற்ைவர்க்குச் ேீவயன ேிவலிங்கம். இவ்வாறு அைிந்து வழிபடுவார்க்கு
வஞ்ேறனறயச் கேய்யும் ஞாயனந்திரியங்கள் ஐந்தும் கபரிய
ஒளிகபாருந்திய விளக்காகும்.

1824. யவட்டவி யுண்ணும் விரிேறட நந்திக்குக்

காட்டவும் நாம்இலம் காறலயும் மாறலயும்
ஊட்டவி யாவன உள்ளம் குளிர்விக்கும்
பாட்டவி காட்டுதும் பால்அவி யாயம.

கபாருள் : யவள்வியில் இடப்பட்ட நியவதனத்றத ஏற்கின்ை விரிந்த

கிரணத்றதயுறடய ேிவகபருமானுக்கு, நியவதிக்கத் தக்க கபாருள்
நம்மிடம் இல்றல. காறலயிலும் மாறலயிலும் நியவதிக்கும்
கபாருளாவன, மனத்றத மகிழச் கேய்யும் பாடலாகிய உணவாம்.
அதறன நியவதிப்யபாம். அதுயவ அவர்க்குப் பால் நியவதனமாம்.

1825. பான்கமாழி பாகன் பராபரன் தானாகும்

ஆன ேதாேிவன் தன்றனஆ வாகித்து
யமன்முகம் ஈோன மாகயவ றகக்ககாண்டு
ேீன்முகம் கேய்யச் ேிவனவன் ஆகுயம.

கபாருள் : பால்யபான்ை இனிய கமாழிறயயுறடய பராேத்தியின்

பாகனாகிய பராபரனாகும் ஐம்முகமான ேதாேிவ மூர்த்திறயச் ேிரேில்
நிறலகபறுத்தி, உச்ேிமுகத்றத ஈோன முகமாகச் சுழுமுறனயில்
தியானித்து, ேீலமான முகத்றதச் கேய்ய ேிவமாவர்.
1826. நிறனவதும் வாய்றம கமாழிவதும் அல்லால்
கறனகழல் ஈேறனக் காண அரிதாம்
கறனகழல் ஈேறனக் காண்குை வல்லார்
புறனமலர் நீர்ககாண்டு யபாற்ைவல் லாயர.

கபாருள் : ேிவத்றத நிறனத்துக் ககாண்டிருப்பதும் ேிவத்றதப் பற்ைிப்

பிைர்க்கு எடுத்துறரப்பதுமாகிய இருவழிகள் அல்லாமல் நாத
கோரூபமான ேிவத்றதக் கண்டு களிக்க வல்லவர் நீரிறன
முகமாகவுறடய சுவாதிட்டானத்தில் விளங்கும் மூலவாயுறவ எழுப்பிச்
ேிவத்றதப் பரிே யயாகத்தால் அறடயத் தக்கவராவர்.

1827. மஞ்ேன மாறல நிலாவிய வானவர்

கநஞ்ேினுள் ஈேன் நிறலகபறு காரணம்
அஞ்ேமு தாம்உப ோரம்எட்டு எட்கடாடும்
அஞ்ேலி யயாடும் கலந்துஅர்ச்ேித் தார்கயள.

கபாருள் : அபியஷகத்திலும் அலங்காரத்திலும் விளங்கிய யதவர்களது

கநஞ்ேத்தில் இறைவன் இறடவிடாது வற்ைிருப்பதற்குக்
ீ காரணம், பஞ்ே
கவ்வியமும் யோடே உபோரத்துடன் நமஸ்கார முத்திறரயுடன்
பக்தர்கயளாடு கலந்து வழிபட்டறமயாலாம்.

1828. புண்ணியம் கேய்வார்க்குப் பூவுண்டு நீருண்டு

அண்ணல் அதுகண்டு அருள்புரி யாநிற்கும்
எண்ணிலி பாவிகள் எம்இறை ஈேறன
நண்ணைி யாமல் நழுவுகின் ைாயர.

கபாருள் : ேிவபூறேயாகிய புண்ணியம் கேய்வார்க்குப் கபாருந்தும்

நீரும் பூவும் உண்டு. அண்ணலாகிய ேிவம் அவ்வித பூேறன
கேய்வார்க்கு அருள் வழங்கி நிற்கும். கணக்கற்ை பாவிகள் எமது
தறலவனாகிய ேிவத்றதப் கபாருந்த அைியாமல் வயண
ீ கழிகின்ைனர்.

1829. அத்தன் நவதீர்த்தம் ஆடும் பரிசுயகள்

ஒத்தகமய்ஞ் ஞானத்து உயர்ந்தார் பதத்றதச்
சுத்தம தாக விளக்கித் கதளிக்கயவ
முத்தியாம் என்று நம்மூலன் கமாழிந்தயத.

கபாருள் : ேிவனது ஒன்பது தீர்த்தத்திலும் ஆடித் திறளக்கும்

பரிேிறனக் யகட்பாயாக. அவ்வாறு கபாருந்தி உண்றம ஞானம் கபற்று
உயர்ந்யதார் திருவடிறயத் தூய்றமயாகக் கழுவித் கதளித்துக் ககாள்ள
வடு
ீ யபறு கிட்டும் என்று நம் மூலன் கமாழிந்ததாம்.
1830. மைப்புற்று இவ்வழி மன்னிநின் ைாலும்
ேிைப்கபாடு பூநீர் திருந்தமுன் ஏந்தி
மைப்பின்ைி யுன்றன வழிபடும் வண்ணம்
அைப்கபை யவண்டும் அமரர் பிராயன.

கபாருள் : யதவர் கபருமாயன ! அபுத்தி பூர்வமாக ஞானிகளின் உைவு

கிட்டினாலும், ேிைப்பான பூறவயும் நீறரயும் நான் திருந்தும்படி
கவளிப்படுத்தி, மைவாமல் உன்றன வழிபடுகின்ை தன்றமறய,
மிகுதியாகப் கபறுவதற்கு அருள்புரிவாயாக, ேிவறன மைவாது வழிபட
யவண்டும்.

1831. ஆரா தறனயும் அமரர் குழாங்களும்

தீராக் கடலும் நிலத்துஉம தாய்நிற்கும்
யபரா யிரமும் பிரான்திரு நாமமும்
ஆரா வழிகயங்கள் ஆதிப் பிராயன.

கபாருள் : ஆயிரம் திருநாமங்கறளயும் ேிவனது ேிைப்புத்

திருநாமமாகிய ேிவேிவ என்பவற்றையும் தியானிக்கும் வறகயால் எம்
ஆதிப்பிரான் விளங்குவான். அப்யபாது வழிபாடுகளும் யதவர்
கூட்டமும், அறல ஓயாத கடலும் நீங்கள் வாழ்கின்ை நிலத்தில் உங்கள்
ஏவல்வழி நிற்கும்.

1832. ஆன்ஐந்தும் ஆட்டி அமரர் கணம்கதாழத்

தான்அந்த மில்லாத் தறலவன் அருளது
யதன்உந்து மாமலர் உள்யள கதளிந்தயதார்
பார்ஐங் குணமும் பறடத்துநின் ைாயன.

கபாருள் : அமரர் கூட்டங்கள் பால், தயிர், கவண்கணய், கநய்யமார் என

வரும் ஆன் ஐந்தும் ேிவகபருமான் திருமுடிக்கு ஆட்டித் கதாழுவர்.
அங்ஙனம் ஆட்டுவதும் என்றும் அழிவில்லாது நின்று நிலவும்
ேிவகபருமான் திருவருயளயாம். யதன் ஒழுகும் மலரினுள் மணநிறைவு
கதளிந்தகதாரு கபாருளாவதுயபால, ேிவகபருமானும் ஐம்பூதப்
பண்பாகவும் கலப்பால் விளங்குவன். பூதப்பண்புவருமாறு நாற்ைம்,
சுறவ, ஒளி, ஓறே என்பன. (யதநீர், யகாமம் ஏற்புறடயனவாகா.)

1833. உறழக்ககாண்ட பூநீர் ஒருங்குடன் ஏந்தி

மறழக்ககாண்ட மாமுகில் யமற்கேன்று வாயனார்
தறழக்ககாண்ட பாேம் தயங்கிநின்று ஏத்தப்
பிறழப்பின்ைி எம்கபரு மான்அரு ளாயம.
கபாருள் : நன்னிலத்தில் காணப்படும் பூவும் புனலும் றகக் ககாண்டு
மறழ யமகத்தின் யமற்ககாண்டு கபருகிய அன்புடன் றககதாழுது
வணங்க, தவறுதல் இன்ைிச் ேிவகபருமான் திருவருள் றககூடும் என்க.
(உறழ - பூமி. தறழக்ககாண்ட - சுற்ைியுள்ள - பிறழப்பின்ைி -
தவைாமல்.)

1834. கவள்ளக் கடலுள் விரிேறட நந்திக்கு

உள்ளக் கடற்புக்கு வார்சுறம பூக்ககாண்டு
கள்ளக் கடல்விட்டுக் றககதாழ மாட்டாதார்
அள்ளக் கடலுள் அழுந்துகின் ைாயர.

கபாருள் : திருச்ேறடயின்கண் கடல்யபாலும் கவள்ள நீறரத் தாங்கும்

நந்தியாகிய ேிவகபருமான் திருவடிக்கு நிறைந்த கடல்யபாலும்
அன்புள்ள கநஞ்ேத்துடன் பூ முதலியன சுமந்துககாண்டு வந்து கடல்
யபாலும் கள்ளங் கவடுகறள அகற்ைி வழிபடும் ேிவப்புண்ணியப்
யபைிலாதார் துன்பக் கடலுள் அழுந்துவர்.

1835. கழிப்படுந் தண்கடற் ககௌறவ யுறடத்து

வழிப்படு வார்மலர் கமாட்டுஅைி யார்கள்
பழிப்படு வார்பல ரும்வழி வழ
ீ
கவளிப்படு யவார்உச்ேி யமவிநின் ைாயன.

கபாருள் : உப்பங்கழிறயச் ோரும் கடல் ஒலியிறனயும் அடக்கி

மீ கதழும் திருமுறைத் திருப்பாட்டு முழக்கங்கயளாடு கமய்யடியார்கள்
மலர் ககாண்டு வழிபடுவர். வழிபாட்டிற்குத் தகுதியில்லாத
கமாட்டறனய கபாருள்கறள விலக்கி விடுவர். அைியாறமயினால்
ேிவறன மைந்து தீகநைிக்கண் கேல்லும் தீராப்பழி தீரும் வண்ணம்
நல்லார் இணக்கத்தால் வழிபடுயவாரின் உச்ேியின்யமல் கபாருந்தி
கவளிப்பட்டு அருள்புரிவன்.

1836. பயனைிவு ஒன்றுண்டு பன்மலர் தூவிப்

பயனைி வார்க்குஅரன் தாயன பயிலும்
நயனங்கள் மூன்றுறட யான்அடி யேர
வயனங்க ளால்என்றும் வந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : பயன் தரக்கூடிய அைிவு ஒன்றும் உள்ளது. பயறன

அைிந்தும் பலகாலும் மலறரத் தூவி வழிபட்டவர்க்கு, ேிவன் தாயன
வரவிறனச் கோல்லும். கண்கள் மூன்றுறடய ேிவனது திருவடிறயச்
ோர்தலும், அதுயவ வழியாக எப்யபாதும் கவளிப்பட்டு நின்ைான்.
1837. ஏத்துவர் மாமலர் தூவித் கதாழுதுநின்று
ஆர்த்கதமது ஈேன் அருட்யே வடிகயன்ைன்
மூர்த்திறய மூவா முதலுரு வாய்நின்ை
தீர்த்தறன யாரும் துதித்துஉண ராயர.

கபாருள் : இறைவனாகிய ேிவகபருமான் திருவடிறயப் பன்மலர்

தூவித் திருமுறை ஓதிப் யபரன்பின் கபரு முழக்குடன் வழிபடுவர்.
அத்தறகய இன்பத் திருவுருவிறன, அழிதல் இல்லாத
விறனமுதற்காரணறன, ஆருயிர்களின் மலப் பிணிப்பினின்று
தீர்த்தருளி அவ்வுயிர்கறள ஆட் ககாள்ளும் தூயயாறன நன்கனைிப்
புகாதார் யாரும் வழி பட்டுனரார்.

1838. யதவர்க யளாடுஇறே வந்துமண் யணாடுறும்

பூகவாடு நீர்சுமந்து ஏத்திப் புனிதறன
மூவரிற் பன்றம முதல்வனாய் நின்ைருள்
நீர்றமறய யாவர் நிறனக்கவல் லாயர.

கபாருள் : யதவர்கயளாடு கலந்து, பிருதிவி தத்துவத்தில் கபாருந்திய

சுவாதிட்டான மலரிலிருந்து ஆகாய கங்றகயாக யமல் எழும்
உணர்வில் கவளிப்படும் பரிசுத்த மூர்த்திறய பிரமன், விஷ்ணு,
உருத்திரன் என்ை மூவயராடு கலந்தும் யவைாயும் விளங்கும்
முதல்வனும் ஆகிய ேிவன் அருளும் முறையிறன யார் அைிந்து
எண்ண வல்லவர்கள் ?

1839. உறழக்கவல் யலார்நடு நீர்மலர் ஏந்திப்

பிறழப்பின்ைி ஈேன் கபருந்தவம் யபணி
இறழக்ககாண்ட பாதத்து இனமலர் தூவி
மறழக்ககாண்டல் யபாலயவ மன்னிநில் லீயர.

கபாருள் : முதல்வனø நிறனக்க வல்யலார் சுவாதிட்டான மலரிலிருந்து

சுழுமுறன வழியாக யமல்யநாக்கிப் பாயும் உணர்வாகிய நீறர ஏந்தி,
தவைின்ைி இறைவனது கபரிய தவத்றத விரும்பி, இரு கண்
மலர்கறளச் யேர்த்தலால் யதான்றும் திருவடிறயப்பற்ைி மறழறயப்
கபாழியும் யமகம் யபான்ை ஒளியில் கபாருந்தி நில்லுங்கள்.

1840. கவன்று விறரந்து விறரப்பணி என்ைனர்

நின்று கபாருந்த இறைபணி யநர்படத்
துன்று ேலமலர் தூவித் கதாழுதிடில்
ககாண்டிடும் நித்தலும் கூைிய அன்யை.
கபாருள் : ஐம்புலன்கறளயும் கவன்று, நறும்புறகயும் கநய்கயாளியும்
காட்டும் ேிவப்பணியிறனச் கேய்யும் கதாண்டர்கள் யநர் நின்று அன்பார்
மனம் கபாருந்த இறைபணி றககூட நிறைந்த பூவும் புனலும் தூவித்
திருமுறை வழிப்யபாற்ைித் கதாடர் புகன்று கதாடுமின். இவ்வாயை
நாள்யதாறும் வழிபாடு கேய்வராக.
ீ

1841. ோத்தியும் றவத்தும் ேயம்புஎன்று ஏத்தியும்

ஏத்தியும் நாளும் இறைறய அைிகிலார்
ஆத்தி மலக்கிட்டு அகத்துஇழுக்கு அற்ைகால்
மாத்திக்யக கேல்லும் வழியது வாயம.

கபாருள் : ஆறட, அணிகலன், கவண்ண ீறு, ோந்து, பூ, முதலியன

ோத்தியும் திருவுறு முதலியன அறமத்து நிறல நாட்டியும், இயற்றகத்
தனிப் கபருங்கடவுள் என்று ஏத்தியும், அங்ஙனயம நாளும் கதாடர்ந்து
கதாழுதும் ேிவறன அவனருளால் உணர்கிலார் பலர். ஆத்தியாகிய
ஆறேகறள ஒழித்து அதன்வழியாக மல அழுக்கு அற்ை இடத்துப்
கபரிய வடுயபற்ைிற்குச்
ீ கேல்லும் வழியுண்டாகும். அதுயவ ேிவ
வழிபாட்டுப் புண்ணியப் யபகைன்க. (மாதிக்கு - கபரிய விடுயபறு. ஆத்தி
- ஆர்த்தி என்பதன் திரிபு).

1842. ஆவிக் கமலத்தில் அப்புைத்து இன்புை

யமவித் திரியும் விரிேறட நந்திறயக்
கூவிக் கருதிக் ககாடுயபாய்ச் ேிவத்திறடத்
தாவிக்கு மந்திரம் தாமைி யாயர.

கபாருள் : ஆன்மாவின் கமலமாகிய ேகஸ்ர தளத்தின் யமலாக இன்பம்

உண்டாகுமாறு கபாருந்திய, எங்கும் விளங்கும் விரிந்த
ஒளிக்கிரணத்றதயுறடய நந்திறய மந்திர ோதறன கேய்து ககாண்டு
ேிவம் விளங்கும் நாதாந்தத்தில் கபாருந்தும் மந்திரம் உலகினர்
அைியார்.

1843. காண்ஆகத் துள்யள அழுந்திய மாணிக்கம்

காணும் அளவும் கருத்தைி வாரில்றல
யபணிப் கபருக்கிப் கபருக்கி நிறனயவார்க்கு
மாணிக்க மாறல மனம்புகுந் தாயன.

கபாருள் : ோண் அளவு உடம்பினுள்யள மறைந்து கிடந்த

மாணிக்கத்றதக் காணும் அளவு அதன் உண்றம யியல்றப அைிவார்
இல்றல. அதறனப் யபாற்ைி வளர்த்து நிறனய வல்லார்க்கு மாணிக்கச்
யோதியாக மனத்யத புகுந்து விளங்குவான். எண்ோண் அளவு உடம்பு
என்க.

1844. கபருந்தன்றம நந்தி பிணங்கிருள் யநமி

இருந்தன்றம யாலும் என் கநஞ்சுஇடங் ககாள்ள
வருந்தன்றம யாளறன வானவர் யதவர்
தருந்தன்றம யாளறனத் தாங்கிநின் ைாயர.

கபாருள் : கபருந்தன்றம யுறடய நந்தியும் மாறுபாட்றடச் கேய்யும்

இருறளப் யபாக்கும் ேக்கரப் பறடறய உறடயவனும் யபரருளால் என்
மனத்றத இடமாகக் ககாண்டு எழுந்த தருளியவனும் யவண்டுவார்க்கு
யவண்டியறத அருளும் தன்றம உறடயவனும் ஆகிய ேிவறன, ஆகாய
மண்டல வாேிகளாகிய யதவர்கள் தாங்கி நின்ைார்கள்.

1845. ேறமய மலசுத்தி தன்கேயல் அற்ைிடும்

அறமயும் வியேடமும் ஆனமந் திரசுத்தி
ேறமயநிர் வாணம் கலாசுத்தி யாகும்
அறமமன்று ஞானம் ஆனார்க்கு அபியடகயம.

கபாருள் : ேறமய தீட்றேயால் மாயா மலத்தானாகிய ேரீரசுத்தி எய்தத்

தன் கேயல் அற்ைிடும். வியேஷ தீட்றேயால் மந்திர சுத்தி உண்டாகும்.
ேறமயத்தில் ேிைந்த நிர்வாண தீட்றேயால் கலா சுத்தியாகும். அறமதி
கபாருந்திய ேிவஞானம் உறடயார்க்குச் கேய்வது ஆச்ேர்ய
ஆபியஷகமாம்.

1846. ஊழியதா றூழி உணர்ந்தவர்க்கு அல்லது

ஊழில் உயிறர உணரவும் தான்ஒட்டா
ஆழி அமரும் அரிஅயன் என்றுயளார்
ஊழி கடந்தும் ஓர்உச்ேியு ளாயன.

கபாருள் : ஊழியதா றூழி பலவரினும் என்றும் ஒருபடித்தாய் நின்று

நிலவும் முழுமுதற் ேிவறன, அவன் அருட்கண்ணால் உணர்ந்தவர்க்கு
அல்லாமல் பல ஊழி கண்டாலும் தம் அைிவால் அச் ேிவறனக் காண
முடியாது. ேக்கரப் பறடறயத் தாங்கும் அரியும் அயனும் பல ஊழி
முயன்றும் காண ஒண்ணாது நீங்கி மறைந்து நின்ைனன். (ஒருவி -
நீங்கி)

12. குரு பூவச

(குரு மண்டல பூறே குரு பூறே எனக் கூைப்பட்டது. ேதாேிவ லிங்க

வழிபாட்டில் ேதாேிவறர லிங்க வடிவில் கிரிறய வழி பூறேறய
விளக்கினார். ேிவ பூறே தறலப்பில் ேதாேிவறர அருவமாக ஈோன
முகத்தில் வழிபடுவறத விளக்கினார். இத்தறலப்பு ஒளி வடிவில்
எங்கும் உள்ள ேிவத்றத வழிபடும் முறை கூறுகின்ைது. ஒன்பதாம்
தந்திரம் அற்புதக் கூத்து இதன் கதாடர்பாகும்.)

1847. ஆகின்ை நந்தி அடித்தா மறரப்பற்ைிப்

யபாகின் றுபயதேம் பூேிக்கும் பூறேயும்
ஆகின்ை ஆதாரம் ஆைாறு அதனின்யமல்
யபாகின்ை கபாற்றபயும் யபாற்றுவன் யாயன.

கபாருள் : கலப்பால் எல்லாமாய் நிற்கும் திருவாறண நந்தியின்

திருவடிக் தாமறரயிறனப் பற்றுக் யகாடாகக் ககாண்டு, ஆருயிர்
திருவடிப் யபற்ைிறன எய்துதற்கு உரிய அருமறையாகிய உபயதேம்
திருஐந்து எழுத்தாகும். அதறன அருளால் அருளிச் கேய்பவன் ேிவகுரு
ஆவான். அவறனப் பூேிக்கும் பூறே குரு பூறேயாகும்.
அப்பூறேயிறனயும் அகத்யத ஆறுநிறலக் களங்களில் கேய்யும்
வழிபாட்டிறனயும் அருஞ்றேவர் கமய்யாகப் கபைப்படும் முப்பத்தாறு
தத்துவங்களுக்குயமல் கேல்லுகின்ை மாைா அழகிறனயுறடய விழுமிய
முழுமுதற் ேிவறனயும் இறடயைாது அடியயன் வழிபடுயவன்.

1848. கானுறு யகாடி கடிகமழ் ேந்தனம்

வானுை மாமலர் இட்டு வணங்கினும்
ஊனிறன நீக்கி உணர்பவர்க்கு அல்லது
யதனமர் பூங்கழல் யேரஒண் ணாயத.

கபாருள் : மண்ணும் விண்ணும் ஆகிய எங்கணும் நறுமணம் கமழும்

ேந்தனமும், அத்தறகய ேிைந்த மணம் கமழும் நறுமலரும்
றகக்ககாண்டு நாளும் வழிபட்டாலும், தம்றம அடிறம என்று ககாண்டு
ககால்லாமலும் ககான்ைறதத் தின்னாமலும் இருப்பதாகிய கேந்கநைி
கயாழுகிச் ேிவறன நிறனப்பதாகிய ேத்திநிபாதம் கிட்டாது. ேத்தி -
திருவருள்; நிபாதம் - நன்ைாய்ப் பதிதல்; வழ்ச்ேி.
ீ

1849. யமவிய ஞானத்தின் மிக்கிடின் கமய்ப்பரன்

ஆவயின் ஞான கநைிநிற்ைல் அர்ச்ேறன
ஓவை உட்பூ ேறனகேய்யில் உத்தமம்
யேவடி யேரல் கேயலைல் தாயன.

கபாருள் : கபாருந்திய ஞானத்தில் ேிைந்திருந்தால் கமய்ப்கபாருள்

காட்ேியாம். அவ்வழி ஞானத்தில் கபாருந்தி நிற்ையல அர்ச்ேறன.
இறடயைாது அகத்யத வழிபாடு கேய்யின் அதுயவ ேிைந்த வழிபாடு
ஆகும். அவ்வாறு திருவடி அறடதயல தன் கேயலற்று இருத்தலாகும்.

1850. உச்ேியும் காறலயும் மாறலயும் ஈேறன

நச்சுமின் நச்ேி நமகவன்று நாமத்றத
விச்ேிமின் விச்சு விரிசுடர் மூன்ைினும்
நச்சுமின் யபர்நந்தி நாயகன் ஆகுயம.

கபாருள் : காறல, நண்பகல், மாறலயாகிய மூன்று யவறளகளிலும்

இறைவறன விரும்புங்கள். விரும்பி நமேிவாய என்ை அவனது திரு
நாமமாகிய விறதயிறனத் கதளியுங்கள். அந்த விறத அக்கினி, சூரியன்,
ேந்திரன் ஆகிய மும்மண்டலத்திலும் விறளந்து பயிராவறத விரும்பி
நில்லுங்கள். இவ்வாறு வளர்ந்தயத நந்தி என்ை கபயறரயுறடய
தறலவனாகும்.

1851. புண்ணிய மண்டலம் பூறேநா ைாகுமாம்

பண்ணிய யமனியும் பத்துநூ ைாகுமாம்
எண்ணிலிக்கு ஐயம் இடில்யகாடி யாகுமால்
பண்ணிடில் ஞானிஊண் பார்க்கில் வியேடயம.

கபாருள் : ேிவத்தலங்களில் ேிவபூறே கேய்தல் நூறு மடங்கு உயர்ந்த

தாகும். தவம் பண்ணுவார் ேந்நிதியில் ேிவபூறே கேய்தல் ஆயிர
மடங்கு உயர்ந்ததாம். இனி எவற்ைிலும் எண்ணமில்லாத
ேிவயயாகிக்குப் பிச்றேயிடில் யகாடி மடங்கு உயர்ந்ததாகும். ஆனால்
ேிவஞானிக்கு உணவளித்து உண்ணுவறதப் பார்த்தால் அது மிகவும்
வியேடமாகும்.

1852. இந்துவும் பானுவும் இலங்கும் தலத்திறட

வந்தித்த கதல்லாம் அசுரர்க்கு வாரியாம்
இந்துவும் பானுவும் இலங்காத் தலத்திறட
வந்தித்தல் நந்திக்கு மாபூறே யாயம.

கபாருள் : இடமூக்கு வலமூக்குகளில் உயிர்ப்பு நடக்குங்கால்

ேிவவழிபாடு கேய்யின் அதன் பயன் அசுரர்க்கு வாரியமாகிய
பயனாகும். இறவ இரண்டின் வழியின்ைி நடுநாடிக்கண் உயிர்ப்பு
அடங்கியுள்ள ஒருறமயுடன் ேிவ வழிபாடு கேய்யின், அதன் கபரும்
பயன் பூறே கேய்யும் ேிவபுண்ணியர்க்யகயாம். இப்பூறேயய கேப்பரும்
பூறேயாகும். (இந்து - இடகறல. பானு - பிங்கறல.)

1853. இந்துவும் பானுவும் என்கைழு கின்ையதார்

விந்துவும் நாதமும் ஆகிமீ தானத்யத
ேிந்தறன ோக்கிரா தீதத்யத கேன்ைிட்டு
நந்திறயப் பூேிக்க நற்பூறே யாயம.

கபாருள் : திங்களும் ஞாயிறும் அதன்வழித்தாம் விந்துவும் நாதமும்

திகழ்கின்ை ஆறு நிறலக் களங்களுக்கும் அப்பாற்பட்ட யமலிடத்யத
நாட்டத்திறன நிறுத்தி, நனவில் உயிர்ப்பு அடங்கினார் ஒத்து
ேிவனிறைவில் ஒடுங்கிச் ேிவகபருமாறன வழிபடும் ேிவபூறேயய
திருவடி யேர்க்கும் நற்பூறேயாகும். (ோக்கிராதீபம் - அைிதுயில்.
ோக்கிரமும் கோப்பனமும் அல்லாத நடுநிறலறம.)

1854. மனபவ னங்கறள மூலத்தான் மாற்ைி

அனித உடல்பூத மாக்கி அகற்ைிப்
புனிதன் அருள்தனில் புக்கிருந்து இன்பத்
தனியுறு பூறே ேதாேிவற்கு ஆயம.

கபாருள் : மனம் பிராணன் ஆகியவற்றை மூலவாயு யமல் கேல்வதால்

மாற்ைி, அநித்தியமான உடறல அவற்ைின் காரணமான பூதங்களிலும்,
பூதங்கறள அவற்ைின் காரணமான தன் மாத்திறரயிலும் ஒடுக்கி,
ேிவனருளில் யதாய்ந்திருந்து, இன்ப நுகர்ச்ேியயாடு கேய்யப் கபறும்
தனிப்பூறேயய ேதாேிவமூர்த்திக்கு உரியதாம்.

1855. பகலும் இரவும் பயில்கின்ை பூறே

இயல்புறட ஈேர்க்கு இறணமல ராகப்
பகலும் இரவும் பயிலாத பூறே
ேகலமும் தான்ககாள்வன் தாழ்ேறட யயாயன.

கபாருள் : சூரியகறல ேந்திரகறல இயங்கும்யபாது கேய்கின்ை

பூறேயானது, இயல்பாகவுள்ள ஈேனுக்கு இறணந்த மலராக மட்டும்
அறமய, சூரிய ேந்திர கறலகள் இயங்காமல் அக்கினிகறலயில்
(சுழுமுறனயில்) இயங்கும்யபாது கேய்யும் பூறேறயத் தாழ்ந்த ஒளிக்
கிரணங்கறளயுறடய ஈேன் முழுவதும் விரும்பி ஏற்றுக் ககாள்வான்.

1856. இராப்பகல் அற்ை இடத்யத இருந்து

பராக்குஅை ஆனந்தத் யதைல் பருகி
இராப்பகல் அற்ை இறையடி இன்பத்து
இராப்பகல் மாறய இரண்டுஇடத் யதயன.

கபாருள் : முன்யன கூைியவாறு இரவுபகல் என்ை யபதமற்று

ோக்கிராதீத்யத நின்று, யவறு எண்ணமற்றுச் ேிவானந்தத் யதறனப்
பருகி, இரவும் பகலும் இல்லாத திருவடியின்பத்தில் திறளத்து இரவும்
பகலும் உள்ள அசுத்த மாறய சுத்தமாறய இரண்றடயும் அகற்ைி
நின்யைன்.

13. மவகசுவர பூவச

1857. படமாடக் யகாயில் பகவற்குஒன்று ஈயில்

நடமாடக் யகாயில் நம்பர்க்குஅங்கு ஆகா
நடமாடக் யகாயில் நம்பர்க்கு ஒன்று ஈயில்
படமாடக் யகாயில் பகவற்குஅது ஆயம.

கபாருள் : ேித்திரம் யபான்று அறமந்த மாடங்கறளயுறடய யகாயிலில்

உள்ள இறைவனுக்கு ஏயதனும் றநயவத்தியம் கேய்தால் நடக்கின்ை
மாடக்யகாயிலாக விளங்கும் ேிவனடியார்க்கு வந்து அறமயா. ஆனால்
நடமாடும் யகாயிலாகவுள்ள ேிவனடியார்க்கு ஏயதனும் ககாடுத்தால்
அது மாடக் யகாயிலில் உள்ள இறைவனுக்குத் திருப்தி அளிப்பதாகும்.
அதாவது அடியார்க்குச் கேய்யும் பூறே இறைவனுக்குச் கேய்யும்
பூறேயாகும்.

1858. தண்டுஅறு ேிந்றத தயபாதனர் தாம்மகிழ்ந்து

உண்டது மூன்று புவனமும் உண்டது
ககாண்டது மூன்று புவனமும் ககாண்டதுஎன்று
எண்திறே நந்தி எடுத்துறரத் தாயன.

கபாருள் : தீறமயில்லாத ேிந்றதயுறடய தவத்திறனயுறடய

கேல்வர்கள் தாம் மகிழ்ச்ேியயாடு உண்டது மூன்று புவனங்களும்
முழுறமயும் உண்டதாகும். அவர்கள் ஏற்றுக் ககாண்டது மூன்று
புவனங்களும் ஏற்றுக் ககாண்டதாம் என்று எட்டுத் திறேகளுக்கும்
தறலவனாகிய நந்தி எடுத்துக் கூைினான். உண்டது உணவு, ககாண்டது
ஆறட என்றுள்ள யவறுபாட்றட அைிக.

1859. மாத்திறர ஒன்ைினில் மன்னி அமர்ந்துறை

ஆத்தனுக்கு ஈந்த அரும்கபாரு ளானது
மூர்த்திகள் மூவர்க்கும் மூயவழ் குரவர்க்கும்
தீர்த்தம தாம்அது யதர்ந்துககாள் வயர.
ீ

கபாருள் : ஒரு மாத்திறரயாகிய அகரத்தில் கபாருந்தி உறைகின்ை

யயாகிக்குக் ககாடுத்த அருறமயான கபாருள் மும்மூர்த்திகளுக்கும்
மூயவழு தறலமுறையினர்க்கும் அர்ப்பணித்ததாகும். அதறனத்
கதளிந்து ககாள்வராக.
ீ
1860. அகரம் ஆயிரம் அந்தணர்க்கு ஈயில்தன்
ேிகரம் ஆயிரம் கேய்து முடிக்கில்என்
பகரு ஞானி பகல்ஊண் பலத்துக்கு
நிகரிறல என்பது நிச்ேயம் தாயன.

கபாருள் : ஆயிரம் நகரம் அந்தணர்க்கு அளித்தால் ஆகும் பயன் என்ன

? ஆயிரம் யகாயில்கள் கட்டி முடித்தலால் என்ன பயன் ? கோல்லப்
கபறுகின்ை ஞானி ஒரு பகல் உண்ணும் உணவால் விறளயும்
பயனுக்கு ஒப்பாகாது என்பது உண்றம. (அகரம்-ஊர்; பார்ப்பனச் யேரி.)

1861. ஆைிடும் யவள்வி அருமறை நூலவர்

கூைிடும் அந்தணர் யகாடியபர் உண்பதில்
நீைிடும் கதாண்டர் நிறனவின் பயனிறல
யபகைனில் ஓர்பிடி யபைது வாகுயம.

கபாருள் : ஆற்றுப் படுத்தும் யவள்வியிறனச் கேய்யும் அருமறை

நூல்வல்லார் என்று கூைப்கபறும் அந்தணர் யகாடியபர் உண்பதில்
திருநீற்ைிறன நிறையப் பூசும் கதாண்டர் ஒருவருக்கு உணவு அளிக்க
யவண்டும் என்று நிறனவதில் உள்ள பயன் இல்றல. அவ்வாறு
அந்தணர்க்கு அளிப்பது யபறு என்ைால் அது ஒரு ேிறு அளவு யபைாகும்.
யவள்வியிறனப் புரியும் அந்தணர்க்கு அளிப்பறதவிட நீற்ைிறனப் பூசும்
கதாண்டர்க்கு அளிப்பது யமலானது.

1862. ஏறுறட யாய்இறை வாஎம்பி ரான்என்று

நீைிடு வார்அடி யார்நிகழ் யதவர்கள்
ஆைணி கேஞ்ேறட அண்ணல் இவர்என்று
யவறுஅணி வார்க்கு விறனயில்றல தாயன.

கபாருள் : திருஐந்கதழுத்து ஓதித் திருநீறு அணியுங்கள் ஏறுறடயாய்

எனவும், இறைவா எனவும், எம்பிரான் எனவும் உள்ளன்பால் ஓதுவர்.
அவ்வாறு ஓதித் திருகவண்ண ீறு அணியும் கமய்யடியார்கள் இயங்கும்
யதவர்கள் ஆவர். அம்கமய்யடியார்கறள ஒருவர் ஆைணி கேஞ்ேறட
அண்ணலாகிய ேிவகபருமான் இவர்கயள என்று நிறனதல் யவண்டும்.
அங்ஙனம் நிறனந்து அம் கமய்யடியார்கறளச் ேிைப்பாக
வழிபடுபவர்கட்கு முத்திை விறனகளும் மூளா என்க. முத்திறர
விறனகளாவன: ேஞ்ேிதம், பிராரத்தம், ஆகாமியம் என்பனவாம்.

1863. ேீர்நந்தி ககாண்டு திருமுக மாய்விட்ட

யபர்நந்தி என்னும் பிைங்கு ேறடயறன
நான்கநாந்து கநாந்து வருமளவுஞ் கோல்லப்
யபர்நந்தி என்னும் பிதற்குஒழி யயயன.

கபாருள் : ேிைந்த ஒளிமண்டல நிறனறவக் ககாண்டு தன் ேந்நிதியில்

இட்டுச் கேன்ை கபரிய நந்தி என்று யபேப் கபயறும் ஒளிக்கிரணங்கள்
விளங்கும் ேடாதாரிறய நான் மிகவும் றநந்துருகித் யதான்றும் அளவு
கூறுவதற்காக நந்தியாகிய ேிவனது நாமத்றதத் திரும்பத் திரும்ப
நிறனத்துக் ககாண்டிருப்யபன்.

1864. அழிகதவு இல்லா அரன்அடி யாறரத்

கதாழுறக ஞாலத்துத் தாங்கிருள் நீங்கும்
பழுது படாவண்ணம் பண்பறன நாடித்
கதாழுகதழு றவயகத்து ஓர்இன்பம் ஆயம.

கபாருள் : அழியும் தன்றமயில்லாத அருட்பண்புகறள

யமற்ககாண்கடாழுகும் ேிவனடியாறர இவ்றவயத்துள்ள கமய்யடியார்
கண்ணிற் காணும் ேிவன் எனக் காதலால் கதாழுவர். அதனால்
அவர்கள்பால் பண்யட புல்லிய மலஇருள் நீங்கும். கதாழாத நாள்
இல்றலகயன்று கோல்லும்படி அம்கமய்யடியார்கறளச் ேிவன் எனயவ
நாடித் கதாழுது எழ ஒப்பில்லாத ேிவப் யபரின்பம் பின்றன என்னாமல்
அப்கபாழுயத உண்டாம்.

1865. பகவற்குஏ தாகிலும் பண்பில ராகிப்

புகுமத்த ராய்நின்று பூேறன கேய்யும்
முகமத்யதாடு ஒத்துநின்று ஊழியதா றூழி
அகமத்த ராகிநின்று ஆய்ந்கதாழிந் தாயர.

கபாருள் : அம்றமக்கு ஒரு கூறு பகுத்து அளித்ததனால் அப்பனாகிய

ேிவகபருமான் பகவன் என்று அறழக்கப்பட்டான். அவறன உணர்தற்கு
யவண்டும் உலகியல் பண்புகள் ஏதும் இலராகிலும் கமய்யடியார்கள்
மாட்டுப் பூண்டுள்ள அளவிைந்த அன்பாகிய மத்தராய் நின்று பூேறனக்கு
யவண்டிய முகமனாகிய ேிைப்புடன் வழிபாடு கேய்வர். அவ்வழிபாட்டின்
பயனாய் ஊழி ஊழியாக நின்று உள்ளத்றத அதற்யக ஈந்தவராய் யவறு
ஆராய்வு எதுவுமின்ைி அடங்கி நிற்பர்.

1866. வித்தக மாகிய யவடத்தர் உண்டஊன்

அத்தன் அயன்மால் அருந்திய வண்ணமாம்
ேித்தம் கதளிந்தவர் யேடம் பருகிடில்
முத்தியாம் என்றுநம் மூலன் கமாழிந்தயத.
கபாருள் : திருத்தமாகிய யவடத்றதயுறடய மயகசுவரர் அருந்திய
உணவு, உருத்திரன் பிரமன் திருமால் ஆகிய மூவரும் அருந்திய
கபருறமயுறடயதாம். ேித்தம் கதளிந்தவர் மிச்ேத்றத உண்டால் முத்தி
உண்டாகும் என்று நம்மூலன் கமாழிந்த உண்றமயாகும். இது
திருமூலர் ஆறண கமாழியாகும்.

1867. தாழ்விலர் பின்னும் முயல்வர் அருந்தவம்

ஆழ்விறன ஆழ அவர்க்யக அைஞ்கேய்யும்
ஆழ்விறன நீக்கி அருவிறன தன்கனாடும்
யபாழ்விறன தீர்க்கும்அப் கபான்னுலகு ஆயம.

கபாருள் : ேிவனடியார் வழிபாட்டின் அன்பில் ஒருேிைிதும் குறைபாடு

இலராய், யமலும் யமலும் ேிவத்றதப் யபணும் இைப்பில் தவத்தால்
ஆழச்கேய்யும் ஏறுவிறன அகன்று ஒழிய கமய்யடியார் திருவடியிறன
வழிபட்டு மண்ணில் பிைந்தார் எய்த யவண்டிய கபரும்பயறன
எய்துவர். யமலும் அந்த ஏறுவிறன நீங்கினறம யபான்று
அருவிறனயாகிய எஞ்சுவிறனயுடன் யபாழ்விறனயாகிய
ஏன்ைவிறனயும் அருளால் தாக்காது நீக்குவர். அவர்கள் வாழும் இடயம
ேிவவுலகு ஆகும். (ஆழ்விறன - ஆகாமியம்; அருவிறன ேஞ்ேிதம்;
யபாழ்விறன - பிராப்தம்)

14. அடியார் தபருவம

1868. திறகக்குரி யாகனாரு யதவறன நாடும்

வறகக்குரி யாகனாரு வாது இருக்கில்
பறகக்குரி யாரில்றலப் பார்மறழ கபய்யும்
அகக்குறை யகடில்றல அவ்வுல குக்யக.

கபாருள் : திறேகறள உரிறமயாகக் ககாண்ட ஒரு பரம்கபாருறள

நாடுகின்ை தன்றமயுறடய அடியார் நீங்காது இருப்பின் அந் நாட்டில்
பறக கேய்வதற்கு ஒருவரும் இல்றலயாகும். அந் நாட்டில் பருவ
மறழ முøைாகப் கபய்யும். அந்நாட்டில் விறளயும் கபாருளின் விறல
தரமாய் இருக்குமாம். அடியார் வாழும் நாடு வளமாக இருக்கும்.

1869. அவ்வுல கத்யத பிைந்துஅவ் உடயலாடும்

அவ்வுல கத்யத அருந்தவம் நாடுவர்
அவ்வுலக கத்யத அரனடி கூடுவர்
அவ்வுலக கத்யத அருள்கபறு வாயர.

கபாருள் : கமய்யடியார்கள் ேிவவுலகத்யத யதான்றுவர். அச்ேிவ

உலகத்துக்குரிய தூயவுடலுடன் இருப்பர். அவ்வுலகத் தின்கண் ேிவறன
வழிபடும் அருந்தவம் ஆற்றுவர். அச்ேிவவுலகத்யத நின்று இறையருள்
யநர்படின் ேிவன்திருவடிறயக் கூடுவர். அச் ேிவவுலகத்தியலயய
திருவருள் இன்பத்திறன எய்துவர். (அவ்வுலகம் - ேிவவுலகம்)

1870. ககாண்ட குைியும் குலவறர உச்ேியும்

அண்டரும் அண்டத்து அமரரும் ஆதியும்
எண்டிறே யயாரும்வந்து என்றகத் தலத்தினுள்
உண்கடனில் நாம்இனி உய்ந்கதாழிந் யதாயம.

கபாருள் : நாம் யமற்ககாண்ட ஒளிமண்டலத்தில் எட்டுக்

குலமறலகளின் உச்ேியும், கீ ழ் உலகிலுள்ள நாகர்களும் அண்டங்களில்
வாழும் யதவர்களும் ஆதிப்பரம் கபாருளும் எட்டுத் திறேகளிலுள்ள
அறனவரும் வந்து என் றகயகத்தில் உள்ளார்கள் என்ைால் நாம் இனி
உய்தி கபற்யைாம்.

1871. அண்டங்கள் ஏழும் அகண்டமும் ஆவியும்

ககாண்ட ேராேரமும் முற்றும் குணங்களும்
பண்றட மறையும் பறடப்பளிப்பு ஆதியும்
கண்டேிவனும்என் கண்ணன்ைி இல்றலயய.

கபாருள் : ஏழு உலகங்களும் எல்றலயற்ை ஆகாயமும் உயிர்களும்

உலகிலுள்ள நிற்பன அறேவனாகிய யாவும் அவற்ைின் குண
வியேடங்களும் பழறமயான யவதங்களும், பறடத்தல், காத்தல்
முதலான கதாழில்களும் அறவ முறையாக நடக்கும்படி காணுகின்ை
ேிவனும் என்னிடம் அன்ைி இல்றலயாம்.

1872. கபண்ணல்ல ஆணல்ல யபடல்ல மூடத்துள்

உள்நின்ை யோதி ஒருவர்க்கு அைிகயாணாக்
கண்ணின்ைிக் காணும் கேவியின்ைிக் யகட்டிரும்
அண்ணல் கபருறமறய ஆய்ந்தது மூப்யப.

கபாருள் : கபண், ஆண், யபடு என்ை பாகுபாடு உறடயது அல்ல. அண்ட

யகாேத்தால் மூடியிருக்கும்யபாது உள்நின்ை யோதிறய ஒருவராலும்
அைிய இயலாது. அது கண் ஆகிய கருவியின்ைிப் பார்க்கும். காதாகிய
கருவியின்ைிக் யகட்கும். யோதிக்குள் யோதியாய் விளங்கும் இறைவன்
கபருறமறய ஆராய்ந்து அைிந்தயத மூத்த ஞானமாம். (அன்பர்கள் -
அகண்ட அைிவுறடயவர்.)

1873. இயங்கும் உலகினில் ஈேன் அடியார்

மயங்கா வழிகேல்வர் வானுலகு ஆள்வர்
புயங்களும் எண்டிறே யபாதுபா தாள
மயங்காப் பகிரண்ட மாமுடி தாயன.

கபாருள் : ஓவாது சுழலும் இவ்வுலகினில் ேிவகபருமானின்

திருவடியுணர்வு றகவரப் கபற்ை ேிவனடியார்கள் கேந்கநைியிற்
கேல்வர்; ேிவ உலறக ஆள்வர். அச் ேிவகபருமான் திருத்யதாள்கள்
புலம் எட்டிலும் நலம்புரிய எட்டாயின. யபாதாகிய அவன் திருவடித்
தாமறர பாதாளம் ஏழினுக்கும் அப்பால் - திருமுடிகவளியில் நிகழும்
புை அண்டங்களுக்கும் அப்பாலாம்.

1874. அகம்படி கின்ைநம் ஐயறன ஓரும்

அகம்படி கண்டவர் அல்லலில் யேரார்
அகம்படி உட்புக்கு அைிகின்ை கநஞ்ேம்
அகம்படி கண்டுஆம் அழிக்கலும் எட்யட

கபாருள் : உள்ளத்தில் விளங்கும் ேிவறன எண்ணி மனம் அடங்கப்

கபற்ைவர் துன்பத்தில் யதாயார். ஆதலின் அகங்காரம் அடங்கப் கபற்று
உள்புகுந்து இறைவறன அைிகின்ை உள்ளம், தன் முறனப்பு அடங்கப்
கபற்று புரி அடக்கமாகிய சூக்கும உடறல அழித்தலும் கூடும்.

1875. கழிவும் முதலும் காதல் துறணயும்

அழிவும தாய்நின்ை ஆதிப் பிராறனப்
பழியும் புகழும் படுகபாருள் முற்றும்
ஒழியும்என் ஆவி உழவுககாண் டாயன.

கபாருள் : கோல்லுக்கு அடங்காத கபருறமயும் எல்றலயில்லாத

முதன்றமயும், தன்னின் நீங்காத திருவருள் அம்றமயாம் காதல்
துறணயும் யபகராடுக்கப் கபருமானுமாய் நின்ை காரணக் கடவுறள
வழிபடுதலும் கபருள்யேர் புகழ் கூறுதலும் அவன் அருள் கதாழில்
ஐந்தின் கபாருண்றம கமாழிதலும் பணியாகக் ககாண்ட அடியயன்
உயிறர உழவு நிலமாகக் ககாண்டு ஆண்டவன் இயக்குகின்ைனன்.

1876. என்தாயயாடு என்அப்பன் ஏழ்ஏழ் பிைவியும்

அன்யை ேிவனுக்கு எழுதிய ஆவணம்
ஒன்ைாய் உலகம் பறடத்தான் எழுதினான்
நின்ைான் முகில்வண்ணன் யநர்எழுத் தாயம.

கபாருள் : என் தாயயாடு என் அப்பன் ஏயழழ் பிைப்பும் அநாதியய

ேிவனுக்கு அடிறம என்று எழுதிக் ககாடுத்த அடிறம ஓறலறய
ஒன்ைாக நின்று உலகம் அறனத்றதயும் பறடத்த முதல்வன்
எழுதினான். யமகவண்ணனாகிய திருமால் ோட்ேிக் றககயழுத்திட்டான்.
(யநகரழுத்து - ோன்கைழுத்து. சுந்தரர் வரலாற்றை ஒப்பிட்டுக்ககாள்க.)

1877. துணிந்தார் அகம்படி துன்னி உறையும்

பணிந்தார் அகம்படி பால்பட்ட ஒழுகும்
அணிந்தார் அகம்படி ஆதிப் பிராறனக்
கணிந்தார் ஒருவர்க்கு றகவிடலாயம.

கபாருள் : இறைவன் ஐயமின்ைித் தன்றனயய நம்முதல் என்று

துணிந்து வழிபட்டவர் கநஞ்ேில் கபாருந்தி உறைவன். தன்றன
வணங்குயவார் உள்ளத்தில் கபாருந்திய விருப்பத்றத நிறையவற்ைி
றவப்பான். தன்றனயய அணியாகக் ககாண்டவர் உள்ளத்தில் உறையும்
அம் முதல்வறன எண்ணிக் ககாண்யட இருப்பவர் இறடயில் றகவிட
முடியுயமா ? முடியாது. (கணித்தல் - எண்ணுதல்)

1878. தறலமிறே வானவர் தாழ்ேறட நந்தி

மிறலமிறே றவத்தனன் கமய்ப்பணி கேய்யப்
புறலமிறே நீங்கிய கபான்னுலகு ஆளும்
பலமிறே கேய்யும் படர்ேறட யயாயன.

கபாருள் : தாழ்ந்த திருச்ேறடறய யுறடய நந்திஎம் கபருமான்

தறலயால் வணங்கும் ேிவவுலகத்தினர்க்குத் தன் திருவடிறய அவர்தம்
முடியமல் சூட்டியருளினன். திருவடி கயான்யை அகந்தழுவி கமய்ப்பணி
கேய்வார்க்கு மல கன்மம் நீங்கிய தூமாறய உலகத்தும் இன்பப் பயன்
அருள்வன். அவயன படர்ேறடச் ேிவகபருமான் ஆவன். (மிறலமிறே
மிறே மிறல - தறலயில் அணியும்படி.)

1879. அைியாப் பருவத்து அரன்அடி யாறரக்

குைியால் அைிந்தின்பம் ககாண்டது அடிறம
குைியார் ேறடமுடி கட்டி நடப்பார்
மைியார் புனல்மூழ்க மாதவம் ஆயம.

கபாருள் : அைியாத காலத்தில் ேிவனடியாறர யவடத்தால் அைிந்து,

கதாண்டு கேய்து இன்பத்றதப் கபற்ைது அடிறமயின் தன்றமயாம்.
யவடத்றதயுறடய அடியார் ஒளிக்கிரணங்கறளயுறடய ேறட ஒளி
நீங்காவண்ணம் கட்டிக் ககாண்டிருப்பர். அவ்வாறு தடுத்துக்
ககாண்டுள்ள அடியார் திருவடி உணர்வில் கபாருந்துவது கபரிய
தவமாகும்.

1880. அவன்பால் அணுகியய அன்புகேய் வார்கள்

ேிவன்பால் அணுகுதல் கேய்யவும் வல்லன்
அவன்பால் அணுகியய நாடும் அடியார்
இவன்பால் கபருறம இலயமது ஆயம.

கபாருள் : யமல் ஓதிய ேிவனடியாறர அறடந்து அவர்க்கு அன்பும்

பணியும் இன்புைச் கேய்வார் ேிவகபருமான் திருவடிறய கநருங்கவும்
வல்லராவர். யமலும் அம் கமய்யடியாறரத் கதாடர்ந்து நாடுபவர்
ேிைந்யதாராவர். அவர்பால் முழுப் கபருறமயும் தங்கும் ேிவனடியார்
வாயிலாகயவ தாயிலாச் ேிவறன எய்தலாம். (அவன் - ேிவனடியார்.
இலயதாயம - அடங்குயம.)

1881. முன்னிருந் தார்முழுது எண்கணத் யதவர்கள்

எண்ணிைந்து அன்பால் வருவர் இருநிலத்து
எண்இரு நாலு திறேஅந் தரம்ஒக்கப்
பன்னிரு காதம் பதஞ்கேய்யும் பாயர.

கபாருள் : முன்யனயுள்ள பதிகனண்கணத் யதவர்கள் முற்றும்

எல்றலயற்ை அன்பினால் இப்கபரிய பூமிக்கண் வருவார்கள். அவரது
வரவால் பூமியினது எட்டுத்திறேயும் ஆகாயம் யபான்று மிளிர,
பன்னிரண்டு காத எல்றல வறர உள்ளவர்க்கு நன்றம உண்டாகும்.

1882. ேிவயயாகி ஞானி கேைிந்தஅத் யதேம்

அவயயாகம் இன்ைி அைியவார்உண் டாகும்
நவயயாகம் றககூடும் நல்லியல் காணும்
பவ யயாகம் இன்ைிப் பரயலாகம் ஆயம.

கபாருள் : ேிவன் திருவடிறய மைவா நிறனவுறடயயான்

ேிவயயாகியாவன். ேிவன் நிறைவில் அழுந்தித் தற்கேயல் அற்றுச்
கேய்வனகவல்லாம் ேிவன் கேயலாய்ப் புரிபவன் ேிவஞானி யாவான்.
அத்தறகயயார் வாழும் நாடு ேிவநாடு ஆகும். அந் நாட்டில்
கமய்யுணர்வு உறடயயார் வாழ்வர். அங்குக் யகட்றடத் தரும்
தீவிறனகள் ஏதும் நிகழா. ஆண்டு அருளால் எய்தும் புதுறம
உண்டாகும். யமலும் எவ்வறகயான நன்றமயும் கபருகும். ஆண்டு
வாழ்யவார் மீ ண்டும் பிைவார். ேிவவுலகம் உறுவர்.

1883. யமலுணர் வான்மிகு ஞாலம் பறடத்தவன்

யமலுணர் வான்மிகு ஞாலம் கடந்தவன்
யமலுணர் வார்மிகு ஞாலத்து அமரர்கள்
யமலுணர் வார்ேிவன் கமய்யடி யார்கயள.

கபாருள் : ேிவகபருமான் திருவாறணயால் உயிர்கட்கு உலகு

உடல்கறளப் பறடத்துக் ககாடுத்தனன் அயன். அதுயபால் காத்தனன்
அரியும். எனினும் அவர்கள் உணர்கவல்லாம் பறடத்தல் காத்தலாகிய
கதாழில் யமல் என்று உணர்ந்து உவறகயுற்று நிற்கும். அதனால்
ேிவறன உணரார். இந்நிலவுலகத்து வாழும் கமய்யடியார்
விரும்பியுணர்வது ேிவறனயய. அதனால் அவர்கள் ேிவனடியார்கள்
என்று எவராலும் என்றும் வழுத்தப் கபறுவர்.

15. வபாசன விதி (ஊண் முறை)

1884. எட்டுத் திறேயும் இறைவன் அடியவர்க்கு

கட்ட அடிேில் அமுகதன்று எதிர்ககாள்வர்
ஒட்டி ஒருநிலம் ஆள்பவர் அந்நிலம்
விட்டுக் கிடக்கில் விருப்பைி யாயர.

கபாருள் : உலகில் எட்டுத் திறேயிலும் இறைவன் அடியார்க்கு அளித்த

உணறவ அவர்கள் அமுதம் என்று விரும்பி ஏற்றுக் ககாள்வர்.
ஏகனனில், உடம்பாகிய ஒரு நிலத்றதப் கபாருந்தி அதறனப்
யபாற்றுபவர். அவ்வாறு அதறனப் யபாற்ைாமல் பாழாய்க் கிடக்க
விரும்ப மாட்டார். (விட்டுக் கிடக்கில் - நீங்கி இருந்தால்)

1885. அச்ேிவன் உள்நின்ை அருறள அைிந்தவர்

உச்ேியம் யபாதாக உள்ளமர் யகாவிற்குப்
பிச்றே பிடித்துண்டு யபதம் அைநிறனந்து
இச்றேவிட்டு ஏகாந்தத்து ஏைி இருப்பயர.

கபாருள் : அச்ேிவன் உடம்பினுள் உயிர்க்கு உயிராக விளங்கும்

அருறள உணர்ந்தவர் உச்ேிப்யபாதில் உள்ளத்தில் அமர்ந்திருக்கும்
தறலவனுக்கு, பிச்றே ஏற்று உண்டு யபதமில்லா ஞானம் வரப்கபற்று,
ஆறேறய விட்டு, தனிறமயாகச் ேகஸ்ரதளத்தில் கபாருந்தி இருப்பர்.
அடியார் ஒருயபாது பிச்றே ஏற்று உண்டு ஏகாந்தத்து இருப்பர்.

16. பிட்சா விதி

1886. விச்சுக் கலம்உண்டு யவலிச்கேய் ஒன்றுண்டு

உச்ேிக்கு முன்யன உழவு ேறமந்தது
அச்ேம்ககட்டு அச்கேயல் அறுத்துண்ண மாட்டாதார்
இச்றேக்குப் பிச்றே இரக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : விந்துவாகிய விறதறயச் யேமிக்க உடம்பாகிய பாத்திரம்

உண்டு. விறதயிறன விறதப்பதற்குரிய பாதுகாவலான
ேகஸ்ரதளமாகிய நிலம் ஒன்று உள்ளது. ஆஞ்றஞச் ேக்கரமாகிய
உச்ேிக்கு முன்பு தியானமாகிய உழவு அறமந்தது. அச்ேமின்ைி
ஊர்த்துவ ேகஸ்ரதளமாகிய அந்நிலத்தில் கபாருந்தி ேமாதியாகிய
பயறனப் கபை மாட்டாதார் விருப்பத்துக்காக கவளியய கேன்று பிச்றே
யயற்றுத் திரிகிைார்கயள, என்ன பாவம் !

1887. பிச்றேயது ஏற்ைான் பிரமன் தறலதன்னில்

பிச்றேயது ஏற்ைான் பிரியா அைஞ்கேய்யப்
பிச்றேயது ஏற்ைான் பிரமன் ேிரங்காட்டிப்
பிச்றேயது ஏற்ைான் பிரமன் பரமாகயவ.

கபாருள் : ேிவகபருமான் பறடப்யபானாகிய அயன் மண்றடயயாட்றட

ஆருயிர்கட்குக் காட்டிப் பிச்றே ஏற்பான் ஆயினான். ேிவன்
தன்றனவிட்டு நீங்காச் ேிறவயின் வழி முப்பத்திரண்டு அைமும்
இறடவிடாது கேய்வித்துக் ககாண்டிருக்கின்ைான். அங்ஙனம் இருப்பவும்
இரப்பதற்குக் காரணம் ஈயவாகரல்லாம் அருளாளர் நிறலயாகவும்
இரப்யபாகரல்லாம் ஆண்டான் நிறலயாகவும் கருதுதல் யவண்டும்
என்னும் குைிப்பு. பிரமன் ேிரங்காட்டி இரப்பது பிரமனிலும் தான்
உயர்ந்யதான் எனவும் உலப்பியலான் எனவும் உலகத்துக்கு உணர்த்த
என்க.

1888. பரந்துலகு ஏழும் பறடத்த பிராறன

இரந்துணி என்பர்கள் எற்ைக்கு இரக்கும்
நிரந்தர மாக நிறனயும் அடியார்
இரந்துண்டு தன்கழல் எட்டச்கேய் தாயன.

கபாருள் : நீக்கமை நிறைந்து உலகு ஏறழயும் பறடத்த இறைவறன

உலகவர் இரந்து உண்பவன் என்று எள்ளி நறகயாடுவர். அவன்
எதற்காக இரக்கின்ைான் ? இறடவிடாது தன்றனயய நிறனத்துக்
ககாண்டிருக்கும் அடியார்கள், அவர்கள் உண்ணும் ஊண் தன்
திருவருளால் வழங்கப்படுவகதன்னும் கமய்றம உணர்த்த
உணர்கின்ைனர்.

1889. வரஇருந் தான்வழி நின்ைிடும் ஈேன்

தரஇருந் தான்தன்றன நல்லவர்க்கு இன்பம்
கபாரஇருந் தான்புக யலபுக லாக
வரஇருந் தால்அைி யான்என்ப தாயம.

கபாருள் : இறைவன் தன்றன வந்து அறடவார் கேய்யும் முயற்ேியில்

உடன்நின்று உதவுவான். நல்ல கமய்யடியார்க்குத் தன்றன
இன்பவடிவில் தர இருந்தான். அடியார்களுக்கு அறடக்கலமாகப்
கபாருந்த இருந்தான். இவ்வாகைல்லாம் வரறவ எதிர்யநாக்கியிருந்தால்
அைியாதவன் என்று கூைலாயமா ?

1890. அங்கார் பேியும் அவாவும் கவகுளியும்

தங்கார் ேிவனடி யார்ேரீ ரத்திறடப்
கபாங்கார் புவனத்தும் புண்ணிய யலாகத்தும்
தங்கார் ேிவறனத் தறலப்படு வாயர.

கபாருள் : ேிறு தீயிறன கயாத்த பேி, அவா, கவகுளி முதலான குற்ைப்

பாடுகளில் ேிவனடியார்கள் ஒரு ேிைிதும் மனம் கபாருந்தார். உடம்பு
உறடறம முதலியவற்ைில் பற்றுக் ககாண்டு அவற்றை இறைவன்
உறடறமகயனவும் தமக்கு அவனால் ககாடுக்கப் கபற்ை இரவல்
எனவும் ககாள்ளயவண்டிய உண்றமறய மைந்து தம்றம மதித்து
மனம் கபாங்கிச் கேருக்குைார். துைக்க உலகம் ேிவவுலகம் முதலிய
எவ்வுலகத்தும் உள்ள நிறலயிலா இன்பத்றதயும் ககாள்ளார்; உள்ளார்;
ேிவன் திருத்தாயள தறலப்படுவர்.

1891. கமய்யக ஞானம் மிகத்கதளிந் தார்களும்

றகயதும் நீண்டார் கண்டத்தறலக் யககேல்வர்
ஐயம் புகாமல் இருந்த தவேியார்
றவயகம் எல்லாம் வரஇருந் தாயர.

கபாருள் : உள்ளுணர்வாய் உண்றமயாய்த் திகழும் திருவடியுணர்வு

றகவரப் கபற்ை கதளிவுறடயார்கள் ேிவஞானி எனப்படுவர். அவர்கள்
திருவடி இயக்கத்தால் மறனயைம் புரியும் மாண்புயேர் நல்லார் வாழ்
மறனத்தறலச் யேர்வர். அங்ஙனம் யேர்தல் அவர் நல்வழியான் ஈட்டிய
கபாருறள நல் உளத்யதாடு நல்லுறர நவின்று நன்ைாற்ைி நல்கும்
தானத்றதப் கபற்றுப் பயன ீதற் கபாருட்டு ஆகும். இதுயவ அவர்
மறனத்தறல கேன்று பிச்றே உண்பதாம். யவறுேில ேிவஞானிகள் தாம்
தங்குமிடத்யத தங்கியிருப்பர். முன் தங்குமிடத்யத ககாண்டுவந்து
பணிந்து பறடப்பர். அதறனயும் ஏற்று அருள்புரிவர்.

17. முத்திவர வபதம்

(முத்திறர - கருவி கரண அைிறவ மாற்ைி முதல் நிறலக்குச்

கேல்வதற்குரிய உபாயம். யபதம் - வறக, ோம்பவி, யகேரி என்பன
முத்திறர யபதமாம்.)

1892. நாயலழு மாையவ நண்ணிய முத்திறர

பாலான யமான கமாழியில் பதிவித்து
யமலான நந்தி திருவடி மீ துய்யக்
யகாலா கலங்ககட்டுக் கூடுநன் முத்தியய.

கபாருள் : பதிகனாரு கருவிகளும் ேீவயபாத வழியினின்று ேிவயபாத

வழியில் மாையவ வந்த முத்திறர அமுதூறும் பிரணவத்தில்
அழுந்துவித்து எல்லாவற்ைிற்கும் யமலான ேிவனது திருவடிறய
அறடவிக்க ஆரவாரம் அடங்கி யமலான முத்திப்யபறு உண்டாகும்.

(நாயலழு - உம்றமத் கதாறக பதிகனான்று: ஞாயனந்திரியம் 5,

கன்யமந்திரியம் 5, மனம் 1, ஆகப்பதிகனான்று)

1893. துரியங்கள் மூன்று கோருகுஇட னாகி

அரிய உறரத்தாரம் அங்யக அடக்கி
மருவிய ோம்பவி யகேரி உண்றம
கபருகிய ஞானம் பிைழ்முத் திறரயய.

கபாருள் : மூன்று வறகயான துரியங்களும் அடங்கும் இடமாகி,

அருறமயாகப் யபசுகின்ை நாவின் கேயறல அடக்கி, கபாருந்திய
ோம்பவியும் யகேரியும், உண்றமறயப் கபருக்கி ஞானம் விளங்கும்
முத்திறரகளாம். (துரியம் - உைக்கநிறல.)

ோம்பவியாவது, கண்பார்றவறய நாேித் துவாரங்களின் பக்கமாய்

மார்பகம் வறர பார்த்துப் பழகுதல். யகேரியாவது, புருவ மத்தியில்
கதாடங்கி அகயநாக்கில் ேிரேின் உச்ேிறய யநாக்கிப் யபாதல்.

1894. ோம்பவி நந்தி தன்னருள் பார்றவயாம்

ஆம்பவம் இல்லா அருட்பாணி முத்திறர
ஓம்பயில் ஓங்கிய உண்றமய யகேரி
நாம்பயில் நாதன்கமய்ஞ் ஞானமுத் திறரயய.

கபாருள் : ோம்பவி யாவது குருநாதனது அருட்பார்றவறய

விறளவிப்பதாம். அது கதாடர்ந்து வருகின்ை பிைப்பிறன நீக்கி
அருளமுதம் வழங்கும் முத்திறரயாகும். பிரணவத் தியானத்யதாடு
கபாருந்தியிருக்கின்ை யகேரியாவது ேிவயயாகியாகிய நாம் பயிலக்
கூடிய உண்றமயான ஞான முத்திறரயாகும். ோம்பவி, அருறள
அளிப்பது, யகேரி, ஞானத்றத நல்குவது, அருள் கபற்ை பின் ஞானம்
உண்டாகும்.

1895. தானத்தின் உள்யள ேதாேிவன் ஆயிடும்

ஞானத்தின் உள்யள நற்ேிவம் ஆதலால்
ஏறனச் ேிவமாம் கோரூபம் மறைத்திட்ட
யமானத்து முத்திறர முத்தாந்த முத்தியய.

கபாருள் : கண்டத்திடத்து அருயளானாகிய ேதாேிவன்

வற்ைிருந்தருள்வன்.
ீ திருவடியுணர்வாகிய ேிவஞானத்தினால்
அகத்தினுள் உணர்வுக்கு உணர்வாய் நற்ேிவன் யதான்றுவான்.
வாய்வாளாறமயாகிய யமானத்தினுள் ேிவமாம் உருவம் மறைந்திடும்.
இதுயவ யமான முத்திறர. முடிந்த முடிபாகிய வடுயபறும்
ீ இதுயவ.
(யமானத்து முத்திறர மவுனம்.)

1896. வாக்கு மனமும் இரண்டும் மவுனமாம்

வாக்கு மவுனத்து வந்தாலும் மூங்றகயாம்
வாக்கு மனமும் மவுனமாம் சுத்தயர
ஆக்கும்அச் சுத்தத்றத யார்அைி வார்கயள.

கபாருள் : கேயலும் தன்றமயாகிய கமௌனம் இருவறகப்படும். ஒன்று

வாய், மற்கைான்று மனம். இவ்விரண்டும் ஒருங்கு கேயலாற்ைினால்
பயன் உண்டு. வாய்மட்டும் யபோதிருந்தால் ஊறமயய. இரண்டும்
ஒன்றுபட்டால் அருளில் அழுந்திய தூய உயிராகும். திருவருள் உடன்
நின்று ஆக்கும் அத்தூய்றமயின் உண்றமயிறன அைிவார் யார் ?
ஒருவரும் இவர் என்பதாம்.

1897. யயாகத்தின் முத்திறர ஓர்அட்ட ேித்தியாம்

ஏகத்த ஞானத்து முத்திறர எண்ணுங்கால்
ஆகத் தகும்யவத யகேரி ோம்பவி
யயாகத்துக் யகேரி யயாகமுத் திறரயய.

கபாருள் : எண்கபரும் இருத்திகளாகிய ேித்திகள் யயாக முத்திறர

என்ப. ஒப்பில்லாத உண்றம உணர்வு அறடயாளத்றத ஆராயுமிடத்துத்
திருநான் மறையின்கண் வகுக்கப் கபற்ை முறையான் ஒழுகிக்
கடவுளருளால் றகவரும் யகேரி, ோம்பவி யயாகத்துக் யகேரி முதலிய
முத்திறரகள் அடங்கிய யயாக முத்திறரயாகும்.

(இருத்தி - ேித்தி. ஏகத்த - ஒப்பற்ை.)

1898. யயாகிஎண் ேித்தி அருகளாலி வாதறன

யபாகி தன் புத்தி புருடார்த்த நன்கனைி
ஆகும்நன் ேத்தியும் ஆதார யோதறன
ஏகமும் கண்கடான்ைில் எய்திநின் ைாயன.
கபாருள் : அகத்தவமாகிய யயாகத்தால் கபறும் எண்ேித்தியுள்ளவன்
திருவருள் உயிர்ப்பாகிய அருள் மூச்சுறடய வாதனாவன். யயாக
நிறலயிலுள்ளார் புத்திக்குயமல் உணரும் நன்கனைியின்கண்
உளராகுவர். இறவயய உண்றமயாகும். இதுயவ மூலமுதல்
ஆறுநிறலக் களங்களிலும் நின்ைருள்பவன் ேிவன் என்று துணியும்
கேம்றம கண்டு உடனாகக் கூடி எதிர்நிற்கும் பண்பாகும். எதிர் நிற்ைல்
ஏற்றுக்ககாள்ளுதல். (வாதறன - கேம்றபப் கபான்னாக்கும் கேய்றக.)

1899. துவாதே மார்க்ககமன் யோடே மார்க்கமாம்

அவாஅறும் ஈர்ஐ வறகஅங்கம் ஆறும்
தவாஅறு யவதாந்த ேித்தாந்தத் தன்றம
நவாஅக யமாடுஉன்னல் நற்சுத்த றேவயம.

கபாருள் : யயாககநைியில் கூைப்கபறும் பன்னிரு கறலப்பிராோத

கநைியய பதினாறு கறலப் பிராோத கநைியாகும். இதனால்
ஞாயனந்திரியங்கள் கன்யமந்திரியங்கள் ஆகியறவ காமாதி அறுபறக
வழிச் கேல்லாமல் அவற்ைின் விருப்பத்றதவிட்டு நிற்கும். இதுயவ
யகடற்ை யவதாந்த ேித்தாந்தத் தன்றமயாம். இறைவறனத் துறணயாக
மனத்துடன் ேிந்தித்தல் நல்ல சுத்த றேவமாகும்.

1900. யமானத்து முத்திறர முத்தர்க்கு முத்திறர

ஞானத்து முத்திறர நாதர்க்கு முத்திறர
யதனிக்கும் முத்திறர ேித்தாந்த முத்திறர
கானிக்கும் முத்திறர கண்ட ேமயயம.

கபாருள் : யமல் ஓதிய யமானமுத்திறர நல்லுயிராகிய முத்தர்க்கு

உரியது. நாதராகிய ேிவ குருவினர்க்கு உரியது ஞான முத்திறர.
கேம்கபாருள் துணிவாம் ேித்தாந்தச் கேந்கநைியாளர் முத்திறர
ஆன்சுறர முத்திறரயாகும். (ஆன் சுறர முத்திறர - யதனுமுத்திறர
பசுமமுத்திறர.)

1901. தூகநைி கண்ட சுவடு நடுஎழும்

பூகநைி கண்டுஅது கபான்னக மாய்நிற்கும்
யமல்கநைி கண்டது கவண்மதி யமதினி
நீல்கநைி கண்டுள நின்மலன் ஆயம.

கபாருள் : தூய கநைியாகக் காணப்கபறும் உச்ேித் துறளவழி யமல்

திகழும் ஆயிரம் இதழ்த் தாமறர அருள் வழியாகும். அருளால்
அந்கநைி அழுந்திக் காண்பவரின் உள்ளமும் உடலும் கபான்
வண்ணமாய்த் திகழும். யமல் கநைியாகக் காணப்படுவது திங்கள்
மண்டிலமாகும். யமற்கேல்லும் உயிர்ப்பு வழி கண்டவர் உள்ளம் மலர்
அகன்று நலம் உற்று நிறலநின்ை தூய்றமயாகும். (சுவடு பிரமரந்திரம்.
பூகநைி - உச்ேித் தாமறர. நீகநைி. பிராணவாயு யமற்கேல்லும் கநைி.)

18. பூரணக் குவக தநறிச் சமாதி.

(பூரணம் - முடிவு - குறக - இடம். முடிவின் பின் எய்தும் பயன்.)

1902. வளர்பிறை யில்யதவர் தம்பாலின் முன்னி

உளகராளி பானுவின் உள்யள ஒடுங்கித்
தளர்வில் பிதிர்பதம் தங்கிச் ேேியுள்
உளதுறும் யயாகிய உடல்விட்டால் தாயன.

கபாருள் : யயாகி வளர்பிறையில் உடறல விட்டு நீங்கினால் திங்கள்

மண்டிலத்யத கேன்று தங்குவன். கேல்லும் வழியில் துைக்க உலகத்தும்
ஞாயிற்று உலகத்தும் பதிர் உலகத்தும் தங்கித் தங்கிச் கேல்லன்.
(பிதிர்பதம் - உடறல விட்டு உயிர் பதிர்ந்து நிற்கும் பதம்.)

1903. தான்இறவ ஒக்கும் ேமாதிறக கூடாது

யபான வியயாகி புகலிடம் யபாந்துபின்
ஆனறவ தீர நிரந்தர மாயயாகம்
ஆனறவ யேர்வார் அருளின் ோர் வாகியய.

கபாருள் : யமல் ஓதியவாறு ேமாதி றக கூடாமல் உடறல

விட்டுப்யபான யயாகி நிறலயான ேிவனடிப் புகலிடம் புகாமல் மீ ண்டும்
பிைக்க யநரின் நற்ோர்பில் வந்து பிைந்து விறன நீங்கி, அருளின்
ோர்வாகி நிறலயான புகலிடம் புகும் மாயயாகி ஆவன். (புகலிடம்
யபாந்து கன்மத்துக்கு ஈடாகப் பதவி யறடந்து.)

1904. தான்இவ் வறகயய புவியயார் கநைிதங்கி

ஆன ேிவயயாகத்து ஆமாறுஆம் அவ்விந்து
தானதில் அந்தச் ேிவயயாகி ஆகுமுன்
ஊனத்யதார் ேித்திவந்து ஓர்காயம் ஆகுயம.

கபாருள் : அங்ஙனம் புவியில் பிைந்த யயாகி ஏறன உலயகார் யபான்று

உண்டு உடுத்து உறழத்து ேிவயயாகி கேல்லும் தூமாறயயின்கண்
முன்யபால் ேிவயயாகி ஆவதன்முன் இவ்வுடலின்கண் ேித்தி றகவரப்
கபற்றுத் திகழ்வன். அதற்கு நிறலக் களமாகிய இவ்வுடயல தாய்
உடலாகும். புவியயார் கநைி - கன்ம மார்க்கம்.
1905. ேிவயயாகி ஞானி ேிறதந்துடல் விட்டால்
தவயலாகம் யேர்ந்துபின் தான்வந்து கூடிச்
ேிவயயாக ஞானத்தால் யேர்ந்தவர் நிற்பர்
புவயலாகம் யபாற்றும்நற் புண்ணியத்யதாயர.

கபாருள் : ேிவயயாகியாகிய ஞானியர் உடல் ேிறதந்து நீங்கினால்

ேிவவுலகம் கேன்று பின் நிலவுலகம் வந்து, பிைந்து நிறைந்த ேிவயயாக
ஞானத்தால் திருவடி யேர்ந்து நிறல யின்பம் கபற்று நீடுவாழ்வர். புவ
உலகம் முதலிய அறனத்துலகும் ேிவயயாக ஞானியறரப் யபாற்றும்.
அதனால் யபாற்றுநர்க்குப் புண்ணியப் யபறும் உண்டாகும். (புவயலாகம் -
ஒளிமண்டலம். கோர்க்கத்திற்கும் பூமிக்கும் இறடப்பட்ட உலகம்.)

1906. ஊனமில் ஞானிநல் யயாகி உடல்விட்டால்

தானை யமானச் ேமாதியுள் தங்கியய
தானவன் ஆகும் பரகாயம் ோராயத
ஊனமில் முத்தராய் மீ ளார் உணர்வுற்யை.

கபாருள் : குற்ைமற்ை திருவடி உணர்வ கபற்ை ஞானியாதற்

கபாருட்டுச் ேிவயயாகியராகிச் கேைிவுகநைி நின்ைவர் உடல் விட்டால்
தான்என்னும் உயிர்த்தன்றம நீங்க உறரயற்ை, உலக உணர்வு அற்ை
உணர்த்தும் உணர்வுடன் நிறைவுற்ை (யமான ேமாதி) அருளில் தங்கித்
தானவன் ஆகுவர்; யவயைார் உடற்கண் புகுதார்; பழுதற்ை நல்லு
யிராவர். இயற்றகயும் முற்றுமாம் இன்ப உணர்வு எய்தி என்றும்
மீ ளாது இன்புறுவர். (முத்தர் - நல்லுயிர்; ஞானியர்)

1907. கேத்தார் கபறும் பயன் ஆவது ஏகதனில்

கேத்துநீர் யேர்வது ேித்திறனக்கூடிடில்
கேத்தார் இருந்தார் கேகத்தில் திரிமலம்
கேத்தார் ேிவமாகி யயேித்தர் தாயம.

கபாருள் : உலகியறல மைந்தவர் கேத்தார் எனப்படுவர். அவர்கபறும்

பயன் யாகதன்று யகட்டால் ஆணவமலம் ககட்டுப் யபணுபணி கதாட்டு
அருள் தன்றம வாய்ந்து ேிவனடிறயச் யேர்வது. அச்ேிவனடி கூடிய
பின்னும் அன்னார் நிலவுலகத்தில் இருத்தலும் கூடும். அங்ஙனம்
இருந்தார் மும்மலமற்ை கேம்மலாயிருப்பர். அவர்கள் கேம்கபாருளாகிய
ேிவமாகயவ விளங்குவர். அவர்கயள ேித்தர் என்று அறழக்கப்படுயவார்
ஆவர்.

1908. உன்னக் கருவிட்டு உரயவான் அரன்அருள்

பன்னப் பரயம அருட்குலம் பாலிப்பன்
என்னப் புதல்வர்க்கும் யவண்டி யிடுஞானி
தன்இச்றேக்கு ஈேன் உருச்கேய்யும் தாயன.

கபாருள் : பிரணவ யயாகத்திலிருந்து பிரணவத்துக்குரிய ேர்வ

வல்லறமயுள்ள ேித்தின் அருறளப் பலகாலும் ேிந்திக்க. பரேிவயம
அச்ேிவ ஞானிக்குச் ேத்தியின் கூட்டத்றத அருளுவான். அங்ஙனம்
கபற்ை அருறள எத்தறகய பக்குவமுள்ள ேீடர்க்கும் யவண்டி அளிக்கும்
ஞானி, தன் விருப்பத்துக்கு ஏற்பச் ேீடறன ஈேன் உருவாக
அறமத்தருளுவான்.

1909. எங்கும் ேிவமாய் அருளாம் இதயத்துத்

தங்கும் ேிவஞானிக்கு எங்குமாம் தற்பரம்
அங்காங்கு எனநின்று ேகமுண்ட வான்யதாய்தல்
இங்யக இைந்துஎங்கு மாய்நிற்கும் ஈேயன.

கபாருள் : நீக்கமை நிறைந்து எங்குமாய் விளங்கும் ேிவத்தின் அருள்

நடுவுள் கபாருந்தியிருக்கும் ேிவஞானிக்கு எங்கும் ேிவம் யதான்றும்.
அங்கு அங்யகயுள்ள நிலம் முதலிய பூதங்கறள விழுங்கி அவற்றுள்
கலந்திருக்கும் ஆகாயம் யபால ஈேன் உருப்கபற்ை ஞானி உடல்
பிரக்றஞவிட்டு எல்லாவற்ைிலும் கலந்திருப்பார். ஈேன் உருப்கபற்ை
ஞானி எங்குமாய் எல்லாவற்றையும் அைிவார்.

19. சமாதிக் கிரிவய.

(ேமாதிக்கிரிறய - ஞானி உடறல விட்டபின் கேய்ய யவண்டிய

ேடங்கு.)

1910. அந்தமில் ஞானிதன் ஆகம் தீயினில்

கவந்திடின் நாகடலாம் கவப்புத் தீயினில்
கநாந்து நாய்நரி நுகரின் நுண்கேரு
வந்துநாய் நரிக்குஉண வாகும் றவயகயம.

கபாருள் : அழிவில்லாத ேிவஞானியின் உடல் தீயில் கவந்து

ககடுமானால் நாட்டு மக்கள் எல்லாம் சுர யநாயினால் பீடிக்கப் பட்டு
வருந்துவர். கவனிப்பாரின்ைி அழுகி நாய் நரி உண்ணுமாயின்
நுட்பமான உட்பறக மூண்டு நாட்டு மக்கள் அழிந்து நாய் நரிக்கு
உணவு ஆவர். (ஞானியின் உடல் ேமாதி கேய்யப்பட யவண்டும்
என்பதாம்.)

1911. எண்ணிலா ஞானி உடல்எரி தாவிடில்

அண்ணல்தம் யகாயில் அழல்இட்டது ஆங்கு ஒக்கும்
மண்ணில் மறழவிழா றவயகம் பஞ்ேமாம்
எண்ணரு மன்னர் இழப்பார் அரயே.

கபாருள் : அளவிடுதற்கரிய திருவடியுணர்வு றகவரப்கபற்ை

ேிவஞானியரின் திருவுடல் எரியில் இடப்படின் அது ேிவகபருமான்
திருக்யகாயிலின் கண் தீயிட்டறத ஒக்கும். அப்கபரும் பாவத்தால்
மண்ணினில் மறழ விழாது. அதனால் நீங்கா வற்கடமாம் கபரும்
பஞ்ேமும் உண்டாகும். அளவிலா மன்னரும் தத்தம் அரேிறனயும்
இழப்பர்.

1912. புண்ணிய மாம்அவர் தம்றமப் புறதப்பது

நண்ணி அனல்யகாக்கில் நாட்டில் அழிவாகும்
மண்ணில் அழியில் அலங்கார பங்கமாம்
மண்ணுலகு எல்லாம் மயங்கும் அனல்மண்டியய.

கபாருள் : ேிவஞானியின் திருயமனிறயப் புறதத்துத் திருக்யகாவில்

அறமப்பது கபரும் ேிவபுண்ணியமாகும். அப்படிச் கேய்யாமல்
தீயின்கண் இட்டால் நாட்டுக்குப் கபரும் அழிவு உண்டாகும். யமலும்
அத்திருயமனி ஓம்புவாரற்று மண்ணில் கிடந்து அழியின், நாட்டின்
அழகு எல்லாம் பாழ் பட்டு நாடும் வழ்ச்ேியும்.
ீ தணியா கவப்பும் தீயும்
பிணியும் பிைவும் மண்ணுலகம் எங்குமாகிப் கபருந்துன்பம் உண்டாகும்.

1913. அந்தமில் ஞானி அருறள அறடந்தக்கால்

அந்த உடல்தான் குறககேய்து இருத்திடில்
சுந்தர மன்னரும் கதால்புவி உள்யளாரும்
அந்தமில் இன்ப அருள்கபறு வாயர.

கபாருள் : அளவிடப் படாத ேிவஞானி திருவடிப்யபைாம் அருறள

அறடந்தக்கால் அவர்தம் திருவுடறல நிலவறையாகிய குறக கேய்து
அவற்ைின் கண் அறமத்தல் யவண்டும். அங்ஙனம் அறமத்தக்கால்
அைிவாற்ைல்களால் மிக்க அழகு கபற்ை யவந்தரும் நிலவுலகத்தில்
வலமும் நலமும் குலமும் யேர்மாந்தரும் முடிவிலாப் படியிலா
வடிவுறட ஆரருள் இன்பம் கபற்று வாழ்வர். (நிலவறை - ேமாதி
குறக.)

1914. நவமிகு ோணாயல நல்லாழம் கேய்து

குறவமிகு சூழஐஞ் ோணாகக் யகாட்டித்
தவமிகு குறகமுக் யகாணமுச் ோணாக்கிப்
பவமறு நற்குறக பத்மா ேனயம.
கபாருள் : நிலவறைப் படுக்கும் குறகயின் அளவு வருமாறு ஆழம்
ஒன்பது ோண். அகலமாகிய சுற்ைளவு ஐந்து ோண். மூன்று ோண்
அகலத்தில் முக்யகாணம். இத்தறகய முறைப்படி அறமக்கும் குறக.
தாமறர இருக்றகயாகிய பதுமாேன மாகும். ேிவஞானியின் உடறலப்
பதுமாேனமாக இருத்துக என்பதாம்.

1915. தன்மறன ோறல குளங்கறர ஆற்ைிறட

நன்மலர்ச் யோறல நகரின்நற் பூமி
உன்னரும் கானம் உயர்ந்த மறலச்ோரல்
இந்நிலம் தான்குறகக்கு எய்தும் இடங்யள.

கபாருள் : ேமாதி கேய்விப்யபான் வட்டின்

ீ பக்கம், நறடச் ோறலயின்
பக்கம், குளக்கறர, ஆற்ைின் நடுப்பறக, பூந்யதாட்டம், நகரில் நல்ல பூமி,
நிறனத்தற்கு அருறமயான காடு, உயர்ந்த மறலச்ோரல் ஆகிய
இந்நிலம்தான் குறகக்கு உரிய இடங்களாகும்.

1916. நற்குறக நால்வட்டம் பஞ்ோங்க பாதமாய்

நிற்கின்ை பாதம் நவபாதம் யநர்விழப்
கபாற்பமா ஓேமும் மூன்றுக்கு மூன்றுஅணி
நிற்பவர் தாம் கேய்யும் யநர்றமறய தாயம.

கபாருள் : நல்ல குறக நாற்புைமும் காலடியால் ஐந்தடி அகலமும்,

நிற்கின்ை உயரம் ஒன்பது அடி யநராக அறமய, அழகறமந்த குறகயின்
குறுக்களவு மூன்றுக்கு மூன்ைாக, அணுக்கமாக உள்யளார் கேய்யும்
முறையாகும். (ஓேம் - யகாயில் அல்லது குறக. பஞ்ோங்க பாதமாய் -
ஐந்து அங்கங்கள் நிலத்தில் பதியும்படி வணங்குவதற்கு
இடமுள்ளதாய்.)

1917. பஞ்ே யலாகங்கள் நவமணி பாரித்து

விஞ்ேப் படுத்துஅதன் யமல்ஆ ேனம்இட்டு
முஞ்ேிப் படுத்துகவண் ணறுஇட்ட
ீ தன்யமயல
கபான்கேய் நற்சுண்ணம் கபாதியலும் ஆயம.

கபாருள் : ஐவறக உயலாகங்கறளயும் ஒன்பது வறக மணிகறளயும்

குறகயில் பரப்பி மிகுதியாகப் யபாட்டு அதன்யமல் ஆேனத்றத
அறமத்து, தருப்றபறயப் பரப்பி திரு கவண்ண ீற்றை நிறையப் யபாட்டு
அதன்யமல் கபாற்சுண்ணப்கபாடிறயப் யபாதலுமாம். (முஞ்ேி - தருப்றப
கபாற்சுண்ணம் - மஞ்ேள் முதலிய கபாருறளச் யேர்த்து இடித்த கபாடி.)

1918. நள்குறக நால்வட்டம் படுத்துஅதன் யமல்ோரக்

கள்ளவிழ தாமம் களம்பம்கத் தூரியும்
கதள்ளிய ோந்து புழுகுபவன் ன ீர்யேர்த்து
ஒள்ளிய தூபம் உவந்திடு வயர.
ீ

கபாருள் : குறகநடுவில் நால்வட்டம் அறமத்து, அதன்யமல் யதன்

நிறைந்த மலர்மாறலகள், ேந்தனக் கலறவ, கத்தூரி முதலிய
மணக்கூட்டுக்கள், ோந்து, புனுகு, பன்ன ீர் யேர்த்துத் தக்கவாறு கபாதிதல்
யவண்டும். பின் ேிைந்த நறும்புறகயும் விரும்பி மகிழ்ந்து இடுவர்களாக.
ீ
(நள்குறக - குறக நடுவில்.)

1919. ஓதிடும் கவண்ணற்ைால்

ீ உத்தூளம் குப்பாயம்
மீ தினில் இட்டுஆ ேனத்தினின் யமல் றவத்துப்
யபாதறு சுண்ணமும் நறும் கபாலிவித்து
மீ தில் இருத்தி விரித்திடு வயர.
ீ

கபாருள் : கோல்லப் கபறுகின்ை திருகவண்ண ீற்றுப் பூச்ோகிய

ேட்றடறய யமயல இட்டு, ஞானியின் உடறல ஆேனத்தின் யமல்
அமர்த்தி மலர், அறுகம்புல், வாேறனப்கபாடி, திருகவண்ண ீறு ஆகியறவ
அணிவித்து குறகயின் மீ து றவத்து நாற்புைமும் மண்றண விரிந்து
ேமன் கேய்வராக.
ீ (குப்பாயம் - ேட்றட உத்தூளம் - பூச்சு)

1920. விரித்தபின் நாற்ோரும் யமவுதல் கேய்து

கபாரித்த கைியபா னகம்இள நீரும்
குருத்தலம் றவத்துஓர் குறழமுகம் பார்றவ
தரித்தபின் யமல்வட்டம் ோத்திடு வயர.
ீ

கபாருள் : யமல் ஓதியபடி அறமத்தபின் ோருமறண கபாருந்த

றவத்து, அதன்யமல் பாவாறட விரித்து, இறல அறமத்துப் கபான்யபால்
கபாரித்த கைிவறககளும் யபானகமாகிய திருவமுதும் இளநீரும்
ேிவகுருவின் முன்னிறலயில் பறடயுங்கள். அத்திருவுருமுன்
குறழமுகப் பார்றவ தரித்தலாகிய றநயவத்தியம் கண்டபின்
யமற்கட்டியறமத்து யவண்டுவ கேய்வராக.
ீ (யபானகம் - யோறு.
யமல்வட்டம் - யமல்நிறல)

1921. மீ து கோரிந்திடும் கவண்ண ீறும் சுண்ணமும்

யபாது பலககாண்டு தர்ப்றபப்புல் வில்வமும்
பாத உதகத்தான் மஞ்ேனம் கேய்துபார்
மீ துமூன் றுக்குமூன்று அணிநிலம் கேய்யுயம.

கபாருள் : திருகவண்ணற்றையும்
ீ வாேறனப் கபாடிறயயும் யமயல
கோரியும் தருப்றபப் புல் வில்வம் மலர் ககாண்டு பாத்தியம், ஆேமனம்,
அர்க்கியம் ககாடுத்து நிலத்தின்யமல் மூன்றுக்கு மூன்று அடி யமறட
கேய்யுங்கள். அலங்காரம் கேய்தபின் உபோரம் கேய்ய யவண்டும்.

1922.ஆதன மீ தில் அரசு ேிவலிங்கம்

யபாதும் இரண்டினில் ஒன்றைக் தாபித்து
யமதகு ேந்நிதி யமவுத் தரம்பூர்வம்
காதலில் யோடேம் காண்உப ோரயம.

கபாருள் : யமறட மீ தினில் அரேங்கன்று அல்லது ேிவலிங்கம் ஆகிய

இவற்றுள் ஒன்றைத் தருவித்து ேமாதியின் யமன்றமயான ேந்நிதி
வடக்கு யநாக்கி யயனும் கிழக்கு யநாக்கி யயனும் அறமய, அன்யபாடு
பதினாறு வறக உபோரம் கேய்க.

ேிைப்பு பதினாைாவன; 1. திருமஞ்ேனம் 2. நறுமலர். 3. மணக்கூட்டு. 4.

நறும்புறக 5. உறுஞ்சுடர் 6. குளிர்நீர் 7. திருவமுது 8. தூசு. 9. அறடக்காய்.
10. கண்ணாடி. 11. குறட 12. கவரி. 13. ஆலவட்டம் 14. விேிைி. 15. ஆடல்.
16. வாத்தியம் என்பன.

(ஆதனம் - ேமாதிக் குறகயின் யமல் உள்ள யவதிறக.)

20. விந்துற்பனம்

(விந்து உற்பனம் - விந்துவின் யதாற்ைம். இப்பகுதியில் அண்டத்துக்குக்

காரணமான விந்துவும், பிண்டத்துக்குக் காரணமான விந்துவும்
கூைப்கபறும்.)

1923. உதயத்தில் விந்துவில் ஓங்குகுண் டலியும்

உதயக் குடிலில் வயிந்தவம் ஒன்பான்
விதியில் பிரமாதி கள்மிகு ேத்தி
கதியில் கரணம் கறலறவ கரியய.

கபாருள் : விந்து என்று கோல்லப்படும் தூமாறய யதாற்ைத்தில் ேிைந்த

குண்டலியும், கபருகவளியில் மாயாகாரியமான றவந்தவம் ஒன்பதும்,
அவற்ைின் முறையால் அயன் முதலிய ஒன்பதின்மரும் திருவருள்
முறையாகக் கரணங்கள், கறலகள், றவகரி முதலிய ஓறேகள் ஆகிய
எல்லா ஆக்கப்பாடுகளும் யதான்றும். (ஆக்கப்பாடு - காரியம். குடிலில்
பரமாகாயத்தில் வயிந்தவம் ஒன்பான் - விந்து மாயாகாரியம் ஒன்பது.
கதியில் - முறையாக)

1924. கேய்திடும் விந்துயப தத்திைன் ஐ ஐந்தும்

கேய்திடும் நாதயபதத்திை னால்ஆறும்
கேய்திடும் மற்ைறவ ஈர்இரண் டில்திைம்
கேய்திடும் ஆறுஆறு யேர்தத் துவங்கயள.

கபாருள் : விந்துவின் காரியத்தால் பிரமன். விஷ்ணு - உருத்திரர்.

மயகஸ்வரர். ேதாேிவராகிய ஐவரும் ஐந்து ககாத்தாக உடலிற்
கபாருந்தித் கதாழிற்படுவர். நாதயபத காரணத்தால் அது ஆறு
வறகயாகப் பிரியும். இவ்விதம் அறமவதால் உருவமூர்த்திகளான
பிரமன் விஷ்ணு உருத்திரர் மயகஸ்வரர் ஆகிய நால்வர்பால் மற்ை
தத்துவங்கள் கபாருந்தும். இவற்ைின் விரியவ உடறலப் பற்ைியும்
உயிறரப் பற்ைியுமுள்ள முப்பத்தாறு தத்துவங்களாம்.

1925. வந்திடு யபத கமலாம்பர விந்துயமல்

தந்திடு மாமாறய வாயகேி தற்பறர
உந்து குடிறலயயாடு ஏமுறு குண்டலி
விந்துவில் இந்நான்கும் யமவா விளங்குயம.

கபாருள் : பரவிந்துவில் யதான்றும் மாமாறய யமயலாதிய

இருபத்றதந்து ேிவவடிவங்கறளயும் தந்திடும். யமலும் வாயகேி
தற்பறர. கேலுத்தும் குடிறல இன்புறுத்தும்; குண்டலி என்னும்
விந்துவில் கபாருந்தித் யதான்றும். (ஏமுறு - இன்பம் கபாருந்திய.
யமவா - யமவி)

1926. விளங்கு நிவர்த்தாதி யமலக ராதி

வளங்ககாள் உகாரம் மகாரத் துள்விந்து
களங்கமில் நாதாந்தம் கண்ணினுள் நண்ணி
உளங்ககாள் மனாதியுள் அந்தமும் ஆயம.

கபாருள் : விளங்குகின்ை நிவிருத்தியாதி கனல் அகாராதி கறலயில்

கபாருந்தும். வளறம மிக்க உகாரம் மகாரத்துள் அடங்கும். விந்து
குற்ைமில்லாத நாத முடிறவ எய்தி அந்தக் கரணமாகிய மனமாதி
யவற்றுள் அந்தம் அறடயும்.

1927. அந்தமும் ஆதியும் ஆகிப் பராபரன்

வந்த வியாபி எனலாய அந்கநைி
கந்தம தாகிய காரண காரியம்
தந்துஐங் கருமமும் தான்கேய்யும் வயயம.
ீ

கபாருள் : காரண காரியமாகிய முதல் விறளவுகளுக்கு எண்ணத்

துறணயாய் நிற்கும் முழுமுதற் ேிவன் பராபரன் எனப்படுவன். அவன்
எங்கும் நீக்கமை நிறைந்து நிற்கும் வியாபியாவன். அந்நிறலயில்
மணஞ்யேர் காரண காரிய முதல்வராய்த் திருத்கதாழில் ஐந்திறனயும்
இறடயாைாது புரிவன். இறவயய அவன்தன் அளவில் கபருறமயாம்.
(வயம்
ீ - வியம் - கபருறம)

1928. வயம
ீ தாகிய விந்துவின் ேத்தியால்
ஆய அகண்டமும் அண்டமும் பாரிப்பக்
காயஐம் பூதமும் காரிய மாறயயில்
ஆயிட விந்து அகம்புைக் ஆகுயம.

கபாருள் : கபருறம உறடத்தாகிய விந்துவின் ஆற்ைலால்

அகண்டமும் அண்டமும் ஆகிய அறனத்து ஆக்கப்பாடுகளும்
உண்டாவன. ஆகாயம் முதலிய ஐம்பூதம் உள்ளிட்ட முப்பத்கதாரு
கமய்களும் தூமாறய யாகிய விந்துவின் காரியம் யபான்ை படங்குடில்
ஆனாற்யபாலும் வளர்ச்ேியன்று பால் தயிரானாற் யபான்ை திரிபு.
இதறனத் தூவாமாறய என்பர். இறவ தூமாறயயின் கீ ழ்ப்
பகுதியாகும். இவ்விந்து முப்பத்தாறு கமய்களுக்கும் அகம்புைம் என்ப
விந்து எனினும் காரண மாறய எனினும் ஒன்யை. (விந்து - வித்து -
காரணம். அகண்டம் - எல்றலயற்ைது. அண்டம் எல்றலயுறடயது.
இவ்விரு நிறலகளிலும் விந்து மண்டலம் உள்ளது.)

1929. புைம்அகம் எங்கும் புகுந்துஒளிர் விந்து

நிைமது கவண்றம நிகழ்நாதம் கேம்றம
உைமகிழ் ேத்தி ேிவபாதம் ஆயுள்
திைகனாடு வடுஅளிக்
ீ கும்கேயல் ககாண்யட.

கபாருள் : யமல் ஓதியவாறு விந்து புைம் அகம் எங்கும் விரவி

ஒளிர்ந்து ககாண்டிருக்கிைது. விந்துவின் நிைம் கவண்றம நாதத்தின்
நிைம் கேம்றம. அைிவு ஆற்ைல்களால் ஆருயிர்கறள மகிழ்விக்க
மகிழும் ேத்தி ேிவம் இரண்டிற்கும் முறையய விந்து நாதம் பதிந்த
நிறலக்களமாகும். (பதிவு - நிறலப்பு. பதிவு பாதம் என்ைாயிற்று
உயிர்க்கு உயிராய் உணர்விற்கு உணர்வாய் உள்நின்று யபறு அருளும்
அருளிப்பாடு ககாண்யட இறவ யறனத்தும் நிகழ்கின்ைன.)

1930. ககாண்டஇவ் விந்து பரமம்யபால் யகாதை

நின்ை படம்கட மாய்நிறல நிற்ைலின்
கண்டக லாதியின் காரண காரியத்து
அண்டம் அறனத்துமாய் மாமாறய ஆகுயம.

கபாருள் : உடலுக்கு கவளியய யுள்ள ஒளி நிறலயய குற்ைமில்லா

ஆறடயும் குடமும் உருக்ககாண்டு நிற்ைல் யபால் நிறலöற்ை பஞ்ே
கறலகள் ஆதிய காரணத்தினின்று காரியமாகிய பிரபஞ்ேம்
அறனத்துமாய் விரிந்து மாமாறயயாகும். நூல் காரணம்; ஆறட
காரியம்; மண் காரணம்; குடம் காரியம். அதுயபால கறலகள்
முதலியறவ காரணம். (பிரபஞ்ேம் - காரியம்)

1931. அதுவித்தி யலநின்றுஅங்கு அண்ணிக்கும் நந்தி

இதுவித்தி யலஉள வாற்றை உணரார்
மதுவித்தி யலமலர் அன்னம தாகிப்
கபாதுவித்தியல நின்ை புண்ணியன் தாயன.

கபாருள் : அகண்டத்தில் வித்தாக விளங்கித் யதான்றும் ேிவயம

பிண்டத்தில் விந்துவாக உள்ள முறைறமறய மக்கள் உணரார். இன்பம்
கபாருந்திய சுவாதிட்டான மலரில் அன்ன ரூபமாக உள்ளவயன
பரமாகாயத்தில் விளங்கும் புண்ணியனாகிய ேிவனாகும். தாமறரமீ து
மகிழ்ந்து அமரும் அன்னத்றதப் யபான்று யபாகம் ஈன்ை
புண்ணியனாகிய ேிவகபருமான் வற்ைிருந்து
ீ அருளுகின்ைனன். அது
யபான்று கபான்னம் பலத்தின் கண்ணும் நின்று அருள்கின்ைனன்.

1932. வித்தினில் அன்ைி முறளயில்றல அம்முறள

வித்தினில் அன்ைி கவளிப்படு மாைில்றல
வித்தும் முறளயும் உடனன்ைி யவைில்றல
அத்தன்றம யாரும் அரன்கநைி காணுயம.

கபாருள் : வித்தில் அன்ைி யவைிடத்தில் முறளயில்றல. அதனால்

அம்முறள விதத்தில் இருந்தல்லாமல் யவைிடத்திலிருந்து யதான்றுதல்
இல்றல. வித்தும் முறளயும் ஒன்றைவிட்டு ஒன்று இல்லாறமயால்
இரண்றடயும் ஒரு கபாருளாகக் கருத யவண்டும். அது யபான்யை
விந்துவும் ேிவமும் ஆகும்.

1933. அருந்திய அன்னம் அறவமூன்று கூைாம்

கபாருந்தும் உடல்மனம் யபாம்மலம் என்னத்
திருந்தும் உடல்மன மாம் கூறு யேர்ந்திட்டு
இருந்தன முன்னாள் இரதமது ஆகுயம.

கபாருள் : உண்ட உணவுகள் உயிர் கபாருந்துவதற்குரிய உடல், மனம்,

கழியும் மலம் என்று மூன்று பகுதியாகும். திருந்தும் உடலும் மனமும்
ஆகிய இருபகுதிகளும் யேர்ந்து முன்னால் உண்ட உணவின் ோரத்தால்
அறமந்து இருந்தன. உணவின் தன்றமக்யகற்ப உடயலாடு உள்ளமும்
அறமகிைது. ோத்துவிக உணவு நல்ல உடலுறுதியும், மன அறமதியும்
தந்து யயாகம் பயில உதவும்.
1934. இரதம் முதலான ஏழ்தாது மூன்ைில்
உரிய தினத்தில் ஒருபுல் பனியபால்
அரிய துளிவிந்து வாகும்ஏழ் மூன்ைின்
மருவிய விந்து வளரும்கா யத்தியல.

கபாருள் : இரதமாகிய ோரம் முதலாகச் கோல்லப்படும் ஏழ் முதற்

கபாருள்களால் ஆக்கப்பட்டது. இவ்வுடல். தாது-முதற் கபாருள்.
அவ்ஏழும் வருமாறு: ோரம், கேந்நீர், ஊன், ககாழுப்பு, என்பு, மூறள,
கவண்ணர்ீ என்பன. இவற்றுள் ோரம், கேந்நீர், கவண்ண ீர் ஆகிய
மூன்றும் ஒரு நாள் ஒருபுற் பனியபால் திரளும். இத்திரட்ேியய விந்து
எனப்படும். இவ்விந்து ஏழு மூன்ைாகிய இருபத்கதாரு நாள்வறர
உடம்பில் வளரும்.

1935. காயத்தி யலமூன்று நாளில் கலந்திட்டுக்

காயத்துள் தன்மனம் ஆகும் கலாவிந்து
யநயத்யத நின்யைார்க்கு நீங்கா விடாறமயின்
மாயத்யத கேல்யவார் மனத்யதாடு அழியுயம.

கபாருள் : அதன்பின் மூன்று நாள் காறும் பரந்து கலந்து முன் உடல்

விந்துவாக இருந்த அது மனவிந்துவாக மாறும். அதறனக்
கறலயாகிய அைிவு விந்துவாக அறமத்துச் ேிவன் திருவடியுணர்வாய்
நீங்காது. நின்யைார்க்கு அவ்விந்துவும் நீங்கா. பற்று அைாறமயின் உலக
மயக்கில் ஈடு படுயவார்க்கு அவ்விந்து மனத்துடன் அழியும்.
இதறனயய கனவிற் கழிதல் என்ப. (யநயத்றத நாடிச் கேல்வார்க்கு
விந்து கேயமும் மாயத்றத நாடிச் கேல்வார்க்கு விந்து நீக்கமும்
உண்டாகும்.)

1936. அழிகின்ை விந்து அளறவ அைியார்

கழிகின்ை தன்றனயுட் காக்கலும் யதரார்
அழிகின்ை காயத்து அழிந்துஅயர் உற்யைார்
அழிகின்ை தன்றம அைிந்கதாழி யாயர.

கபாருள் : அழிகின்ை விந்துவின் அளறவ அைியமாட்டார். இைந்து

அழிகின்ை தன்றன உள்யள காத்துக் ககாள்ளுதறலயும்
கதளியமாட்டார். அழிகின்ை உடலில் அழிந்து யோர்விற்யைார் அழிகின்ை
தன்றமறய அைிந்தும் விந்து நீக்கத்தினின்றும் ஒழியார். விந்து
கழிவதால் வாழ்நாளும் உடலும் பாழாகும். ஏகனனில் பன்மடங்கு
இரத்தயம மாைி ஒரு துளி வரியம்
ீ ஆகிைது.

21. விந்து ஜயம் - வபாக சரவவாட்டம்

(விந்துஜயம் - விந்துறவக் காத்தலால் உண்டாகும் கேயம். யபாக
ேரயவாட்டம் - யபாக காலத்தில் அறமயும் பிராண இயக்கம்.)

1937. பார்க்கின்ை மாதறரப் பாராது அகன்றுயபாய்

ஓர்க்கின்ை உள்ளம் உருக அழல்மூட்டிப்
பார்க்கின்ை கண்ணாறே பாழ்பட மூலத்யத
யேர்க்கின்ை யயாகி ேிவயயாகி தாயன.

கபாருள் : நம்றம விரும்பிப் பார்க்கும் கபண்கறள நாம் பாராமல்

அகன்று கேன்று, ஆராய்கின்ை மனம் உருக மூலக் கனறல எழுப்பி,
கண்ணின் வழியாகச் கேன்று பார்க்கும் விருப்பம் பாழாக, மூலமாகிய
புருவ நடுவில் கண்றணச் யேர்க்கின்ை யயாகியய ேிவயயாகியாம்.
பார்க்கின்ை மாதறரப் பாராதிருத்தல், மனம் உருக மூலக்கனறல
எழுப்புதல். ஊர்த்துவ ேிருஷ்டியால் புருவ நடுறவ யநாக்கியிருத்தல்
ஆகிய மூன்றும் காமத்றத கவல்வதற்குரிய ோதனங்களாம்.

1938. தாயன அருளால் ேிவயயாகம் தங்காது

தாயனஅக் காமாதி தங்குயவா னும்உட்கும்
தாயன அதிகாரம் தங்கில் ேடங்ககடும்
ஊயன அவற்றுள் உயிர்ஓம்பா மாயுயம.

கபாருள் : காம மிகுதியில் கபாருந்தினால் திருவருளால் வரத்தக்க

ேிவ யயாகம் கபாருந்தாது. அக்காமம் முதலியவற்றுள்
கபாருந்துயவானும் மனவலி இழந்து அஞ்சுவான். இனி உடம்பும் தன்
இயல்பு ககடும். உடம்பில் உள்ள தாதுக்கள் உயிறரப் பாதுகாக்காமல்
அழியும்.

1939. மாயாள் வேத்யத கேன்ைிவர் யவண்டில்

ஓயா இருபக்கத்து உள்வளர் பக்கத்துள்
ஏயாஎன் நாள்இன்ப யமல்பனி மூன்ைிரண்டு
ஆயா அபரத்துள் ஆதிநாள் ஆைாயம.

கபாருள் : மாதர் வேப்பட்டுச் கேன்று இவர் கூட விரும்பினால்

கதாடர்ந்து மாைி மாைி வருகின்ை பூர்வம் அபரம் என்ை இருபக்கத்தில்
பூர்வம் என்ை வளர்பக்கத்தில் கபாருந்தாத முதல் எட்டு நாட்கள் கூடிய
இன்பமானது துன்பமாம். பூர்வ பக்கத்தில் பின் ஆறு நாள்களும்
கூடுவதற்கு ஆகுமாம் (பூர்வபக்கம் - வளர்பிறை அபரபக்கம்
யதய்பிறை.)

1940. ஆறுஐந்து பன்கனான்றும் அன்ைிச் ேகமார்க்கம்

யவறுஅன்பு யவண்டுயவார் பூவரில் பின்னம்யதாடு
ஏறும் இருபத் கதாருநாள் இறடத்யதாங்கும்
ஆைின் மிகுந்யதாங்கும் அக்காலம் கேய்யயவ.

கபாருள் : யயாககநைி நிற்யபார் வளர்பிறைப் பக்கத்தில் முன் ஆறு

நாட்களும் யதய்பிறைப் பக்கத்தில் பின் ஐந்து நாட்களும் ஆக
பதிகனாரு நாட்கறளயும் நீக்கி ஏறனய நாட்களில் கூடலாம். இவரின்
யவைாய ேரிறய கிரிறய கநைி நிற்யபார் மாதர் பூப்பு எய்திய பின்றன,
கருப்பாேயத்தில் உள்ள இதழ் வளர்ந்து ககாண்யடவரும் இறடப்பட்ட
இருபத்கதாரு நாட்களில், பூப்புத் கதாடங்கிய ஆறு நாட்களுக்குப்
பின்னுள்ள அக்காலத்தில் கூடலாம்.

1941. கேய்யும் அளவில் திருநான் முகூர்த்தயம

எய்யும் கறலகாலம் இந்து பருதிகால்
றநயுமிடத்து ஓடி நான்கா நூல்கநைி
கேய்க வலம் இடம் தீர்ந்து விடுக்கயவ.

கபாருள் : மங்றக நல்லாறர மவுதற்குப் கபாருந்திய நற்கபாழுது

இரவுப் கபாழுயதயாகும். அவ் இரவுப்கபாழுதிலும் எட்டு முழுத்தம்
வாய்ப்புறடத்கதன்ப. விந்துறவக் கருப்றபயில் தங்கவிடும் காலம்
ஞாயிறு திங்கறளத் தன்னுள் அடக்குவதான வலப்பால் மூக்கில்
உயிர்ப்புச் கேல்லுங்காலம். நல்ல காம நூலின் முறைப்படி மருவுதல்
கேய்க. ஒருகால் இடப்பால் மூக்கில் உயிர்ப்புச் கேல்லின் அதறன
மாற்ைி வலப்பால் விடுக்க. (இருநாள் முகூர்த்தம் - இரவு காலம்.)

1942. விடுங்காண் முறனந்துஇந் திரியங்க றளப்யபால்

நடுங்காது இருப்பானும் ஐஐந்தும் நண்ணப்
படுங்காதல் மாதின்பால் பற்ைை விட்டுக்
கடுங்காற் கரணம் கருத்துைக் ககாண்யட.

கபாருள் : யபரன்பாகிய காதல் மங்றகயினிடத்து மகப்யபறு ஒன்யை

கருதிச் ேிற்ைின்பம் பற்றுக்கறள அையவ விட்டு விறரந்து ஓடும்
உயிர்ப்பிறன அறமதிப் படுத்திக் கரணங்கறளத் திருத்திய கருத்துட்
ககாண்டு மன எழுச்ேியுடன் நடுக்கமின்ைிப் கபாைி புலன் பத்தும் ஒத்துப்
கபாருந்தக் கருப்றபயில் விந்துவிடும் முறைறமயய விழுமிது என்க.

1943. ககாண்ட குணயன நலயமநற் யகாமளம்

பண்றட உருயவ பகர்வாய் பவளயம
மிண்டு தனயம மிறடய விடும் யபாதில்
கண்ட காரணம் உட் கேல்லக்கண் யடவியட.
கபாருள் : ேிைப்கபனக் ககாண்ட நாணம், மடம், அச்ேம், பயிர்ப்பு, என்னும்
கபண்றமக் குணம் நான்கும் இயற்றக அன்பு கேயற்றக அன்புகளால்
ஏற்படும். நன்றமயும் மருவும் பருவமாகிய இளறமயும் (யபரிளம்
கபண்) மணந்த ஞான்றுள்ள கட்டுக் குறலயா வடிவமும் மும்றமயும்
பயக்கும் கேம்றம வாயாகிய பவழமும் மறல யநர் கபாலியும்
முறலயும் வாய்ந்து திகழாநின்ை மங்றக நல்லாறர மருவிப் புணர
அன்புள்ளத்றத இன்புைச் கேலுத்தும்யபாது கல்வி முறைகறள நன்கு
கருதிச் கேலுத்துவாயாக.

1944. விட்டபின் கர்ப்பஉற் பத்தி விதியியல

கதாட்டுறுங் காலங்கள் யதான்ைக் கருதிய
கட்டிய வாழ்நாள் ோம்நாள் குணம் கீ ழ்றமேீர்ப்
பட்ட கநைியிதுஎன்று எண்ணியும் பார்க்கயவ.

கபாருள் : யமல் ஓதியவாறு கூடிக் கருப் பதித்தபின் கருப்பத்யதாற்ை

முறையாயன பின் அம் மகவுக்கு வரக்கூடிய காலக் கணக்குகறள
நன்கு உன்னி வாழ் நாள் நிறலறமயும் ோநாள் நிறலறமயும் ேிைந்து
குணனும், ேிைவாக் குணனும் கீ ழ்றமக் குணனும் முதலிய
எல்லாவற்றையும் தாங்கள் கூடிய கூட்டத்தாலும் ஓடிய
உயிர்ப்பினாலும் உய்த்துணர்ந்து யநாக்குதல் யவண்டும்.

1945. பார்த்திட்டு றவயத்துப் பரப்பற்று உருப்கபற்று

வார்ச்கேற்ை ககாங்றக மடந்றதறய நீக்கியய
யேர்த்துற்று இருதிங்கள் யேராது அகலினும்
மூப்புற்யை பின்னாளில் ஆம்எல்லாம் உள்ளயவ.

கபாருள் : முற்கூைியவண்ணம் பார்த்து, உலகத் கதாடர்பின்ைிக்

கருப்றபயில் கபற்று, கச்ேிறன வருத்தும் தனங்கறளயுறடய
கபண்ணின்றும் நீக்கியய, உலகில் யேர்க்கப்கபற்று அச்ேிசு இரண்டு
மாதங்கள்கூட வாழாமல் நீங்கினும், மூப்பறடந்து பின்னாளில்
நீங்கினும் எல்லாம் எண்ணுதற்கு ஆகும்.

1946. வித்திடு யவார்க்குஅன்ைி யமயலார் விறளவில்றல

வித்திடு யவார்க்குஅன்ைி மிக்யகார் அைிவில்றல
வித்தினில் வித்றத விதை உணர்வயரல்
மத்தில் இருந்தயதார் மாங்கனி யாயம.

கபாருள் : வித்திறன விறதப்பவர்க்கு அல்லாது விறதயாதவர்க்குப்

பயன்இல்றல. வித்தின் (விந்துவின்) பயறன அைிந்து ஒளி
கேய்வார்க்கு அல்லாது அைிவும் இல்றல. விந்துயவ ஒளியாக
மாறுகிைது என்று ேலனமின்ைி உணர்வாராயின் தயிரில் இருந்த
கவண்கணய் யபால உயிரில் இருந்த ேிவக்கனியாகும். (மத்து - தயிர்.)

1947. கருத்தினில் அக்கரம் ஆயுவும் யாவும்

கருத்துளன் ஈேன் கருஉயியராடும்
கருத்தது வித்தாய்க் காரண காரியம்
கருத்துறு மாறுஇறவ கற்பறன தாயன.

கபாருள் : கருத்தினில் பிரமலிபி. ஆயுள் முதலிய யாவும் ஈேன்

கருவில் பதியும் உயியராடு கருத்தில் அறமத்துத் தானும் உள்ளான்.
அவ்வாறு கருத்தில் உள்ளயத வித்தாகப் புைத்தியல உள்ளறதக் காரண
காரியமாகக் கருத்தில் ககாள்வது கற்பறனயாகும். கரு பதியுங்
காலத்தில் யமல்விறளவு எல்லாம் அறமந்துள்ளன.

1948. ஒழியாத விந்து வுடன்நிற்க நிற்கும்

அழியாப் பிராணன் அதிபலஞ் ேத்தி
ஒழியாத புத்தி தபஞ்கேப யமானம்
அழியாத ேித்தியுண் டாம்விந்து வற்ைியல.

கபாருள் : என்றும் நீங்காத உள்ளத்தின் ஒளிமண்டலம் உடலுடன்

ோர்ந்து நிற்க, நிற்கின்ை அழியாப் பிராணனும் அளவில் ஆற்ைலும்
குறைவற்ை புத்தி விலாேமும் தவமும் கேபமும் பிரணவ ேித்தியும்
அழியாத எண்வறகச் ேித்திகளும் தூலவிந்து வற்ைில்
அறடத்தக்கனவாம்.

1949. வற்ை அனறலக் ககாளுவி மைித்யதற்ைித்

துற்ை சுழியனல் கோருகிச் சுடருற்று
முற்று மதியத்து அமுறத முறைமுறை
கேற்றுண் பவயர ேிவயயாகி யாயர.

கபாருள் : தூலவிந்து வற்ைிப் யபாகும்படி மூலாதாரத்திலுள்ள

குண்டலினியாகிய கநருப்றபப் கபருக்கி, விந்து கீ ழ் யநாக்காதவாறு
தடுத்து யமயல ஏற்றுவதால் அறமயும் (பிரமரந்திர) ஞானக்கினியில்
கபாருந்தி அங்குள்ள ஒளிறய அறடந்து பூரண ேந்திர மண்டல
அமுறதப் பல தடறவ கபருக்கி உண்பவயர ேிவயயாகியாவர்.
(சுற்ைிசுழி - ஆஞ்றஞ)

1950. யயாகியும் ஞானியும் உத்தம ேித்தனும்

யயாகியும் ஞான புரந்தரன் ஆயவானும்
யமாகம் உைினும் முறைஅமிர்து உண்யபானும்
ஆகிய விந்து அழியாத அண்ணயல.
கபாருள் : பண்றடப் பயிற்ேி ககாண்ட வுளத்தால் யவட்றக உற்ைாலும்
விந்துவிறன கவளிவிடாது. உள்ளடக்கி நுகர்ந்து இன்புறும்
நன்றமயரும் உளர். அவர்கள் வருமாறு: யயாகியும் ஞானியும்
தறலயாய ேித்தனும் தறலயாய யயாகியும் தறலயாய ஞான
முதல்வனும் ஆவர். இவ் ஐவர்களும் எஞ்ஞான்றும் விந்துவிறன
றமந்துடன் காக்கும் தறலறமயர் ஆவர்.

1951. அண்ணல் உடலாகி அவ்வனல் விந்துவும்

மண்ணிறட மாய்க்கும் பிராணனாம் விந்துவும்
கண்ணும் கனலிறடக் கட்டிக் கலந்கதரித்து
உண்ணில் அமிர்தாகி யயாகிக்கு அைிவாயம.

கபாருள் : அகத்தவ யயாகியர்க்கு ஏறனயயார்க்கு உயிர்க்குயிராய்த்

திகழும் அண்ணலாகிய ேிவகபருமான் உடலாயத் திகழ்வன். அங்ஙனம்
திகழ்வதால் விந்து மாறயயாகிய அனற் பிழம்பும் மண்ணிறட வணாக்
ீ
கழிப்பின் மாயச் கேய்யும் உயிர் விந்துவாகிய அனற்பிழம்பும்
கருதப்படும் மூலக் கனலுடன் கூடிக் கலந்து, ஒப்பில் யபகராளிப்
பிழம்பாய்ச் சுடர்விட்டு, அகத்து அமிர்தாகி யயாகிக்குத் தாவில்
அைிவாகும் என்ப. கண்ணுங்கனல் மூலாக்கினி.

1952. அைியாது அழிகின்ை ஆதலால் நாளும்

கபாைியால் அழிந்து புலம்புகின் ைார்கள்
அைிவாய் நனவில் அதீதம் புரியச்
கேைிவாய் இருந்து யேரயவ வாயுயம.

கபாருள் : மக்கள் விந்துவின் அருறமயும் கபருறமயும் அைியாது

ககடுகின்ைறமயின் என்றும் இந்திரியங்கள் வேப்பட்டு மனம் அழிந்து
உடலழிந்து வருந்துகின்ைார்கள். ஞானயம கோரூபமாய் நனவில்
துரியாதீதத்தில் ேிவத்யதாடு கேைிந்து கபாருந்த கீ ழுள்ள வரியம்
ீ
ஊர்த்துவ முகம் ககாண்டு ஒளியாகித் தூலவிந்து அழிந்துவிடும்.

1953. மாதறர மாய வரும் கூற்ைம் என்றுன்னக்

காதலது ஆகிய காமம் கழிந்திடும்
காதலும் இல்றல ேதயகாடி ஆண்டினும்
யோதியின் உள்யள துரிேறும் காலயம.

கபாருள் : கபண்கறளக் ககால்லும் எமன் என்று நிறனக்க, காதலால்

விறளவதாகிய காமம் நீங்கும் காமக் கழிவு இல்லாறமயால் இைப்பும்
இல்றல. நூறு யகாடி ஆண்டுகள் ேிவச் யோதியில் கலந்து ஆணவக்
குற்ைம் நீங்கும் காலமாகும். காமக் கழிவின்யைல் நூறு யகாடி
ஆண்டுகள் வாழலாம்.

1954. காலம் கடந்தவன் காண்விந்து கேற்ைவன்

காலம் கடந்தழிந் தான்விந்து கேற்ைவன்
காலங் களின்விந்து கேற்றுற்ை காரிறக
காலின்கண் வந்த கலப்பைி யாயர.

கபாருள் : விந்துறவ (வரியத்றத)

ீ கவன்ைவன் காலத்றத கவன்ைவன்.
விந்துறவ அழித்தவன் காலத்தால் கவல்லப்பட்டு அழிந்தவனாவான்.
விந்துறவ கவன்று விளங்கும் காலங்களில் குண்டலினியாகிய ேத்தி
மூலவாயுவில் கபாருந்தி யமகலழும் இன்பத்றத அைியமாட்டார்.

1955. கலக்கு நாள் முன்னாள் தன்னிறடக்காதல்

நலத்தக யவண்டில்அந் நாரி யுதரக்
கலத்தின் மலத்றதத்தண் ேீதத்றதப் பித்றத
விலக்கு வனகேய்து யமலறண வயர.
ீ

கபாருள் : காலத்தால் கருத்கதாத்த இருவரும் மருவி வாழ

விரும்பினால் கூடுவதற்குத் தகுதிகயனக் கருதும் நாளின் முதல்
நாளில் காதற் கபரும் பயனும் நன்ைாதற் கபாருட்டுக் காதலியின்
மலக்குடலில் தங்கும் மலத்றத அகற்ைி, வாத பித்தம் ஐ என்னும்
மூன்ைிறனயும் இருக்க யவண்டிய முறையில் இருக்கச் கேய்து நன்
முறையாகக் கூடி இன்புறுவராக.
ீ

1956. யமலா நிலத்கதழு விந்துவும் நாதமும்

யகாலால் நடத்திக் குைிவழி யயகேன்று
பாலாம் அமிர்துண்டு பற்ைைப் பற்ைினால்
மாலா னதுமாள மாளும் அவ்விந்துயவ.

கபாருள் : மூலம் முதலாகச் கோல்லப்படும் ஆறு நிறலகளுக்கும்

அப்பாலுள்ள தூகவளி யமனிலம் எனப்படும். அங்கு விந்துவும் நாதமும்
யதான்றும். அவற்றை நாடுநாடி வழியாக நடத்தி அகத்தவ ஆோன் கூைி
அருளியபடி கேய்து அவ்விந்துப் பாலாகிய அமிழ்தத்திறனப்
பருகுவராயின் அவர் பற்ைைப் பற்ைினாராவர். அவர்க்குப் பிைப்பிற்கு
ஏதுவாம் மருள் முற்றும் மாயும். அவ்விந்துவும் அடங்கும். (மாலானது
- யபாகமானது. மாளும் - கட்டுப்படும்.)

1957. விந்து விறளவும் விறளவின் பயன்முற்றும்

அந்த அழிவும் அடக்கத்தில் ஆக்கமும்
நந்திய நாேமும் நாதத்தால் யபதமும்
தந்துணர் யவார்க்குச் ேயமாகும் விந்துயவ.

கபாருள் : தூலவரியம்
ீ விறளயும் முறையும், அவ்வரியம்
ீ முதிர்ந்து
நிற்பதனால் எய்தும் பயன் முழுதும் அைியாதார் அறடயும் அழிவும்,
அைிந்தவர் விந்துறவ அடக்கி ஆள்வதால் அறடயும் ேிைப்பும், அதனால்
கபருகிய நாதமும் அதன் வறகயும் ஆகியவற்றை ஆராய்ந்து
அைியவார்க்கு விந்து கேயம் ஆகும்.

1958. விந்துஎன் வேத்றத

ீ யமவிய மூலத்து
நந்திய அங்கிய னாயல நயந்கதரிந்து
அந்தமில் பானு அதிகண்ட யமயலற்ைிச்
ேந்திரன் ோர்புைத் தண்ணமு தாயம.

கபாருள் : விந்து என்று கோல்லப் படுகின்ை உயிர்வாழ் வித்திறனப்

கபாருந்திய மூலத்திடத்து விளங்கும் மூல அனலால் கேம்றமயுைச்
கேய்து, ககாப்பூழ் முதல் கநஞ்ேம் வறரயுள்ள ஞாயிற்று
மண்டிலத்துக்கு வலப்பால் நாடிவழியாக ஏற்ைி, அதன்யமல்
கநஞ்ேமுதல் கநற்ைி வறரயுள்ள திங்கள் மண்டிலத்துக்கு இடப்பால்
நாடி வழியாக ஏற்ைி, அத்திங்கள் மண்டிலச் ோர்புைத் தண்றமயும்
கவண்றமயுமிக்க வண்றம அமுதமாகும். (வேம்
ீ - வித்து)

1959. அமுதச் ேேிவிந்து வாம்விந்து மாள

அமுதப் புனயலாடி அங்கியின் மாள
அமுதச் ேிவயயாகம் ஆதலால் ேித்தி
அமுதப் பிலாவனம் ஆங்குறும் யயாகிக்யக.

கபாருள் : அமுதமாகிய ேந்திர மண்டலத்துள்ள விந்துவில் (ஒளியில்)

உடற்கண் யதான்ைிய விந்து (வரியம்)
ீ கலந்து ககட உடம்பு முழுதும்
அமுதப் புனல் பரவி ேிவாக்கினியில் இலயிக்க அமுத மயமான
ேிவயபாகம் விறளயும் ஆதலால், ேிவயயாகிக்கு அமுதப் கபருக்கமாகிய
ேித்தி கபாருந்தும். (பிலாவனம் - முழுக்காட்டுதல். திறளத்தல்)

1960. யயாகம்அவ் விந்து ஒழியா வறகயுணர்ந்து

ஆகம் இரண்டும் கலந்தாலும் ஆங்குைாப்
யபாகம் ேிவயபாகம் யபாகிநற் யபாகமா
யமாகங் ககடமுயங் கார்மூடர் மாதர்க்யக.

கபாருள் : யயாக கநைியால் விந்து அழியாதவாறு புணர்ந்து, ஆணும்

கபண்ணுமாகிய இரு உடலும் கலந்தாலும் விந்து நழுவிப்
கபண்ணிடத்துப் யபாகாமல் அறமயும் யபாகயம ேிவயபாகமாம்.
இவ்வாறு நல்ல முறையில் யபாகத்தில் மாதர் ஆறேறயத் தீர்க்க
மாட்டார்கள் மூடர்கள். என்யன அைியாறம.

1961. மாதர் இடத்யத கேலுத்தினும் அவ்விந்து

காதலி னால்விடார் யயாகம் கலந்தவர்
மாதர் உயிராறே றகக்ககாண்யட வாடுவர்
காதலர் யபான்ைங்ஙன் காதலாம் ோற்ைியல.

கபாருள் : யயாக கநைியில் நிற்பவர் மாதயராடு புணர்ந்தாலும்

அவ்விந்துறவக் காதலினால் விடமாட்டார். மாதர்கயளா யயாகியர்கறள
உயிர்யபாலக் கருதி ஆறே ககாண்டு வருந்துவார்கள். கோல்லப்புகின்
கநடுநாள் பழகிய காதலறரப்யபால அப்கபாழுயத உயிர்க் காதல்
ககாள்வர்.

1962. ோற்ைிய விந்து ேயமாகும் ேத்தியால்

ஏற்ைிய மூலத் தழறல எழுமூட்டி
நாற்ைிறே ஓடா நடுநாடி நாதத்யதாடு
ஆற்ைி அமுதம் அருந்தவிந் தாயம.

கபாருள் : முன்யன கூைிய ேத்தியால் விந்து கேயம் உண்டாகும்.

தூண்டிய மூலாதாரத்திலுள்ள கனறல யமயலைச் கேய்து, நாற்புைமும்
ேிதைிப் யபாகாவண்ணம் வணாத்தண்டூயட
ீ ேப்த உணர்ச்ேியில் ஒன்ைச்
கேய்து அமுதம் உண்ண ஒளி மண்டலம் ஆகும்.

1963. விந்துவும் நாதமும் யமலக் கனல்மூல

வந்த அனல் மயிர்க் கால்யதாறும் மன்னிடச்
ேிந்தறன மாைச் ேிவம்அக மாகயவ
விந்துவும் மாளும்கமய்க் காயத்தில் வித்தியல.

கபாருள் : ேிரேின் யமயல விந்துவும் நாதமும் (ஒளியும் ஒலியும்)

உயர்ந்து கபாருந்த, வந்த மூலக் கனலின் கவப்பம் மயிர்க்கால் யதாறும்
நிறைய நம் ேிந்தறன ஆன்ம யபாகத்றத விட்டுச் ேியவாகம்
பாவறனயில் நிறலப் கபை, உண்றமயான உடம்பில் விந்து (வரியம்)
ீ
வற்ைிவிடும். (ேிவ+அகம் - ேியவாகம் - ேிவன் நான்)

1964. வித்துக்குற் றுண்பான் விறளவுஅைி யாதவன்

வித்துக்குற் றுண்ணாமல் வித்துச் சுட்டு உண்பான்
வித்துகுற் றுண்பானில் யவைலன் ஈற்ைவன்
வித்துக்குற் றுண்ணாமல் வித்துவித்தான் அன்யை.
கபாருள் : விறதறயக் குத்தி அரிேியாக்கி உண்பவன் விறதயாலாகிய
பயறன அைியமாட்டான். விறதறயக் குத்தி உண்ணாமல் விறதறய
வறுத்து உண்பவன் விறதறயக் குத்தி உண்பாறனப் யபாலயவ தவிர
யவைல்லாதவன். இவ்விரண்டு அல்லாத மூன்ைாமவன் விறதறயக்
குத்தி உண்ணாமல் விறதறய விறதத்து விறதயின் பயறனப்
கபருக்கிக் ககாண்டவன் ஆவன்.

1965. அன்னத்தில் விந்து அடங்கும் படிகண்டு

மன்னப் பிராணனாம் விந்து மைித்திட்டு
மின்கனாத்த விந்துநா தாந்தத்து விட்டிட
வன்னத் திருவிந்து மாயும்கா யத்தியல.

கபாருள் : உண்ணும் நல்லுணவால் ஏற்படும் விந்து தன் உடம்பு

அகத்யத யயாகப் பயிற்ேியால் அடங்கும் வறகயிறனக் கண்டு, உயிர்
கநடுநாள் நிறலகபறுமாறு அவ் விந்துவிறனக் கீ ழ் யநாக்ககவாட்டாது
யமயலற்ைி மின்னல் யபாலத் யதான்ைி மாயும் இவ்வுடம்பு அகத்து
விந்து நாதம் இரண்டிறனயும் ஒன்று கலந்து உடம்பகத்து ஆக்க.
அழகிறனயுறடய காரண காரியமாகிய இருவறக விந்துவும்
உடம்பின்கண் கட்டுப்படும்.

1966. அன்னம் பிராணன்என் ைார்க்கும் இருவிந்து

தன்றன அைிந்துண்டு ோதிக்க வல்லார்க்குச்
கோன்ன மாம்உருத் யதான்றும்எண் ேித்தியாம்
அன்னவர் எல்லாம் அழிவை நின்ையத.

கபாருள் : உண்ணும் நல்லுணவால் ஏற்படும் விந்து தன் உடம்பகத்யத

யயாகப் பயிற்ேியால் அடங்கும் வறகயிறனக் கண்டு உயிர் கநடுநாள்
நிறலகபறுமாறு அவ்விந்துவிறனக் கீ ழ்யநாக்க ஒட்டாமல் யமயலற்ைி
மின்னல் யபாலத் யதான்ைி மாயும் இவ்வுடம்பு அகத்து விந்து நாதம்
இரண்டிறனயும் ஒன்று கலந்து உடம்பகத்து ஆக்க, அழகிறனயுறடய
காரண காரியமாகிய இருவறக விந்துவும் உடம்பின்கண் கட்டுப்படும்.

1967. நின்ை ேிகாரம் நிறனக்கும் பிராணனாய்

ஒன்றும் மகாரம் ஒருமூன்யைாடு ஒன்ைறவ
கேன்று பராேத்தி விந்து ேந்தன்றன
ஒன்ை உறரக்க உபயதேம் தாயன.

கபாருள் : பஞ்ோக்கரத்தில் முதன்றமயாக உள்ள ேிகாரம் இரு

கண்களில் அக்கினித் தன்றமயயாடு பிரகாேிக்கும் கறலயாக,
பிரணவத்திலுள்ள மகாரம் கதாண்றடறயக் கடந்து கவளியான யபாது
அ உ ம மூன்றும் ஒன்ைாக, அறவ பராேத்தி நிறலயமாகிய புருவ
நடுவில் கேன்று கபாருந்துவதால் அறமயும் விந்து கேயத்திறனப்
கபாருந்துமாறு உறரப்பயத உபயதேமாகும்.

1968. தாயன உபயதேம் தானல்லாது ஒன்ைில்றல

வாயன உயர்விந்து வந்த பதினான்கு
மாயனர் அடங்க அதன்பின்பு புத்தியும்
தாயன ேிவகதி தன்றமயும் ஆயம.

கபாருள் : ேிவகுரு அருளிச் கேய்யும் ேிவய நம என்னும் தமிழ்மறை

தாயன உபயதேமாகும். ேிவகபருமான் தன் கலப்பில்லாத ஒரு
கபாருளும் இல்றல. தூமாறய யினின்றும் கவளிவந்த கறலகள்
பதினான்கு என்ப. மானாகிய மனம் ேிவேிவ என வழுத்தும் நிறனவால்
கேவ்றவ யுற்ைடங்க அதன்பின் இறுப்பாகிய புத்தியும் அடங்க ஆருயிர்
ேிவத்து அடங்க அதுயவ ேிவகதியாகும்.

1969. விந்துவும் நாதமும் விறளய விறளந்தது

வந்தஇப் பல்லுயிர் மன்னுயி ருக்ககலாம்
அந்தமும் ஆதியும் ஆம்மந் திரங்களும்
விந்து அடங்க விறளயும் ேியவாகயம.

கபாருள் : விந்து நாதம் என்னும் இரண்டும் கட்டற்று விறளய

விறளந்தது உயர்திறண. விறனக்கீ டாக ஆறணயால் யதான்ைிய
இயங்குதிறணயாகிய பல உயிர்கட்கு உள்ளும் ஆைைிவு நிரம்பப்
கபற்ைது உயர்திறண. மன்னுயிர்கள் எல்லாவற்ைிற்கும் அந்தமும்
ஆதியுமாகிய அருந்தமிழ் மந்திரம் இரண்டு. அறவ முறையய ேிவேிவ
நமேிவய என்ப. இம்மந்திரவலியால் விந்துறவக்
கட்டுப்படுத்தியவருக்குச் ேியவாகயம விறளயும். (ேியவாகம் - ேிவன்
திருவடிக்கீ ழ் உறைந்து யபரின்பம் நுகர்தல்.)

1970. வறுக்கின்ை வாறும் மனத்துலா கவற்ைி

நிறுக்கின்ை வாறும் அந் நீள்வறர ஒட்டிப்
கபாைிக்கின்ை வாறும்அப் கபால்லா விறனறய
அறுக்கின்ை நாள்வரும் அத்திப் பழயம.

கபாருள் : விந்துறவ மீ ண்டும் முறளயாதவாறு வறுக்கும்

முறைறமயும் எங்கும் உலாவும் மனத்றதத் தடுத்து நிறுத்தலால்
அறமயும் கவற்ைிறயத் தரும் முறையும் அதறன உயர்ந்து
கேல்லுகின்ை ேகஸ்ரதளத்தில் ககாண்டு கேலுத்திப் பக்குவம் கேய்கின்ை
முறைறமயும் அக்ககாடிய விறனகறளப் யபாக்கும் நாளில் வரும்.
(அத்திப்பழம் - உடல்.)

1971. விந்துவும் நாதமும் யமவியுடன் கூடிச்

ேந்திர யனாயட தறலப்படு மாயிடில்
சுந்தர வானத்து அமுதம்வந்து ஊைிடும்
அங்குஉதி மந்திரம் ஆகுதி யாகுயம.

கபாருள் : விந்துவும் நாதமும் அருளால் கபாருந்தி யுடன் கூடித்

திங்களுடன் தறலப்படுமாயின் ஆயிரஇதழ்த் தாமறரப்
பரகவளியினின்று ஊற்கைழும் அமிழ்தம் வந்து கவள்ளம் யபான்று
இறடயைாது கபருகும். அவ்விடத்துத் திருஐந்கதழுத்து மந்திரயம
ஆகுதியாகும். (அங்குதி மந்திரம் - அப்யபாது உண்டாகும் உறுதிப்பாடு.)

1972. மனத்கதாடு ேத்து மனஞ்கேவி கயன்ன

இனத்கதழு வார்கள் இறேந்தன நாடி
மனத்தில் எழுகின்ை வாக்கு வேனம்
கனத்த இரதம் அக் காமத்றத நாடியல.

கபாருள் : இறணவிறழச்ோகிய காமத்றத விரும்பினால் மனத்கதாடு

கபாருந்திய நிறலயான எண்ணமும் மனம் கூடி உணரும் ஓறேயும்
என்று கோல்லப்படுகின்ை இக்கூட்டத்தால் எழுந்து கோல்லுகின்ை
கோல் கனத்த இரதமாகிய பயன் இல்லதாகும். இறணவிறழச்சு (ஆண்
கபண் யபாக விருப்பம்)

1973. ேத்தமும் ேத்த மனமும் மனக்கருத்து

ஒத்துஅைி கின்ை இடமும் அைிகிலர்
கமய்த்துஅைி கின்ை இடம் அைி வாளர்க்கு
அத்தன் இருப்பிடம் அவ்விடம் தாயன.

கபாருள் : கண் நாக்கு மூக்குச் கேவி கமய் என்னும் அைிதற் கருவி

ஐந்தும் ஈண்டுச் ேத்தகமன்னும் கோல்லாற் கபைப்படும். அவ் ஓறேறய
கவளிப்படுத்தத் துறணபுரியும் மனமும் அம்மனக்கருத்து ஒத்து
அைிகின்ை புலன்களும் எவ்வாறு ஒன்யைாகடான்று கதாடர்ந்து யார்
இயக்க இயங்குகின்ைன என்னும் இயற்றக கமய்ம்றமயிறன அைியார்.
உண்றமச் ேிவன் அருளால் இறவ இயங்குகின்ைன என்று அைிய
வல்லார்க்கு அவ்வைிவாகயவ அத்தனாகிய ேிவகபருமான்
வற்ைிருந்தருள்வன்.
ீ அதுயவ அவனது தூய இருக்றகயாகும்.

1974. உரம்அடி யமதினி உந்தியில் அப்பாம்

விரவிய தன்முறல யமவிய கீ ழ்அங்கி
கருமறல மீ மிறே றகக்கீ ழிற் காலாம்
விரவிய கந்தரம் யமல்கவளி யாயம.

கபாருள் : உடறலத் தாங்கும் உறுதியான பாதம் நிலம் ஆகும்.

பாத்திலிருந்து ககாப்பூழ் வறர நீராகும். ககாப்பூழில் இருந்து மார்புவறர
தீயாகும் மார்பிலிருந்து யதாள்வறர காற்ைாகும். கழுத்துக்கு யமல்
வான கவளியாகும். இம் முறையாக உடம்பின்கண் ஐம்கபரும்
பூதநிறல நிற்பன காண்க.

22. ஆதித்தநிவல - அண்டாதித்தன்

(ஆதித்தன் - சூரியன். அண்டாதித்தன் - அண்டத்தில் விளங்கும்

சூரியன். சூரியன் அண்டத்தில் விளங்கும் நிறலறயக் கூறுவது.)

1975. கேஞ்சுட யரான்முத லாகிய யதவர்கள்

மஞ்சுறட யமரு வலம்வரு காரணம்
எஞ்சுடர் ஈேன் இறைவன் இறணயடி
தஞ்சுட ராக வணங்கும் தவயம.

கபாருள் : சூரியன் முதலான ஒளி உருவுறடய யதவர்கள்

கவண்யமகம் சூழ்ந்த யமரு மறலறய வலம் வருவதற்குரிய காரணம்,
ஒளி வடிவான எமது ஈேனாகிய இறைவனது இரு திருவடிகளின் ஒளி
தம் ஒளியாக யவண்டும் என்பயத. கிரி வலம் வந்து வணங்குவயத
அவர் கேய்யும் தவமாம்.

1976. பகலவன் மாலவன் பல்லுயிர்க்கு எல்லாம்

புகலவ னாய்நின்ை புண்ணிய நாதன்
இகலை ஏழுல கும்உை யவாங்கும்
பகலவன் பல்லுயிர்க்கு ஆதியும் ஆயம.

கபாருள் : சூரியயன திருமால் ஆவன். உயிர்கள் அறனத்துக்கும்

நிறலக்களனாக விளங்கும் புண்ணிய நாதனாகிய ேிவனும் ஆவன்.
பறகறம நீங்கி ஏழுலகங்களும் தறழத்து ஓங்கச் கேய்யும் சூரியயன
எல்லா உயிர்களுக்கும் முதற் கபாருளும் ஆவன்.

1977. ஆதித்தன் அன்பியனாடு ஆயிர நாமமும்

யோதியின் உள்யள சுடகராளி யாய்நிற்கும்
யவதியர் யவண்டினும் விண்ணவர் கோல்லினும்
ஆதியில் அன்பு பழுக்கின்ை வாயை.
கபாருள் : ஆதித்தனாகிய ேிவஞாயிறைச் யோதியாகிய உலக ஞாயிறு
ஆயிரம் திருப்கபயர்கறள வாயாரப் புகன்று வழிபட, அஞ்ஞாயிற்ைினுள்
அளவில் சுடகராளியாய் அவன் விளங்குவன். அச்ேிவன் திருப்கபயறர
மறையவராயினும் வானவராயினும் காதலால் ஓதுவராயின் ேிவனருள்
அன்பு கேழித்துப் பழுக்கின்ைவாைாகும் ேிவன் திருப்கபயர் நமேிவய
என்ப.

(ஆதித்தன் - ேிவசூரியன்; யோதி - அண்டச் சூரியன். ஆதியில்

ேிவபிரானிடத்தில்)

1978. தாயன உலகுக்குத் தத்துவ னாய்நிற்கும்

தாயன உலகுக்குத் றதயலு மாய்நிற்கும்
தாயன உலகுக்குச் ேம்புவு மாய்நிற்கும்
தாயன உலகுக்குத் தண்சுட ராகுயம.

கபாருள் : யமயலாதிய ேிவகபருமா÷ உலகினுக்கு என்றும் ஒரு

படித்தாய் நிற்கும் கமய்ப்கபாருளாவன். அவயன உலகியல் நடத்தற்
கபாருட்டுத் றதயலாகிய திருவருளாயும், அவயன ஆருயிர்கட்கு
இறடயைா இன்பருளச் ேம்புவாய் நிற்பன். அவயன தண் சுடராகிய
திருவருட் யபகராளியாய் நிற்பன். (தத்துவமாய் - கமய்ப்கபாருளாய்.
றதயல், ேம்பு - ேத்தி, ேிவம், யநர்மின் ஆற்ைல் எதிர்மின் ஆற்ைல்.
தண்சுடர் - அருள் ஒளி)

1979. வறவயமுக் யகாணம் வட்டம் அறுயகாணம்

துறலயிரு வட்டம் துய்ய விதம்எட்டில்
அறலயுற்ை வட்டத்தில் ஈர்எட்டு இதழாம்
மறலவுற்று உதித்தனன் ஆதித்தன் ஆயம.

கபாருள் : வறலயம், முக்யகாணம், வட்டம், அறுயகாணம், துறல,

இருவட்டம் ஆகிய அறுவறக அறடயாளங்களால் மூலமுதல்
ஆைிடங்களுள் அவற்ைின் துய்ய தன்றமறய ஆராயின், சுழன்று
ககாண்டிருக்கும் வட்டத்தில் பதினாறு இதழ்த் தாமறர காணப்கபறும்
அதன்கண் கநஞ்ேத்திடத்து கேவ்விதாக ஞாயிறு யதான்றும். இது
விசுத்தியில் சூரியன் உதிக்கும் முறை கூைிற்று.

1980. ஆதித்தன் உள்ளி லானமுக் யகாணத்தில்

யோதித்து இலங்கும்நற் சூரியன் நாலாம்
யகத முறுங்யகணி சூரியன் எட்டில்
யோதிதன் நீட்டில் யோடேம் தாயன.
கபாருள் : யமல்ஓதியவாறு ஞாயிற்றுக்குரிய நிறலக்களனாகிய
முக்யகாணத்தில் யாவற்றையும் விளக்கித் திகழ்கின்ைவன் பகலவன்.
பகலவன் என்ைாலும் சூரியன் என்ைாலும் ஒன்யை. அவனது
நாலாங்கால் குற்ைந்தரும் யகணி யபான்ைாகும். பகலவனுக்கு உரியன
எட்டிதழ்த் தாமறர, பதினாறு இதழ்த் தாமறர என்ப. குற்ைந்தரும் யகணி
என்பது திங்களின் நாலாங்கால் இைக்கும் தன்றமயான் யநருவது
(யோடேம் - பதினாறு).

1981. ஆதித்த யனாயட அவனி இருண்டது

யபதித்த நாலும் பிதற்ைிக் கழிந்தது
யோதிக்குள் நின்று துடியிறட கேய்கின்ை
யவதப் கபாருறள விளங்குகி லீயர.

கபாருள் : சூரியயனாடு உலக அைிவு ககட்டது. உலக அைிறவப்

பற்ைிய சூக்குறம றபேந்தி மத்திறம றவகரியாகிய வாக்குகள் பிதற்ைி
ஓய்ந்தன. இவ்வண்ணம் அண்ட யகாேத்தில்பராேக்தி நிறல கபற்று
உணர்த்து கின்ை யவதம் கூறும் அனுபவப் கபாருறள நீங்கள் விளங்கிக்
ககாள்ள மாட்டீர்கள்.

1982. பாருக்குக் கீ யழ பகயலான் வரும்வழி

யாருக்கும் காணஒண் ணாத அரும்கபாருள்
நீருக்கும் தீக்கும் நடுயவ உதிப்பவன்
ஆருக்கும் எட்டாத ஆதித்தன் தாயன.

கபாருள் : சுவாதிட்டானத்துக்குக் கீ ழுள்ள மூலாதாரத்தினின்றும் யமல்

வருவது சூரியன் வரும் வழியாகும். அது யயாகியர் அல்லாத பிைரால்
காணமுடியாத அருறமயான கபாருளாகும். அவ்வாறு யாராலும்
காணமுடியாத சூரியன் நீருக்குரிய மணி பூரகத்துக்கும் தீயினுக்குரிய
அநாகதத்துக்கும் இறடயில் உதிப்பவன் ஆவான்.

1983. மண்றண இடந்துஅதின் கீ கழாடும்

விண்றண இடந்து கவளிகேய்து நின்ைிடும்
கண்றண இடந்து களிதந்த ஆனந்தம்
எண்ணும் கிழறமக்கு இறேந்து நின்ைாயன.

கபாருள் : முன்னர்க் கூைியவாறு அச்சூரியன் மண்ண ீரலில் இருந்து

சுவாதிட்டானம் வந்து அங்கு அறதப் பிளந்து மூலாதாரம் கேன்று
அங்கிருந்து ஆகாயக் கூைான ஆஞ்றஞயில் பிளந்து உடலுக்கு
கவளியய யோதியாய் நின்ைிடும். இருகண்பார்றவயும் ககாண்ட
ஆஞ்றஞயில் களிப்பூட்டுகின்ை ஆனந்தத்தால் நாம் தியானிக்கும்
உரிறமக்கு உடனாய் நின்ைனன். பூயகாள அைிவின்படி பூமி
தன்றனத்தாயன சுற்ைிக் ககாள்வதால் இரவு பகல் யதான்றுவதும்
சூரியறனப்பூமி சுற்ைி வருவதால் ஓர் ஆண்டு ஆவதும் நாம்
படிக்கியைாம். (அவ்வாறு கபாருள் ககாள்ளினும் அறமயும்.)

1984. பாறர இடந்து பகயலான் வரும்வழி

யாரும் அைியார் அருங்கறட நூலவர்
தீரன் இருந்த திருமறல சூழ்என்பர்
ஊறர உணர்ந்தார் உணர்ந்திருந் தாயர.

கபாருள் : உலகம் ஞாயிற்றைச் சுற்ைி வருகின்ைது. ஆனால் ஞாயிறு

உலறகச் சுற்ைி வருவதாகச் கூறுயவார் உண்றம உணராத வராவர்.
அவ்வுண்றமயிறன நுண்ணுணர்வினயர உணர்வர். தாழ்ந்த நிறலயினர்
கபாருட்டுச் கேய்யப்பட்ட நூறலயய உயர்ந்த நூலாகக் கருதிச் ேிலர்
ஞாயிறு திருமறலயிறனச் சுற்ைி வருகிை கதன்பர். உயர்ந்யதார் உச்ேித்
துறளவாயிலாக ஞாயிற்றைக் காணும் முறையிற் காண்பர்.
ஞாயிற்றைப் பகலவன் எனவும் பகயலான் எனவும் கூறுவர். (திரன் -
ேிவகபருமான். ஊறர - ஈேன் இருக்கும் புருவமத்தி ; உச்ேித் தாமறர)

23. பிண்டாதித்தன்

(பிண்டாதித்தன் - உடம்பில் விளங்கும் ஆதித்தன்.)

1985. நின்றும் இருந்தும் கிடந்தும் நடந்தும்

கன்ைாய நந்திக் கருத்துள் இருந்தனன்
ககான்று மலங்கள் குழல்வழி ஓடிட
கவன்று விளங்கும் விரிசுடர் காணுயம.

கபாருள் : நிற்ைல் இருத்தல் கிடத்தல் நடத்தல் ஆகிய கேயல்கறளச்

கேய்யும் யபாது இளம் யாறன வடிவினனாகிய பிரணவக் கடவுள்
என்னுறடய கருத்தில் எப்யபாதும் இருந்தனன். இதனால் மலங்கறளச்
கேற்று வணாத்தண்டில்
ீ உணர்வு கீ ழ் யநாக்காமல் யமல் யநாக்கி எழ,
கவல்லுதறலச் கேய்கின்ை விரிந்த கிரணங்கறளயுறடய சூரியன்
கவளிப்படுவன்.

1986. ஆதித்தன் ஓடி அடங்கும் இடங்கண்டு

ோதிக்க வல்லவர் தம்றம யுணர்ந்தவர்
யபதித்து உலகம் பிதற்றும் பிதற்கைல்லாம் ஆதித்த
யனாயட அடங்குகின் ைாயர.
கபாருள் : சூரியன் யமகலழுந்து கேன்று அடங்கும் இடமாகிய ஈோன
திக்றகக் கண்டு, அங்கிருந்து யமற்கேன்று ஊர்த்துவ ேகஸ்ரதளத்றத
அறடந்து அங்குள்ள ஒளியில் நிற்க வல்லவயர தம்றம
உணர்ந்தவராவர். இவ்வுண்றமறய உணராது பிதற்றும் உலகவர்
எல்லாம், கீ ழுள்ள சூரியறன யமகலழச் கேய்ய வறக அைியாது
மாய்ந்து ஒழிபவயர யாவர்.

1987. உருவிப் புைப்பட்டு உலறக வலம்வந்து

கோருகிக் கிடக்கும் துறையைி வார்இல்றல
கோருகிக் கிடக்கும் துறையைி வாளர்க்கு
உருகிக் கிடக்கும்என் உள்ளன்பு தாயன.

கபாருள் : சூரியன் மூலாதாரத்திலிருந்து உருவிக்ககாண்டு புைப்பட்டு

உலகமாகிய உடறல வலம் வந்து, கோருகிக் கிடக்கும் இடமாகிய
ஈோன திக்றக அைிவார் யாரும் இல்றல. அங்ஙனம் அைிகின்ை
அைிவுறடயயார்க்கு என் உள்ளத்திலுள்ள அன்பு அவர்பால் உருகி எழும்.

24. மன ஆதித்தன் (மண ஆதித்தன் - மன மண்டலத்தில் விளங்கும்

சூரியன்.)

1988. எைிகதிர் ஞாயிறு மின்பனி யோரும்

எைிகதிர் யோமன் எதிர்நின்று எைிப்ப
விரிகதிர் உள்யள இயங்கும்என ஆவி
ஒருகதிர் ஆகில் உலாஅது ஆயம.

கபாருள் : கவப்பக் கதிறர வசும்

ீ ஞாயிறும் தட்பக்கதிறர வசும்
ீ
திங்களும் யமல் கீ ழாய் யநகராக்கத் யதான்றும் காலம் உவா எனப்படும்
உவா- முழுநிலா, அங்ஙனம் விரிந்து எைிக்கும் கதிரினுள் ஆருயிர்
இயங்கும். (அமாவாறேக்கும் உவா என்று கபயர்.)

1989. ேந்திரன் சூரியன் தான்வரின் பூேறன

முந்திய பானுவில் இந்துவந்து ஏய்முறை
அந்த இரண்டு உபய நிலத்தில்
ேிந்றத கதளிந்தார் ேிவமாயி னயர.

கபாருள் : ேந்திரகறல என்று கோல்லப்கபறும் இடகறலயும் சூரிய

கறலகயன்று கோல்லப்கபறும் வலப்பால் கறலயும் முறையாக
இயங்கிக் ககாண்டிருப்பின் நற்ைவமாம். ேிவ பூறேக்கு உற்ை
அறமவாம் என்க. சூரிய கறலயின்கண் ேந்திரகறல கபாருந்தி
நிகழுங்காலம். பூேறனப் கபாழுதாம் என்க. அக்கனல் நடு நாடி
வழியாகச் கேல்லுங்கால் ேிந்றத கதளிவுண்டாகும். இவயர ேித்தம்
ேிவமாக்கப் கபற்ை திருவினர். இவயர ேிவமாய் அமர்ந்திருப்பார்.

1990. ஆகும் கறலயயாடு அருக்கன் அனல்மதி

ஆகும் கறலயிறட நான்குஎன லாம்என்பர்
ஆகும் அருக்கன் அனல்மதியயாடுஒன்ை
ஆகும்அப் பூரறண யாம்என்று அைியுயம.

கபாருள் : பிங்கறல யாகிய வலப்பால் உயிர்ப்பு எனப்படும் ஞாயிறும்

அனலாகிய தீயும், திங்களாகிய இடப்பால் உயிர்ப்பும் கறலகயனப்படும்
நடுநாடியும் ஆகிய நான்கும் கறல என்று அறழக்கப்படும்.
அருக்கனாகிய வலப்பால் உயிர்ப்பும், மூலத்தீயும், திங்களாகிய
இடப்பால் உயிர்ப்பும் நடு நாடிக்கண் கூடிப் கபாருந்த யமயலாதிய
நிறைநிலா ஆகும் என்று அைிக. அகத்யத காணும் நிறைநிலா என்பது
திங்கள் அமிழ்தத் தீஞ்சுறவ கவண்ணிலா என்க. இதற்கு இடம்
கநற்ைிப் புருவம் என்க.

1991. ஈர்அண்டத்து அப்பால் இயங்கிய அவ்கவாளி

ஓர் அண்டத் தார்க்கும் உணரா உணர்வது
யபர்அண்டத்து ஊயட பிைங்ககாளி யாய்நின்ைது
ஆர் அண்டத் தக்கார் அைியத்தக் காயர.

கபாருள் : அனல் மண்டலத்றதயும் சூரிய மண்டலத்றதயும் கடந்து

விளங்கிய ேந்திர மண்டல ஒளி ஓர் அண்டம் என்ை அனல்
மண்டலத்தில் காம உணர்யவாடு வாழும் மக்கள் ஒருவருக்கும்
புலப்படாததாகும். ேிரசுக்கும் யமல் விளங்கும் பிரமாண்டத்தில் உயர்ந்து
கேல்லும் ஒளியாய் நின்ைவர் யாவர் ? அந்நிறலறய அறடந்த அவயர
அவ்கவாளிறய அைியத்தக்கவர் ஆவர்.

1992. ஒன்பதின் யமவி உலகம் வலம்வரும்

ஒன்பதும் ஈேன் இயல்அைி வார்இல்றல
முன்புஅதின் யமவி முதல்வன் அருளிலார்
இன்பம் இலார்இருள் சூழநின் ைாயர.

கபாருள் : மனமண்டலத்துள் சூரியன் பிருதிவியாதி ஒன்பது

நிறலகளிலும் கபாருந்தி உடம்பாகிய உலகத்றத வலம் வரும்.
இவ்வறகயான ஒன்பது தத்துவங்களும் ஈேனது ேத்தி நிறலயாகும்
என்பறத அைிபவர் இல்றல. முன்னர் இவ்வறகயான ஒன்பதிலும்
ஆன்மா கபாருந்தி உள்ளதாயினும் ேிவத்தின் அருள் இல்லாதவர்
இன்பம் இல்லாதவராய் இருள் சூழ்ந்த அண்ட ஆகாயத்றதப்
கபற்றுள்ளனர். (ஒன்பது - பிருதிவி, அப்பு, யதயு, வாயு, ஆகாயம், சூரியன்,
ேந்திரன், அக்கினி, தாரறக.)

25. ஞானாதித்தன் (ஞானித்தன் - ஞானசூரியன்)

1993. விந்து அபரம் பரம்இரண் டாய்விரிந்து

அந்த அபரம் பரநாத மாகியய
வந்தன தம்மில் பரங்கறல யாதிறவத்து
உந்தும் அருயணா தயகமன்ன உள்ளத்யத.

கபாருள் : விந்து ஒன்யை தூலமாகிய அபரம் என்றும் சூக்குமமாகிய

பரம் என்றும் இரண்டாக விரிந்து, அந்தத் தூலவிந்துயவ யமல்
யநாக்கியயபாது பரநாதமாகி யமலான நிவிருத்தியாதி பஞ்ே கறலகளில்
வந்து ஞான சூரியனின் அருயணாதயம் என்று கோல்லுமாறு
உள்ளத்தில் யமகலழுந்து யதான்றும். விந்துயவ தூலமாகிய
அபரநிறலயில் வரியம்
ீ என்றும் சூக்கும மாகிய பரநிறலயில் ஒளி
என்றும் ஆகிைது. (அருயணாதயம் - சூரியனது யதாற்ைம்.)

1994. உள்ள அருயணா தயத்கதழும் ஓறேதான்

கதள்ளும் பரநாதத் தின்கேயல் என்பதால்
வள்ளல் பரவிந்து றவகரி யாதிவாக்கு
உள்ளன ஐங்கறலக்கு ஒன்ைாம் உதயயம.

கபாருள் : உள்ளமாகிய மன மண்டலத்தில் அருயணாதயம் யபான்று

எழுகின்ை ஓறேயய கதளிந்த பரநாதத்தின் கேயலாதலின் வள்ளலாகிய
ேிவனருளால் றவகரியாதி வாக்குகள் பரவிந்துயவாடு கூடிப் பஞ்ே
கறலகளிலிருந்து யதான்றும் உள்ளத்து எழுகின்ை நாதயம
அருயணாதயமாகும்.

1995. யதவர் பிரான்திறே பத்துஉத யஞ்கேய்யும்

மூவர் பிரான்என முன்கனாரு காலத்து
நால்வர் பிரான்நடு வாயுறர யாநிற்கும்
யமவு பிரான்என்பர் விண்ணவர் தாயம.

கபாருள் : யதவ யதவனாகிய ேிவன் சுற்ைியுள்ள எண்திறேகளிலும்

யமல் கீ ழ் என்ை இரண்டு பக்கங்களிலுமாகப் பத்துத் திறேகளிலும்
கவளிப்படுவான். பழறமயான காலத்தில் இவறன மூவர் பிரான்
என்றும் பிற்காலத்தில் வந்தவர் பிரமன், விஷ்ணு, உருத்திரன்,
மயகசுவரன் என்ை நால்வர்க்கும் நடு நாயகமாய் உள்ளவன் என்றும்
உறரத்தனர். ஆனால் வாயனார்கள் இவறனயய தங்கள் தறலவன்
என்று கூறுவர். (மூவர் பிரான் என்ைது யவதகாலத்திலும், நால்வர்
பிரான் என்ைது ஆகம காலத்திலும் ஆம்.)

1996. கபாய்யிலன் கமய்யன் புவனா பதிஎந்றத

றமயிருள் நீக்கும் மதிஅங்கி ஞாயிறு
கேய்யிருள் நீக்கும் திருவுறட நந்திஎன்
றகயிருள் நீங்கக் கலந்கதழுந் தாயன.

கபாருள் : புவனங்கள் அறனத்துக்கும் தறலவனும் எந்றதயுமாகிய

ேிவம் கற்பறனப்கபாருள் அல்ல உண்றமயில் உள்ளவயனதான்.
றமயபான்ை இருறள நீக்குகின்ை ேந்திரன் அக்கினி சூரியன் ஆகியறவ
அண்டயகாேத்தில் கீ ழ் முகமாகச் கேயல்பட்டயபாது உண்டான இருறள
நீக்குகின்ை ஞானச் கேல்வனாகிய ேதாேிவன் என்னுறடய வணாத்
ீ
தண்டின் இருறள அகற்ைக் கீ ழிருந்து யமல்வறர கலந்திருந்தான்.

1997. தனிச்சுடர் எற்ைித் தயங்கிருள் நீங்க

அனித்திடும் யமறல அருங்கனி ஊைல்
கனிச்சுட ராய்நின்ை கயிறலயில் ஈேன்
நனிச்சுடர் யமல்ககாண்ட வண்ணமும் ஆயம.

கபாருள் : ஒப்பற்ை ேிவ ஒளியானது நிறைந்த அண்டயகாேஇருறள

நீங்கச் கேய்து, கபறுதற்குரிய கனியினின்றும் ஊறுவதாகிய
யதன்யபாலும் இனிய அமுதம் சுரக்கச் கேய்யும். கனிந்த சுடர் யபான்று
நின்று கயிலாயபதி நிறைந்த சுடர்யபால் என ேிரேின் யமல் விளங்கும்
தன்றமயுமாவான். (அளித்திடும் என்பது எதுறக யநாக்கி அனித்திடும்
என்ைாயிற்று.)

1998. யநரைி வாக நிரம்பிய யபகராளி

யபாரைி யாது புவனங்கள் யபாய்வரும்
யதரைி யாத திறேகயாளி யாயிடும்
ஆரைி வாரிது நாயக மாயம.

கபாருள் : அனுபவ ஞான வடிவாக ஆன்மாவினிடம் நிரம்பியுள்ள

யபகராளியாகிய பிழம்பு (ேிவம்) தங்கு தறடயின்ைி எல்லாப்
புவனங்களிலும் வியாபித்து நிற்கும். சூரிய ஒளி படராத இடத்திலும்
இவ்கவாளி படர்ந்து நிற்கும். இதுயவ அறனத்துக்கும் தறலயானது
என்பறத யார் அைிவார்.

1999. மண்டலத் துள்யள மலர்ந்கதழும் ஆதித்தன்

கண்டிடத் துள்யள கதிகராளி ஆயிடும்
கேன்ைிடத்து எட்டுத் திறேகயங்கும் யபாய்வரும்
நின்ைிடத் யதநிறல யநரைி வார்க்யக.

கபாருள் : மண்தலமாகிய நிலவுலகத்துள்யள விளங்கித் யதான்றும்

ஒளியுறடயது ஞாயிறு. இதுயவ மூலத்திடத்து விளங்கும் ஞாயிறு
வாகும். அதுயவ மிடற்ைினிடம் என்று கோல்லப்படும் விசுத்தியின் கண்
கதிர்காலும் ஒளியாய்த் திகழும். அவ்கவாளி எல்லாத் திறேகளிலும்
உலாவி விளங்கும். திருவருளால் நின்ை இடத்தியல நின்று திருவடி
உணர்வால் எல்லாம் காண்பார்க்கு இவ் உண்றம எளிதிற் புலனாம்.

2000. நாபிக்கண் நாேிநயன நடுவினும்

தூபியயாடு ஐந்தும் சுடர்விடு யோதிறயத்
யதவர்கள் ஈேன் திருமால் பிரமனும்
மூவரு மாக உணர்ந்திருந் தாயர.

கபாருள் : ஆருயிர் உறையும் ேீரிய உலகத்துக் ககாப்பூழ், கண், நாேி,

புருவ, நடு, உச்ேித்துறள என்று கோல்லப்படும் ஐந்திடத்தும்
உயிருக்கும் உயிராய் அைிவுக்கு அைிவாய் ஒளி ககாடுத்தருளும் ேிவ
கபருமாறனத் தூமாறயயின்கண் வற்ைிருக்கும்
ீ அரன், அரி, அயன்
என்று கோல்லப்படும் மூவருமாக கமய்யுணர்ந்யதார் உணர்ந்திருந்தார்
என்க. (தூபி - உச்ேித்துறள.)

26. சிவாதித்தன் (ேிவாதித்தன் - ேிவசூரியன்)

2001. அன்ைிய பாே இருளும்அஞ் ஞானமும்

கேன்ைிடு ஞானச் ேிவப்பிர காேத்தால்
ஒன்றும் இருேட ராம்அரு யணாதயம்
துன்ைிருள் நீங்குதல் யபாலத் கதாறலந்தயத.

கபாருள் : ேிவ ஒளிக்கு மாறுபட்ட பாே இருளும் அதனால் விறளயும்

அஞ்ஞானமும், ேிவம் பிரகாேித்தயபாது நீங்கி அதனுள் ஒடுங்கும்.
கபரிய சூரியன் எழுச்ேிக்கு முன்னுள்ள அருயணாதயத்தால் கநருங்கிய
இருள் விலகுதல் யபாலத் கதாறலந்தது; ேிவசூரியன்முன்
அஞ்ஞானத்தின் ஆற்ைல் குன்ைியது.

2002. கடம்கடம் யதாறும் கதிரவன் யதான்ைில்

அடங்கிட மூடில் அவற்ைில் அடங்கான்
விடங்ககாண்ட கண்டனும் யமவிய காயத்து
அடங்கிட நின்ைதும் அப்பரி ோயம.
கபாருள் : நீருள்ள குடங்கள் யதாறும் சூரியன் யதான்ைினாலும் அவன்
அக்குடத்துள் அடங்குமாறு மூடி றவத்தாலும் அவற்ைில்
அடங்கமாட்டான். அத்தன்றமயபால, நீலகண்டப் கபருமான் விரும்பி
எழுந்தருளிய உயிரில் அடங்கியிருந்தும் அத்தன்றமயதாகும்.
ேிவசூரியன் எங்கும் நீக்கமை நிறைந்துள்ளது.

2003. தாயன விரிசுடர் மூன்றும்ஒன் ைாய்நிற்கும்

தாயன அயன்மால் எனநின்று தாபிக்கும்
தாயன உடலுயிர் யவைன்ைி நின்றுளன்
தாயன கவளிகயாளி தானிருட் டாயம.

கபாருள் : ேிவமாகிய தாயன விரிந்த கிரணங்கறளயுறடய சூரியன்,

ேந்திரன், அக்கினியாகிய மூன்றும் இறயந்த ஓர் ஒளியாக விளங்கும்,
தன்றமறய நிரூபிக்கும். தாயன அைிவற்ை உடலில் அைிவுறடய
உயிரிலும் பிைப்பின்ைிக் கலந்துள்ளான். தாயன ஆகாயமாயும் அதன்
ஒளியாயும் இருப்பயதாடு இருளாயும் உள்ளான்.

2004. கதய்வச் சுடர்அங்கி ஞாயிறும் திங்களும்

றவயம் புனல்அனல் மாருதம் வானகம்
றேவப் கபரும்பதி தாங்கிய பல்லுயிர்
ஐவர்க்கு இடம்இறட ஆைங்கம் ஆயம.

கபாருள் : கதய்வத் தன்றம கபாருந்திய ஒளியுடன் கூடிய

ேிவாக்கினியும், சூரியனும், ேந்திரனும், பூமியும், நீரும், கநருப்பும், காற்றும்,
விண்ணும் ஆகிய எட்டும், ேிவன் உறையும் திருயமனிகளாம்.
இத்திருயமனிகறளத் தாங்கியிருக்கின்ை பல உயிர்களும் ேத்தியய ோதர்
முதலிய ஐவர்க்கும் கேைிவுறடய இருதயம் முதலிய ஆறு
அங்கங்களுக்கும் இடமாகும்.

(ஐவர் (பஞ்ேப்பிரமம்) - ேத்தியயா ோதர், வாமயதவர், அயகாரர், தற்புருடர்,

ஈோனர் ஆகிய ஐவர்; ஆறு அங்கங்களாவன; இருதயம், ேிரசு, ேிறக,
கவேம், யநத்திரம், அஸ்திரம்.)

27. பசு இலக்கணம் (பிராணன்)

(பசு என்ைால் கட்டப்பட்டது என்பது கபாருள்)

2005. உன்னும் அளவில் உணரும் ஒருவறனப்

பன்னு மறைகள் பயிலும் பரமறன
என்னுள் இருக்கும் இறளயா விளக்கிறன
அன்ன மயகமன்று அைிந்துககாண் யடயன.
கபாருள் : (தியானித்த அளவில் உணரப்படுகின்ை ஏக நாயகறன,
பன்னிப் பன்னிப் யபசும் யவதங்கள் இறடவிடாது கோல்லிக்
ககாண்டிருக்கும் பரம் கபாருறள, என் உள்ளத்து விளங்கும் தூண்டா
விளக்கானவறன அம்ே ரூபன் என்று அைிந்து ககாண்யடன்.)

2006. அன்னம் இரண்டுள ஆற்ைம் கறரயினில்

துன்னி இரண்டும் துறணப்பிரி யாதுஅன்னம்
தன்னிறல அன்னம் தனிகயான்ைது என்ைக்கால்
பின்ன மடஅன்னம் யபைணு காயத.

கபாருள் : ேீவ வாழ்வில் இரண்டு அன்னங்கள் உள்ளன. இரண்டும்

ஒன்றை விட்டு ஒன்று பிரியாதனவாம். அவற்றுள் தன்னிறலயில்
நிற்கும் ேிவமாகிய அன்னம் தனக்கு யவைாயது என்று எண்ணினால்
யவறுபட்ட அைியாறமயயாடு கூடிய ேீவனாகிய அன்னத்துக்கு என்றும்
ேிவப்யபறு கிட்டாதாகும். (ஆற்ைங்கறர - உலகவாழ்வு, அன்னம்
இரண்டு. ேிவன், ேீவன் யபைணுகாது - தான்யவறு என்று எண்ணிக்
ககாண்டு இருக்கும் அளவும் முத்தி அறடயாது.)

28. புருடன்

2007. றவகரி யாதியும் மாயா மலாதியும்

கபாய்கரி யான புருடாதி யபதமும்
கமய்கரி ஞானம் கிரியா வியேடத்துச்
கேய்கரி ஈேன் அனாதியய கேய்தயத.

கபாருள் : றவகரி, மத்திறம, றபேந்தி, சூக்குறம ஆகிய வாக்குகளும்,

மாறய, முதலான மலங்களும், கபாய்யான யபாகங்கறள நுகர்விக்கு
புருடன் முதலான வித்தியா தத்துவமும், பிைப்றப ஒழிக்கும் ஞானமும்
ஆகிய இவற்றைச் ோட்ேியாயுள்ள ஈேன் ஆன்மாக்கள் கேயற்பட்டு,
உய்தி கபறும் கபாருட்டு அனாதியய அறமத்தருளியதாம்.

2008. அணுவில் அணுவிறன ஆதிப் பிராறன

அணுவில் அணுவிறன ஆயிரங் கூைிட்டு
அணுவில் அணுறவ அணுகவல் லார்கட்கு
அணுவில் அணுறவ அணுகலும் ஆயம.

கபாருள் : அணுவுக்கும் அணுவாயுள்ளறத ஆயிரம் கூறு கேய்து அவ்

ஆயிரத்தில் ஒரு கூற்ைிறன கநருங்க வல்லார்க்கு அணுவுக்கு
அணுவானவனும் ஆதிப் பிரானும், மிகச் சூக்குமம் ஆனவனும், ஆகிய
பரம்கபாருறள அறடயலும் ஆகும். (அணு - ஆன்மா; நுண்றம, ஆயிரம்
கூைிடலாவது நுணுகி ஆராய்தல். ஆன்மாவில் விளங்கும் ேிவத்றத
நுணுகி ஆராய்வார்க்கு கநருங்குதலும் கூடும்.)

2009. படர்ககாண்ட ஆலதின் வித்தது யபாலச்

சுடர்ககாண்டு அணுவிறனத் தூவழி கேய்ய
இடர்ககாண்ட பாே இருளை ஓட்டி
நடர் ககாண்ட நல்வழி நாடலும் ஆயம.

கபாருள் : விழுது ஊன்ைி விரிவாய்ப் படர்ந்திருக்கும் ஆலமரத்தின்

தன்றம முற்றும் அதன் வித்தின்கண் அடங்கியிருப்பது யபால்,
திருவருள் ஒளியிறனக் ககாண்டு அணுவாகிய ஆருயிர் உய்யச்
கேந்கநைிறயத் தன் திருவுள்ளத்தில் அறமத்தனன் ேிவன்
அத்திருவருளின் துறணயால் அந் நன்கனைியிற் கேன்று எந்நாளும்
துன்பத்றத மிகுவிக்கும் பாே இருறள முற்ைாக ஓட்டுதல் யவண்டும்.
ஓட்டி அகத்தும் புைத்தும் ஐந்கதாழிற்கூத்து இயற்ைியருளும்
திருவடியேர் திருகநைிறய நாடுவது நாடற்கரிய கபரு நன்றமயாகும்.
(நடர் - அம்பலக் கூத்தர்.)

2010. அணுவுள் அவனும் அவனுள் அணுவும்

கணுஅை நின்று கலப்பது உணரார்
இறணயிலி ஈேன் அவன்எங்கும் ஆகித்
தணிவை நின்ைான் ேராேரம் தாயன.

கபாருள் : மிகவும் நுண்றமயாகிய அணுவாம் உயிரினுள்

ேிவகபருமானும், அச்ேிவகபருமான் இடமாக ஆருயிரும் யவறு அைக்
கலந்து நிற்கும் கலப்புச் கோல்கலாணாது என்க. ஆயினும் திருவருட்
கண்ணால் அஃது உணர்தல் யவண்டும். அங்ஙனம் உணராதார்.
கேந்கநைிக்குச் யேயராவர். ேிவகபருமான் ஒப்பில்லாதவன். அவன்
எங்கும் எல்றலயின்ைிக் கலந்து நிற்கின்ைான். அம்முறையால் அவயன
இயங்கு திறணயும் நிறலத்திறணயும் ஆகிய எல்லாப் கபாருள்களும்
என்று நல்லாரால் கோல்லப் படுகின்ைனன். (கணு - யபதம், தணிவு
எல்றல.)

29. சீவன்

2011. யமவிய ேீ வன் வடிவது கோல்லிடில்

யகாவின் மயிர்ஒன்று நூறுடன் கூைிட்டு
யமவிய கூைது ஆயிரம் ஆயினால்
ஆவியின் கூறுநா ைாயிரத்து ஒன்யை.
கபாருள் : உடலின்கண் கபாருந்திய ேீவனது வடிவத்றத அளவிட்டுச்
கோன்னால் பசுவின் மயிர் ஒன்றை நூைாகப் பிளந்து அதிலுள்ள
ஒன்றை ஆயிரம் கூைாக்கினால் உயிரின் வடிவம் பசுவினது
உயராமத்றத ஓர் இலட்ேம் கூைிட்டதற்கு ஒப்பு ஆகும்.

2012. ஏயனார் கபருறமயன் ஆயினும் எம்மிறை

ஊயன ேிறுறமயின் உட்கலந்து அங்குளன்
வாயனார் அைியும் அளவல்லன் மாயதவன்
தாயன அைியும் தவத்தின் அளயவ.

கபாருள் : எம் இறைவன் ஏறனய யதவர்கறளவிடப் கபருறம

உறடயவன் ஆயினும் தனது எளிவந்த கருறணயால் உடம்பினுள்
உயிராகக் கலந்தும் விளங்குவான். யதவர்களால் அளவிட்டு
அைியமுடியாத யதவயதவன் ஆயினும் ஆன்மா தான் கேய்யும்
தவத்தின் அளவாகத் தாயன அைியும்.

2013. உண்டு கதளிவன் உறரக்க வியயாகயம

ககாண்டு பயிலும் குணமில்றல யாயினும்
பண்டு பயிலும் பயில்ேீவ னார்பின்றனக்
கண்டு ேிவனுருக் ககாள்வர் கருத்துயள.

கபாருள் : யயாகத்றதப் பயின்று கதளிந்த குரு உபயதேம் கேய்ய

யயாகத்தில் கபாருந்திப் பயில்வதற்குள்ள நற்பண்புகள்
இல்லாதவராயினும், பறழய வாேறனயால் பயின்ை ேிவன் பின்றன
அனுபவத்றதத் தம்முள்யள கபற்றுச் ேிவரூபம் கபறுவர். குரு
உபயதேத்தால் பறழய வாேறன தூண்டப் கபற்று இப்பிைவியில்
யயாகேித்தி உண்டாகும்.

2014. மாயா உபாதி வேத்தாகும் யேதனத்து

ஆய குருஅரு ளாயல அதில்தூண்ட
ஓயும் உபாதியயாடு ஒன்ைின்ஒன் ைாதுஉயிர்
ஆய துரியம் புகுந்தைி வாகயவ.

கபாருள் : உயிர் மாறயயின் காரியமாகிய துன்பங்களில் யதாய்ந்தும்

தானும் அதன் வேமாகும். ஞானயம வடிவாக விளங்கும் குருவின்
அருளால் யேதனத்தில் தூண்ட மாயா உபாதிகள் ஒன்ைினும்
கபாருந்தாது உயிரின் கேயல் ஒடுங்கும். பயிற்ேி வேத்தால் துரிய
நிறலயில் புகுந்த ஞானயம வடிவாக விளங்கும். மாயா உபாதி - மாயா
காரியமான தனு கரண புவன யபாகங்களால் உண்டாகும் துன்பம்.
குருவருள் - ேியவாகம் பாவறன கேய்து ேிவப்யபறு எய்திய
ஞானாோரியன் திருவருள்; குரு அருளால் மாயா உபாதிகள் நீங்கி
ஞானம் உண்டாகும்.

30. பசு (பசு - கட்டப்பட்ட உயிர்)

2015. கற்ை பசுக்கள் கதைித் திரியினும்

ககாற்ை பசுக்கள் குைிகட்டி யமயினும்
முற்ை பசுக்கள் ஒருகுடம் பால்யபாலும்
மற்றைப் பசுக்கள் வைன்பசு தாயன.

கபாருள் : யவத ஆகமங்கறள நிரம்பக் கற்ை உயிர்கள் கபாருள்

அனுபவர் இன்ைிப் புலம்பிக் ககாண்டு திரிந்தாலும், அரே கேல்வாக்றகப்
கபற்றுள்ள உயிர்கள் தமக்குரிய விருது கட்டிக்ககாண்டு கதரிந்தவர்
யபாலத் திரிந்தாலும், முதிர்ந்த அனுபவம் உறடயவரது ஒரு ேிைிது
ஞானயம உலகத்துக்குப் பயன் தரும். மற்றையயாரது வாய்யவதாந்தம்
வைட்டுப் பசுயபால் உலகுக்குப் பயன்படாது. (பசுக்கள் - விறனயினால்
கட்டுண்ட உயிர்கள். ககாற்ைம் - அரசு. குைி - அரசு மரியாறதக்கு உரிய
அறடயாளம். பால் - ஞானம் வாய் யவதாந்தம் யபசுயவார் உலகுக்குப்
பயன்படார். )

2016. ககால்றலயின் யமயும் பசுக்கறளச் கேய்வகதன்

எல்றலக் கடப்பித்து இறைவன் அடிகூட்டி
வல்லகேய்து ஆற்ை மதித்தபின் அல்லது
ககால்றல கேய் கநஞ்ேம் குைிப்பைி யாயத.

கபாருள் : ஐம்புலக் காட்டினுள் தம்புலம் அைியாது யமயும்

பசுக்களாகிய ஆருயிர்கறள வருமாறு கேய்வதன்ைி யவகைன் கேய்வது
? திருவருள் உடனாய் நின்று உடல், கலன் உலகு ஊண்
முதலியவற்ைின்கண் றவத்துள்ள பற்ைின் எல்றலயிறனக் கடப்பித்துத்
திவடியிற்கூட்டி இன்புறுவிக்கும் அச்கேயயல நல்லதாகிய வல்ல
அருஞ்கேயல் கேய்வதாகும். அத்திருவருள் அவ்வாறு கேய்தருளத்
திருவுள்ளங் ககாண்ட பின்புதான் பண்படா விறள நிலமாகிய ஐம்புலக்
ககால்றலயிறன இவ்வாறு கேய்யும் திருக்குைிப்பிறன ஆருயிர்கள்
உணர்தல்கூடும். அதற்குமுன் ஏதும் அைியா இயல்பினவாகும்.

31. வபாதன் (யபாதன் - அைிஞன், ேிவஞானத்றத அனுபவத்தில்

கண்டவன்.)

2017. ேீவன் எனச்ேிவன் என்னயவ ைில்றல

ேீவ னார்ேிவ னாறர அைிகிலர்
ேீவ னார்ேிவ னாறர அைிந்தபின்
ேீவ னார்ேிவ னாயிட்டு இருப்பயர.

கபாருள் : ேீவன் எனவும் ேிவகனனவும் இரு கபாருளாக

இருக்கவில்றல. ேீவனார் ேீவத் தன்றமயில் உள்ளவறரயில் ேிவறன
அைிய முடியாது. ேீவனார் ேிவத்தன்றம மாைி அகண்ட ஞானம் கபற்ை
பிைகு ேீவன் என்ை கபயறரப் கபைாது ேிவம் என்ை யபறரப் கபற்று
விளங்கும்.

2018. குணவிளக் காகிய கூத்தப் பிரானும்

மனவிளக் காகிய மன்னுயிர்க் ககல்லாம்
பணவிளக் காகிய பல்தறல நாகம்
கணவிளக் காகிய கண்காணி யாகுயம.

கபாருள் : அைிகவாளியாய் விளங்கும் நடராேப் கபருமானும் மனத்றத

விளக்காகக் ககாண்டு வாழ்கின்ை உயிர்களுக்கு எல்லாம் பல்தறல
நாகத்தின் படத்தில் உள்ள நாகரத்தினம் யபால் உயிர்க்கூட்டங்களுக்கு
விளக்கம் தரும் யமற்பார்றவயாளர் ஆகும். பணம் - படம்.
படத்திலுள்ள நாகரத்தினம் பாம்புக்கு பக்குவம் வந்தயபாது ஒளிறயத்
தரும். அது யபான்று கூத்தப் கபருமான் பக்குவம் வந்தயபாது ஒளிறய
நல்குவான்.

2019. அைிவாய் அைியாறம நீங்கி யவயன

கபாைிவாய் ஒழிந்கதங்கும் தானான யபாதன்
அைிவாய் அவற்ைினுள் தானாய் அைிவன்
கேைிவாகி நின்ைஅச் ேீவனும் ஆகுயம.

கபாருள் : ேிவத்றத (அகண்ட அைிறவ) விடயமாகக் ககாண்டு தம்

அைியாறம நீங்கினவயன பஞ்யேந்திரியங்களால் கூட்டியைியும் அைிறவ
விடுத்து எங்ககங்கும் உள்ளவற்றை அங்கு அங்கு இருந்து காணும்
அைிறவப் கபற்ைவன் ஆவான். அவயன அைிவுருவாய் எல்லா
உயிர்களிடத்தும் அைிவாய் நின்று அைிவன்; அைிவில் கபாருந்தி நின்ை
அச்ேீவனும் ஆவான்.

2020. ஆைாைின் தன்றம அைியாது இருந்யதனுக்கு

ஆைாைின் தன்றம அைிவித்தான் யபர்நந்தி
ஆைாைின் தன்றம அருளால் அைிந்த பின்
ஆைாறுக்கு அப்புைம் ஆகிநின் ைாயன.

கபாருள் : அருஞ்றேவர் தத்துவம் முப்பத்தாறும் இன்னின்ன என்னும்

கமய்ம்றம அைியாதிருந்த அடியயனுக்கு மிகவும் ேிைந்த நந்தி
கயம்கபருமான் திருவருளால் அைிவிற்கு அைிவாய் நின்று
அைிவித்தருளினன். அம்முப்பத்தாைின் தன்றமகறளத் திருவருளால்
அைிந்தபின் அம்முப்பத்தாறு கமய்களுக்கும் அப்பால் நின்ைருள்பவன்
ேிவகபருமான் ஆவன் என்னும் கமய்ம்றம புலப்பட்டது என்க.

2021. ேிவமா கியஅருள் நின்றுஅைிந்து ஓரார்

அவமாம் மலம்ஐந்தும் ஆவது அைியார்
தவமான கேய்து தறலப்பைி கின்ைார்
நவமான தத்துவம் நாடகி லாயர.

கபாருள் : ேிவத்யதாடு பிரிப்பின்ைி விளங்கும் திருவருளில் நின்ைைிந்து

கதளியமாட்டார் யகட்டிறனச் கேய்யும் ஐம் மலங்களும் எவ்விதம்
தம்மிடம் கபாருந்துகின்ைன என்பறதயும் அைியமாட்டார். உடம்றப
வருத்தித் தவங்கள் பல கேய்தங்கள் அைிறவப் பாழாக்குகின்ைனர்.
யதாழறம கநைியில் விளங்கும் ேிவத்றத ஆராயமாட்டார். என்யன
அைியாறம ! ேிவத்தின் அருறளத் யதாழறம கநைி நின்று நாட
யவண்டும்.

2022. நாயடாறும் ஈேன் நடத்தும் கதாழில்உள்ளார்

நாயடாறும் ஈேன் நயந்தூட்டல் நாடிடார்
நாயடாறும் ஈேன்நல் யலார்க்கருள் நல்கலால்
நாயடாறும் நாடார்கள் நாள்விறன யாளயர.

கபாருள் : நாளும் விறன கேய்யவார் நாள்யதாறும் இறைவன்

உயிர்களாகிய நமக்குச் கேய்யும் அருட்கேயல்கறள எண்ணார் நம்
விறனக்யகற்ப இன்ப துன்பங்கறள நளினமாக அவன் ஊட்டுவறதயும்
அைியார். இறைவன் நல்லவர்களுக்யக நாள்யதாறும் அருள்
வழங்குதலால் விறன கேய்பவர்கள் நாள்யதாறும் இறத எண்ண
மாட்டார்கள். இறைவன் கேய்யும் உபகாரத்றத நல்லைிஞர் உணர்வர்.

32. ஐந்து இந்திரியம் அடக்கும் அருவம

2023. ஆக மதத்தன ஐந்து களிறுன

ஆக மதத்தைி யயாடுஅறண கின்ைில
பாகனும் எய்த்துஅறவ தாமும் இறளத்தபின்
யயாகு திருந்துதல் ஒன்றுஅைி யயாயம.

கபாருள் : மிக்க மதம் கபாருந்திய ஐந்து இந்திரியங்களாகிய

யாறனகள் உள்ளன. அறவ உடலில் களிப்பிறன நல்கும் ேந்திர
மண்டலமாகிய கட்டுத்தைியில் அறணந்து கபாருந்துவதில்றல.
இவற்றை அடக்க முயலும் ஆன்மாவாகிய பாகனும் இறளத்து
ஐம்கபாைிகளின் வல்லறமயும் குறைந்தபிைகு யயாக கநைியால்
திருந்துதல் என்பறத நான் அைியவில்றல. (களிறு - இந்திரியங்கள்.
இந்திரியங்கள் கேம்றமயாய் இருக்கும்யபாயத யயாகம் கேய்தல்
யவண்டும். இறளத்தபின் யயாகம் ேித்தியாது.)

2024. கருத்தின்நன் னூல்கற்று கால்ககாத்திப் பாகன்

திருத்தலும் பாய்மாத் திறகத்தன்ைிப் பாயா
எருத்துை ஏைி இருக்கிலும் ஆங்யக
வருத்தினும் அம்மா வழிநட வாயத.

கபாருள் : கருத்துறடய நல்ல நூல்கறளப் பலகாலும் கற்றுணர்ந்து

பிராணனது இயக்கத்றத ஆன்மாவாகிய பாகன் மாற்ைித் திருத்தலும்,
யவகமாகப் பாய்கின்ை இந்திரியங்களாகிய குதிறரகள் திறகத்து
நிற்குயம தவிர ஏவியவுடன் பாய்ந்து கேல்ல மாட்டா. பிடரியின்கண்
நன்கு ஏைியிருந்து மிகவும் தூண்டி நடத்தினாலும் அக் குதிறரகள்
முன்யன கேன்று வழிச் கேல்லமாட்டா. யயாகப் பயிற்ேியின்ைி ஐம்
புலன்கறள அடக்குவது முடியாதகதான்று யாறனயும் வருத்தம்
உைாமல் வழிக்கு வருவதில்றல.

2025. புலம்ஐந்து புள்ஐந்து புள்கேன்று யமயும்

நிலம்ஐந்து நீர்ஐந்து நீர்றமயும் ஐந்து
குலம் ஒன்று யகால்ககாண்டு யமய்ப்பான் ஒருவன்
உலம்வந்து யபாம்வழி ஒன்பது தாயன.

கபாருள் : ஐம்பூதங்களாகிய இடங்கள் ஐந்து ஞாயனந்திரியங்களாகிய

பைறவகள் ஐந்து. அறவ கேன்று பற்றும் தன் மாத்திறரகளாகிய
புலன்கள் ஐந்து கன்யமந்திரியங்கள் ஐந்து. அவற்ைின் கேயல்களாகிய
வேனாதிகளும் ஐந்து மாறயயாகிய குலம் ஒன்று, அைிவாகிய
யகாறலக் ககாண்டு அவற்றைச் கேலுத்துகின்ை ஆன்மாவாகிய
யமய்ப்பான் ஒருவன் உண்டு. அவன் வருந்திப் யபாகும்வழி
உடம்பினுள் ஒன்பதாகும்.

2026. அஞ்சுள ேிங்கம் அடவியல் வாழ்வன

அஞ்சும்யபாய் யமய்ந்துதம் அஞ்சுஅக யமபுகும்
அஞ்ேின் உகிரும் எயிரும் அறுத்திட்டால்
எஞ்ோது இறைவறன எய்தலும் ஆயம.

கபாருள் : உடம்பாகிய காட்டில் இந்திரியங்களாகிய ேிங்கங்கள்

ஐந்துள்ளன. அவ் ஐந்தும் புைம் கேன்று புைப்கபாருறளப்பற்ைி அகம்
வந்து யேரும் விஷயங்கறளப் பற்ைி நிற்கும் மனத்றதயும்
விஷயங்களில் ஈடுபடும் கருவிகறளயும் கேல்லகவாட்டாது அடக்கி
நிறுத்தி விட்டால் தவைாது இறைவறன அறடதலும் ஆகும். மனம்
கபாைிவழி கேல்லாது தடுத்துவிட்டால் இறைவறன அறடயலாம்.
ேிங்கம் இந்திரியம், உகிர் - நகம் (கேல்லுதல்) எயிறு - பல் (பற்றுதல்)

2027. ஐவர் அறமச்ேருள் கதாண்ணூற்று அறுவர்கள்

ஐவரும் றமந்தரும் ஆளக் கருதுவர்
ஐவரும் ஐந்து ேினத்கதாயட நின்ைிடில்
ஐவர்க்கு ேிறைஇறுத்து ஆற்ைகி யலாயம.

கபாருள் : ஐந்து இந்திரியங்களாகிய அறமச்ேரும் அவர்கட்கு அடங்கித்

கதாண்ணூற்ைாறு தத்துவங்களாகிய ஏவலாளரும் உள்ளனர். அந்த
அறமச்ேர் ஐவரும் அவர்வழி வந்த தத்துவக் கூட்டமாகிய
பிள்றளகளும் நம்றம ஆளக் கருதுவார்கள். அந்த ஐவரும்
ஐவறகயான தாபத்யதாயட கேயல்படின் நம்மால் அந்த ஐவருக்கும்
றகயுறை ககாடுத்துச் ேமாளிக்க முடியாது.

2028. கோல்லகில் யலன்சுடர்ச் யோதிறய நாகடாறும்

கோல்லகில் யலன்திரு மங்றகயும் அங்குள
கவல்லகில் யலன்புலன் ஐந்துடன் தன்றனயும்
ககால்லநின் யைாடும் குதிறரஒத் யதயன.

கபாருள் : தினந்யதாறும் சுயம் யோதியாகப் பிரகாேிக்கும் ேிவத்றதத்

யதாத்திரிக்கும் வன்றமயுறடயயன் அல்யலன். திருவருள் அம்றமயும்
அங்கிருப்பறதச் கோல்ல வல்யலன் அல்யலன். இந்திரியங்கறளயும்
அவற்ைின் வயப்பட்டு அறலயும் மனத்றதயும் கவல்லும் ஆற்ைல்
உறடயயன் அல்யலன். ககால்லுவதற்குக் ககாண்டு கேல்லும்
குதிறரயமல் ஏைியவறன ஒத்யதன்.

2029. எண்ணிலி இல்லி அறடத்துஅவ் இருட்டறை

எண்ணிலி இல்லியயாடு ஏகில் பிறழதரும்
எண்ணிலி இல்லியயாடு ஏகாறம காக்குயமல்
எண்ணிலி இல்லயதார் இன்பமது ஆயம.

கபாருள் : இவ்வுடல் அளவிட முடியாத கதாறளகறள உறடயதாகும்.

மனமானது கணக்கற்ை கதாறளகறளயுறடய உடல் இன்பத்றதத் யதடி
ஓடுமாயின் குற்ைம் விறளயும். உயிரானது மனவழிச் கேன்று
கணக்கற்ை கதாறளகறளயுறடய உடல் இன்பத்றத நாடாமல்
இருக்குமாயின் எண்ணமற்ை உள்ளத்தில் ஓர் இன்பம் உண்டாகி
நிற்கும். (மனம் கபாைிவழி நாடாமல் இருக்குமாயின் எண்ணமிலா
இன்பம் எய்தலாம்.)

2030. விதியின் கபருவலி யவறலசூழ் றவயம்

துதியின் கபருவழி கதால்வான் உலகம்
மதியின் கபருவலி மானுடர் வாழ்க்றக
நிதியின் கபருவலி நீர்வலி தாயன.

கபாருள் : கடலால் சூழப்பட்ட பூமியில் உள்ள மக்களுக்கு அவரவர்

புண்ணிய பாவத்துக்கு ஏற்ப வாழ்க்றக அறமயும். ேிவத்றதத் துதித்துப்
கபருறமயான வல்லறம கபற்ைவர்க்குப் பழறமயான வானுலகம்
அறமயும். ேந்திர மண்டல வல்லறமக்கு ஏற்ப மானிடர் வாழ்க்றக
உள்ளது. அட்டமா ேித்திகறள அறடவயத அழகான நிதியின்
கபருவலியாகும்.

33. ஐந்து இந்திரியம் அடக்கும் முவறவம.

2031. சூட்டம் ஒருமுழம் உள்ளம் அறரமுழம்

வட்டம் அறமந்தயதார் வாவியுள் வாழ்வன
பட்டன மீ ன்பல பரவன் வறலககாணர்ந்து
இட்டனன் யாம்இனி ஏதம்இ யலாயம.

கபாருள் : ேந்திரமண்டலமாகிய குளம் ஒரு முழம் அகலமும்

அறரமுழம் (ஒரு ோண்) ஆழமும் உள்ளது. வட்ட வடிவமாக அறமந்த
அக்களத்தில் விஷய வாேறனகளாகிய மீ ன்கள் வாழ்கின்ைன.
ேிவகபருமானாகிய வறலஞன் வறலறயக் ககாண்டு வேினான்.
ீ
அவ்வறலயில் மீ ன்கள் அகப்பட்டுக் ககாண்டன. யாம் இனிப்
பிைவித்துன்பம் நீங்கியனாம். (பரதவன் - பரவன் என இறடக்
குறைந்தது. இங்குக் குளம் என்ைது ேிரேின் பகுதியாகும்.)

2032. கிடக்கும் உடலில் கிளர்இந் திரியம்

அடக்க லுறும்அவன் தாயன அமரன்
விடக்கிரண்டு இன்புை யமவுறு ேிந்றத
நடக்கின் நடக்கும் நடக்கும் அளயவ.

கபாருள் : அைிவற்றுக் கிடக்கும் உடலில் கிளர்ந்து எழுகின்ை

இந்திரியங்கறள அடக்க வல்லவயன அமரன் ஆவான். உடம்பின்கண்
அருந்துதல் கபாருந்துதல் ஆகிய இரண்டு இன்பங்களிலும் மனம்
கபாருந்தி நிற்கும் அளவும் உடம்பில் சுவாே இயக்கம்
இருந்துககாண்யட இருக்கும். இரண்டு இன்பமாவன: உணறவ
அருந்துவதிலும், கபண்றணப் கபாருந்துவதிலும் உண்டாகும் இன்பம்.
இவ்விரண்டும் விருப்பம் உள்ளவறர பிராண கேயம் உண்டாகாது.
விடக்கு - உடல். நடக்கும் அளவு - பிராணவாயு இயங்கும்வறர.

2033. அஞ்சும் அடக்குஅடக்கு என்பர் அைிவிலார்

அஞ்சும் அடக்கும் அமரரும் அங்கிறல
அஞ்சும் அடக்கிய அயேதன மாம்என்ைிட்டு
அஞ்சும் அடக்கா அைிவுஅைிந் யதயன.

கபாருள் : இந்திரியங்கள் ஐந்றதயும் அடக்க யவண்டும் என்று

வற்புறுத்திச் கோல்வார்கள் அைிவில்லாதவர்கள். அவ்வாறு ஐந்றதயும்
அடக்கிய யதவர்களும் இல்றல. ஐந்றதயும் அடக்கிவிட்டால் அைிவற்ை
ேடப்கபாருளாகும் என்று கருதி ஐந்றதயும் அடக்காமல் இயங்கச்
கேய்கிை உபாயத்றத உணர்ந்து ககாண்யடன். (புலனடக்கம் என்பது
அவற்றைத் தீய வழியிற் கேலுத்தாமல் தூய வழியில் கேலுத்துதல்
ஆகும்.)

2034. முழக்கி எழுவன மும்மத யவழம்

அடக்க அைிகவன்னும் யகாட்றடறய றவத்யதன்
பிறழத்தன ஓடிப் கபருங்யகடு மண்டிக்
ககாழுத்தன யவழம் குறலக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : இந்திரியங்களாகிய மும்மத யாறனகள் பிளிைிக் ககாண்டு

எழுகின்ைன. அவற்றை அடக்க அைிவாகிய யகாட்றடறய றவத்யதன்.
ஆனால் அறவ அக் யகாட்றடயினின்றும் தப்பியயாடி கவளியய யகடு
தரும் புலன்களில் மண்டி உடம்பாகிய கரும்றப அழித்துத்
திமிர்ககாண்டு அறலகின்ைன.

2035. ஐந்தில் ஒடுங்கில் அகலிடம் ஆவது

ஐந்தில் ஒடுங்கில் அருந்தவம் ஆவது
ஐந்தில் ஒடுங்கில் அரன்பதம் ஆவது
ஐந்தில் ஒடுங்கில் அருளுறட யாயர.

கபாருள் : பிரணவமாகிய ஐந்தில் ஒடுங்கினால் நாதாந்தரமாகிய

அகலிடம் அறமயும். இதுயவ யமலான தவமாகும். இதுயவ
ேிவபதமுமாகும். இதில் ஒடுங்கி நின்ைவாயர அருளுறடயார் திரு
ஐந்கதழுத்றத ஓதினால் இறவ யாவும் ேித்தியாகும் என்பதாம்.

2036. கபருக்கப் பிதற்ைிகலன் யபய்த்யதர் நிறனந்கதன்

விரித்த கபாருட்ககல்லாம் வித்தாவது உள்ளம்
கபருக்கிற் கபருக்கம் சுருக்கிற் சுருக்கம்
அருத்தமும் அத்தறன ஆராய்ந்துககாள் வார்க்யக.
கபாருள் : நிரம்பப் யபேி என்ன பயன் ? கானல் நீறரப் யபான்று
யதான்ைி மறையும் உலறக நிறனந்து என்ன பயன் ? பரவலாக
விரிந்துள்ள கபாருளுக்ககல்லாம் வித்தாக உள்ளம் இருக்கிைது. உலகப்
கபாருறள மிருதியும் நிறனக்கில் உலறகப் பற்ைி ேிந்தறன மிகுதியும்
கபருகிவிடும். அவற்றை நிறனயாது ேிவத்றத நிறனயில் உலகப்
கபாருள் அங்குச் சுருங்கிவிடும். இதறன ஆராய்ந்து கதளிவார்க்கு
இவ்வளவுதான் உண்றமப் கபாருளாகும்.

2037. இறளக்கின்ை வாறு அைிந்து இன்னுயிர் றவத்த

கிறளக்குஒன்றும் ஈேறனக் யகடில் புகயழான்
தறளக்ககான்ை நாகம்அஞ் ோடல் ஒடுக்கத்
துறளக்ககாண்டது அவ்வழி தூங்கும் பறடத்யத.

கபாருள் : பாேவழி நீங்கிப் கபருறம கபற்ை ேீவன் கபாைிவழிச் கேன்று

ககடுகின்ைறமறய அைிந்து, இனிய உயிர்கட்காக அடியார் கூட்டத்றத
றவத்து அவயராடு கபாருந்தியிருக்கும் ஈேனிடம் பாேத்தினின்றும்
விடுபட்ட மனத்தினது ஐவறகச் யேட்றடகறளயும் ஒடுக்கி நிற்க,
ஐம்கபாைியாகிய கதாறள வழிச் கேன்ைது பிரமரந்திரமாகிய
கதாறளயில் இன்பத்றதப் கபற்று ஓய்ந்திருக்கும்.

2038. பாய்ந்தன பூதங்கள் ஐந்தும் படகராளி

ோர்ந்திடும் ஞானத் தைியினில் பூட்டிட்டு
வாய்ந்துககாள் ஆனந்தம் என்னும் அருள் கேய்யில்
யவய்ந்துககாள் யமறல விதியது தாயன.

கபாருள் : ஐம்பூதங்களில் தூலத் தன்றம மாைிச் சூக்குமமான ஐவறக

ஒளிகளாய், ோர்ந்து விளங்கும் ஊர்த்துவ ேகஸ்ர தளமாகிய தைியினில்
கட்டப்கபறும் யபற்றை அறடவாயாக. ஆனந்த ேக்தி உன்னிடம் பதியில்
இதுயவ முடிவானது என்று ேிரேின்யமல் சூடிக் ககாள்வாயாக. இதுயவ
மிகப் பழறமயான கநைியாகும்.

2039. நடக்கின்ை நந்திறய நாயடாறும் உன்னில்

படர்க்கின்ை ேிந்றதறயப் றபய ஒடுக்கிக்
குைிக்ககாண்ட ேிந்றத குைிவழி யநாக்கில்
வடக்ககாடு கதற்கு மனக்யகாயி லாயம.

கபாருள் : எல்லா உயிர் வறகயிலும் கபாருந்தி இயக்குகின்ை

ேிவத்றத நாள்யதாறும் தியானிப்பதால், எல்லாப் கபாருளிடத்தும்
கேன்று பற்றும் மனத்றத மிகவும் கமதுவாக ஒடுக்கி, ஊர்த்துவ ேகஸ்ர
தளத்றதக் குைியாகக் ககாண்டு அதன் வழியய மனம் பதிவுண்டால்
ேிரேிலுள்ள இடப்பாக மாகிய வடக்கும் வலப்பாகமாகிய கதற்கும்
வளர்ந்து மனக் யகாயிலாக அறமயும். வடகபருங்கடலும் கதன்
கபருங்கடலும் நடங்ககாள் இடமாகக் ககாண்டருளும் ேிவகபருமான்
திரு ஐந்கதழுத்து எண்ணுபவர் ேிந்றதயய திருக்யகாவிலாகக்
ககாண்டருள்வன் எனவும் கபாருள் ககாள்ளலாம்.

2040. கேன்ைன நாழிறக நாள்கள் ேிலபல

நின்ைது நீள்கபாருள் நீர்யமல் எழுத்துஒத்து
கவன்று புலன்கள் விறரந்து விடுமின்கள்
குன்று விழவதில் தாங்கலும் ஆயம.

கபாருள் : முன்யன கூைிய ோதறனயில் ேில நாழிறககள் ேில

நாட்கள், பின் பல நாட்கள் கேன்ைன. அதனால் உலகப் கபாருள்
எல்லாம் நீர் யமல் எழுத்துப்யபால் அழிவனவாகத் யதான்ைின.
இவ்வறகயய புலன்களின்யமல் கேல்லும் விருப்பத்திறன விறரந்து
விடுங்கள். பின் மறல யபான்ை துன்பம் வந்தாலும் தாங்க முடியும்.

2041. யபாற்ைிறேத் துப்புனி தன்திரு யமனிறயப்

யபாற்ைிகேய் மீ ட்யட புலன்ஐந்தும் புத்தியால்
நாற்ைிறேக் கும்பின்றன யாருக்கும் நாதறன
ஊற்றுறக உள்ளத்து ஒருங்கலும் ஆயம.

கபாருள் : தூயயானாகிய ேிவகபருமான் திருயமனிறயப் யபாற்ைி

இறேத்துத் கதாழுங்கள். ேிவன் நிறனவாகிய ேிைந்த அைிவினால்
புலன்கறளப் புன்கனைியதனிற் கேல்லும் யபாக்கிறன விலக்கி யமலாம்
நன்கனைி ஒழுகச் கேய்யும் கபரு நிலம் வாய்க்கும். அந்நலத்தால்
நாற்ைிறேக்கும் முன்றனயும் பின்றனயுமாக விளங்கும் அறனத்து
உயிர்க்கும் முழுமுதல்வன் ேிவன். அவயன நாதனாகவும் விளங்குவன்.
அச் ேிவகபருமாறனக் கண்டு கதாழுக. அதனால் அவன் திருவடிக்கண்
ஒடுங்குதலும் நிறலகபறும் என்க.

2042. தரிக்கின்ை கநஞ்ேம் ேகளத்தின் உள்யள

அரிக்கின்ை ஐவறர யாரும் உணரார்
ேிரிக்கின்ை வாறு ேிலபல யபேில்
வரிக்ககாண்ட றமசூழ் வறரயது வாயம.

கபாருள் : உடம்பினுள் தாங்கிக் ககாண்டிருக்கும் உள்ளத்தினால்

உடம்றப அரித்துத் தின்னுகின்ை ஐம்கபாைிகளாகிய கள்வறர யாரும்
உணரவில்றல. நறகக்கின்ைவாறு உலக விஷயங்களில் ேில
பலவற்றைப் யபேிக் ககாண்டிருப்பின், உயர்ந்துள்ள அண்டயகாேம் கரிய
இருளால் சூழப்பட்ட எல்றலயாகயவதான் இருக்கும். (ேிவகபருமான்
ககாண்டருளும் அருள் திருயமனிறயச் ேகளம் என்பர். ேகளம் -
நிறலக்களம்)

2043. றகவிட லாவதுஒன்று இல்றல கருத்தினுள்

எய்தி அவறன இறேயினால் ஏத்துமின்
ஐவ ருறடய அவாவினில் யதான்ைிய
கபாய்வ ருடுஐய புலன்களும் ஐந்யத.

கபாருள் : ஐம்கபாைிகறள அடக்கி விட்டால் விடயவண்டியது ஒன்றும்

இல்றல. அகத்தினுள் கபாருந்தி யிருக்கும் பரம்கபாருறள இயல்பான
முறையில் கதாழுங்கள். இல்றல யமல் ஐம்கபாைிகளின் விருப்பத்தில்
விறளந்த கபாய்யிறனயய கபாருந்தும் புலன்கள் ஐந்து புைத்யத கவர
உள்ளன. (இறைவறன அகத்யத எண்ணியிருந்தால் புைத்யதயுள்ள
ஐம்புல ஆறேகள் யதான்ைா.)

34. அசற்குரு தநறி (அேற்குரு - ேன்மார்க்கம் அைியா குரு)

2044. உணர்வுஒன்று இலாமூடன் உண்றமஓ ராயதான்

கணுவின்ைி யவதா கமகநைி காணான்
பணிஒன்று இலாயதான் பரநிந்றத கேய்யவான்
அணுவின் குணத்யதான் அேற்குரு வாயம.

கபாருள் : ேிவ உணர்வு இல்லாத மூடனும், உண்றமப் கபாருறள

ஆராயாதவனும், ேிக்கலின்ைி யவத ஆகமங்கள் உணர்த்தும்
கநைியிறனக் காணாதவனும், அடக்கமில்லாதவனும், பிைறர
நிந்திப்யபானும், ஆன்மயபாதம் உறடயவனும் ஆகிய இவர் அேற்குரு
ஆவர். (கணு - முடிச்சு; யவதாகமங்களின் மறைகபாருள். அணுவின்
குணம் - ேீவயபாதம், இவ் அறுவறகயினரும் ேன்மார்க்கம் உபயதேிக்கும்
கநைியில்லாதவர் ஆவர்.)

2045. மந்திர தந்திர மாயயாக ஞானமும்

பந்தமும் வடும்
ீ தரிேித்துப் பார்ப்பவர்
ேிந்தறன கேய்யாத் கதளிவியாது ஊண்கபாருட்டு
அந்தகர் ஆயவார் அேற்குரு வாயம.

கபாருள் : மந்திர தந்திரம் மாட்ேிறமயுறடய யயாகம் ஞானமுடன்

பாேம் முத்தி ஆகியவற்றைக் கண்டு உணர்ந்திருப்பாறர மனத்தினால்
நிறனத்தும் உண்றம ஞானம் கபைச் கேய்யாமல் வயிற்றுப்பாட்டுக்குக்
குருடராய்த் திரியும் குருமார்கள் அேற்குரு ஆவர்.
2046. ஆமாறு அைியாயதான் மூடன் அதிமூடன்
காமாதி நீங்காக் கலதி கலதிகட்கு
ஆமாறு அேத்துஅைி விப்யபான் அைிவியலான்
யகாமான் அலன்அேத் தாகும் குரவயன.

கபாருள் : யபரின்பத்றத அறடதற்குரிய உபாயத்றத அைியாதவனும்,

அைிவில்லாதவனும் அைிவில்லாத கேயறலச் கேய்பவனும் காமம்
முதலிய ஆறு பறககறள நீங்கப் கபைாத கீ ழ் மகனும், பாவிகளுக்கு
கமய்றய உணர்த்தாது கபாய்றய உணர்த்துபவனும் ஆகிய
அைிவற்ைவன் ேிைந்த குரு ஆக மாட்டான். அவன் அேற்குருயவயாகும்.
(மூடன் - நன்றம தீறமகறள அைியாதவன். அதிமூடன் - நன்றம
தீறமகறள அைிந்தும் தீறம கேய்பவன்.)

2047. கற்பாய கற்பங்கள் நீக்காமற் கற்பித்தால்

தற்பாவங் குன்றும் தனக்யக பறகயாகும்
நற்பால் அரசுக்கும் நாட்டுக்கும் யககடன்யை
முற்பாயல நந்தி கமாழிந்துறவத் தாயன.

கபாருள் : உலக வாழ்வு பற்ைிய எண்ணங்கறள நீக்காமல் மந்திர

உபயதேம் கேய்தால் ேிவபாகம் ேிைந்து கவளிப்படாமல் சுருங்கி நிற்கும்.
ேிவத் தியானமும் உலக யபாகமும் ஒன்றுக்ககான்று முரணானது
பற்ைித் தீறமயும் விறளயும். இத்தறகய குருமார்கள் வாழும்
நாட்டுக்கும் அரேனுக்கும் தீங்குவரும் என்று முன்னயம ேிவகபருமான்
திருவாய் மலர்ந்து அருளினான். உலக யயாகத்தில் திறளப்பவர் நல்ல
குரு ஆகார்.

2048. குருடர்க்குக் யகால்காட்டிச் கேல்லும் குருடர்

முரணும் பழங்குழி வழ்வர்கள்
ீ முன்பின்
குருடனும் வழ்வர்கள்
ீ முன்பின் அையவ
குருடரும் வழ்வார்
ீ குருடயராடு ஆகியய.

கபாருள் : கண்ணில்லாதவர்க்குக் யகாறலக் ககாடுத்து வழிகாட்டிச்

கேல்லும் கண்ணில்லாதவர், வழிக்கு மாறுபட்ட பறழய குழியியல
முன்யன விழுவார்கள். அதற்குப் பின்பு அவறரப் பின்பற்ைி வந்த
குருடரும் அந்தக் குழியியல விழுவார்கள். அதுயபால ஞானத்றத
உணராத ேீடரும் அேற்குருயவாடு யேர்ந்து முன்பின் இல்லாமல்
ஒருயேர அஞ்ஞானத்தில் விழுவார்கள். (ேிவஞானம் யபாதிக்கும் குரு
அகக் கண் உறடயவராய்க் காமத்றத கவன்ைவராய் இருக்க
யவண்டும்.)
35. சற்குரு தநறி (ேற்குரு - ேத்றத உணர்த்தும் குரு)

2049. தாள்தந்து அளிக்கும் தறலவயன ேற்குரு

தாள்தந்து தன்றன அைியத் தரவல்யலான்
தாள்தந்து தத்துவா தீதத்துச் ோர்ேீவன்
தாள்தந்து பாேம் தணிக்கும் அவன்ேத்யத.

கபாருள் : ேிவகுருவாக எழுந்தருளிவந்து தறலயளிபுரியும் ேிவனும்

அதற்கு வழித்துறணயாக நிற்கும் குலகுருவும் கருத்தில் ஒருவயர
யாவர். ேிவகபருமானின் திருவடிகறளத் தந்தருள்பவயன கமய்க்
குரவன். கமய்க் குரவன் எனினும் ேற்குரு எனினும் ஒன்யை.
திருவடிகறளத் தந்தருளித் தன்றனயும் உண்றமயாக அைிவிப்பவன்
கமய்க்குரு. தாறள அருளித் துவாதீதமாகிய அப்பால் நிறலக்கண்
ஆருயிறரச் ோரச் கேய்பவன் குரு. திருவடிகறளத் தந்தபின் பாேம்
துறடத் தருள்வன். அவன் என்றுமுள்ள கமய்ப் கபாருளாவன். (ேத்து -
கமய்ப்கபாருள்)

2050. தவிரறவத் தான்விறன தன்னடி யார்யகாள்

தவிரறவத் தான்ேிரத் யதாடுதன் பாதம்
தவிரறவத் தான்நமன் தூதுவர் கூட்டம்
தவிரறவத் தான்பிை வித்துயர் தாயன.

கபாருள் : ேிவகுருவாக எழுந்தருளிய ேிவன் ஆருயிர்கட்கு

அளித்தருளும் அருளிப்பாடுகள் பலவாம். அறவ வருமாறு:
தன்னடியார்களின் விறனகறள நீங்க அருளினன். தன்னடியார் கட்குக்
யகாள்கள் துன்புறுத்தாமல் அவர் ஏவும் கதாழிறல இயற்ை
அருளினான். நமனின் தூதுவர் கூட்டம் நணுகாது விலக றவத்தனன்.
பிைவிப் கபருந்துயர் நீங்க றவத்தனன்.

2051. கறுத்த இரும்யப கனகமது ஆனால்

மைித்துஇரும் பாகா வறகயது யபாலக்
குைித்தஅப் யபாயத குருவருள் கபற்ைான்
மைித்துப் பிைவியில் வந்தணு காயன.

கபாருள் : கருறம நிைம் வாய்ந்த இரும்பு யவதிப்பான் கதாழிலால்

கேம்கபான் ஆகும். அங்ஙனம் கேம்கபான் ஆனபின் மீ ண்டும்
இரும்பாகாது. அவ்வறக யபான்று கேவ்வி வாய்ந்த கபாழுது ேிவகுரு
எழுந்தருள்வன். குைித்த அப்கபாழுயத குருவருள் கிட்டும்.
அக்குருவருள் கபற்ைவன் மீ ண்டும் பிைவிப் கபருங்கடலில் வந்து
கபாருந்தான்.
2052. பாேத்றத நீக்கிப் பரயனாடு தன்றனயும்
யநேத்து நாடி மலமை நீக்குயவார்
ஆேற்ை ேற்குரு வாயவார் அைிவற்றுப்
பூேற்கு இரங்குயவார் யபாதக் குருவன்யை.

கபாருள் : திருவருளால் ேிவ கபருமானுடன் தன்றனயும், அன்பினால்

ஆராய்ந்து அருளால் பாேத்றத நீங்கியவரும், ஏறன யார்க்கும் அவ்
அருளாயலயய மலமை நீக்குபவரும் கமய்க்குரவராவர். அங்ஙனமின்ைி
நல்லைிவு ேிைிதும் இல்லாது மாயப் யபார்க்கு மனம் இரங்குயவார்
யகாறழயாகும் புல்லியராவர். அவர் ஒரு ஞான்றும் கமய்யுணர்வுக்
குரவராகார். (பூேற்கு - கலகத்திற்கு)

2053. யநயத்யத நிற்கும் நிமலன் மலமற்ை

யநயத்றத நல்கவல் யலான்நித்தன் சுத்தயன
ஆயத்த வர்தத் துவம்உணர்ந் தாங்குஅற்ை
யநயர்க்கு அளிப்பவன் நீடும் குரவயன.

கபாருள் : இயல்பாகயவ பாேங்களினின்று நீங்கிய முழுமுதற் ேிவன்

அன்பரது அன்பு அகத் தாமறரயில் அருளால் பிறணந்து நிற்பன்.
குற்ைமற்ை தன்றன கமய் அன்பர்கட்குச் சுற்ைமாகக் ககாடுத்தருளும்
துறணவன் என்றும் அழியா நிறலறமயன்; இயற்றகத் தூய்றமயன்;
ேிவகமய்யடியார் கூட்டத்துத் திரு அருளால் கூடி கமய்யுணர்வு
றகவரப் கபற்ைவர் தத்துவம் உணர்ந்யதாராவர். அவயர மலப் பறே
அற்ைவரும் ஆவர். அத்தறகயயார் யபரன்பினர். அவர்க்குத்
திருவடிப்யபறு அளிப்பவயன நிறலகபற்ை கமய்க் குரவன் ஆவான்.

2054. பரிேன யவதி பரிேித்தது எல்லாம்

வரிறே தரும்கபான் வறகயாகு மாயபால்
குருபரி ேித்த குவலயம் எல்லாம்
திரிமலம் தீர்ந்து ேிவகதி யாயம.

கபாருள் : கபான்னாக்கும் மருந்து பரிேனயவதி எனப்படும். இதறனப்

கபான்னாக்குவது எனப் புகலினும் கபாருந்தும் உலகியற்
கபாருள்களில் இறயபுறடய கபாருள்கள் எல்லாவற்ைினும் பட்ட
அளவாயன அறவ முற்றும் கபான்னாகிவிடும். அதுயபால் கமய்க்
குரவனாகிய ேிவகுருகதாட்ட இடகமல்லாம் மும்மலம் அகன்று,
ஆருயிர்க் கிழவர் கேம்மலர் யநான்ைாள் யேர்ந்து ேிவகதி எய்திச்
ேிவனாகிச் ேிவனடிக் கீ ழ் இருப்பர்.
2055. தாயன எனநின்ை ேற்குரு ேந்நிதி
தாயன எனநின்ை தன்றம கவளிப்பாடில்
தாயன தறனப்கபை யவண்டும் ேதுர்கபை
ஊயன எனநிறனந்து ஓர்ந்துககாள் உன்னியல.

கபாருள் : ேிவயம தானாக எழுந்தருளிய ேற்குருவின் திருமுன்பு

ஆன்மாவின் தன் உண்றம யதான்றுமாயின், ஆன்மாயவ ேிவத்றதப்
கபருறமகபை அைிவதாகும். அவ் அைியவ உன் உடம்பினுள் இருக்கும்
ேிவம் என்று யதர்ந்து ககாள்வாயாக.

2056. வரும்வழி யபாம்வழி மாயா வழிறயக்

கருவழி கண்டவர் காணா வழிறயப்
கபரும்வழி யாநந்தி யபசும் வழிறயக்
குருவழியய கேன்று கூடலும் ஆயம.

கபாருள் : விறனக்கீ டாக வரும் வழியாம் பிைப்பும், யபாம் வழியாம்

இைப்பும் எஞ்ஞான்றும் மாைா, மறையா, அழியா வழியாக நிற்கும்.
இவ்வழியிறனப் பிைக்கும் கருவழி கண்டவர் காண்பர். இவ்வழியிறனக்
காணாதவர் அருளால் காணும் வழி கபரு வழி. அவ்வழி நந்தி
முதல்வராய் நவின்று நாட்டியருளப் பட்ட நல்வழியாகும். அதுயவ
நன்கனைி; திருகநைி. அதறனச் ேிவகுருவின் திருவருள் வழியய
கேன்று கபாருள் கபைப் கபறுவதாகும்.

2057. குருஎன் பவயன யவதாக மங்கூறும்

பரஇன்ப னாகிச் ேிவயயாகம் பாவித்து
ஒருேிந்றத யின்ைி உயிர்பாேம் நீக்கி
வருநல் குரவன்பால் றவக்கலும் ஆயம.

கபாருள் : ேிவகுரு என்று அறழக்கப்படுபவன் கேந்தமிழ்

மறைமுறையாம் யவதாகமம் ேிைந்து எடுத்து ஓதும் யபரின்ப
வடிவினன். அவ்வடிவு உறடயவனாகிச் கேவ்வி உயிரினுக்குச்
ேிவயயாகம் யேர்ப்பித்து அருள்வன். அவ்வுயிர் திருவடியுணர்வு
றகவந்தறமயால் யவயைார் எண்ணமும் எண்ணுவதில்றல;
அவ்வுயிறர அந் நிறலயான் உயரச் கேய்து பாேப் பறே அகற்ைித்
திருவடி நிழற்கீ ழ் வருவித்துப் யபற்ைின்கண் நிறலப்பிப்பவன் ேிவகுரு
ஆவான்.

2058. ேத்தும் அேத்தும் ேதேத்தும் தான்காட்டிச்

ேித்தும் அேித்தும் ேிவபரத் யதயேர்த்துச்
சுத்தம் அசுத்தம் அைச்சுக மானகோல்
அத்தன் அருட்குரு வாம்அவன் கூைியல.

கபாருள் : ேத்தாகிய ேிவமும் அேத்தாகிய மாறயயும், ேத்யதாடு கூடிச்

ேத்தாகவும், அேத்யதாடுகூடி அேத்தாகவும் உள்ள ஆன்மாவும் ஆகிய
முப்கபாருள்களின் இயல்புகறள உணர்த்திச் ேித்தாகிய ஆன்மாறவயும்
அேித்தாகிய முப்பத்தாறு தத்துவங்கறளயும் ேிவத்யதாடு யேர்த்து சுத்த
மாறயயும் அசுத்த மாறயயும் நீங்க இன்ப வடிவான பிரணவ
உபயதேம் கேய்யும் தறலவயன அருட்குரு என்று கோல்லப் கபறுவான்.
(ேத்து - அழியாதது; அேத்து - அழிவுறடயது. ேதேத்து - ஆன்மா
அழியாததாயினும் ோர்ந்ததன் வண்ணமாய் இருப்பது. ேித்து அைிவு.
அேித்து - அைியாறம.)

2059. உற்ைிடும் ஐம்மலம் பாே உணர்வினால்

பற்ைறு நாதன் அடியில் பணிதலால்
சுற்ைிய யபதம் துரியம்மூன் ைால்வாட்டித்
தற்பரம் யமவுயவார் ோதகர் ஆயம.

கபாருள் : உயிர்களுறடய பாே உணர்வினால் ஆணவம், கன்மம்,

மாறய, மாயயயம், தியராதாயி ஆகிய ஐம்மலங்களும் கபாருந்தும்,
ேிவகபருமானது திருவடிறயப் பணிவதால் அவா நீங்கும். ேிவப்பறை
ஆதாரமாகக் ககாண்டு ஆன்மாறவச் சுற்ைியுள்ள யபத ஞானத்றதச்
ேீவதுரியம், ேிவதுரியம், பரதுரியம் ஆகிய மூன்ைினாலும் ககடுத்து,
தத்பரம் என்ை யமலான ேிவத்றதச் ோர்யவார் ோதகராவர்.

2060. எல்லாம் இறைவன் இறைவி யுடன்இன்பம்

வல்லார் புலனும் வருங்கால் உயிர்யதான்ைிச்
கோல்லா மலம்ஐந்து அடங்கியிட்டு ஓங்கியய
கேல்லாச் ேிவகதி யேர்தல்விறள யாட்யட.

கபாருள் : எல்லா உயிர்களும் இன்பம் நுகர்தற்குரிய வலிறம மிக்க

புலன் உணர்யவாடு கபாருந்த, வருங்காலத்து இறைவன் இறைவியயாடு
உள்ளத்தில் யதான்ையவ கோல்லாமயல ஐம்மலச் யேட்றடகளும்
அடங்கி உயிர் ேிைந்து மீ ண்டுவாராகநைி அறடவித்தல் இறைவனுக்கு
விறளயாட்டாகும். முதல் இரண்டு அடிகறளப் கபாருள்
இறயபுக்யகற்பக் ககாண்டு கூட்டுக.

2061. ஈனப் பிைவியில் இட்டது மீ ட்டூட்டித்

தானத்துள் இட்டுத் தறனயூட்டித் தாழ்த்தலும்
ஞானத்தின் மீ ட்டலும் நாட்டலும் வடுற்று
ீ
யமானத்துள் றவத்தலும் முத்தன்தன் கேய்றகயய.

கபாருள் : இழிந்த பிைவியில் கேலுத்தி, பின்பு அதனின்றும் மீ ட்டு

விறனப் யபாகங்கறள அருத்தி, பத முத்திறய அறடயப் பண்ணி,
பதவிகளின் யபாகங்கறள அருந்தச் கேய்து உயிர்கறளப்
பிைவிக்கடலில் ஆழ்த்துதலும், பின் ேிவஞானத்தில் மீ ளச் கேய்தலும்
அதியலயய நிறலகபறுத்தலும், வட்டிறனப்
ீ கபாருந்தி கமௌனம் என்ை
யபோப் கபருவாழ்வு அளித்தலும் ஆகியறவ முத்திறய அளிக்கும்
ேிவனது கேயலாம்.

2062. அத்தன் அருளின் விறளயாட் டிடம்ேடம்

ேித்கதாடு அேித்துஅைத் கதளிவித்த ேீவறனச்
சுத்தனும் ஆக்கித் துறடத்து மலத்திறனச்
ேத்துடன் ஐங்கரு மத்திடும் தன்றமயய.

கபாருள் : ேிவகபருமான் கேய்தருளும் திருஐந்கதாழிலின் திரு

விறளயாட்டிடம் ஆருயிர்களின் உடம்பாகும். அைிவுறடயன இறவ
அைிவில்லன இறவ, என ஆருயிர்கட்கு அைிவித்து அவ் அைிவினால்
கதளிவிக்கப்பட்ட கேவ்வி உயிறர மலம் நீக்கி அருளுகின்ைனன்.
உண்றமப் கபாருளாகிய தன் வண்ணம் ஆக்குகின்ைனன். இறவயய
திரு ஐந்கதழுத்தின் ேிைப்பால் கபைப்படும் யபரின்பப் யபற்ைினுக்கு
வாயிலாகிய திரு ஐந்கதாழிலாகும்.

2063. ஈேத்து வங்கடந்து இல்றலகயன்று அப்புைம்

பாேத்து யளகயன்றும் பாவியும் அண்ணறல
யநேத்து யளநின்ை நின்மலன் எம்மிறை
யதேத்றத எல்லாம் கதளியறவத் தாயன.

கபாருள் : ஈசுவரத் தன்றமறயப் கபறுவதற்குயமல் யபறு

இல்றலகயன்று, அப்புைமாகி நின்ை ேதாேிவ மூர்த்திறயப் பாேத்தில்
உள்ளயபாயத பற்ைி நில்லுங்கள். பாேத்தின்கண் அவன் அன்யபாடு
கபாருந்தி யிருப்பினும் அதில் ஒட்டாத நின்மலன் ஆவன் அவன்
தங்கியிருந்த பாே மயமான புவனங்கறள ஒளிமயமாகச் கேய்தான்
(ஈேத்துவம் - தறலறமத் தன்றம)

2064. மாணிக்க மாறல மலர்ந்கதழு மண்டலம்

ஆணிப்கபான் நின்ைங்கு அமுதம் விறளந்தது
யபணிக்ககாண்டு உண்டார் பிைப்பற்று இருந்தார்
ஊனுக்கு இருந்தார் உணராத மாக்கயள.
கபாருள் : ேிவந்த மாணிக்க மாறலறயப் யபால ஒளிவிட்டு எழுகின்ை
புருவ நடுவாகிய மண்டலத்தில், மாற்றுயர்ந்த கபான் யபான்ை ேிவம்
கபாருந்தி நின்று யபரின்பமாகிய அமுதிறன விறளயச் கேய்தது.
இதறனத் கதரிந்து விந்து கேயத்தால் அமுதத்றதப் கபருகச் கேய்து
ககாள்வயர பிைப்பற்ைகறனய ஏறனயயார் யோற்றுக்குக் யகடாய்
வாழ்பவர் ஆவர்.

2065. அேத்கதாடு ேத்தும் அேத்ேத்து நீங்க

இறேத்திடு பாேப்பற்று ஈங்குஅறு மாயை.
அறேத்துஇரு மாறய அணுத்தானும் ஆங்யக
இறேத்தானும் ஒன்ைைி விப்யபான் இறையய.

கபாருள் : மலத்கதாடு கூடிய ஆன்மா ேீவத்தன்றம நீங்கவும்,

கூடப்பட்ட பாேபற்றுகள் அற்ை ஒழியவும், சுத்த மாறய அசுத்த மாறய
ஆகிய இரு மாறயகறளயும் கநகிழ்வித்து அணுவாகிய ஆன்மாறவ
அங்யக கூட்டியவனும், பிரணவ உபயதேம் கேய்பவனும் இறைவன்
ஆவான்.

2066. ஏறு கநைியய மலத்றத எரித்தலால்

ஈைில் உறரயால் இருறள அறுத்தலான்
மாைில் பசுபாேம் வாட்டலால் வடுக
ீ
கூறு பரயன குருவாம் இயம்பியல.

கபாருள் : மூலாதாரத்திலிருந்து ேிரறே யநாக்கி ஏறும் பாறதயில்

உயிறரப் பிணிக்கும் மலத்தன்றமறயச் சுட்டு எரித்து யமயல
கேலுத்தலாலும் முடிவற்ை நாத முழுக்கத்தால் இருறள
அறுத்தலாலும், பசுவின் இயல்பான பாேத்தன்றம ககடும்படி
வாட்டுதலாலும், வட்டுலறக
ீ அறடயுமாறு உபயதேிக்கும் பரேிவயம
குருவாம். மலம் - பாேம், இருள் - பாேத்தால் உண்டான இருள்
(அைியாறம) வடு
ீ புக இரண்டும் தறடயாம். பரமேிவமாகிய குரு
பாேத்றதயும் இருறளயும் யபாக்கி ஒளியாகிய வட்டிறன
ீ நல்குவான்.

36. கூடா ஒழுக்கம் (கூடா ஒழுக்கம் - வஞ்ேகச் கேயல்.)

2067. கண்காணி இல்கலன்று கள்ளம் பலகேய்வார்

கண்காணி இல்லா இடமில்றல காணுங்கால்
கண்காணி யாகக் கலந்கதங்கும் நின்ைாறனக்
கண்காணி கண்டார் களஒழிந் தாயர.

கபாருள் : உலகவர் தாங்கள் கேய்யும் நன்றம தீறமகறள

யமற்பார்க்கும் அதிகாரி இல்றலகயன்று பலவிதமான வஞ்ேகச்
கேயல்கறளச் கேய்வர். எல்லாறரயும் யமற்பார்றவ கேய்யும்
இறைவனாகிய கண்காணி இல்லாத இடயம இல்றல. உலகவர்
இயற்றும் காரியங்கறள யமற்பார்றவ கேய்து எங்கும் நிறைந்து
விளங்குகின்ை இறைவறனக் கண்றண இடமாகக் ககாண்டு
கண்டவர்கள் தாம் கேய்யும் வஞ்ேகத் கதாழிலினின்றும் நீங்குவர்.

2068. கேய்தான் அைியும் கேழுங்கடல் வட்டத்துப்

கபாய்தான் மிகவும் புலம்பும் மனிதர்கள்
கமய்தான் உறரக்கில்விண் யணார்கதாழச் கேய்வன்
றமதாழ்ந்து இலங்கும் மிடறுறட யயாயன.

கபாருள் : கருறம நிைம் கபாருந்தி விளங்கும் நீலகண்டப் கபருமான்

கேழுறமயாக கடல் சூழ்ந்த உலகில் கபாய்யான வற்றையய
யபேித்திரியும் மனிதர்கள் உண்றமயானவற்றைப் யபசுவார்களாயின்
யதவரும் கதாழும் தகுதி வழங்குவான், இவ்வுலகிறன பறடத்த அவன்
கபாய்றயயும் கமய்றயயும் அைிவான்.

2069. பத்திவிற் றுண்டு பகறலக் கழிவிடும்

மத்தகர்க்கு அன்யைா மறுபிைப்பு உள்ளது
வித்துக்குற் றுண்டு விறளபுலம் பாழ்கேய்யும்
பித்தர்கட்கு என்றும் பிைப்பில்றல தாயன.

கபாருள் : திருயவடம் பூண்டு பக்தியுறடயயார் யபான்று

ஏறனயயார்க்கு அந்கநைிமுறைகறளப் யபாதித்து விறலகபற்று வாழும்
வஞ்ேகர் வணாள்
ீ கழிப்பவர் ஆவார். அவயர கபரு மயக்கம் ககாண்ட
மத்தரும் ஆவார். அவருக்யக மறு பிைப்பும் உண்டு. பிைப்புக்கு
அடிப்பறடயான எஞ்சுவிறனறய கநற்குத்தி உண்பது யபால் ேிவ
குருவின் திருக்கறடக்கண் யநாக்கால் எரியேர் வித்கதனச் கேய்தவர்
பிைப்புகறளப் புலமாம் கருப்றபறயப் பாழ் கேய்தவராவர். அவயர ேிவப்
பித்தராவர். ேிவ பித்தராவார் திருவடியுணர்வு றகவந்யதார், அப்
பித்தர்கட்யக எஞ்ஞான்றும் பிைப்பில்றல என்க.

2070. வடக்கு வடக்ககன்பர் றவத்ததுஒன்று இல்றல

நடக்க உறுவயர ஞானமி லாதார்
வடக்கில் அடங்கிய றவயகம் எல்லாம்
அகத்தில் அடங்கும் அைிவுறட யயார்க்யக.

கபாருள் : முன்னர்க் கூைிய கபௌராணிகர் வடக்யக உள்ள மூர்த்தி,

தலம், தீர்த்தம் ஆகியறவ கபருறம யுறடயன என்பர். வடக்யக
உள்ளது ஒன்றும் இல்றல. எனினும் அைிவில்லாயதார் பிைறர
கயல்லாம் அங்குச் கேல்லும்படி தூண்டுவர். வடக்கில் அடங்கிய தலம்
எல்லாம் ஞானியின் உள்ளத்தியலயய அடங்கியுள்ளன.
திருநாவுக்கரேரும் காறரக் காலம்றமயாரும் வடக்கு யநாக்கிச் கேன்று
பின்பு கதற்கில் வந்துதான் முத்தி கபற்ைனர்.

2071. காயக் குழப்பறனக் காயநன் னாடறனக்

காயத்தி னுள்யள கமழ்கின்ை நந்திறயத்
யதயத்து யளஎங்கும் யதடித் திரிவர்கள்
காயத்துள் நின்ை கருத்தைி யாயர.

கபாருள் : உயிறர உடயலாடு யேர்த்து றவப்பவனும் உடறலயய தான்

வாழும் நாடாகக் ககாண்டவனும் உடலுக்குள் இருந்து கவளிப்படும்
குரு மண்டலத் தறலவனும் ஆகிய இறைவறனத் யதேம் எங்கும்
யதடிப் புைத்யத அறலவார்கள். அவன் அவரவர் உடலில் கபாருந்தி
நிற்கும் உண்றமறய உணரவில்றலயய! (என்யன அைியாறம.)

2072. கண்காணி யாகயவ றகயகத் யதகயழும்

கண்காணி யாகக் கருத்துள் இருந்திடும்
கண்காணி யாகக் கலந்து வழிகேய்யும்
கண்காணி யாகிய காதலன் தாயன.

கபாருள் : ஆருயிர்களின் உணர்வுக் கருத்தாம் கண்றணச் ேிைந்த

இருப்பிடமாகக் ககாண்டு வற்ைிருந்தருளும்
ீ கமய்க் காதலனாம்
ேிவகபருமான் யநயர காணும்படியாக நாகனைி ஒழுக்கத்தில்
றகயகத்யத வந்து யதான்ைியருள்வன். அது யபான்யை கருத்தினுள்ளும்
இருந்திடுவன். அது யபான்யை உடன்கலந்து கேந்கநைிச் கேழுத்தித்
திருவடிப் கபரும் யபற்ைினுக்கு நீங்காது வழிகாட்டி யருள்வன்.

2073. கன்னி ஒருேிறை கற்யைார் ஒருேிறை

மன்னிய மாதவம் கேய்யவார் ஒருேிறை
தன்னியல்பு உன்னி உணர்ந்யதார் ஒருேிறை
என்னித ஈேன் இயல்புஅைி யாயர.

கபாருள் : காமத்துக்குக் காரணமான கன்னியர் வறலயில் வழ்யவார்

ீ
ஒரு வறகயில் ேிறைப்பட்டவர். யவதங்கறள ஓதுபவர் ஒருவறகயில்
ேிறைப்பட்டவர்; உடறல வருத்தித் தவம் கேய்பவர் ஒரு வறகயில்
ேிறைப்பட்டவர்; தத்துவ விோரறணயால் அனுபவமின்ைித் தன்றனயும்
தறலவறனயும் உணர முற்படுயவார் ஒரு வறகயில் ேிறைப்பட்டவர்
ஆவர். இவ்வறகயாக உள்ள நால்வரும் ஈேன் இயல்பு
அைியதவராயினர்.
2074. காணாத கண்ணில் படலயம கண்கணாளி
காணாத வர்கட்கும் காணாதது அவ்கவாளி
காணாத வர்கட்கும் கண்ணாம் கபருங்கண்றணக்
காணாது கண்டார் களகவாழிந் தாயர.

கபாருள் : ஒன்றையும் காணமாட்டாத படலத்தால் மறைப்புண்ட

கண்ணுக்கு இருட்யட அதன் ஒளி. ேிவ ஒளி எங்கும்
வியாபித்திருந்தாலும் அவ்கவாளி ோதாரண மக்களால்
காணப்படாததாகயவ உள்ளது. காணாதவர்கட்கு அகக் கண்ணாய்
இருந்து காட்டும் கபரிய கண்கணாளியாகும் கடவுறள ஊனக்
கண்ணால் காணாமல் ஞானக் கண்ணால் கண்டவர் தாம் புரியும் களவு
ஒழுக்கத்தினின்றும் உய்ந்து ஒழிந்தார்.

2075. பித்தன் மருந்தால் கதளிந்து பிரகிருதி

உய்த்கதான்று மாயபால் விழியும்தன் கண்கணாளி
அத்தன்றம யாதல்யபால் நந்தி அருள்தரச்
ேித்தம் கதளிந்யதன் கேயல் ஒழிந்யதயன.

கபாருள் : பித்தனுக்கு அந்யநாயால் ஏற்பட்ட பிரகிருதியாகிய கிறுக்குத்

தன்றம, தீர்ப்பான் தரும் தக்க மருந்தால் நீங்கப் கபறும். நீங்கயவ
நல்ல நிறலறமறயப் யபாய் கபாருந்துவன். அதுயபால் கண்ஒளியும்
படலம் நீங்கக் காணும் இயற்றகத் தன்றம எய்தும். அந்நிறலயபால்
நந்திக் கடவுள் ஆருயிர் கட்கு இருட் ோர்பாம் மருள் நீங்கத் திருவருள்
தந்தருள்வன். தரச் கேவ்வி உயிர்களின் ேித்தத் கதளிவிறன எய்தும்.
அம்முறையில் அவனருளால் கதளிகவய்தியனன். கதளிவு எய்தயவ
கேயல் ஒழிந்யதன் என்க. (பிரகிருதி - பித்த சுபாவம்)

2076. பிரான்மய மாகப் கபயர்ந்தன எட்டும்

பராமயம் என்கைண்ணிப் பள்ளி யுணரார்
சுராமயம் முன்னிய சூழ்விறன யாளர்
நிராமய மாக நிறனப்கபாழிந் தாயர.

கபாருள் : நிலம், நீர், தீ, காற்று, ஆகாயம், சூரியன், ேந்திரன், ஆன்மா ஆகிய
எட்டும் ேிவத்தினது உறுப்புகளாகும். இறவ அவனது ேக்திகள் ஆகும்
என்பறத எண்ணி அஞ்ஞானமாகிய தூக்கத்தினின்றும் விழித்தறலச்
கேய்யார். கள் முதலியவற்ைின் மயமாக ஆக எண்ணிய தீவிறனயாளர்
இன்ப மயமான இறைவனது நிறனப்றப ஒழிந்தாரானார்.

2077. ஒன்றுஇரண் டாகிநின்று ஒன்ைிஒன் ைாயியனார்க்கு

ஒன்றும் இரண்டும் ஒருகாலும் கூடிடா
ஒன்றுஇரண்டு என்யை உறரதரு யவார்க்ககல்லாம்
ஒன்றுஇரண் டாய்நிற்கும் ஒன்யைாடுஒன் ைானயத.

கபாருள் : கலப்பினால் ஒன்ைாய் கபாருள் இயல்பால் ேீவனும்

ேிவனும் என்று இரண்டாயும் நின்று ேீவத்தன்றம ககட்டுச்
ேிவமாயியனார்க்கு, ஒன்று இரண்டு என்னும் யபத ஞானம் ஒருயபாதும்
வராது. அவ்வாைின்ைி ஒன்று இரண்டு என்னும் யபத ஞானம்
உறடயவர் எல்யலாருக்கும் அந்நியமாயுள்ளது (பிரிப்பின்ைி உள்ளது)
ஒன்று என்றும் இரண்டு என்றும் யவறு பிரித்து எண்ணும் நிறலயில்
யவைாகயவ நிற்கும்.

2078. உயிரது நின்ைால் உணர்வுஎங்கு நிற்கும்

அயர்அைி வில்றலயால் ஆருடல் வழும்
ீ
உயிரும் உணலும் ஒருங்கிக் கிடக்கும்
பயிரும் கிடந்துள்ளப் பாங்குஅைி யாயர.

கபாருள் : உயிர்ப்பும் உயிர் ஆகாவாம். உயிர்ப்பு ஆகிய உயிர் நின்ைால்

அவ்வுடற்கண் உணர்வு எல்லா இடத்திலும் நிகழ்தல் யவண்டும்.
நிறனப்பும் மைப்பும் உண்டாகா. உடலும் கீ ழ்விழாது. ஆறகயால்
உயிர்ப்பும் உடலும் ஒற்றுறமயுற்று வாழும் வாழ்வு ேிவகபருமானின்
திருவுள்ளப் பாங்காகும். அவ்வுண்றமயிறனப் பலர் அைியார்.

2079. உயிரது யவைாய் உணர்வுஎங்கும் ஆகும்

உயிறர அைியில் உணர்வுஅைி வாகும்
உயிர்அன்று உடறல விழுங்கும் உணர்றவ
அயரும் கபரும்கபாருள் ஆங்கைி யாயர.

கபாருள் : திருவருளால் உயிர் உடலின் யவறு என்னும் உண்றம

ஏற்படின் உணர்வு சுட்டும் ேிற்றும் கடந்து முற்ைாய் எங்கும் ஆகும்.
அதுயபால் உயிரின் உண்றமறய அவ்வருளால் அைியில் அவ்
உணர்யவ கமய்யுணர்வு ஆகும். உடறல நீங்கச் கேய்வது உயிரன்று.
அவ் உண்றமறய அைிவிக்காமல் மறைத்து றவத்திருப்பதும். கபரும்
கபாருயள. இவ் உண்றமகள் அவன் அருளால் அன்ைி உணரவாரா.
(சுட்டும் - சுட்டுணர்வும். ேிற்றும் - ேிற்றுணர்வும் முற்ைாய்
முற்றுணர்வாய். அயரும் - மறைக்கச் கேய்யும்.)

2080. உலகாணி ஒண்சுடர் உத்தம ேித்தன்

நிலவாணி ஐந்தினுள் யநருை நிற்கும்
ேிலவாணி யாகிய யதவர் பிராறனத்
தறலவாணி கேய்வது தன்றன அைிவயத.
கபாருள் : உலகம் நிறலகபறுவதற்குரிய அச்ோணி யபான்ைவனும்
ஒளி கபாருந்திய யமலான அைிவு கோரூபமானவனும் ஆகிய
இறைவன் நிலம் முதலாகிய ஐம்பூதங்களின் தன்றமயாய் அவற்றுள்
உள்ளும் புைம்புமாகக் காணப்படுவன். ேிலவாக்கு ரூபமான ேக்தியுடன்
கபாருந்திய யதவர்களுக்குத் தறல வறன, தறலயில் வாக்கு ரூபமாக
அைிவயத தன்றன அைியும் கேயலாகும்.

2081. தான்அந்த மாம்என நின்ை தனிச்சுடர்

ஊன்அந்த மாய்உல காய்நின்ை ஒண்சுடர்
யதன்அந்த மாய்நின்ை ேிற்ைின்பம் நீஒழி
யகான்அந்தம் இல்லாக் குணத்தரு ளாயம.

கபாருள் : உலகப் கபாருள் எல்லாவற்றுக்கும் ஒடுங்கும் இடமாகவுள்ள

ஒப்பில்லா சுயம்யோதியும், உடல் உலக எல்லாமாய் நின்ை ஒளி
கபாருந்திய சுடரும் ஆகிய தறலவனது எல்றலயற்ை கருறணயால்
விறளயும் யபறு உனக்கு உண்டாகும். விருப்பத்றதயும் பின் முடிவில்
யோர்விறனயும் நல்கும் ேிற்ைின்பத்றதயும் நீ விடுவாயாக.

2082. உன்முத லாகிய ஊன்உயிர் உண்கடனும்

கல்முதல் ஈேன் கருத்தைி வார்இல்றல
நல்முதல் ஏைிய நாமம் அைநின்ைால்
தன்முதல் ஆகிய தத்துவம் ஆயம.

கபாருள் : உனக்கு முதல்வனாய் உடம்பில் உயிர் நிறலகபைச் கேய்த

ஒளி மண்டலத்தில் விளங்கும் இறைவனது கருத்றத அைிவார்
இல்றல. நல்ல முதல்வனாகிய ேிவம் மிக்குத் யதான்ைத் தனக்ககனப்
கபயரின்ைி அவயனாடு ஒன்ைி நின்ைால் தன் முதலாகிய ேிவத்தினது
இயல்பு ஆகும். (கல்முதல் - கயிறல எனினும் ஆம்.)

2083. இந்தியம் அந்தக் கரணம் இறவஉயிர்

வந்தன சூக்க உடலன்று மானது
தந்திடும் ஐவிதத் தால்தற் புருடனும்
முந்துளம் மன்னும் ஆைாறு முடிவியல.

கபாருள் : இந்திரியங்களும் அந்தக்கரணங்களும் வந்தவனாகிய சூக்கும

உடலும் உயிர் ஆகா. இறவ மகத் தத்துவத்தினின்றும் யதான்ைியறவ.
புருடனும், கறலகாலம், நியதி வித்றத, அராகம் ஆகிய ஐந்தின்
கூட்டத்தால் கபாருந்தும். அனாதியாக உள்ள ஆன்மாவானது
முப்பத்தாறு தத்துவத்தின் முடிவில் நிறல கபற்ைிருக்கும். (இந்தியம் -
இந்திரியம், ஐவிதம் - யகட்டல், ேிந்தித்தல், கதளிதல், நிட்றட, ேமாதி
என்பாரும் உளர்.)

37. வகடு கண்டு இரங்கல் (யகடு கண்டு இரங்கல் - அழிவு கண்டு

வருந்துதல்)

2084. வித்துப் கபாதிவார் விறரவிட்டு நாற்றுவார்

அற்ைதம் வாணாள் அைிகிலாப் பாவிகள்
உற்ை விறனத்துயர் ஒன்றும் அைிகிலார்
முற்கைாளி தீயின் முனிகின்ை வாயை.

கபாருள் : ஒவ்கவாரு கணமும் தம் வாழ்நாள் கழிகின்ைறத அைியாத

பாவிகள் விறனயாகிய வித்றதச் யேமிப்பார். விறனப் யபாகத்றத
அறுவறட கேய்ய உடம்பாகிய நாற்ைங்காலில் அவ்விறதறய
முறளக்கச் கேய்வார். தமக்குற்ை விறனப் யபாகத்தால் வரும்
துன்பத்றதச் ேிைிதும் உணரமாட்டார். அவர் ககாழுந்து விட்டு எரிகின்ை
தீயில் ககடுகின்ைது யபாலாகும்.

2085. யபாது ேடக்ககனப் யபாகின் ைதுகண்டும்

வாதுகேய் கதன்யனா மனிதர் கபறுவது
நீதியு யளநின்று நின்மலன் தாள்பணிந்து
ஆதிறய அன்பில் அைியகில் லார்கயள.

கபாருள் : வாழ்நாள் திடீகரன்று முடிவறதப் பார்த்தும், மக்கள்

ோதறனயின்ைி வாயினால் யபேி வாதிட்டு என்ன பயறனப் கபறுவது ?
யநர்றமயுள் இருந்து அகண்டமாகிய மலமற்ை ேிவத்தினது திருவடிறய
வணங்கி, அறனத்துக்கும் முதலாகிய அவன்பால் அன்பாய்ப் கபாருந்தும்
கநைிறய அைியும் ஆற்ைல் இல்லாதவர்களாய் இருக்கிைார்கள்.

2086. கடன்ககாண்டு கநற்குத்துக் றகயறர

உடம்பிறன ஓம்பி உயிராத் திரிவார்
தடங்ககாண்ட ோரல் தழல்முரு யடைி
இடங்ககாண்டு உடலார் கிடக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : அைியா மக்கள் கடன் வாங்கியயனும் கநல்றலப் கபற்றுக்

குத்தி உண்டு, கயவராகிய கபாைிகறளத் திருப்தி கேய்து உடம்றப
வளர்த்து, அவ்வுடம்யப உயிகரன மதித்துத் திரிவர். விோலமான
மறலச்ேரிவில் கநருப்புப் கபாருந்திய முருட்டுக் கட்றடயில் ஏைி
இவ்வுடல் கிடக்கும் என்பறத அைியார். அைிவில்லாதவர் இறைவறன
நிறனந்து யபாற்ைாமல் உடறல நிறனந்து யபாற்ைிக் ககடுகிைார்கள்.
2087. விறரந்தன்று நால்வர்க்கு கமய்ப்பதி சூழ்ந்து
புரந்தகல் லால்நிழல் புண்ணியன் கோன்ன
பரந்தன்றன ஓராப் பழிகமாழி யாளர்
உரந்தன்றம யாக ஒருங்கிநின் ைார்கயள.

கபாருள் : அக்காலத்தில் ேனகாதி நால்வர்க்குக் கயிலாயப் பதியில்

இருந்து, பாதுகாத்த கல்லாலின் புறட அமர்ந்த அைக்கடவுளான
குருநாதன் விறரந்து உபயதேித்து அருளிய ேிவத்றத உணராமல், பழி
கமாழிகறளப் யபசும் மக்கள் தமது ேீவயபாதயம இயல்பாகக் ககாண்டு
ஒருப்பட்டு நின்ைனர். ேிவகுரு உபயதேித்த வழி நில்லாமல் தம்
அைிவுவழி நின்று உலகவர் ககடுகின்ைனர்.

2088. நின்ை புகழும் நிறைதவத்து உண்றமயும்

என்றுஎம் ஈேன் அடியவர்க் யகநல்கும்
அன்ைி உலகம் அதுஇது யதவுஎன்று
குன்றுறக யாயல குறைப்பட்ட வாயை.

கபாருள் : நிறலயான புகறழயும் நிறைந்த தவத்தின் பயறனயும்

எப்யபாதும் எமது இறைவன் அடியவர்க்கு அருளுவான். அஃதைிந்தும்
உலகவர் முதற்கடவுள் அது என்றும் இது என்றும் யபேி
நிறலககடுதலால் குறைபட்டனர். யதவு - ேிறுகதய்வம். ேிறு கதய்வம்
கபரும் பயறன அளிக்காது என்க. ேிவம் விரும்பிய கதல்லாம்
அளிக்கும் என்பறத உலகவர் அைியவில்றல.

2089. இன்பத்து யளபிைந்து இன்பத்து யளவளர்ந்து

இன்பத்து யளநிறனக் கின்ைது இதுமைந்து
துன்பத்து யளேிலர் யோகைாடு கூறைகயன்று
துன்பத்து யளநின்று தூங்குகின் ைார்கயள.

கபாருள் : பிைவாப் கபருகநைி எய்துதற்குச் ேிவகபருமான்

மக்கட்பிைப்றப வகுத்தருளினன். அவ்வுயர்ந்த பிைப்றப எய்த
ஆருயிர்கள் மீ ட்டும் அப்பிைப்பு இைப்பில் புகாமல் அந்த உடம்பு
தன்னுடயன அரனார் மகனாராதல் யவண்டும். அதுயவ இைவாத இன்பம்
பிைப்பாகும். இன்பப் பிைப்கபன்பது ேிவனடி மைவா அன்புத்
திருவுள்ளத்துடன் இருப்பது. அத்தறகயாயர கதாண்டராம்
குணமிக்கராவர்.

2090. கபறுதற்கு அரிய பிைவிறயப் கபற்றும்

கபறுதற்கு அரிய பிரானடி யபணார்
கபறுதற்கு அரிய பிராணிகள் எல்லாம்
கபறுதற்கு அரியயதார் யபறுஇழந் தாயர

கபாருள் : கபறுவதற்கு அருறமயான மானுடப் பிைவிறய

இறையருளால் கபற்ைிருந்தும், கபறுவதற்கு அருøமான ேிவத்தினது
திருவடிறயப் யபாற்ைாதவராயினார். கபறுவதற்கு அருறமயான
பிைவிறயப் கபற்ை மாக்கள் எல்லாம் கபறுவதற்கு அருறமயான
இன்பப் யபற்ைிறன இழந்தனர்.

2091. ஆர்வ மனமும் அளவில் இளறமயும்

ஈரமும் நல்லஎன்று இன்புறு காலத்துத்
தீரு வருவயதார் காமத் கதாழில்நின்று
மாதவன் இன்பம் மைந்கதாழிந் தார்கயள.

கபாருள் : யவட்றகயுறடய மனமும் அளவில்லாத இளறமயும்

அன்பும் ஆகிய இறவ நல்லனவாகவுள்ள இன்பமான காலத்தில்
மாற்ைம் தருவகதாரு உடலுைவு (பரியங்யயாகம்) ககாண்டு
நிறலகபற்று மாதவனாகிய ேிவத்றத நிறனந்து இன்பம் கபைாமல்
கபைாமல் உலகவர் ககடுகின்ைனர்.

2092. இப்பரி யேஇள ஞாயிறு யபாலுரு

அப்பரிசு அங்கியின் உள்ளுறை அம்மாறன
இப்பரி யேகம லத்துறை ஈேறன
கமய்ப்பரி யேவிறன வாதுஇருந் யதாயம.

கபாருள் : முன் மந்திரத்தில் கூைிய முறையில் இளஞ்சூரியன் யபான்ை

உருவம் அறமயும். அவ்விதம் அக்கினி மண்டலத்துள் அமர்ந்த
தறலவனும் இம் முறையில் சுவாதிட்டான மூலாதாரங்களில்
கபாருந்தியிருக்கும் ஈேனும் ஆகிய இறைவனது உண்றமத்
தன்றமறய இதுவறர விோரியாமல் இருந்யதாம். என்யன அைியாறம.

2093. கூடகில் லார்குரு றவத்த குைிகண்டு

நாடகில் லார்நயம் யபேித் திரிவர்கள்
பாடகில் லார்அவன் கேய்த பரிேைிந்து
ஆடவல் லார்அவர் யபகைது வாயம.

கபாருள் : குரு காட்டிய இலட்ேியத்தில் நிறலகபற்றுச் ேிவறனக்

கூடமாட்டார். ேிவத்றத நாடி அறடய மாட்டாதவர். புத்தகங்களில்
கண்ட நயத்றதப் யபேித்திரிவர். இறைவன் கேய்த உபகாரங்கறள
எண்ணி அவன் புகறழப் பாட மாட்டார்கள். வணாகக்
ீ களியாட்டம்
ஆடவல்லவராகிய இவர்கள் அறடயும் பயன் எதுவாகும் ?
2094. கநஞ்சு நிறைந்தங்கு இருந்த கநடுஞ்சுடர்
நம்கேம் பிரான்என்று நாதறன நாகடாறும்
துஞ்சும் அளவும் கதாழுமின் கதாழாவிடில்
அஞ்சுஅற்று விட்டயதார் ஆறனயும் ஆயம.

கபாருள் : மனத்தில் நிறைந்து உயர்ந்து எழுகின்ை யோதிறய

நம்முறடய கேம்கபாருளாகிய ேிவன் என்று நம் நாதறன நாள்யதாறும்
உைங்கும் வறரக்கும் துதியுங்கள். அங்ஙனம் துதிக்காவிடில் நமது ஐந்து
இந்திரியங்களும் கட்டிறன அறுத்துக் ககாண்டு திரியும் யாறன
யபாலாகும்.

2095. மிருக மனிதர் மிக்யகார் பைறவ

ஒருவர்கேய்து அன்புறவத்து உன்னாதது இல்றல
பருகுவர் ஓடுவர் பார்ப்பயன் ககாள்வர்
திருமருவு மாதவம் யேர்ந்துஉணர்ந் யதாயர.

கபாருள் : விலங்கு, மனிதர், யதவர், பைறவ ஒப்பற்ை இறைவன்பால்

அன்பு பூண்டு நிறனயாதது இல்றல. ஞானத்யதாடு கபாருந்திய
மாதவம் கேய்த ஞானியர் எண்ணுதயலாடு அறமயாமல் ேிவ
அமுதத்றத உண்டு திறளப்பர்; மகிழ்ச்ேியால் ஓடுவர். பூமியில்
பிைந்ததனால் ஆகிய பயறனப் கபறுவர், மானுடர் அஃைிறணயிற்
பிைப்பினும் முற் பயிற்ேியால் பிைப்புக்கு ஏற்ைவாறு வழிபடுவர்.

2096. நீதியி யலார்கபற்ை கபான்யபால் இறைவறனச்

யோதயி லாரும் கதாடர்ந்துஅைி வாரில்றல
ஆதி பயகனன்று அமரர் பிரான்என்ை
நாதியய றவத்தது நாடுகின் யையன.

கபாருள் : யநர்றம யில்லாதவர் தமக்குக் கிறடத்த கபான்றனப்

யபாற்ைாறம யபான்று ேம்பிரதாய முறையில் இறைவறனச் யோதியாக
அைிந்து யபாற்றுவாரில்றல. ஆனால் நான் அவறன நாம் கபறும்
முதற் பயன் என்றும் யதவர்களுக்கும் யமலான யதவன் என்றும் அநாதி
காலந்கதாடங்கி மனத்துள் றவத்து அவறனயய விரும்புகின்யைன்.
(நாதி - அநாதி என்பதின் முதற்குறை.)

2097. இரும்யதன் மலர்அறளந்து இன்புை வண்டு

கபருந்யதன் இறழக்கின்ை கபற்ைிறம ஓரார்
வருந்யதன் நுகராது வாய்புகு யதறவ
அருந்யதறன யாரும் அைியகி லாயர.
கபாருள் : மிக்க யதன் கபாருந்திய மலரிறனப் கபாருந்தி
மகிழ்வதற்காக, வண்டுகள் மிகுதியாகத் யதறனச் யேகரிக்கும்
தன்றமறய மக்கள் உணரார். சுற்ைி வரும் வண்டு நுகராமல் வாயில்
வலிய வந்து கோட்டும் யதனும் யாவராலும் கபறுவதற்கு அருறமயான
யதனும் யபால்பவராகிய இறைவறன ஒருவரும் உணர மாட்டார்.
(யதன் - வண்டு. அருந்யதறன அருந்துகின்ை என்றன - இது நம்
நாயனார் தம் நிறலகமாழிந் தருளும் இடங்களுள் ஒன்று என்றும்
கபாருள் ககாள்ளலாம்.)

2098. கருத்தைி யாது கழிந்தன காலம்

அருத்தியுள் ளான்அம ராபதி நாதன்
ஒருத்தன்உள் ளான்உல கத்துயிர்க்கு எல்லாம்
வருத்திநில் லாது வழுக்குகின் ைாயர.

கபாருள் : இறைவறன அைியும் கருத்து இல்லாமல் இத்தறன

காலமும் வயண
ீ கழிந்தன. யதவர்க்குத் தறலவனாகிய அவன்
அன்பினுள் உள்ளான். அவன் ஒருவயன உலகத்து உயிர்கள்
அத்தறனக்கும் உயிர்க்குயிராய் உள்ளவன். அங்ஙனமிருந்தும்
அைிவில்லாதவர் அவறனத் தங்கள் அனுபவத்தில் வருவித்துக்
ககாள்ளாமல் தவைி விடுகின்ைார்கள்.

2099. குதித்யதாடிப் யபாகின்ை கூற்ைமும் ோர்வாய்

விதித்தன நாள்களும் வழ்ந்து
ீ கழிந்த
விதிர்த்திருந்து என்கேய்தீர் ஆறுதிர் ஆகில்
ககாதிக்கின்ை கூழில் துடுப்பிட லாயம.

கபாருள் : விறனக்கு ஈடாக வறரயறுக்கப்பட்ட நாள்களும் கழிந்தன.

ஆகுல நீரராய்ப் பயனில கமாழிந்தும் நயநில புரிந்தும் கபாழுது யபாக்கி
என் கேய்தீர். கூற்ைம் குதித்யதாடிப் யபாய் ஆற்ைல் வாய்ந்த ேிவத்தப்
யபணுதலாகிய நற்ைவம் புரிகின்ைிலீர். என் கேய்வர்.
ீ ஆறுதலாகிய
சுகனமர்ந்த அன்பினராய் ஆறுவறக கேற்று ஐம்புலனும் அடக்கி
ஞானப்புகலிறன எய்துயவார் ஆருயிர் ககாகிக்கின்ை கூழ்ஒத்துக்
காணப்படும் ேிவகபருமான் திருவடியன்பில் துடுப்பு இடுதல் ஒத்து
அறணந்து இன்புறும். (ககாதிக்கின்ை கூழ் - ேிவச்யோதி, துடுபிபிடல் -
ஆன்மா ஒருறம அறடதல்)

2100. கறரஅருகு ஆைாக் கழனி விறளந்த

திறரஅரு காமுன்னம் யேர்ந்தின்பம் எய்தும்
வறரஅருகு ஊைிய மாதவ யநாக்கின்
நறரஉரு வாச்கேல்லும் நாள்கில வாயம.
கபாருள் : தில்றலச் ேிற்ைம்பல நாதறன அறணய முயல்வார் மனம்
அடங்கிய எல்றலயாகிய கறரயின்கண் திருவடிப் யபரின்பக்
கழனியாகிய ேிவப்யபறு ஆற்றுப் கபருகவள்ளம் யபான்று விறளந்து
திகழ்கின்ைது. நல்யலார் திறரப் பருவமாகிய முதுறம எய்துவதன் முன்
திருவருளால் இரண்டைக் கூடிக் கலந்து இன்புறுதற்கும் கபாருந்தும்
கபருந்தவம் புரிவாராயினர். அதனால்உணர் வுள்ளத்து
எல்றலயில்லாப் யபரின்பம் ஊைிப் கபருகுவதாயிற்று. இந்
நன்கனைிக்கண் வாராத ேில்யலார் நறரமுதிர் யாக்றகயினராய்ச்
ோநாள் எய்தி வருந்துகின்ைனர். அத்தறகய நாள் நற்ைவத்யதார்க்கு இல்
கலன்ப (திறர - யதால் சுருக்கம்.)

2101. வரவுஅைி வாறன மயங்கிருள் ஞாலத்து

இரவுஅைி வாறன எழுஞ்சுடர்ச் யோதிறய
அரவுஅைி வார்முன் ஒருகதய்வம் என்று
விரவுஅைி யாமயல யமல்றவத்த வாயை.

கபாருள் : உயிர் அறனத்தும் உடயலாடு கூடித் யதான்றும் ஆதி

ேிருட்டிறய அைிபவனும் அைியாறமறய யுறடய அவ்வுலகத்தில்
அதன் தன்றமறய அைிபவனும் தாயன எழுந்து விளங்கும் யோதியும்
ஆகிய இறைவறனக் குண்டலினி யயாகம் பயில்யவார் முன் விளங்கும்
ஒரு கதய்வம் என்று அதறன அறடய வறக அைியாமயல அந்த
இருளாகிய பிரபஞ்ேத்தின் யமல் ஆறே றவத்து மக்கள் ககடுகின்ைனர்.

38. இவதாபவதசம் (இயதாபயதேம் - உயிருக்கு உறுதி பயக்கும்

நன்கமாழி.)

2102. மைந்கதாழி மண்மிறே மன்னாப் பிைவி

இைந்கதாழி காலத்தும் ஈேறன உள்கும்
பைந்துஅல மந்து படுதுயர் தீர்ப்பான்
ேிைந்த ேிவகநைி ேிந்றதகேய் யீயர.

கபாருள் : இறைவறன மைந் கதாழிகின்ை இவ்வுலகில் நிறலயற்ை

உடம்பு இைக்கும் காலத்தும் இறைவறன எண்ணுங்கள். வாழும்யபாது
அறலந்து நிறல கலங்கிப்படும் துன்பங்கறள எல்லாம் தீர்ப்பதற்காக
யமன்றமயான ேிவ கநைிறய எண்ணத்தில் ககாண்டு நாடுவராக.
ீ முதல்
அடிக்கு மன்னா உலகமாகிய இம் மண்ணின் மீ துள்ள நிறலயுைல்
இல்லாத பிைவிறய மைந் கதாழியுங்கள் என்றும் கபாருள்
ககாள்ளலாம்.
2103. கேல்லும் அளவு கேலுத்துமின் ேிந்றதறய
வல்ல பரிோல் உறரமின்கள் வாய்றமறய
இல்றல கயனினும் கபரிதுளன் எம்மிறை
நல்ல அரகநைி நாடுமின் நீயர.

கபாருள் : முடிந்த அளவு ேித்தத்றதச் ேிவன்பால் றவயுங்கள் முடிந்த

தன்றமயால் உண்றமப் கபாருளான ேிவத்றதயும் ஆத்மறனயும்
எடுத்துக் கூறுங்கள். இறைவன் ஒருவன் இல்றல என்று ேிலம்
கோல்லிக் ககாண்டிருந்தாலும் எம்இறைவன் என்றும் உள்ளான்.
ஆதலால் ேிவகநைியய யதடிப் கபறுங்கள். (வாய்றம - நித்திய கபாருள்.
அறவ ஆத்மனும் ேிவனும் ஆம். கபரிதுளன் - நீக்கமை
நிறைந்துள்ளவன்.)

2104. ஒன்யை குலமும் ஒருவயன யதவனும்

நன்யை நிறனமின் நமனில்றல நாணாயம
கேன்யை புகுங்கதி இல்றலநும் ேித்தத்து
நின்யை நிறலகபை நீர்நிறனந் துய்மியன.

கபாருள் : குலமும் ஒன்யை; கதய்வமும் ஒன்றுதான்.

நல்லனவற்றையய எண்ணுங்கள். உமக்கு நமன் இல்றல, நீங்கள்
கவட்கப்படாமல் கேன்று அறடயும் கநைியும் பிைிதில்றல. உங்கள்
மனத்து இறை எண்ணம் நின்று நிறல கபை நீங்கள் நிறனந்து
உய்யுங்கள். திருமூலர் காலத்தில் தமிழ் நாட்டில் றேவ ேமயமும் ேிவ
வழிபாடும் நிறல கபற்ைிருந்தன என யூகிக்க முடிகிைது.

2105. யபாற்ைிகேய் அந்தண் கயிறலப கபாருப்பறன

நாற்ைிறேக் கும்நடு வாய்நின்ை நம்பறனக்
காற்ைிறேக் கும்கமழ் ஆக்றகறயக் றகக்ககாண்டு
கூற்றுறதத் தான்தன்றனக் கூைிநின்று உய்ம்மியன.

கபாருள் : அழகிய கேந்தண்றம வாய்ந்த திரு கவள்ளி மறலக்கண்

வாழும் ேிவகபருமாறன, கநஞ்ேயம யபாற்ைி கேய்வாயாக. நான்கு
திறேகளுக்கும் நடுவிடமாகக் காணப்படும் தில்றலக் கண் மன்னிய
கபான்னம்பலனாம் நம்பறன உயிர்ப்பினால் நடத்தப்படும் ஒன்பது
கதாறள யேர் இவ்வுடம்பிறனக் றகக்ககாண்டு கூற்றை உறதத்துத்
தன் திருவடிறயக் ககாடுத்தருளும் ஏற்றூர்தி நீற்றுயமனியும் ககாண்டு
கபண்பாகமும் உறடய எம்மாறன இறடயைாது ஏத்தி ஐந்கதழுத்து
ஓதி உய்யுங்கள்.
2106. இக்காயம் நீக்கி இனிகயாரு காயத்தில்
புக்கும் பிைவாமல் யபாய்வழி நாடுமின்
எக்காலத்து இவ்வுடல் வந்துஎமக்கு ஆனகதன்று
அக்காலம் உன்ன அருள்கபை லாயம.

கபாருள் : இவ்வுடறல நீத்து, இனி ஓர்உடலில் புகுந்து பிைவாத

வண்ணம் உய்ந்து யபாகும் கநைிறய விரும்புங்கள். எப்யபாது இவ்வுடல்
நமக்கு வந்தது என்று அக்காலத்றத எண்ணி ஆராய்ந்தால் இறைவனது
அருறளப் கபைலாம். ேிவறன நாடினால் மலநீக்கம் கபற்றுப் பிைவி
அறுதல் உண்டாகும்.

2107. யபாகின்ை வாயை புகுகின்ை அப்கபாருள்

ஆகின்ை யபாதும் அரன்அைி வான்உளன்
ோகின்ை யபாதும் தறலவறன நாடுமின்
ஆகின்ை அப்கபாருள் அக்கறர ஆகுயம.

கபாருள் : ேீவர்களின் விருப்பம் கேல்லுகின்ை முறையில் உடனாகின்ை

கபாருளாகிய ேிவன் பக்குவமாகின்ை காலத்தும் அைிந்து இன்பம்
கேய்பவனாகவும் உள்ளான். ஆதலால் இைக்கின்ை காலத்தும் அத்
தறலவறனயய நிறனயுங்கள். அப்கபாழுது அப் பரம்கபாருள் பிைவிக்
கடறல நீந்தி அக்கறர யேர உதவும்.

2108. பைக்கின்ை ஒன்று பயனுை யவண்டின்

இைக்கின்ை காலத்தும் ஈேறன உள்கும்
ேிைப்கபாடு யேரும் ேிவகதி பின்றனப்
பிைப்கபான்றும் இலாறமயும் யபருல காயம.

கபாருள் : உடம்றப விட்டுப் பிரிந்து கேல்லுகின்ை இச்ேீவன், இதனுள்

வாழ்ந்த பயறனப் கபை யவண்டின் இைக்கும் யபாதாவது ஈேறன
எண்ணுங்கள். அதனால் ேிைப்யபாடு ேிவகநைியும் தாயன வந்து
அறடயும் பிைகு பிைப்பில்லாப் யபருலகம் கூடலாம். இைக்கின்ை
காலத்திலாவது ஈேறன நிறனக்க யவண்டும் என்று இப்பகுதியில்
மூன்று தடறவ வந்துள்ளது கண்டு, இதன் இன்ைியறமயாறம உணர்க.

2109. கூடியும் நின்றும் கதாழுதுஎம் இறைவறனப்

பாடியுயள நின்று பாதம் பணிமின்கள்
ஆடியு யளநின்று அைிவுகேய் வார்கட்கு
நீடிய ஈற்றுப் பசுவது ஆயம.

கபாருள் : அடியார் கூட்டத்யதாடு நின்றும் தனித்து நின்றும் கதாழுது,

எமது இறைவறன உடலாகிய பாேறையுள் நின்று அவனது
திருவடிறயப் பணியுங்கள். கண்ணாடி யபான்ை முகத்தின் முன்னுள்ள
ஒளியில் நிறலகபற்று அைிவினால் கதாழுபவர்க்கு, கன்றையுறடய பசு
பாறலச் கோரிவது யபாலச் ேிவ ஒளி ேீவன்பால் கபருகி நிற்கும்.

2110. விடுகின்ை ேீவனார் யமல்எழும் யபாது

நடுநின்று நாடுமின் நாதன்தன் பாதம்
ககடுகின்ை வல்விறன யகடில் புகயழான்
இடுகின்ைான் உம்றம இறமயவ யராயட.

கபாருள் : ஆவி நீங்கி ஆருயிர் யமயலாங்கிப் யபாகும்யபாது ேிவயநம

என்று நாடுங்கள். அதுயவ ேிவகபருமானின் திருவடிகறள நாடுவதாகும்.
நாடுவது - ேிந்திப்பது அப்படி நாடுவதால் அத்திருவடிச் ேிைப்பால் நும்
விறனகள் ககடுகின்ைன. அழிவில்லாத புகறழயுறடய அழகனாகிய
ேிவ கபருமான் உம்றம இறமயவர் நடுவுள்இருக்குமாறு
அருள்புரிகின்ைான். (இறமயவர் - கமய்யடியார்.)

2111. ஏறுறட யாய்இறை வாஎம்பி ரான்என்று

நீைிடு வார்அடி யார்நிகழ் யதவர்கள்
ஆைணி கேஞ்ேறட அண்ணல் திருவடி
யவறுஅணி வார்க்கு விறனயில்றல தாயன.

கபாருள் : திரு ஐந்கதழுத்து ஓதித் திருநீறு அணியுங்கால் ஏறுறடயாய்

எனவும், இறைவா எனவும், எம்பிரான் எனவும் உள்ளன்பால் ஓதுவர்.
அவ்வாறு ஓதித் திருகவண்ண ீைணியும் கமய்யடியார்கறள ஒருவர்
ஆைணி கேஞ்ேறட அண்ணலாகிய ேிவகபருமான் இவர்கயள என்று
நிறனதல் யவண்டும். அங்ஙனம் நிறனந்து அம் கமய்யடியார்கறளச்
ேிைப்பாக வழிபடும் அவர்க்கு முத்திை விறனகளும் மூளா என்க.
முத்திை விறனகளாவன: ேஞ்ேிதம், பிராரத்தம், ஆகாமியம் என்பன.

2112. இன்புறு வர்அைிந்

ீ யதஎம் இறைவறன
அன்புறு வர்தவம்
ீ கேய்யும்கமய்ஞ் ஞானத்துப்
பண்புறு வர்பிை
ீ வித்கதாழி யலநின்று
துன்புறு பாேத்து உறழத்துஒழிந் தீயர.

கபாருள் : பிைவித் கதாழியலயய நின்று பிைப்புத் துன்பத்றத

மிகுவிக்கும் பாேப் பற்ைாகிய ஆக்றகக்யக இத்தறன காலமும்
உறழத்து இறளத்துக் கறளத் கமாழிந்தவர்கயள அவனருளால்
அைிந்யத இன்புறுங்கள். அவன் திருவடிக் கண்யண இைவாத இன்ப
அன்பு யவண்டிக் காதல் கேய்யுங்கள். ேிவத்றதப் யபணுதலாகிய
தவத்றதப் புரியுங்கள். அதற்குரிய திருவடி யுணர்வுப் பண்புகறளப்
கபறுவராவ
ீ ர்.
ீ

2113. யமற்ககாள்ள லாவயதார் கமய்த்தவம் ஒன்றுண்டு

யமற்ககாள்ள லாவயதார் கமய்த்தாளும ஒன்றுண்டு
யமற்ககாள்ள லாவயதார் கமய்ந்கநைி ஒன்றுண்டு
யமற்ககாள்ள லாம்வண்ணம் யவண்டிநின் யைார்க்யக.

கபாருள் : அறனத்துயிரும் படிப்படியாகச் கேவ்வி கபற்று

யமற்ககாள்ளத் தக்க அழிவில் கமய்த்தவம் ஒன்றுண்டு. அத்தவயம
ேிவத்றதப் யபணும் தவமாகும். இத்தவயம ேீலம், யநான்பு, கேைிவு, அைிவு
என்னும் நன்கனைி நான்றமயாக நவிலப்படும். இப்கபருந்தவ
வாயிலாக எய்தற்கரிய திருத்தாளும் ஒன்றுண்டு. அத் திருவடிறயத்
தறலப்படும். அைிவினுள் அைிவாம் கமய்ந்கநைியும் ஒன்று உண்டு.
இவற்றை யமற்ககாள்ளும் வண்ணம் விறழந்து நிற்பார்
ேிவக்கிழறமயர் ஆவர். அந்நல்லார்க்கு எல்லாம் எளிதாகவும்
இனிதாகவும் றககூடும்.

2114. ோர்ந்தவர்க்கு இன்பம் ககாடுக்கும் தழல்வண்ணன்

யபர்ந்தவர்க்கு இன்னாப் பிைவி ககாடுத்திடும்
கூர்ந்தவர்க்கு அங்யக குறரகழல காட்டிடும்
யேர்ந்தவர் யதவறரச் கேன்றுணர் வாயர.

கபாருள் : திருவருள் துறணயால் திருவடி யுணர்வால் யேர்ந்தவர்க்கு

ஆர்ந்த இன்பம் ககாடுத்தருளும் கேம் யமனி எம்மான் ேிவகபருமான்.
நன்கனைி கேன்று நாடாமல் நீங்கியவர் யபர்ந்தவராவர். அவர்க்குத்
துன்பப் பிைவிறயக் ககாடுத்தருள்வன். நன்கனைி நான்றமயில்
அைிவில் அைிவு என்று கோல்லப்படும் யமல்கநைி கேன்ைவர் கூர்ந்தவர்
ஆவர். அத்தறகயயார்க்யக திருவடிகறளக் காட்டி அருள்வன். அவ்
அருள்வழிச் கேன்று ோர்ந்தவர் யதவராகிய ேிவகபருமாறன
உணர்ந்தவர் ஆவர்.

2115. முத்திறய ஞானத்றத முத்தமிழ் ஓறேறய

எத்தறன காலமும் ஏத்துவர் ஈேறன
கநய்த்தறலப் பால்யபால் நிமலனும் அங்குளன்
அத்தகு யோதி அதுவிரும் பாயர.

கபாருள் : வடு
ீ யபைாகவும், அதன் வாயிலாகிய ஞானமாகவும்
ஞானத்துக்குத் துறண கேய்யும் முத்தமிழ் ஓறேயாகவும் உள்ள
ஈேறன, எத்துறணக் காலமும் பலர் புைத்தில் பணிவர். ஆனால் பாலில்
கலந்திருக்கும் கநய் யபால் நின்மல ேிவனும் அவருடன்
மறைந்திருப்பான். அத் தன்றமயான யோதிப் பிழம்பாகிய அவறன
அகத்யத கண்டு வழிபட அைியார்.

2116. நியமத்த னாகிய நின்மலன் றவத்த

உகம்எத் தறனகயன்று ஒருவரும் யதைார்
பவமத்தி யலவந்து பாய்கின்ைது அல்லால்
ேிவமத்றத ஒன்றும் கதளியகில் லாயர.

கபாருள் : தனுகரண புவன யபாகங்கறள உயிர்களுக்கு

நியமிக்கின்ைவனாகிய நின்மல ேிவன் அறமத்தருளிய காலம்
எவ்வளவு என்று ஒருவரும் உணரமாட்டார். பிைப்பியல வந்து
படுவறதத் தவிர, ேிவமாகிய பரம்கபாருளின் கபருறமறய உணராது
ககடுகின்ைார்.

2117. இங்கித்றத வாழ்வும் எறனத்யதார் அகிதமும்

துஞ்கோத்த காலத்துத் தூய்மணி வண்ணறன
விஞ்ேத்து உறையும் விகிர்தா எனநின்றன
நஞ்சுஅற் ைவர்க்குஅன்ைி நாடஒண் ணாயத.

கபாருள் : இங்குள்ள வாழ்வும் எவ்வளவு துன்பமும் ஆயினும், மரணம்

வந்த காலத்தில் தூய கேம்மணி யபாலும் கபருமாறன விஞ்ஞானத்து
உறையும் விகிர்தயன என்று றநந்து உருகிப் பற்ைற்ை வர்க்கன்ைி
நின்றன அறடய முடியாது (அகிதம் - துன்பம்.)

2118. பஞ்ேமும் ஆம்புவி ேற்குரு பால்முன்னி

வஞ்ேகர் ஆனவர் றவகில் அவர்தம்றம
அஞ்சுவன் நாதன் அருநர கத்துஇடும்
கேஞ்ேநிற் யபாறரத் கதரிேிக்கச் ேித்தியய.

கபாருள் : ேன்மார்க்க குருறவ நாடி வஞ்ேகமுறடயயார்

அறடவராயின் உலகில் பஞ்ேம் உண்டாகும். அவர்கறளக் கண்டு
இறைவயன அஞ்சுவான். ககாடுறமயான நரகத்தில் அவர்கறள
றவப்பன். வஞ்ேகமின்ைிச் கேம்றமயான ஒழுக்கத்து நிற்யபாறரக்
காண்பயத எல்லாச் ேித்திகறளயும் அளிக்கும்.

2119. ேிவறன வழிபட்டார் எண்ணிலாத் யதவர்

அவறன வழிபட்டங்கு ஆமாறுஒன் ைில்றல
அவறன வழிபட்டங்கு ஆமாறு காட்டும்
குருறவ வழிபடின் கூடலும் ஆயம.
கபாருள் : அளவற்ை யதவர்கள் ேிவறனக் கிரிறய கநைிநின்று வழி
பட்டனர். அவ்வாறு அவறன வழிபட்டு ஆகும் பயன் ஒன்றும் இல்றல.
அவறன வழிபடும் கநைியான ஞான கநைியிறன உபயதேிக்கும்
ேற்குருறவ வழிபட்டால் ேிவறனப் கபைலாம். ேற்குரு வழிபாடு ேிவகதி
அறடவிக்கும்.

2120. நரரும் சுரரும் பசுபாேம் நண்ணிக்

கருமங்க ளாயல கழிதலில் கண்டு
குருஎன் பவன்ஞானி யகாதிலன் ஆனால்
பரம்என்ைல் அன்ைிப் பகர்ஒன்றும் இன்யை.

கபாருள் : மக்களும் யதவரும் ஆகிய பசு வர்க்கம் பாேத்றதப்

கபாருந்தி விறனகறளச் கேய்து அழிவறதப் பார்த்து குருவாகிய ஞானி
பாேம் நீங்கினவனாய் இருப்பான் ஆகில், நீ பரத்யதாடு கூடிப் பரமாவாய்
என்று உபயதேிப்பதன்ைிச் ேீடனுக்குச் கோல்லக் கூடியது ஒன்றும்
இல்றல. தத்துவமேி மகாவாக்கியயம பாே நீக்கத்துக்குரிய உபயதே
கமாழியாகும்.

2121. ஆட்ககாண் டவர்தனி நாயகன் அன்புை

யமற்ககாண் டவர்விறன யபாயை நாகடாறும்
நீர்க்கின்ை கேஞ்ேறட நீளன் உருவத்தின்
யமற்ககாண்ட வாறுஅறல வவித்து
ீ ளாயன.

கபாருள் : குருவாக எழுந்தருளி வந்து ஆட்ககாண்டவர் ஒப்பற்ை

ேிவன். அவன்பால் அன்பு ககாண்ட ேீடரது விறனகள் நாள்யதாறும்
யதய்ந்து ஒழிய, நீறரயுறடய நீண்ட கேஞ்ேறடறய யுறடய இறைவன்,
உருவம் ககாண்டு எழுந்தருளிவந்து ஆட்ககாண்ட முறையய வருத்தி
விறனறயக் ககடுமாறு கேய்தான். ேிவயம குருவாக எழுந்தருளிவந்து
விறன ககடுமாறு அருளுவான். ஏழாம் தந்திரம் முற்றிற்று.

திருமந்திரம் | எட்டாம் தந்திரம்

1. உடலிற் பஞ்ச வபதம்

(உடலில் ஐவறக யபதமாவன: அன்னமய யகாேம், பிராணமய யகாேம்,

மயனாமய யகாேம், விஞ்ஞானமய யகாேம், ஆனந்தமய யகாேம் என்பன.)

2122. காயப்றப ஒன்று ேரக்குப் பலவுள

மாயப்றப ஒன்றுண்டு மற்றுயமார் றபயுண்டு
காயப்றபக்கு உள்நின்ை கள்வன் புைப்பட்டால்
மாயப்றப மண்ணா மயங்கிய வாயை.

கபாருள் : உடலாகிய அன்னமய யகாேம் ஒன்று உண்டு. பல

விறனகளாகிய ேரக்றக யுறடய பிராணமய யகாேம் என்று ஒன்று
உண்டு. இறவ அல்லாத யவகைாரு மயனாமய யகாேம் ஒன்று உண்டு
அைிவு விளங்கும் மயனாமய யகாேம் உடறலவிட்டு நீங்கினால் மாயப்
றப ஆகிய இரு உடலும் மண்யணாடு மண்ணாய்க் கலந்துவிடும்.

2123. அத்தன் அறமத்த உடல்இரு கூைினில்

சுத்தம தாகிய சூக்குமம் கோல்லுங்கால்
ேத்த பரிே ரூப ரேகந்தம்
புத்திமான் ஆங்காரம் புரியப்பட்ட காயயம.

கபாருள் : ேிவகபருமான் அறமந்தருளிய தூலம் சூக்குமம் என இரு

கூைாகிய உடலில் சுத்தமாகிய சூக்கும உடறலப்பற்ைிச்
கோல்லும்யபாது ஓறே, ஊறு, ஒளி, சுறவ, நாற்ைம், புத்தி மனம்
அலங்காரம் என்னும் எட்டும் புரியட்ட ேரீரமாகும்.

2124. எட்டினில் ஐந்தாகும் இந்திரி யங்களும்

கட்டிய மூன்று கரணமும் ஆயிடும்
ஒட்டிய பாேம் உணர்வுஅது வாகயவ
கட்டி அவிழ்ந்துவிடும் கண்ணுதல் காணுயம.

கபாருள் : முன்மந்திரத்தில் கூைிய எட்டினில் ேப்தம் முதலிய தன்

மாத்திறரகளிலிருந்து ஐந்து இந்திரியங்களும் ஆகும். அவற்யைாடு
கபாருந்திய புத்திய முதலிய மூன்றும் உட்கருவிகளாம். இவற்யைாடு
யேர்த்த பாேத்றத உணர்வு மயமாக இருந்து ேிவகபருமான் தூல
உடலில் கூட்டியும் பிரித்தும் அருளுவான்.

2125. இரதம் உதிரம் இறைச்ேியதால் யமறத

மருவிய அத்தி வழும்கபாடு மச்றே
பரவிய சுக்கிலம் பாழாம் உபாதி
உருவ மலால்உடல் ஒன்கைன லாயம.

கபாருள் : உண்ட உணவின் ோரம் இரத்தம் மாமிேம், யதால், நரம்பு,

கபாருந்திய எலும்பு ககாழுப்கபாடு மூறள, பரந்துள்ள இந்திரியம்
ஆகியவற்ைாலாகிய பாழாம் காரியமான உருவமாகிய மயக்கம் தரும்
உடறல ஒரு கபாருள் என்று கூை முடியுயமா ? முடியாது. (அத்தி -
அஸ்தி எலும்பு. உபாதி - காரியம்.)
2126. ஆயர அைிவார் அடியின் கபருறமறய
யாயர அைிவார் அங்கவர் நின்ைது
யாயர அைிவார் அறுபத்கதட்டு ஆக்றகறய
யாயர அைிவார் அடிக்காவல் ஆனயத.

கபாருள் : ேிவகபருமானுறடய திருவடிப் கபருறமறய யார் அைிவார்

? உடறல இடமாகக் ககாண்டு அவர் எழுந்தருளியிருப்பறத யார்
அைிவார் ? அறுபது கபாதுத் தத்துவங்கயளாடும் எட்டுச் ேிைப்புத்
தத்துவங்களும் விளங்கும் இருவறக உடறலயும் யார் அைிவார் ? அவர்
மூலாதாரச் ேக்கரத்திலிருந்து காப்பறத யார் அைியவல்லார் ?

2127. எண்ோண் அளவால் எடுத்த உடம்புக்குள்

கண்கால் உடலில் கரக்கின்ை றககளில்
புண்கால் அறுபத்கதட்டு ஆக்றக புணர்க்கின்ை
நண்பால் உடம்புதன் னால்உடம் பாயம.

கபாருள் : எட்டுச் ோண் அளவாக எடுத்த உடம்பினுள் அறமந்த கண்

கால் முதலிய உறுப்புக்கறள அவ் வுடம்பில் மறைக்கின்ை ஒழுங்கில்
நிறனவழியாக அறுபத்கதட்டு உருவான ஆகாயக் கூற்றை ஒன்று
யேர்க்கின்ை நட்பினால் தூல உடம்பும் அறதத் தாங்கிய சூக்கும
உடம்பும் ஆம்.

2128. உடம்புக்கும் நாலுக்கும் உயிராகிய ேீவன்

ஒடுங்கும் பரயனாடு ஒழியாப் பிரமம்
கடந்கதாறும் நின்ை கணக்கது காட்டி
அடங்கியய அற்ைது ஆரைி வாயை.

கபாருள் : தூல உடம்புக்கும் தூலமல்லாத பிராணமய மயனாமய

விஞ்ஞானமய ஆனந்தமய மாகிய நாலு உடம்புக்கும் உயிராக
விளங்குவது ேீ வனாகும். அச் ேீவன் பரத்யதாடு நீங்கு தலற்ை
பிரமத்தில் (ேிவத்தில்) ஒடுங்கும். அப்பிரமம் உடல் உயிரில் கலந்து
வியாபித்திருப்பறதப் யபான்று ேீவன் ஐங்யகாேங்களிலும்
அடங்கியிருந்து கதாழிற்படுவறதயும் இவற்றை விட்டு நீங்கும்
முறைறமறயயும் யார் அைிவார் ?

2129. ஆறுஅந்த மாகி நடுவுடன் கூடினால்

யதைிய மூவாறும் ேிக்ககன்று இருந்திடும்
கூறுங் கறலகள் பதிகனட்டும் கூடியய
ஊறும் உடம்றப உயிருடம்பு எண்ணுயம.
கபாருள் : வழிகள் ஆறுமுடியிறன உறடயன. அறவ எழுத்து, கோல்,
மறை, தத்துவமாகிய கமய்கள் (உடல்) உலகம், கறலகள் என்று
கோல்லப்படும். முற்கூைிய மூன்றும் கோல்லுலகு என்றும், பிற்கூைிய
மூன்றும் கபாருள் உலக என்றும் கூைப்படும். இவ்வழிகளின் நடுவாய்த்
திகழும் கமய்ப்கபாருள் ேிவகபருமான். அச்ேிவத்துடன் கூடினால்
பதிகனட்டும் கூடினார் வழி கயாழுகும். (கூடுதல் - இறடயைா திரு
ஐந்கதழுத்றத எண்ணுதல்.)

2130. கமய்யினில் தூல மிகுந்த முகத்றதயும்

கபாய்யினில் சூக்குமம் கபாருந்தும் உடறலயும்
றகயினில் துல்லியம் காட்டும் உடறலயும்
ஐயன் அடிக்குள் அடங்கும் உடம்யப.

கபாருள் : புைம் யதான்றும்படி கபாருந்தியுள்ள பருறம மிக்க

பருவுடறலயும், அகத்யத ஊன்ைி உன்னும்படி அறமந்த
நுண்ணுடறலயும் உறழப்புக்கு விளக்கும் தரும் முதல் உடறலயும்
தருதற்குக் காரணமாயுள்ள மா மாறயறயச் ேிவபிரான் ஒடுக்குவன்.
அம் மாமாறய உடம்பு ேிவகபருமான் திருவடிக்கீ ழ் ஒடுங்கும்.
(முதலுடம்பு - காரண உடம்பு; உடம்பு - மாமாறய; முகத்றதயும் -
கபாருத்தத்றதயும்; கமய் - தூலேரீரம்; கபாய் - சூக்கும ேரீரம்.)

2131. காயும் கடும்பரி கால்றவத்து வாங்கல யபால்

யேய இடம்அண்றம கேல்லவும் வல்லது
காயத் துகிர்யபார்றவ ஒன்றுவிட்டு ஆங்குஒன்ைிட்டு
ஏயும் அவகரன்ன ஏய்ந்திடும் காயயம.

கபாருள் : பறகவறரக் காயும் தன்றம வாய்ந்த பாய்மாவாகிய குதிறர

அண்றம இடத்தில் மட்டும் அல்லாமல் மிகவும் கதாறலவான
இடத்துக்கும் மிகுந்த விறரவில் கேல்லும் வன்றமயுறடயதாகும். அது
யபால் ஆருயிரும் தன்றன மூடியிருக்கும் துகிலால் ஆகிய
யபார்றவறயப் யபான்றுள்ள உடம்றப விறனக்கீ டாக ஒன்று விட்டு
ஒன்றைப் பற்ைிப் பிைக்கும். துகிற் யபார்றவ பழுதூற்ைல் அதறன நீக்கி
விட்டு மற்கைாரு யபார்றவயிறன எடுத்துக் ககாள்ளுதல் ஈண்டு
ஒப்பாகும். இது உயிர் பல அண்டங்களில் பல பிைவிகறள
கவகுவிறரவாக எடுக்கும் என்ைது.

2132. நாகம் உடல்விரி யபாலும்நல் அண்டே

மாக நானாவில் கனாமைந் தல்லது
யபாகலும் ஆகும் அரன்அரு ளாயல ககன்று
ஏகும் இடம்கேன்று இருபயன் உண்ணுயம.
கபாருள் : நாகப்பாம்பு யதாறல உரித்துவிட்டுச் கேல்லுதல் யபாலவும்,
முட்றடயிலுள்ள குஞ்சு முட்றடறயவிட்டு கவளிவருவது யபாலவும்
கனவில் கண்டவற்றை நனவில் விளங்காது மைந்து விடுதல் யபாலவும்
உடறலவிட்டு உயிர் யபாகும். ேிவனது ஆறணயால் உடறல விட்டுப்
பிரிந்துயபாய் அதன் தகுதிக்யகற்ப நல்விறன தீவிறனகறளச் கோர்க்க
நரகங்கறளப் கபாருந்தி உண்ணும். (அண்டேம் - முட்றடயில்
யதான்றுவன அல்லது உடம்பு
அல்லாதது.)

2133. உண்டு நரக சுவர்க்கத்தில் உள்ளன

கண்டு விடும்சுக்கம் காரண மாச்கேலப்
பண்டு கதாடரப் பரகாய யயாகியபால்
பிண்டம் எடுக்கும் பிைப்புஇைப்பு எய்தியய.

கபாருள் : இத்யதகப் பயறன அனுபவித்து உடறல விட்டவர் சூக்கும

ேரீரத்தில் கபாருந்தி நரக கோர்க்கப் பலறன அனுபவிப்பர். பழறமயான
விறன கதாடர சூக்கும ேரீரத்றதப் பற்ைி வந்து பர ஆகாயத்தில்
ேஞ்ேரிக்கும் திைறம கபாருந்திய யயாகி மீ ண்டும் தன் உடலில் வந்து
புகுவது யபால் உடம்றப எடுத்துப் பிைந்தும் இைந்தும் பிைவிச்
ேக்கரத்தில் அறலக்கப் படுவர்.

2134. தான்அவ னாகிய தற்பரம் தாங்கியனான்

ஆனறவ மாற்ைிப் பரமத்து அறடந்திடும்
ஏறன உயிர்விறனக்கு எய்தும் இடம்கேன்றும்
வானும் நிலனும் புகுந்தும் வருந்துயம.

கபாருள் : அவயன தானாகிய அந்கநைி நின்று தத்பதப் கபாருறளத்

தன்னில் கண்டவன் பிைவிக்கு வரும் இயல்பான குண தர்மணத்றத
மாற்ைிப் பரமம் என்ை யமலான நிறல அறடவன். இவ்விதம் கேய்யாத
மற்றைய உயிர்கள் அவரவர் விறனப் யபாகங்களுக்குரிய பத
நிறலகறளப் கபற்றுச் கோர்க்கம். நரகம் அறடந்தும் மீ ண்டும்
நிலவுலகில் வந்தும் வருந்தும்.

2135. ஞானிக்கும் காயம் ேிவயம தனுவாகும்

ஞானிக்கும் காயம் உடம்யப அதுவாகும்
யமல்நிற்கும் யயாகிக்கும் விந்துவும் நாதமும்
யமானிக்குக் காயம்முப் பாழ்ககட்ட முத்தியய.

கபாருள் : ேிவத்றதயய நிறனந்திருப்பதால் ஞானியின் உடம்பு

ேிவதனுவாகும். யதவ தர்மத்றத மைந்திருத்தலால் ஞானிக்குரிய
உடம்பு ேிவத்தினுறடயதாகும். ேிரேின் யமல் ேிந்தித்திருக்கும்
யயாகிக்கும் விந்துவும் நாதமும் உடம்பாகும். யமானம் என்ை பிரணவ
யயாகத்றத முடித்தவர் ஆணவம் கன்மம் மாறய என்னும் மூன்றுமான
உடம்பு ககட்டு ேிவோயுச்ேியம் கபறுவர்.

இந்நான்கும் முறையய அகவிடத்தார் ஆோரத்றத அகலுதலும், தன்றன

மைத்தலும், தன்நாமம் ககடுதலும், தறலவன் தாள் தறலப்படுதலும்
ஆகிய திருகநைி நான்றமத் திருவாகும். இக்குைிப்பு முன்னம்
அவனுறடய நாமங்யகட்டாள் என்னும் அப்பர் யதவாரத்துள் காண்க.

2136. விஞ்ஞானத் யதார்க்குஆ ணவயம மிகுதனு

எஞ்ஞானத் யதார்க்குத் தனுமாறய தான்என்ப
அஞ்ஞானத் யதார்க்குக் கன்மம் தனுவாகும்
கமஞ்ஞானத் யதார்க்குச் ேிவதனு யமவுயம.

கபாருள் : கதளிந்த அைிவிறனயுறடய விஞ்ஞானகலர்க்கு ஆணவம்

ஒன்யை உடம்பாகும். அைிவிறனப் கபறும் தகுதியுறடய பிரளயகலர்க்கு
மாறயயய உடம்பாகும். அஞ்ஞானத்யதாடு கபாருந்திய ேகலர்க்குக்
கன்மத்தால் விறளந்த யபாக யபாக்கியப் கபாருயள உடலாகும்.
உண்றமயான ேிவஞானிக்கு அகண்ட ேிவயம உடம்பாக அறமயும்.
ஞானிகயள ஆணவமாதி மலங்கள் நீங்கப் கபற்றுச் ேிவதனுறவப்
கபறுவர்.

2137. மலகமன்று உடம்றப மதியாத ஊமர்

தலகமன்று யவறு தரித்தறம கண்டீர்
நலகமன்று இதறனயய நாடி இருக்கில்
பலமுள்ள காயத்தில் பற்றும்இவ் அண்டத்யத.

கபாருள் : இவ்வுடம்பு மலத்தால் ஆயது என்று உணர்ந்து இதறன

ஒதுக்காத அைிவிலிகள் இதுயவ ேிைந்த இடம் என்று எண்ணிக்
ககாண்டிருப்பறதப் பார்க்கின்ைீர்கள். இவ்வுடம்யப நன்றம பயப்பது
என்று கருதியிருப்பீர்களாயின் உங்களுக்கு யமலும் யமலும்
இப்பூவுலகில் பிைவி வந்து ககாண்டிருக்கும். பூத உடறல விட்டு
நிற்பயத ஞான கநைியாகும்.

2138. நல்ல வேனத்து வாக்கு மனாதிகள்

கமல்ல விறளயாடும் விமலன் அகத்தியல
அல்ல கேவிேத்த மாதி மனத்றதயும்
கமல்ல தரித்தார் முகத்தார் பேித்யத.
கபாருள் : நல்ல வேனத்றதப் யபசும் வாக்கும் நல்லறதயய
நிறனத்துச் ேிந்தித்துத் கதளியும் மனம் முதலியனவும் உறடயவரது
உள்ளத்தில் மலமில்லாத ேிவன் கமல்ல விளங்கி அருளுவான்.
அவ்வாறு அல்லாதவற்றைக் யகட்கும் கேவியும் யபசும் வாக்கு
முதலியனவும் நிறனக்கும் மனமும் கமல்லப் கபறுபவர்
ேிவம்பிரகாேியாது வாட்டமுறும் முகத்றத உறடயயாராவர். ேிவத்றத
நிறனந்து யபேியிருப்பவர் இன்பமும், உலகத்றத நிறனந்து
யபேியிருப்பவர் துன்பமும் கபறுவர்.

2. உடல் விடல் (உடல் விடலாவது உடல் நிறனவு விடல்)

2139. பண்ணாக்கும் காமம் பயிலும் வேனமும்

விண்ணாம் பிராணன் விளங்கிய ேத்தமும்
புண்ணாம் உடலில் கபாருந்தும் மனத்றதயும்
அண்ணாந்து பார்க்க அழியும் உடம்யப.

கபாருள் : இன்பம் தரும் காமத்றத உண்டாக்குகின்ை யபச்சும், ஆகாயக்

கூற்ைில் கேல்லும் பிராணனும், அங்யக உண்டாகும் ஓறேயும், ஊன்
கபாதிந்த உடம்பில் கபாருந்துகின்ை மனத்றதயும், ேிரேின் யமல் நிறல
கபைச் கேய்ய, உடம்பின் பிரக்றஞயும் மைந்துவிடும்.

2140. அழிகின்ை ஓர்உடம்பு ஆகும் கேவிகண்

கழிகின்ை காலவ் விரதங்கள் தானம்
கமாழிகின்ை வாக்கு முடிகின்ை நாடி
ஒழிகின்ை ஊனக்கு உறுதுறண இல்றலயய.

கபாருள் : உடம்றப விட்டு ஆருயிர் நீங்கும் காலத்தில் கேவி கண்

முதலிய உறுப்புகள் கேயலற்று அழியும். அக்காலத்துப் புரியும்
யநான்பினாலும் தானங்களினாலும் எவ்வறகயான துறணயும்
அவ்வுடலுக்யகா உயிருக்யகா வருவதில்றல. எனயவ ேிவகபருமாயன
உறுதுறணயாவான்.

2141. இறலயாம் இறடயில் எழுகின்ை காமம்

முறலவாய கநஞ்ேத்து மூழ்கும் உளத்துத்
தறலயாய மின்னுடல் தாங்கித் திரியும்
ேிறலயாய ேித்தம் ேிவமுன் இறடக்யக.

கபாருள் : இல்றலகயன்று கோல்லும்படியான மிகவும் நுணுகிய

இறடறயயுறடய அழகறமந்த கபண்பால் ககாண்ட அளப்பரும்
காமத்தால் கநஞ்ேம் உறலவுற்று மூழ்கித் துன்புறும். இவ்வுண்றம
உணர்ந்து ஒழுகுவார் கநஞ்ேத் திண்றமயர் ஆவர். அவர்கள் உள்ளத்தில்
தம் உடம்பு மின்னல் யபான்று நிறலயாது அகலும் என உணர்ந்து
தம்முடறலச் சுறம கயனத் தாங்கித்திரிவர். அவர்களுறடயகல் ஒத்த
உறுதி யான ேித்தம் ேிவபிரானிடத்யத அழுந்தி நிற்கும் அதனால்
அவர்கள் யபரின்பம் உறுவர்.

3. அவத்வத வபதம் - கீ ழால் அவத்வத

(அவத்றத யபதம் - ேீவன் உடம்பில் வாழும்யபாது அறடகின்ை நிறல

யவறுபாடு. இறவ ோக்கிரம், கோப்பனம், சுழுத்தி, துரியம், துரியாதீதம்
என ஐந்தாகும். ோக்கிரத்திலிருந்து கீ ழ்யநாக்கித் துரியாதீதத்துக்குச்
கேல்லுதல் கீ ழால் அவத்றத (நனவு, கனவு, உைக்கம், யபருைக்கம்,
உயிர்ப்பு, அடங்கல்))

2142. ஐஐந்து மத்திறம யானது ோக்கிரம்

றககண்ட பன்னான்கில் கண்டம் கனாஎன்பர்
கபாய்கண் டிலாத புருடன்இத யம்சுழுறன
கமய்கண் டவன்உந்தி ஆகும் துரியயம.

கபாருள் : இருபத்றதந்து கருவிகளுடன் ேீவன் புருவ நடுவில் உள்ள

யபாது விழிப்பு நிறலயாகும். பழகிய பதிநான்கு கருவிகளுடன் ேீவன்
கழுத்தில் தங்கும்யபாது கனாநிறலறய அறடயும் என்பர்.
அழிவில்லாத புருடன். இதயத்றதப் பற்ைியுள்ளயபாது உைக்கமாகும்.
அழியாவனாகிய ஆன்மா உந்தியில் கபாருந்தும்யபாது துரியமாகும்.

2143. முப்பயதாடு ஆைின் முதல்நனா ஐந்தாகச்

கேப்புஅதில் நான்காய்த் திகழ்ந்திரண்டு ஒன்ைாகி
அப்பதி யாகும் நியதி முதலாகச்
கேப்பும் ேிவம்ஈைாய்த் யதர்ந்துககாள் ள ீயர.

கபாருள் : ோக்கிரத்தில் முப்பத்தாறு தத்துவங்களுடன் ேிவ தத்துவம்

ஐந்துமாக அடுத்துச்கோல்லப் கபறுகின்ை கனவு நிறலயில் மயகசுவரம்
ோதாக்கியம் ேத்தி ேிவம் ஆகிய நான்கும், விளங்குகின்ை துரியத்தில்
ேத்தி ேிவம் ஆகிய இரண்டும், துரியாதீதத்தில் ேிவம் ஒன்றுமாக
அச்ேிவம் முதலாகத் கதாழிற்படும். இவ்வாறு சுத்தவித்றத முதலாகச்
ேிவம் ஈைாகத் கதரிந்து ககாள்ளுங்கள்.

2144. இந்தியம் ஈறரந்து ஈறரந்து மாத்திறர

மந்திர மாய்நின்ை மாருதம் ஈறரந்தும் அந்தக்
கரணம் ஒருநான்கும் ஆன்மாவும்
பந்தஅச் ோக்கரப் பாலது ஆகுயம.
கபாருள் : ஞாயனந்திரிய கன்யமந்திரியங்கள் பத்தும் அவற்ைின்
விஷயங்களான ேத்தாதி வேனாதி பத்தும் மறை கபாருளாக உள்ள
வாயுக்கள் பத்தும் மனம் முதலிய உட்கரணங்கள் நான்கும் இவற்யைாடு
கூடிய ஆன்மாவும் ஆக 35 ம் பந்தத்றதச் கேய்கின்ை ோக்கிர
அவத்றதயின் கண்ணவாகும். பாடயபதம் : (அச்ேக்கரம் - ேரீரம்.)

2145. பாரது கபான்றம பசுறம உறடயது

நீரது கவண்றம கேம்றம கநருப்பது
காரது மாருதம் கறுப்றப உறடயது
வானகம் தூமம் மறைந்துநின் ைாயர.

கபாருள் : மண்ணின் நிைம் பசும்கபான் நிைமாகும். நீர்

கவண்ணிைமானது. கநருப்பு கேந்நிைமானது, யமகம் யபான்ை காற்று
கருறம நிைமானது. ஆகாயம் புறக நிைமானது. இவ்வறகயான
நிைங்களில் ஐம்பூதங்களும் மறைந்து நிற்கும். முதல் மூன்று
கவளிப்படத் யதான்றுவன. காற்று கதாழிலால் புலனாவது. வானம்
உயத்துணர்வல் புலனாவது அதனால் வானத்றத மறைந்து நின்ைார்
என ஓதினார்.

2146. பூதங்கள் ஐந்தும் கபாைியறவ ஐந்துளும்

ஏதம் படஞ்கேய்து இருந்து புைநிறல
ஓதும் மலம்குணம் ஆகும்ஆ தாரயமாடு
ஆதி அவத்றதக் கருவிகதாண் ணூற்ைாயை.

கபாருள் : பூதம் ஐந்தும், கபாைிஐந்தும் குற்ைம் எய்துமாறு இருந்த

புைநிறலக் கருவிகள் என்ப. இவற்ைால் நிகழும் குணம் கேயல்கள்
மலம் காரணமாகும். இவற்றை அடிப்பறடயாகக் ககாண்டு விரிந்த
கருவிகள் அறுபது. ஆகக்கருவிகள் கதாண்ணூற்ைாறு என்ப, இறவ
ஜாக்கிர அவத்றதக்குரிய கருவிகள் 96 ஆகம். (தத்துவம் 36 தாத்துவிகம்
60 ஆக 96)

2147. இடவறக கோல்லில் இருபத்தஞ்சு ஆறன

படுபர யேறனயும் பாய்பரி ஐந்தும்
உறடயவன் மத்திறம உள்ளுறும் நால்வர்
அறடய கநடுங்கறட ஐந்கதாடு நான்யக.

கபாருள் : ஆருயிர்கள் ஐம்பாடு எய்தும் இட வறககள் ஐந்கதன்ப

அறவ: நனவு, கனவு, உைக்கம் யபருைக்கம், உயிர்ப்பு, அடங்கல் என்ப.
இவற்றுள் உயிர்ப்படங்கல் ஒழித்து, ஒழிந்து நான்கினும் உள்ள
கருவிகறள உருவகமாக ஓதியருளுகின்ைார். இருபத்றதந்து கருவிகள்
யாறனறய ஒக்கும். யபேல், நடத்தல், ககாடுத்தல், கழித்தல், இன்புைலின்
கருவிகள் விறரந்து கேல்லும் காலாட்களாகும். ஓறே, ஊறு, ஒளி, சுறவ,
நாற்ைம் என்பவற்றை யமற்ககாள்ளும் கருவிகள் ஐந்தும் மிக விறரந்து
கேல்லும் குதிறரகளாகும். மிடற்யைாறே உள்ளிட்ட ஓறேகள் நான்கும்
அறமச்ேறர ஒக்கும். இந் நான்கும் மடங்குதயல அப்பால் நிறலயாகும்.
(ஓறேநான்கு நுண்றம, நிறனவு, மிடறு, கேவி என்ப.)

2148. உடம்பும் உடம்பும் உடம்றபத் தழுவி

உடம்பிறட நின்ை உயிறர அைியார்
உடம்கபாடு உயிரிறட நட்புஅைி யாதார்
மடம்புகு நாய்யபால் மயங்குளின் ைாயர.

கபாருள் : பிராணமய யகாேமும் மயனாமய யகாேமும் அன்னமய

யகாேத்றதத் தழுவி நின்ை உடம்பில் உள்ள உயிரின் இயல்றப
அைியார். உடம்புக்கும் பிராணனுக்கும் உள்ள கதாடர்றப அைியாதவர்
மடத்தில் புகுந்த நாய் அறலவது யபால மயங்குகின்ைார்கள். (றேவர்
மடத்தில தனக்கு யவண்டிய இறைச்ேி எலும்பு முதலியன
இல்லாறமயால் நாய் மயங்குவது இங்கு உவறமயாக வந்துள்ளது.)

2149. இருக்கின்ை வாறுஒன்று அைிகிலர் ஏறழகள்

மருக்கும் அேறபறய மாற்ைி முகந்து
கருக்ககாண்டு காமாரி ோர முகந்யதர்ந்து
உருக்ககாண்டு கதாக்க உடல்ஒழி யாயத.

கபாருள் : உண்றம யைிவில்லாத யகாறழயர் உடம்பகத்துத்

தங்கியிருக்கும் தம் தன்றமறய உணரமாட்டார். இவ்வுடம்றபயய
ேிவநிறனவால் திரு கவண்ண ீறு, ேிவமணி பூணலால் ேிவனடியாராகிய
நடமாடும் திருக்யகாயில்கறளச் ேிவன் எனயவ யதைி வழிபடலால்
மாற்ைிச் ேிவ உடலாக அறமத்துக் ககாள்ளலாம். அங்ஙனம்
அறமத்துக் ககாண்டால் பிைப்பு இைப்புகறள அறுக்கும் கபருமறை
ேிகரமாகும். இதறனப் யபோமறை என்பர். இப்யபோமறையய அேறப
என ஓதப் கபற்ைது. இதனால் இைப்பு - பிைப்புகறள ஒழிக்கலாம்.

2150. ஒளித்திட் டிருக்கும் ஒருபதி னாறல

அளித்தனன் என்னுள்யள ஆரியன் வந்து
அளிக்கும் கறலகளி னால்அறு பத்து
ஒளித்திட்டு றவத்தான் ஒடுங்கிய ேித்யத.

கபாருள் : ஆருயிர் யதாறும் ஒளிந்திருக்கும் ஒருபதி என்று

ஓதப்கபற்ைனன். அவன் ஆருளிய கபாருளும் கநைியும் நந்நான்கு என்ப
அறவ முறையய அைம் கபாருள் இன்பம் வடு
ீ எனவும் ேீலம், யநான்பு,
கேைிவு, அைிவு எனவும் கூைப்படும். இவற்றை அளித்தருளினன் என்
உள்ளத்தின் உள்யள ஆரியன் என்னும் ஆோனாய் எழுந்தருளினன்.
அத்தறகய ேிவ குருவானவர் உள்ளிருந்து உணர்த்தும் கறலகள்
அறுபத்து நான்கு அக்கறலகளின் வாயிலாக எண்ணத்தின்
கருவியாகிய ேித்தம் ேிவம் திருவடிறயயன்ைி யவகைான்றும்
எண்ணாமல் ஒடுங்குமாறு கேய்தருளினன். திருவடிப் புகலில் அடங்கி
யிருக்குமாறும் அருள் புரிந்தனன். பதினாலு என்பறதப் பிராோத
கறலகள் என்றும் ககாள்ளலாம்.

2151. மண்ணினில் ஒன்று மலர்நீரும் மருங்காகும்

கபான்னினில் அங்கி புகழ்வளி ஆகாயம்
மன்னும் மயனாபுத்தி ஆங்காரம் ஓர்ஒன்ைாய்
உன்னின் முடிந்தது ஒருபூத ேயயம.

கபாருள் : மண்ணும், அதனில் கபாருந்தி விரிந்து இருக்கும் நீரும்

கபான்யபாற் காணப்படும் தீயும், புகழ் மிக்கதாகிய வளியும்,
புகழ்மிக்கதாகிய வானமும், நிறலகபற்றுள்ள மனம், இறுப்பு, எழுச்ேி
ஆகிய எட்டும் அவ் அவற்ைின் தன்றமயுடன் ஓர் ஒன்ைாய் நிறனத்து
உண்றம ஓர்ந்தால் பூதகவற்ைி நிறைவுற்ை கதன்க.

2152. முன்னிக்கு ஒரு மகன் மூர்த்திக்கு இருவர்

வன்னிக்கு மூவர் வதுறவக்கு நால்வர்
கன்னிக்குப் பிள்றளகள் ஐவர்மு னாள்இல்றல
கன்னிறயக் கன்னியய காதலித் தாயன.

கபாருள் : முதல்பூதமான ஆகாயத்துக்கு ஓறே என்ை ஒரு மகன்.

அதனின்றும் உருக்ககாண்ட காற்றுக்கு ஓறேயும் ஊறுமான இருமக்கள்.
காற்ைினின்றும் வந்த தீயினுக்கு ஓறே, பரிேம், உருவம் என்ை மூன்று
பிள்றளகள். பிைகான நீருக்கு ஓறே, பரிேம், உருவம், சுறவ என்ை
நான்கு பிள்றளகள், கன்னியாகிய பூமாயதவிக்கு ஓறே பரிேம் உருவம்,
சுறவ, நாற்ைம் என்ை ஐவர் மக்களாகும். இவ்விதமான பிள்றளகள்
ேிவத்துடன் ேமவாயமான ேிற் ேித்தியிடம் முதலில் இல்றல. அவயள
ேிருஷ்டிறயக் கருதியயபாது ஐந்து பிரிவாகப் பிரிந்து அறவகளின்
யவைாயும் அறவகளின் ஊயடயும் நின்ைனள்.

2153. கண்டன ஐந்தும் கலந்தனதான் ஐந்தும்கேன்று

உண்டன நான்கும் ஒருங்யக உணர்ந்தபின்
பண்றடய தாகிப் பரந்து வியாக்கிரத்து
அண்டமும் தானாய் அமர்ந்துநின் ைாயன
கண்டகனவு ஐந்தும் எனவும் பாடம்

கபாருள் : கமய், வாய், கண், மூக்கு, கேவி ஆகிய ஞாயனந்திரியங்களால்

கபற்ை காட்ேி ஐந்தும், வாக்கு, பாதம், பாணி, பாயு, உபத்தம் ஆகிய
கன்யமந்திரியங்களால் கபற்ை அனுபவம் ஐந்தும், மனம் முதலிய
அந்தக் காரணங்களால் நுகர்ந்தறவ நான்கும் ஒருயேரக் கண்டபின்
பழறமயானதாகிய யமலான ோக்கிரநிறலயில் பிரபஞ்ேமும் தானாய்
விளங்கும்படி நின்ைான்.

2154. நின்ைவன் நிற்கப் பதினாலில் பத்துநீத்து

ஒன்ைிய அந்தக் கரணங்கள் நான்குடன்
மன்று கலந்த மறனவாழ்க்றக வாதறன
கன்ைிய கண்டத்தில் கண்டான் கனவயத.

கபாருள் : யமயலாதியவாறு நின்ைார் நிற்க. அங்ஙனம் நில்லாதார்

அறனவரும் இருவறகப் கபாைிபத்தும் கலன் நான்குமாகிய
பதினான்கில் கபாைி பத்றதயும் விட்டுப் கபாருந்திய எண்ணம், மனம்,
எழுச்ேி இறுப்பு என்னும் அகப்புைக் கலன் நான்குடன் புைத்து மறன
வாழ்க்றகயின்கண் பயின்று வந்துள்ள பறேத் கதாடர்பால் கழுத்தில்
கனவு கண்டனர்.

2155. தானம் இழந்து தனிபுக்கு இதயத்து

மானம் அழிந்து மதிககட்டு மாலாகி
ஆன விரிவுைி யாஅவ் வியத்தத்தில்
யமனி அழிந்து சுழுத்தியது ஆயம.

கபாருள் : கனவின் நிறலக்களமாகிய கழுத்றத விட்டுக் கீ ழிைங்கி

கநஞ்ேத்தில் தனியய புகுந்து உலகியல் கபருறமயும் அைிவும் அழிந்து
உயிர் நிற்கும். அங்கு அவ்வுயிர்க்கு மயக்கம் ஒன்றுயம உடன் நிற்கும்.
அங்கு அறமதி, ஆட்ேி, அழுந்தல் என்னும் மூன்று குணங்களும்
(ேத்துவம், இராஜேம், தாமதம்) கவளிப்படாமல் அடங்குநிறல
அவ்வியத்தம். இதுயவ உைக்க நிறலயாகும். (உைக்கம் - சுழுத்தி,
அவ்வியத்தம் - மூலப்பகுதி.)

2156. சுழுமுறனறயச் யேர்ந்துள மூன்றுடன் காட்ேி

ககழுமிய ேித்தம் பிராணன்தன் காட்ேி
ஒழுகக் கமலத்தின் உள்யள யிருந்து
விழுமப் கபாருளுடன் யமவிநின் ைாயன.

கபாருள் : உைக்க நிறலக் களமாகிய கநஞ்ேத்தின் கண் எண்ணமும்

உயிர்ப்பும் ஆளும் ஆகிய மூன்று கருவிகளும் கதாழிற் படும்.
யபருைக்க நிறலக் களமாகிய ககாப்பூழின்கண் உயிர்ப் பும் ஆளும்
ஆகிய இரண்டு கருவிகள் கதாழிற்படும். உயிர்ப்பு அடங்குதலாகிய
குலத்திடத்து ஆள் மட்டும் கதாழிற்படும் இங்கு ஆருயிர் ஆள் என்னும்
கருவியுடன் கூடி மூலப்பகுதி என்னும் திரிபு உணர்ச்ேிப் பண்றப
நுகர்ந்து ககாண்டிருக்கும் இவ்வுண்றம அவ்வுயிர் விழித்கதழுந்தபின்
இன்புைத் துயின்யைன் என கமாழிவதால் உணரலாம்.
அவ்வியத்தமாகிய மூலப்பகுதி மாறு பாட்டுணர்றவச் கேய்யும்.

2157. தானத்து எழுந்து தருக்கு துரியத்தின்

வானத்து எழுந்துயபாய் றவயம் பிைகிட்டுக்
கானத்து எழுந்த கருத்தின் தறலயியல
ஊனத்து அவித்றதவிட்டு ஊமன்நின் ைாயன.

கபாருள் : யபருைக்கமாகிய துரியத்தின்கண் ஆருயிர் எழுந்து

தருக்குறும். உள்ளமானது எழுந்து உலகம் பின்னிடும் படியாக
யவகமாகச் கேல்லும் கேன்று ஓறேயுடன் மூலத்திடத்து ஊனமாகிய
ஆருயிர் குறைவுறடத்தாகிய அைியாறமப் பண்றபச் கேய்யும்
மூலப்பகுதியின் கேயறலயும் விட்டு அம்மூலப்பகுதியுடன் மட்டும்
தனித்து நிற்கும். (ஆருயிர் - உயிர்ப்பு. பிராணவாயு. ஊமன் - ஆன்மா.)

2158. ஊறம எழுத்கதாடு யபசும் எழுத்துைில்

ஆறம அகத்தினில் அஞ்சும் அடங்கிடும்
ஓமயம் உற்றுஅது உள்களாளி கபற்ைது
நாமயம் அற்ைது நாம்அைி யயாயம.

கபாருள் : யபே இயலாத எழுத்தாகிய மகாரத்யதாடு யபசும்

எழுத்துக்களாகிய அகார உகாரங்கள் கபாருந்தில் ஆறமக்குள் அதன்
உறுப்புக்கள் அடங்குவன யபால் ஐந்து, இந்திரியங்களும் கேயல்படாமல்
அடங்கிவிடும். அப்யபாது ஆன்மா பிரணவத்தில் கபாருந்தி ஒளிகபற்று
விளங்கும். அப்யபாது அகங்காரம் ககட்டறத நாம் அைியமாட்யடாம்.

(ஓம் - அ+உ+ம் தூலப்பிரணவம்

ம் - கமய்கயழுத்து (ஊறம எழுத்து) உயிறரச் ோர்ந்து அன்ைி

ஒலியாது. அகர உகரங்கள் யபசும் எழுத்துக்கள்.

அ - ஆற்ைல் - ேக்தி உ - அைிவு - ேிவம். ஊறம எழுத்து - (ம்) மலம்.)

2159. துரியம் இருப்பதும் ோக்கிரத்து உள்யள

நரிகள் பதினாலு நஞ்சுண்டு கேத்தன
பரிய புரவியும் பாைிப் பைந்தது
தரியம் இைந்திடம் கோல்லஒண் ணாயத.

கபாருள் : யபருைக்கமாகிய துரியம் இருப்பது நனவாகிய ோக்கிரத்

துள்யளயாம். நரிகள் என்று கோல்லப்படும் அைிதற் கருவி ஐந்தும்,
கேய்தற்கருவி ஐந்தும் அகக் கலன்கள் நான்கும் கூடிப் பதினான்கு
என்ப. இக்கருவிகள் பதினான்கும் ஆருயிர் புைத்துப் பரவாறமயான
நுகர்ச்ேியின்ைி நஞ்சுண்டது ஒத்து அடங்கின. அப்கபாைிகள் புலன்
ககள்ளும் புலன்கள் பத்தும் குதிறரறய ஒத்துத் கதாடர்பின்ைிப்
பைந்தது. உயிர்ப்பு அடங்கலாகிய துரியாதீதத்து நிகழும் நிறலயில்
இனிய நிறலயிறன இன்ன தன்றமத்கதன்று கோல்ல
ஒண்ணாகதன்க.

2160. மாைா மலம்ஐந்தால் மன்னும் அவத்றதயில்

யவைாய மாயா தங்கர ணாதிக்குஇங்கு
ஈைாகா யதஎவ் வுயிரும் பிைந்துஇைந்து
ஆைாத வல்விறன யால்அடி யுண்ணுயம.

கபாருள் : திருவடிப் யபறு எய்தும் அளவும் விட்டு நீங்காமல் ஒட்டி

நிற்கும் மலம் ஐந்தும் மாைாமலம் எனப்பட்டன. இறவ ஆருயிர்களின்
ஐம்பாட்டினும் உடன் நிற்கும். இறவ நீங்காறமயால் மாயா
காரியமாகிய உடல் கலன் முதலியவற்றை இன்னும் யவைாகப்
கபறுதல் யவண்டும். ஆறகயால் உடம்பின் ஈறு எய்துவதற் கில்றல.
அதனால் எத்தறகய உயிரும் பிைந்து இைந்து ஆைாத வல்
விறனயால் அடியுண்டு துன்புறும்.

2161. உண்ணும்தன் ஊடாடாது ஊட்டிடு மாறயயும்

அண்ணல் அருள்கபற்ை முத்தியது ஆவது
நண்ணல் இலாஉயிர் ஞானத்தி னால்பிைந்து
எண்ணுறு ஞானத்தின் யநர்முத்தி எய்துயம.

கபாருள் : நுகர்விக்கப் படயவண்டிய மாயாகாரியங்கள் திருவருள்

எய்தும் வறரயில் ஊட்டாமல் கழியா. ேிவகபருமான் திருவருள்
கபறுவது வடு
ீ யபைாகும். மாறயறய நண்ணுதல் இல்லாத உயிர்கள்
பிைப்பு எய்தினும் அப்பிைப்பு திருவடி யுணர்வாகிய ேிவஞானப்
பிைப்பாகும். அப்பிைப்பின்கண் எண்ணத்தக்க திருவடி யுணர்வால்
யநர்முத்தியாகிய மீ ளா ஆளாம் திருவடிப் யபறு எய்தும்.

2162. அதிமூட நித்திறர ஆணவம் நந்த

அதனால் உணர்யவான் அருங்கன்மம் முன்னி
திதமான யகவலம் இத்திைம் கேன்று
பிரமாகா ஐஅவத் றதப்படு வாயன.

கபாருள் : ஆருயிர்க்கு ஆணவம் மிகுதலால் அதி மூடமாகிய உைக்கம்

உண்டாகும். அதனால் அவ்வுயிர் இரு விறனக்கு ஈடான
கன்மங்கறளயய நிறனக்கும். நிறனத்து நிறலயான கீ ழ் ஐம்பாடு என்று
கோல்லப்படும் கீ ழால் அவத்றதறய எய்தும். இம்முறையாகச் கேன்று
ேிைப்புநிறல இல்லாத ஐம்பாட்டிறனயும் எய்தும்.

2163. ஆோன்முன் யனதுயில் மாண வகறரத்

யதோய தண்டால் எழுப்பும் கேயல்யபால்
யநோய ஈேனும் நீடுஆண வத்தறர
ஏோத மாயாள்தன் னாயல எழுப்புயம.

கபாருள் : ஆேிரியர் முன்யன பாடம் கற்பிக்கும் யபாது உைங்கும்

மாணவறர ஒளியுறடய பிரம்பால் ஆேிரியர் தட்டி எழுப்புவது யபால,
யநயப் கபாருளான ேிவகபருமானும் அநாதியாகயவ ஆணவ மலத்
கதாடக்கு உறடயயாறரச் சுத்த மாறயயால் ஒளிறய உண்டாக்கி
எழுப்பி அருளுவன்.

2164. மஞ்கோடு மந்தா கினிகுட மாம்என

விஞ்சுஅைி வில்யலான் விளம்பும் மிகுமதி
எஞ்ேலில் ஒன்கைனு மாறுஎன இவ்வுடல்
அஞ்சுணும் மன்னன்அன் யையபாம் அளயவ.

கபாருள் : யமகத்கதாடு கபாருந்திய ஆகாய கங்றக குடத்திலுள்ள

நீயரயாம் என்பது அைிவில்லாதவன் மிக்க அைிவுறடயயான் யபாலக்
கூறும் கூற்று. அவ்வாறு குறை வில்லாத பிரமமும் ஆன்மாவும்
ஒன்று என்பதற்கு மாைாக இவ்வுடலுக்கு நாயகனாகிய ஆன்மா
பக்குவப்பட்டு நீங்கும் வறர ஐந்து அவத்றதக்கு உட்பட்டுக் ககாண்யட
யிருக்கும்.

2165. படியுறட மன்னவன் பாய்பரி ஏைி

வடிவுறட மாமநகர் தான்வரும் யபாது
அடியுறட ஐவரும் அங்குஉறை யவாரும்
துடியில்லம் பற்ைித் துயின்ைனர் தாயம.

கபாருள் : உடம்றபத் தனதாகக் ககாண்டு ஆளும் ஆருயிர்

இறடயைாது ஓடிக் ககாண்யட யிருக்கும். இயல்பு வாய்ந்த மனமாகிய
குதிறர மீ து ஏைி அழகு மிக்கதாகிய அகநகரின்கண் வலம் வருகின்ைது.
அப்கபாழுது அைிதற் கருவியாகிய கேவி முதலிய ஐந்தும்
கேய்தற்கருவி முதலிய பிைகருவிகளும் புறடகபயராது
உைங்கிக்கிடக்கும். அறவகளின் பற்றுக் யகாட்டுக்கு இடனாகத் துடித்துக்
ககாண்டிருக்கும் இயல்பு வாய்ந்த கநஞ்ேம் துடியில்லம்.
அந்கநஞ்ேத்றதப் பற்ைி உைங்குகின்ைனர். (துடியில்லம் - இதயத்தானம்)

2166. யநரா மலத்றத நீடுஐந்து அவத்றதயின்

யநரான வாறுஉன்னி நீடு நனவினில்
யதரா மலம்ஐந்தும் யநயர தரிேித்து
யநராம் பரத்துடன் நிற்பது நித்தயம.

கபாருள் : புைக்கண்ணுக்குப் புலப்படாத மலத்றத சுத்த அவத்றதயில்

புலப்படும் வண்ணம் மலக் குற்ைத்துக்குரிய காரணத்றத நிறனந்து
நின்மல ோக்கிரத்தில் கண்ணுக்குப் புலப்படாதிருந்த ஐம்
மலங்கறளயும் அகக்காட்ேியில் கண்டு, தம் முகத்துக்கு முன்னாக
விளங்கும் ேிவத்துடன் பிரியாது நிற்பயத அழியாத நிறலயாகும்.

4. மத்திய சாக்கிர அவத்வத

(அஃதாவது மத்தியமாகிய புருவ நடுவில் ேீவன் ோக்கிரம் ஆதிய ஐந்து

அவத்றதப் படும். அறவ ோக்கிரத்தில் ோக்கிரம், ோக்கிரத்தில்
கோப்பனம், ோக்கிரத்தில் சுழுத்தி, ோக்கிரத்தில் துரியம், ோக்கிரத்தில்
துரியாதிதம் என்பன. இறவ விழிப்பிலுள் நிறலயவறு பாயடயாம்.)

2167. ோக்கிர ோக்கிரம் தன்னில் தியராதாயி

ோக்கிர கோப்பனம் தன்னிறட மாமாறய
ோக்கிரம் தன்னில் அழுத்திதற் காமியம்
ோக்கிரம் தன்னில் துரியத்து மாறயயய

கபாருள் : நனவின் நனவு என்று கோல்லப்படும் நிறலயில் தியராதாயி

கதாழிற்படுத்தும். தியராதாயி நடப்பாற்ைல். இதுயவ மறைப்பாற்ைல்.
நனவினிடத்து நிகழும் கனவில் தூமாறயத் கதாடர்பினராவர். நனவின்
உைக்கத்துக்குக் கன்மத் கதாடர்பினராவர். நனவின் யபருைக்கத்துக்குத்
தூவாமாறயத் கதாழிலினராவர்.

2168. மாறய எழுப்பும் கலாதிறய மற்ைதின்

யநய இராகாதி ஏய்ந்த துரியத்துத்
யதாயும் சுழுமுறன கனாநனா வும்துன்னி
ஆயினன் அந்தச் ேகலத்துஉ ளாயன.

கபாருள் : தூவா மாறயயானது உயிர்ப்பு அடங்கலாகிய துரியாதித

நிறலயில் உறழப்புக் கருவியாகிய கலாதியுடன் அடங்கிநிற்கும்
யபருைக்கத்தின்கண் விறழவுக் கருவியாகிய அராதும் முறனக்கும்.
உைக்கமாகிய சுழுமுறனயின்கண் உணர்வுக் கருவியாகிய வித்றத
முறனத்துக்கூடும். கனவு நிறலயில் உறழப்பு முறனத்துக்கூடி உடல்
கமய்யாகிய மூலப்பகுதிக் கருவிகள் இருபத்றதந்துடன் கதாழிற்படும்.
நனவு நிறலயுடன் எல்லாக் கருவிகளுமாகிய முப்பத்றதந்து
கருவிகளுடன் கதாழிற்படும்.

2169. யமவிய அந்தகண் விழிகண் குருடனாம்

ஆவயின் முன்அடிக் காணு மதுகண்டு
யமவும் தடிககாண்டு கேல்லும் வழிகபை
மூவயின் ஆன்மா முயலும் கருமயம.

கபாருள் : பிைவியியலயய குருடனும் இறடயில் குருடானவனும்

ஆகிய இருவரும் நடந்து கேல்லும் யபாது முன்யன கேன்ை
நறடபாறதறய அைிந்து கபாருந்திய தடிறயக் ககாண்டு பாறதறய
அைிந்து நடப்பர். அவ்வாயை மூன்று வறகயான உயிர் வருக்கங்களும்
கேயலில் கபாருந்தும்.

2170. மத்திமம் ஒத்தி ேிலந்தி வலயத்துள்

ஒத்துஅங் கிருந்து உயிருண்ணு மாறுயபால்
அத்தனும் ஐம்கபாைி ஆடகத்துள் நின்று
ேத்த முதல்ஐந்தும் தான்உண்ணு மாயை.

கபாருள் : ேிலந்தியானது அதுகட்டிய வறலயின் நடுவுள்

கபாருந்தியிருந்து அங்கு அணுகி வரும் உயிரினங்கறளப் பிடித்துத்
தின்னுவது யபால் ேிவகபருமானும் ஐம்கபாைி அைிவுகளும்
வந்துகபாருந்தும் மூறளப் பகுதியில் உடனிருந்து ேத்த முதலாகிய
புலன்கள் ஐந்றதயும் நுகர்கின்ைான். ேிவன் மூறளயில் ஆன்மாவுடன்
இருந்து ேத்த முதலிய புலன்கறள நுகர்கின்ைான்.

2171. றவச்ேன வச்சு வறகயிரு பத்தஞ்சும்

உச்சும் உடன்அறண வான்ஒரு வன்உளன்
பிச்ேன் கபரியன் பிைப்பிலி என்கைன்று
நச்ேி அவனருள் நான்உய்ந்த வாயை.

கபாருள் : றவக்கயவண்டியவாறு இருபத்றதந்து தத்துவங்கறளச்

ோக்கிர நிறலயில் றவத்து அவற்றையய உபாயமாகக் ககாண்டு
கபாருந்தி எங்குமுள்ள ேிவன் வியாபித்துள்ளான். பித்தன் என்றும்
கபரியன் என்றும் பிைப்பில்லாதவன் என்றும் எப்யபாதும் விரும்பிப்
யபாற்ைி அவனருள் கபற்று நான் உய்து கபற்யைன்.
2172. நாலா றுடன்புருடன் நல்தத் துவமுடன்
யவைான ஐ ஐந்து கமய்ப்புரு டன்பரன்
கூைா வியயாமம் பரம்எனக் ககாண்டனன்
யவைான நாயலழு யவதாந்த தத்துவயம.

கபாருள் : ஆன்ம தத்துவம் இருபத்து நான்குடன் புருடன் என்ை

தத்துவத்துக்கு யவைாகவுள்ள இருபத்து ஐந்துடன் ஆன்மா பிரமம்
கோல்லமுடியாத ஆகாயம் ஆகியவற்றை யமலான தத்துவங்களாகப்
பிரமவாதிகள் ககாண்டனர். இவ்வாறு யவைான இருபத்கதட்டும்
யவதாந்தத்துக்குரிய தத்துவங்களாம். (யவைான ஐந்து பூதங்கள் 5,
இந்திரியங்கள் 10, கதாழில்கள் 10, ஆன்மா - 1, பிரமம் - 1, பரமாகாயம் -
1 ஆக 28. றேவ தத்துவம் 36.)

2173. ஏலங்ககாண்டு ஆங்யக இறடகயாடு பிங்கறல

யகாலங்ககாண்டு ஆங்யக குணத்துடன் புக்கு
மூலங்ககாண்டு ஆங்யக முறுக்கிமுக் யகாணிலும்
காலங்ககாண் டான்அடி காணலும் ஆயம.

கபாருள் : ஆன்மா கபாருத்தமாக உடம்பினுள் இறட பிங்கறல

நாடிகளில் முறையாகப் கபாருந்தி அங்குச் ேத்துவ குணத்துடன் புகுந்து
மூலாதாரம் முதலாக அங்கு மும்முடிச்சுகறளயும் கடந்து காலாதீதப்
கபாருளான ேிவனது திருவடிறயக் காணலாகும்.

2174. நாடிகள் பத்தும் நலந்திகழ் வாயுவும்

ஓடிய காலில் ஒடுங்கி யிருந்திடும்
கூடிய காமம் குளிக்கும் இரதமும்
நாடிய நல்ல மனமும் உடலியல.

கபாருள் : பத்து நாடிகளும் நன்றமறயத் தருகின்ை பிராணன் முதலிய

வாயுக்களும் மூலாதாரம் முதலாக யமலாகச் கேல்லும்
சுழுமுறனயில் ஒடுங்கி இருந்திடும். காமக் கல்வியில் கபறும் ஆனந்த
இரேமும் நன்றமறய நாடிய மனமும் இவ்வுடலில் ஆம்.

2175. ஆவன ஆக அழிவ அழிவன

யபாவன யபாவ புகுவ புகுவன
காவலன் யபர்நந்தி காட்டித்துக் கண்டவன்
ஏவன கேய்யும் இலங்கிறழ யயாயன.

கபாருள் : ஆவன ஆகும். அழிவன அழியும், கழிவன கழியும், வருவன

வரும். ஆறகயால் காக்கின்ை இறைவன் ஆன்மாக்களுக்கு
அனுபவத்றதக் ககாடுத்துச் ோட்ேியாகக் கண்டிருப்பவன். ஆதலால்
தக்கவாறு கேய்யும் கருறணயாளன் ஆவான்.

2176. பத்கதாடு பத்துயமார் மூன்றும் பகுதியும்

உய்த்த துரியமும் உள்ளுணர் காலமும்
கமய்த்த வியயாமமும் யமனலத் துரியமும்
தத்துவ நாயலழ் எனஉன்னத் தக்கயத.

கபாருள் : பத்து இந்திரியங்கயளாடு அவற்ைின் கதாழில்கள் பத்தும்

நான்கு அந்தக் காரணங்களும், இறவ கபாருந்திய ேிவனும் ேிரேில்
யமாதும், பிராணனும் உண்றமயான ஆகாயமும் யமல்முகத்தில்
விளங்கும் பிரமமும் யவதாந்த தத்துவங்கள் இருபத்கதட்டு என்று
எண்ணத்தக்கன வாகும்.

2177. விளங்கிடு முந்நூற்று முப்பயதாடு ஒருபான்

தளங்ககாள் இரட்டிய தாறு நடந்தால்
வணங்கிடும் ஐம்மலம் வாயு எழுந்து
விளங்கிடும் அவ்வழி தத்துவம் நின்யை.

கபாருள் : விளக்கம் மிக்க முன்னூறுடன் முப்பயதாடு பத்தாகிய

முன்னூற்றைச் யேர்த்து அறு நூற்றை வலிறமயுறடய ஆறை இரட்டிய
முப்பத்தாறுடன் கபருக்க வரும் 21,600 சுவாேம் நடந்தால் ஆணவமாதி
ஐம்மலங்களும் வணங்கி நீங்கும், மூலவாயு யமல் எழுந்து விளங்கும்
யபாது தத்துவங்களும் அங்கங்யக நின்றுவிடும்.

2178. நாகலாரு யகாடியய நாற்பத்கதண் ணாயிரம்

யமலுயமர் ஐந்நூறு யவைாய் அடங்கிவிடும்
பாலறவ கதாண்ணூயைாடு ஆறுள் படும்அறவ
யகாலிய ஐ ஐந்துள் ஆகும் குைிக்கியல.

கபாருள் : தத்துவங்கறள கவவ்யவைாகப் பிரித்துக் கணக்கிட்டால்,

அறவ நான்கு யகாடியய நாற்பத்கதாண்ணாயிரத்து ஐந்நூறு என்று
ேிைப்பாக அடங்கும். அவற்றைப் பகுத்துத் கதாகுக்கின்
கதாண்ணூற்ைாறுள் படும். அறவகறள யமலும் சுருக்கில்
இருபத்றதந்துள் அடங்கும்.

2179. ஆகின்ை கதாண்ணூயைாடு ஆறும் கபாதுஎன்பர்

ஆகின்ை ஆைாறு அருஞ்றேவர் தத்துவம்
ஆகின்ை நாயலழ் யவதாந்தி வயிணவர்க்கு
ஆகின்ை நாலாறுஐ ஐந்துமாயா வாதிக்யகா.
கபாருள் : மாறயயின் காரியமாகிை தத்துவங்கள் கபாதுவறகயால்
கதாண்ணூற்ைாறு ஆகும். அருறமயான றேவர் ககாண்டுள்ளது
முப்பத்தாறு தத்துவங்களாகும். இருபத்கதட்டு தத்துவங்கள் யவதாந்த
ேமயத்துக்கு உள்ளன. றவணவர்களுக்கு உள்ள தத்துவம் இருபத்து
நான்காகும். மாயாவாதிக்குரிய தத்துவம் இருபத்றதந்தாம்.

2180. தத்துவ மானது தன்வழி நின்ைிடில்

வித்தக னாகி விளங்கி யிருக்கலாம்
கபாய்த்தவ மாம்அறவ யபாயிடும் அவ்வழி
தத்துவம் ஆவது அகார எழுத்யத.

கபாருள் : தத்துவங்கறளத் தம்வழி அடங்கி நிற்கும்படி கேய்யின்;

மிகவும் ேமர்த்தனாக விளக்கம் கபற்ைிருக்கலாம். பிராண
கேயமறடயாது ஏறனய கபாய்யான கநைி அகன்றுவிடும். அறத
உணர்த்தும் கநைி அகார எழுத்தைிவாகும்.

2181. அைிகவான் ைிலாதன ஐஏழும் ஒன்றும்

அைிகின்ை என்றன அைியாது இருந்யதன்
அைிகின்ைாய் நீஎன்று அருள்கேய்தார் நந்தி
அைிகின்ை நாகனன்று அைிந்து ககாண்யடயன.

கபாருள் : முப்பத்தாறு தத்துவங்களும் ஆன்மா கபாருந்தாத யபாது

அைிவில்லாதறவ ஆகும். அவ்வாறு இருந்தும் அவற்றை அைிகின்ை
என்றன நான் அைியாமல் இருந்யதன். என் குருநாதன் நீ அைியும்
ஆற்ைலுறடயாய் என்று அருள்கேய்தான். அதனால் நான் அைிகின்ைவன்
என்பறத அைிந்து ககாண்யடன்.

2182. ோக்கிர ோக்கிர மாதி தனில்ஐந்தும்

ஆக்கும் மலாவத்றத ஐந்து நனவாதி
யபாக்கி இவற்கைாடும் கபாய்யான ஆைாறு
நீக்கி கநைிநின்றுஒன்று ஆகியய நிற்குயம.

கபாருள் : ோக்கிரத்தில், ோக்கிரம் முதலான அவத்றதயில்

ேிவதத்துவம் ஐந்தும் கபாருந்தும் அறவகறள மலத்றதக்
காரணமாகவுறடய இந்த நனவு முதலிய ஐந்து அவத்றதகளினால்
யபாக்கி, இவற்யைாடும் கபாய்யான முப்பத்தாறு தத்துவங்கறளயும்
அகற்ைி ஆன்மா பிரணவ கநைி நின்று ேிவத்யதாடு கபாருந்தி நிற்கும்.

2183. ஆணவ மாதி மலம்ஐந்து அவயரானுக்கு

ஆணவ மாதிநான் காம்மாற்கு அரனுக்கு
ஆணவ மாதிமூன்று ஈேர்க்கு இரண்கடன்ப
ஆணவம் ஒன்யை ேதாேிவத்திற்கு ஆவயத.

கபாருள் : பிரமனுக்கு ஆணவம், கன்மம், மாறய மாயயயம், தியராதாயி

ஆகிய ஐம்மலங்களும் உள்ளன. திருமாலுக்கு ஆணவம் கன்மம்
மாறய தியராதாயி ஆகிய நான்கு மலங்கள் உள்ளன. உருத்திரனுக்கு
ஆணவம் கன்மம் தியராதாயி ஆகிய மூன்று மலங்கள் உள்ளன.
மயகசுவரர்க்கு ஆணவமும் தியராதாயியும் உள்ளன. ேதாேிவனுக்கு
ஆணவம் மட்டும் உரியது.

5. அத்துவாக்கள்

(அத்துவா - வழி, அத்துவாக்கள் மந்திரம், பதம், வன்னம், புவனம்,

தத்துவம், கறல என ஆைாம். இவற்றுள் மந்திரம் பதம், வன்னம்
கோற்பிரபஞ்ேம் எனவும், புவனம் தத்துவம் கறல கபாருட் பிரபஞ்ேம்
எனவும் கபயர் கபறும். இறவ விறனறய ஈட்டுவதற்கும் விறனறய
நுகர்வதற்கும் உரிய வழிகளாம்.)

2184. தத்துவம் ஆைாறு தன்மனு ஏழ்யகாடி

கமய்த்தகு வன்னம்ஐம் பான்ஒன்று யமதினி
ஒத்துஇரு நூற்றுஇரு பான்நான்குஎண் பான்ஒன்று
றவத்த பதம்கறல ஓர்ஐந்தும் வந்தயவ.

கபாருள் : தத்துவங்கள் முப்பத்தாறு, மந்திரங்கள் ஏழ்வறகயான

முடிவுகறள உறடயன. உண்றமயில் வழங்கும் எழுத்துக்கள்
ஐம்பத்கதான்ைாகும். புவனங்கள் இருநூற்று இருபத்து நான்கு பதங்கள்
எனப்படுபறவ. எண்பத்கதான்று கறலகள் ஐந்து, இறவ ேிருஷ்டியில்
வந்தறவ. ஆறு அத்துவாக்களின் வறகயும் கதாறகயும் கூைியவாறு.

2185. நாடிய மண்டிலம் மூன்றும் நலந்கதரிந்து

ஓடும் அவயராடு உள்இரு பத்துஐஞ்சும்
கூடுவர் கூடிக் குைிவழி யயகேன்று
யதடிய பின்னர்த் திறகத்திருந் தார்கயள.

கபாருள் : உடலகத்யத நாடப்படும் மண்டிலங்கள் மூன்று ேிவகுருவின்

அருளால் அவற்ைின் நன்றமகறள அைிந்து நிற்பாருடன் கலந்து
நடப்பது இருபத்றதந்து கமய்களாகும். அவற்றுடனும் ேிவகுருவின்
அருமறையாம் உபயதே கமாழியுடனும் கேன்று காண்õபர்க்குக்
கருவிகள் ஒன்றும் யதான்ைா. அதனால் திறகப்புற்ைிருந்தாறர கயாப்பர்.
2186. ோக்கிர ோக்கிர மாதித் தறலயாக்கி
ஆக்கிய தூலம் அளவாக்கி அதீதத்துத்
தாக்கிய அன்பான தாண்டவம் ோர்ந்துஅது
யதக்கும் ேிவமாதல் ஐந்தும் ேிவாயயவ.

கபாருள் : நனவின் நனவிறன முதற்ககாண்டு பருவுடற்கண் உள்ள

உச்ேித் கதாறளயாகிய கவளிவறர நின்று அப்பால் அருள்
கவளியின்கண் அருளப் கபறும் திருக்கூத்திறனக் கண்டு வழிபட்டு
அதன்யமல் தூவா கமய்க்கண் காணப் கபறும் ேிவகமய் ஐந்தும்
உணர்வுறுவர். அத்தறகயார்க்கு எல்லாம் ேிவ வண்ணமாய்க்
காணப்கபறும்.

6. சுத்த நனவாதி பருவம் (அஃதாவது ேகலநிறலயில் சுத்தோக்கிர

முதலிய ஐந்து நிறலகள்.)

2187. நானவாதி தூலயம சூக்கப் பகுதி

அனதான ஐஐந்தும் விந்துவின் ேத்தி
தனதாம் உயிர்விந்து தான்நின்று யபாந்து
கனவா நனவில் கலந்ததுஇவ் வாயை.

கபாருள் : நனவு முதலாகச் கோல்லப்படும் பருறமப் பகுதியய

நுண்றமயாம். பகுதியும். அத்தன்றமயவாகிய இருபத்றதந்து
கமய்களும் தூமாறய என்று கோல்லப்கபறும் மாமாøயினின்றும்
யபாந்தன வாகும். அவற்றுடன் கலந்து கதாழிற்படும். ஆருயிரின்நிறல
தூநிறல யாகும். அந்நிறல நனவிற் கனவு யபான்று காணப் கபறும்.
(விந்துவின் - மகாமாறயயின்.)

2188. நனவில் அதீதம் பிைந்தார் கிடந்தார்

நனவில் துரியம் நிகழ்ந்தார் தவழ்ந்தார்
நனவில் சுழுத்தி நடந்தார் வளர்ந்தார்
நனவில் கனவுஓட நன்கேய்தி யானயத.

கபாருள் : ோக்கிரத்தில் (விழிப்பு நிறலயில் துரியாதீதம் அறடந்தவர்

குழந்றதறயப் யபாலக் கிடப்பர். ோக்கிரத்தில் துரியநிறல அறடந்தவர்
தவழும் குழந்றதறயப் யபால் ேிைிது அைிவுள்ளவராவர். ோக்கிரத்தில்
உடறல உைங்கச் கேய்பவர் வளர்ந்த பிராயம் கபற்ைவராவர்.
ோக்கிரத்தில் கோப்பன நிறலயில் உள்ளவர் ஓடுதல் யபான்ை
கேயறலச் கேய்பவராவர்.)

2189. கேைியுங் கிரிறய ேிவதத் துவமாம்

பிைிவில் சுகயயாகம் யபரருள் கல்வி
குைிதல் திருயமனி குணம்பல வாகும்
அைிவில் ேராேரம் அண்டத் தளயவ.

கபாருள் : ோக்கிரத்தில் துரியாதீதம் கேன்ைவரிடத்துக் கிரிறய ேிைந்து

விளங்குவதால் ேிவ தத்துவம் உணரப்படுவதாக உள்ளது. அப்படிப்
பட்டவர்களிடம் பிரிப்பின்ைிச் கேைிந்திருக்கும் சுகரூபமான யயாகம்
ேிவத்தின் யபரருளாயலயாம். அவரிடம் ேிைந்த கல்வியும் நல்ல
திருயமனியும் நற்குணங்களும் காணப்கபறும். அவர்களுறடய அைிவில்
அண்டயகாேத்தில் அறேவனவும் அறேயாதனவும் விளங்கும்.

2190. ஆதி பரஞ்ேிவம் ேத்தி ேதாேிவம்

ஏதம்இல் ஈேன்நல் வித்தியா தத்துவம்
யபாதம் கறலகாலம் நியதிமா மாறய
நீதிஈ ைாக நிறுத்தினன் என்யன.

கபாருள் : ஆதியாகிய பரேிவம் ேிவம்ேத்தி ேதாேிவம் குற்ைமில்லாத

மயகேன் சுத்தவித்றத ஆகிய தத்துவமும், வித்றத கறல காலம் நியதி
மாறய ஆகிய தத்துவமும் முறைறயயும் முடிவும் உறடயனவாக
அறமந்துள்ளான் என்று அைியாவாயாக. சுத்தவித்றத
ேிவதத்துவத்திலும் வித்றத வித்தியா தத்துவத்திலும் உள்ளன
எனக்ககாள்க.

2191. யதே திகழ்ேிவம் ேத்தி ேதாேிவம்

ஈேன் அனல்வித்றத இராகம் கறலகாலம்
மாேகல் வித்றத நியதி மகாமாறய
ஆேில் புருடாதி ஆன்மாஈ ைாயை.

கபாருள் : ஒளிமிக்கேிவம் ேத்தி ேதாேிவம் மயகேன் சுத்தவித்றத

இராகம் கறல காலம் குற்ைமற்ை வித்றத நியதிமாறய குற்ைமில்லாத
புருடன் முதலாக ஆன்மதத்துவங்கள் ஈைாகத் தத்துவம் 36 ஆகும்.
(ேிவத்துவங்கள் ஐந்தும், வித்தியா தத்துவங்கள் ஏழும் கூைப்பட்டுள்ளன
எனவும் ககாள்ளலாம்.)

2192. ஆணவம் மாறயயும் கன்மமும் ஆம்மலம்

காணும் முறளக்குத் தவிடுஉமி ஆன்மாவும்
தாணுறவ ஒவ்வாமல் தண்டுலமாய் நிற்கும்
யபணுவாய் மற்றுநின் பாேம் பிரித்யத.

கபாருள் : ஆணவம் உமிறய ஒக்கும் மாறய தவிட்றட ஒக்கும்.

கன்மம் முறளறய ஒக்கும். ஆருயிர் அரிேிறய ஒக்கும். உயிர்
கலப்புத்தன்றமயால் ேிவனுடன் புணர்ப்பாய்ப் பிரிவின்ைி நிற்பினும்
அரிேிறய ஒக்குயம யன்ைிச் ேிவறன ஒவ்வாது. திருவருளால்
உன்னுறடய பாேங்கறள விட்டுவிலகிச் ேிைப்பருளும் ேிவகபருமான்
திருவடிப் கபருறமயிறனப் யபாற்றுவாயாக. (தண்டுலம் - அரிேி.)

2193. பசுக்கள் பலவண்ணம் பாகலாரு வண்ணம்

பசுக்கறள யமய்க்கின்ை ஆயன் ஒருவண்ணம்
பசுக்கறள யமய்க்கின்ை ஆயன்யகால் யபாடில்
பசுக்கள் தறலவறனப் பற்ைி விடாயவ.

கபாருள் : பசுக்கள் பல நிைமுறடயறவயாயினும் அறவகளின் பால்

ஒயர கவண்றம நிைமுறடயதுதான். அப்பசுக்கள் பல வாயினும்
யமய்ப்பான் ஒருவன்தான். அப்பசுக்கறள யமய்ப்பவன் யமய்ப்பறத
நிறுத்தினால் பசுக்கள் யமய்ப்பாறனச் சூழ்ந்து ககாண்டு அகலாது
நின்றுவிடும். (பசுக்கள் - ஆன்மாக்கள். பால், தன்றம, ஆயன் - பசுபதி;
ேிவம்.)

2194. உடல்இந் தியம்மனம் ஒண்புத்தி ேித்தம்

அடகலான்று அகந்றத அைியாறம மன்னிக்
ககடும்அவ் வுயிர்மயல் யமலும் கிறளத்தால்
அறடவது தான்ஏழ் நரகத்து ளாயய.

கபாருள் : உடலில் உள்ள கன்யமந்திரியங்கள், ஞாயனந்திரியங்கள்

மனம் ஒளிமிக்க புத்தி ேித்தம் வலிறம மிக்க அகங்காரம் ஆகிய அந்தக்
காரணங்கள் அைியாறமறயப் கபாருந்திக் ககடும். அத்தறகய
உயிரினது. மயக்கம் யமலும் கபருகினால் அவ்வுயிர் ஏழு நரகத்திலும்
கேன்று துயர் உறும். ஆன்மா அைியாறமயயாடு கபாருந்தினால் உய்தி
இல்றல.

2195. தன்கதரி யாத அதீதம்தற்கு ஆணவம்

கோல்கதரி கின்ை துரியம்கோல் காமியம்
கபற்ை சுழுத்திப்பின் யபசுறும் காதலாம்
மற்ைது உண்டிக் கனவுநன வாதயல.

கபாருள் : மூலாதாரத்றதப் புருடன் கபாருந்திக் கிடப்பது தன்றன

அைியாத துரியாதீத நிறலயாகும். உந்திறயப் புருடன் அறடயும்
யபாதும் பிரணவம் விளங்கும் அகரக் கறலறய விரும்பிப் கபாருந்தி
நிற்பான். இதயத்தில் புருடன் சுழுத்திறய அறடயும்யபாது
கோல்லப்கபற்ை காமிய வாேறனயுடன் உள்ளான். மற்று
அவ்வாேறனயய அனுபவமாகக் கனவு நனவு நிறலகளில் ஆகும்.
2196. நனவில் கனவுஇல்றல ஐந்து நனவில்
கனவிலாச் சூக்குமம் காணும் சுழுத்தி
தனலுண் பகுதியய தற்கூட்டும் மாறய
நனவில் துரியம் அதீதம் தறலவந்யத.

கபாருள் : நனவிற் கனவில்றல யாதலின் அந்நனவின்கண்

ஐம்கபாைியும் கேம்றமயாகத் கதாழிற்படும். நனவின் கண் கனவு
நிகழாத உைக்கம் சுழுத்தி எனப்படும். அதில் மனம் முதலிய
நுண்கபாைிகள் கதாழிற்படும். தன்றனச் ோர்ந்துள்ள மாறய என்னும்
மூலப் பகுதியின் நுகர்யவ யபருைக்க நிறலயாகும். நனவில் அப்பால்
நிறல தன்றன யவகைன உணரும்நிறல கபாருந்தியதாகும். (அதீதம் -
அப்பால்)

2197. ஆைாைில் ஐஐந்து அகல நனாநனா

ஆைாம் அறவவிட ஆகும் நனாக்கனா
யவைான ஐந்தும் விடயவ நனாவினில்
ஈைாம் சுழுத்தி இதில்மாறய தாயன

கபாருள் : முப்பத்தாறு தத்துவங்களில் உடலின் ோர்பான ஆன்ம

தத்துவமும் புருடனும் ஆகிய இருபத்றதந்து தத்துவங்களும்
நீங்கினால் ேத்த ோக்கிரம் கபாருந்தும் யமலுள்ள வித்தியா
தத்துவத்தில் உள்ள ஆறும் முன்னுள்ள இருபத் றதந்தும் ஆகமுப்பத்
கதான்றும் நீங்கினால் நனவில் கனவு கபாருந்தும், இறவகளின்
யமலுள்ள யவைான ேிவ தத்துவம் ஐந்தும் கழன்ை யபாது சுழுத்தி
அறமயும். இந்நிறலயில் எஞ்ேியுள்ளது சுத்தமாறய ஒன்யையாகும்.

2198. மாறயயில் வந்த புருடன் துரியத்தில்

ஆய முறைவிட்டு அதுவும்தான் அன்ைாகிச்
யேயயத வலவிந் துடன் கேல்லச் கேன்ைக்கால்
ஆய தனுவின் பயனில்றல யாயம.

கபாருள் : யபருைக்க நிறலயாகிய துரியத்தில் ஆளுடன மட்டும்

ஆருயிர் நிற்கும், அதற்கும் அப்பால் அந் நிறலறயயும் கடந்து அப்பால்
நிறலயாகிய புலம்பின்கண் மாறயயுடன் கேல்லும. அவ்வாறு நிற்கும்
நிறலயில் மாயாகாரிய உடம்பு இருந்தும் விறன நிகழ்ச்ேி
இன்றமயால் ஏதும் பயன் இல்றல. ஈண்டு கூைப்படும் ஆள் கபாதுறம
- நிறலகயன்க. (புருடன் - ஆன்மா. யகவலவிந்து - யகவல
அவத்றதயில் மாறயயயாடு.)
2199. அதீதத் துரியத்து அைிவனாம் ஆன்மா
அதீதத் துரியம் அதனால் புரிந்தால்
அதீதத்து எழுந்து அைிவாகிய மானன்
முதிய அனலில் துரியத்து முற்றுயம.

கபாருள் : அப்பால் நிறலப் யபருைக்கத்தின்கண் ஆருயிர்

கருவிகளுடன் கூடாமல் தன்னளவாய் அைிவாய் நிற்கும்.
அந்நிறலயியலயய திருவருள் துறணயால் உறுதியாக நின்ைால்
அப்பால் நிறலயில் கிளர்ந்கதழுந்த அைிவாகிய ஆருயிர் முதிய அனல்
என்று கோல்லப்படும் ேிவ கபருமானாகிய யபரைிவுச் சுடரில் புணர்ந்து
நிறலயுறும். (அதீதத் துரியம் - அப்பால் நிறலயபருைக்கம். இயமானன்
- ஆன்மா. முதிய அனல் - பழறமயான ேிவாக்கினி.)

2200. ஐஐந்து பத்துடன் ஆனது ோக்கிரம்

றககண்ட ஐஐந்தில் கண்டம் கனாஎன்பர்
கபாய்கண்ட மூவர் புருடன் சுழுறனயின்
கமய்கண் டவன்உந்தி யமவல் இருவயர.

கபாருள் : ோக்கிரத்தில் கதாழிற்படும் கருவிகள் முப்பத்றதந்து

கண்டத்தில் இருபத்றதந்து தத்துவங்கயளாடு கதாழிற்படும் நிறலறயக்
கனா என்பர். கபாய்யான உடறல இடமாகக் ககாண்ட புருடயனாடு
பிராணன் ேித்தம் ஆகிய மூன்றும் சுழுத்தியிலாகும். உடறல அைிந்த
புருடயனாடு பிராணன் ஆக இரண்டு உந்தியிலாதல் துரியம்.

2201. புரியட் டகயம கபாருந்தல் நனவு

புரியட் டகந்தன்னில் மூன்று கனவு
புரியட் டகத்தில் இரண்டு சுழுத்தி
புரியட் டகத்கதான்று புக்கல் துரியயம.

கபாருள் : ோக்கிரத்தில் புருடனுடன் கபாருந்துவன பஞ்ே தன்

மாத்திறரகளும் மனம் புத்தி அகங்காரங்களும் யேர்ந்து எட்டாகும்.
கோப்பனத்தில் புருடனுடன் கபாருந்துவன மனம், புத்தி, அகங்காரம்
ஆகிய மூன்ைாகும். சுழுத்தியில் புருடனுடன் புத்தியும் அகங்காரமும்
கூடித் கதாழிற்படும். துரியத்தில் புருடனுடன் அகங்காரம் ஒன்று
மட்டும் கபாருந்தித் கதாழிற்படும். முன் மந்திரத்தில் தூல யதகத்தில்
கீ ழாலவத்றதறய விளக்கியவர் இங்குச் சூக்கும யதகத்தில் அறமயும்
கீ ழால் அவத்றதறய விளக்குகின்ைார். (புரியட்டகம் - சூக்குக யதகம்.)

2202. நனவில் நனவு புலனில் வழக்கம்

நனவிற் கனவு நிறனத்தல் மைத்தல்
நனவிற் சுழுத்திஉன் நாடல் இலாறம
நனவில் துரியம் அதீதத்து நந்தியய.

கபாருள் : ோக்கிரத்தில் நனவு நிறலயில் புலன் அைிவு ேிைப்பாக

விளங்கும். புலன்கயளாடு கதாடர்பு இன்ைி அவற்ைின் வாதறனகளுடன்
கூடியிருப்பது ோக்கிரத்தில் கனவு நிறலயாகும். அவ்
வாேறனகறளயும் மைந்து நிற்கும் யபாது ோக்கி சுழுத்தி அறமயும்.
ஒன்றையும் பற்ைிய நாட்டம் இல்லாறம ோக்கிரத்தில் துரியம்.
ோக்கிரத்தில் அதீதத்து ேிவானுபவம் ஒன்யையாம். (நிறனத்தல் - கனவு,
மைத்தல் - உைக்கம், நாடல் - யபருைக்கம், நாடல் இலாறம - உயிர்ப்பு
அடங்கல், புலனில் வழக்கம் - ஐம்புலன் ஒடுக்கம்.)

2203. கனவில் நனவுயபால் காண்டல் நனவாம்

கனவினில் கண்டு மைத்தல் கனவாம்
கனவில் சுழுத்தியும் காணாறம காணல்
அனுமாதி கேய்தலில்ஆன துரியயம.

கபாருள் : கனவின்கண் நனவுயபால் காண்பது கனவின் நனவு கனவிற்

கனவு கண்டு மைத்தலாகும். கனவின் உைக்கம் காணாறமயாகும்.
கனவின் யபருைக்கம் அனுமாதியாகக் காண்டல். அனுமாதி உத்யதேம்,
உத்யதேம் என்பது கபாருள் உண்றம மட்டும் யகாடல், அஃதாவது
எழுவாய்க் காட்ேியிறன ஒத்தல், உயிர்ப்பு அடங்கலின்கண்
அவ்உத்யதேக் கேயலும் இன்ைி நிற்ைல்.

2204. சுழுத்தி நனவுஒன்றும் யதான்ைாறம யதான்ைல்

சுழுத்தி கனவுஅதன் உண்றம கழுத்தியில்
சுழுத்தி அைிவுஅைி வாயல அழிறக
சுழுத்தித் துரியமாம் கோல்லறும் பாயழ.

கபாருள் : சுழுத்தி என்று கோல்லப்படுவது உைக்கத்தில் கண் நனவு

ஒன்றும் யதான்ைாறம. உைக்கத்தில் கனவு ஆருயிரின்கண் தன்
உண்றம மட்டும் யதான்றுதல் உறுக்கத்தில் உைக்கம் - சுட்டுணர்வும்
ேிற்றுணர்வும் அழிகவய்தல். அந்நிறல முற்றுணர்வால் ஏற்படுவதாகும்.
முற்றுணர்வு - ேிவஞானம் உறுக்கத்தில் யபருைக்கம் கோற் கழிவாகிய
பாழ் நிறலயாகும் கோற்கழிவு - கோல்லுக்கு அடங்காதது.

2205. துரிய நனவாம் இதமுணர் யபாதம்

துரியக் கனவாம் அகமுணர் யபாதம்
துரியச் சுழுத்தி வியயாமம் துரியம்
துரியம் பரகமனத் யகான்ைிடும் தாயன.
கபாருள் : (துரியத்தில் நனவு என்பது இதத்றதத் தரும் ேிவ உணர்வில்
நிற்பது.)

துரியத்தில் கனவு என்பது ேிரசுக்கு யமல் ேிவறன அண்ட ஆகாயத்தில்

அைிவதாகும். துரியத்தில் சுழுத்தி என்பது ேிரசுக்கு யமலுள்ள நிராதார
ஆகாயத்தில் கபாருந்துவதாகும். துரியத்தில் துரியம் என்பது எல்லாத்
தத்துவங்கறளயும் கடந்த யபாது தன்றனப் பரமாக அைிவதாகும்.

2206. அைிவுஅைி கின்ை அைிவு நனவாம்

அைிவுஅைி யாறம அறடயக் கனவாம்
அைிவுஅைி அவ்அைி யாறம சுழுத்தி
அைிவுஅைி வாகும் ஆன துரியயம.

கபாருள் : ேிற்ைைிவு திருவருளால் முற்ைைிவின்கண் ஒடுங்கி நின்று

அவ் அைிவிறன அைிதல் அைிவின்கண் நனவாகும். அைிவிற் கனவு
அவ் அைிறவ அைிகின்யைாம் என்னும் எண்ணமும் யதான்ைாமல் அவ்
அைிவின்கண் ஒடுங்குதல். அைிவுைக்கம் தன்னைிவு அவ் அைிவின்பின்
கேல்லுதலால் அவ் அைியவயாய்த் தன்றன மைத்தலாகும். அைிவுப்
யபருைக்கம் பரமாகிய ேிவன் யதான்றுதலாகும்.

2207. தான் எங்கும் ஆயவன் ஐம்மலம் தான்விட்டு

ஞானம் தனதுரு வாகி நயந்தபின்
தான்எங்கு மாய்கநைி நின்ைது தான்விட்டு
யமல்நந்தச் சூக்கம் அறவவண்ணம் யமலிட்யட.

கபாருள் : பர ஆகாயம் யபால் தான் எங்கும் கபாருந்தும் நிறலறய

அறடந்தவன் ஐம் மலங்களினின்றும் விடுபட்டு ஞானயம தனது
உருவாகச் ேிவத்றத விரும்பி அறடந்தவன் தான் எங்குமாய் நிற்கும்
தன்றமயும் விட்டு யமலாக விளங்கும் சூக்கும நிறலயான பிரணவ
யதகத்றத அறடவான். (வன்னம் - எழுத்து.)

2208. ஐஐந்தும் ஆறும்ஓர் ஐந்தும் நனாவினில்

எய்யும் நனவு கனவு சுழுத்தியாம்
கமய்யும்பின் சூக்கமும் கமய்ப்பகுதி மாறய
ஐயமும் தான்அவன் அத்துரி யத்தயன.

கபாருள் : முப்பத்தாறு தத்துவங்களுள் இருபத்றதந்து நீங்கிய யபாது

ோக்கிரமும், ஆறு நீங்கிய யபாது கோப்பனமும், ஐந்து நீங்கிய யபாது
சுழுத்தியும் முடிவுறும். இறவயய நனவில் நனவு கனவு சுழுத்தியாகும்
பின்னர்த் தூலமும் சூக்குமமும் சுத்த மாறயயில் ஆம். அத்துரிய
நிறலயில் தத்துவங்கட்குத் தறலறம தாங்குபவனாய்த் தான் அவனாய்
நிற்பன். (எய்த்தல் - இறளத்தல். இதுவறர கூைியறத இங்குத்
கதாதுத்துக்கூைியவாறு.)

2209. ஈகதன்று அைிந்திலன் இத்தறன காலமும்

ஈகதன்று அைிந்தபின் ஏதும் அைிந்தியலன்
ஈகதன்று அைியும் அைிறவ அைிந்தபின்
ஈகதன்று அைியும் இயல்புறட யயாயன.

கபாருள் : இவ் வுண்றமறய நான் இவ்வளவு காலமும்

அைியவில்றல. இவ்வுண்றமறய அைிந்தபின் யவறு அைியத்தக்க
கபாருள் ஒன்றும் இல்றல. அகண்ட வடிவான ேிவயம முதல் என்றும்
அஃது அைிவுக்கும் அைிவுரு என்றும் அைிந்தபின் அது தான் நாம்
அறடயும் யபறு என்று உணர்ந்த தன்றமயன் ஆயியனன். சுத்த
அவத்றதறயத் தவிர அறடய யவண்டிய யபறு யவகைான்றும் இல்றல.

2210. உயிர்க்குஉயி ராகி உருவாய் அருவாய்

அயல்புணர் வாகி அைிவாய்ச் கேைிவாய்
நயப்புறு ேத்தியும் நாதன் உலகாதி
இயற்பின்ைி எல்லாம் இருண்மூட மாயம.

கபாருள் : ேிவம் எல்லா உயிரினங்களுக்கும் உயிராகவும்

உருவமாகவும், அருவமாகவும், அயலாகவும் அயலில் இருந்து புணரும்
கபாருளாகவும், அைிவாகவும் எங்கும் நிறைந்த கபாருளாகவும்,
விரும்பப்படுகின்ை ேத்தியாகவும், நாதனாகவும், உலகம், உடல், கருவி
ஆகியவற்றை இயக்காது ஒழியின் அறவ அறனத்தும் அஞ்ஞானத்தால்
அைிவு கபைாது யபாகும்.

2211. ேத்தி இராகத்தில் தான்நல் உயிராகி

ஒத்துைி பாே மலம்ஐந்யதாடு ஆைாறு
தத்துவ யபதம் ேறமத்துக் கருவியும்
றவத்தனன் ஈேன் மலம்அறு மாயை.

கபாருள் : ஈேன் அநாதியய ஆன்மாக்கறளப் பற்ைிய மலம் நீங்கும்

வண்ணம் ஆன்மாக்களின் யமல் றவத்த கருறணயால் ேத்தியயாடு
கபாருந்தி அவளுக்கு உயிராகி நின்று, அநாதியய கபாருந்திப் பாேத்றத
விறனவிக்கும் ஐம்மலக் கூட்டத்றதயும் முப்பத்தாறு தத்துவ
யபதங்கறளயும் பறடத்து அவற்றை நுகர்தற்குரிய உட்கருவியும்
உயியராடு கூட றவத்தனன்.

2212. ோக்கிரா தீதத்தில் ஆணவம் தன்னுண்றம

ோக்கிரா தீதம் துரியத்தில் தானுைச்
ோக்கிரா தீதத்தில் ஆணவம் தான்விடாச்
ோக்கிரா தீதம் பரன்உண்றம தங்குயம.

கபாருள் : ோக்கிரா தீத நிறலயில் ஆணவ மலமும் தன்னுண்றம

என்ை ஆன்மாவும் உள்ளன. ோக்கிரா தீதத்துப் கபாருந்திய ஒளியில்
ஆன்மா கபாருந்த ோக்கிரா தீதத்தில் கபாருந்திய ஆணவம் நீங்கல்
கபற்றுத் திருவருறளப் கபாருந்தி நின்ைால் பரத்தின் உண்றம
இவர்களிடம் தங்கி நிறல கபறும். (ோக்கிரா தீதம் - அப்பால் நனவு.)

2213. மலக்கலப் பாயல மறைந்தது ேத்தி

மலக்கலப் பாயல மறைந்தது ஞானம்
மலக்கலப் பாயல மறைந்தனன் தாணு
மலக்கலப்பு அற்ைால் மதிகயாளி யாயம.

கபாருள் : அநாதியய ஆன்மாயவாடு மலம் கலந்திருப்பதால் ேிவ

தத்துவம் விளங்கும் மகாமாறய (சுத்தவித்றத) மறைந்து உள்ளனள்.
மலக்கலப்பால் கதளிவான ஞானம் விளங்கவில்றல. மலக்கலப்பால்
ேிவனும் மறைந்திருந்தான். ஆன்மாவினிடம் கபாருந்திய மலக் குற்ைம்
அகன்ைால் சுத்தவித்றத விளங்கும் மதிமண்டலம் ஒளிகபற்று
விளங்கும். (ஆருயிர் - ஆன்மா, யபருயிர் - பரமான்மா.)

2214. திறகக்கின்ை ேிந்றதயுள் ேிங்கங்கள் மூன்று

நறகக்கின்ை கநஞ்சுள் நரிக்குட்டி நான்கு
வறகக்கின்ை கநஞ்ேினுள் ஆறனக்கன்று ஐந்து
பறகக்கின்ை கநஞ்சுக்குப் பாலிரண் டாயம.

கபாருள் : நன்றம தீறமகறளப் பிரித்தைியாத ேிந்றதயில் காமம்

கவகுளி மயக்கம் ஆகிய ேிங்கங்கள் மூன்று உள்ளன. விஷயங்கறள
மகிழ்ச்ேியுடன் கேன்று பற்ைி வஞ்ேகமாய் அறவகறள அறடயும்
முயற்ேியில் ஈடுபடுத்தும் அந்தக் கரணங்களாகிய நரிக்குட்டிகள் நான்கு
உள்ளன. கவளிப் கபாருட்கறள நுகரும் விஷயத்தில் வறக கேய்த
அனுபவிக்க முயலும் இந்திரியங்களாகிய ஆறனக் கன்றுகள் ஐந்து
உள்ளன. புைத்யதயும் அகத்யதயும் கேலுத்துகின்ை இரு தன்றமகள்
கநஞ்சுக்கு உள்ளன.

2215. கதறு பதிகனட்டுக் கண்களும் யபாகச்

ேிதைி எழுத்திடுஞ் ேிந்றதறய நீரும்
விதறு படாமுன்னம் கமய்வழி நின்ைால்
அதிர வருவயதார் ஆறனயும் ஆயம
கபாருள் : தே வாயுக்களும் புரியட்டகமும் கபாருந்திய உடல் புை
உலகில் அவாவிச் கேல்ல, ேிதறுண்டு எழுகின்ை மனத்றத நீங்கள்
அவ்வாறு யகடுற்று உடல் அழியும் முன்னம் இறைவறன அறடயும்
உண்றம கநைிறயப் பற்ைி நின்ைால் யமயல கண்ட பதிகனட்டும்
அதிர்ச்ேியறடய, ஒப்பற்ை ஆன்மாவின் தறலவனாகிய ேிவன்
கவளிப்பட்டருளுவான். (ஆறன - ஆன்+ஐ = ஆன்மாவின் தறலவன்;
ேிவன்)

2216. நனவகத் யதகயாரு நாறலந்தும் வடக்

ீ
கனவகத் யதஉள் கரணங்க யளாடு
முனவகத் யதநின்று உதைியுட் புக்கு
நிறனவகத்து இன்ைிச் சுழுத்திநின் ைாயன.

கபாருள் : நனவில் ஞாயனந்திரிய கன்யமந்திரியங்களாகிய பத்தும்

அவற்ைின் விடயங்களாகிய பத்தும் நீங்க, கனவில் புகுந்து அந்தக்
கரணங்கயளாடு முன் மூறளயிலிருந்து ேிந்திப் பறதயும் மைந்து
உள்ளமாகிய மன மண்டலத்தில் நிறல கபற்ைால் நிறனவும்
இல்லாமல் ஆன்மா நின்மல சுழுத்தியில் கபாருந்தும்.

2217. நின்ைவன் ஆோன் நிகழ்துரி யத்தனாய்

ஒன்ைி உலகின் நியமாதிகள் உற்றுச்
கேன்று துரியாதீ தத்யத ேிலகாலம்
நின்று பரனாய் நின்மல னாயம.

கபாருள் : இவ்வாறு நிற்கும் உயிர் ஆோன் திருவருளால் நனவில்

யபருைக்கத்தனாய் உலகத்துடன் கபாருந்திச் கேய்ய யவண்டும்.
கடறமகறளச் கேவ்றவயாகச் கேய்து நின்ைால் அப்பால் நனவிற்
கேல்வது வாய்க்கும் அதன்கண் ேில நாள் உறைத்து நிற்ைல் யவண்டும்.
இயல்பாகிய பாேங்களின் நீங்கிய ேிவகபருமானின் திருவடிப் யபற்ைால்
மலம் நீங்கித் தூய்றம எய்தும். இதுயவ ஆருயிர் பரனாய் நின்
மலனாம் நிறலறம எய்துவது என்க.

2218. ஆன்அவ் ஈேன் அதீதத்தில் வித்றதயாத்

தான் உலகு உண்டு ேதாேிவ மாேத்தி
யமனிகள் ஐந்தும்யபாய் விட்டுச் ேிவமாகி
யமானம் அறடந்கதாளி மூலத் னாயம.

கபாருள் : தூயயானாக விளங்கிய அவ் ஆருயிர்க் கிழவன் ஈேன் என்று

அறழக்கப் கபறுவன். அவ் உயிர் அப்பால் நிறலயில் திருவடி
யுணர்வாய்த் திகழும். ேிவ உலக நுகர்வுகறள நுகரும், அருயளான்
முதலாக அயன் ஈைாகச் கோல்லப்படும் தூமாறய அருள்விக்க
வடிவங்கறள எய்தும். திருவருளால் அவ் வடிவங்கறள அகன்று தூய
ேிவனாகி ஞான வரம்பாம் யமானம் எய்திப் யபரைிவுப் யபகராளிப் கபரு
முதல்வனாக விளங்குவான்.

2219. மண்டலம் மூன்ைினுள் மாயநன் நாடறனக்

கண்டுககாண்டு உள்யள கருதிக் கழிகின்ை
விண்டவர் தாமறர யமகலான்றும் கீ ழாக
அண்டமும்ல தானாய் அகத்தினுள் ஆயம.

கபாருள் : உடம்பினுள் மும் மண்டலங்களில் மாயத்றதப் புரியும்

கபருமாறனத் தரிேித்துக் ககாண்டு உள்யள நிறனந்து நீங்கி, மலர்ந்து
விளங்குகின் ை ேகஸ்ர தளத்றதக் கடந்து யமற் கேன்ை யபாது அண்டம்
யாவும் தானாகயவ அகத்தினுள் விளங்கும்.

2220. யபாதைி யாது புலம்பின புள்ளினம்

மாதுஅைி யாவறக நின்று மயங்கின
யவதுஅைி யாவணம் நின்ைனன் எம்இறை
சூதைி வாருச்ேி சூடிநின் ைாயர.

கபாருள் : புள்ளினங்கள் என்று கோல்லப்படும் ஆருயிர்கள்

கேவ்வியாகிய யபாது அைியாமல் புலம்பின. திருவருள் ஆற்ைலாம்
மாதிறன யைியாமல் நின்று மயங்கின. யவறு பிரித்துக் காண முடியாத
நிறலறமயாய் யவைைப் புணர்ந்து நின்ைனன் ேிவன். அவன் திருவடி
யுணர்வால் இச்சூழ்ச்ேி உண்றமறய உணர்யவார் அப்கபருமானின்
திருவடிறயச் சூடிப் யபரின்பம் உற்றுத் திகழ்வாராயினர்.

2221. கருத்தைிந்து ஒன்பது கண்டமும் ஆங்யக

கபாருத்தைிந் யதன்புவ னாபதி நாடித்
திருத்தைிந் யதன்மிகு யதவர் பிராறன
பருத்தைிந் யதன்மனம் மன்னிநின் யையன.

கபாருள் : முன்மந்திரத்தில் கண்ட ேிவம் விளங்கும் நுட்பத்றத

அைிந்து ஆறு ஆதாரங்கறளயும் யோம சூரிய அக்கினியாகிய மும்
மண்டலங்கறளயும் யேர்த்து ஒன்பது பிரிவுகறளயும் உடலுள்
கபாருத்துதறல அைிந்யதன். புவனங்கள் அறனத்துக்கும் தறலவனான
பரம்கபாருறள நாடி ஒன்பது மண்டலங்கறளயும் திருத்தி
அறமத்யதன். யதவாதி யதவனாகிய ேிவறன அகத்தில் வருவிக்க
அைிந்யதன். அவன் என் மனத்றதயய கபாருந்தி நிறலயாக
நின்றுவிட்டான்.
2222. ஆன் விளக்ககாளி தூண்டும் அவன் என்னத்
தான விளக்ககாளி யாம்மூல ோதனத்து
ஆன் விதிமூலத் தானத்தில் அவ்விளக்கு
ஏறன மதிமண்ட லம்ககாண்டு எரியுயம.

கபாருள் : உலகத்திலான விளக்றக எண்கணய்த் திரியிட்டுத்

தூண்டுகின்ைவனது கேயல்யபால மூலாதாரத்திலுள்ள அக்கினி மண்டல
ஒளி மூல ோதறனயினால் ஆகும். அவ்வாறு தூண்டப்பட்ட
மூலாதாரத்திலுள்ள அவ்கவாளி, ஏறனய சூரிய ேந்திர மண்டலங்கள்
ஆகியவற்றைக் ககாண்டு பிரகாேமாய் விளங்கும்.

2223. உள்நாடும் ஐவர்க்கு மண்றட ஒதுங்கிய

விண்நாட நின்ை கவளிறய வினவுைில்
அண்ணாந்து பார்த்துஐவர் கூடிய ேந்தியில்
கண்நாடி காணும் கருத்ததுஎன் ைாயன.

கபாருள் : உள் நாட்டமுறடய ஐம்கபாைிகறள உறடயார்க்கு

மண்றடக்கு யமலாக விளங்கும் ஊர்த்துவ ேகஸ்ர தளத்தில் ஆகாய
மண்டலத்றத ஆராயப்புகின் யமல் யநாக்கிய அகத்தில் ஐம்கபாைிகளும்
கூடிய ேந்தியில் அது கண்ணால் ேிந்றதயில் நாடிக் காணும்
தன்றமயது என்ைான்.

2224. அைியாத வற்றை அைிவான் அைிவான்

அைிவான் அைியாதான் தன்னைிவு ஆகான்
அைியா தவத்றத அைிவாறனக் கூட்டி
அைியாது அைிவாறன யார் அைி வாயர.

கபாருள் : தன்னைிவால் சுட்டி உணரப்படாததாய தூமாறய

முதலியவற்றைத் திருவருட் கண்ணால் காண்பவயன கதளிந்த
அைிவுறடயவன் ஆவன். அவற்றைத் தன் அைிவால் அைியுலுறுவான்
அைியாவன் ஆவன். அைிவான்ஆகான் என ஓதினார். அைிவு
விளங்காமல் புலம்புற்ைிருந்த ஆருயிறர மாயா காரியங்கறளக் கூட்டி
ஐம்பாடுகளில் கேலுத்தி மறைந்து நின்று அைிவித்து வரும் அவ்
அருளுறடயாறன அவன் திருவருள் துறணயின்ைி எவர்தாம் அைிவர்
இப்பாடு கீ ழ்ப்பாடு என்பர். (பாடு - அவத்றத, தன்னைிவு - ஆன்ம
ஞானம்.)

2225. துரிய தரிேனம் கோற்யைாம் வியயாமம்

அரியன தூடணம் அந்நன வாதி
கபரியன கால பரம்பின் துரியம்
அரிய அதீதம் அதீதத்த தாயம.

கபாருள் : துரியம் எனப்படும் புரிவுக்காட்ேி யபரைிவுப் கபருகவளிறயக்

காண்பகதனக் கூைியனாம். வியயாமம் - அைிவு கவளி, கோல்லப்படும்
நனவு, கனவு, உைக்கம், யபருைக்கம், உயிர்ப்பு , அடங்கல் முதலியன,
தறடகயனக் கழித்து நன்னறடக்குக் ககாண்டுவர யவண்டிய கதான்று
புரிவு - சுத்தம் காலங்கடந்த எங்கும் பரம்பிய கபரியனவாகிய புரிவு
அருறம யேர் அப்பாலதாகும். (அதீதம் - அப்பால்)

2226. மாறயயிற் யேதனன் மன்னும் பகுதியயான்

மாறயயின் மற்ைது நீவுதல் மாறயயாம்,
யகவல மாகும் ேகலமா யயானியுள்
யதாயும் மனிதர் துரியத்துள் ேீ வயன.

கபாருள் : அசுத்த மாறயயில் அைிவுறடய ஆன்மா அதன் பகுதிகளில்

(31 தத்துவ அைிவில்) நிறல ககாண்டுகபாருந்தும் சுத்த மாறயயில்
ஆன்மா ேிவ தத்துவத்றத அைிவதில் கபாருந்தும் இவ்வுண்றமறய
அைியாத ேகலர் யகவல அவத்றதறய அறடந்து பல யயானிகளில்
புக்கு உழல்வர். சுத்த அவத்றத (சுத்த மாறய)யில் கபாருந்தியுள்ளவர்
நின்மல துரியத்றதக் கண்ட ேிவனாவர். நின்மல ோக்கிர நிறலறய
அறடந்தவருக்குப் பிைவி இல்றல.

7. வகவல சகல சுத்தம் (புலம்பு புணர்வு புரிவு)

(யகவலமாவது, கருவி கரங்கயளாடு கூடாமல் நிற்கும் நிறல.

ேகலமாவது கருவி கரணங்கயளாடு கூடி நிற்கும் நிறல, சுத்தமாவது
கருவி கரணங்கறள விட்டுத் தூயனாய் நிற்கும் நிறல)

2227. தன்றன அைிசுத்தன் தற்யகவ லன்தானும்

பின்னம் உைநின்ை யபத ேகலனும்
மன்னிய ேத்தேத் துச்ேத ேத்துடன்
துன்னுவர் தத்தம் கதாழில்கள் வாகயவ.

கபாருள் : தன் உண்றமறய அைிந்த சுத்தனும், தான் ஒன்றையும்

அைியாமல் கிடக்கும் யகவலனும், இவர்களுக்கு யவைான பல
வறகப்பட்ட பரிபாகமுள்ள ேகலவனும், முறையய ேத்றதயும்,
அேத்றதயும், ேதேத்றதயும் உடனாக, தத்தம் அைியும் திைனுக்குப் ஏற்பப்
கபாருந்தி நிற்பர். ேத்து - ேிவன்; அேத்து - மாறய; ேதேத்து - ஆன்மா.
ஆன்மா ேத்யதாடு கூடிச் ேத்தாயும், அேத்யதாடு கூடி அேத்தாயும்
நிற்ைலின் ேத ேத்தாம். ஆன்மா பக்குவத்துக்கு ஏற்ப. இம்மூன்று
நிறலகளிலும் கபாருந்தி நிற்கும்.

2228. தாயன தனக்குப் பறகவனும் நட்டானும்

தாயன தனக்கு மறுறமயும் இம்றமயும்
தாயன தான்கேய்த விறனப்பயன் துய்ப்பானும்
தாயன தனக்குத் தறலவனும் ஆயம.

கபாருள் : தனக்குப் பறகவனும் நண்பனும் தாயன ஆவான்.

அங்ஙனயம தனக்குரிய மறுறமப்பயனும் இம்றமப் பயனும் தன்னாயல
ஆகும். தான் கேய்த புண்ணிய பாவச் கேயல்களின் பயறன
அனுபவிப்பவனும் தாயன யாவான். தனக்குத் தறலவனும் தாயன
ஆவான். ஆன்மாக்கள் கேய்யும் விறனக் யகற்ப அனுபவமும் பயனும்
உண்டாம்.

2229. ஆமுயிர் யகவலம் மாமாறய யின்நடந்து

ஆம்உயிர் மாறய எைிப்ப அைிவுற்று
காமியம் மாயமய மும்கல வாநிற்பத்
தாம்உறு பாேம் ேகலத்து ஆயம.

கபாருள் : யகவல நிறலயில கிடக்கின்ை உயிர் சுத்த மாறயயில்

கபாருந்தி, பிைகு பக்குவமாகின்ை உயிர் மாறயயின் கதாடர்பால்
விளக்கம் கபை, அைிவுற்று பண்றடய விறனப் பயன்களும் அறவகறள
அறடவதற்குரிய மாயயயமாகிய தனுகரண புவன யபாகங்களும்
கபற்றும், தாம் அறடந்த பாேத்தால் ேகல நிறலறய அறடயும்.

2230. ேகல அவத்றதயில் ோர்ந்யதார் ேகலர்

புகலும் மலம்மூ வறகயும் புணர்ந்யதார்
நிகரில் மலயரான்மால் நீடுபல் யதவர்கள்
நிகழ்நரர் ேீடம் அந்தமும் ஆயம.

கபாருள் : ேகல நிறலயில் கருவிகயளாடு கூடி வந்தவர் ேகலர்

ஆவார். அவர்கள் ஆகமங்களில் கோல்லப்கபறும் ஆணவம் கன்மம்
மாறய ஆகிய மூன்று வறகயான மலங்களுடன் கபாருந்தியவர்கள்
ஒப்பில்லாத பிரமன் திருமால் பலவாக வுள்ள யதவர்கள் இவ்வுலகில்
வாழ்கின்ை மக்கள் புழு ஈைாகச் ேகலராவர். பிரமன்முதல் புழு ஈைாகப்
பிைப்பு இைப்பில் பட்டவராதலின் ேகலராவர்.

2231. தாவிய மாறயயில் தங்கும் பிரளயம்

யமவிய மற்ைது உடம்பாய்மிக் குள்ளன
ஓவல் இலக்கணர் ஒன்ைிய ேீகண்டர்
ஆவயின் நூற்கைட்டு உரத்திர ராயம.

கபாருள் : அசுத்த மாறயயில் தங்கியிருக்கும் பிரளயகாலர்

கபாருந்திய அந்த அசுத்த மாறயயய உடம்பாக மற்றைய
மாயயயங்கறள விட்ட தன்றமயுறடய வராவர். அவர்கள் ேிவத்யதாடு
கபாருந்திய ேீகண்டரும் நூற்கைட்டு உருத்திரர்களும் ஆவார்கள்.

2232. ஆகின்ை யகவலத்து ஆணவத்து ஆனவர்

ஆகின்ை வித்யதே ராம்அனந் தாதியர்
ஆகின்ை எண்மர் எழுயகாடி மந்திரர்
ஆகின்ை ஈேர் அயநகரும் ஆயம.

கபாருள் : கபாருந்திய யகவல நிறலயில் ஆணவமலம் ஒன்று மட்டும்

உறடய விஞ்ஞானகலர். அவ்வாறு ஆகின்ை அனந்தாதியராகிய
வித்தியயசுரர் எண்மரும் ேப்த யகாடி மகா மந்திரர்களும் மந்தியரேர்கள்
பலரும் ஆவர்.

2233. ஆம்அவ ரில்ேிவ னார்அருள் கபற்றுயளார்

யபாம்மலந் தன்னால் புகழ்விந்து நாதம்விட்டு
ஓம்மய மாகி ஒடுங்கலின் நின்மலம்
யதாம் அறும் சுத்த அவத்றதத் கதாழியல.

கபாருள் : முற்கூைிய விஞ்ஞானகலரில் மிகப் பக்குவம் கபற்றுச்

ேிவத்தினது அருளுக்குப் பாத்திரமானவர் வலி கயாடுங்கிப் யபாகும்
ஆணவ காரியமாகிய விந்து நாதங்கறளக் கடந்து பிரணவ
கோரூபமாகிச் ேிவத்தின் ஒடுங்குதலால் மலக் குற்ைமில்லாச் சுத்த
நிறலறய அறடவர்.

2234. ஓரினும் மூவறக நால்வறக யும்உள

யதரில் இறவயக வலம்மாறய யேர்இச்றே
ோர்இய லாயறவ தாயம தணப்பறவ
வாரிறவத்து ஈேன் மலர்அறுத் தாயன.

கபாருள் : ஆராயின் ஞான கோரூப நிறலயில் ஆன்மாக்கள் மூன்று

வறகயாவும் நான்கு வறகயாகவும் உள்ளன. ஆராயும் யபாது இறவ
மாறயயயாடு கபாருந்தி இச்றேறயச் ோருகின்ை தன்றமயால்
ஆனறவ. எனினும் பக்குவம் அறடந்த யபாது இச்றே முதலியறவ
எல்லாம் தாயம நீங்குவனவாம் அந்நிறலயில் இறைவன் அருறளக்
கூட்டி மலத்றதப் யபாக்கி அருளினான். விஞ்ஞானகலர்க்கு
ஞானநிறலயில் அருறளக் கூட்டி இறைவன் அருளுவான்.
2235. கபாய்யான யபாதாந்தம் ஆைாறும் விட்டகன்று
எய்யாறம நீங்கயவ எய்தவன் தானாகி
கமய்யாம் ேராேர மாய்கவளி தன்னுட்புக்கு
எய்தாமல் எய்தும்சுத் தாவத்றத என்பயத.

கபாருள் : நிறலயற்ை மண்முதல் நாதம் ஈைாகவுள்ள முப்பத்தாறு

தத்துவங்களின் அைிறவயும் விட்டுநீங்கி, அவற்றுள் பற்றுச் ேிைிதுமின்ைி
நீங்கயவ எய்தப் கபறுகின்ை கபாருளாகிய ேிவயம தானாகி நித்தியமாய்
ேரம் அேரமான எங்குமாய்ப் பரகவளியுற்றும் கலந்து கேன்று
அறடயாமயல தாயன வந்து எய்தும் நிறலயய சுத்தவத்றத எனப்
கபறுவது தத்துவங்கறள விட்டுப் பரகவளியில் கலந்திருக்கும் நிறல
சுத்தமாகும்.

2236. அனாதி பசுவியாத்தி யாகும் இவறன

அனாதியில் வந்த மலம்ஐந்தால் ஆட்டி
அனாதியில் யகவலம் அச்ேக லத்திட்டு
அனாதி பிைப்பைச் சுத்தத்துள் ஆகுயம.

கபாருள் : அனாதியாகயவ பசுத்துவத்தில் கட்டுப்பட்டிருக்கும்

ஆன்மாறவ அனாதியியலயுள்ள ஐம்மலங்களில் உழலச் கேய்து,
அனாதியில் இருந்த யகவல நிறலயினின்றும் நீங்கிச் ேகலநிறலயில்
கபாருந்துவித்து, அனாதியாகப் பற்ைி வருகின்ை பிைவி நீங்க
அவ்வான்மா சுத்தாவத்றதறயப் கபாருந் தினவன் ஆவான். அனாதி
மிகப் பழறம. வியாத்தி அகண்டமான கபாருளில் அடங்கி யிருத்தல்.

2237. அந்தரம் சுத்தாவத் றதயக வலத்தாறு

தந்யதார்தம் சுத்தயக வலத்தற்ை தற்பரத்
தின்பால் துரியத் திறடயய அைிவுைத்
தன்பால் தறனயைி தத்துவந் தாயன.

கபாருள் : பரகவளிறய ஞானம் பற்ைிச் கேன்று அறடந்தவர் தமது

சுத்த யகவல நிறலயில் கடந்த தற்பல ேிவத்தினிடம் சுத்த துரியத்யத
தமது அைிவு கபாருந்த ஆன்மாவாகிய தன்னிடம் ேிவமாகிய கபாருறள
உணரும் உண்றமயன் ஆவான்.

2238. ஐ ஐந்து ஒடுங்கும் ஆன்மாவில் ஆன்மாவும்

கமய்கண்டு சுத்த அவத்றதயில் வடாகும்
ீ
துய்யஅவ் வித்றத முதன்மூன்றும் கதால்ேத்தி
ஐயன் ேிவன்ேத்தி யாம்யதாற்ைம் அவ்வாயை.
கபாருள் : பிருதிவி முதல் புருடன் ஈைாக இருபத்றதந்து
தத்துவங்களும் ஆன்மாவில் ஒடுங்கும். ஆன்மாவும் சுத்தநிறல எய்தித்
தன் உண்றமறய உணர்ந்து வட்டிறன
ீ அறடயும். ேிவ
தத்துவத்திலுள்ள சுத்தவித்றத மயகசுரம் ோதாக்கியம் ஆகிய மூன்றும்
பழறமயான ேத்தியிலும் ஐயனாகிய ேிவத்திலும் ஒடுங்கும். ேிருஷ்டிக்
கிரமத்தில் ேிவனிடமிருந்து ேத்தியும் ஏறனயவும் அவ்வாயை
யதான்றும்.

2239. ஐஐந்தும் ஆன்மாவில் ஆயைாடு அடங்கிடும்

கமய்கண்ட யமல்மூன்றும் யமவுகமய் யயாகத்தில்
றககண்ட ேத்தி ேிவபாகத் யதகாண
எய்யும் படியடங்கும் நாயலழ் எய்தியய.

கபாருள் : சுத்தவத்றதயில் ஆன்மதத்துவம் 24, புருடன் 1,

வித்தியதத்துவம் 6, ஆக 31 தத்துவங்களும் ஆன்மாவிடம் அடங்கி
நிற்கும். உண்றமயில் கண்டத்தில் விளங்கும் சுத்த வித்றதயும்
புருவநடுவில் விளங்கும் மயகசுரமும் ேிரசுவறர விளங்கும்
ேதாேிவரும் ஆகிய மூன்றும் உண்றமயான யயாகத்தில்
சுழுமுறனக்கு யமல் விளங்கும் ேத்திேிவ பாகமாய்க் காணும்படி
இருபத்கதட்டுத் தத்துவங்களும் அடங்கும் முறையில் அடங்கும்.

2240. அணவத் தார்ஒன்று அைியாத யகவலர்

யபணிய மாறயப் பிரளயா கலராகும்
காணும் உருவினர் காணாறம காண்பயவ
பூணும் ேகலர்முப் பாேமும் புக்யகாயர.

கபாருள் : ஆணவ மலம் ஒன்றுயம உறடயயாராய் மாறய

இன்மங்கறள அைியாதவர் விஞ்ஞான யகவலர் ஆவார். ஆணவத்துடன்
மாறயறயப் கபாருந்தினவர் பிரளயாகலர் ஆவர். காணுகின்ை
உருவமுறடயவராய் அக யநாக்கம் கபைாமல் புை யநாக்கம்
உறடயயாராய் ஆணவம் கன்மம் மாறய ஆகிய மூன்றும்
கபாருந்தியவர் ேகலர் ஆவார்.

2241. ஆணவம் ஆகும் விஞ்ஞான கலருக்குப்

யபணிய மாறய பிரளயா கலருக்யக
ஆணவ மாறயயும் கன்மம் மூன்றுயம
காணும் ேகலர்க்குக் காட்டும் மலங்கயள.

கபாருள் : விஞ்ஞானகலரிறட உள்ள குற்ைம் ஆணவ மலமாகும்.

மாறயறயப் பற்ைிக்ககாண்டு நிற்பது பிரளயாகலரின் குற்ைமாகும்.
ஆணவம் மாறய கன்மம் ஆகிய மூன்றையும் பற்ைிக்ககாண்டு நிற்பது
ேகலரின் மலக்குற்ைமாகும்.

2242. யகவலம் தன்னில் கிளர்ந்தவிஞ் ஞாகலர்

யகவலம் தன்னில் கிளர்விந்து ேத்தியால்
பூவயின் யகவலத்து அச்ேக லத்றதயும்
யமவிய மந்திர மாமாறய கமய்ம்றமயய

கபாருள் : ஒருமலக் கட்டுறடயார் தனி நிறலயில் விளங்கிய

விஞ்ஞான கலராவர்.. அந் நிறலயில் தூண்டித் கதாழிற்படுத்துவது
அன்றன என்று கோல்லப்படும். விந்து ேத்தியாகும். அந்நிறலயில்
அவ்வுயிர் உடல் முதலியவற்றையும் எய்தும். அவ்வுடல்
மாமாறயயில் யதான்றும் மந்திர உடலாகும். கமய்ம்றம - உடலின்
தன்றம, யகவலம் - ஞானகோரூபம், ஞான நிறலயில் விஞ்ஞானகலர்
பராேத்திறயப் கபாருந்தி நிற்பர்.

2243. மாறயயில் மன்னும் பிரளயா கலர்வந்து

மாறயயும் யதான்ைா வறகநிற்க ஆணவ
மாய ேகலத்துக் காமிய மாமாறய
ஏயமன் நூற்கைட்டு உருத்திரர் என்பயவ.

கபாருள் : இருமலக் கட்டினராகிய பிரளயகாலர் மாட்டு ஆணவயம

யமலிட்டு நிற்பதால் ஏறனக் கன்மம் மாறயகள் உள்ளடங்கி நிற்கும்.
அதனால் அறவ யதான்ைாவறக நிற்க என ஓதினர். அவர் தமக்கு
உடம்பும் தூமாறயயினால் அறமந்ததாகும். எனயவ அவர் இயற்றுங்
கன்மங்களும் இருள்யேர் இருவிறனயும் கடந்த இறைபணியாகும்.
ஈண்டு உறையவாரும் இம் கமய்யினரும் நூற்கைட்டு உருத்திரர் என்ப.

2244. மும்மலம் கூடி முயங்கி மயங்குயவார்

அம்கமய்ச் ேகலத்தர் யதவர் சுரர்நரர்
கமய்ம்றமயில் யவதா விரிமிகு கீ டாந்தத்து
அம்முறை யயானிபுக்கு ஆர்க்கும் ேகலயர.

கபாருள் : மூன்று மலங்கயளாடு கூடி அவற்ைில் மயங்கி நிற்பவர் அவ்

வுண்றமயான ேகல ஆன்மாக்கள் ஆவர். அவர்கள் யதவர் வானவர்
மானுடர் கமய்றமயில்லாத பிரமன் விரிந்து மிகுந்து கிடக்கும் புழு
ஈைாக அம் முறையில் பிைிவிக் குழியில் பட்டுக் கட்டுப்படும்
ேகலராவர். (கமய்ம்றமயில் யவதா - பரம்கபாருளின் முடிறயக்
காணாமல் கண்டதாகப் கபாய்யுறரத்த பிரமன். யதவர் முதல் புழு
ஈைாக மும்மலமுறடய ேகலர் பிைவிக்குழியில் பட்டுழல்வர்.)
2245. சுத்த அவத்றதயில் யதாய்ந்தவர் மும்மலச்
ேத்துஅேத்து ஓடத் தனித்தனி பாேமும்
மத்த இருள்ேிவ னான கதிராயல
கதாத்தை விட்டிடச் சுத்தஆ வார்கயள.

கபாருள் : சுத்தாவத்றதயில் கபாருந்திய ேகலவர்க்க ஆன்மாக்கள்,

மும்மலங்களில் நித்தமாகிய ஆணவமும், அநித்தமாகிய மாறய
கன்மங்களும் நீங்க இறவகளில் தனித்தனியாக நிறல கபற்ை
ஆறேயும், மயக்கம் கபாருந்திய இருளும் ேிவசூரியனின் ஒளியால்
கதாடர்பை நீங்கிடச் சுத்தர் ஆவார்கள். சுத்த நிறலறய அறடந்த
ஆன்மாக்கள் ேிவசூரியன் ஒளியால் மும்மல இருறள நீக்குவர்.

2246. தற்யை வலம்முத்தி தாயன தனிறமயாம்

பிற்பால் ேகலம் கலாதிப் பிைிவதாம்
கோற்பால் புரிசுத்த யகவலம் ோக்கிரம்
தற்பால் புரிவது தற்சுத்தம் ஆயம.

கபாருள் : தூய நிறலயில் தான் தனித்து நிற்கும் வடாகிய

ீ பற்ைறுதி
ஆருயிர் தனித்து நிற்பதாகும். இந்நிறலறயத் தூய புலம்பு என்னலாம்.
தூயபுலம்பு - சுத்த யகவலம். தூய புணர்ப்பு உறழப்பு முதலாகச்
கோல்லப்படும். தூவா மாறய யினின்று விலகுவதாம். தூயபுரிவாவது
கோல்லப்படும் தூயபுலம்பும் புணர்ப்பும் தன்னுணர்வுக்கும் யதான்ைாது
ஒழிவது. இதுயவ தன் தூய்றமயாகும். உறழப்பு தறலகமய்
சுத்தவத்றதயில் மூன்று நிறலயும் அவற்ைின் பயனும் கூைியவாறு.

2247. அைிவின்ைி முத்தன் அராகாதி யேரான்

குைிகயான்ைி லாநித்தன் கூடான் கலாதி
கேைியும் கேயலிலாண் தினங்கற்ை வல்யலான்
கிைியன் மலவியாபி யகவலம் தாயன.

கபாருள் : யகவல நிறலயிலுள் ஆன்மா அைிவின்ைியும், உடல்

இல்லாதவனாகவும் அராகாதி குணங்கயளாடு கபாருந்தாதவனாகவும்,
ககாள்றக ஒன்றும் இல்லாதவனாகவும் என்றும் உள்ளவனாகவும்
கறல முதலிய அசுத்த மாறயறயக் கூடாதவனாகவும்
தத்துவங்கயளாடு கபாருந்திச் கேயல் கேய்யாதவனாகவும் யபாகம் நுகர
அைியாதவனாகவும் இருந்தும் இல்லாதவன்; ஆண்வ மலத்தால்
வியாபிக்கப் பட்டவனாகவும் உள்ளான். (நித்தன் - யதாற்ைக் யகடுகள்
இல்லாதவன்.)
2248. விந்துவும் மாறயயும் யமவும் கிரிறயயும்
ேந்தத ஞான பறரயும் தனுச்ேத்தி
விந்துவின் கமய்ஞ்ஞான யமவும் பிரளயர்
வந்த ேகலசுத் தான்மாக்கள் றவயத்யத.

கபாருள் : ஒளிமண்டலமும் அதறன மறைக்கும் மாறயயும் அதறன

கவளிப்படுத்தும் கிரிறயயும் அதனால் விறளயும் ஞானமும் உடம்பின்
ேக்திக் யகற்ப அறமயும். விந்துமண்டல ஒளியில் உண்றம
ஞானத்றதப் கபாருந்தும் பிரளயாகலர் உலகில் பிைவிக்கு வந்த
சுத்தான்மாக்கள் ஆவர். பிரளயாகலராக இருந்தவர் பிைவிக்கு வந்து
அறடயும் யபற்ைிறனக் கூைியவாறு.

2249. யகவல மாதியின் யபதம் கிளக்குைில்

யகவல மூன்றும் கிளரும் ேகலத்துள்
ஆவயின் மூன்று மதிசுத்த மூடயவ
ஓவலில் லாஒன்பான் ஒற்றுணர் யவார்கட்யக.

கபாருள் : யகவலம் முதலிய நிறலகளின் யவறுபாட்றடச்

கோல்லுமிடத்து, யகவல யகவலம், யகவல ேகலம், யகவல சுத்தம் என
மூன்றும் கிளர்ச்ேியுறடய ேகலத்தில் ேகல யகவலம், ேகல ேகலம், ேகல
சுத்தம் என அவ்விடத்து மூன்றும், யமலான சுத்தத்தில் சுத்த யகவலம்,
சுத்த ேகலம், சுத்த சுத்தம் என மூன்றுடன் நிறலகறளப் கபாருந்தி
ஆராய்பவர்க்கு நீங்காத ஒன்பது வறகயாகும்.

2250. யகவலத்தில் யகவலம் அதீதா தீதம்

யகவலத் தில்ேக லங்கள் வயிந்தவம்
யகவத் திைசுத்தம் யகடில்விஞ் ஞாகலர்க்கு
ஆவயின் நாதன் அருண்மூர்த்தி தாயன.

கபாருள் : யகவலத்தில் யகவலம் எனப்படும் தூயபுலம்பு அப்பாறலக்கு

அப்பாலாம். அப்புலம்பிற் புணர்வு தூமாறய நிறலக்களம். அப்புலம்பிற்
பிரிவு குற்ைமற்ை யபருணர்வாகிய விஞ்ஞானம். இந்நிறல ஒரு
மலத்தராகிய விஞ்ஞானகலர் நிறல என்ப. அவ்விடத்து அவ்வுயிர்
நாதனாகிய ேிவகபருமான் விளங்கும் ேீர்த்தவ உடம்பாகும். வயிந்தவம்
- சுத்தமாறய தூயபுலம்பு சுத்த யகவலம்.

2251. ேகலத்தில் யகவலம் ோக்கிரா தீதம்

ேகல ேகலயம ோக்கிர ோக்கிரம்
ேகலத்திற் சுத்தயம தற்பரா வத்றத
ேகலத்தில் இம்மூன்று தன்றமயும் ஆயம.
கபாருள் : புணர்விற் புலம்பு கனவில் அப்பாலாகும். புணர்விற் புணர்வு
நனவிற் கனவாகும் புணர்விற்புரிவு ஆருயிர் அருளுடன் கூடிநிற்கும்
நிறல. தூய புணர்வின்கண் இம்மூன்று நிறலயும் காண்க. பராவத்றத -
அருள்நிறல.

2252. சுத்தத்தில் சுத்தயம கதால்ேிவ மாகுதல்

சுத்தத்தில் யகவலம் கதால்லுப ோந்தமாம்
சுத்த ேகலம் துரிய விலாேமாம்
சுத்தத்தில் இம்மூன்றும் கோல்லலும் ஆயம.

கபாருள் : தூய புரிவில் புரிவு ஆருயிர் கதான்றமயும் முன்றமயும்,

நன்றமயும், உண்றமயும், அைிவும் இன்பமும் ஒருங்கறமந்த
கதான்னாடுறடய ேிவன் திருவுரு எய்தல். புரிவிற்
புலம்புதற்பணியறுதலாகிய தவ ஒடுக்கம். புரிவிற் புணர்வு
இன்பினில்மூழ்கும் இனிய உறைவிடமாம் துரிய விலாேம்.
(தூயதுரியம் - இன்பநிறலயம்.)

2253. ோக்கிர ோக்கிரம் தன்னில் கனகவாடுஞ்

ோக்கிரம் தன்னில் சுழுத்தி துரியயம
ோக்கிரா தீதம் தனிற்சுகா னந்தயம
ஆக்கு மறையாதி ஐம்மல பாேயம.

கபாருள் : நனவில் நனவு, நனவில் கனவு, நனவில் உைக்கம், நனவில்

யபருைக்கம், நனவில் உயிர்ப்பு அடங்கல், ஆகிய ஐந்தும் துன்பில்
இன்பாய் மன்னும் ஆணவம் கன்மம், மாறய, மாறய ஆக்கம்,
நடப்பாற்ைல் ஆகிய ஐம்மலப் பிணிப்பும் மறையாது அகலும்.

2254. ோக்கிரா தீதத்தில் தானறும் ஆணவம்

ோக்கிரா தீதம் பிராவத்றத தங்காது
ஆக்கு பயராபாதி யாஉப ோந்தத்றத
யநாக்கும் மலங்குணம் யநாக்குதல் ஆகுயம.

கபாருள் : முற்கூைியவாறு ோக்கிரா தீதத்தில் ேிவத்யதாடு

கபாருந்துதலால் ஆன்மாவின் ஆணவ மலக்குற்ைம் அகலும்.
ோக்கிராதீதம் நாதாந்த மாறகயால் நாததத்துவம் தங்காது யபாகும்.
பயராபாதியினால் உபோந்தமாகிய நிறைந்த அறமதி கிட்டும்
நாததத்துவத்றதப் பற்ைி நிற்கும் ஆன்மா மலங்கறளயும் அவற்ைால்
விறளயும் குணங்கறளயும் யநாக்குயமா ? யநாக்காது.

2255. கபத்தமும் முத்தியும் யபணும் துரியமும்

சுத்த அதீதமும் யதான்ைாமல் தானுணும்
அத்தன் அருள்என்று அருளால் அைிந்தபின்
ேித்தமும் இல்றல கேயல்இல்றல தாயன.

கபாருள் : கட்டும் வடும்

ீ நல்யலாரால் யபணப்படும் துரியமாகிய
ஒடுக்கமும், தூய்றமயாகிய அப்பால் நிறலயும் திருவருளால்
ஒருேிைிதும் யதான்ைாவாகும். தான் நுகர்ந்து ககாண்டிருப்பது அத்தன் -
ேிவகபருமானின் திருவடியின்பம் என்று அருளால் அைிவன்.
அைிந்தபின் எண்ணமாகிய ேித்தத்தின் இயக்கம் இல்றல. அஃது
இல்றலயாகயவ யவறு எச்கேயலும் இல்றல.

2256. எய்திய கபத்தமும் முத்தமும் என்பன

எய்தும் அரன்அரு யளவிறன யாட்யடாடு
எய்திடு உயிர்சுத்தத் திடுகநைி என்னயவ
எய்தும் உயிர்இறை பால்அைி வாயம.

கபாருள் : உயிர்கள் அறடயும் கபத்தமும் முத்தியும் ேிவனது

அருளால் அறமயும். அச்ேிவனது அருள் விறளயாட்யடாடு கபாருந்தும்
உயிர் இது சுத்தநிறலக்குச் கேலுத்தும் கநைியாகும் என்று அறடயும்.
அவ்வாறு அறடயும் உயிர் இறைவனிடம் அைிவாய்த்திகழும்.

2257. ஐம்மலத் தாரும் மதித்த ேகலத்தர்

ஐம்மலத் தாரும் அருவிறனப் பாேத்தார்
ஐம்மலத் தார்சுவர்க் கந்கநைி யாள்பவர்
ஐம்மலத் தார்அர னார்க்குஅைி யவாயர.

கபாருள் : ஐம்மலமுறடய ேீவர்கள் தம்றமத் தாயம மதித்த ேகலத்தர்

ஆவர். அவர்கள் ஐம்மலப் பாேத்தால் கட்டுண்டவராகிக் ககாடிய
விறனகறளத் துய்க்க யவண்டியவராக உள்ளார். இவர்கள் வட்டுலறக
ீ
விரும்பாமல் கோர்க்க கநைிறய விரும்பிப் கபறுவர். இவர்கள்
அரனாறர அைியாதிருப்பினும் அரனார் இவர்கறள அைிந்யத யுள்ளார்.

2258. கருவில் அதீதம் கலப்பிக்கும் மாறய

அரிய துரியம் அதிலுண்ணும் ஆறேயும்
உரிய சுழுறன முதல்எட்டும் சூக்கத்து
அரிய கனாத்தூலம் அந்நன வாயம.

கபாருள் : யகவலத்து அதீதத்தில் ஆன்மாக்கறளப் பிைவிக்குச்

கேலுத்தச் ேிவேத்தி மாறயறயக் கலக்கச் கேய்யும். பின்னர் துரிய
நிறலயில் அவ்ஆன்மாவுக்கு விருப்பவாேறனகறள உண்ணும் ஆறே
உண்டாம். அவ் ஆன்மாவின் விருப்புக்யகற்ப பிரமரந்திரமும் அறதச்
சூழவுள்ள எட்டு நிறலகளும் சூக்குமாக அறமயும். பின்னர் குணம்
என்ை மயனாமய யகாேம் இறணக்கப்பட்ட யபாது நனவு நிறலயாகும்.

2259. ஆணவம் ஆகும் ஆதீதம்யமல் மாறயயும்

பூணும் துரியம் சுழுத்திகபாய்க் காமியம்
யபணும் கனவும் மாமாறய தியராதாயி
காணும் நனவில் மலக்கலப்பு ஆகுயம.

கபாருள் : உயிர்ப்பு அடங்குதல் அல்லது அதீதம் என்று கோல்லப்படும்

அப்பால் நிறலக்கண் ஆணவமட்டும் ஆருயிர்கறளப் பிணித்து நிற்கும்.
யபருைக்கத்தின் கண் தூவாமாறய புணர்ந்து நிற்கும். உைக்கத்தின் கண்
காமியம் என்னும் இருவிறனகள் கூடி நிற்கும். கனவின்கண் தூமாறய
கூடிநிற்கும். நனவின்கண் நடப்பாற்ைலாகிய திருயராதாயியுடன்
ஐம்மலமும் பிணிப்புற்ைிருக்கும்.

2260. அரன்முத லாக அைியவான் அதீதத்தன்

அரன்முத லாமாறய தங்கிச் சுழுறன
கருமம் உணர்ந்து மாமாறயக் றகககாண்யடார்
அருளும் அறைவார் ேகலத்துற் ைாயர.

கபாருள் : அரன் முதலாக அைியவானாகிய ஆருயர் அப்பால்

நிறலக்கண் தங்கும். அரன் முதலாகக் ககாள்ளும் மாறய
யபருைக்கமாகும். உைக்கத்தில் கருமமாகும். கனவில் மாமாறயயாகும்
நனவில் மறைப்கபாருளாகிய நடப்பாற்ைல் யமயலாங்கும். இந்நிறலயய
புணர்ப்பு நிறலயாகும். (புணர்ப்பு - ேகலம்)

2261. உருவுற்றுப் யபாகயம யபாக்கியம் துற்று

மருவுற்றுப் பூதம னாதியான் மன்னி
வரும்அச் கேயல்பற்ைிச் ேத்தாதி றவகிக்
கருவுற் ைிடுஞ்ேீவன் காணும் ேகலத்யத.

கபாருள் : மாயாகாரியமான யதகத்றதப் கபாருந்தி, எடுத்த யதகத்துக்கு

ஏற்ைவாறு யபாக யபாக்கியங்கறள நுகர்ந்து பூதங்கறளச் ோர்ந்து மனம்
முதலிய அந்தக்கரணங்கறளப் கபாருந்தி வருகின்ை கன்மங்கறள
அறடந்து ேத்தம் முதலாகிய தன்மாத்திறரகளில் தங்கி, கருறவ
அறடந்த ேீவன் ேகலாவத்றதயில் யதான்றும்.

2262. இருவிறன ஒத்திட இன்னருள் ேத்தி

மருவிட ஞானத்தில் ஆதனம் மன்னிக்
குருவிறனக் ககாண்டருள் ேத்திமுன் கூட்டிப்
கபருமலம் நீங்கிப் பிைவாறம சுத்தயம.
கபாருள் : ஞானமும் கிரிறயயும் ஒத்த விளங்கும் யபாது இன்பம்
விறளக்கும் ேிற்ேித்தி கபாருந்தி ஞான கோரூபமான சுத்தாவத்றத
கபாருந்தயவ அதுேமயம் தக்க குருவினால் உணர்த்தும்படி கேய்து
திருவருட்ேத்தி கபாருந்தி மூலமலம் நீங்கி மீ ட்டும் பிைவிறய
அறடயாமல் இருப்பயத சுத்தநிறலயாகும்.

2263. ஆைாறும் ஆைதில் ஐ ஐந்து அவத்றதயயாடு

ஈைாம் அதீதத் துரியத்து இவன்எய்தப்
யபைான ஐவரும் யபாம்பிர காேத்து
நீைார் பரம்ேிவம் ஆயதய மாகுயம.

கபாருள் : முப்பத்தாறு தத்துவங்களின் வழியாக இருபத்றதந்து

நிறலகறளயும் அவற்ைின் ஈைாகிய நின்மல துரியாதீதத்றத இச்ேீவன்
அறடய, சுத்த தத்துவத்துக்குரிய சுத்தவித்றத மயகசுரம், ேதாேிவம்
விந்துநாதம் ஆகியஐந்தும் நீங்கும் பிரகாேத்றதயுறடய ேீவன் பரமாகிச்
ேிவத்தினிடம் உள்ளதாகும்.

2264. தன்றன அைியாது உடறலமுன் தான்என்ைான்

தன்றனமுன் கண்டான் துரியம் தறனக்கண்டான்
உன்னும் துரியமும் ஈேயனாடு ஒன்ைாக்கால்
பின்றனயும் வந்து பிைந்திடும் தாயன.

கபாருள் : உடம்பின் யவைாக ஆன்மாவாகிய தான்ஒருவன் உளன்

என்பறத அைியாமல் தன் உடறலயய தான் என்று மயங்கியிருந்தான்.
நிராதாரத்தில் உணர்வு கேன்ை யபாதுதான் ஓர் ஒளிவடிவினன்
என்பறத அைிந்தான். இவ்வுடறலத் தாங்கி நிற்பது ஒளிஎன்று
கண்டான். அவ்வாறுள்ள ஒளி உடல் ேித்துடன் ஒன்ைாகவிடில் மீ ளவும்
வந்து விறனக் கீ டாக அவ் ஆன்மா பிைப்பான்.

2265. ோக்கிரந் தன்னில் அதீதம் தறலப்படில்

ஆக்கிய அந்த வயிந்தவம் ஆனந்தம்
யநாக்கும் பிைப்புஅறும் யநான்முத்தி ேித்தியாம்
வாக்கும் மனமும் மருவல்கேய் யாயவ.

கபாருள் : நின்மல ோக்கிராதீதம் கூடுமானால் அறதத்யதாற்று வித்த

சுத்த தத்துவம் ஆனந்தத்றத விறளக்கும். எதிர்யநாக்கியுள்ள பிைப்பு
ஆறும், கபருறம கபாருந்திய முத்தி கிட்டும் அந்த அதீத நிறலயில்
சூக்குமமான வாக்கும் மனமும் கபாருந்தா.ோக்கிரத்தில் அதீதம்
தறலப்பட்டவரிடத்து வாக்கும் மனமும் இல்றல.
2266. அப்பும் அனலும் அகலத்து யளவரும்
அப்பும் அனலும் அகலத்து யளவாரா
அப்பும் அனலும் அகலத்துள் ஏகதனில்
அப்பும் அனலும் கலந்ததுஅவ் வாயை.

கபாருள் : நீரின் குணமாகிய தண்றமயும் கநருப்பின் குணமாகிய

ஒளியும் அகண்ட ஆகாயத்துள்யள விளங்கும். ஆனால் அவற்ைின்
கநகிழ்ச்ேியும் சுடுதல் தன்றமயும் அங்கு இரா. விரிந்த ஆகாயத்தில்
நீரும் கநருப்பும் ஏது என்று வினவினால் அப்புத் தன்றமயும் அனலின்
தன்றமயும் கலந்து அவ்வாைாகும்.

2267. அறுநான்கு அசுத்தம் அதிசுத்தா சுத்தம்

உறும்ஏழு மாறய உடன்ஐந்யத சுத்தம்
கபறுமாறு இறவமூன்றும் கண்டத்தால் யபதித்து
உறும்மாறய மாமாறய ஆன்மாவி யனாயட.

கபாருள் : முப்பத்தாறு தத்துவங்களில் ஆன்ம தத்துவம்

இருபத்துநான்கும் அசுத்தம். மிேிர மாறயயயாடு கூடிய
வித்தியாதத்துவங்கள் ஏழும் சுத்தாசுத்தம். உடனாகிய ேிவ தத்துவங்கள்
ஐந்தும் சுத்தமாகும். இம்மூன்றையும் ஆன்மா அறடயும் வண்ணம்
மூன்று கண்டங்களாகப் பிரிந்து பிரகிருதிமாறய அசுத்தமாறய
சுத்தமாறய ஆன்மாவினிடம் கபாருந்தும்.

2268. மாறயறகத் தாயாக மாமாறய ஈன்ைிட

ஆய பரேிவன் தந்றதயாய் நிற்கயவ
ஏயும் உயிர்க்யக வலேகலத்து எய்தி
ஆய்தரு சுத்தமும் தான்வந்து அறடயுயம.

கபாருள் : அசுத்த மாறய கேவிலித் தாயாகவும், சுத்தமாறய

தாயாகவும் ஆக, இறவகபாருந்தும் வறகயில் பரேிவன் தந்றதயாக
அறமய ஆன்மா யகவல ேகல நிறலகறள அறடந்து, ஆராய்ந்து
கதளிவு கபற்ை யபாது சுத்த மாறயறயப் கபாருந்திச் சுத்தாவத்றதறய
அறடயும் மாறய தாயாகவும் ேிவன் தந்றதயாகவும் அறமந்து
ஆன்மாக்கறளத் யகவல ேகலங்களில் கபாருந்திச் சுத்தநிறலறய
அறடவிக்கும்.

8. பராவத்வத

(பர + அவத்றத = பராவத்றத. இது பறர அல்லது ேத்தியயாடு

கூடியுள்ள நிறல, இங்குப் பறரநிறலயில் ஆன்ம அனுபவம் கூைப்
கபறும்.)
2269. அஞ்சும் கடந்த அனாதி பரன்கதய்வம்
கநஞ்ேம தாய நிமலன் பிைப்பிலி
விஞ்சும் உடலுயிர் யவறு படுத்திட
வஞ்ேத் திருந்த வறகயைிந் யதயன.

கபாருள் : ேிவ தத்துவமாகிய ஐந்றதயும் கடந்த நிறலயிலுள்ள

அனாதியான பரயன கதய்வமாகும். இதுயவ எல்யலாரது மன
மண்டலத்தில் கபாருந்தியதாய் மலமற்ைதாய் பிைப்பில்லாததாய்
உள்ளது. இஃது அகண்ட கபாருளான படியால் உடலினுள் இருந்த
உயிறர யவறுபடுத்துவதற்காக மறைந்திருந்த உண்றமறய நான்
அைிந்யதன்.

2270. ேத்தி பராபரம் ோந்தி தனிலான

ேத்தி பரானந்தம் தன்னில் சுடர்விந்து
ேத்திய மாறய தனுச்ேந்தி ஐந்துடன்
ேத்தி கபறுமுயிர் தான்அங்கத்து ஆறுயம.

கபாருள் : பராேத்தியய சுத்தமாறய, அசுத்தமாறயயில் விரவித்

தன்னிறல ககடாத ோந்தி கறலயில் உள்ளது யமலான ஆனந்த
நிறலயில் அச்ேத்தி ஒளிமயமாய் உள்ளது. அச்ேத்தியய
அசுத்தமாறயயில் கபாருந்தி உடம்பின் ேத்திகளாகிய ஐந்துடன் ேீவன்
உடம்பால் கபறும் பயனுக்குக் காரணமாயும் உள்ளது. பராேத்தி
ேீவனுக்குச் கேய்யும் உபகாரம் கூைியவாறு.

2271. ஆைாறுக்கு அப்பால் அைிவார் அைிபவர்

ஆைாறுக்கு அப்பால் அருளார் கபறுபவர்
ஆைாறுக்கு அப்பால் அைிவாம் அவர்கட்யக
ஆைாறுக்கும் அப்பால் அரன்இனி தாயம.

கபாருள் : முப்பத்தாறு தத்துவங்கறளயும் கடந்து அைியவாயர அைிபவர்

ஆவார். அக்கடந்த நிறலயில் அவர் ேத்தியின் அருறளப் கபறுபவர்
ஆவார். அதனால் அவர்களுக்கு அங்யக எல்லா அைிவும் உண்டாகும்.
அப்யபாது அவர் ேிவயனாடு இனிதாய்ப் கபாருந்தி யிருப்பார்.
தத்துவங்கறளக் கடந்து ேிவ ேத்தியயாடு கபாருந்தியிருப்பவர் எல்லா
அைிவும் உறடயவர் ஆவார்.

2272. அஞ்கோடு நான்கும் கடந்துஅக யமபுக்குப்

பஞ்ேணி காலத்துப் பள்ளி துயில்கின்ை
விஞ்றேயர் யவந்தனும் கமல்லிய லாகளாடு
நஞ்சுை நாடி நயம்கேய்யு மாயை.
கபாருள் : ஐந்த ஞாயனந்திரியங்களும் நான்கு அந்தக்கரணங்களும்
தத்தம் கேயல் மடங்கி உள்ளத்தில் (மன மண்டலத்தில்) அடங்க ஐந்து
இந்திரியங்கறளயும் அணிகலமாகக் ககாண்டு உைக்கத்றத அறடகின்ை
அைிவுமயமான ஆன்மா ேிற்ேத்தியயாடு நீல ஒளியில் மனம்
கதாழிற்படாமல் நிற்பதில் இன்பத்றதத் துய்க்கும். (விஞ்றேயர்
யவந்தன் அைிவுறடய ஆன்மா. ேத்தியின் நிைம் நீலம்.)

2273. உரிய நனாத்துரி யத்தில் இவளாம்

அரிய துரிய நனவாதி மூன்ைில்
பரிய பரதுரி யத்தில் பரனாம்
திரய வரும்துரி யத்தில் ேிவயம.

கபாருள் : துரியம் என்று கோல்லப்படும் அப்பால் நனவில் ஆருயிர்

தனித்து நிற்கும். அதனால் இவனாம் என்ைருளினார். அப்பால் நனவு -
துரிய ோக்கிரம். அத்தறகய அருறமவாய்ந்த அப்பால் நனவு, அப்பால்
கனவு, அப்பால் உைக்கம் என்ை மூன்ைினுள் கபருறம மிக்க அப்பாலுக்கு
அப்பாலாம் பரதுரியத்தில் பரன் என்று கோல்லப்படும் திருவருளுடன்
கூடி உறைபவனாம். இவற்ைிற் ககல்லாம் யமம்பட்ட மாறுபாடு
இல்லாத அப்பால் நிறலக்கண் தூய ேிவயனயாவன். (இவனாம் - இந்த
ஆன்மாவாம்.)

2274. பரமாம் அதீதயம பற்ைைப் பற்ைப்

பரமாம் அதீதம் பயிலப் பயிலப்
பரமாம் அதீதம் பயிலாத் தயபாதனர்
பரமாகார் பாேமும் பற்கைான்றுஅ ைாயத.

கபாருள் : நின்மல ோக்கிரா தீத்தில் ேிவன் தத்துவங்கறள விட்டுப்

பரமாகும். இவ்வறகயான அதீதத்தில் பலகால் பழகப் பழகப் பரம்
கபாருந்தும். இவ்விதம் நிஷ்றட கபாருந்தி அதீதத்றத அறடயாதவர்
பரமாக மாட்டார். அவறர விட்டுப் பாேமும் அதனாலாய பற்றும் நீங்கா.

2275. ஆயும்கபாய்ம் மாறய அகம்புை மாய்நிற்கும்

வாயு மனமும் கடந்துஅம் மயக்கைின்
தூய அைிவு ேிவானந்த மாகிப்யபாய்
யவயும் கபாருளாய் விறளந்தது தாயன.

கபாருள் : ஆராச்ேியால் அைியப்பட்டயபாது மாறய உடலின் உள்ளும்

உடலின் புைம்புமாய்ப் கபாருந்தி யிருக்கும். நின்மல துரியாதீதத்தில்
வாயுவும் மனமும் கடந்த நிறலயில் மயக்கம் நீங்கினயபாது
தூய்றமயான அைிவு ேிவானந்தமாய் யமல்நிறைந்து மாறயறய மூடும்
கபாருளாக அறமந்தது தாயன.

2276. துரியப் பரியில் இருந்தஅச் ேீவறனப்

கபரிய வியாக்கிரத் துள்யள புகவிட்டு
நரிகறள ஓடத் துரத்திய நாதர்க்கு
உரிய விறனகள்நின்று ஓலமிட் டன்யை.

கபாருள் : துரிய மாகிய குதிறரயமல் இருந்த ேீவறன கமன்றமயான

பராவத்றதயில் புகச் கேய்து, இந்திரியங்களாகிய நரிகறள விரட்டிய
நாதத்றதத் தரிேனம் கேய்த அனுபூதிமான்களுக்கு உரியனவாகிய
விறனகள் பந்திக்க மாட்டாறமயால் நின்று ஓலமிட்டன.

2277. நின்ைஇச் ோக்கிர நீள்துரி யத்தினின்

மன்ைனும் அங்யக மணம்கேய்ய நின்ைிடும்
மன்ைன் மணம்கேய்ய மாறய மறைந்திடும்
அன்யை இவனும் அவன்வடி வாயம.

கபாருள் : முற்கூைியவாறு நின்ை ோக்கிரத்தில் அதீதம் புரியும் யபாத

பரந்த ஆகாய பூத நாயகனான ேயபேனும் ேீவனுடன் கலந்து நிற்பான்.
ேயபேன் ேீவனுடன் கபாருந்தி விளங்கும்யபாது மாறயயாகிய இருள்
விலகிவிடும். அப்யபாயத ேீவனும் ேிவன் யபால் அகண்ட வடிறவ
அறடவான்.

2278. விரிந்திடில் ோக்கிரம் யமவும் விளக்காய்

இருந்த இடத்திறட ஈடான மாறய
கபாருந்தும் துரியம் புரியில்தா னாகும்
கதரிந்த துரியத்துத் தீதுஅக லாயத.

கபாருள் : கபாைிபுலன் கலன்முதலிய உறுப்புக்கள் விரிந்த இடத்து

நனவிறனப் கபாருந்தும். மாறய விளக்குப் யபான்று இருந்த இடத்தில்
வலிறமயயாடு நிற்கும். நனவில் அப்பால் நிறலக்கு முன் நிறல
வாய்க்குமிடத்து அருளால் ஆருயிர் தாமறரயிறல நீர்யபால் ஒட்டாது
நிற்கும். இக்கருவிகள் எல்லாம் நனவின்கண் ஏற்படும் யபருைக்க
நிறலயில் விட்டு அகலாமல் ஒட்டிச் கேயலற்று இருக்கும்.

2279. உன்றன அைியாது உடறலமுன் நான்என்ைாய்

உன்றன அைிந்து துரியத்து உைநின்ைாய்
தன்றன அைிந்தும் பிைவி தணவாதால்
அன்ன வியாத்தன் அமலன் என்று அைிதியய.
கபாருள் : ஆன்ம ஒளிறய அைியாமல் நீ யதகாத்ம புத்தியயாடு முன்
இருந்தாய். பின் ஆத்ம ஒளிறய அைிந்து துரியத்தில் நின்ைாய்.
தன்னுறடய இயல்றப அைிந்தும் ேிவ வியாபகத்தில் கபாருந்தவில்றல
கயன்ைால் பிைவி நீங்காது. அவ்வாறு ேிவத்தின் வியாபக்தில் அடங்கி
விடுதயல மலமற்ை நிறலயாகும்.

2280. கருவரம்பு ஆகிய காயம் துரியம்

இருவரும் கண்டீர் பிைப்புஇைப்பு உற்ைார்
குருவரம் கபற்ைவர் கூடிய பின்றன
இருவரும் இன்ைிஒன் ைாகிநின் ைாயர.

கபாருள் : கருவின் எல்றலக்கு உட்பட்டது துரியத்திலுள்ள சூக்கும

வித்தியா யதகம். பிைப்புக்குரிய காரணம் அகற்ைப் படாதவறரச்
சூக்குமமும் தூலமும் கபாருந்திச் ேீவர்கள் பிைவியில் பட்டுழல்வர்.
குருவின் ேகாயத்தால் ேிவத்துடன் கபாருந்தும் அருறளக் கூடினவர்
சூக்கும வித்தியா யதகத்றதயும் தூல யதகத்றதயும் விட்டுச் ேிவ
தத்துவத்தில் ேிவத்யதாடு ஒன்ைாவர். இருவர் - தூல உடல், சூக்கும
உடல்.

2281. அணுவின் துரியத்தில் ஆன நனவும்

அணுஅறே வின்கண் ஆன கனவும்
அணுஅறே வில்பரா தீதம் சுழுத்தி
பணியில் பரதுரி யம்பர மாயம.

கபாருள் : ஆருயிராகிய அணுவின் யபருைக்க நிறலயாம்துரியத்தில்

உண்டாகும். நனவும் ஆருயிரின் புறட கபயர்ச்ேியில் உண்டாகும்
கனவும், அப்புறட கபயர்ச்ேியில் உண்டாகும் கனவும், அப்புறட
கபயர்ச்ேியின்கண் தன்றன இழப்பதாகிய உைக்கமும் கபாருந்திய
இடத்து அப்பால் நிறல எய்தும், எய்தயவ ேிவனுடன் ஒன்ைாம் ேிைப்பு
எய்தும். இதுயவ பரம் என ஓதப்கபற்ைது. (அணு - ஆன்மா. பணியில் -
கபாருந்தினால்)

2282. பரதுரி யத்து நனவும் பரந்து

விரிேகம் உண்ட கனவும்கமய்ச் ோந்தி
உருவுறு கின்ை சுழுத்தியும் ஓவத்
கதரியும் ேிவதுரி யத்தனு மாயம.

கபாருள் : யமற் யபருைக்கமாகிய பரதுரிய நனவு எங்கும் பரந்து

விரிந்த உலக நுகர்வுகறள உண்டல். அது யபால் கனவுப் பயனும்
நண்ணுகர்வு உண்றமயாதலின் பர துரியக் கனவு கமய்ம்றம
அறமதியாகும். கருவி கரண முதலிய உருவு மட்டும் அறேவின்ைி
இருக்கும் உைக்க நிறலயும் நீங்க, ஆண்டு அருளாற் புலனாகும் ஒன்று.
அதுயவ ேிவதுரிய நிறலயாகும், அந்நிறல எய்தியவன் ேிவ துரியத்தன்
ஆவன்.

2283. பரமா நனவின்பின் பால்ேக முண்ட

திரமார் கனவும் ேிைந்த சுழுத்தி
உரமாம் உபோந்தம் உற்ைல் துையவ
தரனாம் ேிவதுரி யத்தனும் ஆயம.

கபாருள் : யமல் நனவு என்று கோல்லப்படும் பரமா நனவின் அடுத்த

நிறல கமய்ம்றமயும் உறுதியும் உறடய யமற்கனவின் உலக
நுகர்வுகறள உண்ணும். ேிைந்த உைக்க நிறல நல்லுறுதி யாகும்.
யபருைக்க யமல் நிறல அறமதி நிறைதல். அதன் யமல்நிறல
துைவாகும். இந்நிறல ேிவ துரிய நிறலயாகும். இந்நிறல எய்தினான்
ேிவதுரியத்தன் ஆவன். (தரனாம் - றககூடப் கபற்ைவன்)

2284. ேீவன் துரியம் முதலாகச் ேீரான

ஆவ ேிவன்துரி யாந்தம் அவத்றதபத்தும்
ஓவும் பராநந்தி உண்றமக்குள் றவகியய
யமவிய நாயலழ் விடுவித்தநின் ைாயன.

கபாருள் : ேீவன் துரியம் முதலாக கபருறம கபற்ை ேிவதுரியம்

ஈைாகப் பத்து நிறலகளும் நீங்கும். யமலான ேிவத்தின் நிறைவில்
அடங்கியிருப்பது அந்தக்கரணம் நான்றகயும் கபாருந்திய வித்தியா
தத்துவம் ஏறழயும் விட்டு நின்ைான்.

2285. பரம்ேிவன் யமலாம் பரமம் பரத்தில்

பரம்பரன் யமலாம் பரநன வாக
விரிந்த கனாவிட்டுயமவும் சுழுமுறன
உரந்தரும் மாநந்தி யாம்உண்றம தாயன.

கபாருள் : பரம் ேிவன் இரண்டற்கு யமல் பரமம். அப்பரத்திற்கு யமல்

பரம்பரன். பரநனவு விரிந்த பரக்கனவு இவ்விரண்டும் ஆருயிர்களின்
பிைப்புத் துன்பத்றத அகற்றும். அதற் யமல் யபரைிவுப் கபருமானாகிய
பர நந்தியின் உண்றம நிறலயிறன எய்துவன்.

2286. ோர்வாம் பரம்ேிவம் ேத்தி பரநாதம்

யமலாய விந்து ேதாேிவம் மிக்யகாங்கிப்
பாலாய்ப் பிரமன் அரிஅம ராபதி
யதவாம் உருத்திரன் ஈேனாம் காணியல.
கபாருள் : ஆராயின், உயிர்கட்குப் பற்றுக் யகடாக அருவநிறலகளான
பரம், ேிவம், ேத்தி, பரநாதம், பரவிந்து, ேதாேிவமும், இப்பால்
உருவமூர்த்திகளான பிரமன், விஷ்ணு, யதவர் தறலவனான உருத்திரன்
மயகேனும் ஆக பதின்மர் உளர். பரம் - ேத்தி ேிவன் பிரிப்பின்ைி உள்ள
நிறல, முன் மந்திரத்தின் விரிவு இங்குக் கூைியவாறு.

2287. கலப்புஅைி யார்கடல் சூழ்உல யகழும்

உலப்புஅைி யார்உடயலாடுஉயிர் தன்றன
அலப்புஅைிந்து இங்குஅர ோளகி லாதார்
குைிப்பது யகாலம் அடலது ஆயம.

கபாருள் : முன் மந்திரத்தில் கண்ட திருயமனிகள் உயிர்கயளாடு

ஒன்ைியிருந்து இயக்குவறத உலகினர் அைியமாட்டார். கடலால்
சூழப்பட்ட ஏழ் உலகங்களும் அழிந்து யபாவறதயும் இவர்கள்
அைியமாட்டார்கள். உடயலாடு உயிர் கபாருந்தியிருக்கும் தன்றமறய
அைிந்து இங்கு யமன்றம அறடயமாட்டார். யமயல கண்ட
திருயமனிகறளத் தியானிப்பது வலியுறடறம ஆகுயமா ? ஆகாது.
(ஆயம - ஏகாரம் எதிர்மறை)

2288. பின்றன அைியும் கபருந்தவத்து உண்றமகேய்

தன்றன அைியில் தயாபரன் எம்இறை
முன்றன அைிவு முடிகின்ை காலமும்
என்றன அைியலுற்று இன்புற்ை வாயை.

கபாருள் : குரு உபயதேத்தின் பின் விளங்கும் கபரிய தவத்தின்

பயனாகிய வரவிந்து மண்டலத்றத உணரில் கருணாமூர்த்தியான எமது
தறலவன் பழறமயான சுட்டைிவு நீங்குகின்ை காலத்தில் என்னுறடய
அகண்ட வியாபகத்றத உணரும்படி கேய்து, அதனால் நான் இன்பம்
கபற்று உய்ந்தவாறு என்யன !

2289. கபான்றன மறைத்தது கபான்னணி பூடணம்

கபான்னின் மறைந்தது கபான்னணி பூடணம்
தன்றன மறைத்தது தன்கர ணங்களாம்
தன்னின் மறைந்தது தன்கர ணங்கயள.

கபாருள் : கபான்னால் கேய்யப்கபற்ை நறகறயக் காணும்யபாது

கபான்றனப் பற்ைிய காட்ேியில்றல. கபான்னின் இயல்றபப் பார்க்கும்
யபாது கபான்னால் கேய்யப்கபற்ை நறகயின் காட்ேி கபான்னில்
மறைந்தது. அதுயபால அந்தக் கரணங்கள் பகிர்முகமாக வியாபகம்
கபற்ைிருந்த யபாது ஆன்மாவின் காட்ேியில்றல ஆன்மாவின்
இயல்றப உணர்ந்தயபாது அந்தக்கரணங்களின் வியாபகம் ஆன் மாவில்
ஒடுங்கியது.

2290. மரத்றத மறைத்தது மாமத யாறன

மரத்தின் மறைந்தது மாமத யாறன
பரத்றத மறைத்தது பார்முதல் பூதம்
பரத்தின் மறைந்தது பார்முதல் பூதயம.

கபாருள் : மரத்தால் கேய்யப் கபற்ை யாறனப் பதுறமறயப்

பார்க்கும்யபாது மரத்றதப் பற்ைிய காட்ேி இல்றல. வர்ணங்கறள
அகற்ைிப் புைநிறலறய மாற்ைிப் பார்க்கும்யபாது யாறனயின் காட்ேி
மரத்தில் மறைந்தது. அது யபாலப் பார்த்தால் விளக்கம் கபற்ை பார்
முதலிய பூதங்கறளப் பார்க்கும்யபாது பரமானது காட்ேிக்கு
ஆவதில்றல. குருவருளால் பார்க்கும்யபாது பரயம காட்ேியளித்துப்
பார்முதல் பூதங்கள் பரத்தில் மறைந்தன.

2291. ஆைாறு ஆகன்று நமவிட்டு அைிவாகி

யவைான தாயன யகாரமாய் மிக்யகாங்கி
ஈைார் பறரயின் இருளற்ை தற்பரன்
யபைார் ேிவாய அடங்கும்பின் முத்தியய.

கபாருள் : முப்பத்தாறு தத்துவங்கறளக் கடந்து, பஞ்ோட்ேரத்தில் நம

என்ை எழுத்துக்கறளவிட்டு, யபரைிவாகி, தத்துவங்களுக்கு யவைாய்
ஆன்மா யகாரமாய் விளங்கியயபாது பறரயின் இறுதியிலுள்ள
ஒளியான தற்பரனாகிய ேிவத்தில் யபறு நிறைந்த ேிவாய என
ேிவேத்தியயாடு அடங்கி நிற்ையல முத்தியாகும்.

2292. துரியத்தில் ஓறரந்தும் கோல்அக ராதி

விரியப் பறரயில் மிகும்நாதம் அந்தம்
புரியப் பறரயில் பராவத்தா யபாதம்
திரிய பரமம் துரியம் கதரியயவ.

கபாருள் : பராவத்றதயில் ோக்கிரம் முதலான ஐந்தும் கீ ழ்க்காணுமாறு

ஆகும். பறரயில் கோற் பிரபஞ்ேத்துக்குக் காரணமான நாதம்
யதான்றும்; கோப்பனத்தில் நாதம் ஒடுங்க பறரயில் நின்மல
சுழுத்தியாகிய உைக்கம் அறமயும்; நின்மல சுழுத்தியில் அழுந்தாமல்
யமல் விளங்கயவ யமலான ேிவதுரியம் கபாருந்தும்.

2293. ஐந்தும் ேகலத்து அருளால் புரிவற்றுப்

பந்திடும் சுத்த அவத்றதப் பறதப்பினில்
நந்தி பராவத்றத நாடச் சுடர்முனம்
அந்தி இருள்யபாலும் ஐம்மலம் மாறுயம.

கபாருள் : பராவத்றத ஐந்தும் ேகல நிறலயில் ேீவர்களுக்கு அருளால்

பந்தம் நீங்கச் கேய்து, சுத்தாவத்றதயில் கபாருந்தும்படி கேய்யும்
இந்நிறலயில் கபாருந்தும் பிரமந்திரத் துடிப்பினால் மனம் பதியச்
ேிவத்றத அறடவதற்குரிய பராவத்றதயில் விருப்பம் உண்டாக,
மாறலக் காலத்தில் நீல ஒளியின்முன் இருள் நீங்குவது யபாலச்
ேிரேின் முன்னுள்ள ஒளியில் ஐம்மலங்களும் நீங்கும். நந்தி - கதிர்.
பறர ஒளியில் மனம் பதிவுண்டயபாது ேிவதரிேனம் உண்டாகி மலம்
நீங்கும்.

2294. ஐ ஐந்து மட்டுப் பகுதியும் மாறயயும்

கபாய்கண்ட மாமாறய தானும் புருடன்கண்டு
எய்யும் படியாய் எவற்றுமாய் அன்ைாகி
உய்யும் பராவத்றத உள்ளுதல் சுத்தயம.

கபாருள் : அசுத்த மாறயயில் உள்ள புருடனுடன் கூடிய ஆன்ம

தத்துவங்கள் இருபத்றதந்தும் கபாய்யாகுமாறு சுத்த மாறயயில்
யதகத்துக்குரிய ஆத்மன் கண்டு எல்லாப் கபாருளும் அறடயும்படியாய்
அறவகயளயாய் அவற்ைினின்றும் விலகியிருக்கவும் உய்திறயத்
தருகின்ை பராவத்றதறயயய எண்ணிக் ககாண்டிருத்தல் சுத்த
நிறலயாகும்.

2295. நின்ைான் அருளும் பரமும்முன் யநயமும்

ஒன்ைாய் மருவும் உருவும் உபாதியும்
கேன்ைான் எறனவிடுத்து ஆங்குச்கேல் லாறமயும்
நன்ைான ஞானத்தின் நாதப் பிராயன.

கபாருள் : பண்றடய நற்ைவத்தால் ஞானத்தில் விளங்கும் நாதனான

ேிவகபருமான் தான் ஆன்மாக்கள்மாட்டுச் கேய்யும் அருளும் பரமும்
அவர்கள் தன்மீ து கேலுத்தும் அன்புமாக நின்ைான். ஆன்மாக்கயளாடு
பிரிப்பின்ைிக் கலந்து உருவத்தில் கபாருந்தியிருந்தும் ஆன்மாக்களின்
ோக்கிரம் முதலிய உபாதிகளில் கபாருந்தாமல் இருந்தான். என்றனத்
தூல சூக்கும உடல்களின் பிடிப்பிலிருந்து விடுவித்தும் என்றன விட்டு
அகலாதவனாகவும் உள்ளான்.

9. முக்குண நிர்க்குணம் (முக்கணம் : - ோத்துவிகம், இராேதம், தாமதம்.

நிர்க்குணம் குணமற்ை தன்றம.)
2296. ோத்திகம் எய்தும் நனகவனச் ோற்றுங்கால்
வாயந்த இராேதம் மன்னும் கனகவன்ப
ஓய்த்திடும் தாமதம் உற்ை சுழுத்தியாம்
மாய்த்திடும் நிற்குணம் மாேில் துரியயம.

கபாருள் : அவத்றதகளில் கபாருந்திய உயிர்க்கு நனவினில் ோத்துவ

குணம் அறமயும்; கனவு என்பது அதற்குரிய இராேதகுணம்
கபாருந்துதலாம். கருவிகரணங்கறளயும் கேயற் படாது ஓய
றவத்திடுதல் தாமத குணம் கபாருந்திய சுழுத்தியாகும்.
இந்திரியங்கறளயும் அந்தக்கரணங்கறளயும் கேயற்படாமல் அழித்திடும்
நிறலயய குற்ைமற்ை துரிய மாகும். (உயிர் அவத்றதகளில்
கபாருந்தியிருக்கும்யபாதுள்ள குணங்கறளக் கூைியவாறு.)

10. அண்டாதி வபதம் (அண்டாதி யபதம் - அண்டத்தின் வறக)

(மனிதனுறடய உடல் கதாம்றபக்கூடு யபான்ை ஒளி மண்டலத்தில்

சூழப் கபற்றுள்ளது. பக்குவம் கபற்ையபாது குஞ்சு முட்றடறய
உறடத்து கவளிச் கேல்வதுயபால அண்டயகாேம் என்ை
பிரணவத்துள்ளாக வளர்ந்து பக்குவம் கபற்ையபாது, மனிதன்
பிரணவத்றதக் கடந்து கவளிச் கேல்கிைான். அத்தறகய அண்டம்
இங்கும் விளக்கப் கபறுகிைது. இவ் அண்டயகாேத்துக்கு கவளியய
உள்ளது பகிரண்டம்.)

2297. கபறுபகி ரண்டம் யபதித்த அண்டம்

எைிகடல் ஏழின் மணல்அள வாகப்
கபாைிகயாளி கபான்னணி கயன்ன விளங்கிச்
கேைியும்அண் டாேனத் யதவர் பிராயன.

கபாருள் : அண்டத்றத ஆேனமாகக் ககாண்டு அதன்யமல்

வற்ைிருக்கும்
ீ யதவாதி யதவனான ேிவன், விரும்பிப் கபறும்
யபரண்டத்தில் கவவ்யவைாகவுள்ள அண்ட யகாேங்களில் திறர
எைிகின்ை கடல் ஏழினும் உள்ள மணலின் அத்துறண அளவாக
ஒளிக்கிரணங்களில் கபான் அணியில் கபான் கேைிந்து பிரகாேிப்பது
யபால் பிரகாேிப்பான். (கபான் - ேிவன்.)

2298. ஆனந்த தத்துவம் அண்டா ேலத்தின்யமல்

யமனிஐந் தாக வியத்தம்முப் பத்தாைாய்த்
தான்அந்த மில்லாத தத்துவம் ஆனறவ
ஈனமி லாஅண்டத்து எண்மடங்கு ஆயம.
கபாருள் : அண்ட யகாேத்துக்குரிய ஆத்மன் அண்டத்றத ஆேனமாகக்
ககாண்டு ஆனந்தமாகத் தத்துவங் கடந்துள்ளான். ஆத்மனுக்கு
உபகரிக்கும் நிமித்தம் ேத்தியானவள் ஐந்தாக அண்டத்தினுள்யள
முப்பத்தாறு தத்துவங்களாய் அண்டத்தின் புைத்தில் ேத்தி முடிவற்ை
தத்துவங்களாகவும் அனந்த ேத்தியாகவும் அண்டத்தின் எண்மடங்கு
அளவுறடயதாகவும் விளங்குகின்ைது. யமனி ஐந்தாவன :
ேத்தியயாோதம், வாமயதவம், அயகாரம், தற்புருடம், ஈோனம் என்பன.

11. பதிவனாராம் தானமும் அவத்வத தயனக் காணல்

(பதியனாராம் தானமாவது துவாதே கறலயில் பதியனாராவது

கறலயாகிய ேமறன கறலயாவன அகர முதல் உன்மறன ஈைாகப்
பன்னிரண்டாகும். ஒவ்கவாரு கறலக்கும் ஓர் இடம் உண்டு.
ேமறனக்குரிய இடம் ேிரேின் யமலாகும். இங்கு அவத்றத ஆன்மா
கபாருந்தி யிருத்தல் அல்லது நிறல என்க.)

2299. அஞ்ேில் அமுதும்ஓர் ஏழின்கண் ஆனந்தம்

முஞ்ேில்ஓங் காரம்ஓர் ஒன்பான் பதிகனான்ைில்
வஞ்ேக யமநின்று றவத்திடில் காயமாம்
கிஞ்சுகச் கேவ்வாய்க் கிளிகமாழி யகயள.

கபாருள் : ஐந்தாவது கறலயாகிய அர்த்த ேந்திரனுக்குரிய இடமாகிய

புருவநடு விழிப்பறடயின் அமுதமயமான ேந்திர ஒளி கபருகும்.
ேிரேினுள் ஏழாவது கறலயாகிய நியராதினி கறலறய உணர்ந்தயபாது
ஆனந்தம் உண்டாகும். விந்து கேயம் கபறுதயல பிரணவமாகும்.
ஒன்பதாவது கறலயான ேத்தியானது வஞ்ேகத்றதச் கேய்யின்
பதியனாராவது கறலயாகிய உன் மறனறய விளங்க ஒட்டாமல்
ஆன்மாறவத் யதயகந்திரியங்களின் வழிச் கேலுத்தும். மூலாதாரச்
ேக்கரத்திலுள்ள குண்டலினி ேத்தியய யகட்டு அருள் புரிவாயாக.
முஞ்ேில் - தருப்றப. அழிவில்லாத எனினுமாம். முன்முருங்கின்
பூவிதழ் யபான்ை கேவ்விய இதறழயுறடய கபண் பிள்றளயய
யகட்பாயாக எனினுமாம். (மகடூஉ முன்னிறல)

2300. புருட னுடயன கபாருந்திய ேித்தம்

அருவகமா டாறும் அதீதத் துரியம்
விரியும் சுழுத்தியின் மிக்குள்ள எட்டும்
அரிய பதிகனான்று மாம்அவ் அவத்றதயய.

கபாருள் : மன மண்டலத்தில் புருடத்துவத்துடன் அருவமான ேிவ

தத்துவம் ஐந்துமாக ஆறும் விளங்கும் நிறலயய ஆன்மாவுக்குத்
துரியாதீதமாகும். சுழுத்தி நிறலயில் புரியட்டக ேரீரம் விரிந்து
விளங்கும். ோக்கிர கோப்பன நிறலகளில் அருறமயான வித்தியா
தத்துவம் எழும் அந்தக்கரணம் நான்கும் கதாழிற்படும். ேித்தம் - மனம்,
புத்தி, அகங்காரம் ஆகிய மூன்றும் அடங்கிய மன மண்டலம்.

2301. காட்டும் பதிகனான்றும் றககலந் தால்உடல்

நாட்டி அழுத்திடின் நந்திஅல் லால்இல்றல
ஆட்டம்கேய் யாத அதுவிதி யயநிறன
ஈட்டு மதுதிடம் எண்ணலும் ஆயம.

கபாருள் : முற்கூைிய பதிகனாரு தத்துவங்களும் உைவாகில் உடல்

அறமயும். இறவகறளச் கேயல்படாமல் அழுத்திடில் விளங்குவது
ேிவயமயாகும். வணாக
ீ அந்தக்கரணங்களின் வழிச் கேன்று
அறலயாமல் நிற்பயத முறை என்று நீ உணர்வாயாக. (பின் ேிவத்தின்
வழி நிற்ையல உறுதி பயக்கும் என்று எண்ணுதல் நன்றமயாகும்.)

12. கலவு தசலவு

(கலவு - கலத்தல். கேலவு - பிரிதல். கருவிகயளாடு கலத்தலும்

அவற்யைாடு பிரிதலும் இங்குக் கூைப்படும்.)

2302. யகவலம் தன்னில் கலவச் ேகலத்தின்

யமவும் கேலவு விடவரு நீக்கத்துப்
பாவும் தறனக்காண்டல் மூன்றும் படர்வற்ை
தீதறு ோக்கிரா தீதத்தில் சுத்தயம.

கபாருள் : யகவல அவத்றதயில் விளங்கிய ஆன்மா கருவி

கரணங்கயளாடு கலக்க அது ேகல அவத்றதறயப் கபாருந்தும் கருவி
கரணங்கறள விட்டயபாது அச்ேகலம் பிரிதறல அறடயும்.
இவ்விரண்றடயும் விட்டு ஆன்மா தனது அகண்ட கோரூபத்றதப்
கபறுதல் ஆகிய மூன்ைாவதும் படருதல் இல்லாத தீறம நீங்கும்.
ோக்கிர அதீதத்தில் ஆன்மா கபாருந்தி இருத்தயல சுத்தநிறலயாம்.
ஆன்மா கருவி கரணங்கறள விட்டு நீங்கி, அதீதத்தில்
கபாருந்தியிருத்தயல சுத்தநிறலயாகும். (யகவல் + அவத்றத =
யகவலாவத்றத - வடகமாழி தீர்க்க ேந்தி.)

2303. கவல்லும் அளவில் விடுமின் கவகுளிறயச்

கேல்லும் அளவும் கேலுத்துமின் ேிந்றதறய
அல்லும் பகலும் அருளுடன தூங்கினால்
கல்லும் பிளந்து கடுகவளி யாயம.
கபாருள் : முக்குற்ைங்களில் ஒன்ைாகிய ேினத்றத முடிந்த அளவு
அடக்கியிருங்கள். மனத்றத இயன்ை மட்டும் இறை நிறனவில்
நிறுத்துங்கள். இரவும் பகலும் ேிவ நிறனவில் ேிவ ஒளி கபற்றுத் துரிய
ேமாதி கபாருந்தில் கல்யபான்ை உறுதியான பாே இருள் அகன்று
பரமாகாய மண்டல ஒளியில் அமர்வர்.
ீ (பரமாகாயம் - பரம + ஆகாயம்.)

13. நின்மல அவத்வத

(நின்மல அவத்றத - மலம் தன் வலி ஒடுங்கிய நிறல. ஆன்மா

ேிவத்றதச் ோர்ந்து, தன்றனயும் மைந்து, வியாபகமாக இருக்கும் நிறல
நின்மல அவத்றதயாம்.)

2304. ஊறமக் கிணற்ைகத் துள்யள உறைவயதார்

ஆறமயின் உள்யள அழுறவகள் ஐந்துள
வாய்றமயின் உள்யள வழுவாது ஒடுங்குயமல்
ஆறமயின் யமலும்ஓர் ஆயிரத்து ஆண்யட.

கபாருள் : ஆகாயமாகிய வாயில்லாக் கிணற்றுள்யள உறையும்

பிரணவ உபாேகரிடம் உறைப்புடன் தங்கும் நின்மல ோக்கிரம் முதலிய
நிறலகள் ஐந்து உண்டு. அந்நிறலயில் ஆன்ம ஒளியினுள்யள
நழுவாமல் அைிவு ஒடுங்குயமல் அவர் பிரணவ யதகத்துடன் யமலும்
ஓர் ஆயிரம் ஆண்டு உயிர் வாழ்வார்.

2305. காலங்கி நீர்பூக் கலந்தஆ காயம்

மாலங்கி ஈேன் பிரமன் ேதாேிவன்
யமலஞ்சும் ஓடி விரவவல் லார்கட்குக்
காலனும் இல்றல கருத்தில்றல தாயன.

கபாருள் : காற்றும் தீயும் நீரும் பூமியும் எல்லாவற்ைிலும் கலந்து

விளங்கும் ஆகாயமும் என்ை ஐந்றதயும் மயகேனும் உருத்திரனும்
திருமாலும் பிரமனும் உருவச் ேதாேிவரும் முறையய இயக்கும்
அதிபராவர் இவர்கறள விட்டு இவர்களுக்கு யமல் உள்ள அருவச்
ேதாேிவம், விந்து, நாதம், ேத்தி, ேிவம் ஆகிய ஐந்றதயும் கபாருந்தும்
ஆற்ைல் உறடயார்க்கு எமனும் இல்றல. உலகம் பற்ைிய
ேங்கற்பமின்ைித் திருவடிச் ோர்பில் கபாருந்தி நிற்பர். பூதங்கறள
இயக்கும் அதிபர்களின் கபயர் (வரிறேக் கிரமம்) மாைியுள்ளது.

2306. ஆன்மாயவ றமந்தன் ஆயினன் என்பது

தான்மா மறையறை தன்றம அைிகிலர்
ஆன்மாயவ றமந்தன் அரனுக்கு இவன்என்ைால்
ஆன்மாவும் இல்றலயால் ஐஐந்தும் இல்றலயய.
கபாருள் : ஆன்மாயவ ேிவகுமாரன் ஆயினான் என்று கபயரிய
யவதமானது கூறும் உண்றமயிறன உலகினர் அைியவில்றல. ஆனால்
ஆன்மாயவ ேிவகுமாரன் நின்மல அவத்றதயில் ஆன்மா என ஒன்று
இல்லாறமயால் ேிவனுக்கு இவன் றமந்தன் என்று கூறுதலாம்.
அந்நிறலயில் இருபத்றதந்து தத்தவங்களும் இல்றலயாம்.
ேிவகுமாரன் என்று கூறுவது தந்றதக்குள்ள தன்றமறய மகன்
கபறுவதால் ஆம்.

2307. உதயம் அழுங்கல் ஒடுங்கல்இம் மூன்ைின்

கதிோக் கிரங்கன வாதி சுழுத்தி
பதிதரு யேதனன் பற்ைாம் துரியத்து
அதிசுப னாய்அனந் தான்அந்தி யாகும்.

கபாருள் : ஒளி உதயமாதல், உலக ேிந்தறனயற்று அதனுள்

அழுந்ததல், இந்திரியங்கள் ஓய்ந்து அடங்குதல் ஆகிய இம்மூன்றும்
முறையய நின்மல ோக்கிரம் நின்மல கோப்பனம் நின்மல சுழுத்தியில்
ஆகும். இறவ பதிந்த ேித்துப் கபாருளாகிய ஆன்மா தனக்குப்
பற்றுக்யகாடாக விளங்கும் துரிய நிறலயில் மிகுந்த மங்கல
வடிவினனாய் அழியாத யபறு எய்துவான். (நந்தான் - ககடான்
எனினுமாம். யேதனன் - ஆன்மா. அனந்த ஆனந்தம் - முடிவிலா
ஆனந்தம்.)

2308. எல்லாம்தன் னுட்புக யாவுளும் தானாகி

நல்லாம் துரியம் புரிந்தக்கால் நல்லுயிர்
கபால்லாத ஆைாறுள் யபாகாது யபாதமாய்ச்
கேல்லாச் ேிவகதி கேன்றுஎய்தும் அன்யை.

கபாருள் : மாயயயமாகிய எல்லாத் தத்துவங்களும் ேீவ ஒளியில்

அடங்க, தத்துவங்களில் உள்ளும் புைம்பாகிய ேீவஒளி தானாய் அது
நன்றமறயத் தரும் துரிய நிறல புரிந்தால் சுத்தான்மாவாகும்.
அப்யபாது அதுதீறமறயத் தரும் முப்பத்தாறு தத்துவங்களுடன் கூடாது
தனித்துவிடும். ஆன்மா ஞானயம வடிவாய்ச் கேன்று அறடவதற்கு
அருறமயான ேிவகதிறயச் கேன்ைறடயும்.

2309. காய்ந்த இரும்பு கனறல அகன்ைாலும்

வாய்ந்த கனகலன வாதறன நின்ைாற்யபால்
ஏய்ந்த கரணம் இைந்த துரியத்துத்
யதாய்ந்த கருமத் துரிசுஅக லாயத.
கபாருள் : தீயினில் காய்ந்த இரும்பு தீயிறன விட்டு அகன்ைாலும்
கபாருந்திய தீயினது தன்றம இரும்பில் இருப்பது யபால் கபாருந்திய
கரணங்கள் நீங்கி நிற்கும் நின்மல துரியத்தில் முன்னர் அறவ நடத்திய
கிரியா வாேறன ஆன்மாறவ விட்டு அகலாது நிற்கும். நின்மல
துரியத்திலும் ஆன்மாவினிடம் கிரியா வாேறன எஞ்ேி நிற்கும்.

2310. ஆன் மறையாதி யாம்உரு நந்திவந்து

ஏறன அருள்கேய் கதரிநனா அவத்றதயில்
ஆன வறகறய விடும்அறடத் தாய்விட
ஆன மலாதீதம் அப்பரந் தாயன.

கபாருள் : ஞானத்றதக் ககாடுப்பதான மறையாதியான நாதம்

கவளிப்பட்டு வந்து ஏறனயவற்றைப் புலப்படுத்துகின்ை நனவு
நிறலயில் இவ் வறகயான நாதத்றதக் கடந்து யமற் கோல்லுங்கள்.
அவ்வாறு நாதத்றதக் கடந்து நாதாந்த நிறலயில் கபாருந்தியயபாது
உண்டான மலமற்ை தன்றமயய ஆன்மாபரமாகும் என்பதாம். ஆன்மா
நாதாந்தம் கபாருந்தியயபாது பரமாந் தன்றம எய்தும்.

2311. சுத்த அதீதம் ேகலத்தில் யதாய்வுைில்

அத்தன் அருள்நீங்கா ஆங்கணில் தானாகச்
ேித்த சுகத்றதத் தீண்டாச் ேமாதிகேய்து
அத்தயனாடு ஒன்ைற்கு அருள்முத லாயம.

கபாருள் : முற்கூைியவாறு நாதகவளிப்பாடு கபற்றுச் ேகலநிறலயில்

நின்மல துரியாதீதத்தில் கபாருந்தினால் அவறர விட்டு, ேித்தினது
அருட்ேத்தி நீங்காது. அந்த நாதத்றதயய தியானப் கபாருளாகக்
ககாண்டு, மனம் விரும்பும் உலக யபாகத்தின் வழிச் கேல்லாமல்
நாதாந்தம் கேன்று ேமாதி உற்று, ேிவத்யதாடு கபாருந்துவதற்குத்
திருவருட் ேத்தியய அவர்கட்கு முதற் காரணமாகும். (ஆங்கணில் -
அவ்விடத்தில்)

2312. யவறுகேய் தான்இரு பாதியின் கமய்த்கதாறக

யவறுகேய் தான்என்றன எங்கணும் விட்டுய்த்தான்
யவறுகேய் யாஅருள் யகவலத் யதவிட்டு
யவறுகேய் யாஅத்தன் யமவிநின் ைாயன.

கபாருள் : மாகதாரு பாகனாய் இருக்கும் தன்றமயால் உலக

உயிர்கறள ஆணும் கபண்ணுமாக இரு கூறு கேய்தான்.
அர்த்தநாரியாய் ஒன்ைாய் இருக்கும்யபாது அவயன என்றன உலகக்
கவர்ச்ேியினின்றும் மீ ட்டு அகண்ட கோரூபமாக்கி எங்கும் கேல்லும்
ஆற்ைறல அளித்தான். யமலும் அவன் என்றனவிட்டு நீங்காத அருட்
யகவலத்தில் கபாருந்தி என்றனவிட்டு நீங்காத தந்றதயாய்
உடனிருந்தான்.

2313. கைங்குஓறல ககாள்ளிவட் டம்கட லில்திறர

நிைஞ்யேர் ததிமத்தின் மலத்யத நின்ைங்கு
அைங்காண் சுவர்க்க நரகம் புலியேர்ந்து
கிரங்கா உயிர்அரு ளால்இறவ நீங்குயம.

கபாருள் : காற்ைாடியின் ஓறலயும் ககாள்ளிக்கட்றடயின் வட்டமும்

கடலின் அறலயும் அழகு நிறைந்த தயிரின் மத்தும் யபால
உயிர்மலத்தினால் சுழன்று, அவ்விடத்துத் தத்தம் புண்ணிய பாவத்துக்கு
ஏற்பப் கபாருந்தும் கோர்க்கம் நரகம் யேர்ந்து பூமிறயக் கடந்து வருந்தி,
உயிர் இறைவன் அருறள அறடந்தால் பிைப்பு இைப்பு நீங்கும்.
இறைவனது அருறளப் கபற்ைால் உயிர்க்கூட்டம் பிைவிக்கு வாரா.

2314. தாயன ேிவமான தன்றம தறலப்பட

ஆன மலமும்அப் பாே யபதமும்
ஆன குணமும் பரான்மா உபாதியும்
பானுவின் முன்மதி யபால்பட ராயவ.

கபாருள் : திருவருட் யபற்ைால் ஆருயிர் தாயன ேிவமாந்தன்றம

எய்தும். எய்தத் கதான்றமயான மலமும் அம்மலத்றதப் யபாக்க
அருளால் யேர்க்கப்பட்ட பாே யவறுபாடுகளுமாகிய ஐம் மலங்களும்
நீங்கும். அதனால் ஏற்படும் குணங்களாகிய தீறமகளும் அகலும்.
உயிர்த்தன்றமத் தறடயாகிய பரமான்மா உபாதியும் நீங்கும். இறவ
முற்றும் உடன் ஒருங்கு அகல்வதற்கு ஒப்பு ஞாயிற்ைின்முன் திங்கள்
நீங்குவதாகும். நீங்குதல் என்பது அடங்குதல்.

2315. கநருப்புண்டு நீருண்டு வாயுவும் உண்டங்கு

அருக்கனும் யோமனும் அங்யக அமரும்
திருத்தக்க மாலும் திறேமுகன் தானும்
உருத்திர யோதியும் உள்ளத்து ளாயர.

கபாருள் : உலகமும் உடலும் ஒப்கபனக் கூறும் உண்றமயான

உடலகத்தும் நிலமுண்டு; நீருண்டு; கநருப்புண்டு; காற்றுண்டு;
கவளியுண்டு; ஞாயிறுண்டு. அவற்றை இயக்கும் கதய்வங்களாகிய
அயன், அரி அரன், ஆண்டான், அருயளான் என்பாரும் உளர். ஐம்பூத
நிறலறய முறையய மூலம், யமல் வயிறு, கநஞ்ேம், கழுத்து,
உச்ேித்துறள என்ப. ஞாயிற்று மண்டிலத்றத அடிப்பகுதியிலும் திங்கள்
மண்டிலத்றதப் புருவ நடுவிலும் கூறுப.

2316. ஆறனகள் ஐந்தும் அடங்கி அைிகவன்னும்

ஞானத் திரிறயக் ககாளுவி அதனுட்புக்கு
ஊறன இருளை யநாக்கும் ஒருவற்கு
வானகம் ஏை வழிஎளி தாயம.

கபாருள் : ஐம்கபாைிகளாகிய யாறனகறள அடக்கி, அைிவாகிய

ஞானத்திரிறயத் தூண்டி, காணும் ேீவ ஒளியில் புகுந்து, ஊனாலாகிய
உம்றபச் யோதி வடிவாகக் காண்பவர்க்கு ேிவயலாகம் ஏை வழி மிக
எளிதாகும். ேீவ ஒளியில் நிறலகபற்று உடறலச் யோதி மயமாகக்
காண்பவர் முத்திநிறல எய்துவர்.

2317. ஆடிய காலில் அறேக்கின்ை வாயுவும்

தாடித் கதழுந்த தமருக ஓறேயும்
பாடி எழுகின்ை யவதாக மங்களும்
நாடியின் உள்ளாக நான்கண்ட வாயை.

கபாருள் : ேந்திர கறலயில் இயக்கம் கபறுகின்ை பிராணனும் அது

யமல் கேல்லுவதால் உண்டாகின்ை ேிறுபறை முழக்கமும் ஒலிக்கின்ை
யவதாகமங்களின் மூலமான இனிய நாதமும் எனது இறட நாடியில்
ேகஸ்ர தளத்தில் நான் கண்டு ககாண்யடன். (ஆறடயகால் - தூக்கிய
இடத் திருவடி. ேந்திரகறல ேந்திரன் மனத்துக்கு அதிபர். தமருகம் -
உடுக்றக. அறேக்கின்ை வாயு - ேிலம்கபாலி. தாடித்து - மிகுத்து
(தடித்து).)

2318. முன்றன அைிவினில் கேய்த முதுதவம்

பின்றன அைிவிறனப் கபற்ைால் அைியலாம்
தன்றன அைிவது அைிவாம்அஃ தன்ைிப்
பின்றன அைிவது யபயைி வாகுயம.

கபாருள் : முந்திய பிைவிகளில் ஞானத்தினால் ோதகம் கேய்த

நற்ைவம் காரணமாக, இப்யபாது எடுத்த பிைவியில் அவ்வைிவு பிரகாே
முற்று விளங்கில், தனது இயல்பான அகண்ட வடிவத்றத அைியலாகும்.
இவ்வாறு தன்றன அைிதயல அைிவாகும். அஃது அல்லாமல் பிை
அைிவிறனப் கபற்ைால் யபய் யபாலச் கோர்க்க நரகங்களில் அறலந்து
பிைப்பு எடுக்க யவண்டியதாகும்.

2319. கேயலற் ைிருக்கச் ேிவானந்த மாகும்

கேயலற் ைிருப்பார் ேிவயயாகம் யதடார்
கேயலற் ைிருப்பார் கேகத்யதாடுங் கூடார்
கேயலற் ைிருப்பார்க்யக கேய்தியுண் டாயம.

கபாருள் : திருவருளால் கேயலற்ைிருப்பறதச் ேமாதி அல்லது நிட்றட

என்பர். கேயலற்ைிருக்கச் ேிவ இன்பம் ஆகும். கேயலற்ைிருப்யபார்
ேிவயயாகம் யதடார். அவர்கள் உலக நிறலயிலா வாழ்வுடனும் கூடார்.
கேயலற்ைிருக்கும் திருவினர்க்யக ேிவகபருமானின் யபரின்பச் கேய்தி
உண்டாகும். கேயலைல் அகப்புைச் கேயலைலாகும். ஆனால் ஆண்டான்
அடியின்ப நுகர்வுச் கேயலுண்டு. அது நிற்கும் நிட்றட.

2320. தான்அவ னாகும் ேமாதிறக கூடினால்

ஆன மலம்அறும் அப்பசுத் தன்றமயபாம்
ஈனமில் காயம் இருக்கும் இருநிலத்து
ஊனங்கள் எட்டும் ஒழித்கதான்று யவார்கட்யக.

கபாருள் : திருவருளால் ஆருயிர்கட்குத தான் அவனாம் ேமாதி

றககூடினால் ஐவறகயான மலம் அறும் ேிற்றுணர்வு என்னும்
பசுத்தன்றம அகலும், புலால் புகர்தல், ககாறல,களவு, கள், காமம், கபாய்
கூைல், ேிவறன மைத்தல், ேிவனடியாறர மைத்தல் என்னும் எண்
கபருங்குற்ைமும் ஒழிந்து ேிவகபருமான் திருவடிறய ஒன்று
யவார்க்குக் குற்ைமற்ை அவர்தம் நல்லுடல் ேிவ வுலகத்தில் இருக்கும்.

2321. கதாறலயா அரனடி யதான்றும்அம் ேத்தி

கதாறலயா இருகளாளி யதாற்ை அணுவும்
கதாறலயாத் கதாழின்ஞானம் கதான்றமயில் நண்ணித்
கதாறலயாத கபத்தம்முத் திக்கிறட யதாயுயம.

கபாருள் : ஆருயிர்கட்குச் கேவ்வி வாய்த்ததும் திருவருள்

வழ்ச்ேியாகிய
ீ ேத்திநிபாதம் எய்தம் எய்தயவ, என்றும் கபான்ைாச்
ேிவகபருமானின் திருவடி யதான்றும். ஒடுங்குதலாவது ககடுதல்
எய்தாத மலமாகிய இருளும், ேிற்றுணர்வாகிய உயிர்த்தன்றமயும்
யதான்றுதலாம் அணுவாகிய ஆரு யிர்க்குக் யகடில்லாத
கதான்றமயியலயய உள்ள நன்கனைி நான்றமயின் கதாழிலும்
அைிவும் உண்டு அதனால் கட்டு வகடன்று
ீ கோல்லப்படும்
இருநிறலயும் யதான்றும். அதற்கிறடயில் ஆருயிர் அருளில் யதாயும்
(கபத்தம் - பந்த பாேங்களில் நிற்கும் நிறல. ேத்திநிபாதம் - பக்குவம்
கபற்ை ஆன்மாக்களிடம் திருவருள் பற்றுதல்)

2322. யதான்ைிய கபத்தமும் முத்தியும் சூழ்ேத்தி

மான்றும் கதருண்டும் உயிர்கபறும் மற்ைறவ
தான்தரு ஞானம்தன் ேத்திக்குச் ோதனாம்
ஊன்ைல்இல் லாஉள் களாளிக்குஒளி யாயம.

கபாருள் : திருவருட் ஆருயிர்க்குத் யதாற்றுவிக்கப்பட்ட கட்டும் வடும்

ீ
யதான்றும். அவற்றை அவ்வுயிர் மருண்டும் கதருண்டும் உணரும்.
பின் ேிவகபருமான் அருள்கின்ை திருவடியுணர்வால் அவ்வுயிர்
ேத்திக்குச் ோதனன் ஆகும். அஃதாவது, அவ்வுயிர் அருள்வழி ஒழுகுவது
ஊன்ைி நின்று நிறலப்பதல்லாத உள்களாளிக்குள் ஒளியாய ேிவ
ஒளியதான்றும். (மான்று - மயங்கி. கதருண்டு - கதளிந்து)

2323. அைிகின்ைி லாதன ஐஏழும் ஒன்றும்

அைிகின்ை என்றன அைியா திருந்யதன்
அைிகின்ைாய் நீகயன்று அருள்கேய்தான் நந்தி
அைிகின்ை நாகனன்று அைிந்துககாண் யடயன.

கபாருள் : தாயம அைியும் தன்றமயில்லாத முப்பத்தாறு கமய்களும்

ஆருயிரால் அைிகின்ைன. அவ் வுண்றமயிறனயும் அைிகின்ை
என்றனயும் அைியாதிருந்யதன். ேிவகபருமான் அைியும் தன்றம
உனக்குள்ள கதன்று அருளால் அைிவித்தான். அதனால் நான்
அைிகின்யைன் என்று அைிந்து ககாண்யடன். இதன்கண் நம் மூலர் தம்
முன்னிறலயிறன ஓதியருள் கின்ைார்.

2324. தான்அவ னாகிய ஞானத் தறலவறன

வானவ ராதிறய மாமணிச் யோதிறய
ஈனமில் ஞானத்து இன்னருள் ேத்திறய
ஊனமி லாள்தன்றன ஊனிறடக் கண்டயத.

கபாருள் : யமல் ஓதியவாறு விளக்க விளங்கும் அைிவுள்ளது உயிகரன

உணர்ந்யதான் இரும்றபப் கபான்னாக்கும் இறயபுயபால், தன்றன
அவனாக்கும் ஞானத்தறலவன் ேிவன் என்பன். ேிவ வுலக
வாழ்வினர்க்கு முதல்வனும் அவயன. அளவிடப்படாத மாமணியாகிய
கேம்மணிச் யோதிறய மாேிலா கமய்யுணர்றவ நல்கும் இனிய வனப்பு
மிகும் நல்லருள் ஆற்ைலும் அவயன. ஒரு ஞான்றும் முழு முதல்
தன்றமயில் ஏதும் குறை பாடில்லாத ேிவகபருமாறன இவ்
வுடம்பகத்யத அவன் காட்டக் கண்டு ககாண்யடன் என்க.

2325. ஒளியும் இருளும் பறரயும் பறரயுள்

அளியது எனலாகும் ஆன்மாறவ யன்ைி
அளியும் அருளும் கதருளும் கடந்து
கதளிய அருயள ேிவானந்த மாயம.
கபாருள் : ேிற்ைைிவாகிய ஒளியும் ஆணவமாகிய இருளும் இவற்றை
விளக்கும் நடப்பாற்ைலாகிய பறரயும் அத்திருவருளால் தறலயளிக்கத்
தக்க ஆருயிரும் அருளால் உணரலாகும். அதன் யமலும்
தறலயளிப்றபயும் அதறனப் புரியும் அருறளயும், அவ்வருளால்
எய்தும் கதருறளயும் கடந்து திருவடிறயத் கதளியத் துறண புரியும்
வனப் பாற்ைலாகிய திருவருயள ேிவப் யபரின்பமாகும்.

2326. ஆனந்த மாகும் அரனருட் ேத்தியில்

தான் அந்த மாம்உயிர் தாயன ேமாதிகேய்து
ஊன்அந்த மாய்உணர் வாய்உள் உணர்வுைில்
யகான்அந்தம் வாய்க்கும் மகாவா கியமாயம.

கபாருள் : ேிவத்தினது அருட் ேத்தில் ஆன்மா தன் வயமற்று

அழுந்தில் ஆனந்தத்றதயும் அறடயும். உடறலக் கடந்து ேமாதி கேய்து
உணர்வு மயமாய் உள் உணர்வில் கலந்து அகண்டமாய் நிற்கும்
அைிறவப் கபற்ைால் உடலின் தறலவனான் ஆன்மாவின் சுட்டைிவு
முடிவுறும். இது மகாவாக்கியப் கபாருளாகும்.

2327. அைிவிக்க யவண்டாம் அைிவற்று அயர்யவார்க்கும்

அைிவிக்க யவண்டாம் அைிவிற் கேைியவார்க்கும்
அைிவுற்று அைியாறம எய்திநிற் யபார்க்யக
அைிவிக்கத் தம்அைி வார்அைி யவாயர.

கபாருள் : ஆன்ம ஞானமற்றுத் தாமதகுணம் கபாருந்தியவர்களுக்கு

ஞாயனாபயதேம் கேய்ய யவண்டாம். பூர்வ கேன்மம் காரணமாக
இயல்பாகயவ ஞானம் கபற்ைவர்க்கும் அைிவிக்க யவண்டாம். ஆன்ம
ஞானத்றதக் கல்வியினால் அைிந்தும் அனுபவம் கூடாமல்
அைியாறமயில் உள்ளவர்க்யக அவர்கள் அனுபவம் கபற்றுத்
தம்முறடய எதார்த்த கோரூபத்றத அைிவார்.

2328. ேத்தும் அேத்தும் ேதேத்தும் தான்கூடிச்

ேித்தும் அேித்தும் ேிவேித்த தாய்நிற்கும்
சுத்தம் அசுத்தம் கதாடங்காத துரியத்துச்
சுத்தரா மூன்றுடன் கோல்லற் ைவர்கயள.

கபாருள் : ேத்து அேத்து ேதேத்து என்னும் கபாருட்களில் தான்

எனப்படுகிை ஆன்மா மற்றைய கபாருட்கயளாடு கூடி, அைிவுப்
கபாருளாகவும் அைிவற்ை கபாருளாகவும் யபரைிவுப் கபாருளாகவும்
நிற்கும். சுத்த மாறயயும் அசுத்த மாறயயும் கதாடராத துரிய
நிறலயில், ோக்கிரம் கோப்பனம் சுழுத்தி ஆகிய மூன்று
நிறலகறளயும் பிரணவத்றதயும் கடந்து மலங்களின் நீங்கிய
சுத்தமுறடயதாகும்.

2329. தாயன அைியான் அைிவியலான் தானல்லன்

தாயன அைிவான் அைிவு ேதேத்கதன்று
ஆனால் இரண்டும் அரனரு ளாய்நிற்கத்
தாயன அைிந்து ேிவத்துடன் தங்குயம.

கபாருள் : ஆன்மா தானாகயவ தனது உண்றமச் கோரூபத்றத

அைியமாட்டான். ஆனால் அைிவில்லாதவனும் அல்லன். தன்னுறடய
அைிவு அைிவும் அைியாறமயும் உறடயது என்று கோரூபத்றத
அைிந்தபின் அைிவான். ஆனால் இவ்விரு தன்றமகளும் அருட் ேத்திப்
பதிவால் உண்டாக, ஆன்மா தன்றனயும் அைிந்து தறலவனான
ேிவத்துடன் கபாருந்திப் யபரின்பம் அறடயும்.

2330. தத்துவ ஞானம் தறலப்பட் டவர்கட்யக

தத்துவ ஞானம் தறலப்பட லாய்நிற்கும்
தத்துவ ஞானத்துத் தான்அவ னாகயவ
தத்துவ ஞானானந் தந்தான் கதாடங்குயம.

கபாருள் : முப்பத்தாறு கமய்களின் உண்றம உணரும் உணர்வு

தறலப்பட்டவர்கட்யக திருவடியுணர்வாகிய அழியாத் தத்துவ ஞானம்
றககூடும் அத் திருவடியுணர்வு றகவந்தால் ேிவனருளால் ேிவனாவன்.
ேிவனாகயவ திருவடிக்கீ ழ் அமர்ந்து திருவடியின்பம் துய்ப்பன். தத்துவ
ஞான ஆனந்தம் தான் கதாடங்குயம - எனப் பிரித்துக்ககாள்க.

2331. தன்றன அைிந்து ேிவனுடன் தானாக

மன்னும் மலம்குணம் மாளும் பிைப்பறும்
பின்அத ேன்முத்தி ேன்மார்க்கப் யபகராளி
நன்னது ஞானத்து முத்திறர நண்ணுயம.

கபாருள் : திருவருளால் ஒருவன் தன் உண்றம நிறலயிறன அைிந்து,

அச் ேிவகபருமான் திருவடிக்கீ ழ் தங்கி நிறலப்பன். தங்கயவ மலம்
முதலியவற்ைின் பிணிப்பு மறைப்பு துய்ப்பு முதலிய பண்புகள் அறும்.
அையவ பிைப்பும் அறும். அற்ை பின் றககூடுவது உண்றமத் திருவடிப்
யபைாகும். அப் யபற்ைால் நன்கனைிப் யபகராளி நண்ணும். நண்ணயவ
என்றும் நன்றம பயப்பதாகிய திருவடி. உணர்வுப் கபாைி கபற்ை
திருவினராவர். (கபாைி - முத்திறர).

2332. ஞானம்தன் யமனி கிரிறய நடுஅங்கம்

தானுறும் இச்றே உயிராகத் தற்பரன்
யமனிககாண்டு ஐங்கரு மத்துவித் தாதலால்
யமானிகள் ஞானத்து முத்திறரகபற் ைார்கயள.

கபாருள் : ேிவத்தின் திருயமனி ஞானமாகும். கிரிறயயில் அவன் நடு

அங்கமாகவுள்ள இதயத்தில் உறைபவனாக வுள்ளான். உயிரின்
இச்றேயில் தனது இச்றேறயப் கபாருத்தி அந்த யமலான ேிவம்
உயிர்களிடம் ஒளியில் கபாருந்தி, ேிருஷ்டி யாதி ஐந்கதாழில்களுக்கும்
காரணமாக உள்ளதால் பிரணவ யயாகிகள் அவன் அைிவுடன்
கபாருந்தித் தங்களது இச்றே கிரிறயகறள விட்டு ஞான
முத்திறரறயப் கபற்ைார்கள்.

2333. உயிர்க்குஅைி உண்றம உயிர்இச்றே மானம்

உயிர்க்குக் கிரிறய உயிர்மாறய சூக்கம்
உயிர்க்குஇறவ ஊட்டுயவான் ஊட்டும் அவயன
உயிர்ச்கேயல் அன்ைிஅவ் வுள்ளத்து ளாயன.

கபாருள் : உயிர்க்குரிய அைிவு ேத்தியப் கபாருளது உயிர்க்குரிய

அபிமானம் அதன் இச்றேயாகும். உயிரின் கேயல் உயியராடு
பிணிக்கப்பட்ட மாறயயின் அளவாகும். இறவ அறனத்தும்
பரவிந்துவில் சூக்கும மாய் உள்ளன. இறவகறள உயியராடு
புணர்த்தியவன் எல்லாவற்றையும் புணர்த்தும் ேிவயமயாகும். ஆதலால்
உயிர்கள் கேயல் அவற்ைின் கேயலாகாது; உள்ளத்திலுள்ள ேிவத்தின்
கேயலாகும்.

2334. கதாழில்இச்றே ஞானங்கள் கதால்ேிவேீ வர்

கழிவற்ை மாமாறய மாறயயின் ஆகும்
பழியற்ை காரண காரியம் பாழ்விட்டு
அழிவற்ை ோந்தாதீ தன்ேிவ னாயம.

கபாருள் : பழறமயாகச் ேிவமாந் தன்றம எய்திய ேீவரது இச்ோ

ஞானக் கிரிறயகள் நீங்காத சுசுத்தாசுத்த மாயா காரியங்களினால்
நிகழ்வனவாகும். அச் ேீவன் பழியில்லாத காரண காரிய தத்துவங்கள்
பாழ்பட நிறலயபைான ோந்திய தீதகறலயில் விளங்குபனான
ேிவனாவன். ோந்தியாதீத கறல வியாபகம் மற்ை கறலகள் அதனுள்
வியாப்பியம்.

2335. இல்லதும் உள்ளதும் யாறவயும் தானாகி

இல்லதம் உள்ளது மாய்அன்ைாம் அண்ணறலச்
கோல்வது கோல்லிடில் தூராகி தூரகமன்று
ஒல்றல உணர்ந்தால் உயிர்க்குயி ராகுயம.
கபாருள் : நிறலயில்லாக் காரியப் கபாருளான மாயா வடிவங்களிலும்
நிறலயான காரணமான பரவிந்துவிலும் எல்லாவற்ைிலும் கலந்து
ேிவன் தானாகி, கபாருள் தன்றமயால் இல்லதும் உள்ளதுமாய
அப்கபாருள்களின் யவைாயும் உள்ள ேிவறன, வாக்குக்கு அப்பாலுக்கு
அப்பாலாய் உள்ளவன் என்று விறரவில் ேிவஞானத்தால் உணரின்
அவன் உயிர்க்குயிராய் விளங்குவான்.

2336. உயிரிச்றே யூட்டி உழிதரும் ேத்தி

உயிரிச்றே வாட்டி ஒழித்திடும் ஞானம்
உயிரிச்றே யூட்டி யுடனுைலாயல
உயிரிச்றே வாட்டி உயர்பதஞ் யேருயம.

கபாருள் : உயிர்களிடம் விருப்பத்றத உண்டாக்கி மாறயறய

இடமாகப் கபாருந்தும்படி கேய்யும் ேத்தி, ஞானமான யபாது உயிரின்
இச்றேகறள அழித்து நிற்கும். உயிர்களுக்கு இறைவன்பால் அன்பு
உண்டாகச் கேய்து உடனாய் இருத்தலால் உயிரானது உலக
இச்றேகறள அழித்து யமலான ேிவபதம் யேரும்.

2337. யேரும் ேிவமானார் ஐம்மலம் தீர்ந்தவர்

ஓர்ஒன்ைி லார்ஐம் மலஇருள் உற்ைவர்
பாரின்கண் விண்நர கம்புகும் பான்றமயர்
ஆருங்கண் யடாரார் அறவயருள் என்யை.

கபாருள் : உயிரின் இச்றேறய வாட்டிச் ேிவமாம் யபறு கபற்ைவர்

உயிர்க்குற்ைமாகிய ஐம்மலங்கறளயும் அகற்ைினவராவர். அவ்விதம்
ேிவத்துடன் ஒன்றுதல் இல்லாதவர் உயிர்க் குற்ைமாகிய ஐம்மலக்
குற்ைங்கறளயும் கபாருந்தி இருளுறடயவராக இருப்பர். இத்தறகயயார்
பூமியிலும் கோர்க்கத்திலும் நரகத்திலும் உழல்பவராக இருப்பர்.
இங்ஙனம் பிைந்து உழல்வது ேிவ ேக்தியினால் என்பறத பாரும்
உணர்வதில்றல. ேிவமாந்தன்றம எய்தியவர் ேிவேத்தியினால் தன்
உண்றம உணர்வர்.

2338. எய்தினர் கேய்யும் இருமாயா ேத்தியின்

எய்தினர் கேய்யும் இருஞான ேத்தியின்
எய்தினர் கேய்யும் இருஞால ேத்தியின்
எய்தினர் கேய்யும் இறையருள் தாயன.

கபாருள் : ஆருயிர்கள் தூமாறய தூவாமாறய என்னும் இரு

மாறயகளிலும் அருளால் கபாருந்திச் கேய்பவன கேய்யும். அது யபால்
கபரிய ஞான ேத்திறயப் கபாருந்தி அைிவு விளங்கப்கபறும் கபரிய
நிலவுலக முதலாம் மூலப்பகுதியிறனப் கபாருந்தித் துய்ப்பன
துய்க்கும். இறவ யறனத்தும் திருவருளால் நிகழ்வனவாகும். (இரு
மாயா ேக்தி - சுத்தமாறய, அசுத்த மாறய, ஞாலேக்தி - பிரகிருதி
மாறய. தூமாறய - சுத்தமாறய. தூவாமாறய - அசுத்தமாறய.)

2339. திருந்தினர் விட்டார் திருவில் நரகம்

திருந்தினர் விட்டார் திருவார் சுவர்க்கம்
திருந்தினர் விட்டார் கேைிமலர் கூட்டம்
திருந்தினர் விட்டார் ேிவமாய் அவயம.

கபாருள் : திருவடி யுணர்வால் திருத்த முற்ைவர் இன்பமில்லாத

துன்பம் நிறைந்த இருளுலகம் புகார். திருவடியுணர்வு - கமய்யுணர்வு,
ேிவஞானம். அத்தறகய உணர்வுறடயார் நிறலயிலா இன்பம் எய்தும்
துைக்க உலகத்றதயும் கான்ை யோகைன ஒதுக்கித் தள்ளினர். அவர்கள்
ஐம்மலக் கூட்டத்றதயும் அையவ விட்டனர். யமலும் ேிவமாய்த்
திகழ்ந்தனர். அதனால் அவமாய பிைப்பிறன விட்டனர். இவர்கயள
தங்கருமம் கேய்யும் தவத் யதாராவர். ஏறனயயார் ேிைப்பில்லாத
பிைப்பு விறன கேய்யும் அவத்தராவர்.

2340. அவமும் ேிவமும் அைியார் அைியார்

அவமும் ேிவமும் அைிவார் அைிவார்
அவமும் ேிவமும் அருளால் அைிந்தால்
அவமும் ேிவமும் அவனரு ளாயம.

கபாருள் : நல்லைிவு இல்லாதவர் எது பயனற்ைது எது பயன் உள்ளது

என்பறத அைியமாட்டார். நல்லைிவு உள்ளவர் பயனற்ைறதயும்
பயனுள்ளறதயும் பிரித்து உணர்வர். அவ்வாறு பிரித்து, அைிவினால்
கதளிந்தால் ேீவர்களுக்கு அறமத்த யகடும் நன்றமயும் அவன்
அருளால் ஆம் என்று உணர்வர். ேீவர்களுக்கு நன்றமயும் தீறமயும்
அறமப்பது அருயளயாகும்.

2341. அருளான ேத்தி அனல்கவம்றம யபாலப்

கபாருள்அவ னாகத்தான் யபாதம் புணரும்
இருள்ஒளி யாய்மீ ண்டு மும்மல மாகும்
திருவருள் ஆனந்தி கேம்கபாருள் ஆயம.

கபாருள் : அருள் என்ை ேிவேத்தி கநருப்பும் அதறன விட்டு நீங்காத

கவப்பமும் யபால அவன் கபாருளாகத்தான் ஞானமாய்ப் கபாருந்தும்
ஆன்மாவினிடம் ேிவேத்தி இருளாகவும் ஒளியாகவும் பிரிந்து பின் மும்
மலங்களாக விரியும். ேிவானந்தத்றத விறளக்கும் ேத்தியய ேிவமாகும்.
2342. ஆதித்தன் யதான்ை வரும்பது மாதிகள்
யபதித்த தவ்விறன யாற்கேயல் யேதிப்ப
ஆதித்தன் தன்கதி ரால்அறவ யேட்டிப்பப்
யபதித்துப் யபதியா வாறுஅருட் யபதயம.

கபாருள் : சூரியன் உதிக்க வளரும் தாமறர முதலிய மலர்கள் பக்குவ

மாறுபாட்டுக்கு ஏற்ப அவ்வவற்ைின் தன்றம மாறுபட்டு, சூரியனது
ஒளிக் கிரணங்களால் அம் மலர்கள் கதாழிற்பட மலர்ந்தும் மலர்ச்ேி
புலப்படாதவாறுயபால, ேத்தியில் அருட்பதிவால் உண்டாகும்
மாறுபாடும் ஆகும். சூரியனது கிரணத்தால் மலர் விரிவது யபாலச்
ேத்தியின் பதிவால் ேீவர்கள் கமத்கதன ஒளிகபறுவர்.

2343. யபதம் அயபதம் பிைழ்யபதா யபதமும்

யபாதம் புணர்யபாதும் யபாதமும் நாதமும்
நாத முடன்நாத நாதாதி நாதமும்
அதன் அருளின் அருள்இச்றே யாயம.

கபாருள் : காணப்படும் உலறக யவற்றுறமயாகவும் ஒற்றுறமயாகவும்

யவற்றுறமயும் ஒற்றுறமயாகக் காண்கின்ை தன்றமயும் இயற்றக
அைிவும் கல்வி யகள்விகளினால் ஆய அைிவும் ஞானமும் நாதமும்
நாதத்றதத் கதாடர்ந்து அதிநாதம் என்ை நாதாந்த நிறலகபறுதலும்
ஆன்மாவுக்கு அருளில் அறமந்த இச்ோ ேத்தியின் கருறணயாகும்.
(ஆதன் - ஆன்மா,) அதிநாதம், மகாநாதம், நாதாந்தம் என்பன ஒரு
கபாருளனயவ.

2344. யமவிய கபாய்க்கரி யாட்டும் விறனகயனப்

பாவிய பூதம்ககாண்டு ஆட்டிப் பறடப்பாதி
பூவியல் கூட்டத்தால் யபாதம் புரிந்தருள்
ஆவிறய நாட்டும் அரன்அரு ளாயம.

கபாருள் : கபாய்யான யாறனப் பதுறமறய மனிதன் கபாருந்தி

ஆட்டும் கேயல்யபால், பரந்த பூதங்கறளக் ககாண்டு ஆடச் கேய்து
பறடத்தல் முதலான கதாழில்களால் பூமி கோர்க்கம் நரகம்
முதலியறவகளுடன் கூடச் கேய்து ஞானம் வரப்பண்ணுதல் உயிறர
நிறலகபைச் கேய்யும் ேிவனருட் ேத்தியின் கேயலாகும்.

2345. ஆைாறு அகன்று தறனயைிந் தானவன்

ஈைாகி யாவினும் இயலாவும் தனில்எய்த
யவைாய் கவளிபுக்கு வடுற்ைான்
ீ அம்மருள்
யதைாத் கதளிவுற்றுத் தீண்டச் ேிவமாயம.
கபாருள் : முப்பத்தாறு தத்துவங்கறளயும் விட்டுத் தன் உண்றமறய
அைிந்த ஆன்மாவானவன், எல்லா உயிர்களிடமும் கேல்ல
வல்லவனாயும் எல்லா உயிர்கறளயும் தன்னிடம் காண்பவனாயும்
அறவகளின் யவைாயும் பரகவளியில் புகுந்து வட்றட
ீ அறடவான்.
முன்னர் இருந்த மயக்கம் யதைித் கதளிவுற்று அருள்ேத்தி பதியச்
ேிவமாவான்.

2346. தீண்டற்குரிய அரிய திருவடி யநயத்றத

மீ ண்டுற்று அருளால் விதிவழியய கேன்று
தூண்டிச் ேிவஞான மாவிறனத் தாயனைித்
தாண்டிச் ேிவனுடன் ோரலும் ஆயம.

கபாருள் : தற்யபாதத்தினால் அறடவதற்கு அருறமயான திருவடிப்

யபற்றை முற்பிைவியின் கதாடர்பாக இப்பிைவியில் அருள்கூட்ட
அைிந்து, அந்கநைியில் கேன்று மூலாதாரத்திலிருந்து யமயலறும்
வாேியாகிய குதிறரயில் ஏைி, ஆதாரங்கறளக் கடந்து நிராதாரம் கேன்று
ேிவனுடன் ோர்தல் அறமயும்.

2347. ோர்ந்தவர் ோரணர் ேித்தர் ேமாதியர்

ோர்ந்தவர் கமய்ஞ்ஞான தத்துவ ோத்தியர்
ோர்ந்தவர் யநயந் தறலப்பட்ட ஆனந்தர்
ோர்ந்தவர் ேத்த அருள்தன்றம யாயர.

கபாருள் : ேிவத்றதச் ோர்ந்தவர் ோரணர்களும் ேித்தர்களும் ேமாதி

கபாருந்தினவர்களும் ஆவார்கள். உண்றமச் ேிவஞானத்றத
உணர்ந்தவரும் ோர்ந்தவர் ஆவார். ேிவத்தின்பால் அன்பு ககாண்டு
ேிவானந்தத்றத அனுபவிப்பவரும் ோர்ந்தவராம். நாதமாகிய அருளில்
விளங்குபவரும் ோர்ந்தவராக இருப்பர். (ோரணர் - எங்கும் கேல்லும்
ஆற்ைலுடன் உயிருக்கு உதவுபவர்.)

2348. தான்என்று அவன்என்று இரண்கடன்பர் தத்துவம்

தான் என்று அவன்என்று இரண்டற்ை தன்றமறயத்
தான்என்று இரண்டுஉன்னார் யகவலத் தானவர்
தான்இன்ைித் தானாகத் தத்துவ சுத்தயம.

கபாருள் : ஆன்மாவாகிய தான்என்றும் ேிவமாகிய அவன் என்றும் ஆக

உண்றமறயப் கபாருள் இரண்டு என்று கூறுவர் ேகலர். தான்என்று
அவன் என்று இல்லாமல் ஒன்ைான தன்றமறய, அருட் யகவலத்தில்
இருப்யபார். தன்றனச் ேிவத்துக்கு யவைான கபாருள் என்று
எண்ணமாட்டார். அவ்வாறு ஆன்மா தற்யபாதம் ககட்டுச் ேிவயம யாகத்
தத்துவ சுத்தமாகும்.

2349. தன்னினில் தன்றன அைியம் தறலமகன்

தன்னினில் தன் ஐ அைியத் தறலப்படும்
தன்னினில் தன்றனச் ோர்கிலன் ஆகில்
தன்னினில் தன்ஐயும் ோர்தற்கு அரியயவ.

கபாருள் : தன்னிடத்யத தன் உண்றமறய அைியும் தத்துவசுத்தி கபற்ை

ஆன்மா தன் உண்றமயில் தனது தறலவனாகிய ேிவத்றத அைிய அது
வளர்ந்து யதான்றும். அவ்வாறு தன்னிடத்யத தன் உண்றமறய அைிந்து
கபாருந்தானாகில் தன்னிடத்யத தனது தறலவறனயும் அறடவதற்கு
அருறமயாகும். தறலப்படுதல் - வளர்தல்.

2350. அைியகி யலன்என்று அரற்ைாயத நீயும்

கநைிவழி யயகேன்ை யநர்பட்ட பின்றன
இருசுட ராகி இயற்ைவல் லானும்
ஒருசுட ராவந்துஎன் உள்ளத்துள் ஆயம.

கபாருள் : யமல் ஓதியவாறு திருவருளால் யான் அைியகில்யலன்

என்று நீயும் கவன்று அரற்றுதல் கேய்ய யவண்டா. நன்கனைி நான்றம
வழியய கேன்ைால் திருவருளால் ேிவன் உனக்கும் யநர்படுவன். அவன்
பின்பு அடியயனுக்கும் ஆருயிர் யபருயிர் என்ை இருசுடராய் இறயந்து
இயக்கும் உண்றமயிறனயும் புலப்படுத்துவன். அத்தறகய
வல்லானாகிய ேிவன் அடியயறன அவன் திருவடிக்கீ ழ் அடக்கி
அடியயன் உள்ளத்து உள்ளாவான். (ஆருயிர் - ஆன்மா. யபருயிர்
பரமான்மா. ேிவன். இருசுடர் - ேிவன், ேீவன். ஒரு சுடர் - ேிவன்.)

2351. மண்ஒன்று தான்பல நற்கலன் ஆயிடும்

உள்நின்ை யயானிகட்கு எல்லாம் ஒருவயன
கண்ஒன்று தான்பல காணும் தறனக்காணா
அண்ணலும் அவ்வண்ணம் ஆகிநின் ைாயன.

கபாருள் : மண் என்ை ஒரு கபாருள் பாறன ேட்டி முதலிய பல

பாண்டங்களாக ஆகிைது. அது யபால இறைவன் ஒருவயன ேகல ேீவ
வர்க்கங்களிலும் ஆகியுள்ளான். கண் ஒரு கபாருளாக இருந்து
உலகிறடப் பல கபாருள்கறளக் கண்டும் அதறன அறவ காணா.
அதுயபால உயிர்களின் தறலவனான இறைவனும் தான்
எல்லாவற்றையும் அைிந்தும் தான் அவற்ைால் அைியப்படாதவனாய்
உள்ளான்.
2352. ஓம்புகின் ைான்உலகு ஏறழயும் உள்நின்று
கூம்புகின் ைார்குணத் தின்கனாடும் கூறுவர்
யதம்புகின் ைார்ேிவன் ேிந்றதகேய் யாதவர்
கூம்பகில் லார்வந்து ககாள்ளலும் ஆயம.

கபாருள் : ேிவகபருமான் உயிர்க்கு உயிராய், உலகுக்கும் உயிராய்

உள்நின்று, உலகு ஏழிறனயும் ஓம்பியருள்கின்ைனன். அச்ேிவ
கபருமான் திருவடிக்கண் ஒருங்கிய மனத்தார் கூம்புகின்ைா ராவர்.
அத்தறகயாறர கமய்யடியார் எட்டுவான் குணத்து எம்மான் எனக்
கூறுவர். ேிவகபருமானின் திருவடிகறள நிறனயாதவர் யதம்புகின்ைார்
ஆவர். உள்ளத் தளர்ச்ேி யில்லாதவர் இறடயைாது நிறனந்து ேிவன்
திருவடிறயக் ககாள்ளத் தளரார்.

2353. குைிஅைி யார்கள் குைிகாண மாட்டார்

குைிஅைி யார்கடம் கூடல் கபரிது
குைிஅைி யாவறக கூடுமின் கூடி
அைிவைி யாஇருந்து அன்னமும் ஆயம.

கபாருள் : உயிர்க்கும் உயிராய் இருக்கும் ேிவத்றதத் தன் உண்றம

என்ை பரவிந்து மண்டலம் கவளிப்படாதயபாது அைிய மாட்டார்.
இவ்விதம் தன் உண்றம அைியாதவர் உடம்யபாடு கூடிப் பல பிைப்பு
எடுப்பர். ேிவம் யவறு தாம் யவறு என்று எண்ணாமல் ேிவத்தடன்
அத்துவிதமாய் (பிரிப்பின்ைி) நில்லுங்கள். அங்ஙனம் கூடிச் சுட்டியைிதல்
இன்ைி அதுயவயாக இருந்து ஹம்ேம் ஆகலாம். ஹம்ேம் - நான் அவன்.
ேிவயனாடு அத்துவித பாவறனயில் இருந்தாம் ஹம்ேம் ஆகலாம்.

2354. ஊயனா உயியரா உறுகின்ைது ஏதுஇன்பம்

வாயனார் தறலவி மயக்கத்து உைநிற்கத்
தாயனா கபரிதுஅைி யவாம்என்னும் மானுடர்
தாயன பிைப்யபாடு இைப்பைி யாயர.

கபாருள் : ேிவானந்தத்றதப் கபறுவது உடலா உயிரா இவற்றுள் எது?

ஆகாய ரூபிணியாகிய ேத்தியயாடு கபாருந்தி இறவ ஒன்றும் அைியாது
இருப்ப, தாம் மிகவும் அைிகின்யைாம் என்று கூறும் மக்கள் யமலும்
யமலும் வரும் பிைப்பு இைப்பில் கபாருந்தி அறவ நீக்க அைியமாட்டார்.

14. அறிவுதயம் (அஃதாவது ஆன்மாவுக்குச் சுட்டைிவு இன்ைி

எல்லாவற்றையும் அைியும் அைிவு உள்ளது என்று அைிவது.)

2355. தன்றன அைியத் தனக்ககாரு யகடில்றல

தன்றன அைியாமல் தாயன ககடுகின்ைான்
தன்றன அைியும் அைிறவ அைிந்தபின்
தன்றனயய அர்ச்ேிக்கத் தானிருந் தாயன.

கபாருள் : ஆன்மாவாகிய தன்றன அைிவுரு என்று அைிந்தால் கருவி

கரணங்கயளாடு கபாருந்தி மயங்க யவண்டிய யகடு வராது, தான்
அைிவுரு என்பறத அைியாமல் ஆன்மா தனது அஞ்ஞானத்தால் கருவி
கரணங்கயளாடு கபாருந்திய பிைவியில் பட்டு உழல்கிைது. கருவி
கரணமின்ைித் தாயன எல்லாவற்றையும் அைியவல்ல ஒளிவடிவு என்ை
அைிறவ ஞான ோதனத்தால் அைிந்தபின் தன்றன உலயகார்
வணங்கும்படியான ேிவ கோரூபமாகத்தான் இருந்தான்.

2356. அங்யக அடற்கபரும் யதவகரல் லாம்கதாழச்

ேிங்கா தனத்யத ேிவன்இருந் தாகனன்று
ேங்குஆர் வறளயும் ேிலம்பும் ேயரகலனப்
கபாங்குஆர் குழலியம் யபாற்ைிஎன் ைாயன.

கபாருள் : முன் மந்திரத்துக் கூைியவாறு அைிவுகபற்ை ஆன்மா

அவ்விடத்து வலிறமயும் கபருறமயும் மிக்க பிரமன் அரி முதலான
யதவர்கள் எல்லாம் வணங்க அரியாேனத்தில் ேிவ கபருமாயன
வற்ைிருக்கிைான்
ீ என்று மதித்து ேங்கினாலாகிய வறளயலும் கால்
ேிலம்பும் ஓறேறய எழுப்ப மிகுந்த கூந்தறலயுறடய பராேத்தியும்
யபாற்ைி என்று கூைினாள்.

2357. அைிவு வடிகவன்று அைியாத என்றன

அைிவு வடிகவன்று அருள்கேய்தான் நந்தி
அைிவ வடிகவன்று அருளால் உணர்ந்யத
அைிவு வடிகவன்று அைிந்திருந் யதயன.

கபாருள் : எவற்றையும் கருவி யில்லாது அைியும் ஆற்ைல் உண்டு

என்பறத அைியாதிருந்த என்றன, என்னுறடய இயல்பான கோரூபம்
அைிவு தவிர யவைில்றல என்ை அவன் கருறணயால் உணர்த்தினான்.
நான் அைிவு கோரூபன் என்று அவனது ேத்தியால் உணர்த்தப்பட்டு
உணர்ந்தயபாது நான் அைிவு வடிகவன்று அைிந்து கருவி கரணங்கறள
விட்டு அைிவாகயவ இருந்யதன்.

2358. அைிவுக்கு அழிவில்றல ஆக்கமும் இல்றல

அைிவுக்கு அைிவல்லது ஆதாரம் இல்றல
அைியவ அைிறவ அைிகின்ை என்ைிட்டு
அறைகின் ைனமறை ஈறுகள் தாயம.
கபாருள் : ஆகாய மண்டலத்தில் மிகச் சூக்குமமாக உள்ளறமயின்
அைிவு எவ்விதமான தூல மாறுதலாலும் பாதிக்கப்படுவது இல்றல.
அதனால் அதற்கு விருத்தியும் இல்றல.

ஆன்மாவாகிய அைிவுப் கபாருளுக்குப் யபரைிவான ேிவத்றதயன்ைி

யவறு ஆதாரம் இல்றல. ஆதலால் அைிவுருவான ஆன்மா யபரைிவான
ேிவத்றத அைிய முற்படுகிைது என்று யவத முடிவான உபநிடதங்கள்
கூறுகின்ைன. ஆன்மா நித்தியப் கபாருளாதலின் அதற்கு அழிவும்
ஆக்கமும் இல்றல. பரனும் பறரயும் அதற்கு ஆதாரம்.

2359. ஆயு மலரின் அணிமலர் தன்யமயல

பாய இதழ்கள் பதினாறும் அங்குள
தூய அைிவு ேிவானந்த மாகியய
யபாய அைிவாய்ப் புணர்ந்திருந் தாயன.

கபாருள் : ஆராயப் கபற்ை ஆதார கமலங்களில் ேிைந்த அனாகத

ேக்கரத்தின் யமல், பரவிய விசுத்திச் ேக்கரத்தில் பதினாறு இதழ்கள்
கண்டத்தில் உள்ளன. தூய்றமயான ஆன்ம அைிவு ேிவானந்தம்
கபாருந்தி, விசுத்திச் ேக்கரத்றதக் கடந்து யபரைிவாய் அதயனாடு கலந்து
விளங்கும் ஆன்மா ேிவத்றத அைியும் முறை கூைியவாறு.

2360. மன்னிநின் ைாரிறட வந்தருள் மாயத்து

முன்னிநின் ைாறம கமாழிந்யதன் முதல்வனும்
கபான்னின்வந் தாயனார் புகழ்திரு யமனிறயப்
பின்னிநின் யைன்நீ கபரிறயகயன் ைாயன.

கபாருள் : ேிவ ேிந்தறனயில் இறடவிடாது நிற்பவரிடத்து வந்து

சுத்தமாயா காரியமான நாத தத்துவத்தில் கவளிப்படுபவறன
நிறனந்யதன். அம்முதல்வனும் கபான்ஒளியில் திகழ்ந்து விளங்கினான்.
ஒப்பற்ை புகழிறனயுறடய கபான்னார் யமனியறனப் பிறணந்து
நின்யைன். அவனும், நீ கபரியவன் என்று அருள் கூர்ந்தான்.

2361. அைிவுஅைி வாக அைிந்துஅன்பு கேய்மின்

அைிவுஅைி வாக அைியும்இவ் வண்ணம்
அைிவுஅைி வாக அணிமாதி ேித்தி
அைிவுஅைி வாக அைிந்தனன் நந்தியய.

கபாருள் : ஆன்ம அைிவு யபரைிவின் வழியாயது என்று உணர்ந்து

அதனிடம் அன்பு கேலுத்துங்கள். அப்யபாது அகண்டாகாரம் யவரைிவுப்
கபாருளாய ேிவமும் உங்கள் அைிவில் கபாருந்துவான். உங்கள் அைிவு
அவன் அைிவாக அறமயின் அணிமாதி ேித்திகள் தாயம கபாருந்தும்.
அப்யபாது ேிவன் உங்களது அைிறவத் தன்னைிவாகத் திருவுள்ளத்தில்
ககாண்டனன் என்பது விளங்கும்.

2362. அைிவுஅைி கவன்றுஅங்கு அரற்றும் உலகம்

அைிவுஅைி யாறம யாரும் அைியார்
அைிவுஅைி யாறம கடந்துஅைி வானால்
அைிவஅைி யாறம அழகிய வாயை.

கபாருள் : உலயகார் திருவருள் நாட்டமின்ைி அைிவு அைிகவன்று

அரற்றுவர். எது அைிவு எது அைியாறம என கமய்ம்றமறயப் பகுத்து
உணரார். திருவருளால் உணரும் உயிர் அைிவு அைியாறம என்னும்
இரண்டிறனயும் அருளால் கடந்து முற்ைைிவு கபற்றுச் ேிவமாம்
கபருவாழ்வு எய்தும். அங்ஙனம் எய்தினால் அவ் அைிவு அைியாறம
கடந்து ேிவமாம் கபருவாழ்வு எய்திய அறமதற்கரிய திருவாம் யபரழகு
புலனாம் என்க.

2363. அைிவுஅைி யாறமறய நீவி யவயன

கபாைிவாய் ஒழிந்துஎங்கும் தானான யபாது
அைிவாய் அவற்ைினுள் தானாய் அைிவின்
கேைிவாகி நின்ைவன் ேிவனும் ஆயம.

கபாருள் : அைிறவயும் அைியாறமறயயும் நீங்கியவயன

ஞாயனந்திரியங்கறளக் கடந்து அகண்டத்தில் ஒன்ைாயனயபாது
அவ்வைிவாய் அவ் அைிவினுள் அடங்கியவனாய் ேிவஅைிவில் தான்
நீக்கமை நிறைந்துள்ளவன் ேிவயனயாவன். அைிவு அைியாறம
நீங்கியவயன யபரைிவில் நீக்கமை நிறைந்து நிற்பன்.

2364. அைிவுறட யார்கநஞ்சு அகலிடம் ஆவது

அைிவுறட யார்கநஞ்சு அருந்தவம் ஆவது
அைிவுறட யார்கநஞ்கோடு ஆதிப் பிரானும்
அைிவுறட யார்கநஞ்ேத்து அங்குநின் ைாயன.

கபாருள் : திருவருளால் நல்லைிவுறடயார் கநஞ்ேம் அருள்

கவளியாகும். அந்த கநஞ்ேயம ேிவ புண்ணிய அருந்தவ நிறலக்
களமாகும். அவ் அைிவுறடயார் கநஞ்ேத்து மும்றமயுலகத்துக்கும்
அம்றமயாகிய திருவருள் எனப்படும் ஆதி எழுந்தருள்வாள்.
பகவனாகிய ேிவகபருமானும் அந்நல்லார் கநஞ்ேத்தின்கண் தங்கியருள்
கின்ைனன். மும்றம உலகம் - அவன், அவள், அது என்னும் உலகம்.

2365. மாயனும் ஆகி மலயரான் இறையுமாய்க்

காயநன் னாட்டுக் கருமுதல் ஆனவன்
யேயன் அணியன் தித்திக்கும் தீங்கரும்
பாய்அமு தாகிநின்று அண்ணிக்கின் ைாயன.

கபாருள் : திருமால், பிரமன், உருத்திரன் என மூன்று உருவாய் உடல்

உற்பத்திக்குக் காரணமான ேிவகபருமான், தூரத்தில் உள்ளவனாகவும்
ேமீ பத்தில் உள்ளவனாகவும் சுறவயுள்ள கரும்பானவனாகவும்
அமுதமாகவும் ஆகி நின்று இனத்துக் ககாண்டிருக்கின்ைான்.
மும்மூர்த்திகளாக உள்ள இறைவன் ஞானிகளுக்குக் கரும்பாய்
அமுதமாய் இருந்து இன்பம் நல்குகின்ைான்.

2366. என்றன அைிந்தியலன் இத்தறன காலமும்

என்றன அைிந்தபின் ஏதும் அைிந்தியலன்
என்றன அைிந்திட்டு இருத்தலும் றகவிடாது
என்றனயிட்டு என்றன உோவுகின் ைாயன.

கபாருள் : நான் பாே நிறலயில் பந்தித்து இருந்தயபாது என்னுறடய

உண்றமச் கோரூபம் ஒளி (அைிவு) என்பறத அைியாதிருந்யதன். நான்
ஒளி (அைிவு) வடிவினன் என்று அைிந்தபின் என்றன முன்
பந்தித்திருந்த தத்தவங்கறள (இருறள) நான் அைியவில்றல. அவ்விதம்
நான் எனது உண்றமச் கோரூபத்றத அைிந்திருத்தலும் என்னுறடய
முதல்வன் என்னுடன் இருந்யத எனது நிறலறயக் யகட்டுக் ககாண்டு
இருக்கிைான்.

2367. மாய விளக்கது நின்று மறைந்திடும்

தூய விளக்கது நின்று சுடர்விடும்
காய விளக்கது நின்று கனன்ைிடும்
யேய விளக்கிறனத் யதடுகின் யைறன.

கபாருள் : கபத்த நிறலயில் உள்யளார்க்கு ஆத்ம கோரூபம்

யதகத்யதாடு கபாருந்தி யிருந்தும் விளங்காதவாறு மறைந்திருக்கும்.
ஞான நிறலயில் உள்யளார்க்கு ஆத்ம கோரூபம் விளங்கி ஒளிகபற்று
நிற்கும். அது யதகத்தில் இருந்து சூட்டிறன நல்கிக் ககாண்டிருக்கும்.
அத்தறகய கேம்றமயான யோதி யாகிய விளக்கிறனத் யதடுகின்யைன்.

2368. யதடுகின் யைன்திறே எட்யடாடு இரண்றடயும்

நாடுகின் யைன்நல யமஉறட யானடி
பாடுகின் யைன்பர யமதுறண யாகமனக்
கூடுகின் யைன்குறை யாமனத் தாயல.

கபாருள் : பத்துத் திறேயின்கண்ணும் பரம்கபாருறளப் பரிந்து

யதடுகின்யைன். கபாலம் ஒரு ேிைிதும் இல்லா நலயம நிறைந்த
ேிவகபருமாறனக் குைித்து அவன் திருவடிறய நாடுகின்யைன்.
ேிவகபருமாயன நமக்கு வழித்துறணயும விழத்துறணயும் என்று
பழுதில் கேந்தமிழால் பாடிப் பரவுகின்யைன். அச் ேிவகபருமாயன
பரம்கபாருள்; அவயன ஆருயிர்த் துறண என்னும் உண்றம கண்டு
அவன் திருவடியிற் கூடுகின்யைன். அதுயவ நிறைமன வழிபடாகும். அத்
திருக்குைிப்புக் குறையா மனம் என்பதனால் கபைப்படும். (திறே - புலம்.
கபாலம் - தீறம.)

2369. முன்றன முதல்விறள யாட்டத்து முன்வந்யதார்

பின்றனப் கபருமலம் வந்தவர் யபர்த்திட்டுத்
தன்றனத் கதரிந்துதன் பண்றடத் தறலவன்தன்
மன்னிச் ேிவமாக வாரா பிைப்யப.

கபாருள் : முன்றன என்று ஓதப்படும் அனாதியின்கண் முதல்

விறளயாட்டாகிய பிைப்கபாக்கும் எல்லா உயிர்க்கும் என்னும்
நுண்ணுடம்புக் பிைப்பில் பிைந்யதார், பின்பு ஐம்மலமும் அகலும்
நிறலயில் கேவ்வி வாய்ந்யதார் ஆவர். அவர் திருவருளால் தம்றமத்
கதரிவர். கதரிந்து தமக்குரிய பண்றடத் தறலவனாம் ேிவகபருமானின்
தாளிறணறயச் ோர்ந்த ஆளினராவர். இவர்கள் என்றும் கபான்ைாது
நின்று ேிவமாக மன்னி வாழ்வர். அதனால் மீ ண்டும் பிைப்பினுக்கு
வாராவர். (விறளயாட்டத்து - பிைப்பினுள். மலம் வந்தவர் - மலபரி
பாகம் வந்தவர்.)

15. ஆறு அந்தம்

(ஆறு அந்தம் - ஆறு முடிவுகள். அறவ கலாந்தம், நாதாந்தம்,

யயாகாந்தம், யபாதாந்தம், யவதாந்தம், ேித்தாந்தம் என்பன.)

2370. யவதத்தின் அந்தமும் மிக்கேித் தாந்தமும்

நாதத்தின் அந்தமும் நற்யபாத அந்தமும்
ஓதத்தகும்எட்டு யயாகாந்த அந்தமும்
ஆதிக்க லாந்தமும் ஆைந்தம் ஆயம.

கபாருள் : யவதத்தின் அந்தமாகிய உபநிடதங்களின் கூற்றும்,

யமன்றமயான ேித்தாந்தமாகிய ேிவாகம முடிவும், நாத தத்துவத்தின்
முடிவும், ேத்விோரறணயால் அறமந்த முடிவும், கோல்லத் தக்க
அட்டாங்க யயாக கநைியின் முடிவும், முதலாவதான பஞ்ே கறலகளின்
முடிவும் ஆகிய இறவயய ஆறு முடிவுகளாகும். கநைிகள் யவறு
ஆயினும் அறடயும் கபாருள் ஒன்யையாம்.
2371. அந்தம்ஓர் ஆறும் அைிவார் அதிசுத்தர்
அந்தம்ஓர் ஆறும அைிவார் அமலத்தர்
அந்தம்ஓர் ஆறும் அைியார் அவர்தமக்கு
அந்தயமாடு ஆதி அைியஒண் ணாயத.

கபாருள் : யமல் ஓதிய ஆறு அங்கங்களும் திருவருளால் அைிபவர்

எல்றலயில்லாத தூயராவர். அதுயபால் ஆறு அந்தமும் அைிவார் மல
மற்ைவர் ஆவர். இவற்ைின் உண்றமகறளச் ேிவகுரு வாயிலாக
அைியாதவர் இைப்புப் பிைப்பிறனயும் உலக ஒடுக்கத்
யதாற்ைங்கறளயும் ஒரு ேிைிதும் உணராதவர் ஆவார்.

2372. தானான யவதாந்தம் தான்என்னும் ேித்தாந்தம்

ஆனாத் துரியத்து அணுவன் தறனக்கண்டு
யதனார் பராபரம் யேர்ேிவ யயாகமாய்
ஆனா மலமற்று அரும்ேித்தி யாதயல.

கபாருள் : நான் பிரமம் என்னும் யவதாந்தமும் ேிவன் நான் என்னும்

ேித்தாந்தமும், நீங்காத துரிய நிறலயில் ஆன்மா தனது எதார்த்த
கோரூபமான ஒளிறயக் கண்டு இனிய யமலான பரம அபரமாக
விளங்கும் ேிவத்யதாடு கூடுவதாய், ஆன்மா தன்னுறடய மலங்கறள
அகற்ைி அட்டமாேித்தி அறடதயல பயனாகும். ஆன்மா துரியத்தில்
பராபரத்யதாடு கபாருந்தி மல நீக்கம் கபற்ைிருக்கும் என்பது யவதாந்த
ேித்தாந்த முடிவாம்.

2373. நித்தம் பரயனாடு உயிருற்று நீள்மனம்

ேத்தம் முதல்ஐந்தும் தத்துவத் தால்நீங்கிச்
சுத்தம் அசுத்தம் கதாடரா வறகநிறனந்து
அத்தன் பரன்பால் அறடதல்ேித் தாந்தயம.

கபாருள் : உயிர் இறடவிடாது ேிவயனாடு கபாருந்தி நின்று நீண்டு

கேல்லும் மனமும் ேத்தம், பரிேம், ரூபம், இரேம், கந்தம் ஆகிய
புலன்களின் உண்றமறய அைிந்துவிட்டு, சுத்தமாறய அசுத்தமாறயகள்
பற்ைாவறக எண்ணி, தறலவனாகிய முழுமுதற் கபாருறள அறடதல்
ேித்தாந்த கநைியாகும்.

2374. யமவும் பிரமயன விண்டு உருத்திரன்

யமவுகேய் ஈேன் ேதாேிவன் மிக்குஅப்பால்
யமவும் பரவிந்து நாதம் விடாஆைாறு
ஓவும் கபாழுதுஅணு ஒன்றுஉள தாயய.
கபாருள் : கபாருந்திய அயன், அரி, அரன், ஆண்டான், அருயளான்
அதற்கப்பால் கபாருந்திய பரவிந்து, பரநாதமும் விட்டு, முப்பத்தாறு
கமய்களும், கருத்தின்கண் நீங்கியகபாழுது நிறலத்த ஆருயிரின்
உண்றம நன்கு புலனாகும். விடா - விட்டு . ஓவும் - நீங்கும். நாதாந்தம்
கேன்ைவர்க்குப் பிைவி இல்றல.

2375. உள்ள உயிர்ஆைாை தாகும் உபாதிறயத் கதள்ளி

அகன்றுநா தாந்தத்றதச் கேற்றுயமல்
உள்ள இருள்நீங்க ஓர்உணர் வாகுயமல்
எள்ளலின் நாதாந்தத்து எய்திடும் யபாதயம.

கபாருள் : கமய்களின் ஆய்வு முறைறமயினால் உண்றம கண்டுள்ள

ஆருயிர் முப்பத்தாறு கமய்களின் பிணிப்பினின்றும் விடுபடும். பிணிப்பு
உபாதி. விடுபட்ட கதளிவினால் நாதாந்தத்றதக் கடக்கும். அக இருள்
அகல அருள் உணர்வு யதான்றும். யதான்ையவ குறைபாடில்லாத நாத
முடிவில் எய்தும் நல்லைிவு றகவந்து கபாருந்தும். (கமய்கள் -
தத்துவங்கள். கேற்று - கடந்து.)

2376. யதடும் இயம நியமாதி கேன்ைகன்று

ஊடும் ேமாதியில் உற்றுப் படர்ேிவன்
பாடுைச் ேீவன் பரமாகப் பற்ைைக்
கூடும் உபோந்தம் யயாகாந்தக் ககாள்றகயய.

கபாருள் : ஞானியரால் உணர்த்தப்கபற்ை இயமம் நியமம் முதலிய

எட்டு உறுப்புகறளயும் ககாண்ட அட்டாங்க யயாக கநைி கேன்று நீங்கி,
ேமாதியில் கபாருந்தி, அங்கு விரிந்து விளங்கும் ேிவத்துடன் கபாருந்த,
ேீவன் தத்துவங்கறள விட்டுப் பரமாகப் பற்றுக்கறள நீங்கினயபாது
உபோந்த நிறல கபாருந்தும் என்பயத யயாகத்தின் முடிவாகும். (பாடுை -
அருகிற் யேர.)

2377. ககாள்றகயில் ஆன கலாந்தம் குைிக்ககாள்ளில்

விள்றகயில் ஆன நிவர்த்தாதி யமதாதிக்கு
உள்ளன வாம்விந்து உள்யள ஒடுங்கலும்
கதள்ளி அதறனத் கதளிதலும் ஆயம.

கபாருள் : குைிக்ககாள்ளத் தக்கதான கலாந்தத்றதச் கோல்லுமிடத்து

நீக்கல் முதலிய ஐந்து கறலகளும், ககாழுப்பு முதலிய ஏழுவறகப்
கபாருட்களும் மாறயயின்கண் ஒடுங்கும். அங்ஙனம் ஒடுங்கும்
முறைறமறய ஆய்தலும், ஆய்ந்து கதளிதலும் கலாந்தமாகும்.
கறலகள் ஐந்து நீக்கல், நிறலப்பித்தல், நுகர்வித்தல், அறமதியாக்கல்,
அப்பால் ஆக்கல் என்ப. கபாருள்கள் ஏழு, ோரம், கேந்நீர், ஊன், ககாழுப்பு,
எலும்பு, மூறள, கவண்ணர்ீ என்ப. (ேப்த தாதுக்கள்.)

2378. கதளியும இறவயன்ைித் யதர்ஐங் கறலயவறு

ஒளியுள் அறமந்துள்ளது ஓரவல் லார்கட்கு
அளியவ னாகிய மந்திரம் தந்திரம்
கதளிஉப யதேஞா னத்கதாடுஐந் தாயம.

கபாருள் : யமல் ஓதியவாறு கலாந்தம் கதளிவது அல்லாமல் யவறும்

ஒருவறகயால் குைிப்பதும் உண்டு. அந்தம் நீக்கல் முதலிய கறலகள்
ஐந்திறனயும் ேிைப்பாகிய திருவருள் ஒளியுள் அறமத்தல் யவண்டும்.
அங்ஙனம் அறமத்து ஓரவல்லார கட்குச் ேிவகபருமான் அளவில்
யபரருள் புரிகின்ைனன். அறவ: மந்திரம், தந்திரம், கதளிவு, உபயதேம்,
ஞானம் என ஐந்தாகும். இந்த ஐந்திறனயும் அருயள, மறைமுறை,
ஆோன் கோல், கமய்ம்றம, தரும உணர்வு இவ் ஐங்கறல அந்தம்
என்ப.

2379. ஆகும் அனாதி கறலஆ கமயவதம்

ஆகும்அத் தந்திரம் அந்நூல் வழிநிற்ைல்
ஆகும் அனாதி உடல்அல்லா மந்திரம்
ஆகும் ேிவயபா தகம்உப யதேயம.

கபாருள் : கறல என்னும் திருவருள் ஆற்ைல் கதான்றமயதாகும்.

இக்கறலயய முறையும் மறையும் எனப்படும் ஆகம யவதங்களாகும்.
அம்முறை மறைவழியின் நிறையின் நீங்காது ஒழுகுதல் தந்திரமாகும்.
மனம் முதலிய கருவிகள் நீங்கி உணர்விற் கணிக்கும் ஒண்றமயவாம்
ேிவேிவ மந்திரமாகும். ேிவகபருமாறனத் கதளிவிக்கும் ேிவ குருவின்
திருவார்த்றத உபயதேமாகும். (உபயதேம் - குருகமாழி. மனாதி உடல்
அல்லா மந்திரம் - காரண பஞ்ோட்ேரம்)

2380. யதோர் ேிவமாகும் தன்ஞானத் தின்கறல

ஆோர யநய மறையும் கலாந்தத்துப்
யபோ உறரயுணர் வற்ை கபருந்தறக
வாோ மயகாேர மாநந்தி தாயன.

கபாருள் : ஞானக்கறல என்பது அளவில் யபகராளிப் பகவனாகிய

ேிவகபருமானாகும். ஆன்யைாறரப் பின்கதாடர்ந்து ஒழுகுவது ஆோரம்
என்ப. அவ் ஒழுக்கத்தில் தறல நிற்கும் யபரன்பு யநயம் என்ப.
இவ்விரண்டும் கோல்லப்படும் கலாந்தமாகும். இவ்வழி ஒழுகி, வாய்
வாளாறமயாகிய உறர உணர்வற்ை கபருநிறல யுற்யைான்
கபருந்தறகயாவன். மாற்ைம் மனம் கழிய நின்ை மறையயான்
ேிவகபருமான் ஆவன்.

2381. தான்அவ னாகும் ேமாதி தறலப்படில்

ஆன கலாந்தநா தாந்தயயா காந்தமும்
ஏறனய யபாதாந்தம் ேித்தாந்த மானது
ஞான கமன்யஞய ஞாதுரு வாகுயம.

கபாருள் : ஆருயிர் யபருயிர்க்கண் ஒடுங்குதயல தான் அவனாகும்

ேமாதி நிறல என்ப. இந்நிறலயிறனத் தறலப்படுதயல கலாந்தம்,
நாதாந்தம், யயாகாந்தம், யபாதாந்தம், ேித்தாந்தம் என்ப. ேிைந்த
ேித்தாந்தம் எனப்படுவது காட்ேி, காணப்படும் கபாருள் காண்யபான்
என்னும் முத்திை முடிவும் எத்திைமும் நீங்காது ககாள்ளும்
நிறலறமத்தாகும். ஞானம் - காட்ேி. யஞயம் காணப்படும் கபாருள்.
ஞாதுரு - காண்யபான்.

2382. ஆைந்த மும்கேன்று அடங்கும்அந் யநயத்யத

ஆைந்த யஞயம் அடங்கிடும் ஞாதுரு
கூைிய ஞானக் குைியுடன் வடயவ
ீ
யதைிய யமானம் ேிவானந்த உண்றமயய.

கபாருள் : யமயல கூைப்கபற்ை ஆறு அந்தங்களும் அந்யநயப்

கபாருளில் கேன்று அடங்கும். ஆறு அந்தங்களால் அறடயப் கபறும்
யநயப் கபாருளாகிய ேிவத்தில் ஞாதுருவாகிய ேீவன் அடங்கும்.
குருகாட்டிய கநைியில் நின்று ேிவமல்லாத ஏறனய தத்துவங்கறள
விட்டு நிற்க, கதளிந்த பிரணவ யயாகத்தால் உண்றமயான ேிவானந்தம்
உண்டாகும்.

2383. உண்றமக் கறலஆறுஓர் ஐந்தான் அடங்கிடும்

உண்றமக் கலாந்தம் இரண்டுஐந்யதாடு ஏழ்அந்தம்
உண்றமக் கறலஒன்ைில் ஈைாய நாதாந்தத்து
உண்றமக் கறலகோல்ல ஓர்அந்தம் ஆயம.

கபாருள் : கமய்ம்றமக்கறல பதிகனான்று ஆகும். கலாந்தம்

பதியனழாகும். உண்றமயான கறலயின்கண் முற்றுை நிற்பது
நாதாந்தமாகும். இத்திருவருட் கறலகறளச் ேிவகுரு அருளிச் கேய்ய
ஒப்பில் ஒரு முடிபாகும்.

2384. ஆவுறட யாறன அரன்வந்து ககாண்டபின்

யதவுறட யான்எங்கள் ேீர்நந்தி தாள்தந்து
வவை
ீ யவதாந்த ேித்தாந்த யமன்றமறயக்
கூவி யருளிய யகாறனச் கருதுயம.

கபாருள் : ஆன்மாக்கறள இயக்கும் ேத்தியாகிய குண்டலினிறய

நாதத்தின் தறலவனான ேிவன் ஏற்றுக் ககாண்டபின், அயநக
யதவர்கறள நடத்தும் எங்கள் கபருறமயுறடய ேிவன் திருவடிகறள
முடியமல் சூட்டி, அழிதல் இல்லாத யவதாந்த ேித்தாந்தங்களின் ேிைப்றப
நாதத்தால் உணர்த்தி யருளிய ேிவகுரு நாதறனக் கருதியிருங்கள்.

2385. கருதும் அவர்தம் கருத்தினுக்கு ஒப்ப

அரனுறர கேய்தருள் ஆகமந் தன்னில்
வருேமயப் புை மாறயமா மாறய
உருவிய யவதாந்த ேித்தாந்த உண்றமயய.

கபாருள் : வழிபடுகின்ைவர்களின் வழிபாட்டுக்கு ஏற்ப ேிவகபருமான்

அருளிச் கேய்த ஆகமங்களில் உணர்த்தப் கபறுகின்ை உண்றமச்
ேமயத்துக்குப் புைம்பாயுள்ள மாறய மகாமாறய ஆகியவற்றைக்
கடந்தயத யவதாந்த ேித்தாந்தத்தால் உணர்த்தப் கபறும் உண்றமயாகும்.
ஆன்மாக்களின் பக்குவத்துக்கு ஏற்பச் ேமய முடிவுகள் அறமயும்.

2386. யவதாந்தம் ேித்தாந்தம் யவைிலா முத்திறர

யபாதாந்த ஞானம் யயாகாந்தம் கபாதுயஞய
நாதாந்தம் ஆனந்தம் ேீயரா தயமாகும்
மூதாந்த முத்திறர யமானத்து மூழ்கயவ.

கபாருள் : யவதாந்தம் ேித்தாந்தம் ஆகிய இருகநைிகளும்

யவற்றுறமயில்லாத ஒரு தன்றமயான குைிப்பிறன யுறடயனவாம்.
ஆன்ம அைிவின் முடியவ ஞானமாகும். யயாகாந்தம் கபாதுவாக
யஞயப்கபாருறளக் காட்டும். நாதாந்த ஆனந்தமாய் இன்பத்யதாற்ைம்
அளிக்கும் ஒலி உண்டாகும். பழறமயான முத்திறரயாவது பிரணவ
ேமாதியில் கபாருந்தி யிருக்கத் தருவதாகும்.

2387. யவதாந்தம் தன்னில் உபாதியம யலழ்விட

நாதாந்த பாேம் விடுநல்ல கதாம்பதம்
மீ தாந்த காரயணா பாதியயழ் கமய்ப்பரன்
யபாதாந்த தற்பதம் யபாமேி என்பயவ.

கபாருள் : யவதாந்த கநைியில் ேீவனுக்குரிய காரிய உபாதிகள் ஏழின்

பிணிப்பு நீங்கயவ, நாதாந்தத்தில் பசுத்தன்றம ககடுகின்ை (கதாம்பதம்
அறமயும். யமலுள்ள காரண உபாதிகளாகிய ஏறழயும் உறடய
உண்றமயான பரன் அைிவின் முடிவாகிய தற்பதம் ஆகும். பின்னர்
இவ்விரண்டாகிய தன்றம நீங்கி ஒன்ைாம் தன்றமயான அேி பதம்
கபாருந்தும் கதாம்பதம் - ேீவன். தத்பதம் - ேிவன். அேிபதம் - ஒன்ைாக
ஆகின்ை பதம். யபாமேி - யபாம் + அேி.)

2388. அண்டங்கள் ஏழும் கடந்துஅகன்று அப்பாலும்

உண்கடன்ை யபகராளிக் குள்ளாம் உளஒளி
பண்டுறு நின்ை பராேத்தி என்னயவ
ககாண்டவன் அன்ைிநின் ைான்தங்கள் யகாயவ.

கபாருள் : ஏழு அண்டங்கறளயும் கடந்து நீங்கி, அப்பால் விளங்கும்

யபகராளிக்குள் உள்ள ஒளியிறனப் பழறமயாகயவ கபாருந்தி நின்ை
பராேத்தி என்யை ககாண்டவன் தனது கோரூப நிறலயில் தனித்து
நின்ை எங்கள் தறலவனாவான்.

2389. யகாஉணர்த் தும்ேத்தி யாயல குைிறவத்துத்

யதவுணர்த் துங்கரு மஞ்கேய்தி கேய்யயவ
பாவறனத் தும்பறடத் தர்ச்ேறன பாரிப்ப
ஓஅறனத் துண்டுஒழி யாத ஒருவயன.

கபாருள் : ேிவத்றத உணர்த்தும் நாதேத்திறய இலட்ேியமாகக்

ககாண்டு, கதய்வத்தால் அனுக்கிரகிக்கப்பட்ட கருமத்றதயய தம்
கேயலாகச் கேய்து, யதாத்திரப் பாடல்கறளக் ககாண்டு அருச்ேறன
புரிய பிரணவத்தின் உறுப்புக்களாகிய அகார உகார மகார விந்து
நாதங்கறளக் கடந்து இறவகறள அடக்கிய ேிவம் கபாருந்தும்.

2390. ஒருவறன உன்னார் உயிர்தறன உன்னார்

இருவிறன உன்னார் இருமாறய உன்னார்
ஒருவனு யமயள் உணர்த்திநின் றூட்டி
அருவனு மாகிய ஆதரத் தாயன.

கபாருள் : ஒருவனாக இருந்து உலறக நடத்தும் ேிவறன அைிய

மாட்டாதவர், உயிறரப்பற்ைிய உண்றமறய அைிய மாட்டார். அவரவர்
அனுபவிக்கும் யபாக யபாக்கியங்களுக்கு அவரவர் முன்னர்ச் கேய்த
நல்விறன தீவிறனயய காரணம் என்பறத உணரமாட்டார். அசுத்த
மாறய சுத்த மாறயயாகிய இவற்ைால் கட்டுண்டிருப்பறத நிறனத்துப்
பார்ப்பதில்றல. ஏகனாய் விளங்கும் ேிவகபரு மாயன இறவ
எல்லாவற்றையும் ஆன்மாவின் உள்யள நின்று உணர்த்தி அவ்விறன
கழியுமாறு அருத்தி அருவப் கபாருளாய் நின்று எல்லாவற்றுக்கும்
ஆதாரமாக உள்ளான்.
2391. அரன்அன்பர் தானம தாகிச் ேிவத்து
வருமறவ ேத்திகள் முன்னா வகுத்திட்டு
உரனுறு ேந்நிதி யேட்டிப்ப என்றும்
திரனுறு யதாயாச் ேிவாநந்தி யாயம.

கபாருள் : ேிவன் அன்பர்கறள இடமாகக் ககாண்டு எழுந்தருளி,

அவர்கள் பக்குவம் அறடய பல ேத்திகறள அவர்களது
ஆன்மாவினிடம் கபாருத்தி வலிறமயுள்ள ேிவேங்கற்பத்துக்கு ஏற்ப
அறவ கதாழிற்பட ஆன்ம ேங்கற்பம் உருவத்றதப் பற்ைாதயபாது
அச்ேத்திகளின் கேயல் நீங்கச் ேிவானந்தம் விறளப்பன்.

2392. யவதாந்த கதாம்பதம் யமவும் பசுஎன்ப

நாதாந்த பாேம் விடநின்ை நன்பதி
யபாதாந்த தற்பதம் யபாய்இரண்டு ஐக்கியம்
ோதா ரணம்ேிவ ோயுச்ேிய மாயம.

கபாருள் : யவதாந்தத்தில் கோல்லப் கபறும் கதாம்பரமானது. பசு

என்னும் ஆன்மாறவக் குைிப்பதாகும் என்பர். நாதாந்தத்தில் பசுத்
தன்றம இயல்பாகயவ நீங்கி நின்ை நல்ல பதியய அைிவின் முடிவாகிய
தத் என்னும் பதமாம். ேீவனும் ேிவமும் ஆகிய இரண்டும் இரண்டைக்
கலத்தல் இயல்பாகச் ேிவகாயுச்ேியம் என்னும் அேிபதமாகும்.
யவதாந்தத்தில் ேீவனும் ேிவனும் ஒன்ைாதயல ேிவ ோயுச்ேியமாகும்.

2393. ேிவமாதல் யவதாந்த ேித்தாந்த மாகும்

அவம்அவம் ஆகும் அவ்வவ் இரண்டும்
ேிவமாம் ேதாேிவன் கேய்துஒன்ைான் ஆனால்
நவமான யவதாந்தம் ஞானேித் தாந்தயம.

கபாருள் : யவதாந்தம் ேித்தாந்தமாகிய இரண்டு கநைிகளும் ேீவன்

ேிவமாதறலப் பற்ைிக் கூறுவனயவயாகும். நன்றமயில்லாத பிரமன்,
திருமால், உருத்திரன், மயகேன் ஆகிய நால்வரும் ேிவமாகும்
தன்றமயுறடய ேதாேிவமூர்த்தியின் ஆறணவழி கேய்த பறடத்தலாதி
கதாழில்கள் முடிவுற்ை ஒன்ைாகுமானால் வியக்கத்தக்க யவதாந்தம்
ஞானம் தரும் ேித்தாந்தமாகும்.

(அவ்வவ் இரண்டும் - யவதாந்தம் ேித்தாந்தம் ஒழிந்த ஏறனய

அந்தங்களும் எனப்கபாருள் ககாள்ளுதலும் உண்டு. அந்த நான்காவன:
நாதாந்தம், யபாதாந்தம், யயாகாந்தம் கலாந்தம் என்பன.)

2394. ேித்தாந்த யதேீவன் முத்திேித் தித்தலால்

ேித்தாந்தத் யதநிற்யபார் முத்திேித் தித்தவர்
ேித்தாந்த யவதாந்தம் கேம்கபாருள் ஆதலால்
ேிந்தாந்த யவதாந்தம் காட்டும் ேிவறனயய.

கபாருள் : ேித்தாந்த றேவத்தில் ேீவன் முத்திநிறல றககூடுதலால்

ேித்தாந்த றேவகநைியில் நிறலத்து நிற்பவர்கள் முத்தி நிறலயாகிய
ேிவப்யபற்றைப் கபற்ைவராவர். ேித்தாந்தம் யவதாந்தம் ஆகிய இரண்டு
கநைிகளும் கேம்கபாருளான ேிவத்றதக் குைித்தனயவயாதலின்
ேித்தாந்தமும் யவதாந்தமும் ேிவத்றதயய காட்டும். இறவயிரண்டும்
கேம்கபாருறளக் காணத் துறண புரியும்.

2395. ேிவறனப் பரமனுள் ேீவனுள் காட்டும்

அவமற்ை யவதாந்த ேித்தாந்தம் ஆனால்
நவமுற்று அவத்றதயில் ஞானம் ேிவமாம்
தவமிக்கு உணர்ந்தவர் தத்துவத் தாயர.

கபாருள் : ேிவத்றதப் பரமாகவுள்ள ேீவனில் உள்ளாகவும்

கவளியாகவும் விளக்கும். குற்ைமற்ை யவதாந்த கநைியும் - ேிந்தாந்த
கநைியும் ஒன்ைானால் யதாழறம ககாண்ட துரியாதீதத்தில் விளங்கும்
ஞானம் ேிவமாகும். இத்தறகய ேிவஞானத்றத உணர்ந்து
கறடப்பிடிப்பவர். ேிைந்த தத்துவ தரிேினிகளாவர்.

2396. தத்துவம் ஆகும் ேகள அகளங்கள்

தத்துவ மாம்விந்து நாதம் ேதாேிவம்
தத்துவ மாகும் ேீவன்தன் தற்பரம்
தத்துவ மாம்ேிவ ோயுச் ேியயம.

கபாருள் : ஆன்மா வியாபித்துள்ள முப்பத்தாறு தத்துவங்களும்

உருவமுறடயனவாயும் உருவம் இல்லாதனவாயும் உள்ளன.
இறவகளில் விந்து நாதமாகிய தத்துவங்களில் விளங்குபவர்
ேதாேிவராவார். ேீவனின் நாதாந்த நிறலயில் உள்ளது தற்பரம் என்ை
கமய்ப் கபாருளாகும். இந்நிறலறய அறடதயல ேிவ ோயுச்ேியமாகும்.
ேகளம் உருவம்; அகளம் - அருவம். உருவமும் அருவமுமாய் உள்ளவர்
ேதாேிவம். இவயர நாதவிந்துவில் விளங்குபவர். (தற்பரம் - ேிவம்)

2397. யவதயமாடு ஆகமம் கமய்யாம் இறைவன்நூல்

ஓதும் கபாதுவும் ேிைப்பும்என்று உள்ளன
நாதன் உறரயறவ நாடில் இரண்டந்தம்
யபதமது என்பர் கபரியயார்க்கு அயபதயம.

கபாருள் : யவதங்களும் ஆகமங்களும் இறைவனாய் அருளிச் கேய்யப்

கபற்ைறவ. அறவ உண்றமறய உறரக்கும் நூல்கள் யவதம்
கபாதுவாகவும், ஆகமம் ேிைப்பாகவும் உள்ளன. ேிவகபருமானால்
உணர்த்தப் கபற்ை அறவகளின் முடிவுகள் யவறுயவைானறவ என்று
ேிலர் கூறுவர். தத்துவ தரிேனம் கண்ட கபரியயார்க்கு இறவகளின்
யவறுபாடின்றம விளங்கும்.

2398. பராநந்தி மன்னும் ேிவானந்தம் எல்லாம்

பரானந்தம் யமல்மூன்றும் பாழுைா ஆனந்தம்
விராமுத்தி ரானந்தம் கமய்நடன ஆனந்தம்
கபாராநின்ை உள்ளயம பூரிப்பி யாயம.

கபாருள் : பரமாகிய ேீவன் கபறும் ேிவஆனந்தம் முழுவதும்

பரானந்தமாகும். யமல் மூன்ைாகவுள்ள பாழாகிய மாறயயில்
கபாருந்தாத ஆனந்தமும் ோம்பவி யகேரிமுதலிய முத்திறரகளால்
அறடகின்ை ஆனந்தமும் ேிவ நடனத்றத இறடநாடியில் கண்டு
களிப்பதால் வரும் ஆனந்தம் ஆகியவற்றை அறடந்த உள்ளம்
கபாலிவிறனயுறடய தாகும்.

2399. ஆகுங் கலாந்தம் இரண்டந்த நாதாந்தம்

ஆகும் கபாழுதிற் கறலஐந்தாம் ஆதலில்
ஆகும் அரயனபஞ் ோந்தகன் ஆம் என்ை
ஆகும் மறைஆ கமம்கமாழிந் தான்அன்யை.

கபாருள் : கலாந்தம் இரண்டாகும் அவ்விரண்டும் நாதாந்தம்

கறலயந்தம் என்ப கறலயந்தம் நீக்கலாகிய நிவர்த்தி முதல் ஐந்தாகும்.
இவ் ஐந்திற்கும் அரயன முழுமுதலாவான். அதனால் அரயன
பஞ்ோந்தகனாம் என்ன அருளினர். இங்ஙனம் மறை யாகமம் முறையுை
கமாழிந்தனன் என்க. (பஞ்ோந்தகன் - தனித்தனியய ஐந்து கறலகளின்
முடிவிடத்து இருப்பவன்.)

2400. அன்ைாகும் என்னாதுஐ வறகஅந்தம் அன்றன

ஒன்ைான யவதாந்த ேித்தாந்தம் உள்ளிட்டு
நின்ைால் யயாகாந்தம் யநர்படும் யநர்பட்டால்
மன்ைாடி பாதம் மருவலும் ஆயம.

கபாருள் : ஐவறகயான முடியாம் அந்தங்களும் மாறுபட்டதன்று.

இவ்வுண்றமறய யவதாந்த ேித்தாந்தம் ஒன்கைன விளங்கக் கூறும்.
அத்தறகய யவதாந்த ேித்தாந்தத்றத முன்னிட்டு ஒழுகினால்
யயாகாந்தம் யநர்படும். அச்கேைிவு நிறல ஏற்பட்டால் மன்ைாடிபாதம்
மருவலுமாம். மன்ைம் ஐவறக யாகும். (ஆலங்காடு இரத்தினேறப,
ேிதம்பரம் - கபாற்ேறப; மதுறர - கவள்ளிேறப; திருகநல்யவலி -
கேம்புேறப; குற்ைாலம் - ேித்திரேறப என்பனவாம்.)

2401. அனாதி ேீவன்ஐம் மலமற்றுஅப் பாலாய்

அனாதி அடக்கித் தறனக்கண்டு அரனாய்த்
தன்ஆதி மலம்ககடத் தத்துவா தீதம்
வினாவுநீர் பாலாதல் யவதாந்த உண்றமயய.

கபாருள் : மன்ைாடி பாதம் கபாருந்தும் பழறமயான ேீவன்

ஐம்மலங்களும் ககட்டு அனாதியாகவுள்ள ஆன்மாவின் சுட்டைிறவ
அழித்துத் தன் உண்றமயான பரநிறலறயக் கண்டு ேிவகோரூபமாய்
தன் ஆதிமலமாகிய ஆணவம் நீங்கச் ேகல தத்துவங்கறளயும் கடந்த
நிறலயில் நீர் பாலுடன் யேர்ந்து பாலாகயவ இருத்தல் யபாலச் ேீவன்
ேிவமாதல் யவதாந்தம் உணர்த்தும் உண்றமயாகும்.

2402. உயிறரப் பரறன உயர்ேிவன் தன்றன

அயர்வற்று அைிகதாந் தத்தேி அதனால்
கேயலற்று அைிவாகி யும்கேன்று அடங்கி
அயர்வற்ை யவதாந்த ேித்தாந்தம் ஆயம.

கபாருள் : ஆருயிறரப் பரனாகி திருவருறள எவர்க்கும் யமலாம்

பரேிவறன மருளற்று கதருளுற்றுத் திருவருளால் கேைிந்து
காண்பாயாக நீ அதுவாகின்ைாய் என்று கூறும் கதாந்தத்தேிப்
கபருங்கிளவியால் உன் கேயலற்று அைிவாகியிருப்பாயாக.
அைிவாகியும் திருவடிக்கீ ழ் அடங்கி நிற்பாயாக. இந்நிறலயய மருளற்ை
யவதாந் ேிந்தாந்த அருள் மாண்பாகும். இவ்வுண்றம கேந்தமிழ் மறை
முடியாம் திருவாேகச் கேழுந்யதனால் உணராலாம். (கதாந்தத்தேி -
துவம் + தத் + அேி = நீ ேிவமாய் இருக்கிைாய்.)

2403. மன்னிய யோகமாம் மாமறை யாளர்தம்

கேன்னிய தான ேிவயயாகமாம் ஈகதன்ன
அன்னது ேித்தாந்த மாமறை யாய்கபாருள்
துன்னிய ஆகம நூகலனத் யதான்றுயம.

கபாருள் : நிறலகபற்ை அது நான் என்னும் ஆழ்ந்த நிறனவினால்

அவயன தானாகி நிற்கும் நிறல யோகம் எனக் கூைப்படும் ஆழ்ந்த
நிறனவு - பாவறன. இக்குைிக்யகாள் மாமறை யாளர்க்கு
ஏற்படுவதாகும். அம்மறையாளர் முடி மணியாத் திகழும் அருண்மறை
ேியவாகம் எனப்படும். ேியவாகம், ேிவனுடன் கூடுதல். ேியவாகம் இஃது
என்று கூைத்தகும். இத்தறகய அரும் கபாருள் ேித்தாந்த மாமறையால்
ஆராயப்படும் கபாருளாகும். இப்கபாருறள ஆராயும் எழில் நூல்
ஆகமம் எனப்படும் யோகம் = ே+அகம், அது நான், ேியவாகம் -
ேீவத்துடன் கூடுதல்.

2404. முதலாகும் யவத முழுதுஆ கமம்அகப்

பதியான ஈேன் பகர்ந்தது இரண்டு
முதிதான யவதம் முறைமுறை யால்அமர்ந்து
அதிகாதி யவதாந்த ேித்தாந்தம் ஆயம.

கபாருள் : முதல் நூலாகிய யவதமும் முழுமுதல் நூலாகிய

ஆகமமும் நல்லடியார் வாயிலாக முதல்வனாம் ேிவகபருமானால்
அருளிச் கேய்யப்பட்டனவாகும். இவ்விரண்டனுள் முதன்றமயான
யவதமும் முறைமுறையால் அமர்ந்த யவதாந்தமாகும். ஆகமம்
நனிமிகச் ேிைந்த ேித்தாந்தமாகும்.

16. பதி பசு பாசம் வவறின்வம (அஃதாவது இறை உயிர் தறள

ஆகியவற்ைின் கதாடர்பு)

2405. அைிவுஅைிவு என்ை அைிவும் அனாதி

அைிவுக்கு அைிவாம் பதியும் அனாதி
அைிவிறனக் கட்டிய பாேம் அனாதி
அைிவு பதியில் பிைப்பறுந் தாயன.

கபாருள் : அைிவு அைிவு என்று கோல்லப்படும் ஆன்மா மிகத்

கதான்றமயானது ஆன்மாவுக்குத் தறலவனான ேிவமும் ஆன்மாறவப்
யபான்று மிகத் கதான்றமயானது ஆன்மாறவப் பிணித்துள்ள பாேம்
கதான்றமயானயத. யபரைிவுப் கபாருளான ேிவம் ஆன்மாவிடம்
விளங்குமாயின் பாேம் நீங்கிப் பிைப்பு இல்றலயாகும். பதி பசு பாேம்
மூன்றும் கதான்றமயானறவ.

2406. பசுப்பல யகாடி பிரமன் முதலாய்ப்

பசுக்கறளக் கட்டிய பாேம்மூன் றுண்டு
பசுத்தன்றம நீக்கிஅப் பாேம் அறுத்தலால்
பசுக்கள் தறலவறனப் பற்ைி விடாயவ.

கபாருள் : பிரமன் அரி உருத்திரன் மயகேன் ேதாேிவர் முதலிய கபருந்

யதவர்கறள உள்ளிட்டுப் பசுக்கள் பல யகாடியாகும். பசுக்கறளப்
பிணித்துள்ள ஆணவம் கன்மம் மாறய யாகிய மலங்கள் மூன்ைாகும்.
ஆன்மா யபாதத்றத நீக்கி மலங்கறள அகற்ைினால் பசுக்கள்
பதியிறனப் பற்ைி விடாது நிற்கும்.
2407. கிடக்கின்ை வாயை கிளர்பயன் மூன்று
நடக்கின்ை ஞானத்றத நாயடாறும் யநாக்கித்
கதாடக்குஒன்றும் இன்ைித் கதாழுமின் கதாழுதால்
குடக்குன்ைில் இட்ட விளக்கது வாயம.

கபாருள் : பாேத்தில் கட்டுண்டு கிடக்கின்ை உயிர்கள் காமியத்யதாடு

கேய்த ேரிறய கிரிறய யயாகத்தால் அறடகின்ை ோயலாக ோமீ ப
ோரூபம் ஆகிய பயன்கள் மூன்ைாகும். அவற்ைின் முடிவாய் விறளயும்
ஞானத்றதப் கபை நாள்யதாறும் தியானம் கேய்து கதாடர்பு ேிைிதும்
பற்ைாமல் நிஷ்காமியமாய் வணங்குங்கள். அவ்வாறு வணங்கினால்
குடத்தின் உள்யள றவத்திருந்த விளக்றக எடுத்து குன்ைின்யமல்
றவத்ததுயபாலப் பிரகாேம் கபறுவர்கள்.
ீ

2408. பாேம்கேய் தாறனப் படர்ேறட நந்திறய

யநேம்கேய்து ஆங்யக நிறனப்பர் நிறனத்தாலும்
கூேம்கேய்து உன்னிக் குைிக்ககாள்வது எவ்வண்ணம்
வாேம்கேய் பாேத்துள் றவக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : ஆன்மாக்களின் ஆணவ மல வலிறம ககடக் கன்மத்றதயும்

மாறயறயயும் கபாருத்தினவனும் விரிந்த கிரணங்கறளயுறடய
நந்தியும் ஆகிய ேிவகபருமாறனப் பற்றுள்ளம் ககாண்டு ஞானியர்
நிறனப்பர். அவ்வாறு நிறனக்கும் தியான பலத்தால் மனம் கூசும்
பாேத்றத நிறனப்பது எவ்வண்ணம் ? பழறமயாகயவ கதாடர்ந்து
வந்துள்ள பாேத்தால் மீ ண்டும் ேீவறன விடுவது எங்ஙனம் ?

2409. விட்ட விடம்ஏைா வாறுயபால் யவைாகி

விட்ட பசுபாேம் கமய்கண்யடான் யமவுைான்
கட்டிய யகவலம் காணும் ேகலத்றதச்
சுட்டு நனவில் அதீதத்துள் யதான்றுயம.

கபாருள் : மந்திர ேக்தியால் நீங்கிய விடம் தீண்டியவறன மீ ண்டும்

கபாருந்தாவாறு யபால ஞானத்தால் பசுத்தன்றமயும் பாேத் தன்றமயும்
விட்ட கமய்கண்டான் மீ ண்டும் அவற்றைப் கபாருந்தான். தன்றனக்
யகவல அவத்றதயிலும் ேகல அவத்றதயிலும் பிறணத்திருந்து
பாேத்றதச் சுட்டழித்து நின்மல துரியாததீதத்றத விழிப்பு நிறலயில்
அவ்வுண்றம ஞானி காண்பர்.

2410. நாடும் பதியுடன் நற்பசு பாேமும்

நீடுமாம் நித்தன் நிறலயைி வார்இல்றல
நீடிய நித்தம் பசுபாே நீக்கமும்
நாடிய றேவர்க்கு நந்தி அளித்தயத.

கபாருள் : ஆராயப்படும் பதி, பசு, பாேம் பலவாக விரியும் என்றும்

கபான்ைாது ஒன்றுயபால் நின்று நிலவும் ேிவகபருமானாகிய நித்தன்
நிறலயிறன உள்ளவாறு அைிவார் இல்றல. கதான்று கதாட்டுத்
கதன்பட்டும் படாதும் வருகின்ை முப்கபாருள்களும் என்றும்
ஒன்றுயபால் நிறலப்பதாகிய பதியின் நிறலறமயும் ோர்பாகிய
பசுவுக்கு யநர்ந்த பசுபாே நீக்கமும் திருவருளால் ஆராயத் கதாடங்கிய
றேவ நற்ேீலர்க்கு நந்தியாகிய ேிவகபருமான் விளங்குமாறு
அளித்தருளினன்.

2411. ஆய பதிதான் அருட்ேிவ லிங்கமாம்

ஆய பசுவும் அடயல கைனநிற்கும்
ஆய பலிபீடம் ஆகுநற் பாேமாம்
ஆய அரனிறல ஆய்ந்துககாள் வார்கட்யக.

கபாருள் : திருக்யகாயிலில் மூலத் தானத்திலுள்ள ேிவலிங்கம்

அருளுடன் கூடிய ேிவலிங்கமாம். அங்குள்ள வலிய ரிஷபம் பசுவாம்.
அங்கு ரிஷபத்துக்குப் பின்யன யுள்ள பலிபீடயம பாேமாகும்.
இவ்வுண்றம ேிவாலயத்தின் அறமப்றப ஆராய்ந்து பார்க்க விளங்கும்.

2412. பதி பசு பாேம் பயில்லியா நித்தம்

பதிபசு பாேம் பகர்யவார்க்கு ஆைாக்கிப்
பதி பசு பாேத்றதப் பற்ைை நீக்கும்
பதிபசு பாேம் பயில நிலாயவ.

கபாருள் : பதிபசு பாேம் ஆகியவற்றை உணர்த்தும் ஞான நூல்கறள

நாள்யதாறும் ஆராய்ச்ேி கேய்து, பதி பசு பாே உண்றமறய
உணர்யவார்க்கு, கநைியிறனக் காட்டி பதிப் கபாருளானது பசு
ஞானத்றதயும் பாே ஞானத்றதயும் பற்ைைக் ககடுக்கும் பதி பசு
பாேங்கறளக் குைியீடாக் ககாண்ட தியானத்தால் பசு ஞானம் பாே
ஞானம் நிறலகபைா.

2413. பதியும் பசுகவாடு பாேமும் யமறலக்

கதியும் பசுபாே நீக்கமும் காட்டி
மதிதந்த ஆனந்த மாநந்தி காணும்
துதிதந்து றவத்தனன் சுத்தறே வத்தியல.

கபாருள் : யபருயிராகிய பதியும், ஆருயிராகிய பசுவும், அப்பசுறவப்

பிணித்த பாேமும், அருளால் பாேம் நீங்கிய இடத்துப் கபறும் திருவடிப்
யபைாகிய யமறலக் கதியும், ேிவகுருவாய்ச் ேிவகபருமான் எழுந்தருளி
வந்து பசு பாேத்றத நீக்கியருளும் நீக்கமும் கமய்ம்றமயாக்
காட்டியருள்வது தனிப்கபரும் றேவமாம் சுத்த றேவத்கதன்க.
இத்தறகய தத்துவ ஞானமாகிய கமய்யுணர்றவத் தந்தருளிய
வன்இயற்றக உண்றம அைிவு இன்ப மாநந்தியாகிய
ேிவகபருமானவன். அவன் திருவடிகறளச் கேந்தமிழ்த் திருமுறை
வழியாக வழிபட்டு உய்யும்படியாகவும் றவத்தருளினன்.

2414. அைிந்தணு மூன்றுயம யாங்கணும் ஆகும்

அைிந்தணு மூன்றுயம யாங்கணும் ஆக
அைிந்த அனாதி வியாத்தனும் ஆவன்
அைிந்த பதிபறடப் பான்அங்கு அவற்றையய.

கபாருள் : அைிவுறடய ஆன்ம வர்க்கம் விஞ்ஞானகலர், பிரளயகலர்,

ேகலர் என மூவறகப்பட்டு எங்கும் உள்ளனர். இவ்வறகயான
ஆன்மாக்கள் எங்கும் இருக்க, எல்லாம் அைிந்த ேிவன் அறவகளில்
நிறைந்துள்ளான். ஆன்மாக்களின் தகுதிறய அைிந்த ேிவம் அறவ
அறவகளின் தகுதிக்கு ஏற்பப் பறடத்தருளுவான்.

2415. பறடப்புஆதி யாவது பரம்ேிவம் ேத்தி

இறடப்பால் உயிர்கட்கு அறடத்துஇறவ தூங்கல்
பறடப்பாதி சூக்கத்றதத் தற்பரன் கேய்ய
பறடப்பாதி தூய மலம்அப் பரத்தியல.

கபாருள் : பறடப்பில் கதாடக்கமாவது பரம் ேிவம் ேத்தி ஆகியவற்றை

இறைவன் உயிர்க் கூட்டங்களின் இறடயய கபாருத்தி, இவ்வுயிர்கறள
உைக்கத்தில் றவத்தலாகும். பின்னர்ப் பறடப்புக்குரிய காரணத்றதத்
தற்பரனாகிய ேிவன் ேங்கற்பத்தால் கேய்ய, பறடப்பின் முதல் நிறல
சுத்த மாறயயில் அப் பரத்தில் ஆகும்.

2416. ஆகிய சூக்கத்றத அவ்விந்து நாதமும்

ஆகிய ேத்தி ேிவபர யமல்ஐந்தால்
ஆகிய சூக்கத்தில் ஐங்கரு மம்கேய்யவான்
ஆகிய தூயஈ ோனனும் ஆயம.

கபாருள் : நுண்ணிய ஐந்கதாழிறல விந்து, நாதம், ேத்தி, ேிவம், பரம்

என்னும் யமல் ஐந்து நிறலகளாலும் ஆக்குவிப்பன். அந்த நுண்ணிய
ஐந்கதாழிறல அருளால் ஆக்குவிப்யபான் தூய இயக்க முதலாகிய
ஈோனன் ஆவான்.
2417. யமவும் பரேிவம் யமற்ேத்தி நாதமும்
யமவும் பரவிந்து ஐம்முகன் யவறுஈேன்
யமவும் உருத்திரன் மால்யவதா யமதினி
ஆகும் படிபறடப் யபான்அர னாயம.

கபாருள் : இப்பறடப்பாதி ஐந் கதாழிறலயும் ேிவகபருமான் அருவம்

நான்கு, அருவுருவம் ஒன்று, உருவம் நான்கு ஆக ஒன்பான்
நிறலகளின் நின்று உன்முகமாகிய கருத்தால் இயற்ைி
அருளுகின்ைனன். அந் நிறலகள் முறையய பரேிவம், பராேத்தி, பரநாதம்,
பரவிந்து எனவும், ஐம்முகன் எனவும், ஈேன், உருத்திரன், மால், அயன்
எனவும் கூைப்படும். மாயா காரியமாகிய உலகிறனப் பறடத்து
அருளுபவன் அரனாகிய ேிவகபருமான் ஆவன். ஐம்முகன் - ேதாேிவன்.

2418. பறடப்பும் அளிப்பும் பயில்இறளப் பாற்றும்

துறடப்பும் மறைப்பும்முன் யதான்ை அருளும்
ேடத்றத விடுத்த அருளும் ேகலத்து
அறடத்த அனாதிறய ஐந்கதன லாயம.

கபாருள் : பறடப்பும் காப்பும் இறளப்பாற்றும் கபாருட்டுச் கேய்யும்

அழிப்பும் மறைப்பும் வாழும்பாது விளங்க அருளாலும் உடம்றப
விட்டபின் நிகழும் அருளலும் என ேிவகபருமான் ேகலர்க்கு இறணத்த
அனாதியான கதாழிறல ஐந்து என்னலாகும்.

2419. ஆைாறு குண்டலி தன்னின் அகத்திட்டு

யவைாரு மாறயயில் முப்பால் மிகுத்திட்டுஅங்கு
ஈைாம் கருவி இவற்ைால் வகுத்திட்டு
யவைாம் பதிபசு பாேம்வ ீ டாகுயம.

கபாருள் : குண்டலியாகிய மாமாறய யினின்று முப்பத்தாறு கமய்கள்

ேிவகபருமான் திருவுள்ளத்தால் யதான்ைி விரியும். இம்முப்பத்தாறையும்
படுக்குங்கால் உணர்த்து கமய் ஐந்து, உணர்வுகமய் ஏழு, உடல்கமய்
இருபத்து நான்கு என்பனவாகும். இவற்றை முறையய, தூமாறய, தூவா
மாறய, பகுதிமாறய எனக் கூறுவர். ஆருயிர்கட்கு முடிந்த முடிபாக
யவண்டி கருவிகறளயும் இவற்ைாயலயய வகுத்தருளினன். பதி பசு
பாேம் என்னும் உண்றமகறளயும் கதாடர்புகறளயும் அருளால்
உணரும் காலத்துப் பாேத்தினின்றும் பசு யவைாகும். யவைாகயவ
பதியிறனச் கேன்கைய்தும். எய்துவயத வடு
ீ யபைாகும்.

2420. வட்டுகும்
ீ பதிபசு பாேமும் மீ துை
ஆட்கும் இருவிறன ஆங்குஅவற் ைால்உணர்ந்து
ஆட்கு நரக சுவர்க்கத்தில் தானிட்டு
நாட்குை நான்தங்கு நற்பாேம் நண்ணுயம.

கபாருள் : பதியானது பசுவிறன மலநீக்கத்தின் கபாருட்டு மாயா

காரியமாகிய பாேத்தின்கண் விருப்பம் உண்டாகச் கேய்யும் அவ்வுயிர்
உலகுடல் கலன்களில் விருப்பம் மீ தூர இருவிறன புரியும்படி
ஆழ்த்தும். அதன்வாயிலாக ஆருயிர்கள் இருவிறனகறளப் புரியும்.
அவற்ைின் பயன்களாகிய இன்பதுன்பங்கறள நுகர்விப்பதன் கபாருட்டு
அவ்வுயிர்கறள முறையய துைக்க நிரயங்களில் இட்டு ஆழச் கேய்யும்.
இவ்வறகயாகப் பயன் துய்க்கும் காலங்கழியப் பிைப்பிற்கு ஏதுவாகிய
நான் என்னும் முறனப்புத் தங்கும்படி நற்பாேமாகிய மறைப்பாற்ைல்
வந்து கபாருந்தும் என்க மறைப்பாற்ைல் - நடப்பாற்ைல்; தியராதான
ேத்தி.

2421. நண்ணிய பாேத்தில் நான்எனல் ஆணவம்

பண்ணி மாறயயில் ஊட்டல் பரிந்தனன்
கண்ணிய யேதனன் கண்வந்த யபரருள்
அண்ணல் அடியேர் உபாயமது ஆகுயம.

கபாருள் : மாயா காரிய உடம்புடன் கூடி நான் என்று முறனத்து

நிற்ைல் ஆணவப் பண்பாகும். அவ் ஆணவம் நீங்குதற் கபாருட்டு
மாறயயின்கண் கேலுத்தி இருவிறனப் பயன்கறளயும் நடப்பாற்ைல்
ஊட்டுவதாகும். ஊட்டுவதனால் ஆணவ மலம் அகலும் அகலயவ
கருதப்படும் அைிவிக்க அைியும் தன்றம வாய்ந்த யேதனனாகிய
ஆருயிர்கள் மாட்டு றவத்த யபரருளினால் அவ்வுயிர்க்கு அண்ணலாகிய
ேிவகபருமானின் திருவடி யேரும் வழிவறககறளயும் அவ்வாற்ைல்
யதான்றுவித்தருளும் இறதயய உபாயமதாகும் என்ைார்.

2422. ஆகும் உபாயயம யன்ைி அழுக்கற்று

யமாக மைச்சுத்தன் ஆதற்கு மூலயம
ஆகும் அறுறவ அழுக்யகற்ைி ஏற்ைல்யபால்
ஆகுவ கதல்லாம் அருட்பாே மாகுயம.

கபாருள் : நடப்பாற்ைல் ஆருயிர்க் கிழவற்கு விறன மாறயகறளக்

கூட்டல் வழிவறகக் மட்டு மன்ைி, ஆணவ அழுக்கு நீங்கித் தூயனாதற்
கபாருட்டுக் கடும்பற்ைாகிய மருள் நீங்குதற்கும் தூயனாதற்கும் இதுயவ
மூலமாகும். இதற்கு ஒப்பு அழுக்யகைிய அறுறவ என்னும் ஆறடறய
யமலும் ோணி உவர் முதலிய அழுக்கிறன ஏற்ைிட அவ் அழுக்கிறன
அகற்றுவதாகும். இவ் அறனத்தும் அருட்பாேமாகிய நடப்பாற்ைலால்
நிகழ்வனவாகும்.
2423. பாேம் பயிலுயிர் தாயன பரமுதல்
பாேம் பயிலுயிர் தாயன பசுகவன்ப
பாேம் பயிலப் பதிபர மாதலால்
பாேம் பயிலப் பதிபசு வாகுயம.

கபாருள் : பாேத்துடன் பயின்றுவரும் ஆருயிர் முதல் பரமாகும். பரம் -

சுறம. இயற்றகயியலயய சுறமயுறடயதாகும் என்ப. அப் பாேப்
பிணிப்புச் சுறம யுறடறமயால் அவ் வுயிர் பசு கவனப்பட்டது. ஆருயிர்
பாேம் பயின்று தூயனாதற் கபாருட்டுப் பதியும் அப் பசுவுடன்
கலத்தலால் பதியும் பசுவாகும் என்ப. இது யநாயாளிக்கு மருந்து
கூட்டிக் ககாடுப்யபான் அம்மருந்துடனும் யநாயாளியுடனும் கதாடர்பு
ககாண்டிருப்பறத கயாக்கும். ஆருயிர்க்குப் பாேத்தினப் பயிற்று வித்தற்
கபாருட்டுப் பதியும் பரமாக விளங்கும். பரம் - முதன்றம.

2424. அத்தத்தில் உத்தரம் யகட்ட அருந்தவர்

அத்தத்தில் உத்தர மாகும் அருள்யமனி
அத்தத்தி னாயல அறணயப் பிடித்தலும்
அத்தத்தில் தம்றம அறடந்து நின்ைாயர.

கபாருள் : யவதப் கபாருளின் உண்றமறய தட்ேிணாமூர்த்தியிடம்

வினாவிய ேனகாதி முனிவர்க்கு அருள் யமனி தாங்கிய கபருமான்
சுட்டு விரறலப் கபருவிரயலாடு யேர்த்துக் காட்டி
ஞானமுத்திறரயினால் உணர்த்தினார். ேின்முத்திறரயின் சூக்குமப்
கபாருறள உணராறமயால் அவரது ேிரத்றதத் தீண்டிச் தீட்றே
கேய்தருளுதலும் அம் மூர்த்திறய உணர்ந்து தமது உண்றமயான ஒளி
வடிவில் நிறலகபற்று நின்ைனர். (அத்தம் - கபாருள்.)

17. அடிதவல அறியும் திறங்கூறல் (அஃதாவது திருவடிறயச் ேிரேில்

உணரும் தன்றம கூைல்.)

2425. காலும் தறலயும் அைியார் கலதிகள்

கால்அந்தச் ேத்தி அருள்என்பர் காரணம்
பாகலான்று ஞானயம பண்பார் தறலஉயிர்
கால்அந்த ஞானத்றதக் காட்டவ ீ டாகுயம.

கபாருள் : காலும் தறலயும் எறவ என்பறத வணர்கள்

ீ அைியவில்றல.
கால் என்பது அக் குண்டலினி ேத்தியாகும். மூலாதாரத்தில் குண்டலினி
விளங்குவதற்குக் காரணம் அருள் என்று கூறுவர். ஒளி விளங்கும்
ஞானயம பண்பு நிறைந்த தறலயாகும். ேத்தியானது அந்த ஞானமாகிய
ேிவத்றதக் காட்ட உயிர் வடு
ீ கபறும்.
2426. தறலஅடி யாவது அைியார் காயத்தில்
தறலஅடி உச்ேியில் உள்ளது மூலம்
தறலஅடி யான அைிறவ அைிந்யதார்
தறலஅடி யாகயவ தான்இருந் தாயர.

கபாருள் : ஆருயிரின் உடம்பகத்துத் தறல உச்ேியில் உள்ளது. அடி

என்பது வழியாக உள்ளது. இவ் வுண்றமயிறன அருளால் அைியார்.
தறலயடி என்பது ேிவ என்னும் கேந்தமிழ்ப் கபரு மறையாகும். இவ்
அைிறவ அைிந்யதார் ேிவமாகயவ இருந்து இன்புறுவர்.

2427. நின்ைான் நிலமுழுது அண்டமும் யமலுை

வன்தாள் அசுரர் அமரரும் உய்ந்திடப்
பின்தான் உலகம் பறடத்தவன் யபர்நந்தி
தன்தாள் இறணஎன் தறலமிறே ஆனயத.

கபாருள் : ேிவகபருமான் நிலமும் அண்டமும் கீ ழும் யமலும்

கபாருந்தும் வண்ணம் யபகராளிப் பிழம்பாய் நின்ைருளினன். அவ்வாறு
அன்று நின்று அருளியது அசுரரும் அமரரும் உய்ந்திடும்படி
ஆள்வதற்யகயாம். அவயன பின்பு உலகம் பறடத்தருளினன். அவன்
திருப்கபயர் நந்தியாகும். அவன் திருவடி அடியயன் தறலயின்கண்
அமர்ந்தது.

2428. ேிந்றதயின் உள்யள எந்றத திருவடி

ேிந்றதயின் எந்றத திருவடிக் கீ ழது
எந்றதயும் என்றன அைியகி லான்ஆகில்
எந்றதறய யானும் அைியகி யலயன.

கபாருள் : எனது உள்ளத்தினுள்யள எனது தந்றதயாகிய ேிவத்தினது

திருவடி உள்ளது எனது உள்ளமும் கேயலற்று அடங்கி அவனது
திருவடியில் வணக்கத்றதச் கேலுத்திக் ககாண்டிருக்கிைது. உள்ளத்தின்
உள்ளும் புைம்புமாக வியாபித்திருக்கும் ேிவன் என்றன அைிந்து
உணர்த்தாவிட்டால் எனது தந்றதறய நானும் அைிய முடியாதவயன
யாவன். ேித்தத்றதச் ேிவன்பால் றவத்திருப்பார்க்கு அவன் விளங்கித்
யதான்றுவான்.

2429. பன்னாத பாகராளிக்கு அப்புைத்து அப்பால்

என்நா யாகனார் இறேந்தங்கு இருந்திடம்
உன்னா ஒளியும் உறரகேய்யா மந்திரம்
கோன்னான் கழலிறண சூடிநின் யையன.
கபாருள் : கோல்லுதற்கு அருறமயான ஆைாதார ஒளிக்குயமல் பரமா
காயத்தில் எனது தறலவனாகிய ேிவன் விரும்பி அங்கு
எழுந்தருளியிருக்கும் இடமாம். மனத்தினாயலயய நிறனந்து
காணமுடியாத ஒளிறயயும் வாயினால் கோல்லி விளக்க முடியாத
பிரணவத் கதானிறயயும் எனக்கு உணர்த்தினான். பின் நான் அவனது
திருவடிகளான விந்து நாதங்கறள எனது தறலயில் சூடி நின்யைன்.

2430. பதியது யதாற்றும் பதமது றவம்மின்

மதியது கேய்து மலர்ப்பதம் ஓதும்
நதிகபாதி யும்ேறட நாரியயார் பாகன்
கதிகேயும் காலங்கள் கண்டுககா ள ீயர.

கபாருள் : பதிப்கபாருள் விளங்கும் ேிரேின்யமல் மனத்றதப்

கபாருத்துமின். ேந்திரகறல விளங்கும்படி கேய்து அங்கு இறைவனது
திருவடிறய நிறனந்து ஏத்துமின். கங்றகறயச் ேிரேில் அணிந்த அர்த்த
நாரீசுவரன் முத்தி அருளும். அவறன வழிபடுகின்ை காலங்களில்
கண்டு வழிபடுங்கள்.

2431. தரித்துநின் ைானடி தன்னிட கநஞ்ேில்

தரித்து நனி ைான்அம ராபதி நாதன்
கரித்துநின் ைான்கரு தாதவர் ேிந்றத
பரித்துநின் ைான்அப் பரிபாகத் தாயன.

கபாருள் : ேிவகபருமானின் திருவடிகறளப் பதம் வாய்ந்த விரிந்த மன

நிறலக்கண் மாைாது நிறனயுங்கள். அப்படி நிறனவார் மனத்து அவன்
நீங்காது தங்கி நின்ைருள்வன். அவன் இயல்பாகயவ எங்கும் தங்கி
நின்ைருள்பவன். அவன் அறனவர்க்கும் நாதன் அமராபதியாகிய
விண்ணவர் யகானுக்கு முதல்வன். கருதாதவறர கவறுத்து நின்ைனன்.
ேிந்றத ேிவமாகச் கேய்தனயவ தவமாகத் திருவருளால் கேவ்வி
வாய்க்கும். பரிபாகம் உற்ைாறரச் ேிவன் தாங்கி நின்ைனன்.

2432. ஒன்றுண்டு தாமறர ஒண்மலர் மூன்றுள

தன்தாறத தாளும் இரண்டுள காயத்துள்
நன்ைாகக் காய்ச்ேிப் பதஞ்கேய்ய வல்லார்கட்கு
இன்யைகேன்று ஈேறன எய்தலும் ஆயம.

கபாருள் : தாமறரயாகிய சுழுமுறன ஒன்றுண்டு. அதன்கண்

தாதுமிக்க அழகிய ஒள்ளிய மலரும் மூன்றுண்டு. அதற்குரிய
தாள்களும் இரண்டுள. தாளிரண்டு இடப்பால் நரம்பு. வலப்பால் நரம்பு.
மலர் மூன்று, மூன்று நரம்பும் கூடியறமந்த முடிச்சு. உடம்பகத்து
மூலக் கனலால் நன்ைாக கவதுப்பியயபாது உள்ளம் கேவ்வி வாய்க்கும்.
கேவ்வி வாய்த்த வல்லார்கட்கு வாய்த்த அப்கபாழுயத
ேிவகபருமாறனச் கேன்று தறலக் கூடுதலும் ஆகும்.

2433. கால்ககாண்டுஎன் கேன்னியிற் கட்டைக் கட்டை

மால்ககாண்ட கநஞ்ேின் மயக்கின் துயக்கைப்
பால்ககாண்ட என்றனப் பரன்ககாள்ள நாடினான்
யமல்ககாண்கடன் கேம்றம விளம்பஒண் ணாயத.

கபாருள் : அடியயன் முடியில் ேிவகபருமான் திருவடிகறளச்

சூட்டியருளினன். சூட்டலும் கட்டற்ைது. ஆணவக் கட்டைலும் மாயா
காரியப் கபாருள்களின் இடமாகவுள்ள கநஞ்ேின் மயக்கம் நீங்கிற்று.
மயக்கம் நீங்கவும் திருவடியுணர்வாகிய ேிவஞானத்றத அடியயற்கு
அளித்தருளினன். அவ் வுணர்வு கபற்ை என்றன யமலாம் தன்
வண்ணம் ஆக்கத் திருவுளம் ககாண்டருளினன். அதனால் ஆராஇன்பத்
திருவிடி இறணயின் யமல நிறலறயப் கபற்ைின் புற்யைன். அத்தறகய
யமற் ககாண்டு துய்க்கும் கேம்றம நலம் கோல் இைந்தகதான்று.

2434. கபற்ை புதல்வர்யபால் யபணிய நாற்ைமும்

குற்ைமுங் கண்டு கணங்குறை கேய்யயவார்
பற்றைய ஈேன் உயிரது பான்றமக்குச்
கேற்ைமி லாச்கேய்றகக்கு எய்தின கேய்யுயம.

கபாருள் : தாம் கபற்று வளர்த்த மக்கள்பால் ககாண்ட

ேம்பந்தத்றதயும் அவர் கேய்யும் குற்ைத்றதயும் உணர்ந்து அவரது
குற்ைத்றதப் பாராட்டாது குணத்றதக் றகக்ககாள்ளும் கபற்யைார்பால்
மற்று இறைவனும் உயிரின் தன்றமக்யகற்ப கவறுப்பில்லாத
கேயல்களுக்குப் கபாருந்துமாற்ைால் ஏற்றுக்ககாண்டு தக்கவாறு
கேய்வான். (நாற்ைம் - ேம்பந்தம், கன்ம வாேறன, பற்றைய - பற்ைாக
உள்ள.)

18. முக்குற்றம் (காமம், கவகுளி, மயக்கம் ஆகியறவ

முக்குற்ைங்களாகும்.)

2435. மூன்றுள குற்ைம் முழுதும் நலிவன

மான்றுஇருள் தூங்கி மயங்கிக் கிடந்தன
மூன்ைிறன நீங்கினர் நீக்கினர் நீங்காதார்
மூன்ைினுள் பட்டு முடிகின்ை வாயை.

கபாருள் : காமம் கவகுளி மயக்கம் ஆகிய குற்ைங்கள் மூன்று

உள்ளன. அறவ யாவும் உயிர்களுக்குத் துன்பத்றதத் தருவன.
அதனால் உயிர்கள் தங்களது உண்றமச் கோரூ பத்றத அைியாமல்
மாயா காரியமாகிய இருளில் ஆழ்ந்து மயங்கிக் கிடந்தன. காமம,
கவகுளி, மயக்கம் ஆகிய முக் குற்ைங்களினின்றும் விடுபட்டவர் பிைப்பு
இைப்புக்கறள நீக்கினவராவர். அவ்விதம் நீங்காதவர் அம் முக்
குற்ைங்களின் காரியமாகிய மாறயயால் துன்பப்பட்டு அழிபவ யரயாவர்.

(மான்ைல் - மயக்கம். இருள் தூங்கலாவது. அைியாறமயில் கிடத்தல்.)

2436. காமம், கவகுளி, மயக்கம் இறவகடிந்து

ஏமம் பிடித்திருந் யதனுக்கு எைிமணி
ஓகமனும் ஓறேயின் உள்யள உறைவயதார்
தாமம் அதறனத் தறலப்பட்ட வாயை.

கபாருள் : காமம் கவகுளி மயக்கம் ஆகிய முக்குற்ைங்கறளயும் நீக்கி,

பாதுகாவலான திருவடி பற்ைியிருந்யதனுக்கு, மணியயாறே யபான்ை
பிரணவத் கதானியினுள்யள கபாருந்துவதாகிய ஒளியிறனத்
தறலப்படுதல் கூடும். (காமம் - ஆறே; கவகுளி - ேினம்; மயக்கம்
அைியாறம; தாமம் - ஒளி; ஈண்டுச்ேிவ ஒளி. ஏமம் ேிவானந்தம்.)

19. முப்பதம் (தற்பதம், கதாம்பதம், அேிபதம் ஆகியறவ

முப்பதங்களாகும்.)

(முப்பதம் - தத்+துவம்+அேி, தத்துவமேி)

2437. யதான்ைிய கதாம்பதம் தற்பதம் சூழ்தர

ஏன்ை அேிபதம் இம்மூன்யைாடு எய்தியனான்
ஆகின்ை பராபர மாகும் பிைப்பை
ஏன்ைனன் மாளச் ேிவமாய் இருக்குயம.

கபாருள் : யதான்ைி நீ என்ை பதம் அது என்ை பதத்தால் சூழ்ந்திருக்க,

ஏற்றுக் ககாள்ளப்கபற்ை ஆகிைாய் என்ை பதமும் ஆகிய இம்
மூன்யைாடும் கபாருந்தினவன் பிைப்பு நீங்க அகண்டப் கபாருளாவன்.
இவ்வாறு ஏற்றுக் ககாள்ளப் கபற்ைவன் இவ்வுடல் ஒழியச் ேிவமாக
ஆவான். (பராபரம் = பரம் + அபரம்)

2438. யபாதந் தறனயுன்னிப் பூதாதி யபதமும்

ஓதுங் கருவிகதாண் ணூறுடன் ஓராறு
யபதமும் நாதாந்தப் கபற்ைியில் றகவிட்டு
யவதம்கோல் கதாம்பத மாகுதல் கமய்ம்றமயய.
கபாருள் : திருவருளால் கபறும் நாயதாபாேறனயில் நின்று, பூதம்
முதலாகச் கோல்லப் கபறும் கதாண்ணூற்ைாறு கருவி யபதங்கறளயும்
நாதாந்த நிறலயில் நீங்கி, யவதம் உணர்த்திய நீ என்ை பதமாகுதல்
உண்றமயான நிறலயாகும்.

2439. தற்பதம் என்றும் துவம்பதம் தான்என்றும்

நிற்பது அேியத்துள் யநரிறழ யாள்பதம்
கோற்பதத் தாலும் கதாடரஒண் ணாச்ேிவன்
கற்பறன யின்ைிக் கலந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : தத்பதம் என்பதும் துவம்பதம் என்பதும் திருவருளால்

கபாருந்தி யிருப்பது அேிபதமாகும் எல்லாவற்ைாலும் அைிவினால்
அளவிட்டுக் கூைமுடியாத ேிவகபருமான் பறரயின் விளக்கத்தில்
கற்பறனயாக இல்லாமல் உண்றமயாகயவ அேிபத நிறலயில் கலந்து
அருளுகின்ைான். (யநரிறழயாள் - பறர.)

2440. அணுவும் பரமும் அேிபதத்து ஏய்ந்து

கணுஒன் ைிலாத ேிவமும் கலந்தால்
இறணயறு பால்யதன் அமுகதன இன்பத்
துறணயது வாயுறர யற்ைிடத் யதான்றுயம.

கபாருள் : ேீவனும் பரமும் அேிபதத்தில் கபாருந்தி, தங்குதறடயற்ை

ேிவமும் கலந்தால் உவமிக்க இயலாத பாலும் யதனும் யபான்று அவ்
இன்பப் கபாருளாய் வாய் யபோ கமௌனத்தில் விளங்குவதாகும்.
ஆன்மா ேிவத்யதாடு கலந்திருக்கும் இன்பத்றத வாயினால் கூை
முடியாது.

2441. கதாம்பதம் தற்பதம் யதான்றும் அேிபதம்

நம்பிய ேீவன் பரன்ேிவ னாய்நிற்கும்
அம்பத யமறலச் கோரூபமா வாக்கியம்
கேம்கபாருள் ஆண்டருள் ேீர்நந்தி தாயன.

கபாருள் : கதாம்பதம், திருவருறள நம்பி வாழும்

வாழ்க்றகறயயுறடய ஆருயிராகும். தற்பதம், ஆருயிறரத் ேிவத்துடன்
கூட்டும் திருவருளாகும். ஆருயிரும் யபருயிரும் ஒன்ைாய்க் கலந்து
யதான்றும் நிறல ேிவனாகும். இந்நிறலறயச் ேிைப்பு நிறல எனக்
கூறுவர். ேிைப்பு நிறலகயனினும் கோரூப நிறலகயனினும் ஒன்யை.
அந்நிறலயிறன யுணர்த்தும் அச்கோல்லும் ேிைப்புப் கபயரும்
கபாருட்கிளவியாகும். கபரும் கபாருட் கிளவி மாவாக்கியம். ஆருயிர்
கேம்கபாருளாகிய ேிவறன அறடவதற்கபாருட்டுச் ேீர்த்தி மிக்க நந்திக்
கடவுள் ஆண்டருள் கின்ைனன்.

2442. ஐம்பது அைியா தவரும் அவர்ேிலர்

உம்பறன நாடி உறரமுப்ப தத்திறடச்
கேம்பர மாகிய வாேி கேலுத்திடத்
தம்பர யயாகமாய்த் தான்அவன் ஆகுயம.

கபாருள் : ஆருயிர்கட்கு அகறவ ஐம்பது ஆகியும் முப்கபாருள்

உண்றமயிறனத் தப்பின்ைித் கதரியும் தன்றம வாய்த்து இலது.
அதுயபால் ேிலர் அைியாதவர் ஆவர். அவரும் அருள்நிறனவால்
தத்துவமேி என்னும் முப்பதத்றத நாடிப் கபறுவதாகிய ேிவறன நாடும்
வழியாக முப்பதத்திறடவாேியாகிய உயிர்ப்பிறனச் கேலுத்தியிடச்
கேம்பர நிறலக்கு வழி அறமயும். அவ்வழி தமக்குரிய ேிவனுடன்
கூடுவதாகிய யயாகமாகும். இச்கேைிவு வழியாக ஆருயிர் ேிவத்துடன்
கூடிச் ேிவனாகும் வாேி கேலுத்திட பிராணாயாமப் பயிற்ேி கேய்ய.

2443. நந்தி அைிவும் நழுவில் அதீதமாம்

இந்தியும் ேத்தாதி விடவிய னாகும்
நந்திய மூன்று இரண்டு ஒன்று நலம்ஐந்து
நந்தி நனவாதி மூட்டும் அனாதியய.

கபாருள் : நாத ஒலிறய அைியும் ஆன்மாவின் நிறல நழுவில்

ோக்கிராதீதம் கபாருந்தும் ஞாயனந்திரியங்கள் ஐந்தும் ேத்தம் முதலிய
விஷயங்கறளவிடப் பரமாகும். அப்பஞ்யேந்திரிய அைிவு மூன்றும்
இரண்டும் ஒன்றும் நீங்கயவ, ேிவன் அனாதியாக நின்மல ோக்கிரம
முதலியவற்றைக் கூட்டிச் ேீவர்கறளப் பக்குவம் கேய்கிைான். இந்தியம்
இந்திரியம்.

2444. பரதுரி யத்து நனவு படியுண்ட

விரிவிற் கனவும் இதன்உப ோந்தத்து
துரிய சுழுமுறனயும் ஓவும் ேிவன்பால்
அரிய துரியம் அேிபதம் ஆயம.

கபாருள் : ஆன்மா யமலான நின்மல துரியத்தில் நனவு நிறலயில்

தங்கி விரியாத காலத்து நின்மல கோப்பனம் அறமயும். இதில்
அறலயிலாச் ோகரம்யபால் அறேவின்ைி இருக்கும் நிறலயய துரிய
சுழுத்தியாகும். ேிவத்தினிடம் கபாருந்தினயபாது அதுவும் நீங்கின
நின்மல துரியயம அேிபதமாகும்.

20. முப்பரம்
(அஃதாவது, அக்கினி மண்டலம், சூரிய மண்டலம், ேந்திரமண்டலம்
ஆகிய மும் மண்டலங்களிலும் ஆன்மா நிற்கும் நிறல.)

2445. யதான்ைிஎன் உள்யள சுழன்றுஎழு கின்ையதார்

மூன்று படிமண் டலத்து முதல்வறன
ஏன்கணய்தி இன்புற்று இருந்யத இளங்ககாடி
நான்று நலம்கேய் நலந்தரு மாயை.

கபாருள் : என் உடம்பகத்துத் யதான்ைி என்னுள்யள வலம் கழித்து

எழும் மண்டிலங்கள் மூன்றுள. அறவ முறையய தீ மண்டலம்,
ஞாயிற்று மண்டிலம், திங்கள் மண்டிலம் எனச் கோல்லப்கபறும்.
இம்மூன்று மண்டிலத்து முழு முதல்வனாகிய ேிவகபருமாறனத்
திருவருளால் ஏற்றுப் கபாருந்தி இன்புற்ைிருப்பம்; இளங்ககாடியாகிய
குண்டலினிறய உயிர்ப்புப் பயிற்ேியால் எழுப்பி அதனுடன் கலந்த
நின்று உணர்ந்த காலத்கதன்க. அக்காலத்து முழு நலமும் வந்து
எய்தும்.

2446. மன்று நிறைந்தது மாபர மாயது

நின்று நிறைந்தது யநர்தரு நந்தியும்
கன்று நிறனந்கதழு தாகயன வந்தபின்
குன்று நிறைந்த குணவிளக்கு ஆயம.

கபாருள் : குண்டலினி ேிரத்றதக் கடந்தயபாது ஆகாயம் முற்ைிலும்

வியாபிப்பதாக உள்ளது. அது மிக யமம்பட்ட கபாருளாக விளங்கும்.
அவளுடன் கபாருந்திய ேிவமும் அங்கு நின்ை எல்லாப் கபாருளிலும்
பூரணமாக நிறைந்திருந்தது. கன்று நிறனந்து கதைியயபாது ஓடி வரும்
தாறயப்யபான்று ேீவன் நிறனந்தயபாது கருறண சுரக்கும் இறைவன்
அருளியபின் அச்ேீவன் குன்ைின்யமல் இட்ட விளக்குப் யபான்று
பிரகாேம் கபறும்.

2447. ஆைாறு தத்துவத்து அப்புைத்து அப்புரம்

கூைா உபயதேம் கூைில் ேிவபரம்
யவைாய் கவளிப்பட்ட யவதப் பகவனார்
யபைாக ஆனந்தம் யபணும் கபருகயவ.

கபாருள் : முப்பத்தாறு தத்தவங்கறளயும் கடந்து நிறலயில்

விளங்கும் அப்பரம் கூைாமல் கூைிய உபயதேத்றதச் கோல்லப்புகின்
ேிவபரம்கபாருள் யவைாய் கவளிப்பட்டு குருயமனி தாங்கி அருளிய
இன்பத்றதப் யபாற்ைிப் பாதுகாத்துக் ககாள்க என்பதாம்.
2448. பற்ைைப் பற்ைில் பரம்பதி யாவது
பற்ைைப் பற்ைில் பரனைி யவபரம்
பற்ைைப் பற்ைினில் பற்ைவல் யலார்கட்யக
பற்ைைப் பற்ைில் பரம்பர மாயம.

கபாருள் : தத்துவங்களின் பற்று நீங்க அறவ இலயமறடயும்

கபாருறளப் பற்ைில் விஞ்ஞான கலர் நிறலயறடந்து ஆன் மாக்கள்
ேதாேிவராவார். அவ்வாறு பற்ைி நீங்க நாதத்றதத் கதாழுதால் நாத
கோரூபமான ேிவத்தின் அைியவ ஆன்மாவின் அைிவாகும். ேீ வயபாதம்
ககடச் ேிவப்பற்று மிக யமம்பட்டவர்க்யக பறழய தத்துவங்களின் பற்று
நீங்கி பற்ைிக் ககாண்டுள்ள ேிவ அைிவு மிகுந்து ஆன்மா பரம்
பரமாகுதல் கூடும்.

2449. பரம்பர மான பதிபாேம் பற்ைாப்

பரம்பர மாகும் பரஞ்ேிவ யமவப்
பரம்பர மான பரேிவா னந்தம்
பரம்பர மாகப் பறடப்பது அைியவ.

கபாருள் : திருவருளால் கதான்று கதாட்டு வழிவழியாகத் யதான்ைாத்

துறணயாக நின்ைருளும் பதியிறனப் பற்ைினால் பாேம் பற்ைாகும்.
யாவர்க்கும் யமலாம் அளவிலாச் ேீவருறடய ேிவகபருமான்
திருவடிகறளப் பற்ைினார்க்கு அவன் எழுந்தருளி வந்து இன்புறுத்துவன்.
அதுயவ யமலான திருவடியின்பமாகும். இறவ அறனத்திறனயும்
திருவடியு ணர்வால் திருவருள் உந்துவதால் அைிவயத நிறலகபற்ை
அைிவாகும்.

2450. நனவில் கலாதியாம் நாகலான்று அகன்று

தனியுற்ை யகவலம் தன்னில் தானாகி
நிறனவுற்று அகன்ை அதீதத்துள் யநயந்
தறனயுற்று இடத்தாயன தற்பர மாயம.

கபாருள் : நனவுக் காலத்யத உறழப்பு, உணர்வு, உவப்பு, ஆள், மருள்

என்னும் ஐந்தும் கேயல் உைாது அகல ஆருயிர் நிற்கும் நிறல தனி
நிறலயாகிய புலம்பாகும். தன்னில் தானாக நின்று அகன்ை
அந்நிறலயில் உள்ளது அப்பால் நிறலயாகும். அந்நிறலயில்
உணர்வுக்கு உணர்வாய் விளங்கப்படும் கபாருள் ேிவகபருமான் ஆவன்.
அச் ேிவகபருமான் திருவடிகறளத் திருவருள் நிறனவால் ககாள்ள
அவ்வுயிர் தற்பர ேிவமாய்த் திகழும். உறழப்பு முதலியவற்றை
முறையய கறல, வித்றத, அராகம், புருடன், மாறய எனவும் கூறு)
(நாகலான்று - ஐந்து யநயந்தறன - ேிவத்றத)
2451. தற்கண்ட தூயமும் தன்னில் விலாேமும்
பிற்காணும் தூடணம் தானும் பிைழ்வுற்றுத்
தற்பரன் கால பரமும் கலந்தற்ை
நற்பரா தீதமும் நாடுஅசு ராதியய.

கபாருள் : தன்றனத் தூய்றமயாகக் காண்டலும், தன்னிடத்து விரிறவக்

காண்டலும் பின்னர் கருவிகரணங்கறளக் ககாண்ட ஆன்மாவின்
நிறலமாைி, ேிவனும் ேீவனும் கலந்து, தத்துவங்கறள விட்ட நல்ல
பராதீத நிறலயில் அகரத்றத ஆதியாகவுறடய பிரணவ கோரூபமான
ேிவத்றத நாடுவாயாக. (தற்பரன் - ேிவன். காலபரம் - ஆன்மா.)

21. பரலட்சணம் (பரலட்ேணம் - பறர ஒளியின் இயல்பு.)

2452. அதீதத்து ளாகி அகன்ைவன் நந்தி

அதீதத்து ளாகி அைிவியலான் ஆன்மா
மதிகபற் ைிருள்விட்ட மன்னுயிர் ஒன்ைாம்
பதியிற் பதியும் பரவுயிர் தாயன.

கபாருள் : நின்மல துரியாதீத நிறலயில் விளங்கும் நந்தி என்னும்

ேிவம் வியாபகமும் அைிவும் உறடயது. ஆன்மா துரியாதீத நிறலயில்
தன்னைிறவ இழந்தவனாக இருப்பான். ஆன்மாவின் ேந்திர மண்டலம்
விளங்கி ஆணவமாகிய இருறள விட்டுச் ேிவத்யதாடு ஒன்ைாய்ப்
கபாருந்தினால் ேிவம் உயிரில் பதிந்து தனது வியாபகத்றதயும்
அைிறவயும் பதிக்கும்.

2453. ஆதியும் அந்தமும் இல்லா அரும்பதி

யோதிப் பரஞ்சுடர் யதான்ைத்யதான் ைாறமயின்
நீதிய தாய்நிற்கும் நீடிய அப்பர
யபாதம் உணர்தவர் புண்ணியத் யதாயர.

கபாருள் : முதலும் முடிவும் இல்லாத அைிதற்கு அரிய கபரும்பதி

ேிவகபருமான். அவன் யபகராளிப் பிழம்பாய் உள்களாளியாய் விளங்கும்
ஒள்ளியன். நல்லார்க்குத் யதான்ைியும் கபால்லார்க்குத் யதான்ைாமலும்
நிற்க வல்லான். அதனால் அவன் அைமுறை குன்ைியவன் அல்லன்.
அைமுறை - நீதி. யாண்டும் முறைறமயயாயட நிற்பன் என்றும்
கபான்ைாது நிறலப்பாடு உறடயதாக இருக்கும் ேிவஞான யபாத
வடிவினன். அம்யமலான ேிவஞான யபாதத்றத அருள் நிறனவால்
உணர்யவார் திருவருட் புண்ணியச் கேல்வராவர்.

2454. துரியங் கடந்து துரியா தீதத்யத

அரிய வியயாகங்ககாண்டு அம்பலத் தாடும்
கபரிய பிராறனப் பிரணவக் கூபத்யத
துரியவல் லார்க்குத் துரிேில்றல தாயன.

கபாருள் : நின்மல துரியத்தில் ேீவன் பறரயபாகத்தில் ஆழ்ந்து ஆணவ

மலமற்று விளங்கும் நிறல கடந்து அது சுத்திகபறும் துரியாதீத
நிறலயில், அச்ேீவர்களுக்கு வடுயபற்றை
ீ அளிக்கப் பரகவளியில்
நடனம் கேய்யும் கபருந்தறலவனான ேிவறனப் பிரணவச்சுறனயில்
துருவிக் காண்பவர்க்கு எவ்வறகப்பட்ட குற்ைமும் இல்றலயாம்.
(வியயாகம் - வடுயபறு.)
ீ

2455. கேம்றமமுன் னிற்பச் சுயவதம் திரிவயபால்

அம்கமய்ப் பரத்யதாடு அணுவன்உள் ளாயிடப்
கபாய்றமச் ேகமுண்ட யபாத கவறும்பாழில்
கேம்றமச் ேிவயமரு யேர்ககாடி யாகுயம.

கபாருள் : கேம்றமயாகிய நாதத்தின் முன்யன கவண்றமயாகிய விந்து

தன்றம ககட்டு ஒடுங்குவதுயபால, அவ்வுண்றமயான பரேிவத்யதாடு
ேீவன் தன்முறனப்பற்று ஒடுங்க, கபாய்யான உலகமுகத்து ஓடாத
மனத்துடன் நிற்பயதாடு எண்ணுவறதயும் விட்ட பாழில் குண்டலினி
நாத ேத்தியாகிச் ேிவயமரு என்ை பிரணவ உச்ேியில் விளங்கும் தன்
கணவயனாடு ஒன்ைாவாள்.

2456. றவச்ே கலாதி வருதத்து வங்ககட

கவச்ே இருமாறய யவைாக யவரறுத்து
உச்ே பரேிவ மாம்உண்றம ஒன்ையவ
அச்ேம் அறுத்கதன்றன ஆண்டனன் நந்தியய.

கபாருள் : ேிவயமருவில் நாத ேித்தியயாடு கபாருந்திய ேீவர்க்குக்

கறலமுதலிய தத்துவங்கள் ஒடுங்க. எஞ்ேியுள்ள சுத்த மாறய அசுத்த
மாறயயின் பிணிப்பு அடியயாடு மீ ண்டும் முறளயாவாறு நீங்க, துவாத
ோந்தத்தில் உண்றமப் கபாருளாகிய ேிவசூரியன் விளங்க, அப்கபருமான்
அச்ேத்றத நீக்கி என்றன அடிறமயாக ஏற்றுக் ககாண்டு நிறலகபைச்
கேய்தனன்.

2457. என்றன அைிய இறேவித்த என்நந்தி

என்றன அைிந்துஅைி யாத இடத்துய்த்தப்
பின்றன ஒளியிற் கோரூம் புைப்பட்டுத்
தன்றன அளித்தான் தற்பர மாகயவ.

கபாருள் : என்னுறடய யதார்த்த கோரூபம் இத்தறகயது என்று

அைியும்படி கேய்த நந்திகயம் கபருமான், என்னுறடய யதார்த்த
கோரூபத்றத அைிந்ததும் இதுகாறும் கேல்லாத பரகவளிக்கண்
அைிவுடன் கேல்லும்படி கேய்து, பிைகு பிரணவ ஒளியில்
ஆத்மகோரூபம் யவைாய் விளங்க, தனது ேத்திறய அளித்துத்
தற்பரமாகச் கேய்தனன்.

2458. பரந்தும் சுருங்கியும் பார்புனல் வாயு

நிரந்தர வளியயாடு ஞாயிறு திங்கள்
அரந்த அைகநைி யாயது வாகித்
தரந்த விசும்கபான்று தாங்கிநின் ைாயன.

கபாருள் : நுண்பூத நிறலயில் விரிந்தும், பருப்பூத நிறலயில்

சுருங்கியும் நிலம் நீர் வாயு நிறைந்த காற்றுடன், சூரியன் ேந்திரனாய்ச்
கேம்றமயுறடய கநைியில் பயனாய், அகண்டமான ஆகாயத்தில்
எல்லாவற்றையும் இறைவன் ஒருவயன தாங்கி நின்ைனன்.

2459. ேத்தின் நிறலயினில் தானான ேத்தியும்

தற்பறர யாய்நிற்கும் தானாம் பரற்கு உடல்
உய்த்தரும் இச்றேயில் ஞானாதி யபதமாய்
நித்தம் நடத்தும் நடிக்கும்மா யநயத்யத.

கபாருள் : அருவத் திருயமனி ககாண்ட ேிவத்தின் நிறலயில் தானாக

விளங்கும் ேத்தியும் தற்பறரயாய் நிற்கும். அப்பறரயய பரனுக்கு
உடலாகும். தனு கரணபுவன யபாகங்கறளச் ேீவர்களுக்குப் பறடத்துக்
ககாடுக்க யவண்டும் என்ை ேங்கற்பத்தால் ஞானேத்தி முதலிய
யபதங்களாய், கபருறம மிக்க பரனிடத்து அகலா திருந்து ேிருஷ்டியாகி
ஐந்கதாழில்கறளச் கேய்து நடித்தருளுவான்.

2460. யமகலாடு கீ ழ்பக்கம் கமய்வாய்கண் நாேிகள்

பாலிய விந்து பறரயுள் பறரயாகக்
யகாலிய நான்கறவ ஞானம் ககாணர் விந்து
ேீலமி லாஅணுச் கேய்திய தாயம.

கபாருள் : உடலுக்கு யமலும் கீ ழும் சூழுவுமாக இருந்து, கமய் வாய்

கண் நாேி ஆகியவற்றைப் பாதுகாக்கின்ை விந்து ேத்தியானது பறரயுள்
பறரயாக, அருவமான ேிவம் ேத்தி நாதம் விந்து ஆகிய நான்கின்
ஞானத்றதப் கபைச் கேய்து, ஆணவ மலத்தில் கட்டுண்டிருக்கும்
ேீவர்கறள நடத்தும்.

2461. யவைாம் அதன்தன்றம யபாலும்இக் காயத்தில்

ஆைாம் உபாதி அறனத்தாகும் தத்துவம்
யபைாம் பரகவாளி தூண்டும் பிரகாேமாய்
ஊைாய் உயிர்த்துண்டு உைங்கிடும் மாறயயய.

கபாருள் : பறரஒளி யவறு யவறு இயல்புறடயதாய் ஆறு ஆதார

ேக்கரங்களில் கபாருந்தி ஆறுவறகயான உபாதிகறள அளிப்பதால்
கவவ்யவறு தத்துவங்கறள மாறயயால் யேட்டிக்கிைது. மாறய
பிரகாேத்றதத் தூண்டுவதாய்ச் ேிவறன அறேவித்து, சுவாேத்றத
இயக்கி உணறவ உண்பித்து உைக்கத்றதயும் அறடயச் கேய்யும்.
ஆனால் மாயா காரியமான தத்துவங்கறளக் கடந்து பர ஒளியில்
கபாருந்தியிருத்தயல ஆன்மா அறடயத்தக்க யபைாம்.

2462. தற்பரம் மன்னும் தனிமுதல் யபகராளி

ேிற்பரம் தாயன கேகமுண்ணும் யபாதமும்
கதாற்பதம் தீர்பாழில் சுந்தரச் யோதிபுக்கு
அப்புைம் மற்ைதுஇங்கு ஒப்பில்றல தாயன.

கபாருள் : தன்னுறடய பரம் என்ை நிறல ஒப்பற்ை யபகராளியில்

நிறலகபற்றுள்ளது. அதுயவ யமலான ஒப்பற்ை ஞானமும்
தத்துவங்கறள அழித்து நிற்கும் அைிவும் ஆகும். ஆன்ம யபாதம் நீங்கித்
தன் ஒளிறய மைந்து ேிவப் யபகராளியில் புகுந்து சுட்டி அைியும்
அைிறவ விட்டு நிற்பறதவிட இங்கு ஒப்பாகே கோல்லக் கூடியது
ஒன்று இல்றலயாகும்.

2463. பண்றட மறைகள் பரவான் உடகலன்னும்

துண்ட மதியயான் துரியாதீ தந்தன்றனக்
கண்டு பரனும்அக் காரயணா பாதிக்யக
மிண்டின் அவன்சுத்தம் ஆகான் வினவியல.

கபாருள் : பழறமயான யவதங்கள் ேிவத்துக்கு யமன்றமயான

ஆகாயயம உடல் என்று கூறும். ேந்திரறனச் சூடிய கபருமான்
விளங்கும் ஆகாயத்தில் துரியாதீத நிறலயில் தன்றனக் கண்டு, அப்பர
நிறலறய அறடந்தவனும் சுத்த மாறயக்யக கநருங்கின் அவன்
ஆராயின் சுத்தனாக மாட்டான்.

2464. கவளிகால் கனல்அப்பு யமலவுமண் நின்ை

தனியா இயதற் பரங்காண் அவன்தான்
கவளிகால் கனல்அப்பு யமவுமண் நின்ை
கவளியாய ேத்தி அவன்வடி வாயம.

கபாருள் : ஆகாயம் காற்று தீ கபாருந்தும் மண் ஆகியறவ

இலயமாகும் யகாயிலாகிய தற்பரயம அத்துரிய நிறலயில் விளங்கும்
ேீவனாகும். ஆகாயம் காற்று தீ நீர் கபாருந்தும் மண் ஆகியவற்ைின்
நிறைந்து நிற்கின்ை கவளியாகிய ேத்தியயம அவன் வடிவாகும்.

2465. யமருவி யனாயட விரிகதிர் மண்டலம்

ஆர நிறனயும் அருந்தவ யயாகிக்குச்
ேீரார் தவம்கேய்யில் ேிவனருள் தானாகும்
யபரவும் யவண்டாம் பிைிதில்றல தாயன.

கபாருள் : நிறலயில் திரியாது கபான்வண்ணமாக என்றும் ஒன்று

யபாலப் கபான்ைாது நின்ைருளும் ேிவறன யமரு என்பர் கேந்தமிழர்.
அத்தறகய யமருவாகிய ேிவகபருமாறன விரிந்த கதிர்கறளயுறடய
பகலவன் மண்டிலமாகிய கநஞ்ேத்தினிடத்து வஞ்ேறனயின்ைி
எஞ்ோமல் நிறலக்கின்ை அருந்தவ யயாகியர்க்கு அந்நிறனப்பாகிய
ேிைந்த தவத்றத அவர் கேய்யின் ஆண்டுச் ேிவனருள் கவளிப்பட்டுத்
தானாக நிற்கும். நீங்க யவண்டிய நீர்றமயும் இல்றல. அச்
ேிவகபருமானின் திருவாறணயாகிய திருவருளின் மிக்கது
பிைிகதான்ைில்றல.

22. முத்துரியம் (முத்துரியம் - ேீவதுரியம், பரதுரியம், ேிவதுரியம்.)

2466. நனவாதி மூன்ைினில் ேீவ துரியம்

தனதுஆதி மூன்ைினில் பரதுரி யந்தான்
நனவாதி மூன்ைி னில்ேிவ துரியமாம்
இனதாகும் கதாந்தத் தேிபதத் துஈயட.

கபாருள் : ேீவன் யகவல ோக்கிரம், கோப்பனம், சுழுத்தி ஆகியவற்றைக்

கடந்து ேீவதுரியத்றத அறடயும். ேீவனுக்கு ஆதியான பரமும் ேகல
ோக்கிரம், கோப்பனம், சுழுத்தி ஆகிய மூன்றையும் கடந்து பரதுரியத்றத
எய்தும். ேிவனும் பரறனப் யபான்று நின்மல ோக்கிரமாதி குன்றைக்
கடந்து ேிவதுரியத்றத அறடயும். இவ்வறகயாகத் கதாந்தத்தேி என்ை
மகாவாக்கியம் விளக்கி கநைி அறமயும். (ஈடு - கநைி.)

2467. தானாம் நனவில் துரியம்தம் கதாம்பதம்

தானாம் துரியம் நனவாதி தான்மூன்ைில்
ஆனாப் பரபதம் அற்ைது அருநனா
வானான யமல்மூன்றும் துரியம் அணுகுயம.

கபாருள் : ஆருயிர் தானாம் நனவில் யபருைக்கமாகிய துரியத்து நீ

என்னும் முன்னிறலப் கபாருளாய்த் கதாம்பதமாக நிற்கும். ஆருயிரின்
யபருைக்க நிறலயில் யபேப்படும் நனவு, கனவு, உைக்கம் என்னும்
மூன்ைினில் நீங்காத அருட்பாடாம் பராவத்றத முடிந்த இடமாகும்.
அதுயவ அந்நிறலக்குரிய அரிய நனவாகும். மிக யமலாகச்
கோல்லப்படும் ேிவ துரியத்து உைக்கம், யபருைக்கம், உயிர்ப்பு அடங்கல்
வந்து கபாருந்தும்.

2468. அணுவின் துரியத்து நான்கும துஆகிப்

பணியும் பரதுரி யம்பயில் நான்கும்
தணிவில் பரமாகிச் ோரமுத் துரியக்
கணுவில்இந் நான்கும் கலந்தஈர் ஐந்யத.

கபாருள் : ேீவன் விளங்கும் துரியத்தில் ோக்கிரம், கோப்பனம், சுழுத்தி,

துரியம் என நான்காகி, பணியும் பர துரியத்தில் கபாருந்தும் ோக்கிரம்,
கோப்பனம், சுழுத்தி, துரியம் ஆகிய நான்கும் யமலான பரமாகிப்
கபாருந்தும் ேீவ பரேிவ யேர்க்றகயில் ேீவ துரியம் பரதுரியம் ஆகிய
கபாதுறமயில் இருண்டும், ேீவ பரதுரியத்திலுள்ள விரிவாகிய எட்டு
நிறலகளுமாகப் பத்தாகும். (கணு - யேர்க்றக.)

2469. ஈர் ஐந்து அவத்றத இறேமுத் துரியத்துள்

யநர்அந்த மாக கநைிவழி யயகேன்று
பார்அந்த மான பராபத்து அயிக்கியத்து
ஓர்அந் மாம்இரு பாதிறயச் யேர்த்தியட.

கபாருள் : முன் மந்திரத்தில் கூைிய பத்து நிறலகள் கபாருந்திய ேீவபர

ேிவதுரியத்துள் ேிவத்றத அறடயும் கபாருட்டு உபயதே முறைப்படி
நின்று, நிலம் முதலான தத்துவங்கள் முடிவறடகின்ை பராபரச்
யேர்க்றகயில் ஒரு முடிறவ அறடவிக்கும் நாத விந்துக்களாகிய இரு
திருவடிகறளயும் யேர்த்து நிற்பாயாக.

2470. கதாட்யட இருமின் துரிய நிலத்திறன

எட்டாது எனின்நின்று எட்டும் இறைவறனப்
பட்டாங்கு அைிந்திடில் பன்னா உதடுகள்
தட்டாது ஒழிவயதார் தத்துவந் தாயன.

கபாருள் : துரிய நிறலயாகிய அருள் நிலத்திறனத் கதாட்யட

இருங்கள் கதாட்டிருத்தல் என்பது ஓவாது உணர்வில் உணர்த்திருத்தல்.
ஏறன யயார்க்கு எட்டாத நிறலயில் உள்ள வனாயினும் உணர்வார்க்கு
அவருணர்வில் எட்டும் ஒப் பிலா இறைவறனத் திருவருளால்
உள்ளவாறு அைியுங்கள். அைிந்தால் பல்லும் நாவும் உதடும் பிைவும்
கூடிப் பிைக்கும் தூய மாயாகாரியமாகிய கோல்லுக்கு எட்டாமல்
நிற்குமவன் ஒப்பில்லாத கமய்ப்கபாருளாகப் புணர்ந்து கமய்யின்பம்
தந்தருள்வன். (பன்னா - பல்+நா. பல்லும் நாவும்.)
2471. அைிவாய் அேத்கதன்னும் ஆைாறு அகன்று
கேைிவாய மாறய ேிறதத்துஅரு ளாயல
பிைியாத யபரருள் ஆயிடும் கபற்ைி
கநைியான அன்பர் நிறலயைிந் தாயர.

கபாருள் : ஆன்மா அேத்தாகிய முப்பத்தாறு தத்துவங்கறளயும் விட்டுச்

ேித்துருவான பரமாய் ோர்ந்திருந்த சுத்தமாறய அசுத்த மாறயகறள
அருள் ேத்தியால் (நாதத்தால்) ேிறதத்து, அதன் விறளவான
பிரிவில்லாத ேிவ ேத்திøப் கபாருந்திடும் தன்றமறய ேிவகநைியில்
ஈடுபட்ட அன்பர் கநைிகாட்டும் முடிறவ அைிந்திருந்தனர்.

2472. நனவின் நனவாதி நாலாம் துரியம்

தனதுயிர் கதாம்பதம் ஆமாறு யபால
விறனயறு ேீவன் நனவாதி யாகத்
தறனய பரதுரி யந்தற் பதயம.

கபாருள் : ோககிரத்தில் நான்காம் நிறலயாகிய துரியத்தில்

தன்னுறடய உயிர் விளங்கும் கதாம்பதம் என்ை ஒளி நிறல ஆவது
யபால விறனகளினின்றும் நீங்கிய ேீவன், நின்மல ோக்கிரத்றத
ஆதியாகக் ககாண்ட நான்காம் நிறலயாகிய நின்மல துரியம் அறடய,
தானாகிய பரதுரியம் அறமந்து, அதறனயும் கடந்த துரியாதீத்தில்
தற்பதம் நின்ை நிறலறய அறடயும்.

2473. கதாம்பதம் தற்பதம் கோன்முத் துரியம்யபால்

நம்பிய மூன்ைாம் துரியத்து நல்தாமம்
அம்புவி யுன்னா அதிசூக்கம் அப்பாறலச்
கேம்கபாருள் ஆண்டருள் ேீர்நந்தி தாயன.

கபாருள் : முத்துரியத்தில் கதாம்பதம் என்றும் தற்பதம் என்றும்

கோல்வதுயபால நம்பத் தகுந்த மூன்ைாம் துரியமாகிய ேிவ துரியத்து
நல்ல பரமபதம் அழகிய உலறக நிறனயாத அதிசூக்கும நிறலயாகும்.
அங்கு அப்பால் விளங்கும் கேம்கபாருள் ஆன்மாக்கறள
ஆட்ககாண்டருளும் ேிைப்பு மிக்க நந்தியாகும். (தாமம் - பரமபதம். ஒளி,
முத்துரியம் கடந்து விளங்குவது ஆன்மாக்கறள ஆட்ககாள்ளும்
ேிவமாகும்.)

23. மும்முத்தி (மும்முத்தி - ேீவமுத்தி, பரமுத்தி, ேிவமுத்தி.)

2474. ேீவன்தன் முத்தி அதீதம் பரமுத்தி

ஓய்உப ோந்தம் ேிவமுத்தி ஆனந்தம்
மூவயின் முச்கோரூப முத்திமுப் பாலதாய்
ஓவுறு தாரததில் உள்ளும்நா தாந்தயம.

கபாருள் : ேீவன் தன்னுறடய முத்தி நிறலறயத் துரியாதீதத்தில்

அறடயும். ஆன்மா தன் கேயலற்று அருளின் வழியய நிற்கும் நிறலயய
பரமுத்தியாகும். ேிவமுத்தி என்பது ேிவானந்தமாகும். யமற்கூைிய
முறையில் மூன்று இடங்களிலும் ேீவமுத்தி, பரமுத்தி, ேிவமுத்தி என
மூவறகப்பட்டு விளங்குவதாய்ப் பிரணவத் கதானியின் வழியய
கேயலின்ைி நிறனந்திருப்பின் நாதாந்தம் அறமயும். (ஓவுறுதாரம்
பிரணவம்.)

2475. ஆவது அைியார் உயிர்பிைப் பாலுறும்

ஆவது அைியும் உயிர்அருட் பாலுறும்
ஆவது ஒன்ைில்றல அகம்புைத் கதன்றுஅகன்று
ஓவு ேிவனுடன் ஒன்ைாதல் முத்தியய.

கபாருள் : பிைவிப்பயறன அைியாதவராது உயிர் பிைவியில் வந்து

அறடயும் பிைவிப்பயன் இறைவறன வழிபடுதல் என்று அைிந்த உயிர்,
இறைவன் திருவருறள நாடிப் பயன்கபறும். புைத்யதயுள்ள உலகிலும்
அகத்யதயுள்ள கருவி கரணங்களிலும் உயிருக்யக நன்றம அளிப்பது
ஒன்றும் இல்றல என்பறத அைிந்து, உலறகயும் கருவி
கரணங்கறளயும் விட்டு நீங்கி நிற்கும் ேிவத்துடன் கபாருந்துதயல
முத்தியாகும். (ஓவுதல் - நீங்குதல்.)

2476. ேிவமாகி மும்மலம் முக்குணம் கேற்றுத்

தவமான மும்முத்தி தத்துவத்து அயிக்கியத்
துவம்ஆ கியகநைி யோகம்என் யபார்க்குச்
ேிவமாம் அமலன் ேிைந்தனன் தாயன.

கபாருள் : ேிவத்றத நிறனந்து ேிவமாகி ஆணவம் கன்மம் மாறய

யாகிய மும்மலங்கறளயும் தாமத இராேத ோத்விகமாகிய
முக்குணங்கறளயும் அழித்து, தவத்தால் அறடயும் மும்முத்தி என்ை
அது நீ ஆகின்ைாய் என்ை உபயதே கநைி நின்று, யோகம் பாவறன
கேய்வார்க்கு மலமில்லாச் ேிவன் தாயன கவளிப்பட்டருளினன். அது நீ
ஆகின்ைாய் என்பயத யோகம் என்னும் கநைியாகும்.

2477. ேித்தியும் முத்தியும் திண்ேிவ மாகிய

சுத்தியும் முத்தீ கதாறலக்கும் சுகானந்த
ேத்தியும் யமறலச் ேமாதியும் ஆயிடும்
கபத்தம் அறுத்த கபரும்கபரு மாயன.
கபாருள் : கபாருளும் அருளும் யபாக்கில் கமய்ப்கபாருளும் முறையய
ேித்தி, முத்தி, ேிவமாம் சுத்தி என்று ஓதப்கபறும். இறவமுறையய
தன்றனப்பற்ைி வருவன, பிை உயிர்கறளப்பற்ைி வருவன, கதய்வத்றதப்
பற்ைி வருவனவாகிய மூவறகத் துன்பங்கறளயும் ஒழிப்பனவாகும்.
இம்மூன்றையும் தாபத்திரயம் என்பர். ஈண்டு இவற்றை முத்தீ என்று
ஓதினர். இறவ கதாறலயயவ யபரின்பப் யபரருள் உருவாம்
யபரைிவாற்ைல் கவளிப்படும். அதன்யமல் கேயல் அைலாகிய ேமாதியும்
றககூடும். பின்னர்ப் பிணிப்பாகிய கபத்தத்திறன அறுத்தருளிய கபரும்
கபருமான் கவளிப்பட்டுத் திருவடிறய நல்கிப் யபரின்புறுத்துவன்.
அவயன முழுமுதல்.

24. முச்தசாரூபம் (முச்கோரூபம் - ேீவகோரூபம், பரகோரூபம், ேிவ

கோரூபம்)

2478. ஏைிய வாயை மலர்ஐந் திறடஅறடந்து

ஆைி ஞானச் ேியவாகம் அறடந்திட்டு
யவறும் எனமுச் கோரூபத்து வடுற்றுஅங்கு
ீ
ஈைதில் பண்றடப் பரன்உண்றம கேய்யுயம.

கபாருள் : ஆணவத்தில் கட்டுண்டு கிடந்த உயிர்கள் பக்குமாதற்

கபாருட்டு, இறைவன் கன்மம், மாறய, மாயயயம், தியராதாயி
ஆகியவற்றைக் கூட்டி ஆணவம் வலிககட இருவிறனகயாப்பு வந்த
நிறலயில் ேியவாகம் பாவறன பண்ணி, யமலும் ஒரு நிறலயாகச் ேீவ
பர, ேிவ நிறலகறள அறடந்து நீங்கி, அங்கு இறுதியில் பழறமயான
பரம் கபாருளின் உண்றமயில் அவ்வுயிர்கறள நிறலகபைச் கேய்வான்.

2479. மூன்றுள மாளிறக மூவர் இருப்பிடம்

மூன்ைினில் முப்பத் தாறும் உதிப்புள
மூன்ைினின் உள்யள முறளத்கதழும் யோதிறயக்
காண்டலும் காயக் கணக்கற்ை வாயை.

கபாருள் : ேகலர், பிரளயகாலம், விஞ்ஞானகலர் ஆகிய மூவர்

வாழ்கின்ை இடம் பிரகிருதிமாறய, அசுத்த மாறய, சுத்த மாறய ஆகும்.
இவ்வறகயான மூன்று மாறயயிலும் முப்பத்தாறு தத்துவங்களும்
யதான்ைியுள்ளன. இம்மூன்று மண்டலங்களிலும் ஊடுருவி நிற்கும்
ஆத்ம யோதிறயக் கண்டயபாயத எடுக்கயவண்டிய யதகத்தின் கணக்கு
முடிவுறும்.

2480. உலகம் புறடகபயர்ந்து ஊழியும் யபான

நிலவு சுடகராளி மூன்றும் ஒன்ைாய
பலவும் பரிகோடு பான்றமயுள் ஈேன்
அளவும் கபருறமயும் ஆரைி வாயர.

கபாருள் : யபகராடுக்க மாகிய யபரூழிக் காலத்து உலகம் ஒடுங்கிற்று.

அத்தறகய ஊழியும் பல கழிந்தன. விளங்குகின்ை ஆருயிர், அருள்,
அருயளான் என்னும் மூன்று அருள் கவளியில் ஒன்ைாயின.
இம்மூன்றையும் அன்பு, அருள், அருயளான் எனவும் கூைலாம். ேீவன்,
பலம், ேிவம் எனவும் கூறுப. பலவும் முறைப்படி ேிவகபருமான்
திருவடிக் கீ ழ் அடங்கி, கலப்பால் ஒன்ைாயிருப்பினும் ேிவகபருமானின்
அளத்தற்கரிய அளவிறனயும் உறரத்தற்கரிய கபருறமறயயும்
எவராலும் அளந்தைிந்து உறரக்க ஒண்ணா என்க. அதனால் ஒருவரும்
அைியார் என்பது யாரைிவார் என்னும் குைிப்பால் கபைப்படும்.

2481. கபருவாய் முதகலண்ணும் யபதயம யபதித்து

அருவாய் உருவாய் அருவுரு வாகிக்
குருவாய் வரும்ேத்தி யகான்உயிர்ப் பன்றம
உருவாய் உடனிருந்து ஒன்ைாய்அன் ைாயம.

கபாருள் : மாயா காரிய உருக்கறள மறலமுதல் மண்ஈைாகவும்

யாறனமுதல் எறும்பு ஈைாகவும் கண்டு கருதப்படும் யவறுபாடுகறளயய
ஆருயிர்களுக்குக் காட்டியருள்கின்ைனன் ேிவன். அவன்
எல்லாவற்றுடனும் கலந்து அருவாய் உருவாய் அருவுருவாய்த்
யதான்ைியருள்வன். அருயள திருயமனியாய்க் குருவாய் எழுந்தருளும்
தனிப்கபரும் தறலவனும் ஆவன். மன்னும் பல உயியராடும் கலந்து
அவ்வவ் உயிராய் உருவாய் உடன் இருந்தருள்வன். அன்ைாம் என்பது
இந்நிறலறம ேிவகபருமானுக்குத் கதான்றமயியலயய இயற்றகயாக
அறமந்த நன்றமப் பண்பாம் என்க. (கபருவாய் - கபரியதாய்.)

2482. மணிஒளி யோறப இலக்கணம் வாய்த்து

மணிஎன லாய்நின்ை வாறுஅது யபாலத்
தணிமுச் கோருபாதி ேத்தியாதி ோரப்
பணிவித்த யபர்நந்தி பாதம்பற் ைாயய.

கபாருள் : கவண்பளிங்கானது மாணிக்கத்தின் முன் அதன் வண்ணம்

பூரிப்புத் தன்றம ஆகியவற்றைப் கபற்று மாணிக்கம் என்னும் படியாக
நின்ைது யபாலத் தணிந்த தன்றமயுறடய ஆன்மா ேீவகோரூபம், பர
கோரூபம், ேிவ கோரூபம் என்ை ேத்திகள் கபாருந்திய யபாது,
அறவயயயாய் ஆகுமாறு கேய்த கபருறமயுறடய ேிவனது
திருவடிகறளப் பற்ைி வாழ்வாயாக.
2483. கல்கலாளி மாநிைம் யோறப கதிர்தட்ட
நல்ல மணிகயான்ைின் நாடிஒண் முப்பதும்
கோல்லறும் முப்பாழில் கோல்லறு யபருறரத்து
அல்அறும் முத்திராந் தத்துஅனு பூதியய.

கபாருள் : பளிங்கு யபான்ை ஆன்மா மாணிக்கம் யபான்ை ேிவஒளியின்

பிரகாேம் யதான்ை நன்றமறயச் கேய்கின்ை கண்மணியில் நாடி, ஒளி
கபாருந்தி தத்துவமேி என்னும் முப்பத்தினால் யபாதப்பாழ், ேீவப்பாழி
ேிவப்பாழில் நின்று கோல்லாமல் அறடய முடியாத பிரணவத்றதக்
ககாண்டு, ஞானமுத்திறரயின் முடிவில் கபறும் அனுபூதியால்
அைியாறமயாகிய இருள் நீங்கிப் பிைவி அறும். (முப்பதச் கோல் -
தத்+துவம்+அேி = அது நீ ஆகிைாய்.)

2484. உடந்தகேந் தாமறர உள்ளுறு யோதி

நடந்தகேந் தாமறர நாதம் தறகந்தால்
அறடந்த பயயாதரி அட்டி அறடத்தஅவ்
விடம்தரு வாேறல யமல்நிை வயர.
ீ

கபாருள் : மாறுபட்ட தன்றமயுறடய ஆயிர இதழ்த் தாமறரயின்

உள்யள விளங்கும் யோதிறய, கேல்லுகின்ை மூலாதாரத்தினின்றும்
எழும் நாதமானது அருளால் கிட்டுமாயின், அங்யக கபாருந்தும்
அமுயதஸ்வரி கவளிப்பட முன் அறடந்திருந்த யமல்வாேறலத்
திைந்திருப்பீராக.

25. முக்கரணம் (முக்கரணம் - மனம், வாக்கு, காயம்)

2485. இடகனாரு மூன்ைில் இறயந்த ஒருவன்

கடல் உறும் அவ்வுரு யவகைனக்காணும்
திடமது யபாலச் ேிவபர ேீவர்
உடனுறர யபதமும் ஒன்கைன லாயம.

கபாருள் : திருவருளால் ஆருயிர் உடல், உணர்வு, உணர்த்துகமய்

ஆகிய மூன்று இடங்களிலும் கபாருந்தும். இம்மூன்றையய பருவுடல்,
நுண்ணுடல், முதலுடல் என்பனவற்ைிற்குக் கூைினும் கபாருந்தும். அவ்
அருளாயலயய கேவ்வி வாய்த்தற் கபாருட்டு உரித்கதனக் கருதிய
அம்மூன்ைிறனயும் அவ்வுயிர் தனக்கு யவகைனக் காணும். அது
யபான்றும் அருயளான் அருள் ஆருயிர் யபான்று கோல்லப்படும் ேிவ
பரேீவர்கள் உடனுறை யவறுபாடுகளும் ஒன்கைனல் ஆகும். (கடனுறு -
உரியதான.)
2486. ஒளிறய ஒளிகேய்து ஓம்என்று எழுப்பி
வளிறய வளிகேய்து வாய்த்திட வாங்கி
கவளிறய கவளிகேய்து யமகலழ றவத்துத்
கதளியத் கதளியும் ேிவபதம் தாயன.

கபாருள் : ஒளிறய உறடய கண்ணின் பார்றவறய யமலும் ஒளி

கபறுமாறு கேய்து, பிரணவத் தியானத்தால் மூலாதாரத்திலிருந்து
கனறல எழுப்பிச் ேந்திரகறல சூரியகறல ஒன்ைாகுமாறு
சுழுமுறனயில் யேர்த்து ேிரசுக்கும் யமல் ேகஸ்ரதள கவளியில்
கபாருத்தி, தியானம் முதிரச் ேிவபதம் அறமயும்.

2487. முக்கர ணங்களின் மூர்ச்றேதீர்த்து ஆவதுஅக்

றகக்கா ரணம் என்னத் தந்தனன் காண்நந்தி
மிக்க மயனான்மணி யவயை தனித்துஏக
ஒக்குமது உன்மனி ஓதுஉள் ேமாதியய.

கபாருள் : உள்ளம் உறர உடல் என்னும் மூன்று கருவிகளின்

யோர்விறன அகற்ைி ஆக யவண்டிய அருள்நிறலறயக் றகக்கனி
என்னும்படி தந்தருளினன். அவன் ேிவகபருமானாகிய நந்தியாகும்.
ஆறண நிறலயாகிய புருவ நடுவின்கண் விளங்கும் மயனான்மணி
அங்கு நின்றும் யமயலாங்க அதன்யமல் உன்மறனயாகிய திருவருள்
துறணயாகும். அத் துறணயால் ஒருறம உணர்ச்ேி உண்டாகும்.
அவ்வுணர்ச்ேியால் கேயலற்ை திருநிறல எய்தும். இதறனயய
நிருவிகற்பேமாதி என்ப. இதறன ஒருறம ஒடுக்கம் என்ப.

26. முச்சூனிய ததாந்தத்தசி

(சூனியம் - இன்றம, முச்சூனிய கதாந்தத்தேி யாவது முப்பதமும்

இன்றம. முப்பதம் நீங்கிய நிறலயய கபருநிறல என்க.)

2488. தற்பதம் கதாம்பதம் தானாம் அேிபதம்

கதால்பதம் மூன்றும் துரியத்துத் யதாற்ையல
நிற்பது உயிர்பரன் நிகழ்ேிவ மும்மூன்ைின்
கோற்பத மாகும் கதாந்தத் தேியய.

கபாருள் : ஆது என்னும் தற்பதுமும் நீ என்னும் கதாம்பதமும் தான்

அது ஆகின்ை கதன்னும் அேிபதமும் கதான்றமயய யுள்ளன. இம்
மூன்றும் யமல்நிறலயாகிய துரியத்துத் யதாற்ைமும். இத்
யதாற்ைத்தின்கண் நிற்பன ஆருயிரும் அருளாகிய பரமும்
அருயளானாகிய ேிவமும் என்னும் மூன்ைின் கோற்கபாருளாகும்.
இறவயய கதாந்தத்தேி என்ப. இதன்கண் கதாம்பதமாகிய நீ
தத்பதமாகிய அேி ஆகின்ைாய் என்னும் கபாருள் காணப்படும்.

2489.கதாந்தத் தேிமூன்ைில் கதால்கா மியமாதி

கதாந்தத் தேிமூன்ைில் கதால்தா மதமாதி
வந்த மலம்குணம் மாளச் ேிவம்யதான்ைின்
இந்துவின் முன்இருள் ஏகுதல் ஒக்குயம.

கபாருள் : கதாந்தத்தேி என்ை மூன்ைில் பழறமயான கன்மமும்

மாறயயும் ஆணவமும், கதாந்தத்தேி மூன்ைில் பழறமயான தாமதம்
இராேதம் ோத்துவிகமும் ஆகிய மலமும் குணமும் ககட ேிவன்
யதான்ைினால் பூரண நிலவின் முன் இருள் ககட்டு ஒளி உண்டாவது
யபால ஆன்மப் பிரகாேம் அறமயும்.

2490. கதாந்தத் தேிறயஅவ் வாேியில் யதாற்ைியய

அந்த முறைஈர் ஐந்தாக மதித்திட்டு
அந்தம் இல்லாத அவத்றதஅவ் வாக்கியத்து
உந்து முறையில் ேிவன்முன்றவத்து ஓதியட.

கபாருள் : கதாம்பதத்யதாடு காணப்படும் அேிபதப் கபாருறள

வாேியாகிய உயிர்ப்பின் கண் யதான்ைக் கண்டு முன் ஓதியவாறு
அவத்றதகள் பத்திறனயும் கருதுக. கருதி முடிவில்லாத அவத்றதறய
அவ்வாக்கியத்தில் கேலுத்து முறையில் றவத்து ஓதுதல் யவண்டும்.
அங்ஙனம் ஓதுங்கால் ேிவத்றத முன்றவத்து ஓதுக. ேிவத்றத
முன்றவத்து ஓதுவது ேிவயநம என்று ஓதுவதாகும்.

2491. றவத்துச் ேிவத்றத மதிகோரு பானந்தத்து

உய்த்துப் பிரணவ மாம்உப யதேத்றத
கமய்த்த இதயத்து விட்டிடு கமய்யுணர்ந்து
அத்தற்கு அடிறம அறடந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : யமல்ஓதியவாறு ேிவத்றத முன்றவத்து ஓதுதலான்

ஆருயிரின் அைிவு அச்ேிவத்தின் இயற்றக உண்றமயைிவு இன்ப
வடிவின்கண் கேல்லும். அங்ஙனம் கேல்லுமாறு கேலுத்தி ஓகமாழிச்
கேவியைிவுறூஉவாம் உபயதேத்றத கமய்யுணர்வால் களங்கமற்ை
உள்ளத்தினிடத்துச் கேலுத்தி விடும். அதன்பின் திருவருளால்
ேிவகபருமானின் திருவடியுணர்விறன உணர்ந்து அத்திருவடிக்கு
என்றும் நீங்கா அடிறமயாக அவ்வுயிர் நின்று இன்புறும்.

2492. கதாம்பதம் மாறயயுள் யதான்ைிடும் தற்பதம்

அம்பறர தன்னில் உதிக்கும் அேிபதம்
நம்புறு ோந்தியில் நண்ணும்அவ் வாக்கியம்
உம்பர் உறரகதாந்தத் தேிவாேி யாயம.

கபாருள் : மாறயயில் யதான்றும் ேீவனாகிய கதாம்பதமும் யமலான

பறரயினிடத்து விளங்கும் பரமாகிய பதமும் விரும்பப்படுகின்ை
ோந்தியில் கபாருந்தும் ஆகிைாய் என்ை அேிபதமும் ஆகிய
அவ்வாக்கியம் யமலான உறரயாகும். அவ் வுறரயான நீ அதுவாகிைாய்
என்பதில் வாேியாகிய உணர்வு கபாருந்தும்.

2493. ஆகிய அச்யோயம் யதவதத் தன்இடத்து

ஆகிய றவவிட்டால் காயம் உபாதானம்
ஏகிய கதாந்தத் தேிகயன்ப கமய்யைிவு
ஆகிய ேீவன் பரேிவன் ஆயம.

கபாருள் : யமல்ஓதிய முப்பதங்களின் புணர்ப்பிறன விளக்க

அச்யோயமாகிய இவன் அவயன என்னும் முறைப்படி அவயன இத்
யதவதத்தன் என்னும் கபாருளின்கண் ஏற்படும் காலமும் இடமும்
கேய்தியும் நீங்கப் கபற்ைால், அப் கபயர்க்குரிய கபாருளாகிய உடம்பு
காரணம் அளவாக நிற்கும். அக்காரண மாறயயும் கடந்த நிறலயில்
கதாந்தத்தேியாகிய முப்பதம் கமய்யுணர்விறனத் தரும். அதனால்
ஆருயிர் அருள் அருயளான் என்னும் மூன்றும் கபைப்படும். அவ்வுயிர்
அருளுடன் கூடி அருயளான் அடியிற் கலந்து முடிவிலா இன்பம்
எய்தும். (யோயம் - இவன் அவயன. யோயந்யதவதத்தன் - அவயன
யதவதத்தன். இது யவதாந்த பரிபாறஷ. ஆதியில் பிரமோரியாகவும்,
பிைகு இல்லைத் தானாகவும் அதன் பின்னர் துைவியாகவும் இருந்தவன்
யதவதத்தன் ஒருவயனயாம் என்று விளக்கப்படுகிைது. உபாதானம் -
முதற்காரணம்.)

2494. தாமதம் காமியம் ஆேித் தகுணம்

மாமலம் மூன்றும் அகார உகாரத்யதாடு
ஆம்அறும் மவ்வும்அவ் வாய்உடல் மூன்ைில்
தாமாம் துரியமும் கதாந்தத் தேியயத.

கபாருள் : அறமதி ஆட்ேி அழுந்தலாகிய (ேத்துவ, இராேத, தாமதங்கள்)

முக்குணமும் ஆணவம் கன்மம் மாறயயாகிய மும்மலமும் நிகழ்வது
நீக்குவதுமாகிய கேயல்கள் அகர உகர மகரங்களான் ஆகும். அவ் அகர
கர மகரங்கயள (அ+உ+ம்) பத்தாய் பகுத்த பாடுகளுள் மூன்ைில் தாமாம்
துரியம் யதான்றும். ஆண்டுத் கதாம் தத் அேி என்னும் பதப்கபாருள்
முற்றுறும்.
27. முப்பாழ்

(முப்பாழ் - மாறயப்பாழ், யபாதப்பாழ், உபோந்தப்பாழ் என்பன.

மாறயப்பாழ், ேீவப்பாழ், வியயாமப்பாழ் எனவும் கபயர் கபறும். ஆன்ம
தத்துவங் கடந்து நிற்ைல் மாறயப் பாழ்; ஆன்ம யபாதம் கழல நிற்ைல்
யபாதப்பாழ் அல்லது ேீவப்பாழ்; உபோந்த நிறலயில் பரகவளியில்
நிற்ைல் உபோந்தப்பாழ் அல்லது வியயாமப் பாழ்.)

2495. காரியம் ஏழ்கண் டறும்மாயப் பாழ்விடக்

காரணம் ஏழ்கண் டறும்யபாதப் பாழ்விடக்
காரிய காரண வாதறன கண்டறும்
ேீர்உப ோந்தமுப் பாழ்விடத் தீருயம.

கபாருள் : மாயா காரியமாகிய வித்தியா தத்துவம் ஏறழயும் ஞான

விோரறணயால் அறவ கபாய் என்று அைிந்துவிட ஆன்ம கோரூபம்
விளங்கும் யதகப் பிரக்றஞயும் காரணமாகிய ேிவநிறலகள் ஏறழயும்
கண்டு நீங்க ஆன்ம அைிவும், காரிய காரணங்களாகவுள்ள
வாேறனகறளக் கண்டயபாது கபாருந்திய உபோந்தமும் நீங்கும்.
இம்மூன்று பாழிறனயும் நீங்கப் பிைவி அறும்.

2496. மாயப்பாழ் ேீவன் வியயாமப்பாழ் மன்பரன்

யேயமுப் பாகழனச் ேிவேத்தி யில்ேீவன்
ஆய வியாப்தம் எனும்முப்பா ழாம்அந்தத்
தூய கோரூபத்தில் கோல்முடி வாகுயம.

கபாருள் : மாயப்பாழும் ேீவப் பாழும் உபோந்தப் பாழும் நிறலகபற்ை

பரனது அைிவுக்கு அப்பாற்பட்ட முப்பாழ் என்னும்படி ேிவேத்தியாகிய
அருளில் ேீவன் அடங்கி நிற்கும் மூன்று பாழ்நிறலகளாம். அத்தறகய
தூய்றமயான ேிவ கோரூபத்தில் அடங்கி நிற்பயத தத்துவமேி
வாக்கியத்தின் முடிவாகும். (வியாப்தம் - அடங்கி நிற்ைல்.)

2497. எதிர்அை நாளும் எருதுஉவந்து ஏறும்

பதிகயனும் நந்தி பதமது கூடக்
கதிகயனப் பாறழக் கடந்துஅந்தக் கற்பறன
உதைிய பாழில் ஒடுங்குகின் யையன.

கபாருள் : நாளும் ஆயனற்ைிறன உவந்து ஊர்ந்து உலகினுக்கு

அருளும் ஒப்பில்லாத பதி ேிவகபருமான் ஆவன். அவயன நந்தி என்று
அறழக்கப்படுவன். அவனுறடய திருவடிகறளக் கூடுதற் கபாருட்டு
நிறலகயனக் கருதிய மாறய, உயிர், அருள் என்னும் முப் பாறழயும்
கடந்து, அறவ யறனத்தும் காரணம் பற்ைிய கற்பறன என உதைி நீக்கி
எஞ்ேிய உருவற்ை பாழில் ஒடுங்குகின்யைன். (பாழ் - உருவில்லது.
கற்பறன என்பது கற்பின் எனத் திரிந்து நின்ைது. எதிரை -
இறணயில்லாமல்.)

2498. துரியம் அடங்கிய கோல்லறும் பாறழ

அரிய பரம்பரம் என்பர்கள் ஆதர்
அரிய பரம்பரம் என்யை துதிக்கும்
அருநிலம் என்பறத யார்அைி வாயர.

கபாருள் : கேயலைலாகிய துரியம் அடங்கிய நிறலயிறனச்

கோல்லுறும் பாழ் என்பர். கோல்லைல் - கோல்ல முடியாது ஆதல்.
அப்பாறழ அைிவிலாதார் அைிதற்கரிய கபரும் கபாருட்குப் கபரும்
கபாருளாம். பரம்பரம் என்பார்கள். அப்பாழ் அைிதற்கரிய பரம்பரம்
என்யை துதிக்கும் அருளார் அருநிலமாகும். இவ்வுண்றமறய அைிவார்
யார் ? ஒருேிலயர என்க. அருநிலம் அப்பால் இடம். துரியாதீதம். (ஆதர்
- அைிவில்லாதவர்.)

2499. ஆைாறு நீங்க நமவாதி அகன்ைிட்டு

யவைா கியபறர யாகவன்று கமய்ப்பரன்
ஈைான வாேியில் கூட்டும் அதுவன்யைா
யதைாச் ேிவாய நமகவனத் யதைியல.

கபாருள் : முப்பத்தாறு தத்துவங்களும் நீங்க, தியராதான மாகிய

நகாரமும் மலமாகிய மகாரமும் நீங்கி, திருவருள் ேத்தியாகிய பறர,
என்றும் யகாரமாகிய ஆன்மாறவ உண்றமயான பரநிறலயின்
முடிவில் ேிவேத்தியயாடு யேர்ப்பிக்கும். ஆராயின் அதுவல்லவா
ஆன்மாக்களால் அைியமுடியாத ேிவாய நம என்பதன் கருத்தாகும். (ஆ
என்று - பசு என்று.)

2500. உள்ளம் உருகவன்றும் உருவம் உளகமன்றும்

உள்ள பரிேைிந் யதாரும் அவர்கட்குப்
பள்ளமும் இல்றலத் திடர்இல்றல பாழ்இல்றல
உள்ளமும் இல்றல உருவில்றல தாயன.

கபாருள் : உருவாகிய உடறலயய உள்ளமாகிய உயிர் என்றும்

உயிறரயய உடகலன்றும் தடுமாைிக் கூறுவர். அது கலப்பால்
ஒன்றுபட்டுப் புணர்ந்து நிற்கும் நிறலறமயால் கூைப்படுவதாகும்.
இவ்வுண்றமறய அருளால் உள்ளவாறு ஓர்ந்து உணர்வார்கட்குப்
பள்ளமாகிய கருப்றபயினுள் புக்கு உருப்கபற்றுத் யதான்ைி
உழலுமாைில்றல. திடராகிய உலகினில் உறைந்து நிலவுமாறும்
இன்று; பாழாகிய உருவற்ை நிறலயில் வழ்ந்து
ீ அழுமாறும் இன்று.
ஆகயவ உயிர் உடல் என்ை யவறுபாட்டு உறர உண்டாவதில்றல.

28. காரிய காரண உபாதி

(காரிய காரண உபாதி யாவன : ேீவ உபாதி, பர உபாதிகள். உபாதி -

பந்தம், கட்டு.)

2501. கேற்ைிடும் ேீவ உபாதித் திைன்ஏழும்

பற்றும் பயராபாதி ஏழும் பகருறர
உற்ைிடும் காரிய காரணத் யதாடை
அற்ைிட அச்ேிவ மாகும் அணுவயன.

கபாருள் : முன் ஓதிய திருப்பாட்டின்கண் காரிய உபாதியாகிய

ேிவஉபாதி ஏழும் காரண உபாதியாகிய அருளுபாதி ஏழும்
உள்ளவிடத்துத் யதான்றும் உபாதியாகிய வருத்தமும் அதறனச் சுட்டும்
கபயர்களும் முற்றும் யதான்ைாவறு அற்கைாழிதல் யவண்டும்.
அற்கைாழிந்தவிடத்து அவ்அணுவாகிய ஆருயிர் பற்ைற்ைார்க்கு என்றும்
வற்ைாப் பற்ைாய் நிற்கும் பரேிவத்தின் அடியிறணறயச் ோரும்.
ோரயவ அச்ேிவமாக நிற்கும். (ேீவ உபாதி - காரிய உபாதிகள். பயராபதி -
காரண உபாதிகள். அணுவன் - ேீவன்.)

2502. ஆைாறு காரியயா பாதி அகன்ைிட்டு

யவைாய் நனவு மிகுந்த கனாநனா
ஆைாறு அகன்ை சுழுத்தி அதில்எய்தாப்
யபைா நிலத்துயிர் கதாம்பதம் யபேியல.

கபாருள் : திருவருள் நிறனவால் முப்பத்தாறு கமய்களால் ஏற்படும்

காரிய வருத்தம் என்னும் உபாதிகள் நீங்கும். நீங்கயவ ேிைப்பு நனவாய்
மிகுந்த கனவின்கண் நிகழும் நனவும் உண்டாம். அதுயபால் ஆைாறு
நீங்கிய உைக்கம் வந்துறும். அவ் உைக்கமும் எய்தாத நிறலகபற்ை
யபைாகிய திருவடியின் கண் ோர்ந்து கதாம்பதப் கபாருளாகிய ஆருயிர்
இன்புறும். யபசுமிடத்து இதுயவ திருவடிப் யபைாகிய நிலம் என்ப. (யபைா
நிலம் - முத்தி.)

2503. அகாரம் உயியர உகாரம் பரயம

மகாரம் ேிவமாய் வருமுப் பதத்துச்
ேிகாரம் ேிவயம வகாரம் பரயம
யகாரம் உயிகரன்று அறையலும் ஆயம.
கபாருள் : உயிகரனக் குைிப்பதாய உடல்கமய் இருபத்து நான்கும்
அகாரமாகும். பரகமனக் குைிப்பதாகிய உணர்த்து (ேிவ) கமய் ஐந்தும்
உகாரமாகும். மலகமனக் குைிப்பதாய உணர்வு கமய் ஏழும்
மகாரமாகும். இம் முப்பத்தாறு கமய்களும் ேிவரம் ேிவமாகிய
உயிர்க்குயிராய் வகரம் ேிவகபருமானின் திருயமனியாய் யகரம்
திருவருளின் றகப்படும் உயிராய்த் திகழும் என்க.

2504. உயிர்க்குயி ராகி ஒழிவற்று அழிவற்று

அயிர்ப்புஅறும் காரயணா பாதி விதியரகத்து
உயிர்ப்புறும் ஈேன் உபமிதத் தால்அன்ைி
வியர்ப்புறும் ஆணவம் வடல்கேய்
ீ யாயவ.

கபாருள் : உயிர்க்குயிராக நீக்கமை நிறைந்து அழிவல்லாது

யோர்விறன நீக்கும் காரண உபாதிகள் உயிரின் பக்குவ நிறலயில்
உடனாய் நிற்கும் இறைவன் கேய்யும் கருறணயால் அல்லாமல்
உயிர்களுக்கு நடுக்கத்திறனச் கேய்யும் ஆணவத்றத நீக்குவது
இயலாது. (அயிர்ப்பு - அயர்ப்பு - மயக்கம். உபமிதத்தல் -
கருறணபுரிதல்.)

2505. காரியம் ஏழில் கலக்கும் கடும்பசு

காரணம் ஏழில் கலக்கும் பரேிவன்
காரிய காரணம் கற்பறன கோற்பதப்
பாரறும் பாழில் பராபரத் தாயன.

கபாருள் : காரிய உபாதி ஏழில் ஆணவ மலக் குற்ைத்தால் பசுத்

தன்றமயுறடய ேீவன் மயங்கி நிற்கும். காரயணாபாதியாகிய ஏழில்,
ேீவன் ஒளிறய அைிவதில் யமலான ேிவன் கலந்து நிற்கும்.
காரியமாகவும் காரணமாகவும் உள்ள இறவ கற்பறன யாகும். அேிபதப்
கபாருறள உணர்ந்து அனுபவிக்கும்யபாது அது நீங்கினபாழில் யமலான
பரன் உள்ளது (கடும்பசு - ஆணவத்தால் யமாகத்தில் பற்றுள்ள ேீவன்.
கோற்பதம் - அேிபதம்.)

29. உபசாந்தம்

(உபோந்தம் - விருப்பு கவறுப்பு அற்ைிருத்தல்.)

2506. முத்திக்கு வித்து முதல்வன்தன் ஞானயம

பத்திக்கு வித்துப் பணிந்துற்றுப் பற்ையல
ேித்திக்கு வித்துச் ேிவபரம் தானாதல்
ேத்திக்கு வித்தத் தனதுப ோந்தயம.
கபாருள் : ேிவஞானயம வடு
ீ யபைாகிய முத்தி அறடவதற்கு
வாயிலாகும். ேிவனிடத்தில் தன் முறனப்பின்ைி அவனது
திருவடிகறளப் கபாருந்தி யிருத்தயல பத்தி கேய்யும் வழியாகும்.
ேிவத்றதப் கபாருந்திச் ேிவமாதயல எண்ேித்தி கபறுவதற்கு வழியாகும்.
ஆன்மா விருப்பு கவறுப்பின்ைி அடங்கி இருத்தயல ேத்திறய
அறடவதற்குரிய வழியாகும்.

2507. காரியம் ஏழும் கரந்திடும் மாறயயுள்

காரணம் ஏழும் கரக்கும் கடுகவளி
காரிய காரண வாதறனப் பற்ைைப்
பாரண வும்உப ோந்தப் பரிேியத.

கபாருள் : காரிய வருத்தம் ஏழும் தூவா மாறயயினுள் ஒடுங்கும்.

காரண வருத்தம் ஏழும் தூமாறயயின்கண் ஒடுங்கும். காரிய காரண
வருத்தங்களின் வாதறனப் பற்ைாகிய பறேயைத் திருவருள் கபருறம
வந்து தறலப்படும். அது தறலப்படுதயல ஒடுக்க கமன்னும்
உபோந்தமாகும். இவ் விளக்கயம அதன் பரிோகும். (பாரணவும் -
கபருறம கபாருந்தும்)

2508. அன்ன துரியயம ஆத்தும சுத்தியும்

முன்னிய ோக்கிரா தீதத் துறுபுரி
மன்னும் பரங்காட்ேி யாவது உடனுற்றுத்
தன்னின் வியாத்தி தனில்உப ோந்தயம.

கபாருள் : ஒடுக்கச் கேயலைல் ஆகிய துரியயம ஆவித் தூய்றம

யாகும். கபாருந்திய நனவினில் அப்பால் ேிவனருள் இன்பமாகும். நிறல
கபற்ை ஆவிக் காட்ேியாவது ேிவகபருமானின் திருவடியுணர்வில்
கூடுவதாகும். அவ் வுணர்வின்கண் ஒடுங்கி நிற்பது உபோந்தமாகும்.

2509. ஆைாது அறமந்துஆண வத்றதயுள் நீக்குதல்

யபைான தன்றன அைிதல்பின் தீர்சுத்தி
கூைாத ோக்கிரா தீதம் குருபரன்
யபைாம் வியாத்தம் பிைழ்உப ோந்தயம.

கபாருள் : ஆன்மா முப்பத்தாறு தத்துவங்களது யேர்க்றகயால்

ஆணவமல பந்தத்றத நீக்கிக் ககாள்ளுதல், கிறடத்தற்கரிய யபைான
தனது இயல்பான கோரூபத்றத அைிதல், தன் உண்றம அைிந்தபின்
தத்துவங்களின் நீங்கித் தூய்றம அறடதல், அளவிட்டுக் கூைமுடியாத
சுகநிறல கபைல். ஒளிக்ககல்லாம் ஒளியிறன நல்கும் ேிவனிடம்
அடங்கி நிற்ைல் ஆகியறவ தத்துவங்களின் மாறுபட்ட உபோந்த மாகும்.
(குருபரன் - யபகராளிச் ேிவன். வியாத்தம் - அடக்கம்.)

2510. வாய்ந்த உபோந்த வாதறன உள்ளப்யபாய்

ஏய்ந்த ேிவமாத லின்ேிவா னந்தத்துத்
யதாய்ந்தைல் யமானச் சுகானுபவத் யதாயட
ஆய்ந்துஅதில் தீர்க்றக யானதுஈர் ஐந்துயம.

கபாருள் : தனக்குக் கிறடத்த உபோந்தம் அறமயச் கேன்று, கபாருந்திய

ேிவமாக ஆதலின் அச் ேிவானந்தத்தில் அழுந்தி அந்நிறனவு
நீங்குதலும் மவுன நிறலயாகிய சுக அனுபத்யதாடு நின்று அதறனயும்
தீர்தல் என்பது உபோந்த நிறல அறமவதற்கு யவண்டிய பத்துப்
படிகளாகும். ஆணவம் அழிதல் முதலாக ஆனந்தத்றத ஒழிதல் ஈைாக
உற்ைறவ உபோந்தப் படி நிறலகளாகும்.

2511. பறரயின் பரவ பரத்துடன் ஏகமாய்த்

திறரயின்நின்று ஆகிய கதண்புனல் யபாலவுற்று
உறரயுணர்ந்து ஆரமுது ஒக்க உணர்ந்துயளான்
கறரகண் டானுறர அற்ை கணக்கியல.

கபாருள் : பறர ஒளியில் வியாபகத்றதப் கபற்று, பரத்துடன்

பிரிப்பின்ைி திறரயற்ை ஆழ்கடல் நீறர ஒத்து நின்று, குருவின்
உபயதேத்றத உணர்ந்து ேிவானந்தத்றத அனுபவிக்கும் ஆன்மா
யபச்ேற்ை யபரானந்தத்றத அறடந்து பிைிவிக் கடறல நீந்தினவன்
ஆவான். உபோந்த நிறலயில் ஆன்மா கபறும் அனுபவம் கூைியவாறு :

30. புரங்கூறாவம

(புைங்கூைாறமயாவது புைத்தில் கேன்று கூைாறம. அஃதாவது புைத்தில்

கபருறமறயக் கூைாமல் அகத்தில் அருறமறயக் காணயவண்டும்
என்பது. உபோந்தம் கபற்ைபின் புைம் கேல்லல் கூடாது என்பது.)

2512. பிறையுள் கிடந்த முயறல எைிவான்

அறைமணி வாள்ககாண் டவர்தறமப் யபாலக்
கறைமணி கண்டறனக் காண்குை மாட்டார்
நிறையைி யவாம்என்பர் கநஞ்ேிலர் தாயம.

கபாருள் : ேந்திரனில் காணப்கபறும் முயல்யபான்ை கறைறய எய்யும்

கபாருட்டு மணிகட்டிய வாறளக் ககாண்டு கேல்பவர்யபால்
திருநீலகண்டறனக் காண மாட்டாதவர் உப ோந்தநிறலறய அைியவாம்
என்று கூைித் திரிவர். இவர் வண்
ீ ஆரவாரம் கேய்பவயர யன்ைி
அகத்தியல அைியாதவர் ஆவர்.

2513. கருந்தாள் கருடன் விசும்பூடு இைப்பக்

கருந்தாள் கயத்தில் கரும்பாம்பு நீங்க
கபருந்தன்றம யபசுதி நீஒழி கநஞ்யே
அருந்தா அறலகடல் ஆறுகேன் ைாயல.

கபாருள் : வலிய தாறளயுறடய கருடன் விசும்பு ஆைாகப் பைந்து

ககாண்டிருக்கிைது. ஆனால் மிகவும் ஆழமுள்ள புற்ைில் வாழும் பாம்பு
புறடகபயராது மூச்சு மடங்கி ஒடுங்கிக் கிடக்கின்ைது. அதுயபால்
கநஞ்ேயம நீயும் அடங்கி நிற்கும் வழிறய அருளால் அைிந்து
அடங்குதல் யவண்டும். அம் முறையிறன ஒரு ேிைிதும் உணராமல்
உணர்ந்தாறரப் யபான்று கநஞ்ேயம வண்கபருறம
ீ யபசுகின்ைாய்.
அதனால் ஆம்பயன் ஏதும் இன்று. ஆறு அறலகடலிற் கேன்று
ஆண்யட பிரித்தைிய வாராமல் அடங்கியிருப்பதுயபால
அடங்கியிருப்பாயாக.

2514. கருதலர் மாளக் கருவாயில் நின்ை

கபாருதறலச் கேய்வது புல்லைி வாண்றம
மருவலர் கேய்கின்ை மாதவம் ஒத்தால்
தருவலர் யகட்ட தனியும்ப ராயம.

கபாருள் : பறகவர் இைந் கதாழிய யபார்முறனயில் நிறலகபற்ை

யபாறரச் கேய்வது அற்ப அைிவுறடயயார் கேய்யும் ஆண்றமத்
திைனாகும். உபோந்த நிறலயில் கபாருந்துதறல உறடயவர் கேய்யும்
தவம் றககூடினால் மக்கள் விரும்பிக் யகட்டவற்றை அளிக்கும்
ஒப்பற்ை யதவராவர். (கருவாய் - யபார்க்களம். மருவலர் அடங்க
வல்லவர். தருவலர் - தர வல்லவர்.)

2515. பிணங்கவும் யவண்டாம் கபருநில முற்றும்

இணங்கிஎம் ஈேயன ஈேன்என்று உன்னில்
கணம்பதி கனட்டும் கழலடி காண
வணங்ககழு நாடிஅங்கு அன்புை லாயம.

கபாருள் : ேிவத்றத தவிர மற்றைய யதவர்கள்பால் பற்றுக் ககாண்டு

மாறுபட்ட கருத்றத அறடயாதீர். எல்லா உலகங்களுக்கும் அவயன
ஒப்புயர்வற்ை தனபி கபருங்கடவுள் என்று நிறனத்து வழிபட்டால்
பதிகனண் கணத்த வரும் உமது அழகிய அடிறயக் காண வணங்கி
எழுவார்கள். அவ்வாறு இறைவறன நாடி இன்புைலாம்.
2516. என்னிலும் என்னுயி ராய இறைவறனப்
கபான்னிலும் மாமணி யாய புனிதறன
மின்னிய எவ்வுயி ராய விகிர்தறன
உன்னிலும் உன்னும் உறும்வறக யாயம.

கபாருள் : என்றனக் காட்டிலும் எனக்கு இனிறம பயக்கும்

இறைவறன, கபான்றனக் காட்டிலும் பிரகாேமுறடய தூய்றமயறன,
விளங்குகின்ை எல்லா உயிர்க்கும் உயிராயுள்ள விகிர்தறனப்
கபாருந்துமாற்ைால் மனத்றதத் திருவடியில் பதித்து நிறனயுங்கள்.

2517. நின்றும் இருந்தும் கிடந்தும் நிமலறன

ஒன்றும் கபாருள்கள் உறரப்பல ராகிலும்
கவன்றுஐம் புலனும் விறரந்து பிணக்கறுவத்து
ஒன்ைாய் உணரும் ஒருவனும் ஆயம.

கபாருள் : நிற்கும்யபாதும் உட்கார்ந்திருக்கும்யபாது படுத்துள்ள யபாதும்

மல மில்லாச் ேிவத்றதப் கபாருந்தும் வறககளில் வாயால்
கூறுவாராகிலும், ஐம்புல ஆறேகறளக் ககடுத்து அவற்ைிறன
ஒவ்கவான்ைாய் அைியும் தன்றமறயப் யபாக்கி, ேிவத்யதாடு
உண்றமயாகயவ கபாருந்தி ஐம்புல அைிறவயும் ஒரு யேரப் கபறும்
தன்றமறயப் கபறுவராக.
ீ

2518. நுண்ணைி வாய்உல காய்உலகு ஏழுக்கும்

எண்ணைி வாய்நின்ை எந்றத பிரான்தன்றனப்
பண்அைி வாளறனப் பாவித்த மாந்தறர
விண்அைி வாளர் விரும்புகின் ைாயர.

கபாருள் : ேீவர்களது உணர்வுக்கு உணர்வாயும் எல்லா உலகமாயும்

ஏழ் உலகத்தவரும் எண்ணத்தகுந்த அைிவாகவுள்ள எனது பிரானும்
தகுதி யுறடயயாறர அைிபவனும் ஆகிய இறைவறன, தியானத்தில்
கபாருந்தி யிருக்கும் ஞானியறர, வானுலகவாேிகள் உய்தி
கபறுவதற்காக விரும்புகின்ைார்கள்.

2519. விண்ணவ ராலும் அைிவுஅைி யான்தன்றனக்

கண்ணை வுள்யள கருதிடின் காறலயில்
எண்உை வாகமுப் யபாதும் இயற்ைிநீ
பண்ணிடில் தன்றம பராபர னாயம.

கபாருள் : ஆகாய மாண்டல வாேிகளாலும் புைத்யத அைியமுடியாத

கபருமாறன, காறல யவறளயில் கண் மலரால் புைத்யத காணாமல்
அகத்யத பார்றவறயச் கேலுத்திக் கண்டு, எண்ணத் தகுந்த கதாடர்பாக
மூன்று யவறளகளிலும் இச்ோதறனறய நீ கேய்துவந்தால் யமலான
பரனாந் தன்றம கபறுவாய்.

2520. ஒன்ைாய் உலகுடன் ஏழும் பரந்தவன்

பின்தான் அருள்கேய்த யபரருள் ஆளவன்
கன்ைா மனத்தார்தம் கல்வியுள் நல்லவன்
கபான்ைாத யபாது புறனபுக ழாயன.

கபாருள் : ேிவகபருமான் தன்றன ஒப்பாரின்ைி ஏழ் உலகங்களிலும்

வியாபித்துள்ளவன். அவனுறடய திருவடிறயத் தஞ்ேமாகக் ககாண்ட
பின்பு யபரருறள அளித்த கபருறம மிக்க வள்ளலுமாவாள்.
மாறுபாடில்லாத மனத்றத உறடயவரது அைிவினுள் விளங்குபவன்.
வாடாத ேகஸ்ரதள மலறரப் கபாருந்தி நிற்கும் புகறழ உறடயவன்
ஆவான். (கபான்ைாத யபாது - வாடாத மலர் உள்ளத்தாமறர
எனினுமாம்.)

2521. யபாற்ைிகயன் யைன்எந்றத கபான்னான யேவடி

ஏற்ைியய கதன்றும் எைிமணி தான்அகக்
காற்ைின் விளக்கது காயம் மயக்குறும்
ஆற்ைலும் யகட்டது மன்றுகண் யடயன.

கபாருள் : எந்றதயாகிய ேிவகபருமானின் கபான்னான திருவடிறயப்

யபாற்ைி என்று வழுத்தியனன். பின்பு திருவடியிறன ஏற்றுதலாகிய
பரவுதறலச் கேய்யதன். கேய்யயவ அகத்யத ஓர் ஓறே உண்டாயிற்று.
அவ்ஓறே உயிர்ப்புப் பயிற்ேியால் அகத்துத் கதாடர்ந்து எழும் அடிக்கும்
மணியயாறேயாகும். அகவிளக்காய்த் யதான்றும் அவ்ஓறே உடம்பு
எங்கணும் கலந்து நிற்கும். அத் தன்றமயிறனயும் அதனால்
விளங்கும் அருளாற்ைறலயும் அந்நாள் கண்யடன். (யபாற்ைி -
காத்தருள்வாயாக. இகர ஈற்று வியங்யகாள்.)

2522. யநடிக்ககாண்டு என்உள்யள யநர்தரு நந்திறய

ஊடுபுக்கு ஆரும் உணர்ந்தைி வார்இல்றல
கூடுபுக்கு ஏறுலுற் யைன்அவன் யகாலம்கண்டு
மூடிக்கண் யடன்உலகு ஏழும்கண் யடயன.

கபாருள் : என்னுறடய அகத் தாமறரயில் நான் இறைவறனத் யதடி

அவன் அங்கு எழுந்தருளி யிருப்பறதக் கண்டு ககாண்யடன். அவ்விதம்
உடலில் விளங்கும் அவறன உட்புகுந்து காண்பார் இல்றல. எலும்புக்
கூட்றடத் தாங்கி நிற்கும் பிரம தண்டத்தின் வழியாக உச்ேித்
கதாறளறய அறடந்யதன். அவனது யகாலத்றதக் காண்றண மூடிக்
கண்யடன். அப்கபாழுது உலகப் கபாருள்கள் யாவும் கண்யடன்.

2523. ஆன புகழும் அறமந்தயதார் ஞானமும்

யதனும் இருக்கும் ேிறுவறர ஒன்றுகண்டு
ஊனம்ஒன்று இன்ைி உணர்வுகேய் வார்கட்கு
வானகம் கேய்யும் மைவனும் ஆயம.

கபாருள் : ேிவத்றதப் புகழ்வதால் அறமவதான ஞானமும் ேிவானந்தம்

யதைலும் இருக்கும் புருவ மத்திறய அைிந்து, யதகத்றதக் கடந்து
நிராதரத்தில் நிறனறவப் பதித்தவர்க்கு ஆகாயத்றதத் யதகமாக்கும்
வரனும்
ீ அங்கு விளங்குவான். ேிறுவறர - யமரு என்னும்
கபான்மறலயாகும். அதுயவ புருவநாடு என்ப. புருவ நடுவிறன யமரு
என்றும், முதுககலும்பிறன யமருத் தண்டம் என்றும் கூறுப.
(யமருமைவன் - உருத்திரன்.)

2524. மாமதி யாமதி யாய்நின்ை மாதவர்

தூய்மதி யாகும் சுடர்பர மானந்தத்
தாம்மதி யாகச் ேகம்உணச் ோந்திபுக்கு
ஆம்மலம் அற்ைார் அறமதிகபற் ைாயர.

கபாருள் : மண்றடயின் ஆறணக்கண் விளங்கும் திங்களின்

மதியிடத்துத் தாம் அைிவாய் நிறலநின்ைவர் அகப்கபருந்தவத்யதாராவர்.
தூயமதியாகத் தம்மதிக்கும் மதிககாடுப்பவன் யபரின்பமான
ேிவகபருமான் அவன். அவன்மதியய தம்மதியாக உலகிறனத் தம்
இடத்து இருப்பதாக நுகர் ஒழிகவாடுக்கம் புகுந்த நிறனவினர்
ஒண்றமயராவர். ஒழிவு - உபோந்தம். அவயர மீ ண்டும் பிைப்புக்கு ஆம்
கபருமலம் அற்யைாராவர். திருவடிக்கீ ழ் அறமவுகபற்ை
கமய்யன்பருமாவர். (மாமதியாம் - ஆஞ்றஞயிலுள்ள ேந்திரனிடத்து
உள்ளதாம்.)

2525. பதமுத்தி மூன்றும் பழுகதன்று றகவிட்டு

இதமுற்ை பாே இருறளத் துரந்து
மதம் அற்று எனதுயான் மாற்ைிவிட்டு ஆங்யக
திதமுற் ைவர்கள் ேிவேித்தர் தாயம.

கபாருள் : ோயலாகம் ோமீ பம் ோரூபம் என்ை பதிமுத்தி மூன்றையும்

குற்ைமுறடயறவ என்று நீக்கி, யபாகத்றத அளிக்கவல்ல மாயா
காரியமான இருறள விட்டு ஆணவமற்று எனது யான் என்னும்
புைப்பற்று அகப்பற்று ஆகியறவகறள அையவ நீக்கி, அங்குச்
ேிவத்துடன் ஒன்ைாய் நிறலத்திருப்பவர் ேிவேித்த ராவர். (பரமுத்தி -
ோயுச்ேியம்.)

2526. ேித்தர் ேிவத்றதக் கண்டவர் ேீருடன்

சுத்தாசுத் தத்துடன் யதாய்ந்தும்யதா யாதவர்
முத்தர்அம் முத்திக்கு மூலத்தர் மூலத்துச்
ேத்தர் ேதாேிவத் தன்றமயர் தாயம.

கபாருள் : கேந்தமிழ்யேர் முந்திய ேித்தராவர் ேிவ கபருமாறன

அருளால் உணர்விற் கண்டுணர்ந்த ஒண்றமயர். அவன் திருவடி
நிறனறவ விட்டு அகலாத ேீரினர். தூமாறய தூவா மாறயகளுடன்
யதாய்ந்திருப்பினும் தாமறர இறல நீர்யபால் ஒட்டுப் பற்ைின்ைி
ஒருவறனயய எண்ணும் மட்டில் அருள்யேர் திருவினர். திருவடிப்
யபற்ைினர். ஏறனயாறரத் திருவடிப் யபற்ைிற்கு ஆளாக்கும் நம்மூலரும்
நால்வரும் யபான்ை வாயிலினர். குண்டலிக் கண்ணும் அகத் தவத்தால்
ஐந்கதழுத்தால் ஓமஞ்கேய்யும் தூயர். இவர் அருயளா னாகிய ேதாேிவத்
தன்றமயர் ஆவர். (ேித்தர் - ேிவத்றதக் கண்டவர். மூலத்துச்ேத்தி -
குண்டலினி.)

31. அஷ்டதள கமல முக்குண அவத்வத

(அஷ்டதள கமலம் - எட்டு இதழ்த் தாமறர, முக்குணம் - தாமதம்,

இராேதம், ோத்துவிகம். அவத்றத - நிறல.)

ேீவன் ேிரறேச் சூழவுள்ள எட்டிதழ்த் தாமறரயில் முக்குணத்தால்

கபறும் நிறல அஷ்டதள கமல முக்குண அவத்றதயாகும்.

2527. உதிக்கின்ை இந்திரன் அங்கி யமனும்

துதிக்கும் நிருதி வருணன்நல் வாயு
மதிக்கும் குயபரன் வடதிறே ஈேன்
நிதித்துஎண் திறேயும் நிறைந்துநின் ைாயர.

கபாருள் : கவிழ்ந்த ேகஸ்ரதளமாகிய எட்டிதழ்த் தாமறரயில் சூரியன்

உதிக்கின்ை கீ ழ்த்திறேயில் இந்திரனும், கதன் கிழக்கு மூறலயில்
அக்கினியும், கதன்திறேயில் இயமனும், கதன்யமற்குத் திறேயில்
நிருதியும், யமற்குத் திறேயில் வருணனும் வடயமற்குத் திறேயில்
நல்ல வாயுவும், வடக்குத் திறேயில் மதிக்கத்தக்க குயபரனும்
வடகிழக்குத் திறேயில் ஈோனரும் நியதி கேய்யப்பட்டுச் ேிரறேச் சூழ
வற்ைிருந்தனர்.
ீ
2528. ஒருங்கிய பூவும்ஓர் எட்டித ழாகும்
மருங்கிய மாயா புரியதன் உள்யள
சுருங்கிய தண்டின் சுழுமுறனயின் ஊயட
ஒருங்கிய யோதிறய ஓர்ந்கதழும் உய்ந்யத.

கபாருள் : கநஞ்ேத் தாமறரயானது யேர்ந்து காணப்படும் எட்டிதழ்த்

தாமறரயன்று இயம்பப்படும். கபருறமமிக்கதாகிய மாயாபுரி என்னும்
இவ்வுடம்பகத்து முதுகந்தண்டாகிய சுழுமுறன நாடி மிகவும்
நுண்ணியதாய் அறமந்துள்ளது. அத்தண்டினூயட அடங்கிய அைிவுப்
யபகராளியிறன அகத் தவத்தால், அருளால் ஆய்ந் கதழுங்கள். அதுயவ
உய்யும் வழியாகும். இனி அப்யபகராளிப் பிழம்பிறன நிறனந்து உய்ந்து
ஆய்ந்து எழுங்கள் என்ைலும் ஒன்று. (தண்டு வணாத்
ீ தண்டு. அதாவது
முதுகுத்தண்டு எலும்பு. ேகஸ்ரதளத்றதச் ேிலர் எட்டிதழ் தாமறர
என்பர்.)

2529.கமாட்டலர் தாமறர மூன்றுள மூன்ைினும்

விட்டலர் கின்ைனன் யோதி விரிசுடர்
எட்டலர் உள்யள இரண்டலர் உள்ளுரின்
பட்டலர் கின்யைதார் பண்டம் கனாயவ.

கபாருள் : கநஞ்ேத் தாமறரயின் விரிவிறனப் பகுக்குங்கால் மூன்ைாகப்

பகுக்கப்படும். அறவ முறையய இதழ், ககாட்றட, ககாட்றடநடு என்ப.
ககாட்றட - கர்ணிக்றக. இம்மூன்ைினும் விட்டு நீங்காது கதான்றம
உருவாக விளங்கும் மன்னும் ஆவி நிறைந்து நிற்கும். உலகயம
உருவமாகக் ககாண்டு திகழும் இறைவன் யோதி விரிசுடர்
எனப்படுவன். அவறன விராட் எனவும் அறழப்பர். எட்டிதழ்த்
தாமறரயாகிய இதன்கண் ககாட்றடயும் நடுவும் அகமுள்ளனவாகும்.
அவ்விரண்டனுள்ளில் விளங்குவது ஆவியாகும்.

2530. ஆயை அருவி அகம்குளம் ஒன்றுண்டு

நூயை ேிவகதி நுண்ணிது வண்ணமும்
கூயை குவிமுறலக் ககாம்பறன யாகளாடும்
யவயை யிருக்கும் விழுப்கபாருள் தாயன.

கபாருள் : அகத்தின்கண் அமுதப் கபருக்காகிய ேிற்ைாறு ஒன்று

உண்டு. அவ்வாறு அருளால் யபாய் நிறையும் கநஞ்ேம் குளமும்
ஒன்றுண்டு. அங்குத் திகழ்வது அளவிடப்படாது ேிவநிறலயாகும். அதன்
இயல்பும் நனிமிகு நுண்றமயாகும். அங்குக் குவிந்த
முறலயிறனயுறடய அருள் அன்றனறய ஒரு கூைாகக் ககாண்டு
ேிைப்பாக வற்ைிருப்பவன்
ீ ேிவகபருமான். அவயன தவலில்
விழுப்கபாருள் ஆவான். (தவலில் - ககடுதல் இல்லாத)

2531. திறககயட்டும் யதகரட்டும் யதவறத எட்டும்

வறககயட்டு மாய்நின்ை ஆதிப் பிராறன
வறககயட்டும் நான்கும்மற் ைாங்யக நிறைந்து
முறககயட்டும் உள்நின்று உதிக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : எட்டுத் திறேகளும், எட்டுத் திக்குப் பாலகர்களும்

அத்யதவறதகளின் வாகனங்களும் அட் மூர்த்தமும் ஆக நின்ை ஆதிப்
பிராறன, கன்யமந்திரியம் ஐந்து ஞாயனந்திரியம் ஐந்து மனம்
புத்தியயாடு பன்னிரண்டும் கபாருந்தி நிற்கில், கவிழ்ந்துள்ள
எட்டிதழ்கறள யுறடய தாமறர உள்ளிருந்து கவளிமுகமாய் மலர்ந்து
விளங்கும்.

2532. ஏழும் ேகளம் இயம்பும் கடந்கதட்டில்

வாழும் பரம்என்று அதுகடந்து ஒன்பதில்
ஊழி பராபரம் ஓங்கிய பத்தினில்
தாழ்வது வான தனித்தன்றம தாயன.

கபாருள் : எட்டிதழ்த் தாமறரயில் கிழக்கு முதல் வடக்கு முடியவுள்ள

ஏழு திக்குகளும் ேீவன் கபாருந்தும் உருவ நிறலகளாகும். பரம் என்ை
நிறல எட்டாவதான ஈோன திக்கில் உள்ளது. நடுவாகிய ஒன்பதில்
தத்துவங்கறள முடிவு கேய்யும் பரம அபரமான ேதாேிவம் உள்ளது.
யமல் யநாக்கி நிமிர்வதில் பத்தாவதான நிறலயில் ஆணவமற்ை
ஆன்மா ேிவத்துடன் கபாருந்தி யிருக்கும் ேிைப்பான நிறலயாகும்.

2533. பல்லூழி பண்பன் பகயலான் இறையவன்

நல்லூழி ஐந்தினுள் யளநின்ை ஊழிகள்
கேல்லூழி அண்டத்துச் கேன்ைஅவ் ஊழியுள்
அவ்வூழி உச்ேியுள் ஒன்ைில் பகவயன.

கபாருள் : உலகினுக்குப் பல ஊழிகறள அறமத்து வளர்ச்ேியுைச்

கேய்பவன் ேிவன். அவயன பகயலான் என்றும், இறயவன் என்றும்
அறழக்கப்படுவன். நல்ல ஊழிகள் ஐந்கதன்ப. அறவ நீக்கல் முதலிய
ஐவறகக் கறலகளில் நிகழும் ஐவறக ஒழுக்கமும் என்ப. இறவ
அண்டத்துச் கேல்லும் ஊழிகளாகும். அவ்வூழியுள் ஒன்றுபவனும்
ேிவயன, ஊழி உச்ேியினுள் ஒன்றுபவனும் ேிவயன.

2534. புரியும் உலகினில் பூண்டஎட்டு ஆறன

திரியும் களிற்கைாடு யதவர் குழாமும்
எரியும் மறழயும் இயங்கும் கவளியும்
பரியும் ஆகாேத்தில் பற்ைது தாயன.

கபாருள் : திருவருளால் உண்றம புரியும் உலகத்தினிடத்து

எண்யபருருவாய்த் திகழ்பவன் ேிவன். சுற்ைித் திரியும் களிறுகளும்
யதவர் கூட்டமும் தீயும் மறழயும் இயங்குதற்கு வழியாகவுள்ள
கவளியும் இறவயறனத்திற்கும் இடம் தரும் அைிவுப் கபருகவளியும்
அருளால் யநாக்குவார்க்கு அைிவுப் கபருகவளிறயப் பற்ைாகக் ககாண்டு
நிகழ்வது புலனாகும். (எட்டாறன - எண்வறக வடிவு உறடயவறன.)

2535. ஊறும் அருவி உயர்வறர உச்ேியமல்

ஆைின்ைிப் பாயும் அருங்குளம் ஒன்றுண்டு
யேைின்ைிப் பூத்த கேழுங்ககாடித் தாமறரப்
பூவின்ைிச் சூடான் புரிேறட யயாயன.

கபாருள் : உயர்வறர உச்ேிகயன்பது ஆறணயிடமாகும். அதுயவ

கநற்ைிப் புருவமாகும். அங்கு ஆறு முதலிய யதாற்ைரவு இல்லாமல்
இறடயைாது நீர் நிரப்பும் குளம் ஒன்றுண்டு. உலகியல் தாமறர
யேற்ைில் பூப்பது. ஈண்டுப் யபேப்படும் ஆயிர இதழ்த் தாமறர அருள்
கவளியிற் பூப்பது. அதனால் அது யேற்ைில் பூவாததாகும். மாறலயில்
தாங்குருயவ யபான்று காணப்படும் பின்னற் ேறடயிறனயுறடய
ேிவகபருமான் யபருவறக யயாடும் இப்பூ அல்லாமல் யவறு பூச்சூடான்
என்ப.

2536. ஒன்றும் இரண்டும் ஒருங்கிய காலத்து

நின்றும் இருந்தும் நிலம்பல யபேினும்
கவன்றும் இருந்தும் விகிர்தறன நாடுவர்
கேன்றும் இருந்தும் திருவுறட யயாயர.

கபாருள் : ஒன்றும் இரண்டும் ஆகிய மூன்றும் முக்கரணங்களாகும்.

அறவ முறையய உள்ளம் உறர உடகலன்ப. இவற்றை மனகமாழி
கமய்கள் என்ப. இம்மூன்றும் தம் வயப்பட்டு ஒடுங்கிய காலத்து
எந்நிலத்து நின்ைாலும் இருந்தாலும் புலன் கவன்று இருந்து புகழ்கமய்ப்
கபாருறள நாடுவர். அவர்கள் கேன்றும் இருந்தும் ேிவத்திருவுறடயாயர
யாவர்.

32. நவ அவத்வத நவ அபிமானி

(நவம் - ஒன்பது. அவத்றத - உணர்வு நிறலகள். ேீவ ோக்கிரம், ேீவ

கோப்பணம், ேீவ சுழுத்தி. பர ோக்கிரம், பரகோப்பனம், பரசுழுத்தி, ேிவ
ோக்கிரம், ேிவ கோப்பனம், ேிவசுழுத்தி ஆகிய ஒன்பதும் ேீவனது
நவாவத்றதகளாம். நவாவத்றத - நவ+அவத்றத. வடகமாழி தீர்க்க
ேந்தி. நவாபிமானி - நவ+அபிமானி - வடகமாழி தீர்க்கேந்தி.)

2537. கதாற்பத விசுவன் றதேதன் பிராஞ்ஞன்

நற்பத விராட்டன்கபான் கர்ப்பன்அவ் யாகிர்தன்
பிற்பதம் கோல்இறதயன் பிரோ பத்தியன்
கபாற்புவி ோந்தன் கபாருதுஅபி மானியய.

கபாருள் : துவம்பத நிறலயில் விசுவன், றதேதன், பிராஞ்ஞன் என்றும்

நல்ல பதமாகிய தத்பத நிறலயில் விராட்டன், இரணியகருப்பன்,
அவ்யாகிர்தன் என்றும், பிற்பதமாகிய அேிபத நிறலயில் இதயன்,
பிரோபத்தியன், ோந்தன் என்றும் ேீவன் அறழக்கப் கபறுவான்.

2538. நவமாம் அவத்றத நனவாதி பற்ைில்

பவமாம் மலம்குணம் பற்ைற்று பற்ைாத்
தவமான ேத்திய ஞானப் கபாதுவில்
துவமார் துரியம் கோரூபமது ஆயம.

கபாருள் : ேீவ பர ேிவத்துக்குரிய ோக்கிரமாதி நிறலகள் ஒன்பது

வறகப்படுதலால், பிைவிக்குக் காரணமான மலம் குணம் ஆகியவற்ைின்
பற்றை அறுத்து, பற்றுவதற்கு அருறமயான தவத்தால் எய்தும்
மாறுதலற்ை அைிவு மயமான ஆகாயத்தில், ேீவ ேிவ யபதமற்றுத்
துரியம் கபாருந்தில் அதுயவ ேீவனின் உண்றம நிறலயாகும்.

2539. ேிவமான ேிந்றதயில் ேீவன் ேிறதய

பவமான மும்மலம் பாைிப் பைிய
நவமான அந்தத்தில் நல்ேிவ யபாதம்
தவமாம் அறவயாகித் தான்அல்ல ஆகுயம.

கபாருள் : ேீவன் ேிவறனயய நிறனந்து ககாண்டுள்ளதால் ேீவனது

தனித்தன்றம அழிந்து, பிைப்புக்குக் காரணமான ஆணவம் கன்மம்
மாறய ஆகிய மும்மலங்களும் யபாய் ஒழிய ஒன்பதாகக் குைிப்பிட்ட
வறகயின் இறுதியில் நல்ல ேிவஞானம் தவத்தால் அறடயும்
பயனாகித் தான் என்பது இல்லாமல் ேிவமாக விளங்கும். (பாறுதல் -
அழிதல்)

2540. முன்கோன்ன ஒன்பானின் முன்னூறு தத்துவம்

தன்கோல்லில் எண்ணத் தகாஒன்பான் யவறுள
பின்கோல்ல லாகும்இவ் ஈகரான்பான் யபர்த்திட்டுத்
தன்கேய்த ஆண்டவன் தான்ேிைந் தாயன.
கபாருள் : முன்னர் கோன்ன துவம்பத நிறலயில் விசுவன், றதேதன்,
பிராஞ்ஞன் என்றும் நல்ல பதமாகிய தத்பத நிறலயில் விராட்டன்,
இரணியகருப்பன், அவ்யாகிர்தன் என்றும், பிற்பதமாகிய அேிபத
நிறலயில் இதயன், பிரோபத்தியன், ோந்தன் ஆகிய ஒன்பது நிறலயில்
கபாருந்திய தத்துவம், தன் கோல்லில் அறமயாத யவறு ஒன்பது
உள்ளன. இவ்வாறு முன்யன கோன்னதும், பின்யன உள்ள யாவர்க்கும்
யாறவக்கும் விறனமுதற் காரணமாம் ேிவகபருமான் ஆதி பராபரம்
ஆவன். அவன் கலப்பால் பராபறரயாய், யோதியாய், பரமாய், உயிராய்,
கறலயாய், மாறய இரண்டாய், வடாய்,
ீ திருவடிப்யபைாய் விளங்குவன்
ஆகிய பதிகனட்டு நிறலகறளயும் ஒழித்துவிட்டு, ேீவர்கறளத் தானாகச்
கேய்யும் ேிவன், தனித்துச் ேிைந்து விளங்கும்.

2541. உகந்தன ஒன்பதும் ஐந்தும் உலகம்

பகர்ந்த பிரான்என்னும் பண்பிறன நாடி
அகந்கதம் பிரான்என்பன் அல்லும் பகலும்
இகந்தறன வல்விறன யயாடுஅறுத் தாயன.

கபாருள் : விரும்பப் படுவனவாகிய பதினான்கு வித்றதகளும்

உயர்ந்யதார் கபாருட்டு உணர்த்தியவன் ேிவபிரான் என்றும் அவனது
உண்றம நிறலறய விரும்பி, இரவும் பகலும் உள்ளத்தில் எம்பிரான்
என்று உணர்ந்து நிற்பன். இதனால் வலிய விறனகயளாடு
மூலத்றதயும் அழித்து ஒழித்து அருளினான். அகத்து என்பது அகந்து
என கமலிந்து நின்ைது. வித்றதகள் பதினான்காவன: (யவதம் நான்கு;
அங்கம் ஆறு; உபாங்கம் நான்கு. ேிவயன இவற்றைப் பகர்ந்தான் என்பது
மரபு.)

2542. நலம்பல காலம் கதாகுத்தன நீளம்

குலம்பல வண்ணம் குைிப்கபாடும் கூடும்
பலம்பல பன்னிரு கால நிறனயும்
நிலம்பல ஆைினன் நீர்றமயன் தாயன.

கபாருள் : நீண்ட காலமாக நன்றம அறடயத் கதாகுத்துக் கூைியறவ

பல உள. அவற்றுக்குரிய கதய்வமும் பல வறகயாகும். அவ்வாறு
கூடுதலால் கபறும் பயனும் பலவாம். கோல்லப் கபறும் பகலிலும்
இரவிலும் நிறனந்து வழிபடுங்கள். அவ்வாறு நிறனந்து அவ்வவ்
இடங்களில் வழிபடுவார்க்கு அங்கங்கு நின்று அருள் புரியும்
தன்றமயன் ஆவான் ேிவன்.

2543. ஆதி பராபரம் ஆகும் பராபறர

யோதி பரம்உயிர் கோல்லுநல் தத்துவம்
ஓதும் கறலமாறய ஓர்இரண்டு ஓர்முத்தி
நீதியாம் யபதம்ஒன் பானுடன் ஆதியய.

கபாருள் : யாவர்க்கும் யாறவக்கும் விறனமுதற் காரணமாம்

ேிவகபருமான் ஆதி பராபரம் ஆவன். அவன் கலப்பால் பராபறரயாய்,
யோதியாய், பரமாய், உயிராய், கறலயாய், மாறய இரண்டாய், வடாய்,
ீ
திருவடிப்யபைாய் விளங்குவன். இத்தறகய முறைறமயுடன் கூடிய
ஒன்பது யவறுபாட்டுடன் விளங்கி யருள்பவன் முழு முதல்வனாகிய
ேிவகபருமாயன (ஆதி - முழுமுதல்வன்.)

2544. யதைாத ேிந்றத கதளியத் கதளிவித்து

யவைா நரக சுவர்க்கமும் யமதினி
ஆைாப் பிைப்பும் உயிர்க்குஅரு ளால்றவத்தான்
யவைாத் கதளியார் விறனஉயிர் கபற்ையத.

கபாருள் : உயிர்கள் ஆராய்ச்ேி அைிவால் அறடய முடியாத உண்றமப்

கபாருறள அனுபவத்தில் அறடயுமாறு கேய்து, யவைாக நரகமும்
சுவர்க்கமும் பூமியில் பிைப்பும் உயிர்களுக்கு அருள் காரணமாக
அறமத்து றவத்தான். இவ்வுண்றமறய உணராதார் விறனயால்
பிைப்றப அறடகின்ை உயிராகயவ இருப்பர்.

2545. ஒன்பான் அவத்றதயும் ஒன்பான் அபிமானி

நன்பால் பயிலும் நவதத் துவமாதி
ஒன்பானில் நிற்பயதார் முத்துரி யத்துைச்
கேம்பால் ேிவமாதல் ேித்தாந்த ேித்தியய.

கபாருள் : ஒன்பது விதமான அவத்றதகளில் ேீவன் அபிமானித்து

நின்று, அவ் ஒன்பது நிறலகளிலும் கபாருந்தி நிற்கும். இவ் ஒன்பறதக்
கடந்து ேீவதுரியம், பரதுரியம் ேிவதுரியங்களில் ேிவத்றதப் கபாருந்த
கேம்கபாருளான ேிவமாதல் ேித்தாந்தத்தால் அறடயும் கேந்கநைியாகும்.
(அபிமானி - அதியதவறத. முத்துரியம்: ேீவ, பர, ேிவ துரியங்கள்.
கேம்பாற் ேிவம் - கேம்றமயுறடய ேிவம்.)

33. சுத்தா சுத்தம்

(சுத்தம் - தூய்றம; அசுத்தம் - தூய்றமயின்றம. சுத்தாசுத்தமாவது

அகத் தூய்றமயும் அகத் தூய்றமயின்றமயுமாம்.
சுத்த+அசுத்தம்=சுத்தாசுத்தம் - வடகமாழி தீர்க்கேந்தி.)

2546. நாேி நுனியினின் நான்குமூ விரலிறட

ஈேன் இருப்பிடம் யாரும் அைிகிலர்
யபேி யிருக்கும் கபருமறை அம்மறை
கூேி இருக்கும் குணம்அது வாயம.

கபாருள் : நாேி நுனியினின்றும் புைப்பட்டு கவளிப்யபாதரும் உயிர்ப்பு

பன்னிரண்டு விரல் அளவு வறரயில் ஓடும். அங்ஙனம் ஓடும் அவ்
உயிர்ப்பின் இறுதிக்கண் விளங்கி அருள்பவன் ேிவகபருமான். அஃது
அவன் இருப்பிடம் என்னும் உண்றமறய யாரும் அைியார். அங்ஙனம்
இருப்பதாகப் கபருமறை யபேியிருக்கும் எனினும் அறுதியிட்டுக் கூை
நாணியிருக்கின்ைது. இதுயவ அம்மறையின் குணமாகும்.

2547. கருமங்கள் ஒன்று கருதும் கருமத்து

உரிறமயும் கன்மமும் முன்னும் பிைவிக்
கருவிறன யாவது கண்டகன்று அன்பில்
புரிவன கன்மக் கயத்துள் புகுயம.

கபாருள் : உயிர்கள் கேய்யும் கேயல்கள் ஒவ்கவான்றும் கேய்பவனின்

கருத்றதயும் உரிறமறயயும் கேய்வறதயும் கபாறுத்து அறமவதாய்
உள்ளது. இவ்விதம் கேய்வதால் பிைவிக்குக் காரணமான விறனயாய்
அறமவறத அைிந்து உரிறம ககாண்டாடாமல் நீங்கி அன்பினால்
கேய்வன உயிர்களுக்குரிய கன்மத்றதத் யதய்ப்பதாகும்.

2548. மாறய மறைக்க மறைந்த மறைப்கபாருள்

மாறய மறைய கவளிப்படும் அப்கபாருள்
மாறய மறைய மறையவல் லார்கட்குக்
காயமும் இல்றலக் கருத்தில்றல தாயன.

கபாருள் : மாறயயாகிய திறரேீவர்கறள மறைக்க மறைந்துள்ள

ஈஸ்வரன், அம்மாறய யாகிய திறர அகன்ை யபாது அப்கபாருளான
ஈஸ்வரன் கவளிப்படும். மாறய நீங்கும் படி அப்கபாருளில்
மறையவல்ல உத்தம அதிகாரிகளுக்கு உடலும் இல்றல; மனமும்
இல்றல என்பதாம்.

2549. யமாறழ யறடந்து முறழதிைந்து உள்புக்குக்

யகாறழ அறடக்கின்ை அண்ணல் குைிப்பினில்
ஆழ அறடத்தங்கு அனலில் புைஞ்கேய்து
தாழ அறடப்பது தன்வலி யாயம.

கபாருள் : தியானத்தினால் புருவமத்திறய யறடந்து, கபால வழிறயத்

திைந்து அதனுள் புகுந்து, யகாறழ வந்து அறடக்கின்ை இடத்தில்
அண்ணல் ஒளி காட்டும் குைிப்பினில், கீ ழ்ப் யபாதலின்ைி அறடத்து
அங்கு உண்டாகும் அக்கினி கறலறயப் பிரகாேப்படுத்தும் முறையில்
மனம் தாழ்வான மாறயவழிச் கேல்லாமல் நிறுத்துவயத தன்னுறடய
ோதனா பலமாகும். (யமாறழ - புருவநடு.)

2550. காயக் குழப்பறனக் காயநன் னாடறனக்

காயத்தி னுள்யள கமழ்கின்ை நந்திறயத்
யதயத்து யளகயன்றும் யதடித் திரிபவர்
காயத்துள் நின்ை கருத்தைி யாயர.

கபாருள் : உடலில் இருந்து ககாண்டு சூக்கும யதகத்யதாடு உைவு

கேய்து றவப்பவறன உடலின்கண் அக்கினி கறலயில் விளங்கும்
ேிவத்றத, யதேங்களில் கேன்று புைத்யத வழிபாடு கேய்பவர் உடலில்
ேிவம் விளங்குவறத அைியாதவராவர்.

2551. ஆசூேம் ஆசூேம் என்பார் அைிவிலார்

ஆசூே மாம்இடம் ஆரும் அைிகிலார்
ஆசூே மாம்இடம் ஆரும் அைிந்தபின்
ஆசூே மானிடம் ஆசூே மாயம.

கபாருள் : ஆசூேமாகிய தீட்டுத் தீட்டு என்று கேப்புவர் அதன் உண்றம

உயர்வைியா எண்றமயர். அத்தீட்டு உண்டாகும் இடத்தின்
ஒண்றமயிறன உணரார். அது கருப்றபயின்கண் உண்டாவதாகும்.
அதறன அைிந்தபின் அதுயவ திருவடிப்யபற்றுக்கு யநர்வாயிலாக
வகுத்த மானிடப் பிைவியின் உடம்புக்குக் காரணமுதலாகும் என்னும்
உண்றம புலனாகும். (ஆசூேம் - தீண்டல், சூதகம். ஆமிடம் -
உண்டாகும் இடம்.)

2552. ஆசூேம் இல்றல அருநிய மத்தருக்கு

ஆசூேம் இல்றல அரறனஅர்ச் ேிப்பவர்க்கு
ஆசூேம் இல்றலயாம் அங்கி வளர்ப்யபாருக்கு
ஆசூேம் இல்றல அருமறை ஞானிக்யக.

கபாருள் : தத்துவ ஞானத்தால் தன்றன உணர்ந்தவருக்கு அசுத்தம்

என்பது இல்றல. எல்லாத் தத்துவங்கறளயும் ேங்கரிக்கும் அரறன
வணங்குவார்க்கு அசுத்தம் இல்றல. மூலாக்கினிறயத் தூண்டி
ஒளிகபைச் கேய்யும் அக்கினிகாரியம் கேய்வார்க்கும் அசுத்தம் இல்றல.
யமலான யவதத்றத உணர்ந்த ஞானிக்கு அசுத்தம் என்பயத இல்றல.

2553. வழிபட்டு நின்று வணங்கும் அவர்க்குச்

சுழிபட்டு நின்ையதார் தூய்றம கதாடங்கும்
குழிபட்டு நின்ைவர் கூடார் குைிகள்
கழிபட் டவர்க்கன்ைிக் காணஒண் ணாயத.
கபாருள் : அரறன வழிபாடு கேய்து வணங்குவார்க்கு, உச்ேிக்குழிக்கு
யமலுள்ள ஊர்த்துவ ேகஸ்ரதளம் ேிைப்புை அறமந்து ஒளிகபருகி
நிற்பதில் அகத்தூய்றம கதாடங்கும். குழியில்பட்டு விந்து நீக்கம்
கேய்பவர் ஆதார நீராதார யயாகங்களால் உணர்த்தும் குைிகறளப்
கபாருந்தார். வணாத்தண்டிறனப்
ீ கபாருந்தியுள்ள அயதா முகத்றத
ஊர்த்துவ முகமாக்கினவர்க்கின்ைிச் ேிவம் காணப்படாததாகும். (சுழி -
உச்ேிக்குழி. கழி - வணாத்தண்டம்.)
ீ

2554. தூய்மணி தூயனல் தூய ஒளிவிடும்

தூய்மணி தூயனல் தூரைி வாரில்றல
தூய்மணி தூயனல் தூரைி வார்கட்குத்
தூய்மணி தூயனல் தூயவும் ஆயம.

கபாருள் : தூய்மணியாகிய கேம்மணி ேிவகபருமான், தூய அனல்

புைத்தனலுக்கு முதலாய் அகத்தனலாய் நிற்கும் ஒளி என்னும் பூத
முதலாம் தன் மாத்திறரயாகும். புைத்தனல் தீயாகும். இவ்விரண்டின்
முதலாகிய பாய அருறளயும் தூய மாமாறயயும் அருளால் அைிவார்
பலரில்றல. முதல் அவ்விரண்டின் மூலமாகிய அருறளயும்
தூமாறயறயயும் அருளால் அைிவார்க்கு அவ்விரண்டும் முறையய
நன்றமயினாலும் தன்றமயினாலும் தூயனயவயாகும். (தூரி - மூலம்).

2555. தூயது வாளா றவத்தது தூகநைி

தூயது வாளா நாதன் திருநாமம்
தூயது வாளா அட்டமா ேித்தியும்
தூயது வாளாத் தூயடிச் கோல்யல.

கபாருள் : முன்மந்திரத்தில் கூைித் தூய்றமயான மணியில் விளங்கும்

ேிவன் றவத்த தூய்றமயான கநைி கரும நிவாரணம் கேய்யும்
கபாருட்டு அறமத்ததாகும். அவ்வாைான மணிறயச் கேழிப்பிக்க நாதன்
திரு நாமமாகிய ஒளி யவண்டும். அம்மணி கருவிகறள ஓயச் கேய்து
அட்டமா ேித்திகறள அளிக்கும். தூய மணி கமௌனாட் ேரத்தின்
பீடமாகும். (வாளா - (1) கருமநிவாரனம். (2) பிரணவஒளி. (3) ஓய்வு (4)
கமௌனம்.)

2556. கபாருளது வாய்நின்ை புண்ணியன் எந்றத

அருளது யபாற்றும் அடியவர் அன்ைிச்
சுருளது வாய்நின்ை துன்பச் சுழியின்
மருளது வாச்ேிந்றத மயங்குகின் ைாயர.
கபாருள் : எமது ஐயனாகிய ேிவகபருமான் விரும்பப்கபறும்
விழுப்கபாருளாகவும் புண்ணிய வடிவாகவும் உள்ளவன். அவனது
அருறளப் கபைப் யபாற்ைி நிற்கும் அடியவர் அல்லாதவர், கோர்க்கம்
நரகம் பூமி எனச் சுழன்று வரும் பிைவித் தறளயில் மயங்கின உள்ளம்
உறடயவராய் அசுத்தமுறடயவராவர்.

2557. விறனயாம் அேத்து விறளவது உணரார்

விறனஞானம் தன்னில் வடலும்
ீ யதரார்
விறனவிட வடுஎன்னும்
ீ யவதமும் ஓதார்
விறனயாளர் மிக்க விறளவுஅைி யாயர.

கபாருள் : மயக்கத்தில் உள்ள ேீவர்கள் விறனயால் அேத்தாகிய

மாறய வலுவறடந்து அதன் பயனாக விறளயும் துன்பச் சூழறல
அைிய மாட்டார்கள். ஞானத்றத உணர்ந்து அதன்வழி நிற்பதில் ககாடிய
விறன நீங்குதறலயும் கதளிந்து அைியமாட்டார். விறனகள்
ேீவர்கறளப் பற்ைாமல் நிற்பதில் முத்திநிறல உள்ளது என்று யவதம்
கூறும் உண்றமறய அைியமாட்டார். தீவிறனயால் பந்திக்கப்பட்ட
ேீவர்கள் அதன் காரணத்றதயும் அதனால் விறளயும் பயறனயும்
அைியமாட்டார்.

34. வமாட்ச நிந்வத

(யமாட்ே நிந்றத யாவது, வடு

ீ யபறு இல்றல என்று இகழ்ந்து கூறுதல்.
இது கூடாது என்க.)

2558. பரகதி உண்கடன இல்றலகயன் யபார்கள்

நரகதி கேல்வது ஞாலம் அைியும்
இரகதி கேய்திடு வார்கண்ட யதாறும்
துரகதி யுண்ணத் கதாடங்குவர் தாயம.

கபாருள் : வடு
ீ யபறு உண்டு என்பறத இல்றல என்று மறுப்யபார்கள்,
நரகத்றத அறடவது உலகவர் அைிவார்கள். யமலும் அவர் வடுயதாறும்
ீ
கேன்று பிச்றே எடுப்பர். அன்ைாட உணவுக்காக அவர் குதிறரறயப்
யபாலத் தாவிச் கேன்று அறலயத் கதாடங்குவர்.

2559. கூடகில் லார்குரு றவத்த குைிகண்டு

நாடகில் லார்நயம் யபேித் திரிவர்கள்
பாடகில் லார்அவன் கேய்த பரிேைிந்து
ஆடவல் லார்அவர் யபைிது வாயம.
கபாருள் : குரு காட்டிய கநைியில் நின்று இறைவனுடன் ஒன்றுபட
மாட்டாதார், இறைவனிடம் நாட்டம் ககாள்ளாதவராய் நூல்களிலுள்ள
நயத்திறன. அலங்காரமாகப் யபேிக் ககாண்டிருப்பர். இறைவன்
ஆன்மாக்களுக்குச் கேய்த உபகாரத்றத எண்ணிப் பாடவும் மாட்டார்.
அவ்வாறு பாடி ஆடுபவர் எய்தும் யபறு இவ்வாறு ஆகுயமா? அகாது.
(இது ஆயம - இது ஆகுயமா? ஏகாரம் எதிர்மறை - ஆடவல்லார். குரு
உபயதேப்படி இறைவறனக் கூடுபவர் என்ைபடி.)

2560. புைப்பட்டுப் யபாகும் புகுதும்என் கநஞ்ேில்

திைப்பட்ட ேிந்றதறயத் கதய்வம்என்று எண்ணி
அைப்பட்ட மற்ைப் பதிகயன்று அறழத்யதன்
இைப்பற்ைி யனன்இங்கி கதன்என்கின் யையன.

கபாருள் : அகத்யத நின்று புைப்பட்டுப் யபாவதும் வருவதுமாகிய

உயிர்ப்பிறனயும் நாட்டத்திறனயும் திருவருளால் முறைப்படுத்தி
ஒருமுகப்பட்ட எண்ணத்தால் முழுமுதற் ேிவகபருமாறன இறையாகிய
பதி என்று எண்ணியனன். பற்ைற்ை இடத்துப் பற்ைற்று நிற்கும்
ேிவகபருமாறனப் பதி என்று அறழத்யதன். ேிற்றுணர்வும்
சுட்டுணர்வுமாகிய யான், எனது என்னும் கேருக்கு இற்ைகலச்
ேிவகபருமான் திருவடியிறனப் பற்ைியனன். அவனும் இங்குற்ைான்.
இஃது என் என்று அருளுகின்ைனன். (இை - ேீ வயபாதம் நீங்க.)

2561. திடரிறட நில்லாத நீர்யபால ஆங்யக

உடலிறட நில்லா உறுகபாருள் காட்டிக்
கடலிறட நில்லாக் கலம்யேரு மாயபால்
அடல்எரி வண்ணனும் அங்குநின் ைாயன.

கபாருள் : யமட்டு நிலத்தில் தங்காத நீறரப்யபால, உடம்பினுள்

கபாருந்தி நில்லாமல் ஓடும் மனத்தில் அருறளக் கூட்டி றவத்து,
கடலில் நில்லாமல் கடந்து கேல்லும் கப்பல் கறர யேர்வது யபால்,
பிைவிக் கடலில் நில்லாமல் ேீவர்கறளக் கறர யேர்ப்பதற்குத்
தீவண்ணனாகிய ேிவன் கவளிப்பட்டு நின்ைான். ேீவயபாதம் ககட்டு
நின்ை நிறலயில் பிைவிக் கடறலக் கடப்பதற்கு இறைவன்
யதாணியபால் உள்ளான்.

2562. தாமறர நூல்யபால் தடுப்பார் பரத்கதாடும்

யபாம்வழி யவண்டிப் புையம உழிதர்வர்
காண்வழி காட்டக்கண் காணாக் கலதிகள்
தீகநைி கேல்வான் திரிகின்ை வாயை.
கபாருள் : தாமறரக்ககாடி, தடாகத்றதக் கடப்யபாறரத் தடுப்பது யபாலப்
பரகதி இல்றல என்பார் தடுப்பர். அவர் பரத்றத அறடய யவண்டிய
வழி புைத்யத உள்ளது என்று திரிவர். அறடவதற்குரிய வழிறயக்
காட்டினாலும் அவர்கள் அதறன உணராத மூடர்களாவர். அவர்கள்
நன்கனைிறய நாடாமல் தீயகநைிறய நாடிக் ககடுகின்ைனயர! என்யன
யபறதறம!

2563. மூடுதல் இன்ைி முடியும் மனிதர்கள்

கூடுவர் நந்தி யவறனக் குைித்துடன்
காடும் மறலயும் கழனி கடந்யதாறும்
ஊடும் உருவிறன உன்னகி லாயர.

கபாருள் : அஞ்ஞானத்தினால் மூடுதல் இல்லாமல் இருக்கும் ஞானியர்

நந்திகயம் கபருமாறனத் தம்முள்யள நாடி இருப்பர். ஆனால்
அஞ்ஞானிகள் காட்டிலும் மறலயிலும் மருத நிலத்திலும் ஊடுருவி
இருக்கும் ஒப்பற்ைவறன நிறனயாமல் ககடுகின்ைனர்.

2564. ஆவது கதற்கும் வடக்கும் அமரர்கள்

யபாவர் குடக்கும் குணக்கும் குைிவழி
நாவினின் மந்திர கமன்று நடுஅங்கி
யவவது கேய்து விளங்கிடு வயர.
ீ

கபாருள் : இைந்த பிைகு ேீவ யாத்திறர கதாடங்குவது கதற்கு யநாக்கி

நரகத்துக்கும் வடக்கு யநாக்கிச் கோர்க்கத்துக்கும் ஆகும். ஆனால்
அழியாத அமரத்துவம் கபற்ைவர் இலட்ேியத்றத அறடய கிழக்கு
யநாக்கி கநற்ைிக் கண்ணுக்கும் யமற்கு யநாக்கிப் பிடரிக் கண்ணுக்கும்
கேல்வர். இவ்விரண்டுக்கும் இறடயய நாவினுக்கு யமல் மந்திரப்
கபாருள் உள்ளது என்று நடுவிலுள்ள அக்கினி கறலறயப் பிரகாேம்
கேய்து கபாருந்தி விளங்குங்கள்.

2565. மயக்குை யநாக்கினும் மாதவம் கேய்வார்

தமக்குைப் யபேின தாரறண ககாள்ளார்
ேினக்குைப் யபேின தீவிறன யாளர்
தமக்குை வல்விறன தாங்கிநின் ைாயர.

கபாருள் : நன்கனைி நான்றம நற்ைவமாகிய அழிவில் மாதவம்

கேய்வார் நன்கனைிக்கண் வந்து கூடுமாறு அருளால் யநாக்கினும்,
தமக்குப் கபாருந்துமாறு கேவியைிவுறுக்கும் திருஐந்கதழுத்தின்
திைத்திறனக் ககாள்ளார். அவர் யாகரனின், பகச் கோல்லிக் யகளிர்ப்
பிரிக்கும் ேினமுடன் யபசும் தீவிறனயாளர். அவர்க்கு நீங்கா உைவாவது
வல்விறனயாகும். அதறனயய எங்கும் தாங்கி நின்ைார் ஆவர். (யபேின
- உபயதேித்த தாரறண - மந்திரம்.)

35. இலக்கணாத் திரயம்

(லஷணா - இலக்கறண, திரயம் - மூன்று. இலக்கறணயாவது ஒரு

கபாருளின் இலக்கணத்றத மற்கைாரு கபாருளுக்குத் தந்துறரப்பது.
அதுவிட்ட இலக்கறண, விடாத இலக்கறண, விட்டும் விடாத
இலக்கறண என மூன்று வறகப்படும். கங்றகயில் கிராமம் உள்ளது
என்ைால் கங்றக என்ை கபயர் கங்றகறய விட்டு அதன் கறரறயக்
குைிப்பது விட்ட இலக்கறண. கறுப்பு நிற்கின்ைது, ேிவப்பு ஓடுகின்ைது
என்ைால் கறுப்பு ேிவப்பு என்னும் கபயர்கள் அந்நிைத்றத விடாமல்
அவற்றையுறடய குதிறரறயயும் யேர்த்துக் குைிப்பதால் விடாத
இலக்கறண. அந்தத் யதவதத்தயன இவன் என்ைால் யதவதத்தன்
என்னும் கபயர் முன்கண்ட காலத்றதயும் இடத்றதயும் விட்டுத்
யதவதத்தறன விடாமல் குைிப்பது விட்டும் விடாத
இலக்கறணயாகும்.)

2566. விட்ட இலக்கறண தான்யபாம் வியயாமத்துத்

கதாட்டு விடாதது உபோந்தத் யதகதாகும்
விட்டு விடாதது யமவும்ேத் தாதியில்
சுட்டும் இலக்கணா தீதம் கோரூபயம.

கபாருள் : விட்ட இலக்கறண ஆன்மா ஆகாயத்தில் கேல்லும் என்

பதில் அறமகிைது. விடாத இலக்கறண ஆன்மா உபோந்தத்தில்
கபாருந்தும் என்பதில் அறமகிைது. விட்டும் விடாத இலக்கறண
ஆன்மா ேத்தம் முதலியவற்றைக் யகட்டல் முதலியன கேய்யும்
என்பதில் அறமகிைது. (இறவ மூன்றும் ஆன்மாவில் கபாருந்தும்
கபாது இலக்கணம்). அதன் உண்றம இலக்கணம் இம்மூன்று
இலக்கறணக்கும் அப்பாற்பட்ட இலக்கணப் கபாருளாய் அறமயும்.

(இலக்கறணகறளயும் அறவ தத்தவ ஆராய்ச்ேிக்குப் பயன்படும்

முறைறயயும் கூைியவாறு.)

2567. வில்லின் விறேகாணில் யகாத்துஇலக்கு எய்தபின்

ககால்லும் களிறுஐந்தும் யகாகலாடு ோய்ந்தன
வில்லுள் இருந்து எைிகூறும் ஒருவற்குக்
கல்கலன் என்னக் கதிர்எதி ராயம.

கபாருள் : ஓங்கார வில்லும் நீங்கா ஒப்பில் திரு ஐந்கதழுத்து நாணும்,

பாங்கார் ஆருயிர் அம்புமாகக் கனிந்த திரு அருளால் யகாத்துச்
ேிவனாகிய குைி எய்துமாறு எய்தபின், அஃதாவது ஆருயிரின்
முறனப்புத் தன்றம அற்ைது என்பதாம். அையவ கேயலற்ை
நிறலயாகிய இல் ேமாதி என்ப. அதனுள் இருந்து அைிவுப்
கபருந்திருவாம் அருள் ஒளிமிகும். அவ்வுயிர்க்குச் கேம்மணி
ஒளியபான்று ேிவக்கதிர் உணர்விற்கு உணர்வாய்த் யதான்ைியருளி
இன்பூட்டும் என்க.

36. தத்துவமசி வாக்கியம்

(தத்துவமேி வாக்கியம் - தத்+துவம்+அேி என்ை மூன்று பதங்கறளக்

ககாண்ட வாக்கியம். நான்கு யவதங்களிலும் நான்கு மகா வாக்கியங்கள்
உள. அவற்றுள் இது ோம யவத மகாவாக்கியமாகும். அது நீ ஆகிைாய்
என்பது இதன் கபாருள். இது குரு ேீடனுக்கு முன்னிறலயாக உபயதேம்
கேய்வது.)

2568. ேீவ துரியத்துத் கதாம்பதம் ேீவனார்

தாவு பரதுரி யத்தினில் தற்பதம்
யமவு ேிவதுரி யத்தேி கமய்ப்பதம்
ஒலி விடும்தத் துவமேி உண்றமயய.

கபாருள் : ேீவன் ேீவதுரியத்தில் கபாருந்தி, தத்துவங்கறள விட்ட

நிறல கதாம்பதமாகும். அதன் யமலான பரதுரியத்தில் பரத்யதாடு
கபாருந்திய நிறல தற்பதமாகும். இது ேிவ துரியத்தில் கபாருந்தி
யிருப்பது அேி பதமாகிய உண்றம நிறலயாம். ேீவன் இதில் எல்லாத்
தத்துவங்களும் நீங்கித் தத்துவ மேியால் கபறும் உண்றமயான
யபற்றை அறடயும். (ேீவன் பரமாய்ச் ேிவமாதயல தத்துவமேி
உண்றமயாம். ஓவி விடும் - விட்டு நீங்கும்.)

2569. ஆைாறு அகன்ை அணுத்கதாம் பதம்சுத்தம்

ஈைான தற்பதம் எய்துஉப ோந்தத்துப்
யபைா கியேீவன் நீங்கிப்பிர ோதத்து
ஈைான கதாந்தத் தேிதத்வ மேியய.

கபாருள் : அருஞ்றேவர் தத்துவம் ஆைாறும் நாமல்ல நம் உரிறமயும்

அல்லஎன உணர்ந்து பற்ைைல் உண்றம காண் சுத்தமாகும். இந்நிறல
கதாம்பதச் சுத்தம் என்ப. ஒழி ஒடுக்கத்துத் தற்பத உண்றமயாகும்.
திருவடிப் யபற்ைினுக்குரிய ஆருயிர் இவற்ைினின்றும் அகன்று
ேிவகுருவின் அருட்ககாறடயால் ேிைப்பான நீ அது ஆகின்ைாய் என்பயத
தத்துவமேி என்னும் கோல்லுக்குரிய கேம்கபாருளாகும். (ேீவன் நீங்கி -
பசுத்துவம் ஒழிந்து. பிரோதத்து - குருவின் கருறணயினால்.)
2570. ஆகிய அச்யோயம் யதவதத் தன்இடத்து
ஆகிய விட்டு விடாத இலக்கணத்
தார்உப ோந்தயம கதாந்தத் தேிஎன்ப
ஆகிய ேீவன் பரன்ேிவ னாயம.

கபாருள் : அவயன இவன் என்னும் யதவதத்தனிடத்து, கோல்லப்

கபறுவதாகிய விட்டுவிடாத இலக்கறண, கதாந்தத்தேி என்ை
முப்பதங்களிலும் உண்றமயான ோந்தம் கபற்ை ேீவனுக்கும் ஆகும்.
அவ்வாைாகிய ேீவன் பரனாய ேிவனாக ஆகும்.

2571. துவந்தத் தேியய கதாந்தத் தேியும்

அறவமன்னா வந்து வயத்யதக மான
தவமுறு தத்துவ மேியவ தாந்த
ேிவமாம் அதும்ேித் தாந்தயவ தாந்தயம.

கபாருள் : துவந் தத் அேி என்னும் கோல்யல கதாந்தத்தேியாம்.

அவற்ைின் கபாருள் உண்றமநிறல கபறுதற் கபாருட்டு வந்த
தன்றமயுறடயது, இவ்வுடம்பாகும். கபருறம மிக்க தவக்குைிப்பாம்
தத்துவ மேி யவதாந்த விளக்கமாகும். ேிவய நம என்பது ேித்தாந்த
விளக்கமாகும். ேித்தாந்தம் யவதாந்தம் இரண்டும் கேம்கபாருயள.

2572. துரியம் அடங்கிய கோலல்றும் பாறழ

அரிய பரம்என்பர் ஆகார்இது அன்கைன்னார்
உரிய பரம்பர மாம்ஒன்று உதிக்கும்
அருநிலம் என்பறத யார்அைி வாயர.

கபாருள் : ேீவ துரியத்தில் அடங்கிய கோல்வதற்கு இயலாத

ேீவப்பாறழ, யமலான பரம் என்று கூறுவர் அதன் இயல்றப அைியாதார்.
இது பரநிறல அன்று என்பறத உணரமாட்டார். பரத்துக்கு யமலான
பரமாகிய ேிவம் உதிக்கின்ைது. பூமி என்பறத யாயர அைியவல்லார்?
அைியார் என்ைபடி. முத்துரியம் கடந்த நிறலயில் விளங்குவது ேிவம்.

2573. கதாம்பதம் தற்பதம் கோல்லும் அேிபதம்

நம்பிய முத்துரி யத்துயமல் நாடயவ
உம்பத மும்பத மாகும் உயிர்பரன்
கேம்கபாரு ளான ேிவம்என லாயம.

கபாருள் : கதாம்பதம், தற்பதம், கோல்லப்படும் அேிபதம் யமல்

ஓதியவாறு ேீவதுரியம், பரதுரியம், ேிவதுரியம் என முத்துரியமாகும்.
கபாருந்தும் முப்பதமும் உயிர் அருள் கேம்கபாருளான ேிவம் எனச்
ேிைப்புைச் கோல்லலும் ஆகும்.
2574. றவத்த துரிய மதில்கோரு பானந்தத்து
உய்த்த பிரணவ மாம்உப யதேத்றத
கமய்த்த இதயத்து விட்டிடும் கமய்யுணர்வு
றவத்த படியய அறடந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : மூவறகயான யமயலாதி அறமத்த துரியத்தின்கண் உண்றம

அைிவின்பமாகிய கோரூப ஆனந்தத்து உய்ப்பது ஓகமாழி மறை என்க.
அம்மறையிறன ஏறனய நிறனவுகறள விட்டிடப் பயின்ை உள்ளத்து
நிறலநாட்டத் திருவடியுணர்வு றககூடும். அது றக கூடயவ
ேிவகபருமான் திருவடியின்பம் எய்தும்.

2575. நனவாதி ஐந்றதயும் நாதாதியில் றவத்துப்

பினமாம் மலத்றதப் பின்றவத்துப் பின்சுத்தத்
தனதாம் ேிவகதி ேத்தாதி ோந்தி
மனவா ேகங்ககட்ட மன்னறன நாயட

கபாருள் : நனவு, கனவு, உைக்கம், யபருைக்கம், உயிர்ப்படங்கல்

ஐந்றதயும் நாதமாகிய ஒலியின் முடியில் தங்க றவத்துவிடுக.
அதன்பின் யவறுபாடுற்று நீங்கிய மலத்றதயும் றவத்திடுக. அதன்பின்பு
உண்றம உணர்தலாகிய சுத்த நிறலயதாம் ேிவனிறல வாய்க்கும்.
ஒலியாகிய நாதமுடிவின்கண் கேயலற்று ஒடுங்கு நிறல ோந்த
நிறலயாகும். அந்நிறலயின் நின்று மாற்ைம் மனம் கழிய நின்ை
மறையயான் ேிவகபருமான் ஆதலின் அவறன நாத முடிவில் றவத்து
நாடுக. (நாடுதல் - ேிந்தித்தல், பினமாம் - பின்னமாகிய, மனவாேகம் -
மனமும் வாக்கும்.)

2576. பூரணி யாதது புைம்புஒன்று இலாறமயின்

யபரணி யாதது யபச்சுஒன்று இலாறமயில்
ஓரறண யாதது ஒன்றும் இலாறமயில்
காரணம் இன்ைியய காட்டும் தறகறமத்யத.

கபாருள் : இறைவனது எல்றலறயக் கடந்து யவறு ஒரு கபாருள்

இல்றலயாதலின் நாமம் இல்லாதது அதற்கு ஒரு கேயலும்
இல்றலயாதலின் அது அகண்டமாய் என்றும் ஒரு தன்றமத்தாய்
உள்ளது. அது வாக்கு இைந்து குணம் குைி ஒன்றும் இல்றலயாதலின்
கருத்தாலும் கநருங்க முடியாதது. உலகக் காட்ேிக்கு யவண்டப்படும்
காரணம் இல்லாமயல தன்றன விளக்கியருளும் யபரருறள உறடயது.

2577. நீஅது ஆனாய் எனநின்ை யபருறர

ஆய்அது நான்ஆயனன் என்னச் ேறமந்தைச்
யேய ேிவமாக்கும் ேீர்நந்தி யபரருள்
ஆய்அது வாய்அனந் தானந்தி ஆகுயம.

கபாருள் : நீ அது ஆனாய் என்று குரு உபயதேித்தபடி அறமந்த

மகாவாக்கியம் நாடிய அது நான் ஆயனன் என்று ேீ டன் பாவிக்கப்
பாேம் முதலியறவ நீங்கி, ேிைப்பிறனயுறடய நந்தியனது அருளால்
யேய்றமயாகக் கருதப்பட்ட ேிவமாக ஆக்கும். அவ்வாைாகி அதுவாய்
அழிவிறன அறடயாத ஆனந்த கோரூபமாகும்.

2578. உயிர்பர மாக உயர்பர ேீவன்

அரிய ேிவமாக அச்ேிவ யவதத்
திரியிலும் ேீராம் பராபரன் என்ன
உரிய உறரயற்ை ஓம்மய மாயம.

கபாருள் : ஆருயிர் திருவருள் நிறனவால் பரமாகிய திருவருள்

நிறலயிறன எய்தும். அதன்யமல் ேிவகபருமான் நிறலயிறன எய்தும்.
திரி யபான்று அைிவுக்குப் பற்றுக் யகாடாக விளங்கும். யவதத்தின்
கண்ணும் ேிவகபருமான் நிறலயய ேிைப்பு நிறலயாகும்.
இந்நிறலயிறன உறரயற்று உறரக்கும் நிறலயில் கமாழிவண்ணம்
என்ப. (யவதத்திரி -அைம், கபாருள், இன்பம் என்னும் மூன்று யவதங்கள்.
ஓமயம் - பிரணவ வடிவம்; இருக்கு, யஜுர், ோமம் ஆகிய மூன்று
யவதங்கள் என்றும் கூைவர்.)

2579. வாய்நாேி யயபுரு மத்தகம் உச்ேியில்

ஆய்நாேி உச்ேி முதல்அறவ யாய்நிற்கும்
தாய்நாடி ஆதிவாக் காதி ேகலாதி
யேய்நாடு ஒளிகயனச் ேிவகதி ஐந்துயம.

கபாருள் : வாய்நாேி புருவநடு கநற்ைிநடு உச்ேி ஆகியவற்ைில் ஆகி,

நாேி முதல் உச்ேி முடிய பிரணவம் விளங்கும். தாய் நாடியான
சுழுமுறனயில் விளங்கும் நாதம் முதலாக ேகலநிறலயில் விளங்கும்
தத்துவங்களும் ேீவன் நாடுகின்ை ஒளியாக முன்னர்க் கூைிய ஐந்து
இடங்களிலும் பிராண கறல பாய்ந்து ேிவகதி அறமயும்.

2580. அைிவு அைியாறம இரண்டும் அகற்ைிச்

கேைிவுஅைி வாய்எங்கும் நின்ைேிவறனப்
பிைிவுஅைி யாது பிரான்என்று யபணும்
குைிஅைி யாதவர் ககாள்அைி யாயர.

கபாருள் : சுட்டி அைியும் அைிவு அைியாறம ஆகிய இரண்றடயும்

நீக்கி, அைிவுருவாய்ச் கேைிந்து எங்கும் நீக்கமை நிறைந்துள்ள ேிவறன,
அவறன விட்டு நீங்காமல் எம் தறலவன் என்று விரும்பிப் யபாற்றும்
குைியிறன அைியாதவர், ேிவத்றதத் தம்மிடம் கபாருந்தும்படி கேய்து
ககாள்ள அைியாதவர் ஆவர்.

2581. அைிவார் அைிவன அப்பும் அனலும்

அைிவார் அைிவன அப்பும் கலப்பும்
அைிவான் இருந்தங்கு அைிவிக்கின் அல்லால்
அைிவான் அைிந்த அைிவுஅைி யாயம.

கபாருள் : உலகியல் அைிவுறடயயார் காண்பன சுகநிறலறயத் தரும்

அப்புத் தத்துவத்றதயும் அக்கினித் தத்துவத்றதயும் ஆகும். ஆனால்
தத்துவ ஞானிகள் சுகத்றதத் தரும் அப்புத் தத்துவம் எவ்வாறு
இவ்வுடலில் கலந்துள்ளது என்பறத அைிவர். எல்லாவற்றையும்
அைியும் ேிவன் அங்குக் கலந்திருந்து புலப்படுத்தினால் அல்லாமல்
ேீவர்களது ேிற்ைைிவால் யபரைிவுப் கபாருறள அைியமுடியாது. (அப்பு -
நீர், வரியம்.
ீ அனல் - அக்கினி, மூலாக்கினி.)

2582. அதீதத்துள் ளாகி அகன்ைவன் நந்தி

அதீதத்துள் ளாகி அைிவியலான் ஆன்மா
மதிகபற் ைிருள்விட்ட மன்னுயிர் ஒன்ைாம்
பதியிற் பதியும் பரவுயிர் தாயன.

கபாருள் : சுட்டி அைியும் அைிறவக் கடந்து யாவற்றையும் ஒருயேர

அைியும் திைமுறடயவன் நந்திகயம்கபருமான். சுட்டி அைியும்
கருவிகறள இழந்தயபாது ஒன்றையும் அைியமாட்டாத அஞ்ஞான
நிறலயில் உள்ளவன் ஆன்மாவாகும். நிராதாரத்திலுள்ள ேந்திர
மண்டலம் விளங்கப் கபற்று அஞ்ஞான இருறள விட்ட கபருறம
கபற்ை உயிர் இறைவனுடன் ஒன்ைாம் ேிவநிறலயில் கபாருந்தும்.
அந்நிறலயில் அவ்வுயிர் பரம் என்ை யபரிறனப் கபற்று விளங்கும்.

2583. அடிகதாழ முன்னின்று அமரர்கள் அத்தன்

முடிகதாழ ஈேனும் முன்னின்று அருளிப்
படிகதாழ நீபண்டு பாவித்தது எல்லாம்
கடிகதாழக் காண்என்னும் கண்ணுத லாயன.

கபாருள் : யதவ யதவனாகிய இறைவனது திருவடிறயத் கதாழ

யவண்டி அவன் திருமுன்பு நின்று, முடியால் வணங்க இறைவனும்
என்முன்னர் கவளிப்பட்டருளி எனது திருவடிறய முறையாகத்
கதாழயவண்டி நீ பழறமயில் நான் அது ஆயனன் எனப் பாவித்தது
எல்லாம், ேிைப்பாக இப்யபாது அறமவறத நீ காண்பாயாக என்று
அருளியவன், கநற்ைிக் கண்ணுறடய கபருமான் ஆவான்.

2584. நின்மல யமனி நிமலன் பிைப்பிலி

என்னுளம் வந்துஇவன் என்னடி யார்என்று
கபான்வளர் யமனி புகழ்கின்ை வானவன்
நின்மலம் ஆககன்று நீக்கவல் லாயன.

கபாருள் : ஒளியய திருயமனியாக உறடயவனும், இயல்பாகயவ

பாேங்களில் நீங்கியவனும், பிைப்பில்லாதவனுமாகிய இறைவன், எனது
உள்ளத்யத எழுந்தருளி வந்து என்றன அவனது அடியவனாக ஏற்றுக்
ககாண்டு, கபான்கனாளி வண்ண இறடயவனும் ேகல யதவர்களாலும்
புகழப் கபறுகின்ைவனுமாகிய கபருமான், நீ மலமற்று விளங்குவாய்
என்று எனது மலங்கறள நீக்கியருளினான்.

2585. துைந்துபுக்கு ஒள்களாளி யோதிறயக் கண்டு

பைந்ததுஎன் உள்ளம் பணிந்து கிடந்யத
மைந்தைி யாஎன்றன வானவர் யகானும்
இைந்து பிைவாமல் ஈங்குறவத் தாயன.

கபாருள் : இறைவன் அருளிய பின்னர் நான் எனது பாேக் கூட்டமாகிய

தத்துவங்கறள விட்டு ஒண்றமயான யோதிறயக் கண்டு உள்ளமானது
உடறலவிட்டு யவைாக எங்கும் கேல்லவல்லதாயிற்று. எனினும்
பணியவாடு அவறன மைவாதிருந்த என்றன இறைவன்,
நிலவுலகியலயய மரணமின்ைி கநடுநாள் வாழறவத்தான்.

2586. கமய்வாய்கண் மூக்குச் கேவிகயன்றும் கமய்த்யதாற்ைத்து

அவ்வாய அந்தக் கரணம் அகிலமும்
எவ்வாய் உயிரும் இறையாட்ட ஆடலால்
றகவாய்இ லாநிறை எங்குகமய் கண்டயத.

கபாருள் : கமய், வாய், கண், மூக்கு, கேவி என்னும் உடலில் கபாருந்திய

ஞாயனந்திரியங்கள் ஐந்தும், அறவகளின் வழியான அந்தக்கரணம்
நான்கும் பிை தத்துவங்களும் எவ்வறகப்பட்ட ேீவ வருக்கமும்
இறைவனது ேங்கற்பத்தால் இயங்குவதால் அவன் இவற்றை
இயக்குவதற்குரிய றகயும் கோல்வதற்குரிய வாயும் இன்ைி எங்கும்
உடலாகவும் எங்கும் அைிவாகவும் நிறைந்த பூரணப் கபாருள் என்பது
காணப் கபறுகிைது. இறைவன் ஆட்ட உயிர்கள் ஆடுவதால்
இறைவயன பூரணப் கபாருளாம்.

37. விசுவக் கிராசம்

(விசுவம் - அகிலம், பிரபஞ்ேம். கிராேம் - கவளம். விசுவக்கிராேம் -
அகிலமும் கவளமாதல். இறைவனது கபரு நிறலயில் எல்லாம்
விழுங்கப் கபறும்.)

2587. அழிகின்ை ோயா புருடறனப் யபாலக்

கழிகின்ை நீரில் குமிழிறயக் காணில்
எழுகின்ை தீயில்கர்ப் பூரத்றத கயாக்கப்
கபாழிகின்ை இவ்வுடல் யபாம்அப் பரத்யத.

கபாருள் : ஆகாயத்தில் யதான்றும் நிழல் உருவம் ஆகாயத்தில்

மறைவது யபாலவும், ஓடும் நீரில் உண்டாகும் நீர்க்குமிழி ேிைிதுயநரம்
உண்றம யபால் விளங்கி அந்நீரில் மறைந்து விடுவது யபாலவும், உள்ள
தன்றமறயக் கண்டால், சுடர்விட்டு எழுகின்ை அக்கினியின் முன்னர்க்
கர்ப்பூரத்றதப்யபால, தூலமாகக் காணப்கபறும் இவ்வுடம்பு
காணப்கபைாதாய்ப் பரத்தில் கறரந்து ஒடுங்குவது புலனாம்.

2588. உடலும் உயிரும் ஒழிவை ஒன்ைில்

படரும் ேிவேத்தி தாயம பரமாம்
உடறலவிட்டு இந்த உயிர்எங்கு மாகிக்
கறடயும் தறலயும் கரக்கும் ேிவத்யத.

கபாருள் : தூல உடல் ஒளிமயமான உயிருடன் பிரிப்பின்ைி

ஒன்றுபடின், அப்யபாது அது பரநிறலறய அறடந்து ேிவேத்தியுடன்
ஒன்றுபடும். உடலாகிய ேிறை நீக்கப்பட்ட பிைகு உடலில் இருந்த உயிர்
ேிவம் எங்கும் விளங்குவது யபால விளங்கிப் பருப் பூதத்திலும் நுண்
பூதத்திலும் கலந்து ேிவ வியாபகத்தில் நிற்கும்.

2589. கேவிகமய்வாய் கண்மூக்குச் யேர்இந் திரியம்

அவியின் ைியமன மாதிகள் ஐந்தும்
குவிவுஒன்று இலாமல் விரிந்து குவிந்து
தவிர்வுஒன்று இலாத ேராேரம் தாயன.

கபாருள் : கேவி, கமய், வாய், கண், மூக்கு ஆகிய அைிகருவிகளும்

பக்குவப்படாத மனம் முதலிய அந்தக்கரணமும் புருடனும் ஆகி
ஐந்தும் கபாருந்தி நிறலகபைாமல், உலகமுகமாக விரிந்தும் குவிந்தும்
உள்ளறமயின் பிரபஞ்ேமாகிய அறேவனவும் அறேயாதனவும் தவிர்க்க
முடியாததாகும்.

2590. பரன்எங்கும் ஆரப் பரந்துற்று நிற்கும்

திரன்எங்கும் ஆகிச் கேைிவுஎங்கும் எய்தும்
உரன்எங்கு மாய்உலகு உண்டு உமிழ்க்கும்
வரன்இங்ஙன் கண்டுயான் வாழ்ந்துற்ை வாயை.

கபாருள் : முழுமுதற் ேிவகபருமான் யாண்டும் நீக்கமைச் கேைிந்து

நின்ைருள்கின்ைனன். கேைிவு - நிறைவு. அவன் எங்கணும்
நிறலயபைாய் உயிர்க்கு உயிராகவும் உறைந்தருள்கின்ைனன். யமலும்
தான் அழிவின்ைி நின்று எங்குமாய் நிலவி, காரிய அழிவுபாடாம்
உலகிறன ஒடுக்கிப் பின் யதாற்றுவித்தும் அருள்கின்ைனன்.
திருவருளால் இவ்வுண்றமகறள உணர்ந்து அவன் திருவடிச் ேிைப்புற்று
அவன் அருளால் வாழ்ந்தனன் என்க. (நிறைவு வியாபகம். திரன் -
உறுதி. வரன் - யமன்றமயான கேயல்.)

2591. அளந்து துரியத்து அைிவிறன வாங்கி

உளம்ககாள் பரம்ேகம் உண்டது ஒழித்துக்
கிளர்ந்த பரம்ேிவம் யேரக் கிறடத்தால்
விளங்கிய கவட்ட கவளியனும் ஆயம.

கபாருள் : தத்துவ விோரறணயால் அளந்தைிந்து ேிவ வியாபகமாகிய

அகண்ட அைிவு கபாருந்தும் துரிய நிறலறயப் பற்ைி, உள்ளம்
நிறலகபறுவதானால் பரம் ேகமுகமாய்ச் கேன்று உண்ட யபாகங்கறள
ஒழித்து, கதளிந்த பரம் ேிவத்றதப் கபாருந்தும் வறகயில் அறடந்தால்,
நிறலகபற்று விளங்கும் ேிதாகாய வடிவினன் ஆவான். (துரியத்து
அைிவு - ேிவஞானம்.)

2592. இரும்பிறட நீகரன என்றனயுள் வாங்கிப்

பரம்பர மான பரமது விட்யட
உரம்கபை முப்பாழ் ஒளிறய விழுங்கி
இருந்தஎன் நந்தி இதயத்து ளாயன.

கபாருள் : கனலிறடக் காய்ந்த இரும்பு தன்யமல் பட்ட நீறர உள்

இழுத்துக் ககாள்வறதப் யபால, என்றன உள்யள ககாண்டு மிக
யமன்றமயான பரமானது கீ ழ் யநாக்குவறத விட்டு, வலுப்கபை முப்பாழ்
ஒளிறயயும் விழுங்கி, விளங்கிய எனது நந்தி எம்கபருமான் இதயத்தில்
இருக்கின்ைான். (முப்பாழ் - பரத்தினுறடய ேீவப்பாழ், ேத்திப்பாழ்,
ேிவப்பாழ்.)

2593. கரியுண் விளவின் கனியபால் உயிரும்

உரிய பரமும்முன் ஓதும் ேிவமும்
அரிய துரியயமல் அகிலமும் எல்லாம்
திரிய விழுங்கும் ேிவகபரு மாயன.
கபாருள் : யவழமாகிய யநாய் உண்ட விளாங்கனியபால் ேீவனும் அதன்
யமல் நிறலயாகிய பரமும் ேிவத்தின் முன் ஆகும். ேீவன் துரிய
நிறலறய அறடயுமாயின் ேீவனது சுபாவத் தன்றம எல்லாம்
ேிவகபருமான் மாறும்படி கேய்து தன்வயப்படுத்திக் ககாள்ளும்.

2594. அந்தமும் ஆதியும் ஆகும் பராபரன்

தம்தம் பரம்பரன் தன்னிற் பரமுடன்
நந்தறம யுண்டுகமய்ஞ் ஞானயம யாந்தத்யத
நந்தி யிருந்தனன் நாமைி யயாயம.

கபாருள் : ேகல தத்துவங்களுக்கும் முதலாகவும் முடிவாகவும் உள்ள

பரனாகிய ேிவகபருமான் அவரவர்களுறடய யமலான பரம் என்ை
நிறலயில் கபாருந்தியுள்ளான். அவனிடம் அணுகியவர்க்குப் பரத்தின்
கீ ழான தத்துவங்கறள உண்டு, காண்பான், காட்ேி, காட்ேிப் கபாருள்
ஆகியவற்ைின் முடிவில் நந்திகயம் கபருமான் எழுந்தருளியிருக்கும்
உண்றமயிறன நம்மால் அைியமுடியாது. (யநயம் - ேிவம். யநயாந்தம் -
ேிவதுரியம்)

38. வாய்வம

(வாய்றம - ேத்தியம். கபாய்ப் கபாருளிலிருந்து நீங்கி கமய்ப்

கபாருறளச் யேர்தல் இங்கு யபேப் கபறும்.)

2595. அற்ைது உறரக்கில் அருள்உப யதேங்கள்

குற்ைம் அறுத்தகபான் யபாலும் கனலிறட
அற்ைை றவத்துஇறை மாற்ைை ஆற்ைிடில்
கேற்ைம் அறுத்த கேழுஞ்சுடர் ஆகுயம.

கபாருள் : அருள் உபயதேங்களால் மலம் நீங்கிய ேீவனது இயல்றபக்

கூைின், அனலிறடயிட்டுக் குற்ைத்றதப் யபாக்கிய கபான்றனப்
யபால்வதாகும். மலம் நீங்குமாறு இறைவறன மாறுதலின்ைி மனத்தில்
றவத்து தியானித்தால் இருறள நீக்கிய கேழுறமயான சுடராக
விளங்கும்.

2596. எல்லாம் அைியும் அைிவு தறனவிட்டு

எல்லாம் அைிந்தும் இலாபம்அங்கு இல்றல
எல்லாம் அைிந்த அைிவிறன நான்என்னில்
எல்லாம் அைிந்த இறைகயன லாயம.

கபாருள் : எல்லாவற்றையும் அைிகின்ை ேிவமாகிய யபரைிவுப்

கபாருறள விட்டு, பிை உலகியல் கபாருள் எல்லாவற்றையும் அைிந்தும்
பயன் ஒன்றும் இல்றல. அவ்வாறு எல்லாவற்றையும் அைியும்
யபரைிவுப் கபாருறள நான் என்று பாவறனப் பயனால் உணரில்
எல்லாம் அைிந்த ேிவமாகச் ேீவன் ஆகும் என்று கூைலாம்.

2597. தறலநின்ை தாழ்வறர மீ து தவஞ்கேய்து

முறலநின்ை மாதுஅைி மூர்த்திறய யானும்
புறலநின்ை கபால்லாப் பிைவி கடந்து
கறலநின்ை கள்வறனக் கண்டுககாண் யடயன.

கபாருள் : ேிரேில் கபாருந்தியுள்ள யமருவின்மீ து நின்று இறடவிடாது

தியானம் கேய்து, அருள் சுரக்கின்ை பார்வதி யதவிறய ஒரு கூைாக
உறடய பரயமஸ்வரறன யானும் ஊன் கபாதிந்த யதக தர்மத்றதக்
கடந்து, ேந்திரகறலயில் மறைந்து விளங்கும் கபருமாறனக் கண்டு
ககாண்யடன். (மாதைிமூர்த்தி - அர்த்தநாரி.)

2598. தாயன உலகில் தறலவன் எனத்தகும்

தாயன உலகுக்குஓர் தத்துவ மாய்நிற்கும்
வாயன மறழகபாழி மாமறை கூர்ந்திடும்
ஊயன உருகிய உள்ளம்ஒன் ைாயம.

கபாருள் : திருவடியுணர்வு றகவரப்கபற்ை ஒருவர் உலக முதல்வர்

எனப்படும் தகுதியினராவர். அவயர உலகினுக்கு கமய்ப்கபாருள்
உணர்த்தும் கமய்ம்றமயரும் ஆவர். கேந்தமிழ் மாமறைகள் வாயன
கபாழிவிக்கும் வண்றம வாய்ந்தது. அம்மறையினால் மிகச் கேய்யும்
திரு ஐந்கதழுத்றதக் கணிப்பதால் ஊயன உருகிய உள்ளத்துள்
உறையும் ஒப்பிலாச் ேிவகபருமானுடன் ஒன்ைாய் ஒடுங்கும்.

2599. அருள்கபற்ை காரணம் என்ககால் அமரில்

இருளற்ை ேிந்றத இறைவறன நாடி
மருளுற்ை ேிந்றதறய மாற்ைி அருறமப்
கபாருளுற்ை யேவடி யபாற்றுவர் தாயம.

கபாருள் : ேிவகபருமான் திருவருள் றகவரப் கபற்ைதன் காரணம் என்

ககால் என ஆராயின், திருவருள் விளக்கால் ேிந்றத இருள்கின்ை பின்
அவ்வுள்ளத்தின்கண் இறைவறன நாடி அதுயவ விருப்பமாக
இருப்பதாகும். அவ் இறைவன் திருவருளால் மருளுற்ை ேிந்றதறய
மாற்றுவர். அருறமப் கபாருள் உற்ை திருவடிறயப் யபாற்றுவர்.
கபாருள் : என்றும் கபான்ைாமல் நின்று நிலவும் கமய்ம்றம (அமரில் -
விருப்பமாக இருந்தால்,)
2600. கமய்கலந் தாயராடு கமய்கலந் தான் என்றனப்
கபாய்கலந் தார்முன் புகுதா ஒருவறன
உய்கலந்து ஊழித் தறலவனு மாய்நிற்கும்
கமய்கலந்து இன்பம் விறளந்திடும் கமய்யர்க்யக.

கபாருள் : கமய்ப் கபாருயளாடு கலந்திருப்பவரது ஊனிலும் உயிரிலும்

பிரிப்பின்ைி நிற்பவனும், பிரபஞ்ேப் பற்று உள்ளவரிடம் கேன்று
அறடயாதவனுமாகிய இறைவறன உய்யும் வறக அைிந்து நாடுபவரது
பற்றுக்கறள அழிப்பவனாய் நின்று அவரது உயிரிலும் உடலிலும்
கபாருந்தி இன்பத்றத விறளவிப்பவனாகவும் உள்ளான்.

2601. கமய்கலந் தாகராடு கமய்கலந் தான்மிகப்

கபாய்கலந் தாருள் புகுதாப் புனிதறன
றககலந் தாவி எழும்கபாழுது அண்ணறலக்
றககலந் தார்க்யக கருத்துை லாயம.

கபாருள் : கமய்யன்பினருடன் மிகவும் கமய்கலந்து விளங்குபவன்

ேிவன். கபாய்க்கலப்பு உறடயார்பால் ஒரு ேிைிதும் புகுதல் கேய்யாத
ஒப்பில் ஒருவனாம் தூயயாறன இறடயைாது நிறனயுங்கள். அப்பயிற்ேி
மிகுதியால் ஆவி உடம்பிறன விட்டு நீங்கி கவளி யமவுங்காறல
அண்ணலாகிய ேிவகபருமாறனப் பண்ணறம திரு ஐந்கதழுத்தால்
பரவி அவன் திருவடியிற் கலத்தல் கேய்யுங்கள். அங்ஙனம் கலப்பாயர
அவன் திருவடிக் கருத்திறன எய்தியனார் ஆவர். வாய்றமச் ேிைப்பிறன
இதன்கண் காண்க.

2602. எய்திய காலத்து இருகபாழு தும்ேிவன்

கமய்கேயின் யமறல விதியது வாய்நிற்கும்
கபாய்யும் புலனும் புககலான்றும் நீத்திடில்
ஐயனும் அவ்வழி யாகிநின் ைாயன.

கபாருள் : முன்மந்திரத்தில் கூைியவாறு ேிரேில் பிராணன் யமாது

தறல அறடந்து பகலிலும் இரவிலும் ேிவத்றத உடம்பில்
கபாருந்தும்படி நிறனந்திருப்பின் ேிரேின் யமல்உள்ள தறலவனாக
விளங்குவான். கபாய்யான பிரபஞ்ே யநாக்கில் கேல்லுதறலயும்
புலன்வழிச் கேல்லுதறலயும் விட்டு நிற்கில் தறலவனும் முன்கூைிய
கபால வழியில் எதிர்ப்பட்டு விளங்குவான்.

2603. எய்துவது எய்தாது ஒழிவது இதுஅருள்

உய்ய அருள்கேய்தான் உத்தமன் ேீர்நந்தி
கபாய்கேய் புலன்கநைி ஒன்பதும் தாள்ககாளின்
கமய்கயன் புரவிறய யமற்ககாள்ள லாயம.

கபாருள் : முன் இரு மந்திரங்களில் கூைியவாறு பிராண கேயம்

அறமவதும் அறமயாது யபாவதும் திருவருறளப் கபாருத்ததாகும்.
இந்கநைி உத்தமமான நந்திகயம் கபருமான் ேீவர்கள் உய்தி கபறும்
கபாருட்டு அருளிச் கேய்ததாகும். கபாய்யானறவகளுக்கு விறள
நிலமான ஒன்பது துவாரங்கறளயும் அறடத்து நின்ைால் கமய்யான
ஆகாயம் புரவிறயக் ககாண்டு ேீவ யாத்திறர கேய்யலாம். (தாள்
ககாள்ளுதல் - தாழ்ப்பாள் இடுதல். கமய்கயன் புரவிறய - யதகத்தில்
ஓடும் வாேிறய.)

2604. றககலந் தாறனக் கருத்தினுள் நந்திறய

கமய்கலந் தான்தன்றன யவத முதல்வறனப்
கபாய்கலந் தார்முன் புகுதாப் புனிதறனப்
கபாய்கமாழிந் தார்க்யக புகலிட மாயம.

கபாருள் : சுழுமுறன நாடியில் கலந்திருப்பவனும் ேிந்திப்பார்

மனத்துள் விளங்கும் நந்தியும், மனத்யதாடு உடம்பிலும்
கபாருந்தினவனும் யவத முதல்வனும் பிரபஞ்ேப் பற்றை விடாதவருக்கு
அருள் கேய்யாத நிமலனும் ஆகிய இறைவன் உடல் பற்றையும்
பிரபஞ்ேப் பற்றையும் விட்டவர்களுக்குத் தஞ்ேம் அளிப்பவனாக
உள்ளான்.

2605. கமய்த்தாள் அகம்படி யமவிய நந்திறயக்

றகத்தாள் ககாண்டுஆரும் திைந்துஅைி வாரில்றலப்
கபாய்த்தாள் இடும்றபறயப் கபாய்யை நீவிட்டங்கு
அத்தாள் திைக்கில் அரும்யபை தாயம.

கபாருள் : உண்றமயான திருவடிகள் உள்ளத்தில் கபாருந்தும்படி

றவக்கின்ை நந்திறயச் சுழுமுறனயாகிய தாழ்ப்பாறளத் திைந்து
ககாண்டு யாரும் அைிபவர் இல்றல. கபாய்யினது மூலம் றவக்கப்பட்ட
உடல்பற்றை நீ விட்டு, அங்குச் சுழுமுறனறயத் திைந்துககாண்டால்
அதுயவ கிறடத்தற்கரிய யபைாகும்.

2606. உய்யும் வறகயால் உணர்வினால் ஏத்துமின்

கமய்யன் அரகனைி யமலுண்டு திண்கணனப்
கபாய்கயான்றும் இன்ைிப் புைம்கபாலி வார்நடு
ஐயனும் அங்யக அமர்ந்துநின் ைாயன.
கபாருள் : உய்திகபை யவண்டின் ேீவர்களாகிய நீங்கள் உணர்வினால்
யபாற்றுங்கள். அப்யபாது கமய்யான இறைவன் அறமத்துக் ககாடுத்த
ேன்மார்க்க கநைி விறளயும். உறுதியுடன் கபாய்யான உடறலக் கடந்து
விளங்குவாரது ேகஸ்ரதள கமலத்தில் எமது தறலவனும் அங்குச்
ேீவனுடன் யபதமின்ைி விளங்குவான்.

2607. வம்பு பழுத்த மலர்ப்பழம் ஒன்றுண்டு

தம்பால் பைறவ புகுந்துஉணத் தான்ஒட்டாது
அம்புககாண்டு எய்திட்டு அகலத் துரத்திடில்
கேம்கபான் ேிவகதி கேன்றுஎய்த லாயம.

கபாருள் : மணம் கமழ்கின்ை ேகஸ்ரதளமாகிய மலரில் ேிவமாகிய

கனி ஒன்றுண்டு. அக்கினி விஷய வாேறனயாகிய பைறவகள்
ககாத்தித் தின்னுவதற்கு எட்டாததாகும். அவ்விஷய வாேறனகளாகிய
பைறவகறளச் ேீவ ேத்திறய யமல்யநாக்கச் கேய்யும் அம்பால் எய்து
அகலத் துரத்திடில் கேம்கபான் ஒளியுடன் கூடிய ேிவ ேக்திறயச்
கேன்று அறடயலாகும்.

2608. மயக்கிய ஐம்புலப் பாேம் அறுத்துத்

துயக்குஅறுத் தாறனத் கதாடர்மின் கதாடர்ந்தால்
தியக்கம்கேய் யாயத ேிவன்எம் கபருமான்
உயப்யபா எனமனம் ஒன்றுவித் தாயன.

கபாருள் : கேந்கநைி ஒழுகும் கேம்கபாருள் துணிவினறர மயக்கம்

கேய்தற்கபாருட்டு முறனந்கதழும் ஐம்புலப் பாேங்கறள அருளால்
அறுத்து அருளுபவன் ேிவன். அவயன ஆருயிரின் தடுமாற்ைப் பிைப்பின்
கலக்கத்றதயும் தவிர்த்தருளினன். அவன் திருவடியிறனத்
கதாடருங்கள். அங்ஙனம் அளவிைந்த காதலுடன் கதாடர்ந்தால் ஒரு
ேிைிதும் மயக்குவறதச் கேய்யாமல் எம்கபருமானாகிய ேிவன் ஆருயிர்
உய்ந்து யபாமாறு அவ்வுயிர்களின் மனத்றத
ஒருறமப்படுத்தியருள்வன்.

2609. மனமது தாயன நிறனயவல் லாருக்கு

இனகமனக் கூறும் இருங்காயம் யமவல்
தனிவினில் நாதன்பால் தக்கன கேய்யில்
புனிதன் கேயலாகும் யபாதப் புவிக்யக.

கபாருள் : ேிவகபருமான் திருவடிகறள மனம் மாைாது பயிற்ேி

மிகுதியால் தாயன நிறனயும் அத்தன்றம வாய்ந்த திருகநைி
வல்லார்க்கு அவர்தம் அரும்கபரும் அைிவுத் கதாண்டிற்குத் துறணயாய்
இனமாய் நிற்பது அவர்தம் தூய உடம்யபயாகும். அவ்வுடம்பு யமவும்
ஒண்றமயுடன் தனித்திருந்து ேிவகபருமாறனத் திருவருளால் உள்ளக்
கிழியின் உருகவழுதி அத்தறலவன்பால் ஒப்புவித்தல் யவண்டும்.
அதுயவ தக்கன் கேய்யும் தவமாகும். அத்தவத்திறனச் கேய்யில்
தூயயானாகிய ேிவன் தன் திருவடியுணர்வாம் அைிவு நிலத்தில் உய்ந்து
யபாமாறு அருளிச் கேய்வன்.

39. ஞானி தசயல்

(ஞானி கேயல் - தன் உண்றமறய உணர்ந்த ஞானியினது கேய்றக.

ஞானியினது கேயலாவது, விறனறயக் கடிதல்.)

2610. முன்றன விறனவரின் முன்னுண்யட நீங்குவர்

பின்றன விறனக்கணார் யபர்ந்தைப் பார்ப்பர்கள்
தன்றன அைிந்திடும் தத்துவ ஞானிகள்
நன்றமயில் ஐம்புலன் நாடலி னாயல.

கபாருள் : நன்றமறயத் தராத ஐம்புலன்களின் தன்றம

ஆராய்தலினால், நன்றமறயத் தருகின்ை தன்னுண்றமறய உணர்ந்த
தத்துவ ஞானிகள், முற்பிைப்பில் கேய்த பழவிறனகள் வந்து
உறுமாயின் அவற்றை அனுபவித்துக் கழிப்பர். பின் இைப்பில் கேய்யும்
விறனகறளக் கருதிச் கேய்யாது அவற்ைினின்றும் நீங்க முயற்ேி
கேய்பவராவர்.

2611. தன்றன அைிந்திடும் தத்துவ ஞானிகள்

முன்றன விறனயின் முடிச்றே அவிழ்ப்பார்கள்
பின்றன விறனறயப் பிடித்துப் பிறேவர்கள்
கேன்னியில் றவத்த ேிவனரு ளாயல.

கபாருள் : தன் உண்றமறய உணர்ந்த தத்துவஞானிகள், பழவிறனயின்

பந்தத்றதச் ேிவ ேிந்தறனயால் விலக்கி விடுவார்கள். ேிரேின் யமல்
விளங்கும் ேிவனது திருவருளால் யமல்வரும் விறனறயத் யதாற்ைம்
எடுக்காமயல அழித்துவிடுவர்.

2612. மனவாக்குக் காயத்தால் வல்விறன மூளும்

மனவாக்கு யநர்நிற்கில் வல்விறன மன்னா
மனவாக்குக் ககட்டவர் வாதறன தன்னால்
தறனமாற்ைி யாற்ைத் தகுஞானி தாயன.

கபாருள் : ேீவர்களின் மனம் வாக்கு காயம் ஆகிய முக்காரணங்களால்

வன்றமயான விறன வந்து பற்றும். ேீவர்களின் முக்கரணங்களும்
உலகியறலப் பற்ைாமல் ேிவறனப் பற்ைினால் வலிய விறன வந்து
பற்றுமாறு இல்றல. ோதறன தன்னால் மனம் வாக்கு கேயல் ககட்டு
கமௌனமாய் இருப்பவர் தன்றன விறன பற்ைாமல் மாற்ைி அறமத்துக்
ககாள்ளும் ஞானியர் ஆவார்.

40. அவா அறுத்தல்

(அவா அறுத்தலாவது, கபாருளின்யமல் கேல்லும் ஆறேறயப்

யபாக்குதல். அவாயவ பிைப்பு ஈனும் வித்தாதலால் அவாறவ
கவறுப்பது ஞானியர் கடனாகும்.)

2613. வாேியும் ஊேியும் யபேி வறகயினால்

யபேி இருந்து பிதற்ைிப் பயனில்றல
ஆறேயும் அன்பும் அறுமின் அறுத்தபின்
ஈேன் இருந்த இடம்எளி தாயம.

கபாருள் : பிராணறனயும் நடு நாடிறயயும் பற்ைிப் யபேியும்,

யபசுவயதாடு அவற்றை கநைிப்படுத்தும் முறைறய அைிந்து பிைர்க்கு
எடுத்துறரத்தும் ஒரு பயறனயும் அறடய முடியாது. கபாருள்யமல்
கேல்லும் ஆறேறயயும் மக்கள்யமல் கேல்லும் பாேத்றதயும்
நீக்குங்கள். அவ்வாறு நீக்கின பிைகு ஈசுவரன் இருக்கும் இடம் எளிதாக
உணரப்கபறும்.

2614. மாடத்து ளான்அலன் மண்டபத் தான்அலன்

கூடத்து ளான்அலன் யகாயில்உள் ளான்அலன்
யவடத்து ளான்அலன் யவட்றகவிட் டார்கநஞ்ேில்
மூடத்து யளநின்று முத்திதந் தாயன.

கபாருள் : இறைவன் வட்டுச்சுவரில்

ீ உள்ள மாடங்களில் இருப்பவன்
அல்லன். தனியய மண்டபங்களில் இருப்பவன் அல்லன். வடுகளின்
ீ தனி
அறையில் இருப்பவனும் அல்லன். ஆலயங்களில் இருக்கிைான்
என்பதும் அல்ல. யவடம் பூண்டவர்களிடம் விளங்குவான் என்பதும்
அல்ல. ஆனால் அவன் ஆறேறய விட்டவரது உள்ளத்தில் உள்ளிருந்து
ககாண்யட அவறர இயக்கி முத்திறயத் தந்தருளுகிைான்.

2615. ஆறே அறுமின்கள் ஆறே அறுமின்கள்

ஈேயனாடு ஆயினும் ஆறே அறுமின்கள்
ஆறே படப்பட ஆய்வரும் துன்பங்கள்
ஆறே விடவிட ஆனந்தம் ஆயம.
கபாருள் : எவ்வறகயான ஆறேகளாயினும் அறவகறள அையவ
விட்டுவிடுங்கள். இறைவயனாடும்கூட ஆறேறயச் கேலுத்தாது
விடுங்கள். ஆறேறயச் கேலுத்தச் கேலுத்த அவற்ைால் உயிருக்குத்
துன்பயம வரும் ஆறேறய அையவ விட்டால் ஆனந்தம் உண்டாகும்.

2616. அடுவன பூதங்கள் ஐந்தும் உடயன

படுவழி கேய்கின்ை பற்ைை வேி
ீ
விடுவது யவட்றகறய கமய்ந்நின்ை ஞானம்
கதாடுவது தம்றமத் கதாடர்தலும் ஆயம.

கபாருள் : நுண் பூதங்களாகிய ேத்தம், பரிேம், ரூபம், இரேம், கந்தம்

ஆகிய ஐந்தும் ேீவர்கறள உலகமுகமாய்த் தூண்டித் துன்புறுத்துவன.
இறவ உடனிருந்து தீய வழியில் கேலுத்துவதாய் உண்டாகின்ை
பற்றுக்கறளக் ககடுத்து, ஆறேறய விட்டு, உண்றமயான ஞானத்றத
எட்டுவது ேீவர்கள் தமது உண்றம நிறலறய அைிய முற்படுவது
ஆகும்.

2617. உவாக்கடல் ஒக்கின்ை ஊழியும் யபான

துவாக்கட லுள்பட்டுத் துஞ்ேினர் வாயனார்
அவாக்கட லுள்பட்டு அழுந்தினர் மண்யணார்
தவாக்கடல் ஈேன் தரித்துநின் ைாயன.

கபாருள் : பருவகாலத்துப் கபாங்கும் கடல்யபான்று அளவின்ைிப்

கபாங்கி உலகிறன அழித்த நீருழிகள் பல கழிந்தன. இவற்றைக்
கடலூழி என்ப. வானவர் முதலாயனாரும் இன்ப துன்பக் கடலுட்பட்டுப்
பிைப்பதற்யக ஆளாகி அழுந்தினர். என்றும் கபான்ைாப் யபரின்ப
அருளாழிறயச் ேிவகபருமான் தாங்கி நின்ைனன். பவுர்ணமியின் யபாது
கடல் கபாங்கும் என்பர்.

2618. நின்ை விறனயும் பிணியும் கநடுஞ்கேயல்

துன்கதாழில் அற்றுச் சுத்தமது ஆகலும்
பின்றுஐங் கருமமும் யபர்த்தருள் யநர்கபற்றுத்
துன்ை அழுத்தலும் ஞானிகள் தூய்றமயய.

கபாருள் : கநடுநாள் நீங்காமல் நின்ை இருவிறனயும் மும்மலப்

பாேமும் அறவகளால் அறமந்த கேயலும் கபாருந்தும் இயக்கம்
அற்றுத் தூய்றம கபறுதலும், பின்னர் ேிருஷ்டியாதி ஐந்கதாழிறலயும்
நீக்கி அருள் மயமாக்கி, ஆழ்ந்து நிற்கச் கேய்தயல ஞானிகளது
தூயநிறலயாம். ஞானியர் இருவிறன மும்மலப் பாேக் கட்டறுத்துத்
தூய்றம கபற்று இருப்பர்.
2619. உண்றம உணர்ந்துை ஒண்ேித்தி முத்தியாம்
கபண்மயல் ககட்டுஅைப் யபைட்ட ேித்தியாம்
திண்றமயின் ஞானி ேிவகாயம் றகவிட்டால்
வண்றம அருள்தான் அறடந்துஅன்பில் ஆறுயம.

கபாருள் : ேீவன் தனது உண்றமச் கோரூபம் ஒளி மயம் என்று

உணர்ந்து நிற்கில் அைிவுடன் கூடிய ேித்தியும் முத்தியும் கபாருந்தும்.
கபண் ஆறேறய விட்டு நிற்கில் அட்டமா ேித்திப் யபறுகள் கிட்டும்.
உறுதியான ேிவப்பற்றுறடய ஞானி தனது யதகத்றத நழுவவிட்டால்
ேிவத்தின் அருள் நின்று பின் ேிவத்றதச் ோர்ந்துவிடுவர். (அன்பு-ேிவம்.)

2620. அவன்இவன் ஈேன்என்று அன்புை நாடிச்

ேிவன்இவன் ஈேன்என்று உண்றமறய ஓரார்
பவன்இவன் பல்வறக யாம்இப் பிைவி
புவன்இவன் யபாவது கபாய்கண்ட யபாயத.

கபாருள் : ேிவமாக இச்ேீவன் ஆகயவண்டும் என்று இறைவறன

அன்பினால் நாடி ேிவனாகயவ இவன் மாைிப் பதிநிறலறய
அறடகிைான் என்ை உண்றமறய உலகவர் உணரமாட்டார். ஆனால்
இச்ேீவன் ேிவயனயாகும். பலவறகயான பிைப்புக்கறள எடுத்துப் பல
புவனங்களுக்குச் கேல்வது உண்றமறய உணராமல் கபாய்ப்
கபாருளில் பற்றுக்ககாண்டயதயாம். (பவன்-ேிவன்)

2621. ககாதிக்கின்ை வாறும் குளிர்கின்ை வாறும்

பதிக்கின்ை வாறுஇந்தப் பாரக முற்றும்
விதிக்கின்ை ஐவறர யவண்டாது உலகம்
கநாதிக்கின்ை காயத்து நூகலான்றும் ஆயம.

கபாருள் : இப்பிரபஞ்ேம் முழுவதும் ேீவர்களுக்குத் துன்பந்தருகின்ை

தூல உடலில் விடுவதும், அது நீங்குமாறு கேய்வதும் மீ ண்டும்
பிைவியில் யேர்ப்பதும் ஆகியவற்றை அறமத்துத் தருகின்ை பிரமனாதி
ஐவறர அைிவுறடயயார் விரும்பமாட்டார். அவர் கவறுப்பிறனச்
கேய்கின்ை தூல உடலில் சூக்கும யதகத்துச் கேல்லும்
சுழுமுறனயாகிய நாடிறயப் கபாருந்தி யுள்ளறமயின் என்ைபடி.

2622. உய்ந்தனம் என்பீர் உறுகபாருள் காண்கிலீர்

கந்த மலரில் கலக்கின்ை நந்திறயச்
ேிந்றதயில் றவத்துத் கதளிவுைச் யேர்த்திட்டால்
முந்றதப் பிைவிக்கு மூலவித் தாயம.
கபாருள் : யமல்வரும் பிைவிறய மாற்ைி அறமக்கும் ஞானத்றதப்
கபற்றுள்யளாம் என்பீர். அத்தறகய ஞானத்துக்கு அடிப்பறட எது
என்பறத அைியமாட்டீர். மூலாதாரத்தில் வரிய
ீ ேத்தியாகக்
கலந்திருக்கின்ை உருத்திர மூர்த்திறயச் ேிந்தறனயால் கீ யழயுள்ள
அக்கினிறய யமல் எழச் கேய்து ஒளிமயமாய்க் கண்டால், முன்
யநாக்கியுள்ள பிைவிறயப் யபாக்க மூல காரணமாக அறமயும்.

41. பத்தியுவடவம

(பத்தியுறடறம யாவது அகண்ட ேிவத்திடம் பத்தி ககாள்வது.)

2623. முத்திகேய் ஞானமும் யகள்வியு மாய்நிற்கும்

அத்தறன மாயா அமரர் பிரான்தறனச்
சுத்தறனத் தூய்கநைி யாய்நின்ை யோதிறயப்
பத்தர் பரசும் பசுபதி தாகனன்யை.

கபாருள் : ேீவர்களுக்கு வடு

ீ யபற்றை அளிக்கும் ஞான
கோரூபமாகவும் மந்திர கோரூபமாகவும் உள்ள தறலவனும், அழியாத
யதவர்கறள நடத்துபவனும், தூய்றம யானவனும் தூய கநைியாகவும்
விளங்கும் யோதியும் ஆகிய ேிவகபருமான் பத்தர்களால் யபாற்ைப்
கபறும் பசுபதியும் ஆவான்.

2624. அடியார் அடியார் அடியார்க்கு அடிறமக்கு

அடியனாய் நல்கிட்டு அடிறமயும் பூண்யடன்
அடியார் அருளால் அவனடி கூட
அடியான் இவன்என்று அடிறமககாண் டாயன.

கபாருள் : ேிவத்தின் ேந்தான பரம்பறரயில் வந்த அடியார்மாட்டு,

அடிறமக்கு அடியனாகி அவரிடம் அடிறமப்பட்யடன். அவ்வாறு அடியார்
அருளால் திருவடி ஞானம் கபை என்றனயும் அவன் அடியார்களுள்
ஒருவனாக ஏற்றுக் ககாண்டான்.

2625. நீரிற் குளிரும் கநருப்பினிற் சுட்டிடும்

ஆர்இக் கடன்நந்தி ஆமாறு அைிபவர்
பாரில் பயனாறரப் பார்க்கிலும் யநரியர்
ஊரில் உமாபதி யாகிநின் ைாயன.

கபாருள் : இறைவன் தன்றனச் ோர்ந்தார்க்கு நீறரவிடக் குளிர்ச்ேிறயத்

தருபவனும், பிரபஞ்ேத்றதச் ோர்ந்தார்க்கு கநருப்றபவிட
கவம்றமறயத் தருபவனும் ஆவான். யார் இம்முறைறமறய இவ்வாறு
கேய்கின்ைான் என்பறத அைியவல்லார்? அவன் உலகத்தில் பயன்
அளிப்பவறரக் காட்டிலும் யநர்றமயானவன். அத்தறகயவன்
நிறனப்பவர் உள்ளத்தில் உறமயயாடு எழுந்தருளியுள்ளான். (கடன்
முறைறம. யநரியர் - முறை தவைாதவர். ஊர் - ேித்தம்.)

2626. ஒத்துஉலகு ஏழும் அைியா ஒருவன்என்று

அத்தன் இருந்திடம் ஆரைி வார்கோல்லப்
பத்தர்தம் பத்தியில் பாற்படில் அல்லது
முத்திறன யார்கோல்ல முந்துகின் ைாயர.

கபாருள் : ஏழு உலகத்தாரும் ஒருங்கு திரண்டு ஆராய்ந்தாலும் ஆராய

முடியாத ஒப்பற்ைவனாகிய என் தறலவன் எழுந்தருளியிருக்கும்
இடத்றத யாயர அைிய வல்லார்? கோல்வாயாக! ேிவத்தின் பால் பத்தி
ககாண்டு ஊர்த்துவ ேகஸ்ரதளம் விழிப்பறடந்த குருறவ அறடந்து,
அவரது ேகாயத்றதப் கபற்ைவர்க்கு அல்லாமல் முத்துப்யபான்ை
கவண்ணிை ஒளியில் விளங்குகின்ை அவறளக் காணலாம் என்று
கோல்பவர் ஒருவரும் இல்றல.

2627. ஆன்கன்று யதடி அறழக்கும் அதுயபால்

நான் கன்ைாய் நாடி அறழத்யதன்என் நாதறன
வான்கன்றுக்கு அப்பாலாய் நின்ை மறைப்கபாருள்
ஊன்கன்ைான் நாடிவந்து உள்புகுந் தாயன.

கபாருள் : பசுவினது கன்று தாறய நாடிக் கதைி அறழப்பது யபால,

நான் கன்ைின் தன்றமயில் இருந்து என் தாயாகிய ேிவத்றதப்
பத்தியினால் கதைி அறழத்யதன். வான் உலக வாேிகளுக்கும்
அப்பாற்பட்டு நிற்கும் மறைப்கபாருள் ஊனில் கட்டப்கபற்ைிருக்கும்
என்றன விரும்பி என் உள்ளத்தில் எழுந்தருளியுள்ளான்.

2628. கபத்தத்தும் தன்பணி இல்றல பிைத்தலால்

முத்தத்தும் தன்பணி இல்றல முறைறமயால்
அத்தற்கு இரண்டும் அருளால் அளித்தலால்
பத்திப்பட் யடார்க்குப் பணிஒன்றும் இல்றலயய.

கபாருள் : மல பந்தத்தில் உள்ள ேீவர்கள் பிைக்கும் நியதிறயக்

கடவாதவர் ஆதலால், அவர்களாகச் கேய்து ககாள்ளும் முயற்ேி
பயனளிக்காமல் யபாகும். முத்தி நிறலயில் உள்ளவர் இறைவறனத்
தவிர யவறு ஒன்றும் நிறனயாத வராதலால் அவர்களது
முயற்ேியின்ைியய யவண்டுவன கபாருந்தும். தறலவனாகிய
ேிவத்துக்கும் மலபந்த முறடயயார்க்குச் கேய்யும் பிைவிப் பிணிப்பும்
மல மற்யைார்க்குச் கேய்யும் அருட் பிணிப்பும் ஆகியறவ
அருட்கேயலாதலால் இறைவறனப் பத்தி பண்ணிக்
ககாண்டிருப்யபார்க்குச் கேயல் ஒன்றும் இல்றல.

2629. பைறவயிற் கற்பமும் பாம்புகமய் யாகக்

குைவம் ேிலம்பக் குளிர்வறர ஏைி
நைவார் மலர்ககாண்டு நந்திறய யல்லால்
இறைவன் என்று என்மனம் ஏத்தகி லாயவ.

கபாருள் : காயம் கற்பமாக, குண்டலினி ேத்தி உம்பில் விளங்கவும்,

நாத ஒலி யகட்க, ேிரேின் உச்ேியில் விளங்கும் ஒளி மண்டலத்தில் ஏைி,
யதன்பிலிற்றும் ேகஸ்ரதள மலறரக் ககாண்டு நந்திகயம் கபருமாறன
வழிபடுவது அல்லாமல், பிை கதய்வத்றத இறைவன் என்று கருதி
வழிபடுவதற்கு என் மனம் இடம் தராது. (காய கற்பம் - உடம்றப
கநடிது வாழச் கேய்வது.)

2630. உறுதுறண நந்திறய உம்பர் பிராறனப்

கபறுதுறண கேய்து பிைப்பறுத்து உய்மின்
கேைிதுறண கேய்து ேிவனடி ேிந்தித்து
உறுதுறண யாய்அங்கி ஆகிநின் ைாயன.

கபாருள் : ேீவர்களுக்கு எப்யபாதும் உற்ை துறணயாகவுள்ள நந்தியும்,

யதவர்களுக்குத் தறலவனும் ஆகியவறன துறணவனாகப் கபற்றுக்
ககாண்டு பிைப்பிறன ஒழித்துக் கறடத்யதறுங்கள். அவறன
கநருக்கமான துறணவனாகக் ககாண்டு அவனது திருவடிறயச்
ேிந்தித்து இருக்க, உற்ை துறணவனாய் ஒளி வடிவினனாக நின்று
அருளுகின்ைான்.

2631. வானவர் தம்றம வலிகேய்து இருக்கின்ை

தானவர் முப்புரம் கேற்ை தறலவறனக்
கானவன் என்றும் கருவறர யாகனன்றும்
ஊன்அத னுள்நிறனந்து ஒன்றுபட் டாயர.

கபாருள் : ஒளி மண்டல வாேிகளாகிய யதவர்கறள அடக்கி

இருக்கின்ை, இருள் மண்டல வாேிகளாகிய அசுரர்களது முப்புரத்றத
அழித்த தறலவறன, நாத மயமானவன் என்றும் வரிய
ீ யகாேத்தில்
விளங்குபவன் என்றும் ஊன்கபாதிந்த இவ்வுடம்புள் விளங்குபவன்
என்றும் அைிந்து ஞானிகள் வழிபட்டார்கள். (கானவன் - கானத்தில்
விளங்குபவன்.)

2632. நிறலகபறு யகடுஎன்று முன்யன பறடத்த

தறலவறன நாடித் தயங்கும்என் உள்ளம்
மறலயுளும் வானகத் துள்ளும் புைத்தும்
உறலயளும் உள்ளத்து மூழ்கிநின் யையன.

கபாருள் : குண்டலினி ேத்திறய மூலாதாரத்தி னின்றும் எழுப்பிச்

ேகஸ்ரதளத்தில் யேர்க்கும் முறைறய அைிந்து நிறலகபறுக அல்லது
அைியாது யகடு சூழ்வாயாக என்று கருவி கரணங்கறளப் பறடத்துக்
ககாடுத்த தறலவறன நாடி, எனது உள்ளமானது ஒளி கபற்று
விளங்கும். அவறனச் ேிரமாகிய மறலயிலும் கநற்ைி நடுமுதல் பிரமப்
புறழவறரயுள்ள பகுதியிலும் விரிந்த ேகஸ்ரதளமாகிய புைத்திலும்
மூலாதாரமாகிய உறலயிலும் மன மண்டலமாகிய உள்ளத்திலும்
தியானித்து ஆழ்ந்திருந்யதன்.

42. முத்தியுவடவம

(முத்தியுறடறம - வடு
ீ யபறு உறடறம. அஃதாவது விடுதறல
கபறுதல். பத்தியினால் கிட்டுவது முத்தி. ேீவன் முத்தியின் தன்றம
இங்கு கூைப் கபறும்.)

2633. முத்தியில் அத்தன் முழுத்த அருள்கபற்றுத்

தத்துவ சுத்தி தறலப்பட்டுத் தன்பணி
கமய்த்தவம் கேய்றக விறனவிட்ட கமய்யுண்றமப்
பத்தியில் உற்யைார் பரானந்த யபாதயர.

கபாருள் : முத்தி நிறலயில் ேிவபிரானது முழு அருறளயும் ேீவன்

கபற்று, முப்பத்தாறு தத்துவங்களும் தனக்கு யவகைனக் கண்டு நீங்கி
உண்றம உணர்ந்து, தனது கடறம இறைவறன நிறனந்திருத்தலாகிய
தவத்றதச் கேய்தல் என, விறனகளின் நீங்கிய உண்றமயான பத்தியில்
ஈடுபட்யடார், யமலான ேிவானந்தத்றதப் கபற்ை கமய்யைிவுறடய
ஞானிகளாவார்.

2634. வளங்கனி யதடிய வன்தாள் பைறவ

உளங்கனி யதடி உழிதரும் யபாது
களங்கனி அங்கியில் றகவிளக் யகற்ைி
நலங்ககாண்ட நால்வரும் நாடுகின் ைாயர.

கபாருள் : ேிவமாகிய கனிறய நாடிய வலிறம மிக்க தாளிறனயுறடய

ேீவனாகிய பைறவ, மன மண்டலத்தில் விளங்கும் ேிவமாகிய கனிறய
விரும்பிச் ேிந்தித்திருக்கும் யபாது, கண்டத்துக்கு யமல் விளங்கும்
அக்கினியில் சுழு முறனயாகிய விளக்றக ஏற்ைி, நன்றமறயப் கபற்ை
அந்தக் கரணங்களாகிய நால்வரும் யதகமற்ை இடத்தில் இன்பத்றத
நாடுவாராயினர்.
43. வசாதவன

(குருவருளால் உண்றம உணர்தல் யோதறனயாகும்.)

2635. கபம்மான் கபருநந்தி யபச்ேற்ை யபரின்பத்து

அம்மான் அடிதந்த அருட்கடல் ஆடியனாம்
எம்மாய மும்விடுத்து எம்றமக் கரந்திட்டுச்
சும்மாது இருந்திடம் யோதறன யாகுயம.

கபாருள் : யாவர்க்கும் யமலான கபருறமயுறடய நந்தி உறரயற்று

நிற்கும் யபரின்ப நிறலயில், அப்கபரியயானது அடிஞானத்தால்
கருறணக் கடலில் படிந்யதாம். எல்லாவிதமான மாயா
ேம்பந்தங்கறளயும் கடக்கச் கேய்து அவற்ைினின்றும் யவறுபடுத்திச்
கேயலற்று இருக்கும்படி கேய்தயத யோதறனயாகும்.

2636. அைிவுறட யானரு மாமறை யுள்யள

கேைிவுறட யான்மிகு யதவர்க்கும் யதவன்
கபாைியுறட யான்புலன் ஐந்தும் கடந்த
குைியுறட யாகனாடும் கூடுவன் நாயன.

கபாருள் : இயல்பாகயவ விளங்கும் உண்றமப் யபரைிவு உறடயவன்

ேிவன். அவயன அருமறையாகிய திரு ஐந்கதழுத்தின் நிறைவாய்
உள்ளவன். கபருந் யதவகரன்று யபேப்படும் யாவர்க்கும்
கபருந்யதவனாக வுள்ளான். புண்ணிய வடிவானவன். கபாைிவாயில்
ஐந்தவித்த புலவன். அப்கபருமான் திருவடிக்கண் அவன் திரு அருளால்
அடியயன் அன்பால் கூடி இன்புறுவன். (குைியுறடயான் - புலவன்.)

2637. அைிவுஅைிவு என்ைங்கு அரற்றும் உலகம்

அைிவுஅைி யாறமறய யாரும் அைியார்
அைிவுஅைி யாறம கடந்துஅைி வானால்
அைிவுஅைி யாறம அழகிய வாயை.

கபாருள் : உலயகேர் திருவருள் நாட்டமின்ைி அைிவு அைிகவன்று

அரற்றுவர். எது அைிவு எது அைியாறம என கமய்ம்றமறயப் பகுத்து
உணரார். திருவருளால் உணரும் உயிர் அைிவு, அைியாறம கயன்னும்
இரண்டிறனயும் அருளால் கடந்து முற்ைைிவு கபற்றுச் ேிவமாம்
கபருவாழ்வு எய்தும். அங்ஙனம் எய்தினால் அவ்வைிவு அைியாறம
கடந்து ேிவமாம் கபருவாழ்வு எய்திய அறடதற்கரிய திருவாம் யபரழகு
புலனாம் என்க.
2638. குைியாக் குைியினில் கூடாத கூட்டத்து
அைியா அைிவில் அவிழ்ந்யதக ேித்தமாய்
கநைியாம் பராநந்தி நீடருள் ஒன்றும்
கேைியாச் கேைியவ ேிவகமன லாயம.

கபாருள் : யோதறனக்குப் பின் சுட்டைிவின்ைி யாவற்றையும் ஒருயேர

அைியும் அைிவினில், கீ ழான மலங்கள் கேன்ைறடயாத யேர்க்றகயில்
அவனைியவ கண்ணாகக் ககாண்டு தம் அைிவு ககட்டு ஏகாக்கிர
ேித்தத்துடன் கநைியாகவுள்ள யமலான நந்தியினது அருளுடன்
ஒன்றுபட்டு, தான் என ஒன்ைின்ைிக் கலந்திருத்தயல ேிவமாந் தன்றம
எய்தலாகும்.

2639. காலினில் ஊறும் கரும்பினிற் கட்டியும்

பாலினுள் கநய்யும் பழத்துள் இரதமும்
பூவினுள் நாற்ைமும் யபாலுளன் எம்இறை
காவலன் எங்கும் கலந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : எம் இறைவன் காற்ைினில் பிரிக்க முடியாத பரிேமும்,

கரும்பினுள் கபாருந்தியுள்ள இனிப்பும், பாலினுள் மறைந்துள்ள
கநய்யும், பழத்தினுள் கலந்துள்ள இரேமும், பூவினுள் விரவிய மணமும்
யபாலச் ேீவர்கயளாடு உடனாய் உள்ளான். அவயன எல்லாவற்ைிலும்
கலந்தும் விளங்குகின்ைான்.

2640. விருப்கபாடு கூடி விகிர்தறன நாடிப்

கபாருப்பகம் யேர்தரு கபாற்ககாடி யபால
இருப்பர் மனத்திறட எங்கள் பிரானார்
கநருப்புரு வாகி நிகழ்ந்துநின் ைாயர.

கபாருள் : விருப்பத்யதாடு விகிர்தனாகிய ேிவகபருமாறன நாடி

இமயத்றதச் யேரும் உறமயம்றம யபால, விருப்புடன் இருக்கின்ைவர்
மனத்தில் எங்களது கபருமான் ஒளிவடிவாக விளங்கி நிறலகபறுவான்.

2641. நந்தி கபருமான் நடுவுள் வியயாமத்து

வந்கதன் அகம்படி யகாயில்ககாண் டான்ககாள்ள
எந்றதவந் தான்என்று எழுந்யதன் எழுதலும்
ேிந்றதயி னுள்யள ேிவனிருந் தாயன.

கபாருள் : நந்திப்கபருமானாகிய ேிவகபருமான் அப்பாலாம் நாப்பண்

யேர் உைக்கத்து எழுந்தருளி வந்து அடியயன் அகம் படியிறனக்
யகாவிலாகக் ககாண்டருளினன். ககாண்டதனால் அடியயனும்
திருவிளக்யகற்ைியதும் திருமறன புகுவார் யபான்று எந்றத
வந்தாகனன்று திருவருளால் எழுந்து கநல்லும் மலரும் தூவித்
கதாழுயதன். கதாழுதலும் அடியயன் உள்ளத்தினுள்யள
அச்ேிவகபருமான் திருந்த இருந்தருளினன். (அப்பால் உைக்கம் - துரிய
சுழுத்தி; அைிதுயில்.)

2642. தன்றமவல் யலாறனத் தவத்துள் நலத்திறன

நன்றமவல் யலாறன நடுவுறை நந்திறயப்
புன்றமகபாய் யாயத புனிதறன நாடுமின்
பன்றமயில் உம்றமப் பரிசுகேய் வாயன.

கபாருள் : உண்றம அைிவு இன்பப் பண்பாம் தன்றம வல்லாறன,

நற்ைவத்துள் நடுநின்ைருளும் நலத்திறன, அறனத்துயிர்க்கும் அகலாது
நின்று ஆரருளால் நன்றம புரிந்து வரும் நல்யலாறன, நடுநிறல
குன்ைாமல் நயம் புரிந்தருளும் நந்திறய, இருளும் மருளும் ஒரு
ேிைிதும் இல்லாத புனிதறன அன்புடன் நாடுங்கள். அங்ஙனம் நாடினால்
அளவில்லாத ஆருயிர்களுள் நும்றமச் ேிைப்பாகத் யதர்ந்கதடுத்து,
நுமக்குத் திருவடிப் பரிேிறனச் யேர்த்தருள்வன்.

2643. கதாடர்ந்துநின் ைான்என்றனச் யோதிக்கும் யபாது

கதாடர்ந்துநின் ைான்நல்ல நாதனும் அங்யக
படர்ந்துநின் ைாதிப் பராபரன் எந்றத
கடந்துநின் ைல்வழி காட்டுகின் ைாயன.

கபாருள் : ேிவகுருவாய் எழுந்தருளி வந்து எனக்கு எய்திய அறுவழி

ஆய்வு கேய்தருளும் யபாது, அச்ேிவகபருமான் உடனாந்தன்றமயால்
நல்ல நாதனாகி அங்யக கதாடர்ந்து நின்ைருளினன். ஒன்ைாம்
தன்றமயில் ஆதிப்கபரும் கபாருளாம் அவன் நீக்கமை நிறைந்து
நின்ைருளினன். எந்றதயாகிய அவன் கபாருள் தன்றமயால் கடந்து
நின்று திருவடி யேரும் அருட்கபரும் வழிறயக் காட்டியருள்கின்ைனன்.

2644. அவ்வழி காட்டும் அமரர்க்கு அரும்கபாருள்

இவ்வழி தந்றதயாய் யகளியான் ஒக்கும்
கேவ்வழி யேர்ேிவ யலாகத்து இருந்திடும்
இவ்வழி நந்தி இயல்பது தாயன.

கபாருள் : அமரர்களுக்கும் அைிய ஒண்ணாத அரும்கபாருளாம்

ேிவகபருமான் திருவடிப் யபற்ைினுக்கு ஆம் அவ்வழிறயக்
காட்டியருள்கின்ைனன். இவ்வழியாக இவ்வுலகத்து எனக்குத் தந்றத
தாய் யகள் ஒத்துத் யதான்ைாத் துறண புரிந்தருள்கின்ைனன். அவன்
கேம்கபாருள்; கேம்றம நலம் புரியும் விழுப்கபாருள்; கேவ்வழியாய்ச்
கேன்று யேர்தற்குரிய ேிவயலாகமாகிய அம்றமக்கண் திருந்த
இருந்திடும் அருள்கபாருள். இம்முறைகயள நந்திப்கபருமானின்
நல்லியல்புகளாகும். (யகளி - (யகள்). குற்ைியலிகரம்).

2645. எைிவது ஞானத்து உறைவாள் உருவி

அைிவத யனாயடஅவ் ஆண்டறக யாறனச்
கேைிவது யதவர்க்கும் யதவர் பிராறனப்
பைிவது பல்கணப் பற்றுவி டாயர.

கபாருள் : யோதறனக்குப் பின் ஞானமாகிய வாறள உறையினின்றும்

எடுத்து அஞ்ஞானமாகிய இருறளப் யபாக்குவதாகும். அவ்வாறு
அருளிய கபருறமயுறடயவன் தன்யனாடு இருப்பறத அைியவும்
கூடும். அைிவயதாடு யதவயதவனாகிய அவறன கநருங்கிப்
கபாருந்தவும் ஆகும். அப்யபாது அஞ்ஞான இருளில் கேலுத்தும் பல
கூட்டத்திறன நீங்குதலும் ஆகும்.

2646. ஆதிப் பிரான்தந்த வாள்அங்றக ககாண்டபின்

யவதித்து என்றன விலக்கவல் லாரில்றல
யோதிப்பன் அங்யக சுவடு படாவண்ணம்
ஆதிக்கண் கதய்வம் அவன்இவ னாயம.

கபாருள் : ேிவகுருவால் உணர்த்திய ஞானமாகிய வாறள என்னுறடய

மனமாகிய றகயில் எடுத்தவுடன், என்றன மாறுபடுத்தி
நன்கனைியினின்றும் நீங்க வல்லார் யாரும் இல்றல. ேிவமல்லாதறவ
அங்கு நிறலகபைா வண்ணம் ஞான விோரறணயால் என் மனத்றதச்
யோதறன கேய்யவன். அப்யபாது ஆதிமூர்த்தியாகிய ேிவத்றதப்
கபாருந்திச் ேிவமாக இவன் ஆகிைான்.

2647. அந்தக் கருறவ அருறவ விறனகேய்தல்

பந்தம் பணிஅச்ேம் பல்பிைப் பும்வாட்டிச்
ேிந்றத திருத்தலும் யேர்ந்தார்அச் யோதறன
ேந்திக்கத் தற்பர மாகும் ேதுரர்க்யக.

கபாருள் : ேிவகுருவானவர் பிைவிக்கு மூலமான பாேத்றதயும்

அருவமான மாறயறயயும், கன்மங்கள் கேய்தலாகிய பந்தத்றதயும்,
அவ்வாறு கேய்யும்யபாது உண்டாகும் அச்ேத்றதயும், அச்ேத்தால் வரும்
பிைப்றபயும் யபாக்கி, அச்யோதறனயால் தீயகநைியில் கேல்லும்
ேிந்றதறயத் திருத்தலும் ேீடர் நன்கனைிறயச் யேர்ந்தார். அவ்வாறு
யோதறன கேய்யப் கபற்ை திைறம உறடயவர்க்யக ேிவத்றதச் ோர்ந்து
ேிவமாதல் கூடும்.
2648. உறரயற்ைது ஒன்றை உறரத்தான் எனக்குக்
கறரயற்று எழுந்த கறலயவட் டறுத்துத்
திறரகயாத்த என்னுடல் நீங்காது இருத்திப்
புறரயற்ை என்னுள் புகும்தற் பரயன.

கபாருள் : வாயினால் கூை முடியாத பிரணவ உபயதேத்றத எனக்கு

அக உணர்வில் குருநாதன் உபயதேித்தருளினான். எல்றல கடந்த நூல்
ஆராய்ச்ேியில் உள்ள விருப்பத்றத ஒழித்து, அறலயபால் வந்தழியும்
தன்றமயுள்ள உடறல அழியாமல் இருக்கச் கேய்து, குற்ைம் நீங்கிய
என்னிடத்தில் யமலான பரன் வந்து கபாருந்தும். (உறரயற்ைது -
பிரணவம்) எட்டாம் தந்திரம் முற்றிற்று.

திருமந்திரம் | ஒன்பதாம் தந்திரம்

ஒன்பதாம் தந்திரம் (மகுடாகமம்)

1. குருமட தரிசனம்

(குரு - ஒளி. மடம் - இடம். குருமட தரிேனமாவது, ஒளி விளங்கும்

இடத்றதத் தரிேித்தல்.)

2649. பலியும் அவியும் பரந்து புறகயும்

ஒலியும்எம் ஈேன் தனக்ககன்யை உள்கிக்
குவியும் குருமடம் கண்டவர் தாம்யபாய்த்
தளிரும் மலரடி ோர்ந்துநின் ைாயர.

கபாருள் : றநயவத்தியமும் அக்கினியில் கபய்யும் ஆகுதியும் பரந்து

ஓம்த் தீயினின்று கிளம்பும் புறகயும் யவத ஒலியும் ஆகிய எல்லாம்
எமது ேிவகபருமாறனக் கருகிச் கேய்வனயவ என்று நிறனந்து, குவிந்த
மனத்துடன் குரு கோரூபமாக விளங்கும் ஒளி நிறலறயத் தரிேித்தவர்
இறைவனது திருவடிறயப் கபாருந்தி நின்று பிரபஞ்ே கவப்பத்றத
விட்டு நிற்பர். ( பலி - அன்னம். அவி - ஓமத்தியில் இடும் கநய்
முதலியறவ.)

2650. இவன்இல்லம் அல்லது அவனுக்குஅங்கு இல்றல

அவனுக்கும் யவறுஇல்லம் உண்டா அைியின்
அவனுக்கு இவனில்லம் என்கைன்று அைிந்தும்
அவறனப் புைம்புஎன்று அரற்றுகின் ைாயர.
கபாருள் : ேீவனது உள்ளத்றத விட்டுச் ேிவன் உறைவதற்கு யவறு
இடம் இல்றல. உண்றமறய அைியின் ேிவனுக்கு உறைவிடம் யவறு
உண்யடா? அவ்வாறு அவனுக்கு உறைவிடம் இவனது உள்ளம் என்பறத
நன்ைாக அைிந்திருந்தும், அவன் யவைாய் உள்ளான் என்று அைியாமல்
கூறுகின்ைனர். என்யன அைியாறம ?

2651. நாடும் கபருந்துறை நான்கண்டு ககாண்டபின்

கூடும் ேிவனது ககாய்மலர்ச் யேவடி
யதட அரியன் ேிைப்பிலி எம்இறை
ஓடும் உலகுயிர் ஆகிநின் ைாயன.

கபாருள் : அைிஞரால் விரும்பி அறடயும் ேகஸ்ரதளத்றத நான்

அைிந்து ககாண்ட பிைகு, ஆராய்ந்து அைியப்பட்ட ேிவகபருமானது ஒளி
ஒலியாகிய திருவடிகறள என்னுள் கண்டு ககாண்யடன். யதடிக் காண
ஒண்ணாதவனும் ேிைப்பான மனமண்டலத்றதயய ஆலயமாகக்
ககாண்டவனும் ஆகிய எமது இறைவன், எப்யபாதும் மாைிக்
ககாண்டிருக்கும் உலகமாகவும் உயிராகவும் உள்ளறத உணர்ந்யதன்.

2652. இயம்புவன் ஆேனத் யதாடு மறலயும்

இயம்புவன் ேித்தக் குறகயும் மடமும்
இயம்புவன் ஆதாரத் யதாடு வனமும்
இயம்புவன் ஈராறு இருநிலத் யதார்க்யக.

கபாருள் : இறைவன் எழுந்தருளியிருக்கும் ஆேனம் எது, மறல எது

என்று கூறுயவன். ேித்தமாகிய குறகயும் குறக உள்ள இடமும் எறவ
என்பறதயும் கூறுயவன். ஆறு ஆதாரங்கயளாடு அஞ்ஞானமாகிய காடு
எது என்றும் கூறுயவன். இவற்றைப் பதினான்கு உலகிலும் உள்ளார்க்கு
உறரப்யபன். இறவகளின் விளக்கம் அடுத்து வரும் மந்திரத்தில்
கூைப்கபறும்.

2653. முகம்பீடம் மாமடம் முன்னிய யதயம்

அகம்பர வர்க்கயம ஆேில்கேய் காட்ேி
அகம்பர மாதனம் எண்கணண் கிரிறய
ேிதம்பரம் தற்குறக ஆதாரந் தாயன.

கபாருள் : முகமானது ஞானியர் கபாருந்தியிருக்கும் இடமாகும்.

கபருறம கபாருந்திய மடம் முன்னுள்ள ஒளியாகும். மனத்தில்
உண்டாகும் நல்ல எண்ணங்கயள அடியார் கூட்டமாகும். பிைர்க்கு
நன்றம கேய்யும் எண்ணத்றதச் ேிந்தித்து இருத்தயல நல்ல
காட்ேியாகும். சூக்கும உடம்யப யமலான ஆேனமாகும். அருவுருவான
ஈசுவர நாமத்றதக் கணித்தல் கிரிறய அல்லது கேயலாகும்.
அைவாகாயயம அவர் ஒடுங்கியிருக்கும் குறகயாகும். இதுயவ அவறரத்
தாங்கி நிற்பதாகும்.

2654. அகமுக மாம்பீடம் ஆதார மாகும்

ேகமுக மாம்ேத்தி யாதன மாகும்
கேகமுக மாம்கதய்வ யமேிவ மாகும்
அகமுகம் ஆய்ந்த அைிவுறட யயார்க்யக.

கபாருள் : நிறனவு அகலாவுள்ளம் ேிவகபருமானுக்குப் பீடமாகும்.

அதுயவ நிறலக்களமும் ஆகும். உலகிறனத் கதாழிற்படுத்தும்
திருவருள் ஆற்ைல் ேிவகபருமானுக்குத் திருவுருவாகும்.
அத்திருவுருவின்கண் விளங்கித் யதான்ைி உலகில் கவளிப்படுபவன்
ேிவகபருமாயன. அவன் ஒருவயன யதவன். திருவருளால்
உள்முகமாய்த் யதரும் நல்லைிவாளர்க்கு இவ்வுண்றமகள் நன்கு
புலனாகும்.

2655. மாறய இரண்டும் மறைக்க மறைவுறும்

காயம்ஓர் ஐந்தும் கழியத்தா னாேியய
தூய பரஞ்சுடர் யதான்ைச் கோரூபத்துள்
ஆய்பவர் ஞானாதி யமானத்த ராயம.

கபாருள் : சுத்த மாறய, அசுத்த மாறய ஆகிய இரண்டும் ஆன்மாறவ

மறைக்க அதன் அைிவு விளங்காமல் நிற்கும். அன்னமய யகாேம்,
பிராணமய யகாேம், மயனாமய யகாேம், விஞ்ஞானமய யகாேம்,
ஆனந்தமய யகாேம் ஆகிய ஐந்து திறரகளும் அகல, ஆன்மாவின்
தூய்றமயான ஒளி யதான்ை, அவ் ஆன்ம ஒளியில் நிறலகபற்ை
ஆராய்கின்ை ஞானியார் காண்பான், காணப்படு கபாருள், காட்ேி ஆகிய
மூன்றையும் கடந்து யமலாம் பிரணவ யயாகத்றத அைிந்தவராவர்.

2. ஞானகுரு தரிசனம்

(அஃதாவது ஞானத்றதத் தரும் குருறவக் காண்டல். தனது ஒளி

மண்டலத்தில் குருறவக் காண்பயத இப்பகுதியில் கூைப்கபறும். குரு
மண்டல விழிப்பு என்பது புருவ மத்தியம் திைப்பது. பரமேிவயம
குருவாய் அங்கு எழுந்தருளி அருள் கேய்வான் என்க. ஆைாம்
தந்திரத்தில் கூைிய ேிவகுரு தரிேனம் ேிவன் புைத்யத குருவாய் வந்து
அருளுதறலக் கூறுவது.)

2656. ஆகைாடு முப்பதும் அங்யக அடங்கிடில்

கூைக் குருபரன் கும்பிடு தந்திடும்
யவயை ேிவபதம் யமலா அளித்திடும்
யபைாக ஆனந்தம் யவணும் கபருகயவ.

கபாருள் : முப்பத்தாறு தத்துவங்களும் ஆன்மாவில் ஒடுங்கினால்

ேிவன் கவளிப்பட்டு ஆன்மாறவத் தன்னுள் அடக்கிக் ககாள்ளும்.
அந்நிறல அறமந்தபின் யமலான ேிவப்யபறு கிட்டும். இதன் பயனாக
ஆன்மா உலக இன்பத்றத விட்டுச் ேிவானந்தத்தில் திறளத்துச்
ேிவயபாகத்றதப் கபறும். (யபறு - ேிவயயாகம்.)

2657. துரியங்கள் மூன்றும் கடந்கதாளிர் யோதி

அரிய பரேிவம் யாறவயும் ஆகி
விரிவு குவிவுஅை விட்ட நிலத்யத
கபரிய குருபதம் யபேஒண் ணாயத.

கபாருள் : ேீவதுரியம் பரதுரியம் ேிவதுரியம் ஆகிய மூன்றும் கடந்து

விளங்கும் அைிவுப் யபகராளியாகிய அருறமயான பரேிவம்
எல்லாமாய்ப் யபாக்கும் வரவும் இல்லாத இடத்திலுள்ள கபருறமமிக்க
குருபதத்தின் தன்றமறயப் யபே முடியாததாகும்.

2658. ஆயன நந்தி அடிக்குஎன் தறலகபற்யைன்

வாயன நந்திறய வாழ்த்தஎன் வாய்கபற்யைன்
காயன நந்திறயக் காணஎன் கண்கபற்யைன்
யேயன நந்திக்ககன் ேிந்றதகபற் யையன.

கபாருள் : தாய் யபான்ை கருறணயுறடய நந்திறயப் யபாற்ைி வணங்க

என் ேிரறேப் கபற்யைன். வாய் யபான்ை யகாபுரவாயிலில் விளங்கும்
நந்திறய வாழ்த்துவதற்கு வாயிறனப் கபற்யைன். உலகினுக்யக பீேமாக
உள்ள நந்திறய ஞான ோதறனயால் காண்பதற்குப் யபாதிய அைிறவப்
கபற்யைன். மனவுணர்வுக்கும் அப்பாலுள்ள நந்திறய உணர என்னுறடய
ேிந்றதறயப் கபற்யைன். (ஆயன-ஆயன்ன-தாய் யபான்ை.)

2659. கருடன் உருவம் கருதும் அளவில்

பருவிடந் தீர்ந்து பயங்ககடு மாயபால்
குருவின் உருவம் குைித்தஅப் யபாயத
திரிமலம் தீர்ந்து ேிவன்அவன் ஆயம.

கபாருள் : கருட மந்திர உபாேகன் தனது ஆத்ம ேக்தியினால் கருட

மந்திரத்திற்குரிய கருடறன நிறனத்தவுடயன, கபரிய விடம் தீர்ந்து
நாகம் தீண்டியவன் மரணபயம் நீங்கி எழுவது யபால, ஞான ோதகன்
யபகராளிப் பிழம்பாகிய குருவிறனத் தியானித்தவுடயன
மும்மலங்களும் நீங்கிப் யபகராளிப் பிழம்பாக ஆவான்.
2660. அண்ணல் இருப்பிடம் ஆரும் அைிகிலர்
அண்ணல் இருப்பிடம் ஆய்ந்துககாள் வார்களுக்கு
அண்ணல் அழிவின்ைி உள்யள அமர்ந்திடும்
அண்ணறலக் காணில் அவன்இவன் ஆயம.

கபாருள் : ேிவகுருநாதன் நிறலயாகவுள்ள இருப்பிடம் எது என்பறத

உலகினர் யாரும் அைிந்து ககாள்ளவில்றல. அவனது இருப்பிடம்
ேீவர்களிடந்தான் என்பறத ஞான விோரறணயால் அைிந்து
ககாள்வார்களுக்கு அப்கபருமானும் நிறலயாக அவர்களது உள்ளத்தில்
அமர்ந்து விடுவான். அங்ஙனம் தங்களிடம் ேிவகுரு நாதறனக்
காண்பவர் ேிவயமயாக விளங்குவர்.

2661. யதான்ை அைிதலும் யதான்ைல் யதான்ைாறமயும்

மான்ை அைிவு மைிநன வாதிகள்
மூன்ைறவ நீங்கும் துரியங்கள் மூன்ைை
ஊன்ைிய நந்தி உயர்யமானத் தாயன.

கபாருள் : முகத்தின்முன் யதான்ைிய ஒளிறய அைிவதும் அைிந்தும்

அைியாதிருப்பதும் ஆகிய, மயக்க அைிவு மாைிவரும் நனவு கனவு
சுழுத்தியாகலாம். ேீவதுரியம், பரதுரியம், ேிவதுரியம் ஆகியவற்றைக்
கடந்த யபாது நனவாதி மூன்று நிறலகளும் நீங்கும். அப்யபாது
திருவடிறயப் புதுப்பித்த நந்தியாகிய குருநாதன் பிரணவ யதகத்தில்
ேீடறன விளங்குமாறு அருளுவான்.

2662. ேந்திர பூமிக் குள்தன்புரு வத்திறடக்

கந்த மலரில் இரண்டிதழ்க் கன்னியும்
பந்தம் இலாத பளிங்கின் உருவினள்
பந்தம் அறுத்த பரம்குரு பற்று.

கபாருள் : திங்கள் மண்டிலத்தினூடு கூடிப் புருவநடுவாக இருக்கும்

நறுமணம் கமழும் இரண்டிதழ்த் தாமறர மலறர கநருங்குதல்
யவண்டும். கநருங்கி, ஆங்கு வற்ைிருக்கும்
ீ திருவருள் ஆற்ைலாம்
கன்னிறயக் காணுதல் யவண்டும். அத்திருவருள் பளிங்கின்
வண்ணத்தள் ஆவள். அத்திருவருளின் கபைவருந்துறணயால் ேிைந்த
ேிவஞான கமய்க்குருவின் திருவடி இறணயிறனப் பற்றுதல்
யவண்டும். அதுயவ கபரும் யபகைன்க.

2663. மனம்புகுந் தான்உலகு ஏழும் மகிழ

நிலம்புகுந் தான்கநடு வானிலம் தாங்கிச்
ேினம்புகுந் தான்திறே எட்டும் நடுங்க
வனம்புகுந் தான்ஊர் வடக்ககன்பது ஆயம

கபாருள் : கமய்யடியார்களின் தூய திருவுள்ளத்தின்கண் ேிவகபருமான்

புகுந்தருளினான். அங்ஙனம் புகுந்தருளியது ஏழுலகும் மகிழ்ந்து
இன்புறும் கபாருட்யடயாம். நீண்ட வான் உலகத்றதத் தாங்கிக்
ககாண்டு இந்த மாநிலத்யத புகுந்து அருளினன். ஆருயிர்களின்
ககாடுறம கண்டு எட்டுத் திறேயும் நடுங்கும் வண்ணம் ேினம்
ககாண்டருளினன். அவயன யபகராடுக்கப் கபரு வனத்தின்கண் புகும்
கபரும் கபாருளாவன். அவனுக்குரிய ேிைந்தவூர் கதன் தமிழ் வழங்கும்
வடபால் உள்ள திருக்கயிறலயாகும்.

2664. தானான வண்ணமும் யகாேமும் ோர்தரும்

தானாம் பைறவ வனகமனத் தக்கன
தானான யோடே மார்க்கந்தான் நின்ைிடில்
தாமாம் தோங்கமும் யவறுள்ள தாயன.

கபாருள் : ேீவன் அன்னமய யகாேம் முதலிய ஐங்யகாேங்கறளயய

தான் என்று எண்ணி அடங்கியிருந்தது. அறவ ேீவனாகிய பைறவ
தங்குவதற்குரிய காடு என்று கோல்லத் தக்கறவயாம். ஆனால், இறவ
தானல்ல தான் யவறு என்று யோடே கறல மார்க்கத்தினால் தனது
உண்றம நிறல உணரலாம். இஃது அல்லாது இவ்வுண்றம
உணர்வதற்குத் தே காரியம் விளக்கும் கநைியும் யவறு உள்ளது.

2665. மருவிப் பிரிவுஅைி யாஎங்கள் மாநந்தி

உருவம் நிறனக்க நின்று உள்யளஉருக்கும்
கருவில் கரந்துஉள்ளம் காணவல் லார்க்குஇங்கு
அருவிறன கண்யோரும் அழிவார் அகத்யத.

கபாருள் : கேவ்வி வாய்ந்த ஆருயிறரத் திருவருளால் மருவிய

எங்கள் மா நந்தி பின்றனப் பிைவியில் பிரித்தைியான். அவனது
திருவருள் திருவுருறவ உணர்வின்கண் நிறனக்க ஆருயிரின்
தன்முறனப்பாகிய இருறள அத்திருவுரு ககடுக்கும். எல்லாவற்ைிற்கும்
காரணமாயிருக்கிை அச்ேிவத்தின்கண் ஒடுங்கிக் காண வல்லார்க்கு
இங்குச் ோர நிற்கும் அருவிறனகள் கண் யோர்ந்து அற்ைழியும்.
இவ்விறனகட்கு அகமாக இருக்கும் மாறயயும் அழியும்.

2666. தறலப்பட லாம்எங்கள் தத்துவன் தன்றனப்

பலப்படு பாேம் அறுத்துஅறுத் திட்டு
நிறலப்கபை நாடி நிறனப்பை உள்கில்
தறலப்பட லாகும் தருமமும் தாயன.

கபாருள் : ேிவஞானத் திருவருளால் கமய்ப்கபாருளாம்

ேிவகபருமாறனத் தறலப்படுதல் உண்டாகும். தத்துவன்-கமய்ப்கபாருள்.
அத்தறலப் பாட்டினால் பலவறகயாகக் கிறளக்கும் ஆோபாேங்கறள
அறுத்து ஒழிக்கலாம். என்றும் கபான்ைா நிறலறமயுடன் திருவடிக்கீ ழ்
நிறலகபை நாடுமின். நீங்கா நிறனவுடன் இருப்பின் அவன்
திருவடிறயத் தறலப்படுதலாகும். அவன் யபாகம் ஈன்ைருள் புண்ணிய
வடிவினன் ஆவன். அைவாழி அந்தணன் ஆவன்.

2667. நிறனக்கின் நிறனக்கும் நிறனப்பவர் தம்றமச்

சுறனக்குள் விறளமலர்ச் யோதியி னாறனத்
திறனப்பிளந் தன்ன ேிறுறமய யரனும்
கனத்த மனத்தறடந் தால்உயர்ந் தாயர.

கபாருள் : குரு காட்டி வழி நின்று ோதகர் ேிவறனச் ேிந்தித்து

இருப்பின் கபருமானும் அவறர நிறனந் தருளுவான். அவ்வாறு
அருள்புரியும் கபாருட்டுப் புருவ மத்தியில் விளங்கும் யோதிப்
கபாருறள, ோதியாலும் அைிவாலும் திறனயின் கூறு யபான்ை
ேிைியவராக இருந்தாலும், இறடவிடாது ேிந்திக்கின்ை மனத்துடன்
அறடந்தால் அவர் கபருறமயுறடயவர் ஆவர். (சுறன-புருவ மத்தி.)

2668. தறலப்படுங் காலத்துத் தத்துவன் தன்றன

விலக்குைின் யமறல விதிகயன்றும் ககாள்க
அறனத்துஉல காய்நின்ை ஆதிப் பிராறன
நிறனப்புறு வார்பத்தி யதடிக்ககாள் வாயர.

கபாருள் : ேிவகபருமாறன வழிபடுவதற்கு உரிய ோதறன கேய்யுங்

காலத்தில், அவ்வழிபாடு தறலப்படுமாயின் அது தீயவிறனயினால்
ஏற்பட்டது என்று அைிக. எனினும் எல்லாவற்றுக்கும் காரணமாயுள்ள
ஆதியாகிய கபருமாறனச் யோர்வின்ைிச் ேிந்தித்திருப்பவர் அவனது
அன்பிறனத் யதடிக் ககாள்பவர் ஆவர்.

2669. நகழ்வுஒழிந் தார்அவர் நாதறன யுள்கி

நிகழ்வுஒரீந் தார்எம் பிராகனாடும் கூடித்
திகழ்கவாழிந் தார்தங்கள் ேிந்தியின் உள்யள
புகழ்வழி காட்டிப் புகுந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : ேிவறன இறடவிடாது நிறனந்து கமய்யுணர்வு

கபாருந்தினவர் அவயனாடு பிரியாது இருப்பர். அவர்கள் எமது
தறலவனுடன் கபாருந்தி உலக வியாபாரத்தில் ஈடுபடாமல் இருப்பர்.
அவரது ேிந்தறன உலக விஷயத்றதப் பற்ைாதபடியால் உலகச்
ேிைப்றப விரும்பாதவர் ஆயினர். அவ்வாறு அவர்களுக்குப் புகழத்தக்க
கமய்யுணர்விறன அளித்துப் கபருமான் அவருடன் ஒன்ைாக
விளங்கினான். (நகழ்வு-விலகுதல். நகழ்வு ஒழிதலாவது இறடவிடாது
கதாட்டுக் ககாண்டிருத்தல்.)

2670. வந்த மரகத மாணிக்க யரறகயபால்

ேந்திடு மாகமாழிச் ேற்குரு கண்மார்க்கம்
இந்த இயரறக இலாடத்தின் மூலத்யத
சுந்தரச் யோதியுள் யோதியும் ஆயம.

கபாருள் : பச்றேக் கல்லின்யமல் ேிவப்புக் கல்றலப் கபாருந்தினால்

மற்யைார் ஒளி வருவதுயபால, தக்க குருவால் உபயதேித்துப் கபற்ை
ேன்மார்க்கத்தில் ேீடனிடம் மற்யைார் தகுதி வந்து கபாருந்தும்.
இவ்வாறு கபாருந்துவதில் உண்டாகும் ஒளியானது கநற்ைியின்
அடிப்பாகமாகிய புருவ மத்தியில் அழகிய ேீவ ஒளிக்குள் விளங்கும்
ஒளியாகும். (மாகமாழி-பிரணவம். இலாடத்தின் மூலம் புருவ மத்தி.)

2671. உண்ணும் வாயும் உடலும் உயிருமாய்க்

கண்ணுமா யயாகக் கடவுள் இருப்பது
மண்ணு நீரனல் காகலாடு வானுமாய்
விண்ணு மின்ைி கவளியாயனார் யமனியய.

கபாருள் : உண்ணுகின்ை வாயாகவும் உடலாகவும் உயிராகவும்

பார்றவயாகவும் ஞான குருவினிடம் ேிவம் கபாருந்தி விளங்கும். இனி,
மண், நீர், கநருப்பு, வாயு ஆகாயமாகவும் ஆகாயமற்ை அைிவு
உருவமாகவும் யதக தர்மத்றத விட்டு நிற்கும். ஞான குருவின் நிறல
உள்ளது.

2672. பரசு பதிகயன்று பார்முழு கதல்லாம்

பரேிவன் ஆறண நடக்கும் பாதியால்
கபரிய பதிகேய்து பின்னாம் அடியார்க்கு
உரிய பதியும்பா ராக்கி நின்ைாயன.
கபாருள் : உலகம் முழுதும் தறலவன் என்று யபாற்ைிப் புகழும்
பரேிவத்தின் ஆறணவழிச் ேிவேத்தியால் இவ்வுலகம் நறடகபறும்.
அவன் கபரிய ஆகாயத்தில் விளங்கி, தன்றன வணங்கும் அடியார்க்குத்
தகுதியான ஆகாய வண்ணத்றதயும் இவ்வுலகில் அளித்து
விளங்கினான்.
2673. அம்பர நாதன் அகலிடம் நீள்கபாழில்
தன்பர மல்லது தாமைியயாம் என்பர்
உம்பருள் வானவர் தானவர் கண்டிலர்
எம்கபரு மான்அருள் கபற்ைிருந் தாயர.

கபாருள் : விரிந்தும் உயர்ந்தும் உலகங்கள் எல்லாம் ஆகாயத்தில்

விளங்கும் ேிவகபருமானது அருளால் நறடகபறுவது அன்ைித் தாம்
யவகைான்றும் அைியவில்றல என்று அைிவுறடயயார் கூறுவர். இனி
ஆகாய வாேிகளான யதவர்களும் அசுரர்களும் இத்தன்றமயிறனக்
கண்டவர் அல்லர். ஆனால் அப்கபருமானது அருறளப்
கபற்ைிருந்தவயர அவறனக் கண்டவராவர்.

2674. யகாவணங் கும்படி யகாவண மாகிப்பின்

நாவணங் கும்படி நந்தி அருள்கேய்தான்
யதவணங் யகாம்இனிச் ேித்தம் கதளிந்தனம்
யபாய்வணங் கும்கபாரு ளாயிருந் யதாயம.

கபாருள் : பசுத்தன்றமயுறடய ஆன்மாக்கறளப் பிைர்

வணங்கும்படியான தறலவராக்கி, பிைகு நாவால் துதித்து வணங்கும்படி
குருநாதன் அருள்புரிந்தான். ஆதலால் நாம் இனியமல் பிை கதய்வத்றத
வணங்க மாட்யடாம். ேிவம் ஒன்ைாயலயய பிைகதய்வங்கள்
அதிகாரங்கறளப் கபற்று வகிக்கின்ைன என்பறத அைிந்து கதளிந்யதாம்.
நாயம இனி மக்களால் கேன்று வணங்கும் கபாருளாக ஆயனாம். (யகா-
ஆன்மா. யகாவண மாக்குதலாவது தறலவனாக ஆக்குதல். யத-
ேிறுகதய்வம்.)

3. பிரணவ சமாதி

(பிரணவ ேமாதி - ஓங்காரத்தில் ஒடுக்கம். பிரணவம் தூலம், சூக்குமம்

என இரு வறகப்படும். அ உ ம என்ை எழுத்துக்களால் ஆகிய ஓம்
என்பது தூலம். விந்து நாதமாக உணர்வது சூக்குமம். பிரணவத்றத
உணர்ந்து யநயப் கபாருயளாடு அடங்கியிருத்தயல பிரணவ ேமாதியாம்.)

2675. தூலப் பிரணவம் கோரூபானந்தப் யபருறர

பாவித்த சூக்குமம் யமறலச் கோரூபப் கபண்
ஆலித்த முத்திறர ஆங்கதிற் காரணம்
யமறலப் பிரணவம் யவதாந்த வதியய.
ீ

கபாருள் : பாரிய ஓகமாழி தூலப் பிரணவமாகும். அதனால் கபறுவது

பருவுடல் இன்பம். நுண்றம ஓகமாழி நுண் உடற்குரிய இன்ப
வாயிலாகும். யமறலச் கோரூபம் என்னும் இன்ப ஓகமாழி காரணப்
பிரணவமாகும். அது திருவருள் வழ்ச்ேிக்கு
ீ வாயிலாகும். அப்பிரணவம்
றகக்குரியாம் முத்திறர வடிவாக இருக்கும். மா முதல் ஓகமாழி
யமறலப் பிரணவமாகும். இதுயவ மாகாரண கமனவும் கோல்லப்படும்.
இது திருவடியுணர்வாம் யவதாந்த வதியில்
ீ யேர்ப்பதாகும்.
(யமறலச்கோரூபப் கபண்-பராேக்தியின் வடிவமுமாம்.)

2676. ஓம்எனும் ஓங்காரத் துள்யள ஒருகமாழி

ஓம்எனும் ஓங்காரத் துள்யள உருஅரு
ஓம்எனும் ஓங்காரத் துள்யள பலயபதம்
ஓம்எனும் ஓங்காரம் ஒண்முத்தி ேித்தியய.

கபாருள் : ஓம் என்ை பிரணவத்துள்யள உபயதேத்துக்குரிய ஒரு கமாழி

உதிக்கும். அஃது உருறவயும் அருறவயும் தன்னுட் ககாண்டது.
அதனுள் பல யபதங்கள் உள்ளன. இத்தறகய ஓம் என்னும்
பிரணவத்றத அைிவதில் யமன்றமயான முத்தியும் கபாருந்தும்.

2677. ஓங்காரத் துள்யள உதித்தஐம் பூதமும்

ஓங்காரத் துள்யள உதித்த ேராேரம்
ஓங்காரா தீதத்து உயிர்மூன்றும் உற்ைன
ஓங்கார ேீவன் பரேிவ னாகுயம.

கபாருள் : அகண்டமான பிரணவத்துள்யள ஐம்பூதங்கள் உண்டாயின.

இதினின்றும் பஞ்ேபூத விகாரத்தில் அறேயும் உயிர்களும் அறேயா
உயிர்களும் யதான்ைின. பிரணவத்றதக் கடந்த அதீதத்தில் ேகலர்,
பிரளயாகலர், விஞ்ஞானகலர் ஆகிய மூவறக உயிர் வருக்கங்களும்
உள்ளன. அதனால் பிரணவம் உயிர்வாழ்வனவாகிய ேீவர்களுக்கும்
வியஷ்டியாகிய ஆன்மாக்களுக்கும் ேமஷ்டியாகிய ேிவத்துக்கும் உரிய
நிறலயாகும்.

2678. வருக்கம் சுகமாம் பிரமமு மாகும்

அருக்கச் ேராேரம் ஆகும் உலகில்
தருக்கிய ஆதார கமல்லாந்தன் யமனி
சுருக்கமில் ஞானம் கதாகுத்துணர்ந் யதார்க்யக.

கபாருள் : ஓகமாழியின் இனமாகிய அகர உகர மகரங்கள் வருக்கம்

எனப்படும். இறவ இன்ப நிறலயுமாகும். இறைவனுமாகும்.
அம்மூன்ைன் கதாகுப்பாகிய அருக்கம் ேராேரமாகும். ஆண்றம மிக்க
ஆதார நிறலகளின் உருவகமல்லாம் ஓங்காரமாகும். ஓங்காரத்தின்
உண்றமயுணர்ந்யதார் திருவடியுணர்வாம் நிறைஞானத் கதாகுப்பு
உணர்ந்யதாராவர். (அ-பிரமன், உ-விஷ்ணு, ம-உருத்திரன்.)
2679. மறலயுமயனா பாவம் மருள்வன வாவ
நிறலயின் தரிேனம் தீப கநைியாம்
தலமும் குலமும் தவம் ேித்த மாகும்
நலமும் ேன் மார்க்கத் துபயதேந் தாயன.

கபாருள் : நிறலயபைின்ைி ஓவாது அறலந்து ககாண்யடயிருக்கும்

மனமும் உயிர்ப்பு மயங்குவதற்கு இடமாக உள்ளனவாகும்.
அந்நிறலயில் மயக்கம் ஒழிப்பதற்குச் ேிவகுருவின் விளக்கக் காட்ேி
எய்துதல் யவண்டும். அதுயவ ஈண்டுத் தீபகநைி எனப்பட்டது.
இவ்விளக்கத்திற்கு இடமும் ோர்பும் உள்ளமும் தவமும் தூய்றமயாதல்
யவண்டும். அதுயவ வாய்ப்புறடயதாகும். ேிவமறையாகிய நலம்
நன்கனைிக்கண் கேவியைிவுறுக்கும் அருமறையாகும். (அருமறை-
உபயதேம். பவம்-பிராணன்.)

2680. யோடே மார்க்கமும் கோல்லும்ேன் மார்க்கிகட்கு

ஆடிய ஈராைின் அந்தமும் ஈயரழில்
கூடிய அந்தமும் யகாதண்ட மும்கடந்து
ஏைிய ஞானயஞ யாந்தத் திருக்கயவ.

கபாருள் : பதினாறு கறல பிராோத கநைி கூறும் ேன்மார்க்கத்தில்

உள்ளவர்க்கு, ேிரேின்யமல் விளங்கும் துவாத ோந்த கவளியின்
இறுதியும், பதினாறு கறலகளின் இறுதியான உன்மனியின் முடிவும்
பிரணவமாகிய யகாதண்டத்றதயும் கடந்து, யமல் கேன்று ஞான
நிறலயில் யநயப் கபாருளின் முடிவில் இருத்தல் கூடும்.

4. ஒளி

(ேிவன் ஒளிப்கபாருள், ேீவனும் ஒளிப்கபாருள். ேீவனாகிய

ஒளிப்கபாருள் ேிவனாகிய யபகராளிறய அைியில் பிைவி நீங்கும் என்று
கூறுவது இப்பகுதி.)

2681. ஒளிறய அைியில் உருவும் ஒளியும்

ஒளியும் அருவம் அைியில் அருவாம்
ஒளியின் உருவம் அைியில் ஒளியய
ஒளியும் உருக உடன்இருந் தாயன.

கபாருள் : ஆன்ம ஒளிறய அைிந்து நின்ைால் உருவமாகிய உடல்

நிறனவு மறையும். மறையும் உடல் நிறனவு இருக்குமாயின் மீ ண்டும்
பிைப்பு வரும். ஆன்ம ஒளியில் மனம் உணரின் ஒளிமயமாகத்
யதான்றும். ஒளியில் யதாய்ந்து நிற்க அவ்கவாளியும் உருகிச் ேிவன்
விளங்குவான்.
2682. புகல்எளி தாகும் புவனங்கள் எட்டும்
அகல்ஒளி தாய்இருள் ஆேை வசும்
ீ
பகல்ஒளி கேய்ததும் அத்தா மறரயில்
இகல்ஒளி கேய்கதம் பிரான் இருந்தாயன.

கபாருள் : ஆன்ம யோதிறய அைிந்து அதில் நிறலகபறும் ஆற்ைல்

உள்ளவர்க்கு உலகில் உள்ள எட்டுத் திறேகளிலும் தங்கு தறடயின்ைிச்
கேல்லும் ஆற்ைல் கிட்டும். அவர்களது உள்ளத்தில் அகண்ட ஒளி
பரவிப் புை இருறளயும் மாற்ைவல்லது. அது ேகஸ்ரதளத் தாமறரயியல
விளங்கிச் சூரியன் யபான்ை பிரகாேத்றதச் கேய்தது. மாைான மல
இருறள நீக்கி ஒளிறய நல்கி எம்கபருமான் அங்குப்
கபாருந்தியிருந்தனன்.

2683. விளங்ககாளி அங்கி விரிகதிர் யோமன்

துளங்ககாளி கபற்ைன யோதி அருள
வளங்ககாளி கபற்ைது யபகராளி யவறு
களங்ககாளி கேய்து கலந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : யோதி மயமான இறைவன் ஆன்மாவில் விளங்க,

ஒளிமயமான அக்கினியும் விரிந்த கிரணங்கறளயுறடய சூரியனும்
ேந்திரனும் வளமான ஒளிகளாக ஆன்மாவில் பிரகாேித்தன. வளப்பம்
மிக்க ஒளிமயமான ஆன்மா அறடந்தது என்ன எனில், யபகராளியான
ேிவன் ஆன்மாறவ இடமாகக் ககாண்டு கலந்து விளங்கியயதயாம்.

2684. இளங்ககாளி ஈேன் பிைப்கபான்றும் இல்லி

துளங்ககாளி ஞாயிறும் திங்களும் கண்கள்
வளங்ககாளி அங்கியும் மற்றைக்கண் கநற்ைி
விளங்ககாளி கேய்கின்ை கமய்காயம் ஆயம.

கபாருள் : விளங்குகின்ை ஒளியய திருயமனியாகவுறடய ேிவன்

ஒருயபாதும் பிைக்காதவன். பிரகாேிக்கின்ை ஒளிறய உறடய சூரியனும்
ேந்திரனும் அவனது கண்கள். வளப்பம் மிக்க ஞானஒளிறய
வசுவதாகிய
ீ அக்கினியும் அவனது மூன்ைாவது கண்ணாகிய கநற்ைிக்
கண்ணாகும். இவ்வாைாக விளக்கமான ஒளிறயத் தருகின்ை மூன்றும்
ஞானிகளின் உடலில் அறமயும். (இலங்கு-இளங்கு-கேய்யுள் விகாரம்)

2685. யமகலாளிக் கீ ழதின் யமவிய மாருதம்

பார்ஒளி அங்கி பரந்கதாளி ஆகாேம்
நீர்ஒளி கேய்து கநடுவிசும் கபான்ைினும்
ஓர் ஒளி ஐந்தும் ஒருங்ககாளி யாயம.
கபாருள் : ஐம்பூதங்களுள் யமலாக நிற்கும் ஒளி விசும்பாகும்.
அவ்விசும்பிறனத் தடவி வரும் ஒளிப்கபாருள் காற்று. அக்காற்ைின்
பாலாய் விளங்கும் ஒளி தீ. நீருக்கு இடங்ககாடுத்து எங்கணும்
பரந்திருப்பது நிலம். அந்நிலத்தின்யமல் விளங்குவது நீர். யமல் ஓதிய
பூதங்கள் ஐந்தும் ஓர் ஆற்ைான் விளங்குவனவற்றை ஒளிகயன்று
அருளினர். இவ்விளக்கம் முழுவதும் ேிவகபருமான் திருவருளாயலயய
யாகும்.

2686. மின்னியல் தூகவாளி யமதக்க கேவ்கவாளி

பன்னிய ஞானம் பரந்த பரத்கதாளி
துன்னிய ஆகைாளி தூய்கமாழி நாகடாறும்
உன்னிய ஆகைாளி ஒத்தது தாயன.

கபாருள் : மின்னறலப் யபான்ை தூய்றமயான ஒளி மாட்ேிறமயுறடய

கேந்நிை ஒளி, யவதங்களால் புகழ்ந்து கூைப்கபறும். மிகுந்த
பரநிறலறயப் கபற்ை ஆன்மாவின் ஒளி, ஆறு ஆதாரங்களில்
கபாருந்திய ஒளி ஆகியவற்றைத் தூய்கமாழியான ேிற்ேித்தி
நாள்யதாறும் ேீவர்கள் விருப்பத்துக்யகற்ப ஒயர யோதியாக
அறமயுமாறு அருளுவான். (தூகவாளி-ேிவம். கேவ்கவாளி-ேத்தி.)

2687. விளங்ககாளி மின்கனாளி யாகிக் கரந்து

துளங்ககாளி ஈேறனச் கோல்லும்எப் யபாதும்
உளங்ககாளி ஊனிறட நின்றுயிர்க் கின்ை
வளங்ககாளி எங்கும் மருவிநின் ைாயன.

கபாருள் : ேிவகபருமான் யமகத்தின்கண் மறைந்து இறட இறடயய

ேிறு வறர யதான்ைி விளக்கம் தரும் மின்கனாளி யபான்று
ஆருயிர்களுடன் விரவி யவைை நின்று இறட இறடயய அருள்
விளக்கம் தந்தருள்கின்ைனன். அருள்வழி நிற்கும் ஆருயிர்களின் அன்பு
நிறை உள்ளத் தாமறரயிறன இடமாகக் ககாண்டருள்பவன்
ேிவகபருமான். எங்கணும் உயிருக்கு உயிராய் உணர்வுக்கு உணர்வாய்
யவைைப் கபாருந்தி நின்ைருள்பவன் ேிவகபருமான்.

2688. விளங்ககாளி அவ்கவாளி அவ்விருள் மன்னும்

துளங்ககாளி யான்கதாழு வார்க்கும் ஒளியான்
அளங்ககாளி யார்அமு தாரநஞ் ோரும்
களங்ககாளி ஈேன் கருதது மாயம.

கபாருள் : விளங்குகின்ை ஒளியாகிய அவ்வான்மா தன் உண்றம

அைியாமல் அஞ்ஞான மயமாய் இருளில் அழுந்தும். பிரகாேமான
ஒளிறயயுறடய ேிவன், வழிபடுவார்க்கு ஒளிறயப் கபருக்கி நிற்பன்.
உப்பு நீர் பாயும், வழியில் கவளிப்படுத்தும் நஞ்றே அமுதாக ஏற்றுப்
கபாருந்தும். கண்டத்றத இடமாகக் ககாண்ட இறைவனது ேங்கற்பம்
அவ்வாறு மாைச் கேய்வயதயாகும்.

2689. இலங்கிய கதவ்கவாளி அவ்கவாளி ஈேன்

துளங்ககாளி யபால்வது தூங்கருட் ேத்தி
விளங்ககாளி மூன்யை விரிசுடர் யதான்ைி
உளங்ககாளி யுள்யள ஒருங்குகின் ைாயன.

கபாருள் : இயற்றகயாய் என்றும் கபான்ைாததாய் விளங்கும் உண்றம

அைிவு இன்பப் யபகராளி எது? அதுயவ ேிவகபருமானின் அழிவில்
யபகராளியாகும். அவ்கவாளியின் அருட்கதிராய் நின்று ஒளிர்வது
அருள் அைிவுப் யபராற்ைலாகும். உளங்ககாளியாவது அருள் நிறை
ஆருயிராகும். விளங்குகின்ை இம்மூன்று ஒளியுமாக விரிந்த
சுடறரயுறடய ேிவகபருமான் யதான்ைி ஒளிக்குள் ஒளியாய் ஒருங்கி
உடன் நின்று அருள்கின்ைனன். (தூங்கு-நிறலகபற்று.)

2690. உளங்ககாளி யாவகதன்? உள்நின்ை ேீவன்

வளங்ககாளி யாய்நின்ை மாமணிச் யோதி
விளங்ககாளி யாய்மின்னி விண்ணில் ஒடுங்கி
அளங்ககாளி ஆயத்து ளாகிநின் ைாயன.

கபாருள் : உள்ளும் ககாள்ளும் ஒளியாக நிற்பது ஆருயிர்.

அவ்வுயிர்க்கு உயிராய் ஒளியாய் விளங்குவது வளப்பம் மிக்க
ேிவகனாளி. அவ்கவாளி மாமணிச் யோதியாகும். விளக்கமிக்க ஒளியாக
மின்னி விளங்கும் தூய அைிவு விண்ணில் ஒடுங்கும். ஒடுங்கி
வளம்கபை வழங்கும் ஒளிக்கதிர்க் கூட்டத்துள் நின்ைருளினன் ேிவன்.

2691. விளங்ககாளி யான விகிர்தன் இருந்த

துளங்ககாளிப் பாேத்துள் தூங்கிருள் யேரா
கலங்ககாளி நட்டயம கண்ணுதல் ஆடி
உளங்ககாளி உன்மனத் யதான்ைிநின் ைாயன.

கபாருள் : விளங்குகின்ை ஒளியாகவுள்ள விகிர்தனாகிய ேிவன்

முன்னர் மிக்க ஒளியயாடு கூடிய மாறயயுள் வலிய இருள்
கபாருந்தாவாறு களங்கத்யதாடு கூடிய இருளில் கண்ணுதலாகிய ேிவன்
நடிக்க விளங்குகின்ை ஒளியில் மன மண்டலத்தில் கபாருந்தி நின்ைான்.

2692. யபாது கருங்குழல் யபால்நவர் தூதிறட

ஆதி பரத்றத அமரர் பிராகனாடும்
யோதியும் அண்டத்தப் பால் உற்ை தூகவாளி
நீதியின் அல்லிருள் நீக்கிய வாயை.

கபாருள் : ஞான ோதறனயால் ஆதியாகிய பரம்கபாருறள அமரர்

பிரானாகிய உருத்திர யோதியயாடும் ேிரேின் உச்ேியில் விளங்கும்
ேகஸ்ரதள மலரிறடச் கேன்று அறடந்தவர் ஆன்ம யோதியும்
அண்டத்து அப்பாலுற்ை யபகராளிப் பிழம்புமாவர். இம்முறையில்
ஆதியாகிய பரம்கபாருள் ேீவர்கறள மாறயறயக் கடக்கச் கேய்யும்.

2693. உண்டில்றல என்னும் உலகத் தியல்பிது

பண்டில்றல என்னும் பரங்கதி உண்டுககால்
கண்டில்றல மானுடர் கண்ட கருத்துைின்
விண்டில்றல உள்யள விளக்ககாளி யாயம.

கபாருள் : இவ்வுலகவர் உலகுக்குக் காரயணசுவரன் ஒருவன் உண்டு

என்றும் இல்றல என்றும் கூறும் ககாள்றகயில் உள்ளனர்.
ஆன்மாவுக்கு யமலான ஒன்று பழறமயில் இல்றல என்று
கூறுவார்க்கு யமலான ேிவகதி இருக்கக் கூடுயமா? அவ்வாறு
இருப்பறதக் கண்டதில்றல என்று கூைவாறுங்கூட அைிய யவண்டும்
என்ை எண்ணம் ககாண்டு முற்படின், ஆகாய மயமான தில்றலயாகிய
மன மண்டலத்தில் விளக்கமான ஒளியாக இறைவன் விளங்குவறதக்
காணலாம்.

2694. சுடருை ஓங்கிய துள்களாளி ஆங்யக

படருறு காட்ேிப் பகலவன் ஈேன்
அடருறு மாறயயின் ஆரிருள் வேி
ீ
உடலுறு ஞானத் துைவிய னாயம.

கபாருள் : சுடர்கபாருந்துமாறு உயர்ந்த ஒண்றமயான ஒளிவடிவாக,

ோதகனது அக யநாக்கில் ஆங்யக படர்ந்து விரிந்து சூரியன் யபான்று
ஈேன் காட்ேியளிப்பான். அவ்கவாளியால் அடர்ந்துள்ள மாறயயின்
இருறள யவறுபடுத்தினால், உடயலாடு கூடியிருந்து ஞானத்தால்
ோதகன் உலறகத் துைந்தவன் ஆவான்.

2695. ஒளிபவ ளத்திரு யமனிகவண் ண ீற்ைன்

அளிபவ ளச்கேம்கபான் ஆதிப்பிரானும்
களிபவ ளத்தினன் காரிருள் நீக்கி
ஒளிபவ ளத்கதன்யனா(டு) ஈேன்நின் ைாயன.

கபாருள் : ஒளிறய நல்கும் பவளம் யபான்ை

திருயமனிறயயுறடயவனும் அதன்யமல் கவண்ணிை ஒளிபடிந்தவனும்,
முதிர்ந்த பவளம் யபான்ை கேம்கபான் நிைமுறடய ஆதிப்பிரானும்
ஆகிய ேிவன் மூலாதாரத்திலிருந்து களிப்பிறன நல்கும் பவள
நிைத்தினனாக விளங்கிக் கருறமயான பாே இருறள நீக்கி ஒளிகபற்ை
பவள நிைத்தினனாய் என்யனாடு ஈேன் கபாருந்தியிருந்தான்.
திருகவண்ணறு
ீ பூேியவன் எனினுமாம்.

2696. ஈேன்நின் ைான்இறம யயார்கள்நின் ைார்நின்ை

யதேம்ஒன் ைின்ைித் திறகத்தறழக் கின்ைனர்
பாேம்ஒன் ைாகப் பழவிறனப் பற்றுை
வாேம்ஒன் ைாமலர் யபான்ைது தாயன.

கபாருள் : ஆகாய மண்டலத்தில் இறைவன் இருந்தனன். அங்யகயய

யதவர்களும் இருந்தனர். அப்படியிருப்பினும் அவர்கள் ஒளியின்ைி
மக்கறளப் பூமிறய யநாக்கிச் கேலுத்துபவராக உள்ளனர். இருவிறன
ஒப்பு வரயவ ஈேன் அருளால் பறழய விறனயயாடு புதுவிறனயும்
அடியயாடு நீங்க, மலர் பக்குவமானயபாது கவளிப்படும் மணம் யபாலச்
ேீவன் வியாபகம் அறடயும்.

2697. தாயன இருக்கும் அவற்ைின் தறலவனும்

தாயன இருக்கும் அவன்என நண்ணிடும்
வானாய் இருக்கும்இம் மாயிரு ஞாலத்துப்
பானாய் இருக்கப் பாவலும் ஆயம.

கபாருள் : யதவர்கறள மக்கறள உலகில் கேலுத்துபவராயினும்

யதவர்களுக்கும் தறலவனாய்ச் ேிவகபருமான் அங்கு இருப்பான்.
ேீவர்களுக்கு முத்திறய அளித்துத் தன்யனாடு கபாருந்தும்படி
கேய்பவன் அவனன்ைி யவைில்றல. கபருறமயுறடய இப்கபரிய நிலத்து
அச்ேிவயம ஆகாய வடிவில் நிறல கபற்றுள்ளது. அப்யபாது ேீவன்
பரனாய் இருக்க எங்கும் வியாபகம் கபறுதலும் ஆகும். (பானாய்-
பரனாய் கேய்யும் விகாரம்.)

5. தூல பஞ்சாக்கரம்

(தூல பஞ்ோக்கரம் அல்லது தூல ஐந்கதழுத்தாவது ேிவாயநம ஆகும்.

ேிவாயநம என மானேீகமாகச் கேபித்தால் சூக்கும அறேவுகள்
ஆகாயத்தில் கபாருந்தி குலாதாரம் முதலாக நிற்கும் நமேிவய என்ை
யதவறனத் யதகத்தில் கபாருந்துமாறு கேய்துவிடும். நவேிவய என்பது
உடம்பில் நிற்கும் நிறலயாம். கிரிறய முறையில் நமேிவாய
என்பறதத் தூல பஞ்ோக்கரம் என்று கூறுவர். யவத கநைியில் உள்ள
புைவழிபாடு நமேிவாய ஆகும். ஆகம கநைியில் தியானத்திற்கு உரியது
ேிவாய நம ஆகும். (ேிவாயநம-சூட்சுமம் என்றும், நமேிவாய-ஸ்தூலம்
என்றும் கபாதுப்படக் கூறுவர்.)

2698. ஐம்பது எழுத்யத அறனத்துயவ தங்களும்

ஐம்பது எழுத்யத அறனத்துஆக மங்களும்
ஐம்பது எழுத்தின் அறடறவ அைிந்தபின்
ஐம்பது எழுத்யத அஞ்கேழுத் தாயம.

கபாருள் : ஓங்காரத்துடன் கூடிய ஐம்பத்யதார் எழுத்துக்களால்

ஆகியயத கபாதுவும் ேிைப்புமாகக் கூைப்படும் கதான்றமத்
தமிழ்மறையும் முறையும் என்ப. மறைறய யவதம் எனவும் முறைறய
ஆகமம் எனவும் கூறுப. இவ் எழுத்துக்களால் ஆகிய பயறன
உணர்ந்தபின் இறவயறனத்தும் ஒடுங்கி ஐந்கதழுத்யத நின்று நிலவி
முதன்றமயுறும் என்க. ஐம்பது எழுத்துக்களாவன: அகரம் முதலாக
க்ஷகாரம் முடியவுள்ள கிரந்த எழுத்துக்கள் ஐம்பதாம்.

2699. அகாரம் முதலாக ஐம்பத்கதான் ைாகி

உகாரம் முதலாக ஓங்கி உதித்து
மகார இறுதியாய் மாய்ந்துமாய்ந் யதைி
நகார முதலாகும் நந்திதன் நாமயம.

கபாருள் : எழுத்துக்கள் அகாரம் முதலாக ஐம்பத்யதார் எழுத்துக்களாகி

உகாரம் முதலாக நிறலகபற்று நின்று மகாரத்தில் இறுதியறடந்து
யதய்ந்து யதய்ந்து யமல்கேன்று நகாரத்றத முதலாகவுறடய நந்தியின்
நாமம் நமேிவாய ஆகும். திருமூலர் காலத்தில் தமிழில் உயிர் 16, கமய்
35 ஆக 51 எழுத்துக்கள் இருந்தனவாக ஒரு ோரார் கூறுகின்ைனர்.

2700. அகாராதி யீகரட் டலர்ந்த பறரயாம்

உகராதி ேத்தி உள்களாளி ஈேன்
ேிகாராதி தான்ேிவம் ஏதயம யகாணம்
நகாராதி தான்மூல மந்திரம் நண்ணுயம.

கபாருள் : திருவருள் கலப்பால் யதான்றும் அகரமுதலிய உயிர்

எழுத்துக்கள் பதினாறு. உகராதி ேிவகபருமானின் திருவருள்
ஆற்ைலாகும். அவ்வாற்ைல்களின் உள்களாளியாய் விளங்குபவனும்
ேிவயன. ேிகர முதலாக ஓதப்கபறும் ேிவயநம ேிவயவதம் என்று
கோல்லப்படும் திருவடியுணர்வாகும். இவ்வுணர்விறனப் கபறும்
உரிறம வாய்ந்த ஆருயிர் யகாணம் எனப்படும். நகரமுதலாக ஓதப்படும்
நவேிவய மூலமந்திரம் எனப்படும். இவற்ைால் திருவடிப்யபறு எய்தும்.
2701. வாகயாடு கண்டம் இதயம் மருவுந்தி
ஆய இலிங்கம் அவற்ைின்யம யலஅவ்வாய்த்
தூயயதார் துண்டம் இருமத் தகம்கேல்லல்
ஆயதீ ரும்ஐந்யதா டாம்எழுத் தஞ்சுயம.

கபாருள் : வாயினால் உச்ேரிக்கப்படும் கூத்தப்கபருமான் திருஐந்து

எழுத்தாகிய ேிவாயநம வாய் கழுத்து இதயம் உந்தியயாடு ஆகிய
இலிங்கம் என்ை ஐந்து இடங்களிலும் யமலிருந்து ஆகாயமயமாய்ப்
படர்ந்து மூலாதாரத்றத அறடந்து முதுகந்தண்டின் வழியாக யநயர
ஆகாய வதியான
ீ உச்ேியிலுள்ள ேகஸ்ரதளத்றத அறடந்து,
முடிவாவதில் நமேிவாய என்ை யோதி உருவம் இவ்ஐந்து
இடங்களினின்றும் எழும்.

2702. கிரணங்கள் ஏழும் கிளர்ந்கதரி கபாங்கிக்

கரணங்கள் விட்டுயிர் தான்எழும் யபாதும்
மரணங்றக வந்துயிர் மாற்ைிடும் யபாதும்
அரணங்றக கூட்டுவ(து) அஞ்கேழுத்தாயம.

கபாருள் : ஊதா, நீலம், பச்றே, ேிவப்பு, மஞ்ேள், பழுப்பு, இளநீலம் என்னும்

ஏழு நிைக்கதிர்கள் யேர்ந்த நிறலயில் எரிகயாளி உண்டாகும். அவ் எரி
மிகுதிப்பட்டு நின்ையபாது கருவிக் கூட்டங்களினின்றும் ஆருயிர்
எழுந்து புைம் கேல்லும் அவ்வுயிர் இைப்பிறன யமற்ககாண்டு
உடம்பிறன விட்டு அகலும், அப்கபாழுது அவ்வுயிர்க்கு என்றும்
கபான்ைா அரணப் புகலிடமாக இருப்பது ேிவகபருமானின் திருவடி.
அத்திருவடியிறன ஒருவாமல் மருவு விப்பது திருஐந்கதழுத்தாகும்.
(மரணம்-யமன், அரணம்-உயிர்க்கு அரணாகிய முத்தி.)

2703. ஞாயிறு திங்கள் நவின்கைழு காலத்தில்

ஆயுறு மந்திரம் ஆரும் அைிகிலர்
யேயுறு கண்ணி திருகவழுத் தஞ்றேயும்
வாயுை ஓதி வழுத்தலும் ஆயம.

கபாருள் : சூரியனும் ேந்திரனும் மிகுந்து யமல் எழும்யபாது, அழகு

கபாருந்திய ஒளியாக விளங்கும் மந்திரத்றத யாரும் அைியவில்றல.
கேம்றம நிைமுறடய குண்டலினி அம்றமக்குரிய பஞ்ோட்ேரத்றத
வாயினுள்யள கமன்றமயாகச் கேபித்தல் கூடும். (ஞாயிறு-பிங்கறல.
திங்கள்-இடகறல.)

2704. கதள்ளமுது ஊைச் ேிவாய நமஎன்று

உள்ளமுது ஊை ஒருகால் உறரத்திடும்
கவள்ளமுது ஊைல் விரும்பிஉண் ணாதவர்
துள்ளிய நீர்யபால் சுழல்கின்ை வாயை.

கபாருள் : கதளிந்த அமுதமயமான ஒளி உண்டாகச் ேிவாய நம என்று,

உள்யள ஒளிகபை ஒருதரம் நிறனயுங்கள். இவ்வாறு கவள்ளம் யபான்று
கபருகி வரும் ேீவ ஒளிறய விரும்பிப் கபைாதவர், துள்ளிய நீர் மீ ண்டும்
நீரியலயய விழுந்து ககடுவறதப் யபாலப் பிைவிச் ேக்கரத்தில் மீ ண்டும்
விழுந்து ககடுவர்.

2705. குருவழி யாய குணங்களில் நின்று

கருவழி யாய கணக்றக அறுக்க
வருவழி மாள மறுக்கவல் லார்கட்(கு)
அருள்வழி காட்டுவ(து) அஞ்கேழுத் தாயம.

கபாருள் : ஒளி கநைியின் இயல்பிறன உணர்ந்து நின்று பிைவிக்குக்

காரணமான விறனகறள அறுக்க அப்பிைவி வரும் வழிறயத்
தறடகேய்யும் திைனுறடயார்க்கு அருள் கநைிறயக் காட்டுவது
பஞ்ோட்ேரமாகும்.

2706. கவைிக்க விறனத்துயர் வந்திடும் யபாது

கேைிக்கின்ை நந்தி திருகவழுத் யதாதும்
குைிப்பது உன்னில் குறரகழல் கூட்டும்
குைிப்பைி வான்தவம் யகான்உரு வாயம.

கபாருள் : மனம் தடுமாற்ைத்றத அறடயும் வண்ணம் தீவிறனயால்

உண்டாகும் துயரம் வந்தயபாது, உன்னிடம் கேைிந்துள்ள ேிவத்றதப்
பிரகாேிக்கச் கேய்ய திருஐந்கதழுத்றத ஓதுவாயாக. உன்னுறடய
விருப்பத்றத அைிந்து ஒலிக்கின்ை திருவடியால் உனக்கு
உறுதுறணயாக இருப்பறத உணர்த்துவான். இவ்விதமான குைிப்றப
அைிபவர் ேிவரூபத்றத அறமக்கும். யகான்உரு-ேிவரூபம்.

2707. கநஞ்சு நிறனத்து தம் வாயாற் பிரான்என்று

துஞ்சும் கபாழுதுன் துறணத்தாள் ேரண்என்று
மஞ்சு தவழும் வடவறர மீ துறை
அஞ்ேில் இறைவன் அருள்கபை லாயம.

கபாருள் : தினமும் தூங்குவதற்கு முன் திருஐந்கதழுத்றத நிறனந்து

தமது கதாண்றட வழியாகப் பிரமாந்திரம் கேல்லும் ஊர்த்துவ கதி
உணர்றவ எழுப்பி, ேிவனது திருவடியில் அறடக்கலம் புகுவதாக
எண்ணி இருப்பின், பனிப்படலம் யபான்ை கவண்றம நிைமுள்ள
ேகஸ்ரதளத்தில் அஞ்கேழுத்தில் விளங்கும் ேிவனது அருறளப்
கபைலாம். (வடவறர கயிறல எனினுமாம்.)

2708. பிரான் றவத்தஐந்தி கபருறம உணராது

இராமாற்ைம் கேய்வார்ககால் ஏறழ மனிதர்
பராமுற்றும் கீ கழாடு பல்வறக யாலும்
அராமுற்றும் சூழ்ந்த அகலிடம் தாயன.

கபாருள் : பரவியுள்ள பூமி தத்துவம் முழுவதும் கீ யழாடு

எல்லாவற்றையும் தாங்கும் குண்டலினியாகிய அரவிறன உள்ளும்
புைம்புமாக இயக்குபவயன ேிவானாவான். அத்தறகய கபருமான்
அருளிய பஞ்ோட்ேரத்தின் கபருறமறய உணராமல் ஞானச்கேல்வம்
கபைாத ஏறழ மக்கள் அவர்களிடம் கபாருந்திய அஞ்ஞானமாகிய
இருறள அகற்ைவா முடியும்? முடியாது என்ைபடி (அராமுற்றும் சூழ்ந்த-
ஆதி யேடனால் தாங்கப்படுகின்ை எனினுமாம்.)

6. சூக்கும பஞ்சாக்கரம்

(ஒளிறய நிறனந்து ேிவாய நம என ஓதல் சூக்கும பஞ்ோட்ேரம். இஃது

ஒளிகபற்ை குருவால் ேீடனுக்கு உபயதேம் கேய்தல்.)

2709. எளிய வாதுகேய் வார்எங்கள் ஈேறன

ஒளிறய உன்னி உருகும் மனத்தராய்த்
கதளியயவ ஓதின் ேிவாயநம என்னும்
குளிறகறய இட்டுப்கபான் னாக்குவான் கூட்றடயய.

கபாருள் : எங்களது கபருமானாகிய ேிவறன எள்ளி நறகயாடி

அவனது இயல்றபப் பற்ைி வாதம் யபசுபவர் அைியாதவர். அவ்வாைின்ைி
அவறன ஒளிமயமாக நிறனந்து உருகுகின்ை மனமுறடயவராய்
அவயன ஒளியாக கவளிப்படுவான் என்று நிறனந்து ேிவாயநம என
ஓதுங்கள். அப்யபாது இரேவாதிகள் குளிறகறய இட்டுச் கேம்றபப்
கபான்னாக்குவதுயபால் அவன் மலக்குற்ைத்யதாடு கூடிய உடம்றபப்
கபான்கனாளி கபைச் கேய்வான்.

2710. ேிவன் ேத்தி ேீவன் கேறுமலம் மாறய

அவம் யேர்த்த பாேம் மலம்ஐந் தகலச்
ேிவன்ேத்தி தன்னுடன் ேீவனார் யேர
அவம் யேர்த்த பாேம் அணுககி லாயவ.

கபாருள் : ேிவாயநம என்னும் திருஐந்கதழுத்தில் முறையய ேிவன்

ேத்தி ேீவன் அடுகின்ை மலம் மாறய என்பதாக அச்கேபத்தால்
துன்பத்றதக் ககாடுக்கும் ஆணவம், கன்மம், மாறய, மாயயயம்,
தியராதாயி ஆகிய ஐம்மலங்களும் நீங்க, ேிகர வகரத்தில்
உணர்த்தப்கபறும் ேிவன் ேத்தியுடன் யகரமாகிய ேீவன் கபாருந்த
துன்பத்றதத் தரும் பாேம் ேீவறனப் பற்ைாது யபாகும்.

2711. ேிவனரு ளாய ேிவன்திரு நாமம்

ேிவன் அருள் ஆன்மாத் தியராதம் மலமாய்ச்
ேிவன்முத லாகச் ேிைந்து நியராதம்
பவம தகன்று பரேிவ னாயம.

கபாருள் : ேிவேத்தியினது ேிவாயநம என்ை பஞ்ோட்ேரமானது ேிவன்

ேத்தி ஆன்மா தியராதாயி மாயாமலம் என நிற்கும். ேீவன் ேிகாரத்றத
முதலாகச் கேபிக்கும் முறையில் விறளகறள ஒழித்தயலாடு பிைப்பு
நீங்கிப் பரேிவனாகும். ேிவயநம என்ையபாது ேிவ பஞ்ோட்ேரமாகவும்,
ேிவாயநம என்ை யபாது ேத்தி பஞ்ோட்ேரமாகவும் ககாள்ள
யவண்டுகமன்பது ஒருோரார் ககாள்றக.

2712. ஓதிய நம்மலம் எல்லாம் ஒழிந்தட்டுஅவ்

ஆதி தறனவிட் டிறைவன் அருட்ேத்தி
தீதில் ேிவஞான யயாகயம ேித்தக்கும்
ஓதும் ேிவாய மலம்அற்ை உண்றமயய.

கபாருள் : யமற்கூைியவாறு ேிவாயநம என்று கணிப்பதில் நம்மால்

குைிக்கப்கபறும். மலமாகிய இருள் அகன்று, அவ்ஆதியாகிய
குண்டலினி ேக்திறய விட்டுச் ேிற்ேக்தியால் ஒளிமயமாகப்
பிரகாேிப்பதில் தீறமயில்லாத ேிவஞான யயாகம் றககூடும். அப்யபாது
ேிவாய என்ை ஒளிறயப் பூேியுங்கள். இதுயவ மலம் நீங்கிய உண்றம
நிறலயாம்.

2713. நமாதி நனாதி தியராதாயி யாகித்

தமாதிய தாய்நிற்கத் தாள்அந்தத் துற்றுச்
ேமாதித் துரியந் தமதாகம் ஆக
நமாதி ேமாதி ேிவஆதல் எண்ணயவ.

கபாருள் : நகரம் முதல்முறையாகவுறடய சுவாதிட்டானம்,

மணிபூரகம், அநாகதம், விசுத்தி, ஆஞ்றஞ ஆகிய ஆதாரங்களில் நனவு
முதலிய நிறலகளில் கதாழிற்படும் உணர்வு மறைப்புச் ேக்தியால்
இயங்கி, ேீவரது ஆதிேக்தியின் நிறலயான ஒளியில் கபாருந்த நனவாதி
நிறலகளில் கபாருந்திய உணர்வு முடிவறடந்து சுத்த வித்தியா
தத்துவம் ேிரேின் யமல் விளங்கித் துரிய நிறலறயத் தம்மிடத்யத
கபற்று, மூலாதாரம் முதல் யோதியாக விளங்குவதில் ேமாதியுற்றுச்
ேிவாயநம என எண்ணுவதில் ேிவமாவர். ேிவய ேிவ என எண்ணுவயத
ேிைப்பாகும் எனினுமாம்.

2714. அருள்தரும் ஆயமும் அத்தனும் தம்மில்

ஒருவறன ஈன்ைவர் உள்ளுறை மாறய
திரிமலம் நீங்கச் ேிவாய என்று ஓதும்
அருவிறன தீர்ப்பதுவும் அவ்கவழுந் தாயம.

கபாருள் : அருளின் யபதமாகிய ேத்திக்கூட்டமும் அத்தனாகிய

ேிவனும் கலப்பதினால் ஆன்மாறவத் யதகத்யதாடு கபாருந்தும்படி
கேய்தவராவர். அவ்வுடம்பு மாறயயில் தங்கும். ஆனால் ஆணவம்
கன்மம் மாறய ஆகிய மும்மலங்களும் விலகச் ேிவாய என்று ஒளி
உருவாகப் பூறே கேய்யுங்கள். அப்யபாது நீங்குதற்குரிய விறனக்
கூட்டங்கறள அகற்றுவது ேிவாய ஆகும்.

2715. ேிவேிவ என்யை கதளிகிலர் ஊமர்

ேிவேிவ வாயுவும் யதர்ந்துள் ளடங்கச்
ேிவேிவ ஆய கதளிவின்உள் ளார்கள்
ேிவேிவ மாகும் திருவரு ளாயம.

கபாருள் : வாய் யபோ கமௌனிகளும் ேிவேிவ என்று எண்ணுவதில்

உள்ள நன்றமறய அைிகிலர். ேிவ ேிவ என்று எண்ணுவயதாடு சுவாே
கதியும் இயங்காமல் இலயமறடய ேிவமும் ேத்தியுமாய
மகாமனுறவத் கதளிந்தவர்கள் திருவருள் கபற்றுச் ேிவேத்தியாகயவ
அறமவர்.

2716. ேிவேிவ என்கிலர் தீவிறன யாளர்

ேிவேிவ என்ைிடத் தீவிறன மாளும்
ேிவேிவ என்ைிடத் யதவரு மாவர்
ேிவேிவ என்னச் ேிவகதி தாயன.

கபாருள் : முற்பிைவியில் கேய்த தீவிறனயின் காரணயம ேிவேிவ

என்று ஓதாமல் இருப்பதாகும். எத்தறகய தீவிறனயாளரும் ேிவேிவ
என்று கணிப்பாராயின் அவர் கேய்த தீயவிறனகள் ககட்டு ஒழியும்,
யமலும் அவர்கள் யதவோரீரம் கபற்று விளங்குவர். அவர்களுக்கு
அவ்வாறு கணிப்பதால் ேிவகதியும் அறமயும்.

2717. நமஎன்னும் நாமத்றத நாவில் ஒடுக்கிச்

ேிவஎன்னும் நாமத்றதச் ேிந்றதயுள் ஏற்ைப்
பவமது தீரும் பரிசும்அ தற்ைால்
அவமதி தீரும அறும்பிைப் பன்யை.

கபாருள் : ேிவாயநம என்ை பஞ்ோக்கரத்றதச் கேபிக்கும் முறையில்

நம என்ை எழுத்துக்கறள நாவினுள் கண்டப் பிரயதேத்தில் நிறுத்தி, ேிவ
என்ை நாமத்றதச் ேிரேின் யமல் மன மண்டலத்தில் நிறனக்க, பாவம்
நீங்கும். தன்றமயும் அதுவாம். அவ்வாைாயின் அஞ்ஞானம் நீங்கும்;
பிைப்பும் அகலும்.

7. அதிசூக்கும பஞ்சாக்கரம்

(ேிவாய ேிவேிவ என்பது அதிசூக்கும பஞ்ோக்கரம். அஃதாவது இருறள

விட்ட ஆன்மா ேிவேத்திறயத் தாரகமாகக் ககாண்டு அழிவற்ை
நிறலகபறும் என்பதாம். ஒளியில் நிறனப்பும் அற்று அடங்கி நிற்ையல
அதிசூக்கும பஞ்ோக்கர தரிேனமாகும்.)

2718. ேிவாய நமஎனச் ேித்த ஒருக்கி

அவாயம் அையவ அடிறமய தாகிச்
ேிவாய ேிவேிவ என்கைன்யை ேிந்றத
அவாயம் ககடநிற்க ஆனந்தம் ஆயம.

கபாருள் : முற்கூைியவாறு ேிவாயநம என்று ேித்தத்றதப் புைத்யத

கேல்லாமல் அகநிறலயதாக்கி, மலத்தாலாகிய துன்பத்றத நீக்கிச்
ேிவத்துக்கு அடிறமயாக்கி, ேிவாய ேிவேிவ என்று பலமுறை, ேித்தத்தில்
எண்ணி அச்ேம் நீங்க ஆனந்தம் உண்டாகும். (அவாயம்-அபாயம்.)

2719. கேஞ்சுடர் மண்டலத்து ஊடுகேன்று அப்புைம்

அஞ்ேண வும்முறை ஏைிவழிக்ககாண்டு
சுஞ்சும் அவன்கோன்ன காலத்து இறைவறன
கநஞ்கேன நீங்கா நிறலகபை லாகுயம.

கபாருள் : அதிசூக்கும பஞ்ோக்கர தரிேனத்தால் மூலாதாரத்திலுள்ள

அக்கினி சூரிய மண்டலத்றதப் யபதித்துச் கேன்று, யதாளுக்கு யமல்
விளங்கும் ேந்திர மண்டல ஒளியில் ஐயைிவுகளும் கபாருந்தும்
முறையில் யபாய், யயாக நித்திறரயில் கபாருந்தியிருக்கும் அவன்,
உலறக மைந்திருக்கும் அப்யபாது ேிவத்றத கநஞ்ேில் இடமாகக்
ககாண்டு பிரியாதிருக்கும் நிறல அறடயலாம்.

2720. அங்கமும் ஆகம யவதமும் ஓதினும்

எங்கள் பிரான்எழுத் கதான்ைில் இருப்பது
ேங்றகககட்டு அவ்கவழுத் கதான்றையும் ோதித்தால்
அங்கறர யேர்ந்த அருங்கலம் ஆயம.

கபாருள் : யவதம் ஆகமம் யவதாங்கம் ஆகியவற்றை முறையாக

ஓதினாலும், அறவ யாவும் ேிவபிரானது எழுத்து ஒன்ைாகிய ேிகாரத்தில்
இருப்பனவாம். ேந்யதகம் நீங்கி அவ்எழுத்தின் உண்றமறய உணர்ந்து
ோதறன கேய்தால் அதுயவ முத்திக்கறரயிறன உறடவித்த
அருறமயான யதாணியாதல் விளங்கும். (அங்கறர அழகிய
முத்திக்கறர.)

2721. பழுத்தன ஐந்தும் பழமறை யுள்யள

விழித்துஅங்கு உைங்கும் விறனஅைி வாரில்றல
எழுத்துஅைி யவாம்என்று உறரப்பார்கள் ஏதர்
எழுத்றத அழுத்தும் எழுத்துஅைி யாயர.

கபாருள் : பழறமயான யவத ேிரேினுள்யள ஐந்து எழுத்துக்களாகிய

கனி முதிர்ந்து கிடக்கின்ைன. ஆனால் அக்கனிறய உண்பதற்கு
அதறனச் ேிந்தித்து அைிதுயிர் ககாள்ளும் கேயல் அைிபவர் இல்றல.
மூடர்கள் அதன் கபருறமறய அைியாமல் அஃது எழுத்துக்களால்
ஆனறவதாயன என்று கூறுவர். அஃது அவரது தறலஎழுத்றத மாற்ைிப்
பறடக்கும் எழுத்து என்பறத அைியார். (ஐந்து பஞ்ோட்ேரம். எழுத்து-ேி.)

8 ஏ. திருக்கூத்து தரிசனம்

(திருக்கூத்து-ஒளி அறேவு தரிேனமாவது, அவ்ஒளியில்

திறளத்திருத்தல். இது பஞ்ோக்கர கேபத்தால் அறமவது இவ்ஒளி
அறேயவ எல்லா அறேவுக்கும் காரணமாம்.)

2722. எங்கும் திருயமனி எங்கும் ேிவேத்தி

எங்கும் ேிதம்பரம் எங்கும் திருநட்டம்
எங்கும் ேிவமாய் இருத்தலால் எங்ககங்கும்
தங்கும் ேிவன்அருள் தன்விறள யாட்டயத.

கபாருள் : ேிவம் அகண்டமாய் எங்கும் வியாபித்துள்ளதுயபால் அதன்

ேத்தியும் அண்டமாய் உள்ளது. அஃது எங்கும் பரந்துள்ள
அைிவாகாயத்தில் நிறைந்து எவ்விடத்தும் அறேவிறன உண்டாக்கிக்
ககாண்டிருக்கிைது. ேிவம் அகண்டமாய் எங்கும்
வியாபித்துள்ளறமயால், ேிவன் யாவற்ைிலும் கபாருந்திச் ேிருஷ்டியாதி
ஐந்கதாழிறலத் தனது ேத்தியாயல கேய்கிைான்.
2723. ேிற்பரஞ் யோதி ேிவானந்தக் கூத்தறன
கோற்பத மாய்அந்தச் சுந்தரக் கூத்தறன
கபாற்பதிக் கூத்தறனப் கபாற்ைில்றலக் கூத்தறன
அற்புதக் கூத்தறன யார்அைி வாயர.

கபாருள் : ேிவானந்தத்றத விறளவிக்கும் கூத்தனும் கோல்பதமாகிய

பிரணவத் கதானியில் விளங்கும் அழகிய கூத்தனும், ேிரேின்யமல்
ஆகாயத்தில் கபான் ஒளியில் விளங்கும் கூத்தனும், கநற்ைிக்கு யநயர
கபான் ஒளியில் விளங்கும் கூத்தனும், கோல் ஒண்ணாத பரவே
நிறலறய அளிக்கும் கூத்தனும் ஆகிய, அைிவுருவாகிய யோதிப்
பிழம்பாகிய ேிவறன யாரால் அைிய முடியும்? (இம்மந்திரத்தில் 1.
ேிவானந்தக்கூத்து, 2. சுந்தரக்கூத்து, 3. கபாற்பதிக்கூத்து, 4. கபான்தில்றலக்
கூத்து, 5. அற்புதக்கூத்து எனச் ேிவநடனம் ஐவறகப்படும் என்பறத
உணர்த்திற்று.)

8 பி. சிவானந்தக்கூத்து

(அஃதாவது ேிவானந்தத்றத விறளவிக்கும் கூத்து.)

2724. தானந்தம் இல்லாச் ேதானந்த ேத்தியமல்

யதனுந்தும் ஆனந்த மாநடம் கண்டீர்
ஞானம் கடந்த நடம்கேய்யும் நம்பிக்கு அங்கு
ஆனந்தக் கூத்தாட ஆடரங் கானயத.

கபாருள் : தனக்கு ஒரு அழிவில்லாச் ேத்தாகிய ஆனந்த ேத்தியின்

இடமாக, இன்பமாகிய யதறனப் பிலிற்றும் ஆனந்தத்றத விறளவிக்கும்
கபரிய கூத்திறனக் கண்டவர்கயள ேீவ யபாதம் கடந்து விளங்கும்
திருக்கூத்றத இயற்றும் நம்பியாகிய ேிவகபருமானுக்கு அவ்விடத்து
ஆனந்தயம திருக்கூத்து ஆடுதற்கு இடமாயிற்று.

2725. ஆனந்தம் ஆடரங்கு ஆனந்தம் பாடல்கள்

ஆனந்தம் பல்இயம் ஆனந்த வாச்ேியம்
ஆனந்தம் ஆக அகில ேராேரம்
ஆனந்தம் ஆனந்தக் கூத்தகந் தானுக்யக.

கபாருள் : ஆகாய ஒளி அணுக்களின் நடனம் ஓர் ஆனந்தம்;

ஆகாயத்திலுள்ள கதானி ஆனந்தம்; ஆகாய அணுக்கள்
ஒன்யைாகடான்று உரசுவதால் உண்டாகும் கதானியும் ஆனந்தம்;
ஆகாயப் கபாருளாக விளங்கி ஆனந்தத்றத விறளவிக்கும்
யதாத்திரங்களின் ஞானமும் ஆனந்தமாக; ஆனந்தத்திலிருந்து நடக்கும்
ேிவகபருமானுக்யக அறேவனமும் அறேயாதனவுமாகவுள்ள யாவும்
ஆனந்தமாகும். (பல்லியம்-வாத்தியங்கள். வாச்ேியம்-அபிநயம்.)

2726. ஒளியாம் பரமும் உளதாம் பரமும்

அளியார் ேிவகாமி யாகும் ேமயக்
களியார் பரமும் கருத்துறை அந்தத்
கதளிவாம் ேிவானந்த நட்டத்தின் ேித்தியய.

கபாருள் : அைிவுப் யபகராளியாய் விளங்கும் ேிவமும், தத்துவங்கறள

நீங்கிய நிறலயில் என்றும் உள்ளதாகிய ஆன்மாவாகிய பரமும்
ஆருயிர்க்கு அன்பு கேய்யும் ேிவகாமியாகிய இன்பம் கபாருந்திய
ேத்தியாகிய பரமும் ஆகிய மூன்றும் கருத்தில் உறைகின்ை அந்த
ஆனந்த எல்றலயய ேிவானந்த நடனத்தின் பயனாகும்.

2727. ஆன நடறமந்து அகள ேகளத்தன்

ஆன நடம்ஆடி ஐங்கரு மத்தாகம்
ஆன கதாழில் அருளால் ஐந்கதாழில் கேய்யத
யதன்கமாழி பாகன் திருநடம் ஆகுயம.

கபாருள் : உருவமில்லாத கபருமான் உருறவ எடுத்துக் ககாண்டு

ேீவர்கள் கபாருட்டுப் புரிகின்ை நடனம் ஐந்தாகும். அவ்வாைான
நடனத்றதப் புரிந்து ஐந்கதாழிறல நடத்துவதற்காக அத்கதாழிறலத்
தனது ேத்தியால் ேிருட்டியாதி கேய்து யதன் யபான்ை
கமாழியிறனயுறடய உமாபாகன் நடனத்றதச் கேய்தருளுவான்.
(ஐங்கருமத்தாக-பறடப்பாதி ஐந்து கதாழில்களுக்காக.)

2728. பூதாண்டம் யபதாண்டம் யபாகாண்டம் யயாகாண்டம்

மூதாண்ட முத்தாண்டம் யமாகாண்ட யதகாண்ட
தாகாண்டம் ஐங்கரு மத்தாண்ட தற்பரத்து
ஏகாந்த மாம்பிர மாண்டத்த கதன்பயவ.

கபாருள் : ஐம்பூதங்களால் ஆகிய அண்டம், கவவ்யவறு வறகயாகப்

பூதங்கள் கலப்பதால் ஆகிய அண்டம், நல்விறன தீவிறனக்கு ஏற்ப
அனுபவங்கறளப் கபறும் அண்டம், யயாக பலத்துக்கு ஏற்ப யயாகிகள்
நிறலகபறும் அண்டம், புனர்உற்பவ காலத்துச் ேீவர்கள் பிைப்கபடுக்கும்
பழறமயான அண்டம், ேிவப்யபறு கபற்று மீ ளாது உறையும் முத்தர்கள்
வதியும் அண்டம், ஆறேயுள்ள உயிர் யதகம் விட்டபின் உறையும்
அண்டம், பூத உடயலாடு ேீவர்கள் வாழும் அண்டம், மிகுந்த
யவட்றகயுறடயார் வாழும் அண்டம் ஆகிய ஒன்பது அண்டங்களும்
ஐந்கதாழிலும் கதாடர்ந்து நறடகபற்றுவரும் ேிவத்தின் ஒயர
ஆளுறகக்கு உட்பட்ட ஏகாந்தமாம். இறவ தனியாக இருக்கக்கூடிய
பிரமாண்டத்தின் கண்ணவாம். இறவயறனத்தும் ேிவனது ஆளுறகக்கு
உட்பட்டறவ.

2729. யவதங்க ளாட மிகும்ஆ கமமாடக்

கீ தங்க ளாடக் கிளாண்டம் ஏழாடப்
பூதங்க ளாடப் புவனம் முழுதாட
நாதன்ககாண் டாடினான் ஞானானந் தக்கூத்யத.

கபாருள் : யவதங்களின் அைிவு ஆட, மிகுந்திருக்கின்ை ஆகமங்களின்

அைிவு ஆட, கீ தங்களின் அைிவு ஆட, ஆதார ேக்கரங்களினால் வரும்
ஏழுவறக அைிவும் ஆட, ஐம்பூத காரிய அணுக்களின் அைிவு ஆட,
இருநூற்று இருபத்து நான்கு புவனங்களில் கபறும் அைிவு ஆட,
ஞானத்றத அளிக்கும் ஆனந்தக் கூத்றதச் ேிவன் நாதேத்திறயக்
ககாண்டு ஆடினான். (ஆடுதல்-கதாழிற்படுதல்; புறடகபயர்தல். யவதம்-
வாழ்க்றக நூல் ஆகமம்-வழிபாட்டு நூல்.)

2730. பூதங்கள் ஐந்தில் கபாைியில் புலன்ஐந்தில்

யவதங்கள் ஐந்தில் மிகும்ஆ கமம்ஐந்தில்
ஓதும் கறல காலம் ஊழியுடன் அண்டப்
யபாதங்கள் ஐந்தில் புணர்ந்தாடும் ேித்தயன.

கபாருள் : ஐம்பூதங்களிலும், ஐம்கபாைிகளிலும், ஐம்புலன்களிலும், ஐந்து

யவதங்களிலும் மிகுந்த எண்ணிக்றகயுறடய ஆகமங்களிலும்
ஓதுதற்குரிய பல கறலகாலம் ஊழிகயளாடு பல்வறக
அண்டங்களிலுள்ள ஐவறக அைிவுகளிலும், கலந்த ேித்த மூர்த்தியாகிய
ேிவன் அவற்ைினூயட ஆடிக் ககாண்டிருக்கின்ைான்.

2731. யதவர் அசுரர்நரர் ேித்தர்வித் யாதரர்

மூவர்கள் ஆதியின் முப்பத்து மூவர்கள்
தாபதர் ோத்தர் ேமயம் ேராேரம்
யாறவயும் ஆடிடும் எம்இறை ஆடயவ.

கபாருள் : ஒளியுடலில் ேஞ்ேரிப்யபார், வானுலக வாேிகள், மானிடர்,

அைிவு உடலில் ேஞ்ேரிக்கும் ேித்தர், கந்தருவர், பிரமன், விஷ்ணு
உருத்திரர் ஆகிய மூவர், பன்னிரு ஆதித்தர், பதியனர் உருத்திரர், எட்டு
வசுக்கள், இரு மருத்துவர் ஆகிய முப்பத்து மூவர், தவேிகள் ஏழு
முனிவர்கள் ஆகியயார் ேமயம், இயங்கும் உயிர் வருக்கம், இயங்கா
உயிர் வருக்கம் ஆகிய யாவும் எம்இறையாகிய ேிவன் ஆட ஆடிடும்.

8 சி. சுந்தரக்கூத்து
(அஃதாவது, கோற்பதமாகிய பிரணவத்தில் நடிக்கும் அழகிய கூத்து)

2732. அண்டங்கள் ஏழினுக்கு அப்புைத்து அப்பால்

உண்கடன்ை ேத்தி ேதாேிவத் துச்ேியமல்
கண்டங் கரியான் கருறணத் திருவுருக்
ககாண்டங் குறமகாணக் கூத்துகந் தாயன.

கபாருள் : மூலாதாரம் முதல் ேகஸ்ரதளம் ஈைாக உள்ள ஏழு

அண்டங்களுக்கு அப்பாலாய் ேதாேிவத்தின் உச்ேியின்யமல் விளங்கும்
ேத்தியின் இடமாக நீலகண்டப்கபருமான் கருறணயய வடிவாகக்
ககாண்டு அவ்விடத்தில் தன்னில் பிரிந்த ேத்தியாகிய உறமயம்றம
காணும்படியாகத் திருக்கூத்றத விரும்பி ஆடினான்.

2733. ககாடுககாட்டி பாண்டரம் யகாடுேங் காரம்

நடம்எட்யடாடு ஐந்து ஆறு நாடியுள் நாடும்
திடம்உ ற்கைழும் யதவ தாருவனத் தில்றல
வடம்உற்ை மாவன மன்னவன் தாயன.

கபாருள் : ககாடுககாட்டி, பாண்டரங்கம், யகாடு, ேங்காரம்

ஆகியவற்றையும் எட்டு வறகயான நடனத்யதாடு ஐந்து வறக
நடனத்றதயும் ஆறு வறகயான நடனத்றதயும் இறட, பிங்கறல,
சுழுமுறன வழியாகக் கண்டு அைியவும் இனி யதவதாரு வனம்,
தில்றல வனம், ஆலவனம் ஆகியவற்ைிலும் நடராேப்கபருமான் ேிைந்து
விளங்குவான்.

2734. பரமாண்டத் துள்யள பராேத்தி பாதம்

பரமாண்டத் துள்யள படகராளி ஈேன்
பரமாண்டத் துள்யள படர்தரு நாதம்
பரமாண்டத் துள்யள பரன்நட மாடுயம.

கபாருள் : பரமாண்டம் எனப்படும் அப்பால் அண்டத்தூடு

பராேத்தியாகிய வனப்பாற்ைலின் திருவடி காணப்படும். அவ்வண்டத்து
ஊடு நனிமிகு ஒளியுறடய ஆண்டவன் காணப்படுவன். அதனூடு ஓறே
கமய்யாகிய நாதம் காணப்படும். அவ் அண்டத்தூடு பரனாகிய
ேிவகபருமான் நடமாடி அருள்கின்ைனனன்.

2735. அங்குேம் என்ன எழுமார்க்கப் யபாதத்தில்

தங்கிய கதாம்தி எனுந்தாள ஒத்தினில்
ேங்கரன் மூலநா டிக்குள் தரித்தாடல்
கபாங்கிய காலம் புகும்யபாதல் இல்றலயய.
கபாருள் : அங்குேம் யபான்று எழுகின்ை நாத ேம்மியத்தில், ேீவ
அைிவில் கபாருந்திய கதாம்தீம் எனத் தட்டும் தாள ஒத்தினில், ேங்கரன்
சுழுமுறனயாகிய மூல நாடியில் நிறல கபற்று ஆடல்புரியும்
காலத்தில் மனம் புைம் யபாதறல விட்டு அடங்கிவிடும். (கதாந்தி-தாள
ஒலி, ேங்கரன்-சுகத்றதச் கேய்பவன், ேிவன்.)

2736. ஆளத்தி ஆடிப் பின்நவக் கூத்தாடிக்

காலத்தீ ஆடிக் கருத்தில் தரித்தாடி
மூலச் சுழுறனயுள் ஆடி முடிவில்லா
ஞாலத்துள் ஆடி முடித்தான்என் நாதயன.

கபாருள் : ேீவர்களாகிய பசுக்களின் அைியாறமறயப் யபாக்க விரும்பி

ஆடி, அைிவு கபற்ைபின் ேீவர்களிடம் ஒன்பது வறகயாகப் கபாருந்தி
ஆடி, ேீவர்களிடம் அஞ்ஞானமான காட்டில் விரும்பி ஆடி, அவரது
கருத்தினில், கபாருந்தி ஆடி மூன்று நாடிகளும் கபாருந்தும் இடமான
சுழுமுறனயுள் ஆடி எல்றலயில்லாத ேிவஞானத்தில் ஆடல் கபாருந்தி
எனது ேீவ யபாதத்றதக் ககடுத்து அருளினான் என் நாதனாகிய
ேிவகபருமான்.

2737. ேத்திகள் ஐந்தும் ேிவயபதந் தாம்ஐந்தும்

முத்திகள் எட்டும் முதலாம் பதம்எட்டும்
ேித்திகள் எட்டும் ேிவபதம் தாம்எட்டும்
சுத்திகள் எட்டீேன் கதால்நட மாடுயம.

கபாருள் : ஐந்து ேத்திகளிலும் ேிவயபதங்களாகிய ஐந்திலும்,

அஷ்டமூர்த்தம் லயமறடயும் நிறல எட்டிலும், அந்நிறலயில் அைிவு
குன்ைாமல் நிற்கும் நிறலகள் எட்டிலும், அணிமாதி ேித்திகள் எட்டிலும்,
அஷ்டமூர்த்தத்தில் ஒன்றுக்ககான்று யமலான நிறலகபாருந்திய நிறல
எட்டிலும், சுத்திகள் எட்டிலும் இறைவனாகிய ேிவன் கபாருந்தி
நடமாடுகின்ைான்.

2738. யமகங்கள் ஏழும் விரிகடல் தீயவழும்

யதகங்கள் ஏழும் ேிவபாற் கரன்ஏழும்
தாகங்கள் ஏழும் ோந்திகள் தாம்ஏழும்
ஆகின்ை நந்தியடிக்கீ ழ் அடங்குயம.

கபாருள் : யமகங்கள் ஏழும், கடல்கள் ஏழும், தீவுகள் ஏழும், யதவர்,

மனிதர், விலங்கு, பைறவ, ஊர்வன, நீர் வாழ்வன, தாவரம் ஆகியவற்ைின்
உடல்கள் ஏழும், ேிவபாஸ்ர உருவங்கள் ஏழும், ஏழு நாவிறனயுறடய
தீயும், ஏழுவறக அடக்கமும் எல்லாமாய் ஆகின்ை ேிவபிரானது
திருவடியின்கீ ழ் அடங்கும்.

8 டி. தபாற்பதிக்கூத்து

(ேிரேின் யமல் கபான்ஒளியில் விளங்குவது கபாற்பதிக்கூத்து.

கபாற்பதி-கபான் ஒளி விளங்கும் ேிரசு. இதுயவ கபான்னம்பலமாகும்.)

2739. கதற்கு வடக்குக் கிழக்குயமற் குச்ேியில்

அற்புத மானஓர் அஞ்சு முகத்திலும்
ஒப்பில்யப ரின்பத் துபய உபயத்துள்
தற்பரன் நின்று தனிநடம் கேய்யுயம.

கபாருள் : ேதாேிவத் திருயமனியில் அற்புதமான அஞ்சுமுகத்திலும்

ஒப்பற்ை யபரின்பம் தரவல்ல உருவம், அருவுருவம், அருவம் ஆகிய
நலந்தரு யபதத்துள்ளும் அந்த யமலான ேிவன் கபாருந்தி ஒப்பற்ை
நடனத்றதப் புரிந்தருள்கின்ைான்.

2740. அடியார் அரன்அடி ஆனந்தங் கண்யடார்

அடியா ரவர்அர னத்தனரு ளுற்யைார்
அடிஆர் பவயர அடியவ ராவர்
அடியார்கபான் னம்பலத் தாடல்கண் டாயர.

கபாருள் : ேிவகபருமான் திருவடி இன்பத்திறனத் திருவருளால்

கண்யடார் கமய்யடியார் ஆவர். ேிவகபருமானின் திருவடிக் கீ ழுைப்
கபற்யைார் அருள் அடியார் ஆவர். திருச்ேிற்ைம்பலமாகிய
கபான்னம்பலத்தின்கண் நிகழும் திருக்கூத்திறனக் கண்யடார்
ேிவனடியாராவர். இவர்கள் கமய்யய அருள்திரு யமவு ேிவம் நான்றம
முன் கபய்யடியார் நானிறலயர் யபசு எனப்படுவார்.

(அத்தர்-ேிவன் அடி, ஆர்பவர்-அடி யேர்ந்தார்.)

2741. அடங்காத என்றன அடக்கி அடிறவத்து

இடங்காண் பரானந்தத் யதஎன்றன இட்டு
நடந்தான் கேயும்நந்தி தன்ஞானக் கூத்தன்
படந்தான்கேய் உள்ளுட் படிந்திருந் தாயன.

கபாருள் : இந்திரிய வயப்பட்டு மனம் அடங்கப் கபைாதிருந்த என்றன

அடங்கும் படியாகத் தனது திருவடிறயப் பதிப்பித்து, ேீவ ேத்திறயப்
கபருக்கும் ஒளிறய நல்கிப் யபரின்பத்தில் என்றனத் திறளக்கச்
கேய்து, அவ்கவாளியில் நிறலகபற்று நன்றமறயத் தரும் ஞான
நடனத்றதப் புரியும் கூத்தப்பிரான் ேித்திரம்யபால் என்றன அறேவற்று
இருக்கச் கேய்து எனது உள்ளத்தில் நிறலகபற்று விளங்கினான்.
(நிட்றடயில் கூட்டுவித்தனன் என்பதாம்.)

2742. உம்பரில் கூத்தறன உத்தமக் கூத்தறன

கேம்கபாற் ைிருமன்றுட் யேவகக் கூத்தறன
ேம்பந்தக் கூத்தறனத் தற்பரக் கூத்தறன
இன்புறு நாடிஎன் அன்பில்றவத் யதயன.

கபாருள் : ஆகாயத்தில் நடனம் கேய்பவறன உத்தமரிடம் நடனம்

கேய்பவறன, கேம்றமயாகிய கபான்கனாளி விளங்கும் ஆகாயத்தில்
பிரபஞ்ேப்யபார் நடத்தும் ேீவனுக்குத் துறண வரனாக
ீ இருந்து
நடிப்பவறனச் ேீவர்கயளாடு உைவு ககாண்டு நடிப்பவறன, தத் என்னும்
கோல்லுக்குப் கபாருளாய் ஆன்மாவில் நடிப்பவறன இன்பம் கபை
யவண்டி எனது அன்பில் பதித்து றவத்யதன். (யேவகன்-துறண வரன்.)
ீ

2743. மாணிக்கக் கூத்தறன வண்தில்றலக் கூத்தறனப்

பூணுற்ை மன்றுட் புரிேறடக் கூத்தறனச்
யேணுற்ை யோதிச் ேிவானந்தக் கூத்தறன
ஆணிப்கபாற் கூத்தறன யாரைி வாயர.

கபாருள் : மூலாதார சுவாதிட்டானச் ேக்கரங்களில் கேவ்கவாளியில்

நடிப்பவனும், கேைிவுறடய அஞ்ஞான இருளில் அநாகதச் ேக்கரத்தில்
நடிப்பவனும், பல நிைங்கயளாடு விளங்கும் ேகஸ்ரதளத்தில் ஒளிக்
கிரணங்கயளாடு கூடி நடிப்பவனும் துவாத ோந்தகவளியில் யோதியாக
விளங்கிச் ேிவானந்தத்றத விறளக்கும் கூத்தனும், அங்கு மாற்றுக்
குறையாத கபான்கனாளியில் விளங்குபவனும் ஆகிய
கூத்தப்கபருமாறன யார் முழுதும் உணர்ந்து உறரக்க வல்லவராவர்.

2744. விம்மும் கவருவும் விழும் எழும் கமய்யோரும்

தம்றமயும் தாம்அைி யார்கள் ேதுர்ககடும்
கேம்றம ேிைந்த திருஅம் பலக்கூத்துள்
அம்மலர்ப் கபாற்பாதத்து அன்புறவப் பார்கட்யக.

கபாருள் : நன்றம மிக்க ஊர்த்துவ ேகஸ்ரதளத்தில் விளங்கும்

நடனத்தில் அத்திருவடிக் கமலத்துக்கு அன்பு ககாண்டவர்க்கு, காதலால்
மிக்க மகிழ்ச்ேி உண்டாகும். பின் பயம் உண்டாகும். பத்தியால்
விழுதலும் எழுதலும் ஆகும். உடல் தளர்ச்ேி கபறும். தம் பஞ்யேந்திரிய
அைிவு ககட்டுத் தம் நிறனடு அறும். அதனால் தமது ோமர்த்தியமும்
குறைந்துயபாகும். திருஅம்பல நடனத்றதக் கண்டவர்க்கு உண்டாகும்
கமய்ப்பாடுகள் கூைியவாறு.

2745. யதட்டறும் ேிந்றத திறகப்பறும் பிண்டத்துள்

வாட்டறும் கால்புந்தி யாகி வரும்புலன்
ஓட்டறும் ஆறே அறும் உளத் தானந்த
நாட்டம் முறுக்குறு நாடகம் காணயவ.

கபாருள் : ேிவநடனத்றதத் திருஅம்பலத்தில் காணயவ புைம் கேன்று

ஒன்றைத் யதட யவண்டும் என்ை எண்ணம் ககடும். நாடுகின்ை ேிந்றத
ஒன்றைச் ேீர்தூக்கிப் பார்க்கும் கேயறல விடுத்து நிற்கும். உடல்
நிறனவின்றமயால் உடலால் வரும் தளர்ச்ேி நீங்கும். பிராணன் பிரமப்
புறழறய யநாக்கிப் பாய்வதில் உண்டாகும் உணர்வில் புத்தி
கேம்றமயாக இருக்கும். அதனால் ஐம்புனல் அைிவும் கபாருந்தா. மனம்
புைம் கேல்லாறமயின் ஒருவித ஆறேயும் உண்டாகாது. உள்ளத்தில்
ஆனந்தம் கபருகும். உயிரில் ேிவ நடத்றதக் காண விருப்பம் யமலும்
முதிர்ந்து நிற்கும். (இதுமுன் மந்திரத் கதாடர்ச்ேியாக கமய்ப்பாட்டு
அனுபவம் கூைியதாம்.)

2746. காளியயா டாடிக் கனகா ேலத்தாடிக்

கூளியயா டாடிக் குவலயத் யதஆடி
நீடிய நீர்த்தீக்கால் நீள்வானத் யதயாடி
நாளுை அம்பலத் யதஆடும் நாதயன.

கபாருள் : காளியுடன் ஆடி, கபான்மறலயில் நடனம் ஆடி, யபய்களுடன்

நடனம் ஆடி, பூமியில் நடனம் ஆடி, நீண்டு கிடக்கும் நீரிலும்,
கநருப்பிலும், காற்ைிலும் பரந்துள்ள ஆகாயத்திலும் நடனம் ஆடி,
ேீவர்கள் நீண்ட வாழ்நாள் கபை, ஆகாயத்யத இருந்து நடனம் புரிபவன்
ேிவனாவான். ( காளி-வாயுறவச் கேலுத்தும் ேத்தி.)

2747. யமரு நடுநாடி மிக்கிறட பிங்கறல

கூரும்இவ் வானின் இலங்றக குைிஉறும்
ோரும் திறலவனம் தண்மா மலயத்தூ
யடறும் சுழுமுறன இறவேிவ பூமியய.

கபாருள் : ேகஸ்ர தளமாகிய யமருவில் சுழுமுறன நாடியும் யமல்

விளங்கும் இறட நாடியும் பிங்கறல நாடியும் ஆகிய மூன்றும்
மிக்குள்ள ஆகாயத்தில் பூமியின் கதாடர்பின்ைி விளங்கும் தீவாகிய
இலங்றக யபால் உடம்பின் கதாடர்பின்ைி விளங்கும் இறடகறல
பிங்கறலயாகிய இருநாடிகளும் இதயமாகிய தில்றல வனத்றத
வறளத்துக் குளிர்ச்ேி கபாருந்திய ேகஸ்ரதளமாகிய மறல உச்ேியில்
ஏைிச் சுழுமுறனயயாடு விளங்கும். ஆதலால் இதயமும் ேகஸ்ரதளமும்
ஆகிய இரண்டும் ேிவன் விளங்கும் இடங்களாகும்.

2748. பூதல யமருப் புைத்தான கதக்கணம்

ஓதும் இறடபிங் கறலஒண் சுழுறனயாம்
பாதி மதியயான் பயில்திரு அம்பலம்
ஏதமில் பூதாண்டத் கதல்றலயின் ஈயை.

கபாருள் : பூமியும் யமருவும் அதன் புைத்துள்ள கதன்பாகமும்

கோல்லப் கபறுகின்ை இறடநாடியும், பிங்கறல நாடியும் ஒளி
கபாருந்திய சுழுமுறன நாடியும் ஆகும். இச்சுழுமுறன நாடியய அர்த்த
ேந்திரறன அணிந்த ேிவகபருமான் நடிக்கின்ை திருஅம்பலமாகும்.
பூதாண்டத்தின் எல்றலயும் இதுயவ ஆகும்.

8 இ. கபாற்ைில்றலக் கூத்து

(ஆறு ஆதாரங்களின் ஒளிகளும் ஒன்ைாகச் யேர்ந்து, கநற்ைிக்கு யநயர

விளங்கும் கபான் ஒளியில் ஆடும் கூத்து, கபான்தில்றலக் கூத்து.)

2749. அண்டங்கள் ஓயரழும் அம்கபாற் பதியாகப்

பண்றடஆ காேங்கள் ஐந்தும் பதியாகத்
கதண்டினிற் ேத்தி திருவம் பலமாகக்
ககாண்டு பரஞ்யோதி கூத்துகந் தாயன.

கபாருள் : மூலாதாரம் முதல் ேகஸ்ரதளம் முடியவுள்ள ஏழு

அண்டங்களும் அழகிய கபான்னம்பலமாக, பழறமயான ஐவறக
ஆகாயங்களும் அவன் நடிக்கும் இடமாக அக்கினி கறலயில் விளங்கும்
ேத்தியய திருஅம்பலமாகக் ககாண்டு யமலான யோதி வடிவான
கபருமான் கூத்றத விரும்பி நடிக்கின்ைனன்.

2750. குரானந்த யரறகயாய்க் கூர்ந்த குணமாம்

ேிரானந்தம் பூரித்துத் கதன்ைிறே யேர்ந்து
புரானந்த யபாகனாய்ப் பூறவயும் தானும்
நிரானந்த மாக நிருத்தஞ்கேய் தாயன.

கபாருள் : குருவால் உணர்த்தப் கபற்று இன்பமாய் விளங்கும் ேந்திர

மண்டல ஒளியாய் மிகுந்த நன்றமறயத் தரும் யமலான
ஆனந்தத்றதப் கபருக்கி, ேந்திர கறலயில் விளங்கும் ேிவம் வலப்பால்
சூரிய கறலறய அறடந்து உடம்பில் இன்பம் அளிப்பனவாய்
ேத்தியயாடு இருந்து நித்தியமான இன்பத்றத விறளக்கும் நடனத்றதச்
கேய்தருளினான். (குரு+ஆனந்தம்=குரானந்தம்.)

2751. ஆதி பரன்ஆட அங்றக அனலாட

ஓதும் ேறடயாட உன்மத்தம் உற்ைாடப்
பாதி மதியாடப் பாராண்டம் மீ தாட
நாதகமா டாடினான் நாதாந்த நட்டயம.

கபாருள் : ஆதிபரனாகிய ேிவகபருமான் திருவுள்ளக் குைிப்பு யநர்பட

அவன் திருஅங்றகயின் கண் விளங்கும் கனலாடிற்று. அறனத்திற்கும்
அருட் புனலிடமாக விளங்கும் திருச்ேறடயும் ஆடிற்று. அச்ேறட
எல்லாராலும் யபாற்ைிப் புகழப்படுவது ஒன்று. அத்திருச்ேறடயின் கண்
காணப்படும் உன்மத்தம் ஆகிய ஊமத்த மலரும் ஆடிற்று.
திருச்ேறடயில் திகழும் ஆருயிராகிய பாதி மதியும் ஆடிற்று.
நிலஅண்டங்களும் ஆடின. அருஞ்றேவர் ககாள்ளும் முப்பத்தாைாம்
கமய்யாகிய நாதத்தின்கண் திருவருள் ஆற்ைலுடன் ேிைந்தாடினன்.
(இதறனயய நாதாந்த நடனம் என்ப.)

2752. கும்பிட அம்பலத் தாடிய யகாநடம்

அம்பரன் ஆடும் அகிலாண்ட நட்டமாம்
கேம்கபாரு ளாகும் ேிவயபாகம் யேர்ந்துற்ைால்
உம்பர யமானஞா னாந்தத்தின் உண்றமயய.

கபாருள் : ேீவர்கள் வணங்கி உய்யுமாறு அவரவர் ேிதாகாய

மண்டலத்தில் ஆடிய யமலான நடனம், அழகிய ேிவபரன் அகில
அண்டங்களிலும் ஆடுகின்ை நடனமாகும். இதுயவ கேம்கபாருள்
நிறலயாகும். இந்நிறலறயப் கபாருந்தி நின்ைால் உம்முறடய
பரநிறலயில் யமானம் றகவரப்கபற்று ஞானத்தின் முடிவாம் யபறு
உண்றமயாகும்.

2753. யமதினி மூயவழ் மிகும்அண்டம் மூயவழு

ோதக மாகும் ேமயங்கள் நூற்கைட்டு
நாதகமாடு அந்தம் நடனாந்தம் நாற்பதம்
பாதியயா டாடும் பரன்இரு பாதயம.

கபாருள் : ேிவகபருமானது இரு திருவடிகள் மூயவழ் உலகிறனயும்

ஆட்டுவிப்பதாகும். ஓயரழ் அண்டத்றதயும் ஆட்டுவிப்பதும் அறவயய.
றகக்ககாள்வார் தகுதிக்யகற்ப படி முறை யபான்று விரிந்த கநைிகள்
நூற்று எட்டு, அவற்றையும் அவன் திருவடிகயள ஆட்டுவிக்கின்ைன.
2754. இறடபிங் கறலஇம வாயனா டிலங்றக
நடுநின்ை யமரு நடுவாம் சுழுறன
கடவும் திறலவனம் றககண்ட மூலம்
படர்கவான்ைி கயண்ணும் பரமாம் பரயம.

கபாருள் : உடம்பிலுள்ள இறட பிங்கறலயாகிய இரண்டும் ேிரேில்

இடப்புைம் பனிப்படலம் யபால் விளங்கும் இமயமும், வலப்புைம்
தீவுயபால் விளங்கும் இலங்றகயுமாகும். நடுவாகிய சுழுமுறன
பரகவளியாகிய யமருவாம். இவற்ைிற்கு யவர் யாவற்றையும் கேலுத்தும்
இதயா காேமான தில்றல வனமாகும். இத்துறணயும் வியாபித்து யமல்
கேலுத்துபவன் பரன் என்னும் ேிவயமயாகும்.

2755. ஈைான கன்னி குமரியய காவிரி

யவைாம் நவதீர்த்தம் மிக்குள்ள கவற்யபழும்
யபைான யவதா கமயம பிைங்கலால்
மாைான கதன்திறே றவயகம் சுத்தயம.

கபாருள் : பாரதத்தின் கதன்யகாடியான கன்னியாகுமரி, காவிரி,

இவற்றுக்கு யவைான ஒன்பது தீர்த்தங்கள் ஏழுமறலகள் ஆகிய
இடங்களில் கபறுதற்கரிய யவதங்களும் ஆகமங்களும் யதான்றுதலால்
நிறலயான பூமியின் கதன்பாகம் சுத்தமுள்ளதாகும்.

2756. நாதத் தினில் ஆடி நாற்பதத் யதஆடி

யவதத் தினில் ஆடித் தழல்அந்தம் மீ தாடிப்
யபாதத் தினில் ஆடிப் புவனம் முழுதாடும்
தீதற்ை யதவாதி யதவர் பிராயன.

கபாருள் : தீறமயய யில்லாத யதவ யதவனாகிய ேிவபிரான்

நாதத்கதானியில் ஆடி, ேரிறய, கிரிறய, யயாகம், ஞானம் என்னும்
நான்கு பாதங்களிலும் ஆடி, யவதத்தில் ஆடி, அக்கினி கறலயின்மீ து
ஆடி, ேீவரது அைிவினில் நின்று ஆடி இருநூற்று இருபத்து நான்கு
புவனங்களிலும் கபாருந்தி ஆடினான்.

2757. யதவகரா டாடித் திருவம் பலத்தாடி

மூவகரா டாடி முனிகணத் யதாடாடிப்
பாவினுள் ஆடிப் பராேத் தியில்ஆடிக்
யகாவிலுள் ளாடிடும் கூத்தப் பிராயன.

கபாருள் : யதவர்கள் அைிவினில் ஆடி, அைிவு ஆகாயத்தில் ஆடி,

பிரமன், விஷ்ணு, உருத்திரன் ஆகியயாரிடம் நின்று ஆடி,
முனிவர்கயளாடு ஆடி, கேய்யுட் கருத்தினில் ஆடி, யமலான
பராேத்தியின் இடமாக ஆடி, ஆன்மாக்களிடம் அவரது அைிவினில்
கபாருந்தி நடிப்பவனாக உள்ளான் ேிவகபருமான். (யகா-ஆன்மா.)

2758. ஆறு முகத்தின் அதிபதி தான் என்றும்

கூறு ேமயக் குருபரன் தான் என்றும்
யதைினர் யதறுத் திருவம் பலத்துள்யள
யவைின்ைி அண்ணல் விளங்கிநின் ைாயன.

கபாருள் : ஐந்து முகத்யதாடு அயதா முகத்றதயும் யேர்த்து ஆறு

முகங்கயளாடு கூடிய ேிவனார் தாம் என்றும், ேமயம் கூறும் குருவும்
தாயம என்றும் ேிரேின் கதன்புைத்திலுள்ள ஆகாயத்தினுள்யள ஆத்ம
கோரூபத்றதச் ோதகர் அைிந்தனர். இவ்வுண்றமறய அைிபவரிடம்
ேிவகபருமான் யவைின்ைி உடனாய் உணரப்படுபவனாக உள்ளான்.
(ஆறுமுகம்-ஈோனம், தற்புருடம், அயகாரம், வாமம், ேத்தியயாோதம்,
அயதாமுகம்.)

2759. அம்பலம் ஆடரங் காக அதன்மீ யத

எம்பரன் ஆடும் இருதாளின் ஈகராலி
உம்பர மாம் நாதத்து யரறகயுள்
தம்பத மாய்நின்று தான்வந் தருளுயம.

கபாருள் : திருச்ேிற்ைம்பலயம ஆடும் அரங்கமாகக் ககாண்டு அதன்கண்

எம்கபருமானாகிய ேிவகபருமான் திருக்கூத்து இயற்றுகின்ைனன்.
எம்கபருமான் தன் இரண்டு திருவடிகளிலும் இருகபரும் அைிகவாளி
யதான்றுமாறு திருக்கூத்து இயற்றுகின்ைனன். இருகபரும் ஒளி
நூலுணர்வும் நுண் உணர்வுமாகும். யமயலாங்கி ஒளிரும் ஐவறக
ஓறேயின் யகாட்டின் கண்ணும் நின்று திருக்கூத்து இயற்றுகின்ைனன்.
அம்மட்யடா? அவ்யவாறேகள் திகழும் தூமாறயயிறனயய தன் யநர்
நிறலயாகக் ககாண்டு எழுந்தருளி வந்து அருள்கின்ைனன். (நூலுணர்வு-
அபரஞானம், நுண்ணுணர்வு-பரஞானம்.)

2760. ஆடிய காலும் அதிற்ேிலம் யபாறேயும்

பாடிய பாட்டும் பலவான நட்டமும்
கூடிய யகாலம் குருபரன் ககாண்டாடத்
யதடிஉள் யளகண்டு தீர்ந்தற்ை வாயை.

கபாருள் : திருக்கூத்துப் புரியும் திருவடியும், அத்திருவடிக்கண் கிடந்து

ஒலிக்கும் மறைச்ேிலம்பு ஒலியும், அச்ேிலம்கபாலியின் விரிவாகக்
காணப்படும் திருமறைத் திருப்பாட்டுக்களும் அத்திருப்பாட்டுக்களின்
மறைப்கபாருளாய் விளங்கும் பலவறகயான திருநடனங்களும்
ேிவகபருமான் திருவருளால் புரிந்தருளுகின்ைனன். அதன் கபாருட்டுக்
ககாண்டருளிய திருக்யகாலமும் பலவாம். அவ்வறக அருள்
திருக்யகாலங்கறளக் ககாண்டு வருபவன் குருபரன். அவ்வாறு
வருவதும் கமய்யுணர்வினர் ககாண்டாடுதற் கபாருட்டாம்;
உய்தற்கபாருட்டுமாம். அவறனத் திருவருளால் அடியயன் உணர்வின்
உள்யள யதடிக் கண்டுககாண்யடன். காண்டலும் அற்ைது பிைப்பு. உற்ைது
ேிைப்பு. ேிைப்கபனினும் திருவடிப்யபறு எனினும் ஒன்யை.
(மறைப்கபாருள்-மந்திரப்கபாருள்.)

2761. இருதயந் தன்னில் எழுந்த பிராணன்

கரேர ணாதி கலக்கும் படியய
அரதன மன்ைினில் மாணிக்கக் கூத்தன்
குரவனாய் எங்கணும் கூத்துகந் தாயன.

கபாருள் : மாணிக்கக் கூத்தன் என்று கோல்லப்படும் ஒப்பில்

ஒருகபரும் முதன்றமக் கூத்தன் ேிவகபருமான். அவன்
திருவாலங்காட்டின்கண் மணிமன்ைம் அணிகபைத் தணியாப்
கபருங்கூத்தியற்றுகின்ைனன். அவயன அறனவர்க்கும் கமய்க்குைவன்
ஆவன். மணிமன்ைம்-ஐவறக மன்ைினும் முதன்றம வாய்ந்தது. ஏறன
நான்கு மன்ைங்களும் கபான், கவள்ளி, கேம்பு, ஓலியம் எனப்படும்.
இவ்றவந்தும் ஒரு புறடகயாப்பாகச் ேிவயநம என்னும்
திருஐந்கதழுத்திறனக் குைிப்பதாகும். (ஐந்து ேறபகளாவன: 1. இரத்தின
ேறப-திருவாலங்காடு. 2. கபாற்ேறப-ேிதம்பரம், 3. கவள்ளி ேறப-மதுறர,
4. தாமிர ேறப-திருகநல்யவலி, 5. ேித்திர ேறப-திருக்குற்ைாலம்.)

8 எஃப். அற்புதக்கூத்து

(கோல்ல கவாண்ணாத பரவேத்றத அறடயச் கேய்வது அற்புதக்கூத்து.)

2762. குருஉரு அன்ைிக் குனிக்கும் உருவம்

அருஉரு ஆவதும் அந்த உருயவ
திரிபுறர யாகித் திகழ்தரு வாளும்
உருவரு வாளும் உறமயவள் தாயன.

கபாருள் : குருவின் திருவுருறவயல்லாமல் இறடயைாது நிறனத்து

இன்புறும் திருவுரு யவகைான்றும் இன்று. குனித்தல்-இறடயைாது
நிறனத்தல், தியானித்தல், கட்புலனாகாத அருவ வடிவமாவது அருறம
வாய்ந்த அக்குருயவயாகும். திரிபுறர என்னும் திருவருள் திகழ்ந்து
விளங்குவதும் அக்குருவடியவ. உருவமாயும் அருவமாயும் உற்று
விளங்குபவள் உறமயவள் ஆவள்.
2763.திருவழி யாவது ேிற்ைம் பலத்யத
குருவடி வுள்ளாக் குனிக்கும் உருவயம
உருஅரு ஆவதும் உற்றுணர்ந் யதார்க்கு
அருள்வழி யாவதும் அவ்வழி தாயன.

கபாருள் : ஞானத்றத அறடவிக்கும் கநைியாவது ேிரசுக்கு முன்னுள்ள

ஆகாய மண்டலத்தில் ஒளியின் உள்ளாகத் தியானிக்கும்
உருவயமயாகும். அப்யபாது அவ்வுருவயம மறைந்து அருவமாவதும்
அங்குப் கபாருந்தி ஞான கநைியில் கேல்பவருக்கு அருள் ேத்தி
பதிதலும் அந்கநைியய யாகும்.

2764. நீடும் ேிரேிறடப் பன்னிரண் டங்குலம்

ஓடும் உயிர்எழுந் யதாங்கி உதித்திட
நாடுமின் நாதாந்த நம்கபரு மான்உகந்து
ஆடும் இடம்திரு அம்பலத் தாயன.

கபாருள் : ேிரேின்கண் உச்ேிக்குயமல் பன்னிரண்டு விரற்கிறட வறர

உயிர்ப்பு எழுந்து ஓடும். ஆண்டு ஓங்கி எழுந்து யதான்ைிடுமாறு நீரும்
நாடுமின். நாதமுடிவாகிய நம் கபருமான் மிக்க உகப்புடன் திருக்கூத்து
ஆடும் இடம் அதுவாகும். அதுயவ திருஅம்பலமாகும். (திருவம்பலம்-
தில்றலச் ேிற்ைம்பலம். உயிர்-பிராணவாயு.)

2765. வளியமகம் மின் வில்லு வாறக ஓறே

கதளிய விசும்பில் திகழ்தரு மாறுயபால்
களிஒளி ஆறும் கலந்துடன் யவைாய்
ஒளியுரு வாகி ஒளிந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : வானமானது காற்றுக்கும் யமகத்துக்கும் மின்னலுக்கும்

வான வில்லுக்கும் இடியயாறேக்கும் இடங்ககாடுத்துத் தானும் கதளிந்த
ஆகாயமாய் விளங்குவது யபால, இறைவனும் ஆனந்தத்றத
விறளக்கும் ஆறுவறக ஒளியாகவும் அவற்றுடன் கலந்தும் யவைாயும்
ஒளிவடிவமாகிச் ேீவர்களுக்குப் புலனாகாமல் மறைந்து நின்று
அருளுகின்ைான்.

2766. தீமுதல் ஐந்தும் திறேஎட்டும் கீ ழ்யமலும்

ஆயும் அைிவினுக் கப்புை ஆனந்தம்
மாறயமா மாறய கடந்துநின் ைார்காண
நாயகன் நின்று நடம்கேய்யு மாயை.

கபாருள் : ஐம்பூத ஒளி அணுக்களிலும், எட்டுத் திறேகளிலும் கீ ழும்

யமலும், ஆராய்ந்து காணும் அைிவிறனக் கடந்தும் ேிவானந்தம்
உள்ளது. அது மாறயயும், சுத்த மாறயயும் கடந்து நின்ைவர்
காணுமாறு, எமது தறலவன் நிறலகபற்று நடனம் கேய்யும்
முறையாகும்.

2767. கூத்தன் கலந்திடும் யகால்வறள யாகளாடும்

கூத்தன் கலந்திடும் யகாதிலா ஆனந்தம்
கூத்தன் கலந்திடும் யகாதிலா ஞானத்துக்
கூத்தனும் கூத்தியும் கூத்ததின் யமயல.

கபாருள் : கூத்தனாகிய ேிவகபருமான் அழகிய புள்ளிகறளயுறடய

வறளயறல அணிந்து, கிறளயுை விளங்கும் திருவருள் அம்றமயுடன்
கலந்து ஆருயிர்கட்கு அளவிலா நலம் உளகமாடும் புரிகின்ைனன்.
அவன்தன் திருவருட் கலப்பால் குற்ைமற்ை யபரின்பம் ேீருைப் கபருகும்.
அவன் திருவடியுணர்வு எனப்படும் குற்ைமில்லாத ேிவஞான
விளக்கமுண்டாகும். கூத்தனும் கூத்தியும் ஆகிய ேிவனும் ேிறவயும்
திருக்கூத்தின்யமல் திருயநாக்கம் ககாண்டருளுகின்ைனர்.

2768. இடங்ககாண்ட ேத்தியும் எந்றத பிரானும்

நடங்ககாண்டு நின்ைறம நானும் அைிந்யதன்
படங்ககாண்டு நின்ைஇப் பல்லுயிர்க் ககல்லாம்
அடங்கலும் தாமாய்நின் ைாடுகின் ைாயர.

கபாருள் : ேிவகபருமானின் இடப்பாகத்தில் இருக்கும் ேத்தியும்

அவறளப் பிரியாத எனது தந்றதயாகிய ேிவமும், என்னுறடய ேீவ
ஒளியில் கலந்து விளங்குவறத நான் அைிந்யதன். மல
மறைப்பிறனயுறடய ேீவ யகாடிகள் அறனத்துக்கும் மல மறைப்பு
நீங்கச் ேிவேத்தி ஆடுகின்ைறமறய உணர்ந்யதன்.

2769. ேத்தி வடிவு ேகலஆ னந்தமும்

ஒத்தஆ னந்தம் உறமயவள் யமனியாம்
ேத்தி வடிவு ேகளத் கதழுந்திரண்டு
ஒத்தஆ னந்தம் ஒருநடம் ஆயம.

கபாருள் : ேீவர்கள் அறடயத் யதான்றும் ேகல வடிவமும் ேத்தியின்

வடிவயம யாகும். ேீவனது அைிவில் ேத்தாகவும் ேித்தாகவும்
ஆனந்தமாகவும் நிறலகபற்ை ஆனந்தயம உறமயம்றமயின்
திருயமனியாகும். ேத்தியினது வடிவு ேீவர்களிடத்து விளங்கி, ேீவனும்
ேிவனும் கலப்பதில் உண்டாகும் ஆனந்தயம ஒரு நடனமாகும்.
(இரண்டு-ேத்தி-ேிவ நடமிரண்டும்.)
2770. கநற்ைிக்கு யநயர புருவத் திறடகவளி
உற்றுற்றுப் பார்க்க ஒளிவிடும் மந்திரம்
பற்றுக்குப் பற்ைாய்ப் பரமன் இருந்திடம்
ேிற்ைம் பலம்என்று யதர்ந்துககாண் யடயன.

கபாருள் : கநற்ைியின்கண் யநர்நடுவாம் புருவமத்தியில் காணப்படும்

இறடகவளி தில்றலத் திருச்ேிற்ைம்பலமாகும். ஆண்டு உற்று உற்றுப்
பார்க்க ஒளிவிடு மந்திரம் ேிவ ேிவ என்னும் கேந்தமிழ்த்
திருமறையாகும். பற்ைற்ைார் பற்றுக்குப் பற்ைாய் நிற்பவன்
ேிவகபருமான். அவயன பரமன். அவன் உடனாக இருக்கும் இருப்பிடம்
யமல் ஓதிய புருவநடுவாகிய தில்றலத் திருச்ேிற்ைம்பலகமன்று
திருவருளால் யதர்ந்து கதளிந்து ககாண்யடன் என்க.

2771. அண்டங்கள் தத்துவம் ஆதி ேதாேிவம்

தண்டினில் ோத்தவி ோமபி ஆதனம்
கதண்டினில் ஏழும் ேிவாேன மாகயவ
ககாண்டு பரஞ்யோதி கூத்துகந் தாயன.

கபாருள் : அண்டங்களும் அவற்ைின் அடக்கமாகிய தத்துவங்களாகும்

அருயளான், ஆண்டான், அரன், அரி, அயன் என்னும் ஐம்கபரும்
நிறலகளும் ேத்தியின் வடிவாயுள்ள ோத்தவி, ோம்பவி என்னும்
இரண்டும் கூடிய ஏழுநிறலகளும் அறடவுபட-முறைறமயாய்ச் ேிவன்
இருக்றகயாகும். அவ்ஏழு நிறலகளும் இருக்றகயாகக் ககாண்டு
பரஞ்யோதியாகிய விழுத்திறணச் ேிவன் திருக்கூத்து உகந்தனன்.
(கதண்டினில்-முறைறமயினில்.)

2772. மன்று நிறைந்த விளக்ககாளி மாமலர்

நன்ைிது தான்இதழ் நாகலாடு நூைறவ
கேன்ைது தான்இரு பத்திரு நூறுள
நின்ைது தான்கநடு மண்டல மாகுயம.

கபாருள் : கேம்கபான் அம்பலம்-தில்றலச் ேிற்ைம்பலம் முதலிய மன்று

நிறைந்த திருவிளக்ககாளி யபான்று கதிர் காலும் கபரு மலர். இது
நன்றம தரும் கமன்றம மலராகும். இதன் இதழ்கள் நூற்று
நான்ககனவும் இருநூற்றுப் பத்கதனவும் கூைப்படும். இம்மலர்கள் ஆைா
தாரத்துக் காணப்படும் என்ப. இறவயறனத்தும் ேிவகபருமான்
நின்ைருளும் கநடுமண்டலமாகும்.

2773. அண்டம் எழுயகாடி பிண்டம் எழுயகாடி

கதண்டிறர சூழ்ந்த திறேகள் எழுயகாடி
எண்டிறே சூழ்ந்த இலிங்கம் எழுயகாடி
அண்டன் நடம்கேயும் ஆலயந் தாயன.

கபாருள் : அளவில்லாத எழு யகாடி அண்டங்களும் அறவ யபான்று

எழு யகாடிப் பிண்டங்களும் கதளிந்த திறரறயயுறடய கடலாற்
சூழப்பட்ட திறேகளும் விளங்கும் எழுயகாடித் தீவுகளும் எட்டுத்
திறேகளிலும் காணப்படும் அளவில்லாத ேிவக்ககாழுந்து எனப்படும்
ேிவலிங்கங்களும் எழுயகாடி என்ப. இவ்விடங்கள் அறனத்தும்
அண்டனாகிய ேிவகபருமான் நடனம் கேய்யும் திருக்யகாவில்களாகும்.

2774. ஆகாே மாம் உடல் ஆங்கார் முயலகன்

ஏகாே மாம்திறே எட்டும் திருக்றககள்
யமாகாய முக்கண்கள் மூன்கைாளி தானாக
மாகாய மன்றுள் நடம்கேய்கின் ைாயன.

கபாருள் : கூத்தப்கபருமானது உடல் ஆகாய மயமானது. அந்த ஆகாய

கவளியிலுள்ள கார் இருயள முயலகனாம். யமலாறட யபான்று
காணப்படும் எட்டுத் திறேகளும் அவனது றககள். ேீவர்கள்யமல்
விருப்பத்றதக் காட்டும் மூன்று கண்களும் யோம சூரிய அக்கினியாக
அைிவுப்கபருகவளியில் நடஞ்கேய்பவனாக அவன் உள்ளான்.

2775. அம்பல மாவ அகில ேராேரம்

அம்பல மாவன ஆதிப் பிரானடி
அம்பல மாவன அப்புத்தீ மண்டலம்
அம்பல மாவன அஞ்கேழுத் தாயம.

கபாருள் : அறனத்து உலகின்கண் காணப்படும் இயங்குதிறண

நிறலத்திறணப் கபாருள்கள் முற்றும் ேிவகபருமான் திருக்கூத்து
இயற்றும் திருஅம்பலமாகும். ஆதியாகிய நடப்பாற்ைறலயுறடய
நாயகன் திருவடியும் அம்பலமாகும். நீர் மண்டலம் தீமண்டலம் (இனம்
பற்ைி ஏறனய பூதங்கள்) ஆகியறவகளும் அம்பலமாகும். கமய்ம்றம
அம்பலமாவது கேந்தமிழ்த் திரு ஐந்கதழுத்யதயாம்.

2776. கூடிய திண்முழ வம்குழல் ஓம்என்ன

ஆடிய மானுடர் ஆதிப் பிரான்என்ன
நாடிய நற்கணம் ஆரும்பல் பூதங்கள்
பாடிய வாகைாரு பாண்டரங் காயம.

கபாருள் : ேிவகபருமான் ஆடிய திருக்கூத்திறனக் காணும் யபறு

திருவருளால் கபற்ை மானுடர் ஆண்டு முழங்கிய குட முழாவாகிய
திண்ணிய முழயவாறேயிறனயும் புல்லாங்குழல் ஓறேயிறனயும்
கபாலிவு கபைக் யகட்டனர். எல்லாம் ஓம் என்று ஒலிக்கும்
நுண்றமயிறனயும் உணர்ந்தனர். ஆதிப் பிராகனன்று யபாற்ைினர்.
ேிவகபருமாறனயய நாடி நிற்கும் வரிறே யறமந்த நற்கணமும்
பல்யவறு வறகயான பூதகணங்களும் அவன் ஆடும் பாண்டரங்கக்
கூத்திறனக் கண்டு பாடியாடித் கதாழுதனர்.

2777. அண்டத்தில் யதவர்கள் அப்பாறலத் யதவர்கள்

கதண்டிறர சூழ்புவிக் குள்ளுள்ள யதவர்கள்
புண்பரி கப்பதப் கபான்னம் பலக்கூத்துக்
கண்டுயே வித்துக் கதிகபறு வார்கயள.

கபாருள் : கவவ்யவைாகிய அண்டங்களில் உள்ள யதவர்களும் ஏறனப்

புை அண்டங்களிலுள்ள யதவர்களும் கதளிந்த அறலகறளயுறடய
கடலாற் சூழப்பட்ட உலகங்களுக்குள்ள யதவர்களும் கேந்தாமறர
மலறரகயாத்த திருவடித் தாமறரறயத் தூக்கிப் கபான்னம்பலத்தின்
கண்யண முழுமுதற் ேிவகபருமான் புரியும் திருக்கூத்திறனக் கண்டு
கதாழுது வழிபட்டனர். அதனால் அவரவர்தம் கபருநிறலயிறன
எய்தியுள்ளார்கள். இன்னும் வழிபடுவதனால் யமனிறலயும்
அறடவார்கள்.

2778. புளிக்கண் டவர்க்குப் புனல்ஊறு மாயபால்

களிக்கும் திருக்கூத்துக் கண்டவர்க் ககல்லாம்
துளிக்கும் அருட்கண்ணர்ீ யோர்கநஞ் சுருக்கும்
ஒளிக்குள்ஆ னந்தத் தமுதூறும் உள்ளத்யத.

கபாருள் : புளியிறனக் கண்ணால் கண்டவுடன் நாவில் நீர்

சுரப்பதுயபால் ேிவானந்தத்றத அளிக்கும் திருக்கூத்றதச் ேிரேின்யமல்
கண்டவர்க்கு எல்லாம் இன்பக் கண்ண ீர் முத்து முத்தாக விழும்.
யோர்வுறடய கநஞ்ேமானது அன்பினால் உருகும். உள்ளத்தின்கண்
உணரும் ஒளியாய்ச் ேிவம் இன்பம் கபருக்கி நிற்கும். (ேிவநடனத்றதக்
கண்டவர் அறடயும் நிறல கூைியவாறு.)

2779. திண்டாடி வழ்றக

ீ ேிவானந்த மாவது
உண்டார்க்கு உணவு உண்டால் உன்மத்தம் ேித்திக்கும்
ககாண்டாடும் மன்றுள் குனிக்கும் திருக்கூத்துக்
கண்டார் வருங்குணம் யகட்டார்க்கும் ஒக்குயம.

கபாருள் : திருநடனம் கண்டவர் கால்கள் பலமற்றுத் திண்டாடி

வழ்தயல
ீ ேிவானந்தத்தால் ஆவதாம். அவ்வாறு ேிவானந்தத்றதப்
பருகினவர்க்கு அக ஒளியில் பார்றவ பதிந்து தன்றன மைந்த நிறல
கிட்டும். யாவராலும் ககாண்டாடப்கபறும் ேிதாகாயத்தில் ஆடுகின்ை
நடனத்றத அைிந்தவரது அருறமயான இயல்பு பிரணவத் கதானிறயக்
யகட்டு நாதாந்தம் கேன்ைவர்க்கும் கபாருந்தும். (உன்மத்தம்-உலறக
மைந்திருக்கும் நிறல.)

2780. அங்கி தமருகம் அக்கமாறல பாேம்

அங்குேம் சூலம் கபால முடன் ஞானம்
தங்கு பயமுன் தருநீல மும்முடன்
மங்றகயயார் பாகமாய் மாநடம் ஆடுயம.

கபாருள் : ேிவகபருமான் திருக்கூத்துப் புரியுங்கால் றகக்ககாள்ளும்

கபாருள்களும் துறணயும் வருமாறு: மழு, உடுக்றக, ேிவமணி, கயிறு,
யதாட்டி, முத்தறல யவல், நான்முகன் மண்றடயயாடு முதலியன.
துறணயாக விட்டுப் பிரியாது திருவடியுணர்வாகிய அழியா
விழுப்பயறனத் தந்தருளத் தங்கும் நீலத்திருச் ேறடக்கண்ணுடன்
எழுந்தருளியிருக்கும் மங்றகயிறன ஓர் உடம்பின்கண் ஒப்பில் ஒரு
கூைாகக் ககாண்டு மாநடம் புரிகின்ைனன் ேிவன்.

2781. ஆடல் பதிகனான் றுறுப்பும் அறடவாகக்

கூடிய பாதச் ேிலம்புறகக் ககாள்துடி
நீடிய நாதம் பராற்பர யதயத்யத
ஆடிய நந்தி புைம்அகத் தாயன.

கபாருள் : நடனத்துக்குரிய பதியனார் உறுப்புக்களும் முறையாகப்

கபாருந்துமாறு பாதத்தில் ேிலம்பும் றகயில் உடுக்றகயும் ககாண்டு,
நடிப்பதில் எழும் ஒலி ேீவறன யமலான வற்றுக்ககல்லாம் யமலான
கபாருளிறடயய கேலுத்தியய நந்தியானவன் புைத்திலும் அகத்திலும்
விளங்குகின்ைான். பாண்டரங்கம் என்ை கூத்த பதியனார் உறுப்புகளின்
அறேவால் நடந்தது என்று கூறுவர்.

2782. ஒன்பதும் ஆட ஒருபதி னாைாட

அன்புறு மார்க்கங்கள் ஆறும் உடன்ஆட
இன்புறும் ஏழினும் ஏழ் ஐம்பத் தாைாட
அன்பனும் ஆடினான் ஆனந்தக் கூத்யத.

கபாருள் : நடனத்தால் உருவம் நான்கு, அருவுருவம் ஒன்று, அருவம்

நான்கு ஆகிய நலந்தரு யபதங்களும் ஆட எட்டுத் திறேகளும்
அவற்ைின் உள்திறே எட்டுமாகப் பதினாறு யகாணங்களிலுள்ள
திறேகளும் ஆட பத்தி மார்க்கங்களாகிய காணாபத்தியம், ககௌமாரம்,
ோத்தம், கேௌரம், காளாமுகம், றேவம் ஆகிய ஆறும் உடன் ஆட,
இன்பத்றதத் தரும் ஏழு ஆதாரங்களும், எழுவறகத் யதாற்ைமும்
ஐம்பத்தாறு யதேமும் ஆட, அட்ேர வடிவமாகவுள்ள ஐம்பது ேத்திகள்
இடமாகச் ேிவானந்தக் கூத்றதப் கபருமான் ஆடியருளினான்.

2783. ஏழினில் ஏழாய் இறயந்கதழுத் யதழாதாய்

ஏழினில் ஒன்ைாய் இழிந்தறமந் கதான்ைாய
ஏழினில் ேன்மார்க்கம் எங்கள் பரஞ்யோதி
ஏழிறன நாடகத் யதஇறேந் தாயன.

கபாருள் : ேட்ஜம், ரிஷபம், காந்தாரம், மத்திமம், பஞ்ேமம், றதவதம்,

நிஷாதம் ஆகிய இறே வறக ஏழினில் ஏழாயும், ஏழும் குறுகி,
ேரிகமபதநி என ஏழு எழுத்துக்களில் அவ்வாைாய் அறவ யமலும்
ஒன்ைாய்க் குறுகி விளங்கும் யபாது ஒயர கதானியாய் அறமந்து
பிரணவமாய் இவ்வறக

2784. மூன்ைினில் அஞ்ோகி முந்நூற் ைறுபதாய்

மூன்ைினில் ஆைாய் முதற்பன்ன ீர் மூலமாய்
மூன்ைினில் அக்கம் முடிவாக முந்தியய
மூன்ைினில் ஆடினான் யமாகாந்தக் கூத்யத.

கபாருள் : மும்மண்டலங்களில் பஞ்ோக்கர வடிவாய் முந்நூற்று

அறுபது கறலகளாய் மும்மண்டலங்களிலும் உள்ள ஆறு
ஆதாரங்களாய், தூலம் சூக்குமம் ஆகிய பன்னிரண்டு ஆதாரங்களுக்கும்
மூலமாய், அகர உகர, மகரம் என்ை மூன்றும் ஒன்ைாகி இம்மூன்ைாலாய
பிரணவத்தில் விருப்பத்றதத் தரும் கூத்றத ஆடி நின்ைருளினான்.

2785. தாமுடி வானவர் தம்முடி யமல்உறை

மாமணி ஈேன் மலரடித் தாளிறண
யாமணி யன்புறட யார்மனத் துள்களழும்
காமணி ஞாலம் கடந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : அழியும் தன்றமயுறடய யதவர்களது திருமுடியமல்

உறைகின்ை கவண்ணற்கைாளியில்
ீ திகழும் ஈேனது மலர் யபான்ை
திருவடிகள் அழகு கபாருந்திய அன்புறடயாரது மனத்தில்
விளங்குவனவாகும். அவ்வாறு விளங்கிக் கற்பகத்தரு யபான்று
யவண்டியவற்றைக் ககாடுக்கின்ை கபருமான் பூமிறயக் கடந்து
ஆகாயத்தில் விளங்குபவனாக உள்ளான்.

2786. புரிந்தவன் ஆடில் புவனங்கள் ஆடும்

கதரிந்தவன் ஆடு மளகவங்கள் ேிந்றத
பரிந்தவன் ஆடிற்பல் பூதங்கள் ஆடும்
எரிந்தவன் ஆடல்கண் டின்புற்ை வாயை.

கபாருள் : எல்லாம் உணர்ந்த ேிவன் ஆடினால் ேிவத்துக்குக்

கீ ழாகவுள்ள இருநூற்று இருபத்திநான்கு புவனங்களும் ஆடும். எங்கள்
தியான ஆற்ைலுக்கு ஏற்ப அவன் எங்கள் உள்ளத்தில் ஆடுவான். அவன்
விரும்பி உள்ளத்தில் ஆடில் அவனுக்குக் கீ ழான பல்பூதங்கள் ஆடித்
தத்தம் நிறலயினின்றும் விலகும். யபகராளிப் பிழம்பான ேிவ
நடனத்றதக் கண்டு ோதகன் இன்புற்ை முறை இதுவாகும்.

2787. ஆதி நடம்கேய்தான் என்பர்கள் ஆதர்கள்

ஆதி நடம்கேய்றக ஆரும் அைிந்திலர்
ஆதி நடம்ஆடல் ஆரும் அைிந்தபின்
ஆதி நடம்ஆடல் ஆம்அருட் ேத்தியய.

கபாருள் : அைிவில்லாதவர்கள் கூத்தப்கபருமான் நடனம் புரிந்தவன்

என்று கூறுவார்கள். அப்படியாக அவன் நடனம் கேய்தறதப் பார்த்தவர்
யாரும் இல்றல. ஆதியான ேிவன் அவரவர் உள்ளத்தில் நடிப்பறத
அைிந்த பிைகு அருட்ேத்தியய அவ்விதம் துறணபுரிந்து காணுமாறு
கேய்கிைது என்பறத அைிவர்.

2788. ஒன்பகதா கடான்பதாம் உற்ை அேிபதத்து

அன்புறு யகாணம் அேிபதத்து ஆடிடத்
துன்புறு ேத்தியுள் யதான்ைிநின் ைாடிட
அன்புறும் எந்றதநின்று ஆடலுற் ைாயன.

கபாருள் : ேீவனும் ேிவனும் நலந்தரு யபதமாகவுள்ள தத்பதம்

கதாம்பதம் என்ை இரு பதங்களுள் இன்பத்றத விறளவிக்கின்ை
இடமாகிய அேிபதத்தில் கபாருந்தி ஆடுவதற்காகயவ ேீவர்களுக்குத்
துன்பத்றதத் தரும் காளியாகிய ேத்தியில் விளங்கி ஆடயவ
ேீவர்களிடம் மிகுந்த அன்பு ககாண்ட கபருமான் ஆடல் புரிபவன்
ஆயினான்.

2789. தத்துவம் ஆடச் ேதாேிவன் தான்ஆடச்

ேித்தமும் ஆடச் ேிவேத்தி தான்ஆட
றவத்த ேராேரம் ஆட மறைஆட
அத்தனும் ஆடினான் ஆனந்தக் கூத்யத.

கபாருள் : ேிவநடனத்தால் ேகல தத்துவங்களும் ஆட, பிரமனாதியருக்கு

யமலாகவுள்ள ேதாேிவ மூர்த்தியும் ஆட, எல்லா வாேறனகளும்
கபாருந்தியிருக்கும் ேித்த மண்டலம் ஆட, ேிவத்தின் ேத்தியும் ஆட,
இறவ கபாருந்தும்படி றவத்த அறேவன அறேயாதனவாகிய எல்லாம்
ஆட, யவத கோரூபமான மூலாதாரத்திலுள்ள ஒளி ஆட, அத்தனாகிய
ேிவன் ஆனந்தக் கூத்து ஆடியருளினான்.

2790. இருவரும் காண எழில்அம் பலத்யத

உருயவா டருயவா டுருவரு ரூபமாய்த்
திருவருட் ேத்திக்குள் ேித்தன் ஆனந்தன்
அருளுரு வாகநின் ைாடலுற் ைாயன.

கபாருள் : பதஞ்ேலி, வியாக்கிர பாதர் ஆகிய இருவரும் காணும்படி

அழகிய ஆகாயத்தில் உருவம் அருவம் அருவுருவமாய், திருவருள்
ேத்திக்குள் அைிவு மயமான ஆனந்தன் அருள்வடிவாக நின்று ஆடல்
புரிந்தனன்.

2791. ேிவம்ஆடச் ேத்தியும் ஆடச் ேகத்தின்

அவம் ஆட ஆடாத அம்பர ஆட
நவமான தத்துவம் நாதாந்தம் ஆடச்
ேிவம்ஆடும் யவதாந்த ேித்தாந்தத் துள்யள.

கபாருள் : ேிவன் நடனம் கேய்தறமயால், பிரிவின்ைி நிற்கும் ேத்தியும்

ஆடி, அதனால் நற்பயன் அளிக்காத தத்துவங்கள் ஆட, அறேவில்லாத
ஆகாயம் ஆட உருவம் அருவுருவம் அருவமாகிய ஒன்பது
தத்தவங்களும், அவற்றைக் கடந்து விளங்கும் நாதாந்தமும் ஆட
யவதாந்த ேித்தாந்தத்துள்யள ேிவம் ஆடுவறதக் காணலாம்.

2792. நாதத்தின் அந்தமும் நற்யபாத அந்தமும்

யவதத்தின் அந்தமும் கமய்ச்ேிவ அந்தமும்
தாதற்ை நல்ல ேதாேிவ அந்தமும்
நாதப் பிரம ேிவநட மாயம.

கபாருள் : நாதமாகிய ஒலியின் முடிவும் அவ்ஒலியால் கபைப்படும்

நால்வறகயான அைிவின் முடிவும் யவதத்தின் முடிவும் என்றும்
உறலவின்ைி நிறலகபற்று நிற்கும் கமய்ம்றமச் ேிவகபருமானின்
யபரின்பமும் திருவருள் நடனத்தால் வந்கதய்தும். குற்ைமற்ை நன்றமக்
ககாள்கலமாம் அருயளானாகிய ேதாேிவப் யபரின்பத்து நாதப்
பிரமமாகிய ஓம் மறை ேிவநடம்புரியும் தவநிறலயாகும். (தாது-குற்ைம்.)

2793. ேிவமாதி ஐவர்திண் டாட்டமும் தீரத்

தவமார் பசுபாேம் ஆங்யக தனித்துத்
தவமாம் புரன்எங்குந் தானாகி ஆடும்
தவமாம் ேிவானந்தத் யதார் ஞானக் கூத்யத.
கபாருள் : பிரமன், விஷ்ணு, உருத்திரன், மயகசுவரன், ேதாேிவன் ஆகிய
ஐவர்கள் ேீவர்கறளப் பிைவியில் கேலுத்திய கேயல் முடிவுை, தவம்
கபாருந்திய ேீவனது பாேம் நீங்க, தவத்தின் விறளவாகிய
ேிவானந்தத்தில் ஞானமாகிய கூத்திறனத் தவத்தால் அறடயப்கபறும்
பரனாகிய ேிவன் எங்கும் நீக்கமை நிறைந்து ஆடுவான்.

2794. கூட நின்ைான் ஒரு காலத்துத் யதவர்கள்

வட
ீ நின்ைான் விகிர் தாஎன்னும் நாமத்துத்
யதட நின்ைான்திக ழும்சுடர் மூன்கைாளி
ஆட நின்ைான் என்றன ஆட்ககாண்ட வாயை.

கபாருள் : ேிவன் என்றன ஆட்ககாண்டயபாது என்யனாடு கூடி

நின்ைருளினான். ேிறு கதய்வங்களின் ஆட்ேியினின்றும் என்றன
மீ ட்டனன். விகிர்தா என்று அவன் நாமத்றதச் கோல்லி அறழத்தயபாது
கவளிப்பட்டு நின்ைனன். யோம சூரிய அக்கினியாகிய மூன்று ஒளிகளும்
ஆடும்படி நிற்கின்ை ேிவன் என்றன ஆட்ககாண்டு அருளினான்.

2795. நாதத் துவங்கடந் தாதி மறைநம்பி

பூதத் துவத்யத கபாலிந்தின்பம் எய்தினர்
யநதத் துவமும் அவற்கைாடு நீதியும்
யபதப் படாவண்ணம் பின்னிநின் ைாயன.

கபாருள் : நாத தத்துவம் கடந்த நாதாந்த நிறலயில் விளங்கும்

ஆதிமறை நம்பியாகிய ேிவன் சுவாதிட்டான மலறரப் பிரகாேப்படுத்திய
யபாது ேீவர்கள் அங்குப் கபாருந்தி உலக இன்பத்றத அனுபவித்தனர்.
ஆனால் அவன் பிரிக்கப்பட யவண்டிய தத்துவங்களில் கபாருந்திப்
பிரிப்பனவாகவும் ேீவர்கயளாடு யவறுபடாதவாறு கலந்து
நின்ைருளினான்.

2796. ஆனந்தம் ஆனந்தம் என்பர் அைிவிலர்

ஆனந்தம் மாநடம் ஆரும் அைிகிலர்
ஆனந்தம் மாநடம் ஆரும் அைிந்தபின்
ஆனந்தம் அற்ைிட ஆனந்தம் ஆயம.

கபாருள் : இன்பம் இன்பம் என்று உண்றம காணாமல் அைிவிலார்

உறரப்பர். ஆனந்தமாகிய இன்பம் கமய்யுணர்வு மாநடனத்தின்கண்
உள்ளது என்னும் உண்றமறய யாரும் அைிந்த பின் தன்முறனப்பு
அறும். அையவ பறேயாகிய பழக்க வாேறனயும் அறும். அந்த இடயம
திருவடிப் யபரின்பம் அருளால் கபாருந்தும் ஒரு கபரு
நிறலக்களமாகும். (ஆனந்தம்=ஆன்+நந்தம். நந்தம்-கபருக்கம். ஆவியின்
இன்பப் கபருக்கம். தான்-ஆன்மா. அந்தம்-முடிவு.)

2797. திருந்தநற் ேீஎன் றுதைிய றகயும்

அருந்தவ வா என் ைறணத்தகபாற் றகயும்
கபாருந்தில் அறமப்பில் இயஎன்கபாற் றகயும்
திருந்தத் தீ ஆகும் திருநிறல மவ்யவ.

கபாருள் : திருந்திய நல்ல ேிகரத்தின் நீட்டலாகிய ேீ என்ை

உடுக்றகறய உதைிய றகயும், அருறமயான தவத்தினறர வா என்று
அறணத்த மலர் யபான்ை இடக்றகயும், கபாருந்துமாறு அறமத்த
யகரமாகிய கபான் யபான்ை றகயும், திருந்துகின்ை நகரமாகிய
அக்கினிறயயுறடய இடக்றகயும் மகரமாகிய மலத்றத அடக்கி
ஊன்ைிய திருவடியும் கூத்தனுக்கு ஆகும். கூத்தனது திருவுருவில்
ஐந்து எழுத்துக்களுக்கும் உள்ள ஐந்து இடங்கறளக் கூைியவாறு.

2798. மருவும் துடியுடன் மன்னிய வச்சு

ீ
மருவு மறமப்பு அனலுறடக் றகயும்
கருவின் மிதித்த கமலப் பதமும்
உருவில் ேிவாய நமஎன ஓயத.

கபாருள் : உடுக்றகயுடன் கபாருந்திய வலக்றகயும் வசுதறலயுறடய

ீ
இடக்றகயும், தண்ணளி கபாருந்திய அபயக் றகயும், அக்கினி
கபாருந்திய இடக்றகயும் பிைப்பறன அழுத்தும் ஊன்ைிய காலும்
உருவமற்ை ேிவாயநம என்று எண்ணி ஓதுவாயாக. பஞ்ோட்ேரத்றதக்
கூத்தப் பிரான் உருவமாக எண்ணி ஓத யவண்டும்.

2799. அரன்துடி யதாற்ைம் அறமத்தல் திதிஆம்

அரன்அங்கி தன்னில் அறையின் ேங் காரம்
அரன்ஊற் ைறணப்பில் அமருந்தியரா தாயி
அரன்அடி என்றும் அனுக்கிரகம் என்யன.

கபாருள் : யபகராடுக்கப் கபருமானாகிய அரனார் உடுக்றகயால்

பறடப்பும், அறமவுக் றகயால் காப்பும், மழுயவந்திய திருக்றகயால்
துறடப்பும், ஊன்ைிய திருவடியால் மறைப்பும், நான்ை (தூக்கிய)
திருவடியால் அருளிப்பாடும் முறையய நிகழ்வனவாகும். (அறணப்பில்-
ஊன்ைிய திருவடியில். அரனடி-எடுத்த கபாற்பாதம்.)

2800. தீத்திரட் யோதி திககழாளி யுள்ஒளிக்

கூத்தறனக் கண்டஅக் யகாமளக் கண்ணினன்
மூர்த்திகள் மூவர் முதல்வ னிறடச் கேல்லப்
பார்த்தனள் யவதங்கள் பாடினள் தாயன.

கபாருள் : அக்கினிப் பிழம்பாயும் ேீவ ஒளிக்குள் ஒளியாயும் உள்ள

ேிவத்றதக் கண்ட அச்ேிற்ேத்தி பிரமன், விஷ்ணு, உருத்திரன் ஆகிய
மூவரது கேயலும் முடிந்து ேிவத்தினிடம் ஒடுங்கியறதப் பார்த்தனள்.
ேிரேின் யமல் யவத கோரூபமான நாதம் முழங்கிற்று. (யகாமளம்-அழகு.)

2801. நந்திறய எந்றதறய ஞானத் தறலவறன

மந்திரம் ஒன்றுள் மருவி அதுகடந்(து)
அந்தர வானத்தின் அப்புரத் தப்பர
சுந்தரக் கூத்தறன என்கோல்லு மாயை.

கபாருள் : நந்தியும் எமது அப்பனும், ஞானயமயான தறலவனும் ஓம்

என்ை பிரணவத்துள் கபாருந்த, அறதக் கடந்து யதகப் பற்ைற்ை
ஆகாயத்தில் விளங்கும் சுந்தரக் கூத்தனும் ஆகியவறன யவறு
விளக்குமாறு எங்ஙனம்? விளக்க முடியாது.

2802. ேீய குருநந்தி திருவம் பலத்தியல

ஆயுறு யமனி யாரும் அைிகிலர்
தீயுறு கேம்றம கவளுப்யபாடும் அத்தன்றம
ஆயுறு யமனி அறணபுக லாயம.

கபாருள் : ேிங்கம் யபான்ை குருவாகிய நந்தியினது ேிதாகாயத்தில்

விளங்கும் ஆராயத்தக்க திருயமனிறய, எத்தறகயகதன்று யாரும்
அைியவில்றல. அவனது திருயமனி மூலாதாரத்தில் அக்கினி யபான்ை
ேிவப்பாயும் ேிரேின்யமல் கவள்றளயாயும் உள்ள தன்றமறய
ஆராய்ந்து ஒளிவடிவாகக் காணில் அது ேீவர்களுக்குப் புகலிடமாகும்.

2803. தானான ேத்தியும் தற்பரமாய் நிற்கும்

தானாம் பரற்கும் உயிருக்கும் தரும் இச்றே
ஞானாதி யபதம் நடத்தும் நடித்தருள்
ஆனால் அரனடி யநயத்த தாயம.

கபாருள் : ேிவத்தினது ேத்தியய தற்பறரயாய் நின்று கேயல்படும்.

அதுயவ பரனுக்கும் உயிருக்கும் கதாடர்றப உண்டாக்கத் தக்கதாம்.
அதுயவ உயிரினிடத்து இச்றே ஞானம் கிரிறயயாகப் கபாருந்திப்
பக்குவப்படுத்தும். அவ்வாறு பக்குவப்படுத்தி அருள் மயமாக்கினால்
உயிர் அரனிடம் அன்பினால் ஒன்ைி அைிவுருவாகும். ேீவன்
பராேத்தியின் அருளால் அரயனாடு ஒன்ைி அைிவுருவாகும்.
9. ஆகாசப்வபறு

(பராகாயத்தில் ஒளியில் திறளத்திருத்தல் ஆகாயப் யபைாகும்.

திருக்கூத்துத் தரிேனத்தின்பின் தன் கேயலற்ைிருக்கும் நிறல இங்கு
உணர்த்தப்கபறும்.)

2804. உள்ளத்துள் ஓம்எனும் ஈேன் ஒருவறன

உள்ளத்து யளஅங்கி யாய ஒருவறன
உள்ளத்து யளநீதி யாய ஒருவறன
உள்ளத்து யளஉைல் ஆகாய மாயம.

கபாருள் : மன மண்டலத்துள் ஓங்காரமாய் நின்ை ஈேனாகிய

ஒருவனும், அங்கு அக்கினி யபான்று பிரகாேிக்கும் ஒருவனும்,
அவ்விடத்து நீதி மயமான ஒருவனும், ஆகியவறனக் ககாண்டு
விளங்கும் மன மண்டலம் சூழ்ந்துள்ள உடல் ஆகாயமாகும்.

2805. கபருநில மாய்அண்ட மாய்அண்டத் தப்பால்

குருநில மாய்நின்ை ககாள்றகயன் ஈேன்
கபருநில மாய்நின்று தாங்கிய தாயளான்
அருநில மாய்நின்ை ஆதிப் பிராயன.

கபாருள் : கபரிய நிலமயமான யதகமாகவும், யதகத்றதச் சூழ உள்ள

அண்ட யகாேமாயும், அதற்கு அப்பாலுள்ள ஒளியாகவும் நிற்கும்
தன்றமயுறடயவன் ஈேன். அவயன உருவ நிறலயில் கபரிய நிலமாக
இருந்து தாங்குகின்ை அருளாளன். அப்கபருமாயன அருவநிறலயுள்ள
ஆதிப்பிரானான ேிவமாகும். (குரு நிலம்-ஒளிமண்டலம்.)

2806. அண்ட ஒளியும் அகண்ட ஒளியுடன்

பிண்ட ஒளியால் பிதற்றும் கபருறமறய
உண்ட கவளிக்குள் ஒளிக்குள் ஒளித்தது
ககாண்ட குைிறயக் குறலத்தது தாயன.

கபாருள் : மனிதர் உடறலச் சூழஉள்ள அண்ட ஒளியானது உலகில்

ஆகாய மண்டலத்தில் விளங்கும் ஒளியுடன் யதகத்தில் உள்ள
அந்தக்கரண அைிவால் பிதற்றும் வண்
ீ கபருறமறய விழுங்கி, யதகம்
கடந்துள்ள பிரமாகாய கவளியில் விளங்கும் ஒளியினில் மறைந்தது.
அதனால் யதக அறமப்புகள் காணாது ஒழிந்து யதகமும் ஒளிமயமாய்த்
திகழ்ந்தது.

2807. பயனுறு கன்னியர் யபாகத்தின் உள்யள

பயனுறும் ஆதி பரஞ்சுடர்ச் யோதி
அயகனாடு மால்அைி யாவறக நின்ைிட்டு
உயர்கநைி யாய்கவளி ஒன்ைது வாயம.

கபாருள் : ேிற்ைின்பத்துக்குப் பயனாகும் மகளிர்பால் அனுபவிக்கும்

இன்பத்தின் உள்யள காமாக்கினி விளங்கின நிறலயில் ஆதியாகிய
பரஞ்யோதி இன்ப உருவாகத் திகழ்ந்தனள். அப்கபருமாயன ேிவத்தின்
பால் ேீவன் அன்பு ககாண்டயபாது பிரமனும் விஷ்ணுவும் அைிய
முடியாதவாறு விளங்கி, யமலான கநைியாகச் ேீவ ஒளியில் கபாருந்தி
நின்ைான்.

2808. அைிவுக் கைிவாம் அகண்ட ஒளியும்

பிைியா வலத்தினிற் யபகராளி மூன்றும்
அைியா தடங்கிடில் அத்தன் அடிக்குள்
பிைியா திருக்கிற் கபருங்காலம் ஆயம.

கபாருள் : ேிரேின்யமல் விளங்கும் ேீவ ஒளிக்கு அைிவு ககாடுக்கும்

அகண்ட ஒளியாகிய ேிவ ஒளியும், பிரியாத இடத்தில் யோம சூரிய
அக்கினியாகிய மூன்று ஒளிகளும் விளங்காமல் அடங்கி நிற்கும்.
அவ்வாறு அத்தனாகிய ேிவனது திருவடிறயப் கபாருந்தி இருக்கும்
யபறு கிட்டினால், ேீவன் உடயலாடு கூடி கநடிது வாழலாம்.

2809. ஆகாே வண்ணன் அமரர் குலக்ககாழுந்து

ஏகாே மாசுணம் இட்டங் கிருந்தவன்
ஆகாே வண்ணம் அமர்ந்துநின் ைப்புைம்
ஆகாே மாய்அங்கி வண்ணனு மாயம.

கபாருள் : யதவர் கூட்டத்துக்கு அைிவுப் யபரு கவளியாய்க் ககாழுந்து

யபான்று திகழ்பவன். கபரிய மறலப்பாம்றப யமலாறடயாக
அணிந்தவன். அவன் ஆகாய மயமாய் விளங்கி நின்று, பின்னர் அைிவுப்
யபகராளியாகவும் விளங்குவான்.

2810. உயிர்க்கின்ை வாறும் உலகமும் ஒக்க

உயிர்க்கின்ை உள்களாளி யேர்கின்ை யபாது
குயிற்ககாண்ட யபறத குலாவி உலாவி
கவயிற்ககாண்கடன் உள்ளம் கவளியது வாயம.

கபாருள் : உடலில் உயிர்ப்பாய் இருக்கின்ை பிராண ேத்தியும் உலகம்

முழுதும் அறேவுக்குக் காரணமாக உள்ள யோதி மயமான பிராண
ேத்தியும் யேர்கின்ை காலத்தில் மூலாதாரத்திலுள்ள ேத்தி நாதத்றத
எழுப்பி உடல் முழுதும் பரவி, ஒளியாக என் உள்ளத்தில் கபாருந்திச்
சூக்கும உடறலத் தனித்து கவளியாகும்படி கேய்தது.
2811. நணுகில் அகல்கிலன் நாதன் உலகத்து
அணுகில் அகன்ை கபரும்பதி நந்தி
நணுகிய மின்கனாளி யோதி கவளிறயப்
பணியின் அமுதம் பருகலும் ஆயம.

கபாருள் : ேீவர்கள் ேிவநிறனவில் உள்ளயபாது ேிவன் அத்தறகய

ேீவர்கறள விட்டு அகலாமல் நிற்பான். ேீவர்கள் உலக நிறனவில்
உறைப்புண்டு நிற்கில், அப்கபரும்பதியாகிய ேிவன் விலகி நிற்பான்.
ஆனால் அகலாமல் விளங்கும் மின்னுகின்ை ஒளியாகவுள்ள
பரகவாளிறய அைிந்து வழிபடின் ேிவானந்தத்றதப் கபைலாம்.

2812. புைத்துள்ஆ காேம் புவனம் உலகம்

அகத்துள்ஆ காேம்எம் ஆதி அைிவு
ேிவத்துள்ஆ காேம் கேழுஞ்சுடர்ச் யோதி
ேகத்துள்ஆ காேந் தான்அம் ேமாதியய.

கபாருள் : புைத்யத காணப்கபறுகின்ை ஐவறக ஆகாய கவளிகளும்

இருநூற்று இருபத்துநான்கு புவனங்கறளயும் தாங்கும் கவளியாகும்.
ேீவரது முதல் நிறலயாகிய ஆன்மாவின் அைியவ அகமாகிய
உள்ளத்துக்கு ஆகாயமாகும். வளப்பம்மிக்க சுடரும் யோதியும்
கபாருந்திய ஒளியய ேிவம் என்ை யபரைிவு விளங்கும் ஆகாயமாகும்.
ேிவ ஒளியில் கபாருந்திச் கேயலற்ைிருக்கும் இடயம பூமியிலுள்ள
ேீவர்களுக்குரிய ஆகாயப் யபைாகும்.

10. ஞாவனாதயம்

(ஞாயனாதயமாவது தான் யவறு அவன் யவறு என்ை நிறலமாைித்

தாயன அவன் என்ை ஞானம் உண்டாதல். குருவினால் தீட்றே
கபற்ைவர்க்கு ஞாயனாதயம் நன்கு விளங்குவதாம். எட்டாம் தந்திரத்தில்
அைிவுதயம் என்று கூைப்பட்டது யவறு என்று உணர்க.)

2813. மன ேந்தியில் கண்ட மன்நன வாகும்

கனவுை ஆனந்தங் காண்டல் அதறன
வினவுை ஆனந்தம் மீ கதாழி கவன்ப
இனமுைா னந்திஆ னந்தம் இரண்யட.

கபாருள் : மனமானது கமய் வாக்கு கண்மூக்கு கேவியாகிய

ஐம்கபாைிகயளாடு கபாருந்தி உலகப்கபாருறள அனுபவித்தல்
ோக்கிரமாகும். இனி கபாைிகள் நீங்கிய வழி அப்கபாருறளக் கனவில்
அைிதலில் நனவு யபால் ஆனந்தம் உண்டாகும். இவ்வாறு நனவு கனவு
நிறலகளில் உண்டாகும் ஆனந்தத்றத வினவில், இவற்றுக்கு யமல்
சுட்டைிவு நீங்கிய அப்பால் நிறலயில் ஓர் ஆனந்தம் உண்கடன்பர்.
இவ்வறகயாக இனமாகவுள்ள நந்திகயம் கபருமான் ேீவர்களுக்கு
அருளிய ஆனந்தம் விஷயானந்தம் என்றும் ேிவானந்தம் என்றும்
இரண்டாகும்.

2814. கரியட்ட றகயன் கபாலம்றக ஏந்தி

எரியும் இளம்பிறை சூடும்எம் மாறன
அரியன் கபரியன்என்று ஆட்பட்ட தல்லால்
கரியன்ககாள் யேயன்ககால் காண்கின்ைியலயன.

கபாருள் : யாறனறய உரித்துப் யபார்த்தியவனும், பிரமனது

கபாலத்றதக் றகயில் ஏந்தியவனும், விளங்கும் பிறைச்ேந்திரறன
அைிந்தவனும் ஆகிய எமது தறலவறன அருறமயான கேயறலச்
கேய்தவன் என்றும் கபருங்கருறணறயப் புரிந்தவன் என்றும் எண்ணி
அவனிடம் அடிறம பூண்டது அல்லாமல் அவன் கருறம
நிைமுறடயவன் என்யைா கேம்றம நிைம் உறடயவன் என்யைா நான்
ஆராய்ந்து காணவில்றல.

2815. மிக்கார் அமுதுண்ண நஞ்சுண்ட யமலவன்

தக்கார் உறரத்த தவகநைி யயகேன்று
புக்கால் அருளும் கபான்னுறர ஞானத்றத
நக்கார்க் கழல்வழி நாடுமின் நீயர.

கபாருள் : கேருக்கின் மிக்கவராகிய யதவர்கள் திருப்பாற்கடலில்

கவளிவந்த அமுதத்றத உண்ணும்படி அருளி, நஞ்ேிறன உண்ட
யமலான ேிவறனத் தகுதியுறடயயார் உறர கேய்த தவகநைியய கேன்று
அறடந்தால் கபான்னான ஞானத்றத அப்கபருமான் ககாடுக்கும்.
ஆதலால் ேிவத்தின் நாதவழிறயத் துறணயாகக் ககாண்டு நீங்கள்
ோதறனறயச் கேய்வர்களாக.
ீ (நக்கன்-ேிவன். கழல்-ஒளிமிகுந்த திருவடி
எனினுமாம்.)

2816. விளக்றகப் பிளந்து விளக்கிறன ஏற்ைி

விளக்கினுக் குள்யள விளக்கிறனத் தூண்டி
விளக்கில் விளக்றக விளக்கவல் லார்க்கு
விளக்குறட யான்கழல் யமவலும் ஆயம.

கபாருள் : ஆன்மா ஒளிமயமானது என்று குருவால் உணர்த்தப்கபற்று

அவ்வழியினில் நின்று அைிறவப் கபருக்கி ஆன்ம அைிவுப்
பிரகாேத்தில் ேிவஞானத்றதத் தூண்டி ேிவத்தின் அகண்ட ஒளியில் ேிவ
ஒளி அடங்கக் காணும் திைமுறடயார்க்கு ஆன்மாவுக்கு ஒளிறயக்
ககாடுத்த ேிவத்தினது திருவடிறயப் கபாருந்தி வாழ்தல் கூடும்.

2817. தத்துவம் எங்குண்டு தத்துவன் அங்குண்டு

தத்துவம் எங்கில்றல தத்துவன் அங்கில்றல
தத்துவ ஞானத்தின் தன்றம யைிந்தபின்
தத்துவன் அங்யக தறலப்படுந் தாயன.

கபாருள் : அைிவுமயமான ஆன்மா தத்துவங்கயளாடு கபாருந்திய யபாது

அத்தத்துவங்கள் அைியப்படு கபாருளாக இருந்தன. எங்குத் தத்துவம்
அைியப்படுதல் இல்றலயயா அங்கு அத்தத்துவத்றத அைியும்
ஆன்மாவின் நிறலயும் இல்றல. தத்துவ ஞானத்தால் யதகம்
முதலியறவ தான் அல்ல, தான் எல்லாவற்றையும் அைிபவன் என்று
காணில் ஆன்மா அப்யபாது ேிவறன நாடிச் ேிவமாம் தன்றம கபறும்.

2818. விசும்கபான்ைத் தாங்கிய கமய்ஞ்ஞானத்துள்யள

அசும்பினின் நூறும் ஆரமு தாகும்
பசும்கபான் திகழும் படர்ேறட மீ யத
குசும்ப மலர்க்கந்தம் கூடிநின் ைாயன.

கபாருள் : ஆகாய மயமான ஒன்று எல்லாவற்றையும் தாங்கியுள்ளது

என்ை உண்றம ஞானம் வந்தயபாது, யேற்று நிலமாகிய சுவாதிட்டமான
மலரினின்றும் உடம்பில் பரவிய ேத்தியய ஒளிமயமான அமுதமாகும்.
அது பசும் கபான்னின் ஒளி ககாண்டு ேிறக பிரயதேத்தின் யமல்
படர்ந்து ஒளிரும் கேந்நிைம் அறமந்த சுவாதிட்டான மலரில்
கபாருந்திய ேிவயன இவ்வாறு விளங்குவான். (குசும்ப மலர்-கேங்கழுநீர்
மலர் எனினுமாம்.)

2819. முத்தின் வயிரத்தின் முந்நீர்ப் பவளத்தின்

கதாத்துப் பசும்கபான்னின் தூகவாளி மாணிக்கம்
ஒத்துயர் அண்டத்தி னுள்ளமார் யோதிறய
எத்தன்றம யவகைன்று கூறுகேய் வயர.
ீ

கபாருள் : முத்தும் வயிரமும் முந்நீர்ப் பவழக் ககாத்தும்,

பசும்கபான்னும், தூகவாளி மாணிக்கமும், அவ் அவற்ைின் ஒளியும்
பிரிக்கப்படாறம யபான்று ேிவகபருமானும் எல்லா அண்டங்களிலும்
பிரிக்கப்படாத யபகராளியாய் நின்ைருள்கின்ைனன். அதனால் அவன்
உள்ளமர் யோதியாகின்ைான். அங்ஙனம் கூறுவது அல்லாமல் யவறு
எங்ஙனம் பிரித்துக் கூை முடியும்? கோல்லுவராக.
ீ
2820. நாகனன்றும் தாகனன்றும் நாடியனன் நாடலும்
நாகனன்று தாகனன் ைிரண்டில்றல என்பது
நாகனன்ை ஞான முதல்வயன நல்கினான்
நாகனன்று நானும் நிறனப்கபாழிந் யதயன.

கபாருள் : நான்யவறு ேிவன் யவறு என்று நாடியனன். அவ்வாறு நாடிய

யபாது நான்யவறு தான் யவறு என்ை இருகபாருள் இல்றல என்ை
உண்றமறய என்றன விழுங்கித் தாயனயாய் நின்ை ஞான மூர்த்தியய
அருளினான். அப்யபாது நான் ஒரு கபாருள் என்ை எண்ணமும் நீங்கி
நான் இருந்யதன்.

2821. ஞானத்தின் நன்கனைி நாதந்த நன்கனைி

ஞானத்தின் நன்கனைி நான்அைி கவன்யைார்தல்
ஞானத்தின் நல்யயாகம் நன்னிறல யயநிற்ைல்
ஞானத்தின் நன்யமானம் நாதாந்த யவதயம.

கபாருள் : ேிவஞானத்றத அறடந்து நாதம் றகவரப் கபற்று நாதாந்தம்

கேல்லுவயத இறைவறன அறடவதற்குரிய நல்ல கநைியாகும்.
ஞானத்தின் நல்ல கநைியாவது ஆன்மா அைிவுரு என்று
அைிதயலயாகும். ஞானத்தில் நல்ல யயாகமாவது ேீவ யபாதத்றத
விட்டுச் ேிவ யபாதத்தில் அடங்கியிருத்தலாகும். ஞானத்தினால் நல்ல
பிரணவப் கபாருறள உணர்ந்து நாதாந்தம் அறடதயல யவத
கநைியாகும்.

2822. உய்யவல் லார்கட் குயிர்ேிவ ஞானயம

உய்யவல் லார்கட் குயிர்ேிவ கதய்வயம
உய்யவல் லார்கட் ககாடுக்கும் பிரணவம்
உய்யவல் லார்உள் ளைிவைி வாயர.

கபாருள் : பிைப்பு இைப்பாகிய தடுமாற்ைத் துன்பத்தினின்றும் விடுமாறு

நிறனந்து திருவருளால் உய்ய வல்லார்கட்குத் திருவடி உணர்வாகிய
ேிவஞானயம உயிராகும். அதுயபால் ேிவவுலகு ேிவனண்றம ேிவவுரு
எனப்படும் நிறலயினின்றும் உய்யவல்லார்க்குச் ேிவ முதயல
விழுப்கபாருளாகும். உய்யவல்லார்க்கு ஒடுக்கம் ஓம் கமாழியாகும்.
உய்ய வல்லார் அைிவு உண்றமப் கபாருளாம் ேிவத்திறனச்
ோர்ந்தறமயால் மாறுதல் இல்லா உள் அைிவாகும்.

2823. காணவல் லார்க்கவன் கண்ணின் மணிகயாக்கும்

காணவல் லார்க்குக் கடலின் னமுகதாக்கும்
யபணவல் லார்க்குப் பிறழப்பிலன் யபர்நந்தி
ஆணம்வல் லார்க்யக அவன்துறண யாயம.

கபாருள் : அருளின் வழிநின்று காணும் யபறு கபற்ைவர்க்குச் ேிவன்

கண்ணினுள் மணியபால் உடனாய் இருந்து தன்றனக் காட்டிக்
காண்பன். அன்னார்க்கு அவன் திருப்பாற்கடலில் எழுந்த அமுதம்
யபான்று நீண்ட வாழ்நாறள அளிப்பன். வழிபடுவார்க்கு
நந்திகயம்கபருமான் தவைாமல் காத்து அருள்வான். அன்புமிக்கவர்க்யக
அவன் உறுதுறணயாய் நின்று உதவுவான். (ஆணம்-அன்பு,
பற்றுக்யகாடு.)

2824. ஓகமனும் ஓகரழுத் துள்நின்ை ஓறேயபால்

யமனின்ை யதவர் விரும்பும் விழுப்கபாருள்
யேய்நின்ை கேஞ்சுடர் எம்கபரு மான்அடி
ஆய்நின்ை யதவர் அகம்படி யாயம.

கபாருள் : ஓம் என்ை பிரணவத்றதவிட்டு நீங்காத நாதம்யபால்

வானுலக வாேிகளாகிய யதவர் விரும்பும் கேம்கபாருளாகும். மனம்
வாக்குக்கு எட்டாமல் இருக்கும் கேம்கபாருளாகிய ேிவத்தினது
திருவடிறயத் கதாழுது நிற்கின்ை யதவர்கள் உங்களது உள்ளத்தில்
விளங்குவர். ஞாயனாதயம் கபற்ைவரது கநஞ்ேினுள் யதவர் கூட்டம்
கபாருந்தியிருக்கும்.

சத்திய ஞானானந்தம்

(ேத்திய ஞானானந்தமாவது உண்றம ஞானத்தினால் உண்டாகும்

ஆனந்தம். முத்துரியம் கடந்த நிறலயில் கபறும் ஆனந்தயம
கமய்ப்கபாருள் ஆனந்தமாகும்.)

2825. எப்பாழும் பாழாம் யாவுமாய் அன்ைாகி

முப்பாழும் கீ ழுள முப்பாழும் முன்னியய
இப்பாழும் இன்னவா கைன்ப திலாஇன்பத்
தற்பரஞா னானந்தத் தான்அது வாகுயம.

கபாருள் : பிரகிருதி மாறய அசுத்த மாறய சுத்தமாறய ஆகிய யாவும்

சூனியத்றத எய்த ஆன்மா தத்துவங்களினின்றும் நீங்கி, ேமஷ்டி ோக்கிர
கோப்பன, சுழுத்தி நிறலகறளயும், வியஷ்டி ோக்கிர கோப்பன சுழுத்தி
நிறலகறளயும் கடந்து துரியத்றத அறடயயவ, இத்துரிய நிறலயும்
சூனியமாக, அந்நிறல இன்ன தன்றமயது என்று விளக்க ஒண்ணாத
இன்பத்தில் தற்பரன் என்ை ேிவன் ஆன்மாவில் நிறல கபற்ை யபாது
ஆன்மா ேிவமாந் தன்றம எய்தி ஆனந்தமாய் விளங்கும்.
2826. கதாம்பதம் தற்பதஞ் கோன்ன துரியம்யபால்
நம்பிய மூன்ைாம் துரியத்து நன்ைாகும்
அம்புவி யுன்னா அதிசூக்கம் அப்பாறலச்
கேம்கபாருள் ஆண்டருள் ேீர்நந்தி தாயன.

கபாருள் : கதாம்பதம் தத்பதங்களில் கோன்ன ேீவதுரியம் பரதுரியம்

யபால், நம்பத் தகுந்த ேீவதுரியம் பரதுரியம் கடந்து விளங்கும்
ேிவதுரியத்தில் ஆனந்தம் கபாருந்தும். ஆன்மா பிரகிருதிறய யநாக்கி
நிறனக்காத அவ் அப்பால் நிறலயில் கேம்கபாருளாக இருந்து
ேீவர்கறளப் பக்குவம் யநாக்கி ஆட்ககாள்பவன் ேிைப்புமிக்க ேிவயன
யாவன்.

2827. மன்ேத்தி ஆதி மணிஒளி மாயோறப

அன்னயதா கடாப்ப மிடல்ஒன்ைா மாைது
இன்னியல் உற்பலம் ஒண்ேீர் நிைம் மணம்
பன்னிய யோறப பகர் ஆறும் ஆனயத.

கபாருள் : ேிவத்துடன் கபாருந்திய திருவருள் ஆற்ைல் ேத்தி

எனப்படும். அது மணிகயாளி யபான்று மிக்க அழகிறன யுறடயதாகும்.
அச்ேத்தி கமய்யுணர்வாகும். அவற்றுடன் ஒப்புறரத்தலாகும் கபாருள்
ஒன்றும் இன்று இனிறம கபாருந்திய கருங்குவறளயாகிய உற்பல
மலருக்குத் தூய்றம, ேிைப்பு. நிைம், மணம், அழகு உள்ளன யபான்று
ேிவகபருமானுக்கும் ஐவறக ஆற்ைல்களும் உண்டாகும்.
அவற்கைாடும்கூட அழகிய கபாருள்களும் ஆைாகும். (உற்பலம்-
நீயலாற்பலம்-கருங்குவறள.)

2828. ேத்தி ேிவம்பர ஞானமும் ோற்றுங்கால்

உய்த்த அனந்தம் ேிவம்உயர் ஆனந்தம்
றவத்த கோரூபத்த ேத்தி வருகுரு
உய்த்த உடல் இறவ உற்பலம் யபாலுயம.

கபாருள் : திருவருள் ஆற்ைலாகிய ேத்தியும், ேிவகபருமானும்,

திருவடியுணர்வும் கோல்லுமிடத்து உலகுயிர்கறளச் கேலுத்தும்
ஒப்பில் கபாருள்கள் ஆம் இறவயறனத்தும் முடிகவய்தா. ேிவத்தின்
ஒப்புயர்வில்லாத யபரின்பமும் உறடயவாகும். றவத்த திருவருளும்
உண்றம நிறலக்கண் ேிவகுருவாக வந்தருளும். அத்திருவருள்
ககாள்ளும் திருயமனி நீயலாற்பல மலறரகயாத்து விளங்கும்.

2829. உருஉற் பலம்நிைம் ஒண்மணம் யோறப

தரம்நிற்ப யபால்உயிர் தற்பரந் தன்னில்
மருவச் ேிவகமன்ை மாமுப் பதத்தின்
கோரூபத்தன் ேத்தியாதி யதான்ை நின்ைாயன.

கபாருள் : அழகிய நீயலாற்பல மலரில் நிைமும் மணமும் அழகும்

யவைைக் கலந்திருப்பது யபால ேீவன் ேிவயனாடு யவைைக் கலந்து நிற்க,
ேிவம் என்ை தத்துவமாகி மகாவாக்கியப் கபாருளானவன் ேத்திய
ஞானானந்தம் விளங்க நின்று அருளினான். முப்பதம்-தத்துவம் அேி
ேத்தியாதி என்பது ேத்தியா என நின்ைது.

2830. நிறனயும் அளவில் கநகிழ வணங்கிப்

புறனயில் அவறனப் கபாதியலும் ஆகும்
எறனயும்எங் யகான்நந்தி தன்னருள் கூட்டி
நிறனயும் அளவில் நிறனப்பித் தனயன.

கபாருள் : கேல்லும் அளவு மனம் கநகிழும்படியாகச் ேிவறன

வணங்கி, பாக்களால் துதிப்பின் அவறன உள்ளத்தில் அறமத்தல்
கூடும். என்றனயும் அவ்வாறு எளிவந்த தறலவனான நந்தி, அவனது
அருளுடன் யேர்ப்பித்து மைவாமல் நிறனக்கின்ை அளவு எனக்கு
அவனிடம் பற்று உண்டாகும்படி கேய்தான்.

2831. பாகலாடு யதனும் பழத்துள் இரதமும்

வாலிய யபரமு தாகும் மதுரமும்
யபாலும் துரியம் கபாடிபட உள்புகச்
ேீலம் மயிர்க்கால் கதாறும்யதக் கிடுயம.

கபாருள் : பாலுடன் யதனும் பழத்தின் ோறும், பரிசுத்தமான

அமுதத்தின் சுறவயும்யபால உள்ள துரிய அவத்றதறயச் ேீ வன்
கடந்தயபாது ேிவன் ேீவனுள் புகுந்து மயிர்க்கால்யதாறும் இன்பம்
கபருகும்படி நிறைந்திருக்கும்.

2832. அமரத் துவங்கடந் தண்டங் கடந்து

தமரத்து நின்ை தனிறமயன் ஈேன்
பவளத்து முத்துப் பனிகமாழி மாதர்
துவளற்ை யோதி கதாடர்ந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : அழியாத் தன்றமறயயுறடய ேீவறனயும் அது

கபாருந்தியிருக்கும் அண்டயகாேத்றதயும் கடந்து, நாதத்துவத்றதக்
கடந்து, தனித்து நிற்பவன் ேிவகபருமானாகும். பவளம் யபான்ை
இதழ்களும் முத்துப்யபான்ை பற்களும் தன்றமயுறடய பனி யபான்ை
கமாழியும் உறடய மாதரது கவர்ச்ேியில் யோர்வறடயாத யோதியாகிய
அப்கபருமான் புைம் புைம் திரிந்த கேல்வனாக உள்ளான். (அமரத்துவம்
கடந்து-கூற்றுவறன கவன்று எனினுமாம்.)

2833. மத்திமம் ஆைாறும் மாற்ைி மலம்நீக்கிச்

சுத்தம தாகும் துரியத் துரிேற்றுப்
கபத்த மைச்ேிவ மாகிப் பிைழ்வுற்றுச்
ேத்திய ஞானானந் தஞ்ோர்ந்தான் ஞானியய.

கபாருள் : உள்நிறலக் கருவிகளாகிய முப்பத்தாறு தத்துவங்கறளயும்

விட்டு, மலவாதறன நீங்கித் தூய்றமயான துரியாவத்றதக்
குற்ைங்கறளக் கடந்து, கபத்தநிறல மாைிச் ேிவத்றத யநாக்குவதாகி,
உண்றமயான ஞானானந்தத்றதப் கபாருந்தியிருப்பவன் ஞானியாவான்.
(கபத்தம் அை-பாேம் நீங்க)

2834. ேிவமாய் அவமான மும்மலம் தீர்ந்து

பவமான முப்பாறழப் பற்ைைப் பற்ைத்
தவமான ேத்திய ஞானனந் தத்யத
துவமார் துரியம் கோரூபம தாயம.

கபாருள் : ேீவன் ேிவத்றதச் ோர்ந்து ேிவமானயபாது பிைவிறயத் தரும்

ஆணவாதி மும்மலங்களும் நீங்க, குற்ைமுள்ள பிரகிருதி மாறய,
அசுத்தமாறய, சுத்தமாறய ஆகிய மூன்ைிறனயும் ககடுத்து, அவற்ைின்
பற்றும் அறும்படி விட்டு நின்ைால், தவத்தால் அறடயும் உண்றம
ஞானானந்தத்தில் ேீவனும் ேிவனும் கபாருந்துவதில் துரியாதீதம்
அறடந்து ேிவரூபம் அறமயும்.

12. தசாரூப உதயம்

(கோரூப உதயம்-ேிவ கோரூபம் கவளிப்படுதல். ேிவகோரூப

கவளிப்பாடு முத்திறய அளிக்கும் என்க.)

2835. பரம குரவன் பரம்எங்கும் ஆகி

திரம்உை எங்கணும் யேர்ந்கதாழி வற்று
நிரவு கோரூபத்துள் நீடும் கோரூபம்
அரிய துரியத் தறணந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : பரமாோரியான ேிவன் தத்துவங்கறள விட்ட ஆன்மாவில்

கபாருந்தி, அது உரம்கபை எவ்விடத்தும் நீக்கமை நிறைந்து
விளங்குவான். அவ்வாறு ஆன்ம கோரூபத்தில் நிறலகபற்ை ேிவன்
அருறமயான துரிய நிறலயில் கபாருந்தி விளங்கினான்.
2836. குறலக்கின்ை நீரிற் குவலயம் நீரும்
அறலக்கின்ை காற்றும் அனகலாடா காேம்
நிலத்திறட வானிறட நீண்டகன் ைாறன
வறரத்து வலஞ்கேயு மாைைி யயயன.

கபாருள் : நிறலறயக் குறலக்கின்ை தன்றமயுறடய பஞ்ே

பூதங்களாகிய நிலம், நீர், அறலத்தறலச் கேய்கின்ை காற்று, தீ, ஆகாயம்
ஆகியறவயாயும், அவற்றைக் கடந்தும் நில முதல் ஆகாயம் வறர
உயர்ந்து விளங்கும் ேிவறன ஓர் எல்றலக்கு உட்படுத்தி வணங்கும்
வறக அைியயன். (நீர்றம-தன்றம.)

2837. அங்குநின் ைான்அயன் மால்முதல் யதவர்கள்

எங்குநின் ைாரும் இறைவகனன் யைத்துவர்
தங்கிநின் ைான்தனி நாயகன் எம்மிறை
கபாங்கிநின் ைான்புவ னாபதி தாயன.

கபாருள் : உம்பர் உலகத்துள்ள அயன், மால், அரன் முதலிய

யதவர்களும் எங்கும் நிறைந்துள்ள யாவர்களும் தாம்தாம் உய்யுமாறு
இறைவயன என்று பாடிப் பரவிப் பணிவார்கள். ஒப்பில் தனி
நாயகனாகிய ேிவகபருமான் எங்கணும் தங்கி நின்ைருளினன். அவன்
தனிப்கபரும் விளக்கமாய் இருநூற்று இருபத்தி நான்கு புவனங்கள்
என்று ேிைப்பித்துச் கோல்லப்படும் உலகங்கட்கும் ஏறன
அண்டங்கட்கும் ஒரு முதலாய்த் திகழ்கின்ைனன்.

2838. ேறமயச் சுவடும் தறனஅைி யாமல்

கறமயற்ை காமாதி காரணம் எட்டும்
திமிரச் கேயலும் கதளியுடன் நின்யைார்
அமரர்க் கதிபதி யாகிநிற் பாயர.

கபாருள் : ேமயம் வகுத்துள்ள கநைிமுறையிறன அைிய முடியாதபடி

தறட கேய்து நிற்கும் கபாறுறமறய அழிக்கின்ை காமம், குயராதம்,
உயலாபம், யமாகம், மதம், மாற்ேரியம், மண்ணாறே, கபான்னாறே ஆகிய
எட்டும், அவற்ைால் விறளயும் தீறமயான கேயலும் உணர்ந்து
ேிவத்துடன் கபாருந்தி நின்ைவர் யதவர்களுக்குத் தறலவராக விளங்கி
நிற்பார்.

2839. மூவறகத் கதய்வத் கதாருவன் முதல்உரு

ஆயது யவைாம் அதுயபால் அணுப்பரன்
யேய ேிவமுத் துரியத்துச் ேீர்கபை
ஏயும் கநைிகயன் ைிறைநூல் இயம்புயம.
கபாருள் : பிரமன், விஷ்ணு, உருத்திரன் ஆகிய மூவறகத் கதய்வத்தில்
ஒருவனாகிய உருத்திர மூர்த்தி அவற்யைாடு ஒருவனாய் அவற்ைின்
யவைாய் இருந்து இயக்குவதுயபால் ேிவ பர ேிவ முத்துரியத்தில்
ேீவர்கறளச் கேம்றமயுைச் கேய்யும் கநைியில் ேிவனும் ஆவான் என்று
யவதாகமங்கள் கூறுவனவாம்.

2840. உருவன்ைி யயநின் றுருவம் புணர்க்கும்

கருவன்ைி யயநின்று தான்கரு வாகும்
மருவன்ைி யயநின்ை மாயப் பிராறனக்
குருவன்ைி யாவர்க்கும் கூடஒண் ணாயத.

கபாருள் : ேிவம் அருவமானதாக இருந்துககாண்டு ேகல

உருவங்கறளயும் கூடியிருக்கும். தனக்கு ஒரு மூலமின்ைித் தான்
எல்லாவற்றுக்கும் மூலமாகும். அருவ நிறலறயயும் கடந்து விளங்கும்
மாயப் பிராறன அவயன குருவாகச் ேீவனில் கவளிப்பட்டு அருளினால்
அன்ைி யாராலும் கூட முடியாது.

2841. உருவம் நிறனப்பவர்க்கு உள்ளுறும் யோதி

உருவம் நிறனப்பவர் ஊழியும் காண்பர்
உருவம் நிறனப்பவர் உம்பரும் ஆவர்
உருவம் நிறனப்பார் உலகத்தில் யாயர.

கபாருள் : ேிவகபருமானின் திருவுருவிறனக் குைித்து

நாடுங்குணமுறடயயார் ேித்தத்துள் அைிவுப் யபகராளியாய் நின்று
அவன் விளங்குவன். அம்முறையான் திருவுருவிறன அன்புடன்
நாடுயவார் பலவூழிகறளயும் அருளால் காண்பர். அத்திருவுருவிறன
எப்யபாதும் நிறனப்பவர் ேிவவுலக வாழ்வினராவர். ேிவ உலகம்
திருக்கயிறல. யமலும் அக்குைியா நிறனவுறடயார் உலகத்யதாடு
இறயந்து நடப்பினும் அவர் உலகம் கடந்தவராவர். இவ்வுண்றமயிறன
உலகிறட உண்றமயால் அைிவார் எவர்? (நிறனத்தல்-தியானித்தல்)

2842. பரஞ்யோதி யாகும் பதியிறனப் பற்ைப்

பரஞ்யோதி என்னுட் படிந்ததன் பின்றனப்
பரஞ்யோதி யுள்நான் படியப் படியப்
பரஞ்யோதி தன்றனப் பறையக்கண் யடயன.

கபாருள் : திருவருளால் பரஞ்யோதியாகிய யபகராளிப் கபரும்

கபாருறளப் பற்றும் யபறு கபற்யைன். பற்ையவ அச்கேம்கபாருளும்
என்னுள் படிந்தருளிற்று. அங்ஙனம் படிந்தருளிய பின்றன
அப்யபகராளிப் கபரும்கபாருளின் அகத்து அடியயனும் கமள்ள கமள்ளப்
படிவிக்கப் கபற்யைன். அங்ஙனம் படியப் படியப் யபகராளிப் கபரும்
கபாருள் தன்றனயுணர்த்தி உறரத்தருளவும் கண்யடன்.

2843. கோரூபம் உருவம் குணம்கதால் விழுங்கி

அரியன உற்பலம் ஆமாறு யபால
மருவிய ேத்தியாதி நான்கும் மதித்த
கோரூபக் குரவன் சுயகாயத் தாயன.

2844. உறரயற்ை ஆனந்த யமானகோரூ பத்தன்

கறரயற்ை ேத்திஆதி காணில் அகாரம்
மருவுற் றுகாரம் மகாரம தாகி
உறரயற்ை தாரத்தில் உள்களாளி யாயம.

கபாருள் : கோல்கலாணாப் யபரின்ப யமான உண்றம வடிவினன்

ேிவகுரவன். அவன்பால் எல்றலயில்லாத அருட்பண்புகள் யேர் ேத்தி
முதலியவற்றைத் திருவருளால் காணுங்கால் இயற்றக ஒலியாகிய
அகரமும், அவற்யைாடும் கூடும் உகர மகரங்களும் ஆகித் யதான்றும்.
அத்யதாற்ையம ஓம் கமாழி மறையாகும். அம்மறையின் கண் அைிவுப்
யபகராளியாய் உள்களாளியாய் விளங்குவது திருவருளாகும். (தாரம்-
பிரணவம்.)

2845. தறலநின்ை தாழ்வறர மீ து தவஞ்கேய்து

முறலநின்ை மாதைி மூர்த்திறய யானும்
புறலநின்ை கபால்லாப் பிைவி கடந்து
கறல நின்ை கள்வனில் கண்டுககாண் யடயன.

கபாருள் : ேிரேின்கீ ழ் உள்ள கண்டப் பிரயதேத்தில் நிறனறவ நிறுத்தித்

தவம் புரிந்து இருதயப் பிரயதேத்தில் கேயற்படும் கிரியா ேத்திக்குத்
தறலவறன நான் ஊன்கபாதிந்த யதக தர்மத்றதக் கடந்து ேந்திர
மண்டலத்தில் விளங்கும் ஒளியில் கண்டுககாண்யடன். (தறலநின்ை
தாழ்வறர-கயிறல; முறல நின்ைமாது-உறம.)

2846. ஆமா ைைிந்யதன் அகத்தின் அரும்கபாருள்

யபாமா ைைிந்யதன் புகுமாறும் ஈகதன்யை
ஏமாப்ப தில்றல இனிஓர் இடமில்றல
நாமாம் முதல்வனும் நாகமன லாயம.

கபாருள் : உள்ளத்திலுள்ள ேிவன் எவ்விதம் பிரகாேமுற்றுச் ேீவர்கறள

ஆட்ககாள்கிைான் என்பறத அைிந்யதன். நான் அவறனப் புகலிடமாகச்
கேன்ைறடயும் கநைி இது என்பறதயும் அைிந்யதன். யவறு ஒரு
பாதுகாவல் யதறவயில்றல. இனி நான் கேன்ைறடயும் இடமும் யவறு
இல்றல. நாம் எல்லாம் கேன்ைறடயும் முதல்வனும் நான் என்று
கூறுவதில் தவறு ஒன்றும் இல்றல.

13. ஊழ்

(ஊழாவது இருவிறனப்பயன் கேய்தவறன வந்தறடயும் கநைி. இங்கு

இருவிறனப் பயன் எய்திய ஞானியர் நிறலபற்ைிக் கூைப்கபறும்.)

2847. கேத்தில்என் ேீவில்என் கேஞ்ோந் தணியில்என்

மத்தகத் யதஉளி நாட்டி மைிக்கில் என்
வித்தக நந்தி விதிவழி யல்லது
தத்துவ ஞானிகள் தன்றமகுன் ைாயர.

கபாருள் : உள்ளத்தில் ேிவத்றத அைிந்த ஞானிகள் பிைர் தம்றம

கூரிய வாள் ககாண்டு கேதுக்கியும் ேீவியும் துன்புறுத்தினால் என்ன?
கலறவச் ேந்தனம் பூேி மகிழ்வித்தால் என்ன? தறலயில் உளிறய
நாட்டி இைக்கச் கேய்தால் என்ன? ேதுரப்பாடு உறடய நந்தி அறமத்த
நியதிப்படியய இத்துறணயும் நடப்பது என்று உணர்ந்து தம்முறடய
நிறலயினின்றும் திரியமாட்டார்.

2848. தான்முன்னம் கேய்த விதிவழி தான் அல்லால்

வான்முன்னம் கேய்தங்கு றவத்தயதார் மாட்டில்றல
யகான்முன்னம் கேன்னி குைிவழி யயகேன்று
நான்முன்னம் கேய்தயத நன்னிலம் ஆயயத.

கபாருள் : ேீவன் தான் முற்பிைவியில் கேய்த விறனவழி இன்பமும்

துன்பமும் அறமயுயமயன்ைி, ஆகாய பூதநாயகரான ேதாேிவன் முன்யன
ேீவர்களுக்காக இறவகறள நியமிக்கவில்றல. ஆதலால்
அத்தறலவறன யநாக்கிச் ேிரேின் வழியய யமற்கேன்று நான் முன்னர்ச்
கேய்த தவயம நல்ல யமலான இடத்றத அளித்தது.

2849. ஆைிட்ட நுண்மணல் ஆயை சுமவாயத

கூைிட்டுக் ககாண்டு சுமந்தழி வாரில்றல
நீைிட்ட யமனி நிமிர்ேறட நந்திறய
யபைிட்கடன் உள்ளம் பிரயகி லாயத.

கபாருள் : ஆற்ைில் இயல்பாக வந்து கபாருந்திய நுண்ணிய மணறல

அந்த ஆயை சுமக்காமல் பங்குககாண்டு ஆைிட்ட யமடு பள்ளங்கறளத்
தூர்ப்பார் பிைர் ஒருவரும் இல்றல. அறதப்யபால் நான் கேய்த
விறனக்குரிய அனுபவம் எனக்யக உண்டு என்று உணர்ந்த நான்
கவண்ணற்று
ீ ஒளியில் விளங்கும் கபருமாறன, கபறும் யபைாகக்
ககாண்டு அவறனவிட்டு நீங்காது இருப்யபன்.

2850. வானின் ைிடிக்கில்என் மாகடல் கபாங்கில்என்

கானின்ை கேந்தீக் கலந்துடன் யவகில்என்
தாகனான்ைி மாருதம் ேண்டம் அடிக்கில்என்
நாகனான்ைி நாதறன நாடுவன் நாயன.

கபாருள் : ஆகாயத்தினின்றும் இடி விழுந்தால் என்ன? கபருங்கடல்

கபாங்கி அழிவு யநர்ந்தால் என்ன? காட்டுத் தீயால் சூழப்பட்டு உடல்
கவந்தால் தான் என்ன? ஊழிக்காற்றுப் யபான்ை புயல் காற்று அடித்துப்
கபாருள் யேதத்றத உண்டாக்கினால் என்ன? நான் அவற்றைகயல்லாம்
கபாருட்டாக எண்ணாமல் என் தறலவனான ேிவத்யதாடு ஒன்ைி
இருப்பதினின்றும் நழுவ மாட்யடன்.

2851. ஆறன துரத்தில்என் அம்பூ டறுக்கில்என்

கானத் துழுறவ கலந்து வறளக்கில்என்
ஏறனப் பதியினில் எம்கபரு மான்றவத்த
ஞானத் துழவிறன நான்உழு யவயன.

கபாருள் : மதயாறன ககால்லத் துரத்தினால் என்ன? கூர்றமயான

அம்றப உடலில் கேலுத்தி அறுத்தால் என்ன? காட்டிலுள்ள புலி துரத்தி
வறளத்தால் என்ன? ஞானபூபமியில் எம்கபருமான் எனக்கு அளித்த
ஞானத் கதாண்டிறனச் கேய்வதினின்றும் நான் நழுவ மாட்யடன்.
(ஞானத்து உழவு-ஞானம் அறடவதற்கு உரிய ஆராய்ச்ேி.)

2852. கூடு ககடின்மற்யைார் கூடுகேய் வான்உளன்

நாடு ககடினும் நமர்ககடு வாரில்றல
வடு
ீ ககடின்மற்யைார் வடுபுக்
ீ காகலாக்கும்
பாடது நந்தி பரிேைி வார்கட்யக.

கபாருள் : எடுத்த யதகத்துக்கு ஊறு யநரிடுமாயின் யவயைார் யதகம்

வழங்க எம்கபருமான் உள்ளான். அதிக மறழ முதலியவற்ைால் ஒரு
நாடு யகட்றட அறடயுமாயினுள் அதிலுள்ள நம் மக்கள் ககடாது
யவற்ைிடம் கேன்று வாழ்வர். குடியிருந்த வடு
ீ பழுதறடந்தயபாது
யவயைார் வடு
ீ புகுவதுயபால யவயைார் உடல்வாழ்வு கிட்டும்.
ேிவஞானம் கபற்யைார்க்கு இத்தன்றம நன்கு விளங்கும். (நமர்-நம்மவர்.)

14. சிவ தரிசனம்

(ேிவதரிேனம்-இக்காட்ேி ேிவறனச் ேிந்றதயில் காண்பது. ேிவறன
இறடவிடாது எண்ணியிருந்தால் அவன் கவளிப்பட்டருள்வான் என்க.)

2853. ேிந்றதய கதன்னச் ேிவன்என்ன யவைில்றல

ேிந்றதயி னுள்யள ேிவனும் கவளிப்படும்
ேிந்றத கதளியத் கதளியவல் லார்கட்குச்
ேிந்றதயி னுள்யள ேிவன்இருந் தாயன.

கபாருள் : ேிவறனயய எண்ணிக் ககாண்டிருப்பவர்க்குச் ேிந்றத யவறு,

ேிவன் யவறு என்பது இல்றல. ேிந்திப்பவரது உள்ளத்தில் ேிவன்
கவளிப்படுவான். ேிவஞானத்தால் கதளிவறடந்த ஞானியர்க்கு
அவர்களது எண்ணத்தியலயய ேிவன் ேிைந்து விளங்கினான்.

2854. வாக்கும் மனமும் மறைந்த மறைப்கபாருள்

யநாக்குமின் யநாக்கப் படும்கபாருள் நுண்ணிது
யபாக்ககான்றும் இல்றல வரவில்றல யகடில்றல
ஆக்கமும் அத்தறன ஆய்ந்துககாள் வார்க்யக.

கபாருள் : வாக்கு மனத்துக்கு அப்பாற்பட்டவன் யவதங்களால்

கூைப்கபறும் ேிவனாவான். அவறன அருளால் கூர்ந்து யநாக்குங்கள்.
அவ்வாறு யநாக்கப்படும் கபாருள் மிகவும் நுண்றமயானது.
அப்கபாருளுக்குப் யபாக்கும் வரவும் யகடும் இல்றலயாம். அவ்வாறு
உண்றம உணர்ந்து அத்தனாகிய ேிவறன ஆராய்ந்து கதளிவார்க்கு
அதுயவ யதடும் கபாருளாம்.

2855. பரனாய்ப் பராபர னாகிஅப் பாற்கேன்று

உரனாய் வழக்கை ஒண்சுடர் தானாய்தர்
தரனாய்த் தனாகதன ஆைைி கவாண்ணா
அரனாய் உலகில் அருள்புரிந் தாயன.

கபாருள் : ேிரசுக்குயமல் விளங்கும் ஆன்ம ஒளியாய் அதன்யமல்

விளங்கும் ேிவனாய், அவ்வியாபகத்றதக் கடந்து யபராற்ைலும்
யபரைிவும் உறடயதாய், எதனாலும் மறைக்க முடியாத தூய்றமயுறடய
சுடர் வடிவாய், தாயன எல்லாவற்ைிற்கும் ஆதாரமாய் ேீவன் மனம்
இந்திரியங்கயளாடு கூடித் தன் அைிவால் அைியப்படாத அரனாயும்
உள்ள பரம்கபாருள் உலகுக்கு அருள்புரிபவனாக உள்ளான்.

15. சிவதசாரூப தரிசனம்.

(ேிவகோரூபம் என்பது ேிவத்தின் இயல்பான நிறல. அஃதாவது ேத்து,

ேித்து, ஆனந்தம் என்பது தரிேித்தலாவது அந்நிறலறய உணர்தல்.
ேிவதரிேனத்றதக் கண்டவர்க்கு உண்டாகும் கமய்ப்பாடுகள் இங்குக்
கூைப்படும்.)

2856. ஓதின் மயிர்க்கால் கதாறும்அமு தூைிய

யபதம் அயபதம் பிைழாத ஆனந்தம்
ஆதி கோரூபங்கள் மூன்ைகன் ைப்பாறல
யவதம யதாதும் கோரூபிதன் யமன்றமயய.

கபாருள் : கோல்லப்கபறும் உயராமத் துவாரங்கள் யதாறும் இன்பம்

யதக்கிய புைத்தும் அகத்தும் தறடப்படாத ஆனந்தயம உருவம்,
அருவுருவம், அருவம் ஆகிய மூன்று கோரூபங்கறளயும் கடந்து
அப்பால் யவதத்தில் கூைப்கபறும் (பரப்பிரமத்தின்) ேிவத்தின்
யமன்றமயான கோரூபமாகும். மயிர்க்கால்யதாறும் அமுதூைலாவது
உடம்பில் உண்டாகும் கமய்ப்பாடு.

2857. உணர்வும் அவயன உயிரும் அவயன

புணர்வும் அவயன புலவி அவயன
இணரும் அவன் தன்றன எண்ணலும் ஆகான்
துணரின் மலர்க்கந்தம் துன்னிநின் ைாயன.

கபாருள் : உணர்வாகவும் அவ்வுணர்வு கவளிப்படும் உயிராகவும்

உள்ளவன் அச்ேிவயன யாவான். ஓர் உயிரும் மற்யைார் உயிரும்
புணரும்படி கேய்பவனும் பிணங்கும்படி கேய்பவனும் அவயன யாவன்.
இவ்வாறு ஒழுங்கு கேய்யும் அவறன இன்ன தன்றமயன் என
எண்ணத்தினால் வறரயறை கேய்யமுடியாது. ஆனால் இவன்
ஆைாதாரங்களில் சுவாதிட்டான மலரில் கபாருந்தியிருப்பவனாக
உள்ளான்.

2858. துன்னிநின் ைான்தன்றன உன்னிமுன் னாஇரு

முன்னி யவர்தம் குறைறய முடித்திடும்
மன்னிய யகள்வி மறையவன் மாதவன்
கேன்னியுள் நின்ையதார் யதற்ைத்த னாயம.

கபாருள் : முன் மந்திரத்தில் கூைியவாறு கபாருந்தி நின்ை ேிவனது

திருமுன் இருப்பதாக நிறனயுங்கள். அப்யபாது நிறனப்பவரது
விருப்பத்றதத் தாயன அைிந்து நிறையவற்ைி றவப்பான். அவன்
ஐயங்கறளப் யபாக்கும் யவதகோரூபமானவன். கபருறமயுறடய
தவத்தால் உணரத்தக்கவன். ஆருயிரின் அைிவு நிறலயமான
ேிரேிலிருந்து கதளிவிறனச் கேய்பவனுமாவான்.
2859. மின்னுற்ை ேிந்றத விழித்யதன் விழித்தலும்
தன்னுற்ை யோதித் தறலவன் இறணயிலி
கபான்னுற்ை யமனிப் புரிேறட நந்தியும்
என்னுற் ைைிவானான் என்விழித் தாயன.

கபாருள் : திருவருளால் விளக்கம் கபற்ை அக்கண்றணத் திைந்து

பார்த்யதன். அவ்வாறு திைந்து பார்த்தலும் என்னில் நிறைந்த யோதியும்
தறலவனும், ஒப்பற்ை தறலவனும் கபான் யபான்ை
திருயமனிறயயுறடய ேடாதாரியான நந்தியும் ஆகிய ேிவன் என்னிடம்
கபாருந்தி நீ அைிவுமயமானவன் என உணர்த்தி அருளினான்.

2860. ேத்திய ஞானத் தனிப்கபாருள் ஆனந்தம்

ேித்தத்தில் நில்லாச் ேிவானந்தப் யபகராளி
சுத்தப் பிரம துரியம் துரியத்துள்
உய்த்தல் துரியத் துறுயப கராளியய.

கபாருள் : தனிமுதற் கபரும்கபாருள் ேிவன். அவன் இயற்றக

உண்றம அைிவு இன்ப வடிவினன். ேித்தம் எனப்படும் இறுப்பின்கண்
நில்லாத ேிவப்யபரின்பம் யபகராளி. திருவருள் கேயலைலாகிய துரியம்
சுத்தப் பிரமத்துரியம் எனப்படும். அத்துரியத்துள் கேலுத்திய மற்கைாரு
கேயலைல் உய்த்த துரியமாகும். அத்துரியத்துள் மிக்க யபகராளியாக
இருப்பவனும் அவயன. இத்துரியம் அருயளான் கேயலைல் எனப்படும்.

2861. பரனல்லன் நீடும் பராபரன் அல்லன்

உரனல்லன் மீ துணர் ஒண்சுடர் அல்லன்
தரனல்லன் தான்அறவ யாய்அல்ல ஆகும்
அரனல்லன் ஆனந்தத் தப்புைத் தாயன.

கபாருள் : ேிவகனனும் நாமம் தனக்யக உறடய கேம்யமனி

எம்மானாம் கேம்கபாருள் பரன் அல்லன். அதனினும் ேிைந்த நிறல
யபறுள்ள பராபரனும் அல்லன். யபரைிவுப் யபராற்ைல் வாய்ந்த கபரும்
கபாருளும் அல்லன். புணர்ப்பாய் நின்று யமலுணரும் ஒண்சுடரும்
அல்லன். அறனத்றதயும் தாங்கும் அருள்கபாருளும் அல்லன்.
அறவயறனத்தும் அல்லவாகும் அரன் அல்லன். திருவருள் இன்பமும்
அல்லன். அவன் எல்லாவற்றுக்கும் அப்புைத்ததாக நிற்கும் கேப்பம் யேர்
ஒப்பில் ஒருகபரும் கபாருளாவன். (அல்லன் என்பன அல்ல எனக்
கறட குறைந்து நின்ைன.)

2862. முத்தியும் ேித்தியும் முற்ைிய ஞானத்யதான்

பத்தியுள் நின்று பரந்தன்னுள் நின்றுமா
ேத்தியுள் நின்(று) ஓர்க்கும் தத்துவம் கூடலால்
சுத்தி அகன்யைார் சுகானந்த யபாதயர.

கபாருள் : முத்தியாகிய வடும்

ீ ேித்தியாகிய யபறும் றககூடிய
ஆருயிர்க்கிழவன் ஞானத்யதான் ஆவன். அத்திருவடியுணர்வு
றகவந்ததன் யபரன்பாம் பத்திநிறல றககூடும். அப்பத்தியுள் நின்ைபின்
பரத்தினுள் நிற்பன். பின் திருவருள் கபருந்திருவுள் நிற்பன். அவ்வாறு
நிற்கும் நல்யலார்க்கு இயற்றகயுண்றமச் ேிவன் றககூடுவன். அதனால்
கபாருள் அருள் தூய்றமயும் அகன்யைார் ஆவர். அவயர யபரின்பப்
யபரைிவினர் ஆவர்.

2863. துரிய அதீதமும் கோல்லறும் பாழாம்

அரிய துரியம் அதீதம் புரியில்
விரியும் குவியும் விள் ளாமிளி ரும்தன்
உருவும் திரியும் உறரப்பகதவ் வாயை.

கபாருள் : கேயல் அறுதலாகிய துரியமும் நிறனவு அறுதலாகிய

துரியாதீதமும் இத்தன்றமய என்று எவராலும் கோல்லாணாப்
பாழாகும். அப்பால் நிறலயாகிய துரியாதீதம் உயிர்ப்பு அடங்கலாகும்.
அந்நிறலறய எய்தினால் விரிதலாகிய நிறனப்பும் குவிதலாகிய
மைப்பும் உண்டாகா. ஆருயிர்களின் சுட்டைிவும் ேிற்ைைிவும் யபரைிவாகத்
திரிந்து விளங்கும். அவ்விளக்கத்தின்கண் ேிவகபருமான் அவ்வுயிறரத்
தானாக்கி நின்ைருள்வன். அந்நிறலயிறனச் கோல்லால் கோல்லுவது
எவ்வண்ணம்? (கோல்லறும்-யமானம் உண்டாம். பாழாம்-யவறுபாடு
இன்ைாம். விள்ளா-உண்டாகா. தன்னுருவு-ேிவயபாதம்.)

16. முத்தி வபதம் கரும நிருவாணம்

(முத்தி யபதம்-வடு
ீ யபற்ைின் வறக. கரும நிருவாணம்-கேயல்
அறுவறக. இப்பகுதியில் ேச்ேிதானந்தப் கபாருறளக் கூடிய ஆன்மா
கேயலற்று கமௌனநிறல எய்தும் என்பது கூைப்கபறுகிைது.)

2864. ஓதிய முத்தி அறடயவ உயிர்ப்பர

யபதமி லாச் ேிவம் எய்தும் துரியம்அ
நாதி கோரூபம் கோரூபத்த தாகயவ
ஏத மிலாநிரு வாணம் பிைந்ததயத.

கபாருள் : யவதங்களில் கூைிய முத்தியாவது துரிய முறையில்

முறையாக உயிர் பரம் அவற்யைாடு பிரிப்பின்ைியுள்ள ேிவம் ஆகியறவ
கபாருந்தி நிற்கும். அப்யபாது ஆன்ம கோரூபமாகிய பரம்
ேிவகோரூபத்தில் இலயமறடய, குற்ைமில்லாத நிருவாண நிறல
உண்டாகும். (நிருவாணம்-கேயலறுறக; முக்தி. ஆன்மா கேயலற்றுச்
ேிவகோரூபத்தில் அடங்கியிருத்தல் முத்தியாகும்.)

2865. பற்ைற் ைவர்பற்ைி நின்ை பரம்கபாருள்

கற்ைவர் கற்றுக் கருதிய கண்ணுதல்
சுற்ைற் ைவர் சுற்ைி நின்ைஎன் யோதிறயப்
கபற்றுதற் ைவர்கள் பிதற்கைாழிந் தாயர.

கபாருள் : உலகப் பற்றுக்கறள விட்டவர் பற்ைி நின்ை யமலான

கபாருளும் கல்விறயக் கற்று அதன் முடிவான ேிவஞானம் எய்தினவர்
விரும்புகின்ை கண்ணுதலும் கல்வியின் முடிவிறன உணர்ந்யதார்
கபாருந்தி நிற்கும் என் யோதியும் ஆகிய ேிவகபருமாறன அறடந்து
கபாருந்தியவர் யபச்ேிறன விட்டு நிற்பவராவர்.

17. சூனிய ேம்பாஷறண

(அஃதாவது, ஞானப்கபாருறள மறைவாகப் யபசுவது. இம்மந்திரங்கள்

மறைவாகக் கூைினும் அறவ கபாருள் விளங்கக் கூடிய அறமப்பிறன
உறடயவனாய்ப் படிப்யபார்க்கும் இன்பம் பயப்பனவாய் இருக்கும்.
ஞான ோதறனயும் ஞான ோதறனயின் பயனும் இங்குக் கூைப்கபறும்.
(இறதச் ேித்தர் பரிபாறஷ என்றும் கூறுவர்.)

2866. காயம் பலறக கவறைந்து கண்மூன்று

ஆயம் கபாருவதுஓர் ஐம்பத்யதா ரக்கரம்
ஏய கபருமான் இருந்து கபாருகின்ை
மாயக் கவற்ைின் மறைப்பைி யயயன.

கபாருள் : மனித யதகம் சூதாடும் பலறக யபான்ைது. ஐந்து

இதிரியங்களும் சூதாடும் கருவிகளாம். ேீவனது இச்ோ ஞானக் கிரிறய
ஆகிய மூன்று கண்களாய் விஷய சுகமாகிய ஆதாயத்றத அறடய
ஐம்பத்யதார் அட்ேரங்கறளயுறடய ஆதாரங்களில் கபாருந்திய ேீவன்
இருந்து கேயல்படுகின்ை மாயத்தன்றமயுறடய இந்திரியங்களின்
மறைப்றப அைியயன்.

2867. தூறு படர்ந்து கிடந்தது தூகநைி

மாைிக் கிடக்கும் வறகயைி வார் இல்றல
மாைிக் கிடக்கும் வறகயைி வாளருக்கு
ஊைிக் கிடக்கும் என் உள்ளன்பு தாயன.

கபாருள் : காமம், கவகுளி, மயக்ககமன்று கோல்லப்படும் தறடகளாகிய

ேின்னஞ்ேிறு கேடிகள் முறளத்து உடம்பகத்துக் காணப்படுகின்ைன.
அருளால் அவற்ைினின்றும் நீங்கித் தூய ேிவ நன்கனைிக்கண் நிற்கும்
வறகயைிவாரில்றல. அங்ஙனம் நீங்கி நிற்கும் வறகயைிந்து ஒழுகும்
வாய்றமயாளர்கட்குச் ேிவன் கவளிப்பட்டருள்வன். அவர்பால் என்
உள்ளம் அன்பூைி ஆர்வம் கபருகிக் கிடந்தது என்க. (தூறு-ேிறுகேடி)

2868. ஆறு கதருவில் அகப்பட்ட ேந்தியில்

ோறு படுவன நான்கு பறனஉள
ஏைற் கரியயதார் ஏணியிட்டு அப்பறன
ஏைலுற் யைன் கடல் ஏழுகணஅ யடயன.

கபாருள் : ஆறு ஆதாரங்களாகிய கதருவில் கீ ழுள்ள மூலாதாரமாகிய

ேந்தியில் பக்குவம் அறடயாதயபாது இருள் முகமாகத்
கதாழிற்படுவனவாகிய நான்கு இதழ்களாகிய பறனகள் உள்ளன.
ஏறுவதற்கு அருறமயான சுழுமுறனயாகிய ஏணிறய றவத்து
அப்பறன மரத்தின் யமல் ஏைிச் ேகஸ்ரதளம் கேன்யைன். ஆதார
கமலங்களாகிய ஏழு கடலும் ஒன்ைாகி ஒளிமயமாகப் கபாங்குவறதக்
கண்யடன்.

2869. வழுதறல வித்திடப் பாகல் முறளத்தது

புழுதிறயத் யதாண்டியனன் பூேணி பூத்தது
கதாழுது ககாண் யடாடினார் யதாட்டக் குடிகள்
முழுதும் பழுத்தது வாறழக் கனியய.

கபாருள் : ஞான ோதறனயாகிய கத்தரி விறதறய விறதக்க

றவராக்கியமாகிய பாகற்ககாடி யதான்ைியது. தத்துவ ஆராய்ச்ேியாகிய
புழுதிறயக் கிளைியனன். மஞ்ேள் ஒளிறயயுறடய ேகஸ்ரதளமாகிய
பூேணி மலர் மலர்ந்தது. ேரீரமாகிய யதாட்டத்தில் அட்ேரங்களாகிய
குடிகள் வணங்கி அகன்ைனர். வாழ்வில் தறலறம அளிக்கும்
ேிவமாகிய கனி ேித்தித்தது. (வழுதறல வித்து-யயாகப் பயிற்ேி. பாகல்-
றவராக்கியம். புழுதிறயத் யதாண்டியனன் தத்துவ ஆராய்ச்ேி கேய்யதன்.
பூேணி பூத்தது-ேிவம் கவளிப்பட்டது. யதாட்டக் குடிகள்-இந்திரியாதி
விஷயங்கள். வாறழக்கனி; ஆன்ம லாபம். இவ்வாறு யவறு கபாருள்
கூறுவாரும் உளர். வழுதறல கத்தரி.)

2870. ஐகயன்னும் வித்தினில் ஆறன விறளப்பயதார்

கேய்யுண்டு கேய்யின் கதளிவைி வார்இல்றல
றமயணி கண்டன் மனம்கபைின் அந்நிலம்
கபாய்கயான் றுமின்ைிப் புகல்எளி தாயம.
கபாருள் : ஐம்பூதக் கூட்டுைவால் உண்டாகும் வரியமாகிய
ீ
விறதயினில் ஆன்மாறவ விளங்கிக் ககாள்ளும் விந்து மண்டலம்
உள்ளது. விந்து மண்டலம் எவ்விதம் அறமகிைது என்ை கதளிந்த
ஞானமுறடயவர் இல்றல. நீலகண்டப் கபருமானிடம் மனம் பதிந்தால்
ஆன்மா விளங்கும் ஒளி மண்டலத்றதச் ேந்யதகமின்ைி எளிதாய்
அறடயலாம்.

2871. பள்ளச்கேய் ஒன்றுண்டு பாழ்ச்கேய் இரண்டுள

கள்ளச்கேய் அங்யக கலந்து கிடந்தது
உள்ளச்கேய் அங்யக உழவுகேய் வார்கட்கு
கவள்ளச்கேய் யாகி விறளந்தது தாயன.

கபாருள் : பயனில்லாத சுழுத்தியாகிய பள்ள நிலம் ஒன்று உள்ளது.

பயிர் விறளவில்லாச் ோக்கிரம் கோப்பனமாகிய இரண்டு நிலங்கள்
உள்ளன. காண்பதற்கு அருறமயான ஆன்மாவாகிய கள்ளச்கேய் தன்
உண்றம உணராத நிறலயில் பயனற்று இம்மூன்று அவத்றதயிலும்
கலந்து இருந்தது. தன் உண்றமறய உணர்ந்து உள்ளமாகிய நிலத்றதப்
கபாருந்திச் ேிவத்கதாண்டாகிய உழவிறனச் கேய்வார்க்கு
ேிவானந்தமாகிய கவள்ளம் பாய்ந்து ேிவன் முத்தியாகிய விறளவு
கிட்டியது.

2872. மூவறண ஏரும் உழுவது முக்காணி

தாம்அறண யகாலின் தைியுைப் பாய்ந்திடும்
நாவறண யகாலி நடுவிற் கேறுஉழார்
காலறண யகாலிக் களர்உழு வார்கயள.

கபாருள் : இறடபிங்கறல சுழுமுறன ஆகிய மூன்று ஏரும் உழுவது

மூலாதாரமாகிய முக்காணி நிலமாகும். உழுதபின் அறவ
முதுகந்தண்டாகிய கயிற்ைில் கட்டப்கபற்று சுழுமுறனயாகிய தைியில்
கபாருந்திவிடும். ஞான ோதறன கேய்யும் உழவர் வாக்கு ரூபமான
பிரமத்றத எழுப்பி உண்ணாக்குக்கு யமல் பிரமப்புறழறய அறடந்து
அங்குள்ள ேகஸ்ரதளமாகிய வயறல உழமாட்டார். காற்ைினால்
அடயயாகம் கேய்து விறளயாத நிலத்தில் பயிரிடுகின்ைனர். என்ன
பரிதாபம்! யதக ேித்திறயவிட ஞான ேித்தியய ேிைப்புறடயதாம்.

2873. ஏத்தம் இரண்டுள ஏழு துரவுள

மூத்யதான் இறைக்க இறளயயான் படுத்தநீர்
பத்தியிற் பாயாது பாழ்ப்பாய்ந்து யபாயிடின்
கூத்தி வளர்த்தயதார் யகாழிப்பு ள்ளாயம.
கபாருள் : ஆதாரங்களாகிய ஏழு கிணறுகளும் அவற்ைினின்றும் நீர்
இறைப்பதற்கு இறட பிங்கறலயாகிய இரண்டு ஏத்தமும் உள்ளன.
ேந்திர கறலயாகிய மூத்தவன் இறைக்கவும் சூரிய கறலயாகிய
இறளயவன் பாய்ச்ேிய வரியமாகிய
ீ நீர் அக்கினி கறலயாகிய
பாத்தியில் பாய்ந்து ேகஸ்ரதளமாகிய வயலுக்குச் கேல்லாமல்
பயனற்று வயண
ீ கழிந்து விடின் விறலமகள் வளர்த்த யகாழிக்குஞ்சு
அழிவது யபாலாகும்.

2874. பட்டிப் பசுக்கள் இருபத்து நால்உள

குட்டிப் பசுக்கள்ஓர் ஏழ்உள ஐந்துள
குட்டிப் பசுக்கள் குடப்பால் கோரியினும்
பட்டிப் பசுயவ பனவதற்கு வாய்த்தயவ.

கபாருள் : யமய்ப்பார் இன்ைித் திரியும் ஆன்ம தத்துவமாகிய பசுக்கள்

இருபத்து நான்கு உள்ளன. வித்தியா தத்துவம் ேிவ தத்துவமாகிய
குட்டிப் பசுக்கள் முறையய ஏழும் ஐந்தும் உள்ளன. பின்யன கோன்ன
ேிைிய பசுக்கள் குடம் நிறையப் பால் கைந்தாலும் கைக்காத பட்டி மாயட
ஆன்மாவாகிய பார்ப்பானுக்குக் கிறடத்தது. யபரின்பத்றத நாடி
வளர்வறத விட்டு ஆன்மா ேிற்ைின்பத்றத நாடிக்ககடுகிைது. (பனவன்-
பார்ப்பன்-பயனறடயும் ஆன்மா.)

2875. ஈற்றுப் பசுக்கள் இருபத்து நால்உள

ஊற்றுப் பசுக்கள் ஒருகுடம் பால்யபாதும்
காற்றுப் பசுக்கள் கைந்துண்ணும் காலத்தில்
மாற்றுப் பசுக்கள் வரவைி யயாயம.

கபாருள் : பால் கைக்காத ஆன்ம தத்துவமாகிய பசுக்கள் இருபத்து

நான்கு உள்ளன. ஊற்றுப்யபால ஒளி வேி
ீ நிற்கும் ேிவதத்துவங்களாகிய
பசுக்கள் கைக்கின்ை இன்பமாகிய பால் ஒரு குடம் ஆன்மாவுக்குப்
யபாதுமானது. இறட பிங்கறலயாகிய காற்றுப் பசுக்கறளக் கைந்து
உண்கின்ை காலத்தில் அதனின் யவைான சுத்த தத்துவமாகிய பசுக்கள்
வருவறத அைிய முடியாது. உடம்பில் காற்ைின் இயக்கம் இருக்கும்
வறர சுத்த தத்துவம் விளங்காது.

2876. தட்டான் அகத்தில் தறலயான மச்ேின்யமல்

கமாட்டாய் எழுந்தது கேம்பாய் மலர்ந்தது
வட்டம் படயவண்டி வாய்றம மறைத்திட்டுத்
தட்டான் அதறனத் தறகந்துககாண் டாயன.
கபாருள் : ேீவனது மனமண்டலத்தில் ேிரேின்யமல் உள்ள ஊர்த்துவ
ேகஸ்ரதளத்தில் கமாட்டுப்யபால் ேிைியதாய்த் யதான்ைிச் கேம்றமயாக
நாதம் படர்ந்தது. ஆகாயம் ேிைந்து விளங்க வாய்றமப் கபாருளான
ேிவத்றத நிறலகபைச் கேய்து ேீவன் அப்கபாருறளத் தனக்கு
உரிறமயாக்கிக் ககாண்டான். (தட்டான்-ேீவன், கேம்பால்-கேம்றமத்
தன்றம. வட்டம்-பிரணவம், வாய்றம-ஐந்கதழுத்து.)

2877. அரிக்கின்ை நாற்ைங்கால் அல்லற் கழனித்

திரிக்கின்ை ஓட்டம் ேிக்ககனக் கட்டி
வரிக்கின்ை நல் ஆன் கைறவறயப் பூட்டியனன்
விரிக்கின்ை கவள்ளரி வித்தும்வித் தாயம.

கபாருள் : துன்பம் தருகின்ை விறனயாகிய பயிர்விறளயும்

உடம்பாகிய வயலில், கீ ழ்முகமாகச் கேல்லும் பிராண ேத்தியின்
வழிறய அறடத்து யமல் முகமாக்கி, ககாள்ளத்தக்க நல்ல
ேிவத்தத்துவமாகிய பசுறவச் யேர்த்துக் ககாண்டால் ேிரேின்யமல்
விரிந்து விளங்கும் விந்து மண்டலம் ேிவப்பயிர் விறளயும் வித்தாகும்.
(கவள்ளரி வித்து-சுக்கிலம்.)

2878. இடாக்ககாண்டு தூவி எருகிட்டு வித்திக்

கிடாய்க்ககாண்டு பூட்டிக் கிளைி முறளறய
மிடாக் ககாண்டு யோைட்டு கமள்ள விழுங்கார்
அடர்க்ககாண்டு கேந்கநல் அறுக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : இறடக்கறலயாகிய ேந்திர கறலறயத் தூண்டி ேிவ

ேிந்தறனயாகிய எருவிறனத் தூவி உணர்வாகிய விறதறய விறதத்து,
இறடகறல பிங்கறலயாகிய கிடாக்கறள அங்குச் யேர்த்து சுவாே
கதியாகிய முறளறய மாற்ைி, கதாண்றடச் ேக்கரமாகிய மிடாவில்
ஞான ோதறனயாகிய யோற்ைிறனப் பதப்படுத்தி கமத்கதன உண்ணார்.
இதுயவ கிடாக்கறளக் ககாண்டு ேிவபதமாகிய கேந்கநல்றலப்
கபறுகின்ை முறையாம். (யோைட்டு-அமுதம் வரச் கேய்து. கேந்கநல்-
ேிவானுபவம்.)

2879. விறளந்து கிடந்தது யமறலக்கு வித்து

விறளந்து கிடந்தது யமறலக்குக் காதம்
விறளந்து விறளந்து விறளந்தககாள் வார்க்கு
விறளந்து கிடந்தது யமவுக் காதயம.

கபாருள் : ேிவத்றத அறடயும் உபாயத்றத அைிந்தவர்க்குச் ேிவம்

விளங்கும் விந்து மண்டலம் கபருகிக் கிடந்தது. அது ஒரு காத தூரம்
கபருகிக் கிடந்தது. அவ்வாறு ஆகாயப்யபற்ைின் நிறனவாகயவ
இருப்பார்க்கு அது மும்முறையாகப் கபருகி ஆனந்தமயமாக விளங்கும்.
(காதம்-ஏழறர நாழிறக; வழி-சுமார் 10 றமல்.)

2880. களர்உழு வார்கள் கருத்றத அைியயாம்

களர்உழு வார்கள் கருதலும் இல்றல
களர்உழு வார்கள் களரின் முறளத்த
வளர்இள வஞ்ேியி மாய்தலும் ஆயம.

கபாருள் : களராகிய உவர்நிலத்றத உழுவார்கள் என்ன எண்ணத்துடன்

உழுகின்ைார்கள் என்பறத நாம் அைிவதற்கில்றல. அங்ஙனம் உழுவார்
என்ன குைிக்ககாண்டு உழுகின்ைார் என்பதும் கதரியவில்றல.
அதுயபால் தவ முயற்ேியின்ைி மீ ண்டும் பிைப்பதற்யக ஆளாகி
இைக்கின்ைார்கள். இவர்தம் கேயல் வண்
ீ கேயலாகின்ைது. அதற்கு
ஒப்புக்களரில் முறளத்த வளரும் தகுதி வாய்ந்த இளவஞ்ேிக்
ககாடியானது ோர்ந்த நிலத்தின் புன்றமயால் பட்டு மாய்வதாகும்.
(மாய்தல்-யகடு அறடதல்.)

2881. கூப்பிடு ககாள்ளாக் குறுநரி ககாட்டகத்து

ஆப்பிடு பாேத்றத அங்கியுள் றவத்திட்டு
நாட்பட நின்று நலம்புகுந்து ஆயிறழ
ஏற்பட இல்லத்து இனிதிருந் தாயன.

கபாருள் : மிகவும் நுண்றம வாய்ந்த அறேவில் கதாட்டகமாகிய

கநஞ்ேத் திடத்து திருஐந்கதழுத்தால் கேய்யப்படும் தண்சுடர்த்
தழலினுள் ஆருயிறரக் கட்டுறுத்தும் ஆப்பிறன றவத்திடுதல்-
திருவருள் பிறை யபான்று ஆருயிர்களுடன் நாட்பட நின்று நிறல
கபற்று நலம் புரிந்து, அருள் வழ்ச்ேியாகிய
ீ ேத்தி நிபாதமும் எய்தும்.
எய்தயவ திருவடிப் யபரின்பப் யபரில்லத்தின்கண் அவ்வுயிர் இனிது
வற்ைிருந்த
ீ இன்புறும் (குறுநரிக் ககாட்டகம்-அணு அளவு ஆய மனம்
இருக்கும் உடல். ஆப்பிடு-கட்டப்பட்ட அங்கியுள் ேிவாக்கினியில்,
ஆயிறழ ஏற்பட-ேத்தி பதிய.)

2882. மறலயமல் மறழகபய்ய மான்கன்று துள்ளக்

குறலயமல் இருந்த ககாழுங்கிளி வழ
ீ
உறலயமல் இருந்த உறுப்கபனக் ககால்லன்
முறலயமல் அமிர்தம் கபாழியறவத் தாயன.

கபாருள் : ேிரோகிய மறலயின்யமல் ஒளிக்கிரணமாகிய மறழ பரவ,

பிராணனாகிய மான்குட்டி ேிரேின் மத்தியில் யமாத, ஊர்த்துவ
ேகஸ்ரதளமாகிய குறலயமல் இருந்த ேிவமாகிய கேழுறம மிக்க பழம்
உதிர, ககால்லன் உறலக்களத்திலிட்ட இரும்புயபால அச்ேிவன்
மார்பகத்துக்கு யமல் ஒளியாகிய அமிர்தத்றத விளங்குமாறு கேய்தான்.
(முறல யமல் அமிர்தம் கபாழிய-ேத்தி பதிய.)

2883. பார்ப்பான் அகத்தியல பாற்பசு ஐந்துண்டு

யமய்ப்பாரு மின்ைி கவைித்துத் திரிவன
யமய்ப்பாரும் உண்டாய் கவைியும் அடங்கினால்
பார்ப்பான் பசுஐந்தும் பாலாய்ப் கபாழியுயம.

கபாருள் : ஆன்மாவாகிய பார்ப்பானது உடம்பகத்தில்

இந்திரியங்களாகிய கைறவப் பசுக்கள் ஐந்து உள்ளன. அறவ
அடக்குவாரின்ைி விருப்பம் யபாலப் புலன்கறள யநாக்கிச்
கேல்வனவாகும். ஆன்மாறவச் கேலுத்தும் ேிவமாகிய யமய்ப்பாரும்
உண்டாகிப் புலன்களில் கேல்லும் விருப்பத்றதயும் விட்டால்
ஆன்மாவிடம் கபாருந்திய இந்திரியங்களாகிய பசுக்கள் யபரின்பமாகிய
பாலிறன விறளக்கும். இந்திரியங்கள் உலக யநாக்கமின்ைி அக
யநாக்காக அறமயுமாயின் யபரின்பம் உண்டாகும்.

2884. ஆமாக்கள் ஐந்தும் அரிஒன்றும் முப்பதும்

யதமா இரண்கடாடு தீப்புலி ஒன்பதும்
தாமாக் குரம்ககாளின் தம்மனத் துள்ளன
மூவாக் கடாவிடின் மூட்டுகின் ைாயர.

கபாருள் : பஞ்ேப் பிராணனாகிய காட்டுப் பசுக்கள் ஐந்தும் ஆன்ம

தத்துவம் புருடன் நீங்கிய வித்தியாதத்துவம் ஆகிய ஆண் ேிங்கம்
முப்பதும் சுக துக்கமாகிய யதமா இரண்டுடன் குற்ைமில்லாத ேிரவணம்,
கீ ர்த்தனம், ஸ்மரணம், யேறவ, அருச்சுறன, அடிறம, வந்தனம், ேக்கியம்,
ஆத்ம நியவதனம் ஆகிய திப்பிலி ஒன்பதும் தமக்குரியனவாக
வேப்படுமாயின், தம் மனத்துள்ளனவாகிய காமாதிகள் விருத்தியறடயா.
அம்முறையய கேலுத்தினால் ஞான ஒளிறய வளர்ப்பவராவர். (யதமா-
மாமரங்கள். திப்பு-யகாது. இலி-இல்லாதது. குரங்குதல்-வறளதல்.
கடாவுதல்-கேலுத்துதல்.)

2885. எழுதாத புத்தகத்து ஏட்டின் கபாருறளத்

கதருளாத கன்னி கதளிந்திருந் யதாத
மலராத பூவின் மணத்தின் மதுறவப்
பிைவாத வண்டு மணம்உண்ட வாயை.
கபாருள் : ஏட்டில் எழுதாத யவதமாகிய புத்தகத்தின் சூக்கும
வாக்காகிய கபாருறள இளறம நலத்யதாடு கூடிய குண்டலினியாகிய
கன்னி ேிரறே அறடந்து எழுப்ப ஊர்த்துவ ேகஸ்ரதளமாகிய பூவின்
ஆனந்தம் விறளக்கும் நாதமாகிய யதறன உடயலாடு கூடாத
ஆன்மாவாகிய வண்டு நாதமாகிய யதனில் திறளத்து இன்பம் கபற்ைது.

2886. யபாகின்ை கபாய்யும் புகுகின்ை கபாய்வித்தும்

கூகின்ை நாவலின் தருங்கனி
ஆகின்ை றபங்கூழ் அறவயுண்ணும் ஐவரும்
யவகின்ை கூறர விருத்திகபற் ைாயர.

கபாருள் : உடம்பினின்றும் கவளியய கேல்லுகின்ை காற்ைாகிய

அபானனும் புகுகின்ை காற்ைாகிய பிராணனும், கூடுகின்ை உடம்பாகிய
நாவல் மரத்தின் பயறனத் தருகின்ை பழமாகிய யபாகத்றத
அனுபவிக்கின்ை ஞாயனந்திரியங்களாகிய ஐவரும் கவந்து யபாகின்ை
உடம்பாகிய கூறரயில் திறளக்கின்ைனர். என்ன பரிதாபம்!
(குைிப்பு : இப்பகுதியிலுள்ள பாடல்கள் மூடுமந்திரங்களாய்
உள்ளறமயால் கபாருள் கூறுயவாருள் கருத்து யவறுபாடுகள் உள்ளன.)

2887. மூங்கில் முறளயில் எழுந்தயதார் யவம்புண்டு

யவம்பிறனச் ோர்ந்து கிடந்த பறனயில்ஓர்
பாம்புண்டு பாம்றபத் துரத்தித்தின் பாரின்ைி
யவம்பு கிடந்து கவடிக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : மனமாகிய மூங்கில் முறளயினின்று யதான்ைிய

றவராக்கியமாகிய யவம்பு உண்டு. அவ்றவராக்கியத்றதப்
கபாருந்தியிருந்த முதுகந் தண்டாகிய பறனமரத்தில் குண்டலினியாகிய
பாம்பு உள்ளது. கீ யழ சுருண்டு கிடக்கும் குண்டலினியாகிய பாம்றப
யமயல கேலுத்தி அமுதம் உண்பாரின்ைி றவராக்கியமாகிய யவம்பு
பயன் தராது ககடுகின்ைது.

2888. பத்துப் பரும்புலி யாறன பதிறனந்து

வித்தகர் ஐவர் வியனாதகர் ஈகரண்மர்
அத்தகு மூவர் அறுவர் மருத்துவர்
அத்தறல ஐவர் அமர்ந்துநின் ைாயர.

கபாருள் : தே நாடிகளாகிய பருறமயான புலி பத்தும், பூதங்கள் தன்

மாத்திறரகள் புலன்கள் ஆகிய யாறன பதிறனந்தும்
ஞாயனந்திரியங்களாகிய வித்தகர் ஐவரும் தேவாயுக்களாய வியனாதகர்
பத்தும் அத்தன்றமறயச் கேய்யும் தாமத, இராேத, ோத்துவிகமாகிய
மூவரும், பிைத்தல், கற்ைல், யதடல், கூடல், வாழ்வு, தாழ்வு ஆகிய
நலன்கறள உயிர்க்குச் கேய்யும் மருத்துவர் அறுவரும் உள்ள
யதகத்தில் கபாருந்தி ஆன்மா ோக்கிரம், கோப்பனம், சுழுத்தி, துரியம்,
துரியாதீதம் ஆகிய ஐந்து அவத்றதப் படும். (வித்தகர் ஐவர்-
ஞாயனந்திரியங்கள். வியனாதகர்-உடலின்கண் ஊழியம் கேய்பவர்.)

2889. இரண்டு கடாக்களுண் டிவ்வூரி னுள்யள

இரண்டு கடாக்கட் ககாருவன் கதாழும்பன்
இரண்டு கடாவும் இருத்திப் பிடிக்கின்
இரண்டு கடாவும் ஒருகடா ஆயம.

கபாருள் : இவ்வூராகிய உடம்பகத்து விடுத்தல் எடுத்தல் ஆகிய

உயிர்ப்புப் பயிற்ேிக்குரிய இரு கதாழிலும் கடாக்கள் எனப்பட்டன.
இவ்விரண்டிறனயும் யமய்த்து நடத்தும் உயிர் ஒன்றுண்டு. அவ்வுயிர்
கதாழும்பன் எனப்பட்டது. விடுத்தல் எடுத்தல்களாகிய மூச்ேிறன
இருத்திப் பிடித்துத் தறலச் கேய்யின் அவ்விரண்டு கடா ஒரு
கடாவாகும். (தடுத்தல்-கும்பகம். இரண்டு கடா-இயரேகம், பூரகம்.)

2890. ஒத்த மணற்ககால்றல யுள்யள ேமன்கூட்டிப்

பத்தி வறலயில் பருத்தி நிறுத்தலால்
முத்தம் கவைாக மூவர்கள் ஊரினுள்
நித்தம் கபாருது நிரம்பிநின் ைார்கயள.

கபாருள் : ஞான ோதகர் மனமண்டலத்றத விருப்பு கவறுப்பற்ை

ேமத்துவ புத்தியால் ஒழுங்குபடுத்தி இறைவனிடம் மனம் பதியும்படி
கேய்து பருத்தி யபான்ை கவண்ணிை ஒளிறயச் ேிரேின்யமல்
விளங்கும்படி பாவித்தலால் அதுயவ முத்திக்குச் கேல்லும்
நூயலணியாக ேிருஷ்டி, ஸ்திதி ேம்காரங்கறளச் கேய்யும் பிரமன்
விஷ்ணு, உருத்திரன் ஆகிய மூவருறடய ஆட்ேியிலுள்ள உடம்பாகிய
ஊரினில் நாள்யதாறும் ோதறன கேய்து உயிரும் உடலும் சூழ்ந்துள்ள
ஆகாயத்றதயய தமது உடலாக்கிக் ககாண்டு பூரணத்துவத்துடன்
விளங்கினர். (முத்தக் கயிறு-நூயலணி.)

2891. கூறகயும் பாம்பும் கிளிகயாடு பூறஞயும்

நாறகயும் பூழும் நடுவில் உறைவன
நாறகறயக் கூறக நணுக லுறுதலும்
கூறகறயக் கண்கடலி கூப்பிடு மாயை.

கபாருள் : கூறகயாகிய அைியாறமயும் பாம்பாகிய சுட்டைிவும்

கிளியாகிய அைமும் பூறஞயாகிய பாவமும் நாறகயாகிய ேிற்ைைிவும்
பூழாகிய அறுபறகயும் உடம்பின் நடுவாகிய எண்ணம் என்னும்
ேித்தத்தின் கண் உறைவன. நாறகயாகிய ேிற்ைைிவிறனக் கூறகயாகிய
அைியாறம நணுக முயலும். அப்கபாழுது அருள் ஒளிகபற்ை கவள்
எலியாகிய ஆருயிர் ேிவறன நிறனந்து கூவும். ேிவனும் கவளிப்பட்டுக்
கூறகறய அடக்கியருள்வன். (உறைதல்-தங்கியிருத்தல். கூறக-
அஞ்ஞானம். பாம்பு-காமம். கிளி-அைம். பூறஞ-மைம். நாறக-ேிற்ைைிவு.
பூழும்-குயராதமும். குைிப்புறர : கூறக-யகாட்டான். பூறஞ-பூறன.
நாறக-நாகணவாய்ப்புள். பூழ்-காறட. எலிக்கு இரவில் கண் கதரியும்;
நாறகக்கு இரவில் கண் கதரியாது.)

2892. குறலக்கின்ை நன்னறக யான்ககாங் குழக்கின்

நிறலக்கின்ை கவள்களலி மூன்று ககாணர்ந்தான்
உறலக்குப் புைம்எனில் ஓடும் இருக்கும்
புறலக்குப் பிைந்தறவ யபாகின்ை வாயை.

கபாருள் : குறலயாகவுள்ள நல்ல எண்ணமாகிய வாேறனறயக்

கலக்கி விட்டால் நிறலகபை யவண்டிய ேீவனாகிய கவள்றள எலி
தாமத இராேத ோத்துவிகமாகிய முக்குண வேப்பட்டு நிற்கும். அப்யபாது
அதன் எண்ணம் உடம்பாகிய உறலக்குப் புைமாகில் மனம் கவளியய
ஓடும். இல்றலகயனில் அைிவினில் அடங்கியிருக்கும். உடல் பற்றுக்
காரணமாகப் பிைந்த ஆறேயால் அவ்வாறு மனம் அறலகிைது.

2893. காடுபுக் கார்இனிக் காணார் கடுகவளி

கூடுபுக் கானது ஐந்து குதிறரயும்
மூடுபுக் கானது ஆறுள ஒட்டகம்
மூடு புகாவிடின் மூவறண யாயம.

கபாருள் : அஞ்ஞான மயமான தத்துவமாகிய காட்டினுள் புகுந்தவர்

ேிவ பூமியாகிய கவட்ட கவளிறயக் காணமாட்டார். உடம்பாகிய
கூட்டினில் புகுந்ததான பஞ்ே பிராணனாகிய ஐந்து குதிறரயும்
யதகத்றதச் சூழவுள்ளதான மன மண்டலத்றதக் காமக் குயரா
தாதிகளான ஆறு ஒட்டகமும் மறைப்பிறனச் கேய்யாவிடின் ேீவன்,
ேீவதுரியம் பரதுரியம் ேிவதுரியம் ஆகிய மூன்றையும் கடந்து
விளங்கும்.

2894. கூறையும் யோறும் குழாயகத் கதண்கணயும்

காறையும் நாணும் வறளயலும் கண்டவர்
பாறையின் உற்றுப் பைக்கின்ை ேீறலயபால்
ஆறைக் குழியில் அழுந்துகின் ைாயர.
கபாருள் : உடுக்கும் உறடயும் உண்ணும் யோறும் குழாய்க் கலத்து
எண்கணயும் சுழுத்தணியாகிய காறையும் அறரஞாணும்
றகவறளயலும் கண்டவர் அவற்ைின்கண் கபருமயக்குக்
ககாள்கின்ைனர். இறவயறனத்தும் நிறலயில்லாத மாயா காரியப்
கபாருள்களாகும். இவற்ைின் உண்றமறய உணராமல் இறவ
நிறலக்குகமன மயங்கித் தடுமாற்ைம் எய்துகின்ைனர். அவர்கள் உள்ளம்
அப்கபாருள்களின் இடத்து விறரந்து பரந்து கேல்கின்ைது. அதற்கு
ஒப்புப் பாறையில் உலரும்படி விரித்த ேீ றல கபருங்காற்ைால் பைந்து
கேல்வதாகும். அவ்வுயிர்கள் ஆறைக்குழியில் வழ்ந்து
ீ அழுந்தும்.
(ஆறைக்குழி-ஆறு பறக.)

2895. துருத்தியுள் அக்கறர யதான்றும் மறலயமல்

விருத்திகண் காணிக்கப் யபாவார்முப் யபாதும்
வருத்திஉள் நின்ை மறலறயத் தவிர்ப்பான்
ஒருத்திஉள் ளாள்அவள் ஊரைி யயாயம.

கபாருள் : துருத்தி யபான்ை உடம்பின் உச்ேியிலுள்ள மறல யபான்ை

ேிரேின்யமல் மன விருத்திறயக் கண்காணிக்கக் காறல நண்பகல்
மாறலயாகிய மூன்று காலங்களிலும் ேிதாகாயப் கபருகவளிறய ஞான
ோதறன கேய்பவர்க நாடுவர். அவறர வருத்திக் ககாண்டுள்ள மறல
யபான்ை தீய விறனகறளத் தவிர்ப்பவளாகிய பராேத்தி உள்ளாள்.
அவ்வாறுள்ள ேத்தியினது துறணயின்ைிச் ேிவனது ஊறர
அைியமுடியாது.

2896. பருந்துங் கிளியும் படுபறைக் ககாட்டத்

திருந்திய மாதர் திருமணப் பட்டார்
கபருந்தவப் பூதம் கபைல்உரு ஆகும்
இருந்திய யபற்ைினில் இன்புறு வாயர.

கபாருள் : தர்மமாகிய கிளியும் அதர்மமாகிய பருந்தும் சுகதுக்கமாகிய

யமளத்றதக் ககாட்ட சுகத்தில் பற்றும், துக்கத்தில் கவறுப்பும்
இல்லாமல் திருந்திய ேீவராகிய மாதர்கள் ேிவத்துடன் யேர்ந்தனர்.
அதனால் அவர்கள் தவத்தினால் அறடயும் ஆகாய மயமான யதகம்
கபறுவர். அவ்வாறு இருக்கின்ை ஆகாயப் யபற்ைினில் ேிவானந்தத்றத
அனுபவித்துக் ககாண்டிருப்பர்.

2897. கூடு பைறவ இறரககாத்தி மற்ைதன்

ஊடுபுக் குண்டி யறுக்குைில் என்னாக்கும்
சூகடைி கநய்யுண்டு றமகான ைிடுகின்ை
பாடைி வார்க்குப் பயன்எளி தாயம.
கபாருள் : இந்திரியமாகிய பைறவ ேத்தாதி விஷயங்கறள நுகர்ந்து,
பிைகு அதனுள் அழுந்தி அவ்விஷய அனுபவமாகிய உணவிறன
அனுபவிப்பதனால் என்ன ஆகும்? கவப்பம் கபாருந்திய மூலாக்கினியில்
உணர்வாகிய கநய்றயச் கோரிந்து அதறனத் தூண்டி சூழ்ந்த
அண்டயகாேத்தின் இருறளப் யபாக்கி ஒளிமயமாக்கும் தன்றமறய
அைிவார்க்கு, ேிவமாகிய பயறன அறடதல் எளிதாகும்.

2898. இறலயில்றல பூவுண்டு இனவண்டிங் கில்றல

தறலயில்றல யவர்உண்டு தாள்இல்றல பூவின்
குறலயில்றல ககாய்யும் மலர்உண்டு சூடும்
தறலயில்றல தாழ்ந்த கிறளபுல ராயத.

கபாருள் : நிர்க்குண பிரமத்தினிடம் ேப்த, ஸ்பரிே, ரூப, ரே,

கந்தங்களாகிய தளிர் இல்றல. ஒளியாகிய மலர் உள்ளது. விஷய
வாேறனயாகிய வண்டு இவ்விடம் இல்றல. நிர்க்குண பிரமத்தின்
அைிவாகிய ேிரறே யாரும் காண முடியாது. ஆனால் நிர்க்குணமான
கபாருள் கீ யழயுள்ள ேகுணமான யவரிலும் கலந்யத உள்ளது. ஆனால்
நிர்க்குணத்தின் இருப்பு ேகுணமாகிய தாளில் இல்றல. உலகில்
காணப்படும் மலர்களாகிய ககாத்துக்கள் அங்கு இல்றல. ஆனால்
அனுபவிக்கப்படும் ஒளியாகிய மலர் உண்டு. அவ்கவாளிக்
கிரணங்கறள யவைாகப் பிரித்துச் சூடும் தறல இல்றல. கருமகாண்ட
அைிவாகிய கிறளயில் ஞானமாகிய நிர்க்குணப் பிரமத்றதக் காண
முடியாது. (இம்மந்திரம் உபநிடதக் கருத்றதக் ககாண்டது.)

2899. அக்கறர நின்ையதார் ஆல மரங்கண்டு

நக்கறர வாழ்த்தி நடுயவ பயன்ககாள்வர்
மிக்கவர் அஞ்சு துயரமும் கண்டுயபாய்த்
தக்கவர் தாழ்ந்து கிடக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : ேகுணமாகிய கறரறயக் கடந்து நின்ை நிர்க்குண

பிரமமாகிய ஆலமரங்கண்டு, நிர்க்குணமாகிய ேிவறன வழிபட்டுப்
கபாருந்தி நிற்பர். மக்கள் இனத்தில் யமன்றம கபற்ை அவர் அவித்றத
அஸ்மிறத, ராகம், துயவஷம், அபினியவேம் ஆகிய பஞ்ே கியலேங்கறள
அைிந்து நிர்க்குண பிரமத்திடம் தாழ்ந்து அதன் பயறன
அனுபவிப்பவராவர். (ஐவறகத் துன்பமாவன : கதான்றம இருள்,
கேருக்கு, அவா, ஆறே, ேினம் என்பன. தமிழ்ப் கபயர்கள்.)

2900. கூப்பிடும் ஆற்ைியல வன்காடு இருகாதம்

காப்பிடு கள்ளர் கலந்துநின் ைார்உளர்
காப்பிடு கள்ளறர கவள்ளர் கதாடர்ந்திட்டுக்
கூப்பிடும் ஈண்டயதார் கூறரககாண் டாயர.

கபாருள் : ேப்திக்கின்ை ேம்காரமாகிய வழியியல அஞ்ஞானமாகிய காடு

இருகாதம் உள்ளது. அக்காட்டில் வழிச் கேல்யவாறரக் கட்டிப்
யபாடக்கூடிய ஐம்புல யவடராகிய கள்வர் உள்ளனர். அவ்
ஐம்புலன்களாகிய யவடறரச் ேிவ ஒளியாகிய கவள்ளர் நாதமாகிய
ஒலிறய எழுப்பி அறழக்க, அக்கள்வராகிய யவடர் மீ ண்டு வந்து
ேகஸ்ரதளமாகிய கூறரயில் நிறலகபற்ைனர்.

2901. ககாட்டியும் ஆம்பலும் பூத்த குளத்திறட

எட்டியும் யவம்பும் இனியயதார் வாறழயும்
கட்டியும் யதனும் கலந்துண்ண மாட்டாதார்
எட்டிப் பழத்துக் கிறளக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : அைிவும் அைியாறமயுமாகிய ககாட்டயும் ஆம்பலும் மலர்ந்த

ேம்ோரமாகிய ோகரத்தில் நாம ரூபமாகிய எட்டியும் யவம்பும் விட்டு
ேத்து ேித்து ஆனந்தமாகிய வாறழயும் கற்கண்டும் யதனும் கலந்து
அனுபவிக்காதவர் கவர்ச்ேியுறடய உலக யபாகமாகிய எட்டிப் பழத்றத
நாடிக் ககடுவார் ஆவார்.

2902. கபறடவண்டும் ஆண்வண்டும் பீடிறக வண்ணக்

குறடககாண்ட பாேத்துக் யகாலம்உண் டானும்
கறடவண்டு தான்உண்ணும் கண்கலந் திட்ட
கபறடவண்டு தான்கபற்ை தின்பமு மாயம.

கபாருள் : உலக அன்றனயாகிய கபறட வண்டும் உலக அத்தனாகிய

ஆண் வண்டும் ஒன்று கலந்து திருவுள்ளக் குைிப்பால் ஏவுதறல
யமற்ககாள்கின்ைனர். அதனால் மாயா காரியமாக பீடிறக வண்ணமாக
மண் யதான்றுகிைது. குறட யபான்று வானம் யதான்றுகிைது.
ஏறனயவும் முறையாகத் யதான்றுகின்ைன. உயிர்கள் விறனக் கீ டாகப்
பிைக்கின்ைன. விறனக்கீ டாக விறளயும் இன்ப துன்பங்கறள
அனுபவிக்கின்ைன. (திருவருள் ஆற்ைல் கபறட வண்டு எனப்பட்டது.)

2903. ககால்றலயில் யமயும் பசுக்கறளச் கேய்தவன்

எல்றல கடப்பித்து இறையடிக் கூட்டியய
வல்லகேய்து ஆற்ைல் மதித்தபின் அல்லது
ககால்லகேய் கநஞ்ேம் குைியைி யாயத.

கபாருள் : சுட்டைிவாகிய அற்ப வளமுள்ள புன்கேயில் யமய்கின்ை

ஆன்மாக்களாகிய பசுக்களுக்கு உதவிய ேிவன், அறதச் சுட்டைிவின்
எல்றலறயக் கடக்கச் கேய்து அகண்ட கோரூபமாகிய தன்றன
அறடந்து கபாருந்துவதற்குரியி தகுதிறய அளித்த பின் அல்லாமல்
சுட்டைிவாகிய புன்கேறய நாடிச் கேல்லும் மனம் அகண்ட ஞான
கோரூபத்றத அைியாது.

2904. தட்டத்து நீரியல தாமறர பூத்தது

குட்டத்து நீரில் குவறள எழுந்தது
விட்டத்தி னுள்யள விளங்கவல் லார்கட்குக்
குட்டத்தில் இட்டயதார் ககாம்மட்டி யாயம.

கபாருள் : வலக் கண்ணாகிய தட்டத்து நீரில் சூரிய கறலயாகிய

கேந்தாமறர மலர்ந்தது. இடக்கண்ணாகிய குட்டத்து நீரில் ேந்திர
கறலயாகிய நீயலாற்பலம் யதான்ைியது. ஞான ோதறனயால்
இரண்றடயும் யேர்த்துச் சுழுமுறனயாகிய விட்டத்தில் விளங்க
வல்லார்க்கு ஆழ்ந்த இடமாகிய குட்டத்தில் விறளந்த ஆனந்தமாகிய
ககாம்மட்டிப் பழம் கிட்டுமாம்.

2905. ஆறு பைறவகள் ஐந்தத் துள்ளன

நூறு பைறவ நுனிக்ககாம்பின் யமலன
ஏறு கபரும்பதி ஏழும் கடந்தபின்
மாறுத லின்ைி மறனபுக லாயம.

கபாருள் : காமாதி ஆறு பைறவகள் ஐம்பூத மயமான உடலில்

உள்ளன. இறவ ேிரேின்யமல் உள்ள நூறு நாடிகளாகிய பைறவகளால்
நுகர்ந்து கேல்லப்படுவன. ஆனால் ேீவன் ஏழு ஆதாரங்கறளயும் ஏைிக்
கடந்தபின் தவறுதல் இல்லாமல் ேிவன் விளங்கும் பதிறய அறடதல்
கூடும்.

2906. ககாட்டனம்- கேய்து குளிக்கின்ை கூவலுள்

வட்டனப் பூமி மருவிவந் தூைிடும்
கட்டனம் கேய்து கயிற்ைால் கதாழுமியுள்
ஒட்டனம் கேய்கதளி யாவர்க்கு மாயம.

கபாருள் : குறடதல் முதலிய கிரிறயறயச் கேய்து திறளக்கின்ை

யயானியாகிய குளத்தில் வட்டத்தால் குைிக்கப்படும் ஆகாய ேம்மியம்
கபாருந்தி இன்பமாகிய ஊற்றுப் கபருகும். வரியமாகிய
ீ ேத்திறய
கவளியய விடாமல் நடு நாடியாகிய கயிற்ைால் கட்டி, உடலினுள்யள
நிறலகபறுமாறு கேய்த பின், இச்ோதறனயால் ஒளி யாவர்க்கும்
உண்டாகும். முதல் அடிக்கு ேீே யபாதத்றத அடக்கிச் ேிவ யபாதத்தில்
திறளத்தல் என்று கபாருள் ககாள்ளுதலும் உண்டு.
2907. ஏழு வறளகடல் எட்டுக் குலவறர
ஆழும் விசும்பினில் அங்கி மறழ வளி
தாழும் இருநிலத் தன்றம யதுகண்டு
வாழ நிறனக்கில் அஃது ஆலயம் ஆயம.

கபாருள் : உலறகச் சூழவுள்ள ஏழு கடல்களும் உலகிலுள்ள யமலான

எட்டு மறலகளும் ஆழ்ந்திருக்கின்ை ஆகாயத்தினில் அக்கினி, நீர்,
காற்று, தாழ்ந்துள்ள கபரிய நிலம் ஆகியறவ இடம்கபற்ை தன்றமறய
அைிந்து, நீண்டநாள் வாழ விரும்புவார்க்கு அவ் ஆகாயம் ஆலயமாகும்.

2908. ஆலிங் கனம்கேய்து அகம்சுடச் சூலத்துச்

ோலிங் கறமத்துத் தறலறம தவிர்த்தனர்
யகாலிங் கறமந்தபின் கூபப் பைறவகள்
மாலிங்கு றவத்தது முன்பின் வழியய.

கபாருள் : கணவர் மறனவியர் ஒருவறர ஒருவர் தழுவி, கவப்பம்

உண்டாகச் கேய்து, கருப்றபயில் உடம்றப உருவாக்கி விட்டுக் காமச்
கேயலின் தறலறமறய விட்டனர். கருறவ இங்கு அறமத்த பிைகு,
உடம்பின் கண் உள்ள இந்திரியங்கள் மயக்கத்தினின்றும் நீங்கி,
இந்திரியங்களின் வழிச் கேன்ை மனம் முன்னாக, இறவ பின்னாக
நின்ைன.

2909. ககாட்டுக் குந்தாலி இரண்யட இரண்டுக்கும்

ககாட்டுக்குந் தாலிக்கும் பாறர வலிகதன்பர்
ககாட்டுக்குந் தாலிக்கும் பாறரக்கும் மூன்றுக்கும்
இட்டம் வலிகதன்பர் ஈேன் அருயள.

கபாருள் : திருமணச் ேடங்கில் யமளமாகிய ககாட்டும் உரிறமயாகிய

தாலியும் இரண்டும் உள்ளன. இவ்விரண்றடயும் விட களவு வழி
விறழவாகிய பாறர வலிறமயானது. பிைர் அைியச் கேய்த
ககாட்டுக்கும் தாயன உரிறமயாக அணிந்த தாலிக்கும் இயல்பாகயவ
உண்டாகிய விறழவுக்கும் இறைவன் அருளால் அறமயும் விருப்பயம
வலிறமயுறடயதாகும். (ககாட்டு-இந்திரிய நுகர்ச்ேி. தாலி-சுக துக்க
அனுபவம். பாறர-கபாருள்கறள அனுபவிக்கும் ஆறே. இட்டம்-
திருவருட்ேத்தியின் ேம்பந்தம்.)

2910. கயகலான்று கண்டவர் கண்யட யிருப்பர்

முயகலான்று கண்டவர் மூவரும் உய்வர்
பறைகயான்று பூேல் பிடிப்பான் ஒருவன்
மறைகயான்று கண்ட துருவம்கபான னாயம.
கபாருள் : மாைிக் ககாண்டிருக்கும் உலகமாகிய கயல் மீ றனக்
கண்டவர் உலகில் பிைந்து இைந்துககாண்யடயிருப்பர். ேிவமாகிய
முயறல அறடய யவண்டுகமன்று ேரிறய, கிரிறய யயாக கநைி
நிற்பவர் ேிைிது ேிைிதாக ஞானத்றத அறடந்து உய்வர். இவற்றை
விடுத்து, தர்க்க வாதத்தில் ஈடுபடுபவன் யவதம் யபாற்றும் நித்தியப்
கபாருளான ேிவம் ஆக முடியுயமா? முடியாது. (துருவம்-நித்தியம்.)

2911. யகாறர கயழுந்து கிடந்த குளத்தினில்

ஆறர படர்ந்து கதாடர்ந்து கிடந்தது
நாறர படிகின்ைாற் யபால்நல்ல நாதனார்
பாறரக் கிடக்கப் படிகின்ை வாயை.

கபாருள் : ஆறேயாகிய யகாறர முறளத்த ேித்தமாகிய குளத்தினில்

அதன் பாேமாகிய ஆறே படர்ந்து நீண்டு கிடந்தது. ஆறரயும்
யகாறரயும் நிறைந்த தடாகத்தில் மீ றனப் பிடிக்கும் நாறர யபால்பவன்
அல்லன் ேிவன். அவன் ேலனமில்லாத பாறர யபான்ை ேித்தமாகிய
தடாகத்தில் ேீவனாகிய மீ றனப் பிடிப்பவனாவான். நாறர உவறம
மறுதறலப் கபாருளின்கண் வந்தது. மற்ைாங்யக என்பது யபான்று.

2912. ககால்றலமுக் காதமும் காடறரக் காதமும்

எல்றல மயங்கிக் கிடந்த இருகநைி
எல்றல மயங்கா தியங்கவல் லார்களுக்கு
ஒல்றல கடந்துகேன்று ஊர்புக லாயம.

கபாருள் : அற்ப வளமுள்ள ககால்றலயாகிய அ உ ம என்ை

முக்காதமும் அதன்யமல் காடுயபான்ை அர்த்த மாத்திறரப் பிரணவமும்
இவ்விரண்டும் உடம்பிலும் ேிரேிலும் ஆகிய எல்றலயில் ஆன்மாறவப்
பிணித்திருக்கும் இரண்டு கநைிகளாகும். உடம்பும் ேிரசும் ஆகிய
எல்றலக்குள் கட்டுப்படாமல் கேயல்படுவார். விறரவில் பிரணவத்றதக்
கடந்து ஒளி ஞானம் கபற்றுச் ேிவ பூமிறய அறடயலாம். (ககால்றல-
பிரணவம். ஊர்-முத்தி உலகம்.)

2913. உழகவான்று வித்து ஒருங்கிய காலத்து

எழுமறழ கபய்யாது இருநிலம் கேவ்வி
தழுவி விறனகேன்று தான்பய வாது
வழுவாது யபாவன் வளர்ேறட யாயன.

கபாருள் : அகண்டமான ேிவத்றத அறடகின்ை தவமாகிய உழவிறனச்

கேய்து மனம் ஒருறமப்பட்ட காலத்தில் எண்ணமாகிய மறழ எழுந்து
கபய்யாமல், ேிவ பூமிக்குரிய ேத்தி கபாருந்தி மலபரிபாகம் உண்டாகி
விறன யபாகத்றதக் ககாடுக்காது. தவறுதல் இன்ைி வளரும் ஒளிக்
கிரணங்கறளயுறடய ேிவன் கபாருந்தி விளங்குவான். (கபய்யா-கபய்து
என்று கபாருள் ககாள்வாரும் உளர்.)

2914. பதுங்கினும் பாய்புலி பன்னிரு காதம்

ஒதுங்கிய தண்கடல் ஓதம் உலவ
அதுங்கிய ஆர்கலி ஆரமு தூைப்
கபாதுங்கிய ஐவறரப் யபாய்வறளத் தாயன.

கபாருள் : ேீவன் கதாழிலின்ைி இருப்பினும் பிராணனது அதிபதியான

சூரியனது இயக்கம் பன்னிரண்டு ராேிகளிலும் சுற்ைிக் ககாண்டிருக்கும்.
ஆனால் உடறலக் கடந்தயபாது விளங்கிய குளிர்ந்த ேந்திரமண்டல
ஒளி கபருகயவ யதன் ததும்பிய ேிவக் கனியின் இன்பம் சுரக்க
இதுகாறும் வருத்திய பஞ்யேந்திரிய அைிறவச் கேயல் படாதவாறு
ேீவன் அடக்கிக் ககாண்டனன்.

2915. யதாணிஒன் யைைித் கதாடர்ந்து கடல்புக்கு

வாணிபம் கேய்து வழங்கி வளர்மகன்
நீலிக் கிறைக்குயமல் கநஞ்ேின் நிறலதளர்ந்து
ஆலிப் பழம்யபால் அளிகின்ை அப்யப.

கபாருள் : பிரணவமாகிய யதாணியில் ஏைிச் ேிதாகாயமாகிய கடலில்

கேன்று ஒளி கபறுவதும் இருள் விடுவதுமாகிய வாணிகத்றதச் கேய்து
விருத்திறய விரும்பிய ேீவன், மாயா காரியமாகிய நீலிறயப்
பற்றுகின்ை மனத்தின் தன்றமறயச் ேிைிது ேிைிதாக விடுத்து, யதறனப்
பிலிற்றுகின்ை கனியபால இன்பம் நல்கும் தண்ணளியாகிய ேந்திர
மண்டல ஒளியில் திறளத்திருப்பான். (யதாணி-உடல். கடல்-உலக மாய
குடும்பக் கடல். நீலிக்குப் கபண்ணின் கபாருட்டு என்று கபாருள்
கூறுவாருமுளர்.)

2916. முக்காத ஆற்ைியல மூன்றுள வாறழகள்

கேக்குப் பழுத்த திரிமலம் காய்த்தன
பக்குவம் மிக்கார் படங்கினார் கன்னியர்
நக்குமல ருண்டு நடுவுநின் ைாயர.

கபாருள் : தாமதம், இராேதம், ோத்துவிகமாகிய ஆற்ைில் ோக்கிரம்

கோப்பனம் சுழுத்தியாகிய மூன்று வாறழகள் உள்ளன. அங்குச்
கேம்றம நிைமுறடய அக்கினி மண்டல விறளவாக ஆணவம் கன்மம்
மாறயயாகிய மும்மலச் யேர்க்றக நிறைந்து கிடந்தன. ஆனால் ேிவக்
காதலுறடயார் இவற்ைினின்றும் நீங்கியவராவர். கபாய்றய
கமய்யபாலும் யபசும் மாதரது காமச் சுறவயாகிய மலரின் மணத்றத
விரும்பி நுகர்ந்துககாண்யட சுழுமுறனயில் தங்கள் மனத்றத நிறுத்தி
நீடு வாழ்ந்தனர். வாழ்க்றகத் துறணயயாடு வாழ்ந்தனர் என்பது
கபாருள்.

2917. அடியும் முடியும் அறமந்தயதார் அத்தி

முடியும் நுனியின்கண் முத்தறல மூங்கில்
ககாடியும் பறடயுங் ககாளும்ோர்றப றயந்து
மடியும் வலம்புரி வாய்த்தவ் வாயை.

கபாருள் : மூலாதாரமாகிய அடியும் ேிரோகிய முடியும் உறடய ஆத்தி

யபான்ை முதுகந்தண்டு முடிகின்ை உச்ேியில் மூங்கிலின் முக்கண்
யபான்று யோம சூரிய அக்கினியாகிய மூன்று கறலகள் உள்ளன.
முக்கறலகளும் ோதறனயால் வளர்ச்ேி கபற்று ஒன்ைானயபாது
ககாடியும் பறடயும் யபான்ை தீறமறயத் தருவதான ஞாயனந்திரிய
கன்யமந்திரியங்கள் ககட்டு ஒழியும். அப்யபாது அவ்வழியய ேங்கநாதம்
கிட்டும்.

2918. பன்ைியும் பாம்பும் பசுமுசு வானரம்

கதன்ைிக் கிடந்த ேிறுநரிக் கூட்டத்துள்
குன்ைாறமக் கூட்டித் தராேின் நிறுத்த பின்
குன்ைி நிறைறயக் குறைக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : அசுத்தத்தில் விருப்பமும், பறகறமயில் ேீற்ைமும், தீறமயில்

அடக்கமும், நன்றமயில் எரிச்ேலும், எங்கும் கபாருந்திக் கிடந்த
மனத்திறட, கபாருந்தாமல் ேிவத்துடன் கபாருந்திச் ேமன் கேய்து
நிறுத்திய பிைகு ேீவனது குறை ேிைிது ேிைிதாகக் குறையும் என்க.

2919. கமாட்டித் கதழுந்தயதார் கமாட்டுண்டு கமாட்டிறனக்

கட்டுவிட் யடாடின் மலர்தலும் காணலாம்
பற்றுவிட் டம்மறன பாழ்பட யநாக்கினால்
கட்டுவிட் டாலன்ைிக் காணஒண் ணாயத.

கபாருள் : தாமறர கமாட்டுப்யபால எழுகின்ை ேகஸ்ரதளமாகிய

கமாட்டு ேிரேில் உண்டு பாேத்தினின்றும் நீங்கியயபாது அம்கமாட்டு
ஊர்த்துவ ேகஸ்ரதள மலராக விரிவறதக் காணலாம். யதேப்பற்று
நீங்கித் தத்துவக் கூட்டத்தாலாகிய உடம்பு ககடுமாறு ஒளியாகக்
கண்டு, பற்று நீங்கினவர்க்கு அல்லாமல் ேகஸ்ரதள மலர் விரிதறலக்
காண முடியாது. (கமாட்டு-ேிவானந்தம், மலர்தல்-ேிவானந்தம்
கவளிப்படுதல். மறன-முத்தி வடு.
ீ இவ்வாறு ேிலர் கபாருள் ககாள்வர்.)
2920. நீரின்ைிப் பாயும் நிலத்தினில் பச்றேயாம்
யாருமிங் ககன்றும் அைியவல் லாரில்றல
கூரும் மறழகபாழி யாது கபாழிபுனல்
யதரின்இந் நீர்றம திடரின்நில் லாயத.

கபாருள் : நீர் இல்லாமல் உணர்வு பாயும் ேகஸ்ரதளமாகிய

நிலத்தினில் மரகத ஒளி விளங்கும். ஞான ோதறனறயச் கேய்த
இவ்வுண்றமறயக் காணவல்லார் இல்றல. மிகுந்த மறழயின்ைிப்
கபருகுகின்ை உணர்வாகிய நீறர ஆராயின், இவ்வுணர்வாகிய நீரின்
தன்றம இந்திரிய வயப்பட்ட மனமாகிய திடரில் கபாருந்தி நில்லாது
என்பது புலனாகும். (நிலம்-ேித்தம். பச்றேயாம்-ேிவம் கவளியாம். கூரும்
மறழ கபாழியாது-இந்திரிய யேட்றடகள் இல்லாமல் (கபாழிபுனல்-
ேிவானந்த கவள்ளம். திடர்-இந்திரிய வயப்பட்ட ேித்தம். இந்நீர்றம-
இத்தன்றம-இவ்வாறு கபாருள் ககாள்ளவும் கூடும்.)

2921. கூறகக் குருந்தம யதைிக் குணம் பயில்

யமாகம் உலகுக் குணர்கின்ை காலத்து
நாகமும் ஒன்று நடுவுறர கேய்திடும்
பாகனும் ஆகின்ை பண்பனும் ஆயம.

கபாருள் : அஞ்ஞானமுள்ள ேீ வன் ேிவமாகிய குருறவ அறடந்து,

உலகுக்கு முக்குண மாறய காரணம் என்று அைிகின்ையபாது குரங்றக
கயாத்த மனமும் அடங்கும். மனத்றத அடக்கி நடத்துகின்ை தன்றம
உறடயவன் அவன்.

2922. வாறழயும் சூறரயும் வந்திடங் ககாண்டன

வாறழக்குச் சூறர வலிது வலிகதன்பர்
வாறழயும் சூறரயும் வன்துண்டம் கேய்திட்டு
வாறழ இடங்ககாண்டு வாழ்கின்ை வாயை.

கபாருள் : வாறழ யபான்ை இன்பமும் சூறர யபான்ை துன்பமும்

இருவிறனக்கு ஈடாக வந்து வாழ்வில் ேீவர்களிடம் கபாருந்தின.
இன்பத்றத விடத் துன்பம் மிக்க வன்றமயானது என்று கூறுவர்.
இன்பமும் துன்பமும் யதகப்பற்ைினால் உண்டானறவ என்று அைிந்து
அவற்øக் கடிந்து நிறலயான ேிவத்றத இடமாகக் ககாண்டு வாழ்வயத
முறையாகும். (வாழ்+ஐ=வாறழ. நிறலயான ேிவன். வன்துண்டம்
கேய்திட்டு-இன்ப துன்பங்களில் மனம் றவயாமல் இரண்டிறனயும்
ஒப்ப யநாக்கினால்.)
2923. நிலத்றதப் பிளந்து கநடுங்கடல் ஓட்டிப்
புனத்துக் குைவன் புணர்த்த ககாழுமீ ன்
விலக்குமீ ன் யாவர்க்கும் யவண்டின் குறையா
அருத்தமும் இன்ைி அடுவதும் ஆயம.

கபாருள் : பூமியின்கண் ேகல யபாகத்றத அனுபவித்தும் கடல்

யாத்திறர கேய்து யவண்டிய கேல்வங்கறள ஈட்டியும் ஐம்புல
அனுபவியாகிய ேீவன் அறடந்த யதக உலக பாேங்கறள அருள்
நாட்டத்தால் அகற்றுதல் யவண்டும். அகற்ைாது ஒழியின்
திருவடியின்பமாகிய அருத்தம் எய்தாது. அதுமட்டுமின்ைி
ஆருயிர்கறள மீ ண்டும் மீ ண்டும் பிைப்பு இைப்பினுக்கு உட்படுத்தி
அளவில்லாத் துன்பத்றதயும் எய்துவிக்கும்.

2924. தளிர்க்கும் ஒருபிள்றள தட்டான் அகத்தில்

விளிப்பயதார் ேங்குண்டு யவந்தறன நாடிக்
களிக்கும் குேவர்க்கும் காவிதி யார்க்கும்
அளிக்கும் பதத்கதான்ைாம் ஆய்ந்துககாள் வார்க்யக.

கபாருள் : தட்டிக் ககாண்டிருக்கிை ேப்த உணர்வில் ேீவன் யதகத்தின்

விருத்திறய அறடயும். அங்குக் கூப்பிட்டு அறடக்கும் ேங்கநாதம்
உண்டு. அவ்ஓறே வழியய கேன்று ேிவறன நாடுவதில் ேீவனுக்குக்
களிப்பு உண்டாகும். அந்நாட்டம் ேந்திரனுக்கும் சூரியனுக்கும்
சுழுமுறனயாகிய பதத்றதக் ககாடுக்கும் என்ை உண்றம
ஆராய்வார்க்குப் புலனாகும்.

2925. குறடவிட்டுப் யபாந்தது யகாயில் எருறம

பறடகண்டு மீ ண்டது பாதி வழியில்
உறடயவன் மந்திரி உள்ளலும் ஊரார்
அறடயார் கநடுங்கறட ஐந்கதாடு நான்யக.

கபாருள் : உடம்பாகிய குறடறய நீங்கிச் ேித்தமாகிய யகாயில் எருறம

நாத ேம்மியத்றத யநாக்கிச் கேன்ைது. ஆனால் விஷயாதிகளான
பறடறய நிறனத்தயபாது ேித்தம் நாதத்தினின்றும் நீங்கித் யதகத்றத
யநாக்கியது. ஆன்மாவாகிய உறடயவன் புத்தியாகிய மந்திரியயாடு
உண்றமறய உணர்ந்ததும் ஊராறரப் யபான்று நவத்துவாரங்களின்
வழிச் கேல்லாமல் உடறலக் கடந்து விளங்கும். (புகார்-பிைவார்.)

2926. யபாகின்ை எட்டும் புகுகின்ை பத்கதட்டும்

ஆகப் பறடத்தன ஒன்பது வாய்தலும்
நாகமும் எட்கடாடு நாலு புரவியும்
பாகன் விடாவிடிற் பன்ைியும் ஆயம.

கபாருள் : புலன்களிற் கேல்லும் நலமில் விருப்பமும் உள்யள புகுந்து

பற்ைக்கூடிய உயிர்ப்பின் மாத்திறர அளவு எட்டும் ஆகிச் ேறமந்தன
கண் முதலாகிய ஒன்பது துறளயுள்ள வாயில்கள். நிறலயான
எண்விரல் மூச்சும் நால்விரல் மூச்சும் முறையய நாகம் எனவும் புரவி
எனவும் கூைப்பட்டன. இவற்றைச் கேலுத்தும் ஆருயிரான பாகன்
கேலுத்தாமல் அடக்குதல் யவண்டும். அங்ஙனம் அடக்கினால்
கமய்யுணர்வு கவற்ைியுண்டாகும். (பன்ைி-கவற்ைி.)

2927. பாேி படர்ந்து கிடந்த குளத்திறடக்

கூேி யிருக்கும் குருகிறர யதர்ந்துண்ணும்
தூேி மைவன் துறணவழி எய்திடப்
பாேி கிடந்து பறதக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : காமாதி அறுபறகயாகிய பாேி நிரம்பிக் கிடந்த ேித்தமாகிய

குளத்தினில் பாேமாகியவற்ைில் பற்றுக் ககாண்டிருக்கும் ேீவனாகிய
ககாக்கு விஷயானுபவமாகிய இறரறயத் யதடி உண்ணும்.
ஒளிமயமான ககாடிறயயுறடய ேிவனாகிய யபார் வரனது
ீ துறண
கிறடத்தவுடன் இருளாகிய பாேம் கீ ழ்ப்படுத்தப்பட்டு நீங்குகிைது. (தூேி-
ககாடிப்பறட, முற்பறட)

2928. கும்ப மறலயமல் எழுந்தயதார் ககாம்புண்டு

ககாம்புக்கும் அப்பால் அடிப்பயதார் காற்றுண்டு
வம்பாய் மலர்ந்தயதார் பூஉண்(டு)அப் பூவுக்குள்
வண்டாக் கிடந்து மணங்ககாள்வன் ஈேயன.

கபாருள் : புலன் யநாக்கம் அடங்கிய ேித்தம் கும்பமறல எனப்பட்டது.

அதன்கண் உண்டாகிய திருவடிப் யபரின்பம் என்னும்
கிறளகயான்றுண்டு. அப்பகுதியாகிய யபரின்பம் கதாடர்ந்து வருமாறு
திருவருளால் வசுவகதாரு
ீ கதன்ைாலாகிய தமிழ் கமன்காற்று ஒன்று
உண்டு. இயற்றக நறுமணம் கமழும் கமய்யுணர்வு வடிவாய் விளங்கும்
அழியா ஆருயிர் மலர் ஒன்றுண்டு. அப்பூவினுள் விழுமிய முழுமுதற்
ேிவன் வண்டாகப் பின்னிக் கிடந்து மனங்ககாண்டு இன்புறுத்துவன்.
(கும்பம்-இந்திரியச் யேட்றடகள் அடங்கிய மனம். ககாம்பு-இன்பம்.
காற்று-இன்ப உணர்ச்ேி.)

2929. வறணயும்
ீ தண்டும் வரிவி இறேமுரல்
தாணுவும் யமவித் தருதறலப் கபய்தது
வாணிபம் ேிக்ககன் ைதுஅறட யாமுனம்
காணியும் அங்யக கலக்கின்ை வாயை.

கபாருள் : யாழ் ஓறேயும் புல்லாங்குழல் ஓறேயும் கலந்து ஒலிக்கச்

கேய்கின்ை ேிவனும் கபாருந்தி முறையான யகவல கும்பகம்
அறடயுமாறு கேய்தான். அப்யபாது தன்றனக் ககாடுப்பதும் ேிவத்றதக்
ககாள்வதுமாகிய வாணிபம் அறமயுமுன் நம்முறடய உரிறமயும்
அச்ேிவனுக்கு ஆகிவிட்டது.

2930. ககாங்குபுக் காகராடு வாணிபம் கேய்தஅஃது

அங்குபுக் காலன்ைி ஆய்ந்தைி வார்இல்றல
திங்கள்புக் கால்இரு ளாவ தைிந்திலர்
தங்குபுக் கார்ேிலர் தாபதர் தாயம.

கபாருள் : ேிவானந்தம் அளிப்பவருடன் ககாண்டு ககாடுத்து வியாபாரம்

கேய்த தன்றமறய, துரிய பூமியில் கேன்று அனுபவித்தவர்க்கன்ைி
ஆராய்ச்ேி அைிவால் அைியப்படும் தறகறம உறடயதல்ல. ேந்திர
மண்டலத்றத அறடந்து இருயள தமது உண்றமச் கோரூபம் என்பறத
அைிகிலர். அத்தறகய துரிய பூமியில் தங்கி அங்யக இருப்பவரில் ேிலர்
உண்றமயாகயவ உலறகத் துைந்யதார் ஆவர்.

2931. யபாதும் புலர்ந்தது கபான்னிைம் ககாண்டது

தாதவிழ் புன்றன தயங்கும் இருகறர
ஏதம்இல் ஈேன் இயங்கும் கநைிஇது
மாதர் இருந்தயதார் மண்டலந் தாயன.

கபாருள் : திருவருள் நிறனவால் அைியாறமயாகிய இருட்கபாழுதும்

விடிந்தது. யபரைிவாகிய ேிவ ஞாயிறு எழுந்தது. கபான்னிைம் யபரைிவு.
பூந்தூள் ேிந்தும் புன்றன மரங்கள் என்பது திருவருறளப் கபாழியும்
கபரும் கபாருளாம் ேிவன் என்பதாகும். அச்ேிவன் அகமும் புைமுமாகிய
இருகறரகளிலும் கவளிப்பட்டு நின்ைருள்வன். எக்குற்ைமும் இல்லாத
முக்கண்ணனாகிய ேிவகபருமான் கேவ்வுயிர்க்கு உடனாய் நின்று
உதவும் ஒப்பிலா உதவி இதுவாகும். அத்தறகய அழகு நிறைந்த
நிலவுலகம் இத்தறகய நற்ைவர் வாழும் இடம்.

2932. யகாமுற் ைமரும் குடிகளும் தம்முயள

காமுற்ை கத்தி யிடுவர் கறடகதாறும்
வவற்ை
ீ எல்றல விடாது வழிகாட்டி
யாமுற்ை தட்டினால் ஐந்துண்ண லாயம.
கபாருள் : ஆன்மாயவாடு கபாருந்திய தத்துவங்களும் தத்தம்
விருப்பப்படி கேன்று அகமாகிய யதகத்தில் தத்துவச் யேட்றடயால்
அக்கினிறய மூட்டி நிற்கும். அப்யபாது ேிவன் அழிதல் இல்லாத
இடத்துக்கு வழிகாட்டி ஆன்மாவில் நின்று அச்சுறுத்தினால் ஐந்து
யகாேங்கறளயும் கடந்து அது தனித்துவிடும்.

2933. யதாட்டத்தில் மாம்பழம் கதாண்டி விழந்தக்கால்

நாட்டின் புைத்தில் நரிஅறழத் கதன்கேயும்
மூட்டிக் ககாடுத்த முதல்வறன முன்னிட்டுக்
காட்டிக் ககாடுத்தவர் றகவிட்ட வாயை.

கபாருள் : ோதறன கேய்யும்யபாது நிட்றட கூடாமல் கறலந்து

யபாகுமாயின், புைத்தில் கேன்று கிரிறய முதலியவற்றைச்
கேய்வதனால் என்ன பயறனப் கபற்றுவிட முடியும்? முதல்வறன
முன்னிறலயாகக் ககாண்டு நிட்றட கூடும் வறகயில் ஒருமுகப்படுத்தி
உபயதேம் கேய்து ககாடுத்தவர் ோதகர்க்கு மனஒருறமப்பாடு
அறமயாதயபாது என்ன கேய்வார்? (முதல்வறன-கதன்முகக் கடவுறள.
யதாட்டம்-தவச்ோறல. மாம்பழம்-நிஷ்றட. நரி-கிரிறய.)

2934. புலர்ந்தது யபாகதன்று புட்கள் ேிலம்பப்

புலர்ந்தது யபாகதன்று பூங்ககாடி புல்லிப்
புலம்பி னவயளாடும் யபாகம் நுகரும்
புலம்பனுக் ககன்றும் புலர்ந்தின்று யபாயத.

கபாருள் : ஒளி யதான்ைியது என்று ேிவதத்துவமாகிய பைறவகள் ஒலி

கேய்ய, அவ்கவாளி யதான்ைிய யபாது ேிற்ேத்தி ேிரேில் கபாருந்த ஒலி
எழுப்பிய அச்ேிற்ேத்தியபாடு ேீ வன் பரயபாகத்தில் திறளக்கும். ேீவனுக்கு
எப்யபாதும் ஒளியயாடு கூடியிருப்பதால் கபாழுது விடிவது என்ை ஒன்று
இல்றல.

2935. யதாணிஒன் றுண்டு துறையில் விடுவது

ஆணி மிதித்துநின்று ஐவர்யகால் ஊன்ைலும்
வாணிபம் கேய்வார் வழியிறட யாற்ைிறட
ஆணி கலங்கின் அதுஇது ஆயம.

கபாருள் : ேிதாகாயப் கபருகவளியாகிய துறையில் ேீவறனக் ககாண்டு

யேர்க்கப் பிரணவமாகிய யதாணி ஒன்று உள்ளது. பிரணவமாகிய
யதாணி யதான்ைாதவாறு பிரமனாதி ஐவரும் நிறல ககாள்ளுதலும்,
தன்றனக் ககாடுத்துச் ேிவத்றதக் ககாள்ளும் வாணிபம் கேய்யும் ேீவன்
ேிதாகாயப் கபருகவளிக்குச் கேல்லும் கநைியில் இறடப்பிரயதேத்தில்
யதகப்பற்ைாகிய ஆணி கழன்ைால் ேிவம் கபாருந்திச் ேீவன் ேிவமாகும்.

18. வமான சமாதி

(யமான ேமாதியாவது கமௌனத்தில் ஒடுங்கும் நிறல. அதாவது ேகே

நிட்றட. இது பிரணவ யயாகத்தால் அறடயப் கபறுவதாகும்.)

2936. நின்ைார் இருந்தார் கிடந்தார் எனல்இல்லாச்

கேன்ைார்தம் ேித்தயம யமான ேமாதியாம்
மன்யையும் அங்யக மறைகபாருள் ஒன்றுண்டு
கேன்ைாங் கறணந்தவர் யேர்கின்ை வாயை.

கபாருள் : பிரணவ யயாகத்தில் நிற்கிைார் இருக்கிைார் கிடக்கிைார்

என்பது இல்றல. நாதாந்த நிறலயில் ேித்தம் அடங்கி இருத்தயல
ஒடுக்க நிறலயாம். ேிரேின்யமல் ேிதாகாயப் கபருகவளியில் ேீவனது
அைிவுக்குப் புலப்படாமல் ேிவம் உள்ளது. நாதவழியய கேன்று
நாதாந்தத்றத அறடந்தவர் யேர்கின்ை வழி இதுவாகும்.

2937. காட்டும் குைியும் கடந்தஅக் காரணம்

ஏட்டின் புைத்தில் எழுதிறவத் கதன்பயன்
கூட்டும் குருநந்தி கூட்டிடி னல்லறத
யாட்டின் கழுத்தில் அதர்கிடந் தற்யை.

கபாருள் : காட்டுகின்ை குைிகறளயும் அறடயாளங்கறளயும் கடந்த

அந்த மூலப்கபாருளாகிய ேிவகபருமாறனப் பற்ைி நூலில் எழுதி
றவத்து என்ன பயன்? உண்றம ஞானத்றதக் கூட்டி றவக்கின்ை ஞான
குருவாகிய ேிவன் உணர்த்தினால் அல்லது ஆட்டின் கழுத்தில்
பயனற்றுத் கதாங்கும் ேறதப்பிடிப்புப் யபால ஏட்டின் படிப்புப்
பயனற்ைதாகும்.

2938. உணர்வுறட யார்கட்கு உலகமும் யதான்றும்

உணர்வுறட யார்கட்கு உறுதுயர் இல்றல
உணர்வுறட யார்கள் உணர்ந்தஅக் காலம்
உணர்வுறட யார்கள் உணர்ந்துகண் டாயர.

கபாருள் : ேிவ நிறனவில் கபாருந்திய உணர்வு உறடயார்களுக்கு

எல்லாவற்றையும் இருந்த இடத்திலிருந்யத அைியும் திைன் கபாருந்தும்.
அத்தறகயயார் எப்யபாதும் ேிவத்துடன் கதாடர்பு ககாண்டிருத்தலால்
அவர்கள் எதற்கும் கவறலப்படுவதில்றல. முன்னயம உணர்விறனத்
தன்பால் ககாண்ட குருவானவர் ேீடனுக்கு உணர்த்த அவன்
உணர்ந்தயபாது, உணர்றவப் கபற்ை ேீடர்கள் தம் சுய அனுபவத்தில்
ேிவத்றதக் காணும் யபறு கபற்ைனர். (உணர்வு உறடயார்-பதி, பசு-பாே
உணர்ச்ேி உறடயார்.)

2939. மைப்பது வாய்நின்ை மாயநன் நாடன்

பிைப்பிறன நீக்கிய யபரரு ளாளன்
ேிைப்புறட யான்திரு மங்றகயும் தானும்
உைக்கமில் யபாகத்து உைங்கிடுந் தாயன.

கபாருள் : தனது அைிவுக்கு உலகம் யதான்ைாதவாறு மிக நுட்பமாகச்

சூக்கும மண்டலத்தில் விளங்கிக் ககாண்டிருப்பவன் கமௌன யயாகி.
அவன் மீ ண்டும் பிைக்க யவண்டிய நியதிறயக் கடந்து பிைர்க்கு
அருள்புரியும் தன்றமயாளன். எல்லாச் ேிைப்பும் கபாருந்தியவன்.
ேிவேத்தியும் தானும் கபாருந்தி உலறக அைியாமலும் தன்றன
அைிந்தும் இருப்பவனாவன். (மைப்பது வாய்-மைப்பதுயவ கதாழிலாய்.
மாய நன்னாடன்-மாயா ேரீரத்றத உறடயவன். திருமங்றக-திருவருட்
ேக்தி. உைக்கமில்யபாகம்-ேிவயயாக ேமாதி. உைங்கிடும்-
அறமந்திருப்பான்.)

2940. துரியங்கள் மூன்றும் கடந்கதாளிர் யோதி

அரிய துரியம் அதன்மீ து மூன்ைாய்
விரிவு குவிவு விழுங்கி உமிழ்ந்யத
உறரஇல் அனுபூ திகத்தில்உள் ளாயன.

கபாருள் : ேீவ துரியம், பரதுரியம், ேிவதுரியம் ஆகிய

முத்துரியங்கறளயும் கடந்து விளங்கும் யோதியில், அருறமயான துரிய
நிறலக்கு யமலுள்ள மூன்று நிறலகளிலும் கபாருந்தி, விரிந்தும்
குவிந்தும் அனுபவித்தும் கடந்து வாயினால் கூை முடியாத அனுபவ
நிறலயில் இச்ோதகன் உள்ளான். விரிவு குவிவு-நிறனப்பு, மைப்பு.
விழுங்கி உமிழ்ந்து-ஒழித்து.)

2941. உருவிலி ஊன்இலி ஊனம்ஒன் ைில்லி

திருவிலி தீதிலி யதவர்க்கும் யதவன்
கபாருவிலி பூதப் பறடயுறட யாளி
மருவிலி வந்கதன் மனம்புகுந் தாயன.

கபாருள் : மாய காரியமான உருவம் இல்லாதவன். மாமிே உடல்

இல்லாதவன். ஒரு குறையும் இல்லாதவன். பராேத்திறயத் தன்
உடலாகக் ககாண்டவன். (திருஇல்லி) தீறம கேய்யும் எண்ணயம
இல்லாதவன். பிரமனாதி ஐவர்க்கும் தறலவன். ஒப்பு இல்லாதவன்.
பூதப்பறடறய உறடயவன். தான் எல்லாப் கபாருளுக்கும் ஆதாரமாய்
இருந்தும் தனக்கு ஓர் ஆதாரம் இல்லாதவன். இத்தறகய ேிவன் என்
மனத்றதயய இடமாகக் ககாண்டு அறமந்தான். திரு+வில்லி=யமரு
மறலறய வில்லாக உறடயவன் எனினுமாம்.

2942. கண்டைி வார் இல்றலக் க யத்தின் நந்திறய

எண்டிறே யயாரும் சூஇறைவன்சூஎன் யைத்துவர்
அண்டங் கடந்த அளவிலா ஆனந்தம்
கதாண்டர் முகந்த துறைஅைி யயாயம.

கபாருள் : எடுத்த உடம்பில் ேிவத்றதக் கண்டு வழிபடுவார் ஒருவரும்

இல்றல. ஆனால் எட்டுத் திக்கில் உள்ளவரும் ேிவன்
எல்லாரிடத்திலும் தங்கியுள்ளான் என்று ஏத்துகின்ைனர்.
இந்நிலவுலறகக் கடந்த எல்றலயற்ை ேிவானந்தத்றத, ோதகர்கள்
அனுபவித்து நிற்கும் முறைறமயிறன நாம் அைியவில்றல.

2943. தற்பர மல்லன் ேதாேிவன் ைானல்லன்

நிட்கள மல்லன் ேகள நிறலயல்லன்
அற்புத மாகி அனுபவக் காமம்யபால்
கற்பறன யின்ைிக் கலந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : முழுமுதற் ேிவகபருமான் தற்பரத் திருவுருவாம்

ஆண்டானும் அல்லன். அதன்யமலுள்ள அருயளானும் அல்லன்.
உருஉறுப்புக்கள் உறடயவனும் அல்லன். அறவ இல்லானும் அல்லன்.
இன்னவாறு உள்ளான் என்று எவராலும் கூை ஒண்ணாதகதாரு
வியத்தகு நிறலயனாகவுள்ளவன் அவன். கருத்து ஒத்த காதலர் மருவி
நுகர்ந்த அக்காம இன்பம்யபால் அவன் நிறலயும் அவன் திருவடி
இன்பமும் நுகர்வாம், நுண்ணுணர்வால் உணர்வனவாகும். கநாடிப்பாம்
கருவியுணர்வான் உணர வாரா என்க. அதனால் கபாய்கயனப் புகலும்
கற்பறனயன்று; கமய்கயனக் காணுமாறு கலந்து நின்ைிருளினன்.

2944. முகத்தினிற் கண்ககாண்டு காண்கின்ை மூடர்காள்

அகத்தினிற் கண்ககாண்டு காண்பயத ஆனந்தம்
மகட்குத்தன் தாய்தன் மணாளயனா டாடிய
சுகத்திறனச் கோல்கலனில் கோல்லுமா கைங்ஙயங.

கபாருள் : முகத்திலுள்ள கண்களால் புைப்கபாருறளக் கண்டு

மகிழ்கின்ை மூடர்கயள! அைிவுக் கண்ககாண்டு அகவுணர்றவக்
காண்பயத உண்றமயான ேிவானந்தமாகும். ஒத்த உறுப்பும் நலனும்
உறடய மகளுக்குத் தாயானவள் தன் கணவயனாடு கபற்ை இன்பத்றத
வாயினால் கோல்ல யவண்டுகமன்று மகள் விரும்பினால் தாய்
எவ்வாறு கோல்ல முடியும்? முடியாது.

2945. அப்பினில் உப்கபன அத்தன் அறணந்திட்டுச்

கேப்பு பராபரம் யேரபர மும்விட்டுக்
கப்புறு கோற்பதம் மாளக் கலந்தறம
எப்படி அப்படி என்னும்அவ் வாயை.

கபாருள் : நீரினில் கலந்த உப்பு, நீராய் இருப்பது யபான்று அத்தனாகிய

ேிவன் ஆன்மாறவப் கபாருந்தி, ஆன்மா பரமாகவும் ேிவன்
பராபரமாகவும் இருந்தாலும் இருகபாருளாக இல்லாமல் தத்துவமேி
என்ை மகாவாக்கியத்தில் மூன்ைாவது பதமான அேி பதம் அழிய தத்
ஆகிய ேிவம், துவம் ஆகிய ஆன்மாறவ மூடிக்ககாண்டு தன்றனப்
யபாலயவ ஆன்மாறவத் தகுதியுறடயதாய் கேய்யும்.

2946. கண்டார்க் கழகிது காஞ்ேிரத் தின்பழம்

தின்ைார்க் கைியலாம் அப்பழத் தின்சுறவ
கபண்டான் நிரம்பி மடவிய ளானால்
ககாண்டான் அைிவன் குணம்பல தாயன.

கபாருள் : பார்ப்பவர்களுக்கு எட்டிப்பழம் யபால உலகம் மிகவும்

கவர்ச்ேியுறடயது. ஆனால் அப்பழம் தின்ை பின்னர்க் கேப்றபத்
தருவது யபால உலக வாழ்வும் அனுபவித்த பின்னர்க் கேப்பிறனத்
தரும் என்பது புலனாகும். கபண்ணாகியவள் பக்குவம் அறடந்து
மடந்றதயாவது யபாலச் ேீவன் உலக அனுபவத்தில் கேப்புத் யதான்ைிப்
பக்குவம் அறடந்தயபாது ேிவன் ேீவனிடத்தில் விளங்கி நிற்கச் ேீவனும்
ேிவயபாகத்தில் இன்பம் கபறும்.

2947. நந்தி யிருந்தான் நடுவுத் கதருவியல

ேந்தி ேமாதிகள் தாயம ஒழிந்தன
உந்தியி னுள்யள உதித்கதழும் யோதிறயப்
புந்தி னாயல புணர்ந்துககாண் யடயன.

கபாருள் : திருவருள் நிறனவால் ேிவகுரு அருளால் அகத்தவப்

பயிற்ேியால் உள்ளத்தின் நடுவில் நந்தி எழுந்தருளியிருந்தனன். தாலி
கட்டி முடிந்தபின் மணச் ேடங்குப் கபாருள்கள் தாயம கழிவன யபான்று
நந்தி எழுந்தருளினறமயால் ேந்தி ேமாதிகள் தாயம அகன்ைன. யமல்
வயிைாகிய மணிபூரகத்தினிடத்துத் யதான்ைி மிக்கு எழும் திருவருள்
யபகராளிப் பிழம்பாகிய ேிவகபருமாறன உள்ளத்தினால் தள்ளரிய
அடிறமயாய்ப் புணர்ந்து ககாண்யடன். (உள்ளத்தின் நடு-ேித்தத்தின்
மத்தி. புந்தி-உள்ளம். ேந்தி+ேமாதி-யயாகமும் ேமாதியும்.

2948. விதறு படாவண்ணம் யவைிருந் தாயந்து

பதறு படாயத பழமறை பார்த்துக்
கதைிய பாறழக் கடந்தந்தக் கற்பறன
உதைிய பாழில் ஒடுங்குகின் யையன.

கபாருள் : ஞான ோதறனயில் யோர்வு அறடயாமல் தத்துவங்களுக்கு

யவைாகச் ேிவத்றத நிறனந்து நடுக்கம் ஏதுமின்ைி நாத ேம்மியம்
கேய்து ஓட்கடடுக்கின்ை மாறயறய விட்டு நீங்கி அந்தக் கற்பறன
கடந்த யோதியான ேிவத்தில் கபாருந்தியனன் (விதறு-யோர்வு.)

2949. வாடா மலர்புறண யேவடி வானவர்

கூடார் அைகநைி நாகடாறும் இன்புைச்
யேடார் கமலச் கேழுஞ்சுட ருட்கேன்று
நாடா அமுதுை நாடார் அமுதயம.

கபாருள் : ேிவனது கேம்றமயான திருவடிகறளத் யதவர்கள்

கபாருந்தார். தருமகநைி நாள்யதாறும் தறழக்க கபருறம கபாருந்திய
அக்கினி மண்டலத்தில் கேன்று அமுதம் விறளயுமாறு நாடார். அவ்
அமுதத்றதப் கபை அவர் விரும்புவதும் இல்றல. யதவர்கள் அைகநைி
இன்பத்றத நாடி அமுதத்றத விரும்பமாட்டார்.

2950. அதுக்ககன் ைிருவர் அமர்ந்தகோற் யகட்டும்

கபாதுக்ககனக் காமம் புலப்படு மாயபால்
ேதுக்ககன்று யவறு ேறமந்தாரக் காணின்
மதுக்ககான்றைத் தாரான் வளந்தரும் அன்யை.

கபாருள் : அக்காம இன்பத்திற்கு என்று இருக்கும் காதலர், ஒருவர்

யபச்றே மற்ைவர் யகட்டதும், விறரவாகக் காமம் யதான்றுமாறு யபால
அந்தக்கரண விருத்திறயக் கடந்து நிற்கும் குருறவக் கண்டதும் யதன்
பிலிற்றும் ககான்றை மாறலறயப் யபான்ை மஞ்ேள் ஒளியில் ேிவமும்
வந்து இன்பம் தருவான்.

2951. தானும் அழிந்து தனமும் அழிந்து

ஊனும் அழிந்து உயிரும் அழிந்துடன்
வானும் அழிந்து மனமும் அழிந்தபின்
நானும் அழிந்தறம நானைி யயயன.
கபாருள் : ேிவோட்ோத் காரத்தில் உடல் பற்று அகன்று கபாருள் பற்று
நீங்கி மாமிே உடலின் யவட்றகயும் ககட்டு, உயிர்ப்பற்றும் விட்டு
உடயன ஆகாய மயமான சூக்கும யதகப் பற்றும் விட்டு, புைத்யத
கேல்லும் மனமும் ககட்டு பிைகு என்னுறடய இச்றே என்பதும்
ககட்டது எவ்வாறு என்பறத நான் அைியயன்.

2952. இருளும் கவளியும் இரண்றடயும் மாற்ைிப்

கபாருளிற் கபாருளாய்ப் கபாருந்தஉள் ளாகி
அருளால் அழிந்திடும் அத்தன் அடிக்யக
உருளாத கல்மனம் உற்றுநின் யையன.

கபாருள் : இருள் மயமான தத்துவங்கறள யநாக்காமலும் ஒளிமயமான

ேிவத்றதச் சுட்டி அைியாமலும் ேிவத்யதாடு அறணந்த ேீவனாய்
யவறுபாடற்றுப் கபாருந்த அருளால் தன் நிறல ககடும். அப்யபாது
அத்தனாகிய ேிவத்தின் திருவடிக்குச் கேன்று பிைழாத கல்யபால மனம்
கபாருந்துமாறு நின்யைன்.

2953. ஒன்ைிநின் றுள்யள உணர்ந்யதன் பராபரம்

ஒன்ைிநின் றுள்யள உணர்ந்யதன் ேிவகதி
ஒன்ைிநின் றுள்யள உணர்ந்யதன் உணர்விறன
ஒன்ைிநின் யைபல ஊழிகண் யடயன.

கபாருள் : திருவருள் நிறனவால் உள்ளம் ஒருங்கி உன்னியனன்.

உன்னலும், பராபரமாகிய கபரும் கபாருறளயுணர்ந்யதன். அதுயபான்று
ேிவகதியிறனயும் உணர்ந்யதன். அதுயபான்று திருவடியுணர்விறனயும்
உணர்ந்யதன். அது யபான்று பல ஊழிகறளயும் கண்டுணர்ந்யதன்.
(ஒன்ைி நின்று-ஒருமுகப்பட்டு. உணர்விறன-தத்துவ அைிறவ. பலவூழி-
பல யுகங்கள்.)

19. வவரயுவர மாட்சி

(வறர-எல்றல, உறர-யதய்வு, மாட்ேி-கபருறம. வறரயுறர

மாட்ேியாவது எல்றலயற்ை கபருறம. ஆன்மா தன்றன உணர்ந்து
ேிவயனாடு கபாருந்தியிருப்பயத எல்றலயற்ை கபருறமயாம்.)

2954. தான்வறர வற்ைபின் ஆறர வறரவது

தான்அவன் ஆனபின் ஆறர நிறனவது
காமறன கவன்ைகண் ஆறர உகப்பது
தூகமாழி வாேகம் கோல்லுமின் நீயர.
கபாருள் : ஆன்மா ேீவ எல்றலறயக் கடந்து பரஸ்துவாகிய ேிவமான
பிைகு யாருடன் யேர்வது? அவ்வாறு அகண்டமாகிய அந்நிறலயில்
யாறரப்பற்ைி நிறனப்பது? கவர்ச்ேிகரமான பிரகிருதியின் இச்றேறய
கவன்ைவர்க்கு யவறு இப்பிரகிருதியில் என்ன கவர்ச்ேி இருக்க
முடியும்? நீங்கயள உங்கள் அைிவில் யதர்ந்து கோல்லுங்கள். (காமறன-
மாதர் யபாகத்றத எனினும் ஆம். கவன்ை கண்-கவற்ைி கண்ட
அைிவினால்.)

2955. உறரயற்ை கதான்றை உறரகேயும் ஊமர்காள்

கறரயற்ை கதான்றைக் கறரகாண லாகுயமா
திறரயற்ை நீர்யபாலச் ேிந்றதகதளி வார்க்குப்
புறரயற் ைிருந்தான் புரிேறட யயாயன.

கபாருள் : வாக்கினால் கூைமுடியாத அகண்ட ேிவத்றத அளவுபடுத்திக்

கூைமுயலும் உண்றம அைியாதவர்கயள! அகண்டமாகிய கபாருறள
இவ்வண்ணம் இவ்வுருவம் இப்பண்பு என்று வறரயறுத்துக் கூை
முடியுயமா? ஆனால் அறல ஓய்ந்த ஆழ்ந்த கடல்யபான்ை கதளிந்த
ேிந்தறனயுறடயார்க்கு ஒளிக்கிரணங்கறளயுறடய ேிவகபருமான்
மறைவின்ைி விளங்குகின்ைான்.

2956. மனமாறய மாறயஇம் மாறய மயக்க

மனமாறய தான்மாய மற்கைான்றும் இல்றல
பிறனமாய்வ தில்றல பிதற்ைவும் யவண்டா
தறனஆய்ந் திருப்பது தத்துவந் தாயன.

கபாருள் : மயனா ேங்கற்பயம மாறயயாகும். இச்ேங்கற்பயம

மயக்கத்றதத் தரும். மனத்தால் ேிருஷ்டிக்கப்பட்ட ேங்கற்பம்
ககடுவறதத் தவிர யவறு ஒன்றும் இல்றல. இதற்குயமல் ககடுவதற்கு
ஒன்றும் இல்றல. வணாகப்
ீ யபேிக் காலத்றதக் கழிக்க யவண்டாம்.
ஆன்மா தன் உண்றமச் கோரூபத்றத ஆராய்ந்து அடங்கியிருப்பயத
யமன்றமயாம். (பிறன-பின்றன-அதற்கு யமல்.)

20. அவணந்வதார் தன்வம

(அஃதாவது யமானத்தில் கபாருந்தியவர் இயல்பு என்பதாம்.)

2957. மலமில்றலமாேில்றல மானாபி மானம்

குலமில்றல ககாள்ளும் குணங்களு மில்றல
நலமில்றல நந்திறய ஞானத்தி னாயல
பலம்மன்னி அன்பில் பதித்துறவப் பார்க்யக.
கபாருள் : ேிவகுரு நாதறன ஞானத்தினால் உறுதியுடன் கபாருந்தி,
தங்கள் அன்பினுள் அறணத்துக் ககாள்யவார்க்கு, ேீவர்கறளப் பந்தித்து
இருக்கும் மலம் இல்றல. அவற்ைால் வரும் குற்ைம் இல்றல.
உயிர்ப்பற்றும் கபாருட்பற்றும் இனப்பற்றும் கிறடயா. தாமத இராேத
ோத்துவிக குணங்களும் இல்றல. ஆதலால் சுயநலமும் இல்றலயாம்.

2958. ஒழிந்யதன் பிைவி உைகவனும் பாேம்

கழிந்யதன் கடவுளும் நானும்ஒன் ைாயனன்
அழிந்தாங் கினிவரும் ஆக்கமும் யவண்டன்
கேழுஞ்ோர் புறடய ேிவறனக்கண் யடயன.

கபாருள் : நன்றமயய தரும் ேிவறனக் கண்யடன். அதனால் பிைப்பு

நீங்கப் கபற்யைன். உைவாகிய பாேங்கறள அகற்ைி நின்யைன்.
ேிவத்துடன் ேிவ யபாதம் அற்றுப் கபாருந்தி நின்யைன். ேிவத்துடன்
கபாருந்தினறமயால் இைந்த பின் இனி மீ ளவும் பிைத்தறல
விரும்யபன்.

2959. ஆறலக் கரும்பும் அமுதும் அக் காரமும்

யோறலத்தண் ணரும்
ீ உறடத்கதங்கள் நாட்டிறடப்
பீலிக்கண் ணன்ன வடிவுகேய் வாகளாரு
யகாலப்கபண் ணாட்குக் குறைகயான்று மில்றல.

கபாருள் : ஆறலயில் பிழியப்கபற்ை கருப்பஞ்ோறும் பாலும்

கவல்லமும் யோறலயிலுள்ள கபாய்றக நீரும் யபான்ை இனிறமயான
ேிவானந்தம் எங்கள் ேிவபூமியில் உள்ளதாம். மயில் யதாறக யபான்ை
ஒளியிறன நல்கிக் ககாண்டிருக்கின்ைவளாகிய ஒப்பற்ை
அழகிறனயுறடய பராேக்தியால், அந்நாட்டிறட உள்யளார்க்கு ஒரு
குறைவும் இல்றல.

2960. ஆராலும் என்றன அமட்டஒண் ணாதினிச்

ேீரார் பிரன்வந்கதன் ேிந்றத புகுந்தனன்
ேீராடி அங்யக திரிவதல் லா(து)இனி
யார்பாடுஞ் ோரா அைிவைிந் யதயன.

கபாருள் : எல்லாத் தத்துவங்கறளயும் கடந்து விளங்கும் ேிைப்புமிக்க

ேிவம் வந்து என் ேிந்றதயில் வந்து இடங்ககாண்டனன். ஆதலால்
இனியமல் எந்தத் தத்துவத்தாலும் என்றனப் பந்தப்படுத்த முடியாது.
அந்தச் ேிவபூமியில் கபாருந்தியிருப்பது அல்லால் பிை தத்துவங்கயளாடு
கூடி அைிய யவண்டுவது ஒன்றும் இல்றல.
2961. பிரிந்யதன் பிரமன் பிணித்தயதார் பாேம்
கதரிந்யதன் ேிவகதி கேல்லும் நிறலறய
அரிந்யதன் விறனறய அயில்மன வாளால்
முரிந்யதன் புரத்திறன முந்துகின் யையன.

கபாருள் : பிரமனால் அறமக்கப் கபற்ை பிைவிக்கட்டினின்றும் பிரிந்து

விட்யடன். ேிவகதிறய அறடயும் கநைிறய நான் அைிந்து ககாண்யடன்.
என்னுறடய பறழய விறனகறளக் கூர்றமயான மனமாகிய
வாளினால் யவறுபடுத்தியனன். (என்னுறடய ஸ்தூல சூக்கும யதகமான
புரங்கறளக் ககடுத்து இலட்ேியத்றத யநாக்கி முன்யனறுகின்யைன்.
(புரத்திறன-உடம்பிறன.)

2962. ஒன்றுகண் டீர்உல குக்ககாரு கதய்வமும்

ஒன்றுகண்டீர்உல குக்குயி ராவதும்
நன்றுகண் டீர்இன் னமச்ேிவா யப்பழம்
தின்றுகண் யடற்கிது தித்தித்த வாயை.

கபாருள் : உலக இயக்கத்துக்குப் யபகராளிப் பிழம்பான ஒரு கதய்வம்

உள்ளது என்பறத அைிந்தீர். அஃது உலகத்றத உயிர் யபான்று இருந்து
இயக்குவதாகும் என்பறதயும் அைிந்தீர். இனி நமச்ேிவாய என்ை
ேிவக்கனி உயிர் வருக்கத்துக்கு நன்றம தருவது என்பறத அைிந்தீர்.
அதனால் இச்சுறவயுள்ள கனிறய உண்ட எனக்கு அதன் இனிப்புத்
தன்றம நன்ைாக விளங்கியது.

2963. ேந்திரன் பாம்கபாடுஞ் சூடும் ேடாதரன்

வந்கதன்றன ஆண்ட மணிவிளக் கானவன்
அந்தமும் ஆதியும் இல்லா அரும்கபாருள்
ேிந்றதயின் யமவித் தியக்கறுத் தாயன.

கபாருள் : ஒளியாகிய ேந்திரறனயும் அதன் பறகயாகிய பாம்றபயும்

ஒரு யேரத் தரித்துள்ள ேடாதரனாகிய ேிவகபருமான் வந்து என்றன
ஆட்ககாண்ட சுயஞ்யோதிப் கபாருளாவான். அவ்வாறு முடிவும்
முதலும் இல்லாத அருறமயான கமய்ப்கபாருள் என்னுறடய
ேிந்றதயில் கபாருந்தி என் மயக்கத்றதப் யபாக்கியருளினான்.

2964. பண்கடங்கள் ஈேன் கநடுமால் பிரமறநக்

கண்டங் கிருக்கும் கருக்கும் கருத்தைி வார்இல்றல
விண்டங்யக யதான்ைி கவறுமன மாடியின்
துண்டங் கிருந்தயதார் தூைது வாயம.
கபாருள் : பழறமயான எங்கள் ேிவம் விஷ்ணுறவயும் பிரமறனயும்
பறடத்து அவர்களுடன் விளங்கியிருக்கும் தத்துவ உண்றமறய
ஆராய்ந்து அைிபவர் ஒருவரும் இல்றல. ஆனால் பிரம
விஷ்ணுக்களின் காரியமாகிய யதகதர்மத்றதக் கடந்து யமற்கேன்று
எண்ணமற்ை நிறலறய அறடந்தால், பிரணவ கோரூபமான ேிவன்
ேீவர்கறள ஆேனமாகக் ககாண்டு விளங்குவான். (கண்டு-பறடத்து,
விண்டு-ேிவானந்தம்.)

2965. அன்றனயும் அத்தனும் அன்புற்ை தல்லது

அன்றனயும் அத்தனும் ஆர்அைி வார்என்றன?
அன்றனயும்அத்தனும் யானும் உடன் இருந்து
அன்றனயும் அத்தனும் யான்புரந் யதயன.

கபாருள் : தாயும் தந்றதயுமாகவுள்ள இறைவன் என்னிடம்

அன்புகாட்டிப் பாதுகாக்கா விட்டால் கபற்கைடுத்த தாயும் தந்றதயும்
என்றன அைிந்து எவ்வாறு பாதுகாக்க முடியும்? ஆதலின் தாய்
தந்றதயயராடு நானும் உடனாக இருந்து ேத்தி ேிவத்தினிடம் அன்பு
பூண்டு யபாற்ைி நின்யைன். இதுயவ ேமாதி என்னும் மயலறும் கேயலறு
நிறல.

2966. ககாண்ட சுழியும் குலவறர உச்ேியும்

அண்டரும் அண்டத் தறலவரும் ஆதியும்
எண்டிறே யயாரும்வந் கதன்றகத் தலத்துயள
உண்டனர் நான்இனஇ உய்ந்கதாழிந் யதயன.

கபாருள் : ேிவோட்ோத் காரத்தில் இருக்கும் என்னிடம் பூமிறயத்

தன்னுள் அடக்கியிருக்கும் கடலும் பூமிறய விட உயர்ந்து விளங்கும்
மறலயின் ேிகரமும் ஆகாயவாேிகளும் ஆகாய மண்டல அதிபர்களான
பரமன், விஷ்ணு, உருத்திரன் முதலியயாரும் ஆதிேத்தியும் எட்டுத்
திக்கில் உள்யளாரும் நான் இடும் பணிறயக் யகட்டு நின்ைனர். நான்
இப்யபாது அவர் எல்லாரினும் யமலாகக் கடந்து நின்யைன். (உரிறம-
மறனவி, சுழி-கடல், உண்டனர்-வேப்பட்டனர்.)

2967. தாயன திறேயயாடு யதவருமாய் நிற்கும்

தாயன வடவறர ஆதியுமாய் நிற்கும்
தாயன உடலுயிர் தத்துவமாய் நிற்கும்
தாயன உலகில் தறலவனும் ஆயம.

கபாருள் : ேிவபிரான் கலப்பினால் பத்துத் திறேயும் பற்றுறடத்

யதவருமாய்த் தானாகயவ நிற்பான். அதுயபால் உடலாய் உயிராய்
ஏறனய தத்துவங்களுமாய் நிற்பான். அதுயபால கடலும் மறலயும்
முதலாகிய எல்லாப் கபாருள்களுமாய் நிற்பான். கபாருள் தன்றமயால்
அச்ேிவகபருமான் இறவ அறனத்திற்கும் முதல்வனுமாய் நிற்பான்.
இப்பாடலுக்குப் பாடயபதமும் உள்ளது.

2968. நமன்வருன் ஞானவாள் ககாண்யட எைிவன்

ேிவன்வரின் நான்உடன் யபாவது திண்ணம்
பவம்வரும் வல்விறன பண்யட அறுத்யதன்
தவம்வரும் ேிந்றதக்குத் தான்எதி ராயம.

கபாருள் : உடல் பற்று நீங்கிய ஆகாய மயன் என்ை உணர்வு வந்த

யபாது மரணம் வந்தால் நான் அஞ்ேமாட்யடன். அவ்விதம் ஆகாய
ேம்மியம் கேய்யும்யபாது யபகராளிப் பிழம்பான ேிவன் வந்து
கபாருந்துமாகில் நான் எங்கும் நிறை கபாருளாய் நிற்பது உறுதியாகும்.
பிைப்பிறனத் தரும் பறழய விறனகறள முன்யப அறுத்து விட்யடன்.
தவத்தால் அறடயப்கபறும் ேிந்றதக்கு அஞ்ஞானமாகிய இருளா வந்து
எதிர் நிற்க முடியும்?

2969. ேித்தம் ேிவமாய் மலம்மூன்றும் கேற்ைவர்

சுத்த ேிவமாவர் யதாயார் மலபந்தம்
கத்தும் ேிலுகும் கலகமும் றககாணார்
ேத்தம் பரவிந்து தானாம்என் கைண்ணியய.

கபாருள் : எண்ணம் ேிவமாய் ஆனவம் கன்மம் மாறயயாகிய

மும்முலங்கறளயும் கவன்ைவர், பரிசுத்தமான ேிவத்தின் ஆற்ைறலப்
கபற்று விளங்குவர் ஆவர். அவர்கள் பந்தப்படுத்தும் மலத்தில்
கட்டுண்ணாது விளங்குவர். அந்த ஞானிகள் ேத்தம் எல்லாம் சூக்கும
வாக்கு என்று உணர்ந்திருப்பார். ஆதலின் றவகரி வாக்காலாகிய
வாதமும் பூேலும் பிதற்ைலும் கேய்யார். (பரவிந்து-நாதவிந்துகறளப்
பயக்கும் மா மாறய.)

2970. நிறனப்பும் மைப்பும் இலாதவர் கநஞ்ேம்

விறனப்பற் ைறுக்கும் விமலன் இருக்கும்
விறனப்பற் ைறுக்கும் விமலறனத் யதடி
நிறனக்கப் கபைில்அவன் நீளியன் ஆயம.

கபாருள் : நிறனத்தலும் மைத்தலும் இன்ைி இறடவிடாது எண்ணி

இருப்பவரது மனத்தில், விறனக்கூட்டங்கறள அழித்துப் கபாடிபடச்
கேய்யும் விமலனாகிய ேிவன் விளங்குவான். ஆனால் விறனகறளக்
கடியும் ேிவகபருமாறனக் குைித்து நாடி எண்ணினால், அப்கபருமான்
நம்றமவிட்டு அகன்ைவன் ஆவான்.

2971. ேிவகபரு மாகனன்று நானறழத் யதத்தத்

தவகபரு மாகனன்று தான்வந்து நின்ைான்
அவகபரு மான்சூ என்றன ஆளுறட நாதன்
பவகபரு மாறனப் பணிந்துநின் யையன.

கபாருள் : எங்கும் நீக்கமை நிறைந்துள்ள தறலவறன ேிவ கபருமாயன

என்று நான் அறழத்து வழிபட, தவத்தில் விளங்கும் கபருமானாகிய
அவனும் இயதா இருக்கின்யைன் என்று என்னிடம் வந்து விளங்கினான்.
பற்றுக்கறளக் ககாடுக்கும் தறலவனாயும் பின்னர் அவற்றை
நீக்குபவனாயும் உள்ள, நித்தியப் கபாருளான தறலவறன வணங்கி
என் பிைவிறயக் கடந்து நின்யைன்.

2972. பணிந்துநின் யைன்பர மாதி பதிறயத்

துணிந்துநின் யைன்இனி மற்கைான்றும் யவண்டன்
அணிந்துநின் யைன்உடல் ஆதிப் பிராறனத்
தணிந்துநின் யைன்ேிவன் தன்றமகண் யடயன.

கபாருள் : யமன்றமமிக்க ஆதியான தறலவறன நான் வணங்கி

நின்யைன். அவயன பரம்கபாருள் என்று கதளிந்யதன். இனி
அவயனயன்ைி யமலான கதய்வம் ஒன்று உண்டு என்று
நிறனக்கமாட்யடன். என் உடலில் இடம் ககாண்ட ஆதியாகிய ேிவறன
நான் கபாருந்தி நின்யைன். என் ேிவயபாகத்றத விட்டு அவயனாடு
கபாருந்தி அடங்கி நின்ையபாது அவனது அகண்ட வியாபகத்றத
அைிந்யதன்.

2973. என்கநஞ்ேம் ஈேன் இறணயடி தான்யேர்ந்து

முன்னஞ்கேய் யதத்த முழுதும் பிைப்பறும்
தன்கனஞ்ேம் இல்லாத் தறலவன் தறலவிதி
பின்னஞ்கேய்து என்றனபக் பிணக்கறுத் தாயன.

கபாருள் : என்னுறடய மனமண்டலத்தில் ேிவன் உள்ளான் என்று

உணர்ந்து அவன் திருவடிறயப் கபாருந்தி முன்னிட்டு விளங்குமாறு
வழிபடப் பிைவியும் அதற்குரிய காரணமும் ககடும். தனக்ககன ஒரு
மனம் இல்லாத தறலவன் பிரம லிபிறயக் ககடுத்து நான்
தத்துவங்கயளாடு யபாராடும் நிறலறயக் ககடுத்தருளினான்.

2974. பிணக்கறுத் தான்பிணி மூப்பறுத் கதண்ணும்

கணக்கறுத் தாண்டனன் காண்நந்தி என்றனப்
பிணக்கறுத் கதன்னுடன் முன்வந்த துன்பம்
வணக்கலுற் யைன்ேிவம் வந்தது தாயன.

கபாருள் : அடியயறன நந்தியாகிய ேிவகபருமான் உலகியற்

பிணக்குகளினின்றும் விடுவித்தான். மூப்பிறன அகற்ைினான். வாழ்நாட்
கணக்றக எண்ணி ஆண்டு முடிந்தது மாண்டு மடிய யவண்டும்
என்னும் உலயகார் கோல்லும் கணக்கிறனயும் அறுத்து ஆண்டு
ககாண்டனன். அதனால் அடியயன் முன் வந்து யதான்றும்
துன்பங்கறள அகப்புைக் கலன்களாகிய எண்ணம் எழுச்ேி, இறுப்பு,
என்னும் கருவிகளின் தன்றமகள் எனக் கண்டு ககடுத்கதாழிந்யதன்.
ஒழியயவ முழுமுதற் ேிவகபருமான் கவளிப்பட்டுத் திருவருள்
புரிந்தனன்.

2975. ேிவன்வந்து யதவர் குழாமுடன் கூடப்

பவம்வந் திடநின்ை பாேம் அறுத்திட்டு
அவன்எந்றத ஆண்டருள் ஆதிப் கபருமான்
அவன்வந்கதன் உள்யள அகப்பட்ட வாயை.

கபாருள் : விழுமிய முழுமுதற் ேிவகபருமான் யபரருளால் நந்தி

முதலிய யதவர் குழாத்துடன் எழுந்தருளி வந்தனன்; வந்து
அடியயனுக்குப் பிைப்பு இைப்புகறளத் தந்து யபராப்கபரும் துன்பந்தரும்
ேிற்ைைிவு சுட்டைிவுகளாகிய உயிர்றம, உறடறம என்னும் பசு பாேத்
தன்றமகறள அறுத்தருளினன். அவயன அடியயறனப் பழுதின்ைி
எழுறமயும் புரக்கும் எந்றதயாவன். அடியயறன ஆண்டுககாண்டருளிய
ஆதிப்கபருமானும் அவயன அவன் தன்னருளால் அடியயன் உள்ளத்துள்
வந்துற்ைனன்.

2976. கரும்பும்கேந் யதனும் கலந்தயதார் காயத்தில்

அரும்பும் அக் கந்தமும் ஆகிய ஆனந்தம்
விரும்பியய உள்ளம் கவளியுைக் கண்டபின்
கரும்பும்முன் றகத்தது யதனும் புளித்தயத.

கபாருள் : கரும்பாகிய உண்டலும் யதனாகிய உைங்கலும் மாைி மாைி

வந்து ககாண்டிருக்கும் ேரக்கு நிறை காயப்றபயாகிய இவ்வுடம்பகத்து
முறையும் கிழங்கும் யபான்று, யதான்றுதலும் நிறலத்தலும்
யபான்றுள்ள நிறலயிலாச் ேிற்ைின்பத்திறன உள்ளம் விரும்பி
நுகர்ந்தது. அவ்வுள்ளம் அவ் இன்பங்கள் நிறலயா என அருளால்
கவளிப்படக்கண்டது. கண்டதும் கரும்பாகிய உண்டலினும் யதனாகிய
உைங்கலினும் உள்ளம் கேல்லவில்றல. உள்ளம் வலிய ஆண்டு
ககாண்ட வள்ளலிடயம ஓவாது கேல்லுகின்ைது.
2977. உள்ளம் ேரியாதி ஒட்டியய மீ ட்கடன்பால்
வள்ளல் அருத்தியய றவத்த வளம்பாடிச்
கேய்வன எல்லாம் ேிவமாகக் காண்டலால்
றகவளமின்ைிக் கருக்கடந் யதயன.

கபாருள் : பண்றடய பிைவிகளில் ேரிறய முதலிய கநைிகளில்

யேர்த்து, அந்கநைிகளினின்றும் மீ ட்டு, என்னிடம் வள்ளலான ேிவன்
கருறண காட்டி அன்பு கேய்த திைத்திறனப் பாடி, நான் கேய்கின்ை
எல்லாம் ேிவன் என்னிடமிருந்து கேய்விக்கிைான் என்று உணர்வதால்
யமல் உண்டாகும் விறனயின்ைிப் பிைவிறயக் கடந்யதன்.

2978. மீ ண்டார் கமலத்துள் அங்கி மிகச்கேன்று

தூண்டா விளக்கின் தகளிகநய் யோர்தலும்
பூண்டாள் ஒருத்தி புவனசூ டாமணி
மாண்டான் ஒருவன்றக வந்தது தாயன.

கபாருள் : உலக நிறலயிலிருந்து மீ ண்டவரது மூலாதாரத்திலுள்ள

அக்கினி கபாங்கி எழ, ேகஸ்ரதளமாகிய விளக்கினில் உணர்வாகிய கநய்
யேர்ந்ததும், ோந்தி விருத்தி கபருகிப் புவனங்களுக்ககல்லாம்
தறலவியான பராேத்தி வந்து கபாருந்தினாள். ேீவ யபாதம் ககட்டுச்
ேிவானுபவம் கிட்டியது. (தூண்டா விளக்கு-ேீவன். தகளி-உள்ளம்.)

2979. ஆயை அருவி அகங்குளம் ஒன்றுண்டு

நூயை ேிவகதி நுண்ணிது வண்ணமும்
கூயை குவிமுறல ககாம்பறன யாகளாடும்
யவயை யிருக்கும் விழுப்கபாருள் தாயன.

கபாருள் : அகத்தின்கண் அமுதப் கபருக்காகிய ேிற்ைாறு ஒன்றுண்டு.

அவ்ஆறு அருளால் யபாய் நிறையும் கநஞ்ேம் குளமும் ஒன்றுண்டு.
அங்குத் திகழ்வது அளவிடப்படாத ேிவநிறல ஆகும். அதன் இயல்பும்
நனிமிகு அண்றமயாகும். அங்குக் குவிந்த முறலயிறனயுறடய அருள்
அன்றனறய ஒரு கூைாகக் ககாண்டு ேிைப்பாக வற்ைிருப்பவன்
ீ
ேிவகபருமான். அவயன தவலில் விழுப்கபாருளாவன். (தவலில்-ககடுத்ல்
இல்லாத.)

2980. அன்புள் ளுருகி அழுவன் அரற்றுவன்

என்பும் உருக இராப்பகல் ஏத்துவன்
என்கபான் மணிறய இறைவறன ஈேறனத்
தின்பன் கடிப்பன் திருத்துவன் நாயன.
கபாருள் : அன்பினால் இறைவன் கேய்த உதவிறய நிறனந்து உருகி
அழுயவன். அவனது யதாத்திரத்றதப் பாடுயவன். என்னுறடய எலும்பு
றநந்துருக இரவு பகல் என்ை யவறுபாடின்ைி இறைவனும் ஈேனுமாகிய
கபருமாறன என்னிடம் கபாருந்துமாறு ஞான ோதறன கேய்து எனக்கு
உரியவன் ஆக்கிக் ககாள்யவன். (தான்-அறே.)

2981. மனம்வி ரிந்து குவிந்தது மாதவம்

மனம்வி ரிந்து குவிந்தது வாயு
மனம்வி ரிந்து குவிந்தது மன்னுயிர்
மனம்வி ரிந்துறர மாண்டது முத்தியய.

கபாருள் : மனம் உலக முகமாக விரிந்து துன்புற்ை அடங்கயல

உண்றமயான தவமாகும். அவ்விதம் மனம் விரிந்து அடங்கப்
கபற்ைவர்க்குப் பிராணன் அடங்கிக் கும்பகம் அறமயும். நிறலகபற்ை
உயிரின் இடமாக விரிந்த மனம் ஒடுங்கி நின்ைது. அப்யபாது யபச்ேற்ை
யபரானந்த முத்தி கிட்டும்.

21. வதாத்திரம்

(இறைவறனப் புகழ்ந்து பாடுதல் யதாத்திரமாகும். இறைவனது

கபருறமயும் அவன் ேீவர் மாட்டுச் கேய்யும் உபகாரமும் இங்கு
கூைப்கபறும்.)

2982. மாயறன நாடி மனகநடுந் யதர்ஏைிப்

யபாயின நாடைி யாயத புலம்புவர்
யதயமும் நாடும் திரிந்கதங்கள் நாதறனக்
காயமின் நாட்டிறடக் கண்டுககாண் யடயன.

கபாருள் : ஊனக் கண்ணுக்குப் புலப்படாத இறைவனாகிய கள்வறன

அறடய மனமாகிய உயர்ந்த யதரில் ஏைி அறலந்த நாட்டின் கணக்றகச்
கோல்ல முடியாமல் புலம்புவர். நானும் அவ்வண்ணயம பல
இடங்களுக்கும் அறலந்து காணாமல் எங்கள் இறைவறன, மின்னல்
யபால் யதான்ைி அழியும் இவ்வுடம்பாகிய நாட்டில் விளங்கக்
கண்யடன்.

2983. மன்னும் மறலயபால் மதவா ரணத்தின்யமல்

இன்னிறே பாட இருந்தவர் யாகரனின்
முன்னியல் காலம் முதல்வனார் நாமத்றதப்
பன்னினர் என்யைதம் பாடைி வயர.
ீ
கபாருள் : நிறலகபற்ை றகலாயமறல என்று கோல்லப்படும்
அகப்புைக்கனலாம் அந்தக்கரணங்களுள் அம்மறலயபால் காணப்படும்
மத யாறனயாகிய உணர்வு எழுச்ேியில் யதான்றும் தூய மனத்தின்
யமல் கமய்யடியார்கள் கேந்தமிழ் இன்னிறே வந்தவாறு பாட
எழுந்தருளி இருந்தவர் யாகரனில், காலகமய்க்குக் காலமாக விளங்கும்
கால காலனாகிய விழுமிய முழுமுதற் ேிவகபருமான் என்க. அவர்தம்
திருப்கபயராம் கேந்தமிழ்த் திருஐந்கதழுத்றதப் பலகால் எடுத்து
ஓதினார் என்க. அவர்கள் யாகரனில் கபருறமயேர் திருநீலகண்டப்
கபருமானாகிய ருத்திரன், திருநந்தி யதவர் முதலியயார் என்க.
(மன்னுமறல-உடம்பு; மத வாரணம்-மனம்.)

2984. முத்தினில் முத்றத முகிழிள ஞாயிற்றை

எத்தறன வாயனாரும் ஏத்தும் இறைவறன
அத்தறனக் காணாது அரற்றுகின் யைறன ஒர்
பித்தன் இவன்என்று யபசுகின் ைாயர.

கபாருள் : முத்து றகயில் ேிைந்த அணிமுத்றதப் யபான்ைவனும்

உதயமாகிய இளஞ்சூரியன் யபான்ைவனும் எத்தறனயயா ஆகாய
மண்டலவாேிகள் வழிபடும் இறைவனும் ஆகிய எனது தந்றதறயக்
காணாமல் புலம்புகின்ை என்றன ஒரு றபத்தியக்காரன் என உலகவர்
கூறுகின்ைனர்.

2985. புகுந்துநின் ைான்எங்கள் புண்ணிய மூர்த்தி

புகுந்துநின் ைான்எங்கள் யபாதைி வாளன்
புகுந்துநின் ைான்அடி யார்தங்கள் கநஞ்ேம்
புகுந்துநின் ைாறனயய யபாற்றுகின் யையன.

கபாருள் : புண்ணியம் கேய்தவர்களால் உணரப்கபறும் ேிவாதித்தன்

என்னிடம் புகுந்து விளங்கினான். அவ்வாறு புகுந்து நின்ைவன் எங்களது
யபரைிவாளன். அவன் அடியார்கள் உள்ளத்தில் விளங்கிக்
ககாண்டிருப்பவன். அவ்விதம் என்னிடம் புகுந்து நிற்கும் இறைவறன
நான் யபாற்ைி வழிபடுகின்யைன்.

2986. பூதக்கண் ணாடி புகுந்திலன் யபாதுளன்

யவதக்கண் ணாடியில் யவயை கவளிப்படும்
நீதிக்கண் நாடி நிறனவார் மனத்துளன்
கீ தக்கண் ணாடியிற் யகட்டுநின் யையன.

கபாருள் : ேிவசூரியன் ஊனக்கண்ணினால் காண முடியாதவன்.

ேிரேின்யமல் ேகஸ்ரதளத்தில் விளங்குபவன். ஞானக் கண்ணினால்
ேிந்றத நாடினால் கவளிப்பட்டுத் யதான்றுவான். அை ஒழுக்கத்தில்
நின்று நாடுகின்ைவர் மனமண்டலத்தில் எழுந்தருளியிருப்பவன். நாயனா
அவறன நாதமயமாக உணர்ந்து வழிபடுகின்யைன்.

2987. நாமகமா ராயிரம் ஓதுமின் நாதறன

ஏமகமா ராயிரத் துள்யள யிறேவர்கள்
ீ
ஓமகமா ராயிரம் ஓதவல் லாரவர்
காமயமா ராயிரங் கண்கடாழிந் தாயர.

கபாருள் : ேிவகபருமாறன அவனது ஆயிரம் திருநாமங்களால் பரவி

வழிபாடு கேய்யுங்கள் ஓர் ஆயிர வறகயான சுகத்றத அறடவர்கள்.
ீ
ேிரேின் யமல் மனத்றத இறடவிடாமல் நிறுத்தி ஞான ோதறனறயச்
கேய்கின்ைவர் ஆயிரக்கணக்கான ஆறேகளினின்றும் நீங்கினவராவர்.

2988. யபாற்றுகின் யைன்புகழ்ந் தும்புகழ் ஞானத்றதத்

யதற்றுகின் யைன்ேிந்றத நாயகன் யேவடி
ோற்றுகின் யைன்அறை யயாேிவ யயாகத்றதப்
யபாற்றுகின் யைன்எம் பிராகனன்று நாயன.

கபாருள் : ேிவகபருமாறன ஞானத்தால் புகழ்ந்து யபாற்றுகின்யைன்.

ேிரேின் யமல் விளங்கும் விந்து நாதங்கயள அவனது திருவடிகள் எனத்
கதளிந்யதன். அதனால் ேிவ யயாகத்றத யாவரும் அைியுமாறு
பறையறைகின்யைன். நான் அத்திருவடிகயள எமது தறலவன் என்று
யபாற்ைி வணங்குகின்யைன்.

2989. நானா விதஞ்கேய்து நாடுமின் நந்திறய

ஊனார் கமலத்தி னூடுகேன் ைப்புைம்
வாயனார் உலகம் வழிபட மீ ண்டவன்
யதனார உண்டு கதவிட்டலும் ஆயம.

கபாருள் : பலவிதமான கதாண்டுகறளப் புரிந்து ேிவகுரு நாதறன

நாடுங்கள். உடலிலுள்ள ஆறு ஆதாரங்களின் வழியய நடுநாடியூயட
யமல் கேன்று, ஆகாய மண்டலவாேிகள் வணங்கி வழிபட ஒளிநிறல
கபற்ைபின் ேிவானந்தத்றத யவண்டுகமனவும் அனுபவித்து
இன்புைலாம்.

2990. வந்துநின் ைான்அடி யார்கட் கரும்கபாருள்

இந்திர னாதி இறமயவர் யவண்டினும்
சுந்தர மாதர்த துழனிஒன் ைல்லது
அந்தர வானத்தின் அப்புை மாயம.
கபாருள் : ேிவஞானியர் உள்ளத்தில் அவர் யவண்டி நிற்கும்
அரும்கபாருளான ேிவன் வந்து நிறலகபறுவான். ஆனால் இந்திரன்
முதலிய யதவர்கள் விரும்பி யவண்டியயபாதும் அவர்கட்கு அழகிய
யதவமாதரது யதவகானம் கிட்டுயம அல்லது யதவயலாகத்துக்கு
அப்பாற்பட்ட ேிவகதி கிறடக்குயமா?

2991. மண்ணிற் கலங்கிய நீர்யபால் மனிதர்கள்

எண்ணிற் கலங்கி இறைவன் இவன் என்னார்
உண்ணிற் குளத்தின் முகந்கதாரு பால்றவத்துத்
கதண்ணிற் படுத்தச் ேிவன்அவன் ஆயம.

கபாருள் : யேற்ைில் கலங்கியிருக்கும் நீரின் தன்றம கதரியாதவாறு

யபால, மக்கள் உலகமயமான எண்ணத்தினால் கலக்கமுற்று இறைவன்
இன்ன தன்றமயன் என்று உணரார். உன்னுதற்குரிய நீறரக்
குளத்தினின்றும் முகந்து ஒரு பாத்திரத்தில் றவத்துத்
கதளிவுபடுத்துவதுயபாலச் ேிந்றதறயச் ேிவத்தில் றவத்துத்
கதளிவுபடுத்தச் ேீவன் ேிவனாவன்.

2992. கமய்த்தவத் தாறன விரும்பும் ஒருவர்க்குக்

றகத்தலஞ் யேர்தரு கநல்லிக் கனிகயாக்கும்
சுத்தறனத் தூய்கநைி யாய்நின்ை யதவர்கள்
அத்தறன நாடி அறமந்கதாழிந் யதயன.

கபாருள் : உண்றமத் தவத்தில் விளங்கும் ேிவகபருமாறன விரும்பும்

ஒரு ோதகர்க்கு, உள்ளங்றகயில் கபாருந்திய கநல்லிக்கனி யபால்
அவன் விளங்குவான். ஆதலின் தூய்றமயானவனும், தூய்றமயான
கநைியாயும் விளங்கும் யதவ யதவறன விரும்பி அவனிடம் கபாருந்தி
உலகிறனக் கடந்து நின்யைன்.

2993. அறமந்கதாழிந் யதன் அள வில்புகழ் ஞானம்

ேறமந்கதாழிந் யதன் தடு மாற்ைம்ஒன் ைில்றல
புறகந்கதழும் பூதலம் புண்ணியன் நண்ணி
வறகந்து ககாடுக்கின்ை வள்ளலு மாயம.

கபாருள் : அளவிட்டுக் கூை முடியாத புகழுறடய ஞானத்றதப்

கபற்றுத் தத்துவக் கூட்டங்கறளக் கடந்து நின்யைன். ேந்யதக புத்தி
என்னிடம் இல்லாறமயால் ேிவரூபம் கபற்று இருளான
மலங்களினின்றும் நீங்கி நின்யைன். அப்யபாது மூலாதாரத்திலுள்ள
அக்கினி ேிரேின்யமல் எழ ஒளிமயமான புண்ணியமூர்த்தி கபாருந்தி,
யதகம் யவறு, யதகி யவறு என்று வறகப்படுத்தி உணர்த்திய
வள்ளலாகவும் ஆனான்.

2994. வள்ளல் தறலவறன வானநன் னாடறன

கவள்ளப் புனற்ேறட யவத முதல்வறனக்
கள்ளப் கபருமக்கள் காண்பர் ககாயலா என்கைன்று
உள்ளத்தி னுள்யள ஒளித்திருந் தாளுயம.

கபாருள் : வள்ளல்களுக்ககல்லாம் யமலானவனும், ஒளி

மண்டலத்தறலவனும் ஒளிக்கற்றையாகிய ேறடறயத் தரித்த நாத
தத்துவ முதல்வனும் ஆகிய ேிவறன வஞ்ேகத் தன்றமயுறடய
உலகவர் கண்டு விடுவார் என்று அப்கபருமான் ேீவரது உள்ளத்தில்
மறைந்திருந்து ஆட்ககாள்வான்.

2995. ஆளும் மலர்ப்பதம் தந்த கடவுறள

நாளும் வழிபடும் நன்றமயுள் நின்ைவர்
யகாளும் விறனயும் அறுக்கும் குரிேிலின்
வாளும் மனத்கதாடு றவத்கதாழிந் யதயன.

கபாருள் : திருவடிறய அளித்து ஆண்டு ககாண்டு அருளிய

இறைவறன, தினந்யதாறும் வழிபாடு கேய்து ேன்மார்க்கத்தில்
நின்ைவரது தீய குணத்றதயும் தீய கேயறலயும் ஒழிக்கும் ேிவனிடத்து
நானும் ஒளி கபாருந்திய யநாக்குடன் மனத்றதயும் றவத்து
இப்பிரபஞ்ேப் பற்றைவிட்டு நின்யைன். (வாள்-ஒளிகபாருந்திய யநாக்கம்.)

2996. விரும்பில் அவனடி வரீ சுவர்க்கம்

கபாருந்தில் அவனடி புண்ணிய யலாகம்
திருந்தில் அவனடி தீர்த்தமு மாகும்
வருந்தி அவனடி வாழ்த்த வல்லார்க்யக.

கபாருள் : மனம் வருந்திச் ேிவத்தின் திருவடிறய ஏத்த வல்லார்கட்கு,

உலகப்பற்றை விட்டு விரும்பினால் அவனது திருவடியய தீரர்கள்
அறடயும் கோர்க்கயலாகமாகும். திருவடிப்யபறு கபாருந்துவயத
புண்ணியயலாகத்றத அறடவதாகும். திருவடி உணர்வால்
திருந்தியவர்க்குச் ேிரேின்யமல் விளங்கும் பரவிந்து மண்டலயம
மகிறமயுறடய தீர்த்தமாகும்.

2997. வானகம் ஊடறுத் தான் இவ் வுலகினில்

தானகம் இல்லாத் தனியாகும் யபாதகன்
கானக வாறழக் கனிநுகர்ந் துள்ளுறும்
பானகச் யோதிறயப் பற்ைிநின் யையன.
கபாருள் : இவ்வுடம்றபச் சூழவுள்ள மன மண்டல இருறளப்
யபாக்கியருளினான். தனக்ககன்று ஓர் உடம்பு இல்லாமல் தனித்து
விளங்கும் அைிவுமயமான ேிவ குருநாதன். ேீவரிடம் கபாருந்திய
அஞ்ஞானமாகிய கனிறய நுகர்ந்து ஞானத்றதக் ககாடுத்துக்
ககாண்டிருக்கிைான். ேிவானந்தத்றத அருளுகின்ை யோதிறயப் பற்ைி
நின்யைன்.

2998. விதியது யமறல யமரர் உறையும்

பதியது பாய்புனற் கங்றகயும் உண்டு
துதியது கதால்விறனப் பற்ைறு விக்கும்
மதியது வவ்விட்ட(து) அந்தமும் ஆயம.

கபாருள் : ேிதாகாய ஒளியய ேீவரது பிரம லிபியின் வண்ணம் ஆவது.

அதுயவ யதவர் வாழும் தலமாகும். அங்குப்பரவி ஓடும் ஆகாய
கங்றகயும் உள்ளது. துதிப்பதற்குரியது. அதுயவ பறழய விறனக்
கூட்டங்கறள அழிக்கின்ை இடமாகும். அதுயவ அருட்ேத்திறயத்
தாண்டிய இடமாகும். உலகிறனக் கடந்து நிற்கும் முடிவு நிறலயும்
அதுயவயாகும்.

2999. யமலது வானவர் கீ ழது மாதவர்

தானிடர் மானுடர் கீ ழது மாதனம்
கானது கூவிள மாறல கமழ்ேறட
ஆனது கேய்யும் எம் ஆருயிர் தாயன.

கபாருள் : ேிதாகாய ஒளியில் யமலுள்ள இடம் யதவ வர்க்கத்தினர்

இருப்பது; அதன் கீ ழுள்ள இடம் மாட்ேிறமயுறடய தவத்தினர்
நிறலயாகும்; துன்பத்றத அனுபவிக்கும் மனிதர்களின் நிறல அதன்
கீ ழதாகும்; அைிவானந்த ேத்தியானது வில்வ மாறலயால் அலங்கரிக்கப்
கபற்ை ேடாதாரியான ேிவத்துடன் அங்குப் கபாருந்தி அருறமயான
உயிருக்கு யவண்டிய யபாக யபாக்கிய நியதிகறளச் கேய்யும்.

3000. சூழுங் கருங்கடல் நஞ்சுண்ட கண்டறன

ஏழின் இரண்டிலும் ஈேன் பிைப்பிலி
ஆழும் சுறனயும் அடவியும் அங்குளன்
வாழும் எழுத்றதந்தின் மன்னனு மாயம.

கபாருள் : சூழ்ந்துள்ள கருங்கடல் நஞ்றே உண்டு கண்டத்தில்

அடக்கியவன். பதினான்கு உலகுக்கும் கருவாய்ப் பிைப்பில்லாதவன்
ஆவான். அவன் ஆழ்ந்துள்ள சுறனயும் காடும் உறடயதாகிய
கயிறலயில் வற்ைிருப்பவன்.
ீ அவயன வாழ்விறன நல்கும்
அஞ்கேழுத்தில் விளங்கும் அரேனாவான். (சுறன-வனப்பாற்ைல். காடு-
நடப்பாற்ைல். ஐந்கதழுத்து-நமேிவய.)

3001. உலகம கதாத்துமண் ஒத்து உயர் காற்றை

அலகதிர் அங்கிஒத்து ஆதிப் பிரானும்
நிலவு இயல் மாமுகில் நீர்ஓத்தும் ஈண்டல்
கேலகவாத்து அமர்திறகத் யதவர் பிராயன.

கபாருள் : உலகத்து உயிராகவும் மண்ணாகவும் உயர்ந்த காற்ைாகவும்

சூரியன் ேந்திரன் அக்கினியாகவும் உள்ள ஆதியாகவுள்ள கபருமான்
கபரிய யமகம் விளங்கும் ஆகாயமாயும் நீராயும் ஆகி, பின்
அழிப்பனவாகவும் அமர்ந்திருக்கும் திக்குப்பாலர்களுக்குத்
தறலவனாயும் உள்ளான்.

3002. பரிேைிந் தங்குளன் அங்கி அருக்கன்

பரிேைித் தங்குளன் மாருதத் தீேன்
பரிேைிந் தங்குளன் மாமதி ஞானப்
பரிேைிந் தன்னிலம் பாரிக்கு மாயை.

கபாருள் : அக்கினி, சூரியன் ஆகியவற்ைின் தன்றம அைிந்து ஈேன்

அவற்றுள் கபாருந்தியிருப்பான். அயதயபான்று கபருறமயுள்ள
காற்ைினும் உள்ளான். ேந்திர மண்டலத்தின் தன்றம அைிந்து அதனுள்
விளங்குவான். அச்ேந்திர மண்டல அைிவு விளங்க அதறனப் கபருகச்
கேய்வான்.

3003. அந்தம் கடந்தும் அதுவது வாய்நிற்கும்

கபந்த உலகினிற் கீ யழார் கபரும் கபாருள்
தந்த உலககங்குந் தாயன பராபரன்
வந்து பறடக்கின்ை மாண்பது வாயம.

கபாருள் : பூதங்களின் தூலநிறல முடிவு எய்தினாலும் அறவ அறவ

சூக்குமத்தில் ஒளி அணுக்களாகச் ேிவயயாதியில் நிறலகபறும்.
பந்தப்படுத்தும் உலகத்தில் அவறன அறடக்கலமாகக் ககாண்டவர்க்குத்
தாங்கும் கபரும் கபாருளாக உள்ளவன். தன்னால் பறடக்கப்பட்ட
உலகம் அறனத்திற்கும் தாயன முழு முதலாவான். பக்குவ
ஆன்மாக்களுக்குத் தாயன ேிவகுருவாய் எழுந்தருளி ஆட்ககாள்வான்.

3004. முத்தண்ட ஈரண்ட யமமுடி யாயினும்

அத்தன் உருவம் உலயக கழனப்படும்
அத்தன்பா தாள அளவுள்ள யேவடி
மத்தர் அதறன மகிழ்ந்துண ராயர.
கபாருள் : வழிப்யபற்ைின் நிறலக்களமாகிய முத்தியண்டம் கபருறம
மிக்க அண்டமாகும். அதுயவ அவன்தன் திருவடியாகும். ஆயினும்
அச்ேிவகபருமானின் திருவுருவம் ஏழ்உலகம் ஆகும். திருவடி பாதாளம்
ஏழினுக்கும் அப்பாற்பட்டது. உன்மத்தமாக உள்ளார் அைிவும் கேயலும்
திரிபற்று கநைியில்லா கநைிச் கேன்று உழலும் நீரர். இத்தறகய
கதளிவில்லாதவர் யமயலாதியவற்றை விரும்பி உணரார் என்க.

3005. ஆதிப் பிரான்நம் பிரான் இவ்வகலிடச்

யோதிப் பிரான்சுடர் மூன்கைாளி யாய்நிற்கும்
ஆதிப் பிரான்அண்டத் தப்பும் கீ ழவன்
ஆதிப் பிரான்நடு வாகிநின் ைாயன.

கபாருள் : யமயல கண்ட ஆதியாகிய கபருமாயன நம்றமகயல்லாம்

நடத்தும் தறலவனாவான். அவயன அம்முத்தி உலகத்தில் யோதியாக
விளங்குவான். அவயன யோம சூரிய அக்கினியாகிய முச்சுடராய்
விளங்குபவன். அவயன யமல் உலகங்களுக்கு யமலாகவும் கீ ழ்
உலகங்களுக்குக் கீ ழாகவும் உள்ளவன். இவ்வுலகங்களுக்கு நடுவாக
இருந்து இயக்குபவனும் அவயனயாவான்.

3006. அண்டங் கடந்துயர்ந் யதாங்கும் கபருறமயன்

பிண்டங் கடந்த பிைவிச் ேிறுறமயன்
கண்டர் கடந்த கறனகழல் காண்கடாறும்
கதாண்டர்கள் தூய்கநைி தூங்கிநின் ைாயர.

கபாருள் : ஏழ் உலகங்கறளயும் கடந்து யமலும் உயர்ந்துள்ள

கபருறமயிறனயுறடயவன். உருவம் கபாருந்தும் நிறலகறள
இயல்பாகயவ கடந்து விளங்கும் மகா சூக்குமமானவன். அடியார்கள்
விரும்பியறடந்த ஒலிக்கின்ை திருவடிறயக் காணும்கபாழுது அவர்கள்
கேல்லும் கநைியியல நின்று அறழத்துச் கேல்பவனாக உள்ளான்.

3007. உலவுகேய் யயாக்கப் கபருங்கடல் சூழ்ந்த

நிலமுழு கதல்லாம் நிறைந்தனன் ஈேன்
பலம்முழு கதல்லாம் பறடத்தனன் முன்யன
புலம்உழு கபான்னிை மாகிநின் ைாயன.

கபாருள் : எங்கணும் இறடவிடாது கேன்று மீ ள்வதாகிய

உலாவுதறலச் கேய்வது ேிவகபருமானின் திருவருட்கண்கள்.
அக்கண்கறளயுறடய ேிவகபருமான் கபருநீர்க் கடலாற் சூழப்பட்ட
நிலவுலக முழுவதும் நீக்கமை எங்கணும் நிறைந்து நின்ைனன். அவயன
முதன்றமயேர் ஆண்டான் யவண்டும் பயனுறடப் கபாருள்கள்
முழுவறதயும் பறடத்தருளியவனும் அவயன. கமய்யடியார்கறளக்
காத்தருளும்படி கபான்யமனியுடன் கபாலிந்து இலங்குபவனும் அவயன.
(கபான்னிைமாகி-ஞான குருவாகி.)

3008. பராபர னாகிப்பல் லூழிகள் யதாறும்

பராபர னாய்இவ் வகலிடம் தாங்கித்
தராபர னாய்நின்ை தன்றம யுணரார்
நிராபர னாகி நிறைந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : யபருலகறனத்தும் ஒருங்கு முடியுங்காலம் ஓர் ஊழி என்ப.

அத்தறகய பல்லூழிகறளப் புரிந்து நிற்கும் பராபரன் ேிவகபருமான்.
அவயன முழுமுதல்வனாய் இவ்வுலகங்கறளத் தாங்கிக்
காத்தருள்பவன் ஆவன். அவயன தாங்கி நிற்பதுடன் தறலவனுமாகி
நிற்கின்ைனன். இத்தன்றமறயப் பலரும் அைியார். திருவருளால்
தனக்ககாரு பற்றுக் யகாடின்ைிச் ேிவகபருமாறனயய பற்ைி அவறனத்
தாங்கும் ஆண்றம மிக்கது ஆயனறு. அவ்ஆயனற்றை ஊர்ந்து
வருபவனும் ேிவயன. அவன் எங்கணும் நீக்கமை நிறைந்து
நின்ைருளினன்.

3009. யபாற்றும் கபருந்கதய்வம் தாயன பிைிதில்றல

ஊற்ைமும் ஓறேயும் ஓறே ஒடுக்கமும்
யவற்றுடல் தான்என் ைதுகபருந் கதய்வம்
காற்ைது ஈேன் கலந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : தூலத்திலும் சூக்குமத்திலும் ேிவயம நிறைந்து

விளங்குவதால் யவயை கபரிய கதய்வம் வணங்கத்தக்கது ஒன்று
இல்றல. ஆதாரமாகிய உடலும், ஆதாரங்கடந்த நாதமும் நாதாந்தமும்
உயிர்க்கு யவைாக விளங்கும் அகண்ட வடிவமும் ஆகிய அவயன
கபருந்கதய்வமாகும். அவயன தூலத்றதயும் சூக்குமத்றதயும்
இறணக்கும் பிராணனாயும் கலந்துள்ளான்.

3010. திறகஅறனத் தும்ேிவ யன அவன் ஆகின்

மிறகஅறனத் தும்கோல்ல யவண்டா மனிதயர
புறகஅறனத் தும்புைம் அங்கியிற் கூடும்
முறகஅறனத் தும்எங்கள் ஆதிப் பிராயன.

கபாருள் : சூழவுள்ள திறேகள் எல்லாம் ேிவயனயானயபாது,

அவனுக்குப் புைம்பாக ஒரு கதய்வம் உண்டு என்று மனிதர்கயள நீங்கள்
கோல்ல யவண்டாம். புறக யமயலாங்கிப் புைத்யத காணப்படினும் அது
கநருப்பினின்யை யதான்ைியது. அதுயபால உண்டாவன எல்லாம் எங்கள்
ஆதிப்பிரானாகிய ேிவத்தின் இடமிருந்யத யதான்ைியன.

3011. அகன்ைான் அகலிடம் ஏழும்ஒன் ைாகி

இவன் தான் எனநின்று எளியனும் அல்லன்
ேிவன்ைான் பலபல ேீவனு மாகி
நவின்ைா உலகுறு நம்பனு மாயம.

கபாருள் : ேிவன் கீ ழ்யமல் என்று கோல்லப் கபற்ை எல்லாப்

புவனங்கறளயும் அறவகளின் யவைாகவும் வியாவித்துள்ளான்.
இச்ேிவன் எல்லாமாய் நிற்பினும் உலயகாரால் காணப்படுமாறு
யதான்றுபவன் அல்லன். ேிவயன பலவறகச் ேீவ வர்க்கங்களில் பிராண
ேத்தியாய் இருந்து இயக்குபவனாகி உலக நிறலயில் கபாருந்தி
உலகவரால் நம்புவதற்குப் பாத்திரமாகவும் உள்ளவன்.

3012. கறலகயாரு மூன்றும் கடந்தப்பால் நின்ை

தறலவறன நாடுமின் தத்துவ நாதன்
விறலயில்றல விண்ணவ யராடும் உறரப்ப
உறரயில்றல உள்ளுறும் உள்அவன் தாயன.

கபாருள் : தந்திர கறல, மந்திர கறல, உபயதே கறலயாகிய மூன்று

கறலகறளயும் கடந்து அப்பாலாகவுள்ள ேிவறன விரும்பி நில்லுங்கள்.
அவயன ேகல தத்துவங்களுக்கும் தறலவன் ஆவான். அவன்
விறலமதிக்க முடியாதவன். அவறனத் யதவர்களில் ஒருவனாக
றவத்துக் கூறுவதற்கு இல்றல. அவ்வாைாக உள்ளவன் உங்களிடம்,
எண்ணியயபாது ேிைந்து விளங்குவான்.

3013. படிகாற் பிரமன்கேய் பாேம் அறுத்து

கநடியயான் குறுறமகேய் யநேம் அறுத்து
கேடியார் தவ்ததினில் கேய்கதாழில் நீக்கி
அடியயறன உய்யறவத்து அன்புககாண் டாயன.

கபாருள் : தறலமுறை தறலமுறையாகப் பிரமன் கேய்வதற்குக்

காரணமான பறழய விறனறய ஒழித்து, திருமால் காத்தலின்
கதாழிலால் இச்றே கபருகுவதற்குரிய பற்ைிறன நீக்கி, அட யயாகம்
முதலிய துன்பம் தரத்தக்க தவமாகிய கேயலினின்றும் விலக்கி
என்றன உய்யுமாறு கேய்து அன்பினில் அகப்படுத்தி அருளினான்.

3014. ஈேன்என் கைட்டுத் திறேயும் இயங்கின

ஓறேயி னின்கைழு ேத்தம் உலப்பிலி
யதாேம் ஒன்று ஆங்யக கேழுங்கண்டம் ஒன்பதும்
வாே மலர்யபால் மருவிநின் ைாயன.

கபாருள் : ேிவயோதியாகயவ எட்டுத் திக்குகளும் விளங்கி ஒளி

தருவன ஆயின. நாதயம றவகரிவாக்குக்குக் காரணமாவது யபால
அழியாது இருப்பவன் ேிவன். அவன் ஒருவயன ஒளிமயமாகப் பிருதிவி,
அப்பு, யதயு, வாயு, ஆகாயம், சூரியன், ேந்திரன், அக்கினி, ஆன்மா ஆகிய
ஒன்பது கண்டங்களிலும் மலரின் மணம்யபாலக் கலந்து விளங்குவான்.

3015. இல்லனு மல்லன் உளனல்லன் எம்மிறை

கல்லது கநஞ்ேம் பிளந்திடுங் காட்ேியன்
கதால்றலயன் தூயன் துளக்கிலன் தூய்மணி
கோல்லருஞ் யோதி கதாடர்ந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : எம் இறைவன் புைக்கண்ணுக்குக் காணப்படாமல்

அகக்கண்ணில் விளங்குபவன் ஆதலின் இல்லாதவன் அல்லன்.
புைக்கண்ணால் காண்பார்க்கு உள்ளவன் அல்லன். கல்யபான்ை
கநஞ்ேத்றதக் கேிவித்து நிற்பவரிடம் விளங்கித் யதான்றுவான்.
பழறமயானவனும் தூய்றமயானவனும் நடுக்கமற்ைவனும்
குற்ைமில்லாத மாணிக்கம் யபான்ை பிரகாேம் உறடயவனும் ஆகவுள்ள
கோல்வதற்கு அருறமயான யோதியாக இருந்து ேீவர்கறளத் கதாடர்ந்து
நின்ைருளினன்.

3016. உள்ளத் கதாடுங்கும் புைத்துளும் நாகனனும்

கள்ளத் தறலவன் கமழ்ேறட நந்தியும்
வள்ளற் கபருறம வழக்கஞ்கேய் வார்கள்தம்
அள்ளற் கடறல அறுத்துநின் ைாயன.

கபாருள் : இறைவன் உள்ளமாகிய மன மண்டலத்தில் ஒடுங்குபவனாக

உள்ளான். ேீவர் புைநிறலயான உலக மயமானயபாது அவரது ேீவ
யபாதத்தில் அவன் நிறல கபற்றுள்ளான். அப்யபாது ஒளிமயமான
ேறடறயயுறடய நந்திகயம்கபருமான் இந்திரியங்கறள இயக்கும்
கள்ளத்தறலவனாக உள்ளான். பல்யபறு வள்ளல் தன்றமறய அைிந்து
அவறனச் ேிந்திக்கும் ேீவரது, துன்பம் தருவதாகிய பிைப்பிறன அறுத்து
நிற்பவனாக உள்ளவன்.

3017. மாகைதிர் வானவர் தானவர் நாகடாறும்

கூறுதல் கேய்து குறரகழல் நாடுவர்
ஊறுவார் உள்ளத் தகத்தும் புைத்தும்
யவறுகேய் தாங்யக விளக்ககாளி யாயம.
கபாருள் : ஒருவர்க்ககாருவர் எதிர்முகங் ககாண்ட யதவரும் அசுரரும்
நாள்யதாறும் யதாத்திரம் கேய்து ேிவபிரானது ஒலிக்கின்ை திருவடிறய
விரும்பி வணங்குவர். ஆனால் அடியார்கள் அகமும் புைமும் ஒத்து
அவனது உபேரிக்கும் தன்றமறய நிறனந்து கேிவுள்ளம் ககாண்டு
நிற்பர். அவ் அடியார்க்கு அவன் ஊனிறன நீக்கி உணர்விறனப்
கபருக்கிச் யோதியாக விளங்குவான்.

3018. விண்ணினுள் வந்த கவளியினன் யமனியன்

கண்ணினுள் வந்த புலனல்லன் காட்ேியன்
பண்ணினுள் வந்த பயனல்லன் பான்றமயன்
எண்ணில்ஆ னந்தமும் எங்கள் பிராயன.

கபாருள் : பூதாகாய கவளியில் மட்டும் நிறலகபறுபவன் அல்லன்.

மகா சூரியாகாயம், ேிதாகாயம் என்ை ஆகாய வடிவில் உள்ளவன்.
அவன் புைக்கண்ணுக்குக் காட்ேிப்படுபவன் அல்லன். ஆனால்
அகக்கண்ணுக்குப் புலப்படுபவன் ஆவான். உள்ளப் பண்பு இன்ைித்
யதாத்திரங்களினால் மட்டும் அைியப்படுபவன் அல்லன். உள்ளப்
பண்யபாடு அவன்பால் அன்பும் உறடயார்க்கு கவளிப்பட்டு அருள்வான்.
ேீவர்கள் அறடயும் ேகல ஆனந்தத்துக்கும் காரணமாக உள்ளவனும்
எங்கள் ேிவனாவான்.

3019. உத்தமன் எங்கும் முகக்கும் கபருங்கடல்

நித்திலச் யோதியன் நீலக் கருறமயன்
எத்தறனக் காலமும் எண்ணுவர் ஈேறனச்
ேித்தர் அமரர்கள் யதர்ந்தைி யாயர.

கபாருள் : எங்கள் ேிவபிரான் எங்கும் உள்யளாரால் விரும்பப்படும்

யபரானந்தக் கடல் யபான்ைவன். முத்துப் யபான்ை ஒளிறயயுறடயவன்.
அவன் அடர்ந்த நீல ஒளிறய உறடயவன். ஞானியர் ஒளியில்
திறளக்கும் ஈேறன இறடவிடாமல் எண்ணிக் ககாண்டிருப்பர். ஆனால்
ேித்தரும் யதவரும் அைிவு ஆராய்ச்ேியினால் கதளிந்து அைிய
மாட்டார்கள்.

3020. நிைம்பல எவ்வண்ணம் அவ்வண்ணம் ஈேன்

அைம்பல எவ்வண்ணம் அவ்வண்ணம் இன்பம்
மைம்பல எவ்வண்ணம் அவ்வண்ணம் பாவம்
புைம்பல காணினும் யபாற்ைகி லாயர.

கபாருள் : எந்த எந்த நிைங்கள் முகத்தின் முன் காணப்படுகின்ைனயவா

அந்தந்த நிைங்களின் தன்றமக்யகற்ப இறைவன் விளங்குவான்.
அைகவாழுக்கம் எந்த அளவு கறடப்பிடிக்கப் படுகிையதா அந்த அளவு
பாவம் கபாருந்தும். இவ்வாைான உண்றம நிறல புைத்யத
கண்டிருந்தும் மக்கள் நன்றமறயக் கறடப்பிடிக்கவில்றலயய.

3021. இங்குநின் ைான் அங்கு நின்ைனன் எங்குளன்

கபாங்கிநின் ைான் புவ னாபதி புண்ணியன்
கங்குல்நின் ைான்கதிர் மாமதி ஞாயிைாய்
எங்கும்நின் ைான்மறழ யபால்இறை தாயன.

கபாருள் : கபருங்கருறண மறழ யபான்ை இறைவன், இவ்வுலகில்

பலதவங்களில் உள்ளான். யமலுலகில் இருக்கின்ைான். எவ்விடத்தும்
உள்ளான். ஆறகயால் எல்லாப் புவனங்களிலும் நிறைந்து நிற்கும்
புண்ணிய மூர்த்தி ஆவான். அவன் ேீவரது அஞ்ஞான இருளில்
உள்ளான். ஞான ஒளியில் சூரியப் பிரகாேம் யபான்று அவன்
விளங்குவான்.

3022. உணர்வது வாயுயம உத்தம மாயும்

உணர்வது நுண்ணைிவு எம்கபரு மாறனப்
புணர்வது வாயும் புல்லிய தாயும்
உணர்வுடல் அண்டமும் ஆகிநின் ைாயன.

கபாருள் : உணர்வாக மிக யமலானதாயும், அைிவது சூக்குமமான

எம்கபருமாறனயாம். அப்கபருமான் அறணபவனாயும் சூக்குமமாயும்
உடல் உணர்வாக அண்ட ஆகாயத்தில் ேீவ ஒளியிலும்
நிறலகபறுபவனாக உள்ளான். (உணர்வு-ஸ்பரிே உணர்வு. ஸ்பரிே
யயாகத்றதயய திருமூலர் விதந்து கூறுகின்ைார்.)

3023. தன்வலி யால்உல யகழும் தரித்தவன்

தன்வலி யாயல அணுவினுந் தான்கநாய்யன்
தன்வலி யால்மறல எட்டினும் ோர்பவன்
தன்வலி யாயல தடங்கட லாயம.

கபாருள் : தனது ஆற்ைலால் ஏழு உலகங்கறளயும் தாங்கியுள்ளான்.

தமது ஆற்ைலால் தான் அணுறவக் காட்டிலும் சூக்குமமாக இருக்கும்
தன்றமயன். அவனது வலிறமறய யநாக்கில் அஷ்டகுல
பர்வதங்கறளயும் ஒப்புச் கோல்லப்படான். அவனது ஆற்ைலால்
விோலமான கடலிலும் வியாபித்துள்ளான்.

3024. ஏயனார் கபருறமய னாகிலும் எம்மிறை

தாயன ேிறுறமயுள் உட்கலந் தங்குளன்
வாயனார் அைியும் அளவல்லன் மாயதவன்
தாயன அைியும் தவத்தின் அளயவ.

கபாருள் : எம் இறைவனாகிய ேிவகபருமான் மண்ணவர் விண்ணவர்

மற்யைார் யாவரிலும் யமம்பட்ட கபருறமயுறடயவன் ஆகிலும், அவன்
ேிறுறமயுறடய ஊன் உடலினும் உணர்வாகக் கலந்து அங்கு உள்ளான்.
அவன் வானுலக வாேிகளாலும் அைியமுடியாத மகா
ஒளிறயயுறடயவன். மண் உலகத்தவர் கேய்யும் தவத்தின்
ஆற்ைலுக்கு ஏற்ப அைியப்படுபவனாக உள்ளான்.

3025. பிண்டாலம் வித்தில் எழுந்த கபருமுறள

குண்டாலங் காய்த்துக் குதிறர பழுத்தது
உண்டார்கள் உண்டார் உணர்விலா மூடர்கள்
பிண்டத்துட் பட்டுப் பிணங்குகின் ைார்கயள.

கபாருள் : பிண்டமாகிய உடம்பில் ஆலம் வித்துப்யபான்று எழுகின்ை

ேிவேத்தி, கபரிய ஆலமரம் யபான்ை உடம்பில் யமற்கேன்று
பக்குவப்பட்டு ஒளியாக விளங்கியது. அதறன விளங்கச் கேய்து
அனுபவித்தவர் அதனுள் திறளத்திருந்தார்கள். அவ்வுணர்வு கபைாத
அைிவிலிகள் உடறலக் கடந்து ஒளிறய அைியாமல் உடயல
கபரிகதன்று எண்ணி மயங்குகின்ைனர். என்யன அவயர அைியாறம.

22. சர்வ வியாபி (அஃதாவது எல்லாவற்ைிலும் நிறைந்திருப்பவன்

என்ைபடி.)

3026. ஏயும் ேிவயபாகம் ஈதன்ைி ஓர் ஒளி

ஆயும் அைிறவயும் மாயா உபாதியால்
ஏய பரிய புரியுந் தறனஎய்தும்
ோயும் தனது வியாபகந் தாயன.

கபாருள் : ஞான ோதறனயால் ேிவானுபவம் கபாருந்தும்.

இதுவல்லாமல் ஆன்மா ஆராய்ச்ேயால் கபறுகின்ை அைிறவயும்
மாறயயின் யேர்க்றகயினால் கபாருந்திய கபரிய உடம்றபயும்
தன்வேமாக அறடயும்படி கேய்யும். அப்யபாது தன் விஷய
வாேறனகள் ககடும். பின் ஆன்மாவினது வியாபகம் அறமயும்.

3027. நானைிந் தப்கபாருள் நாட இடமில்றல

வானைிந் தங்யக வழியுை விம்மிடும்
ஊனைிந் துள்யள உயிர்க்கின்ை ஒண்சுடர்
தானைிந் கதங்குந் தறலப்பட லாயம.
கபாருள் : நான் அைிந்துள்ள அச்ேிவம் எங்கும் நீக்கமை
நிறைந்திருத்தலால் கேன்று அறடய யவண்டியதில்றல. ேிரேின்
யமலுள்ள ஆகாய மண்டலத்றத அைிந்து வழிபடில் அது ேிைந்து
விளங்கும். அப்யபாது உடம்பின் தன்றமறய அைிந்து அங்கு விளங்கும்
ஒளிமிக்க சுடறரயும் தனது யதார்த்தத்றத அைிந்தவர் எங்கும் கேன்று
மீ ளும் ஆற்ைறலயும் கபறுவர்.

3028. கடலிறட வாழ்கின்ை ககௌறவ யுலகத்து

உடலிறட வாழ்வுகண் டுள்களாளி நாடின்
உடலிறட றவகின்ை உள்ளுறு யதறனக்
கடலின் மலிதிறரக் காணலு மாயம.

கபாருள் : கடலில் அறலயபான்று ஓயாது துன்பம் தரும் உலக

வாழ்வில் யதகத்தில் வாழும்யபாது ேீவர்கள் உள்ளத்தில் விளங்கும்
ஒளிறய நாடி, அங்கு ஒளிக்குள் ஒளியாய் விளங்கும் ேிவத்றதக்
கடலின் அறலயபான்று வரும் துன்பத்திலும் கண்டு கறர யேர
முடியும்.

3029. கபருஞ்சுடர் மூன்ைினும் உள்களாளி யாகித்

கதரிந்துட லாய்நிற்குந் யதவர் பிரானும்
இருஞ்சுடர் விட்டிட் டிகலிட கமல்லாம்
பரிந்துடன் யபாகின்ை பல்குறரயாயம.

கபாருள் : யோம சூரிய அக்கினியாகிய முச்சுடர்களுக்கும் ஒளி

ககாடுப்பவனாகி யதவயதவனும் அறவகளுக்கு உடலாக விளங்குவான்.
முன்னர்க் கூைிய யோம சூரிய அக்கினிறயக் கடந்த கபருஞ்யோதியாக
மாறுபாடு உறடய உலககமல்லாம் அப்கபருமான் பரியவாடு
ேீவர்கறளத் கதாடர்ந்து கேல்லும் நுண்ணியன் ஆவான்.

3030. உறுதியி னுள்வந்த உன்விறனப் பட்டும்

இறுதியின் வழ்ந்தார்
ீ இரணம தாகும்
ேிறுதியின் உள்களாளி திப்பிய மூர்த்தி
கபறுதியின் யமயலார் கபருஞ்சுடர் ராயம.

கபாருள் : உலக வாழ்வு இன்பம் தருவது என்ை உறுதியினால் கபற்ை

விறனயில் அழுந்தித் துன்பப்பட்டு, முடிவாகத் தன் அடிோர்ந்தாறர
இறைவன் தன் கடனாகக் காப்பவன் ஆவான். ேிறு திறேயில்
ஒன்ைாகிய ஈோன திக்கில் உள்களாளியாக இருக்கும் அற்புதக்
கடவுறள அறடயப் கபைின் ேிரேின்யமல் விளங்கும் கபரிய யோதியாக
அவன் விளங்குவான். (ேிறுதிறே-யகாண திக்கு. திப்பியம்-திவ்வியம்.)
3031. பற்ைினுள் யளபர மாய பரஞ்சுடர்
முற்ைினும் முற்ைி முறளக்கின்ை மூன்கைாளி
கநற்ைியி னுள்யள நிறனவாய் நிறலதரும்
மற்ைவ னாய்நின்ை மாதவன் தாயன.

கபாருள் : பற்ைப்படும் கபாருள்களுள் மிக யமலானது ேிவயமயாகும்.

அது எங்கும் நிறைந்த சூரியன், ேந்திரன், அக்கினி என்ை மூன்று
ஒளியாக கநற்ைி நடுவில் நிறனப்பவர்க்குத் தனது இருப்றப உணர்த்தி
நிறலககாள்ளும். பின்னர் நிறனப்பவர் வண்ணமாய் அத்தவேியரஷ்டன்
விளங்குவான்.

3032. யதவனு மாகுந் திறேதிறே பத்துளும்

ஏவனு மாய்விரி நீருல யகறழயும்
ஆவனு மாம் அமர்ந் கதங்கும் உலகினும்
நாவனு மாகி நவிற்றுகின் ைாயன.

கபாருள் : முன் மந்திரத்தில் கண்டவாறு ேிவமாகிய ேீவன் ஒளி

உருவமுறடய யதவனாவான். அவன் யமம்பாடு உறடயவனாகிப்
பத்துத் திறேகளிலும் உள்யளாறர ஏவல் கேய்யும் ஆற்ைல்
உறடயவன். விரிந்த நீரால் சூழப்கபற்ை ஏழ் உலகங்களிலும்
வியாபித்திருக்கும் ஆற்ைறல அவன் கபறுவான். யமலும் அவன் உலகு
எங்கும் அைிந்து கூைவல்ல நாவன்றம உறடயவன் ஆவான்.

3033. யநாக்கும் கருடன் கநாடிஏ ழுலறகயும்

காக்கும் அவனித் தறலவனும் அங்குள
நீக்கும் விறனஎன் நிமலன் பிைப்பிலி
யபாக்கும் வரவும் புரணவல் லாயன.

கபாருள் : கூர்றமயான பார்றவறயயுறடய கருடறனப்யபால ஏழ்

உலகத்றதயும் கூர்ந்து பார்த்து விறரந்து காக்கின்ை உலகநாதனும்
அங்யக அடியார்படும் துன்பத்றதப் யபாக்குகின்ை மலமில்லாதவனும்
பிைப்பில்லாதவனுமாகிய எனது தறலவன் எங்கும் யபாதலும்
வருதலும் யாவற்யைாடும் புணர்தலும் வல்லவன்.

3034. கேழுஞ்ேறட யன்கேம்கபா யனஒக்கும் யமனி

ஒழிந்தன ஆயும் ஒருங்குடன் கூடும்
கழிந்திலன் எங்கும் பிைப்பிலன் ஈேன்
ஒழிந்தில யகழினும் ஒத்துநின் ைாயன.

கபாருள் : ேிவஞானியரிடம் விளங்கும் ேிவன் ஒளிக்கிரணங்கறள

உறடயவன். அவனது யதகம் கேம்கபான்றன ஒத்து மிளிரும். அவன்
உலகத்கதாடர்பு இல்லாதவனாயினும் எல்லா உலகங்களிலும் கதாடர்பு
ககாண்டு விளங்குவான். அவன் எவ்விடத்தும் விலகி நிற்பவன்
அல்லன். பிைப்பு இல்லாத ேிவன் ஏழ் உலகங்களினின்று
நீங்கினவனாயும் ஏழ் உலகங்களிலும் கலந்தும் இருந்தான்.

3035. உணர்வும் அவயன உயிரும் அவயன

புணர்வும் அவயன புலனும் அவயன
இணரும் அவன்தன்றன எண்ணலும் ஆகான்
துணரின் மலர்க்கந்தம் துன்னிநின் ைாயன.

கபாருள் : ேிவஞானியரிடம் கபாருந்தியுள்ள உணர்வும் உயிரும்

ேிவயனயாகும். கபாருள்களுடன் கூடி அைியும் அைிவும் அதனால்
அைியப்படும் விஷயங்களும் ேிவயன. அவ்வாறு கதாடர்ந்து வரும்
அவறன எண்ணத்தில் அகப்படுத்த முடியாது. அவன் ககாத்தாயுள்ள
பூக்களின் மணம்யபால எவ்விடத்தும் பரவி அருள வல்லவன்.

3036. புலறமயில் நாற்ைம் இல் புண்ணியன் எந்றத

நலறமயில் ஞான வழக்கமும் ஆகும்
விலறமயில் றவத்துள யவதியர் கூறும்
பலறமயில் எங்கும் பரந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : ேிவகபருமான் இயற்றகயுணர்வும் முற்றுணர்வும் ஒருங்கு

உறடயவன். அதனால் கேயற்றகப் புலறமயின் நாற்ைமும்
இல்லாதவன். அவன் புண்ணிய வடிவினன். அவயன எந்றதயாவான்.
நன்றமப் பாடறமந்த கமய்யுணர்வு வடிவினன். ஆருயிர்கறள விட்டு
நீங்காப் கபருவழக்கு உள்ளவனும் அவயன. யவதியர் தாம் கற்ை
யவதங்கறளக் கூைி விற்கின்ைனர். அதனால் அச்ேிவகபருமான்
அவர்கள்பால் பாலின் கநய்யபால் மறைந்து பரந்து நிற்கின்ைனன்.

3037. விண்ணவ னாய்உல யகழுக்கும் யமல்உளன்

மண்ணவ னாய் வலம் சூழ்கடல் ஏழுக்கும்
தண்ணவ னாய் அதன் தண்றமயில் நிற்பயதார்
கண்ணவ னாகிக் கலந்துநின் ைாயன.

கபாருள் : ேிவகபருமான் தூய விண்ணின்கண் உறைபவனாய் ஏழ்

உலகங்களுக்கும் அப்பால் உள்ளான். மண்ணுலகத்துள் உறைபவனாய்
கடல் ஏழுக்கும் இடப்பால் உள்ளான். அவன் அைவாழியந்தணன்.
ஆதலின் மிக்க தண்ணளிறய உறடயவன். இதுயவ அவனுக்குரிய
என்றும் கபான்ைா இயற்றகத் தன்றமயாகும். அவயன ஆருயிர்கட்குக்
கண்யபான்ை நனிமிகு கபருறமறய உறடயவன். அவன்
அறனத்துயிருடனும் அறனத்து உலகுடனும் பிரிப்பின்ைிக் கலந்து
நிற்கும் யபரருட் கபருறமயன்.

3038. நின்ைனன் மாகலாடு நான்முகன் தானாகி

நின்ைனன் தான்நிலம் கீ கழாடு யமல்என
நின்ைனன் தான்கநடு மால்வறர ஏழ்கடல்
நின்ைனன் தாயன வளங்கனி யாயம.

கபாருள் : அவன் திருமால் பிரமன் முதலியவர்களிடம் தாயன

நிறலகபற்று நின்ைனன். அவயன நிலத்தின் இயல்பால் கீ ழும்,
ஆகாயத்தின் இயல்பால் யமலுமாக நின்ைனன். அவயன உயர்ந்த யமரு
மறலயாகவும் ஏழு கடலாகவும் உள்ளான். அவயன ோதகர்க்கு
வளமுறடய கனிறய ஒத்துப் பயன் அளிப்பவனாயும் உள்ளான்.

3039. புவனா பதி மிகு புண்ணியன் எந்றத

அவயனய உலகின் அடற்கபரும் பாகன்
அவயன அரும்பல ேீவனும் ஆகும்
அவயன இறைஎன மாலுற்ை வாயை.

கபாருள் : எம்கபருமான் ேகல புவனங்களுக்கும் தறலவனாகிய

புண்ணிய மூர்த்தியாவன். அவயன எங்குமுள்ள ேீவ வர்க்கத்றதச்
கேலுத்துபவன். அவயன எண்ணரிய ேீவ வர்க்கமாகவும் உள்ளான்.
இத்தறகய ேிவறனயய தறலவன் என்று ேிவஞானியர் விரும்பி
நின்ைனர்.

3040. உண்ணின் கைாளிரும் உலவாப் பிராணனும்

விண்ணின் ைியங்கும் விரிகதிர்ச் கேல்வனும்
மண்ணின் ைியங்கிடும் வாயுவு மாய்நிற்கும்
கண்ணின் ைிலங்கும் கருத்தன் தாயன.

கபாருள் : ேீவரது உடம்பின்கண்யண உள்ள ககடாத பிராணனும்

அண்ட ஆகாயத்தில் விளங்கும் விரிந்த கிரணங்கறளயுறடய
ேந்திரனும் பூமித் தானத்தில் கபாருந்தி இயங்கும் அபான வாயுவும்
ஆகி நிற்பவன் கண்ணின் பார்றவயில் விளங்கும் ேிவயமயாகும்.

3041. எண்ணும் எழுத்தும் இனஞ்கேயல் அவ்வழிப்

பண்ணும் திைனும் பறடத்த பரமறனக்
கண்ணில் கவரும் கருத்தில் அதுஇது
உண்ணின் றுருக்கி ஓர் ஆயமும் ஆயம.
கபாருள் : தியானத்துக்குரிய பிரணவத்றதக் குரு காட்டிய வழியய
கேய்யும் ோதறனயும் அச்ோதறனயின் கநைியய கேல்லும் வறகயும்
யதாற்றுவித்தருளிய பரேிவறன அகக்கண் ககாண்டு காணும்
தன்றமயில் அப்கபாருள் ேீவனது உடம்பில் கபாருந்தி அதன்
தன்றமறய மாற்ைி ஒப்பற்ை ஊதியப் கபாருளும் ஆவான். (அது ேிவன்.
இது ேீவன். ஆயம்-ஊதியம்.)

3042. இருக்கின்ை எண்டிறே அண்டம் பா தாளம்

உருக்ககாடு தன்நடு ஓங்க இவ் வண்ணம்
கருக்ககாயட எங்கும் கலந்துநின் ைாயன
திருக்ககான்றை றவத்த கேழுஞ்ேறட யாயன.

கபாருள் : யாண்டும் காரியமாய் நிறல கபற்ைிருக்கின்ை

எண்புலத்யதாடும், அவ்வப் புலங்களில் காணப்படும் பல்யவறு
அண்டங்கயளாடும் பாதாளத்யதாடும் கலப்பால் உலகயம உருவமாகத்
திருவுருக்ககாண்டுள்ளான். அறவயறனத்தும் கநைி முறையான்
இயங்குதற் கபாருட்டுத் தன்னிடத்து ஓங்கத் தான் நடுவாய்க்
காரணமாய் நின்றுள்ளான். இம்முறையான் கேம்றமயுை எங்கணும்
கலந்துள்ளான். அவயன திருக்ககான்றை மாறலயிறனப் பின்னல்
திருச்ேறடயின்கண் சூடியருளிய கபருமானாவன்.

3043. பலவுடன் கேன்ைஅப் பார்முழுது ஈேன்

கேலவுஅைி வார்இல்றல யேயன் அணியன்
அறலவிலன் ேங்கரன் ஆதிஎம் ஆதி
பலவில தாய் நிற்கும் பான்றமவல் லாயன.

கபாருள் : பலவாைான தத்துவங்களாகப் பூமியில் உள்ளார்க்கு

விளங்கும் இறைவனது உண்றம இயல்றப அைிபவர் இல்றல.
தூரத்தில் உள்ளவனாயும் அண்றமயில் உள்ளவனாயும் மாறுபாடு
இல்லாதவனாயும் ேீவர்களுக்கு இன்பம் கேய்பவனாயும் உள்ள
அனாதிபதியான எமது ேிவன் பல தத்துவங்களாக இருப்பதல்லாமல்
எல்லாவற்றையும் கடந்து விளங்கும் தன்றமயன் அல்லன்.

3044. அதுஅைி வானவன் ஆதி புராணன்

எதுஅைி யாவறக நின்ைவன் ஈேன்
கபாதுஅது வான புவனங்கள் எட்டும்
இதுஅைி வான் நந்தி எங்கள் பிராயன.

கபாருள் : ேிவன் எல்லாச் ேீவர்களின் அைிவுக்கு அைிவானவன்.

இவயன மிகவும் கதான்றமயானவன். அவ்விதம் இருப்பினும் அவன்.
அவன் நிற்கும் நிறலறயச் ேீவர்களால் எவ்விதத்தாலும்
அைியப்படாதவன். கபாதுவாகவுள்ள புவனங்கள் எட்டிலும் எங்கள்
தறலவனான நந்தி எம்கபருமான் ஒவ்கவாரு ேீவறனயும் அைிய
வல்லவன் ஆவன்.

3045. நீரும் நிலனும் விசும்பு அங்கி மாருதம்

தூரும் உடம்புறு யோதியுமாய் உளன்
யபரும் பராபரன் பிஞ்ஞகன் எம்இறை
ஊரும் ேகலன் உலப்பிலி தாயன.

கபாருள் : நீர், நிலம், ஆகாயம், கநருப்பு, வாயு ஆகிய ஐம்பூதங்கறளயும்

அறவகறளத் தாங்கி நிற்கும் ஆதாரமாயும் உடம்பில் கபாருந்தும்
யோதியுமாகவும் உள்ளான். அவனது கபயர் பராபரன் என்பதாகும். அணு
கோரூபமான எமது தறலவன் ேகல தத்துவங்கயளாடு கூடினவனாய்
அழிவில்லாதவன் ஆவான்.

3046. மூலன் உறரகேய்த மூவா யிரந்தமிழ்ை

மூலன்உறரகேய்த முந்நூறு மந்திரம்
மூலன் உறரகேய் முப்ப துபயதேம்
மூலன் உறரகேய்த மூன்றும்ஒன் ைாயம.

கபாருள் : திருமூலயதவர் அருளிச் கேய்த இம்மூவாயிரம்

பாடல்களும், அவர் அருளிச் கேய்த முந்நூறு மந்திரப் பாடல்களும்,
அவர் அருளிச் கேய்த முப்பது உபயதேப் பாடல்களும், அவர் அருளிச்
கேய்த மூன்றுவறகப் பாடல்களும் ஒயர கபாருறளக் குைிப்பனவாம்.

3047. வாழ்கயவ வாழ்கஎன் நந்தி திருவடி

வாழ்கயவ வாழ்க மலம்அறுத் தான்பதம்
வாழ்கயவ வாழ்ககமய்ஞ் ஞானத் தவன்தாள்
வாழ்கயவ வாழ்க மலம்இலான் பாதயம.

என் ேிவ குருநாதனாகிய நந்தியின் திருவடி வாழ்க! மலக்கட்டிறன

நீக்கருளிய அவனது திருவடி வாழ்க! மலம் அறுத்தயலாடு உண்றம
ஞானத்றதயும் அருளிய அவனது திருவடி வாழ்க! இது குருவுக்கு
உரிய வாழ்த்து. குருயவ ேிவமாதலின் ேிவத்துக்கும் ஆம்.

திருமூலர் திருமந்திரம் முற்றிற்று.