When it gets cold outside and you got nobody to love

You'll understand what I mean when I say

There's no way we're gonna give up
And like a little girl cries in the face of a monster that lives in her dreams
Is there anyone out there cause it's getting harder and harder to breathe
Is there anyone out there cause it's getting harder and harder to breathe...

Harder to breathe
**Maroon 5

"Son, I hate to ask you this but I just want to know..."

Heto na naman kami ni Papa. Alam na alam ko na kung para saan ang pag-akbay niya sa
akin at ag tinging iyon. Alam kong tatanungin na niya sa aiin ang isang bagay na
,atagal na niyang gustong malaman at hindi ko naman ipagkakait sa kanya ang sagot
na iyon. We settled on that old swing set Papa bought for my sister last year.
Naupo siya sa kanan at ako naman sa kaliwa. I sighed. I'm sixteen and I cud say
that I know what I really want in my life. Hindi ko katulad ni Gabriel na hanggang
ngayon ay hindi pa rin alam ang gusto sa buhay. Ang alam niya lang ay gusto niya ng
babae --- good times at kung ano-ano pa. Ilang beses kong nakita si Gabriel na nag-
uwi ng baba sa bahay at ilang beses na rin siyang pinaglitan ni Mama. Si Mama lang
ang galit pero si Papa ay proud na proud sa buhay na pinipili ni Gabriel.

My father is Adam Consunji. He is ne of the most powerful man in the country today.
Yes, I am from a rich family but my family's money will never have any use to where
I wanna be after high school graduation. Walang kahit anon estado sa buahy ang
mmahalaga sa lugar na pupuntahan ko. Ngumiti ako sa aking ama at inunahan na sana
siya pero naunahan niya pa rin ako.

"Son, are you gay?" He asked me. Napapalatak pa siya habang nakatitig sa akin.
Hkinga na lang ako nang napakalalim.

"Papa, gusto kong magpari."

Nakita ko ang panlalaki ng kanyang mga mata habang tila hindi makapaniwala. It was
almost comical. Para bang hindi na siya makahinga at para bang hindi niya alam ang
gagawin niya sa harapan ko. He was just looking ---no, he was staringvat me like
I'm some kind of freak in a circus. I really want to laugh.

"But son, why? You are my son!"

"I am His son too, Papa. And he has called me. He needs me..."

Matapos ang usapang iyon ay palagi na akog sinasamahan ni Papa. He was making me go
out with girls. Dates, parties and clubs. Isinasama niya ako at ang mga pinsan ko
na para bang ipapakita niya ang buhay na mawawala sa akin kapag tinuloy ko ang
gusto ko. Pero habang nakikita ko kung paano si Hermes, Ares at ang kapatid ko ay
lalong umiigting ang nais kong pumasok sa semenaryo.

Hindi nagbago ang isip ko. Dumating ang high school graduation ko. I was ready to
accept my diploma and everything. Kinabukas noon ay agad akon hinatid nila Papa at
Mama kasama si Gab at si Casiel --- my little sister who was crying so hard.

"Kuya, mami-miss kita..." Humihikbing wika niya. "Now I'm stuck with the bully."

Hinaplos ko ang buhok niya. Tiningnan ko ang buong pamilya ko at isa-isa silang
niyakap. Mother cried. Si Gab ay niyakap ako nang napakahigpit at nang makarating
ako kay Papa ay nginitian niya ako.
"I'm proud of you, Son..."

He hugged me tighty. And when he finally let go, tumalikod na ako. This is my
calling...
"Merry Christmas, Mama!"

Halos takbuhin ko ang distansya ng pintuan at ng Mama Aura ko. I was very happy to
go home and be with my family this Christmas. Matagal ko rin silang hindi nakita
dahil hindi naman ako lumalabas ng semenaryo para uumuwi. Madalas ay sila ang
dumadalaw sa akin pero noong mga nakaraang buwan ay hindi sila nakakapunta dahil
na-dengue si Casiel at matagal siyang na-confine sa ospital. Ayo slang naman sa
akin ang mahalag ay gumaling si Casiel. Isang beses ay lumabas ako para dalawin
siya sa ospital. Tulog lang siya noon maghapon kaya hindi rin kami nagkita.

Mama hugged me so tight. Naluluha pa siya habang tinitingnan ako. She even kissed
the side of my lips and hugged me again. Mukhang miss na miss ako ng Mama ko.
Niyakap ko rin naman siya nang napakahigpit. Ang buong akala ko ay hindi ako
papayagan ng mga pari na lumabas dahil hindi naman nagsiuwi ang mga kaklase ko -
they will be celevrating Christmas inside the seminary and for me that's just sad.

"Bakit naman pumayat ka? Hindi mo ba kinakain ang mga padala ko? Kulang ba iyon,
anak?" Napapahikbi si Mama. Hinalikan ko siya sa noo. Kinakain ko naman ang mga
padala niya kaya lang ay may kahati ako. Nahihiya naman kasi ako sa mga kaklase ko
na halos walang makain - ang iba ay hindi pa natitikman ang pagkaing ipinadadala sa
akin kaya binibigyan ko rin sila. Isa pa - hindi talaga ako main. Mas gusto kong
tahimik lang at nagbabasa. Iyon lang naman ang buhay ko sa semenaryo.

"Puntahan mo ang Papa mo sa itaas at miss na miss ka na rin noon." Nakangiting wika
ng Mama ko. Tumango ako at dinala ang mga gamit ko. Pinuntahan ko si Papa sa
private office niya - pagpasok ko pa lang ay agad ko na siyang nakita na nakatingin
na naman sa planong nakalatag sa harapan niya. Like what I've said before - my
father is one of the richest man in the country - hindi lang siya kundi ang mga
kapatid niya. But my dad, he is dominating the architectural industry. Siya at ang
Uncle Lukas ko ang madalas manalo sa mga bidding ng kompanya. They have that kind
of reputation - corporate people call the two of them The Demonic Tandem.

"Pa." Tinawag ko siya. He looked up at me and smiled widely after seeing me.
Niyakap niya ako nang napakahigpit. Parehomg-pareho sila ni Mama ng reaksyon.
Matagal pa kaming nag-usap ni Papa. Kinakamusta niya ang buhay ko sa semenaryo at
kahit pabiro ang tanong niya kung sigurado daw ba talaga ako sa pagpapari ko - alam
kong hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala. I know that he wants me to
follow his footsteps. He wants me to be a businessman but the things is - God
called and this is me following what my heart truly desires.

Matapos ng usap ay pinuntahan ko si Casiel sa silid niya para surpresahin siya pero
habang dahan-dahan akong naglalakad papunta sa kanya ay ako naman ang na-surpresa.
Casiel was sitting on her study table, she was watching something on the internet
and I got the biggest shock of my life when I realized what she was watching.

"Casiel! Bakit nanonood ka ng porn?!"

"Ku-kuya!"

"Por dios por santo!" I exclaimed. Agad niyang pinatay ang computer at saka humarap
sa akin. Wala siyang nagawa kundi ang magkamot ng ulo at ngumiti na tila ba
nahihiya. She was biting her lip too.
"Sorry kuya, curious lang naman ako. Iyong mga classmate ko kasing lalaki nanonood
ng porn. Gusto ko lang maintidihan sila." Mahinang paliwanag niya. Hindi ako
makapaniwala sa naririnig ko. She was watching porn for the sake of her friends?!

Hinawakan niya ang kamay ko at saka hinatak ako. "Huwag mo akong isusumbong kay
Papa, kuya papaluin niya ako!" Huminga ako nang malalim. Ginulo ko ang buhok niya.

"Wag mo nang ulitin ha! Halika nga dito at na-miss kita bunso!" Natatwang wika ko.
Nakangiti na siya nang yumakap siya sa akin. Hinagkan ko naman siya sa pisngi tapos
ay inaya sa labas pata tulungan si Mama sa pagkabit ng Christmas tree.

Later that night, we had dinner with Uncle Lukas' family. Nagpunta sila sa bahay at
dumalaw. Mama Apollo was with us that time. Kinukwento niya ang tungkol sa away ni
Hermes at ni Ares dahil sa isang babae. Si Hera naman - ang panganay nila ay walang
ginawa kundi ang tingnan ang driver niya. It was very weird. Para kasing
nagpapansin si Hera sa driver niya which is odd because Hera is the Queen. Uncle
Lukas was with Papa and they were talking too, si Casiel naman tinulungan si Mama
sa kusina. Ako, nakikinig lang ako sa kanilang lahat.

"Javie!" Tinawag ako ng kapatid ko kaya lumapit ako. Kasama niya si Hermes na
nakangisi din sa akin. He looked sinister with that gloomy look in his eyes.
"Sumama ka, magba-bar kami!" Yaya sa akin ni Gabriel. Gusto ko sanang tumanggi but
Papa told me to just go along with them and so I did. Hindi naman nagtagal ay
umalis kaming tatlo. Sumama lang ako dahil kay Papa at hindi dahil sa kung ano pa
man. Wala naman akong gagawin doon kundi ang uminom nang tubig at ang tingnan ang
dalawang ito habang nambabae sila.

I dedicated my life to God and that's what I'll be doing for the next decade.

We arrived at the pub. Masyadong maraming tao. Puro usok ang nakikita ko at amoy na
amoy ang alak sa paligid. This seemed to be normal because Gab and Hermes acted
like it didn't matter at all. Umupo kami sa bar. May mga nagsasayaw na babae doon
na halos wala nang saplot. I looked away. Ipinasok ko sa bulsa ang kamay ko at
kinapa doon ang rosaryong ibinigay ni Sister Mary Grace sa akin bago ako umalis ng
kumbento.

"Javie! Inom!" Binigyan ako ni Gabriel ng isang baso nang scotch. Kinuha ko iyon at
pinapalitan ng tubig. Nakita kong napanganga sila sa akin.

"I'm a priest. I'm sorry." Natatawang sabi ko.

"Hindi pa, Javier. Estudyante ka pa lang. Have fun! Meet people! Have sex! Para
kapag nagging pari ka wala ka nang pagsisishan!" Inakbayan ako ni Hermes.
Nagtawanan ang kapatid ko at ang pinsan ko. Ngumiti lang naman ako. May tumabi sa
kanilang dalawang babae halos wala nang saplot. I saw Gabriel touched the woman's
thighs. I looked away again. There are too many temptation here.

Lumayo ako sa kanila at naghanap ng isang lugar na tahimik at malayo sa lahat ng

ito. I found a place at the corner of the pub. Nakita kong walang nakaupo sa isa sa
mga stations doon. I sat there and took my bible out. I was in deep reading when
suddenly a girl who was wearing a halter top and a skirt that only reached the
middle of her thighs sat on my lap and kissed my lips.

Nanlalaki ang mga mata ko. Sinubukan ko siyang itulak.

"Damn, ang sarap ng labi mo." Nakangising wika niya sa akin. Nagulantang ako nang
isa-isa niyang buksan ang butones ng polo ko. "Kanina pa kita tinitingnan doon,
kanina pa kita gustong lapitan. I want you. And tonight I'm gonna get you."
I pushed her away. "No. Pari ako." Wika ko sa kanya. Saglit syang natigilan pero
ngumisi lang siya.

"So? You're forbidden. Mas masarap ka. Come fuck me!" Anas niya sa mukha ko. She
licked my neck. I closed my eyes and prayed to God for this intrusion to stop.
Hindi ito pwede. Hindi kami pwede ng babae. She's a woman and every woman should be
treated with respect and dignity.

This shouldn't be happening. Mali ang nasa isipan niya. Hindi dapat ganito ang
nangyayari sa amin. I will never take advantage of a woman who's not in her right
mind. Muli ko siyang itinulak at saka tiningnan siya. Napapailing ako. Hinawakan
komsiya sa baywang tapos ay pilit siyang inaalis sa kandungan ko. Huminga ako nang
malalim tapos ay pinigilan ang kamay niyang gumagala sa buong katawan ko. Nagukat
ako dahil kusa naman siyang umais. I thanked God because she stopped but I was
surprised when she kneeled in front of me and pulled my zippe down. Pinigilan ko
siya. Alam ko ang gagawin niya but she was too aggresive. Nanlaki ang mga mata ko
nang gawin niya ag hindi niya dapat gawin.

She put my shaft inside her mouth and started playing with it with her tongue.
Napasinghap ako. I held on to her hair. She stopped doing that and smiled at me -
seductively.

"Galit na siya..." Natatawang wika niya. Sumisinghap-singhap pa siya habang

nakatingin sa akin. She held on my hardened shaft like her life depended on it. She
stroked me. Napapaungol ako pero alam kong mali ito - but I'm only human and
whatever she was doing to me - it's affecting my whole being.

After all - I'm just a human being - a man who has needs.

Needs that needed to be fulfilled.

Yes, I wanted to be a priest but I'm not a saint nor a pope.

I'm only human and I haven't tasted sometyhing as delicious as this.

Again, the woman kissed me. Pinagala niya ang mga labi niya sa buong katawan ko. I
let her. I was half naked and very, very hot underneath her.

"Such sweet virgin..." She whispered. I am a virgin. But as the situation goes, I
think I will lost my virginity tonight.

"Look at me, honey." She called me. Tumingin naman ako sa mga mata niya. Inalis
niya ang halter top niya at saka kinuha ang kamay ko para ialagay sa dibdib niya.
"Suck my breastes, honey and play with my clit."

Hindi ko alam kung anong meron sa tinig niya at napapsunod niya ako. Ginawa ko ang
lahat ng sinasabi niya. I was sucking on her nipples like a toddler in need of
milk. It was as if she was the air that I breathe. And her moans were enough to
take me to frenzy. I was now dominating all of her. Inihiga ko siya sa mesa.

I opened her legas and take off her panties. Moments later - I was face to face
with her waxed sacred triangle. I listened to my instinct. I ate her.

"Ohhh fuck! You're doing a great job, virgin boy! Eat me more! Fuck! Fuck! Ahhhh!"

She was moaning in heat. I was enjoying the moment. Being human isn't so bad after
all.
I stood up and positioned myself in her core. I pushed my shaft in.

"Damn, you're big and huge!" She muttered. "Ahhh! Damn! Fuck! Ohhh!"

I moved fast but she stopped me. She looked at me. She was holding on my arms like
she gets her strenght from there.

"Honey, slowly. 'Wag kang magmadali. I know you'll make me come. But slowly first."
She instructed. Ngumisi lang ako at sinunod siya. I moved slowly as if I was
following a tempo. She was moaning again. Kagat-kagat niya ang kanyang labi at
hindi maipagkakaila sa mukha niya ang nararamdaman niya. She was in pleasure. Her
mouth was a bit parted and she was gasping for air.

She looked so beautiful.

I was just staring at her face the whole time.

"Now move fast, honey. I'm close." Hingal na wika niya. I moved fast, faster and
fastest until she couldn't contain it anymore - she screamed. Bahagya akong
nagulat. Tumigil ako para tingnan kung may nanonood sa amin but people where too
busy drinking and dancing and mingling with each other. I moved again.

"Ahhh! Fuck! Ahhh! Ahhh!"

Iyon lang ang palagi kong naririnig sa kanya. When I looked at her face again,
there was a smile of saticsfaction on her face. That was when I felt her walls
clenching around my shaft. She came. I pulled out and dropped my essence on her
stomach. I was amused to see her playing with my manly juice. She was still
seductively looking at me.

"You're not a virgin anymore, honey." Malanding wika niya. I just looked at her.

"Javier!"

Bigla kong narinig ang boses ni Hermes na tinawag ako. I looked back. Kinuha ko
agad ang polo ko at isinuot iyon. I saw Hermes walking closer to my direction.
Kinawayan ko siya. Kumakabog ang dibdib ko. Nang muli kong tingnan ang mesa kung
saan nandoon ang babaeng kainiig ko kanina ay wala na siya. Takang-takang
napatingin ako sa paligid pero hindi ko na siya makita.

"What the hell are you doing in there? You fucking asshole! Nagbabasa ka ng Bible
sa bar?! Gago ka ba?!" Inis na inis na tanong niya sa akin. Hindi ako kumibo.
Sumama na ako sa kanya but i looked back again, I was hoping to see the woman who
gave me ecstasy tonight...

She weren't there. But I will never ever forget her face and the way she looked
under me...
"I'm sorry, Pa, Ma."

It was a week after that incident when I decided to finally talk to my parents.
Nasa gazebo kami noon at nag-aalmusal. Papa was drinking his coffee while mom was
preparing my father's vitamins. Si Casiel naman ay busy sa paglalaro sa game boy ni
Kuya Gab. Noon sila tumingin sa akin. I cleared my throat. Nagyuko ako ng ulo.
Makailang beses kong pinag-isipan ang bagay na ito. Ilang beses kong sinukat ang
mga options ko sa buhay pero sa ngayon, alam ko at sigurado ako na pagkatapos ng
pangyayaring iyon ay hindi ko na kayang bumalik sa kumbento para maging pari. Hindi
ko na kayang maging pari.

I've done something. I had sex with a women I barely knew. Ang pinakamatindi, sa
isang bar. I had public sex with a woman I barely knew and the worse of it was I
am actually looking for that woman. I spent half of my Christmas vacation going
back to that bar and hoping to see her again.

But I didn't. Pero hindi pa ako sumusuko. Alam kong magkikita kami. When I realized
what I was doing - that I was actually looking for this woman instead of doing my
community and my church services - reality hit me. I knew that I was looking for
this woman because I want more. Kung hindi ay bakit ako mag-aaksya ng panahon sa
paghahanap sa kanya?

"What are you apologizing for, Javier?" Anas ni Papa sa akin. I looked at him. I
sighed again. I was finding a hard time breathing.

"Ayoko na pong maging pari, Papa. Hindi na po ako babalik sa seminaryo. Mag-aaral
pa rin po ako pero ayoko na pong maging pari." Naglakas - loob lang ako sa
pagsasabi ng totoo. Papa's mouth parted, si mama ay ganoon din. Nalaglag naman ni
Casi ang game boy niya habang titig na titig rin sa akin. Si Gab na lang ang kulang
pero wala naman siya dito ngayon. I sighed again.

"Why?" Mama asked. Nagkibit-balikat ako. Hindi ko masabi kung bakit. Basta sinabi
ko na lang na ayoko nang mag-pari. It's not my calling anymore. I just gave them an
apologetic smile. Noon nagsalita si Papa. Nakita kong hinawakan niya si Mama at
saka ngumiti.

"Hayaan mo na, Aura." Papa said. "He's our son. We will support him." Bumaling sa
akin si Papa. Kitang-kita ko sa mukha niya ang kasiyahan. I felt like I did Papa a
favor. Alam ko naman kung gaano niya kaayaw na magpari ako pero pumayag pa rin siya
dahil mahal niya ako and right now, I knew how happy he was after hearing what I
had to say.

Nagpatuloy ang buhay. Hindi na nga ako bumalik sa semenaryo. Kinausap na lang namin
ni Papa ang mga professors ko roon pati na rin ang mga paring namamahala sa
eskwelahan. Hindi naglipat ang taon ay nag-aral na akong muli sa business school
kung saan din nag-aaral si Gab. Kahit na nag-aaral ako ay hindi pa rin ako tumigil
sa paghahanap sa babaeng iyon.

I knew that I had to find her. Something is different with her. Hindi ko naman
masasabi na mahal ko siya o nahulog ako sa kanya dahil lang sa isang gabing iyon
pero siya ang gumising sa kamunduhan sa buong pagkatao ko kaya hinahanap ko siya.
Kailangan ko siyang makausap. I need to know her name.

Ilang panahon kong kinikimkim sa puso at sa isipan ko ang babaeng iyon hanggang sa
isang gabi ay nagkwentuhan kami ng pinsan kong si Hermes. I told him everything -
he ended up laughing at me.

"You just - JUST - Javier, you just wanna know her name? Dude! Are you fucking
crazy? Diyan nagsisimula iyon! You had meaningless sex! Libog lang iyon. Nalibugan
sa'yo nilapitan ka, she took advantage of you and you were an easy prey 'cause you
were a virgin - now you want to know her name?! Dude! Just stop there! Kapag
nalaman mo ang pangalan, anong mangyayari? You would want to know her more, you
would want to be a part of her life, tapos ano? You'll fall in love with her and
she'll break your heart or worst - she'll make your brother fall in love with,
lalayo ka, tapos kapag bumalik ka, malalaman mong nagmadre na pala! Just stop
there, Javier! Ganyan ang mga babae. Mga paasa! Pinapaasa nila tayo!" Sa puntong
iyon ay sumisigaw na si Hermes sa akin. Nakatingin lang naman ako sa kanya. He was
holding a can of beer and he was talking nonsense. Hindi na nga ako kumikibo.

"Sasabihin ng mga iyan na tayo ang paasa - na tayo ang nanakit, pero ang totoo,
sila naman talaga ang nananakit at nagpapaasa. Hindi nila alam na sila na iyong
tumatapak sa pagkatao natin. Kapag hulog na hulog na tayo saka nila tayo
pababayaan! Kaya Javier, just stop there! Meaningless sex is better that making
love! Fuck women and their pussies!"

I laughed at Hermes. Matapos kasi noon ay nagsuka na siya nang nagsuka. Tinawagan
ko na lang si Ares para sunduin ang kapatid niya. Alam kong hanggang ngayon ay
hindi pa rin sila maayos na dalawa. May pinag-awayan sila pero dumating pa rin si
Ares para sunduin ang kuya niya. Tinulungan ko si Ares na dalhin si Hermes sa
sasakyan niya. Ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko nang biglang sampalin ni
Ares si Hermes nang tatlong beses bago isinara ang pinto.

"What?" He asked me. "He deserves that for being a jerk to me. He's an asshole!"

Ares left. I just stood there. Iniisip ko ang mga sinabi ni Hermes. Alam kong may
punto siya. Iniisip ko kung hahanapin ko pa ang babae. Huminga ako nang
napakalalim. Nang gabing iyon, nagdesisyon akong tumigil na. I've been looking for
her for a long time now. I even gave my faith up for her pero kung wala namang
mangyayari, ano pang magagawa ko? I should just stop here. Magpapasalamat na lang
ako na ganito ang nangayari. Maybe bigger things were destined for me. Maybe I
should just forget that night. I should just be thankful that I met her and my mind
changed. Mas masaya naman ako sa buhay ko ngayon. Mas masaya ako na wala na ako sa
kumbento. Maybe I didn't really want to be a priest after all. Maybe that was just
a phase I was going through and now, this is what I really want.

My life.

---------------------

Years later...

"Comatose iyong girlfriend ni Kuya Hermes."

Umagang-umaga iyon nang marinig ko si Casi na may kausap sa phone. Bahagyang

nakaawang ang pintuan ng silid niya. Sumilip ako. I just want to say goodbye to her
before I go to work that morning. Kumatok ako at saka pumasok. Ngumiti si Casiel
nang makita ako. Nakapantulog pa siya. She was wearing her favorite sponge bob
pajamas.

"Morning, Kuya!" She greeted me. Nakita kong sa laptop pala siya may kausap at nang
sumilip ako ay nakita ko si Gianna na nakapangalumbaba habang may hawak na tasa ng
kape habang nakatingin sa monitor. Gianna is currently New York for a business
matter. She was looking stressed these past few days. Humiga ako sa tabi ni Casi at
ngumiti kay Gianna.

"Hey, beautiful!" I greeted her. She smiled at me while drinking her cup of coffee.

"If that's the case, I'm coming home tomorrow. I just have to deal with someone
tonight." Sabay kaming napatango ni Casi. Bigla namang tumingin si Gianna sa gilid
niya at nagbuntong-hininga. She waved at us. "I'll hang up na. May pusang nagising.
Wait. Love you, Javie and Casi! Muwah!"

Casi turned to me. She made a face. "Kuya dalawin natin ang girlfriend ni Hermes."
Tumango na lang ako. She kissed my cheeks then she stood up to get dressed. Lumabas
naman ako ng silid niya para dumiretso kay Mama. Wala si Papa ngayon. Nasa L.A.
siya at kasama niya si Kuya Gab. They have some matters to settle. Kumatok muna ako
sa pinto at saka binukas iyon.

I found my mother sitting on her couch while reading a magazine. That put a smile
on my face. Hanggang ngayon ay napakaganda pa rin ng nanay ko. Para bang hindi siya
nagkaka-edad. She still has that same smile and elegance I saw in her while growing
up.

"Good morning to the most beautiful mom in the universe!" Hinalikan ko si Mama at
tumabi sa kanya. Natawa naman siya at hinaplos ang buhok ko.

"Javier, ang laki-laki mo na siksik ka pa sa akin. Ano na lang ang sasabihin ng

mapapangasawa mo."

"Ma, wala pa akong girlfriend, asawa na naman ang sinasabi mo."

"Kailan nga ba? Ang kuya mo, may anak na. Si Casiel naman bata pa kaya hindi pa
pwede."

"Nanonood nga ng porn iyon, Ma." Wika ko. Kumunot naman ang noo niya. I just
laughed. Nakalimutan kong hindi alam ni Mama iyon but really, Casiel watches porn.
Hindi ko naman siya binabawalan. Curious daw siya. Wala naman siyang boyfriend kaya
walang problema pero sa oras na magkaroon, luluha muna ang lalaking iyon ng dugo
bago niya makuha ang Bataan ng kapatid ko.

"Mama!" Casiel entered the room. Tulad ko ay sumiksik din siya kay Mama. Sinipa ko
ang tuhod niya.

"Mama ko ito!" Anas ko.

"Ihh!" Casiel wrapped her arms around mom's waist. "Ma, oh! Si Kuya pinapaalis
ako!"

"My god!" Mama exclaimed. "Ang tatanda ninyo na hanggang ngayon ganyan kayo! Out!
Get out of the bedroom or you're both grounded!" Mabilis pa sa alas kwatro na
tumakbo kami ni Casiel. Nang makalabas ng kwarto ay sinuntok ako ni Casi sa braso.

"Ikaw kasi! Nagalit tuloy si Dalaga! Tara na nga kay Kuya Hermes!" Hinatak niya ako
sa braso at saka bumaba kami ng hagdan. Nagbilin ako kay Manang Ason na sabihin kay
Mama kung saan kami nagpunta ni Casi. We rode my motorcycle fifteen minutes later,
nasa loob na kami ng parking lot ng ospital. I held on Casiel's hand. Ipinasok ko
iyon sa bulsa ko tapos ay nagsimula na kaming maglakad.

"Bakit daw ba na-coma iyong girlfriend?" I asked my sister.

"Nasagasaan daw, Kuya. Kaya ayon. Kawawa
pa ng kapatid ko. Napailing na lang ako.
to a woman in a doctor's coat. Kulot ang
pinag-uusapan nila. Casiel took her hand
Hermes. Lumingon ang pinsan ko - dahilan
nga si Hermes. Baka mabaliw iyon." Komento
We reached the ICU. I saw Hermes talking
buhok ng babae. Naririnig ko rin ang
out of my pocket and walked towards
para makita ko ang kausap niya.

Suddenly, I felt the world revolving in a much slower pace. Pakiramdam ko ay dahan-
dahang humihinto ang lahat ng bagay sa paligid ko. Parang nagpapatay-sindi ang mga
ilaw. Parang may naririnig akong lagaslas ng tubig and suddenly - I was back on
that night of almost eight years ago.

I was standing near the table where I could see myself with that girl I met inside
that pub. I could see myself thrusting inside her and as she was biting her lip -
pleasure was all over her face. She seemed to want more so I thrust in harder. He
eyes were closed. Her hair were all over her face and yet - I could see it clearly.

Damn!

I could feel myself getting a boner as I was standing there!

What the fuck?!

The woman in front of Hermes looked at my direction.

Her eyes, her nose, her lips - lahat iyon ay katulad ng sa babaeng kay tagal kong
hinahanap. I could recognize her any day. Tulad nang sinabi nila - makikita mo ang
hinahanap mo kapag hindi mo hinahanap.

But why isn't there any recognition in her eyes.

"Hi! I'm Dra. Danelle Varres. Ako iyong OB ng asawa niya." Pakilala niya kay Casi.

Danelle, is that really her name?

"Aalis na muna ako. I need to do some rounds. I'll be back later. Good luck Mr.
Consunji and pray harder." Danelle Varres smiled at Hermes and tapped his shoulder.

Dumaan siya sa harapan ko.

Even her scent is the same.

Hindi ako pwedeng magkamali.

Siya iyon.

I grabbed her arm. She looked at me. May pagtataka sa mukha niya.

"Hello, again..."

I said in my deepest, darkest voice.

"Yes?"

I looked at the man who grabbed my arm. Sa tanang buhay ko ay ngayon ko lang siya
nakita pero sa mga mata niya ay para bang kilala na niya ako. I stared at his eyes.
Walang mababakas na reaksyon sa kanyang mukha. He.was poker faced and yet something
is telling me that there was more than what his eyes are trying to convey.

Kumunot ang noo ko. Hindi ko maiwasang tingnan ang kamay ng lalaking iyon na
nakahawak sa braso ko. His hand was warm and it's making me uneasy. Hindi ko alam
kung anong meron sa kanya at bigla akong kinakabahan. Matagal ko siyang tinitigan
tulad nang pagkakatitig niya sa akin. At habang nagtatagal ay parang nagiging
pamilyar sa akin ang mga matang iyon.

Nakita ko na ba siya noon? Kunot na kunot na ang noo ko. Bahagya kong pinalis ang
kamay niya sa braso ko.

"May kailangan ka ba?" Tanong ko pa sa kanya. Nakita kong nagbago rin ang
ekspresyon ng kanyang mukha. Napuno iyon ngayon ng pagtataka at pagkalito. Kilala
ko ba siya? Kung oo, bakit hindi ko matandaan kung saan ko siya nakita? Imposible.
Hindi ako makakalimutin but the fact that he seemed familiar bothers me. But
then... I bit my lower lip.

"May kailangan ka ba? Is your wife pregnant because if she is, then maybe I could
be her doctor too." Kunway winika ko. He took a step back. "Kung wala ka namang
sasabihin, aalis na ako."

Nilagpasan ko siya. Nang sana gitna na ako ng pasilyo ay huminto ako para tingnan
ang wirdong lalaking iyon. I smiled to myself. He must be crazy. Bakit ganoon siya
makatingin sa akin? Ipinilig ko ang aking ulo upang iwaglit sa isipan ko ang
lalaking iyon. Nagpatuloy ang buong araw ko. I did my rounds. Nag-clinic din ako
nang bandang pahapon na. Matapos iyon ay nagpaalam ako sa staff ko na uuwi na.

Tuwing uuwi ako ay ganoon na lang ang saying nararamdaman ko. I'm excited to see my
family. Palagi iyon ganoon. Ngayon ko lang kasi nararamdaman na belong ako sa
kanila. Growing up - I was the black sheep of the family. Grabe ang pagrerebeldeng
ginawa ko noon sa mga magulang ko.

Baldeng luha ang iniiyak sa akin ng Mommy ko dahil sa mga pinagagagawa ko noon. My
father was furious that he disowned me at pinalayas ako sa bahay noong seventeen
years old ako. Dalawang taon akong pagala-gala sa siyudad. Nakikitira sa mga
kaibigan ko. Tambay ng pub at club houses.

I was so low - napakababa ko noon. At hinding-hindi ko makakalimutan ang oras na

iyon sa buhay ko. I was a drug addict - na-overdose ako at iyon ang dahilan kung
bakit ako muling kinuha ng pamilya ko. I remembered my mom's face when I woke up
after two days. She was crying. Her eyes were swollen and her face was full of
sadness.

Iyobg hitsurang iyon ni Mommy at sapat na iyon para isipin kong magtino. That day
my father talked to me - heart to heart and asked me why I was doing what I was
doing and I told him the truth - that I was jealous of the attention they were
giving my siblings. Lahat kasi ng kapatid ko ay perpekto tapos ako lang ang
palaging nakakagawa ng mali. Apat kami, ako ang panganay. Si Edward Marcus ang
pangalawa, si Edward Pablo at ang bunso naming si Georgina Fate - lahat sila ay
paborito ni Daddy. Lahat sila magagaling at magaganda ang specialization sa field.

Si Edward Marcus - cardiologist.

Si Edward Pablo - orthopedic surgeon.

Si Georgina Fate - plastic surgeon.

Ako sa aming apat ang may pinakamababang form ng specialization at iyon ang
pagiging OB. It hurts when I hear the three of them talk tapos sasabihin nila ang
mga achievements nila. Nahihiya ako. Ang babaw lang kasi ng akin.

Marami akong insecurities sa buhay talaga - lalo na pagdating sa mga kapatid ko

pero alam kong sarili ko na lang ang kalaban ko ngayon. Pinipilit kong hindi
magpakain sa insecurities na iyon at masayang harapin ang buhay kasama sila. Mahal
ko ang pamilya ko at alam kong mahal nila ako - I just have to train myself to
ignore all the negativities and be still and love myself most especially my mom.

I got to my red sedan and drove home. Malapit lang ang bahay namin sa ospital. Si
Dad ang director ng Varres Medical City - our hospital is one of the best hospitals
in the country. Sa katunayan ay kaunti ang namamatay sa ospital namin because in
Varres Med - we do our best to make the clients alive.

Sabi ni Uncle Nathan para maiwasan ang kamatayan kailangan lang maniwala. Madalas
niyang sabihin iyon sa akin lalo na kapag nahihirapan ako sa pasyente ko. Based on
experience daw niya iyon dahil kay Tita Ella.

Nakarating ako sa bahay. Sinalubong ako ni Mommy na kabababa lang mula sa kwarto
nila. I kissed her and smiled at her.

"How was your day, Danidell?"

Danidell. Iyon ang tawag niya sa akin. Si Daddy kasi ang tawag sa kanya ay
Danidandan kaya ako naman si Danidell ni mommy. Cute iyon noong bata ako, pero
ngayon, nakakapagpangiwi na.

"Mom, it's Danelle."

"Whatever, Danidell." She pulled my hair. Kinuha niya ang kamay ko at saka dinala
ako sa kusina. Naroon si Georgina at kumakain ng cake. She smiled at me. Malayo ang
loob ko sa kapatid kong babae. Mas masasabi kong malapit ako sa mga pinsan ko - ang
anak ni Uncle Juan at Aunt Reena. I like my cousins there kaya lang sa Madrid sila
nakabase. Sa mga pinsan kong iyon - wala ni isa man sa kanila ang nasa Medical
field. Kadalasan ay nasa business world sila or tulad ni Uncle Juan na tinaguriang
taong gala.

Nagkwentuhan pa kami nila Mommy. Sinubukan kong makihalubilo sa kanila but since I
got bored dahil sinimulan na naman ni George ang achievements niya. Nagpaalam na
ako at umakyat sa aking silid. Nahiga ako sa kama. Ni hindi ko inalis ang sapatos
ko. It was just a very tiring day at iyon din ang dahilan kung bakit ako nakatulog.

But even when I was asleep, gumagana ang isipan ko at dahil doon, pumasok sa
panaginip ko ang lalaking nakita ko kanina sa ospital - the man with different eyes
- his eyes were in my soul - hindi ko alam kung paano iyon pero nakikita ko siya.

I opened my eyes and felt my heart beating faster.

What the hell is wrong with me?

-----------------------------

Hindi niya ako pwedeng makalimutan.

Iyon ang paulit-ulit kong sinasabi sa sarili ko habang pabalik-balik akong

naglalakad sa living room ng mansyon nang hating gabing iyon. Hindi naman ako
pwedeng magkamali. Ang babaeng iyon at ang doctor ni Nina ang babaeng nakasama ko
noong gabing iyon halos anim na taon na ang nakakaraan. Hindi ko pwedeng
makalimutan ang mukha niya. I remember everything about her. I even remembered her
scent. She was still wearing the same perfume she wore that night - Ralph Lauren
Romantic. Hindi ko makakalimutan ang lahat sa kanya kaya hindi ko matanggap na
nakalimutan niya ako ngayon.

How come?

No one forgets a Consunji!

That is a given fact but why the fuck doesn't she remember me?

Nasabunutan ko ang sarili ko.

"Kuya, bakit gising ka pa?" Napatingin ako sa may kusina nang marinig ko ang boses
ni Casiel. May hawak siyang isang baso ng tubig habang naglalakad papunta sa akin.
Naka-pajama na siya. Si Patrick Star naman ang suot niyang pajama ngayon.
Naghihikab pa siya habang lumalapit sa akin.

"Saan ka galing kanina?" Tanong ko sa kanya. She yawned again.

"Kasama ko iyong gym buddy ko, si Sam." Humikab na naman si Casiel. "Antok na antok
ako kuya tapos parang pakiramdam ko nakikiliti iyong pempem ko."

Nanlaki ang mga mata ko. "Anong pempem iyan, Antoniette?!"

"Iyong kiki ko kuya! Parang nakikiliti!" Ganting - sigaw niya. Binatukan ko si
Casiel.

"Hindi ka na bata! Matuto kang magsalita ng ayon sa edad mo!"

"EHHH! Wag nimo akung batokan, dung! Sasaktan keta!"

"Tomahemek ka, day! Koya aku!"

Nagtinginan kami ni Casiel tapos ay natawa sa isa't isa. Nakita kong hinawakan niya
ang parteng iyon ng katawan niya. Napapadyak pa siya.

"Nakakiliti kuya. Hindi ako comfortable!" Naiiyak na sabi niya. Napailing na lang
ako. Inakbayan ko si Casiel at umakyat na kami sa itaas. Inihatid ko siya sa kwarto
at hinagkan sa noo bago ako lumabas ng silid niya. Mukhang pagod na pagoda ng
kapatid ko dahil paghiga niya ay tulog na kaagad siya.

I went downstairs again. Nagpunta ako sa personal gym na nasa tapat lang ng
swimming pool. I took off my shirt and started doing my routine.

Hindi ako makatulog. Hindi ako pinatutulog ng babaeng iyon. Kailangan kong malaman
kung nakalimutan na ba niya ako o sinadya niyang magpanggap na nakalimutan na niya
ako. Either way, she's gonna pay for running away from me that night.

I'm gonna make her suffer.

I'm going to give her a dose of sweet suffering.

I'll make sure that this time, she'll be the one wanting for more.

------------------

"Saan ka pupunta?"

Nginisihan ko lang si Casi matapos ko siyang hagkan sa noo. Pinuntahan ko muna siya
sa silid niya bago ako umalis nang umagang iyon. Tulog pa siya nang bisitahin ko.

"Sa ospital, Casi. Matulog ka pa. I love you." Hindi ko na siya hinintay na
sumagot. Umalis ako ng bahay. Ni Hindi ako nag-almusal. Dumiretso ako sa ospital at
hinanap ang clinic ng babaeng iyon. Apprently, I can't go in there kung wala akong
kasamang buntis. I just shook my head. Bumaba na lang ako sa kwarto ng asawa ni
Hermes at doon nakita ko si Yna at si Yllak. Umandar ang instinct ko. Hinatak ko
ang kamay ni Yna.

"Hey! Don't still my girl!" Sigaw ni Yllak. I grinned at him.

"I'll just borrow her, cous! Ibabalik ko din. Untouched and unkissed!"

"Gago!" Yamot na yamot na sigaw ni Yllak sa akin. Natawa lang ako.

"Javier, saan ba tayo pupunta?"

"Sa OB. Di ba buntis ka?" Ngumisi na naman ako. Yna made a face.

"Wish ko lang pero hindi pa kasi nag-iingat si Yllak. Gusto niya kapag kinasal
kami, mausot ko ang pangarap kong wedding gown." Kinikilig na wika pa niya sa akin.
I just rolled my eyes. Bumalik kami sa clinic ng babaeng iyon. Si Yna ang number
one. Madali lang naman landiin ang secretary kaya agad kaming nakapasok.

"Seryoso, OB talaga?" Yna was laughing. Tumango lang ako.

Napahinto ako nang makita ko ang babaeng hinahanap ko. She was standing in the
middle of her clinic while fixing her doctor's coat. Nakaladlad ang kulot na kulot
niyang buhok. Nakuyom ko ang mga palad ko.

Binitiwan ko ang kamay ni Yna.

"At the count of three, Yna, look away or leave." Mariing wika ko.

"What? Why?"

Inilang hakbang ko ang babae. Napatingin siya sa akin.

"Yes? What? I-ikaw na naman?!"

I held her waist. Halos buhatin ko na siya. Iniupo ko siya sa mesa niya. I spread
her legs, kissed her lips and played with her core.

"Shit!"

That was the only thing that came out of her mouth.
The stranger was kissing me! He was even touching my core! This can't be! Hindi
pwedeng nangyayari ito sa akin ngayon! Ni hindi ko alam ang pangalan ng aaking ito
pero heto siya at ginagawa sa akin ang mga bagay na hindi nararapat!

Sinubukan ko siyang itulak palayo but those hard muscles on his shoulders were so
hard and so forceful. Hindi ko siya maitulak. I know that I have to do something to
make him sop but how? Para akong naparalisa sa ginagawa niya.

"JAVIEEEEEE!"

Narinig ko ang boses ng isang babae. Marahil ang babaeng iyon ang kasama niyang
pumasok. The next thing I knew, wala na an lalaking iyon sa harapan ko at pilit na
siyang hinahatak ng kasama niya. Napatingin ako sa sarili ko at ganoon na lang ang
panlalaki ng mga mata ko nang makita ko ang sarili ko. Halos masira na pala ang
damit ko. He ripped my blouse apart and my breasts were hanging out like apples in
a brach of tree. Inayos ko ang sarili ko at saka hinarap siya. Nabigla ako nanb
sampalin siya ng kanyang kasama.

"WHAT ARE YOU DOING?!" She hissed. Sinampal niya ang lalaki. Nanginginig ang
kalamnan ko. "THAT'S NOT THE RIGHT WAY OF TREATING A WOMAN!"

Bumaling sa akin ang tingin ng lalaki. Nanlaki ang mga mata ko nang hakbangin niya
akong muli. I stepped back. Hindi ko alam kung saan ako pupwesto. Natatakot ako sa
kanya. He's really creepy. Nakakadama ako ng pagkatakot sa kanya.

"Javier stop!" Narinig kong muli ang babae. "You are forcing yourself to her! Mali
iyon! Halika na!" Nakahinga ako nang maluwag nang hatakin ng babae ang kalaking
sumugod sa akin. Natagpuan ko ang sarili kong sumusunod sa kanila. Nanginginig ang
mga tuhod ko habang nakatingin. Ibang-iba na ang mukha ng lalaki. Bakas ang galit
at pagkadismaya sa kanyang mga mata.

"Huwag ka nang babalik dito!" Natagpuan ko ang aking tinig. Noon siya humarap sa
akin. Napasinghap ako. Iyon ang mga matang hindi nagpatulog sa akin kagabi. Ang mga
matang nagbibigay sa akin ng kakaibang pakiramdam. Hindi ko alam kung paano nahing
posible ang bagay na iyon pero ang mga matang iyon talaga...

"Oh! I will come back again, Varres. I'll come back again and again until you have
nothing to do but surrender." Mariin ang pagkakasabi niya ng mga salitang iyon.
Alam kong pinagtitinginan kami ng mga tao at alam kong nakakahiya na ito pero hindi
ko talaga mapigilan ang hindi siya tingnan. Para bang may kung ano sa kanya ang
nakakapagpatingin sa akjn sa kanya. Para bang himihinto ang mundo ko.

"Javier! Umayos ka nga! Miss sorry, nababaliw na naman kasi ang pinsan ko...''

Pinsan niya ang babae? Hindi ko alam kung bakit relief ang naramdaman ko sa
impormasyong iyon. I just foumd myself silently thanking God for that knowledge.
Magsasalita pa sana ako. Sasabihin ko na huwag na silang babalik nang sumigaw ang
lalaking nangangalang Javier.

"Hindi mo kasi alam kung anong ginawa niya sa akin, Yna! That woman stole my
virginity! She took advantage of my sweet innocence, Yna! Tapos ngayon aakto siya
na para bang hindi niya ako kilala!"

"Oh my god!" Napasinghap ako. Para bang tumigil ang oras sa parteng iyon ng ospital
at lahat ng taong naroon ay narinig ang sinabi ni Javier. Sa lakas talaga ng boses
niya ay hindi maitatanggi na narinig ng lahat ang lumabas sa bunganga ng lalaki sa
aking harapan. Nakadama ako ng kahihiyan. Ano bang sinasabi niya? I stole his
virgnity? Ni hindi ko siya kilala! Wala akong matandaang pangyayaring ganoon kaya
bakit ipagkakalat ng lalaking ito ang mqling impormasyon?

Pulang-pula ang aking mukha. Naluluha na ako. He's making it sound like I roped
him. Hindi ko naman magagawa iyon! I maybe a lot of things in the past pero hindi
ko gagawin iyon. I know for a fact that my hymen is still intact!

"Javier! Umuwi na nga tayo! Kung ano-anong sinasabi mo!" Muling tumingin sa akin
ang babaeng kasama niya at ngumiti. She looked apologetic. Si Javier naman ay
nakangisi lang sa akin na para bang sinasabi na babalik pa ito --- at iyon ang
pinakaayaw kong mangyari.

Hinatak siya paalis ng babaeng kasama niya. Naiwan naman ako sa labas ng clinic ko
na namumula pa rin ang buong mukha. Bago ako pumasok sa loob ay sinabihan ko ang
secretary ko na magsimula na kami. Pilit kong kinakalimutan ang nangyaring iyon.
Hindi pwedeng kilala ko siya. Alam kong hindi ko siya kilala. Why would i know him?
Kung kilala ko siya hindi kk siya basta makakalimutan. I mean... his eyes
captivates my soul. I can never forget him if I knew him back then...

Nasa kalagitnaan ako ng check up sa mga patients ko nang biglang bumukas ang
pintuan at iniluwa niyon si Ethan Miguel ----- ang aking pinsan. Mas matanda ako
kay Mig with an S ng dalawang taon. He's an OB too. Nanlalaki ang mga mata niya
habang papalapit sa akin.

"I head you have stolen someone's virginity, Danell?!!!" Sigaw niya sa akin.
Napasinghap ako at saka napatingin sa pasyente kong nakabukaka sa harapan ko. Migs
took a look in whatever I was doing.

"That's nasty." He commented. Hinampas ko siya sa balikat at saka nanghingi ako ng

tawad sa babae nasa harapan ko. Pinanlakihan ko siya ng mga mata.

"So, your a virginity stealer!" Nanlaki na naman ang mga mata ko sa mga pingsasabi
ng lalaking ito. Ang kapal ng mukha talaga ng pinsan ko.

Tinapos ko ang pasyente ko para makausap ko agad si Migs. Nang kaming dalawa na
lang ay hinarap ko siya. Hindi ko alam ang sasabihin ko.

"Hindi ko siya kilala, Migs." Iyon lang ang tangi kong nasabi. "Hindi ko alam kung
anong sinasabi niya kaya lalo akong nguguluhan. How come he knows that and not me?
How can he say those things, Miguel! Naguguluhan ako!" Frustrated na wika ko sa
kanya. He was looking at me. Ako naman ay sapo-sapo ko ang ulo ko habang nag-iisip.

Pumasok na naman sa isipan ko ang mga mata niya.

"Hindi kaya nakilala mo siya noong dark days mo, Dan?"

Natigilan ako. My mouth parted.

"Oh my god..."

--------------------

"Hindi niya ako pwedeng makalimutan!"

Gigil na gigil ako habang nagpapalakad-lakad pabalik sa sala ng bahay ni Kuya Yto.
Para naman akong hamster na pinapanood nila. Yto was there, naroon din si Ate
Nikita, Yna and Yllak was there too. Dito na kami dumiretso pagkatapos na
pagkatapos ng nangyari sa ospital. Nakatingin silang lahat sa akin habang halos
sabunutan ko anb aking sarili. Hindi ako makakapag na basta na lang ako makalimutan
ng babaeng nagpabago sa buong buhay ko.

"What are you pissed about?" Sabi ni Kuya Yto sa akin. He was holding a glass of
wine while looking at me. "It's meaningless sex. Nakalimutan ka na niya."
Sinegundahan naman iyon ni Yllak.

"Right. Anak nga pala kayo ni Sancho. You're the romantics. While Hera, Hermes and
Ares are the bipolar ones. Hindi ninyo ako kasj maintindihan. Sa kanya meaningless
sex iyon --- that sex changed my life so she just can't act like she doesn't know
me at all because that moment changed everything!"

"Baka naman may amnesia." Sabi naman ni Ate Niki. "Cause no one simply forgets a
Consunji. I mean I tried but here I am with him and we're about our third child."
Hinalikan ni Kuya Yto si Ate Nikita sa pisngi. Napangiwi ako. Yto being Uncle
Sancho's son is a romantic. Iyon ang tawag ko sa magkakapatid na iyon.

"Me too!"Wika ni Yna. "But Yllak is just to hot. Kaya siguro Javier, mah amnesia
ang babae. Nakitaan mo ba siya nb recognition sa eyes niya? Kasi kung hindi wala
talaga. Alamin mo na lang kung may amnesia siya kaysa naman iyong three moves mong
kadema-demanda!"

Huminga na lang ako nang naakalalim. Hindi ako naniniwala na mah amnesia siya. I
know that a part of her recognizes me. Nakita ko iyon sa paraan nang pagtingin niya
sa akin. Naalala niya ako. She was just pretending.

Hindi naman na ako nagtagal sa bahay nia Yto. Umuwi na ako sa bahay pero hindi rin
naman ako nagtagal roon. Hindi ako mapakali hangga't hindi ko nakukuha an babaeng
iyon. Nagshower lang ako pagkatapos ay nagbihis. Muli akong umalis ng bahay.
Ginamit ko ang firebird ni Casiel. Wala naman ang kapatid ko dahil kasama niya ang
Mama at ang Papa namin. They had dinner and maybe they watched some movies. Mahiig
sila sa ganoon. Much as I wanted to join them hindi pwede dahil masyado akong
naguguluhan sa babaeng iyon.

At ngayon gabi, sisiguruhin kong magkakalinawan kami.

Mula nang makita ko siyang muli ay inalam ko ang laha sa kanya. Alam ko ang bahay
niya, alam ko ahg oras ng uwi niya, alam ko ung saan siya kumakain at kung anong
paborito niyang kainin. Bumalik ako sa pagtakbo sa umaga dahil sa kanya. I had her
checked. Alam kong sa L.A. niya tinapos ang med school niya. Alam ko kung ilan
silang magkakapatid. Pati schedule ng mga kapatid niya ay alam ko.

Wala siyang maitatago sa akin.

Huminto ako sa tapat mismo ng bahay niya. Bukas na ang ilaw sa fromt door.
Napangisi ako. Ibig sabihin ay nasa loob na siya. Inakyat ko ag bakod at tahimik na
pumasok sa bahay niya. The back door isn't closed. Doon ako dumaan. Mabagal at
tahimik ang paglalakad ko. I made sure that I won't make any noises.

Napadaan ako sa dining area at doon nakita ko ang basong ininuman niya. She's right
on time. Seven-thirty ang dinner niya pero kapag nasa bahay siya ng mga magulang
niya ay alas ocho ang kain nila ng hapunan. Yes, I know that too. I know many thngs
about her. Sa katunayan ay twenty - seventh birthday niya bukas.

Umakyat ako sa hagdan. Alam kong nasa silid niya siya. Alam ko naman na mali ang
ginagawa ko but I just can't help it. Kailangan kong malaman kung bakit siya
nagpapanggap.

Narating ko ang silid niya. Binuksan ko iyon. Wala siya sa loob. I wonder where
could she be? Tumalikod na ako nang maulinigan kong bumukas ang pinto ng banyo at
ang sumunod doon ay ang matinis na tinig.

AHHHHHHHHHH! IKAW NA NAMAN! AHHHH!

Napangisi na lang ako. Tinawid ko ang pagitan naming dalawa at saka hnagkan siya.
Nakulong sa pagitan ng aming mga labi ang matinis na tili niya. She was trying to
psuh me away but she couldn't. Masyado akong malakas para sa kanya. Hinatak ko ang
tuwalya niya. Nalaglag iyon sa sahig.

May isa akon natatandaang marka sa katawan ng babaen iyon at kung siya nga ang
babaeng iyon --- she'll have that tattoo. Kinapa ko ang dibdib iya habang nasa labi
ko pa rin ang mga labi niya. Narating ko ang ilalim ng dibdib niya. That was when I
stopped kissing her and looked down at her breast.

And here it is --- the unforgettable mark.

The musical note.

I looked at her. Sinampal niya ako. Nagdilim ang paningin ko at sinampal din siya.
Matapos iyon ay hinatak ko siya papalapit sa akin.

"Akin ka, Danelle Varres. You stole my mark and now I'm chasing you for it. Wala ka
nang kawala!"
Nakipagsukatan ng tingin sa akin ang babaeng ito. I know how scared she was and I
just don't care at all. Hindi pwedeng basta na lamang niya ako kalimutan. She
changed my life and my faith tapos basta na lang niya ako kakalimutan! Hindi ako
papayag. Hindi niya ako kakalimutan dahil hindi pwede. Ako si Javier Consunji at
walang basta makakalimot sa akin.

Hinapit ko siya lalo palapit sa akin. Nagpupumiglas siya sa mga hawak ko at sa

tuwing ginagawa niya iyon ay lalo ko lang siyang hinahatak palapit sa akin. Her
nakedness affects me in every way but I'm controlling myself. I can't dwell on lust
now. I need to know why she is pretending to not know me. Hindi koi yon matanggap.
Wala namang makakaintindi sa akin kapag sinabi ko ang dahilan pero dahil sa babaeng
ito, nagbago ang buhay ko. Nabago ang paniniwala ko kaya wala talaga siyang
karapatan para kalimutan ako. Kung ako hindi ko siya nakalimutan, hindi rin niya
ako dapat makalimutan. Ego speaking, I am a Consunji and no one simply forgets a
Consunji.

Hinapit ko siyang muli at pinakatitigan. Those eyes were the same eyes who looked
at me seductively, almost seven years ago. I just can't really understand why she
has to act this way. Akmang sasampalin niya ako nang bitiwam ko siya at itinulak sa
kama. Nayakap niya ang kanyang sarili. Mula sa bulsa ko ay inilabas ko ang phone
ko. Tumunog kasi iyon. Hindi ko n asana sasagutin kaya lang nakilala ko ang
ringtone at alam kong si Mama iyon. Huminga muna ako nang napakalalim bago ko
sinagot ang tawag niya.

I was watching Danelle's move. Ibinalot niya ang sarili niya sa kumot at saka
niyakap ang unan. Kinuha rin niya ang telepono sa bed side table. Hindi ko alam
kung sinong tatawagan niya but she's probably going to call the police so I took
the phone away from her. Binato ko iyon sa bintana.

"Yes, Ma?" I asked. Sinensyasan ko si Danelle na tumahimik o patay siya sa akin.

Napakagat-labi siya. I just made a face.

"Ignatius, umuwi ka dito. Nawawala ang kapatid mo." Napahagulgol si Mama. Tinakasan
naman ako ng kulay nang marinig ko ang sinabi niya. Nawawala si Casiel?

"Fuck! Fuck! Fuck!" Tinapos ko kaagad ang tawag at saka binalingan ko si Danelle.
Dinuro ko siya. "Babalik ako at magtutuos ulit tayo. Don't you dare change the
locks 'cause I'll break your window and if you go to your parent's house, I will
visit you there too. Clear?!" I hissed at her. Napatango na lang siya at saka
nagtalukbong ng kumot. Napangiti ako. Mukhang natatakot sa akin ang babae. Hindi ko
naman alam kung anong ikinatatakot niya.

Kinukumusta ko lang naman siya.

Mabilis akong umuwi ng bahay. Halos makipagkarera ako sa mga sasakyan sa daan
makauwi lang at nang makarating ako doon, nakita ko si Papa na kinakalma si Mama.
Nasa living room silang dalawa. Humahangos akong lumapit sa kanila.

"What happened? Where is Casie?" I asked them. Papa looked at me and sighed. May
iniabot siya sa aking mga larawan at doon nakita ko ang kapatid kong walang saplot
habang binababoy ng isa pang babae. Kulang ang sabihin na gulat na gulat ako.
Tiningnan ko si Papa, alam ko sa mga tingin niya pa lang na iyon ay galit na siya.
Si Mama naman ay napakalungkot. Sa unang pagkakataon ay hindi ko alam sa sasabihin
ko sa kanila. I just can't believe that Casie could do this. Yes, she is boyish.
She likes cars but that doesn't mean that she is a lesbian. Hindi ganoon ang
kapatid ko.

"Pa, naniwala kayo dito?" I asked him. Mother came to me and took my hand. "Pa,
pinagpaliwanag ninyo lang ba muna si Casiel bago ninyo siya pinagalitan?" Inis na
tanong ko.

"How dare you talk to me like that, boy?!" He yelled.

"Adam, tama na! Please. Ayokong mawala din si Javier!" Umiiyak na sabi ni Mama.

"Hindi nawala si Casiel, Aura. She made a choice and she chose to leave. Umalis
siyang mag-isa, matuto siyang bumalik!" Papa walked out. Lalong napaiyak si Mama.
Niyakap ko siya at pilit na pinakakalma. I was just sighing. Nakatitig ako sa
litrato ni Casial. Malaki ang paniniwala ko sa bunso namin. Hindi niya magagawa
ito. Alam kong hinding-hindi niya gagawin ito. She will never do something to
disappoint our father. She loves Papa so much. Wala sa hinagap niya ang bagay na
ito.

Hinayaan ko na lang siyang umiyak. Nang maramdaman ko ang pagod ni Mama ay iniakyat
ko siya sa kwarto. Sa guest room ko siya inilagak dahil alam kong ayaw niyang
makita si Papa sa ngayon. Kilala ko si Papa. Alam ko kung anong nagagawa niya kapag
nagagalit siya.

When I was fourteen, nahuli niya kami ni Gabie na nasal abas ng bahay. Hindi naman
ako tumakas noon, pinagbukasan ko lang si Gabie ng pinto dahil na-late siya sa pag-
uwi. Sa galit ni Papa ay sa garahe niya kami pinatulog sa loob ng tatlong buwan.
Hindi niya kami kinakausap. Kung hindi pa na-dengue ang kuya, hindi pa siya
lalambot. I know how hard his heart is when his mad pero napakabait naman niya
kapag hindi siya nagagalit.

Nang gabing iyon, kinalimutan ko muna ang pagtulog. Kinalimutan ko muna si Danella
at tinawagan si Gabriel para pauwin ng Pilipinas. Kailangan naming makita si Casi.
Ipinangako ko kay Mama na ibabalik ko ang bunso namin. Tinawagan ko ang lahat ng
kaibigan niya. Pinuntahan ko siya sa shop niya pero wala doon ang kapatid ko.

Buong gabi akong paikot-ikot sa siyudad. Hinahanap si Casi. I checked all the
hotels for her but she wasn't there. Inis na inis ako. Kung nasa bahay ako, siguro
ay hindi umalis si Casi. Patay din ang cellphone niya, she even deactivated her
facebook account, took down her IG and -her twitter. How the hell can I contact her
now?

Sa huli, tinawagan ko si Gianna. I asked her to check all their friends. Pakiramdam
ko kasi ay natatakot sa akin ang mga kaibigan ni Casi.M I was just simply asking
them where the fuck is my sister and yet they all said no. Was it because if the
tone of my voice? Mahinahon naman ako.

Alas- siyete nang umaga nang makauwi ako. Naroon na si Gabriel. Si Papa - ayon sa
mga kasambahay ay pumasok sa opisina habang si Mama ay tinatawagan ang lahat ng
kakilala ni Casi para lang mahanap ito. Yllak was there too, Yvo seemed mad. May
mga katawagan siyang mga tao. He was looking for Casi too. Ares was planning a case
against the woman who did this to Casi. Si Ate Mara naman ang kausap niya sa
pagkakataong iyon.

"Javie, we've been waiting for you. Alam ko na kung nasaan ang tomboy na iyon."
Mariing wika ng kapatid ko. Bumukas bigla ang pinto at humahangos na pumasok si
Yna.

"Nasaan ang babaeng iyon! Papatayin ko siya!"

"Calm down, baby!" Yllak went to her. Hinampas siya ni Yna sa dibdib.

"Bakit hindi mo ako tinawagan? I was just at Kuya's!"

"I did! Ate Yza said you're asleep so I came here. Baby, don't be mad!"

"Shut up, you too! Casi is the problem hindi kayo!" Sigaw ni Gabriel. Binalingan
ako ni Gab at saka sinenyasan na sumunod sa kanya. I did. Hindi ko alam kung
pupuntahan namin ang babae pero sinabi niyang alam na niya. Sumakay kami sa kotse
niya at saka nagmaneho paalis.

"Ang gulo sa bahay." Komento niya. "The only good this here is that we all know how
much they love Antoniette." Nakasimangot siya habang nakatingin sa daan. "Fuck! I'm
gonna ruin that lesbo."

"Not if I get her first." Mariing sabi ko. Tumingin si Gab sa akin. He chuckled.
"How are things, Javie?" He asked me. Malaki ang ipinagbago ng relasyon naming
magkapatid mula nang mag-asawa si Gabriel. Noon kasi ay halos hindi talaga kami
nag-uusap. Hindi naman dahil sa galit kami sa isa't isa pero wala kasi kaming
mapag-usapan. Si Casiel lang at ang mga magulang namin ang nagbubuklod sa aming
dalawa.

But when he got married - well when he met Ate Mara, things between us changed. He
started being the brother that I need. Noon ko lang naisip na posible palang kasama
mo ang tao sa buong buhay mo tapos ay nakakaramdam ka ng pangungulila.

"I finally saw the woman who changed my life. And now, I'm stalking her."

"What?! Javier! Haven't you learn anything?! Stalking is bad?! Tanga ka ba?" Tila
inis na inis na wika ng kuya sa akin. Binatukan niya pa ako.

"But---"

"Shut up! Kidnapping is appalling but it is more effective!"

Natulala ako nang maintindihan ko ang sinasabi niya. Bigla ay naalala ko si Ate
Mara at kung ano ang ginawa ni Gabie para makuha niya ang hipag ko. Nakarating pa
sila sa punto na halos libutin ni Gab ang buong Pilipinas para lang mahanap ang
babaeng iyon. I called him crazy but he said that he's just in love. Mara got him
at hindi daw siya papayag na basta na lang mawala sa buhay niya ang babaeng nagbago
ng lahat sa kanya.

And that's the same reason why I was chasing after Danelle Varres. Hindi ko siya
mahal. I'm not in love with her but she changed my life, my faith and my fate. She
should have the decency to stay and face the changes I faced while she was away
doing whatever she was doing. Hindi lang ako dapat ang umagapay sa pagbabago kundi
siya din.

Narating namin ang isang gym. Sabi ay doon daw matatagpuan si Samantha Arevalo -
ang babaeng gumawa niyon kay Casiel. Umakyat kami ni Gabriel pero sabi ng mga
instructor ay hindi daw nagpunta si Samantha doon. I shook my head. Tinataguan na
yata kami ng babaeng iyon.

"Look man," Akala ko ay sumunod si Gab sa akin pero bigla niyang kinuwelyuhan ang
isang instructor doon. Si Gab talaga mainitin ang ulo. Hinintay ko na lang siyang
matapos. "If you don't tell me where the fuck is that lesbo woman - I'm going to
take down this place. I'll burn it down. I'll make sure that nothing will ever
remember this place and you must fear me for that!" Tinulak niya ang lalaki at saka
nag-walk out. Sumunod ako sa kanya. Inilabas ko naman ang phone ko para muling
tawagan si Casi pero patay pa rin ang phone niya. Nag-aalala na ako.

Pasakay na ako ng kotse ni Gab nang makita ko sa kabilang street si Danelle Varres
habang may kausap na kung sino. She was wearing a pair of jeans and a dark v-neck
shirt. Nakasukbit sa balikat niya ang isang bag at nakikipagtawanan siya sa lalaki.
They were walking side by side. Napatiim ang bagang ko.

"Gab! Ako ang magda-drive!" Sigaw ko. Wala namang reklamo ang kapatid ko. Nagpalit
kami ng pwesto tapos ay inabangan kong sumakay ang lalaki sa kotse niya. Doon ko
siya hinabol. I stepped on the break so hard. Si Gabriel ay kalmado lang habang
isinusuot ang seatbealt. Halis mapudpod na ang ngipin ko sa kakatiim ng aking
bagang.

Hindi yata pwede na siya ay masaya habang ako naman ay susunod-sunod sa kanya. I
realized that Danelle was also inside the car. Magkasama sila. Are they dating?
Fuck! Hindi pwede ito! Lumiko sila. Lalo kong binilisan. Inis na inis ako.

Mabilis ang tibok ng puso ko. Habang si Gabriel ay kalmado pa rin. Wala ng sasakyan
sa paligid kaya nag-overtake ako at hinarang sila. Sabay kaming bumaba ni Gab ng
kotse. Bumaba rin si Danelle at ang lalaking kasama niya.

"What is this?" The man asked her.

"Wala James Patrick, this is just my stalker." Wika niya.

"Is this the woman?" My brother asked me. I looked at him and nodded.

"See this?!" Napatingin ako kay Danelle. May hawak siyang papel at ang nakalagay
noon ay Restraining Order. "Sabi dito, bawal kang lumapit sa akin within twenty
yards! Kapag lumapit ka - idedemanda kita!" Sigaw niya. I just grinned. Kinuha ko
ang papel sa kanya at saka pinunit iyon sa harapan niya.

"My lawyer will revoke that, Dra. Varres. I can and I will be near you whenever,
wherever I want. You can't do anything about it but feel my presence and be with
me. Fuck that restraining order. Fuck your lawyer. Mine's more intelligent than
whoever that fucker is."

"Bakit mo ba kasi ito ginagawa?! Wala naman akong ginawa sa'yo! Ni hindi kita
kilala!"

"Kilala mo ako, Danelle Varres! At may ginawa ka sa akin! You changed my whole life
by taking away my virginity!"

Natigilan siya. Pati na rin ang kasama niyang lalaki.

"Seriously, Javier? Do you reall have to broadcast that this woman stole your
virginity which you should've lost way before you were nineteen?" Gabriel
commented. Tumingin ako sa kanya.

"Shut up! I got this Kuya!" Sabi ko sa kanya. Natigalgal ako nang bigla akong
sampalin ng babaeng iyon.

"I hate you! You don't have any rights of interfering with my personal life, you
fucking asshole!"

Pulang-pula ang mga mata niya. Tumataas baba din ang dibdib niya. I heard Gabie
laughed.

"She called you a fucking asshole!" Halos mamatay ang kapatid ko sa kakatawa. "An
asshole! Father Javier Ignatius - an asshole. What will God say now?"

"Fucking shut up!"

Sa inis ko at hinatak ko ang babae at saka hinalikan siya. In the middle of the
broad daylight - in the middle of the street - we are causing traffic by the way -
I kissed her and I don't really care about that fucking restraining order.

The girl is mine and nothing will ever change that.

---------------

"You're a virginity stealer."

Sinakal ko si James Patrick habang naglalakad kami papasok sa bahay niya. James
Patrick is my best friend. Wala akong gaanong kaibigang babae dahil ayoko ng drama.
Mula high school hanggang nasa med school na ako ay siya ang karamay ko. Nagkalayo
lang kami noong dark days ko dahil tinalikuran ko siya because he couldn't help me
find my dealer. I hated him pero nang luminaw ang utak ko ay pinuntahan ko siya at
nag-sorry sa kanya. Nang makapasok kami sa bahay ay natagpuan ko ang Mommy ni
James. Si Tita Irish. She was all sunny and flowery. Amoy cookies ang buong bahay
ni James.

"Ma! Anong ginagawa mo dito?" Tanong ni James. Nag-kiss ako kay Tita. Hanggang
ngayon ay sakal-sakal ko pa rin si James.

"Na-miss kita! Your father is very busy now with your Uncle Trey kaya wala akong
magawa sa bahay - so I baked cookies. Si Patria naman ay nasa Madrid with your Aunt
Solana - Oh I'll tell her that her favorite niece came by." Tukoy niya sa akin. Si
Aunt Solana ay asawa ng kapatid ni Daddy na best friend naman ni Tita Irish.

"I miss her. Kailan kaya sila uuwi." Sabi ko pa.

"Ma, did you know? Dan is a virginity stealer."

"Shut the fuck up!" Inis na inis ako. Hindi ko talaga maintidihan ang trip ng
lalaking iyon. Kagabi ay takot na takot ako. Umalis ako sa bahay at umuwi sa
mansyon ng mga magulang ko. Takang-taka man si Mommy ay tinanggap niya ang
paliwanag ko na ayoko munang mag-isa sa di ko malamang dahilan. She said nab aka
daw nade-depress na naman ako kaya minabuti niyang umuwi ako para maalagaan niya
ako but the truth is, I just didn't want to be alone when that man comes again.

"Whose virginity did she steal, James? Iyong sa'yo ba?" Pabirong wika ni Tita
Irish.

"Ma! Yuck! Si Dan? Yuck!" Muli ko siyang sinakal.

"Ang kapal ng mukha mo! Kung ikaw lang din, papasok ako sa kumbento!"

"Hindi tatanggapin ang sira ulo doon!"

"Tita oh!" Sinabunutan ko si James Patrick tapos ay sinakal na naman siya.

Natatawang nakatingin lang sa amin ang mama niya. Alam ko ang iniisip ni Tita.
Noong bata kami ay palagi kaming tinitukso na kami nga daw ni James ang
magkakatuluyan but we're just friends. No matter how showbiz that sounds - we're
just friends. James is not the man for me and I'm not the woman for him. Halos alam
na namin ang likaw ng bituka ng isa't isa.

Bigla akong napangiwi nang maalala ko na naman ang lalaking iyon. Nag-file ako ng
restraining order sa kanya pero mukhang binabalewala niya lang iyon. Mukhang hindi
siya natatakot.

Naiwan kami ni Tita Irish sa kusina. She was still baking cookies habang ako naman
ay nag-iisip.

"Dan, ayaw mo ba talaga sa anak ko?" Tanong niya sa akin.

"Tita, mahal ko po si James pero magkaibigan lang po talaga kami." Ngumiti ako.
"Isa pa po, hindi pa din siya handa sa ganoon. Alam ko. Sa dami po ng naging babae
niyan." Natawa si Tita Irish.

"Hindi nga nagmana sa ama. Dalawang babae lang bago ako tapos kami na." She smiled.
Her eyes twinkle kapag nababanggit si Uncle James. Hanggang ngayon ay in love pa
rin sila. Parang si Mommy at Daddy. I sighed again.

"Dan!" Tawag sa akin ni James. Nag-excuse ako kay Tita para puntahan si James sa
kwarto niya. Naupo ako sa kama. Naroon din siya at hawak ang laptop niya.

"The man's name is Javier Consunji right?" Tanong niya. Tumango ako. "Ang malas mo.
Kaya pala hindi takot, pinsan niya pala iyong ruthless lawyer - Ares Consunji.
Talagang hindi siya matatakot. And if your family is very rich - his family is way
richer than yours! Patay ka! They are the ones dominating the business world.
Number two in Forbes richest family! Patay ka!"

Sa inis ko ay inihampas ko sa tyan ni James ang laptop niya at saka umalis ng bahay
niya. Nag-taxi na lang ako pauwi sa mansyon ng mga magulang ko pero habang
papalapit ako doon ay halos napahinto ang tibok ng puso ko.

Nandoon siya at tila inip na inip na naghihintay na.

Si Javier Consunji.

Bumaba ako ng taxi.

"Ano bang gusto mo?!" Inis na inis na naman ako. He just grinned at me. Saktong-
sakto ang eksena, biglang bumakas ang gate at iniluwa niyon ang sasakyan ni Daddy.
I prayed hard for him not to notice us pero mukhang imposible. Bumaba si Daddy ng
sasakyan.

"Danelle, who is this man?"

Nilapitan ako ni Javier Consunji at inakbayan.

"Mr. Varres, I'm Javier Consunji. Your daughter's boyfriend."

What?! My eyes widened.

"What?!"

Daddy smiled. "Kung gayon, pumasok ka sa loob. Your mom will be thrilled to meet
your boyfriend." Masayang - masaya si Daddy. Nagpatiuna pa ang lalaki sa pagpasok
sa masyon. Sumunod ako sa kanya.

"Why are you doing this?!" Tanong ko. He looked at me.

"I told you. You stole something from me. I'm chasing you for it."

"Pero paano ko ibabalik iyon kung hindi ko matandaan?!" I was crying. I feel so
frustrated.

"Then, I'll make you remember, Danell. Every kiss, every touch, every movement you
made that night - your moans and the groans that escaped your lips - I'll make you
remember, Danelle."

Napanganga ako. May kung anong init ang lumukob sa buong katawan ko.

This man - he doesn't have a heart - he is a devil. And now I realized I'm dealing
with a devil. My soul is pawned.
"Naging patient ko ang Lola mo noon, Javier. She was a graceful woman and she was
very smart."

Nakanganga lang ako habang nakatingin kay Daddy na mukhang tuwang-tuwa sa lalaking
baliw na para bang sinapian ng masamang espiritu tuwing nagkikita kami. Ang liit
naman yata ng mundo namin at magkakilala pa si Daddy at ang pamilya nila. I looked
at Javier Consunji. Nakangisi lang siya habang nakatingin din kay Dad. Para bang
sila ay nagkakaintindihan. Napailing ako. I really need to get this man out of my
life and I need to do it fast!

"Sadly, hindi ko na naabutan ang Lola Adel, Sir. She passed away years before I was
even born but I have heard many good things about her." Ngumiti si Javier Consunji
sa Daddy ko and boy, when he did that my heart did the somersault. Fucking A! Ang
gawapo ng lalaking ito! Parang hindi ako makahinga. Nanlaki ang mga mata ko nang
tumingin siya sa direksyon ko. I bit my lower lip.

"Saan ba kayo nagkakilala ni Danelle, Javier?" Muling nagsalita si Daddy. Javier

grinned.

"I met her in a bar, Sir." Malalim ang tinig na sinagot niya ang Daddy ko. Lalong
napaawang ang mga labi ko. Tumingin ako kay Dad.

"Sa labas! Sa labad kami ng bar nagkakilala! I was just walking around the corner
and I met him by bumping into him!"

"We did more than bumping, Sir. She stole my---"

Alam ko na ang sasabihin niya kaya tinakpan ko ang bibig niya sa pamamagitan ng
pagpasak doon ng cookies na si Mommy ang may gawa. Gusto ko siyang batukan. Nang
muli akong tumingin kay Daddy ay kunot na kunot naman ang noo niya.

"What did she steal from you, Javier?" Maawtoridad ang boses ni Daddy. Namumutla na
ako. Inalis niya ang kamay ko, kumuha ng maiinom at saka inubos ang laman ng baso
bago muling tumingin kay Daddy.

"My vir---"

"His Virgin Mary! Diba! Kinuha ko iyong Virgin Mary na kwintas mo! Bacause I like
it so much and that was when we started dating, Dad!" Halos hindi na ako makahinga.
Kagat ko ang labi ko at saka iniirap-irapan ang lalaking iyon. Ano bang gagawin ko
para mawala na siya sa buhay ko? Tahimik naman na ang buhay ko noon, why does he
have to ruin it? Why does he have to show up and tell everyone that I stole his
virginity?! Hindi iyon totoo. Hindi ko talaga siya matandaan kahit na anong gawin
ko.

"Dan, why do you have to do that? Nakakahiya kay Javier. Did you even give it back
to him?" Tanong pa ni Daddy. I just smiled and nodded. Alam kong magsasalita pa si
Javier kaya muli ko siyang pinasakan ng cookies sa bunganga. I sighed when I saw
Mom walking towards us. May nakahanda siyang ngiti para kay Daddy. May hawak siyang
cheese cake.

"Hello there, guys! Having fun with your chitchat?" Masayabg-masaya si Mommy na
umupo sa tabi ni Daddy. She put the cake on the table. "You want some cake?" Tanong
niya kay Dad. Daddy made a face. Alam ko kung bakit. Hindi kasi marunong magluto
ang Mommy ko at sa mahabang panahon na magkasama sila - ang cheese cake lang ang
natutuhang iluto ni Mommy.

"Cheese na naman..." Wika ni Dad.

"Bakit, nagrereklamo ka, Edward?"

"Hindi ah! Ito ang pinakamasarap na cheese cake sa buhay ko, parang ikaw Dandan."
My heart melted at the sight. Natutuwa ako kapag nakikita ko si Mommy at Daddy na
naglalambingan na para bang teenager pa rin sila. Because of them I learned to
dream to be love by someone with all his heart, soul and all his internal organs.
Iyong pagmamahal na kapag naramdaman ko ay kakabugin ang buong pagkatao ko.

I want to be love like there is an earthquake - nakakapanginig, nakakakaba pero

nakakatuwa.

Just like how my dad loves my mom.

Tumikhim ako. "Dad, Mom, pwede bang mauna na kami ni Javier, may mga pag-uusapan
lang kami!" Hindi ko na hinintay ang sagot ng mga magulang ko. Hinatak ko si Javier
patayo at saka tumakbo paalis. Kailangan na naming magkalinawang dalawa. Hindi na
ako papayag na i-bully niya ako dahil lang sa sinasabi niyang virginity stealer
ako.

Hindi ako pwedeng magkamali muli sa mga magulang ko. I didn't want to disappoint
them anymore. I know how much that hurt them at ngayon hindi ko na uulitin iyon.
Ayoko nang umiyak si Mommy at ayoko nang makita ang galit sa mga mata ni Daddy. I
didn't wanna go back to my dark days na halos wala akong matandaan kundi ang
pakiramdam ng pagiging high. Ayoko na nang ganoon. Lahat ng bagay at tao na may
kinalaman sa buhay ko noon ay kinalimutan ko na. Ayoko nang maalala ang mga
panahong iyon.

Nang makalabas kami ng bahay ay nauna pa akong tumayo sa tabi ng kotse niya.
Binuksan naman niya ang pinto at pumasok ako. Sumunod naman siya. Nang makaupo siya
sa tabi ko ay hinarap ko siya.

"What now?" I asked him. He started the car. "Kung ikinagagalit mo ang virginity mo
- which sounds so gay - by the way - hindi ko na pwedeng ibalik iyon! Kung ako nga
talaga ang kumuha noon sa'yo - you should at least be thankful because you're no
longer a virgin at the age of whatever!" Napapapikit ako. Nakatingin lang siya sa
akin. Wala akong mahitang reaksyon sa kanya.

"Buti nga kinuha ko pa iyan - malamang kung hindi nerd ka pa rin ngayon! I'm sure
you were a nerd!" I took a deep breath. "But I'm also sure that I didn't steal your
so called virginity because I don't know you! Hindi kita kilala - tagalog iyan para
ma-gets mo!"

Pagkasabi ko noon pinaandar niya ang sasakyan. Hindi pa rin siya nagsasalita. Ilang
beses kong tinanong kung saan kami pupunta pero hindi siya kumikibo. Habang nasa
daan ay bigla na lang nag-ring ang phone niya.

"Yes, Ma."

Hindi ko matiis na hindi mapatingin sa kanya. Kakaiba kasi ang boses niya.
Napakakalmado niyon. He sighed.

"Change of plans." Wika niya sa akin. Lumiko kami. Hindi na naman niya sinagot ang
tanong ko kung saan ng aba kami pupunta. Hindi naman nagtagal ay huminto kami sa
tapat ng isang mansyon. Bumukas ang gate niyon nang makita ang kotse ni Javier.
Nang maiparada niya sa harap ng bahay ang sasakyan niya at sabay kaming bumaba.

Pakiramdam ko ay hindi bagay ang damit ko sa bahay na iyon. Kung susukatin - alam
kong mas malaki nang sobra-sobra ang mansyon na iyon kaysa sa mansyon ng mga
magulang ko.

I suddenly remembered what James told me earlier - Javier's family is the second
richest family in Forbes.
Parang dudugo ang ilong ko.

Hinawakan niya ang kamay ko at hinatak ako papasok sa loob ng mansyon na iyon.
Sinalubong kami ng mga kasambahay. Umakyat kami sa grand staircase ng bahay. Habang
paakyat ako ay napansin ko ang mga larawan na nakasabit sa pader na malapit sa
hagdan.

The frames had pictures of the same woman. She was really beautiful. Matangos ang
ilong niya at napakalamlam ng mga mata. She had red lips and ivory skin.

Nabitiwan ko ang kamay ni Javier.

"What?" He looked at me. I smiled.

"Mama mo?"

"Yeah." Napangiti siya. Nalaglag na naman ang panga ko nang makita ko ang ngiti
niya. Para bang nag-iiba ang mukha niya - hindi lang mukha kundi pati personalidad.

"Magkamata kayo." Sabi ko pa.

"Whatever." Muli na naman niyang hinatak ang kamay ko paakyat sa itaas. Natuloy
kami sa verandah. The view was just spectacular. Doon ko naman napansin ang isang
babaeng nakabalot ng shawl at nakasuot ng elganteng house dress. Marahil ay siya
ang ina ni Javier.

Binitiwan niya ang kamay ko.

"Ma? What's wrong? Nasaan si Gabie?" He asked. His mother looked at him.

"Hindi pa rin nakikita si Casiel, Javier. Nag-aalala na ako. Si Gabie, pinupuntahan

ang lahat ng ospital. Ang Papa mo hanggang ngayon, matigas ang ulo." Napatingin ang
babae sa akin.

"Javier, sino siya?"Mahinahong tanong ng Mama niya sa kanya. Javier stood up and
took my hand again.

"Ma, si Danelle. Uhm..."

"Kaibigan po, Ma'am." Napangisi ako nang walang magawa si Javier sa sinabi ko.
Tumayo ang Mama niya.

"Aura Consunji. Ako ang mama ni Javier. Ngayon lang siya nagdala ng babae dito sa
bahay. Alam kong hindi ka lang niya kaibigan."

"Mama!" Nabigla yata si Javier sa sinabi ng Mama niya. Napahagikgik naman ako.
Hindi ako makapaniwala na nagba-blush siya habang nakatingin sa Mama niya.
Hinawakan ng Mama niya ang kamay ko at inayang bumaba.

"Anong trabaho mo, hija?" Tanong niya pa sa akin.

"Ah. OB po ako. Ako po iyong doctor ni Nina Quatana." I smiled.

"Ah! Iyong asawa ng pamangkin kong isa pang sira ulo at mana sa papa niya. Si
Hermes! Tama ba?" I like Javier's mom! Kakaiba siyang kausap. Hindi siya katulad ni
Javier na para bang palaging galit at nanakot. Iyong bawat buka ng bibig parang
sasapakin ako.
Napahagikgik ako sa description ng Mama niya sa asawa ng pasyente ko.

"Ma, hindi sira ulo si Hermes."

"Walang matinong anak si Lukas. Lahat mana sa kanya. Kung buhay lang ang Mama
Apollo mo, nabatukan na niya si Hermes at Ares sa tigas ng ulo. Si Hera naman,
maligalig din. Sabi nga ni Bathseeba, pasmado ang bibig."

"Sino po si Bathseeba, Mrs. Consunji?"

"Mama, Mama Aura ang itawag
Matutuwa ang Ate Mara mo at
matino iyang kapatid nitong
sasakyan ang gusto. Alam mo
Maiitim ang budhi."
mo sa akin. Nararamdaman kong magiging anak din kita.
may matino na siyang kausap. Hindi rin naman kasi
si Casiel. Isip bata masyado kung hindi pagkain,
ang mga anak ko, mga sira ulo din, mana sa ama nila.

"Mama!"

I found myself laughing at his mom. Mag-ina ba talaga silang dalawa? Bakit ibang-
iba ang ugali ng Mama niya sa kanya?

Napunta kami sa kusina. Nagpatawag ng maid ang Mama ni Javier para magpahanda ng
miryenda. Naupo kami sa dining table. Akmang uupo si Javier sa tabi niya nang
paalisin niya ito.

"Doon ka sa kabila. Si Danelle ang gusto kong katabi." Sabi pa niya at tinapik ang
upuan sa tabi niya.

"Mama naman eh!"

"Tumahimik ka diyan, Ignatius!"

"Fine!" Padabog na umupo siya sa kabilang side ng dining table. Nakaharap siya sa
amin. Napabuntong hininga siya. Kasabay niyon ang pag-ring na naman ng phone niya.

"Kuya." He said. Mataman siyang nakinig. Nakatingin din sa kanya si Mrs. Consunji.
Tumayo si Javier. "Ma, aalis muna ako, kailangan ako ni Kuya sa paghahanap. Pupunta
daw mamaya dito si Ate Mara. I have to go." Tiningnan niya ako. Tatayo n asana ako
para magpaala nang hatakin ako ng mamani Javier.

"Dito ka na lang muna, hija at wala akong kasama. Nalulungkot ako, nami-miss ko
kasi ang bunso ko."

Javier made a face. Hinalikan niya ang Mama niya tapos ay binalingan ako. Hindi ko
alam ang gagawin niya. Nanlaki ang mga mata ko nang hagkan niya ako sa pisngi -
buti sa pisngi lang. Nakahinga ako nang maluwag.

"Ihahatid kita mamaya." Sabi niya pa sa akin. Hindi na ako kumibo.

Naiwan kami ni Mrs. Consunji sa bahay na iyon. Nakangiti pa rin siya sa akin.

"Bakit po?" Tanong ko. Na-conscious ako. I bit my lower lip.

"Ang ganda mo. Sana ikaw ang manugangin ko." Natatawang sabi niya. I shook my head.

"Wala naman po kaming relasyon ng anak ninyo. It's just a case of mistaken
identity. Akala kasi niya ako iyong---"

"When Javier was very young, he wanted to be a priest."

Kulang ang sabihin na nagulat ako.

Iyong hitsurang iyon? Iyong ugaling iyon? Iyong mga galawan niyang ganoon, gusto
niyang maging pari?! Ano ito, joke?! Si Javier na stalker at isa't kalahating
baliw, pari?

"P-po?"

"Yup. Iniyakan ko ang desisyon niyang iyon - hindi dahil sa ayaw ko siyang magpari
kundi dahil ayokong malayo siya sa akin. Mahal na mahal ko kasi ang mga anak ko
kahit na kaugali nila ang ama nilang demonyo." Hindi ko maintidihan kung galit ba
si Mrs. Consunji sa tatay nila Javier. Kung maka-demonyo kasi siya ay ganoon na
lang.

"Ano pong nangyari kay Javier?" Tanong ko. Gusto kong malaman kasi ang layo ng
ugali niya sa pari. Pari - alagad ng Diyos. Si Javier - alagad ng kamunduhan,
pagnanasa at ni Satanas!

"Something changed. Bigla na lang siyang nag-apologize sa akin at sa Papa niya

dahil hindi na niya kayang bumalik sa semenaryo. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin
alam kung bakit nagbago ang isip niya." Ngumiti si Mrs. Consunji sa akin. "Pero
naisip kong ikabubuti niya rin iyon. But every time I look in his eyes, Danelle, I
know that something is missing inside of him. At sa tagal nang panahon, palagi kong
nakikita iyon."

Hinawakan niya ang kamay ko at saka tumitig sa akin.

"Sana, ikaw ang magpawala ng kalungkutang iyon sa mata ng Javier ko. I don't know,
hija pero magaan ang loob ko sa'yo."

Wala akong maapuhap sabihin kundi ang... "Ahhhh...."

Ngumiti siya ngunit napukaw ang atensyon namin ng isang tinig mula sa aming
likuran. Nakakita ako ng isang lalaking may hawak ng isang bouquet ng yellow roses
na tumatakip sa mukha nito.

Kasabay ng paglakad niya ang kanyang pag-awit...

Kung minsan ay di ko nababanggit

Pag-ibig ko'y di masukat
Ng anumang lambing
At kung magkamali akong ika'y saktan
Puso mo ba'y handang magpatawad...

Biglang ibinaba ng lalaking naka-suit and tie ang roses. I know that the man is
Javier's father. Magkamukha silang dalawa. Nakita ko ring umismid si Mrs. Consunji
at humalukipkip.

"Mahal ko..." Wika pa ni Mr. Consunji. Lumuhod siya. Napasinghap ako. "Mahal ko,
patawarin mo na ako. Miss na miss na kita. The bed is too big without you in it."

Nakakadama ako ng kilig. Akala ko si Daddy at si Mommy ay nakakakilig din pero mas
nakakakilig ang tagpong ito.

Kinuha ni Mrs. Consunji ang bulaklak at itinayo ang asawa niya. She kissed his
cheeks.

"Hanapin mo si Casiel at makinig ka sa explanation ng bunso mo!"

"Yes, Dear." Nakangiti lang sila sa isa't isa. I was just admiring them. Mukhang
mabait din ang Papa ni Javier, pero bakit si Javier ay hindi? Mukhang napansin niya
ako.

"Your Dr. Edward Varres' daughter." Sabi ng lalaki. Inilahad niya ang kamay niya.
"Adam Consunji. Anong ginawa mo dito?"

"Mahal, kaibigan daw siya ng Javier ko." Sagot naman ng Mama ni Javier. Napailing
ako.

"Dito ka na maghapunan, hija." Wika pa ng Papa ni Javier. I just smiled. Sasagot

sana ako ngunit bigkang nag-ring ang phone ko. I answered that. It was one of my
nurses and she informed me that Nina Quatana is awake.

"Sorry, Sir, Ma'am pero kailangan ko pong bumalik sa ospital. May emergency po
ako." I smiled at them. "Nice meeting you po!"

Agad akong tumakbo palabas ng bahay nila. Habang nag-aabang ako ng taxi ay may
naisip ako. I realized that this is one weird day and that I really have to talk to
Javier Consunji.

Heart to heart.
"Mom, kakilala ba talaga ng family ang mga Consunji?"

Mommy was baking that day when I decided to come home. Sa bahay ako natulog
kinagabihan matapos kong tingnan si Nina Quatana sa ospital. She was okay and her
baby is very healthy. Ganoon na nga lang ang tuwa ng asawa nito pati ng anak nilang
biba na si Artemis. Nang gabing iyon, I took a risk of going home, nagtabi ako ng
baseball bat sa kama ko in case na papasok muli sa aking bahay ang lalaking
Consunji na baliw na minsang nagbalak magpari.

"Ang alam ko, Dandan, patient ng Dad mo si Adel Consunji pati na rin ang mga apo
niyang sina Lukas, Adam at Sancho - even Laide. They are very close to you Lolo
Elizalde but when he died nagkaroon ng gap na kaya patient na lang sila."

"Nakita ko na ba dati ang Mommy ni Javier I mean si Mrs. Aura Counsunji?"

Tumingin sa akin si Mommy. Kunot ang noo niya. Naitanong ko lang naman kasi kagabi
habang iniisip ko kung anong naganap sa araw ko kahapon - bigla kong na-realize na
parang nakita ko na si Mrs. Consunji. Pamilyar ang mukha niya sa akin at sigurado
ako na nakita ko na siya noon hindi ko lang matukoy kung saan pero nakita ko na
siya.

The only explanation there is maybe, back when I was a kid ay naipakilala na sila
sa akin ni Daddy pero nakalimutan ko lang. Matagal na kasi iyon.

"Anak, hindi pa. Hindi ko nga rin kilala ang pamilya ng boyfriend mo. Why don't you
invite them over and I'll cook dinner for them?"

"Mom, baka sumakit ang tyan nila." Wala sa loob na sabi ko. She again looked at me.
Nanlalaki ang mga mata niya. Hindi kasi talaga marunong magluto si Mommy maliban sa
cheese cake at sa chocolate cookies na three years niyang pinag-aralan ay wala na
siyang ibang alam lutuin. Noong mga bata kami, we were used to eating burned
bacons, eggs and pancakes tapos napipilitan kaming sabihin na masarap ang luto niya
dahil pagagalitan kami ni Daddy kapag na-upset si Mommy. Palagi niyang sinasabi sa
amin ng mga kapatid ko na dapat thankful kami sa efforts ni Mommy.

I appreciate that - nakikita ko kasi na mahal na mahal ni Dad si Mom. Pero

sumasakit ang tyan ko panay.

"Ang ibig kong sabihin baka sumakit ang tyan nila sa sobrang sarap ng luto mo,
Mommy!" Niyakap ko si Mom. "Kasi maiimpacho sila!" Nakahinga ako nang maluwag nang
humagikgik ang Mommy ko. Hinalikan niya ako sa noo.

"Masaya ako dahil may boyfriend ka na. Your dad seems to like him a lot. Hindi siya
tumitigil noong isang gabi - he was just telling me how proud he was and how happy
he was for you, baby girl." Hinaplos niya ang mukha ko. Kinagat ko ang labi ko. How
I hate Javier for this!

Paano ko pa sasabihin kay Dad na hindi naman kami mag-boyfriend ni Javier? I didn't
want to disappoint him. I just sighed. Nagpaalam ako kay Mommy na magpapahinga muna
sa silid ko. Iniisip ko kung paano ko maayos ang mga bagay na ito ngayon sa buhay
ko.

Nahiga ako sa kama ko. Muli ay pumasok sa isipan ko ang familiarity na naramdaman
ko sa Mama ni Javier. It seems odd but then, why would she be familiar to me? Hindi
ko na talaga maintindihan.

Inubos ko na lang ang oras ko sa pagbabasa ng romance novel pero kahit yata anong
basa ko ay naalala ko pa rin si Javier at ang Mama niya. I just sighed. Maya-maya
ay tumunog ang phone ko. I saw Migs' name on the screen. Agad kong sinagot ang
tawag na iyon.

"Migs! Zupp!" Malokong sabi ko.

"May ginagawa ka ba? Samahan mo naman ako. Punta ka dito sa condo ko."

"Magdadala ba ako ng foods?" I giggled at the phone.

"Pumunta ka na lang!"Ibinaba niya ang phone. Napilitan akong tumayo at kuhanin ang
bag ko. Isinukbit koi yon sa balikat ko at lumabas na ng silid. Binalikan ko si
Mommy na ngayon ay kausap naman si Marcus. They were laughing. I cleared my throat
to get their attention.

"O, Dandan, 'lika na at kumain ka muna. I baked blueberry cheese cake!"

"Hindi na, Mom. Pupuntahan ko lang po si Migs sa unit niya. May emergency po yata."
I looked at Marcus. Wala siyang reaksyon.

"You mean your dealer, Ate?" Biglang tanong niya.

"Edward Marcus Varres! How dare you talk to your sister like that?!"

"What, Ma? I was just kidding. Off you go, Ate." Hindi ko na lang pinansin ang
sinabi niyang iyon. Galit sa akin si Marcus at si Pablo. Si Georgina ay ganoon din.
Ako lang naman kasi talaga ang naiiba sa kanila kaya ganoon ang kanilang
pakikitungo. Hindi na rin naman ako gagaw ng kahit na ano para mapalapit sa kanila.
They boxed me out of the ring and it was fine - kasalanan ko naman kasi.

I got to my car and drive to Migs' unit. Pagdating ko doon, pagpasok na pagpasok ko
sa loob ay inakala kong naligaw ako. Maling unit ata ang napuntahan ko dahil ang
unit ng pinsan ko ay napakalinis, organized at walang alikabok but the unit I was
in is just too... dirty. Kulang ang sabihing messy iyon.

"Miguel?" I called. Nanlaki ang mga mata ko nang makarinig ako nang batang babaeng
iyak nang iyak.
"Can you just not cry?" I heard Migs' voice. Umabas siya galing sa kusina at may
kargang bata. He looked at me and cried too!

"Dandan! Hindi ko na kaya!"

"Anak mo?"

"Namin ni Musika. Her name is Capella. She's almost six years old. Can you believe
that I have an almost six years old girl? It's just so..."

"Unbelievable?" I finished his sentence. He shook his head.

"Frustrating! I'm not good with kids!" Ibinigay niya sa akin ang bata. Kinarga ko
naman ang baby at nginitian.

"I want Mama!" Sigaw ng bata.

"Nasaan ba si Musika?" Tanong ko. Tumingin si Miguel sa akin.

"Ewan! I'm gonna kill that woman! Anong akala niya, itatago niya sa akin ang anak
ko ng anim na taon pagkatapos uuwi siya, ipakikilala niya sa akin, iiwan tapos
lalabas siya kasama ng ibang lalaki? Unfair! Hindi pwede ito!"

Kung ano-ano pa ang sinasabi ng pinsan kong magaling. Naupo naman ako sa couch at
itinabi si Capella sa akin. I looked at her. She had Migs' eyes.

"What's your name?"

"My name is Capella, you can call me Ella for short. That weird man said that I
have the same nickname as his mom. But I want my mommy."

"We'll look for her. Just don't cry, okay?" I smiled. Tumango ang bata. Sinabi ko
kay Migs na tawagan si Musika para maihatid namin sa kanya ang anak nila.
Apparently, nasa Revert Records lang naman pala si Musika at kausap niya si ZD at
si James Patrick. Doon na kami nagpunta ni Migs. Nasa elevator pa lang kami ay
walang nang ginawam si Ella kundi ang dumaldal at sabihin na love niya ang Mommy
niya.

When we got to Zach's office, agad na tumakbo si Ella kay Musika. I smiled at her.
Magkakilala kami dahil kay Miguel. Si James naman ay tumayo para makipag-high five
sa akin at si ZD, he was trying to make his son sit beside him pero parang hindi
niya rin kayang pasunurin ang anak niya.

"Katigas ng ulo, mana sa nanay. Umayos ka!" Natatawang wika niya pa.

"Mommy, that crazy man is crazy!" Sabi pa ni Ella.

"Hoy Musika, if you think that you can go out with James, think again!"

"We're not going out! Si Musika ang producer ng album ng bago naming artist?!"
Sigaw pa ni James. I rolled my eyes. I know for a fact that James fell in love with
Musika, once upon a time. I just watched them as they bicker. Nilapitan ko si ZD.

"Hello, Miracle baby..." Hinaplos ko ang buhok ng anak niya. ZD smiled at me.
Miracle boy ang tawag ko sa anak ni ZD dahil kahit na may breast cancer ang Mama ng
bata ay nagawa pa rin niyang iluwal ang anak nila sa mundo. I was a witness on how
ZD and the woman loved the baby on her womb kaya lang minalas lang talaga si ZD -
but at least now he has Xenon. Hindi naman siya siguro malulungkot.
The boy looked at his father and I saw so much love on ZD's face.

"Dan, gusto mo bang mag-session?" Biglang tanong niya sa akin. I love music. Iyon
din ang dahilan kung bakit kahit kailan ay hindi ako naging belongs sa mga kapatid
ko. All three of them dedicated life to medicine while I wanted to be a singer when
I was very young. Si Uncle Nathan lang ang musically inclined sa pamilya and for
some reasons ay namana ko yata iyon.

Umiling na lang ako. Niyaya kong umalis na si Migs dahil masyado nang mainit ang
ulo niya kay James at kay Musika. I just hate it kapag nagwawala ang pinsan ko.
Piningot ko siya at hinatak na paalis.

"Ano ba naman, Migs! Paano kayo magiging okay ni Musika kung palagi mo siyang
papamukhaan?" Inis na tanong ko habang pasakay kami sa sasakyan niya. Hindi naman
siya kumikibo. Siguro ay alam din niyang bubungangaan ko siya kaya habang
nagmamaneho ay binuksan niya ang stereo at napakalakas na kanta ang bumungad sa
aming dalawa. Napamura ako.

"Fucking A!" I hissed at him. Walang paki si Migs. Nakatingin lang siya sa daan.
Ako naman ay unti-unting kumukunot ang noo.

Haven't we met
You're some kind of beautiful stranger
You could be good for me
I've had the taste for danger

If I'm smart then I'll run away

But I'm not so I guess I'll stay
Heaven forbid
I'll take my chance on a beautiful stranger

There was something in that song that triggers a lot of memory - iyong mga alaala
na halos ayaw ko nang isipin pa but then it keeps on coming back and all because of
that song.

To know you is to love you

You're everywhere I go
And everybody knows

To love you is to be part of you

I've paid for you with tears
And swallowed all my pride

"Damn! Ang sarap ng labi mo!"

The man's face was comical but I don't care. I needed his wallet - I need his money
and I'm doing everything to get that. Gumapang ang mga kamay ko pababa sa pants
niya. His eyes are very deep - magical - nakaka-hypnotize. Ituloy ko na kaya ang
halikan namin? Again, I kissed him and put my tongue inside his mouth.

He said that he's a priest - he's a forbidden fruit. I want him. Maybe because of
the E. I really feel hot.
"Oh my god!" Natulala ako. "Oh my god!" Tumulo ang luha ko. Napatingin si Miguel sa
akin. Hininaan niya ang stereo at tumingin sa akin.

"What? What's wrong?" He sounded so frantic.

"Iuwi mo ako sa bahay ko please!' Sigaw ko sa kanya.

"Bakit?! Dandan, natatakot ako!"

"Tang ina mo! Iuwi mo na lang ako!" Tinapakan ni Miguel nang napakabilis ang break
at sa loob nang labing-limang minuto ay narating namin ang bahay ko. Mabilis akong
bumaba at pumasok sa loob tumuloy ako sa aking silid. Binuksan ko ang cabinet ko at
kinalkal iyon. May hinahanap akong kahon. I was frantic. Hindi ako makatigil sa
pag-iyak.

Pagkakita ko sa kahon ay saglit akong natigilan. The box is black and inside that,
naroon ang lahat ng bagay na ginusto kong kalimutan. Binuksan ko iyon at saka
itinaktak.

Then I saw a black leather wallet. Nanginginig ang mga kamay kong dinampot iyon at
dahan-dahan kong binuksan. Sa loob ay may picture.

I gasped so hard. Nanginig na din ang mga tuhod ko.

The reason why Aura Consunji is familiar to me is this. Her picture was inside this
wallet and because of that song... I now remember everything.

I'm no longer a virgin.

And yes, I stole Javier Consunji's virginity.

-----------------

"Good evening, Mrs. Consunji."

Ngumiti ako nang bumungad sa akin ang nakangiting mukha ni Mrs. Consunji. Nagpunta
ako sa mansyon nila kinagabihan dahil hindi ko na maitiis ang nalaman ko. Kailangan
kong kausapin si Javier Consunji. Hindi ko na kasi pwedeng paniwalaan na panaginip
lang ang lahat. Kung panaginip koi yon. Paano napunta sa akin ang wallet niya na
may picture ng Mama niya?

"Danelle! It's so nice of you to join us
at hinatak papasok ng bahay. Hindi naman
puntahan at kausapin si Javier Consunji.
kaya kong ibigay - isang tipid na ngiti.
kay Javier ang naalala ko?
for dinner!" Hinalikan niya ako sa pisngi
ako naroon para kumain. Naroon ako para
Ngumiti lang ako sa kanya. Iyon lang ang
Kinakabahan nga ako. Paano ko sasabihin

"Ang tagal mong bumalik. Kahapon ko pa sinasabi kay Javier na puntahan ka pero busy
siya sa trabaho. Nagpunta pa siya sa Cebu noong nakaraan para sa negosyo niya
kahapon lang dumating iyong fiancé mo at pagod pa kaya hindi ka niya napuntahan.
Tinatanong ko nga kung nag-away kayong dalawa pero ang sabi niya ay hindi naman."
Ngingiti -ngiti si Mrs. Consunji sa akin. Hawak niya pa rin ang kamay ko at mukhang
ayaw niya itong bitiwan. Narating namin ang dining table pero wala doon si Javier.
Binalingan ko na ang Mama niya.

"Nasaan po si Javier?"

"Ay nasa itaas. Puntahan mo na nga at kakain naman na tayo. Maya-maya narito na rin
si Adam pati na rin si Gabriel ko. Ay oo nga pala!" Wika niya. Pinigilan niya akong
lumayo sa kanya. "Mara, anak! Halika muna dito!" Maya-maya ay may isang babaeng
naka-yellow dress ang lumapit sa amin. Hawak niya sa kamay niya ang isang batang
lalaki. Napangiti ako. I love kids.

"Mara siya si Danelle, ang mapapangasawa ni Javier." Excited na excited si Mrs.

Consunji. Napangiwi ako.

"Talaga? Ikaw pala ang sinasabi ni Mama. Nice to meet you, ako si Mara." Tumango na
lang ako. Hindi ko maatim na itama ang mga sinasabi ni Mrs. Consunji. Naaalala ko
ang Daddy ko, halos ganoon din kasi siya. Excited dahil may boyfriend ako at galing
pa sa isang kilalang pamilya. Tumikhim na lang ako at muling hinahanap si Javier.

"Nasa itaas siya. Get him. First door on your left. Go on..."

"Ba-bakit ako?" Naeeskandalong tanong ko sa Mama ni Javier. Ngumiti lang muli si

Mrs. Consuji kaya napilitan akong sumunod. Umakyat ako sa hagdanan at sinunod ang
utos niya. First door on my left. Nakita ko agad iyon. Bukas ang pinto, hindi ko na
nagawang kumatok dahil bukas iyon kaya pumasok na ako. Dahan-dahan akong naglakad
papunta sa silid niya.

The room is filled with photos of cars with a mix of a little bit of buildings.
Kulay blue ang silid na iyon. Silid pa lang - lalaking-lalaki na. Parang si Javier
lang. Kumunot ang noo ko nang maisip ko kung anong pinag-iisip ko. Bakit ko iisipin
na lalaking-lalaki si Javier. Wala akong dapat maramdaman para sa kanya!

Napasinghap ako nang biglang bumukas ang bathroom door. Halos lumuwa ang mata ko
nang makita ko si Javier - walang saplot - maliban na lang sa fitted boxer shorts
na ang design ay puro hearts - na tumatakip sa katawan niya. Dahan-dahang
napapaawang ang mga labi ko habang titig na titig sa kanya.

His shoulders are lean and broad.

Ang biceps niya nagsusumigaw.

His chest is chiseled to perfection.

He has perfect dashboard eight pack abs.

And that v-line of sin...

Kung ganito ang hitsura ni Javier Consunji at nagpari siya, isa siyang malaking
kawalan sa lahi ng tao.

His body spells perfection at tinatanong ko ang sarili ko kung bakit ko siya
nakalimutan.

"Look who's here..." Lumapit siya sa akin. "Are you somehow stalking me?"

Hindi ko alam ang isasagot sa kanya. Hinaplos niya ang pisngi ko. Napalunok ako.
All I could see in his eyes is passion and desire. Ganito ba iyon? Ito baa ng
pakiramdam ng pinagnanasaan o nagnanasa? Hindi ko kasi alam iyon. Wala pa akong
nagiging boyfriend. Ni wala pa akong first kiss pero heto, nakatayo sa harapan ko
ang my first everything. He pulled me closer.

I looked at his eyes...

It was on fire. Nanlaki ang mga mata ko nang bigla niya akong hagkan - kinain ang
labi is the right term. Para bang gutom lang siya pero nadadarang ako. Sa isip ko
ay umuulit ang nangyari noong gabing iyon. Naalala ko ang mga halik at haplos niya.
Naalala ko kung anong naramdaman ko noon matapos ang sakit at kung bakit ako umalis
matapos ang nangyari sa amin.

Natagpuan kong tumutugon ako sa mga halik niya. Halos hindi na ako makahinga. He
pushed me to his bed and placed himself on top of me. Akmang hahagkan niya ako nang
biglang may sumigaw.

"Javier! Sinabi kong kumain ka na pero hindi si Danelle ang hapunan mo!"

It was his mother's voice. Naitulak ko si Javier sa kama. Hiyang-hiya ako. What the
hell is happening to my common sense?!
"Pagpasensyahan mo na si Mama, masyado kasing excited iyon pagdating sa mga babae
sa buhay ni Javier."

Nginitian ako ng hipag ni Javier na si Mara. She's very friendly and she's very
pretty too. Maikli ang buhok niyang itim na itim tapos napakapula ng kanyang labi.
Sa tingin koi yon ang natural na kulay ng mga labi niya I remember Snow White's
lips as I look at her. Nakakahiya nga ang nangyari sa gabing ito. Pumunta ako dito
para kausapin si Javier but then her mom caught us making out - hindi pa full blown
making out iyon pero nahuli kami sa kama at nakakahiya iyon. Baka kung anong isipin
nila sa akin. Hindi naman ako easy but I really didn't know what happen to me when
Javier kissed me.

"Bakit, Mara? Wala pa ba siyang girlfriend?"

"Girlfriend wala, pero flings meron. Naalala ko ang mga kwento ng asawa ko sa
kapatid niya. Ang mahirap kasi kay Javier, tahimik siya - nasa loo bang kulo. He
seems very -kind and he is very kind but to his women, God knows what he can do."
Humarap sa akin si Mara. May ngiti sa mga labi. "Alam mo, ang sasabihin lang naman
nila sa'yo ay ganito: I'm a Consunji - iyong mga salitaang ganoon, kahit ayaw ko,
mahuhulog ka. It worked on me and I guess it worked on all the women they too
before they settle down." Tiningnan niya ako nang mariin. "Sinabi na ba ni Javie
iyon sa'yo?" Umiling ako. "Then wait for it, wait for it and savor the feeling
you'll get after hearing it." Kinindatan nita ako. Hindi ko siya maintidihan.
Kinuha niya ang anak niya at niyaya na ako sa dining table. Pagdating ko doon ay
naroon na si Javier katabi ng Mama niya.

Namula ang mukha ko nang mapatingin ako sa labi niya. Those lips must have some
magic. Nakakawala sa sarili. Maybe that was the reason why I lost myself in him
that night when I met him.

It was his lips. I knew that it was the reason why I let myself go.

"Danele, dito ka maupo sa tabi ng asawa mo." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ng
Mama ni Javier. Bakit ba ina-assume nila na kami ni Javier. Ni hindi kami sweet sa
isa't isa. Napilitan akong maupo roon. Hindi naman nagtagal ay may dumating na
dalawang lalaking naka - suit and tie. I knew that the other man is Javier's
brother at siyempre si Mr. Consunji - may dala siyang isang bouquet ng yellow roses
para kay Mama Aura. Binawalan ko ang sarili kong tawagan siyang Mama perom hindi ko
naman mapigilan.

"Mahal ko, na-miss mo ba ako?" Tanong pa ni Mr. Consunji. Hinagkan niya si Mama
Aura sa pisngi at naupo na sa kabisera ng dining table. Ang Kuya naman ni Javier ay
humalik kay Mara at naglabas ng isang dosenang Ferrero Rocher at kinuha ang anak.

"Ow, thank you, honey." Sabi pa ni Mara. "I missed you."

It felt so awkward. Lahat sila ay lovers tapos ako at si Javier - epal lang kami sa
buhay ng isa't isa.

"Nandito nga pala ang mamanugangin mo, Mahal ko." Nakabungisngis na wika ni Mama
Aura. I just smiled. Why am I in here? Ano bang pinasok ko?

"Hello, Danelle. I heard that like your father, you're in the field of medicine.
Kamusta nga pala ang mga magulang mo?" Tanong ng Papa nila. Ngumiti akong muli at
saka nagsalita.

"Dad's fine, Mr. Consunji---"

"Call me Papa. Everyone calls me that in this family. Plus you'll be a kapamilya
soon."

Lalo akong napanganga. Narinig kong tumikhim si Javier at saka ngumisi sa akin.

"Buti pa kumain na po tayo. Medyo gutom na po ako." Pag-iiba ko ng usapan. Hindi na

ako nahiya. Bago kami kumain ay nagdasal muna kami. Kinakabahan pa rin ako at hindi
ko pa rin talaga alam kung anong sasabihin ko kay Javier. Kakausapin ko siya
ngayon. Kakausapin ko at hindi ako titingin sa labi niya para hindi ko makalimutan
ang ipinunta ko dito.

Para akong ngayon lang nakakita ng lalaki. Hindi naman ako dapat kabahan sa
presensya niya. Tao lang si Javier, tulad ko, mabaho rin ang tae niya pero bakit
ako kinakabahan?!

After saying our grace, we started eating. Typical family sila, nagkekwentuhan
habang kumakain. Parang pamilya ko din - ang pagkakaiba lang ay hindi ako
nagsasalita kapag nagkekwento na ang mga kapatid ko.

"How was your day, Dad?" Napatingin ako kay Javier nang magsalita siya. "By the
way, I missed you. Haven't seen you for two days." Nakangisi pa rin siya. That was
so unlike him. How can he be so nice to his parents?

"May balita na si Uncle Luke ninyo sa kinaroonan ni Casiel - he just wants to make
sure na tama an g location bago niya puntahan."

"Mahal ko, ikaw ang sumundo sa bunso mo! Sinampal mo si Casiel kaya dapat ikaw ang
sumundo!"

"Yes dear. I'll be the one to pick her up." Hinawakan ni Mr. Consunji ang kamay ni
Mama Aura. I saw something in his eyes - palagi ko ding nakikita iyon sa mata ng
tatay ko. It was pure love. I sighed.

"Gusto ko din ng ganyan..." I said. Nanlaki ang mga mata ko nang mainitindihan ko
na sinabi ko pala ang mga salitang iyon nang napakalakas. I was thinking out loud
and it shouldn't be that way!

"What, hija?" Mrs. Consunji asked. Lahat ay nakatingin sa akin. Lahat sila ay
nakatigil. Hindi ko alam ang gagawin ko. Sasabihin ko ba? A part of my mind was
telling me that I should shut up but then why would I? Hindi sila ang pamilya ko.

"A love like yours, Sir." Sinagot ko. "I want a man to look at me with the same
intensity as you look at your beautiful wife." Nahihiyang ngumiti ako. Tinginan ko
silang lahat. Then, moments later, Javier cleared his throat.

"I can look at you that way."

Kulang ang sinabihang kinilabutan ako. Kaya lalo nilang iisipin na kami nga ni
Javier dahil sa pinagagawa ng gunggong na lalaking ito. Huminga na lang ako nang
napakalalim at saka ngumiti. Pinindot ko ang ilong niya at saka kinurot ang pisngi
niya.

"Ka-cute mo talaga! Kumain ka na nga!"

"No, seriously, I can look at you like that. I can make you feel jizzy and jelly
and fluffy and tingly all over. I can do that. There will be no man for you but
me."

"That, ladies and gentlemen, is my son, Javier Ignatius Consunji."

Pumalakpak ang lahat ng nasa table. Ako naman ay pahiyang-pahiya.

What the hell, Danelle?

-----------------

"Your family isn't so bad after all. Ang sweet ng parents mo."

Naglalakad kami ni Javier sa garden ng mansyon nila. Tapos na ang hapunan at sinabi
ko sa kanya na gusto ko siyang makausap. Naisip ko na hindi naman pala ganoon
kasama ang ugali ng taong ito. Kahit paano ay naiintidihan ko rin naman siya. Kung
totoo ang sinabi ng mama niya na once upon a time, ginusto ni Javier ang magpari -
at buong buhay niya ay iyon ang pinaniwalaan niyang gusto niya at bigla itong
nabago ng isang iglap dahil sa akin, makakaramdam talaga siya ng galit.

I know, all my life I wanted to be a singer. But then, I had to sacrifice, what I
want for my family's sake. Tama lang dahil sa nagawa kong kasalanan.

"What the fuck are you really doing here, Danelle? I'm tired of your riddels and
I'm tired looking at you with clothes on."

Halos mawalan ako ng hangin sa katawan nang marinig ko ang sinabi niya. Tiningnan
ko lang siya. I tried composing myself. Paano ko ba sisimulan? Paano ko sasabihin
sa kanya na alam ko na. Kapag sinabi ko, tatanungin niya ako kung bakit ko
nakalimutan at mapipilitan akong sabihin sa kanya ang nakaraang pilit kong
kinakalimutan.

Huminga ako nang malalim. "Gusto ko lang sabihin na..." Natatandaan ko na. Yes, I
stole your virginity. Yes, I remember that night, everything, the pain, the
excitement, why I left, what happened after that. "Na, pwede nating i-try..." Iyon
ang lumabas sa bibig ko. Hindi ko masabi na alam ko na. Hindi ko kaya. Natatakot
akong ma-reject kapag nalaman niya na noong gabing iyon, naka-drugs ako, wala ako
sa sarili at ang rason kung bakit ko siya nilapitan ay para nakawan siya.

Ayoko ng rejection. I have a lot coming from my family and I don't need another
batch coming from him.

"What?" Bigla siyang napangisi.

"Ayoko na kasi na i-stalk mo pa ako. Sige sabihin natin na kunwari kinuha ko nga
iyang pinakaiingatan mong virginity mo."

"Totoo iyon! Kinuha mo talaga!" Nanlalaki pa ang mga mata niya. Parang bata si
Javier kapag virginity niya ang pinag-uusapan. Ngumiti lang ako.

"Oo na. Sabi mo eh!" Humagikgik ako. "The point is, can you be civil to me? Hindi
iyong kapag nakikita mo ako palaging gusto mo akong sapakin. Nasampal mo pa ako one
time."

"Of course, I'm a Consunji."

I looked at him and I saw his eyes again. His eyes were burning with so much
intensity. Nagbago rin ang hitsura ng mukha niya. Napalunok ako. Nakadama ako ng
kaba, nanginig nang literal ang mga tuhod ko at parang hindi ako makahinga.

"I'm a Consunji, Danelle, and a Consunji always get what he wants. I want you and
I'll make sure that I'll get you. Little by little, I'll invade your being and I'll
conquer your soul. Ngayon sa pagkakataong ito, mahihirapan ka nang makalimutan ako.
Anuman ang maging dahilan mo, kahit magka-amnesia ka pa, you will never ever forget
me."

Oh my god!

Ito ba ang sinasabi ni Mara sa akin?

Hindi ako talaga makahinga!

Tinawid niya ang aming distansya.

"Kung gusto mong maging civil ako sa'yo, gagawin mo ang lahat ng gusto ko - lahat
Danelle. Walang tanong, walang pagdududa. You owe me this for changing my life.
You'll do everything as I say. You don't get to tell me what to do. This is my game
and you'll play as I say, Danelle."

Para bang sinasabi niyang pambayad utang ako. Pakiramdam ko ay hihikain ako.
Hinaplos niya ang braso ko, pataas hanggang sa leeg ko.

"I dream of you every night for fucking seven years, Danelle. I imagine you being
all the woman I fuck and kiss, I imagine you under me, I imagine you even when I am
taking a shower because all I want is to get another taste of what you have offered
me. I want to taste you all over, Danelle, lick you, suck you 'till you come in my
mouth. Yes, I am thinking of dirty things to do with you... And now that you're
here, I will not waste time. I'll make you mine."

"Okay..." Wika ko. Bahagya ko siyang tinulak. "Why do you have to be so hot? You're
making it hard for me to resist you! Hindi naman ako dapat makaramdaman ng kung ano
sa'yo! You're just a stranger - damn! Why do you have to be a beautiful stranger,
Javier Consunji? Looking at your lips makes me want to be kissed again!"

And he did. He kissed me. Now, I opened my mouth to accommodate him better. I
wrapped my arms around his neck and let myself feel every touch of his lips against
mine. I'm feeling tingly all over. I want him. I want him so bad pero wala naman
ako sa lugar. He is not mine. I'm not his and this - all of these are just the
result of a long overdue lust for each other.

"Javier! Mamamaga ang labi ni Danelle!"

Humiwalay siya sa akin nang marinig ang boses ni Mrs. Consunji. We looked around
and saw his parents on the verandah looking at us. Nakaabay si Mr. Consunji kay
Mrs. Consunji.

"Hayaan mo, mahal. Malaki na si Javier. Halika na nga... Ituloy ninyo lang. Wala
kaming nakita!" Sigaw pa ng Papa niya. Ang lakas ng tawa ko. I looked at Javier
again. Medyo nakangiti na siya.
"Ihahatid na kita." Wika niya sa akin. Tumango na lang ako. He held my hand and I
let him. Ipinangako ko sa sarili ko na hahayaan ko na lang muna ito. Sabi niya nga,
utang koi to sa kanya. I'll pay him...
"Why is she here? Hindi naman siya sumasama sa mga sports gathering natin. Anong
nakain niya and why did Dad let her come?"

Hindi ko na lang pinansin si Georgina nang marinig ko ang sinabi niya. Nasa van
kami noon. It was a Sunday and she was right. Hindi naman ako sumasama noon sa
kanila - kahit ilang beses akong ayain ni Mommy o ni Dad ay palagi akong tumatanggi
na sumama sa sports club para makipag-bonding sa kanila. But that morning, I wanted
to try. Gusto ko kasing masubukan kung pwedeng maging tulad ng pamilya ko ang
pamilya ni Javier.

I envy the guy for having a family like that.

Kausap ni Georgina si Marcus. Naiintindihan ko naman sila. Alam nang lahat ng

nakakakilala sa pamilya kung anong nangyari sa akin noon at kung anong ginawa ko.
Iyon ang dahilan kung bakit hindi nila ako masyado kinakausap. They are all ashamed
of what I've done.

"Georgina, I can hear you." Nakita kong pinanlakihan ni Mommy ng mata si Georgina.
I just sighed. Nakatingin lang ako sa bintana habang iniisip kung paano ako mag-o-
open up sa kanila. Javier seemed to be very close to his mom and dad. The way they
talk and treat each other, halatang open sila sa isa't isa. And I want that.

"Mom..." Tiningnan ko si Mommy. She touched my cheek. "May spa doon diba? Mag-spa
tayo!" Nakangiti ako. I saw Georgina roll her eyes. Binalewala ko na iyon.

"Sige, pero after ng game ng Daddy mo at ni Nathan ha. I'm so glad you came with
us, Dandan!" Niyakap pa ako ni Mommy. I just smiled.

Nakarating kami sa sports club. Humiwalay agad si Marcus at Pablo. Si Dad naman ay
akbay si Mommy tapos magkasunod kami ni Georgina. Hindi niya ako pinapansin. She
was talking to the phone at sinasabi niya na sira na ang araw niya. Nainis na ako.
I faced her.

"Kung sira na ang araw mo, Dear Sis, 'wag mong sirain ang araw ko, dahil masaya
ako. Okay? Have a good day." Iniwan ko siya at umagapay sa mga magulang namin.
Hindi ko alam kung anong problema sa akin ni Georgina, siguro masyado siyang bitter
sa nangyari sa mga "so called" friends niya noong panahon na nagwawala ako. Hindi
ko naman kasalanan na dahil sa akin ay nilayuan siya. Isa pa, kung talagang
kaibigan nila ang kapatid ko kahit na ano pang baho ng pamilya namin ay hindi nila
iiwan ang kapatid ko.

But Georgina didn't understand that fact. Para sa kanya ako lang ang may kasalanan
and that I made her life a leaving hell.

Nagpunta kami nila Mommy sa squash area. Naroon na si Uncle Nathan, si Mig at si
Mavis. Mig was holding his five year old daughter habang si Mavis naman ay
pinupunasan ang likod ng bata. Agad akong lumapit sa kanila.

"Baby! I love babies! Come to Aunt Danelle!" Napahagikgik si Mavis sa sinabi ko. I
heard Georgina snorted.

"Yeah! Come to Aunt Danelle habang sober pa siya."

"That's uncalled for, Georgina!" Sigaw ni Daddy. Hindi ko na lang pinansin. Kinuha
ko ang pamangkin ko at nakipaglaro sa kanya. The baby's name is Bianca. Kamukhang-
kamukha si ni Mig. Walang itulak kabigin.
"Mukhang mainit ang ulo ng kapatid mo, Dandan." Umupo si Mavis sa tabi ko. Ngumiti
lang ako.

"She's miss little sunshine, yaan na lang. I'm not affected diba, Bianca? You're
such a cutie! Mas cute ka sana kung nagsasalitan ka at pinapansin si Auntie. Ay!
Nakilala mo na ang pinsan mo? Si Ella?"

"Nandoon si Migs. Ewan ko ba. Magulo sila ni Ika ngayon. I apologized already. Si
Tita Ella, she's mad at me. Civil lang siya sa akin dahil best friend niya si Mommy
pero alam kong galit siya dahil nailayo sa kanila ni Uncle Nathan ang unang apo
nila." Hinawakan ko ang kamay ni Mavis.

"Maayos din sila. Lahat ng bagay sa mundo, Mavis, naayos. Look at me. I'm a living
proof that there's hope. Mas malala ako dati."

Tama naman. To think na sinubukan kong nakawan ang isang inosenteng pari - hindi
lang wallet ang nakuha ko kundi ang virginity niya. Napangiti ako ng maalala ko ang
mukha ni Javier habang sinasabi niya sa akin na kinuha ko ang virginity niya.
Napakagat ako ng labi. He looked like a five year old kid who lost his candy.

"Kahit kami ni Mig, hindi pa ayos. I'm in love with him - I know that now. But he
doesn't seem to care. He's too in love with someone else." Napaluha si Mavis. "Ang
hirap magmahal ng may ibang mahal."

"Mommy, iyak ka?" Nagulat kami nang magsalita si Bianca.

"Nope. Napuwing lang. You wanna play habulan?" Ngumiti si Mavis sa anak niya at
saka tumitig sa akin. Ibinigay ko sa kanya si Bianca. Nagsabi siya kay Mig na aalis
muna sila para maglibot-libot. Naisip kong sumama sa kanya para hindi naman
masyadong malungkot si Mavis. Ang hirap talaga ng bad girl turned good. Parang ako
lang si Mavis - marami siyang ginawang desisyon na nakaapekto sa buhay ng mga tao
sa paligid niya.

Kung may pagkakataon lang sana na ibalik ang lahat, kukunin ko ang pagkakataong
iyon at babaguhin ang lahat...

But that would mean not meeting Javier Consunji. I sighed. Bakit parang may parte
sa pagkatao ko ang ayaw siyang mawala? Ipinilig ko na lang ang ulo ko habang
naglalakad kami. I was looking at the basketball court and maybe I was really
seeing things because I saw Javier Consunji inside the court and he was holding the
ball.

"Basketball!" Sabi ni Bianca. "Mommy, nood tayo! Come!"

"Mahilig sa basketball itong si Bianca, Dandan. Do you mind?" Tanong niya. I do

mind. Pakiramdam ko kasi ay pinaglalaruan ako ng imahinasyon ko. Lumapit si Bianca,
sumunod ako.

Napansin kong maraming babaeng nakapalibot sa basketball court na iyon. Bakit nga
ba hindi? The men playing were all half naked and sweaty. Napangiwi ako. Hindi
naman siguro pupunta si Javier dito. Siguro, imagination ko lang talaga iyon kasi
nga iniisip ko siya.

Tumayo kami sa gilid. I wasn't looking at the men. I was looking at Bianca. She
seemed to be really interested.

"Mom, nasaan ang jersey nila? Iyong pinapanood namin ni Uncle Gerd may damit, sila
po naka-half bold."
"Hindi naka-half bold ang Papa ko, pawis na siya kaya nihubad niya iyong damit
niya. Sabi ni Mama, magkakasipon daw kasi si Papa kaya nihubad niya iyong jersey
niya."

Umikot ang mga mata ko sa isang boses na maliit na iyon. I saw a little girl
wearing a red baseball cap who was standing beside Bianca. Pamilya sa akin ang
bata. Nakita ko na siya noon.

"Eh bakit iyong ibang boys din, walang jersey? Sisipunin ba silang lahat?" Sagot ng
pamangkin ko.

"Eh bakit ba nibabasag mo ang trip ng mga tito ko?" Lumabi ang bata. Naka-shoot ang
isa sa players. Biglang sumigaw ang batang may cap ng: "Go, Papa Pangit!" That was
when I knew the kid. Siya ang anak ng pasyente kong si Nina Quatana.

Iyong batang madaldal dati sa ospital. "Shoot mo iyong ball! Go Papa Pangit!"

I looked at the basketball court. Kumindat ang Papa Pangit ng bata. Hawak niya ang
bola. Nanlalaki ang mga mata ko. Ngayon ko lang naisip na hindi pala ako
pinaglalaruan ng imahinasyon ko.

Isa talaga si Javier sa mga hubad na lalaking nagba-basketball!

I saw his brother - Gab. Wala din siyang shirt at tulad ng iba ay pawis na pawis
siya. Kapansin-pansin silang lahat. The other guys had really dark eyes - tatlo
sila. Iyong isa, medyo mahaba ang buhok, iyong isa clean cut at iyong isa naman may
tattoo malapit sa collar bone. Of course, Hermes Consunji was there, tapos iyong
isa ay iyong abogado. I don't remember his name. Then there's Hades Vejara. Kilala
ko siya dahil naging pasyente ni Daddy ang kapatid nilang si Athena - lahat sila,
walang pang-itaas. At parang seryosong-seryoso sa paglalaro.

And then there's Javier. He did the lay-up. Again, I was able to see his glorious
body - those abs. Pakiramdam ko ay nauuhaw ako. My mouth fell open. Pakiramdam ko
ay tutulo na ang laway ko tulad ng ibang mga babae doon pero si Javier lang ang
dahilan noon.

I looked away. Niyaya ko si Mavis na umalis dahil ayokong makita niya ako.
Tiningnan ko pa ang anak ni Nina Quatana na walang sawang niche-cheer ang Papa
niya.

Habang palayo kami ay kumakabog ang puso ko. Sinaway ko naman ang sarili ko. Ni
hindi ako nakita ni Javier pero ang puso ko parang lalabas sa lalamunan ko. Bakit
ba na-eexcite ako tuwing nakikita ko siya. Dahil ba talaga iyon sa atraso ko.

"Danelle!"

"Yeah, whatever, nice meeting you." Wika na lang niya nang wala sa loob. "Sumama ka
sa akin." Sabi na lang niya at hinatak ako. Napalingon ako kay Mavis na ngising-
ngisi sa akin. Ni hindi niya ako pingulan. Malay niya ba kung kinikidnap na pala
ako ni Javier. Ni hindi man lang niya pinpigilan! Anong klaseng kaibigan si Mavis?

Nakatingin lang ako sa kamay ni Javier na nakahawak sa akin. Bawat dumadaan ay

tinitingnan siya nang buong nasa at wili.

Bakit nga ba hindi?

Naghuhumiyaw ang abs niya!

Bakit ba kasi kailangan niyang maghubad sa harap ng maraming tao? Wala ba siyang
hiya? Hindi ko talaga mabakas na minsan ay ginusto niyang magpari. I mean where?

Narating namin ang isang Villa sa gitna mismo ng sports club. Nalula ako sa dami ng
lalaking nakahubad doon na para bang normal lang na nagkakakitaan sila nang ganoon.

Minsan pala ang pandesal nakakaumay din.

Nanlalaki ang mga mata ko.

"Cousins, this is Danelle." Parang announcement na sigaw ni Javier. "She's mine and
no one gets to touch her."

Namula ang buong mukha ko. Nagtago ako sa likod ni Javier. Ano bang ginagawa niya?
Ang alam ko halos lahat ng pinsan niya ay may asawa na! Bakit niya sinasabi sa
kanila iyon. Muli ay hinatak niya ako palabas sa terrece. Naroon si Mara at si Gab
na nag-uusap. Mara was blushing pero mas mapula pa rin ang mukha ko. Nakadamit na
si Gab.

"Hi, Danelle! Nandito ka din pala! Kamusta?" She asked me. Tumayo siya at hinagkan
ako sa pisngi. "Pinapunta ka ni Javier. That's so sweet, Javie." Wala namang
reaksyon ang mokong. Tumingin muli ako kay Mara.

"Nandito ako kasama ng family ko. You know, hanging out with the fam!" I made a
face. "Tapos napadaan lang ako sa basketball court nakita ko sila.

"Oo nga, Danelle, nanalo yata kami dahil sa'yo. Did you see Javier's winninmg shot?
Talo na naman sila Yto." Tumawa pa nang malakas si Gab.

"Kahit sa pa-gwapuhan, talo sila Yto. Mas gwapo tayo, Gab." Javier is grinning. I
made a face again.

"Yto is handsome. I always see his interviews. Ang gwapo niya sa suit and tie."
Napapangiting wika ko. Natahimik ang mag-asawa. Napatingin ako sa kanila. Bakit?
Anong nangyari? Dahan-dahan akong napatingin kay Javie at halos takasan ako ng
ulirat nang makita ko kung gaano siya kagalit.

"Hon, come, let's go inside." Yakag ni Gab kay Mara. Naiwan kaming dalawa ni Javier
doon. Lumakad siya palapit sa akin. Singkit na singkit ang mga mata niya - marahil
sa galit. Pero bakit siya magagalit sa akin? May nasabi ba akong masama?

Humakbang siya papalapit sa akin. Lumayo ako. Hakbang lang siya nang hakbang
hanggang sa madama ko sa likod ko ang grills ng terrece. Napapakagat labi ako.

"Anong sinabi ko sa'yo kagabi?" Tanong niya. "This is my game, Danelle. And you're
not supposed to look at any other man. I'm a fucking Consunji - I'm all the man
that you need. I'm manlier than all the guys you have dated or kiss or fuck before.
I'm all the man you need and from this day on, wala ka nang ibang titingnan kung
hindi ako lang. Naiintindihan mo?"

Wala akong nagawa kundi ang tumango.

"Good. Now, undress me."

"What?!" I exclaimed.

"Bihisan mo ako!" He hissed.

"Okay! Akala ko sabi mo hubaran kita! Nasaan ba ang gamit mo?"

"Pwede naman akong maghubad kung gusto mo. Dito na ba?" Hinarap ko siya at saka
hinampas sa balikat. Napatitig ako sa abs niya.

"Gusto mo bang hawakan?" Tanong niya sa akin. Nagulat ako nang hawakan niya ang
kamay ko at ipatong sa mismong abs niya.

"Oh! MY! God!" Napatili ako. Nagtatalon pa ako habang nakapikit. KINIKILIG KASI
AKO!

"Hot ba?" Tanong ni Javier. Namimilog ang mga mata kong tumingin

"Ikaw. Hot ka! Diosko! 'Wag mo ko masyadong landiin!" Nangingisay pa ako. Javier
laughed. Suddenly he hugged me. Nasubsob ako sa dibdib niya.

I like his warmth. I smiled I could get use to this.

"So, I didn't know you were friends with Javier Consunji."

Bumalik ako sa villa ng pamilya namin nang hapong iyon. Para pa rin akong
naglalakad sa cloud nine dahil sa nangyari kanina. Pinapasaya ako ni Javier. Ngayon
ko lang naramdaman ang ganitong klase ng acceptance. Hinahabol niya pa talaga ko.
Somehow, I feel good about it pero nakaka-guilty din dahil hindi ko masabi sa kanya
na alam ko na ang totoo.

Nginitian ko si Mavis. Nakakandong sa kanya si Bianca habang pinaglaruan ng anak

niya ang kanyang buhok. They looked so pretty when they're together. Naisip ko kung
nakita na ba ni Mig na magkasama ang kanyang mag-ina. Siguro naman ay lalambot ang
puso niyang matigas na.

Naupo ako sa tabi niya at saka bumuntong-hininga. Tumakas lang naman ako kay
Javier. Kasalukuyan kasing kausap niya ang Mama niya sa phone - doon ako tumalilis.
Halos takbuhin ko iyong daan para lang makaalis kasi hindi siya papayag na umalis
ako nang hindi siya kasama. Daig ko pa ang may bodyguard. But somehow, I really
feel good about it.

Ngumiti lang din si Mavis sa akin pero alam kong naghihintay siya ng sagot. Huminga
na lang ako nang napakalalim at saka nagsalita.

"Mahabang kwento pero nakakapagod tumakas sa kanya kaya wala na akong magagawa
kundi ang mag-surrender sa kanya at hayaan na lang siya, May utang daw kasi ako sa
kanya."

"Dan, nakilala mo ba siya noong..." She trailed off. Ngumiti lang muli ako. Wala
akong ibang dapat sabihin sa kanya. Basta tama na iyon. Ayokong makawala ang
impormasyon tungkol kay Javier.

"Dan? Nandyan ka na pala! Saan ka ba nagpunta?" Tanong naman ni Mommy nang makita
niya ako. "Akala ko ba magpapa-spa tayong dalawa?"

"Aw, anoo..."

"Kinuha kasi siya ni Javier Consunji, Tita." Sagot naman ni Mavis. Nanlaki ang mata
ni Mommy.

"Anak, bakit hindi mo naman sinabi na nandito ang boyfriend mo? Kayong dalawa na
lang ang mag-pa-spa!"
"Sinong boyfriend?" Boses naman ni Daddy ang narinig ko.

"Si Javier, hon, nandito daw para kay Dandan ko." Inakbayan ako ni Mommy. Kitang-
kita ko ang ngiti ni Daddy.

"Nasaan? Bakit wala siya dito? I've been meaning to talk to him again. He's a great
boy, Danelle."

I bit my lower lip. Huminga na lang ako nang napakalalim at tumayo. "Sige, Dad,
susunduin ko. Kasama niya kasi ang family niya. Wait lang, Dad ha." Umalis ako sa
Villa namin at naglakad pabalik sa Villa nila. Medyo malayo ang pagitan pero kung
para sa ngiti ni Dad na ganoon, kahit pa lakarin ko ang pagitan ng mundo at buwan
ay gagawin ko.

Nagtuloy na ako sa loob. Nakita ko si Javier na paikot-ikot sa sala ng Villa na

para bang may hinahanap. Yumuko pa siya para tingnan ang ilalim ng sofa. Sa sofa
nakita ko na naman ang abogadong sinabi sa akin ni James na may kasamang babae na
may kandong na batang babae. They were playing with the kid. I sighed. I really
love kids. I want my own pero hindi ko kaya ang intimacy. I don't know. Nagka-
boyfriend naman ako and there's this guy, Jesico - we've dated for three years pero
hanggang kiss lang kami. Hindi ko kaya ang lagpas doon, pakiramdam ko nasasakal
ako.

"Ayon!" Nagulat ako nang sumigaw si Javier habang nakatingin sa akin. "Nandyan ka
lang pala! Akala ko tinakasan mo ako!" Lumapit ako sa kanya. Iniisip ko kung paano
ko sasabihin na gusto siyang makita ni Dad. Umupo siya sa sofa sa tapat ng mag-
asawa. The two were looking at me. Naiilang ako. Tinapik niya ang tabi niya - naupo
ako roon.

"Hi..." Napatitig ako sa babae. "Wala kang modo, Javier, pakilala mo naman kami sa
girlfriend mo." Javier snorted.

"Danelle, si Ares Consunji, pinsan ko, si Bathseeba, asawa niya at si Telulah, anak
nila."

"Hi, Danelle. Welcome to the family of demons!" Humagikgik ang babae.

"Bathseeba nga!' Reklamo naman ni Ares. Nakisabay sa hagikgik ang batang babae.
Napatingin ako sa kanya.

"Ang cute mo naman, Tulala."

"Anong Tulala?" Kunot noong tanong ni Ares Consunji. "Her name is Telulah. Make it
right or I'll sue you." Nanlaki ang mata ko. Lahat ba ng pinsan ni Javier mainitin
ang ulo? Ngumiti na lang ako. I took what he said as a joke. Napapailing na lang si
Bathseeba.

"Do you like kids, Danelle?" Biglang tanong ni Javier. I nodded.

"Ayun naman pala, bakit hindi pa kayo mag-anak?" Kulang ang sabihing napasinghap
ako. Ni hindi ko nga matandaan masyado ang gabing sinasabi niya sa akin tapos
itatanong sa akin ng mga kalahi niya kung bakit hindi pa kami mag-anak? Plus, I
don't know if I can be intimate with him.

"Ano..." Hindi ko alam ang sasabihin ko. "Hindi naman kasi kami mag-boyfriend.
Imagination niya lang iyon."

"Well she stole my virginity!" Javier demanded. Sa inis ko ay sinuntok ko siya.

"So!" Wika ni Bathseeba. "Virginity destroyer ka!" Napapalakpak si Ares sa sobrang
tawa. Pulang-pula naman ang mukha ko.

"I'm not a virginity destroyer!"

"But have you ever been intimate with any other guy than Javier?" Direstahang
tanong ni Ares. Abogado nga siya. Mabilis siyang mag-isip.

"This is interesting." Wika pa ng gungong sa tabi ko. Para siyang nanonood ng sine
habang nakatingin sa akin. Paano ko sasagutin na hindi pa at akala ko talaga ay
virgin pa ako? I just bit my lower lip.

"Well... I have a hard time..." Bulong ko. "All the guys, they tried but..." I bit
my lip again. "I... well.. Nagagalit ako kapag inaaya nila ako. Sa akin kasi, if
you really love me, you must wait until the wedding night. I had a boyfriend for
three years and and... Walang nangyari."

"But that's preposterous! " Magkapanabay na sigaw ni Ares at ni Javier.

"Anong preposterous doon?!" Sigaw ko. "Kung ayaw ko ayaw ko?!"

"But sex is beautiful!" Parang choir silang dalawa na walang ginawa kundi ang
magsabay kumanta. Napatingin ako kay Bathseeba na tulala lang sa asawa pati na rin
ang anak nila.

"Oo nga! Nakakagawa nga iyon ng baby. It's the cycle of life pero---"

"Ang sakin lang," Wika ni Ares. "The act is beautiful, iyong feeling kaya paano mo
matitiis ang boyfriend mo ng ganoon katagal?!"

"Iyan kasi ang problema sa inyong mga lalaki! Ang tingin ninyo sa mga babae, kotse!
Papalit-palit kayo! Kapag gusto ninyo sakay lang kayo nang sakay! Paano naman ang
dangal naming mga kababaihan? Ano iyon? Gagayahin namin kayo? Na sasakay lang kami
nang sasakay tapos kung sino iyong pinakamabilis iyon ang pipiliin namin? Diba
virginity matters, dahil kung hindi, hindi naman ako hahabulin ni Javier?!" Halos
lumuwa na ang litid ko.

"Poor guy!" Sigaw pa ni Ares. "Paano pala kung nagkatuluyan kayo noong lalaki, Doc,
tapos nakita mo na kasing laki lang ng cocktail hotdog ang kanya? Sasakay ka pa
ba?!"

Bumulanghit ng tawa si Bathseeba. "Big bird ka kasi, bwisit ka!" Sinabunutan niya
si Ares. Nakita siguro iyon ni Telulah kaya pumalakpak siya at humagikgik. Inulit
ni Bathseeba iyon at muling tumawa si Telulah.

"I'm just saying. Kung ga-cocktail hotdog lang, wala kang mararamdaman doc, sasakay
ka pa ba? We are talking about sizes here..."

Hindi na ako kumibo. Naramdaman ko kasi ang mariing pagtingin ni Javier sa akin. He
was grinning when I looked at him. He seemed so smug and happy - hindi ko alam kung
bakit pero nakakakilabot iyon.

"Ay! Someone made pupu, Tatay!" Sabi pa ni Bathseeba. Tumingin naman si Ares sa
anak.

"Yuck, baby girl! Come to Tatay!" Tumayo ang dalawa at naiwan kami ni Javier.
Iniisip ko kung anong klaseng argumento ang naganap sa amin ni Ares.

"Ba-bakit?"
"That night..." He smiled - ang yabang ng ngiti niya. "Was that your first time
too?"

Namula ang mukha ko.

Paano ko ba sasabihin na oo? Pulam-pula ang mukha ko. Kinakabahan ako. Sabagay
palagi naman akog kinakabahan kapag kausap ko si Javier. Mula pa lanh noong na ko
siyang makita sa ospital ay iyon agad ang naramdaman ko para sa kanya. Kaba...

"Ang alam ko, virgin ako..." Nagyuko ako ng ulo. Hindi ko talaga magawang sabiuin
sa kanya na alam ko na ang totoo. I can't seem to digest the fact tat it was really
our first time in a public place pa. Hindi ko matanggap.

I always imagine my first time to be as romatic as those I read in the novels. I

want to feel the kilig - everything that has to do with love making pero noong
malaman ko talaga na ganoon lang nawala ang virginity ko - hindi ko matanggap!
Iniyakan ko iyon nang ilang gabi kong iniyakan ang bagay na iyon. Lalo na nang
maalala ko ag mga bagay-bagay. Umismid lang ako at saka binatukan siya.

"Wag kang masyadong matanong, para kang tanga." Huminga ako nang malalim.
"Hinahanap ka ng Daddy ko. Kung pwede pumunta ka muna sa Villa para magkita kayo."
Nakaismid pa rin ako. He just looked at me.

"Mamamanhikan na ako?" Kunot noong tanong niya. Napasinghap lang ako. Kinurot ko
ang ilong niya at saka hinampas siya sa dibdib.

"Stupid! Hindi naman tayo nag-boyfriend. Tara na nga! Dad's waiting!"

-----------

"So, this woman, is your girlfriend, Javier. Do you have plans on marrying her?"

Gabriel asked me that question that morning while we were on our way to pick our
sister Casiel. Nakangisi lang naman ako sa kanya. Hindi ko naisip na tatanungin
niya ako nang ganoon. Hindi ko naman girlfriend si Danelle. I hang around her a
lot because I wanna get even. Tinakasan niyq ako noon. She changed my life but she
didn't have the decency of staying. Ang laki ng hirap ko sa paghanap pa lang sa
kanya. I gave up but now that she's in front of me, hindi ko hahayaang makakawala
siya sa akin. Why would I do that? Ako any masusunod sa larong ito.

"Naglalaro lang kami, Gab." Mabilisang sagot ko. Nakatayo kami malapit sa gasoline
station. Our father was talking to Uncle Luke in the phone. Sa tingin ko sinisiguro
niya kung nasaan talaga si Casiel. I had been waiting for this moment. Miss na miss
ko na ang kapatid ko, buti na lang umayos ni si Papa at siya pa mismo ang susundo
kay Casiel.

Narinig ko ang pagtwa ni Gab. Tinapik niya ang likod ko at ngumisi sa akin/ "Minsan
iniisip ko kung totoo na minsan sa buhay mo, Javier, ginusto mong magpari. You're
just too far from that person I once knew. Ni walang bakas ng kapatid kong mabait.
It's just you - you have Papa all over your blood."

I know that. Madalas sabihin sa akin ni Mama na kaming tatlo kay Papa. Lahat kami
mainitin ang ulo, lahat kami excited, lahat kami topakin pero sa aming tatlo - ako
ang nakakuha ng lahat kay Adam Consunji. Hindi ko nga alam kung good thing ba iyon
o bad thing. But mom seems proud kapag sinasabi niya iyon.

"Nakikipaglaro lang din ako kay Mara noon." He even chuckled. "Baka naman ikaw ang
matalo sa larong ito." Hinarap ko si Gabriel.
"Alam ko na ito. If you think about it, people would say that I'm the guy who likes
playing with women a lot and there will come a time that someone would come and
things will change. Pero, Gab, sa cliche stories lang iyon. I'm a Consunji and
whatever happens between me and Danelle, it will be different because my surnames
says a lot."

Napatango na lang ang kapatid ko. Hindi naman nagtagal ay sinabihan na kami ni Papa
na sumakay na sa kanya-kanya naming mga sasakyan para kunin si Casiel. Nasa
Pangasinan si Casiel. All along she was there, napakalapit lang pala pero hindi
namin siya nahanap. Iniisip ko kung anong ginawa niya para hindi namin siya
mahanap. Ang buong akala ko ay nasa siyudad lang siya - dalawang beses ko kasi
siyang nakita doon at pinilit namin siya ni Gab na umuwi pero hindi siya umuwi. I
understand her. Gusto lang niyang may mapatunayan kay Papa.

I just hope this time, she comes home with us because I badly miss her. She's my
number two girl in the world. Si Mama ang number one. Hindi magbabago iyon.

Hindi nagtagal ay narating namin ang bahay na tinitirhan ni Casiel. Halos

magkapanabay kami ni Gab na nakababa ng sasakyan. I made a face when I saw the kind
of home she stayed in for three months. Maliit ang bahay. Up and down iyon -
spanish style. Nakatagl si Casiel dito? How come? Prinsesa namin siya. God knows
what they had done to her.

Kumatok si Papa sa pinto pero walang sumasagot. Tumabi na lang ako kay Gab. He
looked bored. Napansin ko rin na isa-isa nang naglalabasan ang mga tao sa bahay
nila. Maybe they're wondering what was happening. A moment later again, may isang
toyota hillux na pumarada sa tapat mismo nang bahay. Isang mataba at maliit na
babae ang lumabas mula sa kotse. My father smiled at her and shook her hand.
Nagpakilala si Papa.

"I am Adam Consunji and I'm here to..." Papa trailed off nang marinig ang boses ni
Casiel. Kabababa niya lang sa pick up. She looked tanned. Humaba ang buhok niya
pero namayat din siya. Agad na yumakap ang bunso namin kay Papa. I was smiling
broadly. Hindi ako makapaniwala. Ayos na sila. I even heard father saying sorry to
Casi. It's such a beautiful moment.

Mahaba pa ang naging usap. Pumasok pa kami sa bahay at nakipag-usap pa si Papa sa

mga taong kumupkop kay Casiel. Hindi naman na nagtagal ang usapan na iyon.
Nagpaalam na rin si Casiel sa kanila. Niyakap niya ang mga ito at saka yumakap muli
kay Papa. Umalis kami. Kay Papa sumakay si Casiel pabalik ng Metro. I was too damn
happy to finally have my sister back. Finally the family is complete.

Excited na akong umuwi.

When we reached home, halos takbuhin pa ni Casiel ang pagitan ng garahe at bahay. I
was smiling. Nakapamulsa akong sumunod. Dinig na dinig ko ang sigaw ni Casiel.

"Dalaga!" Sigaw niya. "Dalaga miss na miss kita?!"

"Maingay na naman ang bahay." Komento ni Papa. I looked at him.

"Pa, thank you. Thank you for bringing Casiel back." Tinapik ako ni Papa sa
balikat.

"You don't have to thank me, son. I love your mom and this family. I love how it
completed me. Hindi ko rin naman matitiis si Casiel. Kaya ikaw, mag-asawa ka na.
Love your woman like how I love your mom. Treat her like how I treat your mother."
Pagak lang akong tumawa. Pumasok na kami sa loob. I saw mom crying while hugging
Casiel. Si Gab naman ay nakita kong karga na Ignacio - ang panganay nila ni Mara.
Mara was beside him admiring the view. Everything seemed perfect but then...

Why am I alone?

"Kuya! Hindi naman ako makatulog! Namamahay ako!"

I opened my eyes when I heard Casiel's voice. Dalawang araw pa lang ang nakakalipas
mula nang makapablik siya at maingay nang muli nsa bahay namin. Mom is always happy
now. Palagi siyang nagluluto. Si Papa naman ay halos hindi na umaalis ng bahay.
Miss na miss naman kasi niya si Casi. Masaya ako kapag nakikita ko silang
magkakasama. Casiel is the light of the house - hindi maitatanggi iyon.

Naramdaman kong lumundo ang kama at ang sumunod doon ay ang pagyugyog niya sa
balikat ko.

"Kuya!"

"Ano ba?!" Bumangon ako. I saw her pouting her lips at me. Huminga siya nang
napakalalim.

"Kuya, gusto kong bumalik sa Pangasinan. Nami-miss ko sila." Malungkot ang boses
niya. Tiningnan ko lang ang kapatid ko. Maya-maya ay nakita kong lumuluha na siya.
She was biting her lip. Ganoon siya kapag umiiyak. Napapailing na kinabig kom si
Casiel. I kissed the top of her head. Mula noong mga bata kami, ako palagi ang
takbuhan niya. Gab bullied her when we were kids. Isa iyon sa mga bagay na naging
dahilan ng hindi namin pagkakasundo. Noong nagpasya akong magpari, Casiel cried.
She even joke about praying to God para daw mabawi ang calling na sinasabi ko noon.

And I think that calling was taken away from me because I met Danelle.

"What will you do in Pangasinan? Kinuha ka na namin doon, bunso. Ano pang gusto
mo?" I asked her. Casiel looked at me.

"I miss everyone..." She simple said. "And I think I owe him an explanation."

"You don't owe anyone and explanation, Casiel. You are your own person. Wala silang
karapatan manghingi sa'yo ng kahit na ano."

"But I lied to them..."

"To protect yourself." Wika ko pa. "Baby, I know where this is going." Wika ko pa.
"If this is about that man - please, forget him. He's not the one for you - no one
else will ever come close to how great the men in this family, he's just a
commoner..."

Nakita kong nanlalaki ang mga mata ni Casiel habang nakatingin sa akin. I just
smiled. I knew it. She's in love with that man - maybe love is a strong word but
I'm guessing that she feels something for that man.Hindi ko papayagan iyon. Hindi
pa pwede. The man looks like she's gonna hurt my sister and if that happens, I'm
gonna wreck all his bones until he crawls back to hell.

Hindi naman na kumibo si Casiel. Alam kong mali ang sinabi ko. Papa made sure that
we will never look down to common people just because we're rich. Galing din si
Papa sa hirap - he grew up in an orphanage. Naaalala ko ang sinabi ni Ninang Honey
noon, si Papa ang pinakamabait noon sa ampunan. I didn't have any idea how hard my
father's life used to be - but he planted good attitude om us kaya lang pagdating
kay Casiel, wala akong magagawa. I want bad things to happen to that guy. Hindi
niya pwedeng makuha nang basta-basta ang kapatid ko.

When I looked at Casiel, I saw that her eyes were already closed. Inayos ko siya at
kinumutan. I tuck her beside me. Hinagkan ko pa ang noo niya pagkatapos ay lumabas
naman ako ng silid. I felt thirsty. Hindi na rin naman ako makakatulog.

Iniisip ko si Danelle.

Pakiramdam ko ay tulad na naman ito noong mga panahong kakikilala ko lang sa kanya.
Hindi ako makatulog, hindi ako makapag-isip masyado. Ang gusto ko lang ay makita
siya. Parang ngayon, gusto ko lang siyang makita. Dalawang araw ko na siyang hindi
punpuntahan. Titiis ko. Tinitingnan ko. I'm testing myself if I can survive a day
without even seeing her or even thinking about her. Noong unang araw ay hindi ako
mapakali, pero kanina, nakipaglaro ako ng just dance kay Casiel. Hindi ako umalis
ng bahay. Pinatay ko ang phone ko. I have to survive this dahil kapag hindi ang
ibig sabihin lang noon ay ako ang natalo sa larong ako naman ang nagsimula.

Hindi pa ako handa na maging katulad ni Gab o ni Hermes o ni Ares - lalo ni Ares na
naging buhay na ang mga asawa nila. I don't want to lose my identity to a woman.
I'm Javier and a Consunji for fucking's sake! Hindi pwedeng basta na lang akong
mawalan ng kapangyarihan.

I saw how big Gab's changes. Hindi ko matanggap iyon. How come a devil like him
surrender to Mara? How come Hermes became the Hermes minus the assholeness and Ares
still Fucking Consunji be afraid when Bathseeba looks at him? Even Helios - he
fucking forced Yza - but now! Isang tingin lang ni Yza nagbabago ang lahat.

How the hell does married life works?

"It doesn't mean I can't get her out of my mind - I'll marry her. Bago lang kasi
siya sa buhay ko, that's why I'm like this." I said that out loud. Walang tao sa
kusina. Huminga na lang ako nang malalim. Gusto kong makita si Danelle for crying
out loud! Bakit ba hindi ko mapigilan ang sarili ko.

And maybe that was the reason why I left the house in my Captain America boxer
shorts. Sumakay ako sa fire bird ni Casiel. I like her car and I know that she
doesn't mind me using it. Mas maigi rin kung ito ang gagamitin ko. Kilala ni
Danelle ang kotse ko. Kung makikita niya ako, iisipin niyang stalker ako. Hindi ako
stalker. I just happen to know things about her.

Thirty minutes later, I parked the car in front of their mansion. Nakatingin lang
ako sa mga bintana sa itaas ng bahay. Halos lahat ay hindi na nakasindi. Napamura
ako. Kailangan ko talagang makita si Danelle. Gusto ko lang siyang masilayan tapos
noon ay aalis na ako. Wala naman akong sasabihin sa kanya. Hindi ako mapakali. I
ended up getting out of the car. Napamura pa ako nang maramdaman ko ang patak ng
ulan sa balikat ko. It was raining hard. The next thing I did is I climbed the
grills so I could be inside the mansion. Sisilipin ko lang si Danelle. Titingnan ko
kung anong mangyayari sa akin kapag nakita ko siya --- alam ko namang wala but
still I wanna try. I wanna see her so bad.

Sinubukan kong pumasok sa front door pero tulad ng inaasahan ay sarado iyon. I
looked up and thought of climbing the terrace and I did. Buti na lang at bukas ang
sliding door doon. Finally nakapasok na rin ako. Mukhang tulog na ang lahat sa
kanila. I walked slowly. My body is dripping wet. Ni wala akong damit pang-itaas
pero hindi naman ako nilalamig. I just wanted to see Danelle. I

Binilang ko ang mga pinto sa kaliwang side ng bahay. She was in the fourth door to
my left. Bubuksan ko na sana iyon nang biglang mawalan ng ilaw. Dumilim ang lahat.
I looked around. Hindi pa naka-adjust ang mata ko sa dlim but I saw a certain
yellow light downstairs. I followed that and it was as if my mind was playing with
me because I saw Danelle standing in the middle of the living room, standing next
to that big old mirror adjacent a very old grandfather's clock.

I took a deep breath and walked towards her.

-------------------------

Hindi ako makatulog nang gabing iyon. I just kept on looking at Mama Aura's picture
inside Javier's old wallet. Hindi ko alam kung anong tawag sa nararamdaman ko.
Nami-miss ko yata siya. Hindi ko kasi siya nakikita and I have this urge of seeing
him. Gusto ko siyang makausap. Nakakatawa nga na hinhintay ko talaga siya sa bahay
ko pero nang ma-realize ko na hindi niya talaga ako pupuntahan katulad noong
pangangamusta niya sa akin dati, naisip kong umuwi na lang sa bahay namin at
magpakataongt-bahay na lang. Hindi ako nagki-clinic sa loob nang panahon na wala si
Javier. Maybe, just maybe - in a parallell universe, nami-miss ko talaga siya kaya
ganito ako.

It was raining that night and all I could think about is Javier and the last time
were together. Natatawa ako kapag naiisip ko kung gaano ka-excited si Dad na makita
ulit siya. I guess my mom was right, Dad really likes Javier and that puts me in a
lot of pressure. Paanio kapag nakabayad na ako sa utang ko sa lalaking iyon?
Mawawala na lang kaya siya basta? I sighed. Kapag naman naiisip ko na mawawala siya
basta ay parang may humahapding kung ano sa puso ko. I think I like Javier. But
this couldn't be because just like what he told me, naglalaro lang kaming dalawa.
Ni hindi pa nga kami nakakarating sa finish line ng kung anuman ang laro namin.

"Danidan? Why are you still awake?" Nagulat ako nang makita kong nakatayo na si
Mommy sa tabi ko. Ni hindi ko nga namalayan na pumasok na siya sa silid ko. She was
wearing a pink silk robe. Sa loob noon ay naka-pajama na siya. She looked pretty.
Kahit na ano yata ang suotin ni Mommy ay maganda pa rin siya. I remember when I was
a kid, Dad and her used to wear matching jammies. I had always thought of that as
cute and sweet. Naisip ko na sa oras na mag-asawa ako, bibili rin kami ng matching
pajamas.

Tumingin ako kay Mommy.

"Mom, can you tell me how you met dad?" I asked her in a nice tone. Palagi niya
kasing ikinukwento iyon sa aming magkakapatid noong mga bata pa kami but being a
rebel and all that I wasn't interested. Umaalis ako, kung hindi man ay nagpapasak
ako ng head phones sa tainga ko para hindi ko siya marinig. Georgina knew how mom
and dad met - even Marcus and Pablo, pero ako, I have no clue and tonight, I wanna
know how they met.

Mom smiled. Hinawakan niya ang kamay ko at inilayo ako sa bintana. Umupo kami sa
kama ko. Kumuha si Mommy ng hair brush at sinimulan akong suklayin. She was
sighing.

"Your dad and your Uncle Daniel are childhood friends. I hated your dad back then,
Dandan. Nakakainis kasi siya, wala siyang ginawa kundi ang asarin ako. So I spent
my whole life hating him. But on the first midnight of May - things changed. I took
a candle and lit it, tapos, Dandan, tumayo ako sa harapan ng salamin, I muttered
the mantra and magic - your dad was standing at my left. The second time I did that
- siya na naman ang lumabas - so I took that as a sign. I hated him but now we have
a life together."

I looked at her. Punong-puno ang mga mata niya ng pagmamahal. I pouted my lips.

"I want a love like yours and dad." Sabi ko na lang.

"You will find it - just like how I find it and how your Ninong Calen found it with
your Ninang Harmony and like how everyone that we know found it. Don't be scared of
your history, Danelle. It's in the past - any man who can eat your burnt toast and
accept who you were and love you for what you have become - is a man worth taking
the risk for. Just like your dad. He was all worth it."

"But Mom..." Tawag ko sa kanya. "You do know that we hated your cooking. Dad makes
us eat it because he loves you too much." Ngumiwi ako. Mom laughed.

"I had always known that, baby." Hinagkan niya ako sa noo. What she said got stuck
in my mind. Tama si Mommy. Hindi ko dapat ikatakot ang dati kong buhay. It was part
of me. At hindi ako ang ako ngayon kung hindi ko ginawa ang mga desisyong iyon sa
buhay ko.

I am who I am because of those things.

A stronger version of Danell Varres.

Nagkwentuhan pa kami ni Mommy, kaya lang kami tumigil ay dahil sumilip na si Dad sa
pinto ko. They kissed me goodnight and tucked me to bed like I was still their five
year old little girl. Natatawang sumunod na lang ako sa kanila.

Hours passed and I can't really sleep. I was wide awake in my bed - looking at the
ceiling, counting the cracks and finally I sat up and sighed. Bumaba ako ng kama at
lumabas ng silid. Kumuha ako ng kandila sa drawer sa may hagdan.

I have no idea why I'm doing this - curiosity siguro pero gusto ko talagang
malaman.

Will the mirror work at me?

Alam kong iyong salamin sa sala ang sinasabi ni Mommy. Madalas kong makita si
Georgie noon na tumatayo sa harapan noon at may hawak na kandila. Ginagawa niya
iyon kapag wala sila Mommy noong mga bata pa kami. Alam ko rin iyong mantra. It was
funny because although I don't believe this thing, I am willing to try it.

Tumayo ako sa harapan ng salamin. Alam kong hindi gagana ito - hindi naman kasi May
one. Mom said that we have to do it in the eve of May first. February pa lang
ngayon. Natatawang tumingin ako sa salamin habang hawak ang kandilang iyon. I took
a deep breath.

"Mirror of destiny, please show me the man I will love until eternity..." I said
the chant. I know it by heart. I was smiling. I knew how silly I look like.
Napakagat ako nang labi nang biglang kumulog at kumidlat. Napapikit ako.
Nakakaramdam ako ng kaba.

Dahan-dahan kong imunulat ang aking mga mata. I was still looking at the mirror but
I knew that something had changed. There was a shadow. I don't know if it's a man
or just one of the maids. Kunot na kunot ang noo ko. The shadow was standing at my
left.

Kumabog nang mablis ang dibdib ko.

"Who are you?" I whispered. As if on cue, the power turned on and right there and
then I recognized the shadow - it was no other than Javier Ignatuis Consunji and
his glorious body.

"Oh my god..."
------------------------------

"What are you doing, Danelle?"

His voice was like a music in my ear. Hindi rin ako makahinga. Tuwing nakikita ko
si Javier ay hindi ako makahinga. Para bang kinakapos ako ng hangin. Nanginginig
ang kalamnan ko at nakakalimutan ko ang dapat kong gawin o isipin. Humarap ako sa
kanya. Wala siyang saplot kundi ang Captain America boxer shorts niya. I could see
his v-line. Why is he like this? Gusto kong itanong kung paano siya nakapasok sa
bahay namin at bakit ganoon ang hitsura niya pero naumid ang dila ko at hindi ko
alam kung paano ko sisimula ang pagtatanong sa kanya.

"Why are you holding that candle while looking at the mirror?"

Bigla kong natandaan ang sinabi ni Mommy - iyong makikita daw sa salamin ay ang
makakasama habambuhay. Si Javier ang nakita ko, ibig bang sabihin noon, kami na
forever? Pero naglalaro lang kami, laro na lang ba kami forever? I swallowed hard.
I have to erase the thought of him and forever because when it comes to Javier
Consunji - walang forever.

"Danelle?" He called me again. Naririnig ko siya pero hindi naman ako makasagot.
"If you don't answer me, I'm going to underss you and kiss you all over."

"A-aanong g-ginagawa m-mo d-dito?" Napamura pa ako nang magsalita ako. Bakit ako
nauutal? I'm a fucking doctor for fucking's sake! Nakita kong ngumisi si Javier.
Lumapit siya sa akin. Napaatras ako. Naramdaman ko sa likuran ko ang salamin.

"May day eve, Danelle. Nick Joaquin's tale of love. Are you trying to see your
future?" He paused. "You saw me..." He grinned even more. "Fuck, Danelle, do not
look at me like that, you're making me hot." He said. He pressed me againts him and
I felt his growing erection poking my belly. Napalunok ako.

"Ja-javier..." That was all I could mutter.

"Danidan?"

Napasinghap ako nang marinig ko ang boses ni Mommy. Sa taranta ko ay hinatak ko si

Javier papunta sa basement ng bahay. Ang lakas-lakas ng kabog ng dibdib ko. Hindi
ko alam kung anong gagawin ko, o kung anong mangyayari sa akin basta ang alam ko
nandito si Javier at wala siyang damit!

"What are we doing here?" He asked me. Tiningnan ko siya.

"Nakaka-stress ka!" Sabi ko na lang. "What the fuck are you doing here, Javier?
Bahay na ito ng mga magulang ko, paano kapag nakita ka nila?! Sa bahay ko!
Hinihintay kita bakit hindi ka doon dumating?!" Tuloy-tuloy lang ang pagsasalita ko
but when I realized what came out of my mouth - pinagsisihan ko na agad iyon. Bakit
ba hindi ako marunong pumreno?

Javier laughed loudly. Bigla niya akong kinabig at dinampian ng halik sa labi. "So,
you missed me?" He said in a very seductive voice. Tinulak ko siya palayo sa akin.

"'Wag mo akong akitin! Ayoko pang bumigay?!"

"What the hell is taking you so long to give in, Danelle? We both could feel the
tension. Your body wants me." Itinuro niya ang crotch area niya at tumingin sa
akin. "Mine is telling you the same, give in..."
Ayoko...

Iyon ang sagot ng isipan ko. Ayoko. Ayoko dahil ayoko munang mawala siya sa buhay
ko.

"You have tattoos." Iyon ang nasagot ko sa kanya. He just shook his head. Sumadal
siya sa pader. I just sighed too.

Niyakap ko ang mga binti ko at saka muling nagbuntong-hininga. Tiningnan ko siya.

"Javier, sabi mo diba, habang naglalaro tayo, sa'yo ako..." Kinagat ko ang labi ko
at nilakasan na lang ang loob ko. "Pwede bang habang naglalaro tayo, 'wag mo muna
akong iwanan? Ayoko kasing mag-isa..."

Javier looked at me. Wala siyang kahit anong sinabi, but he held my hand and that
was enough for me to feel secured.

He held my hand.
"Bakit ba hindi ka makipag-date para hindi ka palaging nakikita ng mga kapatid mo?"

It was a Sunday morning and I decided to spend the day with James. We went to the
gym and I told him about my siblings who still thinks about what I did in the past.
Iyong tipong naka-move on na ang lahat ng tao pero silang tatlo - lalo na si
Georgina. Halos araw-araw niyang ipinamumukha sa akin ang mga pagkakamaling nagawa
ko sa buhay ko. It's one of the reasons why my ex-boyfriend Jessico left me. I told
him about my dark days, I was thinking that he would understand because he said
that he loves me pero nang malaman niya ang nangyari sa akin at ang mga ginawa ko
ay iniwan niya ako. That reason alone was enough for me to be aloof with every guy
- except for James and my cousins. Kilala na kasi nila ako, alam nila ang tungkol
doon at kahit kailan ay hindi nila ako hinusgahan because of that. Kaya hanggang
ngayon, sila pa rin ang kasama ko, at hanggang ngayon ay takot ako sa tao.

"What for?" Tanong ko kay James habang tumatakbo ako sa thread mill. James was on
the other thread mill walking. Hindi ko nga maintindihan kung bakit kailangan niya
pang mag-work out, buff naman siya. He has an eight pack abs, he had a body that
every girl will die for. Iniisip ko na sumama siya sa akin para hindi ako mag-isa.
I know him, nararamdaman niya siguro na may problema ako.

Huminga ako nang malalim. Hindi naman problema si Javier Consunji. Ang ayoko lang
ay ginugulo niya kasi ang isip ko. Hindi nga ako makapaniwala na pinatulog ko siya
sa bahay nang gabing iyon. I let him inside my room, I let him in my bed and I let
him kiss me until I fall asleep. Iyong mga bagay na hindi ko nagawa noon ay Jessico
ay nagagawa ni Javier sa akin at hindi ako naiilang. Para bang iyon ang pinaka-
natural na bagay na pwede naming gawin. Nakatulog ako nang nakapalupot sa buong
katawan ko ang mga kamay niya. It felt so good. I never sleep so soundly before.
Nang magising ako at nakita kong wala na siya sa tabi ko ay ganoon na lang ang
pagkalungkot ko. I want to see him. I want to be with him. I want him. Period.
Gusto ko siya at inuulit-ulit ko iyon sa sarili ko and there's nothing wrong with
liking him.

Javier is a very likable person. Creepy at first, but likable. I kinda miss him
too. Ilang araw na siyang walang paramdam. Ang huling sabi niya sa akin ay nasa
Cebu siya. Gusto kong itanong kung anong ginagawa niya doon pero I stopped myself
because I'm not in the right place.
"To have fun, to experience, para kiligin ka. Kapag naiihi ka na lang yata
kinilig." Tumawa pa siya nang malakas. Namula ang mukha ko. Iniarapan ko siya tapos
ay binato ng tuwalya. Nagkulitan na lang kaming dalawa habang naglalakad ako sa
thread mill. James is indeed very fun to be with. Walang dull moments pagdating sa
kanya.

Umalis kami sa gym nang alas dos ng hapon. Dumiretso kami sa yellow cab para
kumain. Nagkekwentuhan pa rin kami. Kinukulit niya ako tungkol sa pakikipag-date ko
sa iba. He said that he would pair me up with one of his friends. Umayaw ako.
Kilala ko naman lahat ng kaibigan ni James. It includes, Zachary Drew - the
international singer, father of one and currently dating someone really special,
Adrian Christopher, son of Robi And Ian Santos, Atlas Katigbak, singer, song
writer, award winning director, Gerd Brian - weirdo. Iyon ang mga tinatawag niyang
kaibigan at lahat sila, may kaso sa akin. Hindi sa hindi ko sila gusto pero
kinalakihan ko sila and I'm so used to them.

Nag-ikot pa kami sa Mall Of Asia. I was holding my favorite cold drink while James
was on the phone talking to his secretary. Nagtitingin lang ako sa mga display
windows ng mga boutique. Lakad lang kami nang lakad hanggang sa makarating kami sa
sea side ng mall. I was standing on the bridge overlooking the ocean.

Looking at the ocean calms my nerves, naiisip ko pa nga na kung nandito sana si
Javier, it will be calmer. Gusto ko siya talagang makita. Napatingin ako kay James.
Kausap niya pa rin ang secretary niya, sumenyas ako na bababa lang ako sandal at
lalapit sa Ferris wheel. When I got there, I noticed a bunch of people carrying a
big box. Hindi ko naman na pinansin but as I walk around, roaming aimlessly,
nabangga ako sa kung saan and it hit my head hard, napaupo ako sa pavement.
Nakadama ako ng pagkahilo.

"Are you alright?" A voice asked me. I looked up and I saw a tall man reaching for
my hand. He had a very distinctive eyes and prominent nose. Nang magtama ang
paningin namin ay nakadama ako ng kaba. He smiled when I finally stood up.

"Are you alright?" He asked me again. He was wearing a white shirt and a pair of
khaki pants. Hinaplos niya pa ang mukha ko tapos ay ngumiti siya. "If you fell so
hard, you wouldn't be okay? How's your fall? Are you an angel?" Sunod-sunod na
tanong niya. Natutulala lang ako. He is so good looking. Hindi talaga ako
makapagsalita.

"My name is Romano. Romano San Vicente." Inilahad niya ang palad niya sa akin.
Lalong hindi ako makapagsalita.

Romano San Vicente.

---------------------

I got to my house that day still thinking about Romano San Vicente. Hindi naman
kami masyadong nag-usap pero naiisip ko siya. Isang beses ko pa lang siyang
nakilala at nakausap pero hindi ko na siya makalimutan. How is that even possible?
Umuwi ako sa bahay ko nang araw na iyon. Ayokong makita si Georgina o si Pablo o si
Marco, ayoko. Gusto ko lang sanang mapag-isa. Nang makapasok ako ay agad kong ini-
lock ang pinto. Kinakabahan kasi ako, hindi ko alam kung dahil sa takot o dahil sa
nakaraang presensya ni Romano San Vicente.
Pumasok ako sa sala at ganoon na lang ang pagkagulat ko nang makita ko si Javier
Consunji na nakaupo sa sofa ko at nakatingin nang matiim sa akin. Kulang ang
sabihing nagulat ako sa nakita ko. He's here! I thought that he's in Cebu! Akala ko
ay matatagalan pa ang pagbalik niya sa Metro pero nandito na siya! And he's half
naked! Napalunok ako. Bigla na namang bumalik sa akin ang mga halik niya. Noon ko
naisip na sobra akong nangulila sa presensya niya.

"Hey, my girl." He whispered. I whimpered, took my shoes off and run to him.
Kumandong ako sa kanya at saka yumakap. Miss na miss ko si Javier. Siguro ay dahil
ito sa attachment ko sa kanya. Nangako kasi siya sa akin na hindi niya ako iiwan
hanggang sa hindi pa siya tapos sa kung anuman ang gusto niyang gawin. Hindi ko
muna iisipin na matatapos ito at muli akong mawawalan ng kausap, o karamay o ng
kasama. Basta ang alam ko lang, sasamantalahin ko na nandito siya sa tabi ko.

Dumantay ang kamay niya sa balikat ko. Nakalimutan ko na hindi pa ako nagpapalit ng
damit mula kanina. May baon kasi akong pamalit pero hindi na kami nagshower ni
James dahil sa gutom kaya ito pa ring work out clothes ko ang suot ko.

"You look very pretty and sweaty but you smell so good." Komento niya pa. Tiningnan
ko namnan siya. Halata sa mukha niya ang pagod at antok. Ngumiti ako.

"Akala ko sa susunod na linggo ka pa." Kinurot ko ang mga pisngi niya. Namumula ang
mukha ko at nakakadama ako ng hiya pero sinabi ko pa rin ang nais kong sabihin. I
like Javier so being honest with him isn't a problem after all. "I missed you."

He stared. Slowly, a smile formed on his face. "Can you believe that I missed you
too? Even when I masturbate I think about you." Kinindatan niya ako. My mouth fell
open. Hinampas ko ang bibig niya.

"Why you! Pasmado iyang mouth mo ha!" Natatawa ako. Humilig akong lalo sa balikat
niya. Humigpit naman ang yakap niya sa akin. We stayed like that for a while. I was
listening to the beating of his heart. Napapakagat-labi pa ako.

Once, I dreamed of being a cardiologist like my dad but I'm not brilliant enough
for that specialty. Naiisip ko kung nag-cardio ako, magagamot ko ang puso ni Javier
- hindi lang ang puso niya kundi pati na rin ang puso ng mga kapatid ko. When I
looked up, I saw him asleep. Hindi ko na siya ginising. Inayos ko na lang ang
pagkakahiga niya tapos ay tumayo ako para kumuha ng kumot para sa kanya. After
that, I took a quick shower and went downstairs again. Nang makababa ako ay
dumiretso ako sa kusina para ipagluto si Javier ng hapunan. Hindi naman ako
masyadong marunong magluto pero mas masarap akong magluto -- I mean nakakain talaga
kaysa sa luto ng nanay ko.

I cook adobo for him tapos ay ipinagsangag ko siya ng kanin. Habang nagluluto ako
ay hindi naman mawala ang pagkakangiti ko. I realized that I like doing things for
Javier and I also realized that there is a big chance - very big chance that I
might fall for him. Siguro sa tsansang iyon ay hindi ko na mapipigilan ang sarili
ko. Ang mahirap, alam ko na matatapos ang kung anong meron kami pero hindi ako
natatakot na masaktan. I know for a fact that getting hurt is a part of growing up.
And if Javier hurts me, I'd gladly accept that. Kasi ganoon ang pagmamahal, handa
kang sumugal kahit na walang kasiguraduhan.

"Danelle?!"

Bahagya akong nagulat nang marinig ko ang boses niya. Pinatay ko ang stove at agad
na pinuntahan siya. He was still lying on the sofa but he looked sick now. Nakadama
ako ng pag-aalala kaya nilapitan ko siya. I sat beside him.
"Akala ko umalis ka."

"Wala naman akong pupuntahan. Saka kahit saan ako pumunta, nandoon ka. So wala
akong kawala." I can't believe that I am flirting with him. Nakita kong ngumisi si
Javier sa akin tapos ay hinaplos ang buhok ko.

"I just really wish you could remember our first night." Wika niya habang titig na
titig sa akin. Ngumiti lang ako. Natatandaan ko naman. Ayoko lang sabihin dahil
doon na magsisimula ang komplikasyon namin. It's now my time to caress him.
Hinaplos ko ang noo niya. I sighed when I realized that he's really sick.
Nilalagnat siya.

"Nilalagnat ka ay... kumain ka muna tapos iinom ka ng gamot. Ipagluluto kita ng

soup. Dito ka lang ha." Agad akong tumayo at bumalik sa kusina. Ako na lang ang
kakain ng niluto ko. Ipinaggawa ko si Javier ng chicken soup. Hindi pa nagtatagal
ay nakita ko siyang pumasok na sa kusina at naupo sa silya sa dining table.
Nakahubad pa rin siya. Napapalatak ako.

"Bakit ba hindi ka mag-tshirt? Nilalagnat ka. Lalamigin ka niyan."

"Hindi ako nilalagnat. I'm just too hot and my body couldn't contain it." Ngumisi
siya sabay kindat. I made a face. Inihain ko sa kanya ang soup. Tiningnan niya lang
iyon. "Subuan mo ako."

"Nilalagnat ka, hindi ka baldado." Napapahagikgik ako.

"Subuan mo na kasi ako." Wika niya pa.

"Siya sige." Binelatan ko siya. I started feeding him. Inaalala ko na sana hindi na
tumaas ang lagnat niya. Baka kasi kung ano ito. Galing pa naman siya sa byahe.
Kapag ngayong gabi ay hindi gumaling ang lagnat niya ay dadalhin ko siya sa ospital
dahil baka hindi simpleng virus ang dumapo sa kanya. Precautionary measures lang.
But I'm sure that it's nothing.

Matapos niyang kumain ay pinabalik ko siya sa sala tapos ay kumuha ako ng basin at
towel. Pinunas ko iyon sa katawan niya. Pinahubad ko pa ang boxer's shorts niya.
Matapos iyon ay naglatag ako ng matress sa living room. Sinabi ko na doon na lang
kami matutulog.

"Hindi ako nilalagnat. Gusto ko lang na alagaan mo ako. Namiss kita, Danelle." He
was smiling. Nakahiga siya sa kama tapos ay nakangisi sa akin. Nahiga ako sa tabi
niya at napamura ako nang bigla siyang pumatong sa akin.

"J-javier..." I felt his thing poking me and I'm getting wet already. "Nilalagnat
ka..." I whispered. He shook his head. He started kissing me and I was kissing him
back. Not a moment later, I was half naked under him and his lips were on my
breasts. I was biting my lower lip. The warmth of his skin was sending me to
frenzy. Hindi lang simpleng make-out ang ginagawa namin. I know that were so close
to doing the real thing...

But then...

I heard a voice.

That voice made me so pale.

It was my dad's...
And he's pretty mad.

"Danelle Varess!"
Inayos ko ang sarili ko kahit na nanginginig ang buong katawan ko sa takot. Takot
dahil nakita kami ni Daddy na hindi naman dapat kasi dapat ni-lock ko ang front
door. Na dapat nagpasabi man lang siya na dadalawin niya ako akala ko at walang
pupunta sa bahay at bakit ba tuwing papunta kami ni Javier sa bagay na iyon ay kung
sino - sino ang dumarating sa buhay namin?

Can we just have a break? Why is everyone trying to stop us from doing it? Hindi
naman sa sabik ako pero it's long overdue!

Lumabas ako ng silid ko na bihis na. Bumaba ako at nakita ko si Javier na nakaupo
sa living room. Wala pa rin siyang matinong damit! Nakasuot lang siya ng boxer
shorts na tila ba sukat na sukat sa kanya. Si papa naman ay nakatayo sa sala at
paikot-ikot. Atibili pa akong lumapit sa kanila. Sinesenyasan ko si Javier na
magdamit pero tiningnan niya lang ako. Para bang hindi mahalaga sa kanya na
kakausapin kami ni Daddy ngayon. He was sitting in my couch like he was bored
already.

"Dad..." Tinawag ko siya. Naka-krus ang mga braso niya habang tila nag-iisip. He
signaled me to take the seat beside Javier. Nang nakaupo na ako ay saka siya
tumikhim at pinakatitigan ako.

"Ano sa tingin ninyo ang ginagawa ninyo?" Parang mag-aapoy sa galit si Daddy habang
tinitingnan niya kami. Natagpuan ko ang sarili kong hinahawakan ang kamay ni Javier
para kumuha ng lakas mula sa kanya. Hindi naman niya ako hinayaan at inako niya
nang buong -buo ang kamay ko.

"We are two consenting adults, Dr. Varess." Mahinahon si Javier. Para bang hindi
siya papatalo kay Daddy kaya llo kng kinakabahan. Hindi ko kasi maisipnkung ano ang
mga tamang salita ang dapat na lumabas sa bibig ko para hindi na siya magalit sa
amin ni Javier. Ayokong makitang muli ang galit ni Daddy. Hindi ko kayang makita
siyng lumalayo na naman sa akin dahil sa pagkakamaling ito. Hindi naman
pagkakamali si Javier pero ang ginagawa namin ay mali sa paningin ni Daddy.

"Iyon lang, Consunji?!" Daddy roared. Napatayo ako. Pinigilan ko si Daddy dahil
baka sapakin niya si Javier at lalong magulo ang lahat. Napakagat labi ako. Gusto
ko nang umiyak dahil sa pagkalito.

"'Wag mo nang masyado dibdibin, Dr. Varess. Papanagutan ko naman po si Danelle." I

gasped. Nabitiwan ko si Daddy at napatitig kay Javier. Seryoso ang mukha niya.
Naghahanap ako ng hint ng pagbibiro sa mukha niya pero hindi ako makakita ng kahit
na ano. Nagawa niyang tingnan si Daddy sa mga mata. Lalo akong kinabahan.

Anong panngutan ang sinasabi ni Javier Consunji? Bakit hindi ako makahinga? Bakit
natutuwa ako sa mga sinasabi niya?

"Okay." Dad said in a very serious tone. "If that's the case then, panagutan mo
siya. Siguraduhin mo na hindi masasaktan si Dandan." Tumalikod si Daddy at timuno
ang pintuan. Nakakaramdam pa rin ako ng kaba hanggang sa ngayon. Binalingan ko si
Javier na nakangisi na sa akin. Gusto ko siyang tanungin. Gusto ko siyang suntukin
par malaman kung totoo na ba ang narinug ko o sinabi niya ang iyon pae mtpos na ang
gulo kay Daddy pero tinitingnan ko siya at nakatingin lang siya sa akin na para bng
hinihinty niya ako. Nakatayo kami sa gitna ng sala ko at naghihintayan lang.

I don't know if I should make the first move but then why would I? Siya ang
kailangan na magpaliwanag sa akin. Siya ang nagsabi ng mga salitang hindu ko
inaasahan. Akala ko ba ay naglalaro lang kami? Paano niya ako pananagutan ngayon at
bakit niya sinabi iyon. Bakit iyon ang lumabas sa kanyang bibig?

Finally, he made a move. Dumantay siya sa balikat ko at saka nagsalita. "Danelle,

nilalagnat pa ako..."Para bang naglalambing siya. Nakadam naman ko ng kilig. Sinabi
niya ba ang mga salitang iyon dahil sa epekto ng gamot sa kanya pero naalala ko na
wala pa akong gamot na naibibigay sa kanya! Is he really sincere? Is he really nna
make me panagot?

I cupped his face. "Hindi ka dapat nagsasabi ng mga bagay na hindi ko naman
gagawin." Mahinahon ang datingan ko pero nakakadama ako ng kakaibang kaba sa loob
ng katawan ko. Para ban may delubyo sa loob ng katawan ko ngayon at anumang oras ay
makakaramdam ba ako ng isang malaking pagsabog dahil sa sobrang kaba.

Malakas na sigwa ang nangayayari ngayin sa akin. Paulit-ulit kon naririnjg ng mga
salita niya kay Dad na para bang iyon ang pinakamagandang musika sa buong mundo.

"Pananagutan kita, Danelle. Hindi iyon biro o deliryo. Pananagutan kita."

My ovaries just went boom!

"Ka-ka-kasama b-ba iyon sa la-laro?"

Nahigit ko ang aking hininga nang hapitin ako ni Javier. He pushed some of my hair
at the back of my ear and smiled at me.

"Baby, you're a doctor but sometimes, you're kind of slow..." Hinagkan niya ako sa
noo pababa sa aking mga mata. "Think about it, baby. Will I stalk you if I'm just
in for a game? Ilang araw akong walaat habang malayo ako sa'yo ay naisip ko kung
bakit ko nga ba ito ginagawa. At first, it's really for stealing my virginity but
there is another reason for it, and that is because..." He paused and stared at me.
Hinihintay ko ang sasabihin niya. Parang alam ko naman na ang sasabihin niya pero
nais kong marinig. Ayokong mag-assume. Ayoko pero iyon ang hinihiling kong sana ay
sabihin niya.

I braced myself. Javier touched my face again. Inulit na naman niya ang ginawa
niyang paghalik sa aking noo, pababa sa aking mata, hanggang sa tungki ng aking
ilong hanggang sa marating ng maoangahas niyag labi ang aking labi. Napaawang ang
mga labi ko, hinihintay ko ang pagdapo ng labi niya sa akin. H teased my lower lip
with his tounge and I flinched.

I wanna hear it na! Pero mukhang walang balak si Javier na sabihin iyon dahil busy
siya sa paglalaro sa labi ko.

"I'm in love with you, Danelle."

He said it. I heard it. That's why, I fainted.

-----------------

I woke up inside my lavander colored room. Pilit kong inaalala kung anong nangyari
at kung paano ako napunta sa lugar na iyon. Ang huli ko lang natatandaan ay ang
pag-uusap namin ni Javier at ni Papa. Ano ang napag-usapan namin?

"Hey..." Nanigas ang likod ko nang marinig ko ang boses ni Javier. Tumingin ako sa
kanan ko at nakita ko siya doon na may dalang isang baso ng tubig. May kahon pa
siyang dala-dala pero hindi ko maaninag kung ano iyon. Tinabihan niya ako.

"Hindi ka ba talaga pwedeng mag-tshirt?" Medyo nakadana na ako ng inis. Para kasing
hindi naman siya nakikinig sa akin. Kinausap niya si Daddy nang nakahubad!

"I'm too hot for a shirt, baby..." Hinalikan niya ako sa pisngi tapos ay niyakap.
Hindi naman ako makahinga. He was right, he's too hot for a shirt.

Bigl ay naalala ko na naman ang pinag-usapan namin kanina. Sinabi niyang

pananagutan niya ako at mahal noya ako. In love daw siya sa akin.

"Javier..." Tinawag ko siya.

"Yes, I do. Yes, I am and Yes, I will."

"A--ano?" Bigla ay hindi ko siya maintindihan. Hinagkan niya ang kamay ko.

"I know what you're going to ask. Yes ang sagot ko sa lahat. Yes, I do love you,
yes, I am in love with you although practically the two are the same thing and yes,
pananagutan kita--- pero 'wag kang hihimatayin!" Pigil niya bigla. Napangiti ako
perp dama ko ang pag-iinit ng mga mata ko. Naluluha ako kahit na masaya ako.

I never imagined someone will say those things to me. I mean why? Sa lahat pa ng
tao ay kay Javier ko pa maririnig ang mga bagay na iyon. Inabot niya sa akin ang
baso ng tubig. Tinanggap ko iyon at inubos. Hindi maman nagtagal ay ibinigay niya
sa akin ang kahon na hawak niya. Nagtataka man ay tinanggap ko iyon. Binasa ko ang
makasulat doon at halos maibato ko ang kahon nang makiya ko na pregnancy test kit
iyon.

"Javier?! Hindi ako buntis!"

"Pero you fainted. Diba ganoon kapag buntis?!" Ganting sigaw niya.

"I was surprised kaya ako nawalan ng malay!" Pinanlakihan ko siya ng mga mata.
Ngumisi lang siya sa akin. "Saka, saka... we haven't, haven't, uhmmm..."

"In my head we have done it many times, baby..." I felt hot. Hinagkan niya ako sa
pisngi pababa sa labi. Hindi ako makahinga. Hindi naman naglipat ang sandali ay
naramdaman ko na ang mga labi niya sa leeg ko. Pinagpapala niya ang balat ko.
Nakakaramdam ako ng sigwa ng emosyon sa aking kaloob-looban. Sinasagot ko ang bawat
halik niya. Hindi ko na iniisip ang inhibitions. He hiked up my shirt and when he
was about to kiss me there --- the door opened and my mom's voicr filled the room.
Ibinaon ni Javier ang ulo niya sa leeg ko.

"Can we just have a break?" Frustrated na tanong niya. I bit my lower lip. Nagbihis
na si Javier at sabay kamkng bumaba pata salubungin ang mga magulang ko. As usual
may dala na namang cheese cake si Mommy para sa celebration na ito. Lihim naman
akong nagpasalamat nang hindi ko nakita ang mga kapatid ko. Hindi pa rin ako
handang harapin sila. We sat down and ate mom's cheese cake.

"Kailan kayo magpapakasal? Javier, gusto kong makausap ang mama mo." Wika pa ni
Mommy habanf ngiting - ngiti. "Pag-uusapan namin ang kasal ninyo." Nabilaukan ako.
Sinabi lang ni Javier na pananagunatan niya ako pero hindi kasama ang pagpapakasal
doon.

"Mommy!" Pinanlakihan ko siya ng mga mata. Hibdi naman siya nagsalita sa akin.
Tumingin lang siya na para bang wala siyang ginagawang masama sa akin pero meron
naman. Nakakahiya kay Javier. Baka isipin niya na masyado akong excited sa mga
nangyayari.

Nang matapos ang hapunan ay mabilid namang nagpaala. Ang mga magulang ko. Hindi na
sila nagtagal at kubg magtatagal man sila ay hindi ko sila patatagalin. Paalisin ko
sila.

Naiwan kami ni Javier, napapangiti ako.

"Tayong dalawa na lang." Puno ng kahulugan ang tono niya. Napahagikgik ako. Lumapit
siya sa akin at agad akong sinibasib ng halik pero bago pa mangyari iyon ay
nakarinig ako ng pagkatok sa pintuan.

Javier furiously pulled away ako naman ay natatawa. Pakanta-kanta pa ako habang
papalapit sa front door para buksan iyon at nang makita ko kung sino ang nasa labas
ay ganoon na lang talaga ang pagkagulat ko.

He was the guy I mey earlier. Paano niya nalaman kung saan ako nakatira?

"Romano San Vicente..."

Why is Romano San Vicente here?

Hindi ko maintindihan kung paano niya natunton ang bahay ko. Habang nakatingin ako
sa kanya ay naisip ko na baka tulad din siya ni Javier na may kinalaman sa akin
ngunit nakalimutan ko pero habang timitingnan knnaman siya ay wala naman akong
maramdaman na sense of familiarity. Kay Javier kasi ay meron kaya alam ko kaagad
---kahit na hindi pa ako masyadong naniniwala sa kanya alam kong nakita ko na siya
noon--- but this guy, I don't think I know him.

Ngumiti ako kay Romano. I felt so awkward. Iniisip ko kung anong iisipin ni Javier
kapag nakita niya si Romano San Vicente na kausap ako. Baka magalit siya. Pero
bakit naman siya magagalit sa akin? I cleared my throat. Tatanungin ko na sana kung
anong ginagawa niya dito pero naunahan niya akong magsalita.

"Hi, Danelle. I know you still remember me. I just can't take you off my mind so if
you're free, do you wanna have dinner with me whenever you're free?" Sinabayan niya
iyon ng pagkindat. Nakadama ako ng pagkasuya. Kanina ko lang siya nakilala pero
alam niya agad ang bahay ko? Ano siya, si Javier the second? Kapag naiisip ko na
sinundan niya ako, ay kinikilabutan ako. I don't like being followed. Kung si
Javier nga noon, ganoon ko na lang itanggi, siya pa kaya. Inis na inis ako. I just
looked at him and sighed. Pinilit kong ngumiti at saka binalingan siya ng masayang
titig.

"Sorry, Mr. San Vicente, pero
mind, I'm busy - always busy.
day!" Isinara ko ang pintuan
went upstairs and I found him
sa kama at tinabihan siya.
doctor ako and I'm always on call. So if you don't
Kung may forever man iyon ang pagiging busy ko. Good
at bumalik na sa sala pero wala na doon si Javier. I
in my bed while reading something. Umakyat naman ako

"The universe is against our mating, baby. Maybe next time." Ngumisi siya nakadama
naman ako ng pagkadismaya. Inis na inis ako sa mga magulang ko lalo na kay San
Vicente. Nakakainis naman. Hindi ako sabik pero gusto kong maalala ang gabing iyon
na sinabi niya sa akin - I wanna know how sensual his touch was and his kisses. I
know it sounded so desperate but I reall want him... Inisde me. Now.

I just smiled. Inihilig ko na lang ang ulo ko sa balikat niya. I found out that he
was looking at the hospital's anniversary invitation. Forty years na kasi ang
Varres Medical City and we're celebrating it by having the biggest and gradest
bachelor auction in town.

"Pupunta ako dito." Biglang sabi niya. I looked at him. I didn't know that he got
invated too.
"Really? Sinong nag-invite sa'yo? Pupunta din ba ang buong pamilya mo?" Sunod -
sunod na tanong ko. He grinned again.

"I'll be standing on stage and people - I mean girls will be bidding on me. I'm a
bachelor - the only Consunji that is single but already taken, so baby, you have to
have loads of money for you to have me that night." Kinindatan na naman niya ako. I
almost gasped. Hinawakan ko skiya sa balikat. Hindi ko alam kung bakit palaging
mainit si Javier - lagi ba siyang nilalagnat o sadyang tulad ng sinabi niya ay he's
too hot that his body couldn't contain it kasi parang ganoon. Hindi ako makahinga
sa tuwing titingnan niya ako ng ganoon. Para bang hihimatayin ako.

"Eh, eh, eh, eh," Minura ko ang sarili ko dahil hindi na naman ako makapagsalita
nang maayos. Ano bang problema ko at palagi akong nauutal tuwing nariyan siya.

"Da-pat ma-may talent kapag aakyat sa stage diba? Anong talent mo?" Tanong ko pa.
Pinaglandas ko ang mga daliri ko sa dibdib ni Javier. Hinuli niya ang kamay ko at
isinubo ang dalawang daliri ko. He played withn it with his fiery tongue. Napahawak
ako sa dibdib niya. He was teasing me and I felt hot.

"Jav... 'wag. Kasi baka may dumating na naman..." Mahinang wika ko. He stopped and
kissed my forehead instead.

"Siya, matulog na muna tayo." Nakangisi pa rin siya kahit tila ba bigo ang
nilalayon niya sa akin. I wanted to laugh. Iniisip ko na baka kailangan lang namin
ng right time. Sa lahat ng attempt kasi may istorbo, maybe we have to get away so
we can be with ourselves. Humiga kaming dalawa. Hindi naman ako mapakali. I gasped
when I felt him spooned me. Nakapatong ang binti niya sa mga binti ko at nakapaikot
ang braso niya sa baywang ko. His other hand was underneath me and it reached my
left boob. He settled his hand their. Napangisi ako.

"Ginusto mo talagng magpari?" Napapahagikgik ako. He was massaging my breast.

"Yup. But that was eons ago. You made me the man I am today. You owe it to me,
Danelle. I love you." I sighed. He loves me. Hindi na ito laro. Totohanan na kaming
dalawa and this is just what I really need. Mahal niya ako, pero mamahalin niya pa
kaya ako kapag nalaman niya kung ano ako noong gabing una niya akong nakilala?

Gusto ko nang sabihin sa kanya ang totoo, but what if he leaves? Hindi pa ako
handa. Gusto ko pa munang maging masaya but it's like my secret is a time bomb na
kapag na-detonate ay hindi lang sarili ang masisira kundi ang lahat ng tao sa
paligid ko. I sighed again. Hinawakan ko ang kamay ni Javier.

"Javier, 'wag mo akong iiwan." Pakiusap ko. I am really scared of being alone.
Ayoko nang maramdaman ang naramdaman ko noong dark days ko. Kinalimutan ko na ang
bagay na iyon at ayoko nang balikan pa. I want to be a happy person at sa tingin ko
matutulungan ako ni Javier na ma-conquer ang takot ko sa pag-iisa. Kung mahal niya
ako, tatanggapin niya ang lahat sa akin. Sana. I could only be hopeful.

I closed my eyes with that hope in my heart that when I told him everything, he
would accept the person I was before...

-----------------

"You're so gwapo, Kuya. You're so hot. The biggest bid will be from you!"

Ngumisi lang ako kay Casiel habang inaayos ang cuffs ng suit ko. Nakatayo ako sa
loob ng walk in closet niya habang nananalamin. Tonight is the auction and I am
very excited - not by being auctioned but because I'll be seeing Danelle -
practically she is the love of my life.
"Sasama ba ako kuya? Ako na lang ang date mo!" Excited na excited ang kapatid ko.
Inayos niya ang kwelyo ng polo ko tapos ay inamoy pa ang kili-kili ko.

"Casiel! Naligo naman ako!"

"Inamoy ko lang! Sama ako!"

"May date ako, Casi." Mabilis kong sagot. Tiningnan ko siya dahil wala akong
narinig na kahit na ano mula sa kanya. She just stared blankly at me. I know that
look. I have seen that look before. Hindi ko iyon makakalimutan. I smiled at him.
"Casi, hindi naman ganoon."

"Ano, mag-aasawa ka na din? Sige mag-asawa ka! Akala mo ba?! Magsama kayo ni Kuya
Gab! Papahirapan ko din iyang babaeng iyan kapag dinala mo iyan dito! Sasaktan ka
lang niya! Hindi ko siya gusto!" Casiel walked out of the room. I wan dumbfounded.
Hinayaan ko naman siya. Hindi sa dahil ayoko siyang makausap kundi dahil hindi
naman tama ang iniisip niya. Casiel had always been the only girl in my life. She's
my number two favorite girl - nest to Mama of course pero hindi niya talaga agad
maintindihan na hindi habambuhay si Kuya Javier ako sa kanya.

Nagpaalam ako kay Mama bago ako umalis. She will be with Aunt Sheena and Aunt Laide
in tne auction later. Sinabi niya na titingnan niya kung sino ang makakakuha sa
akin but I already gave instructions to Danelle. Sinabi ko na sa kanya ang gagawin
niya sa oras na tumayo ako sa stage. I texted Hermes and Ares, tinanong ko kung
papunta na sila. Silang magkapatid kasi ang back up ko sa gagawin ko.

I reached the hospital twenty minutes later. Walang gaanong traffic nang gabing
iyon. Pagpasok ko ng main hall - kung saan gagawin ang kasiyahan ay agad na umikot
ang mga mata ko para hanapin ang pinakamagandang babae sa gabing iyon. Hindi naman
ako nagkamali nang makita ko siyang kausap ang kanyang Mommy. Agad ko silang
nilapitan.

I kissed her cheek in front of her mom. Mukhang nagulat siya pero agad ding
ngumiti. She was wearing a blue gown with lace on the back. Her hair was flowing
beautifully on her side and she was wearing a very light make up only.
Napakagandang ng Dandan ko.

"Good evening, Mrs. Varres." Hinagkan ko din sa pisngi ang Mommy niya. Tumawa ito
at hinampas ako sa balikat.

"Mommy na lang. Doon naman ang punta natin diba?" Humagikgik si Danelle tapos ay
hinawakan niya ang kamay ko. Bumati din ako kay Doctor Varres na kasalukyang kausap
ang isa pang Doctor Varres - Nathan Varres na hindi naman mabitiwan ang Tita ni
Danelle.

"Ready ka na ba?" Tanong niya nang mapag-isa na kami. Umikot muli ang mga mata ko
at nang makita ko si Hermes at Ares na kasunod na si Yllak ay saka pa lang ako
sumagot.

"Yup. Ikaw, are you ready for me?" Itinaas baba ni Danelle ang kilay niya tapos ay
hinagkan ako. Last year's highest bid was Yllak - si Yna ang naka-auction sa kanya.
Walang kawala ang pinsan ko. Natatawa akong lumapit sa kanilang tatlo.

"Ready ka na na, insan?" Iyong na-practice natin, alam mo ba?" Tanong pa ni Hermes.
Nakilala na nila si Danelle noong nakaraan kaya hindi na bago sa kanila na makita
na kasama ko ang babaeng ito. Nagkwentuhan pa kami habang hinihintay na magsimula
ang auction and when it finally happened, noon ako kinabahan. Kinabahan ako nang
makita ko si Mama sa kabilang side ng hall kasama ang mga hipag niya.
"Putang ina, Hermes, hindi ko yata kaya." Wika niya. Napatingin ako kay Danelle.

"Ano bang gagawin mo?"

Ladies and gentlemen, let the bachelo auction begins!

------------------

Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako sa nakikita kong talent ng mga bachelors
sa harapan ko. Inihanda ko na ang sarili ko dahil alam kong pagkatapos ng lalaking
ito sa harapan ko - si Augutus Ledesma ay si Javier na ang susunod. Augustus sang
his heart out pagkatapos noon ay ni-bid na siya. Si Liana Pedrosa ang nakabid kay
Augustus sa halagang one hundred - thirty two thousand pesos. Wala nang ibang
lumaban sa kanya kaya sold si Augustus!

"For our next bachelor, let us call in Mr. Javier Ignatuis Dominngo Consunji!"
Nagpalakpakan ang audience. Nanlalaki ang mga mata ko. Javier stood in the middle
of the stage with his gray suit and tailored pants. He looked so good. Bagong tabas
din ang buhok niya. Napakagat - labi ako.; Sitting in front of me were my mom and
dad plus Georgina. She looked bored but when she saw Javier ay napatuwid siya ng
upo. Napalunok ako. Anong gusto niyang palabasin?

"Good evening, ladies." Sinabayan niya iyon ng signature niyang kindat. Wala pa man
ay nagha-hyperventilate na ako. Gusto kong hikain!

"This is the part of the program where I am supposed to showcase my talent and I
won't do it without my boys." As if on cue naglabasan ang mga pinsan niya. They
were all wearing tailored suits and they look good - all of them - lalong-lalo na
si Javier. Kinindatan niya ako. Tumingin naman sa akin si Georgina pero hindi ko
siya pinansin.

Hindi nagtagal ay nagsimula na nang pumailanlang sa ere ang isang pamilyar na

musika. It kind of ticked me off.

Nang itapat ni Javier sa bibig niya ang mick ay lalong hindi ako makahinga.
Napapadyak pa ako. He could sing? He looks that good and he could sing?

"Putang ina!" I mumbled. Nakita kong tumitig sa akin s Daddy. I gave him a very
cute smile.

This hit

That ice cold

Michelle Pfeiffer

That white gold

This one, for them hood girls

Them good girls

Straight masterpieces
My eyes widened. Kumakanta nga si Javier at sinasabayan niya iyon ng sayaw. I
looked dreamily at him. His cousins were dancing too. They have the moves and the
looks and they all look hot but my Javier is hotter that anyone else. I was biting
my lower lip.

Suddenly Javier took his coat off. Lahat ng pinsan niya ay ginawa rin iyon.
Nagtilian ang mga babae sa audience. Hindi naman ako makahinga. Ngayon polo na lang
ang suot nila at sabay-sabay pa rin ang galaw. I guess Javier wanted to be the
biggest bid tonight just like his cousin.

Stylin', while in

Livin' it up in the city

Got Chucks on with Saint Laurent
Gotta kiss myself I'm so pretty

I'm too hot!

Oh yes! He's too hot! My baby is too hot!

Nanlaki ang mga mata ko nang dumating sila sa instrumental part ng kanta. All of
them - the four of them - Ares, Hermes, Yllak and Javier took their tailored pants
off. Napahagalpak ako nang makita ko ang purple boxer shorts ni Javier na may
malaking puso sa sa crotch area niya. May nakalagay doon na salitang Surprise!

"Oh my god!"

Sa puntong iyon ay nagtatayuan na ang mga babae sa audience at hindi na nila ma-
contain ang kanilang mga the feels. Hindi na rin ako makapagpigil. Gusto ko nang
bakuranin ang akin!

Ipinagpatuloy nila kung anong ginagawa nila. Bago matapos ang kanta hinubas na nila
pati ang polo na suot nila. Hindi lalo ako nakahinga. Napatayo ako sa kinauupuan
ko.

Hubad na ang boyfriend ko!

"Shit!" I mumbled again.

"Danelle! If you keep on---"

Hindi ko na pinansin si Daddy. Umakyat ako sa stage at saka hinablot ang kamay ni
Javier. Natigil siya at tumitig sa akin.

I shook my head. "I want people to know you're mine." Pagkatapos kong sabihin iyon
ay hinagkan ko si Javier sa labi. I opened my eyes and saw that other girls were on
stage too - iyong isa ay si Yna Consunji habang iyong isa ay lumapit kay Hermes. Si
Ares naman ay narinig ko na sumigaw.

"Bathseeba?!" He called. I ended the kiss. Kinuha ko ang mic sa kanya.

"Sorry girls, the man is taken. I bid him half a million peso if you can top that,
he's yours."

To my surprise, Georgina rose from her seat and grinned at me.

"One million, Sis. The boy is mine."

Humigpit ang hawak ko sa kamay nI Javier. Hindi ako papayag. I looked at my sister.

"One million two hundred thousand plus my bugatti car and the Amorsolo painting
hanging in my bedroom wall. Can you top that? You're not the only one who's rich,
Georgina." Pinanlakihan ko siya ng mata. Hinatak ko si Javier at dinala sa back
stage.

"You're really too hot!" I kissed him again. He's mine. Only mine and forever mine!
I won a date with Javier. It's kind of funny because he is practically my boyfriend
and I won a date with him - nakakatawa kasi kahit ordinaryong araw lang kaya kong
makipag-date sa kanya at hindi ko na kailangan siyang bilhin pa pero para sa
charity - bakit hindi? Ang nakakatawa pa, unang pagkakataon ito sa buhay ko na
nasupalpal ko ang kapatid kong si Georgina. She was mad at me for embarrassing her
at the anniversary but I don't really care, if Javier is my boyfriend, he is mine
and I don't like the idea of someone else calling my property hers of his.

It was a Sunday morning and Javier told me to dress pretty because he's taking me
to somewhere today. Sinunod ko naman siya. I wore my pretty yellow knee length
dress and I found myself so beautiful. Hindi naman ako nagbubuhat ng bangko pero
maganda ako. Mana ako sa Mommy ko. I got her nose and her eyes and the rest ay kay
Daddy na. I was putting color to my lips nang marinig ko ang busina ng kotse ni
Javier. Sumilip muna ako sa bintana at hindi nga ako nagkamali because I saw him
standing just outside his car while looking up at my window. He saw me and he
smiled. Javier looked dashing in his khaki pants and red gap polo shirt. He looked
so fresh. I made a mental note to bury my head on his neck and smell him until the
end of this day. Iniisip ko na kung saan kami pupunta. Sana sa isang lugar na
kaming dalawa lang para naman...

I bit my lower lip.

Binawalan ko ang sarili ko na mag-isip ng kung ano-ano kay Javier. Hindi naman
masyadong halata na excited ako para sa bagay na iyon.

Lumabas ako ng silid at doon nakita ko si Georgina na paakyat sa hagdan. Hindi ko

pinansin ang pagtataas ng kilay niya sa akin. Lalagpasan ko siya nang bigla niyang
hablutin ang braso ko.

"Alam na ba ng lalaking iyon ang pinagagawa mo noon, Big Sis? Kapag nalaman niya,
alam mong iiwan ka niya? Your heart will be broken again and you'll be in pieces.
Poor you, walang magmamahal sa'yo dahil sa naging desisyon mo noon. You may have
the boy now, but when he finds out, he'll leave you out in the cold."

Pinalis ko ang kamay niya at tinitigan siya mula ulo hanggangn paa. She was wearing
her red dress, her lips were red too and her cheeks were a bit red - sa madaling
salita namumula ang kapatid ko, hindi ko alam kung pasko ngayon, pero wala akong
pakialam sa kanya, masaya ako. Maybe it's time for me to finally not care about
what other people think. Siguro ay dapat ko na ring tigilan ang kakaisip kung
kailan ba ako matatanggap ng mga kapatid ko. As long as tanggap ako ni Mommy at
Daddy at ni Javier - iyon lang ang mahalaga.

"Alam mo Georgina, ang inggit ay nakamamatay." Nilagpasan ko siya. Hindi ko na siya

binalikan ng tingin. Parang may pakpak ang mga paa ko na lumabas ng bahay para
puntahan ang sundo ko na matyagang nag-aantay sa akin. When Javier saw me, he
walked towards me and gave me a piece of ling stemmed white rose tapos ay ginawaran
niya ako ng halik. I closed my eyes and wrapped my arms around his neck and kissed
him back. Nakalimutan ko na agad kung nasaan kami at kung anong oras ngayon basta
ang alam ko, si Javier lang ang mahalaga at ang bawat halik niya.

"Lika na..." Wika niya nang tapusin niya ang halik na iyon. Nakalutang pa rin ako
sa hangin habang nakasakay kami sa kotse. Hawak niya lang ang kamay ko habang
nagmamaneho. Hindi ko maipaliwanag ang kabog ng dibdib ko. Hindi ko rin maghawang
tanungin sa kanya kung saan kami pupunta kasi hindi talaga ako makapagsalita.

Napansin kong lumiko kami sa isang kurbada. Pabundok na ang lugar na iyon. Hindi
ako pamilyar sa mga dinaraanan namin. I took a deep breathe. Parang hindi ako
makahinga. Hindi ko alam kung bakit may ganito. Pakiramdam ko ba ay napaka-secluded
na lugar ang pupuntahan namin - iyong tipong kaming dalawa lamang tapos ay... tapos
ay... I grinned to myself. I could imagine how he is going to touch all of me, how
he is going to take me. He is now separating us from society - away from all the
disturbances in our lives and I couldn't be more excited about this. Humigpit ang
hawak ko s akamay ni Javier at pinakatitigan siya. Sa isipan ko ay gumagawa na ako
ng plano tungkol sa mangyayari ngayong gabi.

Iniisip ko kung paano kami pagkatapos nito. Habang nakatingin ako sa aming
dinaraanan ay naisip kong sabihin na kay Javier ang tungkol sa nakaraan ko. Mas
mabuti na sa akin niya malaman kaysa sa ibang tao pa. Ako na ang magsasabi sa kanya
dahil baka kapag sa iba niya marinig ay kung ano ang isipin niya. I don't want him
to have a bad impression of me because looking at him now makes me realize how much
I want him in my life.

I don't want to lose Javier.

Inihinto na niya ang kotse. Nakatingin pa rin ako sa kanya. He looked at me this
time. I was waiting for his kiss, for his touch and he did. He touched my face ans
I closed my eyes. Buti na lang maganda ang bra at panty na suot ko. Kung gusto ni
Javier na dito namin simulan sa kotse go lang ako. Wala namang problema, wala
namang masama. But then, he didn't kiss me.

"Danelle, you looked so cute." Napapahigikgik pa siya. Iminulat ko ang mga mata ko
at tumingin sa paligid. Nasa labas kami ng simbahan. Napanganga ako. "We have to
move. Male-late tayo. Come..."

Gusto kong magpapadyak. Hiyang-hiya ako sa sarili ko! Kung ano-anon ang iniisip ko
tapos ay dadalhin ako ni Javie sa isang simbahan? Oh my god!

Nanginginig ang mga tuhod ko na bumaba mula sa sasakyan niya. Inalalayan naman niya
ako.

"Javier, bakit maraming tao?" Napansin ko agad ang sunod-sunod na magagarang

sasakyan na nakaparada sa parking lot. Nakita ko rin ang mga pinsan ni Javier -
hindi ko na sila makakalimutan dahil sa ginawa nila kagabi sa auction - na nasa
loob ng simbahan at nakaupo sa mga pew doon.

"Renewal ng vows ng parents ko. Dito sila sa simbahan na ito kinasal thirty-eight
years ago. Iyon iyong first wedding nila. My father wants to marry mom again - here
at the first church where they first got married and that is today. Lahat ng
Consunji nandito. Kung noon, silang dalawa lang ni Mama ang nagpakasal, ngayon
saksi ang buong angkan para sa pag-iisang dibdib muli nila."

I was amazed. Hindi ko alam ang love story ng parents ni Javier pero gusto kong
malaman. Para kasing mahal na mahal ng tatay ni Javier ang nanay niya - iyong
tipong hindi sinaktan, hindi napagbuhatan ng kamay at hindi napagsalitaan ng
masasakit na salita. I want a love like that - iyong puro at totoo.

Maibibigay kaya ni Javier sa akin ang pagmamahal na iyon?

Lumakad na kami papasok sa loob ng simbahan. Nakita ko ang mga pinsan at uncles nI
Javier. Nagulat ako dahil hindi gaanong pormal ang mga kausotan nila. Iyong iba
naka-polo shirt lang, polo o kaya man t-shirt lang tapos ay pantalon. Hindi tulad
ng ibang kasal na napuntahan ko na halos mamatay na sa init ang mga bisita dahil sa
suit and tie.

Pumwesto kami ni Javier sa gitna. Nakita ko ang Papa niya na nakatayo sa dulo ng
altar. Napangiti ako nang makita ko ang klase ng ngiti niya. That look should be
pasted in every guy's face when they are getting married. Si Uncle Adam kasi, para
bang first time niya ulit na ikakasal.

Habang nakatingin ako sa Papa ni Javier ay naramdaman ko na para bang may mga
matang nakatitig sa akin. I didn't want to look around but I did --- out of
curiousity --- I looked around and I saw a woman in her red dress and black heels.
Nakapamaywang siya sa akin. I noticed that she has the same eyes as Javier and that
she looked a lot like Mama Aura. Shr was staring me down, nagulat pa ako nang
gumalaw siya at naglakad patungo sa akin. Huminto siya sa tapat ko.

"Ja---javier..." Hinatak ko ang manggas ng damitni Javier para makuha ang atensyon
niya. He looked at me. Nagsalita siya.

"Dan, this is my only sister, Casiel."

Ngumiti ako. Sabi ko na nga ba at magkapatid sila. Inabot ko ang kamay ko kay
Casiel, tinanggap naman niya iyon. Bineso niya ako sabay bulong sa akin...

"Hurt him and they'll never find your body." Natulala ako pero sinabayan ko iyon
ng tawa. Bumalik ako kay Javier athinawakan ang kamay niya. Tumabi sa amn si
Casiel, ako ang nakapagitna sa magkapatid. Kumakabg ang dibdib ko tuwing
tinitingnan ko siya, sa akin kasi siya nakairap ni hndi niya tinitingnan ang
kasalang nagaganap sa harapan.

Sa pagkakaalam ko, mga magulang niya ang kinakasal pero bakit sa akin siya
nakikipagtitigan? Hindi na ako makahinga. Marahil ay naramdaman ni Javier ang
tensyon sa katawan ko kaya bigla niya aking inakbayan. He gave metat mind
shattering, bine clashing smile----his trademark and just like that I forgot about
his sister. Nagtitign lang kami habang nagpapalitan ng vows ang mga magukang niya
ang somehow I was able to imagine him and I in front of the altar while exchanging
vows. Malala na nga yata ang tama ko. Kung ano-ano na kasi ang nakikita ko.

Natapos ang renewal ng vows. Kinikikilig ako sa mga magukang ni Javier. Halata kasi
sa kanila ang pagmamahal nila para sa isa't isa. Sana ay makahanap ang lahat ng
baba ng magmamahal sa amin tulad ng pagmamahal ng ama ni Javier sa kanyang ina.

Sa likod lang ng chapel na iyon naganap ang isang munting salo-salo. Ayon sa
naririnig ko, malaki ang kinalaman ng ampunan na iyon sa buhay ni Adam Consunji. I
am really enjoyin this day and the view of Javier's parents while looking so in
love with each other.

"Hey..." Nag-angat ako ng tingin nang marinig konng boses ni Javier. Kanina ay
nagsabi siya na ikukuha niya ako ng inumin pero pagbalik niya ay may dala na naman
siyang bulaklak. "Hinahanap ka ni Mama. Lapit tayo sa kanila." Nahihiya tumingin
ako sa direksyin ni Mama Aura na nakatingin sa amin. Inilahad ni Javier sa akin ang
kanyang kamay hindi naman ako nag-atubiling kunin iyon at sumama sa kanya.
Pagdating namin sa mga magulang niya ay agad sumigaw si Mama Aura at hinatak ako.

"Sheena! Laide! Ito si Danelle Varess, siya ang mamanugangin ko bago matapos ang
taong ito!" Nanlaki ang mga mata ko. I blushed. Nakakahiya sa mga titas ni Javier!

"Ma! I haven't proposed!"

Lalong nanlaki ang mga mata ko. Sa harapan ng nanay niya at ng mga tita niya ay
itinanong ko sa kanya ang nasa isipan ko.

"So may balak kang magpropose?" Halos hindi ako makapaniwala. Anas na lumabas sa
bibig ko ang mga salitng iyon. Tumingin si Javier sa akin.

"Oo naman! Anong akala mo? Joke ito?" He grinned at me. My mouth parted. Naramdaman
kong umikoy na naman ang paningin ko, nanginig ang mga tuhod ko at nawalan ako ng
balanse. Boses ng mama ni Javier ang huli kong narinig bago ako mawalan ng malay.

"My god! May lahing kambal ang Consunji! Baka kambal ang aapuhin ko!"

---------

"Why is it that every time I tell her something, she faints?"

Nakatingin lang ako kay Danelle habang nakahiga siya sa loob ng kwarto ni Sister
Sana ---nasa loob kami ng ampunan ni Papa at sinamahan niya akng dalhin si Danelle
doo. Hinahaplos ko ng mukha niya habang hinihintay ko siyang magising. Nag-aalala
ako na baka mamaya ay may sakit na siya dahil palah na lang siyang nawawalan ng
malay kapag may sinasabi ako sa kanya.

"Baka nabigla lang naman, anak." Sabi ni Papa sa akin. "Masyad ka kasing mabilis.
Hinay-hinay lang at baka kung saan kayo mapunta. "Tinapik ni Papa ang likod ko bago
siya umalis para balikan si Mama. Hinawakan ko naman ang kamay ni Danelle na
nakapikit pa rin.

Habang nakatingin ako sa kanya ay alam ko na ---I am looking at the love of my

life.

I sighed. Noong nakaraan ay kinausap ko si Ares at naikwento ko sa kanya ang

tungkol kay Danelle.I wastelli g him how much fun i was having while with Danelle.
Isa lang ang sinabi niya sa akin noon:

Maybe you waited for her, but you don't now why, and now you know why, you're just
stupid to admit you love her...

Hindi ko makapaniwala, una dahil si gagon Ares nagsasalita ng ganoon sa akin.

Naisip ko na baka malapit na siyang mamatay but I'm surer about his lack of sex
because Bathseeba and Ares are having troubles in their relationship now. Seloso
kasi si Ares at nabubwisit naman si Bathseeba.

Pangalawa ay hindi ako makapaniwala dahil tama siya. There, I realized that I love
her. Wala nang laro dahil natalo na ao, ako ang unang nahulog. Noong unanggabing
nagkakilala kami, matapos kong angkinin ang buong pagkatao niya ay nahulog nga ako
kay Danelle. At siya ang taong gusto kong makasama sa habamuhay.

I don't even believe in forever but right now, I am looking at my forever.

Ginalaw niya ang ulo niya. She slowly opened her eyes and looked at me. Hinagkan ko
siya sa pisngi tapos ay sa labi.

"Hindi ka pa rin ba buntis?" Nakangisi ako. She rolled her eyes.

"Hindi nga nabibigla lang ako sa mga sinabi mo. Hindi ko kasi naisip na may isng
aog gugustuhing ibigay sa akin ang pangalan niya..." Bigla ay lumamlam ang mga mata
niya na tila ba iiyak siya. Nakadama ako ng pagtataka. Pakiramdam ko ay may
mangyayari na kaaiba sa amin ngayongaraw na ito.
She sat up and faced me. Seryoso ng mukha niya nakadama ako ng kaba.

I know that look...

"Before you decide on marrying me, Javier, I must tell you my deep dark past..."

Hinawakan niya ang dalawa kong kamay at saka binigyan ako ng isang pilit na ngiti.

"The night we met, I didn't remember it because I was high on drugs." Tumulo ang
mga luha niya. "I was never proud of that time in my life, Javier. Naging addict
ako. Pinarehab ako ng mga magulang ko. Ikinahihiya ako ng ma kapatid ko dahil sa
pangyayaring iyon sa buhay ko... I'm an addict... Kaya mo ba akong tanggapin?"

I figured that if he was really serious about me, dapat na niyang malaman ang
totoo. Ayoko nang magtago. Kailangan ko nang sabihin sa kanya ang natatandaan ko.
Ayokong magsimula ang lahat sa amin sa kasinungalingan. Noong bata pa ako, madalas
akong mag-stay sa bahay ni Uncle Nathan sa Forbes at si Auntie Ella ang madalas
kong kasama. She told me that ying is bad and that we don't get to lie to the
people we love. Isinuksok ko niya iyon sa isipan ko at palagi niyang ipinapapaalala
sa akin iyon. Mahal na mahal ako ni Auntie Ella at ganoon din ako sa kanya. Noong
nasa dark days ako, siya ang tumulong sa akin. She was trying to get me back to the
light but I refused. Alam kong hindi lang si Mommy ang nasaktan ko noon kundi pati
na rin si Auntie.

Nakatitig ako kay Javier habang tila ba sinusubukan niyang intindihin ang mga
salitang kumabas sa bibig ko. Hindi ko alam kng anong mararamdaman ko. Kinakabahan
ako. Hindi ako mapakali kasi bka ayawan niya ako noon tula ng ginawa sa akin ni
Jessico. Wala sa loob ko na hinawakan ko ang dalawang kamay niya. Nakahinga ako
kahot sagli nang hindi niya bawiin ang mga kamay niya sa akin. Nanatili siyang
nakatitig. If he is kind enough to say something to me, that would be so great.
Mawawala noon ang kaba ko at ang kung anumang masamang iniisip ko.

Gusto kong sabihin niya sa akin ang iniisip niya. Bumaba ba ang tingin niya sa akin
dahil sa nalaman niya? Iiwan na rin ba niya ako sa oras na ito? Talaga yatang
walang lalaking magmamahal sa akin maliban na lang kay Daddy. Sa tagal na nakatitig
sa akin ni Javier ay halos panawan ako ng pag-asa. Mukhang wala na siyng balak
ituloy ang kung anumang nasa isip niya dahil sa nalaman niya ngayong araw na ito.
Ngayon pa lang, alam kong napakalaking nawala sa akin dahil sa pagiging totoo ko.

"So?"

After seven hundred sheeps, he finally opened his mouth to speak and it gave me
what they call goosebumps.

Imbes na magulat ay napaluha ako. I suddenly remember Jessico being violent about
my revealation. Sinampal niya ako noon. I remember the pain in my cheeks but that's
not the reason why I cried. Napatitig lang ako sa kanya. He seemed cool about it.
Pinalaki ko lang ba ang takot ko? Takt lng ba ako sa multo ng nakaraan? Takot lang
nga ba ng nangigibabaw sa akin?

"Baby, you're not the only ine in the worl that has a dark past. Everyone has,
iyong ibam nakapatay, nagnakaw, nag-utos ng masama ---some men abused their power
to get what they want, iyong iba nanggahasa pero hindi iyon mahalaga. What happened
in the past should always stay in the past. Hindi ka tatawa sa isang joke na uulit-
ulitin sabihin sa'yo, so why cry over a past that's been forgotten already?"

Hinaplos niya ang mukha ko. My body was shaking --- not for fear but because of too
much shock. Iyong mga sinasabi sa akin ni Javier ay ang mga bagay na gusto ko
sanang marinig sa bibug ng mga taong nakapaligid sa akin ---ang mga kapatid ko --
si Georgina ---we used to be really close while growing up but we lost that
connection when puberty hit us both.

"If it we'rent for the drugs you took that night..." He made a face. I laughed.
Nakakatawa ang mukha ni Javier. Para siyang batang bored. Nanlalaki ang mga mata
niya at nilabas niya pa ang dila niya. It was funny and he was able to make me feel
good. Gumaan ang pakiramdam ko. Hinaplos niya ang mukha ko tapos ay pinahid niya
ang mga luha ko. "If you're not high that time, hindi mo ako lalapitan sa bar,
walan mangyayarinsa akin and maybe now, I am the first ever Consunji who left his
family to join the church --- it's not so bad, Danelle, pero naniniwala ako sa mga
bagay sa mundo na hindi kayang ipaliwanag ng logic. Kung hindi man kita nakilala
noong gabing iyon, darating ang oras ko sa buhay ko na makikilala kita at
pagsisisihan ko ang desisyon kong maging pari because I believe in destiny and love
and forever... Nang bumalik ka sa buhay ko, marami akong pinaniwalaan na hindi ko
pinaniniwalaan noon. I fell in love with you that night when you took away my
innocence and I really don't mind if you wanna take my innocence away again, this
time, on that bed, in the middle of this room. I'll make you scream." Sinabayan
niya iyon nang pagkindat. Hinampas ko naman siya sa balikat tapos ay nginisihan
niya lang ako.

"Tanggap mo ako?" Hindi makapaniwalang tanong ko.

"When I fell for you, I accepted everything about you, you virginity stealer."
Nanlaki ang mga mata ko nang makita kong nakatayo sa likuran ni Javier ang kapatid
niyanb si Casiel na pinaglihi yata ni Mama Aura sa sama ng loob dahil palaging
nakasimangot sa akin. Tinaasan niya pa ako ng kilay nang ngitian ko siya.

"Koya, nitatawag ka ni Mama gid. Belesan mu daw!"

Napanganga ako. Nagtataka. Napatingin ako kay Javier na sa akin pa rin nakatitig.

"Uu, Enday, poponta na."

"Why do you talk like that?" Amazed na amazed ako.

"Like you, adik din ako." Ngumisi na naman siya. I made a face. Hindi naman ako na-
offend sa sinabi ni Javier sa akin, ang mahalaga lang ay ang tanggap niya ako at
hindi niya ako iiwan dahil ayoko talagang mawala siya sa akin.

Magkahawak ang kamah naming bumalik sa reception sa ibaba. Kumpleto pa rin ang mga
pinsan ni Javier. Ang iba a nakikipaglaro sa mga batang naroon. Hinatak niya ako
papunta sa mga magulang niya. Nagmano naman ako sa mga ito. Naroon na naman ang
kapatid ni Javier na kahit yata anong gawin ko ay hindi ngingiti sa akin. Gait siya
sa akin, hindi ko nga lang alam kung bakit.

Kinausap ako ni Papa Adam kung maayos na daw ba ang pakiramdam ko. Magalang akong
sumagot sa kanila. Nakangiti naman si Mama Aura sa akin tapos ay hinaplos ang puson
ko.

"Javie, kailan ba kayo bubuo? Kahit unahin ninyo na iyon. Naiiwan ka na ng mga
pinsan ko. Si Yna buntis na, si Ares naman nabuntis na naman si Bathseeba. Kaya
pala palagi silang nag-aaway, pinaglilihian ni Bathseeba ang pinsan mo, si Yna
naman, si Yto ang kinatutuwaan. Si Gianna buntis ulit, ang ate Mara mo. Ikaw,
kailan ka?" Pulampula ang mga pisngi ko. Nahihiya ako sa mga magulang ni Javier.
Kung ako nga hindi ko alammkung ajo na ang estado ng relasyon namin tapos ito ang
Mama niya at nanghihingi ng apo sa amin.

"Mama, ako buntis ako." Narinig ko si Casiel.

"Manahimik ka nga, Casiel! Hindi pa nga bumabalik si Adan sasabihin mo iyan!"
Pinanlakihan ni Mama Aura ng ata si Casiel. Casiel just made a face tapos ay
yumakap siya sa Mama niya.

"Ma, hindi pa ako nagtatanong! Mas excited ka pa sa lovelife ko kesa sa aming

dalawa! We are taking it slow. Alright?!" Tila ba napikon na si Javier. Natagpuan
ko na lang ang sarili ko na tumatawa sa kanya. I just feel light and secured. Hindi
na ako nag-aalala na baka iiwan niya ako o baka magagalit siya sa akin sa oras na
malaman niya ang totoo. Auntie Ella was right, the truth can set someone free.

Sa buong maghapon na iyon ay magkahawak lang kami ng kamay. Hindi ko ma-contain ang
kasiyahan ko. The reception and th occassion is infact more colorful because of how
Javier reacted to my revealation.

I like him more for that.

Nang pahapon na ay sabay na kaming nagpaalam ni Javier sa mga magulang niya. Habang
pasakay kami sa sasakyan y nahagilap ng mga mata ko ang isang kulay violet na SUV
na pumarada sa harapan namin. Patuloy lang kamig naglakad ni Javier pero napahinto
ako nang makita ko ang lalaking bumaba doon.

My mouth parted when I recognize the man who just came out of the SUV.

The man was lean and tall. He had the muscles on the right places. He was wearing a
clear pair of ray bans and he looked menacing with that look on his face. Sinlubong
siya ng kapatid ni Javier na si Casi. The man smiled. Ako naman ay kinakabahan.

I know that man. Judas Escalona ang pangalan niya and he was the one who introduced
me to my dark past...

----------

"Casi, open the fucking door!"

Paulit-ulit kon kinakatok si Casiel sa silid niya. Gusto ko siyang makausap tungkol
kay Danelle. I don't like the fact that she doesn't like my girlfriend. Gusto ko
sana ay magkasundo sila. Seryoso ko kay Danelle, hindi ko naman siya dadlhin sa
bahay at ipakikilala sa mga magulang ko kung hindi. Hindi ko na patatagalin ang
habulan naming dalawa. Wala na rin akong panahon para makipagbolahan pa o i-deny
ang nararamdaman ko para sa kanya dahil gusto ko siyang makasama. Gusto kong
maramdaman niya na gusto ko siya, na mahal ko siya ---oo mahal ko siya. Wala namang
papatay sa akin kug ipapangalandakan ko sa mundo na mahal ko siya pero bago iyon,
kailangan ko munang ilagay si Casiel sa lugar.

Finally she opened her door. Naka-pajama na si Casiel pero nakasimangot siya sa
akin. Nakaupo siya sa kama at yakap si Mr. Diggles --- ang stuffed animal na regalo
sa kanya ni Papa noong seventh birthday niya. Naupo ako sa tabi niya.

"Oh, bakit nandito ka? Nasaan ng girlfriend mo? Bakit hindinkayo mag-sex!" Nabasag
ang boses ni Casiel. Natawa naman ako. Noong ipinakilala ni Kuya Gab si Ate Mara
bilang girlfriend niya ay nag-iiyak si Casiel. Third year college na siya noon at
isip bata pa rin hnggang ngayon pala ay ganoon pa rin sya. Naiintindhan ko naman
siya pero dapat niyang malaman na hindi magbabago ang mundo dahil lang may Danelle
na ako. She will always be my favorite girl.

"Casi,mahal ko siya. Ave Maria ang ipapangalan ko sa anak naming babae." Nanlaki
ang mga mata niya. Pinaghahampas niya ako ng unan. Matapos iyon ay napaiyak siya.
Niyakap ko si Casi.
"Hindi naman magbabago, Casi. May nabago ba sa inyo ni Gab? Wala naman diba, so
syop bitching out."

"Sorry kuya..."Wika niya sa akin. "Pero pakiramdam ko, sasaktan ka lang niya.
Pakiramdam ko hindi kayo magkakatuluyan dahil wala namang forever..."

"May forever, Casi. Maniwala ka lang..." I kissed the top of her head. Hindi naman
agad tumahan si Casi sa pag-iyak. Alam ko kung anong nararamdaman niya. Ganoon din
ang nararamdaman ko sa lahat ng lalaki na susubok lumapit sa kanya. Ayokong
mapalitan ako sa buhay niya at alam kong ganoon din siya sa akin. Hinaplos-haplos
ko lang ang buhok ni Casiel hanggang sa makatulog na siya. Lumabas ako nang silid
niya matapos kong masiguro na tulog na tulog na siy habng naglalakad naman ay
nasalubong ko si Papa.

"Can't sleep, Son? 'Lika, magpaantok tayo."

I found myself drinking scotch with my old man.

"So... Danelle Varess, huh... is it getting serious?" He asked. Nangiti naman ako.
Expect my father to be always curious about me. Hindi ko rin naman siya masisisi
dahil nga uhaw siya sa impormasyon sa napakahabang panahon. We all thought that I
was going to be a priest but it changd and it's all because of Danelle.

"Akala ko nga, Pa, hindi eh. But when I talked to Ares, he made me realize things.
And he was right, I am really in love wih her. Kahit ako, Pa nabilisan sa
pangyayari pero ayoko namang itanggi na ang mga bagay-bagay. You taught me to chase
after the thing hat makes me whole ---and that's exactly what i am doing."

Ngumiti si Papa sa akin. Tinapik niya ang balikat ko at kasabay noon ay may
inilabas siyang kung ano mula sa kanyang bulsa. He handed the thing to me. I looked
at it and I saw a diamond ring.

"It looks a lot like Ate Mara's, Pa."

"When your brother asked for Mara's hand I gave that to him. Ang mama mo ang may
gusto niyan. Pinahati niya ang engagement ring par s inyong dalawa. She wanted it
to be your something old." I was grinning widely. "Kailan ka ba magtatanong. You
know, son, Consunjis never ask."

"Then, I'll ask, Pa. There's always a first time for everything." Niyakap ko si
Papa at saka hinagkan sa pisngi. Pagkatapos noon ay nagpaalam na ako sa kanyang
aalis. Gusto kong makita si Danelle. Kinuha ko ang motorbike ko at lumaas ng bahay
pero natigilan ako nang makita ko si Georgina na nakatayo sa gilid ng bahay namin.

"Oh! Thank God you came out! Nilalamok na ako dito."

"Maganda iyon! Para magka-dengue ka!" Inis na sabi ko. Georgina stood there like
she owned the place. Wala akong pakialam sa kanya. I don't even know why she's
here.
"Where are you even going? Nandito ako, bisita ako, dapat asikasuhin mo ako!"

Nakasakay ako sa Ducatti ko habang tinitingnan ko si Georgina. Hindi ko alam kung

anong pakay niya sa akin kaya takang-taka talaga ako na sa disoras ng gabi ay
narito siya. I just shrugged. Wala akong panahon kay Georgina. Hindi naman siya
mahalaga. Mas gusto kong puntahan si Danelle. Siya ang mahalaga. Siya ang dapat
kong kasama. Siya naman ang pakay ko kaya kung may ibang pakay sa akin ang kapatid
niya, kahit na ano pa iyon ay wala akong panahon.
Ni-start ko ang motor. Hindi na ako nag-abalang magsuot pa ng helmet. Saglit ko
lang naming lalakbayin si Danelle, but then Georgina took a hold of me.

"Javier! Pansinin mo ako!" Tila ba galit na siya. I glared at her. "Ano bang nakita
m okay Danelle? Do you know how fucked up she is? Drug addict siya! Kung ano-anong
ginawa niya dati! Hindi na nga namin alam kung anong hindi at kaya niyang gawin!
She's fucked up! I have a feeling na hanggang ngayon, dependent siya sa drugs!
Gugustuhin mo bang makasama iyon? Hanggang ngayon, may contact pa din siya sa
dealer niya!"

I shook my head. How could she be this desperate? How could she do this to her
sister? Hindi ba siya tinuruan ng mga magulang niya na galangin ang kapatid niya?
My parents told us to love and respect our siblings. Lumaki akong malayo ang loob
kay Gabriel pero kahit kalian hindi ko naman siya siniraan sa iba at kahit kalian
ay hindi ako nakadama ng inggit sa kanya. I love Casiel - she is my only princess
and no matter what she does, I will always love and cherish her pero ang babaeng
ito.... I just smirked.

"Iba talaga ang nagagawa ng inggit, ano?" Nakangising wika ko. "Kung iyan pala ang
ipinunta mo ditto, Dra. Varess, you're too late. I know that already, pero sigurado
din ako na hindi totoo ang halos lahat ng sinabi mo. Danelle was an addict, but she
has no more contact with her dealer. She's doing better, she's living a positive,
healthy life and that's enough for me. Hindi ko na kailangan ng iba pang detalye --
lalo na kung nangggaling sa'yo. Have a good night, Doctor." Kinindatan ko siya at
saka ko siya tuluyang iniwan. Hindi na ako lumingon pa.

Maingat ako nagmotor papunta sa babaeng gusto kong Makita at hindi naman ako nabigo
dahil bago pa ako kumatok sa pintuan niya ay tinatawagan na niya ako. I answered
her call and I smiled when she told me that:

"Javie, I couldn't sleep. Nasaan ka?"

There was such innocence in her voice that it actually melted something inside of
me. Huminga na lang ako nang napakalalim at tinanong sa Panginoon kung napatawad na
ba niya ako sa pagsira sa pangakong minsang binitiwan ko sa kanya para ibigay niya
sa akin ang ganito kagandang regalo.

"I'm outside your doorsteps, baby." Sagot ko naman. Hindi nagtagal ay bumukas ang
pinto and there was Danelle in her oversized shirt and bootleg short. Her hair was
all over the place and she has no make- up on. Kahit na ganoon ay napakaganda niya
pa rin. Lumapit ako sa kanya at nang nakatayo na ako sa harapan niya ay ipinalupot
niya sa leeg ko ang mga bisig niya. She even wrapped her legs around my waist while
put my arms around her and carried her like she is the most fragile thing in the
world.

"I missed you. I can't sleep I kept on seeing you when I close my eyes. Good thing
you are here."
Applicable ba sa lalaki ang kiligin?

Kasi kinikilig ako.

I cleared my throat. Dinala ko siya sa silid niya at doon ko siya hiniga sa kama. I
laid beside her. Niyakap niya lang lalo ako. She, then looked at me.

"Narinig mo ba na gusto kitang makita?" Her eyes were wide and I see it sparkle.
Hndi ko alam kung possible ba iyon but I can see it. Nakahilig ang ulo niya sa
dibdib ko. Nakatingin lang naman ako sa kisame. I was talking with my God - asking
him what I did to deserve this. Hindi kasi ako makapaniwala na kasama ko si Danelle
ngayon at mas lalong hindi ako makapaniwala na mahal ko siya.

I remember exactly how my conversation with Ares went that night. Nagpunta ako sa
bahay nila ni Bathseeba but I saw him leaving. Sabi niya, nag-away daw sila ni
Bathseeba.

"Where are you going now?" Tanong ko pa. Sumakay siya sa kotse ko. He seemed so
mad. Tiningnan niya ako.

"Aalis! Mambabae ako nang maramdaman niya kung anong nararadaman ko kapag
nakikipag-usap siya sa Escobar na iyon! Fuck! What kind of name is Escobar! Does
she think that man can outsmart me?! Kasal na kami! Tali na siya sa akin pero kung
makipagtawagan siya ng Bubu bear! Akin siya!"

"Walang aagaw ng sa'yo. Consunji ka!" Napapailing na pinasibad ko ang kotse. Dinala
ko si Ares sa isang bar. He seemed to be really mad. Agad siyang nag-order ng
inumin at sinimulan na ang session namin. He was just quiet. Maya-maya ay
nagbuntong hininga siya.

"I couldn't stay mad at her for so long. Mas naiinis ako sa sarili ko dahil
sinigawan ko siya. I almost hit her." He sighed again. "Ang problema kasi, kapag
tinamaan ka na, wala na. Iyon ang nangayari sa akin kay Bathseeba, I tried so hard
to resist her buts she managed to break through my wall. Naghintay ako sa kanya.
Nakakainis!" Hinampas niya pa ang mesa at tinitigan ako.

"Have you ever been in love? So in love that you called a judge to marry you and
have her the same night no matter how much she resist you? If you're that in love,
'wag mo nang pakawalan. Once in a life time lang iyon."

I was dumbfounded. Hindi ako in love. I mean, I'm not there yet. But I feel
something inside me and whenever I'm with Danelle or when I think of her, something
inside of me stirs. Para bang may bagay na naroon na hindi naman dapat doon. Hindi
ko maipaliwanag. Sa span of time na hinanap ko siya, alam kong may ibang dahilan
pa. I gave up my greatest dream for her -- that must mean something.

Hindi ko namalayan na tumayo na si Ares at nag-aya na siyang umuwi. Tahimik kami

pareho sa sasakyan at nang iparada ko sa harap ng bahay niya ang kotse ay namataan
ko si Bathseeba na nakaupo sa may baiting sa labas ng gate habang nakapangalumbaba.
Tumayo siya nang lumabas si Ares ng kotse. I could hear her sobbing. Agad niyang
niyakap ang asawa niya. Lumabas din ako ng kotse para panoorin silang dalawa.

"Nakakains ka!" Humihikbing sabi niya. "Inaway mo ako. Buntis ako eh! Tapos umalis
ka! Diba sabi mo hindi mo ako iiwan kahit galit ka?!"

"Buntis ka?" Ares exclaimed. "Again?! Triplets na iyan!" He laughed. I just smiled.
Sumakay na ako sa kotse par umalis muli. Iniwan ko na ang dalawa. Marami silang
dapat pag-usapan. I on the other hand went to Danelle's house just to look at her.
I found her on her terrace having coffee or whatever - I wasn't sure. She was
looking at the moon - admiring it. I was just in the car and I was admiring her.

Suddenly, I remember what Ares have told me earlier. H'wag pakawalan...

And for me, that's Danelle.

I love her at iyon ang rason kung bakit ko siya hinahanap-hanap.

Siguro sa iba hindi sapat na dahilan ang dahilan ko pero ang akin, hahanapin mo ba
ang tao kung hindi mo sila kailangan? Makakaramdam ka ba ng pangungulila kapag
hindi mo sila nakikita kung hindi mo sila kailangan? Magkaiba ang want sa need,
pero sa kaso ko, I want Danelle, because I need her in my life because I am in love
with her.

Tinamaan ako. Hindi ko na itatanggi iyon. Tinamaan ako at gagawin ko ang lahat para
kaming dalawa ang maging ending sa dulo.

"Javier? Nakatulog ka na ba?" Napangiti ako nang marinig kong muli ang boses niya.
Nasa tabi ko siya at pinaglalaruan niya ang earlobe ko. I kissed her hand and
looked at her.

"Have I told you how much I love you? I love you so much, Danelle. So much that it
doesn't even bother me that whenever I say that to you, hindi ka sumasagot. Para sa
akin, sapat na iyong nandyan ka at mahal kita. Hindi ko na kailangan ng I love you
too. Your presence is good enough for me. I love you that even when I have
nightmares and it's about you, ayokong gumising. I love you so much, I don't regret
giving up my greatest dream. Please, don't faint on me. Please...."

To my surprise she cupped my face. "Thank you, Javier because you accepted all of
me." She sighed. "I love you too."

We kissed. We just kissed. I know I should've made a move on her but the moment is
too perfect to be ruined by lust and heat. Having her by my side, enclosed in my
arms is enough. I could hold her like this forever.

I love her and I hope that we end like this...

Happy and contented.

-------------

"Doctora, may naghahanap po sa inyo."

Ngumiti lang ako sa secretary ko habang binabasa ang mga files ng bago kong
pasyente. Wala akong clinic sa araw na iyon pero nasa ospital ako dahil masyado
akong masaya. Hindi ko mapigilan ang kasiyahan ko. Damang-dama ko iyon sa lahat ng
buto sa aking katawan at ang kasiyahang iyon ay dahil sa pagmamahal ni Javier.

Ngayon ako nakasisiguro na hindi niya ako pinaglalaruan. The way he said those
words last night only proved to me how sincere his intentions were. Hindi ako
natakot sa kanya o sa katotohanan na maari niya akong iwan. Pakiramdam ko naman ay
hindi niya gagawin iyon. Alam kong hind siya gagawa ng mga bagay na makakasakit sa
akin lalo na kung sinasabi niyang mahal niya ako at mahal ko rin naman siya.

Naramdaman ko ang isa pang presensiya sa aking opisina kaya iniwan ko muna ang
ginagawa ko at nag-angat ako ng tingin. Noon ko nakita si Romano San Vicente na
nakangiti sa akin. I never like this guy. Noong una ay gusto ko siya. He's
friendly, but now that I realize it, something is very off with his smile. Then he
smile at me, para bang may alam siyang hindi ko alam at ayoko noon.

"Good morning, Doctora Varess." Umupo siya sa visitor's chair kahit na hindi ko
naman siya inaanyayahan. I pouted my lips, pero saglit lang iyon. Nginitian ko pa
rin siya tapos ay ini-ready ko ang sarili ko sa kung anuman ang sasabihin niya sa
akin.

"Anong atin, Mr. San Vicente?" I asked politely. He just sat there.

"You know, I have a sister." Wika niya. Mataman akong nakinig sa kanya. Iniisip ko
kung bakit niya sinasabi sa akin na may kapatid siya. Baka naman tungkol ito sa
sakita ng kapatid niya. Maybe his sister is pregnant and that he wants me to look
at her.
"Yes, what's wrong with your sister?" Naiintrigang tanong ko.

"She's dead." Mariin ang pagkakasabi niya. Tumaas ang kilay ko. Kung patay na ang
kapatid niya ano pang ginagawa niya dito? Ang alam ko, OB-GYNE ako at hindi ko
kayang bumuhay ng patay. "Alam mo ba kung bakit siya namatay?"

I shook my head. Bakit ako kinakabahan? He smiled.

"Madali ka lang bang makalimot, Danelle? O tulad ni Javier Consunji, nalimutan mo

rin ang pangyayaring iyon sa buhay mo?"

"Ano bang sinasabi mo? At bakit alam mo ang tungkol kay Javier? Anong kailangan mo
sa akin? Why are you here? Tell me!" I demanded. Hindi ko matukoy kung para saan
ang kabang nararamdaman ko. Alam ko lang kinakabahan ako. Kung anong dahilan ay may
kinalam kay San Vicente at sa kapatid niya. I swallowed hard. Naiiyak ako.

May mga bagay na naman ba akong nakalimutan? Si Javier nga lang ba ang nakalimutan
ko o may ibang tao pa? Anong pangyayari sa buhay ko ang sinasabi niya sa akin?

Nakita kong nag-tiim ang bagang ni San Vicente.

"Ask me how my sister died." Utos niya sa akin. Nanginginig ang labi ko.

"H-how?" I am scared now.

"You killed her."

Those are only three words but that was enough to shake everything in my world.

How?

----------

"You killed someone?"

James was as shock as I was when I heard the words come out of San Vicente's mouth.
Ni hindi ko nga alam kung paano siya umalis sa clinic ko. Basta na lang ako
natutulala matapos niyang sabihin iyon sa akin. How could I kill someone? Hindi
naman ako ganoon kasama kahit na lulong ako sa droga.

Hindi ko rin matagpuan sa sarili ko ang pakiramdam na may pinatay ako. What he told
me was a big accusation. Wala siyang patunay pero siguradong-sigurado siya.
"I killed someone. I killed Isabel San Vicente! I am freaking out now! Paano ko
gagawin iyon?!" Humihikbi ako. Si James agad ang pinuntahan ko matapos umalis ni
San Vicente. Hindi ako mapakali. I feel like I'm not safe. Like he's going after me
and he'll kill me too just like what he said that I did to his sister.

"Wait. Kumalma ka. Wala ka bang natatandaan? Do you have dreams about it? How can
you kill someone, ni hindi mo kayang pumatay ng langaw!" Nagsisisigawan lang kami
ni James. Siguro ay tulad ko, kinakabahan din siya. Hindi ko na nga alam ang
gagawin ko. Paano ko mapapatunayan kay San Vicente na wala akong ginawang masama sa
kanya o sa kapatid niya. Hindi ko kayang pumatay!

Napaupo ako. Paano kapag nalaman ni Javier ito? Tatanggapin niya pa rin ba ako
tulad noong nalaman niya ang tungkol sa pagiging addict ko noon? How about my
parents? How can I comeback after this? Makukulong ba ako?

Ang dami kong iniisip ngayon.

Pero sa kabila noon ay natigilan ako. Bigla kong naalala ang isang taong alam kong
makakasagot sa tanong ko. I took my phone out and called someone to ask for his
phone number and when I finally have it, dinirekta ko ang tawag ko sa kanya. I was
praying so hard for him to answer the fucking phone and when he finally did, I was
already crying.

"Judas Escalona, this is Danelle Varess. I need to speak with you, regarding a very
personal and important matter."

Hindi ako mapakali. Tingin ako nang tingin sa orasan ko habang nakaupo sa gitna ng
coffee shop na iyon habang naghihintay kay Judas Escalona. Hindi ko na matandaan
kung kailan pa kami huling nagkita. All I know is that I broke up with him before I
almost OD'd and when I woke up, nasa ospital na ako kasama ang buong pamilya ko.
After noon, wala na akong balita sa kanya.

Nakilala ko si Judas noong nasa high school pa ako. Siya ang nagbigay ng atensyon
na gusto ko. I fell in love with him and eventually, we became an item. Siya ang
kasama ko sa mga kalokohan ko noon. Siya ang nagturo sa aking uminom, mag-drugs at
ang magrebelde sa pamilya ko. Siya ang supplier ko noon, when broke up with him,
nag-iba ang supplier ko, ginipit niya ako at iyon ang dahilan kung bakit nakilala
ko si Javier.

Ngayon ay natatakot ako - kinakabahan. Hindi ko alam kung paano ko siya

pakihaharapan. Anong sasabihin ko? Anong gagawin ko? Paano ko itatanong sa kanya
ang mga pangyayaring iyon sa buhay ko - iyong mga bagay na halos hindi ko na
matandaan - halos hindi ko alam kung totoong nangyari nga.

I held my breath when I saw him entered the coffee shop. He was wearing a plain
black v-neck shirt, a pair of khaki pants and that off white pair of chucks.
Napanganga ako. Si Judas ba talaga ito? The Judas I remember was young, wild and
carefree. Wala siyang pakialam! Mukha siyang totoy na pinabili ng kapatid niya ng
suka sa kanto - but now...
I guess, the eyes glasses and the trimmed facial hair did the trick - he looked so
mature and so... HOT? I shook my head. I shouldn't think of him that way. Ayoko.
Hindi pwede. Ipinaalala ko sa sarili ko kung bakit ako nandito. Ngumiti ako nang
tumingin siya sa akin. He walked towards me and sat on the chair in front of me.

"Hi." Kinakabahang wika ko. Ngumisi lang siya tapos ay may inilabas siyang kulay
brown na envelope at itinulak iyon papunta sa akin.

"Tulad pa rin ba ng dati, Danelle?" Seryosong wika niya. Noong una ay hindi ko
maintindihan ang sinabi niya but when I took a look at the envelope, parang
napasong ibinalik koi yon sa kanya. Tumingin ako sa buong paligid at saka
binalingan siyang muli.

"Gago ka ba?! I don't do that anymore! I'm sober! I'm okay and I don't need that!"

Nakangising itinago niya iyon sa likod niya. Pagkatapos noon ay inilagay niya sa
mesa ang dalawa niyang kamay. Para siyang batang lalaki na sinabihan ng teacher ng
sit properly. I shook my head and took a deep breathe.

"Ano ang kailangan mo?" Tanong niya sa akin. "Pitong taon, Danelle, you broke my
heart. Nawala ka na parang bula tapos ngayon, tatawagan mo ako? I'm not that kind
of man, Danelle. Hindi kita hinintay. Ngayon hahabulin mo ako? Hu u ka sa akin!"

Nanlaki ang mga mata ko. Ano na naman ba ang sinasabi ng gagong ito? Ang tagal
naming hindi nagkita tapos sasabihin niya ganito? Nagpapatawa ba siya? I shook my
head again.

"Hindi iyon iyon! Nakakatanga ka naman eh!" Pinilit kong kumalma. Hindi ako
mapakali. Tiningnan ko siya nang mata sa mata. "Ever heard of Isabel San Vicente?"
Nilakasan ko ang loob ko. Pilit kong inihahanda ang sarili ko sa maririnig ko mula
sa kanya. Siya lang ang alam kong makakasagot sa akin. Alam kong nakilala ko si
Isabel bago ako makipagkalas kay Judas. I introduced the two but after that, wala
na akong narinig mula sa kanya o tungkol sa kanya.

All this time, I thought that she was in the States but I was wrong - very wrong!

I had no idea she's dead and worse, I killed her.

"Oh yes! Pinakilala mo siya sa akin diba? Too bad she died that night we broke up."
Wika niya pa na parang cool na cool. Lalong nanlaki ang mga mata ko. How did she
die? Did I really kill her? I want to ask him that. Hinahanap ko lang ang boses and
when I finally found my voice - basag naman iyon.

My whole body is shaking with fear. "How did she died?" I asked.
"The last thing I remember that night was you. You gave her three doses of E. I
fucked her. You saw us, you broke up with me and you left. The next morning, I
found her dead."

You gave her three doses of E.

You gave her three doses of E.

You gave her three doses of E.

You gave her three doses of E.

"She OD'd?" My lips were shaking. Judas nodded.

"Oh my god..." Naitutop ko sa bibig ko ang aking mga kamay. Nanginginig ang buong
katawan ko. Kung ako... kung ako ang nagbigay noon sa kanya ibig sabihin.

Napatayo ako. My tears were falling. "Oh my god, I'm sorry, Judas. I have to go."
Nagmamadaling lumabas ako ng coffee shop. Hindi ako makahinga. Hindi ako
makapagsalita. Nanginginig lang ako sa takot. Hindi ko na alam kung paano ito
ngayon. Paano nga ba? Tulad ng sinabi ni Judas, kung ako ang nagibigay, tama si San
Vicente na ako nga ang pumatay. Why would I do that?

I was crying. Ni Hindi na ako nakaabot sa kotse ko. I broke down on the pavement
and I cried my heart out.

I am a murderer. I murdered Isabela San Vicente.

Anong gagawin ko? Paano ko ito sasabihin sa pamilya ko?

"Danelle, are you alright? What happen?" Narinig ko si Judas na nagsalita mula sa
likuran ko. Hinawakan niya ang braso ko tapos ay pilit niya akong itinayo. Hindi
ako makagalaw. Niyakap niya ako. I needed a shoulder to cry on. I needed Javier but
I don't know if I tell him this ay kaya niya pa akong tanggapin. It's one thing
that he accepted me for who I was but this? Paano kung iwan niya ako? Paano kung
itakwil niya ako tulad ng ginawa ng mga kapatid ko.

Hindi niya ako matatanggap. Hindi niya ako matatanggap at habang paulit-ulit kong
sinasabi iyon sa sarili ko ay mas lalong sumasakit ang pakiramdam ko.

"Fuck?"
Narinig ko si Judas. Tumingin ako sa kanya. Pinahid ko ang mga luha ko.

"B-bakit?" Tanong ko.

"Wala, akala ko may camera. Kidlat pala. Come here, yakap pa more!"

"Ayoko. Uuwi na ako." Humihikbing wika ko. Naka-hang sa sa hangin ang mga bisig
niya. Nilagpasan ko naman siya. Kailangan kong umuwi. Kailangan kong makita ang
pamilya ko o kahit na sino sa kanila dahil gusto kong kumalma. Kailangan kong
kumalma...

--------------

"Do you really like the girl?"

I spent my Thursday night with my little sister, Casiel. Nakipaglaro ako sa kanya
ng just dance. If there's one thing I love doing with my sister - it's dancing.
Pareho kami ni Casiel na mahilig sumayaw at mula nang makabalik siya ay halos
ngayon lang kami nagkakasama at nagkaka-usap. Noong nakaraan kasi ay palagi niyang
kasama iyong Adan, pero missing in action na ngayon ang bobong iyon kaya kaming
dalawa muna ni Casiel ang magkasama. Plus I wanted to take this opportunity to talk
her into liking Danelle.

Mahal ko si Danelle at gusto kong magkasundo silang dalawa.

"I love her. I imagine our kids playing around this house, giggling like there's no
tomorrow. Casiel, mahal ko siya. Pwede bang bigyan mo siya ng chance?" Malumay na
wika ko. Nakaupo kami ni Casiel sa gitna ng entertainment room habang
pinagtutulungang ubusin ang pistaccio ice cream na binili ko para sa kanya. She was
smiling while shaking her head.

"Remember when I saw her for the first time? Something about her is fake. Ayoko sa
kanya. Sasaktan ka lang niya."

"Iyan din ang sinabi mo noong dinala ni Gab dito si Ate Mara. You were wrong.
They're happy now."

"Oo pero madaming nangyari bago sila humappy ending. Hanap ka na lng ng iba. Ayoko
kay Danelle at kahit kailan ay hindi ko naman siya magugustuhan." She grinned at
me. I stared at her.

"Ayoko kay Adan pero nilubayan ko siya kasi mahal mo siya."

"He's missing in action and he doesn't care about me. I just hope he's not sleeping
with someone because if he iss, puputulin ko ang tete niya nang wala nang bumakat
sa briefs niya!" I laughed at my sister. Pinisil ko ang ilong niya at ginulo ang
buhok. Mahal na mahal ko talaga si Casi at hindi ko kaya kung hindi niya
matatanggap si Danelle. Danelle is everything now. Kailangan siyang matangggap ni
Casiel - kahit na anong mangyari.

"Ikaw, talaga bunso. Kung ano-anong sinasabi mo. Kanino ka ba nagmana?" I giggled
when she made a face.

"But Kuya, if you really love her--" Natigil siya sa pagsasalita. Sabay na tumunog
ang phone naming dalawa. I looked at the message - ganoon din naman ang ginawa ni
Casiel. When I looked at my phone, I felt like I have a very big pit in my stomach.
Titig na titig ako sa phone ko. Naikuyom ko na ang mga palad ko.

"Oh putang ina nitong si Danelle! Shit! Are you seeing this, Kuya?! Sabi ko sa'yo!
Sasaktan ka lang ni Danelle!"

Nabaito ko ang I-phone ko at saka ang I-phone ni Casi. Galit na galit ako.

Someone just sent me a picture of Danelle, embracing another guy. I saw red.

---------

Napakunot ang noo ko nang marinig ko ang walang humpay na pagpindot ng kung sino sa
doorbell ko. Kaliligo ko lang niyon. Pupunta sana ako sa mga magulang ko pero hindi
ko nagawa. I cried like a baby. I cannot undone what I did. Hindi ko alam kung
paano ko na naman sasabihin sa kanila - sa mga magulang ko ang nagawa ko. Isa lang
ang alam kong pwede kong gawin sa ngayon at iyon ang kausapin si San Vicente para
makipag-ayos sa kanya. Gusto kong mawala ang guilt na nararamdaman ko. Hindi ito
pwede, hindi ko ito matatanggap.

I opened the door and I found Javier outside. He looked so menacing. Itinulak niya
ang pintuan at saka pumasok. Napaatras ako. Bakit mukhang mainit ang ulo ng Javier
ko? Napalunok ako. Napasinghap naman ako nang bigla niyang hablutin ang braso ko.

"Putang ina, Danelle! Sabi mo mahal mo ako! Sabi mo masaya ka an tanggap kita!
Putang ina! Sinong kayakap mo!"

Nanlalaki ang mga mata ko. Paano niya nalaman iyon? He looked so mad. Pakiramdam ko
ay mamamatay na ako any moment from now. Titig niya pa lang nakakamatay na. Kung
totoo iyon, siguro, bubulagta na ako ngayon.

"Javier-" Hind ko natapos ang sasabihin ko dahil bigla niya akong sinampal. Nanlaki
ang mga mata ko. Napaluha ako. Hindi agad ako nakahuma. Ano bang ginagawa ko? How
did he know about Judas? Hindi ko naman iyon sinasadya. Hindi ko lang alam kung
kanino ako kakapit para kumuha nang lakas at hindi ko rin alam kung paano sasabihin
sa lahat ang nagawa ko.

Hindi ko siguro pinatay si Isabel San Vicente by hurting her pero sa akin
nangggaling ang drugs na nakapatay sa kanya. Galit na galit ako sa sarili ko that I
don't even think that I am worth anything at all but I love him too much at hindi
ko kayang mawala siya sa buhay ko.

"Kung hindi ako sapat sa'yo, sabihin mo! Gagawin ko ang lahat para maging ako lang
ang kailangan mo! Wala kang karapatang maghanap ng iba o tumingn sa ibang lalaki
dahil akin ka at ang akin ay akin lang kung hindi mo kayang tanggapin iyon,
papatayin ko ang lahat ng lalaking magtatangkang lumapit sa'yo at sisimulan ko iyan
sa kayakap mong iyon!"

Hindi na ako nakasagot. Binitiwan ni Javier ang braso ko at saka tumalikod.

Natulala lang ako habang naghihintay sa kung anong susunod na mangyayari. What the
hell? Anong gagawin ko. Mas malala pa ito kaysa sa nalaman ng parents kong nag-
droga ako. Killing...Isabel's life is on me. I took that away from her.

I closed the door. Bukas na bukas ay kakausapin ko si Javier. Kailangan lang

sigurong itulog naming dalawa ang mga bagay bagay sa ngayon. I touched my left
cheek. A tear escaped from my eyes.

Sana... Sana... tulad noong una ay matanggap niya pa rin ako.

---------

Kinabukasan ay maaga akong gumising para puntahan si Javier pero hindi ako kaagad
nakapunta sa kanya dahil dinala ako ng mga paa ko sa mismong bahay ni Romano San
Vicente. Kailangan ko siyang makausap. Kailangan naming magkalinawan. Kung sinasabi
niya sa akin na ako ang pumatay sa kapatid niya ay kailangan niyang malinawan ang
mga bagay-bagay.

Maybe I did kill her sister. Maybe I'm the one to blame but, I wasn't myself that
time.

Bumaba ako sa kotse ko at pumasok sa loob. I don't know but I have a feeling that
San Vicente was expecting me dahil nang makita ako ng guard ay agad naman niya
akong pinasok sa loob. Kabang-kaba ako. Paano ako magsisimula ngayon?

I entered his mansion and I was surprised to see him standing in the middle of his
living room - he looked as if he was waiting for me.

"Doctora, kamusta? I expected a visit from you sooner, ang buong akala ko nga ay
kagabi but now is a good time too. How are you?" He smiled again. Iyon na naman ang
ngiti niyang tila ba nampa-plastic. Hindi ko gusto ang ngiting iyon. Gusto ko nang
umalis para puntahan si Javier dahil mas mahalaga siya pero hindi ko siya mahaharap
hangga't hindi kami nagkakausap ni Romano. Kailangan naming magkalinawan. Inilagay
ko ang sarili ko sa sitwasyon ng isang sundalo na matapos makipagbakbakan sa gyera
ay uuwi sa kanyang pamilya - sa minamahal niyang asawa.

And this is my fight and I'll go home to Javier later and everything will be okay.
"I didn't kill your sister." I hissed.

"You did." He said. "Isabel was a good girl. She's the perfect sister and the
perfect daughter. She was doing so well. Ang dami niyang pangarap, mga bagay na
gusto niyang gawin. She's my princess and I am her protector but when she met you
nasira ang buhay niya. Ilang lingo mo lang siyang nakasama pero sinira mo ang buhay
niya! Hindi ka pa naging masaya! Pinatay mo ang kapatid ko! You took her to that
dark life and she died, Danelle! She died because you gave her the drugs that
killed her! Nasa mga kamay mo ang buhay ng kapatid ko! Kinamuhian kita sa pagkuha
sa akin sa kanya and now that you know everything, I am here and I will take
everything away from you - just like what you did to me when you killed Sabel!"

Napatiim ang bagang ko. He grinned at me. I saw him looking passed my shoulder pero
hindi ko pinansin iyon. Nagulat ako nang bigla na lang siyang lumuhod sa harapan
ko.

He literally got down on his one knee...

"Do you want my forgiveness, Danelle?"

Tinitigan ko siya. Why would I want his forgiveness? Wala akong ginawang masama.
Gusto ko lang naman na bawiin niya ang sinabi niyang ako ang pumatay sa kapatid
niya at burahin niya sa isipan niya ang paghihiganting sinasabi niya.

"Do you want a clean conscience, Danelle?" He asked again. Napaawang ang labi ko.
Bakit nahuhulaan nita ang iniisip ko? I want a clean conscience, bakit hindi.
Kinuha niya iyon sa akin kagabi nang bulabugin niya ang isipan ko.

"Yes. I do want that..."

Napahawak pa ako sa dibdib ko. Tumulo ang mga luha ko. I wiped my tears.

"Yes. I do. I really do."

"Good. Now. Look back."

Nagtaka ako pero ginawa ko rin ang sinabi niya. I looked back and my eyes widened
when I saw Javier Consunji. Tulala lang siya habang naglilipat ang tingin niya sa
nakaluhod na si Romano at sa akin.

Oh my god!

Javier walked out. Alam ko kung anong iniisip niyang nangyari. Tinawag ko siya pero
pinigilan ako ni Romano.
"Told you, I'll take everything away from you."

Sinampal ko siya. "Hindi ko pinatay ang kapatid mo at kahit kailan hindi ko ginusto
na mangyari iyon sa kahit na kanino! May choices tayo sa buhay and your sister
chose that path! Hindi ako, hindi si Escalona! Kung namatay man siya, sisihin mo
ang sarili mo o siya or kung sino man! Huwag mo akong idamay sa kalungkutan mo sa
buhay! I'm not fucked up like you so you better fucking leave me alone!"

After that speech, I ran after Javier and luckily, I saw him outside, he was in
front of Romano's car and to my surprise, he smashed the hood and looked at me
after that. Natatakot ako sa kanya. Parang totoong papatay na siya.

"It's not what--"

"Siguro nga hindi kita ganoong kamahal para tanggapin pati itong pangyayaring ito,
Danelle."

My mouth parted. Pakiramdam ko ay kutsilyong tumatarak sa dibdib ko ang mga

salitang binitiwan niya.

"Ayoko na, Danelle. Tinanggap kita, pero ginago mo ako. Kung siya ang gusto mong
makasama then so be it. I don't care. You're a whore."

Javier walked away. Napanganga lang ako habang tinitingnan siyang paalis.

My heart ached - or whatever was left with that part of me.

Ang sakit lang - sobra.

Nakakasakal iyong masakit na parte. Nakakasakal iyong masasamang titig ng tao. Para
bang kulang ang hangin sa mundo dahil sa nararamdaman kong sakit. Buong buhay ko,
hinintay ko ang isang taong tatanggap sa akin ng buo at walang pagdududa at nang
dumating siya, akala ko ayos na but then things just had to fall apart. Hindi ko
kaya iyong sakit. Kung tulad lang sana ni Jessico noon na sinaktan ako ng pisikal
ay matatanggap ko, but what Javier did to me is too painful that I find it hard to
breathe.

Two days have passed. Sinubukan kong kausapin si Javier. Pinuntahan ko siya sa
bahay nila para kausapin siya but Mama Aura said na hindi umuuwi si Javier. Nag-
alala ako sa kanya. I tried calling him but he's not answering hanggang sa pinatay
na lang niya ang telepono. Dalawang araw din akong iyak nang iyak. Hindi ako nag-
stay sa bahay, sa clinic lang ako. Ginagawa ko ang mga bagay na ginagawa ko sa
tunay na buhay. Gumagalaw ako na parang naka-program lang. Ngumingiti. Akala ng
ilan ay ayos ako but the thing is, wasak na wasak ang buong pagkatao ko.

I was set up. Kung sana ay pinakinggan ako ni Javier ay mas nagging madali ang
lahat. Si Romano San Vicente naman ay bigla na lang nawala. Ni hindi ko na alam
kung saan siya pupuntahan. Napailing na lang ako. Iniisip ko kung plano niya iyon,
ano iyon, dumating lang siya tapos ay siniguro niyang masisira ang buhay ko tapos
ay mawawala siyang parang bula? Paano naman ako? Paano na ang buhay na pingarap ko
na kasama sana si Javier? Why is it so hard to be happy?

"Insan!"

Nag-angat ako ng tingin nang marinig ko ang boses ni Migs. He went inside my clinic
and he was smiling. Kasunos niya si James. Nang makita ko si James ay alam ko na
alam na nila kung anong nangyayari sa akin. Pinilit kong ngumiti.

"H'wag ka nang ngumiti." Sabi ni James. "Gusto mo ba na ipabugbog si Consunji sa

mga bataan ko?"

"Sinong bataan mo? Si Zach, Si Gerd? Si Atlas? I'm okay." Ngumiti muli ako.

"Okay naman pala siya! Ayain na lang natin mamaya sa gig ni Atlas!"

Nakangiti pa rin ako pero ngawit na ang panga ko. Hindi ko kayang mag-isa dahil
baka bigla na lang akong mawala sa aking sarili. Tumango na lang ako at sinabing
sasama sa kanila. Alam ko na kung ano't anuman ang mangyayari ay hindi naman nila
ako pababayaan.

Nagtapos ang araw ko na hinihintay si Javier na magparamdam sa akin pero wala. Wala
kahit isang text - kung ilang beses na yata akong nag-iwan ng mensahe sa kanya
dahil gusto ko talaga siyang makausap pero wala, wala na yata talaga siyang
pakialam and it hurt more and more every minute that he's ignoring me, mas lalong
humihina ang loob ko.

Nang gabing iyon ay sumama na lang ako kina James sa Horizon. Pinanood namin ang
unang gig ng anak ni Ninong Ali. And like what everyone is expecting, Atlas took
everyone's breath away. Kahit ako ay nawalan nang hininga pero ang dahilan noon ay
ang text ni Javier sa akin.

Nang makita ko ang pangalan niyang nag-appear sa screen ng phone ko ay nakadama ako
ng saya but upon reading his message my world fell.

From: Javier Consunji <3

Subject: Leave me alone

Msg: Just let me be, Danelle. Tapos na tayo. Wala akong panahong makinig sa mga
kasinungalingan mo. Magsama kayo ni San Vicente.

Tears started rolling down from my eyes at alam kong napansin din iyon nila James.
I felt his hand on my shoulder.

"Kaya mo pa ba?"

Napailing na lang ako. Tinatanong nila kung kaya ko. Kaya ko nga ba? Dalawang araw
ko nang iniinda ang sakit na nararamdaman ko. Dalawang araw na akong namamatay sa
sakit. Bakit ba hindi pa matapos ito? Hindi ba pwedeng kapag may nagmamahal at
mahal mo ay happy ending na agad? Hindi ba pwedeng sa pagkakataong ito, magkatotoo
ang forever? Gusto kong maniwala sa putang inang forever na iyan! Gusto ko si
Javier.

Napatayo ako. Nagulat marahil si James at si Migs. Dinuro ko si Atlas na nasa

stage. I was feeling so much rage and pain.

"Tabi diyan, Katigbak! Kakanta ako!" Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang lakas
para magpakabalahura pero wala na akong pakialam sa poise. I want this thing out of
me tapos noon ay hindi ko na iisipin ang nararamdaman ko.

Galit na umakyat ako sa stage at kinuha ang mic mula kay Atlas. My whole body was
shaking. Hinarap ko ang banda niya at binigyan sila ng instuctions. Hindi naman ito
ang unang pagkakataong kakanta ako sa maraming tao - pero ngayon lang ako nawaan ng
pakialam sa iisipin nila.

I hated Javier and the way he thinks. Ang akala ko ay maiintindihan niya ako. Inis
na inis ako. Sinaktan niya ako. Nagtiwala ako sa kanya at ibinigay ko sa kanya ang
puso ko pero sa huli ay tinapakan niya ang buong pagkatao ko. Kung sinasabi ng mga
lalaki na ang mga babae ay magulong kausap ang mga lalaki naman ay makikitid ang
utak. Hindi sila marunong makinig sa paliwanag. Mga sarado ang utak!

Sana mabaog si Javier!

I held on to the mic and closed my eyes and when I opened my mouth, I felt the
emotions.

I wake up and wonder how everything went wrong.

Am I the one to blame?

I gave up and left you for a nowhere-bound train.

Now that train has come and gone.

I close my eyes and see you lying in my bed.

And I'm still dreaming of that day.

Javier is a big stupid fool but I can't hate him because I love him with all my
heart. Nasasaktan ako ngayon dahil ayaw niya akong pakinggan, ayaw niya akong
bigyan ng pagkakataon. I hate him!

What could have been love

Should have been the only thing that was ever meant to be.

Didn't know, couldn't see what was right in front of me.

And now that I'm alone all I have is emptiness that comes from being free.

What could have been love will never be.

An old friend told me that you found somebody new.

Oh, you're finally moving on.

You think that I'd be over you after all these years.

Yeah, but time has proved me wrong.

'Cause I'm still holdin' on.

I broke down on my knees and cried. I kept repeating the song of the lyrics in my
head...

What could have been love will never be...

Hindi ko na alam kung anong gagawin ko para mawala ang sakit na ito. Paano ko pa
kokolektahin ang nawala kong sarili? Ayoko nang masaktan. Ayoko nang umiyak. Ayoko
nang makaramdam ng kahit na ano. Gusto kong maging manhid.

Naramdaman kong humawak sa balikat ko si James at si Migs. Inalis nila ako doon at
hinayaang umiyak nang umiyak. Gusto ko lang maging maayos ang lahat. I missed my
old self - iyong walang inaalala. Nang dumating kasi si Javier sa buhay ko ay
nawala iyon ng balance at nagulo. Hindi ko na alam kung saan magsisimula.

"Migs, turukan mo nga ako ng anesthesia." Humihikbi ako sa sasakyan niya habang
sinasabi iyon. "Ayoko na kasi.."

"Hindi naman por que masakit, Insan, aayaw ka na. What doesn't kill you only makes
you stronger." Sabi niya pa. Pinahid ko ang luha ko. "Kita mo si Ika, she's alive.
I've hurt her but she managed to be happy. Ganoon ka din dapat. Insan. Make the
most out of it. Sabi nga diba sa movie, pain demands to be felt. Let that pain
shape you but never let it change you."

I smiled at him. Hinatid niya ako sa bahay tapos ay nagpaalam na rin ako. Pagpasok
ko sa bahay ay nakita kong nakatayo si Georgina at nakangisi sa akin.

"Hey dear sister... I found out something about your boyfriend, or should I say,
ex..." She said in a bitchy tone. Hindi ko na siya pinansin. Umakyat na ako sa
itaas pero hindi niya pa rion ako tinigilan. "Didn't know he had a big D and he's
very good in bed."

Nagdilim ang paningin ko. Sinasab niya ban a may nangyari sa kanila? Bakit ginawa
ni Javier iyon? Gusto niya ba talaga akong mamamatay sa sakit? I faced Georgina.
Dapat saktan ko siya. Dapat itulak ko siya but knew better. Hindi ko siya
sasaktan. Kapatid ko pa rin siya. I managed to smile.

"Masarap ba ang tira-tira?" I asked in a friendly tone. Huling - huli ko siyang

napanganga sa sinabi ko. "Iyong ine-enjoy mo ngayon? Nalawayan ko na iyan. Sige,
pulutin mo ang itinapon ko na. Magsama kayo."

I am numb. Hindi ko alam kung saan ko kinukuha ang lakas na ginagamit ko para
gumalaw. Nakarating ako sa aking silid at dahang-dahang umupo sa kama. I did the
first thing that came into my mind. I took an orange container from my medicine
cabinet. Itinaktak ko ang laman noon sa palad ko. I looked at it and as I try to
put it in my mouth, the door opened and I saw my mom running to me.

"Danelle! Anong ginagawa mo?!" She screamed. Tinabig niya ang mga kamay ko.
Niyakap niya ako. I was biting my lip.

"Ayoko na, Mommy! Gusto ko nang matapos ang sakit, Mom! Ito ba ang karma ko?" I was
sobbing. Nakita kong dumating ang buong pamilya ko. Pablo and Marco were there, si
Georgina din and my father was looking at me.

"Lahat kayo, hindi ninyo ako tanggap! Hindi ninyo matanggap ang naging desisyon ko!
Pamilya ko kayo! Mga kapatid ko kaya but you hate me to the bones! Hindi ko
kasalanan kung pinag-usapan kayo dahil sa akin. Iyon ba ang mas mahalaga? Ang ibang
tao? Paano ako? Paano ako?"

Sumambulat na ang lahat ng emosyon ko. Inilabas ko na lahat ng sama ng loob ko I

was just crying. Tama naman ang sinabi ko. Mula kay Georgina hanggang kay Javier
hindi nila ako matanggap.

Hindi nila ako tanggap!

"Did you ever ask me what I really want? Did you ever treated me as one of your
own? I never belonged to this family..."

"Hush..." Mommy kept on caressing my hair. Daddy went near me and collect me. Para
akong batang binuhat at kinandong ni Daddy. He let me cry on his shoulder. I hugged
him tighter.

"Ayoko na, Dad. Pabayaan ninyo na ako. I want the pain to end!"

"Cry, baby, mom and dad will never leave you, We love you..."

Sa unang pagkakataon sa buhay ko, naramdaman kong may halaga ako...

Come up to meet you...

Tell you i'm sorry...

You don't know how lovely you are...

I have to find you...

Tell you I need you...

I was holding a bottle of beer while looking at Danelle's house. I don't know how
long it's been. Ten hours? I don't know. I just want to stand here, para naman
kahit paano ay makita ko siya. It's past twelve midnight and yet, I didn't feel
like coming home. How could I do that? Nakatayo ako sa labas ng lugar na tinatawag
ko sanang tahanan ko. Sinaktan niya ako. Sinaktan ko din siya. I just felt so
betrayed.

I took a deep breath. Ano bang gagawin ko? I have analyzed my feelings over and
over again but I feel like what we have isn't enough. I love her, I really do but
it's just that - the foundation of my love for her isn't strong enough. Hindi ko
kayang tanggapin na may ako, tapos on the side, nandyan ang kayakap niya at si San
Vicente.

And speaking of San Vicente, Yto is taking care of him right now. Hindi ako papayag
na maaagrabyado ako tapos bigla na lang ayos ang kabila. I want it fair and square
so I asked Yto to take him down and with the wealth and power that our name has,
parang nakipaglaro lang si Yto sa batang limang taong gulang. The San Vicente's
were rich - tulad ng sa pamilya ko ay old money rin sila but the last time I check,
there is nothing in this world that our surname can't do.

When you have money, everything is possible.

But still, money can't buy happiness or love.

Ang pwede lang gawin ng pera ay ang ipaghiganti ka sa nanakit sa'yo.

At alam ko rin na masama ang revenge, but for someone like San Vicente, bagay lang
sa kanya ang mangyayari ngayon.

Napatuwid ako ng tayo nang makita ko ang isang bulto ng katawan na lumabas mula sa
bahay ni Danelle. Kunot na kunot ang noo ko. Matangkad ang tao at tumawid siya para
siguro ay puntahan ako. Nang bahagya siyang makalapit ay nakita kong si Pablo - ang
kapatid na lalaki ni Danelle ang lumalapit sa akin. Nakapamulsa siya at seryoso ang
mukha nang lumapit sa akin.

"Consunji." He spat my name. Tinapatan ko siya. Hindi ako takot sa kanya. Wala
akong kinatatakutan -- mayroon pala at iyon ang tuluyang mawala sa akin si Danelle.
Oo nga at nasaktan ko siya. Ayokong makinig sa paliwanag niya pero naisip niya ba
na nasasaktan din ako? Niloko niya ako.

"Dr. Varess." I acknowledge the man.

"Bakit hindi ka pa umuwi? Danelle surely doesn't want to talk to you." Wika niya pa
sa akin. Ngumisi naman ako. Sino naman siya para sabihin sa akin iyon? Ang alam ko,
wala siyang pakialam kay Danelle. They hated her. I shook my head when realized
that I hated Danelle for the same reasons too.

"Look," Biglang wika niya. "Siguro iisipin mo na wala akong karapatan para
magsalita sa'yo but she's still my sister and I may have taken her for granted for
the longest time but seeing how hurt she was, makes me want to smash your face.
Nasaktan ko din ang ate ko, kaya ginagawa ko to pambawi sa kanya. Umalis ka na,
Consunji, bago pa kita masaktan."

Naiintindihan ko siya. Sa pagkakataong ito ay nakikita ko ang sarili ko sa kanya na

pinoprotektahan si Casiel. Nakikita ko ang kaya niyang gawin para sa Ate niya at
hindi rin naman ako mangingiming gawin iyon para sa bunso kong kapatid but I just
wanna see Danelle.

"I want to see her..."

"She tried killing herself." Mariing wika niya. "She was too broken and what you
did to her triggered that emotions. Kung susubukin mo siyang kitain ngayon, ano sa
tingin o ang mangyayari sa kanya? At this moment, you're not good for her, so
please just leave her alone. Let her be. Let her spread her wings and fly away from
you. Umalis ka na, Javier."

Matagal ko siyang tinitigan. I just shook my head. I broke Danelle. I really did. I
messed her up.

Sumakay ako sa kotse at pinasibad ito nang mas mabilis pa sa inaasahan. Napa-preno
ako nang bigla kong makita ang maliwanag na kung ano mula sa aking harapan. Naiiwas
ko naman ang kotse at saka tumigil ako. I almost died. I hope I did. Hindi siguro
matutumbasan ng kung ano o ng kung sino ang sakita na naidulot ko sa kanya.

Nang gabing iyon ay umuwi ako. Ayokong mag-isa kaya pumasok ako ssa kwarto ni Casi.
I found her sitting in the middle of the room, crying. Wasak na wasak din ang
hitsura ng kapatid ko. Nang makita niya ako at inangat niya ang mga bisig niya na
para bang batang nagpapakarga. I carried her and made her sit beside me on her bed.

"Why does love have to be heartbreaking, Kuya?"

Somehow, I knew the answer.

"For it to be real, Casi. Because when we're in love, we tend to feel like we're
trapped in a fairytale, but the pain makes it reality. So yeah, love always have to
be heartbreaking."

---------

Months later...

"Kuya, sa tingin mo magiging, okay si Ate Bathsee? Parang narinig ko, sabi ni Mommy
magiging mahirap daw ang labor niya ngayon."

I was strolling the corridors of the Varess Medical City with Casiel by my side.
May hawak siyang mga bulaklak habang ako naman ay may hawak na fruits basket.
Dadalawin namin ngayon si Bathseeba na naka-schedule nang magpa- caesarian bukas
ng umaga. Ayon sa mga doctor ay hindi daw pwedeng mag-normal si Bathseeba tulad
noong unang beses siyang nanganak dahil masyadong Malaki ang bata at hindi niya
kakayaning ilabas iyon.

Magiging maayos naman daw ang lahat pero nagsisimula nang ma-ulol si Ares kaya
hindi na rin sila iniiwan ni Hera at ni Nina - ang asawa ni Hermes. We arrived in
her room. Napamura pa ang kapatid ko nang makita niya kung gaano na kalaki ang tyan
ni Bathseeba.

"Sigurado ba kayong isang baby lang iyan? Ang abnormal ng laki ng tyan mo mana kay
Ares! Abnoy din!"

Hera laughed. Karga niya ang anak niyang babae at kasalukuyang pinatutulog.
Inilapag ko naman sa bedside table ang mga prutas na dala ko. I was just watching
the girls as they talked. Wala si Ares a loob, ang sabi ni Bathsee ay umalis daw
muna ito sandali at sinamahan si Hermes. Nakikipagtawanan ako sa kanila but I was
feeling awkward.

I am in Varess medical city and being here - knowing that she's not here makes me
feel a lot sadder that I want to be.

Nami-miss ko si Danelle. Kung kailan handa na akong makinig sa kanya ay saka ko

nalaman na umalis siya at nagpunta sa Spain. I was too sad that time. Wala akong
ginawa sa loob ng ilang buwan kundi ang mag-inom at ang hindi matulog. Isang gabi,
napaaway ako and to my surprise, Casiel's ex - boyfriend was there to help me - si
Adan. Nakipag-away kaming dalawa. He saved me - hindi nga ako makapaniwala na ang
bobong si Adan Narciso ay kasama ko sa bawat gabing nangungulila ako sa babaeng
pinakawalan ko.

Sa bawat gabing iyon ay wala kaming ibang ginagawa kundi ang mag-inom,
magpakalasing sa kalungkutan. Si Adan dahil kay Casi, ako dahil sa katangahan ko. I
wanted to talk to her. And when I finally had the courage, I flew to Spain - that
was in the middle of May. I flew to Spain to talk to her pero pagkatok ko pa lang
sa pintuan ng bahay nila doon - sinalubong agad ako ng tyuhin niya.

Si Juan Miguel Varess.

Walang dalawag salita, pinaalis niya ako. He said that Danelle didn't want to see
or talk to me because the pain was still there. But that didn't end there. I came
back again in September but I still got the same result. Walang Danelle na humarap
sa akin. After that, I came back at Christmas still, I didn't see her. Her family
in Spain spelled out to me that she didn't want to see me. Wala akong nagawa kundi
ang bumalik sa Pilipinas. I tried writing a letter for her but after two weeks,
bumalik sa akin ang sulat na iyon. I shook my head. I was always shaking my head
because whenever I try to talk to her, hindi naman nangyayari ang gusto ko.

I stood up and left the girls in the room. Napansin ako marahil ni Casiel kaya
sinundan niya ako. I looked at her and somehow, naalala ko si Adan. Ilang beses
kong sinubukang sabihin sa kanya na alam ko kung nasaan si Adan - na hindi naman
tumigil si Adan sa pagsunod sa kanya but I respect the guys decision so I kept
quiet.

"Saan ka pupunta, kuya?" She took my hand. Ngumiti lang ako.

"Maninigarilyo lang ako sa smoking area." I told her. She nodded tapos ay hinatid
niya ako ng tingin. It bothers me that Danelles isn't here and that I don't know
anything about her. Sinubukan ko namang alamin, iyon nga lang na-realize ko na kung
may isang kayang hindi gawin ang apelyido ko, iyon ay ang hanapin at makausap si
Danelle.

She cut all the ties. She forgot things about me - things that she never should've.
I hated the circumstances. Tumayo ako sa gilid ng poste sa may smoking area ng
ospital at naglabas ng sigarilyo. I was puffing that stick when the wind blew hard
and things around started to fly around. Napatitig ako sa dyaryong tumapat sa akin.
It was a part of the Manila Daily Inquirer and there I read Danelle's name. Pinulot
ko iyon at binasa.

The headline in the Society page says:

Danelle Rebecca Santos - Varess engaged to Rogelio Pedfea - Spain's shipping

magnate.

Nilukot ko ang dyaryo at saka naisipan kong tawagan si Adan.

"Narciso, inom tayo!" Gigil na gigil na wika ko. Hindi ko na siya hinintay sumagot.
Umalis ako. Hndi na rin ako nagpaalam kay Casi. Basta na lang akong sumakay sa
kotse ko at nagpunta sa bahay ni Adan. Nang makita ko siya ay para bang kababalik
niya lang mula sa kung saan. Agad niya akong inabutan ng bote ng whiskey. Gumuhit
sa lalamunan ko ang pait niyon. I looked at him.

"Casi once asked me why love has to be heartbreaking and I answered her that it
should always be like that for it to be real. Pero putang ina! Milya na ang layo
niya sa akin! Dagat na ang pagitan naming dalawa pero iyong masakit - nasasaktan pa
din ako, Narciso! Putang ina! Putang ina! Putang ina! Ang tanga-tanga ko!"

"Ang tanga natin." Wika niya. Itinaas niya ang hawak niyang bote. "For our
foolishness and stupidity! For the women we love, we lost and chasing. Kampai!"

Nakatitig ako kay Adan. Nayamot ako kaya sinapak ko siya.

"Tang ina mo!"

Ibiza, Spain

"Está usted seguro de esto? Quiero decir, que ha sido un año y medio. Usted y Roge
debe estar casado ahora."

"English please."
I rolled my eyes at my cousin - si Czareena. Siya ang panganay ni Uncle Juan at ni
Aunt Reena. Dalawang taon na halos ako sa Espanya at kinalimutan ko na ang lahat ng
may kinalaman sa pangyayaring naging dahilan ng aking paglayo. That night when I
almost killed myself, umiyak lang ako sa bisig ni Daddy habang si Mommy ay hawak
ang kamay ko. They never left me but the next morning when I woke up, tinawagan ko
si Ninang Reena dahil kailangan kong lumayo at iwan muna pansamantalaga ang lahat
ng ito para mahanap ko ang sarili kong nawala nang bumalik ako sa pamilya ko at
noong mahalin ko si Javier.

Ako kasi, sigurado akong mahal ko si Javier. Sigurado ako na siya ang gusto kong
makasama. Kung sana pinagpaliwanag niya lang ako noon, sana hindi kami aabot sa
ganito. Hindi ko kayang huminga at mamuhay sa isang lugar kung saan Malaki ang
posibilidad na makita ko siya. Hindi rin kasi ako handa. Hindi ko alam kung paano
ko sya pakikiharapan kaya tumakbo ako. Umalis ako at namuhay sa isang lugar na
malayo sa kanya at pati na rin sa pamilya ko.

Ayaw akong payagang umalis ni Daddy but when Uncle Juan came to pick me up, walang
nagawa si Dad. Hinayaan na niya akong sumama kay Uncle Juan pauwi ng Ibiza at
mamuhay kasama nila. Ang hindi ko maintindihan ay kung bakit mas naramdaman ko ang
pagtanggap galing sa mga anak ni Uncle Juan kaysa sa mga kapatid ko.

Czareena or as I fondly call her Czacza - is Uncle Juan's first born. Tulad ko ay
doctor din siya. She's a plastic surgeon - she's good at it pero dalawang taon lang
siyang nag-practice pagkatapos ay umayaw siya para lang umuwi sa Ibiza. Ayaw niya
sa Pilipinas - simply because it's hot. Si Mikaela naman ay pangalawa, she's a
writer and she's based in Batanes, the next is John Michael who's also a doctor - a
plastic surgeon na nasa Seattle naman. Then came, Estefan na siyang-siya naman ni
Uncle Juan. He climbed the Mount Everest last summer and Uncle JM couldn't be so
proud.

Lima silang magkakapatid. Si Ysobel ang bunso at kasalukuyang nag-aaral pa lang ng

Law sa Hardvard. And like what I said - para bang mas tanggap nila ako dito kaysa
ng mga sarili kong kapatid.

"Dandan, estás escuchando a mí? O ya estás dormido?"

Binalingan ko ng tingin si Czacza. "Sinabi ko na nga, English lang o Tagalog!

Dumudugo pa ang ilong ko sa'yo, Czacza!"

"Fine!" Itinaas niya ang dalawa niyang kamay sa ere. "Sabi ko dapat kasal na kayo
ni Roge ngayon. It's been a long time. Sinagot mo siya ng yes sa will you marry me
question pero anong nangyari na? Naiinip na kami ni Mika sa kakahintay sa inyo.
Para bang walang progress ang relasyon ninyo. Nakakainip."

Naiitindihan ko si Czacza. Kahit ako ay nababagalan sa relasyon naming ni Roge.

Nakilala ko siya noong kararating ko sa Ibiza. Isa siya sa mga associates ni
Estefan sa negosyo niya at siya ang nagpakilala sa akin sa kanya. Mabait si Roge.
Ni hindi ko nga alam na nanliligaw siya sa akin. Basta panay na lang kaming
lumalabas na dalawa. Tinutukso ako ng mga pinsan ko sa kanya pero hindi ko naman
pinapansin but then, one night in the middle of October he turned to me and talked
to me heart to heart.

"My mom wants me to marry. Do you believe in love, Danelle?"

We were sitting in front of that big Maple tree inside that triangle park located
at the heart of the city. Nabigla ako nang tanungin niya ako kung naniniwala ba ako
sa love. Isa lang naman ang sagot ko, oo, naniniwala ako sa pag-ibig pero hindi ako
iyong tipo ng tao na swerte dito. I just nodded at him. Mukhang na-amuse siya sa
sinabi ko.

"Really, you don't look like it." He said I made a face. "I don't believe in love.
I believe in convenience and that's why I'm asking you to marry me, Danelle. You're
the most convenient woman I have ever met. Marry me and you will never have to
suffer."

It was an intriguing proposal and I just found myself saying yes. Wala namang
masama. Kung sinasabi niya sa akin na hindi niya ako sasaktan at hindi niya ako
pababayaang maging malungkot bakit pa ako tatanggi?

At mula nang araw na iyon, hindi na ako nag-isip pa ng kung ano. Alam ni Roge ang
lahat tungkol sa akin, mula sa pagiging addict ko, kay Javier, kay Isabel at sa
nangyari sa akin sa Pilipinas. Hindi niya ako hinusgahan, ni hindi nagbago ang
tingin niya sa akin. Ang mahalaga daw ay nalampasan ko ang parteng iyon ng buhay
ko. He even said that he was proud of me.

That proposal happened a year ago pero hanggang ngayon ay hindi pa kami nakakasal.
Naging busy kasi si Roge sa mga bagay sa buhay niya at sa negosyo nila. Noong huli
kaming nag-usap ay sinabi niyang gusto niyang mamanhikan muna sa pamilya ko bago
kami magpakasal. Sinabi ko naman sa kanya na kapag umuwi kami ng Pinas ay doon na
din kami magpapakasal. Wala naman daw problema ssa kanya iyon - as long as masaya
ako.

"H'wag kang mainip. Hinihintay ko na lang naman siya. Uuwi kami sa Pinas para
makapagpaalam kina Daddy tapos doon na lang din kami magpapakasal. But I told him
that I want to stay in Ibiza - mas lalong wala kaming problema.

"Mahal mo ba, Dan? O baka naman messed up ka pa sa Consunji na iyon?" Tanong ni

Czacza. Bigla siyang natawa. "I remember Mika, she once fucked a Consunji - si
Hermes Consunji - tinakasan daw niya after. She was scared para daw walang
kapaguran ang lalaking iyon." I was giggling too. Hindi ko alam na nakipag-date
pala si Mika kay Hermes and that the man had unstoppable libido. Naalala ko noong
naging pasyente ko ang asawa niya, all I could see was a man very much in love with
his wife.

Natapos ang hapong iyon nang magkakwentuhan lang kami ni Czacza. Nang maghahapunan
na ay tumulong naman ako kay Ninang Reena para maghanda ng hapunan. Palagi niyang
sinasabi sa akin na nami-miss ako ng Mommy ko. I missed her too but I still don't
want to go back to that place. Mas masaya ako dito. I belong here.

At dinner, kumain kaming lahat. Uncle Juan never fails to make everyone laugh.
Malayo talaga sila ni Dad at ni Uncle Nathan na parang palaging namamatayan ng kuko
dahil sa mga ekspresyon ng mukha nila.

Eight in the evening, dumating si Roge. Sinalubong ko siya at inaya sa garden para
doon kami mag-usap. Nagulat pa ako ng ibigay niya sa akin ang mga ticket na dala
niya. I thought that they were concert tickets but when I looked at it, nakita kong
plane tickets ang mga iyon. I looked at him, Alam ko na agad na uuwi kami ng
Pilipinas.

"Is it tomorrow, already?" Namimilog ang mga mata ko.

"Are you surprised? Is it too soon for you?" Sunod-sunod na tanong niya sa akin.
Natawa na lang ako. Matagal ko nang inisip na bumalik ng Pinas pero may takot na
pumipigil sa akin. Iniisip ko kung paano ko haharapin ang mga taong naiwan ko sa
nakalipas na dalawang taon. I sighed. Niyakap ko si Roge at hinagkan siya sa labi.
Iniisip ko talaga ang magiging reaksyon nila Daddy sa kanya. Hindi nila kilala si
Roge. Baka kung anong isipin nila.

"You better go to sleep, Danelle, we have an early flight tomorrow." He kissed my

forehead and he left. Pumasok ako sa loob. Nasa salas sla Uncle Juan. Katabi niya
si Ninang Reena at magkahawak pa sila ng kamay. Estefan and Czacza were there too -
it was as if they were really waiting for me.

"So?" They all asked.

I showed them the ticket.

"I'm going back to the corner where I had my heart broken and this time, it's going
to be the other way around -- or I think."

Uncle Juan raised his coffee mug.

"Kampai!"

The whole family burst out of laughter.

----------------

Manila, Philippines

Sumama si Czareena sa pagbalik sa Pilipinas. Sa aming dalawa, siya ang excited.

Siya ang hindi nakatulog nang gabing iyon at siya ang nauna pang mag-empake kaysa
sa akin. Roge was kidding here while we were in the plane. Sinasabi ni Roge na baka
daw binabalikan lang ni Czacza ang mga bagay na kinalimutan niya noong huli siyang
nagpunta dito. Hindi naman sumasagot ang pinsan ko - mas lalo na ako dahil parang
sa akin tumatama ang mga salitang binibitiwan ni Rogelio kay Czacza.

Habang nasa eroplano ay naiisip ko si Javier Consunji. Kamusta na kaya siya. Alam
niya kaya ang tungkol sa engagement ko? Anong naging reaksyon niya? Bakit hindi na
siya gumawa ng paraan para makausap ako? Hindi niya siguro ako ganoon kamahall
noong panahon na iyon. Siguro ay nakikita niya lang ako bilang isang bagay na
nagpabago sa buhay niya and when he had his time with me, he realized that he
didn't want anything to do with me.

He was given the first test of love and he didn't pass.

Siguro nga mas mabuti nang ganito na lang kaming dalawa.

Maybe we don't belong in each other's world anymore.

"Are we staying at a hotel? Why don't we stay in our mansion in Alabang?" Wika ni
Czacza habang nasa limo kami. Roge looked at her.

"It's more convenient for us to stay at the Consunji Hotels because tomorrow, I
have a client call with Yto Consunji and Hera Vejar."

My eyes widened with surprise. Consunji? Kababalik ko lang ng Pilipinas, Consunji

agad ang sasalubong sa akin? Hindi pa man ako nakakahuma ay huminto na kami agad
kami sa harap ng Hotel na iyon. Bumaba si Roge ng sasakyan habang sumunod naman si
Czacza. I stayed inside. My legs were shaking. Bakit ba apektado pa rin ako. Hindi
na dapat.
"Love?" Roge called me. I smiled.

"Coming!"

Agad akong lumabas ng kotse. Sumunod lang ako sa kanila sa pagpasok. Hindi naman
ako kumikibo. Hindi ko alam kung paano ako aakto. Nang makapag-check in na sumunod
lang din ako kay Czareena. She was looking funny at me. Tinanong na niya si Roge
kung nag-away kami but we just laughed at each other.

"Cous, may problema ba kayo ni Roge? You're weird!" She exclaimed when we're inside
the suite. Umiling ako.

"We're okay." Wika ko. "May iniisip lang ako." Sabi ko na lang. Nagbihis lang ako
at nang makapagpahinga ay nagpaalam ako kay CzaCza na aalis muna. Magpapahangin
ako. Hindi ko alam kung kailangan ko na bang tawagan si Daddy o si Mommy dahil
nandito na ako, pero anong sasabihin ko sa kanila? I just shook my head. Sumakay na
lang ako sa elevator habang kinakapa sa bulsa ng cardigan ko ang I-phone ko.

Pinindot ko ang button ng ground floor. I was just looking at the numbers on the
wall while thinking about my parents and my siblings and Javier. I sighed again.

Bumukas ang elevator.

I took a step forward pero napatigil din ako. Standing outside the elevator is none
other than the last man I want to see - Javier Consunji in the flesh. He was
talking to someone on his phone. He was wearing a black suit. His hair was longer
than it should be. Makinis pa rin ang mukha niya but his hair - it reached his jaw.

Kumabog ang dibdib ko nang magtama ang aming mga mata. He looked surprised than
ever. Mabilis ko namang pinindot mula ang elevator pare sumara pero napigil niya
ang pintuan at hinatak ako.

"A-ano ba?! Bitiwan mo ako! Stupid!" Pilit kong inaalis ang kamay niya sa braso ko
pero dahil mas lalong lumaki ang katawan niya - Oh yes! He's buffer and hotter than
I remember him to be - ay hindi naman ako makaalis! Natagpuan ko na lang ang sarili
ko na isinasakay ni Javier sa Ducatti niya. Pilit niyang isinusuot sa akin ang
helmet na dala niya. Pinagsusuntok ko siya.

"This is abduction! Idedemanda kita!" Tumigil siya saglit at tiningnan ako.

"Kapag hindi ka sumama, papatayin ko si Pedfea at alam mong hindi ako nagbibiro."

I gasped. I should be scared but hearing him say that, turned me on. It really did!

Sumakay na si Javier sa harapan ko. I bit my lower lip. First day ko sa Pilipinas
pero ganito agad. Ang intense! Kinakabahan ako. Hindi ko alam kung anong
mangyayari. Javier looked back at me.

"Hold tight, I'm taking you to heaven, Danelle Varess." Napaigik ako nang pasibatin
niya ang motor. Napakabilis ng pagmamaneho ni Javier kaya napakapit talaga ako sa
katawan niya at tama ako mas malaki ang katawan niya. Anong ginawa niya? He worked
out?

Imbes na hanapin niya ako nag-gym lang siya?!

Minutes later ay huminto kami sa tapat ng isang bahay. Lalo akong kinabahan.

"Ibabahay mo ako?! I'm engaged!" I exclaimed. He looked at me.

"Alam kong engage ka, pero sa tingin mo may pakialam ako?" Hinatak niya ulit ako
papasok sa loob ng bahay na iyon. Kinakabahan ako. Oh my god! Ito na ba ang simula
nang nauudlot naming SPG noon? Bakit ngayon pa?

We entered the house. Akmang sasampalin ko siya nang iharap niya ako sa kaliwang
bahagi ng bahay kung saan nakita ko ang isang lalaking walang tshirt at dumudugo
ang balikat.

"Doctor ka diba? His name is Adan. He was shot. You need to get the bullet out,
Danelle."

I looked at Javier. Sinuntok ko siya sa balikat.

"Alam mo iyong first time nating magkita after two years, ito ang ibubungad mo sa
akin?!' Tumaas ang kilay niya. Nagulat pa ako nang hapitin niya ako tapos ay
hinagkan sa labi. He lingered. He was kissing me with so much intensity - na para
bang may nais siyang iparating.

After a while, he pulled away.

"Ayos na ba iyon?"

I found myself nodding.

"Good now, baby, heal Adan." Kinindatan niya pa ako.

Ahhh! Putang ina! I told you, Javier I can do this by myself!

Naririndi na ako sa kakasigaw ng kaibigan ni Javier. I was looking at his face,

nawawalan na siya ng kulay - ang labi niya ay parang ibinabad na sa suka. Hindi ko
na siya maintidihan. Bakit hindi niya dalhin ang kaibigan niya sa ospital?
Binalingan ko si Javier na nakatayo lamang sa likuran ko. I was holding a tool -
isang sterilized na plais tapos stainless na gunting. Ipinababad ko rin kay Javier
ang karayom na gagamitin ko para sa pagtahi ng sugat niya.

"Bakit ba hindi mo na lang siya dalhin sa ospital? Mas may facilities sila doon!"
Tumayo ako. Inilabas ko ang phone ko para makatawag na ako ng ambulance but Javier
took my phone and smashed it to the wall.

"At ano? Kapag dinala ko si Adan doon, they will ask why he was shot, darating ang
mga pulis. We have some questions that we cannot answer."

"Bakit? Hindi ko maitindihan. Is he.... A criminal?"

"Secret Agent." Sagot ng lalaki sa likuran ko. "Hi, I'm Adan Narciso. I work for
SS." Nanlaki ang mga mata ko. If he works for the FBI why was he shot? May
hinahabol ba siyang criminal? Does Javier works for the FBI too? How about my
phone? Paano tatawag sa akin s Czacza at s Roge? Anong gagawin kong paliwanag kay
Roge? Hindi niya pwedeng malaman ang tungkol kay Javier dahil baka kung anong
isipin niya. Hindi nga dapat ako nandito.

At dapat hindi ako nagpatangay sa halik niya! Wala na kami! Iniwan niya ako! He
shut me out! Napasabunot ako sa sarili ko. Ngayon lang bumabalik sa akin ang lahat
ng pangyayari noon. Ngayon ko lang naiisip ang mga ginawa niya ay ang ginawa ko
para makalimot at hind na maramdaman ang sakit. I looked at him.

"Hindi ako dapat nandito. Babalik na ako sa hotel!" I announced. Nanlaki ang mga
mata ni Javier.

"And what? Iiwan mo si Adan nang ganyan? Mamamatay siya! Mawawalan siya ng dugo! I
can't let him die!" He was now being frantic.

"Why? Is he your lover?!" I exclaimed. Don't tell me na noong hindi niya ako
hinanap ay nag-convert na siya sa pagiging bakla? Hindi pwede! Bakit pa siya
nagpalaki ng katawan kung magiging bakla lang din siya?

"I can't let him die because of my sister so please just try to operate on him."
Sinserong wika niya. Somehow, I was touched by the way he begged me. Para sa
kapatid niya. Mahal talaga ni Javier ang kapatid niya. I just sighed. Bumalik ako
kay Adan. He was smiling kahit bakas na sa mukha niya ang sakit at hirap ng
pakiramdam niya.

"Thank you, Adan." Narinig ko pa si Javier. "For saving my father."

"Didn't do it for you. It's for her. It has always been about her. There was never
a moment that I didn't regret my actions, Javier. I wished it goes the same for
you."

Napatitig ako sa lalaking ito na nagsasalita. Ano bang sinasabi niya?

"Right. Do you think that she thought about me even for a while, while she was
away? But why would she do that? After seven months, she got engage."

I bit my lower lip. Napadiin din ang pagkakahawak ko sa sugatang parte ni Adan kaya
napasigaw siya.

"Huwag ninyo akong pag-usapan habang nandito ako! At oo, tama ka Javier, hindi kita
naisip habang nasa Spain ako! Why would I do that? You left me. You didn't even let
me explain. You shut the door and called me whore tapos may gana ka pang magtanong
kung inisip kita habang wala ako? Pwes hindi! Hindi ako ganoon Katanga para isipin
ang taong nanakit sa akin!"

"Aray! Iyong sugat!"

Nabigla ako. Lalong lumakas ang dugo ng sugat ni Adan.

"I'm sorry!" I gasped. Nilagyan ko ng pressure ang part na iyon tapos at inutusan
ko si Javier na takpan ng malinis na towel ang sugat na iyon. I am focusing on
taking out the bullet. Iyon ang dapat kong ginagawa. Iniisip ko ang mga nakaraang
operasyong pinanood ko sa ospital. Ganito lang iyon - hindi major, saglit lang.
Wala akong dapat ikatakot.

"You managed to get engaged after seven months. First it was Judas, then I saw San
Vicente down on his knee and you were already saying Yes I do, and then seven
months later, you're engage to that Rogelio Pedfea. In a span of some months,
Danelle, you managed to bag four men in your side, are you even happy about it?"

Nadutdot ko lalo ang sugat ni Adan. "Wala kang karapatang kwestyunin ako! I don't
answer to you or to anybody!"

"Awwww!"

"Sorry!" Apologetic na wika ko kay Adan.

Binalingan ko na naman si Javier. "Did you even asked me why I was there that
morning? Sa'yo ako dapat pupunta but I want to finish my business with him before
coming to you! He set me up! He didn't propose. Pinagbibintangan niya akong pumatay
sa kapatid niya because she OD'd back then when she knew me! I cut all ties with
him and with Judas' friends after that! Ikaw lang naman ang mahalaga but you shut
me out!"

"Awwwwwwwwwwwwww!"

"Ay shit! Sorry, Adan!" Tiningnan ko na ang ginagawa ko. I focused on that but
Javier spoke again.

"It doesn't matter now, does it?" He asked. "You're now engage and you're gonna
marry him no matter what." He concluded. Natigil ako.

Would I still marry Roge? I drifted away. Then I looked at him.

No. Just say the words. "Yes. A promise is a promise." I managed to get that out.
He nodded.

"Putang ina kayo! H'wag ninyong pagbuntunan ang sugat ko!"

"Just as I thought." Tumayo si Javier. "Still a whore after two years."

"Yes. I'm a whore. But face it, Javier. You are mad because I'm not your whore."
Mariin ang wika ko. He walked away.

"Okay na! Natanggal ko na ang bala! Jeez! Leave me alone!"

I looked at Adan. I smiled weakly. "I'm sorry."

-------

"I'm really sorry for the commotion earlier. Sorry sa sugat mo. Doctor ako pero
wala akong nagawa." I pouted my lips at Adan who was now lying on his bed. Hindi pa
bumabalik si Javier mula kaninang umalis siya. Ako na ang nagtahi sa sugat niya at
inalalayan ko na rin siyang makapasok sa silid niya. Medyo namangha ako nang makita
ko ang wall sa tapat ng kama niya.

Punong-puno iyon ng litrato ng kapatid ni Javier. Ang paborito ko ay ang larawan ni

Casiel habang malapit na siyang bumahing. She looked so cute.

"Okay lang. Marami na akong naging near - death experiences. Maliit na bagay lang
iyong kanina." Namula ang mukha ko. Huminga na lang ako nang napakalalim. Pilit
kong iniintindi at pilit kong sinasabi sa sarili ko na okay lang ako pagkatapos
nito. Na walang magbabago sa kahit na anong desisyon ko sa buhay. Sinasabi ko sa
sarili ko kung gaano ko ayaw masaktan. Ayokong masaktan at kapag nandyan si Javier
ay masasaktan ako.

Napatingin ako sa pictures sa wall niya. "You're so in love with his sister."
Napapangit ako. Adan just sighed.

"So near yet so far ang sitwasyon namin. Ayoko siyang makita ng malapitan.
Natatakot akong baka hindi niya pa ako napapatawad. Maraming beses nang sinabi sa
akin ni Javier ang subukang makipagkita kay Casiel pero ayoko. I just want out of
this. I just want her happy."

"Mauuna na ako. Baka hinahanap na ako ng pinsan ko at ng boyfriend ko." I said to

him.

"Pamilya? Oo, boyfriend? Nasa labas lang iyon, nagyoyosi." I made a face. Si
Javier ang tinutukoy niya. Hindi naman si Javier ang boyfriend ko kundi si Roge.
Lumabas ako ng silid ni Adan at hinanap ang palabas doon. Nang buksan ko ang pinto
ay nabagay nakita ko si Javier na nakatayo sa labas, nakasandal sa pader habang
humihithit ng sigarilyo niya. Hindi ko na pinansin ang bagay na iyon. He can puff
all the cigarettes that he want, I don't care.

"Uuwi na ako." I announced. Ipinasok ko ang kamay ko sa loob ng bulsa ng aking

cardigan at nagpatiuna nang maglakad. Alam kong nakasunod siya. Hindi ako
lumilingon. Balak kong magtaxi pero hinatak niya ang kamay ko at isinakay pa rin sa
Ducatti niya. Tinanggap ko na lang ang helmet na ibinigay niya at saka yumakap sa
kanya.

Wala akong kibo. Hindi ako dapat nagpadala sa kanyang panunukso. Hindi na nga dapat
ako sumama sa kanya. Dapat nagpumiglas ako. Dapat binayagan ko na para natapos agad
kami. Habang nasa daan ay naabutan kami ng ulan. Napamura pa ako lalo na nang iliko
niya ito papunta sa loob ng exclusive village kung nasaan ang masyon nila.
We are soaking wet. Ipinasok ni Javier ang motor niya at hinablot ang braso ko
papasok sa loob.

"Iuwi mo ako sa hotel o kaya man pabayaan mo na lang ako!" I hissed at him. Hindi
niya ako pinansin. Umakyat kami sa itaas papunta sa silid niya. Ibinalya niya ako
sa kama. I gasped. I looked at him - his eyes were dark and scary. Ano na naman
bang pinasok ko? Naiisip ko si Roge, siguro ay nag-aalala na siya. Hind rin alam ni
Czacza kung saan ako pupunta. Ang sinabi ko lang ay ang aalis ako saglit. Ano na
kayang nangyayari sa fiancé ko at sa pinsan ko. Baka inireport na nila ako sa
pulis.

Javier , to my surprise, took his shirt off.

I was so right. He's so ripped.

Iyong six niyang abs naging eight - ni hindi ko na nga matandaan kung eight na ba
talaga iyon o six o nadagdagan basta lalong na-emphasize iyon. I swallowed. I
looked away. Hindi pwede ito.

Tumalikod siya. "Magshower ka. Magkakasakit ka. Ibabalik kita pagtila ng ulan."
Napanganga lang ako. Iyon na iyon?! My mind was screaming with words that will make
the angels cry. Pumasok na lang ako sa bathroom at isa-isang inalis ang mga damit
ko. I took a shower. Binilisan ko nalang. Pagkatapos ko ay hinatak ko ang issang
towel ni Javier tapos ay lumabas na. Paglabas ko naman sa kwarto ay nakita kong may
damit nang nakahanda doon para sa akin. Damit siguro ito ng kapatid niya. Kinuha ko
iyon at isinuot. The undies are all new. May tag pa ang mga iyon.

Kasalukuyan kong isinusuot ang bra nang pumasok ssi Javier. Napatalon ako sa kama
at ibinalot ang sarili ko sa kumot. Napatili pa ako nang makita kong sexy boxers na
kulay itim lang ang suot niya.

Bakat!

I mean bakit?!

"Nasaan si Adan?! Putang ina?! Halos mamatay na si Papa tapos kinakalantari mo ang
babaeng iyan na magpapakasal naman sa iba at the end of the day? Putang ina ,
Kuya!"

Hindi na ako nakahuma dahil napakabilis ng mga pangyayari. Bigla na lang bumukas
ang pintuan at dumating ang kapatid niyang si Casiel.

"Wala pang nangyayari! It was about to happen but then you- you! Shit!" Napasabunot
si Javier sa buhok niya. He looked at Casi. " I don't know where Adan is! Danelle
cured him! Ayaw niyang magpaospital! He said that he'll be going back to India!
Putang ina!"
Putang ina! Did he really think na may mangyayari sa amin ngayong gabi? Ulol ba si
Javier?

Napapadyak pa si Casiel sa sahig. "Bakit hindi mo ako tinawagan?!"

"Ayaw ka niyang makita."

I was just looking at the two. Nagsisinungaling si Javier. Bakit ba hindi niya
sabihin ang totoo. I can sense that Casi wants to see Adan. But things between them
are complicated. Napasinghap ako nang balingan ako ni Casiel na para bang
nanghihingi siya ng sagot. Sinabi ko lang sa kanya ang sinabi ni Adan sa akin.

"It's true. Many times, Javier told him that he'll call you but he dismissed the
thought. He just wanted to be done with the bullet and leave..."

Ipinaliwanag pa ni Javier kay Casi ang mga pangyayari sa buhay ni Adan. Nalaman ko
ang mga ginawa ni Javier para kasy Casiel, para kay Javier, para sa pamilya nila
and one word came out of my mouth.

"That's devotion,"

Casiel walked out.

I kinda pity her. Buti pa siya, may kayang magmamahal ng ganoon sa kanya. Sa akin,
I sighed. I'm marrying Roge for convenience.

That's not devotion.

---------

Alas ocho ng gabi nang ibalik ako ni Javier sa hotel. Walang sabi-sabing iniwan
niya ako sa tapat ng elevator. Mukhang mainit ang ulo niya. Hindi ko naman na siya
gaanong pinansin. Basta ibinalik niya ako ay ayos na. Habang naglalakad ako papasok
sa silid namin ni Czacza ay nag-iisip na ako ng dahilan para may ipaliwanag ako sa
kanila sa oras na magtanong sila. Ang sasabihin ko ay nakipagkita ako sa mga dati
kong pasyente at napasarap ang kwentuhan namin. Walang masama. Safe na safe ako.

Pagbukas ko ng pinto ay kinakalma ko pa rin ang sarili ko. I was walking and when I
reached the inside part of the suite, nagulat ako nang makita ko doon si Mommy, si
Daddy, si Marcus at Pablo kasama si Georgina.

"Ate!" Nanibago ako nang tawagin akong Ate ni Marcus at Pablo. They hugged me. Si
Georgina naman ay nakatitig lang.
"Bakit ba kasi bumalik ka pa?" Wika niya. Binawalan siya ni Mommy.

"Why don't you go and fuck yourself, Georgina." Wika ni Czacza. "Sorry, Uncle E,
for the language but your daughter's attitude is just too much! Good thing my baby
Ysobel and Mika isn't as rotten as her."

"Ganyan naman kayo. Nandito na si Danelle kaya siya na naman ang magaling. Marcus,
Pablo, we're supposed to hate her! She failed the family!"m

"Georgina!" Sumigaw na si Daddy. "I don't appreciate you treating Danelle that way!
Umayos ka o makakatikim ka sa akin ngayon!"

"It's okay, Dad." Lumapit ako sa kanila ni Mommy at niyakap sila. I missed my
family, even Georgina kahit na ganyan siya sa akin. I missed all of them at ngayon
lang talaga ako natuwa na nakita sila kahit na ganoon sa akin si Georgina. Mommy
cried. Alam kong masaya siya. Masaya rin naman ako.

"Hey..." I heard Roge's voice. May dala siyang bote ng wine. Lumapit siya sa akin
at hinagkan ako sa pisngi. "Where have you been? I've talked to your parents and
they have given us their blessing. We can get married before we go back to Spain,
love."

Pakiramdam ko ay nakalutang ako. Masaya akong marinig na ayos na ang lahat but
then, I remember Javier and the way I felt when we kissed.

I want that kind of sparks and I will never find that in convenience. I sighed.

"So, when is the target date?" Mom seemed to be excited. I looked at her.

"A month from now..."

Kailangan magmadali.

"Anong gusto mong motif ng kasal mo, anak? Uso ngayon ang mga pastel colors.
Babagay iyon sa'yo."

Natutulala lang ako. Kasama ko si Mommy, si Aunt Ella at si Czacza. Nasa loob kami
ng isang wedding shop kung saan matatagpuan ang wedding coordinator na ni-hire ni
Mommy para sa kasal ko. Knowing my mom, she's being very emotional about me getting
married this soon. Matagal na daw niyang hinhintay ang pagkakataong ito na may
isang lalaking kukuha sa akin at paliligayahin ako. She was so convinced that Roge
and I are so in love with each other.

Which is not true.

"Black?" Biglang nawika ko. Mom seemed appalled.

"Dandan! Kasal mo ito, hindi burol! Ano ka ba naman?!"

"I'm sure, Tita that she was just kidding!" Sabad naman ni Czacza. Napatingin ako
sa direksyon ni Tita Ella. Titig na titig siya sa akin. May ngiti sa mga labi niya
pero alam kong may ibang ibig sabihin naman iyon. Umiwas ako ng tingin at
nagkunwaring abala sa pagbabasa ng weddng magazines.

Iniisip ko ang alok sa akin ni Roge. He is a good man and he promised me

convenience. Sa puntong ito kasi ng buhay ko ay ayokong masaktan o makasakit kaya
alam kong magiging komportable ako sa set up naming dalawa. We both need each
other. We're both convenient for each other and I am okay with that but seeing
Javier again makes me think that I don't want to be just okay.

I wanna be happy.

"Magtitingin lang kami ng tela sa side, Dandan. Ikaw na muna dito at si Ella."
Mommy said. Umalis sila ni Czacza. Napansin ko naman na tumayo si Tita Ella at
tumabi sa akin. I know that she was staring at me. She was looking at me like I'm
some kind of rat inside a laboratory glass. Napalunok ako. She can see right
through me. I'm no good at hiding my feelings - lalo na kay Tita Ella.

"Hindi mo siya mahal, bakit mo ito gagawin?" Napaiyak na agad ako. How come Tita
Ella know this already? How come Mommy doesn't know?

"Gagawin ko ito, Tita. I don't want to get hurt."

"Danelle, anak." Ipinalupot niya ang mga bisig niya sa akin. "Kung hindi ka
nasasaktan, hindi ka nagmamahal." She fixed my hair. "Pain makes things real for
humans, Danelle. Kung hindi ka nasasaktan, something is wrong. Dani is worried
about you. Alam niyang may problem aka, but she doesn't want to ask you. Natatakot
siya nab aka sabihin mo sa kanya na hindi sila kahit kailan naging sapat para
sa'yo. Your parents tried hard, Dandan. They tried sheltering you from pain, but
when you grew up, you changed, baby... Your father is the most affected of all.
Tulad mo ay nasasaktan din sila. Danelle, this isn't you."

Yumakap ako kay Tita Ella. Ito siguro ang kulang sa amin ni Mommy - ang pag-uusap.
Masyado ko nga kasing nilayo ang sarili ko sa kanila dahil sa guilt at sa takot na
muli ko silang masaktan.

"Remember, anak - A relationship that started with lies..." Saulo ko na ang

palaging sinasabi sa akin ni Tita Ella. Na ang relasyon na sa kasinungalingan
nagsimula ay walang patutunguhan pero hindi naman kami nagsimula ni Roge sa
kasinungalingan. Alam niya ang laman ng puso ko at alam niya kung anong totoo. An
gamin lang, nahanap naming ang isa't isa sa mundong ito at pareho naming ayaw ng
komplikasyon.

Kinalma ko ang sarili ko at kumalas kay Tita. Kailangan ko muna sigurong umalis sa
lugar na ito dahil masyado akong nasasakal. Masyado kong dinaramdam ang mga
pamilyar na pakiramdam na hatid sa akin ng muling pakiipagkita kay Javier. Hindi na
dapat ako nagkakaganito. Kailangan ko siyang alisin sa sistema ko. Nagpaalam ako
kay Titan a aalis muna. She smiled at me. Para bang sinasabi niya sa akin na alam
ko na ang gagawin ko kaya pinaalis niya ako at wala na siyang masyadong sinabi sa
akin.

I walked around the mall with Javier and the pros and cons in my mnd. Walang duda,
pakakasalan ko si Roge. Nangako ako at hindi ko iyon babaliin and right now, I know
that Roge is the best thing for me - lalo na at ayaw ko ng komplikasyon sa buhay.
Ayokong masaktan. Gusto ko lang iyong maayos.

Okay na ako sa sagot na okay lang.

Naduduwag akong mag-take ng risk lalo na kung kay Javier naman na Malaki ang
posibilidad na masaktan ako.

Javier is my key to happiness - if I want to be happy but unstable.

Roge is my okay - okay - like the fault in our stars okay. And I'm contented with
that.

Kay Javier, para akong nakasakay sa roller coaster. Masyadong maraming obstacles,
masyadong mataas ang expctations, masyadong nakakasakal ang sakit. Harder to
breathe ang peg kapag siya but with Roge, I'm stable and I'm okay. Okay is okay.
Okay is my safe zone and I don't want to leave my safe zone.

I sighed. Buo na ang desisyon ko. I'm okay with okay.

But, 'till when I will be okay with just okay?

I sighed again.

"Fancy seeing you here..."

Napamulagat ako nang marinig ko ang boses ni Javier. Tumalikod ako at doon ko siya
nakita. He was wearing a black suit and his hair is just so freaking making him
look so hot. Kumabog ang dibdib ko. Bakit ba walang electric current sa convenient
lang? Napapadyak ako. Inis na inis ako.

"Bakit ba hindi mo na lang ako pabayaan, Javier? I know you're following me! I know
that you spent your night just outside our hotel room. May nakakita sa'yo! Hindi k
aba nahihiya kay Roge he's my fiancé! Ikakasa na ako!"

"Wala akong pakialam kung ikakasal ka na maski may anak ka na o may apo ka na! The
point is that you are mine, I have mark you and that you'll be mine 'till eternity
ends! You can be everyone's whore, Danelle but you being mine will never change."
Mariin na mariin ang pagkakasabi niya noon. Napatitig lang ako. Napatulala at nang
tumingin ako sa paligid ay nakita kong nakahinto ang lahat ng tao habang titig na
titig sa aming dalawa.

Nakakahiya!

"Hindi nga pwede iyang sinasabi mo!"

"At bakit hindi? Mahal kiya, mahal mo ako, can't it just be that simple, Danelle?"
Parang frustrated na wika niya.

"Mahal mo ako pero I'm a whore?"

"You're a player, Danelle. In a span of months, kinaya mo ang apat na lalaki? Kaya
kong tanggapin iyon kasi nga mahal--"

I slapped him. Hindi na ba talaga siya titigil sa kakasabi na isa akong puta?
Kailan niya ba titigilan iyon! He's making it hard for me to choose him! I hate
him! I want to slap him again and again at iyon ang ginawa ko. Hindi ko siya
tinigilan at hinahayaan naman niya ako. I was crying. Hindi ko na inisip ang ibang
tao. Wala na akong pakialam kung maraming nakakakita, gusto ko lang naman ilabas
ang nararamdama ko.

Dalawang taon kong itinago ang sakit.

"Pinabayaan mo ako! Dapat hinintay mo akong magpaliwanag! You were given the first
test of love but you failed! I hate you! Kahit na anong mangyari, hindi na kita
pipiliin! Ayoko sa'yo! Ayokong masaktan! Ayokong pinamumukhaan mo ako! Hindi tayo
bagay! Maghanap ka ng iba habang ako magpapakasal ako kay Roge dahil iyo ang dapat!
I hate you, Javier Consunji!"

Natigil lang ako nang hawakan niya ang magkabilang braso ko.

"Mahal mo ba siya, Danelle?" He asked me in a very dangerous tone. Nanlamig ang

buong katawan ko.

No. "Yes."

Lumuluwag ang pagkakahawak niya sa akin.

"Are you happy with him?" He asked again. Mas mahina na ang boses niya ngayon kaysa
kanina.

I'm just okay with him. "Yes. Very. Happy."

He finally let go. Pinakatitigan niya ako. Para bang may nais siyang sabihin sa
akin but he just stood there. Ipinasok niya sa bulsa niya ang kanyang mga kamay
tapos ay tumingala. Para bang bigla siyang napagod.

"I'm very sorry, Danelle."

Napanganga ako. He walked away. Pinanood ko siya at habang palayo siya sa akin ay
para bang unti-unti akong nauupos. Nanghihina ako.

"Javier!" Tinawag ko siya. Kasabay nang paglakad ko ay ang pag-ilanlang ng awiting

isinisigaw yata ng puso ko.

Tell me your secrets and ask me your questions

Oh lets go back to the start
Runing in circles: coming up tails
Heads on a science part...

"Javier!"

Tumakbo ako papunta sa lugar na pinaglalakaran niya pero wala na siya.

I guess, I should be used to being okay with just okay...

---

Three weeks later

"Javier! Javier! Javier!"

Iminulat ko ang mga mata ko nang marinig ko ang isang pamilyar na boses. Nang
makita ko si Gabriel ay napatuwid ako ng pagkakaupo. He was shaking his head and he
looked so disappointed.
 "Tumayo ka diyan! Gago! Ang hina mo! I can't believe that Casiel called me in the
middle of the night just to tell me how worried she was for her favorite brother!
Akala ko kung anog nangyari sa'yo tapos noong sabihin niya na dahil lang sa isang
babae, nagkakaganyan ka? Putang ina, nasaan ang pagiging Consunji mo?!"

Nagising ako sa mga sinasabi niya sa akin. Masakit na masakit ang ulo ko. I have
been drinking ever since I got to Helios Demitri's island. Gusto kong magtago.
Gusto kong mawala sa Pilipinas habang hindi pa naikakasal ang babaeng mahal na
mahal ko.

Hindi ko naman kasi maintindihan sa sarili ko kung bakit sa tuwing kausap ko si

Danelle ay puro pang-iinsulto ang lumalabas sa bibig ko. All I want is to tell her
how much I love her and how much I need her pero hindi naman iyon ang nasasabi ko.
Sa tuwina ay gusto kong saktan ang sarili ko kapag nakikita kong nasasaktan ko
siya. Hindi niya ako pinatutulog lalo na kapag alam kong kasama niya ang bwisit na
Roge na iyon. Anong panama noon sa akin? Mas gwapo ako.

But then that afternoon at the mall changed my perception. She told me that she's
happy with him and she was in love with him. Ano ang gagawin ko? Wala na akong
panama doon. No matter how hot I am o kahit na gaano kalaki ang katawan o ang eight
pack abs ko, wala na akong panama kay Danelle dahil mahal na niya. Mahal na niya.
Wala na akong magagawa doon.

Tiningnan ako ni Gabriel. I know how I look. I haven't shave, I haven't taken a
bath. I haven't done anything productive in my life for the past few days.

"Ano bang ginawa mo dito? Paano mo nalaman na nandito ako? I never told anyone - si
Helios lang."

"Casi's boyfriend is a secret agent, he put a tracker in your phone." Naupos si

Gabriel sa harapan ko at pinakatitigan ako. Nagulat ako ng bigla niya akong
sampalin. "Who are you and what have you done with my brother?"

"Ano bang sinasabi mo?" Nayayamot ako. Tumalikod ako para humiga muli pero bigla
akong kinaladkad ni Gabriel palabas ng bahay. Mas matangkad sa akin si Gab. He's
six foot five inches tall while I'm six foot two inches. Nagulat ako nang bigla
niya akong itapon sa swimming pool. I lost air. Hindi ako handa. Pakiramdam ko ay
nalunod ako nang wala sa oras.

Nanlaki ang mga mata ko nang makita kong lumusong si Gab at lumangoy papunta sa
akin. Hinablot niya ang buhok ko at inilubog ang ulo ko. He's drowning me!

"Ku-kuya!" Pilit ko siyang tinutulak palayo and when he finally let go, halos
maiyak naman ako.

"Ang gago mo! Babae lang ipinagkakaganyan mo! Consunji ka! We never take no for an
answer!"

"Ano pang magagawa ko kung mahal na niya iyong lalaki?! Wala na akong panama! Mahal
ko siya pero kapag kaharap ko siya wala akong magawa kundi ang insultuhin siya! Ang
taas kasi ng pride ko! Tang 'na! Lahat ng mamanahin ko kay Papa, iyong pride pa!
Mahal na mahal ko siya! Noon, hindi sapat iyon, pero ngayon, iyon na lang ang
dahilang merong ako at sana naging sapat iyon para pumayag siyang makasama ako kaya
lang..."

I found myself crying. Napahagulgol ako. I've never cried like this. I just felt
like crying. Wasak na wasak ako. Kakaiba nga yata talaga ako sa pamilya ko. Ako
lang ang nagmumukmok sa isang tabi para dahil lang sa isang babae.
"Ang gago mo!" He said. "We are Consunjis, Javier. We are invincible! Everything is
possible at iyang problema mo kay Danelle Varess, napakadali! Gamitan mo ng utak!"

I stared at him. I know that Gabriel is right. Akmang magsasalita pa ako nang bigla
niya akong suntukin kasabay noon an gang sigaw ni Mama.
"Gabriel! Javier! Ano ba?!"

Tinitigan ako ni Gabriel. "Utak, Javier. Saka na ang puso kapag magkasama na kayo."

----

"Mahal ko..."

Nilapitan ko si Aura habang titig na titig siya kay Javier na nakahiga naman sa
kama at tulog na tulog. My wife had been so worried about our son for these past
years. Ang buong akala namin ay hindi na malalaman ng kahit na sino sa pamilya ang
dinaramdam niya but because of Adan Narciso, we found out what was bothering him at
dahil lang iyon kay Danellle Varess. Tinabihan ko si Aura at hinawakan ko ang
kanyang kamay. Hinagkan ko ang palad niya. My love for my wife never wavered.

"Mana siya sa'yo." Wika niya sa akin. "Remember, Adam when you were so mad at me.
Kung ano-anong sinasabi mo but deep inside your heart I knew that you didn't mean
it. But your words scarred me, but still every time you make love to me that
moment, I knew you love me, galit ka lang. Galit lang din ang anak mo. Tulad ng
sinabi ni Adan, maraming bagay ang inakala ni Javier na mali. Adam, nag-aalala ako.
I want my son back, not this."

Humilig siya sa akin. I touched her face. I'll be forever sorry for whatever I had
done to Aura before our happy ending. Ayokong nasasaktan siya at ayoko ring
nasasaktan ang mga bata. Habang nakahilig sa bisig ko ang aking mahal ay tinawagan
ko ang bunso namin.

"Hey pops! Kamusta ka na? How's kuya?" She was as bubbly as always.

"Baby, may iuutos ako sa'yo." Sabi ko. Napatingin sa akin si Aura. "It's like a
mission. Casiel, gusto kong alamin mo ang detalye ng kasal ni Danelle bukas. Iyong
oras, kung saan, anong sasakyan niya, sinong kasama niya sa sasakyan at kung saan
ang destination ng honeymoon ng dalawa. Can you do that, baby girl?"

"Para kay Kuya, kahit na ayaw ko kay Danelle, sige Papa. Tatawagin kita ulit. I
love you! Saka Papa, pasalubong ko ha!"

I ended the call and I found my beautiful wife looking at me.

"What?"

"Kinikilabutan ako sa iniisip mo, Adam."

"Mahal ko, wala akong gagawin. Your son will be doing everything tomorrow. We're
just gonna see and watch him as he reaches the final page of his story..." I kissed
Aura's forehead. Tomorrow, Javier will begin anew

I was just guessing at numbers and figures

Pulling your puzzles apart
Questions of science; science and progress
Do not speak as loud as my heart...
Tell me you love me
 Come back and haunt me
Oh and I rush to the start
Running in circles, chasing our tails
Coming back as we are...

Everything is set. I am getting married today but here I am and I am listening to

the best break up song I have ever heard. Hindi ko alam kung anong meron sa kantang
iyon pero gusto ko itong pinakikinggan palagi. Somehow, it reminded me of the pain
am feeling whenever I think of Javier Consunji.

Nasaan na kaya siya? Wala na akong naging balita sa kanya at kahit na gusto kong
makibalita ay hindi ko naman alam kung kanino ako lalapit. I sighed. Nasa loob ako
ng kwarto ko sa mansion namin. I was looking at my reflection in the mirror. I am
getting married today and I don't feel like getting married at all.

Nakarinig ako ng pagkatok sa pintuan. Bumuukas iyon at nakita ko si Mommy na

pumasok na. Kasunod niya si Georgina na hindi naman maipinta ang mukha. Alam kong
galit pa rin siya sa akin. Hindi ko na nga maintindihan kung bakit. Kami nila
Marcus at Pablo ay ayos na, si Georgina na lang talaga. Madalas silang mag-away ni
Czareena dahil sa akin. Hindi ko naman na gaanong pinagpapansin. Malaki na si
Georgina, alam na niya ang tama at mali, nga lang, mas pinipili niya ang mali.
"Good morning to the bride!" Mom exclaimed. "I'm so excited for this, baby! Hindi
ako makapaniwala!" Hinagkan ako ni Mommy sa pisngi tapos ay tinawag si Georgina.
She was staring at me. Akmang may sasabihin si Mommy nang ma-realize niya na hindi
niya pala naisama ang make- up artist na gagawa sa akin. Naiwan kami ni Georgina sa
loob ng silid ko.

"Hindi ka masaya." Wika niya bigla. "It's your wedding and yet..." She shook her
head. "Nakakatuwang isipin na hindi ka masaya sa desisyon mong ito, Danelle."
Napanganga lang ako. Hindi ko na lang papansinin ang mga sinasabi ng kapatid ko.
Kailangan ko munang i-relax ang sarili ko dahil araw ng kasal ko ngayon at
kailangan maganda ako. Kung hindi titigil si Georgina sa pinagagawa niya ay
babanatan ko na lang siya. Sana 'wag na siyang dumagdag sa frustrations ko sa
buhay.

"If you're not happy, why are you doing this?" Nagulat ako sa pagbabago ng tono ng
kanyang boses. Napatingin ako kay Georgina. "Wedding mo ngayon pero The Scientist
ang pinakikinggan mo? Are you breaking up with Rogelio?" Parang nangiinis na wika
niya. Hindi ako kumibo. I hate my sister - lalo na kapag naalala ko na may nangyari
sa kanila ni Javier. Isang bagay din iyon kung bakit hindi ko sila matanggap - kung
bakit hindi ko mapili si Javier. No matter how intense my feelings are for him, he
slept with her.

"I know what you're thinking." Sabi pa niya. "Walang nangyari sa amin ni Javier
noon. Iniinis lang kita. Naiinis kasi ako sa'yo, Dan, why do you have it easy? Ako
iyong mabuting anak, ako iyong sumusunod sa yapak ni Daddy. Ako ang next hospital
director, ako ang matalino and yet they love you more than me. Addict ka eh, pero
ako na sober, na matalino, number sa boards, scholar, maraming achievement, ako pa
ang nakulong sa'yo, Inggit na inggit ako sa'yo, Dan. So when you left and did
drugs, I was so happy. Ako na ang magaling but still..." She sighed. "You're still
the best ad that pissed me off more."

"Hindi ko kasalanan iyon." Mariing wika ko. I cannot believe that I am having this
conversation with her.

"Alam ko. I just hate you." Wka niya pa. She even made a face. "But no matter how
much I hate you, I can't let you be sad forever. Why would you marry Roge if you
don't love him? Our parents love each other, I know you know what love looks like,
Dan, why marry him?"

Ilang beses ko na rin iyang tinanong sa sarili ko at iisang lang din ang naging
sagot ko.

Convenience. Iyon ang gusto ko at iyon na lang ang panghahawakan ko. Okay nang okay
ako. Hindi na ako maghahanap ng higit pa roon. Tama naman si Georgina at si Tita
Ella, hindi ko mahal, pero papakasalan ko.

The door opened again and mom got in with the make-up artist. Nakangiti sila. Mas
nararamdaman kong dooms day ang mangyayari dahil sa naging takbo ng usapan namin ni
Georgina. Iniwan na niya ako kina mommy. Si Mommy ay talagang excited. Ako, wala
akong nararamdamang kaba o kung anuman

Okay lang ako.

Just okay.

Sinimulan na nila akong ayusan.The make-up artist and mom made sure that I will be
the most beautiful bride today. Wala naman kaso sa akin iyon. Matapos akong ayusan
ay tinulangan na nila akong isuot ang gown ko. The gown itself was as expensive as
my Harry Winston ring. I was looking at myself in the mirror again. Napapatingin pa
ako sa oras, anong oras na? Ilang minute na lang? Pakiramdam ko ay hindi ako
makahinga.
At exactly, nine - thirty, kumatok muli si Mommy sa silid ko. This time kasama na
niya ang Daddy ko at sina Pablo. We took some pictures and my brothers' pep talked
me into marrying Roge. Ang sabi nila at gusto nila si Roge para sa akin. He is my
perfect match. Tumango na lang ako nang tumango.

Alas diyes nang umaga nang umalis kami sa bahay. Sumakay sina Mommy sa kotseng laan
para sa kanila habang ako naman ang nasa bridal car. Habang nakaupo ako doon ay
kabang-kaba ako. Hindi ako masaya pero ngayon naman ay kinakabahan ako. Anong
mangyayari sa oras na magsabi ako ng I do? Tanggap ko na ba talaga ang mangyayari?

"Kinakabahan ka, ma'am?" Nagulat pa ako nang magsalita ang chauffeur ko.
Napatingin ako sa kanya. All I could see were his eyes - they were the color of
dark silver. Foreigner ba ang driver? Hindi ako kumibo pero muli na naman siyang
nagsalita.

"Ganyan din siguro ang naramdaman ng asawa ko noong papunta siya sa simbahan."

I smiled a bit. Something is wrong with his eyes.

Traffic sa EDSA pero hindi naman kami nagtagal doon, hindi naglipat ang ilang
minute ay narrating naming ang Saint Therese Cathedral. Nang dumating ang kotse ko
ay nagtinginan ang mga tao sa labas sa akin. Lalong dumoble ang kaba ko. I could
see Uncle Nathan and his boys plus their kids with them. Napapangiti na ako.

"Ma'am." Tinawag ako ng driver. He smiled knowingly. "You are in for a major twist
today. Best wishes and goodluck." Kinindatan niya pa ako. Kasabay noon ang pagbukas
ng pintuan Nagulat ako nang may umabot ng kamay ko. I looked up and I saw a man
with a pair of Amber eyes looking back at me. Pareho sila ng suot noong driver ko.

"Good morning, Miss Varess. Best wishes." Kinindatan niya rin ako.

Ano bang meron sa araw na ito maliban sa kasal ko?

"Excuse me! Kailangan nang maglakad ng bride!" I heard Czareena. Kinuha ng lalaki
ang kamay ko at inihatid ako sa mismong pintuan ng simbahan. Nagulat na naman ako
nang bulungan niya ako.

"Smile, Miss. This is your happy ending. The one you really deserve."

What the fuck? Lalo akong kinakabahan sa mga nangyayari.

"Dan! Smile!" Narinig ko si Czacza. Ngumiti ako ngunit nang muli kong hanapin ang
lalaking kahawak ko ng kamay kanina ay hindi ko na siya nakita. Ano ba namang
nagaganap sa ngayon?

Nakita kong gumalaw na ang pila. They motif of the wedding is pastel blue. Si Mommy
ang namili noon. I was taking a deep, deep breath. Kabang-kaba ako. Kanina ay ayos
na sa akin na wala akong nararamdaman pero ngayon, kabang-kaba naman ako na hindi
ko alam kung anong gagawin ko. Nanginginig ang buong katawan ko.

When everyone in the entourage was inside the church already, tumugtog ang bridal
march. Napalunok ako. Hindi ako makahakbang.

Kaya ko ba?

Can I be okay with just okay? Forever?

I still have time. But when I saw my dad looking at mee, napahakbang ako. Everyone
stood up when I started walking. I saw my mom crying while Tita Ella had a more
unbearable expression. Para bang sinasabi niyang hindi koi to dapat ginawa. Nag-
iwas ako ng tingin at doon ko naman napansin ang dalawang lalaking nakatayo sa dulo
ng aisle. Naka-uniform din sila na tulad sa dalawang lalaki sa labas.

Sa naalala ko sa rehearsals namin ay wala namang ganito. Dahan-dahan akong

naglalakad at nang tumapat ako sa kanila ay pilit ko silang minukahaan. The two
were familiar. Iyong isa masyadong itim ang mata, mahaba din ang buhok niya habang
ang isa naman ay kamukha ni Yllak Consunji. Sabay nilang itinaas ang sword na dala
nila at pinagdikit ang dulo niyon.

What the hell is happening? Ang daming nagbabago sa kasal ko!

Nang makarating ako sa tapat ni Rogelio ay kinuha naman niya ang kamay ko. Tulad ko
ay malamig ang kamay niya. He was smiling at me. Mukhang ninenerbyos ang
mapapangasawa ko.

"Are you okay?" He asked me. I nodded. "Good, they told me you were beautiful
today, Danelle, they were wrong, your beauty couldn't be explained by the words I
know. I'm happy we're doing this."

"Ako rin... I mean, me too." I said. Pinisil niya ang kamay ko. "I'm happy."

Nagtititigan kaming dalawa. Ayos na rin siguro ito but then we were interrupted by
a loud cough.

"Magsimula na tayo."

Kumunot ang noo ko dahil nagtataka ako at bakit pamilyar na pamilyar ang boses ng
pari sa aking harapan? Hindi ko pa rin inaalis kay Roge ang mga mata ko.

And then slowly, I turned my back to the priest.

"Dearly beloved, we are gathered here today to witness..."

My mouth parted with awe, shock and every possible emotions that a human being can
feel.

"The union of two hearts..."

The priest in front of me is none other than...

"Danelle Rebecca Varess and Rogelio Pedfea. Their love had..."

Consunji... Javier Ignatius Consunji...

"Surpass all the obstacles life has to offer."

He looked at me and gave me that signature grin.

"Except for this..."

Roge, spoke "What?" Nagugulumihanan ako.

Anong mangyayari? Javier stoop down the altar and took my hand. Nabitiwan ko si
Roge. Tumakbo siyang hatak-hatak ako. Nakita kong hinarang nang dalawang lalaking
nasa dulo ng aisle si Roge. Napansin ko rin na sa bawat sulok ng simbahan ay naroon
ang mga pinsan ni Javier. His cousin Yto Consunji stood beside my brothers and my
parents. Hawak ni Papa Adam ang braso nang Daddy ko habang kaming dalawa ay
tumatakbo palabas ng simbahan.

Pagdating sa labas ay nakita ko ang chauffer ko na inabot ang susi ng bridal car
kay Javier.

"Good luck, Javier!"

The man with the amber eyes opened the car door for me.

"Thanks, Zeus, Hades!"

Nang makasakay si Javier sa kotse ay agad niya itong pinasibad. Noon lang din ako
nakauhama.

"Ano bang problema mo, Consunji!"

"Wala akong problema, Varess. Masaya ako. Hindi muna kita ibabalik hangga't hindi
kita nabubuntis kaya mag-ready ka na."

Hindi kita ibabalik hangga't hindi ka nabubuntis kaya mag-ready ka na.

Kung gaano katagal na kaming nasa byahe ay ganoon din ang tagal nang panlalaki ng
mga mata ko. Kung ano-anong sinasabi ni Javier Consunji! Nanlalaki din ang mga mata
ko dahil ngayon ko lang na-realize na nakasuot talaga siya ng abito. May malaking
krus pang nakasabit sa kanyang leeg. He really look like a priest. Pero kahit
ganoon ay nagawa ko pa ring pagsusuntukin siya sa balikat. Naiinis ako. He ruined
my okay ending!

"Danelle, masakit!" He yelled at me. Bigla siyang bumaling sa akin na naging

dahilan para kumawala ang buhok niya mula sa pagkakatali nito. Napasinghap ako. How
was it possible that every damn time I look at him, mas nagiging hot pa siya?
Pinagalitan ko ang sarili ko dahil hindi dapat ang hotness niya ang inaatupag ko
kundi ang pagpupumiglas para makabalik sa kasal ko. Buo naman na kasi ang desisyon
ko pero bakit may nararamdaman akong katuwaan ngayong nandito si Javier sa tabi ko.

Nandito siya sa tabi ko. Hindi lang iisang beses kong inulit ang bagay na iyon.
Nasa tabi ko siya. Kinuha niya ako mula sa kasal ko at magkasama na kami. Ibig
sabihin hindi niya ako sinukuan. He fought and maybe that means something.

Hindi na ako nagsalita. Pinatahimik ako ng realization na iyon. Kinakabahan naman

ako ngayon. Parang sirang plaka kasi sa isipan ko ang lumabas na mga salita sa
bibig niya.

Bubuntisin niya ako. Nataon naman na fertile ako ngayon. I am ovulating at sa

kadahilanang iyon baka magtagumpay siya sa plano nya. Lumiko kaming dalawa.
Napansin ko na nasa labas na kami ng mismong siyudad at wala na akong nakikita
kundi gubat at dagat sa kabila. Lumiko ka isang eskinita at makalipas ang ilang
saglit at inihinto ni Javier ang sasakyan.

Ni-park niya ang kotse at saka bumaba. Umikot siya para pagbuksan ako ng pintuan.
Suot niya pa rin ang abito niya at kahit ayoko ay natatawa ako habang nakatingin sa
kanya. He wanted to be a priest pero hindi naman bagay sa kanya ang pagiging pari.

Medyo bad boy kasi si Javier at kung naging pari siya, hindi bagay. I imagine the
girls who will attend church every Sunday. Javier will be like a priest rock star.
Hindi bagay sa kanya ang maging pari. Hinatak niya ako palabas ng sasakyan. Hatak
niya pa rin ako habang naglalakad. Tila ba ayaw na niya akong pakawalan. Hindi
naman na ako kumibo o nagpumiglas pa.

Mahal ko siya and being with him and considering the effort that he put in now,
naisip kong ayoko pala ng okay ending lang - gusto ko ng happy ending. I want that
with him. Ayoko nang maging playing safe. Minsan sa buhay ko naging pariwara ako -
I was a risk taker back then and no matter how dark the past was, I knew that some
of the brightest memory I had. Pinipigilan ko lang ngumiti.

He plans on getting me pregnant - all I could think is -- tuloy na ang spg namin!
Oh my god!

Napansin ko na papalapit kami sa dagat. At napansin ko rin na naroon ang mga pinsan
niyang babae. Kung kanina sa simbahan ay naroon ang mga pinsan niyang lalaki,
ngayon naman ay ang mga babae pagkatapos ay ang kapatid niyang si Casiel. Nina
Consunji was there too with that little girl. May isa pa silang kasamang babae na
nakasalamin and of course the high and mighty, Hera Consunji - Vejar.

May nag-iisang lalaki silang kasama, his eyes were green and he was standing beside
Yza Demitri.

"Helios! Ate Yza, Hera, Gianna, Yna, Nina. Bathseeba and of course, Baby..."
Sigurado ako na si Casiel ang baby na tinawag niya.

"Meet Danelle, my wife. Now, enough of the greetings, pagbalik na lang namin. Hush
now and bye!"

Nagugulat talaga ako kay Javier. Para bang madaling madali siya. Maiiwan ba kami ng
flight? Saan niya ba ako dadalhin? Ano ba ang balak niya sa akin. Nahigit ko ang
hininga ko. Para bang sikip na sikip na ako sa gown na suot ko. It's like the dress
was never meant for me - parang kami ni Roge.

Napansin ko ang yate sa harapan namin. Pinasakay niya ako sa isang maliit na motor
boat at nang makarating kami sa gitna ay tinulungan kami ng isang attendant para
makaakyat sa itaas. Nang tumapak ako sa yate ay doon ko naman naramdaman ang kaba.
Nang lumingon ako ay nakita kong binabayaran ni Javier ang mga attendant. Narinig
ko pa siyang pinagsasabihan ang mga iyon.

"Restricted area ang cabin namin. Tatawag ako kapag kailangan ko kayo. Walang
pupunta doon. Naiintindihan ninyo?"

Tumango na lang sila at nagsialis na. Hinatak na naman niya ako sa braso.

"Aray, Javier, masakit." Kulang na kulang sa diin ang pagkakasabi kong iyon. Hindi
naman nakalagpas sa paningin ko ang pagngisi niya. I know what he was thinking - he
got me. Hindi ko naman itatanggi. He got me that moment he called me his virginity
thief. It was hilarious.

Ipinasok niya ako sa cabin. He double locked the door. Naupo naman ako sa kama at
tinitigan siya. Hindi ko alam kung anong dapat kong gawin ngayon. Iniisip ko pa
lang ang mga spg - oo - mga. Hindi ako papayag na isa lang. Ang tagal kong
naghintay tapos isa lang. Sigurado naman ako na naghintay rin naman siya. Dahil
kung hindi siya naghintay, hindi dapat ganito ang hitsura niya.

I licked my lower lip and bit it. Kitang-kita kong namumula na si Javier.

"Are you seducing me?!" He hissed. Umuling ako. I sat like the prim and proper girl
that I am and waited for him. Sa tingin ko ay hindi niya rin alam ang gagawin niya
kaya ako na ang gumawa ng unang paraan.

"Bakit mo ako kinuha?" Tanong ko. Nagkibit - balikat siya. Isa-issa niyang
hinuhubad ang saplot niyang damit. Napapalunok naman ako.

"Dahil akin ka." Mabilis niyang sagot. "Hindi ko hahayaang maangkin ng iba ang pag-
aari ko. Ang kay Juan ay kay Juan -in my case, ang kay Javier ay kay Javier at ang
kay Rogelio ay kay Javier pa rin." Kinindatan niya ako. I sighed. Kinikilig ako.

He finally got out of that sutana. Ngayon nakiipagtitigan na naman ako sa chiseled
chest at dash board abs niya. Hindi na yata ako masasanay na palagi siyang
nakikitang nakahubad. Si Javier parang araw, napakahot! Sobrang hot! Nakakapasong
hot!

"Stand up." Utos niya. Lumapit siya sa akin. He was wearing that super sexy boxer
briefs which makes his thingymagingy so bakat. Ang laki! I know na malaki! And my
naughty self screams that it's also masarap!

Tumayo siya sa harapan ko tapos ay pinatalikod ako. He searched for the zipper of
my dress. Naramdaman kong ibinababa niya iyon at nang magtagumpay siya ay hinayaan
niyang malaglag ang gown ko sa sahig. He mutted a curse when he saw what I was
wearing underneath the dress.

Sinuot ko ang biniling lingerie ni Czacza para sa akin. See - through iyon at
parang wala na rin akong saplot. Naramdaman ko ang labi ni Javier sa gilid ng leeg
ko.

"Baby, why did you want to marry, Roge?" He asked. Hinarap niya ako. Imbes na sa
mukha ko siya tumingin ay sa boobs ko ang atensyon niya. I cupped his face.

"Akala ko ba nagtatanong ka!"

"Marunong naman akong makinig." He told me. Nasampal ko tuloy siya. He made a face.

"I don't love him, if that' what you were thinking. We're just convenient for each
other. He's a good man, Javier. He never touched me too." Namula ang mukha ko.
Napasinghap ako nang i-cup niya ang boobs ko tapos ay piniga nang marahan.

"Hi, babies!" Malokong wika niya.

"Javier!" Pinanlakihan ko siya ng mga mata. He grinned at me.

"Do you know what the Consunji mark is?" He suddenly asked. I had no idea what he
was talking about. Isa pa, napapapikit ako dahil sa sensasyong nangaggaling sa
palad niya papunta sa parteng iyon ng katawan ko. Nagsisimula nang manginig ang mga
tuhod ko.

"H-hindi... uhhh.. Javier..." I was calling him and I don't know why.

"The Consunji mark - as told by my father - is when A Consunji marks his woman as
his. I have marked you that night - hindi naman iyon sadya kaya uulitin ko ngayon."

Binitiwan niya ako at saka itinulak sa kama. Not a moment later he was on top of me
and he was kissing me all over and I liked his wet kisses. He was trailing down his
lips on my belly. Wala akong nagawa kundi ang kagatin ang labi ko. Hindi ko
mapigilan ang mga tunog na lumalabas sa bibig ko.

Hindi ko alam kung paano i-explain ang nararamdaman ko. Parang mainit na
nakakakiliti tapos nanunuot ang sarap sa gulugod ko. Hindi ko mapigilan ang
mapasigaw. Ganito rin ba kasarap ang unang beses naming ginawa?

Then, I felt him between my legs. He sucked the sensitive part of my core. Naitaas
ko ang mga paa ko. I arched my back and called his name. I was sweating. I am
agitated but if he stops, something inside me will die.

But then, he stopped. Napaungol ako. He looked at me and claimed my lips. It seems
like eternity when he kissed me. Kasabay nang eternity na iyon ay ang paglayo niya.
Inalalayan niya akong tumayo.

I felt so hot and wet. He had licked and kissed every single part of my body. Wala
siyang itinirang hindi niya nahawakan o hinalikan. I was biting my lip. Gusto kong
sumigaw nang malakas.

Itinayo ako ni Javier sa may bintana ng cabin. Mula doon ay nakikita ko ang
maliliit na ilaw na nagmumula sa siyudad. I realized that we didn't move. Nadoon
lang kami sa gitna ng dagat.

He made me face the window. That was when he entered me.

I moaned. Sabi ko na nga ba, kasya. I sighed. I bit my lip. He was moving slow,
very slow that it was killing me. I want him fast. I want it hard and rough. I want
it but still, a part of me was aching. Kaunting sakit lang naman iyon na napalitan
nang kakaibang sensasyon.

"Jav--ahhhh!" Napatingala ko. He nibbled my earlobe.

"Yes, Dandan! Look up and I'll take you a little bit closer to god, baby! Oh yes!"
He was moaning with me. Hinarap niya ako sa kanya. Hindi ko alam kung paano niya
nagawa iyon without breaking our connection. This time. He moved faster, rougher
and harder and I am feeling wetter and wetter as he thrust inside of me. He was
filling me up and stretching me.

"Hang sarap!" I exclaimed. I have done drugs before but I never felt this high!

Heavenly high!

Moments later, I felt something inside of me exploded. Kasabay noon ay ang kung
anong something na gumuhit sa loob ko. I rested my back on him. I was so tired.
Hindi ako makagulapay. Binuhat ako ni Javier sa kama at doon ay niyakap.
Wala na. He got me. He marked me. I am his - forever.

We made love for hours that night. Kahit nga yata tulog ako ay sige pa rin siya but
I didn't mind.

The next morning, I woke up with him by my side. Tinitingnan niya lang ako.

"Nakatulog ako, sorry." I smiled. "I love you."

"I love you too." Kinindatan niya ako. "Gutom ka na ba? Kumain muna tayo.Mamaya
ikaw naman ang kakainin ko." Napahagalpak na lang ako ng tawa tapos ay sinundan ko
si Javier ng tingin. Bumalik siya sa akin na may dalang sandwich.

Inabot niya iyon sa akin.

Nang tingnan ko ay bigla akong napaluha.

Sa ibabaw noon ay may isang diamond ring with ruby on the side.

"Javier?" I asked. My body was shaking. He smiled and took the ring. Isinuot niya
agad iyon sa akin.

"A Consunji doesn't take no for an answer. Isa sa natutuhan ko sa seminaryo noon,
when a man lays with a woman, they are already married to the eyes of the Lord.
You're my wife now and today, we begin anew."

I nodded at him. Niyakap ko siya at saka umiyak. Umiiyak ako sa kasiyahan.

Finally, this is my happy ending.

"Ma!"

Nag-angat ako ng tingin nang marinig ko ang boses ni Javier. It's been three months
since that last time I saw him. My baby boy had had his very happy ending with the
love of his life. Parang maayos na nga ang mga anak namin ni Adam. Kaagad akong
lumabas ng kusina para salubungin ang bunso kong lalaki at bigyan siya ng yakap at
halik. He hugged me back. Hawak niya ang kamay ni Danelle na nakatayo sa kanyang
gilid. Matapos kong hagkan ang pisngi ni Javier ay hinagkan ko si Danelle at
niyakap nang napakahigpit.

Kompleto ang mga anak naming ni Adam ngayon. Javier is here. Narito rin si Gabriel
at siyempre ang bunso kong si Casiel. I was cupping Danelle's face.

"May laman na ba ito? O mahina talaga itong si Javier ko?"

"Ma!" Pinanlakihan niya ako ng mga mata. Tinawanan ko lang si Javier at saka
hinatak si Danelle patungo sa kusina. Pagpasok ko doon ay nadatnan ko si Mara na
karga si Amriel - ang two years old kong apo. I smiled at my daughter-in-law.

"Sabi ko sa'yo 'wag mo nang masyadong kargahin si Amriel at maipit iyang nasa
sinapupunan mo!" Kinuha ko ang apo ko at nilaro siya. Mara was laughing at me.
Naalala ko noong unang beses siyang dinala ni Gabriel sa masyon na ito. Nagpakasal
na sila noon - at talagang nakadama ako ng inis sa babaeng ito but when I saw how
in love she was with my son - I couldn't get any happier.
"Kamusta na, Danelle? Buntis ka na ba? Iyon kasi ang huling salitang iniwan sa amin
ni Javie." Mara giggled. Hindi nagtagal ay dumating na rin si Gabriel kasama ang
panganay nilang si Miguel. Lumalaki na ang mga apo ko at nadadagdagan pa sila.

"O! Dan! May laman na ba ang tyan mo?"

"Gab! Hindi nga tyan! Sinapupunan!" Mara said. Gab kissed her cheeks.

"Iyong amin meron na eh! Pang-tatlo! Mahina talaga si Gab! Naunahan pa yata ni
Casiel!" Napuno ng tawanan ang paligid ko. Gustong-gusto ko ang mga pagkakataong
ganito na nakikita ko kung gaano kakuntento ang mga anak ko.
Hindi ko napansin na sumunod sa amin si Javier. I asked him again. "May laman na
ba?"

"Oo nga, bunso! Meron na ba?" Sinegundahan pa ako ni Gabriel ko. I was just
smiling.

"Oo! Meron na! Mama naman! Mamaya pa namin sasabihin eh!" Inis na inis na wika ng
anak ko. Hindi ako makapaniwala. The kids are growing fast and I feel like they are
going to leave me soon. Nahihirapan akong tanggapin na may sari-sarili na silang
buhay - ang tanging gusto ko lang ay ang tulad ng dati na isang tawag ko lang,
nagdadatingan ang mga anak ko, but now, just in Gabriel's case, nasa Amerika siya,
doon na sila nakabase ng asawa niya kaya hindi ko na siya madalas makita.

Si Javier naman, nandito nga siya but he's about to leave too. Sa dalawang manugang
ko, si Mara ang nakatikim ng galit ko. Pakiramdam ko kasi noon ay inaagaw niya ang
panganay ko. Ilang beses din naming pinag-awayan ni Adam ang bagay na iyon, but I
came around. And now we're here.

Niyakap ko si Javier ko at si Danelle. Masayang-masaya ako para sa kanila. Matapos

ang kantyawan at ang biruan ng magkakapatid ay nagpaalam akong tatawagin na si Adam
para sa aming hapunan.

"Mara, Danelle, magpahanda na kayo ng mesa at baka gutom na ang Papa ninyo."
Tumalikod ako para tunguhin ang hagdanan. Umakyat ako at nagtungo sa private office
ng mahal ko. Natagpuan ko siyang nakatayo sa terrace at nakatingin sa kung saan.
Mula sa likuran ay niyakap ko siya. Gumapang ang kamay niya palibot sa aking
balikat. Gumanti siya ng yakap sa akin at hinagkan ako sa noo.

"Mahal ko..." Hanggang ngayon ay umiinit pa rin ang puso ko sa tuwing tinatawag
niya ako nang ganoon. I looked up at him.

Adam Consunji - my Adam. The love of my life and the reason I am breathing.

"Yes, mahal ko?"

"Have you seen the kids? They're happy. Really happy. Lalo na ang bunso mo. Casiel
is just so in love with Adan. I like the man for our daughter. He is very patient
with her." Napangiti na lang din ako. Noon ko napansin na ang tinitingnan pala ni
Adam ay si Casiel habang nagpapalipad ito ng saranggola kasama si Adan. Nakakatuwa
lang kapag iniisip ko na ang lalaking nagmahal sa anak ko ay kapangalan din ng
kanyang amain. I don't know but maybe its destiny.

Having Adam by my side taught me a lot about destiny and serendipity. Madalas
niyang sabihin sa akin noon na nakasulat sa guhit ng palad ko ang paagkakadapa ko
sa tae ng kalabaw noong araw na una kaming nagkakilala.

Kinuha niya ang kamay ko at inilagay iyon sa puso niya. "Iyong puso ko, mahal ko,
hanggang ngayon tumatalon kapag nakikita kita. Tuwing umaga at nagigisnan kita sa
aking tabi, pakiramdam ko ay nananaginip pa rin ako. Aura, walang nagbabago, mahal
na mahal kita. At habambuhay kong pinagsisihan ang bawat salitang binitiwan ko
sa'yo noong araw." He kissed my fingers one by one. I looked livingly at my
husband.

Is it possible to fall in love everyday with the man who is already the love of
your life?

"Ma! Pa! Ang PDA ninyo naman! Hihirit pa ako ng baby sister!"

Napahagikgik ako nang marinig ko ang boses ng bunso naming babae. Nakatingin na
pala sila ni Adan sa amin. Hinagkan pa rin ako ni Adam sa labi- hindi niya iyon
ikinahiya sa anak niya. Napapahagikgik ako.

"Akala yata nila, Mahal ko, sila lang ang may love life! Aba'y tayo rin! Mas nauna
tayo! Tayo ang original!"

"Hay naku! Kung ano-anong sinasabi mo, Adamonyo ka! Halika na at gutom na ang mga
bata. Oo nga pala, Mahal. Panalo ako sa pustahan natin! Buntis na si Danelle!"
Napapalakpak pa ako. Adam shook his head.

"Ay naku! May isang round pa tayo, Aura! We'll bet about Mara's baby. Babae o
lalaki. I call dibd on the girl!" He laughed. Napakasarap pakinggan ng mga tawa
niya. I could just listen to him laugh thee whole day.

"Nakakainis! Ang daya! You never let me chose, Adam! You're so unfair!" Hinatak ko
pa ang manggas ng polo niya. Pinagtatawanan niya lang ako pero hinakgan naman niya
ang gilid ng ulo ko. I love times like this with him. Para bang walang taong
lumipas sa amin. Para bang kaming dalawa pa rin. He never treated me less of a
woman anymore. Tinotoo niya iyong sinabi niya noong hingin niyang muli ang mga
kamay ko. Sinabi niyang hindi na niya ako paiiyakin, hindi na nga niya ginawa.
Sinabi niyang bibigyan niya ako ng maganda at masayang buhay, ginawa niya

He gave me everything that I asked for and more.

He lived up to my expectations.

Adam is perfect for me and for our family. Hindi siya kahit kailan nawala sa tabi
ng mga anak niya. Be it Casiel's firt ballet recital - na hindi naman naging
successful dahil ayaw ni Casiel lumabas nang nakasuot ng pam-ballerina or Javier
and Gabriel's first major fight. He was there when Casiel decided to learn to play
the piano. He was their when Casiel had her first menstruation. Siya pa nga ang
namili ng tamp-on na gagamitin ni Casi.

Tinanggap niya ang desisyon ni Javier na magpari at siya rin ang unang natuwa nang
magdesisyon ang bunso niyang lalaki na lumabas ng seminaryo. He was there when
Gabriel got his heart broken for the first time.

He's a perfect father.

Ang hindi lang naman nawala sa kanya ay ang temper niya. Kapag galit siya ay galit
siya.

"Papa!" Napalingon ako nang makita kong tumatakbo si Casiel papalapit sa amin.
Binitiwan niya ang kamay ni Adan para lumapit sa Papa niya. "I love you, Papa!
Kakain na po! Mama let's eat! Love din kita!"

"Masa sa'yo. Love na love din ako!" Adam winked at me. Sumunod na lang ako sa mag-
ama ko sa dining area. We took our places and prayed for our grace. Matapos iyon ay
nagsimula na naman ang asaran ng magkakapatid - kasama na ngayon ang kanya-kanya
nilang mga asawa at kasintahan.

Saglit akong nagulat nang kuhanin ni Adam ang kamay mo. I looked at him.
"Mahal ko, kinikilig ako sa'yo." Wika pa niya.

"Ayee!!! Magkakaroon pa talaga tayo ng baby sister!" Hirit ni Gabriel. Javier

laughed hard. Si Casiel naman ay humirit pa ng kambal. Nauwi ang hapunan namin sa
pagtatawanan at pagbibiruan ng mga bata. Hanggang ngayon ay ganoon pa rin ang
pasasalamat ko dahil nandito kami ni Adam ngayon kasama ang mga bata at nakikita
namin silang nagsisimula ng panibagong buhay kasama ang kanya-kanyang mga pamilya
nila.

It is a good life. The life I had in mind back when Adam wasn't in it was very
different from what I have now. Akala ko noon ay hindi na ako magiging masaya but
here I am.

Perfectly happy.

Nang matapos ang hapunan ay tinawag ni Adam si Casiel at nag-request siyang

tumugtog ito. Madali namang pinagbigyan ng anak ko ang ama niya. Pumwesto siya sa
piano na nakaharap sa aming dalawa ni Adam. Naroon pa rin ang mga kapatid niya.

Javier is the reflection of a very happy man. Nakapalupot ang mga kamay niya sa
baywang ni Danelle. Si Gabriel naman ay kandong ang dalawang anak habang katabi
naman si Mara Adan was looking at Casiel like she's the only thing that mattered.

Casiel started playing. Her father asked her to play Chasing Cars - one of his
favorite songs. He was also holding my hand as we listen to our daughter sing and
play.

We'll do it all
Everything
On our own

We don't need
Anything
Or anyone

If I lay here
If I just lay here
Would you lie with me and just forget the world?

"You know, mahal ko, if I marry you again, that will be our song." Pinisil niya ang
kamay ko. Hanggang ngayon ay dama ko ang intensidad ng pagmamahal niya sa akin.
Hindi taalaga nababwasan iyin. Gabi-gabi kong ipnagdarasal n asana, ang mga
piniling mahalin ng mga anak namin ay ibigay rin ang klase ng pagmamahal na tulad
ng sa ama nila. I want my only daughter to experience what I had with her father -
minus the hitting part and the harsh words...

Let's waste time

Chasing cars
Around our heads

I need your grace

 To remind me
To find my own

If I lay here
If I just lay here
Would you lie with me and just forget the world?

Forget what we're told

Before we get too old
Show me a garden that's bursting into life

All that I am
All that I ever was
Is here in your perfect eyes, they're all I can see

I don't know where

Confused about how as well
Just know that these things will never change for us at all

Nang matapos si Casiel ay tumayo na si Adam. He was smiling. Ganoon pa rin ang
ngiti niya.

"Pa, saan ka pupunta? Magkwentuhan muna tayo!" Giit pa ni Javier. He just looked at
his son.

"Bukas na anak, medyo napapagod ako Marami kasing ginawa sa opisina. Magpapahinga
muna ako." Kampanteng wika niya. Napatango si Javier.

"Sabi ko naman sa'yo Pa, mag-retire ka na, kami na ni Kuya ang bahala sa firm mo."
Si Javier muli. Lumapit si Adam sa kanya at niyakap si Javier na napilitang lumayo
kay Danelle. Ang dalawa, hindi mapaghiwalay.

"Oo, magre-retire na. Aalagaan ko ang Mama ninyo.
heard him sigh. Kumalas siya mula sa pagkakayakap
nakikita ko kayong lahat dito. This is the family
mom, she gave it to me. She completed my life and
for that."
Kayo ang bahala sa trabaho." I
kay Javier. "Masaya ako dahil
that I had always wanted and your
I will be forever thankful to her

"Aww." Narinig ko si Mara. "Sana, Gab, twenty - years from now, marinig ko iyan
sa'yo!" Sinuntok niya si Gabriel sa balikat.

"Gusto mo ngayon eh!"

"Tseh! Moment nila Papa! 'Wag kang maingay!"

"Ako po, Papa Adam, Mama Aura, nagpapasalamat ako sa pagtanggap ninyo sa akin."
Danelle spoke. She held Javier's hand. "Mamahalin kop o si Javie ng buong-buo."

"It's good to hear that." Binalingan naman niya si Adan. "Take care of my daughter,
Adan."

"Yes, sir!" Napalitan na naman nang tawanan ang mga usapan. Muling nagpaalam si
Adam sa mga bata at sa akin.
"Good night, mahal ko. Magpapahinga na ako." He kissed my forehead. I was shaking
my head.

"Mamaya tatabihan na kita! Patutulugin ko lang sila!" Sakay ko sa mga biruan sa

paligid. Adam laughed again. Muli niya akong hinagakan tapos ay tumalikod na siya
para iwanan kami. I sat inside the living room with our children and gran children.
Humabol pa sa kanya si Miguel dahil nalimutang mag-kiss ng apo namin.

"Ma, relationship goals kayo ni Papa." Sabi pa ni Mara sa akin. Tumawa lang ako.
Hindi na ako nagtagal at umakyat na rin ako sa itaas para sundan si Adam. I was
humming the song that Casiel played on the piano.

Humahakbang ako palapit sa aming silid pero habang papalapit ako nang papalapit ay
natitigilan ako. Napapangiti.

Nakita ko si Adam na nakaupo sa harapan ng pintuan ng aming silid. Nakasandal ang

likod niya, nakatungo. Nakapatong ang kaliwang kamay niya sa tuhod niyang nakataas
habang ang kanang kamay niya ay nakahawak sa bandang puso niya.

"Mahal ko, bakit hindi ka pa pumasok? Hinintay mo pa talaga ako." Napahagikgik pa

ako. "Halika na, Adam. Pumasok na tayo." Yakag ko sa kanya.

Na-freeze ang ngiti ko nang biglang bumagsak ang kaliwang kamay niya at kasabay
noon ang pagbaba ng tuhod niya.

"Adam? Hoy! Halika na!" I exclaimed. Hindi siya nagsasalita. Ni hindi niya ako
tinitingnan.

I kneeled in front of him. I cupeed his face.

"Mahal ko, 'wag ka ditto matulog." Nakangiting wika ko. Tinitigan ko siya.

Dahan-dahan at unti-unti, nawawala ang ngiti ko.

"A-adam?" Nanginginig ang boses ko. "Adam, 'wag mo akong biruin! Hindi ako
natutuwa!"

His other hand fell.

My tears fell.

"Mah-hal ko..."

Naitakip ko ang kamay ko sa aking bibig.

And as I look at him, I realized that change is indeed the only permanent thing in
this world.

Change.

"Adam..."

**********************************
CONVERTED BY WATTPAD2ANY VERSION 1
----------------------------------

ALL RIGHTS RESERVED TO THE OWNER

OF WATTPAD.COM AND ALSO
ALL RIGHTS RESERVED TO THE AUTHOR
OF THIS BOOK

BY CONVERTING THE BOOK, YOU HAVE

ACCEPTED TO THE TOS OF WATTPAD
AND ALSO
WOULDN'T POST ANY OF THE CONTENTS
CONTAINED IN THIS FILE BY ANY MEANS
ELECTRONIC OR PRINTED, WITHOUT
THE CONSENT OF THE AUTHOR.

COPYRIGHT 2013
**********************************