மார்க்கண்டேய புராணம்

1. ட ாற்றுவாய்: 18 புராணங்களில் ஒன்றான மார்க்கண்டேய புராணம் 9000 ஸ்ட ாகங்கள் ககாண்ேது.

வியாசரின் சீேர்களில் ஒருவர் ஜைமினி. இவர் மன ில் மகாபார இ ிகாசம் பற்றிச் சி ஐயப்பாடுகள்
ட ான்றின. அஜ க் டகட்டு உண்ஜம அறிய விரும்பிய அவர் மார்க்கண்டேய முனிவஜர அணுகிக் டகட்க ,
அவர் அவருஜேய சந்ட கங்கள் உண்ஜமயானஜவடய என்றும், அவருக்கு டவறு கேஜமகள் இருப்ப ால்
அவற்றø விளக்க டேரமில்ஜ என்றும் கூறி, அவர் ஜைமினிஜய விந் ிய மஜ க்குச் கசன்று அங்கு ஒரு
குஜகயில் டவ ங்கஜள ஓ ிக்ககாண்டிருக்கும் ோன்கு பறஜவகஜளக் கண்டு டகட்குமாறும், அவர்கள்
முக்கா ம் உணர்ந் வர்கள், சக சாஸ் ிரங்கஜளயும் கற்றுணர்ந் வர்கள் என்றும் அவர்கள் துடராணரின்
பு ல்வர்கள். எனடவ ஜைமினியின் சந்ட கத்ஜ த் ீர்த்து ஜவப்பர் என்றும் கூறினார். இஜ க்டகட்ே
ஜைமினி வியப்புற்றார். துடராணரின் பு ல்வர்கள் ஏன் பறஜவகளாயினர் என்று டகட்க மார்க்கண்டேயர்
பறஜவகளின் வர ாற்றிஜனத் க ரிவிக்க ானார்.

வபுஸ் எனும் அப்சரஸ்

முன்கனாரு கா த் ில் ட டவந் ிரன் அப்ஸரப் கபண்களுேன் ேந் வனத் ில் உ ாவிக் ககாண்டிருக்க,
அவ்விேம் ோர ர் வந்து டசர்ந் ார். அவஜர வரடவற்ற ட டவந் ிரன் அவர் அந் ப்கபண்கஜள ேேனமாே
அனும ிப்பாரா என்று டகட்ோர். அப்டபாது ோர ர் இப்கபண்களில் அழகிலும், ஆேல்களிலும் சிறந் வள்
யாடரா அவள் ஆேட்டும் என்றார். ஒவ்கவாருவரும் ாடன சிறந் வள் என்று கூறினர். அவர்களில் யார்
சிறந் வள் என்பஜ யும் ோர டர கூறடவண்டும் என ட டவந் ிரன் டவண்டினான். ோர ர் அ ற்கான
ட ர்வு ஒன்ஜறக் கூறினார். வேக்டக இமயமஜ ச்சார ில் வம் கசய்து ககாண்டிருக்கும் துருவாச
முனிவஜர மயக்கி டமாகவஜ யில் விழச் கசய்பவடள சிறந் அழகியாவாள் என்றார். துர்வாசர் கபயஜரக்
டகட்ேவுேன் மற்றவர்கள் பின்வாங்க, வபுஸ் என்னும் அப்சரஸ் மட்டும் அ ஜன ஏற்றுச் சப ம் கசய்து
கிளம்பினாள். கிளம்பிய வபுஸ் துர்வாச முனிவரின் ஆசிரமத் ிற்குச் சற்று க ாஜ வில் இறங்கி பரிமளத்
ிரவியங்கஜளப் பூசிக்ககாண்டு, அழகிய ஆஜே அணிகளுேன் ஆடிப் பாே ானாள். இ னால் வம்
கஜ ந் துர்வாசர் டகாபமுற்று அவஜளப் ப ினாறு ஆண்டுகள் பறஜவயாகப் பறந்து ிரியுமாறு
சாபமிட்ோர். வபுஸ், முனிவர் ிருவடிகளில் விழுந்து வணங்கி, னக்குச் சாபவிடமாசனம் அளிக்க
டவண்டிே முனிவர் பார ப்டபாரில் அர்ச்சுனன் பாணத் ால் அடிபட்டு பாபவிடமாசனம் அஜேவாய். என்றும்,
உனக்கு ஞானிகளான ோன்கு பு ல்வர்கள் பிறப்பார்கள் என்றும் கூறினார்.

2. ஜைமினியும், பறஜவகளும்

கருே வம்சத் ில் பிறந் ஒரு பறஜவக்கு கங்கன், கந் ரன் என்ற இரு பு ல்வர்கள் இருந் னர். ஒரு சமயம்
கங்கன் ஜக ாயத்துக்கு அருகில் உள்ள ஒரு ேந் வனத்துள் கசன்றது. அவ்வமயம் அங்கு வித்யுத்ரூபன்
என்னும் அசுரன் ன் மஜனவியுேன் மகிழ்ந்து இருக்ஜகயில் இப்பறஜவ மீ து டகாபம் ககாண்டு கங்கன்
கழுத்ஜ கவட்டிக் ககான்றான். அ னால் வருத் மும், டகாபமும் ககாண்ே கந் ரன் வித்யுத்ரூபஜனக்
ககால்லும் உறு ியுேன் கசன்று அவனுேன் டபார் புரிந்து அவன் மார்ஜபப் பிளந்து ககான்றது. அசுரன்
மஜனவி பயந்து கந் ரன் கா ில் விழுந்து ன்ஜன மஜனவியாக ஏற்றுக்ககாள்ளுமாறு டவண்டி, பறஜவ
ரூபமுேன் இருவரும் இன்பம் துய்த் ிே அவர்களுக்கு ஒரு கபண் குழந்ஜ பிறந் து. அ ற்கு ார்ஷி
என்று கபயரிட்டு வளர்த் னர். அதுடவ வபுஸ் என்ற அப்ஸரஸ் ஆவாள். அவள் மந் பா ன் மகன்
துடராணஜன மணந் ாள்.

ஒருோள் ஆகாயத் ில் பறந்து ககாண்டிருந் டபாது அருச்சனன் பக த் ிஜன டோக்கி எய் அம்பினால்
அடிபட்டு விழ துர்வாசர் சாபம் ேீங்கி வபுஸ் ன் சுயரூபம் கபற்றுத் ட வட ாகம் கசன்றாள். ார்ஷியின்
வயிற்றில் இருந் ோன்கு முட்ஜேகள் டபார்க்களத் ில் வழ்ந்
ீ ன. அப்டபாது அங்டக ற்கசய ாய் ஒரு
யாஜனயின் கழுத் ி ிருந் மணி அறுந்து முட்ஜேகள் டமல் விழுந்து அவற்ஜற மூடிக்ககாண்ேது.
டபார்க்களத் ில் அம்புப்படுக்ஜகயில் இருந்து பீஷ் மஜரக் காண ப ர் வர, அவர்களில் சமீ கர் என்ற ரிஷியும்
ஒருவர். அவர் முட்ஜேகளி ிருந்து கவளிவந் ிருந் பறஜவகஜளக் கண்டு கருஜண உள்ளத்துேன்
அவற்ஜற எடுத்துச் கசன்று ன் ஆசிரமத் ில் வளர்த்து வந் ார். ஒருோள் அஜவ பூவு ஜகச் சுற்றித்
ிரும்பி வந்து மகிழ்ச்சியுேன் இருந் ன.

3. பறஜவகள் கூறிய வர ாறு

அதுகண்ே சமீ கர் அவர்கஜள யார் என்று டகட்க அப்பறஜவகள் ம் முற்பிறவி வர ாற்றிஜனக்
கூறத்க ாேங்கின. விபுஸ்வரன் என்ற ரிஷிக்கு சுக்ரு ன், தும்புரு என்ற இரண்டு பு ல்வர்கள். சுக்ரு னின்
பு ல்வர்களாகிய ோங்கள் ோன்கு டபரும் ஒருோள் எங்கள் ந்ஜ யுேன் காட்டில் கசன்று சமித்து, ர்ப்ஜப
மு ியவற்ஜறச் டசகரித்துக் ககாண்டிருக்ஜகயில் அங்டக ஒரு மிகப்கபரிய பறஜவ அடிபட்டு கீ டழ
விழுந் ிருப்பஜ க் கண்டோம். அது எங்களிேம் வந்து விந் ிய மஜ யின் மீ து பறந்து ககாண்டிருந் டபாது
கபரிய புயல் காற்றினால் அடிபட்டு விழுந்து விட்டேன். சி ோட்களாக உணவின்றி பட்டினி கிேக்கின்டறன்.
எனக்கு உணவாக ேரமாமிசம் ரடவண்டும் என்று கூற சுக்ரு னும் ருவ ாக வாக்களித்து விட்ோர்.
அப்டபாது அவர் ன் பு ல்வர்களில் ஒருவஜர அப்பறஜவக்கு உணவாகும்படி டகட்டுக்ககாள்ள ோல்வரும்
சம்ம ிக்கா ால் மனி ப் பிறவிக்குரிய குணங்கள் இல் ா ால் பறஜவகளாகப் பிறந்து அஜ ந்து
ிரியுமாறு சபித் ார். உேடன ோல்வரும் ந்ஜ யின் கா ில் விழுந்து வணங்கி மனி உே ாஜசஜய
கவன்றவர் யாருமில்ஜ . எனடவ டகாபம் ணிந்து அவர்கஜள மன்னிக்க டவண்டினர் ோல்வரும்.

இருப்பினும், அவர்களது சாபத்ஜ மாற்றாமல் பறஜவகளாக இருந் ாலும் மனி ர்கஜளப் டபா டவ எல் ா
அறிவும் கபற்று விந் ிய மஜ யில் வம் கசய்து ககாண்டிருப்பீர்களாக என்று கூறிவிட்டு பசித்
பறஜவக்குத் ன்ஜனடய இஜரயாக அளித்துவிட்ோர். அப்டபாது பறஜவ வடிவில் வந் ட டவந் ிரன்
அவரது சத் ியத்ஜ கமச்சி ஞாடனாபட சம் கசய்து மஜறந் ார். பின்னர் ோன்கு பறஜவகளும் விந் ிய
மஜ க்குச் கசன்று பிரணவத்ஜ உச்சரித் படி வம் கசய்து ககாண்டிருக்கின்றன. அவற்றிேம் கசன்று
ஐயத்ஜ த் ீர்த்துக் ககாள்ளுமாறு கூறிய ாக மார்க்கண்டேயர் ஜைமினி முனிவர்க்குக் கூறினார். அடுத்து,
ஜைமினி முனிவர் விந் ியமஜ ஜய அஜேய ஒரு குஜகயி ிருந்து டவ முழக்கம் அமு கானமாய்
கசவியில் விழுந் து. அக்குஜகயில் முனிவர் நுஜழய பறஜவகளான முனிகுமாரர்கள் அவஜர
உபசரித் னர். மகிழ்ச்சியுற்ற முனிவர் அப்பறஜவகளிேம் ன் ஐயத்ஜ ஒவ்கவான்றாக கவளியிட்ோர்.

4. மு ல் டகள்வி : பாஞ்சா ி ஏன் ஐவஜர மணந் ாள்?

பறஜவகள் ஒருமுகமாக பரம்கபாருஜளத் ியானித்து ப ில் கூறின.

ப ில் : ஒரு சமயம் ட வகுரு பிருகஸ்ப ி ட டவந் ிரனிேம் டகாபம் ககாண்டு மஜறந்துவிே, ட டவந் ிரன்
பிரமனிேம் முஜறயிே, பிரமன் கூறியபடி துவஷ்ோவின் மகனான விசுவரூபஜனக் குருவாகக்
ககாண்ோன். விஸ்வரூபன் அசுரர்களிேம் விருப்பமுஜேயவனாய் அவிர்பாகத் ில் ஒரு பகு ிஜய
அசுரர்களுக்கு அளிக்க, அ னால் டகாபம் ககாண்ே ட டவந் ிரன் அவஜனக் ககான்று விட்ோன். துவஷ்டி,
ன் மகஜனத் ட டவந் ிரன் ககான்ற ால் மிகவும் டகாபமஜேந்து னது ைோமுடியில் ஒன்ஜறப் பிடுங்கி
ஓமம் கசய்ய அ ி ிருந்து விருத்ராசுரன் ட ான்றினான். விருத்ராசுரஜன கவல் முடியாது என்று
உணர்ந் ட டவந் ிரன் ேயவஞ்சகமாய் அவனிேம் ேட்பு ககாண்டு அரசில் பா ி அளிப்ப ாய்க் கூறி
சமா ானம் கசய்து ககாண்டு பின்னர் ந் ிரமாய் அவஜனக் ககான்றுவிே, ட டவந் ிரஜன பிரம்மஹத் ி
ட ாஷம் பற்றிக் ககாண்ேது. அ ன் காரணமாக அவனது கபருஜமயும், ப மும் எம ருமன், வாயு,
அஸ்வினி ட வர்கஜளச் கசன்று விே அவன் ப ம் குன்றியது.

இஜ அறிந் அசுரர்கள் ட வர்கஜளத் துன்புறுத் அவர்கள் ிருமா ிேம் முஜறயிட்ேனர். பூபாரம்

குஜறக்க பகவான் கிருஷ்ணனாய் அவ ரித் ார். ட டவந் ிரஜனயும் னக்குத் துஜணயாய்
பாண்ேவர்களாய் அவ ரிக்கச் கசய் ார். அவ்வாறு ட டவந் ிரன் புவியில் அவனது கபருஜம
ருமனாகவும், ப ம் பீமனாகவும், பா ி அம்சம் அர்ச்சுனனாகவும், அசுவினி ட வர்களின் அழகு ேகு
சகாட வர்களாகவும் ட ான்றின. எனடவ பாஞ்சா ி ஐவஜர மணந் ாலும் ட டவந் ிரன் ஒருவஜனடய
மணந் வளாவாள், என்று பறஜவகள் விளக்கின.
இரண்ோவது டகள்வி : பகவானின் அம்சமான ப ராமன் ஏன் பிரம்மஹத் ி ட ாஷத்ஜ ப் கபற்றார் ?

பறஜவகள் கூறிய விஜே : பார ப்டபாரில் ப ராமனுக்கு எந் ப் பக்கத் ிலும் டசரமுடியா ர்ம சங்கேம்
ஏற்பட்ேது. அஜ த் விர்க்க அவர் ீர்த் யாத் ிஜர டமற்ககாண்ோர். அவர் ஜேமிசாரண்யத் ிற்குச் கசன்ற
டபாது சூ முனிவஜரத் விர மற்றவர்கள் அவஜர வணங்கினர். சூ ர் கசருக்குேன் ஆசனத்ஜ விட்டும்
எழுந் ிருக்கா ஜ க் கண்ே ப ராமன் சினமுற்று ஒரு ர்ப்ஜபஜய மந் ிரித்து ஏவ அது சூ ஜரக் ககான்று
விட்ேது. ப ராமரால் ககால் ப்பட்ே ால் சூ ருக்குப் பிரம்மட ாகப்ப வி கிஜேத் து. ப ராமர்
பிரம்மஹத் ி ட ாஷம் கபற்றார். உ கத் ிற்கு எடுத்துக்காட்ோக இருக்கடவண்டும் என்ற ேிய ிக்கு
இணங்க ப ராமர் பிரம்மஹத் ி ட ாஷத் ிற்குப் பரிகாரம் கசய்து ககாள்ள பன்னிரண்டு ஆண்டுகள்
ீர்த் யாத் ிஜர கசன்றார்.

5. மூன்றாம் டகள்வியும் ப ிலும் : அற்ப ஆயுளில் இளம் பாண்ேவர்கள் மடிந் து ஏன்?

அரிச்சந் ிரன் கஜ முற்பகு ி. ிடர ாயுகத் ில் அரிச்சந் ிரன் என்ற மன்னன் சத் ியம், ேீ ி, டேர்ஜமயுேன்
அரசாண்டு புகழ் கபற்றிருந் ான். ஒருோள் காட்டிற்கு டவட்ஜேயாேச் கசல் அபயம், அபயம் என்று
அ றும் ஓஜச டகட்க அவன் யாடரா ஆபத் ி ிருப்ப ாகவும், அவஜரக் காப்பது ன் கேஜம என்றும்
எண்ணி அங்குச் கசன்று பார்க்க அந் ஒ ி விசுவாமித் ிரன் ஆசிரமத் ி ிருந்து வருவஜ அறிந்து
உள்டள கசன்று முனிவஜர வணங்கி ன் பிஜழ கபாறுத் ருள டவண்டினான். காப்பாற்று ல் மன்னன்
கேஜம என்ப ால் அவசரப்பட்டுவிட்டேன் என்றான். உேடன முனிவர் டம ான அரசன் யாஜரக் காப்பாற்ற
டவண்டும் யாருக்குத் ானம் கசய்ய டவண்டும் என்று கூறுமாறு டகட்ோர். அப்டபாது அரிச்சந் ிரன்
விேயத்துேன் ஆபத் ிலுள்ளவர்கஜளக் காப்பாற்ற டவண்டும். ங்கஜளப் டபான்ற மகரிஷிகளுக்கு ானம்
அளிக்க டவண்டும் என்று கூறிே, முனிவர் யாக ீ ட்ஜச ககாண்ே னக்குரிய க்ஷிஜண அளிக்குமாறு
டகட்க, மன்னன் ன் டபரரஜசயும், மஜனவி மக்கஜளயும் அவருக்கு அளிப்ப ாகக் கூறி ஏற்குமாறு
டவண்டினான்.

விசுவாமித் ிரன் அரிச்சந் ிரனுேன், அவனது மஜனவி, மக்கள் னது அஜனவஜரயும் ஏற்ப ாகக் கூறி
யாக ட்சஜணஜய ஒரு மா த் ிற்குள் ந்துவிடுமாறு பணிந் ார். டமலும் உேடன ோட்ஜே விட்டுச் கசல்
டவண்டும் என்றும் கூறினார். மன்னனும் யாவற்ஜறயும், ஆஜே அணிகஜளயும் துறந்து மாேகரத் ி ிருந்து
மஜனவி மகனுேன் கால்ேஜேயாகப் புறப்பட்டுச் கசன்று காசிேகஜர அஜேந் ான். காசியில் ன்
மஜனவிஜயயும், மகஜனயும் விற்க முஜனந் ான். ஓர் அந் ணர், மஜனவி, மகன் இருவஜரயும் விஜ க்கு
வாங்கப் பணம் அளித் ார். பின்னர் அரிச்சந் ிரன் ன்ஜனடய ஒரு புஜ யனிேம் விற்று அப்பணத்ஜ
முனிவருக்கு க்ஷிஜணயாகச் கசலுத் ி விட்ோன். இவ்வாறு இந் விசுவாமித் ிரரின் ககாடூர கசயஜ க்
கண்டு, அவருஜேய சாபத்துக்கு அஞ்சி, அவஜரக் குஜறகூற யாரும் முன்வரவில்ஜ . ஆனால்,
விஸ்வட வர்கள் ஐவரும், கல் ா! இந் ப் பாவி, என்ன க ி அஜேவாடனா என்று வாய் விட்டுக் கூறினர்.
இஜ க்டகட்ே விசுவாமித் ிரர் டகாபம் ககாண்டு அவர்கள் டோக்கி ட வர்கள் என்ற அகம்பாவமா? என் வ
வ ிஜமஜய ேீங்கள் அறியமாட்டீர்கள். உேடன ேீங்கள் பூவு கில் மானிேராய் பிறந்து அற்ப ஆயுளில்
சந் ி இன்றிடய மடிவர்களாக
ீ என்று சபித் ார். அந் விஸ்வட வர்கடள பாஞ்சா ியின் மக்களாய் இளம்
பஞ்சபாண்ேவர்களாய் பிறக்க, அவர்கஜள துடராணர் புத் ிரன் அசுவத் ாமன் அேியா யமாய்க் ககான்றான்.

அரிச்சந் ிரன் கஜ (பிற்பகு ி)

புஜ யனால் விஜ க்கு வாங்கப்பட்ே அரிச்சந் ிரன் கவட்டியானாகப் பணி புரிந்து வந் ான்.
இ ற்கிஜேயில் மஜனவி, மகஜன வாங்கிய அந் ணர் அவர்கஜளப் ப வாறு ககாடுஜமப்படுத் ினார்.
ஒருோள் மன்னர் மகனாகிய ட ாகி ாசன் ர்ப்ஜப டசகரிக்கச் கசன்ற இேத் ில் பாம்பு கடிக்க இறந்து
விட்ோன். ன் மகனின் உேஜ த் தூக்கி ககாண்டு மன்னன் மஜனவி சந் ிரம ி சுேஜ ஜய டோக்கி
ேேந் ாள். அங்குச் சுேஜ ஜயக் காத்து ேின்றவன் அரிச்சந் ிரன் என்பஜ அவள் அறியாள். அவனும்
சுடுகாட்டில் குழந்ஜ ஜயக் ககாண்டுவந்து எரிக்க முற்படும் சந் ிரம ிஜய அறியவில்ஜ . அ னால் ன்
எைமானனுக்குத் ரடவண்டிய முழத்துண்டு, கால்பணம் ரா அவள் மீ து டகாபம் ககாண்டு ஓடி வந் ான்.
அங்கு வந் தும் அவனுக்கு உண்ஜம விளங்கிற்று. குழந்ஜ இறந் ஜ க் கண்டு ானும் உயிர்விே
எண்ணினான். எைமானுக்குத் க ரியாமல் ான் உயிர் விடுவது குற்றம் என எண்ணினான். சந் ிரம ியும்
வாழ விரும்பாமல் பிள்ஜளயுேன் ீ யில் ன்ஜன மாய்த்துக் ககாள்ள ேிஜனக்க , அந் டேரத் ில் அங்கு
ஹரிஹர பிரம்மா ி ட வர்கள் ட ான்றி அரிச்சந் ிரன் சத் ியத்ஜ க் காக்க கசய் ியாகத்ஜ ப்
பாராட்டினர். உன்ஜனச் டசா ிக்கடவ இத் ஜன ேிகழ்ச்சிகள் ேேந் ன. ர்மட வஜ டய சண்ோள
உருவத் ில் உன்ஜன விஜ க்கு வாங்கியது. இந் ிரனால் அமு ம் புகட்ேப்பட்ே உன் குழந்ஜ எழுந்து
வருவஜ ப் பார் என்று கூறினார். பின்னர் அரிச்சந் ிரன் அவன் மகனுக்குப் பட்ேம் கட்டிவிட்டு
மஜனவியுேனும் ன் ேகர மக்களுேனும் கசார்க்கத் ிற்குச் கசன்றான். (இந் ேிகழ்ச்சிகளுக்குக் காரணம்
வசிஷ்ேர்-விசுவாமித் ிரர் இஜேயில் ஏற்பட்ே டபாட்டி என்றும், மன்னன் சந் ிரம ிஜயக் ககால் கத் ிவச
ீ
அது மாஜ யாக விழ, இஜறவன் ட ான்றிே மகன் உயிர் கபற்று எழுந் ாகவும் கூறப்படுவதும் உண்டு)

வசிஷ்ேர் விசுவாமித் ிரர் டபார்

ீர்த் யாத் ிஜரயி ிருந்து ிரும்பிய வசிஷ்ேர் அரிச்சந் ிரன் பட்ே இன்னல்களுக்குக் காரணமான
விசுவாமித் ிரஜரக் ககாக்காகுமாறு சபித் ார். விசுவாமித் ிரர் வசிஷ்ேஜர ஆழி என்னும் பறஜவயாகச்
சபித் ார். இந் இரண்டு பறஜவகளின் டபாராட்ேத் ால் உ கம் அல் லுறுவஜ த் ட வர்கள் அஞ் சி
பிரம்மனிேம் முஜறயிே அவர் இரு பறஜவகளுக்கும் சாபவிடமாசனம் அளித்து அவர்களின் சுயஉருஜவ
அருளினார். இ னால் கவட்கி அவ்விருவரும் பிரமஜன வணங்கித் வம் கசய்யப் புறப்பட்ேனர்.

6. ந்ஜ க்குத் னயன் ன் வர ாறு கூறு ல்

பிருகு வம்ச அந் ணர்க்குப் பிறந் மகன் சக சாஸ் ிரங்கள் கற்றும் பித் ஜனப் டபால் ிரிந் ஜ ய
அவனது ந்ஜ அவனுஜேய குருகு வாசம் முடிந் தும் ிருமணம் கசய்து ஜவப்ப ாகவும் பின்னர்
அவன் ட வ, பித்ரு கேன்கஜள ஆற்றி ேற்க ி அஜேயுமாறும் கூறினார். அதுடகட்ே னயன் சிரித் ால்
ப பிறவிகள் எடுத்தும், ப வி மான ருமங்கள் கசய்தும் பிறவிக்கேஜ க் கேக்கவில்ஜ . எனடவ,
இல் றத் ில் விருப்பமில்ஜ என்றும் துறவறம் பூண்டு பரம்கபாருஜள டோக்கித் வம் கசய்ய
விரும்புவ ாகவும் கூறினார். இவ்வாறு மகன் ீர்க்க ஞானியாய் விளங்குவது கண்ே அவனுஜேய ந்ஜ
அவன் அறிந் இரகசியங்கஜளக் கூறுமாறு டகட்ோர்.

அப்டபாது னயன் உ கில் பிறந் மனி ன் எத் ஜன ேஜவ சுவாசிக்க முடியுடமா அத் ஜன ேஜவ
மட்டுடம உயிர் வாழ்கிறான். எனடவ ஒருவன் வாழ்ோட்கஜள அவன் மூச்சுகஜளக் ககாண்டே கணக்கிே
டவண்டும். புண்ணியம் கசய் வன் துன்பம் இன்றி உயிர் விடுகிறான். பாவம் கசய் வன் உயிஜர
எமதூ ர்கள் இழுத்துச் கசல்கின்றனர். ஒருவன் இறந் உேன் அவனது பிண்ேசரீர வாழ்க்ஜக முடிவு
கபறுகிறது. பின்னர் ைீவனின் யாத் ிஜர க ாேங்குகிறது. ான ர்மங்கஜளச் கசய் வனின் ைீவன்
ேரகடவ ஜன அனுபவிப்ப ில்ஜ . ஆனால், பாவம் கசய் வன் அவன் கசயல்களுக்டகற்ற ேரக டவ ஜன
(அ) ண்ேஜன கபறுகிறான். ப வி ேரகங்கள் உள்ளன. எனடவ, துன்ப ேீக்கம் கபற ன் சுஜமகஜளக்
குஜறத்துக் ககாள்ள டவண்டுகமன்ற ஞானம் உ யமாக டவண்டும் என்று ப வாறு னயன் ந்ஜ க்கு
உபட சம் கசய் ான்.

7. அவன் முற்பிறவி வர ாறு

இ ற்கு முன் ஏழாவது பிறவியில் ோன் ஒரு ஜவசியனாய்ப் பிறந்ட ன். ாகம் ககாண்டு ேீர் அருந்
பசுக்கஜள அடித்து விரட்டிய பாவத் ால் ஜ்வா ாமுகம் என்னும் ேரகத் ில் ள்ளப்பட்டுத் துன்பத்ஜ
அனுபவித்ட ன். அப்டபாது ற்கசய ாக விபச்சித் ைனகன் என்னும் அரசன் விமானத் ில் ஏறி
அவ்வழியாய் வர, அவன்டமல் பட்ே காற்று என்டமல் பே என் துன்பம் ஓரளவு குஜறந் து. அவ்வரசஜன
டோக்கிக் ஜக கூப்பி வணங்கி, அவர் சற்று டேரம் அங்டக ங்கி இருந் ால் பாவிகளான ோங்கள் சுகத்ஜ
அஜேடவாம் என்று பிராத் ிக்க அரசன் விமானத்ஜ அங்டக ேிறுத் ச் கசால் ி எங்கள் அஜனவஜரயும்
பார்த் ார். பின்னர் எமதூ ர்களிேம் ன்ஜன அவர்கள் அவ்வழியாக அஜழத்துவரக்காரணம் என்ன என்று
டகட்ோர். அப்டபாது எமதூ ர்கள் அவனிேம் அவருக்குக் ஜகடகயி, பீ ரி என்ற இரண்டு மஜனவியர்.
இஜளயாள் மீ து டமாகம் ககாண்டு அவர் பீ ரிஜயப் புறக்கணித் ஜ யும், அந் ப் பாபத் ின் காரணமாகடவ
ாபைுவாஜ ேிரம்பிய அவ்வழியாக வரடேர்ந் து எனத்க ரிவித் னர். அப்டபாது அரசஜரச் சுவர்க்கத்துக்கு
அஜழத்துச் கசல் ட வ தூ ர்கள் வர, அரசன் ேரகத் ில் துன்பப்படும் எங்கஜளயும் ன்டனாடு
கசார்க்கத் ிற்கு அஜழத்துச் கசல் டவண்டுகமன்று பிடிவா ம் கசய் ான். அ ற்காகத் ான் கசய் ிருந்
புண்ணியத்ஜ பகிர்ந்து எங்களுக்குத் ானமளிக்கவும் சம்ம ித் ான். அவன் கசய் உ வியால் ோங்கள்
ேற்க ி அஜேந்ட ாம் என்று கூறினான்.

8. ேரகட ாக ண்ேஜனகள்

ன் மகன் கூறிய கசய் ிகஜளக் டகட்டு வியப்புற்ற அந் ணர் ேரகத் ில் என்கனன்ன பாவத் ிற்கு ,
என்கனன்ன ண்ேஜன என்று கூறுமாறு டகட்க மகன் ந்ஜ க்கு ேரகட ாக ண்ேஜனகள் பற்றிக்
கூற ானான். (ேரக ட ாகங்களின் வஜக, ண்ேஜனகள் ப வி ம் பற்றி அக்னிபுராணம், விஷ்ணு
புராணங்களில் கூறிய கசய் ிகஜளயும் காண்க)

பாவத் ிற்டகற்ற ண்ேஜனகள் கூறப்பட்டுள்ளன.

1. பிறர் மஜனவிஜய காமக்கண் ககாண்டு டோக்கியவர்களின் கண்கள் இரும்புமுகம், ேீண் ே அ குள்ள

ககாடிய பறஜவகளால் ககாத் ிப் பிடுங்கப்படும்.
2. குருஜவ அவம ித் ல், சாஸ் ிரத்ஜ ச் சாதுக்கஜளக் டக ி கசய் ல், டகாள் கசால்பவர்கள் ோக்கு
இடுக்கிகளால் பிடுங்கப்படும்.
3. விருந்ட ாம்பாமல் ான் மட்டுடம உண்டு மகிழ்பவன் ம ம், சிறுேீர் , குரு ி டபான்றவற்ஜற உணவாகக்
ககாள்ளச் கசய்யப்படுவர்.
4. அக்கினி, குரு, பசு ஆகியவற்ஜற கா ால் ீண்டியவன் கால்கள் கவட்ேப்படும்.
5. க ய்வேிந் ஜன, குருஜவ இகழ் ல் கசய்வஜ க் டகட்ேவர் கா ில் இரும்பு ஆணி அடிக்கப்படும்.
6. ீர்த் த் ில் ம ம், சிறுேீர் கழிப்பவன் கல்லுக்குள் ட ஜரயாய்ப் பிறப்பான்.
7. ேீசனிேம் ானம் டகட்டோர், யாசகர், குருவிேம் கபாய் கூறிடயார் ோயாகப் பிறப்பர்.
8. ானியத்ஜ ிருடியவன் எ ியாகவும், சடகா ரர் மஜனவிஜயக் ககடுத் வன் குயி ாகவும், குரு
பத் ினிஜயக் கூடியவன் பன்றியாகவும், உணவு பால் ிருடியவன் ககாக்காகவும், ககாழுந்து விட்டு எரியா
ீயில் ஓமம் கசய் வன் கசரிமானம் இன்றி அவ ிப்படுபவனாகவும் பிறப்பர். இப்படி டவறு, டவறு
பாவங்களுக்கு ஏற்ப ஏராளமான ண்ேஜனகள் ேரகத் ில் அளிக்கப்படும். எனடவ மனி ன் பாவத் ிற்கு
ஏற்ற ண்ேஜன ேரகில் ேிச்சயம் என்று அறிந்து புண்ணியத்ஜ டய சம்பா ிக்க டவண்டும்.
இவ்வாறு கூறியபின் ந்ஜ யிேம் வாழ்க்ஜகயில் சுகங்கள் அனுபவித் ல் என்றும், ர்மங்கஜளச் கசய் ல்
என்றும் கூறி இனி வனம் கசன்று வானப்பிரஸ் ா சிரமத்ஜ அனுசரிக்குமாறு கூறினான். அதுடகட்டு
ந்ஜ , மகனிேம் அவன் ஞானத்ஜ உபட சித் ால் குருவானான் என்றும், டமலும் ஞானமார்க்கத்ஜ
விளக்குமாறும் டகட்ோர். அப்டபாது மகன் கீ ழ்க்கண்ே முக்கியமானவற்ஜறக் கூறினான். கணவஜனத்
க ய்வமாகக் ககாள்வது, மற்ற ர்மங்கஜள விேச் சிறந் து. கற்புஜேய கபண்டிஜர மும்மூர்த் ிகளும்
அறிவர். அவர்கள் டபச்சுக்கும் கட்டுப்படுவர் என்று அஜ விளக்க ேளாயினி கஜ ஜயயும், இறு ியில்
அனுசூயாவின் சிறப்ஜபயும் கூறினான் மகன்.

9. ேளாயினி வர ாறு

பிர ிஷ்ோனம் என்ற ஊரில் க ாழுடோயால் அவ ியுற்ற கவுசிகன் என்னும் அந் ணரும், அவர் மஜனவி
ேளாயினியும் வாழ்ந்து வந் னர். கணவன் க ாழுடோயாளி என்றிருந்தும் அவன் மஜனவி கற்புக்கரசியாய்
அவருக்கு அஜனத்துப் பணிவிஜேகஜளயும் கசய்து கணவர் மனம் டகாணாமல் வாழ்ந்து வந் ாள்.
ஆனால், கவுசிகன் மஜனவிஜயத் துன்புறுத் ி வந் துேன் ஒருோள் அவஜனத் ான் விரும்பும் வட்டிற்கு
ீ
எடுத்துச் கசல்லுமாறு கூற அவளும் அவஜன ஒரு கூஜேயில் உட்கார ஜவத்து தூக்கிச் கசன்று
ககாண்டிருந் ாள். வழியில் மாண்ேவ்யர் என்ற முனிவர் மன்னன் ஆஜணயின்படி கழுடவற்றப்பட்ே
ேிஜ யில் இருந் ார் என்று மகன் கூறத் ந்ஜ மாண்ேவிய முனிவரின் அந்ேிஜ க்குக் காரணம் என்ன
என்று டகட்ோர். அ ற்கு மகன் மாண்ேவ்யர் சிறுவய ில் பூச்சிகஜளப் பிடித்து இம்ஜச கசய்து வந் ன்
ப ன் அது என்று கூறினான். டமலும் ிருேர்கள் அவ்வூர் மன்னன் அரண்மஜனயில் ிருடிவிட்டு
ஓடிவருஜகயில் முனிவர் கழுத் ில் ஒரு முத்துமாஜ ஜயப் டபாட்டுவிட்டு ப்பி ஓடிவிட்ேனர். பின்னால்
துரத் ி வந் அரண்மஜன டசவகர்கள் முனிவர் கழுத் ில் முத்துமாஜ ஜயக் கண்டு அவஜர மன்னன்
முன்னிஜ யில் ககாண்டு ேிறுத் , விசாரஜணயின் டபாது முனிவர் வேிஜ காரணமாக டபசா ிருக்க
அவஜரக் கழுடவற்றுமாறு மன்னன் உத் ரவிே, அ ன்படி மாண்ேவ்யர் கழுவில் ஏற்றப்பட்டு இருந் ார்.

ேளாயினி ன் கணவஜனத் ாசியின் வட்டுக்குக்

ீ கூஜேயில் ஜவத்து கசன்றவள், இருட்டின் காரணமாக,
அவளது கூஜே மாண்ேவ்யர் மீ து இடிக்க ஏற்கனடவ அவ ிப்பட்டுக் ககாண்டிருந் முனிவர் னக்குத்
துன்பம் ககாடுத் அவன் சூரிடயா யத் ில் ஜ கவடித்து இறக்குமாறு சாபம் ககாடுத் ார். இஜ க்டகட்ே
அந் பத் ினி ான் ப ிவிரஜ என்பது உண்ஜமயானால் சூரியன் உ ிக்கக்கூோது என்று ப ில் சாபம்
விட்ோள். உ கம் இருட்டில் மூழ்கிே அ ன் காரணத்ஜ அறிந் பிரமன் அத் ிரிமுனிவர் ஆசிரமம்
அஜேந்து அவருஜேய மஜனவியாகிய அனுசூஜய என்னும் ப ிவிரஜ யிேம் ேேந் விவரங்கஜளக் கூறி
ேளாயினிஜயச் சந் ித்து எப்படியாவது சூரிடயா யத் ிற்கு வழிவகுக்குமாறு டவண்டினார். அனுசூஜய
அவ்வாடற ேளாயினியின் இல் ம் அஜேந்து அவளிேம் வந் காரியத்ஜ க் கூறி அவள் சாபத்ஜ
வி க்கிக் ககாண்டு சூரிடயா யம் ஏற்பட்டு உ கம் உய்யுமாறு க ரியுமாறு டவண்டிக்ககாண்ோள். ஆனால்
ேளாயினி சூரிடயா யமானால் கணவர் இறப்பார் என்று கூற கற்புக்கரசி அனுசூஜய உன் கணவன்
இறந் ாலும் டோய் ேீங்கி அழகிய ஆண்மகனாய் எழுந் ிருப்பார். ேீயும் இன்ப வாழ்க்ஜக அஜேவாள் என்று
கூறி மகிழ்வித் ாள்.

சாபம் வி க சூரியன் உ ிக்க, ேளாயினியின் கணவர் இறந்துவிே, அனுசூஜய இறந் வர் ஆணழகனாக
உயிர் கபறுமாறு கூற அவ்வாடற ேிகழ ேளாயினி, கணவருேன் இனிய வாழ்வு கபற்றாள். இ ி ிருந்து
ப ிவிரஜ யின் கசால்லுக்குக் கட்டுப்பட்டு ட வர்களும், மும்மூர்த் ிகளும் அருள்புரிவார்கள் என்று மகன்
ந்ஜ க்குக் கூறினான். இத்துேன் மும்மூர்த் ிகள் அனுசூஜயயின் குழந்ஜ களாக அவ ரிக்கப்பட்ே
வர ாற்ஜறயும் மகன் ந்ஜ க்குக் கூறினான். (இ ன் வர ாறு ோர புராணத் ில் காண்க.)
அனுசூஜயயின் டவண்டுடகாளின்படி பிரம்மன் அம்சமாய் சந் ிரனும், விஷ்ணுவின் அம்சமாய்
த் ாத் ிடரயரும், சிவனின் அம்சமாய் துர்வாசனும் பிறந் ார்கள். த் ாத் ிடரயர் அஷ்ேமா சக் ிகஜளப்
கபற்றவராய் கஜர கேந் ஞானியாய் இருந் ார். அவஜரப் பிரியாமல் இருந் ரிஷிகுமாரர்கஜளத்
த் த் ிடரயர் ஒரு மாயப் கபண்ஜண உண்ோக்கி அவளுேன் காமக்களியாட்ேத் ில் இருப்பவராக ேடிக்க
மற்றவர்கள் அவஜரவிட்டு ேீங்கினர்.

10. கார்த் வ ீரியன் வர ாறு

மன்னன் கிரு வ ீரியன்

டகாச ோட்ஜே சூரியவம்ச மன்னன் கிரு வரியன்

ீ ஆண்டு வந் ான். பிள்ஜளப் டபறின்ஜமயால் அவன்
மஜனவி சுனந்ஜ யுேன் கானகம் கசன்று வம் இருக்க ட வர்கள் அருளால் அவன் மஜனவிக்கு
கருவுற்று குழந்ஜ கபற்றாள். ஆனால் அது ஜக கால்கள் அற்ற சஜ ப் பிண்ேமாய் இருந் து. இ னால்
மிக்க துயரம் ககாண்ே கணவனும், மஜனவியும் அப்பிண்ேத்துேன் ீ யில் மூழ்கி உயிர்விே
யக் னிக்ஜகயில் ஓர் அசரீரி ஒ ித் து. முற்பிறவி விஜனயின் காரணமாக அத் ஜகய குழந்ஜ
உ ித் து. எனினும் அக்குழந்ஜ த் ாத் ிடரயரின் அருளால் ஆயிரம் கரங்கள் கபற்று இஜணயற்ற
வரனாக
ீ அரசாள்வான் என்று அசரீரி கூறியது. சிறிது கா த் ில் மன்னன் கிரு வரியன்
ீ இறந்துவிே
அஜமச்சர்கள் கார்த் வ ீரியனுக்குப் பட்ேம் கட்ே முஜனந் னர்.

கார்த் வ ீரியன் மனேிஜ

ஆனால் கார்த் வரியன்
ீ மக்கள் கசய்யும் பாவம் மன்னஜனடய சாரும் எனக்கூறி மன்னனாக
ஒப்பவில்ஜ . அப்டபாது அங்கு வந் கர்க்க முனிவர் குடிமக்கள் அஜனவருடம பாவம் கசய்யா வர்களாகி
விட்ோல் அரஜச ஏற்கத் ஜே ஏதுமில்ஜ டய என்று டகட்ோர். அது எப்படி சாத் ியமாகும் என்று அவன்
முனிவஜரக் டகட்க, அவர் கார்த் ிவரியனிேம்
ீ த் ாத் ிடரயரிேம் கசன்று அவர் அருஜளப் கபற்று
ோட்டுமக்கள் பாவம் கசய்யா வாறு வரம் கபற்று வருமாறு கூறினார். த் ாத் ிடரயருக்கு அத் ஜகய
வ ிஜம உண்ோ என்று ஐயுற்ற அவன் மனத்க ளிவு குறித்து முன் ேேந் ஒரு ேிகழ்ச்சிஜயக் கூறினார்
கர்க்க முனிவர்.

ட டவந் ிரன் த் ாத் ிடரயரிேம் கபற்ற உ வி

ஒரு சமயம் ட வர்களுக்கும், அசுரர்களுக்கும் ேேந் டபாரில் அசுரர்கள் ஜக ஓங்கி இருந் து. அ னால்
அச்சமுற்ற ட டவந் ிரன் ன் குரு பிரகஸ்ப ியிேம் ட வர்கள் வாழ்வு அழியாமல் இருக்க ஓர்
உபாயத்ஜ க் கூறுமாறு டவண்ே, அவர் த் ாத் ிடரயஜரச் சரணஜேயுமாறு கூற, ட டவந் ிரனும்
த் ாத் ிடரயர் ிருவடிகளில் விழுந் ான். அப்டபாது த் ாத் ிடரயர் மது, மங்ஜககளால் மயங்கி உள்ள
ன்ஜனச் சரணஜேவ ால் என்ன ாபம் என்று டகட்ோர். ட டவந் ிரன், பரம்கபாருடளா; அசுரர்கடளாடு
டபாரிட்டு, அடிபட்டு வந் ிருக்கும் எனக்கு ேீங்கடள துஜண. என்ஜனக் காப்பாற்ற டவண்டும் என்று
டவண்டினான். அஜ க்டகட்ே த் ாத் ிடரயர் என் டமல் அத் ஜன ேம்பிக்ஜக இருந் ால் அசுரர்களுேன்
டபாருக்குச் கசல் என்ன ேேக்கிறக ன்று பார்க்க ாம் என்றார். அவ்வாடற இந் ிரன் டபாருக்குச் கசல்
அவர்கஜள விரட்டிக் ககாண்டுவந் அசுரர்கள் த் ாத் ிடரயர் ஆசிரமத்ஜ அஜேந் னர். அங்கிருந்
அழகிஜயக் கண்டு ம ிமயங்கி அவஜளப் பல் க்கிட ற்றி சுமந்து கசன்றனர்.

அதுகண்டு ட டவந் ிரன் வியப்புற்று த் ாத் ிடரயர் இந் ேிகழ்ச்சிஜயக் கண்டும் சும்மா இருப்பது ஏன்
என்று டகட்ோன். அ ற்கு த் ாத் ிடரயர் கபண்ணாஜசயால் அசுரர்களின் ஜ ரியம், ப ம் குஜறந்து
விட்ேன. அவஜளத் ஜ யில் தூக்கி ஜவத்துக் ககாண்ே ால் அவள் அவர்கஜள உ றித் ள்ளிவிட்டு
ிரும்பி வந்து விடுவாள். டமலும் இ ட்சுமியின் பா த்ஜ மன ில் ஜவத்து ஒருவர் ியானம் கசய் ால்
டமாட்சம் அளிப்பாள்; க ாஜேயில் ஜவத்து ியானிப்பவருக்கு னத்ஜ அளிப்பாள்; மடியில் ஜவத்துத்
ியானம் கசய்பவர்களுக்குக் குழந்ஜ யும், இ யத் ில் ஜவத்துத் ியானிப்பவர்களுக்கு காரிய சித் ியும்,
கழுத் ில் ஜவத்துத் ியானிப்பவர்களுக்கு இரத் ின ஆபரணங்கஜளயும் அளிப்பாள். ஆனால் ஜ யில்
ஜவத்துத் ியானம் கசய்பவர்கஜள உ றித் ள்ளுவாள். இப்டபாது அசுரர்களில் ப ம் குஜறந்து விட்ேது.
ராஜ்ய ட்சுமி அகன்று விட்ோள். இனி அசுரர்கஜள எளி ில் கவற்றி ககாள்ள ாம். இவ்வாறு
த் ாத் ிடரயர் அருள்கபற்ற ட டவந் ிரன் அசுரர்கஜள கவன்று ராஜ்ைியத்ஜ க் காப்பாற்றினான்.

கார்த் வ ீரியனுக்குத் த் ாத் ிடரயர் அருள்

அவ்வாடற ேீயும் அருளால் ப ம் கபறுவாய் என்று கூறினார். கார்த் வரியன்

ீ குருவின் ஆசிர்வா ம்
கபற்று த் ாத் ிடரயஜர அஜேந் ான். அவருக்கு உபசாரங்கள் கசய்து வந் ான். அப்டபாது அவர்
ீயஒழுக்கம் உள்ள எனக்குப் பணிவிஜே கசய்து என்ன பயஜன அஜேயப்டபாகிறாய் என்று டகட்ோர்.
அப்டபாது கார்த் வரியன்
ீ பரம்கபாருடள ங்கஜள அணுகியவர் ம் பாவங்கள் ேசித்து விடும். அரச
ப வியால் குடிமக்கள் கசய்யும் பாவம் என்ஜன அணுகா ிருக்குமாறு ங்களிேம் வரம் கபறடவ வந்ட ன்
என்று கூறினான். அஜ க் டகட்டு மகிழ்ச்சி அஜேந் த் ாத் ிடரயர் , கார்த் வரியனுக்குச்
ீ சிறந்
வரங்கஜள அளித் ார். அவனது குடிமக்கள் வறு கசய்ய ேிஜனப்பின் அவர்கள் கண்களுக்கு அவன்
உருவம் வில் ாளியாகத் ட ான்றி மக்கஜளத் டுத்துவிடும் சக் ிஜயயும், அவன் விரும்பும் டபாது ஆயிரம்
கரங்கஜளப் கபற்று எ ிரிகஜள கவல் க்கூடிய சக் ிஜயயும் அளித் ார். இவ்வாறு அருள் கபற்றுத் ன்
ோட்டிற்குத் ிரும்பி வந் கார்த் வ ீரியன் மண்ணிள்டளார் , விண்ணிலுள்டளார் அஜனவரிேமும் ேட்பு
பூண்கோழுகினான். த் ர் அருளாலும், கசல்வத் ாலும் சிறந்து எங்கும் புகழ் பரப்பி ஆட்சி புரிந் ான்.

11. ரி த்வைன் (அ) குவ யாச்சுவன் வர ாறு

முன்கனாரு கா த் ில் வரபராக்கிரமம்,
ீ ான ர்மங்களால் புகழ்கபற்ற சத்ருைித் என்கறாரு அரசன்
இருந் ான். அவனுஜேய மகன் ரி த்வைன் ேற்குணசிகாமணி. அவனுேன் பூவு க ராைகுமாரர்கள்
மட்டுமின்றி, ோகட ாக இராைகுமாரர்கள் இருவரும் கூே ேட்பு ககாண்டு பழகி வந் னர். இதுகண்டு
வியப்புற்ற ோகராைன் ன் புத் ிரர்களிேம் அவர்களது ேண்பனுக்கு ஒரு பரிசு அளிக்குமாறு கூற , அவனிேம்
எல் ாம் இருப்ப ால் என்ன ககாடுப்பது என்று அறியா ிருக்க அவனுக்கு ஒரு குஜற உள்ளது அஜ
ேிவர்த் ி கசய்வட பரிசாகும் என்று கூறினார்.

ஒருோள் கா வரிஷி சத்ருைித் ன் அரண்மஜனக்கு வர, அவஜர மன்னர் முஜறப்படி உபசரித் ார்.
அப்டபாது கா வர் ஒரு பயங்கர அரக்கன் பா ாள ட ாகத் ி ிருந்து வந்து அவர்கஜள எல் ாம்
துன்புறுத்துவ ாகக் கூறி அவஜன அழிக்க வ வ ிஜமஜயப் பயன்படுத் க்கூோது. ஆஜகயால், அந்
அரக்கஜன அழிக்க என்ன வழி? என்று வருந்துஜகயில், மகரிஷிடய! கவஜ டவண்ோம், குவ யாச்சுவன்
என்ற ஒரு ட வட ாக கு ிஜர ஒன்று உங்களிேம் வருகிறது. அ ன் டமட றிச் சவாரி கசய்யக்கூடியவன்
ரி த்வைடன ஆவான். அவனிேம் இந் க் கு ிஜரஜயக் ககாடுத் ால் அவன் அசுரஜனக் ககான்று
உங்கஜளக் காப்பான் என்று ஓர் அசரீரி வாக்கு எழுந் து.

கா வர் யாகம் காத் ல்

அடுத்து கா வர் மன்னன் சத்ருைித் ிேம் அக்கு ிஜரஜயக் ககாண்டு வந் ிருப் ாகவும் ட வக்கட்ேஜள ஜய
ேிஜறடவற்றி ஜவக்க டவண்டும் என்று கூற மன்னன் ன் மகன் ரி த்வைஜன அஜழத்து கசய் ிஜயக்
கூறி ஆசிர்வ ித்து கா வ ரிஷியுேன் அனுப்பி ஜவத் ான். கசல்லும் வழியில் கா வரிஷி ரி த்வைனிேம்
அரக்கஜனப் பற்றிய முழுவிவரங்கஜளயும் எடுத்துஜரத் ார். ரி த்வைன், குவ யா என்னும் பரியின் மீ ட றி
டபாவனத்ஜ க் காவல் புரியத் க ாேங்கினான். மகரிஷி வத் ில் ஈடுபட்ோர். சிறிது டேரத்துக்ககல் ாம்
அந் அரக்கன் பன்றி உருவில் உறுமிக் ககாண்டு வந்து அட்ேகாசம் கசய்ய முற்பே ரி த்வைன்
குவ ியான் மீ மர்ந் வண்ணம் பன்றிஜயப் பின் க ாேர்ந்து துரத் ானான். பன்றி வடிவி ிருந்
அரக்கன் மாயத் ால் மஜறந்து ஒரு பிளவின் வழியாக நுஜழந்து பா ாளத் ில் பாய்ந் ான். ரி த்வைனும்
அஜ த் தூரத் ில் கசன்று வில் ில் சக் ி வாய்ந் மந் ிரத் ால் வ ியூட்ேப்பட்ே அம்ஜபத் க ாடுத்து
எய் ான். அது உே ில் ஜ த் து. பிறகு பன்றி கசன்ற இேம் க ரியவில்ஜ .

பன்றியான அரக்கன்

பன்றிஜயத் ட டிச்கசன்ற ரி த்வைன் பா ாள உ கில் நுஜழந்து ட ே ஒரு மாளிஜகயில் ன் கு ிஜரஜய

ஓரிேத் ில் ேிறுத் ிவிட்டுச் கசன்றான். அம்மாளிஜகயில் ஒரு கபண்ஜணக் கண்ோன். அவள்
ரி த்வைஜனக் கண்ேதும் மயக்கமஜேந்து விழுந் ாள். அதுபற்றி அவன் ட ாழிஜய விசாரிக்க இவள்
விஸ்வாசு என்றும் கந் ர்வராைன் மகள், ம ா ஜச. இவஜள வஜ்ைிரடகது என்னும் அரக்கனின் மகன்
பா ாள டகது மாயமாய் தூக்கி வந்து மணக்க விரும்பி வளர்பிஜற ிரடயா சி வஜர அவகாசம்
ககாடுத் ிருந் ான். இவடளா அரக்கஜன மணப்பஜ விே உயிஜர விடுவது டமக ன்று ற்ககாஜ
கசய்து ககாள்ள முயன்றாள். அப்டபாது காமட னு அவஜளத் டுத்து அஞ்சடவண்ோம், அரக்கனின்
அழிவுகா ம் கேருங்கிவிட்ேது. பூட ாக அரசன் இவஜனத் துரத் ிவந்து ககால்வான். அவடன உன்ஜன
மணப்பான் என்று கூறிே அந் ேம்பிக்ஜகயில் இவள் உயிஜர ஜவத்துக் ககாண்டிருக்கிறாள் என்றான்.

ரி த்வைன் சவாரிக்கு வந் கு ிஜரயின் கபயர் குவ யா. எனடவ கு ிஜரஜயப் கபற்ற ரி த்வைன்
குவ யாச்சுவன் எனப்பட்ோன். ம ா ஜச மூர்ச்ஜச க ளியா ிருப்பஜ க் கண்ே குவ யாச்சுவன்,
ட ாழிஜயப் பார்த்து அவஜளப் பற்றிய விவரம் டகட்க , அவள் ான் விந் ியவான் மகள் துந் ா. அவள்
கணவன் வரபுஷ்காமா
ீ ிஜய சும்பன் என்னும் அரக்கன் ககான்றுவிே அவள் ீர்த் யாத் ிஜர கசய்து
ஆயுட்கா த்ஜ க் கழித்துவிே எண்ணிய ாயும், ஆனால் ம ா ஜசயின் ேிஜ ஜயக் கண்டு அவளுக்கு
உ வ அங்டகடய ங்கிவிட்ே ாகவும் கூறினாள். இன்னும் ம ா ஜச மூர்ச்ஜச க ளியவில்ஜ . ட ாழி,
மறுபடியும் பா ாள டகது என்னும் அரக்கன் பன்றி வடிவில் உே ில் பாணம் ஜ க்கப்பட்டு வந் வன்
அருகிலுள்ள ோகத் ில் விழுந்து இறந் ான். அவஜனத் க ாேர்ந்து வந் ராைகுமாரன் னக்கு கணவன்
ஆவான் என்பஜ ம ா ஜச அறிவாள். அ னாட டய உங்கஜளப் பார்த் வுேன் மூர்ச்ஜசயானாள் என்று
கூறியவள் குவ யாச்சுவன் வர ாற்ஜறக் கூறுமாறு டகட்க அவன் ன் வர ாற்ஜறக் கூறி முடித் ான்.
அஜ ச் கசவியுற்ற ம ா ஜச கவட்கத்துேன் எழுந்து குவ யாச்சுவஜன வணங்கித் ஜ குனிய அவனும்
அவஜளக் கண்டு மயங்கினான். எனினும் கபற்டறார்க்குத் க ரியாமல் அவஜள மணப்பது முஜறயல்
என்று எண்ணினான்.

ம ா ஜச ிருமணம்

அப்டபாது ம ா ஜச ன் குருவான தும்புருஜவ மன ில் ேிஜனக்க அவர் அங்கு ட ான்றி ம ா ஜச

கந் ர்வ கபண் என்றும் அவஜளக் குவ யாச்சுவன் காந் ர்வமணம் கசய்து ககாள்வது வறில்ஜ
என்றும், பின்னர் கபற்டறாரிேம் அஜழத்துச் கசன்று முஜறப்படி மணம் கசய்து ககாள்ள ாம் என்றும் கூற ,
அரசுகுமாரன் அஜ ஏற்றுக்ககாள்ள தும்புரு இருவருக்கும் காந் ர்வ விவாகம் கசய்து ஜவத் ார். பின்னர்
குவ யாச்சுவன் ம ா ஜசயுேன் கு ிஜர மீ ட றிச் கசல் அசுரர்கள் அவஜன எ ிர்த் ிே அவன்
சக் ிவாய்ந் அம்புகஜள விடுத்து அரக்கர்கஜள அழித்துத் ிரும்பி கா வஜர வணங்கி, விஜேகபற்றுக்
ககாண்டு ன் ராஜ்ைியத்ஜ அஜேந்து ாய் ந்ஜ ஜய வணங்கி ேிகழ்ந் வற்ஜற எல் ாம் கூறி
ம ா ஜசஜயத் ான் தும்புரு முன்னிஜ யில் காந் ர்வ விவாகம் கசய்து ககாண்ேஜ யும் கூறி
மகிழ்வித் ான். மன்னன் சத்ருைித் மகஜனப் பாராட்டி முஜறப்படி கு வயச் சுவனுக்கும், ம ா ஜசக்கும்
ிருமணம் கசய்து ஜவக்க அவர்கள் இருவரும் இன்பமாக வாழ்ந்து வந் னர். சிறிது கா த் ிற்குப் பிறகு
ந்ஜ யின் கசால்படி குவ யாச்சுவன் கு ிஜர மீ ட றி ராஜ்ைியத்ஜ சுற்றி வந்து யார்க்கும் எந் வி மான
குஜறயுமின்றி பாதுகாத்து வந் ான். ஆனால் அதுடவ அவனுக்குச் சங்கேம் ஆயிற்று என்று ோகராை
குமாரர்கள் அவர்கள் ந்ஜ யிேம் கூறினர்.

12. குவ யாச்சுவன் வருத் ம்

பா ாள டகதுவின் ம்பி ஜமயஜனக் ககான்ற குவ யாச்சுவஜனப் பழிவாங்க எண்ணினான். எனடவ

அவன் பழக்கவழக்கங்கள் பற்றி அறிந்து ககாண்டு ஒரு ோள் சந்ேியாசி உருவில் யமுஜனக்கஜரயில்
காத் ிருந் ான். குவ யாச்சுவன் யமுஜனக்கஜரயில் சந்ேியாசிகஜளச் சந் ித்து அவர்கள் குஜறகஜளக்
டகட்டு ஆவன கசய்வஜ அறிந் அரக்கன் ானும் சந்ேியாசி வடிவில் காத் ிருந் ான். அன்று
குவ யாச்சுவன் யமுஜன ே ிக்கஜரக்கு வந்து அங்கிருந் சாதுக்கஜள வணங்கினான். சந்ேியாசி உருவில்
இருந் அரக்கன் ானடகதுஜவயும் வணங்கி குஜற டகட்க, ானடகது குவ யாச்சுவனிேம் னக்ககாரு
குஜற உள்ள ாகவும், ஆஜணயிட்டுச் கசான்னால் க ரிவிப்ப ாகவும் கசான்னான். குவ யாச்சுவன்
உயிஜரக் ககாடுத்ட னும் உத் மர் குஜற கஜளய டவண்டும் என்ற ந்ஜ யின் கட்ேஜளப்படி
எதுவானாலும் கசய்வ ாகச் சத் ியம் கசய் ான்.

ானடகதுவின் சூழ்ச்சி

அப்டபாது அரக்கன் ான் யமுஜனயில் மூழ்கி வருண ைபம் கசய்யப்டபாவ ாகவும் அ ற்குத்
ட்சஜணயாக குவ யாச்சுவன் கழுத் ில் உள்ள ஆபரணத்ஜ த் ரடவண்டினான். டமலும் வம் முடித்து
வரும்வஜர வத் ிற்குப் பங்கம் வரா வாறு காவல் புரியுமாறும் டவண்டினான். அ ஜன ஏற்று
குவ யாச்சுவன் ஆபரணத்ஜ க் கழற்றிக் ககாடுத் ான். அ ஜனப் கபற்றுக் ககாண்ே அரக்கன் ேீரில் மூழ்கி
மாயத் ால் டவகறாரு பக்கம் கஜரடயறி குவ யாச்சுவனின் அரண்மஜனஜய அஜேந் ான். அங்கு
மன்னன் சத்ருைித்ஜ க் கண்டு அரசகுமாரஜன அரக்கன் ககான்றுவிட்டு, கு ிஜரஜயயும் அபகரித்துச்
கசன்று விட்ோன் என்று கூறி அ ற்கஜேயாளமாக குவ யாச்சுவன் அளித் கழுத் ணிஜயக்
ககாடுத்துவிட்டுச் கசன்றான். அரக்கன் ானடகதுவின் வார்த்ஜ ஜய அரசன் ேம்பி மகடன! என்று கூவி
மூர்ச்ஜசயுற்றான். கசய் ி டகட்ே ம ா ஜசயும் உயிர்விட்ோள். இ னால் ோடே டசாகக் கே ில்
மூழ்கியது. மன்னன் ம ா ஜசக்கு கசய்ய டவண்டிய ஈமச்சேங்குகஜளச் கசய்து முடித் ான்.
இவ்வாறு ம ா ஜசஜய இறக்கச் கசய் ால் அரக்கன் ான் பழிவாங்கிய ாக மகிழ்ச்சி அஜேந் ான்.
மறுபடியும் ே ியி ிருந்து கவளிடய வந்து குவ யாச்சுவனிேம் அவன் உ வியால் வருண ைபத்ஜ ச்
சிறப்பாக முடித் ாகக் கூறி அவஜன ோட்டுக்கு கசல்லுமாறு கூறினான். அரசகுமாரன் கு ிஜர ஏறித் ன்
ோட்ஜே அஜேய எல்ட ாரும் ிடுக்கிட்ேனர். மக்கள் ம் துயரத்ஜ ப் ப வஜகயில் கவளிக்காட்டினார்.
குவ யாச்சுவன் ந்ஜ யின் மூ ம் ேிகழ்ந் ஜ எல் ாம் டகட்ேறிந் ான். இவற்றிற்ககல் ாம் காரணம்
பா ாள டகதுடவ என அறிந் குவ யாச்சுவன் மஜனவிஜய இழந் ால் ேஜேப்பிணமாய் வாழ்ந்து
வருவ ால் அவஜனச் சந் ித்து ஆறு ல் அளிக்க முயல்கிடறாம் என்று ோகராை குமாரர்கள் இருவரும்
ந்ஜ யிேம் கூறினர்.

குவ யாச்சுவன் மனக்குஜற

ோகராைன் அஸ்வ ரன் அந் க்கஜ ஜயக் டகட்டு உணர்ச்சி வசப்பட்டு வருத் ம் ககாண்டு மக்களிேம்
ம ா ஜசஜய மீ ட்டுக் ககாடுத் ால் உங்கள் ேண்பன் எவ்வளவு ஆனந் ப்படுவான். அஜ ஏன்
கசய்யவில்ஜ என்றான். அவன் மக்கஜள இறந் வஜர பிஜழப்பிப்பது எங்ஙனம். அ ற்கு ோகராைன்
முயன்றால் முடியா து எதுவும் இல்ஜ என்று கூறிவிட்டு ம்பியாகிய சும்பனனுேன் வம் கசய்யக்
கானகம் கசன்றான். அவர்கள் வாணிஜயக் குறித்துத் ியானம் கசய்ய, சரசுவ ி ட ான்றி என்ன டவண்டும்
என்று வினவ, சாமகானம் பாடி சிவகபருமான் ரிசனம் கபற அருள்புரியுமாறு டவண்டிே, வாணி அவர்கள்
விருப்பம் ஜககூடும் எனக்கூறி மஜறந் ாள். எல்ட ாரும் சிவகபருமாஜனக் குறித்து ஆடிப்பாடி மகிழ்ச்சி
ஊட்ே சிவனார் ட ான்றி டவண்டிய வரம் யாது என, குவ யாச்சுவன் என்னும் சத் ியசந் ன், ர்மம்
வறா வன் எங்கள் ேண்பன், வி ிவசத் ால் ன் மஜனவிஜய இழந்து பரி விக்கிறான். அவனுக்கு அவன்
மஜனவிஜய மீ ட்டுப் கபற என் மக்கள் ஆஜசப்படுகின்றனர். அ ற்கு அருள்புரிய டவண்டும் என்று
பிரார்த் ித் ான்.

சிவகபருமான் அவஜன கமச்சி ம ா ஜச பிஜழத்க ழுவாள் அ ற்கான கேன் ஒன்று உண்டு.

சிரத்ஜ யுேன் பித்ரு ட வர்கஜளக் குறித்து ஒரு சிரார்த் ம் கசய்து அ ன் ேடுப்பிண்ேத்ஜ உண்பாயாக.
உன் உேம்பின் ேடுப்பகு ியி ிருந்து ம ா ஜச பூர்வ ஞானத்துேனும், அட அழகுேன் எழுந்து வருவாள்
என்று கூறி மஜறந் ார்.

ம ா ஜச உயிர்ப்கபற்று எழல்

அஸ்வ ரன் ஊருக்குத் ிரும்பி வந்து அவ்வாடற சிரார்த் ம் கசய்ய ம ா ஜச உயிர் கபற்கறழுந்து
அவஜன வணங்கினாள். அப்டபாது அஸ்வ ரன் அவள் டகாரிக்ஜக என்ன என்று டகட்க கணவஜன
அஜேவட என்று கூற, அவன் ிடீகரன்று பார்த் ால் உணர்ச்சி வசப்படுவான். அதுவஜரயில் அந்
அரண்மஜனயிட டய மஜறந் ிருக்குமாறு கூறி பு ல்வர்களிேம் குவ யாச்சுவஜன அஜழத்து வரும்படி
கூறினான். ோகராை குமாரர்கள் குவ யாச்சுவஜனக் கண்டு ங்கள் இருப்பிேம் வந்து, உபசாரங்கஜள
ஏற்று, ககாடுக்கும் சன்மானத்ஜ ப் கபற்றுக் ககாள்ள டவண்டும் என டவண்டினர். மு ில்
குவ யாச்சுவன் அவர்கள் டகாரிக்ஜகஜய ஏற்கவில்ஜ . ஆனால் அது அவருஜேய ந்ஜ யின்
டவண்டுடகாள் என்றும் அஜ ேிஜறடவற்றுவது அவர்கள் கேஜம என்றும், எனடவ அவசியம் ாங்கள்
வரடவண்டும் என்று கூறி சம்ம ிக்கச் கசய் னர். அவன் கபற்டறாஜர வணங்கி அவர்கள் ஆசியுேன்
ோகட ாகம் கசன்றான்.

அஸ்வ ரன் குவ யாச்சுவஜனக் கண்டு மகிழ்ச்சி உற்றான், அங்கு ேேக்கும் உபசாரங்கஜளக் கண்டு
குவ யாச்சுவனுக்கு ஐயமும், வியப்பும் ஏற்பட்ேது. இரண்டு ோட்கள் கழித்து அஸ்வ ரன்
குவ யாச்சுவனிேம் என்ன பரிசு டவண்டும். ஏ ாவக ாரு பரிஜசக் கட்ோயம் ஏற்று மகிழ்விக்க டவண்டும்
என்றான். அப்டபாது குவ யாச்சுவன், அவர்கள் அன்பு ஒன்டற டபாதும் என்றும், ன் மனம் என்றும்
ர்மத் ில் ேிஜ த் ிருக்க டவண்டும் என்றும் கூறினான். எது கிஜேக்காது என ச ித் ிருக்கிறாடயா
அப்படிப்பட்ே ஒன்ஜறக் டகள் என்றான் அஸ்வ ரன். ன் மஜனவி கிஜேப்பாடளா என்று எண்ணினான்
குவ யாச்சுவன். அது முடியுமா என எண்ணினான். அதுகண்டு ோகராை குமாரர்கள் ந்ஜ யிேம் அவர்
மஜனவி ம ா ஜசஜய உயிர்ப்பித்துத் ரமுடியுமா! என்று டகட்ேனர். அஸ்வ ரன் அப்டபாது
குவ யாச்சுவனிேம் அது ான் அவன் விருப்பமா என்று டகட்க , அவன் ஒருமுஜற ம ா ஜசஜயப் பார்க்க
முடிந் ாலும் மகிழ்ச்சிடய என்றான்.

ோகராைன் அரண்மஜனயில் உட்புறம் பார்த் வண்ணம் மகடள ம ா ஜச என்று அஜழத் ார். அவள்
கவளிவர குவ யாச்சுவன் கமய்மறந்து ேின்ற பின்னர் அவள் கபயர் கூவி அஜழத் ான். அப்டபாது
அஸ்வ ரன் அது மாயத்ட ாற்றம் க ாட்ோல் மஜறந்துவிடும் என்று கசால் குவ யாச்சுவன் மூர்ச்ஜச
அஜேந்து விழுந்துவிட்ோன்.

குவ யாச்சுவன் ம ா ஜசயுேன் ோடு ிரும்பு ல்

பின்னார் ம ா ஜச அவனருகில் இருந்து ன் கரத் ால் வருே கண்விழித் அவன் உண்ஜமயிட டய

மஜனவி அருகி ிருப்பஜ க் கண்டு வியப்பஜேந் ான். அப்டபாது ோகராை குமாரர்கள் அவர்கள் ந்ஜ யின்
வம், சிவகபருமானின் வரம் ஆகிய அஜனத்ஜ யும் கூற குவ யாச்சுவன் அவர் கால்களில் விழுந்து
வணங்கி ேன்றி கூறினான். என் குமாரர்களின் உயிர் ேண்பனாகிய ேீ என்னுஜேய மகடன! மகனின்
குஜறஜயத் ீர்ப்பது ந்ஜ யின் கேஜம அல் வா என்று கூறி அவனும் ம ா ஜசயும் மகிழ்ச்சியாய்
வாழ்ந் ிே ஆசிர்வ ித் ான். மஜனவியுேன் ஊர் ிரும்பிய குவ யாச்சுவஜன ஊர் மக்கள்
கபருமகிழ்ச்சியுேன் வரடவற்று மகிழ்ந் னர். குவ யாச்சுவனுக்கு முடி சூட்டுவித்து சத்ருைித்
வானப்பிரஸ் ாசிரமம் அனுஷ்டிக்க கானகம் கசன்றான். அவனாட்சியில் மக்கள் அஜம ியுேனும்
இன்பமுேனும் வாழ்ந்து வந் னர்.

13. குவ யாச்சுவன்-ம ா ஜச குடும்பம்

குவ யாச்சுவன் வாழ்க்ஜக சக கசல்வங்கஜளயும் கபற்று அஜம ியாக ேேந்து வந் து. அவனுக்கு
மக்கட்கசல்வமும் ஏற்பட்ேது. அவர்களுக்கு ஓர் ஆண்குழந்ஜ பிறந் து. அவன் கபயர் விக்ராந் ன்.
அஜ ப் பார்த்து ம ா ஜச சிரித் ாள். குழந்ஜ ஜயத் ா ாட்டும் டபாது மாஜயஜய கவல் வழி
காண்பாயாக என்று உபட ச முஜறயில் பாடிக்ககாண்டே ா ாட்டினாள். பிஞ்சுப் பருவத் ிட டய ஆத்ம
உபட சம் கபற்ற அக்குழந்ஜ , இளஜமயிட டய இல் ற வாழ்ஜவ கவறுத்து, துறவு பூண்டு வம் கசய்யச்
கசன்றது. இரண்ோவது குழந்ஜ க்கு சுவாஹு என்றும், மூன்றாவது குழந்ஜ க்கு சத்ருமர்த் னன் என்றும்
கபயர் சூட்டினாள். ம ா ஜச இந் இரண்டு குழந்ஜ கஜளயும், மு ல் குழந்ஜ ஜயப் டபா டவ
ர்டமாபட சம் கசய்து துறவு வாழ்க்ஜகஜய ோடும்படி கசய்து விட்ோள். கணவன் காரணம் டகட்ோல்
ம ா ஜச ப ில் கசால் வில்ஜ .

ோன்காவது குழந்ஜ பிறந் து. அ ற்கு ம ா ஜச அ ர்க்கன் என்று கபயர் சூட்டினாள். அஜ க் கண்ே
குவ யாச்சுவன் குழந்ஜ க்கு ஜவத் கபாருளற்ற கபயஜரக் குறித்து விளக்கம் டகட்ோன். அ ற்கு அவன்
மு ல் குழந்ஜ யின் கபயர் விக்ராந் ன். உயிர் அஜசவில் ா து. எனடவ அப்கபயர் கபாருத் மற்றது.
இரண்ோவது சுபாஹு, மூன்றாவது சக்ருமார்த் னன் எனப் கபயரிட்டேன். ஆத்மாவுக்கு உேல் ஏது?
உயிருக்குப் பஜகவர், ேண்பர் ஏது? இஜ எல் ாம் எண்ணிடய ேஜகத்ட ன் என்றாள். ேமக்குத் க ரிய
டவண்டுகமன்ப ற்காக ஒரு குழந்ஜ க்குப் கபயரிடுகிடறாம். அஜ ப் டபா டவ இந் க் குழந்ஜ க்கு
அ ர்க்கன் என்று கபயரிட்டேன். அப்டபாது குவ யாச்சுவன், ம ா ஜச! மூன்று பிள்ஜளகஜளத்
துறவிகளாக்கி விட்ோய். ோோள ஒரு வாரிசு டவண்டுமல் வா! ஆஜகயால் இந் ோன்காவது
குழந்ஜ ஜயயும் அப்படிச் கசய்து விோட . கு ம் விளங்கச் கசய்வது உன் கேஜன அல் வா! அ ற்கு
டவண்டியஜ ச் கசய் எனக் டகட்டுக் ககாண்ோன்.

ோன்காவது மகன் அ ர்க்கன்

ம ா ஜச அ ன்படிடய குழந்ஜ அ ர்க்கஜனத் ா ாட்டிய டபாது அ ற்கு இல் ற ருமத்ஜ

உபட சித் ாள். டமலும் ேல் முஜறயில் அரசாட்சி கசய்வ ற்கான கேறிமுஜறகஜளயும், அன்பு, ஜய,
 ானம், இரக்கம், ர்மம், உண்ஜம, ேன்கனறி வாழ்க்ஜக உயர்வளிக்கும் என்றும், யாகம் கசய் ல்,
உறவினர்கஜளக் காத் ல், பசுக்கள் பிராம்மணர்கஜளக் காக்க டவண்டிய கேஜமகஜளயும் உபட சித் ாள்.
டமலும், அஜனத்துத் ர்மங்கஜளயும் எடுத்துஜரத் ாள். அ ர்க்கன் குருகு வாசம் கசய்து கல்வி கற்றுச்
சிறந் வரனாய்த்
ீ ிரும்பி வந் ான். குவ யாச்சுவன் ன் ோட்ஜே அவனிேம் ஒப்பஜேத் ான். அவன் ேீ ி
கேறிமுஜறயுேன் அரசாள்வஜ க் கண்டு மகிழ்ச்சியுற்றான். ம ா ஜசயின் மீ து அவனுக்கிருந் ம ிப்பு
உயர்ந் து. அவர்களுக்கு ஒரு குழந்ஜ பிறந் பிறகு குவ யாச்சுவன், ன் மஜனவிடயாடு வம்
கசய்யக்காடு கசன்றான். விஜேகபறும் டபாது ம ா ஜச அவர்களிேம் ஒரு டமா ிரத்ஜ க் ககாடுத்து
அவனுக்கு ஏட னும் ஆபத்து ஏற்பட்ோல் டமா ிரத்ஜ த் ிறந்து பார்த் ால் ஆபத் ி ிருந்து மீ ள வழிஜய
அதுகாட்டும் என்றாள்.

புகழுேன் அ ர்க்கன் வாழ்ந்து வர அவஜன டமாட்சவழியில் ஈடுபடும்படி கசய்ய டவண்டுகமன அவன்

உேன் பிறந் ான் சுபாஹு எண்ணினான். அ ற்காக ஓர் உபாயம் பண்ணினான். சுபாஹு காசிராைனிேம்
கசன்று ான் ோடுகபற உ வுமாறு டகட்க அவன் அ ர்க்கனிேம் ஒரு தூதுவஜன அனுப்பி ோட்ஜே
சுபாஹுவிேம் ஒப்பஜேக்க டவண்டும் என்று கூறினான். ோட்ஜே ஒப்பஜேக்க சம்ம ித் அ ர்க்கன் ான்
மூன்றாவது மனி ர் ஜ யீட்ஜே விரும்பவில்ஜ என்றும் சுபாஹு வந்து டகட்ோல் ககாடுத்து
விடுவ ாகவும் தூதுவனிேம் கூறினான். இந் ப் ப ிஜ க் டகட்டு சுபாஹு ான் யாரிேத் ிலும் எஜ யும்
யாசிக்கமாட்டேன் என்றும், வரத்
ீ ாட அரஜசப் கபறுவ ாகவும் கூறிே காசிராைன் பஜேகள் அ ர்க்கன்
ோட்ஜே முற்றுஜகயிட்ேன. மக்களும் சுபாஹுஜவ ஆ ரித் னர். இவ்வாறு ிடீகரன்று ஆபத்து டேர்ந் ஜ
உணர்ந் அ ர்க்கன் ம ா ஜச ககாடுத் டமா ிரத்ஜ த் ிறந்து பார்க்க அ ில் டசர்க்ஜகஜய விடு. விே
முடியாவிட்ோல் சாதுக்களுேன் டசர். இன்பத்ஜ விேமுடியா விட்ோல் வடுடபறு
ீ இன்பம் ககாள் என்று
எழு ியிருந் து.

அ ர்க்கனும் த் ாத் ிடரயரும்

கண் ிறந் அ ர்க்கன் த் ாத் ிடரயர் இருக்குமிேம் கசன்று அவர் கா டியில் விழுந்து வணங்க , அவர்
அரசஜன யார் என்று டகட்க அவன் ன் வர ாற்ஜறத் க ரிவித்து, ோன் என்னும் அகங்காரத்ஜ ப் டபாக்கி
கமய்ப்கபாருஜள உணர்ந்து, ேிஜ யான வடுடபற்ஜற
ீ அஜேய உ வி புரிய பிரார்த் ிக்கிடறன் என்றான்.
அப்டபாது த் ாத் ிடரயர் அ ர்க்கா! பிறருக்கு உபட சம் கசய்யத் க்கவனான ேீ என்னிேம்
ஞாடனாபட சம் கபற விரும்புகிறாய். உனக்கு இந் ஞானம் எப்படி வந் து என்று கூறு எனக்டகட்ோர்.
அ ற்கு அ ர்க்கன் ேேந் வற்ஜறக் கூறி ஐம்பு ன்களால் இழுக்கப்பட்டு ஓயாமல் அஜ ந்து
ககாண்டிருக்கும் மனத்ஜ ஒடுக்கி கமய்யறிவு கபற்று உய்யும் வழிஜயத் னக்கு உத்ட சிக்க டவண்டும்
என்று டகாரினான். அ ர்க்கனுக்குத் த் ாத் ிடரயர் ஆத்மா கஜேட றும் வழிஜயக் கூறினார். அரடச
ஞானம் என்னும் கத் ியால் , டமாகம் என்னும் மரத்ஜ கவட்டி வழ்த்
ீ ி டமாட்சக்கனிஜயப் கபற
டவண்டும் என்றார். அ ர்க்கன், மனம் ஒருமுகப்பட்டு ஒரு கணடேரடமனும் பிரம்மத் ில் யிப்ப ில்ஜ .
எனக்கு எங்டக விடு ஜ கிஜேக்கும் என்று அவ ியுறுவ ாகக் கூறினான்.

டயாகப்பியாசம்

அ ற்குத் த் ாத் ிடரயர், மனத்ஜ ஒருமுகப்படுத் பயிற்சி அவசியம். பிராணாயாமத் ினால் மனத் ின்
மாசு ேீங்கி பரிசுத் மஜேயும் என்றார். டமலும், பிராணஜன அேக்குவது, டயாகப்பயிற்சி பற்றிக் கூறினார்.
மனமாசு ேீக்கப்பட்டு தூய்ஜமயாக்குவது துவஸ் ி; இகபர சுகங்களில் பற்றற்ற ேிஜ பிராப் ி; கிரகங்கள்,
ட வஜ கள் ேிஜனத் டபாது ட ான்றக்கூடிய ேிஜ ஜம ஸம் ித்; பற்றற்ற தூயமனமாகும் ேிஜ
பிரசா ம் என டயாகப்பியாசத் ில் ோன்கு வஜககள் ஆகும்.

டயாக ஆ ாரங்கள்

டயாகத் ிற்கு மூ ா ாரம், சுவா ிஷ்ோனம், மணிப்பூரகம், அனாக ம், விசுத் ி, ஆக்ஜஞ என்று ஆறு
ஆ ாரங்கள்.
டயாகி எப்படிப்பட்ேவர்

டயாகிக்கு டவ சாஸ் ிரப்கபாருள்கள் ாடம ட ான்றும் ேிஜ பிர ிஜய என்று ம், ஒ ிகள் கபாருளுேன்
கா ில் விழும் ேிஜ சிராவணம் என்றும், எட்டுவஜகத் ட வகணங்கஜளயும் ரிசிக்கும் ேிஜ ட வம்
என்றும், அஜனத்து ஆசாரங்கஜளயும் ஜகவிட்ே ேிஜ பிரம்மம் என்றும், மனம் ானாய்ச் சுழலும் ேிஜ
ஆவர்த் ம் என்றும் கூறப்படும். டயாகி ானம், யாகம் அனுசரிப்ப ில்ஜ . அஷ்ேமா சித் ிகஜளப் கபற
ஆஜசப்படுவ ில்ஜ . டவ த்ஜ விே யஜ்ஞமும், யஜ்ஞத்ஜ விே ஞானமும், ஞானத்ஜ விேத்
ியானமும் சிறந் ஜவ.

மரணத்ஜ முன்கூட்டி அறி ல்

துருவேட்சத் ிரம், சுக்கிரன் கண்களுக்குத் க ரியாவிட்ோல் ஓராண்டில் மரணம். கிரணங்களின்றி சூரியன்

கண்ணுக்குத் க ரிந் ால் ப ினாரு மா த் ிலும், ம ை ங்கள் கசார்ணமயமாய் கனவில் காணப்பட்ோல்
பத்து மா த் ிலும், பூ ம், பிடர ம், யாசகம் கசார்ணமயமான மரங்கஜளக் கனவில் கண்ோல் ஒன்பது
மா த் ிலும், பருமனானவன் ிடீகரன இஜளத் லும், இஜளத் வன் பருமனானாலும் எட்டு மா த் ிலும்,
டசற்றில் கா டி பா ியாகத் க ரிந் ால் ஏழு மா த் ிலும், ஜ யில் காக்ஜக, கழுகு உட்கார்ந் ால் ஆறு
மா த் ிலும், காக்ஜக (அ) குருவிக்கூட்ேம் ஜ டமல் விழுந் ால் ஐந்து மா த் ிலும், னது ேிழல்
டவறாய் காணப்பட்ோல் ோன்கு மா த் ிலும், டமகமின்றி மின்னல் ட ான்றினாலும், இரவில் வானவில்
ட ான்றினாலும், இரவில் வானவில் க ரிந் ாலும் மூன்று மா த் ிலும், கண்ணாடி (அ) ேீரில்
ஜ யில் ாமல் ேிழல் க ரிந் ால் ஒரு மா த் ிலும், உே ில் பிணவாஜே வசினால்
ீ ப ிஜனந்து
ோட்களிலும், குளித் வுேன் உ ர்ந் ாலும், பருகியவுேன் ோக்கு உ ர்ந் ாலும் பத்து ோட்களிலும், காஜ
மூடிக்ககாண்ோல் உள்ளிருந் ஒ ி டகட்கா டபாதும் விஜரவில் மரணம் ஏற்படும்.

உபட சம் கபற்ற ப ன்

இத் ஜகய உபட சத்ஜ க் டகட்ே அ ர்க்கன் மிகவும் மகிழ்ச்சி அஜேந் ான் ங்களால் ோன்
பிறவிப்பயஜன அஜேந்ட ன். இஜ விேச் சிறந் டபறு டவகறதுவும் இல்ஜ என்று கூறி வணங்கி
ஆசிகபற்றுத் ன் ோடு ிரும்பினான். அவன் அண்ணன் சுபாஹுஜவயும், காசிராைஜனயும் கண்டு வணங்கி
ோட்ஜே அவர்கஜளடய எடுத்துக்ககாள்ளுமாறும் னக்கு எதுவும் டவண்ோம் என்று ம் கூற, அவர்கள்
அ ர்க்கனிேம் எ ிர்த்துப் டபார் கசய், கவன்றால் ோடு, வழ்ந்
ீ ால் வரகசார்க்கம்
ீ என்று பரிகாசப்படுத் ினர்.
அ ற்கு அவர்களால், ான் டம ான ஆத்ம சாம்ராஜ்ைியத்ஜ அஜேய வழிக ரிந்து ககாண்ே ாகவும், இனி
எதுவும் ட ஜவயில்ஜ என்றும் கூறினான். அதுடகட்ே சுபாஹு மகிழ்ச்சிக் ககாண்டு ம்பிஜயத்
ழுவிக்ககாண்டு ான் வந் காரியம் முடிந் து என, காசிராைன் வியப்பஜேந்து னக்கும் அவ்வாடற
உபட சம் கசய்யுமாறு சுபாஹுஜவ டவண்டினான். பின்னர் அ ர்க்கன் ன் மகனுக்கு பட்ேம் கட்டிவிட்டுத்
ஜமயடனாடு ானும் டசர்ந்து வம் கசய்து முக் ி அஜேந் ான். இவ்வாறு பிராமணகுமாரன் ன்
ந்ஜ க்குக் கூற அஜ க்டகட்ே அந் ப் பிராமணனும் மனம் க ளிவுற்று வனம் கசன்று வம் கசய்து க்க
கா த் ில் இருவரும் முக் ி அஜேந் ார்கள். விந் ிய மஜ ப் பகு ியில் குஜகயில் வசித்து வந் ோன்கு
பறஜவகளும் இந் அரிய கஜ கஜள ஜைமினி மகரிஷிக்குக் கூறின.

14. பஜேப்புகளின் துவக்கம்

ஒவ்கவாரு யுக முடிவிலும் டபரழிவு ஏற்பே, அஜனத்து உயிரும் அழிந்து பரமாத்மாவில் இ யமாகின்றன.
பரமாத்மா டயாகுதுயில் ககாள்கிறார். பகவானின் துயில் கஜ ய அவர் உந் ியி ிருந்து ஒரு கம ம் எழ,
அ ில் பிரம்மா ட ான்றுகிறார். பஜேப்புக்கு அனுகூ மான சூழ்ேிஜ ஏற்படுகிறது. பஜேப்பினால்
பிரகிரு ியும், அ ி ிருந்து மஹத்தும், மஹத் ி ிருந்து அகங்காரமும், அ ி ிருந்து பஞ்ச ன்மாத் ிகளும்
ட ான்றி அனுகூ மாகின்றன. பின்னர் டவ ங்கள், அவற்றின் ஒ ியி ிருந்து ட வர், அசுரர், பித்ருக்கள்,
வணிகர் என்னும் ோல்வஜகப் பஜேப்ஜபயும் ஏற்படுத் ஆரம்பித் ார். அடுத்து கந் ர்வர்கள், பாம்புகள்,
பசுக்கள், யஜ்ஞங்கள், அந் ணர், அரசர், வணிகர், சூத் ிரர் ஆகிடயார் ட ான்றினர். மனி ஆயுள்
கிரு யுகத் ில் ோனூறாகவும், ிடர ாயுகத் ில் முந்நூறாகவும், துவாபரயுகத் ில் இருநூறாகவும்
க ியுகத் ில் நூறாகவும் அஜமகின்றது.

ப வஜகப் பஜேப்புகள்

பிருத் ியு அ க்ஷ்மிஜய மணந்து ப ினாறு ீ யசக் ிகள் பிறந் ன. அவர்களுள் துஷ்சகன் என்பவன் மிகவும்
ககாடியவன். அவன் மனி ர்கள், பிராணிகள் ஆகியவற்ஜறப் பிடித்துத் ின்ன ஆரம்பிக்கடவ அவஜனப்
பிரம்மன் அகங்காரத்ஜ அேக்கி பணியஜவக்கடவ அவன் னக்கு இருக்க இேமும், உண்ண உணவும்
ரடவண்டும் என்று டவண்டினான். அ ற்குப் பிரம்மன் அ ர்ம மனி ன், உடராமம், புழு, பூச்சி, எச்சில், ோய்
ஆகியவற்றால் அசுத் ப்பட்ே உணவு டபான்றஜவ ப உணவாகும் எனக் கூறினான். இருக்க இேமாக
சண்ஜே சச்சரவு உள்ள வடு,
ீ சாஸ் ிர ேிந்ஜ யாளர், பக் ியில் ா பூஜை ேேக்கும் இேம், காரணமின்றி
உபவாசம், க்க கல்வி டயாக்கியஜ இல் ாமல் யாகம் கசய்பவன், இருக்கும் இேங்கள் உனக்கு.
முறத் ால் வசப்படும்
ீ காற்ஜற அனுபவிப்பவர், துணி பிழிந் வர், ேகக்கால் ேீர், ஐந்து ஆண், மூன்று கபண்,
மூன்று பசு, ஐந்து எருஜம, ஆறு கு ிஜர, ஏழு யாஜன, ஓர் ஆடு டசர்ந்து வசிக்கும் இேங்கள் உனக்கான
இருப்பிேங்கள்.
துஷ்சகன் மஜனவி ேிர்மாஷ்டி. அவருக்கு எட்டுப் பிள்ஜளகள், எட்டுப் கபண்கள். இவர்களால் உ கில்
எல் ார்க்கும் க ால்ஜ கள். அவர்களுள்

1. ந் க் கிருஷ்டி-பற்களில் வசித்துக் குழந்ஜ ஜயப் பீடிப்பான்.

பரிகாரம் : அரக்கர்கஜளக் ககால்லும் மந் ிரத்ஜ ச் கசபித்து கவள்ஜளக்கடுஜக இஜறத் ால் இப்பீஜே
வி கும்.
2. உத் ி என்பவன் வாக்கினால் கவளிப்பட்டு சிசுக்கஜளப் பீடி ப்பான். பகவான் ோம சங்கீ ர்த் னத் ாலும்,
மங்க வார்த்ஜ களாலும் அவஜன கவல் ாம்.
3. பரிவர்த் கன் என்பவன் கருவில் பிறந் குழந்ஜ ஜயப் பீடிப்பான். கவள்ஜளக் கடுகினால் இவஜனயும்
கவல் ாம்.
4. அங்கத்ருகன் வாயுஜவப் டபால் பீடிப்பான். ர்ப்ஜபகளால் கவல் டவண்டும்.
5. சகுனி பறஜவகளால் ககடு ஜ ச் கசய்வான். ஆரம்பித் காரியத்ஜ ஜகவிடு ட ேல் து.
6. கண்ே ப்ராந் ா ி-கழுத் ி ிருந்து க ால்ஜ ககாடுப்பான். க ய்வ பிரார்த் ஜன, பிராம்மணர்கள்
ஆசிமூ ம் இஜ வி க்க ாம்.
7. கர்ப்பஹா என்பவன் கர்ப்பத்ஜ க் கஜ ப்பவன். சிவ, ராம (அ) கிருஷ்ண ோமங்களால் இவஜன
விரட்ே ாம்.
8. சம்சயஹா எட்ோவது மகன், பயிர் பச்ஜசகஜள அழிப்பவன், பஜழய கசருப்ஜபத் க ாங்க விடுவ ால்
இவஜன விரட்ே ாம்.

1. ேிடயாைிைா என்பவள், பிற ஆண் (அ) கபண் மீ து ஆஜசஜய உண்ோக்குவாள். சாஸ் ிர உபட சத் ால்
இவஜள விரட்ே ாம்.
2. விடராகினி-குடும்ப அங்கத் ினர்களிஜேடய பஜகஜம உண்ோக்குவாள். ேல் எண்ணம் ககாள்ளு ல்,
கபாறுஜமயால் இவஜள கவல் ாம்.
3. சுவயம்ஹரி-பண்ேங்கஜளக் ககடுப்பவள். டஹாமத் ினால் அவள் பீஜே அகலும்.
4. பிராமணி-சித் சஞ்ச ம் உண்ோக்குவாள். கவள்ஜளக் கடுகால் இவஜள அேக்க ாம்.
5. ருதுகாரிகா-ருதுமூ ம் கபண்கஜளக் ககடுப்பவள். ே ியில் ேீராடுவ ால் இவஜள கவல் ாம்.
6. ஸ்மிரு ிஷா-ேிஜனஜவ மறக்கச் கசய்வாள். ியானத் ால் கவல் ாம்.
7. பீைஹாரிணி-ஆண்களின் பீைத்ஜ க் ககடுப்பவள். புனி ேீராேல், தூய்ஜம, குஜறவான உணவு பழக்கங்கள்
மூ ம் இவஜள கவல் டவண்டும்.
8. துடவஷினி-எல்ட ாரும் கவறுக்கக் கூடிய காரியங்கஜளச் கசய்யக்கூடியவள் டஹாமம், பூஜை
ஆகியவற்றால் இவஜள கவல் ாம்.
இவ்வாறு துஷ்சனுஜேய சந் ியினால் ஏற்படும் க ால்ஜ களும் அவற்றிற்கான பரிகாரமும்
கசால் ப்பட்ேன. இயமன் கழுகு உருஜவயும், கா ன் காக்ஜகயின் உருஜவயும், ேிரு ி டகாட்ோன்
உருஜவயும், வியா ி கபருங்கழுகின் உருஜவயும் எடுத் ால் அஜவ உட்கார்ந் வட்டில்
ீ வசிக்க ாகாது.

கபண்கள் கவனத்துக்குரிய சி கசய் ிகள்

1. கரண்டியில் கேருப்ஜப எடுத் ால் வ ட்டில்

ீ சண்ஜே ஏற்படும்.
2. டகாள் கசால்லுபவள் வட்டில்
ீ இ ட்சுமி ங்கமாட்ோள்.
3. சுத் மாய் கால் கழுவாமல் சஜமய ஜறயும் நுஜழந் ாள் மூட வி க ாேர்வாள்.
4. குளிக்காமல் உணவு உண்ோல் டோய் ஏற்படும்.
5. கர்ப்பிணிகள் சம்டபாகத்ஜ விரும்பக்கூோது.
6. இரவில் மரத் ின் ேிழல், மயானம் டபான்ற இேத்ஜ அணுகக்கூோது.
7. குழந்ஜ இருக்கும்(அ)பிறக்கும் அஜறயில் தூப ீப ம் அவசியம். இன்டறல் ஆபத்து உண்ோகும்.

உருத் ிரன் ட ாற்றம்

பஜேப்பின் துவக்கத் ில் பிரம்மன் ன்ஜனப்டபால் ஒரு ட வன் ட ஜவ என எண்ண, அவர் மடியில் ஒரு
குழந்ஜ அழுதுககாண்டே ட ான்றியது. அக்குழந்ஜ அழுதுககாண்டே பிறந் ால் உருத் ிரன் என்று
கபயர் கபற்றது. ஒவ்கவாரு முஜற அழும்டபாதும் ஒரு கபயர் கபற்றார். அஜவ முஜறடய பவன், சர்வன்,
ஈசானன், பசுப ி, பீமன், உக்ரன், மகான் என்பஜவ. கீ ழ்க்கண்ே எட்டு ஆ யங்கஜளக் காட்டில் அவற்றில்
எட்டு மஜனவிகளுேன் வசிக்கும்படி ஏற்பாடு கசய் ார். சூரியன், சந் ிரன், பஞ்சபூ ங்கள், ீ ட்சி ர் ஆகிய
எட்டு ஆ யங்கள்.

15. மந்வந் ரங்கள் வர ாறு (ஸ்வடராசிஸ் மந்வந் ரம்)

ாடன சுயமாக ட ான்றிய பிரம்மன் சுவயம்பு எனப்பட்ோன். அவனது அருளால் ட ான்றிய பிரியவிர ன்
ஸ்வயம்பு மனுவானான். ஸ்வயம்பு மனுவி ிருந்து துவங்கி ஸ்வடராசிஸ, உத் ம, ாமஸ, ஜரவ ,
சாக்ஷúஷ மனுக்கள் கா ம் அட கபயரில் மந்வந் ரங்கள் எனப்பட்ேன. அடுத்து ஜவவஸ்வ மந்வந் ரம்,
கரௌச்ய மந்வந் ரம், கபௌத்ய மந்வந் ரம் என்று மந்வந் ரங்கள் ப .

ஸ்வடராசிஸ மனு

வருஜண ே ிக்கஜரயில் ஓர் உத் ம பிராம்மண கிரகஸ் ர் வாழ்ந்து வந் ார். ஒருோள் ஒரு விருந் ினர்
வந் ார். அவஜர ேன்கு உபசரித்து அவருஜேய ட ைஜஸக் ககாண்டு வியப்புற்று அவரிேம் இளம் வய ில்
அவர் பூட ாகம் முழுவதும் சுற்றிவருவது எவ்வாறு சாத் ியமாயிற்று , னக்கும் உ கம் சுற்றும் ஆஜச
இருப்ப ாகக் கூறினான்.

அந் ணரும் விருந் ினரும்

அ ற்கு விருந் ினர் ன்னிேம் உள்ள மந் ிர சக் ியால் அது முடிந் து என்றும், அந் மந் ிரத்ஜ
அந் ணருக்கு உபட சிப்ப ாகவும் அது குறுகிய கா த் ில் முழுவதும் ப ிக்காது என்றும் கூறி , அவரது
கா ில் சித் ாஞ்சனம் என்னும் ஜமஜயத் ேவுவ ாகவும் அ ன் உ வியால் விரும்பிய இேம்
கசல் ாம் என்றும் கூறி, ஆனால் ஜம கஜரந்து விோமல் பார்த்துக் ககாள்ள டவண்டும் என்றும்
எச்சரிக்ஜக கசய்துவிட்டு கசன்று விட்ோர் அந் விருந் ினர்.

வர் ினி என்னும் அப்சரஸ்

மு ில் அந் ணர் விந் ிய மஜ க்குச் கசன்று சுற்றித் ிரிந் ார். பின்னர் அங்கிருந்து புறப்பே
எண்ணியடபாது ஜம கஜரந்து விட்ேஜ க் கவனித்து இனி எங்கும் கசல் முடியாக ன்று அங்டகடய
 ங்கிவிே அங்கு வந் வர் ினி என்ற அப்சரஸ் அந் ணரிேம் ஏற்பட்ே கா ால் உள்ளம் உருகி அவஜர
அஜேய எண்ணினாள். அ ற்குள் அந் அந் ணர் அக்கினி பகவாஜனப் பிரார்த் ித்து காருக பத் ியம்
என்னும் டசா ிஜய ம்முள் வளரச் கசய்ய அவளால் அவஜர கேருங்க முடியவில்ஜ . அந் ணரும் ன்
இருப்பிேம் டபாய்ச் டசர்ந் ார். அப்சரஸ் அந் அந் ணஜர மறக்க முடியாமல் அவர் ேிஜனவிட டய
இருக்ஜகயில் அங்கு வந் கந் ர்வன் அவள் மனேிஜ ஜய அறிந்து அந் அந் ணர் உருவில் அவளுேன்
டசர இருவரும் உல் ாசமாய் இன்பவாழ்க்ஜக ேேத் ினர். அவள் கருவுற்றஜ அறிந் கந் ர்வன் மஜறந்து
விட்ோன்.

ஸ்வடராசிஸ்

சி ோட்களுக்குப்பின் அவளுக்கு ஓர் அழகிய ஆண் குழந்ஜ பிறந் து. அ ற்குத் ட வர்கள் ஸ்வடராசிஸ்
என்று கபயரிட்ேனர். அவன் சக கஜ கஜளயும் குருகு த் ில் கற்றான். ந்ஜ கந் ர்வஜன டபால்
சஸ் ிர வித்ஜ கஜளயும் கற்றுத் ட ர்ந் ான். அவன் ஒருோள் மந் ிர மஜ ச்சார ில் உ ாவுஜகயில் ஓர்
அபஜ அபயம், அபயம் என்று அ ற, அவஜள அணுகி அவளுஜேய துன்பம் என்ன என்று டகட்ோன்.

ஸ்வடராசிஸ், மடனாரஜம

அப்டபாது அவள் ன் கபயர் மடனாரமா என்றும், ஒரு வித் ியா ரன் மகள் என்றும், ட ாழிகள் விபாவரி,
க ாவ ி ஆகிடயாருேன் சிவஜனத் ரிசிக்க கயிஜ கசல்லும் வழியில் அவர்கள் ஒரு கம ிந்
அந் ணஜரக் கண்டு சிரித் ால் டகாபம் ககாண்டு அவர் மடனாரமாஜவ உேல் பருத் ஓர் அரக்கனால்
துன்பப்பேக் கேவாய் என்றும், மற்ற இருவஜரயும் க ாழுடோயாளிகளாகவும் சபித் ார். அவர் சாபப்படி
ன்ஜனப் பூ ம் டபான்ற ஓர் கரிய அரக்கன் தூக்கி வந்து விட்ே ாகவும், அவன் குளிக்கச்
கசன்றிருப்ப ாகவும் ிரும்பி வந்து ன்ஜனத் ின்று விடுவான் என்றும் கூறினாள். ஸ்வடராசிஸ்
அவஜளக் காப்ப ாகக் கூற, அவன் கந் வர்களுக்கு மட்டும் க ரிந் இரகசிய மந் ிர ங்கஜள அவளுக்குச்
கசால் ிக் ககாடுத் ான். சற்று டேரத் ில் அங்கு வந் அரக்கனுக்கும் ஸ்வடராசிஸுக்கும் ேேந்
கடுஜமயான டபாரின் இறு ியில் கூரிய அம்பினால் துஜளக்கப்பட்ே உேலுேன் அரக்கன் கீ டழ விழுந்து
இறந் ான். அவன் உே ி ிருந்து ஓர் அழகிய வித் ியா ரன் கவளிப்பே அவஜன மடனாரஜம
கப்பகனனக் கண்டு ந்ஜ யும், மகளும் மகிழ்ச்சியுேன் இஜணந் னர். அப்டபாது ஸ்வடராசிஸ் அந்
விந் ியா ரனாகிய அவன் அரக்கனானக் காரணத்ஜ க் டகட்க அவன் அந் வர ாற்ஜறக் கூறினான்.

விந் ீரவன் என்னும் அந் வித்யா ரனின் மகள் மடனாரஜம. அவன் பிரம்மபுத் ிரர் என்னும் ரிஷியிேம்
ஆயுர்டவ வித்ஜ ஜயக் கற்பிக்க டவண்ே, அ ற்கு ரிஷி மறுக்க, ஆறுமா கா ம் அவள் மஜறந் ிருந்ட
மற்ற சீ ேர்களுக்குக் கற்பிப்பஜ க் கற்றுக் ககாண்ோள். அவரிேம் ன் கசயஜ க் கூறி ேஜகக்க ரிஷி
டகாபம் ககாண்டு அவஜள அரக்கனாகுமாறு சபித் ார். அவஜர வணங்கித் னக்கு மன்னிப்பு அருள
டவண்ே அவர், என் மகஜளடய ின்ன முயலும்டபாது ஓர் அரசனால் சாபவிடமாசனம் கிஜேக்கும் என்றார்.
என்று கூறிய விந் ீரவன் ன் மகள் மடனாரஜமஜயயும், ஆயுர்டவ வித்ஜ ஜயயும் அளிப்ப ாகக் கூறி
அவற்ஜற கற்றிேச் கசய் ான்.

விபாவரி

ஸ்வடராசிஸ், மடனாரஜம இருவரும் காட்டில் சுற்றிவருஜகயில் க ாழுடோயால் வருந் ிக் ககாண்டிருந்

விபாவரிஜயக் கண்ேனர். மடனாரஜம டவண்டியபடி மன்னன் அவள் டோஜயத் ீர் த் ிே, அவள் அழகியாக
மாறிே, மந் ாரன் என்னும் வித் ியா ரன் மகளான அவஜள ஸ்வடராசிஸ் மணந் ான்.

க ாவ ி

அடுத்து அம்மூவரும் ஒருோள் க ாவ ிஜயக் கண்டிே, அவளும் மன்னனால் உேல்டோய் குணமாகிவிே

அவஜனயும் மன்னன் மணந் ிட்ோன். க ாவ ி, பாரன் என்னும் முனிவருக்கு புஞ்சிகஸ் ஜவ என்னும்
முனிவருக்கு புஞ்சிகஸ் ஜவ என்னும் அப்சரஸ் மூ மாகப் பிறந் வள். ஏற்கனடவ அம்பிஜக கூறியபடி
மன்னனுக்கும், க ாவ ிக்கும் ிருமணம் ேேந் து. இவ்வாறு மூன்று மஜனவியருேன் ஸ்வடராசிஸ் ஒரு
ோள் ஒரு ோகத் ில் ேீ ந் ிக் ககாண்டிருக்க, அங்கிருந் இரண்டு அன்னங்களில் கபண் அன்னம், ஆண்
அன்னத் ிேம் ஸ்வடராசிஸ் மன்னஜனப் டபால் ப கபண்களிேம் ஆஜசயில் ாமல் என்னிேடம ஆஜச
ஜவத் ிருப்பது என்னுஜேய பாக்கியம் என்றது. அஜ க்டகட்டு கவட்கப்பட்ே மன்னன் டவறிேம் கசன்றான்.
அவ்வாடற பின்னர் இரண்டு மான்கள் ஒன்றாக இருப்பஜ க் கண்ே மன்னன் அஜவ டபசுவஜ யும்
டகட்ோன். அ ில் ஆண்மான், கபண் மானிேம் ோன் ஸ்வடராசிஸ் அல் . டவகறாரு கபண்ஜண
ஏகறடுத்தும் பார்க்கமாட்டேன் என்றது.

மன ில் சஞ்ச ம் ஏற்பட்ே மன்னன் ன் மஜனவிகளிேம் பாராபட்சமின்றி ேேந்து ககாண்ோன். சிறிது

கா ம் கசன்றபின், மடனாரஜமக்கு விையனும், விபாவர்க்கு டபருேந் னும், க ாவ ிக்கு பிராபவனும்
பிறந் னர். அவர்களுக்குத் க்க வயது வந் வுேன் அவர்களுக்குக் கல்வி கற்பித்து யுக் வய ில் மூன்று
டபர்க்கும், மூன்று ோட்ஜே அளித்து ஆட்சி கசய்ய அனுப்பி ஜவத் ான்.

ஸ்வடராசிஸ் வனட வஜ

ஒரு ோள் ஸ்வடராசிஸ் காட்டில் ஒரு பன்றிஜயக் குறிஜவக்க, அப்டபாது ஒரு கபண் மான் குறுக்டக வந்து
துயரக்கே ில் இருக்கும் ன்ஜன மு ில் ககால்லுமாறும், ன்ஜனக் கணவன் விட்டு விட்டு டவறு
மஜனவிகளுேன் உல் ாசமாய் ிரிவட ன் துயரத்துக்குக் காரணம் என்றும் கூறியது. அப்டபாது மன்னன்
அ ன் கணவர் யார் என்று டகட்க, அது மன்னஜனத் னது முதுஜகத் க ாட்டுப் பார்க்க கூற, மன்னன்
க ாே, அது கபண்ணாக மாறி, ான் வனட வஜ என்றும், மன்னனால் ான் ஒரு மகஜனப் கபற
ட வர்களின் விருப்பப்படி வந் ிருப்ப ாகக் கூறிற்று. ஸ்வடராசிஸ் அவஜள மணந்து ியு ிமான் என்னும்
மகஜனப் கபற்றான். இந்ேிஜ யில் ஒருோள் ஒரு கபண் அன்னம், ன் புருஷனாகிய ஆண் அன்னத் ிேம்
இவ்வளவு கா மாகியும் இல் ற வாழ்வில் ஆஜச விோ இவன் என்ன மனி ன் என்று ஏளனமாய்க்
கூறியது. மன்னன் அக்கணடம ன் வஜற உணர்ந்து, ன் மகனுக்குப் பட்ேம் ஜவத்துவிட்டுத் வம்
கசய்வ ற்காகக் கானகம் கசன்றான். ஸ்வடராசிஸும், அவன் சந் ியாரும் புவிஜய ஆண்ே கா ம்
ஸ்வடராசிஸ் மந்வந் ரம் எனப்கபயர் கபற்றது.

16. உத் ம மந்வந் ரம் உத் மன் மஜனவி

உத் ானபா ன் மகன் உத் மன் ேீ ி வறாமல் ஆண்டு வந் ான். அவன் மஜனவி பகுஜள, அவஜன
ம ிக்காமல் ேேந்து வந் ாள். ஒருோள் விருந்து ஒன்றின் மன்னன் மஜனவிக்கு மதுஜவ ககாடுத்து
அருந் ச் கசால் , அவள் மறுத் ால் மற்றவர்கள் சிரித் னர். அ னால் டகாபமஜேந் உத் மன் ன்
மஜனவி பகுஜளஜய மக்கள் ேேமாட்ேம் இல் ா காட்டுப்பகு ியில் விட்டு விட்டு வந் ான்.

பிராம்மணன் டவண்டுடகாள்

சி கா த் ிற்குப்பின் ஓர் அந் ணன் மன்னனிேம் வந்து ன் மஜனவிஜய யாடரா ஒருவன் வ ியத்
தூக்கிச் கசன்று விட்ே ாகவும் அவஜளக் கண்டுபிடித்து மீ ட்டுத் ரடவண்டும் என்றான். அப்டபாது மன்னன்
அவள் அஜேயாளங்கள் பற்றிக் டகட்க, அப்பிராமணன் ன் மஜனவி, கறுப்பாக, கட்ஜேயாக, கழுஜகப்
டபான்ற ககாடூர பார்ஜவ, ஒருஜக ேீள மாகவும், மற்கறான்று குட்ஜேயாகவும், உேல் பருத்தும், ஜ
சிறுத்தும், அவ ட்சணமாக இருப்பாள் என்று கூறினான். அதுடகட்ே மன்னன் அந் ணனிேம், அழகான
அவன், அவ ட்சணமான அவஜள விட்டுவிட்டு டவகறாருத் ிஜய மணந்து ககாள்ளுமாறு கூறிே, அந் ணர்
ர்மத் ின் வழிஜயப் பின்பற்றுபவர்கள் அவ்வாறு கசய்யமாட்ோர்கள். ன் மஜனவிஜய டவகறாருவன்
அஜேய டேர்ந் ால் அ னால் கு ோசம் ஏற்படும். அஜ த் விர்ப்பது ன் கேஜம என்று கூறி அ னால்
விஜரவில் மஜனவிஜய மீ ட்க விரும்புவ ாகக் கூறினான்.

உத் மனும், முனிவரும்

மன்னன், அந் ணன் மஜனவிஜயத் ட டித் ட டரறி புறப்பட்ேவன் காட்டில் ஒரு முனிவர் ஆசிரமத்ஜ
அஜேய, அவஜன உபசரிக்க அர்க்கிய பாத் ிரங்கஜள முனிவரின் சீேன் ககாண்டுவர முனிவர் அரசனுக்கு
அர்க்கியம் அளிக்கவில்ஜ . மன்னன் அ ற்கான காரணத்ஜ க் டகட்க, முனிவர் அரசன் ன் மஜனவிஜயத்
ியாகம் கசய் ால் அர்க்கியம் கபறத் கு ி இல் ா வன் என்று கூறினார். அப்டபாது மன்னன்
முனிவரிேம், ான் ட டி வந் பிராம்மணனின் மஜனவி எங்கிருக்கிறாள் என்று ஞான ிருஷ்டியால்
அறிந்து கூறுமாறு டவண்டினார்.

உத் மன் அந் ணர்க்குச் கசய் உ வி

முனிவர் ஞான ிருஷ்டியால் உணர்ந்து, பிராமணன் மஜனவிஜயப் பா கன் என்னும் அரக்கன் டவகறாரு
வனத் ில் ஜவத்து இருப்பஜ க் கூற மன்னர் விஜரந்து கசன்று அந் ணர் மஜனவிஜயக் கண்டு
ககாண்ோன். அப்டபாது அங்கு வந் அரக்கன், மன்னனிேம் ான் அவஜர வரடவற்று உபசரித் ான்.
வியப்புற்ற அரக்கனிேம் மன்னன் அந் ணன் மஜனவிஜய எடுத்து வரக்காரணம் என்ன? என்று டகட்ோன்.
அப்டபாது அரக்கன் பிராமணன் சாஸ் ிர வி ிகளின்படி யாகங்கஜளச் கசய்து முடிப்ப ால் அவ்விேங்கள்
வாழ இய வில்ஜ என்றும், அவர் மஜனவிஜயப் பிரித்து விட்ோல், அவன் யாகம் கசய் ால்
ப னளிக்காது என்றும் கூறினான். அரசன் அவஜளக் ககாண்டுடபாய் அந் ணனிேம் டசர்க்குமாறு
கட்ேஜளயிட்ோன். அரக்கன் அவர்கள் உணவுக்கு வழி யாது என்று டகட்க, அவனிேமுள்ள துராசாரத்ஜ
ஆகாரமாய் ஏற்று இவஜள விட்டு விடுமாறு கூறினான். அ னால் ன்னிேம் வந்து டசர்ந் மஜனவிஜயக்
கண்டு அந் ணன் ஆனந் மஜேந் ான்.

முனிவர் உத் மனுக்கு உ வியது

உத் மன் மறுபடியும் முனிவஜர அஜேந்து ன் மஜனவி இருக்கும் இேத்ஜ ஞான ிருஷ்டியால் அறிந்து
கூறுமாறு டவண்ே அவர் அறிந்து கூறினார். உத் மன் மஜனவி பகுஜளஜய கடபா ன் என்னும் ோகராைன்
கண்டு டமாகித்து அவஜளப் பா ாள ட ாகத் ிற்குத் தூக்கிச் கசன்ற ாகவும் ஆனால் அந் ோகராைன்
மஜனவியும், மகளும் அவள் கற்ஜபக் காப்ப ற்காக ஏகாந் மான இேத் ில் மஜறத்து ஜவத் ிருப்ப ாகவும்
கூறினார். உத் மன் மறுபடியும் முனிவரிேம் அவள் மஜனவி குற்றகமதுவும் கசய்யா வளாக இருந்தும்
ன்ஜன ம ியாமல் ேேந் ட டனா! என்று வினவ முனிவர் ஞான ிருஷ்டியால் அறிந்து அவர்கள் ிருமண
கா த் ில் கிரகங்கள் சரியான ேிஜ யில் இல் ா ட அ ற்குக் காரணம் என்றார்.

உத் மன் ோட்டிற்குத் ிரும்பி பிராமணனிேம் ன் மஜனவியின் ேிஜ ஜய எடுத்துக்கூறி னக்கு உ வ

டவண்ே, அந் ணர் அரசன் மஜனவி மனம் மாறி அனுகூ மா ய் இருப்ப ற்காக ஏழு முஜற ஒரு யாகம்
கசய்து ஜவத் ான். பிறகு மன்னன் னது மஜனவிஜய அஜழத்து வருமாறு அரக்கனிேம் கூற, அவனும்
பா ாள ட ாகம் கசன்று பகுஜளஜய மீ ட்டுக் ககாண்டு வந்து மன்னனிேம் டசர்ப்பித் ான்.

பகுஜளயும் ோந் ியும்

பகுஜள மன்னனிேம் ன்ஜன ஏற்றுக் ககாள்ளுமாறு டவண்டியதுேன், னக்காக ோகராைன் மகள் ோந்ஜ
ஊஜமயாகி இருப்பஜ க் கூறி அவளுக்கு மீ ண்டும் டபசும் சக் ிவரச் கசய்ய டவண்டும் என்றும்
டவண்டிக்ககாண்ோன். இ ஜன மன்னன் பிராமணனிேம் கூற அவன் கஜ மகஜளக் குறித்து ஒரு யாகம்
கசய்ய, கஜ மகள் அருளால் ோந்ஜ மீ ண்டும் டபசும் சக் ிஜயப் கபற்றான். ோந்ஜ பூட ாகம் வந்து
னக்குப் டபச்சுச் சக் ி அளித் ற்கு பிர ி உபகாரமாய் உத் மன், மந்வந் ர கர்த் ாவாக விளங்கத் க்க
புத் ிரன் டவண்டும் என்று கசால் ோககன்னியின் அருளால் உத் மனுக்குப் பகுஜளயிேம் ஓர் ஆண்
குழந்ஜ பிறந் து. உத் ம மந்வந் ரம் அவனால் துவங்கியது.

17. ாமஸ மந்வந் ரம் மன்னன் ஸ்வராஷ்டிரன்

ஸ்வராஷ்டிரன் என்ற ஒரு மன்னன் முன்கனாரு கா த் ில் ஆண்டு வந் ான். அவன் சூரியஜன டோக்கித்
வம் கசய்து ஆயிரம் ஆண்டு கா ம் வாழும் வரம் கபற்றான். அது அவனுக்கு மகிழ்ச்சி ரவில்ஜ .
ஏகனன்றால் அவனது உற்றார் உறவினர் அஜனவரும் இறந்து டபாக அவன் மட்டுடம ன்னந் னியாய்
வாழ டவண்டிய ேிஜ ஏற்பட்ேது. இவ்வாறு அவன் துயருற்ற சமயத் ில் அண்ஜே ோட்டு மன்னன்
விமர்த் ன் என்பவன் பஜேஎடுத்து வந்து ோட்ஜேக் ஜகப்பற்றிக் ககாண்ோன்.

கவள்ளத் ின் ேடுவில்

அஜனத்ஜ யும் இழந் அவன் மரணபயம் இன்றி அக்கினியின் ேடுவிலும், ேீரின் ேடுவிலும் இருந்து வம்
கசய்து வந் ான். இவ்வாறு ஒருோள் ேீரின் ேடுவில் வம் கசய்ஜகயில் கபரிய கவள்ளம் வந்து அவஜன
அடித்துச் கசல் ாயிற்று. கும்மிருட்டு, அப்டபாது அவன் ஜகயில் கயிறு டபான்ற ஒன்று அகப்பே அஜ க்
ககட்டியாகப் பற்றிக் ககாண்டு கஜரடயற முயல்ஜகயில் அது மான் என்று அறிந் ான்.

மஜனவிடய மானானது

கவகுடேரம் அவனும் மானும் இழுத்துச் கசல் ப்பே கவள்ளம் குஜறந் து. அந் மான் ஸ்வராஷ்டிரனிேம்,
மானாகிய ன்மீ து ஆஜச ஜவக்க ாமா? அஜ வயிற்றிலுள்ள மகன் ட ா ன் ஏற்றுக் ககாள்வானா?
என்று டகட்க, மன்னன் மானாக இருந்தும் மனி ர் டபால் டபசும் அது யார்? என்று டகட்ோன். அப்டபாது
மான் மன்னனின் மு ாவது மஜனவியாகிய உத்ப ாவ ி என்றும், ான் இளஜமயில் ஆணும்
கபண்ணுமாய் கூடிக் கு ாவிக் ககாண்டிருந் மான்களில் ஒன்ஜற அம்பால் அடித்துவிட்ே ாகக் கூறினாள்.
டமலும் ஓர் அழகிய கபண்மாஜனக் கண்டு ஒரு முனிவர் ஆண்மான் வடிவில் மகிழ்ந்து ககாண்டிருக்க
அஜ அடித்து விட்டேன்.

அவள் கபற்ற சாபமும், சாபவிடமாசனமும்

அ னால் டகாபம் ககாண்ே முனிவர் ன்ஜன மானாகச் சபித் ாகவும் ோன் என் கணவரால் க ாேப்படும்
டபாது மனி உேலும், ஒரு பிள்ஜளயும் கபற்றிடுவாய் என்று சாபவிடமாசனம் அளித் ஜ யும் கூறினாள்.
டமலும் அப்பிள்ஜள என் கணவனின் எ ிரிகஜள கவன்று டபராட்சி புரிவான் என்றும் அருளினார்.
ப கா ம் காட்டில் மானாய் அஜ ந்து வந் ான் கவள்ளத் ின் காரணத் ால் கணவனால் க ாேப்பட்டு
சாபவிடமாசனம் அஜேந் ாகக் கூறினாள். இருட்டில் பிறந் குழந்ஜ க்கு முனிவர்கள் ாமஸன்
எனப்கபயரிட்ேனர். அவன் சூரியஜனக் குறித்து வம் கசய்து, பஜகவஜர கவன்று டபரரசனானான். அவன்
கபயரால் ாமஸ மந்வந் ரம் ஏற்பட்ேது.

18. ஜரவ மன்வந் ரம் முனிவர் ரித்வாக்

இமயமஜ ச் சார ில் வம் கசய்து ககாண்டிருந் ரித்வாக் என்னும் முனிவர் ஓர் அரசகுமாரிஜய
மணந் ார். ேீண்ே ோட்கள் கழித்து அவர்களுக்கு ஓர் ஆண் குழந்ஜ பிறந் து. பிறந் உேன் ாய் இறந்து
விட்ோள். இ னால் துன்புற்ற முனிவர் மகஜன மறக்க முயன்றார்.

டரவ ி மண்ணில் வழ்

ீ ல்

முனிவரின் மகன் ீட யானாகி அக்கிரம காரியங்கஜளச் கசய்து வந்து ககாண்டிருப்பஜ வடயா ிக

ேிஜ யில், டோயினால் பீடிக்கப்பட்டிருந் முனிவர் டகட்டு மிகவும் வருந் ினார். அவர் கர்க்காச்சாரியரிேம்
கசன்று ன் மகன் ீ யவனாய் மாறக்காரணம் என்ன என்று டகட்ோர். அப்டபாது கர்க்காச்சாரியார் பிள்ஜள
டரவ ி ேட்சத் ிரத் ில் ோன்காம் பாகத் ில் பிறந் ால் ீ யவனாகி விட்ோன். வி ிஜய மாற்ற முடியாட
என்றார். உேடன முனிவர் மகஜனக் ககடுத் டரவ ி மண்ணில் வழ்ந்து
ீ மண்ணாய் டபாகுமாறு சபித் ார்.
அவ்வாடற டரவ ி விண்மீ ன் பூமியில் விழும்டபாது அ னிேமிருந்து ஓர் அழகிய கபண் ட ான்றியது.
அ ஜன பிரமுகி என்னும் முனிவர் டரவ ி என்று கபயரிட்டு வளர்த்து வந் ார். வயது வந் டரவ ிக்குத்
 ிருமணம் கசய்ய எண்ணிய முனிவர் அவளுக்டகற்ற கணவர் யார்? என்று அக்கினி பகவானிேம்
டவண்டிே, அக்கினி கிரமசீ ன் என்ற அரசனுக்கு காளிந் ியிேம் பிறந் மகன் துர்க்க மகாராைடன அவள்
கணவனாவான் என்று கூறிற்று.

ஒரு சமயம் துர்க்க மகாராைன் டவட்ஜேக்குச் கசன்றடபாது பிரமுகியின் ஆசிரமத் ில் டரவ ிஜயக் கண்டு
அன்பானவடள! முனிவர் எங்டக!? என்று டகட்ேஜ க் கா ில் டகட்ேவண்ணம் அங்கு வந் முனிவர்
மகாராைனிேம், அரடச ே மா? ோட்டில் எல்ட ாரும் ே மா? உன் மஜனவி சுகமா? என்று ே ம் விசாரிக்க,
மன்னன் னக்குப் ப மஜனவியர் என்றும் யாஜரப் பற்றி விசாரிக்கிறார் என்றும் டகட்க முனிவர்
சற்றுமுன் அன்பானவடள என்று அஜழத் ாடய அந் மஜனவிஜயப் பற்றிக் டகட்ே ாகக் கூறினார்.

டரவ ியின் ிருமணம்

அப்டபாது மன்னன் ற்கசய ாக அவஜள அவ்வாறு அஜழத் து குற்றமா என்று வினவ முனிவர் அது
குற்றமல் அது வி ி. அக்கினி பகவான் மன்னன் துர்க்கடன டரவ ிக்கு ஏற்ற ப ி, என்று கூறினார்.
இப்டபாது ேீ யும் அவஜள அன்பானவடள என்று அஜழத் து அ ஜன உறு ி கசய்துவிட்ேது என்று கூறி
டரவ ியின் ிருமணத் ிற்கு ஏற்பாடுகள் கசய்ய ானார். அப்டபாது அவள் டரவ ி ேட்சத் ிரத் ிட டய
ிருமணம் கசய்து ஜவக்க டவண்டுகமன்று கூறினாள். ரிஷி சாபம் கபற்ற டரவ ியால் கசய்யப்படுவது
ேல் ல் என்றார் முனிவர். ஆனால் டரவ ி முனிவரிேம் அவரது வவ ிஜமயால் னது ாய்க்கு
மீ ண்டும் ேட்சத் ிரப்ப வி கிட்ேச் கசய் ால் ான் விவாகத்துக்குச் சம்ம ிக்க முடியும் என்றாள்.

முனிவரும் அவ்வாடற கசய்ய டரவ ி ேட்சத் ிரம் கூடிய சுபமுகூர்த் த் ிட டய டரவ ி, துர்க்கமன்
ிருமணத்ஜ முனிவர் ேேத் ிஜவத் ார். அவர்கள் இருவரும் முனிவஜரக் கா ில் விழுந்து வணங்கிே
அவர்களுக்கு என்ன வரம் டவண்டுகமன்றார் முனிவர். ங்களுக்கு மந்வந் ரக் கர்த் ாவாகிய பு ல்வன்
பிறக்குமாறு அருள்புரிய டவண்டிே அவ்வாடற அவரும் வரம் அளித் ார். டரவ ியின் மகனாகிய ஜரவ ன்
கபயரால் ஜரவ மந்வந் ரம் உண்ோயிற்று.

19. சாக்ஷúஷ மந்வந் ரம் குழந்ஜ கள் மாற்றப்பேல்

அேமித் ிரன் மஜனவி பத்ஜர பிறந்து பத்து ோட்கடள ஆன குழந்ஜ ஜய மடியில் ஜவத்துக் ககாஞ்சிக்
ககாண்டிருக்க, அது அவஜளப் பார்த்துச் சிரிக்க, அவள் அ ற்கான காரணத்ஜ க் டகட்க குழந்ஜ கவளியில்
மார்ைாரி, ைா க ராணி என்ற இரு பூ ங்கள் ன்ஜனத் தூக்கிச் கசல் க் காத் ிருப்பஜ க் கூறிற்று.
இ னால் பயமஜேந் பத்ஜர உ விக்குத் ா ிகஜள அஜழத்து கவளிடய கசல் ைா கராணி (பூ ம்)
அந் க் குழந்ஜ ஜயத் தூக்கிச் கசன்று விக்ராந் ன் என்னும் மன்னன் மஜனவி ஜஹமினியின் பக்கத் ில்
ஜவத்து விட்டு, அவள் குழந்ஜ ஜய எடுத்துப்டபாய் ஒரு பிராமணன் மஜனவியின் பக்கத் ில்
ஜவத்துவிட்டு பிராமணன் குழந்ஜ ஜயக் ககான்று ின்று விட்ேது.

மன்னன் விக்ராந் னும், ஆனந் னும்

மன்னன் விக்ராந் ன் அக்குழந்ஜ க்கு ஆனந் ன் எனப்கபயரிட்டு வளர்த்து உரிய பருவத் ில் பூணூல்
அணிவிக்கும் சமயம் குரு ாஜய வணங்கிவிட்டு வருமாறு கூற அவன் கபற்ற ாஜயயா! வளர்த்
ாஜயயா! என்று டகட்ோன். இஜ க்டகட்ே குரு வியப்பில் ஆழ்ந் ார். அப்டபாது ஆனந் ன் குழந்ஜ கள்
மாற்றப்பட்ே விவரங்கஜளக் கூறி, டபா ன் என்னும் பிராமணனிேம் பிராமணக் குழந்ஜ டபால் வளர்ந்து
ககாண்டிருக்கும் அஜ அஜழத்துக் ககாண்டு வந்து ஜவத்துக் ககாள்ளுங்கள் எனக்கூறி வம் கசய்யச்
கசன்று விட்ோன் அவன்.

அந் ணன் டபா ன்

விக்ராந் ன், டபா ன் என்னும் பிராமணஜனத் ட டிக் கண்டுபிடித்து, அந் ப் பிராமண ம்ப ியருக்குப்
கபான்னும் கபாருளும் ந்து ன் குழந்ஜ ஜய வாங்கிக்ககாண்டு வந்து ன்னுேடனடய ஜவத்துக்
ககாண்டு அரச ர்மப்படி வளர்க்கத் க ாேங்கினான். வம் கசய்யச் கசன்ற ஆனந் ன் பிரம்மஜனக் குறித்
வம் கசய்ய பிரம்மன் ட ான்றி டவண்டிய வரம் யாது? என்று வினவ அவர் முக் ி அஜேவட ன்
டோக்கம் என்றான். அதுடகட்டு மகிழ்ச்சியுற்ற பிரம்மன் கிரு யுகத் ில் அவன் முக் ி கபறுவான் என்றும்,
எனடவ இல் றம் ஏற்று, மந்வந் ரத்துக் காரணமாகி ேற்பு ல்வர்கஜள ஈன்று பூவு கு கசழிப்பஜேயச்
கசய்யுமாறு கூறினார். அ ற்குப் பின் ஆனந் னுக்கு சாக்ஷúஷன் என்ற கபயர் ஏற்பட்ேது. அவன்
உக்ரராகன் மகள் சாஜ ஜய மணந்து மக்கஜளப் கபற்று ஆட்சி புரிந்து வந் ான். அவன் கபயரால் சாக்ஷú
மந்வந் ரம் ஏற்பட்ேது.

20. ஜவவஸ்வ மந்வந் ரம் சூரியன் சம்ஜ்ஞா: விவஷ்வான் என்ற சூரியன், விஸ்வகர்மாவின் பு ல்வி
சம்ஜ்ஞாஜவ மணந் ான். அவர்களுக்குப் பிறந் மகள் மனு. அடுத் ேஜவ சூரியன் ன்ஜன
கேருங்கும்டபாது அவன் ஒளிஜயக் காணமுடியாமல் சம்ஜ்ஞா கண்கஜள மூடிக்ககாள்ள , அ ஜன கவறுத்
சூரியன் உ கில் பிறந் வர்கள் இறப்ப ற்குக் காரணமான மகஜனப் கபறுவாய் என்று கூற யமன்
பிறந் ான். அடுத் முஜற அவன் கேருங்கும்டபாது அவள் கண் இஜமகள் பேபேகவன இஜமத் ால்
ஓரிேத் ில் ேிற்காமல் ஓடுகின்ற ே ியான யமுஜன ட ான்றினாள்.

சாயாட வி ட ாற்றம்: இ ஜனப் கபாறுக்கமுடியா அவன் னது ேிழஜ சாயாட வி என உருவாக்கி

ன்ஜனப் டபால் கணவனிேம் குழந்ஜ கஜளப் கபற்றுக்ககாள். ஆனால் ேீ யார் என்பஜ இரகசியமாக
ஜவத்துக் ககாள் என்றாள். சாயாவும் அ ற்கு இணங்கினாள். ஆனால் ன் மீ து டகாபம் ககாண்டு ன்ஜனச்
சபிக்க முயன்றால் உண்ஜமஜயக் கூறிவிடுடவன் என்றாள். பின்னர் சம்ஜ்ஞாட வி ந்ஜ யிேம் கசன்று
ேேந் ஜ க் கூற அவன் மகஜள கணவன் வட்டிற்டக
ீ கசல் என்று அறிவுஜர கூறினார். அ ற்கு
மனமில் ா அவள் உத்ரகுரு என்னும் வனத் ிற்குச் கசன்று கணவன் ாபம் குஜறய வம் ஆற்றி
வந் ாள். இந்ேிஜ யில் சாயாட விக்கு இரண்டு குழந்ஜ கள் பிறந் ன. ஆண் ஒன்று சனி, கபண் ஒன்று
ப ி.

ஒரு சமயம் சாயாட வி மாற்றான் ாய் குழந்ஜ கஜளச் சரியாக கவனிக்கா ால் யமன் டகாபம்
ககாண்டு மாற்றாந் ாஜய உஜ க்க காஜ த் தூக்கினான். அப்டபாது சாயாட வி அவன் கால் அழுகிவிே
சாபம் ந் ாள். இ ன் மூ ம் உண்ஜமஜய சூரியன் அறிந் ான். அவன் உேடன சம்ஜ்ஞாஜவத் ட டி
விஸ்வகர்மாவிேம் கசன்று டகட்க அவன் ேிகழ்ந் ஜ க் கூறி, அவள் உத்ரகுரு வனத் ில் கபண்
கு ிஜரயாகித் ிரிவ ாகக் கூற, சூரியன் அவஜளத் ட டிச் கசன்று கண்டு, ஆண்கு ிஜர வடிவில் இன்பம்
துய்த் ான். அவர்களுக்கு அஸ்வினி ட வர்கள் என்னும் ட வ ஜவத் ியர்கள் ட ான்றினர். பின்பு
விசுவகர்மா சூரிய மண்ே த்ஜ த் னது சாஜணச் சக்கரத் ில் ஜவத்துத் ட ய்த்து அ ன் ட ைஸில்
எட்டில் ஒரு பங்ஜகக் குஜறத்து விட்ோன். குஜறந்து ள்ளப்பட்ே பகு ியி ிருந்து விசுவகர்மா
விஷ்ணுவுக்குச் சக்கரத்ஜ யும், சிவனுக்கு சூ த்ஜ யும், சுப்ரமணியனுக்கு டவஜ யும், குடபரனுக்கு
சிபிஜக என்ற ஆயு த்ஜ யும் கசய்து ககாடுத் ான். (இந் வர ாறும் டமலும் விவரங்களும் விஷ்ணு
புராணத் ிலும் காண்க.)

விவஸ்வான் என்ற சூரிய பு ல்வனான மனுவின் கபயரால் க ாேங்கியது, ஜவவஸ்வ மந்வந் ரம்
எனப்பட்ேது.

21. மாஜயயின் மகிஜம

ஸ்வடராசிஸன் என்னும் மனுவின் வம்சத் ில் ட ான்றிய மன்னன் சுவரன். அவஜனப் பஜகவர்கள்
ிடீகரன்று ாக்க, அவன் ப்பித் ஜ ேகஜர அஜேய அவனுஜேய அஜமச்சர் மு ாடனார் சூழ்ச்சி
கசய்து ஆட்சிஜயக் ஜகப்பற்றிே அவன் உயிர் ப்பிக் கானகம் கசன்று சுடம ன் என்னும் முனிவரிேம்
டசர்ந் ான். முனிவர் அவஜன வரடவற்று உபசரித் ார். அச்சமயம் ஒருோள் சமா ரி என்னும் ஜவசியன்
ஒருவன் வர அவன் வாட்ேத் ிற்குக் காரணம் என்ன என்று அரசன் டகட்க அவன் ன் மஜனவி மக்கள்
 ன் கசாத்ஜ எல் ாம் பிடுங்கிக் ககாண்டு வட்ஜே
ீ விட்டுத் துரத் ி விட்ே ாகவும் இருப்பினும் அவர்கள்
எவ்வாறு கஷ்ேப்படுகிறார்கடளா என்று வருத் ப்படுவ ாகவும் கூறினான். அரசன் வியப்புேன் ன்ஜன
வஞ்சித் மஜனவி மக்கள் மீ து அந் ஜவசியன் அக்கஜற ககாள்வ ற்குக் காரணம் கருஜணயா, டமாகமா!
என்று டகட்ோன். அ ற்கு அவனால் ப ில் கசால் இய வில்ஜ . அவ்வமயம் முனிவர் அங்குவர
அவஜர இருவரும் வணங்கி உ கத்ஜ ஆட்டிப் பஜேக்கும் டமாகம் எப்படி ட ான்றியது, அ ற்கு
காரணகமன்ன? என்று டகட்ேனர்.

சுடம முனிவர் மாயாட விஜயத் ியானித்து மாஜயயின் மகிஜமஜயப் பற்றிக் கூற ானார். பகவான்
விஷ்ணுவின் மாஜய அோ ியானது. அதுடவ டயாகேித் ிஜர என்றும் கூறப்படுகிறது. பகவானிட டய
க ந்துஜறவது. மாஜய ஞானிகஜளயும், பஸ்விகஜளயும் கூே ம ிமயங்கச் கசய்யும், ீயவஜர அழிக்க
ஏட ா ஓர் உருவில் ட ான்றுவதும் உண்டு. ிருமா ின் ோபிக்கம த் ி ிருந்து ட ான்றிய பிரம்மஜனடய
விஷ்ணுவின் காது குறும்பியி ிருந்து ட ான்றிய மது ஜகேபர்கள் இழுத்துத் ின்ன விரும்பினர். அப்டபாது
பிரம்மன் மாஜயஜயச் சரணஜேய மாஜய பிரம்மஜன மஜறத்து விட்டு பகவாஜன விட்டு கவளிடயற
பகவான் (மாயா சக் ி இல் ா ால்) ிடுக்கிட்டு எழுந் ார். மது ஜகேபர்களுேன் டபார் கசய் ார். கவல்
முடியா ால் சமா ானம் டபசினார். ஆனால், மது ஜகேபர்கள் அவஜர டவண்டிய வரத்ஜ ப்
கபற்றுக்ககாள்ளுமாறு கூறினார்.

பகவான் அவர்களிேம் ான் எஜ க் டகட்ோலும் ருவார்களா? என்று டகட்க அவர்களும் அப்படிடய என்று
கூற ிருமால் ன் ஜகயால் அவர்கள் மடிய டவண்டும் வரம் டகட்க , மதுஜகேபர்கள் ண்ண ீர் இல் ா
இேத் ில் ஜவத்துக் ககால்வ ானால் சம்ம ிப்ப ாகக் கூறினார். பகவான் ன் க ாஜேஜயடய அகன்ற
பூமியாக்கி அவர்கஜள ஜவத்துக் ககான்றார். பிறகு பிரம்மனால் பூட ாகப்பஜேப்பு ஏற்பட்ேது. இவ்வாறு
மாயாட வி உ கின் பஜேப்புக்டக காரணமானாள். டேரடியாகக் ககால் முடியா அரக்கர்கஜளயும்
வஜ த் ிருக்கிறாள் மாயாட வி.

22. மஹிஷாசுரன் கஜ

மஹிஷாசுரன் என்னும் அரக்கன் சிவகபருமாஜனக் குறித்துத் வம் கசய்து மும்மூர்த் ிகளாலும் மரணம்
ஏற்போ வாறு வரம் கபற்று, அந் அகம்பாவத் ால் ககாடுஜமகள் கசய்து வர ட வர்கள்
மும்மூர்த் ிகளிேம் முஜறயிே அவர்கள் முகத் ி ிருந்து ட ான்றிய டகாபக்கனல் ஒரு கபண்ணாய்
உருகவடுத் து. அந் த் ட விக்கு ட வர்கள் ங்கள் சக் ிகஜளயும், ஆயு ங்கஜளயும் அளித் ார்கள்.
இவ்வாறு ட ான்றிய ட வி மஹிஷாசுரன் கா ில் விழும்படியாகச் சிங்ககமன முழங்க, அவன் ன்
டசனா ிபா ியான சிட்சூரஜன விவரம் அறிந்து வர அனுப்பினான். அவன் னக்கிஜணயாக வரர்கள்
ீ
உக்ர ர்ஷனன், பிோவன், கா ன் ஆகிடயாருேன் டசஜன ககாண்டு ட விஜய எ ிர்த் ான். அசுர
மாஜயயால் ஆயிரக்கணக்கான ஆயு ங்கஜள ஏவி ட விஜய மஜறத்துப் பின்னர் அவள் சிம்ம
வாகனத்ஜ அடித்து, அவள் இேக்ஜகஜய வாளால் கவட்ே வாள் ான் உஜேந் து. பின்னர் சிட்சூரன் ஒரு
ககாடிய சூ ாயு த்துேன் ட வி மீ து பாய, ட வி அவன் சூ த்ஜ முறித்து அவஜனயும் ககான்றாள்.

அதுகண்ே சாமரன் என்னும் அரக்கன் சக் ி ஆயு த்ஜ வச

ீ ட வி ஹூங்காரத் ால் அஜ அழிக்க, சிங்கம்
பாய்ந்து கசன்று அவஜனக் ககான்று அழித் து. இவ்வாறு வ ிஜமமிக்க ப அரக்க வரர்கள்
ீ ட வியுேன்
டபார் புரிந்து அழிந் னர். அஜ க் கண்ே மஹிஷாசுரன் ட விஜய எ ிர்த் ான். ட வி அவஜனப் பாசத் ால்
கட்டி இழுக்க, அவன் சிம்ம வடிவில் ட விஜய எ ிர்த் ான். ட வி சூ த் ால் ாக்க அவன் மனி
வடிவில் மாறி அம்புகஜள ஏவ, ட வியும் அவற்ஜற முறியடித் ாள். மகிஷாசுரன் யாஜன வடிவம்
ககாண்டு சிங்கத்ஜ இழுக்க, ட வி வாளால் அ ன் து ிக்ஜகஜய கவட்ே, அவன் மஹிஷ வடிவில்
ட ான்றிப் பின்னங்கால்களால் ட விஜய உஜ க்க முயற்சிக்ஜகயில் ட வி அவன் கால்கஜளப் பிடித்துக்
ககாண்டு ஜ ஜய கவட்டி வழ்த்
ீ ினாள். ட வர்கள் ம ர் மாரி கசாரிந் ிே, அவர்களுக்கு என்ன வரம்
டவண்டுகமன்று டகட்க, அவர்கள் ட ஜவப்படும் கபாழுக ல் ாம் ட ான்றி துஷ்ே சம்ஹாரம் கசய்து
ங்கஜளக் காக்குமாறு டவண்டிே, அவ்வாடற ட வி வரம் அளித் ாள்.
23. ட வி சும்ப, ேிசும்பர்கஜள அழித் ல்

இரணியன் வம்சத் ில் ட ான்றிய சும்பன், ேிசும்பன் என்ற அரக்கர்கள் பிரம்மனிேம் வரங்கள் கபற்று
மமஜ ககாண்டு இந் ிர ட ாகத்ஜ க் ஜகப்பற்ற, ட வர்கள் ட விடய ங்கஜளக் காப்பாற்ற முடியும்
என்று அறிந்து அவஜளச் சரணஜேந் னர். பார்வ ி ட வி அப்கபாழுது ேீராடிக் ககாண்டிருந் ாள். அ னால்
அவள் ன் உே ி ிருந்து ஒரு சக் ிஜய கவளிப்படுத் ி அரக்கர்கஜள அழித்துத் ட வர்கஜளக் காக்கும்படி
அனுப்பி ஜவத் ாள். அந் ச் சக் ியின் கபயர் கவுசிகி. ( ன் சக் ிஜய கவளிடய அனுப்பிவிட்ே ால் பார்வ ி
ேீ ேிறமாகி விட்ோள்.)

மிகவும் அழகுவாய்ந் கவுசிகி அரக்கர்கஜள அழிக்க டசஜனயுேன் கிளம்ப, அஃ றிந் சும்ப, ேிசும்பர்கள்
டவவு பார்த்துவர சாரணர்கஜள அனுப்ப, அவர்கள் ிரும்பிவந்து கவுசிகியின் அழஜகப் பற்றி விவரித்து
அவஜள மஜனவியாக அஜேவட கபரிய டபறு என்றனர். அவர்கள் டபச்ஜசக் டகட்டு கவுசிகியின் மீ து
டமாகம் ககாண்ே சும்ப, ேிசும்பர்கள் சுக்ரீவன் என்னும் தூ ஜன அனுப்பி அவஜள விரும்புவ ாகக் கூறி
அவர்களுள் ஒருவஜர மணம் புரியுமாறு சம்ம ம் கபற்றுவர அனுப்பினான். சுக்ரீவன் ட வியிேம் கசன்று
கசய் ிகூற, அஜ க் டகட்ே ட வி சிரித்து ன்ஜன யார் டபாரில் கவ ல்லுகிறாடனா அவஜனடய
மணப்ப ாகக் கூறி அனுப்பினாள். எனடவ, இருவஜரயும் டபாருக்கு வரச்கசால் என்று கசால் ி
அனுப்பினான்.

சுக்ரீவன் ிரும்பி வந்து கசய் ி கூற, ாம்ரட ாசனன் என்ற டசனா ிப ிஜய கவுசிகிஜய எப்படியாவது
உயிருேன் பிடித்து வருமாறு ஆஜணயிட்டு அனுப்பி ஜவத் ான். ாம்ரட ாசனன் கவுசிகிஜய அணுகி
ான் கபண்ணுேன் டபார் கசய்ய வரவில்ஜ என்றும், சும்ப ேிசும்பர்களில் ஒருவஜர மணந்து சுகமாக
வாழுமாறும், இல் ாவிட்ோல் ப ாத்காரமாகத் தூக்கிச் கசல்வ ாகக் கூறினான். கசய் பார்க்க ாம் என்று
ட வி விஜளயாட்ோகக் கூற, ாம்ரட ாசனன் அவஜளத் தூக்க முய , ட வி முழக்கமிட்ோள். உேடன
அவன் எரிந்து சாம்ப ாயினான். அ ற்குப்பின் சண்ேன், முண்ேன் என்ற இரு டசனா ிப ிகள் கணக்கற்ற
ராக்ஷச வரர்களுேன்
ீ வர இரு ரப்புக்கும் ஏற்பட்ே டபாரில் அரக்க வரர்கள்
ீ கபருமளவில்
அழிவஜ க்கண்ே சண்ேன் ஒரு கஜ ஜயத் தூக்கிக் ககாண்டு ட விஜயத் ாக்க ஓடி வந் ான். ட வி
அவன் ஜ ஜய வாளால் கவட்டி வழ்த்
ீ ினாள். அவனுக்குப் பின் வந் முண்ேனும் அவ்வாடற
ககால் ப்பட்ோன்.

கவுசிகி அந் இரண்டு ஜ கஜளயும் இரு ஜககளில் ஏந் ி பார்வ ியிேம் காட்டி சும்ப ேிசும்பர்கஜள
அழித்துத் ட வர்களின் துயரத்ஜ த் துஜேப்ப ாகக் கூறினாள். பார்வ ி மகிழ்ந்து சண்ேஜனக் ககான்ற
அவளுக்கு சண்டிஜக எனப்கபயரிட்ோள். கசய் ி அறிந் சும்ப ேிசும்பர்கள் கபரும் டபாருக்குத் யாராகினர்.
சண்டிஜகக்கு உ வியாக பிராஹ்மணி, மடஹஸ்வரி, கவுமாரி, ஜவஷ்ணவி, வராஹி, ோசிம்ஹி, இந் ிராணி
மு ிய சக் ிகள் டபார்க்களத் ில் கவுசிகிக்கு உ வ வந்து டசர்ந் னர். ட வி ஒரு தூதுவஜனச் சும்பனிேம்
ட வர்கஜள ஒப்பஜேத்து சரணஜேயுமாறு கூறிவர அனுப்பி ஜவத் ாள். அவ்வாடற தூதுவன் சும்பனிேம்
ேியாயத்ஜ எடுத்துக்கூற, அவன் அஜ ேிராகரித்து ன் பஜேகஜளப் டபார்க்களத் ில் ட விக்கு எ ிராக
ஏவினான். ட வியால் ட ாற்றுவிக்கப்பட்ே ஆயிரம் காளிகள் அரக்கர்களின் ஜ கஜள கவட்டிக்
குவித் னர்.

ரத் பிந்து அழி ல்

அரக்கர் பஜே அழிவஜ க் கண்ே ரத் பிந்து என்னும் அரக்கன் வந்து ட விஜயத் ாக்கினான். இந் ிராணி
அவஜன வஜ்ைிராயு த் ால் ாக்கினாள். அவன் உே ி ிருந்து ட ான்றிய ரத் த்துளிகள் ஒவ்கவான்றும்
ரத் பிந்துவாகிப் டபாரிே ாயின. அப்டபாது சண்டி காளிஜய அஜழத்து அழிக்கப்படும் அரக்கர்களின்
உே ி ிருந்து ஒரு துளி இரத் ம் கூே கீ டழ சிந் ாமல் குடிக்குமாறு ஆஜணயிட்ோள். ரத் ப் பிந்துக்களாக
ட ான்றிய அஜனவரும் மடிந்துவிே ட விஜயப் பூமாரி கபாழிந்து டபாற்றி வணங்கினர். அ ன்பின்
ேிசும்பன் டேராகத் ட விஜய எ ிர்த்து டபார் புரிந் ான். அவன் ஒரு சூ ாயு ம் ஏந் ி வர, ட வி கசலுத் ிய
அம்புகளால் அவன் மூச்சுற்று விழுந் ான். அஜ க் கண்ே சும்பன் மிக்க டகாபத்துேன் ட விஜயத் ாக்க,
சிங்கம் பயங்கரமாய் முழங்கியது. ட வியும் ன் கரங்களால் பூமியில் ஓங்கி அஜறய அரக்கர்கள் விழுந்து
மடிந் னர்.

சும்பன் ஒரு பயங்கர சக் ி வாய்ந் ஆயு த்ஜ ட வி மீ து ஏவ , அவள் ன் பாணங்களால் அ ஜனச்
கசய ிழக்கச் கசய்துவிட்ோள். இந்ேிஜ யில் மூர்ச்ஜச க ளிந்து எழுந் ேிசும்பன் ஒரு கஜ ஜய ட வி
மீ து வசிே,
ீ அவள் அஜ த் டுத்து ேிசும்பன் மார்பில் ாக்க அவன் கீ டழ விழுந் ான். அவன் உே ி ிருந்து
மற்டறார் அசுரன் ட ான்றி ட விஜய எ ிர்க்க, ட வி அவன் ஜ ஜய கவட்டி வழ்த்
ீ ினாள். அரக்கர்
டசஜனகள் அழிந் ன. அஜ ப் பார்த் சும்பன், ப சக் ி ட விகளின் துஜணயிட டய ேீ கவற்றி
அஜேகிறாய். னித்துப் டபார் கசய்து பார் என்று சவால் விட்ோன். இத் ஜன சக் ியும் ோடன என்பஜ
அறியாமல் டபசும் மூேடன என்று கூறி அத் ஜன சக் ிகஜளயும் ன்னுள் ஒடுக்கிக் ககாண்ோள். அடுத்து
சும்பனுக்கும், ட விக்கும் ேேந் டபாரில், ட வி அவஜனப் பிடித்துக் கீ டழ ள்ளி, சூ த் ினால் அவன்
மார்ஜபப் பிளந் ாள். யாராலும் கவல் முடியா அசுரன் ட வியால் அழிக்கப்பே ட வர்கள் பூமாரி
கபாழிந் ார்கள்.

பின்னர், ட வர்கள் அஜனவரும் ட விஜயப் ப வாறு டபாற்றித் து ித் னர். அப்டபாது ட வி அவர்களுக்கு
என்ன வரம் டவண்டும் என்று டகட்க, ட வர்கள் எக்கா த்தும் அரக்கன் பயமின்றி வாழும் வரம் டகட்ேனர்.
அவ்வாடற ட வியும் வரமளித் ாள். பிறகு ட வி இவ்விருவரும் மறுபடியும் உ கில் ட ான்றி
ககாடுஜமகஜளச் கசய்வார். அப்டபாது யடசாஜ யின் கருவில் ட ான்றி அவர்கஜளக் ககால்வ ாக
வாக்களித் ார். சடம ன் என்னும் முனிவர் இக்கஜ ஜய சுர ன் என்னும் அரசனுக்குச் சமா ி என்ற
ஜவத் ியனுக்கும் கூற அவர்கள் ட விஜய ஆரா ிக்கும் வழிஜய உபட சிக்க டவண்டினர். அவ்வாடற
முனிவர் ட விஜய ஆரா ிக்கும் முஜறஜய உபட சிக்க அவர்கள் ஒரு ே ிக்கஜரயில் ட ான்றி ட விஜயக்
குறித்துத் வம் இயற்ற ட வி ட ான்றி என்ன வரம் டவண்டும் என்று டகட்ோள். அரசன் னக்கு உயர்ந்
பிறவியும், ேல் ோடும் டகட்ோன். ஜவத் ியன் ஞானத்ஜ டவண்டினான். அவ்வாடற அருளினாள் ட வி.
அரசனுக்கு ஒரு மந்வந் ர கர்த் ாவாகும் வரத்ஜ க் ககாடுத் ாள்.

24. கரௌச்ய மந்வந் ரம்

ருசி என்னும் மன்னன் இல் ற வாழ்வில் கவறுப்புக் ககாண்டு கானகம் கசன்று கேடுங்கா ம் வம்
கசய் ான். முதுஜமயுற்றான். அவன் முன் அவனுஜேய முன்டனார் ட ான்றி உனக்குச் சந் ி இல்ஜ .
எங்களுக்குத் ர்ப்பணம் கசய்து பிண்ேம் ககாடுப்பவர் யார்? அப்படிச் கசய்யாவிடில் ஜ கீ ழாய்ப் பூமியில்
விழுந்து அவ ியுறுடவாம். எனடவ ிருமணம் கசய்து ககாண்டு ஒரு மகஜனப் கபற்று எங்கஜளக்
காப்பாற்று என்றனர். ருசி அவர்கஜள வணங்கி வாழ்க்ஜகஜய விரும்பாமல் வம் கசய்வதும் வறா
என்று டகட்க, அவர்கள் கேஜமகஜளப் பற்றற்ற ேிஜ யில் இருந்து கசய்வ ாட டய பரம்கபாருஜள
அஜேயமுடியும் என்றனர். எனக்கு வய ாகி விட்ே ால் யார் கபண் ககாடுப்பார்கள் என்று டகட்க
முயன்றால் முடியா க ான்றுமில்ஜ என்று கூறி மஜறந் னர். ருசிக்கு எவரும் கபண் ககாடுக்க
முன்வரா ால் பிரம்மாஜவ டோக்கித் வம் கசய்ய அவர் ட வர்களாகிய முன்டனார்கஜளப் டபாற்றி
வணங்கினால் ேல் மஜனவி கிஜேப்பாள் என்று கூறி மஜறந் ார்.

பின்னர் ருசி கங்ஜக ஆற்றங்கஜரயில் சிந் ஜனயில் அமர்ந் ிருக்க பிரம்மட ாஜச என்னும் அப்சரஸ்
ட ான்றித் ன் மகளான மா ினிஜய மணம் கசய்து ககாள்ளும்படி டகட்ோள். அ ஜன ஏற்று ருசி
அவஜள மணந்து ககாண்டு கரௌச்யன் என்னும் மகஜனப் கபற்றான். அவன் மூ ம் கரௌச்ய மந்வந் ரம்
உண்ோயிற்று. (மந்வந் ரங்கள் பற்றிய டமலும் ப விவரங்கள், ப மந்வந் ரங்கள் பற்றிய விவரங்கள்,
ஒவ்கவாரு மந்வந் ரத் ிலும் யார் இந் ிரன், சப் ரிஷிகள் டபான்ற கசய் ிகஜள அறிய மந்வந் ரங்கள்
பற்றிய அத் ியாயத் ில் ஸ்ரீவிஷ்ணு புராணத் ில் ககாடுக்கப்பட்ேவற்ஜறப் பார்க்கவும்)

25. பவுத்ய மந்வந் ரம்

ஆங்கிரஸ முனிவரின் சீ ேன் பூ ி கடும் வம் இயற்றி ட ைஸ் கபற்றார். அவரது டகாபமும் அ ிகரித்து
வந் து. அவருஜேய சடகா ரன் ஸ்வர்ச்சஸ். அவன் கசய்யும் யாகத் ிற்கு பூ ிஜயக் கட்ோயம்
வரடவண்டுகமன்று அஜழத் ான். பூ ி அந் யாகத் ிற்குச் கசல்லும் டபாது சீ ேன் பிரசாந் னிேம் டஹாம
அக்கினி அஜணயாமல் எரிந்து ககாண்டே இருக்குமாறு கவனித்துக் ககாள்ளுமாறு கூறிச்கசன்றார்.
எனினும், எ ிர்பாரா வி மாய் அக்கினி அஜணந்துவிே அவன் அக்கினி பகவாஜனச் சரணஜேந் ார். அவர்
குரு பக் ிஜய கமச்சிய அக்கினிட வர் ீ ானாக எழுந்து பிரகாசிக்கவும், குருவுக்கு ேன்மகன் பிறக்கவும்
அருளியதுேன் பூ ியின் மகன் ஒரு மந்வந் ரத்துக்கு காரணமாய் இருப்பான் என்றும், அவன்
ஸ்ட ாத் ிரத்ஜ ைபிப்பவர் பாவவிடமாசனம் கபற்று எல் ா ேன்ஜமகஜளயும் கபறுவர் என்றும் கூறி
மஜறந் ார். சி ோட்களுக்குப் பிறகு பூ ி ிரும்பி வந் டபாது பிரசாந் ன் ேிகழ்ந் வற்ஜற எல் ாம் கூறி
மன்னிப்புக் டகார, அவன் குணத்ஜ கமச்சிய குரு அவனுக்கு அப்டபாட அஷ்ோ ச வித்ஜ களும்
ாமாகடவ ட ான்ற அருள் புரிந் ார். அக்கினியின் அருளால் பூ ிக்கு பிறந் புத் ிரன் மூ மாய் பவுத்ய
மந்வந் ரம் ஏற்பட்ேது.

மந்வந் ரங்களால் ப ன்

இவற்ஜறப் படிப்ப ால், டகட்ப ால் ஏற்படும் ப ன்கள்.

1. ஸ்வடராசிஸ மனு-ேிஜனத் காரிய கவற்றி

2. உத் ம மனு-கசல்வம் அளிக்கும்
3. ாமஸ மனு- டமாகுணத்ஜ அகற்றி ஞானத்ஜ ப் புகட்டும்.
4. ஜரவ மனு-ேற்புத் ி, மனதுக்டகற்ற மஜனவி கிஜேக்கும்.
5. சாக்ஷúஸ மனு-உேல் ே ம் ரும்.
6. ஜவவஸ் மனு-ப ம் ரும்.
7. சூரிய சாவர்ணி-ேல் சந் ி உண்ோகும்.
8. பிரம்ம சாவர்ணி-கபருஜம டசர்க்கும்.
9. ர்ம சாவர்ணி-உத் மனாக்கும்.
10. ரவுச்யம்-சத்துருஜவ கவல்லும்.
11. பவுத்யம்-ட வ பிரசா ம்.
12. அக்னிடஹாத்ர சாவர்ணி-சக சவுபாக்கியம்.

26. மார்த் ாண்ேன் வர ாறு

பஜேப்பின் துவக்கத் ில் பிரம்மன் ப வி பஜேப்புகஜளச் கசய்தும் ிருப் ியின்றி வ க்ஜக

விர ி ிருந்து க்ஷஜனயும், இேக்ஜக விர ி ிருந்து அவன் மஜனவிஜயயும் ட ாற்றுவித்து, ஆண்
கபண்ணாய் அவர்கஜளப் பஜேப்பில் ஈடுபேச் கசய் ார். க்ஷனுஜேய மக்கள் ோர ர் உபட சத் ால் முக் ி
கபறத் வம் கசய் ால் அவஜனத் ட ற்ற பிரம்மன் அறுபது கபண்கஜள அளித் ார். அவர்களில்
ப ின்மூன்று டபஜரக் காசியப முனிவருக்குத் ிருமணம் கசய்து ஜவத் ான். காசியபர் மூ மாய் அவர்
மஜனவிகளான அ ி ியிேம் ட வர்களும், ி ியிேம் அசுரர்களும், மற்ற மஜனவியர்கள் மூ மாய்ச் சித் ர்,
சாரணர், கந் ர்வர், யக்ஷர், ராக்ஷசர், மரம், கசடி, ககாடிகள்; பு ி சிங்கம் மு ிய மிருகங்கள்; அருணன்,
கருேன் மு ான பறஜவகள்; ோகங்கள் மு ானஜவகள் ட ான்றின.

ரிக்கு, யைுர், சாம டவ வடிவமான சூரியன் துவக்கத் ில் ட ான்றிய பிராணிகஜளத் ன் கிரணங்களால்
எரித் ான். அ னால் பிரம்மாவின் டவண்டுடகாளுக்கிணங்க சூரியன் கவப்பத்ஜ க் குஜறத்துக் ககாள்ள
அ ன் மூ ம் அவர் பிராணிகளுக்கு அறிஜவ அளித்து உ குக்கு ே ம் ஏற்பேச் கசய் ார். துவக்கம்
மு ட ட வர்களுக்கும் அசுரர்களுக்கும் பஜகஜம இருந்து வந் து. அடிக்கடி ட வர்கள் அசுரர்களுஜேய
ப த்ஜ எ ிர்க்க முடியாமல் ஓடி ஒளிய டேர்ந் து. இ னால் மனம் வருந் ிய ட வமா ா அ ி ி
சூரியஜன டோக்கித் வம் கசய்ய சூரியன் ட ான்ற, அவர் ஒளிஜயத் ாங்கமுடியா ட வமா ா குளிர்ந்
ட ாற்றத் ில் காட்சி அளிக்க டவண்ே அவ்வாடற சூரியன் அ ி ிஜயப் பார்த்து அவள் துயரத்ஜ யும்,
விருப்பத்ஜ யும் ான் அறிந்துள்ள ாகவும், அவள் துன்பம் துஜேக்க அவடன அ ி ியின் பு ல்வனாகப்
பிறப்ப ாகவும் கூறினான். டமலும் அவள் கருவுற்றிருக்கும்டபாது ேியம ேிஷ்ஜேயுேன் இருக்குமாறு
டவண்டினான்.

சூரியன் னது கிரணங்களில் ஒன்ஜற அ ி ியின் கருவில் வளர அனுப்பி ஜவத் ான். கருவுற்ற
ோளி ிருந்து அ ி ி ட வி விர ேியமங்கஜளத் வறாமல் அனுஷ்டித்து வந் ாள். காசிபர் உபவாசம்
இருந்து குழந்ஜ ஜயக் ககான்றுவிோட என்று கூற அவள் எ ிரிகஜள கவல் த் க்க பு ல்வஜன
எ ிர்ப்பார்த் ிருக்கும் அவஜன ககால் மாட்டேன் என்றாள். அப்டபாது ஆகாசவாணி காசிபர்
அக்குழந்ஜ க்கு மார்த் ாண்ேம் என்று கபயரிடுமாறும் அவன் எ ிர்பார்த் ப ஜனத் ருவான் என்றும்
கூறியது. சூரியன் அம்சமாக பிறந் அக்குழந்ஜ மார்த் ாண்ேம் எனப்பட்ோன். சூரியன் அ ிகாரமும்
கிஜேக்க ட வாசுரப்டபாரில் மார்த் ாண்ேம் கவற்றி ககாண்டு அவர்கஜள சாம்ப ாக்கினான்.

27. சூரியன் ககாடுத் வரம்

மன் என்னும் அரசனின் புத் ிரன் ராஜ்யவர்த் னன். வி ார ன் என்னும் க்ஷிண ட சத்து அரசன் ன்
மகளான மானினிஜய ராஜ்யவர்த் னுக்குத் ிருமணம் கசய்து ஜவக்க இருவரும் இஜண பிரியாது
வாழ்ந்து வந் னர். ஒருோள் மானினி ிடீகரன்று அழத்க ாேங்க , ராஜ்யவர்த் னர் காரணம் டகட்க, அவர்
ஜ யில் இருந் ஒரு ேஜரமுடிஜயக் காட்டி அதுடவ அழுஜகக்குக் காரணம் என்றாள். உேடன
ராஜ்யவர்த் னன் ஆம், இளஜம கழிந்து விட்ேது என்று எச்சரிக்கும் கா தூ ன் அந் ேஜரமுடி என்றும்,
உேடன மகனுக்கு முடிசூட்டி விட்டு வனம் கசன்று வம் கசய்டவாம் என்றான். அதுடகட்ே மானினி
ிடுக்கிட்ோள். இதுவஜரயில் கசய் யாகங்கள், ான ர்மங்களால் அஜேயமுடியா ப ஜன
வனவாசத் ால் அஜேய முடியுமா? என்று டகட்ோள். வனவாசத் ால் விஜரவில் அஜேந்து விே ாம்
என்று கூறித் ான் வனவாசத்ஜ டமற்ககாள்ளத் துணிந்து விட்ே ால் அவஜளயும் கூே வருமாறும்
இன்டறல் இங்டகடய இருக்க ாம் என்றும் கூறினான் ராஜ்ய வர்த் னன்.

பின்னர், ான் வம் கசய்யப்டபாவஜ க் குறித்து மந் ிரி பிர ானிகளுேன் கூற, அவர்கள் அ ற்கு ஒப்பாமல்
ங்கஜள விட்டுச் கசல்வது ர்மமில்ஜ என்றும் அங்டகடய இருந்து ராைரிஷியாகி வம் கசய்ய ாம்
என்றனர். அ ற்கு மன்னன் கா ன் வந்து ககாண்டுடபாகும் டபாது என்ன கசய்வர்கள்
ீ என்றான். அ ற்கு
அஜமச்சர்கள் மு ாடனார் ஆ வஜனக் குறித்துத் வம் கசய்து கா ன் அணுகா வாறு வரம் கபற்று
வருடவாம் எனக் கிளம்ப, மன்னன் மிகவும் மகிழ்ச்சியுற்றான். எனினும் அவன் வாழ்வில் ச ிப்பு
அஜேந் வனாகடவ காணப்பட்ோன். மானின் மன்னனின் சஞ்ச த்துக்குக் காரணம் டகட்க, அவன் ான்
மட்டும் ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகள் கபற்று மற்றவர்கள் இல் ாமல் னியாக இருப்பது எப்படி ? எனடவ
ஆ வஜனக் குறித்துத் ான் வம் கசய்து மானினிக்கும் மற்றவர்களுக்கும் பத் ாயிரம் ஆண்டுகள்
வாழ்ந் ிருக்கத் க்க டபற்றிஜன கபற்றுக் ககாடுப்ப ற்காகத் வம் கசய்யப் புறப்பட்ோன். அரசன்
கூறிய ில் உள்ள ேியாயத்ஜ எண்ணி மானினி அவஜரத் டுக்கவில்ஜ . வத் ின் ப னாய் சூரியன்
ட ான்றி அவன் டகட்ே வரத்ஜ அருளினார். அரசன் மஜனவி, மற்றும் குடிமக்களுேன் ேீண் ே கா ம்
மகிழ்ச்சியுேன் ஆண்டு வந் ான்.

28. மனு வம்சம், மனு புத் ிரர்கள் சந் ிர வம்சம்

விசுவசுவான் என்னும் சூரியனின் மூத் பு ல்வன் மனு. அவனுக்குப் பிறந் ஏழு பிள்ஜளகளுக்கும் ஏழு
ோட்ஜேக் ககாடுத் ான். ன் எட்ோவது பிள்ஜள எல்ட ாஜரயும் விே மிக்க ப சா ியான ஒரு பிள்ஜள
டவண்டி மித் ிர வருணஜரக் ககாண்டு ஒரு யாகம் கசய்ய அவனுக்கு ஒரு கபண் குழந்ஜ பிறந் து.
அ ன் காரணத்ஜ அவர் டகட்க, மித் ிர வருணர் ஞான ிருஷ்டியினால் கண்டு ஏட ா வறு டேர்ந்து
விட்ே ாகக் கூறித் ன் வ மகிஜமயால் அப்கபண்ஜண ஆணாக மாற்றிவிட்ோர். கபண்ணான இவள்
ஆணாக மாறியதும் சுத்யும்னன் என்ற கபயடராடு அரசனானான். ஒருோள் பரிவாரங்களுேன் காட்டில்
டவட்ஜேயாேச் கசல் அங்கு எல்ட ாரும் கபண்ணாக மாறி விட்ேனர். அ ற்குக் காரணம் அவ்வனத் ில்
நுஜழபவர்கள் கபண்ணாவார் என்ற சிவகபருமானின் சாபம். ிரும்பவும் கபண்ணான இவன், சந் ிரன்
மகனான பு ஜன மணந்து புரூரவஸ் என்ற மகஜனப் கபற்றார். அவன்மூ ம் சந் ிர வம்சம் ட ான்றிற்று.
மனுஷக்கு இக்ஷ்வாகு, ோபகன், ரிஷ்ேன், ேரிஷ்யந் ன், பிருஷத்ரன், ிருஷ்ேன் என்று கபயர் ககாண்ே ஏழு
புத் ிரர்கள்.

பிருஷத்ரன் ஒரு ோள் காட்டில் டவட்ஜேயாடுஜகயில் பு ர் மஜறவில் இருந் ஒரு மிருகத் ின் மீ து
அம்கபய்து அஜ க் ககான்றபின் அருகில் கசன்று பார்க்க, அது ஒரு பசு எனத் க ரிந் து. பசுவஜ
கசய் ற்காகத் ிடுக்கிட்டிருக்ஜகயில் பசுஜவ டமய்த்துக் ககாண்டிருந் ரிஷி புத் ிரன் ஓடிவந்து, அது
மவு ி என்ற ரிஷிக்குச் கசாந் மானது என்றான். ரிஷியின் பு ல்வன் பாபரவ்யன் அங்கு வந் மன்னஜனப்
பார்த்து ப வாறு இகழ்ந்து டபசினான். அ னால் டகாபம் ககாண்ே மன்னன் இழிமகஜனப் டபால் கா
கமாழிகஜளப் டபச ாமா? என, ரிஷியின் மகன் டமலும் டகாபம் ககாண்டு மன்னஜன இழிந் வனாவாய்
என்று சபித் ான். அரசன் ரிஷி குமாரஜனச் சபிக்க முயல்ஜகயில், அவன் அரசஜனச் சாம்ப ாக்கிே
டகாபத்துேன் பார்த் ான். அவ்வமயம் முனிவர் அங்கு வந்து மகஜனத் டுத்து மன்னன் அறியாமல் கசய்
பிஜழஜய மன்னிப்பட கேன் என்று கூறி அரசனிேமும், மகஜன மன்னிக்கும்படிக் கூறி மகஜன
அஜழத்துச் கசன்றார். பிருஷத்ரனும் அவன் சந் ியினரும் கிருஷான் என்னும் கபயரால் சிறந் டபார்
வரர்களாய்
ீ விளங்கினர்.

29. ோபாகனும், அவன் மகன் ப ந் னும்

மனுபுத் ிரன் ோபாகன் ஒரு ஜவசிய கபண்ஜண மணக்க விரும்பினான். அந் ஜவசியன் கபரிடயார்கள்
சம்ம ிக்க மாட்ோர்கள் என்றும், அ னால் அந் ஆஜசஜய விடுமாறும் கூறினான். அவனும் ந்ஜ யின்
சம்ம த்ஜ க் டகட்க, அவர் ரிஷிகளிேம் அ ற்காக சாஸ் ிர சம்ம த்ஜ ஆராய்ந்து கூறுமாறு டகட்க,
அவர்கள் ஜவசியப் கபண்ஜணப் பட்ே மகிஷி ஆக்க முடியாது என்றனர். அப்டபாது ோபாகன் அவஜளத்
தூக்கிச் கசன்று ராக்ஷச முஜறப்படி மணம் கசய்து ககாள்வ ாகக் கூறினான். அஜ க்டகட்ே மனு,
ோபாகஜன, மககனன்றும் பாராமல் ர்மத்ஜ ேிஜ ோட்ே டபார் கசய்ய அப்டபாது ஆகாயத் ி ிருந்து ஒரு
ரிஷி இறங்கி வந்து ஜவசிய ர்மத்ஜ ஏற்றுக்ககாண்ே ோபாகடனாடு க்ஷத் ிரியனான மனு எப்படிப் டபார்
கசய்ய ாம் என்றும் அது ர்மமல் என்றும் கூறினார். டபார் ேின்றது. ோபாகன் அந் ஜவசியப்
கபண்ஜண மணந்து ககாண்டு வந்து ந்ஜ ஜய வணங்கி, அவரது கட்ேஜள என்ன என்று டகட்க, அவர்
ஜவசியர்களுக்குரிய வியாபாரம், பசுக்கஜளப் பராமரித் ல் ஆகியவற்ஜறச் கசய்து வருமாறு
கட்ேஜளயிட்ோர். ோளஜேவில் அந் த் ம்ப ியருக்கு ப ந் ன் என்ற மகன் பிறந் ான்.

ப ந் ன் வர ாறு

ப ந் ன் க்க வயது வந் வுேன் அவனுக்கு வியாபாரத் ில் ோட்ேம் இல்ஜ . அவன் இமயமஜ க்குச்
கசன்று அங்குத் வம் கசய்து வந் முனிவர்கஜள வணங்கினான். அவர்களுள் ேீபர் என்ற
இராைரிஷிஜயத் ரிசித்துத் னது ாயா ிகள் அனுபவித்து வரும் னது ோட்ஜேத் ான் அஜேய
உ வுமாறு டவண்டினான். அவனுக்கு ரிஷி சக டபார்க்கருவிகளில் வித்ஜ ஜய உபட சித் ார். அவன்
பஜகவஜர கவன்று ோட்ஜேக் ஜகப்பற்றி ந்ஜ ஜய அந்ோட்ஜே ஆளுமாறு டவண்டினான். ஆனால்,
ோபாகன் னது ந்ஜ ன்ஜன ஜவசியன் என்று கூறிவிட்ே ால் ான் ஜவசியனாகடவ வாழ
விரும்புவ ாகக் கூறி மகஜனடய ோட்ஜே ஆட்சி புரியுமாறு கூறி விட்ோன்.

பிரஜபயின் ந்ஜ ஜவசியன் இல்ஜ

அஜ க் டகட்ே ோபாசன் மஜனவி பிரஜப ன் கணவஜன வணங்கி அவளுஜேய ந்ஜ உண்ஜமயில்

ஜவசியனல் . ஒரு சாபத் ின் காரணமாக அப்படி இருக்க டேர்ந் து. சாபவிடமாசனத்துக்கான கா ம்
வரும் வஜர உண்ஜமஜயச் கசால் க்கூோது என்று இருந்ட ன். இப்டபாது கூறுவ ாகச் கசான்னாள்.
பிரஜபயின் ந்ஜ முன்பு சுட வன் என்ற அரசனாய் இருந் ார். அவரும் ே ன் என்னும் அண்ஜேோட்டு
மன்னனும் ஒருோள் காட்டிற்கு டவட்ஜேயாேச் கசல் அங்கு இருவரும் னித் னிடய வழிடய
கசன்றனர். வழியில் ே ன் ற்கசய ால் பிரம ி என்னும் முனிவரின் ஆசிரமத்ஜ அஜேந்து அங்கிருந்
ரிஷிபத் ினிஜயக் கண்டு டமாகித்து அவஜளப் ப ாத்காரம் கசய்ய முற்பட்ோன். அப்டபாது அங்கு வந்
சுட வன் கசய்வ றியாமல் ேிற்க, பிரம ி ரிஷியும் அங்கு வந்து டசர ே ன் கசயஜ க் கண்ோர். உேடன
அவஜன எரிந்து சாம்ப ாகும்படி சபித் ார்.

வறு ேேப்பஜ க் கண்டும், கசய்பவஜனத் ண்டிக்காமல் ேின்ற அரசன் மீ து டகாபம் ககாண்டு ஏன்
ண்டிக்கவில்ஜ என்று டகட்க, சுட வன் அவர் டகாபத் ி ிருந்து ப்பிக்க ான் ஜவசியன் என்று கூற,
அ னால் டமலும் அவஜர ஜவசியனாகடவ ஆகுமாறு சபித் ார். சாப விடமாசனமாக எப்டபாது அரசன்
மகஜன ஒரு க்ஷத் ிரியன் அபகரித்துச் கசல்கிறாடனா அப்டபாது மீ ண்டும் க்ஷத் ிரியனாவாய் என்று
சாபவிடமாசனம் அருளினார்.

பிரஜப ன் வர ாறு கூறு ல்

எனடவ, ன் ந்ஜ ஜவசியனில்ஜ என்றும், அவர் மகளாகிய ன்ஜன மணந் ால் ோபாகனும்
ஜவசியனில்ஜ என்றும் கூறினாள். டமலும் ானும் ஜவசியப் கபண்ணில்ஜ என்று ன் கஜ ஜயயும்
கூறினாள். கந் மா ன பர்வ த் ில் சுர ன் என்னும் ரிஷி வம் கசய்து வந் ார். அவர் ஒருோள்
அனுஷ்ோனம் முடித்துக் ககாண்டு ிரும்புஜகயில் ஒரு கழுகின் பிடியி ிருந்து ப்பிப் பிஜழத் , கிளி
அவர் அருகில் விழுந்து மூர்ச்சித் து. அது கண்டு கருஜண உள்ளம் பஜேத் அவர் மூர்ச்ஜச அஜேந் ார்.
கிளியின் உே ி ிருந்து ஒரு கபண் ட ான்றினாள். கிருஜபயின் வடிவமாய் ட ான்றிய அவளுக்கு
கிருபாவ ி என்று கபயர் சூட்டினார். இவ்வாறு ரிஷி ஆசிரமத் ில் வளர்ந்து வந் அவள், ஒருோள்
ஆசிரமத்துக்கு வந்து அகஸ் ிய முனிவரின் ம்பிஜயச் சரியாக உபசரிக்காமல், அவஜரப் பார்த்து
பரிகாசமாய், அவர் ஜவசியஜனப் டபால் காணப்படுகிறார் என்றாள். அ னால் டகாபம் ககாண்ே அவர்
அவஜள ஜவசியக் கன்னியாகும்படி சபித் ார். இ னால் வருத் முற்ற கிருபாவ ி துறவியின் ிருவடி
பணிந்து மன்னிப்புக் டகார, அவர் என்ஜறக்கு அவள் மகன் ராஜ்ைியத்ஜ க் ககாண்டு வந்து அவனிேம்
அளிக்கிறாடளா அன்று அவளுக்குச் சாபவிடமாசனம் என்றும், அன்டற அவளுக்கு முற்பிறவி ஞானம்
ஏற்படும், என்றும் கூறினார்.

ோபாகன் முடிவு

இவ்வாறு சுட வன் மஜனவி ன் முற்பிறவி வர ாற்ஜற கூறி ாடன அந் க் கிருபாவ ி என்றும்
கூறினாள். டமலும், ோபாகஜன ோட்ஜே ஏற்கும் படியும் டவண்ே அவன் ந்ஜ இட்ே கட்ேஜளஜய
மீ றாமல் ான் ஜவசியனாகடவ இருப்ப ாகவும், ப ந் டன ோட்ஜே ஆளட்டும் என்று கூறி விட்ோன்.
ப ந் ன் ஒரு ேல் ோளில் முடிசூட்டிக் ககாண்டு ோட்ஜேப் பராக்கிரமசா ியாய் ஆண்டிே, மற்ற
அரசர்களும் அவனுேன் ேட்புேன் ேேந்து ககாண்ேனர். ப ந் ன் கணக்கற்ற யாகங்கஜளயும்,
ான ர்மங்கஜளயும் கசய்து புகழ்மிக்க மன்னனாய் வாழ்ந்து வந் ான்.

30. ப வந் ன் மகன் வத்சந் ிரன் குஜகயில் புஜக

வத்சந் ிரன் இளவரசனாய் இருந் டபாது ஒரு சமயம் காட்டிற்கு டவட்ஜே ஆேச் கசன்றான். அங்கு
ஆள்ேேமாட்ேமில் ா ஒரு குஜகயி ிருந்து புஜக வருவஜ க் கண்டு அ ன் காரணத்ஜ அறிய
அருகி ிருந் சுவரன்
ீ என்னும் ஆசிரமத்ஜ அஜேந்து அங்கிருந் முனிவரிேம் அதுபற்றி விசாரித் ான்.
முனிவர் அவனிேம் ோட்டு ேேப்புகஜளச் சாரணர்கள் மூ ம் அறிந் ிருக்க டவண்டும் மன்னன். அந் க்
கேஜம சரியாக ேஜேகபறவில்ஜ . எனினும், உ க ே ன் குறித்து இந் ப் புஜக பற்றிக் கூறுகிடறன்
என்றார்.

முனிவர் கூறிய கசய் ி

அந் க் குஜக குசும்மன் என்னும் அரக்கன் பா ாள ட ாகத் ில் வசிக்கும் இேத் ிற்குச் கசல்வ ற்கான
வழி. அவன் துவஷ்ோ என்ற சிற்பி கசய்து ககாடுத் பயங்கரமான இரும்பு க்ஜக ஒன்ஜற
ஜவத் ிருந் ான். அஜ க்ககாண்டு ப அக்கிரமங்கஜளச் கசய்து க ால்ஜ கஜளத் ட வர்களுக்கும்
அளித்து வந் ான். இவன் விதூர ன் என்னும் அரசனின் மகள் மு ாவ ிஜய ப வந் மாய்த் தூக்கிச்
கசன்றுவிட்ோன். விதூர ன் ன் மக்கள் சுன ீ ி, சும ி என்ற இருவஜரயும் அந் அரக்கஜன அழிக்க
அனுப்பி ஜவத் ான். ஆனால், அவர்கள் அரக்கனால் ட ாற்கடிக்கப்பட்டுச் சிஜறயில் ஜவக்கப்பட்டுள்ளனர்.
இனி ன்னால் அரக்கஜன கவல் முடியாது என்றறிந் மன்னன் அரக்கஜன கவன்று ன் மக்கஜள
மீ ட்டுத் ருடவார்க்கு பா ி ோட்ஜேத் ருவ ாகப் பஜற அஜறவித் ான்.

அசுரனும் உ க்ஜகயும்

அதுடகட்ே வத்சந் ிரன் விதூர னிேம் கசன்று அரக்கஜனப் பற்றி அவனறிந் விஷயங்கஜளக் டகட்டுக்
ககாண்ேதுேன், பா ாள உ கத் ிற்குச் கசல்லும் வழிஜயயும், இரும்பு க்ஜகயின் சிறப்ஜபயும், அ ஜன
ஒரு கபண் க ாட்டுவிட்ோல் அது ன் சக் ிஜய இழந்துவிடும் என்றும் அறிந்து ககாண்ோன். வத்சந் ிரன்
கபரும்பஜேயுேன் குசும்மஜன எ ிர்த்துப் டபார் டமற்ககாண்ோன். ட வர்களும் அவனுக்கு உ விபுரிய
குசும்மனால் வத்சந் ிரஜன கவல் முடியவில்ஜ . அவன் அரண்மஜனக்குச் கசன்று இரும்பு க்ஜகக்குப்
பூஜச கசய் ான். கபண்கள் க ாட்ோல் இரும்பு உ க்ஜக னது சக் ிஜய இழந்து விடும் என்று
இரகசியத்ஜ அறிந் ிருந் மு ாவ ி அஜ த் க ாட்டுக் கும்பிடுவது டபால் ப முஜற க ாட்ோள்.
இ னால் சக் ி இழந் உ க்ஜகயுேன் டபாரிட்ே குசும்மன் வத்சந் ிரனால் ககால் ப்பட்ோன்.

கவற்றியும் விடு ஜ யும்

வத்சந் ிரன் மு ாவ ிஜய, அவனது மூத் சடகா ரர்கள் சுன ீ ி, சும ி ஆகிடயாஜர விடுவித்துக் ககாண்டு
வந்து விதூர னிேம் ஒப்புவித் ான். விதூர ன், மு ாவ ிஜய வத்சந் ிரனுக்கு மணம் கசய்வித்து பா ி
ோட்ஜேயும் ககாடுத் ான். பா ாள உ கி ிருந்து வந் ிருந் ஆ ிடசஷன், மு ாவ ிஜய
இரும்பு க்ஜகஜயப் ப மிழக்கச் கசய் ால், அவளுக்குச் சுனந்ஜ என்ற கபயஜரயும் இட்டு
ஆசீர்வ ித் ார்.

31. வத்சந் ிரன் வர ாறு

வத்சந் ிரன் டபரும் புகழும் ககாண்டு சிறப்பாக உ ஜக ஒரு குஜேயின் கீ ழ் ஆண்ோன். அவனுக்குப்
பன்னிரண்டு பு ல்வர்கள் பிறந் ார்கள். அவர்களுள் மூத் வன் பராம்சு ந்ஜ க்குப் பின் ோோண்ோன்.
அவனுக்குப் பிறகு அரசுக்கு வந் பிரைா ி என்னும் அவன் மகன் னது புை ப பராக்கிரமத் ால் ப ன் ,
ைம்பன் என்னும் அரக்கர்கஜள கவன்று புகழ்கபற்றவன். பிரைா ிக்கு கனித் ிரன் மு ான ஐந்து
புத் ிரர்கள் ட ான்றினர். அவர்களுள் கனித் ிரன் முற்றும் துறந் முனிவஜரப் டபால் அரசு புரிந்து
வந் ான். அவன் ஆட்சியில் மக்கள் மட்டுமின்றி பறஜவகள், மிருகங்கள் கூேத் துன்பமின்றி வாழ்ந்து
வந் ன. கனித் ிரன் ன் ம்பியர்களுக்கு ோட்ஜே அளித்து அவர்கஜளடய அரசாளச் கசய் ான்.
அவர்களுள் சவுரி என்பவனுக்கு விஷ்வடவ ி என்னும் ஒரு ககாடிய மந் ிரி இருந் ான். அவன் ஒரு ோள்
சவுரியிேம், கபயரில் மட்டும் சவுரியாய் இருந் ால் டபா ாது. இந் ோடு முழுவஜ யும் ஆளும் கு ியும்,
வரமும்
ீ உங்களிேம் மட்டும் ான் இருக்கின்றன என்று கூறினான். இவ்வாறு விஷ்வடவ ி, சவுரிக்கு அவர்
மூத் ஜமயன் கனித் ிரன் மீ து அ ிருப் ி ஏற்பேச் கசய் ான். அவ்வாடற மற்ற சடகா ரர்களும் அ ிருப் ி
ககாண்ேனர்.

அந் த் துன்மந் ிர விஷ்வடவ ி ோன்கு சடகா ரர்களின் புடராகி ர்கஜளயும் வசப்படுத் ிக் கனித் ிரஜனக்
ககால் ஓர் அபிச்சார யாகம் கசய் ான். அ ி ிருந்து ட ான்றிய ோன்கு பூ ங்களும் கனித் ிரஜனக்
ககால் ச் கசன்றன. அவன் கசய் புண்ணிய ப னாய் பூ ங்கள் அவஜன அணுக முடியாமல்
ிரும்பிவந்து துன்மந் ிரி விஷ்வடவ ிஜயயும், யாகத் ிற்கு விய புடராகி ர்கஜளயும் ககான்று ின்று
விட்ேன. இ ஜன அறிந் கனித் ிரன் மந் ிரியும் புடராகி ர்களும் ன் காரணமாகடவ இறந் ாகக்
ககாண்டு ோட்ஜேத் ம்பியிேம் ஒப்பஜேத்துவிட்டுத் வம் கசய்ய கானகம் கசன்றுவிட்ோன். முந்நூறு
ஆண்டுகள் வம் கசய்து ேற்க ி அஜேந் ான். கனித் ிரனுக்கு பின் அவன் மகன் க்ஷபன் ர்மம் வறாமல்
ோட்ஜே ஆண்டு வந் ான். அவன் மகனான வி ிம்சன் ேீ ிகேறியுேன் அரசாண்டு வரீ சுவர்க்கம்
அஜேந் ான். அவன் மகனுக்குப் பாட்ேன் கபயரான கனித் ிரன் என்டற கபயர். அவன் ரணிஜய
னிப்கபரும் மன்னனாய் ஆண்டு மஜறந் ான். அவனுக்குப் பிள்ஜளப் டபறு இல் ா ால் அக்கினிஜய
ஆரா ித்து அவிசு ககாடுக்க சுத் மான மாமிசம் ட ஜவப்பே டவட்ஜேக்குச் கசல் அங்ககாரு மான்
அவன் முன் ட ான்றி ன் மாமிசத்ஜ ஏற்றுக் ககாள்ளுமாறு டவண்டிே, அது னக்கு மக்கட் டபறில்ஜ
என்றும், புத் ிரனுக்காகச் கசய்யும் யாகத் ில் ானமானால் அந் ப் புண்ணிய ப னாய் அடுத்
பிறவியிட னும் டபறு ஏற்படுகமன்று கூறி மாமிசத்ஜ எடுத்துக் ககாள்ளுமாறு கூறிற்று.

அப்டபாது அங்கு மற்கறாரு மான் வந்து னக்குத் துன்பம் ாங்க முடியவில்ஜ . எனடவ, ன்ஜனக்
ககால்லுமாறு டவண்டியது. அ ன் துன்பத் ிற்கான காரணத்ஜ க் டகட்க அது கூறிற்று. அது னியாகத்
ிரிந் டபாது என் துயரடம இருந் து. மஜனவி வந் தும் இரண்டு மேங்காயிற்று. பிள்ஜளகள் பிறக்கப்
பிறக்க துயரம் அத் ஜன மேங்குகள் அ ிகமாயிற்று. அந் ப் பாரத்ஜ ாங்க முடியவில்ஜ . எனக்கு
விடு ஜ அளிப்ப ன் மூ ம் புண்ணியடம கிஜேக்கும் என்றது. மன்னன் டயாசித் ான். மான்களின் கூற்று
ேியாயமானது. இல் றத் ில் ஈடுபட்டு ஜவராக்கியம் கற்றவன் எளி ில் துறவறத்ஜ ஏற்க முடியும்.
ஆனால், அ ிட டய மூழ்கி விட்ோல் துன்பத்ஜ க் காண முடியும் என்று அறிந் ான். வத் ின்
பயனாகடவ மகஜன அஜேய விரும்பி இந் ிரஜனக் குறித்துத் வம் கசய்ய இந் ிரன் ன் அம்சமாய் ஒரு
குழந்ஜ ஜய அளித் ார். அ ன் கபயர் ப ாசுவன்.

32. ப ாசுவன் என்னும் வரபுருஷன்

ீ

ப ாசுவனின் புத் ிக் கூர்ஜமஜயயும், வரீ பராக்கிரமத்ஜ யும் கண்டு மன்னன் மகிழ்ந் ான். ப ாசுவனின்
இளவய ிட டய மன்னன் அவனிேம் ோட்ஜே ஒப்பஜேத்துவிட்டு வம் கசய்யச் கசன்றான். ப ாசுவன்
ிக்விையம் கசய்து எங்கும் கவற்றிகபற்று னிப்கபரும் மன்னனாய் புகழ்கபற்று விளங்கினான். எனினும்
சிறிதுகா ம் கழித்து கபாறாஜம ககாண்ே ப மன்னர்கள் ஒன்றுகூடி அவஜன எ ிர்த்துப் டபாரிே அவன்
பஜகவஜர முறியடித் ான். டபாரின் முடிவில் ப ாசுவன் டசஜனயும் அழிந்துவிே அவன் மிகவும்
வருத் முற்றான்.

கரந் மன்

ஆனால் அவன் ஜகவிரல் இடுக்குகளி ிருந்து இர , கை, துரக, ப ா ி ஆகிய ோல்வஜகச் டசஜனகளும்
உண்ோயின. அ னால் அவனுக்கு கரந் மன் என்னும் கபயர் உண்ோயிற்று. கரந் மன் டமலும் புகடழாடு
அரசாண்டு வந் ான். அப்டபாது வ ீரியசந் ிரன் என்னும் அரசன் ன் மகள் வஜர
ீ என்பவளுக்குச்
சுயம்வரத்துக்கு ஏற்பாடு கசய்து கரந் மனுக்கும் ஓஜ அனுப்பினான். கரந் மன் சுயம்வரத் ில் க ந்து
ககாள்ள வஜர
ீ அவனுக்டக மாஜ யிட்ோள். அப்டபாது சுயம்வரத்துக்கு வந் ிருந் மற்ற மன்னர்கள்
கரந் மனுேன் டபாரிட்டுத் ட ாற்று ஓடினர். அவன் இந் ிர அம்சமாஜகயால் அவஜன யாராலும் எ ிர்க்க
இய வில்ஜ . கரந் மன் ம்ப ியருக்கு ஓர் ஆண் குழந்ஜ பிறந் து.

33. அவக்ஷி
ீ ன்

கரந் மன், ீய கிரகங்களின் வட்சணியம்

ீ ஏதுமில் ா னது மகனின் ைா கம் கண்டு அவக்ஷி
ீ ன் என்று
கபயர் ஜவத் ான்.

அவக்ஷி
ீ னும் சுயம்வரங்களும்

அந் அவக்ஷி
ீ ன் புை, ப , பராக்கிரமம் மிக்கவனாய், சத் ியம், சாந் குணம் ேிஜறந்து இருந் ான். ஆனால்,
அவனுக்கு இல் ற வாழ்வில் ோட்ேமில்ஜ . எனடவ அவன் எங்கு சுயம்வரம் என்றாலும் அங்குச்
கசன்று, கவன்று, ராைகன்னிஜகஜயத் தூக்கி வந்து, அவஜள அவள் விரும்புபவனுக்குத் ிருமணம் கசய்து
ஜவத் ான்.
அவக்ஷி
ீ ன் ஜகது

அடுத்து, விசா ோட்டு மன்னன் மகள் ஜவசா ினியின் சுயம்வரத்துக்குச் கசன்றான். அவன்
ஜவசா ிஜயக் கவர்ந்து கசல்ஜகயில் மற்ற மன்னவர்கஜள எ ிர்த் ான். அவர்கள் ட ாற்று ஓடுபவர்
டபால் ஓடி மறுபடியும் வந்து ோ ா பக்கமும் சூழ்ந்து ககாண்டு, அவக்ஷி
ீ ஜனத் ாக்கிே அவன் மூர்ச்சித்து
விழுந் ான். அப்டபாது அவஜனக் ஜகது கசய்து கடுஞ்சிஜறயில் அஜேத்து விட்ேனர். ஜவசா ன் ன்
மகஜள டவறு ஒரு ராைகுமாரனுக்கு மணம் கசய்விக்க எண்ணி கபண்ணின் மனஜ அறிந்து முடிவு
கசய்ய எண்ணினான். ஆனால் ஜவசா ினிடயா உறு ியாக அவக்ஷி
ீ ஜனத் விர டவறு யாஜரயும்
மணக்கமாட்டேன் என்றாள். இ னால் டகாபம் ககாண்ே ஜவசா ன் ஒருோள் டைா ிேர்கஜள அஜழத்து
இன்ஜறக்கு மகஜள டவகறாரு அரசகுமாரனுக்கு மணம் கசய்து ககாடுத்து விடுகிடறன் என்றான்.
டைா ிேர்கள் கிரகங்கஜள ஆராய்ந்து அன்று கிரகேிஜ டமாசமாக இருப்ப ால் ிருமணம் கசய் ால் ப
ககடு ல்கள் ஏற்படும் என்றனர்.

இந்ேிஜ யில் அவக்ஷி

ீ ன் விசா ட சத் ில் சிஜறப்பட்டிருக்கிறான் என்ற கசய் ி கரந் மன் காதுகளுக்கு
எட்ே, வஜர
ீ அஜ க்டகட்டு மிக்கத் துயரமஜேந் ாள். ஆயினும், ப சூழ்ச்சிக்காரர்கஜள எ ிர்த்து ேின்ற
மகனின் வரத்ஜ
ீ எண்ணிப் கபருமி ம் அஜேந் ாள். கரந் மன் அவர்கஜளப் பழிவாங்கப் கபரிய
பஜேடயாடு புறப்பட்ோன். எ ிரிகளுேன் டபாரில் கரந் மன் கவற்றி வரனாய்
ீ விசா ோட்டில் புக ,
ஜவசா ன் அவஜன வரடவற்று அரியாசனத் ில் அமர்த் ி, அவக்ஷி
ீ ஜன விடு ஜ கசய்து அஜழத்துக்
ககாண்டு வந்துவிட்ோன்.

அவக்ஷி
ீ ன் விடு ஜ

விசா ன் ன் கபண் விரும்பியபடிடய அவஜன அவக்ஷி

ீ னுக்கு மணம் கசய்து ககாள்ள டவண்டும் என்று
ன் விருப்பத்ஜ த் க ரிவிக்க, கரந் மனும் அ ஜன அங்கீ கரித் ான். ஆனால், அவக்ஷி
ீ டனா எவஜரயும்
மணம் கசய்து ககாள்ள மாட்டேன். ஏகனனில், னக்கு இல் ற வாழ்க்ஜகயில் இச்ஜச இல்ஜ என்று
கூறினான். இஜ க் டகட்ே பின்னும் ஜவசா ினி அவக்ஷி
ீ ஜனத் விர டவறு எவஜரயும் மணந்து
ககாள்ள மாட்டேன் என்று அவரிேம் கசால் ி விடுமாறு ந்ஜ ஜய டவண்டினாள். அவள்
ஜவராக்கியத்ஜ க் கண்ே கரந் மனும் னக்கும் மட்டி ா மகிழ்ச்சி ககாண்டு மகனிேம் அவஜள மணந்து
ககாண்ோல் வாழ்வில் சுகம் ஏற்படும் என்று அறிவுஜர கூறினார்.

ஜவசா ியின் உறு ிகமாழி

அவக்ஷி
ீ ன் சம்ம ியா ால், கரந் மன் டவறு வழிட ான்றாமல் விசா மன்னனிேம் விஜேகபற்று ன்
ோடு ிரும்பினான். அவக்ஷி
ீ ஜனடய மணக்க மனஉறு ி ககாண்ே ஜவசா ினி அடுத் பிறவியி ாவது
அவஜனப் ப ியாய் கபற எண்ணி காட்டில் கசன்று வம் புரிய ானாள். அவள் கடுந் வம் ப ன்
ரா ால் அவள் உயிஜர விே ீர்மானித் ாள்.

ட வதூ ன்

ட வர்கள் ஜவசா ினியின் மனஉறு ிஜய கமச்சி ஒரு தூதுவஜன அவளிேம் அனுப்பி உயிஜர விோமல்
இருக்க முயன்றனர். ட வதூ ன் ஜவசா ினியிேம் அவள் வயிற்றில் பூவு ஜக ஆளப்டபாகும் ஒரு
டபரரசன் பிறக்கப் டபாகிறான் என்றும், அவன் அயச்சங்கு என்ற ககாடிய அரக்கஜனக் ககால்வான் என்றும்
ேீ ிகேறி வறாமல் ர்மத் ின் காவ னாய் ட வர்கஜளயும் மகிழ்ச்சியுறச் கசய்வான் என்றும் கூறினான்.
அதுடகட்ே ஜவசா ினி ான் பூவு கில் அவக்ஷி
ீ ஜனயன்றி, டவறு எவஜரயும் மணப்ப ில்ஜ என்று
உறு ியுேன் இருப்ப ாகவும், அவக்ஷி
ீ ன் பிரம்மச்சாரியாக இருக்க உறு ி ககாண்டிருப்பஜ யும் கூறி,
எப்படிக் குழந்ஜ பிறக்கும் என்று டகட்ோள்.

ட வரகசியம்
ட வதூ ன் புன்னஜக புரிந்து அது ட வரகசியம் என்றும் உண்ஜமயாக அவக்ஷி
ீ ஜன அவள் மணம்
புரிந்து ேன்மகஜனப் கபறு ல் சம்பவிக்கும் என்று கூறி மஜறந் ான்.

வ ீஜர டமற்ககாண்ே விர ம்

அவக்ஷி
ீ னின் ாயான வஜர
ீ ான் குடும்ப ே ன் கரு ி ஒரு விர ம் டமற்ககாள்ளுவ ாகவும் அ ன்
முடிவில் யார் எது டகட்ோலும் ககாடுக்கப் டபாவ ாகவும் கணவனிேம் கூறி, கருவூ த் ில் உள்ள
கசல்வத் ில் பா ிஜயப் கபற்றாள். பின்னர் ன் மகன் அவக்ஷி
ீ னிேம் விர ம் பற்றிக் கூறி ானம்
வழங்கும் காரியத்ஜ அவடன கவனிக்க டவண்டும் என்றும், அப்டபாது ானம் கபறுபவர்கள்
எவ்வஜகயிலும் மனச்சஞ்ச ம் ககாள்ளாமல் பார்த்துக் ககாள்ள டவண்டும் என்று கூறினாள். அவக்ஷி
ீ ன்
கட்ேஜளஜய அணுவளவும் பிசகாமல் ேிஜறடவற்றுவ ாகக் கூறினான். அ ற்குப் பின் அரசி விர த்ஜ
ஆரம்பித் ாள். அவ்வமயம் ோட்டின் ே னில் அக்கஜற ககாண்ே மந் ிரி அரசனிேம் இளவரசன்
அவக்ஷி
ீ ன் மணம் ேஜேகபறவில்ஜ . ோட்ஜே ஆள அடுத் வாரிசு இல்ஜ என்றால் ோட்ஜேப்
பஜகவர்கள் பங்கு டபாட்டுக் ககாள்வார்கள். அஜ த் டுக்க ஆவன கசய்யுமாறு கூறினான். அட சமயம்
ராணியின் விர ம் முடிவஜேந் ஜ க் காட்டும் முரகசா ி டகட்ேது. அரசி ானம் வழங்க இருக்கிறார்.
யார் என்ன டவண்டுமானாலும் கபற்றுக் ககாள்ள ாம் என்ற அறிவிப்பு அஜனவர் கா ிலும் ஒ ித் து.

அரசன் டகட்ே ானம்

அரசன், அஜமச்சருேன் ானம் வழங்கப்படும் இேத் ில் மகன் முன்னால் வந்து ேின்றார். அஜ க்கண்டு
அவக்ஷி
ீ ன் ிடுக்கிட்டு என்ன டவண்டும் என்று டகட்ோன். வாக்குத் வறக்கூோது. என்ன டகட்ோலும் ர
டவண்டும் என்றான் மன்னன். ங்களுக்குத் ட ஜவயானஜ க் டகளுங்கள். என்ன டவண்டும் கூறுங்கள்
என்றான் அவக்ஷி
ீ ன். அப்டபாது மன்னன் உன் மகன் முகத்ஜ ோன் பார்க்க டவண்டும். அதுடவ ோன்
டவண்டும் கபாருள் என்றான்.

அவக்ஷி
ீ ன் ரும சங்கேம்

அவக்ஷி
ீ ன் ரும சங்கேத் ில் சிக்கித் வித் ான். ன் உறு ிகமாழிஜயடய மீ றுவ ா? அல் து ககாடுத்
வாக்ஜக மீ றுவ ா? என்று டயாசித்துப் பின்னர் ன் ஜவராக்கியத்ஜ மீ ற ினாலும் ாயின் விர த் ிற்குப்
பங்கம் ஏற்பேக் கூோது என்ற முடிவுக்கு வந் ான். ந்ஜ யிேம் ங்கள் விருப்பப்படி கசய்கிடறன். சிறிது
அவகாசம் ககாடுங்கள் என்று டகட்ோன். கபற்டறார் மகிழ்ச்சியுற்றனர். னக்கு ஏற்ற மஜனவிஜய எப்படிக்
கண்டுபிடிப்பது என்று சிந் ித் வண்ணம் அவன் காட்டு வழியில் கசன்று ககாண்டிருக்ஜகயில் ஓர்
அரக்கன் ககாடி டபான்ற ஒரு கபண்ஜணத் தூக்கிச் கசல்வஜ க் கண்டு , அரக்கடன ேில். என் பாணத் ிற்குப்
ப ில் கசால் ிவிட்டுச் கசல் என்று கூற, அரக்கன் கபண்ஜணக் கீ டழ ஜவத்து விட்டு ஓடிப்டபாய் ஒரு
மரத்ஜ டவருேன் பிடுங்க முயற்சித் ான்.

அரசன் அரக்கஜனக் ககால் ல்

அவ்வமயம் அந் ப் கபண்ஜண அவள் யாகரன்றும், எவ்வாறு அரக்கன் ஜகயில் சிக்கினாய் என்றும் டகட்க ,
அவள் ான் அவக்ஷி
ீ ன் மஜனவி. கானகத் ில் வம் கசய்து ககாண்டிருந் ன்ஜன அரக்கன்
ப வந் மாகத் தூக்கிப் டபாக முயல்கிறான். ன் கணவர் எங்கிருக்கிறாடரா? அவர் எப்படி வந்து ன்ஜனக்
காப்பாற்றுவாடரா? என்று கூறி அழு ாள். அவக்ஷி
ீ னுக்குத் டுமாற்றம். ஒன்றும் புரியவில்ஜ . எனினும்,
அந் அரக்கஜனக் ககான்று அவஜளக் காப்பாற்றினான். அப்டபாது ட வர்கள் ட வட ாகத் ின் பயம்
ேீங்கியது. அசுரஜன கவன்ற உனக்கு என்ன வரம் டவண்டும்? என்று டகட்ேனர். அவன் ன் ந்ஜ யின்
டகாரிக்ஜகஜய ேிஜறடவற்ற வழிகாட்டுமாறு டவண்டினான். அப்டபாது ட டவந் ிரன், ஜவசா ினிஜய
உனக்குத் க ரியவில்ஜ யா! இவஜள விேச் சிறந் மஜனவி கிஜேப்பாளா? இவஜளடய மணந்து சக
சவுபாக்கியங்கஜளயும் கபறுவாயாக என்று வாழ்த் ினான்.
அவக்ஷி
ீ ன் ிருமணம்

ஜவசா ினி அவக்ஷி

ீ ஜனப் பணிந்து ன்ஜன ஒரு விஷப்பாம்பு பா ாளம் ககாண்டு கசன்றஜ யும்,
ோகராைன் பூவு ஜக ஆளும் ஒரு பு ல்வஜன ோன் அஜேடவன் என்று ஆசிர்வ ித்து பூவு கில் ககாண்டு
வந்து விடுஜகயில் என்ஜறக்காவது அவரது பிள்ஜளகளுக்கு ஆபத்து டேரும்டபாது காப்பாற்றுமாறும்
டகட்டுக் ககாண்ோள். அவ்வாடற என்று வாக்களித் ான். என்றாவது ஒருோள் ன் ப ியாகிய
அவக்ஷி
ீ ஜன அஜேயமுடியுகமன்றும் ேம்பிக்ஜகயில் இருந் ாள். இன்று ேம்பிக்ஜக வணாகவில்ஜ
ீ
என்று கூறியவள் உேடன அவஜள காந் ர்வ முஜறப்படி விவாகம் கசய்து ககாள்ள டவண்டினாள்.
கபற்டறார் இன்றித் ிருமணம் முஜறயல் என்று எண்ணிய அவ ீக்ஷி ன் முன் ஒரு கந் ர்வன் ட ான்றி
ஜவசா ினி பாமினி என்றும் ன் மகடள என்றும், அவள் ஒரு சமயம் ஒரு முனிவஜர அவம ித் ன்
காரணமாக மானிேப்பிறவி அஜேந் ாள் என்றும் அவக்ஷி
ீ னால் விடமாசனம் அஜேந் ாள் என்றும் கூறி
இருவஜரயும் விமானத் ில் ஏற்றிக்ககாண்டு கந் ர்வட ாகத்துக்கு அ ஜழத்துச் கசன்று வி ிப்படி
அவர்களுக்குத் ிருமணம் கசய்து ஜவத் ான். இருவரும் கந் ர்வ ட ாகத் ில் எல்ஜ யற்ற
இன்பங்கஜளத் துய்க்க அவர்களுக்கு ஓர் ஆண் குழந்ஜ பிறந் து. தும்புரு மகரிஷி அங்கு வந்து
அக்குழந்ஜ க்கு ைா கர்மம், ோமகரணம் ஆகியவற்ஜறச் கசய்து ஜவத் ார். அக்குழந்ஜ பிறந் டபாது
மந் மாரு ம் வ ீசிய ால் அ ற்கு மருத்து என்று கபயர் இட்ேனர்.

வாக்கு காப்பாற்றப்பட்ேது

சி ோட்கள் கழித்து அவக்ஷி

ீ ன் கந் ர்வ ராைனிேம் விஜேகபற்றுக் ககாண்டு ன் ோடு ிரும்பிவந்து
ந்ஜ யிேம் குழந்ஜ ஜயக் ககாடுத்து ான் ககாடுத் வாக்ஜக ேிஜறடவற்றிய ாகக் கூறினான். ன்
மஜனவி ஜவசா ினியும் கடும் வம் புரிந்து ன் உறு ிகமாழிப்படி ேம்பிக்ஜகயுேன் வம் கசய்து
என்ஜன மணந்து ககாண்ேஜ யும் கூறினான். கனித் ிரனும், வஜரயும்
ீ கபருமகிழ்ச்சி ககாண்ேனர். கற்பின்
வ ிஜமயால் எஜ யும் சா ிக்க முடியும் என்று ேிரூபித்து விட்ோள் எனக்கூறி அவஜளப் பாராட்டி
வாழ்த் ினர்.

34. மருத் ன், ேரிஷ்யந் ன் ந்ஜ டவட்ேல், மகன் மறுத் ல்

அவக்ஷி
ீ னின் மகன் மருத் ன் கபரும் டபரரசனாய் விளங்கினான். ஞானம் மிகு ியாய்ப் கபற்றிருந்
மருத் ன் எல் ாக் கஜ கஜளயும் கபற்றுப் டபரரசனாய் விளங்கும்டபாட ான் வனம் கசன்று வம்
கசய்ய விரும்பிய கனித் ிரன் அவக்ஷி
ீ ஜன அஜழத்து, ோட்டின் கபாறுப்ஜப ஏற்றுத் ன்ஜன வனம்
கசன்று வம் கசய்ய அனும ிக்குமாறு டவண்டிே, ான் சிஜறப்பட்ே ால் ோோளும் கு ிஜய இழந்து
விட்டேன் என்றும் ோடு டவண்ோம் என்றும் மறுத்து விட்ோன்.

டபரன் மருத் ன் அரசனா ல்

ந்ஜ டய னயனுமாவான் என்று ேீ ி நூல்கள் கூறுவ ால் ான் கபற்ற கவற்றி அவக்ஷி
ீ னின்
கவற்றிடயயாகும் என்றும், அ னால் ோட்ஜே ஏற்றுக்ககாள் என்றான். எனினும் மகன் ோட்ஜே ஏற்க
மறுத் ால் சிறிது கா ம் கழித்து பாட்ேன் டபரனாகிய மருத் னுக்கு பட்ேம் கட்டிவிட்டுக் கானகம்
கசன்று வம் புரிந்து இந் ிரட ாகம் அஜேந் ான். மருத் ன் ேீ ி வறாமல் ோோண்ோன். யாகா ிகள்
மூ மும் புகழ்கபற்று விளங்கி வந் ான்.

முனிவரின் டவண்டுடகாள்

ஒருோள் ஒரு முனிவர் மருத் ஜன அணுகி, உனது பாட்டி வஜரயால்

ீ அனுப்பப்பட்டு இங்கு வந்துள்டளன்.
பா ாளத் ி ிருந்து பாம்புகள் கவளிவந்து காட்டில் வாழும் முனிவர்களுக்குத் க ால்ஜ கள் ருகின்றன.
ககாடிய பாம்புகள் ஏழு முனிவர்கஜளக் ககான்று விட்ேன. ேீர்ேிஜ கள் எல் ாம் பாம்புகளால் விஷமாகி
விட்ேன. பாம்புகஜளக் ககான்று முனிவர்கஜளக் காப்பாற்று. இல் ாவிடில் ேரகத்ஜ அஜேவாய் என்றார்.
 ந்ஜ க்கும் மகனுக்கும் டபார்

மருத் ன் ரிஷிபுத் ிரர்கஜளப் பிஜழப்பிக்கவும், பாம்புகஜளக் ககால் வும் பிர ிக்ஜஞ கசய்து
யமாஸ் ிரத்ஜ ப் பா ாளட ாகத்ஜ டோக்கி எய் ான். அ னால் பயந் ோகங்கள் மருத் ன் ாய்
ோகட ாகத் ில் இருந் டபாது ஆபத்து கா த் ில் அவர்கஜளக் காப்ப ாகக் கூறியுள்ள ால் அவர்கள்
அவக்ஷி
ீ னிேம் சரணஜேந்து காக்க டவண்டினர். ந்ஜ யும், மகனும் ம் வாக்ஜகக் காப்பாற்றிக் ககாள்ள
டபாரில் இறங்கினர். அப்டபாது எல் ா ரிஷிகளும் ட ான்றி இருவஜரயும் டபாஜர ேிறுத்துமாறு
கட்ேஜளயிட்ேதுேன் மது வப த் ால் இறந் வர்கஜள எழுப்பித் ருவ ாகவும் கூறினர். அப்டபாது
கரத் மன், ஜவசா ினி ஆகிடயாரும் விண்ணி ிருந்து வந்து ந்ஜ ஜயயும், மகஜனயும் பாராட்டினர்.
டமலும் அவர்கள் ஆட்சியில் ருமம் காப்பாற்றப்படும் என்ற ேம்பிக்ஜக வணாகவில்ஜ
ீ என்று கூறி
சர்வமங்களம் ஏற்பே ஆசிர்வ ித் னர். மருத் ன், ஜவகர்ப்பி, பிரபாவ ி, ஜகடகயி, ிசாந் ிரி, சுடகஷி,
வஷஸ்ம ி மு ிய கபண்கஜள மணந் ான். அவனுக்குப் பிறந் ப ிகனட்டுப் பு ல்வர்களில் மூத் வன்
ேரிஷ்யந் ன்.

ேரிஷ்யந் ன்

ேரிஷ்யந் ன் ன் முன்டனார்களின் வர ாறுகஜளக் டகட்டுத் ான் அவர்கஜள விே டமலும் சிறந்து

விளங்க டவண்டும் என்று முயற்சி கசய் ான். யாகங்களில் அவன் ககாடுத் ஏராளமான ட்சஜணகஜளப்
கபற்று வளமுேன் வாழ்ந்து வந் ான். அவன் ஆட்சிக்குச் சமமாய் டவறு ஒன்ஜறச் கசால் முடியாது
என்று எல் ாரும் டபாற்றினர்.

35. மனின் பழிக்குப் பழி மன் பிறப்பு

ேரிஷ்யந் ன் இந் ிரடசஜன என்பவஜள மணந் ான். அவள் கருவுற்ற டபாது அக்கரு ஒன்பது ஆண்டுகா ம்
அவள் வயிற்றிட டய ங்கிவிே அவன் டைா ிேர்கஜளக் ககாண்டு கிரகங்கஜளப் பற்றி ஆராய அவன்
பிறந் து மு ட எல்ட ாஜரயும் அேக்கி ஆள்வான் என்று க ரியவந் து. சிறிதுகா த் ில் குழந்ஜ
பிறந் து. அ ற்குத் மன் என்று கபயரிட்ேனர். அவன் வளர்ந்து க்கவய ில் விருஷபர்வாவிேமிருந்து
வில்வித்ஜ ஜயயும், சக் ியிேமிருந்து அஜனத்து டவ ங்கஜளயும், ரிஷ்டி டசனனிேமிருந்து டயாக
கஜ கஜளயும் கற்றான்.

சாருவர்மன்

சார்ணவ ோட்டு மன்னன் சாருவர்மன் ன் மகள் சுமஜனஜய மனுக்குத் ிருமணம் கசய்ய

விரும்பினாலும், ராை ர்மப்படி சுயம்வரத்துக்கு ஏற்பாடு கசய் ான்.

சுமஜன கேத் ப்பேல்

ஆனால் சுயம்வரத்துக்கு முன்னாட மகாேந் ன், வபுஸ்மான் என்னும் இரண்டு மன்னர்கள் ேள்ளிரவில்
அந் ப்புரத் ில் புகுந்து சுமஜனஜயத் தூக்கிச் கசன்று விட்ேனர். அப்டபாது மன் ன்ஜன வரித்
அவஜளக் கள்ளத் னமாய் தூக்கிச் கசன்ற இருவஜரயும் எ ிர்த்துப் டபார் புரியத் யாரானாள். அப்டபாரில்
மன் மகாேந் ஜனக் ககான்று, வபுஸ்மாஜன மூர்ச்ஜசயாகும்படி அழித்து வழ்த்
ீ ிக் ககால் ாமல்
விட்டுவிட்ோன்.

ிருமணம்

பிறகு சாருவர்மன், சுமஜனஜயத் மனுக்கு முஜறப்படி மணம் கசய்து ஜவத் ான். மன் மஜனவியுேன்
கபற்டறார்கஜள வணங்கினான். ேரிஷ்யந் ன் ன் மகனுக்குப் பட்ேம் கட்டி விட்டு மஜனவியுேன் வம்
கசய்யக் கானகம் கசன்றான். காட்டில் வம் கசய்து ககாண்டிருந் ேரிஷ்யந் ஜன ஒரு ோள், மூர்ச்சித்து
வழ்ந்
ீ ால் ககால் ாமல் விேப்பட்ே வபுஸ்மான் கண்டு அ ர்மமாக அவஜரக் ககான்று விட்ோன்.
இந் ிரடசஜன ேியாயங்கள் கூறித் டுத்தும் அவன் டகட்கவில்ஜ . இந் ேிகழ்ச்சிஜய அறிந் டவேர்கள்,
மற்றும் சி ர் அங்கு வந்து கூடினர். அவர்களிேம் இந் ிரடசஜன னித் ிருந் வம் கசய்து வந்
ந்ஜ ஜயக் ககான்ற பா கஜனக் ககான்று பழி வாங்க டவண்டியது அரசன் கேஜம என்று மனிேம்
கூறுமாறு அனுப்பினான்.

பழிக்குப் பழி

இஃ றிந் மன், ந்ஜ ஜயக் ககான்றவனின் இரத் த் ால் அவருக்குத் ர்ப்பணம் கசய்வ ாகவும், அவன்
மாமிசத்ஜ ப் பிண்ேமாக அளிப்ப ாகவும் சூளுஜர கூறிப் பஜேகளுேன், வபுஸ்மானுேன் டபார் கசய் ான்.
ப ோட்கள் டபார் ேேந் து. இறு ியில் வபுஸ்மானின் ஏழு பிள்ஜளகஜளயும் அவனுஜேய
டசனா ிப ிகஜளயும் ககான்று வபுஸ்மாஜன வழ்த்
ீ ி அவன் ஜ முடிஜயப் பிடித்து ஒடர வச்சால்
ீ அவன்
ஜ ஜய கவட்டி சப த்ஜ ேிஜறடவற்றினான். ட வர்கள் பூமாரி கபாழிந் னர்.

இந் மார்க்கண்டேய புராணம் புண்ணிய ப ன்கஜள ர வல் து. ர்மவழி காட்டி, டமாக்ஷ சாம்ராஜ்ைிய
க வுகஜளத் ிறந்துவிடும்.

மார்க்கண்டேய புராணம் முடிவுற்றது.