டப

கணபதஇ துணை.
டன
இருச்கிற்றம்பலம்‌.

மாகிரிபுராணம்‌,
-320
2 02௫
மதுரையைச்சார்ந்த வெகங்கையில்வளித்த
விச்துவான்‌

வேதாந்தசுப்பாமணியபின்‌
[ட] ம்‌
வர
அவர்க.சியற் மிய.
24 வைய

இண,
சாரைச்குடியைச்சார்ச்௪ முச்துப்பட்டணம்‌

டட நா, ன்‌. டும்‌

்‌ மேற்படியூர்‌..

ரரம ரூ, ராம. சொக்கலிர்‌ன்கசெட்டி.யாரும்‌

கெட்டுக்கொண்டபடி,
யாழ்ப்பாணத்து நல்லூர்‌

யரீஞ்ஸ்ரீ. ஆஅ! மூகரநாவலரவர்களை

. மருகரும்‌, மாணக்கருமாகிய

௪. ௪௨ பொன்னம்பலபின்வாயால்‌
௦ [3 ட [2]

்‌ . பொழிப்புரைசெய்து,
யாழ்ப்பாணம்‌ வண்ணார்பண்ணைச்‌
சைவப்பிரகாசயற்தஇுரசாலையில்‌
விச்சிம்பஇப்பிக்கப்பட்ட
த,

பாரர்திதியே ஆவணிமிர*,
1882.
 .ப0ூரடிரி என்பது பாண்டிசாட்டிலே தேவாரம்பெற்ற சிவ
ஸ்தலங்களாள்‌. ஒன்ருயெ இருப்புத்தூருக்குச்‌ சமீபத்திலுள்ள
அப்பி 22ன சர ஒரு முக்கெயஸ்தலம்‌; இதனை இக்‌
சாலக்‌ இலே குன்மக்குடி.௦ சயன. ஒரு பட்டு வழங்குவார்கள்‌.

இம்மயாகிரிபுராணம்‌ எறக்குறைய நாறுவருடத்திற்குமுன்‌

மறுரையைச்சார்ர்ச இவகங்கையில்வகித்த வித்துவான்‌ வேதாக்த
சுப்பிரமணியபிள்ளை என்பவரால்‌ வடமொழி மயூரகிரி மான்மி
யச்சிணனின்று மொழிபெயர்த்துப்‌ பதின்முன்‌௮ுசருச்கங்களையுடைய
சாகசம்‌ செய்யுள்உடையாயியற்நப்பட்டது, இர்‌ நால்‌ கலியுகவரத
ராகிய எப்பிரமணியப்பெருமானது உிமையையும்‌ அவர்‌, தம்மை
மெய்யன்போடு வழிபட்ட அன்பர்சரூக்கு வேண்டியவற்றை வே
ண்டியாங்கு ஈந்தருளியதன்மையையும்‌ தெள்விதிற்‌ புலப்படுத்த
இன்ற, இம்மையில்‌ வேண்டியபயன்களையும்‌ மறுமையில்‌ மாத்‌
இயின்பத்தையும்‌ அடைய விரும்புவோர்‌ இகனைச்‌ சுப்பிரமணி
யாலயங்கடோறும்‌ மெய்யன்போடு ஓதல்‌ கேட்டல்‌ செய்வார்க
ளாயின்‌ அவர்கள்‌ ௮ப்பயன்களை ஒரு தடையின்றிப்‌ பெனுவார்க
சளென்பறு திள்சயம்‌,

இப்புராணத்திற்கு, சிறுவரும்‌ எளிதிலுணரக்தக்க ஈடை

யுள்ள பொழிப்புரையொன்னறு எழுதி அச்சிடுவித்துத்‌ தரல்வே
ண்ட்மென்னறு, காரைக்குடியைச்சார்ர்த மூத்அப்பட்டணம்‌ பெரி,
ரா. சொக்கலிங்கசெட்டியாரும்‌, மேற்படியூர்‌ ரா. ம,கு. ராம,
சொக்கலிங்சசெட்டியாரும்‌ கேட்டுக்கொண்டபடி உரைசெய்து
அச்டுவித்தேன்‌.
இலர்‌. இப்புராணத்திலே தெய்வகாயகி இருமணச்சருக்கம்‌
என ஓன்று ஈற்றிலுளதன்றோ அதனை யொழித்துவிட்ட தெ
ன்னை என்பாராயின்‌, ௮த வடமொழி மயூரகிரி மான்மியத்தில்‌
இல்லாமையினாலும்‌, யாழ்ப்பாணத்தைச்சார்க் க அராலியில்வ௫ித்த
௩
 ஷன

ஒரு பிராமணராற்‌ புதிகாய்ப்பாடி.ஈ செர்க்கப்பட்டமை அற்ஜேகு

மின்றித்‌ தெரிந்தமையினலும்‌, வடகேயத்திலுள்ள ஏட்‌டுப்பிரடு
களில்‌ தவிர்க்கப்பட்டமையினாலும்‌, ஸ்ரீம்‌ சத்குருசாகனவாமிக
ளாூய நாவலரவர்கள்‌ வில்லிபுத்‌ தூராழ்வார்‌ பாரசத்தை்‌ இருக்கி
அச்சிட்ட பொழுது அவவாம்வாராற்‌ பாட ப்பட மிவ்மொரு
வராத பு இதாய்ப்பாடி ஈத்மிம்சொம்று மூடிரூட்‌ ரு. ம்றைது
யொழிக்துவிட்டமையினாலும்‌, ஏனைப்‌ புலவர்சரரம்‌ பெரியபுரா
ணம்‌ திருவிளையாட௨ற்புமாஸம்‌ கம்பராமாயணம்‌ முதலியவற்றைக்‌
இருத்தி அச்கிடுவிக்பபொருறு அ௮வற்பிழ்‌ புரிசாய்ப்பாடி..ப்‌. பிறர்‌
சேர்த்த செய்யுட்களை யொழி, ச்சூவிட்டமையினா லும்‌ யாணம்‌ றம்‌
சருக்கத்கை இதகனிற்மெர்த்தல்‌ தவலென்‌ ரொழித்துவிட்‌் டேன்‌
என ௮மிக. இதனை விவேகிகமாணர்ட்து தெய்வகாயகி இருமணச்‌
சருக்கக்சை யொழித்துவிட்டதுத தவலெவ்முூ. என்மீது ரூம்‌.
த்முதிருப்பர்களென்று நம்புகின்மேன்‌,
இங்ஙனம்‌,
ம. ௪. பொன்னம்பலபிள்ளை.
 உ

கணபதி துலை.

எழத

இருச்சிற்றம்பலம்‌.

மயூ கிரி,
டத. படர்‌ ர வழ [/ ன ரி (மீ 65ம4ட ்‌
எப்வைவைய வட
3
இன
பர்‌
லட லவை வயவ்டிம்‌

காப்பு,
பூமேவுகிருமணக்கும்பூவைமலர்கிசாமேனிப்‌
புனிசப்புக்தே
ணா மெவுசெல்விபுணர்நான்‌மு.கணிர்‌, ிரன்மு கலோர்‌
நயர்துபோற்றுர்‌ |
மத மேவுகொன்றை புன கோகையடி க்கணபஇகாள்‌
சென்னிசோக்துப்‌
பரி மமவுசெச்தமிழான்மயர இரிபுராணமது
பரைதலுற்றும்‌,.
இதன்பொருள்‌. செந்தாமரையாசனத்தில்‌ வீற்றிருக்ெற இலச்குமி
யைமணஞ்செய்க காரைப்பூவையொத்த திருமேணியையடைய பரிகத்த
ராெ விட்ணொ, நாவில்வீற்றிருச்குஞு உரசுவதியைப்புணருஇன்ற பிரமா,
இந்திரன்‌ மு.ஈலாஸோர்‌ விரும்பித்துதிக்கும்‌ தேன்பொருந்திய கொண்றைப்‌
பூமாலையையணிந்ச தோலகையடி. விராயகருடைய பாதங்க£க்‌ இரமேற்‌
கொண்டு செக்கமிழித்பொருக்திய பாக்களால்‌ யாம்‌ மயூ £இரிபுசாணத்தைப்‌
பாடுவோம்‌. என்றவாறு,
சோகையடிக்சணபதி - மழு ரசிரியிலெழுக்தருளியிருக்கும்‌ விராயகர்‌,
செர்தமிம்மேவுபாவினுல்‌ கட்‌ யாம்‌ - சோன்றூ எழுவாய்‌,
இருமணக்கும்‌ - ஐயுருபுதொச்சுது, தஇரும்ணக்கும்‌ என்பதில்‌ மணக்கும்‌
என்பதுக்கு விளங்குமெனப்பொருள்கொண்டு, திரூவை எழுவாயாச்‌ னு
மழையும்‌. இப்பொருட்கு மணக்கும்‌ ஏன்னும்‌ பெயரெர்சம்‌ மேணியென்‌
ஹம்‌ பெயர்சொண்டதாக்கு2. பு. இக்தூ
மயூரடிரிபுராணம்‌ - வட நான்முழி.
லிடையூறின்றி பினிது மூடியுமாறு விராயகவணக்லங்கூ. மியவாறு,
தசை வைதவமாகழையமககைற்‌
 ்‌
க 2 14 வட (அரி ளிக் கல்‌
ம்பு பாடலி 1) ரம்‌ மாம,7

்‌ 3... (4/ 08 பப மற்‌ ஜ்‌ த

விநாயகல்கட வுள்‌.
நூர்‌ டி சர்ச பப கய இர கமி) கறியிட்‌ ப்போ ண்ம பி ன்‌ கணு
வைப்ட பார்‌ ப்பன்‌ விம்‌ பி பிரியம்‌,
நிீர்சொண்டநா ல்வாயன்கரிரமூசன்வெண்‌ கோட்‌ டனணண்மசெற்றி இர்க
ிண்வாய்‌ 2
வெர்சொண்டகொன்‌ை 2 லோ செஞ்சடையோனன்பர்மண
மிரா க்ருட்ப
ரா கொண்ட இறக்‌ (மீருகவ்றன்ருன்‌ னோனிரு காராணர்தலைமே 2) அரண்லபாம்‌

இன்‌, இறப்பைப்பொருந்‌திய1' பிசாவாயெ செவபிராணைப்போல்‌ மரி

ம சனணுடைய தனுவினைப்பார்ர்குமளவிற்‌ இசையும்பசெடுக்கிண ௫ ரிர்ளெொரி
ஈச மான்றவாயையுடையரும்‌, யானைக்‌இறுமயுடையரும்‌, வெஸ்‌ வயா
இய கோட்டை புடையரும்‌, சிவம்ர நிற மண, சியுடையரும்‌, இறந்‌ வக
கொண்ட சொண்தையா? வஸ்யைம்‌ சூடுஞ்‌ லக ௪ அடைமபைய ஹைட்‌ சரம, ரம,
யார்மன ந்திற்‌ ரூடியிருச்குங்‌ சடப்பமாலையையணிச்சு வவிமையையுபைய
கூமாரசுவாமியினத தமையனும்‌ யெ விச்னேச்ள சப்பெருமா றுடைய
இருபாகற்ககா யாம்‌ சிரமேற்சொள்வாம்‌. எ று. இையநாறுமீர்மொ
ண்உ. எண்பகற்குள்‌ இகையம்படி. நாறு ீர்மைசொண்ட. எணிணும்‌ பொருந்‌
அம்‌, மதன்றனுவை என்பத திருச்‌ சிவபெறாமா டன்கள்‌ பொருள்சொள்‌
ஜேங்கால்‌, மன்மசணுடைய சட்ரதீரறையெனவும்‌, விரா பகருக்கியையப்‌ பொ
ருண்கொள்ளாங்கால்‌, மண்ம சீறடைய வில்லாரிய கரும்பை எனவுப்கொவ்ற,
சிவபெருமான்‌,
கி எரும்பியிதய த்‌
இ லான்மாக்கண்டுலமு அணைய ம்‌(திலவண்டி ப்‌
வப ஜிய
விய டப து உ”்‌ கீவ சா. த்‌சப்பெயர்‌ச்ம்‌அலம்ப வு

இஸ்‌. இருவுள்ளம்‌ ர டன ஆன்‌ கனவன்‌ மல்‌ ம்ைரை

நிக்கவேண்டி மிருர்ச சறுகரணங்களைக்கடட்டிப்‌ (புவனாய்சவில்‌ வ்வான்‌
மாக்கள்‌ செய்த) மணன்மங்கள மற சயும்‌ அகருவிக்கும்‌ சொ லல்அப்‌ பின
மலமறர்செய்து, தமன்‌ இருபாசங்களின்‌ கழிருச்இத்‌ இருவிளைய ஈட செ:
ர ர்‌ ஞாலாச்ைநயுடைய வெபெருமான று பாசங்களை (எண ரீ ர]
ஜி ச்‌, ஜ்‌.இ. ழ்‌ ரி] (ப [8 யாம்‌ ம இரா ன்‌இரஞ்‌ செய்வாம்‌ உ கமல றி) (2 18

உமதே விபர ்‌,

க்கட்‌(0401, யு அ னத்‌ திபன்னுஅரி த்ரூவிரா
௮ ர்ய்ம 21) ம்‌,ஜ்‌அப்பின்கருபே லு வ்டப
கணக்‌
21/ல 1/7 ய்வம்‌.தவல்‌ தனையகள்‌ 120)
யத தனை
சசசிவனே.௫0, லபன்‌கா. 10. ட்‌
்‌]
 இலன்‌, பெர்‌ ஸுக,விண்‌ சி தஇரோலானமாடியக ப அகார்‌
வபா

னாய்‌ நின்று மறைய, பின்‌ இருமபபாலித்துத்‌ சதேளுிக ர்‌

ர்ச்ம்ம ககன்‌வ ந்‌
திருளிவற்து ஆணைவமேசவிய மும்மலங்களைக்கெடுக்து, பின்‌ பரையாடிய
மன்னை யுமுத இவதிஹையுங்‌குறிப்பா ததரிரிப்பித்து, நிறைக் சம ய்‌ ஆன்‌
மாக்களுக்குக்‌ கொடும்‌, சிரு ேஅரிமுபண்ண ட எம்பெருமானுடைய வாம
பாகத்டுல்லில்‌ இருக்கு அழிய கயல்போறுஙி சண்களையடைய உமாதேவி
யாராக பாகி ணர்‌ மணரகமா யாம்‌ இர்‌இப்‌ பாம்‌. தர்‌ [த எந்த ர்ப்உ டட கெரி

4] யையும்‌, (௩)
சுப்பிரமணியக்கடவள்‌,. 1

பிரணவ காாரகப பிரம ங்குடி ல யெ னு கா ழு தீிதன்பொடருளைப்பேசென்‌ ம்‌

ரிய இருவ டி. வணங்காதஞ்சலிெய்மல யன இலைல்‌ மயில்‌ ல்வத்செொண்‌

11/6ய்யயல னா பொ 2 குங்‌ குறு பட
மிவணா ம்‌ ர்‌ (2)ச்‌ ப்பி ரு டது ர!

நூரு ன்‌; உஸ்ர் மமக லு

னும்வணங்வெறிபொருள்க ண்மூரு 2

இ.ன்‌, அருமையாயெ (தம்முடைய) இருவடிகள்‌ சமஸ்கரியாமத கை

உப்பிவணங்மெ பிரமஸைப்‌ பிரணவம்‌ தாரகப்பிசமம்‌ குடிலை எசம்று
ஸ்ப்படும்‌ எகாகயாச்தின்பொருளைம்‌. சொல்லுக என்று பணி
ஈடமுமையாதி) சிறையிலேவைத்து, மனமூருகு ம ன்பிஞுவேவணங்கு?
வசத்நியமுணிவருக் கெல்லாப்பொருளையும்‌ இருவாய்மலர்ச்தருரிய கூரிய
வேற்படை.யைய/டைய முருசக்கடவுளது செந்சாமரைமலவர்போலும்‌ இரு
ன. ஜி பதக்‌வண்ம. ப ன்‌ கா்‌
(2. பர (00%
0/0. ம ர [சச்தபப்ச்‌ ரிதிற்‌ பொ ரர்‌ ன்‌ ற்ற ம்ம ய்‌ யி னிஸி]

மயல்லாம்‌ யாம்‌ அறிக்றுொள்றேவாம்‌. விம. (எட்‌

அவ

வேறு,
இரு ப்பர்‌ 1'( ன்றுய்செற்இமாகக
ரர! ..ம.( வரச மாவினன்‌ மூடி.
ர்‌
10௩ ப ுப்பனமைமகல (தன்‌, மம்பெய்டி(2 மர கப்யாக்‌
பெ ர்‌ (9) ன்‌ பினு (மதி ஸ்ப வ ன்ச ய ம39] ம்‌்‌ர யா ம்‌பா ப்‌

இழுப்பாற்றான்‌ ஜினும்‌, நல்ல பெரிய இருர்செம்இிப்ப இயிணுட

அ
இ.ன்‌,
(4

அருளையுடைய இரு வேரகத்தினும்‌, திருவாவினன்‌ குடியினும்‌, பலம ளி

ணும்‌, பழுழமுஇர்சோலைமலையிணும்‌ எழுச்சருளியிருக்கின்ற குமா ரசுவாமிய்‌
னது திருவடிகளை யாம்‌ தோசத்திரஞுசெய்வாம்‌. எஃறு, (௫)
இருஞான சம்பந்தமோர்த்‌ இராயணூர்‌.
அம்‌ பிகைகன்ருலைப்பாலிலளிவுஞமுழைத்து ண்டபிரானழமகசாாசோம
விம்பமொணுமலர்‌ மகத்தான மிரு மருகசஸ்‌ வணிக ப்பெண்விடம்சாம்சாண்‌
னாம்‌ புகல்‌, மமைவரெலாமீடேறர்சமணர்கமுறண்ணச்‌ே ய்து (டோ
ம்ருன்சம்‌ பந்தணிணை ர்‌ த்றுவைப்பா ம்‌,
வு ல்பர்யிரா ன்ிருப யநார
இ.ன்‌, உமாசேவியாருடைய இருமுலைப்பாலோடு சிவஞான க்கைக்கு
மழைத்துண்ட தலைவரும்‌, அமருரிறைச்ச வட்ட மாடிய சக்கிரவ்போலும்‌ ௮ல்‌
ர்ந்ச இருருகம்ஸ ல்‌ டபவரும்‌, இருமருகலிலே வணிசப்பெண்ணை விடம்‌
ர்‌ திதாவமா ர்‌ வரும்‌ ச (8 ம்‌ (5) ட்ட ராடு சி வா்‌ ப்ர ம்ல்டை க்‌ கீ ம்‌ 77
ய்‌ த/க [7] ரி ்‌/ ர்ர்ணாம்‌;

ருட்டுக்‌ எமணரைசம்‌ சமுவேறச்செய்த வெபெருமானணது இருகிற்ற று யுடைய

வரும்‌ அய சிருஞான சம்பர்தருர்த்திகரயணாருடைய உபயபாதங்களை யாம்‌
மனதி று ள்வைப்பாம்‌. எ-று, ஈண்ணாம்செய்த நீற்றாுவகொணவியை ர்‌! (அட)

இருதநாவுக்கரசு நாயனார்‌.
மஎிவயிழ்றிற்குலைரவிர்க்‌ உங்கை பிணி ம்பு ளுலைவன்டிரு ட்ப டி.
யணிதிகழ்கன்‌ இருப்பா கஞ்டரஞ்ராட்டி ச்சிவலனாணாமப்பவெொல்கா லா
பணிவிடை யிலுயர்வுற்றோன்்‌ே 2 வளாளர்முலம்விள. ச்ரும்பரிதியபோல்வாண்‌
ணிவில்புசம்‌; த்திரு நாவுச்சகரையனிருநம்ர்ணாமலர்‌ ்‌ லைமேற்கெ ராய்வாம்‌.

இ-ள்‌. ௮மயெ வயிற்றிலுள்ள மூலைகேோரமைமாற்றித்‌ இருக்க

ச்‌ இே
ந்‌ அஞ்‌ ரூலத்தைச்‌ (வெபூ.சத்தைச்கொண்டு) வலியபுயத்தில்‌ எரு
விச்‌ அ,
அமகுவிளங்குச்‌ தமது இருவடி யைச்‌ இரச்இத்சூட்டி, "வபெருமரமம்‌ ண்ட.
அப்பரென்னுர்‌ இருரகாமச்‌ தையுடையரும்‌, அப்பெருமானுடைய இருக்கோ
ண்டான்மிச்சவரும்‌, வேளாளர்முலக்சை விளங்கச்செய்யஞ்‌ ரூரியன்போ
ல்வாரும்‌ ஆய குறைவற்ற கீர்க்கியைய/ுடைய தஇருகாவுக்கர கரயனாரு
டைய இருபாசசாமரைகளை யாம்‌ ரமேற்கொள்வாம்‌. எ-று. (2)
குந்தரமூர்த்திநாயனார்‌.
நம்பினவன்‌ முனிவிஞர்பியிர்‌ காலுக்தடுக்காள்‌வர்சாயன் பொன்‌
மா
2ம்புவியெலாமறியச் சிவபெருமான்‌ ற இல்துடி யணாக்கியையக் கர
செம்பதுமம்வருந்தசஈடந இட ்டும்பரரவையிடைச்‌ கெர்‌ கிறுறிறுா
லிம்பர்மிசையா ்தெடுத்‌
ளவக்கசுற்தரன்றன்பா
கமெனதிதயத்தா மே.
இ-ள்‌. (சம்மை) ஈம்பியிருக்தவன்‌ கோபச்தாற்பியிச்சாலும்‌ ஈடிச்காட்‌
கொள்வர்‌ யசமானரென்று ௮ழயெ உலகமெல்லாமறிய, வெயெருமாண்‌
திடிக்சாட்கொண்டு, செர்சாமரைமலர்போண்த நஇிருவடிகள்வருக்‌ ௪ நடரா.
பிசைுயையேற்றுக்கொடுத்தும்‌, காதுசென்றமையாற்‌ பாவையாமிடம்திய்‌
செர்த்தியும்‌, இவ்வாறிவ்வுலகத்சே யாட்கொள்ளுமாறு இருவவ ர ஈஞ்செ
ய்த சுந்தரவார்ச்‌இரரயணா ருடைய இருவடிசன்‌ அழி.யேன்மனச்‌வராம்‌, வலு
மாணிக்கவாசகசுவா்பிகள்‌.
கன்னலி ச்ச 1” அம்டாறு ம்‌ ன்ணின்‌ ர, (பில்‌67]
டு,ய்‌ டுத்‌
ம்‌ஸ்‌
இலி ய்ய [0 ச்ம்‌.ரத க இ1)/ ர்‌

பன்னியிமொரியத்இல்மென்மொ நியசன்புள சஉளணால்பாடிசெண்ணா

வர்நிலயேகோவைடி ருவாசகத்தானரன்தன்னையன்பிற்பாக
தன்விகரின்மாணிக்கவாசகனார்‌இிருவடி.யெக்‌ தலைமேற்கொள் வாம்‌.
இ-ள்‌. சருப்பஞ்சாற்றைக்காச்செமையாலாய பாணியிணின்‌ ஐ ரிம்‌
கெடுக்கும்‌ வெல்லக்கட்டி போல, சொல்லப்படுகின்ற அரியதச்திறக்‌ நிழ
ம்‌ ரஹிடிறர்‌ க சாகலின்‌,௮க்தகமிழ்மொழியாற்‌ பாடுகவெவ்று ெவயெெருமான்‌
இருவாய்மலர்ச்சருள, அப்படியே இருக்சோவையாராலும்‌ இருவ க மா
ஒம்‌ அர்ரிவ பெருமானை அண்பினாற்பாடி.ய சமர்றா நிகராவார்‌ பிறமில்லால
பாணிச்கவாசசசவாபிசரெடைய இருவம. களை ஈம்‌ இரமோற்குடுவாக்‌, வறக
 பரயிரம்‌, ௫

இருந இதேவர்முதலியோர்‌.
காற்மெனினங்கரர்சேகாக்க ரவல்பரிஇருகர்‌ இச மல்கள்போழ்றி
மாற்‌ ருஷ்ச ர்க்கண்ணப்பர்டிறுத்சொண் டரியற்பகையார்மலர்த்சாள்வாம்‌
சகடம்மையகன்மார்க்கண்டர்சண்டீசாடிகலைமேற்கொண்தொரர [த்திக்‌
மெற்மினமர்வெனடியார்யாவரவர்மலர்ப்பக மும்றைஞ்சுவாமே,
இ-ள்‌. (அருவமாயெ) கராற்முயினும்‌ மறைக்துசெல்லாமற்‌ சாவல்செய்‌
யும்‌ இருகசர்திதேவருடைய இருவ களைக்‌ தோ மீதிரஞ்செய்து, நீக்கற்சரிய
சிறப்பிவ யுடைய சண்ணப்பகாயஞர்‌ சிறுத்சொண்டகாயனார்‌ இயற்பகை
நாயனார்‌ நய இவர்களுடைய தாமரைமலர்போன்ற தஇருவடிககாத்துதி
பகவான்‌ அ 1ஆ ௩

சீறு, யமனாவென்ற மார்க்கண்டேயமுணிவர்‌ சண்டேசுரகா பனு! ர்‌ ஆகிய

இவர்கரேடைய திருவடிகளைச்‌ இரமேற்குடி, இடபவாகன த்தில்வீற்றிருச்‌
குழு வபெருமானுடைய அடியார்கள்‌ எவர்சகளோ வா கன்டம்‌ தர்ம
ரைமலர்போன்ற இருவடி.களையும்‌ நாடோறும்‌ யாம்‌ வணங்குவாம்‌, ௭-று.()

சாசுவது.
சேவுயாசொடியோன்புள்ளரசுயாரத்தொனன்னவாசனத்தஇனன்‌ ஹேவ
சாவலன்வி.்டன்‌ மு.கலியமுணிவர்காசினியோர்கள்‌ மூ வின்‌ [ர்‌
க்‌ தி ட
மேவினரெவருமூமராகாமேவிளங்குறுகொழிலெலாஈடப்ப
சராவுறைகலைமாமடர்தைதன்சரணாளினமாமலர்வணங்குதுமே
௩ ௩ ட்‌ ்‌] க

இ-ள்‌, இடபத்சை உயரச்செய்த கொடி. யையுடைய உருத்திரர்‌, ௧௫

ட்னோ பரக உரக்க்கொண னப பமஉயரச்செய்த விட்டுணு, அன்னக்‌
சை வாகனமாகக்கொண்ட பிரமா, இந்திரன்‌, வூட்டர்முகலிய இருடி.
கள்‌, பூமியிலுள்ளவர்கள்‌, பாதலவுலகத்திலிருக்கன்றவர்கள்‌ ஆய எவர்‌
களும்‌ ஊமர்களாகாமல்‌, விளங்குடின்ற எல்லாத்கொழில்களும்‌ ஈடைபெற
நாவித்ருடி.கொண்டிருச்ரும்‌ மேன்மைபொருக்திய சரசவதியினுடைய பாத
மாய காமரைமலர்களை யாம்‌ வணங்குவாம்‌. எ-று, புள்ளரசுயர்த்தோன்‌
என்பதற்குச்‌ சருடக்கொடியோன்‌ எனினும்பொருக்கும்‌. (௧௧௪)

வாழ்த்து.
அரசர்தஞ்செயங்கோல்வாழ்சுவரணர்‌ வேள்வியார்க
பெரு, நிலம்வன ங்களிண்ட மாதமும்மழை மசள்பெய்௱
(0) 574 பபயர்‌ ய்மைமன்னுச வில இற்‌ன்ப

வியுள்ளளவும்பார்‌ மேலிருக்குகயா: ஞ்செய்‌நா லே,

ரவி

இஸ்‌, அரசரடைய செங்கோல்வாழ்க; பிராமணர்களுடைய யாகங்‌

சல்ரிறைஈ; பெரியட(மி வளங்கள்நிறைக; மாதங்கடோறு மும்மழைபெய்க;
ஸாவைசமயத்தின்‌ உண்மைபொருக்துக) உலகத்திற்‌ றருமரிலைபெறுக; யானு
செய்யுமிர்த மயூரடிரிபுராணம்‌ பூமியின்மேற்‌ சூரியனுள்ளவை ரயுமிருக்‌
ஸ்கு. ஏறு, (௧௨)
க
“ரா ட்ப்துத
8 ய அர்த்‌ பர்‌ ற, அற த்வத்‌
ஸ்‌ ம க யீ 1 வப] 11,

வபிராண்டுெலக்‌ க வம. தூ,ய்றுபாகம்‌

பம டகல்ப்ட ஸ்ட்ன்பர
0.சப்ப /மியற்ட . வ்‌வார்கள்‌க
யி புணா யுகி, சவ்வவேளெண்டிடியொல்று
மெய்பிலணிர்திடுவர்கங்கைப்பெரும்‌ருக்ழுஞ்சிவன்‌ சென்னிமிளையேயன்பர்‌
சையிணிடையெ மிக்காட்டுங்குளப்‌ புுமவணியின்கட்களிகோவ்‌ வாமே.
டு ள்‌. வெபெருமான்‌
அவ! கங்றைப்பெருக் இருக்கும்‌. தமல இரும உயின்‌
மேல்‌ பூமியின்கஸ்‌ 8 10. பவர்கள்‌ மையாலெடுத்‌ஸ்‌ நிபிடே சஞ்மி ர்பப்‌ ய ர, ப்ர
நீலாயும்‌ மடிழ்வர்‌, ஆசலிண்‌, (சருங்கம்சொல்லண்மு விய) பழஞ்‌ மழு கையும்‌
திழுவி, (குண்றக்கூறன் முதலிய) பத்தும்குற்தங்களையுரிக்இ, (உடன்பட
மூதவிய) எழுவகைமதங்களையும்‌ நிறுவி, (பாக்களை ௮௭ிபெறக்) செய்வ ற
இயற்றமிட 'ழ்ப்புலவர்சளு டைய பாமாலையைதி த்‌த்‌ ரித்‌
ழீ அருளும்‌ பப
பூ 2 ஸ்ரு க பவா
னவர்‌ எலியேனுடைய புன்சொல்லாலரய பாமாலையை யக்‌ இரு மேலியியய
ஸம்‌ ரி,
வ்ஹ்ற்‌ ள்வர்‌. எ.று, (ஸி ய)
வேறு.
செம்பினிய்செரியங்களிம்பினாயமலவ்‌
செய்இடுல்‌ கு விகையேயனைய
கம்பமால்கலி மின7சர்வர்செஇர்கொள்
சுவிமதர்செருக்கு லும்‌ப72 வபர்‌
17] ம்பி ட்ரீ (மத ப52 ரா ஏம்‌ இவைள வன்வர ப்பா4217த
| தொல்கரிபும ரணம்‌ திரைக்றே
னம்புவியுவப்பமறுவிலாவணிசெய்
தன்புடன்கொாள்ககன்றெனவே,
ள்‌. செம்பிற்பொதிக்சகலிம்பைக்‌ சும்சமாக்மும்‌ ராரளுவியன ஸ்ப
போலும்‌ நூஷேடடுச்மும்‌ மதமயக்எம்பொருரூந்திய யானே யய ஸ்ட்‌ வற
சர்சளாம்‌ வற்செதிர்சொள்ளாங்‌ சவிமதக்கெருக்கை புடைய புலனிர்காள்‌!
பாளோமுசக்தையுடைய விக்ினேச்சரணுடைய தம்பியாகிய முருசுல்ற
வுள்‌ எழுர்தருஸியிருக்னாம்‌ பழைய மயு |ாடிரிபுசாணக்ைை யாணன்‌ பாடி மினல்‌ ;
பூமியிலுள்ளார்‌ மமுமாறு கூற்ற। நில்லா சி னலங்காரம்றைய் முப்பு நுணா
போடு
ன்‌ ஈன்மையையடைதர்சென
ர] ்றுட
[ன்‌ சைக்கொள்ளக்சடவீர்கள்ட வம்ப சரி

அணையபுலவீர்‌ எண்‌ கட்டு, (கவட)

வேரு,
வாதராயணன்று தினுமுணி வ இினுவடமங்கு
கமா முணிவனக்‌ பூல முனி வர்க்குச்பொண்ன
வர தியாயைபுர ரணகுவாற மிணுட்வெகோ
யோதுகொல்கதைபத்தெனமொழிவர்‌ க வ்முணர்ம்‌ சிம்மம்‌.
நள்‌. வேதவியாசமுணிவர்‌ ரூ.சமுணிவரும்குபயேோடி.ஸ்‌௪, (தியா ளா மா
ணிவர்‌ நகைமிசாரணியக்இல்வ௫ிசிக்ெற மஜோணிவர்‌ 20 சகுப்டடு, ச்ம்‌ பூதன்‌
மைய வாகிய பதினெ ண்பராணங்சருட்‌ ெவெபுராணம்கள்‌ வ்‌ ற்‌ (24 பத ய ன

கஉர்ெடபிசியார்‌. எடது ( மப
 படி த ளா
ஈது கிரியின்‌ வாலாறுரைக்தாருக்கம்‌,

69 ணட .ச்ிணறுளஇகமா மர்ரைவமாங்க ன ரம்‌

பின்ணர்ட்பட்‌ அருத்சொசங்கதைபேசும்‌ ்‌

வன்னமா மயிற்‌ பிய

“அல்லமையைவட னால்‌

22 ஸாம
இ] ஜ்‌!2 மி ன்‌.

இன்‌ 7, ௮ச்பி வபுராணங்கள்‌ ப இனன்‌, சைவபு ராணம்‌ விசஎட முடை

தாம்‌, அப்ப புரரணத்திம்‌ பிற்பகுதியாடய உருத்திரசங்கைை அ௮ழமமிய பெரிய

மய ரரி யின்‌ பெறாமையைச்கூ றம்‌, (௮ கவட வட மொழியிற்‌ கூறப்பட்ட
படி. எளியேன்‌ சீமிம்மொழியாற்‌ பாடக்சொடங்கினேன்‌. எற, (௧௬)
பாயிர முற்றிற்று,
மணவைகைகவலவவைய கைவல்‌

(மி தி ப] ம்‌ 17 த]

மயாகிரிபின்‌ வாலாறுரைத்தசருக்கம்‌.
எடன்வுறட் ச எடது அடைய டக வடிகவ

ப்ரி இயளை யதிகிரியொன்றுபதுமன்செனச்தும சனாலே

பெரிய வலக்ைத பிரமென்றமெரு மபர்பேமவ்வன ஹ்‌இன்‌
நூருகுகமமுமலா க்மொன்றைநுதத ல்வனருளான்முழுதுணர்ச்த
இருகு சஏினவெம்பகைகடர்தசெ சய்வச்ளூசன்சென்றடைர்தான்‌.
ப
இன்‌,
ங்ர்‌ ரூரியன்
போலும்‌
[ஸி] வ்‌ [ஒர்சக்கரக்றைப்‌
2 பிரமா உருட்டுங்காரணத்‌2
்‌சரண்‌ மேண்மையையடைய
7 உலகம்‌ நைமிசமென்றொருரீ பெயரைக்சொல்‌
ஸம்‌ ர்க அரணியத்தில்‌, வாசனை கமமுங்‌ கொன்றைமலராலாடிய மாலை
யையமிர்ம வெபெருமானுண்டய இருவருளான்‌. முூழுதையுமறிந்த மாறு
பிங்கோபமாயெ சொடியபசையைவென்ற செய்வச்தவ்்‌மையொருச்திய
ரு சமசாராணிவர்போயச்சேர்ம்தார்‌. எற, (௪)

அ்கமொருருவமெடும்களை யளுத ன்வாரலுமரங்கி ரந்த

அறுகவோரெல்லா மெதி
இர்சொண்டுதொ மஅபிரியச்சடற்படிர்லு
மழறைமயாய்வருகவெனவமழைக்துதிதவிசுசினிருக்‌இமற்றவற்குக்‌
குறையாவுபசாரரங்‌ கொ டுத்‌இப்பின்னர்வணஙறங்கிக்கஉூறுவரால்‌,

இன்‌, தருமமே ஓர்வடிவத்தையெடுச்சாற்போன்ற சூதமசாமுணிவர்‌

சோருதலும்‌, இண்டிருந்சு மூணிவரனைவரும்‌ எதிர்கொண்டு அஞ்சவித்து,
அன்பா கடலிற்படிந்து, முனிவ ஈண்டுவருக என்றழைத்து கன
கீஇவிருத்தி, அவருக்றுக்‌ குறைவில்லாக உபசாரங்கலாச்செய்து, பின்பு
ஈமஸ்கரிர்று விண்ணப்பஞ்செய்வரர்கள்‌, எற, (௨)

வென்வாய்ப்பிற்தநசொல்லமுகசஞ்சேருமி மேயாங்கள்‌ செயும்‌

வைமெதரவர்துதுபலமேகளரா "ஈல்லகுணக்குவையே
யவமேபொழு அழி, ச்தெமையரன்‌ இன்கதையாமழமுதுதருத்திக்‌
சவலாம்சுகற்குர்சளிக்கவளுங்கருணேக்கட லேயபோற்றியெனு,
9] மழு ராம்‌ ப.ரார ணாம்‌,

இன்‌. வெபெழுமணுடைய இருவாயினின்‌ ஒும்தோன்‌ பிய இருவார

காய முத ஞ்சேருமிருப்பிடமே, யாங்கள்‌ செய்துவர சிவம்‌ டிக்‌ ர
பிரயோகனமே, தளர்க்சியில்லாம்‌ நல்ல குணமலையே, வினாற ப்ல்‌ நோஸ ரிய
க்சறிச்த. வெம்மைம்‌ இவபெருமாணுடைய சரிச்திரமாிய அரு திஸ்‌
ப்‌ ப்‌ ச ம்‌ ப்‌ த்‌ ன்‌ ப்‌ ய்‌ ம க ட ட்ட ட்ப
5... ண்பிர்‌ அதி இணைபமற்ற சச்ர்ைம்கறறு காக்சவூரு யி மறம்‌ 20.4 (22
காம்மருறாசவென்று விண்ணப்பஞ்செய்று, வறு, (௩)
பின்ணும்‌ குகன்றன்கதைமச்கட்கநயக்‌ சோொமொெனப்பிஞ்ஞுன்‌ வாண ப
மன்ணும்புசழ்சே ருத்‌ இரசங்கிகையின்மயின்மாபலைப்பெளுவ பா
பன்ணாமகளனை விண முனிபங்செறாகம்‌ மிகான்றனைக்கெட்பச்‌
சொன்னபடியான்சொல்வனெனச்சொல்வால்‌ முனிவாக்குயர்‌ பறி க்ஷ
இ-ள்‌. பின்னரும்‌ மூருகச்சடவுளுடைய சரித்திரச்சைக்ளேட்டு விரும்‌
பினோமென்று ரைமிசாரணியமுாணிவர்கள்‌ விண்ணப்பஞ்செய்ய, உயர்1ி
பொருந்திய ரூ.ரமகாமுணிவர்‌, செவபெருமாணுடைய மைவயு பா க்‌ இல
பொருக்றுங்‌ கர்ச்தியியைந்த உருச்திரங்லெசயிலே மய மியி ஸ்‌ பெருரிவைய
சொல்லப்படும்‌, அதனை காரசமுணிவர்‌ பிரமாவைச்கேட்சு, அவரி அம்சா
முனிவரும்‌ குபசேசிக்சபடியே யான்‌ சொல்வேணெண்று அறம்‌. குகஸசீ/வர்
நரக்னுக்‌ கூறுவார்‌. எ-று, பின்னரும்‌ விண்ணப்பஞ்செய்யவென்‌ மி வயும்‌,
வெறு,
இருகிறையுலஞுக்செல்லாஞ்சிர மணியா வரதம்‌
பொருவில்சத்தியலோகத்‌்இம்புரக்கான்யு தலவாறோ
ரருமைசால்வசிட்டனாஇமுனிவரரடிகள் போற்றிப்‌
பரவணிற்மிருர்கானெல்லாவுலகமும்படைத்சமெலோன்‌,
இ-ள்‌, வளம்ரிறைர்த சகல உலகங்களுக்குஞ்‌ சரோரச்இிணமா பிரறும்‌
ரும்‌ உவமையில்லாச சத இயலோககச்றில்‌, சகல உலகங்களையும்‌ பயம உடம்‌
பிரமா, இந்திராதிேேவர்கரும்‌ அருமைமிருந்த வூட்டர்முசலிய மூலி
ட்டர்களும்‌ பாசங்களைவணங்கிச்‌
சோத்திஞ்செய்ய விற்றிருக்கார்‌. எ-று, ()
அழம்இருவலையின்வைகூமகஇயாழ்வல்‌ ீலானான
விர்சககனெழுர்துகின்றுவிளம்புவான்குமர வேண்பேடி
பத இயை (புடை யோர்தும்‌ மின்‌ முூதல்வபா[ இம்‌ மறுப்ப

இ-ள்‌. ௮ர்ச அழயெசபையிவிருர்கும்‌ மகியாஹில்‌ வல்ல ரிய அரு

நிபதிதையுடைய காரசமுூணிவர்‌ எழுற்றுரின்று கடறுவார்‌:.. பம்பா “பாபு
யின்மிது அன்பையுடையவர்களுள்ளே ரலைவமே, சரவதஇர்னு நாயகர்‌,
போக மோக்ஷங்கலா அன்புசெய்பவர்கருரக்ரும்கொடுச்னாம்‌ ஏம்பெொருமா வோ,
எ-று. மகதியாம்‌ . நாரகமுணிவருடைய யாம்‌. (௮)
ஈல்லனனுணங்கட்கெல்லாமுறையுளாகாகவெல்லாம்‌
வல்லவபரமானக்கவாமியேமணமார்கெய்வச்‌
ரூல்லையச்காரான்மைந் தருறைவில்பல்லுயிரும்பெல்யே
யெல்லையில்புகமோயென்னாவேத்தினன்பின்னுங்-ூறும.,
 பூ ிரியின்‌ வரலாறுரைம்சுசருக்கம்‌, ம்‌

இ-ள்‌. ஈற்குணங்கட்கெல்லா மிருப்பிடமாக்சலைவே, எல்லாவற்றி

னும்‌ வல்லவரே, சிவானக்சுசாகரமே, மணமிறைந்த தெய்வத்தன்‌ மைபொ
ரூந்திய நுழாய்மாலையையணிந்த விட்டுணுமூர்த்தியுடைய புதல்வரே, குறை
திவில்லாச பல ஆன்மாக்களையும்‌ பெற்றவரே, அளவிறக்த சர்ச்தியையுடை
யவரே எண்று துஇத்துப்‌ பின்னரும்‌ கூறுவார்‌. எ-று, (௭)

மேருவின்‌ சழ்பாலைம்பான்‌கோடியாமேத்குமற்றே
பாரின்யோசலனாயாமீதிம்பராரைஈன்னாவம்றிவே
சேருரன்விலமாமிதுங்கண்டமொன்பதுவாய்ச்செப்பு
மோருமிவவருடற்தன்னிலுயாகிலம்பரதகண்டம்‌,
இன்‌, பூரியின்யோசனை மேருமலைக்காக்‌இழக்கே ஐம்பதுகோடியாம்‌,
மேதற்னொம்‌ ஐம்பறதுகோடியாம்‌. இதில்‌ சம்புச்திவே இயைந்த விசேட்தி
வாணமாம்‌. இச்சம்பு ச்‌தீவும்‌ நரவசண்டங்களாகச்‌ சொல்லப்படும்‌. ஆராயப்‌
படும்‌ இர்‌ ஈவகண்டங்களுள்‌ விசேடதச்சானம்‌ பாசசண்டமாம்‌, எ-று, வரூ
டம்‌ - கண்டம்‌, (௮)

பாரகசண்டமொன்பான்பாகமாமதனினல்ல
வேர்கெருகரும பூமியதிகமாமெவவாறெ ன்னித்‌
கூறிருவினையு மிங்யன்செய்துபின்பலன்கூட்டுண்ப
இயாரும, ற்மிடங்களென்பவ யிர்‌ இனோர்கண்மன்னோ
இன்‌, பரதகண்டம்‌ ஒன்ப. ஜபகுதிய, தாம்‌. ௮வ்வொன்பதுபறா ததிசஞூள்‌
நல்ல அமருவிளங்குனெொற ருமரிசண்டம்‌ விசடமுடைச்சாம்‌. எங்கள
பொணின்‌, யாவரும்‌ சொல்லப்படு மிருவிை சாயும்‌ இல்சேசெய்று, பின்‌
(அவற்றின்‌) பயன்களாயெ இன்பச்றுன்பங்களை ௮றுபவிப்பது எனையிடங்‌
சில்‌ எண்று அிந்தோர்சொல்லுவர்‌ ஆகலான்‌, ஏறு, (௯)
ஆயதோர்கருமபூமியமர்ந்தபல்‌ இரிகடம்மிம்‌
௮ாயமாமயூார வெல்‌ பிற்சுப்பிர டப்‌, க்கி
மீபயதென் மேவற்கேதுவென்கொலோவிரும்பியங்கட்‌
டாரயனான்விளையாட்டென்கொல்சார்தருவனப்‌ பேர்யாதோ,

ஐ.ஸ்‌, அந்தக்‌ குமரிசண்டத்திலேயிருக்சன்ற பலமலைசஞள்ளே பரிசு

ச்சமாயெ பெரிய மயூரடிரியில்‌ சுப்பிரமணியப்பெருமான்‌ எழுச்சருளியிரு
ப்பசென்னை? அங்கன மெழுக்‌ தருளியிருப்பசற்குச்‌ சாரணமென்னை? மாதா
வைப்போறு மவர்‌ அவ்விடத்தில்‌ விரும்பிச்‌ (செய்யக்‌) திருவளேயாடலெ
ன்னை? (அ௮ம்மயூரடுரி) சார்ந்தவன ச்தின்‌ பெயரென்னை? எ௨று, (8௦)

கூடை ந்தவர்பாவம்போக்கிக்கோதறுகதியினுய்க்கள்‌
உைற்தூள தரும, 2 ததமெத்துணைகளிபோன்மென்சொன்‌
மடற்கையரிருவரோ0டம ப ட்டன த்து
நெடுந்தயாவுடனேபேறுபெற்யிடுநிமலாயா மே,
டாத]
க்கை
ஸ்ட 0 புர 1 இடமி ழம்‌ ர வர ப்ட்‌,

இ-ள்‌. ஸ்சான ஞ்‌செ ய்த்வ ர்க ரே டைய பாவ ங்சயாச்கெடு ழீஅலி ருசி மி
மதிறக இகளிம்‌ செலுக்தும்படி. இரும்‌ மன்ற தருமமச்ழையுடைய நீர்ுதங்க
ளெதக்சனை? இளிபோலு மிரு றுவாஇய ர ந்களையுடைய (செய்வயானையம்‌
மையார்‌ வள்ளிகாயடியார்‌ என்னு) மிருசர்களோடும்‌ அர்தம்‌ சப்ட மணி
பப்பெருமாணே அருச்சிச்து மிக்க தயையோடு ே பறி்றைப்பெற்ற பரிந்‌
தீர்சள்யாவர்‌?எ௨று, (ர 2)
ழ்‌ ர. ன்பு காய்விரி
ல்‌ ததுயென்‌ னது

பங்கய டா ன்வாழும்பரம ணமடவ்‌ழ்ச்‌ 7 ந்‌ சான்‌.

இ-ள்‌, இவைகளெல்லரவத்ஷறயும்‌ எம்பெருமானே விரித்துக்கு.... ரிய
ரே வென்று பொருக்திய (சாமம்‌ வெருளி மயக்கம்‌) என்னு நும்ளுதிறங்௪ |
|
||
லாக்கெடுத்துந்‌ நவச்ைருடித்திருக்த பிக்க சிறப்புப்பொருந்கிுய மகி
யாமையடைய நாரசமூணிவர்‌ விண்ணப்பஞ்செய்ய, செொர்தாமரையலரில்‌
இருக்கின்ற பிரமாவும்‌ (அனை ச்‌) கேட்டும்‌ சர்சோஷு முற்ரார்‌. வநா (அப்பி
ஏடலர்கமலமன்னருகமிருமூன்றுங்கண்ணும்‌
பிகிறுகாமீராறும்பிறங்கியயடையும் தாறரங்‌
கொடி மன்மகருமெண்ணில்கொடிரூரியருமொவ்வா
நீடெதிலுருவமாசுசெஞ்செொிலிருக்திச்சொல்வாள்‌,
. இ.ள்‌. இதம்‌ விண்டலர்ந்ச செச்சாமரைமலர்போலும்‌ அற இரு ரு
ங்களும்‌, (பன்னிரண்டு) இருகிசண்கராம்‌, பெருமையபொருந்திய பண்ணீ
ண்டு இருக்சரங்கராம்‌, விளங்கயெ படைக்கலங்களும்‌, (உபய) பாதுங்கறாம்‌
(பொரும்‌, ஐம்‌) கோடிமன்மகரும்‌, அளவில்லாக கோழி. ரூரியமும்ரிகாஉாற
போழகையுடைய அதக்ருவமாக மணச்இற்‌ மியாணிகிறுர்சொல்வார்‌.னஃறு.,
சாரம்‌ பொருந்தும்‌ நீடெறிலுருவம்‌ எனச்‌ கூட்டுக, (காட்‌
வஞ்சமிலுளக்காரயம்மயின்மடலைமகிமைகேட்டோர்ச்‌
கஞ்சுபா, குகமுரிங்கு மையமதஇல்லையைய
வெஞ்௫௪வினுலகருய்யவினிதுிசகெட்டியென்கள்‌
சஞ்ச சாண்மலரின்‌மெயகடவுண்மேலருளிச்செய்வான்‌,
ள்‌, வஞ்சகமில்லாஈமன ்தினராய்‌ அம்‌ மயூமிரிமின்‌ பெராணாஈ யக்‌
சகேட்டவர்களுக்குப்‌ பஞ்சபாசகங்களு நிங்கும்‌. அசற்றும்‌ சற்ேக பூல்லை,
புதல்வனே! நீ ருறைவில்லாச உலகமுப்யுமாறு செவ்விறிற்‌ கேட்பாயாக
ட்டன

வென்று, அன்றலரும்‌ காமரைமலரில்‌ இருகடின்ற பிரமாவானணவர்‌ மிஷ்‌

கூமியருளுவார்‌, ஏறு. (தரு)
வேறு,
உலசுயோசணைக்கள வுகோல்போன்றுகிண்டெ து
வலியுளோர்சகளாலழிவிலாவான்பதம்பெய்ற
கலகில்பல்கிரிக்கரசெனலாயதுபால்போல்‌
வல்வில்‌ அமிழ்கி ன்று துவெள்வியங்கிரி ரிய,
 பபப கிரியின்‌ வரலானறுமை, காயு வன்றப்‌ ர்க

இன்‌, கபிலையற்கிரியானறு உலசத்தினது யோசனை தரத்திற்கு அளவு

கோலைப்போல மீண்டுள்ளத; வவிமை உடையவர்களாலும்‌ ௮ ழிசவில்லாக
பெரிய நிலைமையை உடையது; அளவிற்க்கு பலமலைகரக்‌ சரசென்று
சொல்லு கற்டியைச் சது; பாலைப்போல விட்டுவிட்டு ஐளியைக்காறுர்‌ தன்‌
மைய து, ஏறு, (௧௫)
புவனம்யா வம்வற்‌ கடி சனிலிஉ ஞ்ச லாற்புஞுர்‌ கொர்‌
பவமகற்றலாுர மிமி மகாறுறிவிலாப்பண்பால்‌
2வமிகுற் ஈமானம்பு லிபணிகரித்‌கிடிடலாறி
சுவனெனத்திக ம்கின்ற வன்‌ ளியஞ்ச லம்பே.
இன்‌, வெள்ளியல்கரியானறு சகலபுவனங்களும்வர்று அடியில்வஸா
ங்சலாணும்‌, டைந்தோர்சருடைய பாவங்களை நீச்சலாணும்‌, ஊழிக்கால
ங்கள்சதோறும்‌ அறிவில்லாரசன்மையாலஞம்‌, தவர்தால்மிகுந்த மாண்‌ அம
பெபுவி சர்ப்பம்‌ யெ இவற்றைக்சரிச்சலானும்‌, செவபெருமானைப்போல்‌
ன்னு ங்குட்‌ எ-று. இணிச்‌ வபெருமாணுக்யைபப்‌ பொருள்கொள்
ஞங்சால்‌ அடி. என்பதைப்‌ பாதமாகவும்‌, அம்புவி என்பணைச்‌ சந்திரனாக
வங்‌ சொள்க, (௧௬)
ீர்கொடும்புருகரப்பிசையோசையுக் வ
மக்க முமன்பர்கள்
பாரதுக்த ுபிமபரிவா ு
லாயாவாரமோடாவெணுஞ்சம்மையுங்கடலிர்‌
சாருமோதையொணிறைவனுவெள்‌ லியஞ்ச யிலம்‌,
இன்‌. வெள்ளியங்கரியானறு எறப்பைக்கொண்ட அும்புருவிறால்‌ வா
சிக்கப்படும்‌ யாழுிமோசையம்‌, சேவுர்துபியினோசையம்‌, அடி.
பாரமாக
யார்கள்‌ அன்பினாலே ளெர்ச்சியோடு ஹா ஹாவெண்று சொல்லும்‌ ஓசை
பும்‌, சழ இரத்தில்‌ எரும்‌ ஒலிபோல நிறையப்பெறுவது, ஏறு, (௪௭)
அய்மா பெருநங்கயிலையிலர, தனத்தாலுற்‌
மாயபொன்னினணுஞ்சிசிற்ப.ரால்சொ ன்னவாலிள மத்த
கொயில்வைகியமணியணிப்பிடமேற்சகொண்ட
சியவாசனர்சனில்சுகாசனம கா ய்ச்சிறச்தே,
இ.ஸ்‌, இவ்வாறுயெ பெரிய கபிலையங்கிரியில்‌ இரச்தினங்களாஇம்‌,
ாற்றுயர்ர்த பொன்னாலும்‌, சிற்பசாத்திரங்‌ கூறியவாறு சமைக்சப்பட்ட
கொயிலிற்பொரும்திய அழகிய இரச்தினசாபிகமாயயெே பீடம்ைம்‌ தண்‌
மேற்கொண்ட இங்காசனத்தில்‌ சுகாசனமாய ச்சிறப்புற்று, எ-று, ஈகா
சண்ம்ன்‌ [பம யிருத்தல்‌, டக்ஷி] ]
றந்‌ அலமு கமைபிருகெங்கா நக
ட அ செகரங்கமைபுணைகண்டமோ பு ரன்‌
௮ தமேவியகுழுலுமையொ 5 கவின
வெக்தையாஇயகி வபிரானினிதுவிற் மிர்‌ கா2
இஃ. பெருமைபொருந்திய ஜந்து இருமுகங்களை பூம்‌, வக்‌ சீ பதித
இருக்கரங்களையும்‌, மூண்று இருக்கண்களையும்‌, இளம்பிறையைக்சரிக்த திரு
ல்ல (உம்ம ப] ர்‌ கத ய்ய ர்ர்ட

முடியினையும்‌, கஞ்சை அணிக்ச இருமிடற்றையும்‌, இரண்டு இருவழி. கை

யும்‌ உடய எம பிகாவாயெ சிவபெருமான்‌, (இயற்கை உ ஞ்‌ க்தி
கூடக்‌ லையுடைய உமாதேவியார்‌ வாமபாகத்தேவிளங்க இ ணிசாக விற்‌ விரும்‌
சிருளிஞார்‌. எ-று. ஒரிருகாள்‌ எந்சையாடிய ஏெவபிரான்‌ எனக்‌ கடட்டுக.(ஸ ட)
சாண்ணில்ளூரியரொருங்கு சர்ற்தினவெயில். ரப்‌ [ம்‌
வண்ணாபென்னவும்ப ல கமாக ண்ர்க்ல்‌ யென வு
நண்ணுமீ சனைருன்னமோர்கற்பதிதினயற்து
வெண்ணிலாககையுமையவள்‌ வியப்புடனிஹை ஞ்ச.
இன்‌, வெண்மையாடிய நிலாவைவிசந்‌ தந்தவரிசைககையுடைய உர
செஸியார்‌, முன்னொரு கற்பகாலத்திலே, அளவிதக்த ரூரியர்சள்‌ ஒருங்கே
இரண்டு ன்ட்‌ ச டவல்‌ 21 தன்மைபோலவும்‌, பெரிய நல்ல பளி
ங்குமலைபோலவும்‌ வீற்றிருச்குஞ்‌ சிவபெருமானை விரும்பி வியப்போவெ௮
ங்இ, எ.ஃறு, (2.6)

அ இமத்‌ இயமம்‌ கபிலா தவவவனிச்‌

கோ அதேேசிகதொற்றுவிச்களிக்தொழிக்‌ கர மார
நிதமுக்குணங்கடந்‌, தவகிமலவானக்‌ த
போதகபூதங்கணாயகபோயம்றியென்௮ரைப்பா ள்‌,
இன்‌. சோத்றநிலையிறகியெண்னு மூன்று )மில்லாசவரே, உலகர்‌.
ள்ளாவர்‌௪ஞச்குபே கில்ட்‌ மாகாரியரே, சிருட்டி.ப்பிச்துத்‌ இதிப்பிக்தும்‌ எய்‌
கரிச்து அருள்ளெய்னெ்ொற நீிதியையுடையவரே, (௪௫ அவருசத்விவ) டு லப்‌
ரிசுரே, நிருமலரே, நிக்தியானந்தரே, இயற்கையறிவுடையவரே, பூகிங்க
ம்சூத்தலைவமே, காத்தருளுகவென்று விண்ணப்பஞ்செய்வார்‌, எது... ()

ட்‌ ல்பொணுஞ்ம ச.றியிருட்‌ பட்டு

இரவு சர்ட்‌ க னூருட்டி ர்‌ திப்ப! (07,ரல ற்‌.ணைன மை௰
யாவதென்றலுமபவடனையிபவ்ெருக்‌ றிர்‌
சகேவியாகவோர்பங்கினைவாமச்இற்செக்கான்‌,
இ-ள்‌. அண்மகோடிகள்‌ மலமெண்னும்‌ கெறுங்கிய இருஸில்‌ அதம்‌ இ
வரும்சுமுற்றன. (ஆசலால்‌,) இருட்டிக்‌. ஐச்‌ இடிப்பது எறத்சகைமையாரஞு
மென்று விண்ணப்பஞ்செய்தலும்‌, அவ்வுமாசெவியாறை ம ரண்டுபாகமா
ச்‌ ஒஊருபாகத்தைத்‌ சேவியாராச இடப்பச்கச்தில்வைச்‌ ஈருளிணார்‌.வஃரா. ()

ஓங்குமற்தையோர்பங்கினையொருமுக
கட்த க்‌ ம] ன்‌ 3 .
மிருை
கதாங்குசாளிரண்டாகியமகவெனச்சமைப்ப
கங்குகாரிருள்விழுங்குவெங்கதிரொ ரூகோழி.
யாங்குமேவிரின்மறிமைக்சல்போலொளிர்ந்‌ ததையன்மே,
இ-ள்‌. உயர்ச்ச மற்றைப்பாகச்தை ஒரு திருமுகமும்‌, இரண்டு இரும்‌
கைசருநம்‌, தாங்குன்ற இரண்டு திருவடிகளும்‌ பொருர்திய குழர்தையா
கப்‌ படைத்தருள, (அவ்வடிவம்‌) நிறைக்‌ச கரிய இருகப்பருமு்ற உட்‌
 மரலிரியின்‌ வரலாறுரைத்தசருல்கம்‌, க
டம ரணங்களைய/டைய கோடி குரியர்கள்‌ அவ்விடத்திற்‌ பொருக்திரின்று
பிரசா௫ிச்தல்போல விளங்யெது, எ-று, (௨௩)
வியக்றுகொக்கியேபு, சல்வா த்தமீஇக் காடிவிமல
ணுயர்ச்ககன்மடி.மீஇ ல்வைத்து
ச்சியைமோரற்து
யர்‌ சிஞானமாஞ்ச த இயைக ன்மனக்‌ இருத்தி'
பரியைக்சவிச்சையைக்கு ரியையைப்படை யதாவிர்தே,
இ-ள்‌, நிருமலராடிப செவெபெருமான்‌, புசல்வரையதிசயிச்தம்‌ இருவரு
ஹொக்கஞ்செய் து சீழுவிச்கொண்டு, உயர்ச்சிபொருர்திய தம்முடைய மழ.
திகலத்தின்
ல ரு ட்‌
மிறுவைக்து, உச்சிமோந்து, றந்த
டட தகு எத ர
ஞானசத்தியை (௮ப்பு.க
ம ர
ல்வ
க ர்‌

ருடைய) ஈல்ல இருதயத்திற்பஇத்த, இயைந்த இச்சாசத்தியையும்‌ கரியா

சச்தியையும்‌ படைக்கலங்களாகக்கொடுத்து, எ-று. (௨௪)
வேறு.
இலங்கியநானச௪்இிசரன்குகன்விசாகனென்னா
ஈலர்இகழ்ரசாமஞ்சாற்‌ பிஈவில்கிரியிட ப்பாலாகத்‌
௬ டி ௪ ப்‌
அலங்கியவிரு க்கைமெய்னு து ன்னுஒயென்ன வோதி
வலம்படுடு காழில்களை ச்‌தம்புரிகெ னவழமங்கினா னே,
இ-ள்‌. விளங்குணனெற ஞானசச்திசரன்‌ குகன்‌ விசாசன்‌ என்று ஈன்‌
மைவிளங்குச்‌ இருகாமங்களைத்‌ இருவாய்மலர்ச்தராஸி, (எவராலும்‌ விதந்து)
பேசப்படும்‌ கயிலையங்கரியி ஹஸிடப்பச்சத்தில்‌ விளவ்‌இிப கோயி லையுண்டா
க இ, (அவ்விடத்தில்‌) இருப்பாயாகவென்று அருளிச்செய்த, வெற்றியுண்‌
டாரும்‌ பஞ்‌ சிருச்தியங்களையம்‌ செய்கவென்று (அதிகாரம்‌) கொடுக்‌ ஈர
ஸிணார்‌. எற, (உ)
௭7 (ஜே.டை ஓல்‌ மல்லா மொருகணத்‌தடி ஸ்‌இமீளும்‌
விழமுமியசெர்தமாளுமுழிவின்‌, விவிறல்சேரர்ந்துள்ள
தொ மூகெழின்ம யபிடிலான்கீர்‌ தசயர்களே ஜேகலாயுற்ற
பழுகறுணைமாமட்டவிக்தையிசரையும்பாரா,
பி
இன்‌. சத்குரு இரங்களாற்குழப்பட்ட சகல உலகங்களிலும்‌ ஒரு
சகணப்பொழுநிறனுள்ளேசென்‌ற இரும்பும்‌ ॥றப்பையுடையதும்‌, எக்சாலமு
மழிதலின்றி வவிமைபொருர்தி யுள்ள அுமாகய (கணிந்து) லஒமுகுஏன்‌ ந௮ழ
சையுடைய ஒருமயிலை (வாகனமாகக்‌) கொடுச்தருளி, சயக்கள்‌ மூகலாக
விருச். குூற்றமற்ற கணங்களாடிய அட்டவித்தியேசகரர்களையும்‌ பார்த்த
ரூளி, எ-று. சுப்பிரமணியப்பெருமானுடைய கக்க. சயர்‌
றின்‌, அர்ரணிசண்‌, இருக்திகாபு சரன்‌, பூகபதஇு, சேகானி, குகன்‌, கேம
சூலன்‌, விசாலாக்ஷ்ண்‌, (௨௬)
இணனையவன்றன்்‌னோடேகுமென்றஅமவர்வர்தெய்த
வனையவருடனேயையன்கசூரவாதமடியிற்றாம்க்‌
புனை பயின்மீதிலேறிப்போர்‌ அதன்னிருக்கைசெர்ற்று
மனவலவிய௰ய ரம்‌ சன்னைவாயிலினிரு ச்திணமின,
மா 0ம்‌ ரி (ர. ர்ராரா [22

இன்‌. இப்பு கல்வ னாடு செல்லுங்களென்று பணில்சலும்‌, ௮ ம்‌ வயற்று

ணாதியர்கள்‌ வந்‌ திடைய, ௮வர்சறாடனோ சப்பிரமலணிய அகிய வு்‌ ிட்டிந(ற து
குரவர்களுடைய பாதங்களில்‌ நமஸ்சரிக்‌ வு, பண்ணற இய மாிவ்வாகச
னச்தின்மீதேறிச்சென்று சம்முடைய கோயிலை அர்‌, மனவி விய
யுடைய மயில்வாகனத்சை வாயிலில்‌ கிறுத்தியருளிணார்‌. எ-று. (௨௭)

காண்ட வர்‌ பாடப்‌. ண்‌ ணும்‌. சுவர்‌ 2 (அணை) 1/வத்‌ ய்ர்‌ ண்‌

வெண்டிருநீம்மின்‌மேணிவிசாகனுமகம்புக்கசங்கொரி
மண்டபமதனிற்சரர்க்கமடற்கலா௫ னத்இன்வைிப்‌
பண்டையவுயிர்கடம்மைப்படைக்‌ தனன்ைவைளூறா ரில்‌,
இ.ள்‌. தரிசித்தவர்கரைடைய மனழ்தையும்‌ கண்குபாயும்‌ கவரும்பழு,
௮ிமகுவாய்ச்த வெண்மபையாடிய விபூதியைக் சரித்‌2 இருமேணியைய டய
சுப்பிரமணியச்சடவுரரம்‌, கோயிலிற்பிரலே௫க்து, அங்கேயொரு மன ட்பத்‌
இம்பொருந்திய சிங்காசனத்தின் மிது விற்றிருந்து, பழைய வாண்மால்களைக்‌
சிருட்டி.ச்துக்கொண்டிருக்குங்காலத்தில்‌, எ-று, (௩௮)
வே மி

பணிலமா। முத்துச்‌ கவழ்சரஙிறைர்தபடுதிரைப்பாற்கடலமுப மம,

தணிவிலாவா புட்டி ரூவு.௮ுபணுடர்சார்வுறுசா கச்திவினி பல, ம ணொ பி
லார்‌ வா்‌ சுபுரிபவ. ன்குரம்‌ தி:அரு ககுன்‌ றவனொ த்த னூா்‌ த] பட
ப்பொருது வாகைவேய்ச்துடையோன்‌ ரஞூனென்றொருபெயர ரிம்‌
கோன்‌,
இ-ள்‌. சங்கங்களும்‌ மூத்துக்களுக்‌ தவமும்படி, நிறைந்த உண்டா
ன்த இிரைபொருர்திய பாற்கடலிஞற்குழப்பட்ட குறைவில்லாத (ப.இனாயிர
வருட.ம்வரைக்குமிருச்கும்‌) வரழ்காட்செல்வத்சைப்பொரும்‌ தம்‌ மலரிதரிரு
க்இண்ற சாகச்இவில்‌ உவமையில்லாக அரசுரிமையை ஈடாச்ுபவண்‌, காம
தீதினது பெரிபகளிட்பை நீங்சனெவன்‌, பகைவர்கள்‌. அண்டமானப்யோரி
செய்‌.௮ வாகைமாலையைச்ரூடினவன்‌, ஞசூரனென்று ஒர்‌ பெயலாப்பெற்ற
வன்‌, எஃறு, வன்க அகத சாகத்தீவு ஏனக்‌ கடட்டுஈ, (ஷி

ரரகு ரத்ன. கங்கனென்றுமாக்குக்கம்பியாசம்மொ லேவ

ங்‌ கோ, லாருகன்குவப்பச்செதுத்திரற்பொகமைம்புலன்‌ ஜறெவிட்டவு
ண்ட. கும்பி, னோ ரினுணட வ வேயு ணஊடனமல்லாலொண்‌ யுபகு பயறு
மின்றென்னாப்‌, பாரு௮ுேெ பாகத்தா சையையரு. க்கிக்குகன்றன்‌ மமேய்ப
சதிமைசெய்தான்‌.
இ-ள்‌, தாரகன்‌ பசுமன்‌ இங்கண்‌ என்று சொல்லப்படுகின்ற ௪ம்பியர்‌
சளோடும்‌ செங்கோலை எவர்களும்‌ நன்‌ ரூப்மகிம ஈடாக்மி, ஈல்ல போசஙய்‌
களை ஐம்புலன்களும்‌ ஆர அ௮நறுபவித்தபின்னர்‌,. ஐராமிண்‌ அறுபவிம்‌ நவை
சசாயே அ௮றுபவித்தனமன்‌றி வேஜொருபிசயோசனஞு மிண்றென்று. பூமி
பிற்பொருந்தும்‌ போகங்களில்‌ விருப்பைக்குறைக்து, ஈப்பிரமணிய ப்பெரு
மாண்மீது ௮ன்புசெய்மாண்‌. எஃறு, (ரா)
 மயூரகிரியின்‌ வரலாறுரைத்தசருச்சம்‌,
க னி இ! அடி வ்‌ வதன 12] 0 பவ பத டதுஅதக!
க௫
சால
நர
மேம
(
லர்தர்‌ர்கசமலமொச்தல
ி
ார்
க]
தகவின்இந்‌
க ச
‌ தொழமுகுமாமுகமுங்‌
்‌

கோலகீள்‌ விழியு ங்கரங்களாம்பசமுங்கொண்ட தோர்குசனுருவியற்வி

சாலகாளருச்சித்தவனருள்சிறிதுகங்கெல்லறிவுவந்தெ முனுஞ்‌ [ச
ீலமா மேயர்ர் சபகம்பெற வேண்டிச்சறர்க தன்திவினையசன்றான்‌,
இ-ள்‌. உதயகாலச்இிலேமலர்ச்ச செச்சாமரைமலர்போல விரிக்த ௮மழ
குகசிந்தொழுகுன்ற பெருமைபொருக்இய இருமுகச்தையும்‌, கீண்ட அழ
நிய இருச்சண்களையும்‌, இருச்சரங்களையும்‌, இருப்பாதங்களையங்கொண்ட
மூருகக்கடவுளுறடைய இருவருவச்தை உண்டாக்‌இ, நெடுங்காலம்‌ பூசனைசெ
ய்து, அவருடையருபை சிறிது தங்குசலிஞல்‌ நல்லறிவு சலைப்படுசலும்‌,
முணம்பொருர்திய உயர்ச்ச நிலையைப்பெரவேண்டி, மிகுர்ச சனது வினை:
யைநீங்கினாணன்‌. எ..று, (௬௧)
அன்றிலின்பெயர்த்திவருங்குச முயர்ர்சசான்மலிபி லக்கருமகன்று
வன்‌ ௮யரக்றுறாவலக்‌ திவிற்கரும பூமியின்மிசை வந்தே
யென்றெ வர்கொறினுங்கேட்டவையு த வுமெம்பிரான்காஞ்மோரகரே
உன்றுகற்றவஞ்செய்பவர்சக்செனவுலகோர்சவில்வஐசேட்டுளம இழ்ர்தான்‌.
இ-ள்‌. இரவுஞ்சத்திவையும்‌, அரிய குசத்திவையும்‌, உயர்ச்சுபொரும்‌
திய சான்மவித்சிவையும்‌, பிலக்ஷச்‌ $வையும்‌ நீங்கி, வலிய அன்‌ பத்தைகிக்கு
இன்ற காவலர்‌ விற்‌ குமரிகண்டச்தில்வக்‌2, எச்காலத்‌ செவர்‌௨ணங்கிலும்‌.
கேட்டவற்றைக்கொடுக்கும்‌ எகாம்பாராச
வாமி
க யெழுச்சருளியிருகஇன் ற
சாஞ்சமொரசரமே ல்ல தவங்களைச்செய்பவர்சருரக்கு ஈற்றானமென உய
ர்ந்தோர்‌ கஉறுவறைக்கேட்டு மனமூஇழ்க்தான்‌. ஏறு, (௬௨)

மாங்கொடு இலிரிக்கட.ககையா னகராஞ்௫ தார முகனகரமாம்‌ புணரி

பொங்கயெஞான்றுமழிவிலாஈகராம்பொன்னவன்‌ மு கலகோணாளூ
மங்குசேர்செலவுக்கஞ்சியேவலமாயகமலாலன்ன தற்கொருபேர்‌
மங்கலிரிசையின்மயக்கமாரகராமற்ற சன்பெருமையார்வகுப்பார்‌.
இ.ஸன்‌, அம்சச்காஞ்டொகருச்கு (ஒருபெயர்‌,) பாஞ்சசன்ணியமென்னாஞ்‌
சங்கோடு (ஈதரிசனமென்னுஞ்‌) சக்கரத்தை ஏர்நிய விசாலித்சு சையையு
டைய விட்பணொெ (வர்து சவலிங்கப்பெருமாளைப்பூசித்து,பிரமாவிற்கு அருள்‌
செய்சமையால்‌) விண்டுபுரமாம்‌. (ஒருபெயர்‌,) பிரமா பூச சமையாற்‌ பிர
மபர£மாம்‌. (ஒருபெயர்‌,) சமுத்திரம்‌ பெருக்கெடுக்கு மூழிக்காலத்அ மழியா
மையாழ்‌ பிரளயரிம்சாம்‌. ஒருபெயர்‌, வியாழன்‌ முதலிய ரகங்கள்‌ சாடோ
றுமங்கே கேராசச்செல்றும்‌ செலவிற்கஞ்சிப்‌ பிரஈாக்திணமாசச்‌ செல்லத்‌.
லால்‌, செடுசலில்லாக தஇசைமயச்சபுரமாம்‌. ஆகலின்‌, அசன்பெருமையை
யார்‌ அளவிடுவார்‌. எ-று. ஓருபெயர்‌ என்பதை ஏனையிடத்துங்கூட்செ, ()
அத்திருரகரினனுசசோட்டைந்திட்டம்புயமூன்றொருசாளி
ன்‌ ய்‌ ப ச ௬ ப்‌ ௬

னிச்தலுமலருச்உடத்தடைப்படிச்துநிமலன்வாழ்கோயிலிக்புகுர்து
ட்‌ ்‌ பி க க ௪. ௬. ௬ ரூ க்‌ ௫

பத்தியாலுமையாண்‌ முலைவளை த்கழும்புபடக்குழைர்திட்ட தோர்மூல

வித்தசனெகாம்பரன்‌ நுனமிறைஞ்‌சமெய்ம்மயிர்பொடி ப்பரின்‌ நேச்தா,
சா மயூர ரிபு ம ா௱ணாழம்‌,

இ-ள்‌. அர்த அழுளேயுடைய காஞ்்புரத்தில்‌ (ரூர னென்பவசன்‌) தன்‌

திம்மியரோடுசென்று, மூன்று தாமரைமலர்‌ ஒரு நாளத்தில்‌ நாடோறும்‌
அலர்இன்த சடாகத்திலே ஸ்சானஞ்செய்து, நிருமலராகிய சிவபெறாமானெ-
முக்கருளியிருக்குங்‌ கோயிலித்பிரவேசிம்‌ஐ, அன்பினால்‌ காமாட்கியம்மை
யாருடைய மூலைக்தமும்பும்‌ வளைதீசமும்பும்படக்‌ குழைக்கருளிய ஐ ப்பற்ற
மூலசாரணராடிய ஏசகாம்பரகாசசுவாமியினுடை ய சக்ரிமானச்‌ இஸ்வணய்‌
இச்‌ சரீரம்‌ உரோமாஞ்சங்கொள்ள நின்று துதித்து, எஃறு, (௩௪)
க ம்‌ ்‌ க உட்டு ய ப்ர
முக்கணனருள்பெற்றாயிடையகன்று மூனிவர்வாம்‌சபேவண க ணுகி
பொக்சமிலுள த்இிம்மூகன்றனையிருக்கிப்புனிதநின்வாகனமாக [ப்‌
மிக்கமிதார்வரக்தர்‌ கருளெனகினைந்துவியழைவிலைரு தவம்‌ 1. பிர்கா
விக்கதையிருப்பக்ரூசனதுதிருமுன்பெய்தியகருமமதிசைப்பாம்‌.
இ.ள்‌. சிவபெருமானுடைய திழுவருளைப்பெற்று அவ்விடச்‌ இனின்று,
நீங்இ முணிவர்கள்வ௫க்வனொறு சவவனச்மையடைம் த, பொய்யில்லா
சமணத்‌
இமே சுப்பிரமணி பப்பெருமானை இருத்த, பரிசுத்தரே மேவரிருடைய வாத
னமாக (அடியேனுக்கு) மேலாகிய ஒருவரச்தைம்‌ தர்சுருணறாக எண்றுடுந்‌
இிச்‌.௪, விருப்பத்தினால்‌ அரிபசவச்சைச்செய்கான்‌, இம்சரிச்திரம்‌ இவ்வள
வில்நிற்ச; முருகக்கடவஞ
டைய சர்நிதான ச்தில்‌ ஈடந்தகாரியம்ைச்சொ
ஸ்வாம்‌. ஏறு, (௬௫)
மர்‌ தரடிரியாற்பார்கடல்கலக்கிவருமருதமரருக்களிம்‌ த
டிசற்‌ இருமணாளனெனை ருதலமரர் சக்திகள்‌ பெறும்பெ ரரூட்‌ இன்ணிச்‌
சு கனங்கபரும சண்டலைச்சாரற்கயிலையம்பொருப்பினிய்சார் கறு.
பைம்‌ தொடி. யபுமையாள்கணவனைப்பணிக்துபாங்‌ குறுகுகாலயமைந்சோம்‌
இ-ள்‌... மர்தரமலையினாற்‌ பாற்கடலைச்கடைந்து ௮இணின்றுவக்க அமு
சத்தைக்‌ தேவர்சளாக்குக்கொடுச்க செம்மையாயே இலக்குமிக்குசாயக
சாகிய விட்டுணுவும்‌, என்னைமுசலாிய சேவர்களும்‌, இட்டமி.4 இகளப்‌
பெறும்படி. நினைக்கு, சகறுமணங்கமமுஞ்‌ சந்சனச்சோலையபொருர்்‌இிய சாரலை
யுடைய ௮ிழூய க.பிலையங்கரியிற்சேர்க்‌.அ, பசுமையாஇய வளையலை யணிக்த
உமாசேவியாருடைய நாயகராதிய சிவபெருமானைவணங், அசாம்பக்சத்‌
இலுள்ள சப்பிரமணியாலயச்சை அடைம்மேம்‌. எற, (௩௭)
விடம்பொழியெயிம்றுவெவ்வராவெருவவீ*வெஞ்சம்‌ ௪மாமயி
ன்ருு, னடந்துஈம்வரவையுரைத்‌இயென்றிரப்பாவின்‌ 9௮கருக ன்‌ மூன்‌
பாயன்னொன்‌, மொடர்ந்தமபான்பாத்தருகெனவருளிச்சொ ல்‌லுமு
ன்‌.றாண்டலும்வாயில்‌, கடர்துபோய்க்கருணைக்கொருபெருங்கடலா
ங்கடவுளை முறையினில்வணங்கா.
இ-ள்‌. (யாம்‌) ஈஞ்சைக்கக்குடன்ற தந்தங்களையுடைய வெவ்விய பாம்‌
புகளஞ்சச்‌. (ஏறையை) வீசுடின்ற கொடிய கோபத்தையடைய நிலமயி
விண்‌ மூன்னரேசென்று ஈம்முடையவரவைச்‌ சுப்பிரமணியப்பெருமானு
க்கு விண்ணப்பஞ்செய்தருள்சவென்று. குறையிரச்க ௮து சப்பிசமணியப்‌
 கி ்‌
பய ரஇரியின சட்கல்‌ வரலாறு
பட்டம்‌ ரைக்கச
படடருக்கம
பல்‌ட ்‌,அட் சல்‌

பெருமானணுல்கு மூன்னேபோய்‌ எங்கரடைய வரவை விண்ணப்பஞ்செய்‌

லு. அவள்‌ (எங்களிடத்திற்‌) பொருக்கிய பேரன்பினாலே இங்கே அழைத்து
வரக்சடவையென்று ிருவாவ்மலர்க்சருளிச்செய்‌ய்சற்கு முன்னரே அது
வெளியே வத்து எங்களை உள்ளேவி டுசலம்‌, யால்கள்‌ வாயிலைக்கடக்து செ
ன்று ஓப்பற்ற பெரிய கிருபாசமுச்திமாகய அவரை முறைப்படி ஈமஸ்ச
ரிதிது, னஃ. (௩௭)
௮ரூவசமோர்சான்கா ய்ருவமொோர்‌ ர ன்‌ தாய்கின்ற
பிராமுமேமவத்இஇன்பேரிருள்‌ கிழி.
க்றுப்பெரியவியபிரக்காள்‌ கெய்ய
வருமருர அ மன கிருள்வடி.வமேயெம்மைப்‌
பரிவொபுகினதபாரவைவை திதருளிப்பாறுகாத்திடுகலெவன்‌ மிரர்தோம்‌.

இஸ்‌. அறவத்திருமேணி கான்‌ சாயும்‌, உருவச்திருமேணி நான்சாயும்‌,

அருவுருவ
தி 2
த ஒன்ராயம்‌ நின்ற
ன்பம்‌ பாவ மலமாவயெ பெ
ரிய இருசைக்கெடுத்து மேலாயெ முத்தியை ஆன்மாச்களுக்குக்கொடுத்த
ரூ உதஇக்கின்ற அரிய பெரிய ஞானரூறியனை ப்போல வருன்ற (தேக)
மூர்ச்தமே, அடியேங்களை அன்போடு தேவரிருடைய இருபாகோச்சச்தை
வைசத்கருளிப்‌ பாறுகாக்சருருகவென்ட குறையிரந்தேம்‌, எஃறு, (௩௮)
அன்ன த புரிதுமென்றனன்விடைபெற்ருயிடையகன்றகன்சடையின்‌
மன்னியமயிலின்ரடுன்னாவர்‌ தன துவான்பகம்பெறுவ தற்குன்னிச்‌
அன்னலருஇரக்குடி த்தி டும்வடி.வேற்ளூர ஒஞ்சாகத்தீவரசன்‌
பன்னரும்வளஞ்சேர்காஞ்சிமாஈகரிற்பத்‌ இியிம்மவம்புரிகன்றான்‌.
இ-ன்‌. (சுப்பிரமணியப்பெருமான்‌) ௮தனைச்செய்வேமென்று திருவாய்‌
மலர்க்‌ சறாளிணார்‌. (அப்பொழுது யாமெல்லேமும்‌) விடைபெற்று, அவ்வி
உத்தினின்று நிங்க, ௮சன்ற வாயிலிறத்பொருந்திய மயிலுச்கு முன்னரே
வந்து, (மயிற்பெருமானே,) உனது பெருமையாஇய நிலையைட்பெறக்கருதி,
பகைவர்கமுநடைய ர ட கனக கூரிய வேற்படையையுடைய
சூரணாடுய சரகசத்டுவிற்கு இராசன்‌, சொல்லுதற்கரிய வளங்கள்பொருக்திய
பெருமையையுடைய காஞ்டிகரத்தில்‌ ௮ன்பினாலே தவஞ்செய்ன்‌ மூன்‌,
எ-று, (௩௯)
ர த்‌ க கட ட த ர சலக்‌ (பித்‌
பயினுநின்ப லல்ல வனவர்‌ வென்னுப்‌ பகாரர்தனமென்றுபாம்பணை
அயில்புிபவனேயாதியா மியா ட தல பக மிட்‌ அடம்‌
றயிரின்மக்றெயி ம சாலொக்துகவ்னெஞ்௪ச்‌ தீளர்ந்சதுமயிலிலுக்கரசே,
இ-ன்‌. மயிலுச்கரசளே, உன்னுடைய நற்குணச்சையும்‌ பணிவை
யுங்கண்டேம்‌. டன லு பென்ப டம்‌ அம சின்னுடையறிலையுந்‌ சவறுமோ
வென அறிவித்தேமென்று கூறி, அனக்கனணாகிய சயலாத்தில்‌ அ௮ரிஅமில்‌
செய்யும்‌ விட்டுணுகூர்த்திமுதலிய பாமெல்லேமும்‌ எங்களுடைய பதவி
களிற்சேர்ச்சேேம்‌. (அதனைக்கேட்ட) மயிலரசு சயிரில்‌ மத்திட்டுச்சடைம்‌
தாரற்போல ஈல்ல மனந்தளர்ச்சறு, எஃறு. (௪௦)
௩
௬] உழுர இிரிபுராரண ம்‌,

வேறி,

திங்குசெய்பவர்க்குரன்மைசெய்வதுத்‌ கமமகாரு ந்‌:

திங்குசெய்பவர்க்கு தீகானு ஞ்செயாமைமக்திமம தாரு
இங்குசெய்பவர்க்சூத்தானுஞ்செய்கலேயகமமா௫ ர்‌
இங்குசெய்வோர்க்குமுண்டோறற்கஇசெப்புங்கா மே.
(ஒருவன்‌) இமையைச்செய்டன்‌ ஐவர்களுக்குத்‌ (சாணம்‌) ஈன்‌
இ.ள்‌.
மையைச்செய்வது உம்தமகுணமாம்‌, மையைச்செய்கன்‌ றவர்‌ ௪ ஸுரகருற்‌
ுணமாம்‌. இலமையள்‌ செய்‌
தானும்‌ (அதனைச்‌) செய்யாதிருத்தல்‌ மத்மெர
பவர்களஞுக்குக்‌ தானும்‌ (அதனைச்‌) செய்வசே ௮தமமுணமாம்‌, கொல்லும்‌
௭... (க).
பொழுது €மையைச்செய்பவர்களுக்கும்‌ நற்கதியண்டாமோ?
இருர்ததம்பஇக்குத்திங்கை யெவரிழைத்கார்களெனுர்‌
இருக்தமத்றவர்க்குத்திங்குசெ யாதவர்திறமிலோராம்‌
வருக்இயிர்‌ தரனுமிச்சபரிமசம்வைத்தானம ண்மேற்‌
பரிர்துதம்பதம்போமென்றுபுண்ணியம்பாரற்‌ இலானே.
ெய்கார்க
இ.ள்‌. இருந்த தங்களுடையபதுத்திற்குச்‌ மையை யாவர்ள
ல்‌
ளாயினும்‌, இருத்தமூற அவர்களுக்குத்‌ இமையைக்செய்யாதவர்கள்‌ வியி
லாதவர்களாம்‌, இக்இரணும்‌ தன்னுடையப சவி செடுமென்று வருதி இரங்‌
இட்‌ புண்ணிய ச்தைப்பாராதவனாய்ப்‌ பூமியின்மிது ௮கேச ௮சுவமேதயா
| (௨).
கங்களை அழித்தான்‌. எ-று...
அ குலாற்‌மீங்குசெய்யேன்பதத்தழிவணுகவொட்டேன்‌
கீதிலாவழியாயொன்றுசெய்குவனிங்ஙனென்னூ
வேசுமில்சாமீபர்தானன்னவரெய்தல்‌ வேண்டுஞ்‌
சோதியேகுகனேயென்னுத்தியா னிச்தத்தொழுககன்றே;
இ.ஃள்‌, ஆதலினால்‌ (யான்‌ அவர்களுக்குதி) இமையைச்ெய்யேனம்‌;
(என்னுடைய) நிலைக்கழிவு பொருக்தவும்விடேன்‌; இமையில்லா வழியாக
இப்பொழுதே ஒன்றைச்செய்வேனென்று, குத்றமில்லாக ச்மிபற்தை
அவர்சளடைதல்வேண்டும்‌ சோதிசொருபரே, இசகடியப்பொருவா வரே.
எண்று (௮வனரக்‌) தியாணித்கு வணங்யெது, எ.று, ஆசலாற்‌ பள மி]ிவ
ண்கவொட்டேன்‌ எனக்‌ கூட்டு, ருகன்‌ என்பதற்கு இரசக்ஷிப்பவர்‌ எரி.
ணும்‌ பொருந்தும்‌, (௪).

வனப்பினின்மிகுர்தசெவ்வேள்வாகனமதகனான் ‌
மஞ்ஞை
நினைக்குமுன்மானச்தோடுங்காஞ்சியிற்கணங்கணோர்க்‌ து
இனை த்துணையெனினுச்சாழாஇதனிடைச்சேமிரெனனப்‌
புளைக்கரக்களிறுபோல்வார்தங்களிற்பகருகின்றார்‌. ப

இ-ள்‌, மயில்‌ அழகில்மிச்க ௪ப்பிரமணியக்சடவுளாடைய வாகனாமா

சலின்‌ (இவ்வாறு) எண்ணுதற்கு முன்னரே பூசசணங்கள்‌ சேவவிமானம்‌.
தோடு காஞ்சீபுராச்தையடைந்து (அவரைகோக்டத்‌) தனைப்பொழு காயி
 பயூரகிரியின்‌ வரலான௮ுரைத்தசருக்கம்‌, ௬

னுங்‌ காலர்தாழ்க்காது இவ்விமானத்தின்மீசேறிச்‌ செல்லர்‌ என்று கூற,

பனை போலுக்‌ துதிச்சையையுடைய யானையைகிகர்தித கார ன்‌
மு. சலியோர்‌
தம்முட்பேசுவார்கள்‌, எ-று. (௪௪)

ஒன்றுகாநிளனைப்பத்தெய்வமொன்றினைகினை த்ததெம்பா
னன்பிதுஈன்‌ மிதென்னாகவின்றுபின்விமானமேறிச்‌
சென்றனர்வானமாருயுத்தரஇசைக்க ணெலிக்‌
ரூன்யி னுக்கரசாய்வாழுங்குகன்மலைஉண்ணின மே.
இ.ள்‌, யாமொன்றெண்ண எம்மிடத்துத்‌ தெப்வமொன்றெண்ணி
யது: இது (மிக) நன்றுஈன்றென்றுகூறி, பின்னர்த்‌ தேவவிமான தீதின்மீ
கேரி ஆசாயவழிக்கொண்டு சென்று வடதிமைச்சண்ணேபோரம்‌, மலைகரூ
க்குத்‌ தலைமையாக இருக்கும்‌ கந்தமலையை அடைந்தார்கள்‌. எ-று. (௪௫)

அவ்வியமசன்றகெஞ்சத்த ன்னவர்கணச்தோடொன்ருய்த்‌
இவ்வியவடிவமா௫ச்சேர்க்தனர்சேர்கல்கேளா
வெவ்வமககன்றுமஞ்ஜையினிது வீற்றிருக்கதம்ம
செவ்வமவாழும்வாழ்க்கை சேவர்க்ளுமிகாமன்றே,
இ-ள்‌, அழுக்சாறுமிங்வயெ மன த்தினேயுடைய அந்தன்‌ ரூரனாதியோர்‌,
பூககணங்களோடொன்றுப்ப்‌ பரிசுத்தமாக பழ.வப்பொருக்கி இரும்‌
தார்கள்‌. (அவ்வாறு) இருந்தமையை மயில்‌ கேள்வியுற்றுத்‌ துன்ப நீங்கி
மஇழ்ச்சியுடன்‌ வீற்றிருக்ச௮. பசைபொருர்‌தவாழும்‌ வாழ்க்கை தேவர்களு
க்கும்‌ அரிதாகும்‌, எ-று, (௪௬)

புண்டரமிலங்குடிற்லுப்பு ண்ணியன்பொலம்பூண்மார்ப
னண்டவாபரணனென்னுமண்ணதனருகுசூர்போய்க்‌
சண்டுஜிமயிலின்பாட்போய்றுக்‌ தவச்கருக்தையெல்லாம்‌
விண்டனரையன்மாலென்னவிள ம்பி னனிகழ்ர்சவெல்லாம்‌,

இ.ஸீ. இரிபுண்டரமரய்‌ விளங்குகின்ற விபூதியையலட்ய புண்ணிய

ரூம்‌, பொண்ணாற்செய்த ஆப. ரணங்களையணீர்‌ த மார்பினைய/டையரும்‌ ஆகிய
அ௮ண்டவாபரணரென்னும்‌ பூதப்படை த்தலைவருக் கரும சூரன்போய்க்ச
மயிலி..த்தச்‌
ண்டபொழுது, (அவர்‌ அவனை கோக்இப்‌) பிரம விட்டொக்கள்‌
கூறிஞர்களென்று
சென்று உங்களுடைய தவத்தின்கருத்தையெல்லாங்‌
சொன் னார் ‌. எ-று. (௪௭)
நிசழ்த்தவற்ற ையெல ்லாஞ ்‌
ார்த்சே
பொள்ளெொனப்புறத்இல்வேர்ப்பர்பு ன்மையோர்காலம்ப
ழந்து
யள்ளினில்வேர்ப்பரொள்ளி யோரெனுமுரையைச்சூ
சன்ளவானவரையின்‌ னேசாயர்‌ இட வலியிஃலமென்
ஜெள்ளரு ந்‌ இறத்தச்ளூனிருர்தனன்‌ சமயம்பார்த்‌2த.
௪ க்‌ [2 ப்‌ ன்‌
்‌்‌ ௪
௬. ௬ ன்‌

னோர்‌ விரை
இ.னஸ்‌, இகழ்தற்கரிய வவிமையையுடைய குரண்‌,புல்லறிவி
ெய் வர் ‌;அ றிவ ினோ ர்‌ (தா ம்‌ வெல ்லு தற்குரிய) காலச்‌
ந்து வெளியே சோப ன்ச
 ரி பிரா ணா பம
(தர) மும்‌

த்த ுட் ‌ சோ பன ஞ் செ ய் வர ்‌ எண ்ண ும ்‌ (ஆன்‌ மீனா ) வர்கிகலை

ஸதப்பார்த்து மன ழு தே ்‌
கொ
த
பி் ‌ன்ன
சற்ன ு
கடட தக்‌

கே வர ்க
௩
ளை
௮
இப்
ட்ட
‌ பொ
யோடத்து, வஞ்சகத்தையுடைய
்‌ ப க
ட்‌
ு,
ம்இிருரம்‌ கானா. வழ
வலிமையில்லேமென்று (வெல்லு ற்குரிய) சமய ம்பார்

ெள்னையேழுதலாந் சத்வ ர்‌

இவ்வணரகிகழுங்காலத்‌ சததவத ்‌ ன்‌ த
தி ற்்‌ றுஞ்சும்ப ரி இ யக்இக௫ரி மயோணு
பவட்வவெண்டிரை பி ்‌

லை லைண்ணமைின்‌
ல்‌ ல வ
ட ட

ஈவ்வியுமழுவுமமேக்‌அம்பன்வா
உ ம்‌
்‌ ர,

ர்ர்றுளளேமா 20.
்‌ ன்‌
தம்‌ ன்ப

செ
ஆ

ு
௩

ாள
2

னக
ட்‌

ுு ஜ் சி
ட்‌

கன ்வ ார
ப

கெவ்விகொள் வி சா
௬
பூ

ு நி சழ ுங ்க ா லத் தில ்‌ என ் கோ கு ிலாவு ள்ள பேவர்‌ மரம்‌,

இன்‌. இவ்வாற
ுக ்த ிய பா ற் கட லில ்‌ அற ித ுய ில்செய்ய/! ்‌ ஞூரியபோப்‌
வெள்ளிய இரைபொர
்ப டை பை யய /ட ைப ்‌ விட ்டு ணுவ ும் ‌, பாரணையும்‌ மருத
போலும்‌ அழயெ சக ்க ரப
பெ ரு மா ன் வி ற் றி ரு க் ரு ல் ‌ கை லை யங ்டிரியிற்பயொண்றுை அழற
வையுக்கால்வயெ ிவ
ரம ணி யச ்ச டவ ுள ்‌ விற ்தி ருக ்கு வ்‌ பேசோயிலை அமையம்‌.
கையுடைய எப்‌ பி (ராக)
ஏ.

லின்‌ முன்போ
சர்புனை கெடியவாயிய செர்ர்துள மயி
த்கானுள்‌ போய
யூர்திசள ணனைத்தும்வைற்‌ சேயனையதுத் தர
ய்கின்மிரா
ீரணிசடையோன்பெற்றரிருமலனறிவா
என மிருக்றா மிமல்வை.
ேர்பெதுசரணம்போற்‌ இியிருர்‌
டை ய நெ டி யவ ரயி லிற ்‌ பொ ரு ந் தி யி ரு க்னா ம்‌ வமிலு
இ.ள்‌. இறப்பினையு
மு டை ய) வா கன ங் கள ைய ெல ்ல ாம ்ற ிற ுக ்இி ௮ம்‌
க்குமுன்னபேசென்‌் ற (எம் கங்கையை மிழரித்கு
௮௮ ஞ்ஸ்ஞயினா ல்‌ உள்ளெசெண்று,
மயிலினுடைய
ைய சவ ெப ெர ும ா ன்‌ பெ ற் றர ுள ிய மிர ுமலரும்‌, ஞாரீணமயமார
சடையினையுட பெ ரும்‌ இய இருவரு.
ரம ணி யப ்ப ெர ும ான றி அழ றே
ய்கின்றவரும்‌ ஆ பெ சகப்பி ப ட படம்‌
த்த எத்தன்‌ 2 ஞ்ச த ன்‌
(20)
்‌ ன்‌ இருக்குஞ்சமயத்தில்‌, ய்‌ ஜு.
பைக்‌ இத்து இருக்சேம்‌.

மய று
(2 கெட்‌ டில வியா ணெண்
இுன்னலாதமுட்னு இரங்குடி தீ மி
‌ தணு ணட 8 ுயயபுப்‌
பா, னன்னபயபொழுதமலன்டி.ப ணிவகுற்காய்வர் முதன்‌
கண்‌, முன்னமியத மியகவற றும்‌ கெதிர்புரிவாணிணை த மப ரில்‌
ந்‌மப வணுசய்மா ய
னேபோர்னு, சென்‌ ணிசிலமுற வ்ஜ்ற்துப ணி வெழு
செப்புஇன்றான்‌.
டை ய உட வி ற் பொ ரு க் இய இரக்க ற்ைல் மு. று
. இ-ள்‌. பசைவர்கள ணு
ைம ்க ொ நி லம ைக ்கு வேற்படையி யும்‌ பூர
ச்‌ கக ்க ுண ்ற நெ டி ய இல
ரு மல ராயெ படா எறி
சுப்பிமமலளைியப்‌ 2
னென்பவ ன் ‌, அச் தச் ‌ சமய த்த ில் ‌ நி
ங் கு சு ற்க ாய் ‌ வக ்த ாண ்‌. (அவண்‌ அற்ே மெ சம்‌
டைய இர ுவ டி கள ை வண
மூ ன் னழ ரே செ ப்ர ா தவற ்றி ற்க ு. எஇ ரா யெ (தவற்லைறும்‌) பெய்‌ உறிறு
நாங்கள்‌ இ கா ஸ்‌ விழுக்‌
சிரம்‌ நிலத்‌ இல்றோய
நிணைக்னு மயிலுக்கு மூ ன்னொசென்று,
மாலு (0௧)
ந்‌] பொப்வளனங்க ப்வாகிகூடறு விண்‌ [மி ண்ட
கரி ம்‌எழு
 பர ிபியபில்‌ வாலாறுழைய்ம்ம முக்கம்‌, உ

பு புலஞுமைமாரவிடிவா த [2]ப்ர்ற்ரீர மிமி ம்‌(37 0] (௫40

பிய ர்‌ பாயரிவினகு பழகக்‌ வினா பவ்ய)ம பறி ி ப்‌) பபப ர்‌ நரி ப்போ லவ்வர்‌
க வட்டார பனக சதக ந ர தவறக்‌ அட்ட ச
(13 (கில வ்விட ந்‌ 1] மி 3௦ ரப ர (ஜி ய்‌/ வரா மிவ்வா
பரி [ /(ப) ல்்ி ப்ணி (! ௮
பட உய பயெண்ரிஷாலம்‌ ம்‌
டய] |(ர ம்‌ப்பின்‌ (8) ்‌.. (டி ந / வப்‌ 1/0 பீம்‌ டு பனிப்ப ர இதிதம்‌ மர்‌,
2. 100 7 (/ [(7 பயவா

ஸீ. 4. பில இரு உஸ்‌ அர்கம்‌ செொண்றாம்‌ அன்‌ சீரிய வபா நீ (ச மச்‌ கு)

இசா ஈபரில்லாத மிமுமகர கிய அப்பிரமலியக்கடவுமாச்‌ அமக

ன்ற பட்சி
த ரி ்‌
உயி ந்‌ டர
மயிற3௮்ரா இணய
னக
வியா க்ளும்பமி ஐ ட பண இட்து
வற்ற ு ரிக்க ரூரியர ாப் போன்ற
எட்ணைறையே,
ம்லறி வலக லு ஸை 1 ல ரு ்‌
1 ஒப்பி
டபக்‌ ௩... த ரக அண்டை அலம்‌
ஏம்று
அர்‌ ப
பிட்பாம்சி விலும்‌ இறை யவ வதும்‌
பெருச, மில்‌ ரிமுவ்‌. 3

யக நட பவது
முமழிவார்கள்‌.
பாவி தக்க
க்ம‌ ்‌
இப்படி விற்றி
பிடிகக பவத்‌ ணண்ச்‌. 1 விழுப்‌ ம்‌ பதுவ்ருபைய
கவல வட
ரும்மு வ லட்‌ லனா பகிஃ
ல்லை டுவா
பி ம்‌முட. (212 லிகா ல்லிற்று, (தள 22 (௫௨)
வயது 11] ஸி (11) பத
டடக்‌ ரப்‌
மாதம்‌ (22 இரில்லையெண்‌

வெசையர்வா்‌கன மும ிவ்வைை பேவிளம்பிய்றாுன்மேலொயம்பொற்‌

இம்‌ தைசெ ய்ய
்‌ ய்‌ ன்‌ ௧ டி ட பகட்க தர ்‌
ம்‌ ணுணுட்டம்‌ ஐறுபபபா ெெனவுணா யான
்‌ ன்‌
[இயப்‌ 1 ண்ணி
[ன்‌
சாரதி யுவெவவு வை மதுர ர ம்பிரனடிபகணியர்சார்நிகானாக
ண்சந தெ.
ட்டன லப

மாதவஞ்மெய்பமிற்கம க மிகச்‌ ிறிநெட்டுயிர்‌ ச்துமலார்க்ச

ன த்வத்‌ மலரா ஐ அடர்‌ பரப்ப.
பதி ப்‌ ்‌

ண்‌, பிரமா எற்ற அன்னவர்‌ ழு ்‌ இவ்வாறேசொள்லித்று,

மயிய்பெருமானேோ, மாற்றுயர்க்க பொன்ணாலாய ரளிர்ச்சிமிருக்க சலம்‌ நிறை
‌. இது உண்மை
ந்துஞுடந்‌ இறு ம்பாரென்று சேவரிவ யா ன்‌ கருதினேன்
ஈமஸ்கரிக்கள்‌
யெ்ுமொல்லிம்‌ சுப்பிரமணிய க கடவுளுடைய இருவடிகளை
டெரிய அவற்வாறச்‌ செய்க மயிலாக பிகக்கோபிழ்‌ றப்‌ பெரு
ய்‌ மாமத க,
எ-று. (௫௩)
முறம்‌ சு விட்டு பிலமலர்போலுங்‌ கணசள்பிவக்று;

பு
பம்‌
ற்க ெளை
பக்கு
பிர
ப
ச்ற
ட த்வட பரி
பொம யார ரிவ
ட்ட
பவ
ர்வ
்‌
ான் ‌
்‌
கெ
வம்பிரானறுள்டி
்‌

்பற வைய ெகை ப ர்‌ உற் றுந மம்‌ யாவ

ிகா இரதர்‌] விள
/ ை ம்பாியதுவி (பிதம்
ம்‌ யமி ‌ :
ண்ப்ம்‌
ண்‌
யிறிபி11 ட வெட
யா// / பயப ்‌ ய்ய வம்‌ பப்‌ பட்ட

யன்ன த தொடுஞ்‌,
௩. உடு ௬.
1)

ொடி
ச

ன்வ
ய்‌

பா, மயப ுயவ றும ால் ‌ வணு ிணி

ன்‌
ற்க ாச் கவெ
செம்பும்‌ இலரிட ர்‌உறு வவையிரண்டுஇகைத்தெழதிரர்து செயிர்த
டர்டி கபம்‌
1] ற ப்பத்‌

இவண்‌, வம்பெருமாலு
ெற தற் மு எண் னை யா இித ்று ச்ச ெல் லும ்‌ தே வர்க ள்‌ ஏறும்படி. (வாசன
ைப்ப
ம்‌ ) கொ ண் டி வெ வ் வி யப றவ ைக ள் ‌ என ்ன ைச்‌ சற்றேனும்‌ ஈன்குமதியா
மாச
ிய நு சி ற் ‌ 1 இண ி (அ வற ்ற ின ்‌ யசமானரா இய) பிரமாவும்‌ விட்‌
மற்பேக
ட் டு அவ ம் ‌ ற்‌) கா க் கவ ென ்ற ு சொல்லி ஒடி, ௮ன்னதி
டிணவும்‌. (இ
ுட ்ண ிட நீற ு கெ ரு ங் க, அப ்ப றல ை வகள ிரண ்டு ம்‌ நஇிகசைத்தெதிர்த்‌துகி
கோடு கர
(௫௪)
கோயபித்‌் அப்பா ர்க்‌, எற,

இிரிடமுள சிர்செக்சை [க
நுூன்னடைப்பவொ ரரி இறசராற்றுக்‌
பிபின்‌ ல்க வர்‌ ர்வ ௪ பி
யில (பம்‌ டி ப பவிய்‌ ந்‌ 1) ஸ்ஞ்சி புவிப்‌ முதா
ததக ப்‌ அணிப்‌ ந்‌ ்‌ ்‌ ்‌
்‌ ்‌] ்‌ ணத த கூடு. ச்செ [2741 ர/21/
யப்பா வொய்ப்‌ (பாப ம்‌ பச்‌இ?! [வர்விபய ப்‌ [பக
பெ ர வ்பி முலை

‌ அிப ாய் பு ரி யவ வை யி ரண ்ட ுச ்த மத ும ொய ்ம ்பின்‌ மலைச்சவலி 2,

வண்ண பபபில்
 த! த
பற மயூ ப்‌ (௫ | புமார்ணாம்‌,

இ.ள்‌, மூன்னேவர, மயில்‌ த ன்னுடைய இறனா£ளி னாலே அடிக்கி,

படுக்கையைய/டைய ன்ணமும்‌ கொடிய கருடனும்‌
தாமரைமலராகயெ
(அம்மயில்‌) ஆரவார ர்‌
தங்களுடைய றகுகளைக்‌ கொண்டு பின்னர்திசாம்சு,
கொல்லு இன்த மூதியையுபைய கடரியவாயி( றுஜி ௮ ரர
த்துக்‌ கோபித்து,
தலும்‌, (அப்பறவைக விரண்டும்‌ அஞ்சி) ஆகாயச்‌ இற்பதக்க அம மிய மயிலும்‌
(அவ ந்ஜோடு) கூடி ச்சென்று, போலாச்செய்ய, அப்பதவைக விரண்டும்‌ ஐய்‌
கள்‌ வலிமையாஜற்‌ போர்செய்தன்‌, எ.று. மேகம்‌ எனவ ம்‌ பாஃவம. (இ௫)

இன்னவகை போர்பு ரியக்கண்டியோ ஜெெர்ரு ற லோரிமியல் போட பி

மண்ட
பன்னகமோரெட்டுமட்ட பருப்பதுமு மெண்ரியும்பணிப்புல்கெ
வன்னபொழு,க நிவியின்‌ மய பெரிஹஎகவவிருபதவையர ற்ற மமொயடம்‌
கன்னகல்வாயினிழ்சவர்மது விமுங்கிமு கனிலையதனிற்சார்ம்‌ ஐ,கயமே
ர்‌ னன ரு
(இற
எட்ட தட்‌ அப
யபோர்மெய்ய
4 கவட
இ-ள்‌. இவ்வாறு ப) பம்‌. ப] ப்‌ ப்‌ ச்‌ 417/7 பர்மன்‌

ட ணை மாப்‌ ம்ம்‌! [1 ச ட்ட (9 0 ய்‌ பட (ர [5

லாயி ஷேர்‌ ம ன்ப னி மெடு்‌ சபி ர்ஜயர்‌,

அட்டகசங்களும்‌ 6 மிங்கின. ஸம்யக்‌

யுடைய மயிலுச்கு அர்த மண்பெறவை மம்‌ வலிமை இய்ப்துவிட, (ர 1)
உம்‌ பத்த
டைவ ரயிலை 4 மிரம்மி
2 த்‌ லத்த ட்‌
அ௮கவிறவா யினாம்‌ பறிமிவிழமுங்கிப்‌ மூ.2.றில
க க்‌ த்தம்‌ அம்ப ரத பித்த கி
சன்னுடைய
தது, எ-று. (௫௭௬)
காயாவுங்கருமு இலுங்கடலுகிச ாராமென்றுகரு வப னி
, ்‌ட்‌ ட்டு
இ ணும ஙு சீன £ருமந
த்து) (1 ர
மாயோனுமன்னமிளைவரும்யானுமிம்‌
ட்‌ /

சாயாதபுகமுடைய ஸ்‌சாகனருள் பெற்‌ ௮வெளிசார்ங்மிகமய்க எம

மாயூரந்த னைக்கண்டெ.மெம்முூடைவாகனயகா ணெபறுகிமிணாமால்‌.
சி) ப்‌ த்தி பரசி 2 ்‌ *.
அ வ த ்‌ ல்‌ ழ்‌
ச ட ன்‌ ட்‌

இ.ள்‌. காசைப்பூவும்‌ குற்கொண்டமுடிலும்‌ கடலும்‌ ரிசமொம்‌ று ட.இ

க்ண்ற (சரிய) தருமே ணியைய/டைய விட்மியையவும்‌, அண்ணவா கிவ்‌ இம்‌
மீதுவருன்ற யானும்‌, இ ந்மெணும்‌, ஏணை யோரும்‌, கெடாத வீர்‌
புடைய முருகக்கடவுள்வி இருபையைப்பெற்று வெளியில்வம்‌ து வ்விஃ
கம்மி
த்தில்‌ ம்யிலைக்கண்டு, எம்முடைய வாசன்‌ ங்களாடிய அண்லாத்மே ஐயப்‌
ளையும்‌ சண்டிலேமாய வருர்நினோம்‌. எ. (௨7)
டு கணப்‌ ப 21
ஞானவிழியாலங்கணாடர்‌ கதறி க்ேருக ளாக ணுவிவயைய
பி கல்‌ லன்ன பக்‌ ட க ண்‌ (027 20
றல்‌? ய்‌ (24 து ்பிய
நிக் ர்ம்ர்ப
(8ப] ஷொழுகும லு ற்ர்‌ மொயெக்‌ பு
ம
னணானகொ அ
ருகூறை
க
சகர யுளதா ட
தகருடன [பவ
ையுமனக ரல கன்னிப்‌
்‌ இலோருமலா ரர அர்த மா முரணியற
ப யவின்‌ ட உடு ரு ள்‌]
கானெ டுத்து விழுப்‌ கியதுகப்பல
ஷ்‌ ன்‌ ம்‌ மற்கல்‌ ச ட்‌ கத
ரிக்த
சள
ியென விப்ற ுாரற் றிமறு மால்‌.

இ.ன்‌. யாங்கள்‌, ஞாணக்சண்ணிணால்‌ அவ்‌ வி..சீறு நிஎழ்ம்‌ உணவோ

பறித்து சுப்பிரமணியப்பெறாமாவை அடை ற்கு, சுவரமி, தேஷொடரு று ற
மலர்மாலையையுடையவமே, எவ்லாச்ஞூஸ்றஉ௨்யும்‌ சேவரி்றாம்‌. மறிற்தி று
ச ர
றையுன று? சுரு பேயும்‌ வ்‌
தத்‌ ல்‌
நீங்கன ொம்‌;ம்‌ ( ஆயி ணும்‌,)
மதன அ ரது ந
இங்கே
பறட ல ்‌
நிகழ்ற ்க ஒர்ளு
தகர்‌ ர

ள்‌
அறு ]
ண்ட

ணத்தையும்‌ அழுஞுரிறைக்தி மமில்‌ எடு்நுவிரறங்விற்று, (அவை,

ந்‌ .- பதக ச. ட வர] உ
உட
ர்‌

தரும்படி பணித்தருறாக எண்று யாடம்று விண்‌ எப்பரு செய்சேம்‌. வவறு()

 [8 10 ெியிய்‌ வலா ப தட கசய்‌ நரம்‌, ௨௩.

கி ப்‌. ம்‌ ண்‌ ட ரக தத துடன்‌ 4 ர ௪

1) விய்பப்மா லி பு! ம்‌ செஷியிலைய்‌
தக க ட ்‌] கி ்‌்‌ி
யாத்து 22 சய மெல்லா
(227 ம்ம்‌வ்ர்ட பிய 1] 0 யா(00)ம்ம்‌ பலவன தட்‌ ந்‌ இடுவிரி ன்வுஸத: ப்யார்கண்‌
1

(5 யய [ச] 1 க்‌ விரவிய படம்‌ ஸ்‌வய 31/7. ர்‌ 717: ஷின்‌ பபப (ய்‌ யப] த வர்‌ ம, ஐவறாசெ

யா கர்ற்று என்வும்‌ அனை யுமொழபழ்கிற அழுையும்வி( (றப்‌யெழென்னு

மிமி மைம்‌ ரா ப்றுமிலாபம்‌.
இவ்‌. பாவம்‌ இல்லா அப்பிரமணியப்பெருமாண, இ ய்வாராடியவார்‌
ழ்‌ற்ப ஸி ப்்ய்ரரி நி (17) யு னில்‌ ய] ப்ப ய்ய வள்‌ ம] ற்று ரிய ௩ பர க்‌ ல்‌ ர்‌ ப்‌ (ப பிய17: (1ற்‌ம்‌றி ஸ்வ | யெ ல்‌

லாமாரிம்றி, பேப்புற்டி ரமி பணிட்டி இலவு ம்பி ழகர வெண்டறு பணிக்க,

(அதுலாம்‌ப பல்க அணக சல வலா டார்‌ பட்ட மூஸா (மி மூ (ளவ ல ரபி ம்‌ கவ (அ வர்‌) விம்ம

யி, ஸு 4 ட இருவர ப்பர்‌ ம்‌ புறா. (மயி (0 ஸ்ட ம] ணய கங்‌ காரத்தி

ணாலே வுற்றஞு செய்யாமலிருக்க அவ்னத்ம தரும்‌, வவிமையபொருர்திய சரு
டையும்‌ விழுங்வயெழரெ ண்ட? அைவைலமமம்‌ கல்றாறியென்.று கட்டமாயிட்ட
ருன்றும்‌, வவறு, (டூ௯)

பாடி [ய[5 2 வலி ப்ரி 8 வுட விக்கிவா ன்‌

தா யா யர 127 [2] ப்பறு , விற்ப வண்‌ மாணருவமி லு ப] கம்‌ ப்‌ ்‌்‌ வு, [தி
ர்‌ற்‌7]

ப 14 தவ்ளிரபயப்‌ பம்‌ரி பா ப்பா வயர்‌ |ட விவி!யம்‌. நமி வ்‌ போல்‌

யா்ர்ய் (17:வத ப்பய்பற்து பத்‌புரி ஸம்‌௮ம்‌ ம்‌, 7..... (வ டர்‌ ம்‌வெஸ்ரு ஹ்‌,

இன்‌. (அடி பயஸ்‌) நராயாழு மெய்தேவொள்று மனாடிய்சச்‌ சரிரஈடு

ய்ெவொயையழ்நிறம்க, மாறாய்‌? படிம க்காம்றினற சுப்பிரமணியப்பெ
ருமாணும்னு முங்வோ கக்கும்‌, ரி இரண்டபெறவைஈஞம்‌ இறவாது
மாழ்ஸமரீ பிரச்‌ வ(ுறம்து வணங்ற, (அவர) முறிகைந்தபவி வியக்கு, போனைப்‌
யால வரயா ப்ப நண்ணா றைங் மா ம்க்‌ மி, ஜி, ஙிக்றுடைய யசமானர்க
மீனாமி செண்று வாரு மவெண்டு பலரில்‌ எரு5 வறு, (௬௦)

வ],க்கச்‌ ய, ன்‌!தி ப்‌,ஸ்‌ சர்‌ஞி ய்‌னி1 கனினிம்ப] ணரிர்‌2]

டம்‌இ
ன ப்‌வ (8தூற்றவயாப்கி

புகன்று வ்லபைணய பயம்‌ வலம வரம்‌ துட ணிக்‌ அிம்்ஸடைகெ ராண்டி. யங்க
ட்‌. கிவி ர பர்ரி! ப்‌பி வார்ஸ்‌ (.' 0 ப 11 மரியப்ப ரீ ர்க பின்‌ னர்‌,
ப

பேட அர்த இரண்டிபப்பியம ரம்‌ னமிம்‌மரந்து தங்கள்‌ மூறுகைத தட

வு இருபையயரிய மறு, ரிறுமலராிய சுப்பிரமணியப்பெருமானுடைய
உபய பாதாமனாகை வண்ற்டில்‌ இடிம்ற, விடைபெற்றுப்‌ புறகீதில்வந்து
அடைங்தணைவாரு, .(மரவ ச்கண்ட) பால்கள்‌ சப்பிரமணியப்பெருமானு
கடைய. (ரு, ஸி. %) ஒன்மையயைவியக்று, பிரதட்சிணஞ்செய்லு, ஈமஸ்கரி
்‌ ணட பப ்‌ (்‌ பப்கட்வ்‌ ரி
ம்‌
னி,
[
பப்பி (பி (பம்‌ வரின்‌ இலை
[
வெம்பி ்ட்ப(ப வாக்பி ங்களிலே மி, பெருமைபொ

ரும்யெ பறங்கவிலே போயபிண்னர்‌. வறு, (௬௧)

யப்‌
வய ழி அப்தபா. ரிலரீயகம்‌ 0), அயர 69), ற்‌தி யையிழா ணி வன்‌ மைரெஞ்சா
பயங்‌ குவிர்ர பட ிைமசெய்தாய்பொதுத்தலரிகாலக்தப்ட "வம்போமாறு
(11 ட பதப மண்‌ லையா ய்க்மிடம்துத யிரு,இியென்றுமவின்ரான்‌ மேலா
வுயர்ர்பம்பெற்றுள்ளோரிசழ்ர்சசொழில்செயிற்றாழ்ததண்மையாமே,
௨.௮ யூர்‌ இ ரி புர்ாரா ரை ம்‌.

்‌ த முட்டா கனதத்‌.
இ-ள்‌, வெற்றிவிளங்காம்‌ மயிலே, கீ அகங்காரத்தா ற்‌ உண்‌ செடி ட்ட
யின்‌ கீ கடும்‌ மாய்ப்‌ பயநிய்ிப்‌ பி பபிய்ற்‌ மெய்‌ ட்டுததை 50 னைப்‌] பொறு ட
க ம ்‌ ரதன்‌. ட்‌
தலரிது. அச்தப்‌ பாவநிங ்குமாற ு கடும பமியமி லே மலையாய ்க்‌ டைச் ு(அன ை)
நீங்குதியென்று இருவாய்மலர்க்சருளினர்‌. மேலாக உயர்க சபத விமயப்பெ
த்றவர்சகள்‌ இசழம்சகுஷ்‌ செய்கைகளைச்ளெய்‌ காற்றுழ்வடைத்‌ ல்‌. எழ்நிய
மாம்‌, எ-று. (உ)
ய்‌

செம்பவள வாய்‌ இரறி? ந்‌. செப்ப பொ ழி:செவிப்பட அஞ்முி ற்‌ பி இபட்ரா

ம்க்‌, கம்பழுட ஸுட அணிணபடட்‌ "மொபுதிஞாா நியினை யவுமைக தறம
ய, ரினுக்கிகார்கசோகண்ணைய
வம்புசெலிமலா; ரச காரடையாயுயிரி வர்ற
மேலோய, ர ணகத்த யி புன சடி. லப்‌ பெருமாலவன்றன்‌ பட னி முவப்ப, ஸ்‌
ன்னா கொல்லைாய்‌.
இன்‌. (சுப்பிரமணியப்பெருமான்‌) இவக்சு பவளம்போலுர்‌ இரறுவாய்ம
லர்ந்து சொல்லியருளும்‌ வசனங்‌ காதிற்பனாகலும்‌, (அனை க்பெட்ட மயில்‌)
மனம்வருக்கி நடுக்க.ர்தோடு சட்ரம்வியர்ச்க உரைதகடுமாயி இத்‌ திவ ணய்‌
க விண்ணப்பஞ்செய்யும்‌: சுவாமி, வாசணை பொருர்திய மலர்மரலைராயயு
டையவரே, ஆன்மாக்சறாக்கு ஒரு புகலிடமாய்வந்கு மேலவரேோ, வம்பை
மலரையணிந்சத சடாமுடியையு/டைய இவபெருமாணது திருவுள்ளம்‌
கோன்றிய பமையவரே, எ-று. (௭௫)
புதமலருக்ககமலர்போலறிவினுக்கோரறிவாகும்டெ பாரு ளெபக்இம்‌
இதமதிலனா, தலினாவஞ்ஞானத்தாலடி.யென்செய்தகும்மம்‌
வறிததனைம கானாதுசபி, த்தனைபா வியக்கண்‌ னின்மகார்‌ கட்டுற ஐம்‌ [வார்‌.
பெறும வர்கள்‌ பொனறுச்தருளாதககம்‌, பியிடி.வியாரவரைப்பேணால்செய்‌

இஸ்‌. புறவிசமுக்கு ௮கவிசழ்போல அறிவிற்கோரரியாடிண்ற மெய்‌

ப்பொருளானவரே, பத்திமார்ச்சஞ்‌ இளிதுமில்லேனாசலவின்‌, அழாஞான ர்‌
தால்‌ அடி யேன்செய்தருற்றஞ்‌ இிறிசாம்‌; அதனைப்‌ பொறுத்தருமாறு எபி
தருஸினீர்‌. பாலியதசையிலே பிள்ளைசள்‌ செய்கருற்றக்தைப்‌ பெற்ற மாய்‌
தந்தையர்கள்‌ பொறுச்சருள்செய்யாது நீக்டுவிடில்‌ பாவர்‌ அவர்கலைக்காகி
கவல்லரர்‌, எ-று, (மரு

தொலைவறுபேரின்பமருணின்னுடையசாமீபற்துன்னிமினொ ல்‌ர
மலைவுவருமோகினதுப தமசன்மோர்கணாமேனுமமர்வன்கொல்மசிலோ
பலமணிப்‌ பூணணிமார்பவிக்கு தற்றம்பொறுத்நியெலாப்பதம்வீழ்கி ன மலம்‌
கலபமயில்வாகனத்தின்டுசகொக்யெருள்‌ சரக்துகழறுகிவ்‌ மூன்‌,
இ.ள்‌. அறிவில்லாச பேரின்பத்தையருளும்‌ தேவரீருடைய அிபம்‌
தையடைந்கோர்களும்‌ லை வருமா! (சாயிம்னன்‌) மேவரிமுடைபப இரு
வடி.ககரமீங்க ஒர்‌ சணப்பொழுசாயினும்‌ வாழ்வேோேோத! பல இர்‌ இவங்கள்‌
அழுத்திய ஆபமணங்களை அணிக்க மார்பையுடையவரே, இக்தச்னும்றமிறைப்‌
பொறுத்தருள்சகவெண்று பாரங்களில்‌ நமஸ்கரிக்றுதச்‌ திக்கு, (ச௪ப்பிரப வளி
 பமலிரியின்‌ வரலாறுரைக் கசரூக்கம்‌, ௨௫

பப்பெருமான்‌) தோகையையுடைய மயில்வசசனத்இின்ராகம்தைப்‌ பார்த்‌

சருளிக்‌ இருபையரலிழ்றுத்‌ இருவாய்மலர்ந்சருளுன்றனர்‌. எ-று... (௬௫)
சிறப்பு டையகருமகலர்கன்னின்மகமேருவினைச்செண்டால்வி
மித்‌, ஈறு இிமற்பெருவழுஇிஇருராட்டில்வைகயதோர்கடுக்சைக்கா
வா, மறந்து விரும கணாப்பண்வளஞ்டிறக்குர்‌ இருப்பு ச்தார்வ இர்ததாங்‌
2௮, சைக்கரியரு மனுமைகன்பங்கஇருப்பச்சவ பெருமானண்ணல்செ
ய்நான,

இ-ள்‌. சிறப்பைப்பொருர்திய குமரிசண்டத்தில்‌, மகாமே ருமலையைச்‌

செண்டால்‌ அடிச்தும்‌ கோபிச்ச வலிமைபொருக்திய பெருமையையுடைய
பாண்டியன்‌ அமமயெராட்டிலே, கொன்‌ றஹைவனமொன்‌ றிருச்்தது,
ஞுற்றமீங்யெ. அ௮திணடுவே வளஞ்டிறந்த இருப்புக்நார்‌ என்னும்‌ க்ஷ த்தர
பிருக்கணொறறு, அவ்விடம்இிலே, வாசணை பொ ரும்திய கரிய கூர்தலையுடைய
உமாதேவியார்‌. தம வாமபாமசத்‌்இலிருக்சம்‌ இவெபெ ருமான்‌ வீற்றிருச்கரு
விஹார்‌. மாறு, (௬௭)

வேன்‌ நுனிம்றாறுங்கொன்றைவனத்திருக்குமச்சுவளைத்‌ இருமு

ன்வேண்டி,யாவவகொருகடங்கண்டுமுடைச்கெழுக்துவிதிமுறையா
லரும்சிக்கங்கண்‌,வான்ற வழும இனாடி.விடையிவர்ர்அுவர்‌ துவரம்வழ
வப்பெய்று, மூன்றுலகுமெக்கறுளிர்‌ முகுர்சனதுப கம்பெற்ரு ண்‌ 122
ரிவர்‌ மரி,

இஸ்‌, செற்தாமரையாஎணியாெ இலக்குமி, தேனைச்சொரிரன்ற வா

சற யொருக்கிய கொண்றறைவனாத்தில்‌ வீற்றிருக்கும்‌ அந்தக்‌ சவெபெருமா
வம்‌ சம்ரிஇியில்‌ ரின்று. வேண்டெல்செய்ற, அகன்ற ஓரு தடாகச்தைய
ண்டாகிச, (டில்‌) ஸ்சானஞ்செய்செழுர்று, (அகம)விதிப்படி பூசிச்று, ௮வ்‌
விடதிதில்‌ நுாயழ்டிற்றவம்டின்‌ உ சந்திரனைச்ருழூ.ய சிவபெருமான்‌ இட
பாரு. ராய்வர்று வரங்களைச்சொடுச்சப்‌ பெற்ற, திரிலோசங்களும்‌ ஆசை
யாற்முபற்கிறுரிற்கின்ற இறப்பிணையுடைய விட்டுணுவினது பசம்சைப்பெற்‌
மூன்‌, வாறு. இருமை எமுவாயாக்றின்‌, மூன்‌ என்பதற்கு முற்காலம்‌ எகா ப்‌
பொறுள்ளசொண்டு, மூள்ரிவர்தாள்‌ என்பதைச்‌ சட்டுப்பொருளாச்குக, (௬௭)
சிசிகுவிகண்ட தளுப்றிருத்தளியென்றுரைப்பரர்தத்திர்த்தந்‌ தன்னைக்‌
சாேறுங்கறுவளைவிழியல்னவள்‌ பூசித்‌ தசனாற்கங்கை ரூ டு
மாெவர்‌ தைய நுயர்திருக்களியாரென்பரர்ரவளங்‌ே காடானம்‌
வேமாவின்பிரளயமக்றாமழிவின்றியிருக்கு முண்மைவிள ம்பினோமால்‌
ன்‌. இலக்ருிி உண்டாக்‌ யெ காரணத்தால்‌ அந்தச்‌ நர்ச்சர்தைம்‌
இரும்சுரியென்றுகஉறுவர்‌, சாசளவோடுகன்‌ ந கருங்குவளைமலர்போலுங்‌
கண்கமாயுடைய அவள்‌ பூகிச்சசாரணழ்தால்‌, ௪ ங்மகையைழ்தரித்‌ தி சிவபெரு
மாயும்‌ உயர்ந்த இருத்சளிகரென்பர்‌, ௮ந்தவளஞ்செறிச்ச இடம்‌ பிரம
சற்பத்று மிவில்லாமலிருக்றாம்‌; உண்மையையே சொன்னொம்‌. எஃறு, ()
பப்‌
உள மழு ர கிரிபுறடா ணம்‌,
கி ுற்றுன்‌ 28 1]ந்த்‌
. ர்‌ நனி மம _ம ளி

அ/்துகுருமற்லின்‌ இ அங்னக 8 மசாராழுயிான்‌ னை யோர

்‌ ந ப்ரி உட ௩ ம்‌ ன]
ச

உடன்‌ ்‌ 4 ரி ரல ரன
இிச்கர்ஈருமுணிவர்களும்வாச மூ௮மரசவனஞ்‌் சேர்ர்கதாற்கெக
பக்தியொகென்மலையாயிருத்திசரவணத்துதித்துன்பால்வக ணத
மத்தி வழங்குதுமென்று ன்வாவருச்கு ம்‌யாவருக்கும்முத ல்வனம்மா,

இ.ஸள்‌, அர்ஈச்‌ தராமர்தையுடைய்‌ சகேஷேத்‌இரத்திற்ருக்‌ இழெகீராப்பக்க

மாகப்‌ பாதியோசனை காரத்திற்‌ இந்கர்சளும்‌ முணிவர்களும்‌ வ௫க்ெத ௮௱
சவனம்பொருந்திய௫,. அங்விடத்சே அன்போடு ஈல்லமலையாய்க்‌ இடைக்ருஇ;
யாம்‌ சாவணப்பொய்கையித்மோன்றி உன்னிடத்தில்வம்‌துசேர்க்‌னு, மோ
க்ஷஷ்டைம்‌ தருவேமென்று மும்கூர்த்திகளுக்கும்‌ எவர்களுக்குக்‌ தலைவரா
யெ சுப்பிரமணியப்பெருமான்‌, இருவாய்‌ மலர்ச்‌ தருளினார்‌. எ-று (பி
வேறு,
அர்சவுரை சேளாவமலன(ம சூஜ்ந் இதை ஞி
விர்கைசெறிகோளாளைகீங்காவிடைகொண் மட.
யெர்கதையுகாயகன்றுபெங்றனணுனுப்வனென்ள்‌
இறர்தைமிக வருந்‌ இ ப்பைபையச் சென்றதுவே,

இ-ள்‌. (மயிலானது) அர்ச்‌ திருவாச்கைக்கசேட்டு, மலரஇதறாயெ ஈப்‌

பிரமணியப்பெருமானுடைய பாதங்களைப்‌ பிரச.கதிணஞ்செய்து வணங்‌ ஜி,
வீரலக்குமி ருடிசொண்டிருச்ளன்ற இருப்புயங்களையுடைய அவள ர விடை.
பெற்றுக்கொண்டு மீங்க, எம்பெருமானே, தேவ ரீரைப்பிரிர்சும்‌ எவ்வாறு
அடியேன்‌ உய்வேனென்ற, மனம்‌ மிசவருர்தி மெல்லமெல்லச்‌ செஸ்‌ ற,
கறு, (எட

ஈசனுடன்யானுமிணயா னேனெர்கையினாற்‌
பேசுசன்றகற்சாபம்பெதி்தேனெனகினை நறு
வாச முூறுவெள்ிமலைகட ஈத சென்டதெய்இத்‌
தேசுபெறுமிமையஞ்சேசர்ர்தசன்றுபோயதுவே,
இ.ன்‌, எம்பெருமானால்‌ அருஸிச்செய்யப்படுங்‌. கற்சாபக்றகப்‌ பெர்‌
றேன்‌; (ஆசலினால்‌,) சிவபெருமானுடன்‌ யானும்‌ ஐப்பாயிகோண்‌ ஏறு
இந்திர, (சிவபெருமான்‌) வீற்றிருக்ொத கைலையங்கரியைக்கடம்றுெ
ன்று, ஒளிபொருந்திய இமையமலையையடைர் ஐ, (அதினின்று) நிய்கி்ளெ
ன்றது. எ-று, வெபெருமானுக்கியையப்பொருள்சொள்ஞாங்கால்‌, கல்சாப
மென்பறைக்‌ கல்வில்லெனக்கொள்க, (எலி

சாதா வெனகச்கிதுவோரண்ணியதகென்றே வரு ந இக்‌

செகாரம்கெய்தியதையகன்றுகேடில்லாப்‌
பாகாளவாகினியாங்கங்கைநக இநீர்படிக்து
கொதாவிரியிற்கராடைகீதுகென்பாற்புக்கதுவே,
ண ்‌. ய்‌ ப தி ப்‌ ப்‌ ஆ்டடடடடு
எட வர த
பய ்‌ லைவர ே ட வீப்ிகி இறு வோ வக்‌ இ ிய்பி ஜீ (க)று வரு இ), யி ரேம்‌

சேதாரத்தை அடைர்து அதனைறிங்கி, செசெலில்லாம பாசா ம்நிணிண்‌

 பார வியிபின்‌ வரலாறுரைத்கா ரூக்கம்‌,
டர
நம்‌ வந்தி உய்கைசீரில்‌ ஸ்மாகாஞ்செய்ரு3, (பின்னார்கி) கோதாவீரிதிர்‌ ந்த்‌
இல்‌ ஸ்சானாமு ெய்க, மெ வ்மிசையை அடைர்‌ அறு, ஏறு, 5
[பன க ற்ற த மியவெ ன்‌,மி ய்சொ (029) ணுமுபம்‌ ட்ர்ப மா மறு!
6 [ரி
யரா ண்ட 1 ய்‌ங்கிய பய ர்க ர்‌ பே
ப்ப ர கல (2 1 ப]
பவரை மபதி ய்ழுஸர ப நூகணாறலாரர்திலன்று
ன்‌மின்முாு விவி மாலே யருணகிரிசெ ன்.து
வ.
இன, வாமி பரம்‌ பொருளென்று அசங்கார சிைப்பொருர்திய நா
ணும்‌, உயர்ர்சியொருக்இபு விட்மிறைவும்‌, (மறையே அன்
ன வழ வைக்மொ
ண்மி) மாயம்‌ இறி பறக்றுரெண்‌ அம்‌, (பன .றிவடி வைக்செ ரண்டு)
பூமியைம்‌
இழி மசி செல்லாம்‌, (யை 1] பப யையும்‌) ச ராணாமல்‌ வயாட்டம்றைப்‌
வ்‌ றும்‌ த, வாம்று இணம்பரிஷ பயிர்‌ த இவடுு மாண்‌ அல்ிணிமலை
பாய்சின்ற வண்டுமவெொலில்வொ ற மொலையையுடைய அிருணாலஇற்கெ
னிஸி: அடவி
(௭௬)
யமம்‌ (வருங்‌. சரண்ண பபப ங்ள்மாார ம்வார்கூத்துற்‌
செொம்பறாயா யத்‌ வட்டத்துர்இிட வாம்‌ணா நூன்‌ வர்‌
சர்ப பி ப்மை வெள்‌! ம்ம்‌, வம்‌ உட்கொ
யப்‌ 4/0 ப்‌இ தக ௧0 டு. ரயி்‌ த்‌ ப்பர்‌ ம்மியமி தி

இம்‌ லாச விதியும்‌ மொள்றைப்பூலின்‌ மனாய்‌ கமழ்கின்ற நீண்ட

அள த்மையு/டைய பூங்மகொம்புபோலுஞ்‌ கவெசாமியம்மையார்‌ மனங்கு
வி, பேவர்குரம்‌ முல்ிவச்கயம்‌ எம்புவே வேனோ கங்கானேயென்‌ று
இக்கு, (சிவபெருமான்‌) ஐப்பற்ற இருரிருர்சச்ைக்செய்‌, பீரும்‌ பொன்‌
வம்பவிழ்‌ 0௮ வன்பு, (அவருடைய) 81.பயபாதங்கள்‌ை நமஸ்கரித்து ந்துஇத்‌
மறி,
ட்‌
பரம,
(௭௮௪)

அபவைைரனிறுிவயபெருமானன்பிஷனொடுர்‌
ச க்‌ து ட்‌ னி உ டோரத
தற்பர. 9) பப்பி அய்பலவுஞ்சாமா ம்ோக்டுப்‌க்ூ்ட
ட ட

டு1/7 பய்‌ )! [யி ்ட்ீகார பொய்பின்‌ பர ய்ழ்இி 9) பம்‌

வெ ங்கும்பரவ வுஅம்பாண்டி
ட்‌ * 6

சாட்டெய்தியமெ,
௫ ௬. த்‌ ய்‌ ட ய] ்‌

மி்‌. விவி்வப்ப கபி யின்று மிய இ), சிவபெருமா ன்‌ வர்‌போடு விற்‌ றிரு
ம்ம்‌ பலபல புண்ணியமே திங்கடோறுஞ்‌ சென்று ததிச்த, பொலி
வாய பூடி்தவில்ரு. ஒப்பற்ற அமெ ருசமாய்‌ ஏ 2௧2 ரூம்‌ புகழும்படி.
ர ப்‌ க ப்‌ 2
பொரும்‌ பாண்டிகாட்டையடைபஙம்‌ பிறி.்‌ வவறு, (தஎட]
கார

த்‌
3.

“ச பப்பட்‌ர ர
ச்‌
ப ப ப/7 ன்‌ ர்‌ 01ட ல்‌(0௦
என்டு
(ர்‌,தியா! ணா ர்‌நி(நடக்‌ முலையபைய்பலவர
ல உரி ல்‌
ர்டி ஸலாம்‌ ்‌ களம்மாட்டகர்‌
்‌
இருக்கும்‌,
பமல அக்கட இத்த இல

ன
யி, படதிரமை இரு ப்பூவணம்‌, இருச்சுடியல்‌, அழிய இருப்பரபங்று
வறம்‌, பிெம்ொரிங்குணிறம்‌, இருவேட்கம்‌, இருவிராமேச்சாம்‌, இருக்கா
௮] மயூர கிரிபுராணம்‌,

ளப்பேர்‌, இருநெல்வேலி, (எவரும்‌) ஆராயும்‌ இருவாப்பணூர்‌, இருப்புத்‌

தார்மூசலா௫யெ பற்பலவான உவமையில்லாத இவஸ்சலங்கள்‌ பாண்டிட்கா
ட்டிலிருக்கும்‌, எ-று, கொடுங்குன்றம்‌-பிரான்‌ மலை. கானப்பேர்‌. வாலாயார்‌
கோயில்‌, (வல)

மருகிறைச்தபன்ம லாகில்சம்‌ தூமாமணியு்‌

இரைவளைச்கையாற்கரைமிசைச்‌ செண்றிடச்‌ இருமி
வரைவிலாதுறம்வயல்குளம்வள ம்படவுதலிப்‌
பொருகைமாகஇதவழ்ற்துபோயு வரியிற்புகுமால்‌,
இ-ள்‌. பெரிய பொருகையாறு, வாசனைநிறைந்த பலமலர்ககாயும்‌ அடி
லமரங்களையுஞ்‌ சந்சனமரங்ககையும்‌ பெருமைபொருக்திய இரத்தின களை
யும்‌ சங்குபொருந்திய இரைகளாயெ கையினாலே கரையின்மீது செல்லம்‌
இதறி, எல்லையில்லாதிருக்‌இன்ற வபல்கருநங்குளங்களும்‌ வளத்ைப்பொரு
ந்த (நிரைக்‌) கொடுத்துச்‌ சவழ்ந்துசென்‌ந கடவிற்பாயும்‌. எஃறு. (ல)

ஓவில்செல்வவேர்‌ துழமையுறுமொருவ ன்பாற்செல்வ

்ப ின ர் க் கு தவ ிய ெஞ ்ச ிய தூ ண்டெல்வேர்கும்‌
மேவி லன வின்டு [2]வி ணப|
2 வவய
்‌ ம்‌
கன்ன
1/ (௫) லகு
5 ன்‌ ஸு ச்‌
ல்‌ ளககற்கு ய்ய ௮
இ

முவிலாக்கடனீர்புகுர்கண்டுையவைகை,
இ-ள்‌, 3ஒழியாகசெல்வகத் ப்‌ தையுடைய டட ட பலம மொரு
௮ரசனமாட்டிரும்கு தி
ஷிடத்தே செல்வம்வந்தால்‌, உ (அவன்‌
(வி ணைம்‌்‌ தன்ணிடதிறு)
னஃ அணிய
்‌ ல்‌ய
யோர்க்குக்‌ கொடுத்து, சேலவுூமுளதாயின்‌, அவ்வரசணுச்னுக்‌ கொடுல்‌
போல, குளிர்ந்த துறைகளையுடைய வைகையாறு, வயல்களுகினுவ்‌ ரன
களுக்கும்‌ (நிரைச்‌) கொடுத்து, சேஷமூள தாயிற்‌ கெடசவில்லாரு கடி
சோடுசலக்கும்‌, ௭-௮, ங்‌

மாறிலாப்புனன்மாநதியொழுகலான் மள்ளர்‌
காறுசெய்குவகோர்புறறடவுமாங்களு வே
மீறுரெக்சசர்சொய்கவைவேறுவை ச்‌ தடி.ம்னாப்‌
பேறுகொண்டுடன்பின்னருமுழமுவகோர்புற மம...
இ-ள்‌, ஒப்பில்லாத நிரசையுடைய பெருமையபொருந்திய ஈதிகள் பாப்‌
லால்‌, மள்ளர்கள்‌ நாற்றியவெதோர்பச்சமாம்‌. (அம்காக்றை) ஈடுவறும்‌ அய்‌
வாறே ஒர்பச்சமாம்‌. வளருஇன்ற நெற்கஇர்ககா அரிக்து அவற்றை வேரு
வைகத்று அடித்துப்‌ பியோசனத்தைக்கொண்டு உடனே பின்‌ ராமு வ
7-2, ட்ய்‌ ப்ட்‌
'தோர்பக்‌ சமாம்‌. % [2

மூன்றுபோகமிவ்வகையினான்‌ கயன்‌ ௮ு௮ுபலங்கொ.ண்

உன்றசாமையேழுதலதூயப்‌்பயனெடுக்வே
யான்சபேரன்பினரனுக்குமவனடியார்க்குஞ்‌
சான்றவெதியர்கமச்குமிற்கெஞ்சியதஇுண்பார்‌,
 பாரபவ்ரியின்‌ வரலானுமை ம்‌ மர ரும்ளம்‌. ன

இம்‌. நான்று போணங்கணிவ ஸிக்ரப்பிரறபாம்‌ முயற்டியெப்‌

ஐ, மிஞு
ர்க பயலை மொண்டு, இமைக்க சா மைரர விய சாணியங்களை விதைக்கு
அல்‌ டம்‌ன்ஸ்‌ வரும்பயன சட்ட வயெடும்ம மாட்வெமப்பட்ட பெரிய அன்பினாலே
ிவயெருமாணுள்பும்‌.. அலவருபைய ழு பாம்ர ஞக்ஞும்‌ (ஈற்ருணரற்செய்கை
ஏணிஷல்) நிறைக்க பிராமுவாம்ச படட்டும்‌ கொடு, எஞ்சியவற்‌ ஸம்‌ சாரு

்‌்‌ (௮0)
ன்‌ னு த

யச.ரதிக்ஸ்‌, ின்வி விபி ஸர யப (ழ. ப்ட்‌ ம படிப்பா ,

ம்யயுமுக ர்வ்றி

ட) ன்‌, வாடப்‌ ஹ்‌ பட ர்‌ டம்‌ 8 பி எற்‌ ட வ்‌ (3.த பி ஓ,பி ன்‌ வு மர ப்ள ளின்‌ ௮ம

த்தி ரூபூம்‌ப்‌ய (ப்‌ யு ப்‌ வள ஸ்ப வர்‌ யயர த்த) அம்‌, யது 1 (பிலை, பய்‌ ர்‌ற்‌பிய சு ஜஷெள்‌ ளிய

முல 01/1 ப] 2), ப ன்‌படவ ன

(பி. ப்பி ம்‌,சிலு ய்து (ற்‌.ஙங்றா! ரப்‌ னர ம்வா ழைக
்‌ (க ்‌ ர டர ரா
று விமா ம உட்டு பப யி்‌ (றிட மள்ளார்சள்மண்‌ (மீதி வம்‌ வு
(௮5)
மணா யெடுிப்பரிறளி ட வலம

பிவிபி நாசிஸ்‌ ஸர)மணியா ய்வாவிப்பிரர்க

ன] 2. ரபி லவ [பொய்யா ஸ்‌பியி வர நிரு. ரர்‌
ய்ட்புவலம்‌ பர (ம- ய்‌ ஊா்செய்வரோர்‌ மாலாஞ்‌
ஏரியா யெரும்‌ நொலியாம்ொ நில்‌ சமைப்பார்‌,
ன்‌. 1சாமன்‌ வெடிகள்‌ மூரவிய வறுவமைத்சதொழில்களை
ச்ெய்வாடிவிட. பநர றட மீ பிணி படயே. மெொற்கேோலைக்செ ௮ுத்துவர்‌
சன்‌. பற்றற்ற வவடியர்சல்‌ வியாபாரம்மம்மெய்வர்கள்‌. நான்சாஞ்சாதி
யாய டி ராட்டி ஐடி ப்வ்ர்மல்‌,
ஜுபிடர்‌ கெட்‌ ஏறு, (௮௨)

அப்டி (பிவபம்‌ யப்பா டர்‌ எப்‌),ஐயர்‌ ய 1. ரிய

119 பிறம்பார்‌

பவ்ம சியடிரா றுவ்ணிவர்ச (வனிற்‌ கனபுரிவா

(ன வ]ண்டு சர்வ பாபம்‌பபா தம்றழு லையுமொருங்கெ
(உதவி பணி பண்ணி பழமயகனே காறுங்குலவும்‌,
(ு ரரி ம்‌ பாரு(1 1 விரும்பப்பமின்ற ஸ்‌ ணங்சமாயுடைய பெ

ஸண்க்யி எழ்புறிப்வில்‌ புடவ த்வர்ச மாய்‌, நாயமாயேவணங்றி அவர்கள்‌

வணி்பவற்லைம்ிரிப்வர்ற்‌. பெறுபின்று தம்‌ பூரல்வர்சகணாடைய குதலைவார்‌
பி குடும்‌ பர்ுபைய பிரிவி வு மூ.ரலைவார்திற தம ரம்‌ வ்டுகன்தோறும்‌
பப்ப ரப (நட, ப எப, (௮௩)
(ப்ப) ப்ட்‌

ய்‌ // (ப்‌, ர்‌

1) /7ப [5 1] 0/4 1/6பப்பு! ரீ 1 ர்‌
தாட்‌ரண 2 ம)ர இ

யர்ய/ாுப்நுவி, ட்ப 1 வ்ல்ரு ற்‌,[மி றர ாய்ம்மயேயொோ பு. ப்‌

பரிய வ்ெமிட பபிப்யட 1ஸ்ரக்களிமிற்‌இற்றுப்‌
ர 71 றுவிரிவா' த ப்‌] ய்ய ர்‌ரி தி யப மாரல்‌,
பர பல்டட்‌ 7/2)

0-ம்‌) வுறிர்குறம்மிபாலும்‌ வவ்ார்ற கரியகொட்டினையுடைய கரிய

எரு, தண்டப்‌ நிதிம்துரிண்ட இவங்கண்றுக்‌ இரங்டு ஓர, பருத்த ஏங்றாக்‌
தி மயூர இரிபுரார ணம்‌,

கூட்டங்களை இடறி, பலாப்பழங்களை மிதித்மு, ஒப்பில்லா மீண்ட கரும்பு

சளை உழக்கி, விட்டின்கட்செல்லும்‌, எ-று. (அசடு
சனெங்கணுமிருகத்‌ டதத தல பத் நஞ்ச
யாசகன்மிசெரியை? டம்‌ கலியவடைந்து
சசுபெற்றகானன்ற, ச்தியுஞ்சேர்கூ வரன்மிப்‌
0 உ ரனியமன்வாழ்கரட்டகம்படராம்‌.
இ-ள்‌, வவெபெருமான்‌ (அக்சாட்டின்‌) எவ்விட திஇினும்‌ எழுக்‌ ௩ பு ியிரு
தீ தலால்‌ அனைவரும்‌ (அவரை) வணங்கி, குற்றமில்லாச உரியைருா உவிய
நாற்பாதங்களையடைந்க, ஒளியைப்பெற்ற நால்வகைப்பட்ட மூ. யும்‌
அடைவார்கள்‌; அஃதன்றி, பாசம்சை அழிய கையிற்கொண்ட பபாண்டா
மும்‌ உலகத்தை அடையார்‌. ஏறு, (மு)
வே,
இன்ன னவளத்இ ஹேங்‌ இயிலவ்கெயெபாண்டி ராட்‌ ட. வ
முன்னவன்பதறையுமின்‌ ஹங்கா ணுதம்சுமியமூர் ம்‌இ
பொன்னெனமிளிருங்கொன்றைப்புரிசடையுடையபெம்மாளன்‌
மன்னுடைவிழைவால்வைஞுசக்திருப்புத்தாமெல்லைச ரா,
இ-ள்‌. இவைபயபோண்ற வளங்களாலுயர்கது விளங்க பாண்டு. நாட்‌
ட்‌ ௪ ௬. ௪ னக 4. ௯.

டூல்‌, (எவர்க்கும்‌) முன்னவரும்‌ வேதங்களும்‌ இண்ணும்‌ சாண்ட மரிய

தலைவரும்‌ .ஆயெ பொன்னைப்போலப்பிரகா௫ம்குங்‌ மொன்றைப்பூமா கவிகை
யயணிக்‌ தய
ப்‌ சடையையுடைய இவபெருமான்‌
ந்‌ சுயேம்ஹறனயியாவ்‌
இதி
விற்றிருக்இன்‌
/ நப்பதி
அ தூாரினெல்லையை டைந்து, 7 உறு,ல்‌ பரண ்‌ காபட்‌
உல்‌ இருப்புக்தாரெனக்கூட்டுக, (அகட)
சங்குளுூலுகார்‌ அுபெழ்‌ யலி ச்‌திழமுஞ்‌.ட்டு தாம்‌
வெங்கழைவெடி, ன்‌திம, க்னுமீரர்ஞ்சுவை வெ ம முத்தும்‌
பைங்கயஇடன்்‌செல்வாய்ச்கால்பலகடர்‌ தியரா ங்க
இங்களை யி ஞ்சிடீண்டபொங்கர்வாய்ச்ளபென்‌ ிகன்றெெ,
இ-ள்‌. சங்குகள்‌ எற்றுளைக்சின்ற முச்றும்‌, நெல்லின்ற முச்தும்‌, விழும்‌
பப்படும்‌ மூல்வெின்த மூத்தும்‌, குளிர்ந்த இனிய ௪ வையையுடைய அழும்‌
பன்ற முத்தும்‌, படிய சயல்மினுடன்‌ செல்கின்ற பல வாய்ச்கால்களைக்கட
நீதுபோய்‌, மேலாய எந்திரனை உரோஸஞ்டுி உயர்ர்ச சோலையின்‌ உட்டமெம்‌
றது. எஃறு, (௮௭)
கண்டலையகன்றுீர்சா. பன பமல க்கொம்பவ்ன
கொண்டெ டி மடவார்கண்மீயொளிர்கறாமுசமமேயென்கா
முண்ட கங்குவலா£ ப்ரி கி௫ிரு, க்திவா விம்‌ இ
யண்டாகோன்றனதுமெய்யா மைஞ்செழு,ம்‌, இனைய 2மாஇ,.
இஸ்‌, சோலையையஙிங்டும்‌ சிறப்புமிக்க பொ ற்பூங்‌ கொம்பையொழம்ம
பி ன ச 9 ய/ 87. [7 பெண்மராரின்‌ ஷீ ரசி பாம்‌ பிரா னர பகீ குப்பி ்‌..... 287
 ட்டி ப்‌ டடத ்‌ ்‌
[த்‌ ட்‌ 87 பரி (271 பி ம்‌ ட்‌ 5
வர்ல று ய்‌ட] ப்‌ [8] ப்ப, ய்‌.

முூறிதிறையும்போலம்‌ ரொம்‌ சாமர மலரையும்‌ கறு

. ௪ ர்‌ ப்ப ன்‌ ர ௪ ல்‌ ன்‌

ங்க்‌ ுவளைமலரையும்‌ பூச்சு

௪ க
௪
்‌ ர
த அர்த
டிரிதினியெ ய்ட்மு வாவி
ன ப கக ட்‌ தடட அ தட ம
ன்‌ ர்‌
யிலே வ்சா னஞ்ச ெய்த, ிவபிரான 4 திறாமேனி
(ப்ரீ யூ (7) பிரம ரம றையும்‌ ய்‌ ழ்‌ ரிக, கன 1ச] (௮௮)

கூவிள மறுப்‌ மங்கடலாற்கங்கைறிரின்‌

மேவலாற்‌ மிகொண் வாக மெலிக்‌ ந கையென்னவோர்ந்‌ மெ
யரவவினார்சரானெண்ணவண்ணல்வா ழ்‌[ டிய வா௱ப்‌
பூவலர்க கைம்‌ வப்ப /மி கதுமண்ணளமா க,
இன்‌, வயபெருமான்‌, (காமணியுங்‌) சொன்மைமலரான ன வில்வம்‌
தும்ை மச்சம்‌ யெ இவற்றைப்‌ பொருக்று சீலாஸஷம்‌, சங்சையின்‌ உணு
ள்‌ மீரிம்பொருர்‌ பபப வாணம்‌, வாடி குறைசர்சசென்று கருத, (அசற்கு
வரமவையேற்ற) விடுப்போடு விற்றிரும்தார்‌ என்று சொல்‌ இம்படி. வாழு
ன்ற கறமணம்பொுர்‌ ரம்‌ த்றவை அலருனெ௱ கொள்‌ ையங்காளை மயில்‌
ஒங்கி ம்‌இர சிழுட (அ)

இம்டறுப க்பொன்றிமா முவவபிலிட்டெடுக்சாலன்ன

மி தம்ப்டல 4/4 (0 க்கா கண ம்‌முமிற மும்ம்ம்‌ ஸ்ர றி
நாட்ட றஇுபையோனவ்மகொயிளண்ணிபயேதி ரூமுன்விழ்க்‌ த
கரட்கவெொொபணிம் துலா மன்பொ பெிநனைச்சா மறும்‌,
இடம்‌, ஓய்லைத்க பகம்பொல்றணே ம்‌ இணிபொருந்கிய உலை ச்இ
விட்டி வடிச்சாற்போன்ற இதழ்செறிர்ம பூவையுடைய கொள்‌ றயங
்கா
வா்தில்‌ மடிிற்பொமம்ிய ஏமன்‌. ருரியன்‌ அம்ரணி ஆகிய மூன்று
கலைபுஸயய வெயிமானணது கோயிலை அடமைநங்று, சர்ரிஇயில்விழ்ந து
(அவருபைய) உபயபயாகங்க்‌ா வணங்‌, போன்போடும்‌ இ நணைச்சொல்‌
இம்‌, பழு சோொயங்கோயிலேன க்‌ பட்ட, ட்டறல்‌ என்பது ஏச்சறல்‌
எசன்பாமிபால்‌ வுருசொல்‌, (௯௦)
பணி. ப்பகு்கயமினயாடிப்பல்னுபிரளைக்துங்காக்க
வடக்கும்‌ இடக்முடர்வாயா நியஞ்செல்வ ஞசித்‌
ய பபுகற்காாமினயாிமிகொள்மி மு க்தொ நி கரசெய்யு
ம ம்மிருப்பும்தார்மெவும்விமலனேயோற்மிபோம்பி,
மர்‌. இருட்டி ப்பறற்றுப்‌. பிரமாவாடியம்‌, பல உயிர்களனை ச்சை யுங்‌
சாமுறற்று அடங்சற்கமிய வவிய கூரியறுஇதியையடைய சக்கரச்சைத்தா
ம்ய ஸவரிட்டோறுவாரியும்‌, எங்கரித்சற்டு. உருர்தினாயெர்சோன்றி, முத்‌
தெயறில்கயயும்ிசெய்வ்ற இருப்புசிராரில்வீத்றிருச்கும்‌ வரம்பிலாற்றலை
பைய மலாறிமரே காம்தமுறாச காச்சுருளறாக, எஃறு, (௬௧)
கராலர்க்கமிவிறுள்‌ ளெயுணாரவதகமாயுணர்வையிர்து
தமக்கே ற்றி மியெதிர்ர்‌ இருணிக்சஞ்செய்தூம்‌
பொ ப ணிண்டுகம்மல ுச்சன்ணோர போலவர்தமிவைகத்தர்து
(20 பி தய [ம மார்பே வால மினிபாற்மிமியாற்றி,
 ட மயூ கிரியுமாணம்‌,

இன்‌, விஞ்ஞான சலருக்கு. (அவர்‌) அறிவினுள்ளே அறிவரய்பின்‌ ப

தசிதுவஞானத்தைச்கொடுத்தும்‌, பிரளயாகலருக்கு இடபவாகனத்‌ இனெலி
வத்து திச்துவஞான,ச்தைச்கொடுத்துதும்‌, சகலருக்கு அவரைப்போல (மானு
உர்சட்டைசாத்தி) வங்து சம்‌்‌ துவளஞானத்தைச்கொடுத்தும்‌, அருள்புரியும்‌
நிகரில்லாத இருப்புச்‌ தூரில்வித்‌.றிருக்க்ற மலரதெரே காச்தருருநன்‌ காத்‌
சருகு, எஃறு. பொருவில்‌ திருப்புச்தார்‌ எனச்‌ கூட்டுக, (௯௨)

நறைகமழ்சமலையேனரஈல்லுளுவொழிக்துறாகு
பூ ச * 4 ்‌

அவுறைகசாவெஃ்கிவேண்டவுதகவி யுமுமையாள்‌ ம்வண்ட.

விமைவிருன்னட னஞ்செய்து மிர
றா ற்‌திவபரமானந்த
நிஹைஇருப்புக்குரர்மேவுகிமலனவேபோல்றிபோல்‌
கதத ப்ட்‌ ்‌ க ஜப ்‌
றி ,
இலள்‌. ஈறுமணம்சமமுஞ்‌ு செர்சாமரையாசனியாபெை இலக்குமி, (24)
ராயசராகபெ விட்டுண, பண்றியினது ஈல்ல வடிவக்ளைம்‌ தவிர்க்க 0 ௫ம்‌
படி. விரும்பி வேண்‌ 9 சல்செய்ய, (அவருக்கு அவ்வரதிைக்‌) மொடு மம்‌,
பார்ப்பதியார்‌ வேண்டுமல்செய்ய, அவருக்குநுன்‌ இருகடலாம்லை மப்‌ பயிற்று
பிரும்சவபேோ,
1/ (ம அய்‌ யத வரம்‌
1/2 9லி ன்பமுடையவரமோ,
பி பட்மிபட் எப்‌] [சந னத்‌ (பலவளங்கள்‌)
ப்பில்‌ வட நிறைம்‌ உ. ஜ்ர்(பு்‌
ர்‌ ற்ப ம்‌ இருப்‌
புக்நூரில்‌ எழுந்தருளியிருக்ளும்‌ மலரகிகே, காத்தருறாக காதி
0-3,
ய்‌
என்னதிவ்‌ மெக்துமஞ்ஞைக்கின்னரூள்‌ ஈரம்‌ யா ர்க்கு
முன்னவன்காயவாக்கான்‌ ௦ மாழியுமிம்சகரிற்கீழ்பால்‌
சொன்ன பிப்பலல்காண்றன்ணித்அுன்னு நியுவப்பிறுன்பாற்‌
ப்‌ “ர ப ௩ ௬ ௬ 4 ௬ ன்‌ ச்‌ . ர

(ு ரு ச்‌ ப்‌ ்‌்‌ ட ்‌] ராடு ன ட்ப

கன்னியங்குமரன்றொன்றி யலில்‌ கூவன்வைலெலென்றாுன்‌.

இன்‌, என்று கின்றுறுஇக்ன்ற மயிலுக்கு, எவர்கிறாம்‌ நு.டுல்வ ராய

ிவபிரான்‌ இனிய இருபைசரர்‌.து, ௮சரீரிவாக்2 ரல்‌ (எவரும்‌) புகழும்‌ ற
நகரத்திற்கும்‌ இம்ச்நிசையில்‌ க ளதென்‌ ௮) சொல்லப்பட்ட அரவ த்‌
இல்‌ அடைதி; பேரழமமினை:! புடைய மறு முமாரனான வண்‌ மடி வேரி நிடமு
விடத்றுவந்தஅ இரசகஷிப்பன்‌ வருக்கற்க என்று இருவாய்மலர்ந்தரு வியர்‌,
கறு, (பரா)

உரையுணர்விறர்றுசகாணுமொருபரனன்பாலோறு
மருமைஈன்மொழியைக்சகேளாவகமகிழ்க்கசனுக்கையெம்‌ உவ
ட்‌ 7 ப்ட்‌ ்‌. ப ரூ தது
வி,ர்‌:ள்படப்பொத ுளணாங்கரன ற்கெய்இயஇ ிஃ அநிற்கப்‌
பெரியவச்சவக்றுக்காணின்வளையைப்பேசலுக்றும்‌,
இ-ள்‌, சொல்றும்மனமு மிறர் மு ரிரிக்கண்ட ஏகராயெ வெபெரு மாண்‌
அன்பினாலே யருளிச்செய்கன்ற ௮அருமையாடயெ நல்ல இருவால்கைம்பெ 0,
மனமூழ்ர்ந விடைபெற்று, அர்த இருணுண்டாக செருங்கும்‌ அரவ பத
ற்த (மாயி ஸ்‌) அணைக்க து, இறுறிற்க, ( இஷிப்‌) மபரிய அசவலா ம்பி பெ
குமையை யாம்‌ மொல்வேமாயினேம்‌. ஏற (ணீ)
 47 (0/4 இரியின்‌ வபராலாறுை ர்ஜ்‌,நஈரு, ர்‌ டு

வெறு,

ச்‌ ரியமணஞ்செலிஈறும்‌ (வார்த்‌ வளர்‌ ச்இிடலானும்‌

பெருமையெறுமரசவனமெமைகிகர்க்‌ கூம்பெற்றிமைர்கால்‌
டூ (அ 8

இன்‌. பொரும்‌ நன்ற சான்‌ ரூவேதங்களுர்‌ ஈன்னிட தில்‌ விளங்கு

லிணாறும்‌, அருமையா சவம்றை புடைய மூணிவர்‌ ௮அரேசரை (இருக்கு
ம்பி.) பெறாவிணாலம்‌, உரிமையாயெ மண முசெறிந்சு ஈல்லபுட்பங்களை த்‌
சோற்றி வளர்ச்தலிஸுலும்‌, பெறாமையைப்பொ ரூர்‌.௮ம்‌ ௮ரசவனம்‌ ஈம்‌
மையொர்றும்‌ தன்மைைய/பைய றி, எற பிரமா விற்வையப்‌ பொ ருள்‌
கொள்கரங்கால்‌ சானுவே ங்கும்‌ வா பிற்மோன்‌ ஊசலி லும்‌, மூணிவ ரநே
சரைப்புதவ்வராகப்‌ பெறு சலினாறும்‌, ஈறிய உர்ிக்சமலர்‌ தோற்றுவித்து
வளர்க்தவிறாலும்‌ வணம்கொள்க.. உரிமையாயெ கூட்டமான நல்‌ ல்‌ உல
ைர்டிரும்டி மீரா வளர்ம்மஸால்‌ எரி ம்பொருற்றும்‌, (௧௯)
வரஹஸ்றரிண்டவவறைம்வன்கோிட லார்‌
செணிமிரு ஈறு இள வம்ெயியலான்றுனை மாணா
மீவமிலால்கள மண்ட மெய்ய ிவக்மிடல ரம்‌
பான்மதியக்கொ (றம லியும் பபா மனாயுகிகராமே,

மாலையை யுடைய விட்டிறபைவைப்போலும்‌, முற்றமில்லாக குயிலைப்பொரு

தி யமிவின்‌ மிமிமுக்ரலால்‌, வெண்மையாக இளம்பிறையை பணியம்‌ சிவ
பெழுமாவையும்போறும்‌, எற விட்டுறைவிற்வையப்‌ பெ பாருள்சொள்ளுங்‌
கால்‌, மொடிய வரி வைப்பொருச்சலானும்‌, வலிய பாஞ்சசன்னியமென்‌
ஸஞ்‌ எங்றைப்பெமலாணும்‌ எனவும்‌; செவபெருமானும்ெயப்‌ பொருள்‌
கசொள்ளுங்கால்‌, சரிய கண்ட்மைப்பொருர்டி அழி வற்றிருச்சலால்‌ என
வும்‌ கொள்ள. (௬௭)

வா பபாங்றைக்னும்வ
்‌ ்‌
வியா வருரிகேம
தகா
ரிம்‌மாமே,
ு

இம்‌. வெள்ளிமலையாமயெ
[பூ
கைலையங்கியைப்போல அளவ ற்ற நாரம்‌
உயருகவிணால்‌, சேோனயுடைய சாமரைமலரை அலர்த்துன்ற சூரியன்‌
முகிலாயயே ொகங்கள்‌ புகழ்ர்து அவ்வனற்தைக்சடவாமற்‌ சூழ்ர்துபோவர்‌
கள்‌. சொல்லு மிடத்று ௮ரசமாத்தைச்கடச்ரும்‌ வலிமை எவர்க்கும்‌ அரி
திரம்‌, ஏறு, அரசுமரங்கட்கிரும்‌ வலி யாவருச்குமரிசாம்‌ என்பது, அரசன்‌
போஸார வெல்லும்வலிமை எவர்க்ருமரிதாமென வேறுமொருபொருடோ
கின்‌ ரு, ட்‌. (கஸற)
(0)
57
௩௪ மயூர விரிய ராணம்‌,

மல்லனெடுச்‌இரள்கோட்டவண்ட னிராணிழல்பாப்பு
ஈல்லவன ந்‌2 னி ன்‌ பூ னி வர்கா மடப்‌ மட / ர்‌ப்‌ 3 ஸவ்ா்யி

செல்லியற்‌ 72]ண்புலை வெளியிற்சேோர்ம்‌ தூபர ம வாவனா

வெல்லையிலாவாகாயச்தெய்இயிடுங்கறுப்பா மே,
ட டல ன்‌ ன்‌ டர்ந

நெடிய இரண்ட கோட்டிண்சணுள்ள வண்விய

இ.ள்‌, பெருமையாயெ
ள்‌ ்‌ ம்‌ ்‌ ம்‌ ்‌ பவர்‌ ர த அ ரப
திளிர்சளால்‌ நிழலைப்பரப்புவின்ற மல்ல ௮ சவா இலை, இழுடிகல்‌ ஈகாடேோ
றும்‌ யாகத்மைச்செய்லினால்‌, செல்லு பியல்மியை யுடைய இணிரம்‌ ஈய
அகாயத்திற்பொருர்‌ இப்‌ பார்சனவன்றோ வாம்‌ பிற்கு (அந்த) கரவ இம்‌
பொருக்துங்‌ கறுப்பாளும்‌. ௭-3. (டி

அடை நீறதுவப்‌ பெரு [622]னிவசாச்‌ இரமக்மெெரறு [மி ூழ்வப்‌

மடந்தையர்கள்புனல்படி வா னிடைநுவளவரெனொக்கி
ஈடர்சகடைக்குள ராணிகளினமலர்‌ நில்‌ ்ருற்‌
கடர்தவளக்கரசவனற்றை பத்தவளா ற்‌ உரசவன ம்‌,
இன்‌, சவர்ரளைப்பொருக்திய பெறாணய॥ இய இருமு.கின்‌ ஆரம
ங்கள்தோறுமிருக்து (அவர்களுடைய ) பெண்னை ர்‌ நீரின்‌ மூழ்ஞும்படி. மிப
நுடங்க வருகலைப்பார்த்தும்‌ (காங்கள்‌) நடச்ச றைக்கு மனம்‌ கவன மட
ந்து தாமளரைமலரிற்புக்கொறுங்றும்‌ வெண்மையையுடைய அரச விாய
சள்‌ மிருத்த சடாசங்களின்‌ வளத்ையுடைச்‌ர (அக்க) அரரவணம்‌, வறு,
வளக்தது- வளத்து என விகாரமாயித்று.. (௦0)

இத்தகைய பெருவள க்‌இனரசவனல்‌ இடை. நுைக்று

மொய்த்தமலர்ப்புனப்றட தக்தின்றுழ்கிவிலாயாடிப்பின்‌
சிக்தர்முனிவரர்கடமைக்தெரிசித்‌ சம்சவர்‌ மொழியாம்‌
புத்தியடன்பாடாணம்‌்போல்கையுகள்‌ கெணன்வுர டே.
இ-ள்‌, இச்தசைமையையுடைய பெரிய வளன்ஞ்செதிமச அரவம்‌
இன்சண்‌ (மயில்‌) நுழைக்க, கெருங்கெ பூவையுடைய நிர்பொருக்க தயா
சத்தில்‌ முழு விரயாடி, பின்னர்‌ (.நண்டுள்ளா) இச்தர்‌ முணிவபர் உளம்‌
ரித்து, அவர்‌ வாக்கால்‌ கல்லு ப்போல்கையும்‌ ஈண்றென்று பு. இலி
லரிது, எ-று, அவர்வாக்கரலறிந்சென்க்கூடட்டும, (ஈ௦௧)

எத்திசையுற்‌ தனியுலவியெய்கிவனவ க்‌கலவா

ய.ச்ரனிணைமலாடி யைநினையாமனிலோர்‌ ஐங்க
ணுத்தரக்இன்மிசைகொக்கியோங்கலென வரப்பு ம்‌
அத்துமாக்்‌இரமாகச்சார்ர்சுவவ்‌மயின்மா (றா.

இலள்‌, எழ்‌இக்டிணும்‌ தணியேயலாவி, அராவ்ணச்தின்‌. நடுக்‌ போம்‌,

ெவபெருமாணுடைய உபய பாதராரவிக்சங்வபாப்‌ (பிண) நினப்பற ம்‌,
அவ்விடத்தில்‌ உச்சா இசையைப்பார்கிறு. மலயைப்பொல்வா டிம்‌,
உண்மைமயமாய்‌ நல்ல மயில்‌ இருர்றா று, ஏவு, (கடட)

மன
 இழ்த்த த யர்
தள்‌ எர வட வன்ம ன்ப
(ம்‌ ட்டு! 827/1 ப்‌[த] (ப) //// ப்பர்‌ த
2 பி மிய ர்ர மயிஉட
2. [3 றி

() 4 விப்ர ர, 5. 04] (8) ய்‌ரஹ ப ற்‌ ர்‌ர ரீ கிவி, ம தபதர ப

ட்ட கப்பர்‌ ப்பட்‌
பப்ப 1]
பரிபிஸ்ட வற்றும்‌ /ப் (பல்லை பணைடிவாஸளி
மும்‌ ப்ப, வயி. 1/1 வரிரி7
படர பரி!) ப ஸ்‌ ய்‌ (று டப
| டர்‌ர (ரி ழீப]” னல ன்்டிஷ, தி
ப்புதிஸி (1.1த (07 இ த வரி!(௦ம்‌]
(1 பிய வர 0 ர,ப. 1. ப்ர பு ம்‌

நிறுவ, ில்ம்‌ ிம்இாக்றைய மெய்பவ போமி [1]... 8ப ரசதேம்‌, இணிமை

புடைய ற ண்று ஸ்ணோயோடுி பொய்ப்பிர (பரக விர்‌ ற்ற
4 1/யையு படைய மல்லை
பரும்பும்‌ கரை. பெொணியம்பா வம்‌ வெண்மையாயெ பற்கப்ள யுடைய
(ந்‌ பரஎமியின்‌ நாயா (ய இம்கரே ப்பில்‌ உல்ர்மிவ்‌ மிகு மேலாக
நற்மி ச்ஸ்முமஇ) (2 பண) போொப்மிப்ற மாடா 2-2, பதம்‌ பம்கமொெண்‌
(ம॥1/ ம்‌,1,

(௨0௩)
த்ய ம தய்ய க ப்ட்‌ பு போனில்‌ பண ச்ள்றா
ன
[சதி மனி! ஸ்‌, ம்ச்த்தி 1/1(2. சய ம்பி எப்ப (18) 102 ற ன்‌ய0// பம்‌ ண்டு (அ றர
ள்ல ள்‌]பி, பி யப] ஸர்‌ வரி
பி ப்‌ 77/4) ர [2]ரரி ்ப்‌
டய (1/0, ன 2 ்‌7 வ்ப்
ொ
(1 237) பர) ்‌்‌யம்‌ 7 (ப
1)ய ட்‌
(பர ப்‌ பி 1/ம்ர்ப்ப்ர பா பி "ஷு
யை [/ த] 1/7. வா ம்‌

மலம சள்ர தர்‌. வர்தா மிறையுமானி

ம் உ நார்றாமற ரமுணிவரும்
னார்‌, ஈறும்‌ கும்சொன்‌
பப யாத்‌ ரில்‌ பரிழ்‌ ிரும்இண்‌ 2 பிரம
வெண்டு ௬, உருடிவர்‌ ா
ப்‌ ப பபனர்ம்‌ 2. மரி வரி, புவிவர்சள்‌ ௦ம்ட்‌
பக்கி, நிரப்‌ டில்‌ ப ரை மில்லா. வள்ள, நிபுடைய அர்‌ தாரக
ஸிவருக்ளுர்சொன்ணா அமழ்வய சொல்வார்‌. ப “ம. ரண்‌ நவரிற்ம
ரொழி
வாண மவாம்‌ அபட்டிய
(௪௦௯)
117 1 ப்பி (ய/1/ 017 பிம்‌ க ்‌ கம்‌ (8 ம்ம்
‌ மம்‌, 1]தம,

1.
“சரிப
இருப்ப
ர்‌ ம
ிருகு ம்ப ம்‌ கட்டற,
நற ந

(1 வடா வ று

புபரிப்பிற்‌ தாரி பி தோல்றியாருக்கம்‌,

(ம.௫] பு ்‌ய, ய்‌பி! ம்ப //) அப்பரி ப்‌40/77 ஸ்‌ ரி ம்ம்‌ அக

ில்‌மய/(97). த இன்த
370)
யி) ரீ 70௧) ப்ட்‌ வ பட்‌] ரசா பியா வ நிய ப்‌ 000 ற்‌,ர்னா( (2.
ட்டி. ப்ரிப
இ மப்‌ பி பகு தி ப்யிரி்படா உ படிவ பிஸ்மிப்பி / ய ப்பம்‌ வ்ஸு
(002 0) பசியவ ய்ய ந்‌, ற்‌
ம்‌
மி /4 கன்ம (4 பப மத யப” சச டர்‌ வி 27 பப்‌றர ப்ர நிர ர 1 பே (மிட. வன்பு
ண்ணி பங வல்செய்வான்‌,

பிண்ட வுபன்டிரவ்‌ ம விர்ரும் பரிய வ்்மாய்மா ல ப/லோய டை ய விட

்டு
வ்ணாபத்‌ வி வபைப்ப்பாண்‌ ி ரீல்ரிறம்பொருர்றிய பிடலேரம [ம்‌ சிற
ப்‌ ம்‌
யை
0 கிய பபுறில்டு படுற பஸ ப்ல யாராக விரும்‌ ம,பணம்‌ செ ஈல்வியருளினிர்‌,
(அதில்‌ ச்‌ கப்ப மன ய்கிற. அப்பி மணியப்பெ மாம்‌ காண்மகாயெ
ட்‌
௩௭ மயூரகிரிபுமாணம்‌,

பகுப்புடைய பூமியில்வறந்து அசலுடைய சாபத்ைதகிக்ி, அம்மலையிலெ

(கார சுமுணிவர்‌) கூற,
முக்கருளியிருக்சகமையைச்‌ சொல்லியருளுகவெண்று
வள்ளிமணாளராயெ சுப்பிரமணியப்பெருமானளைத்‌ இயாணிச்து, சரசுவிம
ணாளராயே பிரமா இவற்றைச்சொல்வார்‌, எ-று. (௪)

துங்கமிகுபசுந்கோகைறன்‌ சரிக மீதிப்பாம்ளூரர்றம்மை

வி
யங்கழைக்துச்சிறிது முனிர்தம்பவள வாய, சனாலஜைவாளீ
கி [மூன்‌
ரிங்செமதுமயிற்கிடையூமியற்றி னீரிப்கிழையாலிங்ங வங்
ுமொன்‌
வெறங்கொல்செய்தறுகணுடையசரர்களாய்ப்பிறர்‌.துகில மெவ
ுக
இ-ள்‌. உயர்ச்மிக்க பசியமயிலின்‌ சரித்திரமிது, இச௫ன்பின்‌ (மர
்றேசோபி
ச்சடவுள்‌) வீரராயெ சூரனாதியரை அவ்வி. த்திலழைத்துச்‌ சுற
ய்வார்‌; நிங்கள்‌
த்து, அழிய பவளம்போதும்‌ இருவாயினால்‌ அருளிச்செ
இச்சவற் மிணால்‌
இங்சே ஈமது மயில்வாகனத்திற்கு இடையூறுசெய்தீர்கள்‌ ;
இவ்வி..த்டைரிங்கிச்‌ கொடியகொலையயப்பு ரியும்‌ சுறுகண்மையையுடைய
, (௨)
௮சரர்களாய்‌ ௮அவதரித்துப்‌ பூமியில்‌ இருங்கள்‌ ஏண்டார்‌. ஏறு

ஆயவுரைசெவிப்புக௮ுமுட ல்பனிப்பரெட்டுயிர்த்துள்ளச் சம்‌

காயனையாய்சிவகுமரவெதில்பொரு ந்திப்பாந்கடல்ளுழ்சாக ச்‌மீவின்‌
மேயினகற்றிருவினொடுகின்னழிவில்ப,தமதனைவிரு ம்பியம் கத்‌
தூயபெருமச்‌ இருவிழக்‌ துதண்டலைரூழ்வய்‌ காஞ்சதுன்னிஹோமால்‌,
இ.ள்‌. அத்‌இருவாக்குக்‌ காதிற்புகுகலும்‌ சமிரஈடுவ்கப்‌ பெருமரம்‌ சவிட்டு
பொ
மனப்பயத்சதோடும்‌ மாசாவையொச்தவரே, இவமழுமாரரே, அழகைப்
ரக்தி, பாற்கடல்ளுழ்ச் ச சாகத்சிவிலே நல்ல செல்வத்சொடும்‌ இருக்கோம்‌
(பின்‌) தேவரிருடைய அழிவற்றபதத்ைவிரும்பி, அச்சப்‌ பரிஈநதமாமயே
பெரிய செல்வக்சை இமர்து , சோலைகுழ்ந்
(
சு வயலையுடைய காஞாட
பரி!
ிநகரில்வம்‌
[ப 27
டு]
தோம்‌, எ-று, உன துபதமென்ற.து வாகசனமாதல்‌,

யாவரெவைவேண்டினர்வேண்டியபடியேயருள கா ஞ்‌ ரணுள் ன

பேவுறவைக்துனதுவாகனமாகும்பழுி.ய ஙஙன்விமைர்துகோற்ொெ
மாவடியினுறைபவர்‌ முனமியகவம்புமியுமெமைம இயாதூம்ற 1,
தேவர்மனத்தமுக்காற்றான்‌ மயிலின்‌ முனமெமதுசெ ய்கை செப்பிளு
இ.ள்‌, எவற்ிதைவேண்டு னா போ
எவர்‌ (அவர்‌ ம்‌கு அவற்றை) பேர
உயபடியேகொடுக்சருரும்‌ எகாம்பரா ஈவா பநியை மணம்இிற்பொரும்‌ ம
இியொனித்துத்‌ தேவரிருடைய வாசலாமாகும்படி. அவ்விடத்தில்‌ விரும்பி
(ரு
தவஞ்செய்தோம்‌. (அங்கம்‌ ) ஏமாம்பாராசசவாமியின்‌ மூவ் காயே
ந்த) அ௮ரியசவத்தைச்செய்யு ம்‌ எம்மைச்‌ (சிறிதும்‌) மதியாமல்வர்ச போவர்‌
சள்‌மனத்‌இன்சணுள்ள பொருமை யினால்‌ மயிஸினுஈரு முன்னோ (மெ
(௮)
ன்றி நம செய்சையைச்சொண்ஞர்க வ்‌, எற,
 பாடாரவிியி்‌ குமாரா மி கொய்றி
யசருக்கம்‌. க]
ம்‌ தமொழி யல்செவியின்‌ ாரல்பெவுப்பமனங்கொ இறங்க

ழைத்றிஜெ.ம்லப, மாகி றுபலைபு பிழி க்கால்யாருவமி ர்தகோமிதளை

முதிக்வொர்க்து, மிர்சவுமைசொல்றளையானின்௪ ரண சமலமலரின்றி
வேறு, சொக்கமுறுவ்க ழி பயுா்வொயபொ அர்தறாள்‌கவெனப்பணிர்‌ ன]
சொல்விணா ர.

ளி. இற்கிவ எம்‌ பெ ப்பா ம 0 ம்ம வ றுப்‌।7, மனங்‌ கொ இ

ய
ப்படைர்ு. (மயில்‌) இங்கே. பம்மைய மற
ு. முன்னே (அச்சேவர்‌)
புமையை பாம்பும்‌ சொய்ச௱ன்‌ மைய/ஸஷல்‌ அடியேங்‌ சஞம்‌ இதனைக்செய்‌
சோம்‌; (இவற்‌ ஸா) ஈவ்‌ முயரறிம்தும்‌ இட்ளா பர்சை ௮ ரூளிஃ்செ ப்‌.ர்‌, தேவரீ
ருடைய பாறாரவிச்சதங்ளைன்‌ மிவே ரோம்‌ உரிமையான ல இயுண்டோ, (௮.
யேம்பெய்பபியபாவயைப்‌) பொலும்சமுள்்‌உபவெண்று வணங
்டு விண்ணப்பஞ்‌
செய்யாச்சவ்‌. வறு (ர)

மியவர்பாலரும்‌ டி. ருஞ்‌ சான்றவர்பாற்கினம்‌ இக ம்வுஞ்‌ சோக்

‌
கோர்குங்கண்‌, மமெயவறம்பாவர்றும்‌ ொசுவிஞ புமெனன்மெய்பே
யாகம்‌, காயல்‌ /சிவங்று ஹொமிவாட்டபம்கைப்பறும வர்சாயமொ
ன்முயள்‌, யமுறம்யாளை முகஞ்சிங்கணற்‌ மாரகவமாய்ச்செனில்ச ம
த ண்வபத[ ல
தகர டி,
ட

டாக உண்டாரும்‌ பண்டை எத்தியமெயால, சடிடின்‌ மி௮ிம்ஹியைம்‌ காலும்‌

வேலயுடைய சூரனும்‌ வாணச்சாய்யெ பெரிய சைலயயுடைய பறுமன
ும்‌
ல்ல ஒருவ ம்யபுையரரசவும்‌, சிய்சறும்‌ கராசணும்‌ சிங்சமுகம்‌ யாணை முகம்‌
படைய ரானவும்‌ வாது ரிங்க, வறு, பியி வ்ரபரல்ருட்டி மிமுழுச ராணைறவாபாற
சினர்றிகம்வுஞுோர்ர்தொர்றுங்கண் மேயவறைம்பாவர்‌ க்டிடாகவிள யுமென
வ்பெப்யேயாற பண்பும்‌ பொர்திபொருள்‌? கப்பிரமணிய ப்பெருமான்‌
பிபியரயபராவவும்‌, ங்‌ ரி மி ற்‌ ௮பர்டோர ன்‌மியறு, வ்கி அடை
ரசி மாரணா இயெடுைய (்‌
பாவழ்றுவிய்பாக
உட்ப தட உ
வன்பறாம்‌,
ந்‌
(௬)

வித்ர்‌ ய்ய்யா யரி்பி1) ட்டால்‌ ியண்‌ (.... மிட 1/7 யி ல்‌ தெட்‌ மொசசெய்று
வாசவணடுியர் ப பப்பா மி சிபா பரிழைம்தொர்ரமைவா டம. வா ம்விராங்‌
பிர ண்ட த்தா மாறு முிிவனைவக்த வரிக்‌ ும்பாலெய்டி [செ
பாரு பிரியுமறுைல்‌ மினர்வா ம்‌ மரு றாமெனவ முங்கனறொானே.

பர்‌. (அற்ப மவதரிக்முங்கால்‌) அச யோனியில்‌ ௮அவதரிச்‌ து, ஆயி

ரற்தெப்புண்டி சிறையும்‌ நாரயுமிர்ற, இந்திரன்றருசலியோராய்‌ உங்களி
டதில்‌ புற்றுவுமெய்பிதானை வ ருக்க... வருத்தி
அம்சாலத்சே, (யாம்‌)
பண்ட பா போசவரயமிட த்தில்‌ அறுமுசங்க வாயுடைய பாலகரரகவச் தவ
திரித்று வய்ரிஉன்இல்வர்று முற்றர்றைமில்
டசி த்‌ ம்‌ (௬. ஈ ன்‌ ர ன ர ழ்‌

ப மறுமன சீதில்‌ ரினச்சவரம்‌

தத த டி 7 ச்‌ ஸு ட 6 ப்‌ [ டை

2 தருபவர்‌ நட ுறுவரிம்‌ பொப்‌ பரி, பவற, (47)

ட] ப்யூர்‌ ரிய மார ண (ம்‌.

இயமானனலுரைகட க்கிிலன்‌ வரு பேரவெண்றுமனக்கெண்ணி

மான்‌ சூ, வய ம்வா ரூம்மன்மளாணிவவுலக ழி அப்பன்‌ எதுவா ய்வந்‌ ற்‌
மில்கு மொருகு
கொக்க, கு யபிலார்பென்கசொழிமானு முரி க்ருறும் பு
ா
டாரம்பொல்வா, ளயில்போனு நெடுங்கண்ணாண்மயில்‌ மயாலுமஞ்ம
யலார்ச்தநீராள்‌.
னுடைய வாம்கை
இ-ள்‌, (சூரன்டுத விய) காண்குவீரரு। ம்‌, ஙயசமான
என்ன௫ ம்பவிகச்ருமோ என்று மனம்‌ இலெண்ஷணி, ம ன்மறன்‌. இவ்‌
மீறினால்‌
அழிக்கப்‌ பெண்வடிவமாய்வக்கமையை நிகய்ம்து மூ யில்போ
வுலகத்தை
சொல்லையுடைய பெண்ணறும்‌, மூல ியர ராய சாட்ட மி
ன்ற மிருதுவான
சறிக்கும்‌ ஒரு கோடரிபோல்‌ வாளு ம்‌, வேல்போலும்‌ கெடியசண்‌ ப்பன்‌
யாளும்‌, ம யில்போலும்‌ ௮ழமெ சாயல்‌ பொருக்கிய முணத்ையு/டையாரா (2
ஆெ, எ-று, (௮)
ுபுல்லள்‌
மாயையெணுமகலல்குன்மடவரலைக்கா இபென்ருன் படிழ்ற்ற
பி
2 யெனவங்கவள்வயிழ்பிம்மென்‌ று இதற்கா ரியமவஞ்செய்தூா யுவ
யாயிரத்தெட்‌்டண்ட முதா. ற்லெட்‌ சவாணாமரமென்றுபபுியாமெய்யுர்‌
வவ) ர.
தூயபெருஈ தவவ விமைச்சுக்கிரன்றன்‌ ரூ ற்ள்‌ பி யு

என்னும்‌ ௮௧ வ்றமிதம்பத்ண யுடைய பெண்ணேோல்‌ மாடி

இ-ள்‌. மாயை
பமுணிவரன்‌ உவந்து கழுவ, முழ ந்ரைகளாக அவளுடைய வயிற்மித்யொய்‌
உபாயத்‌
அவதரித்து, சுத்தமாகிய பெரிய தவவலியையுவைய சுக்ர
இனால்‌ அரியதவஞ்செய்துமுடி த, ஆயிர ம்செட்டண்டம்ஸ யும்‌, நூற்றெ
களொ. வறு.
ட்டு ச வாழ்சாளையும்‌, என்றும்‌ அழியா க-௪ ரீரக்மையும்‌, பெற்முர்
இர்‌ இரமனழுத லினர்கமுலகடைற்‌ அூவிரயஞ்பெ ய்ச்ெடார்வா
மு
சப்‌, பைற்தரு வினறும்‌ நூணர்க்தாரியையவை /ெடுச்சப்பணிம்‌
்பில
ப்பேழ்வாய்‌, ஈக்துதஇிகழ்செங்கமலமல ர்ச்சாத்தோவ்றனையடன
ம்வருர்ி
கறையோட்டி, வெற இறலிற்கொடுங்கொன்மைபு ரிம்துலச
யுறமேவினா 2,
இ.ள்‌. இக்‌ இராதஇிதேவர்சகளுடைய உலை அடை ந்தி (அவர்களை) வெ
ட

ற்றிசொண்டு, இசம்‌ செறிக்க வாசச்தையுடைய ப இய ஐம்கருவிவ நு மமிய

கொழ்துக்களில்‌ ௮லராரிவ்ற பூமாலையை ௮ ணிச்ச ஜெவை மிஎற்றபாற்றாம்‌
படி. கட்டளாசெய்வ, பெரிய வாமிணையுடைய (பா ்்சன்னியமென்ணாழு)
ச.ங்குவிள குனு செற்காமரைமலர்போலுங்‌ ஸு பிலை யுடைய விட்டு வயல்‌
நீதியை மீம்‌) வெவ்வியவவியினாம்‌. கொடுங்கோல்ளெறா தி
ஒழ்ப்படுத்தி,
(4௦0)
(அசணால்‌) உலகம்வரு க்கு இருந்தார்கள்‌, ஏறு
ேவேறு,
க ியும்யா மெல்லா
டி 4, ்‌

தாவாதச்டிமல்சேரவோயவராற்றருக்க
க ட (ப ்‌
ம ்‌்‌ பி

விழுவ
ரவு ரவி கித
ரவி ம ற்‌ ொபி லாவளி வரரா வ்டோவிக்ப காம்‌
பாவ அலர்‌ ம லாவிய ம ம மார வ//மமபிம்‌ பேறா டி

தேவேகர்சன்மகம் ணினிெப்புஞ்சாபப்‌ பிரிய மமம்‌

காவாய்சாவாயெனரம்இெெ மவிம்பணிக் வு ஸ்மா பிர்கா ஸ்‌,
 1 அபுரவியிய
611 யய ில்‌ ஸ்‌
பல ப்ர்
ககட மிலா
டட உட்டு
வற
பி மம்ரீய்‌ தது
ரி ம்‌ தேக்கம்‌, 10.௯

இஃ. மெயாசி வளி பயுடைய அர்ரம்‌ ராரணாஇயராற்‌

களிப்பின்‌ பி
(॥மணம்‌) ௮ நியம மாமெல்லாம்‌, ந அத (ல. விலும்‌ (.அருளைய டைய) தேவர
ீருக்‌
சழக? எணிமியாம்‌. நகரரால்‌ மெஸிவடை ப பிரம்‌; செப்வமே, சீக்கணு
டயயாற்தில்‌ ேவரிர்டிய ரப காயைப்பொரும்கிணோம்‌, (அ)யே
மைய) னாதிசண்பக காக் சருைக பான்று நிருர்திசேவருடைய பாதங்களில்‌
வயறு ப்ரி விண வரா ப பஞ்‌) உ பெ வரம்‌, ப, ்‌ (௪௧)

மி %)(9
ப்ரி
11/7 ப்‌ ர! ர்‌ 1 தா12)ப றண்(சி (/// ப்ர வன்‌ பரி என்ட வரர்‌ ங்டுி
ய்யா பபுய்ப்ட ப்‌
யி ர்‌ கப்பி படு] ப/ம்‌ப தபரக பஸ்ஸ ம்பம்‌
பி]மறை நுனெொர, ஷ்ப்(ஸர்‌பம்‌]றிபிரப்பம்‌

இர்ணுமிவரும்‌ மம்‌ மீட்சி தாப ஸ்‌பய வாய்பலார்ரானறுகேளா [னமால்‌

வயம்‌ ப்ர மயா41/77 ரிய்து.மன்‌ வண்டை ட ய்கார ர)
யொ ம (07நவின்௪ண்ைறம்‌, ம்‌

ம்‌. இரும்‌ இழி மிர்‌ ற்ப, மிவபெருமாஈணும்கு முன்போய்‌ (எற்மரு

ு
ஸறஸபயல்‌) உபரித்‌ நிரு பிவரம்னு எம்மை புள்போபுகுசிஈ, (யாம்‌) சச்‌ இரன்‌
பொறி விஷ எட்பா முடி யயுடைய இவபெருமரண று இருமூண்‌ ஈங்றுறை
யையும்‌ பிற்கு, (வர்‌, வமண. மணம்ரவலை யை ச மீர்ப்போமென்று
ரளி செ யல்‌, அபிவ ம்‌ பகட்டு த (இரை) உய்ச்தோம்‌ உய்‌ ர்தோம்‌ என்று
விட பிபற்மு உ வரிக்மு மேருிரியிவிரு தேம்‌. வரா, (௪௨)

தளிர்‌ சக) (770 யம்‌வா (மி,த்‌இட்‌வைடு, சமி மிரர்‌ ன்பம்‌ ரர நிலேயிரநனை

( ரி ம்ம ன்பு ஸ்‌நகணக ப] தி ்‌74) விழு 0 (ர

யாத்சய்‌ ய்க்‌ (4) ய்‌ ப்‌37 ங்டி

[பிம்‌ ௪. வணவிர்‌ ்பாயியா ூய்வி" ய்ய ய ரலி... ச.நு மிவப்‌

1] க்கவைவனுக்ள றிளொடிப்பவறுக ]பாகுங்றை [ர ழ்‌இ யால்‌,

மி. ந்ரணிைய மானாறிய வரி வற்றைதமிம் ம லயாசருமாரியா

பிய உமாமேேவியாறாம்‌ இிவ்பெருமாண்‌ விவா கழுசெய்று, அறுருசங்களைப்‌
பொருற்றிர்‌ முமாரரிவாபரியைச்காங்ி, மேலான நெற்‌ றிக்சண்‌ சளினணின்றும்‌
அரியா விவரப்‌. வி 1 ச்ெய்றா. மாம /விஎரி ட்டும்‌ ற்கசொ டுக்க, அர்‌ சிவாய
(1 ப] ஸ்‌ (ஸூ. வீ) வம ப] ஸர ம்‌](14 பசக (ர்‌ ம்‌ மிகாடு 14 வ்‌, விரிு பதுப்பு
[பணியாங்‌ ஈங்மை
பிற்பொ லும்‌ யு, வு, (௧௩)

சவ கொ்ொய்ர்காவணத்திய பிச்டி இயக்‌ இட லுமசவா (றாய்‌;தீ

8 நபில்‌ ॥ [1 ர்வ றைமையாள்கணவனறுடன்சார்ர்‌ே ற
பங்கு (மிலா (யார்‌ ய்‌!(92நி ப்‌,ராணப்ப சமுசமோராமு பா நிரண்டு
சொற்பம்‌! /.1 ண்டு ப யத மொன்‌ [8 யர்‌ தி 2 [த
4 ந்‌ல்‌! னே.

ப்‌ சங்மைகொண்டுபயொய்ம்‌. சஎாவணப்பொய்கையில்‌ விரைவாக

வித லம்‌, அ ருருமம்ைசளாயப்ப்பொருக்கி விராயாடலைச்செய்ய, அவ்விடத்‌
ிறி பார்ப்பறியார்‌, நாயகராயெ வெபெருமானோொடு வர்து, அழயெ கையாற்‌
கெர்ம்‌ப விம்மு ணம்‌, (ருமாசசவாமி) மூகம்‌, இருப்‌, இிவர்த கை பன்‌
பிரை பாப்‌, உர பதினெட்டாம்‌, (விளங்கும்‌) ஒரு இருவருவமாகக்சொ
ப்‌ ய ர்‌. வவறு, ்‌ (௪ ௪)
 மயூ ம இரிபு.ரா ரைம்‌,
0

்வ ன் கை க்கொடுப்பப்ப ல்‌ ன்னு

சே யை யம ூல ை ப் பா லம ு கரு த்‌ இம
ான ன் ‌ பி ஷன ொட ும ்வ ாங இத ்த ன மாம்பணைக்று ஸ்‌
சாயை யன ைய
்‌ இய ைம ோர ்க ுத ுள ்ள ிக ்க ளி க் கவ விருவ சொடு
தாயதிருவ ுச
வி னினிதிருங்கா ல்‌.
மேயெனளவைசனிங்கை லக்கெடிமகிழ்
(பா ர்ப ்பத ியா ர்‌) கு மந ்ச ைய ை மூலைப்பாலமுஸத ஈட. இம்‌ இவ
இ.ஸ்‌,
மத் தி த்க ொடு க்க ு, பல உயி ளாக ந்‌
ர்கப்ட்‌ மாயயையொ
பெ௱ம ானுட ைய இரு
நே
க்க ட்டு 3
ர
ம வி
ட படப்‌ ர
[ய ன்‌ ன
்வா ய்ம
ன த
ு, தமத ு கு மா பிஸ ்ப் பர
ன்‌
அவர் ‌
ம
(அக
ட
ீரு மார ரை) அனி பிற ுடன
த்த [க 41) ச டக
த]
/ டர்‌

ிக்‌ கணிப்பை டம்‌ ம்‌ பார்ப்‌

த்து, சுத்தமான ௮ழஇிய உச்சியை கோக்கு, வள்ள
ய்‌

அவ விருவரோடும்‌ விரைவில்‌ இரறுக்கைலா அ பப்வல்‌

பதியார்‌ பாலகர்‌ அயெ
(டு)
குப்போய்‌ மகிழ்ச்சியோ சசமால விருக் தார்‌. எனு.

போரைவியாக் று
ன்‌ கச

வன முன ்மம
ட,
ததலை
ன ப்‌ ன

இணுர ிபுள ேங்‌

* ய்‌

்‌
ட்‌

குடக்குஞ்சாத
37)

ரிக இம்ம்‌இலங்ளிர்‌
நடக்ளும்பொழு இணாபுரத்தினவமாபண தய
தர ுப வை பிற ்சக ்கு க டின ா ன்ப டி ன்மார்பரிமும்றுர இளர்‌ 1ததத
இட
க்கமுப்ப ம்வாய்சுறனைா ர
வடக்கு ன்பனையவவை யர வ்‌ விரு ம்ப

இ-ள்‌, பெரிய யானையினது தோலை ௮ ணிற்ச செவபெருமாணும்று மூலா

செல்றும்பொழுதஇல்‌ (அவருடைய 9 மிலம்பி
னணாகப்‌ பார்‌ ப்பதியார்‌ விரைந்து
உஇர ்ச் து விள ங்‌ இச் டைல ்மு ம்‌ மவர த்த ிணய ்களி ல்‌ நவசத்த்‌ிகள்்‌ போ
ணின்றும்‌
்றதைய மிந்த பாலையோ
ன்றினார்கள்‌. ஜளெொரு ன்ற மூலைகள்‌ (மத்‌) வடத
ைச் ‌ சிவ பெர ுமா ன்‌ விர ும் பி (கோ க்க , அவர ்கள ்‌) கருப்ப ர்வ
ன்ற அவர
்‌ (படி
டார்கள்‌, எற,

அன்னோருபயிர்த்‌ தார்வாருகு சவிலக்கக்தொன்பானடல்‌ வா

‌
சொன்னார்புகமுலவைவனுச௬ட னோயாடியமசிற்நிகொட்
டுூன்னாவியாங்கள்பரமனடி.கொழுஅராாரலத மொெவிச்கொ
்‌ ல்‌ ட
ப்‌ ்‌) த்‌
ட்டி

என்‌.
மென்னாுவுரைப்பமகலையமை இறையோனிதனையியம்புவா
யவிா
இ.ள்‌. அவர்கள்‌, விரவாகுமுதலான இலக்கத்‌ கொன்பறு வலி
ரப்பெற்முர்கள்‌. பகைவர்புகழும்‌ அர்த த்‌ சம்பியருடன்‌ (குமாசரவா மி)
விற ிருக்ரூராளில்‌, நாங்க ள்போய்மச்‌ ரவ யெருா
இருவிராயாடல்செய்று
விண்ணப்‌
னுடைய பாதங்களைவணங்கி ரூரணால்‌ 1பி2 மெலிக்சோமெண்று
பஞ்செய்ய, அவர்‌ புசல்வர அணுகு இன அருஸிச்செய்வார்‌. எம.)

வ்‌ அவலன
இயர்‌ வித இர
ட
தெவர்களுடைய
அம்‌ ய்‌
அச்‌,
படட
கானறாதியோரைவை
4 பதக
இ.ன்‌ல்‌. ர அல்‌ ன்‌ த தர்‌
பாரா

பார்ப்‌ ப ப ப
ம தத்த வு

முலை யி யுடைய
த்‌.

கர்கு ப்பொரும்‌இய
ன * *

நீதி வருக வென்று,

ப்‌ ச

ன ம! ன்‌ த
டு ௩ சக ர்‌ ம
அருளி ௫௫74 ற்றிநிண்ட பர்பி
சாயெ வவெபெருமான்‌ ல்ச்‌ ளை! | இற
 பாப ்ியிற்‌ பூமா வாமி கொற மியசருக்கம்‌, ர்க

படைனம்பாமம்‌ கொருித்கறுளி, வவிய வேலொளன்றையுமுண்டாக்டக்சொடு

வருடமா பொரும்ிய புயர்ளையுடைய வீராவாரு என்னும்‌ பச ல்வண்‌ முக
வாமே ரையும்‌ (அப்புகல்வர்சிறுப்‌ படைத்நுாயாகக்‌) கொடுக்று, எ-று.

இரிய சன்வலசம்‌ துவ்வா ணன்‌ மு, சலாந்இரள்வெள்ளள்‌

வரி ப சாண்டா ॥ 0,ரம்‌ (்க்றி நெரொன்‌ அதவிக்கருணை புட
ஷையா உதலா ய்யா வரு இயென்னச்சூ வரா றுவ்ழ்ர்தூ
பணியா கா்‌மர்வவிடை கொண்டுபரிதிமணிக்கொமேற்கொண்டால்‌
ன்‌, இண்ணிய புயலவியையுடைய அ௮ண்டவாப.ரணர்‌ முதலான
இரண்ட ட ண்யடாயிமம்வெள்வம்‌ எண்ணும்‌ கசொகை யையுடைய பூ தங்கமா
யும்‌ தே ொரண்றையம்‌ கொடும்‌
ர, இருபையுடன்‌ அணைக்கு, மகனே, போ
ப்வரா எண்ட பணிக்க, (அவர்‌) பிசாமாதாவாய இருவருடைய பாதங்‌
களில்‌ விருதக்று வண்டி எழுர்று வியைபெற்று, ரூரியனேயொத்த ரத்தின
ப்கன ருதி மிய பர்ரி ம வறினணார்‌. ௭௮௮. (௧௯)
வேறு,
த்த ப பேமிஸகர ல்விகைருட மு ப வியம்பப்‌
பொய்னாயூப/ வொன்போர்த்திடப்பொர்றுகார கைத்‌
ய்‌ர்‌ ஈவான்‌ ப!ரிலப்பி ரிபுடீன்‌,றூகணிஃ்‌
ம்ற்வரனவ யா

டெங்களணாயகன்‌ பறி இயம்ப ி/ரில்வச்தி௮ு.ந்கான்‌.

ண்‌, மங்கம்‌. பேரிசை ஏல்விகை ரடமுழா ஆயெ வாச்தியங்கள்‌

மூலிக்க, னர பின்‌றவிருகாயத்சைமுட, போய்த்‌ சாரகனை உயர்ச்சி
பொருத்தஇ போவும்‌ ட ன்பினக்ற,ே சிவர்சளோடு முமாரசவாமி இருச்‌
ிரிரி பபிட்‌7/1. இழி மல்‌ வர்பசேர்ச்‌ 1) சி], (௨ ௦)

வட்ட (9. ரப விட லய ஸ்‌,ஸ்ரஇடை. விடு துர்‌

ர ணெஞ்டகிற ய்‌ இரவி .ம்பலசொ ல்வி
ப்பி பமா பினணைகங்கெகொளாா இகழ்‌ ம்‌மமையறிற்ற

ிரவெம்படை ம்ச்யடனுடன்பாரேர்‌ இற ரன்‌

ண்ட விரவாரறு என்னும்‌. விராணைத்‌. மாசாக ௮6 னுப்பி, கூரனுடைய
நிற ராடும்‌) மப்‌ ./ ிடிசன்‌ பற்பல்வற்றைக்கூ. அவித்து, பதக்சமணிக்‌ ௪
மனா
மார்பிலே யுடைபப்‌ அவன்‌ மண்தில்‌ (அவற்றைச்‌) கொள்ளாது சள்ளின மை
பை றி ம மிரத்ணதயுடைய வெவ்விய சேனைக்சகடலோடு மகேந்திர

ப்ம்ய ப. இலம்‌ ப்பி, விறு, (௨௧)

ப ாணு்காபனார்‌ கனயணைப்பா ய்புலிவெருவுங்‌

வா முலா (97 ராாடைச்‌ இங்கமா முகன்ற ளோக்காதி, ர்‌
அராகாவ ஸ்ர்றும்‌ கவா திறடிர்றுநாளாா பி்‌
டர்கி இதம்‌ ட்ப வேலிறாம்‌ந்கொன்றுலா,
பேண்‌ பாறாகோபணறாயெ புத்தினையும்‌ பா ப்வ்றபுலியும்‌ நனக ம்‌
டப (ச) பாரு ந்‌ திய ்க்ார்‌ ஸ்‌ பிபப்பி? 1!/[2னை 4) மிங்கமு ம்‌.ங்யி (4)ப ரி ம்‌ப்ர 7/1 [ப்‌04 வ!
வரது

பரி
2. மயூரகிரிபுராணம்‌.

ன்று, சேனாபதிசளைவதைத்து, ஆறுகாஸில்‌ வளந்த நீண்டவில்லையடை ய

சூரனை வேற்படையினாற்சொன்றுூர்‌. எ-று, பானுகோபனைக்கொண்று எச்‌
(௨௨)
பது, இயற்றினான்‌ ரொழில்‌ ஏவினான்‌ மேவேந்றிக்‌ கூறப்பட்டு,
சயிலவெம்புயப்படைஞர்கட ம்பிமார்வெள்ளா
மயுதகோடியிரிலக்கமுந்தனயர்சள்யாரு
மியையுஞ்செல்வமூமிழச்‌ சனன்சூரனேலிங்ஙகன்‌
மயலினாத்றிருச்செருச்குளே ரர்மடமையார்மஇப்பார்‌,
இ.ள்‌. மலைபோன்ற வெவ்விய புயங்களையடைய சேனை த்தலைவர்சளை
யும்‌, தம்பியர்களையும்‌, பதினாயிரகோடியே இரண்டி.லக்கம்வெள்ளஞ்‌ 0௪9௦
களையும்‌, புதல்வர்சளனைவரையும்‌, இயைந்த செல்வத்சையும்‌ சூரணிழக்‌,உ௱
னாயின்‌, இவ்வுலகத்தில்‌ மயக்கச்தினாற்‌ செல்வச்செருச்கனேயடையா ஏ.
அமியாமையை யாவர்மஇப்பர்‌, எ-று, (௨௩)

கூடு
இம்மைநத்தவமூறுவர்‌திழுக்கினுங்
மம்மையென்பனதுஉரகதமேயாக வெஞ்சூர
னும்மைமுற்றுநற்றவப்பயன்கூட்டுறவுமையாள்‌.
செம்மறன்‌ முனஞ்சேவலுமயிலுமாய்ச்சேர்ர்‌ கான்‌,
இ-ள்‌. இப்பிறப்பிற்செய்த ஈல்லகவம்‌ இடையூறுவர்து தவறினும்‌, வாரு
பிறப்பில்வர்‌.து கூடுமென்பது உண்மையாக, கொடிய குரபத்மண்‌, கூடிக்‌ர
பிறப்பிற்செய்த ஈல்லதவப்பயன்‌ கூட்டி வைக்க, பார்ப்பதியாருடைய ஒுூமா
ராய குமாரசுவாமிமின்‌ றிருமூன்‌ கோழிக்சேவலும்‌ மயிலுமாய்வந் சரண்‌.
எஃறு, (உ)
அலுமஞ்ஞஜஞையினேறியேகோழதியாணதனை
யேலுந்தோமிசைநிறுவியேசெச்‌இவந்‌
இ.து.ம்‌.தூ
வாலிதாம்பரங்குன்‌ மினில்யானையின்வ.துவைக்‌
கோலங்காட்டியேயமரர்தம்பகவியிற்குறுகா.
இர்‌, ஈடிச்சின்ற (௮ம்‌) மயிலில்‌ ஏறி, கோழிச்சேவலை இயையும்‌
தேரின்மீது (கொடியாக) நிறுத்தி, திருச்செர்‌திப்பதியை வந்தடைந்து, பரி
சுத்தமாகயெ திருப்பரங்குன்றில்‌ தெய்வராயடியம்மையாரை மணஞ்செய்கு
திருக்கோலச்சைத்‌ தரிடிப்பித்து, பின்‌ சேவரறுலடற்செணன்று, எ-று, அலு
மஞ்ணை அசவும்மயில்‌ எணினும்‌ பொருந்தும்‌, (௨௫)
கோடி முப்பக்துமூன்‌றெனும்விண்ணைவர்கசூழும
நீமொழுடிமிலைச்சியேவலாரியைஙிறுவிப்‌
பீரிசொனண்டதகோர்கைலையிற்பெட்‌ புடனணு டில்‌
தேமென்புடைக்குரவர்தர்திருமுனஞ்செர்ர் சாண்‌,
இ-ள்‌. முப்பச்துமூன்றுகோடி என்னும்‌ எண்ணேையுடைய ேவர்ள்‌
நெருங்க இந்திரனே உயர்ந்த பெருமையாயெ மூடி யைச்ரூட்டி நிஐுச்இ, பெ
 மயூரி சியி குமாரசுவாமி மிதா ிமியாருக்கம்‌, அக

௬6மையைக்கொண்ட கைலாசமலையில்‌ விருப்புடன்போய்‌, ஆராயும்‌ ௮ன்‌

பையுடைய பிசாவும்‌ மாஜாவுமாகய இருவருடைய இருமுன்னே சென்று,
எறி, (௨௬)
ரி ரியகாநலோடடுயில்வி ல்ற்‌,இ ற்ஞ்‌சுமுனணுடக்‌
சரையில்காகலாலென்றமியாங்காண்பமென்‌ ரும்‌ற்கு
குரவா ன்பு 1 இ டுத்‌ ..ுமாவேள்‌ வருக
வருக வெண்றுகும்மழு சயிரு ர கினார்‌ மன்னோ.
இ-ள்‌. அரியவிருப்புடன்‌ பாறங்களில்விருர்து ஈமஸ்க ரிக்குமுன்‌, ௮ள
வில்லாத விருப்பினால்‌. என்றைம்ரு நாம்‌ காண்பேம்‌ என்றிருக்க.
மாதரவுமா! யே இவபெருமாணும்‌ மாப திவியாறாம்‌ சமிபித்‌,௮, ௮ன்படே
அணைத்து, முமரானோ, வருக வருக என்று தங்கள்‌ மடிமீது இருக்கினும்‌
கள்‌, எறி. (௨௭)
நூய்ய! 40விணை்யார (01 194ர்‌ர] ஸ்ர்ன்‌ ம்பா லி (3 ர்‌்ர்ம்‌

ய்மிறாயோவெனவிளம்ப
வய்விளை்‌ மறும்‌ மெய்‌
வையகின்னருட்‌்ககுபிாயாலட்‌ டனனென்னாப்‌
பையவாயிகம்‌ விர்‌ தும்பரில )டன்வியம்‌ நார்‌,

இஃன்‌, பரிகும்தமாமயெ சடையி ட ய ணட ப ட்‌அதியாதவ

ரைப்போல (மானே)
என்று அருளிர்செய்ய, டர்‌ ேதள்‌
வமைத்கேனெண்று மெல்லவாகக்க
ன்வியந்சார்றள்‌. வறு
ரி. ம
ரிருடைய ற ருள்‌னய இருபையினுல்‌
றுதலும்‌, (இரும திருரவ ரும்‌) அன்புட
ரா!

அ சவெற்பினிலைகு௮ங்கருச்‌ துவர்திர்ப்ப
வம்சுவெற்பில்வர்‌ இரும்‌ தனனனல்வளிபுனல்பா
சிர்‌ தருரிய ன்‌வாணியமானனென்றுமரைக்கு
நம்மவில்லதொமொெணவகைச்சோஇியாறா தன்‌,
இஃம்‌, அக்டிகி, வாயு, மீர்‌, பூமி, சந்தின்‌, கூரியன்‌, ஆகாயம்‌, ஆன்‌
மா என்று சொல்லுகின்ற கெடிழலில்லாக அட்டமூரர்ச்சமாகிய குமாரசு
வாமி, சந்தமலையிர்‌ ரெல்லல்வேண்டும்‌ ஏவ்னும்‌ எண்ணம்வந்திழுக்சு அந்த
மலையிற்போய்‌ விற்ிருர்‌சருளினார்‌.. எவறு, (௨௯)
பயறு,
க்மவரையதகனணிம்சின்னாட்‌ சழிக்சதன்பின்‌
வர்‌ தூகுமியாய்ச்செரு ம்‌ ரளியில்வைகிளுன்‌
சச்மணியுமென்றுலையாள்‌ வள்ளியம்மைதன்சரி ஐஞ்‌
சிர்லைகிகவிரும்பச்சென்றவணிீசெப்பினையால்‌,
இன்‌. கர்துமலையிம்‌ இலாமாச்சழிச்மபின்‌, தணியேவந்து செருத்தணி
மலைமில்வீற்றிருச்சார்‌. (அக்காலத்தில்‌) சந்சன்றை அணிந்த மிருதுவான
முலைகளைய/டைய வள்ளிசாயியொாது சரித்திரத்தைச்‌ திருவுள்ளம்‌ மிக விரு
ம்பும்வண்ணம்‌ (முனிவனே) அவ்விடத்தில்‌ நிபோய்ச்சொன்னாய்‌, எ-று.)
 ௫
பசது மயூர விரிபு ராணம்‌,

சாகனெனும்வள்ளிமலைசாமவேனம்பிசெ ய்ச
மாதவத்தான்மானின்வ யிற்றுஇச்துவர் துள்ள
காதவியையோவியர்க்குக்‌நீட்டவொண்ணாக்கட்ட (சில்‌
மு ரலரும்பூங்குழலைக்சாண்டுமெனத்‌ தானெழு ந்றான்‌,

ன்‌. வள்விமலைசீரூ அஇபனென்னும்‌ அச்சதிதைத்தரு இண்ற வேலை

யுடைய ாம்பியென்பவன்செய்த பெருமையாயெ தவத்தா ல்‌ மாணிணன்வயிற்‌
ிலேகோன்றிவளர்ந்த மனோயாட்டியை,இத்திரகாரருக்‌ ன்‌கும்‌ எழு
ன்‌
மிமுடியாம
பொம
இ
கைப்பொருந்திய
ப்‌ ழ்‌ ட ற்‌
மகரக்தம்விரிங்த
எ
பூவைஞூழி. தீத கடகம்‌ தலையுடைய

வா, காண்போம்‌ என்று எழுந்தார்‌, எஃறு, வருதல்‌-வ ளர்தல்‌, (௬௧)

வண்டாரும்பூங்கா முலைவ ள்ளிமலையோய்ப்புகுற்று

கண்டானவள்வடிவக்கட்ட ழகையள வியள்ளி
புண்டான்விழியாலுளங்குவிர்ச் சரன்‌ பித்கரின்வாய
விண்டானிரர்தான்முனிர்காள்‌ விளங்‌கிைையே.
இன்‌, வண்டுகள்‌ (தேனை) உண்ணும்‌ பூவைநூடற்க கூ. ந்தலையுடைய
வள்ளிசாயயொரை வள்ளிமலையிற்போய்ப்‌ பார்த்து, அவருடைய வடி.வதி இ
ஓள்ள பேரழகை அள்ளியள்ளிக்‌ கண்ணால்‌ உண்டு மன ங்குளிர்ச்‌ த, பிதர
எப்போலப்‌ பிதற்றி யாடித்தார்‌. (௮றுசண்டு, ) விளங்கும்‌ ஆபரண த்தை
யுடைய வள்ளிசாயூயொர்‌ கோபித்தார்‌. ௭-௮. (௩௨)

வள்ளியம்மைசெச்தாரமரையடியில்விழ்ச்திழைஞ்௪
வுள்ளங்கவலாவொதுங்குகலுஈ தன னையிளும்‌
க 6 ௩
௪. டி
%. ௫.

கெள்ள முகமன்னாளைச்சேர்ச்துகொடுபோருதலு ர
கள்ளாணிவனென்றெயினா்பின்றொடர்கி துசண்டனி ர.
இ-ள்‌. (அப்பொழுது) வள்ளிசாயகியாருடைய செந்தாமஸைரமல்மை
(௮வர்‌) மன ம்வருந்தி ஐஙங்க
யொசக்கும்‌ பாத ங்களில்‌ விழுந்துவளாங்க,
வும்‌, தமது சமையனாராஜிய விகாயகக்கடவுளால்‌ கசெளிக்த அமிர்‌. நுயோ
ன்ற அ௮வரைப்புணர்ந்து (பின்‌) கொண்டுபோதலம்‌, வேடர்கள்‌ இருடன்‌
எ-று, (௩1)
இவன்‌ என்று பின்றொடர்ச்துபோய்க்‌ கண்டார்கள்‌,

சாயாவிறலுருரவைச்சங்கமதைக்‌ கொன்றுழக்கு
மாயாமடங்கலினைமான்கூட்டங்கொட்புமல்போம்‌
சேயானைச்சுற்கியமர்செய்ஜிடஅுஞ்சேவல்‌ கொடு
பாயாதவேங்கைக்சார்ப்பம்மலரைச்கொன்றன(வொ,
இஸ்‌, கெடாச வலியைய/டைய பு விச்கூட்டத்மைம்‌ சொண்டு தலி
முண்ற தோலாத சிங்கத்தை மான்‌ கூட்டமு ரூ ழ்தல்போல, (வேடர்கள்‌)
ரூமாரசுவாமியைச்குழ்ந்து போ ர்செய்தலும்‌, (தமது கொடியாகிய) மேவ
விணால்‌ வேங்கைப்பூமாலையினையுடைய பகைவ ர்சளாயெ அ௮வர்கணைாவைதழ்‌
(௪)
திரம்‌, விறு
 மய ப ர ாரச
கிரியில்‌ கும சக்க
ுவாமி அம சொய
தை்மியாருக் ட்ப
கம்‌, ௫௫
10 ையவளவருக்‌ கவாடேலெனவவஷர
யங்க்வெொரு ழப்பவவர்வர்‌ நம ுறஞ்டு
சட மட்டஅ ப பாத ட ர பதட ,
பணை ச மருறுமென்னவள்ளிச ாயகியைப்‌
பொலங்குமழல்வா ஊருகமஙவகலைறநாண்‌ பூட்டினான்‌,
இமா. வள்ளிகசாயமி (அதுகண்டு) வரும்‌, சளாரேல்‌ என்று
௮ந்கவேட
மா அப்பொ முனி எழுப்ப, அவர்கள்வக்து பாசம்கிலங்வணற்டுக்‌ குமாரியை
்‌ ம்‌ ச அ க சதா ம தவத ்‌ ப்‌ ன்‌
விவாசம்ுசெய்று தருவோம்‌ என்றுசொல்ல ரிவர்‌ சுவாலிக்காம்‌ ௮ல்ணி
ஸ்ரீ ட்‌ 11]ய்ப்[் பிறி ப] (10 [2] ம்‌ பி] (ய/ரப்பா ஞ்செ சி]ம்ரி ர்‌, ணு, (௬ டு)

வேரு,
ல்‌றி]ப்பி/ ம்பி] இ பாணா விவப்ப்யபாரா வா யல வியம்மையோட [ ற்ப ரு ரிங்‌ இ ர்‌
த அவம்‌ ரை ததாக ப ரன்ன தத்‌ தணல்‌ அத்‌,
கலி பு வ்‌ ம்று ட்‌ து ன்‌
.
ஸ்ர பதி பயி யிற்ொ த்‌
(௫17 ரட்ட! ட தது

(சி 20/ 60/ ன்‌]சிவி ஸ்‌ ொண்பொர ச்டைவுளார பெரு மானபயபாவை

து ரப ப பட அ க்‌ பபடன்‌ அதத பவ இரண மழட பத ர
மண்ணிய ர்னுன்‌ ப்ரிவ்வ்ஞூவி பிர சீகானமாம ர்‌,

கட ளா
மறிஸ்கு புக்கடர்ம அ சிப ல,
ஈய பர ம்‌ பல ணல்புல்‌
/401 - ய செரு
்‌ றட உ
ர்ிமலையிற்போய்‌ வீற்றிரும்‌ று பின்‌)
* க ச பு

ம்ம்மா முட ணும்‌ “இய பரிருபற்வானா சொல்லையு டைய இர்திரருமாரியா மிய

ழெய்வராயமெம்றாமயார்‌. இிருந்த கம்‌ நிமலையில்வற்ற வீற்றிருந்‌சரூளிஞர்‌,
று, (௬௬ )

ண்ணு மியார்பாலெயிவர்‌கம்பாவையோர்பாற்‌
ற்கு ிபடுப்பவா மர்‌ முணிவார்உங்கஞ்முழப்‌
பந்ருமமிவும்கொண்டர்பரிவொடுகுகவென்றெத்கம்‌
கர்ணா றும் சுமாட்டிசமறுமற்கெளிறன்கம்மா.
இம்‌, ஜெப்வரா படியார்‌. ஒருமருங்மும்‌ வள்ளிகாயயொர்‌ ஒருமருங்கு
மாச எப்பொழுதும்‌ இருக்கு, தெவர்டைட்டமும்‌ முணிவர்கூட்டமுஞ்‌ ரூம,
பற்றற அன்பர்கள்‌ புடி ரக னே என்று நுறிச்ச, முமாரசுவாமி அங்‌
கெ விற்மிருக்றா மாய்‌ மமைசொல்லுசற்கரிது, எ-று, (௩௭)

செருவிடையினிர்‌ சஞான்றெசிங்கருங்களிறுமாக
வு ம்‌[சொண்டாங்குவைருமிலானாரையுணர்வாற்கண்டு
மறுவியவிருப்பிளொடுமயிலு மாமலர்‌ மென்ரூட்டுப்‌
பெ ஈருவில்வயாணாருமங்கட்பொருக்திரன்‌ திருந்கமாதோ,
ள்‌, மாடிலும்‌, பெருமைபொருச்திய . (செங்காந்தட்‌) பூப்போலும்‌
மெல்லிய முப்பையுடைய நிகரில்லாககோழியும்‌, போரில்‌ இறந்தபொழு
தெ ில்கரும்‌ யானேயுமாச வடிவங்கொண்டு அங்‌இருக்கும்‌ தம்பியரை ௮றி
வால்‌ அறிம்ு பொருக்கிய விருப்புடன்‌ வ்விடத்‌இற்சேர்ந்து சுசமாயிரும்‌
சண்ட வுட மலர்‌ ஏண்பதள்று முருக்சலர்‌ எனினும்‌ பொருந்தும்‌, (௩௮)
சாறு ப்யூர்‌ ஒரி புராணம்‌,

ஏிலபொழுத்க லவெய்யஇரிபுரஞ்சிரித்துச்சிர்று
/மலேமகள்கொழுஈன்செய்கமாதவப்பயன்பொல்வரந்கதோன்‌
லைமைசான்மயிலின்சாபக்தணித்‌ இடவுள கதினெண்ணி
பரிலகுறவெழுச்‌ அமஞ்ஞையிம்மெனவேமினானே.
இ-ள்‌, சிலமகாள்சழிய, கொடிய முப்புரத்தைச்சிரித்து அழிச்சு பார்ப்‌
பதிமணாளராகய சிவபெருமான்‌ இயற்றிய பெருக்சவப்பயன்போல்‌ ௮அவதரி
ச்ச குமாரசுவாமியானவர்‌, தலைமைமிச்ச மயிலினுடைய சாபத்தைறீக்க,தி
இருவுள்ளத்திற்கருதி, பிரசாசம்பொருந்த எழுந்து (சூரனாகிய) மயிலிஸ்‌
விரைந்து ஏறினார்‌. எஃறு, (௬௯)

மூரசுகொக்கரைதடாமிமு லன முழங்கவெஞ்சூட்‌
டரவணைத்தயிலுமெந்தையாதியாமமரர்வாழ்த்தப்‌
புரிசடைமுனிவர்‌ வேதகம்புகன்௮ுளூம்போ௫ம்‌ கொண்டர்‌
சரவணபவவென்ோதியன்புடன்பின்புசார.
இ.ள்‌, மூரசம்‌ கொக்கரை தடாரிமுதலான வாத்தியங்கள்‌ ஒவிச்ள,
வெம்மையாயெ சுடிகையினையடைய சர்ப்பசயனத்தில்‌ ௮றிதுபில்செய்யும்‌
விட்ணுமுதலான சேவர்கள்வாழ்த்ச, முறுக்குப்பொருந்திய சடையினோ
யுடைய இருடிகள்‌ வேதங்களைச்சொல்லிக்‌ சூழ்க்துவர, அன்பர்கள்‌ சரவ
பவ என்று கூறிப்‌ பச்தியடன்‌ பின்வர, எ-று, (௪௯௦)

மதுகைவாள்ளூலம்வைவேல்வச்சிரமமுவேயாஇப்‌
பிதிரொளிப்படைகள்‌ வாய்ந்தபெருவலிச்சிறுகட்பேழ்வா
யஇர்கழனோன்ருட்பூசமகேகழுன்செல்லவாகு
மூதலவரொன்பான்பேருமுன்புபின்பருருபோக,
இ-ள்‌, வவியினைய/டைய வாள்‌, சூலம்‌, கூரிய வேல்‌, குலிசம்‌, மற
மூசலான இதறுன்ற ஒளிபொருந்திய ஆயுதங்களையும்‌ றந்த பெரியவ
பிணையும்‌, சிறிய கண்ணையும்‌, பெரிய வாயையும்‌,ஆரவாரிக்கும்‌ வீரக்கழல்‌
பொருக்திய வலியகாலினையும்‌ உடைய பூசங்கள்‌ ௮ரேசம்‌ மூன்னேோர
போச, வீரவாகுமுூதலான ஓஒன்பது வீரரும்‌ முன்னும்பின்னும்‌ இருமருவ்‌
ஏறு, (௪௧)
ரூம்போக,

சித்தர்பல்லாண்டுஉறச்செிக்‌ து ன்னரர்கள்‌ பாட

முத்கவெண்ருடையும்பச்சைமுழுமணிக்குடையும்போர்ப்பள்‌
அ த்குவெண் மீம்பாலாழு பிம்கொடர்திரையசனை மானத்‌
கத்சொளிதவழும்பொழ்காற்சாமரைமருங்குவி௪,
இ-ள்‌. சத்தர்சள்‌ பல்லாண்டுசொல்ல, இன்னசர்கள்‌ நெருங்கிப்பாட. ,
மூச்சாலாயெ வெள்ளைக்குடையும்‌ முழுத்த மாகதச்சாலாயெ பச்மசைகிகு
டையும்‌ பரக்க, சுச்சமா௫ய வெண்மைபொருந்திய இணிய பாற்கடலிற்னொ
டருந்‌ திரையைப்போல அ௮சைகன்ற ஒளிபரச்கும்‌ பொற்கரம்பையுடைய
சாமரங்கள்‌ பச்கம்‌இணிரட்ட, எ-று. (ச.
 மயூரகரியிற்‌ குமாரசுவாமி கோம்
மியசருக்கம்‌, ௪௭
மாதிவரெனிணுங்காணின்ம னர்கமமொற
வோ ங்குந
மானரும்முள மி்பொலுக்கு ன சகரர
டவர்கணெஞ்சம்‌
போதுமென்றமிசையரிண்‌ மிபுடையக
லல்‌ குனல்லா
போசமிலாம்பைம ஈசரெழினடம்‌ புரிர்துசெல்
ல,
இ-ள்‌. முணிவராயினும்‌ சண்டால்‌
மனம்‌ தடுமாறும்படி. உயரும்‌ மகர
ந்தஞ்செறிந்த சீர்மரைமொட்டுப
்போலும்‌ மூலையினையுடை யரும்‌
டைய மனம்‌ போதுமெ , அடவரு
ன்று உடன்பட நிண்டு பக்கம்‌ அக
புடையரும்‌ யெ, ன்ற நிதம்பத்தை
விசேடி.ச்‌.க குணங்களையுடைய கு
கள்‌ அழுயெ காட்டி. ப த்தை இயம்மி ற்றமற்ற ரம்பாஸ்‌ இரீ
ப்போக, எற, (௪௩)
அனச்களுரிய/களொணன்‌ மூயவிரொலளி
பரப்பியென்ன
நினை க்நிடம்கரியசோஇிகிறை இருவுருவங்கா
ட்டக்‌
கனங்னாணமமணையார்பக்சமிரண்டி ணுங்கவினின்வ
ல பதத டக ன்‌ ய்‌ ய்‌
ைகப்‌
்‌

புளைஈ்தடும்புழுருசாங்றுப்‌ புண்மணமெங்கும்
விம்ம,
இ-ள்‌. அளவிறந்கு சூரியர்கள்‌ ஒன்முடுப்‌ பிரகாசிக்ன்ற
பாரப்பிறாற்போல ரிளை ச்சுற்க ரிய பிரப ியைப்‌ ஒள
ையை (இலக்கணம்‌) நிறைக்ச இரு
வுருவங்காட்ட, சணவிய குழையினை அண
ிர்ச சக்கிகளாயெ வள்ளிராயயொ
ரூர்‌ செய்வராயடியாரும்‌ இருமருங்கும்‌ அழ
குடன்‌ இருக்க, அணிச்ச புழுகு
சச்சனமாயெவற்றின்‌ புதியமணம்‌ ஏங்கும்மிச
, ஏறு, (௪௪)
மெொன்னைன்கசனமாருய்ச்‌ செழுஞ்சுவைக்திர்
தேன்பில்‌ கு
மனறுலங்கடைப்புமாலைதாயல்வரமார்‌0 ம்பூ
ண்டா
னென்றனைப்பிறவியெ ன்ணுங்‌ கு தி ளி
ன்‌ ற டுத்‌சதாட்சொண்ட
வன்மிறய்குருகிவைவேல்வளாரொளி மூறாகன்ம
ாதோ,.
இ-ள்‌, நகாயவழியாசர்சென்‌ ரர்‌: செமுமையா
யே இணிய சவையி
யுடைய சேண்‌ சொரியும்‌ மணம்செறிர்ச சடப்பம
லர்மாலை ல ய,௮சையும்‌
பாட இருமார்பில்‌ ௮ணிர்தவரும்‌, ' அடியேனைப்‌ பிறவியென்னுங
்‌ குழியினின்‌
அம்‌ எடுக்று அட்மைகொண்ட மிரர்த வலி பொருந்திய இரச
்தந்சோய்ர்ச
கூரிய வேர்படையை ஏர்தினவரும்‌ ஆய வளருகின்ற ஐளிலை பயுடைய
குமாரசுவாபி, ஏறு, (௪௫)
நாயி குகனை முடுர்தொல்லையாவரணம்‌ போங்காற்‌
முயினல்லரிவுவக்‌ து கலைப்பமொறுபோல |
சேயமாமஞ்வைளா பறிங்கிடுங்காலமெ ய்தச்‌
சேயுயர்மாவெல்பிற்றோ ன்ரினன்மிரல்சொள்வேலோன்‌.
ஜன்‌, பரிச ச்சம்பொருக்திய அறிவைமறைக்கும்‌ பழைய ஆவரண
ஈட மிய்முங்கால்‌, சிவாச்தியினவுடைய நல்ல அிறிவுவர்‌து சேருமாறுபோல,
அன்பையுடைய மமிலின்சாபம்‌ நிங்குங்காலம்வர, வலியைக்சொண்ட வே
நிபடையினைய/டைய ரூமாரசுவாமியானவர்‌, மிக உயர்ந்த மயூரசரியிற்றோ
ள்விணார்‌, வறு. நவரணம்‌ . இரோதானசத்தி, இதனை வேதார்சநாலார்‌,
 37 ர்‌ கு. ப
1: ப ம பிர்‌! ரர ரா மரா ப

“2 ம்ருஞ்‌ ிவன்‌ ருத்‌ தணக்றும்‌ சலி ம ற்றைம்‌ னீ வறுக்செல்லாம்‌ சரிய்‌.இ

பொ வர்னி
ர படி அிண்ணியங்களை வணன்றைகொன்று 0 பும்செரியவொட்டாமஸ்‌
பண்டி ப்பு எண்பர்‌. (ஸாரா )

ப்ர எதி சதி பதவ டு.யமு, க்ி யதி! இயிட

1 ைக்கடெ சயன ரை (2
ப்பஸஸ்கு அ த்குவ ஞ்‌ெ ச்ய்மிண்‌ ஐபுண்ணியர்‌, ம க்ஞுங்விட்ட்டாப்
ப ‌
ரம்ய படை பப்டெ யற்‌)பருப்ப குமிர ண்டுமெய்யாய்‌
பார்சி விம்‌ மஞ்னையொ ன்றுவரையொன்றுமாயிய் உன்‌ 0.
கேன்‌. பார்வையை மெடி.ய நாரிரணியில்லவைம்‌. 4, மனம்‌ (பிறவிஷய
[பம ர ) செல வு நீங்கும்‌ வ ஞ்செய்னெறட 12ண்ணியருக்கும்‌ எட்டா த பாக்‌ (3
குட்‌ ்‌ த்‌
ப்தி ப்பெர்‌ற்ற மலை, இரண்டுவடி.வாய்‌ ஒன்‌,.று பேரம யுடைப மய
வரி! 1 மஜக சன்று மலை யும்‌ ஆயி ற்று. எ-று. போகச்ரு ௮ எண்பமு ற்கும்‌ முற்றம ஐ
வி ணும்‌ பெ ரருக்‌.றம்‌, (ஷூ

அரபிரி ணையகசன்றசோமன்கடுப்பவெஞ்சரபடிங்இப்‌
ரர ன ழ்‌ ட ர்‌ ர! ்‌

புபிநா பா டியங்கண்டல ரவ ரியோலுடலம்‌ ஸர ஸரி

லும்‌ ௩ உறு உட்டு ப
ப்ர ணைமுடிவின்மேயவமலனதடிக்கீழ்விழ்ச்‌ அபப
வாசி 78) நூாரகின்றுமடிழ்வுறவாழ்ற்றுமன்‌
்‌ ்‌ தட்ப ல
மேனே.
ன்‌. (அம்மயில்‌) மேசபடலதம்மைரிங்கொ சம்‌ இரனைப்போலும்‌ சொ
(யா ரபம்‌ மங்கி, பூரணசந்திமோசயங்கண்ட சயல்யேரல்‌ உடம்‌ பு பயிக்‌ வ,
வேண... இரு ்பொருருந்திய முூமாரசவாமியிறாுடைய பரழங்களில்‌ வங்‌]
அன்ப மோேற்படரின்று மடிழ்ச்சி மிகர்றுதல்மும்‌. எற. (ா௮ு]

பூல உகம்புலரிக்காலைமலர்ந்தன முகற்கை ரசி

ண்சகட்மிர்க்கர மு ங்கண்ணுமெனலியுமலர்ொன்‌ சமோவா
ிமாணையடெொடிமடமாமேனு்மி னிருவருமொரிம தூம மான்‌ ம்‌
மிடாவ்டருல்ளெவியாயெய்றதுஞ்சொ கின்‌, ரணம்சியாம் மி,
ன்‌. சாமரை விழ.யற்காலத்தில்‌ மலர்ர்சாற்போலும்‌ அது இருமு யங்‌
சிறுவ) மாவரிர்ந்த சளிப்போன்ற இருக்கரங்களும்‌, இருக்கண்கருரம்‌, இருமுய
மட்டி சீபார்கு பிருதுவான இருப்புயங்க சூம்‌ உடையராய்‌, மண்டையாணா
வயி யப லையளிம்ச மயமையாகய மான்போன்ற (மமுண்ட) கோக்க ம்ம
புட ப இருசச்கிய்ரயுக்‌ தவிர்க்று பிரசண்ணமாக, (மாரி ஸ்‌, அிழுூய முர்ரு வயி
வாய ாய்த்தோன்‌ றஞ்‌ சோஇுயே, தேவரிருடைய இருவடிகள்‌ (அடிடயேயா ம்‌)
பிம்‌ அப்படகிமைவன. ஏறு, (முட)

(ப ப 8 ரரி யர்‌ வ று.ய்ம்‌ றாட

ப்‌ றரரன்‌ மவ்ஸ்கா
வெ சிவர்ல ம்சாண்மர்ர்‌ [2 ம்வெலவாபோ நசி1 137ய்ண்பா்‌
2 ட த] தன்‌! ௬ ட்‌ த ப பட்டா ம்‌ சு
ன டப்ப சயபவங்கஉர்க்றம்‌ (மித 17ன்‌ மிய முருகாயோ ம மி.

ி-ன்‌. ஒருரசாளாயினும்‌ ஒரு இன்பத்மைப்பொரும்காக விட்டெர க

சயசய ம்ற்டை பரிக்சு வயர்க்கயவில்விடும்‌ ரூம்‌ பிபா டெ பர்௫ு்‌இய தக பு
 ௫௯
பயூரகிரியிம்‌ குமரா வாமி தோழ்றியசருக்கம்‌.

தேவ ர்ச ளுட ைய வரு த்த த்த ைத் ‌ திர்க்ரும்‌ வேற்படை

வெற்றிகொண்டு, அத்
காத ்தர ுளு க, அ௮ட ியா ருட ைய கெருந்கெ பிறவியைக்‌
யிவையு/டையவர ே
இருவவதாரஞ்செய்,ச என்றும்‌ இகாயவரே ்தருள, காத
மெடுக்கும்படி.
எனக்கூட்டுக. (௫௦)
ஏறு, சாளொன்றும்‌ ஒருறுன்பம்‌ உரு
ும்போ.து
உலசறுதோன்றுருன்னும்பின்‌ ணுமற்றொ ழிய
மிலருறஙிறைய்‌ நூரவைகு மெம்பிரான்போற்றியன்பாக்‌
போம மி
ஹவில்பேரின்பமிவானிம்மலையடைந்சாய்
கட வத ்த ால ெய ்த ும ைக ்த னே போ ய்றி போரஜ்யி.
மலைம
இன்‌. உலகந்தோன்றுமுன்னும்‌ (அதற்குப்‌) பின்னும்‌ (அவ்வுலஈம்‌)
றிறை ந்திருக்கும்‌ எமது ரலைவரே பாத்‌
அறியும்போது ம்‌ பிரசாசம்பொருக்த
கும்படி இம்மலை மய
துருளுக.அழு.யார்க்கு அலைவற்றதபேரின்பத்தை க்கொடுச்
வரே காத ்தர ுளு க, பார ்வத ியா ருட ையத வத் சால ்‌ அவ ரி? “ஞூ.டா
௮டைந்ம
காழ ்தர ுளு க, எ-.ற ி. (௧5)
ரபோ காத ்தர ுளு க
துசெய்ய
இத்திறம்பழிச்சுமஞ்ஞைக்‌ இன்னருள்கரம்
‌
கற்தலமைதனான்‌ மே னிஜைவச்துகருணைநா லும்
ா
வைச்‌ நாரன்றிருற்‌ இயென்னமருங் இினிலிருத்‌தல்செ ய்த
னத்‌ தனதருளையுன்னியமார்ச ள்்‌வரூத்தினாரே,
தோழ்திரஞ்செ ய்யும்‌ மயிலினுக்கு இணிய கிருபை
இஸ்‌, இவ்வாறு
) உடம்பைத்தட வி, இருபா
பாவித்து, வெந்த இருக்கறத சால்‌ (அசணுடைய
ு, ஈன் றாச இரு ப்ப ாப் ‌ என் று பக் கத் தில்‌ இருர்‌இஞர்‌, (௮ப்‌
கொம்சஞ்செய்த
்சருதித்‌ சேர்‌
பொழு) சகத்பிசாவாம்ப முமாரசுவர மியினது இருவருளைச (௫௨)
கள்‌ நுஇழ்சார்கள்‌. எ-று,
சி யம ்ப ு மே லோ
“3 கக
ஈஙற்காறைகேட்‌ டோரெழுதிஜொ
படத்‌
ம 1
ம்‌ ்‌
* 1
இன்ன
்‌ ன்‌

ு லன மு டி
ன்‌
த்
ட
‌ ட்கு ஓ
தம ்ப ு.
ர

பன்னருமகவ மெறழ
ணி லம லை யோர ்க் சேே த து கள றப யன று ங்கங்சை
தொண்
றும்‌,
பன்னியகடலிற்சேருஞ்சங்கமம்படி. ற்‌ நபெ
கேட்டவர்‌ எழுதினவர்‌ பறக்றாம்‌
(ள்‌. இறங்கி ஈல்ல சரித்தொத்றைம்‌
நின ை த் தற ்க ரி ய அச வம ேத யா க மூ சலியவற்‌
மென்‌ மையிை டிடையோ ர் ‌,
பே ற் றை யு ம் ‌, பம ைய ்‌ பூ மி யை ப் ‌ பி ராமணருக்குச்‌
றைச்செய்று முடி.ம்த ‌
கடலிற்
மு ற் றம ற் றப ேற ்ற ைய ும ்‌ , ங் கை சொல்லப்பட்ட
தகானவஞ்செய ்த (௫௩)
ேற்றையும்‌, ௭-௮.
சருகப்படுமு சங்கமத்தின்‌ மூரழுயெப
பர ரய ாக ைற ன் ‌ ஊ் ‌ா ்வ ி மு ற்ற ந்தி சாத்த பேறு
இகம்‌
ம்தபேறு
மிகு 1அமிராற்கோடி மக விரையி
பா ர்ம ேற் ‌ ரி ரு வு ட ன்‌ வரி ழிவரீது 7
மமிழ ்வ ுத ப் பெ ற் று ப்
புகழ்‌ தருது இயின்வா கம ன்றுண்மைபுசுன்‌ மிட்‌ டெ மால்‌,
ம்‌
பட்சப்‌ மார விரிய மாரணம்‌,

விளங்கு ணொற்‌ பிரயாகை சாடு நய இவ, ற்றில்‌ உள்ள தர்தா

(இ.ஷண்‌,
ப்ர (4௪ ய்‌ மி பே ர்‌600 ம்‌ டி ம [றச்‌ர உய்‌ (ி பூ ஸுகாழ்க
ய்‌ரிஃய்‌ ஹஸ்தா (4ழ்‌ ன்‌ ணி ய்ஷ்ர ழம்‌

ப்பெரீற்றி ப பபியில்‌ டக ல்வ சி

[6 0)பல்‌பிக
ஸ்கர்‌ ர்க ர ஸி ம (இ ரத ரி ப்‌ர்‌மி ஜஹி ஐயும்‌

்மா முவர்‌ . இறு புஈழ ுகிண ்ற திவா தமன் று; விதி வாதம ே. எ.து,
வடண
அிகழ்பிரயாவக அவிமுற்தம்‌ கண்ணீர்‌ எனவும்‌, இர ர ரழ.மசளில ர
(இச
ரால்‌ ஈந்தபேறும்‌ என வங்கூட்டுக,

மயூஇரியிற்‌ குமாரசுவாமி சோமழ்றியசருக்கருல் விற்று.

ஆட இருவிரும்சம்‌ க எடு.
ந அல்கல்‌

மூன்‌ மூ. வது

ரர
சகு ப்பது
ம்‌
மர ப இபத கிம்/ ப்ப் ட ் ப 002 7. க்க
அம்‌ அமர்‌
(0 0
பன ம்‌
்‌ஒர

பைர்காதுழக்கெ துவுண்டவிகொடி.பா0
மந்சாரலங்கல்பு ணன வேல்வலனெே ர்‌அரமாண்ணால்‌
வர்கேமயில்ம னு வகல்வ ழங்கி(2 ளட
னச்‌ மால்‌ இர்‌ஸ்‌ய்‌ தூ உ விர 1 முனவிழ்‌7 அபா மம ம்‌

(இசங்களைப்‌) பாடுற அழிய பூமாலையைச்ருடிய ள்‌ படையை உ.

ருமாரசுவர பபிவற்றா மயூர இரியில்‌ வில்‌ மிருற்சமையைய்‌
புண்டாக க்தி 1
கொண்ஸோம்‌, (இணிக்‌) கெடா ர்ச்சம்‌ ஐண்று தோன்று லை ர்சொல்லாம்‌.
க்தும்‌ எளப்‌ பொருள்‌
கறு, வலனேோக்தும்‌ என்பதற்கு வல $திருச்சார்திலே
(க)
ொள்ளினும்பொருக்கதும்‌,
3 ்‌. தூவகையுடன்‌ை வருமமைய மமொர்ம்னு
அருள்‌வேற
ற வேண்டுவோரின்‌ முரு.கன்‌( வதுபொம்மஞுடி.
வருகாதலாலலேமயினின்‌ வழங்கின டே /
2 ட்‌,
சொருவாதக ன்னிர்க்கடமிங்கணா வைல்‌ ப்
இஸ்‌. திருபையியை யுடைய அரள ண்ட ழ்‌மறி பயவா த
பிஇரு ட்ராம்‌ காயம்‌

அறிற்று, (அவணிஉத்தில்‌ சாம்‌ விரும்பிய/பொருவ்‌ வேண்டுபவரைப்போவ,

இருக ப்பொலவிைப்பார்ற்று, வருவிண்ற விருப்பி
எாமாரசுவா மியுடைய
பில்‌ ஙி பப இடை ம்‌.
பாய்தல்‌ முப்‌? தேத ன்‌ ்‌ இள நர்மம்‌ நிற ்‌ டத சம்பக ககக
ன்‌
உல மயில்‌ பி ஜிவ்‌! ர்‌படை... 1 நீதிரு ச்ம்‌ மீர்ப்லம்‌ ப்ப வலி பவடய

தீடாகஜ்தை இவ்விடத்தில்‌ ௪ருகல்‌ வெண்டும்‌; எற, ட

த்ர 2

ப ப்பான்‌ ரீ வென்‌ 122 கய பா மிமி பவி

பெட்‌ ர பரவிநறிம்மா மலையின்‌ கிரு, ர ல்‌! வண்டும்‌

ுச
தப்பாஇியாணுகினைப்போ அருச்‌ சார்சல்வேண்ட
மப்பசவிவைசர்கருளென்னப்பணளிர்‌ ஈழன்ே.
 ம்ர்ஸ்‌ ஹ்ம்‌ கிமையுபாம்க௪ ரூக்கம்‌, மிச

இன்‌. நிகர்‌. ஒருவருமில்லாச அழனையுடைய இருசத்திசுளூடன்‌

பொருர்தி எப்பொழுதும்‌ இந்தப்‌ பெருமையாடய மலையில்‌ வீற்றிருத்தல்‌
வேண்டும்‌; தவராமல்‌ அடியேனும்‌ சேவர்ரைப்போல வ௩வக்மைப்‌ பொரு
ரிறல்வேண்டும்‌; அப்பனே, இவற்றைர்‌ தந்தருள்க என்று வஸங்‌இற்று,
யூ, (ர)
டி
இசையெ (ங்கு ம்விம்மமணரறா மியஜெய்வ நீப
மமையும்ெொமுஹண்சாம்‌, மா ர்பன்கு5ற்குகேர்‌ ந்தே
யிரசைசொண்டகோகைக்கிமிச்சாரவினேய்க்ரேம்பா
ம்ய/ மயில்‌ ரு (2 ஹ்‌டும்‌
அர்யு க்‌நனை டப்பா க்‌ நல்‌[ப] வி இன்று னன்‌,

ன்‌, இக்குமல்‌ எங்கும்‌ பிக, மணங்கமழ்டின்ற செய்வச்‌்சன்மையி

ட த டப்பமாலை அசையும்‌ செ முமையா மிய சந்தன கீகுழம்பை
அள்ளிற்கு மார்பிறேயுடைய முமாரசுவாபி அகற்கு உடம்பட்டு, இர்க்கியைப்‌
பொருர்நிய மயாடுிரியின்சாரலில்‌, இயைச்ந இடத்தி (எவரும்‌) விருப்‌
(ப மிமி ம்கொண்டு ரநரரரும்‌ சடாகற்ை உண்ட ரம்இத்‌ இ'ருவாபப்மலர்ந்தருள்‌
இண்றுர்‌.்‌ வறு, தேம்‌
அப்துல்‌
பிய ம (௪)

இம்சக்கடச்ினிடையேயெவபேனுமெம்மைச்‌
ம்‌ இ.மிணுமிங்காமிறையன்பிஹிய்சேர்க்துமூழ்டிற்‌
பும்‌,இக்‌
க்குே ளா ரர்‌ தபடி.பிம்மையித்‌? பாசுமாந்‌இ
யம்கம்‌ க்‌ன்மேலாம்பதமுத்தியடைவர்மன்‌ னோ,
பிம்‌. இந்தர்ற டாமல்‌ எவராயினும்‌ ஈமமைத்‌ இியாணித்று நீங்காத
ஙிய்றாம்‌௮ 12 வ்பினுல்‌ அடைந்து. ஸ்ராண ம செய்கால்‌ (அவர்கள்‌) மனத்தில்‌
நினை திறப இ படி மப்பிம்‌ போசங்களை ௮றுபவிக்க, முடிவில்‌ மேலா
பதும த்ியை யைவ ர்வ பாஃ (௫)
வேறு,
ன நமமுருணுவ்றாுபயணுறவுமம்‌ சத்தடத்தின்பெர்சரவணமென்‌
ய்ய ரரயிப்தி விப மர்மமா 1 ிய்கள்மரிலபற்க ்‌்‌இ ன்ேவியசட்‌ 4.॥ரணிட தீ
ரச்‌ ரகசி லா னி பர ப்‌
/ ட 07 ரமி.[2ய்‌ 1 பரி யி) ர்‌) கை 20110மூழ்கி மலையை
நன்‌ ௫0

வட்ப்பி அ்ப்யட்பா்‌. ட கட்‌(1 மா ரர்‌ வட ப. ராவி, வ... னெ ர்ள்‌ யா ற்று

ப ர்‌]ர பபாம்ருஞ்‌/மி நதி ர்வரிய பதானி / 14] நீ!ட ய்‌ ர்வர்‌மாதே ப இ.

இஃன்ட சருமருலாயெ சறுர்விஈ புருடார்ச்சத்தையும்‌ தருன்ற ௮ம்‌

சம்‌ வயாகம்‌ பெயர்‌ எரவ்ணாம்‌ எண்று அருக, இத்மடாகச்இல்‌ நமது
ப /

வி்ரரமா 27 [ப வபால்‌ வருடிண்‌ ற சல்நஉயிலும்‌, ட்டா. இலும்‌,

ம்ஸ்பி அம்‌, ர்ஜ்றி இம்‌
றுக்கும்‌ பிற்தி ஸ்மானணம்பண்ணி மலையைப்‌ பிர ற்ட்ச
மம்பமெெப்று மம்ம வரய வர்க ள்‌, (இம்மையில்‌) செல்வக்கோடு கெடு
சாம்‌ வாய்க்கு. (மறு மயில்‌) பிரமாவும்றாம்‌ விட்டுணவுக்னும்‌ அடை தம்கரிய
ம ஜுை இீணமு அஸ்பவ்சிகிம்‌, னஃஇ. (௭)
ம்தரிலாவற் இ௰ பிவணிரறம்‌ பண்டி வ்வாவியிடைக்சேதோய்ற்று
ய்‌ ம்‌ட்‌ விரி வப 7 க்‌ 1] [ பப ்‌ ய்‌ ழ்‌தப்‌ (4ட்ப த ய 1 ம்‌
ப]ந்‌
॥ரை யலி [2பமு பி
நதர] ன்‌ நய/ ர்‌ம்‌ [த ண்‌ தை] வற்‌
 (0இறிரபா்‌ யம இரி
விர மாரா வாம்‌,

205௭
9 த்‌ வட
பணன்‌ ம வன்‌ ணரைங்ஸகல! வல்லப
பி ஞழ ன உ ச
மும்தைவி “ட னய
3 ப ய்‌
2 ப்ட்‌ ழு செல்*வங்‌ ட்‌
2 ஈிப்ல 7,1) அமர ம்‌/ கை ங்யாயுண (ல்ல ம்‌ப்ரா ற) ௬ வ்மாம 1...கல்பம்‌
மைவி
(்‌ ருப்பினி
ஞ்ப/்ர்றப்‌ உ ன்று கொலை
கண்ட்கக்‌. 0 ்யாத
பெரு
்‌
ஞ்செ ல்வர ்துன
ப்‌ க ன்‌
்னிவ
ப்‌
ா ழ்வார
ச
்‌.ன்‌
இஸ்‌, பு.கல்வரில்லாக மலடி.கள்‌ இர்சவிரகம்ை அறுட்டி சற இப்‌
பொய்ஸசயின்‌ கண்‌ மார, மலையைப்‌ பிரத ணமாய்வந்து, கந்தடரிக்கு
நிகராய்‌ இம்மலைக்கண்‌ அன்பர்கள்‌ சிரிரிச்சு வீற்றிருக்கும்‌ எம்மை வணங்‌
மூவராயின்‌, (அவர்கள்‌) பழவினைகளை மூக்றச
்கெடுக்து, செல்வம்‌ ஈல்வி
பெர மிவு திர்ச்காயுள்‌ மு சலாயினவற்றை அடைச்ச
அழகுபொருந்திய பறி
இரர்களே விருப்போடுபெற்று, அழியாத பெருஞ்செல்வ;த்தைப்‌ பொருக்‌இ
வாழ்வர்கள்‌, எற,
(எ)
அடையும்வெ௫இபா கமகவுதையமிக்க வருகி சவுதையஞ்சோம லா
ரூக்கன்வாரங்‌, கடை. யுவாவிருகஇரைப்பாம்பு சீண்டுங்காலமனுவாஇ
இனெமாதகர்தோன்றும்‌, வடுவிலினம்பிரதோட மிகணின்மு ம்ி மலையை
ப ப [] பி ப ப (29)

வலம்வர துசமைவணங்குமேலோர்‌, புடவியெலாமுழுதாண்டுடெடு

மான்வைஇப்பெ ரஈகுவரியமதுபத ம்பொருந்துவாரே,

இ-ள்‌. வருனெற வெதிபாசயோசம்‌, மகோதயம்‌, மெலான வர்ம

சொசதயம்‌, சோமவாரம்‌, சூரியவாரம்‌, கடையவாவெனப்படும்‌ ௮மாவாக ௫௪
(பரணை, சூரியெகணகாலம்‌, சந்திரரெகண சாலம்‌, மன்னுவாதிதினம்‌, ரூர்‌
ற்ற மாசசங்கிராச்திதனம்‌, பிரசோஷ்காலம்‌ ஆய இப்புண்ணியகாவ(ப்‌
ரில்‌ ஸ்சானம்பண்ணி, இம்மலையைப்‌ பிரதட்சணஞ்செய்து ஈம்மைவண
வங்‌
மும்‌ மேண்மையையுடையோர்‌, பூமிமுமுசையும்‌ பொதுசீக்சு அரசாண்மி
மெடும்காலம்‌ இருந்து, ஓப்பில்லாச நமது பதவியை அடைவார்கள்‌. எ...
மனனுவாதிதினம்‌ மனுக்கள்‌ ௮அவசரித்சகாலம்‌, (௮)
இன்னுமளப்பிலவிசனின்பெருமையாவுமியம்பியிடிம்‌பெருகு கீ
வ்வமைசேரர, யுன்னவருஞ்சாளுபம்பெறதல்‌ ு வேண்டி லுள்ள மி ௭
யார்‌ இிடினும்பவக்கைப்போக்கிப்‌, பின்னமிலாவிட ருள்வதயனுல்‌
மற்முபபெருமைஇ௫ழ்பெற்கியதுபுனிகமான, வன்‌ னகன்மேலள வி
யக ம ெவர்கண்மேணியடி ச இடி.ணும்‌ பத்தி முக்இயளிப்ப,காமே,
இன்‌... இன்றாம்‌; இசனுடையபெருமை அளவில்லாசன. வை எவ்‌
லாவற்கறயும்‌ (யாம்‌) கூறினால்‌ மலியும்‌, (மயிலே) ரி, ஈமச்ருநிசராய்ம் இக்‌
லி - மஉரிப சாரூபத்தைப்‌ பெறுதலைவிரும்பில்‌, மனத்தில்‌ நினைக்கும்‌ பிற
வாயக்கெடுச்துச்‌ சாயுச்சியச்தைச்சருவது; பிரமனும்‌ அசியாக பெருபை
டபியாங்ஸு ன்மையையுடையது;பரிச சத்தமான அசன்மேல்‌ அளாவியவாம,
எவர்சநடைய சரிரத்தில்‌ வி௫னாலும்‌ போகமோக்ஷங்களைச்கொடுப்பழு ;
எ. பின்னம்‌ இலாவீடு-சாயுச்சயம்‌, (௯)
தாவரங்கள்‌ விலங்குமு சலனவான்மாவிய்சார்க்இ ம. ஸுமவ வணி
லர்சணவாவின்ப, மெயியுயர்குல.ம்‌இல்‌ வருபி௰ப்ப
ிற்றொன்றி மெஷ்
 இர விம்‌ இமையுயைத்தாருக்கம்‌, ௫௩.

ஞானமுணர்ந்சழியாவிடுசேரும்‌, பாவமறுத்கொ ளிர்ந்திவெர்புலரிக்‌

சாலைப்பண்பினொடுஅஇக்கூமவரினையபான்மைக்‌, கா விரிஈட்கீரக்தம
இழ்கட ம்ருமெல்பாற்கழுறவுறுமொன்றரையோசனை யின்சேய்க் மித.
ன ப்‌ ன்‌ ்‌ ௩ ம ர
ப்‌ தக [ன ௩ ர்‌

இ-ள்‌. ௮தனில்‌ அளாவியசாற்று, சாவரங்கள்‌ விலங்குகள்மு சலான

ஆன்மாக்களிற்‌ பொருக்தினும்‌ (௮வை) நீங்காத இின்பத்தைப்பொருக்த,
மறுபிறப்பில்‌ உயர்ந்தகுலச்தில்‌ அவதரித்து, மெய்ஞ்ஞான த்தைத்செளிக்து
அழிவற்ற முூத்ிஇயைப்பெறும்‌; விடி.யற்காலத்தில்‌ ஈற்குண நற்செய்கைக
ளோடு அுஇிப்பவர்கள்‌ பாவத்தைறிக்கு விளங்குவர்கள்‌, இதம்சன் மையான:
(விட்ட ச்றையுடைய) நல்ல சாவிரி இர்த்தக்கரையில்‌ சமுத்திரத்திற்கு
மேல்பாசழ்தில்‌ சொல்லச்சரும்‌ ஒன்றதரையோசனை தூரத்தில்‌, எ-று. (௧௦)

பிரமபுரம்வைகுமதன்றென்சாராகப்பேசயயோசனையொன்மறி
ற்பின்னை கேழ்வன்‌, புரமெனவொன்றுள ததனைத்‌ தெரிக்கில்யாணர்ப்‌
பொம்மன்முலைத்திருவிருக்கும்பொலம்பூண்மா£ப, னரனையருச்டத்‌
அாவிலைரந்கனழமுன்பெற்றெ யர்ஈகா கீறுமவ்விலிங்கமதற்குர்‌ தன்பே
ர்‌, காணியெலாம்புகழ்பெருகவைக்கானர்தத்‌ (தல ர்தனிற்போயவவி
லிங்கம்பணிக்‌ நு போம்லி.
‌ ‌ இருக்கும்‌. அதற்குத்‌ தெற்குப்பக்சமா
தலம்
இ-ள்‌. சர்காறியென்னுக்
நாயகராக விட்‌
கச்‌ சொல்லப்பட்ட ஒருயோசனைதாரச்தில்‌ மிலச்ஞுமிக்கு
டுறவினறு நகரம்‌ என ஓன்று உள்ளது. அதனை (காம்‌) உனக்க றிவிக்கில்‌,
ிருக்கும்‌
அ௮ழமுபொருக்திய பொலிவான முலையினையுடைய இலக்குமி குடிய
்‌
பொன்னாபரணச்தை அணிக்த மார்பினையடைய விட்டுணு, சிவபெருமானைப
‌
பூசித்து விரும்பினவற்றை முன்பெற்று அந்தத்தலத்திற்கும்‌ அந்த இலிங்
நமது நாமமக்தை உலகம்‌ எல்லாம்புகழவைத்தார்‌. (மயிலே, நீ)
கத்திற்கும்‌
அத்தலத்திற்போப்‌ அந்த இலிங்கத்தசை வணங்கத்துதிச்து, எ-று. (௧௧)

அவ்விலிங்கர்‌ தனக்குககாத னக்ருகின்பேராக்கியவணுறைந்தி

ன்று
முதியாம்வம்‌ தூன்பால்‌, வெவ்வினை இர்த்தனுக்பெொகஞ்செய்துமெ
ற
விறுபெனுமயின்மலைமெலுநையும்‌ உம்மை, யெவ்வமறவணங்கெனி
ஐற்புளழச்‌ இயென்றேே யெண்‌ ணியுணர்வருர்கும து பெருமைதனனைப்‌;
பவ்வவி.முண்டவர னியம்பற்காகப்‌ பணித்தனனன்‌றெனவண௰ூப்‌
பரவிச்சொல்லும்‌.
பெயரை
இன்‌, அர்தச்வெலிங்கத்திற்கும்‌ (௮ந்ததீ) தலத்இிற்கும்‌ உன்
யைநீக்இிக்‌
இட்டு அவ்விடத்தில்‌ இருக்கு; யாம்‌ உன்மாட்வெக் இவினை
இருபைபுரிறும்‌ எண்று, பெருமைபெறும்‌ மயூரூரியில்‌ வருக்குச்‌ தம்மைக்‌
ி, அறி
கூற்றம்‌ ௮ற வணங்கு எனச்‌ கூறில்‌ தற்புகழ்ச்சயொம்‌ என்று கருத
சை உண்ட இவபெரு
வரிய மறு பெருமையைச்‌ சகடலிற்றோன்றிய ஈஞ்
நன்று என்று ஈமஸ்‌
மாண்‌ அருளிக்செய்தற்காசக்‌ சட்டஎையிட்டார்‌. (மயில்‌)
‌ என்றை பணித்த
கரிம்துத்‌ துதித்து விண்ணப்பஞ்செய்யும்‌, ௭-௮. செய்தும்
(௪௨)
னன்‌ என இயையும்‌,
பவ்ய ப்‌ ம மி 9. 47 (ரரி ணா ம்‌,

வெறு,
இன்‌ விமுகலெர்றா கிளை யச ச மிக கனெனவியம்பல் வேண்‌ (ய்‌,
(1

ட
பேண யி: ல்‌111. (./ (தர ்‌ ரி ர்வ மிட ரிவ்வுல. கய்னாமராமவென்ன,
(ச../ கீப்‌ ல்‌
தக்கா
6 ண்‌
ச அய
ாப்ணி்ரிவயுவை தப்‌
பயா வரின்‌ ரவுல்‌ ர ப வத கிப்ட்‌ பா ன்றும்‌ ஹ்யப்பி
“102. த] 9/7 1) ஸ்‌ ய்ய நற்‌பக த! 3 ர) 4 7 ஷோ 2 ன்‌ற்று ணனென்‌ 0 பிவ்கமன்னர்‌ ப்ப்யு

ள்‌... இவ்‌ அம்ரு வாமு இரவல கம்‌, (அதிம்பெருமாே னா, முமாரகுலாா ப்பி
பகர்‌ த த பன த ஸ்‌ பல [
ததக ப பன [ய ய்‌ நி ரி ம்ம்ம்ம்‌ வா ஸர வி மிவ் டு1 ம்‌ ஸ்‌ (2 விண்ட(1 (ம்‌) பு19 பப்ப
தே(பிம்‌ ய்ர்கரீ ப்பு(4
பிவி பட்டார்‌ ர்‌ விய 017 லெ வ என்டு ஸ்‌ ள்‌ ச ற்‌ பிண பய
ன பதி ப்பன்‌(இர) ரி
கத்கிது (மி (2 கட

ரெ று அருரிச்செய்வார்‌. இர்ரம்‌ சாவணாப்பொய்மையிண்‌ வாடப்‌

லி ஆ த்த ப்ரி ்‌ பலத்‌ ்‌ ௩ ன்ப அட்டக்‌
இல்‌ ஈநறுமையாகிய சதேண்மொரியும்‌ மணங்கம ஸ்ரநின்ற சொண்ஸ 201 யம
மய அணிங்க ம ய) சிரா கொண்று ஓ கிவ விங்கம்‌ சிலையாக இருக்‌ ்‌ ஸம்‌, 3. ()
2/1 வ77 ட்‌1;்ய்கு அரா
ல்‌
.....”வலப்‌ ல ல
5 நரகக்‌ ப்பி பயி த்தப்‌ வடமும்‌ றா

ட 12 கம்‌ ணை ட த
ள்‌ ப்பில்‌ ற

இஸ்‌, அர்கம்‌ வெவிங்கற்றின்பெ யூ ர

காலும்‌ அளவிடல்கடடாறு; மூங்றிலை ஐ ம்‌
௫ நொ ரிலே ர்‌
ட்ப பார்வடு
பாசோடும்‌ மஇழ்ச்‌ம இய ன்‌ வீ ற்‌றி ம] மீ ( (ம்‌ ஹி! இவ பழு வ்‌ ஸ்‌(ம மெேல்யாக
தில்‌, நிர்‌ நிறைச்‌ இருக்கும்‌ ௮மடய வா னா ஜிோண்டி, சற்று உண்பெ
பரை இட்டு, முழு, அண்‌ புடன்‌ அம்ர்‌ இவவிங்கள்றைப்பூற்று, இரும்‌ ர]
ஏன்று அருவி மிய மிரர்‌, எடு, [சஅப)

ரர று ல்க. யத யா டதத ரி மிரு, விவ, குணா ப்மாமைம்‌,

202 ௮/ (வசிஸி வ்‌ யப்‌ட] [சத | (கவி
தி (2 ம்ப்மீ 7 ய்‌ (6ய்யமை (4 மு(7 [4](8தாத சாப்‌ ற்‌ 7) மர்‌ யப / 2)
ல்‌. ட (்‌ ர்‌ [மு

யா வன்மழி, யாரமு குமை ரெ (.கல ண்டும்‌ கேனுவினிட பக] (8

அல்ல, நீரிவைசொண்டபிமிகா செய்கு செழமும்பமட்டாயவைகிலவ
ஸ்‌ ய்‌/“/7 ட நி,

இ-ள்‌, ரூரணுடைய ஈட்டம்‌ பைபம்பிபுிக் ற, பம்கம்றைய்ம (டு.

நீத தரையை உண்ணாறும்‌ உட்கொ ரும்‌ ரிய வலைய ிட்ய முமார சாயி
யும்‌, விட்டுணு
ரா கலாோருடன்‌ எழும்‌, உன்ரிவயாராப்பொப்காகியில்‌ விஇய் பாம
மாமு, நிறைந்த பழு சாமிர்தம்‌ ட சிமுமையாமே. எலி நறியேேண்‌
ர்‌ 8

செளைவியம்‌ நல்லதர்மீதும்‌ அய இவற்றை த௰்மொண்டு அபி மஞ்செபப்‌ மா

பற பல] மயாஇய பட்டிய வம ய்‌ ௫ யல்‌ ரீ யியாவ்‌ பரி ியரிம்‌ ப்பி வாழு, (ஈர)

விசம மனம்‌ இம்‌ பூ விம்‌ ஸிம்மார லை யெ௱ம்பி 4/0 வய 2] வெள்டப ல்‌

்‌ எ ரு ்‌ ம்‌ ்‌ ்‌
ம்ர்பியின்பால (. மிப அனைபப்றிறய ர பியி காபங்காட்டி பப்‌
72] ிடலாா்திவு ரத்ன ண்டி பப
/ 7 ந / 6ம்‌ படத 0 ங்‌ 00 மிப உல்‌ மிட வப்‌ வட்‌ படவ ப அல
மியி பப்ர்பியற்‌ பிபி பப மி. 00 லப்ி 780 கக்‌
/ பி
வன்ம அள்‌
வர்‌
வடையை
நனி ்‌ பன்‌
ம்‌உறவால்னு படு! மராசாவ்றையன்பின்வணங்ி வ டந்பு
 ௫
ப்ட்‌
தற்கும்‌! பிமையுரைறரசரு மலம்‌,

வற
க தக ய) ண தல்‌ ட்‌ ற்பட 14 ர. பி ம 11 111 (ப்‌ பெ ர்‌ ஷ்‌ ணா
(இ) வெடட்டி ட புள இ
வத டட பெட்‌ பக்த (2
பய்வி7ன 227
ரவ மக்க ாத ஃ

௮ எற்று, செப மையா பகவிகாறு பாலாற ராண க்த

பாண பர் தியம்‌
ன்‌
அண்ணாத்த
ச பபஅப்‌ அடவு பதம்‌. அன்ய
நிவேஇதிறு,
பர்ரி தட்டம்‌
டட 1
யிய
ம்‌...
வாசா யையுடைய
்‌
அரப மிதைல்காட்டு,

பூல்‌ ரூவியர்சன்‌ உட இத்‌ தவறு பாலப்‌ பல பங்களைச்கற்றி, ர ங்க ன்‌ பல

புட்ப

வற்றையும்‌ வாலி, மெருிரியை விவ்லாக்‌ யெ மடுரோணர அன்பினால்‌ நமஸ்‌

கறிற்று, வவறு, | (௧௬)

ள்ர்றா ட
மென்‌ மலையிலி ்‌ஸ்‌ ர யத்‌ ண்‌ ப்‌
யென்‌ய்‌ ர்‌ வம்ப (9ர்‌பி!
(ம்‌,ரீ0

ப்‌(1) 1 ட ரதுவ்த்‌விடிய 717 ன்‌மற] (72

பா ய
ன்‌ ஹ்‌ [/ டுந்‌ டன்‌ ரி
வினி னர [ப ப) [7 (1.1ப்ிஃ்ப்பி பம
ய்‌ தவை ச
ண்ணி
ர ரன ரக ப
ப்‌? றிட பாரார் பவம்‌ (திதா்‌ ்‌ மெ பசக ப ய்பகதல்து ல்லிவெ
டி(4 ர்‌ யத 0 மி (8 ஸ்‌ ன்‌ (0 22 120ேெ்‌ பட்டப்‌. ன்‌,
பா டர்‌ ம.ப்ர ரங்‌,ப்ட்‌ நபி 17
[1 ம்ப மும்‌) வீ (திஅ
ட த அற
இருலிற்‌ உஊவணமெே எனா
ட க அ

தேவர்‌
ஆ க்‌ ட்‌ 2

எனறுமலை ரில்‌
3.

எற்காறம்‌.
்‌ த ன்‌

இன்‌,
ட்‌ அ ட்‌ ஸ்ட

ட
மையினால்‌, உண பெயர்பு ணம்‌ 2 மலையில்‌ நீங்காது
ட ப்‌ டா ல்‌
(மயிே லவ்‌) வேண்டியதனப்‌்‌
சி

வீற்றிருக்‌ ஐஈம்பக்கத்இில்‌ ௮ல்பேரடு ௮டைய [ம்‌ ௮உயாருடைய பிறவியைக்‌

எண்று அம்மமிவிண்டுவ்‌ ௮நறுவிச்செய்க, அச்சத்தை தீரும்‌
கெடுப்போம்‌
இருக்‌
பேவ்லையுடைய முமாமகவா மி, மல்ல ஹமலலையறு்‌ இரிர்ஞூ ஒருபக்கத்தில்‌
(௪௭)
இண்ச கம்‌ சமலையிற்போயினார்‌, எடம்‌,
வறு,
பல்லயிர்ச்கொருதாயாரும்பளுதியா ங்கு தோ திஇ
்று
யொல்லையிலே௫க்சர்ரவரையியையவ ப்பிற்சொர
ம்‌ 8 ப வி்‌இவவி பப 21/3(ரி
[3 ல்‌ ம்பி லஞ்டி, றப்‌. /*117 ட்‌ரதும்‌ப்‌ 87ம்‌... ர,

பெல்லோறுயிர்சட்கென்றுமருள்‌ புரிம்திருக்க
ர அப்பனை
ரி ஒப,

டைய ராமா
ஷ்‌ பம்‌ உடிர்கருற்னும்‌ ஒறு மர ஈரவாழும்‌ இயல்‌ பினையு
ன்‌ செர்ச்று, பெரு
ரிசுவாறரி, விமைக்றையோப்ல்‌ கய்தி மலையில்‌ மறிழ்ச்‌ யு...
மனு ரி அகமைர்த இங்காகண த்தில்‌ வீற்றிருக்ற, அளவில்லாத ர உயிர்க
சிரு/பைய ய்‌ இருக்‌ பின ரர்‌. ஏவறு, (2௮)
வரிரு ௭ வல்லை ற்றும்‌
ன்மஞ்ஞைவெக 1) பி
பனை மயோன் என்‌ ணா
வரர்‌, று, 77// டு (19 [2 ய
மடம்‌ 71 ன்‌ன்‌2/4 (ன(வன்ணா
307. றிஒப்ப ரத பப்‌
யென்‌, மிய, ர்‌4. பிபி வ ஸீ வத 1)/ ன

மனி ணம நயம்‌,யப்பா! யின்‌ 7/5 ம்‌பதி 71] தும்‌! க [1] ஜி

61/7 ணன்‌ றிண்‌
ற்கண்டா ம தர 40 ச
ன்ன டப ம்‌,டி(14 களும்‌ வா கை பக தட்ப ணல
ு கருளியிரு்‌௪1ரர்‌. மிக்க
இன்‌. அண்றாரமுறலாக மயூர இரியினும்‌ எழ
்றா அரு விச ்செ ய்த படி இரு ப்ப ரோ என் கை
அல்பம்‌

வவியின ைய ுட ைய மயி ல்‌ , எணக

(.இ) இியும்படி) அம்மலையின்‌ ப்‌ அய்‌
எயா? வ்ண்று ு ்‌(முமா்கபடு வாடரியை
ப்பதந்றாம
பிட்டுத்‌
ஈண்றாக
பட. . ௫.3
விற்ற ிருக் ‌ மன்ற
ட்‌
போரும்பொழுதில்‌,
்‌
(சன க்ரூ அருணிக்செய்‌ படி)
அவை ரூத்தண்ட மி. எனு. (சி க)
வலை ஏம்‌இய இருக்குர திறை திய/டைபப்‌
ருங்‌ கடலேஇரங்கள்‌
அண்ணா அலயென்னையாட்கொளருட. பெ
ெய்த
வண்ண வேணியன்ருன் பெ ஐமறலையேவா மஷேர்ச
ன்மன்‌
௩

புண்ணியவுருவேமேலா ம்பா ணப்பொருேளெயெ

ச்‌ னும்‌,
கண்ணினன்மணியேயென்னாக்காலின்ன பணி
 றி
ருரு மயூரி கி] மிப மாரணம்‌,

இ.ள்‌, பெருமையிற்ிறக்தவரே, கா யேனை அடி மகொண்ட பெரு

ைமையாயபெ ரொபைக்கடலே, சர்தரனை அணிந்த அழிய எடைமுடி. (பினை
யுடைய இவெபெருமான்‌ பெற்றருளிய ரூமாரரே, தேவர்க்‌ ள்செப்த புண்ணி
யம்றின்வஉே, மேலாய பரிபூரணப்பொருளே, ஈல்ல எ ன்னிருகண்ணின்‌
பணியே எண்று நுதிச்து (குமாரசுவா மியினுடைய) உபயபாதங்களை வண
்படி விண்ணப்பஞ்செய்யும்‌. எஃறு. (௬௩௦)

என்றுமிப்படியெயிந்துவரை யினிலிரு க்‌யென்று

நவ்றனிச்சங்கற்பக்‌ மான்குளை த இடுக சடக்கையா லெ
யொன்ரியவபிபடெகங்கணிமிவ கனமுவப்பிற்செய்‌. நா
குன்றவின்மலர்கொண்டண்ணல்குரைகழ ற்பதத்திம்‌.றாவி.

அணிச்த பாசர்திற்சொரிந்து, எ-று. (௧௪)

இத்திறமென்னையின்உவிழைபுரைஅப்பின்வேய்ச்தோட்‌
ட. திதரிநெடுங்கட்டை யலிருவர்கடைமையும்‌ பூசித்‌
சத்கனைவிசவமானமரத்தனையணுவைமேல னா
சுச்தகத்நுவனை வெண்டி தீதுணைய ம.பரவிம்றன்லெ.
இ-ள்‌, இவ்வாறாக, அடியேனைப்பெற்ற நால்போலும்‌ இடையினை யும்‌,
மூம்டில்போறுக்‌ கோளினையும்‌, பிறழ்ன்ற செவ்வரிபரந்த நெடிய உண்‌ பவேோர
யம்‌ உடைய தெய்வராயஇயார்‌ வள்ளிதாயடியார்‌ என்னும்‌ இருளச்இகலாயும்‌
பூசிச்சு, சகத்பிசாவை, உலகமேயுருவமாமிெய மகச்சானாவரை, அறவண
வரை, மேலாய இவ சச்துவமானவரை வேண்டுகல்செய்;ு, உபயபாரதங்‌
ளைத்‌ தோத்திரஞ்செய்த.நு, எ-று, (2௨)

போஜ்கியமயிலைநோக்கிப்புகன்மனனென்றுமிய்பன்‌
வீற்றிருர்கருள்‌ வோமென்னவிள ம்பியவண்‌ ணங்கசேளா
மாற்றருமுவகை யோடும்லவைஇற்றுவாஷனோர்டூசை
ா
யாற்மிடமுருகவேளுமாங்கிறும்‌ ஈருளினனே.
இ.ள்‌. துதித்ச மயிலைப்பார்த்து எக்காளும்‌ இங்கே விழ்றிரு்‌, அருள்‌
வோம்‌ என்று அருளிச்செய்தார்‌. (அங்ஙனம்‌) அருளிக்செய்கமை-யைக்‌
கேட்டு (மயில்‌) நிக்குசற்கு அரிய மூழ்ச்சியோடும்‌ இருக்கது. குமாரகூவாமி
யம்‌ தேவர்கள்‌ பூசனை செய்ய அவ்விடத்தில்‌ வீற்றிருச்‌ சருளினார்‌. எ-று, ()
வாகைவேற்குமானாங்குவந்துவிற்றிருக்கலாலே
தோகையங்கிரிராதஙிக்குஞ்சொல்லுமை ங்முசோசங்கானும்‌
வேகமாய்கடப்பகிற்பவெனுமுயிர்வியும்பொது௰
செகுசேரியமன்வா தைசெர்வுருகயிலை சேரும்‌,
 மயூரம்‌ முத்திபெற்றசருக்கம்‌, எ

இ-ள்‌, வெற்றியையுடைய வேற்படையை ஏர்திய குமாரசுவாமி ௮வ்‌

விடத்தில்‌ வந்து விற்றிராச்தலினாலே, மயூரஇரிக்கு காற்றிக்சினும்‌ சொல்லப்‌
பட்ட ஐந்து குரோசம்வரைக்கும்‌, விரைந்து நடப்பன நிற்பன என்னும்‌
ீவராடிகள்‌ இறச்கும்போதில்‌ வன்சண்மையபொருந்திய யமனுடைய வாத
யை அடையா; கைலையங்கிரியை அடையும்‌, எஃஇ. குரோசம்‌ஃகூப்பிடு
(௨௪)
தம்‌,
இப்பெருய்காகைகே ட்போரியம்பு வோரியாவரேணுர்‌
துப்பிதம்மனையார்மக்கடொலைவறுசெல்வங்கல்வி
யொப்பரும்போகம்பெற்றிவ்வுலடைவாழ்ர்‌.துவேலோன்‌
மிப்பியவுருவமெய்‌இக்குமரவேள்‌ பதத இிற்சேர்வார்‌.

இ-ள்‌. இக்தப்பெராுமையாயெ சரித்திரச்தைக்‌ சேட்பவர்‌ பழி.ப்பவர்‌

பவளம்போன்ற அதாரச்மையுடைய மகோவிசள்‌ பிள்ளைகள்‌
எவராயினும்‌
அழிசலில்லாச செல்வம்‌ கல்வி ரிகரில்லாத போகசங்களைப்பெற்று, இந்த
உலடுல்‌ வாழ்ந்து, (மறுமையில்‌) ருமாரசுவாமியுடைய பரிசத்தம்பொரும
இய வடிவத்தை அடைந்து சந்தலோகத்திற்‌ சேர்வர்‌, எஃறு., (உட)

இிர்ச்தசமமையுரைத்தகருக்சமுற்றிற்ற.
அட இருவிருச்தம்‌ ௧௯௯.

நான்‌ சாரவறு
மயூரம்‌ முத்திபெற்ற௪ருக்கம,

கந்தமார்கடம்பணிகர்தன்பேர்த்தடம்‌
வந்கவாறிதுஇறன்மயூர முத்திபெற்‌
றுய்க்சவாறதையெடுந்தோ.து வேனென
முர்தைகாண்மரைமலர்‌முதல்வன்கூறுவான்‌.
சடப்பமாலையை அணிந்த குமாரகுவாமியின்‌
இ.ஃள்‌, வாசணைநிறைந்த
பொய்கை வந்த முறை இறு, வலியினையடைய
இருகாமத்தைப்பெற்ற
மயில்‌ முத்தியைப்பெற்று உய்ந்தமையை எடுச்துச்சொல்வேன்‌ என்று பழ
பிரமா செரல்வர்‌.எஈு,
மைபொருந்திய அன்றலர்ந்த தாமரையாசனராூய
அதியாய்ப்பராபரவ்‌.துவாய்கிறை
மோதமாய்க்கருணையின்முதல்வனாகிய
வேதகாயசன்குகன்கயிலைமேயபின்‌
நிரிலாமஞ்ஞைவேள்‌ செப்பும்வண்ணமே.
‌, நிறைந்த சச்தோஷ
இ.ள்‌, (எவர்க்கும்‌) முதலாய்‌, பராபரப்பொருளாய்
ான குமாரசுவாமி, கைலையங்‌
மாய்‌, இருபைக்கு முதல்வராகிய வேதராயகர
்‌ தனக்கு அருளிச்‌
இரிச்கு எமுக்தருளியபின்‌ இமை இல்லாத மயில்‌, அவர (௨)
செய்தபடி, எஃறு, வஸ்து வத்து என்றாயிற்று,
வி
 உய ரிரிபுராரணம்‌,

வரையி வஹுர்கொருட [2ர்தெனாசுமாடுசே

ோ்‌
வணக சடக்திடைச்சார்ர்துே தாய்ந்துபி
ய்ய ஹி வுறைந்திமமனாஇவைகய
பரவா யம்வி டமமேலைப்‌ வி
ப்பூ சியா,
இடன்‌, மலைல்னு இருபுறமாய்ற்‌ செற்
குப்பக்க்‌இ ல்‌ இர
இ ுக்ள்ற சரவ
ப்பொய்கையிற்போய்‌ மூமு), பின்னர்‌
(அரன்‌) ௮௫ல்‌ வித்றிருக்கன்ற
அகாடிமிம்ியராயெ. இவபெரு மானையும்‌ விஇப்படியே பூரித்துத்‌ தோ
ஏாஞ்செய்வு, எனு,
பர ஜிலமுருவ! ம்வருமா ற்‌.மபண்ணவற்‌ இ
சா நும்‌ பி எயினில்‌மடந்கொட்டோங்கு, தன்‌
சாதியாம்‌! பெர்புகோம்‌, காடி, க்கங்கட்கோர்‌
காருனாமுருகன்பானண்ணிப்போற்றிற்றே
ப. பாகாளரும்‌ உருவும்படிதோன்றிய சிவபெருமானுக்குச்‌ சொல்‌
லப்பட்ட பெடில்‌ யிலே சிடாகத்தை ர்சோண்டி ) உயர்ச்ச தன்‌ சாஇச்‌
முயிய பெய யாட ரூட்‌(102 ௫, தீங்கு: க்கு ஒரு ய சமானராயெ குமார
கவர பியி பாட்டு ொனா ஸி சோம்ரஞ்செய்‌, ட விஃறு, . (௪)

அிய்வனனுர்சைகொண்டங்கணிீங்கியே
ிணாயிறுங்ளைப்பிணும்‌ தோன்றக்‌ காண்டுலுந்‌
அயனவன்றிடுெய்வக்கங்கைகேர்‌
பியா ம்பொ ன்னி தி மொோயந்தோய்ந்த தே.

ன்‌. அவ்ருபைய அறுஞ்மஞையைப்பெற்று, அவ்விடத்தில்‌ நின்றும்‌

நிக) பகா வா ஞ்ுமெய்பிறும்‌. மினப்பினும்‌. கண்ணு க்குப்‌ புலப்படப்பார்ப்‌
பிறவும்‌ இேபமல்மிங்முிண்ற தெய்வம்சன்‌ மையினை 45
டைய சகறங்கையை
யொழ்ம பமிகும்சமாயெ நல்ல கரவிரிநிர்த் தத்தில்‌ முழுகிற்று,
எ-று, (6)
எறம்வொடுங்கடலெலாம்‌ பொங்கு ங்க அயி ன்‌
பிரவின்‌ மிர இடும்‌. ரந இின்மேவிம
1 மி ரியா இப?
பணை ம்பன்‌ கே ரயிய்போய்‌
வியுடவன்றொரரறுகதன்ருறைவிள ம்பிற்றே.
(ன்‌. வேசத்துடனோ சமுச்சிரமெல்லாங்ளெரும்‌ பிரளய காலத்திம்‌...
ழம்‌

(0.எப்ப்்யால்‌ பம றி ர. ரம்‌ கீர்காழியிற்சென்று, கவ்கையுடன்‌ சச்திரனை ன்‌

ப்‌உ ணரிம்‌, ட்‌ பர்வ 8127 ப பபப கோ யிவித்புகுக்து, விதிப்படி.வணங்‌ சித்‌தீன ,
(நு ாடமிடவ்ம்‌ 12% ப!பிற வறு, (௪) ன

உலகெலார்கனவதொருவயித்றினுய்த்திடு
பலவிதப்‌ டி ுவிணுக்‌ இறைவன்பெர்பு ளோ
சலமலவிரகர்மிமைண்ணிச்கோயிற்கார்ர்‌
சளபுணருபொய்கைபினன்‌ பினாடி.யே,
 வ்ன்னம்‌
ம்பற்பிட்ப்‌

லயி
ஒருே 223.
த்‌2 மல உட தசி செனவ மமலல
வ்வி வவ
்‌்‌.]தன்‌ ஒர
அவ (அ
த.,
இன்‌ ௨ லகம்‌ ழூசயம்
அஜ‌ லய ட

இலக்குமிக்குகாயசராகிய வீட்டுணுவி
பூவைப்போன்ற
நலம்மிக்க ககரத்தித்சென்று, இருக்கோயிலை ச்சேர்‌
னது பெயரைவஇூத்த
டைய தடாகத்தி.்‌ல்‌3 அனஅஷ்புட
சாமுழு
ன் 3
க, மசஎ. உய ட்‌
நிரையு
ர
ந்த௯ு, அசைகின்ற [2

தி]
இ ைவன்‌
த்தியிம்‌ இற என தலப்றல்‌,

மூவரிரின்மு தல்வனாமூர்த்தி த
காவனதஇரவியமாய்‌; ந்துகொண்டெழிட 01]
கண்‌ ணுமைலு
காவி றுங்கயலையுக்கடந்த2 ௨ம்‌

மமவுமோ: *பாகணைவிதி று பூசட2877,

ு 13

இன்‌, மூம்கூர்த்திசளில்‌
வேண்டிய இரவியங்களை ஆசாஃ
ம்‌
யும்‌ சயல்மீனையும்‌ வென்ற ௧௨
(ர்‌
பாசத்தையடைய அவரை ரட்‌ பூசித்து, எ-று.

தந்தையைத்‌ கெசான்நவன்த் றாயைத்தொய்‌ ந் தவன்‌

த த!
பர ம ு “க ுர ு தார ம்ப ுல் லி ன்‌
ற்‌
னெச்தைகின்னிகழர்‌ *தவனெவருக வ்மையப
யன்‌ 207.
அய்க்திடவருடயைக்குறையணி
பிதாவைச்கொன்றவன்‌, தாவைப்புணார்ச்து
இஸ்‌. புத்திபூர்வமாகப்‌
கக்கத்‌ 2[2
வன்‌, ரும்‌.
‌ மூதலான்‌ அனைவ
ரீரைச்தூஷித்தவன்
அடர
கோவன்‌. ஈவு
ஞூன்ற இருபைக்கு இருப்‌ பிம்‌

‌
என்னுடைப்பசவமுக்தொல்க் ‌. டெம்பிரான்
ப்‌
த்
உண்ட* ஸூ

மன்‌
றன்னுயர்வடி. வழுக்‌ந்தருதல்‌ வள னல
டானா
அன்னியேவரைஙககலுமுள 2கொண்
தாத்தி சர
பொன்னெனமினிர்சடைப்பு2 னதநூ
யசமான
22
ராகய குரி
இ..ஸ்‌, அடியேனுடைய பரவத்தையுக்‌ ௧௪, எம
ரசுவாமியினுடைய ௨ யர்ந்த பட தத்தருளல்வேண்டும்‌ என்று
ணங்குதலும்‌, பொன்போலவிளக்குஞ்‌ சடையினையுடைய பரி
சிந்தித்து வண
லினுக்கு அருள்புரியத்‌) இருவா்‌ கொண்
(மமிிலினக்கு
சுத்தராகிய இவபெருமான்‌, குமாரசுவாமி!
ர்‌
மமிதுக்கு
டார்‌ எ-று, உளக்சொண்டான என்பதற்குச்‌
2. .
201 பட ள்ளிகு
கசொள
்‌ அகா
ானரு ம்‌‌ பொரு
விலும்
பா
அருளிச்‌ச்செய்த இருவாகச்கைசனேம்தா
(2௦)
நீதும்‌,
வேறத
னோம்‌
அக்கணமெழுக்துவனம்பிகையி
டர்க்காக னா
பூக்சமதஇிலுற்றவிடை: மமற்கொபெ
ச்ன
மிக்ககிமையோர்மூனிவரானவர்மிடை
னர ்க ைச ென ்ன ிம ிச ைஞ சூ டமம.னர்கொடர்கிதாா.
டக்க
 ஸ்ட மயூர இரி புமாணம்‌,

இ-ள்‌, சிவபெருமான்‌ பார்ப்பதியாரோடும்‌ அக்சணப்பொமுதில்‌ எழு

சுர, பக்கத்தில்வக்ச இடபத்தில்‌ ஏமிச்சென்றார்‌.
மேலான சேவர்கள்‌ இரு
மூ.சளாயினோர்‌ நெருங்கிச்‌ இரண்டு கையைக்‌ ரமே
ற்குவித்து வர்சார்கள்‌.
எ-று,
(௪௧)
எண்ணரியபாரிடர்களே ரடுமிறை கொள்முரம்‌
வண்ணவி௰ல்வேமமுகனாஇியர்சண்மைர்கர்‌
உண்ணினர்கள்விஞ்சையர்கள்‌க.த கர்சகணடரச்தார்‌
பண்ணினொடரம்பையர்கள்பாடி. னர்ஈடி. த்தார்‌.
இ-ள்‌. அள விறந்தபூதர்சளோடும்‌ கலைமைபொருர்தும்‌ அழிய வலி
பிகோயுடைய விராயகர்‌ முதலாய பு சில்வர்கள்வக்சார்கள்‌, வித்தியாதரர்‌
கள்‌ சித்தர்கள்வந்தார்கள்‌, அரம்பையர்கள்‌ பண்ணோடுபாடி. அஉஞார்கள்‌,
எ-று,
(௧௨)
பல்லியமு ழங்கதிறழைபதக்சர்வெவென்ன
வெல்லையஅமிவ்வகையசங்குடனேடு
ஈல்லிரவிவெள்ள மொருஞாங்கரினெறிக்கும்‌
வல்லவொளிபோலழகுவிசவெஇர்வர்கான்‌.
இ-ள்‌. பலவாத்தியங்கள்‌ ஒலிச்ச, நிறைச்ச அன்பர்கள்‌ வவெ என்று
கூற, அளவற்ற இவ்வகைப்பட்ட கடட்டச்துடன்போய்‌, நல்ல
வெள்ளம்‌
என்னும்‌ எண்ணையுடைய சூரியர்கள்‌ ஒருபக்கமாகக்காலும்‌ மிச்
ச வெய்‌
யில்போல அழகுபரச்க எதிராக எழுந்தருளிவந்தார்‌, எ..று. (௧௩)
ஐயனலின்மத்தியினருக்சவமிழைக்குஞ்‌:
செய்யசகடைமாமுனிவருக்கரியசெம்மல்‌
கசையனிடை.யேயெளிதுசாணவாரயான் ரான்‌
செய்தவுயர்மாகவமெனாமயியெரிர்தே,
இ-ள்‌. பஞ்சாக மத்தியில்‌ நின்று அரிய திவச்ரைச்செய்யும
்‌ வ
சக ௪டையினையுடைய பெரிய இருடி. சஞுக்கும்‌ அரிய சிவபெரும
ான்‌, றி
யேணிட தீதில்‌ ஏளிதாய்ச்காணும்பட எழுந்தரு, யான்
‌ முற்பிறப்பிம்செய்த
உயர்ர்ச மசக்சானதவம்‌ என்னையோ எண்று மயில்‌ அமிந்து, எடறு, (௧௯)
மேகமதுகண்டதினுமிக்கமடிப்‌ வெய்இ
யாகமதிலேபுளகரும்பஈட மிட்டு
சாகமிசையேஅயிலுஈம்பியமியாக
கோகனதம0ாமலாவணங்கியிவை க ஸிறும்‌,
இ-ள்‌. மேசத்சைக்சண்டமையிலும்‌ மிக்க எம்சோஷூம்சைப்பொரு
இ, உடம்பிலே உரோமாஞ்சம்பொருந்தச்‌ கூசிசாழ.,
சர்ப்பகயனத்தில்‌
நிச்திரைசெய்யும்‌ விட்டுணுவம்‌ அறியாத செர்காமரை
மலர்போலும்‌ பாதங்‌
களைவணங்ி, இவற்றை விண்ணப்பஞ்செய்யும்‌, ஏற
. (டு)
 வேறு,

தச ாய சன ே போ ஜ் மி வி ம் இன ்ற ிம சீ
ுள ை தாய்போத்றி
வே
ண் ரு மை யா ய போ ற் றி கங ்க ைய ஞ் சட ைய ா ய்போற்றி
காதில்வெ
கா ணொ ப் பொ
ணாற்றி, போ
ரு த்
ளேதி
போ தி னா ன் ‌ம ுச
்வ னு
ைத
மா
தவ
்
னு
ரன
ள்
வா போ ற் றி போ
மாதொருபாகம
ித்‌
இ-ள்‌, வேதங்களுக்கு அதிபரே இரக்ஷித்தருளூக. காரணம்‌ இன்ற
சங்கக்குண்ட
தானாய்த்‌ சோன்றின வரே இரக்ஷித்சருளுக. இருச்செவியிற்‌
அழிய சடை
லத்ழையுடையவசே இர-ஷித்தருளுக, கங்கையை அணிந்த
ய பிரமாவும்‌ விட்‌
யினையுடையவரே இரக்ஷித்‌ சராளு க. தாமரையாசனரா௫
பார்ப்பதியாளை
டணுவும்‌ சாண்டற்கரிய அ௮ரும்பொருளே இரக்ஷித்சருளுக,
இரக்ஷித்தருளுக. எ-று.()
ஒருபாகத்தில்வைச்‌ சசேவமே இரக்ஷித்தருளுக
உன்னுயர்பகமேவெஃருமுழுவலன்படியார்கிற்க
வென்னையிங்காளத்தோன்றுமிறைவரின்கருணைபோற்றி
்‌
புன்னுளே ந்ரிய்‌ ஜோொன்றுநிலையிலாப்புவனர்‌ சன்னுண
மன்னியேயழிவொன்றின்றிவைசியவள்ள ல்போற்கி.
உயர்ந்த பாதங்களையேவிரும்பும்‌ எழுமையும்‌
இ-ள்‌. சேவரீருடைய
௮ன ்ப ின ைய ுட ைய பத் தர் கள் ‌ நிற் க, (௮ன ்பு சிறி தும்‌ இல்லாத)
தொடர்ச்ச
ஆளு தற் குவ ர்‌ தரு ளுர ்‌ தல ைவ ரே , தே வர ீர ுட ைய கிருபை
நாயேனை இங்கே
ு. புல ்லி ன௮ நதி யில ்‌ உள் ள நீர ்த் துள ்ளி போல த்தோன்றும்‌
இதிக்கப்பவெத
ரிலையில்லாச புவனங்களில்‌ நிலைபெற்று, நாசம்‌ இறிதும்‌ இன்றி வியாபித்‌
ுக் கன் ற வள ்ள ற் றன ்ம ைய ின ைய ுட ைய ரே இரக ்ஷி த்த ருள ுக, எ-று. (௧௭)
நிர
ுய்வான்‌
அ௮டக்கரு ச்‌இதத்‌ சளுமான்மெலிக்‌ திமமரர
ு ம் வல த் தவ ேற ்க ைக ்க ர் கள ை தத ந் தா ய்போற்றி
கடக்கர
ண
விடக்கருமேகஞ்சூழவிண்‌ ணவரிறவாவண்
ஜ்றி,
நடுக்கள த்தனையாஞ்சமே ந்‌தியம்பாபோ
வலிய சூரபன்மனால்வருந்திய
இ-ள்‌, (எவராலும்‌) அடக்குதற்கரிய
ருந்திய வேலை ஏர்திய இருக்கர
செவருய்யும்படு- வெலற்கரிய வெற்றிபொ
கு மா ரச வா மி யை ப் ‌ பெ ற் ற பி தா வே , இர க்தித்தருளுச. ஈஞ்‌
த்தையுடைய
மூ ௫ல ்வ ர் சு ரு ழ, சேவ ர்ச ள்‌ (அ னா ல் ‌) இதவாதபடி. இருக்க
சாயெ கரிய
‌ நடு வில ்‌ ௮ச னை த் சர ிக ்த கட வு ளே இர க்ஷித்தருளுக, எ-று.(௧௮)
ண்டழ்தின்
னருள்சுரர்‌.துநின்‌பேர்‌
இனை யவாறேத்‌.துமஞ்ஞைச்கின்‌
ுஞுந்துதோய்ர்து
புளைஇருவரையிற்சென்‌அுசரவணம்ப
பூசித்தேத்தி
ஈணையவிழ்சடப்பர்‌ தண்டார்ஈம்பியைப்
இயென்னா.
லனையவன்‌சாரூபத்தையளிக்குவன்போ
்கு
| இ.ள்‌, (ெபெருமான்‌,) இவ்வாறு சோத்திரம்செய்யும்‌ மயிலினுக
உனதி நாமம்புனைந்த அழ ய மலையிற்போம்‌,
இனிய நஇருபைபாலித்து,
யி ற் ‌ புக ுந் து மு ழு ) அர ும ்ப ு ௮வ ிழ ்ச ன்ற குளிர்ந்த கட்‌
சரவணப்பொய்சை
 ஸ்‌

க்ப்‌. உய ச ரி ர்ம்ராடைம்‌,
ட

ப்பம்‌ பூமாலையிை ம /டைய மது முமாரணே வு பபிபட்டும்‌ ஐ.இ

க்கில்‌ , விவன்‌
சாரடிபம் ம்‌ (உன க்குக்‌) தரூவாண்‌ ப போலெ ன்று,
எஃறு, (௧௯)
அிுசும்‌ பத்நியோர்க்‌ குளக்கிரசண
ி யாகி
வஸ்‌்ியா
ச
ர ம்மயார்சி
(ஆ) உரப்‌
மேலாம்ப வ ப்‌்‌ இ னை
பப்பி ்‌்‌

த தனது
ம கரு கென ்
ட்‌
ரோூலு
மேிவமிலவிரு கமாகவுடையமெனன்‌ ப்‌
்றியாணா்ப்பைந்‌ உரு த
மத ட
னி நியம அருஞ்சூமியையக்‌வனியம்‌ பினா மீன,
இ-ள்‌.
(பின்‌,) ஈது விசேடிக்கு அச்‌ பர்கஞக்ருள்‌
யவணாயிருக்கச்கடவாய்‌, அழியார்கள
மு.சற்‌ சணிச்சப்படு
்‌ எச்துணேப் ‌ பெரிய வரங்களைம் தருக
எண்று பிரார்ச்திச்சாலும்‌ நாம்‌ (அவற்றைக்‌) கொடுச்தலையே
விரரமாசவு
டையேம்‌ என்று அமய பகமையாயெ கேனையுடைய கொல்‌
கறப்பூவை
யும்‌ ௮றுகையும்‌ (சடையிற்‌) சூடுஞ்‌ சிவப
ெருமான்‌ அருளிச்செய்சார்‌, எ-று,
தின்மவாரிரியாமஷண்‌ ஊர சான்‌ வர
த்தைக்கேட்டு
ஈன்மைவேறிகணிலவண்டோ வென பானம்‌ ழ்ச்ிண்ணிப்‌
பொன்மலரசித ந்பிரடும்‌ புணிதவ்வான்பது
தீஇன்விழ்ம்‌ ர
பன்முறைவணவய்கிப்போ மமிப்பரிவிஷர
ிய்மி வினை வேண்டும்‌,
இ-ள்‌. சருமச்சடலாடிய சிவபெருமான்‌ கொடுச்சருளிய
(மயில்‌) கேட்டு, வேருப்‌ இசணினும்‌ வரச்றை
பார்ம்ம ஈன்மையுண்டே என்று
மணச்சர்தே ரஷி தைைசைப்பொருச்தி, பொஸ்
‌ பொல்விரியம்‌ சொன்‌ ைப்பூவை
ச்ரூடும்‌ பரிசுச்சராய சிவபெருமான று உயர்ச்சியைய/டைய
பாக்.இல்‌.
விழுச் து பலமுறை வணங்‌இழ்‌ அதிக, அன்பினால்‌ இதனை வேண்டுசல்செ
ய்யும்‌, எ-று,
௨௧)
அன்பில்யான்வணங்குமிர்தவிலிங்க முககரு
மைய
வென்பெயர்புனை சல்வேண்டுபென்வவை
பிர்றுகின்போற்‌
பின்பொருகாலமீண்டுக்கெள ிபூகிக்அ
ப்பேசம்‌
மீன்பெயருவ் போ்‌ மூன்னாச்சாற்கிடப்‌ புனையம
ன்‌ னெ.
இ-ள்‌, சுவாமி, அன்பினால்‌ அடியேன்‌ வழிபட்ட இத
கோரும்‌ இலிங்கமும்‌
௮ழ.யேறணுடைய நாமத்தைப்‌ பொருச்சல்வேண்டும்‌ ஏன
விண்ணப்பஞ்செய்ய, ்று
அவற்றைச்‌ கொடும்‌ ரளி, உல்ணைப்ப
னெருகாலத்‌தில்‌, பார்வதி இங்க ோலப்‌ பின்‌
ே நம்மைப்பூசிச்ரு, கொல்லட்படும்
காமச்மை ‌ விசன்‌
உனது கரமத்திற்குருன்னாகச்‌ சொ
ல்லும்படி. (ஒருகாமத்தை)
இடுவாள்‌ , எ-று, உண்பிபால்‌ என்பதற்கு உலுனணைப்போல மழு ரவடிவெடு
௮௮ எனப்‌ பொருள்கொள்க,
(௨௨)
கெவுரிமாமூரமென்னக்கெக்துவரர்
சாளென்‌ ௮
தவகியமைசணங்களோர செென்பெருங்கயிலை
சார்க்‌ தான்‌
புவனிமூமே ம்கயிலையெ ன்றுபு க௮ுமாயூர
ம்வாழுஞ்‌
சிவனை மூம்முறை சூழ்வர் வணங்கி மெற்கி
யானஞ்செய்‌ றி
 ௬௩
பயூமம்‌ புதி இபெத்ற௪ருக்சம்‌,
ல்வர்‌ என்று, சவம்மிக்ச ்‌
இன்‌, அர்சாஸில்‌ செயுரிமாயூரம்‌ எனச்‌ சொ
தருக்கைலாசத்‌
ச

(ச| ிவபெருமான்‌) சம
௪
பெருமையாகய
சணங்களுடனே
ம்‌ ன்‌ 1: ப

௮டை கந் தார ்‌. (மய ில் ‌) பூ லோ சக ைல ாச ம்‌ என்று பேசும்‌ மாயூரச்ல்‌
தை
இவ ெப ெர ும ாக ோ மூன ்று தரம ்‌ பி ரதக்திணஞ்செய்து. நமஸ்கரிச்‌.து,
வாழுஞ்‌ ௩) (௨
பின்பு இயா ணில்‌, எ௨று,
்மயூா வெற்பின்‌
அண்‌ டுநின்றகன்‌.றுகம்‌ மன ஊிதிகழ
்விமலனைவணங இப்போற்றி
ழம்‌ 4 ௬
1 ரு ம்‌

மீண்டுவம்க யில்பேவல்கைக்சொள
௬ டரரூ ௪. 7
த ரு

ண் டு செ ன் றா ும ென ்ன ா மீ சள ுி னய ேயபோற்றி
யா
விளம்பற்பாற்‌ மர,
வேண்ம. யயெ றி யென்னினின்னருள
ிட த் தி ல் ‌ நி ன் று நீங ்கி க்‌ குமாரசுவாமியினது
இன்‌. (மயில்‌, அவ ்வ
கூரியலவேலைதீ இருக்கரத்தில்‌
அழருவிளங்கும்‌ மயூ இரியில்‌ இரும்பிவக்‌ ஐ,
ற்போனாலும்‌ என்னை? சிவ
ஏந்திய அவரை வளாங்டுத்‌ துதித்து, எவ்விடத்தி
ரெ வர ிர ைத ்த ுஇ ச் ‌. து வே ண் டி யவ ற் றைப்‌ பெறுக என்று ௮௬
பெருமானும்‌
மே வர ீர ுட ைய இர ுப ை சொ ல் லு ம் ‌ பகுதியுடைத்சோ. எ-று.
ளிச்செய்யில்‌,
ன் றா லு ம் ‌ என ற் பா ல, சந ்த வி ன்பகோக்கி இயல்பாயிற்று. ()
யாண்டுச்செ
னு மு வப ்‌ (0 னம ்ம ான ிர ுச ்‌ அு ழி யான்‌ மேற்செய்யு
என்ன ன்‌
ல்சொ லமுருசன்சொல்வா
்னியபணியாதென்றுமயி
னக ர் மய னை க் கூ வி ச் சி ற் ப, நா ல் பு கன்‌ தவா நே
பொன்
ரி ல் லா ஈம ்ப ொற ்ற ிர ு வு ரு ச் சம ைத ்துப்பின்னர்‌.
தன்னிக
ம௫ழ்ச்டியுடன்‌ குமாரசுவாமி
இ-ள்‌, என்று விண்ணப்பஞ்செய்தஇம்‌) நிக்யான பணி
மயிலானறு இணி ௮டி. யேன்‌ செய்யும்‌
இருந்தபொழுஇல்‌ அருளிச்செய்வார்‌:
விண்ண ப்பஞ்செய்ய, குமாரசுவாமி
என்னை என்று ன்ன
மயனை அனழைச்‌ க) திற்பசாத்திரஞ்சொ
விண்ணாலகச்தில்‌ இருக்கற உண்டாச்குவி
படியே தனக்கு நிகரில்லாத நமது அழகிய திருவுருவத்தை
(உட)
த்து, அதன்பின்‌, ௭-3.
ரு ம் பு போ ௮ம ்ப னி மொ ழி ச் சச ்‌ திமாரைச்‌
பாசொகெ று
ரி வா ரத ்த ைக ்‌ தொ ழ் று வி ம்‌ இசன்கூ
சோகமிலச ்ப ய்‌
ன் ‌
ஸ்‌ !
மன ான ுக ்‌
௩

குரு வினையமைத்த
ய்‌ ,
ி

மாசமங்கரைகண்டுள்‌
ம் பட ிப ொன ்ப ூம ிக லை பல வு வந்துகல்‌ அ,
கோகையா ய வசனங்களை
ிகர் தீ த ரு வி ர் மை பொ ரு க் தி
இ.ள்‌. பாலோடு கரும்பிணைந பர ிவ ார சேவதைகளையும்‌
ம்‌, சோ ர் வி ல் லா தி
யுடைய சற்இகள்‌ இருவரையு ெய ்த ஆக மங ்க ளைக்‌ கரைகண்ட
ன்‌ அர ுள ிச ்ச
உண்டாக்குவித்து,சவபெருமா சி உண ்ட ாக ும ்படி, பொன்‌ பூமி
னு க் கு ம௫ ழ் ச்
ஆசாரிய அழைச்தி, அவ (௨௭௬)
்‌ பல வற ்ற ை மஇ ழ் ந் து கொ டுத்து, ௭-௮.
வஸ்திரங்கள
மத.
(அ ய்‌2

தட்டை 0
ஆ ட்‌
ி ப
க
் ப ட
இ
இ ப
ன்‌

ற ன ் ன ா ல ் வ ி ஸ்‌! ப்‌ ்‌ ப்‌

பரிவொமேளையோன்
புதி

ப ம ா த௫
ம ி ர ல
உட
ை ர ா ட ் க
்‌
ொ ட ி ய ை ய ே த்தி
ன க

பிரவிதோய்கும்
்‌ ப்‌ ்‌

இ ப ் ப ூ ர ண ை ம க த ் த ி ல ா ை க
பரவிஞட்டேர்சட த ் ‌
ுஞ ்ச ெய ்த ுப ோன ுத ிக ம் பா லெ ன்று
பொருவினிர்விழவ
௩
ப கப மயூாரகிரிபு ராணம்‌,

இ-ள்‌. ௮ன்பினுடன்‌ அவனைக்கொண்டு விதிப்படியே பிரதிட்டைசெ

ய்வித்து, குரியன்‌ கும்ப.ராசியைப்பொருந்தும்‌ மாடுமாதத்தில்‌ அச்சுவினி
நட்சத்‌ இரத்தில்‌ அசாரோசணஞ்செய்வித்து, நஆபிலியஈட்சச்திரத்தில்‌ ரதோ
றசவஞ்செய்வித்‌ ஐ, பூரணையில்வரும்‌ மகாட்௪த்திரத்தில்‌ மாட்டிுமைப்பட்ட
மிசரில்லாச இர்ச்சோற்சவமும்‌ செய்வித்துப்‌ (பின்‌) ஈம்மாட்டு வருக என்று
வருளிச்செய்தார்‌, எ.று. ௨௭)
வேறு,
புஜ்த முகர தனை யெதெறுச்செவியினிடைப்புகட்‌ டியதுபோலக்கூறு
ம கனனுதிருவார்க்‌ கையசங்குளிரக்கேட்டலுமேயன்புகூர்ற்று
இச்சு முூறநினை ரீதுமயன்றனைக்கூவிச்சினகர முஞ்ிருட்‌ ம.த்தான்ற
சத்தியிருவோர்முருக ன்பரிவாரதேவதையுஞ்சமைத்துப்போற்பி,
இ.ள்‌. புதிசாயெ அருகதை எடும்துக்‌ காதிற்புகுச்தினாற்போல அருளிச்‌
செய்க குமாரசுவாமியினது இருவாச்கை மனங்குளிரச்சேட்டபொழுதே
அன்புமிச்கு, மனத்திற்பொருக்கு நிஷைந்து, மயனை அமைச, கோயிலை
யும்‌ செய்வித்து, மாட்டுமைப்பட்ட இருசத்இிகளையும்‌ குமாசுவாமியையும்‌
பரிவா.ரசேவதைகளையும்‌ உண்டாக்குவித்துக்‌ தோத்திரஞ்செப்
து, ஏஃறு, ()
இதிவாரங்கரணகாளியோகமிவைகன்‌ கிருப்பப்பதிட்டைசெய்தே
கதிர்வெலோன்மொழிர்‌்தபடிஈமியவிழாக்குட மஇயிற்கம்பிக்சப்பா
லகிெசவிறன்முருகனடிபணிர்அநின்வடிவுக்கலச்தேன்றாராய்‌
மதிவேணியணிபரமன்மைர்த வெனக்கருணேவிழிவைச்சான்‌ மன்னோ,
இஸ்‌. திதி வாரம்‌ சரணம்‌ ஈட்சத்நிரம்‌ யோசம்‌ ஆய இவை ஈன்‌
ரூக இருப்பப்‌ பிரஇட்டைசெய்வித்து, கார்திபொருந்திய வேற்படையினை
யுடைய குமாரசுவாமி அருளிச்செய்தபடி. சன்மையாடய திருவிழாவைக்‌
கும்பமாதத்தித்செய்வித்து, அசன்பின்‌, ௮இிசயமாகய வலியினைய/ுடைய
குமாரசுவாமியினஅு பாகங்களை வணங்‌இ, (மயில்‌) இளம்பிறையைக்‌ உடை
யில்‌ ௮ணிச்ச சிவகுமாரசே, தேவரீருடைய இருவுருவைப்பெறுதற்கு ஆவல்‌
கொண்டேன்‌ தக்சருள்சவென்று விண்ணப்பஞ்செய்ய, (அவர்‌) இருபாகோ
ச்சஞ்செப்தார்‌. எ-று, (௨௯)
ஒராஅசெங்கமலமுதயமதின்மலர்ந்தவனகுகங்களாறு
மீரானுசெங்கரமுமியைர்‌ அமணிமானத்‌திலேதிமஞ்ை
வாராருமுலைமடவாரரம்பையர்கணடம்புரியவானோர்வாழ்த்தச்‌
சீராருங்கந்தகிரியினிர்புகுர்துமுருகனடி சேர்க்தகன்றே,
இஸ்‌. மயில்‌, ஆறு செர்சாமரைமலர்கள்‌ உதயகாலச்தில்‌ விரிக்தாற்‌
போன்ற திருமுகங்களாறும்‌ பன்னிரண்டு சவர்‌, திருக்கரங்களும்‌ பொரு
ந்தி, இரச்தினவிமானத்திலேறி, கச்சார்ந்த முலைகளையுடைய அரம்பையர்‌
கள்‌ சாட்டியஞ்செய்ய, தேவர்கள்புகழ, இறப்புநிறைக்ச கர்தமலையிழ்போ
ப்ச்‌ குமாரசவாமியுடைய பாதங்களை ௮டைர்தது, எ-று, (௬௦)
 மயூரம்‌ மு்திபெற்றசருக்கம்‌, ௬௫

இப்பரிஈுமஞ்ஞைமுத்தியெய்தியதென்‌ திருக்‌ தவத்துமகதிகல்யா,

ழொப்பரியநாரதமா முூனிவரனுக்குலசன்‌ மோ னுரைத்தானென்று,
பொய்ப்பிறவியயகோற்கும்‌ புண்ணியமாமுனிவரர்க்குப்புகன்முனல்‌
ல, மைப்புயலின்கொழுர்கனையமால்கலையாம்வியாதன்றாள்‌ வணங்கு
ஞ்சூதன்‌.
இ-ள்‌, இத்தன்மையாக மயில்‌ முத்தியை ௮டைந்ததென்று, பெருமை
பொருந்திய தவத்தையுடைய மல்ல மகதியாழைத்தாங்கயெ உவமையில்‌
பிறவி
லாத நாரதமகாமுணிவருக்குப்‌ பிரமா கூறினாரென்று, பொய்யாகய
கெடத்‌ தவஞ்செய்யும்‌ புண்ணியமுடைய பெருமையாகய இருடி.களுகச்கு
நல்ல சரிய மு௫ிற்கொழுர்துபோன்ற விட்ணொுவினத கலையாகிய வியாச
னிவருடைய பாதங்களை வாங்கும்‌ (மாணாச்சராகய) சூதமுனிவர்‌ கூறி
(௩௧)
னார்‌. எ௨று,

மாதவத்துச்சவுனகராதியர்முனிவராகரவான்மகிழ்க்துகேளா,
வாதுூலன்பெழற்றிடுகிதியி னகமூழ்ந்துதவஞ்செயும்பே நடைத்‌
மென்னாப்‌, பூசரத்தின்மமையின்லும்புகலுசெனகாரதத்குப்பூவில்‌
வாகு, சாதன்மொழிக்‌இடும்படி.யேரவில்வனெனச்சூசமுனிஈவிலது

இ.ள்‌, மகத்துவம்பொருந்திய தவத்தினையுடைய சவுனகர்முதலான

வியதீ
மூணிவர்கள்‌, அன்பினால்‌ மூழ்ந்துகேட்டு, சரித்தான்‌ தான்பெற்றதிர
மனம ூழு மாற ுபோ ல மனம் ‌ ம௫ழ்ந ்து, தவத் தைச் செய்யும்‌ பேற்றைப்‌
தால்‌
ு கூறி, மயூரக ிரியி ன்‌ மேன ்மையை இன்னும்‌ அருளிச்‌
பெற் றேம் ‌ என்ற
தாமரைப்பூவில்‌
செய்ச என்று விண்ணப்பஞ்செய்ய, நாரதமுணிவருக்குத்‌
ிருக் கும்‌ பிரம ா கூறி யபடி யே சொல் வேன் ‌ என்று சூதமுூணிவர்‌ ளெ
வீற்ற
(௬௨1
ல்வாராயினார்‌. எஃறு,
சஅர்முகத்தோ
தாமரைமென்மலர்ப்பொகுட்‌ டிலினிதிருக்குஞ் த்தினி
சண ்ர ு கேச ன்‌ , மா மய ில ின ்ம லை மச ிம ைய ுர ைத ்தளை கேட்ளெ
ய்
லையின்மகிமை
ருண்மாற்முகின்‌ 2, னேமவரைதானுமொவ்வாவம்ம ிமுன் லூன்‌
ைபாய்புர
பிள்னுமிசைப்பாயென்னப்‌, பாமகடன்முலையான
மார்பன்பகர்வ தானான்‌.
்‌. மெ ன் மை பா கய தா மர ைப ்ப ூவ ின து பொகுட்டில்‌ ம௫ழ்ச்சி
இ-ள
்கு ம்‌ ரா ன் கு மு கத ்த ைய ுட ைய வர ே, குமாரசுவாமியினது
யுட்ன்‌ விற ்றி ருக
ேன ்‌ மையை அருளிச்செய்தர்‌;( அதனை ச்‌)
நிலநிறத் தை யு டை ய மய ூர சர ிம ின ்ம
மய க் கத ்த ை நீச ்சா ரின ்றே ன்‌ . மேர ுஇர ியம்‌ ஓவ்‌
செட்டு மனத்தின்கணுள ்ள
இன்னும்‌ அருளிச்செய்க என் று (கா
வாத அந்த மலயின்மேன்மையை
ரதருஸிவர்‌) விண்ணப்பஞ்செய்ய, சரசுவதியின்‌ மூலையாகயே யானைபாய்‌
மார்பினயடைய பிரமா சொல்வாராயிஞர்‌.
இன்ற முப்புரிகாலையணிர்த

கஜ
ர
அத்து மயூரா இரி புராணம்‌,

இமாதுபாரமதுபொறுக்கலளா யச்சுதன்பாற (3 ந்னு

காமாதுசேழ்வனுஞ்சந்‌இரமரபிற்பிறர்தறல்வசுதெவம்குக்‌
சேமாவின்சூயி லனையதேவகிரற்றிருவயித்றிற்றிகழ்ந்துமா லே
யாம ரமமன்றுலகுகதொழக்கண் ணனெனவவதரித்து வளர்ந்துபின்னர்‌

இ.ள்‌. பூமிதேவி பாரத்தைச்‌ சூச்கமுடியாதவளாய்‌, (தக்காயக

ரா௫ய) விட்டுணுவிணிடத்திர்போய்ச்சொல்ல்‌, இலக்குமிக்கு சாயகராஇிய
அவரும்‌, சர்நிரகுலச்தில்‌ அவதரித்த வவியினயுடைய வசுதேவனுக்கு
ினிய மாமரத்திலிருக்கும்‌ குயிலையொத்த மொழிபினையுடைய சேவ
யின்‌ ஈல்ல அ௮ழூய வயிற்றிலே கர்ப்போற்பத்தியாய்‌, விட்்ணொவேயாம்‌ .ஐம்‌
என்று உலசம்வணங்க, ருட்டிணனாக அவதாரஞ்செய்து வளர்ந்து, பின்‌,
தசம்‌ (௬௪)

கஞ்சஷனொடுசிசுபாலன்முகலானமாக்கடமை க்௫ளாம்இிம்கொன்று
செஞ்லையேபொருவுுதலருச்குமணிமுதலாயதேவீமாரை
‌ முூதகலானெடியவேலால்‌ [ன்‌
துய்ம்மன்‌
செஞ்சுமகிழ்தாமணக்‌அபிரத்
வெஞ்சமரிற்பகைதொலைச்கும்வீரரையீன்‌ அயர்பிறைபோல்விளங்கஇயுற்றா
இ-ள்‌. சஞ்சனளோடு சிசுபாலன்‌ முதலாய சோளூ£ரை யுச்சகளத்தில்‌
வதைச்௮, செப்பமாயயெ வில்லையொச்த கெற்றியினயுடைய உருக்குமணி
முதலாய மனைவியர்களை மனம$ழப்புணர்க்து, பிரத்துய்ம்மன்‌ மூசலான
நெடிய வேற்படையினாற்‌ சகொடியபோரித்‌ பசைவரை அழிக்கும்‌ விரரைப்‌
பெற்று, வளர்பிதைபோல விளங்இயிருக்காண்‌, ௭-௮. (கடு)
வேறு,
ஆங்கவனதற்குமுன்னதகாழு சக்தினிலங்கைளனனகரிலுக்கரசார்‌
தங்கு௮அபுசழ்சோகசக்‌ இரீவன்ரறான்‌*சையைச்சிறையிடையிருக்த
வேங்கியேயயோத்டுக்கிறைகசரதன்முனீன்தருள்‌ புகல்வராமிராம
னீங்கருர்‌ திறலானிலக்குவனிருவரிலங்கைமன்னவனுடனேர்ந்தார்‌.
இ-ள்‌, அச்சயசத்திற்கு மூன்னதாகய திரேதயுசத்தில்‌ அயோத்திகக
ருக்கு ௮ரசஞயெ சசரதன்பெற்ற புத்திரர்களாகிய இராமன்‌ நீங்காத வலி
யையடைய இலட்சுமணன்‌ என்னும்‌ இருவரும்‌, ஈல்ல இலங்கைககருச்சூ
அ. ரசனாயெ இிமைமிகுக்த புகழினையுடைய இராவணன்‌ மீசையைச்‌ இறை
யில்வைக்க ஏங்‌), (அத்த) இராவணணஊோடு எதிர்ச்சார்சள்‌, எ-று, (௬௯)

அனையதாளவருக்கிரவிதன்மசலையங்க தன்சாம்பவனனும, னி
னையசேரமுதலோர்‌ படைத்அணையானா ரிவரொடுமிலய்கையையழிக்‌
தன
அப்‌, புனகுழன் மனையாடன்னொடுந்திரும்பியயோத்தியிற்புஞுர்‌
ரர்ச, மமை௫ழ்திறல்சேர்படைத்‌் தலைவர்கவிற்சாம்பவனென்‌ மிடும்‌
வலியோன்‌.
இ.ள்‌, அர்சக்சாலத்தில்‌, அவர்களுக்குச்‌ சக்இரிவன்‌ அங்கதன்‌ சாம்ப
வன்‌ ௮னுமன்‌ இவர்‌ முூதலாஜோர்‌ படைச்துணேவரானார்சள்‌, இவர்களோடு
 மு
௭௭
க திகிய
முக த்
பயூரம்ட‌ மு கம‌,
ர ச௪ருக்ரத்
பெதற

இலங்கைநகரை அழித்து, அலங்கரித்த கூர்‌தலையுடைய

(கூடிச்சென்று) ல்‌ ட்‌ ம ள்‌
ல்‌ ள்‌ க்‌
அ௮டைக்தார்கள்‌. அந்தி
சதையுடன்‌ மீண்டு ௮யோத்‌தாசரை
ரு
மனைவியாகிய
சாம்பவன்‌ என்‌
மனம$ூழ்சன்ற வலிமைபொருச்திய படைத்தலைவர்சளிற்‌
(௬௪)
ஜம்‌ வலிமையையுடையான்‌. எ-று.
ு ன்னினன்பிலக்‌வ தனில
ரப

அவாபரயுகதச ்திலோர ்வழியணித்தாயத்த ச

புகுந்து நெர்க்தவ
ப ரஸ் ச ரப வ

நி ிிவாதமென்றலக்இிற்‌ இமர்தகமணிக்காய்ப்‌
ச

ங்‌ கன்னி யை
ஜஞொடுமிணயூிக்‌, கவான்றிரள்வாமைக்‌ தண்டினைநிகளு ரட்ரு
மூகெ ழித்சாம்ப வதி!
மணியொடுங்கவாக்சதே, பவாவுட னகாயவொ
னைய ன்பு டன்வேட்டான்‌,
பாதலத்தை அடை
இன்‌, துவாபரயுகத்தில்‌ ஒருவழியாற்‌ சமிபமாய்ப்‌
) மெர்தசமணிக்காசப்‌
ந்தான்‌. அப்பாதலச்தில்‌ (அந்‌ சச்கருட்டிணனானவன்‌
றி) இணஙக்‌&, சொ
போய்‌, அச்சாம்பவனோடு எதிர்க்க, (பின்‌ யுச்சமின்
்னிகையை ௮ம்‌ மணி
டைகள்‌ இரண்ட வாழைத்தண்டிணைப்போலுவ சன
அழகினையுடைய சாம்ப
யோடு விருப்பினாற்சவர்க்து, அந்த ஒழுகுகின்ற
௮ன் பொடு விவாசஞ்செய்தான்‌. எ-று. மேப்பத்தாருஞ்செ
வஇ என்பவளை
ளில் ‌ ஆங் கவன ்‌ என் னும ்‌ எழு வாம ்‌, இச் செய ்யு ளில ்‌ புகுக்து நேர்ந்து
ப்யு
க்‌ கவர ்ந் து வேட ்டா ன்‌ என ்ப ன வற் றோட ுகூ ட்டி மூழ.க்கப்பட்டது,
இணங்கஇ
(௩௮)
நிமந்தகமணி - இது செந்நிறமுடையமணி.

மக ொழ ுர ும ிள முல ையவ ட்க

ச்‌
ுக் கா
ட்ட
தல ி
ன்‌
லா
தகு
மை யா
ம
க்கருதி ட்‌ ட்‌

ிர ்ச
தப
கன க க

ழுன
மனற்சளர்க்‌ தரியபலக்தருவிரதம்வண்புனலாடனத
ர் தந ற் கோ யி ரா ழம ு இட ல் வே ள் வி யா ற் றி யு மக விலாமையினா
மன ைநர்தான
டுமிருடிபாலட
ப்‌ ்‌

லினைந்துபோயுபமன்னியுவெனவுலக மேத்தி
ன்‌ தட்கல்‌ ரசு
ரு
௫

, க்ற ளமையாகய நமுலையினையுடைய

ல்‌ சக்தித்‌௪த மணம்வருக்கி, ௮௬
அ௮ச்சாம்பவதிக்குப்புதல்வண்‌ ல்க லாமையா
னைச்‌) தீதரும்‌ சீர்த்தமாடல்‌,
மையாயெ பலங்சளைச்கொடுச்கும்‌ வரதம்‌, (பய
யாகங்கள்‌ ஆகிய இவற்‌
௮னந்த சற்பாத்திரசானம்‌, கல்ல வொலயசேவை,
உபமன்‌ னிய என்று
ஹைக்செய்தும்‌ புக்திரன்‌ இல்லாமையினால்‌ வருக்தி,
ணிவ ர்ம ாட் டுப ்போ ய்ச ்சே ர்ச ்தா ன்‌ . எற. (க௯)
உலகம்‌ தக் கம் ‌ முூ
நதுடைத்தியெவ்றிரஈனு
வெகுளி 2வரரி ந்தவியு ம்‌.சவவெனது விரு ப
லகு௮ுதுயரகம்றி
முகமனோடுரைப்பக ன்ெனமஇழ்ந்து மு12௮
ட்கொ ன்மஇக்கற்‌
மகிழ்கரப்‌ புரி யுமாதவகின க்கும்வருக்அுயரு ண்
பிர ்ரி ன்ப ுதல ்வர ேசி ன ச்க ோர் புத ல்வ ணின ்‌ தென்‌ பதென்புகலாய்‌.
புகு லகு
ச்தையுடையவரே,
இ.ஃள்‌, கோபத்தை வேரோடுகளைந்த இறர்ச தவ
ு வரு த்த த்த ைத் ‌ தேவர ீர்‌ கிக ்கெ யரு ளூக என்று குறையிரந்‌து, உபசார
எனத
னத ்த ோட ு சொல ்ல, (அவ ர்‌ ) ஈன் று என் று] சந்தோஷப்பட்டு, உலகம்‌
வச
தைநீக்கி மஇழும்படி செய்யுங்‌4 இரு ட்டிணனே,
மூழுதும்‌ பொருந்துச்‌ துன்‌ பத் ல்‌

சொல்லப பி
ல்‌ ரு ட ௪
ம உலக த்‌
உணச்கும்‌ வரஇன்ற துயரம்‌ உண டோ! இந்திச்கில்‌,
ர அட ப ரை
க ட்‌ ்‌ 6 .
ப்ரி மயூர இரி புராணம்‌.

திலுள்ள உயிர்கள்‌ நின்‌ புதல்வர்சளே (௮ங்வனமாக,) உனக்கு ஒரு புதல்‌

வன்‌ இல்லையென்று சொல்லுவது என்னை சொல்லுஇ, எ.று. (௪௦)
பிதிர்சுணங்கணிச்‌ சவிளமுலைத்‌துவர்வாய்ப்பிறைநு தற்கரும்பெனுஞ்சாம்ப
வதியினாலடைர்‌ காய்வழங்குவன்மிகவும்வளம்படுபாண்டிஈன்ளுட்டி.
கஇதருர்‌ தலங்கள்‌ பற்பலவவையிற்கருஇனுங்கருதியவெல்லா [த்‌
முதவிமெயூரகிரியெனவொன்றாங்குற்றிடுமறைமுடிவுணர்ந்தோய்‌,
இ-ள்‌, வேதடரசை (ஐயந்திரிபஐ) அறிந்தவனே, பிதிர்ந்த சேமலைப்‌
பொருந்திய இளமையா௫ய முலையினையும்‌, பவளம்போலும்‌ வாயினையும்‌,
பிறைபோலும்‌ நெற்றியையும்‌ உடைய கரும்புபோலும்‌ சாம்பவதி என்பவ
ளால்‌ நீ என்மாட்வெந்தாய்‌, (அதற்கு ஒருபாயஞ்‌) சொல்வேன்‌: மிக வள
ங்களஞுண்டாகும்‌ நல்ல பாண்டிகாட்டில்‌ மோக்ஷச்தைத்சரும்‌ கோஷேத்திமங்‌
கள்‌ பற்பல உள்ளன. அ௮வைசளில்‌ (எவற்றை) நினைச்சாலும்‌ நினைகச்த அவ
நிறையெல்லாங்கொடுச்கும்‌ மயூரகிரியென ஒன்று இருக்காம்‌, எ-ு, ஆங்கு-
அசை. இவற்றையடையகரும்பு இல்பொருளுவமை, (௪)
அத்தலமக்னிற்கிரீச்சாஞ்சார்திராயணமிருக்‌துளோராஞப்‌,பத்‌
தியான்மறையோரஇஇகட்கன்னம்ப௫ிர்ந்துளோர்நிதிமுகலிம்சோர்‌,
நித்தலுமலருஈச்‌ தசனவனங்கணிருமித்தோர்திருமடஞ்செய்தொ, ரித்‌
கலமதனினெடி லாளன்‌ வாழ்ச்னுண்டிருச்‌ துமேம்குகன்பகமடைவார்‌
இ.ள்‌, ௮ந்த கேத்இரத்தில்‌ இரிச்சரம்‌, சாந்திராயணம்‌ என்னும்‌ விற
தங்களை அறுட்டிச்தோர்‌, குறையாத அன்பினால்‌ பிராமணருக்கும்‌ ௮இதி
சரநச்கும்‌ அன்னதானஞ்‌ செய்தோர்‌, இரவியம்‌ மூகவியவற்றைக்கொடுத்‌
சார்‌, எப்பொழுதும்‌ மலருகன்ற இருகச்சனவனங்களை உண்டாக்‌ கஜேர்‌,
இருமடம்‌ இயற்‌ நினோர்‌ ஆய இவர்கள்‌, இவ்வுலசத்தில்‌ ரநெடும்காலம்‌ வாம்‌
ந்‌.து (பலபோசங்களை) அ௮னுபவித்திருந்து, மறுமையிழ்‌ கர்கலோகதக்தை
அடைவார்கள்‌, எஃறு. (௪௨)

கண்ணவவ்வரையினெவழ்மிற்குமுயர்ச்‌ ககார்த்திகைவெள்ளியி
ன்விர௫சம்‌,விண்ணவர்புகழுஞ்சட்டியின்விரகமேம்படுமிக்கமூன்‌ உனை
௩ ஙு * ॥்‌ ௪ (௮. ௩ ப ப
ட்‌ ௩ க

யும்‌, பண்ணமர்மொழியாரூடனுமிஇச்சனிவேற்பண்ணைவன்றன்னை
யும்பரவிற்‌, பெண்ணமுதினுக்கும்பாலகன்றோன்றுமேனையகினை
த்த
வும்பெனவாய்‌.
இன்‌. இருட்டிணனே, அம்மழுரஇரியில்‌ விரதங்கள்‌ எல்லாவற்றிற்கு
மேலான கார்த்திசை (விரதம்‌) சுக்கிரவாரவிரதம்‌, தேவர்புகமுஇன்ற சட்டி
விரதம்‌ ஆய மேம்பட்ட இந்த மூன்றையும்‌, பண்போன்த சொல்லினையு
டைய சாம்பவதியுடனே அறுட்டித்து, ஒப்பற்ற வேலினையுடைய சுப்பிர
மணியப்பெருமானையும்‌ த.திக்கில்‌, பெண்களுச்ருள்‌ அமிர்சம்போன்ற சாம்‌
பவஇக்கும்‌ புத்திரன்‌ ௮வதரிப்பன்‌, நீ ரினைத்த ஏனையவற்றையும்‌ ௮டை.
வாய்‌, எஃறு, பண்ணமர்மொழி என்பதற்குப்‌ பண்விரும்புஞ்சொல்லெனி
னும்பொருரள்றும்‌, (ரட்‌.
 மயூரம்‌ முத்துபெறற்சருககம.
2 ்‌ அம ன்‌ க்‌ ஆ ன்‌ ௧. ப்‌
வரத்‌

மலையிடை
அரச்கராமுளரிக்கொருபெரும்பனியாமண்ணலேயம்‌்
ரடனே பபோதுசென்ற
நீ, பொருக்கெனச்சுடர்செய்‌ தொடிச்கையா
ளமஇ ிழ் ச்த ு, இர ுக ்ள ெர ்ம ுன ிவ ன் தன ைவ ிட ைச ொண ்டுதிரும்பி
லமு ையெடுத்துமழைதடுத்தாயர்‌
யவ்வரையினிலடைந்தான்‌, வரைகச்குட
மனையிடைவளர்ர்சசொபாலன்‌,
பணியாகிய பெரு
இ-ள்‌, இராக்ச உராகிய காமரைசளுக்கு ஒரு பெரி:
௮ம்மயூரஇிரியில்‌ நீ விரைவாக ஒளியைச்செய்கின்ற
மையுடையானே;
போகுக என்று கூறலும்‌,
வளையலை அ௮ணிக்த கையினையுடையாளோடு
குடையைப்பிடி.த்துக்‌ (சல்‌) மழை
(கோவர்த்‌ தனமென்னும்‌) மலையாகிய
மனம்‌ ம௫இழ்ந்து,
யைத்தடுத்‌த இடையர்வீட்டில்வளர்க்க இருட்டிணன்‌,
ச்து விடைபெற்று, மீண்டு
(அருட்‌) செல்வம்‌ மிக்க உபமன்னணியுமுனிவரிட (௪௪)
அம்மலையை அடைக்தசான்‌. எ-ற ு.
்த்திகைபுகரவார,
சரவணம்படிர்து முருகவேளுவர்‌ தசட்டி சார
ுஇி னர் ‌ தொ று மய ூர வெழ ்பி னைச ்சூ ழ்ர ்துமேற்போர்து,
விரதமஇருர்‌த போத்றி
ிணையடி
பொருவருமிமையோர்முடியுமுகழம்காம்புனிசனத
ஜ்‌ இருவொடுமொருமண்டலமிவ்வா இருப்பச்‌ செப்புமவ்வணங்கனு
ள்‌வயிற்பில்‌.
இ.ள்‌. சரவணப்பொய்கையில்‌ ஸ்கானஞ்செய்்‌௪ு, குமாரசுவாமிவிரும்‌
சாடோறும்‌
பிய சட்டி, கார்த்திகை, சுக்ரரெவாரவிரதங்களை அட்டி தீது,
பின்‌ வந்து, நிகரில்லாச தேவர்களூ
மயூரசரியைப்‌ பிரதக்கிணஞ்செய்து, குமார
வீரக்சழலையணிக்த பாதங்களைய/டைய
டைய இரீடங்கள்‌ உழுசின்ற
சரம்பவதியுடன்‌ ஓருமண்டலம்‌
சுவாமியின்‌ உபயபாதங்களைக்துதிசத்‌ த,
சொல்லப்படும்‌ ௮க்த இலக்கும்போல்வாளு
வரைச்கும்‌ இப்படி. இருக்க,
மேற்போர்.து என்பதற்கு மேலே ஏறி எனினும்‌
டைய வயிற்றில்‌, எ-று. (௪௫)
பொருந்தும்‌.
வேறு,
சாம்பனென்றுலகமேத்தர்‌ தனயன்வர்‌அதித்தல்செய்தான்‌
பொ ழி சட ப் பம ்ப ைர ்த ார ்ச ்ச ெல ்வ னேதெய்வமென்னா
மேம்
பர ிவ ோட ும ்ப ோஜ ற் தி யம ்ம கவ ுச ்ச ிம ோர்து
லாம்
பு றட ோல ின ளு க் கவ ைன ும கி ழ் ச் சக ூர்ந்தார்‌.
காம்
ு உல சம ்ப ுக மு ம் ‌ பு சல ்வ ன் வந ்த வத ரித்தான்‌,
இ-ள்‌. சாம்பன்‌ என்ற இருட்டி ணனும்‌,
டை ய சாம ்பவ தஇி யும ்‌ சா யக னா கய
மூங்கல்போன்ற சோலையு ௮ண ிக ்த குமாரசுவாமி
யா யெ கட ப் பம ால ைய ை
சேன்பொழி௫ன்ற பசமை ைய உச்சி
்‌ துதித்து, அப்புதல்வனுட
யே தெய்வம்‌ என்று பேரன்போடும (௪௬)
௭-௮.
யைமோரந்து, ம௫ழ்ச்சிமிகுக்து,
யோங்கு
உட்டெளிமறையோராதிபின்னவரீறா ‌க ப
கா க் கெ வர ுவ ித ்த ும னை யு மா க்
மட்டி லாக்குடியாங்
டெ லு ஞ் செ ல் வம ீர ்த வ் வி டத ்த ின ில ளள கைபோலப்‌
யெட்
்ட ணம ாக ்க ித ்த ான ்வ ாழ ்த ுவ ரை யம ்ப தி யித்போனான்‌,
பட
0. மயூம்கிரிபுராணம்‌.

ள்‌, மனம்தெளிந்த பிராமணர்முதல்‌ வேளாளர்‌ ஈக உயர்ச்த அள

வில்லாசகுடி.களை ஆக்தந்ச ச நின்று அழைப்பித்து, (அக்குழூகளு
க்கு) வீடுகளையும்‌ உண்டாக்‌, அட்ட ஐசுவரியங்களையுங்கொடுத்து, அவ்வி
டத்தில்‌ ணப பட்டணம்‌ ஒன்றை இயற்றி, தான்‌ வாழு
இன்ற அவாரகாபுரிச்குப்போனான்‌. எ-று, (௪௪)
மருவுமிவவிரதப்பேற்றின்மகிமையான்வலியின்
மிக்க
முூசனெனுமசுரன்றன்னை த பட்ச வத்‌
பகர்வுறவைகினுனிப்பட்டணங்கிரு தர்தன்னி
லிருவினை ச்சிமிழ்ப்புகிக்குமயூரமாபுரமென்டாரே.
இ.ள்‌, பொருந்திய இவ்விரதல்களை அதுட்டத்‌தப்‌ பெற்றபேற்றின்‌
விசேடத்தினால்‌ வலிமையில்மேற்பட்ட முரன்‌ என்னெ்ற ௮கரனை அழித்து
சாரி என்று சொல்லும்படி. (இருட்டிணன்‌) இருக்கான்‌, இரக்க ஈசரைச்‌
இருதயத்தில்‌ ஈல்வீனே தவ்னே என்னும்‌ 0. சொடர்ச்சியைக்கெ
டுக்கும்‌ மழு ரமாபரம்‌ என்பர்‌, எ-று, (௪௮)

அுகளறுதிே சந்தானச்சுவத்தசானனமாமென்பா்‌
பக ற்‌ துவாபரத்திற்கண்ணபுர மெனமொ ஹியமேவு
மிசழ்வுறகவியின்மே ஸலாமழு ரகற்கிரியாமெ ன்று
பகரவுறவைகுமென்றுபகாச்சனன்பனுமத்‌் உண்ணல்‌.
இ-ள்‌, குற்றமில்லாத திரேதயுகத்தில்‌ ௮ச்சுவத்தகானம்‌ என்பர்‌, புக
மையுடைய இவாபரயுகத்தில்‌ (௮து) கண்ணபுரம்‌ என்று சொல்லும்படி. பி
ருக்கும்‌. இசம்ச்சிமிக்௪ கலியுகத்தில்‌ மேலாகிய நல்ல மயூரஇரி என்று சொ
ல்லும்பழூ, இருக்கும்‌ என்று பிரமா சொன்னார்‌. எ.ஃறு, (௪௯)

லர்தாரவது
காராரத்திகை டத தம்புதசருக்கம்‌,
னம்‌ ச சழிம்‌ ரவ்கிவாமய்‌
எ சிம்‌மரம மிசெய்யவள்‌ செயலும்‌ மய்ய பட

ுருக:ெி துவ தனபுஇடுவி,ரமா ன்றென்லா

வரைசெய்தாயவை தாற்றிடும்வித ்‌அபிளையுரை! யென்‌
தரியவேழிசைகா ரதன்கேட்டலுமன்பால்‌
விரைசெய்கா ண்மலருறைபவனிங்கிவைவிள ம்பு ம்‌.
இன்‌, குமாரசுவாமி ஈன்றாகவிரும்பும்‌ விரதங்கள்‌ மூன்றமென்று ௮௬
ளிச்செய்சர்‌. அவற்றை ௮ அட்டிச்கும்‌ விதியை அருளிச்செய்ச என்று ௮௬
மையாகிய எஏழிசையினையுடைய காரதமூணிவர்வினாவதும்‌, வாசனைபொ
ருக்திய அ௮ன்றலர்ச்ச சாமரையாசனத்தில்‌ வீற்றிருக்கும்‌ பிரமா அன்பினால்‌
இவற்றைச்சொல்வார்‌, எ-று. (௧)
 ட்‌ ்‌ எ
ல்‌
ட அபிதி தம ுர ைத கத
்‌ சர ுக ்க ம்‌,
கார்த் கைவிர

ிக ொள ்க ார ்‌ த்த ிகை விர ௪௬ ௦6 ன் னு ரை ச் ‌ தவகோழற6்மோபசி

ஒள
து
ரளியளோர்கள: ரயிம்மையில்‌௦பெருந்திருவார்கீ
களியடைந துரன்றிருக்‌தபின்கம்‌ தமார்கறு ந்கென்‌
‌புகுவார்‌.
அனியஹைதீதிசெடம்பன்வாள்‌ அப்பம்
சார்த்திகைவிரத தை மன்சொல்வோம்‌.
இ.னள்‌. ஒளியைக்கெரண்ட
ளா ய் ‌ (அ தன ை) அரு ட்‌ டிீ த்தோர்‌ இம்மையிதி பெசிய
அன்பையுடையோர்க நன்றாக இரும்‌,
செல்வங்களை அதி ஐபவ ிச் து,
ிற ைக ்த நற ும ைய ா? சிய சேன்துள்ள்ள‌ 6ி தவிக்கும்‌ கட்பப்‌
மறுமையில் ‌ வா சன ைக
பெருமையாகய இரு
மாலையையணியும்‌ சுப்பிரமணிபப்பெருமாலுடைய (௨)
பாதங்களை அடைவார்‌. எ.து.
ர்‌
அறுமாமுகனருக ந்திட முலையமுதளித்தொ
ரியர வாக்கு
நாறுபூங்குழற்கா£. த்திகைகா
த்தான்‌
நீறுபூசியகின்மலனளித்ததநல்வர
ய்வதியும்‌.
மாில்கார்த்திகையுத்கமயிவிரதமா 6

இருமுகங்களாயுடைய குமாரசுவாமி உண்ணும்பம முலைப்‌

இ-ள்‌. ஆறு
கறுமணங்க மழும்‌ பூவை முடித்த கூர்தலையடைய கார்த்தி
பாலைக்கொடுத்த ான ்‌ கொடுத்த தல்ல
வி பூ தி யை த் தர ித ்த சி வப ெர ும
கைப்பெண்களுக்கு, ்ட லி ர சமாகவிருச்சும்‌,
்ல ாத சா ர் த் தி சை வி ரத ம் ‌ வீ டட
வ.ரத்‌இனால்‌ நிகரில
(௧)
டன்‌ ின ்‌ மே ல தா
ச
ஞ் சு
்‌
தா
ச
*வ மாகும்‌
ஐந்த ும ுத ாத ்‌ இய
்த னி ச் சை கத ்ற ொழ ிள ிற ைச த் தி யா யக்சசுழற்‌
கந
விரத
வக்தயானையும்வள்ளியுமுவர்ததவ்
க்கென்னபேதரிசே
மர்‌தசோன்பிளையிருக்கு! ளொர்
சதா9வகூர்த்தியாகய குமார
மேலான
இ-ள்‌, பஞ்சமூர்த்திகளின்‌ ச்‌ சொல்லும்படிதோ
யு ம் ‌ நல ்ல ரெ யா சத ்த ிய மா ய்
சவாமியினது இச்சாசத்தி
0 ள்ளிசாயகியாரும்‌ ௮௮2நட்டி ச்சப்பெற்‌
ன்றிய த ர.
அநுட்டித்தவர்களூச்கு என்னபேறரி
ஐஐ அவ்விதம்‌, ௮ந்தவிரசத்தை (௪)
பது, ௭-௮.
ில ா தம ர் நோ ன் ன்
‌ பி னு ளு த் தமமினைய
எண்ண
ுஙிகாரரர
புண்ணியக்‌ தர ்‌ ்த்‌திகைவிரதமாம்புகலி
ின ுத ்ச ேட ்ட வர ்ப ாவ ம் போ ய்கலம்பெத்‌
ன்ணுமன்ப
ம ி ச ை ய க ன ் த ி ட ா ௮ 6 றைவார்‌.
தண்ணல்வேலவன ட ி
2 இந ்ச ப் ‌ பு ண்ணியத்தைத்‌
இ-ள்‌, அளவின்றி இருக்கும்‌ ப்‌
‌
சொல்
(இல்விரசமமையை௪)
ர

கார்‌ ்‌ இகைவிரதம்‌ 8உத்தமமாம்‌.

தரும்‌
சே ட் டவ ர் கள ்‌ ப வர ீல ் கன்மையைப்பெ
லில்‌ பொருந்திய அன்பினாதி ப ் ‌ பா தத ்திற்‌ பிரி யா இருப்பர்‌.
ம ா ன வ ர
ற்று, பெருமையினையுடைய ்த மம ்‌ எ ன ் ப த ோ கூட்டிப்‌
ஆம்‌என்பதி உத
எஃறு, விரசமாம்‌ என்பதில்‌ (௪)
அ.
பொருளுரைச்சகப்பட்ட
87௨ மயூர்‌ இ ரி புராணம்‌,

உலகமுய்பொருட்டுரைக்குவன்பரத்தினையுணர்க்து
புலனட க்கியகுணிவ செளெனவயன்புகல்வா
னலகஇில்வெம்‌ புளவவம௱்மினிற்செய்கனன்றவற்றுட்‌.
டலமொர ரு ம்மணிகையேமுகலரான்றாமால்‌,

இ.எ்‌, உலகம்‌ ஈடேறும்படி சொல்லுவேன்‌, பரம்பொருளைய றிந்து ஐம்‌

புலனை யடகசிய காரசமூணிவனே யோள்‌ என்று பிரமா சொல்வார்‌. (குமார
சுவாமிக்கு) அளவிற்‌. சமலைகளுள்ளன. அவற்றிலிருக்து (இவ்விரகத்தை)
அட்டி ச்சல்‌ கண்று, அவற்றுள்ளும்‌ (சரலைவாப்முசலான) ஆறு க்ஷேத்தி
சங்களும்‌, செருத்சணிமுகலாயெ மலைகளும்‌ ஈன்‌ ரூம்‌. எ.று, (௬)
குன்உமாகுமவ்வாறினுட்கோஇனத்ப லன்ரு
ஜனொன்றதுகோடியா மயூரமாகிரியிஞ்‌
னிலலி
னன்றியெங்வு னங்குமரவேளமார்த னஷரங்கு
ர ட்ட
நன சனமனயாயினுஞ்செய்வத, ுஈலமால்‌.,

இ-ள்‌. மலைசனாஇய அச்ச நறுக்‌ இரங்களிலும்‌ (சார்த்திசைவிரசம

்‌
அட்டி ததலால்‌ வரும்‌) குற்றமில்லாச ஈல்லபலண்‌ ஒன்று, மயூர
இரியில்‌
அட்டமி ச்சில்‌கோடியாகும்‌, அஃசன்றி எல்‌ வி... இற்‌ குமாரச
ுவாமி எழுக்‌
சீரூஸியிருர்சாரோ அவ்விடத்தில்‌ (அறுட்டி ச்சல்‌) ஈன்றாம்‌. தன்‌ விடாயி
னும்‌ அதனை அறுட்டிப்பது ஈன்றாம்‌. எ.று,
(எ)
ஜடங்கொள்சார்த்திகைத்திய்களித்கார்ச்திகைத்‌இனத்தித்‌
ிருடங்கவேண்டுமந்நோன்பிளை த்‌தொகையங்கிரியி
னவிடங்கொளாஜியினிரவிவர்‌ தெழுமுனமெழுர்து
தீடங்கொள்வார்புனம்சரவணகதடரச்‌ சனிழ்படிர்‌ அ.
இ-ள்‌. அந்தச்‌ சார்க்சிகசைவிரசச்தை நிச்சயமான கார்த்திகைமா
சச்‌
அச்‌ சார்த்திகைஈட்சச்திரர்இல்‌ மயூர௫ரியில்‌ ஆரம்பிச்கவேண்டும
்‌. (எங்ங்‌
னமெணில்‌,) விசாலமாகிய சடலிற்‌ குரியன்வக்துதித்தற்குமுன்‌ எழுந்து
பெ
ரூமையபொருந்திய மிக்கு சலச்தையுடைய சரவணப்பொய்சையில
்‌ ஸ்சான
ஞூசெப்து, எஃறு. (௮)
வேறு,
சத்தியரிருவரோடுஞ்சண்முகத்தேவையு ன்னி
நித்தியகருமமும்றிக்காமத்தினினைவைரிச்அச்‌
‌
சு,த்தவக்திரம்விபூதிகண்டிகைஅலய்கமெய்யித்‌
பத்தியின்வைகியோராலெழுத்தையும்பண்பாயேோஇி,
இ-ள்‌. இருசதீதிசுளுடனே குமாரசுவாமியைத்தியாணித்த, நித்திய
கருமங்களை முடிச்து, காமவிச்சையைச்தவிர்ச்ு, சுதீசமரகய வஸ்திரம்‌
விபூதி உருச்திராட்சம்‌ யெ இவை ஈரிரச்தில்‌ விளங்சப்‌ பக்தியுடன்‌ இரு
௯ சடாட்காதக்ரையும்‌ விதிப்படி, உச்சரித்து, எ௨று, (௯)
 ன ஈ.
கார்த்‌த்கைவிரதமுரைத்தகருக்கம்‌,
‌
ஹா ஆடனுறக்கமின்றிப்பகற்பொழுதொழித்திராவிற்
பூணறுரியமத்தோடுஞ்சங்கற்பம்புகன்‌ நியார்க்குல்‌
ாருள ்ளக
தா அம்விக்னெங்கடீர்க்குங்கடவுளையடிய
2 ஞா னச னந
ல் கு
ல்ங்
குகு
ரீ ழக ளை யர ுச ்ச ்த
] ிதகு ேத ்தி.
இ
கோணற
லத்தைக்சழித்அ,
இ.ள்‌, போசன த்தோடு நித்திரை இல்லாமற்‌ பசற்சா
, பூண ்ட ியெ மங் களோ டும ்‌ சங் கற் பத் தைச்செய்து, எவர்க
இராக்சரலத்தி ல்‌
உண ்ட ாஇ ன் ற இட ைய ூற ுக ளை நீக ்கு ம்‌ விர ாயக க்கடவுளை, அழியா
ளுக்கும்‌
ஞான ச்ஜைச்கொடுக்கும்‌ பேரம
ருடைய 2௪ த்திுள்ள மாறுபாடுறீங்க
சரை, பூசித்துத்‌ துதித்த, எ-று. (௧௦)
்ப ைத ோய ்க ்த கவ ிய க் தா த சு த் றற
தி செய்து
திகழ்தருதர ுப
மை இரு வுளுவிே.னு
சகைபெ௮ரும்பத்தேனுஷ்ச
யாறக லபபூசையாறஅம்‌
மகமஇழ்தாவேபூசை
ினால்வழங ்கலு தமன.
வகையை நால்சொன்னவாறேமூறைய
பஞ்சசெளவியத்தாற சத்தி
இ-ள்‌. விளங்குடின்த தருப்பைசேர்ந்த
கும்பத்திலாயினும்‌ (விதிப்படி) உண்டாகச்‌
செய்து, தசைமையபொருந்திய
லாய ினு ம்‌ . மனம ்‌ மகி ழும ்பழ டு. பூ சைசெய்க, அப்‌ பூசனை
சப்பட்ட விம்பத்தி
ைய ை நூல ்கள ்‌ சொ ன் னப டி .ய ே முூறைமையினாற்‌ கொல்‌
செய்யும்‌ வகைம (௪௧௪)
வேனாயினேன்‌. எ.

ூர ிய ர் கள ்‌ கோ டி யொ ளி ர் வ போ ல்வடிவுங்கஞ்சங்‌
வாலள
ா௮ஞ்‌
சாலமெமலர்ந்ததென்னச்கவினியமுகங்கள
ாறுங்‌
2லமாங்கருணைவாரிதிகழ்தருவிழிமூவ -
ார ்க ரம ீர ாற ுங ்க ுழ ைய ும ்ப ோன ்ம ெள விப்பொழ்பும்‌
கோலம
இளஞ்சுரியர்கள்பிரகாசிக்குமாறுபோலப்‌ (பிரசா௫ிக்‌
இ.ஸ்‌, கோடி
ில்‌ அலர்க்தாற்போல ௮ழகுவிள
கும்‌) வடிவமும்‌, செந்தாமரை உதயகாலத்த திரு
ங்கும்‌ ஆறுமுகங்களும்‌, ஒழுங்காக இருபைப்பெருச்குவிளங்குன்ற
க்சண்கள்பதினெட்டும்‌, அழகுகிறைந்த இருச்சரம்‌ பன்னிரண்டும்‌, - குண்ட
அழகும்‌, எது... ௧௨)
லங்களும்‌, பொன்னாலாகிய இரீடத்தின்‌
ும்பைவாங்கி
மூருகுதோய்‌ஈறவுகாலுமு ல்லைமெல்லர “தூய
யிறு
நிரல்பட வைத்‌இட்டன்னநிலாத்தவழெ
ென ்ப ட் டா டை இச ை யெ லா ம் வி ளங ்க ச்சாத்தும்‌
இருவுறும
ுப ்ப ு மெ ன் று ம் பு ரை லொ ச் சா க்தநெஞ்சும்‌.
பொருவருறுச
பொ ரு கந ்த ிய சேன ைப் பில ிற் றும ்‌ மு ல் லைமினு மன்‌
இ-ள்‌. ஈறும்ணம்
ெட ுத ்த ு ஓழ ுங ்க ுப ெற வை த் தா ற் போ ன்ற ஒளிவீசும்‌
மையாக அரும்பைய ்வெஸ்திரகீனதைத்‌
அழ கை யு டை ய மெ ன் மை யா ூய பட
பற்சளும்‌, சுத்தமான
'வி ளங் கும ்பட ி. ௮ணி யும ்‌ நிக ரில ்லா த இடையும்‌, என்றைக்‌
இச்குகளெல்லாம்‌ (௧௩)
ஒப ்ப ில ்ல ாத சச ்த னக ்க ுழ ம் பை யண ிக ்த இருமார்பும்‌, எ.
கும்‌
்‌ ௪௦...
டன்ன மயூர ரிபு ராணம்‌.

வெல்கதையபயமம்புவாள்கொடிவிளம்புமாறு
மால்கொளஞும்வலக்கசைவாமம்வச்சிரம்மூளரிப்போது
ரூலம்வில்வரதம்மிக்ககேடகந்துலங்குமாறு
மோலி கங்கை சண்டையொளிர்கருபாதப்போதும்‌,
இ-ள்‌. வேல்‌, தண்டு, அபயம்‌, அம்பு, வாள்‌, கொடி என்று சொல்‌
லப்படும்‌ ஆறையும்‌ பெருமையுடன்‌ தாங்கும்‌ வலச்திருக்சாங்கள்‌ (ஆறும்‌)
கூலிசஈம்‌, தாமரைப்பு, சூலம்‌, வில்‌, வரதம்‌, மேலானபரிசை அய இவை
விளங்கும்‌ இடச்திருச்சரங்கள்‌ (அறம்‌) ஒலிச்ன்ற சதங்கையும்‌ தண்‌
டையும்‌ பிரசாடிக்‌இன்ற பாச சாமரைகரும்‌, எ-று, வாமம்‌ அறும்‌ எனக்‌ '
கூட்டிப்‌ பொருளுரைக்கப்பட்ட௪, (௧௪)

சொக்கமாம்பொன்னாலைய்ச தமணியிஷத்றுலங்கச்செய்த
தக்கந்கலலுஞ்செய்யசாமரைவிளங்குமார்பும்‌
கெக்கணங்குறவர்மாதும்வாமத்திற்நெய்வமாதும்‌
பச்கம்வாய்ம்தொலிர்வுமாகிப்பாவிக்தாவாகித்தப்பால்‌,
இ.ள்‌, சலப்பில்லாத பொன்னினாலும்‌, இயைச்ச இரச்தினத்தினாலம்‌,
பிரசாசிக்கும்படி செய்யப்பட்ட சருர்த நல்ல ஆபரணமும்‌; செர்சாமரை
மலரும்‌, விளங்குகின்ற தஇருமார்பும்‌, வலப்பக்கத்தில்‌ வள்ளிகாயயொரும்‌,
இடப்பக்கத்தில்‌ செய்வகாயூயாரும்‌ பொருந்தி விளக்குகலுமாகசப்பாவனை
பண்ணி, ஆவாசகனஞ்செய்௫, அதன்பின்‌, எ-று, பக்கம்‌ என்பது - செக்ச
ணம்‌ வாமம்‌ என்னும்‌ இரண்டோடும்கூட்டிப்‌ பொருளுரைக்சப்பட்டது.()
அரியின்மென்றவிசுநல்கிப்பாக்‌இயமளித்துநீரான்‌
மருவுமா௫ னுல்கியருக்கியம்வழங்கிப்‌ ின்னா்த்‌
தருமு கைர்துபஞ்சகயியகற்களிதென்செய்ய
விரைசெய்கீர்புட்பர்தோய்கிர்வியனனீர்விஇயாலாட்டி ,
இ-ள்‌, மிருதுவான சிங்காசனங்கொடுச்து, (அசன்பின்‌) நீரினாற்பாத்‌
இயங்கொடுக்‌ ௪, (அ௮சன்பின்‌) பொருந்திய ஆசமனங்கொடுத்து,
(அதன்‌
பின்‌) அர்சீிெயங்கொடுச்து, அதன்பின்‌ சேர்ச்சப்பட்ட பஞ்சாமிர்தம்‌,
பஞ்சகெளவியம்‌, கல்லபழம்‌, தேன்‌, செப்பமான பணி௰ர்‌, புட்பமிட்ட. நீர்‌,
இறக்க கல்லகீர்‌ ஆய இவற்றை விதிப்படி. அபிஷேகஞ்செய்து, ௪... (௧௬)

விலைவர ம்பமியர நண்‌ ணூதபட்டடைவிளங்கச்சாத்தி

ஈலமுறுபூணா விந்துகாதுஇக்கினும்வில்விகி.
கிலவுறுபொருளைாயெல்லாக்தன்மயஞ்செய்யுநீரார்‌
குலமணிட்பூணும்வாசக்குளிர்ச்கசக்தாதியிர்தா.
இ-ள்‌. விலையினது எல்லை அறிதல்கூடாத அண்ணிய நூலால்‌ ஆயெ
பட்டுவள்‌திரத்தை விளங்கும்படி.சாத்தி, ஈன்மைமிச்ச உபவீதத்தைச்சே
 ட ்‌
௩ க்‌ ச ன்‌
ல்லா
யெஆட்‌
சந்‌
பொருள்சளை
*
௮0 2 ற்‌ டப்‌
்‌

ர்த னும்‌ களி.

ஸூ
மான்ர ுதுசைகளை
்‌ :] 4]

உ. ய்ர்ர்த 5 ட்‌ 2
ொருக்‌ இய
மயமாக்குச்‌ , தன்‌ மைய (௧௪)
சேர்த்தி, காக்‌,
குளிர்ந்‌உண சந்தி5) ன ம்மகபி யவற்றையும்‌
ஊை பொருந்திய

பமுதி லக்கதைய ந ல்‌ஏிப்பற்பலகா, கம்விகும்‌

அத ்த ெர ிய ல் கூட
ரு ்டி வளா ர்த ுணோ ச்ச ரண ம்கொட ட்டிக்‌
வழிம
னுவ )வயோதுி
செழுமணியிமைமச்குமெளலிச்பெமட்டும்ம
வழுவறவங்கபூசை ”யாகமவகையாயற்செய்து.
கக்க பற்பலகாதம்வரைக்‌
அட்சயம்‌
இ:- ள்‌. குற்றமில்லாத ச்குட்டி, (அழுகு! வளர்‌
கும்‌ (சமணம்‌) ன்ற சென்சொரியம்‌ மாலையை
ழுமையாக இரச்இம்விளங்குங்‌ தடட
இன்ற உபயபாதம்முத்லி செ
குற்றம்‌ ௮ற அங்கழசை
யணிக் த சிரம்வரைக்கும்‌ மந்திர ச்சை ச்சொல்லி,
(சழ ுப்‌
யை ஆகமவிதிப்படி. செய்து, எ-று, ப ன்‌

ர்த்தஇிகேெய
கந்தசண்முகமயூரவாகனகா
சுப்பிரமணியவள்ளி
சுந்தரவுமையாண்மைஈத்‌.
தனீரெட்டே்‌
்பன (2?
பிர்‌இரகுமரிகொண்கவென
ைசாம ச்செய்து,
சந்தமார்சாமமோதியருச்சள
ஆறுமுகங்க
ி
ள்‌ ுய்ச்சேர்க்கப்பட்டவரே,
ச .
, *
்‌ ்ம
ர்‌ ஓன ப்ச்ச்‌ ்‌
்‌. .ஆறுரு
இ-ளலற வங கள
ன்‌ ும
55]

யவ ரே , மய ில ்வ ாச னத ்ச ைய ுடையவே, சார்த்திசையி
காயுடை 25
பார்ப்பதியாரது குமாாசே, பதித தலம்‌
ரே, அழ ரனையுடைய
்ள ிக ாய கி யா ர் ‌ தெ ய் வர ாய இய ார்‌ எனலுப்‌ம்‌
சே, வள அழ குகிறைக்க இ
ாக வு ள் ள ப த ி
ரே என்பனவற்றை மூதல எது. கம்‌,ச என்பதற்‌
ஈு த் சன ைய ைப ்‌ பொருந்தக்ச ெய்து,
ஊச்ச ொல ்ல ி ௮௬
்பது மொருபொருள்‌. (௪௬)
குல்‌ சத்துருக்களை 8ஐடும்படி செய்பவர்‌ என
னப வி ற் கர ர் த் தி னையுவா. உம்ஸ்ஸு
அதிசனின்மேற்பிடர்‌ ரத
சத ்க ாக டத
ிட , ்‌
்தீஒருத்திட்பூசித
பதாடவ ி ன ை த் சா லா
ெய ்ம யி லை சா னா வன ்ன மு ம ொ ன் னூஞ்சுங்‌
அதல்‌ 9ச
‌ கவ்வும்வ்‌ர முமாயெண்‌ ணி.
கதழ்வும்வெவ்வரவைவாயிற்

இல்‌ உ அனி ன்பின்‌,

ா
போடுதியாஸித்‌, அ, ஆவ
‌
ந்த, (தன்னைநினை ்‌ கவர்க்
ச ை
மும்‌, ப கவஞ்சம்வே
யா
மூம்‌ உடைய தாகத்‌ தி
செ ய் தர ுள ்‌ சித ்‌ அப ்ப ுக ௮் ‌
லு மோ சரா
இப ரகர

பொருந்தவாவ ரக னஞ ூம
ெ ய ர ை ய ோ£இ யி ர மோ டி ௦ ளக ிய ுள்ளம்‌
பிரந்தருப்ப ர ா லர்ச சச்‌
டி யா யக ்க ாள வ
ன் ‌
ன ச ம ா ம ல
வரக்‌.தரும்ப
இெ ழ் தூ பத ிப மு தவ ி யா தி ரக த் தொடும்‌.
தரர்‌
ம்‌ஆ மயூர கரி புராணம்‌,

இன்‌, இயையும்படி. ஆவாசனஞ்செய்து பூத்து, சொல்‌ ஓடன்ற

ஆயிரம்‌ திருகாமங்ககாயோதி, அன்போடு மனமிள09), (நினை க்க) வரங்களேத்‌.
சிரும்படியாக அண்றலர்ந்சு தாமரைமலரால்‌ அச்சோ செய்து, ஞானம்‌
விளங்கும்‌ தாபஇபங்களைக்கொடுத்து, ஆறுசுவையோடும்‌, எ.று, (௨௧)
ஆர்‌ முஅதவிக்கற்பூரா இயால்வா௪ஞ்சரார்த
நீர்கொடுத்தழகுவாய்க்‌ ககைதையின்மலரைநெராய்ள்‌
சாரும்வெள்விலைபாகேரகராசரவுயிர்கட்கெல்லாங்‌
சாரணப்பொருளாஞானக்கட வுளைவலமாய்வக் து,
இ-ள்‌, பொருந்திய அன்ன ச்தைநிவேதித்து, சருப்பூச சேதிவியவற்முல்‌
வாசனை பொருந்திய சலத்சைக்கொடுக்து, அழகுவாய்த்ச தாழம்பூவை நிக
ராரடிப்பொருந்தம்‌ வெற்றிலபாக்சை உ௱வி, சரம்‌ அ அம உயிர்களுக்‌
கெல்லாங்‌ காரணப்பொருளாகிய ஞானத்தையு/டைய சுப்பிரமணியப்பெரு
மானைப்‌ பிரதக்ஷிணமாய்வர்‌.ஐ, எ-று. (௨௨)

சஙகரனகம்குளிரவர்ததிருமைச்சகசமசண்டுகம
வெங்கயமுகாக்ககசடாட்சரகுமாரகமவெண்டி ரையுலாய்‌
கங்கை கருமைக்ககமரான்மறையுமாலுகிலைசாணவரிா
யெங்குநிதைவோய்ஈமவிசாகாமகந்தகிரியெற்தைஈமவே.
இ-ள்‌. சிவபெருமானுடைய திருவுளம்‌ குஸிரும்படி. அவ ரிம்‌ச இருக்‌
குமாரரே ஈமஸ்காரம்‌, ௮றுமுகவரே நமஸ்காரம்‌, கொடிய யானைஞுகத்‌
தையுடைய தாரகஜக்கு யமனே,; ஆதெழுத்தின்பொருளே, கர்ச்தெங்க
மாக்கெடுப்பவரே நமஸ்காரம்‌, வெண்மையாடியதிலர உலாவு௫ன்ற சங்கை
பெத்ற புதல்வரே கமஸ்காரம்‌. நான்குவேதங்கருரம்‌ விட்டுறுவும்‌ (தேவரீரு
ஷட்ய) நிலமையைக்காண்டற்கு அருமையாய்‌ எங்மும்‌ வியாபி; வரே ஈம
ஸ்காரம்‌. விசாகநட்சத்திரத்தில்‌ அவதரித்தவரே ஈமஸ்காரம்‌, கம்‌.சமலையில்‌
வீற்றிருக்கும்‌ எம்பெருமானே ஈமஸ்காரம்‌. எ-று. (௨௯)
வானவர்சணாகஈகமவானளவுயார்திமெயாகிரிவாம்‌
ஞானகிஹைவேகமமெஞ்ஞானபலன்மெய்யமு யர்ரண்ணவருவாச்‌
சேனிமிர்கடம்பஈமதேனிமிரும்வாயகமசிா்பெறுசரக்‌
கானபவ னேசமகுகாஈமமல ர்ம்துதசம்கண்ணஈம௰3வ,
இன்‌. சேவர்களுச்குருசல்வரே ஈமஸ்காரம்‌.. ஆகாயம்வளைக்குமய
ர்ந்த மயூரகரியில்வாழுகன்ற ஞானபூரணமே ஈமல்சாரம்‌, மெய்ஞ்ஞான த்‌
தரலாயே பிரயோசனத்தை மெய்யன்பர்‌ களடை யம்‌ சொடும்‌ சு மடிண்ற
வண்டுகள்‌ தேதேங்களைப்பாடுவ்‌ கடப்பமாலையையுடையவரே நமண்சாரம்‌, தே
ன்போலம்‌ இனிய குதலைவார்த்தையைப்பேசும்‌ இரவாயையுடையவரே
மமஸ்காரம்‌. சிதப்பைப்பெறும்‌ சரவணப்பொய்சையிலே உற்பத்தியான
ன்‌ நமஸ்காரம்‌. இரகியப்பொருளானவரே நமஸ்காரம்‌, அலர்ந்துவிளங்‌
5 இருக்கண்களைய/டையவரே. ஈமஸ்காரம்‌. எ-று. _ (௨௪௯)
 கார்த்திசைவிரகருரைத்தசருக்கம. ௪௪
்‌ ப்‌ . க டி
ள்‌ ை்‌ ன ல்‌]

்‌ ன்‌
ைவேல்‌ ன்‌
தண்டை புளைசெங்கமலமன்னசரணாகமதடக்கையிட
ட்‌ ஐ ்‌

ா
கொண்டவகிரஞ்ச னகிராமயமறைபபையசல்கோ திலவிவ
ங்கியிடுமோகம சிவா௦ யஈமவ ு த்கறமர்களா ர்‌ ஆ
புண்டெனவிளட்டி ௫ ட
தொண்டரக
ல்‌ உரு ச
துதகெழ்வோய்கமவிளச்கமுறுசொத மம,
செந்தாமரைமலர்போன்ற பாசங்களை!
இ..ஸ்‌. கண்டையையணிக்க
ுமை யொர ுந் திய திருச்கரச்தில்‌ வேற்படை
டை யவ ரே மமஸ ்கா ரம, பெர
பிணியத்தவரே; திரோதான
யையேந்தினவே, களங்கம்‌ இல்லாதவரே,
பிரகாடக்கின்ற ஐம்‌ தமக
த்ழைநீங்யெ குற்றமற்ற அறிவாகி உண்டென்று
ொர ுள ானவரே ஈமஸ்சகாரம்‌, உத்சமர்களரி
வாய எனப ்பட ும் ‌ பஞ ்ச ாக ்க ரப ்ப
வரே நமஸ்காரம்‌, பிரகாசமிக்க
யெ அ௮ன்பர்களது இருதயத்தில்‌ விளக்குப (௨௫)
சோதியே நமஸ்காரம்‌, ஏறு.
வேறு,

என்றுமு ன்னிறைஞ்சப்பூவினஞ்சலியியத்றிப்பாலாற்‌
தயென்னக்‌
சன்றினுக்ரெங்குமான்போற்கருணைவைத்தளித்‌
குன்றலில்கரத்தாலோர்மூன்‌ றருக்கியங்கொடுத்துகெழே
நின்றிருகரமுங்கூப்பிநிலைபெறச்சிரத்தித்ரூட்டி.
்‌ ப அணு ட ப்‌
ந்‌ ப்‌ ப்‌ ற...
ப

பட்பாஞ்சலிசெய்து,
| இ.ள்‌. என்று (துதித்து) திருமுன்‌ ஈமஸ்கரிச்‌௪,
கன்றிற்குருகும்‌ தாய்ப்பசுவைப்போலக்‌ இரூுபையைச்செ
பால்க.ரத்தலாற்‌
்சி த்‌ தரு ளுக என் று குற ைதல ில் லாத கைய ினா ல்‌ மேன்‌ ுசரம்‌ அரு
ய்‌.த இரட
(௨௬)
இரடில்வைத்து, எ-று.
்கண்ணோ
செய்வினைகுற்றமின்றியிராவெனச்செயு.நாத
யவ்வவரியல்பிராயச்சத்தமுமறைதத ‌
ச்ைய
லேமை.
விவ்வினையதினுங்கு ஐ மிருக்குகின்ற யையா
தவுவா ய,
யுய்வகைபொ௮ுத்துவேண்டும்பலமமெலா மு
ொழ ில ்க ார ்‌ குற ்றம ின் றி, இர ுச ்ச மாட்டா என்று
இ-ள்‌, செய்ன்றத
நூ லி ன் கண ்ண ே ௮வ ரவ ர் செ ய் சன ேற பிராயச்சித்தம்சளுங்‌ கூறப்‌
சொல்லு ்‌
சுவாமீ, இர்சத்தொழிலினுங்‌ குற்றமிருச்சும்‌.
பட்டன.
(தனைச்‌) சகித்து, வேண்டியபல னோ
தயையினால்‌ ஏமையேனளுய்யும்படி.
(௨௭)
ர்‌

யெல்லாம்‌ தந்தருளூக,
௪. ப்‌ ௭
எ-று.
முற்ற
என்றுஈல்வரங்கள்‌வேண்டலித்திற கோன்பு
மன்பர்‌
லொள்றியவிஇயொாறத்செய்யவலியிலோரோங்கு
கண்ணாரச்ச
னன்னுறவியன்றமட்டுஞ்செய்க நோய்
்மன்னே,
மின்றிசல்செல்வத்தோடுமின்பமுமடைவர
ுக, இவ்வாறு விரதத்சைமாடிக
இல்‌, என்று நல்ல்‌ வரங்களைவேண்ட
ய வி தி ப் பட ி செ ய் ய வல ிம ைய ில ்ல ாத வர ்க ள்‌ மிக்கவன்‌ பினால்‌
குக. பொருந்தி
ல்‌ ) இய ன் றள வு ம் ‌ அற ுட ்ட ிக ்க , (அ வ் வாறநுட்டி த்தோர்‌)
நன்ராசத்‌ (சழ்மா
கர்டடு உடு மி ரிய மா ணம்‌,

படியும்‌, பணடவமாலற்‌ பயமும்‌ இண்றி நல்லெொல்வத்தோடும்‌. இங்பமும்‌

அவர பபப] ப வரம (௮)
. பட்டி ப் ப்ட்‌ ப படஇப ்தி ப இ ல ட்ப ன ர. பர வட உள ப்பு
ம்‌ 14) தப்த தால்‌ /சச ய ப்ர பெ 8 பம்‌ வயி ப்‌ பங்‌ ய] யம்‌ ர ஸ்‌, கட்‌] ச்‌, ப்ச்‌ ப ர்‌ சம்ப
வு
பக //,னி சா |,ர] ஸந்பி டி (7 ய்யவியன்பாறயை ழ்‌ த்து 0. ்‌ ழ்தி 1ம்‌ ய ப /

ர்‌ பிப ஸரி! / 1 ர்‌இ ட்‌ டத்‌ (8. ப்‌.ப்பா பந்தர்‌ தபா 17 வ ப ர்ய்ப்ட ய்‌ ம

1) பற பொட்ளா சாரா பஹ யும்‌ ப்ட்‌ வண்டும்‌ 0(2 க

ட பவி ட்ரூ. ர்‌ னி ன்‌ ௮ பட
ச்‌ ஈன்வ ளோ, கஇம்ம்‌ மாரில்‌ ணைப்பிராபைவையொம்‌. இருக்டிட்டிறா வு
ய்‌ . ம்‌ உட க ம்‌ ய ்‌ . ன
பணக்‌ மி.ர்‌ ற்ம்தொல்று லி ட்ப றி) நபா, மிவம்று 8)றக்ம பிரம்‌ நரி
பற்பெருல்திய விழு லவையயும்‌ பெரியவா ையும்‌ உபைய பு மியைத்தால்‌
பி இ (ப
ட்‌ ர ப்பி ப்ரி து (4 ப்பவ பி) (/ ண்‌ பதி
நடு
ஸ்ரச) சொல்வார்‌. (அவ்வா ற ய்‌ ரீ] 1 ர்ொல்‌

மிம்ிம்ம 5 மெொொல்லல்‌
ச்‌ ப ்‌

ப வாணையிம்‌. வறு, (ட)

பிகு நா ரிய [ராவின்‌ யய ஸவ்தா வி ரத]

ப்‌ ஞ்‌ பட்‌ “ட றி "்‌ ்‌்‌
ந்தர்‌] ப்ப [சதி [/ [1 ட, ப்‌ வ பிட]
யர்‌ ப்‌ பட்ட 0/4 / பரவப்‌ டத 1] பிப்ர (7)

ப்பா நி பப்‌ (பிறுபப்பா ரத்து ப யி சச வியப?

வ 02020 ஸ்ர பிபா ராபா
ம ய/க,
விரட்டி
ச] ப்ப்விர் (ம்‌) (1140
அணங்கும்‌ ப்ளை டர வவ பட
யுவி பபபல 8 விம / ௮ அபி யடி இற பப வ
௮

பய, பிறி மிய ஷி பதவ ரரி (8)வி க த கப இ பாப ப பட்ட 1ரி ன்‌
ட்‌

அம்பா ம்‌ பார மிையமரிம்‌ பய யிப மவ பப்ப பிட்டு ரங்‌ ஸ்ர்பபா ரா இல்பா ப்ப

வெல்வியளா
விய வில ய/ (0 ரை மல்வேண்மிம்‌,
ம்‌ ணை வு வழிய ப்பபயரம்கு
ரிமிக்‌ ட்ராப்‌
வரர்‌ செரு
பர்வ வபர்‌
எப்புபம ரி0 ம்‌ ப பட்ட மம 0 ப
படடர்‌

8) (2 யப்‌ ப . ரப்‌ [84 ப்‌மின்‌ எ ஜிரீங் சுற்‌ ய்ய வ்ஸ்ரப்ப ப்‌ ஸ்‌ 1 பப ப தயவபா்ப ப]

யிமாறு பாழங்களையயைவர்‌. வவறு, (௦)

ய்ய,
ரண்‌ மிவவவி, [2 நியமமால்வகைய் மா ம்வா ணாள வ எகரி விபழு
ச்யாமா (117 ன
வம்சன்‌ ரி. ப்பனி ண்யி பவா ண்ட்டாம்‌ ண்‌ டயா வப்ப்சிபிட்‌ (பபப பாரி
ஊன்மிறுப்பவருர்தாபனமறை பானவின்‌ மிரிம்வகையொய மிவண்டம்‌
வென்றமிளர்யாோய வ்வவ வருடர்‌ இ அிியும்காபலபபிற்்பய,
்‌ ற்‌ அ இத்‌ தப த பி
லவா பிர்சுபமாலக அம்ரில்‌. கர்ட்‌ ட்ட ப்ள
இரைய்பரிரா ள்‌
ர ஜிம்‌ மயல விட்டை
வட ்‌ ப.
பர விற்றும்‌ர

காண்குவமையப்படும்‌? வார்சா விவளபைல்‌ ரு பிப் முகின்‌, ரபி ப்‌ நட விவரமும்‌

மியாகும்‌. ௦0 மிமி] றி ணி அவ்ுடற்தயாகும்‌.. பப்பபல்‌
ட்ட ப்ர வப பதம்‌
ஆரும்‌ ஐன்றும்‌ (அரை) அறுட்டப்பவர்‌ உத்மியா புய ரிவி று ப படவொண்‌
ணா படு. கெய்தல்வேண்டும்‌. வெண்றியொருர்கிய யா மையஅப்பி மார ர
வணே, அர்த அக்க வறுடம்பிண்‌ முடவி றிரெய்கிண்ற உ்பியாபவாவபிழ (வப்‌
படி.யென்றுல்‌,) ஏறு, (௧௮)

உரம்‌ மிரு பான்சாளெடையொன்‌ ணுமிடை.சடையொருபனுமார வன்‌

ண] இயில்லவருக்கெவ்வலா வெணிலுர்‌ ககெய்ற வர்‌ விவ ம்ஸ்டு
பத்தனதுருவைச்சத்இயரிறாபாலமர்‌ தரவமமுடவ்‌ றிட டிர்‌
அிரிமாஞ்டிமிய ககபென்னா, ிம்சோடசவுருவரும்வலயம்‌ 2,
 சார்த்திகைவிரகமுமைக் காருக்கம்‌. ௪௯

இன்‌, இருபறி காசெடையுள்ளபொன்‌ ௦த ீசமமரம்‌, பத்ர ச்சாசெடை

இயல்‌
யுள்ள பொணம்‌ ரணம்‌. ஆறுக்‌ ராசொெண்ட புள்ளபொ ண்‌, ஈமமாம்‌.
ம்விவிலாயிறுக்‌ நகட்லடைம்ெ ய்‌ ரு; கட்டில்‌ ப்ல்வ
பில்லா ந வபுடுலி ்‌

(ர ஙி ப்‌ அரம்ையுவைய முமாரசவாமியினது இருநவுருவைச்‌ எழி

[8ப்ச்‌,ற்‌டிய
ுதி, த்ரமாயெ றுதகடி ப ட்‌
ளிருவரு உ பிரும ருர்ருரிருக்க அழிகோடெழ
இ,, ஏறுஅச
/] ெ மூதி
இருவுருவையும
ஞறில ்‌ ர ப்பிராணியம்ைவுளின்‌ பதிரறறு 4 இருவ
டே

வா
ல
ட்
ல்‌
ட மி
ஆ
(ன
ல்பாலமியயொரு டெ முரு ந்‌ 9ர்‌ சரையிலை டல்‌ யின்று
ய்‌ ர ரர கத்‌ யு ஸி இய கய்‌, சுனா 19௮ யுய்க
(ல்‌பஸ்பம்‌ , (717ட்‌ பட்டம்‌ பச்‌த்‌] ஸம்‌. அயி

பட ்‌ 11
(॥
17. ) பட ்ட (5 ப் ‌ [0ில ்‌ ச
லர வன புக ண்‌ மைசெ ப்பிடு
ட்னா ரப ி.
(ர்‌721/7 ட மிழிவய்‌ ப்பது ம்பா யடை.ீ2 தபின்‌ [.. னலின்‌
இர்மே
ர! ர 1 007 84 ஸ்‌ ப ர்ய்ட்ப1/7,

ராம்கி ய்‌ ஸ்ஸ்‌, ப்‌ ர்‌ [௦ ப ப்‌,

ஒருபொழுறுண்டு, பூ மியில்‌ நித்தி

வண சொர்றையல ஞுிண்ற நீரை
ுசுவாமியினுடைய உபய
ரைசெய்ன (பில்‌) சிழ்நிரைவிட்டெமுக்றி, மூமாரச
்கன்ற சடன்‌ களமும்‌. திசபின்‌
பாரருங்கவாதிதியாணிம்று, உதயகரல த்திற்செய
இவபெருமானது புகலழச்‌சொ
னம்‌, இத்டியிம்எற்கரிய பேோரமனையுடைய
யா! இய சூரியன்‌ அஸ்தமயனமா
ல்லும்‌ பூரா எல்காக்கேட்டு, பெருமை
இரந்த மித்‌, எ-று. (௩)
னபின்‌ பீரில்‌ ஸ்கானஞ்செய்து, ஈ ந்தவ ஸ்‌
யுமிவ்விரநு வசையபோக்கடு
ஈஇல்இடிற்வை! ம்யொ ங்கு, றம்‌இடஉல்வாணாள்சழ்‌
யேவ ிழி க்க 2ராக மணற ுவொ டும இயைவெய்ச்று
்‌ விபூஜி
வி க் தி ாப ட.
பி ஸ்ட 1சய்‌ ய்ப்பாா னவர்‌ ய்‌ [னே
நியோ ஒல்றைைபவ ற்‌நடன்ச னா
விணி/ மி,ம்‌.மி
் மம ய்ம ்கா ா ரில்‌ (!கரு வி ன் கா மண ா றன் ‌ பனையினிவியன்‌ ஐ வ்ட்வயி
மழித
்‌ . அடு மமா யில ்‌ சவம ்யொ ரும ்‌, ருற ைச்‌, சால்‌ வாழ்சாள்‌ ௬7 பயக்‌
இஸ
. கம் னாற ்ற ங்க மாய ும் ‌ மதார] ( நாலி ல்‌) விதித்சபடி.யே இரண்டு புரூ
இவ்விற வன
மந் திர த்த ோடு விபூதியை அணி, அதிக்கப
வக ்ர ிை வள ைர ்‌ ரூம் ‌ நேர ா
கால ர்ி ற்‌ மெ ய் யக ்க யவ ன வர யெ நல்லகடன்கமக்‌ குற்றபாறர்‌
படும்‌ மாலைக்
அல்‌ யம்‌, குருவிலா னி] பெருமையாக ய்‌
மெய்‌ து ப்‌ஈவ்ரும்மறி, ம்பி றி நவ்ல
தி ல்‌, எ-று,
ஒரிடத்த்தி (௩௪
வீடு, மன்வீரி அய இவற்றில்‌ இயன்ற

ி ண் டொ லி ர் கா ன் ‌ மண ்ட ம் னு , த்த ுநேடுவ? ஞர்‌இத

எண்ண
உண ்ண டி கி க ராய லங் கரி த்ச ீசன ்கர ுகர ுர் ‌ இக்கினிலேஐ
கையியற்றில்‌,
யெ னி று மொ ர் ஞு ண் ட ஈல ப் பெ றச ்‌ ெ ச்ய்‌காண்ப
ஈண்ட. றுகெடிொா டை க்குருவி
லா ரு ம் வட ிவ ுக ஞ்ச ாம் ‌,நழ ுந ிற ைந ்த மா ண் பு
தையும்‌, வகண்
ண வாரி, ர்‌வரியி,

ுடைய மண்டப தரையுண்டாக்‌

இடன்‌, மரமா ங்ருடின்‌ ற ப.இணா. ுாசால்களைய
ுவ ில ொர ு வே தி ளை யை ! செ ய் து , (அ தம்‌) கண்ணாடிக்குசி. ராக ௮ல்‌
8, ஈட
்ற , நின ை த்ந ற்க ரிய ஈச ர் னஇ க் கி லா யிஐனும்‌ பொருக்று இன்ற
ங்காரஞ்செய ‌
‌ ஒர ும ுண ்ட ந் தை நன் றாக ச்ச ெய் து, சான்‌ குவேதங்களும்
ற்கெதிரிலாயிஞம்
இல க் கண மும் ‌ சார ்‌ சகு ணமு ம்ந ிறை ந்த மாட்டிமையையுடைய
நிறம்‌ அங்க ்ப ட் ட நிறம்‌, ()
நிற ம்‌ ஆச ார ிய ரு க் கு வி தி க் கப
ேசாரியவேரியமித்து; எ-று,
னீ[0 மயூர கிரிபுராணம்‌.

வரித்‌ இடுங்கு; ரூவாற்சங்கற்பம்புகன்றுமஇப்பிள வனயவோர்ம

4 [0 ட்‌ ்‌

ப்பின்‌, பொருப்பிளையடியாருளத்திருளகற்றும்‌ புனிதனைப்பூசை

செய்திரர்து, தரைத்தலமனுநிர்ச்சத்திசெய்தத ரா ல
8ல்‌
இலங்கள்‌, பாட்‌ ப்பிமெற்பது தண்மை அவனு - ்‌]ரோணரிர்க்கும்ப
இம்்இ -மின,

இ-ள்‌. நியமிச்சப்பட்ட ஆசாரிபனைக்கொண்டு சங்கற்பஞ்செய்வித்து;

சர்திரன து பிளவுபோன்ற ஒரு கோட்டையுடைய மலையை, அ௮டியாரு
டைய மனவிருளைக்கெடுக்கும்‌ பரிகத்சரை, பூசித்து யாத்து, பூமியை மந்‌
ராட்‌ சர நீறினாத்சச்திசெய்‌து, அதணனிற்பொருக்த நல்ல அரியை
யும்‌ எள்ளாயும்பரப்பி, ௮சன்மிதே பெருமையான தாமரைமலலரச்‌இட்டி,
விரோணமென்னும்‌ ௮அளவுபொருக்திய நீரையுடைய கும்பத்தை அதன்மீது
வைக்கு, எ-று. துரோணம்‌ - பதக்கு, (௩௬)
அம்ஐனம் புணே்‌ ர மாவிலைகூர்ச்சர்தானைதேங்காயிவைஈடுவைக்‌
ல்‌ ல்‌
‌ ட ரூடல்‌ப்‌ ௮ கச்ரூழவ ெயாரற்கன ாறுற ர்க்குடங்கலாகும்ப
ய்‌
க்குள் ப்‌ இஃ
[ன்‌
்‌ ண்ட்‌

உடவின் மிமல்பான்மயில்குடநிறுவி ஈன்குறப்புனைர்துபொழற்றகட்டி

ட்‌ ச்‌ ௩ ்‌ ்‌ ்‌ க ட ப்‌ டூ வ்‌ கர்‌ ப்‌

வம்சவாலாவரழையாவினைர்தாட்டி ரவ
பூ ்‌] ௩ க. வ 7 ள்‌ ௪ ட்‌

டபடப்‌ மேல்வைக்தே,

இ-ள்‌. சர்ணனைத்தை அணிக்து, மாவிலை தருப்பை வஸ்திரம்‌ தேங்காய்‌

ஆயெ இவற்றை ஈடுவில்வைத்து, அந்தச்‌ சுப்பிரமணியப்பெருமானது கும்‌
பம்மைச்ருழக்‌ கார்கிதிகைக்கு நிரையடைய ஆறு கும்பங்களையும்‌ கலாகும்‌
பதிைவயம்‌ குதவில்லாக மேற்குப்பச்கத்தில்‌ மயூரகும்பத்தையும்றிறுத்தி,
நன்னுயி அலங்கரித்து, பொற்றகட்டில்‌ அஆவாசனஞ்கெய்த தேவரைப்‌
பஞ்சசெளவியத்தால்‌ ௮பிடேகஞ்செய்அு, பொருக்திய கும்பத்தில்வைத்து,
ஏறு, ஆ (௩௭)
அகமமொழிர்்‌தவா௮ுவேலவனையன்பினாவாசனஞ்செய்து
ரத டட 5தவேள்காயக்இரியினாற்பூபூசனை முடித்தல்‌ [தல்‌
சோகமிலதுமீன்றனையெண்வாக்கயெத்தாற்‌ மாயபூசனைசெய்‌ய்துமுடி த்‌
வாகுள௫ிகியைமஞ்ஞைஞயின்காயத்திரியினான்‌மகிழ்வினர்ச்சித்தல்‌,
இ-ள்‌. ஆகமஞ்சொன்னபடி. குமாரசுவாமியை அன்பினால்‌ அவாகன
ஞ்செய்‌௮, மயக்கத்தைரிச்குனெற சுமாரசுவாமியினது காயத்திரியினாற
ூசையைமூடிக்க, .சோகமில்லாக சார்த்திகையை எட்டுவாக்‌இயெங்களாற்‌
பரிசுத்தமாய பூசனையைச்செய்துமுடி.க்௪, வெற்றியினையுடைய மயிலை
மயூரகாயத்திரியினால்‌ ம௫ழ்ச்சியுடன்‌ பூச்சு, எ-று... (௬௮)
மகையவரானீர்க்கும்பமேற்கரத்‌ை தவைக்துவேண்மனுவைதா
ற்றெண்கா,லறைதனல்வேகமலர்க்கடம்பணிர்தவம்பகட்டாரமார்பி
-னீனைள்‌, குறையணற்பாம்பினறிதயிலமர்ச்‌ திகருயுகிலெக்சையையெ
ள்‌ன்னை, ஈறைஅளித்தொழுருங்கடுக்கைவேணியளே யிலும்‌வாக்யெங்‌
கள சத்டபக தல
 கார்த்தசைவிரதமுரைத்தசருக்கம்‌, க்‌

கும்பத்தின்மேற்‌ கையை
இ-ள்‌, பிராமணலரைச்கொண்டு, கிரையுடைய ட்டுத்சரம்‌ சொல்லு
மச் திர த்த ை நூற ்றெ
வைப்பித்து, குமாரசுவாமிமபினத
்ப ூம ால ைய ைய ணி க் த அழ கி ய பெ ருமை
விக்ச, ஈல் ருக்திய மாசடர்ப்பிபமனயுடைய குமாரசுவாமியை, ஈஞ்சுசெறி
ல துளைபொருந
பாயெ பாக்கம்பொ ்திய
்தி ல்‌ அத ித ுய ில ்ச ெய ்ன ்ற கரி ய
டவாயினையு்‌டைய
$ச மேடல் அனக்தசயனத ட்‌
பிசாவாயே விட்ணுவை, என்னை,
ஈம
மு௫ல்போன்ற நிறத்தையுடைய ைம ால ைப ொர ுர ்த ிய சடையை
்ற கொ ணன ்ற
சேன்‌ துளிகொண்டு சொரிஏன
வவர ்ச் குச ்‌ சொல்லப்பட்ட மக்திரங்களாற்‌
சி வப ெர ும ான ை ௮வ்
ததத
வேதமலர்க்கடம்பு - வேசமாகிய கடப்‌ க்‌
செபிக்க. எ-று. வேதம்‌ - தளை,
பம்பூ எனினஞம்பொருந்கதும்‌.
்க யை வள ர் த் து ச் சா மம ோர ்க ான ்ற ுங ்‌ சுந ்தவேண்மர்இிரம
அங
ம
்கும்புசன்‌பி2மாஜாய
றைகர்து, பொலங்குதவோமம்புரிதல்கார்ததிகைக
அயிலொரிஇப்புலரிக்காலயிற
மாறியற்றல்‌, சங்குல்போமளவுர்‌
்க ளக ரு மம ்ம ாட ித ்த ும ெத்பூசைசென்ன ல்போல்வகை
நீர ்பட ி ஈது ; மங
யுடன்செய்சல்‌,
து , மா ன் கு யா மத ்த ில ுங ்‌ சக ்சசுவாமியுடைய
இ.ள்‌. ௮க்‌ணியைவளர்த் செ ய் க, சார்த்திசைசட்‌
ி) சு வா லி க் ச ஐம ஞ்
மர்இிரத்தையுச்சரித்து (அச்ணெ . (ப ின ்‌ ,) இர ாச்சழி
ஆறி ஒம ங் கள ைச ்ச ெய ்க
சத்திரத்‌இற்குஞ்‌ சொல்லப்பட்ட ில்‌ ஸ்சா
வைகறைக்சாலத்தில்‌ சுத்தமாகிய கிர
யும்வரைக்கும்‌ நித்திரைநீங்‌ இ,
ைமுடிதீ௮, பின்‌, பூசையைச்‌ சென்றகாள்‌
்த ு, நி த் ‌த ெய சர ும ங் கள
னஞ்ச ெய (௪௦)
வக ைம ைப ொர ுந ்த ச் ‌ செ ய் க. எ-று,
போல
ய் து கு ம் பா ன்னீரினாவ் ‌ முத்த
முத்அபூரணப ்ப ேர ாக ுஇ செ
ம ா ன ை வ ர ை க ் க ா ல ் ல ப ொ த ் த க ம ் க லான்‌
ஈற்றுகல்புனைந்துகு ரு வு மற ்த ைய கற ்பூசரர்ப ெறவுமங்களி ன்‌
பொஜ்றசீர ்க ்க ும ்ப ங் கு கி
தியம்விலா நிலம்பிறவையும்வழங்
நி
வெற்றிசெய்களி௮பரிபசு
ெய்து, கும்பத்திலுள்ள நல்‌
பெரிய பூரணாகுதியைச்ச தீட்‌
இ-ள்‌, முடிவான
சுத்தவஸ்திரக்தரித்து, குமாரசுவாமியின து திருவுருக்
லநீரால்‌ முழுக, பொன்னாலாகிய பூர
டூ.ய நல்ல பொற்றகட்டையும்‌ ஈல்லபுடைவையையும்‌
ைச ்சற்பாத்திரப்பிராம ணருங்‌ சொள்ளம்‌
தை யு ம் ‌ ஆச ரர ிய னு ம் ‌ ஏன
ணகும்பத் குதிரை, ப௪,
படி. அ௮ப்பொழுதகொடுத்து, வெற்றியைச்செய்கின்ற யாணை, (௪௨)
எ-று,
வய ல் ‌, ஏன ை யவ ற் றை யும்‌ தானஞ்செய்து,
பொன்‌,
ன்னவாறுத்தா பனமுடிச்தினிய வர்தணர்க்கன்னமீர்‌ தரன்‌
ோட ரு ச் தல ்வ ழக ்க தா மி த சொன்பதி
க்
ஜோர்‌, மன்னியசிளைஞர்ம்க கள வறுசெ
ஊச்‌, சொன்னவாறிழைத ோர்நினை த்தவைபெதுதிய தாலை
டி ன் னர ிற தன ித ்க ும ரன ்ற ார கத ்த ைவ லச ்ச ெவிபேச
ல்வமுத்திருக்து,
விடடைவார்‌.
ாப னத ்த ைச ்ச ெய ்அ மு டி . ௮) , சற்பாத்இரப்‌
இ-ள்‌. இவ்வாறுத்திய ‌ க்தோர்‌, ந
ஞ்செய்து,
ன்னதான சீ (த்‌ ணரந॥்செய்சைகளால் ச்‌ சிட றை
மணருச்கு ரூஅதூ ச்‌ (

சக
 ப்‌
2]. பாயு ர ரிபு ப்ரா ணம்‌,

வஸு, த தார்‌ டம்‌ தனசத ப்‌ கடவு பக (ா

நிலையான றற்மு தார்‌, பிள்ளைளாமயெே இவர்சேடன்‌.
2
உண்டல்
ஞர்‌ முறைமை
்‌்‌

யாம்‌. இரச்சவிரசம்தைம்‌ சொன்னவிஇப்படி. அமட்டி தோர்‌ நிணம்‌ திபேத்‌

லம ப்பெ ற்று ] அயி ம்பில்‌ லாக (ளிஸ்வ்தி ட பொரு ந இ!(பிருது
ம்‌தி, பின்‌ அற்ப
காலத்தில்‌ குமாரசுவாமியாணவர்‌ பிரணவத்தை வலச்செவியில்‌ உபதே
மிச்ச மோட்ச௪க்தையடைவர்‌, எ.று, (௪௨)

ஓதுமிவ்விரகக்ககையினைப்புகன்றோெொருஇெரினித சனவுவ
ந்‌கடார நியம்பராமனணுமைவடிவெனச்சொல ண்ணலங்ளு கடி. றி!ற்றி
(சஈம்‌,த்‌, இ,கறவி ரூப்ட [சொன்று ற்செழுந்மதிண்‌ இகழ்‌!94காடையாழ்‌( முனி
கெட்பல்‌, தாதுளுற்கமலமலர்‌ ப்‌பொ கூட்டி ருக்குஞ/ாுர்குக்ஞுரிகி
லஸ்ளாரற்‌லி னணால்‌.
இன்‌. (ஈம்மாற்‌) சொல்லப்பட்ட. இக்கார்ம்ிசைவீரதச்‌ கதையைக்‌
சொன்னவர்கள்‌, எழுஇனவர்சள்‌, நன்றெண்றுமடிம்க்கவர்கள்‌, எவர்க்கும்‌
மூருல்வரா௫ய வெபெருமான்‌, பார்வதியாரது இருவடிவமெண்று அருளிச்‌
மெய்சு பெருமையினையுடைய முமாரசவாமியினது பாதரிழலின்டூத்‌ ௬௪
மாய்‌ இருப்பரெண்று ஈல்ல செழமுமையரகய சேண்‌ விளங்கும்‌ மாலைபொருகந்‌
இய மகதியாழையுடைய காரஈமுணிவர்சேட்ச, மயாக்சஞ்செலிர்ச சாமரை
மலரின்பொருட்டில்‌ விற்றிருச்மும்‌ சான்ளுமுசங்கமாயுடைய பிரமா, அர
எஏரிச்செய்தார்‌. எ.து. (௪௯)

கார்த்திகைவிரகமுளைப் ச சருக்கமுற்றிற் று,

ஆட இருவிருத்தம்‌ உ௱உ.

அ வறு

ுக்ிரவார விரதிழுரசைத்தாருக்கம,
சிவ வபம இவுவ்ி யுகி ப சிவய அத தய ுரிவளழுக்
விடஇவ மடஅவிந்த கவடி வடாம்‌

வெள்ளிவாரவிரகம்தைகாராக
ணுள்ளாகவாறுரைப்பாயெனவோ லும்‌
வள்‌ ளவா ய்ச்செழுர்தாமரைவாஜ்வுறுக்‌
தெள்‌ள்ளாகான் மறையச்‌, கணன்செப்புவான்‌.

இ.ள்‌. சுக்கரவாரவிரதச்தை காரதமுணிவர்‌ உள்ளபடி. ௮ருிச்செய்ச

என்று விண்ணப்பஞ்செய்தலும்‌, சிறுண்ணம்போலும்‌ வாயையுடைய
செழுமையாூய்‌ தாமரையாசனத்தில்‌ வீற்றிருக்கும்‌ தெளிவான ரான்னுவே
திங்களையுடைய பிரமா; அருளிச்செய்வார்‌, எஃறு, (2)

மன்னுபன்னிருமாதருமாகுமால்‌
பன்னவற்றிலொர்திங்கள்‌ முற்பக்கத்திற்‌
பொன்னின்வார்மொர்போ ற்துணவாயிருர்‌
தின்ன கானமங்கர்‌ ஈணர்க கரோ.
 எக்கிரவாரவிரத முரைத்தசரூ க்கம்‌. ௮1௩.

இன்‌, (சக்ரெவாரவிரதமநுட்டி தீதற்கு) நிலையான பன்னிருமாதங்க

சொல்லப்பட்ட அவைகளில்‌ ஒருமாதத்தில்‌ பூர்வபக்கத்தில்‌

ஞூம்‌ ஆரும்‌.
உண்டி யுடனிருர்து அன்னதானத்தை அப்பொ
குருவாரத்தில்‌ ஒருகால
(௨)
மதி பிராமணருக்குச்செய்து, பின்‌ எ-று,
மற்கன்வாரமிருக்கக்தொடங்‌ இனே
னிங்குவிக்கெமின்‌ றிழுடிஈ்கிட்ப
பொங்குறும்மருள்வைத்திமென்றேபுகன்‌
ங்கு ண்வேண்டியகன்‌ ॥பரைத்துஞ்சிமே.
ஆரம்பித்தேன்‌; இப்பொ
இ.ள்‌. சுச்ரெவாரவிரதம்‌ அறுட்டிக்கும்படி
மும்‌ இல்லாறுமுய ப, மிகுத்த உங்கள்ருபையைப்‌ பாலி
மூதி ஒருவிக்கென
(அப்பிராமணரை) வேண்டிக்கொ
த்தருளுகவென்றுகூறி, அப்பொழுது
எ-று. (ஈட
ண்டு, அகன்றபூமியில்‌ நித்திரைசெய்து,
புலரியின்கட்பொருக்‌ துர்துயிலொர இக்‌
கலபமாமயித்கற்கனையுன்னி சே
நலமில்பாவளண்செ யாவிடி னண்ணியடுந்‌
தலைமையாய்கத்‌ இனஞஷ்சா ர்வினசெய்துபின்‌.
பொருச்திய நித்திரையைஙீங்கி, தோகை
இஸ்‌. வைசறைசம்காலதிதில்‌
சந்சசவாமியைத்தியாணித்து, நன்மையில்‌
பொருந்திய நீலமயிலையுடைய
தலைமைபொருந்தி, [பரவநிங்கி
லாத பாவத்தைச்செய்யாதொழிக்தால்வருர்‌ (க
என்றபடி] நித்தியகருமங்களைச்செயஐ, பின்பு, எ-று.
உடலினுக்குயிரா யிமையோர்களுக்‌
சடன்மிரும சள பதியா இய
விடலை நன்லோ விஇப்படி.பூ இத்துகு
ப
இிடமதாய்வரஞ்சிர்‌தித்துவேண்டலே.
உடம்பினுக்குயிராடு, தேவர்களுக்கு வலிமிச்ச சேனாபதியாயெ
இன்‌,
நினைத்து
குமாரசுவாமியை விதிப்படி. பூசனை செய்து, நிச்சயமாக வரங்களை (௫)
வேண்டு, மாறு,
உணவு நர்தனு௮ுபலமா க்ை
மணிவிலாதொருபோற்னு-மைத்துண
லிணையின்மூன் பிலருச் து.தவெண்‌ ணினா
லணியகாகநிவேஇத்தருச்தலே.
ங்‌
ய்க்க பழங்களைப்புசித்தல்‌, தணியாது
இஸ்‌, போசனாம்நீங்குதல்‌,
உண்டல்‌, (ஆய) கிகரில்லாத இம்ம
ஒருகேரமாகச்‌ சமையல்செய்து
ாற்‌, சிறப்பாக நிவேதனஞ்செய்து
ன்றனுள்ளே போசனஞ்செய்யரினைத்த (௬)
பேண று,
கசையினிழ்றுபில்கொண்டுயர் சண்‌ முப்‌
பரனை கெஞ்சிற்பரவித்‌ தயிலொர்இப்‌
‌
புரியுங்கனமம்பு ரிர்துபின்னாளின்வாய்ப்
.
பரிவிற்பாரணைப ண்ணிட வேண்டுமே
 எக்கிரவாரவிரத முரைத்தசரூ க்கம்‌. ௮1௩.

இன்‌, (சக்ரெவாரவிரதமநுட்டி தீதற்கு) நிலையான பன்னிருமாதங்க

சொல்லப்பட்ட அவைகளில்‌ ஒருமாதத்தில்‌ பூர்வபக்கத்தில்‌

ஞூம்‌ ஆரும்‌.
உண்டி யுடனிருர்து அன்னதானத்தை அப்பொ
குருவாரத்தில்‌ ஒருகால
(௨)
மதி பிராமணருக்குச்செய்து, பின்‌ எ-று,
மற்கன்வாரமிருக்கக்தொடங்‌ இனே
னிங்குவிக்கெமின்‌ றிழுடிஈ்கிட்ப
பொங்குறும்மருள்வைத்திமென்றேபுகன்‌
ங்கு ண்வேண்டியகன்‌ ॥பரைத்துஞ்சிமே.
ஆரம்பித்தேன்‌; இப்பொ
இ.ள்‌. சுச்ரெவாரவிரதம்‌ அறுட்டிக்கும்படி
மும்‌ இல்லாறுமுய ப, மிகுத்த உங்கள்ருபையைப்‌ பாலி
மூதி ஒருவிக்கென
(அப்பிராமணரை) வேண்டிக்கொ
த்தருளுகவென்றுகூறி, அப்பொழுது
எ-று. (ஈட
ண்டு, அகன்றபூமியில்‌ நித்திரைசெய்து,
புலரியின்கட்பொருக்‌ துர்துயிலொர இக்‌
கலபமாமயித்கற்கனையுன்னி சே
நலமில்பாவளண்செ யாவிடி னண்ணியடுந்‌
தலைமையாய்கத்‌ இனஞஷ்சா ர்வினசெய்துபின்‌.
பொருச்திய நித்திரையைஙீங்கி, தோகை
இஸ்‌. வைசறைசம்காலதிதில்‌
சந்சசவாமியைத்தியாணித்து, நன்மையில்‌
பொருந்திய நீலமயிலையுடைய
தலைமைபொருந்தி, [பரவநிங்கி
லாத பாவத்தைச்செய்யாதொழிக்தால்வருர்‌ (க
என்றபடி] நித்தியகருமங்களைச்செயஐ, பின்பு, எ-று.
உடலினுக்குயிரா யிமையோர்களுக்‌
சடன்மிரும சள பதியா இய
விடலை நன்லோ விஇப்படி.பூ இத்துகு
ப
இிடமதாய்வரஞ்சிர்‌தித்துவேண்டலே.
உடம்பினுக்குயிராடு, தேவர்களுக்கு வலிமிச்ச சேனாபதியாயெ
இன்‌,
நினைத்து
குமாரசுவாமியை விதிப்படி. பூசனை செய்து, நிச்சயமாக வரங்களை (௫)
வேண்டு, மாறு,
உணவு நர்தனு௮ுபலமா க்ை
மணிவிலாதொருபோற்னு-மைத்துண
லிணையின்மூன் பிலருச் து.தவெண்‌ ணினா
லணியகாகநிவேஇத்தருச்தலே.
ங்‌
ய்க்க பழங்களைப்புசித்தல்‌, தணியாது
இஸ்‌, போசனாம்நீங்குதல்‌,
உண்டல்‌, (ஆய) கிகரில்லாத இம்ம
ஒருகேரமாகச்‌ சமையல்செய்து
ாற்‌, சிறப்பாக நிவேதனஞ்செய்து
ன்றனுள்ளே போசனஞ்செய்யரினைத்த (௬)
பேண று,
கசையினிழ்றுபில்கொண்டுயர் சண்‌ முப்‌
பரனை கெஞ்சிற்பரவித்‌ தயிலொர்இப்‌
‌
புரியுங்கனமம்பு ரிர்துபின்னாளின்வாய்ப்
.
பரிவிற்பாரணைப ண்ணிட வேண்டுமே
 0 ்‌ நட மல்கம்‌ டப்‌ கரு
ன த அல்கி
சுத்கிவாரவி தழமுரைககசமுக்கம, ௮

வட ித ்த ுண ர் ச் து மா ண் பி னிற ைச் ‌ தவடிவீனோன்றுங்‌

மறைதாூல்பிற நூல்
ைக்குமிக்தழைக்து
குறையாஇருக்கும்வேதியர்களெ ன்பான்பேர
நிறைசீர்க ்கும்பமொன வரைநியமித்து
்பகமைத்தவத்‌ தினரு 3 உ
௨ ய்ம் து,
நறையார்மலர்மென்னறுந்‌ தூசுசாவிகேரமிவை
ப்‌ க ௩

ஈன்றாயதி
இ.ள்‌. வேதாகமங்களையும்‌ ஏனேதூல்களையும்‌ (ஐயக்திரிபஐ)
றம்‌ கு௨றவு
ந்து, (கற்குணஈற்செய்சைகளில்‌) நிறைக்கு, அங்கங்ககமில்‌ இண்‌
சது வரு விச்அு,
படாமலிருக்கும்‌ பிராமணர்கள்‌ ஒன்பதின்‌ மரைக்குற 0 ல்‌
ந்த நீரையுடைய பதை ௮மைச்து, ௮உத்றின்‌ ௮ பபிராாமண
கும்பங்கள்‌ ஒன் ஹட ர்‌

ரைவரித்து, சேன்ரிறைக்சபுட்பம்‌, மென்மையான ரல்லவள்‌ இரம்‌, தேங்‌

(௪௧௪)
காய்‌ ஆய இவற்றைச்சேர்த்‌இ, ஏ-று. அ

மோட்டா மையினைப்புறகெரி யமுருக்குங்காரங ்‌ ககாட்டண்ணறமன

ட்‌
ன்‌ ம்‌ ன்‌ உ ரூ
வெண
உ ச்ு
்டு வனப ு கன் று
தாட்டாமரையையருச்‌ இத்துத்தாழ்ந்து
ட்‌

திட்டா நின்றவிம்பமெலா ங்கவியமதனணாற்குத்திசெய்து ஸு ப ல்‌ ப்‌

ியாற்பூசித்த ல்‌,
௩ உ க்‌

சூட்டாடரவைமருங்கசைத்‌ தோன்சுசனைவித
ன்‌

ப்‌
்‌

கோட்டினையுடைய விகாயகக்கடவுளின்‌ பாசாரவிநர்தங்களைப்‌

குங்‌ கூரிய
கி , வே ண் டி யவ ற் றை வி ண் ணப ்ப ஞ் செய்து, எழுசப்பட்ட
பூசித்து, வணங்
சுத்திபண்ணி, ஈடி.
திருவுருவங்கள்‌ எல்லாவற்றையும்‌ பஞ்சகெளவியக்தாற
ஆடு கின ்ற சர் ப்ப க்த ை இடை யிற ்‌ (கச்சாகக்‌) கட்டிய திவ
கைபொருந்திய
(ஆகம) விதிப்படி பூசி
பெருமானது இருக்குமாரராகிய குமாரசுவாரமியை
(௧௨)
க்க, எ-று.
கல்‌
கித்நிதலைபடாக்‌ூஉ.ரூ க
ள
4
ங்க ியி
ப்‌
்‌
மேருக வரையோர ிர ண்ட ென் னவீ ற அரத்‌
தன்‌ பதன்‌ க த.த ிரு ந்த
குவ ி
சாரம்புனைந்துமுத்த மணிக்கு ண்‌ ணுக்தழ
மண மை பவே
வாரையிகலுமுலைச்சசிதன்மணாள ன முதலா த்‌

சனை செய்தல்‌,
ன்‌

சேருமலர்சொண்டல்வவர்கண்மனுவாத்திகஜ்பூ
(பு உகு ப்‌
்‌ ி * ்‌

இரண்டென்று கூறும்படி. பருத்து, மென்மைசொ

இ-ள்‌, மேருஇரி
ரந் து, சர் தனச ்கு ழம் பணி க்த , மூத ்து வடம ்பூண்டு, சாயாமல்‌,
ண்டு, தேமல்ப
ிரு க்க ும் ‌ சச் சோட ு மாற ுபட ுஇன ்த முல ைசசையுடைய இக்‌
அழக்‌ குடிகொ ண்ட
இக்குப்பாலகர்‌ எண்மரையும்‌
இராணியின்‌ நாயசனாகய இச்திரன்‌ முதலான
புட ்பங ்கச ாக் கொண ்டு அ௮வர வர்ச ்குர ிய மந்திரத்தால்‌ விளங்கு
கெருங்கிய
(௧௩)
இன்ற பூசனையைச்செய்ச. எஃறு,

'கும்பசெபஞ்செய்ததற்பின்‌ னர்க்குமரன்மனு_தாற்றெட்டுரைத்து

வெம்புமழன்மேத்‌ தியற்றியதன்மீதுவிரைகெய்யாகுதிசெய
அம்பர்பதியேமுதலெண்மர்மனுவாலோமம்பத்தியற
னம்புமடியேற்கருடியெனாவின்றுமூன்தர்க்கியங்கொடத்தே-
கு ம் பச ெப ஞ் செ ய் து முட ித் தபி ன்ன ர்ச்‌ குமாரசுவா।மியுடைய
இ-ள்‌. சையி
ற அக்னியை மேலைத்தி
மந்திரம்‌ நாற்றெட்டைச்சொல்லி, சுடுன்
வணர பின்‌ 12 நம
2
ழீ இ ரி 0 ட (சன

லுண்டாக்9, அந்த ௮க்இனியின்மீது ஈறுநெய்யை ருதிசெய்து, இந்திரன்‌

மூதலான இிக்குப்பாலகர்‌ எண்மருூடையமக்‌இரத்தால்‌ பத்து மமத்றைச்செ
ய்ச. (அதன்பின்‌, சதேவரிரை) ஈம்பின அ௮டியேனுக்கருள்புரிக எனச்சொ
ல்லி, மூன்று அருக்கிுய/த்தைக்கொடுத்து, எ-று, (௧௯)

அர்காண்மூழுதுமுபவூயா யருர்‌தாதுறக்கமகன்‌, றிருந்த

பின்னாளெழுச்‌ அகித்சகசன்மழதி ுடி தப்பிற்பூசனையியற்‌, றிப்‌
பன்னாகின்றபூரணப்பேரோமம்பமுதிலாதுசெய்து றர
நன்னீர்க்கும்பர்‌ தனின்னா ம்செவையின்றகல்வெண்டுகில்புனை ந்னு,
இ-ள்‌. அத்தினழுழுதும்‌ போசனஞ்செய்யாது உபவாசியாக நித்திரை
யின்றி இருந்து, மற்றைகாளெழுக்து நித்தியகருமச்தைமுடி தீ.௮. பின்‌ பூச
வே யைப்பபுரிர்‌ தி, சொல்இன்ற பெரிய பூரணூமுதியைகீ அரப வக ச
ய்து, 5 ஸ்கானம்பண்ணி, குற்றமில்லாமற்கழிர்த வெண்‌
மையான வஸ்திரத்தை அணிக்கு, எஃறு. ்‌.(௧௫)

௫ின்மூன்‌ ம்‌முயுயர்ச்தலவெனுருவாய்‌
ஒன்றுமுததலா ஈய்முகம்பதி
2
சன்றுபுனேம்‌ பத ்லடகட பலி இச்சிவகழிசியின்‌
தபபன கல்‌தாய்மாலு த த்மப்டுப வேறின்மையதாய்ற்‌
அன்அமுருத்திரகன. வோரா மிடம்புளைர்‌, து.

இ.ள்‌, மூகம்‌ ஓன்று கலாகப்‌ பஇன்மூன்றிராக உளசரய்‌, உயர்ந்த

இவபெருமானது வடிவமாய்‌, நன்றாக அ௮ணிகர்தவர்‌, எர்தப்பாவச்ழையும்‌
அடையாராட மோட்சத்தில்‌ திடமாகச்‌ சேரும்படி செய்யும்‌ மகமையுடைச்‌
தாய்‌, (னக்கு) நிசராகும்‌ பொருள்‌ வேறில்லாததாய்‌, இருசினாம்‌ உருத்த
சாக்ஷமணியை விளங்க றிடங்களில்‌ ௮ணிர்று, எ-று, (௧௬)
கோதமசன்௮ுதவகிறைஈ கரிசல்‌ மேருவுடனிகவி
யாதவனைகோட ல்ட்ட்‌ டாதகமாச்‌ சவிர்கமடக்கியகை
கரதன்றணேோயேகிகராகக்கும்பத்தஇரும்‌,சற்றவர்க்குச்‌
சோத்த சுடுது இல்கும்பந்தொகையினிதி யு தனுகவல்‌,

இஸ்‌, குற்றம்கீங்கிச்‌ சவம்கிறைர்‌ ர பெறாமையிற்கிறச்‌ ஈவரும்‌, மேரூம

லையுடன்‌ மாறுபட்டும்‌ சூரியை கெரே செல்லுதற்றுவிடாமலிருர்ச விந்த
மலையையடக்கிய கையையுடைய தலைவரும்‌ ஆய அகதக்இியமுணிவருகி
கொப்பாகக்‌ கும்பத்தில்‌ வரிச்கப்பட்டி ருக்கு ஈல்ல பிராம ணருக்ழுப்‌. பொறி
தகடு, வஸ்இரம்‌, குடம்‌, ௮ளவில்லாகத இரவியமுசலானவற்றைக்‌ கொடு
க்கி, எஃறுட.. (௧௭)

அகுன்மேற்பரிவாற்தம்பதிபூசனை செய்கரியமதையவர்க்குத்‌
*இபா ௮2 சேயை,நத்தித்தககைதாய்தன்மனை மற்ச
னி.தமார்கிலாடி ஐருடனடு௫ ந்‌கலியல்பா மின்வச இிருரிச சுவர்தங்‌
ன்‌இ யாதெணி லிங்‌ குயர்போகமாங்கெெகர்‌ ரன்மலர்ப்பகு மம.
 கரி
சப ம விர இழு்மைன்‌ தகருக்‌ அம்‌.

இன்‌. அதன்பின்‌, அன்பினால்‌ ்‌சம்பதச ரக்முப ்பசைசெய்து,9 சற்பாத்‌ .

்‌ ம்பிய
டன்‌ ௮ன்னத்சையுண்‌
திரப்பிராமணரைத்‌ தயிரும்‌ பாலுமாய இவற்றிஜஸு
பிள்காகள்‌ அன்புமிக்க சுற்றத்தாராகிய
பித்து, பிசா மாதா சன்மனைவி
ப்பட்‌ (சுச்ரெவாரவிரத த்தை) அநு!
இவருடன்‌ உண்டல்‌ இயல்பாரும்‌,
ட்டித்தோருடைய கதி என்னை யெனில்‌, இம்மையில்‌ உயர்ச்தபோசகங்களை
சாமரைமலர்போன்ற பாத
யநுபவித்தல்‌, மறுமையில்‌ குமாரசுவாமியினது
தம்பதி - ஸ்இிரீபருஷர்‌, (௧௮)
த்தையடைஞநுல்‌, எ-று.
சம்ரெவாரவிரதருரைத்தஈருக்கமுற்றிற்று,
௮ இருவிருக்தம்‌ ௩௪ம்‌,

வ ுஹர
ன உறவு
ம்‌

சட்டி.விரதழமுரைத்தசரு க்கம்‌,

ட ி. இ வன
ின ஈ நுப
ரப் ்பி
பி லிற
வி ்று
ற் றுகண்
தண‌ெ
்க ொழ ும டற த த்‌
்கமல
உர
ப ணட்படி
கோட வண்ண ெவ
சைவிணை
பாடல்வேலவன்சட்டிகல்விரதமததைசெனவி
ம்பு
பாகொரதமாமுனிவினவுறப்பாழிவாய்ப்பெரும்பா
ான்‌.
ருபொரகமுழுவதும்படைத்திடுக்தோன்துமைவத்ப
எண்ணையுடைய வண்டுகள்‌ உண்ண, புதிய
இ-ள்‌. கோடியென்னும்‌
ித் த இதழ ்செ றிக ்க தாமரையாசன தீதையு
சேனைச்சொர ியு ம்‌ குள ிர் ச் சதசெழ
, (இன ி) வெல ்மி பொர ுந் திய கும ாரச ுவா மியினது ஈல்ல சட்டிவிச
டையவ சே
ைய வீணையைவாடிக்கன்ற கா
தத்த அருளிச்செய்க என்று இசையையுட
ுணி வர் வின ாவ, அச ன் றவ ாய ின ைய ுட ைய பெரியசேடன்சதாங்குக
ரசம காம
பூம ிரு ழுவ தைய ும் ‌ படை க்ட ுன் ற பிர மாவ ும் ‌ சொல்வாராயினார்‌.எ-று. ()
ன்ற
சொ ்த ுல ைவ ிர ிச ்‌ கெ மச ரம ின ்ம ெட ரல்விடையென்னு
விறு லோ ர் மதியின் டை
்த ொட ங் கல ாம ிம ்ம தி யவ ற் பி
மாறுஇிங்சளுர ொ ழுதனங்கொளளன
சட ்ட ிய ின ்ற ா ன ் ன ை ர ா ள ொ ர ு ப
கூ முற பிறைச் , ிதல்‌
செ ய் யு மை ம் பு லக ்ஞ ுற ும ்ப டக ்க ுதன்மறையவர்க்கனம
மாறு
சிதி
இஸ்‌, பெருமைபொருந்திய ஐப்பசி, கார்த்திகை, தை, பங்குனி,
என்னும்‌ ஆறுமாதங்களினும்‌ (கந்தசட்டிவிரதம்‌)
இரை, கல்ல வைகாசி
மா தங ்க ளி ல் ‌ ஒரு மாத த்த ில் ‌ சொ ல் லப ்படும்‌ பூர்வபக்‌
ஆரம்பிக்கலாம்‌. இந்த
மு தணா ள்‌ ஒர ுக ால ம் ‌ அ௮ ன் னம ்ப ுக ்ச , இமையைச்செய்‌
கதிறுச்‌ சட்டிக்கு
பிராமணருக்கு அன்னதானஞ்‌
இன்ற ஐம்புலமாகெ துட்டரை ௮டக்குக,
(௨)
செய்க, ஈறு,
ழ்தினக்தளை ரககிப்‌
அலங்கு நூலணியன்னவரனுக்கைகொண்ட
படர்மயத் அுயில்போக்கி
டலங்களிக்திசெட்டிகாள்வைகறைப்
த் தி யவ ிள ை மு டி த் ‌த யொ வர ுச ாட ரு ம்பொருள கும்‌ [தே,
ஈலன்கொணி த் இி டை கி னை ததுதி
சந ்த னை யன ்ப ொட ு மன
வலங்கொள்வேற்படைக்‌
௮] “மயூரி ரிபுமாணம்‌.

இ.ள்‌. பிரகாிக்இன்ற உபவீசதிதையணிர்ச அப்பிராமணருடைய

அ ுஞ்ணஞையைப்பெற்று, அச்தினத்தைக்கழிச்‌து, பயன்களைத்தருகின்ற
சட்டிகாளின்‌ வைகறைக்சாலத்தில்‌ வருத்தமிச்க மயக்கத்தையுடைய நிதி
இரையைறிக், ஈநன்லையொருந்திய நித்தியகருமங்களைமாடி
தீதி, எவருக்‌
சணடற்கரிய பொருளாகிய வெற்றியைக்கொண்ட வேற்படையினையுடைய
குமாரசுவாமியை அன்போடு மனத்தில்‌ தியாணித்தி ரக்த, எ “து. (௬)

அம்பிமாமூகற்பூசிச்றக்கவியர்திற்றருப்‌ ,பைதோய்ச்‌ தெறிர்தப்பாற

பைம்பொன்வார்சழற்றுவாரபா னருச்சித்துகி
லகர்‌, கமைப்பண்புடன

கூம்பவிம்பயர்‌ இரமெனுமுன்‌. அது தவர்‌ நிடர்தன்னில்‌

எம்பிரான்றனையாசமவிதிப்படியேற்றபூ செய்தல்‌.
சனை
இ-ள்‌. விகாயகக்கடவுளைப்‌ பூசனைசெப்து, பஞ்சகெளவியத்திற்‌ ஐ௫
ப்பையைத்தோய்சதுப்‌ புரோகதித்அ, ௮சன்பின்‌, பசியபொன்னாற்செய்ய
ப்பட்ட மீண்ட வீரச்சழலையுடைய இவாரபாலகரைகி குணத்தோடுபூசித்து,
கும்பம்‌, விம்பம்‌, யக்இரம்‌ என்னும்‌ மூன்றிடர் துள்ளும்‌ சொல்லப்பட்ட
ஒரிடத்தில்‌
. ்‌்‌
ஈமது பெருமானறாயெ குமாரசுவாமியை ஆசமலிதிப்ப
*
டியே
௨5

இயைந்த பூசனையைச்செய்க, ஏ-று. விம்பம்‌ - விக்கிரகம்‌. (௪)

பூசை செய்றெம்விரிக்கிலெட்‌௦ டனுமணிப்பொற்கருடஞ்சூழ்வைத்து

மாசிலாதுறுகாயகப்பொத்கசூடம்வயங்கிடஈடுச்செர்த்தின்‌
தேசுபெற்றுிடுமொருமுசமிருவிழிசெங்காமொருகான்கின்‌ .
வீசுவச்சரம்வெல்வரகாபயம்விளங்ககம்கலன்மின்ன,
இ-ள்‌, பூசனை யைச்செய்கின்ற சன்மையை விரித்துப்பேடில்‌, எட்டெ.
ன்ன்ற ௮மசமைச்ச பொற்கும்பங்களைச்சுழவைக்து, குற்றமின்றியிருக்‌
கும்‌ பொன்னாலாய காயகரும்பத்தை விளங்க நடுவில்வைக்‌த, பிரபைபெ
நற ஒருதிருமுகமும்‌, இரண்டுதிருக்கண்சளும்‌, சவக்த நான்கு திருக்கரங்‌
களிற்பொருந்திய (பகைவர்மீது) வீசு௫ன்ற குலிசமும்‌ வேனும்‌ வரதழும்‌
அபயழும்‌ விளங்கவும்‌. ஐந்த அபரணம்பிரசாசிக்கவும்‌, எ-று. (ர)

ஈன்னிலாப்டபொதியெயிறுகொன்றாஅசெய்ரகையும்வாளொளிவிசும்‌
பொன்னின்‌ செயங்குண்டலமகுடமும்பொற்புளபசப்பொறும்‌
மன்னுமாணிக்கமலையினைப்பவள
மமரக தமலையுஞ்சேர்க்‌
தென்னவன்ளியும்யானையுமருங்குறையெழிலுஞ்சார்தமுமாக,
இல்‌. நல்ல நிலாவைச்சொரியம்‌ பற்கள்தோன்ருமற்‌ செய்னெற இரு
ப்புன்ருறுவலும்‌, பேரொளியைவீசுன்ற பொன்னாற்செய்த குண்டலங்‌
களும்‌, இரீமும்‌, அழகையுடைய பாதசாரவிக்சமும்‌, நிலையான மாணிக்க
மலையைப்‌ பவளமலையும்‌ மரஎ மலையும்‌ சேர்ர்தாற்போல வள்ளிகாயகி
யாரும்‌ செய்வகாயடியாரும்‌ இருமருங்கும்‌ இருக்கும்‌ அழகும்‌, சந்தனக்கு
மும்பும்‌ அமையம்‌, எஃறு, (௬)
 சட்‌ டிவிரகமுரைத்தாருக்கம்‌.
ஸ்‌ சூ
௮/௯

வன்னமாமயின்‌ மேதி கொரும்பான்மையா ய்‌ மனத்‌தஇிடைத்தியானஞ்‌

சன்னறீர்ப்பிரகான மு£க்குடத்திலாவாகனஞ்செய்தப்பான்‌ [செய்‌
மின்னுமோர்முகம்சாம்புயத்தம்புயஞ்சேவல்‌ வேலபயங்க
ணன்னிலாமணிமக௫ட- ஈற்றுகிரொடைபடிகரால்வடிவாயும்‌.
இ.ன்‌. ௮ழஇய சீலமயிலவின்மீது ஏறுக்கன்மையாய்‌ மணத்தில்‌ தியா
,
னித்து, ௮ச்த ரிரைய/டைய பிரதானமான மூன்றுகும்பத்தில்‌ ஆவாஇத்து
அதன்பின்‌, ஒளியையுடைய ஒருஇருமுகமும்‌ நான்கு திருக்கசங்களில்‌ சாம
இரத்தின
ரை, சேவற்கொடி, வேல்‌, அபயங்களும்‌ நல்ல ஓளியைவிசம்‌
அழிய
மழுத்திய இரீடமும்‌, இறக்‌ சவஸ்திரமும்‌, மாலையும்‌, பொருந்திய
எற. (௪)
பளிங்குவடி.வமாகவுழ்‌,
உரையல்பொன்னிகர்மேனியோர்முகமிருகரத்தினிலுரைபெத்ற
பரியபுத்தகம்பரவுசின்முச்திரைபயபொற்கலன்சாக்த
மரையைேர்விழியா யும்வில்விசியமதிமுசமோராறு
நிரைசெய்பன்னிருக ரங்கள்வில்விசிகமேய்நீனி௰வடிவாயும்‌,
ற பருதீ
இ-ள்‌. ஒரு இருகுசமும்‌, இரண்டு இருக்கரங்களில்‌ புகழ்பெற்
மையானபொன்னாபர
தபுத்தசமும்‌, அதிக்கப்படும்‌ ஞானமுத்திரையும்‌, பசு
ணும்‌, சர்‌கனமும்‌, செந்தாமரைமலரையொத்த இருக்கண்சளும்‌, பொருக்‌
யைவீசுசன்ற சக்‌
இய உரைத்த பொன்னையொத்த இருமேணனியாசவும்‌, ஒளி
ையான பன்னி
நிரன்போலும்‌ திருமுகமாறும்‌, வில்லும்‌ அம்பு்தங்கெ ரிர
ம்‌, எ-று, உரை
ரண்டு இருக்ஸ்ககளும்‌ பொருந்திய மீலநிறத்‌தருமேணியாகவு
(௮)
யல்‌ - தொழிற்பெயர்‌.
கோலமாரொருமு௪ ம்வரதாபயங்குலிசம்வேல்புணைராற்கை
சாலமேமலர்மூளரியர்‌தாமகற்சாச்தம்பொற்கலன்செய்ய
லமேனிமென்சர்‌இரகாகிவத்‌இரவுடையாயுக் தண்‌
பாலின்மேனிழூவிரு மூகம்படை இகழ்பன்னிருகையாயும்‌.
குலிசம்‌ வேல்‌
இ.ள்‌, அழகுகிறஹைக்க ஒருதிருமூகமும்‌, வரதம்‌ அபயம்‌
காலத்தில்மல்‌
ஆய இவற்றைப்பொருந்திய நான்குதிருக்கரங்களும்‌, உதய
்‌, பொன்னாபரண
ருந்‌ தாமரைமலர்மாலையும்‌, ஈறுமணங்கமமழுஞ்‌ சக்சனமும
மெ ன் மை யா யெ சந் திர காவ ிவஸ ்தி ர உடை யும ்‌, பொருந்திய இவெர்ச
மம்‌,
ரிச ாலட ்சண த்த ிற் சொல ்லப ்பட ்ட) இலக ்கண மமை க்த திருமேணி
(சாமுத்தி
ஆறு திர ுமூ க ங்கள ும்‌ , ஆயு தங் கள் விள ங்க ுகி ன்ற பன்னிரண்டு திருச்‌
யாசவும்‌ ,
ம்‌ பொர ுந் திய குளி ர்ர் த பால ்போ ன்ற இரு மேன ியாகவும்‌, எ-று, |)
சாரங்களு
ி
பரிதிகோடியுத்றொனிர்ந்தெனவிளக்யெபடரொளிலியன்மேன
முகமழிவின்றிப்‌
மருவுகாலுதிச்னெமொளிவீசியவாண்‌ [ம்‌,
மிரிவி ளத் கைய ில் வேல ்வர தாப யம் பிர சஅண ்டு ளித ாந௮
ரு தோ ய் தொ டை மில ையு ம்வ ச்ச ரமெ ன மொ ழி யு கா ற் படையாயு
, முரு
பொருந்திய முக
இ-ள்‌. சான்கு இசைகளினும்‌ பிரபைவீசன்த ஒளி
, அழி வில ்லா மல் ‌ ஒரும ிக்த ிருக ்கும ்‌ நான ்கு இருக்கரங்களில்‌ வேல்‌ வா
மம்‌
ம.
 ரத [
மனித
1) யூ மீ ரி பு மர்ார ணா ம,

வாசணைபொருந்திய
ஈம்‌ அபயம்‌ நுண்ணிய தென்றுளியைச்நாற்று இன்ற
மாலையையணிர்த முலிசம்‌ என்று சொல்லப்படும்‌ கா ன்ரு படைல்கலங்க
கோழ.சூரியர்‌ உஇத்துப்‌ பிரகாடுச்தாற்போல விளங்கு
ஞூம்‌ பொருச்திய
இன்ற பரம்பிய பிரபையுடைய இருமேனியாகவும்‌, எ-று. வாத ரஈபயங்களைப்‌
படையென்றது உபசாரவழகறு, ்‌ (௪௦)
வேறு,
‌,
இத்திறங்குமரர்‌ மூவிருவரையு மிசனற்மிசை முகன்‌ மேல்‌8ழ்
வைத்தி௫ரெட்மோராறினும னத்தின்மகிழ்வுடனுன்னியே யிருக்தி,மு
திஇிரையளித்துமார்த்‌ இிவேதிகை யின்‌ மறை யினாலவையெலா மியம்மி
ப்‌, பத்தியாலடி.யேன்கொடுக்தவாசனத்‌இற்பண்பு டனிருக்கவென் யி
பம்1ி. |
இ-ள்‌. இவ்வாறு ஆறுகுமாரர்களையும்‌ ஈல்ல ஈசான திசைமுதலாக மேற்‌
இலும்‌ இடிக்இலும்‌ வைக்சப்பட்ட கும்பம்‌ ஆறின ம்‌ மணமிழ்ச்சியுடன்‌ தியா
ணித்து, ஆவாஇக்து, மூச்இிரை கொடுத்து, பிரசாணவேிகையில்‌ ருமை
யினால்‌ (முன்செய்த) ௮அவைகளெல்லாவற்மையு ஞ்செய்‌ ந, அன்பினால்‌ அழு.
2யன்தர்ச சன த்திலே குணத்துடனே எழுக்கரு ஊரியிருக்கவெண்று கூடார,
எ-று, ஆறுகுமாரராவார்‌. சுப்பிரம்‌ ஸியர்‌, ஞூமாரர்‌, அரு, கராம்ெொசர்‌,
- சேளூபஇி, சுரேசர்‌, (2௧)

அரதனங்கு யில்பொற்கிரகறன்‌ னீராலருக்வெயெபா கி இயாசமனம்‌

பரவிஈன்களித்துப்பஞ்சவாரமுதங்கவியம்ஈற்பலற்சடே ணி நிர்‌
மருமலர்செறிநீர்வாசநீ ராட்டி மரைமலர்பொறிக்‌ பட்‌ டாடை
விரவுநத்தரித்தூவிளங்குபவிகஞ்சார்‌ சுழு மேதசப்புளைக்து.
இ-ள்‌. இரத்தினங்கள்‌ அழுத்திய பொற்செண்டியாின்‌ ஈ ல்லரிரால்‌ ௮௬
தித்து ஈன்ராப்க்சொடு
ம்வெம்‌ பாத்தியம்‌ ஆசமனம்‌ என்னும்‌ இவற்றை,
பழங்கள்‌, சேல்‌, இளநீர்‌,
தூறு, நிறைந்த பஞ்சாமிர்தம்‌, பஞ்சகெளவியம்‌,
ய இவற்முல்‌ அபிடேக
வாசனைபொருச்திய புட்பஞ்செறிக்தகீர்‌, பணிரீராட
ம்செய்து, தாமரைமலர்‌ இத்திரிச்சப்பட்ட பட்டுவஸ்்‌திரதிறைப்‌ பொரும்‌
ஒம்படி.தறித்து, பிரகாடுச்செற பூலையும்‌ ௪ ந்தன ம்தையும்‌ மேலிமை
ககச்சாத்தி, எ-று, (க௨)

அக்சுதையுதவிச்சண்பகம லரியம்புயமு
ர்‌
கலனபுளை கறு
மிக்ளுயர்மணியால்‌ விளங்குறுபொற்பூண்மிலைக்‌ க்‌ இரமுகலாக
செக்குரெக்குருமுமடியவருளமாநிரையிதட்கமலம்விற்‌மிருக்குங்‌
கக்கொளிதவமுமலர்ப்பதமளவுங்கணிவுடன்‌ பூச னை செய்றல்‌.
இ.ள்‌. அட்சதைகொடுக்து, சண்பசப்பூ, அலரிப்பூ, தாமரைப்பூ மூக
லியவற்றைச்சரத்தி, பிக உயர்ந்த இரத்தினத்தாற்‌ பிரகா௫க்ரும்‌ பொன்னா
- பரணத்ழையணிமர்‌ஐ, ஈல்லதலைமு.தலாக, கெக்கு நெக்கு உருகாரின்ற அன்ப
ஈது உள்ளமாயே நிரையான இதசழ்கலாயுடைய தாமரைமலரில்வீற்றிருக்‌
கும்‌ கக்குரிண்ற ஒளிபரக்குக்‌ தாமரைமலர்போன்ற பாதமளவும்‌ அன்பு
எ-று, சிரமுகற் பாரமிராசப்‌ பூரைசெய்க என்பராம்‌.()
ப்‌ ப] ட ௩ ப ச

உணன்பூசைசெய்க,
௩ அ
 சட்டிவிரதருரைத்தசருக்கம்‌, மில்லி

ற்ட னே
வாசவண்டுபம்வள ரொளித்பேம்வளை தீஅுல்லிர தமா
பா லா லட ன்க்‌,
்ட்‌ ர்‌ தளித்த
சுவையவழு(தி ரும்பு னஇ௮, தவி
யா லோ ன் ம்‌ த்ரு ல்‌] 8

லராற
த

சேசமோடடைகாய்சல்கியேபளிதநிறைவிளக்கிட்டுகன்ம
்‌

பாசமிலடியாருள க்இனிலசக லாக்ஞகுகன்றனை யருச்சனைபண்ணல்‌,

வளரும்‌ ஒளியையு
இ.ள்‌. வாகனைபொருந்திய வளவியதூபத்தையும்‌,
ப்ப

இபற ்தை யுங ்‌ சாட ்டி , ஈல் லசு வை ஆற ுட னே குற்றமில்லாத பசுப்பா

டை ய நல்ல
௪வையையுடைபய்‌ ௮ன்னத்தை நிவேதித்து,
லோடுசமைத்த இனிய
டுத்‌து, ரிறைந்த கருப்‌
நீரைக்கொடும்து, அன்போடு வெற்றிலைபாக்குக்கொ
ாயெ ௮ன்பர்மனத்தில்‌ நீங்‌
்‌ பூரவிளக்கட்டு, ஈல்ல புட்பங்களால்‌ மலழுத்தர
(௧௪)
காத ருமாரசுவாயியைப்பூளிக்க. எ-று.

்ச லி செ ய் ‌த வர வர ்க ்ச ிய ைர ்த பு அக ்ச னி மிள குபானக்க
பூவினஞ
பா ன் மா வே ழம ுத லி யந ிவ ேஇ த் தர ுந ்த ுத றரையிடைத்துபிறல்‌
மாவின்
்ம றை யோ ர் க் கு ணவ ின ைய ரு த் தி மத ிற ைக ாட ்பாரணைபண்ண
பாவமின
னுரைப்பாம்‌.
லோவறவிளையவாறுசெய்திடுதல்விதியகாமிதன்பல
்‌, பட ்ப ாஞ ்ச லி செ ய் து , அவர வர் க்க ு இயைக்த புதிய பழம்‌, மிளகு,
இடன
பசவ ின் பால ்‌, மா மு தல ிய வற ்ற ை நிவேதித்து உண்க. பூமியிற்‌
பானக்கம்‌,
றைக ாளி ற்‌ சற் பாத ்தி ரப் பிர ாமண ருச ்கு உணவையுட்டி.ப்‌ பார
படுக்க. மற்
விரச) விதியாம்‌. (இனி)
ணைசெய்கீ. தழிவின்றி இவ்வாறுசெய்தல்‌ (சட்டி (௪௫)
ஏறு ,
இவ்விரதத்தின்பலனைச்சொல்வாம்‌.
வேறு,
ரூ ன்‌
னேற்றசனணியரைன்‌ச்‌ர சேர்வர 4 ்‌ ்‌ ப்‌ ச்‌ [1

ஏழையர்வதூவை வெண்டி
க 7
ப்‌
்‌
ளாப பெதறுவரென்றுமதக
ம்‌ பெட்ஜ ய்‌
டன்‌
வாழுன்மிகவு வேண்டின்மக்க கு ர
்‌ க

தலய
ல்‌ ௩
எழு று
பாழிவாய்மணிச்செஞ்ரூட்டுப்பம
4 ்‌்‌ ய
௦ ௪ டடச்டி

டி
ண்் ணு
ல ாமட ைவ
ம ாம
்‌
ாவ
் தா
0.
. ட்‌

மா ழிளுழூ லகமெவே
ல ப்‌ 5 ்‌

இயைக்த கன்னியர்களை
இஸ்‌. தரித்திரர்‌ விவாகஞ்செய்யவிரும்பில்‌
, வா ழ் இ் த ஈல ்ல பு .த ல் வர ைவ ிர ும்பினால்‌ எந்நாளும்‌ அவ
மணஞ்செய்வர்‌ ்த ிய சிவந்த கடிகை
யை யு ம் ‌ இர த் தி னம ்ப ொர ுந
ரைப்பெறுவர்‌. பருதீதவா ின்ற கடல்குழ்ச்த
ள் பொ ரு ந் தி ய சே டன ்‌ சு மக ்க
யையுமுடைய பலதலைக
ுவர்‌. எ-று. (௧௬)
உலக திஹதையெல்லாம்‌ விரும்பினாஇும்‌ பெற

யா து கோ ற் டு த் பா வம சொ ஜழ ிர்துடிக்தை
பலன்விழை
ழு ட் சு வா டு க் கு ரு வி னன ்ஞ ான ம் பெ்றுப்‌
நலழுற்‌ மு
ஷரணவானர்கி
புலன்வழிச்செலவுநிக்கிப்போக
டி வா ங் கர ்‌ தன டி யி ணை நீ ழல ்ச ேர ்வார்‌.
வலைகடல்வ
க் கர ுத ாத ு அரு ட்ட ி. ச்இ ல்‌ , பா வட ீங்க மனம்‌. சன்மை மிச
இ.ள்‌. பயனை ஐம்புல
ைய ர் கள ாய ்க ்‌ குர ுவா ல்‌ ஞா னத ்தைப்பெற்‌.று,
மோட்ச இச்சையுட யெ திரையையு
யை ஙி க் கு , நி றை ந் த ஞா னா னக ்த மா
தீன்‌ வழிச்‌' செல்கை
 உடபட
யில்‌.
9ல்‌ மயூர ல
இிமிபு
[4]
ம்‌,
ராணபல்‌

டைய சழுத்திரவடி வமாகும்‌ குமாரசுவாமியின்‌ இருபாதரிழலின்‌ கம்ச்சேரு

வர்‌, எ.று, (௧௪)

பலஞ்செயிவ்விரதவுத்தாபனம்விதிமுறையானோதி ட
னலம்பெறுகியமவாண்டினவிலுமிற்‌ பினிலக்காளிற்‌
அலங்குவைகறையில்வேற்கைத்தோன்றலைகினை ந்துசேக்கைத்‌
தலக்கனையகன்றுகந்‌ தன்றன்பெயாத்தட த தித்றோய்க்து,
இ.ள்‌, பலனைத்தருசன்ற இந்த விரதவுத்தியாபனத்மை விஇப்படி.க..
ல்‌
றில்‌, ஈலத்தைப்பொருந்தும்‌ ரியமித்தவருடத்திற்சொல்லப்பட்ட மூழூவி
நிகழும்‌ அத்தினத்தில்‌ பிரசரடிக்கன்ற புலரிக்காலத்தில்‌ வேலை ஏந்திய திருக்‌
கரத்தையுடைய , குமாரசுவாமியைச்‌சிந்தித்து, படுக்சையைநீங்கு, சரவ
ணப்பொய்கையில்‌ ஸ்கானஞ்செய்து, எ-று. | (௪௮)

காலையிற்கடன்தீர்த்தப்பாற்வெகசைகழதக்கேட்டு
வேலனைக்குமரர்தம்மைமின்னனார்தம்மைமுன்போற்‌
சாலவுமழகுவாய்ப்பச்செம்பொனற்றகட்டி செய்து
மாலையிற்பூசைசெய்யுமண்டபம்விதியாலாத்றி,
இ.ள்‌. உதயகாலக்கடனைமுடி த்து, அதன்பின்‌ வெசதைகளைச்சொ
திகளை முன்போல
ல்லக்கேட்டு, குமாரசவாமியை ஆறுகுமாரர்கல்‌£ இருசத்
ய தகட்டிற்சுத்‌
மிகவும்‌ அழகுவாய்க்கும்படி. மாற்றுயர்க்கபொன்னாலாக
மண்டபத்தை விதிப்படி.
இறித்‌து, மாலைக்காலத்திற்‌ பூசையைச்செய்யும்‌
. ப (௧௯)
இயற்றி, எ-று. அனு

குருவுடனறுவர்‌ தம்மைக்‌. க.வியங்கிருத்‌ திப்பின்னாக்‌

சரிமுகன்தனைப்பூ௫ித்துச்சங்கற்பங்கழியெல்லாம்‌
விரவுறச்சுத்திசெய்துசெல்லரிவிரித்‌தமேலே
‌ டி.
முருகவேளெ வர்க்குமேலாமுன்னவன்குடத்தைசாட்
இ.ள்‌, ஆசாரியனோடு ஆறுபேரையழைத்து அங்கேயிருத்தி, ௮தன்‌
எல்லாவற்றை
பின்‌, விசாயசச்சடவுளைப்பூசைசெய்து, சங்கற்பஞ்சொல்லி,
அதன்மேலே
யும்பொருந்தும்படி. சுர்நிபண்ணி, கெல்லரிசியைப்பாப்பி,
எவர்க்கும்‌ மேற்பட்ட பழையராூய குமாரசுவாமியின து கும்பத்தை ஸ்தா
எ-று. (௨௦)
பிச்து;

தேனவிழ்கறும்பூய்‌ கோதைத்தேவியர்கும்பம்பால்வைத்‌
தானமூவிரண்டுகும்பங்கிழக்குமேம்காகவைத்துத்‌
'தாசறுங்கலையையாதிதுலங்கிடப்புனைந்துதென்பாற்‌
பானிறமருட்டும்பச்சை வாலரிபாப்பியங்கண்‌,
இ-ள்‌. சேன்பொருந்திய அலர்ச்‌ சஉறிய பூவைஞமுடி. தீதகர்‌ தலையுடைய
இருசத்திகளின்கும்பங்களை இருமருங்கும்வைத்து, இயைந்த ஆறுகும்பங்‌
(அவற்றிற்கும்‌) சுத்தமான ஈல்ல வஸ்இர
களைக்‌ இழெக்குமேற்சாசவைத்து,$
 ட ம
ர ப்‌. ப்‌ ல்‌
சட்டியிரகமுரைக்தாறுக்கம்‌, சூ

ல்‌ பாலினதுநிற
முதலானவற்றைப்‌ பிரகாடிக்கும்படி தரித்த, தென்பக்சத்தி
த்தையும்‌ வெல்லும்‌ வெண்மையான பச்சரி௫யைப்பரப்பி, ௮தில்‌, ௭-ற.()

தென்வடக்காகசான்‌குஞ்செப்பியகிழக்குமெக்காய்‌
மன்வரைகான்குங்‌& யின்‌ மாமனை யொன்பதாகு
நன்ளுகன்படி வர்தன்னைமமனைமேவச்சேர்த்தி
பன்புளசத்‌ இமார்தற்‌ ககட்‌ டினையருன்வைத்தெ,
இ.ள்‌. நிலையான பேோரகைகளை, செத்குவடக்சாக கான்கும்‌ சொல்லப்ப
ட்ட இழக்கு மேற்காக நான்குங்‌ இறினால்‌, பெருமையானவீடு ஒன்பதாம்‌.
ருக்தவைத்‌ து, அன்பை
நல்ல குமாரசுவாமியிண்‌ திருவுருவை நடுவிட்டி ந்பொ
தகட ்டை ப்‌ பக்க த்தி ல்‌ வைத்து, எ-று, (௨௨)
யுட ைய இரு சச் திச ளிண ்‌
சன்னை
ஆசறுகுமரரென்பேரனுவர்பொன்னுருவர்‌
யீசனேழமுதலாவாயு விற சாய்ததிசையின்வைக்து
னிற்‌
மாசறவிளங்கவைளஞுஙக்கும்பத்தின்வா மந்தன்
நேசுறவாறுகோணக டுவஷணோர்வலையஞ்செய்து.
்களை ஈசா
இ.ள்‌, குற்றமில்லாத ஆறுகுமாரர்சளின்‌ ௮ழூய இருவுருவங
குத்றமறப்‌ பிரகா
ன திசைழுதல்‌ வாயுஇசையீருகய இசைகளில்வைத்து,
குங் ‌ கும் பத்த ின்‌ இடப ்பா கத் தில ்‌ அழகு றச்‌ சட்சோணத்திற்குமத்தி
த்‌இ ருச்
(௨௩)
யில்‌ ஒருவளையம்‌ இயற்றி, எ-று,
த்தி ட்டித்‌
பிரணவமுடனேயோராயெழுத்தையும்பிறங்க
த்தச்சேற்கண்‌
இரமுறுதனையின்பிண்டித்திபமும்வை
்றன்னை
மருவிரிகுழலாரோ டும்வரைபகவெதிக்சோன
்‌.
பருடருகுமரர்தம்மையாசமழமுறையூூ௫த்தல
ான
. இன்‌, பிரணவத்தோடு சடாட்சரத்சையும்‌ விளங்க எழுதி, திடம
ிரி
இனைமாவிளக்கையும்்‌ வைத்த, சேல்மீவ்போலுல்‌ சண்ணையும்‌ வாசனைவ
ின ைய ும ுட ைய சத் திக ளலி ருவ ரோட ும் ‌ இரெளஞ்ச€ரிபிளவாக (வே
ந்த கூந்தவ ும ாரரை, ஆகம்‌
ிய ை, அ௮ ரு ள் செ ய் ்ற ஆற ுக
லால்‌) எறிந்த குமாரகுவாம (௨௪)
ரர
விதிப்படி பூசிக்க. எ-று,
வற்ததாஇப்‌
லகைச்சத்தியாகி முக்கணஓ
தற ுக ்க ுஞ ்ச ர் ‌ த் ‌இ ப் பத ்த ிர மூ தன ்னமத்தாய
பாவம
வி ளம தன ைய ோர ா பி ரம ்ப ெய ர் ‌ முறையித்கூறி
கூ
அுசா த்தல்‌.
யோவறயாமகான்ளாம்பத்தியினுவர்‌
னம ்‌ இர ிய ை என ) மூ வக ைப ்ப ட்டசத்திகளாய்‌,
இ.ன்‌. (இச்சை ஞா ்கும்‌ புசழைப்ப
பப ்ப ட் டத ாப ்‌ , பா வத ்த ைக ்க ெட ுக
இவெபெருமானால்‌ விரும் வி ல்வத்தை, ஆயிரந்திரு
்‌ மு தன ்ம ைய ுட ைத ்த ாக ய
டைத்த பத்திரங்கஸின யாமங்களிலும்‌ அன்‌.
நாமங்களை ி்
படப
முறை ‌லி ஒழிவின்றி நான்கு
சொல்
(௨௫)
போடுவிரும்பிச்சாத்‌ அ ௪. எ-.
 மயூர கிரிபு ராவா ப்‌ | அர
வில்‌ *

கர்னான்மனுவுமேனைக்கழதனுமங்திர மும்வா யின்‌

'மற்கணமாசகவோஇவலம்வர்னுவணங்கியார்க ்கும்‌
பம்தமதகற்றிவ
தட்‌ ர க
ிபொ
ப்ர
லிக ்சூ மறி வான ந்த
உ

கர்துரச்சொதஇயாய தொன்றனின்‌ கருணை வைக்‌ சே,

கூமாரசவாமியினது ஈல்லமச்‌ தரத்தையும்‌ ஏனையவாய்சக்சொல்‌

இ.ள்‌.
உச்சரித்து, பிரதகூதிண
ஸப்படும்‌ மக்‌இரங்களையும்‌ வாயினால்‌ இரசுசியமரக
ைக்‌
ஞ்செய்து, நமஸ்கரித்து, எவர்க்கும்‌ பாசத்சைக்கெடுத்து மோட்ச த்த
ய சுவாமீ, தேவரீரு
கொடுக்கும்‌ அ௮ழூய சச்டிசானந்க சோ ிப்பிழம்பாகி
எ-று. (௨௭)
டைய இருபையைப்பாவித்து,
கணட வலம்‌ ர . ர ்‌ மடல்‌
அடியனெற்கருடியென்னவருக் இயங்கொடுத்துமின்னோ ர தக்‌ ப
ட்‌
மட வரல
ட
பம ியானை யோடுநிலமாமமையபொன்மெனி
பு ட ள்‌ ய தக்‌
குரும இய முதவ ல்சன்‌
மம் வ ரர வ்ட ப

யுடையவ ல விய ைய மற , நிற்

ல்‌,
கடபதி

வடுவியிக்கினிலோர்ளாுணா௨உ௰வருகி ததிமமைஞ்செயக
ட வ்‌ ்‌ 4 ரரி
பலத்‌ ன்‌ ்‌்‌
௮

இ-ள்‌, அடியேற்கு அருள்புரிக என்று அருக்பெத்தைக்கொடும்து,

ாரோடு பெருமையாடிய
மின்போன்ற மடமையைய/டைய மெ.ய்வசாயகிய
நிலமுடில்போன்ற இருமேணியைய/டைய வள்ளிசாயயொரையுர்‌ தியானி
மி, அருக்கெங்கொடுக்க. ரூற்றமில்லா5 ஈசான இசையில்‌ ஒரு ஓமறுண்ட
(௨௭)
த்தை உண்டாக்க, அதிலே ஒமஞ்செய்க, எ-று,
ர ர ட அடத அண்ணன க
பலம றாம
மற்றி
சக்ான‌
பூரணவோமரழுற்றிப்புகல் ப்ட ைசக
ு
ட௪
்ண்ட
டட
மாரணமுடிவுங்காண்டற்கமியவன்றன்‌ ணனைம
ப்‌ த ்‌்‌ ்‌ ு

மீரமோடருச்சிக்கப்பாறமுமபந்‌ பெடுத்துமூழ்பிள்‌
ன்‌ ப்‌ ம ச ம்‌ ்‌
்‌ ம ம்‌ க ச

ராணிநீழனோக்கியாவினெயதாவரு செய்தல்‌,
இன்‌, பூரணாகுதியைநுடி தது, சொல்டஇன்ற மற்றைரசாட்‌ சருமய்சலை
மூடிக்க, வேதளாசம்‌ அறிதத்க ரிய குமாரசவாமிஸய ழ்‌ இரும்பயும்‌டத்ன்‌ அண்‌்‌ க
அ பண
அதத.
மீரி பாடுட கிசு , ரர்‌
அன்பி பதன்‌
பின்‌ 4
குழ ட
்பல தடதா
ல்ை த
எடுக்‌பவட அவி
வி ஸ்ரா ணஞ்ச ெய்று, ப்ர

தன்ணிழலை (௮சனு ட்‌) பார்த்தும்‌ சானஞ்செய்க, எஃு.()

செய்யை, ரிெறற்ர

மேதகுகுரவனோடும்‌வெதியரனுவர்‌ தங்க ட்‌

ொடு
காகரம்பெருசப பொன்னினமைக்கவேள்‌ வழி வ ்மத
பூதலம்‌ பிறவுமீததம்படுபூசை முற ட்‌
உட தக ்‌

லே [்‌ மிடி (ர ழி லாறுளன மறையவரககை னம்‌ இல,

டட
7

்கு அன்பு
இஸ்‌. மேன்மைபொருக்திய ஆகாரியனோடு ௮ அுபிராமலாருக
பூமியை
பிகப்‌ பொன்னாற்செய்யப்பட்ட குமாரசுவாமியின்‌ ஜிருவுருவோடு
யும்‌ ஏனையவற்றையும்‌ சானஞ்செய்ச. தம்பதிகளுச்குப்‌ பூசைசெய்க, குற்ற
க,எ.று, ()
மில்லாத அ.றுதொழிலையுடைய பிராமணருக்கு அன்னங்கொடுக்
 சட்டிவிரகமுரைக்கசருக்கம்‌. ௬௫

இடமதாய ச்சட்டியுக்காப னத்தையிம்முறையாய செய்தே

யடையுகற்கேளிர்மக் கள்விருக்தொ டுமருந்தனன்றாம்‌
செடியவிவ்விரதளுளாம எியினை மெயியினொற்‌ ரூர்‌
ணம்‌,
படி.யினிற்பெரிதுவர 0ம.இ.ருக ன்பகம்படர்வார்திண்
்‌
இ-ள்‌, நிச்சயமாகச்‌ சட்டிவிரத உத்தியாபனத்தை இர்தமுறையாகள
விருக்தினபோரடும்‌ உண்ணும்‌
செய்து, வருகின்ற ஈல்ல சுற்றத்தார்‌ பிள்ளைகள்‌
தல்‌ நன்றாகும்‌, பெரிய இந்த விரசரூடாமணியை முறையாக அட்டிதி
ாமியின்‌ பதவியிற்‌
தோர்‌ பூமியிற்‌ பெருமையுடையமாய்வாழக்து குமாரசுவ
சத்தியம்‌, எ-று. (நட்‌)
சேர்வர்‌, (இத)

ஆனவிவ்விரதந்தன்‌ 21 யணிகெழுபருா மவ ல்சூறி

பானலங்கடந்தஇஞ்ெச ரற்சழாலைபாயுமார்ப
னூானுருளுலிச வேறி கையிர்திரணுவப்பின்‌வைகி
| வானவர்பரவும்வஸ்சைச்சயக்‌ தனைமகிழ்வினின்றுன்‌.
ன்‌்‌
பரமம்‌ எண்ணும
ச்‌

இன்‌, இயைநங்கு இர்தவிரதத்தை அழருபொருந்திய

பா வின்சுவைலட வண்ற இணிய
ஆபரணத்தைய ணிக்கு நிதம்பத்தையும்‌,
யே தசை
சொல்லையுமுடைய இந்திராணியின்‌ -முலைகள்தாக்கும்‌ மார்பினனா
கையையுடைய இந்திரன்‌ பிரி
யைச்சொரிசன்ற குவிசப்படையையேக்திய
௮ருட்டு. த்தி, தெவர்கள்புகமுங்‌ கொடை மிக்க கையை:
யத்திுடன்‌
எ-று. (௩௪)
டைய சயந்தனை மஇழ்ச்சியோடுபெற்றுன்‌.
ெ ங்தே
ஆயிரமிதழ்சூழ்செ க காமரையினிலமருஞ்ச
ழாபிரர்‌ ங்களன்னவலர்முகத்திருவாழ்மாாப
கி
ஞயிரம்பகுவாய்காசத்தமினயிலமர்க்கோன்வை
மன.
யாயிரமளிசூழ்பூர்‌ கார்மதனனையளித்திட்டா
ட (ப ௪ ன்‌]
4 ௩ ப
.! ௩

இன்‌. ஆயிரம்‌ இதழ்கள்சுழ்ந்த செர்சாமரையாகன த்தில்வீத் திருச்‌

்த ிய ஆய ிர ஞ் சந ்த ுர ரை யொ ச் த அல ர் ச்தமுகத்தை
குஞ்‌ செற்கிறம்பொருந
்கு ம்‌ மா ர் பி னே யட ைய ரு ம் ‌, ஆயி ரம் ‌ ௮அசன்ற வாயை
யுடைய இலக்குமிவளிச
அ௮.றிதுயில்செய்பவரும்‌ ஆெ வீட்டுணு (இவ்‌
யுடைய அனக்சசயணத்தில்‌
ி. தீ , ஆய ிர ம் வண ்ட ுக ள் கூ ழ் கி ன் ற பூ மாலை யயுடைய
விரதத்தை) ௮ருட்ட (௬௨)
மன்மதனைப்பெற்றுர ்‌ . எஃற ு.
ிரக ம்வைகித்‌
லசையறுபுகழ்சே ர்பார்த்தனினையகல்வ வென்று
க்கறப்பொறுது
இசையெலாஞ்செ ன்றுமன்னர்செரு தோய ப௫ியு ந்
ிசையனென்பெயரும்பெற்னுவிளக்குருப்
ெதவிளல்கினொனே,
ஈசைகொளுமெழிலும்பெத்றுசலம்ப
அருச்சுனன்‌ இந்த நல்லவிரத தீனை
்‌

இ-ள்‌. வடுவற்நபுகழையுடைய
திக ்கூ கடோ றும ்போ ய்‌ ௮ரசருடை4 சளிப்பறப்போர்செ
அநுட்டித ்து,
ப்‌ (அவரை) வெற்றிகொண்டு, விசயனென்சன்ற சாமத்தையும்‌ பெற்று;
பிமுமிய்‌ [23] பு7] ரகிரிபுடாணம்‌.

பிரகாஇக்கன்ற உருப்பஇியும்‌ டட தட படல அுமகையும்பெற்று, ஈன்‌

முசவிளங்கனொண்‌. எ.று., (௩௩)

மகவிலான்வழிச்செல்வா ணொ வணிகனம்மயூரவெ, ற்பிற்‌

புகவர்சாட்சட்டியாகப்பொருர்த ய்பெகிபோனொ ல்லா
லசமிலின்னோன்பையாற்கியகன்றனனதனாலன்னோன்‌
பகருசல்லெழில்சேர்கன்றவெவாருமகப்பயர்திட்டானே.
இன்‌, பிள்ளையில்லாகு வழிப்போச்சனாகய செட்டியொருவன்‌ அர்த
மயூரடரியிற்போச, அச்தினஞ்‌ சட்டியாக, அவ்விஉத்துள்ள பெரியோர்‌
வாச்கால்‌ பாவமில்லாத இர்சதவிரசறத்தை அமுட்டிக்து, (பின்‌ தன்‌ ஊர்ச்‌
ரூப்‌) போயினான்‌. அதனாலே ௮வன்‌, சொல்கின்ற போழகையுடைய ஒரு
புதிதினைப்பெற்றான்‌. எஃறு. த (கரட்‌

ஏர்பெ றவிற்‌,கமூன்றறுவிரக்ினியல்பையெல்லாம்‌
பார்புகம்கஞ்சன்‌ விட்டபடம, மக்களி. றுமாய்‌! க்ஞகுங்
சகார்கிகாபோேனிவள்ளல்கா, கலனியித்‌, தமாகர்‌
விர்இக ற்சயிலையெய்திக்வென்றிருமுன்னர்‌ ச்சோக்கான்‌.
இ.ளஸ்‌. ௮ழறாபெற இந்த மூன்றுவிரசங்களின்‌ இயல்பனை தீதையும்‌, ப்ரி

உலசம்புகமுங்‌ ஈஞ்சன்‌ அனுப்பின உண்டாடின்த மசச்ையுடைய (குவ

லயாபிடம்‌) என்னும்‌ யானையைக்கொன்ற மேகம்போன்ற திருமேனியை
யுடைய இருட்டிணன்‌ புத்திரனைப்பெறுங்காணமாசச்‌ சறப்புவிளங்குங்‌
கைலைமலையையடைந்து, சவெபெருமானது சச்நிதானத்தையடைந்தான்‌.
ஏறு. பத்‌? (௩௫)

பலமுணனிக்சணங்கள்‌ளூழப்பம.ஈமண்டபத்‌ இன்மீஇம்‌
புலியதண்மிஅுவைசிப்போதமெவிளைர்‌து கின்ற
வலர்முசுச்சனகனாதிக்தவக்இனர்க்கமிவுதேற்று
மிலயெபுலிக்கால்வாயர்‌ சவிருடிதன்மகனைக்கண்டான்‌.
இ.ள்‌. (அடைக்த ௮ந்சக்கிருட்டிணன்‌) பல இருடி.களின்‌ ஈடட்டஞ்ரா
மப்‌ பளிங்குமண்டபத்தின்மேற்‌ புலித்சோலின்‌ மீதிரு௮, ஞானமே முத
ர்ந்துநின்ற அலர்ந்தமுக த்தையுடைய சன சன்ருசலான சாபதருச்கு ௮றி
வைத்தெளிவிக்கும்‌ விளங்கிய வியாச்ரெபாசமுணிவருடைய குமாரராயெ
உபமன்னணியுமுனிவரைக்கண்டான்‌. எது, (௩௬)

முனிவனைவணங்டுக்கேட்பமொழிச்தனன்மொழிர்‌, தவண்ணா
மனையவன்வை௫வேண்டும்பலத்தினையடைஈதானைய
நினைவுடனிதனளைக்கேட்டமபார்நிகழ்த்துவோர்ரெகொள்வாழ்ர்று
வினையஐவிட்டி ந்சேர்வர்சத்தியம்விளம்பினேமால்‌.
...... இன்‌. அந்தமுணிவரை ஈமஸ்கரித்‌ துவினாவ.' அருளிச்செய்தார்‌, அவர்‌
சொன்னபடி. அந்தக்‌இருட்டிணன்‌ அறுட்டித்து வேண்டியபலளனைப்பெற்‌
ரான்‌. புதல்வனே, இருவிசையு£ீங்கத்‌ சவஞ்செய்இருக்ச வீணேயில்வல்ல
 ௯
௮] சுத்தியச்சருக்கம்‌,
8

இத னை ச் கே ட் பவ ர் ‌ சொல்பவர்‌ (இவ்வுல
ோடும்‌
மசாஇரும.யே, பிரியத்ச ்க ீங ்க மோ ட் சத ்த ிற ்ச ேர்வர்‌. உண்‌
ு, இருவின ைய ும
தில்‌) நெடுங்காலம்வாழ்க்த ‌ தஞ ூன ்ற ு வ ி ர தத்தினியல்பையெ
ச ொ ன ் ன ே ம ் ‌ . எது. ஏர்பெறவிக் (௩௪)
ம ை ய ே ன ் ‌ என மு டி க் க.
‌ இக்கேட்பமொழிர் ச ன
ல் லா ம் ‌ ம ு ன ி வ ன ை வ ண ங ்

ச ெ ய ் த ு த ் த வ ி ண ே ம ா ம ு னிவவென்‌அ
ஏனையறத்தவஞ் வ ன ு ர ை ப்பமிட்‌ட
ு ட ் ட ு ம ே ய ப ண ் ண
“ஸிமலாப்பொஞ ய ா வ ர்செ ரல்கென்
ப ் ப ூ ச ை ய ா த ் த ி ன ர ்
மனசவக்குகனை ச ை க ன்‌.
்க௮ுதரூ
் வ ா ண ி க ் க ி ற ை ய வ ன ி
நினிதியம்பு தறும
மர ைப ்ப ொக ுட ்ட ில ்வ ீற ்‌ தி ருக்கும்‌ பிரமா
இ-ள்‌. என்ற குளிர்ந்த தா ரச ுவ ாம ிய ைப ்‌ பூசைசெய்தவர்‌
ரே அக ்த க் கு மா
கூற, இரும்பவும்‌ பரிசுத்த ிவ ர் ‌) ம௫ ழ் ச் செ யட ன் ‌ வினாவுதலும்‌,
ு (கார தம ுன
யாவர்‌ அருளிச்செய்க என்ற ரர யி னா ர் ‌. ௭ - ௮ வீனையறத்தவஞ்‌
ரமா சொ ல் வா
உரசுவதிமணாளராகய பி தொ டர ்‌ , மு ற் செ ய் யு ளோடுசேர்த்துப்‌
என்னுக ்‌
செய்துத்ற வணைமாமுணிவ (௬௮)
பொருளுரைக்‌ சப்பட்ட.தி.
த்கிற்ல்‌.
சட்டிவிரதமுரைத்தசருக்கமு
ஆ, திருவிருத்தம்‌ ௩௪௮:
ளில்‌
ஒலவைகஷவவமைகளைக்

எட்டாவது

தஇயள்சருக்க 2,
அகதி

ா ற வப ்ப ு ல த ் ‌ இ ய ன ள ி த ் தசேய்வா ன
அருமைச ் க ெ ய வ ு ர வோக்‌
் த வ ெ ற ் ப ட க
ருவவோல்யெவிக ்தாதி
ி ன ை க ் ச க ண ் ண ு த ல ா க ்கனோன்தவத
கரியமால ு ச ொ ல ் ப ெ ர ி யோன்‌.
கத்தெ ன ெ ன ் ற
ருமைவாவ்த்துதும
பு லத ்த ிய மு ணி வன ்‌ பெற்ற புச
வத்தையுடை ய
இ.ன்‌, அ௮ருமைமிக்க த ந் த: வி ர் ‌ தம லை யை ப் ‌ (பாதலத்தில்‌)
‌ உருவும்படி. உய ர்
ல் வன ும ்‌ , ஆக ாய மு ம்
வி ட் ஹண ொவ ைச ்‌ த ி வ ல ில்கமாக்கெவ
க ் க வ ல ி ய ை ய ு ட ை ய வ ன ும்‌, சரிய த்தியன்‌ என்று.
அட ற் தி ரு க் கு ம் ‌ அக
ய ெ தவ த் ‌ தி னா தி பெருமையைப்பெ (௧)
னும் ‌ ஆ
௭-2. னு
வர ும ்‌ ) ச ொ ல ் இ ன ் ‌ ற பெரியவன்‌,
(எ
ர ் க ் த வ ன ் ம ய ி ன ் ம ல ை ச ் சதையிக்‌.
| மாலமூன்றையு முண ி ப ொ ன ் ப ல ை ம ு அகுன்கலி
வ ெ ள ் ல
நலை்தேர்க்இலன் ர ௬ ண ை |
எ த ் த ி ர ோ ம ல ை ய
ப ீலமாயெசா க ு ன ் ற ே ம ூ க ல ா ய ்‌,
ொ ட ு ங ்
கொலடியபரக்கிரிச
்‌ . (ஆ யி னு ம் ‌, ) ம ய ூ ரரியினஅ சரி
அறிந்தவன
இன்‌. இிரிசாலத்தையும்‌ ைலையங ் க ி
ச ர ி , மெ ரு ிர ி, விருத்தா
ூ ல த ் த ை ய ற ியாதவனாய ்‌,
ச்தர த்
பலன்‌
தி4
ன் ‌ ம
விட்‌
மப்‌.
௪லம்‌, சறப்பையு/டைய
ன்‌ படகு
திருக்சாளத்தி,
்‌ ம்‌ இத்டானபதல
இருச்சிராப்பள்ளிமலை,
ச ன்‌ ்‌
இரச்சோ
தன்ட கடு ஸ்‌ ்‌
மறுக வம்‌, க ரதசகி ஷு டப்‌/ மஸ ்ருபப்ர்ஙிர்‌ ஞு ம்ம்‌ வேவ
ன்‌ 2 ௫ ர்்க்ரு
சு மை ச்‌பசசககள்‌ ்‌்‌ வரக,

எஃறு, (வூ)ச
வல்கள்‌ பம்யபுலறஙி்ய லவ்‌
விம்மயர வெற்ப த றப்‌
:. யனவிளங்கியகெவனென்‌

மய உயர இய

ய்‌
வவ மலைய மயிர்‌ (வர

ப்‌
லன ப்ட்‌ ரி! 002 ௪்ப்‌ே 'பான்ற இருமே
ஸியம்‌, வ்ழும்‌, பொன்விருது:
(உ.
பட்டாம்‌
போன்ற இலக்ச ர ப்‌ ன்‌திமோறுடையம்‌, தஇிருக்சரங்க
்‌
ய்‌ ன்‌ ரு
யில்‌ வ்ரதம்‌ அிிய்பிடம்‌ பம ப ரட்‌ வ தத்துறிக்‌ அ்ஞ்ம்‌,
ன்‌
ஜு,
ம்‌
(௪)

3 ற
பதத பப உ ல அம்பட்டன்‌ வரி மல்கம்‌
யூ ற்‌ யப்பா மகிலங்க கர்‌ மனா ம்‌
ன்‌ ௮ தரி
ல த்‌ டட ௮.
2 கெப்‌ (7 25 இரடுடம ட்‌ ஜ்‌ய
கவர தக்‌ வு
௫
க1 2 [
77
மப்பு வ ம்07171 இடு மண்ணலாங்கவள்‌ (தறன்‌
தச ப ரககன்மினனடுி
ப நன்‌ .
ம்‌ ர்‌

ஊஅம்கதா ய்வாம க்செ 2 விவரும்வள

ள்‌
ல்‌ ்‌ ளால்‌,
2

மூமாக,சிவபெருமானை அழகுமிக்க சோமாஸ்கர்த

பானிக்க, கா ல்‌ ஆகார யத்திற்மோன்றும்‌
வரும்‌, அ௮ழியார்ச்கெளியவருமாகிய அவர்‌. அக்த
ம்ன்வ நீத சான்றிஞர்‌,. த்காதி (௫)

அலையுலாங்கடலொருகுடங்கையினெடுத்தயின்‌ மூன்‌
லர்கள்கைக்சொஷதொவினன்வணங்கியெதுஇப்ப
நிலவே வணியனுரைசெய்வான்சாக்இயிஷிரைச்தாய்‌
ய்‌ ப்‌ ட்டு ்‌ ய்‌ ்‌
புலன வென்றியால்‌வேண்டுவதென்‌ னெனப்புகன்முன்‌,ப்‌
இ-ள்‌, திரைபரக்குங்கடலையள்ளி ஒரு உள்ளங்சையிற்பானித்த அகத்‌
இயமுணிவன்‌ புட்பங்களைக்‌ சைகளிற்சொண்டுசொரிச்து ஈமஸ்கரித்துச்‌
கோச்திரஞ்செய்ய, பிறையையணிந்ச சடாமுடி யையுடைய வெபெருமான்‌
அருளிச்செய்வார்‌; சாக்தகுணக்இல்கிறைக்கவனே, ஐம்புலனையுமடக்கனே.
(௮ங்கனமாச இணி) உனச்குவேண்டியசென்னை யென்று வ்‌ திருவாப்மலர்‌ர்க்‌
ண்‌ ௮ ்ர்ரு
த்து ர்‌. த]
மொ ன்ம, ॥ ்‌
(4ஈ)
 %1 டி ரத்த]
ம

1 22 கி

அப ரண கன்‌
ம்்ற்‌ ச்‌ வய
[சக்த பபது மர்பி பமல்‌

அர்‌
பய் ம.
பி
ட ட

ச
ன ்‌ த்த
ட்ட விய்ல்த

கட்ட
அகட அவனு, ள்‌:
ந்‌& ிட்லக்ய
ய்‌

னை: ன (2
1.

ள்‌ ம
தத்து தி
ந்த எ னி

3
[்‌
௬ தனக்‌
ட்ப மயூரா இறரிபு ரணம்‌,

கோகைவெற்குதகற்காஇயிலளிக்‌அயாங்சொடுத்‌, த
றாசலானமயில திம்வ்வர யுமிக்க
மோதுபண்டையநட்‌.பினாற்சேயுமாங்குவக்துற
றஹெதமில்பயன்விரைவினின்விழைர்‌தவர்க் கீர்‌ தான்‌,
இள்‌, மாலையணிந்த வேற்படையையுடைய நமதுகுமாரனுச்கு யாம்‌
முன்‌ உண்டாக்டு கொடுத்தது ஆதலினால்‌, மயில்‌ விசேடித்ததாம்‌. (௮து
பற்கி) இக்ச மயூரகிரியும்‌ மிகவிசேடி.த்ததாம்‌. சொல்லப்பட்ட்‌ பழைய
உறவால்‌ கம குமா கட்‌ அங்கே விரும்பியிருக்து, விரும்பினவர்க்குக்‌ கற்‌
மில்லாத பயன்களை விரைவிற்கொடுத்தான்‌. எ-று. (௪௧)
வ்று்சோபடைவீ ட்டினிலதிகமிவ்விடாங்‌
நன்‌ ததக நல அ தன்ட ஜிக்கின்‌
மாமிறன்பெரும்பஇருகித்தெராமோர்வள்ளம்‌
கரறுதங்கெயப இயெலாமுயர்வெ னலாமேோ.

இ.ஸ்‌. பெருமைபொருச்திய படைவிடுகளில்‌ இச்சவீடு ௮திசவிசேட

முட த்தாம்‌, சொல்லப்படும்‌ முந்தியபடைவீடுகளுக்கு இந்த மழு ரயி
விசேடமாவதென்னையென்று கருதில்‌, நிகரில்லாத தன்னகரைக்ருறித்துப்‌
போன்ற ஒருதலைவளுக்கு வழியிற்பொருந்‌இய ககரமெல்லாம்‌ உயர்வென்‌
சொல்லுதல்‌ கூடுமோ? ஏறு, (௧௨)
வேறு,

ம.இயிற்கிறர்தகார்‌,ச்இசையில்வருகார்ச்திகைகாளெவரும்தப்‌
பஇயிற்புகுக்சன்றுபவ௫யாப்பசர்மாமலையைவலங்கொண்டு
புநியவிரைசோர்மலர்ச்கட ம்புபுவக்குமரற்பலமிர்கனமே ப்‌
லதஇருங்கழல்சூவெமதமைக்தனடி.மாமலர்க்‌மேகலாரே,
இ-ள்‌. மாதங்களித்ிறக்த கார்ச்திகைமாகத்தில்வருரென்ற கார்த்திகை
உட்சத்திரச்தில்‌ எவர்சளும்‌ ௮ மயூரகிரியென்னாம்‌ ஸ்கலத்திற்போய்‌,
அற்றைகாள்‌ உபவாசஞ்செய்து, சொல்லப்பட்ட பெருமையுடைய அக்ரி
யைப்‌ பிரசட்டிணெஞ்செய்து, அன்றலர்ந்சு வாசணை சேர்க்க கடப்பமலரளை'
யணிர்ச ஈமதுருமாரணே வணங்கனொராயின்‌, ஆரவாரிச்ரும்‌ வீரச்கழலையு
டைய அவன்‌ சால்களாயெ சாமரைமலரின்&ழ்ப்‌ பிரியாதிருப்பர்‌, எஃறு,()

வினை இரனையஇனஞ்சிறப்புச்செய்கசோசவரேயறவித்தா
மனை யோர்பெருமையளப்பரிகாலமரர்க்கிறைவயாவரன்றோ
வைமாமலரோன்பசியயயறரியிற்கலர்‌ தபகஞ்செய் து
நிணவினிவேஇக்தம்புயத்தனருச்சிக்க மாரொடுகிற்பான்‌..
இ-ள்‌, குற்றரீவ்யெ அத்தினத்தில்‌ (ஈமதருமாரனுக்கு) உபசாரஞ்செய்‌
தவே தருமவித்தாவர்‌. ௮அவருடையபெருமை அனவிடல் டா, சேவர்‌
களுக்குத்‌ தலைவர்‌ அவர்களன்‌ ஜோ : ! மேலாயெ சாமரை அசனனான பிரமண்‌
பக்சைப்பயற்றை அரிகியுடன்சலர்சு அன்னமாக அன்போடு சிவேசனஞ்‌
 அசுத்தியச் சருக்கம்‌, கட்த

ு) நிற்பான்‌.
செய்து, சசமரைமலர்‌ சளாற்பூடுத்‌ ஐ, தேவர்களோடு (சேவித்த
எ.று, சிறப்புக்செய்சோர்‌ என்பதற்கு ஈமது குமாரனுக்குத்‌ இருவிழாச்செ
ய்தவர்‌ எனினும்பொருக்கதும்‌. (௧௪)
் தான்‌
அசனாலசரர்நலிவின்‌ நியரியபதத்‌தினினிதிருர
ுகளித்தூச்‌
விதியான்‌மனிதர்பூசைசெய்பில்வேலாவலையமுழ
பி ரம ன் மா ல் பத ங் கள சி தை யு ம் பொ ழு அஞ ்ச ித ையாகங்‌
சிகையாப்
்போயினனால்‌.
சயேபெறுவரெனவருளிக்க யிலைமலையிற
ம்‌ வருத்தமின்றி அரிய
இ-ள்‌. அசனாலே (௮ப்பிரமன்‌) அசுசர்செய்யு
நிலமையில்‌ ம௫ூழ்ச்இயுடனிருக்தான்‌. விதிப்படி. மானுடர்பூசனை செய்தால்‌,
பிரமவிட்டுணுக்களின்‌ பதவிகள்‌ அழியு
பூமிமுழுதையும்‌ ஆண்டு அழியாத
பசவியைப்பெறுவரென்று (சிவபெருமான்‌)
ம்பொழுசும்‌ அழியா க ஈம
எ-று, (௧௫)
அருளிச்செய்த, கைலையங்‌்இரியிற்போயிஞார்‌.
ன்‌ சிவபெருமா
சென்பாருயராவகைகி௮ுத்துஞ்ுமாமுனிவ
கமறைத்தகு
னன்பான்மொழிதலாற்கிரத்தையடைந்துமே
மின்பாய்பரிஇயெனவுள த்தினையமகன்றுமிகவிளஙகி
வினிஅவக்தான்‌.
ட்‌

ன் னா
ச்‌

டி யி து வோ வெ
ந

ுக ்‌ தப
“3

ற் கர ுண ைய ிர
௬.

யெ ன் பா
௬. ௪ ம்‌

(சமமாக) நிறுத்திய வாமனனாூய

இ.ள்‌. தட்சண பூமி உயராசபடி
தி யம கா மு ணி வண ்‌ இவ பெ ரு மா ன் ‌ (இ வ்வாறு சன்னிடத்‌ துவைத்த)
அகத்
ால ே அர ுள ிச ்ச ெய ்‌ சும ையா ல்‌ விக ுவ௫ த்து, மேசபடல்ம்மறைத்துப்‌
அன்பின
) நீங ்கப ்பெ ற்ற ஓள ிப ரந ்த சூ ரி யக ணோ ப்போல மனத்திற்‌ சக்தேகறிங்கி
(பின்‌
ாடு த்த ு, அட ிய ேன ்ம ாட ்ட ு (இ ப் பெ ருமானது) இருபையிருந்தபழ.
மிசப்பிரச (௧௬)
எ-று. -
இதுவோ என்று மிகம௫ிழ்க்தான்‌.
ிர்‌.அுவிங்கியெழில்‌
பழுஇல்‌ இறப்‌ பினயிராணிபரு முத்தண டிக
த லோர்மணிழமு
வழியுங்குரும்பை முறலையுமுதமார்பன்று
மு ம் பு ப இு ம் பெ ரி யப கந ்த ாட ்ச மல த் து யர ்முருகற
ஞூழுஅத
ச் ‌ அக ுஅ மு னி வன ்ற ோச ைம லை யி னு றச ்சென்றான்‌.
பருழுவானடை
ில ்ல ாக ௮அ ழக ைய /ட ைய இர ்‌ இர ாண ிய ின்‌ பருத்த முதி.தி
இ-ள்‌. குற்றம
ு பூர ித் து அழ கு வழ ிஏ ன் ற கு ரு ம்பைபோலும்‌ முலைகள்‌
வடத்தையணிக்த
ய/ டை ய இச ்இ ரன ்ம ு சல ாய ின ோர ின ்‌ இசத்தினமழுச்சிய இரீ
உழுத மார்பினை
்‌ தழு ம்ப ுபட ும் ‌ பெ ரு மை பொ ரு நக ்த ிய பசிய பாததாமரை
டங்கள்‌ தாக்குதல ாற
ர் ந் த கு மா ரச ுவ ாம ிய ை அச ுத ்த ியமுணிவன்‌ வணங்கும்பழுூ
களையுடைய உய (௪௪)
ைக ்க ு மய ூர சர ிய ின அ சம ீப மா கச்சென்றுன்‌. எ-று.
அட
வேறு.
‌ ட.
கரதம்விஅய௫௪க்தனங்கமழகிலலைதீதம்
்குலமணிவ ரன திப்‌
கோதிலா தபொன்மின்னுமிழ
‌
போதுலாவரவானயாறிறங்குவபோலச்
வா ர் ‌ பூ னல ரு வி யா றி தங ்க ுவ சிறப்ப,
சத
டு. மயூர்‌ இதி புராஸாம்‌.

இன்‌, காச தாரம்வரைச்கும்‌ (ஈகறுமணதச்தை) விசன்ற சக்சனமர

ங்களையும்‌ மணங்கமழ்சின்ற அடலமரங்களையும்‌ மரிக்க, குற்றமில்லாத
பொற்பொடயையும்‌ ஒளியைச்காலுர்‌ திரளான இரச்தினங்களையுங்கொ
மித்து, புட்பங்கள்பரம்ப அசாயகங்கை இறங்குமாறுபோல (அம்மலையில்‌)
அழகாக, குளிர்ச்சியையுடைய வடி.ஏன்ற நீரருவியாறுகள்‌ இறங்குவன.
எஃறு. (௪௮)
அும்பிபாட்டயர்மாமலர்களுலியசளையிற்‌
அம்பியின்றொகைபிடியொடுச்துறைதொறுச்தொயு
மம்பைகேர்விழியரம்பையர்‌ தம்முடனெயின
ரம்பைகேர்கடி தடக்நஇினராடியேயகல்வார்‌.
இ-ள்‌, வண்டுகள்‌ (£தங்களைப்‌) பாடுகின்ற பெருமையாடிய புட்பங்கள்‌
நெருங்கிய
சுனை களிலுள்ள துறைகள்சோறும்‌ யானைக்கூட்டங்கள்‌ பெண்‌
யாணைசளோடும்‌ மூழுஞும்‌, பாணச்ரையொகச்ச கண்ணையடைய தெய்வப்‌
பெண்களோடும்‌ அழூயே பாம்பின்‌ படத்தைப்போன்ற நிரம்பச்சையுடைய
வேட்டுவப்பெண்கள்‌ விளையாடிப்போவர்சள்‌. எ.ஃறு., (௧௯)

புலவராமெனக்கொடாவிடி௰கொடுக்இிடிற்புகலும்‌
புலவர்தங்கவிம திக்குறும்ப ட.க்செழில்‌ .. ண விட்‌
புலவ ரம்பையர்வரனவர்புஞுற்று நின்பாதம்‌
புலவரக்தருசெனக்குகற்றொழமுகனர்போவார்‌.
இ-ள்‌... (சமச்ஞுக்‌) கொடாவிடிலும்‌, கொடுத்திடினும்‌, (அவர்களைப்‌)
புலவராமெனச்சொல்லுஞ்‌ (சொத்சித்திரக்சையுடைய) சவிஞர்களறு சவி
மசமாஇய குறும்பை அட்ச்ரணன்ட அமகைப்பொரும்திய விண்ணாலகம்‌
இலுள்ள கெய்வமசவிரும்‌ ஜேவர்சரம்வச்து, சதேவரிருடையபாமர்தை
அணையும்படி வரத்கதைச்கந்சருளணாக என்ற குமாரசுவாமியை வணங்கிப்‌.
போவார்கள்‌. எ-று, சொடாவிடில்‌ என்பதஷேடு புலவர்‌ என்பகனையி
யைசக்துப்‌ பொருள்கொள்ளகாங்கால்‌, புல்லவர்‌ ஆமெணப்‌ பிரிசீ துப்‌ பொருள்‌
கொள்க, (௨௦)
42
யர
லெயிர ோ குஷ்‌
மு படாப்துளும றிய யி
மம உண்டனிய
ப்படி சலி
ா ய
0 ியகிக
இதம் இட ு டு இ ர்ட வ
மாலைம ா்ற்கெதியி கம்பூபவைபூம லரு
மாலைமஞாறையமமகளிரன்சாயலைமா னும்‌
ட] கத்‌ ்‌ தை ட்ப *

உடு அக,
மாலையொதியர்வாயென
்‌ ட ்‌ ்‌
வாம்பல்வாய்மல ரம்‌,
்‌

இன்‌.
்‌ ம்‌ இருட்
2 (12) டணனண
0 $ஃ [ம்‌ இ
[தவப்‌ கமையன
னி ாயை
1 ம்பி ்‌1/ உற்ணறல்கால்‌
பம்‌ 2 லர அவ்‌ (கீ ர்‌. த ம்‌ 60 8 1] (1 |
2)
இடப “உ
பலராமனைப 4 ம லத ல . வ ஜுர
்போன்ற (வெண ்மையான) மருமர ட ம்‌ ந] அட்ட
த்இன் பக்கடு தீதில்‌
இடு 2
அவளு
டைய சம்பிய
ரத ாகிய
ர
இருட்ட
6 "
ி ணனைய
கல்‌]
ொர்த
ட க றல
ு அமருவி
லன்‌ மட்ட
ளங்காம ்‌ கமத சாயா உ யும்பங்‌
தக

கள்‌ அலரும்‌. ஒழுங்காலா மயில்கள்‌ அடிகிய மகளிரஅுசாயலைப்போலும்‌,

மாலையையணிர்த கூச்கலையுடைய பெண்களின்‌ வாயைப்போலம்‌ செவ்வா
ம்பல்விரியும்‌, எற. (௨௧)
 ட ஸ்‌] தத்‌
சரிய.
க ்‌
௧0௩
அகத திய

பா்‌ ய்கைபுன்னை௫ ௪ஞ்சம்‌ சனஞ்ச 5 ஐ னம்வில்வங்‌

௩ ந ட
ரு ம த்‌

சேகொரங்குட ாடலஞ்சண்பசங், டான்னறயாமலகமர்‌

இங்கில்சம்புமா ப்பலவிலவோடுசேணுயர்ம்தெட
யாங்குமேவலின த ன்மிசைத்தவ ண்ட்‌ அதல

இ.ள்‌. வேங்கைமரமும்‌, புண்‌ ணைமரமும்‌, செஞ்சந்த

, கோங ்கம ரம் மம் ‌, ண ்ட சுண்பகபபாரும்‌
மரமும்‌, வில ்வம ரமூ ம்‌
குத ்தம ில் லாக காவல்மாருமம்‌, மாமர
கொன்றைமரமு ம் ‌, செல ்லி மாம ும் ‌,
ஆசாயம்வரைக்கும்‌ உயர்க்து அவ்விட
மூம்‌, பலாமரமும்‌, இல: மரமும்‌
அதன்மீது கவு
தீதிலிருத்‌ கலால்‌, ர்‌ ற்கெரக ண்டமுஇல்கள்‌
- வாழை. ்‌௨௨.)
கோரங்றாசற்பச ம்‌ எனவும்பாடம்‌, ௪ ற்பகம்‌

இன்ன சன்மையவள ந்‌இ கம்‌ மயின்பலை யெய்தி

‌டன்‌
யுன்னிே லாதி டி.லொ 'குழுறைகாண்ரு, யிள்
்‌ ர்வாய்ர்த
மன்னுபாவம்போ ய்முத்திஇயைவட ழங்குச
னல்‌.
கனலை
கி
ம ர்லொச்சாவணதடத்தி ன்மூ
முன்னை கே

வள! வ்கள்விளனவ்குன்றத மய
இன்‌. இத்சண்மையான
சரங ்கா ண்‌ ்டி ல்‌ பரி சிக ்கி ல்‌ ர டப
ஏ, இக்இிக்இல்‌ பே சி ல் ‌ஓ
கொட ுக் ‌ம ட் பு வா னத ்த தன க் கு மிகர்‌ பிறிதில்லாக ௪௭
ள்‌ த்தைக்
௩) (௨
வணப்பொய்கையில்‌ ஸ்கான்‌ ஞ்செய்தான்‌. ௭-௮.
ட்‌
இறியகாலினாள மலைவலஞ்செய்தனு0தன்றுவிக்கு
நமியமாமலா்‌ த்தாரினன்‌ னகர ஈண்ணி
‌
பறிவினுக்கறிவாய்கிைறைய ததவாரிதியைப்
ியொன்‌
பிரிவிலன்பொடுபூசனைபுரிக்தனனன்பெர
!இரியைப்பிரதட்ணெக்செய்க த்தது
இன்‌. குதியகாலாத்‌
கா குமாரசுவாமி
இன்ற ஈறுமணங்கமழும்‌ பெருமையானஇ சாகரத்‌
யினது கோயிலையடைச்அ, ௮ றிவுக்கும்‌ அறிவாகசவியாபித்த அமுத
‌ அக த் தி யம ுண ிவவண் ‌ பூ சை செ ய்தசான்‌. எ-று. (௨௪)
தை நீங்காத அன்புட ன்

்ம ம் வே ண் டி லன
ல ்ற ணி வி கம ்பாண்டுமீள்வத ன்‌
தன
டி ல ன் னா ப் பக ைக ொல ண் டி போதலினான்‌
பொன்னை வெண்
அடு மலோய
மின்னை வேண்டி. க ற்‌ அவக
பத ம் வே
‌2 ண் டி னன ்வ ழங ்க ிட வே ண்‌ ரட்‌.
மன்‌ ணுகின்
வர ்ச ்ச போ சத ்த ை அ௮ ௮ப வி ‌ தத்‌ திரும்‌
த்த்
சு
- இ.ள்‌, (அடியேன்‌) ஓப்பத்ற
ரு ம் பே ன் ‌. (த ாய த் தா ர் ‌, கள்‌ வர்‌,ட்‌ என்னும்‌
பு.தலால்‌ தருமத்தைவி ேன்‌. யெளவனதீசை
தல ின ால ்‌ பொ லன ்ன ைவ ிர ும ்ப
தத சகட்டுண்டுபோ
வி ரு ம் பே ன் ‌. மே ல் லஒர ே, நி லையான தேவரீருடைய
நீங்குகலினால்‌ பெண்ணை ி -ல ்வேண்டும்‌. எ.து... (௨௫)
ட த ு னா ன் ‌. (அ தே எத ்‌ ) இர ுத
பாதக்தையே ட்
சபரு மயா வி ரிபு ரா மணம்‌,

.. இரவிலன்ட்‌ படைப்‌ பலிச்கலைக்கடுஞ்ெவொச்சேவம

கொலமல்கியபதாகையாயெனக்குகன்பதுத்திற
லமில்கிரவுஞ்ச நற்கிரிபினச்செனக்குஞ்‌
சரலுமன்புடைமாருணிசாதி பினன்பணிர்கா ன்‌.
இ-ள்‌. மூட்பொருர்கிய சாலாயெ படையிளையும்‌, (தோன்றிப்‌) பூப்‌
போன்ற ருட்டுச்சலையையும்‌, கடிய கோபத்தையுமுடைய சேவலா௫ய
அழமகஞுநிறைக்‌ த கொடி.யையுடையவரே என்று, குமாரசுவாமியின்பாருத்தில்‌
வஞ்சனணைபொருக்திய செவுஞ்‌ சமாஇய மிறந்சமலையைக்கோபித்த நிறைந்த,
அன்பையடைய அகசத்தியமசாமுணிவன்‌ விண்ணப்‌ பஞ்செய்‌,து நமஸ்கரி
திதி, எ௨று, (௨௭)
நிறைற்தபேரருள்பெல்றனனவ்விடை.நிங்கி
'யுறைந்தபிப்பலவனக்களினுக்‌ கரஇளையி
னறைக்தசன்னவோரிரண்டெ ன்‌னெறியெனவடை மீறு
இ றத இர்ச்கிவ, ம்‌ய்யினப்ப இப டடைசெய்தனனால்‌,
இ-ள்‌. நிறைவான பெருங்கருபையைப்பெற்று, அவ்விடத்திணின்று
நீங்கி, (சான்‌) இருக்சு அரசவண த்தின்‌ வடஇசையில்‌ இறு ஈல்வ (பியென்று
சொல்லப்பட்ட இரண்சொறிசைவறியபோய்‌, இறம்று புகழையுடைய இவெ
லிங்சகம்தைப்‌ பிரதிட்டை செய்மாண்‌, எ௨ம. ்‌ (உ௭)
பாவனையாவரஇத்தன்‌ மு. தலலாப பிவிய்மெய்று
இவியகறு்கேன்கொண்டுகிறப்புறச்சிரக்கொட்டாட்டி
யோ வில்சாத்‌ வைனரறைவெகனழு தலுவக்‌ துகல்இிப்‌
பூவிஷலைருச்சிக2சம்‌இவணங்கினான்புணரியுண்டான்‌,
இன்‌. கட்லையுண்ட அசத்‌இயமகாரமுணிவன்‌, இயொலம்‌ அவாரகனம்‌
கூதவியவற்றை அன்போடுசெய்து, இணிய நறியசேனால்‌ இறப்புமிகச்‌
(வெலிங்கத்தின்‌) சர௫ிற்றிண்டி. அபிலே.கஞ்செய்வ, ஒறிவின்‌ மி அ௭ரியற்‌
பால்னவதற்றையும்‌ சிவேகனமுதலானவற்றையும்‌ விரும்பிச்செய்து, புட்‌
பங்களால்‌ அருச்சனைபுரிக்துஅுதித்து ஈமஸ்கரித்தான்‌. வறு, இரம்தொட்‌
டாட்டி என்பதற்குக்‌ இரமுசலாச அபிவே.கஞ்செய்து எனவும்‌ பொருள்‌
சொள்சாலாம்‌. (2.௮)
கொய்மமலா்சமுநூ ுலோபாழமுச்இிபைகொரருளுட்டுந்‌
கெய்வசாயகன்றன்‌ மோளிச்செ மூம்றுவ ய ற்‌.நூயி
[ரிஜ்ங்று
வையம்தரீ இ ர்வோ டமெவ்ைகையு ப்‌ இமூம்வ ரை, ய்‌,
செய்குளம்‌ பெருக்‌இநீடுந்து ருகஇயாயிய் தன்ம. ப
இ-ள்‌, கொய்யப்படும்‌ புவைமுடி ம்சகூர்சலையடைய கலோபாரழுழ்தி
க்கு காயகனாடுய ௮சத்தியமுணிவன்‌ அபிஷேகஞ்செய்யும்‌ தேவராயக
சாடிய சிவபிரானது இரு மேணிமித்பொருந்திய செழுமையாயெ தேன்‌, வழி
ந்த விமுர்து பூமியின்மீது ஓலியுண்டாக இடி, வைஸககஇயும்‌ ம௫ம்க்டிகொ.
ன்ஞும்பம.. வயல்கள்‌ கூளங்கள்‌ பெருசச்செய்கு, பெரிய அழிய கதியாயி
இ. ஜி (கி
 0௯

த்தசருக்கம்‌, கரி
்‌ ன்‌ ்‌

யு மு ரை
-
்ச தை
_
ரர
த
த் தி
ச்‌
‌ வி சு வா மி
(2 ல
யு ம்
து
்க தை
-
ட் டர
௩
வட
ஞு ௩

்‌ வேறு,
உட த
ங்குமொய்த்திலகும்‌
ட்ட .
முள்ளிலைய முட ததா ழையிருமரு
ச ர்‌

்கொழித்‌ தெறியுங்‌
வெள்ளமதுமாருது வெண்டரளங ட்‌ ்‌்‌ ர்‌

பினலர்‌ தோயுற்‌
துள்ளு இரை யலைத்கொங்குமணற்குன்‌
ம்‌தனா முத்னா அ,
தெள்ள முதவிசைபாடுந்‌
்‌ கொழித்துவிசம்‌
இ-ள்‌. ஒழியாமல்‌ வெண்மையாயெ முத்துக்களாக
62

அள ்ள ுன ெற அலை கள் ‌ அலை ச்த லின ால் ‌ உய ரு ன்ற மூட்‌

(5

சே ன் பெ ரு க் கல ே
த இல ைக ளை யு டை ய வளை ந் சதா ரழை கள்‌ இருபக்கமும்‌ கெருங் கியி
கள்ளெறிர்
்கு ன்் ‌று களி னழக ுபொ ருக ்தி ய தேன ாற் றில்‌, வண்கெள்‌ (இசை
சங்கும்‌ மணற
படி . கெள ிக் த அ௮ மு து போ ன் ற இன் னிசைகளைப்பாடும்‌, எ-று
நான்‌) முறைப்
ால் ‌ ஒங்க ும்‌ மணத ்கு ன்ற ு, தா ழை இரு மரு ங்கும்‌ மொரய்த்‌
அலை சளலை த்தலின 40)
திலகு மணத்குன்று எனத்‌ தனி த்சணிகூட்கெ,

னிவன்‌
பொன்னிஈதிச்செசமணிபொற்சரத்‌துமாமு
கனைப்‌
வன்ன மயின்மலையிட த்துவர்‌அமீள வுங்கு
டைபெ த்தகன்று
பனெனமிலன்பொடும்வணங்கியரிதின்வி
தனிம்செர்க் தான்‌.
தென்க சைவண்டமிற்மணக்கும்பொதியவரை

சா வி ரி ஈத ிப ொர ுந ்த ிய சம ண் டல த் தை யே ச்திய அழகிய சையை

இ.ள்‌.
௮க த் தி யம க ரம ூண ிவ ன் ‌, சறர ்‌. தமய ூர௫ ரிய ிற்‌ பின்னரும்வர்து, குமா
யுடைய ‌
மெ ய் யன ்ப ுட ன் ‌ நமஸ ்கர ித் து, ௮ரிதாக விடைபெற்றுப்
'ரசுவாமி யை
ிய இச ைய ைய /ட ைய ்‌ வள வி ய தமி ழ்விளங்கும்‌ பொ .தியரியிற்‌
போய்‌, அழ (ரக)
சேர்ந்தான்‌. எற
அசத்திய ச்சருச்கமுற்றிறறு.
௯,
ஆட இருவிருத்தம்‌ ௩௭
ம்‌

ஜ்‌ ன்பதா வது

கத ைய ும ்‌ வி சு வா மி த் தி ரர ்க தை யு ம் ‌
வூிட்டர்
உரைத்தசருக்கம்‌.
தோமாதி
தெய்வவகத்தியனற்கதை யீதுதெரித்
்வாம்‌
அசவவூட்டனியத்தியபூசைதளைச்சொல
ன்னை
பைவரியாடரவம்புனைன்றபரன்ற
ைய ாய பு லன ்க ளட க் கய ெக ங் கொ ண்டே ரன்‌,
யைவச
‌ மை யி னை யு டை ய் ‌ ௮க த் தி யம ுண ிவனது ஈல்லக றை
இ.ள்‌. தெய்வத்சன்
‌ னோ ம் ‌. . சை வன ாட ய வி ட் ட முனிவன்‌ செய்தபூச
யாயே இதனைச்சொன் தடை! வரிபொ
ேம்‌. படத
ணயை (சாரதமூணிவனே) இணிக்சொல்வ
றி
௧௦௯ மயூ இரி புராணம்‌,

ரூந்திய ஆடுகின்ற பாம்பையணிமட்த சிவபெருமானை, ஐம்புலன்‌ களையட க்கத்‌

இயானணித்தவனும்‌, எ.ஃறு, (2)

இரவிகூலக்குருவானவசிட்டனெனுஞ்செல்வன்‌
மருவினன்மாதிலம்வைகயர ுஈ்‌
தவமார ுது
புரிபொழுதவ்வழிவந்தனனனீண்ட। தபல அத
ரது தட ரல தர்கா ஷேோர்மைச்தன்‌.
இ.ள்‌. சூரியகுலத்‌துக்கு ஆசாரியனுமாகிய வ௫ிட்டமுூணிவன்‌ என்‌
னும்‌ அருட்செல்வன்‌ பெரியபூமியில்வந்திருக்து அரியதவத்தை நீங்காது
செய்யும்பொழுதில்‌, நீண்ட பூமிமுழுதுக்கும்‌ ஒருகுடையால்‌ நிழலை ச்தரும்‌
காஇமகாராசனுடைய ஒப்பற்ற குமாரனாயெ கெளடிகன்‌ அவ்வி த்‌இல்வம்‌
தாரன்‌, எ-று. (௨)

வாட்டிறல்வி உரரொள் வேற்‌மிறல்விரர்மருங்‌ேகெய்த

வேட்டமகா டி மெலிச்தவடி ணய்கியமேலொோனுங்
கோட்டமில்கற்பினரும்‌, சுடிவெஃ்கியகொண்கன்றன்‌
மூட்ணேவிழ்ச்துபணிச்தனவ்மன்ற௰ருந்தாரா ன்‌.
இ-ள்‌, வலியவாள்வீரரும்‌ ஒள்ளிய வலவியவேல்வீரரும்‌ பக்கத்தில்‌
வச, வேட்டையாடி. மெலிவடைந்து அல்விடத்தில்வர்‌ ச வாசனையைத்த
ரூம்‌ மாலையையணிக்ச மேலோனா௫ய கெளசிகனும்‌, கோடாத கற்பினையு
டைய அருந்தஇவிரும்பிய காயசனூகய விட்டமுணிவனுடைய இரண்டு
கால்களில்விழுக்து ஈமஸ்கரித்தான்‌. எ-று. (௩)

அூவெழங்கியிருக்கெனனவாசனமாங்கிற்று
வாசனைநீர்கொடுகாகமசற்றிமகிழக்துண்ணும்‌
போசனமானதருச்இிரலர்திகழ்பொற்பூணுந்‌
தூசகுமளிக்துபசாரமுமன்பொடுசொயறறாுனால்‌,
இ-ள்‌. (வ௫ட்டமுணிவன்‌) அப்பொழமுறு ஆரிகள்கூமி, இருர்க என்று
ஆசனத்மைக்கொடுத்து, வாசனைபொருக்தியநீரால்‌ தாகத்ைமிக்கி, விரும்பி
உண்ணுமுணவை உண்பித்து, அழகுவிளங்கும்‌ பொன்னாபரணத்ைகடம்‌
வஸ்‌இரச்சையங்கொடுக்து, ௮ன்போடு ஈயமொழிகக£யுங்கூறினான்‌. எ-று,
பல்வகையாயகறித்திரணெய்ததிபாலாரு
யெல்லையில்சேனையொருங்குணால்கியதென்னேயென்‌
ஜெொல்லையின்மீண்டுதவச்செயலேஈலமென்றுன்னிச்‌
செல்ககடற்படைநாட்டிடையென்றுரை செய்தானே,
இ.ள்‌, பலவகைப்பட்ட ச.றிச்கஉட்டக்மோடு மெய்‌ தயிர்‌ பாலாகய
இவற்றை ஆறாக ௮ளவற்றசேனைகள்‌ ஒருசேர உண்ணும்படி கொடுக்‌ சமை
என்னை என்று, இரும்ப விரைவில்‌ தவச்செய்கையே ஈலம்‌ என்றுகருத,
(கெளிகன்‌) கடல்போன்றசேணைகள்‌ காட்டித்செல்க என்று சொன்னான்‌.
ஏ, | (௫)
 ்‌. கட
வட்டாகதையும்‌ செ வாமித்திரர்கதையுமுரைத்தசருக்கம
ு
தன்றுகவம் பெரிசாமென்ன
அரசரறம்பெரி
ர் த் தர ுவ ார ்ர ்‌ தவ னத ்த ெய்தி ர ர.
மருவிரி௫ன்ற பல இ ர ன்ப
அணணதுனு வ்‌ ல்வீழ்சருகுணல்கல்ப
யொருபொழு ெ ல ் வ ா ய ுவையோடாவக ைபத்தி.
பருகுதல ் ச ெ ய ் ‌ . த ு ச
தாம்‌ என்று, வாச
இ.ள்‌, இராச தருமம்‌ பெரிதல்ல, தவமே விசேடித்த
்கிறைக்த சாட்டையடைந்து,
ணை விரி௫ன்ற புஷ்பங்கள்‌ பொருந்திய மரங்கள
, கண் ணிர ைப் பரு கல் ‌, விழ ுகி ன்ற சருசைப்புசித்தல்‌,
ஒருசேரமூண்ளனு தல்‌
(முறையே) இன்ற
செய்து, செல்லு
வாயுவையுண்ணல்‌ ஆஇய இவற்றை
(௬)
்பிதிது, எ-று,
பிராணவாயுவை ஒடாதி படி.தம

விகற்பமிழந்தகமாஇயிருர்தல ன்விண்டஷேர்க
ர்‌ டைனி

ார்தோன்றி
ப

்த ின ில 2 பு கம ெய ்த ின ர ங் கண ிய
சாகத
ெய்தியமூனி யாகிள்‌
முகத்இன்ம லர்ர்துமு.அக்குறைவ
மய,
௪கத்தணை இர்‌ ந்தனையாவர்நினக்கினே தக்கொ
ல்‌ ௮அதிசயமு
இன்‌, நிருவிசத்பசமாஇயிலிருந்தான்‌. தேவர்கள்‌ மனத்தி
த்தில்‌
யாம்‌ வெளிப்பட்டு முகத்தில்‌ மலர்ச்சிசொண்டு
த்ரார்கள்‌. அவ்விடத்‌இல்‌
ுட ைய ான ே, பே ரற ிவ ைய டை ய மூண ிவனாப்‌ உல௫ல்‌ நிசரற்றாம்‌,
தகுத ிய (எ)
யாவர்‌ உனக்கு ஓப்பாவார்‌. ௭-௮.
்‌ பபர்‌பாய்‌
என்றுசொழிர்தனமேசனமன்னனெனும
ன
யன்றுமுதம்‌ ஐவமா முனியாகியமர்க் தானா
ோன்‌
மின்றிசழாதவன்மாமரபுற்தவன்வி௮றம
்‌ரிசங்குவெனுங்கொண்டல்‌.
குன்றுதத்கோவினன்மெய்த,
ு கூ றி (ய ாம ்‌ ) போ யி லன ோம ்‌ . அன ்ற ு முதலாக அரசன்‌ என்‌
இன்‌, என்ற ச

யு டை ய பெ ரி ய மு ூண ிவ ளு யி ரு ந் தா ன. ம்‌
லும்‌ பெயர்போய்த்‌ தவ த் தை செண்டு

ித்த
(2)

பெருமையா குலத்தில்‌ அவதர

நாளில்‌) ஒளிவிளஙளாமம்‌ சூரியனது
மலைபோறை புயங்களாயடையோலும்‌
வனும்‌, பெருமையுடையோரலும்‌, கருதாது
திரிசங்கு என்னும்‌ (பிரதியுபகாரய்‌
ஆகிய மெய்ம்மையுடைய (௮
எ-று.
கொடுத்தவினால்‌) மேகம்போன்றதவன்‌,
வேறு,
ச்ச
பரபர£ ததத
ப்‌ ஆ ி
ப

ும ாட ைம ாக ளி று மொ ய் யு ளை ப்
மும்மதம்பொழியு
க வ்‌

ெய ்வ ாள ர் வே லார ணி தோ மர த் தினர்கள்‌ சூழ்வர

அம்முவெங்கொலைச 2 வ
ூளிவிண்ணமமைத
க ௮.

ுத
௩

விழ்
௩
மு கம ்ப
௪
லை யி யக ்‌
த
தூ வை ப் பவ ெழ௬

கா ணவ ேப ரி கொ டே ரி ளே றி கன ிய ேகிஞன்‌.
செம்மைவாளிரவி
ரி யு ம் ‌ நெ ற் றி ப் பட ்ட தி தை டு டை ய கரியயா
சொ
இஸ்‌, மும்மத த்தைச் ழ்‌
ய கு தி ரை கள ும ்‌
தத!
, பம ர்‌] அக்க
்‌ ி
க்ஸ்‌
யிரையுடை
ணைகளும்‌, கூட்டமான பிடர்ம
ம்‌

ொல ைச ெய ்ச ன் ‌ த வா ளை யு டை யவ ீரரும்‌, வேல்‌
னியைச்சொரியும்‌ கொடியக , மி க் க ஓலிபொருக்திய
்ப ுல க் சை வீ ரர ும ்‌ சூ ழ் ச் து வர
வீரரும்‌, அழிய இருப
80௮) மயூரா கிரிபுரரணம்‌,

வாத்தியங்கள்முழங்க, ளெொர்டுன்ற தாளி அகாயச்சைமமைக்ம, செவ்வொ

ஸியையு/டைய சூரியன்‌ வெட்கமடைய, முநிரைபூண்ட தேரின்மிதேமி
விரைவாய்ச்சென்றான்‌. எ.று, (க்ட
கண்டமன்னவருளம்பகைச்துலவுகாலயாக்தெ இர்‌ பகூகனுநின்‌,
ஐண்டகோளகையளக்தர்‌இகமு மண்ணனிற்கெதாகொல்யாமெனா,
௩ ய்‌ சொ ு கி ்‌. ்‌?

வொண்டளனிர்க்கைகலைமற்புனர்துகொழம வொல்ஸலைசென்றுபரமு
ன்ணியெ, மண்மென்பினுள மூருனுசின்நதொர்‌ வ௫ட்டமா முனியை
யெய்‌.இனான்‌ . ்‌

இ.ள்‌. பார்க்ச அரசர்கள்‌ மனம்பதறைத்து நடக்கின்ற கால்களயர்ந்து

முன்சென்றுகின்ற, அண்டகடாகத்சையுமளக்க புகழ்விளங்கும்‌ ௮ரசனே,
உணம்கு நிகர்‌ இறியோமா என்று ஒள்ளி சளிர்போன்ற கையைச்‌ சரமே
ல்வைத்து வணங்க, விரைவிற்போய்ப்‌ பரம்பொருமாத்தியாணிம்ற மிச்ச
அன்பினால்‌ மனம்‌ உருமுகன்ற ஒப்பற்ற வடட்டமகாருணிவலை அடைக்‌
தாரன்‌. எற. | (௧௦)

அதிருமோசையினின்யோககன்றுமுனியமாவங்கனுசெசிக்து
போய்‌, விதியினிற்சரணமிசைவணங்கி..௮ுமெமுகவென்றுரைவிள
ம்பியே, மதிவலோயிவணடைர்‌ ததென்னையெனமன்னர்மன்னணிவை
பன்னுவான்‌, பதுமமேலவனை நிகருமெம்மடிகண்ஞானகோக்கையுறு
பான்மையாய,
இ-ள்‌, அஇிர்னெற ஒலியினால்‌ வ௫ட்டமுணிவன்‌ யோசகம்றைரிய்மி இரு
ச்ச, ரனைக்கண்டு சென்று பாதங்களில்‌ விதிப்படி. ஈமஸ்கறித்தலும்‌, எழுக
வெண்று கூறி, புக்தியில்‌ வல்லபதிையுடையானே இங்காவக்சமை என்னை
பெண்ணுவினாவ, அரசர்க்கரசணாடிய இரிசங்கு இவற்றைச்சொல்வான்‌. பிர
மாவைரிகர்த்த எமதுகுருவே ஞானக்கண்ணைப்பொருந்திய தன்மையை
யுடையவரே, எ-று. (௧௧)

கரணியாசையொருமு வகை த்துஙி1) இறையல்பூமியெனகிடியமோ

வணரவில்கொடியுள மமையவர்‌ சி குக வியறம்வளர்‌ மிருவனைன்மாகரோ
கரையிலாரவர்கண்மாயசாலமதிலேசமன்றுகரைகண்டனன்‌ | னன்‌
புரவுபூண்டசரை யாவுமெய்தினனிம்‌ மும்மையாகளைகள்‌ போக்கி
இஇ.ள்‌. பூமியிலுள்ள ஆசை பொன்‌, பெண்‌, மண்‌ எண்று மூண்றுவசை
யினையுடைத்து: (அவற்றுள்‌,) பொன்னோ ௮ளவற்றகோடி இருக்கின்றன;
(அவற்றைப்‌) பிராமணருக்கும்‌ தானஞ்செய்து தருமக்மைவளர்‌ த்தேன்‌.
ரல்லபெண்களோ அளவிறந்தோர்‌; அவர்களுடைய மாயாசாலத்தின்கண்‌
ணே உழன்று கரைசண்டேன்‌. (வளங்களைக்‌) கொடுக்கின்ற. பூமிமாழு
வதையும்பெற்றேன்‌. இவ்வாறு இந்த .மூன்முசையையும்‌ மி க்்‌னேண்‌,
வறு, (௧ 8.)
 விவா மித்திரர்ககையுமுரைத்தசருக்கம்‌, ௧௦௯
ன்‌ [ ர
ரதத ட நவம்‌
வட்டர்கழையும்‌
டல. ை்‌ ரப த ர்‌ ற

ு மை ய வொ ரு க ரக லெ ன் னு ள மிர ு ந் ததிங்வனு௮ுமறனெலாக்‌
இன்ன
்ச்‌ திதெல்வேண்டுமா
தூன்னுமேனுலகினண்‌ா ணியி ந்கவுடலோடுதய
ென்னவுமையாட்‌ ங்‌ (ன்‌,
ியடிசள
லன்னதாகும்வழிமாமஎம்புரித
ன் மெ ன் றன ைய சொ ல் லர ுந ்த இக வி ன் கொ ணா தன ிவைகழறுவா
சன்ன
ஆசை அழி.யேன்‌ மனத்திலிருக்தது;
இ-ள்‌. குருவே, இண்ணுமொரு
ட்‌. இவ்வுலகத்திலுள்ள போகங்களையெல்லாம்‌ (தரும
ம்‌ சவர்க்கத்திற்பெற்‌ இம்மானணடசரீரத்‌ே
ஞ்செய்சோர்‌) அடைம
அது 0: ச.
அலு
கரும்பைமென்றாற்போன்ற இணனியமொ
செய்தருளுக என்று க...ஐகலும்‌,
ழிகளையுடைய அருக்தஇயின்‌ அழயெ காயகனாயெ உ௫ட்டமூனிவன்‌ இவற்‌
(௪௩)
றைச்கூறுவான, எ.
வேறு.
றவண்ணஞ்‌
நாலஙிபெரியோர்கீதி _நாலினிற்புகன்
்ப ொச ெல மே செ ய் தத ரு மத ்த ின ்ப ால தா குஞ்‌
ரல
. நா ல் பழ ித ்த கன ்‌ உ ம் பெ ரி யவ ர் வி ரு ம்பா ச்செய்கை
லை
மே.
பாலவாய்ச்செய்சருனெபாவத்தின்பாலதா
பெரியோர்கள்‌ நீதிநால்களிற்சொல்லிய
இ-ள்‌. சாத்திரங்‌ களையறிக்‌ச யதா ம்‌, ஒழு
ைக ளை யே செ ய் தல ்‌ தரு மத் தின ்பக ுதி
படி. பெருமையோடு நண்ம
ைய சாத ்‌ இரங ்கள ்‌ வி லக ்ய ெச ரு மங ்க ளே பெரியோர்‌ விரும்பா
க்கக்தையுட
ம் ‌. இவ ற் றை ச் ‌ செ யற ்ப ால வா கச ்ச ெய்தலே பாவத்தின்பகு
தசெய்கைகளா
(௧௪)
இயதாம்‌, எஃறு,
மபாவ
தன்மமேசெய்வோ (2ிதவராவர்கடரு
டு ஞ் செ ய் தோ ர் கா சி னி மன ித ரா வர்‌
ன்மமிவ ்வ ிர ண்
ம் பா வஞ ்ச ெய ்த ோர ிழ ிப ுய ிர ா சி ப்போவார்‌
புன்மையா
ணர ்ந ்த ுக ன் ‌ மம கன ்ற வர ்ம ூத ்த ிச ேர ்வ ார்‌.
சின்மயமு
த் பய ேச ெய ப் பவ ர் ‌ தே வர ாக ுவ ர்‌. தருமம்‌ பாவமாகய
இஃள்‌. தரும
சவர ்‌ பூ லோ கவ ாி கள ாக ய மானுடராவர்‌. எளிமை
இவ்விரண்டையும்செயப ்‌ ஞான
ெய ்த வர ்‌ இழ ிப ிற ப் பை ய/ டை ய உயிர்களாவர்‌.
யான பாவத்தையேச ்தையடைவர்‌, எற.
்த ைய றி ர் து * இர ுவ ின ை மீ ங் னெவர்‌ மோட்சத
சொருபத (௧௫)
தற ்க ுப ்‌ பா வத ்த ொழ ில ்‌ என ின ும்‌ அமையும்‌,
பாவகன்மம்‌ என்ப
ர் க் கம ெய ்இ ெற ்ப லன ்‌ அய ்‌ த் தல்லேண்டி.த
ஈரர்கணற்சவ
ல்வேண்மேன்தி
ாரெனவச்சுமாறித்‌ அய்த்திட ரா ட்டி௰ி
ோ க ல ா கா ஈண ்ண ிட ில ்வ ான
ஈரரெனப்ப டா ர்கண்மாகோ.
்வ ெர யி ன் பந ்த ுய ்க ்க வொ ட்
உ ர்களிங
வர ்க ்க த் தை யட ைந ்த ு இற ந் தபோசங்களை
இ.ள்‌, மானுடர்கள்‌ கல்ல சு வம ாற ி அ௮ னு பவ ித ்தல்வேண்டும்‌
சே வர ்க ளா கவ டி
அனுபவிக்சவிரும்பினால்‌, போதல்கூடாஅ5 போனால்‌, வி
ண்ணுல
அன்றி, மானுடராக (விண்ணுலூற்‌)
கைட்‌ பய ர இரயி புராண ம்‌.
பனிப்‌

இலிருக்குக்சேவர்கள்‌, இம்மானுடரை (அங்கே) இன்பம்‌ அனுபவிக்கவிடா

ர்கள்‌, எஃறு, (௬)
அச்சுமாறுவதுமாயுட்சமைத்தராண்முடிவினன்‌மி
யிச்சையினரிதுசாதலிது முழுப்பாவமித
க ்‌ ட்‌

நிச்சயம்புரிகலாசாவின்னுரீரநெநொளவாஜ்ந்து
கச்சமார்கவிம்முய்பின்னர்க்கருதுதன்முடி.த்‌இயென்றான்‌.
இ-ள்‌. உடம்புமாறுவதும்‌ ஆயுளுக்கு ௮மைத்தகாளின்‌ அந்தத்தில்‌
அன்றிச்‌ சுயேச்சையினாற்கூடாது. சுயேச்சையினால்‌ மரணித்தலாயெ இது
பெரும்பாவமாம்‌; இது சத்தியம்‌, இசனைச்செய்தல்கூடாது, சழுத்திடுகயி
பொருந்திய யானையையுடைய அரசனே, இன்னும்‌ மீ நெடுங்காலம்வாழ்‌
நறு, அதன்பின்‌ எண்ணிபதைமுடிக்க என்று கூறினான்‌. எ-று. (௧௪)

மாழுனியு ரைப்பக்சேட்டமன்னனுமுரைப்பானைய
சாரமகண்மைர்‌ தநியேறங்குரு வாகிவைக
மவ ரறறுசுவர்க்கத்இிர்தவுடலொடுமியானசெ ல்வண்ணா
மாமகம்புரிகற்கயொதருழ்ச்சியென்றடியின்விழ்ச் கான்‌.
இ-ள்‌. மகத்துவத்தையுடைய வடிட்டமுணிவன்‌ சொல்லக்கேட்ட திரி
சங்குமகாராசணனுஞ்சொல்வான்‌. சுவாமீ, சுரசுவதியின்குமாரரே, தேவரீரே
நமது குல ஆசாரியராடி இருக்கவும்‌, இன்பச்தை அருபவிக்குஞ்‌ சுவர்க்கத்‌
இல்‌ இந்த மானுடதேசத்தோடும்‌ அடியேன்‌ போகும்படி. பெரியயாகச்தை
ச்செய்தற்கு (வேறு) உபாயம்‌ என்னை என்று ௮அவனதுகால்களில்‌ ஈமஸ்‌
கரித்தான்‌. எ-று, (௪௮)
உலகியல்வழுவாவண்ணாரமுனக்கியாணுரைத்தகூற்றை
நலமெனக்கொண்டாயல்லையெனமுனிஈவின்முனாகச்‌
லையணிபயத்துவேர்கன்சிறப்புறமுனியை£ங்கிக்‌
சகலைதெரிவேள்‌ விவல்லகவுசிகனுழைச்சென்றுற்றுன்‌.
இ-ள்‌, உலகடைசவருதபடி (அரசனே) உணக்கு யான்‌ கூறியவாக்‌
கை ஈணன்மை என்று அங்கசேரிச்சாயல்லை என்று வ௫ிட்டமுணிவன்‌ சொன்‌
னணாறாக, வில்லைத்சாங்கய புயக்சையுடைய இரிசங்குமகாராசன்‌ சிறப்பை
யுடைய அம்முணிவனறிய்‌, சலைரானச்சையறிர்ச யாகத்தில்வல்ல விச
வாமித்திரமுணிவன்மாட்டுப்‌ டோயடைந்தான்‌. எ-று. (௧௯)

உருடருசகடுபோலும்பிறவிறே ரயொழியும்வண்ணா
மரூடமைமுனிரீஞானமளித்தியென்சடைந்திடாகே
பொருடருசுவர்க்கம்‌வெண்டியிலையெனமுனி துயோனான்‌
ர்‌
குருடனே முதன்மையன்்‌ பிக்கோல்கொண்டோன்முதன்மையாமோ
இ.ள்‌, உருளுன்ற சகடத்தைப்போறும்‌ பிறவித்துன்பம்‌ நிங்குமாறு,
இருபைதனழைர்த முனிவரே சேவரீர்‌ ஞானத்தை உபதேசித்தருளுச என்று
விட்ட முனிவனை அடையாசபடி, போகத்சைத்தருகின்ற சுவர்க்கவுலகசி
ர்‌
 வ௫ட்டார்கதையும்‌ விசுவாமித்திரர்கதையுமுழைத்தசருக்கம்‌. ௧௧௪
கோபித்துச்சென்றான்‌. (இவ
தைவேண்டி., (அவண்‌) இல்லை என்றுகூறக்‌
குருஉன்‌ மூதன்மையுடையனன்‌ றி, குரூடன்‌ கசையிலு
ன்சொள்சைக்கு)
ள்ள கோலைப்பற்றி அவனுக்கு வழிகாட்டுவான்‌ முதன்‌மையுடையனாவனோ
இதனால்‌ இரிசக்குமகாராசனது அதியாமை இழித்துரைக்‌
ஆகான்‌. எ.ஃறு,
(௨௦)
கப்பட்டு.

பருர்தரூழ்செடியவைவெத்பார்த்திவன்காதிசேயா
ெயம்‌
மிருந்தவன்‌சரணச்‌ தாழ்ர்துவக்தவாதியம்பக
மாறு
பொருச்‌்இயிவ்வுடவினோசெவர்க்க£ீபுகுது
்‌.
இருக்தசான்யாகஞ்செய்வேன்வருத்தமீதீர்தியென்றான
"இ.னள்‌. பருந்துகள்‌ குழ்டன்ற நெடிய கூரியவேலையேத்திய திரிசங்கு
காதியிண்‌ புதல்வனாயயே விசுவாமித்திரமூனிவனுடைய கால்‌
மகாராசன்‌
சளில்வணங்்‌, தாண்‌ வந்தமையைச்கூற, (அவனிடத்து) ௮ன்பைப்பொ
ருக்தி, இம்மானுடதேகத்தோடு நீ சுவர்க்கத்திற்போம்படி யான்‌ நன்றாக
யாகத்றைக்செய்வேண்‌, நீ வருத்தத்தை நீல்குச என்றான்‌. ௭-௮. (௨௪)
ாரும்‌
அக்கணமுனிவர்சம்பையழைத்தனன்‌றவத்தோர்ய
புக்கனர்வசிட்டன்மைந்தர்பழித்தவண்புகுர்‌ தாரில்ல்‌
தக்கவங்கவரைநீசர்‌ தங்குணாணுகிக்சாம
மிக்குறவலைஃவென்‌ னாச்சபித்தனன்வீறுதோன்ற.
அவர்க
இ-ள்‌. அக்தக்கணப்பொழுதில்‌ முனிவர்களை அழைத்தான்‌.
ய புதல்வர்கள்‌ தூஷித்து ௮வ்‌
ளனைவரும்வந்தார்கள்‌. வ௫ட்டமுனிவனுடை
்தி
விடத்தில்‌ வக்திலர்‌, தகுந்த அப்பு சல்வரை சீசரின்குணத்தைப்பொருக
சாபமிட்டான்‌. எ-று.)
காமம்‌ மிக உழல்க என்று தன்பெருமைதோன்றச்‌
ாகி
கோடகன்சபித்தவ ண்ணங்கோதுறுகுணத்தர
மைத்‌
யாசுறுகாமங்கைமிக்கலைதலுமைக்‌ தர்‌ தம்
ாரென்ன
சசுடைவிட்ட இனாக்கியாரிதுசெய்த
யோஅம்‌.
வூசலினுள த்‌தனா வருக்திமத்றிகனை
ியே குற்றம்மிக்க மனத்தி
இ-ள்‌. விசுவாமித்திரமுணிவன்‌ சபித்தபட புதல்வரை
னராய்‌, பாவம்பொருக்திய சாமம்மேற்பட்டு உழு தலம்‌, அ௮ப்
வ௫ ட் டம ுன ிவ ன் பா ர் த் த, இத னை யாவர்செய்காரெ
ஞான த்தையுடைய
ன் ற மன த்த ினன ாய் ‌ வரு ந்த ி இத னை ச்சொல்வான்‌. எ,
ன்று ஊஞ்சல்போ
ந் தர ும றம ும ்வ ல் லீ ர் மத ஞ் ெஞ ்ச ார ்‌ தலில்வீர்‌
சா
காந்‌இயும்புனிதமுஉள்ளீர்காமத்தினினை யா வுரித்தி
ம் னுமெய்தி
ரெய்க்ததெைக்‌ இவ்வாறிவ்வாகுல ச் செய்தான்‌.
ுர ிவ ேன ென ்ற ுவ ிட ்ட னு மி தள ை
மாய்க்ெடல்‌ப
தர ும த் தி லு ம் ‌ வல ்ல பத ்த ைய ுட ைய ீர்‌, கருள்‌
ன ரி சாந்தகுணத்‌இலும்‌ ம் ‌ பரி சுத ்‌ தத்தையுமு
ீர ்‌ . தே ச அழ கை யு
கையும்‌ கோபத்தையும்பொருந்த
‌ எண ்ண த் தை யு ம் ‌ ஒழி த்த ீர் ‌. உங் களு ச்‌ கிவ்வாறு! பொ
டையீர்‌. காமத்தின்
2 ஆதி இ எரிபுடாணம்‌,

ரூக்தியது என்னை 1 இர்சவருக்சச்சை யாணுமடைர்நு இறப்பேனென்று

வக௫ிட்டமுணிவனும்‌ இதனைச்செய்தான்‌. எற, (௨௯)
ர்‌ இரியசனிலெறித்தலைகிமக்காகவிழ்க்கான்‌
அத்ிவாளரவின்வாயிறத்றுன்னினன்றரையிற்பாய்க்கா
னிச்திறமுலசம்பொய்யென்றெண்ணியவ௫ூட்டன்செய்காத
புக்திமசசோகம்யாவர்பொறுப்பவருலகிலம்மா.
இ-ள்‌. மலையில்‌ ஏறிச்‌ தலைமோகவிழுக்தான்‌, படப்பொறியையுடைய
இளிபொருக்திய பாம்பின்வாயிற்புருந்கான்‌. நிலச்இற்பாய்ந்தான்‌. உலகம்‌
பொய்யெனக்கருதிய வூட்டமுனிவன்‌ இவ்வா றுசெய்தால்‌, உலகத்திற்‌
௨
புச்திசோகம்சை யாவர்சடுப்பவர்‌, எ-று, (௨௫)
ச யிணு (0 யிர்போக்கின்மியுவரி புக்கொழிப்பானெண்ளரி
கனணறலங்கசைகைவேவலிவாரியின்சரையைமசண்ணி
கின்றனனங்கள்யாம்போய்நெடி.துகிவாடலென்கொா
னன்றுநின்றனக்‌ குச்சொல்லுஞா னமுமறம்‌ காய்போலும்‌,

இ-ள்‌. ஒன்றனாலும்‌ உயிர்போதவின்றி, ஈடலிற்புருந்து அவ்வுயிரை

நீக்கும்படி.கருதி, வாசனைபொருநச்திய தாமைவேலியினையுடைய கடலின்‌
மரயை அ௮டைந்துநின்றான்‌. அவ்விடத்தில்‌ யாஞ்சென்று மிக நிவாடுதல்‌
எண்னை? இ௮ மிகான்ற! உனக்கு (மாம்‌) போதித்த ஞான த்தையும்‌ மறம்‌
கணை போலும்‌, எஃறு, (௨.௬)
அவரவர்செய்யுங்கன்மமவரவர்புக்கவேண்டு
மெவரிடை திதடுக்குரீராரிசைக்கு தும்பு தல்வகன்மம்‌
புவிரிடையவர்‌ அய்ச்கின்றாசோகுகாளகன்றுபொருங்
வலையும்‌ கிரங்கலென்னேயிதற்குநிஞானக்கண்ணாய்‌.
இ-ள்‌, அவரவர்செய்க வினைப்பயன்சகா அவரவரே அ௮ழுபவிச்சவே
ண்டும்‌. யாவர்‌ இடையே (அ௮ுுபவியாமல்‌) சடுக்றாம்‌ நிர்மையினையு/டையார்‌,
புசல்வனே சொல்வோம்‌. வினைப்பயளைப்‌ பூமியில்‌ அப்பு சல்வர்கள்‌ ௮.
பவிக்இண்றார்கள்‌. (௮) நிங்குங்காலதீதில்கிங்கும்‌. ஞானச்சண்ணேயுடை
பானே, இதற்கு 8 சவலை மிகிகுவருக்குதல்‌ என்‌? எ.று, (௨௭)
மானிவடன்சபித்‌ கோர்தீர்வுமொழியலாவிளையகள்‌ ௦
நினைவுடன்பு த்துக்‌ சர்வகாயினுநீயிச்சகோகற்‌ ப
இனையகல்பொருட்டுக்சொல்வன்றண்டமிழ்வழங்குகாட்‌ மு.ல்‌
வண்கழற்குமான்வைகுமயரஈற்கிரியொன்றுண்டால்‌.
இ-ள்‌. கோபத்தினு௨ன்‌ சாபமிட்டோர்‌ முழிவைக்கூருச இர்தச்சன்‌
மம்‌ கருத்தோடு அ௮நுபவித்து முடிவதே யினும்‌, நீ இந்தச்சோகச்சை
நி2ங்கும்பொருட்டு. (ஒரு உபாயத்தைச்‌) ன நீண்ணியதமிழ்‌ வழ
ங்குகாட்‌ உஸ்‌ அலங்கரிக்கப்பட்ட விரச்சழலினேயுடைய குமாரசுவாமி ஏழு
க&்கருளியிருக்கும்‌ ஈல்ல மயூரரியென்று உண்றுண்டு. எ.து. (3.௮)
 விரவாமித்திரர்கதையமுரைத்‌ தருக்கம்‌, ௧௧௭.
கட்‌ர்சதையும்‌வ

, சல ங் கட ம் பி ன் மு
்‌ . தற ்த லம னு வா மா ர்‌; த்தி
முருமுறை
மேவு
இருவ றவெற்புமிச்கதீர்த்க முச்டற்ப்பு
ைக் ‌ெ, கழு கித் கை யா ர் க் கு மர ்க ணு ரை க் குமா போலி
டருவும
ரி ன் ்‌ பொ ல் வா ஈக ்ச ன் றி ப் பே சொ ணா வி யல ்ப ிற்றாமால்‌,
பெருமை
்‌, அழ ரு பொ ரு ச் திய ன னக மே
இஸ்‌, அறு மூர ்த் ‌இ அிச ெயம
ிய (0 ன்ற ையு ம்ப ொரு ச்‌ , றும்‌. தலினால்‌, (மயூர
லான நிர்த்தவி சேட மாக
ொற ஸ்த லங் களி ல்‌ 5 : தலமாம்‌. பொ
இரி) குமாரச்வாமிவி, ற்யிரு க்வ
தின ை எவர ்கள ுக் கும ்‌ இர கச ிய மா க உபதேிக்குமாறு
ரூந்திய பஞ்சாக்ஷர
உ. ்ணை ப்ப ோல் வார ்க் சன் றி (ஏனையோர்க்குச்‌)
போல, அதின்பெருமை
இய ல் பி லை யு டை யத ு. ௭-௮ . இரு வுறைவெத்பு என்பது
சொல்லச்சகாத (௨௯)
ண்தலத்தை 2உணர்த்‌ இநிஷ்‌ றத.
ா பீடக்சகோட்டை
சொலைசெழுகஞ்சன்‌ன்விட்டகுவலய
டு ங் கு ங் கெ .
ரண ்ட லற ்க ணன ்ப ு சல ்வன்வேண்ட
யலை கர. ச் பி
சொருமைர் றிப்‌
॥ தனின்‌
விலஞுாறவளித்தூமேமிலா6 ன்றனக்‌க்
யவ ெற ்ப ி, ஜ் பட ாற ்த ும ைற ்‌ தன ைப்பெய்ருனே.
பலமு 'மனை
ஈழ ில ைய ுட ைய எஞ் சன் ‌ என ்ப வன ்‌ அன ுப்பிய குவ
இன்‌. கொலைத்தெ
யி ன் ‌ கோ ட் டை அச ைய ும ்ப டி .ப ிட ுங்கெ கிருட்‌
லயாபிடம்‌ ர்‌ பரணை ும ்படி) வேண்‌
ா (இ றக ்க ) புத ்தி ன
ரனை (எ ழு ப் பி த் தர
ப ஒரு பிராமண
்ய பி ரக ாச மு ண் டா க, (அ வன ுக ்க ுஅப்பு த்‌இிரனை எழுப்பிக்‌) சொ
ரல்செய
ப ட ை ௮க ்த க் ரு ட் டி ணன ்‌ சனக்கு ஒருபு தரன்‌
இித்தும்‌, மேன்மையிணை (சா ம்ப ன்‌ என்னும்‌)
௮௧ மழூ ரசி ரிய ிற் போய ்ச் ‌
இல்லாமல்‌, பயன்மிக்க (௧௦)
பு தீரனே ப்பெற்‌ மண்ட விறு.

க் குதந ்த ி ர்‌ ஈப ்ப கை யு மக ்க ுக னே ர்‌மீர்ப்பன்‌

தேவர்முவரு
ொ ணா ணு ப் ‌ பி ணி யு மி ங் கவனேதிர்ப்பன்‌
யாவராலகற்றநவ
லச யவறு ல்‌ னன்னோன்‌
மேவுமைந்மிதாதிநிலின்‌ 3ரா
னப ்பகருறி ரான்‌,
ன எ ரைக்கும்பஞ்சுச்‌ேசெரியெ
பகையையும்‌ அந்திக்‌ குமா
இஸ்‌, சரக்கும்‌ நீக்கமுடியாத
தேம்‌ ஜறர்திந்‌இகர
எவ ரா லு ம் ‌ நிச ்ச மு டி ல கோயையும்‌ இம்மை
ரகவாமியே நிக்றாவர்‌. ்ச க ரு த் தி யத ்த ிற ்கும்‌ மேலான
பொ ரு ந் தி ய பஞ
பில்‌ ௮வரெமிக்குவர்‌.அவர்‌, டே ‌
பஞ்சுற்கு தெருப்
ய மல ர இர ்‌ . ர ட வட க
தொழிலை யு டை (௬௧)
ல் லு க் ‌ த ன ் ம ை பி னை யுடையர்‌, எக.
பென்றுசொ
ைப்போன்‌ே ம்ன்மை
இர்‌ ப்பன்குமரரனேயுன
உற்றநின்வருக்கர யோனென்னித்‌
பெ,ந்றவாக பர்‌ அலம்‌பெயா்‌ க்ளு மோவனை

ம கறு யோதின்‌
ன்னனை க்கு
பகி ண்மெ ம்ம்‌ ரர்சண்
ஸ்‌. ற்‌மி ச்‌.ழ்‌4 (ம.
ி அ ப ் ப ன ே ை ம ா க ் க ள ா லகற்றலாமோ,
மற்றவன்ற ்‌ ல்‌ லலி ர ட த ட்‌
உள
மிக்க உன்வருத்ததிதைக்‌ சுவர.
இன்‌, அக்குமார*வாமியே சன்மங்களை
ர்கள்‌ நிக்குதல்கூடரதி
ஊப்போல்‌ “மேன்மைபொருக்கி ஜோ
!
கு
௧௪௪ மயூம்‌ எரிபுராண ம்‌.

அவர்‌ நீச்குவரோ என்றால்‌, ௮டி பட்டவர்கள்‌ (அதனாற்‌) குற்றத்தைப்பொ

ரூக்தி அரசனை அடைந்து (தங்குறையைச்‌) சொல்லில்‌ ௮வ்வரசனே (௮
னை) நீக்குவன்‌, ஏனைமானுடர்களால்‌ நீக்கமுழி.யுமோ, எ.து. (௬௨)

ஆதலாலவனேதீர்க்கும்போதியென்தருள வந்தோ
மாதவவூட்டன்றானுமைர்தரோடங்கணண்ணிக்‌
கோதைவேலுழவ ன்றன்பேர்கொண்டஈற்தடத்தின்மாழ்கிப்‌
பூதிகண்‌ டிகையைமேனிபொருந்துறப்புளைச்துவைகி ்‌
ர்‌ போவாய்‌ என்று
இ-ள்‌. ஆதலினால்‌, ௮க்குமாரசுவாமியே நீக்குவா
ன்‌ ) கூற , அழக ிய மகத ்து வம் பொர ுக் திய தவ த்தையுடைய வூட்ட
(யா
புதல்வரோடு அவ்விடத்தைவர்தடைநச்து, மாலையையணிட்ர
முனிவனும்‌
வேலையடைய குமாரசுவாமியின்காமத்தை வஇத்த நல்லதடாக த்தில்‌ முழுக,
யைய ும் ‌ ருத ்தி ராக ூவட த்த ையு ம்‌ சரீ ரத் திற ்பொ ருக ்‌ ச௮ணிர்திருக்து,
விபூதி
(௩௫)
எ.
அமெழுத்தெண்ணிப்பூசைக்காவனதெரிச்அகைக்கொண்‌
போய
மிறுகொள புதல்வர்தம்மையொருங்கவணிறுவிமேத
விறுகொள்வடிவேலோ ளோவிதிமுறைபூசித்றென்று
மீலிலாயெமக்‌ குவச்தவிடுக்கணிதீர்‌ த்தியென்றா ன்‌.
இ.ள்‌, சடட்சரத்தைத்தியாணித்து, ஆராதனைக்கு அவன வற்றைத்தெ
ிடத்தில்‌
ரிக்த சேடி, இடையூற்றையடைக்த புத்திரர்களை ஒருசேர அவ்வ
ையினையுடைய
நிறுத்தி மேலேபோய்‌, பெருமைபொருக்திய கூரிய வேற்பட
விதிப்படி பூசைசெய்து, என்றும்‌ அறிவில்லாதவரே,
குமாரசுவாமியை
அடி. யேங்கட்குவக்த துயரைத்‌ தெவரீர்‌ நீக்கியருளாக என்று விண்ணப்பஞ்‌
செய்சரன்‌, எ-று. (௬௪)
யுன்மன
கந்தவேள்‌ காயவாக்காற்கருதுமா முனியே
டி.
மைநற்சர்கள் சாபக்‌ இர்ச்துவைகினர்சென்றுகாண்
ளா
இற்தையினவல ந்தீர்‌தியென்றெதிர்செப்பக்கே
வுய்ர்கசனென்றுவேலோனருணினை ர்‌ அருகிர்சொல்வான்‌,
இ.ள்‌. குமாரசுவாமி அசரிரிவாக்வனொல்‌, எவரும்மதிக்கெற பெருமை
பொருக்திய முனிவனே உனதுபுதல்வர்கள்‌ சாபம்‌ நீங்கி இருந்தார்கள்‌.
௮வனுச்‌ -
(அவர்களை) நிபோய்க்காண்பாய்‌, மனத்தில்‌ வருத்தந்திருதிஎன்று
ு குமாரசுவாமி
செதிசே அ௮ருளிச்செயய, அதைக்கேட்டு உய்ந்தேனென்ற
மனமுருஇ விண்ணப்பஞ்செய்வான்‌. எ-று, (௩௫)
யின்‌ அருளைநினைந்து
வேறு.

ஆாலுந்‌ இர்க்கரிதென்‌ தழுவ்கியுளை ச்சரணாடை ந்தேன்‌ வருந்தமாற

இராதவினை இர்த்தாயங்னக்கமு. யேன்பிறிது ஈலஞ்செய்வ,ஐண்டோ [தி
உ ப ல்‌ ்‌
க்கி உரு ச 9 ்‌
்‌ ச

ுநீங்டிச்‌ .
விராவென்றடிதகொழுதுவரைபபுறமவக தருஞ்சாபம்‌ விட்ட
ற்றானால்‌
டி ப

ீராரும்புகுல்வ சொடுந்தன்னிருக்கைதனை சேரக்‌ ிர்சென்று

ரு நன்‌ கடச ய்‌ ய்‌
ச க க பி
ட

்‌
 தியுபகாரஞ்செய்‌
௩ ப்‌

ருள ினீ ர்‌ ; தேவ ரீர ுக் கு

ப்‌
அடி யேன ்‌
ஒ
(அச த்ச
ல
ாகப ்‌)
[0
பிர
நீக்யெ
பச 5

ா! வீர ரே என் று பா தங ்க ளை வண ங் ‌9 , மலை ப்ப க்க த்தில்வர்தி, அரிய

வதுண்ட
ைவ ிட ்ட ொழ ிந ்த ு இறெ ப்ப ைப் பொர ுந் தும ்‌ புச ்தி ரர்களோடு ம்‌ தன்‌
சாபத்த
‌. எ.து, (௬௩௬)
இருப்பிடத்தைகோக்டுப்போய்ச்சேர்ச்தான்
ையைச்சொ
கற்பினொருவருகிகராவருந்‌ததிதன்கனைவனுயர்கத
்கதையைவிளம்‌
ந்றாம்‌, வெற்புதமுக்‌இணிதடக்தோட்காதிபுதல்வன
பா, முற ்பு கன் றகவ ுசக ன்ள ான் ‌வச ிட் ட முன ிபு தல்வர்‌ தமைமுனி
புகிற்
்னர ்ப் ‌, பொ த் பு டை யம கர ிர ப் பி த் ‌இ ரி சங ்க ுமன்னனைவிண்போ
ந்தபின
க்கனானே.
கற்பில்‌ ஒருவரும்‌ ஓவ்வாத அருக் த.இயி
இ-ள்‌. (ாரதமுனிவனே,)
வூட்டமுணிவனுடைய உயர்ந்த சரித்திரத்தைக்கூறி
னது காயகனாயெ
ோன ்ற இண ்ண ிய வி சா லி த் த பு யத ித ைய/டைம காதிராசனது
னோம்‌, மலைப
: வி சு வா மி த் தி ரம ுன ிவ னத ி சரித்தெத்தைச்கறுகின்றோம்‌.
பு.தல்வனாகிய
வி சு வா மி த் தி ரம ுன ிவ ன் ‌ வட ்ட மு ளி வனுடைய புத்திரர்க
முன்சொன்ன ித ்த .த ்‌ இரிசங்கும
னை யு டை ய யா கத ்த ைம ுட
ச்‌ கோபித்தபின்னர்‌ அழகி (௬௪)
ணு லக த் து க் கு அனு ப்ப ினா ன்‌ . எ-ற ு.
சாராசனை விண்
அர ுவ மெ னு மு லய ெல ்ப ுவ ழக ்க றி க்கி, ய
மன்னவர்க்குகாகமதே மண்ணன்ஞான
வமெனும்படி.நிறுவு
ன்னவர்க்குச்சுவர்க்கமதேது தன ிர ுத ான ்‌ 0
மை யஏ ரி யட ைக ்த ுவ ன்
நீ, தன்னையுணர்பொருட்டி ்த ித்தெய்வவாண டொ
யர ுக ்த வம ்ப ுர ிந ்த ான ்ம ுத லு கத
ஞ்சி, லுன்னி
ரூநாதம்மா.
(மு.துடொமற்போர்செய்‌அ இறக்ன்றமையால்‌]
இஃள்‌, அரசருக்கு ழக ்க த் தை ச்ச, அவ்‌
ும ்‌ உல க நட ைய ின ்வ
விரசுவர்க்கமே நிச்சயம்‌ என்ன ்ப டி . நிறுவிய விசுவாமித்‌
ே நி ச் சய ம் ‌ என ்ன ும
வரச௫ருக்குச்‌ சுவர்க்கலோகம ைய ைய டைக்தி இவபெ
ணர ும ாற ு இம ைய மல
இரமுனிவன்‌, ஞான த்தையு ந் து ,௫ ரு தய ுகத்தில்‌ ஒருத ாறு
யு ம் ‌ மன த் தி ல் கி னை
ருமானுடைய இருபா தங்களை று , அ ர ு வ ம்‌, (௩௮)
்சய‌
நிச்
-ம
செ ய் தா ன் ‌. எ-
தேவயாண்டு அரியதவத்தைச்
கண ்ம ூன ்‌ னு ங் கு ழை க் கா அு்க்கைகும
சலினொழுகுளொமூகமுங் திமு ன அக்‌ .
செ ஞ் சட ைய ும ழு மா லு ம் வா
2 விரொளிபாய் ம் வி ள ங் கவ ிடை தன்னி பல (ல்‌
மகலரத் ‌இ ரு ப் பத மு
தவ முனிவருள
ுக ்க ெத ிப ே 2 ன அி ரி ருது
வபெரும ானுமையினொடுக்காதிபுதல்வன
கு ஒழ ுக ும ்‌ தி ரு மு கம ும ்‌ , இருக்கண்மூன்றும்‌,
இ.ள்‌. சிவபெருமான்‌ அழ ைப ்ப ூம ால ைய ைச ்ச ூட ும்‌ பிர
ச்செவியும்‌, கொ ளன ்ற
குண்டல த்தையணிந்த திரு சட ைய ும ்‌ , மழ ுவ ும ்‌ மா லு ம் ‌ வரதத்‌
ச்
வெந்த தஇருட்டம்‌ ‌ ுடைய முண்த்வர ‌
காடச்ச்ற ஒளிபரர்த ள்‌ ன ன்
்தைய தி
௮ப யம ்ப ொர ுந ்த ிய இர ுக ்கரங்களும்‌, தவத
தோடு
்வ்சும மயூர்‌ எ ய்பூ ர ர வாழ்‌,

ப்ப சபிதைவிட்டு கங்கா ்‌ இருப்பா திங்கருநங்றே லன்‌ இிபம்‌ ர்‌வய ரோடும்‌ இட

பப்ப லயா ழ்‌ய்‌லெ றி விச்வ ஸி ஜீஇ ரமணி வ்‌்ஜ்றி ஷ்‌மெமிக்மோர வ (2 ந்‌பிப்புளிவ (மிலர்‌ ர்‌.

மறு, (க

இயிவைகடம்‌
தன்‌ பியகாக்கரங்கன வகர த்தி துறின்ற கரியஜூர்த்‌
இ,யின்‌ ஜெனர்‌க்கு [து] வெளிப்படயானெத்தவஞ்செ ஞம ய்தெனவெனமைவயுவகை
லை ங்கில்கண்‌
ட ய/
இயர் ம்‌ினடம்ட ] ரிபரனை மலர்‌ காவிக்குவு இ ஐும்வ
‌ நிகனு மன்ற
ணீர்‌,
கவ்‌ அர்‌
தன்ற
்‌
னிமார்பி
ன்‌
டைவி
ல்‌
ழமயி
(2 ர்‌ ம்‌
கின்பிலாய சாற்‌, லிவ்‌
1

ரோன்‌.

இ-ள்‌. (அப்பொழு ௮) விசுவாமி சீதிரமுணிவ மறும்‌, பொருக்திய சா கயி

ரம்‌ சொப்பனம்‌ ஈழுத்தி என்னும்‌ மூண்று அவ, க்ழைகளையுங்‌ கடந்து நிண்ற
அரியஞார்திதியானவர்‌ இன்றைக்கு காயேணுக்றா வெளிப்பட்டு நாயேன்‌
என்னதவத்மைக்செய்பேோேனொ எண்று மாஸாப 1 ்ர்யெற்றா, கலாசாபையில்‌
இருகடனன்செய்‌! பும்‌ அசி /வபெருமானைப்‌ புவபக ர்ளொரிட் மிஸ்‌
ம ல்‌ பவ ஜி க்க ட ப டட லப வல பாக்க சர்வ வ டல அவ்‌
மெ றிது, விதம 8 ட்ப பால பம்‌
ந்‌ பண்ற மேப்ப்றி ஸார்‌ பறி சொரிய, ்ர்ட்மா (02) 4720

கொள்ளநின்‌ இர இவ ஜ்‌0 விண்ணப்ப (க செய்த்‌ மூஸ்‌ உட்டு பிப ௮10)

[இ ம்மை (௮2 (ச்‌பிரம்‌ ௨ லா (4மி ரி யரா: ஸ்‌ப்‌06 ண 3/ பொ வ்‌ டு வாண்ணிக்‌ ்‌

சேன்‌, பொம்மல்கொள்வான்ப ம மல்மேடுவள்‌ வியணிம்கொம்‌ பொ

கப

ன்னைப்‌ பூணல்‌ பேலா, மம்மதினையன்‌ பிமியானறு சில்லாவென்று மிந்த

௬. க (93 ப்‌ *

லானைம்‌ புல ணுஞ்செழற்றேன்‌, செம்ம ரி வ கானம்‌ முல்க்‌ விட்டை க

லிக்சவுள ஞ்சிச்‌ திக்தேளுல்‌,
மன்‌ சு 731) க்ப்‌, ௪

இன்‌, இப்பிறப்பிலனுபவிக்கெற போகங்கள்‌ எல்லாவற்றையும்‌ உவர்‌

ர்க்க சோற்றை ப்போலக்சமுதிவெறுதி மேன்‌, பொவிலவைக்வெொொண்ட சவர்‌
ஸ்‌க லாகபயபோகமழும்‌ ௮க்ரலவிமைந்மே, (இவற்றின்றன்‌
கை கா [] ௮௮) / வெள்ளிவிலய்‌
சை ௮மிர்தோர்‌ பொல்‌ வ லங்கை அணல்‌ ல்போலாரும்‌. மேவரிரை அன்றி
ஓ ரூபொருளா ம்‌ நிலையாது எண்றறிர்சேன்‌. ஜம்புலனையும்‌ அடர்ிோண்‌.
[|(7. [8] (பரக த யி 7. ர்‌இக்‌)க்வி) ச்‌ப க்வி
ல்‌ ஸ்‌ போ (0) ௦4... 67 ர்க தம்‌] ரப ஸ்‌ 8
டண்‌
மிய/ எப்‌ ப யர. 07 [சர
அற்ப ய்‌[2]உணடுமி
மண ழ்திழ்மரு 20 னன்‌. எஃறு, வெள்வி பொன்‌ என்பலா அவற்முலாய வில
[ங்கை உணரார்‌ சினா. உகாதி 8ல்‌. உவர்‌ இரறல்‌, (௧௪)

ஏன்று (ரஈணிபுகன்மிடலுமிசறரைப்பான்‌ஐவக்விணாயிலாக,
மின்றிகழ்செஞ்சடைவ ட்டம்‌ ந்தர்கட்றா னர டுஞ்‌சபால்‌ விலை
த்குதிங்கு, சின்மனுகின்னிடனக் தர்தப்பவம்பெல்டி ஞானமா நிசழ்க்க
வேண்டு, தென்மிசையிம்பாண்டியன்நன்றமிழ்சாட்‌ டின்‌ கிரிகி
நர்‌. தூவைகும்‌,
்‌
இ.ள்‌. என்று விசுவாமித்திரமுணிவன்‌ விண்ணப்பஞ்செய்தலும்‌ வெ
பெருமான்‌ ௮ருளிச்செய்வார்‌. தவத்தில்‌ நிசரில்லாக மின்னேப்போல விள
ங்கு
கு6இன்ற இவர்த சடையினையடைய வ௫ட்டமுணிவனறு புசல்வர்க ளூம்‌
குக்‌ கொடியசாபங்கூ, மிய இமை உன்மாட்டிருக்கறு. அக்தப்பாவறழ்னைதமிக்டி
 அட்ச க , உட
அதையநு ல்‌ இதிலசரதக்கும்‌, ம்க்‌
வட்ட கறை யும்‌ யி 4 வாமி, த்தர, ர்க டன்‌

ஞானத்தை உளச்ரு உபதெலிழ்த சல்வேண்டும்‌, ॥அதற்கு உபாயஞ்சொல்‌

வேம்‌.) தெற்குத்‌ இக்கிலுள்ள பாண்டியகாது சம பிழ்காட்டின்‌௪லவ மயூர
இயி இிறக்துவினவரும்‌, எற, (௪௨)

ரய பியிற்கும பாணிரஞுர் தனஞ ங்கெ ய்அியருக்க ண செய்தெத்தின்‌

மாயருறும்பவமசலுமம்முறுகன்ஞானமெலா ம்வழங்கும்போதி [ஞீ
சண முறணி2?வரருஞ்‌ சுருதிகான்னா
தாயவுளஞ்செகிமுனரிவவென்மொ 93
னா
அ அமடக.
ம்ப ம,
னப யுயருெ0 மொ அக்‌ ம இடிய 70ம்‌ 02ளர்க

க்‌
ரஇரியில்‌
்‌
சமதுஸு ர
ருமார ணாவயே
ட்ட
சுப்பிரமணியன்‌ இரும்‌
_ய முணிவனே, அவ்விடச்திற்போய்‌
கி யம்‌ டன்‌ ௮க்தக்குமாரண்‌
்‌ , 7. மட்‌ ன்‌
டண தட்டு 0 வட்டி ட டஅரு 2
000 வாண்ழு ஷ்ர்(ற) பிசி செய்ற இருட ீச
0 இியுட உப்மிளிப்பம்‌.
பி ர்‌
4 ர்த்று
விற பைய ரச யமம்‌ த்த ர்‌தியை
அப்பட [/சீத்‌பெப்ம்‌ வே ம
கெ ய்‌ வி ட்‌(மி
1
ய்ய இ ( சரம்‌ பல்‌

ஈற்வரிய இெவபெருமான்‌ ை கலாசரியை

*. ப
அடைர்மார்‌. எஃறு.()

மு விவவர்சணங்‌
அ,
சைகடர்தாலென
ப

கடைம்கெ ர,
ன்‌

த ட்ப ஷ இ
வடைற்குி டவ்‌ கோயம்‌ பொோதசாதனசாக இய
ப்ர 3 ப று 0. மு 0 வட்ட ்‌ தவர்‌
1 ௮0. ்‌ட. பை ட படிமணிமிடற்‌? (37 தரர்த்து, யம்‌
ஞி சரடு ்‌்‌

வவ்விய சொடியகோபத்தைப்‌
மஜி, அநக்னன ம்‌டம்‌ றச்‌
உட்

பொருச்‌ இிஹோம்‌;
ந்இக்‌) க... ந்த ப
விளங்கும்‌ நிலண்டராலிய நனிவர்‌,தம்‌ட முத்தியைத்‌
சிவபெரும மாவ்‌ எழுக்‌த(ரடு
இயி யிற ்கெ ன்‌ ஐர ுள ின ு
ஷம்‌ . சொல ்லி ல்‌, உயிருக்குப்பகை வெவ்‌
க ரீதி மல்லல்‌ ஈச
என்று, எஃறு, அழுதங்‌
விய கடியகோபம்போல வேமொன்று உண்டே? 5
ஜு ்‌ அலு லு பருதி
ந அபர படுது இல ட மூத்தியைத்‌
ந்‌,விர. றுபாலம்‌ இவ ப ம்‌ (இத 5 வ்‌ வகித்‌
ஸுக [அம்‌

(௪௪)
*்‌

கைலைசென்றுர்‌ எண்பது கருத்து,

தக்‌,
, இ ஸ்‌
வி மல வெற ்பி ற்க ரச் கனன மி,
கடவுண்ருணியிவவானகளுத
ழி. வி ல் க ட] பில ்லை யெக வ வா ங் க ன் ‌௮பலகா, மொ ல்ஷைிக்கி்‌, தட
யொட
ம்புனிததம] அர்‌ இட்‌ தீ இலாடி, வடிவ
ஒஹ௫ள்‌சு ழ் விமா
ம்யிவி ன்வழையறு
0௦ண்டிசையுபூண்டஞ்செழுத்து 'மனத்தினெ
றுவெண்பொடியணிர்‌ அ

ண்ணி, ல இல. இ
ட
தே வ இர ுஒ ிய ாய ெ விச ுவா மித ்தி ர முன ிவன்‌ இப்படி ச்சிக்திக்து,
இடன்‌, ேயன்றிறி அழிவில்‌ குமாரு! மிய
இணி மயூர கிரிபிலெமுக்‌சருளியிரு4ச்குங்‌ ்‌ ளை
ப காதங்க
தீ மி ஜிம்‌ பவ
அட்‌ ஜி பல
வேறில்லையென்றுகருஇி
ரக னு
புகலிடம்‌ ௮அவ்விட
ர
லாத

விரைந்து சந்து பெருமைபொருக்திய மயூரக ியையடைக்து, பரிசுத்த

ண்சானயு , குற்றமில்லாத
மான நல்ல சரவணப்பொய்கையிலே
ப்டிம்‌ பி கல்றதிறை மணி
தீ இஇராக்வட ன்‌ ீ ச்‌ ஜ்ரிதகுதி,
ர்ஸ்
தீ
விபூதியையணிக்‌ து,
(௪௫)
த்திற்சிந்தித்து, ௭-௮.
க மயூரகிரிபுராணம்‌.

அம்புலியினிளமாளை மறிமான்சண்டுறக்சாவு பாலஞ்ரூழ்வற்‌,

தெம்பெருமானரும்சனைக்குவேண்டுவகொண்டுர்சிமிசையெயறிவே
கை, ஈம்பிகனைஙீராட்டியாடையங்கராகமணிபிறவுஈல்‌ி, வம்புசெ
அிகறுமலர்கொண்டருச்டித்துப்பழிச்சகின்றடான்‌மமை நால்வல்லோன்‌.
”” சன்னி
இ.எ்‌, சந்திரஸிலிருக்கும்‌ இளையமானை, மான்சன்றுபார்த்துக்‌(
னணமென்று அதனைச்‌) சேரும்படி. தாவுகின்ற மயூரகிரியைப்‌ பிரத கதிணனு
செய்து, ஈமது பெருமானாகிய குமாரசுவாமியினது பூசனை க்ருவேண்டிப
உபகரணங்களைக்கைக்கொண்டு சிகொத்நின்மிதுபேரய்‌, வேலையேந்திய இரு
க்காத்சையுடைய முமாரசுவாமிக்கு அபிஷேசஞ்செய்து, வஸ்இரக்தையும்‌
மெய்ப்பூச்சையும்‌ ஆபரணத்தையும்‌ ஏனையவற்றையுஞ்சேர்த்து, வாசனை
மிக்க ஈல்ல புஷ்பங்களால்‌ அருச்சனைசெப்த, வேதங்களில்வல்லனாகய
விசுவாமிச்தாமுனிவன்‌ தோசத்தரஞ்செய்டுன்‌ மூன்‌, எ-று. (௪௬)

பெரும ணியின்சுடாகொ ழி க்குமெ நின்மவஸி சிரம்பு ணை ங்கபிற

ங்குவாஷனோர்‌, முருகுகமழ்சறுர்தொட்கெறைமலர்கொண்டருச்சித்‌
துருன்னின்லேக்தும்‌, பொருவில்செழுமலர்ப்பருத்தோய்வலாரிமக
ண்‌ முலைமண ச்ரூம்புணிகமார்பா, வெரிமஎிர்‌ ரூட்டாரவுபடப்புடை ம்‌
குமயில்வாகனத்தோயெனைச்காவாயே.
இ.ள்‌. பெரிய இரத்த த்தின்பிபைவீசம்‌ அழியெிமீட நீர்‌ தலை
பிலணிர்த பிரசாசத்லைதயுடைய சேவர்சள்‌, வாசணைகமழும்‌ நல்ல இசம்க
ஊையுடைய சேன்பொருந்திய புஷ்பங்களைக்கொண்டு பூசிக்அுச்‌ இருமுன்னி
ன்று துஇச்சின்ற ஒப்பில்லாக செழுமையாகய சாமரைமலர்போன்த பாத
ங்களையுடையவரே, இச்தரஞுமாரியாரெயெ ரெய்வகாயடியாரின்‌ சனங்களைச்‌
சேரும்‌ பரிசுச்சமாயெ இருமார்பையுடையவரே, ஒளிசெய்கனெற ரத்தி
னம்விளங்குஞ்‌ சுடி கையினையுடைய பாம்புகள்‌ அழியத்‌ மாக்கும்‌ மயில்லா
கன த்தையுடையவரே, அடியேனை இரட்டிக்தருளுக, எ-று. (௪௭)

மர்தாரமலருகக்‌ தொய்வாரீசமலர்முசத்தோய்பசைவர்மாள, ந
ந்தாதவேலெடுத்சோயெனைச்காவாய்வென்றணுமனயனால்கும்‌, கக்‌..
தாவொண்கவின்வடிவோய்‌ சருணைபொழிமலர்விழியா யடி.யெற்கா
வாய்‌, சந்தாருமூலைக்குறத்திகன்சணவகினையடைச்கேன்‌ தனைச்கா
ட்‌ ச ச ன்‌ க்‌ ட ௫] டர் ட மு ர்‌

வாமே,
இ.ள்‌. மச்தாரத்தின்மலரை விரும்பினவரே, செச்சாமரைமலர்போ
ன்ற திருமுகத்தையுடையவரே, சத்துருக்களிறச்கும்படி. (வலிமை)கெடாத
வேற்படையை எடுத்தவரே, அடியேனைச்கார்‌ஈருரக, வெபெருமான்‌ தம
று நெற்றிச்சண்ணிணின்றுச்சோற்றுவிக்த கம்ரசுவாமியே, ஒள்ளிய அம
யெ இருவடிவையுடையவரே, இருபைபொழிடன்ற அலர்ச்சு இருச்கண்ச
ஊயுடையவரே, அடியேனைச்‌ காச்தருளூச. சந்சனச்செருூர்ர்‌ சமுலைகளை
யுடைய வள்ளிரசாயூயொருக்கு நாயகரே, சேவரிரையடைந்த சிறியேனைக்‌
காத்‌ தருளுக, எ-று, (௪௮)
 வ௫ிட்டார்சதையம்‌ விசுவாமித்‌இரர்கதையமுரைத்தசருக்கம்‌. ௪௪௬

சுகம்விசையும்வியளிலமேயிமவான்றன்‌பேரவுமைசுதனேகாவா
ய்‌, புகவு௮அமெண்ணறுகொடிபிரமாண்ட ம்படைத்தழிக்கும்‌ புனிதா
காவாய்‌, தசவுபெறுபழையோனேமயூரகிரிசனிலுவர்‌அதங்கிவாழ்‌
வோ, யகமிலடியாரசத்தினகலாதோய்கினையடைக்தென்‌ றனைக்கா
வாயே,

இ-ள்‌, பேரின்பசுகம்விளாஇன்ற சிறர்சரிலமே, மலையரசன துபேரரே,

பார்ப்பதியாருடைய திறுக்குமாரரே காத்‌ தருளூக, சொல்லப்படுகின்த அள
விறர்ச கோடியென்னும்‌ எண்ணயுடைய உலசங்களைச்‌சருட்டித்தச்‌ சங்‌
கரிச்கும்‌ பரிசுத்தரே காத்தருளுக, தகைமைபொருந்திய பழமையையுடை
யவரே, மயூரகரியில்மூழ்ந்து வீற்றிருந்து வாழ்சன்றவரே, பாவமில்லாத
அ௮ன்பர்களது மனத்தில்‌ நீங்காகவமே, தேவர்ரையடைந்த அடியேனைக்‌
எறு, அகம்‌ - ஆணவ: எனணினம்பொருக்கதும்‌. (௪௯)
சாத்தருளுக,

என்றுதுஇகூமிமுனமிதைஞ்சுதலுங்காங்கெயனெழில்விம்பச்‌
இ,னின்றுமுகமிருமூன்‌ மினுட ன்வெளிவர்கம்முனிமுன்னிகழ்த்துகி
ன்று, னன்றுனதுதுதியிகஈவின் னை ‌ ரோர்க்குப்புத்திமுத்திரல்குவோ
நீ, மன்றவிழைக்தனவுரைத்தியென்௮குகனுரைப்பமுனிவழங்குமன்‌
ஹ்‌.
இ.ள்‌. என்று தோத்திரஞ்செய்து திருமுன்னே £மஸ்கரறித்தலும்‌,
குமாரசுவாமி அழகிய இருவுருவில்நின்‌ற, அர்த மூணிவரனுக்குமுன்‌ ஆறு
இருமுகங்களோடு வெளிப்பட்டு அருளிச்செய்இன்‌ மார்‌. உனதுதுதி (மிக)
நன்று, இதூீனச்‌ தோச்திரஞ்செய்‌ தவர்களுக்குப்‌ போகமோக்ஷங்களைக்‌
ெ
சொடுப்போம்‌. நி நிச்சயமாக விரும்பினவற்றை விண்ணப்பஞ்செய்கவ
ன்று ௮வர்‌ அருளிச்செய்ய, விசுவாமிச்திரமுணிவன்‌ விண்ணப்பஞ்செபய்‌
(௫௦)
வாணன்‌, எஃறு,

அருள்பெருஞுச்‌இருவிஜியாயான்செய்யும்பவமெனைவிட்டகறல
‌
பேண்டு, பிரியமுறுமெய்ஞ்ஞானம்பெமல்வேண்மெளித்தியெனப்
ேபா
பேசக்கேட்டுத்‌, இருவுறுமென்தலத்திலென்றுசேர்க்தனையன்ற
ேளெனமு
வமகன்றுசென்ற, துரிமைபெறுமெய்ஞ்ஞானமோஅவங்க
னிவற்குரைக்குமாதோ.
, ௮டியேன் செய்த
இ-ள்‌. இருபைபெருகுக்‌ இருக்கண்கணயுடையவரே
சிற ியே ணைவ ிட் டு நீங ்கு தல் வேண ்டு ம்‌ . ௮ன்புமிகும்‌ மெய்ஞ்ஞானத்‌
பாவம்‌ ணப்பஞ்செ
(இவற்றை) அருளுக என்று விண்
தைப்பெறுதல்வேண்டும்‌.
ாமி அதன ைக் ‌) கேட ்டர ுளி (ம ுன ிவ னே ,) செல்வம்மிக்க
ய்ய, (குமாரசுவ
்‌ என் று வந ்த னை யோ அன ்ற ைக ்க ே பாவம்‌ உன்‌
எனற க்ஷத்இரத்தில
ோயத ு, உரி மைய ைப் பொர ுக் கும ்‌ மெய்ஞ்ஞானத்தை
ஊைவிட்டுச்கழிர் துப
கேள ்‌ என் று விச ுவா மித ்தி ரமு னிவ னுக ்கு ௮ருளிச்செய்‌
அ௮ருளிச்செய்வேம்‌ (௫௧)
ட்ட பிகு,
 ௬௨0 ட ட வரர கிரியு மாணம்‌,

வே ச்ச்‌

ச நஇியசுபார ஜூவரும்ப கிய [பிர்ச்‌ கு ணாவதா தி த்‌

வ ச ட்‌ ட்‌ 2 ந ம ்‌
ாிகொள்‌ ட்‌ரணமாய்தின்றசயம்பிரகசாசகாமாங்‌
கஇிகொள்க று பிவாய்க்காட்டக் உண்டி, மிந்கன்மைத்தா இ ்‌்‌
இதையுமும்மலத்‌ இன்ற ழ்குஞ்சத௫ திகாம்பசுநின்‌ போல்வார்‌.

இ-ள்‌. பதியம்‌, பசுவும்‌, பர்சமும்‌ சா ஜேண்றாரும்‌. (அவ

ற்றுட்‌) பதியரவது ஆண்‌ மாம்களுக்கு அிவாய்‌, அதச்கப்படும்‌ ப ரியூரண
மாய்நின்ற. தானேவிளங்குமியல்பின தாம்‌. ௮று காமமே, பகுவாவறு பலக
களையும்பொருக்றதுஞ்‌ இற்றறிவையுடம்தாப்‌ அறிவிக்க அறியம்‌ இயல்பின
படைத்தாய்‌ செருங்கய முூம்மலத்‌இல்‌ அமி ிழ்க்றாம்‌ ௫ திதாரும்‌. (ஸி அ)
உன்னைப்போன்றவர்களெ, ஏறு, (௫௨௩)

உலகினை யபுண்மையாக்‌ இயம ப்ணார்்திட மிவாட்டடா

(சிகா லவகள்‌ 2 பரக0்‌! வண்‌ ஜப்‌, ர்‌ந்தி
உ ௮3 உல்யா ர
கிலவுமிவ்வுபில ரப்பா
ல்‌
டகமய்ய வா வெண்ணி!

மாலப்மிபாகமெய்க ள்‌? டுவிணா வழங்கு சவெமால்‌.

இம்‌
மய்யாகிவிப்‌ பதி
யாடிய எம்மை ரல விடாது ௮பிவி விவ்லாத
கும்படி. நிறும்றுவதமாம்‌. விளங்குிண்ற ழ்‌
அருள்புரியக்கருதி, மல பறிபாறம்‌ உண்டரும்வண்ணா்‌ ப்‌ ஜொெகர்ளைக்கொடு
ப்போம்‌. எ-று.
்‌ கிறும்சல்‌ தொழிலானுபெயர்‌,
ம டக
ம்‌ ப்‌ பவ ன்‌ அப்‌ அழுத்த பண்பன்‌ பில த்க்‌
80: வட்ட புடி ப்பி 7ட்ப பத்தல சட
ம்‌ ப ஸப்வ்ட்பி” பி பப்ப 8ம்‌ ்‌வளி

(1அத/ இஃ நற [15
எக்‌ (ட்‌ 4 பாட்‌ 11].ம்‌...
1 0.ர்‌,த்‌ /்‌
ய்‌ வரி பப்ய்து ம்ம்‌

கநானசகாகன தைர சத] ல்லஞ்ுட. (42)

ட(௮) 1 இன்‌ 111பி(்‌

ல்‌
ன வலயம்‌ [சச]ம்‌ டம்‌ அப்‌ மி அண்றுமைக்‌ ப்பத்‌ 15 ய...

இஸ்‌, (திம. வில்‌ பாவிய ப்பிறவி வவைவருவிர 11 சறிைய/

17] த
ப மா
(ப
இவய.
ன

நீச ஈல்லரியை பயோசமாிய இவற்றை அட்டக்கள்ளபெய்ன, (பிலடு அறி

வற்ற ஞானசார யைக்கவொடுக் று, ஈல்ல அருவாய்‌ ம ரீ 10 ச்ட்ட்பாராறிட
: 71] ஏ1
(0

ர்கருளிவர்து, (ர்க முாாமாமுவை வையயுமைப்ய அ்றாவுக்ளு) முற்றவில்‌

லாழபதிப்பொருள்‌ இறு, லைம்‌ இறு ஏவ்றஜியமபட (பரும்னாக] காட்டி,
ன்ற, 7
(௪)
பொறத்துமம்மல, த்‌ சுநிக்ெப்போமா விமல
புய இ மிவோமண்ம 20 ர்ச்ணா ழ்‌ றிணிலுரார்‌ ரு 22 வ
வைத்‌ மநு]
இஷா (0 ப ட்ட [தச தட்‌டட
20ய,
்‌. (ய நி 9177 [2 நர்‌

பறி ம்மா ம்‌ ட்‌ மிகா (ல்‌)(8த ய்பப லைவில்‌ பசி பதின்‌
ட்ப ப்‌லட்‌ த

இஃ, பொ ன ங்க அர்தமலாழ்நியக்கெடும்‌அ, ஸ்ர்ரிக ரயி பாரிய மல

யு ற்‌,91% ப.இ. ர்‌,
தப்பி திதி. 32 பிடி (2 வாம்‌. த கி வர்கம்‌ பாறு ழ்‌ யாரி ம்ப 11 (4/1ர்‌வி ரர்‌
 வசிட்டர்கதையும்‌ விசுவாமித்‌இரர்கதையுகுரைத்தசருக்கம்‌, ௪௨௬

கள்‌.(ஆசாரியராயெ ஈம்மாற்பதிச்சப்பட்ட) ஞானந்தாமாடச்‌ வெத்திலமுந்தி

வாழ்வார்கள்‌. சாயுச்சியம்‌ இதுவேயாகும்‌. இதுவே அ௮ழறிவற்றபேரின்‌
பம்‌.

முன்னை ஈல்வினையினாலேசரியையேமு தலமாழ்றி

' யென்னை வர்தடைக்காய்நீயாயியைந்ததக்துவநீயல்லை
சொன்னதச்துவங்கடம்மையெம்பருள கனாக்சோதித்‌
தன்னவைவேருய்க்கண்டவலிவுநீயா சக்காண்டி
இ-ள்‌, முற்பிறப்பிற்செய்சு நல்வினையினாலே சறியைமுதவியவற்றை
அறுட்டித்து மடத்து நீயாய்‌ ஈம்மை வந்துசேர்ச்சாய்‌, பொருந்திய தத்து
வப்பொருள்ரீயல்லை. சொல்லப்பட்ட கச்துவங்களை ஈமது அ௮ருஸினாழ்‌ப
சோதித்து, அவைகளை வேரூகச்சண்ட அறிவே நீயாக அறிதி, எ-று,
நீயாய்‌ இயைந்த சத்துவநியல்லை எனச்கூட்டித்‌ சானாய்விளங்குக்‌ தத்த
வப்பொருள்‌ நீயல்லை என்பது ஆகனாற்போரந்த பொருள்‌ எனச்‌ கூறுதலு
மூண்டு, (௫௬)
சாவறுமர்கஞானந் தன்னிலேகிலைமைபெத்றுச்‌
சீவனாநின்‌னிச்சை
ம. தலன௫தைத்துமெலா
மாவலாடெமதுருபத்தழுந்துவாயெமதுபக்குத்‌
தோவினற்பத்திரிங்காதுமிலுனக்கிவையுண்டாமே,
இ-ள்‌. கெடுதலில்லாத ௮ந்தஞானத்திலே நிலைமையைப்பொருக்தி,
ஆண்‌ மாவாடய உணு ஆசைமுூதவியவற்றைக்கெடுத்து, மேலாகியவிருப்பி
ஷேடு எமத திருவுருவின்௧ண்‌ ௮ழுக்துவாப்‌. எம்மாட்டு இடைவிடாத ஈல்ல
அன்பு நீற்காதிருக்தில்‌ உனக்கு இவைகள்‌ உண்டாம்‌. எ-று. (௫௭)

வேலவனினையஞானம்விளம்பியவண்ணங்கேட்டுச்‌
சாலவின்றுப்ந்‌தேனென்னமாமுனிகாழ்தலோடுங்‌
கோலஙின்னிருக்கைசேர்‌ இிசவமுனியென்றகூறி
யேலுஅதன்விம்பக்திலெய்தினான்‌ குமரமூர்த்தி.
இ-ள்‌, குமாரசுவாமி இர்தஞானத்தை உபதே௫ச்த தன்மையைக்கே .
ட்டு, இன்றைக்கு மிக உய்ந்தேன்‌ என்று பெருமையான விசவாமித்திரமு
னிவன்‌ வணங்குதலும்‌, ௮வர்‌ தவத்தையுடையமுணிவனே அழூய உனது
இருக்கையை ௮டைகுதியென்று அருளிச்செப்து, பொருந்து்ற தமது
விக்ரெொகத்தில்‌ மறைந்தருளினார்‌. எ-று. (௫௮)

'குமானதருகாயன்னிக்குரைகழருழ்ந்துபின்னு
மமலனத்ருளினுலேயாணவவித்தைநீங்கி
விமலமாய்விளங்கெர்தவெற்பினைச்சூழ்ர்துபோற்றிக்‌
சமையுடன்காதிசேயுங்கரு௮தன்னிருக்கைபுக்கான.
இ.ள்‌. விசுவாமித்திரமுனிவனும்‌ குமாரசுவாமியினது தஇிருவருளைக்‌ .
அருதி ஒலிக்கின்ற வீரக்கழலையுடைய பாதங்களைப்‌ பின்னரும்வணங்‌க,
மிள
ப. மழடூ ர இரி புராண ம்‌,

அவருடைய இருபையினாலே ஆணவ த்சாலா இய ௮ஞ்ஞா

மலாதெராயெே
ண த்தைறிங்‌க, மிருமலமாய்ப்‌ பிரகாடித்து, ௮ம்‌ ச மயு ஏரியைப்‌ பிர தகி
துதித்து, சாந்தகுணத்தொடு மதிக்கப்படும்‌ சன்ணிருக்கையிற்‌
ணஞ்செய்று
போனான்‌. வறு, (ல்‌
்றித்று.
வூட்டர்கதையும்‌ விருவாமித்திரர்கதையுமு ரைம்சசருக் கழுற
௭௩௮.
“டட திருவிருத்தம்‌

பத்தா வன
டது என சருடேசன்கதையும்‌
உரைத்‌ தடுத

ய்கொளுசிகமுனிவன்‌
(2. இ ரூமி: ண்ணிசையர ம்வல்லோ
கல பாவவ ப்ர வா ய்ப்‌4
ட 1/7 றி மும்‌ ன்‌ முன்னொரு
ய708) 1 கி்‌ (மி
‌ ்‌
ட்ப
ன்‌. [ ய்ற்ட்
பனேட்‌ ர்‌ ய்யா
ட] ட்டர்‌ பம்லா 4 கடம்
னமுகனறைவா ன்‌.
ன. மனை யொதுவன்சே ளெல்மா
இண ன் ணி சை பொ ரு க் ‌த இய யாழில்வல்ல நார சருணிவ
இ-ள ்‌. மூ; இர் ந்த
னத ு கறழையைரம்‌ சொன்னேன்‌. முன்னொரு
ண்‌, விச ுவா பமி க் இர ு ஹண ிவ
பூமாலை
காலத்தில்‌ அத்த மயூ ரரியில்‌ அன்றலர்ந்த பெருமையாமிய சடப்பம்
குமார சு வாமி யை யான்‌ பூரைசெய்ே முன்‌. வம்‌ திக்க, தயைச்‌
யையணிந்த (௧)
சொல்வார்‌. ௭-.ு.
கொல்வேன்‌ கேளென்.று பிரமா
/ ர்‌
[42 1
ர யத்‌ இயர ்‌ விஞ்சையா லஸ்‌ன்‌ வ
சித்‌
இமிமகெஞ்சுடை யிராக்கதுமியக்கர்கள்‌
மம்லா
ி க்கு
தா ‌ கிக்‌ ம்‌ ்ம்ட டர்‌
[்‌”
ம்மாலவார்‌ ஒஹ்ர (2 ச. ப்ப
ண்‌ ணி னரா ஸ்‌.
[ரபா மலியி 17 ற்‌மிட வர்‌ 6
௮௪
இன்‌, சாதி இயர்கள்‌, ல ஞ்சையர்கள்‌, இன்னார்கள்‌,
தேவர்கள்‌,
யு டை ய இரா க்க தர் கள் ‌, இயம ்கர்க ள்‌, கிழ்தர்கள்‌,
ரர்கள்‌, வஞ்ச நெஞ்சை
ல ர்ப்போண்ற ல்ரியொரும்பயெ மூக தழையபுடைய பிஇரர்கள்‌,
செர்காமஸாம
யை டவர்கள்‌. ஈமறு விருப்பினணாற்‌ இருட்டி
இர்ற் ம இம்பு ரூடர்‌ர்கள்‌
ரரி முருமுத்‌
வற் று ( ல ற்‌ கெற
). ிக் கார ்கள ்‌. எஃறு சா திடியர்‌, கணங்களாய்‌ மியமிச்‌
க்ச
லர ்‌ தேவ கப ங்க ராக்கஇிபர்‌ என வுங்கூறுவர்‌, ()
ரு ப்பட்டுள் ளோர ்‌. இண ிச ்ி
வினு துல டன்‌
சிர்‌ இ யாகியவுருரு இரன்மெரன்‌
பெண்‌ ம்‌] பட் டி] ல்‌ வள்‌ வி
ம்வறமா ன்ஸ்‌
அ்சொ பரதித்ப்‌ர இ டவ
ந்‌்ரு மற்‌
யோற்மா க ப பல்லிஇர்‌, று வனக்கம்‌
ெலரிக்க,
8.30, கா அனும ராவபென்மேணிமெற்ச
னா) கெற் மிய ॥ற்ரோன்றி
இன்‌, சேர்திமயமாம இய உருத்திர ரூர்‌ இ (எ
ன்க ும் ‌ னி ங்க முந ம்‌ , எண ்ப தி று நகாலபு! ங்கும்‌, ஐம்ப தொரு ௮
ளூர்‌உக
கும்‌, யாகமும்‌ ஆ
ரங்கரும்‌, சத்திசா ங்களும்‌, தருக்கமும்‌, சா த இரங்
 பிரமாவின்கசையுங்‌ சருடேசன்கதையுமுரைத்தசருக்கம்‌. ௧௨.௩

உண்மை
இவைகள்‌ சொல்லப்படும்பெருமையாய முகத்திற்ரோன்றின.
கள்‌
யான சருமமும்‌, இமைபொருந்திய சோபமும்‌, பாவமும்‌ ஆடிய இவை
என்னுடையமேனியிலேசோன்‌ நின. எ-று. இசை என்பதற்கு வியர்கர
ணம்‌ எனவும்‌, எண்‌ என்பதற்குக்‌ கணிதம்‌ எனவும்‌ பொருள்கூறஓ முண்டு, ()
மரீசியங்சொத்கக்கன்வாம்புலத்‌தியன்வசிட்டன்‌
பிருகுவத்‌தஇரியாதியோருடம்பினிற்பிறக் கா
ருரியமைச்தரினத்திரிமதிதனையுயிர்த்‌ தான்‌
பரவுமம்மதிமகனெனப்புர்‌ இயைப்பயர்தான்‌.
இஸ்‌, மரீசி, அங்கிரா, தச்சன்‌, வாழ்கின்ற புலத்தியன்‌, வூட்டன்‌,
பிருகு, ௮த்திரிமு தலானோர்‌ சரீரத்திற்றோன்றினர்‌. உரிமையான இப்புதல்‌
வர்களில்‌ அத்திரி சந்திரனை ப்பெற்ருன்‌, துஇிக்கப்படுசன்ற அந்தச்சச்திரன்‌,
எ-று, (௪)
பு.தல்வனாகப்‌ புதனைப்பெற்றான்‌.
புர்திபெற்றனன்புரூரவாவினையவன்மரபிற்‌
இந்துமுக்திறற்காதிகோசிகன்றிகழ்யாதி
வற்துதோன்றினர்மரீசியென்றுரைக்குமாதவத்தோன்‌
சந்தமார்தருகாசிபன்றன்னை ஈல்கினனால்‌,
இ-ள்‌. புசன்‌ புரூரவாவினைப்பெற்றான்‌, ௮வன்வம்மிசத்தில்‌ அழியாத.
வலியையுடைய காதிராசன்‌, கெள௫ிகன்‌, விளங்குசன்ற யயாதி ஆகிய இவ
ர்கள்வர்தவதரித்தார்கள்‌. மரீசியென்றுசொல்லப்படும்‌ பெருமையான தவ
த்தையுடைய முணிவன்‌ அழகுநரிறைக்ச காபன்‌ என்னு முணிவனைப்பெற்‌
(௫)
ரான்‌. எ.று.
காசிபத்குறுகாதலிமார்கள்பன்மோவ
ராசிலனனவர்தங்களிலதிதிபிமி ்‌ ‌
யினவோன்
சவெங்கஇிராகியவிவச்சுவானவன்சேய
பேசுசன்றவைவச்சுதமனுவெளனும்பெரியோன்‌.
இ-ள்‌, சாடபனுக்குரிய மனைவியர்‌ பஇன்மூவர்‌. குற்றமில்லாக ௮வர்‌
/டைய
சளில்‌ ௮அதிதியென்பவள்‌ பெற்றவன்‌ வீசுன்ற உஷ்ணடரணத்சைய த.
ுஞ்‌ சூரிய ன்‌. அவன ுடை யபு தல் வன் ‌ (எவரும்விய
விவச்ச்வான்‌ என்ன
பேசுன்ற வைவச்சுதமனு என்இன்ற பெருமையையுடையோன்‌,. ௭-2.
சுதை,
காடபனுடையமனைவியர்‌ பதின்‌ மூவர்‌: ௮.இதி, திதி, கனு, ௮ருட்டை,
(௬:
சுரபி, வினதை, மதி, இளை, சத்ரு, ருரோதவசை, தாம்பிரை,
கழை,
பன்னுமன்னவன்பயக்தசேயிக்குவாகென்போ
னன்னவன் மரபறைர்திடிற்பெருகுமோரணங்கு
துன்னுதாவரங்கொடிகளோர்தோகைகீருயிர்க
ஞூன்னுமோரணங்கான்முதலிருகுளம்புயிர்த்தாள்‌.
என்ப
இ.ள்‌. சொல்லப்பட்ட அ௮வன்பெற்ற புதல்வன்‌, இக்குவாகு
நெரு
வன்‌. அவனது வம்மிசத்தைச்சொன்னால்‌ அடங்காது. - ஒருபெண்‌
ங்யெ விருக்ஷ்ங்களையுங்‌ கொடி களையும்‌ (பெத்றுள்‌.) ஒருபெண்‌ நீர்வாழ்வன
 கு ்‌ மயூர சிரிபுரராரணம்‌,

வற்றைப்‌ (பெற்றாள்‌.) மதிக்கப்படும்‌ ஒருபெண்‌ பகமூதலான இரண்டுகுள

ம்பையடைய மிருகங்களைப்பெற்றுள்‌. எ-று, (௭)

ஒருத்தவான்செனும்பறவையையுயிர்ச்தனடனுவா
மருத்திகூரிள வனிகைசம்பரன்றனையளித்தாள்‌
வருத்தமாய்த்திதியிரணியன்றனை மகிழ்ச்‌ தளித்தாள்‌
பெருத்தவன்பினாற்பிரகலாதனையவன்பெற்முன்‌,
"இ.ள்‌, ஒருத்தி ஆகாயத்திற்பறக்கும்‌ பறவைகளைப்பெற்முள்‌. தீனுவெ
ன்‌இன்ற விருப்பமிக்க இளமையையுடையபெண்‌ சம்பரனைப்பெற்றுள்‌,
(வயா) வருத்தம்‌ உண்டா இதியென்பாள்‌ இரணியன்‌ என்பவனை மஇழ்ச்‌
. இயடன்பெற்றுள்‌. அச்ச இரணியன்‌ மிக்க ௮ன்பினுடன்‌ பிரசலாதனைப்‌
பெற்ளான்‌, எஃறு. (௮)
அங்கிராவினிதளித்தனன்குருவையாய்மமைகாத்‌
தங்குசர்ப்பிருகிலக்குமியோதொதாவை
மங்குறாதுயிர்‌த்தானவன்‌.மகன்மிருகண்டு
துங்கமாமவன்மகவுமாற்கண்டனாஞ்சொலிலே.
இ.ள்‌. ௮ங்ரொ குருவை ம௫ழ்ச்சியுடன்பெற்றான்‌. ஆராய்னெற வே
தங்கள்‌ காவிற்குடிசொண்டிருக்கன்ற ஏறப்பையுடைய பிருகு இலக்ஷ£௩மி
யோடு தாதா என்பவணைப்‌ (புகழ்‌) குறையாதுபெற்ருன்‌, ௮அவனுடையபுத
ல்வன்‌ மிருகண்டு என்பவனாம்‌. உயர்ச்சிபொருந்திய அவனுடையபு தல்‌
வன்‌ மார்க்கண்டனாம்‌). எடுச்அுச்சொல்லில்‌, எ-று. (௯)

புலத்தியன்மகாரகத்தியன்புகழும்விச்சிரவா
நலத்தவிச்சரவாவருள்‌ புதல்வனற்குபேரன்‌
பெலத்தசச்தியைப்பெற்றனன்வசிட்டன்மற்‌றவன்செய்‌
விலக்கருர்‌ சவப்பராசரனவன்மகன்வியாசன்‌,
இ.எஸ்‌. புலத்தியனுடைய புதல்வர்கள்‌ ௮கத்தியனும்‌ புகழப்படும்‌ விச்‌
இரவாவுமாம்‌. (அவருள்‌) ஈன்மைபொருந்திய விச்சிரவா என்பவன்பெற்ற
பு.சல்வன்‌ ஈல்லகுபேரன்‌. விட்டன்‌ தவவலியையுடைய சத்தி என்பவ்‌
ணைப்பெற்ரான்‌. அ௮வனுடையபு சல்வன்‌ (எவராலும்‌) விலச்குகற்கறிய தவ.
ம்சையுடைய பராசரன்‌. அவனுடையபுதல்வன்‌ வியாசன்‌. எ-று, (௪௦)

சனமிறக்கனைம்பானெனுஞ்சி௮மியர்ப்பெற்றான்‌
மனுவெனுஞ்சுவாயம்புவென்னொருபுறம்வகதா
னனையவன்றருபு தல்வனுச்தானபாதன்றுன்‌
வனைபொலங்கழத்‌அருவனைமற்றவனீன்றான்‌.
இஸ்‌. சோபமில்லாத தச்சன்‌ என்பவன்‌ ஜம்பது என்னும்‌ எண்ணே
யுடைய புதல்விகளைப்பெற்றான்‌. சுவாயம்புமனு என்பவன்‌ எனு ஒருபுற
த்தில்‌ அவதரிசத்சான்‌. ௮வன்பெற்ற புதல்வன்‌ உச்சானபாதன்‌.. அவன்‌.”
.அலங்கரிச்சப்பட்ட பொன்னாந்செய்த வீரச்சழலையுடைய துருவனைப்பெ
'த்மூன்‌, எது. ட... (4)
 பிரமாவின்கதையுங்‌ சருடேசன்ககையுமுரைத்தசருக்கம்‌, ௧௨.௫

இன்னவாறுலகெவத்றையும்படை த்தனனிதனை
முன்னமெண்ணியேருதரு ச்செருக்கெலுங்கடன்காழ்கி
யன்னையாய்த்தக்தைகுருவ மாயவச்‌ பினாவளித்த
ட்‌ ப்‌ ய்‌
உது ச ௬

டசூ ம்‌
கன்னியர்‌ அுழாய்க்கரு முகிலிருக்சைபுக்கெனால்‌.
ச ரி ச ம்‌ 2

இருட்டி.
க 4 ்‌
உலகசமெல்லாவற்தையுஞ்‌
ர்வ ப்‌ "ய்‌ ்‌]
இ.ள்‌, இப்பட
முன்னரசேகருதிப்‌ பெருஞ்‌ செருக்சாகிய சமுத்திரத்தில்‌
வாய்‌, பிதாவுங்குருவமாப்‌, அன்பினால்‌ என்னைப்பெத்ற ௮ வதி
மாலையையணிக்ச கரியமேசம்போன்ற விட்டுணுவினது
டைக்தேன்‌. எ-று.

மலர்கேவேசல்வணங்குதல்வாழ்த்அுதலினதி
யலர்துமாய்முகிலமலன்‌முன்னினயனவறைக்தே
னுலகெலாம்படை த்துன்னையும்படைக்‌் தவையளித்‌ தேன
'குலவுமேலவனானன்திக்குறிக்கில்வேறள ரோ.
இ-ள்‌, புஷ்பங்களைச்சொரில்‌, ஈமஸ்கரித்தல்‌, தோத்திரஞ்செய்தல்‌
ஆயெ இவை ஏிறிதுமின்றி, அலர்ந்த அழாய்மாலையையணிச்‌! டரிசுக்தரா
விட்டுணுவின் றைச்சொன்னேன்‌?
இவற்ஹ்று
முன்னரே ஹ்ல/இ உலஈடனை விதி
யெ
்‌
டி , அவற்றைக்காதே.
தத, உன்னையுஞ்சிருட்தது
யுஞ்சிருட்டி
விளங்குன்த மேன்மையுடையேன்‌ சானேயன்றி வேறெ
ஏ,
மைந்தனாமிவனென்றொருமகிமையைவாய்க்தபய்‌
தத்தவிப்பியோதரளமோவுயர்வெதனை னுக ்
க்‌
ந்த
தற்தி ம மேன
மன ்மை
ப யையகற்றிய ெம்
ஐறும ுயம் பர ியே
போதற்ற 42அிஅனி
‌ ்‌.
றில்யமர

யு்துதெண்டிரைச்கடலிடையொருவயிமனன்னா.
இ.ள்‌, இவ்‌ எம்‌ புதல்வனுமென்று ஒரு மேன்மை ப்பொருந்தி
என்று சோல்லப்‌
னாப்‌. ஈன்ற இப்பியா (ஈனப்பட்ட) முத்தா உயர்ந்தது
ீக& என்னேத்‌
படும்‌ தன்மையயயுடையது! (இதனால்‌,) அச்ச மேன்மையைம
டைய பாற்கடலின்‌
அதித்துக்கொண்டு வீசுன்த செளிவாகயதிரையையு
(௧௪)
ஒருபக்கத்தில்‌ இரு என்று, எ-று,
ஐதல்கேட்டனுமுன்னையாம்படைத்தளிக்தசனும்‌
ாப
சகோதிலாவுலகயெ்றினைகுமரகனறுணர
யர்க்து
பேதையோரெனவுரைத்தனைபொனுத்தனம்பெ
கேன்‌.
போதியென்றனன்மீட்டுகின்‌ஐளப்பிலபுகன்‌
தலை வி ட் ணொ கே ட் டலும்‌, உன்னை காம்‌
இன்‌, (யா ன்‌ ) சொ ல் லு
தன ாற ்‌ கு ற் றம ில ்ல ாத உல கங ்க ளை ச் சருட்டித்தனை. புதல்‌
ப படைத்துக்சாத்த ு
வனே, ஈன்மையையறியாத மேடர ைப்போலப்பே௫னாய்‌. (அதனைப்‌)பொற
டத ்த ை) விட ்டு ப்‌ போ என் றார ்‌. இரு ம்ப வும்‌ கின்று அளவில்‌ |
த்தேம்‌. (இவ்வி (௧௫)
லரீதனவற்றைச்சொன்னேன்‌. ு... எ-ற
ஆர்‌
றகர மயூர
(ன
இ.ரி புமாணம்‌.

அமிபரர்ககன்றம்பலைத்‌ தருள்பொழிகெடுங்க ட்‌

டிருமகிழ்ந்துறைமார்பினிற்கவுக்துவக்இிகம
மருமலர்த்துமாய்விளங்கியேதுயல்வரவைகுய்‌
கருணைவாரிஇமாயனுங்கழறினசில ன்வே.
‌
இ.ள்‌. செவ்வரிபரந்து விசாலித்து அம்பை அலைவுசெய்து இருபை
பைப்பொழிகின்ற நெடியகண்காயுடைய இலக்குமிமடுழ்ந்து வீற்றிருக்க
ன்ற மார்பிற்‌ கெளத்துவமணிவிளங்கவும்‌ வாசனையபொரும்திய மலரையு
டைய துழாய்மாலைபிரகாடித்து அசையவும்‌ விற்றிருக்குங்‌ சிருபைக்கட லா
இய விட்டுணவுஞ்‌ எல வசனங்களைக்கூறினார்‌. எ-று. (௧௬)

அறிவின்மேம்படுபிரமந்கேயிவ்வகையடுத்‌தா
அறையு மேனை யோர்ச்செவ்வகைசெருக்குருவென்ன
நிறையமிவ்வுலகுள்ளவர்கிகழம்‌ம்‌கவிவவகையே
குூறைவுராவமராடி. யெருறு கினம்கிலமேல்‌,

இ-ள்‌, அ௮றிவில்மேற்பட்ட பிரமனாக்கே இக்குணம்பொரும்‌ இணுல்‌ (உல

டல்‌) வ௫க்கன்த மத்றையோருக்குச்‌ செருக்கு எவ்வாறு அடையாதவிடும்‌
எண்று நிறைந்த இவ்வுலசச்துள்ளவர்கூற, (காமிருவேமும்‌) இவ்வாறு குறை
வில்லாதபோரைச்செய்து பூமியில்வந்சேம்‌. எ-று, (௧௭)

ஆங்குரின்‌றமராடுழறியவவிடையமலன்‌
ாங்குசோஇயக்‌ தாணமாயெல்லையிறார
மோங்கிரின்றனனாப்பணேவிலக்குவாரொப்ப
வி்கிதுத்ததையெலட னனவிருவரும்பாரா.
இ.ஸள்‌. அங்குகின்று (மாங்கள்‌) போர்செய்யும்பொழுறு வெபெருமான்‌
அவ்விடத்தில்‌ ஒளிவிளங்குனெற அக்கினிச்சம்பமாய்‌ அளவற்ற ராரம்‌ உய
ர்ந்து (அப்போரை) விலக்குவாரைப்போல (எங்ஈள்‌) மம்‌்இயில்‌ நின்றருளி
கார்‌. (அப்பொழுது) இதுவச்சமை என்னையென்று காமிருவேழும்பார்த்‌.து,
காஃறு., (௪௮)
அயர்ர்துகின்றனமாயிரகோடி.ரூரியரபொ
லஓுயாச்தசசோஇயுமந்கரவாணியாலுமைக்கும்‌
வயஞ்செய்விரரும்வல்லபமெணன்மையும்வல்‌ வீர்‌
நயந்தநுங்களிலுயர்பிழிபியாவரொரவில்வார்‌.

இ-ள்‌. சோடுத்துநின்றேம்‌, (அப்பொழுது) ஐயிரகோடி. குரியரைப்‌

போல இயர்க அகி ணித்ர்பலம்‌ அசரீரிவாக்கால்‌ அருளிச்செய்யும்‌. வலி
மையாலாடிய வீரத்திலும்‌ வல்லபத்திலும்‌ மேன்மையிலறும்‌ மிச்சவர்களே,
(பரம்பொருளென்ற) மதித்த உங்களுக்முள்‌ உயர்வையும்‌ தாழ்வையும்‌
எஏவர்கொல்வார்‌, எடது, (௧௯)
 ப

பிரமாவின்கதையுங கருடேசன்கதையுமுரைத்தசருக்கம்‌. ௧௨௭

ஆதலாலிகனடி முடி சண்டவர்பெரியோ

ரீகலாஅ வேறிலையெனப்பரமணாங்கியம்ப _ ய்‌

மாதுபாகனைவமுத்தியேமணிமுடியானும்‌
டம க ம 0

ல்‌,
பாதமாயனுங்கப ண்கவென்மியைர்தனம்பரிவா
ும்‌ முடியை
இ-ள்‌. ஆதலினால்‌, இந்த அக்‌னெித்தம்பத்தின்‌ அடியைய
யும்‌ சண்டவரேபெரியோர்‌. இன்றி வேறு (உபாயம்‌) இல்லையென்று
அப்பொ ழுது அருளி ச்செய ்ய, உமைய ொருப ாகராதிய ௮வ
திவபெருமான்‌
அழூெமுடியை கானும்‌, பாதத்தை விட்டுணுவும்‌ .காண்‌
ரைத்துஇத்து,
எஃறு. (௨௦)
போம்‌ என்று அன்புடனே உடன்பட்டேம்‌.
வேறு,
ினெ
நுஇிமுசத்துவெஞ்னெத்‌துவலிகெ'ு தாட்பன்‌தியருகொய்த
்‌, சஇ ர் பொ ழி யு மட லா ழி கை பு னை க் தப ுவ ிய ளி க்குங்கருட்ப்பாக
ய்இக
மதஇ ிரி கர் வெண ்கூ ர்ங ்கோ ட்ட ான் மண் கொ முத ிச்குடைர்துதிணிவ
ன்‌,
ாரெ ல்ல ை, யது கடந ்து வெள ்ளி டைச ்‌ செ ன் ரு டகேசன்பதச்தைய
ள்ப
சன்றுபோகி,
இ-ள்‌. (அப்பொழுது) இரணங்களைச்சொரியும்‌ வவியசச்கரதீதைக்‌
வாகனராகய விட்டுணு,
கையிலேந்தி உலகத்தைப்‌ பாதுகாக்கின்ற கருட
வலிபொருந்திய கால்களையும்‌
கூரிபமுகத்சையும்‌, கொடியகோபத்தையும்‌,
ைய பன் றிவ டிவ ை விர ைவி ற்க ொண் டு, இளம ்பிறையைநிகர்தீச வெண்‌
உட
௪, ஈடினமான
மையா கூரிய எயிற்றினால்‌ பூமியை ௮கழ்ந்‌ தகுடைச்‌
எல்லையைச்கடர்று (அப்பாலுள்ள) வெளியிட த்திற்போய்‌
வலியபூமியின்‌
ஆடசேசருத்திரபதவியைக்கழிக்துபோய்‌, ௭-௮. (௨௧)

போ யத லம ுத லே ழு லக ு ங்க டர் ‌ துவ ெளி ப்ப டர் ர்‌ துநிங்கி

பாதலம்
்க ூர ்ம ாண ்ட பத ங் கட க் ‌ து நி ரை யங ்க டம ையிகக்துகீழ்போ
பேதமில
லைகீங்கிச்‌
யோதுபுசையழற்பிழம்புகாலங்கியுருதி இரனையெரல் ரன்‌
சோதிரெடுச்திரட்பிழம்பினீறுரு ததுகோக்‌ கித்‌ தயரங்கொண்ட
௮தலமுதலாகிய ஏமுலகத்தையுங்கடர்ச,
இ-ள்‌. பாதலத்திற்போய்‌
க குற்றமில்லாத கூர்மாண்ட
(அப்பாலுள்ள) வெளியிற்சென்று ௮தனைஙீங்
்தி ரபத விய ையு ங்க டக் ‌ இ, உரக ங்க ளைய ுங் கடந்து €ழேபோய்‌, சொல்லப்‌
ருத
்‌ பு கை யை ௮க் ‌இன ிப் பிழ ம்ப ு கா லுன்ற காலாச்சணியுருத்திரரை
படும
௮க ்ன ிச ்ச ோத ிய ி னெ டி ய திரண்டபிழம்பினது அடி.
விரைவிலேரீங்க,
‌) சமீ பிய ாமை யைப ்பா ர்த ்து த்‌ அன் பத்சைப்பொருந்தினார்‌.௪-று.()
(தமக்குச்
ாச மு மத ்த ைய ண் டம அப லவ ும கன ்ற தியானாகிக்‌,கொ
ப அண்டகட
ான மத ுப யி ல் வோ ர் க் கு கச ை கோபங்‌ குறையுமா பா
ண்டல்வணன்ஞ ிர்ப்பு ்வமெனவுய
ையோர்செல
ல்‌, வெண்டிரட்கோடஅதேயசன்றுட
்வ ழி மீ ண்டான்‌௪மலல்க
டப

ி தெ லர ித ென ்ன ப் பழ ிச ்ச ிர ும
விங்கிக்‌, சண்ட
ண்ண்ன்‌.
ஸ்ட] மழு சகிரிபுராணம்‌,

இ-ள்‌. மேசவண்ணருந்‌ தாமரைக்சகண்ணருமாயெ விட்ணொ, அண்ட,

கடாக த்தையும்‌ ஏனை அண்டங்கள்‌ பலவற்றையும்றீங்கு (அடியைக்‌) காணா
தவராய்‌, ஞானத்ரமைச்‌ சாதஇக்கின்றவர்களுச்கு விருப்பு வெறுப்புக்குறையு
மாறுபோல வெண்மையான இரண்ட எயிறுதேய்ர்துபோக நன்மையை
யுடையோரின்‌ செல்வமிகுமாறுபோலப்‌ பெருமூக்சுமிஞக்து (இணி) அடி
யைக்காணல்‌ அ௮ரிதென்று தோக்திரஞ்செய்து வந்தவழியே திரும்பினார்‌.
சாஃறு, (௨௩)

அன்னமெனயான்பறக்‌ நர புவலோாகஞ்சவலோகமகன்றுபோடிச்‌
சொன்னமசலோகமொசனலோகர்சுவலோகக்துனைவினீங்டி
மன்ணியசத்கியவுலகமாலுலகஞ்வெபெருமான்‌ மலையமீன்ற
கன்னியுடனுவச்அுதையுஞ்ிவலோகங்கடர் சண்டசகடாகதிங்‌கி, [1

இ-ள்‌. ௮ன்ணவடிவங்கொண்டு நான்பறத்து புவலோகச்சையுஞ்‌ சுவ

லோகத்சையம்‌ஈழிந்துபோப்‌, சொல்லப்பட்ட மசுலோசகத்சதோடு சனலோ
கக்சையும்‌ ஈவீலாகஈ மையும்‌ வேகக்சோடகடக்கு, (கான்‌) இருக்கின்ற
சச்தியலோகம்ையம்‌ வைகுண்டலோகத்மையும்‌ இவெபெருமான்‌ பார்வதி
யாருடன்ம௫ூம்ம்து விற்றிருக்குஞ்‌ சிவலோகச்சையுங்கடந்‌த, ௮ண்டகடா
கதிழையும்கிங்லி, எ-று. (௨௪)
இவவண்டம்போன்மற்றை யண்டங்கள்‌லெசுடம்னு மெல்லைகா
ணா, தவ்வழலினெடுக்‌ தாணக் தடியுற்றென்மாலவனுமாங்கும்‌ ரூனா,
செவ்‌ விதி ருழ்‌ வன்‌ மிரு முன்முடி.சண்டேனென்றுபொய்ம்மை செப்‌
பினேனான்‌, மவ்வன்‌ முூகைநகைபாகள்‌௪ரண்சண்டே னிலையெனமால்‌
வ 52மங்கினானே.
பன்‌. இச்சு ௮அண்டதச்சதைப்போல ஏனையண்டங்கள்‌ ஏெலவற்றைக்கட
1 பச்சேோஇமி.ம்‌ முடியின்‌) எல்லையைக்காணாது அர்த நெடிய க்‌
உாபத்ட்‌ ம்‌. அழியில்வந்தேன்‌. விட்டுணுவும்‌ அ௮வ்விட ம இல்வர்‌ தார்‌,
பொழுது; அமருவிளங்கும்‌ சவபெருமான இருமுன்னர்‌ முடியைச்‌
கண்டேைகொண்றடு யாணன்‌ பொய்பைச்சொன்னேன்‌. விட்டுணு மூல்லையரும்‌
பையொரத்த பற்களையுடைய உமையொருபாகராயெ சிவபெருமானுடைய
அடியைக்கண்டிலேனொன்று (உண்மையையே) கூறினார்‌. எஃறு. (உட)
கஞ்சுபொஇதுமாயெயிற்றுகா கமரைக்கசை க்தூமன்‌ மினடனஞ்‌
மெய்யும்‌, பிஞ்சமதியணிச்‌ தகொனுமுண்மைசொலுமாயவன்‌ மேற்பிரி
யங்கூர்றது, பஞிானையேோயெமைப்போலவுவ்ளையும்‌ பூசனையுலசம்வ
மானுசெய்க, கஞ்சமலமோய்பொய்ம்மையுமை
பூசை
த் யின்
தன மிக்‌
‌ை
கவல்கவென்ருன்‌,
இ-ள்‌. ஈஞ்சுபொதிர்த அளைபொருக்திய பற்களையுடைய சர்ப்பத்தைக்‌
(கச்சாகச்‌) இரு அரையிற்கட்டிச்‌ சனக௪பையிலே திருடனஞ்செய்யும்‌
இளம்பிறையையணிர்ச சவபெருமானும்‌ உண்மையைச்சொன்ன விட்டுறு
 பிரமாவின்சதையுங்‌ கருடே சன்கதையமுரைத்தகருக்கம்‌. ௧௨௯

து, மூலைப்போன்றவனே;
வின்மீது பிரியம்மிகுக்‌ நம்மைப்போல உன்னை
யும்‌ உலகம்‌ பூசனையைத்தவருதுசெய்ச. பிரமனே,பொய்கூறினாய்‌ (௮த
‌.எ-று. (௨௬)
னால்‌ உல௫இழ்‌) பூசனையில்லாமல்‌ வருந்து என்றருளிச்செய்தார்
வேறு.

அருணாசலமேயமரர்க்கிறைவா
நவா யமலராயமனமாயபபுலஷ்‌
யிரூுவான்வளிதீயறன்மண்ணெனுமைக
அருவாய்கிறையும்மொருவாச ரண ம்‌,
(௮ந்தவாசனை
இ.ஸ்‌, இவர்சமலையே, தேவராயகரே, வாசையாயும்‌,
மறியும்‌) அறிவா
தோன்றுதற்டெமாகிய) பூவாயும்‌, மனமாயும்‌, (அம்மன
என்னும்‌ பஞ்ச
யும்‌, பெருமையான ஆகாசம்‌ வாயு சேய அப்பு பிருதுவி
. (௨௭)
பூதவடி. வாயும்‌ வியாபித்திருக்கும்‌ ஏசரேஈமஸ்காரம்‌. எ-று
வண்டே கியமாமலர்தோய்முடியைக்‌
சண்டேனெனவேசழறுஞ்சட முட்‌
கொண்டே குறைகொண்டுமுனிக்‌ தனை 2யற்‌
ஜரொண்டே னையளிக்குக ரேவர்சொலாய்‌,
பொரு
இஃள்‌, வண்டுகள்விருன்ற பெருமையாகிய (கொன்றைப்பூப்‌)
ச்‌ திரு
ந்திய திருமுடி. யைச்சண்டேனென்று (சிறியேன்‌) கூறும்பொய்யை
அடியேனை ரக்ஷிப்ப
வுளத்தடைத்துத்‌ துவருகக்கொண்டு கோபித்திராயில்‌,
(௨௮)
வர்‌ யாவர்‌ (அதனை) அருளிச்செய்க, எ-று.
இனுவேகுறையென்னிலுயிர்த்தொகைதாம்‌
மஇரூடி.யநின்செயலாமதியா
கெதுசெய்யிலவமெஞ்செயலென்றுசெயும்‌
விஇயுங்குறைகொள்ளதியோவிமலா,
2வராடிகள்‌ எதனைச்‌
இ-ள்‌, மலரததெரே, இதுவே ஒரு குறையாயில்‌,
௮ணி ர்த தே வர ீர ுட ைய செயலாகச்சகரு காது எமது
செய ்யி னும ்‌ சந் திர னை
குறையாசச்சொண்டருளூக
செயலென்று கருதிச்செய்கின்ற நியதியையும்‌
(௨.௯)
ன்றிரோ! எ-று.
ப வனமார்சவமாமுனிவோருமலே
னனலார்கணிலங்கையரக்கனலேன்‌
மனை காவெனவைத்திடும்வாணனலே
னெனையோவுயர்சாபமியம்புவதே,
ிசேோட்டர்களும்‌
இ-ள்‌. காட்டிற்‌ சஞ்சரிக்கும்‌ தவதீதையுடைய்‌ மூன
டைய இலங்கைக்கரசனாகய
வில்லேன்‌; அக்ியைச்சொரியுங்‌ கண்களையு
அல் லேன ்‌; (தன ்‌) மாள ிகை யைக ்‌ காவ ல்ப ுரிகவென்று (தேவ
இராவணனும்‌ ‌
வாணாசுரனும்‌ அல்லேன்‌; நாயேனையா (ஒருபொருட்படுத்
ரீரை) வைத்த (கட
எது.
இப்‌) பெருஞ்சாபத்ழை அருளிச்செய்வது :
௪௭.
 ௧௩.0 மயூர இரி புராணம்‌,

வேறு,
இவ்வாறுசாபம்விகாவும்‌ வேலையிறைமுன்னியைஞ்சமொ
யச்‌
செவ்வாய்இிறர் துவ னோேதுமென்மைசெ றி௫ன்ற சொரகைமலையின்‌
வெவ்வாட்படைக்கையசுரேசர்மாளவிடுவே£்கைநம்பியெவரு
மொவ்வாதவென்றிமுரு கேசன்வைகுமவணெய்‌்தியூ௮தவிர்வாய்‌,

இஸ்‌, சாபம்கிசழ்ந்சபொழுதில்‌ இவ்வாறு சிவபெருமானது திருமூன்‌

கமஸ்கரித்து (யான்‌) விண்ணப்பஞ்செய்ய, இவர்ச இருவாயைகத்தஇ
றந்து
எ௨பெருமானருளிச்செய்வார்‌: மேன்மைமிக்க மயூரஇிரியில்‌ வெவ்
விய வா
ட்படையைச்தசாங்கிய சையையடைய அசுரத்தலைவர்கள்‌ அழியச்‌ தாண்‌
டிய வேற்படையை ஏந்தியசையையு/டைய நமது குமாரன
ாகய ஒருவரும்‌
நிசரில்லாத வெற்றிபொருந்திய ௪ப்‌:ிிரமணியன்‌ இருப்பான
்‌, அவ்விடத்தை
படைமந்று உன்சாபச்மை நீக்கு, எ-று,
(௬௧)
ஏன்னப்புகன்றவருஞக்கொர்வள்ள லெனுமண்ணான்னை யிறை
யோய்‌, மன்னுற்மசோதஇ௫று௦ வற்பகாகவரைமுன்னீலிங்கவடி.வா
ய்‌: அன்னச்சியக்கவரமீதியென்‌ ஸூ தொழுகோமவ்வண்ணருறலு
5, தென்னுற்றமஞ்ஞை வகூரயெய்கவிசன்‌ விடைகசொண்டுசென்றன
னரோ,
இ-ள்‌. என்று அருளிச்செய்த இருபைக்கு ஒரு வள்ளற்றண்மையினர்‌
எனக்கூறுஞ்‌ சிவபெருமானை, கடவுளே! நிலையான (இந்தச்‌) சோதி இறு
மலையாகவும்‌, ௮க்தமலையானது இயானணிக்சப்படும்‌ சிவவிங்கவடிவாகப்பெ
ர
ருக்சவும்‌, சிறப்பானவரம்மைக்‌ சிர்சிருறாகவெளன்று வணங்‌இஹோம
்‌. அப்‌
படயேகிசழவும்‌, (யான்‌) புசமைய/டைய மயூரகரியையடையம்படி
சவபெ
ரூமானது விடையைப்பெற்றுச்சென்றென்‌. எ-று,
(௧௨)
வானோருமண்ணின்வதி வொரும்வர்‌ வடி வேல்வ லங்கொள்குக ணை
யாணாமெய்யன்பினடி.மே லவணங்கியகல்கின்றவா.றுதெர
ியாத்‌
சகேனாஅுகஞ்சமலர்வாவிதொ ய்ர்‌ இருகிறணிர்‌ தஅபரிவா
னுனாகுமண்ணிருவாலெழுத்துமுளமீதாண்ணாவிலர,
இ-ள்‌. தேவரும்‌ மானுடரும்வர்து கரிய வேற்படையினை
வலத்திருச்‌
கரத்தில்‌ ஏந்திய குமாரசுவரமியை ஒழியாச மெய்யன்போ
டு பாதங்களில்‌
வணங்டுப்‌ போன்‌ றமையைச்சண்டு, சேன்பொருர்திய காமரைமலர்கள்‌
செறிச்த சரவணப்பொய்சையில்‌ ஸ்சானஞ்செய்‌ ற விப
ூதியையணிகர்று அன்‌
பினால்‌ சானாப்விளங்குின்‌ற குமாரசுவாமியினது ீசடக்ஷரச்
சையும்‌ மன
திதிற்பொருக்க உச்சரித்து, எ-று, மூருகச்சடவுளாந்‌ சாம
்பவிிக்ஷைசெய்‌
யப்பெற்றுச்‌ தன்னையும்‌ தலைவரா அவரையும்‌ உள்ளபடி.ய
றிர்ர சான்‌
என்றும்‌ ௮வரொன்றும்‌ வேற்றுமை சிறிதுமின்றிப்‌ டரீவனை செய்யும்
‌ வி௫ட்‌
.முூடைமைபற்றி நானாகுமண்ணல்‌ எனப்‌ பிரமன்கூ பின்‌.
(௩)
 ‌ சர ுட ேச ன் கத ைய ு மு ரை த் தச ருக்கம்‌, ௧௩௧
பிரம ாவ ின ்க கை யு ம்

ிவ ர் க் ‌ அவ ரை வோ ம் ‌ வே ற் சை வர ைவ ில ்லிசேயைஈணுகி
பரைமெல
ஈறு ந்த ண்‌ மல ர் தூ வி வா ழ் த் தி
டு
வே ண் டி க்கொள்போதினுவ
விரையார்‌
தவ ென ்ற ிய ெம தை யம னோ ௮ மூ யர ்ச ாப டீ க்குவமெனாப்‌ (வா
வொருவா
ாட ன் மை ந் தன ென ை கே ரக ்க ிம ித ுப ரி வா ன் மொ ழிக்‌ இவனால்‌.
பரைய
இஃ-ன்‌. (யான்‌) மலைமேலேறிச்‌ இரவுஞ்சகரியைப்பிளக்‌ ௪ வேலையேந்‌
க ஆண்ட இவபெருமானது
இய இருக்கரத்ழையடைய மேருசரியை வில்லா
ுமையாகிய குளிர்க்த பஷ்பல்‌
இருக்குமாரரையடைக்தி வாசனைநிறைந்த ஈற
துஇ த்த ு வேண ்டு தல் செய ்கன ்றக ாலத ்தி ல்‌ , பார்ப்பதியாரின்‌
களைச்சொரிக்து
அவ ர் மஇ ழ் ர் த, (ப ிர மன ே; உன க் கு ) நீ காத வெற்றியையு
புதல்வராகய
பி கா அர ுள ிச ்ச ெய ்த உய ர் க் தச ாப த் தை நீ2 *குவேமென்று என்‌
டைய சமது
த துஇத னை ௮ன் பிஷ னோட ு இரு வாய ்மல ர்ச ்‌ தரு ளூவார்‌, எ-று. (௩௪)
ஊைப்பார்
[௮]
ர

வேறு,

தினோி௪ முகைமித்‌ இக
ல ௬

கருத நிக்தியக்‌
ர்‌? ப்ளை. த 73.
13 [] ௩,

28
வீ ஐ,
மரு வுசாமியகன்மத்தின்மறையவருரு
உ
ரூ2சர்க்து
ு
யொருவழப்பூசைசெய்கக ன்துநின்னுலக
யென்ரான.
பருவரலின்்‌மியாவும்படை தீ.தனை யிருத்தி
உனக்கு அராதனைகட
இ.ள்‌, (கமதபிசா அருளிச்செய்தபடி. உலூல்‌
ப்ப டும ்‌ நித ்தி யகன ்மத ்தி லும ்‌, சொல ்லப்படும்‌ கைமித்‌
வாதாயினும்‌) மதி க்க
பொ ரு க் தி ய சாம ியக ன்ம ச்த ினு ம்‌ , பிராமணருடையவடி
இககன்மத்தினும்‌ ,
ூக
ச

செ
க
ய்
கட
ரு
நல்‌
க,
ச்ப்வ
(இன
தது
ித் ‌) அன்பமின்‌
ய்‌ டத
றி கன ்ம
பூ சை
ஸ்‌
ாத ு
௮
தள ்ள
ம்‌
வத்இல்‌ உன்னைத்‌
ப்‌ ட ்‌

ப்பாய்‌ என்றரு
உன்‌ உலகையடைந்து எல்லாவற்றையுஞுருட்டி தது இரு
(௬௫)
ளிச்செய்தார்‌. எ-று.

பெண்ணொருபாக ங்கொண்ட. பி ஞ்ஞாகன்றவ்த்தாற்பெற்த

ட்ரம்‌
்ப பாறற
கொ க் கி யா ? னத பெ ரூ
ரு சுபம்
கப ஸ்‌. (|

வண்ணறனருகா தர ம்ம)
ச
ரஷி

பெருஞ்”ற ப்பிசேோக
ர்‌

விண்ணாவர்‌ (0 ணிவர்ளூ மவிழு ப்

ண் ணு மி வவ ு லக ு நண ்ண ிய ிர ு ந்தனனினிதுமாதொ.
மெ
ிய ார ை ஒர ுப ாக த் தி ல் வை த் ‌ தர ுளிய சிவபெருமான்‌
இ-ள்‌. பார்ப்பத
ய கு மா ரச வா மி யி னத ி இர ுஉ ரு ளை க்சுகி, ௮
தவத்தினாற்பெற்றாளி .‌
ம் ‌ இர ுட ி களு ஞ்ச ூழ் ‌ மிச ப்‌ பெரிய இறட்மிம்
கத்துது, சேவர்க ளு
13 தல சாலத்ட
ம்து மஇழ்ச்சியுடணிருக்‌
மதிக்கப்படும்‌ இக்க உலகையடைப
ூச ை த்‌ சன ்ம ைய ிச ைத ்த னனினி மன்மிக்க
என்னுடைப ்ப
்புசொல்வேன்‌
பன்னகவயிரிபூசைபண்ணியவியல
ையரைம்பான்றம்மில்‌
மன்னனுக்தக்களீன்‌்றமடக்த
ினதையென்றொரு த்தியா மால்‌.
வின்னு கழ்கருங்கட்செவ்வாய்வ
ேன்‌. இணி, மேலா-
இ.ள்‌. எனது பூசையின்றள்மையைச்சொன்ன
த இய ல் பை ச்சொல்வேன்‌. தலைவனான திக்கன்‌
கருடன் ‌ பூ சண யை ச் செ ய்
 குர. மயூரகிரி பூ ராணம்‌,

பெத்ற ஐம்பது என்னும்‌ எண்ணையடையபெண்களில்‌ விற்போன்ற செற்மி

யினையும்‌ கரியகண்ணினையும்‌ வந்த வாயினையும்‌ உடைய வினதை என்று
இருத்ீஇ உண்டு, எ.று. ஐம்பான்மடநக்தையர்‌ தம்மில்‌ என இயையும்‌,(௩௭)
ஆங்கவளூயிர்‌க்கமைர்‌ தனஞ்ிஜைக்கலு ழனாகு
மோங்கெழிலவடான்‌2ன்னோடொருவயித்றுதித்‌ தங்கை
மாங்குயின்மருட்டுக்தீஞ்சொற்கத்தருவென்பாளோடுக்‌
ஜேங்கமழ்மலர்கள்கொய்வான்கரவினிற்சென்றுபுக்காள்‌,
இ-ள்‌. அவள்பெற்றபுதல்வன்‌ ௮அமயெ ஈறையையுடைய கருடனாம்‌,
உபர்ச்ச ௮அழசையுடைய அந்சவினசை, சன்னோடு ஒருவயிற்றிற்
பிறக்த பெ
ண்ணா மாமரத்இவிருக்குங்‌ குயிலையும்‌ மயக்கும்‌ இணிய சொல
்லையுடைய
கத்துரு என்பவளோரடும்‌ ஈறுமணங்கமமும்‌ புவ்‌பங்களைச்சொய்யும்படி
. சோ
லையித்போய்ப்புகுர்தாள்‌. எ.று,
(௬௮)
வேறு,
அண்டர்கொணிவர்பரிகி௰ய முண்மையாவறையிற்‌
றொண்டுசெய்குவனின்னுழைசானதுசொல்லிழ்‌
கண்டுபோன்மொழிக்காரிகையென்னுழையேவல்‌
விண்டசெய்கெனக்கத்துருவிளம்பிளைன்தே.
இ-ள்‌. (அப்பொழுது) கத்துரு என்பவள்‌ இந்திரன்‌ ஏறுன்‌௪ குதி
ரை
யின்‌ நிறத்தை (கி) உண்மையாசச்சொல்லில்‌ உண்மாட்டு அடி
மைச்தொ
மில்செய்வேன்‌, கான்‌ அந்த உண்மையைச்சொன்னால்‌, கற்சண்
டுபோன்ற
சொல்லையுடையபெண்ணே நான்சொன்ன ஏவலை (8) என்மாட்டுச்செய்க
ுக
என்றுசொன்னாள்‌, எ-று,
(௬௩௯)
பாலைதேர்கருவெண்மையாமிக்இரன்பரியென்‌
தெலவார்குழல்வினகைமாதிசைக்‌ சனள்விழலால்‌
வெல்கேர்விழிமின்னிடைச்சுத்துருவென்பாள்‌
கோலவப்பரிகரிதெனக்கூமினளன்றே.
வின்‌. (சத்துரு இப்படி ச்சொன்னபொழுதில்‌) மயிர்க்சா்ற
யணிந்த
மீண்ட. கூந்தலையுடைய வினசையானவள்‌, இச்சரனணுடைய
குதிரை பாலை
யொச்ச வெண்மைரிறமுடையத என்று கூறின்‌. வேலையொகச்ச சண்‌
ணையும்‌ மின்னையொக்த இடையையும்‌ உடைய கதிதுருவென்பவள்‌, வலி
மையினால்‌ ௮ழ௫ய ௮க்சச்குதிரை சரியது என்‌.றுசொன்னாள்‌. எ-று, (௪௦)
வினகைகாளை காங்காண்டுமென்றுரைத்‌இட மீண்டு
மனையின்வக்‌கனரிருவருங்கத்‌ அருமகாராஞ்‌
சினவுகாசரையழைக்துநிர்சென்றுவானவர்கோன்‌
புனயும்வெண்பரிகறைகொளப்புரிந்துமீள்‌ கென்றாள்‌. |
இ.ள்‌, (அதனை ச்சேட்ட) வினதை, நாகாக்கு காம்‌ பார்ப்போமென்று
க௰, இருவருந்தரும்பி விட்டில்வந்தார்கள்‌, (அப்பொழுது) சத்துரு என்‌
பவள்‌ பிள்ளேோசளாயெ கோபதச்சையுடைய சாகர்சளை அிழைச்ு, நிங்கள்‌
 ‌ கர ுட ேச ன் சத ைய ும ுர ைத ்த சருக்கம்‌, ௧௩௩
பி ரம ாவ ின ்க தை யு க்

இந்திரனது அலங்கரிச்சப்பட்ட வெண்மையையுடைய (உச்சயிச்‌

போய்‌
குதிரை கருமையைப்பொருநக்தும்பஉசெய்து திரும்பு ௪
இரவா என்னுங்‌)
என்னுள்‌. எ-று. ட (௪௧)

மாசமீதுபோயன்னை சொன்மழுதுவாம்பரியை
வெகவெவ்விடமுகுத்துவெண்ணிறத்தினைக்கருமை
யாகவாக்கியேயன்னை தன்னி௨த்தஃதறைந்து :
சாகர்யாருமங்குற்‌தனர்பின்னைகன்னாள்‌ வாய்‌,
ினதுசொல்லைமாறு
இ.ள்‌, காகரனைவரும்‌ விண்ணுலஇழ்போய்த்‌ தாம
ீயகஞ்சைச்சொரி
மல்‌, பாய்சன்ற குதிரையை வேகத்சையுடைய கொட
மாதாவாகிய சத்துரு
நத, வெண்மைகிறத்தைக்‌ கருமைகிறமாசச்செய்து,
யாகிய மத்றை
வினிடத்தில்‌ அதனைக்‌ கூறி, ௮ங்கே இருந்தார்கள்‌. ஈசன்மை
(௪௨)
நாளி ல்‌, எ-று .
முல்லையங்குழத்பிறதைதுதன்மூரிவாட்டடங்கட
இல்லரிச்லம்பரத்றுபூஞ்சறடிவினகை
வில்லைகோ்‌ நகற்கச்‌அருவோடும்விண்படர்ச௮ு
சொல்லுமும்பர்கோன்பரியெதிர்தோன்றுறக்கண்டாள்‌,
லும்‌ கெற்றியை
இ-ள்‌. முல்லைப்பூவைமுடித்த கூந்தலையும்‌, பிறைபோ
விசாலித்தகண்ணையும்‌, ஆரவாரிக்கன்ற பருக்‌
யும்‌, வலிய வாள்போலும்‌ இறுத்த
திலம்பொலிக்குக்‌ தாமரைமலர்போன்ற
கைக்கற்கள்பொருச்திய
வின தைய ானவ ள்‌ , வில ்லை யொத ்த கெற்றியையுடைய
சால்களையுமுட ைய
என் பவள ோடு விண ்ணு லற் போய ்‌, சொல்லப்பட்ட இந்திரனது
கத்துரு
எ-று, ௮ம்‌ - சாரியை. (௪௩)
குதிரை ஏதிராகவரக்‌ சண்டாள்‌.

வாவுவா ன்பரிகரிதியான்௧கத்‌துருமடஈதா
்ச ெய ்க ுவ னி னக ்ச ென வி னத ைம ா இச ைப்பப்‌
யேவல
‌
பூவையன்னவரிருவரும்புவியினித்புகுந்தார்
வி யன ்ன மெ ன் னட ைய ின ாள ்வ ின தையாக்தோகை,
தா
ன்ற மே லா இி யக ுத ிர ை கரி யது . (ஆத லிஞ னால்‌,) சத்‌ அருவே
இஸ்‌. பாய்கி
ல் செ ய் வே ன் ‌ என ்ற ு வி னத ை என ்பவள்சொல்ல, (இணி
யான்‌ உனக்கு எவ
கண வா யை யொ த் த இரு வரு ம்‌ பூம ியில்வக்தார்கள்‌. (அவ
யமொழியால்‌) நா ஈடையினைய
தூவிபொருந்திய அ௮ன்னம்போன்ற மென்மையான
ர்களில்‌) (௪௪)
டைய வினதை என்பவள்‌, எ-று.
பாய்க்தெற்து
பதவையாவையும்வெருக்கொளப்பாய்ச்அ
பிலெழுப் புஞ்‌
மெறுழ்கொள்வான்‌றவக்கருங்குரீஇகூபய்த்து சென்‌
ைச்
சறுகுமாரிருட்புலரியித்கத்துருவிட
வாள்‌,
தறையுமேவல்செய்தல்வயின்மானவாயடை
ம் ‌ அஞ ்ச ும ்ப டி . தா வி த் ‌ தா வி த்‌ தாக்கும்‌ வலிமை
இ.ள்‌... பட்ிகளனைத்து
ன தவ த் தை யு டை ய கர ிக ்க ுர ுவிகூவி (ஊசரிலுள்ளா
பொருக்திய பெருமையா ்ற வைகறை
ரை யி னி ன் ‌ நெ ழு ப் பு கன ்ற நி றை ந் த இருள்குறைசின
ரை) நித்தி
 க்ளு ம மர ரி பு.ராரணம்‌,

க்காவச்தில்‌ சக்துறாவிணிட ச்திற்போய்‌ (அவள்‌) கற்பிச்ச. ஏவல்களைச்செ

ய்து மாலைச்காலம்தில்‌ சன்விட்டில்வருவாள்‌,
எ௨று. மதுரையிலே ஒரு கரிச்‌
குருவிச்ருச்‌ சோமசக்தரக்கடவள்‌ மிருச்தியஞ்சயமக்திரவுபதேசஞ்செய்து
அச்சா ஏனைப்‌ பகதிசாஇகளினும்பார்ச்க வலியுடை ச்சாயிருச்ராம்படி வர
ர்‌
ங்கொடுச்சமையிஞல்‌ “எறும்கொள்வான்ற
ட்‌ த ட 2ட்ட பற ம்‌ த,
வச்சரு.வ்‌ சூரி எனப்ப
ட தது, த க ்‌
ட்டது.)
[0]

கொடுமைதங்கியஈரக்கமைவஞ்சமார்கூடம்பை
॥ ( ௫

கெமேதஞ்செலமிகவெனமாதர்கெஞ்சென்னத்‌
ட்‌ ன்‌ ட . ட்‌
தொடிகொள்சத்துருவுடன் பிறப்பென்றுளம்‌ேகம தாத்ர
டவ
ா
ளடிமைமாதரி2லலவல்கொண்டமர்க்தனளன்றே,
இ-ள்‌. பெண்கள அதமனம்‌ சொடுமையாயே சரக்கு இருக்கும்‌ ௮றை,
வஞ்சமாகய (பறவை)மிறைக்சகூடு, மிக்க ஜேர்க்கமாயெ(மிருகஞ்‌) செறிந்த
சடியகாடு என்று (ஏ வருங்‌) கூற, வகாயலை பணிம்ல கத்றுமு என்பவள்‌ (விண
நையயச்‌) சசோசறி என்று மனச்நஇில்கிறையாசவளாய்‌ சா௫ியரப்போல
ஏவலைச்செய்விம்இருர்கான்‌, எ-று, வஞ்சமார்குடம்பை என்பாமற்கு வ: ௪
மாய தாணியம்ரிறைச்‌ க முதிர்‌ எனிலும்‌, கநெடுமசஞ்செயிமடுஉனம்‌ என்ப
தற்று மிக்க மூர்க்கமாடஇய மூட்டெறிற்து காடு எணினும்பொருக்றம்‌, (மாக)
நெடி அகாலமித்கன்மையாகிகழ்வுதியொருசாம்‌
புடையின்வைகியெபுள்ளரசன்னோ முவ்புசலும்‌
விடி புங்காவையிலேகுஇிமாலைவாய்மீல்‌ இ
ப்‌ [ப ர்‌ ௪" * ப்‌ ழ்‌

அடிமருங்குலாய்யாண்டுப்‌ போய்வருஇிசொல்லென்றான்‌.
ன்‌ ச ன அ ௩ ்‌ ்‌ [்‌ ப்‌ ட

இ-ள்‌, மெடும்சாலம்‌ இக்கன்மையாக நிகமும்பொழுதல்‌ ஒருராள்‌ ௪ரூ

டண்‌ பக்கர்திலிருந்து சாயிணிட ச்திற்சொல்வான்‌. விழி யற்காலச்திற்போ
இன்‌ ரப்‌, மாலைக்காலம்தில்வருன்‌ ரூப்‌. உகெருப்போன்ற இடை
யையு
டய மாசாவே, எங்கேமீபாய்வருெ மும்‌, சொல்லுதி என்றான்‌. எ.று,()
லம்‌
வச்கவாம்மினையுள்‌ ்‌ ரத்‌
எவாறியம்பிடமாழ்சித்‌
,
தர்தைசாய
தரைக சாயிினுச
னுச்்கடி க்கன ்‌ ர்தும்று
அற்றுமிக
கிடெ சண்வ மிக்்குவ ிார
தவிரா
மைந்கரமைச்சரன்றிகம்சொரு கூழ்ச்சியான்வளாப்பன்‌
சட்ட
மாரமைமாழம்கலெவ்ற்‌ ுமரச்டிற
ச ன்‌ ன்‌
ுசெப்பினவ்மன்‌ ணொ.
ப்‌ ப்‌ ்‌

இன்‌. (வினானை) நிகழ்க்சசம்பவச்ை யுள்ளபழூ.சொல்ல வருந்தி

பிராமாசாக்க ுறல்கு வருச ரம்வந்தபொமுறு (அணை) நீக்சாகபு
ரல்வர்கள்‌
புல்‌ உர்சளல்ல, இதற்கு ஒரு உபாயத்தை யான்சொல்வேன்‌ மனம்‌ மயம்‌
கறல ஏன்று ௩உரிப்‌ (பின்‌) இரு சீிசொண்ணான்‌. எ௨று, (௪௮)
யாது 2 வண்டிச்‌ தருகூவல்‌ிறைவிடுகெ னவம்‌
மாரனுமைற்கர்பால்வ ங்கு முலு இடாரவர்கள்‌
காதல ி தனவு
வ தட்டல்‌ இடு,
ரைச்னாவர
அவ வல் வயர்‌ அட ன்‌
்கடி
அப்பிக்கு
துவகரர ்தென
ழ்‌ அதும்‌,
்பா
கம

மீலாடிலாரமு காயினுங்கொணர்வ னென்றுரை த்‌ முரண்‌,

“.... ்‌ தி த்‌ . ட்‌ ௪ ௩ ்‌ ம்‌ ட்‌

இன்‌, என விரும்பினாலுர்‌ சருவேண்‌ (என்‌) இறையைவிடுச௪

என்று
ரகக்‌ சத்திர றுடைய
ட்ட ்‌்‌ ்‌ ்‌ கர்‌
புசல்வர்களிடத்தில்‌ சொல்லுதி,
து து ்‌ ர க க்க
அவர்கள்‌ (அதி
்‌ ்‌ ச ய்‌
 பிரமாவின்சதையுங்‌ கருடேச ன்கதையமூரைக்தசருக்கம்‌. ௧௩௫

வார்கள்‌. (8)
ற்கு) உடன்பட்டவர்களாய்‌ விரும்பியத இது என்றுசொல்
அமுதமாயிலுங்‌
விரைக்துவச்து என்னிடத்தில்‌ (அதனைச்‌) சொல்லில்‌ அரிய
(௪௯)
சொண்டுவருவேன்‌ என்று கூறினான்‌. எ-று.
தாயுமவ்வணஞ்சாற்றலுமமுதநி தர் தால ம்‌

லோதுமச்சிறைவிடுதுமென்றுரகராஙவ/யைம்ப
கஸ்‌ த்‌
ம்‌

வேயையன்னதோள்‌ வினதையும்மகனொ?விளம்பத்‌
தூயவெஞ்சிதைச்ச௮ மனுமிவ்வகைதணிரஈ தான்‌.
ள்‌. (கரூடன.த) சாயாகய வினதையும்‌ அவ்வரறுசெரல்லு தும்‌,
அமுதத்தை கீதரில்‌ சொல்லுன்ற மச்ிறையைகீச்குலேம்‌ எண்று சக
வின தையும்‌
கள்‌ ௮ப்பொமுதுசொல்ல, மூங்கில்போலுக்தோனயுடைய
ொருந்திய சற
சண்புதல்வனோடு (அதனைச்‌) சொல்ல, சுத்தமான வேசம்ப
இங்வாறுதுணிந்தான்‌. எ-. (௫௦
யையுடையகருடனும்‌
வேறு,
ழ்‌த 2 யாகி
எஞ்சாமது கைச்சூரர்படையென்னுங்கமஞரூற்க (0
ரூ
மஞ்சாதொருங்குவளைத்திடவங்கத னயொருகேமியித்காத்றிற
பஞ்சாச்‌தறிவெளிவர்தபரமன்குமரன்டீயில்‌ வரைவாய்த்‌
துஞ்சாவிளக்கெ போல்வைகியடியார்துயரக்‌ தர்க்கின்‌ முன்‌,

வலியினையுடைய சூரனதி செனையாடிய நிறைந்த

இ-ள்‌. குறையாத
ை ஒரு சுழ
சருவையுடைய கரியமேகம்‌ அச்சமின்றி ஒருசேரக்குழ, அதன
ுமாரர்‌, மயூரக ம௨
ல்காற்றின்முற்பட்ட பஞ்சாகச்சிசறி வெளியேவக்ச செவெ
ினபத்
அன்பர்களஅன் ்‌ தை நீச்சியரு
யில்‌ அ௮வியாதபம்போலவீற்றிருக்து
று என்பஇல்‌
ள்இன்மூர்‌. எ-று. சூரர்‌-இழிப்பின்சண்வர்தது. கேமியிற்காதி
இல்‌ - சாரியை, (௫௧)
ர்கட்கூ
இம்மையதனின்முனிவர்‌சித்தரிமையோர்மண்ணோசெவ
ுக்குஞ்‌
மம்மவிழைச்தவிழைச்‌ தவெலாமளித்‌ தவவரைவா யினிதர
ச்தருவனென
செம்மலிடைப்போய்வரம்பெத்றுத்தெவரமுத
‌ தனனால்‌,
விம்மு முடலனன்‌ ஊயடிவிழ்ர்அுவிடைகொண்டெழுர்
இருடிகள்‌ இத்தர்சள்‌ தேவர்கள்‌ மானுடர்கள்‌
இ-ள்‌. இப்பிறப்பில்‌
ெல்லாம்‌ கொடுக்தருளி
ஆூய அனை வருக்கும்‌ விரும்பியவிரும்பியவற்றைய
ம௫ழ ்ச் சிய ுடன ்வீ ற்ற ிரு க்க ுங் ‌ கும ாரச ுவா மிய ினிடத்திற்போய்‌
௮ம்மலையில்‌
ெற் றுத ்‌ தேவ ர்ச ளுக ்கு உரி ய அமு தைத ்தருகுவேன்‌ என்று
வரத்தைப்ப
உடம்பையுடையனாய்‌, மாதாவினது கால்களில்‌ ஈமஸ்கரிதத
பூரிக்கும்‌
(௫௨)
விடைபெற்று எழுக் கான்‌; ௭-௮.

தங ்க ெப ்ப க் கட ி அபற ர்‌ தவ் வரை ஈணு கிப ்‌ (கொண்

காற்துமனமு ம் பு
ுச ரவ ணத ்த ைப ்‌ பொ ரு ப் பை நூ ற் றெ ண் ‌ கால்வலங்‌
போறிப்படிர ்த செய்‌
டெழ்றிமைர்ர்தோன்மசன்‌ திருமுனெய்திமனத்தாலருள்சளை
அர திய என ள்மபெ ற் ிதன்
றரஇவ ணங்க! ்‌
ன ‌!
ர ு ௮ ரத ய்‌ அழ ்ச னர ுள ி பதி ல்‌
கதாறுறலசானம்‌
 க... மழூர கரி புராணம்‌,

இ-ள்‌, வரயுவும்‌ மனமும்‌ பின்டெக்கவிரைந்துபறந்த அ௮ம்மலேயைய

டைச்அ, சரவணப்பொய்கையைப்புகழ்க்து அதல்‌ ஸ்சானஞ்செய்து, மலை
யை நூற்றெட்டுச்தரம்‌ பிரசக்ஷிணஞ்செய்
த, இடபவாகனத்தில்‌ எழுந்தரு
ஸிய செவபெருமானுடைய குமாரரின றிருமுன்னேபோய்‌ அன்‌ போடு
அருச்‌
சிர்த வலிமிக்க குமாரசுவாமியுடைய இருபையைப்பெற்று அருமையாக
அவ்விட ச்இல்நரின்‌ று நீங்கு, எஃறு. மனச்சாலருச்சனைசெய்து என்பதற்கு
மானதபூசைசெய்தெனினுமமையும்‌,
(௫௩)
மண்ணோர்ஈடுங்கவரைகுலுங்கமானாகங்களுளம்பதைப்ப
விண்‌ ஹூடெழுர்‌ அகத்பகரசாடகன்றுமேற்செல்பொழுதினெமை
யெண்ணாதருதமெடுத்திவொள்புகுதிகியோவெனவமர்க்குக்‌
அண்ணாயிரச்கோனமரருடன்றவளக்களிறார்ர்தேனெனால்‌,
இ-ள்‌. உலஇூலுள்ளோர்கடுங்கவும்‌, மலைகள்குலுங்கவும்‌, பெரியசர்ப்பங்‌
கள்‌ மனம்பசைச்சவும்‌, ஆகாயத்திதூாடேயெமும்பி விண்ணுலகைநீங்இ
மேலே போரும்பொழுதில்‌, இந்திரன்‌ ஈம்மைமதியாது அமுதை எடுக்கும்‌
படி. நியோவருஇன்றாய்‌ என்று தேவர்களுடன்‌ ஐராவசயானையை வாசன
மாசக்கொண்டு செலுத்தி போருச்குப்போனான்‌, எ-று, (௫௪)
கடைகாண்முகில்‌ பொற்சிலைவளைச்துக்கணைமாமழைகள்‌ பொ
ிர்திடலும்‌, பட வாளரவுபடப்புடைக்கும்பாழிச்சிறையின்பெருங்‌
காற்று, லடையவகற்றியப்பாற்சென்‌ தழுதமெடுச்துச்‌ சனிமீண்டு,
கொவொழரவுகச்களித்தன்னைகொளும்வெஞ்சிமையின்‌ நுயர்தீர்ச்தான்‌.
இ-ள்‌. ஊழிக்காலமகலைப்போல வில்லைவளைத்து மிக்க பாணமழைச
கச்சொரியவும்‌, படத்தையடைய கொலைத்கொழில்பொருந்திய சர்ப்பம்‌ .
அழியவீசன்ற விசாலமாகெய ஏழையின்‌ பெரியகாற்றினால்‌ ஒருசேர (அவ
ற்றைச்‌) சவிர்ச்து அப்பாற்போய்‌ அமுசையெடுத்துத்‌ சணியே திரும்பிச்‌
கொடிய (புற்றில்‌) வாழ்ன்ற சர்ப்பங்களுச்குக்கொடுகத, மாசாவாயெ
வினை கொண்டிருக்கன்ற வெவ்வியளறையாலாகயே அன்பத்ைநீக்டி
னான்‌. எ-று, வாள்‌ - கொலை, (௫டு)
பிரமாவின்க தையும்‌ கருடேசன்சசையுமுரைத்‌ சசருக்கருற்‌ றிற்று,
அ. திருவிருத்தம்‌ ௪௯௩.

பதிஷனொராவது
இந்திானகதையும்‌ ஆ தஇத்தன்கதையும்‌
மன்மதன்கதையுமுரைத்தசருக்கம்‌.

இகறோய்கொடுவெஞ்சினக்கலுழன்கதையையியம்பினாமினிமேன்‌
மகவான்முூனம்‌ போயருச்சளைசெய்வன்ணமகளைவழம்கடுவாஞ்‌
சுகமீதகுரர்குலச்துதஇத்தோன்ற எராத்திகலோன்ற மற்கண்ணா
னருதாரமராக்கடலரியேறனை யோன்மூசிநாமமுளான்‌,
 இந்திரன்சதையும்‌ ஆத்‌ சன்சதையும்‌ மன்மதன்சசையுமுரத்த, ௧௩௭

இ-ள்‌, (சாரசமுனிவனே,) மாறுபாடுபொருந்திய கொடிய வெவ்விய

சோபத்சையடைய கருடனதுசரித்திரத்தைச்சொன்னோம்‌. இணி இந்திரன்‌
முற்காலத்திற்போய்ப்‌ பூசிக்த சன்மையைச்சொல்வோம்‌. பூமியில்‌ அசுரர்‌
குலத்‌இிழ்பிதர்சவன்‌, தளர்ச்சியில்லாச வலியினையுடையவன்‌, ௮க்னிசொ
லிக்ன்ற சண்ணையுடையவன்‌, பிரகாசிக்கின்ற மாலையையணிந்த தேவர்‌
சளுகச்கு வீரத்ரையுடைய ஆண்சிங்கம்போன்றவன்‌, மூசி என்னும்‌ சாம
தசையுடையவன்‌, எ-று. (௪)

பெரி யோர்சயர் துசெயுஞ்செய்கைபிழையாதியதறல்புதல்வர்தமச்‌

சூரியசகடனுமெ னக்கான்போயெம்மையுளத்திலுறச்சேததி
யரியதவத்கைகிரப்பியுநவன்பாலருள்வான்‌யாமணுகி
யொருவராலும்வெலற்கரியதறலுஞ்சீருமுதவினமால்‌,
இ-ன்‌. தம்‌ மூன்னோர்விரும்பிச்செய்கன்ற செய்கையைத்‌ தவருமற்‌
செய்தல்‌ புத திரர்சளூர்கு உரிமையானகடனாம்‌ என்று காட்டிற்போய்‌
ரம்மை மனத்திற்பொருக்சத்தியாணித்து, அரியதவத்தைச்செய்து இருக்க,
ஒருவராலும்‌ வெல்‌
நாம்‌ அன்பினால்‌ (அவலுக்கு) அருள்புரியும்படிபோப்‌ம்‌.
லு ற்கு அரிய வலியையஞ்‌ செல்வத்சையக்கொடுத்சோ எ-று, (௨)

த்‌ தான்சுரரையடலயிரா
அசனுலமரர்பதஇபுகு ர துவை
வதமேல்வலாரியிமையவர்தங்குழுவோடடைக்துபகழிமழை
யூகவாவிடியினார்த்திட அமொளிரும்வடிவேன்மூசியென்னு
மதுவார்தெரியலசமேசன்வாளிமழையாலவைமாத்மி,
வரிச்சின்ற) சேவர்களை
இ.ள்‌, அதனாலே விண்ணுலற்போய்‌ (அதில்ைய ுடைய ஐராவதத்தின்‌
ியின
ச்சூழ்க்தான்‌. (அப்பொழுது) இச்திரன்‌ வல
்ட த் தோ டு வக ்த ு பா ணம ழை களைப்பொழிந்து இடி
மேல ்‌ ஏறித ்‌ தே வர ்க ூட
வும ்‌, வி ளங ்க ுன ்ற கூர ிப வே ற் படையினையுடைய ஞூ
போல ஆரவாரிச்ச
மா லை யை யண ிர ்ச ௮சு ரரா சன் ‌ பாணமழையால்‌
என்னும்‌ தேன்சொரியும் ‌
(௧)
௮வைகளைரீக்கு, எ-ற ு.

எண்ணில்கணை சண்மழைபோலச்சொரிக்தாணிரிச்தாரிமை யோர்க

ு
ளண்ணலயிராவதப்பாக ன்வெருவியோடியாசானம
-னண்ணிகிகழ்ந்ததிறக வின்றான்‌மூயகரன்கொடுங்கோலால்‌
விண்ணினெடிமண்ணுலகாண்டா னவன்‌€ரெவசேவிளம்புவார்‌.
மழைபோலப்பொழிந்தான்‌; தேவர்‌
இ.னஎ்‌. அ௮ளவிறக் சபாணங்களை
கள்‌ னார்கள்‌. பெருமைபொருக்திய ஐராவதயானையைச்‌ செலுத்து
போய்ச்‌ சம்‌
இன்ற இந்திரன்‌ ௮ஞ்சியோடிகி குருவாகிய வியாழனுச்குமுன்
பவித்‌ தசன்மைகளைச்சொன்னான்‌. (அப்பொழுது) மூசி என்னும்‌ ௮சுரன்‌
மண்ணுலசத்தை அரசாண்டான்‌.
சொடும்கோலினால்‌ விண்ணுலசத்தோடு
(௪)
அவண்புகழை எவர்சொல்லவல்லர்‌! எ-று.
ஸி
 ௧௩.௮) மழூரரிபுராணம்‌.

சுருதிமிருதிநியாய நூரொல்லைமீமாமிசையுணர்ர்‌த
குருவும்மகவான்றனை கோக்கிக்கூற௮ும்சமக்கேயருள விக்கும்‌
பிரமனசகரத்கருள்பு ரிர்காற்பிறர்யாரளிப்பார்கங்குலத்துக்‌
கருள்வைக்தளிக்குங்குமரேசனல்லாலெனவிவ்வகைபணிப்பான்‌.
இ.ள்‌, வேதங்களையும்‌ மிருதகளையும்‌ தருக்கசாத்திரங்களையும்‌ பழைய
மிமாஞ்சைநூல்களையும்‌ அதிக்த வியாழனும்‌ இந்தரனைப்பார்த்‌. அச்சொல்‌
"வான்‌: எங்களுக்கே இருபையயைப்புரியும்‌ பிரமா ௮கரனுக்குக்‌ இருபைசெ
_ய்தால்‌ எங்கள்குலச்திற்குக்‌ இருபையேவைத்து ரக்ஷிக்கன்ற குமாரசுவாமி
யன்றிவேறுயார்‌(கம்மை)ர்க்ஷிப்பார்‌ என்று இவ்வாறுகூறுவான்‌. எ-று,()

லவன்‌
சந்தக்கடவுடனை வேண்டிலளிப்பன்மனநிசவலலவவ
சொச்தத்தலமாய்ப்புவியிவுறைதொல்லைவீடுப ற்திற்‌
ழு
சர்தைக்கியைர்தவரம்விரைவிலளிக்கும்பயூரசரிகக
மர்கக்கிரியினெய்தியவனடிபோற்றுவதேகலமாமால்‌.
இ-ள்‌, குமாரசுவாமியை வேண்டிக்சொண்டால்‌ (அவர்‌) இருபைபுரி
வர்‌, நீ மனம்வருந்தற்க, அவருக்கு உரியக்ஷேத்‌திரங்களாய்ப்‌ பூமியிலிருச்‌
இன்ற பழைய படைவீடுகள்‌ ௮சேகமாம்‌. அவைசளில்‌ மனத்திதீகியைந்த
வரங்களை விரைவிற்கொடுக்கும்‌ மயூரரி (மேலாக) விளங்கும்‌. ௮க்‌.தமலை
யிற்போய்‌ ௮வருடையபாதங்களைச்‌ துதிப்பதே நன்மையாம்‌. எ-று, (௬)

இன்னே யெழுகவென வுரைப்பவெழு ந்‌தூவிடைகொண்டாங்ககன்று

மின்னார்மெளலியிக்திரன்றான்‌டஞ்ஞைவரையிம் தனி மேவி
ஈன்னீர்மலர்தோய்சரவணத்‌்இனண்ணிப்படி ந்தபூகியுடன்‌
- பொன்னாருருத்திராக்க மணிபுனைக்சாறெழுத்தும்புகன்றனனால்‌,
. இ.ள்‌, இப்பொழுதே எழும்புக என்று (வியாழன்‌) கூத, எழும்பி, விடை
ையுடைய இம்‌
பெற்று அவ்விட த்தில்ரின் று நீங்‌, ஒளிபொருந்திய கரீடத்த
இரணானவன்‌ மயூரகரியிலே தனியேசென்று, நல்ல புட்பங்கள்செறிந்த
நீரையுடைய சசவணப்பொய்கையிற்போய்‌ ஸ்கானஞ்செய்அு, விபூதியோடு
அழகுநிறைந்த ருத்திராக்ஷமணியை அணிந்து சட்கஷரத்தையும்‌ உச்சரித்‌
(௭)
ஜான்‌. எ-று,

பணையொன்றினிலுற்றொன்றின்‌்மிசைக்கமஞ்சூன்மர்‌ திபாயவிமு
மிணையில்பலவின்சனியுடைந்ததிஞ்சாறருவியுடனிறங்குர்‌
தணவாவலத்தவரைவலங்கொண்டுச்சிமிசைபோய்த்தண்டைசிலம்‌
பணிபொற்சரணபங்கயத்துமுருகன்‌ திருழுன்னடைந்தனனால்‌.
"இன்‌, ஒருகொம்பிலிருந்து ஒருகொம்பின்மீது நிறைக்க சூலையுடைய
மச்திபாய, விழுகின்ற நிகரில்லாத பலாப்பழம்வெடித்தலினால்‌ வருகின்ற
இனிய தேன்‌, அருவி நீருடன்‌ சொரியும்‌ நீங்காத இடங்களையுடைய மலை
பைப்‌ பிரதக்ஷிணஞ்செய்து இகரச்தன்மீதுபோய்‌, தண்டையையஜஞ்‌ சிலம்‌
 இர்திரன்சதையும்‌ ஆதித்தன்கதையும்‌ மன்மசன்கதையுமுரைத்த. ௧௩௯

பையும்‌ அணிந்த அழகிய பாதாரவிந்தங்களையடைய குமாசசுவரமியின த

சச்நிசானத்தையடைந்தான்‌. எ-று. வலம்‌-இடம்‌, (௮)

மறை தான்மொழிக்தவிஇப்படியைர்தமுதங்கவியமதுவிளகீர்‌
மூதையாலாட்‌ டிக்கலைபலபூண்முருகார்தொங்கலுறப்புனைக்‌.து
திறையும்ப ுமு
சமணிச்ச மு,குச ாக்
தமதனைகி ‌ு
வேதித்த
நறுமெல்லடைகாய்மணித்தூபர்‌ தீபருதலாயச்தளித்தே.
இ.ள்‌. ஆகமங்கூறிய விதிப்படி. பஞ்சாமிர்தத்தையும்‌ பஞ்சகெளவிய
தீதையும்‌ தேனையும்‌ இளநீரையும்‌ முறைப்படி ௮பிஷேகஞ்செய்து, வஸ்திர
த்தையும்‌ பல ஆபரணங்களையும்‌ வாசனைகிறைந்த மாலையையும்‌ மிக ௮ணி
ச்து, நிறைச்ச நாவிகெய்யையுஞ்‌ சச்தனக்குழம்பையும்‌ ௮ணிர்து, ௮ன்னத்‌
சை நிவேதனஞ்செய்து, ஈறிய வெத்றிலைபாச்கு அழகூய தூபச்‌ீபம்‌ முத
லாயினவற்றை விரும்பிச்கொடுத்‌,து, எ-று, (௯)

வாசமலர்கொண்டருச்சித்துவணங்கித்துதித்கானவ்வேலை
யிசன்புதல்வன்வெளிவாக்கான்னூசியுடன்‌ மேலெதிர்க்‌ தனை யேற்‌
கூலயகலுமாங்கவன்றான்‌குலவுமமராவதியிடைகி
யாசொன்றின்றியிருக்கவெனவறைக்‌ தகானிமையோரரசற்கே.
இ-ள்‌. வாசனைபொருந்திய புஷ்பங்களைச்கொண்டு பூசித்த ஈமஸ்கரிச்‌
ஐத்‌ தோத்திரஞ்செய்தான்‌. ௮ப்பொழுதில்‌ சுப்பிரமணியப்பெருமான்‌ ௮௪
ரீரிவாக்‌இனால்‌ இனி ரீ மூ என்‌ பவனோடெதிர்த்தனையாயில்‌, அவன்‌ (மனம்‌)
வெட்டு ஓடுவான்‌; நீ விளங்குகின்ற விண்ணுலூல்‌ குற்றம்‌ ஒன்றும்‌ இன்றி
இருக்குக என்று இந்திரலுச்கு அருளிச்செய்தார்‌. எ-று. (௧௦)

கேட்டபொழுதி௮ுவகைமனங்கிடைப்பவுடலம்புளகரும்பி
நாட்டம்‌ கனிறழ்றளியுறைப்பநின்றுகவில்வானின்னரு ளே
வேட்டிங்கடைந்தேன்விரை ந்களித்தாயெர்‌ தாய்நாளுமிவண்மேவித்‌
தாட்டாமயையையலநீ கதோருக்களித்தியென2வதாழ்ந்தனனால்‌,
இ.ள்‌, (குமாரசுவாமி அருளிச்செய்த இிருவாக்கைச்‌) கேட்டபொழு
இல்‌ மனத்தில்‌ ம௫ழ்ச்சி உண்டாக உடம்பு உரோமாஞ்சங்கொண்டு கண்ச
ளினின்றும்‌ ஆனர்‌ சபாஷ்பஞ்சொரிய நின்று விண்ணப்பஞ்செய்வான்‌. தே
வரீருடைய திருவருளையேவிரும்பி இவ்விடத்தில்வர்தேன்‌. விரைந்து இரு
பைபுரிக்கீர்‌. எம்பெருமானே நாடோறும்‌ இவ்விடத்தில்‌ வீத்றிருக்தருளிப்‌
பாதாரவிந்தங்களை துன்பமுற்றடைந்தவர்களுச்குச்‌ சொடுத்சருளுக என்று
வணங்இனான்‌. எ-று. (௪௧)

விடை.கொண்டெமழுந்தான்விண்ணின்மிசைவிசையிற்பாயர்தா
ன்பதிபுகுந்தா, னடலாரிமையோர்படைநெருங்கவயிராவதத்தின்பி
டாமேற்கொண்‌, டொடியாவிறலார்மூ படை யொருங்குமடியக்க
ஊயேவிப்‌, படைதோயனையோன்றனைவென்றுமுன்‌போற்பனிவா
னுலகளித்தான்‌. க்‌ ௮
௪௩௮ மயூரெரிபுராணம்‌,

சுருதிமிருதிகியாயநாரொல்லைமீமாமிசையுணர்ந்‌த
குருவும்மகவான்றனை கோக்கிக்கூறும்சமக்கேயருள ளிக்கும்‌
பிரமனசுரற்‌ கருள்புரிர்‌ தாற்பிதர்யாரளிப்பார்நங்குலத்துக்‌
கருள்வைத்தளிக்குங்குமரேசனல்லாலெனவிவ்வகைபணிப்பான.
பழைய
இ.ள்‌. வேதங்களையும்‌ மிருதிகளையும்‌ தருக்சசாத்‌இரங்களையும்‌
மிமாஞ்சைநூல்களையும்‌ அறிந்த வியாழனும்‌ இந்திரனைப்பார்‌.ர்‌ அச்சொல்‌
வான்‌: எங்களுக்கே இருபையைப்புரியும்‌ பிரமா ௮சுரனுக்குக்‌ இருபைசெ
_ய்தால்‌ எங்கள்குலச்திற்குக்‌ இருபையேவைச்து ரக்ஷிம்ன்ற குமாரசுவாமி
.()
யன்மிவேற யார்‌(ஈம்மை)ரக்ஷிப்பார்‌ என்று இவ்வாறுகூறுவான்‌. எஹு
கந்‌ தக்கடவுடனை வேண்டி லவிப்பன்மனநீகவலலவன்‌
சொந்தத்சலமாய்ப்புவியிலுஜறைதொல்லைவீயபெலவவற்றிற்‌
சிச்தைக்கியைர்தவரம்விரைவிலளிக்கும்பயூர இரிதிகழு
மர்சக்சரியினெய்தியவனடிபோற்றுவதேகலமாமால்‌.
இ.ள்‌. குமாரசுவாமியை வேண்டி ச்சொண்டால்‌ (அவர்‌) கஇருபைபுரி
ிலிருக்‌
வர்‌, நீ மனம்வருர்கற்க, அவருக்கு உரியக்ஷேத்‌தரங்களாய்ப்‌ பூமிய
ெயைந்த
இன்த பழைய படைவீடுகள்‌ ௮௫கேகமாம்‌. அவைகளில்‌ மனத்திற்க
௮ கமலை
வரங்களை விரைவிற்கொடுக்கும்‌ மயூரரி (மேலாக) விளங்கும்‌.
‌. எஃறு, (௯).
யிற்போய்‌ ௮வருடையபாதங்களைத்‌ அதிப்பதே நன்மையாம்
்‌று
இன்னேயெழுகவென வுரைப்பவெழுக்துவிடைகொ ண்டாங்ககன
மின்னார்மெளலியிர்‌இிரன்றான்‌ மஞ்ஞைவரையிய்‌ நனிமேவி
நன்னீர்மலர்தோய்சரவணத்தினண்ணிப்படிர்‌ அபூதியுடன்‌
பொள்னாருருத்‌ திராக்கமணிபுனைக்‌ தாறெழுத்அம்புகன்றனனால்‌,
கூற, எழும்பி, விடை
இ.எள்‌, இப்பொழுதே எழும்புக என்று (வியாழன்‌)
௮வ் விட த்த ில் கின று
் நீங் ‌, ஓளி பொர ுர் திய கிர ீடத்தையுடைய இர்‌
பெற ்று
மயூரஏரிமிலே தனியேசென்று, நல்ல புட்பங்கள்செறிம்‌,ச
இரனானவன்‌
ூதியோடு
நீரையுடைய சரவணப்பொய்கையிற்போய்‌ ஸ்கானஞ்செய்து, விப
ரித்‌
அழகுநிறைந்த ருத்தராக்ஷ்மணியை அணிகஉ்து சட௯ஷரத்தையும்‌ உச்ச
(௭)
தான்‌. எது,
ாயவிழு
பண யொன்றினிலுற்றொன்றின்மிசைக்கமஞ்ரூன்மர்‌ திப
மிணயில்பலவின்சனியுடைந்ததீஞ்சாறருவியுடனிதங்கும்‌
தணவாவலத்தவரைவலங்கொண்டுச்சிமிசை போய்த்‌ தண்டை லம்‌
ல்‌,
பணிபொற்சரணபங்கயத்துமுருகன்‌ றிருமுன்னடை நீதனனா
இ.ள்‌, ஒருகொம்பிவிருக்து ஒருகொம்பின்மீது நிறைர்ச சூலையடைய
ன்ற'
மர்திபாய, விழுகின்ற நிகரில்லாத பலாப்பழம்வெடி. சீ.சலினால்‌ வரு௫
மலை
இனிய தேன்‌, அருவி நீருடன்சொரியும்‌ நீங்காத இடங்களையுடைய
சிலம்‌
சமயப்‌ பிரதக்ஷிணஞ்செய்து சிகரத்தின்‌ மீறுபோய்‌, தண்டையையுளு
 ௧௩௯
இந்திரன்கதையும்‌ ஆதித்தன்கதையும்‌ மன்மதன்கதையுமுரறைத்த,

பையும்‌ ௮ணிர்த அழூய பாதாரவிந்தங்ககாயுடைய குமாரசுவாமியினது

சக்நிதானத்தையடைந்தான்‌. எ-று. வலம்‌-இடம்‌. (௮)

மறைநூன்மொழிச்தவிதஇப்படியைர்தமு தங்கவியமஅவிளகீர்‌
மூறையாலாட்‌ டிச்கலைபலபூண்முருகார்தொங்கலுறப்புனைக்து
திறையும்புழுகுசாக்தமணிர்தமுதமதனைநிவேதத்து
கறுமெல்லடைகாய்மணித்தூபர்‌ தீபமுதலகயச தளித்தே.
இ.ள்‌. ஆசமங்கூறிய விதிப்படி பஞ்சாமிர்தத்தையும்‌ பஞ்சகெளவிய
த்தையும்‌ தேனையும்‌ இளகிரையும்‌ முறைப்படி. ௮பிஷேகசஞ்செய்து, வஸ்திர
த்தையும்‌ பல ஆபரணங்களையும்‌ வாசனைநிறைந்த மாலையையும்‌ மிக ௮ணி
ந்து, நிறைந்த காவிகெய்யையுஞ்‌ சக்தனச்குழம்பையும்‌ ௮ணிக்து, ௮ன்னத்‌
தை நிவேதனஞ்செய்து, ஈறிய வெற்றிலைபாச்கு ௮ழூயே தூபந்இபம்‌ முத
லாயினவற்றை விரும்பிக்கொடுத்‌,து, எ-று, (௯)

வாசமலர்கொண்டருச்சித்துவணங்கித்துதிக்தானவ்வேலை
யீசன்புதல்வன்வெளிவாக்கான்மூசியுடன்‌மேலெதிர்ந்கனை
யேற்‌
கூசியக லுமாங்கவன்ரான்குலவுமமராவதியிடைநீ
யாசொன்றின்றியிருக்கவெனவறைக்தானிமையோரரசம்கே.
இ-ள்‌. வாசனைபொருந்திய புஷ்பங்களைக்கொண்டு பூசித்து ஈமஸ்கரித்‌
ஐத்‌ தோத்திரஞ்செய்தான்‌. ௮ப்பொழுதில்‌ சுப்பிரமணிபப்பெருமான்‌ ௮௪
"ரீரிவாக்‌னொல்‌ இனி நீ மூசி என்பவனோடெதிர்த்தனையாயில்‌, அவன்‌ (மனம்‌)
வெட்டு ஓடுவான்‌; நீ விளங்குகின்ற விண்ணுலஇல்‌ குற்றம்‌ ஒன்றும்‌ இன்றி
இருக்குக என்று இந்திரனுக்கு அருளிச்செய்தார்‌. எ-று. (௧0)

சகேட்டபொழுதிலு வகைமனங்கிடைப்பவுடலம்புளகரும்பி
நாட்‌ டம்கனிற்றளியுறைப்பநின்றுகவில்வானின்னருளே
வேட்டிங்கடைர்‌ தேன்விரைச்களித்தாயெந்தாய்காளுமிவண்மேவித்‌
தாட்டாமரையையலக தோருக்களித்தியென 2வகாழ்ர் தனால்‌,
இஸ்‌. (குமாரசுவாமி அருளிச்செய்த திருவாக்கைச்‌) கேட்டபொழு'
டு கண்க
இல்‌ மனத்தில்‌ ம௫ழ்ச்சி உண்டாக உடம்பு உரசோமாஞ்சங்கொண்
ளினின்றும்‌ ஆனச்‌ சபாஷ்பஞ்சொரிப நின்று விண்ணப்பஞ்செய்வான்‌, தே
வரீருடைய இிருவருளையேவிரும்பி இவ்விடத்தில்வந்தேன்‌. விரைந்து இரு
எம்பெ ருமான ே நாடோற ும்‌ இவ்விட த்தில் ‌ வீற்றிருந்‌ தருளிப்‌
பைபுரிக ்சர்‌.
பாதாரவிந்தங்களை துன்பமுற்றடைந்தவர்களுச்குக்‌ கொடுத்தருளுக என்று
(௧௧)
வணங்‌இனான்‌. எ-று.

விடை.கொண்டெழுந்தான்விண்ணின்மிசைவிசையிற்பாயர்தா
_ஸன்பஇபுகுர்தா, னடலாரிமையோர்படைகநெருங்கவயிராவதத் தின்பி
டாமேற்கொண், டொடியாவிமலார்மூசபடை யொருங்குமடியக்க
ஊணயேவிப்‌, படைதோயனையோன்றனைவென்றுபோற்ப முன்‌னிவா
னுலகளித்தான்‌. ்‌ | ப
௧௮௦ மயூர கிரிபூ ரர ணம்‌,

இ.ள்‌, விடைபெற்று எழுந்து, ஆகாயச்தில்‌ வேசமாய்ச்தாவிச்‌ சுவர்‌

க்கத்சை அடைந்து, வலிமைமிக்க தேவசேனைசெருங்க ஐராவதயானை
யின்மதக்தசத்தின்மீசேறி, அழியாதவலிமைபொருக்திய மூடி என்னும்‌ ௮௪
ரனுடைய சேனைகள்‌ ஒருசேர அழியப்‌ பாணங்களைசத்தூண்டி, படைகளை
யுடைய ௮வனை வெற்மிகொண்டு முன்போலக்‌ குளிர்க்த விண்ணுலகை அர
சாண்டான்‌., எ-று. (௧௨)
வேற,

பான்மருள்வெண்சகோட்டயிராவதப்பாகன்பூசையினைப்பகர்கி
தாமிப்பா, னானிலத்தினிருளவுக்குர்‌இனமணியின்‌ பூசையினை ஈவிலு
கிற்பா, மோனஞுடனருந்தவஞ்செய்மரீசமகன்காசிபன்கான்‌ மூளை
யாய்வர்தோ, னீனமிலாவிவச்சுவானெலுருளரிஞாறுக்கவிழ்க்குமிம
விச்செல்வன்‌,

இ.ள்‌. பாலும்‌ வெண்மையாடிய

அஞ்சும்‌ தந்தங்சகளையுடைய ஜரா
வதயானையை வாசனமாகக்கொண்டு செலுத்தும்‌ இக்தினது பூசையைச்‌
சொன்னேம்‌. இணி கான்காய்வகுக்கப்பட்ட பூமியிலுள்ள இருசக்கெடுக்‌
குஞ்‌ சூரியனது பூசனை யைச்சொல்வோம்‌, மெளனகிலையுடன்‌. அரியசவத்‌
தைச்செய்கன்ற மரீசிமுனிவனது புதல்வனாகிய சாசிபமுணிவனுச்ருப்‌ பு.ச
ல்வருதக ௮வதரித்தவன்‌ குற்றமில்லாத விவச்சுவானென்னும்‌ தாமரைகளி
ன்‌ கட்டை அ௮லர்ச்‌ தஞ்‌ சூரியன்‌, எ-று. (௧௩)
அன்னவன்றோட்டாம௫ழ்வினளிச்‌,சறாள
ூம றுற்‌ கொகதைய தி ன்‌
சாயற்‌, கன்னன்மொழித்துவர்வாய்‌ முத்தின: 6ல்விம்புருவச்கணையி
ன்பார்வை, மின்னிடைமென்முளரிமுலை 2வயன காண்‌ மான்குளம்
‌
பின்விளங்குமல்குழ்‌, பொன்னனையவுஷா 2 தவிறன்னை ப:2ஊபழல்சா
ன்ருப்புரிர் சான்மன்னே,
இஸ்‌. ௮ந்தச்சூரியன்‌, தோட்டாமது மடழ்ச்சியடனேபெற்ற சரூமண
ல்போண்ற கூக்தலையும்‌, அமுதுபோன்ற மென்மையையும்‌, கரும்புபோன்ற
சொல்லையும்‌, பவளம்போன்ற வாயையும்‌, மூச்துப்போன்ற பல்லையும்‌, விற்‌
போன்ற புருவத்தையும்‌, அ௮ம்புபோன்ற கண்ணையும்‌, மின்போன்த இடை
யயும்‌, மிருதுவான தாமரை அரும்புபோல்த முலையையும்‌, கூ£ய்லேப்‌
போன்ற தோளையும்‌, மானினது குளம்புபோல விளக்குின்ற நிழம்பச்தை
யும்‌ உடைய இலட்சுமிபோன்ற உஷாதேவி என்பஉளை ௮ல்னெிசாஅதியா
கச்‌ கலியாணஞ்செய்தான்‌., எ-று. (௪௪)

சந்துபுளைர்‌சர்க்குமிடைபோகாஅரெருங்கே யாளிதயங்கியோ
ங்கு, விர்சமெனச்செம்மாச்தவியன்கொண்‌் முலைமார்‌ பினியடைஷெமு
வ்கப்புல்லி, கர சலிலேழாமனுவைக்கொடுஞ்சமனைய மூளை தவை ஈய
ப்பினீன்றான்‌, கந்தமலிகருங்கூச்சன்மனையவடன்கரைவனுட ற்கனல்‌
பொருளாய்‌,
 ைச்ச, ௪௫௪
இர்‌இரன்சதையும்‌ ஆதித்சன்கதையும்‌ மன்மதன்சசையுமுள
இஸ்‌. சந்சனச்குழம்பையணிஈது ஈர்ச்கும்‌ இடையிற்பொகாதபட. செ
ருங்கி ஒளிபிரகாடித்‌,த உயர்க்க விக்ததிரியைப்போல இறுமாக்சக பெருமை
ரலில்லாச ஏமாம்‌
பொருக்‌இய மூலைகள்‌ (சண்‌ மார்பில்‌ அழுர்சழ்‌ ழு 24, சகெடு
மநுவையுங்‌, கொடியயமனையும்‌, யழுனையையும்‌ விபப்படல்‌ பெற்றான்‌.
வியாசிய உஷா என்பவள்‌
வாசனைநிறைந்த சரிய அளக தந்தையுடைய பரை
ய்‌,எ.று.
தனது நாயகனுடைய உடம்பிலுள்ள உள்ணத்ழைட்பொருதவளா
.எமாமறு-வைவச்சுதமது. | (இ)

சன்னிழலையரலையினெழில்கவற்றும்‌ போரல்குற்ளை வரூரல்‌, ௮

பாகணிழ்‌ புக்கு, மன்னி
திவடாஅகடற்குருகண்ட
ன்னமெனவாங்கிருத்‌
ன்‌
யொருபெண்பரியின்‌ வடி வா௫ிழ்தவம்புரியப்பரிதிவா னொள்‌, கன்ன
துசளித்திட்டா மே.
மொழிச்சாயா தெவியைமனை யாளெனவக்சலந்
த பெரிய அல்குலையும்‌,
இ-ள்‌. தனதுநிழலை அரசிலையின்‌ ௮ழசைவென்
செயிருச்தி, வட
மூல்லையரும்புபோலும்‌ பற்களையும்‌ உடைய பெண்ணா ௮ம்
அடைந்திருந்து ஒரு பெட்‌
இசைக்கணுள்ள கடல்ருழ்க்த குருகண்டத்தை
கரும்புபோன்ற
டைக்குதிரையின்‌ வடிவமா த்‌ தவஞ்செய்ய, சூரியன்‌,
சொல்லையுடைய சாயாதேவியையே மனைவியென்றுகருதிப்‌ புணார்க்து களி
(௧௯)
ப்படைந்தான்‌. எ-று.

வெஞ்சனியேழுதன்ரூவர்‌ சம்மைநுக ம்விளர ்ப்பவிடை பெலிவு

பிப்கருப்பளிகொ
்பவாவிகே
நீங்கச்‌, கஞ்ச மூசையனையமு ஊக்கண்சிுப
ு, செஞ ்சு ம௫ி ழ்வ ுமவ ின் ராட ன்ப ு தல் வர் ‌ ம்ப ா லி 2யை ங்கூர்ஈது,
ண்ட
மை
தஞ்ச மெனமுன்னிருர்‌ த புலல்வர்மமபைவனுபது அறக்‌ தாட்கை
யில்லாள்‌.
க்க, இடைதேய
இ.ள்‌. சொடிய சணிமுசலான மூவரை முசம்வெளு
ங்க, தரம ரைய ரும ்பு போன ்ற மூல ைக் சகண ்கற ுச் சு, ஆல்லைபோன்றவயிற்‌
வுறி
ுப் பங் கொண ்டு மனம ூழ் ச்ட மிக ப்ப ெத் றாள ்‌. (அட்றனம்‌ பெற்ற
றிற் ‌ சுர
சன் புத (சன்‌
ல்வர்சளின்‌ ௮ன்புமிச்குத்‌
வள்‌) நடு வுந ிலை மில ்லா தல ளாய் த்‌
‌ கரு திய ிரு க்த புத ல்வ ர்க ளை வெறு சத்த ிரும்தாள்‌. எ-று,
னைத்‌) தஞ்சமாக மூன் (௧௪)
ஏனை இருவர்‌-தேவமருசத்துவர்‌.
பொ ய் மீ ண் டு கட ைூ வே ம் னு ச௪வ காயெழம
'ய ில்
ில கவற
கவ ்‌
றதுமு
கா ளவ ட்
தளவும்‌ எப வரவ தக ப பபப்க 2
தில்‌
கெப்‌ பசவு ஞ்சமமென்ெெமதியா
ண்கண், மாதசெயும்வஞ்ச முணர்ம்‌
்ற , ளோ து ில மை ங் கா தம ை வெ று ப்பறெ வளனைன்றவள்ன்‌பாலோ
இன ி
ங்‌ கூற
கோதையுளநகெடுங்‌அியி, விமுனநிசழ்ச்தெலா
ரு உட
கல்‌,

இச்சீறக்‌,
க்‌ ்‌

னாளே.
ைஇவப்புற்று சருங்குவளை
இ.ள்‌, சாதுவரைக்கும்‌ ஒடி. த்‌இரும்பிக்‌ சட
‌ அ௮ ழச ைவ ெள ன் ற பை யு ண் டச ண் ணோ யு டைய ௮ச்சாயைசெய்யும்‌
மலரின்
்சக த்த ையற ிக் து எல் லாப ்பி ள்ள ைகள ையு ஞ்‌ சம மாகவேசமு தரமற்‌ பெற்ற
வ.ஞ
சொல ்லப ்பட ுஞ் ‌ சில பு தல ்வ ர் கள ைவ ெற ுப ்ப அ என்னையென்று அவ
வள்‌:
க்௫௨ மயூசகிரிபுராணம்‌,

ளிட.த்திற்‌ சொல்லிக்கோபிக்க, அப்பெண்‌ மனம்மிசநடுக்குற்று, கூரியனு

க்குமுன்னே சம்பவித்த எல்லாவற்றையுஞ்சொன்னாள்‌. எ-று. (௧௮)

௪ ன்னுடையமனையவளேயருர்ததியுமொவ்வாதாயெங்குற்றாயா
ன்‌, மின்னிடையாயுனையகன்றுமெவ்வண மிவ்வுடலினிடைமேவாகிற்‌
பே,னுன்னெழில்வாயிசமூதலுண்ணவின்னுமோர்காலமுறு மோவெ
ன்னப்‌, பன்வியிரங்குற்றுலகமெங்கணுச்கேடிக்காணான்பரிதிச்செல்‌
வன்‌,
இ-ள்‌. எனதமனைவியே, (கற்பில்‌) அருக்‌சதியும்‌ ஒவ்வாதவளே,எங்கே
போயினை; மின்போன்ற இடையையுடையாளே உன்னைப்பிரிந்தும்‌ எவ்‌
வாறு இந்ச உடம்பிற்பொருந்திரிர்பேன்‌. உனது அழூயெ வாயிலுள்ள ௮
ரத்தினூறலை உண்ணுதற்கு இன்னும்‌ ஒருசாலம்வரு(மோ என்று சொல்லிப்‌
புலம்பி, உலகம்‌ அணைத்திலுந்சேடிச்‌ சூரியன்‌ காணாதவனாய்‌, எ-று, (௧௯)

என்னருதேயென்வயிழ்‌ பினெரிதவழவெங்கொளிச்சாயெனமா
ல்கொள்ளு, முன்‌ யானணுகிமனக்தினுதும
மன்னபொழுதாங்கவன்‌
லக்கண்டீர்து, மின்னவிருமார்‌ த்காண்டவெ.க்கலமுமிணை யொவ்வா
மேன்மைத்தாகிப்‌, பன்னமியவளஞ்ெழறக்கும்‌ இருக்‌ தலமொன்றுண்ட
தனைப்பகரக்கேணி,
இ-ள்‌. எனது அருதமே, என்வயிற்றில்‌ ௮க்ணிசொலிக்க எங்குப்‌
போய்‌ ஒளித்தாய்‌ என்று மயங்கும்‌ ௮அப்பொழுதில்‌, அவனுக்கு முன்னர்‌
"தான்போய்‌ ஒளிவிளங்குஞ்‌ சூரியனே, மனத்திலுள்ள துயரைகீ௩ கந) ஈகல
ஸ்தலங்களு நிகரில்லாத மேன்மையினையுடைக்தாய்‌, சொல்இதற்கு அரிய
வளமிகுந்த ௮ழயெக்ஷேத்திரம்‌ ஓன்று உண்டு; அசனைச்சொல்ல நீமீகள்‌,
ஏது, (60)
இக்இரன்றன்‌ முடி.தகர்த்‌தவெறுழ்வலித் சோட்செநியன்வள மி
யைந்தகாட்டிற்‌, கந்கனுமைசருமொகரவெற்பாகுங்கரு தூபலங்கண
த்நினீயு, மர்தசகமேயடியார்க்கெய்ப்பினில்வைப்பெனவப ருமதன்‌
பாற்சென்று,. சிக்தைமகிழ்வொடும்பூசைசெய்துகினது.றுதுயரச்தீர்‌
இயென்றேன்‌. த
இ.ள்‌. இர்திரனது முடியைத்தகர்ச்ச மிச்சவலிமைபொருந்திய புய
ங்சளையுடைய பாண்டியனது வளஞ்செறிக்தகாட்டிலே குமாரசுவாமி விற்‌
ஜிருச்ச்ற மயூரூரி எனப்படும்‌ கினை ச்‌சபயனை க்‌கணப்பொழுஇிற்கொடுச்‌
கும்‌ ௮ச்தஸ்கலமே, அடியார்களுக்கு ஆபத்துவர்சபொழுது உசுவுஞ்‌ சேம
நிதிபோல இருக்கும்‌; அதன்மாட்டுப்போய்‌, மனமூழ்வோடும்‌ (குமாரசுவா
மியைப்‌) பூசித்து, உனதுபெருக்துன்பத்தை நீங்குதியென்று கூறினேன்‌.
எ-று. வெற்பாகும்ஈகரர்‌ எனக்கூட்டுக, | (௨௪)
 ஆதித்தன்‌ சதையும்‌ மன்மதன்கதையுமுரைத்த, ௧௫௯.
இந்திரன்சதையும்‌
வேறு,

என்னியற்சொற்சேளாவிழைதாழுங்கொம்மைமுலைக்‌
சன்ன ன்மொழிமாதுகனைக்கண்டடைந்தோன்‌ போலாப்‌
புன்னைமலர்பொன்போற்பொடியுதிர்க்கும்பூம்பொழில்சூழ்‌
வன்னமுறுமஞ்ஞைவரையிடத்துப்புக்கனனே,
ஆப ரணந்தங்குச
இ-ள்‌, எனது ஒழுங்காக வார்த்தைகளைக்சேட்டு,
யெம ுலை யைய ும் ‌ கரு ம்ப ுபோ லுஞ ்‌ சொ ல் லை யமுடைய தன்‌
ன்ற வட்டமா
ுஷ்பங்கள்‌ பொன்‌
மனை வியைக்கண்டு சேர்ந்தவனைப்போலா௫ப்‌, புன்னைப்ப
மசர ர்த ங்க ளைச ்சொ ரிச ன்ற பொ லி வா யெ சோலைகள்குழ்‌
ஊப்போலும் ‌
போயினான்‌, எ-று.
ந்த (பல) நிறங்களைப்பொருக்திய மயூரரியின்சண்ணே
ித் தது . (௨௨)
வன் னம் ‌ மஞ் ஞைய ைவி சேட

ஆரேனு மோர்மண்டலம்படியினாங்கவாதம்‌
பேராப்பிணியும்பெயர்க்குஞ்சரவள ரத்தி
னீராடிக்கண்டிகையுகிறுமுடலிற்புளை ந்து
ரார்மலையைவலஞ்செய்துமேற்சென்றனளுல்‌,
ஒருமண்டலம்‌ ஸ்கானஞ்செய்தால்‌, அவர்களு
இ-ள்‌. எவராயினும்‌
முழு, ருத்தி
டைய மீற்காதசோயையும்‌ நீச்குன்ற சரவணப்பொய்கையில்
க்த, புகழ்நிறைந்த மலை
ராக்ஷவடத்சையும்‌ விபூதியையுஞ்‌ சரீரத்தில்‌ ௮ணி
(௨௩)
யைப்‌ பிரதக்நிணஞ்செய்து மேலேபோயினான்‌, எ-று,
‌வ ளை
தோகைபலைமிசை பிற்றோன்‌ நியுறுஞ்செவ்
துத்‌
யாசம_.நா ல்-ூறும்விதியாலருச்சித்
க மா யை ம் பு லள ாய ்ச ்ச ிச ்த ைய ாய ்க ெ ஞ்யேக்கு
தே
ாய ்ந ின ்‌ ஜர ோய ென வி றை ஞ் சி ப் ‌ப ோத ்றினா ன்‌,
மே கன
வி ளங ்‌ வீற ்றி ருக ்கு ங்‌ கு மா ரச ுவ ாம ியை சிவாசமங்‌
இ.ஸள்‌. மயூரரியில்
ிப் படி பூர ிச் து, சரீ ரமா யும ்‌, பஞ் சப் புல னாயும்‌, மனமாயும்‌, மன
கூறிய வித
க் கு கி ன் ற ஏகவ ளஸ் ‌.த ுவா யும ்‌ நி ன் றவ ரே என்று, ஈமஸ்கரித்‌.துதி
த்தை இய
| (௨௪)
தோத்திரஞ்செய்தான்‌. எ. து .
முதா
ஐயாவுனக்கடியனாயினனென்னார
‌சேருமிட
மையார்தடங்கண்மனையவடான்
வு ரை த் தவ ள் பா ன் மே வவ ரு ள் செய்தனையே
மெய்யா
னல வெ னி லோ வு ய் யே ன் மற ்ற ுய ்யேனே,
லுய்வே
அட ிய ேன ாய ின ேன ்‌ . என து ௮ரிய அமு
இ-ள்‌. சுவாமீ, தேவரீருக ்க ு
த் தச ண் ணை யு டை ய மன ைவ ி இருச்சகுமிடத்‌
துபோன்ற மையார்ந்த விசா லி
.த ி ௮வ ளி டத ்த ிற ்‌ (ச ிம ிய ேன ்‌) கூடும்படி. இரு
தை, உண்மையாக ௮றிவித்‌ ழி யி ல் ‌ உய்யேன்‌ உய
௮ங ்ங கன ஞ் செ ய் யா தொ
பைபுரிக்‌சீராயில்‌ உய்வேன்‌. (உட)
யேன்‌!! எஃறு. ன
 ௬௮ மயூர கிரிபுராணம்‌,

என்றுமொழிகூ, தர்ர ஊம்வானவர்க்காக்‌

தக ்வேமிலான்கூறுவா
குன்றமெறிச்‌ கசடர
ணின்றனுடற்கனலுக்காற்றாளாய்கின்டபனையாள்‌
சென்றுகுருவருட ம்ிெபண பரியாய்ச்சேர்ர்ிதனளெ.
இ.ள்‌, என்று (இப்படி விண்ணப்பஞ்செய்யுஞ்‌ ரூரியணுச்குமுன்‌னரே
மெவர்களும்காககி இய னாகரியைப்பியர்த ஓளிபொருக்திய வேற்படை
யையுடைய குமார ரசுவா படி ௮ராளிச்செய்வார்‌? (சூரியனே) உண்‌ மனைவி
யானவள்‌, உணது உடம்பிலுள்ள [அ ௪, றி இற்கு அரிருவளாய்ப்‌ பெட்‌

டைக்குடுரையாகில்‌ குருகண்டத்தைப்போய்ச்சேர்ந்தாள்‌, எனு, (௨௪)

அங்கவள்பா னன்‌ ஐழைக்‌, தா ல்வருமவட ன்‌

பாங்கு நையினின்வெங்க இபடக்ச :ல்பண்பாபென்‌
ஜொங்கு (ச கி வ/ வ என்வன வண்ட்டி ன்று

இங்கில்கடபோனகுருநகண்டஞ்செொர்‌ மனன.

இ-ள்‌. ௮அவளிட தீதில்‌ நீபோய்‌ ௮மை ச்தால்‌ (அவள்‌) வருவாள்‌, (இணி)

அவளுடைய பக்சத்‌இல்‌(கி) இருக்கில்‌ உனது உய நிரணர்ைந டை க்குதல்‌
சூரிய
குணமாம்‌ ஏண்று, உயர்‌ ம இிருவாக்றை அருளிம்பெய்ய, யர்நிங்கியரூ
ன்ம௫ழ்ந்த விடைபெற்றுப்போப்‌, குருகண்டத்தை அடைந்சால்‌. எஃறு,()
வேறு,
பெண்பரிவடிவாய்‌ கெரற்றபேகையைக்கண்ணுற்ருணா
மொண்பரியுரவபெய்இிச்ேறஇுமவள்சண்டோடச்‌
இண்ப ரிவடிவகிங்கிர்‌தினாகாவுரவங்காட்டப்‌
பண்படுகின விய மரம்‌ பெல்‌ ॥ிணெணும்படி
ஷ்ஷ்ன்‌ வம்வர ய்ச்காள்‌.
இஸ்‌, பெட்டைச்குளரவமிவமாய்ம்‌ ஈவஞ்டெய்ச சண்மணை வியைக்‌
சுண்டு அழமையுடைய அண்டு இகவ வதச்ைைர்மிராண்டு செல்‌ தலும்‌,
அச்சு உஷா என்பவ ள்கண்டூ ஓய,
இண்ணிய குூறியாவடி வைறிங்க்‌ரூ
ரரிய
னாயெ தன்வழி வைக்சாண்பிக்க,பண்தோன்‌ அஞ்‌ சொல்‌ )//டைய அவளும்‌
(சனச்குரிப) பெண்வடிவத்ைக்கொண்டாள்‌. எற. (௨௮)

மோட்டிளங்குரும்பையயெய்கிளுமுலைற கட முக ரப்புல்லிப்‌

பாட்டளிகறையுங் க்சி ம்பணிபொழிபவமிள மிடில்‌
சேட்டிளங்கடிகுலொகளஞ்‌ பென்றனினையகாைை
கேட்டவர்பிரிசல்பெய்யாபணையவட்கிடைற்றுவாழ்வார்‌.
இஸ்‌. பரு ச இளமை வரது (ர ம்‌ பையைப்டே சாலும்‌ மூலைக்‌ ளின்‌.
மேகடு அழுக்‌ தும்படி சீழுவிக்‌ (மரங்களைப்‌) பாடும்‌ வண்டுகள்‌ நெருங்குடின்ற
அளகத்மையும்‌ பணிவைப்புலப்படுச்இுப கொல்லையுமடைய அவருடனே
"போய்ப்‌ பெருமைபொருச்திய இங்யமரெணத்மாயுடைய சூரியன்‌ (தன்‌)
உலகையடைக்தான்‌. இச்சரிச்திரர்ைக்கேட்டவர்கள்‌ பிரிதலில்லா தமை
யாட்டி யைப்பெழ்று வாருவார்கள்‌. ஏறு, (௨௯)
 இர்திரன்சகதையும்‌ அதித சன்சதையும்‌ மன்மதன்‌ சதையுமுனணாத்த. ச௪டு

திரளிருட்குறும்புசிய்க்குர்‌தினசரன்கதையைச்சொற்றாங்‌
கருிருட்பகதொண்டுங்காளை சன்கதையைச்சொல்வாம்‌
பருமணிப்பதுமராகப்படலைதாம்மார்பினாம்குத்‌
திருமகனெனவேவந்துசெனித்துளொன்மதனனென்பான்‌.
இ-ள்‌. திரண்ட இருளாடப பகையைச்செடுக்ன்ற சூரியனத சரித
திரத்சைச்சொன்னோம்‌. கரிய இருளாகிய யானையைச்செலுக்துூன்ற மன்‌
மதனஅ சரித்திரக்கைக்கூறுவாம்‌, ப அமராகமாய பருத்த இரச்‌இனமாலை
தொங்குனெற மார்பினையுடைய விட்டுணோவுசக்கு அழயெ புதல்வனாசவக்து
அவதரிச்சதவன்‌ மன்மசன்‌ என்பவன்‌. ௭-ற. (௬௦)

உலகெலாமிசவும்வெல்வானெச்‌தவழுஞற்றிலிக்தப்‌
பலருுமென்றுக ஈடி.ப்பார்ப்பதிமலையமீன்ற
சுலவமாமயிரம்குச்சாயலுதவியகன்வீயின்ற
குலவுதுகுகனைப்பூசைசெயிம்பலன்குறுகாகிற்கும்‌,
இ-ள்‌.
(௮வன்‌,) உலசமூனாதீசையும்‌ மிச வெற்றிசொள்ளும்படி எவ்‌
வகைப்பட்டசவத்மைச்செய்யில்‌, இக்சப்பயன்‌ வருமென்று ஆசாய்ச்து,
தோகையபொருந்திய நீலமயிலுக்குச்‌ சாயலைக்சொடுக்கு இமயமலைபெற்ற
பார்ப்பதியாராகய கன்ணிகைதக்க பிரகாடக்கின்ற குமாரசுவாமியைப்‌
பூசனைபுரியிற்‌ (கருதிய) பயன்வம் தடையும்‌. எ-று. (௬௪)

அன்னவன்றலங்கடம்மிலதிசமாமயூர வெய்பின்‌
மன்னியவிருப்பினோடும்வைகியெயடியாருள்ளத்‌
இன்னியவுகவகின்றானுங்குதனலமென்றுன்விக்‌
சன்னியா்குழாத்தினொடுங்காசன்மீதாரச்சென்றான்‌.
இ.ள்‌, அக்குமாரசுவாமி, ஸ்தலங்களில்‌ விசேடிக்சசாகிய மயூரகிரியில்‌
நிலையாயயெ பிரியத்தோடுவீத்றிருக்து அடியார்கள்‌ மனத்தில்‌ நினை த்சலாவற்‌
றைச்சொடுத்தருள்இன்ரார்‌. (ஆகலால்‌,) ௮வ்விடத்திற்போதலே ஈலமென்று
சருதி, பெண்கள்‌ கூட்டத்தோடும்‌ விருப்பம்‌ மிகச்‌ சென்றான்‌, ௭..ற.(௬௨)

மாமயிகைவுஞ்சொலையுதெதவம்மயூர வெற்பிற்‌
“பூமகள்புதல்வன்புக்குப்‌! ப அடதத ன்‌
போலக்‌
தாமரைய ,சணிலன்னர்றுயில்‌ சரவணத்திற்[ோய்க்‌அ
தோமறுபூமிசாத்தித்துஅதுகளிலாறெழு ன
இ-ள்‌. நிலமயில்கள்‌ ஆடுகின்ற சோலைகும்க்த அம்‌சமழூரகிறரியில்‌ இலக்‌
குமியினுடைய குமாரனாகிய மன்மதன்போய்‌, பரிசுத்தமான சரசுவதி
போல வெண்டாமரைமலர்களில்‌ அன்னங்கள்‌ நித்திரைசெய்ன்ெற சரவ
ணப்பொய்கையிலே ஸ்கானஞ்செப்து, அழுக்கை நீக்குகின்ற விபூதியை
யணிட்து, க
குற்றமற்ற சடகஷரத்தையஞ்டுக்திக்து, எ-று, (௩௩)
௮௯
௧௫௯ . மயூரகிரிபுசாணம்‌,

ய ா க ம ம ் வ ழ ங ் க ு ம ் வ ண்ண
்போ
பலைவலங்கொண்டுமேற ன ம ு த ை ய ி ற ் ச ெய்து
க ண ி வ ே த
கிலவுதுமபிடேகங் பதத்தின்வி ஜர
ழற்
்னி
்குரைக
குலமலர்‌தூவியையன ி ய ு த ் த த ர ை த்தனன்ப ரிவினோும்‌.
ூறைபழி ச ் ச
பலம
மெலேயபோய்‌, ஆகமங்கூறிய
ிரசகஷிணஞ்செய்தி ்படி.செ
இ.ள்‌. இரியைப்‌ ப ே த ன ங ் க ள ை ய ு ம ் ‌ ம ு ற ை ப
ங ் க ு ன ் ற அ ப ி ஷ ே க ங்களையும்‌ சிவ ் க ி ன ் ற விரச்‌
படி, வ ி ள ச ு வ ா ம ி ய ி ன ் ‌ ஒ ல ி க
ப ு ஃ ப ங ் க ள ை ச ் ச ‌அ குமார
ொரிர் னவ
ப்.து, ஈல ்ல
நமஸ்கரித்து, பலமுறைதுதித்து,
கழலையுடைய பாதங்களிலே
8-.இ. குலமலர்‌ மஎன்‌
ல ்
எ ‌
ன ி னவுிமணம்ைணயபு்மப்ஞ‌்,செய்தாண்‌.
ர‌ னி
ளான அமல ர்ம‌
பதல
த ற் ு ரஇ்
்கவ
ப் பவ ண் டு மா சு பூ ங் கட ம் பு பூ ண்டோன்‌
முருகுவாயுறை
ுய ்க ா யவ ாச ்ச ால வன ை நேர்ரோ ம்ிக்றும்‌
அருளொட ை பொழிரிவென்‌ றி
ல கு ஞ் செ ன் றூ ன் ‌ பூ ங் கண
பொரு வின்ுறன்று
ாம ென ்ன க் கே ட் டு க் கக ்‌ தர்பபணுவன்‌ 712
தருதுத
ய வண ்ட ுக ள் ‌ கு சன ்ற சட ப்பம்‌ பூமாலையை
இ-ள்‌, தேன்வாயினிறை ல் ‌ அர ்த மன ்ம தனை நே
ையுடன்‌ அச ரி ரி வா க் ‌இ னா
யணிக்த குமாரசுவாமி இருப ‌ ரி கர ில ்லாத மூவுலகுத்திலும்‌
£ சொ ல் லப ்ப டு ம்
ரெபார்த்‌த, (மன்மதனே;] ‌, நா ம் ‌ வ ெ ற்றியைக்தரதுும்‌ என்‌
ளை ச் சொ ரி வா ய்
போய்‌ உனது பூம்பாணங்க சிபொருக்கி, எ-று. (ஈடு)
‌) கேட்டு ம௫ழ்ச்
தருளிக்செய்ய, (அவன்‌ அதனைக் வல்‌
வேறு.
இர ும ்ப ிே வல ின ுக ்க ோல ைவ ிட ுத ்‌ இ மி மக ார ்ரிதகண்மட
விடைகொடு
னன ட் பப ! மத ிக ்ர ூட ைக ிஐ தற பூ ென்பாளைசளி
வார்‌, படைசண்மு
மெசாழு ன்றினுஉணு
தாகி பக
றெ
ட பகத
ன் றத
பர கத
நே ர் மி ய
அவ்ட அலா
மை யற ிய லக மெ
ரட்ட, ஈடைபயி
ம்‌

ம் பி ன் ‌ வ ண் சொ ண் ணக ொட ு வி நிலவி ழ்ப்பூங்கணை
ஸி, நெடி. யவிற்களு
பொழிந்தான்‌.
ற் று மி ண் டு , வே ற் பட ை கி ரு (ஈம.வலியை வந்துகா.
இ-ள்‌. விடைபெ
மத ர் தி தக ண் க ய ு ட ை ய பெண்களா நிய சேன்‌
ண்ச என்று) தலைவிடு இன ்ற
இி ரண ார ிய ரூ டை நி ழல ைச ்ச ெய்ய, மிருதுவான கமு
கள்‌ முன்செல்ல, ௪ க் ‌ றல ாிய ெர்மிதேறி
்‌ ) வீ ச, இய ங் கு க் செ ன்
ஈட்பாளைகளாயெ (சாமரம
ும ்ப ாெ கெ ழு . யவில்லில்‌ வண்டாமெ காணைப்பூட்‌
கற வு லக ின ும ்ப ோ ய்‌ , கர
்‌ ஏறு.
களையுடைய பூ ம்பாணங்கார்ளொரிச்தான
டூப்‌ பிரக ரடக்கின்ற இத ழ் இளந்தென்றல்‌ எனி
என்பதற்கு நடையை ப்பழமும்‌
நடைபயில்தென்தல்‌ (௬௬)
னும்‌ பொருந்தும்‌.
வ ரினும்‌ விழிற் தண்‌ ணிமைத்தி
நிறற்திறர்‌ தேகும்‌ வேற்படை மற்றை வபொய்‌
றெமெ யர
டாநிகரின்‌, மற ங்ளெர்விரர்சவேமொன்
ரிமையோர்‌ யாரையமவ
யெனவு ணார்ர்கு, வற ங்சகரைசாவின்‌ ழு னிவர
வ ரிற்றெனப்‌
-ன்வாஞ்செய்கான்‌, பிறங்ளுமங்கவ ன்றண்பிக புணையா
பெபேசவல்லா!சிர
 பாண்டவச்சருக்கம்‌, க௪ள

இ.ள்‌, (தம்‌) மார்பைப்பிளந்துசெல்லும்‌ வேற்படைவரினும்‌ விழித்தச

ண்ணை இமையாச உவமையில்லாத மறத்தன்மைமிக்க வீரர்கள்‌, சவம்‌
ஒன்றே உண்மைப்பொருளாக ஏனையவை பொய்யென்றறிந்த தருமத்தைப்‌
பேசும்‌ காவினையுடைய முணி௫ரேஷ்டர்கள்‌, தேவர்கள்‌ ஆய அனைவரை
யும்‌ ௮௧௧ மன்மதன்வசப்படுத்தினான்‌. விளங்குசன்ற அவன$£ர்த்தியை
பாவர்‌ இச்சன்மைத்து ஏன்று சொல்லவல்லவர்கள்‌, எ-று, (௯௪)
இந்திரன்சகசையும்‌ ஆதிக்கன்சசையும்‌ மன்மதன்சைதயும்‌
உரைத்தசருக்கழுற்றிற்
று,
ஆ. திருவிருத்தம்‌ ௫௩௦.

பன்னிரண்டாவது
பாண்ட வச்ச குக்கம்‌.

வேனிலஞ்செல்வன்காதைவிளம்பினமெ ப
ல்லையின்றால்‌
வானவர்பரவுஞ்சர்‌ தீதிமயின்மலைப்பெருமையின்னுங்‌
- சகானுறைகடப்பர்தண்டார்க்கர்தவேளருளினாலே 1
நானிலமுய்வானின்பாற்சுருக்ளரைவின்றுளே மால்‌,
ர ்‌ ட பரி ஆ வி ௩ (௪. ௩
*.

-இ.ள்‌, (நாரசமுணிவனே" மன்மதனுடைய சரிச்திரத்தைக்கூறினோம்‌,

தேவர்கள்‌ துஇிக்குங்‌ கர்ச்தியினயுடைய மயூரசரியின்‌ மேன்மை இன்னும்‌
அளவில்லாசன உண்டு. (அவற்றுட்டிலவற்றை) வாசனை பொருக்திய குளி
ர்ந்த கடப்பம்பூமாலையையணிர்ச குமாரசுவாமியினது இருவருளினாலே
நான்சாய்ப்பருக்கப்பட்ட பூமியிலுள்ளோர்‌ ஈடேறும்பம உனக்குச்‌ சுருக்‌
இச்சொண்ஹணோம்‌. எ-று. (௧)

யாவையுமொழியவேண்டுமென்னிலோர்கொடியாண்டென
ஞவினாலுரைத்திட்டாலுுவிலொணாவரனோவென்னித்‌
ரூவிலாஅுரைப்பானின்னுமொருகதைசாத்றக்கேண்மோ
பாவலர்புசழுஞ்சர்த்திப்பார்த்திபன்பாண்டுவென்போன்‌,
இ-ள்‌. (௮க்சரியின்மசமை) | ௮னைத்தையுஞ்‌ சொல்லவேண்டுமென்‌
ரூல்‌ ஒருகோடி. வருடம்வரைக்கும்‌ எமதுகாவினாற்கறினுலும்‌ கூறமுடி
(ஆயினும்‌,)
யா, செவபெருமானோ என்றால்‌ தவறின்றி அருளிச்செய்வர்‌.
ஒன்ற 8ர்‌
இன்னும்‌ ஒருசரித்திசச்தை (யாம்‌) கூறக்கேள்‌. புலவர்கள்‌ புகழு
அரசன்‌ பாண்டு என்பவன்‌, எ-று. (௨)
த்தியையுடைய
இந்துவின்குலத்தி ன்வந்தோன்கண்ணிலான்விதுரனென்னு
மைர தருநிகர்க்குஞ்செங்சையண்ணனோடிளவலுளளான
வந்திடுந்‌ துருவாசன்பான்ம ந்‌தஇிரம்பயின்றுவைகுங
குக்‌தியைப்பழுஇல்கற்பின்கோதையைமணஞ்செய்தாமேன.
* ச ன்‌]
௪ ௪ ௫
௬. ௪
௮௪௮ ம யூம்‌ வஇிரிபு ராணம்‌,

அவதரிச்தோன்‌; (அவன்‌,) இருசாரட்டிரன்‌

்‌. இ.எ்‌, சக்திரகுலத்தில்‌
பஞ்சதருவை ஓக்ருங்‌ கொடையபொருர்திய வவெந்தகை
விதுரன்‌ என்னும்‌
ஷி
யயுடைய தமையனுக்‌ தம்பியுமுள்ளவன்‌. (சன்மாட்டு) வக்கு அருவாச
ுடையபெண்‌
ட த்தில்‌ மந்திரச்சைப்‌ பழகி இருச்கும்‌ தவறில்லாத கற்பிவரோய
எ-று. (௯)
ணாஇப ஞுக்தி என்பவளை வலிவாசஞ்செய்தான்‌.
ென்னு
தருமனல்விீமன்பார்திகனகுல ன்சாதேவன
தர்தைதன்னொ
மருமைசால்புதல்வர்ப்பெழ்முனன்னவர்
வய ிர ்ற ுஇ த் ‌ ண் ணி லா னெ னு மு ூர வொன்‌ பெற்ற
டொரு
மருவலர்பணியுர்‌ சாட்டாமரைச்சுயோ தனனாமணாணல
கல்ல வீமன்‌ அருச்சுனன்‌ நகுலன்‌ சகசாழேவண்‌ என்‌
இ-ள்‌, சருமன்‌
ல்வர்சளாடைய பிதா
னும்‌ அருமைமிக்க புதல்வர்களைப்பெற்முன்‌. ௮ப்புத
அவதரித்த இருசராட்டிரன்‌
வாயெ பாண்டுமசாராசனோடு ஒருவயிற்றில்‌
்களாயயெ தாமரைமலர்‌
என்னும்‌ வலியன்‌ பெற்ற பகைவர்வணங்குங்‌ கால
களையுடைய துரியோதனன்‌ எண்ணும்‌ பெருமையிற்சிறக்சோன்‌. எற,
னோ டொ ரு வய ிற ்ற ுத ித ்த சண ்ண ில ான ்‌ , என் பது உபசாரம்‌. (௪)
தந்தைதன்
யும்‌
கங்சையாறதனில்லெய்யசழுவினைநிரைக்அங்கா
ச்தி
பொங்க ழன்மனையில்வைச்‌அம்புளைமலர்ச்சரியகூ
னங்கைபாஞ்சாலிகனவ்னைகத்று இலுரிர்‌ தம்ரிவி
ரிய்ரொதேகுமென்னக்காட்டசத்செய்தினாமே.
யிற ்‌ கொ டி ய சழு வைந ிஸர த்த ும் ‌, சட ுன்ற சுவாலிக்‌.
இ-ள்‌. கங்கைராதஇ
்‌ அக ்ன ிய ை வீட ்டி ற்க ொளு விய ும் ‌, அல ங் கர ிக ்கப்பட்ட மலரை ௮ணி
கும
அள கச ்த ைய ுட ைய பெ ண் ணா யெ தஇ ிர ெள பதியை கல்ல வஸ்திரத்‌
சக்த கரிய
(இடர்புரிச்‌,த] நீங்யள்‌ இவ்விடர்நில்‌ இராமற்போங்கள்‌
தை உரிக்தும்‌
‌, எ-று, (௫)
என்றுகூற (அவர்கள்‌) வனத்திற்போயிஞர்சள்
வேறு.
பு குமாஅணர்ந்‌
புலனைந்துமென்வுற்றஇதலைவர்வனம்வர்‌அ
ெர ்ருழு
தலையு்துசடலாடையம்போருசக்கொங்கையத
லம ல் கை யொ ைஇப வச ுத ெவ னி டை வக் க தெடுகாலவன்‌
னி ்போடுசென்றா ற
இ$லைதஙதக
்க அற்‌ மைவரு௮சா
ருகதோ கானி
ணிலனலலமபர
ன ்‌ சென்றான மோ;
ுடைய பாண்ட
இன்‌. ஐக்துபுலனையும்போலப்பொருச்‌ திய வலியினைய
சாட ்டி ல்வ ந்த ு புக ுமா ற்ற ை அறி ந்த ி, தஇ ிரைவிகு்ற சடலாஇிய
வர்கள்‌
ம்‌ சருமணலாயெ கே
வஸ்இிரத்சையும்‌ தாமரைமொட்டாடிய தனங்களையு
வசகுதேவளணிடர்நிலவதரி,
ரிய கூந்தலையும்‌ உடைய பூமிேலவிபின்‌ பாரக்திர
யதிதையுடைய பஞ்சபா
த்த நெடிய இருட்டிணண, விற்படைபொருக்திய பு
௮ன் பிஜ ுடன ்‌ போய ினா ன்‌. எ-று. (௬)
ண்டவர்கள்‌ இரு க்க ுல் காட ்டி ல்‌

உடல்சன்ந்வொ ன் னா ர் கள ுஇ
ர்க ருரஙந்க
ி ர ுட ித
ங்க ்த
ுடி ன்‌
ககன முய மிய )யிட்ப0]ுசா
/ைய
‌ 'னா
கல்வரவென்றுரைதி
வடி வேல்வலங்கொண்டவிழலைவர்மகிமா
வேங்கொலோ
தடலாழிபுளோசெ ங்கையையாகின்னருள்‌ பெத்௮ுமலை3
யெனா.
படமாருமரவ்றகொடியோனைவெலுமானுபக/ வ!
ல்‌ ன ல்‌
௪ ரூ ர
 பாண்டவச ஈருக்கம்‌, ்ச்ச

இ.ன்‌, (அப்பொழுது) மாறுபடுசின்த பகைவர்களுடைய இரத்தத்‌

சைக்‌ குடித்தாலன்றி உறையிற்புசாத கூறியவேலை வெற்றியுடனே ந்திய
வலிய பஞ்சபாண்டவர்சன்‌ ம௫ழ்க்து, (சவரீச.தவரவு) நல்லவரவென்று
. வலிய சச்சரத்சையேர்திய
கூரிபழ74) இவந்சதப கரச்தையடைய
ச
தலைவரே தேவ

ரீருடைய இருபையைப்பெற்றும்‌ ௮லைவேர! மா!! படம்பொருந்திய பாம்பு

எழு ஈப்பட்ட கசொடியீனையடைய துரியோதனனை வெல்லும்‌ உபாயத்தை
(௪)
ஒருளிச்செய்யும்‌ என்று, எ.து...
சல ரஹிமின்கஞுயர்மஞ்ஜையாம்‌
(௮. டு

உரைகூறவத கெட்டுகீரஞ்‌
தட்டபு வலிப்பத்‌ உ பபபல பவியரளை
வபய்‌ ன்‌ ய்‌ ன்ட
ம்‌

்‌
வ்ர்வாமி 0-0
ணன்‌ த: ந

இ-ள்‌ சொல்லைச்கற, (இரொட்டிணன்‌) அதனைக்கேட்டு, நீங்கள்‌அக] ச

அச்சும்‌ கொள்ளே படல்‌ கு

ரலை ( ப்‌
டுக்க;
ன்‌
உயாந்த
ப்தி.
மய ரசரியானத மூடிவில்லாச

ம சபப4ப முற்காலத்தில்‌ ந்‌ சமலையில்‌ யான்போய்ச்‌

ன்‌
செ ண்‌
: ௮. நல்ல மன்மதனைரிசர்த்த அழகையடைய

ப] மீ லவ்வை
ஒரு
சக ௮வ்விடத்தித்போய்‌ நல்ல குமார
ப்‌ பறி பதன்‌.

ரவியின்‌ பாதங்களை ஸிங்கஞும்‌)

12 []
இ2.பானிச்ல்‌ நினை த்தகருமங்கை கூடும்‌.
௭-௮. (௮)
என்‌ மிறமணித்‌ 2தரின்‌ மி சைகொண்டுபஃறானையுடனெய்தவே
2
சென்மி த ‌ ்சங்கிரினவதன
சக்சரிச ரண்‌முத்துக்‌
குன்று தகில விப்பியினமீன்தமுத்துவ்‌'
ஷசி
கழித்‌்‌்குங்கடத்‌
ுன்‌ னிஞன்‌.
அுன்ருறாம்வள பூம துவபைப்பெருங்கொலரஈசர்த
சே ரின்மீதேறிப்‌ பலசே
இஸ்‌, என்றுகூறி (இருட்டிணன்‌) ௮ழூய
்ன ுட ன் வர ப் ‌ போய ்‌, கு டம ்ப ோன ்ற வளை ந்த சுயிச்சமூகத்தை
ஊ களன்‌ சன
இன் கூட ்டம ்‌ என் ற தி ரண ்ட மூத ்து ச்ச ளையும்‌, டல்‌. ஒளி
யுடைய சங்‌
்ற கடலி ன்மு
யைவீசம்‌ 3 ப்பிச்கூட்டம்‌ ஈன்றற மு2த்துக்சளையுயங்‌ கொழிக்‌ கின
பேரழையுடைய அவாரசை என்‌
செருங்யெ மிக்க ரதி வற்க
னும்‌ ஈகரை அடைந்தான்‌. எது. சச்சவின்பங்கருஇச்‌ சுரிச்சங்கு என வல்‌
(௯)
லொற்றுமிக்கது,
றை சண ்ச ெல ைம ாக லை க் கெ காப ்பு வே தத ்தபு மட்ட
பொ
ை தட ு தா ண் டத ார ்ம ரஈ ர் பர ோர ைந ்த ுத ிதற லோருமெழில்‌ல்கூர்வளங்‌
ரி ி
‌ சென்றுகுறுகாமணித
கு ற்வின்ம்‌ நிறை சஎின்றமயில்‌ னல்
மை கொ ண் டச ெவ 2வ டட க் ‌ தொய ்‌: ந்த ுகலருற்தகலைசுற்‌, கிய.
து
வில்ல, குதிரை, ௮ யெ இவறதி
கலைஞானம்‌ ஆூ
இடன்‌, அடக்கம்‌, தண்டு,
வட
தல்‌ சேன்சொரிதல்‌ நிலை மசலையை
றிற்கூ நிகர்‌ வேறில்லாத
க்குறை
யணிந்த மார்ளேையுடைய பஞ்சபாண்டல ர்-ளும்‌, அழகுமிக்க வள
அழகய துறைகளையுடைய
யாமல்‌ நி... தறி ற மயூர உ ஜி.யிந்‌ பீட ாயடைக்தி
‌ ஸ்ம ா வஞ ்ச ெய ்த ு, கல ்லவ
வஸ ்த ிர த் தைப்புளைச்த,
சரவணப்பொய்வகையியல் (௪௦)
எ-று,
 30214] மயூர இரி புராணம்‌,

ன வேறு,
சாவுறுமுடலின்மீதுசாரினுமகனில்வாழ்ர்‌ த
வாவியோர் புரி
த்திலமார் யட்ட
அ அன்பு மினுஞ்செய்த
மினை
மபண்பார்‌
பாவமகதொழித்துஈல்லகதியுறு
இவியபூதிசாத்‌இச்சிறந்ககண்டிகையும்பூண்டு,
இ.ள்‌. அழிவைப்பொருந்தும்‌ ஸ்தூலசரீரத்திற்சேரினும்‌, அச்சரீரத்தில்‌
வாழ்ந்த ஆன்மா ஒரு புரியட்டதேகத்திற்பொருக்திக்‌ துன்பத்தை ௮றுபவி
க்இனும்‌, ௮துசெய்த பாவத்தைநீக்டு நற்கதியை அடைவிக்கும்‌ இந்தக்கு
ணம்‌ நிறைந்த நல்ல விபூதியைச்தரித்து, சிறந்த ர௬ுத்திராக்ஷ்வட திதையும்‌
அ௮ணிக்து, எ-று, புரியட்டதேகம்‌ எனினும்‌ சுக்குமதேசம்‌ எனினும்‌ ஓக்கும்‌,
ஒருதரமுரைக்கிற்கர்தனுயார்தசாலோகஞ்செர்‌க்த
மிருதாமுரைக்கஇற்சாமீபர்தனிலிருக்துமுக்கா
லருமையினுரைக்கிற்சாரூபந்தருமிடைவிடாது
புரையறவுரைக்கில்வீடுபுகுத்துமாகெழுத்துமெண்ணி,
இ-ள்‌. ஒருதரம்‌ உச்சறிக்டுல்‌ குமாரசுவாமியினது உயர்ச்த சாலோக
தசை அடைவிக்கும்‌ இரண்டுதரம்‌ உச்சரிக்இல்‌ கக்சசாமீபத்தில்‌ இருக்‌
தும்‌ மூன்றுதரம்‌ அருமையாக உச்சரிக்கில்‌ கந்தசாறாபத்றைக்கொடுக்‌
கும்‌ குற்றமற இடைவிடாமல்‌ உச்சரிக்கில்‌ கந்சசாயுச்சிெயெதிதை அடைவிக்‌
கும்‌ சடக்ஷரத்தையுந்தியாணித்து, எ-று, செய்யுமென்னும்‌ பெயசெச்சங்‌
களைத்‌ சனித்தணி ஆறெழுத்தென்னும்‌ பெயரோடுகூட்டி. முடிக்க, (௧௨)
வெற்பினைவலங்கொண்டேகியாகமம்விதித்தவாறே
'கற்புடைமடவாரோடுங்கந்தனைவிதியாற்பூசித்‌
தற்புளந்தமையப்போற்தியண்ணறன்மெல்பாலாகப்‌
பொற்புறத்தமதுபேராற்புண்ணியத்தடமுண்டாக்கி.
இ-ள்‌. மயூரகிரியைப்‌ பிரதக்ஷிணஞ்செய்து போய்‌, ஆகமங்கூறியவா
றே கற்பினையுடைய இருசத்திகளோடுங்‌ ருமாரசுவாமியை விதிப்படி. பூரி
த்து, ௮ன்புமனத்தில்‌ மிக. ஸ்சோச்திரஞ்செய்௫, குமாரசுவாமிக்கு மேற்கு
ப்பக்சமாக அ௮மகுமிகத்‌ தங்கள்‌ பெயரினாற்‌ புண்ணியதஇர்ச ் உண்‌
சச்‌
டாக்‌இ, எ-று, (௧௩)
ஆங்கிருந்கணிவேற்செங்கையமலனையுள)்தினாடிச்‌
இங்கறச்தவச்தைச்செய்தாரவர்‌ தமக்கருள்வான்‌செவ்வே
ணீங்கரும்விருப்பினோடேயனையவர்கேர்வக்தெய்தி
யோங்குடீர்நினை த்தவண்ணமுடியுமென்றவப்பிோதா.
இ-ள்‌. ௮க்ருச்து அழிய வேலையேந்திய சிவந்த திருச்சரத்தையு .
டைய நிருமலராதிய குமாரசுவாமியை மனத்திலேதியாணித்துக்‌ இமை.
நீங்கச்‌ தவத்தைச்செய்சார்கள்‌. குமாரசுவாமி அவர்களுக்குக்‌ இருபைபுறி
யுமாறு நீங்குசல்‌ இல்லாத பிரியத்தோடு அவர்களுக்கு எதிரே வந்துசே
ர்ச்னு, உயர்ந்த நீங்கள்நினைத்தபம. கைகூடும்‌ என்‌,று ம௫ழ்ச்சியோடு ௮௬
ளிக்செய்து, எ-று, (௧௪)
 பாண்டவச்சருக்கம்‌, ௫௪

மறைக்துதன்‌சேயில்புக்கான்மண்டமர்கடர்‌ தவென்றி
நிறைந்தரைவர்தாமுமவ்விடைநிங்கிமுன்ன
முறைக்தகானடை ச்‌ அுசண்ணன்றனையழைத்தவற்றையோதி
யறை ர்தசாள்கழித்துத்தூதாயனுப்பிரன்னாடுகேட்டு,
இ.ள்‌, மறைந்து தமது கோயிலுட்புகுக்தருளினார்‌. நெருங்யெ போ
ரைவரும்‌ அவ்விட
ரைவென்ற வெற்றிரிறைந்த புசகழையடைய பாண்டவ
த்து
தீஇணின்று நீங்கி,முன்வசித்த காட்டை ச்சேர்க்து, இருட்டிணனணை அழை
்த, (அவ
அவற்றைச்சொல்லி, (தமக்கு ரியமித்தக்‌) கூறியதனங்களைச்சழிச
(௧௫)
னைத்‌) தூதாக அனுப்பி, ஈல்லகாட்டைக்கேட்டு, எ-று.

மறுத்தபினைவர்வெம்பிச்சிவேதன்பாஞ்சாலன்வாட்‌ கைச்‌
றப்புடையபிமன்வீமன்சிறுவனேமுதலாயுள்ளோர்‌
ஈறைத்துழாய்ஈம்பியேழக்குரோணிமுன்னடப்பச்சென்றே
பிறுத்தனரமர்செய்பாரினிமையவர்‌அதிப்பம ன்னே.
இ-ள்‌, (தமியோகனன்‌) மறுத்தபின்னர்‌ பஞ்சபாண்டவர்கள்கோபி
வாளைத்சாங்கெயே கையையுடைய அழ
த்த, இவேதன்‌, திட்டத்துயம்மன்‌,
்சளும்‌, தே
கைப்பொருந்திய ௮பிமன்னு, சடோற்சசன்‌ முதலாயுள்ளவர
ஏழச்குரோணிசேனை
னையுடைய துழாப்மாலையை ௮ணிந்த இருட்டிணனும்‌
தங்கினார்கள்‌.
களும்‌ முன்போதப்‌ போய்‌, தேவர்புகழ யுத்தகளத்திலே
ஏறு, (௧௬)

விட்டுமன்றுரோணன்கன்னன்சல்லியன்‌9ர்‌ அ வேக்‌ தன்‌

வாட்டிறலசவத்தாமன்‌முதலினோர்வர்‌ அசூழள்‌
சூட்டரவுயர்த்தோன்பன்னென்றென்னுமக்குரோணிரழச்‌
கோட்டுடைமதமாமான் ஜேருடனவண்குறுகினானே,
இ.ள்‌. சுடிசையையுடைய பாம்பைச்‌ கொடியாகசக்கொண்டமையி
வீட்டுமனும்‌, அரோணனும்‌, கன்ன
ளுல்‌ உயரக்செய்த துரியோதனன்‌
‌, சல் லிய னும ்‌, சயத ்தி ரசன ும் ‌, வா ள் வல ிய ைய ுடைய அ௮சுவத்தாமனும்‌
னும் ‌
னொரு அக்குரோணி என்
ஆ௫ூய இவர்கள்‌ முூதலானோர்வர்துசூழவும்‌, பதி
சேண ைசூ ழவு ம்‌ , தந் தங் களை யுட ைய யானை குதிரை சேர்களாகயே இவ
னுஞ ்‌
அடை ந்த ான் ‌. ௭-௮. (௧௪)
ற்ஜோடு (தா னும ்‌) அத் தயு த்த களத ்தை
வேறு...
ணஅதொடுத்தனம
அணிவகுத்தனரடற்சிலைகுழைத்தனர்கணு
கணை விட ுத் தனர ்கள ான் ‌, மணி டித க்க ளிற ுமைப்பகடுமுட்டினதஇி
ழற் கண ைகள்பட்டெ
சா மதமுடைக்கடிவையெட ்ட ும தி ர் வு த் தவ ிற லா த,
்த சத ிய ொத ்த ொழ ுக வே கர மட ித ்அ ணை முட ி த்தலைகள த்தனவி
லிரத கள வானி கூடை
ராய்க்‌, குணமிகுத்தவரையொத்தனபல்புட்டிரள
ப
யையெரத்தனகுறைத்தலைஈடி த்தசல வே.
௬௫2. ந்‌ [2 ரர இ ர்‌ /./ ர்‌ ரா மைர ம்‌,

இ-ள்‌. (இருபாலார்களும்‌) ௮ணியைவருச்சா ர்சன்‌, வலியவில்லை வரே

தீதார்கள்‌. காண்பூட்டினார்கள்‌. அக்ணியையொரக்க சொடியபாணம்களைம்‌
செறுத்இனார்கள்‌. கரியநிறக்சையுடைய யாணைசளும்‌ கரியகிறகிசையுடைய
யானைகளும்‌ எ இர்க்சண, இச்முகளிலு ள்ளா மகம்ழையுடையயா கள்‌ ஏட்‌
டும்‌ அதிர்ந்தன. வவிமையோடு பாணங்க ள்‌ உடம்பிற்படுலால்‌ இரம்சம்‌
ஈதிபோலச்சொரிய, வெட்டுண்டகைாளாம்‌ இருகால்ஈணாம்‌ ரி. யையு/படைய
ஒருங்குகெரு ங்இ வி/00௫ மில்க்‌ மாலயைப்போவ இணி. பஸ்ப ஷி
கீ லைக வ ம்‌
சாலங்கள்‌ நகாயத்திலே குடையை நிகர்த்தன்‌ இலகவம்மங்கள்‌ ௯. தப்‌

மண, எ.று, (ஈ௮)

பொருசிவதனைநல்விடுமன்வல.்‌ னனெ நம்‌ புகம்ழலாவற
நடாத்கியவருச்சுனன்‌ மூ இ, ரரியமா இலைகசகொலள்விடபொெஷடையட்டனன்‌
வயவபிம னாரூ யிரையா ற்‌2 ல்கொள் யற்ற ழி திடம்‌ விண பபால்‌ [வா [ப்ரபா ற
கொடட்டனனருக்கன்மக ஒம்பமிய/ வல்‌ கெொரசேம்டடா றிகனையம்ம்‌
னன்மிகுர்‌, அருபசதேயணிசை காட்டிடவெம்இணின்மனாம்‌ பெடர்று
சோணானை மரீ இல்கொலையியம் மின்னலா.
இஃள்‌,
போர்செய்னெற சிவேசன்‌ (எணன்ணுஞ்‌ சேறபை லெ) நல்ல
வீட்டுமன்‌ (என்னுஞ்‌ சேனாபதி) கொள்முன்‌. அமு புகழையுடைய தரு
மத்கைச்செய்த அருச்சுனன்‌ மூ.இர்ர்ம அரிய பெரிபவில்லை வவக்‌ இரும்பில்‌ ற
வீட்மெக்கொன்றான்‌. வெற்றிபொருக்கிய மிமி ணுபிண்‌. அரிய உழி
ஸர வலியினையுடைய சயம்‌ இரண்‌ விண்ணுலக த்‌ தார்புறம்ிண் ற மிண்டு
எ
ல
சண்னணும்‌ பருழ்கவே சமிஸற்‌ எேோறிக
௩ ட ன்‌
ய்‌ர, ண ர்‌ ர்‌
சண்டப்படையால்கிக்ொன்‌.
4 ௪ ப்‌ க

சக்கொன்றான்‌. மேலான இட்டத்து ய்ம்மண்‌ புசகழையிறு ம்திய மிவபெருமான்‌

மீறு மனம்மொடருெத நுரோண னம்‌ ௪ மிபிர்றுக்‌ கொவ்ளுன்‌. வவறு,
இசைகாட்டியதரோணன்‌ எனவும்‌, இவம்இணிவ்மனாம்ொயர்றுவி ரர ண்‌
எனவும்‌ இயையும்‌. (அ

இரவிகான்‌ மூளையையிகல் செய்சயற்‌ மரை பிகல்வலாமிமகனி

று மாடி.த்ரன ணியம்‌, ஐருமராரணுயாவா சா வவிடிரான்‌ பம்பிபமபற்‌
தம்மிரு கெனவேவினன்‌ மாறுகிறது ப.க ர, மரவ மிக முவவைவன்‌ ரர
வை ியாடி.தீ.தனன்விசம்‌ புரர்யாவரும்மலைலாமை பில்வ கபட க
ளொண்,சரியமாலுகவியான்‌ மூடி.விம்ச யன்‌ மரவ்ரரும்வா மயிறு ம்‌
மாகலமளிம்மனன மா.
இ.ள்‌, கொடையையுடைய கன்னன்‌ சயர்நிரறினை வலிய அரும்க
சாண்‌ (ஆயன்‌) முடிவு உண்டாசக்கொண்டுரன்‌.. பாக்க நரா ம ழயுவய
திருமராசன்‌ உயர்ந்தபடைவலியை யுப ய ரல்‌ வியா வீரசவர்வ்கம்றற்‌
போ என்று அனுப்பினான்‌, விமணும்‌ லகரியா
| னரிலா லிய சொற்ப ய
[474]ரித்துக்கொ ண்‌[0 ன்‌, (௮ ப்பெ ரமுறி ) விழக ம ப ம்திடீல நிற்வில்‌ மி தவர்கள்‌
அனை வரும்‌ ஈல்லபிரியத்சோடு, (பாண்டவர்களைப்‌) புகழ்ச்மார்கள்‌.. (அண்‌
து

பின்‌) கருமன்‌ ௮ழயெ கரிய இருட்டியான நி உசவியிளாவே மூடி. ரூம்‌ சிரு

பையுடனே (கான்‌) பெற்றபூமியைப்‌ பாறுமாழ்தாவ்‌,. ஏழு, (பப்டி
 பாண்டவர்‌ சருக்கம்‌. கடந.

வேறு.
விீமனைகிகராவுதிறவேந்‌ தகைழமுப்படையுங்கைக்கொள
சாமனைச்சேயையொக்குங்கர்‌ துகத்தாமன்றன்னை தி
ச ஒன்ப உ
ருூட. க்‌ க உடு வென்று
தோ மில்விரர்களையெர்தைதுணையினாற்றருமன
பூமியைப்பெற்றான்றெய்வவலிக்‌ ணை பு எலில்யா பேவ
ையும்‌, மூவசைப்பூம்‌
இ.ள்‌. வீமனுக்கு ஓப்பாகவிருந்த துரியோதனன
யும ்‌ கை யி ற் கொ ண் ட மன் மதன ையு ப்‌ குமாரசவாமியையும்‌ ஒத்த
படைகளை
ை! வீரர்சளையும்‌ குமாரசுவாமியி
அ௮சுவத்சாமனையும்‌, குற்றம்‌ இல்லாத (ஏன
்டு, (இழக்க) பூமியைப்பெற்‌
னது உதவியினாலே தருமன்‌ வெற்றிகொண
எவை
அுக்சொண்டான்‌, தெய்வத்தால்வச்ச வலிமைக்கு உவமைகூறில்‌
டு, எ.த ு, மூப ்பட ை - கோட ்டு ப்ப ூ, கொடிப்பூ, நீர்ப்பூவாலாகயெபடை,
உண்
ினும்பொ
மனை ரிகராவுற்ற என்பதற்கு வீமனுக்கு எதிரியாக இருர்த என (௨௧)
ருக்தம்‌.
்‌
அருள்சரக்தொழுகுகண்ணானதன்மகனவணிகாச்கப
னப(நிகள்பாவ
பெருெதருமம்வேள்‌ விபெயர்ச்க
ஞான
மொருவினவச்சர்‌ அன்பமோங்கினயோக
ர்தமாதோ,
மருவு மு லகமெ ல்லாம்வளஞ்சுரர்‌ அயர்
இ-ள்‌, இருபைசுரக்து ஒழுகுகின்ற சண்கனணபுடைய தீருமபுத்திரன்‌
தரும ங்கள ும்‌ யாகங்களும்‌ வீருத்தி அடைந்தன.
பூபியைப்பாறுகாக்க, யோக
பாவங ்களு ம்‌ நிங ்க. அச்ச மூக் ‌ அன்பழுங்கழிக்சன.
பழிசாம்‌
்லாம்‌ வளங்களைக்சொ
மும்‌ ஞானமும்‌ மிச்சன, பொருந்திய உலகங்களெல
(௨௨)
டுத்து உயர ்ந் தன. எ:
பாண்டவர்கதையிசாகும்பரமனா ர்தவத்தால்வர்த
தி
பாண்டவன்மாயைக்கப்பாலமர்ந்‌இடுந்துரியமுர்த்
தரு ண்ம யூா ெ வற் பி னே ப்புல ரிக்காலை
வேண்டி வக்
னீங்கும்பாவம்‌,
ண்ட மெயய ன்பிஞலேகினை த்திடி.
இதுவேயாகும்‌. சிவபெரு
இஸ்‌, பஞ்சபாண்டவர்களுடையாரிச்திரம்‌
ஆன்மமாயகரும்‌, சுச்ச மாயாதிதத்தில்‌
மான கு தவத்தால்‌ அவதரித்த
குமாரசுவாமி விரும்பிவற்து வீத்றி
விளங்குடுன்‌ ற துரியஞர்த்‌இயும்‌ ஆகிய மிச்ச மெய்யன்பினாலே
ிரி யை வை சு றை க் கா லத ்த ில ே
ருக்கின்ற மடூாரக
எற ி, (௨௬)
்‌ இயாணித்தாறி பாவ ங்க ள்‌ கழி யும ்‌.

ில மக ்‌ னி ற் போ த் துசரவணகட.! ராட ிப்‌ ய்‌ ப்‌

அத்த மல
௪

த்றிப்பருப்பழம்வலம்வர்தா
க ்‌

5 இயாய்முருகற்போ
பண்‌ 4

பெதெய்தி
ட தஇடடி ச்கொன்ருகப்புரவிமாமகப் ோ, ்‌

உக்தமராசிக்கந்தவயர்பதமடைவர்மாஜ
கட “

்‌ சரவண ப்பொய்கை யிலே முழுக, அ ௮ன்‌

4,
ட்‌ தத - இர்‌ வண ப க ் ‌ ல ௫௫
இன்‌. ௮ர்தஸ்தலத்திற்போய, பிரதக்திணஞ்செய்வ
புபொருக் இக்‌ குமாரசவா மி யை ச் து தி சீ ன, ரி யை ப் ‌
ப]
 கழு மயூம்‌ கரி பு. ராணம்‌,

ராயின்‌, வைக்கின்ற அடிக்கு ௨ன்ராகப்‌ பெருமையாலயே ௮சவமேதயாச

பலனைப்பொருந்தி, உத்தமர்களாய்க்‌ குமாரசுவாமியின.து உயர்ந்தபதவி
யைச்சேர்வர்கள்‌, எ.று, (௨௯)
மூற்பிறப்பசவின்மேலார்தருமத்தைமயன்றுளோர்க்கே
பிப்பியட்பணணிலர்கத்தலத்தினுச்கேசல்வாய்க்கு
மப்பருப்பகச்தைமாமமடைந்துளுழ்வரலுற்னார்கட்‌
கெப்பயனுரு தவ ன்னார்க்கெயொ வும்வர்தெய்‌அமன்றே,
இ-ள்‌, முற்பிறப்பிலே மேலாகிய தருமத்சைச்செய்கவர்களாக்கே இப்‌
பிறப்பில்‌ ௮ர்சஸ்சலத்திற்குப்போகல்‌ கைகூடும்‌, அம்மலையை நாடோறும்‌
அடைந்து பிரசக்ணிணஞ்செய்பவர்களுக்கு எர்சப்பயண்‌ அடையமாட்டா!
அிவர்கருநக்கு அனைத்தும்வக்நுசேரும்‌. எஃறு, (உட)
ஆசனுசெல்பவர்யா2ரனுமம்பலையசணின்ஞாங்கர்‌
மாவிணர்‌ க்கருவினீழல்வைகினாரடந்திட்டாலு
மூறுமெய்பவங்கடர்ம்‌ து. சாபமதொழிச்துமெலா
மீலிலாச்செல்வமெய்இயின்பருற்றிருப்பரன்மே,
இ.ள்‌. வழிப்போக்கர்கள்‌ எவர்களாயினும்‌ ௮௫௪ மலையின்பச்சச்திலே
ஈறுமணங்கமம்கின்ற பூங்கொச்துக்கசாயுடைய யிருக்ஷரிமலில்‌ இருக்க
போனாலும்‌, (அவர்கள்‌) வருச சச்சைம்செய்யும்‌ பாவங்களிணின்‌ மரிங்கு,
அண்பங்கழிச்து, மேலான அழிவற்ற செல்வத்தைப்பொருந்ி, இன்‌ பக்றை
அறபவித்திருப்பார்கள்‌, எனு, (௨௭)
வேறா,
ப ப்‌ ல்‌ ்‌ ட ல்‌ தத்‌ பட்டு 5 ம்‌ அப] பதன்‌ பட தன்தன்‌
பவவ அடல வலுதுன்‌
கவி 0 வா ய/60)] கணிய (2 ௮] வல்ல ௮0 இயலா காாரிகுலோள மன
வர துவரைத்தக ரிசி காலவலமவர்கபபனுசவுயர்்‌ க ரின்‌ ச ம
சர்‌ள்‌ சரமாமகபபெனறுவர்‌
ப்‌ லக்‌
தனமின்றே ன்‌
ற்மனமுறு க டக வது
வர்சருதி ன ரின!
போ ய்தும்‌[ர்‌.
கந்தனடிபெறவேண்டிற்கற்குருவிவருள்கிடை ததக்‌ கஇியிம்‌ சர்வா
்‌ ரு தத ச ்‌ த . ண சல ம ட்‌ உ டச்‌ ல்‌ ன்‌

இன்‌. அர்தமலையிற்போய்ப்‌ பிரதக்ஷிணஞ்செய்சற்கு முடியாதவர்கள்‌

அம்மலையைப்‌ பிரசக்ஷிணஞன்செப்றுவர்தவர்களைம்‌ தறிரித தால்‌, (ச்தரி
சனை) பிரச கிணஞ்செய்சு பலனைச்கொடுச்ரும்‌. (அல்தன்றி ௮ச்சரிசனை
யினால்‌) புசல்வர்‌ இலசாயின்‌ அமமையுடைய பெருமைபொருக்நிய பு சல்வ
ரைப்பெறுவார்சள்‌. செல்வமின்றேற்டசெல்வர்தைப்பெறுவார்கள்‌, வேதங்‌
கள்துஇக்கின்ற குமாரசுவாமியடைய பாதங்களைப்பெறவிரும்பிணால்‌ ஈல்ல
ஆசாரியருடைய திருவருளைப்பெற்று (அ௮ப்பாதங்களை ௮டைதலாயெ) மோ
அஷ்‌ இற்சேர்வர்கள்‌. எ௩று. (௨௭)
ஒருஞமுன்றுதினம்ப சலிலுண்ணலொருமுன்றுகானிரவிலுண்ணா
லெ ருஞூன்று தினமொ ரூவர்வழவ்‌ கிலுணலுதவாபோலுணா வுதிர்து
கொருமூனவ்றுதினவமொருவரளித்தாலுமருக்சாமலுவ கலவ்றோ [ரே
வொருவாதக இயளிக்குங்‌ இரு ச்சரமொன்றென_ நாலே ரஈருரைசெய்வா
 ட்‌
க ஞ்‌
மு ழி
பாண்ட. வச்சிரு க்கும்‌.

்றுகாள்‌ இரவிற்புசித் தல்‌,

இன்‌, குழன்றுகாள்‌ பகலிற்புசிச்சல்‌, மூன
்‌ கொடாதொழிவராயித்‌
முன்றுராள்‌ ஒருவர்கொடுச்தால்‌ வாங்இப்புடிக்தல
ாத ொழ ித ல் ‌, மூன ்று காள ்‌ ஒரு வர் கொட ுத் சால ும்‌ புியாதுவிடல்‌ ஆசிய
புிய ஒன்‌
கள ன் ளோ தவ ரு தம ோக ்ஷ த் தை க் கொ டு க் கின்ற இருச்சிரவிரதம்‌
இவைச (௨௮)
பண்டிதர்கள்‌ கூறுவார்கள்‌. எ-று,
றென்று

தை ந் து ச வு ம் பெ ரு ம் பல ன் மு னட ல் வெ ஞ் சூரன்‌
ஆயகிருச்சிரமிருபத்
டி வே ல் வி டு த் தவ ான வர ்ச ேன ாப தி வா ழ்மயூரவெற்பிற்‌
மாயவ
டுமர்தத்தொல்லைவாவி
தாயசரவணரன்னீர்தோ ய்ந்திடினுற மி
டர ்‌ அத ரு ப் பண ம் பு ரி க் ‌ தோ ர் க் சர ச்தபலனேருமன் னே
சநேயமுடன்ப
தகொடுக்கும்‌ பெரியபலன்‌,
இ.ள்‌. ௮ந்தச்இருச்சரவிரசம்‌ இருபத்தைச்‌
யக் ‌ கஉ ரி பவ ேல ைப ்பணிசொண்ட தேவகேளஞுஇ
வலிய கொ டி யர ுர ன் ‌ அழி
ொரு க்த ிய பரிசுத்தமா௫யே ல சரவணப்‌ நல்
பதிவீற்றி ருக ்க் ற மயூ ர௫ர ிமி ற்ப
வந்துசேரும்‌. அந்தப்‌ பழையபொய்கை
பொய்கையில்‌ ஸ்கானஞ்செய்யில்‌
ன்‌
மில்‌ அன்பினுடன்‌ முழுத்‌ தருப்பணஞ்செய்தவர்களாக்கு அகக்தம்பல(௨௯ )
இடைக்கும்‌, ௭௭.3.

வப ிட ேக ஞ் சி ்பச்
றபன் செய்
தட து
ை அன
இங ்க ை ளு ௮இன ம்
இனம வர
்வர ுட
ுட மு று
அத னை
ின மா
்‌ 2 டம்‌ ‌
இங்க
ிற்புசிக்துரிக்காகி சே
புங்கவர்தம்பெருமாத்குகிறைசிவே தனமுவப்ப்ப தவுகள க தாழ்க்துளா
டருச்சித்துப
தங்யெவன்பொமெலர்கொண ்‌்‌ ல்‌

யாவரதை யற்பாலார்‌.
ட ள்‌ டி ௫
(2)
ால
ன்‌
்ல
ப
]
பெ
்‌
று
ி
பே
ந்‌
தி நை க் கந ்த னை யல
லங்கவ ர்சாம்
ப

மா தக ங் சொ க் தி யா யே வி சே டத இன த் திலும்‌,வருஷ்ப்பிறப்பாகிய
இஸ்‌. ய
ம் ‌ மக ா ௮ப ிஷ ேச த் தை ச் ‌ இிறக்கும்பட செய்‌, தேவா
விசேடதினத்திலு
மா ரக ுவ ாம ிக ்க ு நி றை ந் த நி வே தன ங்கக மஇழ்ச்சியோடு மிவேதி
கராய ரு
ுந ்த ிய அன ்ப ின ுட னே பு ஷ் பங ்க ளா வருச்சித்து, இரு
த்த, நிங்காமற்பொர
யு ம் ‌ ஈம ஸ் சர ிப ்ப ரா யி ல் ‌, அ௮ வர ்க ள்பெறும்பயனைக்‌ குமாரசுவாமி
பாதங்க ளை (௩௦)
ும ்ப கு தி யு டை யா ர் ‌: எஃ று,
யேயன்றி வேதயார்சொல்ல

ிப ுர ிர ்த ோர க ல் லொ ள் று க் கொ ரு கற ்பங்கர்‌ தவெற்பி
சல்லானற்பண டத்தல்செய்தோர்‌
டன ிர ுப ்ப ர் தே ரி யத ்‌ தி வி ழவ ுன ிஈ
னல்லா ரவரு
்ட ுக ும ான ுய ர் பத த் ‌த ிர ுப ்ப ர் கெ ய் விளக்குப்பளித£பம்‌
ட்‌ லலாண
ப டி பு ரி ந் தொ ப லச ுற ்ப ங் கர ்த வரைமேவிவாஜ்வார்‌.
வில்லாரும்
இர ுப ்ப ணி செ ய் வி த் சோ ர் கள ்‌ ஒருகல்லுச்கு
இ.ள்‌. கற்களினால்‌ ஈல ்ல
பு டன ்‌ கந ்த மல ைய ில ்‌ இர ுப ்ப ார ்கள்‌, தேரைச்செய்‌
ஒருகற்பகாலம்‌ மல்லவிருப் பல வர ுடங்களுக்கு உயர்‌
்ம ுய ்ஈ டட ்ப ித ்த வர ்க ள் ‌
வித்துத்‌ இருவிமாவை ஈன ும ்‌ சர்ப்பூரதிபத்தை
ுப ்ப ார ்க ள் ‌. கெ ய் வி ளக ்க ைய
ந்த கந்தசலோகத்தில்‌ இர வர ைக ்கும்‌ கந்தமலையிறி
்ட வர ்க ள் ‌ பல சற ்ப சா லம ்
யும்‌ ஒளிரிறையும்படி. இட (ரச
பொருக்திவாழ்வார்கள்‌. ௭- 3:
 ௧௫௯ ம யூ 0 இளி புராணம்‌,
தத அலே * ட்‌
ட்‌ கியினா னமகரமதிப்பூசமதிற்சரவணநீர்படிந்துவேற்கை
்‌. 3௬ [] ப

யக்னையன்பொவெணங்கிற்கந்தசாயுச்சியத்தையடைவரிக்கு
வக்மமாமயின்மலையிள்பெருமைதனிற்சிறிதிர்கதுரைக்கேளீது
எ க்தியஞ்சச்தியமிவ்றைக்கேட்டோர்சண்முத்தெலஞ்சார்வர்மாதோ,.

இ-ள்‌. அன்பினாலே நசைமாசத்தில்வரும்‌ பூசத்திழ்‌ சரவணப்பொய்கை

பிலேரு2௫, வேலை ஏந்திய திருக்கரத்தையுடைய சசம்பிசாவை ௮ன்போடு
ஈமஸ்கரித்தால்‌, (அவர்கள்‌) கந்சசாயச்சியத்தை அடைவார்கள்‌. இச்சு உச்‌
தீமமாகிய மயூ ர௫ிரிமின்மகிமையில்‌ (யான்‌) சொற்பமாய்‌ அறிந்தமைக்கூறி
னேன்‌. இந்சமூமைககக்கேட்டவர்கள்‌ மோகூ இன்பத்தை ௮டைவர்‌
கன்‌, இது ௪்தியம்‌ சத்தியம்‌, எ-று, (௬௨)

என்றரிவைகண்வலையிலகப்படாவிணைமுனியினிதுகேட்‌ ப,நன்‌
வியுடன்சமலர்மலர்ப்‌ பொகுட்டுறையுசான்முகக்தோ னவின்முனெ
ன்னள்‌, கூன்றலிலாகைமிசவாரணியமூனிவரர்க்கன்பாற்கூறல்செய்‌
கான்‌, மன்மமமழையொருசான்காய்வகுத்தருளும்வியா முனிம ௫௫
க
சேளுலற னா,
இ.ள்‌, என்று, பெண்களுடையகண்ணாிய வலையில்‌ அகப்படாத நார
சீமேணிவண்‌ ஈன்ருய்ச்கேட்க, ஈன்மையோடு தாமரைமலர்ப்பொகுட்டில்‌
வீற்றிருக்க்ற பிரமன் கூறினான்‌ என்று, செளிவாக வேதச்சை சகான்சாய்‌
ப்பகுக்கருளிய வியாசமுணிவன்‌ விரும்புகின்ம (மாணவசனா௫ய) ரூ.சமூணி
வன (வங்‌) குறைமல்‌ இல்லாத நகைமிசாரணியத்தில்‌ இருக்கின்ற இருடிக
க்கு, ௮ன்பினாற்கூமினான்‌. ஏ-று, அரிவை - சாதியொருமை. (௯௩)
பாவள்‌
ண் சறுக்கழு
டி ற்றிற்‌ ற,

உட இருவிருக்சம்‌, ௫௬௩.
ட அத

சகவைக
வவ கவவைககவளைகு.

ப இன்மூன்றாவ.து

அருச் ௪எனைச் சருக்கம்‌,

்‌ ட்ட ன்‌ [42] ழ்‌ அட னி ல

மூதீதியஞ்செழுக்காலுளத்‌ இருளற மூயன்று

தத்துவர்கெரிதவள்இினரமயின்மலைச்கரி அஞ்‌
கித்தமார்கரக்சகேட்டுல்லு வகையிற்மிலளை த.றுப்‌
பத்‌ ிமிக்குமக்ரூகன்நனைப்பாவியேபகர்வார்‌,
இடத்‌ ரூ. ல்‌ க 00 ௩ ப க

இள்‌. மூத்திபஞ்சாக்்‌ஈரத்இிணுல்‌ மனமயக்‌ கர்‌ ரருயன்‌று உண்மைப்‌

பொருளை ௮றிக்த மூணிவர்கள்‌, மழூரரியின்‌ சரித்திரச்தை மணத்திற்பொ
ரூக்ஈக்சேட்டு, சல்ல ஐணக்சக்‌ (கடலிலே) முழு, ன்புமிகக்‌ குமாரசு
வாலிைக்கொச்சிஞ்செய்கு கொல்வார்ரள்‌. ஏறு, (க)
 அருச்சனைச்சருக்கம்‌. சுடூள

அமிவகண்டமாச்சிர்தையையணுவெனவாக்கி
ட ௩. ட்‌ ௩ ச பகல்‌

யுறழையுஞ்ரூகவெக்‌ தலத்‌
3 தினுமகிமைமிக்குயர்வாய்‌
குறைவின்மஞ்ணையம்புரேமெசக்கேட்டயாழ்க்கொத
லிமைவன்்‌ செய்கிகளஞ்செ ரல்கென்முனிவரனியம்பம்‌
இஸ்‌, தறிவு ௮அஈண்டமாச மனத்தை ௮ணுவாக்? இருக்ன்ற கூத

மூணிவரமே, குறைவில்லாச மயூரமாசகரம்‌ எச்தலங்களிலும்‌ மேன்மை

(பிரமா) சொல்லக்கேட்ட, குற்றம்‌ இல்லாத யா
மிக்கு உயர்வாகும்‌ எத்‌
செசெய்ககாரிய த்தை ௮ருளிச்செய்ச என்று
நதில்வல்ல மார்லி மூணிவண்‌ (பின்‌)

கூறி, அம்முூனிவரன்‌ கூறுவான்‌, எ-று, ௮ இிவுவீரிய மனக்தை ஓடுக்னெ

(௨)
வன்‌ என்பதுகருத்து,
ஒருவயிய்‌ மினிவவுலகெகலாம்வைத்தவளனுந்திப்‌
பெரியதாம மைமூகாள்‌, கிடும்பிரானடிவணங்இிப்‌
பொருவினார, தன்ப யிண்ப லே ணுகியான்பூசுத்‌
தருளடை ந்‌ இடவேண்டுமென்றார்‌ வ. 9மாடறைந்தான்‌.
இ-ள்‌. (சன்‌) ஒருவயிற்றில்‌ இச்த உலகமெல்லாவற்றையும்‌ அடச்செய
விட்ப்ணெவினஐ பெரிய உர்திக்கமலத்திலே தோன்றிய பிரமாவுடைய பாத
ங்களை நிகரில்லாத நாரசமுணிவன்‌ ஈமஸ்கரிக்த, மயூரசீரியை அடைந்து
அடி.யேன்‌ பூசனை புரிந்து (குமாரசுவாமியின த) ஏருளைப்பெறல்வேண்டும்‌
என்று அன்போடு கூறினான்‌. எ-று. (௩)

புவனம்யாவையும்விகாற, ற்றருபத்தாற்பூத்து
நவையிலாதசங்கோகச்காலடக்கிடுகலங்கூர்‌
சவமகன்மிடாச்சத்திதன்வடிவமாஞ்சேயைக்‌
குவலயக்கருமவள்மனத்திருச்தினன்கூலும்‌,
இ-ள்‌, சகலபுவனங்களையும்‌ வீரித்சல்வேண்டும்‌ என்னும்‌ ஈல்ல குணா
ாத ஒடுக்சமேண்டும்‌ எ. ஓட்‌ ம
த்திஞலேே தாற்றுவிச்து குற்றம்‌ இல்ல
தீதினால்‌ (அவற்றை) ஒடுக்குன்ற நன்மைமிக்க இவத்சு ஈட்பிறியாம்‌ வற்ற
பிரமன்‌ ம
குமாரசுவாமியை உலகைச்டருட்டிக்ற
யின்வடிவாருங்‌
இலே தஇியாணி தீதுச்சொல்வான்‌, எ-று. விசாசம்‌- உரி
அருளா்னால்‌
ஒடுங்குதல்‌. சருமம்‌-குணம்‌,. ச.
இருட்டிக்‌த்றுச்‌ சங்கரிச்கும்‌ சிவம்‌ என்பது கருத்து.

இனிதுரகர ரன மின வட்ல

நனிவிருப்பொ டுபூசனைசெய்கெகனாவின்றான்‌
வினையினில்யெவிழு,த்தவன்விடைகொ௫ெடக்து
சனியுமன்பொடுங்கர்‌ தவ ண்மயின்‌ மலையடை சதான,
ர்‌

இஸ்‌, ஈண்மையையேசொற்தின, குமாரசுவாம்‌மியினகு 3

பூசனையைப்புரிச எ௮று டு ட
போய்‌ மிச்ச அன்போடு
ன்‌ விடைபெற்று
னின்று மீங்யெ இறக்கரவத்தையுடைய நாரதமூணிவ
டைய மயூரசரியைய
ப்போய்‌ முதிர்ந்த ௮ன்பினுடன்‌ குமாரசுவாமியினு
கழு மயூ கிரிபுமாணம்‌,

டைந்காண்‌. எ.து, வினையினிங்கயெ என்பறத்மு இறுவிகோயிலின்று நிற்க

எனப்‌ பொருள்கொள்ளினுமியையம்‌, (௫)

கொக்கி ன்மூ, த்‌தீழுங்கமலமின்‌ முத்சமுல்கொ லிக்கர்‌

கக்சதெண்டிரைச்சரவணப்புனிதநீர்படிந்று
செக்கரஞ்சடைச்சிவபிரான்றிறா தல்ல மணிம்‌ ட
௨.க்சமாமணியணிச்கெழுச்சாதும "மண்ணினலல்‌.
இ-ள்‌, கொக்குகள்சக்க மூத்துக்களையு்‌ சாமர ஈண்ட மாத்துக்சகர
யங்‌ கொழித்தெறிகன்‌ற சுருக்க செளிவான திரையையுவைபடைய பரிசுத்த
மாயே சரவணப்பொய்கையில்‌ ஸ்மானஞ்செய்து, சவர்‌ ௮ழஇய எண பப
புடைய வெபெருமானது இருரிற்றை அணிக்கு, பெருமையபொருக்இய ஆதி
இராக்ஷவடத்தைப்பூண்டு, சடகஷரங்களையுர்சியாலமிம்து, எஃறு. (ம்றுண்‌
டாகும்‌ இடங்களுள்ளெ கொக்கின்‌ கண்டமும்‌ ஒரு இட.மாமலாற்‌ மொல்‌இன்‌
மேத்தமும்‌ என்றார்‌. *இருிறைக்கொக்கின் கண்டம்‌!” என்பபாணாற்‌ கொக்‌
இன்சகமுத்தும்‌ மூத்து உண்டாதற்கு இடமாகலறிச, (௬)

அரவமின்றஈன்பணியினையஞ்சியைக்கலுழன்‌
அர க க ம ராக மவவைக்கும்‌
பெரியமா மலைவிதியடன்வலங்கொண்டுபின்னர்‌
மருகவேளாறைசினகரமடைச்‌
தனன்‌ முணிவன்‌,
இன்‌. பாம்புகள்‌ ஈன்ற நல்லாத்‌ திகாங்கள்‌ அமெ ரிறையைய/படைய
கருடன்‌, இருக்கின்ற தணன்கூட்டிற்கு ஏற்றப்படும்‌ பமாசவைச்கின்‌ நபெரிய
விசேட த்தையுடைய இரியை விதிப்படி. பிரசக்ஷிணஞ்செய்து, பின்‌ முமார
சுவாமிவிற்றிருக்கன்ற கோயிலை சாரசமுணிவன்‌ அடைந்தான்‌. எ.று, (௪)
கார்கொடெண்கட லெலிச்குமாமடி தரக்கலக்றனும்‌
பே. ரராவெனச்சூர்ப்படை. ட்பெருங்கடல்கலக்கும்‌
விரவாகுவாமெர்தையைவிருப்பினாம்‌ பூசிச்‌
திரமிக்குமப்பழிச்சியேயிறைஞ்சியுள்ளெய்தா.
இன்‌, கரிய செளிக்சசமுச்தித்தைப்போன்ற எலிர்கூட்டம்‌ அறிய
கலச்குனெற பெரிய சர்ப்பச்சைப்போலச்‌ ருரணுடையசேனையா
பெறிய சடலைக்கலக்கிய வீரவாகுசேவர்‌ என்னும்‌ எம்பெருமானைப்‌ பிரி
கோடு பூசணைபுரிர்து, அன்புமிக ஸ்தோத்திரஞ்செய்து வணங்கி உட்‌
பருர்‌.து, எ-று, (௮)
கர்தவேடிருமுனஞ்சென்றுசா தன்மீது
வைக்துதிஞ்சுவையமுகமேழமுகலவற்றாட்டி.ச்‌
சுர்‌கரஞ்செறிதுகிலழகார்ந்‌ இடப்புனை ச்‌.
௮5 அபன்மலர்மாலைபூணலம்பெறச்சாக்தி,
இ.ள்‌. குமாரசுவாமியினற சட்நிதியிற்போய்‌, ௮ன்புமிக இனியவை
மமயயு/டைய பஞ்சாமிர்தம்முதவியவற்றினணல்‌ அபிஷேகஞ்செப்து, அம்ரு
 அருச்சனைச்சருக்கம்‌, | . கழக

மிக்ச வஸ்‌இரத்தைச்‌ இறப்புமிகச்சேர்த்தி, சந்கனச்குழம்பைய 3 ப

பமாலைகளையும்‌ ஆபரணங்களையும்‌ அழகுண்டாக அணிந்து, எ-று.
அங்கபூசனைநிவேகனமழகுறச்செய்து
இங்கலில்லதோர்‌ தூபமுக்கேபமும்வகா த்துக்‌
சொங்குவிம்மியமலர்களாற்கோதையர்தம்மோ
‌
யத்ல்‌.
டெங்களுதனையருச்சனையினிதிமினனா
இ-ள்‌. (பாதமூதற்‌ இரம்வரைக்குஞ்‌ செயற்பாலதாகிய) மல
யையும்‌ நிவேசன த்தையும்‌ அழகுமிகச்செய்து, குறைஃில்லா
யு்‌ திபத்சையுன்சுற்‌ரி,ஈறுமணம்‌ மிக்கபுவ்‌்பங்களால்‌ :.ர௪.,
நமது தலைவரா குமாரசுவாமியைசன்முய்‌ அருச்சனைசெய்தான்‌.எ-ற.!
வேறு,
பூரணமாய்ச்சுகமயமாயழிவிலதா ய்நின்றபபரம்பொருளெபோய யி
காரணமாமலததமு $ துருயிர்க்கருள்வான்‌௪௫சளமதாங்கடவுள்‌ போம்‌
ஈாரணலுமளிகொழுதமருவுயிர்க்குஞ்செர்‌ தொட்டுகளினமமேய [பி
வாரணனுமினிஇருப்பவசுரர்குலம்‌ வேறு த்தவையா போஜ்கி,
இ.ள்‌. பரிபூரணமாய்‌, சுகசொருபமாய்‌, அழிவற்றசாய்கின்ற பரம்‌
பொருளே ஸ்தோத்திரம்‌ (பிறவிக்கு) சாரணமா௫ய மலத்தில்‌ அழுக்துகி
ன்ற ஆன்மாக்களுக்கு அருள்புரியும்படி. சசளிகரித்துவக்க கடவுளேஸ்சோ
த்திரம்‌, விட்டுணுவும்‌ வண்டுகள்குடைய வாசனை யைவீச௪ஞ்‌ சிவந்த இதம்ச
்தோடு இருக்கும்‌
சாயுடைய தாமரைப்பூவில்வீற்றிருக்கன்‌ ற பிரமாவும்‌ சுசத
அகர ருல த்த ை மூலத ்தோட ு களைக ்த தலை வரே ஸ்தோத்திரம்‌. எ-ு.()
படி.
வேடனெனைவுருவெடுத்துமான்மகட்‌ காய்வனம்ப7 ுகுக்த விமலாமிபாற
ம லரினிதுறையுக ா சாபோழ்த்‌ றி
ட்‌
| மி
்‌

காடுமடியாருளஉடமாகளின 8
றி
ன:
பத்
5
தித ை வாப ோத்
பேடுடையமலர்க்கடம்புதேனொழுகப்புளைமார்
௩ ட ்‌ [ஆ]
்‌

த்கி,
டுகலைக்குறையுளெனுமீசனுக்குங்குருவானகிமலாபோ
விட ்டு ணுவ ினு டைய புச ல்வ ியா ராக ய வள் ளிகாயதியாருச்சாக
இடன்‌.
வட ிவ ங் கொ ண் டு வன த் தி ற் போ னம லர தரே ஸ்தோத்தி
வேடனைப்போல தாமரை
இயாணிக்கின்ற அன்பர்சளின்‌ இருதயமாகிய
ரம்‌, (சேவரீரைச்‌:;
்ச் சிய ுடன ்‌ வீற ்றி ருச ்சன ்றச லைவ ரே ஸ்தோத்திரம்‌, சழக
மலரில்‌ மூழ
கடப ்பம ்பூ மால ையை த்‌ சே ன் சொ ரி ய ௮ணி௫ன் 2 இருமார்பையு
யுடைய
ஸ்த ோத் திர ம்‌ . டெ ரு மை யா கி ய கலைஞானங்களுக்கு இரு
டைய கட வு ளே
ஆச ார ிய ரா கய மல ரஇ தரே ஸ்தோத்‌
ப்பிடமாகிய இவபெருமானுக் கும ்‌
(௧௨)
இரம்‌, எறி,
ீர்த்தா
திருகுளெப்பசுக்கோகைமஞ்ஜைபெனுகொடுஞ்சாபச்த தாப
ளித்தவர
ய்போழ்றி, மருவிரியும்‌ பகர்து ளபமாயனுக்குமகவ
தயரகத்திபிடும்பெருமா எ அர்‌
ற்றி பெரியதவவஉடட.முனிமைந்தர்‌
புனிகாபொ
2௮ பொருவரியகோரிகற்ருமெய்ஞ்ஞானமனித்தருளும்
ற்யி,
 ஸ்ட மாயூர இிரிபுமா வம்‌,

இ-ள்‌. மாறுபட்ட சோபத், சிய/ுடைய படிய சோலையொரும்திய மயில்‌

பெற்ற சொடியகாபம்த நீக்யெறுளினவோ ஸ்தோத்திரம்‌. வாசணைவிரி
யும்‌ பசிய நுழாய்மாலையையணிக்க மிருட்டிணனுச்குப்‌ புசில்வினக்கொடுத்‌
சீருளிய வரசரே ஸ்தோர்திரம்‌, பெருமை யாயெ தவம்‌ கி யுடைய விட்ட
ப்்ணிவன து புதல்வர்களின்றுக்கத்மை மீக்வயெறாவிய பெரு மயுடையவரே
ஸ்கோத்திரம்‌. ஒப்பில்லாத ட்டர்‌ க்திரமுணிவனா்று. மெப்ஞ்ஞானத்‌
மை உபழதே௫க்கருளிப பரிசச்மரேஸ்கோம்இரம்‌, எ-று, (௪௩)

4)சையுனச்கிலகாகவென்‌் அமுட்டாட்டாமன ராயின்பொருட்டி ஞே

யீ எணிடுங்கொ டுஞ்ச ரபமகற்றிவலமளிசஇட்டவிரவாயபோற்பி
ந தாவற்றாசியாற்ற
வாசவன்றான்‌ மூ ியெணும்வல்லகர ற்‌ஜிஸை ன்‌
ச ருடவைவனைவெலும்வலியுகளிப்புரம்நரவகிமலா பொற்றி,
இ.ன்‌. மூட்செலிர்சதாளையுடைய சாமரைப்பொழுட்டில்‌ இருக்கின்ற
பிரமனை உணக்குப்‌ பூசையில்லாமற்போகச்சகடவதகு என்று ெவபெருமாணி
கொடியகாபத்றைரிக்றிப்‌ (பூசை உணக்கு உளகாக எண்று ஈன்மை
. பக்கொடுக்கருளிய தலைவரே ள்சதோத்கிரம்‌, இந்திரன்‌ மூரி எண்தின்ற
விய அசாரனுக்குப்‌ போரிமீலசொற்றுவக்று பூசிக்க, அன்பினுடன்‌ ம்ம
அகரனைவெல்லும்‌ வவியைக்கொடுக்று (அரச இட்இிரனே க்‌) காம்சருளிய
மலரஇசரே ஸ்தோச்இரம்‌, எ௨று. (௧௪)

இக்நிலத்திலடி. யவர்கள்‌ குறைதவிர்ப்பான்ப௫ டு வரையிருறுந்தா

ய்்யாம்றி, சென்னிக தம்‌இிபுளைக்‌ 2ல்‌ ” ஸுமையவ மிளா நிறுவருச்‌ர்ஞுஞ்‌
செல்வா 3ப்‌ர்பரி நின்னடியைக்கரு இயுயர்விடுடெ 7097,கிதூசாறுமியமி
வைகு, மெல்‌ னோயு மார்டி யனெனவருரைகுயியாட்னொண்ட வி ற
வாரயபோற்றி,
இளை, இப்‌ ட ியில்‌ டியார்க முடையரகுறையைய நீச்ெ (ர நம்பு.
றய ரிரியில்விறுதிருக்கருனியவமா ஸ்ர்காம்றிரம்‌. கடையிலே கங்கையை
யும்‌ ௪ நிறிரணையும்‌ க ச ஏிவபெருமானண பார்ப்பதியார்‌ ஏறும்‌ ட
மும்‌ புதல்வளேோ ஸ்மேமாத்இிரம்‌. மேவ ஈிருடையபாதங்களாம்இயாணித து உய
ர்ற்து மா, ம்தியை ர மல்‌ நம்பாயா்ல வரகிரும்‌ (பே பரீரா) ருக்கும்‌
மிய்டு ன்‌

நாயேனையும்‌ ஒரு அழுூயனைப்பபரலகிறத்க்‌ இருவருலிபுரிக்று அட்கொண்

டருளிய தலைவரே ஸ்சோ.்ஜிரம்‌. வவறு (௪௫)
மீம்‌ று,

அ */ ணன்‌ விச்‌இத்‌,தல்‌ வரி

ற, தகை ரம்‌ டி பன்‌டவ [்‌ ண்‌பஉ்்ாக்றி

ம்‌யாரி யிலெள1 பரி ணீ பத ஸ்ர த 2ச 1...1 ன்‌ட ரத பத 1 ர ட்ரீ

ிருடை மணி பரட்ப ண்ம்ம்வ பா 1 ஷ்‌ ரி 7... பட த பல்பம்‌ ர ப்ட்‌ ]/

பொ லிவுடையவிணைமுணிவரன் பெெசவின்றுன்‌,
இண்‌,நாரதரமுூணிவண்‌ (இவ்வா றி ங்கோத்இரழு செய்ற வேலை
௨க்இய இருக்கா த்தகையுடைய மூமாரகரபரி இரும்ெவிசாக்திமனிம்க் ஐ,திரு
 த அத்ய கட ன்‌ தத ட்‌
சி்‌ கொ ச்ச்பு கம்ம,
டது குவ

கோச்சங்செய்ற, அசாயில்‌ எம்மாட்டு நிவைத்த அன்பினுக்கு நிகர்‌ உண்‌

டா! புசழையுடையமுனிவனே வேண்டியவரம்‌ என்னை? விண்ணப்பஞ்செ
ய்ச என்றமுளிச்செய்ய, பெரறிவினையுடைய வீணையில்வல்ல காரதமுனி
(29 ய்இண்‌
வரன்‌ விண்ணப்பஞ்செ ரான்‌. எ-று. வம்‌

த ன்‌ .
( ா ர
ல ுவில வண ளென் தலா ல்வ ீடு
உருே
்ட ம்‌ வண ்டே
சுட தனையிழதஇட
்‌
இர
னருஞுறுமக்‌ தமெ ய்‌ 2 பவேண்டுவனளித்கல் வேண்டு ப (க) க ‌ து
4)இச்‌ தட!
ுல வெ றும்தி
அத மபர மூதுற
3). 1ஈு0/5
£0ுல/( ரியா
வென்சொ வி‌ 0அ
லென் ஸ்‌

பொருவினின்னின்பவா பிபொருந்துறவருள்செய்வாயே,
க

விரும்பேன்‌ ? (அங்‌
பன்‌

இருவனையையும்‌
௬.

இ-ள்‌,
தன ன்‌

நல்வவைதிவிவயென்னும்‌
3 ன்‌ ப (4 கிடா ல ட்‌ ன்‌ 13 ட
ந ப ப

வணமாயின்‌ மூதிதியைவிரும்புகின்‌ தேனோ என்‌ ரூல்‌) நானென்பதும்‌ இறத்‌

தலால்‌ அதனையும்விரும்பேன்‌; ௮அருள்யிக்க ௮ந்த அன்பையே (தேவரீரிடச்‌
இல்‌) வேண்டுகின்றேன்‌ (அதனையே) அருள்புரிதல்வேண்டும்‌. (வீனைக்ே
என்னபயனையுடைத்த என்று கருதி இவ்வட |
டாக) வர்த இக்ச உடம்பு
லை த்சள்ளியபொழுதில்‌ ஒப்பில்லாத தேவரீரது இன்பகச்கடலைப்பொருந்தும்‌
பட. இருபைபுறிக, எ-று, என்னே இழத்தலால்‌ வீடும்வேண்டேன்‌, ௮
ஞுறுமந்தமெய்யேவேண்டுவன்‌ என்பசன்கருத்தைச்‌ *கோலநீடியகிதிபதி
:
வாழ்க்கையுங்குறியேன்‌'' என்னுஞு செய்யுளானும்‌, **அர்‌.சல்வரமுத்தியி
செ
லரியதொன்‌ றதனைச்‌, சிர்தைசெய்திசெவத்தரும்பெறுலெர்‌” என்னுஞ்‌
்படு
ய்யுளானும்‌, கக்சபுராணத்தில்‌ கச்சியப்பசிவாசாரியர்‌ விரித்து வெளிப
(௧௪)
திஇயிருக்க்றனர்‌.

என்னவலுங்கற்கன்மற்தையெவற்றினும்பதறு நீங்கி ட 2 ல்‌

மன்னியவெம்மேலனபு வைத்‌ அநியென்றும்வாழ்தி

ப்‌ ்‌ 1 [2
ல்‌ க

ர்த
மின்னு நான்டுனிவ வென்௮விளம்பினன்வீணைவே
னன்னவனருாவாழ்த்தியவ்வரையமர்க்தான்டன்னோ.
உச ச ட
௩ க ச்‌ 3
பி

இ.ஸ்‌. என்று சாரதமுணிவன்‌ விண்ணப்ப்ஞ்செய்தஓங்‌ குமா? கவாமி,

உபவிதத்தையணிக்த மூனிவானே, பிற எவற்றினும்‌ பற்‌
ன்‌ ௬. ்‌ ட ப
[அப

பிரகாடிக்கன்ற
௯. தி
ை. ட்‌ ்‌்‌

றற்று நிலை யான ஈம்மா ட்டு அ௮ன் பைவை க்து £ என்றைக்குமவாழக எனறு
அவருடைய இர
அருளிச்செய்தார்‌. வீர்ணாச்கு அஇிபனாயெ ௮ம்முணிவரன்‌
ன்ட்‌

அர்த மயூரகிரியிலிருந்தான. எ.று, கந்தன்‌ விளம்பினன்‌

பையைத்துஇத்து
(௪௮)
என இயையும்‌.
று
மயின்மலைகோன்றும ரறுங்குச னதஇின்வைகுமா
நயமுடைத்திர்த்தர்‌ தோன்துசன்மையுமயில்சாருபம்‌
ு
வியனுறவெய்அமாறுங்க ரர்த்கிகைவிரதம்வைக
,
மியலுஈல்வெள்ளிவாரமிருர்‌இடும்விதியின்பண்பும்‌
ல்‌ ்‌ ்‌ ப பத்ர்‌
ுவாமி ௮தி ல்‌ வீற ்றிரு
இ-ள்‌. மழரரிசதோல்‌ றுமாத்றையும்‌, குமாரச
த்தோன்றிய ஈன்மையையும்‌,
ககுமாற்றையும்‌, மயத்தைச்செய்்ற இர்த்த
பெருமைமிக அடையுமாதமையம, கார்த்திகை
மயில்‌ கந்தசாருபத்தைப்‌
உ௰
 மழு ர இரியபு ர்‌ ணம்‌
௧௬௨

விரசத்தை அநறுட்டிக்கும்‌ இயல்பையும்‌; நல்ல சுக்ரெவாரவிரதத்தை அநு

எ-று. (௪௯)
ட்டி. க்கும்‌ விதியினதுகுணத்தையும்‌,
சட்‌ டியின்விதியுமோங்குதமிழ்முனிககையுமிக்க
‌
வுட்டெளிவூட்டன்பூசையுஞு£,மியவழியு ஞா ஞ்
சட்டனாங்கெளசிகத்்‌ குச் செப்பியிறனும்வாச ன்‌

மட்டவிழ்மலரோன்வச்துபூசத்
(்‌ [்‌ ன்‌
ம்‌,
மரஅவண
ருஅு டட ன்‌

்தியமுணிவனறு
இ-ள்‌. சட்டிவிரதத்தின்‌ விதியையும்‌, உயர்த்த அகத
மூணியன்‌ பூசைசெய்ச
சரித்திரத்தையும்‌, மேலாயெ மனக்ரெளித்த உடட்ட
படியையும்‌, ஞான)த்தைச்‌ சன்மார்ச்கனாயெ விசுவாமிச்‌ இிரமுணிவனுக்கு
சேன்பொருக்திய வீரி
உபதேட௫த்ததன்‌ மையையும்‌, நறுயண த்தையுடைய
ந்த சாமரையாசனனா௫யெ பிரமா வந்து பூசனைசெய்து வணங்குமாற்றை
யும்‌, எ-று. ்‌ (௨௦) :

விட்டிணுவினது வாகனமாகிய சர௬ட

இ.ள்‌. பச்சைநிறத்தையுடைய
ூணும்‌ ஜராவதயா
னது பூசனையின்‌ சன்மையையும்‌, கழுத்திககயிற்றைப்ப
இக்திரண்‌ பூசித்ததன்‌ மையையும்‌, அன்போடு சூரிபன்‌
ஊையையுடைய
பூசைசெய்ததன்மையையும்‌, மன்மதன்‌ மூவுலகத்தையும்‌ மிகவெல்இம்‌.
மையையும்‌,. ௭-௮. (௨௪)
படி. செய்த பூசையின்‌்தன்‌
ரிர
தாவ
அை 3வண்டிப்பூ
ணி் கை
த்ரூ மன்மாமதல
பரிவுடன்புரிக்துகர பெண்புடன்பெற்றவாறு
்ற
மருமைசாறிவவுஈல்யாழரு ந்‌சவனருச்சித்தான
பிரிவிலாகேயத்தோடும்வைகியபெற்றிதானும்‌,
இ.ள்‌. பெருமைபொருச்திய தருமபுத்திரன்வற்து பூமியைவேண்டிப்‌
பூசண யை அ௮ன்புடன்செய்று அதைக்‌ குணதச்சோடுபெற்றவாற்றையும்‌,
மூறுச்காணிபொருக்திய ஈல்ல யாைடிடைய நாரசமுணி
அருமைமிக்க
மிங்காத அன்போடும்‌ (மயூரகரியபில்‌) இரு
வன்பூுத்து மாட்டிமைப்பட்ட
(௨௨)
ந்சதன்்‌மையையும்‌, எது.

உரைத்தனம்வெஞுிசாமமயக்கம்விட்டொயதிகனுகல்ல
கருத்தொ டுசவஞ்செய்கின்றசரு கருக்‌ தவம்‌ இர்நிவிர்‌
மருத்தழைகடம்பறைைன்மகிழ்‌ ர்கனிர்செட்டவார்றால்‌
,
பெருத்திடுந்தவத்‌ தராவொழியபெரிதுமன்‌ மனா
ற்றக்மை
இ-ள்‌. கூறினேம்‌; கோபம்‌, சாமம்‌, மயக்கம்‌ ஆயெ முக்கு
்ரற்கறிப முனி
யும்‌ நீங்க நல்லமனத்தோடு தவற்சைச்செய்கின்ற மதித
குமாரசுவா
வர்களே, நீங்கள்‌ ஈஉறுமணம்மிக்க கடப்பம்பூவாலையையணிம்த
 அருச்சனைச்சருக்கம்‌.

மியினது திருவிவயரடலை மூழ்ந்து சேட்டமையினால்‌ மிக்கசவ சைய

டையீராய்‌ கெடுங்காலம்வாமுக, எ-று. செய்யுளாச.லிழ்‌ சாமமுசலியவத்‌
றை முறைபிறழவைச்தார்‌. ப டர)
இக்தகமாக்கதையைக்‌ கட்டட ரர்யரவ 2மய்வினுமாகள்‌

செச்இருவாயுள்க ல்விஞான 203 லபெர்டி மிரு

யிர்‌ இரரிவமே யென்னவிம்மையிலினிதுவ! ழக
கந்தவேள டிரிழற்‌ ஜல்‌ சலக்‌ இனிதருப்பர்மன்‌ அனா,

ட்டவர்கள்‌ எவ
இ-ள்‌. இந்சப்‌ பெருமைபொருக்திய பராணத்சைச்சே
ினு மாக , (அவ ர்க ள்‌ ) செல ்வம ்‌ இர் ச்ச ாயு க சல் வி ஞானம்‌ மூசலியவ
சாய
ற்றை அடைந்து, ட க்‌கிரர்‌ டவர்‌ எண்று மொல்லும்பம. இம்மையில்‌ சன்‌ முப்‌
வாழ்க்‌, (மறுமை.பிஸ்‌) குமாரசுவாமியின தி பாதநிழலின்‌ €ஜ்‌ இரண்டறக்‌
கலந்து நித்தயொன ர்
குராயி ருப்‌பார்சள்‌, எ-று... (௨௪)

சான்றுஈற்றவர்கள்‌ செட்பவியம்பினன்புலனோரைக்தும்‌
வென்மிடுஞ்சூதன்‌ 2௮ ட்டவிழமத்தவர்யாருமொகைல
. ருங்க வர ்துகு
் டலிவ்த‌ விழ்ம அட்‌
அத ை ச்தெ.
அகத கனறன த து
முதூவாழ்க்
அன்றி
நன்றுறைர்‌ தனர்கள ந்தமைமிசவனத்தில்மன்‌ அனா,
'இ.ள்‌, என்று, பூலன்ஈள்‌ ஐஃசையும்‌ வெற்றிசொண்ட குசமுணிவரன்‌
ஈல்ல தவத்சையு/டைய முணிவர்கள்கேட்க அளிச்செய்தான்‌. (அதனைச்‌)
கேட்ட இறஃ்சசவச்மையுடையோர்‌ அனை வரும்‌ சந்தோவுமாகய கெருங்‌
இய பெருங்கடலில்‌ அமிழ்ச்தி, குமாரசகவாமியைவணங்கித்‌ தோத்திரஞ்செ
ய்து, ௮௧ நைமிசாசணிபத்திற்‌ சுகமாபிருத்தார்கள்‌. எ-று, (௨௫)

கந்தவேண்ழாகங்கள்‌ வாழிசரங்கள்‌ பன்னிரண்‌ மிம்வா(ி

ர ணப வாழி
பைந்கொடைமார்பம்வாழிபங்கயச்ச
யிக்இரன்பு,கல்விவ மியெயிகார்‌ தங்ருமரிவா ஹி
மைந்துடை மஞ்‌:கரூ 2சவல்வாழி மிமய்யடி.யார்வாழி.
இ.ஸ்‌. குமாரசுவாமிரினுடைய இருமுகங்களாறும்வாழுக, திருக்கர
ாமுக. செட்‌
ங்சள்பன்னிசணடும்வாமுக, பசிபமாலையையணிச்ச இருமார்புவ
தாமரைமலர்போனி ற இருடாழங்களும்வாமுக, செய்வகாயகயொர்வாமுக.
வள்ளிதாயபொர்வாருறா. (வாகவழும்‌ சொடியமாகய) வலியினையுடைய
மயிலும்‌ சோழிச்ச வலும்வாழுக. மெய்யன்பர்சள்வாமுக, எ-று... (௨௬)

அருச்சனோம்‌ சருக்கமுற்றிற்று,

ஆ. திருவிருத்தம்‌ ௫௮௯.
மயூரகிரிபுராடம்‌மு
தட
ற்றுப்பெற்றது.
க்‌ ்‌] டக ஐ ன

இருச்சிற்றம்பலம்‌,
வெதனுமயிலுக்துணை,
 டிபை தி திருத்த‌ கல,
ணை 5 2

னை கனத கடன
பக்சம்‌।| வரி. பிமை. இரும்தல்‌, சேர்த்தல்‌,
ன ட௮ பலது கனத்தர வைய கட்ட அம்‌
௮) வுமிருப்பிடமே மிடமே
கு உுபாஞ்சசன்்‌ ணிய (பாஞ்சசன்னிய)
உ. ந௫ுனனுச ன்நு௪
கனு
க எங்களுடையவரவை(எங்களுடையவர
வை
2 அது வெளியேவர்து((௮து த கழத்ன ட
| எங்களை எங்களை)
௪௮ கரி[சம்பதம்‌ சன்பதம்‌
ஒ.] உ௮கூட்டு, கூட்டுக.
௨௧| கரவுரைதது வுரை த்து
௨௨] சகசுவிழுங்இப்‌ விமுங்‌இ
௨௯ ஐ௫ுகோதாவிரி கோதாவரி
உள) சஉகோளாவிரி கோதாவரி
௯௦0) ௬௫மைஞ்‌ மஞ்‌
௬ ரண, ர்‌ ம்‌ அஅரசமாமென்ப்தற்‌
௩௯ நன சிவபெருமாணுடைய ரப சுவாமி। கு ௮ரனுடைய
யினுடைய சமரமெணினும்‌
௩௫) ௬க(றமை சிறையை பொருந்தும்‌.
டு உவிவக னுச வறு௪
௮ உணிஆயுதசங்களையம்ெர்த ஆயுசங்களிற்றெர்த |
உ[ அபிசாமரை சாமர
னள ௭ உடன்பட, உடன்பட
௧ க௨பிாரசட்ச௪ணம்‌ பிரசக்திணம்‌
(௩) உபிரதட்சணஞீ பிர சகஷிணஞ்‌
௫௮ குமனாத மாதி ,
௬௯ விகேழ்வனுஞ்‌ கேள்வனுஞ்‌
௬௮ ௧௫ கிரீச்சசஞ்‌ இருச்சாஞ்‌
உட ககரிச்சரம்‌ இருச்சரம்‌
௭௮ சு... ஸ்‌ ம்‌ டர புசரந்தகெஞ்சு மென்‌
எண க௩(தெக்கணங்‌ செக்ணெம்‌ பதற்கு சாந்தகு
உ கனுமலரும்‌, விளங்குன்‌|மலர்மாலை விளங்குசி ணமமைக்த இரு
ம்‌ | ன்ற ._ தயரும்‌ எணினு..
௭௬) க௫ஈடாட்சர சட்க்ஷர ப ம்பொருக்தும்‌,
உ) ௨எ(மெஞ்ஞானம்‌ மெய்ஞ்ஞானம்‌
உ.) &௮ுசரச்சான சரகான
௭௭௪ உ௫குற்றமின்‌ றி, குழ்றமின்‌,சி
 சேர்த்தல்‌.
|. . திருத்தல்‌.
சமீர ன வ
ை ய
க ன கள்‌்‌
மாயமத்
ரச்ச
டா னதா தர அதன்‌ . கா ய் கண ்ண
ரர பத்துப்பலம்‌ மின்றி என்பதற்‌
௧௮ பத ்த ுப லம ்‌ கு கோயடையா
கரங்களிற்‌
உடு சரங்களிற்பொருக்திய ஒளிபொருந்திய ஒரு ர்‌. பயமின்றி எ
நளி ஒளிபொருந்திய மூக
னினும்‌ பொருந்‌.
மும்‌ | திருமுகமும்‌ ம்‌.
.. மக்களைப்‌ பெறுவர்‌
சட்க்ஷ£த்தை எனமுடி.த்‌.துஎன்‌
உநசடாட்கர த்தை னர ்த ற ுமென்பதை ௮
ஞா னா
௮சச்சிதானந்த ுப ்‌ டை வர ்‌' என்பதி
விளங ்க ுர
ந௨விளச்குருப்‌ கோ ன் பை ஜன ோட ியைத்துப்‌
இலின்னோன்பை லிர் ள்‌ கொள்‌
ாக்ட ுக ்க ொட ுத ்‌ பொ ரு
கஉண்டாக்ககொடுத்‌ உண்ட ளினுமமையும்‌,
த்தி
த்தி
திஸ்திஸா
சளிதட்சண
மருளும்‌
ந௨ூம௫இழும்‌
மயக்கங்‌
௩ளம௫ழ்ச்சி யென்றுவினாவ
உநுயென்னுவினாவ
(சுயேச்சையினால்‌)
அசுயேச்சையினால்‌
ரில்லை
கசுரில்லை த்‌ தருளிவக்தே
- அறருளவந்தேர்‌ யாம்கூறித்‌ திரும்பி
க௯(யான்‌) கூற, னேம்‌.
”
இ௫ருட்டி.த்தேன்‌, : இருட்டி. த்தேன்‌.
மாரா
வி மானா
செலுத்திப்போருக்கு
சசுசெலுத்திபோருக்கு ஜெட்டா
க௯ஜோட்டா
தொட்டா
உ௫௪;தோட்டாமது
என்றுகூறிச்‌
உ௩என்றுகூமி
யெனினுமாக
சியெனிலுமாகச்‌