5.

திரு அவதாரப் படலம்

திருமாலின் அவதாரமான ராமபிரான் அவதாரம் ெசய்தைதக் கூறும்

பகுதியாகும். இதில் தயரத மன்னன் மகப் ேபறின்றி இருத்தைல

வசிட்ட முனிவrடம் கூறுதலும். வசிட்ட ேதவ களுக்குத் திருமால்

அருளியைதச் சிந்தித்தலும் புதல்வைர அளிக்கும் ேவள்வி ெசய்யத்

தயரதனுக்கு வசிட்ட கூறுதலும். கைலக்ேகாட்டு முனிவரால் ேவள்வி

நைடெபறுதலும் ேவள்வித்தயில் எழுந்த பூதம் பிண்டம்

ெகாண்டுதருதலும் அப்பிண்டத்ைதத் தயரதன் ேதவிய மூவருக்கும்

பகி ந்தளித்தலும் அதன் காரணமாகத் ேதவிய கருவுறுதலும் ராமன்

முதலிய நால்வரும் அவதrத்தலும். புதல்வ களுக்கு வசிட்ட ெபய

சூட்டுதலும் பிள்ைளகளின் வள ச்சியும்-கல்விப் பயிற்சியும்-யாவரும்

ேபாற்ற ராமன் இனிதிருத்தலும் விவrக்கப்படுகின்றன.

180. ஆயவன். ஒரு பகல். அயைனேய நிக

தூய மா முனிவைனத் ெதாழுது. ‘ெதால் குலத்

தாயரும். தந்ைதயும். தவமும். அன்பினால்

ேமய வான் கடவுளும். பிறவும். ேவறும். ந;

ஆயவன்- (ேமேல அரசியல் படலத்தில் கூறிய

அப்ெபருைமெயல்லாம் ெபாருந்தியவனான) அந்தத் தயரத மன்னன்;

ஒருபகல் அயைனேய நிக தூயமாமுனிவைனத் ெதாழுது-ஒரு நாள்

பிரமனுக்கு ஒப்பாகத் திகழும் தூய்ைம ெபாருந்திய மாமுனிவனாகிய

வசிட்ட முனிவைன வணங்கி; ெதால்குலத்தாயரும். தந்ைதயும்.

தவமும்- பழைம ெபாருந்திய எமது குலத்தாய்மாரும் தந்ைதமாரும்

தவப்பயன்களும்; அன்பினால் ேமயவான் கடவுளும்-அன்பு ெகாண்டு

நான் விரும்பும் கடவுளும்; பிறவும் ேவறு ந- மற்ைறேயாரும்.

ேவறுபட்ட உயி களும் அைனத்தும் எனக்குத் தாங்கேளதாம்.

தவம்: புண்ணியமும்ஆம். வான்: உண்ைம என்றும் ெபாருள்

கூறலாம். ‘பிறவும் ேவறும்’ என்பது இங்குக் கூறப்படாத மற்றஎல்லாம்

என்ற ெபாருள் தந்து நின்றது. வசிட்டைர மன்னன் எப்படி

மதித்துள்ளான் என்பது இதனால் புலப்படும். இது குளகம் நான்காம்

பாடலின் “என்றுளன்” எனவரும் ெசால்லுடன் முடியும். 1

181. ‘எம் குலத் தைலவ கள். இரவிதன்னினும்

தம் குலம் விளங்குறத் தரணி தாங்கினா .

மங்குந இல் என. வரம்பு இல் ைவயகம்.

இங்கு. நின் அருளினால். இனிதின் ஓம்பிேனன்.

எம் குலத்தைலவ கள்-எமது சூrய குலத்தைலவ கள் எல்ேலாரும்;

இரவிதன்னினும் - தமது குல முதல்வனான சூrயைன விடவும்;

தம்குலம் விளங்குற - தங்கள் குலம் விளக்க முறும்படியாக;

தரணிதாங்கினா - இவ்வுலைக ஆதrத்துக் காத்தன ; மங்குந

இல்என- புகழில் மயங்கியவ கள் இல்ைல என்னுமாறு; வரம்பில்

ைவயகம் - எல்ைலகாண இயலாத இவ்வுலகத்ைத; இங்கு நின்

அருளினால்- இங்கு. இவ்வேயாத்தியிலிருந்ேத உனது அருளின்

உதவியால்; இனிதின் ஓம்பிேனன்- இனிைமயுறக் காத்து வந்ேதன்.

தைலவ கள்: குடிமக்களுக்குத் தைலைம பூண்டவ களான

அரச கள் சூrயன் எங்கும் ெவப்பத்ைதயும். ஒளிையயும் பரப்பி.

உயி கைளக் காப்பது ேபால. சூrய குலேவந்த கள்

அச்சூrயைனக்காட்டிலும் சிறப்பாகத் தமது குலத்ைத விளங்கச்

ெசய்தன என்பது கருத்து. மங்குதல்: அழிதல். குைறதல் என்னும்

ெபாருள் உைடயது. இங்கு ‘மங்குந ’ புகழில் குைறந்தவ என்னும்

ெபாருளில் வந்தது. தரணி. ‘ைவயகம்’ இரண்டும் உலகம் என்ற

ெபாருள் உைடயன. ‘மங்குந ’ என்பதிலுள்ள ‘ந ’ ெபய விகுதி.

‘ைவயகம்’ ைவயம் எனவும் வழங்கப்ெபறும். 2

182. ‘அறுபதினாயிரம் ஆண்டும் மாண்டு உற.

உறு பைக ஒடுக்கி. இவ் உலைக ஓம்பிேனன்;-

பிறிது ஒரு குைற இைல; என பின் ைவயகம்

மறுகுவது என்பது ஓ மறுக்கம் உண்டுஅேரா.

அறுபதினாயிரம் ஆண்டும்-(நான் ஆட்சி ெசய்த) அறுபதினாயிரம்

ஆண்டுகளும்; மாண்டு உற- கழிந்து ேபாகும்படி; உறுபைக ஒடுக்கி

இவ் உலைக ஓம்பிேனன்- உற்ற பைகவ கைள ஒடுங்குமாறு ெசய்து.

இவ்வுலகத்ைதக் காத்து வந்ேதன்; பிறிது ஒரு குைற இைல- (எனக்கு)

ேவறு ஒரு குைறவும் இல்ைல; என்பின் ைவயகம்- எனது ஆட்சிக்குப்

பிறகு இந்த உலகம்; மறுகுவது என்பேதா - (நல்லாட்சியின்றி)

குழப்பமைடய ேநrடும் என்று ஒரு; மறுக்கம் உண்டு- மனக்கலக்கம்

(எனக்கு) இருக்கிறது.

‘மாண்டுஉற’ மாட்சி ெபற்றுப் ெபாருந்த என்று கூறுதலும்

ெபாருந்தும் ‘உறுபைக’ என்பதற்கு ேநரும்பைக அல்லது மிகுபைக

என்றும் ெபாருள் ெகாள்ளலாம். உற்றபைக என்பது ெபாருளானால்

விைனத்ெதாைக மிக்க பைக என்பது ெபாருளானால் உrச்ெசால்

ெதாட . நாட்ைட அழிப்பதில்

முதலிடம் வகிக்கும் பைகைய ஒடுக்கியதால் நாட்டிேல எவ்வைகத்

தங்கும் ேநராவண்ணம் காத்தான் என்பது கருத்து.

மறுகுவது: கழல்வது அல்லது நிைலெகட்டுக் கலங்குவது மறுபக்கம்:

மயக்கமுமாம் அேரா: அைச. 3

183. ‘அருந் தவ முனிவரும். அந்தணாளரும்.

வருந்துதல் இன்றிேய வாழ்வின் ைவகினா ;

இருந் துய உழக்குந என் பின் என்பது ஓ

அருந் துய வருத்தும். என் அகத்ைத’ என்றனன்.

அருந்தவ முனிவரும் - அrயதவத்ைத உைடய முனிவ களும்;

அந்தணாளரும்- அறேவா களாகிய அந்தண களும்; வருந்துதல்

இன்றிேய- யாதும் வருத்தமுறுதல் இல்லாமேல; வாழ்வின் ைவகினா -

துன்பமற்று நல்வாழ்விேல இருந்தா கள்; என்பின் இருந்துய

உழக்குந - (மக்கள் ேபறில்லாத) எனது ஆட்சிக்குப் பிறகு (அப்

ெபrயவ கள்) மிகவும் துன்பத்தாேல வருந்துவா கேள; என்பேதா

அருந்துய - என்பெதாரு அrயதுயரமானது; என் அகத்ைத வருத்தும்

என்றனன்- எனது மனத்ைத வருத்திக் ெகாண்டிருக்கிறது என்றான்.

அருந்தவம் அருைமத்தவம் என்றதில் ‘ைம’ ெகட்டது.

அந்தணாள : அந்தண்ைமைய ஆளுபவ எனேவ அறேவா .

ைவகினா : நிைலத்து உள்ளா என்பதும் ெபாருளாம். இருந்துய :

மிகுந்த துன்பம். ‘இரு’ மிகுதிைய உண த்தி நின்றது என்பின்:

எனக்குப் பிறகு. வருத்தும்: வருந்தச் ெசய்யும் என்பது ெபாருள்.

வாழ்வின்: வாழ்வு என்பதற்கு நல்வாழ்வு என்பது ெபாருள்.

தானும். தனது முன்ேனாரும் காத்த ெநறிகைளத் தனக்குப் பிறகும்

ேபணிக்காத்து. தனது நற்குணங்கைளேய ெபற்று நாட்ைட

நன்ெனறியில் நிறுத்தி. ஆள. ஒரு புத்திரன் ேவண்டுேம என

நிைனத்த தயரதன் நல்லதந்ைதயாகத் திகழ்கிறான் எனலாம். 4

முனிவன் முன்னிய

184. முரசு அைற ெசழுங் கைட. முத்த மா முடி.

அரச தம் ேகாமகன் அைனய கூறலும்.

விைர ெசறி கமல ெமன் ெபாகுட்டு ேமவிய

வர சேராருகன் மகன் மனத்தில் எண்ணினான்-

முரசு அைற ெசழுங்கைட- முரசு முழங்கும் கைடவாயிைல

உைடயவனும்; முத்தமாமுடி அரச தம்ேகாமகன்- முத்து முதலிய

மணிகளால் அைமந்த மணிமுடி தrத்திருப்பவனுமான. மன்ன

மன்னனாகிய தயரதன்; அைனய கூறலும் - அத்தைகய ெசாற்கைளச்

ெசால்லும் (அது ேகட்ட); விைர ெசறிகமலெமன் ெபாகுட்டு ேமவிய-

மணம் ெசறிந்த தாமைர மலrன் அகவிதழ் உச்சியில்

அம ந்திருப்பவராகிய; வரசேராருகன் மகன்- ேமலான நான் முகனது

மகனாகிய வசிட்டன்; மனத்தில் எண்ணினான்- (பின்வருவனவற்ைற)

தனது மனத்திேல நிைனப்பானாயினான்.

முரசு: ெகாைட. ேபா . மணம் என்று மூன்று வைகயினது. இங்குச்

ெசழுங்கைட என்றதால் ெகாைட முரேச முழங்கியது எனலாம்.

முத்தமாமுடி; என்று கூறினும் ‘ஒரு ெழாழி தன் இனம் சுட்டும்’

என்றபடி ஏைனய மணிைகைளயும் ெகாள்ளலாம். “அரச

நம்ேகாமகன்” சக்கரவ த்தி என்ற ெபாருளில் வந்தது. வாம்:

ேமன்ைம. செராருகம்: தாமைர. நrல் முைளப்பது (சரம்- ந ;

ருகம்-முைளப்பது) அதிலம ந்துள்ள பிரமனுக்குப் ெபயராகும்.

‘மனத்தில் எண்ணினான்’ என்றது. தான் முன்ேப அறிந்த தாயினும்

அதைன ெவளிப்படுத்தலாகாைமயால் “மனத்திெலண்ணினான்”

என்றா .
 மகப்ேபறின்ைம குறித்து. மன்னன் வசிட்டனிடம் கூறி. வருந்த.

அைதக் ேகட்ட அம்மாமுனிவன். ேதவ களுக்கு முன்பு திருமால்

அருளியைதச் சிந்தித்தான் என்பது கருத்து. 5

185. அைல கடல் நடுவண். ஓ அனந்தன் மீ மிைச.

மைல என விழி துயில்வளரும் மா முகில்.

‘ெகாைலெதாழில் அரக்க தம் ெகாடுைம த ப்ெபன்’ என்று.

உைலவுறும் அமரருக்கு உைரத்த வாய்ைமைய.

அைலகடல் நடுவண்-அைலகள் மிகுந்துள்ள பாற்கடல் நடுேவ; ஓ

அனந்தன் மீ மிைச- ஒப்பற்ற ‘அனந்தன்’ எனும் பாம்பைண ேமேல;

மைல என விழிதுயில் வளரும்- கrயமைல ேபால. கண்வள கின்ற;

மாமுகில்- ெபrய ேமகம் ேபான்ற (நிறமும். ெசயலுமுைடய) திருமால்;

‘ெகாைல ெதாழில் அரக்க தம் ெகாடுைம தி ப்ெபன்’. என்று-

உயி கைளக் ெகால்லுதேல ெதாழிலாக உைடய அரக்கrன்

ெகாடுைமையத் த ப்ேபன் என்று; உைலவு உறும் அமரருக்கு-

அவ்வரக்க களால் வருந்தும் ேதவ களுக்கு; உைரத்த வாய்ைமைய-

ெசான்ன வாக்குறுதிைய

முந்திய பாடலில் ‘எண்ணினான்’ என்பதனுடன் “வாய்ைமைய”

என்பது முடிகிறது. அைலகடல் என்று ெபாதுவாகக் கூறினாலும்.

திருமாலின் உைறவிடமான ‘பாற்கடல்’ என்று ெபாருள்

உைரக்கப்பட்டது. மீ மிைச: உருபின் ேமல் உருபு வந்து ‘மிக ேமேல’

என்ற ெபாருள் தந்து நின்றது. ‘மைல’ என்ற ெபாதுச்ெசால்லும்

திருமாைலக் குறிப்பதாதலின் ‘கrயமைல’ என்ற ெபாருைள

உைடயதாயிற்று. ேதவ களுக்கு அரக்கரால் மரணமில்ைல என்பைத

உண த்த ‘அமர ’ என்றா . அமர : மரணமற்றவ . வல்ைம:

வாக்குறுதி. அடுத்து வரும் 23 பாடல்கள் ேதவ களுக்குத் திருமால்

வாக்குறுதி அளித்த ெசயைல விrத்துைரப்பனவாகும். 6

186. சுடு ெதாழில் அரக்கரால் ெதாைலந்து. வான் உேளா .

கடு அம களன் அடி கலந்து கூறலும்.

படு ெபாருள் உண ந்த அப் பரமன். ‘யான் இனி

அடுகிேலன்’ என மறுத்து. அவெராடு ஏகினான்

 சுடுெதாழில் அரக்கரால் - சுடுகின்ற ெதாழிைல உைடய

அரக்க களால்; வான் உேளா ெதாைலந்து- வானுலகில் வாழும்

ேதவ கள் வாழ்வறிந்து; சுடு அம களன் அடிகலந்து

கூறலும்-நஞ்சுதங்கிய மிடற்ைற உைடய சிவெபருமானது பாதங்கைள

அைடந்து தமது துன்பத்ைதக் கூறலும்; படு ெபாருள் உண ந்து

அப்பரமன்- ேமேல நிகழேவண்டியைவகைள முன்னேர உண ந்துள்ள

அப்ெபருங்கடவுளான சிவெபருமான்; இனியான் அடுகிேலன்

எனமறுத்து- இனி யான் அரக்கருடன் ேபா புrய மாட்ேடன் என

மறுத்து உைரத்து; அவெராடும் ஏகினான்- அவ்வமர களுடன்.

நான்முகனது இருப்பிடம் ேநாக்கிச் ெசன்றான்.

நிைனக்கும் மனத்ைதயும் சுடக்கூடிய அத்துைணக் ெகாடுந்ெதாழில்

என்பா ‘சுடு ெதாழில்’ என்றா . சுடு: நஞ்சு. களன்: கழுத்து.

பிற க்குத் துன்பம் விைளவிக்கும் நஞ்ைசத் தானுண்டு. ேதவ கைளக்

காத்தா என்பைதக் குறிப்பிடுவதிது. படுெபாருள்: ேமல்நிகழும்

நிகழ்ச்சி. சிவெபருமாைனப் பரமன் (ெபருங்கடவுள்) எனக் கூறும்

கம்பரது சமய சமரசக் ெகாள்ைக அறிந்து மகிழ்தற்குrயது.

‘படுெபாருள்’ என்றது ‘அரக்க இனி இன்னாரால் அழிபடுவா கள்’

என்ற அவ் உண்ைமைய அறிந்தைமயால் தான் அடுகிேலன் என்றான்.

என்றா . 7

187. வடவைரக் குடுமியின் நடுவண். மாசு அறு

சுட மணி மண்டபம் துன்னி. நான்முகக்

கடவுைள அடி ெதாழுது. அமர கண்டக

இடி நிக விைனயம்அது இயம்பினான் அேரா.

வடவைரக் குடுமியின் நடுவண் - ேமருமைலயின் சிகரத்தின்

மத்தியிேல; மாசு அறு சுட மணிமண்டபம் துன்னி - குற்றமற்ற

ஒளிமிகுந்த மணிகளாலைமந்த மண்டபத்ைத அைடந்து; நான்முகக்

கடவுைள அடிெதாழுது- (அங்கு வந்து ேச ந்த) பிரமைன

அடிவணங்கி; அமரகண்டக - ேதவ களுக்குப் பைகவ களான

அரக்கரது; இடிநிக விைனயம் அது- இடிேபான்ற அக்ெகாடும்

ெசயல்கைள; இயம்பினான்- ெசால்லலானான்.

வடவைர: ேமருமைல. ேதவ கள் தன்ைனக் காணவருவைத அறிந்த

நான்முகன் ேமருமைலச் சிகரத்தில் - மணிமண்டபத்தில் வந்து

தங்கியிருந்தான். ேதவ கள் உடன்வர. சிவெபருமான் அங்குச் ெசன்று

அரக்க தம் ெகாடுஞ்ெசயைலக். கூறினா என்பது கருத்து.

மாசறு சுட மணிமண்டபம்: ேதவ கள் கூடி ஆேலாசிக்கும்

மண்டபம். கண்டமுகம்: முள் அரக்க கள் முள் ேபான்று துன்பம்

விைளவிப்பவ என்பதால் ‘கண்டக ’ என்றா .

விைன: ெசயல். ‘அம்’ சாrைய ெபற்று ‘விைனயம்’ என வந்தது

வைர: இருமடி யாகு ெபயராய் மைலையக் குறித்தது. அேரா: அைச. 8

188. பாகசாதனன்தைனப் பாசத்து ஆ த்து. அடல்

ேமகநாதன். புகுந்து இலங்ைக ேமய நாள்-

ேபாக மா மல உைற புனிதன்- மீ ட்டைம

ேதாைகபாகற்கு உறச் ெசால்லினான்அேரா.

அடல் ேமக நாதன்- (இராவணனது மகனாகிய) வலிைம மிகுந்த

ேமக நாதன் (இந்திரசித்து) எனுமரக்கன்; புகுந்து பாக சாதனன்

தைன- (அமராவதி நகரக்குள்) புகுந்து ேதவ கள் தைலவனான

இந்திரைன; பாசத்து ஆ த்து - கயிற்றால் கட்டி; இலங்ைக ேமய

நாள்- இலங்ைகக்குக் ெகாண்டு ேபான ேபாது; ேபாக மா மைல

உைற புனிதன் - இன்பம். தரும் அழகிய தாமைரயில் வாழும்

புனிதனாகிய பிரமன். தான்; மீ ட்டைம ேதாைக பாகற்கு உற -

அந்த இந்திரைன மீ ட்டுவந்தைத உைமெயாருபாகனாகிய

சிவெபருமானுக்குப் ெபாருந்த; ெசால்லினான்- எடுத்தியம்பினான்.

பாக சாதனன்: இந்திரன் (புண்ணிய பலன்கைள உயி கள் ெபற

உதவுபவன்) ேமகநாதன்: பிறந்ததும் ேமகத்ைதப் ேபால முழங்கியதால்

இப்ெபய ெபற்றான் என்ப . இந்திரைனப் ேபாrல் ெவன்றபின் ெபற்ற

சிறப்புப் ெபயேர “இந்திரசித்து” என்பது. ேமகநாதனிடமிருந்து

இந்திரைனத் தான் மீ ட்டுவந்தைத. நான்முகன். சிவன்

முதலானவ களுக்குச் ெசான்னான் என்பது கருத்து. 9

189. ‘இருபது கரம். தைல ஈ -ஐந்து என்னும் அத்

திருஇலி வலிக்கு. ஒரு ெசயல் இன்று. எங்களால்.

கரு முகில் என வள கருைணஅம் கடல்

 ெபாருது. இட தணிக்கின் உண்டு. எனும் புண ப்பினால்.

கரம் இருபது தைல ஈைரந்து என்னும்- இருபது ைககளும். பத்துத்

தைலகளும் உைடயவன் என்று ெசால்லப்படும்; அத்திருவிலி வலிக்கு-

அந்த அருட் ெசல்வமில்லாத இராவணனது உரவலிைம. வரவலிைம

ஆகிய வல்லைமக்கு; எங்களால் ஒரு ெசயலின்றி- எங்களால் ஒரு

எதி ச் ெசயலும் ெசய்ய இயலாதவ களாக இருக்கிேறாம்; கருமுகில்

என வள கருைணயங் கடல்- கrய ேமகம் ேபால (பாற்கடலில்)

கண்வள கின்ற கருைணக் கடலாகிய திருமால் ெபாருது;

இட தணிக்கின்- அவ்வரக்கருடன் ேபாrட்டு. எங்கள் துன்பத்ைதத்

தணித்தால்தான்; உண்டு எனும் புண ப்பினா -எங்களுக்கு உய்வுண்டு

என்னும் கருத்தினால்.

தருவிலி: ெசல்வமில்லாதவன். ‘அ’ என்னும் சுட்டால் உய்தற்குக்

காரணமாகிய அருட்ெசல்வத்ைத உண த்திநின்றது. ஒரு ெசயல்: சிறு

ெசயலுமாம். ‘ஒரு’ சிறுைமைய உண த்தும் அருட்ெசல்வத்ைத

மிகுதியும் உைடய திருமாைலக்

“கருைணயங்கடல்” என்றா . ைகம்மாறு கருதாது உதவும்

தன்ைமயால் “கருமுகில்” என்று திருமால் ேபாற்றப்படுகிறா அவ .

ெபாருது- அரக்கைர அழித்தால் நமது துன்பம்தரும் என்ற கருத்ைதத்

ேதவ உைரத்தன என்பது கருத்து. புண ப்பு: தந்திரம் என்ற

ெபாருள் உைடயது. 10

190. திைரெகழு பேயாததி துயிலும் ெதய்வவான்

மரகத மைலயின் வழுத்தி ெநஞ்சினால்

கரகமலம் குவித்து இருந்து காைலயில்-

பரகதி உண ந்தவ க்கு உதவு பண்ணவன்.

திைர ெகழு பேயாததி துயிலும்- அைலகள் ெகழுமிய பாற்கடலில்

பள்ளிெகாண்டிருக்கும்; ெதய்வ வான் மரகத மைலயிைன-

ெதய்வத்தன்ைம ெபாருந்திய உய ந்த மரகதமைல ேபான்ற

திருமாைல; ெநஞ்சினால் வழுத்தி- மனத்தால் வணங்கித் துதித்து; கர

கமலம் குவித்து-தாமைர ேபான்ற ைககைளக் கூப்பி; இருந்த

காைலயில்- (தியானித்து) இருந்தேபாது; பரகதி உண ந்தவ க்கு -

ேமலான கதியிது என உண ந்து துதிப்பவ களுக்கு; உதவு

பண்ணவன்- காலம் தாழ்த்தாது உதவும்திருமால்

‘வந்து ேதான்றினான்’ என்ற அடுத்த பாடல் ெதாடருடன் ெபாருள்

முடிவு ெபறும். ெகழு: ெகழு முதல் (ெபருகியிருத்தல்) பயம்: பால்.

உததி: கடல்; பேயாதறி: பாற்கடல். மரகதம்: பச்ைச நிறமணி. மரகத

மைல: பச்ைச மாமைல ேபான்ற திருமால் உண த்தும் உவைமயாகு

ெபய . பரகதி: ேமலாம்துைண. பண்ணவன்: ெமய்ஞ்ஞானியாம்.

ெநஞ்சினால் வழுத்தல்: மனத்தால் துதித்தல். கரகமலம் குவித்தல்:

ைககளால் ெதாழுதல். கரகமலம்: உருவகம். 11

191. கரு முகில் தாமைரல் காடு பூத்து. நடு

இரு சுட இரு புறத்து ஏந்தி. ஏந்து அல த்

திருெவாடும் ெபாலிய. ஓ ெசம்ெபான் குன்றின்ேமல்

வருவதுேபால். கழலுன்ேமல் வந்து ேதான்றினான

கருமுகில்- ஒரு கருைமநிறமான ேமகம்; தாமைரக்காடு பூத்து-

தாமைர மல த் ெதாகுதிைய மல த்திக் ெகாண்டும்; நடு இரு சுட

இருபுறத்ேதந்தி- நண்ட இரு சுட கைள இருபுறத்தும் ஏந்திக்

ெகாண்டும்; ஓ ெசம்ெபான் குன்றின்ேமல் வருவதுேபால்-

ெசம்ெபான்னால் ஆகியெதாரு மைலேமல் ஏறிவருவைதப்ேபால; ஏந்து

அல த் திருெவாடும்- மல ந்த தாமைரயில் அம ந்திருக்கும்

இலக்குமிேயாடும்; ெபாலிய கழலுன்ேமல் வந்து ேதான்றினான்-

அம்ேமரு மண்டபம் ெபாலிய கருடன்மீ து வந்து காட்சி தந்தான்.

ைக. கால். வாய் ஆகிய அைனத்தும் தாமைர ேபால இருப்பதால்

‘தாமைரக்காடு பூத்து’ என்றா . கருமுகில் திருமாைலயும். தாமைரக்

காடு ைக.

கால். கண். வாய் ேபான்ற திருமாலின் அங்கங்கைளயும். இரு சுட .

சங்கு. சக்கரங்கைளயும். ெசம்ெபாற்குன்று கருடைனயும் குறித்து நின்ற

உவைம ஆகுெபய களாம். கழலுன்: கருடன். ெபாலிதல்: திரு ெவாடும்

ெபாலிதல் அல்லதுமண்டபம் ெபாலிதல் என்னும் ெபாருள்

உைடயதாகும். “ேதான்றினான்” என்பதால் ேவேறா இடத்திலிருந்து

வராது. அம் மண்டபத்திருந்ேத யாவரும் காணத் ேதான்றினான் என்ற

கருத்துைடயதாகும். எங்கும் எப்ேபாதும் ேதான்றி மைறயும்

தன்ைமயன் எம்பிரான் என்பது கருத்து. 12

192. எழுந்தன - கைறமிடற்று இைறயும். தாமைரச்

ெசழுந் தவிசு உவந்த அத் ேதவும்- ெசன்று. எதி

விழுந்தன அடிமிைச. விண்ணுளெராடும்;

ெதாழும்ெதாறும். ெதாழும்ெதாறும். களி துளங்குவா

கைறமிடற்று இைறயும்- நலகண்டனாகிய இைறவனும்; தாமைரச்

ெசழும்தவிசு உவந்த அத்ேதவும்- தாமைரயாகிய ெசழித்த

ஆசனத்தைன விரும்பி அம ந்திருக்கும் நான்முகனும்; அடிமிைச

விழுந்தன -திருமாலின் திருவடிகைள வணங்கி; விண்ணுேளாெராடும்-

ேதவ கெளாடும்; எழுந்தன எதி ெசன்று-எழுந்தவ களாகி. அங்குத்

ேதான்றிய திருமாலுக்கு எதிேர ெசன்று. அவைர; ெதாழும்ெதாறும்

ெதாழும் ெதாறும்-துதித்துத் ெதாழும் ேபாெதல்லாம்; களிதுளங்குவ -

மகிழ்ச்சியால் ஆடுவாராகி நின்றன .

சிவெபருமானும். நான்முகனும். ேதவ களும் திருமாலுக்கு எதிேர

ெசன்று அடிெதாழுது. துதித்து. ெதாழும் ேபாெதல்லாம் மகிழ்ச்சியில்

திைளத்து ஆடுவாராயின என்பது கருத்து. கைற: நஞ்சு. மிடறு:

கண்டம். கைறமிடற்றிைற: சிவபிரான். ேதவு: ெதய்வம். அடிமிைச:

மிைச ஏழனுருபு. துளங்கல்: அைசதல் இங்கு ஆடுதைலக் குறித்தது.

இைற: ஈசன் தைலவன் ேமம்பாடுைடயவன் என்னும் ெபாருள்

ெகாண்டது. கைறமிடற்றிைற என்பதற்கு மாறாகக் கடவுள க்கு இைற

என்ற பாடமும் உண்டு. 13

193. ஆடின ; பாடின ; அங்கும் இங்குமாய்

ஓடின ; உவைக மா நறவு உண்டு ஓ கிலா ;

‘வடின அரக்க ’ என்று உவக்கும் விம்மலால்.

சூடின . முைற முைற துவளத் தாள்- மல .

அரக்க வடின என்று உவக்கும் விம்மலால்-அசுர கள் இறந்து

பட்டா கள் என மனம் மகிழும் ெபாருமலால்; உவைகயாம்

நறவுஉண்டு ஓ கிலா - (அத்ேதவ கள்) மகிழ்ச்சி என்னும் ேதைனப்

பருகி. எதுவும் அறியாதவ களாய்; ஆடின பாடின அங்கும்

இங்குமாய் ஓடின - ஆடியும். பாடியும் அங்கும் இங்குமாய்

ஓடினவ களாக; துளவத்தாள மல முைற முைற சூடின -அப்பரமனது

துழாய் மணக்கும் பாத மல கைள வrைச வrைசயாகச் ெசன்று

வணங்கித் தைலயில் சூடிக்ெகாண்டா கள்.

களிப்பு மிகுந்தவ கள் ஆடுதலும் பாடுதலும் இயற்ைகயாம்.

‘பரமனது தrசனேம தமது துயைரப் ேபாக்கும்’ என்ற நம்பிக்ைக

உைடயவராதலால் துயருக்ேக காரணமான அரக்க அழிவ என்ற

மகிழ்ச்சி மிகுதியால் ஆடிப்பாடி உவந்தன என்பது கருத்து.

உவைகைய நறவாக உருவகித்தா . விம்மல்: ெபாருமல். 14

194. ெபான்வைர இழிவது ஓ புயலின் ெபாற்பு உற.

என்ைன ஆள் உைடயவன் ேதாள்நின்று எம்பிரான்.

ெசன்னி வான் தடவும் மண்டபத்தில் ேச ந்து. அr

துன்னு ெபாற் பீடேமல் ெபாலிந்து ேதான்றினான்.

ெபான்வைர இழிவேதா புயலின் ெபாற்பு உற - ெபான்

மைலயாகிய ேமருவிலிருந்து கீ ேழ இறங்குகின்ற ஒரு ேமகத்தின்

அழகுேதான்ற; என்ைன ஆள் உைடயவன் ேதாள் நின்று- என்ைன

ஆளாக ஆட்ெகாண்டிருக்கும் கலுழனுைடய ேதாள்களில் இருந்து;

வான்தடவும் ெசன்னி மண்டபத்தில் ேச ந்து - ஆகாய மளாவிய

சிகரத்ைத உைடய அம் மண்டபத்ைத அைடந்து; அrதுன்னு

ெபாற்பீடேமல் - சிங்கவடிவுைடய ெபான் ஆசனத்தின் ேமல்;

எம்பிரான் ெபாலிந்து ேதான்றினான்- எம்ெபருமானாகிய திருமால்

ெபாலிவுறத் ேதான்றலானான்.

ெபrய திருவடி என்றைழக்கப்படும் திருமாலின் ஊ தியான

கருடைன “என்ைன ஆளுைடயவன்” என்று சிறப்பிக்கிறா .

‘ெபான்வைர’ என்று கூறுவதால் கருடனது நிறமும் ேமன்ைமயும்

புலனாகும். அrதுன்னு ெபாற்பீடம்: சிங்காதனம்.

‘ேதவ கள் இருந்த இடத்தில் வந்து காட்சிதந்த திருமால் கருடனது

ேதாளிலிருந்து இறங்கி அம்மண்டபத்ேத இடப்பட்ட

சிங்காசனத்தின்ேமல் வற்றிருந்தான்’ என்பது கருத்து. ேதாள்: பிட

அr: சிங்கம் (எல்லா மிருகங்கைளயும் அழிக்க வல்லது) 15

195. விதிெயாடு முனிவரும். விண்ணுேளா களும்-

மதி வள சைடமுடி முழுவலாளனும்

அதிசயமுடன் உவந்து. அயல் அருந்துழி-

ெகாதி ெகாள் ேவல் அரக்க தம் ெகாடுைம கூறினா .

விதிெயாடு முனிவரும் விண் உேளா களும் - நான்முகனும்.

முனிவ களும் விண்ணுலகில் வாழும் ேதவ களும்; மதிவள சைடமுடி

மழுவலாளனும்- பிைறச் சந்திரன் வாழும் சைட முடியுைடய.

மழுவாளியான சிவபிரானும்; அதிசயமுடன் உவந்து அயல் இருந்துழி

- மிகுந்த வியப்புடன். மகிழ்ந்து திருமாலுக்கு அருகிலைமந்த

ஆசனங்களில் இருந்த ேபாது; ெகாதிெகாள்ேவல் அரக்க தம்

ெகாடுைம கூறினா - ெகாதிக்கும் ேவைல உைடய அரக்க களது

ெகாடுந்ெதாழிைலச் ெசான்னா கள்.

‘கூறினா ’ யா என்பதற்கு 18ஆம் பாடலில் வரும் ‘வானவ ’

என்பைத எழுவாயாகக் ெகாண்டு ெபாருள் ெகாள்க. ‘விதிெயாடு’

என்பதிலுள்ள ‘ஒடு’ உம்ைமப் ெபாருளில் வந்தது. ‘விதியும்’ என்பது

ெபாருளாம். சாபத்தால் நாள்ேதாறும் கைலகள் ேதய்ந்த சந்திரனுக்குத்

தனது சைடயில் இடம்தந்து வளரச்ெசய்தவன் சிவபிரான் ஆதலால்

‘மதி வள சைட முடி’ என்றா . ெகாைலத்ெதாழிேல ெதாழிலாக

உைடய அரக்க . தங்கள் ேவல்கைள அடிக்கடி ெகால்லுைலயில்

ெகாதிக்க ைவப்பதால் “ெகாதிெகாள்ேவல்” என்றா . 16

196. ‘ஐ-இரு தைலயிேனான் அனுச ஆதியாம்

ெமய் வலி அரக்கரால். விண்ணும் மண்ணுேம

ெசய் தவம் இழந்தன;- திருவின் நாயக!-

உய் திறம் இல்ைல’ என்று உயி ப்பு வங்கினா .

திருவின் நாயக- இலக்குமிக்கு நாயகனாகிய ெபருமாேன!; ஐயிரு

தைலயிேனான் அனுச ஆதியாம் ெமய்வலி அரக்கரால்-

பத்துத்தைலகைள உைடய இராவணன் அவனுக்குப் பின்

பிறந்தவ கள் முதலான உடல்வலிைம மிக்க அரக்க களால்; விண்ணும்

மண்ணுேம ெசய்தவம் இழந்தன- விண்ணுலகமும். மண்ணுலகமும்

தாம் ெசய்துள்ள புண்ணியங்கைள இழந்து வருந்துகின்றன; உய்திறம்

இல்ைல என்று உயி ப்பு வங்கினா - அைவ உய்வதற்கு வழிேய

இல்ைல என்று கூறி. ெபரு மூச்சு விட்டன .

ஐயிரு தைலயிேனான்: பத்துத்தைலகைள உைடய இராவணனது

ெகாடுைமைய நிைனத்து அவைனக் குறிப்பிட்டன . அனுச : தம்பிய

கும்பகருணன். கரன். திrசிரன். தூடணன் ஆகிேயாராம். ‘விண்ணும்

மண்ணும்’ இடவாகு ெபயராய் விண்ணுேளாைரயும் மண்ணுேளாைரயும்

குறித்தது. ‘ெசய்தவம் உய்திறம்’ என்பன விைனத்ெதாைககள்.

‘திருவின் நாயக’ என்றது அவ்விருவரும் ராமனாகவும். சீைதயாகவும்

அவதrக்க ேவண்டின என்பைத உண த்திநின்றது.

தவம் ெசய்ய இயலாைமையக் குறித்தது. ெசய்தவம் எதி

காலப்ெபாருளது. 17

197. ‘எங்கள் நள் வரங்களால் அரக்க என்று உளா .

ெபாங்கு மூஉலைகயும் புைடத்து அழித்தன ;

ெசங் கண் நாயக! இனி த த்தல்; இல்ைலேயல்.

நுங்குவ உலைக. ஓ ெநாடியில் என்றன .

எங்கள் நள்வரங்களால் - எங்களுைடய மிகுந்த வரபலத்தால்;

அரக்க என்றுளா ெபாங்கு மூவுலைகயும் புைடத்தழித்தன -

அரக்க என்னும் ‘ெகாடியவ கள் வள ந்ேதாங்கிய

மூவுலகத்துயி கைளயும். ெபாருது ெகான்றன ; ெசங்கண்மால் நாயக-

அழகிய

கண்கைளயுைடய தைலவேன!; இனித்த த்தல் இல்ைலேயல்- இனி.

இவ்வரக்க களின் ெகாடிய ெசயைலத் த க்கவில்ைலயானால்; ஓ

ெநாடியில் உலைக நுங்குேவ என்றன - ெவகுவிைரவில் உலகம்

முழுவைதயும் அழித்துவிடுவ என்றா கள்.

நள்வரம்: நண்ட வாழ்ைவயும். நிைறந்த வலிைமையயும் தரும்வரம்

என்பது ெபாருள் (பிரமனும். சிவனுமாகிய ேதவ கள் ெகாடுத்தவரம்)

என்பதால் ‘எங்கள் நள்வரம்’ என்றன புைடத்து அழித்தல்:

அடித்துக் ெகால்லுதல். நுங்குதல்: விழுங்குதல் என்பதும் ஒரு

ெபாருளாம். 18

198. என்றன . இட உழந்து. இைறஞ்சி ஏத்தலும்.

மன்றல் அம் துளவினான். ‘வருந்தல்; வஞ்சக -

தம் தைல அறுத்து. இட தணிப்ெபன் தாரணிக்கு;

ஒன்று ந ேகண்ம்’ என. உைரத்தல் ேமயினான்.

என்றன இட உழந்து இைறஞ்சி ஏத்தலும் - என்று

கூறியவ களான ேதவ கள் துன்பத்தால் வருந்தி. திருமாைலத் துதித்து

வணங்கிடவும்; மன்றல் அம் துளாவினான்- மணமும். அழகும்

உைடய துழாய் மாைலயணிந்த திருமால்; வருந்தல் ‘வஞ்சக தம்

தைல அறுத்து தாரணிக்கு இட தணிப்ெபன்- (அத்ேதவ கைள

ேநாக்கி) வருந்தாத கள்! வஞ்சக அரக்க களின் தைலகைளத்

துணித்து உலகத்தின் துன்பத்ைதத் தணிப்ேபன்; ஒன்று ந ேகண்ம்

என உைரத்தல் ேமயினான் - அதற்குrயெதான்ைறக் ேகளுங்கள்

என்று ெசால்ல. ஆரம்பித்தான்.

மன்றல்: மிகுமணம். வருந்தல்: அல்lற்று எதி மைற வியங்ேகாள்

எதி மைற. ேகளும் என்பது ேகண்ம் என வந்தது விகாரமும்

சந்தியுமாம். ‘ம்’: மகரக் குறுக்கம். வஞ்சக : மாயத்ெதாழில்

வல்ேலா . 19

199. ‘வான் உேளா அைனவரும் வானரங்கள் ஆய்.

கானினும். வைரயினும். கடி தடத்தினும்.

ேசைனேயாடு அவதrத்திடுமின் ெசன்று’ என.

ஆனனம் மல ந்தனன்- அருளின் ஆழியான்

வான் உேளா அைனவரும் வானரங்களாய்- விண்ணுலகில்

வாழும் ேதவ கள் ஆகிய நங்கள் எல்ேலாரும் குரங்கினங்களாக;

கானினும். வைரயினும் கடிதடத்தினும் ெசன்று ேசைனேயாடு

அவதrத்திடுமின் - காடுகளிலும். மைலகளிலும். அம்மைலத் தாழ்

வைரகளிலும் ெசன்று. பிறப்பீராக; என. அருளின் ஆழியான்

ஆனனம் மல ந்தனன் - என்று. கருைணக் கடலான திருமகள்

நாயகன் திருவாய் மல ந்தருளினான்.

ேசைன: கூட்டம். கூட்டத்ேதாடு ெசன்று பிறப்பீ ராக என்றான்

என்பது ெபாருள். கான்: காடு. கடிதடம்: மணம்மிக்க ேசாைலயுமாம்.

ஆனனம்: முகம். வடெமாழியில் வாையக் குறிக்கும் ெசால்

இல்ைலயாதலால் ஆனனம் என்பேத வாய்க்கும் ஆகிவரும் என்பதால்

வாய்திறந்து கூறுதல் என்னும் ெபாருளில் இது வந்தது.

இராவணன் பிரமனிடம் வரம்ெபறும் ேபாது. மனித . குரங்குகைள

அற்பமாக எண்ணி. முனிவ . ேதவ . அசுர களால் தனக்கு மரணம்

ேநரக்கூடாது என்று வரம்ேகட்டு மனித . குரங்குகைள நிைனக்காமல்

விட்டான். திருமால். தான் மனிதனாகவும். ேதவ கள்

வானரங்களாகவும் ெசல்வேத இராவணைன அழிக்கும்வழி என

எண்ணிக் கூறினா என்பது கருத்து. 20

200. ‘மசரதம் அைனயவ வரமும். வாழ்வும். ஓ

நிசரத கைணகளால் நறுெசய்ய. யாம்.

கச ரத துரக மாக் கடல்ெகாள் காவலன்.

தசரதன். மதைலவாய் வருதும் தாரணி.

மசரதம் அைனயவ - கானல் நைரப்ேபான்றவ களாகிய

அரக்க களுைடய; வரமும் வாழ்வும்- வரபலத்ைதயும். வாழ்ைவயும்;

நிசரத கைணகளால் நறு ெசய்ய- எமது குறிதவறாத அம்புகளால்

சாம்பலாக்க (அழிக்க); யாம் கசரத துரகமாகக் கடல் ெகாள்காவலன்-

யாேம. யாைன. ேத . காலாள் என்னும் கடல் ேபான்ற

நாற்ெபருஞ்ேசைனகைளயுைடய ேவந்தனான; தசரதன் மதைலயாய்

தாரணிவருதும்- தயரதன் புத்திரனாக உலகத்தில் வந்து

அவதrக்கின்ேறாம்.

மசரதம்: ேபய்த்ேத (கானல்ந ). நிசரதம்: உண்ைம. நிசரத கைண:

உண்ைமயான அம்புகள் (ெபாய்யாது தாக்கவல்லது). நறு: சாம்பல். நறு

ெசய்தல்: அழித்தலாம். தாரணி: பூமி. பத்துத் ேத ெகாண்டு.

தன்னுடன் ேபா புrந்த சம்பாைன ெவன்றவன் என்பதால் “தசரதன்”

என்று ெபய ெபற்றான் என்ப . தசம்: பத்து. ரதன்: ரதங்கைள

ெவன்றவன். ெவஞ்சினத்து அவுண ேத பத்தும் ெவன்றுேளன்”

என்பது தயரதன் தன்ைனப் பற்றிக் கூறிக் ெகாள்வதாகும்.

மதைல: விழுது. புதல்வருக்கு ஆகிவந்தது உவைமயாகுெபய .

வருதும்: தன்ைமப் பன்ைம விைனமுற்று யாம் வருதும் என

முடியும். 21

201. ‘வைளெயாடு திகிrயும். வடைவ ததர

விைளதரு கடுவுைட விrெகாள் பாயலும்.

இைளயவ கள் என அடி பரவ ஏகி. நாம்.

வைளமதில் அேயாத்தியில் வருதும்’ என்றனன்..

வைளெயாடு திகிrயும்- எமது பைடக்கலங்களான சங்கும்

சக்கரமும்; வடைவ ததர விைளதரு கடு உைட விrெகாள்பாயலும்-

வடவா முகாக்கினியும் தய்ந்து ேபாகச் ெசய்யும் நஞ்சிைன உைடய.

எமதுபடுக்ைகயான அனந்தனும்; இைளயவ கள் என அடி பரவ-

தம்பியராகப் பிறந்து எம்ைம அடிவணங்க; ஏகி. வைனமதில்

அேயாத்தியில் வருதும் என்றனன்-பூமியில் ெசன்று சுற்றும் வைளந்த

மதிைல உைடய அேயாத்தி மாநகrல் அவதrப்ேபாம் என்றான்.

‘விைனெயாடு’என்பதிலுள்ள ‘ஒடு’ உம்ைமப் ெபாருளில் வந்தது.

வைள: சங்கு. வைளந்திருப்பது காரணமாக இப்ெபய அைமந்தது.

கடல் நடுேவ ஒரு குதிைர இருப்பதாகவும். அதன் முகத்தில்

ேதான்றும் தயில் கடல் ந வற்றிக் ெகாண்டிருப்பதாகவும்

கூறுவ .வடைவ முகத்தில் ேதான்றும் த என்பதால் “வடைவத் த”

என்றா . தடு: நஞ்சு. பாயல்: படுக்ைக. விrெகாள்: விrதைல உைடய

சக்கரம் பரதனாகவும். சங்கு சத்துருக்கனாகவும். அனந்தன்

இலக்குவனாகவும் வந்தன என்பா . அேயாத்திக்கு ‘சாேதகம்’ என்ற

ஒரு ெபயரும் உண்டு. 22

202. என்று அவன் உைரத்தேபாது. எழுந்து துள்ளினா ;

நன்றிெகாள் மங்கல நாதம் பாடினா ;-

‘மன்றல் அம் ெசழுந் துளவு அணியும் மயனா

இன்று எைம அளித்தன ’ என்னும் ஏம்பலால்

 என்று அவன் உைரத்த ேபாது- அத்திருமால் கூறியருளிய ேபாது

ேகட்ட (அத்ேதவ கள் அைனவரும்); மன்றல் அம் துளவு அணியும்

மாயனா - மணம் ெபாருந்திய. அழகிய துழாய்மாைல அணியும்

மாயனாகிய திருமால்;இன்று எைம அளித்தன என்னும் ஓம்பலால்-

இன்று எங்கைள ெயல்லாம் காப்பாற்றி அருளினா என்னும்

மகிழ்ச்சியால்; எழுந்து துள்ளினா நன்றிெகாள் மங்கல நாதம்

பாடினா - எழுந்து நின்று ஆடினா கள் நன்ைமயான மங்கல கீ தம்

பாடினா கள்.

துள்ளுதல்: ஆடுதல். நன்றி: நன்ைம. மங்கலம்: சுபம். இங்கு

ெவற்றிக் குறித்து நின்றது. நாதம்: ஓைச. இைசையக் குறித்தது. மன்றல்:

மணம். மாயம்: சாம த்தியம் அதைன உைடயவன் மாயன். ஏம்பல்:

மகிழ்ச்சி. திருமால் கூறியது ேகட்ட ேதவ கள் மகிழ்ச்சியால்

ஆடிப்பாடின என்பது கருத்து. 23

203. ‘ேபாயது எம் ெபாருமல்’ என்னா.

இந்திரன் உவைக பூத்தான்;

தூய மா மல உேளானும்.

சுட மதி சூடிேனானும்.

ேசய் உய விசும்பு உேளாரும். ‘த ந்தது

எம் சிறுைம’ என்றா ;

மா இரு ஞாலம் உண்ேடான்.

கழலுன்ேமல் சரணம் ைவத்தான்.

‘எம் ெபாருமல் ேபாயது என்னா- எங்கள் துயரம் த ந்தது என்று

கூறி; இந்திரன் உவைக பூத்தான்- இந்திரன் மகிழ்ச்சி அைடந்தான்;

தூய மா மல உேளானும்- தூய அழகிய தாமைரயில் வாழும்

பிரமனும்; சுட மதி சூடிேனானும்- ஒளியுைடய சந்திரைனத்

தைலயிலணிந்துள்ள சிவெபருமானும்; ேசய் உய விசும்பு உேளாரும்-

மிக உய வான விண்ணுலகிேல வாழ்பவ களும்; த ந்தது

எம் சிறுைம என்றா - எமது தாழ்வு த ந்தது என்றா கள்; மா இரு

ஞாலம் உண்ேடான்- அகன்ற ெபrய இவ்வுலைக உண்டருளிய

திருமால்; கழலுன் ேமல்சரணம் ைவத்தான்- தான் ஏறிவந்த கருடன்

மீ து திருவடிகைள ைவத்தான்.

உவைக பூத்தல்: மகிழ்ச்சியில் முகம் மல தல் ேபால்வது. த ந்தது

என்பன விைரவும். உறுதியும் பற்றி வந்த இறந்த காலவிைன

முற்றுக்கள். ‘சரணம் ைவத்தான்’ கருடன் மீ து திருவடிகைள ைவத்துத்

தனது இருப்பிடத்துக்குப் புறப்படத் ெதாடங்கினான் என்பது கருத்து.

என்னா: என்று; ெசய்யா என்ற வாய்பாட்டு விைன எச்சம் ெசய்து

என்ற ெபாருைளயுைடயது. உேளான்: ‘உள்ேளான்’ இைட குைறந்து

நின்றது. மா. இரு: உrச் ெசாற்கள். மிகப்ெபrய என்பைத உண த்தி

நின்ற மீ மிைசச் ெசால் ஊழிப் ெபருெவள்ளத்தில் உலகம் அழியாது.

திருமால் அதைன உண்டு. வயிற்றில் ைவத்துப் பாதுகாத்தா என்பது

புராணக் கருத்து. “உலகம் உண்ட ெபருவாயன்” என. நம்மாழ்வாரும்

இதைனக் குறிப்பிடுவா . 24

204. என்ைன ஆளுைடய ஐயன்.

கலுழன்மீ து எழுந்து ேபாய

பின்ன . வானவைர ேநாக்கி.

பிதாமகன் ேபசுகின்றான்;

“முன்னேர எண்கின் ேவந்தன்

யான்”- என. முடுகிேனன்; மற்று.

அன்னவாறு எவரும் ந ேபாய்

‘அவதrத்திடுமின்’ என்றான்.

என்ைன ஆளுைடய ஐயன்-என்ைன ஆட்ெகாண்ட தைலவனாகிய

திருமால்; கலுழன் மீ து எழுந்து ெபாய் பின்ன - கருடன்மீ து

எழுந்தருளிச் ெசன்றதன் பின்பு; பிதாமகன் வானவைர ேநாக்கிப்

ேபசுகின்றான்- நான்முகன். ேதவ கைளப் பா த்துப் ேபசலானான்;

முன்னேர எண்கின் ேவந்தன் யான் என முடுகிேனன்- முன்ேப.

கரடிகட்கு அரசனான ‘சாம்பவந்தன்’ என்பவனாக நான் வந்து

பிறந்துள்ேளன்; மற்று. அன்னவாறு ந எவரும் ேபாய்

அவதrத்திடுமின் என்றான்- மற்றும். அப்படிேய நங்கள் எல்ேலாரும்

ெசன்று அவதrத்திடுவராக என்று கூறினான்.

உயிrனங்களின் தைலவ களுக் ெகல்லாம் தந்ைத நான்முகன்

ஆதலின் ‘பிதாமகன்’ என பிரமைனக் கூறுதல் மரபு. என்ைன

ஆளுைடய ஐயன் எனக் கூறியது. கம்பருக்குத் திருமாலிடம் மிகுந்த

ஈடுபாடு இருந்தைதக் காட்டும். முடுகிேனன்: கிட்டிேனன்

(வந்திருக்கிேறன் என்பது ெபாருள்). அவதrத்திடுமின்: மின்னற்று

வியங்ேகாள் கட்டைளப் ெபாருளில் வந்தது. மற்று: விைனமாற்ற வந்த

அைசச் ெசால். அன்று ஆறு: அந்த விதமாக (அவ்வாேற). 25

205. தருவுைடக் கடவுள் ேவந்தன் சாற்றுவான். ‘எனது கூறு

மருவல க்கு அசனி அன்ன வாலியும் மகனும்’ என்ன;

இரவி. ‘மற்று எனது கூறு அங்கு அவ க்கு இைளயவன்’

என்று ஓத

அrயும். ‘மற்று எனது கூறுநலன்’ என்று அைறந்

திட்டானால்

தருஉைடக் கடவுள் ேவந்தன் சாற்றுவான்-கற்பகம் முதலிய ஐந்து

மரங்கைளயுமுைடய ேதவ களுக்கு அரசனான இந்திரன்

ெசால்லலுற்றான்; எனது கூறு மருவல க்கு அசனி அன்ன வாலியும்

மகனும் என்ன- எனது அம்சமானது. பைகவ களுக்கு இடி ேபான்ற

வாலியும். அவன் மகன் அங்கதனும் ஆகும் என்றுைரக்க; இரவி மற்று

எனது கூறு அங்கு அவ க்கு இைளயவன் என்று ஓத- சூrயன்.

பின்ைன. எனது அம்சம் அங்ேகேய அந்த வாலிக்குத் தம்பியான

சுக்கிrவன் என்று ெசால்ல; அrயும் மற்று எனது கூறுநலன் என்று

அைறந்திட்டான்- ெநருப்புக் கடவுள் பின்ைன. எனது அம்சம் ‘நலன்’

என்னும் வானர வரனாகும் எனக் கூறினான்.

ஆல்: அைச. கூறு: பாகம் (அம்சம்). மருவல : பைகவ . அr:

ெநருப்பு கடவுள்: மனம். ெமாழி. ெமய்களின் உண வுகைளக் கடந்து

நிற்கும் பரம்ெபாருைளக் குறிப்பதாயினும் உபசாரமாக மற்ைறத்

ேதவ கைளயும் குறிப்பதாகும்.

இந்திரன் வாலி. அவன் மகன் அங்கதன் ஆகிய இருவராகவும்.

சூrயன் வாலியின் தம்பி சுக்கிrவைனயும். அக்கினி. நலன் என்ற

வானரத் தைலவனாகவும் பிறப்பதாகக் கூறின என்பது கருத்து. 26

206. வாயு. ‘மற்று எனது கூறு மாருதி’ எனலும் மற்ேறா .

‘காயும் மற்கடங்கள் ஆகி. காசினி அதனின்மீ து

ேபாயிடத்துணிந்ேதாம்’ என்றா ; புராr. ‘மற்றுயானும்

காற்றின்

ேசய் எனப்புகன்றான்; மற்ைறத் திைசயுேளா க்கு

அவதிஉண்ேடா.

வாயு மற்று எனது கூறு மாருதி எனலும் - காற்றுத் ேதவனான

வாயு எனது அம்சம் மாருதி என்று ெசால்லலும்; மற்ேறா காயுமற்

கடங்களாகி காசினி அதனின் மீ து ேபாயிடத் துணிந்ேதாம்

என்றா - மற்ற ேதவ கள் எல்ேலாரும் பைகவைரச் சினக்கும்

வானரங்கள் ஆகி. பூமியிேல ெசன்று பிறக்க முடிவு ெசய்துவிட்ேடாம்

என்றா கள்; புராr மற்று யானும் காற்றின் ேசய் எனப் புகன்றான்-

திrபுரத்ைத எrத்த சிவபிரான் யானும் வாயுகுமாரனான அனுமனாகப்

பிறக்

கிேறன் என்று கூறலானான்; மற்ைறத் திைசயுேளா க்கு அவதி

உண்ேடா- எனேவ. மற்றுமுள்ள எல்லாத்திைசகளிலும் வாழ்பவ க்கும்

எந்தத் துன்பமும் உண்ேடா (இல்ைல என்பதாம்).

மருந்து: காற்று மருத்தின் மகன் மாருதி (அனுமன்). புராr:

திrபுரத்ைத அழித்தவரான சிவபிரான். காற்று எனது அம்சம் என

அனுமன். மற்றத் ேதவ கள் எல்ேலாரும் வானரங்களாகப் பிறக்க

நாங்கள் முடிெவடுத்து விட்ேடாெமன. சிவபிரான் தானும் காற்றின்

ேசயான அனுமனாய் அவதrப்பதாகக் கூறினா என்பது கருத்து.

அவதி: வருத்தம் (துன்பம்) எனேவ. இனிஎங்கு வாழ்பவ களுக்கும்

எந்தத் துன்பமும் இல்ைலயாம் என்றா .

காசினி: உலகம். மற்கடம்: குரங்கு காய்தல்: சினத்தல். ேபாய்+இட:

ேபாயிட. “இட” என்ற துைண விைன எதி காலம் உண த்தி நின்றது.

ேபாக என்பது ெபாருள். 27

207. அருல் தரும் கமலக்கண்ணன்

அருள்முைற. அல உேளானும்

இருள் தரும் மிடற்றிேனானும்.

அமரரும். இைனய ஆகி

மருள் தரும் வனத்தில். மண்ணில்.

வானர ஆகி வந்தா ;

ெபாருள்தரும் இருவ தம்தம்

உைறவிடம் ெசன்றுபுக்கா .

அருள்தரும் கமலக் கண்ணன் அருள்முைற- கருைணமிக்க

தாமைரக் கண்ணனாகிய திருமால் அருள் ெசய்த முைறப்படிேய;

அலருேளானும் இருள்தருமிடற்றிேனானும்-தாமைர மலrல் உைறயும்

பிரமனும் இருண்டமிடற்ைற உைடய சிவபிரானும்; அமரரும் இைளய

ஆகி- மற்றத் ேதவ களும் ேமேல கூறிய முைறப்படி

வடிெவடுத்தவராகி; மருள்தருவனத்தில்- இருண்ட காடுகளிலும்;

மண்ணில் வானரராகி வந்தா - நிலத்திலும் குரங்குகளாக உருமாறி

வந்துள்ளா கள்; ெபாருள்தரும் இருவ - எல்ேலாரும் ெபாருட்டாகக்

கருதிப் ேபாற்றும் பிரமன். சிவன் ஆகிய இருவரும்; தம்தம்

உைறவிடம் ெசன்று புக்கா - தங்கள். தங்கள் உைறவிடங்களுக்குச்

ெசன்று ேச ந்தா கள்.

பாற்கடைலக் கைடந்த ேபாது எழுந்த நஞ்ைச உண்டு. ேதவ கைளக்

காத்தேபாது அந்த நஞ்சு மிடற்றிேல நின்றுவிட சிவபிரான்

நலகண்டனாயினான். அதைனேய “இருள்தருமிடற்றிேனான்” என்றா .

ெபாருள்தரும்: குறிப்பிட்டுக் கூறத்தக்க இருவ பிரமனும். சிவபிரானும்

என்பைதக் குறித்தது. திருமால் அருளிய முைறப்படி ேதவ கள்

யாவரும் வானரங்களாகித் தங்கள் இருப்பிடங்கைள அைடந்தன

என்பது கருத்து. 28
208. ஈது. முன் நிகழ்ந்த வண்ணம். என. முனி. இதயத்து

எண்ணி.

‘மாதிரம் ெபாருத திண் ேதாள் மன்ன! ந வருந்தல்;

ஏழ்- ஏழ்

பூதலம் முழுதும் தாங்கும் புதல்வைர அளிக்கும் ேவள்வி.

தது அற முயலின். ஐய! சிந்ைதேநாய் தரும்’ என்றான்.

ஆறாவது பாட்டுத் ெதாடங்கி. இருபத்து எட்டாம் பாட்டுவைர

கூறப்பட்ட நிகழ்ச்சி யாவும். திருமால் முன்பு ேதவ களுக்கு அருள்

ெசய்ததைன வசிட்டன் தனது மனத்தில் சிந்தித்தனவாகும்.

ஈதுமுன் நிகழ்ந்தவண்ணம் -இது முன்பு நிகழ்ந்த ெசய்தியாகும்;

எனமுனி இதயத்ெதண்ணி - என்று. வசிட்டன் மனத்தில் நிைனத்து

(மன்னைனப்பா த்து); மாதிரம் ெபாருத திண்ேதாள் மன்ன! - திைச

எங்கும் ெசன்று ேபா ெசய்து ெவன்ற. வலியேதாள்கைள உைடய

மன்னேன!; ந வருந்தல்- ந (புத்திரப் ேபற்ைற எண்ணி) வருந்தாேத;

ஏழ் ஏழ் பூதலம் முழுதும் தாங்கும்-ஈேரழாக எண்ணப்படும் உலகம்

யாைவயும்காக்கும்; புதல்வைர அளிக்கும் ேவள்வி - புத்திர கைளத்

தரவல்ல ேவள்விைய; ததறு முயலின் ஐய! சிந்ைத ேநாய்தரும்

என்றான்- குற்றமின்றி நமுயன்று ெசய்தால் ஐய! நின்மனத் துய

நங்கும் என வசிட்டன் கூறினான்.

வண்ணம்: விதம். இதயம்: மனம். திருமால் ேதவ களுக்கு அருளிய

திறத்ைத எண்ணிய வசிட்டமுனி. தயரதைன ேநாக்கி ஈேரழு

உலைகயும் காக்கவல்ல புதல்வ கைளத் தரவல்ல ேவள்விைய ந

முயன்று ெசய்தால் உனது மனத்துய தரும் என்றான் என்பது

கருத்து. மாதிரம்: திக்குகள். ெபாருத: ேபா ெசய்து ெவன்ற.

திண்ேதாள்: வலிய ேதாள். 29

209. என்னமா முனிவன் கூற. எழுந்த ேப உவைக ெபாங்க.

மன்ன மன்னன். அந்த மா முனி சரணம் சூடி.

‘உன்ைனேய புகல் புக்ேகனுக்கு உறுகண் வந்து அைடவது

உண்ேடா?

அன்னதற்கு. அடிேயன் ெசய்யும் பணி இனிது அளித்தி’

என்றான்.

என்ன மாமுனிவன் கூற- என்று. மாமுனிவனாகிய வசிட்டன் கூற;

மன்னவ மன்னன் எழுந்த ேபருவைக ெபாங்க- (அது ேகட்ட)

மன்ன மன்னனாகிய தயரதன் மிகுந்த மகிழ்ச்சி ெபாங்க (எழுந்து);

மாமுனி சரணம் சூடி - மாெபரும் முனிவனாகிய வசிட்டனது

பாதங்கைள வணங்கி (தைலக்கு அணியாக அணிந்து); உன்ைனேய

புகல்புக்ேகனுக்கு- தங்கைளேய அைடக்கலம் அைடந்திருக்கும்

அடியவனாகிய எனக்கு; உறுகண் வந்து அைடவது உண்ேடா-துன்பம்

வந்து ேச தல் உண்ேடா? (இல்ைல என்றபடி); அன்னதற்கு அடிேயன்

ெசய்யும் பணி இனிது அளித்தி என்றான்- அந்த ேவள்விையச்

ெசய்வதற்கு அடியவனாகிய நான் ெசய்ய உrய பணிவிைடைய

இனிேத எனக்குத் தருக என்று கூறினான்.

முனிவன்: உலகப் பற்றற்றவன் (உலகியலின்பங்கைள ெவறுத்தவன்).

ெபாங்க. எழுந்த என்பன மகிழ்ச்சி மிகுதிையக் காட்டி நின்றன.

புக்ேகனுக்கு: புக்ேகன் விைனயாலைணயும் ெபய . புக்குநின்ற நான்

என்னும் ெபாருள்தந்து நின்றது. உறுகண்: துயரம். பணி: முதல்

நிைலத் ெதாழிற் ெபய . ேவைல என்னும் ெபாருள் உைடயது.

முனிவன் கூறிய ெமாழி ேகட்ட மன்னன். ‘அந்த ேவள்விையச்

ெசய்ய நான் ெசய்ய ேவண்டியைதக் கட்டைள இடுங்கள்’ என்று

கூறினான் என்பது கருத்து. 30

210. ‘மாசு அறு சுர கேளாடு மற்றுேளா தைமயும் ஈன்ற

காசிபன் அருளும் ைமந்தன். விபாண்டகன். கங்ைக சூடும்

ஈசனும் புகழ்தற்கு ஒத்ேதான். இருங் கைல பிறவும்

எண்ணின்

ேதசுைடத் தந்ைத ஒப்பான். திருவருள் புைனந்த ைமந்தன்.

 மாசு அறு சுர கேளாடு - குற்றமற்ற ேதவ களுடேன; மற்று

உேளா தைமயும்- மற்று முள்ள அசுர முதலாேனாைரயும்; ஈன்று

காசிபன் அருளும் ைமந்தன்- ெபற்ற தந்ைதயான காசிப ெபற்ற

குமாரனும்; கங்ைக சூடும்ஈசனும் புகழ்தற்கு- கங்ைகயாற்ைறச்

சைடயில் தாங்கிய சிவெபருமானும் புகழ்ந்து கூறுவதற்கு; ஒத்ேதான் -

ஒத்த ெபருைமயுடயவனும்; இருங்கைல பிறவும் எண்ணில் ேதசுைடத்

தந்ைத ஒப்பான்- ேமலான கைலயறிவு ேபான்றைவகைள எண்ணினால்

சிறந்த தனது தந்ைதயான காசிபைன ஒத்தவனும் ஆகிய;

விபாண்டகன்- விபாண்டகன் என்னும் முனிவனது; திருஅருள்

புைனந்த ைமந்தன்- திருவருைளப் ெபற்றுத்திகழும் புத்திரன்.

இந்தப்பாடல் குளகம்: அடுத்த பாடலுடன் ெபாருள் முடிவுெபறும்.

ேதவ கைளயும். அசுர முதலிேயாைரயும் ெபற்றவ காசிப .

உபபிரமாக்களில் ஒருவ இக் காசிபrன் குமார .

விபாண்டக தமது தந்ைதையப் ேபாலேவ கைலயறிவு மிக்கவ .

இந்த விபாண்டகrன் குமாரேர கைலக்ேகாட்டு முனிவ என வசிட்ட

தயரதனுக்கு முனிவ வரலாற்ைறக் கூறியைத உண த்தும் பாட்டு இது.

மற்றுேளா : ேதவ களல்லாது மற்றவ . இரும்+கைல: உய ந்த

கைலகள். கங்ைக சூடுமீ சன்: சிவபிரான். சிவனும் புகழ்தற்ெகாத்த

ெபருைம யுைடயவ விபாண்டக என்கிறா . ஈசன்: எல்ேலாருக்கும்

தைலவன் என்ற ெபாருள் உைடயது. இது முதல் மூன்று பாடல்கள்

குளகம். 31

211. ‘வரு கைல பிறவும். நதி மனுெநறி வரம்பும். வாய்ைம

தரு கைல மைறயும். எண்ணின். சதுமுகற்கு உவைம

சான்ேறான்.

திருகைல உைடய இந்தச் ெசகத்து உேளா தன்ைம ேதரா

ஒரு கைல முகச் சிருங்க உய தவன் வருதல் ேவண்டும்.

வருகைல பிறவும் - வள ந்த கல்வியாலும் ேகள்வி முதலிய

பிறவற்றாலும்; நதி மனுெநறிவரம்பும்- நதிையக் கூறும்மனு நூல்

வரம்பாலும்; வாய்ைமதரு கைலமைறயும்- உண்ைமைய உண த்தும்

ேவதங்கைள ஓதி யுண ந்ததாலும்; எண்ணின் சது முகற்கு உவைம

சான்ேறான்- நிைனத்துப் பா த்தால் நான்முகனுக்கு ஒப்பாகிய

ெபருைம உைடயவனும்; திருகைல உைடய இந்தச் ெசகத்துேளா

தன்ைம ேதரா- பலவித மாறுபட்ட இயற்ைகைய உைடய

உலகத்தவrன் தன்ைமைய அறியாதவனும்; ஒருகைல முகச்சிருங்க

உய தவன் வருதல் ேவண்டும்-கைலமான் ெகாம்பு ேபான்ற ெகாம்ைப

முகத்தில் உைடயவனுமான சிருங்கன் என்னும் ெபயருைடய உய ந்த

தவத்ைத உைடய முனிவன் வரேவண்டும்.

கல்விேகள்விகளில் சிறந்தவன். மனுநூல் வரம்ைப அறிந்தவன்.

ேவதங்கைளக் கற்றறிந்தவன். நான்முகனுடன் ஒப்பிடத்தக்க

சான்ேறான் பலவித மாறுபாடுகைள உைடய உலக மக்களின்

தன்ைமைய அறியாதவன். ‘சிருங்கி’ என்ற ெபய ெகாண்டவன்

உய ந்த தவமுனிவன் (ேவள்விைய நடத்த) இங்கு வரேவண்டும்

என்றான் வசிட்ட என்பது பாட்டின் கருத்து.

வருகைல: வள கைல. பிறவும்: ேகள்வியறிவு. மைற: ேவதம்.

திருகல்: மயக்கம் மாறுபாடு. தைலமுகச் சிருங்கன்: கைலக்ேகாட்டு

முனிவன். மான் ெகாம்பு ேபான்ற ெகாம்பு உைடயவன் (ெநற்றியில்).

வருகைல. தருகைல. உய ந்தவன்: விைனத் ெதாைககள். 32

212. பாந்தளின் மகுட ேகாடி பrத்த பா அதனில் ைவகும்

மாந்த கள் விலங்கு என்று உன்னும் மனத்தன். மாதவத்தன்.

எண்ணின்

பூந் தவிசு உகந்து உேளானும். புராrயும். புகழ்தற்கு ஒத்த

சாந்தனால் ேவள்வி முற்றின். தைனய கள் உள ஆம்’

என்றான்.

பாந்தளின் மகுடேகாடி பrத்த- பாம்பினது பல தைலகளாலும்

தாங்கப் ெபற்ற; பா அதனில் ைவகும் மாந்த கள்- இவ்வுலகிேல

வாழும் மனிதைர; விலங்கு என்று உன்னும் மனத்தன்- மிருகங்கள்

என நிைனக்கும் மனத்ைத உைடயவனும்; மாதவத்தன் - சிறந்த

ெபருந்தவம் உைடயவனும்; எண்ணின் - எண்ணிப் பா த்தால்;

பூந்தவிசு உகந்து உேளானும்- தாமைர ஆசனத்ைத விரும்பி அதில்

அம ந்துள்ள பிரமனும்; புராrயும் புகழ்தற் ெகாத்த சாந்தனால்-

திrபுரத்ைத அழித்த சிவனும் புகழத்தக்க ெபாைறயாளனுமான

அக்கைலக்ேகாட்டு முனிவனாேல; ேவள்வி முற்றின் தைனய கள்

உள ஆம் என்றான்- மகப் ேபறளிக்கும் ேவள்விைய

நிைறேவற்றினால் புத்திர கள் உண்டாவா கள் என்றான்.

பாந்தள்: பாம்பு. இங்கு ஆதி ேசடைனக் குறிக்கும். மகுடேகாடி:

ேகாடி என்பது ‘பல’ என்ற ெபாருள் தந்து நின்றது. பrத்த: தாங்கிய.

உலகியல் அறிவு இன்ைமயால் பிற மாந்தைர விலங்குகள் எனக்

கருதும் தவ முனிவனும் பிரமனும். சிவனும் புகழத்தக்க ெபருைம

உைடயவனுமான அம் முனிவைனக் ெகாண்டு ேவள்விைய

நிைறேவற்றினால் மக்கட் ேபறு வாய்க்கும் என்றான் வசிட்டன்

என்பது பாடற்கருத்தாம். பூந்தவிசு: தாமைர ஆசனம். 33

213. ஆங்குைர இைனய கூறும் அருந் தவ க்கு அரசன். ெசய்ய

பூங் கழல் ெதாழுது. வாழ்த்தி. பூதல மன்ன மன்னன்

‘தங்கு அறு குணத்தால் மிக ெசழுந் தவன் யாண்ைட

உள்ளான்?

ஈங்கு யான் ெகாணரும் தன்ைம அருளுதி. இைறவ!

என்றான்

ஆங்கு இைனய உைர கூறும்- அப்ேபாது. இத்தைகய நல்லுைர

கூறிய; அருந்தவ க்கு அரசன்- அrய தவத்தின களுக்ெகல்லாம்

தைலவனாக விளங்கும் வசிட்ட முனிவனது;ெசய்ய பூங்கழல் ெதாழுது

வாழ்த்தி- அழகிய பாத மல கைள வணங்கிப் ேபாற்றி; பூதல மன்ன

மன்னன்- உலகத்து அரச க்ெகல்லாம் அரசனான தயரதன்; தங்கறு

குணத்தால் மிக்க ெசழுந்தவன் -குற்றமற்ற. நற்குணங்களால் உய ந்த

ெசழுைமமிக்க அந்தத் தவமுனிவன்; யாண்ைட உள்ளான்-

எங்கிருக்கிறான்?; ஈங்கு யான் ெகாணரும்- இங்கு நான்

அம்முனிவைன அைழத்துக் ெகாண்டு வரும் விதத்ைத; இைறவ!

அருளுதி என்றான்- எனக்குத் ெதய்வம் ேபான்றவேன! அருளிச்

ெசய்வாயாக என்றான்.

உைர: ெசால்லாகு ெபய . ெசய்ய: ெசம்ைம என்னும் பண்படியாகப்

பிறந்த குறிப்புப் ெபயெரச்சம். பூ: அழகு. கழல்: தனியாகு ெபய .

அறு குணம்: விைனத் ெதாைக. ‘யாண்ைட யாண்டு என்பது ஐகாரச்

சாrைய ெபற்றது.
 தனது குலகுருவான வசிட்டைன. ெதாழு குலமாகக் கருதி “இைறவ”

எனத் தயரதன் அைழத்தான். ெசழுைம+தவம்: ெசழுந்தவம் உய ந்த

தவம் என்னும் ெபாருள் உைடயது. 34

214. ‘புத்து ஆன ெகாடு விைனெயாடு அருந் துயரம்

ேபாய் ஒளிப்ப.- புவனம் தாங்கும்

சத்து ஆன குணம் உைடேயான். தையயிெனாடும்

தண் அளியின் சாைல ேபால்வான்.

எத்தானும் ெவலற்கு அrயான். மனுகுலத்ேத

வந்து உதித்ேதான். இலங்கும் ேமாலி

உத்தானபாதன்- அருள் உேராமபதன்

என்று உளன். இவ் உலைக ஆள்ேவான்;

புத்தான ெகாடுவிைன ேயாடு- புற்றுப் ேபாலப் ெபருகும் ெகாடிய

விைனகளும் அவற்றால் விைளயும்; அருந்துய ேபாய் ஒளிப்ப-

அrய துன்பங்களும் ெசன்று நங்க; புவனம் தாங்கும்- நாட்ைடக்

காத்து ஆட்சி புrயும்; சத்தான குணம் உைடேயான்- மிக

உண்ைமயான குணம் உைடயவனும்; தையயிெனாடும் தண்ணளியின்

சாைல ேபால்வான்- தையக்கும் தண்ணளிக்கும் இருப்பிடம்

ேபான்றவனும்; எத்தானும் ெவலற்கு அrயான்- எம்முைறயிலும்

பைகவரால் ெவல்ல அrயவனும்; மனு குலத்ேத வந்து உதித்ேதான்-

மனுவின் குலத்தில் பிறந்தவனும் ஆன; இலங்கும் ேமாலி உத்தான

பாதன்- விளங்கும் மணிமுடி தrத்த உத்தான பாதன் என்னுமரசன்;

அருள் உேராம பதன் என்று- ெபற்ற மகனான உேராம பதன்

என்னும் ெபய ெபற்ற; இவ்வுலைக ஆள்ேவான் உளன்-

இவ்வுலகத்ைத எல்லாம் ஆள்கின்ற அரசன் ஒருவன் இருக்கிறான்.

இது முதல் 21 பாடல்கள் உேராமபத மன்னன் வரலாறு

கூறுவனவாம். புத்து: புற்று (புத்தான: புற்றாக வள ந்து ெபருகியுள்ள).

ெகாடுவிைன: ெகாடிய விைனயாம். சத்: உண்ைம. சாைல: வழித்தடம்.

ேமாலி: மகுடம். குணமுைடேயான். சாைல ேபால்வான்.

ெவலற்கrயான். வந்துதித்ேதான் இைவ உத்தான பாதனுக்கு

அைடெமாழிகள் உத்தான பாதன் மகன் உேராம பதன் ஆவான்.

மனுகுலம்: சுவாயம்பு மனுவின் குலம். ெகாடு விைன: பண்புத்ெதாைக. 35

215. ‘அன்னவன் தான் புரந்து அளிக்கும் திரு நாட்டில்

ெநடுங் காலம் அளவது ஆக.

மின்னி எழு முகில் இன்றி ெவந் துயரம்

ெபருகுதலும். ேவத நல் நூல்

மன்னு முனிவைர அைழத்து. மா தானம்

ெகாடுத்தும். வான் வழங்காது ஆக.

பின்னும். முனிவர க் ேகட்ப. “கைலக்ேகாட்டு-

முனி வrன். வான் பிலிற்றும்” என்றா .

அன்னவன் தான் புரந்தளிக்கும் திரு நாட்டில்-அந்த உேராமபத

மன்னன் காத்து ஆட்சி புrயும் அந்தச் சிறந்த நாட்டில்; ெநடுங்காலம்

அளவதாக மின்னி எழும் முகில் இன்றி- நண்ட கால அளவாக.

மின்னி எழுகின்ற ேமகங்கள் இல்லாைமயால்; ெவந்துயரம்

ெபருகுதலும்-ெகாடிய துன்ப ேநாய் மிகேவ; ேவத நல் நூல் மன்னும்

முனிவைர அைழத்து- அந்த அரசன். ேவதங்கைளெயல்லாம்

கற்றறிந்த முனிவ கைள அைழத்து வந்து; மாதானம் ெகாடுத்தும்

வான் வழங்காதாக- அவ களுக்கு ேவதங்களில் கூறியபடி சிறந்த

தானங்கைளக் ெகாடுத்த ேபாதும் மைழ ெபய்யாது ேபாகேவ; பின்னும்

முனிவ க் ேகட்ப- மறுபடியும் முனிவ கைள அைழத்து மைழ

ெபய்விக்க வழி யாெதனக் ேகட்க; கைலக் ேகாட்டு முனிவrன் வான்

பிலிற்றும் என்றா - கைல ேகாட்டு முனிவன் வந்தால் இங்கு மைழ

ெபய்யும் என்றா கள்.

அன்னவன்: அத்தைகய ெபருைமயுைடயவன் என்பது ெபாருளாம்.

தான்: இங்கு அைச. மின்னேலாடு கூடிய கா ேமகேம மைழ

ெபாழிவதாதலால் “பின்னிெயழு முகில்” என்றா . ெவம்+துயரம்

ெவந்துயரம்: பண்புத் ெதாைக. வான்: இடவாகு ெபய - ேமகத்ைதக்

குறிக்கும். பிலிற்றல்: ெபய்தல். மாதானம்: ேவதங்களில் கூறியபடி

ெசய்த உய ந்த தானங்கள். மன்னும்: நிைல ெபற்ற. 36

216. ஓத ெநடுங் கடல் ஆைட உலகினில் வாழ்

மனித விலங்கு எனேவ உன்னும்

ேகாது இல் குணத்து அருந் தவைனக் ெகாணரும் வைக

 யாவது?” எனக் குணிக்கும் ேவைல.

ேசாதி நுதல். கரு ெநடுங் கண். துவ இதழ் வாய்.

தரள நைக. துைண ெமன் ெகாங்ைக.

மாத எழுந்து. “யாம் ஏகி. அருந் தவைனக்

ெகாண தும்” என. வணக்கம் ெசய்தா .

ஓத ெநடும் கடல் ஆைட- குளி ந்த ெபrய கடைல ஆைடயாக

உைடய; உலகினில் வாழ் மனித -இவ்வுலகிேல வாழும் மனித கைள

எல்லாம்; விலங்கு எனேவ உன்னும்- விலங்குகள் என்ேற

நிைனத்திருக்கின்ற; ேகாதில் குணத்து அருந்தவைன- குற்றமற்ற

குணங்கைள உைடய அrய தவத்ைத உைடய அந்த முனிவைன;

ெகாணரும் வைகயாவெதனக் குனிக்கும் ேவைல- இங்கு அைழத்து

வரக்கூடிய வழி யாது என்று சிந்திக்கும் ேபாது; ேசாதி நுதல். கரு

ெநடுங்கண் துவrதழ் வாய். தரள நைக - ஒளி ெபாருந்திய

ெநற்றிையயும் கருைமயான நண்ட கண்கைளயும் பவளம் ேபான்ற

உதடுகைளயும் ெகாண்ட வாையயும் முத்துப் ேபான்ற பற்கைளயும்;

துைண ெமன் ெகாங்ைக மாத - ெமத்ெதன்ற இரு தனங்கைளயும்

உைடய ெபண்கள்; எழுந்து யாம் ஆகி அருந்தவைனக் ெகாண தும்

என வணக்கம் ெசய்தா - அந்த அைவயிேல எழுந்து நின்று. நாங்கள்

ெசன்று அத தவமுனிைய அைழத்து வருேவாம் என்று வணங்கிக்

கூறின .

ஓதம்: குளி ச்சி. ெநடுங்கடல்: பண்புத்ெதாைக. சுற்றிலும் கடலால்

சூழப்பட்ட உலைக “கடல் ஆைட உலகு” என்றா . ‘நராரும் கடல்

உடுத்த நில மடந்ைத’ என்பா . வாழ்மனித : விைதத்ெதாைக.

குணித்தல்: சிந்தித்தல். “ேசாதிநுதல்....... மாத ” எனக் கூறியிருக்கும்

வருணைனகளாலும். யாம் ெசன்று முனிவைன அைழத்து வருேவாம்

என்று கூறிய துணிவுைடைமயினாலும் அம்மாத விைல மகளிராம்

என்பது புலனாகும். “ெகாண தும்” ‘தும்’ காலம் காட்டும் விகுதி.

தன்ைமப் பன்ைம விைனமுற்று.

மனித கைள விலங்குகளாகக் கருதும். அந்தக் குற்றமற்ற.

தவமுனிைய இங்கு அைழத்து வரும் வைக யாது என. மன்னன்

சிந்திக்கின்ற ேவைளயில். மாத சில எழுந்து நாங்கள் ெசன்று அந்த

அருந்தவைன இங்குக் ெகாண ேவாம் என்றன என்பது கருத்து. 37

217. “ஆங்கு அவ அம் ெமாழி உைரப்ப. அரசன்

மகிழ்ந்து. அவ க்கு. அணி. தூசு. ஆதி ஆய

பாங்கு உள மற்றைவ அருளி. “பனிப் பிைறையப்

பழித்த நுதல். பைணத்த ேவய்த் ேதாள்.

ஏங்கும் இைட. தடித்த முைல. இருண்ட குழல்.

மருண்ட விழி. இலவச் ெசவ் வாய்ப்

பூங்ெகாடியீ ! ஏகும்” என. ெதாழுது இைறஞ்சி.

இரதமிைசப் ேபாயினாேர

ஆங்கு அவ அம்ெமாழி உைரப்ப- அங்கு. அம்மகளி . அச்

ெசாற்கைளச் ெசால்ல; அரசன் மகிழ்ந்து. அவ க்கு அணி. தூசு.

ஆதியாய பாங்குள மற்றைவ அருளி- (அைதக் ேகட்ட) மன்னன்

மகிழ்ந்து அவ களுக்கு ேவண்டிய அணிகலன்கள் ஆைட மற்றும்

ேதைவயானைவகைளக் ெகாடுத்து; பனிப் பிைறையப் பழித்த நுதல்-

குளி ந்த பிைற மதிையப் பழித்த ெநற்றி; பைணத்த ேவய்த் ேதாள்-

பருத்த மூங்கிைல ஒத்த ேதாள்கள்; ஏங்கும் இைட தடித்த முைல-

நுண்ணிய இைட. பருத்த தனம்; இருண்ட குழல் மருண்ட விழி-கrய

கூந்தல். மான்ேபால மருண்ட கண்கள்; இலவச் ெசவ்வய்- இலவம்

பூைவப் ேபாலச் சிவந்த வாய்; பூங்ெகாடியீ ஏகும் என- (ஆகிய

உறுப்பு நலம்வாய்ந்த) மல க்ெகாடி ேபான்றவ கேள ெசால்லுங்கள்

என்று கூற; ெதாழுது இைறஞ்சி இரதமிைச ேபாயினா - அரசைனப்

பணிந்து. வணங்கித் ேத ஏறிச் ெசன்றன .

ெமாழி: ெசால்லாகு ெபய . அணி: அணிகலன். தூசு:ஆைட. பாங்கு

உள மற்றைவ: பாங்கான மற்றைவகள் உணவுப்ெபாருள்

ேபான்றைவயாம். ஆதிஆய: முதலானைவ. ேவய்+ேதாள்:

ேவய்த்ேதாள்: உவைமத் ெதாைக. பூங்ெகாடி: அன் ெமாழித் ெதாைக.

‘யாம் ஏகி அருந்தவைனக் ெகாண தும்’ என்று அம் மகளி கூற.

அைதக் ேகட்ட மன்னன் மகிழ்ந்து. அவ களுக்கு ேவண்டிய ஆைட.

அணிகலன்கைளக் ெகாடுத்துப் ேபாகுமாறு கூற. அவ கள் அரசைன

வணங்கித் ேதேரறிச் ெசன்றன என்பது கருத்து.

“பனிப்பிைறையப் பழித்த நுதல்.....பூங்ெகாடியீ ” என்ற மகளிைரப்

பற்றிய வருணைன முந்திய பாடைலப் ேபான்றேதயாம். ெபண்களின்

அவயவங்கைளச் சிறப்பித்துக் கூறும் நயம் காண்க. தனங்களின்

அைமைவத் தாங்க இயலாது இைட வறுந்துமாறு தனங்கள்

பருத்துள்ளன எனவும் ெபாருள் கூறுவ .

ெபண்களின் கண்களுக்கு மருட்சி இயல்பாதலின் மான் ேபால

மருண்ட பா ைவைய உைடய கண்கள் என உைரக்கப்பட்டது. 38

218. ஓசைன பல கடந்து. இனி ஓ ஓசைன

ஏசு அறு தவன் உைற இடம் இது என்றுழி.

பாசிைழ மடந்ைதய . பன்னசாைல ெசய்து.

ஆசு அறும் அருந் தவத்தவrன் ைவகினா .

ஓசைன பல கடந்து- (மன்னனிடம் விைடெபற்றுச் ெசன்ற

அப்ெபண்கள்) பல ஓசைன கடந்து ெசன்று; ஏசு அறுதவன் உைற

இடம்- குற்றமற்ற தவ முனிவன் வாழும் இடம் இதுவாகுெமன; இனி

ஓ ஓசைன என்றுழி- இனி ஒரு ேயாசைன தூரம் தானிருக்கிறது

என்று கூறப்படும் இடத்தில்; பன்ன சாைல ெசய்து- தைழ. குைழ.

ெகாம்புகளால் உைறவிடமைமத்து; பாசு இைழ மடந்ைதய - பசிய

அணிகலன்கைள அணிந்த அப்ெபண்கள்; ஆசு அரும்

அருந்தவத்தவrன்-குற்றமறுத்த அrய தவத்தின ேபால; ைவகினா -

அங்கு வாழத் ெதாடங்கின .

ஓசைன: ேயாசைன. ஏசு+அறு: ஏசறு: பிறரால் பழிப்பற்ற.

“பழிப்பெதாழித்து” என்ற குறள் ஒப்பிடத்தக்கது. உழி: இடம்.

பசுைம+இைழ: பாசிைழ: பசுைமயான அணிகலன்கள். பன்னசாைல:

இைலக்குடில் அரசைனத் ெதாழுது. ேதேரறிச் ெசன்ற அம்மகளி பல

ேயாசைன தூரம் கடந்து- முனிவனிருக்குமிடத்திற்கு ஒரு ேயாசைன

தூரம் தானுள்ள ெதன்னுமிடத்தில் உைறவிடம் அைமத்து- தவ

முனிவ கைளப் ேபால வாழலானா என்பது கருத்து. 39

219. ‘அருந் தவன் தந்ைதைய அற்றம் ேநாக்கிேய.

கருந் தடங் கண்ணிய . கைல வலாளன் இல்

ெபாருந்தின ; ெபாருந்துபு. “விலங்கு எனாப் புrந்து

இருந்தவ இவ ” என. இைனய ெசய்தன .

 அருந்தவன் தந்ைதைய அற்றம் ேநாக்கிேய- அrய தவத்ைத

உைடய கைலக் ேகாட்டு முனிவனது தந்ைதயாகிய விபாண்டக

இல்லாத சமயம் பா த்து; கரும் தடம் கண்ணிய கைலவலாளன்

இல்ெபாருந்தினா - கrய. அகன்ற கண்கைள உைடய அப்ெபண்கள்

எல்லாக்கைலகளிலும் வல்லவராகிய அம்முனிவrன் குடிைல

அைடந்தன ; ெபாருந்துபு- அங்ஙனம் அைடந்த ேபாது; விலங்கு

எனா புrந்து இருந்தவ - மனித கைள விலங்கினங்கேளாடு ஒப்ப

மதித்து இருக்குமவன். முனிவ கேள; இவ என இைணய ெசய்தனன்-

இவ கள் எனக் கருதிப் பின்வருமாறு ெசய்யத் ெதாடங்கினான்.

அற்றம்: சமயம் (மைறவு). கண்களால் மயக்கி வசப்படுத்தும்

தன்ைமயால் கருந்தடங் கண்ணிய ’ என்கிறா . கைல வலாளன்

எல்லாக் கைலகளிலும் வல்லவன் (கைலக் ேகாட்டு முனிவன்)

ெபாருந்துபு: ெபாருந்த (ெசய்பு என்ற வாய்பாட்டு விைனெயச்சம்

எனா: என்று (ெசயா என்ற வாய்பாட்டு) வினைனெயச்சம். தந்ைத

இல்லாத தருணத்ைத எதி பா த்திருந்த அம்முனிவனது உைறயுைள

அைடந்த அப்ெபண்கள். தன்ைனப் ேபான்ற தவமுனிவ கள் இவ கள்

எனக் கருதி உபசrக்கத் ெதாடங்கினான் என்பது கருத்து. 40

220. அருக்கியம் முதலிேனாடு ஆசனம் ெகாடுத்து.

“இருக்க” என. இருந்த பின். இனிய கூறலும்.

முருக்கு இதழ் மடந்ைதய முனிவைனத் ெதாழா.

ெபாருக்ெகன எழுந்து ேபாய். புைரயுள் புக்கன .

அருக்கியம் முதலிேனாடு-அருக்கியம் முதலான உபசrப்புகேளாடு;

ஆசனம் ெகாடுத்து- அம வதற்கு உrய ஆசனமும் தந்து; இருக்க

என இருந்தபின்- அம வராக என முனிவன் கூற அந்த மகளி

அம ந்ததன் பின்ன ; இனிய கூறலும்- இனிய உைரயால் முகமன்

கூறி வரேவற்க; முருக்கு இதழ் மடந்ைதய - முருக்கம் பூப் ேபான்ற

உதடுகைள உைடய அப்ெபண்கள்; முனிவைரத் ெதாழா- அந்த

முனிவைனத் ெதாழுது (பின்பு); ெபாருக்ெகன எழுந்து ேபாய்-

விைரந்ெதழுந்து ெசன்று; புைரயுள் புக்கன - தமது பன்ன சாைலைய

அைடந்தன .

அருக்கியம்- ைககழுவ ந தருதல். வட்டுக்கு வந்த விருந்தினைர

உபசrக்கும் முைறகளாக. ைக கழுவவும். கால் அலம்பவும். வாய்

ெகாப்பளிக்கவும் ந தருதல் கூறப்படும் இைவகைள அருக்கியம்.

பாத்யம். ஆசமணயம் என்ப வடநூலா . அதைன இங்கு. கம்பரும்

‘அருக்கியம்’ என்றா . ஆசனம்- இருக்ைக இனிய கூறல்: முகமன்

கூறுதல். முருக்கு: முள் முருங்ைகப் பூ. ெபண்களின் உதடுகளுக்கு இம்

மலைர உவைம கூறுவ . ெதாழா: ெதாழுது (ெசயா என்ற வாய்பாட்டு

விைனெயச்சம்) ெபாருக்ெகன: விைரவுக் குறிப்புச் ெசால். புைர: வடு

இங்குப் பன்னசாைலையக் குறிக்கும்.

வந்த மகளிைர முனிவ கள் எனக் கருதி- அருக்கியம் முதலியன

தந்தும் ஆசனமளித்தும்- முகமன் கூறியும் உபசrத்துக் கைலக்

ேகாட்டு முனிவைன

அப்ெபண்கள் ெதாழுது விைரந்ெதழுந்ததும் உைறவிடம் ெசன்றன

என்பது கருத்து. 41

221. ‘திருந்து இைழயவ . சில தினங்கள் த ந்துழி.

மருந்தினும் இனியன் வருக்ைக. வாைழ. மாத்

தருங் கனி பலெவாடு. தாைழ இன் கனி.

‘’அருந்தவ. அருந்து’’ என. அருந்தினான்அேரா

திருந்து இைழயவ - திருந்திய அணிகலன்கைள

அணிந்திருப்பவ களாகிய அப்ெபண்கள்; சிலதினங்கள் த ந்துழி

- சில நாட்கள் ெசன்ற பிறகு மருந்தினும் இனியன - அமுதத்ைத

விட இனிைமயாகிய; வருக்ைக வாைழ மா - பலா. வாைழ. மா

(என்னும் மூவைக மரங்களும்; தரும்கனி பலெவாடு - தருகின்ற

பழங்கள் பலவுடேன; தாைழயின் கனி - ேதங்காய்கைளயும்

(ெகாண ந்து); அருந்தவ அருந்ெதன -அrய தவமுனிவேர !

இவற்ைற அருந்துவராக என ேவண்ட; அருந்தினான் -

அம்முனிவனும் அவற்ைற உண்டான்.

அேரா: அைச. இைழ: மணிகள் பதித்துச் ெசய்யப்பட்டைமயால்

இப்ெபய ெபற்றெதன்ப . திருந்திைழ: இப்ேபாது அம்மகளி

திருத்தமான நைககள் அணிந்து வந்திருந்தன என்பது குறிப்பு.

த ந்துழி என்பதில் ‘உழி’ காலப் ெபாருைள உண த்தும். மருந்து:

அமுதம். வருக்ைக: பலா. தாைழ: ெதன்ைன. தாைழயின் கனி:

ேதங்காய் “ ெதங்கின் பழம் வழ ’’ என்பது சிந்தாமணி. தமது

உைறவிடம் ெசன்ற மகளி . சில நாட்கள் கழித்து மீ ண்டும்

முனிவனிடம் வந்து. பலவைகப் பழங்கைளத் தந்து உண்ண

ேவண்டின . அம்முனிவனும் அவற்ைற உண்டான். 42

222. ‘இன்ன பல் பகல் இறந்தபின். திரு

நல் நுதல் மடந்ைதய . நைவ இல் மாதவன்-

தன்ைன “எம் இடத்தினும் சா தல் ேவண்டும்’’ என்று

அன்னவ ெதாழுதலும். அவெராடு ஏகினான்

இன்னன பல்பகல் இறந்தபின்-இவ்வாறு பல நாட்கள் ெசன்றபின்;

திருநல் நுதல் மடந்ைதய - அழகிய நல்ல ெநற்றிைய உைடய

அப்ெபண்கள்; நைவ இல் மாதவன் தன்ைன -குற்றமில்லாத சிறந்த

தவத்ைத உைடய அக்கைலக் ேகாட்டு முனிவைன; எம்மிடத்தினும்

சா தல் ேவண்டும் என்று - எங்கள் இருப்பிடத்துக்கும் தாங்கள்

எழுந்தருள ேவண்டும் என்று கூறி;அன்னவ ெதாழுதலும்-அம்மகளி

வணங்கிேவண்டிட; அவெராடும் ஏகினான் - அம்முனிவனும்

அவ களுடன் ெசன்றான்.

இன்னன: இவ்விதமாக. இறுத்தல்: கழிதல். பகல்: நாள். திரு: அழகு.

மடந்ைதய : இளம்ெபண்கள்(மடம்: இளைம.) நைவ: குற்றம்

அப்ெபண்கள் விபாண்டக இல்லாத சமயம் பா த்து. பல நாட்கள்

வந்து பழகியவ கள். ஒருநாள்

எம் இருப்பிடத்துக்கும் வரேவண்டும் என்று ெதாழுது ேவண்ட. கைலக்

ேகாட்டு முனிவன் அவ களுடன ெசல்லலானான் என்பது கருத்து. 43

223. ‘விம்முறும் உவைகய . வியந்த ெநஞ்சின .

“அம்ம! ஈது. இது ” என. அகலும் நள் ெநறி.

ெசம்ைமயின் முனிவரன் ெதாடரச் ெசன்றன :-

தம் மனம் என மருள் ைதயலா கேள.

விம்முறும் உவைகய - விளங்கிப் ெபருகும் மகிழ்ச்சி

உைடயவராயும்; வியந்த ெநஞ்சின - ெபருமிதங் ெகாண்ட

மனத்தினராயும் உள்ள; மருள் ைதயலா கள் - மருண்ட கண்கைள

உைடய அம்மாத கள்; ெசம்ைமயின் முனிவரன் ெதாடர - சிறந்த

அம்முனிவன் அவ கைளத் ெதாட ந்து வர; அகலும் நள் ெநறி -

அகன்று நண்ட அந்த வழியிேல; அம்ம ஈது ஈது என - எங்கள்

இருப்பிடம் இதுதான் இதுதான் என்று; தம்மனம் எனச் ெசன்றன -

ேவகமாகச் ெசல்லும் தமது மனம் ேபாலச் ெசன்றா கள்.

விம்முதல்: விளங்கிப் ெபருகுதல். அம்ம வியப்புக்குறிப்பு.

வியத்தல்: எவராலும் இயலாத ெசயைலச் ெசய்ேதாம் என்னும்

ெபருமிதம் அைடதல். மனம் என: மனத்தின் ேவகத்ைதப் ேபால.

மருள்: கண் இயல்பு. ைதயல்: அழகு. நள் ெநறி: நண்ட வழி. எமது

இருப்பிடம் ‘இதுதான் இதுதான்’ என்று ெசால்லிக் ெகாண்ேட நண்ட

வழியிேல அம்முனிவைர அைழத்துக் ெகாண்டு தமது மனம் ேபாலேவ

ேவகமாகச் ெசன்றன அம்மகளி என்பது கருத்து. 44

224. ‘வளநக முனிவரன் வருமுன். வானவன்

களன் அம கடு எனக் கருகி. வான் முகில்.

சளசள என மைழத் தாைர கான்றன-

குளெனாடு நதிகள் தம் குைறகள் தரேவ

முனிவரன் வளநக வருமுன்- கைலக் ேகாட்டு முனிவன் அந்த

வளம் ெபாருந்திய நகருக்கு வரும் முன்ேன; வான்முகில் வானவன்

களன் அம கடு எனக் கருகி - ெபரு ேமகங்கள். சிவபிரானுைடய

கழுத்தில் தங்கியுள்ள நஞ்சு ேபாலக் கருநிறம் ெகாண்டு.; குளெனாடு

நதிகள்தம் குைறகள் தர - குளங்களும். ஆறுகளும் குைற தரும்

படியாக; மைழத்தாைர சளசள எனக் கான்றன -மைழத் தாைரகைளச்

சளசள என்ற ஒலியுடன் ெபாழிந்தன.

வருமுன்: வருமளவில் (அல்லது வருவதற்கு முன்னேம) முன்:

காலம். வானவன்: ெபrேயான் (சிவபிரான்). களவன்: கழுத்து. கடு:

நஞ்சு குைறகள் தர. நrல்லாைமயாகிய குைற நங்க. குளன்: ( ம-ன-

ேபாலி). சளசள: ஒலிக் குறிப்பு. கான்றன: ெசாrந்தன. முனிவன்

நகருக்கு வருவதற்கு முன்ேன மைழ ெபாழிந்தது என்பது கருத்து. 45

225. ‘ெபரும் புனல். நதிகளும் குளனும். ெபட்பு உற.

கரும்ெபாடு ெசந்ெநலும் கவின் ெகாண்டு ஓங்கிட.

இரும் புயல் ககனமீ து இைடவிடாது எழுந்து

அரும் புனல் ெசாrந்தேபாது. அரசு உண ந்தன

ெபரும்புனல் - ெபய்த மைழயால் ெபருகிய ெவள்ள நரால்:

நதிகளும் குளனும் ெபட்பு உற - நேராடும் ஆறுகளும். ந நிைறந்த

குளங்களும் மக்கள் விரும்புமாறும்; கரும்ெபாடு ெசந்ெநலும் கவின்

ெகாண்டு ஓங்கிட - கரும்பும். ெசந்ெநற் பயிரும் அழகு ெகாண்டு

ெசழித்ேதாங்கவும்; இரும்புயல் ககனமீ து எழுந்து - ெபரு ேமகங்கள்

வானவதியில் எழுந்து நின்று; அரும்புனல் இைடவிடாது ெசாrந்த

ேபாது - அrய மைழப் ெபருக்கிைன இைடவிடாமல் ெசாrந்த

ேவைளயில்; அரசு உண ந்தனன் - அந்த நாட்டு மன்னனான

உேராமபதன் முனிவரது வருைகையத் ெதrந்து ெகாண்டான்.

குளம்: ெசயற்ைக ந நிைல. ஓடும் நருக்கும் ேதங்கும் நருக்கும்

மைழேய காரணம் என்பதால். ‘நதிகளும் குளனும் ெபட்புற’ என்றா .

ெபட்பு: விருப்பம். கரும்பும் ெநல்லும் உய பயி களாதலின்

சிறப்பித்துக் கூறினா . இனம் ெகாளற் குrத்தாதலால் ஏைனய பயி

வைககைளயும் கூறலாம். ககனம்: வானம். புயல்: ேமகம் கவின்

ெகாண்ேடாங்கிட: அழகு ெபற்றுத் திகழ. “மைழவர மகிழ்ந்து

தைழதரு பயி ” என்றது ஒப்பு ேநாக்கத் தக்கது. அரும்புனல்:

ெநடுங்காலம் மைழயின்ைமயால் அந்நாட்டில் ந அrதாயிற்று

என்பைதக் குறித்தது எனலாம்.

மைழ ெபாழிய- அதனால் மன்னன் முனிவனது வருைகையத்

ெதrந்து ெகாண்டான் என்பது கருத்து. 46

226. “காமமும். ெவகுளியும். களிப்பும். ைகத்த அக்”

காமுனி இவண் அைடந்தனன்ெகால் - ெகாவ்ைவ வாய்த்

தாமைர மல முகத் தரள வாள் நைகத்

தூம ெமன் குழலின புண த்த சூழ்ச்சியால்?”

காமமும். ெவகுளியும் களிப்பும் ைகத்த-காமம். ெவகுளி. மயக்கம்

ஆகிய மூன்றிைனயும் ெவறுத்து நக்கிய; அக்ேகா முனி -

முனிவ களுக்ெகல்லாம் தைலவனாகிய அந்தக் கைலக் ேகாட்டு

முனிவன்; ெகாவ்ைவ வாய். தாமைர மல முக தரள வாள் நைக.

தூம ெமன் குழலின - ெகாவ்ைவக் கனி ேபான்ற வாையயும். தாமைர

மல ேபான்ற முகத்ைதயும் முத்துப் ேபான்ற ஒளிெபாருந்திய

பற்கைளயும் அகிற் புைக யூட்டிய ெமன்ைமயான குழைலயும் உைடய

அப்ெபண்கள் புண த்த சூழ்ச்சியால்- ெசய்த சூழ்ச்சியினால்; இவண்

அைடந்தனன் ெகால் - இங்கு வந்து ேச ந்தனன் ேபாலும்.

காமம்: ஆைச. ெவகுளி: ேகாபம். களிப்பு: மயக்கம். ஒரு ெபாருள்

மீ ெதழும் ஆைசயும். அப்ெபாருள் கிைடக்காத ேபாெதழும் சினமும்.

இைவகளால் மனநிைல மாறுபட்டு அைடயும் மயக்கமும் ஆகியவற்ைற

ெவறுத்து நத்தவன் என்பதால் ‘’காமமும்... ேகாமுனி’’ என்றா .

முனிவைன அப்ெபண்கள் இனிய ெசாற்கைளக் கூறியும். முகம்

மல ந்து புன்னைக காட்டியும். வணக்கத்தாலுேம அைழத்து வந்தன

என்பது. ேதான்ற. வாய். முகம். நைககைளச் சிறப்பித்தா எனலாம்.

தரளம்: முத்து. ‘’தூம ெமன் குழல்’’ என்பதற்குப் புைக ேபான்ற

கூந்தல் என்ப . அதனினும். அகிற்புைகயூட்டப் ெபற்ற கூந்தல்

என்பேத சிறப்பு. புண த்தல்: ேச ப்பித்தல். இப்பாட்டு குளகம்.

அடுத்த பாடலுடன் ெபாருள்முடிவுெபறும். 47

227. ‘என்று எழுந்து. அரு மைற முனிவ யாெராடும்

ெசன்று. இரண்டு ஓசைன ேசைன சூழ்ேசர.

மன்றல் அம் குழலிய நடுவண். மா தவக்

குன்றிைன எதி ந்தனன் - குவவுத் ேதாளினான்.

என்று குவவுத் ேதாளினான் - என்று நிைனத்த. திரண்ட

ேதாள்கைள உைடய அந்த மன்னன் (உேராமபதன்); ேசைன சூழ்தர

எழுந்து - நாற்ெபரும் பைடயும் தன்ைனச் சூழ்ந்து வர எழுந்து

(புறப்பட்டு); அருமைற முனிவ யாெராடும் - அrய ேவதங்கைளக்

கற்ற முனிவருடன்; இரண்டு ேயாசைன ெசன்று - இரண்டு ேயாசைன

தூரம் எதி ெசன்று; மன்றல் அம் குழலிய நடுவண் - மணமும்

அழகும் உைடய கூந்தைல உைடயவ களான ெபண்களின் நடுேவ;

மாதவக் குன்றிைன எதி ந்தனன் - சிறந்த தவமைல ேபான்றவளாகிய

கைலக் ேகாட்டு முனிவைனக் கண்டான்.

அருமைற: அrய ேவதம்;சூழ்தர- சுற்றிலும் வர. மாதவக் குன்று:

உருவகம். நிைலயில் திrயாது அடங்கியவனாதலின் ‘மைல’ என்றா .

மாதவக் குன்று வர. மைழ ெபாழிந்தது அதனால் மனம் மகிழ்ந்த

மன்னைன. “குவவுத் ேதாளினான்” என்றதன் நயம் உணரத்தக்கது.

மன்றல்: மணம். குழலின : கூந்தைல உைடயவ கள். யாெராடும்:

யாவருடனும். 48

228. ‘வழ்ந்தனன் அடிமிைச. விழிகள் ந தர;

“வாழ்ந்தெனம் இனி” என. மகிழும் சிந்ைதயான்.

தாழ்ந்து எழு மாதரா தம்ைம ேநாக்கி. “ந

ேபாழ்ந்தனி எனது இட . புண ப்பினால்” என்றான்.

விழிகள் ந தர- (அம்முனிவைனக் கண்ட மன்னன்) கண்கள்

ஆனந்தக் கண்ண ெசாrய; அடிமிைச வழ்ந்தனன் - அம்முனிவrன்

திருவடிகளில் வணங்கி எழுந்து; இனி வாழ்ந்தனம் என - இனி

யானும் எனது நாட்டு மக்களும் வாழ்வு ெபற்ேறாம் என்று கூறி;

மகிழும் சிந்ைதயான் - மகிழ்ச்சிமிக்க மனத்ைதயுைடய மன்னவன்;

தாழ்ந்து எழு மாதரா தம்ைம ேநாக்கி- தன்ைன வணங்கி எழுந்து

நிற்கும் அந்தப் ெபண்கைளப் பா த்து; ந புண ப்பினால் எனது

இட ேபாழ்ந்தனி என்றான்-நங்கள் உங்கள் உபாயத்தினால் எனது

ெபருந்துன்பத்ைதப் ேபாக்கிவிட்டீ கள் என்று கூறினான்

வழ்தல்: அடிவழ்தலாம். மிைச: ஏழனுருபு வாழ்ந்தனம்:

உளப்பாட்டுத் தன்ைமப்பன்ைம விைனமுற்று. அம் என்பது விகுதி.

பிற க்கு வரும் துன்பத்ைதயும் தனக்கு வந்ததாக நிைனக்கும்

பண்புைடயவன் என்பதால் ‘எனதிட ’ என்றான்.

முனிவrன் திருவடிகளில் வழ்ந்து வணங்கி எழுந்த மன்னன்

‘தங்கள் வரவால் வாழ்வு ெபற்ேறாம்’ என்று கூறி மகிழ்ந்தான்.

தன்ைன வணங்கிய ெபண்கைளப் பா த்து. ‘உங்கள் ெசயலால் எனது

துன்பத்ைதப் ேபாக்கின கள்’ என்று கூறினான். 49

229. அரசனும் முனிவரும் அைடந்த ஆயிைட.

வர முனி. “வஞ்சம்” என்று உண ந்த மாைலவாய்.

ெவருவின விண்ணவ ; ேவந்தன் ேவண்டலால்.

கைர எறியாது அைல கடலும் ேபான்றனன்.

அரசனும் முனிவரும் - உேராமபத மன்னனும் அவைனச் சூழ்ந்து

வந்த முனிவ களும்; அைடந்த ஆயிைட - தன்ைன வந்தைடந்த

காலத்தில்; வரமுனி - சிறந்த முனிவனாகிய கைலக்ேகாட்டு முனிவன்;

வஞ்சம் என்று உண ந்த மாைலவாய் - தன்ைன இங்கு அைழத்து

வந்து ‘வஞ்சகச் ெசயல்’ என்று ெதளிந்த ேபாதிேல; விண்ணவ

ெவருவின -ேதவ கள் அஞ்சி நடுங்கின ; ேவந்தன் ேவண்டலால்-

அரசன் ேவண்டிக் ெகாண்டதால்; கைர எறியாது அைல கடலும்

ேபான்றனன் - கைரைய ேமாதி அழித்துவிடாது அைலக்கும் கடல்

ேபால அந்த முனிவன் கட்டுப்பட்டிருந்தான்.

ஆயிைட: அப்ேபாது. ‘வரமுனி’ வரம் + முனி (வரம் தருமுனிவன்).

உண ந்த: ெதளிந்த (ஆய்ந்து ெதளிந்த). மாைலவாய்; வாய் ‘ஏழாம்’

ேவற்றுைம உருபு “விண்ணவ ெவருவின ” என்ன ேநருேமா என்று

ேதவ கள் அஞ்சின . கைர கடவாத கடல் ேபால. முனிவன் வஞ்சகம்

என உண ந்தும் நிைல கடவாது ெபாறுைமயுடன் இருந்தான்.

அைலகடல்: விைனத்ெதாைக. 50

230. ‘வள் உறு வயிர வாள் மன்னன். பல் முைற.

எள்ள அரு முனிவைன இைறஞ்சி. யாrனும்

தள்ள அருந் துயரமும். சைமவும். சாற்றலும்.

உள் உறு ெவகுளி ேபாய் ஒளித்ததாம்அேரா.

வள் உறு வயிரவாள் மன்னன்- கூ ைம ெபாருந்திய வாைள

உைடய அம்மன்னன்: பன்முைற எள்ளரு முனிவைன இைறஞ்சி -

பலமுைறயும் இகழ்தற்கrய அந்த முனிவைன வணங்கி; யாrனும்

தள்ள அரும் துயரமும் - யாராலும் ேபாக்கமுடியாத (மைழ

இன்ைமயாகிய) துன்பத்ைதயும்; சைமயும் - (அத்தைகய துன்பம்

முனிவன் வருைகயால்) நங்கியதைனயும்; சாற்றலும் - விrவாகச்

ெசால்லவும்; உள்உறு ெவகுளி ேபாய் ஒளித்தது - (அம் முனிவனது)

உள்ளத்ேத உண்டான ேகாபம் நங்கி மைறந்தது.

வள் உறு: கூ ைம ெபாருந்திய. ‘யாராலும்’ இகழ்ந்து ேபசமுடியாத

நற்குணங்கள் அைமந்தவன் என்பதால் “எள்ளரு முனி” என்றா .

எவராலும் ேபாக்கமுடியாத துன்பத்ைதத் “தள்ளருதுய ” என்றா .

சைமவு: நிகழ்ந்தது என்னும் ெபாருள் உைடயது. காட்டில் மைழ

இல்லைமயால் ேந ந்த பஞ்சத் துயைரயும் அைத நக்க எவராலும்

இயலாதைதயும் அம்முனிவைன அங்கு வருமாறு ேமற்ெகாண்ட

முயற்சிையயும் அதனால் மைழெபய்ததான அப்ேபாது நடந்தைதயும்

மன்னம் கூறினான் என்பது ேதான்ற “சைமவும்” என்றா . உள்ளத்ேத

ஊன்றிய சினத்ைத ‘உள் உறு ெவகுளி’ என்றா சாற்றல்:

விrத்துைரத்தல். ஆம். அேரா: அைசகள். 51

231. ‘அருள் சுரந்து. அரசனுக்கு ஆசியும் ெகாடுத்து.

உருள் தரும் ேதrன்மீ து ஒல்ைல ஏறி. நல்

ெபாருள் தரும் முனிவரும் ெதாடரப் ேபாயினான்-

மருள் ஒழி உண வுைட வரத மா தவன்.

அருள் சுரந்து- (உள் எழுந்த சினம் நங்கிய அம்முனிவன்)

அருைளச் சுரந்து; அரசனுக்கு ஆசியும் ெகாடுத்து - அந்த

ேவந்தனுக்கு ஆசியும் கூறி; உருள் தரும் ேதrன் மீ து ஒல்ைல ஏறி-

உருண்டு ெசல்லும் ேதrன் மீ து விைரந்ேதறி; நல்ெபாருள் தரும்

முனிவரும் ெதாடர - நல்ல கருத்துகைளேய எப்ேபாதும் தரும் மற்ற

முனிவ களும் பின்வர; மருள் ஒழி உண வு உைட - மயக்கம் நங்கிய

நல்லுண வுைடய; வரத மாதவன் ேபாயினான் - யாவருக்கும் வரந்தர

வல்ல தவத்ைதயுைடய கைலக்ேகாட்டு முனிவன் ெசன்றான்;

ேபாயினான்: நகைர ேநாக்கிச் ெசன்றான். சினம் நங்கி உண்ைமைய

உணர அருள் ெபருகும் என்பதால் “அருள் சுரந்து” என்றான்.

ஆசியும் என்பதில் உள்ள “உம்” எண்ணுப் ெபாருள் தந்து நின்றது. 52

232. அைடந்தனன். வள நக அலங்கrத்து எதி

மிைடந்திட. முனிெயாடும் ேவந்தன்; ேகாயில் புக்கு.

ஒடுங்கல் இல் ெபான் குழாத்து உைறயுள் எய்தி. ஓ

மடங்கல் - ஆதனத்திைட முனிைய ைவத்தனன்

வளநக அலங்கrத்து எதி மிைடந்திட - வளம் ெபாருந்திய

அந்நகைர (மன்னன் கட்டைளப்படி) அலங்கrத்து (அந்த நகரத்து

மக்கள்) எதி ெகாண்டைழத்துச் ெசல்வதற்குக் கூட்டமாய் ெநருங்கி

வர; ேவந்தன் முனிெயாடு - அவ்வரசன் கைலக்ேகாட்டு

முனிவனுடன்; அைடந்தனன் ேகாயில்புக்கு - அந்நகருள் ெசன்று

அரண்மைனக்குள் ேபாய்; ஒடுங்கல் இல் ெபான் குழாத்து உைறயுள்

எய்தி - குைறவுபடாத ெபான் திணித்துப் புைனந்த ஒரு மண்டபத்ைத

அைடந்து; ஓ மடங்கல் ஆதனத்து இைட- ஒரு சிங்காதனத்தின்

ேமேல; முனிைய ைவத்தனன் - அந்த முனிவைன அமரச் ெசய்தான்.

மிைடந்திட: ெநருங்க. ேகாயில்: ேகா+இல் அரசமாளிைக.

ெபான்குழாம்: ெபான் மிகுதி. உைறயுள்: இருப்பிடம் (மண்டபம்).

மடங்கல்: சிங்கம். ஆதனம்: ஆசனம். முனிவன் இருந்தான்

என்னாமல் அரசன் அமரச் ெசய்தான் என்று கூறியது. அரசனது

உபசrப்ைபக் கண்ட முனிவன் பிரமித்துச் ெசயலாற்றிருந்தான்

என்பைத உண த்தும். மாமுனிவைன நகைர அலங்கrத்து மக்கள்

அைழத்துச் ெசல்ல மண்டபம் அைடந்து அrயைணயில்

இருத்தினான் 53

233. ‘அருக்கியம் முதலிய கடன்கள் ஆற்றி. ேவறு

உைரக்குவது இலது என உவந்து. தான் அருள்

முருக்கு இதழ்ச் சாந்ைதயாம் முகநலாள்தைன.

இருக்ெகாடு விதிமுைற இனிதின் ஈந்தனன்

ேவறு உைரக்குவது இலெதன- (முனிவைன ஆசனத்தில் அமரச்

ெசய்த பின்ன ) இனி ேவறு உைரப்பதற்கு எதுவுமில்ைல என்னும்படி;

அருக்கியம் முதலிய கடன்கள் ஆற்றி - அருக்கியம் ெகாடுத்தல்

முதலான கடைமகள் பலவும் ெசய்தளித்து; தான் அருள் முருக்கிதழ்

சாந்ைதயாம் முக நலாள் தைன - மன்னன் தான் ெபற்ற முருக்கம்

பூப் ேபான்ற இதழ்கைளயுைடய சாந்ைத என்னும் அழகிய

ெபண்ணரசியான தன் மகைள; இருக் ெகாடு விதிமுைற - ேவத

ெநறிப்படி இருக்கு முதலான ேவதமந்திரங்கைளக் கூறி; இனிதின்

ஈந்தனன் - இனிைமயாக மணம் ெசய்து ெகாடுத்தான்.

அருக்கியம்: பதினாறு வைக உபசாரங்களில் முதன்ைமயானது.

ைககழுவ ந தருதல் முதலியனவாம். கடன்: கடைம. ஆற்றுதல்:

ெசய்தல். உைரக்குவது: உைரப்பது. சாந்ைதைய இம்மன்னன்.

தயரதனிடமிருந்து ெபற்று வள த்து வந்தான் என்பது வான்மீ கம்

கூறும் கருத்தாம். நலாள்: நல்லாள் ெதாகுத்தல் விகாரம். 54

234. ‘வறுைம ேநாய் தணிதர வான் வழங்கேவ.

உறு துய தவி ந்தது. அவ் உலகம்; ேவந்து அருள்

ெசறிகுழல் ேபாற்றிட. திருந்து மா தவத்து

அறிஞன். ஆண்டு இருக்குநன்; அரச!’ என்றனன்.

வறுைம ேநாய் தணிதர - (மைழ இல்லாைமயால் நண்ட காலம்

அந்த நாட்ைடப் பற்றியிருந்த ெகாடிய வறுைம ேநாய் தணியும்படி);

வான் வழங்கேவ- ெபருமைழ ெபாழியேவ; அவ்வுலகு உறுதுய

தவி ந்தது - அந்த நாடு மிக்க துன்பம் நங்கப் ெபற்றது; ேவந்து

அருள் ெசறிகுழல் ேபாற்றிட - ேவந்தன் ெபற்ற ெசறிந்த

கூந்தைலயுைடய சாந்ைத ேபாற்றி உபசrக்க; திருந்து மாதவத்து

அறிஞன் - திருத்தமான தவத்ைத உைடய அறிஞனாகிய

அம்முனிவன்; ஆண்டு இருக்கு நன் அரச என்றனன் - அங்ேக

வாழ்கின்றான் அரேச என வசிட்டன் கூறினான்.

வசிட்டன் தயரதனுக்குக் கூறிய கைலக்ேகாட்டு முனிவrன் வரலாறு

இது. அரேச! அம்முனிவன் உேராமபதன் நாட்டில் வாழ்கிறான் என்று

வசிட்டன் கூறினான். உறுதுய : விைனத்ெதாைக. தணிதர: தணிய.

உலகெமன்பது நாட்ைடக் குறித்து நின்றது. ெசறிகுழல்:

விைனத்ெதாைக. திருந்திய தவம் அறிவுைடைமக்குக்

காரணெமன்பதால் “ திருந்து மாதவத்தறிஞன்” என்றா . குழல்:

கூந்தல். 55
235. என்றலுேம. முனிவரன்தன் அடி இைறஞ்சி.

‘ஈண்டு ஏகிக் ெகாண ெவன்’ என்னா.

துன்று கழல் முடிேவந்த அடி ேபாற்ற

சுமந்திரேன முதல்வ ஆய

வன் திறல் ேச அைமச்ச ெதாழ. மா மணித் ேத

ஏறுதலும். வாேனா வாழ்த்தி.

‘இன்று எமது விைன முடிந்தது’ எனச் ெசாrந்தா

மல மாr. இைடவிடாமல்.

என்றலுேம முனிவரன் தன் அடி இைறஞ்சி- என்று வசிட்டன்

கூறியதும் தயரதன் வசிட்டனது திருவடிகைளத் ெதாழுது; ஈண்டு ஏகிக்

ெகாண ெவன் என்னா - இப்ேபாேத ெசன்று அந்த முனிவைர

அைழத்து வருேவன்’’ என்று கூறி; துன்று கழல் முடிேவந்த அடி

ேபாற்ற - வரக்கழலும். மணி முடியும் அணிந்த அரச பலரும்

அடிகளில் வழ்ந்து வணங்கிப் ேபாற்றவும்;சுமந்திரேன முதல்வ ஆய

- சுமந்திரன் முதலான வலிைம மிக்க; வன்திறல் ேச அைமச்ச

ெதாழ - அைமச்ச கெளல்லாம் வணங்கி வாழ்த்தவும்; மாமணித்ேத

ஏறுதலும் - அழகிய மணிகளால் அலங்கrக்கப்பட்ட ேதrல் தயரதன்

ஏறுதலுேம; வாேனா வாழ்த்தி - ேதவ கெளல்ேலாரும் அரசைன

வாழ்த்தி; இன்று எமது விைன முடிந்தது என - இன்றுடன் எங்கள்

தவிை◌ைன யாவும் த ந்து என்று; மல மாr இைடவிடாமல்

ெசாrந்தா - (மன்னைனப் ேபாற்றி) இைடவிடாமல் ெதாட ந்து பூ

மைழ ெபாழிந்தன .

துன்று கழல்: ெநருங்கிய கழல்கள் (விைனத் ெதாைக). கழல்

தானியாகு ெபயராய் காைலக் குறித்தது. ‘முடிேவந்த ’ என்றைமயால்

தயரதன் திருவடிகளில் முடிபட வணங்கின என்பைதக் குறித்தது.

சுமந்திரன்: தயரதனுைடய

அைமச்ச கள் எண்மrல் ஒருவன் ேதேராட்டுபவனும் ஆவான்.

வன்றிறல்: மிக்க வன்ைம (ஒரு ெபாருட் பன்ெமாழி). இராமனது

அவதாரத்ைத எதி பா த்திருக்கும் ேதவ கள். அதைன

நிைறேவற்றுவதற்குrய ேவள்விையச் ெசய்ய. கைலக்ேகாட்டு முனிவைர

அைழத்து வருதல் அவசியம் ஆதலால் ‘எமது விைன முடிந்தது’ என

மகிழ்ந்தன . தயரதன் ேதேரறி. முனிவைர அைழத்து வரப்

புறப்பட்டான். ேதவ கள் வாழ்த்தி மல மாr ெபாழிந்து மகிழ்ந்தன

என்றா . 56

236. காகளமும் பல் இயமும் கைன கடலின்

ேமல் முழங்க. கானம் பாட.

மாகத கள். அரு மைற நுல் ேவதிய கள்.

வாழ்த்து எடுப்ப. மதுரச் ெசவ் வாய்த்

ேதாைகய பல்லாண்டு இைசப்ப. கடல் - தாைன

புைட சூழ. சுடேரான் என்ன

ஏகி. அரு ெநறி நங்கி. உேராமபதன்

திருநாட்ைட எதி ந்தான் அன்ேற.

காகளமும் பல் இயமும் கைன கடலின் ேமல் முழங்க-

எக்காளமும். ேவறுபல வாத்தியங்களும் ஒலிக்கின்ற கடைல விடப்

ேபாெராலி ெசய்து முழங்கவும்; மாகத கள் கானம் பாட - பாடக கள்

இன்னிைச பாடவும்; அருமைற நுல் ேவதிய கள் வாழ்த்து எடுப்ப -

அrய மைறவல்ல அந்தண கள் ேவத மந்திரங்கைளக் கூறி

வாழ்த்திைசக்கவும்; மதுரச் ெசவ்வாய்த் ேதாைகய பல்லாண்டு

இைசப்ப - இன்ெமாழி கூறும் வாயினரான மயில் ேபான்ற மங்ைகய

பல்லாண்டு பாடவும்; கடல் தாைனபுைட சூழ - கடல் ேபான்ற

பைடகள் தன்ைனச் சூழ்ந்து வரவும்; சுடேரான் என்ன ஏகி -

சூrயைனப் ேபால விைரந்து ெசன்று; அரு ெநறி நங்கி -

அrயெநறிகைளெயல்லாம் கடந்து ெசன்று; உேராமபதன் திருநாட்ைட

எதி ந்தான் - உேராமபத மன்னனது அழகிய நாட்ைட அைடந்தான்.

அன்ேற: அைச. காகளம்: எக்காளம் என்னும் ஒருவைகக் ெகாம்பு.

கைன கடல்: விைனத்ெதாைக. கானம்: இன்னிைச. மாகத : பாடக கள்.

அரசனுக்கு ெமய்க்கீ த்தி பாடுதல மாகத ெதாழில். மதுரம்: இனிைம

குணவாகு ெபயராய்க் குரைலக் குறித்து நின்றது. ேதாைக: மயில்

ேதாைகய : ெபண்கள் உவைமயாகு ெபய . பல்லாண்டு: பல

ஆண்டுகள் வாழ்க எனக் குறிக்கும் வாழ்த்துப்பாடல். கடல்தாைன:

உவைமத் ெதாைக. உேராமபதன் ஆண்ட நாடு ‘அங்க நாடு’

எனப்படும்’. எதி தல்: அைடதல்.

 பலவைக வாத்தியங்கள் முழங்க - மாகத பாட. ேவதிய வாழ்த்த.

ேதாைகய பல்லாண்டிைசப்ப - தாைன புைட சூழ - ெநறி நங்கி -

திருநாட்ைட அைடந்தான்.

237. ெகாழுந்து ஓடிப் பட கீ த்திக் ேகாேவந்தன்

அைடந்தைம ெசன்று ஒற்ற கூற.

கழுந்து ஓடும் வr சிைலக் ைகக் கடல் - தாைன

புைட சூழ. கழற் கால் ேவந்தன்.

ெசழுந் ேதாடும் பல் கலனும் ெவயில் வச.

மாகத கள் திரண்டு வாழ்த்த.

எழுந்து ஓடும் உவைகயுடன் ஓசைன ெசன்றனன்

அரைச எதி ேகாள் எண்ணி.

ெகாழுந்து ஓடி பட கீ த்திக்ேகா ேவந்தன்- ெகாழுந்து விட்டு

ஓடிப் பட கின்ற கீ ் த்திைய உைடய மன்ன மன்னான தயரதன்;

அைடந்தைம ெசன்று ஒற்ற கூற - தம் நகைர அைடந்த ெசய்திைய

ஒற்ற கள் உேராமபத மன்னனிடம் ெசன்று கூற; கழற் கால் ேவந்தன்

-வரக் கழலணிந்த கால்கைள உைடய அவ்வரசன்; கழுந்து ஓடும் வr

சிைலக்ைக கடல் தாைனபுைட சூழ - ேதய்ந்து மழுங்கித் திரண்ட

வrயைமந்த வில்ைலக் ைகயிலுைடய கடல் ேபான்ற வர கள் ெகாண்ட

பைட புைட சூழ; ெசழுமம் ேதாடும் பல்கலனும் வில் வச -ெசழுைம

மிக்க காதணிகளும் பிற அணிகலன்களும் ஒளிரவும்; மாகத கள்

திரண்டு வாழ்த்த - மாகத கள் திரண்டு வாழ்த்தவும்; எழுந்து ஓடும்

உவைகயுடன் - ேமெலழுந்து ெபாங்கும் மகிழ்ெவாடு; அரைச

எதி ேகாள் எண்ணி -தயரத மன்னைன எதி ெகாண்டு அைழத்து வர

நிைனத்து; ஓசைன ெசன்றனன் - தனது நகrலிருந்து ஒரு ேயாசைன

துரம் ெசன்றான்; ெகாழுந்து -தளி ; கீ த்தி - புகழ் “ெகாழுந்

ேதாடிப் படரும்” ெகாடிேபால் எங்கும் புகழ் பரப்பி வாழ்பவன்

தயரதன்’’ என்கிறா .

ேகாேவந்தன்: அரச களுக்கு அரசன். ஒற்ற : உளவாளிகள்.

கழுந்து: ேதய்ந்து திரண்ட வடிவம். அடிக்கடி ைகயாள்வதால் ேதய்ந்து

மழுங்கித் திரண்டிருக்கும் ‘வrவில்’ என்றா . வrவில்: கட்டைமந்த

வில் உவைமத் ெதாைக. ேதாடு: காதணி. உவைக: உவத்தல்

ெதாழிற்ெபய . எதி ேகாள்: எதி ெகாள்ளுதல். ேகாள்: முதல்நிைல

திrந்த ெதாழிற்ெபய .

ேவந்தன். ேகாேவந்தைன எதி ேகாள் எண்ணி. எழுந்ேதாடும்

உவைகயுடன் ெசன்றான் என்று முடிக்க. 58

238. எதி ெகாள்வான் வருகின்ற வய ேவந்தன்-

தைனக் கண்ணுற்று. எழிலி நாண

அதி கின்ற ெபாலந் ேத நின்று அரச பிரான்

இழிந்துழி. ெசன்று அடியில் வழ.

முதி கின்ற ெபருங்காதல் தைழத்து ஓங்க.

எடுத்து இறுக முயங்கேலாடும்.

கதி ெகாண்ட சுட ேவலான்தைன ேநாக்கி.

இைவ உைரத்தான் - களிப்பின் மிக்கான்;

எதி ெகாள்வான் வருகின்ற வய ேவந்தன் தைன-தன்ைன எதி

ெகாண்டு அைழத்துச் ெசல்ல வருகின்ற ெவற்றி ெபாருந்திய

உேராமபத மன்னவைன; கண்ணுற்று எழிலிநாண அதி கின்ற

ெபாலம் ேத நின்று இழிந்துழி - பா த்து. ேமகமும் நாணும்படியாக

முழங்குகின்ற தனது ெபான்ேதrலிருந்து தயரதன் கீ ேழ இறங்கும்

ேபாது; ெசன்று அடியின் வழ - உேராமபத மன்னன் ெசன்று

தயரதன் பாதத்தில் வழ்ந்து வணங்க; முதி கின்ற ெபருங்காதல்

தைழத்து ஓங்க - ேமன்ேமலும் முதி கின்ற ேபரன்பு ெபருகி. ஓங்க;

எடுத்து. இறுக முயங்கேலாடும் - உேராமபத மன்னைனத் (தன்

ைககளால்) வாr எடுத்துத் தழுவியவுடன்;கதி ெகாண்ட சுட ேவலான்

தைன ேநாக்கி - கதி விட்டு ஒளிரும் ேவைலயுைடய தயரதைனப்

பா த்து; களிப்பின் மிக்கான் இைவ உைரத்தான் - மகிழ்ச்சி மிகக்

ெகாண்ட உேராமபதன் பின்வருமாறு கூறலானான்.

எதி ெகாள்வான்: வானற்று விைனெயச்சம். ‘எதி ெகாள்ள’ என்ற

ெபாருளில் வந்தது. வயம்: ெவற்றி. கண்ணுற்று: மிகுந்த ஆதரவுடன்

பா த்து. எழிலி: ேமகம். கதி : ஒளிக்கற்ைற (கிரணம்) ெபாலம்: ெபான்

(அழகு என்பதும் ெபாருளாம்) உழி: ேபாது எதி ெகாள்வான்

வருகின்ற ேவந்தைனக் கண்ணுற்று. அரச பிரான் ேத நின்று

இழிந்துழி. அடியில் வழ. எடுத்து முயங்க. சுட ேவலான் தைன

ேநாக்கி - இைவ உைரத்தான் என்பது ெபாருள் முடிவு. இைவ:

பின்வரும் புகழுைரக் அடுத்த பாடலில் காணலாம். ேவல்: ெவல்லு

தைலயுைடயது (ஒரு ைகப்பைடயாம்). ஆதலால் முதன்நிைல திrந்த

ெதாழிற் ெபயராகும். 59

239. ‘யான் ெசய்த மா தவேமா! இவ் உலகம்

ெசய் தவேமா! யாேதா! இங்ஙன்.

வான் ெசய்த சுட ேவேலாய்! அைடந்தது?’ என.

மனம் மகிழா. மணித் ேத ஏற்றி.

ேதன் ெசய்த தா ெமௗலித் ேத ேவந்ைதச்

ெசழு நகrல் ெகாண ந்தான் - ெதவ்வ

ஊன் ெசய்த சுட வடி ேவல் உேராமபதன்

என உைரக்கும் உரவுத் ேதாளான்.

வான் ெசய்த சுட ேவேலாய்- வானுலகத்ைத நிைலெபறச் ெசய்த

ஒளி மிகுந்த ேவைல உைடய அரேச!; இங்ஙன் அைடந்தது - இங்குத்

தாங்கள் எழுந்தருளக் காரணம்; யான் ெசய்த மாதவேமா - நான்

ெசய்த ெபருந்தவேமா!; இவ்வுலகம் ெசய்தவேமா- இந்த நாடு ெசய்த

நல்ல தவேமா!; யாேதா - மற்றும் ேவறு ஏேதனும் நற்ெசயல்கேளா!

(எனக் கூறி); மனம் மகிழா மணித் ேத ஏற்றி -மனம் மகிழ்ந்து

தயரதைனத் ேதrல் ஏற்றி; ெதவ்வ ஊன் ெசய்த சுட வடிேவல் -

பைகவருடைல உயிரற்ற ஊனுடலாக்கிய ஒளிமிக்க. கூrய ேவைல

உைடய; உேராமபதன் எனவுைரக்கும் உரவுத்

ேதாளான் - உேராமபதன் எனக் கூறப்படும் வலிய ேதாள்கைள

உைடய அவ்வரசன்; ேதன் ெசய்த தா ெமௗலி - ேதன்பிலிற்றும்

பூமாைலயணிந்த மணிமுடி சூடியிருப்பவனாகிய; ேத ேவந்ைத -

ேத ப்பைடைய உைடய தயரத ேவந்தைன; ெசழு நகrல்

ெகாண ந்தான் - ெசழிப்புைடய தனது நகருக்கு அைழத்து வந்தான்.

வான் ெசய்த: வானுலைக நிைலெபறச் ெசய்து சம்பரைனக் ெகான்று

இந்திரனுக்கு வானுலைக மீ ட்டுத் தந்த தயரதன் ெசயைலக் குறிப்பிடும்.

இது கருத்துைட அைடெமாழியாம். ெசய் தவம்: விைனத் ெதாைக

நான் ெசய்த தவத்தினாேலா அல்லது நாடு ெசய்த தவத்தினாேலா.

அல்லது ேவறு ஏேதனுேமா? நங்கள் இங்கு எய்தக் காரணம்

அறிேயன் என வியந்துைரத்தான். தா : மாைல. “ெதவ்வ ஊன்

ெசய்த சுட ேவல்” பைகவ உடைலப் புண் ெசய்த ேவல் என்றும்

உயிரற்ற உடலாகச் ெசய்த ேவல் என்றும் ெபாருள் கூறலாம். ‘என

உைரக்கும்’ என்பதற்கு. என்று உலக மக்களால் புகழ்ந்து ேபசப்படும்.

எனவும் ெபாருள் கூறுதல் ெபாருந்தும். ெமௗலி. மகுடம். ெசழுநக :

பண்புத் ெதாைக. மாதவேமா. ெசய்தவேமா. ஏேதா ‘ஓ’ வினாப்

ெபாருள் உண த்தி நின்றது. 60

240. ஆடகப் ெபான் சுட இைமக்கும் அணி மாடத்

திைட. ஓ மண்டபத்ைத அண்மி.

பாடகச் ெசம் பதும மல ப் பாைவய பல்-

லாண்டு இைசப்ப. ைபம் ெபான் பீடத்து.

ஏடு துற்ற வடிேவேலான்தைன இருத்தி.

கடன்முைறகள் யாவும் ேந ந்து.

ேதாடு துற்ற மல த் தாரான் விருந்து அளிப்ப.

இனிது உவந்தான். சுர நாடு ஈந்தான்.

ஆடகப் ெபான் சுட இைமக்கும் அணிமாடத்து இைட -

ெபான்ெனாளி விளங்கும் அழகிய மாளிைக ஒன்றிேல அைமந்த; ஒரு

மண்டபத்ைத அண்மி - ஒரு மண்டபத்ைத அைடந்து; பாடகச்

ெசம்பதும மல ப் பைவய பல்லாண்டு இைசப்ப- பாடகம் அணிந்த

அழகிய பாதங்கைள உைடய மகளி பல பல்லாண்டு பாட; ஏடுதுற்ற

வடிேவேலான் தைன ைபம்ெபான் பீ டத்து இருத்தி - மல களால்

அலங்கrக்கப்பட்ட கூrய ேவைல உைடய தயரதைனப் பசிய

ெபான்மயமான ஆசனத்திேல இருக்கச் ெசய்து; கடன் முைறகள்

யாவும் ேந ந்து - ேபரரசனுக்குச் ெசய்ய ேவண்டிய கடைமகள் யாவும்

ெசய்து; ேதாடு துற்ற மல த்தாரான் விருந்து அளிப்ப - இதழ்

ெநருங்கிய மாைலயணிந்த மன்னனாகிய உேராமபதன் விருந்து

ெகாடுக்க; சுர நாடு ஈந்தான் இனிது உவந்தான் - அமர நாட்ைட

மீ ட்டுக் ெகாடுத்தவனான தயரத மன்னன் இனிேத மகிழ்ந்தான்.

ஆடகம்: ஒரு வைகப் ெபான். ஆடகப்ெபான்: இரு ெபயெராட்டுப்

பண்புத் ெதாைக. இைமத்தல்: ஒளி தல். அண்மி: ேச ந்து. பாடகம்:

காலில்

அணியும் அணிகலன் பதுமமல : உவைமயாகு ெபய . ‘ெசம்பதும

மல ப்பாைய ’ ெசந்தாமைரயில் அம ந்திருக்கும் திருமகைள ஒத்த

மகளி என்பதும் தகும். பாைவ: பதுைம. உவைம யாகு ெபயராய்

மகளிைர உண த்தி நின்றது. ஏடு: இதழ். சிைனயாகு ெபயராய் இங்கு

மல மாைலைய உண த்தியது. உகந்தான்: விரும்பினான். நாடு: நாடி

வரத்தகுந்தது என்பதால் இப்ெபய ெபற்றெதன்ப . பீடம்: ஆசனம்.

துற்ற: ெநருங்கிய.

அணிமாடத் திைட - மண்டபத்ைத அண்மி - ெபான் பீ டத்து

இருத்தி - கடன் யாவும் ேந ந்து - விருந்தளிப்ப - இனிது உவந்தான்

என முடிக்க.

தயரதச் சக்கரவ த்திைய உேராமபத மன்னன் அrயைணயில்

இருக்கச் ெசய்து. ேபரரசனுக்குச் ெசய்யேவண்டிய மrயாைதகள்

யாவும் ெசய்து விருந்தளித்தான். தயரதன் அதற்குப் ெபrதும்

உவந்தான். 61

241. ெசவ்வி நறுஞ் சாந்து அளித்து. ேத ேவந்தன்-

தைன ேநாக்கி. ‘இவண் ந ேச ந்த

கவ்ைவ உைரத்து அருள்தி’ என. நிகழ்ந்த பrசு

அரச பிரான் கழறேலாடும்.

‘அவ்வியம் நத்து உய ந்த மனத்து அருந்தவைனக்

ெகாண ந்து ஆங்கண் விடுப்ெபன்; ஆன்ற

ெசவ்வு முடிேயாய்!’ எனலும். ேத ஏறிச்

ேசைனெயாடும் அேயாத்தி ேச ந்தான்.

ெசவ்வி நறும் சாந்தளித்து- (விருந்து முடிந்தவுடன்) மணம்

மிகுந்த சந்தனம் அளித்த உேராமபதன்;ேத ேவந்தன் தைனேநாக்கி

- தயரத மன்னைனப் பா த்து; ந இவண் ேச ந்த கவ்ைவ

உைரத்தருள்தி என - தாங்கள் இங்கு வந்த காrயத்ைதச்

ெசால்லியருள ேவண்டுெமன்றுைரக்க; அரச பிரான் நிகழ்ந்த பrசு

கழறேலாடும் - அதற்கு. அரச க்கு அரசனாகிய தயரதன் நிகழ்ந்த

ெசய்திையச் ெசால்ல ேலாடும்; அவ்வியம் நத்து உய ந்த மனத்து

அருந்தவைன - ெபாறாைம முதலிய தய குணங்கைள நக்கிய

மனத்ைத உைடயவரான கைலக்ேகாட்டு முனிவைர; ெகாண ந்து

ஆங்கண் விடுப்ெபன் -அேயாத்திக்கு அைழத்து வந்து உன்னிடம்

ேச த்து விடுேவன்; ஆன்ற ெசவ்வி முடிேயாய் எனலும் -உய ந்த

அழகிய மணிமுடி தrத்த ேவந்ேத! என உேராமபதன் கூறியதும்; ேத

ஏறி. ேசைனெயாடும் அேயாத்தி ேச ந்தான் -உடேன தயரதன்

ேதேரறி. ேசைனேயாடு அேயாத்தி ெசன்று ேச ந்தான்.

ெசவ்வி: அழகு. இங்குப் பக்குவம் என்னும் ெபாருைளத் தந்து

நின்றது. நறுைம: மணம். சாந்து: சந்தனம் முதலிய மணப்ெபாருட்

கலைவ. கவ்ைவ: காrயம் பrசு: தன்ைம. அவ்வியம்: அழுக்காறு.

அங்கண்: அங்ேக முதல் நண்டு ‘ஆங்கண்’ என நின்றது.

நறுஞ் சாந்து: பண்புத்ெதாைக. விருந்துண்டு மகிழ்ந்ததும் சந்தனம்.

ெவற்றிைல. பாக்கு ஆகியைவ தந்து உபசrத்தல் மரபு. நிகழ்ந்த

பrசாவது. மக்கட்ேபறளிக்கும் ேவள்வி ெசய்ய வசிட்டன் கூறியது

முதல் முனிவைர அைழத்துப் ேபாக வந்ததுவைர நிகழ்ந்த

ெசய்திையத் தயரதன் உேராமபத மன்னனுக்குக் கூறினன் என்பேத.

சாந்தளித்து - ேநாக்கி - அருள்தி என. நிகழ்ந்த பrசு

சுழறேலாடும். அருந்தவைன - விடுப்பன் என்றும் ேதேரறி அேயாத்தி

ேச ந்தான் என்றும் முடிக்க

உைரத்தருள்க: உைரக்க என்பதாம். ‘அருள்’ மrயாைத குறித்து

வந்த பகுதிப் ெபாருள் விகுதி. ெகாண ந்து விடுப்ெபன் எனப்ெபாருள்

முடிவுெபறும். ‘ெகாண ந்து விைனெயச்சம். 62

242. மன்ன பிரான் அகன்றதன் பின். வய ேவந்தன்.

அரு மைற நுல் வடிவம் ெகாண்டது

அன்ன முனிவரன் உைறயுள்தைன அணுகி.

அடி இைணத் தாமைரகள் அம் ெபான்

மன்னு மணி முடி அணிந்து. வரன்முைற ெசய்-

திட. ‘இவண் ந வருதற்கு ஒத்தது

என்ைன?’ என. ‘அடிேயற்கு ஓ வரம் அருளும்;

அடிகள்!’ என. ‘யாவது?’ என்றான்.

மன்ன பிரான் அகன்றதன் பின்- அரச க்கரசனான தசரதன்

புறப்பட்டு நங்கிய பிறகு. வயேவந்தன் - ெவற்றி ெபாருந்திய

ேவந்தனான உேராமபதன்; அருமைற நுல் வடிவு ெகாண்டது அன்ன

- அrய மைறகேள வடிெவடுத்து வந்தது ேபான்றுள்ள; முனிவரன்

உைறயுள் தைன அணுகி - முனிவனான கைலக் ேகாட்டு முனியின்

இருப்பிடத்ைத அைடந்து; அடி இைணத் தாமைரகள் அம்ெபான்

மன்னும்முடி அணிந்து - அம்முனிவனது தாமைர ேபான்ற இரு

பாதங்கைளயும் அழகிய தனது ெபான்முடிக்கு அணியாகுமாறு

வணங்கி. ; வரன் முைற ெசய்திட - ேவண்டிய உபசாரங்கைளச்

ெசய்து நிற்க; ‘ந இவண் வருதற்கு ஒத்தது என்ைன’ என -(முனிவ

அரசைனப்பா த்து) ந இங்கு வந்த காrயம் என்ன என்று ேகட்க;

அடிகள் அடிேயற்கு ஓ வரம் அருளும் என யாவது என்றான்

-(அதற்கு மன்னன்) அடிகேள! அடிேயனுக்கு ஒரு வரம் தரேவண்டும்

என்று ெசால்ல அது என்ன என்றான்.

மன்ன பிரான்: அரச தைலவன் இங்குத் தசரதன். வயம்: ெவற்றி.

மைற நுல் மைறயாகிய நூல் இரு ெபயெராட்டுப் பண்புத் ெதாைக.

அடித்தாமைர: உருவகம். வரன்முைற: முைறப்படி ெசய்யும் கடைம

‘அடிகள்’ வணக்கத்துக் குrயவ கைள அைழக்கும் மrயாைதச் ெசால்.

முனிவ கைளயும். துறவிகைளயும் குறிக்கும். “சுவாமி” என்பைத

ஒத்தது. ‘அrய மைறகளும். நுல்களுேம தவ வடிவம் தாங்கி வந்தேதா

என்னும்படியான தவமுனிவன்’ எனக் கைலக்ேகாட்டு முனிையக்

கம்ப சிறப்பித்துக் கூறுவது அம்முனிவனது சிறப்ைப உண த்தும்.

தயரதன் அகன்றதன்பின் - ேவந்தன் - முனிவரன் உைறயுள்

அணுகி. அடியிைண முடியணிந்து - வரன்முைற ெசய்திட - என்ைன

என வரமருளும் என - யாவெதன்றான் என்பது ெபாருள் முடிவு.

உேராமபதன் முனிவரது பாதங்கைள வணங்கினான் என்பைத

“அடியிைணத் தாமைரகள் அம் ெபான்மணி முடி அணிந்து” எனக்

கூறிய நயம் அறிந்து மகிழ்தற்குrயது. 63

243. ‘புறவு ஒன்றின் ெபாருட்டாகத் துைல புக்க

ெபருந்தைகதன் புகழில் பூத்த

அறன் ஒன்றும் திரு மனத்தான். அமர களுக்கு

இட இைழக்கும் அவுண ஆேயா

திறல் உண்ட வடி ேவலான். ‘’தசரதன்’’ என்று.

உய கீ த்திச் ெசங்ேகால் ேவந்தன்.

விறல்ெகாண்ட மணி மாட அேயாத்திநக

 அைடந்து. இவண் ந மீ ள்தல்!’ என்றான்.

புறவு ஒன்றின் ெபாருட்டு ஆக. துைலபுக்க- ஒரு புறாைவக்

காப்பாற்றுவதற்காகத் தன்ைனேய தரத்துணிந்து தராசுத்தட்டிேலறிய;

ெபருந்தைக தன் புகழில் பூத்த - ெபருந்தைகயான சிபிக்

சக்கரவ த்தியினது புகழ் ெபாருந்திய ெபருங்குடியில் ேதான்றிய;

அறன் ஒன்று திருமனத்தான் - அறப்பண்பு ெபாருந்திய நல்ல

மனத்தினனும்; அமர களுக்கு இட இைழக்கும் அவுண ஆேயா

திறம் உண்ட வடிேவலான் - ேதவ களுக்குத் துன்பம் தந்த அசுரrன்

வலிைமைய அழித்த ேவைல உைடயவனும்; தயரதன் என்று

உய கீ த்தி ெசங்ேகால் ேவந்தன்- தயரதன் என்னும் ெபய ெகாண்ட

புகழ்மிக்க ெசங்ேகாலுைடயவனுமான ேவந்தனது; விறல் ெகாண்ட

மணிமாட அேயாத்தி நக அைடந்து - வலிைமைய அணியாகக்

ெகாண்ட மணிகளால் இைழத்த மாளிைககைளயுைடய அேயாத்தி

நகரத்ைத அைடந்து; இவண் மீ ள்தல் என்றான் - பின் இங்கு மீ ண்டு

திரும்புதேல (நான் ேவண்டும் வரமாகும்) என்று உேராமபதன்

ெசான்னான்.

புறவு: புறா. புறாவுக்காகத் தராசில் ஏறிய சிபி மன்னன் வரலாறு

பிரசித்தம். துைல: துலாக்ேகால் (தராசு). புக்க: புகுந்த புகு என்ற பகுதி

இரட்டித்து; காலம் காட்டியது (ெபயெரச்சம்). ெபருந்தைக:

பண்புத்ெதாைக; புகழ் இல்: இல் குடி அல்லது குலம். பூத்தல்:

உண்டாதல் அல்லது பரந்திருத்தல் என்றும் கூறலாம். இைழத்தல்:

அடிக்கடி ெசய்தல்; உண்ட; அழித்த. இதில் அழிக்கும் ெதாழில்

ேவலின் ேமேலற்றப்பட்டது. ெசங்ேகால்: ெசம்+ேகால்: நாட்ைட

நன்ெனறி நிற்கச் ெசய்வது. விறல்: வலிைம. மீ ள்தல்: ெதாழிற்ெபய .

துைலபுக்க - ெபருந்தைகயின் புகழில் பூத்த - மனத்தன்

வடிேவலான் - ேவந்தன் - நக அைடந்து மீ ள்தல் என்று ெபாருள்

முடிவு காண்க.

முந்திய பாடலில் வரும் அருளும் என்று ேகட்ட மன்னைன

ேநாக்கி வரம் யாது என வினவிய முனிவனுக்கு அேயாத்தி அைடந்து

மீ ள்தேல அவ்வரம் என்றான். உேராமபதன். 64

244. ‘அவ்வரம் தந்தனம்; இனித்ேத ெகாண தி’ என

அருந் தவத்ேதான் அைறதேலாடும்.

ெவவ்அரம் தின்று அயில்பைடக்கும் சுட ேவேலான்

அடி இைறஞ்சி. ‘ேவந்த ேவந்தன்

கவ்ைவஒழிந்து உய ந்தனன்’ என்று. அதி குரல்ேத

ெகாண ந்து. இதனில். கைல வலாள!

ெசவ்வி நுதல் திருவிெனாடும் ேபாந்து ஏறுக!’

என. ஏறிச் சிறந்தான் மன்ேனா.

அவ்வரம் தந்தனம் இனித் ேத ெகாண தி என - ந ேகட்ட

அந்த வரத்ைதக் ெகாடுத்ேதாம். இனி. ேத ெகாண்டு வருக என்று;

அருந்தவத்ேதான் அைறதேலாடும் -அந்தத் தவ முனிவன் கூறிய

உடேன; ெவவ் அரம் தின்று அயில் பைடக்கும் சுட ேவலான் -

ெவவ்விய அரத்தால் அராவப்பட்டு. கூrய ஒளியுைடய ேவைல

உைடய உேராம பதன்; அடி இைறஞ்சி - கைலக்ேகாட்டு முனிவனது

பாதங்கைளத் ெதாழுது; ேவந்த ேவந்தன் கவ்ைவ ஒழிந்து

உய ந்தனன் என்று - மன்ன மன்னனான தயரதன் துன்பம் நங்கி

உய வான் என்ெறண்ணி; அதி குரல் ேத ெகாண ந்து - அதி ந்து

ஒலிக்கும் ேதைர வரவைழத்து; இதனில் கைலவலாள ெசவ்வி நுதல்

திருவிேனாடும் ேபாந்து ஏறுக என- கைலகளில் வல்ேலாேன! இேதா

இத்ேதrல் அழகிய ெநற்றிைய உைடய திருமகைளப் ேபான்ற

சாந்ைதயுடன் ஏறி அருள்க! என்று கூற; ஏறிச் சிறந்தான் - அவ்வாேற

(அம்முனிவன்) ஏறி அம ந்தான்.

மன்+ஓ: அைசகள் தந்தனம்: தன்ைமப் பன்ைம விைனமுற்று.

ெகாண தி: ஏவல் விைனமுற்று “அரம்” இரும்புக்கருவிகைள

அராவிக் கூராக்கும் கருவி. அரம் தின்று அயில் பைடக்கும்

அரத்தால் ேதயக்கத் ேதய்க்க அரம் ேதய்ந்து சிறிதாகும் என்பதைன

உண த்தும். கவ்ைவ துன்பம். அதி குரல்: விைனத்ெதாைக. ெசவ்வி:

அழகு. ேத ஏறிச் சிறந்தான்: அrய ெசயல் ஒன்ைறச் ெசய்து

முடிக்கப்புறப்படுதலால் சிறந்து விளங்கினான் என்பது குறிப்பு.

கவ்ைவ ஒழிந்து உய வான் என்னாது உய ந்தனன் என இறந்த

காலத்தால் கூறியது உறுதி என்பது ேதான்றவாகும்.

வரம் தந்தனம் - ேத ெகாண தி என - முனிவன் கூற - சுட

ேவலான் அடி இைறஞ்சி - ேவந்த ேவந்தன் கவ்ைவ ஒழிந்து

உய ந்தான் என - ேத ெகாண ந்து - திருவிெனாடும் ஏறுக என.

ஏறிச் சிறந்தான் என்பது ெபாருள் முடிபாகும். திரு: திருமகைளப்

ேபான்ற தனது மகளான சாந்ைதைய. ெசவ்வி நுதல் அழகைமந்த

ெநற்றிைய உைடயவள். தனது வள ப்பு மகளான சாந்ைதயுடன்

ேவள்விைய நிைறேவற்ற அேயாத்தி ெசல்லேவண்டும் என்பது

கருத்து. 65

245. குனி சிைல வயவனும் கரங்கள் கூப்பிட.

துனி அறு முனிவர ெதாட ந்து சூழ்வர.

வனிைதயும். அரு மைற வடிவு ேபான்று ஒளி

முனிவனும். ெபாறிமிைச ெநறிைய முன்னினா .

குனி சிைல வயவனும்- வைளந்த வில்ைலயுைடய ெவற்றி மிகுந்த

ேவந்தனான உேராபத மன்னனும்; கரங்கள் கூப்பிட - ைககைளக்

குவித்து வணங்கி நிற்கவும்; துனி அறு முனிவர - குற்றம் நங்கிய

மனத்தினரான முனிவ கள் பலரும் ெதாட ந்து சூழ்வர- ெதாட ந்து

பின்பற்றிவரவும்; வனிைதயும் அருமைற வடிவு ேபான்று ஒளி

முனிவனும் - தனது வாழ்க்ைகத் துைணவியான சாந்ைதயுடன். அrய

ேவதங்கேள உருெவடுத்து வந்தது ேபான்ற அந்த முனிவனும்;

ெபாறிமிைச -இயந்திரத் ேத மீ து அம ந்து; ெநறிைய முன்னினா -

அேயாத்தியின் வழிேய ெசல்ல எண்ணினா .

குனி சிைல - வைளந்த வில். குனிதல்: வைளதல் குனி சிைல

விைனத் ெதாைக. வயவன்: ெவற்றியுைடயவன். வயவனும் “உம்

எதிரது தழஇயது. கூப்பிட - குவிக்க (கூப்பு+இடு+அ) ‘இடு’ என்பது

துைண விகுதி. கூப்பு: விைன. துணி: உலக இயற்ைகயால் ேநரும்

துன்பமாம். அதைன ெவன்றவ களாதலால் “துனி அறு”

முனிவராயின . ெபாறி: இயந்திரம் ( “இயந்திர எகின மூ ந்து”)

என்பது வில்லிபாரம். நிைனந்த ெநறியில் ெசல்ல வல்லது என்பதால்

“ேத ஏறி ெநறிைய முன்னினா ” என்று கூறப்பட்டது.

 கரங்கள் கூப்பிட. சூழ்வர வனிைதயும் முனியும் ெபாறிமிைச -

ெநறிைய முன்னினா என இையக்கவும். 66

246. அந்தர துந்துபி முழக்கி. ஆய் மல

சிந்தின . களித்தன - அறமும் ேதவரும்-

‘ெவந்து எழு ெகாடு விைன வட்டும் ெமய்ம்முதல்

வந்து எழ அருள் தருவான்’ என்று எண்ணிேய.

அறமும் ேதவரும் - அறக்கடவுளும் ேதவ களும்; ெவந்து எழு

ெகாடு விைன வட்டும் - ெவந்து எழுந்து நம்ைம வருத்தும் ெகாடிய

துன்பங்கைள அழிக்கும்; ெமய்ம் முதல் வந்து எழ - ெமய். முதற்

ெபாருளாகிய பரமன் இங்கு வந்து ேதான்ற; அருள் தருவான் என்று

எண்ணி - இம் முனிவன் அருள் புrவான் என நிைனத்து; அந்தர

துந்துபி முழக்கி - ேதவ வாத்தியங்கைள முழக்கிக் ெகாண்டு;

ஆய்மல சிந்தின - ஆய்ந்ெதடுத்த நறுமண மல கைளத்

தூவினராக; களித்தன - மகிழ்ச்சி மிகக் ெகாண்டன .

அந்தரம்: விண்ணுலகம். துந்துபி: ேதவ வாத்தியம். முழக்கி:

விைனெயச்சம். ஆய்மல : விைனத் ெதாைக. சிந்துதல்: ெசாrதல்.

களித்தல். களி ெகாண்டாடுதல். அறம்: அறக்கடவுைளக் குறித்து

நின்றது. ெவந்ெதழுதல்: ெவப்பம் ெகாண்டு ஓங்குதல். ெகாடுவிைன:

பண்புத் ெதாைக. ெகாடுவிைனகைள அழிக்கும் ெமய்ம் முதல் என்பது.

ெபாருள்.

ெமய்: உண்ைம. முதல்: காரணம். உலகுக்கு முதற் காரணமான

ெமய்ப் ெபாருளாகிய பரமைனக் குறித்தது. இங்கு ராமபிரானாக

அவதrக்க இருக்கும் திருமாைல ‘ெமய்ம்முதல்’ என்றா .

வந்ெதழ: வந்து அவதrக்க. அறமும் ேதவரும் ெமய்ம்முதல்

வந்ெதழ - அருள் தருவான் என்ெறண்ணி - முழக்கி - சிந்தி -

களித்தன என்பது கருத்து முனிவன் ேதேரறி வருதல் கண்டு

அறமும் ேதவரும் மகிழ்ந்தன என்பதாம். 67

247. தூதுவ அவ் வழி அேயாத்தி துன்னினா ;

மாதிரம் ெபாருத ேதாள் மன்ன மன்னன்முன்

ஓதின . முனி வரவு; ஓத. ேவந்தனும்.

காதல் என்ற அளவு அறு கடலுள் ஆழ்ந்தனன்.

அவ்வழி தூதுவ - (பிற வருைகையத் ெதrந்து ெசால்ல) அந்த

வழியில் (நிறுத்தி ைவக்கப்பட்டிருந்த) தூதுவ கள் - அேயாத்தி

துன்னினா - அேயாத்தி நகைர அைடந்தனராகி; மாதிரம் ெபாருத

ேதாள் மன்ன மன்னன் முன் - எல்லாத்திைசகளிலுமுள்ள

ேவந்த கைள ெவன்ற ேதாள்கைளயுைடய ேவந்த கள் ேவந்தனான

தயரதனுக்கு முன் நின்று; முனிவரவு ஓதின - கைலக்ேகாட்டு

முனிவனது வருைகையத் ெதrவித்தன ; ஓத.ேவந்தனும் காதல் என்ற

அளவறு கடலுள் ஆழ்ந்தனன் - அவ்வாறு கூற. தயரத ேவந்தனும்

‘அன்பு’ என்னும் அளக்க இயலாத கடலுக்குள் மூழ்கினவனானான்;

அவ்வழி - அப்ேபாது என்றும் கூறலாம்; துன்னி - ெநருங்கி; மாதிரம்

- திைச (இடவாகு ெபயராகத் திக்கில் வாழ்பவைர உண த்தும்); முன்

- திருமுன் என்பது ெபாருள்.

தூதுவ : துன்னின : ஓதின ; ஓத: கடலுள் ஆழ்ந்தனன் என்பது

ெபாருள் முடிவு.

முனிவன் தான் எதி ேநாக்கியவாறு: வருவதைன அறிந்து அன்பு

நிைறந்த மனத்தினனானான் என்பைத: காதல் என்ற அளவறு கடலுள்

ஆழ்ந்தனன் என்று கூறியதன் நயம் மகிழ்தற்குrயது.

ஆறு கடலுள் ஆழ்ந்து. ஆம் தயரதன் என்ற ேபராறு: ‘காதல்’

என்ற “அளப்பருங் கடலில் ஆழ்ந்தது” என்கிறா . 68

248. எழுந்தனன் ெபாருக்ெகன. இரதம் ஏறினன்;

ெபாழிந்தன மல மைழ. ஆசி பூத்தன;

ெமாழிந்தன பல் இயம்; முரசம் ஆ த்தன;

விழுந்தன தவிைன. ேவrேனாடுேம.

ெபாருக்ெகன எழுந்தனன் இரதம் ஏறினான்- தயரதன் விைரவில்

எழுந்து ேதrல் ஏறிக் ெகாண்டான்; மல மைற ெபாழிந்தன -

மல கள் மைழ ேபாலத் தூவப் ெபற்றன; ஆசி பூத்தன - ஆசி

ெமாழிகள் எழுந்தன; பல் இயம் ெமாழிந்தன - பல இன்னிைசக்

கருவிகள் இைசத்தன: முரசம் ஆ த்தன - முரசங்கள் முழங்கின;

தவிைன ேவrேனாடுேம விழுந்தன -தவிைனகள் ேவெராடு அற்று

வழ்ந்தனவாயின.

மன்னன். முனிவனின் வருைகைய எதி ேநாக்கியிருந்தவன்

ஆதலால் வரேவற்க விைரந்ெதழுந்தான். ேதேரறிச் ெசன்று முனிவைன

வரேவற்க முந்தினான் என்பது ேதான்ற ‘‘ெபாருக்ெகன’’ என்றா .

மல மாr ெபாழிந்தன. ‘‘ஆசி பூத்தன’’ என்றா ‘‘பூத்தல்’’

உண்டாதலும். பரந்து ெசல்லுதலுமாம். ‘‘ெமாழிந்தன’’ என்றதால்

பலவைக வாத்தியங்கள் முழங்க. அரசனது புகைழ ெமாழிந்தன

என்பதும் ெபாருளாம். ெமாழிந்தன. பூத்தன. ஆ த்தன என்று

பட க்ைக விைன ெகாண்டு முடிந்தது. வியப்ைபயும் குறிக்கும்

மல மைழ ெபாழிதல் முதலிய மங்கலச் ெசயல்களால் தவிைன

வழ்ந்தது என்கிறா . 69

249. ‘பிதி ந்தது எம் மனத் துய ப் பிறங்கல்’

என்று ெகாண்டு.

அதி ந்து எழு முரசுைட

அரச ேகாமகன்

முதி ந்த மா தவமுைட முனிைய.

கண்களால்.

எதி ந்தனன். ஓசைன

இரண்ெடாடு ஒன்றிேன. *

அதி ந்ெதழு முரசுைட அரச ேகா மகன் - ஒலித்து ஓங்கும்

முரசத்ைத உைடய மன்ன மன்னனாகிய தயரதன்; எம் மனத்துய ப்

பிறங்கல் பிதி ந்தது என்று ெகாண்டு- எமது மனத் துயராகிய மைல

தூளாயிற்று என மனத்தில் ெகாண்டு; ஓசைன இரண்ெடாடு ஒன்றின்-

இரண்டுடன் ஒன்றாகிய மூன்று ேயாசைன (ெசன்று); முதி ந்த மாதவம்

உைட முனிைய - முதி ச்சியுற்ற ெபருந்தவமுைடய முனிவைன;

கண்களால் எதி ந்தனன் - தனது கண்களால் தrசித்தான்.

தனக்கு மக்கட் ேபறில்ைல என்பைதப் ெபருந்துயராக. மைலைய

ஒத்த துன்பமாகக் கருதியிருந்தான் என்பதால் ‘‘மனத்துய ப் பிறங்கல்’’

என்றான். அத்துயரம் அடிேயாடு த ந்தது என்பதால் ‘பிறங்கல்

பிதி ந்தது‘ என்றான். ‘எம்’ என்றதால் ேதவியைரயும் நாட்டு

மக்கைளயும் உட்படுத்திக் கூறினான். என்பது கருத்து. பிறங்குதல்:

வள தல். பிதி தல்: சிதறுண்டு ேபாதல். ஓங்கி: வள ந்து நின்ற

துன்பம் அடிேயாடு சிதறுண்டு ேபாயிற்று என்பது குறிப்பு. ‘கண்களால்

எதி ந்தனன்’ என்று கண்ெபற்ற பயன்ெபற்றான் என்பைதக்

குறிப்பிடேவ ஆம். துய ப் பிறங்கல்: உருவகம். எழுமுரசு:

விைனத்ெதாைக 70

250. நல் தவம் அைனத்து.

ஓ நைவ இலா உருப்

ெபற்று. இவண் அைடந்ெதனப்

பிறங்குவான்தைன.

சுற்றிய சீைரயும்.

உைழயின் ேதாற்றமும்.

முற்று உறப் ெபாலிதரு

மூ த்தியான்தைன.

நல் தவம் அைனத்தும் ஓ - நல்ல தவங்கள் அத்தைனயும்

ேச ந்து ஒரு; நைவ இலா உருப்ெபற்று - குற்றமற்ற வடிவத்ைதத்

தாங்கி; இவண் அைடந்த என - இங்ேக அைடந்துள்ளது என்று

கூறும்படி; பிறங்கு வான் தைன - விளங்குகின்ற ெதாரு

ெபருைமயுைடயவைன; சுற்றிய சீைரயும் - இடுப்ைபச் சுற்றி

அணிந்துள்ள மரவுrையயும்; உைழயின் ேதாற்றமும் - மாைனப்

ேபான்றெதாரு ேதாற்றமும்; முற்றுறப் ெபாலிதரு மூ த்தியான்

துைண- முழுதும் ெபாருத்தமுற விளங்குகின்ற வடிவம் ெகாண்டவைன.

அடுத்த பாட்டுடன் ெபாருள் முடிவு ெபறுவதாதலின் இது குளகம்.

பிறப்பு. உறுப்பு. ெதாழில். ேதாற்றம் இைவகளால் ெபருைம மிக்க தவ

முனிவன் என்பது இப்பாடல்கள் கூறும் சிறந்த ெபாருளாகும்.

நன்ைம+தவம்: நற்றவம். பண்புத்ெதாைக. உைழ: மான். பிறங்குதல்:

ெபாலிதல். முற்றுறப் ெபாலிதரல்: அகமும். புறமும் ஒத்துப் ெபாலிதல்.

மூ த்தம்: வடிவம் (உருவம்). எனேவ வடிவத்ைத உைடயவன் என்பது

ெபாருளாகும்.

இந்தப் பாடலும். அடுத்த பாடலும் கைலக்ேகாட்டு முனிவrன்

அrய ேதாற்றத்ைத விவrப்பதாகும் 71

251. அண்ட கள் துயரமும். அரக்க ஆற்றலும்.

விண்டிடப் ெபாலிதரும் விைன வலாளைன.

குண்டிைக. குைடெயாடும். குலவு நூல் முைறத்

தண்ெடாடு. ெபாலிதரு தடக் ைகயான்தைன. *

அண்ட கள் துயரமும்- ேதவ களது (இதுவைர நக்கப்படாத)

துயரமும்; அரக்க ஆற்றலும் - அரக்க களது (இதுவைர எவராலும்

ெவல்லப்படாத) வலிைமயும்; விண்டிடப் ெபாலிதரு விைனவலானைன

- விட்டு நங்குவதற்குக் காரணமாக விளங்கும் ெசயல்திறம் வல்லவைன;

குண்டிைக குைடெயாடும் குலவு நூல் முைறத் தண்ெடாடும்

ெபாலிதரு - கமண்டலம் குைடகளுடன் ெபாருந்திய நூல் முைறப்படி

அைமந்த ேயாகதண்டத்துடனும் விளங்கிய; தடக்ைகயான் தைன -

தடக்ைககைளயும் உைடயவைன.

முன்பாட்டில் கூறிய சுற்றிய சீைரககுத்தக. குண்டிைக: குைட

ெபாருந்திய ைககைளயும். நூல் முைறத் தண்ெடாடும் ெபாலிதரு

தடக்ைகயிைனயும் உைடயவனாகத் திகழ்ந்தான் என்கிறா .

‘‘அண்ட கள் துயரமும். அரக்க ஆற்றலும் ஏக காலத்தில் விண்டிடப்

ெபாலி தருவிைன’’ யாெதனின் ராமாவதாரத்துக்குக் காரணமாகவுள்ள

ேவள்விைய நிைறேவற்றுதலாகிய ெதாழில் என்க.

குண்டிைக: கமண்டலம். குைட: உட்குைட வுள்ளதால் இப்ெபய

ெபற்றது தண்டு: ேயாக தண்டத்ைதக் குறிக்கும் (திrதண்டம்) தடக்ைக

நண்ட ைக நூல்: சமய நூல்கள்.

பிறங்குவான்தைன. மூ த்தியான் தைன. விைனவல்லாளைன.

தடக்ைகயான் தைன: ‘கண்களால் எதி ந்தனன்’ என்பது ெகாண்டு

ெபாருள் முடிவுெபற்றதாயிற்று 72
252. இழிந்து ேபாய் இரதம். ஆண்டு.

இைண ெகாள் தாள் மல

விழுந்தனன். ேவந்த தம் ேவந்தன்;

ெமய்ம்ைமயால்.

ெமாழிந்தனன் ஆசிகள் - முதிய

நான்மைறக்

ெகாழுந்து ேமல் பட தரக்

ெகாழுெகாம்பு ஆயினான்.

ேவந்த தம் ேவந்தன் - மன்ன களுக்கு மன்னனாகிய தயரதன்;

ஆண்டு இரதம் இழிந்து ேபாய் - (முனிவைனக் கண்ட) அந்த

இடத்திேலேய ேதைர விட்டுக் கீ ேழ இறங்கிச் ெசன்று; இைணெகாள்

தாள் மல விழுந்தனன்- அம்முனிவனது தாமைர ேபான்ற இரண்டு

பாதங்களிலும் வழ்ந்து வணங்கினான்; முதிய நான்மைறக் ெகாழுந்து

ேமல்பட தர - பழைமயான ேவதங்களாகிய ெகாழுந்துகள் வள ந்து

படர; ெகாழு காம்பு ஆயினான் - (ெகாடி ெசழித்து வள ந்து தன்

மீ து படர) ஏற்றுக்ெகாள்ளும் ெகாழு ெகாம்பு ேபான்ற அம்முனிவன்);

ெமய்ம்ைமயால் ஆசிகள் ெபாழிந்தனன் - ெமய்ெநறிப்படிேய

மன்னனுக்கு ஆசி ெமாழிகள் கூறியருளினான்.

இழிதல்: இறங்குதல். ஆண்டு: முனிவைனக் கண்ட அவ்விடத்தில்.

இைணெகாள்: இரட்ைடயான. தாள்மல : உருவகம். விழுந்தனன்:

வணங்கினான். நான்மைற: ெகாடி. அைவ கூறியுள்ள மந்திரங்கள்:

ெகாழுந்து அக்ெகாடி பட தற்குrய ெகாம்பு: முனிவ . இரதம் இழிந்து:

தாள் மல விழுந்தனன். நான்மைற பட தரக் ெகாழு ெகாம்பாயினான்

ஆசிகள் ெமாழிந்தனன் என்க. ேவதங்கள் மிகப் பழைம வாய்ந்தைவ

யாதலின் முதிய நான்மைற என்றா . ‘ெமய்ைமயால்’ என்பதற்கு

‘ந ைமயால்’ என்பெதாரு பாடமுண்டு. ந ைம: முைறைமயாகும்.

முைறப்படி ஆசி கூறினான் என்பது அப்பாடத்துக்குப்

ெபாருளாகும். 73
253. அயல் வரும் முனிவரும்

ஆசி கூறிட.

புயல் ெபாழி தடக் ைகயால் ெதாழுது.

ெபாங்கு ந க்

கயல் ெபாரு விழிெயாடும்

கைல வலாளைன.

இயல்ெபாடு ெகாண ந்தனன்.

இரதம் ஏற்றிேய.

அயல்வரு முனிவரும் ஆசி கூறிட- (அந்த முனிவைனத்

ெதாட ந்து) அயேல வரும் பிற முனிவ களும் ஆசி கூற; புயல்

ெபாழி தடக்ைகயால் ெதாழுது - தயரதன் புயல் ேபாலப் ெபாழியும்

தனது ைககளால் முனிவ கைளத் ெதாழுது; ெபாங்கு ந கயல்ெபாரு

விழிெயாடு - ெபாங்கும் நrேல வாழும் கயல்மீ ன் ேபான் கண்ைள

உைடய அவ மைனவியான சாந்ைதேயாடும்; கைலவலாளைன -

கைலகளில் ேத ச்சி ெபற்ற கைலக் ேகாட்டு முனிவைன; இரதம்

ஏற்றிேய - (தான் ெகாண்டு ெசன்ற) ேதrல் ஏறச் ெசய்து; இயல்ெபாடு

ெகாண ந்தனன் - உrய மrயாைதகளுடன் நகருக்கு அைழத்து

வந்தான்.

‘‘புயல் ெபாழி தடக்ைக’’ வைரயாது வழங்கும் ேமகத்ைதப் ேபால

பயைன எதி பாராது வாr வழங்கும் ைககைள உைடயவன் தயரதன்

என்பது கருதி. ‘‘தருைக நண்ட தயரதன்’’ என்றா முன்னும். ந க்

கயல்ெபாரு விழி: அன்ெமாழித் ெதாைக. விழிைய உைடயவ என்பது

ெபாருளாகும். பா ைவயால் குஞ்சுகைளக் காக்கும் மீ ன்ேபால. கருைண

ேநாக்கத்தால் உலகத்து மாந்தைரக் காக்க வல்லவள் என்பது குறிப்பு.

ஆணுக்குக் கைலயறிவும். ெபண்ணுக்குக் கருைணயும் அணிகலன்கள்

என்பது ேதான்ற முனிவைன ‘‘கைலவலாளன்’’ என்றா . அவன்

ேதவிையக் கருைணக் கண்ணினள்’’ என்றாெரன்க.

ஆசி கூறிட - ெதாழுது - கைலவலாளைன - விழிெயாடு

இரதேமற்றி - ெகாண ந்தனள் என்பது ெபாருள் முடிவாம். 74

254. அடி குரல் முரசு அதி அேயாத்தி மா நக

முடியுைட ேவந்தன். அம் முனிவேனாடும். ஓ

கடிைகயின் அைடந்தனன். - கமல வாள் முக

வடிவுைட மடந்ைதய வாழ்த்து எடுப்பேவ.

கமலவாள் முகவடிவுைட மடந்ைதய -தாமைர மல ேபான்ற ஒளி

ெபாருந்திய முகமும். அழகும். இளைமயும் வாய்ந்த சுமங்கலிகளாகிய

ெபண்கள்; வாழ்த்து எடுப்ப - வரும் வழி ெயல்லாம் வாழ்த்ெதாலி

கூற; முடி உைட ேவந்தன் - மணி முடி தrத்த மன்னனாகிய

தயரதன்: அம்முனிவேனாடும் - அந்தக் கைலக்ேகாட்டு

மாமுனிேயாடும்; ஓ கடிைகயில் - ஒரு நாழிைகப் ேபாதிேல;

அடிகுரல் முரசு அதி - குணில் ெகாண்டு அடிப்பதால்

ஒலிமிக்குைடய முரசங்கள் முழங்கும்; அேயாத்தி அைடந்தனன்

-அேயாத்தி மாநகைர அைடந்தான்.

அடிகுரல்: அடிக்கப்படுகின்ற குரல்; விைனத்ெதாைக. கடிைக:

நாழிைக என்பது ெபாருள். இதற்கு நல்ல ேநரத்திேல என்றும்

கூறலாம். முனிவரது நல்ல

வருைகையக் காட்ட முரசு முழங்கப்பட்டெதன்க. கமலவாண்முக

வடிவுைட மடந்ைதய என்பதில் கமலம் கருைணையயும் வடிவு:

அழைகயும். மடந்ைத என்பதால் இளைமையயும் உைடயவ கள்

அப்ெபண்கள் என அறியலாம். ெபrேயா களுக்கு வாழ்த்துக் கூறி

வரேவற்பவ சுமங்கலிகேள என்பதால் இவ்வாறு ெபாருள்

கூறப்பட்டது. வாழ்த்து: பல்லாண்டிைச.

மடந்ைதய வாழ்த்ெதடுப்ப - ேவந்தன் - முனிவேனாடும் - ஓ

கடிைகயில் முரசு அதி அேயாத்தி அைடந்தனன் என்க. எடுப்பேவ -

‘ஏ‘ அைச 75

255. கசட்டுறு விைனத் ெதாழில் கள்வராய் உழல்

அசட்ட கள் ஐவைர அறுவ ஆக்கிய

வசிட்டனும். அரு மைற வடிவு ேபான்று ஒளி

விசிட்டனும். ேவத்தைவ ெபாலிய ேமவினா .

 கசட்டுறு விைனத்ெதாழில்- குற்றங்கள் விைளவிக்கும் ெசயல்கைள

உைடய; கள்வராய் உழல் அசட்ட கள் - கள்வ களாகத் திrகின்ற

அறிவிலிகள் ேபான்ற; ஐவைர அறுவ ஆக்கிய வசிட்டனும் - ஐம்

புலன்கைளயும் அற்றுப் ேபாவாராகச் ெசய்த வசிட்டனும்; அருமைற

வடிவு ேபான்று ஒளி விசிட்டனும் - அrய ேவதங்களின் வடிைவப்

ேபால விளங்கும் சிறந்த முனிவனான கைலக்ேகாட்டு முனிவனும்;

ேவத்தைவ ெபாலிய ேமவினா -அந்த அரசைவ ெபாலிெவய்துமாறு

அைடந்தன .

கசடு: குற்றம். விைனத்ெதாழில்: ெசயல். கள்வ : களவு ெசய்ேவான்

வஞ்சகராவ . உழல் அசட்ட : விைனத் ெதாைக. அசட : அறிவிலிகள்

‘ஐவைர அறுவ ஆக்கிய’ ஐம்புலன்கைளயும் தத்தம் ெநறியில்

ெசல்லவிடாது தடுத்து நிறுத்திய என்பது ெபாருள். ஐந்து. ஆறு என்ற

எண்ணுப் ெபய கைள அைமத்த நயம் கருதத்தக்கது. வசிட்டன்

என்பதற்கு அண்ைமயில் இருப்பவன் என்பது ெபாருளாம். விசிட்டன்:

சிறந்தவன். அrய மைறகெளல்லாம் திரண்டு ஒரு வடிவம்

ெகாண்டெதனத் திகழ்பவன் என்றது கைலக்ேகாட்டு முனிவைன.

ேவந்து+அைவ: ேவத்தைவ. ேவந்தைவக்கு இம்முனிவ களால்

ெபாலிவுண்டாயிற்று என்பது கருத்து.

ஐவைர அறுவராக்கிய வசிட்டனும் - மைற வடிவு ேபான்று ஒளி

விசிட்டனும் - ெபாலிய ேமவினா என்பது ெபாருள் முடிவு. 76

256. மா மணி மண்டபம் மன்னி. மாசு அறு

தூ மணித் தவிசிைட. சுருதிேய நிக

ேகா முனிக்கு அரசைன இருத்தி. ெகாள் கடன்

ஏமுறத் திருத்தி. ேவறு. இைனய ெசப்பினான்;

மாமணி மண்டபம் மன்னி - உய ந்த மணிகளால்

அலங்கrக்கப்பட்ட அந்த மண்டபத்ைத அைடந்து: மாசு அறு

தூமணித் தவிசிைட - குற்றமற்ற மணிகளால் அைமந்த

அrயைணயில்; சுருதிேய நிக ேகாமுனிக்கு அரசைன இருத்தி -

ேவதத்துக் ெகாப்பான ேகாமுனி

யான கைலக் ேகாட்டு முனிவைன இருக்கச் ெசய்து; ெகாள்கடன்

ஏமுறத்திருத்தி - அம்முனிவன் ஏற்றுக் ெகாள்ளத்தக்க கடைமகைள

மனம் களிக்கும்படி திருத்தமாகச் ெசய்து; ேவறு இைனய ெசப்பினான்

- ேவறு சிறந்தைவயான - பின்வருவனவற்ைறக் கூறலானான்.

முதலடி முற்று ேமாைன. மண்டபம்: இங்கு ேவத்தைவ. மன்னி:

விளங்கி; மாசு: அழுக்கு (குற்றம்); தூ: தூய்ைம; தவிசு: ஆசனம்

(இருக்ைக); சுருதி: ேவதம்; ெகாள்கடன்: விைனத்ெதாைக:

கடன்:கடைம: ஏமம்: அழகு ஏம் எனக் குறுகி நின்றது. திருத்தல்:

ெசய்தல்; ெசப்புதல்: கூறுதல் (திைசச் ெசால் என்ப ). அரச

தைலவன். முனிவ தைலவைனேய உபசrத்தான் என்பது கருத்து.

மண்டபம் மன்னி. ேகாமுனிக்கரசைன - தவிசிைட இருத்தி -கடன்

திருத்தி - இைனய ெசப்பினான் என்று இையக்க. 77

257. ‘சான்றவ சான்றவ! தருமம். மா தவம்.

ேபான்று ஒளி புனித! நின் அருளில் பூத்த என்

ஆன்ற ெதால் குலம் இனி அரசின் ைவகுமால்;

யான் தவம் உைடைமயும். இழப்பு இன்றாம்அேரா.’

சான்றவ சான்றவ- ெபrேயா களால் ெபrேயாேன!; தருமம்

மாதவம் ேபான்று ஒளி புனித - தருமத்ைதயும். தவத்ைதயும் ேபால

ஒளி கின்ற புனிதேன!; நின் புகழில் பூத்த - உங்கள் அருளினால்

பரந்து விளங்கும்; என் ஆன்ற ெதால்குலம் - ெபருைமமிக்க எனது

பழைம வாய்ந்த இந்தச் சூrய குலம்; இனி அரசின் ைவகும்-

(தங்கள் வருைகயால்) ஆட்சியில் நிைலெபற்று விளங்கும்; யான்தவம்

உைடைமயும் இழப்பின்றாம் - எனது தவம் ெபாருந்திய தன்ைமயும்

இழத்தல் இல்லாததாயிற்று.

சான்றவ : ேமேலா (சால்புைடயவ என்பது கருத்து). ஆல்:

அைச. தருமம் ேபான்று பரந்த புகழுைடைமயாலும். தவம் ேபான்று

கலங்காது நிைலத்திருந்தலாலும் ‘‘தருமம். மாதவம் ேபான்ெறாளி

புனித’’ என்றா . பூத்தல்: ெபருகல். தவம் உைடைமயும் இழப்பின்று -

தவமுைடயன் ஆகும் தன்ைமயிலும் இழப்பில்ைல என்பதும்

ெபாருளாகும்.
 இன்று: குறிப்பு விைனமுற்று. இதுவைர மகப் ேபறின்ைமயால்

ெசய்தவம் இழந்தவனாக எண்ணியிருந்த மன்னன். முனிவரது

வருைகயால் மகப்ேபறு வாய்க்கும் என்னும் உறுதியால் ‘‘யான் தவம்

உைடைம இழப்பின்று’’ என்றானாகும். அேரா: அைச. சூrய குலத்தின்

ெபருைமயும். பழைமயும்’’ ஆன்ற ெதால்குலம்’’ என்பதால்

புலனாகும். 78

258. என்னலும். முனிவரன் இனிது ேநாக்குறா.

‘மன்னவ மன்ன! ேகள்; வசிட்டன் என்னும் ஓ

நல் ெநடுந் தவன் துைண; நைவ இல் ெசய்ைகயால்

நின்ைன இவ் உலகினில் நிருப ேந வேரா?’

என்னலும் முனிவரன் இனிது ேநாக்குறா- என்று தயரதன் கூறக்

ேகட்டதும் அம்முனிவ மன்னைன இனிைமயுறப் பா த்து; மன்னவ

மன்ன! ேகள் - மன்ன களுக்ெகல்லாம் மன்னனாக விளங்கும்

ெபருைமயுைடயவேன! ேகட்பாயாக; வசிட்டன் என்னுேமா நல்

ெநடும் தவன் துைண - வசிட்டன் எனப் புகழ் ெபற்ற நல்ல. நண்ட

தவத்திைன உைடய இம் முனிவனது துைணயும்; நைவயில்

ெசய்ைகயால் - குற்றமில்லாத நல்ல ெசய்ைகயும் உைடைமயால்;

நின்ைன இவ்வுலகில் நிருப ேந வேரா-உனக்கு இவ்வுலகத்துப் பிற

மன்ன கள் ஒப்பாவா உண்ேடா?

என்னல்: என்று ெசால்லுதல். ேநாக்குறா: பா த்து: ெசயா என்னும்

வாய்பாட்டு உடன்பாட்டு விைனெயச்சம். ‘‘தவன்துைண நைவயில்

ெசய்ைகயால்’’ எனக் கூட்டி முனிவனது துைணயாகிய குற்றமற்ற

ெசய்ைகயால் எனவும் கூறலாம். சூrய குல ேவந்த களுக்கு இந்த

வசிட்டனது நண்ட காலம் ெதாட ந்துள்ள துைணையக் குறிப்பதாகும்.

நைவ: குற்றம். ேந தல்: ஒப்பாதல். ேந வேரா என்பதில் ‘ஓ’

எதி மைறப் ெபாருள்தந்து நின்றது. ெசய்ைகயால்: நடத்ைதயால்.

ஒருவைன அவனது துைணவைரயும் ெசய்ைகையயும் ெகாண்ேட

உலகத்தவ அளவிடுவ ந நல்ல துைணையப் ெபற்றிருக்கிறாய்

நற்குண நற்ெசய்ைககைளயும் உைடயவனாய் இருக்கிறாய். எனேவ.

உனக்கு நிகரான அரச கள் உண்ேடா? என்கிறா முனிவ . 79

259. என்றன பற்பல இனிைம

கூறி. ‘நல்

குன்று உறழ் வr சிைலக்

குவவுத் ேதாளினாய்!

நன்றி ெகாள் அr மகம்

நடத்த எண்ணிேயா.

இன்று எைன அைழத்தது இங்கு?

இயம்புவாய்!’ என்றான்.

என்றன பற்பல இனிைம கூறி- என்று பலபல இனிய ெமாழிகைள

இயம்பி; நல் குன்று உறழ் வrசிைல குவவுத் ேதாளினாய் - நல்ல

மைலைய ஒத்ததும். கட்டைமந்த வில்ைலத் தாங்கி இருப்பதுமான

திரண்ட ேதாள்கைள உைடயவேன!; நன்றி ெகாள் அrமகம் நடத்த

எண்ணிேயா - நன்ைம பயக்கும் அசுவேமத ேவள்விைய

நடத்துவதற்கு நிைனத்ேதா; இன்று இங்கு என்ைன அைழத்தது

இயம்புவாய் என்றான் - இன்று. இங்கு என்ைன அைழத்த

காrயத்ைதச் ெசால்லுவாய் என்று கைலக்ேகாட்டு முனிவன்

ேகட்டனன்.

இனிைம என்னும் பண்புப் ெபய அப்பண்ைப உைடய ெசாற்கைள

உண த்தி குணிப் ெபயராக நின்றது. உறழ்: உவம உருபு. நன்றி:

நன்ைம. பண்புப்ெபய அrமகம்: அசுவேமத யாகம் என்ைன என்பது

‘எைன’ எனத் ெதாகுக்கப்பட்டது. கைலக்ேகாட்டு முனிவன். தன்ைன

அைழத்த காரணத்ைதத் தயரதனிடம் வினவினான் என்பது கருத்து.80

260. ‘உலப்பு இல் பல் ஆண்டு எலாம்.

உறுகண் இன்றிேய.

தலப் ெபாைற ஆற்றிெனன்;

தைனய வந்தில ;

அலப்பு ந உடுத்த பா

அளிக்கும் ைமந்தைர

நலப் புகழ் ெபற. இனி

நல்க ேவண்டுமால்.’

உலப்பு இல் பல் ஆண்ெடலாம்- முடிவில்லாத பல ஆண்டுகளாக;

உறுகண் இன்றிேய - எந்த ஒரு துன்பமும் இல்லாதிருக்கும்படி;

தலப்ெபாைற ஆற்றிேனன் - இந்த நிலத்தின் சுைமையத் தாங்கிேனன்;

தைனய வந்தில -எனக்குப் பிறகு இந்த நாட்ைட ஆளப்

புத்திர கள் பிறக்கவில்ைல; அலப்பு ந உடுத்த பா -ஒலிக்கும்

கடலால் சூழப் பட்ட இந்த உலகத்ைத; அளிக்கும் ைமந்தைர-

எனக்குப் பிறகு காப்பாற்றத்தக்க ைமந்த கைள; நலப்புகழ் ெபற -

நன்ைமயுடன் புகைழயும் நான்ெபறும் ெபாருட்டு; இனி நல்க

ேவண்டும் - இனிேமல் எனக்குக் ெகாடுத்தருள ேவண்டும்.

முனிவனது வினாவுக்கு விைடயாகத் தசரதன் கூறியதிது. ஆல்:

அைச. உறுகண்: துன்பம் தலப்ெபாைற: நிலச்சுைம. ஆற்றுதல்:

தாங்குதல். அலப்புந : ஒலிக்கின்ற கடல். அலம்பு: எதுைக ேநாக்கி

‘அலப்பு’ வலித்து நின்றது. உடுத்து: சூழ்ந்த நலம்+புகழ்: நன்ைமயான

புகழ் என்று கூறினும் ெபாருந்தும். ‘நன்கலன் நன்மக்கள் ேபறு’

என்பது குறள் கூறும் கருத்து.

‘பல ஆண்டு. நாட்டின் தலப்ெபாைற ஆற்றிேனன். ைமந்த

இன்ைமயால் எனக்குப் பிறகு இந்த நாட்ைட ெநறி நின்று காக்கவல்ல

ைமந்தைர இனி நங்கள் தான் ெகாடுத்தருள ேவண்டும்.’ என்றான்

தயரதன் என்பது கருத்து. 81

261. என்றலும். ‘அரச! ந இரங்கல்; இவ் உலகு

ஒன்றுேமா? உலகம் ஈ -ஏழும் ஒம்பிடும்

வன் திறல் ைமந்தைர அளிக்கும் மா மகம்

இன்று ந இயற்றுதற்கு எழுக. ஈண்டு!’ என்றான்.

என்றலும் - என்று (தயரத ேவந்தன் தனது குைறையக்) கூறேவ;

அரேச! ந இரங்கல் - (அைதக் ேகட்ட முனிவன்) அரேச! ந

வருந்தாேத; இவ்வுலகு ஒன்றுேமா உலகம் ஈேரழும் ஒம்பிடும் -

இவ்வுலகம் ஒன்று மட்டுேமா பதினான்கு உலகங்கைளயும் பாதுகாத்து

அரசாள வல்ல; வன்திறல் ைமந்தைர அளிக்கும்-மிகுந்த திறைம

வாய்ந்த ைமந்த கைளக் ெகாடுத்தருளக் கூடிய; மா மகம் - ெபrய

ெதாரு ேவள்வியிைன; இன்று ந இயற்றுதற்கு - இன்ேற ந

ெசய்வதற்காக; ஈண்டு எழுக என்றனன் - இப்ேபாேத எழுவாயாக

என்றான்.
 இரங்கல்: ‘அல்’ எதி மைற விகுதி. ஒன்றுேமா ‘ஓ’ எதி மைற

உண த்தும். வன்திறல்: ஒரு ெபாருட் பன்ெமாழி. ைமந்து: வலிைம.

மகம்: ேவள்வி மா என்னும் குறிப்பு. மக்கட்ேபறளிக்கும் ேவள்விையக்

குறித்தது. இன்று இயற்றுதற்கு ந எழுக: விைரவும் ‘அவசியமும்’

காட்டிற்று. ஓம்புதல்: காத்தல். எழுக: வியங்ேகாள் விைனமுற்று

(கட்டைளப் ெபாருளில் வந்தது). ஈண்டு: இப்ேபாேத.

தனக்குப் பிறகு நாடாளவல்ல ைமந்த இல்ைலேய என்று வருந்திய

தயரதனுக்கு இவ்வுலகம் மட்டுேமா. ஈேரழு உலகங்கைளயும்

ஆளவல்ல புதல்வ கைளப் ெபறப் ேபாகிறாய் எனக் கூறிய ெமாழிகள்

இராமாவதாரத்ைதப் பற்றி வசிட்டன் அறிந்திருந்தது ேபால. கைலக்

ேகாட்டு முனிவனும் அறிந்திருந்தான் என்பைதக் காட்டும். 82

262. ஆயதற்கு உrயன கலப்ைப யாைவயும்

ஏெயனக் ெகாண ந்தன : நிருப க்கு ஏந்தலும்.

தூய நல் புனல் படீஇ. சுருதி நூல் முைற

சாய்வு அறத் திருத்திய சாைல புக்கனன்.

ஆயதற்கு உrயன கலப்ைப யாைவயும்- அந்த ேவள்விக்கு

உrயனவாகிய ெபாருள்கள் எல்லாவற்ைறயும்; ஏய் எனக்

ெகாண ந்தன - ஏய் என்னும் அளவிேல பணியாட்கள் ெகாண்டு

வந்து ேச த்தன ; நிருப ேவந்தனும் - மன்ன மன்னனான தயரதச்

சக்கரவ த்தியும்; தூய நல் புனல் படீஇ - தூய நல்ல நrேல நராடி;

சுருதி நூல்முைற சாய்வரத் திருத்தி - ேவத நூல் முைறப்படி

குைறவின்றி அைமக்கப்பட்ட; சாைலபுக்கனன் - ேவள்விக்ெகன்று

அைமக்கப்பட்ட ேவள்விச் சாைல அைடந்தான்.

ஆயதற்கு: ஆய+அதற்கு (அகரம் ெதாக்கது). கலப்ைப: ெபாருள்கள்

உழு கலப்ைப எனவும் கூறுவ . ‘ஏய்’ விைரைவ உண த்தி நின்றது.

ஏந்தல்: அரசன். நிருப : மன்ன . படீஇ: படிந்து ெசால்லிைச

அளெபைட விைனெயச்சப் ெபாருைள உண த்தி நின்றது.

சாய்வு+அற: சாய்வற: ஒரு குைறயும் இல்லாமல் சாய்தல் -

சுருங்குதல் புக்கனன்: புகுந்தான். திருத்திய: ெசப்பம் ெசய்யப்பட்ட

ெகாண ந்தன எவ ? பணியாட்கள் - ேதான்றா எழுவாயாகும்

கலப்ைப என்பதற்குப் ெபாருள்கள் என்ற ெபாருள் உைடைமையக்

‘காவினம் கலேன சுருக்கினம் கலப்ைப’ என்ற புறப்பாட்டாலும்

அறியலாம்.

யாைவயும் ெகாண ந்தன - ஏந்தலும் புனல் படீஇ - சாைல

புக்கனன் என்பது முடிபு. 83

263. முழங்கு அழல் மும்ைமயும்

முடுகி. ஆகுதி

வழங்கிேய. ஈ -அறு திங்கள்

வாய்த்த பின்.

தழங்கின துந்துமி; தா

இல் வானகம்

விழுங்கின விண்ணவ .

ெவளி இன்று என்னேவ.

மும்ைமயும் முழங்கு அழல்- (ேவள்வி ெசய்யத் ெதாடங்கி) காைல.

பகல் மாைல ஆகிய மூன்று காலங்களிலும் எழுகின்ற அந்த ேவள்வித்

தயில்; ஆகுதி முடுகி வழங்கி - அவிப் ெபாருள்கைள விைரந்து

ெகாடுத்து; ஈரறு திங்கள் வாய்த்த பின்- பன்னிரண்டு மாதங்கள்

ஆன பின்பு; தாவில் வானகம் துந்துமிதழங்கின - குற்றமற்ற

வானத்திேல ேதவ வாத்தியங்கள் ஒலித்தன;விண்ணவ ெவளி இன்று

என்ன விழுங்கின - ேதவ களும் இைடெவளி இல்ைல எனுமாறு

(வானத்ைத) மைறத்து நின்றன .

முழங்கு அழல்: ஒலித்து எழுகின்ற ேவள்வித் த. சதுஷ்ேடாமம்.

உந்தியம். அதிராத்திரம் ஆகிய மூன்று ேவள்வி மூன்று நாட்களும்

மூன்று காலத்தும் ெசய்யப்படுவனவாம். இவ்வாறு யாகம் நிைறேவற

ஓராண்டு ெசன்றது என்பதால் ‘‘ஈரறு திங்கள் வாய்ந்த பின்’’ என்றா .

ஆகுதி வழங்கல்: அவிப் ெபாருள்கைள யாகத் தயில் ெபய்தல்

‘‘ெவளி இன்று என்ன விழுங்கின ’’ என்பதற்கு இடம் ேநாக்கி.

விழுங்கின : மைறத்தன என்று உைர கூறப்பட்டது.

முழங்கு அழல்: விைனத்ெதாைக. வாய்த்தல்: ெபாருந்துதல்.

தழங்குதல்: ஒலித்தல். தாவில்: குைறதலில்லாத (குற்றமற்ற). ஈ +அறு:

ஈராறு (பன்னிரண்டு) அஃதாவது ஓராண்டு. 84

264. முகமல ஒளித ெமாய்த்து. வான் உேளா .

அக விைர நறு மல தூவி. ஆ த்து எழ.

தகவுைட முனியும். அத் தழலின் நாப்பேண.

மக அருள் ஆகுதி வழங்கினான்அேரா.

வான் உேளா முகமல ஒளிதர ெமாய்தது - வானுலகில்

வாழுகின்ற ேதவ கள் எல்லாம் தங்கள் முகங்களாகிய தாமைர

மல கள் ஒளி தருமாறு அங்கு வந்து ெநருங்கி நின்று; அகவிைர

நறுமல தூவி - உள்ேள மணம் மிகுந்த மல கைளச் ெசாrந்து;

ஆ த்து எழ - ஆரவாரம் ெசய்து எழ; தகவு உைட முனியும் -

தகுதியுைடய அந்தக் கைலக்ேகாட்டு முனிவனும்; தழலின் நாப்பண் -

அந்த ேவள்வித் தயின் நடு இடத்திேல; மகவருள் ஆகுதி

வழங்கினான் - பிள்ைளப் ேபற்ைறத் தரவல்ல ஆகுதிையக்

ெகாடுத்தான்.

முகமல : முகமாகிய மல என்பதால் உருவகம். ெமாய்த்தல்:

ெநருங்குதல். விைர: மணம். நறுமல : பண்புத்ெதாைக. தூவி என்பதில்

‘தூ’ பகுதி. நாப்பண்: நடுவிடம். ஆ த்து ஆரவாrத்து. ஆகுதி:

இங்குப் ‘பூ ணாகுதி’ யாம். தகவு: தகுதி (ேவள்விைய நைடெபறச்

ெசய்யும் தகுதியாம்). அேரா: அைச. உள்ேளா : உேளா எனத்

ெதாகுக்கப்பட்டது.

வானுேவா - தூவி - ெமாய்த்து - எழ - முனியும் - ஆகுதி

வழங்கினான் என இையக்க. 85

265. ஆயிைட. கனலின்நின்று. அம் ெபான் தட்டம் மீ த்

தூய நல் சுைத நிக பிண்டம் ஒன்று. - சூழ்

த எrப் பங்கியும். சிவந்த கண்ணும் ஆய்.

ஏெயன. பூதம் ஒன்று எழுந்தது - ஏந்திேய.

ஆயிைட கனலின் நின்று - அப்ேபாது அந்த ேவள்வித்

தயிலிருந்து; த எrப்பங்கியும் சிவந்த கண்ணுமாய் - த எrவது

ேபான்ற தைல மயிரும் சிவந்த கண்ணும் உைடயதாக; பூதம் ஒன்று -

ஒரு பூதமானது; அம்ெபான் தட்டம் - அழகிய ஒரு ெபான்

தட்டத்தின் ேமேல; தூய சுைத நிக பிண்டம் ஒன்று - தூய்ைமயான

அமுதத்ைத ஒத்த ஒரு பிண்டத்ைத; ஏந்தி ஏெயன எழுந்தது -

தாங்கிக் ெகாண்டு விைரந்து எழுந்தது.

அ+இைட: ஆயிைட (ெசய்யுள் விகாரம்). மீ : ேமேல. சுைத:

அமுதம். பிண்டம்: ேசாற்றுத்திரள் (ெபான்தட்டிேல பாயசத்ைத ஏந்தி

அப்பூதம் வந்தது என்பது வான்மீ கி கூற்று). பூதம்: ேதாற்றம் என்னும்

ெபாருள் ெகாண்ட வட ெமாழிச் ெசால்லாம். ஏய்: ஏய் எனச்

ெசால்வதற்குள் (ஒரு அளைவக் குறிப்பு) கம்ப இச்ெசால்ைலப் பல

இடங்களில் எடுத்தாண்டுள்ளா . 86

266. ைவத்தது தைரமிைச. மறித்தும் அவ் வழி

ைதத்தது பூதம். அத் தவனும். ேவந்தைன.

‘உய்த்த நல் அமி திைன; உrய மாத கட்கு.

அத் தகு மரபினால். அளித்தியால்’ என்றான்.

பூதம் தைர மிைச ைவத்தது - (அவ்வாறு ேதான்றிய) அந்தப்

பூதம் அப்ெபான் தட்டத்ைதத் தைரயின் ேமல் ைவத்தது; மறித்தும்

அவ்வழி ைதத்தது - திரும்பவும் வந்த விதேம அந்த ேவள்வித்

தயினுள் ெசன்று மைறந்தது; அத்தவனும் உய்த்த நல் அமி திைன-

அந்தக் கைலக் ேகாட்டு முனிவனும் பூதம் ெகாடுத்த நல்ல அமுதுப்

பிண்டத்ைத; உrய மாத கட்கு - உனக்குrய பட்டத்து

அரசிய களுக்கு; அத்தகு மரபினால் - மூத்தவள். இைளயவள் என்ற

முைறப்படிேய; அளித்தியால் என்றான்.-ெகாடுப்பாயாக என்று

கூறினான்.

தைர மிைச: ேவள்விச் சாைலயின் தைர மீ து. அவ்வழி: அந்த

வழிேய. ைதத்தல்: குளித்தல் என்பெதாரு ெபாருளும் உண்டு.

ேவள்வித் தயிேல ெசன்று குளித்தது என்பதும் ஒரு ெபாருள். ‘அம்பு

ைதத்தது’ என்பது ேபால உய்த்த: ேச த்த. ைவத்த. ெசலுத்திய என்ற

ெபாருள் உைடயது. இங்குப் பூதம் தைரமிைச ைவத்த அமி தம்

‘‘என்பதால் ைவத்து’’ என்று ெகாள்ளுதல் ெபாருந்தும். ‘அளித்தியால்’

இங்கு ‘ஆல்’ அைச. அளித்தி: ெகாடு. அத்தகு மரபின்: மரபாவது

மூத்தவளுக்கு முதலிலும். அதன் பின்முைறப்படி வழங்குதல்

என்பதாம். 87

267. மா முனி அருள் வழி. மன்ன மன்னவன்.

தூம ெமன் சுr குழல் ெதாண்ைடத் தூய வாய்க்

காமரு ேகாசைல கரத்தில். ஓ பகி .

தாம் உற அளித்தனன். சங்கம் ஆ த்து எழ.

மாமுனி அருள் வழி - மாமுனிவரான கைலக்ேகாட்டு முனிவ

அருள் ெசய்தபடிேய; மன்ன மன்னவன் - அரச க்கு அரசனான

தயரதன்; தூமெமன் சுrகுழல் ெதாண்ைடத் தூயவாய்க்

காமருேகாசைல -அகிற் புைகயூட்டப்பட்ட கைட சுருண்ட கூந்தைலயும்

ெதாண்ைடக் கனி ேபான்ற சிவந்ததான வாையயும் உைடய அழகிய

ேகாசைலயினது; கரகத்தின் ஓ பகி - ைககளிேல அந்த அமுதத்தின்

ஒரு பகுதிைய; சங்கம் ஆ த்ெதழ தாமுற அளித்தனன் - சங்குகள்

ஒலிக்கக் ெகாடுத்தான்; அருள்வழி - அருளின் வழிேய (அருள்

ெசய்தபடிேய).

ெதாண்ைட: ெகாவ்ைவப் பழம். வாய்: அதரம். காம : அழகு காமரு

என உகரச் சாrைய ெபற்றது. கரம்: ைக பகி : பகுதி தாமுற என்பதில்

தாம் அைச. உறு: ெபாருந்த. பகி : சr பாதியுமாம். சுrகுழல்:

விைனத்ெதாைக. ‘‘மன்னவன் - சங்கம் ஆ த்ெதழ - ேகாசைல

கரத்தில் ஓ பகி அளித்தனன்’’ என்பது கருத்து. 88

268. ைககயன் தைனையதன் கரத்தும். அம் முைறச்

ெசய்ைகயின் அளித்தனன். ேதவ ஆ த்து எழ-

ெபாய்ைகயும். நதிகளும். ெபாழிலும். ஓதிமம்

ைவகுறு ேகாசல மன்ன மன்னேன.

ெபாய்ைகயும் நதிகளும் ெபாழிலும் - ெபாய்ைககளிலும்.

ஆறுகளிலும். ேசாைலகளிலும்; ஓதிமம் ைவகுறு - அன்னப்

பறைவகள் வாழ்கின்ற; ேகாசல மன்ன மன்னன் - ேகாசல நாட்டின்

ேபரரசனான தசரதன்; ைககயன் தைனையதன் கரத்தும் - ேககய

நாட்டு மன்னனது மகளான ைகேகயியின் ைககளிலும்; அம்முைறச்

ெசய்ைகயின் - முன் ெசான்ன முைறயான ெசய்ைகயால்; ேதவ

ஆ த்து எழ அளித்தனன் - ேதவ கள் ஆரவாrத்து எழ அந்த

அமுதப் பகுதிையக் ெகாடுத்தான்.

ைககயன்: ேககய நாட்டரசன். தைனைய: மகள். ‘‘அம்முைறச்

ெசய்ைகயின்’’ என்பதற்கு முைறயினும் ெசய்ைகயினும்’’ என்று

ெபாருள் கூறுவ . முைறயாவது முனிவ கூறிய ‘‘தருமரபு’’

ெசய்ைகயாவது ேகாசைலக்குத் தந்த அம்முைறச் ெசய்ைகயாக என்று

கூறுதல் சிறப்பு. ஓதிமம்: அன்னம். ைவகுறு: ‘உறு’ துைண விைன.

தசரதன் ஆண்ட நாடு ‘‘ேகாசலம்’’ என்னுமம் ெபய ெகாண்டது என்று

குறிப்பிடுகிறா .

ேகாசைலக்கு ஈந்த முைறயிேலேய ைகேகயிக்கும் ெகாடுத்தான்

என்பது கருத்து. 89

269. நமித்திர நடுக்குறு நலம்

ெகாள் ெமாய்ம்புைட

நிமித் திரு மரபுளான்.

முன்ன . ந ைமயின்

சுமித்திைரக்கு அளித்தனன் - சுர க்கு

ேவந்து. ‘இனிச்

சமித்தது என் பைக’ என.

தமெராடு ஆ ப்பேவ.

நமித்திர நடுக்குறு நலம் ெகாள்- பைகவ கைள அஞ்சி நடுங்கச்

ெசய்யும் ெவற்றி நலம் ெகாண்ட; ெமாய்ம்பு உைட நிமித்திரு

மரபுளான் - வலிைம மிகுந்தவனும் ‘நிமி’ பிறந்த மரபில் பிறந்தவனும்

ஆன தசரத மன்னன்; முன்ன ந ைமயின் - முன்ன அவ்விரு

ேதவிய க்கும் அளித்த தன்ைமயிேலேய; சுர க்கு ேவந்து

இனிச்சமித்தது என்பைக என - ேதவ களுக்ெகல்லாம் தைலவனாகிய

இந்திரன். எனக்கு உள்ள பைகெயல்லாேம இன்ேறாடு அவிந்தது

என்று ெசால்லி; தமெராடு ஆ ப்ப - ேதவ களான தமருடேன கூடி

ஆரவாrக்க; சுமித்திைரக்கு அளித்தனன் - தனது இைளய

மைனவியான சுமித்திைர ைகயிலும் ெகாடுத்தான்.

நமித்திர : பைகவ . நடுக்குறு நலம்: நடுங்கச் ெசய்யும் ெவற்றி.

ெமாய்ம்பு: வலிைம. நிமி: சூrய குல ேவந்தருள் ஒருவன். இவைன

இக்குவாகுவின் புதல்வன் என்ப . ந ைம: தன்ைம. இைளய

ேதவியான சுமித்திைரக்கும் முந்திய இரு ேதவிய க்கும் வழங்கிய

தன்ைமயிேலேய வழங்கினான் என்பது இதன் குறிப்பாம். தயரத

மன்னனின் இைளய மைனவி ைகேகயி என்பான் வான்மீ கி. ‘‘இைளய

ெமன்ெகாடிய’’ இவ்விருவ க் கிைளயாள் என ேவறிடங்களிலும்

கம்பன் சுமித்திைரேய இைளய மைனவி என்பைதக் குறிப்பிடுவைதக்

காண்கிேறாம். தம : தம்மவ களான ேதவைர உண த்தும். 90

270. பின்னும். அப் ெபருந்தைக. பிதி ந்து விழ்ந்தது

தன்ைனயும். சுமித்திைரதனக்கு நல்கினான்-

ஒன்னல க்கு இடமும். ேவறு உலகின் ஓங்கிய

மன்னுயி தமக்கு நள் வலமும். துள்ளேவ.

பின்னும் அப்ெபருந்தைக - மறுபடியும் அந்தப்

ெபருந்தைகைமயுள்ள தயரத மன்னன்; பிதி ந்து வழ்ந்தது

தன்ைனயும் - ெபான் தட்டிேல சிதறி வழ்ந்த பிண்டத்ைதயும்;

ஒன்னல க்கு இடமும் ேவறு மன்னுயி தமக்குநள் வலமும்

துன்ன - பைகவ களுக்கு இடப்புறமும். மற்றும் உலகத்து

உயி களுக்ெகல்லாம் வலப்புறமும் ேதாள். கண் முதலியன துடிக்க;

சுமித்திைர தனக்கு நல்கினான் - சுமித்திைரக்ேக ெகாடுத்தான்.

ஆண்களுக்கு இடம் துடித்தல் தைம. வலம் துடித்தல் நன்ைம

என்பதால்: பைகவ களுக்கு இடமும். மற்றுள்ேளா க்கு வலமும்

துடித்தெதன்றான். மன்னுயி : விைல ெபற்ற உயி (புகேழாடு

நிலவுதலாம்). தயரதன் அமுத பிண்டத்ைதத் ேதவிய மூவருக்கும்

முைறேய ெகாடுத்துப் பின்ன பிதி ந்து சிதறியைவகைளத் திரட்டி

மறுபடியும் சுமித்திைர ைககளில் ெகாடுத்தான். இருபங்குகைளப் ெபற்ற

சுமித்திைர இரு பிள்ைளகைளப் ெபற்றாள் என்பைத அறிகிேறாம். 91

271. வாம் பr ேவள்வியும். மகாைர நல்குவது

ஆம் புைர ஆகுதி பிறவும். அந்தணன்

ஓம்பிட முடிந்தபின். உலகு காவலன்

ஏம்பேலாடு எழுந்தனன் - யாரும் ஏத்தேவ.

வாம்பr ேவள்வியும்- தாவிச் ெசல்லும் குதிைர ேவள்வியான

அசுவேமத யாகத்ைதயும்: மகாைர நல்குவது ஆம் புைர ஆகுதி

பிறவும் - மக்கட் ேபற்ைறயளிக்கும் உய ந்த ஆகுதிையயும்

அதற்ேகற்ற பிற வழிபாடுகைளயும்; அந்தணன் ஓம்பிட முடித்தபின்-

கைலக்ேகாட்டு முனிவன் ெசய்து முடித்தபின்; உலகு காவலன் -

நாடாளும் ேவந்தனாகிய தயரதன்; யாரும் ஏத்தேவ ஏம்பேலாடு

எழுந்தனன் - எல்ேலாரும் ேபாற்றும்படி மகிழ்ேவாடு எழுந்தான்.

ேவள்வி முடிந்தபின் மன்னன் ேவத்தைவக்கு வருதைலக் கூறுவது

இப்பாட்டு. வாம் + பr: வாவும் என்பதன் இைட குைறத்து வாம் என

நின்றது. வாவுதல். தாவிச் ெசல்லுதல். மகா : புத்திர (மகன்

என்பதன் பன்ைம). புைர: உய ச்சி. ஓம்பிட: ‘இடு’ ஆற்றல்

உண த்தும் துைணவிைனயாம்; காவலன்: காத்தலின் வல்லவன்.

ஏம்பல்: மகிழ்ச்சி.

அந்தணன் ஆகுதி முடித்தபின் - காவலன் யாரும் ஏத்த

எழுந்தனன் என்பது முடிவு. பr ேவள்வி: அசுவேமத யாகம். பிறவும்:

மகவருள் ஆகுதியுடன் ெதாட புைடய பிற பூசைனகளாம். அந்தணன்:

ெசந்தன்ைமயுைடய கைலக்ேகாட்டு முனிவன். 92

272. முருெடாடு பல் இயம் முழங்கி ஆ த்தன;

இருள் தரும் உலகமும் இடrன் நங்கின;

ெதருள் தரு ேவள்வியின் கடன்கள் த ந்துழி.

அருள் தரும் அைவயில் வந்து அரசன் எய்தினான்.

முருடு ஓடு பல்இயம் - மத்தளத்துடன் கூடிய பலவைக

வாத்தியங்களும்: முழங்கி ஆ த்தன - மிக முழங்கி ஒலிக்கலாயின;

இருள் தரும் உலகமும் - (அரக்கரால்) இருளைடந்திருந்த உலக

மக்கெளல்லாம்; இடrன் நங்கின - தங்கள் துன்பங்களிலிருந்து

நங்கின ;ெதருள் தரு ேவள்வியின் கடன்கள் த் ந்துழி -ெதளிைவத்

தரும் ேவள்வியின் கடைமகள் யாவும் ெசய்து த ந்தபின்ன ; அரசன்

அருள் தரும் அைவ

யில் வந்து எய்தினான் - அரசனாகிய தயரதன் அருள் ெபாருந்திய

அரசைவக்குச் ெசன்று ேச ந்தான்.

‘முருடு’: ஒருவைகத் ேதாற் கருவி (மத்தளம் என்ப ). இயம்:

வாத்தியம். முழங்கி ஆ த்தல்: மிக்ெகாலித்தல். இருள்: அரக்கரால்

உண்டான இட . ெதருள்: ெதளிவு. மகப்ேபறு உண்டு என்னும்

ெதளிைவத் தந்த ேவள்வி என்பது ெபாருள். அருள் தரும் அைவ:

அருள்மிக்க அறிஞ ேபரைவ. அருள் உண ச்சி தரக்கூடிய அைவ

எனினுமாம். ‘உழி’ இடம் (காலம்) ெபாருைளச் சுட்டி நின்றது. உலகம்:

இடவாகு ெபயராக மக்கைள உண த்தும். 93

ெசய்முைறக் கடன் ெசய்த சரயுவில் மன்னவன் நராடுதல்

273. ெசய்ம் முைறக் கடன்அைவ

திறம்பல் இன்றிேய

ெமய்ம் முைறக் கடவுேளா க்கு ஈந்து.

விண்ணுேளா க்கு

அம் முைற அளித்து. நடு

அந்தணாள க்கும்

ைகம் முைற வழங்கினன்.

கனக மாrேய.

ெசய்ம்முைறக் கடன் அைவ திறம்பல் இன்றிேய- ெசய்ய

ேவண்டிய முைறப்படி எல்லாக் கடைமகைளயும் தவறுதல் இல்லாமல்;

ெமய் முைறக் கடவுள க்கு ஈந்து - உண்ைமயான உrைமயுைடய

ெதய்வங்களுக்குக் ெகாடுத்து;விண் உேளா க்கும் அம்முைற அளித்து

- வானுலகிலுள்ள ேதவ களுக்கும் அந்தந்த முைறப்படி ெகாடுத்து;

நடு அந்தணாள க்கும் - நிைறந்த அந்தண களுக்கும்; கனகமாr

ெசம் முைற வழங்கினன் - ெபான்மைழையக் ைகயின் முைறப்படி

வழங்கினான்.

ெசய்ம்முைற: அவசியம் ெசய்யப்பட ேவண்டிய முைறகள்.

கடன்முைற: மrயாைத முைறகள். ெமய்ம் முைறக்கடவுள : குல

ெதய்வங்கள் அல்லது உண்ைமயும் அதிகாரமும் உைடய ேதவைதகள்.

‘விண்ணுேளா : ேதவ கள் ைகம்முைற: ைகப்பழக்கம் ‘‘கனக மாr’’

என்பதற்ேகற்ப வழங்கினன் என்ற நயம் கருதத்தக்கது. திறம்பல்:

தவறுதல் (ெதாழிற்ெபய ). நடு என்பதற்கு நிைறந்த புகழ்ப்

ெபருைமகைள உைடய என்பதும் ெபாருள். 94

274. ேவந்த கட்கு. அரெசாடு. ெவறுக்ைக. ேத . பr.

வாய்ந்த நல் துகிெலாடு. வrைசக்கு ஏற்பன

ஈந்தனன்; பல் இயம் துைவப்ப ஏகி. ந

ேதாய்ந்தனன் - சரயு நல் துைறக்கண் எய்திேய.

ேவந்த கட்கு வrைசக்கு ஏற்பன - தனது சிற்றரச களுக்கு

அவரவ ெபருைமக்கு ஏற்றபடி; அரெசாடு. ெவறுக்ைக. ேத . பr

வாய்ந்த நல்துகிெலாடு ஈந்தனன் -அரசும் ெசல்வமும். ேத . குதிைர

நல்ல ஆைடகள் ஆகிய பலவும் ஈந்தான் (பின்பு). பல் இயம்

துைவப்ப ஏகி - பலவைக வாத்தியங்கள் முழங்கச் ெசன்று; சரயு

நல்துைறக் கண் எய்தி ந ேதாய்ந்தனன் - சரயு நதித்துைறைய

அைடந்து நராடினான்.

அரெசாடு. துகிெலாடு. என்பைவகளில் ஒடு ‘உம்’ைமப் ெபாருள்

தந்து நின்றது. ெவறுக்ைக: ெசல்வம் (உய ந்த ஞானிகளால்

ெவறுக்கப்படுவதாதலால் இப்ெபய வந்தது என்பா கள்). பr: குதிைர.

துகில்:பட்டாைட. வrைச முைற துைவத்தல்: அடித்தல்

(ெதாழிற்ெபய ). ‘துைறக்கண்’ இதில் கண் ஏழாம் ேவற்றுைம

இடப்ெபாருள். ேவள்வி நிைறேவறியவுடன் அரச . அந்தண .

பணியாட்கள் ஆகிேயாருக்கு அவரவ தகுதிக்ேகற்ப. சன்மானம்

வழங்கி. பிறகு நராடி. புத்தாைட உடுத்து. ஆசியும் பிரசாதமும்

ெபறுதல் மரபு என்பதால் தயரதன் சரயு நதிக்கு நராட ஏகினான்

என்றா . ந ேதாய்தல்: நrல் மூழ்குதல் (ேதாய்தல்: ெதாழிற்ெபய ) 95

275. முரசுஇனம் கறங்கிட. முத்த ெவண்குைட

விரசி ேமல் நிழற்றிட. ேவந்த சூழ்தர.

அரசைவ அைடந்துழி. அயனும் நாண் உற

உைர ெசறி முனிவன் தாள் வணங்கி. ஓங்கினான்.

முரசினம் கறங்கிட - முரசும். அதற்கினமான பலவைக

வாத்தயங்களும் முழங்கவும்;முத்த ெவண்குைட விரசி ேமல் நிழற்றிட

- முத்து மாைலகளால் அலங்கrக்கப்பட்ட ெவண்ெகாற்றக் குைட

ேமேல நிழல் தரவும்; ேவந்த சூழ்தர - மன்ன பலரும்

சூழ்ந்துவரவும்; அரசு அைவ அைடந்துழி - தயரதன் அரசைவைய

அைடந்தேபாது; அயனும் நாண்உற உைர ெசறிமுனிவன் -

நான்முகனும் நாணும்படி பலரும் புகழும் புகழுைர ெபாருந்திய

முனிவனான வசிட்டனுைடய; தாள் இைறஞ்சி ஓங்கினான் -

பாதங்கைள வணங்கிப் ெபருைம எய்தினான்.

‘முரசினம்’ முரசும். அதன் இனமும் ஆகும். முத்த ெவண்குைட

என்பைத ‘ெவண்முத்தக்குைட’ என மாற்றிப்ெபாருள் ெகாள்க. விரச :

ெநருங்க (விைனெயச்சம்). நிழற்ற: நிழல்ெகாடுக்க. சூழ்தர:

‘அைடந்துழி’ இதில் ‘உழி’ காலத்ைத உண த்தும். ேவள்விைய நடத்த

வசிட்டேன காரணம் என்பதால் அைனவரும் புகழ்ந்த

புகழ்ெமாழிகளுக்கு உrயவன் என்பதால் ‘உைரெசறி’ என்றான்.

வசிட்டைன வணங்கிப் ெபருைம எய்தினான் மன்னன் என்பதால்

‘ஓங்கினான்’ என்றான். 96

276. அrய நல் தவமுைட

வசிட்டன் ஆைணயால்.

இரைல நல் சிருங்க மா

இைறவன் தாள் ெதாழா.

உrய பற்பல உைர

பயிற்றி. ‘உய்ந்தெனன்;

ெபrய நல் தவம் இனிப்

ெபறுவது யாது?’ என்றான்.

அrய நல்தவம் உைட- (தயரதன்) அrய நல்ல தவத்ைதச்

ெசய்துள்ள; வசிட்டன் ஆைணயால் - தனது குலகுருவாகிய வசிட்ட

முனிவனது கட்டைளப்படி; இரைல நல்சிருங்கமா இைறவன் தாள்

ெதாழா - கைலக்ேகாட்டு முனிவனது பாதங்கைளத் ெதாழுது; உrய

பற்பல உைர பயிற்றி - தக்க பலப்பல துதிெமாழிகைளத்ெதாழுது;

உrயனன் -உன்னால் நான் உய்வுெபற்ேறன்; ெபrய நல்தவம் இனிப்

ெபறுவது யாதுஎன்றான் - ெபrய நல்லதவத்ைதச் ெசய்து நான்

ெபறுவது இைதவிட ேவறு என்ன இருக்கிறது என்று கூறினான்.

அrய: பிறரால் ெசய்தற்கrய (ெபயெரச்சம்). இரைல: மான்.

சிருங்கம்: ெகாம்பு. நல்மா இைறவன்: நல்ல சிறந்த குரு. ெதாழா :

ெதாழுது (ெசயா என்னும் வாய்பாட்டு விைனஎச்சம்) உrய: தகுந்த.

உைர: துதிெமாழிகள். பயிற்றி: ெசால்லி. ‘ெபறுவது யாது’ இதில் யாது

என்ற வினா எதி மைறப் ெபாருள்தந்து நின்றது. யாெதான்றும்

இல்ைல என்பது கருத்து. 97

277. ‘எந்ைத! நின் அருளினால் இடrன் நங்கிேய

உய்ந்தெனன் அடியேனன்’ என்ன. ஒண் தவன்.

சிந்ைதயுள் மகிழ்ச்சியால் வாழ்த்தி. ேத மிைச

வந்த மா தவெராடும் வழிக்ெகாண்டு ஏகினான்.

எந்ைத! நின் அருளினால்- எந்ைதேய! உமது அருள் துைணயால்;

இடrன் நங்கிேய உய்ந்தனன் அடியேனன் என்ன - துன்பங்களில்

இருந்து நங்கி அடியவனாகிய நான் உய்ந்ேதன் என்று தயரதன்

ெசால்லேவ;ஒண்தவன் சிந்ைதயுள் மகிழ்ச்சியால் வாழ்த்தி- உய ந்த

தவத்தினனாகிய கைலக்ேகாட்டு முனிவன் நிைறந்த மனமகிழ்ச்சியால்

மன்னைன வாழ்த்தி;வந்த மாதவ ெராடும் ேத மிைச வழிக்ெகாண்டு.

ஏகினான் - தன்னுடன் வந்த தவமுனிவ கேளாடும். ேதேரறி. தமது

உைறவிடம் ேநாக்கிச் ெசல்லலானான்.

‘எந்ைத’ என்பதற்கு எனது தந்ைத என்பது ெபாருளாயினும். இங்கு

ஆசிrய என்னும் முைறைமைய உண த்துவதாகும். கைலக்ேகாட்டு

முனிவனது அருள் துைணயால் மக்கட்ேபறு வாய்ப்பது உறுதியாதலின்

‘இடrன் நங்கிேய உய்ந்தனன்’ என்றான். ‘சிந்ைதயுள் மகிழ்ச்சி’

என்றதால். மன்னன் ெசய்த குைறேயதுமில்லாத உபசாரங்களால்

மாமுனிவன் மகிழ்ந்தான் என்பைதக் காட்டி நின்றது. ஒண்தவன்:

சிறந்த தவத்ைத உைடயவன் (பண்புத் ெதாைக). மிைச: ஏழனுருபு.

வழிக்ெகாள்ளல்: புறப்படுதலாம். முனிவன் மனமார மகிழ்ந்து

வாழ்த்தினான் என்பைதச் ‘சிந்ைதயுள் மகிழ்ச்சி’ என்பது குறித்து

நிற்பதுவும் ஆம் 98

278. வாங்கிய துயருைட மன்னன். பின்னரும்.

பாங்குறு முனிவ தாள் பழிச்சி ஏத்தல்ெகாண்டு.

ஓங்கிய உவைகய ஆசிேயாடு எழா.

நங்கின ; இருந்தனன். ேநமி ேவந்தேன.

வாங்கிய துய உைட மன்னன்- துயரம் நங்கிய மன்னனாகிய

தயரதன்; பின்னரும் பாங்கு உறுமுனிவ தாள்பழிச்சி - பின்பு.

கைலக்ேகாட்டு முனிவைனச் சூழ்ந்திருந்த முனிவ கைளெயல்லாம்

வணங்கிப் புகழ்ந்து; ஏத்தல் ெகாண்டு ஓங்கிய உவைகய - ேபாற்றிக்

ெகாண்டாடியைமயால் மகிழ்ச்சி ெகாண்ட அம்முனிவ கள். ஆசிேயாடு

எழா நங்கின - அரசனுக்கு ஆசிகூறி எழுந்து ெசன்றன ;

ேநமிேவந்தன் இருந்தனன் - அத் தசரதேவந்தன் நலேம இருந்தனன்.

வாங்கியதுய : நங்கிய துயரம். ‘பாங்குைடமுனிவ ’ என்பதற்கு

நல்ெலாழுக்கம் உைடய முனிவ கள் என்பதும் ெபாருளாம். பாங்கு:

ஒழுக்கம். பழிச்சிேயத்தல்: மிகுதியாக ஏத்துதலுமாம். ேநமி: சக்கரம்

ஆைணயாகிய ேநமி என்ப . ‘பின்னரும்’ என்றது. கைலக்ேகாட்டு

முனிவைன வணங்கிய பின்ன மற்ற முனிவ கைளயும்

வணங்கினான் என்பைத உண த்தும். எழா: எழுந்து (ெசயா என்ற

வாய்பாட்டு விைனஎச்சம்). 99

279. ெதrைவய மூவரும். சிறிது நாள் ெசlஇ.

மருவிய வயாெவாடு வருத்தம் துய்த்தலால்.

ெபாரு அரு திரு முகம் அன்றி. ெபாற்பு நடு

உருவமும். மதியேமாடு ஒப்பத் ேதான்றினா .

ெதrைவயா மூவரும்- தயரதன் ேதவியான மூவரும்; சிறிது நாள்

ெசlஇ -சில நாட்கள் ெசன்ற பின்ன ; மருவிய வயாெவாடு வருத்தம்

துய்த்தன - ெபாருந்திய ஆைசயும் வருத்தமும் அைடந்தன : ெபாரு

அருதிருமுகம் அன்றி- ஒப்பற்ற அவ களது அழகிய முகங்கேள

அல்லாது; ெபாற்பு நடு உருவமும் - அழகிய ஏைனய உறுப்புக்களும்;

மதியேமாடு ஒப்பத்ேதான்றின - சந்திரைன ஒத்திருந்தா கள்;

ெதrைவய -ெபண்கள் (ேபைத முதலிய ஐந்து பருவங்கைளயும்

கடந்து நடுத்தர வயதுைடயவ கள் என்பைதக் குறிப்பிடுவதாம்).

ெசlஇ: ெசல்ல (ெசால்லிைச அளெபைட). வயா: கருப்பமுற்ற

ெபண்களுக்கு உண்டாகும் மசக்ைக ேநாய் காரணமாகப் ெபாருள்கள்

ேமல் உண்டாகு அவாவாகும். எனேவ ஆைச எனப்ெபாருள்

கூறப்பட்டது. வருத்தம்: கருப்பத்ைதத் தாங்குதலால் ஏற்படும் துன்பம்.

துய்த்தல்: அைடதல்; அனுபவித்தலுமாம். ெபாற்பு: அழகு.

ேதான்றுதல்: விளங்குதல்.
 கருப்பம் வளர. வளர கருப்பிணிகளுக்கு ேமனிெவளுத்தல்

இயல்பாதலின் முகம் மட்டுமின்றி ேவறு அங்கங்களும். சந்திரைன

ஒத்து ெவளுத்துக் காணப்பட்டன . ‘உருவமும்’ என்பது முகமும்

என்பைதத் தழுவிநின்றது. ‘உம்’ இறந்தது தழஇயஎச்சஉம்ைம.

திருமுகமும். உருவமும் மதிேயாடு ஒப்பத் ேதான்றின என்பது

கருத்து. தசரதன் ேதவிய மூவரும் கருவுற்றன என்பது கூறப்பட்டது.

அடுத்த மூன்று பாடல்கள் ேகாசைல வயிற்றில் திருஅவதாரம்

ெசய்ததைனக் கூறுவதாகும். 100

280. ஆயிைட. பருவம் வந்து அைடந்த எல்ைலயின்.

மா இரு மண்மகள் மகிழ்வின் ஓங்கிட.

ேவய் புன பூசமும். விண்ணுேளா களும்.

தூய கற்கடகமும். எழுந்து துள்ளேவ.

ஆயிைட பருவம் வந்து அைடந்த எல்ைலயின் - அப்ேபாது.

மகப்ேபற்றுக்குrய பருவம் வந்து ேச ந்த அந்தக்காலத்தில்; மா

இரும்மண் மகள் மகிழ்வின் ஓங்கிட - மிகப்ெபrய நிலமகள்

மகிழ்ச்சியில் ஓங்கவும்; ேவய்புன பூசமும் - ெபாருந்திய ‘புன பூசம்’

என்னும் விண்மீ னும்; விண்ணுேளா களும் - வானுலகில் வாழும்

ேதவ களும்; தூயகற்கடகமும் - தூய்ைமயானதாகிய கடக ராசியும்;

எழுந்து துள்ள - (மகிழ்ச்சியினால்) எழுந்து துள்ளி ஆடவும்.

அ+ஆயிைட; ெசய்யுட்குrய நட்டல் விகாரம். பருவம்: காலம்.

எல்ைல: ேபாது; அளவு. மாயிரு: ஒரு ெபாருட் பன்ெமாழியாம். மா:

மிகுதி (ெபrய). இரு: ெபrய மிகப்ெபrய என்னும் ெபாருள்

உைடயதாம்.

ராமாவதாரத்தால் தன்ைனயும். தன் மக்கைளயும் பற்றிய துயரம்

தரும் என்பதால் மண்மகள் மகிழ்ந்தாள் என்பது கருத்து. ேவய்:

மூங்கில் எனேவ மூங்கில் ேபான்ற புன பூசம் என்பதும் ெபாருளாம்.

ராமன் அவதrத்த நாள் புன பூசம். ராசி கடகம் என்பதால் தமது

ேபற்றிைன நிைனந்து அைவ மகிழ்ந்து எழுந்து துள்ளின என்றா .

இதுமுதல் மூன்று பாடல்கள் குளகம். துள்ள. ஓங்க பயந்தனள் என்று

முடிவுெபறும். 101
281. சித்தரும். இயக்கரும். ெதrைவமா களும்.

வித்தக முனிவரும். விண்ணுேளா களும்.

நித்தரும். முைற முைற ெநருங்கி ஆ ப்புற.

தத்துறல் ஒழிந்து நள் தருமம் ஓங்கேவ.

சித்தரும் இயக்கரும் ெதrைவமா களும் - சித்த களும்.

இயக்க களும். அவரவ களது ேதவிய களும்; வித்தக முனிவரும் -

அறிவில் சிறந்து விளங்கும் முனிவ களும்; விண்ணுேளா களும் -

விண்ணுலகத்தில் உள்ளவ களும்; நித்தரும் முைறமுைற ெநருங்க

ஆ ப்புற - நித்திய சூrகளும் முைறப்படி கூடி ஆரவாரம் ெசய்யவும்;

நள் தருமம் தத்துறல் ஒழிந்து ஓங்க - ெநடிய தருமேதவைத

இைடயீடின்றிப் ெபருகி வளரவும்.

சித்த . இயக்க : ேதவ களுக்குள் ஒருவைகயின . வித்தகம்: அறிவு

(ஆற்றலுமாம்). நித்த : பரமபதத்தில் திருமாைல விட்டு நங்காது

வாழும் நித்திய சூrகள். தத்துறல்: வள ச்சிகுன்றல்.

‘ெதrைவ’ இங்குப் பருவப் ெபயராகாமல் ெபண்ைணக் குறித்தது.

நித்திய என்றது முக்தருக்கும் உபலட்சணம் திருமால் ராமனாக

அவதrக்கும் கருைணப்ெபருக்ைக எண்ணி. சித்த முதலாேனா

மகிழ்ச்சியில் திைளத்தன என்பது கருத்து. நித்திய சூrகள் வாழும்

பரமபதம். ேதவ கள் வாழும் வானுலகத்திலும் உய ந்தது என்பது

குறிப்பு. நள் விசும்பு எனத்ேதவருலைகயும். ெபருநிலம்

எனப்பரமபதத்ைதயும் கூறும் திருமங்ைக யாழ்வா பாடல்

நிைனவுகூறத் தக்கது. 102

282. ஒரு பகல் உலகு எலாம்

உதரத்துள் ெபாதிந்து.

அரு மைறக்கு உண வு அரும்

அவைன. அஞ்சனக்

கரு முகிற் ெகாழுந்து எழில்

காட்டும் ேசாதிைய.

திரு உறப் பயந்தனள் - திறம்

ெகாள் ேகாசைல.
 ஒருபகல் உலகு எலாம் உதரத்துள் ெபாதிந்து-பிரளயத்தின்ேபாது

எல்லா உலகங்கைளயும் தனது வயிற்றிேல அடக்கி; அருமைறக்கு

உண வு அரும்அவைன - அrய மைறகளாலும் ெதrந்து ெகாள்ள

இயலாத பரம்ெபாருளாகிய அப்பரமைன; அஞ்சனக் கருமுகில்

ெகாழுந்து எழில்காட்டும் ேசாதிைய - அஞ்சமனம் ேபான்று கrய

ேமகக் ெகாழுந்தின் அழைகக் காட்டிநிற்கும் ஒளிவடிவாய்த்

திகழ்பவைன; திறம்ெகாள் ேகாசைல திருஉறப் பயந்தனள் -

திறைமயுைடய ேகாசைல. உலகம் மங்கலம் ெபாருத்த. ஈந்தாள்.

‘பகல்’ கால அளைவக்குறித்து நின்றது. பிரளயத்தின் ேபாது.

அப்ெபருெவள்ளத்ேத அழியாதபடி எல்லா உலகங்கைளயும் தனது

வயிற்றிேல ைவத்துப் பாதுகாத்துக் ெகாண்டு. அவ்ெவள்ளநrேல

ஆலிைலயின் மீ து ஒருபாலகனாய் இருந்த திருமாலின் தன்ைமைய

இங்குக் கூறுகிறான். முகில் ெகாழுந்து: ேமகக் ெகாழுந்து. ‘ெகாழுந்து’

இங்கு நுண்ைம. ‘திருஉறல்’ உலகும். தானும். மங்கலம் அைடய திறம்

ெகாள்ேகாசைல: இங்குத்திறம் ேகாசைலயின் புண்ணியத் திறத்ைதக்

குறிக்கும். பயந்தனள்: ெபற்றனள். ெபாதிதல்: ேச த்துக்

கட்டிைவத்தல்: ேசாதி: ேபெராளிப் பிழம்பு. 103

283. ஆைசயும். விசும்பும் நின்று அமர ஆ த்து எழ.

வாசவன் முதலிேனா வணங்கி வாழ்த்துற.

பூசமும் மீ னமும் ெபாலிய. நல்கினாள்.

மாசு அறு ேககயன் மாது ைமந்தைன.

ஆைசயும் விசும்பும் நின்று- எல்லாத்திைசகளிலும் வானிலும்

நின்று; அமர ஆ த்து எழ - ேதவ கள் ஆரவாரம் ெசய்து

எழுந்திருக்கவும்; வாசவன் முதலிேனா - இந்திரன் முதலிய

ேதவ கள் எல்ேலாரும்; வணங்கி வாழ்த்துஉற - வணங்கி. வாழ்த்தித்

துதிக்கவும்; மாசு அறு ேககயன் மாது - குற்றமற்ற ேககய மன்னன்

மகளான ைகேகயி; பூசமும் மீ னமும் ெபாலிய ைமந்தைன நல்கினாள்

- பூச நட்சத்திரமும். மீ ன ராசியும் ெபாலிந்து விளங்க. ஒரு மகைனப்

ெபற்றாள்.

ஆைச: திைச. விசும்பு: வானம். வாசவன்: ேதேவந்திரன்.

வசுக்களுக்குத் தைலவன் என்பதால் வாசவன் எனப் ெபய

ெபற்றான். ேதவ கள் திைசகளிலும் நின்று ஆ த்து எழவும். இந்திரன்

முதலான ேதவ கெளல்லாம் வணங்கி வாழ்த்தவும். பூசமும். மீ னமும்

ெபாலிந்து ேதான்றவும் ைகேகயி ைமந்தைனப் ெபற்றாள் என்பது

கருத்து. புன பூசத்துக்கு அடுத்த நட்சத்திரமான பூசம் பரதன் பிறந்த

நட்சத்திரமாகும். பரதன் இலக்கினம் மீ னம். தமக்குக் கிைடத்த

ேபற்றிைன எண்ணிப் பூசமும். மீ னமும் ெபாலிந்தன என்பது குறிப்பு.

284. தைள அவிழ் தருவுைடச் சயிலேகாபனும்.

கிைளயும். அந்தரமிைசக் ெகழுமி ஆ ப்புற.

அைள புகும் அரவிேனாடு அலவன் வாழ்வுற.

இைளயவற் பயந்தனள். இைளய ெமன் ெகாடி.

தைள அவிழ்தருஉைட - அரும்புகள் மலரும் கற்பகமரத்ைத

உைடய; சயில ேகாபனும் - மைலகைளச்சினந்து. அவற்றின்

இறகுகைளத் துண்டித்த இந்திரனும்; கிைளயும் அந்தரமிைச ெகழுமி

ஆ ப்பு உற - அவனது தம களான ேதவ களும் வானுலகிேல கூடி

ஆரவாரம் ெசய்யவும்; அைளபுகும் அரவிேனாடும் - புற்றில்புகும்

பாம்பாகிய ஆயில்யத்ேதாடு; அலவன் வாழ்வு உற -நண்டாகிய கடக

ராசியும் வாழ்வுெபற; இைளயெமன்ெகாடி இைளயவன் பயந்தனள் -

ேகாசைல. ைகேகயி இருவருக்கும் இைளயவளாகிய ெமல்லிய

ெகாடிேபான்ற சுமித்திைர இைளயவைனப் ெபற்றாள்.

தைள: கட்டு (மல க்கட்டு). அரும்பு தரு: மரம். சயிலம்: மைல.

ேகாபன்: சினந்தவன். கிைள: உறவின (உவைம யாகு ெபய ).

ெகழுமி: ெநருங்கி. அைன: புற்று. அலவன்: நண்டு. இைளயவன்:

ராமனுக்கு இைளயவனான இலக்குவன். ெகாடி: ெகாடிேபான்றவள்

(உவைமயாகுெபய ). சுமித்திைர ஆயில்ய நட்சத்திரத்தில். கடக

ராசியில் ஒரு மகைனப் ெபற்றாள். ஆயில்யம்

ஆதிேசடனுக்குrயெதன்ப . ஆதிேசடன் அம்சமான இலக்குவன் இந்த

நட்சத்திரத்தில் பிறந்தது ெபாருத்தமாகும். சுமித்திைரைய

‘இைளயெமன்ெகாடி’ என்தால். மூவrலும் இைளயவள் சுமித்திைரேய

என்பது கம்பன் கருத்தாதல் காண்கிேறாம். 105

285. படம் கிள பல் தைலப் பாந்தள் ஏந்து பா

நடம் கிள தர. மைற நவில நாடகம்.

மடங்கலும் மகமுேம வாழ்வின் ஓங்கிட.

விடம் கிள விழியினாள். மீ ட்டும். ஈன்றனள்.

படம்கிள பல்தைலப் பாந்தள்- படம் ெபாலியும் பலதைலகைள

உைடய பாம்பாகிய ஆதிேசடன்; ஏந்து பா நடம் கிள தர -

தாங்குகின்ற இவ்வுலகம் மகிழ்ந்து கூத்தாடவும்; மைற நாடகம் நவில -

ேவதமும் அந்தக்கூத்ெதாலிையேய ெசய்யவும்; விடம்கிள விழியினாள்

- விடம் ேபான்ற விழிைய உைடயவளான சுமித்திைர; மடங்கலும்

மகமும் வாழ்வின் ஓங்கிட - சிங்க ராசியும் மக நட்சத்திரமும்

வாழ்வில் மகிழ்ந்ேதாங்கவும்; மீ ட்டும் ஈன்றனள் - மறுபடியும்

ஓராண்மகைவப் ெபற்றாள்.

படம்கிள பஃறைலப்பாந்தள்: படங்கள் கிள ந்துள்ள பல

தைலகைளயுைடய பாம்பாகிய ஆதிேசடன் படம்: பணம் அைத

உைடயதாதலின் பாம்புக்குப் ‘பணி’ என்பதும் ஒரு ெபயருண்டு.

கிள தல்: ெநருங்கி ஓங்குதல். நாடகம்: கூத்து (நடனம்) மடங்கல்:

சிங்கம். வாழ்வின் ஓங்கிட: வாழ்வு சிறக்க. ‘விடம்கிள விழி’

ெபண்களின் கண்கைள விடத்துக்கு ஒப்பிடுவது கவிமரபு. மீ ட்டும்:

மறுபடியும் ஏந்துபா : விைனத் ெதாைக. சுமித்திைர மக

நட்சத்திரத்தில் சிங்க ராசியில் மீ ண்டும் ஒருபுத்திரைனப் ெபற்றாள்

என்பது கருத்து. 106

286. ஆடின அரம்பைய ; அமுத ஏழ் இைச

பாடின கின்னர ; துைவத்த பல் இயம்;

‘வடின அரக்க ’ என்று உவக்கும் விம்மலால்.

ஓடின . உலாவின . உம்ப முற்றுேம.

அரம்ைபய ஆடின -அரம்ைப முதலிய ேதவமாத (மகிழ்ச்சி

ேமlட்டால்) ஆடின . கின்னர அமுத ஏழிைச பாடி - கின்னர கள்

அமுதத்ைத ஒத்த இனிய ஏழ் இைசகைளப் (பண்) பாடின ; பல்லியம்

துைவத்த - பலவைக வாத்தியங்கள் ெகாட்டப்பட்டன; அரக்க

வடின என்று - தய அரக்க கள் அழிந்தன என்று; உவக்கும்

விம்மலால் - களிக்கின்ற ெபாருமல் காரணமாக; ஓடின

உம்ப முற்றும் உலாவின - அவ கள் ஓடி. வானவதிெயல்லாம்

உலாவரலாயின .

அரம்ைபய : வானுலகத்து நடனப்ெபண்கள். அமுதம்: ஆகுெபய

இங்கு இனிைமக்கு ஆகிவந்தது. ஏழ்இைச: குரல் முதலான ஏழு

என்ப . கின்னர : குதிைர முகத்ைதக் ெகாண்டேதவ சாதியா

இைசயில் வல்லவ கள் என்ப . ‘தும்புரு’ என்பவ இவ்வைகயினேர.

வடின : அழிந்தன . விைரவுபற்றி இறந்தகாலத்தால் கூறியதாம்.

வடுதல்: சாதல். விம்மல்: உவைக (ெபாருமல்). உம்ப இடப்ெபய

(வானகம்). துைவத்த. முழங்கின என்ப . ‘உம்ப விம்மலால் ஓடின

உலாவின ’ எனக்ெகாண்டு விண்ணுலகில் உள்ளவ கள் மகிழ்ந்து

எங்கும் ஓடின எனினும் ெபாருந்தும். ‘ஏழிைச’ அமுதம் ேபான்ற

ஏழிைச எனச் சிறப்பிக்கப்பட்டது. ‘ச. r. க. ம. ப. த. நி என்னும்

ஏழிைச’ என்ப . குரல். துத்தம். ைகக்கிைள. உைழ. இளி. விளr.

தாரம் என்னும் ஏழிைச எனவும் கூறுவதுண்டு- 107

287. ஓடின அரசன்மாட்டு. உவைக கூறி நின்று

ஆடின . சிலதிய ; அந்தணாள கள்

கூடின ; நாெளாடு ேகாளும் நின்றைம

நாடின ; ‘உலகு இனி நைவ இன்று’ என்றன .

சிலதிய அரசன் மாட்டு ஓடின - பணிப்ெபண்கள் தசரத

மன்னனிடம் ஓடிச் ெசன்றன ; உவைக கூறி நின்று ஆடின - மக்கட்

பிறந்த ெசய்திைய மன்னருக்குச் ெசால்லி நின்று களித்து ஆடின ;

அந்தணான கள் கூடின - அரண்மைன ேவதியெரல்லாம் ஒருங்கு

கூடினா கள்; நாெளாடு ேகாளும் நின்றைம -நாள்களும். ேகாள்களும்

நின்ற தன்ைமைய; நாடின -ஆராய்ந்து அறிந்து; உலகினி நைவ

இன்று என்றன - இப்புத்திர களது பிறப்பினால் இவ்வுலகம்

தைமயிலிருந்து காக்கப் ெபறும் என்றன .

மாடு: அண்ைம. உவைக: மகிழ்ச்சி. சிலதிய : பணிப்ெபண்கள்.

நாள்:நட்சத்திரம். ேகாள்: கிரகம் (சூrயன் முதலான ஒன்பது

ேகாள்கள்). அந்தணாள கள் தமது கணித நூற்புலைமயால் நாளும்

ேகாளும் நின்ற நிைலைய ஆராய்ந்து - இப்பிள்ைளகளின் பிறப்பால்

உலகம் இனி நன்ைம அைடயும் என்றன . பணிப் ெபண்கள்

பிள்ைளகள் பிறந்த ெசய்திைய மன்னருக்குத் ெதrவித்தன

என்பதும். அந்தணாள கள் நாைளயும். ேகாைளயும் ஆய்ந்தறிந்து

இனி உலகம் நன்ைம அைடயும் என்றன என்பதும் கூறப்பட்டது.

நைவ: குற்றம்;தைமயுமாம். 108

288. மா முனிதன்ெனாடு. மன்ன மன்னவன்.

ஏமுறப் புனல் படீஇ. வித்ெதாடு இன் ெபாருள்

தாம் உற வழங்கி. ெவண் சங்கம் ஆ ப்புற.

ேகா மகா திருமுகம் குறுகி ேநாக்கினான்.

மன்ன மன்னவன் ஏமுற- மன்ன மன்னனாகிய தயரதன்

மகிழ்ச்சி ெகாண்டு.; புனல்படீஇ - குளி ந்த நrேல நராடியபின்;

வித்ெதாடு இன்ெபாருள் - ெநல்லும் மற்றும் இனிய பல

ெபாருள்ைகயும்; தாம் உற வழங்கி - மிகுதியாகத் தானம் ெசய்து;

ெவண் சங்கம் ஆ ப்புற - ெவண் சங்குகள் முழங்க; மாமுனி

தன்ெனாடும் - குலுகுருவான வசிட்ட முனிவேனாடும்; குறுகி.

ேகாமகா திருமுகம் ேநாக்கினான் -ெசன்று. அரசிளங் குமர களின்

அழகிய முகங்கைளப் பா த்தான்.

மாமுனி: வசிட்டன். மா: ெபருைம. மன்ன மன்னவன்:

சக்கரவ த்தி. ஏம்உற: மகிழ்ச்சி ேதான்ற புனல்படீஇ: புனல் படிந்து

(அளெபைட). குழந்ைத

பிறந்தைதக் ேகட்டவுடன் தந்ைத நrேல நராடி. பின் ெநல்

முதலியைவகைளத் தானம் ெசய்து. பிறகு குழந்ைதயின் முகம் காண

ேவண்டும் என்பது மரபு. இதனால் ெதன்புலத்தாராகிய பிதி த்

ேதவைதகள் மகிழ்ந்து ஆசி கூறுவராம். ‘வித்ெதாடு இன் ெபாருள்’

ெநல் முதலிய எட்டுவித மங்கலப் ெபாருள்கள் எனவும் கூறுவ .

மகா : மக்கள். குறுகி: ெநருங்கி. தயரதன் குலகுருேவாடும் ெசன்று

குழந்ைதகைளப் பா த்தான் என்பது கருத்து. 109

289. ‘‘இைற தவி் ந்திடுக பா . யாண்டு ஓ ஏ ; நிதி

நிைறதரு சாைல தாள் நக்கி. யாைவயும்

 முைற ெகட. வறியவ முகந்து ெகாள்க’’ எனா.

அைற பைற’ என்றனன் - அரச ேகாமகன்.

யாண்டும் ஓ ஏழ் பா இைற தவி ந்திடுக-ஏழாண்டுகள் நாட்டில்

திைற ெசலுத்துவைதச் சிற்றரச தவி க்க; நிதி நிைறதரு சாைல -

ெசல்வம் நிைறந்த ெபாருள் பாதுகாப்பைறைய; தாள் நக்கி -

தாழ்ப்பாைள அகற்றித் திறந்து ைவத்து; யாைவயும் வறியவ

முைறெகட முகந்து ெகாள்க எனா - வரன் முைறயில்லாது எல்லாச்

ெசல்வத்ைதயும். ஏைழ எளியவ கள் முகந்து ெகாள்ளுங்கள் என்று;

அரச ேகாமகன் பைற அைற என்றனன் -மன்ன மன்னனான

தயரதன் பைற அைறந்து ெதrவியுங்கள் என்றான்.

இைற: சிற்றரச ெசலுத்தும் கப்பம் (மக்கள் ெசலுத்தும் வr

எனவும்) கூறுவ . யாண்டு: ஆண்டு. நிதிநிைற தரு சாைல:

ெபாக்கிஷம். முைறெகட: இன்னா இனியா என்ற வரன்முைற இன்றி

யாவரும் ஒருங்ேக என்பது ெபாருள். வறியவ : வறுைமயாள . ெகாள்.

தவி்◌ாந்திடுக என்பன வியங்ேகாள் விைன முற்றுகள். அைற: ஏவல்

விைனமுற்று. எனா: என்று (ெசயா என்ற வாய்பாட்டு விைனெயச்சம்).

பைறயைறதல்: எல்ேலாருக்கும் ெபாதுப்பட அறிவித்தல்.

பிள்ைளகள் பிறந்த மகிழ்ச்சியால் ஏழாண்டுகள் திைற தவி க

எனவும். யாைவயும் முைறெகட முகந்து ெகாள்க எனவும் பைற

அைறயுமாறு மன்ன மன்னன் கட்டைளயிட்டான் என்பது கருத்து. 110

290. ‘பைட ஒழிந்திடுக; தம் பதிகேள. இனி.

விைட ெபறுக. முடி ேவந்த : ேவதிய .

நைடயுறு நியமமும் நைவ இன்று ஆகுக;

புைட ெகழு விழாெவாடு ெபாலிக. எங்கணும்.

முடிேவந்த பைட ஒழிந்திடுக- நம்மால் சிைற ைவக்கப்பட்ட

அரச கள் எல்ேலாரும் தம்ைமச் சிைறகாக்கும் பைடகளிலிருந்து

நங்கட்டும்; இனி தம் பதிகேள விைடெபறுக - இனிேமல் தங்கள்

நகரங்களுக்குச் ெசல்ல விடுதைல ெபறட்டும்; ேவதிய நைடஉறு

நியமமும் நைவ இன்று ஆகுக - ேவதம் ஓதுதலில் வல்லவரான

ேவதிய கள் தமது

ஒழுக்க நியமங்களில் குற்றம் நங்க நைடெபறட்டும்; புைடெகழு

விழாெவாடு ெபாலிக எங்கணும் - (ேகாயில்கள்) எங்கும்

விழாக் ேகாலம் ெபாலியட்டும்.

பைட: ேசைன (சிைறகாக்கும் பைட). நியமம். விரத ஒழுக்கம்.

நைடஉறு: நைடெபற்று வரும். புைட: பக்கம். விழாெவாடு ெபாலிக

என்றதால் ேகாயில்கள் எங்கும் விழாக்கள் ெபாலியட்டும் என்று உைர

கூறப்பட்டது. சிைறப்பட்ட மன்ன கைளக் காக்கும் பைடகளின் காவல்

ஒழிக. அம்மன்ன கள் தங்கள் பதிகளுக்ேக விடுதைல ெபறுக.

ேவதிய தம் விரத ஒழுக்கம் குைறயின்றி நைடெபறுக. எங்கும்

விழாக்ேகாலம் ெபாலிக என்பது கருத்து. விைட ெபறு: விடுதைல

ெபறுவா களாக என்பது ெபாருள். 111

291. ‘ஆைலயும் புதுக்கு; அந்தணாள தம்

சாைலயும். சதுக்கமும். சைமக்க. சந்தியும்;

காைலயும் மாைலயும். கடவுள க்கு. அணி

மாைலயும் தபமும். வழங்குக’ என்றனன்.

ஆைலயம் புதுக்குக - கடவுள ேகாவில்கைள எல்லாம்

புதுப்பியுங்கள்; அந்தணாள தம் சாைலயும் சதுக்கமும் சைமக்க -

அறேவா சாைலகைளயும் நாற்சந்திகைளயும் அைமயுங்கள்; காைலயும்

சந்தியும் மாைலயும் - அந்தி ேநரம். காைல. மாைல ஆகிய

ேவைளகளில்; கடவுள க்கு அணிமாைலயும் தபமும் வழங்குக

என்றனன் - ேகாயில்களில் உள்ள ெதய்வங்களுக்கு அழகிய மல

மாைலகளும் தபங்களும் வழங்குங்கள் என்றான்.

ஆைலயம்: ேகாவில் (ேதவாலயம்). புதுக்குக. சைமக்க. வழங்குக

என்பன வியங்ேகாள் விைனமுற்றுகள். சதுக்கம்: நாற்சந்தி. சந்தி:

இருெபாழுது கூடும் காலம்; காைலச்சந்தி. மாைலச்சந்தி. என்பன.

வழங்குக. மிகுதியாகக் ெகாடுங்கள் என்பது குறிப்பாகும். அணிமாைல:

விைனத்ெதாைக 112
292. என்புழி. வள்ளுவ . யாைன மீ மிைச

நன்பைற அைறந்தன ; நகர மாந்தரும்.

மின் பிறழ் நுசுப்பினா தாமும். விம்மலால்.

இன்பம் என்ற அளக்க அரும் அளக்க எய்தினா .

என்புழி வள்ளுவ யாைன மீ மிைச நன்பைற அைறந்தன -

என்று. மன்ன பிரான் கட்டைளயிட்டேபாது வள்ளுவ யாைன

ேமலிருந்து அரசன் கூறியபடி பைற நன்கு சாற்றின ; நகர மாந்தரும்

- (இதைனக் ேகட்டு) நகர மக்களும்; மின்பிறழ் நுசுப்பின தாமும்-

மின்னைலப் ேபான்ற இைடைய உைடய ெபண்களும்; விம்மலால்

இன்பம் என்று அளக்க அரும் அளக்க எய்தினா -

ெபருங்களிப்பால் இன்பம் என்று ெசால்லப்பபடும் அளக்க முடியாத

கடைல அைடந்தன .

என்புழி: என்றேபாது. ‘உழி’ ஏழனுருபு காலம் உண த்திற்று.

வள்ளுவ : ேதாற்கருவி ெகாண்டு பைற சாற்றுபவ . அரசனது உள்படு

கருமத் தைலவ இவெரன்ப . யாைன ேமல் அம ந்து பைற முழக்கிச்

ெசய்திைய அறிவிக்கும் உrைம உைடயவ கள். மீ மிைச: அடுக்கி

வந்த ஏழனுருபு மிக ேமேல என்பைதக் குறிக்கும். நன்பைற:

நல்லபைற. எதுைக ேநாக்கி’ல்’ என்பது ‘ன்’ ஆகத் திrந்தது. பிறழ்:

உவம உருபு. நுசுப்பு: இைட விம்மல்: களித்தல் அளக்க : கடல்.

மன்னன் கூறிய ெசய்திைய மக்களுக்கு. வள்ளுவ யாைனேமல்

அம ந்து பைறயறிந்து ெதrவித்தன . அது ேகட்டு நகரத்து மக்களும்

ெபண்களும் ெபரு மகிழ்ச்சியால் அளப்பதற்கு அrய இன்பக் கடைல

அைடந்தன என்க. 113

293. ஆ த்தன முைற முைற

அன்பினால்; உடல்

ேபா த்தன புளகம்; ேவ

ெபாடித்த; நள் நிதி

தூ த்தன . எதி எதி

ெசால்லினா க்கு எலாம்;-

‘த த்தன்’ என்று

அறிந்தேதா அவ தம் சிந்ைதேய?

 முைறமுைற அன்பினால் ஆ த்தன - (நகர மக்களும்

ெபண்களும்) முைறயாகக் கூடி அன்பின் மிகுதியால் ஆரவாrத்தன ;

உடல் புளகம் ேபா த்தன - எல்ேலாருக்கும் உடல் புளகத்தால்

மூடப்பட்டன; ேவ ெபாடித்த - விய ைவ ெபருகியது;

ெசால்லினா க்கு எலாம் நள்நிதி எதி எதி தூ த்தன -

பிள்ைளகள் பிறந்த ெசய்திையச் ெசான்னவ களுக்ெகல்லாம் எதி

எதிேர நிைறந்த ெசல்வத்ைத வாr வழங்கின ; அவ தம் சிந்ைத

த த்தனன் என்று அறிந்தேத - அந்த நகர மக்களின் மனம்

(வந்து பிறந்தது) வணங்கத்தக்க ெபருமான் என்பைத அறிந்தது ேபாலும்.

‘முைற முைற’ பலமுைறயாக என்னும் குறிப்பு. புளகம்:

மயி க்கூ செசறிதல் ‘இதைனப்’ புளகாங்கிதம் என்ப . ேவ :

விய ைவ. ெபாடித்த: ெபாடித்தன (ேதான்றின). நிதி: ெசல்வம். தூ தல்

மைறத்தல் (மூடுதல்). ெசல்வத்தால் நிலத்ைதேய மைறத்தன என்பது

கருத்து. எதி எதி : ஒருவருக்ெகாருவ எதிராக நின்று என்பதும்

ெபாருளாம். த த்தன்: தூயவன் வழிபடத் தக்க திருமாேல வந்து

ேதான்றினான் என அறிந்தேதா ‘ஓ’ வியப்புப் ெபாருள் தந்து நின்றது.

சிந்ைத: மனம். அேயாத்தி நகர மக்கள் அளவற்ற ெபரு மகிழ்ச்சி

அைடந்தன . ‘திருமாேல அவதrத்தான் என அவ கள் மனம்

அறிந்தேதா’ என்கிறா . ஆ த்தன என்றதால் வாக்கும். அன்பினால்

என்றதால் மனமும். ேவ ெபாடித்தன என்பதால் உடலும் மகிழ்ந்தது

கூறப்பட்டன என்க. ‘ஏ’ அைச. நள் நிதி: பண்புத் ெதாைக. 114

294. பண்ைணயும் ஆயமும். திரளும் பாங்கரும்.

கண் அகன் திரு நக களிப்புக் ைகம்மிகுந்து.

எண்ெணயும் களபமும். இழுதும். நானமும்.

சுண்ணமும். தூவினா - வதிேதாறுேம

பண்ைணயும் ஆயமும் - ெபண்கள் கூட்டத்திலும் ேதாழிகள்

கூட்டத்திலும்: திரளும் பாங்கரும் - ஆண்கள் கூட்டத்திலும் ேதாழ

கூட்டத்திலும்; கண் அகன்திரு நக - இடமகன்ற அந்த அழகிய

நகரத்திேல; களிப்புக் ைகமிகுந்து- மகிழ்ச்சி ேமலிட்டு; எண்ெணயும்.

களபமும். இழுதும். நானமும். -எண்ெணய். கலைவச் சாந்து.

ெவண்ெணய் புழுகு வைககைளயும்; சுண்ணமும் - பrமளப் ெபாடி

வைககைளயும்; வதி ேதாறும் தூவினா - ஒவ்ெவாரு வதியிலும்

தூவினா கள்.

பண்ைணயும் திரளும். ஆயமும் பாங்கரும் என ேவறுபாடு

ேதான்றக் கூறியது கருதத்தக்கது. கண் அகன்: ஒரு ெபாருட்பன்ெமாழி.

ைகமிகல்: அதிகப்படுதல். திருநக : அழகிய நகரம். எள்+ெநய்:

எண்ெணய் எனினும் எல்லா வைககைளயும் குறித்து நின்றது: நாணம்:

புனுகு (கஸ்தூrயுமாம்). சுண்ணம்: பrமளப் ெபாடி.

மன்னனுக்கு ைமந்த பிறந்த மகிழ்ச்சியால் வதிேதாறும்

எண்ெணயும். களபமும். இழுதும். நானமும் தூவி மக்கள்

மகிழ்ச்சிையக் ெகாண்டாடின என்பது குறிப்பு. ‘’எண்ெணய் சுண்ணம்

எதிெரதி தூவிட’’ என்ற ெபrயாழ்வா பாசுரம் நிைனவுகூரத்தக்கது.

மூன்று பாடல்களாலும் வள்ளுவ பைறயைற ெசய்தியும் நகர மாந்த

மகிழ்வும் கூறப்பட்டது. 115

295. இத்தைக மா நக . ஈ - அற நாளும்

சித்தம் உறும் களிெயாடு சிறந்ேத.

தத்தைம ஒன்றும் உண ந்தில ; தாவா

ெமய்த் தவன் நாமம் விதிப்ப மதித்தான்.

இத்தைகய மாநக - இந்த விதமாக அேயாத்தி நகர மக்கள்; ஈ

அறு நாளும் - அந்தப் பன்னிரண்டு நாட்களும்; சித்தம் உறும்

களிெயாடு சிறந்து - மனம் ெபாருந்திய மகிழ்ச்சியால் சிறந்து;

தத்தைம ஒன்றும் உண ந்தில - தங்கள் தங்கைளேய ஒன்றும்

உணராதவ ஆயின ; தாவா ெமய்த்தவன் - குைறயாத தவத்ைத

உைடய வசிட்ட முனிவன்; நாமம் விதிப்ப மதித்தான் - அக்

குழந்ைதகளுக்குப் ெபய சூட்ட எண்ணினாள்.

தைக: தன்ைம. மா: அழகு; ெபருைமயுமாம். அரச குலத்தவருக்குப்

பிறந்த பன்னிரண்டு நாட்கள் கழிந்த பிறேக ெபய சூட்டுதல்

விதியாதலின் ‘’ஈ அறு நாள்’’ என்றா . ‘’பத்தும் கடந்த இரண்டாம்

நாள்’’ என்ப ெபrயாழ்வாரும். உறு: மிகுதி. சித்தம்: மனம். களி:

களித்தல். தத்தைம: தங்கள் தங்கைள. மாநக எழுவாய்; உண ந்தில

பயனிைல. அந்நகரத்தா உண ந்தில என்பது ெபாருள். நாமம்

விதித்தல்: ெபய சூட்டுதல்.

பிள்ைளகள் பிறந்த பன்னிரண்டு நாட்களும் அளவற்ற

மகிழ்ச்சியால் அந்நகர மக்கள் தங்கைளேய மறந்து மகிழ்ச்சியில்

திைளத்தன . பன்னிரண்டு

நாட்கள் கழிந்த பின்ன வசிட்ட குழந்ைதகளுக்குப் ெபய

சூட்டக் கருதினா என்பது கருத்து. 116

296. கரா மைல. தள ைகக் கr எய்த்ேத.

‘அரா-அைணயில் துயில்ேவாய்!’ என. அந் நாள்.

விராவி. அளித்தருள் ெமய்ப்ெபாருளுக்ேக.

‘இராமன்’ எனப் ெபய ஈந்தனன் அன்ேற.

கரா மைலய-ஒரு முதைல காைலக் கவ்விக் ெகாண்டு வருத்த; தள

ைகக்கr - அதனால் ேசா வுற்ற துதிக்ைகைய உைடய யாைனயான

கேஜந்திரன்; அரா அைணயில் துயில்ேவாய் என - பாம்பைணயில்

துயில்பவேன என அைழக்க; அந்நாள் விராவி அளித்தருள் -அந்த

நாளிேல விைரந்து அந்த முதைலைய அழித்து யாைனையக்

காத்தருளிய; ெமய்ப்ெபாருளுக்கு - உண்ைமப் ெபாருளான

அப்பரமனுக்கு; ‘இராமன்’ எனப் ெபய ஈந்தன - இராமன் என்னும்

ெபயைர (வசிட்டன்) சூட்டினான்.

கரா: முதைல. தள கr: விைனத்ெதாைக. எய்த்தல்:

இைளத்தலுமாம். அராஅைண: அரவைண (பாம்புப் படுக்ைக). விராவி:

ேச தலுமாம். அராஅைணத் துயில்ேவாய் என விளித்து தான்

பன்னாள் துன்புறவும் அது பற்றிக் கவைல உறாமல் உறங்குகின்றாேய

ெபருமாேன என்ற குறிப்புைடயது. ெமய்ப்ெபாருள்: உண்ைமப்

ெபாருளாகிய பரமன். ராமன்: அழகன். அன்ேற: அைச. 117

297. கரதலம் உற்று ஒளி ெநல்லி கடுப்ப

விரத மைறப் ெபாருள் ெமய்ந்ெநறி கண்ட

வரதன். உதித்திடு மற்ைறய ஒளிைய.

‘பரதன்’ எனப் ெபய பன்னினன் அன்ேற.

 கரதலம் உற்று ஒளி ெநல்லி கடுப்ப - உள்ளங்ைகயில் விளங்கும்

ெநல்லிக்கனிையப் ேபால; விரத மைறப் ெபாருள் ெமய் ெநறிகண்ட

வரதன் - விரதங்கைளக் கைடப்பிடித்தும் மைறகளின்

ெபாருளறிந்ததும் உண்ைம ெநறி கண்டுண ந்த வசிட்டன்; உதித்திடு

மற்ைறய ஒளிைய - அடுத்துத் ேதான்றிய ஒளிமயமான குழந்ைதைய;

பரதன் எனப் ெபய பன்னினன் - பரதன் என்னும் ெபயrட்டு

அைழத்தான்.

கரதலம்: உள்ளங்ைக. உள்ளங்ைகயில் ெகாண்ட ெநல்லிக் கனி. ஒரு

ெபாருைள உள்ளும் புறமும். ஒன்றாய் அறிதற்குக் காட்டும்

உவைமயாகக் ெகாண்டு கூறுவ ெபrேயா . புறத்ேத இத்தைன வrகள்

இருப்பதால் அகத்ேத இத்தைன வrகள் இருக்கும் என்று கூற

இயல்வதால் ‘’அங்ைகக் கனி’’ என்ற உவைம கூறப்படும். மைறகளின்

உண்ைமப் ெபாருைள நன்கறிந்து வசிட்டனது ெபருைம இதனால்

புலனாகும். கடுப்ப: ஒப்ப (ேபால). விரத ெநறியால் மைறப்ெபாருள்

ைகவரும். அதன் காரணமாக ெமய்ந்ெநறி துலங்கும் என்பது

கருத்து. இராமைன ெமய்ப்ெபாருள் என்றும். மற்ைறய மூவைரயும்

‘ஒளி’ என்றது கருதத்தக்கது. பன்னுதுல்: ெசால்லுதல். அன்ேற:

அைச. 118

298. உலக்குந வஞ்சக ; உம்பரும் உய்ந்தா ;

நிலக்ெகாடியும் துய நத்தனள்; இந்த.

விலக்க அரு ெமாய்ம்பின் விளங்கு ஒளி நாமம்.

‘இலக்குவன்’ என்ன. இைசத்தனன் அன்ேற.

உலக்குந வஞ்சக - இனி வஞ்ச களாகிய அரக்க கள்தாம்

இறப்பவ களாவா ; உம்பரும் உய்ந்தா - ேதவ கள் உய்வு

ெபறுவா கள்; நிலக் ெகாடியும் துய நத்தனள் - நிலமகளும் துன்பம்

நங்கினாள்; விலக்க அரும் ெமாய்ம்பின் -(இத்தைகய ேபற்ைற

உலகுக்குத் தரும்) நக்க இயலாத வலிைம உைடய; இந்த விளங்கு

ஒளிநாமம் -இந்த விளங்குகின்ற ஒளியின் ெபய ; இலக்குவன் என்ன

இைசத்தன -இலக்குவன் என்று கூறினான்.

உலக்குந : அழிபவ (உலத்தல்: அழிதல்). உம்ப : ேதவ கள்

இடவாகு ெபய . நிலக்ெகாடி: நிலமகள்; ெகாடி: உவைம ஆகுெபய .

நத்தல்: நக்கல். ெமாய்ம்பு. வலிைம. இைசத்தனன்: கூறினான்.

சுமித்திைர ெபற்ற பிள்ைளக்கு ‘இலக்குவன்’ என்று வசிட்டன்

ெபய சூட்டினான் என்பது கருத்து. ல?க்ஷ்மணன் என்பதற்கு உத்தம

இலக்கணங்கள் அைமயப் ெபற்றவன் எனவும். ைகங்கrய

லட்சுமிேயாடு கூடியிருப்பவன் என்பதும் ெபாருள் என்ப . நிலமகள்

துயரம் நங்குவது உறுதியாதலில் ‘நத்தனன்’ என்றா . 119

299. ‘முத்து உருக்ெகாண்டு ெசம் முளr அல ந்தால்

ஒத்திருக்கும் எழிலுைடய இவ் ஒளியால்

எத் திருக்கும் ெகடும்’ என்பைத எண்ணா.

‘சத்துருக்கன்’ எனச் சாற்றினன் நாமம்.

முத்து உருக்ெகாண்டு - முத்துக்கள் ேச ந்து குழந்ைத வடிவு

ெகாண்டு; ெசம்முளr அல ந்தால்- ெசந்தாமைர தன்னிடம் மலரப்

ெபற்றால்; ஒத்திருக்கும் எழில் உைட - (அதைன) ஒத்திருக்கும்

அழகுைடய; இவ்ெவாளியால் எத்திருக்கும் எண்ணா - என்பைத

எண்ணி; சத்துருக்கன் என நாமம் சாற்றினன்- சத்துருக்கன் எனப்

ெபய சூட்டினான்.

முளr: தாமைர. எழில்: அழகு. திருக்கு: மாறுபாடு (குற்றம்) நாமம்:

ெபய . சத்துருக்கைள அழிப்பவன் என்பது ெபாருள். முதலடி:

இல்ெபாருள் உவைம. அகப்பைக - புறப்பைககைள ஒழிக்க வல்லவன்

என்பதும் ஒரு ெபாருள். சத்துருக்கன் ெவண்ைம நிறமுைடயவன்

என்பதால்‘’ முத்து உருக்ெகாண்டு’’ என்றா . ைக. கால். முகம் மல ந்த

தாமைர ஒத்திருந்தது என்பதால்

‘’முளr அல ந்தால் ஒத்து’’ என்கிறா . என்னா: ெசய்யாவைக

என்னும் வாய்பாட்டு விைனெயச்சம். இவனுக்கு எதிராக எழுபைவ

ேவறு இன்ைமயின் இப்ெபய அடக்கரு வலத்தவாகிய புலன்கைள

ெவன்றவன் என்றும் ெகாள்ளலாம். ஏெனனில் ெபாறி புலன்கள்

அடங்கற்கrயன. 120
300. ெபாய்வழி இல் முனி. புகல்தரு மைறயால்.

இவ் வழி. ெபய கள் இைசத்துழி. இைறவன்

ைக வழி. எனும் நதி கைலமைறேயா

ெமய் வழி உவr நிைறத்தன ேமன்ேமல்.

ெபாய் வழியில் முனி - ெபாய் ெநறியில்லாத முனிவனாகிய

வசிட்டன்; புகல்தரு மைறயால் - கூறப்படும் மைற ெநறிப்படிேய;

இவ்வழிப் ெபய கள் இைசத்துழி -இந்த விதமாகக் குழந்ைதகளுக்குப்

ெபய சூட்டிய பின்ன ; இைறவன் ைகவழி நிதி எனும் நதி -

மன்னனுைடய ைககளில் வழிேய ெபருகி வரும் ெசல்வமாகிய ஆறு;

கைல மைறேயா ெமய்வழி உவr - கைலகளில் வல்ல

அந்தணாள களின் மனங்களாகிய கடைல; ேமன்ேமல் நிைறத்தன -

ேமலும் ேமலும் நிைறயச் ெசய்தன.

ெபாய்வழி: ெபாய்யான ெநறி. முனி: பற்றற்றவன். மைறயால்: மைற

ெநறிப்படி ெசய்ய ேவண்டிய சடங்குகைளச் ெசய்து. உழி:

காலப்ெபாருள் தந்து நின்றது. ெமய்வழி: ெமய்ெநறி. உவr: கடல் ெமய்

ெநறி நிற்கும் அந்தணாள களின் மனமாகிய கடல் என்பது ெபாருள்.

பிள்ைளகளுக்குப் ெபய சூட்டிய பின்ன ெபrேயா களுக்குத் தானம்

ெசய்தான் என்பது கருத்து. நிதிைய நதிெயன்றதற்ேகற்ப. மனத்ைதக்

கடல் என்று உருவகம் ெசய்தது ெபாருத்தமாகும். உருவக அணி.

தயரதன் தான நருடேன ெகாடுத்த அளவற்ற ெசல்வம்

அற்தண களின் மனத்ைத நிைறவாக்கியது என்பது கருத்து. 121

301. ‘காவியும் ஒளி தரு கமலமும் எனேவ’

ஓவிய எழிலுைட ஒருவைன அலது. ஓ

ஆவியும் உடலமும் இலது’ என. அருளின்

ேமவினன் - உலகுைட ேவந்த தம் ேவந்தன்.

காவியும் ஒளி தரு கமலமும் எனேவ - நேலாற்பல மலைரயும்

இைடேய ஒளிரும் தாமைரகளும் எனுமாறு; ஓவிய எழில் உைட

ஒருவைன - ஓவியம் ேபான்ற அழகுைடய ஒப்பற்ற ஒருவனாகிய

ராமைன; அலேதா ஆவியும் உடலுமு் இலெதன - அல்லது. ேவறு

உயிரும். உடலும் தனக்கு இல்ைல எனும்படி நிைனத்து; உலகுைடய

ேவந்த தம் ேவந்தன் - உலகைனத்ைதயும் ஒரு குைடக் கீ ழ் ஆளும்

மன்ன மன்னனான தயரதன்; அருளின் ேமவினன் - அருள்

உைடயவனாய் வாழ்ந்திருந்தான்.

‘காவி’ ராமனது ேமனியின் நிறத்தும். ‘கமலம்’ முகம். கண். ைக

ேபான்ற பிற உறுப்புகளுக்கும் உவைமயாயிற்று. ஓவிய எழில்:

சித்திரத்தில் எழுதி ைவக்கப்பட்டது ேபான்ற அழகு. ஒருவன்:

ஒப்பற்றவன். ஆவியும் உடலும் என்பதைன உலகுக்கு ஏற்றி

உைரத்தலும் ெபாருந்தும்.

உலகாளும் மன்னனான தயரதன் புதல்வ நால்வrல் மூத்த

குமாரரான ராமபிரானிடத்தில் மிகுந்த அன்புைடயவனாயிருந்தான்

என்பது கருத்து. அருளின் ேமவினன்:ேபரன்புைடயவனாயிருந்தான். 122

302. அமி து உகு குதைலெயாடு அணி நைட பயிலா.

திமிரம்அது அற வரு தினகரன் எனவும்.

தமரமதுடன் வள சதுமைற எனவும்.

குமர கள் நிலமகள் குைறவு அற வள நாள்--

அமி து உகு குதைலெயாடு- அமுதும் ேபான்ற மழைல ெமாழி

ேபசியும்; அணி நைட பயிலா - அழகான தள நைட பழகியும்;

திமிரம் அது அறவரு - இருள் நங்க உதித்து வருக்கின்ற; தினகரன்

எனவும் - சூrயைனப் ேபாலவும்; தமரம் அது உடன் வள -

ஒலியுடன் வள ந்து வருகின்ற; சது மைற எனவும் - இருக்கு முதலான

நான்கு ேவதங்கைளப் ேபாலவும்; நிலமகள் குைறவு அற -நிலமகளின்

குைறகெளலாம் நங்குமாறு; குமர கள் வள நாள் -இராமன் முதலிய

குமார கள் நால்வரும் வள ந்து வரும் நாளிேல.

அமி து உகு: உகுதல் இங்கு உவைம: உருபுப் ெபாருளில் வந்தது.

அமி தம் ேபான்ற என்பது ெபாருள். குதைல: மழைல ெமாழி.

இதைனப் ெபாருள் நிரம்பாத ெசாற்கள் என்ப . அணிநைட: அழகான

நைட. இங்குத் தள நைடையக் குறிக்கும். பயிலா: பயின்று ெசய்யா

என்ற வாய்ப்பாட்டு விைனெயச்சம். திமிரம்: இருள். தினகரன்:

சூrயன்; தினத்ைதச் ெசய்பவன் என்பது ெபாருளாம். ‘நான்மைற’

நான்கு பிள்ைளகளுக்கும் உவைமயாயின. தமரம்: ஒலி. ேவதம்

எழுதப்படாதது என்பதால் ஒலிக்கின்ற ேவதம் என்று ெபாருள்

ெதானிக்க ‘தமரமதுடன் வரு சதுமைற’ என்றா . பைகயிருைள

ஒழிக்கும். திறனுைடயவெரன்பதால் இருள் நக்கும் தினகரைன உவைம

கூறினா . நால்வராய் இருந்து உலகுக்கு நன்ைம கூறுதலால் நான்மைற

உவைம. இதனால் குமர களின் வள ச்சி கூறப்பட்டது. 123

303. சவுளெமாடு உபநயம் விதிமுைற தருகுற்ற.

‘இ(வ்)அளவது’ என ஒரு கைர பிறிது இலவா.

உவள் அரு மைறயிெனாடு ஒழிவு அறு கைலயும்.

தவள் மதி புைன அரன் நிக முனி தரேவ.

சவுள ெமாடு உப நயம் - சவுளம். உபநயனம் முதலாகிய

சடங்குகைள; விதிமுைற தருகுற்று - விதிப்படி ெசய்து; இ அளவது

என -இந்த அளவுைடயது எனக் கூறும்படியான; ஒருகைர பிறிது

இலவா-

ஒரு எல்ைல ேவறு எனச் ெசால்ல இயலாதபடி; உவள் அருமைறயின்

ஒடு - தூய்ைமயான ேவதங்களுடன்; ஒழிவு அறு கைலயும்- நங்காத

கைலகள் பலவற்ைறயும்; தவன் மதிபுைன அரன்நிக முனிதரேவ

- சந்திரைனத் தைலயில் அணிந்துள்ள சிவெபருமானுக்கு ஒப்பான

வசிட்ட முனிவன் கற்றுத்தர.

சவுளம்: குடுமிக் கல்யாணம் என்ப (தைல முடி

திருத்துதல்).உபநயம் -உபநயனம். பூணூல் அணிவித்தல் (துைணக்கண்

என்ப ). ஞானக் கண் ெபறுதற்குrய சடங்கு என்ப . தருகுற்று;

தரப்ெபற்று (ெசய்து). இவ்வளவு: இவ்வளவு (இைடக்குைற)- கைர:

எல்ைல (ேவதத்துக்கு எல்ைல இல்ைல என்பது குறிப்பு). இலவா:

(இல+ஆ) இல்லது ஆக. கைலகள் யாவும் மைறப் ெபாருைளேய

விளக்குவதாதலின் ‘’மைறவிெனாடு ஒழிவறு கைல’’ என்றா அரன்.

அடியா களின் பாவத்ைதக் ேபாக்குபவன். சவுளம் மூன்றாம்

ஆண்டிலும் உபநயனம். பத்தாமாண்டிலும் ெசய்யப்படுவெதன்ப .

தவள்: என்பதன் திrபு.

சவுளம் முதலிய சடங்குகைள விதிப்படி நடத்தியபின் வசிட்ட

முனிவன் ேவதம் மற்றும் கைலகள் பலவற்ைறயும் அரசகுமார களுக்கு

கற்பித்தான் என்பது கருத்து. முனிவனுக்குச் சிவன் உவைம - முற்றும்

உண தலாலும் நால்வ க்கு அறம் கூறியதாலுமாம். 124

ைமந்தrன் பைடப் பயிற்சி

304. யாைனயும். இரதமும். இவுளியும். முதலா

ஏைனய பிறவும். அவ் இயல்பினில் அைடவுற்று.

ஊன் உறு பைட பல சிைலெயாடு பயிலா.

வானவ தனிமுதல். கிைளெயாடு வளர.

யாைனயும் இரதமும் இவுளியும் முதலா- யாைன. ேத . குதிைர

ஆகியைவகைளச் ெசலுத்துதல் முதலான; ஏைனய பிறவும்

அவ்வியல்பினில் - மற்றும் அரசகுமார களுக்குrய வாகனப்

பயிற்சிகைளயும் அந்தந்த முைறயிேலேய; அைடவு உற்று - அைடயப்

ெபற்று; ஊன் உறுபைட பல சிைலெயாடு பயிலா - பைகவrன்

உடல்தைச அைடயப் ெபற்ற பைடக்கலங்கைள வில்வித்ைதேயாடு

பயின்று; வானவ தனிமுதல் - ேதவ களின் ஒப்பற்ற தைலவனான

ராமபிரான்; கிைள தனிமுதல் -ேதவ களின் ஒப்பற்ற தைலவனான

ராமபிரான்; கிைளெயாடு வளர - தனது தம்பிமா களுடேன

வள ந்துவரும் நாளிேல.

யாைன. முதலியைவ இைவகளில் ஏறிச் ெசலுத்துதைலக் குறிப்பது.

யாைனேயற்றம். ேதேரற்றம். முதலியைவ அரசகுமார களுக்கு

உrயனவாம். ‘ஏைனய பிற’ என்றது இைவயல்லாத. ஒட்டகம்

முதலியைவகளில் ஏறிச் ெசல்லுதைலக் குறிக்கும்.

ஊனுறு பைட: பைகவனின் ஊைனப் ெபாருந்திய பைடயாம். கிைள

உவைமயாகு ெபயராய் உறவினைரக் குறிப்பது. இங்குத் தம்பியைர

உண த்தி நின்றது. பயிலா: பயின்று. முதலா: முதலாக.

யாைன முதலான ஊ திகைளச் ெசலுத்துல்-வில் முதலான பல்ேவறு

பைடக்கல வித்ைத பயில்தல் முதலியைவகைள ராமபிரான் தம்பியருடன்

பயின்று வந்தான் என்பது கருத்து. 125

305. அரு மைற முனிவரும்.

அமரரும். அவனித்

திருவும். அந் நக உைற

ெசனமும். ‘ நம் இடெராடு

இரு விைன துணிதரும். இவ களின்;

இவண்நின்று

ஒரு ெபாழுது அகல்கிலம்.

உைற’ என உறுவா .

அருமைற முனிவரும் அமரரும் - அrய மைறகளில் வல்ல

முனிவ களும் ேதவ களும்; அவனித் திருவும் அந்நக உைற

ெசனமும் - நிலமகளும். அந்த நகரத்தில் வாழுகின்ற ெபாதுமக்களும்;

இவ களின் - இந்த அரசிளங் குமரரால்; நம் இடெராடு இரு

விைனதுணிதரும் - நமது துன்பங்களும் அதற்குக் காரணமான இரு

விைனகளும் துணிக்கப்படும்; இவண் நின்று - இவ கள் இருக்கு இந்த

இடத்திலிருந்து; ஒருெபாழுது அகல்கிலம் உைற - சிறிதுெபாழுதும்

அகலேவ மாட்ேடாம்; என உறுவா ; என. அப்பிள்ைகளுடேன

தங்கியிருப்பா .

அமர : ேதவ (அழிவில்லாதவ என்பது ெபாருள்). அவனி: நிலம்.

‘’முனிவரும். ேதவரும். நிலமகளும். நகரமக்களும்’ இவ களால் நமது

இட தரும்’ விைனயும் நங்கும் ஆதலால் இங்கிருந்து ஒருேபாதும்

அகேலாம் இவருடேன உைறேவாம்’’ என்று உடன் உைறவாராயின

என்பது கருத்து. துணிதரும்: துணியும் இருவிைன: நல்விைனயும்

தவிைனயுமாம். இவ களின்: இவ களால். அகல்கிலம்: தன்ைமப்

பன்ைம விைனமுற்று. உைற அகல்கிலம்: உைறவதிலிருந்து

(உடனிருப்பது). அகலமாட்ேடாம். முனிவ முதலிேனா குமரைர

விரும்புதல் கூறப்பட்டது. 126

306. ஐயனும் இளவலும். அணி நிலமகள்தன்

ெசய்தவம் உைடைமகள் ெதrவர. நதியும்.

ைம தவழ் ெபாழில்களும். வாவியும். மருவி.

‘ெநய் குழல் உறும் இைழ’ என நிைலதிrவா .

 ஐயனும் இளவலும்- ராம பிரானும். தம்பியாகிய இலக்குவனும்;

அணிநில மகள்தன் - அழகிய நிலமகளுக்குrய; ெசய்தவம்

உைடைமகள் ெதrதர - ெசய்த தவப்பயனாய்ப் ெபற்றுள்ள

ெசல்வங்கைளத் ெதrந்து ெகாள்ள; நதியும். ைமதவழ் ெபாழில்களும்

வாவியும் மருவி - ஆறுகைளயும். ேமகங்கள் தவழும்

ேசாைலகைளயும். ெபாய்ைகைளயும் அைடந்து; ெநய்குழல் உறும்

இைழ என - ெநசவுக் குழ

லும். அதேனாடு ெபாருந்திய நூலிையயும் ேபான்று; நிைல திrவா

- நிைலயிேல திrவா கள்.

நிைல திrதல்: ஒரு நிைலயிலிருந்து மற்ெறாரு நிைலக்குச்

ெசல்லுதலுமாம். நிலமகள் ெசய்தவத்ைதயும். அதனால் அைடந்த

ெபாருட் ேபற்ைறயும் ெதrய விரும்புவா ேபால. ஆறு. ேசாைல.

குளம் ஆகிய எல்லா இடங்களிலும் ராமனும் இலக்குவனும் ேச ந்து

திrந்தன என்பது கருத்து. இராமனும் இலக்குவனும் இைணபிrயாைம

கூறப்பட்டது. 127

307. பரதனும் இளவலும். ஒருெநாடி பகிராது.

இரதமும் இவுளியும் இவrனும். மைறநூல்

உைரதரு ெபாழுதினும். ஒழிகில ; எைன ஆள்

வரதனும் இளவலும் என மருவினேர.

பரதனும் இளவலும் ஒரு ெநாடி பகிராது-பரதனும். சத்துருக்கனும்.

ஒரு ெநாடிப்ெபாழுேதனும் பிrயாது; இரதமும் இவுழியம் இவrனும்-

ேதrலும். குதிைரயின் மீ தும் ஏறிச் சவாr ெசய்யும் ேபாதும்; மைற

நூல் உைரதரு ெபாழுதினும் -ேவதம் முதலிய நூலக்ைள ஓதுகின்ற

காலத்தினும்; ஒழிகில -பிrயாதவ களாகி; எைன ஆள் வரதனும்

இளவலும் என - என்ைன ஆட்ெகாண்டருளிய ராமபிராைனயும்.

இலக்குவைனயும் ேபால; மருவின - ேச ந்திருந்தன .

ெநாடி: ைக ெநாடிப் ெபாழுது. இதைன மாத்திைர என்ப .

ெதாழிலாகு ெபயராய். கால அளைவ உண த்தி நின்றது. இவ தல்:

ஏறுதல். உைரதருதல்: ஓதுதல். ஒழிகில : முற்ெறச்சம். ஆள்வரதன்:

விைனத்ெதாைக. வரதன்: வரம் தரவல்லன். இவுளி: குதிைர. பகிராது:

பிrயாது.

பரதனும். சத்துருக்கனும் ேதேரறிச் ெசன்றாலும். குதிைரச் சவாr

ெசய்தாலும் ேவதம் முதலான கைலகைள ஓதினாலும் ஒரு ெநாடிப்

ெபாழுதும் பிrயாதவராகி இராமைனயும். இலக்குவைனயும் ேபாலச்

ேச ந்திருந்தன என்பது கருத்து. பரத. சத்துருக்கனrன் ஒட்டுறவு

கூறப்பட்டது. 128

308. வரனும். இைளஞரும். ெவறி ெபாழில்களின்வாய்.

ஈரெமாடு உைறதரு முனிவரrைட ேபாய்.

ேசா ெபாழுது. அணிநக துறுகுவ ; எதி வா .

கா வர அல பயி ெபாருவுவ . களியால்.

வரனும் இைளஞரும்- மாவரனாகிய ராமபிரானும். தம்பியரும்;

ெவறிெபாழில்களின் வாய் - மணம் ெசறிந்த ேசாைலகளிடத்ேத

(ெசன்று); ஈரெமாடு உைரதரு - அன்ேபாடு (வந்தவrடம்)

உைரயாடுகின்ற; முனிவர இைடேபாய் -முனிவ களிடம் (காைலயில்)

ெசன்று; ேசா ெபாழுது அணிநக துறுகுவ -மாைலப் ெபாழுதிேல

அழகிய அேயாத்தி நகைர அைடவ ; எதி வா - ேபாகும்

ேபாதும் வரும் ேபாதும் எதி ப்படும் நாட்டு மக்கள் எல்ேலாரும்.

களியால் - (இராம பிராைனயும் தம்பியைரயும் கண்ட) களிப்பில்; கா

வர அல பயி் ெபாருவுவ -மைழ வர. மகிழும் பயி கைள ஒத்துக்

காணப்படுவ .

கா : ேமகம் (மைழையக் குறித்தது). ெவறிெபாழில்: மணம் கமழும்

ேசாைல. ஈரெமாடு உைரதரு: அன்ேபாடு ேபசுகின்ற. ஈரம்: அன்பு.

முனிவர : (வசிட்டைன ஒத்த). முனிவ கள் ‘’ேசா ெபாழுது துறுகுவ ’’

என்றதால் காைலயில் ெசன்று என உைர கூறப்பட்டது. ேசா ெபாழுது:

ெவயில் ேசாரும். ெபாழுது. துறுகுதல்: ேச தல் எதி வா : எதிrல்

வருபவ கள். மைழேமகம் கண்டு பயி கள் மகிழ்வது இயல்பு.

ேமகவண்ணனான ராமைனக் கண்டு மக்கள் மகிழ்ந்தன என்கிறா

என்பது எத்துைண ெபாருந்தும். முனிவ கள் தம்ைமக்

காணவருேவாrடமும். பாடம் ேகட்கும் மாணவrடமும் அன்ேபாடு

உைரயாடும் பண்பின என்பதால் ‘’’ ஈரெமாடுவைர தரு’’ என்றா .

ெபாருவுதல்: ஒப்பாதல்.

அரசிளங்குமர நால்வரும் நாள்ேதாறும் காைலயிேல அந்நகருக்குப்

புறத்ேத உள்ள ேசாைலகளில் வாழும் முனிவ களிடம் ெசன்று -

உைரயாடி - நுண்ணிய நூற்ெபாருள் ேகட்டு மாைலயில் நகருக்குத்

திரும்புவ . எதி ப்படும் மக்கெளல்லாம் மைழவரக் கண்டு தைழதரு

பயி ேபால. இவ கைளக் கண்டு மகிழ்வ என்பது கருத்து. 129

309. ஏைழய அைனவரும். இவ தட முைல ேதாய்

ேகழ் கிள மதுைகய . கிைளகளும். ‘இைளயா

வாழிய!’ என. அவ மனன் உறு கடவுள்.

தாழ்குவ - கவுசைல தயரதன் எனேவ.

ஏைழய அைனவரும் - அேயாத்தி நகரத்தில் வாழும்

ெபண்களும்; இவ தட முைலேதாய் ேகழ்கிள மதுைகய -

அப்ெபண்களின் தனங்கைளத் தழுவி வாழும் வலிைம மிக்கவரான

அவ களது கணவ களும்; கிைளகளும் - மற்றும் அங்கு வாழும்

அவ களது உறவினரும்; இைளயா வாழிய என - இச்சிறுவ நடூழி

வாழ்வா ஆக என்று கூறி; கவுசைல தயரதன் எனேவ -

ேகாசைலையயும். தயரதைனயும் ஒப்ப; அவ மனனுறு கடவுள்

தாழ்குவ - தத்தம் மனம் ெபாருந்திய ெதய்வங்கைள வணங்கித்

துதிப்ப .

ஏைழய : ெபண்கள் (இவ்வாறு கூறுவது கவி மரெபன்ப ).

ேதாய்தல்: தழுவுதல். ேகழ்: உவைம. மதுைக: வலிைம. இைளயா :

இைளயவ ேகழ்கிள என்பதால் ெபண்கைளத் தழுவும்

உrைமயுைடய ஆடவ களான கணவன்மா கைளக் குறித்தது. வாழிய:

வியங்ேகால் விைனமுற்று. தயரதனது பட்டத்தரசிய மூவருள்ளும்

முதல் ேதவி என்பதால் ேகாசைலையக் கூறினா எனலாம்’’

‘’மறுவிலன்பினின் ேவற்றுைம மாற்றினாள்’’ என்பறடி மக்கள்

நால்வைரயும் சமமாகக் கருதியவள் என்பதும் இதனால் விளங்கும்.

மனன்உறு கடவுள். தத்தம் குல ெதய்வமுமாம் அந்த நகரத்தில்

வாழும் ஆண்களும். ெபண்களுமான அத்தைன ேபரும்

அரசகுமார களின் நல்வாழ்வுக்குத் தத்தம் மனம் ெபாருந்திய

ெதய்வங்கைளத் ெதாழுது ேவண்டின என்பது கருத்து. 130

310. ‘கடல் தரு முகில். ஒளி கமலம்அது அலரா.

வட வைரயுடன் வரு ெசயல் என. மைறயும்

தடவுதல் அறிவு அரு தனி முதலவனும்.

புைட வரும் இளவலும்’ என. நிக புகல்வா .

மைறயும் தடவுதல் அறிவரு- ேவதமும் ேதடி அறிதற்கு அrய;

தனி முதல் அவனும் - ஒப்பற்ற முதல்வனாகிய ராம பிரானும்;

புைடவரும் இளவலும் - அவனுக்குப பக்கம் வரும் இலக்குவனும்;

உடன்வரு ெசயல் -ேச ந்து வருகின்ற ெசயலானது; கடல்தரு முகில்

- கடல் தந்த கrய ேமகமானது; ஒளி கமலம் அது அலரா -

விளங்கும் தாமைர மல கள் அலர; வடவைரயுடன் வரு ெசயல் என-

ேமரு மைலயுடன் வருவது ேபான்றது என; நிக புகல்வா - (இந்த

இருவைரயும் பா த்தவ கள்) ஒப்பிட்டுக் கூறுவா கள்.

கடல் தரு முகில்: கடல் தந்த கா ேமகம். அலரா: மல ந்து.

வடவைர: வடக்கிலுள்ள மைல (ேமருமைல) தடவுதல்: ேதடுதல்.

தனிமுதல்: ஆதிபகவன் அவன்: உலகறி சுட்டாக நின்று பரமைன

உண த்தும். புைட:பக்கம்.

‘கமலம் பூத்த கரு முகில்’ இராமனுக்கு உவைம. ‘வடவைர’

இலக்குவனுக்கு உவைம. ‘புகல்வா ’ என்ற பயனிைலக்ேகற்ப

‘கண்ேடா ’ எழுவாயாகக் ெகாள்ளப்பட்டது. 131

311. எதி வரும் அவ கைள. எைமயுைட இைறவன்.

முதி தரு கருைணயின் முகமல ஒளிரா.

‘எது விைன? இட இைல? இனிது நும் மனையயும்?

மதி தரு குமரரும் வலிய ெகால்?’ எனேவ.

எதி வரும் அவ கைள- தம்ைம எதி ப்படும் நகர மக்கைளப்

பா த்து; எைம உைட இைறவன் - எம்ைம ஆட்ெகாண்ட

இைறவனாகிய ராமபிரான்; முதி தரு கருைணயின் - முதி ந்த

கருைணயினால் (தனது); முகமல ஒளிரா - மல ேபான்ற முகம்

ஒளிர; எதுவிைன - எம்மால் உங்களுக்கு ஆக ேவண்டியதுளேதா?;

இட இைல (ெகால்)- துன்பெமவும் இல்ைலயன்ேறா?; நும்மைனயும்

இனிதுெகால் - உங்கள் மைனவி நலேமா?; மதிதரு குமரரும் வலிய

ெகால் எனேவ - அறிவு மிக்க பிள்ைளகள் வலிைமயுடன்

வாழ்கிறா களா? என்ெறல்லாம் ேகட்கேவ. 132

312. அஃது. ‘ஐய! நிைன எமது அரசு என உைடேயம்;

இஃது ஒரு ெபாருள் அல; எமது உயிருடன் ஏழ்

மகிதலம் மழுைதயும் உறுக. இ மலேரான்

உகு பகல் அளவு’ என. உைர நனி புகல்வா .

அஃது ஐய- ஐயேன அப்படிேய எல்லாம் நலேம; நிைன எமது

அரசு என உைடேயம் - உன்ைன அரசனாக உைடய எங்களுக்கு;

இஃது ஒரு ெபாருள் அல-இது ஒரு ெபாருளாகாது; எமது உயிருடன்

ஏழ் மகிதலம் முழுதும் -எங்கள் உயிேராடு ஏழு உலகங்கள் எல்லாம்;

மலேரான் உகுபகல் அளவு -(பிரமன் அழிகின்ற காலமான) பிரமப்

பிரளய காலம் வைரயும்; உறுக என உைர நனி புகல்வா -நேய

ஆட்சி புrவாயாக என்று மறுெமாழி கூறுவா கள்.

‘அஃது ஐய’ என்பதற்கு ந நிைனத்தபடிேய யாவும் நன்ைமேய

என்றன என்பது ெபாருள். மலேரான்: பிரமன். உகுபகல்: அழியும்

காலம். உைர: ெசால்லாகு ெபய . ‘பகல்’ என்ற சிறுெபாழுதின் ெபய .

ெபரும்ெபாழுைத உண த்தும். இராமபிராைன எதி ப்பட்ட நகர

மக்கைள அவ கள் நலம் விசாrப்பதற்கு முன்ேப தான் அவ களின்

நலம் ேகட்பான். அவ கள் மகிழ்ந்து ந எங்களுக்கு அரசனாக

இருக்க. என்ன குைறவு வரும்? நடூழி வாழ ேவண்டும் என

வாழ்த்துவ என்பது கருத்து. 133

313. இப் பrசு. அணி நக உைறயும் யாவரும்.

ெமய்ப் புகழ் புனைதர. இைளய வர கள்

தப்பு அற அடி நிழல் தழுவி ஏத்துற.

முப் பரம் ெபாருளுக்கு முதல்வன் ைவகுறும்.

இப்பrசு அணி நக உைறயும் யாவரும்- இந்த விதமாக அந்த

நகரத்தில் வாழும் எல்ேலாரும்; ெமய்ப்புகழ் புைனதர -உண்ைமயான

புகைழக் கூறிக் ெகாண்டாடலும்; இைளய வர கள் தப்பு அற அடி

 நிழல் தழுவி ஏத்துற - வர களான தம்பிய மூவரும் ராமனது

திருவடிகைளத் தவறாது துதிக்கவும்; முப்பரம் ெபாருளுக்கு - அr.

அயன். அரன் எனும் முக்கடவுள க்கும். முதல்வன் ைவகுறும்-

முதல்வனான ராமபிரான் வாழ்வானாயினான்.

பrசு: தன்ைம. அணிநக . அழகான நகரம் (அேயாத்தி).

ெமய்ப்புகழ்: ெமய்க்கீ த்தி. புைனதர: விrத்துக் கூற: ஏத்துற: துதித்து

வணங்க. ‘’மூன்று கவடாய் முைளத் ெதழுந்த மூலம்’’ ‘முத்ேதவrன்

முதற் ெபாருள்’ என்று பின்னும் கூறுவ . பாடல் எண் 28-ஐ

இப்பாடலுடன் ஒப்பிடுக. மூலப் பரம்ெபாருள் இம்மூவrனும்

ேவறுபட்டவ என்பேத கம்பன் கருத்து. 134