Ebu-Mu'in en-Nesefi smatra se jednim od najznačajnijih i najpoznatijih učenjaka maturidijske škole

nakon njenog osnivača Ebu-Mensur el-Maturidija. On je prvi branilac maturidijske škole i za nju
predstavlja ono što el-Bakilani, el-Gazali i er-Razi predstavljaju za školu eš'arija. Snažno je podržavao
školu maturidija i istakao se svojim komentarima i pojašnjenjima. Refi'u-d-din eš-Širnavi ga ubraja u
šestu generaciju u djelu „Tabekatu ashabi el-Imami-l-a'zami Ebi-Hanife“ gdje u najvažnija njegova djela
svrstava Tebsiretu-l-edille, et-Temhid i Bahru-l-kelam. 1 Pored tih djela napisao je i brojna druga ali je
među biografima poznat pod nadimkom „Autor Tebsiretu-l-edilleh“. O njemu su pisali Abdu-l-kadir el-
Kureši u „El-Dževahiru-l-mudijje fi tabekati-l-hanefijje“, Abdu-l-hajj el-Leknevi u „El-Fevaidu-l-behijje fi
teradžimi-l-hanefijje“, Ibnu-Kutlubuga u „Tadžu-t-teradžim“, El-Kufevi u „Ketaibu a'lami-l-ahjar min
fukaha'i mezhebi-n-nu'man el-muhtar“, Hadži Halifa u „Kešfu-z-zununi 'an esami-l-kutubi ve-l-funun“, El-
Babani el-Bagdadi u „Hedijjetu-l-arifin“ i mnogi drugi.

Ebu-Mu'in je rođen i živio je u petom i početkom šestog vijeka po hidžri. Sve knjige biografija se slažu da
je njegovo ime Mejmun b. Muhammed b. Muhammed en-Nesefi a da mu je nadimak Ebu-Mu'in.
Pripisuje se gradu Nesef (danas Karši) između Semerkanda i rijeke Amu Darya u današnjem Uzbekistanu.

Knjige biografija ne otkrivaju puno o njegovim učenicima a među rijetkima se spominju 'Alau-d-din es-
Semerkandi autor djela „Mizanu-l-usuli fi netaidži-l-'ukul“, Ahmed b. Ebi-l-Jusr el-Bezdevi, Ebu-Bekr
Mes'ud b. Ahmed el-Kašani, Ahmed b. Muhammed b. Ahmed Ebu-l-Feth el-Hilmi 2 i Nuru-d-din es-Sabuni
kako se to može zaključiti iz rasprave Fahru-d-din er-Razija sa hanefijama iz zemalja preko rijeke. 3

Imam Ebu-Mu'in je živio u petom i početkom šestog vijeka po hidžri kada islamskim svijetom vladaju
abasije koji podstiču na napredak a pogotovu na polju nauke. Ekonomska stabilnost koja je vladala u
području središnje Azije omogućila je da islamski centri poput Semerkanda, Buhare, Taškenta i drugih
gradova iznjedre vrsne učenjake iz raznih oblasti islamskih nauka. Turci seldžuci koji su vladali mjestom
života imama Ebu-Mu'ina bili su hanefijskog mezheba, jako privrženi svojoj školi. 4

Pero je uvijek stajalo rame uz rame sa sabljom. Dok borbu vode tijela uvelike se bore i jezici. Slabljenje
centralne vlasti abbasija uzrokovalo je naučni procvat gradova poput Kaira, Kordobe, Buhare i
Semerkanda koji su nastojali da se nadmeću sa centrom hilafeta u svim aspektima života pa tako i u
naučnom. Iako su dinastije koje su vladale određenim područjima u to vrijeme bile različitih ubjeđenja i
mezheba ipak su sve one bodrile nauku i razvoj što je uzrokovalo pojavu velikog broja učenjaka raznih
nauka i pravaca u to vrijeme. To je vrijeme kada se pojavljuje Abdu-s-selam b. Jusuf el-Kazvini – mu'tezila
koji se hvalio svojim mu'tezilizmom u društvu vezira Nizamu-l-mulka i koji je napisao djelo iz tefsira u 700
tomova5, Ebu-Bekr el-Bejheki (umro 458.h.g.), Abdu-l-kahir el-Bagdadi (umro 429.h.g.), Ebu-l-Muzaffer
el-Isfirajini (umro 471.h.g.), Imamu-l-Haremejn el-Džuvejni (umro 478.h.g.), Hudždžetu-l-islam Ebu-
Hamid el-Gazali (umro 505.h.g.), Nedžmu-d-din Omer en-Nesefi (umro 537.h.g.), Ibn-Hazm ez-Zahiri

1
El-Magribi, Ali Abdu-l-fettah, El-Fireku-l-kelamijjetu-l-islamijjeh, str. 331.
2
El-Kureši, El-Dževahiru-l-mudieh, 243/2 i 118/1
3
Munazaratu el-Fahr er-Razi fi sijahatihi ila Semerkand, u rukopisu u Daru-l-kutub, br. 130, Mektebetu Tejmur, str.
18.
4
Tarihu-l-islami-s-sijasi ve-d-dini ve-s-sekafi ve-l-idžtima'i, 18/4
5
Es-Subki, Tadžuddin, Tabekatu-š-šafi'ijjeti-l-kubra, 230/3
(umro 456.h.g.), Eš-Šehrestani (umro 548.h.g.), Ebu-l-Kasim el-Kušejri (umro 465.h.g.), Ibn-Sina (umro
428.h.g.), Ibnu-l-Hejsem (umro 430.h.g.), Ebu-r-Rejhan el-Biruni (umro 440.h.g.) i mnogi drugi.

Njegovo rođenje

Učenjaci nisu složni oko vremena rođenja imama Ebu-Mu'in en-Nesefija. Niko izuzev ez-Zerkelija ne
pominje tačnu godinu njegovog rođenja. Prema ez-Zerkeliju on je rođen 418. H.g. 6 dok Ibnu-Kutlubuga
navodi da je on umro u 70. Godini života 25. Zu-l-hidždžeta 508. hidžretske godine 7 što nas vraća na 438.
H.g. kao godinu njegovog rođenja

6
Ez-Zerkeli, El-A'lam, 301/8
7
Ibn-Kutlubuga, Tadžu-t-teradžim, str. 78