AvbreeYesiSoftcopies

**********************************

ALL RIGHTS RESERVED TO THE OWNER

OF WATTPAD.COM AND ALSO
ALL RIGHTS RESERVED TO THE AUTHOR
OF THIS BOOK

BY CONVERTING THE BOOK, YOU HAVE

ACCEPTED TO THE TOS OF WATTPAD
AND ALSO
WOULDN'T POST ANY OF THE CONTENTS
CONTAINED IN THIS FILE BY ANY MEANS
ELECTRONIC OR PRINTED, WITHOUT
THE CONSENT OF THE AUTHOR.

All Rights Reserved �

�

**********************************

Presenting ..

UNKISS ME

----1I lied to my heart 'cause I thought you felt it

You can't light a fire, if the candle's melted
No, you don't have to love me if you don't wanna
Don't act like I mean nothing
But if you're gonna, well, then you better

Unkiss me,
Untouch me
Untake this heart
And I'm missing
Just one thing
A brand new start

Song used: Unkiss Me by: Maroon 5

---2"Casi, halika na! Maglaro na tayo nila Yna."

Ngumuso lang ako sa pinsan kong si Gianna Franceska habang nakaupo sa may hagdan.
Hawak ni Gianna ang limited edition niyang Barbie doll habang pink na pink ang suot
niya. Gianna and I are of the same age - we're both twelve but I hate playing with
dolls.

"Dolls are so lame." Bulong ko pa. Bumaba ako ng hagdan at nagpunta sa labas - sa
garden kung saan natagpuan ko ang mga kapatid ko at ang mga pinsan namin na nagba-
basketball. Magkaka-team na naman sila Ares, Hermes, at si Kuya Gab ang kalaban
nila ay si Kuya Yto, Yllak at si Kuya Yvo. Si Kuya Javier ay nakaupo sa gilid ng
flower box habang nanonood sa kanila. Naupo ako sa tabi ng kuya Javier ko.
"Sinong lamang?" Tanong ko sa kanya. Kinuha ko ang sombrero niya at isinuot iyon sa
akin.

"Casi, akin na nga iyan!" Kuya Javier is two years older than me. Ako ang bunso sa
aming tatlo, si Kuya Gab at si Javier, eleven months lang ang pagitan nila.
Binelatan ko siya at saka ninoohan. Napahagikgik ako. Iniisip ko ngayon iyong
sinabi ni Kuya na gusto daw niyang maging pari samantalang pinagkakaguluhan siya ng
mga babae sa eskwelahan nila ni Kuya Gab. Si Kuya Gab naman, kung magpalit ng babae
akala mo nagtatapon lang ng tissue. Madalas kong marinig si Dalaga - si Mama.
Dalaga kasi ang tawag ko sa kanya - na pinagagalitan si Kuya Gab dahil imbes na
pag-aaral ang atupagin nito ay ayaw naman niyang tigilan ang pambababae nito.

"Kuya, seryoso ka? Gusto mong mag-pari?" Tanong ko pa. Tumango siya.

"It's my calling, Casi. Pagkatapos ko ng high school, papasok ako ng semenaryo.

Ikaw, anong gusto mo? High school ka na sa June. Kailangan alam mo na ang gusto
mo."

Goal - oriented si Kuya Javier, isang bagay na hindi naman nakahiligan ni Kuya Gab.
Si Kuya Gab kasi ang happy-go-lucky sa kanilang dalawa.

"Gusto kong maging mekaniko. I like cars, Kuya." Ngumisi ako. Tiningnan ko lang
siya habang nakatitig din sa akin. Hindi ko alam kung bakit ko gusto ang mga makina
pero na-realize koi yon noong nakaraang taon habang tinitingnan ko si Binata - ang
papa ko - na ginagawa ang isa sa mga sasakyan niya. My father is Adam Consunji and
he is one of the most renowned architect in the country, maliban doon ay may
collection siya ng mga kotse.

I like cars but I love fast cars - lalo kong mahal ang mga vintage cars - I also
dream of customizing my own car when I come of age. Pero ngayon, kuntento na muna
ako sa mountain bike na regalo ni Uncle Lukas sa akin noong birthday ko - doon ko
sinisimulan ang customizing prowess ko.

Years have passed, I was sixteen when I first got my real car. Binata gave it to me
as my sweet sixteenth birthday gift it's a vintage car - a 1945 mustang model and
I'm so happy. Nayakap ko si Papa noon sa sobrang galak. Si Mama naman, nagagalit
kay Papa pero wala rin siyang nagawa dahil masaya ako. Binilinan na lang niya ako
na mag-ingat. Tinuruan ako ni Papa na mag-drive, after a month, I got my student's
permit and I felt like I was queen. Sinabi ko kay Papa ang gusto ko. Noong maka-
graduate ako ng high school, I took up Mechanical Engineer. Kapag tinatanong ako ng
mga kaklase ko kung sinong first love ko, isa lang naman ang sinasagot ko sa kanila
- Machines. Iyon ang first love ko at kung papalarin, iyon na rin ang magiging
great love ko.
While everybody was dating, I was inside our garage, experimenting, building and
assembling. While everyone was crying over their break ups, I was crying because
the clutch got stock or a wiring in my car shot circuited. Ganoon lang ang buhay
ko, habang nakapapagandahan ng buhok si Hera at Gianna, o nagpaparamihan ng dress
ang dalawa, I was on the sides and I'm happy with my skinny jeans and my v-neck
shirt.

My life is simple.

After five years, nakapasa ako sa board exam. Tinanong na naman ni Papa sa akin
kung anong gusto ko sa buhay and I told him that I want my own auto-shop and my
father, being Adam Consunji gave me the money I needed for a capital. Hindi madali
- ako lang kasi mag-isa but I managed to make it work.

And here I am, years later. I have my own successful auto-shop. Kumikita ako,
masata ako sa kung anong meron ako but like what everything in this world, hindi
pwedeng walang down side.

Isang gabi, umuwi ako sa bahay. Sinalubong ako ni Papa. Galing ako sa bahay ni
Gianna. I was testing her new hot pink car. Nabigla na lang ako nang ibato sa akin
ni Papa ang mga litrato na hindi ko naman alam kung saan nanggaling.

Mama was behind him pero nang yumuko ako para pulutin ang mga litrato ay nagsalita
si Mama.

"Adam, just let her explain. Baka naman hindi si Casi iyan."

"She's our daughter, Aura! Don't you I don't know her?"

What is happening? Tanong ko sa aking sarili. Nang tingnan ko ang litrato ay ganoon
na lang ang panlalaki ng mga mata ko. It's me on the picture - kissing Samantha -
the girl I met on my pole dancing class. Lesbian siya pero kinaibigan ko siya dahil
mabait siya sa akin. Habang nakatingin ako sa mga larawan ay nanginginig ang buong
katawan ko. Alam ko gabing iyon. Iyon ay noong ayain niya akong lumabas, then we
went to a pub and I woke up the next morning in her bed - naked. Pero alam kong
walang nangyari dahil kung meron magigising ako! Hindi naman ako ganoon kalasing.

"Pa..." I looked at him. Sinampal niya ako. Sumigaw si Mama.

"Adam naman!"

"Nakikipagrelasyon ka sa kanya, Casiel?!" Dumagundong ang boses ni Papa sa buong

kabahayan. "I gave you everything! I treated you like a princess and here's what I
get?! Wala kang utang na loob!" Umigwas ang kamay ni Papa pero pinigilan iyon ni
Mama. Natagpuan ko ang sarili kong umiiyak. Tiningnan ko si Papa.

"Walang nangyari sa amin, Pa! This is a frame up!"

"Did you sleep in her house?!" Tanong niya pang muli.

"Y-yes! But nothing happened. I'm sure!"

"Putang ina!" Nagmura si Papa.

"Adam, please, kakausapin ko na lang ang bunso mo. Kumalma ka..." Napapahikbing
wika ni Mama. Tumalikod si Papa at umakyat sa hagdan. Naiwan kami ni Mama doon pero
hindi pa naman siya nakakalayo ay hinarap niya ako.

"Ipadadala kita sa America, Casiel. Doon ka hanggang sa hindi kita pinauuwi.

Kahihiyan ito sa pamilya." Malamig ang boses na wika niya. Nanlaki ang mga mata ko.
Tiningnan ko si Mama. Sumunod siya kay Papa.

Naiwan ako sa sala na hawak ang mga litratong iyon kasama ang walang-hiyang si Sam.
Tumulo ang mga luha ko.

How could she?!

Tumakbo ako paakyat sa silid ako. Hindi ako mapakali. Wala na. Isa lang ang naisip
ko - ang tumakbo and that's exactly what I did. I runaway

I left the Aura Consunji mansion. Kinuha ko lang ang pundar ko at iniwan ang lahat
nang bigay ng mga magulang ko. Alam kong galit si Papa at sa ngayon hindi niya ako
pakikinggan at sa tingin ko hindi ko pa kayang harapin ang problemang ito kaya
mabuti na muna ang umalis ako...

Kung saan ako pupulutin...

Hindi ko alam....
---3Napadpad ako sa Pangasinan. Hindi ko nga alam na iyon pala ang bus na sinakyan
ko. I just rode the first bus to get out of the city so I can runway from my
father's ruthlessness. Mabait ang Papa ko pero kapag nagalit siya ay kakaiba. He
makes sure that each of us - my siblings will remember our mistakes and will never
make it again - kumbaga kay Papa, madami namang ibang kasalanan diyan, iyon na lang
ang gawin namin. Buti sana kung simple lang ang nangyari pero hindi - there's
actually a picture of me - naked while in bed while that bitch Samantha was sucking
my breast and kissing me. I hate her! Ilang buwan ko pa lang siyang kakilala - four
months to be exact. Pero nagawa niya akong sirain nang ganito. I've been so good to
her. Ni hindi ko siya hinusgahan for what she is - tapos ganito ang igaganti niya
sa akin?

I hate her! I hope she rots in hell!

Habang nasa byahe ako ay tinitingnan ko ang social media and my heart shattered
into a million pieces when I saw that the photos leaked. I am now the
disappointment of my family - especially of my parents. Nag-aalala ako kay Dalaga,
alam kong kapag nalaman niyang wala na ako ay malulungkot siya pero hindi ko kayang
harapin si Binata. I love my father and I know that he loves me - sabi nga niya he
treated me like a princess and he gave me all I want. Kaya nga nagpapakabuti ako
para makita niya na hindi saying ang pinaghirapan niya sa akin. I want to give Papa
the best I could but this happened and I don't know how to start over.

Pinatay ko ang phone ko after seeing the leaked photos. Ayoko munang makipag-usap
sa kung kani-kanino. Hahanapin ako ng mga kapatid ko. Alam kong tulad ni Papa ay
magagalit si Kuya Gab while si Javie, hindi ko alam kung anong magiging reaksyon
niya but I know that he'll try his best to be with me but right now, I just want to
be alone. Naalala ko si Ate Yza sa mga pagkakataong ito, she also run away because
she wanted to prove something to Uncle Sancho pero magkaiba naman kami ng
sitwasyon, I run away because I'm scared to whatever my father would do if this
goes out of hand. My father is a very ruthless man. Mahal na mahal niya kami lalo
na si Dalaga, at alam kong kahit kailan ay hindi niya sinaktan ang Mama ko pero
natatakot talaga ako sa kanya. Dama kio pa sa pisngi ko ang palad niya.

He hates me, I saw it in his eyes.

Huminga ako nang malalim at saka tumingala. Kababa ko lang ng bus at napatingin ako
sa signage na nasa harapan ko Welcome to Alaminos, Pangasinan. I sighed again. This
will be the first time I'll ever be away from my family and it damn hurts so badly!
Gusto kong bumalik sa Metro at puntahan si Samantha para lang sampalin o kaya man
ay ipalupot sa pole. Gusto ko siyang saktan pero ayokong bumalik nang nagagalit si
Papa sa akin.

Sumakay ako ng tricycle at nag-ikot-ikot hanggang sa marating ko ang barangay

Amandiego. Naisip kong doon na lang magpababa sa driver. Iniisip ko kung maghahanap
ako ng mauupahang bahay o kung maghahanap na ako ng trabaho. My goal right now is
to fit in - hindi ako pwedeng mahanap ng pamilya ko o ni Samantha - kung sakaling
hahanapin man niya ako. Kailangan kong makihalubilo sa mga tao at hindi naman sa
nagbubuhat ako ng bangko but I'm a Consunji and I don't just mix with ordinary
people. Para akong kape na inilagay sa malamig na tubig - hindi ako matutunaw kaya
ngayon nag-iisip ako ng paraan to fit in. I was biting my lip. It's a habit of mine
whenever I think hard. I was walking around town and just like that I have decided
to fit in.

Habang naglalakad ako ay nagpapalinga-linga ako. Naghahanap ng paraan kung paano

ako makikiisa sa mga nasa paligid ko and as if the Fates have been taking my side,
I saw another signage that says:

Wanted: Yaya, Cook, Driver. Inquire inside.

I found myself grinning like I never have before.

--------------

Kasumpa-sumpa iyang hitsura mo, anak kaya nilalayasan tayo ng mga maid natin.

Iniisip ko ang sinabi ng nanay ko sa akin noong isang gabi matapos magpaalam ni
Inday sa amin. Umalis na naman kasi ang kasama namin sa bahay dahil na-in love siya
sa akin. Hindi ko naman kasalanan ang bagay na iyon - una dahil wala naman akong
ginagawa para mahulog sila sa akin. Whatever they see, iyon ako. Walang halong
pagkukunwari. Mabait ako sa mga kasama namin sa bahay, I treat them as my family
pero kadalasan nga ng nangyayari ay sila mismo ang umaalis dahil hindi nila
mapigilan ang sarili nila dahil na rin sa hitsura ko.

What can I do if I looked good - this good? Hindi ko kasalanan na mala-adonis ang
ka-gwapuhan ko. Napailing na lang ako sa mga iniisip ko.

"Adan!" Tumingin ako sa may entrance ng kusina at saka pinatay ang kalan bago pa
man ako nangpunta doon. Nakita ko si Nanay na nakabihis na at marahil ay pupunta na
sa barangay hall para sa trabaho niya. My mother is the barangay captain - ika nga
niya - siya ang batas, siya ang reyna.

"Nakapagluto ka na ba? May pasok si Jorgia, ikaw na ang maghatid gawa nang pati
driver ay umalis sag alit sa'yo. Mahal daw kasi niya si Inday pero ikaw ang mahal
ni Inday kaya umalis siya dahil baka daw magbago ang tingin niya sa'yo. Hindi ko
naman maintindihan ang mga nangyayari sa paligid!"

Ngumisi na lang ako sa narinig ko. Hindi ito ang unang pagkakataon na may umalis na
kasama sa bahay dahil sa akin. Nagsimula iyon noong high school ako.

"Adan! Nakikinig ka ba sa akin? Puntahan mo din si Pagompatong mamayang tanghali.

Kailangan i-deliver ng mga bulaklak sa kanila. Pero anak sa tingin ko gusto ka lang
noon makita. Patay na patay iyon sa'yo."

Bumulanghit ako ng tawa dahil sa sinabi niya sa akin. Mahal na mahal ko si Nanay.
Siya ang nagtaguyod sa aming magkakapatid. Apat kami, ako ang pangalawa. Lahat kami
ay puro lalaki kaya ganoon na lamang ang sakit ng ulo niya habang lumalaki kami.
Wala na ang tatay, sumakabilang-bahay na siya noong ako ay labing-apat na taong
gulang ako. Ang Kuya Emman ko ay nasa Dubai, ang isa ko pang kapatid na si Carlo -
Carla na ang pangalan ngayon, si Dion naman ay nasa London at doon nagta-trabaho.
Ako ang natira kaya ako ang namamahal sa flower shop ni Nanay habang nakaupo siyang
barangay captain ng Amandeigo.

"Adan, gisingin mon a si Jorgia at male-late na iyon. Papasok na ako at sa barangay

hall na lang ako magkakape. Maghanap ka ng maid ngayon! Dapat pag-uwi ko may
katulong na tayo!" Nagtawa si Nanay at saka umalis na.

Pumasok ako sa silid ng pamangkin ko. Tulog na tulog pa si Jorgia. Si Jorgia ay

anak ni Carlo - nakabuntis ang loko pero dahil hindi niya kayang panindigan ang
babae dahil pareho daw silang babae ay iniwan niya ito noong makapanganak naman ang
nabuntis niya ay dinala sa amin dahil na rin sa hindi daw niya kayang buhayin ang
bata. Mula noon ay kami na ni Nana yang nag-alaga sa kanya.

"Jorgia! Jorgia!" Hinaplos ko ang mukha niya. She opened her eyes. Ngumiti siya sa
akin.

"Papasok na ako tito? Liligo na ako? Okay game!" Tumayo siya at tumakbo sa banyo.
Madaming nag-aakala na anak ko si Jorgia pero hindi. Thirteen years old na siya.
Carlo had her when he was only seventeen. Nakangiting lumabas ako ng silid niya
para maghanda ng almusal. Habang ginawa ko iyon ay may narinig akong katok sa gate
namin. Sumilip ako sa bintana at may nakita nga akong tao sa harapan ng bahay
namin. Tiniglan ko ang ginagawa para babain ang tao.

Kumakatok pa rin ang kung sinoman iyon. Lumapit ako sa gate at binuksan iyon.

"Yes?" I asked. Babae ang nasa labas ng gate namin. "Miss ano iyon?" Tanong kong
muli. Humarap siya sa akin. Napanganga ako. The woman in front of me hand a mouth -
watering beauty. She had a perfect nose, her eyebrows thick and perfect, her eyes
were wide and screaming of innocence, her lips were full and pink.

I found myself swallowing. Her body is perfect. Mukha siyang anghel na bumaba mula
sa langit. Gusto kong magkagat-labi sa harapan niya.

"Anong atin, Miss?" Tanong ko. She smiled at me. Evern her smile is perfect. What
the hell, Adan?

"Hilo, Koya! Apply aku mid, kilangan k ukase ng work, yo know!"

I made a face.

The voice just ruined the face.

---4The man looked stupid. That's what I was thinking while looking at him. He was
in front of me. He was wearing a kiss the chef apron which I find so baduy. I
smirked at him. Kung hindi ko lang sana kailangan ng trabaho para hindi ako mahanap
ng pamilya ko, wala sana ako dito ngayon but I have to do this so I can fit in.

I cleared my throat. I was just smiling at him. I looked around the place. I
suddenly, remembered my Yaya Nimfa. Yaya ko siya noong three years old ako at
galling siya sa Tacloban. At dahil matagal na kaming nagkasama I adopted her
accent. It's kinda funny. Galit na galit si Dalaga noon - ang tagal kasi bago
bumalik sa dati ang pananalita ko. I know I sounded so funny but I have to do this.
Kumunot ang noo niya. I kept on smiling like a fool. He sighed.

"Siya, sige, kung hindi lang umalis si Inday at si Kulas di kita tatanggapin."
Parang pilit pang sabi niya. Tumaas ang kilay ko. Niluwagan niya ang bukas ng gate
at pinapasok ako. I was reluctant to go in at first but then I shrugged that off.
Walang mangyayari sa akin kung meron man, nag-kick boxing ako - kaya ko siyang
bugbugin.

The house is a big one. Up and down iyon. I think they only renovated the house
kasi may tatak pa rin iyon ng kalumaan tulad ng mga Spanish houses noon. I remember
that trip I had with my father in Ilocos, enjoy na enjoy kami sa mga lumang bahay
sa Vigan. We even took a picture of the biggest house in the lot. Masaya ako noon,
Papa trusted me. I love him but now he's mad so mad that he'll make me leave the
country.

"Anong pangalan mo?" Tanong niya bigla. My mouth parted. Fuck, Casiel! Think of a
name. A name that will never reveal who you are. I bit my lower lip. Humarap sa
akin si kiss the chef at humalukipkip. I smiled nervously. What should I name
myself? Hindi ko pwedeng sabihin na ako si Casiel Consunji - that would give him
too much. "Ano? Hindi mo alam ang pangalan mo? Budol-budol ka no!" Sigaw niya. The
heck! Ako budol-budol? Sa hitsura kong ito, ako pa ang budol-budol? Kung budol-
budol ako siya abnoy!

"Hende, Ser!" Sigaw ko. "Nag-eesep lang ako ng maganda neckneym." I smiled again.

"Anong nickname? May ganoon pa ba?" He even shook his head.

"Abnormal." Bulong ko.

"What?" He asked. And the man knows how to speak English?!

"Anu? Ahhh, aku se Bebay, Ser." Tiningnan niya ako. I scolded myself. Of all the
names in the world, I came up with Bibay? My mother named me after an angel and now
I named myself Bibay! Nasaan ang logic ko?

"Bibay ano?" He asked again. Argh! I rolled my eyes. Enough with the names already.

"Bebay Santus, Ser." Ngumiwi ako. He just nodded. Pinapasok na niya ako sa bahay
nila at tama ang hinala ko. Old Spanish ang theme ng bahay nila. Bigla ko na namang
naalala si Papa. Gustong-gusto niya ang ganitong bahay. Aminado naman ako na Papa's
girl ako kaya nga ayokong madismaya siya sa akin pero nang dahil lang sa Sam na
iyon lahat ay nawala na. I hate her and I hate the fact that my first ever kiss is
from a lesbian. Hindi ko matanggap.

Malaki ang bahay. Two floors iyon. Halos lahat ng gamit ay antique pero ang pinaka-
nakatawag ng pansin ko ay ang mga fresh flowers sa gitna ng antique na coffee
table. I love the house and the vibe that it brings.

"Oh Bibay, tatanggapin na kita. Magsisimula ka na ngayon. Kung hindi lang ako
desperado na makakuha ng maid sana, hindi kita tatanggapin kaya lang busy talaga
kami ngayon, may pasok si Jorgia, may pasok si Mama at pumapasok din ako."

Nagkamot pa ng ulo si Kiss the chef. Nakatingin lang naman ako sa kanya. The man
looked good. He's handsome - ruggedly handsome. I know how to appreciate
handsomeness - because I'm straight. I actually have the hots for Augustus Ledesma
but he's digging my cousin so I backed off.

"Anung neym niu, Ser?" Tanong ko pa. I rolled my eyes again. He smiled.

"Adan Narciso." Pakilala niya sa sarili. Tumaas ang kilay ko. Adan in English Adam.
I missed my father again. Napabuntong-hininga ako. "Oh bakit?" Umiling ako. "O,
simula ka na ngayon. Dito sa ibaba ang kwarto mo, iyong pinto sa kaliwang side ng
kitchen, iyon ang kwarto mo."

"Ukey, Ser." Nakangiti pa ako.

"Oh, marunong ka naman sigurong maghain diba? Maghain ka na sa kusina tapos

maliligo na ako. Tawagin mo ako kapag tapos ka na. Maya-maya nandyan na si Jorgia -
iyong pamangkin ko. Magpakilala ka na lang kapag nagkaharap kayo." Wika niya pa sa
akin. Tumango na lang ako. I watched him as he takes the stairs - kumunot ang noo
ko nang bumalik siya.
"Siya nga pala, I need your ID and your birth certificate, pati na rin iyong NBI
mo."

My eyes almost popped out. Ang demanding niya! Ang dami niyang hinihingi! Isn't my
face recognition enough?! Damn this man! I hate him! Wala akong maisip na
idadahilan! Hindi ko pwedeng ipakita ang ID ko - lalo naman ang birth certificate
ko because he would know who I am!

Bigla akong ngumawa. "Wahhh!!!"

"What?!" Parang nabigla din siya. I shook my head.

"Wala na, Ser ang mga bag ku! Na-nanakaw! Waaah! Ene-snatch sa Maynela!"

"Oh! Kumalma ka, Bibay! Wag ka nang umiyak! Basta siguraduhin mo lang na wala kang
record."

Agad akong kumalma at ngumiti na. "Ay, Ser, wala ako nimong rikord. I'm biri biri
gud!"

"Oh, siya, maliligo na ako, diyan ka muna at maghain ka." He took the stairs again
leaving me alone in the living room. Sinadlak ko ang sarili ko sa sofa at saka
huminga nang napakalalim.

"Fuck! Dammit Casiel! Anong pinasok mong sitwasyon?! You could've acted normal!"
Nasabunutan ko ang sarili ko. I regret what I did today! Fuck!

---------------------

"Anong pangalan niya?"

Tiningnan ko si Nanay. Kararating lang namin galing ng barangay. Sinundo ko siya

galing doon at iniuwi na. Alas singko na nang hapon at gustong-gusto ni Nanay na
kumain na pag-uwi. Binilinan ko si Bibay na magluto na bago ako lumabas kanina.

Mukha namang mabait ang babaeng iyon. Maganda nga siya pero kapag nagsalita -
wasak. I don't have anything against Bisaya pero kakaiba lang kasi si Bibay. Hindi
ko maintindihan ang tono ng salita niya. Kanina ay kausap ko siya - Bisaya pero
tonong Batangeno. Hindi ko na lang pinansin. Inisip ko nab aka guni-guni ko lang
iyon.

"Bibay Santos, Nay. Mukha namang mabait. Maayos naman sa trabaho at mukhang
mapagkakatiwalaan. Iniwan ko siya dito sa bahay kanina pagbalik ko nagwawalis
naman. Malinis lahat."

Pumasok na kami ni Nanay sa bahay. Natagpuan ko si Jorgia na nakaupos sa sofa at

nagtetext na naman. Tumayo lang siya para magmano sa lola niya at bumalik na naman
sa ginagawa. I was just looking at her. Kapag nalaman kong may boyfriend na ito,
magkakaalaman na kami. Trese anyos may boyfriend.

"Ay! Ser, nandyan ka na pala! Gud ebneng po, Ma'am!" Bati niya sa Nanay ko. Ngumiti
lang si Nanay.

"Maganda ka, hija pero pwede bang ngayon palang ay babalaan na kita, huwag na huwag
kang main-love sa anak ko. Baka layasan mo rin kami eh."

"Nay!" Sigaw ko. Nagkamot ako ng ulo. Tiningnan ko si Bibay na nakamasid lang sa
aming dalawa.
"Anong tinitingin mo diyan? Naghain ka na ba?" Tanong ko.

"Yis, Ser!" Sumaludo pa siya sa akin na para bang sundalo siya. "Nagloto ako ng
abubu. Masarap iyun! Paburetu eyun ng Papa ko!" Her eyes glowed when she mentioned
her father. Napangiti na rin ako.

"Kumain na tayo, Nay. Jorgia! Tigilan mo na iyang kaka-text mo! Kakain na!"

"Yes, Tito!"

Lahat kami ay nagpunta na sa hapag. Nakahain na nga. Mukhang masarap pa ang luto ng
bago naming kasama sa bahay. Pumwesto na si Nanay. Sinenyasan naman niya si Bibay
na maupo na rin. She smiled and obliged. Habang nakatingin ako sa kanya ay hindi
talaga ako makapaniwala. She is just so damn beautiful. Kung titingnan siya ay
hindi naman siya mukhang galing sa hirap para magawa niyang pumasok bilang
kasambahay. Her lips were so pink - natural yata iyon o hindi - ewan pero ang ganda
niya talagang tingnan. Her hair was freely falling on her shoulders. May kakaiba
rin sa mga galaw niya. I don't know why I'm being so observant.

"Wow, Yaya! Ang sarap naman ng adobo mo!"

"Uu naman, bibe gel! Nelagyan ko 'yan ng sup drink!"

"Yaya, anong sup drink?" Tanong pa ng pamangkin ko.

"Yo know, cooke!"

"Yaya, it's coke. Not cooke. Ano ka ba yaya, ang funny mo naman."

Hindi na kumibo si Bibay. Si Nanay na ang bumangka sa hapunan. Nagkekwento siya

tungkol sa nangyari sa barangay kanina. May nag-away daw na dalawang lasing.
Napikon daw iyong isa dahil sinabihan na pangit ang asawa niya, iyon pala ang asawa
niya ay kabit noong lalaki. Nagsuntukan na daw.

"Ewan ko ba sa mga tao dito. Hindi ko na rin sila maintindihan. Kaya ikaw, Bibay,
huwag kang magpapaligaw sa mga tao dito - lalong wag kang papatol sa anak ko at
ayokong mahirapan na naman kami sa kakahanap ng maid. Palikero iyan, mapaglaro. Sa
edad na trenta'y kwatro - wala pang seryosong kasintahan. Kung sinu-sino ang
kinakama!"

"Nanay! Nandito si Jorgia!"

"Wala po akong naririnig, Lola." Sabi ni Jorgia na humahagikgik.

Tiningnan ko si Bibay. Pinaglalaruan niya lang ang pagkain niya pero nakatitig siya
sa akin. I wondered what she was thinking. Natapos ang hapunan. Umakyat na si
Jorgia at si Nanay, ako naman ay pinagsasara ko ang mga bintana at pintuan.
Pinakikiramdaman ko si Bibay. Maya-maya ay narinig kong tinawah niya ako.

"Ser, magatolog na ako. Kase midyu pagud."

"O sige, bukas agahan mo at sasamahan mo ako sa palengke."

"Uke, Ser. Godnight!"

"Good night." I smiled at her as she waves back at me.

------------------
I couldn't sleep that night. I found myself crying because of what I have lost.
Nakaupo lang ako sa gitna ng maliit na kamang itinalaga para sa akin. Malamig ang
gabi at lalong gumagatong iyon sa kalungkutan ko. Hindi na ako makahinga. Iyak lang
talaga ako nang iyak. Miss na miss ko na si Dalaga lalo naman si Binata. Hindi pa
ako kahit kailan nakakalayo nang ganito sa mga magulang ko.

I decided to turn my phone on. Kabubukas ko pa lang noon nang bigla itong mag-ring.
Nakita ko ang pangalan ni Kuya Javier sa screen. Sinagot ko agad.

"Thank God, you answered!" Full of concern ang boses niya. Narinig ko lang ang
boses niya ay napahagulgol na ako. I bit my lower lip. "Casi, nasaan ka? Susunduin
kita! Iuuwi kita sa bahay!" Sunod-sunod na wika niya.

"Galit si Binata sa akin, K-kuya... Hindi ko kayang harapin si Papa. And did you
see the pictures?" I cried.

"Oh! Sa bahay ko, ikaw umuwi! Just come home, Casi! Mama's really worried about
you! Galit man si Papa, he'll get around. I'll kill that lesbo for you!"

Umiiyak man ay napahagikgik ako. "Kuya talaga..."

"Umuwi ka na."

"Sorry, kuya, pero hindi pa ngayon. I love you, please tell Dalaga that I love her
too. And please tell Papa how sorry I am..." Tinapos ko ang tawag at saka ako
humiga. Niyakap ko ang unan ko at saka nag-iiyak. Mahal na mahal ko ang pamilya ko
pero hindi ko talaga sila kayang harain dahil tulad nga ng sabi ni Papa - I became
the biggest disappointment of the family name.

Hindi ko alam kung gaano katagal akong umiiyak. Nakaramdam na lang ako nang pagka-
uhaw kaya tumayo ako para kumuha ng tubig. Lumabas ako ng silid at binuksan ang
ref. I took the pitcher and a glass of water.

"Bakit gising ka pa?" I was startled with that voice.

"Shit! Fuck! Fuck!" I cursed. Magugulatin ako talaga. Lumingon ako at nakita ko si
Adan sa likod ko. He was wearing only a sando and a boxer shorts. Nakakunot ang noo
niya.

"Anong sabi mo?" Tanong niya.

"Ah! Sabe ko. Potang ena, Ser! Nagolat aku! Howag mo kase ako gogolatin. Mamamatay
ako!"

Humagalpak siya nang tawa. Ako naman ay tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa. My
eyes met his bulge. Noong una akala ko ay imagination ko lanmg but when I stared at
it, his bulge is really showing.

"Ay nako, Ser! Tete mu bakat!" I laughed out loud!

---5I couldn't really sleep that night. I was thinking about our new maid. I just
can't believe that she was able to give me a hard on! And the fact that she noticed
embarrassed me more than I could ever imagine. I couldn't even think of a comeback
after hearing what she had to say. Hindi ko nga maintindihan kung bakit. I never
felt anything towards any of our maids before. Nakikita ko lang sila bilang
pamilya o kaibigan pero iba ang babaeng iyon. There was something in her - maybe
her eyes or the way she carries herself but definitely not the way she talks. I
sighed again. Pabiling-biling lang ako sa kama - ayokong pumikita dahil nakikita ko
ang nakangiti niyang mukha at ang bilugan niyang mga mata.
Kahit kailan ay hindi pa ako naging ganito sa mga naging maid namin o kahit doon sa
mga naging babae ko. Aminado naman ako na totoo ang sinabi ng Nanay ko kanina -
palikero ako, marami na akong nakasamang babae at kahit minsan ay hindi pa pumasok
sa isipan ko ang pag-aasawa. I like women, I like sex. I have sex a lot - and maybe
now - that's exactly what I need.

Sex.

I stood up and put proper clothes on. Lumabas ako ng silid at bumaba ng hagdanan.
Hindi ko alam kung anong oras na ngayon - kung mag-uumaga na ba o kung hating gabi
pa rin. I looked around to see if my mother is still awake and when the coast is
clear, binuksan ko ang pintuan at ganoon na lang ang gulat ko nang makita kong
papasok naman ng bahay si Bibay.

"Multo!"

"Potang ena ka talaga, Ser!" Napatalon pa siya habang napapasigaw. Tiningnan ko

siya mula ulo hanggang paa. Suot niya ang isang long sleeves na kulay gray at itim
na jogging pants. May nakasabit pang puting tuwalya sa kanyang leeg. Humihingal
siya pero nagtatalon pa rin siya habang sigaw nang sigaw.

"Nagolat ako! Shet! Shet! Ang poso ku! U to di Em to di Ge!"

Hindi ko alam kung matatawa ako o maiinis o matutulala sa pinagsasabi ng babaeng

ito. Hinawakan ko siya sa balikat at saka inalog-alog.

"Bibay! Kumalma ka! Ano ka ba!"

Bigla siyang natigilan at saka tumingin sa akin. Ngumuso siya tapos ay

humalukipkip. "Temang ka naman, Ser! Magogolaten ako! 'Wag mo akung sasalobongen
kapag ganoon!"

"Eh saan ka ba nagpunta? Hating gabi na nasa labas ka!" Singhal ko sa kanya. She
rolled her eyes at me.

"Nag-joggeng ako! Yo know to kep my body sexe!" Iminuwestra niya pa ang katawan
niya. I looked away. I feel like a teenager with raging hormones. I feel so horny.
Tigang lang yata talaga ako o baka naman talaga gusto koi tong babaeng ito - pero
'wag lang talaga siyang magsasalita - nadi-distract ako.

"Bakit, anong oras na ba?" Nagtatakang tanong ko.

"Four 'o clock, baby."

Kumunot ang noo ko habang nakatingin sa kanya. Did she just spoke straight English?
O baka naman namaligno lang ako. Bibay just stood there looking at me. Nanlalaki
ang mga mata niya.

"Alas kwatru, Ser! Baket ganyan ka tomengen? Adek ka baga, Ser? Nagbabatu ka? Anung
tenera mo? Pingi aku!" She made a face. I just shook my head. Nilagpasan ko na lang
siya at saka sumakat sa pick - up ko. Sineneyasan ko siyang buksan ang gate na
ginawa naman niya. She even waved me goodbye. Hindi ko alam kung anong meron sa
babaeng iyon. Why is she doing this to me? Am I attracted to her? Oo - hindi naman
ako magkakaganito kung hindi. Naiinis lang ako kasi hindi pa naman kamim ganoon
katagal magkakilala pero binabaliw na niya ako - wala naman siyang ginagawa - iyon
pa ang nakakainis! Wala pa naman siyang ginagawa and yet I feel stupid whenever
she's around. Dalawang araw pa lang kaming magkakilala.

Natagpuan ko ang sarili kong nag-park sa tabing dagat. I sat on the hood of my pick
up and looked at the waves. I was trying to hear them - then suddenly, the mouth of
nostalgia bit my memory and I was again trapped on the past. Tinatakbuhan ko na ang
parteng iyon ng buhay ko pero hindi pa rin ako nakakaalis dahil kahit na anong
gawin ko ay hindi ko basta kayang takasan ang araw na iyon, ang mga taong kasama ko
at kung ano talagang nangyari. Habambuhay na magiging bangungot ang bagay na iyon
para sa akin. I closed my eyes and I saw blood - it was something that I would
never ever forget.

Iminulat ko ang mga mata ko at nagpalinga-linga. Dahan-dahan nang napupuno ng tao

ang dalampasigan. Dumarating na ang maliliit na Bangka na galing sa laot. Patuloy
ang takbo ng buhay na minsan ay ginusto kong kalimuta. I smirked.

Sinabi minsan ng psychiatrist ko noon: Life goes on. Kahit na ano pang nangyari,
kahit anong trauma pa ang pinagdaanan ko, life goes on. People move on. Lilipas ang
araw, iikot ang mundo, sisikat at lulubog ang araw at kahit na ano pang
nararamdaman o pinagdadaanan ng isang tao, hindi hihinto ang mundo para lang sa
kanya.

Ganoon dapat ako. Pero bakit kahit saan ako magpunta ay sinusundan ako ng alaalang
iyon? How can I move on?

I just sighed. Tuloy ang buhay. Buhay pa ako. Kailangan mabuhay at kailangan kong
gumalaw. Sumakay ako sa pick up at umuwi sa bahay. Alas sais na pala nang umaga.
Hindi ko man lang namalayan na mag-uumaga na.

Ipinarada ko ang pick up sa tapat ng bahay at saka bumaba na. Binuksan ko ang gate.
Iniisip ko pa rin ang nakaraang iyon. Dinidibdib ko. Ilang taon na ang lumipas pero
sariwa pa rin ang takot, ang sakit at ang galit na naramdaman ko noon pero biglang
nawala ang lahat ng agam-agam nang makita ko si Bibay na nagwawalis sa terrace
namin. Nag-angat siya ng paningin at ngumiti sa akin. She even waved at me.

"Maayong buntag, Ser!"

I stared at her.
It's her smile that captures my being.

There is really something about that smile that makes me forget my dark past...

That smile.

Just that smile.

-----------------------

"Bilisan mong kumilos, Bibay at baka marami nang tao sa palengke mamaya. Dadaan pa
tayo sa farm bago umuwi kaya bilisan mo diyan."

I made a face after hearing Kiss the chef speaking with that tone of authority.
Kung alam lang niya kung sino ako baka magsisi siya at sinisigawan niya ako. I just
sighed as I silently wash the plates. Ito na talaga muna sa ngayon ang buhay ko.
Hindi naman ito magtatagal. Sigurado naman ako na kahit wala akong sinasabi ay
gagawa ng paraan ang mga kapatid ko plus I know that Papa loves me, Kuya Javier's
right, he's mad right now but he'll come around and when that happens I'll be going
home at haharapin ko si Samantha na nasa likod ko ang buong pamilya ko.

"Bibay!" Tila inip na inip na wika niya.

"I'm gonna kill Kiss the chef with my bare hands." Bulong ko pa. Huminga ako nang
malalim at pumunta na sa kanya. He was standing near the door looking at his watch.
Mukhang inip na inip na siya. Naisip ko kungb tatagpasin ko kaya ang nguso niya
aayos kaya ang mukha niya. Ang nguso niya kasing kapal ng mukha niya. I hate being
ordered!

"Hitu na, Ser. Nagahogas kase ng mga platu. Tara lits na, Ser." Pinipigilan ko ang
pagtaas ng aking kilay. Nauna na siyang lumabas sa akin. I saw him walk to his
pick-up Toyata Hillux ang model niyon. I grinned. Sumakay na rin ako doon. I
looked around and I saw the interior. Napatango ako. Malinis sa kotse si Kiss the
chef.

"Anong tinitingnan mo?" Tanong niya habang nagmamaneho. I just smiled. Kahit kailan
ay hindi ako palangiting tao. Sabi nga ni Kuya Gab noon, palagi daw akong
nakasimangot pero ngayon wala akong ginawa kundi ang ngumiti na parang tanga.
Masakit na ang panga ko - hindi pa rin ako makangiti nang maayos. I know I looked
so stupid smiling at him all the time pero ginagawa ko naman kasi iyon para hindi
kumuha ng bwelo, natatakot ako nab aka kapag nagsalita akong muli ay mawala ang
punto ko at lumabas ang tunay kong pananalita. I will surely have a hard time on
that.

"Wala, Ser. Ang ganda ng kutsi ninyu. Bagu pa eto?"

"Hindi.Tatalong taon na ito sa akin."

"Ay se..." Napatango ako. I saw him smile. Ang ngiting iyon ay nauwi sa pagtawa.
Nahampas niya pa ang manibela.

"Alam mo? Ikaw lang ang nagpapatawa sa akin ng ganito." He said. I looked at him.
Natatawa siya sa akin dahil sa ginagawa ko sa sarili ko. It's kinda unfair. No one
had ever laughed at me like that - noon pero ngayon siguro - right after seeing the
leaked photos of Samantha and I, people ang laughing at me but also at my family.
Naikuyom ko ang mga palad ko. I hate her! I wishe that bitch rots in hell.

Huminto kami sa tapat ng palengke. Kinuha ko naman ang basket sa likod. Ito yata
ang magiging problema ko. May alam ako sa gawaing bahay - my mother trained me well
but I don't know how to buy from a wet market. It's actually my first time. I bit
my lower lip. Bahala na si Batman.

Naglakad na kami ni Kiss the chef papasok sa loob ng palengke. I was wearing my
havianas flip lops and a pair of maong shorts. Buti na lang at ganito ang suot ko
at hindi ko naisip magpantalin kundi mababasa ang pants ko.

"Maghanap muna tayo ng isda." Wika niya pa. Tumango na lang ako. We went to the
fish section at ganoon na lang ang pagkalukot nang ilong ko nang salubungin ako ng
amoy ng lugar na iyon. Ang lansa! Ang sangsang! It's as if I was trapped in a very
stinky box. Napaubo pa ako. Kagat - labging sumunod ako sa kanya.

"Mag-sinigang nab angus tayo mamaya, Bibay. Gusto ni Jorgia iyon. Mamili ka na ng
bangus natin."

"Iyon." Turo ko sa isda. I didn't look. I just pointed at a fish.

"Galunggong iyon, Bibay." Sabi pa ni Kiss the chef. Napilitan akong tumingin at
saka lumapit ako. Nasusuka ako sa amoy ng palengke. Ang baho-baho. Bakit ganito
dito? Iniisip ko kung dito ba kinukuha ng mga maids namin ang pinakakain nila sa
amin sa bahay. Kung dito nga, how sure are they na malinis ito? Oh my god! Am I
eating trash since I was born?

"Kahet anung bangos basta may kaleskes, Ser!" Inis na wika ko na lang. Nakita kong
umiling siya at saka ngumiti sa akin. Sinensyasan niya ang babae. Tumalikod naman
ako at lumayo sa pinuntahan namin. I hate the smell of palengke! Kapag bumalik ako
sa amin, ang una kong gagawin ay itatanong kay Manang Sayna kung saan niya kinukuha
ang pinapakain niya sa pamilya ko. I hate the smell!

"Hoy, saan ka pupunta?" Tanong bigla sa akin ni Kiss the Chef. Inilagay niya ang
isda sa basket ko. Umiling ako. "Kung makaarte ka parang hindi ka pa nagpupunta ng
palengke."

"Nagaponta na, Ser. Kaya lang beglang nasaket ang tyan ku! Natatae ata aku. Aru..."
"Ano?" Napakamot siya ng ulo. "Ay bakit hindi ka sa bahay, nagbawas! Kaya mo pa
ba!"

"Uu naman, Ser. Ang ua mo!" Naiinis na tumalikod ako pero bago ako nakalayo ay
hinatak niya ang braso ko. Napalakas ang pagkabig niya sa akin kaya nabunggo ako sa
dibdib niya. I caught my breath. I looked at him and that was when I caught him
looking at me. His mouth was a bit parted. Nakakunot naman ang noo ko. Maya-maya ay
lumayo siya sa akin.

"Humanap tayo ng tilapia." Marahang wika niya. Tumango na lang ako at sumunod sa
kanya. We went around the market looking for tilapia. Nakakita naman na ako noon -
kumakain naman ako noon pero hindi ko alam kung anong hitsura noon kapag hindi pa
luto.

Finally we stopped. "Tatlong kilo, ateng. Pakilinis mo na." Sabi ni Kiss the chef
sa babae. I looked at the tilapia closely. Hindi naman pala naiba ang hitsura noon
kapag hindi luto. I moved my face closer. Kinatitigan ko ang tilapia at ganoon na
lang ang panlalaki ng mga mata ko nang bigla tumalon ang isa.

"Oh my fucking god!" I screamed. Napatalon ako - sobrang taas hanggang sa natagpuan
ko na lang ang sarili ko sa bising ni Adan. I closed my eyes and hugged him
tightly. Buhay pa iyong tilapia! It's fucking breathing.

"Bibay! Ano bang problema mo?"

I slowly opened my eyes and when I realized what I have done - minura ko ang
sarili ko. How dare me! Wala na. Alam na yata niya ang totoo. Narinig niya ba ang
sinabi ko? Narinig niya ba? Sabi nga ni Gianna - O to the M to the G! Ibinaba niya
ako at saka tinitigan maigi.

"Suri, Ser. Nagolat lang aku sa telapia. Bohay pa pala kase." Ang lakas ng tibok ng
puso ko. Sinabayan nang malakas na pagtawa ng tindera ang sinabi ko.

"Miss, lahat ng tilapia, tinitinda ng buhay pa. Sariwa sila. Hindi bilasa. O ayan
na, nilinis ko na iyang binili ninyo." Sabi niya pa sabay abot ng binili namin.
Kinuha ko na lang iyon at saka tumalikod na. I wish he didn't hear my cursing. I
curse in English, I can even curse in French and Chinese. Naiiyak na ako. Wala pa
man ay nasira na ang cover ko. Bakit ba kasi magugilatin ako samantalang hindi
naman ako nagkakape!

I hate myself for what happened in there.

"Bibay!" Tawag niya sa akin. Huminto ako at tumingin sa kanya. "Ayos ka lang ba?
Mukhang gulat na gulat ka."

"Suri, Ser. Wala kaseng telapia sa amin!" Palusot ko. Kumunot ang noo niya. Umiling
na lang siya at saka hinawakan ako sa kamay.
"Doon tayo sa gulayan." Wika niya pa sa akin. Hindi na ako kumibo. Buong
pamamalengke namin ay hindi na ako kumibo. Baka kasi sa kakabuka ko ng bibig ko ay
mabuko na niya talaga ako. I just sighed.

"Okay na siguro ito para sa isang linggo, Bibay." Sabi niya pa sa akin. Nagulat ako
nang akbayan niya ako. "Natutuwa ako sa'yo. Ang gaan mo pala." Nakangising wika
niya.

"Ay naku, Ser--!" Idinikit niya ang hintuturom niya sa labi ko.

"Huwag mo akong tawaging, Sir, Bibay. Kuya na lang masyado mo akong pinapatanda."
Natatawang sabi niya. "Mukha kang tanga kanina. Ang taas mo tumalon."
Napapahagikgik siya.

"Uu, Koya." Hindi ko alam kung bakit napapangiti na rin ako. Nakaakbay pa rin siya
sa akin habang naglalakad kami. Saglit kaming huminto para bumili ng pastillas para
kay Jorgia. Nakaabya pa rin siya. Hindi ko naman pinapalis ang kamay niya - wala
namang masama. Naalala ko si Kuya Gab at Kuya Javier, kapag naglalakad kami sa maal
o sa daan ay hinahawakan nila ang kamay ko na para bang girlfriend nila ako. Kapag
si Papa naman ang kasama ko ay nakapasok sa bulsa niya ang kamay ko - hanggang
ngayon ay ganoon sila sa akin. Para bang maya't-maya ay mawawala ako.

Naglalakad pa rin kami. Paikot-ikot kaming dalawa. Nagtatanong-tanong siya ako

naman ay sumasagot. Hindi ko masyadong nilalawakan ang sinasagot ko. I'm afraid to
say anything that will lead to my true identity. I just sighed. Nasa ganoong
posisyon kami nang bigla na lang may tumawag sa pangalan niya.

"Adan! Mahal ko!"

I almost died choking when I heard that. Mahal ko? Ginaya pa ang endearment ni
Dalaga at Binata. I shook my head. Tumingin kami ni Adan sa likod at doon nakakita
ako ng babaeng rainbow. The woman approached us and kissed Adan's lips. I made a
face. The woman was wearing an ugly black dress with so many rainbows as design.
Her hair was blonde and her lips were so fucking red. Maputi ang babae. Naisip ko
kung ilang glutathione ang nilaklak niya para lang pumuti ng ganoon.

"Eva, kamusta." Parang naiilang na wika niya. Inalis niya ang kamay niya sa braso
ko. Tinaasan naman ako ng kilay noong babae.

"Sino ka?" Tanong niya. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. "Anong klaseng
nilalang ka?"

"I'm Casiel Antonniette Consunji. Do not fucking look at me like that or else, I'm
gonna blind you!"

Gustong-gusto kong sabihin sa kanya ang mga katagang iyon pero hindi pa ito ang
panahon.

"Bakit nakaakbay ka sa kanya, Adan? Babae mo ba ito?" Inis na tinulak niya ako.
Nanlaki ang mga mata ko.

"Hindi, Eva. Kasama namin siya sa bahay. Huwag mo siyang i-bully." Wika pa ni Adan
sa babae. Pilit kong pinakakalma ang sarili ko. Hindi ko dapat patulan ang babaeng
rainbow pero naiinis na talaga ako.

"Ekaw, Mess, senong amu mo?"

I almost laughed seeing her reaction. Halos lumuwa ang mga mata niya sa kakatitig
sa akin. Kung tutuusin ay mas maganda pa si Manang Sayna kaysa sa kanya. May edad
na ang kasama naming iyon pero mas may dating pa rin ang yaya ko.

"Hindi ako maid! Amo ako!"

"Ah! Akala ku lang pala! Mokha ka kaseng katolong, Mess. Suri!"

To my surprise, Adan laughed. That caught my attention - I couldn't believe that

his laugh wpuld sound this sexy. Ang alam ko lang na may ganoong tawa ay si
Augustus Ledesma - the reason why I admired him and why he caught my attention.

"Hindi ako katolong!" Sabi niya pa.

"Watibir, Ating. Koya, oowe na ba tayu? Magaloto pa kase ako ng tanghalean. Sabe
kase ni Ma'am pagdala ko sya ng pagkaen sa barangay hall."

"Oo nga pala. Halika na, Bibay." Sabi niya sa akin. Muli niya akong inakbayan ay
hinatak palayo sa babaeng rainbow. I was smiling again. His arms around my
shoulders makes me feel like I'm protected.

I looked at him.

"O, bakit, Bibay?" Tanong niya sa akin.

"Wala, Koya. Ang puge mo pala!" Kinindatan ko siya. Napanganga naman siya sa akin.

--------------------------

"Why can't you just go home, Casiel!? I'm freaking out! Papatayin ko iyong tomboy
na iyon para sa'yo! Papatayin siya ni Gab. Papatayin din siya nila Yto, Yllak, Yvo,
isama mo pa si Hermes at si Ares! You have our back, baby just come home!"
I bit my lower lip after hearing what Kuya Javier had to say. For the first time in
three days, I turned my phone on again at bigla na lang siyang tumawag. Siguro ay
hindi niya tinitigilan ang kakatawag sa akin. I just smiled. Naa-appreciate ko
talaga ang mga sinasabi niya sa akin. I know he wants me back at the house but I
just couldn't go home. Natatakot akong paalisin ni Papa papunta ng Amerika. Ayoko
doon. I'd rather stay here and be Bibay than leave the country because of my
father's anger.

"You're gonna kill for me, dear brother? Magagalit si Lord." Napahagikgik ako, Na-
imagine ko ang mukha ni Kuya Javier ngayon. Napatawa ako.

"Magtigil ka diyan. Casiel ha!" Singhal niya.

"Oo na. But I love you, Javie. You know."

"Umuwi ka na, Casiel. Nasaan ka ba? Susunduin kita."

"I'm safe and I'm dry. Kumakain ako, may damit, may tinutuluga. You don't have to
worry. I love you and I'll take care of myself. I love you, Kuya. Bye." Tinapos ko
ang tawag at saka tinago ko ng phone ko sa aking bulsa. Tinikman ko ang niluto ko.
Habang ginagawa koi yon ay nakita kong nandoon pala sa may gilid ng entrance ng
kusina si Adan. Akala ko ay nagpunta siya sa flower farm nila tulad ng sinabi niya
sa akin kanina.

"Koya, nandyan ka pala! Gosto mu na ba komaen?" Tanong ko sa kanya. Nakatingin lang

siya sa akin. Dahan-dahan siyang lumapit sa akin. There is something wrong with the
way he looks at me. Nang makalapit siya ay umurong naman ako - hanggang sa
maramdaman ko ang pader sa likuran ko. I gasped.

"Sinong ka- I love you mo sa phone, Bibay?" He was whispering. I could feel his
warm breath on my face and it actually excites the hell out of me.

And I don't know why!

"Sino?" He asked again. His eyes were dark and intense. Napapalunok ako. Nakadama
ako ng kuryente nang hawakan niya ang balikat ko. I swallowed hard.

Freaking fucking balls!

I saw his face slowly moving closer at mine. Alam kong kailangan kong umiwas pero
hindi ako makagalaw.

Fuckin' freakin' balls!

I closed my eyes and waited for his lips to brush mine and when it did a moan
escaped from my lips.

"Koya, howag pu..."

But still, he conquered my lips and kissed me with so much passion. It is actually
my first kiss - hindi counted si Sam dahil tulog ako at babae siya. Ito ang first
kiss ko and it fucking feels good.
---6"Yaya! Bakit tulala ka diyan! Baka tumulo pa ang laway mo!"

I was startled with Jorgia's voice. Nasa terrace kami nang Sabadong iyon. Nakaupo
ako sa sofa habang si Jorgia naman ay naglalaro sa I-pad niya. She was looking at
me in a way that appalls me. Kakaiba kasi ang tingin niya - para bang may alam siya
sa akin na hindi ko pa alam. Naisip ko kung nakita niya ba kami ni Adan noong isang
araw na naghahalikan sa kusina. I blushed when I remembered the feel of his lips
against mine. Nakakaramdam pa rin ako ng kuryente. After the kiss, tinitigan niya
ako, iniisip ko kung narinig niya ang lahat ng sinabi ko kay Kuya pero hindi.
Tinanong niya lang sa akin ulit kung sino ang ka-I love you - han ko sa phone. Sabi
ko na lang na iyong mga kapatid ko sa Tacloban. Napapanguso ako. Hindi ko alam kung
hanggang kailan ko kakayanin itong pagpapanggap na ito.

I miss my parents. I miss my mama. Noon tuwing gabi bago matulog ay sinusuklay niya
ang buhok ko, si Papa naman kahit na bente-singko na ako, nitse-check niya pa ako
sa kwarto ko in the middle of the night just to make sure kung nakakumot ba ako o
hindi. Tapos noon ay hahalikan niya ako sa pisngi. After that I would open my eyes
and I'll call him to say I love him and he'll wink at me. Matatawa ako tapos ay
lalabas na siya ng silid ko.

Minsan, natutulog pa rin ako sa tabi nila ni mama - lalo na kung umuulan.
Independent akong tao pero mahal na mahal ko ang mga magulang ko at hindi ko kaya
ang buhay kapag wala sila. Kaya nga ganoon na lang din ang iyak ko nang mamatay si
Mama Apollo. Pakiramdam ko kahit Auntie ko lang siya ay natanggalan din ako ng
parte ng katawan ko noong ilibing namin siya. I love her so much too that was the
reason why I always say I love you to my siblings and my parents. Natutuhan ko kasi
noon na hindi lahat sa mundo ay permanente at hindi habambuhay na makakasama natin
ang mga mahal natin sa buhay.

Tiningnan ko na lang si Jorgia at saka ngumiti.

"Wala, Jurgia. May eneesep lang ako. Ano gang nilalaru mo?" Tanong ko sa kanya
lumapit ako at umupo sa tabi niya.

"Candy crush soda, Yaya." Ipinakita niya sa akin ang I-pad niya at saka itinuro
kuno sa akin kung paano iyon laruin. Kunwari ay nakikinig naman ako sa kanya. I was
just smiling. I don't like games. I like cars. Mas interesado ako doon kesa sa
laro. Sa I-pad ko, puro kotse ang laman noon.

"Yaya, may boyfriend ka na ba?" Tanong niya sa akin. Tumingin ako sa kanya.

"Wala pa? Baket? Bebegyan mu ga aku?" Natatawang tanong ko. Natawa na rin si
Jorgia. I like this kid. She's smart pero napapansin kong masyado siyang masekreto.
May mga bagay siyang hindi sinasabi sa lola at sa tito niya. And that intrigues me.

"Hindi yaya! May boyfriend na kasi ako. Kaya lang sabi ni Tito bawal pa pero two
years na kami." Napatigalgal ako!
"To yers! Kilan ka nagasemola magsyuta?! Grid sivin ka pa lang!"

"Grade five, yaya! Ang funny mo talaga!"

Por dios por santo! Ako nga nasa edad ni hindi pa ako nakakatikim ng bulaklak na
galing sa manliligaw siya naman grade five pa lang may boyfriend na siya! What is
happening in this world!

"Eh, yaya, nagka-boyfriend ka na ba?" Tanong pa niyang muli. Umiling ako.

"Wala pa. Wala pang nagkakamale. Piru hende ko man nagaesep ang mga bagay na iyan.
Crush-crush lang aku."

"Ayi! Crush mo si Tito ano!" Tanong niya sa akin. I blushed again. "Geee! Crush mo
nga si Tito! Naku ibig sabihin lalayasan mo na kami kasi iyong mga maid namin na
nain-love kay Tito hindi niya kayang mahalin kaya umaalis! 'Wag kang umalis, Yaya.
I like you!" Niyakap niya ako. Sa ganoong ayos kami natagpuan ni Adan. Kararating
lang niya galing sa flower farm. Nakasuot siya ng dilaw na Lacoste na shirt at
pantalon. He looked yummy. Mukha siyang bagong ligo kahit pawis. Dumako ang tingin
ko sa labi niya. I twisted my lips.

"Oh, anong nangyayari dito?" Tanong niya. May mga dala siyang paper bags at isang
pirasong gumamela.

"Wala, Tito. Inaamoy ko lang si Yaya ang bango niya! Naamoy mo ba?" Lumayo sa akin
si Jorgia at saka hinatak si Adan papunta sa akin nang malapit na siya ay itinulak
ni Jorgia si Adan papalapit sa leeg ko. Hindi naman nagtagal ay nakasubsob na ang
mukha ni Adan sa leeg ko. I moaned a bit. Nakikiliti kasi ako.

"Damn." I heard him curse. Lumayo siya sa akin.

"Jorgia! Puro ka talaga kalokohan!' Sabi niya. "Pumasok ka nga doon at habaan mo
iyang short mo!" Sigaw niya sa pamangkin. Tumayo na rin ako. Kailangan ko na rin
yatang pumasok sa kwarto ko dahil baka mamaa bumaba ng kusa ang shorts ko. Tumayo
ako at akmang tatalikod na nang hatakin ni Adan ang braso ko.

"Bibay, para sa'yo." Tumingin ako sa inaabot niya sa akin. Napanganga ako.
Binibigyan niya ako ng gumamela na nakatanim pa sa paso. Nakangiwing tinanggap ko
iyon. The gumamela is pink. Ang ganda nang pagkakabuka ng bulaklak niya. I don't
like flowers - lalong ayoko ng gumamela pero pwede na rin ito.

"Salamat sa'yo, Koya." Nakangiting wika ko. Tumalikod na muli ako pero tinawag na
naman niya ako.

"Yis, koya?" Tanong ko pa.

"Day off mo bukas, saan ka pupunta?" Tanong na naman niya. Bukas na pala iyon?
Iniisip kong makipagkita kay Kuya Javier. Tatawagan ko siya mamayang gabi pero
pinag-iisipan ko pang talaga iyon.

"Wala, Koya. Deto lang segoru aku sa bahay." Nakangiting sabi ko pa. I saw him
smile.

"Ayos! Labas tayo bukas. Dadalhin kita sa dagat." Kinindatan niya ako. My eyes
widened.

"Why?" I shook my head. "Ebeg kong sabehen, baket sa dagat? Anu eyon, lolonoren mo
ako?" Tanong ko sa kanya.
"Pwede! Sa sarap." Itinaas baba niya ang mga kilay niya. I got what he said.
Napangisi ako. Gago pala itong lalaking ito.

"Hay naku, Koya, ang lebug mu naman! Gagu ka! Vergen pa aku! Saka hende aku ganuung
babai! Salaola ka!" Ninoohan ko siya. Kinuha naman niya ang kamay ko tapos ay
hinatak ako palapit. Muntik ko nang mabitiwan ang paso. Kung nabitiwan ko iyon,
babagsak iyon sa paa niya. He was biting his lower lip. Naamoy ko ang mabango
niyang hininga. Ako naman ay kinakapos ng hininga. Ano bang nangyayari sa akin? I
wasn't the weakling. I'm actually strong pero bakit nanghihina ako. Nararamdaman
kong nanginginig ang mga tuhod ko. Para bang naging jelly-ace na ang mga iyon.

"Sabihin mo sa akin, Bibay." Hinaplos niya ang labi ko. How can I forget this lips
and the way you taste even the feel of your tongue playing with mine?" He whispered
to my face. Napalunok ako. Para akong kinakapos ng hininga. Hindi ako mapakali.

"So date, tomorrow, magkita na lang tayo sa kanto, Bibay." He winked at me. He
stole my move. I hate him. He winked again and I just lost my balance.

"Sa dagat, Koya?" Tanong ko. He nodded. "Piru, wala akong to pis."

"Walang problema, ibibili kita." He gave me a smack on the lips. I felt electrified
again/

----------------

Linggo. Day off ko. Hindi ko na tiwagan si Kuya Javier para kitain siya. Naisip ko
na lang na makipag'date' na nga lang kay Adan. Wala naman akong magagawa. Kukulitin
niya lang ako - buong maghapon kahapon ay pinariringgan niya ako sa date na iyan. I
just gave in. Alas nuebe nang magpaalam ako sa nanay niya. Binilinan akong bumalik
agad o kinabuksan na. Hindi naman ako magtatagal pupunta lang yata kami sa beach
tapos kung anong mangyayari pagkatapos noon ay bahala na.

Naghintay ako sa kanto tulad nang usapan namin. Hindi naman nagtagal ay nakita ko
na ang kotse niya na paparating. Tumapat siya sa akin at binuksan ang pinto. Agad
naman akong sumakay. Pagsara ko ng pinto ay humarap ako sa kanya. He kissed my
lips. Ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko.

"Ser ang bastus ne mo!" Hindi ko alam kung bakit ako natawa. Hinagkan niya akong
muli at saka hinawakan ang kamay ko. Pinasibad na niya ang sasakyan. He was driving
single-handedly. Nakangiti siya sa akin.

"Excited na ako, Bibay. Excited ka na ba?" Kinindatan niya ako. I just rolled my
eyes. Noong gabing hinalikan niya ako ay tinanong ko sa kanya kung anong narinig
niya sa sinabi ko ang sabi niya lang nagalit daw siya sa ka - i love you ko. Ibig
sabihin ay hindi niya narinig ang mga pinag-usapan namin ni Kuya Javie. I just
smiled at him.

"Midyu, Koya. San baga tayu poponta? May dagat duun. Nabele mu ba ang to pes ko?"

"Oo, binili kita ng two piece. Kanina. Dalawa iyon. Isang pink at isang black.
Mamili ka na lang." Wika niya sa akin. Hindi ko alam kung anong pumasok sa utak ko
at nagpabili akl ng two piece sa kanya. I guess I just want to tease him. Kung ano-
ano pa ang ikinuwento niya sa akin habang nagmamaneho. Naikwento niya rin sa akin
ang tungkol sa tatay ni Jorgia na bading pala. Bigla ay napangiti ako. Mahal na
mahal ni Adan ang pamangkin niya. At alam kong mahal din naman siya ni Jorgia. Base
iyon sa kwento ng pamangkin niya.

Maya-maya ay huminto na kami sa tapat ng isang resort. Ipinasok niya ang sasakyan
doon at nipark niy. Bumaba kami pareho. Napagalaman ko na umarkila pala siya ng
cottege pero cottege lang iyon. Walang kwarto. Walang kana kundi puro upuan lang.
When we settled there, ibinigay niya sa akin ang two piece na binili niya.
Napapamangha man ako sa dagat ay kinuha ko iyon at nagpaalam sa kanya na papasok na
muna sa rest room.

Naalala ko, I've been to Acapulco, to Bermuda and Rio De Jinero pero alam kong
balaik-balikan ko pa rin ang Pilipinas because it's more fun in the Philippines.

When I got to the rest room, hinubad ko ang lahat ng damit ko at saka isinuot ang
itim na bikini na binili niya. I was kinda impressed when it fitted. I was kinda
healthy on the breast part kaya nga tuwang-tuwa ako nang kasukat ko ang top na
iyon. Itinaas ko ang buhok ko at kinagat-kagat ang labi ko para mamula iyon when i
was pretty enough - lumabas na ako ng rest room at pinuntahan siya sa cottege kung
saan ko siya iniwan.

May nasasalubong akong mga kalalakihan and they were giving me the second look. I
don't care I feel confident. Kung nakikita nga lang ako nI Papa ngayon alam kong
lalo siyang magagalit sa akin. Ibinabalandra ko ang jewels na sinabi ni mama ay
itago ko but I really don't care.

I feel fuckin' free!

I saw Adan sitting on the chair inside our cottege. He was smoking. Nanuyo ang
lalamunan ko. I missed smoking too. Halos isang linggo na pala akong hindi
naninigarilyo. It's an acheivement for me. Si Kuya Javie palagi akong pinagagalitan
dahil doon.

Kinalabit ko si Adan nang malapitan ko siya.

"Koya, kasya naman pala etung nebele mo. Maganda sya!' Wika ko pa. He slowly turned
his head on me and his mouth literally fell when he saw me. Nalaglag din ang
sigarilyo niya tapos ay para bang hindi siya makahinga. Hinatak ko ang kamay niya
at saka tinayo siya.

"Haleka na sa dagat, Koya!" Sigaw ko pa. We got to the sea. Binasa ko siya nang
binasa. Tulala pa rin siya pero nang makahuma ay hinabol naman siya ako. Sigaw
naman ako nang sigaw at tawa nang tawa. I'm getting through something and this is
my way of having fun and letting go of all the inhibitions inside of me.

Nahuli ako ni Adan at saka niyakap mula sa likod. I love the feel of his warm arms
around my waist. Iniharap niya ako.

"Bibay, pakiss ako." Wika niya. Pumikit naman ako at ako na mismo ang humalik sa
kanya. He kissed me. I opened my tongue to let him explore the insides of mine. His
lips were hot and his tongue is fiery. Napansin kong dahan-dahan nang naggagala ang
mga kamay niya sa loob katawa ko. I let him. I love whatever he was doing to me. I
love the feeling of my heart beating fast and my blood rushing inside my brains. I
love everything.

Naalala ko ang sinabi ni Gianna noong inaya siyang magdate ni Ledesma.

The 'kilig' feeling. At iyon na yata mismo ang nararamdaman ko ngayon. Kinikilig
ako.

I gasped when he palmed my down there. Naramdaman ko din ang 'thing' niya sa akin.

Tinulak ko siya at humagikgik.

"Anu ba yan, koya! Tete mu nanonondot!

---7"Nay, luluwas po ako sa Sabado. Kakausapin ko si Mr. Chua para magkasaraduhan

na kami ng deal. Isasama ko si Bibay para hindi ako mainip sa byahe."

Nag-angat ng tingin si Nanay sa akin tapos ay ikinunot niya ang kanyang noo at
inirapan ako. Kasalukuyan kaming kumakain ng pananghalian nang araw na iyon.
Sinulyapan ko si Bibay na nasa kabilang side ng hapag. Napangiti ako bigla. Iba
talaga ang ganda ng babaeng ito and that's one of the reason why I was mesmerized
by her. Kapag ganyan na tahimik siya ay para bang napakasarap niyang tingnan. Hindi
lang tingnan --- alam kong masarap siya. I grinned. Nagkatagpo ang mga mata namin.
She winked at me then grinned back. Kinindatan ko na lang din siya nanalaki ang mga
mata ko nang kagatin niya ang labi niya at pinapungay ang mga mata. Binawalan ko
siya at baka makita kami ni Nanay.

Ibinalik ko ang tingin ko kay nanay. Sinalubong ako ng mapagtanong niyang mga mata
at saka ngumisi. Bumaling siya kay Bibay.

"O, Bibay samahan mo itong kuya mo at bantayan mo. Baka mambabae iyan." I made a
face. Bibay just nodded. Kinindatan na naman niya ako. Magkatapat ang aming mga
upuan. Kinagat na naman niya ang kanyang labi at saka tumingin sa akin. Maya-maya
ay naramdaman ko ang paa niya na gumagapang pataas sa binti ko. Napatitig ako s
kanya at literal na napanganga. She was playing with my thing! Noong una ay hindi
ko naman pinapansin iyon but she was giving me a hard on. I was just looking at
her. Nakanganga lang ako habang nasa crotch area ko ang paa niya habang iginagalaw
niya ang nga daliri niya sa tapat ni 'Gaston'

"Koya, baket para kang nasesear? May masaket ba sa'yu?" Napalunok ako. What the
hell is she doing to me?

"W-wala..." Mahinahong wika ko. Ngumisi lang siya sa akin at saka ipinagpatuloy ang
pagkain ay ang pakikipaglaro niya sa akin. Ang sakit na ng pakiramdam ng pantalon
ko.

Finally! Natapos ang hapunan. Unang tumayo si Bibay para magligpit at maghugas ng
mga plato. Pumunta naman ako sa garahe para palamigin ang nag-init sa akin. Hindi
ko alam kung ilang oras akong palakad-lakad sa loob ng garahe. Kinakalma ko ang
aking sarili. Iniisip ko si Bibay. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isipan niya
at ganoon ang ginawa niya sa akin. She's playing with fire and I would like to burn
her but how could I? I wanna treat her like the delicate flower that she is.

Iyon kasi ang tingin ko sa kanya. Para siyang gumamela. Ang mga gumamela, matagal
malukadkad pero kapag nangyari na --- the flowers are really beautiful. Just like
Bibay. Maganda siya at habang tumatagal na nakikilala ko siya ay lalo kong nakikita
ang kagandahan niyang iyon. She's not only beautiful outside but also inside. I
like her funny attitude and her unpredictable humor. She makes me laugh and I also
got used to the way she speaks. Hindi na yata kompleto ang araw ko kapag hindi ko
siya naririnig.

Napamulagat ako nang mapansin kong pinatay na ang ilaw sa sala at sa kusina. Noon
ako pumasok sa bahay. Aakyat na sana ako sa itaas para magpahinga nang maalala ko
ang ginawa ni Bibay sa akin. I won't let her get away with this.

Dumiretso ako sa silid niya. Tumayo ako sa harapan ng pintuan niya at saka kumatok.
After some seconds the door opened and Bibay stood in front of me. She was wearing
a pink silk top paired with a silk shorts. Kinabig ko siya at hinagkan sa mga labi
niya...

---------------
I found myself lying on the bed with Adan on top of me. He was kissing me in a way
that makes me hot - so hot that I wanna take my clothes off. Adan was kissing me
like he had never kissed before. Pakiramdam ko ang mapupudpod ang mga labi ko sa
klase ng halik na ibinibigay niya sa akin. I know why he was doing this - it was
because of the teasing I did earlier. If I will berewarded like this every damn
time I tease him - hindi ako mangingiming gawin muli.

Walang malinaw na dahilan sa akin kung bakit ko ginagawa ito o kung bakit ko
hinahayaang gawin niya sa akin ang bagay na ito but it just felt so damn good that
if only I could have his lips every minute of every day, I will. His lips were my
oasis -- para bang uhaw na uhaw ako at siya lamang ang makapagpapatid ng uhaw na
iyon. Napaungol ako nang dumapo sa leeg ko ang mainit niyang labi. Ganito rin ang
naramdaman ko noong nasa resort kami - para bang uhaw na uhaw ako sa kanya. Tanda
ko pa noong pahapon na at nagtago kami sa likod ng malalaking bato doon at saka
kami nag-kissing marathon - it was divine. It was the first time I ever made out
with a guy - kung tutuusin ay si Adan ang lahat ng first ko - he was my first kiss,
the first one who ever touched my breasts and the first man who palmed my down
there. Hindi ko talaga iniisip na si Samantha ang first dahil invalid iyon - I was
drunk and asleep at isa pa, babae siya. Tuwing naiisip ko na nahawakan niya ako sa
mga parte na hindi dapat niya nahawakan ay nasusuka ako pero kapag si Adan ang
iniisip kong gumagawa niyon ay para bang gusto kong sumuka ng rainbow. Pakiramdam
ko din ay sinisilihan ang buong katawan ko sa init na nararamdaman ko, parang
ngayon lang.

"Koya... ahhh!"

It was kinda hard making out with him because of my accent. Ang hirap - hindi ako
masyadong makapag-concentrate dahil iniingatan ko na marinig niya ang pag-ungol ko.
Baka mabosesan niya o matonohan niya na kakaiba. Pero sa daming beses namn naming
ginawa ito ay hindi pa naman nangyayari na nahuhuli niya ako. I guees like me, he
was so in to our making out.

Bahagya siyang lumayo sa akin. Nakapalupot sa baywang niya ang hita ko. Kumindat na
naman siya sa akin. I rolled my eyes. Obviously, ginagawa niya ako kaya siya kindat
nang kindat.

"Ang sarap, koya!" Napapahagikgik ako. He just grinned. Napasinghap ako nang ilagay
niya sa bibig niya ang dibdib ko. I wasn't wearing any bra and the feel of his
mouth between the silk and my hot skin makes me feel so crazy. Napapikit ako. Ungol
ako nang ungol. He was playing with my hardened nipples and his free hand was
inside my shirt - playing with the other breast. Napanganga ako. I have an idea how
experienced he is. Ako ang inosente ay ako rin ang gustong-gusto. Gusto ko talaga
ang lahat ng ginagawa niya sa akin. Sa mga pagkakataon ito ko lalong napapatunayan
na babae ako at lalaki ang gusto ko. Gusto ko ngayon na bumalik sa city at
pagsasampalin ang mga nagsabi na tomboy si Casiel Consunji because I ain't a
lesbian! I love making out with Adan! I want him to make me come - just like the
other day in the resort.

Pakiramdam ko ay lalagnatin na ako. I don't want him to stop. Itinaas na niya ang
suot kong pang-itaas at saka hinagkan ang balat ko. Napapasinghap ako - hindi ako
mapakali. He spread my legas and when I felt his finger in the middle of my slit -
kagat- labi akong umungol sa kanya.

"Adan... ohhhh!" I even spread my legs wider for his better access. Damang-dama ko
siya ngayon. I want him. Gusto kong malaman kung ganoon din ba siya sa akin.

But then we both heard a knock on the door - naitulak ko siya. Nahulog siya sa
kama. Hindi ko alam ang gagawin ko. Inayos ko ang sarili ko at isinuot ang damit na
hinubad naman niya. Dali-dali kong binuksan ang pinto.

"Bibay, bakit ungol ka nang ungol, anong problema mo?"

I almost leaped when his mother came inside the room. Tumingin-tingin ito sa
paligid. Pinigilan ko siya.

"Wala, Ma'am! Nakekepag-pun six ako sa syuta ko. Mess na kase namen ang esa't-esa.
Yo know!" Nakita kong nanlaki ang mga mata ng Nanay ni Adam habang titig na titig
sa akin

"Phone sex?! Uso pa ba iyon? Nasaan ba ng boyfriend mo?"

"Nasa elalem ng kama isti nasa Tacluban. Nagtatrabahu, taga-bogaw ng aswang,

Ma'am."

Tumango-tango ang nanay ni Adan at saka umalis. Bago siya lumabas ay binalingan
niya pa ako.

"Hinaan mo lang ang ungol mo. Bibay at baka magising ang Kuya mo at si Jorgia ha!"
Pinanlakihan niya pa ako ng mga mata. Tawa naman ako nang tawa. Isinara ko ang
pinto at in-lock iyon. Binalikan ko si Adan na nakaupo sa gilid ng kama ko. Umupo
na rin siya sa tabi ko at hinagkan ako sa gilid ng sentido.

"Phone sex sa boyfriend ha." Sabi niya sa akin. Natawa rin naman ako sa lumabas sa
bibig ko. Hindi ko nga alam kung bakit ko naisip iyon.

"Ih, Koya, hende ko man pwiding sabehen na ekaw ang kasix ku! Baka magalet si Ma'am
sa aken, yo know!" Natawa naman siya.

"Ikaw kasi, binigyan mo ako ng problema. Kita mo ito." Sabi niya pa. Inginuso niya
ang pantalon niya at kitang-kita kong may nakabukol na naman doon. I giggled. Maybe
I'm really curious because I felt the urge of touching that - I did just what my
instinct told me. I put my hand over his crotch area and teased him more. Napaungol
siya. Hinawakan naman niya ang kamay ko at pilit na inaalis iyon.

"Koya, hayaan mo aku. Kawawa naman si Jon-jon." Humagikgik na naman ako. He looked
at me. I caught his eyes. I could see the intensity in there. I grinned at him. I
unzipped his pants and took out his hardened thing. I was literally speechless when
I saw his mushroom like thing.

"Oh my golay, koya! Ang lake ng tete!"

Tinakpan ni Adan ang bibig ko habang nanlalaki pa rin ang mga mata ko. His member
was sitting erect. Hindi ko alam ang gagawin ko doon. Hindi ako mapakali. May
sarili bang buhay ang mga ganoon? Bakit pakiramdam ko ay kakagatin ako ng bagay na
iyon? Napapasinghap ako. What am I gonna do with this? I asked myself that question
over and over. Namalayan ko na lang na kinuha na pala ni Adan ang kamay ko. He
wrapped my hand over his.

"Damn..." He muttered. "I-igalaw mo lang, Bibay..." Mahinang wika niya. I feel so

hot now. I just don't know if it's because I'm horny or it's because I'm horny!
Fuck! I'm horny! I'm a tight virgin and I feel so horny!

I did what he told me. I stroked him. Naramdaman ko pang tumibok iyon kaya nagulat
pa ako.

"Shet! Bohay ba iyan, koya?" I asked. Buti na lang at hindi ako nakakabitaw sa
pagpapanggap ko. He laughed. He kissed my lips.
"Hindi, Bibay. Sige. Gawin mo lang iyon ginagawa mo kanina." He said. I stroked him
again. Napapapikit siya. Hindi ko naman maialis ang tingin sa "junjun" niya. It's
just freaking huge! If ever he puts that inside of me, will it even fit? Hindi kaya
mahati ang katawan ko sa gitna kapag ginawa niya iyon?

"Tigther, Bi-bay, shit!" He muttered again. Napasinghap ako ng tanggalin niya ang
silk top ko. He played with my breasts while I was stroking him. Napapaungol na rin
ako. It feels good and seeing him like that - seeing how powerful my touch on him
aroused me even more. Akon a mismo ang humalik sa kanya. Hindi na ako nahihiya -
why would I - alam ko kung saan pupunta ang larong ako na rin naman mismo ang
nagsimula.

"Damn, Bibay..." He said. I bit his lower lip. Ipinaalala ko sa sarili ko na laro
lang ito - hindi ako pwedeng magkaroon ng kahit na ako sa kanya dahil ang lahat ng
mangyayari sa amin habang nandito ako - habang ako si Bibay ay walang halong
katotohanan because there is only one truth in all of these and that is I am Casiel
Antoniette Consunji.

-----------------

"Bye, Yaya Bibay! Bye Tito! Pasalubong ko po!

Kinawayan ko si Jorgia habang nasa loob na ako ng Toyota Hillux ni Adan. Ngayon ang
luwas namin ng Metro at maaga kaming umalis. Wala pang sinag ng araw ay nagpaalam
na kami sa Nanay niya at kay Jorgia. Mahigpit na bilin ni Ma'am na tingnan ko daw
kung sinong babaeng dadalawin ni Adan sa siyudad - as if I care. I actually don't
care - alam ko naman kasing wala. Tinanong ko na iyon sa kanya noong isang araw at
sinabi nga niya na makikipag-usap lamang siya kay Mr. Chua at pagkatapos daw ay
ide-date niya ako sa mall. I rolled my eyes, hindi ko lang masabi sa kanya na sawa
na ako sa mall sa siyudad - na ang gusto kong puntahan ay ang autoshop ko at gusto
kong kamustahin ang mga tao ko doon pati na rin ang mga kliyente ko. Gusto kong
magpaalam sa kanya para sana kahit sandal ay makita ko ang kapatid ko o kahit
masilip ko lang si Mama o si Papa sa office niya. Iniisip ko pa lang ay baka hindi
ko na makaya.

Halos mag-iisang buwan na rin akong wala sa bahay. Alam kong hinahanap na nila ako.
Noong isang araw sa balita - nanonood kami ni Ma'am noon - ay nagulat ako nang
banggitin ng reporter ang pangalan ko. The woman said that I was missing and that
my family is willing to pay anyone who can lead them to me. Nanlaki pa lalo ang mga
mata ko nang i-flash sa tv ang litrato ko. Wala tuloy sa panahon - napatay ko ang
tv ni Ma'am. Buti na lang at hindi siya nagalit - sinabi ko na lang kasi na nabigla
ako at hindi koi yon sadya. Natawa lang siya sa akin. Bakit daw ba kasi magugulatin
ako.

"Bibay, kakausapin ko lang si Mr. Chua mamaya sa isang restaurant, isasama kita
doon ha. Makinig ka lang sa amin." Sabi niya pa sa akin. Iyon na ang pagkakataon ko
para tumanggi. I flashed him my sweetest smile.

"Nako, Koya, maeenep ako doon! Pwidi bang sa mull na lang aku? Magalewalew lang!
Bebele aku ng magandang pante para niks time, hende na se Dora ang magha-hi sa'yu
kundi si pokingking na seksi!" I just can't believe what I'm saying. Hamagalpak
naman sa tawa si Adan. Napangiti na rin ako. Ang sarap-sarap ng tawa niya sa
pandinig ko. Nahampas niya pa ang manibela tapos ay kinurot ako sa pisngi.

"Bibay, ganyan ka din ba sa mga naging amo mo? Nakikipag-make out ka din ba sa
kanila?" Tanong niya sa akin. My eyes almost fell.

"Koya, deba nga vergen aku? Saka ekaw lang ang amu kong malebug piro kere lang
masherep naman kase."

Muli siyang tumawa. I'm just being honest to him. Gusto ko talaga ang ginagawa
namin. Maybe it's because of hormones but I like the way he handles me, his touch,
his kiss and even the way he looks at me while I stroke him. Masarap sa pakiramdam.
Nakakadami ng confidence.

"Okay, okay, basta ako lang, Bibay, at wala nang iba ha? Akin ka. Kapag may iba,
baka mapatay kita." Pabiro niyang sabi. I just shrugged.

"Kong papatayen mu ako, Koya, pwiding sa sarap na lang?" Biro ko pa. He laughed
again. Magaan lang ang naging takbo ng usap naming dalawa habang nagmamaneho siya
papunta ng Maynila. Alas nuebe yata nang marating namin ang pinak-puso ng siyudad.
He parked the car in a mall. Doon na kami bumaba. Napangiti ako nang hawakan niya
ang kamay ko. Ang gwapo ni Adan ngayon. Naka-polo siyang asul na may bulsa sa may
kanang dibdib niya tapos ay naka-khaki pants. Maayos din ang pagkakasuklay ng buhok
niya at ang bango-bango niyang tingnan.

"Imi-meet ko na si Mr.Chua, ikaw bibili ka ng panty?" He asked me. I nodded.

Napansin kong dumukot siya sa bulsa niya at inilabas ang wallet. He gave me two
thousand pesos tapos ay ibinigay niya rin sa akin ang isa niyang cellphone.

"Baka matagalan kami ni Mr. Chua, Bibay. Tatawagan kita dito kapag tapos na kami.
I'll meet you inside. Huwag kang lalayo at baka mawala ka sa akin, okay?" What he
said warmed my heart. Ginulo niya pa ang buhok ko tapos ay hinagkan ako sa noo.
Nagpaalam na siya sa akin tapos ay tumakbo na siya papasok sa loob. Ako naman ay
naniguro munang wala siya sa paningin ko bago ko ilabas ang I-phone ko.

Nagsimula na akong maglakad palayo sa mall. I called Bruno - my assistant. Agad

naman niyang sinagot ang tawag ko.

"Boss?" Tanong niya sa akin sa kabilang linya.

Oh yeah! Casiel Consunji is back.

"Bruno, how's my shop? Is everything in place? What about the clients? What about
the repairs? May problema ba? Pupunta ako diyan but you have to make sure no one
sees me or else, I'll fire you." Matapang na wika ko. I smelled his fear.

"Boss, sa likod na kayo dumaan." Mahinang sagot niya. Tinapos ko ang tawag at saka
sumakay na ng taxi. Hindi naman nagtagal ay nakarating na ako sa shop ko. Nakita ko
si Bruno na naghihintay sa likod, ipinadaan niya ako sa back door ng office namin.
Pagpasok ko ay working area ko na agad iyon.

Then first thing I did, I checked the monthly report, tiningnan ko rin ang break
down ng budget. Gusto kong malaman kung kumikita ba ng maayos ang shop ko kahit na
wala ako and I was relieved to see that everything is in their rightful places.
Hindi na rin naman ako nagtagal doon. Umalis akong agad pero binilinan ko sila na
wala silang alam or else, they will all lose their jobs.

Patago kong kinuha ang sky blue vintage Pontiac Firebird ko - my baby - and I used
it to drive around the city. Sa Pilipinas ay dalawa lang kami na may-ari ng ganoong
klaseng sasakyan. Nasa akin ang isa at ang isa ay pag-aari ni Athena Vejar - her's
was violet in color. Pina-customize iyon ng kapatid niyang si Hades noong isang
taon sa shop ko pa mismo at ako pa mismo ang umayos niyon.

I drove swiftly - I missed driving with my baby. I missed my family. Habang nasa
daan ay naisip kong dumaan sa mansion namin at iyon mismo ang ginawa ko. I parked
in front of our house and tried peeping. Hindi naman ako nabigo dahil nakita ko si
Mama na karga ang anak nila kuya Gab at Ate Mara. Ate Mara was beside Mama and they
were both smiling. I smiled too. Makita ko lang na masaya si Mama ay masaya na rin
ako.

I drove away again. Habang papalabas ako ng subdivision ay napansin kong may
dalawang sasakyan na sumusunod sa akin. The first car is a Porsche 918 spider and
the other one is a coffee brown Bugatti Veyron. Kinabahan ako. I know those cars.
Lalo kong binilisan ang pagmamaneho. Nawala ang Porsche Spider sa likod ng Buggatti
Veyron pero iyong Bugatti ay nasa likod ko pa rin. I stepped on the gas and drove
faster this time pero napasigaw ako nang ma-corner ako ng Porsche sa harapan ko.
Napareno ako. Nang tumingin ako sa likod ko ay naka-park na doon ang Bugatti.

Nahampas ko ang manibela ko at saka napilitang bumaba. Ako ang naunang lumabas ng
sasakyan. Nasa parte kami ng subdivision na wala gaanong bahay at puro talahiban
lang.

The Porsche's door opened. Mulasa doon ay bumaba ang isang lalaking naka-putong
polo at black pants with matching black tie and oozing handsomeness and
testosterone. Sa Bugatti naman ay bumaba ang isa pang lalaking naka-gray suit na
para bang hindi naiinitan at para bang hindi gagawa ng kahit na anong kagaguhan sa
buhay. I was cornered by the two men.

The two men who happens to be my brothers. Gabriel and Javier.

"Antonniette." Halos magkapanabay pa nilang sabi. Kuya Gab stood beside me. Si Kuya
Javier naman ay niyakap ako. Matapos iyon ay pinakatitigan niya ako.

"What the hell happened, Casiel? Where have you been?!" He hissed. I made a face
then took a deep breath.

"Ih! Koya, deba sabe ko, uki lang ako! May kenakaen ako kong saan man ako naruun!
Uki aku! Hende pa aku oowi!"

Javier and Gab made a face. I wanted to laugh. Kuya Javier was the one who spoke.

"Ih Enday! Nagalala na ang Mama ni mo! Mag-owe ka na sa balay, aku nang bagahala sa
imo! Owe na!" He hissed.

I was about to say something when Kuya Gab yelled.

"Why the hell do you two talk like that?!"

Javier and I ended up laughing. I hugged him again. Isinama ko na rin si Kuya Gab.
I missed them. I missed them so much.
---8Hindi na ako nakakawala sa mga kapatid ko. Kuya Gab called the towing services
to two my car and Javie's. Doon na kami sumakay sa kotse niya at siya na rin ang
nag-drive. I was making a face. I was checking on Adan's phone that he lend to me -
I was looking if he had sent me a message o kung tumawag na ba siya o kung ano pero
wala pa naman. Hindi pa siguro tapos ang meeting niya kay Mr. Chua. I wondered kung
makakaalis pa ba ako sa mga ito. Kailangan kong bumalik kay Adan. Kailangan kong
makaalis. Is apa, I don't feel like going home yet. I'm enjoying the life I have in
Pangasinan. Nah-iisip ako.

"Gabie, where are we going?" I asked my older kuya. Tiningnan niya ako sa rear view
mirror tapos ay tumingin siya kay Javie na nakangisi naman sa akin. Kumunot lang
ang noo ko - may nangyayari ba na hindi ko alam at hindi pa nila kayang sabihin?
Kinakabahan ako. Mas iniisip ko si Adan dahil baka hindi ko na siya makita pero
hindi, gagawa ako ng paraan para makablik sa mall - quesehodang takasan ko ang mga
ugok na ito.

Nanlaki ng bahagyan ang mga mata ko nang makita kong ipinarada ni Kuya Gabriel ang
kotse niya sa mismong parking lot ng mall kung saan kami ni Adan kanina. Sabay
sikang bumaba ni Javier pagkatapos noon ay pinagbuksan nila ako ng pintuan. I
walked - while they were beside me. Napabuntong-hininga ako ng kunin nilang dalawa
ang kanan at kaliwa kong kamay at hawakan iyon na para bang ako ang syota nilang
dalawa. I was in the middle and they were by my side.

"Nagugutom ako, Javier. Where do you wanna eat, little girl?" Kuya Gabriel asked.
Napatingin ako sa kanya. I'm not so little anymore. But I love it when he calls me
like that. Ngumuso ako.

"Okay, first..." I said. "Let go of my hands. I'm not a nine year old little girl
anymore so just let go and let me walk." Wika ko sa kanila. Parehong-pareho ang
reaksyon ng mukha nila habang nakatingin sa akin. Pareho silang nakakunot ang noo
na para bang hindi naiintidihan ang nangyayari sa mundo. Napabuntong - hininga ako.

"Why?" Kuya Gabriel asked. "What if someone steals you away? Paano kung Ma-Helios
Demitri ka? I can't let that happen to my little girl!" He hissed at me. Nakit ko
naman na pinigil ni Kuya Javier ang pagsigaw ni Kuya Gabriel at saka hinarap ako.

"Enday, howag ka nang makolet. Hawak kamay na sa mga koya nang hende maga-enet ang
olu ng Koya Gabe mo!" Pinanlakihan niya ako ng mga mata. Binatukan naman siya ni
Kuya Gab. Napakamot ng ulo si Javier.

"Kase naman, koya, ang ua kaya! Hawak-kamay pa ih ang lake-lake ku na! Mapagkamalan
pa akong abnuy!" Inis na wika ko. Gabriel rolled his eyes and faced us.

"Can you just stop talking like idiots?!" He hissed. "Javier, nagugutom ako!" He
said again.

"Oo nga pala." Javier cleared his throat. "Doon tayo sa Strawberries Incorporated."
Wika pa ng kapatid ko. Aano naman kami doon kung gutom si Gab? Puro dessert ang
nandoon. Ano ito, sugar fiesta hanggang sa sumakit ang ngipin naming tatlo tapos
magkakaroon ng cavity? Magagalit si Mama! Noong bata pa kami gusto lagi ni Mama na
panay kaming nagsesepilyo kasi nakakaganda ng ngipin iyon. Kaming tatlong
magkakapatid ang hindi dumaan sa pagpapa-brace para lang gumanda ang ngipin. Hindi
tulad ni Hera na nagbrace at the age of sixteen tapos si Yza noong twelve pati na
rin si Yna.

Naglakad kami sa mall na hawak pa rin nila ang mga kamay ko. Napapanguso ako. Kapag
nagkakamot ako ng ilong o mukha, iyong mga kamay nila nakahawak pa rin sa akin. I
found it so silly but then hindi na ako nagreklamo. Narating namin ang Strawberries
Incorporated at doon kami pumasok. Hindi pa kami naupo kaagad. Tumayo lang kami
doon at nagpalinga-linga ang mga kapatid ko na para bang may hinahanap. I was
startled when Kuya Gab tug my hand and made me look at his right side.
Napaawang ang mga labi ko nang makilala ko ang tinuturo niya sa akin.

On the left side of the restaurant is no other than Samantha Garchitorena - ang
babaeng bumalahura sa buong pagkatao ko. Napatiim ang mga bagang ko. Naikuyom ko
ang mga palad ko. Noon ko naramdaman na lumuwag ang pagkakahawak nila Kuya sa akin.

"What do you wanna do, little girl?" Kuya Gabriel asked me. I looked at him.

"I'mma break all her bones - 206 of it and make sure she rots in hell."

"I'mma kill her." Sagot naman ni Javier. Muli na naman siyang binatukan ni Kuya
Gabriel.

"Hindi ikaw ang kinakausap ko! Si Casiel!"

"Uki, suri, Koya." Natawa ako nang malakas nang marinig ko si Kuya Javier. Bigla
kong naisip kung ganoon din ba ako nakakatawang magsalita kapag kasama ko si Adan.
Para akong timang pero wala papanindigan ko na.

Tinulak ako ni Kuya Gabriel at saka pinilit na pinalapit kay Samantha. Nang
makalapit ako ay humalukipkip ako sa kanya. She was eating. Nag-angat naman siya ng
tingin at nag magtama an gaming mga mata ay ngumiti siya ng ubod ng tamis. I smiled
to. Tumayo siya para yakapin ako pero bago siya makalapit ay sinapak ko siya -
diretso sa ilong. Habang hindi pa siya nakakahuma ay kinuha ko ang strawberry cake
na nasa mesa niya at inilagay iyon sa mukha niya.

"I don't know what I did to you para sirain mo ang buhay ko nang ganito! I did
nothing but to be a good friend!" I yelled. Pinagtitinginan kami ng mga tao pero
wala akong pakialam. Sa likod ay naririnig ko si Kuya Gabriel na nagsasalita.

"Look away people, it's a private matter." He even said. I continued. "Inano ba
kita?"

"Mahal kita. Palagi kong sinasabi sa'yo pero hindi mo ako mahal!" Sigaw niya sa
akin. Napailing naman ako. Why would I love her - babae ako! I will never fall in
love with a lesbian!

"The Consunji Effect." Narinig ko na naman si Kuya Gab. "Nakakabaliw. Just like
what happened to Mara." I know na nakangisi siya. I just rolled my eyes.

"Take the pictures down, Samantha or else, papasabugin kita at sisiguruhin kong
mabubura ang apelyido mo sa Pilipinas."

Matapos iyon ay tumalikod ako. Nakita ko si Kuya Gab na nakikipag-usap sa mga

waiter doon. Si Kuya Javie naman ay biglang nawala. I looked back again. Ngayon
tatakas na akong uli. Kailangan kong balikan si Adan. Habang naglalakad nang
napakabilis ay tiningnan ko ang teleponong ibinigay niya sa akin. May mga missed
calls na doon at may ilang texts. Ang una kong nabasa ay ang naghihintay na siya sa
parking lot. Doon na ako tumakbo. Buong pagmamadali ko siyang pinuntahan. Mahirap
na at baka makita pa siya ng mga kapatid ko.

Lalong bumilis ang tibok ng puso ko nang makita ko siyang tila pa inip na inip na
naghihintay sa akin habang nakasandal sa gilid ng pick up niya. I stopped and
savored this moment. Maya-maya naman ay tumakbo na naman ako papunta sa kanya.
Mukhang nakita na ako ni Adan. Humarap siya sa akin. Ako naman ay hindi tumigil sa
pagtakbo. Nanlaki ang mga mata niya nang tumalon ako. Sinalo niya ako - I wrapped
my legs around his waist and kissed him on his lips. Ibinuka niya ang bibig niya.
Under the broad daylight - I was French kissing Adan Narciso and it damned felt so
good.

I missed him.

"Wow!" Sabi niya nang tapusin ko ang halik. Ngising-ngisi siya. "Ganoon na ba
sumalubong ngayon, Bibay?" Dahan-dahan niya akong binaba.

"Ih, names keta, Adan." Wika ko na lang. I saw how wide he was smiling now.

"Ako din, Bibay, na-miss kita. Miss na miss." He kissed me again and I just sighed.

Hindi pa, hindi pa ako babalik sa amin.

--------------

Nagcheck in kami ni Adan sa isang four star hotel. Wala namang problema sa akin -
kahit saan niya pa ako dalhin ay sasama naman ako sa kanya. Sinabi niya habang
nagmamaneho kanina na hindi na niya kayang mag-drive pa papunta ng Pangasinan kaya
doon na lamg daw muna kami matulog. Hindi naman ako mapakali dahil nag-aalala ako
kay Kuya Gabriel. Baka kasi iniisip niya na uuwi na ako ng bahay ngayon at dahil
nawala ako, baka ipa-check niya ang CCTV sa mall o kaya man kapag walang nakitang
footage ay sesantihin niya lahat ng tao o kaya man ay pasabugin niya ang mall
bigla-bigla. Kung si Kuya Javier ay kalmado at bastos, si Kuya Gab ay mainitin ang
ulo at balahura.

"Bibay, may iniisip ka ba?" Kanina ka pa tahimik. Hinaplos ni Adan ang mukha ko. I
smiled at him tapos at binelatan ko siya.

"Wala, Koya, eneesep kung hende pala ako nakabele ng pambastus na pante." Sabi ko
sa kanya. Kumunot ang noo niya. Hinubad ko ang pantalon ko at itinaas ang tshirt ko
na tumatakip sa panty ko noon."Tengen mu, Koya, Ispandge Bob tung pante ko, hende
siksi."

Adan laughed. Tuwing tumatawa siya ay nawawala ang kanyang mga mata - na gustong-
gusto ko naman.

"Hende siksi si pokingking!" I even exclaimed. Adan reached for my hand and made me
sat on his laugh. Nakiliti ako nang ipatong niya ang kamay niya ibabaw ng panty ko.
I blushed.

"Sexy si pukengkeng, huwag kang mag-alala." Kinindatan niya ako. He palmed my 'down
there' and looked at me with that kind of intensity in his eyes. Nagulat na lang
ako nang ipasok niya ang kamay niya sa loob ng panty ko. He reached for my clit and
started playing with it. Napanganga ako. It is actually the first time he did that
to me. Dati ay hinahaplos niya lang ako tapos ay isu-suck sa boobs but now...

"Ahhhh..." Napakagat - labi ako. I felt shy - nakatingin lang kasi siya sa akin.
His fringers were circling my clit making my toes curl. Hindi ako makahinga, hindi
ako makabitiw sa tingin niya sa akin. Kinakabahan ako, pinagpapawisan kahit na
malakas ang aircon sa silid namin.

"Ahhh..." Nakahawak ako sa braso niya.

"Ang wet na ni pukengkeng, Bibay..." He licked my earlobe. I felt millions of

electrons. Muli akong nagpaubaya na lamang sa kanya. Gusto ko naman talaga ang
ginagawa niya sa akin. Hindi ko nga lang alam kung bakit. I never had a boyfriend
before, and I never had any experience and he's the only one that stirred this kind
of emotions inside of me. Hindi ko nga kahit kailan naisip na may ganito pala akong
tendency.

"Do you want me to stop, Bibay?" Tanong niya. Umiling ako. Ayoko siyang huminto!
"Tell me what you're feeling?" He asked me again. "Look at me and tell me how you
feel...."

"Sarap..." Kinagat kong muli ang mga labi ko. Hindi na ako makahinga. Gusto ko na.
Napamulat ako nang ibalibag niya ako sa kama at saka pumwesto sa itaas ko.
Tinigilan niya ang ginagawa niya sa 'down there' ko at hinalikan ako sa labi pababa
sa leeg. He even ripped my clothes.

"Ahhh, Adan!" I moaned when he sucked my breasts. Hindi ko siya pipigilan. I won't
ask him to stop - I will never do that. My mouth literally fell when I felt his
tongue on my core - lashing back and forth making me moan, making me want him more.
Napasabunot ako sa kanya. He is French kissing my lady part. Napasigaw pa ako.

"Koya! Ang serep - serep! Ugh!" Napapikit ako nang mariin. Adan is the kind of man
who knows very well how to use his tongue and his hands and his fingers.

"Koya, sigi pa! Ang sarap! Ahhh! Potang ena!" I was trying to keep my mouth shut
pero hindi ko magawa. Hindi ko nga alam kung paano ko pa napapanindigan ang punto
ng pananalita ko sa gitna ng umaatikabong init na dinadanas ko ngayon. Ang gusto ko
lang ay ang maramdaman siya, I want him and I will never want any other man than
him.
Bibay or Casiel, I'd still choose Adan to do this to me. Wala nang iba.

-----------------

Alas nuebe nang umaga kami nakabalik nang Pangasinan. May kung anong ngiti sa labi
namin ni Adan pareho. Ako nakangiti ako dahil naging maganda ang gabi ko kagabi.
Walang nangyaring entrance - exit pero pagkatapos noon ay naramdaman ko na lang
bigla na gusto ako ni Adan. He took care of me last night. The man can really be
funny if he's in the mood. Buong gabi ay magkayakap lang kami hang nagkekwento siya
tungkol sa pamilya niya. Tinatanong niya rin ako tungkol sa pamilya ko pero kaunti
lang ang sinasabi ko. I told him that I have brothers. I told him about my mom and
my dad pero hanggang doon lang, wala nang iba.

"Bibay." Hinawakan niya ang kamay ko bago ako bumaba ng sasakyan niya. Tumaas ang
kilay ko. "Promise mo ha, dito ka lang sa akin." Sabi niya pa. Napangiti ako.

"Uu, Koya. Poru ESPEGI naman kase ang genagawa naten kaya ka ganyan." Biniro ko pa.
Humagikgik siya.

"Hindi naman kaya. Nagkekwentuhan rin kaya tayo." Sabi niya sabay kindat. Noon kami
bumaba na ng kotse. Sinalubong kami ni Jorgia na agad na nakayakap sa akin.

"Yaya! Na-miss kita! Anong pasalubong ko?"

"Nako, Jurgia, wala akong pasalobong! Piro benelan ka ng Teto mu ng tsukuleyt!"

Nakatawang sabi ko. Balak ko naman siyang ibili ng pasalubong pero nakalimutan ko
dahil na rin sa panggugulo ng mga kapatid ko.

Matapos ni Jorgia ay may iba pang sumalubong sa amin. Tumaas ang kilay ko nang
makita ko ang babaeng rainbow na nagngangalang Eva na tumatakbo papunta sa
kinatatyuan ni Adan. Niyakap niya si Adan at saka hinalikan sa labi. Kitang-kita na
pinipilit niya ipasok ang dila niya sa nakasarang bibig ni Adan. Nakadama ako ng
pandidiri. Adan pushed her.

"Eva, ano k aba?!" He hissed at her. Tumingin si Adan sa akin tapos ay umiling.
Tinaasan ko lang siya ng kilay at saka pumasok na kami nI Jorgia sa loob. Nagmano
ako sa nanay ni Adan. Matapos iyon ay napansin kong may ibang tao pa sa loob ng
sala. Isang babaeng blondie ang buhok, matangos ang ilong, mapula ang labi at
parang kikislap na siya sa sobrang puti.

Glutathione na naman ang sagot sa lahat ng problema sa mundo.

I shook my head.

"Ay, Yaya Bibay siya ang Tatay ko si Tatay Carlo. Kapatid siya ni Tito."
"Anak, ano pang silbi ng neon green tight dress ko kung tatawagin mo akong Carlo at
Tatay!" Tumayo ang binabae! Nanlaki ang mga mata ko. Mas malaki pa ang kargada niya
sa akin.

"Carla Narciso. Ang only daughter ni Kapitana at ang pinakamagandang beki sa

lahat!" Bineso-beso niya ako at saka niyakap. Matapos iyon ay pinakatitigan niya
ako. Magsasalita sana siya nang dumating na sa loob si Eva at si Adan. Naka-
abrisiete si Eva kay Adan.

"Kapitana, hihiramin ko lang po sana si Adan, kailangan ko kasi siya para sa

gathering ng pamilya ko. Alam ninyo na po." Parang kilig na kilig si Eva. Hindi
naman ako kumibo. Sambakol lang ang mukha ko habang nakatingin sa kanila. Parang
gustong-gusto ng inutil na si Adan ang nangyayari.

Buwisit siya.

"O, Ma'am, aku'y magalaba mona. Lenggo ngayun, mamayang gabe magasemba aku nang
makabawas ng kasalan kay Papa Lord! Hende katolad ng iba ga deyan! Malandeng babai,
malebug na lalake por ki malake ang tete!"

"Yaya! Ang funny mo talaga!" Napahagikgik ang maglola sa sinabi ko. I walked out
and went to the laundry. Marunong akong maglaba - tinuruan ako ni Mama noon. Sinabi
niya noon na kung sakali man na mamuhay ako ng simple o ako lang mag-isa at least
may alam ako kaya hindi problema sa akin ang paglalaba o ang kahit anog gawaing
bahay.

Inaalis ko sa isip ko ang nakakainis na imahe ni Adan at ni Eva. Sa bibliya sila

ang mag-asawa, sa panahon din kayang ito?

Ipinilig ko na lang ang aking ulo.

Nang humarap ako ay nakita ko ang Tatay ni Jorgia na nakatayo sa pinto. Ikinagulat
koi yon.

"Holy guacamole!" I exclaimed. Nang maintidihan ko ang nasabi ko ay kinagat ko ang

labi ko. "Ebeg kung sabehen, potang ena!"

Humagalpak ng tawa ang bading na nasa harapan ko.

"Oh my gosh." Wika niya. "I can't believe that you can be funny, Miss Casiel
Antoniette Consunji."

Nagpanting ang tainga ko. I looked at him or should I think of him as her?

May itinaas siyang magazine. Sa pahinang iyon ay makikita si Hera, Gianna, Yza, Yna
at ako... The photo was taken two years ago pero wala naman nagbago sa hitsura ko,
initiman ko lang ang buhok ko ngayon at saka humaba.

"Now tell me, Miss Consunji, what are you doing here in my house and why are you
pretending to be something that you're not?" Kunot noong tanong niya. Ibinaba ko
ang pantalong hawak ko at saka niyakap siya.

I know I should be scared but I'm happy that someone already knew my secret.

"Thank God! Hindi na babaluktot ang dila ko! Thank God!"

----9"Gudmorneng, Koya!"

Kumunot ang noo ko nang biglang humagalpak ng tawa si Carlo - ang kapatid ko. I
know what he looks like but for me he is still Carlo. Nothing has cahnged bu the
fact that she looks like a girl now. I juist looked at him and Bibay. Naka-short si
Carlo - gadangkal na lang yata at makikita na ang hindi dapat makita sa kanya,
naksuot siya ng pink na sando samantalagang si Bibay naman ay naka sandong puti at
short na maikli. Nairita ang mga mata ko. Dinuro ko si Bibay nang akmang lalabas
siya ng bahay.

"Hoy, Bibay, saan ka pupunta?!" Tanong ko. She looked at me and smiled. Pinigilan
kong ngumiti.

"Sa tendahan, Koya. Bebele ako ng dyos."

"Nang nakaganyan?" Huminga ako nang malalim. "Kaunti na lang kita na iyang
pukengkeng mo! Magpalit ka nga ng pantalon!"

Muli na namang tumawa nang malakas si Carlo. Hindi ko na talaga maintidihan ang mga
tao sa bahay na ito. May kanya-kanyang trip sa buhay. Si Nanay walang ginawa kundi
ang tanungin kung may nangyari na daw ba sa amin ni Eva, si Carlo naman ay
tinititigan ako na para bang may alam siyang hindi ko alam at si Bibay... si Bibay,
hindi siya lumalapit sa akin. Dalawang araw na niya akong iniiwasan at hindi ko
alam kung bakit. Hindi nga rin niya ako tinitingnan. Para bang may nagawa akong
mali sa kanya. Bumuntong-hininga ako.

"Ih, Koya, ang enet sa labas! Kere nang maketa ang pokingking ko nang mabele na!"
She said to me. My mouth parted. Lumabas ng bahay si Bibay. Naiwan naman ako sa
dining area na nakatulala habang si Carlo ay halos hikain na sa kakatawa. Siya
naman ang binalingan ko.

"Anong nakakatawa?" I asked him. He flipped his hair and winked at me.

"Si Bibay. Nakakatuwa siya. She's so cute. Kung lalaki ako, liligawan ko iyon!"
Inirapan ko na lang ang ka[atid ko at saka lumabas na ng bahay. Pupunta pa ako sa
flower shop ngayon para tingnan ang ani ng mga gumamela ko. Sumakay ako sa kotse,
habang nagmamaneho ako ay nadaanan ko si Bibay sa may tindahan na nakatayo sa tabi
ng kotseng nakaparada doon. Napapalibutan siya ng mga lalaki at halatang siya ang
tinitingnan at hindi ang sirang kotse. Huminto ako. Bumaba at tumayo malapit sa
kanila.

"Anung nangyare sa kutsi niya, Koya?" Tanong ni Bibay sa isa.

"Awan, bigla na lang huminto." Sabi naman ng pinatanungan niya.

"Bote pa, Koya, hawakan mo etong dyos ku para matowa aku sa'yu!" Sabi pa niya.
Nilapitan niya ang lalaking nakatayo sa tabi ng Avant at kinalabit. Nag-usap sila.
Hindi ko gaanong marinig dahil na rin sa malayo. I saw some of the men in there
looking at her legs. Naikuyom ko ang mga palad ko. Tumabi ang lalaking may - ari ng
avant at saka naman pumwesto si Bibay sa tapat ng hood ng sasakyan. She stood there
as if checking on the machine. Nakita ko pang itinaas niya ang buhok niya.
Napakunot ang noo ko nang mapansin kong mayt tattoo pala siya sa batok CC ang
nakalagay doon. Yumuko siya at iginalaw-galaw ang kung anuman sa loob. Matapos iyon
ay sinensyasan niya ang lalaki. Pumasok naman ang may-ari ng sasakyan sa loob at
ini-start ang kotse. Ganoon na lang ang paghanga ko nang umandar iyon.

"Ayos!" Sigaw ng mga tambay. "Magaling palang mangulikot itong si Miss Byutipul!"
Tumingin si Bibay sa kanila at ngumiti. Nakita kong inakbayan ng isa si Bibay.
"Tumagay ka muna bago bumalik sa bahay ni Kapatina, Byutipul!"

Hinintay ko ang sasabihin niya. Nakita kong inabutan nila si Bibay ng isang baso na
may lamang gin. Napamura ako nang kunin niya iyon at tunggain.

"Huu! Kiss sa byutipul gel!" Wika pa ng isa. Hindi na ako nakapag-pigil. Tinulak ko
sila at kinuha ang kamay ni Bibay. Mukhang nagulat siya. Pinanlakihan ko siya ng
mga mata nang magpumiglas siya.

"Koya, anu ba! Oowi na ako sa bahay! Nagapabele ng dyos si Carla!"

Ibinalya ko siya papasok sa loob ng pick up ko. Umikot ako para pumasok sa loob. I
locked the doors and I drove away. Nag-iinit ang ulo ko. Binalingan ko siya.

"Bakit ang landi mo? Bakit nakikipaglandian ka sa mga tambay!?! Hindi pa ba ako
sapat sa'yo?!" Halos magdugo ang mga labi ko sa diin ng pagkakakagat ko. Nakita
kong nanlaki ang mga mata niya.

"Ang kapal ng mokha mung sabehan ako ng malande! Ekaw ang malande kase somasama ka
pa sa baabing rinbow! Akala mu ba mapote iyun?! Ang-glotatayun lang iyun! Ekaw ang
malande!" Sigaw niya sa akin. Napatitig ako. May kakaiba sa mga mata ni Bibay. Para
bang hindi si Bibay ang nakikita ko - parang ibang tao. Her eyes screams
possesiveness. Her lips formed a straight line. Halatang nagpipigil lamang siya.
Napapailing ako. Ano bang naiisip ko? Pero totoo naman na malandi siya dahil kung
hindi - hindi siya makikipag-usap sa mga lalaking iyon.

Dapat ay sapat na ako sa kanya!

"Baket hende ka makasagut, Adan?" She asked. NAgbago ang tono ng boses niya. Para
bang lumalim iyon.

"Walang nangyari sa amin ni Eva. She wanted too but I can't." I sighed. I looked at
her again. "I could only think of you."

She looked away. "Euwe mu na aku sa bahay. Magaloto pa aku ng tanghalean." Sabi na
lang niya. Tinitigan ko lang siya. Hindi naman siya kumibo. Ginawa ko na lang ang
gusto niya. Inihatid ko siya sa bahay. Walang sabi-sabi na bumaba siya. Sumunod
ako.

"Bibay..."

"Howag mu mona akung kaosapen, Adan. Naleletu aku. Ewas-ewas mona tayu."

What she said broke my heart. Pumasok siya sa gate. I just sighed. Ayoko nang
ganito kami...
----------------------

"LQ ba kayo ng kapatid ko ngayon, Casiel?"

Nag-angat ako nang tingin nang marinig kong bumukas ang pintuan ng silid na
tinutuluyan ko. Nakita ko ang naka-neon pink na dress na si Carla. I grinned at
her. Malaki ang pasasalamat ko sa kanya dahil hindi niya ako ibinuko sa pamilya
niya. Hindi ko talaga inaasahan na makikilala niya ako. Hindi naman kasi ako
madalas lumabas sa lime light. I hate being the cneter of attraction - iyon ang
ipinagkaiba ko kay Hera at Gianna. They love to be in the center pero ako, mas
gusto ko sa likod o kaya man sa harap ng kotse at kumakalikot. Minsan lang ako
napalabas - noong mamatay si Mama Apollo at kinailangan magsalita para sa tribute
sa kanya tapos ay noong two years ago na kinailangan sa magazine spread ang mukha
ko - but after that wala na.

Swerte ba o mala na maituturing na alam na ni Carla ang sikreto ko? Apprently, idol
niya si Hera kaya lahat ng covers at magazines na may kinalaman kay Hera ay
kinokolekta niya.

"Nah, it's just a little misunderstanding that went a little overboard. I'm kinda
pissed at him cause of his thick face and huge dick." Wika ko. Natawa si Carla sa
akin. Umupo siya sa kama at tinabihan ako. "What? It's true, your brother has a
huge dick - not that I've seen another in my life - we'll yeah I have, sometimes I
wacth pron cause I can't sleep at not, but I don't touch myself, I just watch."

Nakita kong nakanganga sa akin si Carla. "What the hell is wrong with you? Ngayon
ka lang ba nakarinig ng babaeng nanonood ng porn? Hera watches porn too. I think
she also - you know - when she's horny but she has Hades now, so..."Nagkibit-
balikat ako. Tinakpan ni Carla ang tainga niya na para bang ngayon lang niya
naririnig ang mga sinasabi ko. Tawa na naman ako nang tawa.

"Bumalik na lang tayo sa pagiging Bibay mo at nano-nose bleed ako sa mga

pinagsasabi mong bruha ka!"

I rolled my eyes. I don't want to be Bibay now. I just want to be myself. I

actually miss my family and of couse my car. I wanna go back to the wrold I used to
live in. Things here in Pangasinan are getting more complicated as the days passed.

I really think that I have to avoid Adan now because I couldn't help but thin that
I'm falling in love with him. Hindi naman pwede iyon. Kung sakaling mahalin ko siya
at mahalin niya ako, hindi si Casiel ang mamahalin niya kundi si Bibay.

What if I give in and I let the heart win over my mind - what if he finds out? What
will happen to us? To him, to me? Ayokong makasakit. Hindi naman kasi totoo si
Bibay. She's just someone I made up because I wanna run away from the problems I
have. Kahit na ano pang gawin ko, Bibay will never come to life. Darating din ang
araw mawawala si Bibay dahil kailangan nang bumalik ni Casiel.

"No, seriously. I don't wanna hurt your brother." Wika ko pa. Huminga nang malalim
si Carla.

"Sabagay, matagal bago naka-move on si Adan eh." That caught my attention. Para
bang sinasabi niya sa akin na may mahabang pinagdaanan si Adan at iyon ang dahilan
kung bakit matagal siang naka-move on. Kunot na kunot naman ang noo ko. I just
smiled. Hindi ako nagtanong.

"Whatever." I dismissed the topic. "I just don't wanna talk to him yet. When I look
at him, nakikita ko ang babaeng rainbow, I hate it when I think of him and her
together. Kaya ako umiiwas kasi may nararamdaman na ako at hindi iyon maganda sa
totoo lang."

"At bakit? Ayaw mong ma-in love sa kapatid ko?"

"Carla, my dear, let's face the reality, this - " I pointed at myself "right now
isn't real." Kinuha ko ang phone ko at ipinakita sa kanya ang litrato doon. In the
picture I was with my dad and my two bothers. "This is the real me, this is Casiel
Consunji with Adam, Gabie and Javie - Bibayt doesn't exist and whatever I did with
your brother while I'm Bibay - doesn't count. It's invalid, it's not real."

Carla smiled and looked at me. "Then why do you keep on playing with fire, Miss
Casiel? Playing with fire is a dengarous thing to do, if you burn you'll get hurt -
it will leave a mark that you will remember forever."

Carla's right. But then... hindi ko pa kayang bumalik. I guess I'll just have to
face the fact that I might make Adan Narciso fall in love with me and I'll just
have to digest the fact that I'll leave him heartless when I leave this place to be
with my family again...

---------------

Hindi ako makatulog nang gabing iyon. Paulit-ulit sa isipan ko ang naging takbo ng
usapan namin ni Carla. Alam ko na mali ang makipaglaro sa apoy pero nasimulan ko na
at hindi ko na yata kayang itigil pa dahil kahit ako ay hinahanap-hanap ko ang mga
halik at haplos ni Adan. Ilang beses ko siyang gustong hagkan na para bang walang
bukas. Ilang beses ko ring gustong kalimutan ang galit ko sa kanya dahil sa babaeng
bahaghari pero hindi na kasi dapat. Nararamdaman ko na malapit na akong makabalik.
Alam kong gumagawa na ng paraan ang mga kapatyid ko. Si Binata na lang naman ang
hinihitay ko. Kapag tinawagan na niya ako o kahit man lang makakita ako ng isang
sign na ibinaba na ni Papa ang wall niya ay babalik ako sa kanya - kahit walang
tawag. I missed him - lalo na si Mama. Miss ko na na bine-baby niya ako, miss ko na
na sinusuklayan niya ako bago matulog.

Bumangon ako at kinuha ang phone ko. I dialed Gianna's number. I missed her too. I
sighed habang hinihintay kong sagutin niya ang phone. Finally she answered.

"H-hello?" Parang naniningig ang boses niya. "C-casi, g-gosh! Ahhh!"

Kumunot ang noo ko. What the hell is happening with her?

"G, are you okay?"

"Y-yes! Ahhh! I'm good - oh damn tha feels good!" She even said. Napanganga ako.
Halos maibato ko ang I-phone ko nang maintindihan ko kung anong nangyayari sa
kabilang linya. She's having sex with God-knows-who! Kinilabutan ako. I turned off
my phone and decided to just be outside to get some fresh air.

Binuksan ko ang pinto at saka naupo sa may terrace. Tahimik na tahimik ang paligid.
Bumuntong-hininga ako at saka nag-isip.

Ano nga ba si Adan sa akin? Bakit hinayaan ko siyang sakupin ang buong pagkatao ko
kahit na alam kong hindi naman permanente itong ginagawa namin? Why did I bring
myself to this? Noong una talaga ay laro lang para sa akin ito - at alam kong para
sa kanya rin pero bakit ako ang nagkakaganito? I just needed some fun and there he
was horny for me - I thought that I would give him the doze of his own medicine but
I was wrong. Now, Im stuck here at alam ko na ang magiging katapusan nito.

Dalawa kaming masasaktan pero isa sa amin ang MAS makararamdam ng sobrang sakit. At
alam kong hindi ako iyon.
"Bay..."

Nanigas ang likod ko nang marinig ko ang boses ni Adan. I shook my head. I don't
need this now. Kailangan ko munang maging si Casiel. I wanted to be alone in my
thoughts but then he's here and I have to be Bibay again. Napipilitang nilingon ko
siya. Suot niya pa rin ang damit na suot niya kaninang nag-away kami. Nakatingin
lang ako sa kanya. Nakanguso. He sighed. Tumabi siya sa akin. Hinawakan niya ang
kamay ko.

"Bibay ko..." Nakangiti siya. Hindi ako kumikibo. "Huwag ka nang magtampo. Wala
namang nangyari sa akin ni Eva. Ikaw lang ang gusto ko..." Mahinang wika niya.
Binawi ko ang kamay niya. Why do I feel like crying?

"Nakakaenes ka kase! Napagud aku kahapun sa byahi tapus nagalaba aku! Nilabhan ku
ang panatalun mung gakortena! Tapus wala ka magdamag! Naeenes ako sa'yu! Esang
pasokan ng heta ng pantalun parang bentana tapus nigaplantsa ku pa!" Ipinakita ko
ang mga kamay ko sa kanya. "Keta mu na! Nagasogat-sogat ang hands ku! Tapus
madedeneg ku sa nanay nimo na nakipag-six ka ke Iva! Ang daya-daya mo! Tapus aku
ang malande! Galet aku sa'yu! Galet se pokingking sa'yu!"

I bit my lower lip. Bakit ko ba sinasabi sa kanya ang lahat ng iniisip ko? Totoo
naman na nagtampo ako sa kanya dahil noong linggo, nakatulog na ako at lahat ay
hindi ko siya nakita. I know I'm being clingy. I'm a gril and that's normal sana
man lang naisipan niya akong puntahan.

"Anu? Mas meserep ba si Iva? Naketa mu na ba ang pokingking niya? Kenaen mu na

ba?!" Sinuntok ko siya sa braso. Nakita kong nakangisi siya sa akin. "Howag mu
akung tawanan! Galet ako sa'yo, bay! I hit yo!"

He held on my hand and tried stopping me. Naiiyak ako sa galit. Ayoko pang umalis
pero kung palagi niyang pipiliin ang babaeng bahaghari ay uuwi na lang ako sa amin
at haharapin ang galit ni Papa.

Ayokong maging second choice. I'm a damn Consunji and I deserve to be on top. I
should always be the first priority. I should always be the first choice!

"Galet aku!" Tinutulak ko siyang palayo. He cupped my face and kissed my tears
away.

"Bibay Santos..." He called me. "Mahal kita."

My eyes widened.
---10Iniwasan ko si Adan. Hindi ko kaya ang mga sinabi niya sa akin. Hindi ko
kayang tanggapin ang mga bagay na sinabi niya sa akin dahil hindi naman totoong tao
ang minahal niya. If ever he was in love with me - he's in love with me because I'm
Bibay Santos not because I'm Casiel Consunji. How can I tell him that Bibay doesn't
exist? How can I explain to him that he fell in love with a non-existent person? I
sighed. Tatlong linggo ko na siyang iniiwasan. Kapag nandyan siya, nasa kwarto ako,
kapag nasa kwaryo siya, saka lang ako lalabas. Kapag wala siya doon lang ako
nakikipagkwentuhan sa mga kasama namin sa bahay. I don't even look at him. He
knocks on my door every night but I pretend not to hear him. He calls my name, he
makes me look at him but I don't look at him, I don;t even try to talk to him.

Ayokong makasakit. Alam kong siya ang MAS masasaktan sa pagkakataong magkakaalaman
kami. Ayokong kamuhian niya ako. Adan had been good to me. I don't want to hurt
him. Gusto ko siyang maging masaya. He deserves that. Huminga ako nang malalim.
Hindi ko alam kung paano sasabihin kay Adan na nakikipaglaro lang naman ako sa
kanya - na hindi ko sinadya na maramdaman niya sa akin. Na hindi ako ang taong
inaakala niya - na kahit tanggapin niya ako o hindi - things between us will never
be as simple as he thinks.

"Casiel!"

Napatingin ako sa pinto nang bumukas iyon. Pumasok si Carla sa kwarto ko. Nanlaki
ang mga mata ko nang makitra ko siyang naka-tupis na violet. Pinatungan niya ng
short ang pambaba niya tapos ay may malaki siyang sumbrero. I smiled. I wanted to
laugh at her. She really looks like a girl. Sinabi niya sa akin na umiinom siya ng
hormonal pills para magkaroon siya ng boobs at para dumami ang kanyang woman
hormones.

"Where the fuck are you going?" I asked her. Sumampa siya sa kama ko at saka
hinatak ang braso ko.

"Magbihis ka! Aalis tayo. Nag-ayang mag-beach si Nanay. Sumama ka! And we'll make
Adan's jaw fall." I laughed at her. She seemed so excited. I shook my head.

"Nah, I'd rather stay here." Wika ko. "I'll call my brother to pick me up. Babalik
na ako sa amin."

Tinitigan niya ako. "Iiwan mo na kami? Hindi ka magpapaalam kay Nanay o kay Adan?"

Sa totoo lang, hindi ko alam kung paano ako magpapaalam o kung paano ko sasabihin
sa kanila ang totoo. They might think of me otherwise. Isa pa hindi ko alam kung
anong mararamdaman ko sa oras na makita ko ang sakit sa mga mata ni Adan. Paano ko
ipapaliwanag na wala naman talaga siya sa plano ko.

"Gaga!" Binatukan niya ako. "Hwag mo kaming takbuha. Hindi naman sa nagde-demand
ako sa'yo pero, Casiel, my family deserves an explanation, my family needs an
acceptable reason! Magpaliwanag ka. Don't leave them hanging - lalo na si Adan.
Harapin mo ang consequences nang mga ginawa mo."

I know that she's right. I just rolled my eyes and smiled at her. "Fine, sasama na
ako sa'yo." Pumalakpak siya tapos ay lumabas naman na siya ng silid ko. I was
smiling. Inayos ko ang mga gamit ko. Hindi ko alam kung hanggang kailan kami doon
kaya nanguha ako ng damit na pang-dalawang araw. Matapos iyon ay lumabas ako ng
kwarto. Nakita ko si Carla na inaayos si Jorgia. Si Kapitana naman ay nag-aayos din
ng pagkain. Hinanap agad ng mga mata ko si Adan. I saw him looking at me. Bahagya
siyang ngumiti. Nag-iwas ako ng tingin pero bumalik rin iyon noong marinig ko ang
boses ni Eva - ang babaeng rainbow.

Pumalupot ang mga kamay niya kay Adan at hinagkan pa siya sa pisngi. I looked away
again. Ayokong makita sila. Wala akong dapat reaksyon. He can fuck all the girls
that he wants and I won't even give a damn. I just busied myself by helping his mom
to the food. Matapos iyon ay isa-isa ko nang inilagay iyon sa likod ng pick up.
Hindi naman nagtagal ay lumabas na sila at sumakay sa sasakyan. Kami ni Carla ay sa
likod pumwesto. Si Kapitana naman ay sa loob kasama si Jorgia tapos si Adan ang
nag-drive, katabi naman niya si Eva.

"I don't get why she has to be here. Kapamilya ba siya?" Sabi ni Carla sa akin.
Hindi naman ako kumibo. "Bakit ang tahimik mo?"

"By just thinking about what Adan will feel if I tell him the truth. I'll break his
heart. I don't wanna be a heart breaker."

"You could just tell him you love him." Wika niya pa sa akin. Tumaas ang kilay ko.

"I don't love him." Sabi ko. Iyon naman ang totoo. I know that I don't. Hindi kasi
ako madaling mahulog. Madali akong magtiwala pero hindi ganoon kadali sa akin ang
sabihin na mahal ko kaagad ang isang tao. I love befriending people - kaya nga
nangyari sa amin iyon ni Samantha. She betrayed me. Kilala ko rin ang sarili ko.

"Masasabi mo na horny ka lang kaya ginagawa ninyo iyon ng kapatid ko?" She asked
again. Tumaas ang sulok ng bibig ko.

"Yes. Plus the fact that I wanna lose my virginity."

"To Adan?" I nodded. "Why?"

I grinned at her. "My sruname is enough reason, Carla." Tumawa ako ng pagak.

Narating na namin ang resort. Napasinghap pa nga ako nang makita ko na ito rin ang
resort na pinagdalhan sa akin ni Adan noon. Bumalik sa akin ang mga alaala - that
left me smiling. Ipinilig ko na lang ang aking ulo para mapalis ang kaisipang iyon.

This time, Adan rented a cottege. Isang buong bahay iyon na may anim na kwarto.
Tatlo sa itaas, tatlo sa ibaba. Hinatak ako ni Carla sa itaas sa ikalawang kwarto -
doon daw kami habang si Kapitana at Jorgia ang magkasama. hindi ko alam kung
magkasama sa kwarto si Adan at Eva. Wala naman akong pakialam.

By noon, I was helping out Kapitana as he prepares lunch for the others. Si Carla
ay nakipag-bonding kay Jorgia habang nakipag-date naman si Adan kay Eva. Tinatanaw
pa nga ni Kapitana ang dalawa sa bintana.

"Gusto ko talaga itong si Eva para kay Adan. Pangalan pa lang nila, bagay na bagay
na. Gusto kong manugang si Eva." Wika niya sa akin. I just smiled.

"Uu nga, Ati! Bagay na bagay sela ne Koya. Sana magpakasal na sela!" I even
exclaimed. Tumingin sa akin si Kapatina na para bang sinasapian ako.

"Bibay, hindi ka ba nagkakagusto sa anak ko?" Tanong niya. Nabigla ako pero agad
din akong umiling.

"Hende, Ati! Wala akung gostu sa kanya! Trupa lang kame ne Koya Adan!' Humagalpak
ng tawa si Kapatina.

"Buti naman. Alam mo kasi ang dami na naming kasama sa bahay na umalis dahil
nabibighani sa anak ko. Gwapo kasi iyan. Kamukha ng ama niya. Buti nga at bumabalik
na siya sa dati. Buti at nakalimutan na niya ang nangyari noon sa kanya..."

My forehead knot when I heard what she had to say. Ngayon ay talagang napapaisip na
ako sa nakaraang sinasabi nilang meron si Adan. Ano nga ba iyon at bakit sinasabi
nila ni Carla madalas na buti at bumalik si Adan.

"Alam mo ba, Bibay? Halos ikabaliw ni Adan ang nangyari sa kanya noon. We confined
him to an institure. He was so depressed."

My mouth parted a bit. What the hell? Magtatanong na sana ako nang biglang pumasok
si Adan at Eva. Halos ipalupot na ni Eva ang sarili nia kay Adan.

"Ma! Kakain na ba?" Eva asked. Adan looked at me. I looked away again. Binalingan
ako ni Eva. "Hoy, inday, umalis ka dito, ako ang tutulong sa mother-in-law ko!' She
hissed at me. Umalis naman ako at iniwan ko sila. Wala naman akong gagawin doon
kung nandoon siya bago ako makalabas ng kusina ay narinig kong tinawag ako ni Adan
pero hindi pa rin ako huminto. Sa isipan ko ay naglalaro ang sinabi sa akin ni
Kapitana.
Why did they have to confine him in an instutite? I'm curious and because of that
curiousity I called my brother Javier.

"Casi! Nasaan ka ba? Bakit ka tumakas? Gabriel fired all the employees at the mall
now the mall is closed! Umuwi ka na!"

"Malapit na, Kuya." Sabi ko. "I called to ask you a favor." Huminga na lang ako
nang napakalalim. "Kuya, alamin mo ang lahat tungkol sa isang Adan Narciso. Please.
I need infos about him." Sabi ko na lang. Marami pang tanong si Kuya pero pinipili
ko lang ang sasagutin ko. Matapos iyon ay agad kong tinapos ang tawag para wala na
siyang maitanong pang kahit na ano. Babalik na sana ako sa loob ng bahay but then I
saw a takatak kid. Nanuyo na naman ang lalamunan ko. Tinawag ko siya.

"Boy, pabiling yosi." Sabi ko. "Lights please." Wika ko. Kumuha ako ng isang kaha
at saka binigyan siya ng isang daan. I told him to keep the change. I took a stick
and puffed one. Nakatayo lang ako sa ilalim ng puno. Matagal na akong hindi
naninigarilyo pero hindi ko naman mapigilan ngayon. I feel so stressed.

Kapag naiisip kong mahal ako ni Adan ay hindi ako mapakali. Why would he fall for
me. Hindi naman maayos si Bibay. The Bibay character I made is very gullible and
jologs. She's not as eductaed as I am. She's not even pretty - not that I'm pretty
but Bibay is very far from Casiel Consunji.

Naubos ko ang stick ng sigarilyo. I took another one and lit it - napasinghap ako
nang lumipad ang yosi ko sa kung saan.

"Fuck!" I muttered. Napalingon ko. I didn't even bother correcting myself. I saw
Adan and he looked hell.

"Bakit naninigarilyo ka?" Tanong niya sa akin. "Kababae mong tao naninigarilyo ka!"
Sabi niya sa akin. I bit my lower lip. Pinipigilan ko ang sarili kong murahin siya.

"Koya, gostu ku lang magayuse kasi estris aku sa'yu! Kalemotan mo na na mahal mu
aku. Bad iyun." Birada ko. Nanlaki ang mga mata niya. Hinawakan niya ang braso ko.

"I can't just forget about that, Bibay. I'm in love with you."

"Piru nakikipag-kess ka ke Iva?"

"Nagseselos ka?" Tanong niya.

"Hende. Piru alam ko na kong mahal mu ang tau, dapat, luyal ka sa kanya. Dapat wala
kang eba piru may Iva ka. Ebeg sabehen gostu mu lang sa aken ih si pokingking ku.
Koya, ebebegay ko na lang sa'yu piro pagkatapus nun, tapus na."

Tinitigan niya ako. Tumaas ang sulok ng bibig niya tapos ay tinalikuran ako.

He walked out and he looked so offended.

But why?

------------------------------

"Inday!"

Kumunot ang noo ko nang marinig ko si Eva na tinawag ako. Nasa kusina ako noon at
nagliligpit ng pinagkainan. I looked at her. Naka-two piece siyang neon pink habang
naglalakad papunta sa akin. Ngising-ngisi siya ako naman ay distracted a flower
vase sa ulo niya. May malaking rosas siya sa ulo na para bang doon siya kumukuha ng
lakas para mabuhay. Hindi ako kumibo. Nilapitan niya ako at saka dinutdot ang noo
ko. Tiningnan ko siya. Pinamaywangan niya ako.

"Malandi ka, layuan mo si Adan. Akin siya!" Tinulak niya ako. Hindi ako
nagsasalita. I was trying to control myself but I just can't seem to do that
anymore. Lumaki akong matapang. Iisa akong babae, may mga kapatid kong handang
ipagtanggol ako pero marunong din akong lumaban. Tiningnan ko si Eva. Hindi ako
papayag na basta na lang niya ako ganituhin.

"Ilang beses kitang nakitang nakasulyap kay Adan at kanina hindi ka pa nakuntento!
Layuan mo siya at akin siya!" Tinulak niya ako. Napangudngod ako sa mesa.
Napasinghap ako nang sumubsob ako sa pakwan. Nadikit doon ang baba ko. Inis na inis
na ako sa kanya. Hinarap ko siya. Akmang itutulak na naman niya ako nang tabigin ko
ang kamay niya.

"You want, Adan?! Then plug him to your lungs, you ingrate!"

Nanlalaki ang mga mata niya habang nakatitig sa akin. I know why. Hindi ko na
mapigilan. Hindi ako si Bibay, ako si Casiel - kahit ako pa si Bibay ay hindi ko
siya aatrasan.

"A-anong sabi mo?" Tanong niya na para bang nalilito. Tiningnan ko siya.

"You heard me right, bitch. I know why you're shocked. Sinampal ko siya. "You don't
have any rights to touch me, or look at me because you're a low life who's trying
hard to act rich. We'll let me tell you this, I know you, I know your kind and that
-" Tinuro ko siya. "package - what you're trying to show other people isn't you.
You're a trying hard rich girl but deep inside mas jologs ka pa sa mga inday na
tinatawag mo! You're a motherfucking ingrate!"

"Bibay!' Narinig ko si Carla. Nakita kong papalapit na siya sa akin. Tula si Eva.
Hinayaan ko siya.

"A-alam ba ni Adan ito?" She asked me. Doon kami natigilan ni Carla.

"Eva, hindi..."

"Tell him." Wika ko pa."I dare you. Tell him what happened and tell him about the
way I talk. Tell him that I've been pretending. Let's see who'll he believe.
Bitch!" Umakma akong susuntukin siya. Napasigaw siya at sak tumakbo palabas ng
bahay.

"Casi! Anong ginawa mo? You've blown our cover!"

"So?! Mabuti na iyon at nang magkaalaman na! You're right, Carla. Adan deserves the
truth! I'll tell him now. I'll tell him everything."

"Paano kung maunahan ka ng bitch na iyon?" Tanong niya pa sa akin. I smiled.

"My father raised me well. I'll face the consequences of my action. Nasasaktan ko
na siya dahil hindi ko siya mahal - tama na iyon. Hindi ko na hahayaang mas
masaktan pa siya."

--------------

Nang gabing iyon ay pinuntahan ko si Adan sa silid niya. Buong maghapon ko siyang
hindi nakita. Hindi ko na rin nakita si Eva. Umalis na yata. Hindi naman ako
interesado sa kanya. Ang main concern ko ngayon ay si Adan lang. Huminga ako nang
malalim nang nasa tapat na ako ng silid niya. Kumatok ako. Agad namang bumukas ang
pinto. I saw him. He was standing in front of me. Mukhang nagulat pa siya nang
makita ako.

"Hi..." I greeted him. "Pwidi ba akung pomasuk?" Napapikit ako nang marinig ko na
naman ang sarili ko. Huling beses ko nang gagawin ito. Pagkatapos ng gabing ito,
mawawala na si Bibay. Niluwagan niya ang bukas ng pintuan niya. Pumasok ako at saka
naman siya naupo sa kama. He was just looking at me.

"Bakit, Bibay? Hindi ka ba makatulog? Ako kasi ay hindi. Iniisip kita at ang mga
sinabi mo sa akin. Hindi naman kita gusto dahil gusto ko ang pukengkeng mo. Gusto
kita. Siguro masyado kang nabilisan sa salitang mahal kita pero kung hindi kita
mahal, anong itatawag mo sa nararamdaman ko?" He said those words while looking at
my eyes. Bumaling siya sa kaliwan. Nakita kong may kinuha siya sa wallet niya.
Sinenyasan niya akong maupo sa kanyang tabi - sumunod naman ako.

May ibinigay siya sa aking litrato ng isang amerikana. The woman had a long blonde
hair and a pair of blue eyes. She was smiling so happily while looking at the
camera. Sa tabi niya ay si Adan - the Adan in the picture lookes young and
promising. He was smiling too. Noon ko na-realize that they're a couple. Tiningnan
ko si Adan.

Hinaplos niya ang mukha ko.

"Her name was Martha Simmons and she was the love of my life." Wika niya sa akin.
Dama ko sa buong puso ko ang sakit sa bawat katagang binitiwan niya sa akin. He was
just looking at me while swallowing hard.

"Huwag ka munang magsasalita, Bibay. Please just let me finish." Sabi niya pa. "Sa
America ako nag-stay for a long time. I was a secret service agent, Bibay. Alam mo
iyon - a spy. Nobody knew about the kind of work that I do. Everyone thought I was
an ordinary OFW --- even Martha." He sighed again. Hindi ko alamn kung bakit niya
sinasabi sa akin ang mga bagay na ito o kung saan kami papuntang dalawa. Pero dahik
nandito na kaming dalaaa ay hinayaan ko siya. Pagkatapos niyang sabihin ang lahat
ng nais niya ay sasabihin ko kanya ang totoo tungkol sa akin.

"On our fifth year, I asked her to marry me. Everything was set but then that one
night happened. Martha and I just got out of a restaurant tapos..." He stopped.
Tears fell down his eyes. "Someone from the mafia found out about her and killed
her before my eyes. My whole world crushed."

Wala akong nagawa kundi ang tingnan siya. Tears were falling in his eyes. Instinct
lang ang meron ako ngayon at iyon ang sinunod ko. Ang instinct ko. I cupped his
face. He looked at me.

"Mula noon hindi na ako nagmahal, Bibay. Pero dumating ka. Nagbago ang lahat."

Hilam na hilam na ang mukha niya ng luha.

"I'm sorry..."

Iyon lang ang tangi kong nasabi sa kanya.

----11I don't know why I feel sorry for him. Nakayupyop siya sa balikat ko. Hindi
naman na siya umiiyak pero dama ko ang kalungkutan ko. Pinakiramdaman ko ang sarili
ko - tinatantya kung mahal ko siya o kung awa ba ang nararamdaman ko para sa kanya.
Hindi ko alam. I can't seem to figure it out. I just know that I feel sorry for
him. Hinaplos ko ang likod niya.

"Hindi ko sinabi ito para kaawaan mo ako, Bibay..." He muttered. "Gusto ko lang na
malaman mo na ikaw, ikaw ang liwanag na nagbigay pag-asa sa akin. You are my
Polaris. Hindi ko alam kung bakit, Bibay..."

I kept my mouth shut. Obviously, I picked a wrong moment to tell him the truth.
Dapat pala ay ako na lang muna ang nagsalita kaysa hinayaan ko sioya. Kung ano ang
nauna, hindi sana ako nakadama ng reservations ngayon. Wala akong magagawa kundi
ang hayaan siyang yakapin ako hanggang sa makatulog siya. When he fell asleep, I
left his room and went out of the cottage. Nagpunta ako sa dalampasigan at naupo
roon. Hinayaan kong liparin ng hangin ang lahat ng pangamba ko.

Iniisip ko kung sasabihin ko pa kay Adan ang totoo ko kung hahayaan ko muna siya. I
didn't think that the man had gone through something that bad. I didn't know that
he was so deep - that he was so fucked up. Hindi ko talaga alam.

I suddenly missed my mom. Gusto ko siyang marinig. Kapag naririnig ko ang boses
niya napapanatag ako. I took out my phone and called her. I prayed to God that
she's still awake. Sana sagutin niya ang tawag ko. Sana kausapin niya ako at ganoon
na lang ang pagluha ko nang may sumagot sa phone.

"Dalaga..." I called. Hindi ko na napigilan ang mapaiyak. Miss na miss ko na ang

mama ko. Gusto ko na siyang makatabi sa pagtulog. I would give up everything just
to be with her again. Haharapin ko na lang ang galit ni Papa at titiisin ko ang
kalungkutan sa Amerika makasama ko lang ulit siya.

"Anak! Casiel! Nasaan ka ba? Bakit mo iniwan si Mama?" Lalo akong napahagulgol.
Tinakpan ko ng kamay ko ang bibig ko at saka umiyak nang umiyak. "Anak, bumalik ka
na. Your father wants you back too. Please Casi..." I heard her sob. Lalo na naman
akong nalungkot. Hindi ko alam kung ilang minute akong iyak nang iyak habang kausap
siya sa phone. Hindi naman kami nagsasalita - iyak lang din siya nang iyak pero
ramdam ko ang presensya ng Mama ko at kahit paano ay naiibsan ang kalungkutan ko.

"Mama ko, mahal kita..." I said after some minutes. She sighed. I could imagine her
nose turning red and her lips forming a sudden sad smile while wiping her tears.
Gusto ko na siyang mayakap. Gusto ko na siyang maamoy.

"Bumalik ka na, Casi..." She said again. Magsasalita pa sana ako nang may ibang
tinig akong marinig. I swallowed hard when I recognize the voice in the other line.
"Casiel." I bit my lower lip. It was the ruthless voice of my father. Natakot ako.
Tinapos ko ang tawag at pinatay ang telepono ko. Nagmamadaling tumayo ako habang
pinapahid ang mga luha ko. I've decided to tell Adan the truth tomorrow morning.
Pagkatapos noon, kahit anong kalabasan noon ay babalik na ako sa pamilya ko. Mas
gusto kong harapin ang problemang ito nang sila ang kasama kaysa ibang tao.
Kailangan kong lakasan ang kalooban ko.

Bumalik ako sa loob ng cottage. Paakyat na ako sa silid namin ni Carla nang biglang
may humatak sa braso ko. I looked at I found Adan. Medyo madilim sa parteng iyon ng
bahay pero kitang-kita ko ang mga mata niya. Napalunok ako. Hinatak niya ako
papasok sa loob ng silid niya.

'Adan..." I called him. Isinandal niya ako sa likod ng pintuan. He placed his
forehead on my forehead and inhaled my scent. He closed his eyes. I could feel the
tension between us. I could feel his desire. I could see that in his eyes and I
could feel it in his warmth. He opened his eyes and smiled a bit. He planted
butterfly kisses on my face and all I could do is sigh in relief.

Relief for what - I didn't know. I just felt like it. Hinapit niya ang katawan ko.
I moaned softly when our warmth became one. He held my chin and made me look at
him.

He claimed my lips.
Slowly...

I closed my eyes.

I kissed him back.

Again. I felt his desire for me.

My body, my veins and the blood running inside my being is calling out for him.

I can't deny the fact that I still want him. I want him.

Damn all the odds, but tonight, I'll make sure that I get what I want.

I opened my eyes and pushed him to the bed. I grinned. I took my shirt off and
threw it at him. Sumampa ako sa kama at saka naupo sa kandungan niya. I kissed him.
My body is aching for him. I kissed him with all that I have. I kissed him as I
block my brain. I don't want to think about what will happen tomorrow after I tell
him the truth. Right now, all I want is to be with him - for us to be one.

"Bi-bay..." He moaned. Tumigil ako sa paghalik sa kanya. Inilapat ko sa bibig niya

ang hintuturo ko.

"Shhh... Bawal magsalita." I winked at him. Inalis ko ang tshirt niya. Nakaupo pa
rin ako sa kandungan niya. He was wearing a white shirt and a pair of ripped jeans.
He looked so sexy in it. I didn't even know that a man could look as sexy as hell -
just like Adam.

I admired his body as I take his shirt off. Napansin ko kaagad ang marami niyang
peklat sa dibdib, sa gilid ng tiyan, sa may collar bone at braso. Tiningnan ko siya
at saka ngumiti. I was really turned on his scars. Yumuko ako at pindampi ang labi
ko sa mga peklat na iyon. I kissed the one on his collar bone, pababa sa kanyang
dibdib. I taunted his nipples - he moaned again. I signaled him to shut up.

My lips moved south. I was still giving his scars a wet kiss. Natagpuan naman ng
kamay ko ang harapan ng kanyang pantalon. I bit my lower lip when I felt how ready
he was for me. He was rock hard - I like him hard and I know for a fact that he
likes me wet. Muli kong hinanap ang kanyang labi. I kissed him passionately. Kung
mas may ipa-passionate pa iyon, siguro ay ganoong klase ng halik ang gagawin ko sa
kanya.

Naramdaman kong hinawakan niya ako sa baywang at lalong hinapit. I pushed him. I
signaled him 'no, no' then winked at him again.

Bumaba ako mula sa pagkakandong ko sa kanya. I kneeled in front of him. Nakatingin

lang ako sa kanya habang ibinababa ko ang zipper ng kanyang pants. I was biting my
lower lip as I take his pants off. Later, all he had on was a pair of black boxer
briefs, but even that left his body.

Now, sitting in front of me was Adan - the version of Adan in the Bible. He had
nothing on but that glorious skin. I moved my face forward and started pleasing
him.

I wasn't an expert but I have instinct. I remember what Hera told me about this,
hindi rin siya marunong pero sinunod niya ang instinct niya and she was able to
satisfy her husband and that's exactly what I'm doing right now.

I tried putting him inside my mouth but he's just damn too big. I started kissing
the body of his hardened shaft.

"Damn... Bi-bay..." I was just looking at him while doing all of this. I was also
using my hand - at the same time with my mouth. He was just moaning and that turns
me on more. His moans and his sighs were enough proof that I was doing a good job.
I tried so hard to put him all in - naluluha na nga ako. I felt that he touched my
hairn. Dahan-dahan ay hinatak niya ako.

"Tama na..." He said. I bit my lower lip. "Ikaw naman." Hinagkan nkiya ako sa
pisngi at hinatak saka inihiga sa kama.

I braced myself for whatever is coming after this. I just let my body feel all the
pleasure.

He was taunting my nipples. I felt hot already. His fingers found my folds and he
started teasing me there. I can't breathe. All I did was part my mouth and let all
the moans and sighs come out. Iba ang nararamdaman ko kaysa nitong mga nakaraan. I
guess, I missed him. I know - I do miss him with all my heart.

Hindi ko naman itatanggi sa sarili ko na nagkaroon ng puwang sa puso ko si Adan.

Siya ang kasama ko sa loob ng halos ilang buwan. Hindi ko itatanggi na mayroon
akong nararamdaman sa kanya but that feeling isn't enough for me to say that I love
him. He's just special.

He parted my legs and took my Patrick Star undies. He planted a kiss on my scared
triangle after that, he went all Ferdinand Magellan on me - he explored my being
with his fiery tongue and his hot lips. Napapaliyad ako. Imunulat ako ang mga mata
ko at pinanood siya habang ginagawa niya sa akin iyon and I had never felt so hot
while watching him do that to me.

I grabbed a handful of the bed sheet. What he was giving me something that I know
I'll never feel again. It was mind blowing, toe curling, and body shattering kind
of pleasure. It's just not lust that I'm feeling now, but also desire.

He was making love with me and I'm letting him.

"Adan..." I want him to take me. "Ahhh!" I convulsed. Sinabayan niya iyon. He
positioned himself on top of me and he inserted his shaft in my core. Nanlaki ang
mga mata ko.

I just cannot accommodate him.

He's too big.

He only inserted half of him. Nagkatinginan kami.

"Bibay... shit!" He said. I closed my eyes and let my tears fall. Nabasa ko noon sa
libro na kailangan ko lang igalaw ang likod ko para maka-adjust ako and I did
exactly that pero lalo lang akong nasaktan.

"Aray..." Daing ko. Tiningnan niya lang ako at saka hinagkan ako sa labi.

"Everything will be okay, love. Just relax." Wika niya sa akin. Tumango ako. Dahan-
dahan ay gumalaw siya. Tinitiis ko ang sakit. Tinitiis ko ang lahat - I want to
enjoy this. I want to feel evey damn moment because tomorrow is the start of war
and that war will be bloody.

Moments later. I was feeling the pleasure. Napapangiti na ako. Hinayaan ko siyang
sakupin ang buong pagkatao ko dahil matapos ang gabing ito, mawawala na si Bibay
Santos and Casiel Antonniette Consunji will rise from the dead to face a war first
thing tomorrow morning...

"Oh, Adan!" I moaned as I came for him. I felt him coming too - inside me. I let
him. Matapos iyon ay tumabi siya sa akin. Hinagkan niya ang balikat ko at niyakap
ako nang napakahigpit. Nakapikit pa rin ako - nangangatog ang mga tuhod ko. Maya-
maya ay naramdaman ko ang daliri niya sa batok ko pababa sa likod ko.

I guess he saw my tattoos.

I have many. Iyong spinal line ko ay puro tattoo - buong diretso hanggang sa ibaba.
I had an Aztec pattern at my back. And in my nape - nakatattoo ang initials ko. CC.

"Bibay, anong ibig sabihin ng CC?" Tanong niya.

I know that I should've said the truth. But I didn't want to ruin the moment so I
lied again. Ito naman na ang huli.

I spoke again with that accent.

"Kinde Krush, Koya!" I sighed. He giggled.

Bukas... Bukas...

-------------------------

Nagising ako kinabukasan na wala si Bibay sa tabi ko. Hinanap ko naman agad siya.
Lumabas ako ng kwarto pero bumalik ulit nang maalala kong wala nga pala akong
damit. I smiled as I remember what happened last night.

I was actually the first man in her life. Nakakatuwa. Ang buong akala ko ay nahulog
ako sa ganoong klaseng babae - she seemed easy but I realized last night that she's
not like other girls. She's very different. Noong una ko siyang nakita ay alam, ko
na agad na may kakaiba sa kanya. Ang pakiramdam na iyon ay dahil yata sa massive
training ko noong nasa serbisyo pa ako. Pero hindi na ako nagtanong - nagtataka ako
at gusto kong kilalanin pa siya pero mas pinairal ko ang puso ko kaysa sa utak ko.
My brain is telling me that Bibay is different - that she's not who she says but
every damn time she smiles at me, nakakalimutan ko iyon.

"Bibay?" Tawag ko sa kanya. Nakita ko si Carla na palabas ng cottage kasama si

Jorgia, si Nanay naman ay kausap si Eva. Bumalik na pala siya. Napaismid ako.

"Adan, mahal ko! Halika na at mag-almusal na tayo!" Yaya sa akin ni Eva. Napilitan
akong pumunta sa kinauupuan nila. Noon ko nakita si Bibay na naghahain na. She was
wearing a pair of pants and a gray shirt. Para bang aalis na siya sa suot niya pero
naisip ko nab aka dahil gusto niyang ako lang ang makakita ng kung anuman ang nasa
ilalim ng damit niyang iyon.

"Inday!" Tawag ni Eva kay Bibay. Inirapan ko siya. Nakita ko naman na lumapit naman
si Bibay sa kanya. Galit ang ekspresyon ng mukha nila sa isa't-isa.m "Itimpla mo
ako ng kape. Gusto ko iyong matamis." Utos niya.

"Wag, Bibay, ako na lang."

"Okay lang." Mahinang wika niya. Is it just me o nawawala talaga ang punto ni
Bibay?
"Adan, ilang beses ko bang ipapaalala sa'yo na huwag kang basta magtitiwala sa mga
tao?" Biglang wika ni Eva. "Some people aren't what they say they are." Tumayo siya
sa harapan ko at may inabot sa aking putting sobre. "Buksan mo, regalo ko iyan
sa'yo." Sabi niya sa akin. Nakatingin ako sa kanya habang binubuksan ko ang
ibinigay niya. Tiningnan ko iyon at ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko
nang makilala ko ang babaeng nasa larawan.

Si Bibay.

Hubad siya habang nakikipaghalikan sa isa pang babae. Sa isang litrato ay halos
ibuyangyang na niya ang kaluluwa niya at sa isa naman ay kinakain ng...

"Putang ina." I hissed. Tiningnan ko si Bibay na sa pagkakataong iyon ay nakatayo

na sa gilid namin. I'm sure she saw the photos pero wala akong maaninag na reaksyon
sa mukha niya kundi galit habang titig na titig kay Eva.

"Sinabi ko sa'yong layuan mo si Adan ko." Tumaas ang sulok ng bibig niya. "I showed
him the fictures, biatch. Lesbian ka pala."

She sighed. Pumikit siya at nang magmulat ng mga mata ay parang ibang tao na ang
nakikita ko. Galit ako pero mukhang mas galit siya.

"Tutal, ginawa mo na rin iyan, Eva. Did you even bother googling about me?"

Kunot na kunot ang noo ko. Tama baa ng naririnig ko. Lumapit siya sa akin at kinuha
ang litrato at saka tiningnan ako.

"See this, Adan? This is me. This is a part of my life that I'm not proud of, but
this is also the reason why we met."

"Adan ko, huwag kang maniniwala sa kanya! Uutuin ka na naman niya!"

"Shut up, bitch! Kahapon ko pa sinabi sa'yo diba? You don't have any rights to even
look at me because you're a low-life. Kung may nagpapanggap man dito, ikaw iyon! I
never intended to hurt anyone but you, bitch? Mapangmata ka! Matapobre! Not all
rich people act like you do! Social climber!"

"Ano bang nangyayari?!' Sigaw ko. I was lost. How can she talk like that? Why does
she talk like that? "Ipaliwanag niyo sa akin kung anong nangyayari?! Bibay?" I was
hopeless. I was trying to digest everything. Nalilito ako. Bakit pakiramdam ko
niloko ako ni Bibay? Bakit pakiramdam ko - hindi talaga siya si Bibay. I should've
trusted my instinct then. Dapat bang inalam ko ang lahat sa kanya? Dapat bang
kinuwestyon ko siya? Dapat bang pinairal ko ang utak ko kaysa sa puso ko?

Hindi ako makahinga.

"Hindi siya ang sinasabi niyang siya. Hindi Bibay ang pangalan niya!" Dinuro siya
ni Eva. Ngumisi si Bibay.

"Then, what's my name, ingrate?" She asked again. Hindi naman nakakibo si Eva.
Napailing na lang si Bibay. "You should've googled me, baka napahiya ka pa sa
sarili mo." Wika niya pa.

"Bakit, sino ka ba?" Hindi na ako nakatiis na hindi magtanong. Lumambot ang
expression niya nang tingnan ako. Her mouth parted.

"I-I'm sorry, Adan." Iba na talaga ang tono ng pananalita niya. Para na siyang isa
sa mga Amerikanang katrabaho ko noon. The way she spoke, her twang and her tone -
halatang sanay ang dila niya sa wikang ginagamit niya.
Pakiramdam ko ay pinagbagsakan na naman ako ng langit.

"Nay! Si Jorgia!"

Natigil ang komosyon namin nang sumigaw si Carlo. Nakita kong karga niya si Jorgia
na umiiyak habang nagdurugo ang tuhod. Agad kong dinaluhan ang pamangkin ko.
Nilagpasan ko si Bibay - o kung sino man siya. Inasikaso ko si Jorgia. Habang
ginagamot ko ang sugat ng pamangkin ko ay isa lang ang laman ng utak ko.

Naloko ako.

Nagpaloko ako.

I should've trusted my instinct.

Hindi ko siya dapat pinagkatiwalaan at lalong dapat ay hindi ko siya minahal. I

cannot believe that I fell in love with her - I don't even know her. I don't even
know her name. Ngayon, paano ko pa siya kikilalanin? Ang sakit ng puso ko.

Inutusan kong mag-ayos na ang lahat. Uuwi na kami at sa bahay ko susubuking

tanggapina ang lahat ng sinasabi nila sa akin ngayon.

Habang nasa sasakyan ay walang kibuan ang lahat. Si Nanay ay nakapamintana lamang.
Si Eva ay tahimik rin. Si Jorgia ay tulog habang ang dalawa ay nasa likod ng
sasakyan kasama ang mga gamit namin.

Thirty minutes later ay narating ko ang barangay namin. Nasa malayo pa lang ako ay
napansin ko na kaagad na may pinagkakaguluhan ang mga tao doon. Hindi ko maaninag.
Inihinto ko ang sasakyan tatlong bahay bago sumapit sa amin.

"Anak, bakit? May gulo ba?" Tanong ni Nanay. Tiningnan ko lang siya. Bumaba kami ni
Nanay ng sasakyan. She did her barangay captain duty. Napansin ko rin na nanghahaba
ang leeg ni Carla. Noon ko naman tiningnan si Bibay na nakaupo lang sa gilid ng
pick up habang titig na titig sa akin. She looked sad but I'm mad so it didn't
matter.

Magtutuos kami. Hindi ko pa nga lang alam kung kailan.

"Anong kaguluhan ito?" Tanong ni Nanay. Parang magic words ang mga salitang iyon -
humawi ang mga tao at doon nakita ko ang tatlong mamahaling sasakyan habang isa-
isang bumaba ang mga lalaking marahil ay may-ari ng mga iyon.

All of them were wearing three piece black suits. Tinitigan ko silang maigi.
Iniisip ko kung agent din silang tulad ko - if they had come for me but then their
eyes confirmed that they're not like me. They're just business men.

"Good day, Mrs. Narciso." Ang nagsalita ay ang lalaking napapagitnaan ng dalawang
lalaking halos kasing-edaran ko lang. "I'm Adam Consunji and---"

"Pa?"

Napatingin ako sa kaliwan nang marinig ko si Bibay. Hindi ko napansin na nakababa

na pala siya ng pick up. The man who introduced himself as Adam Consunji smiled at
the sight of Bibay...

"I'm here to take my daughter back."

Inilang hakbang ni Bibay ang lalaki at saka yumakap sa kanya. Umalog ang balikat ni
Bibay habang tila hindi na lalayo sa lalaking iyon. The two other men were looking
at Bibay and the man she called Pa. Hinaplos ng isa ang buhok ni Bibay at saka
hinagkan sa balikat ang isa naman ay nakatingin lang talaga sa kanila.

"Uuwi na tayo, Casiel." Wika nila.

Casiel.. was that her name?

Bigla ay naalala ko ang tattoo niya sa batok.

CC

I now know what it stands for and it's Casiel. Casiel Consunji.
----12Wala na si Bibay. Umalis siya - sumama siya sa mga taong sumundo sa kanya at
iyong ang dahilan kung bakit hindi ako makatulog ngayon. Hindi ko alam kung bakit
ako nasasaktan ng ganito. Hindi ko alam kung para saan ang mga luhang pumapatak sa
mga mata ko ngayon. Ang alam ko lang ay nasasaktan ng ganito. Hindi tama dahil
nahulog ako sa isang taong hindi naman totoo. I cannot believe how stupid I was for
not trusting my instinct. Hindi ko dapat pinairal ang puso. Ilang beses na ba akong
nagkamali dahil doon at ilang beses na ba akong nanghina dahil puso ang pinairal ko
at hindi ang aking isipan.

Nilagok ko ang ikaanim na bote ng alak na nasa harapan ko. Ibang-iba ang Bibay na
kausap ni Nanay kanina. She was another version of the non - existent person I fell
in love with. Habang nag-iinom ay hawak ko ang I-pad. Hindi ko matiis na hindi i-
type sa search bar ang pangalang Casiel Consunji. I wanted to know about her. I
wanted to see what the woman who embodied Bibay does in her world. When I clicked
search - I braced myself for whatever was coming and I was right - tulad noong
naisip ko habang nakatingin ako sa kanya ay tama ako. She was a rich kid. Nanlalaki
ang mga mata ko sa mga salitang nababasa ko sa internet habang nakaupo doon.

Number 3 - Mechanical Engineer Exam

Number auto shop - car parts - Galaxy Parts and Auto - under Consunji Empires.

Consunji - number three richest in Asia.

Adam Consunji - renowned architect

Casiel Consunji - vintage cars enthusiast

Pinatay ko ang I-pad. Hindi ako makahinga. Mayaman ang pamilya ni Casiel. Halata
naman sa kilos at galaw ng mga kapatid niya kanina. Marahil ay nakarating na ito sa
ibang bansa. Siguro ay prinsesa itong pinalaki ng kanyang mga magulang. Bigay
hilig, laki sa layaw samantalang ako kailangan ko pang magtrabaho ng kung ano-ano
para lang magkapera. Oo at nakapunta ako sa ibang bansa noong nasa serbisyo ako but
I never went there for fun while Casiel - I'm sure of this -parties like every rich
girl in the country. Walang-wala ako sa kung anong meron siya. Hindi kami bagay.
Bakit ko pa naisip na pwede kong mahalin ang isang tulad niya. Kung siya sana si
Bibay - kung mas angat sana ako sa kanya - pero hindi. Ni hindi ako aabot sa
kalingkingan ng sakong ng kahit na sino sa pamilya niya.

Nakakalula ang yaman na mayroon sila.

"Adan..." Narinig ko ang boses ni Carlo. Nakatayo siya sa may pinto habang titig na
titig sa akin. May awa sa kanyang mga mata na hindi ko alam kung para saan. Hindi
ko maintindihan kung bakit kailangan niyang makadama ng ganoon para sa akin. Dahil
ba naloko ako? Dahil ba umasa ako o dahil sa pinaniwala ko ang sarili ko sa isang
bagay na hindi naman pala totoo. Hindi ko alam.

"Wag lang maawa sa akin." Wika ko sa kanya. Umiling siya.

"Hindi ako naawa sa'yo, Adan. Gust ko lang sabihin sa'yo na hindi ka ginustong
masaktan ni Casiel. Noong mga nakaraang araw ay palagi niyang iniisip na masasaktan
ka - she even thought of running away from here so she can spare you the pain but
pain is inevitable - alam mo naman siguro iyon. Kapag nagmahal ka, hindi pwedeng
hindi ka masasaktan. Kapag nagmahal ka, binigyan mo na rin ng karapatan ang taong
mahal mo na saktan ka. Tao lang tayo, Adan, nagkakamali."

"Oo, nagkamali ako dahil nagpakatanga ako sa babaeng iyon. Did you see how she
acted? She flirted with me then made me fall and when I have fallen for her she
didn't even have the decency to catch me! Anong kagaguhan ang alam ng babaeng iyon!
Putang ina niya!"

Ang sakit-sakit. It's Martha Simmons all over again but this time - I feel more
hurt. Pakiramdam ko ay tinapakan ni Casiel Consunji ang puso ko at tinapakan iyon
sa harapan ko. Galit na galit ako! Gusto ko siyang saktan.

"She loves you." Wika ni Carla sa akin. Umiling ako.

"Kung mahal niya ako hindi niya ako sasaktan." Inubos ko ang huling bote ng alak sa
harapan ko at saka nilagpasan siya. I went to my room. Gusto ko nang matulog baka
bukas kapag nagising ako ay mawala na ang sakit na nararamdaman ko. Humiga ako sa
kama - ni hindi ko nagawang hubarin ang suot kong damit.

I was about to fall asleep when my phone rang. I answered it. The call was from an
unknown number.

"Hello..." I spoke.

"Adan Narciso."

Kumunot ang noo ko nang marinig ko ang kakaiba ngunit malamig na tono ng tinig sa
kabilang linya. Hindi ko maintindihan kung bakit ganoon na lamang ang tibok ng puso
ko. I felt a sudden rush and this rush had always mean something for me. A rush and
my adrenaline combine together makes me remember the days while I was still in Los
Angeles doing my secret jobs.

"This is Tony Michaels. Octagon needs you to come back. We have a job for you..."

My mouth parted.

----------------------

"Rise and shine, little girl!"

Nasilaw ako nang biglang buksan ni Kuya Javier ang kurtina ng kwarto ko. Napilitan
akong magtalukbong. Naramdaman kong tumabi siya sa akin at kiniliti ako nang
kiniliti habang nakahiga ako. I groaned.

"Kuya! Inaantok pa ako! Fuck you ka!' Inalis ko ang talukbong ko at sinakal siya.
He was laughing. Sa ganoong hitsura kami nadatnan ni Kuya Gabriel. Natigil kami
nang umubo siya.

"Para kayong mga bata." Sabi niya. Nagtinginan kami ni Kuya Javier at saka ngumiti.
I threw a pillow at him tapos ay dinamba ko siya. Hinampas naman siya ni Kuya
Javier ng unan sa ulo. A little bit later, we were all laughing. Nagkakasatan na
kami, hindi pa sana kami titigil kung hindi lang dumating si Mama at tinawag kaming
kumain.

Masaya na ako dahil nandito na akong muli sa pamilya ko.

We had breakfast together - lahat kami talaga. Si Papa, si Mama, si Kuya Gab tapos
si Ate Mara with their son - Miguel and of course Kuya Javier who was playing with
his eggs. Ayaw niya ng puti ng itlog, nililipat niyang lahat iyon sa akin. I was
making a face.

"I'm so happy all of you were here to welcome our little girl." Biglang nagsalita
si Papa. Ngumiti ako. Kagabi ay nag-usap kami. I cried to him. I apologized for
acting the way I did. He forgave me and he apologized too - for hurting me and for
making me cry. He was forgiven. Hindi naman ako galit kay Papa. Hindi naman siya
ang nakagawa ng mali. My Uncles helped Papa to put Sam in jail. She was obsessed
with me. Uncle Lukas put the photos in the world wide web and made sure that no one
will ever see them again. I was just smiling all along the morning. Hindi pumasok
si Kuya Javier sa office niya at sinamahan niya lang ako sa bahay - buong maghapon
lang kaming naglalaro ng Just dance sa WII.

Pero sa totoo lang, kahit na mukha akong masaya sa gilid ng isipan ko ay naroon pa
rin ang imahe ni adan na nakatayo sa may gate nila habang tinitingnan ako. His eyes
haunted me. Gusto ko siyang makausap para makapagpaliwanag. Alam kong galit siya sa
akin...
"Kuya, drive tayo papuntang Pangasinan." Sabi ko bigla sa kanya. Napatitig siya sa
akin. He made a face then sighed.

"Nami-miss mo sila?" Tanong niya. Ginulo niya ang buhok ko at saka tumango. Niyakap
ko siya. Maya-maya ay sumakay na kami sa sasakyan niya. Habang nasa byahe ay
iniisip ko kung anong mangyayari sa oras na harapin ko siya. Magpapaliwanag ako.
Sasabihin ko ang lahat ng dapat sabihin sa kanya - kahit na sumabatan niya pa ako -
ang mahalaga ay maipaliwanag ko sa kanya ang lahat ng dapat niyang malaman.

Four hours later, we reached Amandiego. I was very excited upon seeing everyone.

Inihinto ni Kuya Javier ang sasakyan sa tapat ng bahay. Sakto namang lumabas ng
gate si Carla.

"Casiel!"

"Carla!"

"O to the M to the G!"

Halos magkapanabay na wika namin. Nagtatalon kaming dalawa at saka niyakap ang
isa't-isa. I as glad that she wasn't mad at me. Kahit naman si Kapitana ay hindi
galit sa akin. Si Adan lang talaga ang inaalala ko.

"Ay may Papa!"

"Ay may bakla!"

Napahaglpak ako ng tawa nang marinig kom si Kuya Javier. His eyes widened.

"Stop!' I said. I was laughing too. Tumingin ako kay Carla.

"Nasaan si Adan?" My heart is beating so fast. Carla just looked at me and sighed.

"Wala na siya, Casiel."

Kinabahan ako. Paanong wala na siya? Patay na?! Napahawak ako sa kuya ko for
strength. Adan died! Ni hindi man lang kami nakakapag-usap.

"He died?! Why?" My tears fell. Yayakap na saka ako sa Kuya ko nang batukan ako ni
Carla.
"Gaga! Tang ina ka! Pinatay mo ang kuya ko! My brother is not dead!"

"E ano?" Binatukan ko na rin siya. Carla sighed.

"Umalis siya kaninang madaling araw. Pupunta na siya ng Los Angeles. Sabi niya,
it's for the better."

My mouth parted. Bakit ganoon? Bakit may masakit?

---13-Moscow, Russia

A year later...

The adrenaline is taking over me, yet again. I could feel the cold of the ice
that's underneath my shoe but that's not enought to kill the rush that I'm feeling
now. I was holding on my gun as I hide myself from the culprits inside that
wearhouse. Humihinga ako, ngunit bilang. Sinilip ako si Zoey Jones - my partner.
She placed herself at the top of the cranes to get more acces of what ever was
happening inside the wearhouse. Nakita kong sinenyasan niya ako - I nodded at her.
Dahan-dahan akong naglakad papasok sa lugar. I could hear my own breathing. Hindi
nila ako dapat makita.

The people inside are drug lords. Mula sila sa iba't-ibang bansa at ngayong araw na
ito - naisip nilang magkita-kita para sa annual meeting nila and that is where we -
Zoey and I come in the picture. We are going to catch all twelve of them and
surrender then to the CIA. Octagon - my agency is the sister company of CIA.

Habang patakbo ako ay may narinig akong mga putok ng baril. Tumingla ako at nakita
ko si Zoey na nakikipagpalitan na ng bala s amga nasa ibaba. I revealed myself. I
shot one of the culprits on his leg. Napaupo ito. Nakita ko sa gilid ko na may tao
kaya agad kong humarap para makita ko siya. He was a big man - but I wasn't scared
of him. I took a shot at him and he fell right in to the ground.

Sa loob ng ilang minuto ay ganoon lamang ang mga pangyayari - I kept on shooting,
punching - trying to get all of them alive eventhough it's really hard to not kill
them. Moments later, halos lahat sila ay nakabulagta na sa lupa. Bumaba na si Zoey
mula sa itaas at nakipa-high five sa akin. She was laughing.

"Good job, Narcisio! you made me proud of you mate!" Zoey is British and I really
find her accent really funny. She is a red hear with matching blue eyes. She had so
many freckles on her face but that only added angst on her presonality.

"Let's tie them up one by one so we can take them to the HQ." I told her off.

"Maybe you can tie me up too..."

Kumunot ang noo ko sa narinig. I looked at her. She was just staring at me. "What,
Jones?"

"What? I didn't say anything. What are you talking about?" She even asked
inncoently. Napailing na lang ako. Hindi iyon ang unang beses na narinig ko siyang
sinabi iyon. The woman had trhe hots for me but we are work mates so things can't
really happen.

Habang palabas kami ay nagtatanong siya.

"Mate, did you fuck the girl you were with last night?" She asked in her really
thick British accent. I just grinned.

"Yeah."

"Really? Was she any good?" Her eyes widened. Nagkibit-balikat na lang ako habang
naglalakad kami. Dumating na ang mga back up na kanina ko pa hinihintay. Sila na
ang nagpasok sa mga sasakyan sa mga nahuli namin. Nakatingin lang ako sa kanila. I
felt relieved as I watch them put the men inside the cars. Noong matapos ay
kinamayan kami ng isang agent at saka umalis. Naiwan kami ni Zoey sa labas ng
wearhouse.

"You excited about the holidays?"

Lumakad ako palayo. Sumabay naman siya sa akin. She was playing with the locks of
her red hair again. Kinindatan niya pa ako...

"Yeah." Matipid kong sagot.

"Where are you spending your Chritsmas, Adan?" She asked again. Nakukulitan na ako
kay Zoey. Kung hindi ko lang siya partner ay nasigawan ko na siya. I used to work
with Milkins - my old partned. He's a guy at tulad ko ay hindi siya masyadong
makwento. But then, he resigned kaya noong bumalik ako ay ibinigay sa akin si Jones
bilang partner. Magaling siya, maabilidad. At the young age of twenty-six, marami
na siyang nagawa. Marami akong naririnig na may gusto sa akin ang bata but she's
just too young.

And she's not my type.

She reminds me of Bibay... I sighed. I mean of Casiel Consunji and that is

something that I've been trying to forget.

Huminga ako nang napakalalim.

"I'm going to spend my holidays with my family in the Philippines, Zoey. I'll be
flying back later so you just have to fuck off." Masungit na wika ko. She just made
a face. Tumawa siya at saka umalis na rin. Pumasok naman ako sa kotse ko at
pinasibad iyon. I went to my hotel and got in my suit. Napangisi ako nang makita ko
ang babaeng inuwi ko kagabi. She was still sleeping - naked under the sheets.
Habang tinitingnan ko siya ay isa-isa kong tinatanggal ang mga damit ko.

I need human warmth - it's just too damn cold.

I took away the blanket and joined her in bed. I let myself drown in lust again...

-------------------------

"Madalas namang wala sa bahay si Javie ngayon, Mama. Namimiss ko na nga siya."

Ngumuso pa ako habang naka-upo ako sa gazebo katabi si Mama. We were having coffee
that morning. Kinukwentuhan ko siya habang nagbabasa naman siya ng libro. Alam kong
nakikinig siya sa akin kaya salita lang ako nang salita. Maya-maya ay binaba niya
ang libro at tiningnan ako.

"He said last night that he was trying to find himself again, Casi kaya huwag kang
mainip kapag naman walang ginagawa ang mga kuya mo lagi mo silang kasama."
Malumanay na wika niya. Tumango ako. Wala na nga kasi sila Kuya Gab - bumalik na sa
States. Buntis na naman nga si Ate Mara kaya tuwang-tuwa si Kuya pati na rin sina
Dalaga at Binata. Si Kuya Javier naman ay MIA nitong mga nakaraang araw.
"Dalaga, the last time he said that he wanted to be a priest!" I exclaimed.
Humagikgik naman si Mama.

"Oh baka ngayon, gusto na naman niyang maging pari. Hindi ko alam sa kuya mo,
masyadong magulo ang utak. Manang-mana sa Papa mo. Kay Gabriel ang hitsura pero kay
Javier ang ugali. Adam na Adam sila." Tiningnan ako ni Mama. "Kung sabagay, sa
inyong tatlo wala namang nagmana sa akin." She giggled. I made a face. Madalas ding
sabihin ni Mama na kamukha ko si Papa - mula kilay hanggang hinliliit - Adam
Consunji nga daw.

"Oo nga pala, anak." Tumingin si Mama sa akin. "Kailan mo dadalawin si Jorgia?
Namili ako ng mga damit para sa kanya. I bought her dresses." I rolled my eyes. Sa
loob nang nakalipas na taon - naging paborito ni Mama si Jorgia dahil na rin siguro
sa cuteness overload ni Jorgia. Mama likes buying her dresses. Naisip ko na baka
dahil iyon sa hindi ko sinusuot ang mga dress na binibili niya - asiwa kasi. Iilang
pagkakataon lang ako nagbe-bestida at iyong pinakahuli ay noong kasal ni Gianna na
hindi naman natuloy dahil tinakbuhan siya ng gagong Zeus Vejar na iyon!

Bigla ay nangigil ako nang maalala ko si Zeus. Namumula pa rin ang mukha ko kapag
naalala ko siya.

"Sa Lunes Mama, sasama ako kay Pa, may project daw kasi siya sa Urdaneta,
magpapadaan ako sa Amandiego tapos pagpauwi po, papasundo ako."

"Good, dalhin mo iyong mga pinamili ko ha? Pwede mo silang imbitahin sa Noche
Buena, anak. Para naman madami tayo - the more the merried. Darating din ang Tito
Miguel mo." Tumango ako nang marinig ko ang pangalan ni Tito Miguel. He's my
favorite Uncle and I miss him. Nasa Chicago siya with his family.

"Good morning to the two most beautiful ladies in my world." Napahagikgik ako nang
marinig ko si Papa. Agad akong tumayo para yumakap sa kanya ganoon din si Mama.
Hanggang ngayon - kapag tinitingnan nila ang isa't - isa ay may spark pa rin sa
kanilang mga mata. Natutuwa ako kapag ganoon - naiisip ko na totoo ang true love -
I have it here in front of my eyes and I'm so damn happy.

"Mahal ko, kamusta ang jogging mo kasama si Lukas?" Mama asked. Lumayo na ako sa
kanila at nanood na lamang.

"It was good. Nakakapagod pero nandito ka na tanggal na ang pagod ko." Hinalikan ni
Papa si Mama sa lips. Kinilig ako. Kinurot naman ni Mama si Papa sa tagiliran.

"Ang anak mo!" She hissed.

"Mama, hindi na nga ako virgin eh!" Wala sa loob na wika ko. Natigilan ako nang
ma0realize ko kung anong sinabi ko sa kanila.

"What?!" Papa exclaimed.

"Joke!" Nag-peace sign ako. "Joke lang Pa, wala nga akong boyfriend paano ko hindi
na virgin? Grabe, utak mo pa! Malumot! Makapasok na nga sa trabaho!"

Umalis ako. I rode my vespa to work that day. Kagat-kagat ko ang aking labi.
Kinabahab ako sa reaksyon ni Papa kanina. Kung bakit ba nanan kasi kailangan na
masabi ko pa iyon. Nakakagigil talaga ako sa sarili ko. Me and mt big mouth. I just
sighed. Ipinarada ko ang vespa sa harap ng shop ko. Alas nuebe pa lang ng umaga ay
puno na ng tao ang shop ko. Cars are being washed and repaired. Binati ako nang mga
tao ko tapos ay nagdiretso ako sa opisina kasasara ko lang pinto ay bumukas agad
iyon nakita ko si Gianna. She was carrying two cups of coffee. Nakangiti siya.
Maikli na ang buhok niya ngayon. Minsan kapag tinitingnan ko siya ay hindi ko na
makita ang pinsan ko.

"Morning G!" I greeted her. Hinagkan ko siya sa pisngi at kinuha ang kapeng dala
niya. Umupo siya sa sofa ko at saka tumingin sa akin.

"King David asked me to go out with him."

Kumunot ang noo ko.

"Diba sabi ko wag si David at nag-smuggle ng cars iyon? Paano kapag nahuli?"

Gianna rolled her eyes. "Mabait siya."

"Mabait din si Zeus." Paalala ko sa kanya.

"Let's just say that if something happens you have another car to smash again."
Ngumisi siya sa akin. Hindi na ako kumibo. Tawa na lang siya nang tawa. Inayos ko
naman na ang trabaho ko. Si Gianna ay naroon pa rin at kung anu-ano ang ginagawa.
Hindi ko naman siya pinapansin. I just dislike the idea of her dating King David
Sandoval. The man is just too bad.

Natapos ang buong umaga na naroon lang si Gianna. Hindi na kasi siya nagtatrabaho.
Para na lang siyang bratty rich girl. Spoiled na spoiled siya. Maybe that's her way
of coping up with the pain.

In the middle of the day nakatanggap ako ng tawag mula kay Carla. Niyaya niya akong
magkape. I told her to meet me at the coffee shop.

Fifteen minutes pagkatapos ng tawag ay nagkasama na kami. Naging totoong

magkaibigan kami ni Carla. Despite of what happened between Adan and I --- she
remained one of my friends. Hindi naman marami ang mga kaibigang iyon. Bukod kay
Hera --- na galit na galit kay Zeus --- at si Gianna na wala na sa sarili niya ay
wala akong mfa kaibigang babae --- si Carla lang at kung iisipin hindi pa nga siya
totoong babae.

"Ay girl! May chika ako sa'yo! Darating si Adan next week para sa amin magpasko!
Excited na ako!"

Nakatingin lang ako sa kanya. Napanguso ako nang naramdaman kong may masakit na
naman...
---14"Good morning, Mama! Pa!"

I kissed both of my parents good morning after that I sat on my place in the dining
table. Kumakain na sila Mama si Papa nagkakape. Ako naman ay kagigising ko lang.
Excited ako ngayong araw na ito dahil ngayon ang punta ni Papa sa Urdaneta. Sasama
ako sa kanya para madalaw si Kapitana at si Jorgia - doon na rin kami magkikita ni
Carla - umuwi kasi siya kahapon. Ang plano pa nga namin ay dapat sabay kaming uuwi
doon pero mas nauna na siya - nahihiya daw kasi siya kay Papa.

"Good morning parents and only sister!" My eyes caught a sight of Kuya Javier. He
was smiling so boyishly. Nilapitan niya kami at isa-isang hinagkan sa pisngi. Papa
just looked at him tapos ay ngumiti ito.

"Akala ko may kasama ka nang babae para magpakasal ka na din tulad ng kuya mo."
Wika ni Papa. Kuya Javier grinned.
"Malapit na Pa. Bubuntisin ko muna saka na iyong kasal." Makahulugang wika niya.
Nanlaki naman ang mga mata ni Mama sa sinabi ni Javier. Ako naman ay napapatanga.
Anong sinasabi ng kapatid ko? May girlfriend na siya?

"Magpapari ka ulit?!" Tanong ko. Javier made a face.

"Hindi no! Mambubuntis nga! Magpapari? Ano iyon?!" He laughed. Umiling ako at saka
kumain na. Kuya Javie played with his eggs again habang ako naman ay pinaglalaruan
ang jumbo hotdog sa plato ko. Tinitingnan ko lang silang tatlo. Hanggang ngayon
sweet silang dalawa ni Papa si Kuya naman ay para bang tanga na pangisi-ngisi.
Hindi siya uuwi ng dalawang araw tapos babalik siya na para bang nanalo siya sa
lotto.

"Javier, sumama ka sa akin sa Urdaneta, may kakausapin tayong kliyente. Si Casiel

din ay sasama ihahatid muna natin siya sa Amandiego."

"Umuwi kayo ng maaga. Magluluto ako ng masarap na hapunan and please little girl,
ask Kapitana to spend Christmas with us." Nakita kong ngumiti si Papa kay Mama.

"Gusto mo pa ba ng isa pang bunso, mahal ko?" He winked at Mama. Napaubo kami ni
Kuya Javier sa narinig. Nagpantig ang tainga ko.

"Pa! Hanggang ngayon pa ba naman?!" Komento ko. "Papa ha! Baka masundan pa ako!"

"Anong masama? Ayaw ninyo ba ng kapatid?" Our parents laughed out loud. Hindi naman
kami magkamayaw ni Kuya Javier ng pag-iling. Natapos ang breakfast. Agad naman
kaming nagpaalam kay Mama para bumyahe. Dala namin ang kotse ni Papa pero si Kuya
Javier ang nagdrive. Si Papa at si kuya ang magkatabi sa harapan, ako naman sa
likod. Habang nasa byahe ay ka-text ko si Carla. Sinabi niya na masama daw ang
pakiramdam niya kaya baka hindi kami makapasyal ngayong araw. Hindi ko naman na
siya nireplyan. Habang nasa byahe ay naiisip ko ang sinabi niya sa akin noong huli
kaming magkita.

Iniisip ko ang pagbabalik ni Adan at kung makikita ko ba siya.

Paano kapag nakita ko siya? Anong gagawin ko? Hindi naman kami nakapag-usap noong
nakaraan. Nilayasan niya kasi ako. Iniisip ko rin kung papansinin niya ba ako o
kung galit pa siya sa akin o kung kapag nakita ko siya ay sasakit iyong part na
sumasakit kapag naririnig ko ang pangalan niya at kapag naiisip ko siya.

In the first place, bakit ba sumasakita iyon? Sabi ni Ate Mara sa akin ay sumasakit
iyon kapag namimiss ang isang tao. But I don't miss Adan. I just wanted to see him
again so I can explain my side.

Huminga muli ako nang malalim. Ano na kayang hitsura niya? Halos makalimutan ko na
nga ang tono ng boses niya. Palangiti pa rin kaya ang kanyang mga mata?
Noong nakaraan ay napaniginipan ko siya. Sa panaginip ko naging remote control daw
ang potoytoy niya at iyon din ang ginamit ko na pang - on ng tv. Tapos ay iyak daw
siya nang iyak - tumigil lang siya noong isubo ko iyong remote na naging ibon tapos
lumipad - hinabol daw naming dalawa pero nawala na tapos nawala na rin siya.

I sighed. What a weird dream.

Pero hindi talaga ako maka-move on sa naging remote control ang putoytoy niya.

I sighed again. Aminado naman ako na hindi ko talaga alam kung anong nararamdaman
ko para sa kanya kasi una - first time kong ma-involbed sa isang lalaki. I haven't
been in a relationship. No boyfriend since birth - ika nga pero I don't really know
how to reconcile with him. Ako ba dapat ang gumawa ng first move? Kung ako, paano?
O baka naman dapat ko siyang hintayin kasi ganoon ang mga Maria Clara.

"Casi, we're here..." Wika ni Kuy Javier sa akin. Kinuha ko ang mga pinamili ni
Mama at saka hinagkan si Papa sa pisngi at nagpaalam. Sinabi ni Papa na tatawagan
na lang niya ako kapag malapit na sila ni Kuya para masundo ako.

Bumaba ako ng kotse at pumasok na sa loob ng bahay ni Kapitana. Hindi na ako

kumakatok dahil alam ko naman na nasa loob si Jorgia at si Carla. Ni-text ko si
Carla na naroon na ako pero hindi nagre-reply ang bakla. Nang makapasok naman ako
sa bahay ay nakita kong nanonood si Jorgia ng tv. Tinawag ko siya.

"Ate Casiel!" Sigaw niya at saka niyakap ako. "Akala ko hindi ka dadalaw! Namiss
kita!"

"Namiss din kita kulit! Ay, may pinabibigay sa'yo si Mama." Isa-isa kong ipinakita
sa kanya ang mga dresses na pinamili sa kanya ni Mama. She was so happy.

"Teka nasaan ang tatay mo?" Tanong ko.

"Nasa taas po, Ate. May sakit daw po kasi siya." Sabi pa niya sa akin. Ginulo ko
ang buhok niya tapos ay nagpaalam akong umakyat sa kwaro. Doon natagpuan ko si
Carla na nakatalukbong ng kumot habang lamig na lamig sa buga ng aircon.

"Bakla!" Umupo ako sa kama niya at saka inalis ang talukbong niya. Nakita kong
namumugto ang mga mata niya. "O, bakit ka umiiyak?"

"Crayola aketch kasi na-Luz Valdez na naman ako sa love!" Humagulgol siya nang
pagka-arte-arte. Sa inis ko ay nilagyan ko siya ng unan sa mukha at saka dinaganan
siya.

"Ay! Shet, Casi! W-wag! Wag! Ayokong mamatay ng birhen!" Sigaw niya sa akin.
"At saan banda ka virgin? Sa ilong! Ay hindi na pala kasi nangungulangot ka kaya
hindi na rin virgin yan! Sa mata ka na lang virgin?!" Angil ko sa kanya.

"Seryoso ito?! Na-broken heart ako! Casi ang sakit-sakit! Pakiramdam ko pa nabuntis
niya ako!?"

"Gaga ka talaga! Alam kong transgender ka pero saan nilagay ng doctor ang matres
mo? Sa lalamunan! Bakla ka talaga!" Sigaw ko sa kanya.

"Walang nagmamahal sa akin!" Bira niya pa.

"Ako! Mahalm kita, Carla. Nandyan ang anak mo, si Kapitana at ang mga kapatid mo.
Mahal ka namin."

"Pero gusto ko iyong makakasama ko habambuhay."

"Walang forever." "Wika ko sabay ngisi. "Maging lalaki ka na lang, papakasalan

kita."

"Ano ito? Kapwa ko mahal ko?"

Binatukan ko ulot siya. "Hatakin koi yang tete mo!" Pinanlakihan ko siya ng mga
mata. "Tumayo ka na diyan at nagugutom na ako. Bilisan mo, bakla!"

I laughed at her. Mahal na mahal ko talag itong si Carla. It's a good thing we
became friends kahit na kung anuman ang nangyari sa amin ng pamilya niya. Wala na
kasi akong iba pang kaibigan. Si Hera busy siya sa pamilya niya. Manganganak na rin
siya sa susunod na buwan samantalagang si Gianna, nawawala sa sarili. She's dating
the gangster lang ang peg niya pero hindi basta gangster kundi totoong gangster
kasi itong si King David ay anak ng isa sa pinakamalaking under the table/syndicate
- with matching open secret na sa madla ang baho ng pamilya nila but Gianna seemed
to be really okay with it.

"Tayo ka na diyan! Mag-pole dancing tayo para mawala iyang buntis-buntis mo! Baka
nga utot lang iyan eh!" Napapangising sabi ko. Inirapan niya ako. I smiled so
sweetly. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. I was wearing a black racer back
sando. Pinatungan ko lang ng kulay itim ding cardigan tapos ay pukengkeng shorts.

"Bakat na naman iyang keke mo." Sabi niya sa akin.

"Inggit ka lang bakla! Tara na!" Hinatak ko siya.

"Casi, mayaman ka ba talaga? Ang balahura ng bibig mo!' Reklamo niya pa. Kindalkda
ko siya pababa ng hagdaan at nagpunta na kami sa garehe kung nasaan ang dalawang
pole na iniregalo kay Kapitana noong nakaraan. We put it to good use and now it's
our pole now.
I put on a good music for us to feel the vibe.

"One, two, three!"

Umakyat na ako sa pole. Carla just looked at me and she followed my routine. I was
aware of what was happening around us. Nandoon na naman ang mga tambay sa bakod ng
bahay at pinapanood kami. Hindi ko naman sila pinapansin. Sanay na ako sa kanila.
Carla seemed to love the attention. Pole dancing have boosted my confidence and my
self-esteem kaya siguro nagkaroon ako ng ganitong klaseng personalidad. I was
really shy back then, but after learning how to pole dance nadevelop ang confidence
ko.

I never needed you to be strong

I never needed you for pointing out my wrongs
I never needed pain, I never needed strain
My love for you was strong enough, you should have known
I never needed you for judgement
I never needed you to question what I spent
I never asked for help, I take care of myself
I don't know why you think you gotta hold on me

And it's a little late for conversations

There isn't anything for you to say
And my eyes hurt, hands shiver,
So look at me and listen to me
Because...

Nagpalakpakan ang mga tambay nang mag-split kami ni Carla. I actually laughed.

It was a good day indeed.

-----------------

"Para na."

Tumingin sa akin ang mga tao sa jeep nang magsalita ako. I just gave them an honest
nod tapos ay bumaba na ako sa jeep. Kadarating ko lang galing ng Maynila. Noong
isang gabi ay tinawagan ko si Nanay para sabihin sa kanya na uuwi ako sa isang
linggo pero ang totoo ay ngayon ako uuwi. I just wanted to surprise her. Sinabi
niya pa nga na aarkila siya ng banda at musiko para salubungin ako. I just laughed
after hearing that.

Naglakad na lang ako papunta sa bahay namin at ganoon na lang ang pagtataka ko nang
makita kong naroon ang mga tambay sa tinadahan ni Aling Selia. Anong
pinagkakaguluhan nila? I was looking at them. Ang ilan ay nakahubad pa na para bang
sayang-saya sa napapanood nila. Whatever was happening inside was making them so
happy.

Lumapit ako. Ni hindi na nila ako napansin. Pumasok na lang ako sa loob nang bahay
at ganoon na lang ang gulat ko nang makita ko si Carla na nakasabit sa poste habang
si...

My mouth parted.

Bi-Casiel Consunji was holding on to the pole with her legs - napakaikli ng suot
nitong short at para bang sinasadya niyang makita ang kung anuman ang dapat makita.
Ibinaliktad niya ang katawan niya. Nasa ibaba ang ulo niya at ang mga paa ay
nakapakalibot sa pole na iyon.

That was when our eyes met.

Napaawang ang labi niya.

Maya-maya ay dumausdos siya.

"Ay potang ena, koya!" She exclaimed.

"Gaga! Iyong ulo mo!"

"My head is ouch!" She exclaimed again...

I just looked away.

Hindi pa rin pala siya nawawala sa mundo ko.

---15I was just looking at Bi-Casiel while she was sitting on the middle of the
hospital bed as the doctor puts the neck brace on her. Napalakas yata ang bagsak
niya kaya naisipan namin ni Carlo na dalhin siya dito sa ospital. She needed the
first aid - kung hindi ay baka lumala ang leeg niya. Now the doctor is treating her
pero kahit na nakahawak na sa kanya ang doctor, ang isang nurse at si Carlo ay
kawag pa rin nang kawag ang mga kamay niya na para bang nalulunod siya sa dagat at
humihingi nang tulong. Ilang beses na siyang binawalan ni Carlo.

"Girl! Tumahimik ka! 'Wag kang magulo! I thought there's something ouch in you!"
Carlo hissed at her. Lumapit na ako sa kanila at ako na mismo ang humawak sa kamay
niya na hinahawakan ni Carlo kanina. Tumigil siya. I looked at her - nakatingin
siya sa akin habang nakanguso siya. Hindi siya nag-iwas ng tingin. Iniisip ko kung
paano niya nagagawa iyon samantalang ako ay hindi ko siya kayang tingnan nang
ganoon katagal. Kapag nagtatama ang aming mga mata ay para bang hindi ako makahinga
- para bang kaunti na lang ay mapipigtal na ang lubid na nagdudugtong sa buhay ko.

She had that effect on me.

"Adan, may masakit..." Napatitig ako sa kanya nang sabihin niya iyon. Itinuro niya
ang tapat ng puso niya. "Dito... masakit. Kapag naaalala kita, masakit dito..."

Napaawang ang mga labi ko. Habang sinasabi niya iyon ay nakatitig lang siya sa
akin. Hindi ko magawang iwasan ang mapagtanong niyang mga mata. All I could think
is how stupid I was because I had one year to finally forget about her but still as
I look at her alam kong meron pa rin. Hindi ko masasabi na mahal ko pa rin siya -
baka hindi nab aka oo - hindi ako sigurado pero alam kong mayroon pa rin skiyang
espesyal na puwang sa aking puso.

Itinuro ko rin ang tapat ng puso ko. "Sa akin din. Dito. Masakit. Kapag naaalala
kita."

"Sus! Na-injured na at lahat nagliligawan pa! Kelalalandi!" I looked at Carlo.

Noon ko lang napansin na halos lahat sa emergency room ay nakatingin sa amin ni
Casiel na para bang nasa sinehan sila at nanonood. Napangisi si Casiel. She made a
face.

"Talande ka kase, Koya." Sabi ni Casiel sa akin. Wala na. Natunaw na ang lahat ng
depensa ko, I finally smiled. Kung iisipin ay halos ang tagal kong hinintay ang
pagkikita naming dalawa pero ngayong kaharap ko na siya ay nawala ang lahat ng
paghahanda ko.

"Mas malandi ka. Ang ikli ng shorts mo." Sinimgangutan niya ako.

"Pinagbibili ko nga kasi ang pukengkeng ko." Carla laughed. I just made a face.
Binitiwan ko ang kamay niya at lumabas na rin ng emergency room. Nakadama ako ng
pagkapikon. Kung anu-anong sinasabi niya. Inis na inis ako. Hindi naman nagtagal ay
nakita ko na silang palabas ni Carla ng emergency room. They were talking. Hawak ni
Carla ang kamay ni Casiel. Si Casiel naman ay lukot ang mukha.

"It's so ouch!" Narinig kong wika niya. Nagdilim ang mukha ko nang makita ko ang
mga lalaking nurses na nakatingin na naman sa binti niya. I just sighed. Pilit kong
pinakakalma ang aking sarili tapos ay nauna na akong lumabas sa kanila. Sumakay ako
sa kotse at hinintay sila. Sa likod na rin sumakay si Carla para maalalayan niya
ang huli.

Nang makaupo na sila ay pinasibad ko ang sasakyan. I was looking at the rear view
mirror. Nakikita ko si Casiel na nakasimangot lang habang si Carla naman ay tawa
nang tawa.

"Bakla, sige tumawa ka pa! Hahatakin ko iyang tete mo!"

"Wala ako noon!"

"Ano iyan? Jolly hotdog?" I sighed. Kumunot ang noo ko. Hindi na sila nag-usap ni
Casiel hanggang sa nakarating kami sa bahay. Inaalalayan pa rin ni Carlo si Casiel.
Maya-maya ay narinig kong tumunog ang phone niya. I saw my brother answering it
tapos ay inilagay niya sa tainga ni Casiel.

"Oh, nasaan ka na naman? Huwag mong sabihin sa akin na kasama mo na naman si King
Inang David nan iyan! Aba naman Gianna! I can't save you every damn time! But I can
actually kill the guy now!"

"Casi, kumalmaka." Natatawang wika ni Carlo.Lumiko ako at maya-maya ay huminto na

sa bahay. Nakita kong nasa may gate na si Nanay.I smiled after getting off the car.
Tinakbo niya ako at saka niyakap at hinalikan. I missed my mom.

"Adan! Bakit hindi mo sinabi sa akin na uuwi ka ngayon ang sabi mo noon sa isang
linggo pa! Bulbulin kang bata ka?!"
"Nay!" Sinaway ko siya. Lumipat ang tingin niya kay Casiel. Napuno naman ng pag-
aalala ang mukha niya.

"Anong nangyari diyan?" Nilapitan niya si Casiel at saka hinaplos angt mukha.Para
siyang robot maglakad - dahil na rin siguro sa neck brace niya. I stared at her
again.

Maganda pa rin siya - she looks exactly like how she looked beforeI left - mas
mahaba ang buhok niya pero bronze na iyon ngayon - she looked tan. I swallowed as I
look at her smooth skin - may iba akong naiisip pero pinigilan ko kaagad ang sarili
ko.

"Nay, aakyat muna ako ha. Napapagod ako."Wika ko.

"Umiiwas..." Malanding sabi ni Carlo. Inirapan ko siya. "Manong sulitin na. Mamaya
uuwi na ito! Matatagalan itong bumalik- ikaw din!"

"Wit ka, bakla! Kung ano-anong sinasabi mo!" Tinulakni Casiel si Carlo. "Tawagan mo
na lang iyong kuya ko..."Uto niya. Tumalima naman si Carlo - ako naman ay pumasok
na sa loob ng bahay para umakyat sasiliko. I took ashower beforegoing to bed. Bigla
kong naisip ang sinabi ni Carlo. Uuwi rin si Casiel. Ibig sabihin ay dumadalaw lang
siya - ang akala ko pa naman ay dito pa rin siya nakatira.

Humiga na ako sa kama pero bago iyon ay sinagot ko muna ang tawag sa aking
telepono. Kunot na kunot pa nga ang noo ko dahil si Zoey ang tumatawag sa akin.
Ang alam ko ay tapos na ang misyon namin - nagpaalam ako sa agency na uuwi sa loob
ng isang buwan tapos ay saka na lang ako babalik so why is she calling me now?

"Yes, hello?" I asked her. Narinig kong umubo siya.

"I was just wondering how you are, matey!" Masayang wika niya.

"I'm good, Jones. I need to sleep- bye for now." Tinapos ko ang tawag at pinatay
ang telepono. Ipinikit ko ang aking mga mata para makapahinga ako perokahit sa
pagtulog ay hindi pa rin ako nilulubayan ng mga alaala ni Bibay o ni Casiel.
Nakikita ko siya - sa huli hindi rin ako napakali. Tumayo ako at lumabas ng silid.
Bumaba ako sa sala at para bang nanadya ang tadhana, nakita ko si Casiel na nakaupo
sa sofa habang nakatanaw sa labas - walang kagalaw-galaw. Para akong nawawala
sasarili ko dahil lang sa kanya.

Ni hindi niya ako nilalapitan, o kinakausap pero nararamdaman ko iyong masakit na

parte na iyon sa loob ng buong pagkatao ko.

But I should never give in. I don't wanna be vulnerable again.

"Adan. Alam kong nandyan ka kaya lang hindi naman ako makalingon. Nakakainis naman
kasi." Napapadyak pa siya. I smiled. Dahan-dahan akong lumapit sa kanya. Tumayo ako
sa harapan niya. She smiled when she saw me. I felt like my heart wantedto get out
of my chest.

"Totoo iyong sinabi ko kanina, Adan. Na-miss kita tapos may masakit dito." Tinuro
niya ang puso niya. Tumango ako. Tinuro ko na rin ang puso ko.

"Ngayon, masakit ba iyang diyan?" I asked her. Para bang natigilan siya, nag-iisip-
maya-maya ay ngumiti siya.

"Hindi na...Sabi kasi ng heart ko, andyan ka na. I don't have to miss you anymore."
Kinindatan niya ako. Hinawakan ko ang kamay niya.
"Good. Now, where's my kiss?" I asked. Ako na mismo ang lumapit para halikan siya
sa labi.

I missed her. Hindi ko na lolokohin ang sarili ko. I missed her.

------------------------------

"Kailan ka babalik ng Pangasinan, Casi?"

Tiningnan ko si Kuya Javier. Naglilinis kami ng kotse niya noon.Naka-boxers lang

siya at sando habang ako naman ay naka-boxers at sando lang din. Umaga iyon nang
Linggo at talagang iniisip ko kung kailan ako babalik ng Pangasinan kasi masakit na
naman iyong part ng puso ko. Hindi ko kasi nakikita si Adan at nakalimutan ko
namang tanungin kung anong bago niyang cellphone number.

Kasi naman, hinalikan niya ako - nakalimutan ko ang mga dapat kong gawin.

"Ewan,siguro kapag aalisin na itong neck brace ko..."Sabi ko kay Kuya. He looked at
me.

"Dadayo ka pa ng Pangasinan?Sa Varess Medical ka na lang." May kakaibang ngisi sa

mukha niya nang banggitin niya ang pangalan ng ospital. Humalukipkip ako.

"At anong meron sa Varess Medical at nakangisi ka nang ganyan?"I rolled my eyes. He
copied my expression. Madalas sabihin sa amin ni Mama na kami ni Kuya Javier ang
tunay na kaugali ni Papa. Pati yata kasi topak ni Papa ay nakuha naming dalawa at
dahil doon pati mga facial expressions namin ay iisa.

"Doctor." Matipid na wika niya.

"Na?"

"Bakit ba ang kulit mo?" Binasa niya ako ng hose. Nanlaki naman ang mga mata ko.

"Ang lamig! Fuck you ka, Kuya!" Bumingismgis si Kuya. Inis na inis naman ako. Kung
wala lang akong injury, nabugbog ko na siya. Akmang babatuhin ko siya ng tsinelas
nang tawagin ako ni Manang Selda - ang kasama namin sa bahay para sabihin na may
bisita daw ako.

Pumanhik ako sa itaas para makapunta sa sala. Hindi na ako nag-abalang magbihis
kasi nasa bahay naman ako. Pagpunta ko sa sala ay umikot agad ang mga mata ko.
Kumunot ang noo ko nang makita ko ang taong kinaayawan ko --- si King David
Sandoval.

"What are you even doing here?" I asked him. Ayokong nakikita ang taong ito at nag-
iinit ang ulo ko. Dinuro ko siya.

"I wanna ask your permission for asking Gianna's hand in marriage. I realized that
she cares so much about you so I wanna ask you."

Parang nanlaki ang ulo ko sa aking narinig. Hindi ko naiintindihan kung anong
nangyayari. Sinasabi ng lalaking ito na gusto niyang pakasalan si Gianna --- pero
bakit? Hindi pa nga sila ganoon katagal magkakilala. Hindi ko talaga maintindihan.
Payag na ba si Gianna? Ibih sabihin hindi na itp. She's dating the gangster kundi
She's engage to the gangster then it would be She's married to the gangster!

Paano si Zeus?!
"O to the M to the G!" I exclaimed pero mas napa- O to the m to the g ako nang
makita ko sa gilid ng aking mga mata si Adan na kararating lang. His eyes darted on
King David. Para siyang papatay ng tao. Nang sumunid ay ako naman ang tiningnan
niya mula ulo hanggang paa. Matapos iyon ay inilang hakbang niya ako. Hinawakan
niya ako sa kamay at saka hinatak ako.

"Adan! Naiiwan ang leeg ko!!!" Para bang hindi niya ako narinig. Tuloy lang siya sa
itaas.

"Where is your room?" He asked me. Lalo lamang humigpit ang hawak niya sa akin
hanggang sa puntong nasasaktan na ako. Nakakaramdam ako ng takot kay Adan para bang
papatay na siya.

"Nasaan, Casiel!" Tanong muli niya. Nanginig ang labi ko.

"Doon..." Wika ko. I bit my lower lip. Muli na naman niya akong hinatak. Binuksan
niya ang pintuan ko at hinatak ako papasok sa kwarto. Binuksan niya ang mga pinto
doon. I don't know what he was looking for. Isa lang ang alam ko. Galit na galit si
Adan sa akin ngayon and I can't seem to figure out why!

Natunton niya ang walk in closet ko. Doon niya ako hinatak papasok at saka
isinandal sa pader.

"Adan! Iyong leeg ko!"

Nagulat ako nang suntukin niya ang pader sa gilid ko. Napakagat-labi ako.

Muli niya akong hinatak at iniharap sa sa salamin.

"Look at yourself, Casiel." Halos hindi bumubuka ang bibig niya habang nagsasalita.
Hindi naman ako makahinga.

I saw my reflection in the mirror. Basa ang kalahati ng shirt ko. Maikli ang short
ko. Bakat ang hindi dapat bumakat --- wet look kumbaga.

Napasinghap ako muli nang iharap ako ni Adan sa kanya. He ripped my clothes ---
napamura siya nang makita ang nasa ilalim ng manipis na telang iyon.

I wasn't wearing a bra.

"Putang ina talaga." He muttered under his breath. Nakita kong may hawak siyang
lipstick.

"Look at me, Casiel." He commanded. Naramdaman kong dumapo sa balat ko ang lipstick
na iyon. Hindi naman nagtagal ay natapos siya at muli niya akong pinaharap sa
salamin.

I noticed that my breasts had x marked on it tapos ay ang abdomen ko pati na rin sa
may gilid ng baywang ko. Sa braso ko ay may bilog --- clueless ako sa nangyayari
ngayon. Para saan ang mga iyon?

"The circle marks are for others to see. The x parts are for my eyes only. Not for
the fucking asshole downstairs of for Carlo. Sa akin lang Casiel ---- because I own
you."
---16Adan's eyes were so intense. I don't know what to do. I was trapped in the
middle of him and the matigas na pader. This is so awkwardly horny. Oo, naho-horny
ako sa ginagawa niya. Sino ba namang hindi. Mata pa lang niya ulam na - pwede bang
mag-unli rice sa Mang Inasal kasama si Adan? He took a deep breath and closed his
eyes. Gusto ko siyang halikan. Miss na miss ko si Adan. Hindi ko alam kung kaya
bang i-describe ng alpabetong Filipino ang pangungulilang nararamdaman ko para sa
kanya. Gusto ko siyang maramdaman.

"Kailangan ba na ibalandra mo sa buong mundo ang pag-aari ko, Casiel?" Tanong niya
sa akin. He was hissing. Pakiramdam ko ay pinagagalitan niya ako. Tumalikod siya at
binuksan ang mga cabinet ko. Siguro ay naghahanap siya ng damit na isusuot sa akin.
Maya-maya ay bumalik siya. May dala siyang kulay green na three - fourths blouse at
pantalon. Sa kabilang kamay niya ay may dala din siyang towel na puti. Binasa niya
ang towel at saka hinarap ako. His eyes were on fire now. Nanginginig ang tuhod ko.

"Adan, masakit iyong heart ko..." I pouted my lips.

"Wala akong paki." Wika niya. Halata ang galit sa boses niya. Napayuko ako at
kasabay noon ay napasinghap ako. He was wiping the x marks away. Bawat dampi ng
towel sa balat ko ay parang naghuhumiyaw naman ang buong kaluluwa ko para hagkan
niya ang bawat parte ng katawan ko. I missed him so much.

Pero, hindi naman niya ako pinapansin. Masyado siyang focus sa kakatitig sa sexy
body kong naked at sa pag-aalis ng lipstick doon. I imagined him licking the marks
off. Napapakagat-labi ako. Bad Casiel! Saway ko sa aking sarili.

Nang mabura na niya lahat ay kinuha niya ang blouse ko at isinuot sa akin iyon.
Nanlaki ang mga mata ko nang hubarin niya bigla ang boxer shorts ko.

"Adan! Wala akong panty!" Sigaw ko sa kanya. Narinig ko na naman siyang nagmura.
Tumingin siya sa akin. Galit na naman ang mata. "Sorry. Hindi naman kasi ako
nagpapanty kapag tulog eh. You know, para ready." Nag-peace sign ako. I meant that
as a joke pero lalo lang siyang nagalit. Nanlaki ang mga mata ko nang haplusin niya
ng palad niya ang parteng iyon ng aking pagkababae. He looked so mad. I felt him
putting an X mark in there too. I was out of breath as his fore finger was playing
with my clit. Napanganga ako. Nanginginig ang tuhod ko.

"Akin lang, Casiel." He said again. Tumango ako. Tumalikod na naman siya at nang
bumalik ay may dala siyang kulay violet na panty ko - barney ang design noon. Siya
na rin mismo ang nagsuot noon sa akin - isinunod na rin niya ang pants ko. Matapos
niya akong bihisan ay pinaharap niya muli ako sa salamin.

His facial expression is now softer. I saw him smiling.

"Now, you look exactly what Adan Narciso's girl should look like." Mahinang wika
niya. Wala nang ibang kita sa akin kundi ang leeg at ang mga braso ko. Huminga ako
nang malalim. Kaya naman ako ganoon magdamit ay para makita ng tao ang tattoo ko sa
likod pero kung ito ang gusto niya - ang magmukha akong Muslim sa Quiapo - go lang
nang go. Hinawakan niya ang kamay ko at lumabas na kami sa closet ko. Dumiretso
siya sa kama ko at nahiga doon. Nakatayo lang ako sa dulo at nakatingin sa kanya.
Maya-maya ay tumayo siya at inalalayan ako. Dahan-dahan niyang inilagay sa braso
niya ang ulo ko tapos ay niyapos ako.

"Kailan ka dumating?" Hindi ako nakatiis na magtanong. Sinilip ko siya. Nakapikit

ang mga mata niya pero alam kong gising siya.

"Kaninang four am. Nagbyahe ako, hinahap ko pa itong bahay ninyo tapos makikita
kitang halos ibigay mo na sa lalaking iyon ang kaluluwa mo." Galit na naman siya. I
made a face. Hinaltak ko ang dulo ng t-shirt niya.

"Adan naman! Bati na tayo, itataas ko na ang white kong panty."

Nakita kong umalog ang balikat niya. Pinipigilan niyang tumawa. Kinurot ko siya sa
tagiliran.
"Oo. Bati na tayo. I-promise mo lang na magpa-panty ka na kapag natutulog. Kapag
naman magkatabi tayo - kahit wala na lang damit, Casiel, pwede na..."

Saglit akong natigilan. Tumitig ako sa kanya. May ngiti sa labi ko.

"Sabihin mo nga ulit." Utos ko. Halatang nagtaka siya. Nagmulat siya ng mata at
tumingin sa akin.

"If we sleep like this, you better be naked..." Kinindatan niya ako. Umiling ako.

'My name. Say it again." Naa-amaze na wika ko. He smiled again.

"Casiel..."

I smiled. Tama sila na ang pinakamagandang salitang maaari mong marinig mula sa
taong mahal mo ay hindi ang mahal kita kundi ang tunog ng pangalan mo galing sa
kanyang mga labi. I smiled widely. Yumakap lang ako sa kanya at hinayaan siyang
haplusin ang buhok ko.

Hanggang ngayon, hindi ko pa rin naman alam kung anong itatawag ko sa nararadaman
ko para kay Adan. Alam kong espesyal siya pero hindi ko pa kayang pangalanan ang
nararamdaman ko - although alam ko kung saan papunta iyon. I'm just going to take
my time while with him. Mukhang hindi nnman kasi siya nagmamadali.

"Adan, kailan tayo magse-sex ulit? Excited kasi ako!"

Bumulanghit nang tawa si Adan tapos ay nagkanda-ubo-ubo pa siya.

"Gusto ko ngayon kaya lang baka mabali ang leeg ko. So kailan nga?"

"I like you Casiel more than Bibay. But I miss her too." Ngingisi - ngisi siya.
Tinampal ko ang dibdib niya tapos ay ngumisi.

"Sige, kapag nag-sex tayo, gagayahin ko si Bibay. Sasabihin ko ganito: Ahhh Koya,
'wag dyan, me kelete aku dyan! Ang serep! Ahhh! Uhhh! Sege pa, Koya, sagad mo! Okay
ba iyon, Adan?" His eyes were wide and he looked shocked. Maya - maya ay tumawa
siya nang napakalakas. Tinakpan ko ang bibig niya at saka siya binawalan. Nasa
bahay si Mama at si Kuya Javie, baka marinig kaming dalawa at baka kung ano pa ang
isipin nila. He kissed my forehead.

"Tulog tayo." Aya niya sa akin. Tumango ako at saka pumikit. Natutuwa naman ako at
madaling mawala ang galit na nararamdaman niya sa akin. Napatunayan ko na baka
totoo iyong sinabi niya sa akin noong nakaraan - na mahal niya si Bibay, pero si
Bibay kasi iyon - parte man siya ng pagkatao ko ay hindi siya totoo. Gusto kong
ipakilala sa kanya si Casiel - iyong ako talaga at iyon ang gusto kong mahalin
niya. Gusto ko rin kasi siyang mahalin but I'm taking my time. Iyon kasi ang
madalas sabihin sa akin noon ni Papa - that when I fall in love - I have to take my
time because love is patient. Iyon daw kasi ang kulang sa kanila ni Mama noon -
masyado niyang minadali ang mga bagay - bagay sa kanila at sa huli pareho silang
nasaktan pero mas nasaktan daw si Mama. Akala ni Papa siya ang mas nasaktan but he
was wrong. I don't know the details but I know that until now, nililigawan ni Papa
si Mama para lang makabawi sa nangyari sa kanila noon and that makes Binata a very
good man for me.

Hindi naman ako nakatulog. Nakatitig lang ako kay Adan habang siya ay tulog na
tulog. Ang gwapo-gwapo niya ngayon - mas gwapo siya ngayon talaga at sa tingin ko
mas lalong lumaki ang katawan niya. His white shirt is ripped and his pants is very
tight. I wonder how many times he works out in a week. Gym buff din kaya siya tulad
ni Kuya Javier at Kuya Gab? Kuya Javier and Gab spends almost all their weekends
inside the gym - si Kuya Javier araw-araw tumatakbo, si Kuya Gab araw-araw nagka-
crunch ako pole dancing talaga ang nakahiligan ko - iyon din kasi ang bonding namin
ni Mama.

Saglit ko pang tinitigan si Adan at saka tumayo ako. Dahan-dahan akong lumabas ng
silid ko at saka tinungo ang kusina. Habang pababa ng hagdan ay nakita ko si Mama.
Kinabahan ako. She was singing but when her head turned to me she stopped and
smiled.

"Hey, little girl." Nilapitan niya ako at saka hinalikan. "Aalis ka ba?
Magsisimba?" Tiningnan niya ang outfit ko.

"Naka-three-fourts magsisimba? Hindi ba pwedeng nilalamig ako?" Biro ko sa kanya.

"Hindi lang ako sanay, little girl. Papa called and we have a date later so baka
gabihin ako. Youre Kuya Javier is nowhere to be found again. Sinabi lang ng maid na
nakita daw niyang naligo at umalis. I wonder what' he's up too this fast few days.
Hindi ko talaga maintindihan. Buti na lang at kasal na ang Kuya Gab mo kundi dalawa
pa silang iintidihin ko. Anyway, Casi, diyan ka muna at magpapaganda ako. Baka
magkaroon ka pa ng kapatid." She winked at me.

"Mama! Nakakadiri ha!" Nakadama ako ng takot. Tumawa lang naman siya at saka
hinagkan ako. Tumuloy ako sa ibaba at saka nagdiretso sa kusina. I was looking
around. Kung aalis si Mama at wala naman si Javier pwede kaming mag-date-date ni
Adan sa bahay. Sa tipo kasi ng date na sinasabi ni Ma with Pa - baka bukas na sila
umuwi. Solo namin ni Adan ang bahay.

Ang nakakalungkot lang mukhang wala siyang balak na masama sa akin. I pouted. Gusto
ko pa naman na magbalak siya ng masama. Nakakainis kasi itong leeg ko!

"Manang pwede pong paluto ng dinner?" Nilapitan ko ang kusinera namin. Ngumiti siya
sa akin at saka nagtanong agad.

"Anong gusto mo, Casiel?"

"Sinigang na bangus po - iyong boneless saka sinangag. Damihan mo manang ha-

pandalawang tao. Thank you po!" Humagikgik ako. Naghintay - hintay ako sa ibaba.
Hindi nagtagal ay bumaba si Mama.

My mom just looked so good. She wore a simple blue dress with her diamond earrings
as the main accent of her outfit. Nagpaalam na siya sa akin tapos ay parang may
pakpak na lumabas na ng bahay. Hindi ko na tinanong kung saan sila magde-date ni
Papa. Basta alam ko masaya na kami. Napanguso na naman ako.

Kami kaya ni Adan tatagal ng ganoon katagal?

Will he love me like how my father loves my mom?

Will he stay with me forever?

I sighed. Dahil yata kay Adan - gusto ko nang maniwala sa forever.

Kaya lang sabi ng isang Senadora - Stupid is forever. I sighed again. I'll just
take my time - maybe by then I'd know how I feel about him and maybe by then -
forever will be true between us.

--------------------
I opened my eyes and I automatically looked at my right side. Ganoon na lang ang
panlalaki ng mga mata ko nang makita kong wala si Bibay - Casiel sa tabi ko. I
looked around. I asked myself if I was only dreaming but the sky blue walls around
me tells me that it's not a dream. Kaya lang ay nasaan siya?

Tumayo ako agad pero bago iyon ay sinagot ko muna ang cellphone kong kanina pa
siguro ring nang ring. It was Jones on the other line. Naiinis kinausap ko siya.

"Hey, matey! Can you do me a favor?"

"How? You're in God knows where and I'm in the Philippines. Can't we just talk the
moment I come back?" Inis na tanong ko. Ibinaba ko ang phone at lumabas ako ng
silid ni Casiel. Nagpapalinga-linga ako. Hinahanap ko siya. Hindi ko naman kasi
alam kung saan siya hahanapin. Hindi ako pwedeng sumigaw dahil baka makita ako ng
kung sino ay kung ano pa ang isipin sa aming dalawa.

I reached the first floor. I was still looking around but I stopped when I heard
her voice. Nasa may bandang kusina siya. Lumakad ako papunta doon at nakita ko
siyang kumakain ng green apple habang nakikipagkwentuhan sa isa sa mga maids nila.
She was really careful about chewing pero napakagaslaw niyang babae.

Habang nakatingin ako sa kanya ay naiisip kong baka wala namang pinagkaiba ang
Bibay noon at ang Casiel ngayon. The only difference is the way they talk but the
way she moves - para namang walang ipinagbago.

I cleared my throat. Tumingin siya sa direksyon ko. Agad na namilog ang mga mata
niya tapos ay nginitian ako. My heart melted. Akala ko hindi ko na makikita ang
ekspresyon ng mukha niyang ganoon. Ang buong akala ko habambuhay na lamang iyon sa
aking balintataw but she's in front of me and she's smiling like that it makes me
wanna think that she's not so different from the woman I fell in love with.

Lumapit siya sa akin at niyakap ako. I inhaled her minty scent. Tumingin siya sa
akin at ngumiti muli.

"Kumain na tayo. Nagugutom na ako!" I smiled. Hinatak niya ako papunta sa mesa.
Siya pa mismo ang nagsilbi sa akin. Dahan - dahan lang ang galaw niya dahil na rin
siguro sa leeg niya. It was amusing to see her do things for me. Nang matapos ay
umupo siya sa tabi ko at sabay na kaming kumain.

Nagkekwentuhan lang kami. It was epic --- nakikita ko si Bibay minus the accent
part.

"Masakit pa ba ang leeg mo?" Tanong ko. Tumahimik siya sandali na para bang
pinakikiramdaman ang sarili tapos ay tumango siya. "Bakit ka ba sumasabit doon?"

"Exercise namin ni Carla ang pole dancing. Gusto mo kapag.nagsex tayo. Ulit, Adan
i-lalap dance kita!" She giggled. "Tatayo ng husto si Gaston!"

"Sira ulo ka talaga!" I hissed at her. Casi kissed my cheek tapos ay sinubuan niya
ako. Sa huli siya na ang nagpapakain sa akin habang ako hindi ko mapigilan ang
sarili ko na titigan siya.

I wasn't aware that such beauty exist. Hinahaplos ko ang mukha niya. Hindi ako
makapaniwala na kasama ko na siya ngayon.

"Ay wait, Adan..." I just looked. Tumunog ang phone ni Casiel. Tiningnan niya iyon
tapos ay nilingon niya ako. "Patay daw phone mo? Nagtext si Carla.."

Agad ko namang kinuha ang phone ko at binuksan iyon . Agad namang pumasok ang ilang
mga mensahe galing sa isang international na number. It was from Jones. Binuksan ko
ang isa at ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko nang makita ko ang litratong
ipinadala niya sa akin.

"Fuck!" I muttered.

I can't believe that I was looking at Zoey naked. Kitang-kita ko ang dibdib niya
pati na rin ang bagay na dapag ay hindi ko makita o ng kahit na sino. The next
picture is still her naked while she was playing with her cunt. Halos ibato ko ang
phone.

"Adan..."

Noon ko lang naalala na nasa tabi ko si Casiel. Itatago ko sana ang telepono ko
pero kitang-kita kong nakatingin siya sa teleponong hawak ko.

"Ay..." She looked so disappointed. Lumayo siya sa akin. Nakanguso. Parang

pinipigilan niyang maiyak.

"Casiel..."

She pouted her lips.

"Diyan ka muna, Adan. My heart is ouch."

---17I haven't seen Adan for a week now. Ni hindi nga namin napag-usapan iyong
malanding babae sa phone niya. Noong araw kasi na iyon ay dapat mag-uusap na kami
kaya lang biglang may tumawag sa kanya at kinailangan niyang umalis kaagad.
Nalungkot talaga ako ng sobra noon. Akala ko kasi okay na kami. Akala ko kami ang
may relationship -- iyon pala friendship lang ang meron kami tapos inaaya ko siyang
mag-sex! Nakakahiya ako! Bakit ba kasi hindi ko mapigilan ang bunganga ko? Prangka
kasi ako. Sabi nila mama I'm too honest. Ganoon ako lumaki kaya hanggang ngayon ay
dala ko ang bagay na iyon.

That morning I came to Hera's mansion in Tagaytay. Kasama ko si Kuya Javier ---
siya ang nag-drive. Ako naman ang namili ng mga pasalubong para sa mga pamangkin
namin. Malapit na ang pasko kaya nag-uunti-unti na ako ng regalo.

"Kuya bukas nga samahan mo ako sa ospital baka pwede nang tanggalin itong neck
brace ko kahit wala pang three weeks. Hindi naman na kasi masakit." Nakangusong
wika ko. Tumingin siya sa akin at saka ngumisi.

"Varess Med tayo, bunso." Kinindatan niya ako. Nakakatawang isipin na excited
siyang magpunta sa ospital. Alam kong excited siya. Kung bakit --- hindi ko alam.
He just seemed so odd.

Nang makarating kami sa mansyon ni Hera ay agad akong bumaba ng sasakyan. Tangay ko
pa rin ang kalungkutan ko. Sumasakit na naman kasi ang heart ko kasi niss na miss
ko si Adan. Ni hindi niya nga ako magawang tawagan o i-text. Noong nakaraan ay
tinawagan ko siya pero patay ang phone niya. Siguro kasama niya iyong babaeng
pukengkeng sa phone niya. Nalulungkot talaga ako.

"Hi, Hera! Hades and the lot!" Binati ko sila nang makita ko ang pamilya sa dining
area. Kasama nilang kumakain sina Ares at Bathseeba. Nakapagitna ang baby girl
nilang si Telulah na pinaglalaruan ang cereal na nasa harapan niya.

Hera smiled at me.

"Casi --- the lose mouthed Consunji. Half bitch - half palengkera." Ngumisi siya at
saka tumayo. Hinalikan niya ako sa pisngi. Napaisip ako. Palengkera nga ba ang
datingan ko? Dati tomboy ngayon naman ay palengkera. Kaya siguro nilayasan ako ni
Adan bigla. Hindi ko na lang pinansin ang sinabi niya. Naupo na lang kami ni Kuya
Javier sa hapag at nakisalo sa kanila. The men were talking habang ako naman ay si
Bathseeba ang kausap. Si Hera kasi ay nagpa - breast feed sa six months old niyang
baby --- si Perseus Andres Vejar.

"Bathseeba madalas kayong mag-sex ni Ares?" Bulong ko sa kanya habang magkaharap

kami. Humagikgik siya tapos ay kumindat.

"Basta kapag tulog na si Telulah. Game na!" She giggled. Napangisi na rin ako. I
wanna gain experience when it comes to that part. Gusto ko kapag ginawa ulit namin
ni Adan mai-impress siya sa akin para sana hindi na siya maghanap ng iba kaya lang
mangyayari pa kaya iyon kung may nagsesend ng pukengkeng sa phone niya?
Nakakalungkot talaga.

Noong araw na iyon nakadama ako nang sobrang galit. Gusto kong sapakin siya at
tapakan ng paulit-ulit ang phone niya pero hindi ko ba alam kung paano ko ilalabas
ang galit ko sa kanya. Alam kong galit ako. Naiinis ako na may gumagawa nang ganoon
sa kanya. Ang kapal ng mukha ng babaeng iyon. Hindi naman ako kay Adan galit kundi
sa babaeng malantong na nagpapakita ng pukengkeng sa kanya! Ang kapal lang ng mukha
niya!

"Gusto mo sa roof deck tayo?" Aya ko sa kanya. Tumango si Bathseeba at bumaling kay
Ares.

"Panget, sasamahan ko si Casiel.sa roof deck." Nakita kong ngumuso si Ares saka
inirapan ako. He sighed. "O, nagbe-baby ka na naman." Lumapit si Bathseeba saka
hinagkan siya sa noo. "Babalik din ako, damulag ka!" Binatukan niya si Ares at saka
sinabunutan ito. "I love you!"

"Mabilis lang ha. I don't wanna miss you that much."

Matapos ang paalaman nila ay lumabas na kami ni Bathseeba. Natagpuan namin si Hera
na pinapatulog si Perseus. She smiled at us.

"Hera..." Tawag ko sa kanya. Kanina ko pa ito gustong tanungin pero nahihiya naman
ako sa kanya. Kasama rin kasi namin ang mga lalaki kaya hindi ko masabi sa kanya
ang nasa isipan ko. She looked at me. Ibinigay niya ang baby sa yaya nito at
ibinilin na ilagay sa kwarto nito. Pinacheck niya rin ang kambal niya. Nang tingnan
niya ako ay nakataas na ang kilay niya. Kung sabagay lagi namang ganoon ang
ekspresyon ng kanyang mukha.

"What is it Casiel? Iayos mo nga iyang mukha mo. Para kang natatae." Masungit na
sabi niya sa akin. I made a face. Narinig ko naman si Bathseeba.

"Ikaw nga para kang principal diyan sa mukha mo. Miss Minchin ikaw ba iyan?"

"B! Stop it!" Sabi pa ni Hera. Inirapan niya ang hipag namin. Dinilaan naman siya
ni Bathseeba.

"Ihhh! Ako muna!" Giit ko. They both looked at me. I pouted.

"Hera pwede bang pahiram ng malanding panty."

"What?" She exclaimed.

"Bakit ka magpapanty? Lalandi ka lang naman?" Bathseeba said to me.

"No. Shut up, B! Hindi kita maintindihan Casiel. Can you speak to me in a language
that I can understand?" Tanong pa niya. Maldita talaga ang pinsan ko. Napakamot ako
ng ulo.

"Pasmado talaga ang bibig nito tapos slow pa. Hera iyong pinsan mo nanghihiram ng
panty kasi lalandi siya. You know! Gagawa ng baby!"

"Hindi ka na virgin?!" Hera seemed appalled. Napahawak pa siya sa dibdib niya

habang nakatitig sa akin.

"Bakit ikaw, Hera virgin ka pa?" Tanong ni Bathseeba. Inirapan ko siya. Ang gulo
kausap ng babaeng ito. Maligalig siya. Para bang hindi siya stable. Paano kaya
nagustuhan ni Ares ang babaeng ito?

"Hindi ka na virgin?!" Tanong ulit ni Hera. I smiled shyly tapos ay tumango ako.
Hera gasped. Mukhang gulat na gulat siya

"Oh my freaking fucking god! Casi! Kailan ka nagsimulang lumandi?!"

"Ako noong nakilala ko si Ares!" Sigaw ni Bathseeba. I laughed.

"Malandi naman talaga si Ares." I said. We both laughed. "But let us focus on my
problem. There's this guy..." Panimula ko. Nakikinig naman si Hera at si Bathseeba
sa akin. I told them about Adan and how we met. Bathseeba laughed like there's no
tomorrow. Si Her naman ay walang tigil sa kaka-side comment.

"If you want the guy's attention then be his only choice, Casi..." Sabi ni Hera
pagkatapos kong magkwento sa kanila. Naguluhan ako sa sinabi niya.

"Be sexy, hot and sinful." Kinindatan niya ako.

Paano?

---------

Be sexy, hot and sinful...

Paano ko iyon gagawin? Wala naman akong alam na ibang paraan. Hindi ko naman yata
masisikmur na kuhanan ng litrato ang pukengkeng ko tapos ise-send ko kay Adan. Ang
cheap lang isipin.

Noong araw na iyon ay nasa shop ako. Inaasikaso ko ang inventory at dahil
nakatingin ako sa kalendaryo ay nabilang ko kung gaano na katagal na hindi
nagpaparamdam sa akin si Adan. Siyam na araw na. Mukha namang wala na siyang balak
magpakita. Baka nga pagod iyon kakasex sa babaeng nagpadala sa kanya ng picture.
Isipin ko pa lang ay naiiyak na ako.

Hindi ko kasi alam kung paano ipapakita sa kanya na gusto ko siya. I'm very
clueless about what's happening inside my body and my brain. Pakiramdam ko ay
kaaway ko ang buong pagkatao ko. I sighed.

"Boss, may naghahanap sa'yo!" Sumungaw ang tauhan ko sa pinto ng opisina. Niluwagan
niya ang bukas niyon at nakita ko si Hera na pumasok. Siyempre maganda ang damit
niya tapos ako naka-short lang at sando. Iniwasan ko na iyong mahahabang damit.
Hindi naman pala seryoso si Adan sa akin. May iba siyang nilalandi.

"Wazzup cousin!" Tawag ko.

"Stand up. I'm gonna buy you some malanding panty!"

Nanlaki ang mga mata ko. Walang sabi-sabi na tumayo ako at sumunod sa kanya. Dala
niya ang kotse ni Hades. Hindi marunong mag-drive si Hera kaya alam kong kasama
niya ang personal driver niya --- si Hades. Inihatid niya kami sa mall tapos ay
iniwan din. Siya ang babysitter ngayon.

"First things, first dear cousin..." Wika niya habang naglalakad. "Three rules to
be malandi with your husband or boyfriend --- one--- be fierce, two be sexy, three
be bold and four----"

"Teka, Ate akala ko ba three lang?"

"Bakit nagrereklamo ka?"

"Joke lang! Peace!" Nagpa-cute ako. Ipinagtuloy niya ang sinasabi niya.

"Four --- be flexible and lastly swallow." Nakangising wika niya. Swallow? Anong
lulunukin ko?

Pumasok kami sa isang lingerie shop. Tumayo lang si Hera sa gitna at

pinagmamanduhan ang mga tao doon. Hindi naman magkamayaw ang mga tao sa kakasunod
sa kanya. Maya-maya ay hinatak na ako ng kung sino at ipinasok sa loob ng fitting
room. Sumunod si Hera sa akin.

'Hubad." Utos niya. Iniiisip ko pa kung seryoso siya pero nakairap siya sa akin
kaya naghubad na ako. "Casi pati ba naman singit mo may tattoo?! Mawawala ka ba
kaya pinasulat mo diyan ang pangalan mo?!"

"Bakit ba! Ang ganda nga!" I pouted my lips. Napailing na lang siya. Ibinigay niya
sa akin ang mga lingerie. Sinukat ko naman iyon. Masyadong masikip kapag small kaya
sa meduim kami napunta --- kasya naman si meduim pero masikip sa parteng dibdib
kaya nag-large na ako.

Hera bought me seven pieces of lingerie.

Matapos iyon ay may pinuntahan kaming shop. Hindi na ako pumasok.at hinintay siya
sa labas nang bumalik siya ay may dala siyang box.

"Handcuffs and collar. Gamitin mo." Nakangisi pa rin siya.

"Bakit? Pulis ba ako? Saka para saan ang collar? Bibilan mo ako ng aso, Ate?"

"Inosente much." She said. "Casi these are sex toys. Gamitin mo to spice up your
encounter with him."

Tiningnan ko ang box. I grinned.

"Okay!" Napahagikgik pa ako. Hinawakan ni Hera ang kamay ko at hinatak ako.

"Good! Now let's watch some adult documentaries."

Umuwi kami sa bahay niya at nanonood nga kami ng adult documentaries. Halos
himatayin ako sa ginagawa sa pinapanood namin. Umayaw ako. Nagpasalamat at umalis
ako ng bahay nila.

Hindi ko kaya iyong pinapanood namin pero sabi ni Hera gusto ng mga lalaki ang
felatio pero kaya ko ba iyon?

Pero gusto ko na akin lang si Adan. Habang nasa traffic ay naisip kong tawagan si
Carla. Agad naman niyang sinagot iyon. Buti na lang at tinawagan ko si Carla. Sa
kwentuhan naming dalawa ay napagalaman ko na nakabalik na sa city si Adan.

Hindi man lang ako tinawagan ng walang hiya!

Itinanong ko kay Carla kung saan ang tinutuluyan ni Adan at sinabi naman niya ang
hotel.

Gigil na ako sa galit. Umuwi ako sa bahay. Naligo. Hindi na ako nag-isip. Gagawin
ko ang itinuro ni Hera sa akin. I'll be Adan's only choice.

Nag-ayos ako. I put some make - up on and I curled my hair and then I wore that
pink sexy lingerie Hera bought for me. Pinatungan ko lang iyon ng trench coat at
saka umalis na ako.

Tinunton ko ang hotel na tinutuluyan ni Adan.

He's at room 705. Doon ako dumiretso.

Mabilis kong narating iyon. Tumayo ako sa tapat.

I smirked.

Galit ako.

At sisiguruhin ko na ngayon gabi --- maangkin ko si Adan ng buong-buo --- with my

neckbrace on --- I'd be the sexiest woman for him.

I'll be his only choice.

I knocked on the door --- three times. Bumukas iyon.

I grinned.

But that faded away when I saw a red head woman in front of me. Wala siyang ibang
suot kundi ang twalya na iyon. She looked as if she just got out of the bathroom.

"Zoey, who is that?"

Narinig ko ang isang pamilyar na boses na nagmula sa loob. I gasped.

"Just a random girl in a trench coat, mate."

"What?"

Maya-maya ay lumaki ang bukas ng pintong iyon at nakita ko na ang hinahanap ko.

Si Adan na nakatapi lang ng twalya.

"Casiel..."

Gulat na gulat siya. Naikuyom ko ang palad ko.

"Pa-x mark x mark ka pang gago ka! Magsama kayo ng malanding babaeng iyan, Narciso!
Bwisit ka!"

I run away.

Noong gabing iyon --- habang patakbo ako sa kotse ko --- habang nagmamaneho ako ---
habang tumutulo ang luha ko at habang ang sakit sakit nang puso ko --- doon ko
napagtanto kung anong nararamdaman ko.

Nagmamahal ako.
---18I found myself sitting on the sidewalk crying my eyes out. Inabandona ko na
ang firebird ko dahil hindi na ako makakita sa kakaiyak. Naglakad-lakad ako habang
lumuluha. Iniisip ko ang eksenang nakita ko. Iniisip ko ang babaeng kasama ni Adan.
Bakit sila nakahubad? Bakit pareho silang bagong ligo? Napahikbi ako. Siyempre nag-
sex sila! Siguro iyon ang babaeng iyon ang malanding nagsend kay Adan ng kung anu-
ano. Naiiyak ako sa inis talaga. Ang sakit-sakit nang nararamdaman ko.

Iyong pakiramdam na nahulog sa twentieth floor ng isang building tapos umaasa na

may sasalo sa ibaba tapos hinayaan ang sariling mahulog at walang sumalo - siyempre
masakit. Iyon ang nararamdaman ko ngayon. Gusto kong magwala. Gusto kong suntukin
ang unang taong makakasalubong ko tapos magso-sorry ako kasi hindi ko naman iyon
sadya. I sighed again. I decided to call Gianna - siya naman ang kailangan ko
ngayon. Iyong kalmado at hindi mainitina ang ulo dahil kung si Hera ang tatawagan
ko baka mag-transform siyang dragon at hanapin si Adan para bugahan ng apoy.
Magagalit si Hera dahil pinaiyak ako ni Adan.

Hindi naman nagtagal ay nakita kong may isang sasakyang huminto sa tapat ko. It was
a yellow dodge challenger. Lumabas doon si Gianna na blonde pa rin hanggang ngayon.
Punong-puno ng pag-aalala ang mukha niya. Hinawakan niya ang kamay ko at saka
itinayo ako.

"Casi baby...' She whispered. Niyakap niya ako. Nakita ko naman si King David na
nakatingin lang sa amin habang nakangisi. Naaasar talaga ako sa mukha ng lalaking
ito. Akala mo parang hindi gagawa ng mabuti - sabagay masamang nilalang nga pala
ang taong ito at hindi talaga siya gumagawa ng mabuti. Hindi ko nga alam kung anong
nakita ni Gianna dito at hindi niya talaga nilulubyan. Ang alam ko nakabalik na si
Zeus - as in for good at alam kong nagkita na sila dahil iyon ang pinag-uusapan
nila Hades noong nakaraan. Gusto ko nga malaman kung anong nangyari sa pagkikita
nilang iyon at kung bakit halos araw-araw na niyang kasama ang King Inang David na
ito.

"What happened?" She asked me.

"Inom tayo." Wika ko. Walang pasabi na pumasok ako sa kotse ni King David. Sumunod
naman si Gianna sa akin. Pumasok na silang dalawa at saka pinaadar na ni King David
ang sasakyan. Sinabi ni Gianna ang gusto ko. Tango lang ang sinagot niya sa pinsan
ko. Matatalim ang mga mata kong nakatingin sa kanilang dalawa. I saw King David
took Gianna's hand by his free hand and held on to it. Hinayaan lang naman ni
Gianna iyon. She was even smiling. Iniisip ko kung sila na ba?

"Eherm!" Malakas na ubo ko. King David let go of Gianna's hand. Tumaas lang ang
kilay ko. "Kamusta si Zeus?" Walang pasintabing tanong ko. Biglang pumreno si King
David. Nauntog ako sa likod ng upuan. "Gago ka! Sinadya mo iyon?!" Sigaw ko.
Ngumisi lang si King David sa akin. Tumingin si Gianna sa kanya at saka inirapan
siya.

"Sorry, sweet pea. I thought you hate bad words." Mapaglarong sabi niya sa pinsan
ko. King David kissed Gianna's knuckles and smiled. Nasusura ako sa ginagawa ng
dalawang ito. Nakakagigil. Nakakasuya. Nakaka - argh!

Inihinto ni King David ang sasakyan niya sa parking lot ng isang pub. Bumaba kaming
tatlo doon at mabilis na pumasok. Hindi naman na kinailangan pang pumila dahil
mukhang kilala na si King David doon. Wala akong pakialam kung ito ang unang beses
kong makapasok sa isang pub - o kung ito ang unang beses na iinom ako na hindi sila
kuya ang kasama ko. Wala akong pakialam dahil nagagagalit ako kay Adan at gusto
kong makalimutan ang galit niya sa akin. Ang kapal lang kasi ng mukha niya.

Sinasabi niya - sinabi niya noong nakaraan na ako ay para sa kanya lang pero on the
side meron naman siyang iba! Nanggigil ako! Pinaasa niya ako. Kung hindi naman niya
kasi iyon ginawa sana hindi ako mahuhulog ng ganito sa kanya. Ang kapal lang niya.
Sana makalbo siya down there para hindi na niya ipakita sa kahit na kanino ang tete
niya o kaya man sana lumiit at pumayat ang kanya nang matahimik siya sa buhay
niyang walang hiya siya! At para sa babaeng kumalantari sa kanya - sana amagin ang
pukengkeng niya para hindi na niya magamit!

Inis na inis ako.

We settled on a table on the side of the club. Napansin kong may dalawang lalaki
nang nakaupo doon at naninigarilyo. I can describe them - dalawa silang mukhang
hindi rin gagawa ng mabuti.

"Hey, G!" Bati nila sa pinsan ko. Binalingan nila ako ng tingin. Ipinakilala naman
ako ni King David.

"Si Casiel, pinsan ni Gianna. These are my friends, Simoun Paul Azul and Judas
Esca---"

"Iscariote?" Nanlalaki ang mga mata ko. King David and Judas giggled.

"Escalona." Pagtatama naman sa akin ni King Ina. Tumaas ang kilay ko. Tumayo si
Judas Iscariote para kunin ang kamay ko at hagkan ito.

"Nice meeting you, sexy legs." He whispered at my face. Para ba akong napaso. I
pouted. Ang init ng hininga niya. Siguro tumira ito ng katol kaya mainit ang hangin
sa bibig.

Naupo ako sa tabi ni Gianna. She looked at me. "Bakit naka-trench ka? Giniginaw ka
Casi?" Tanong niya sa akin. Pinagsiklop ko ang mga hita ko.

"Walang basagan ng trip! Inom!" Inagaw ko ang inumin ni King David. Hinayaan naman
niya ako. He was drinking scotch. Ininom koi yon nang bottoms - up tapos ay
nginisihan ko sila. Napansin ko naman si Judas Iscariote na titig na titig sa akin.
He was also grinning. Ngumiti ako sa kanya. Sumenyas siya. Maya-maya ay lumapit
naman na ang waiter sa amin. Nag-order sila ng drinks nang tanungin nila ako sinabi
ko na puro hard lang ang iinumin ko. Ayaw nga ni Gianna pero sinabi ko sa kanya na
huwag na huwag niyang babasagin ang trip ko.

Inis na inis ako kay Adan. Ang sakit-sakit ng pakiramdam ko. Iyong puso ko lang ang
masakit. Hypothalamus nga lang pero buong katawan ko ay para bang namamaga at gusto
kong magwala - gusto kong makadama ng pagkamanhid para hindi ko na maramdaman at
maalala ang nakita ko kanina.

Ngayon sigurado ako na iyon ang babaeng nag-send kay Adan ng kung ano. Sigurado
ako. Lalaki si Adan - palay na ang lumapit sa manok hindi pa ba niya tutukain? Pwes
magtukaan silang dalawa hanggang sa mamatay sila! Wala na akong pakialam sa kanya!
I hate him to the highest level of all the levels that can be known on earth!

"Casi baby, hinay-hinay lang." Paalala ni Gianna sa akin. Napansin kong hindi siya
umiinom. Nakatabi lang siya kay King David at juice lang ang hawak niya. Si King
David naman ay titig na titig sa akin. Para bang nagtataka siya.

"Hoy!" Sigaw ko kay King David. "'Wag ka nang umepal kay Gianna. Mahal niya si
Zeus." Sabi ko na lang. Lasing na siguro ako - ewan. Basta masaya ako ngayon.
Pakiramdam ko ang taas - taas ko.
King David just smiled. Nakita ko naman na tumayo si Judas Iscariote at saka
hinatak ang kamay ko.

"Sexy legs, come let's dance.' Wika niya sa akin. Mainit pa rin ang hininga niya.
Dahil talaga iyon sa katol na tinira niya. Nagpatianod na lang ako sa kagustuhan
niya. Nagpunta kami sa dance floor. Upbeat ang tugtog. He started dancing. Ako din
naman. His eyes were on mine. Titig na titig lang siya. Hindi ko alam kung bakit.
Panaka-naka ay hinahapit niya ako tapos ay idinidikit niya ang noo niya sa noo ko.
Hindi naman ako nagrereklamo. Baka sayaw abnormal ang alam nito. Malamang autistic
itong si Judas. Nginsihan ko siya.

"Alam mo iyong Gospel of Judas?" Tanong ko sa kanya. He grinned.

"Yup. It is believed that it's the missing part of the story of Christ - that he
ordered Judas to do what he did and that he regretted it at the end."

"Totoo kaya iyon? Ang deceiving naman kasi..." Wika ko pa. Hinawakan niya ako sa
baywang. He grind his hips against mine. Napasinghap ako. Para talaga akong
napapaso.

"Deceiving men are hot and sinful, Sexy Legs." Binulungan niya ako. I felt him
kissed my cheek. Noon ko siya tinulak.

"Lasing ka na, boy!" Sabi ko. He grinned again. Ngisi pa more ang peg nito.
Naaalala ko tuloy si Kuya Gab.

"Your beauty makes me sober, Sexy Legs." Pinagapang niya ang kamay niya sa hita ko.
Napatitig ako sa kanya. Lumayo ako. I felt nervous. But then the alcohol kicked in.
I suddenly felt like being playful. Muli akong lumapit sa kanya at niyapos siya sa
balikat pababa sa kanyang abs. He had hard abs. Hindi ko alam kung ilan iyon but he
had hard abs.

"I'll dance there..." I said. Nilagpasan ko siya at saka umakyat ako sa bar.
Napatingin sa akin ang bartender. Kinagat ko ang labi ko at kinindatan siya.
Hinawakan ko ang trench coat ko at saka ibinuka iyon. Nalantad ang pink sexy
lingerie na bigay ni Hera sa akin.

Umabot iyon sa tuhod ko at hapit na hapit sa akin. Strapless ang design na puno ng
lace ang tela. Manipis na manipis at alam kong naaaninag na ang lahat sa akin pero
wala akong pakialam. I felt so free. Humawak ako sa pole at saka nagsimulang
gumiling.

Nagpalit na ria ng kanta. The dj is playing a sensual tune now.

Hindi ko alam kung saan nagmumula ang lakas ng loob ko para gawin ito pero gusto ko
- gusto kong patunayan sa sarili ko na hindi ako basta-basta - na tulad ng babae ni
Adan ay kaya kong maging sexy, hot and sinful.

I can be every man's sexy dream.

Nabigla ako nang makita ko si Judas sa tabi ko. Hinarap niya ako sa kanya. Wala na
siyang suot na polo. He is half - naked and like me, he was dancing - sensually. I
find him sexy. Hinawakan niya ako sa legs. He wrapped my right leg around his leg
and we both grinded. Masydo kaming malapit.

Lumayo ako sa kanya at saka ipinalupot ang hita ko sa pole. I started my routine.
People were applauding. I felt so rebellious.
Muli akong hinapit ni Judas. Muli ko na naman siyang sasabayan pero natigil ang
lahat nang mahulog si Judas sa ibaba.

Someone pushed him. Nakatingin ako sa kanya. Nagtataka. Kinakabahan.

Bigla ay naramdaman kong may naglakagay sa akin ng polo. Ibinalot iyon sa katawan
ko tapos ay pilit akong ibinababa mula sa kinatatayuan ko. I looked at I found
Adan. Walang reaksyon ang mukha niya pero madilim na madilim ang kanyang mga mata.

"Bitawan mo nga ako!" Sigaw ko sa kanya.

"Putang ina, Casiel! Napag-usapan na natin ito diba?!" Balik-sigaw niya. Umiling
ako.

"Diba may babae ka? Magpakasasa ka sa pukengkeng ng babae mo! Sabay pa kayong
naligo!" Bumukal ang mga luha ko. "Iniwan mo ako noong araw na dapat sana mag-uusap
tayo tungkol sa kanya! Iniwan mo ako! Siyam na araw kang walang paramdam! Ni hindi
mo kinakamusta ang leeg ko!"

"I swear I'm gonna break that neck of yours if you don't come with me!"

"Then break my neck you mother fucker! As if breaking my heart isn't enough! You
just have to break me again and again until you get what you want well news flash,
Narciso - My heart is shattered, my soul is wrecked and my body is black and blue!
I hope you're happy!"

"Sumama ka sa akin!' Sigaw niya.

"Hindi ako sasama sa'yo kahit na ano pang sabihin mo!"

"You heard her dude, ayaw niyang sumama." Napatingin ako sa likod ko. Nakita ko si
Judas na nakatayo na sa likuran ko. Hinawakan niya ako sa balikat. Sasama na ako sa
kanya nang biglang hugutin ni Adan ang baril sa baywang niya at itinutok kay Judas.

Nagkagulo ang mga tao dahil sa takot. Napasinghap naman ako.

"Come with me or I'll shoot his head, Casi." Gigil na sabi niya. Napalunok ako.

"Hindi!" Sigaw ko.

Adam aimed for the bottle of whiskey on the bar and shoot it. Pagkatapos noon ay
muli niyang ibinalik ang tutok kay Judas.

"I said come with me!"

"O-oo na!" Napapahikbi ako. He took my hand and we got out of that pub.

For the first time in my life since I met Adan Narciso - nakadama ako ng takot sa
kanya.

--------------

I felt like I was his hostage.

Iyon ang dahilan kung bakit rin ako iyak nang iyak habang nasa sasakyan niya ako.
Hindi niya ako pinapansin. Ni hindi niya ako tinitingnan. Basta na lang siya
nagmamaneho tapos ay tiim na tiim ang kanyang mga bagang. Hirap na akong huminga.
Nangininig pa ako sa takot dahil alam kong galit na galit siya sa akin.
Bigla na lang huminto ang kotse sa tapat ng isang hotel. Hindi iyon ang hotel na
pinuntahan ko kanina pero alam kong malapit lang iyon sa hotel na tinutuluyan niya
at ng babae niya.

"Bitiwan mo ako!" Sigaw ko na nanginginig ang tinig. Lalo lang humigpit ang hawak
niya sa kamay ko at saka hinapit pa ako lalo. Para bang wala siyang naririnig. We
rode the elevator. Inaalis ko ang kamay niya pero hindi talaga siya bumibitaw.

"Let---"

"Putang ina Casiel Antonniette Consunji! Tumahimik ka o talagang masasaktan ka na

sa akin!" Gigil na gigil na sigaw niya. Lalo akong natakot. Kinagat ko ang labi ko
at saka nagyuko ng ulo. Tahimik akong umiyak sa tabi niya. Ano bang pinasok ko?
Mukhang may violent tendencies si Adan. Hindi ko yata kaya kapag ganoon. Kahit
kailan hindi pinagbuhatan ni Papa ng kamay si Mama pero mukhang si Adan ay ganoon.
Natatakot ako.

Bumukas ang elevator at lumabas naman kami. Hinatak niya ako papunta sa
pinakadulong kwarto sa kanan. Hindi ko alam kung anong floor kami pero mukhang
mataas iyon. Binuksan niya ang suite tapos ay hinatak na naman niya ako. Ibinato
niya ako sa kama. Napasinghap ako.

"Alam mo bang halos mabaliw ako kakahanap sa'yo at nang makita naman kita ay gusto
kitang patayin dahil sa ginagawa mo sa lalaking iyon?! Kailan ka pa nagputa?!
Nakita mo baa ng sarili mo?!" Halos lumabas na ang lahat ng litid sa leeg niya.
"Ang akala ko noon, ikaw na ikaw si Bibay - but now I realized that you're just a
bitchy spoiled brat rich kid with a rotten attitude, Casiel! You disappointed me."

Nagpanting naman ang tainga ko. Kahit na gaano ako katakot sa kanya ay sinalubong
ko ang galit niya.

"If you're disappointed in me then ask me how I feel about you." Walang emosyong
sabi ko. "I loathe the day I realized that I love you."

Galit ako.

Wala na ang takot ko. Galit na galit na lang ako sa kanya. Sobrang kapal ng mukha
niya. Ako pa ang puta ngayon - anong tawag niya sa babaeng kasama niya sa hotel
kanina? Santa? Santa baa ng maglilitrato ng ganoon tapos ipapakita sa kanya na para
bang isda lang sa palengke na ibinebenta ang parte ng katawan niyang iyon?

Kung iyon ang santa - sige ako na ang puta!

Tumayo ako at nilagpasan siya. Pinipigil kong umiyak.

"Saan ka pupunta?!" He yelled again.

"Sa Pub. Babalikan ko si Judas, makikipag-sex ako sa kanya total ako iyong puta.
Ikaw doon ka sa Santa mo. Magdasal kayo hanggang sa mabulok pareho iyang mga utak
ninyo!" Akmang lalabas ako ng pintuan nang hawakan niya ang kamay ko.

Hinapit niya ako at niyakap sa aking likuran.

"Don't... Stay with me..." He whispered to my ear.

"Ayoko!" Napahagulgol ako. Lalo lang humigpit ang yakap niya sa akin. "Sana, hindi
na lang kita minahal, Adan kasi ngayon, andoon na ako sa punto na handa kong ibigay
at isuko ang lahat para sa'yo. But too bad - I hate my forefathers for believing
this but I really think that in my case - I', a Consunji and I only love once - but
I can break that rule just like how my cousins have..." Iyak ako nang iyak.

"Mahalin mo ako, Casi, dahil mahal kita... Huwag mo akong iiwan..."

Sa puntong iyon - pareho na kaming iyak nang iyak...

Pero sa ngayon - mas gusto kong intindihin ang sakit ng puso ko. Ang sakit-sakit
na. Sobrang sakit na...

"Dito ka lang... nandito ako. Casiel, please..."

----19 I was still crying in Adan's arms. Nakaupo na kami sa dulo ng kama ni Adan.
His arms were wrapped around my body like I was a fragile little girl that needed
to be held so lovingly. Hinahaplos niya ang likuran ko - tila pinapakalma ako. Para
bang sinusubukan niyang alisin ang galit sa puso ko gamit ang mga kamay niyang
iyon. Panaka-naka ay inaalis ko ang mga kamay niya pero ibinabalik niya pam rin
iyon sa baywang ko at niyayakap ako nang napakahigpit. He doesn't want to let me go
and I should be thankful for that but I'm just so mad at him. Hindi ko talaga
makalimutan ang nakita ko sa hotel room na iyon.

"Casiel... makikinig ka na ba sa akin?" He asked me. Umingos ko. Tinampal ko ang

bunganga niya. Kung puro kasinungalingan lang naman ang sasabihin niya sa akin ay
bakit pa ako makikinig? Sinong magnanakaw ang aamin na siya ang nagnakaw? Kung si
Basilio at Crispin na napagbintangan lang ay itinanggi pa - si Adan kaya na nahuli
ko na? He was cheating on me - no that's not cheating. Wala nga pala kaming
relasyon. Mahal ko lang siya pero hindi ko sigurado kung mahal niya ako at totoo
siya sa akin.

"Zoey is my partner." Wika niya sa akin. Sinampal ko siya.

"Eh di doon ka na! Partner pala kayo! Tang ina mo!" Galit na naman na sigaw ko.
Umiling siya at hinaplos ang mukha ko.

"The kind of work that I do, Casiel. She's my partner. Alam mo na..."

Matagal kong tinitigan si Adan. Iniisip ko kung anong partner ang pinagsasasabi
niya hanggang sa maalala ko ang gabing sinabi niya sa akin ang tungkol sa mafia at
kay Martha. Unti-unti at naiintindihan ko kung anong nangyayari at kung ano lang sa
buhay niya ang babaeng iyon. Ngumuso ako. Humarap ako sa kanya. I straddled him.
Nakaharap na ako sa kanya ngayon. Magkahugpong ang mga hita namin. He was smiling.

"Pero hindi ako tanga. Diba siya ang nag-send ng kike sa'yo?"

"Casiel, dalaga ka na iyang bibig mo?!" Naeeskandalong sabi niya. Nauwi naman sa
tawa ang reaksyon niya. Umingos na naman ako.

"Totoo naman! May video iyon noh!" Dinuro ko siya. Kinuha niya ang daliri ko at
saka isinubo iyon. Napasinghap ako. He played with my hand inside his mouth and
it's just too damn erotic. Nakukuryente ako.

"A-adannn..." Bulong ko. He just grinned at me.

"You were saying?" Tanong niya. Iniisip ko kung ano nga bang pinag-uusapan namin.
Parang hindi ko na matandaan. Ang alam ko lang nag-aaway kami kanina kasi nakita
niya akong galos hubad na at may kasayaw na iba. Hindi ako talaga makahinga. Anon a
ng aba ang inirereklamo ko?

Binitiwan niya ang daliri ako at sinakop ng labi niya ang labi ko. Hindi ako handa.
Nasa gilid ng baywang ko ang mga kamay niya. Hindi ako makagalaw. I kissed him back
the way he needed to be kissed back. Napapasinghap at napapaungol ako sa bawat
paghago ng mga labi niya sa mga labi ko. It was divine.

Huminto siya sa paghalik at tinitigan ako. The dim light gives so much hotness to
Adan. Pakiramdam ko ay nakadikit ako sa araw.

"She's not my girlfriend, Casiel. At walang nangyayari sa amin." Ngumisi siya..

"Alam mo naman siguro ang sumpa ng kagwapuhan ko." Kumindat pa siya. Pinag-alpas
niya ang mga daliri niya patungo sa gitna ng dibdib ko pababa sa gitna ng hita ko.
Napasinghap na naman ako - palakas nang palakas ang singhap na iyon hanggang sa
maging ungol ito.

"Ikaw ang dapat magpaliwanag..." Wika niya habang nasa gitna ng hita ko ang buong
palad niya. He was doing magic in there - a magic which makes me see and feel
things I thought I would never feel. Napakamot ako nang ulo. I cupped his face.

"Tingin ka sa akin 'wag sa boobs ko."

"I wasn't looking at them but I really want them in my mouth, Casiel." Bulong niya.

"Ang halay mo! Magpapaliwanag ako!" Sabi koo. Ngumuso ako at tumitig kay Adan.
"Kakikilala ko lang sa kanya - doon kay Judas. Tapos lasing pa ako, tapos galit ako
sa'yo kasi akala ko nakipag-sex ka sa iba tapos ayon, nagsayaw kami sa pole."
Napapahikbi ako at hindi ko alam kung bakit. Hindi naman dapat nakakaiyak ang
ganito. Hindi naman ako sinisigawan ni Adan at lalong mukhang hindi naman siya
galit. Siguro ay dahil sa frustration na nararamdaman ko ngayon na magkaharap na
kami. Gusto kong sabihin sa kanya ang lahat ng nararamdaman ko. I want him to know
what's on my mind - kahit na hindi siya si facebook. I want to know what he's
thinking too - kahit na hindi rin siya facebook. I want us to be an open book to
each other nit just our legs open wide in front of each other.

"Akala ko kasi hindi mo ako mahal. Na baka dahil lang kay Bibay - hindi naman kasi
siya totoo..."

"Shhh." Hinaplos niya ang mukha ko at saka ngumiti. "You're Bibay, you're Casiel.
No matter who you are, my heart will always be with you. Isang taon akong may
pagkakataon na kalimutan ka pero hindi ko ginawa. I went back to the service
thinking that I could just unfeel this love I have for you, but still - I love you.
Galit lang ako kanina kaya nasabi ko ang mga salitang iyon, Casiel. Mahal kita."
"Totoo iyan ha! E di mahal din kita, tapos mag-sex na tayo para hindi saying itong
outfit ko!" Pumalakpak pa ako. Kumunot naman ang noo ni Adan. He shook his head.
Nalungkot ako. "Ayaw mo akong ka-sex?" Napahikbi na ako. Ang bilis tumulo ng mga
luha ko. I felt so unwanted and unlove. Umalis ako mula sa pagkakakandong ko sa
kanya. Okay na naman na - gusto ko lang maramdaman siya in that moment - at that
stage - because I feel that just saying how in love I am with him isn't enough. We
need that physical high to prove to each other how much we treasure one another.

"Uuwi na ako." Malungkot na wika ko. Naramdaman kong hinawakan niya ang kamay ko at
saka hinapit ako papalapit sa kanya. He was smiling.

"Casi, my darling, I want you to learn something." He whispered in my ear. "It's

not having sex. When it comes to you and I - it's making love. And that's what we
are going to do tonight, Casiel. We are going to make love until you're spent." He
winked at me. Hindi ko naman mapigilan ang mapangiti. Ewan ko ba kung bakit ako
excited ngayon. Basta alam ko masaya na ako at kinikilig! Kinikilig ang pukengkeng
ko pataas hanggang sa heart ko!

"So..." He said. Hinawakan niya ang strap ng lingerie ko. "You dressed up like this
for me?" He asked.

"Yes! Oo naman! Ila-lap dance nga kita kaya maupo ka doon dali!" Excited na tinulak
ko siya sa kama. Bumaling ako sa paligid at nakita ko ang components doon.
Pinuntahan ko iyon at saka ni-set iyon. I was biting my lips in excitement. Hindi
ko pa napapakita sa kahit kanino ang lap dance moves ko - maliban na lang kay Mama
at kay Hera na nagpaturo noong nakaraang linggo. Excited talaga ako.

Binalingan ko si Adan at saka ngumiti ulit. Kinuha ko ang trench coat ko tapos ay
nagsalita.

"Kakatok ako sa door ha, tapos bubukas mo ha! Tapos act surprise ha! I love you!"
Dali-dali akong lumabas ng pintuan at saka kumatok naman. Unang katok pa lang ay
binuksan na ni Adan ang pinto. Napapadyak ako.

"Panmg three na katok!"

"Sorry! Excited ako!" Humagikgik pa siya.

"Mamaya na iyang excitement ni Gaston! Ulit!" Sigaw ko. Nakita kong nakatingin sa
amin ang bellboy na tila ba nagtataka pero hindi ko pinansin iyon. Muli akong
kumatok. Three times, tapos noon ay binuksan ni Adan ang pinto. Perfect - pati
reaksyon niya ay parang gulat nga.

"Casiel?" He acted. Pinipigilan ko naman ang tawa ko. Hinawakan ko sa magkabila ang
trench coat ko at saka binuksan iyon. I winked at him. He grinned and opened the
door wider. Hinawakan niya ang kamay ko at pinapasok ako sa loob. This is it. The
performance of my life.
The music started playing... I grinned at Adan who was sitting on the bed -
anticipating.

Oh, yeah, oh, yeah baby, here we are again

I can see it in your eyes, you want a good time
You wanna put your body on mine
Alright but don't change your mind, don't you change it, oh, no

I moved closer to him as the song played. I was moving in a very sensual way. Umupo
ako sa kandungan niya at saka hinagkan ang leeg niya papaakyat sa kanyang labi. I
was moving my hips, grinding like there's no tomorrow. I was looking at him in a
sensual way too. In lap dancing, I have to look at the man's eyes while dancing at
his lap. This time, Adan was watching me too - I could feel his manhood trying to
free itself from his pants and it was divine.

Nabigla ako nang patayin niya ng tugtog at saka hinagkan ako. He was savagely
kissing me. Hinapit niya ako tapos ay ipinalibot niya ang mga binti ko sa baywang
niya. We're too close and I couldn't really breathe. His body started roaming all
around my body - finding it way to those secret paths that he put an x mark last
time he saw me naked. He ripped apart my lingerie and palmed my breasts. It was
amazing how I can feel thousands of fire bolts in my body. Lahat ng hawakan niya ay
sumisiklab sa init.

Hindi ako makahinga talaga.

Halos kainin na niya ang labi ko sa diin ng halik niya sa akin.

Hindi ko na rin dama ang lamig ng silid kundi ang init na nanggagaling sa katawan
ni Adan. I felt him stand up and put me to bed. He spread my legs wide, wider and
widest. Kinindatan niya ako bago niya ipinuwesto ang labi niya sa gitna ng hita ko.
Wala akog nagawa kundi ang pumikit at damhin ang bawat hagod ng mapagpalang labi ni
Adan. Pakiramdam ko ay ang mga labi niya ang dahilan ng aking paghinga at ng aking
buhay. Ayokong tumigil ang sensasyong iyon dahil pakiramdam ko ay malalagutan ako
ng hininga. Hindi. Hindi pwede.

My eyes widened when I felt him insert two fingers inside my core. He was
simultaneously, using his tongue and his fingers to pleasure the hell out of me. It
was like he was taking me to heaven, back to earth then to heaven again and again
until I could hear the angels sing their melody. It was heavenly and divine.

Adan is literally taking me closer to my god.

Habang ginagawa niya iyon ay naalala ko si Hera. I suddenly understood what she
meant by me learning how to swallow. Tinulak ko si Adan pahiga sa kama at atubiling
inalis ang lahat ng saplot niya sa katawan. When he was naked like me, I trailed
down little kisses to his chiseled pecs and prefect dashboard abs. He was moaning.
It was music to my ears. I licked his v-line up and down until I got tired of
licking him.
I looked at him and winked at him and the after that, I licked his shaft like an
ice cream in a cone. He moaned loudly and that was like my magic word. I didn't had
a chance to show him the performance of my life but I will give him the cold shower
of his life - a show that he will never forget, a head that he will always look
forward too.

He was just too big so I find it hard to swallow him all but when I did - I felt
proud and really, really wanted. I was choking, but I didn't mind. I saw the
pleasure in his face and that was enough for me to endure this.

It felt so damn good.

I kept on doing what's making him moan and after a while, I felt something warm and
jelly shooting up in my throat.

"Ca-siel, noo, fuck!"

Matapos iyon ay lumayo ako sa kanya. Napapaubo pa ako.

"Casiel, why did you do that?" He asked me. Ngumiti ako. I made a face while biting
my lip.

"Becase I love you." Sabi ko sa kanya. He laughed. Napapailing lang siya. Kinabig
niya ako at hinagkan sa pisngi. Then his hands started making its way to my
abdomen, down to my core. He spread my legs open and positioned himself in the
middle of my legs and pushed himself in. It was a bit painful but after some
movements, it felt deliciously hot.

"I love you, Casiel."

He said. I tried saying I love you too back, but the fireworks where just too damn
bright and all I could do was close my eyes and feel him..
---20I was admiring Casiel while she sleeps beside me. There was a hint of smile on
her face and it's making me feel so damn good about myself. Hindi ko talaga
maintindihan kung anong mayroon kay Casiel - maybe it's her charms or the way she
smiles or the way she looks at me or was it because of everything about her? I just
don't know. I kissed her shoulder. Lumapit siya sa akin at saka isiniksik ang
sarili niya sa leeg ko. I kissed her forehead. I just love her so much. Sa dami
nang babaeng nakasama ko, maliban kay Martha - alam kong si Casiel lang ang minahal
ko nang ganito. Hindi ko kayang sukatin ang pagmamahal ko sa kanya. Siguro kasing
lawak ng universe ang nararamdaman ko. I had one year to forget her pero hindi ko
naman nagawa. I just shook my head. I closed my eyes and try to sleep but my phone
rang - I had to answer it. It was Zoey.

"What?" I asked her.

"I don't know where you are but Azul is moving South and I need you here, matey!"
She was frantic. It sounded as if she was riding a vehicle. Napakaingay ng
background ni Zoey. Agad akong tumayo para magbihis. Hindi ko na ginising si
Casiel. Alam kong pagod siya. Inayos ko ang sarili ko at saka lumabas ng silid.
Mabilis akong naglakad. I went out of the hotel and tracked Zoey. She's forty
kilometers away from where I was standing. Agad ko siyang pinuntahan. I took my
motorbike and drove as fast as I could. Thirty minutes later, I was side by side
with Zoey and we're tracking the guys that we are after.

Iyon ang dahilan kung bakit nandito si Zoey. We are tracking Simon Paul Azul - a
retired CIA analysist. The CIA wnats him dead. He's labeledas wanted and danngerous
- and Zoey and I - we need to kill him - in a very discreet possible way as we
could.

"Where have you been, Adan? I was worried sick?!" She hissed at me. Sumakay siya sa
likod ko. Sinasampal ako ng accent ni Zoey but I don't care. I was happty because
tonight - Casiel and I became official.

I just looked at her. I told her to focus on her job not at me. Zoey is just so
infatuated over me. Hindi ko naman maintindihan kung bakit patuloy siya sa ginagawa
niya. Hindi naman kami lalagpas sa kung anuman ang meron sa amin. We will remain
partners at work but in real life --- si Casiel lang ang gusto ko. Dahil kay
Casiel, naniwala muli ako na pwede akong maging masaya. Isang ngiti lang ni Casiel
---tanggal lahat ng pagod ko.

Huminto kami ni Zoey sa isang abandonadong warehouse. Tama si Zoey, nandito nga si
Azul. Pero bakit dito sa abandong lugar na ito? He's dealing with the Russian drug
lords. I guess he wants it discreet and careful. Pumasok kami ni Zoey sa loob. Siya
ang sa taas ako naman ang susugod baba. I could hear him talking in Russian. They
seemed serious about something. Nagulat ako nang magtutukan ng baril. Inalarma ako
ni Zoey tapos ay dahan-dahan kaming lumapit. Simon was bluffing, he wanted the
Russian to shoot him. Napailing ako. Nagpaputok ang Russian at nakailag naman si
Azul pero simula na iuon ng kaguluhan. Naglabasan angmga tauhan ng Ruso na may
hawak na matataas na kalibre ng baril.

"What is he gonna do now, mate?" Wika ni Zoey sa kabilang linya. Hindi ako sumagot.
Iyon din kas ang tanong ko. Ano ang gagawin ni Azul? Anong balak niya? Why is he
trying to get himself killed right now? Why is he doing this to himself? We need to
catch Azul fast and kill him before someone else does.

"Fuck!" I muttered when he shot the Russian in the head. Nagkasensyasan kami ni
Zoey. He killed the guys one by one and when he was the only one left - he pointed
the gun at our direction. Binaril niya ang direksyon ni Zoey - napilitan akong
lumabas. Tinutok ko ang baril sa kanya at saka nakipag-ikutan. He was grinning.

"Octagon is here to kill me." He sounded so happy. "Why? Am I that dangerous? Am I

a threat to everyone in CIA?" He was laughing now. The man is lunatic. I heard Zoey
fired a gunshot. Nadaplisan si Azul. Tumingin ako kay Zoey. Sinenyasan niya na
barilin si Azul. I didn't have to be told - ginawa ko. I shot him. Tinamaan siya sa
balikat pero nakatayo pa rin siya.

"Do you really know what you're doing idiots? Or you're just two of those mindless
dolls they sent to mission to kill someone?" He said in a very sarcastic tone. He
shot Zoey. Nalaglag si Zoey mula sa kung saan. Tumakbo ako para tulungan siya. Nang
muli kong tingnan ang kinaroroonan ni Azul ay wala na siya doon.

"Stupid! Why didn't you kill him?!" She hissed at me. Bakit nga ba? Ako ang pinaka
may gusto na matapos ang misyon na ito para makauwi na ako sa dati kong buhay but
why didn't I shot Azul? Why didn't I kill him? Dapat ay pinatay ko na siya - maybe
by now, I am in Casiel's side - resting and feeling good about my acomplishments
again - but why didn't I kill him?

May tama si Zoey sa binti. Binuhat ko siya at isinakay sa taxi. Sinabi ko na dalhin
si Zoey sa ospital. Alam kong magtatanong ang lahat kung bakit siya nabaril - but I
don't care. It serves her right. I hate it when she meddles with my fight.

Bumalik na lang ako sa hotel kung saan ko iniwan si Casiel. Tulog pa siya nang
datnan ko. Muli akong naghubad at tinabihan siya. I wrapped my arms around her and
she awakened. I smiled at her.

"Where have you been?" Mahinang tanong niya. "I woke up and you weren't there..."

"Mission, baby, now sleep. Tomorrow. I'll make love to you again." Hinagkan ko siya
sa labi at saka niyakap nang napakahigpit.

Pero hindi na ako nakatulog nang gabing iyon. Pilit kong iniisip kung anong
problema ko at bakit hindi ko magawa ang misyon ko. Naapektuhan ba ako sa sinabi
niya? Is it possible that there are mindless dolls inside the agency? Is it
possible that I am one of them? Is it possible that they just want Azul killed for
no apparent reason? Are they using us to be their personal army?

I sighed.

I have to know the answers to all this questions and I have to know more about our
target...

----------------------

"Adan, nagugutom na ako, kumain naman tayo..."

Nakangiti ako kay Adan nang umagang iyon. Kagigising ko lang at nakita ko siyang
nakatayo malapit sa bintana na tila ba may malalim na iniisip. He was probably
thinkinhg about what happened to us last night. Kung ako ang tatanungin, iyon ang
pinakamasarap na parte ng pagkakabati naming dalawa. He made love to me like how a
man makes love to his woman. he was careful, slow and yet fast and very, very
generous. He gave me pleasure that I didn't know really existed. Our love making is
more instense now that the first time - siguro ay dahil alam na naming dalawa at
malinaw sa aming dalawa kung ano kami at kung anong nararamdaman namin. I was
looking at him. Seryoso talaga ang mukha niya. Tumayo ako at niyakap siya mula sa
likuran.

I heard him sigh. Hinarap niya ako at saka niya ako hinagkan.

"Hey, beautiful..." Kinindatan niya ako. I felt that spine shivering sensation
again. "I missed you."

"Panget, natulog lang naman tayong dalawa, magkatabi pa nga tapos ang higpit nang
yakap mo, kala mo mawawala ako!" Natawa siya habang magkayakap kami.

"I don't want to lose you, Casiel - lalo ngayon na may mission ako. Remember what
happened to Martha..." Malumanay na wika niya. Hindi naman ako nakasagot. Para bang
may bumikig na kung ano sa aking lalamunan. Ayoko rin namang mawala si Adan.
Ayokong iwan siya. Right now, I'm on the verge of not being able to breathe without
him. I want him safe and I want him with me twenty-four seven.

He was sighing again. "After this job, Casiel, I'll quit and go back to my
hometown, then I'll marry you. I'll make you the mother of my children. We'll built
a little autoshop in our garage para hindi ka mainip."
I found myself crying. Umiiyak ako dahil masaya ako. Adan actually wants to marry
me. Ibig bang sabihin ay totoo na ang lahat ng ito para sa kanya? Hindi niya ako
iiwan. Hindi niya ako hahayaang mapahamak. Him quitting his job mean so much to me.
Iyon naman kasi ang bread and butter niya tapos iiwan niya para sa akin.

Nayakap ko na naman siya nang napakahigpit. I didn't think a man would actually
want me as a wife.

"Casi, why are you crying?" Tanong niya.

"W-wala... masaya ako. Ipapakilala kita sa Kuya ko at saka sa Mama ko, kapag
nakilala mo na sila, ipakikilala kita kay Papa. Pwede ka nang mamanhikan tapos
magpakasal na tayo sa susunod na linggo!" Hindi ko na itatanggi pa kung gaano ako
kasaya sa ngayon. Pakakasalan ako ni Adan...

"Agad-agad?" He laughed wholeheartedly. Napapadyak naman ako.

"Gusto na kitang makasama tapos araw-araw honeymoon!" Humagalpak nang tawa si Adan.

"I don't think of sex when it comes to you Casiel, ang alam ko gusto lang kitang
makasama."

Nakadama ako nang pamumula ng mukha. Parang nakakahiyang isipin pero palagi kong
naiisip ang bagay na iyon tungkol sa kanya. I bit my lower lip. "Kumain na nga
tayo." Wika ko na lang sa kanya. He laughed again. Pumasok ako sa bathroom para
mag-shower - noon ko naalala na wala pala akong damit - wala na rin iyong lingerie
ko kasi pinunit ni Adan kahapon. Sumilip ako sa labas at nakita ko siyang bihis na.

"Adan..."

"Yes?" tiningnan niya ako.

"Wala akong damit..." Mahinang wika ko. He smiled.

"'Wag ka nang magdamit." Malokong wika niya sa akin. Binelatan ko siya. Natatawang
tumalikod siya at nang humarap ay may dala na siyang damit. "Binili ko iyan kanina
noong tulog ka. Pants and shirt. Ayokong nagso-short ka. Your legs are for my eyes
only."

Kinilig ako pero hindi ko pinahalata. "Arte mo!"

Mabilis na nagbihis ako.E xcited ako sa pupuntahan namin. Sabi niya ay kakain kami.
Ito iyong first date naming dalawa bilang si Adan at Casiel - at hindi si Adan at
si Bibay. Nang matapos akong magbihis ay lumabas na ako at saka nilapitan siya. We
walked together holding hands. Nang malabas kami ay itinuro naman sa akin ni Adan
ang motorbike niya. Na-excite ako. Noon kay Hermes lang ako sumasakay ngayon sa
bike na ng boyfriend ko.

Mabilis akong naglakad. Nagpapahabol ako kay Adan pero dahil siguro sa katangahan
ko ay may nabunggo akong kung sino. I looked up to see who was standing in front of
me and I saw a man with very dark eyes. Naka-cast ang kamay niya, pero ngising-
ngisi siya sa akin. Naramdaman ko agad ang mga kamay ni Adan sa aking baywang.

"This is your girl, Narciso?" He asked Adan. Naguluhan ako. Tiningnan ko silang
dalawa. The man looked at me and smiled. "A Consunji..." Bigla siyang ngumiti sa
akin. His smile is genuine kaya ngumiti na din ako. "Who's your father?" He asked.

"Adam Consunji." Nagmamalaking sabi ko.

"Casiel, don't give him that information!" Adan hissed. Pero nasabi ko na. Hindi ko
na mababawi pa iyon.

"Adam.." He grinned again. "Good. Good for you."

Matapos iyon ay nilagpasan niya ako. I watched him as he leaves. Pamilyar ang mga
mata niya sa akin. Parang nakita ko na iyon noon.

"Casiel, don't talk to strangers!" He hissed at me again. Tiningnan ko siya.

"Kakilala mo naman siya diba?" Tanong ko. Adan just shook his head.

"Kailangan mo ng baril."
---21Adan is a bit paranoid this past few days. Wala siyang bukambibig kundi ang
pagtuturo sa akin ng self-defense. Minsan ay dinala niya pa ako sa firing arena
para mag-aral ng pagbaril. Nag-enjoy naman ako sa date namin. Nakakatuwa naman kasi
dahil kakaiba ang tema ng date naming dalawa. Astigin ang dating na para bang pag-
action movie. Laging may excitement na nagaganap sa dibdib ko kapag kasama ko siya
---hindi lang iyon dahil sa kilig---kundi dahil nakakakaba talaga ang mga ginagawa
namin.

That day, I was in my shop, taking care of the business pero ang nasa isip ko ay
kung gaano ko nami-miss si Adan. Wala kasi siya. Umalis siya sakay ng eroplano pero
ayaw niyang sabihinsa akin kung saan siya pupunta. Ang sabi niya, mas mabuti na
wala na lang daw akong alam. Ikapapahamak ko pa kasi kung may alam daw ako. Hindi
ko talaga siya maintindihan. Gusto kong isipin na paranoid lang si Adan kaya siya
ganoon pero kapag naaalala ko ang nangyari kay Martha ay naiintindihan ko na rin
siya. Iniisip ko na naka dahil ayaw niya akong mawala. Pero sumasagi pa rin sa
isipan ko ang selos dahil palagi niyang kasama ang babaeng puki na iyon. Baka
mamaya ay ipinapakita niya kay Adan ang kanyang perlas --- hinihiling ko lang na
sana ay snob si Adan para hindi niya pansinin ang babaeng puki na iyon.

"Kapag talaga nagkataon, babarilin ko iyong babaeng puki." Nakakunot ang noong
bulong ko. I just missed Adan so much. Hindi siya nagpaparamdam sa akin. Pinipilit
kong intindihin talaga na para sa kaligtasan koi to. Ayoko naman na mawala siya sa
akin. I just sighed again. Pinagpatuloy ko na lang ang paggawa ng inventory ko.
Iniisip ko n asana ay bumalik na siya.

"Casi, hey!" I looked up and saw Hera standing in front of me. Dala niya si Percy -
her newest baby boy. Napangiti ako at saka tumayo para kunin ang baby niya. I want
a baby boy too - tapos kamukha ni Adan. Sana talaga bumalik na siya para
makapagpakasal na kami. Gusto ko na talaga. I don't wanna spend another moment
without him. Gusto ko panay ko siya kasama at alam ko naman na ganoon din siya.

Iniisip ko nga si Papa, baka kasi magalit siya pero kilala ko ang tatay ko.
Makikinig muna siya sa akin. Minsan niya nang nasabi na ayaw niyang maulit ang puro
na lang galit ang pinaiiral niya. Marami na siyang nasaktan sa ugali niyang ganoon
kaya alam kong makikinig talaga siya sa akin.

"Ayaw naman sumama! Nakakainis, hindi kita bati!" Nakaismid kong wika sa anak ni
Hera na para bang naiintidihan niya ako. Hera just grinned at me. Naupo si Hera sa
couch ko at inigoy-ugoy si Percy. She was sighing.

"I found out that Apollo isn't Papa's first love. It's kinda devastating."
Malungkot na wika niya. Napangisi na lang ako. Kilala ko si Hera. Masyado siyang
fan ng pagmamahalan ng mga magulang niya. Masyado niyang mahal ang kaisipan na si
Uncle Luke at si Mama Apollo ay may forever. Parang si Dalaga at Binata.

"Hera, kung si Mama Apollo naka-move on. Ikaw pa kaya? Parang si Romeo at Rosaline
lang iyan. Pero si Juliet ang eternal love niya."

"Ang just like Juliet, Mom died." Hera commented. "I wonder who the woman is..."

"Huuu, 'wag mong sabihing hahanapin mo?" Hindi sumagot ang pinsan ko. Isinubo niya
ang daliri niya kay Percy at saka ngumiti. "Kamusta na si Gianna?" Tanong ko. Wala
akong balita sa pinsan kong iyon. Noong huli kaming nag-usap ay sinasabi niya sa
akin nab aka daw mahulog siya kay King Inang David - pero I doubt it - galit siya
kay Zeus at alam ko na kapag galit ka sa isang tao ay halos katumbas na iyon ng
pagmamahal. I know that Gianna will come around. Naiintidihan ko naman ang sakit na
nararamdaman niya.

"Hera..." Tawag ko sa kanya. She looked at me. Nakataas ang kilay niya - tila
galit. "Magpapakasal na ako..." Bulong ko sa kanya. Kitang-kita ko ang panlalaki ng
kanyang mga mata. Nag-straight line ang labi niya at sa unang pagkakataon sa buhay
ko - nakita kong walang masabi si Hera Adriana Consunji.

I wasn't sure if I really saw tears coming down from her eyes but when she gasped
and when she bit her lower lip - I knew already that she was crying.

"Hera!" I exclaimed. Napahikbi na siya. I can't believe that I made Hera cry!
Tinabihan ko siya at inakbayan.

"Why the hell are you crying?!" I asked her in an appalled tone. She looked at me.

"I don't know! But I felt that I'm going to lose another sister if you marry! Si
Gianna nga hindi pa kasal pero nawawala na sa huwisyo tapos ikaw, Casi - you're the
baby sister I wished to have and now you're getting married and I don't even know
the guy! I wanna bully you're fianc� before you marry him!" Hera cried like a
little girl. Sinabayan na rin iyon ni Percy. Natatawa lang ako. Natutulala. Hindi
ko alam kung paano ako magre-react.

Maya-maya ay bumukas ang pinto at sumalubong sa akin ang nag-aalalang mukha ni

Hades. Dinaluhan niya si Hera at saka tinabihan na din. Nagtatanong ang mga matang
tumingin siya sa akin.

"What happened, Casi?!"

"She's getting married and I want to bully the guy!" Kinuha ni Hades si Percy para
tumahan. He was amusingly looking at his wife whole shaking his head.

"Can she be any cuter?" Humahagikgik na wika niya. Niyakap ko na lang si Hera. I
assured her that I'll never leave her and that she's allowed to bully Adan whenever
she wants. Kumalma naman si Hera. Hindi rin sila nagtagal - iniuwi na rin ni Hades
ang mag-ina niya. Inihatid ko pa sila sa labas at kinawayan habang paalis. I was
watching them as they drive away. Pakanta-kanta pa ako. Ang susunod na pagsasabihan
ko na ikakasal na ako ay si Mama tapos si Kuya Javier saka na si Kuya Gab at si
Papa - sabay na lang para isang galit na lang ang mangyayari sa akin.

Habang papasok ako sa loob ay napansin ko ang isang 342 America Ferrari model 1951
na nakahinto sa tapat ng shop ko. I was amazed! Ngayon lang ako nakakita nang
ganoong modelo sa personal! I didn't think twice, tumawid ako para tingnan ang
kotse pero parang gusto kong magsisi dahil biglang bumukas ang sasakyan at mula
doon ay lumabas ang lalaking sinabi sa akin ni adan na iwasan ko. Azul ang tawag sa
kanya ni Adan. Napakagat - labi ako. Agad akong tumalikod pero napigilan niya ang
kamay ko.

"Ano ba, bitaw..." Nakayuko ako habang sinasabi iyon.

"Darlin', I'm not a bad guy." Nakatawang sabi niya. "I just wanna know you more.
You're a Consunji." Binigyan niya ng diin ang apelyido ko. Noon ako napatingin sa
kanya. Nakita ko na naman ang mga mata niya. His eyes were very dark - it reminded
me of Hermes' eyes. Hindi ko alam kung bakit. Yvo's eyes are very dark too but it
doesn't remind me of him - instead it reminds me of Hermes. The way he looked it
resembles Ares' sharp looks.

Why on earth does it remind me of them?

"I'm Simon Paul Azul. Your boyfriend calls me Azul. You're Casiel Antoniette
Consunji, daughter of Adam and Aura Consunji, twenty-six years old, number three in
the Mechanical Engineering Licensure Exam and favorite cousin of Hera Consunji."

Binawi ko ang kamay ko at tinulak siya.

"Ulol! Why do you know so much about me? Siguro stalker ka! O baka masama kang tao!
Don't come near me or else, I'll break your car and your pototoy!" Hindi ko na alam
kung anong pinagsasasabi ko. Kinakabahan talaga ako. Bakit ang dami niyang alam?
Bakit ganoon siya makatingin sa akin?

Is my family at risk now?

Parang naiintindihan ko na si Adan. Alam ko na kung bakit ayaw niyang ipaalam sa

akin ang detalye ng misyon niya. Kinakabahan ako. Hindi naalis ang tingin niya sa
aki. Tatakbo na ako palayo - iyon ang plano ko, pagharap ko para tumakbo ay
nabunggo ako sa dibdib ni Papa. He was right there behind me and I felt safe
already. Naiiyak ako.

"What's happening?" He asked me. Papa's voice calmed me down.

"Adam Consunji..." He said my father's name like it was a password or something.

"Adam..." Another familiar voice emerged. It was Uncle Lukas' voice.

"Lukas Consunji." Azul said Uncle Luke's name like it was the dirtiest word in the
English vocabulary.

"Papa, pasok na tayo doon..." Mahinang wika ko. Tumalikod kami. Hindi ko na alam
kung anong nangyari kay Azul pero narinig ko ang sasakyan niyang paalis na. Hindi
ko masabi kung nasa panganib na baa ng buhay namin. Kasalanan ko yata. Dapat talaga
ay hindi ako nagsabi sa kanya ng kung ano. Ngayon, we're all in trouble.

Right now, all I want is for Adan to be here because I'm so fucking scared.

So fucking scared.

-------------------------

"Are you sure that Azul is in Cebu, Zoey? We've been tracking him and yet there's
no sign of him here!"

I was hissing like crazy. We were inside a hotel room. Today we pretended as
husband and wife to finally have a light on Azul's dealings. I want to be sisters
and brothers but Zoey demanded this whole thing. I reminded myself not to tell
Casiel this when I get back because she might think the otherwise. Hindi naman
problema sa akin si Zoey. I just don't think she can ever understand the fact that
we can never be whatever it is that she was thinking of. Hinding-hindi dahil hindi
ko naman siya nakikita sa ganoong paraan. She' sjust my partner but Casiel is my
partner for forever.
"According to the tracker, he is here, Adan. Why are you so touchy? Missing that
little girl's cunt?" She was a bit sarcastic. Napatingin ako sa kanya. Sa inis ko
ay hinablot ko ang buhok niya at saka inilapit sa akin ang mukha niya.

"You will never ever talk about my personal life, Zoey. After this job, we'll part
ways. I'll never do any missions with you, you bitch!" Binitiwan ko siya tapos ay
nilayuan na. Kinuha ko sa kanya ang tracker at saka lumabas ng hotel. I miss Casiel
and right now all I could think about is calling her but I can't do that - not now.
Bukas ay babalik na rin naman ako ng siyudad. Pakiramdam ko kasi ay wala namang sa
Cebu si Azul but Zoey's tracker is saying the otherwise.

I turned the tracker on again to get a better look at Azul's location and I found
him sitting inside the hotel - he was in the South part of the hotel. Pumunta naman
ako doon. Sa loob nang bar ako naihatid ng aking mga paa. Sinundan ko lang ang ilaw
na iyon sa tracker hanggang sa makarating ako sa gitna ng bar sa harap ng bar
tender. I sat on one of the high chairs and looked around. I found that the man
sitting beside me had the microchip Zoey installed to Azul the other night.

"Motherfucker!" I hissed. The man looked at me and grinned.

"Narciso. My friend, Simon Paul told me so many wonderful things about you, I'm
King David Sandoval." Inilahad niya pa ang kamay niya sa akin. Nanlalaki ang ulo
ko. Kung wala si Azul sa Cebu, nasaan siya. Tinabig ko ang kamay na iyon ng
lalaking nagpakilala sa akin. Nagaatubili akong bumalik sa suite namin ni Zoey para
iparating sa kanya kung anong nangyari - the woman is a bit stupid! Hindi naman
siya ganoon noon.

Habang papasok ng elevator ay tumunog ang telepono ko. Sinagot ko iyon nang makita
kong si Nanay ang tumatawag.

"Nay, 'wag ngayon. Busy ako." Nagmamadaling sabi ko.

"Adan, ipaliwanag mo sa akin kung paanong magpapakasal daw kayo ni Eva?!" Halos
matanggal ang ear drum ko sa lakas nang sigaw ng nanay ko. I can't deal with it
right now. Pinatay ko ang telepono ko at saka nagmamadaling pinindot ang button na
maghahatid sa akin patungo sa silid namin ni Zoey. Naabutan ko siyang naglilinis ng
baril.

"How stupid can you get, Zoey?!" I yelled at her. "Azul found out about the
microchip and he installed it to his friend which we have been following all day!
You're one stupid fuck!"

Gulat na gulat din siya sa nangyari. I walked out. I want to finish this mission as
fast as I could. Kung hindi kaya nI Zoey, ako na mismo ang gagawa ng paraan.
Pakiramdam ko talaga ay may kulang sa mission na ito. I remembered Wilkins, my old
partner, he once told me that in order to know the enemy, I have to dig deeper, to
know him more. I have to know his back story and that's exactly what I am going to
do right now.

Sa pagkapikon ko kay Zoey ay nauna na akong bumaloik ng Metro. Hindi muna ako
nagpakita kay Casiel. I spent days and hours, trying to figure out and trying to
know more about Azul. Why the CIA did labeled him as dangerous? Ano ang alam niya
na hindi na dapat malaman ng iba? Does he have a family? A girlfriend? Where does
he live? Kailangan kong malaman ang lahat ng ito sa kanya.

I followed him. I' so good at stalking someone - alam kong hindi niya ako
napapansin. He spent his Monday morning having sex with a Bimbo he picked up from
somewhere, after that he left the house and went to a cemetery. Nang umalis siya ay
pinuntahan ko ang puntod na binisita niya. Must be his mom - I'm sure it's his mom.

Hindi na ako nakatiis. Tinawagan ko si Jade - he's one of my trusted friends and he
also knows how to find things about people.

"I need information about a certain Simon Paul Azul and fast Jade." Seryosong wika
ko. Matapos iyon ay umuwi ako sa unit ko. Naupo ako sa couch at tumingin sa glass
window. I took my personal phone and called the love of my life. Her voice was
enough to put a smile on my face.

"Adan, miss na kita..." Iyon agad ang bungad niya sa akin nang sagutin niya ang
telepono.

"Miss na din kita, bakit hindi ka pa natutulog?" Natatawang tanong ko. Hindi ako
makapaniwala na nakikipag-usap ako kay Casiel na parang teenager - kinikilig ako -
but I'm too old for that.

"Kasi hinihintay kita. Nagpakitaan na ba kayo ni Zoey ng pukingking at bird?"

Mapambintang ang tono ng pananalita niya pero imbes na mainis ay natuwa pa ako.
Casiel is such a cutie. "Adan, nakakahiya ba kung sasabihin kong miss ka na ni
pukingking?"

Napahagalpak ako ng tawa. "I kinda miss, Bibay, Casi."

Matagal siyang 'di sumagot.

"Ihh! Sege na nga! Ang kolet mo, Koya. Mess na din keta. Kilan ka ba magapaketa sa
aken?"

It was really a refresher. Talking to my Casiel like that and making me feel like
everything in my life is okay right now - malaking bagay na iyon.

"Koya, senabe ko ki Hira na magapakasal na tayu. Omeyak siya. Nagaesep na ako na

sabehen sa mama ko na magapakasal tayu. Nagamadale kase aku, baka maagaw ka ng eba
- ng Iva na iyun at ng babaing Pokingking!"

I was just laughing. Casiel is very funny. Sinubukan kong hindi tumawa. She was
laughing at the other line too. Magsasalita pa sana ako nang mapansin ko ang laptop
ko na umilaw. May dumating na mail.

"Casi, baby, I have to go. Mission. I love you, will talk to you soon."

Pinatay ko ang phone at kinuha ang laptop ko. Tama ako, dumating ang mga
impormasyong kailangan ko. Dahan-dahan kong binasa ang mga iyon. I was trying to
savor every letters and sentences I read in those papers.

And I got the biggest surprise of my life when I found out the bomb about Azul's
excistence.

Simom Paul Azul is a CONSUNJI.

---22Adan took his day off. Matapos iyon ay umuwi kami sa Pangasinan para na rin
madalaw ang pamilya niya. Sinabi ko sa kanya na sa pagbalik namin ay ipakikilala ko
na siya kay Papa at kay Mama. Sabay na lang para isang bagsakan na lang. Tama rin
naman kasi ang timing dahil uuwi si Kuya Gab sa isang linggo para sa isang business
meeting. Nang sabihin ko iyon ay nginitian niya lang ako. Nitong mga nakaraang araw
ay napapansin ko na para bang may malalim na iniisip ang boyfriend ko. Hindi siya
gaano makibo at hindi na rin niya ako kinukwentuhan tungkol sa misyon niya. Alam
kong off-limits ako doon pero dati kapag nagtatanong ako ay nagbibigay siya ng
kaunting information pero ngayon ay wala na talaga. I don't mind, I understand him.
He's just trying his best to protect me.

Habang nasa byahe ay hawak niya ang kamay ko. He was the one driving, sinasabi ko
na ako na lang ang magmamaneho pero ayaw niya daw akong mapagod kaya siya na lang.
Hindi naman matagal ang byahe. Two hours later ay nakaparada na kami sa tapat ng
bahay nila. I'm happy to be here again. Na-miss ko si Jorgia pati na rin si Carla
at siyempre si Kapatina. I missed Adan's family. Hindi naman na kasi sila iba sa
akin. Nagpadala pa ng pasalubong si Mama para kay Jorgia. Namili na naman siya ng
mga dress para sa anak ni Carla. She seemed very fond of her. Noong tinanong ko
siya kung bakit ay sinabi niya sa akin na dahil daw iyon sa hindi ko natuto na
magsuot ng dress. It was her frustrtations.

"Nay!" Sumigaw si Adan nang makapasok kami. Natanaw ko kaagad si Jorgia na

tumatakbo papunta sa akin. Nilagpasan lang niya si Adan. Natawa naman ako.

"Ate Casi! Na-miss kita!" She higged me as tight at she could. Nakita kong
nakatingin lang sa amin si Adan. Hindi maipinta ang mukha niya.

"Hoy! Ako ang kamag-anak mo pero kay Casi baby ka nakaganyan. Nasaan ang hug ko?"
Adan is so cute! Niyakap rin siya ni Jorgia tapos ay sabay-sabay kaming pumasok sa
loob. Nangangamoy adobo ang bahay. Nakita ko si Carla na bumababa ng hagdan at
nakangisi sa akin. I was grinning back at her. Dahan-dahan siyang bumaba at lumapit
sa akin.

"Bakla!" I screamed.

"Gaga ka! Babae na ako at may love life!" Humahagikgik na wika niya. I missed
Carla. Masyado akong naging busy dahil sa negosyo at dahil kay Adan. Tuwing Linggo
kasi ay nasa firing arena kami. Noong nakaraan ay ibinili niya ako ng caliber 45.
Sinabi niyang itago ko iyon dahil magagamit ko iyon sa tamang panahon. Hinayaan ko
na lang siya. Mahal na mahal ko si Adan at kung ito ang paraan para mapanatag siya
ay gagawin ko.

"Anong love life, love life. Hoy Carlito, umayos ka nga! Magpakalalaki ka!" Singhal
ni Adan kay Carla. We both looked at him.

"'Tol, napag-usapan na natin ito. Hindi na tatalab sa akin iyang Carlito mo. Anong
silbi ng opera ko kung Carlito ang itatawag mo sa akin. Pareho na lang naman kami
ni Casiel na may pokengkeng!" Napasinghap ako nang hawakan ni Carla ang pukingking
ko. Naningkit ang mga mata ni Adan at itinulak si Carla palayo sa akin. Hinatak
niya ako sa tabi niya.

"Koya, howag puuu!" Anas ni Carla. Natatawa ako dahil kuntodo takip pa siya ng
mukha at halos gumapang paalis sa harapan namin. Binatukan ko naman si Adan.

"Kumalma ka!" Saway ko sa kanya. "Babae si Carla, Adan. Wala kang dapat ipagselos
no!" Nakita ko ang pagbaba at pagtaas ng kanyang paghinga. Nakakuyom ang mga palad
niya. "Adan, ano ka ba! Natatakot na ako..." Mahina na ang aking tinig. Tumingin
siya sa akin at saka nagbuntong - hininga. He was about to open his mouth when a
certain voice coming from the kitchen called his name.

"Oh, Adan! Aking mahal, miss na miss na kita!"

I looked back and I saw Eva - ang Reyna ng mga alipin nan aka-summer dress sa
kalagitnaan ng December, nakataas ang buhok at may butterfly sa ponytail. Naningkit
ang mga mata ko at nakipagtitigan sa kanya.

"Anong ginagawa ng babaeng iyan dito?" Wika niya habang nakatingin sa akin. I'm
seeing red. I think I'll have to kill her now. Pilit kong inaalala ang mga itinuro
sa akin ni Adan nitong mga nakaraang araw. Walang pasintabi ang babae, milapitan
niya si Adan at saka hinagkan sa labi. Naramdaman ko ang pamumula ng buong mukha
ko. Pakiramdam ko ay may usok na lumabas sa tainga ko. Literal na nagdilim ang
paningin ko. Hinablot ko ang buhok ng Reyna ng mga alipin at kinaladkad ko siya
palabas ng bahay. Yamot na yamot ako sa kanya.

"Aray! Aray! Get your hands off me!" Reklamo niya sa akin. Wala akong pakialam kung
naririnig ko si Adan na tinatawag ako o kung naririnig ko si Carla na ni-cheer pa
ako. Walang karapatan ang babaeng ito na hawakan o tingnan man lang ang pag-aari
ko. Maybe it's too much but I am a fucking Consunji. And everything I own - it
belongs to me - no one can ever touch it, look at it or even taste it and I own
Adan now - it means that he's mine and no one gets to kiss MY BOYFRIEND!

"You're a stupid bitch! Bakit hindi ka na lang bumalik sa kaharian ng mga paru-
parong malapit nang mamatay at maghanap ka ng wasp tapos pakasalan mo kesa
kinakalantari mo ang pag-aari ng iba!" Binitiwan ko siya nang nasa gate na kami.
Nasadlak siya sa lupa. She looked scared now. Gigil na gigil ako sa kanya.
Naramdaman kong may humawak sa braso ko at nang tumingin ako ay nakita ko si Adan.
Poker faced siya. Nayamot din ako sa kanya. Nagpapahalik siya sa babaeng ito, mukha
namang mabaho ang hinimnga!

"At ikaw! Magmumog ka ng holy water! Magsama kayong dalawa! Malalandi!" Inis na
pumasok ako sa bahay at nagkulong sa dati kong silid. Nahihiya man ako kay Kapitana
pero hindi ko naman kasi kayang harapin si Adan ngayon. Ngayon lang ako nakaramdam
ng sobrang galit sa tao to the point na gusto ko talagang manakit. Inis na inis
ako. Sa sobrang inis ko ay naiiyak ako.

Nakaupo lang ako sa gitna ng kama at nakahalukipkip. Pilit akong kumakalma. Pilit
kong kinakalimutan ang inis at selos ko pero nakakainis at nakakaselos talaga!
Bakit siya papahalik sa babaeng butterfly! Siguro noong umalis ako nagpapakita din
ng kiki ang babaeng iyon kay Adan at ito namang si Adan - enjoy na enjoy! Inis na
inis ako.

Bakit ang dami kong kaagaw sa boyfriend ko?!

"Cassi, baby, open the door. Mag-usap tayo..."

It was Adan's voice of course. I was just looking at the door. Hindi ko bubuksan
iyon. I inhaled - hard.

"Wala! Ayokong makipag-usap! Matutulog na ako!"

"Casi, alas dose ng tanghali matutulog ka na? Nap lang." His voice was a bit
playful.

"Walang nap! Matutulog na ako! Goodnight! Bahala ka na sa buhay mo! Hindi na ako
babalik! Mag-isa la na lang! Sumama ka na diyan sa Eva mo at diyan sa Zoey
pukingking mo! Malibog na lalaki!" Naluluha na ako sa inis. Hindi kumibo si Adan.

"I'm gonna break the door if you don't open it." He was serious now.

"Then break it! As if I care!" I dared him. Hindi naman siya kumibo.

"Magagalit si Nanay, buksan mo na lang ang pinto."

Gusto kong matawa pero pinipigilan ko. Hindi ko bubuksan ang pinto. Naiinis ako sa
kanya.

"Sabi mo hindi ka na babalik? Paano ka aalis, Casi? Saan ka dadaan? Kapag hindi mo
binuksan ang pinto. Hindi ako kakain. Mamamayat ako, hindi na ako macho."

"Wala akong paki! Go away!"

Kumatok siya nang tatlong beses tapos ay muling nagsalita. "Casi, do you wanna
build a snowman?"

I tried not to smile but I did.

"Fuck you ka Adan!"

Namilog ang mga mata ko nang biglang naikot ang lock niyon at bumukas. I saw Adan
enter the room, he was holding a string. Binitiwan niya iyon at nabagsak sa sahig.
He was looking at me. Wala naman siyang kibo. Umupo siya sa tabi ko at kinuha ang
kamay ko.

"Ang ouch ng heart ko, Casiel."

"Wala akong paki sa heart mo, malibog kang bulbulin kang lalaki ka!" Sigaw ko pa.

"Sometime I look at you when you're quiet and I really think of how beautiful you
are but when you're mad or playful and then you'll talk like that, napapaisip ako
kung bakit ganyan ka magsalita. It's like you're not even rich. Hindi ka pino
kumilos, para kang lalaki gumalaw, and the way you dress, parang ibinebenta ka sa
palengke but then, I'll realize that these things are the things that makes you
unique and they are the same reason why I fell in love with you even though I
didn't know that you were just pretending that time."

He kissed my palm.

"It's so hard to resist your charms, Casi baby. Para kang ecstasy na kapag natikman
na, hahanap-hanapin na."

Tinitigan ko siya. Lumalapit sa mukha ko ang mukha niya. Napaawang ang labi niya.
Alam kong hahalikan niya ako and when our lips were just inch away, ni-high five ko
siya --- SA MUKHA.

"'Wag mo akong bolahin, bwisit ka! Nakipaghalikan ka pa rin kay Eva! Magmumug ka
bago mo ako halikan! I hate you!"

"Casi naman eh..."

Pinanlakihan ko siya ng mga mata.

------------------------------------------

Hindi pa rin ako pinapansin ni Casiel nang gabing iyon. Palaging si Nanay, si Carla
o si Jorgia lang ang kinakausap niya. Tulad naman nang sinabi niya ay nag-
toothbrush ako. Kung pwede nga lang pumunta sa simbahan para humingi ng holy water
ay ginawa ko na para makasama lang ulit siya. Palalim na ang gabi pero mukhang wala
talaga siyang balak kausapin ako.

Alam kong nitong mga nakaraang araw ay napapansin niya na may malalim akong
iniisip. Totoo naman iyon. Iniisip ko si Azul at kung paano siya naging konektado
sa mga Consunji. Kung bakit sa yaman at kapangyarihan ng pamilyang iyon ay hindi
nila nalaman ang tungkol sa pagkatao ni Azul. Kung ganoon ang sitwasyon,
napakagaling magtago ng sekreto ng taong nagtago kay Azul at sa buong pagkatao
niya. He seemed to not care about him having a Consunji blood kaya hindi ko matukoy
kung kakampi siya ni Casial kapag nagkataon o kung kalaban siya tulad ng tingin ko
sa kanya.

Sa totoo lang ay hindi ko alam kung anong magiging tingin ko sa kanya ngayon.
Nararamdaman kong may mali sa misyon ko at may mga detalyeng hindi sinasabi o
nasabi sa amin ni Zoey. Hindi ko rin maintidihan kung bakit kakaligtaan nilang
sabihin sa amin ni Zoey ang mga bagay na dapat naming malaman.

I remember the day they gave us the mission - they just told us that they got the
order from the President of the United States - the President wants Simon Paul
killed. I just followed orders but now that I'm having doubts - iniisip ko kung
bakit siya kailangan ipapatay mismo ng Presidente. Anong ginawa ni Azul na
nakaapekto masyado sa Presidente ng Amerika? Is he that important?

If I think about it - maaaring hindi galing sa Presidente ang utos - maybe someone
inside the agency is using the President's power to kill Azul and they want me - to
kill him for them. Is Azul right? Am I being a mindless puppet?

But then...

I don't know much about the mission. Ang alam ko lang ay kailangan kong pumatay.

Pero paano kung inosente si Azul? What if someone's really using me?

I sighed. Pahirap nang pahirap ang trabaho ko.

Nawala ako sa focus ng pag-iisip nang may yumakap sa akin sa likuran. I smelled
Casi. Humarap ako agad sa kanya at ngumiti.

"Bati na ba tayo? Kakausapin mo na ako?" Nakangusong tanong ko. Casi nodded.

"Next time talaga, tatatakan kita sa noo ng Property of Casial Consunji." Nakangiti
na siya sa puntong iyon. Nasa terrace kami ng bahay at nakatingala pareho sa
kalangitan. There are many stars tonight pero ang bituing kailangan ko ay nandito
mismo sa tabi ko. I kissed her forehead.

"Ay, Adan may papakita ako sa'yo!" Natatawang sabi niya sa akin. Hinatak niya ako
papasok sa loob at tinungo namin ang aking silid. Tinulak niya ako paupo sa kama.

"Are we at it again?! Game?!" Naghubad ako ng t-shirt. Casi giggled.

"Hindi pwede, red flag is up." She said in a calm voice. Nakadama ako ng
panghihinayang.

Hinubad niya ang t-shirt niya - pati ang underwear niya. Kumunot ang noo ko nang
lumapit siya sa akin. Her breasts had letters on it - ADR. Napaawang ang labi ko.

"This means, Adan Rafale Narciso."

Umusok ang bumbunan ko.

"Oppps! H'wag magalit! Noong nagpa-tats ako, si Auntie Lydia ang gumawa. Mommy siya
ng classmate kong namatay noong high school. Tattoo artist talaga siya. At babae
siya - as in totoong babae kaya okay lang kahit makita niya ang pag-aari mo!"
Mabilis na paliwanag niya. I find her cute.
"That's nice..." Hindi ako makapaniwala.

"Yeah, I had it made the day after we made love again. You left some marks kasi."
Namumula ang mukha niya ngayon. Yumuko siya at sinuot muli ang dami nita tapos ay
kumandong sa akin. She kissed my lips. I smiled.

"Sorry kung nagalit ako kanina. Kasi naman. Pwede bang kay Eva ko gamitin ang baril
ko?"

"Hindi. Casi, baby, gagamitin mo ang baril mo sa oras na may kumuha sa'yo o may
sumusunod. Licensed iyon. Hindi ka mapapahamak. I just want you ready kung anuman
ang mangyari kapag wala ako." Seryosong wika ko.

"Adan, iyong lalaki... Si Azul..."

Nagpanting ang tainga ko.

"Nagpunta siya sa shop ko noong isang araw... He knows things about me and my
family..." Tears rolled down her face. Pinahid ko iyon.

"Nothing bad will ever happen to you, Casi. I'll gamble my life just to kae sure
you'll live. Mahal na mahal kita."
---23The days spent with Casi in Pangasinan were really treasured memories pero
kailangan nang magtapos niyon. Kailangan na naming bumalik sa siyudad kung saan
haharapin ko na naman ang panganib na alam kong nagiging dahilan ng pagdududa sa
isipan ng babaeng mahal ko. Ipinangako ko sa sarili ko na sa oras na matapos ko ang
misyon ko ay titigil akong muli at mamumuhay nang malayo sa mundong ginagalawan ko
ngayon. Tama na ang isang Martha. Hindi ko hahayaang mangyari kay Casi ang nangyari
sa kanya - baka ikamatay ko pa kapag nawala siya sa akin.

"Adan, babalik ka na ba sa kandungan ng babaeng puki na iyon?"

Hindi ko alam kung matatawa ako o ikukunot ko ang nook o habang inalalagay sa likod
ng sasakyan ko ang mga gamit namin. Pauwi na kami sa Metro. Kalalabas lang ni
Casiel ng bahay noon at iyon agad ang bungad niya. Naisip kong bunga na naman ng
pagseselos niya iyon. Napapansin ko na sa tuwing magseselos siya ay lalong umiitim
ang mga mata niya. Para bang napapalitan ang mga features niya. Tumatapang ang
mukha at parang susuwagin ang lahat ng tao.

Parang ngayon lang.

Nilapitan ko siya at inakbayan saka hinalikan sa sentido.

"Her name is Zoey."

"Anuman ang pangalan niya, puki pa rin siya sa akin. Hindi ako papayag na maagawan
ako. Babaliin ko ang leeg niya kapag hinalikan o hinawakan ka niya." Napalunok ako
nang makita ko kung gaano kaseryoso si Casiel habang sinasabi ang mga salitang
iyon. Her eyes were speaking a different language. It was as if she was telling me
that she's dead serious about whatever was coming out of her mouth. Nakadama ako ng
kaba. Ano bang nangayayari? Bakit pakiramdam ko ay hindi si Casiel ang kausap ko?

"'Wag ka nang magselos. Ikaw lang ang babae sa mga mata ko."

"Dapat lang, Adan. Kung hindi, makikita mo at malalaman mo kung ano talaga ang ibig
sabihin ng CONSUNJI." Tinaasan niya ako ng kilay. Pagkatapos niyon ay saka siya
ngumiti. Nawala agad ang bakas ng galit sa mga mata niya at agad na yumakap sa
akin. Inamoy niya pa ang kilikili ko tapos ay humagikgik.

Casiel is very spontaneous and unpredictable. Isa iyon sa mga bagay na nakakatuwa
sa kanya. Hindi ko nga alam kung bakit pero palagi lang akong nakangiti kapag siya
ang kasama ko. Para bang nakakalimutan ko ang cruelness ng buhay dahil sa kanya.
She's my breath of fresh air.

Nagpaalam na kami kina nanay at Carla. May paiyak-iyak pa ang kapatid ko na para
bang hindi na niya makikita si Casiel kahit kailan. Nagyakapan pa ang dalawa tapos
ay akmang hahalikan ni Carla si Casiel - kumunot ang noo ko at hinatak siya palayo
kay Carla. Kahit naman kasi anong mangyari, baliktarin man ni Carla ang buong mundo
- lalaki pa rin siya at nagseselos ako kahit na kapatid ko siya. Just thinking
about the moments they had spent together habang nasa ibang bansa ako ay tama na
para mainggit ako kay Carla. Nandoon siya noong araw na kailangan ni Casiel ng
kasama habang ako sinusubukan siyang kalimutan - isang bagay na habambuhay ko
yatang pagsisihan.

Sumakay na kami sa sasakyan. I drove swiftly as Casiel plays with my hand while I
drive.

"Sabi ni Nanay Sheena - iyong tita ko, Adan, kapag nilalaro daw iyong kamay ng
isang tao ibig sabihin noon, love - kaya love kita. I love you, Adan." She pouted
her lips as if she was going to kiss me. Nakangiti naman akong tingnan siya -
akmang hahagkan ko na rin siya nang may mapansin akong isang itim na SUV sa kanan
namin. Ngayon ko lang naisip na kanina pa pala iyon sa aming tabi at hindi naman
ako tanga - alam kong sinusundan kami ng sasakyan.

Hinagkan ko si Casi. I acted as if I didn't see anything. I acted casual.

Nakikipagbiruan ako kay Casiel. Tumatawa, nilalambing ko siya. Ganoon lang ang
ginagawa ko habang sa gilid ng aking mga mata ay tinitingnan ko kung naroon pa rin
ang SUV - at tama ang hinala ko, naroon pa rin ang SUV. Hindi kami iniiwan. Kahit
saan ako lumiko ay lumilitaw pa rin siya.

Minadali ko ang pagmamaneho pero siniguro kong hindi nakakahalata si Casiel. Halos
hindi ako humihinga nang mapansin kong bumilis ang pagmamaneho ng kabilang
sasakyan. Iniliko ko ang Hillux sa village nina kasi. Saglit akong napabuntong-
hininga nang mawala ang sasakyan sa likuran namin. Inihatid ko si Casiel.
"Bakit parang nagmamadali ka? Hindi mo ba ako na-mimiss?" Nakangusong tanong niya
nang tumapat kami sa mansyon ng mga Consunji. Tiningnan ko siya. I made her look at
me.

"Siyempre, mami-miss. Babalik na ako sa misyon, Casi, but that doesn't mean I won't
think of you." Dinampian ko siya ng halik sa pisngi at pagkatapos ay sa labi. I
kissed her like how a man kissed his woman - hot and fiery. Tumigil lang ako nang
muli kong makita ang sasakyan na pumarada sa likod mismo ng sasakyan ko. I pushed
Casiel away and smiled at her. Nauna akong bumaba ng sasakyan tapos ay umikot ako
para pagbuksan siya. Mukha nagulat siya sa ginawa ko pero hindi naman kumibo.
Inakbayan ko siya - halos ipaikot ko sa kanya ang buong katawan ko. Tumitingin ako
sa paligid. Sinisino ang lalabas sa itim na sasakyang iyon. Ngunit hanggang sa
makapasok kami ni Casiel sa loob ng gate ng mansyon nila ay walang nangyaring
kakaiba.

"Pumasok ka na muna, Casiel." Winika ko sa kanya. She looked at me. Pinamaywangan

niya pa ako.

"Bakit pa pinaalis mo ako?" She asked in an irritated tone. Ngumiti na lang ako at
muli siyang hinagkan - this time I kissed her until we're both out of air. Nang
matapos iyon ay kinindatan ko siya.

"Hindi kita pinaalis, mahal kita. I'll call you as soon as I land in L.A. okay?" I
smiled. "I love you..." Mukhang natunaw naman ang lahat ng depensa niya at ngumiti
na lang din. Sa wakas ay sumunod siya sa akin. Siniguro ko muna na nasa loob siya
ng bahay nila bago ako lumabas ng gate at tulad ng inaasahan ko, tatlong armadong
lalaki ang nasa labas niyon at hinihintay ako.

The other guy is the one we followed in Cebu, iyong isa ay hindi ko kilala, ngunit
pamilyar naman siya sa akin, at ang lalaki sa gitna - ang nagtutok sa akin ng baril
ay walang iba kundi si Azul. He had that evil smile on his face.

"Hey, Narciso." Bati niya sa akin. "Have you met my friends? King David and Axel
John." Sinenyasan niya ang dalawa na igapos ako tapos ay isinakay ako sa mismong
kotse ko. Ang lalaking Axel John ang pangalan ang siyang nagmamaneho. Hindi ko alam
kung saan nila ako dadalhin pero hindi ko naman nararamdaman ang panganib. Alam
kong may kailangan sila sa akin - iyon ang dahilan kung bakit nila ako kinuha.
Hindi nila ako papatayin. Sasaktan. Oo pero ang patayin ay hindi nila magagawa.
Paano nila makukuha ang gusto nila kung papatayin nila ako?

Alam kong tulad ko ay may mga tanong sa isipan nila. Ang pagkakaiba - sigurado
akong mas marami ang tanong sa isipan ko. Tulad nang kung ano ba talaga ang
kaluluwa ng misyong ito? Bakit ipinapapatay si Azul? Anong kinalaman niya sa
Octagon? Anong dahilan at nandito ako ngayon? Kaaway ba siyang talaga o kaibigan?

Humantong kami sa isang bahay. Huminto ang dalawang sasakyan. Tiningnan ako ni Axel
John.

"Bumaba ka, pero kapag tumakbo ka, pare, babarilin kita." Madilim ang tinig niya
habang sinasabi iyon. Tahimik na lang akong sumunod.
Sa lahat ng ito ay isa lang ang iniisip ko. Si Casiel at ang maganda niyang ngiti.
Her smile is something that I will look forward too if I get out of here alive.
Siya talaga ang una kong pupuntahan sa oras na matapos ang araw na ito.

Itinulak ako ng lalaki papasok sa loob ng bahay. Nang makapasok ako ay tinutukan na
naman nila ako ng baril. Narinig kong pumalakpak si Azul. Naroon na siya at nakaupo
sa isang pulang couch.

"Ni hindi kumarap ang mga mata." Natatawang sabi niya habang titig na titig sa
akin. "How does it feel like to be one of the best Octagon agents? Are you now
seeing the loopholes?"

"Anong loopholes?" Inis na tanong ko. Nasa tabi ko pa rin si Axel John at nakatutok
pa rin sa akin ang baril na hawak niya. He was grinning at me. Si King David naman
ay tila naiinip na.

"Can we just get this over with? I have to see Arruba for lunch."

"Tumahimik ka nga, King David. Arru can wait but this can't. Remember if I get
caught, your father's business will go down the trash." Sarkastiko si Azul habang
nagsasalita. King Dabid made a face.

"Tell me..." Ako naman ang nagsalita. "Who's your daddy?" Nakangisi lang ako. The
boys gasped.

"Oh-oh! You shouldn't have asked that." Naramdaman kong itinutok sa akin ni Axel
John ang baril. Dama ko ang lamig ng bakal na iyon sa sentido ko. Napalunok ako. Si
Casiel na lang talaga ang nag-iisang dahilan kung bakit humihinga pa ako at kahit
siguro barilin ako ngayon, si Casiel pa rin ang hahanapin kong dahilan para muling
mabuhay.

Azul stood up. "You don't get to ask questions, Narciso. Alam mo ba kung bakit ka
nandito?" Nakataas ang dulo ng bibig niya. "You'll be my guy from now on, Adan
Narciso. You will work for me, you will tell me everything I need to know about
Octagon and why is the CIA after me now."

"Sa tingin mo, gagawin ko iyon?" Tanong ko sa kanya. Mukhang iba ang nasa isipan ng
lalaking ito.

"Of course you'll do that for me. Because if you don't - Casiel Consunji will die.
I don't know if it's because of a car crash, a fire in her auto shop or a gun shot
in her heart. Tell me, Adan, how do you want the love of your life to die this
time?"

Nag-init ang ulo ko. Tinabig ko ang kamay ni Axel John. I moved fast and swift.
Nakuha ko ang baril niya. Sinapa ko siya. King David stood up and attacked me but I
shot him on his shoulder at iyon ang dahilan ng pagbagsak niya. Matapos iyon ay
tinutukan ko ng baril si Azul.

He pointed his gun at me too.

He looked dead serious.

"Zoey is working for the bad guy, Adan. I'm not the bad guy here."

"Don't you think, I already know that? Hindi naman ako ganoon katanga." Inis na
wika ko. "Pero ang sabihin mo sa aking hindi ikaw ang masamang tao - iyon ang isang
bagay na hindi ko paniniwalaan."

He smirked. "I can kill your girlfriend."

"How could you do that to your cousin?" I asked.

"She's JUST my cousin." Parang bale wala lang iyon sa kanya. Lalong nag-init ang
ulo ko. I could kill him now, pero may mga bagay sa mundong ito na siya lang ang
nakaalam. Kailangan namin ang isa't isa ngayon. We're both in the dark and we need
each other to light the way. Hindi ko alam kung tamang ituring na kakampo si Simon
Paul Azul sa ngayon, pero iyon na lang ang alas na panghahawakan ko. Hindi ko alam
kung hanggang kailan magpapanggap si Zoey at kailangan ko ng back up sa oras na
mangyari ang inaasahan at wala ako noon.

This men are as skilled as I am and they are the closest thing to an army. I need
them.

"Don't hurt Casiel and I'll be on your side."

Kailangan kong gawin ito. I need to deal with the devil.

"I cannot promise you that."

"Fuck you!"

"Alright!" Pabirong anas niya. "I won't hurt the girl. Keep my secret and work for
me. I'm telling you. I'm not the bad guy."

"We'll see about that."

Matagal kaming nagtitigan ni Azul. Siya ang unang nagbaba ng baril. Ngumisi lang
siya sa akin at binalingan ang kaibigan niyang duguan ang braso.
"Oh, King David, you're such a baby. Dalhin mo na nga iyan sa ibaba." Utos ni Azul
kay Axel John. Tinulungan nila si King David tumayo at lumakad. Bumaling pa sa akin
ang binaril ko.

"You don't mess with the KING, Narciso. May araw ka sa akin." Pagbabanta niya.
Ngumisi lang ako. Binalingan naman ako ni Azul.

"A deal is a deal, Narciso."

"Yes, but then you didn't answer my question. Who among the three?"

It took him a long time before he answered.

"I became an analyst because of the kind of work he had."

I just nodded.

"A deal is a deal." Ulit ko pa.

---24
"Hera, anong feeling ng palaging kasama si Hades?"

I was inside Hera's mansion in Tagaytay that morning. Doon ako naka-stay sa loob ng
dalawang araw. Nililibang ko lang ang sarili ko dahil talagang nagtatampo ako kay
Adan. Noong nakaraang gabi - matapos naming mag-stay sa Pangasinan, bigla na lang
siyang tumawag. Akala ko ay sasabihin niya sa akin na na-miss na niya ako at gusto
na niya ulit akong makita but when I answered the phone, he told me that he was
back in Moscow for an emergency. I was sighing. Nakaramdam talaga ako ng sakit
noon. Hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko ay wala naman akong kwenta sa kanya.

Hera smiled while looking at me. "Masaya. I feel complete whenever he's around.
Kahit nga yata nasa kitchen lang siya at nasa nursery ako, nami-miss ko itong si
Hades. It's funny how we survived years without in each other's life, tapos ngayon
parang hindi naman kami mabubuhay nang hindi magkasama. Masaya, Casi."

Nakadama ako ng lungkot. Ako, masaya ako kapag kasama ko si Adan, pero doble naman
ang lungkot kapag naiisip ko na saglit lang ang oras lang iyon tapos ay aalis na
naman siya - na matagal na naman akong maghihintay, na hindi ko na naman alam kung
kailan ko siya makikita.

Tulad ngayon. Hindi ko na naman alam kung kailan kami magkakakitaan sa mata. Ni
hindi siya tumatawag. Nakita kong kumunot ang noo ni Hera.

"Bakit? Where's your boyfriend?"

"Nasa Russia. Nagtatanim ng kamote." Tumaas ang kilay ng pinsan ko. She shook her
head. Huminga naman ako nang napakalalim. "May boyfriend ako, absentee naman. Hindi
ko na alam, Hera. Alam mo iyong nami-miss mo iyong isang tao tapos wala kang magawa
kundi ang umiyak. Ganoon kasi ang nararamdaman ko, naiiyak ako. Gusto ko siyang
makasama pero dahil sa nakakayamot niyang trabaho, hindi kami pwedeng magkasama,
tapos may kasama pa siyang babaeng puke. Akala niya ba. Nagseselos na nga ako,
gusto kong pumatay ng puke kung pwede lang sana pero wala! Hindi ko magawa dahil
unfair kasi, Hera,l wala akong karapatang magselos dahil trabaho iyon!"
"Anong wala kang karapatang magselos?" Lalong nakataas ang kilay ni Hera. "You have
every right! Trabaho man o hindi meron lalo na kung alam mo na may gusto siya sa
boyfriend mo! Did you know that I fired Hades' secretary? Not only because she
mispronounced my name but also, had I seen her winking at my husband! Sinakal ko
iyong babae at sinabi kong she's fired! Casi, bullshit iyang hindi pwedeng
magselos!"

I felt fire in my chest. Umayos ako ng upo. "Nagsend siya ng pekpek sa cellphone ni
Adan!" Sigaw ko!

"Then you have to let him know whose boss!" She made a face.

"Hay, hindi naman pwede. Nasa Russia siya."

"Anong ginagawa ng social media?" Hera laughed evilly. Kinuha niya ang kamay ko at
itinayo. We walked together hand in hand. Hera seemed so excited. Nang makababa
kami sa lobby ng bahay ay nakita namin si Hades na karga si Percy at binabawalan
ang kambal nila.

"Achilles! Stop pulling your brother's hair!" He yelled. Achilles ran around his
brother. Si Apollo naman ang nanghatak ng buhok.

"Oh! Kids! Stop fighting!"

"Honey!" Hera called.

"Yes, dear?" Humarap siya sa amin. Naalala ko si Mama at si Papa. Iyon din kasi
kung minsan ang tawagan nila.

"Ilalabas ko lang si Casiel, you watch over the kids and I'll give you a reward
when I get back okay? I love you!" Hinagkan ni Hera si Hades.

"Momma! Achil! Dead!" Apollo yelled. Tumingin kami kay Achilles na nakahiga sa
sahig. Sumigaw si Apollo.

"Achil! Roll over!"

"Pamangkin! 'Wag mong gawing aso ang kakambal mo!" Napahagikgik ako. Hera just
shook her head.

"Minsan nga transformers pa sila. Tara. Bye, hone! Love you!"

"Love you too!"

Sumakay kami sa kotse ko. Ako ang nag-drive dahil hindi naman marunong si Hera.
Habang nasa byahe ay wala siyang ginawa kundi ang ikwento ang mga anak niya.
Palagay ko, iniisip ni Hera na super hero ang mga anak niya. Tawa naman siya nang
tawa. Minsan ay hindi ako makapaniwala na nakikita ko si Hera ngayon na ganito
kasaya. I remember how lonely and broken she was when Mama Apollo died but now,
she's really happy.

"Saan ba tayo pupunta?" Tanong ko pa.

"Sa mall. Pagugupitan kita, Casiel. Bibihisan ng maganda - hindi iyang nakalabas
ang lahat sa'yo. In short, gagawin kitang babae, and then you'll be going out to
meet another man, tingnan natin kung hindi mailto iyang boyfriend mo. Baka mamaya,
umikot ang lahat sa kanya. You have to tell your boyfriend that you're his boss.
Unahan mo na - put him in the palm of your hand and make him suffer when he needs
to - then reward him. That's how I trained, Hades."

"Hera, hindi naman ako bully." Wika ko pa.

"Sinasabi mo bang bully ako?" Inis na tanong niya.

"Hindi. Ang bait mo kaya. You're the best!" Natatawang sabi ko. Hindi na siya
kumibo. Hahayaan ko na lang siyang gawin ang gusto niya. Baka kasi hindi na niya
ako patulugin sa kanila. Ayoko sa bahay. Palaging wala. Si Mama at si Papa, nasa
Vatican para sa trip nilang dalawa. Si Kuya Gab nasa States. Si Kuya Javier naman,
lagging busy sa Danelle na iyon. Kaya ayoko sa babaeng iyon. Wala akong tiwala sa
kanya. Sasaktan niya lang ang kuya ko.

Narating namin ni Hera ang mall. Kaagad niya akong hinatak papasok doon at
dumiretso kami sa paborito niyang salon.

We were greeted by her stylist. Maraming tao sa loob kaya pinagana na naman ni Hera
ang pagiging bitch niya. She asked everyone to leave so the salon's client is just
me and her.

"Cut her hair." Utos niya. Nanlaki ang mga mata ko.

"HERA!"

"Fucking cut it or I'mma burn this place down!"

Wala na akong nagawa. The stylist started cutting my hair. Nakatingin lang naman
ako. I really don't know the point of this thing but I'll do it. Wala naman akong
ibang gagawin. Iniisip kong tawagan si Carla pero naalala kong nasa Thailand siya
ngayon para sa last stage ng transition niya bilang isang ganap na babae. I have no
other friends. Si Gianna naman ay nasa Verona. Ewan kk kung aning ginagawa niya
doon. Basta ang alam ko iniiwasan niya si Zeus.

My cousin is crazy. Iniiwasan niya si Zeus pero kung tutuusin si Zeus ang
pinakatamang lalaki para sa kanya.

Hours passed. Nagbabasa lang ako ng kung ano-ano sa news feed ko. Iniisip ko si
Adan. Kung kailan ba siya tatawag. Kung kailan ba siya babalik. Kung bakit ganito
niya ako tratuhin. I feel so blind.

"Tapos na!" Wika ng bading. I looked at myself and my jaw dropped when I saw how
short my hair is now. Kamukha ko si Penny sa latest season ng Bigbang Theory!

"Oh my god! I look like a boy soldier!"

"You look great, Casi." Nakangiti si Hera sa akin. "Now we're changing your
clothes."

Sumama na lang ako. Wala.naman akong magagawa. Naisip ko rin na sa ginagawa namin
ni Hera. Nakakalimutan kong malungkot pala ako.

Buong maghapon kami sa mall. She shopped for me. Ako naman ay sukat lang nang
sukat. Hera brought me dresses and shoes. Very feminine din ang blouses na bili
niya sa akin.

Iyong isa niyang binili ay ipinasuoy na niya agad. I was wearing a very tight
jeggings and a yellow blouse. Di iyon gaanong hapit sa katawan ko pero kita pa rin
ang hubog ko.
"See, Casi. You wear more and it looks so much better." Sabi pa niya sa akin.
Niyaya na niya akong umuwi. Inihatid ko naman siya at nagpaalam na rin naman ako.

I drove. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Gusto ko si Adan pero saan? Kung
kailan ko siya kailangan, saka naman siya wala sa tabi ko. Akala ko noon kapag may
boyfriend ako, palagi kaming magkasama, iyon pala, ganito - parang mas maigi pang
wala na lang kaming dalawa. I hate being alone while missing him.

I found myself inside the mall again. Naisip kong gusto ko palang manood ng sine
pero wala akong kasama. Tumalikod ako para umuwi na nang bigla kong marinig ang
pangalan ko. I looked back and I saw Ate Yza with Helios and her kids. I smiled at
them. I like seeing this family together. Karga ni Ate Yza ang bunso nilang si
Hailey. Finally, nakababae na rin sila ni Helios. They have the twins - Hyron and
Hyan, Hunter, then, Heath na hawak-hawak ni Helios. Lumapit ako sa kanila. I kissed
Ate Yza.

"What happened to your hair?" Napahagikgik siya at hinaplos ang ulo ko. "I love
your hair, Casi! Bagay sa'yo!" I just smiled. Kahit pilitin kong sumaya ay hindi
naman nawawala ang lungkot sa puso ko. I used to not care a lot but now, it
changed. I care a lot about my feelings and I don't like it.

"Hi, Ate. Helios." Tinanguan lang ako ni Helios. Hinaplos ko naman ang ulo ni
Hailey tapos ay binalingan si Hyan. She looked so happy about finally having a baby
sister. Mahabang patience naman kasi ang hinintay ng pamangkin ko. Naaalala ko
noong isang taon, palagi niyang ipinagdadasal na sana magkaroon na siya ng kapatid
na babae. Ako naman, iniisip ko kung magdadasal kaya ako ngayon, uuwi kaya si Adan.

"Do you wanna go and have dinner with us, Casi?" Helios asked me. Tumango na lang
ako at sumunod sa kanila. I feel like a ghost roaming around the world looking for
my body. I want Adan beside me. Habang papalabas kami ng mall para lumipat sa
kabilang building ay may nabunggo akong isang babae. Nalaglag ang mga gamit niya.

"Ay! Sorry miss!" Tinulungan ko siyang kuhanin at pulutin isa-isa ang mga nalaglag.
I looked at her. Una akong napatitig sa mga mata niya. Her eyes were very gray and
deep. Ngumiti siya sa akin.

"Thanks for the help." She told me off. Tinulungan ko siyang makatayo. Mukhang
nagmamadali ang babae. Hindi ko na rin naman siya tinawag. Sumunod na ako kina Yza
ngunit bigla kong napansin ang tumpok ng calling cards sa sahig. Pinulot ko iyon at
binasa ang isa.

Martha Simmons

Editor-in-chief

Infinite books

Kumunot ang noo ko.

Bakit pamilyar sa akin ang pangalan niya?

----------------------

Washington, DC.

"So you're telling me that out sweet innocent Zoey is working for the bad guy,
Adan?"

I came as soon as I could just to tell Jade Wilkins - our intelligence head, the
real score about Zoey. Hindi ko hahayaan na basta na lang siya makalapit sa akin
ngayon na alam ko na kung ano talaga siya.

"Who told you?" He asked me. He was sitting on his swivel chair while I was walking
back and forth in front of him. Ilang linggo na akong wala sa Pilipinas. Mula nang
gabing ibinalik ako ng grupo ni Azul sa bahay ko ay hindi na ako nagsayang pa ng
oras. Umalis ako. I went back to Moscow and fixed things there. Nag-research ako.
Inayos ko ang gulo kay Zoey bago pa man ito lumaki. Ni hindi ko sinabi sa kanya ang
ginagawa ko. I changed numbers para hindi naman niya ako matawagan.

I had Zoey's background check. Noon ko nalaman na pinalaki siya ng isang pinuno ng
Russian Mafia. She was an orphan. And maybe, Azul is right, she's working for the
Mafia - the same mafia who got Martha killed.

Iyon ang dahilan kung bakit minamadali ko ang ginagawa kong ito. Ayokong maulit kay
Casiel ang nangyari kay Martha, baka hindi ko makaya. Ayoko nang makita ang sarili
ko sa ganoong disposisyon. It was so dark then, Casi is the light of my life. I
won't let anything happen to her.

Nagpunta ako sa Moscow nang siya ang iniisip. Sinabi sa akin ni Azul na mas
makakabuti kung hindi ko lalapitan si Casi. Mas mabuti para sa kanya ang wala ako
sa tabi niya sa ngayon para hindi siya mapahamak - on the othe hand, Azul promised
me that he'll watch over her. After all, they're blood related. Hindi ko nga alam
kung hanggang kailan tatagal si Azul na hindi sinasabi sa akin kung sino ang ama
niya. We both know who it is, he just didn't want to name him. Marahil ay galit
siya dito, but then, according to my research, no one knew about him. How painful
is that?

"The guy we were after, he cornered me and told me things. Tell me, Jade. Do you
know the real score behind this mission? Did the CIA told you everything?" Hindi
kaagad siya nakasagot. I knew it. Something is very wrong.

"Didn't it occur to you that the CIA is just using us as their personal killing
battalion? They didn't even tell us the most important point of this mission. Why
do they want Azul dead? He's been out of service for years!"

"He knows too much?!"

"Like what?!" Nakadama ako ng frustration.

"Look, Adan. I didn't want to tell you this, but I guess it's about time." Huminga
na naman siya nang napakalalim. Hindi ko alam kung anong iisipin ko. Ano nga ba?
Bakit ganito si Jade? Anong nangyayari? Is he working for the Russian Mafia too?
Ano bang nangyayari sa trabaho ko?!

Jade Wilkins looked at me like he never did before. Nang huli niya akong tiningnan
nang ganoon ay noong inilibing namin si Martha. Kinakabahan ako. May nangyari ba
kay Casiel habang wala ako?

He took out a big brown envelope from his drawer and handed it to me. I was
sweating like a pig. Nanginginig ang mga kamay ko na kinuha iyon at saka dahan-
dahang binuksan. I looked at the pictures inside.

That was when my mouth parted.

"Adan, Martha Simmons is alive. She didn't die that night - we all thought she did,
but she didn't. We all thought we buried her but it's not her body. I'm sorry,
Adan. I should've told you this last year but I got scared. She's alive, Adan. And
she's in the Philippines."

My world stopped.
---25I was hanging out on the duyan in the garden of our mansion that afternoon. I
didn't go to work that day - or yesterday or the other day since I cut my hair. I
just wanted to be sad. Iyon lang ang alam kong gusto kong gawin sa ngayon - ang
maging malungkot. Gusto kong maramdaman iyong pag-iisa - iyong wala akong kasama at
walang makakapansin sa akin na malungkot ako.

Ang lungkot-lungkot ko kasi. Para bang nawalan na ng amor sa akin si Adan. Para
bang nakalimutan na niya ako agad. Hindi ko naman kasi siya matawagan. I tried pero
hindi na active ang number niya. I felt tears coming down my eyes again. Missing
Adan makes me sad. Hindi naman ako iyakin pero ngayon palagi akong naiiyak. It's
like there's a big hole in my heart that can only be covered by his presence, pero
nasaan si Adan ngayon?

Nasa Russia, nagfa-farmville.

I sighed. If this thing keep on going, baka hindi na ako sumaya. Hindi naman ako
ganito na palaging malungkutin. I used to be e very happy person with a positive
perspective in life but now...

"Bunso..."

I straightened up when I heard my father's voice. Umupo ako at sinubukang ngumiti.

Tumabi si Papa sa akin at inakbayan ako. I rested my head on his chest and we both
sighed.

"When did you cut your hair, baby?" He asked me. I know that he's trying to make a
small talk. Siguro napapansin na rin nila na malungkot ako. I smiled.

"Hera made me cut it. You know how she gets, Papa. She's a bully but she doesn't
know about that attitude of hers." Hinaplos ni Papa ang ulo ko.

"Darlin', I know you're sad. Do you wanna tell your old man about it?" Malambing
pang wika niya. Hindi ko na kinaya. Bigla na lang akong sumiksik kay Papa at saka
umiyak. I cried like a little girl that I was. I cried because there's too much
pain in my chest that time. I locked my arms around my father's neck. Mas masakit
pa ito kaysa doon sa nangyari kay Samantha at sa akin noon. I was biting my life.
Naramdaman kong binuhat ako ni Papa. Next thing I knew, I was in their bed. Naroon
na rin si Mama sa silid at tinabihan ako.

"Anak..." Mama's voice was so delicate. Niyakap niya rin ako.

"Mama, my heart is breaking..." Mahinang wika ko.

"Oh..."
Napansin kong magkapanabay ang wika nilang iyon. Napatigil ako sa pag-iyak at
napatingim sa kanilang dalawa. Nakaawang ang labi ni Papa habang si Mama ay
matamang nakatingin sa akin. Then, all of a sudden, Mama smiled and muttered, Yes!

"What's happening?" Tumingin si Mama kay Papa.

"Adam, I won the wager! Ha! In your face! Your daughter's in love! She's not
pregnant!"

Umayos ako ng upo. Nakatingin lang ako sa mga magulang ko. Hindi ako makapaniwala
sa mga naririnig ko. Pinagpustahan nila ako? Bakit naman nila gagawin iyon? Are
they bad parents? Father shook his head.

"Pinagpustahan ninyo ako?! This is my life and you two are making a wager about
me?!"

"Oh, dear Casi! Shut up!" My mom yelled a bit. "Everyone's making a wager about all
of you! Si Lukas ang pasimula. Nakipagpustahan siya sa Papa mo kung sino ang unang
mag-aasawa sa tatlo niyang anak, and your father won when he bet that it's Ares. Si
Sancho naman ang sumali sa second round - kung magkakaroon daw ba ng kambal na anak
si Yto and your father lost kasi isa lang ang baby na lumabas kay Nikita noong
huli. And now this..." Mom said knowingly.

"You bet that I was pregnant, Papa? Why would you think that?!"

"It's better than thinking you're a lesbian, anak."

"Papa!" Binato ko ng unan si Papa. "Una palagi mong tinatanong kung bakla si Kuya
Javier ngayon naman ako! Papa hindi naman ibig sabihin na wala kaming boyfriend o
girlfriend, lesbian kami o bakla kami. We're straight! We just happen to have
choices. Kuya chose God but backed out and now he's all over that whoever that
woman was - God I hate her1 I really don't like her while me..." I sighed. "I'm
missing my boyfriend. I don't even know if he's still my boyfriend. Palagi siyang
absent. Okay lang sana kung tumatawag siya. Kaya lang hindi naman." Naiiyak na
naman ako. Binalingan ko si Mama.

"Ma, ganito ba talaga? Hindi naman ako malungkutin. Pero ngayon palagi akong
malungkot. Kasi nami-miss ko siya. Mama, laging masakit iyong heart ko."

"Yes, baby." Inihilig ako ni mama sa dibdib niya. "Kapag mahal mo, mami-miss mo
talaga. Lalo na kapag matagal kayong hindi nagkikita o nagkakasama. It's normal for
you to feel that way. Casiel. Kung mahal mo talaga siya, makakaramdam ka ng sakit
sa heart mo..." Hinaplos-haplos ni Mama ang ulo ko. "I like your new hair and your
new clothes."

Narinig kong tumikhim si Papa. "Mahal ko..." Sinilip ko siya. He looked serious.
"Those years we weren't together, did you ever miss me? Do you think about me? Did
you ever wish I was beside you?"

"Adam! Nandito ang anak mo!" Parang nahihiyang sabi pa ni Mama. Tinakpan ko ang
tainga ko.

"Wala ako dito! Wala ako naririnig!" Gusto ko nang mapahagikgik. Kahit paano ay
nawawala ang agam-agam ko. I was waiting for Mom's answer.

"Siyempre, Mahal ko. I wished for those things every day for seven years. I haven't
told you this but the reason why I survived back then was because of you, Adam.
Iyong kagustuhan kong makita ka ulit."

Kinikilig ako. Akala ko, tuwing iihi na lang ako makakaramdam ng kilig sa mga araw
na ito pero hindi. I opened my eyes and saw the way my parents looked at each
other, I saw how Papa looked at Mama and I realized that Adan never looked at me
that way. Napaluha na naman ako.

"Ow!" Narinig marahil ako ni Mama na humihikbi. Hinaplos na naman niya ang buhok
ko.

"I want a love like you two has, Mama." Nakita kong nagkatinginan silang dalawa.
Papa took my hand.

"You have it, baby. Mom and I loves you the way we love each other - everlasting
and eternal."

It somehow made me feel a little better.

------------------

Ipinasyal ko si Hyan at Artie nang araw na iyon. Sabi ni Mama sa akin, kailangan
gumawa ako ng ibang mga bagay para hindi ko ma-miss masyado si Adan. Tama naman
siya. Dati naman hindi ko siya palaging naaalala. Ang tagal kong nabuhay nang wala
siya, kaya ngayon, susubukan kong hindi siya isipin gaya nang dati.

Hyan was beside me, she was wearing a pink dress and a pair of cute sandals, Kulot
ang dulo ng buhok ni Hyan at palagi siyang seryoso pero kapag tinitingnan niya ako
ay palagi naman siyang nakangiti. Nakakakilabot ang mga mata niya, kulay berde iyon
- bright green - pero kapag hindi siya nakangiti, ibang kulay naman. Si Artie naman
ay nasa likuran ng kotse. She was wearing her signature red baseball cap and a blue
jumper tapos naka-sando sa loob. Ibang - iba ang dalawang pamangkin ko.

"Tati, saan tayo pupunta? Doon ba tayo pupunta sa maraming cars sa

nagbabasaketball? Noong isang araw tati, nagpunta kami ni Papa Pangit sa maraming
baril tapos nag-shoot -shoot-an kami tapos si Mama nagalit siya kasi nisabi ko sa
kanya na pinahawak ako ni Papa ng baril tapos noong nagsigaw si Mama, nagulat si
Eireen, umiyak siya tapos sabi ni Papa kay Mama, I love you, Nina, 'wag ka na
magalit tapos kamo, Tati, nagluhod siya sa floor! Natawa ako kasi sabi ni Papa sa
akin siya daw si Andres!"

"Tita, bakit madaldal si Artemis? My mama said that a lady should always be in her
best behavior. Malaki na si Artie, eight na siya, she shouldn't be acting like
that. Am I right?"

I looked at Hyan, she's twelve and maybe Yza's training her to be mahinhin and all
that. Ngayon nga lang kung makaupo siya, dalagang-dalaga na samantalang si Artie,
parang ako noong bata.

"Hyan, bata pa si Artie, she's only eight, ikaw naman ang dalaga kaya hayaan mo na
siya. Pupunta tayo sa mall at bibili tayo ng ice cream!"

"Yey! Eat all the ice cream!" Artie exclaimed.

"I want books, Tita Casiel." Sabi ni Hyan. "Papa gave me money to buy my favorite
books. Can you go with me to the bookstore?"

"Sure, Hyan." Nakangiting sabi ko. I rolled my eyes. Kung si Hyan prim and proper,
si Artie magulo pa sa bulbol, ano naman kaya ang anak ni Ares at Bathseeba?

"Tati, mag-sing tayo! Gusto ko iyong all about that bass!"

"Artie, don't ever listen to those kind of trashy songs. Dapat nakikinig ka kay
Beethoven."

"Ayoko noon, Ate! Nakakaantok! Si Megan, mabilis sumayaw!" Natawa na lang ako. I
was shaking my head. Nagpatuloy naman si Artie sa kakakulit. Si Hyan naman ay
tahimik lang. Hanggang sa makarating na kami sa mall ay ganoon pa rin silang
dalawa.

The first thing we did right after getting out of the car is to eat ice cream. Hyan
asked me if I have been to Greece and I told her that I haven't. She told me how
beautiful it was there.

"Aunt Leigh and I rode a donkey up the hill while Tito Yllak and Hyron rode the
AtV. Papa was furious when he found out that Hyron drove but when Mama looked at
him, he calmed down. Why is it like that, Tita?"

"Naku, Hyan! Ganyan din ang mga tito mo, 'wag kang magtaka. Andres sila."
Napahagikgik ako. Bigla kong naisip kung magiging ganoon din si Adan sa akin sa
oras na makasal kami, nakakaramdam na naman ako ng lungkot pero pinigil kon ang
sarili ko dahil hindi naman dapat. Hindi ko siya dapat isipin. Kung nandito siya,
wala sana akong lungkot na mararamdaman, bakit ko gugustihing malungkot? Kung
nasaan man siya ngayon, doon na lang siya.
Matapos kumain ng ice cream ay ipinasyal ko na silang dalawa sa mall. Hyan insisted
on going to the bookstore, sumunod naman kami ni Artie. Namili din si Artie ng
books na gusto niya. Ako naman ay paikot-ikot lang. I was going to the local books
when I saw the Infinite books sign. Naalala ko ang calling card na napulot ko noong
isang araw.

Martha Simmons.

Bakit ba pamilyar ang pangalan niya sa akin? Kinaiisip-isip ko kung saan ko ba

narinig ang pangalan niya.

I took the book. And to my surprise, it was written by Martha Simmons. Ang title ng
libro ay Sex and Sunsets. Binasa ko ang sypnosis sa likod. It was about a CIA agent
who lost everything in his life - including the woman he loves.

Now, the story seemed familiar to me...

I was thinking...

And then, it hit me.

I remembered Adan and that night before we made love for the first time. He told me
things about his past and that was when I first heard her name.

Martha Simmons. Adan Narciso's late fianc�. Pero patay na ang Martha ni Adan.
Kapangalan lang siguro niya ang babaeng ito dahil imposible mabuhay ang patay.

"Tita, I'm done buying books, can we like go now?" Hyan's voice filled my ears.
Nanginginig ako. Ibinalik ko ang libro sa estante at saka sumunod sa mga pamangkin
ko. I was shaking. Kahit na pilit kong sinasabi sa sarili ko na hindi naman siguro
iisa ang Martha and Martha ni Adan ay may isang parte sa isipan ko ang nagsasabi na
oo, iisa sila. Pero ayokong maniwala. It's hard to think of it that way but then...

There's a point zero five percent of possibility that Martha Simmons is the Martha
Simmons in my mind.

Pabalik na kami sa parking lot. Artie was singing the Mocking Jay part one theme.
Iyong kinanta ni Katniss. Maybe she had seen the movie. Hyan was holding my hand
too tight. Si Artie nag-skip skip pa siya. Nakakaramdam ako ng kaba.

Mataas ang sikat ng araw. Maraming tao sa mall, there are too many cars in the
parking lot. It is indeed a busy day.

And then, suddenly, I heard a gunshot. Napasigaw si Hyan. Si Artie naman ay umiiyak
na.
"Dapa!" I heard someone said. Niyakap ko si Hyan. Hinatak ko si Artie at itinakip
ko ang katawan ko sa kanila. Artie was gasping, Hyan was shaking. I was damn
scared. Iniisip ko kung makakauwi pa kaming tatlo sa bahay.

Hindi kaagad natapos ang putukan ng baril.

I just felt someone touched my arm and I was praying so hard that it would be Adan
but when I looked up, I saw Simon Paul Azul. Mahigpit niya akong hinawakan. Itinayo
at saka pinatakbo kaming tatlo.

May nakita akong bukas na itim na SUV, doon kami pumasok.

"Tita Casi, I'm scared." Hyan said. Si Artie ay yumakap sa Ate niya.

"Ate Hyan, natatakot ako saka nauutot."

"Are you two okay?" Nanginginig ang tinig ko.

"Yes, Tita. No harm." Sagot sa akin ni Hyan. Niyakap na din niya si Artie. Noon ako
bumaling kay Simon Paul Azul. He was smirking. Maya-maya ay bumukas ang kotse.
Nanlaki ang mga mata ko nang makita ko si Judas Escalona - ang lalaking nakasayaw
ko sa bar noon.

"Putang ina! May tama si Axel! Tang inang iyon!"

"Hey! Watch your language!" Sigaw ko.

"Tumahimik ka!" Wika ni Azul sa akin. "We saved your life all you have to say is
thank you." Napapangiwing wika niya sa akin. Tumitig ako at doon ko nakita na
nagdudugo ang balikat niya.

"May tama ka... Dalhin natin siya sa ospital!" Sigaw ko.

"Hindi pwede! Magtatanong sila kung bakit may tama si Azul. Police will be all over
him! Baka makulong siya!"

"Tita, natatakot na po ako. Gusto ko na po si Papa." Narinig ko si Hyan. "Can we

just call my father?" She even asked.

"Fuck you ka!" Sigaw ko kay Judas. "Dadalhin mo siya sa ospital o tatamaan ka sa
akin!"
"Just take me." Wika ni Azul. Tiningnan pa siya ni Judas. Moments later we were
driving to the hospital. We reached Varres Med in swift motion. Nang makababa kami
ay agad na dinala si Azul sa E.R. hawak ko naman ang mga pamangkin ko. Hindi ako
mapakali pero tinawagan ko si Kuya Javier at si Helios para puntahan kami.
Tinawagan ko rin si Hermes. Hindi naman nagtagal ay naroon na sila.

"Talagang kapag Varres Med para kang si The Flash ano, Kuya?" Inis na wika ko sa
kapatid ko.

"Artie?"

"Papa Pangit!" Artie ran to her father. Kinarga naman siya ni Hermes. Si Helios
naman ay agad na niyakap ang anak niya.

"Are you alright, my little princess?" He asked her. Noon umiyak si Hyan.

"I was so scared, Papa! Akala ko hindi na ako makakabalik kay Mama. I was so
scared!"

"You're safe now..." Narinig ko pa. Si Artie naman ang bumida.

"Papa ang galing-galing noong barilan kaya lang natakot ako saka nauutot. Gusto ko
talaga ng baril, Papa Pangit kaya lang ayaw ni Mama. Huwag mo akong sumbong ha!"

"Kuya..." Binalingan ko si Javier. I bit my lower lip.

"I think someone's trying to kill me..." Hinaplos lang ni Kuya ang mukha ko.
Tinawag naman siya ni Kuya Hermes. He squeezed my hand and left.

"Someone's really trying to get rid of you, Casiel." Narinig ko si Judas Escalona.
He looked at me. "So you better stick with me." Kinindatan niya ako. I just made a
face.

Nilapitan ko na lang si Helios, kandong-kandong niya ang anak habang may kung
sinong nitetext.

"Kuya Helios..." I said. "I'm sorry."

"You have nothing to be sorry for, Casiel. If your life is in danger, I can help
you. I'll hire guards for you and I'll hunt the people behind this fiasco. Hindi ko
hahayaang masaktan o makakita pa muli ng ganoon ang anak ko."

"Papa, galit ka?" Hyan asked. Lumambot ang ekspresyon ng mukha ni Helios. He just
smiled.
"Hindi, baby, I'm calm. Let's go home to Mama. She cooked your favorite Greek
stew."

I waved goodbye at them. Napaupo na lang ako. Hanggang ngayon ay nanginginig ang
mga tuhod ko. I felt so alone and so scared. My life is in danger - that's what's
happening now and as the people around me go on with their lives with their loved
ones - here I am sitting in the middle of a busy hospital - alone and crying.

Kung kailan kailangan ko si Adan, saka siya wala. I need him.

------------------------------

Martha Simmons is alive and she's in the Philippines.

I can't believe what Jade told me. Kulang ang sabihing nagulat ko. Hindi ko kahit
kailan inakala na isang arw ay sasabihin niya sa akin ang bagay na iyon. Ni hindi
ko na nga matandaan kung gaano katagal na panahon nang wala siya sa buhay ko, but
now that I know that she's alive, napakaraming tanong sa isipan ko.

Matapos sabihin sa akin ni Jade ang lahat ay umuwi ako ng Pilipinas. Alam kong
hindi ko dapat gawin pero hinanap ko si Martha. Jade gave me her address and the
name of the company she was working at.

At itong araw na ito ang araw na haharapin ko ang bangungot ng nakaraan.

Bumaba ako ng kotse. I checked how I looked. I wore my best polo shirt and my best
pants. Gusto ko na kapag hinarap ko siya at maayos ako. Iniisip ko kung anong
sasabihin ko sa kanya, kung anong sasabihin niya sa akin, sasagutin niya baa ng mga
tanong ko?

"Hi." I greeted the receptionist. Ngumiti ang babae sa akin. "Do you have an
appointment, Sir?" She asked me. Tumango ako.

"I am her nine am." Wika ko na lang. The woman had a comical look on her face but
she let me pass. Sumakay ako sa elevator. Pakiramdam ko ay hindi ako makahinga.
This thing with Martha makes me breathless. I had always imagine myself in this
moment - iyong makakausap ko ulit siya and now this is happening - I just don't
know what to say.

Bumukas ang elevator. Lumakad ako patungo sa opisina niya. My breath was taken away
by her silhouette. Nakatayo siya sa gitna ng opisina at may kausap sa telepono. I
entered her office. My heart was pounding.

"Come in." She said. Nakatalikod pa rin siya. Ang una kong napansin ay ang buhok
niya. Gone was the blonde Martha. I was sure that this is her. The sound of her
voice and the way she moved even the way she stood reminded me so much of my
Martha.

Parang lahat ng galaw niya ay slow motion sa akin. Dahan-dahan ang naging pag-ikot
niya paharap sa akin. Her eyes were still the same - bright blue - just like the
ocean in the summer.

"Hi."

Sa dami ng salita sa buong mundo ay iyon lang ang nasabi ko kay Martha. She was
fucking alive and I just don't know what to say. Kitang-kita ko na napaawang ang
kanyang labi. I saw recognition in her eyes. Not a second later, her tears fell
down.

I still don't know what to do.

Or say.

"Oh, Adan!" She said. I stood there like nothing matters. Inilang hakbang ako ni
Martha at hinagkan. I kissed her back because I wanna feel how much this thing is
real. I wanna feel her alive and she is alive. I didn't lose her. She didn't die.
Her lips were against mine and it was the liveliest kiss I had in my life.

Questions started flowing in my head. But that could wait. I need this. I need to
be alive...

----------------

I couldn't sleep that night. Mula noong mangyari iyon sa amin ng mga pamangkin ko
ay hindi na ako nakakatulog ng maayos. I decided to get out of the house that night
and I found myself in the park of our village, crying like I never cried in years.
Natatakot ako. I need Adan but he's nowhere to be found. Paano kung hindi na kami
magkita? Paano kung mamatay na ako? I have a feeling that the shooting was because
of me. Maybe adan's enemy knew about my existence and they wanted to hurt me
because of my connection with him.

I feel so alone.

Buong buhay ko hindi ko naramdaman na mag-isa ako. I have my parents, kapag wala
sila, nandyan naman sila Kuya, kapag wala sila, nandyan ang mga pinsan ko, but now.
I am alone and scared. Wala si Gianna, wala si Hera at wala rin si Adan. Wala akong
magawa kundi ang matakot. I wiped my tears. Nakadama ako ng pagkagulat nang biglang
may puting panyong bumulaga sa harapan ko. I looked up and I wished for it to be
Adan again but to my dismay, I saw Simon Paul Azul - again.

He sat at the bench beside me. Kinuha ko ang panyo at ipinahid iyon sa luha ko. I
want Adan. Why can't he be here with me?
"Tonight, you put your life in danger, Casiel Consunji." Wika niya sa akin. I
sighed.

"I haven't thank you for what you did. You save me and my nieces' lives. Salamat
Azul, kahit na ayoko sa'yo at natatakot ako sa'yo noong una." I was sighing. Si
Adan sana dapat ang nandito. Binalingan ko siya. Gusto kong tanungin kung bakit
niya ito ginagawa? How the hell did he knew about the shooting? May kinalaman ba
siya o talagang malakas lang ang pakiramdam niya.

"'Wag ka nang umiyak. Adam Consunji won't be happy seeing his favorite daughter
cry."

"How'd you know about my family?" Natatandaan ko noong huli ko siyang nakausap, he
knew so much about our family and it kind of freaked me out. He just shrugged.

"I'm a fan..." Ngumisi siya. "Hey, whatever it is you're crying about, just stop.
Your boyfriend won't be happy seeing you like that." Doon ako ngumuso. Ni hindi ko
nga alam kung boyfriend ko pa si Adan. Ang alam ko lang nasa Russia siya,
nagtatanim ng petchay para may mapakain sa mga kuneho sa buong mundo. I shook my
head. He's so busy saving the world that he actually forgot about me.

Napahagulgol ako. "I just wanted someone, Azul. Everyone I know have their own
someone tapos ako, wala akong kahit na sino. I don't have anyone and all I need is
to have someone to share my fears and doubts with pero wala naman siya sa tabi ko.
How hard is that? My boyfriend... I don't even know if he's still my boyfriend pero
naiinis na ako sa kanya. I hate him! I hate him for leaving and forgetting me
behind! I hate him!"

Silence filled the space between us. Hindi ako tumigil sa kakaiyak. Hanggang sa
bigla na lang magsalita si Azul.

"Gusto mong kumain?"

-----------------

"Adan, where are you going? We have to talk."

I was getting dressed. I was also shaking my head. I didn't know what happened.
Napakabilis ng pangyayari. One moment we were talking over lunch, the next thing we
were inside a hotel room and I was on top of Martha, doing it with her. It was a
sign that we were both alive but then, right after all the kisses and touch,
reality kicked in and I saw Casiel Consunji's smiling face in my head.

"Adan, we have to talk. I know you still have questions. I'm willing to answer
them."
Isinuot ko ang pantalon ko at lumabas ng silid na iyon. Ni hindi na ako
nakapagbihis nang maayos. Isa lang naman ang gusto kong itanong sa kanya - at iyon
ay kung bakit hinayaan niya akong halos mamatay na sa kalungkutan. I was inside a
mental institute for a year because of too much depression! Napakahirap nang buhay
na wala si Martha at ngayon na nandito naman siya hindi ko naman alam kung paano na
babalik sa buhay na wala siya sa akin.

My mind was telling me that I have to be with her, but a certain part of my heart
was telling me that I have to be with my sweet angel.

"Adan!" I looked back and I saw Martha coming towards me. She was now dressed. Pero
gulo-gulo ang buhok niya. Hinawakan niya ang braso ko at saka hinarap ako. Nasa
gilid kami ng daan. She cupped my face. Umiiyak na naman siya.

"Adan, I'm sorry. I didn't know who to come back to you. Octagon, told me to never
come near you again until your mission isn't finished. I wanted to come and tell
you I am alive, but your boss told me to back off. A year later, I had the guts to
finally show myself but you were nowhere to be found - no one knew. Not even Wilson
- your former partner. I tried looking for you. I tried! God knows how much I want
to be with you! I love you, Adan, I never stop--- Oh shit!"

Isang napakalakas na busina ang pumailanlang sa kapaligiran. Hinatak ko si Martha

papalapit sa akin. She wrapped herself around me and cried in my chest. Napansin ko
naman ang sasakyan. Halos tapatan na kami niyon.

"Ano ba?! Gago ka ha!" Galit na wika ko. Bumusina muli ang tao sa loob.

"Adan, let's just go back, please..." Martha said to me. Pero hindi. Hindi ako
babalik. I need to deal with the driver. Papalapit ako nang bumukas ang passenger's
door noon at doon ko naramdaman ang pag-iiba ng pag-inog ng mundo ko.

Standing before me was the woman I should be with now.

Si Casiel.

Mas lalong hindi ko alam kung anong gagawin ko ngayon.

"Adan, let's go..." Yakag pa ni Martha sa akin.

"Casi..." I called her.

I saw the way she looked at Martha.

"Casi..." Tawag ko pa sa kanya.

Her tears fell...
--26Martha Simmons

Infinite Books

Sex and Sunsets

An Agent who lost everything - including the woman he loves...

Hi, Casi, I'll be on Russia for I don't know until when... I'll keep in touch. I
love you. - Adan.

Betrayal.

Everyone suffers at least one great betrayal in their life.

Iyon ang natatandaan kong nabasa ko sa isang libro noong high school ako. And maybe
somehow, this is the greatest betrayal in my life. Seeing the man I love with his
former fianc� who happens to be alive and kicking. The woman I saw days ago was
indeed the woman Adan used to love - used to ng aba? Baka naman hanggang ngayon
dahil kung hindi, bakit sila magkasama? He said he was in Russia but why the hell
is he in the Philippines? In the Philippines with Martha Simmons!

Kailan niya pa alam? At kailan niya balak sabihin sa akin? May balak ba siyang
sabihin sa akin?

"Casi..."

I saw his mouth opened. Maybe he was calling me. Wala kasi akong marinig at wala
akong maintidihan. Hindi ko alam na nakakabangi pala ang sakit sa puso. Nanginginig
ang buong katawan ko - sa galit at sakit. Lumuluha ako, pero normal ang paghinga
ko. Hindi ako nakakaramdam ng takot. Gusto ko lang matapos na ang gabing ito para
gumising na ako bukas at maging maayos na ang lahat. Gusto ko sanang isipin na
panaginip lang ang nagaganap sa akin but the pain is to real for me to think that
it's a dream.

I wanted to hurt Adan. I wanted to slap him, gusto kong kalmutin ang mukha niya.
Sapakin siya, saktan siya, pasagasaan siya kay Kuya Javier, itulak siya sa tuktok
ng Burj Kalifa. Saksakin siya ng tinidor ni Poseidon sa puso, lunurin siya sa
imburnal, putulin iyong tete niyang palaging nakatayo para mawalan na siya ng
kaligayahan, gusto kong mawala na lang siya basta, but then, before letting go of
my last control, I took the deepest breath that I could. I composed myself.
I should never lose control. Natutuhan koi yon kay Hera. No matter how stressful
the day she was always in control. And I have to be - no matter how painful it is.
I cleared my throat.

"For a moment there, I thought I was dreaming but then, I wasn't so whatever."
Hindi ko alam kung saan ko nakukuha ang lakas ng loob para hindi bumigay at mag-
iiyak sa harapan nila. I even smiled. I can't believe that I have the gall to even
smile when deep inside me, I am too hurt. I'm broken inside. Pakiramdam ko
pinuntahan ako ni Miley Cyrus at hinampas ng wrecking ball sa puso.

"Casiel, this is not what you think." Adan even said to me. Nakita kong hinawakan
siya sa balikat ng babaeng bumangon muli sa kamatayan. Tumaas lang ang kilay ko.
Ang kapal ng mukha niyang sabihin na mali ang iniisip ko, he's not even wearing a
short for crying out loud! Galing sila sa loob ng hotel tapos sasabihin niya na
mali ako. Hindi ako ganoon Katanga. I just sighed.

"Oh, it's not?" I was sarcastic. "Okay, then tell me what is this Adan? Explain to
me why you're not wearing your shirt, bakit kalalabas mo ng hotel, bakit kasama mo
ang babaeng iyan, I don't even think I have to ask you who she is, I haven't seen
her pictures but I know her name and I know who she is, now tell me Adan, explain
to me, what are you even doing in the Philippines if you texted me that you're in
Russia? You texted - just texted, ni hindi man lang tawag. You. JUST. TEXTED. ME!
How is that?!" Tumaas ng bahagya ang boses ko. I bit my lower lip and took a deep
breath. Pinakakalma ko ang sarili ko.

"Adan, who is that woman?" I just shook my head. I'm done with this. Tumalikod
ako.

"Casi!" I heard him. I just decided to ignore him. Yakap-yakap ko ang sarili ko
habang naglalakad ako palayo sa kaniya. Hindi ko nga alam kung saan ako pupunta.
Someone was trying to kill me and I needed some saving. I was always wishing that
he'll be here with me, iyon pala busy siya sa ibang kandungan, busy siya sa ibang
babae - habang nanganganib ang buhay ko dahil siguro sa koneksyon ko sa kanya,
kasama naman niya ang ibang babae at nagpapakasasa sa kama at sa sarap.

Putang ina lang ni Adan!

"Casiel!" Nagulat ako nang biglang may humawak sa braso ko. I looked back and I was
surprised to see Adan. His face was lonely and he looked so guilty. Dapat lang.
Sinaktan niya ako. Pero kahit sinaktan niya ako ay hindi ako iiyak para sa kanya. I
hate him. I want him gone.

Tinulak ko siya. "Don't touch me. Wala kang karapatan."

"Casiel, magpapaliwanag ako." Wika pa niya. Patuloy lang ako sa paglalakad.

"Casiel, hindi ko alam na buhay siya. I just found out a week ago and I flew as
soon as I could." Nagpanting ang tainga ko.
"Isang linggo ka na pala dito, ni hindi mo man lang ako naisip tawagan." Malamig na
tugon ko sa kanya. Napaawang ang mga labi niya. Tumaas lang ang kilay ko. I was
shaking my head. Tinulak ko siya.

"You know for a while there, I thought that you were different from all the guys I
grew up with. Naisip koi yon. Hindi ka kasi ruthless, hindi mo pinipilit ang gusto
mo sa tao. You're just simple you and somehow that made me think that you're
unique. Sawang-sawa na kasi ako sa mga lalaking maipilit ang gusto - gagawin ang
lahat. For me, you're a breath of fresh air, Adan." I was shaking my head. Totoo
ang sinasabi ko sa kanya.

I grew up with ruthless men, bad men who are willing to do everything just to get
what they want. Jerks, assholes, forceful men. Those men who didn't even blink even
if they know that they are hurting people - selfish men... And when I met Adan,
humanga ako sa kanya dahil kakaiba siya.

"But tonight..." I paused. I looked at him from head to toe. "You made it clear to
me. You're very different from them, while they were the bad men, you where the
knight in shining armor the difference is, the men I grew up with - they were all
devoted, ikaw? Nalingat lang ako sandal, nawala ka na. Bumalik lang iyong babaeng
akala mong patay na, nakalimutan mo ako. Maybe, somehow, I am trying to understand
that you are confused - but sleeping with her at the same day you saw her after so
many years? That's betrayal, Adan. You could've gone to me first, tell me the
story, the real score, pero hindi. Dumiretso ka sa kanya - what does that make me?"

Mahinahon pa naman ako. Ni hindi na nga nanginginig. I stared at him.

"Casi..."

"Wala ka bang ibang sasabihin kundi Casi? Putang ina, Adan. Sawa na akong marinig
ang pangalan ko. Iba naman."

"I slept with her, yes." He said it. Pakiramdam ko ay sinampal niya ako. I blinked
because of the pain. At least he confirmed it. Hindi niya tinanggi. I just smiled.
I was smiling. All I could do is smile. Sabi nga ni Charlie Chaplin, smile though
your heart is breaking.

"Did you know what I had to deal with? I have a feeling that someone's trying to
kill me, Adan. Probably because of my connection with you. My life is now at stake,
muntik pang mapahamak ang mga pamangkin ko. It was like a shooting spree that
moment - bullets everywhere, bullets here and there I was too fucking scared. And
while in the middle of the shooting spree, I only wished for you to be there. I
needed some saving but my knight in shining armor is busy fucking someone else's
pussy. I hope you're spent and weak after all that fucking, Adan. Masarap ba? Mas
masarap ba siya kaysa sa akin?"

"Casiel, pwede bang makinig ka sa akin?!" Tumaas na rin ang boses niya. Noon ko
siya sinampal.
"Ayokong makinig sa'yo. From this moment on, ako na ang patay, Adan. Ituring mong
patay ako dahil kahit kailan hindi mo na ako makikita o mararamdaman."

"Casi hindi pwede."

"Pwede."

"Casiel, 'wag..."

I shook my head.

"You could've chose me, Adan. I will embrace you completely, but you chose her, you
slept with her. Panindigan mo ang mga choices na ginagawa mo sa buhay mo. Touch
move, Adan. Game over. I lost all my life. Hindi na ako magre-regenerate. Goodbye."

Tumalikod ako. Alam kong nakasunod siya kaya hinarap ko siyang muli. "Adan, no,
don't make this hard for me than it already is, 'wag mo na akong sundan. Just stay
where you are and watch me as I have a life - a much better life without you in it.
You'll see what you lost and I'm sure you'll be regretting this moment when you
chose your past over your present and supposed to be future. Goodbye."

I walked away. He was still calling me but I was too mad, so mad that I just wanted
to get out of that place. Next thing I knew nakasunod naman sa akin ang kotse ni
Azul. I almost forgot about him. Huminto siya sa tapat ko. Sumakay naman ako. He
was looking at me.

"Do you still want to eat?" He even asked. I shook my head for an answer. "Where do
you wanna go?"

Hindi ko alam. Ayokong umuwi sa bahay pero ayoko namang mag-isa. Gusto kong
puntahan si Mama at si Papa pero ayokong makita nila kung gaano ako kasira sa
ngayon. Gusto ko si Gianna o kaya man si Hera pero wala si Gianna so I'm stuck with
the bully. But she's in Tagaytay. But I need her. Bigla ay naalala ko na sinabi
niyang dadalawin niya si Papa Luke. I looked at Azul.

"Can you take me to my Uncle instead?" I asked him. He was poker faced.

"Sancho's? Sure." Sinimulan na niyang paandarin ang sasakyan.

"Hindi. Kay Papa Lukas. Hera's there so I have to be there. She's what I need."

Huminto si Azul at huminga nang malalim. "If you're not too hurt because of that
boyfriend of yours, paglalakarin kita." He muttered. Hindi ko naman na pinansin ang
sinabi niya. Naghintay na lang ako hanggang sa marating namin ang bahay nga ni Papa
Lukas. Hindi na ako nagtaka kung bakit alam niya ang bahay nila Hera. Sabi nga
niya, he's a fan of our family - but still that creeps me out. Bumaba ako ng kotse,
hindi siya bumaba. Pinilit ko siya, sa huli ay kasama ko na rin siyang pumasok sa
loob. Sinalubong kami ng mga kasambahay nila Hera. I smiled.

"Nandito po si Hera?"

"Opo, Ma'am, nasa itaas, pinatutulog po ang kambal at si baby Percy."

"Si Hades?" Curious ako. Bago pa man ako masagot ng kasambahay ay nagsalita si
Azul. He was looking at Mama Apollo's painting. Nakasabit iyon sa pader sa gitna
mismo ng sala. She was so beautiful in that picture. Nakasuot siya ng white gown,
flowy ang tela niyon tapos ang nakalugay ang buhok niya. Her eyes were twinkling
with so much happiness.

"Siya ba si Apollo?" Tanong bigla niya.

"Yup! Isn't she pretty? Sayang, hindi niya kamukha iyong mga junakis niya." Wika ko
pa.

"My mom is prettier, what did he ever see in her?"

I gasped with what I heard. Nabibingi pa rin ba ako?

"Anong sabi mo?"

"Sabi ko maganda siya. Too bad she died. Your Uncle must be really lonely."

"Casiel, what are you doing here?" I gasped louder when I heard Papa Lukas' voice.
Napatingin ako sa may pinto malapit sa garden. Kasama niya si Artie. Si Artie naman
ay lumapit sa akin at nag-alambitin sa bewang ko.

"Tati, nandito ka! Nandito din si Mama saka si Eireen pero tulog na si Eireen kaya
katabi na niya si Papa at si Mama, si Tita Bathseeba din nandito, nisasamahan kasi
namin si Papa Lukas kapag Sabado para hindi siya sad tapos wala po si Tito Hades
kasi nagpunta siya sa --- saan iyon, Papa?" Binalingan niya ang Lolo niya. "Ah! Sa
Scotland! Sabi din niya bibilan niya ako ng maraming chocolate pagdating naman niya
sa Belguim tapos si Ares nakakainis siya, niloloko niya ako palagi kaya nitulak ko
siya sa pool tapos nagkasipon siya, nipagalitan siya ni Tita Bathseeba kasi ni-kiss
niya si Telulah e di nagkasipon din iyong baby nila! Tapos sinapak ni Tita
Bathseeba si Ares, natuwa kamo si Telulah!"

"Humihinga pa ba iyan?" Tanong sa akin ni Azul.

"Who's your friend, Casi?" Papa Luke asked me.

"Ahhh, si Azul po..." Pakilala ko. "Azul si Lukas Consunji..."

"Yeah, whatever. Alis na ako, Casi. Bye."

He walked out. Ang sungit pala ni Azul.

"Casi, diba siya iyong lalaking nadatnan namin ni Adam sa shop mo noon?"

"Yes, po. Pero harmless siya."

"Papa Lukas, karga!" Tili ni Artie. Kinarga nga ni Papa Luke si Artie. "Papa, ka-
eyes mo iyong friend ni Tati! Parehas kayo ng eyes, tapos pogi siya hindi katulad
ni Ares, pangit na, pangit pa iyong ugali. Nakakayamot po!"

Nagpaalam na ako sa maglolo na pupuntahan si Hera sa itaas. I badly needed to talk

to her. I got to her room. Nasa kama na ang kambal habang si Percy ay nasa crib.
She looked at me.

"Hi!" Hera greeted me. Tinakbo ko siya at niyakap.

"Adan, cheated on me, Hera! He fucking cheated and I'm fucking hurt! I want to just
die! It's so fucking painful!"

---------------------------------

"Azul."

"Putang ina mo kang gago ka!"

Inilang hakbang ako ni Azul para suntukin sa mukha. Naiwasan ko ang pagbati niya sa
akin. Gumilid ako. Napamulagat ako nang bigla siyang bumunot ng baril at itinutok
iyon sa akin. I blinked but I got my gun with me so it's not really a problem.

"Ang gago mo! Inuna mo iyang kati ng katawan mo kaysa sa sinasabi kong misyon na
dapat mong gawin! Damn! You had sex with that woman?! Didn't it occur to you na
baka kaisa siya sa patibong ng gustong gumulo sa buhay mo?!" Gigil na gigil sa akin
si Simon Paul. Naiintindihan ko naman ang lahat ng sinasabi niya. Alam ko kung
anong misyon ko, at oo, ngayon ko naisip na maaaring patibong si Martha. Na marahil
pati si Jade ay naloko na ng mga tao sa loob. I also happen to know what this
mission was for.

The mission was given to me by the CIA and Octagon so that I could kill Azul, but
Azul was too intelligent, ibinigay sa amin ang misyon para magpatayan kaming
dalawa. It's like hitting two birds with one stone.
"They gave me the mission so I could kill you and you could kill me." Wika ko sa
kanya.

"It took you long enough to figure that out?! Bakit sa tiningin mo inaya kita sa
partnership na ito? You could've told me first about Martha Simmons pero pinuntahan
mo muna siya. Paano kung pinatay ka na niya? Paano kung habang nagpapakasarap ka sa
kama, Adan, sinaksak ka niya sa likod. Hindi ka nag-iisip! Mahina ka! Agent ka ba
talaga?!"

"Putang ina! Tama na! Nagkamali na ako! Alam ko nang hindi ko dapat ginawa!
Masyadong maraming nawala na sa akin?!"

I lost Casiel. Mahal ko siya. Ngayon wala na siya sa akin. Ang tanga-tanga ko.
Ngayon ko lang naisip ang lahat ng ginawa ko. I was too shocked to be in my right
mind. Ang iniisip ko kailangan ko lang makita si Martha at magkausap kami. She
kissed me and I lost everything I had in my mind. Hindi ko dapat kinalimutan si
Casi pero nakalimutan ko siya.

Noong makita ko si Casiel na ganoon ang hitsura, noon ko lang na-realize kung gaano
ko siya kamaha. Mahal na mahal ko si Casiel, kahit mawala na sa akin si Martha,
basta 'wag lang si Casiel. I admitted to her that I slept with Martha - oo, ginawa
koi yon. I needed to tell her, I could've lied but that will only worsen the
situation.

My heart broke when she told me that it's over. Hindi ko alam kung anong gagawin
ko. Kung sa kanya ay tapos na, paano pa sa akin? Ayoko siyang mawala.

Ibinaba ni Azul ang baril niya. Nasa labas kami ng mansion ng mga Consunji.
Sinundan ko sila ni Casiel It was a good thing that Azul was doing the end of our
deal. She was making sure that Casi is safe. Nag-aalala ako kay Casi, lalo na
ngayon na alam kong nasa panganib ang buhay niya. I should have been with her. Ako
dapat ang kasama niya, ako dapat ang nagtatanggol sa kanya, ako lang dapat but I
was too lost, I was too confused.

"Ano ngayon ang napala mo?" Parang batang tanong ni Azul sa akin. I shook my head.
Naiinis ako sa kanya.

"Do you know who lives there?" Ngumisi ako.

"Fuck you." Singhal niya. Tinutukan na naman niya ako ng baril "You saw how hurt
she was?"

"Yes. And I wanted to kill myself for that."

"I'd gladly kill you, Adan. Gusto mo? Isa sa puso dalawa sa utak." Ngumisi siya sa
akin. I shook my head. Iniisip ko kung sasabihin ko sa kanya ang nalaman ko ngayong
gabi kay Martha. Somehow, fucking her answered all my questions. I'm not hang up
anymore because I now know the truth.

"If you kill me, your questions won't be answered." Wika ko.

"Anong sinasabi mo?"

I took a deep breath. "Martha is not Martha." Panimula ko. "Martha Simmons is dead.
The Martha I was with isn't her. They made her look like her so they could distract
me. I don't know who that woman is, but she's not Martha. She's someone else."

Ibinaba na naman ni Azul ang baril niya. Ngumisi siya sa akin.

"You understand that you're still in a lot of trouble with your ex - girlfriend
because you fucked a stranger."

"Yes, I know, but it's still so much better than sleeping with my ex. At least
she's a stranger."

Azul laughed loudly. I just stood there and looked back at the mansion Casi was in.
Aayusin ko ang sa aming dalawa. Isasabay ko na dito sa misyon ko. Hindi ko
hahayaang mawala si Casi sa akin. Not now, not ever.

We're not over.

---27I woke up that morning. That was my problem. I woke up that morning and I
checked myself, the pain is still there and it's too real. So real that just
thinking about it makes me want to go back to slumber. I bit my lower lip. Hindi ko
alam kung paano ako nakatulog kagabi. I was crying non-stop. Kinailangan pa akong
ilipat ni Hera sa guest room dahil nagigising ang kambal sa akin at si Percy. I
just hated the pain in my chest. I looked around the room and to my surprise, I
found Hera and Gianna on the couch talking to each other. Bumangon ako. They both
stood up when they saw me awake.

"Oh, Casi!" Gianna muttered. Agad niya akong niyakap. "I'm so sorry that I wasn't
able to be with you at the peak of your pain. I swear that I'mma hunt that man down
and make tapyas his balls!" Kahit paano ay napangiti din ako sa sinabi ni Gianna.
Niyakap ko lang siya. Masaya ako at nandito si Gianna. She's my best friend and
somehow the thought of her being her, comforts me.

"Breakfast tayo." Sabi ko na lang sa kanila.

"Of course, Casi. Anong gusto mo?" Tanong pa ni Hera. "Magpapaluto ako sa maid.
Tinawagan ko na rin si Mama Aura kagabi at sinabi na dito ka natulog. Hindi naman
na siya nagtanong pero nag-aalala siya, buti daw at tinawagan ko siya." Nag-thank
you ako kay Hera dahil sa ginawa niya. Gianna hugged me again, tighter this time
tapos ay si Hera din, nasa ganoong moment kami nang bumukas ang pinto at iniluwa
niyon si Yza. She was smiling. May dala siyang isang basket ng cookies at isang
litro ng Gatorade.
"Hey! Good morning, Casi." Wika niya sa akin. Tumayo si Gianna at hinagkan sa
pisngi si Yza. Hera said hi to her. Sumama na rin siya sa kama - apat na kami doon.
I was still trying to digest the pain. Kumuha si Ate Yza ng isang pirasong cookies
at ibinigay sa akin.

"That's like so many calories." Komento ni Gianna.

"Mabuburn ng sex ang calories, Gianna." Hera commented. Yza rolled her eyes.

"Casi, how are you holding up?" Yza asked me. Tumingin lang ako sa kanila. Paano ko
ba sasabihin ang tunay kong narramdaman? Paano ko ipapaliwanag na pakiramdam ko ay
may nakatarak na punyal sa puso ko at pakiramdam ko ay kinakayod ang dibdib ko ng
isang tinidor na maraming kalawang. It's so painful. Iba talaga ang dating ng
betrayal. Sa halip na sumagot ay kinuha ko ang isa sa mga cookies na dala ni Yza at
kinain iyon. Masarap ang cookies may buong tsokolate tapos malinamnam. It lessens
the pain. Nakatatlo agad ako, sila naman ay nakatingin lang sa akin. I was trying
to smile, pero maya-maya ay tumutulo na ang luha ko. Naramdaman ko na lang ang
pagyakap ni Gianna sa akin. I could really feel their presence. Ngayon alam kong
hindi na ako mag-isa.

"Ang sakit kasi nagtiwala ako, but then, bumalik lang iyong ex niya, nakalimutan na
niya ako. Ang sakit-sakit."

"Huwag ka nang umiyak. Ako nga iniwan sa altar."

"At least binalikan ka. He even parted his liver. Ngayon magkasama na kayo."
Pinahid ko ang luha ko. I was biting my lip. Hera touched my head.

"I don't have anything good to say about that guy, si I'll just say this. Fuck
him!" Natawa naman si Ate Yza sa sinabi ni Hera. I just took a deep breath. Alam
kong matatapos naman ang sakit na ito, pero gusto ko sana agad-agad na. Gusto ko na
makalimutan ko na ang lahat - gusto kong makita ni Adan kung gaano ako kaayos. Na
dapat nga niyang pagsisihan ang lahat ng ginawa niya sa akin dahil ako dapat ang
pinili niya.

Paano ko ipapakita iyon?

We all heard a soft knock on the door. Bumukas iyon at pumasok si Hyan. She looked
so pretty in her dress.

"Mom, Aunts, kakain na po." Malumanay na wika niya. Hindi naman naglipat ang
sandali ay pumasok si Artie na naka-sando at nakapajama. Nabangga niya pa si Hyan.

"Mommy Hera, Tita Gianna, Tita Yza, Tati, kakain na po. Sabi ni Mama ko, nagluto
sila ni Tita B ng pancakes, hotdog, saka itlog na may patatas at saka milk tapos
nagawa sila ng toast, natimpla sila ng coffee na galing daw sa Batangas! Kakain na
po si Papa Lukas nakaupo niya tapos kausap niya po si Lolo Tatay Sancho sa phone!
Ay! May cookies! Pwede po bang pahingi ako ng cookies kasi po gusto ko po iyan,
Tita Yza!"

"Bale be," Hera signaled Artie to come to her. "Baby, hihinga ka ha..." Natawa si
Gianna. Hera stood up. Kinuha niya ang kamay nI Artie at Hyan tapos ay lumabas na.
Naiwan kami nila Gianna sa loob. I looked at the two of them and thanked them for
being with me in this tough time. Mahal na mahal ko sila - sila ang mga kapatid ko
na kinalimutang ibigay sa akin ng Panginoon. I have brothers and they are my
sister. Inaya na ako ni Gianna pababa pero nagpaiwan ako. Naalala kong kailangan
kong tawagan si Carla. I need to let her know what happened.
I dialled her number. Hindi naman nagtagal ay sumagot siya.

"Carla..." Pigil ang hikbing wika ko.

"Casi..." Nadama ko ang kalungkutan sa tinig niya. "Miss na miss kitang bakla ka!
Ano bang nangyari sa inyo ni Adan?" She asked. Alam na pala niya. Marahil ay nasabi
na din ni Adan sa kanya ang nangyari sa amin.

"Wala eh. Ganoon ang buhay. Akala ko bongga kami, iyon pala..." I sighed again. I
know that she was sad.

"OO nga! Hindi din ako makapaniwala! Buntis na si Eva at siya daw ang ama! Hindi ko
mapapayagan ito."

Kulang ang sabihing nayanig na naman ako. Lahat ba talaga ng babae ay papatulan ni
Adan? Hindi ko na nagawang tapusin ang pakikipag-usap kay Carla. Ibinaba ko ang
phone at muling humiga. Hinayaan ko ang luha kong tumulo. Hinayaan ko ang sarili
kong umiyak dahil ipinapangako kong pagkatapos ng araw na ito, hindi na ako
makakaramdam ng kahit na ano para kay Adan Narciso.

---------------------

I was surrounded by the people I love. Mukha lang busy sila sa buhay ng isa't-isa
pero they manage to be with me that morning. Nandito na rin si Mama at si Papa. Si
Uncle Sancho din at Aunt Sheena ay nandito. Pati nga si Helios ay nandito - kasama
niya si Hyron na kasalukuyang nakikipag-usap kay Uncle Sancho. I was just looking
at them.

"Katulad nga ng sinasabi ko, Pa, nakikialam na kami ni Helios doon sa imbestigasyon
ng pagabril kina Casi sa mall." Narinig ko si Hermes na nagsalita. Mataman akong
nakinig. Naalala ko bigla si Azul. Ano na kaya ang nangayari sa kanya matapos niya
akong ihatid kagabi?

"Casi, who helped you that day?" Tanong ni Uncle Lukas. "Artie said that two men
saved you. Iyong isa daw may tama pa ng baril."

"This is alarming. Iniisip ko kung sino ang kaaway ng pamilya." Komento pa ni Uncle
Sancho.

"Sa ugali mo kasi, Consunji, marami ka talagang kaaway, lalo ka na..." Napanganga
ako nang marinig ko si Helios. I looked at their direction. Yza widened her eyes
and Helios just smiled.

"I was just thinking out loud, I'm sorry father-in-law."

Nagpatuloy ang usapan tungkol sa naganap noong nakaraan sa mall. My father seemed
to be really concerned about the issue. Ako naman ay isa lang ang iniisip ko, kung
paano ko maipapakita kay Adan na maayos na ako kahit na wasak na wasak pa ang loob
ko.

All in all the Sunday lunch with almost all of the family was okay. Umuwi kami nila
Papa nang mag-aalas-dos na nang hapon. Sinasabi ni Mommy sa akin na ipaghahanda daw
niya ako ng realxing bath pero tumanggi ako. Nang makauwi sa bahay ay hindi rin
naman ako napakali. Sa huli ay nagpaalam ako kay Papa na aalis na muna. Tulog si
Mama kaya hindi na ako nagpaalam sa kanya. I got to my car and drove around the
city. Wala akong maisip na destination. Hindi ko alam kung saan ako pupunta, kung
anong gagawin ko o kung may dapat ba akong gawin. Hindi ko alam kung paano ko
ngayon pupulutin ang sarili kong wasak-wasak na. Hapding-hapdi ako sa sarili kong
hirap na hirap tanggapin ang katotohanan.

I ended up going to my grandmother's grave. I didn't go there to pray or to talk to

her or to Mama Apollo, I just needed to be somewhere. Naupo ako sa isa sa mga upuan
sa loob at tumingin sa kanila. I wished that Mama Apollo is here, maybe her crazy
antics will lessen the pain I was feeling. Hindi na yata mawawala ito.

Sabi ni Mama sa akin noon - lahat ng first masakit --- hindi ko naman alam na
applicable iyon pati na sa pagmamahal -- na masakit din pala ang first love.
Masakit ang maiwan sa ere. Ang papaniwalain at ang masaktan. Ang masakit kasi
nagtiwala ako, minahal ko siya nang buong puso, buong kaluluwa, buong katawan ---
minahal ko siya nang walang question pero hindi pa rin pala sapat. Kulang pa rin
ang ibinigay ko at naisip niya pang humanap ng iba.

I'm a Consunji. He should be contented with me. Pero nagawa niyang tumikhim ng iba.

"Baka naman makatulog ka na dito." Nagulat ako at impit na napadaing nang may
magsalita sa likuran ko. I swallowed hard when I saw Azul sitting behind me.

Napabuga ako ng hangin. "Why are you always following me?!" Inis na wika ko.
Napailing na lang siya. Tumayo si Azul at nagpunta sa harap ng puntod ni Mama
Apollo. He seemed reallt fascinated with her.

"I'm keeping the end of my deal with your boyfriend."

"Ex..." pagtatama ko. Alam kong magkakilala sila ni Adan pero hindi ko alam na
magkaibigan sila. Ang buong akala ko kasi ay galit si Adan sa kanya dahil kaaway
siya nito but it seems like they have a more profound relationship than that.
Huminga na lang ako nang malalim. Kapag ginagawa ko iyon ay nararamdaman ko ang
kung anong masakit sa dibdib ko. Ito yata iyong after shock ng pain na dala ni
Adan.

"Did Lukas love her?" Biglang tanong niya sa akin. Bakit ba maraming nakakagulat na
pangyayari at tanong sa araw ko ngayon. Hindi ko sinagot si Azul. Wala naman na
siya sa personal na buhay nila Mama Apollo. Sinabi ko sa kanya na aalis na ako sa
lugar na iyon at hindi na niya ako kailangan sundan pero makulit si Azul at sumunod
pa rin siya sa akin. Hinayaan ko naman na pero habang papalabas ako ng sementeryo
ay may dalawang kotseng humarang sa akin. I gasped hard! Mula sa kotse ay may mga
lalaking naka-itim na bumaba. Kinabahan ako. Lahat sila ay mayroong dalang baril.
Nakatutok lahat iyon sa kotse ko. I was swallowing hard.

"Ah!" Nagulat ako ng bumagsak ang tatlo sa mga kalalakihang iyon. Lahat sila ay
duguan. Bumukas ang kotse ko at nakita kong hinatak ako ni Azul palabas. Nanlalaki
ang mga mata ko habang binabaril niya ang mga lalaking iyon. Ni hindi siya
kumukurap. Nang maubos niya ang mga lalaki ay isinakay niya ako sa kotse niya. We
drove off. Nasagasaan niya pa ang mga katawang binaril niya kanina.

"You killed them!" Sigaw ko sa kanya.

"If I didn't they'll kill us first!" Singhal niya sa akin. "Dadalhin kita sa ligtas
na lugar! Our enemies are killing us now. They're on the move. Kailangan na naming
magkaalaman."

Hindi ko siya maintindihan. Sinong namin? At ano ang aalamin nila? Kinakabahan ako.
Ngayon lang ako nakakita ng pinatay. Live pa! Ayos na sana kung live show lang
iyong nakita ko pero live na pinatay, parang hindi na ako makakatulog.

Azul kept on drivinng. Hanggang sa napansin kong puro puno na lang ang nakikita ko
- sa kabilang side naman ay puro dagat. Nasaan na kaya kami? I was crying. Naiinis
ako sa sarili ko dahil sa ganitong panahon, si Adan pa rin ang gusto kong makasama
at magtanggol sa akin. Just yesterday, I was telling him that I hate him and that I
can have a live without him, pero ngayon, gusto kong siya ang kasama ko.

Lumiko si Azul. Nakita ko ang isang bahay sa gitna mismo ng dagat. Para makapunta
kami doon ay kinailangan pa naming sumakay sa isang maliit na yate. Kinakabahan
ako.

"Dito, safe ka. Kung ikaw ang gusto nilang kuhanin, dito safe ka. Walang
makakalapit sa'yo. Dito walang signal, walang internet connection, walang kahit na
ano, at wala kuryente sa gabi. It's just you and the moonlight." Pagkasabi niyon ay
binuksan niya ang pintuan. Ganoon na lang ang pagkagulat ko nang makita ko si
Martha Simmons na nakaupo sa isang silya, nakatali ang kamay at may duck tape sa
bibig. Nanlalaki ang mga mata niya.

"Fuck, sinabi ko sa boyfriend mo na 'wag siyang dalhin dito!"

"Ex.: Muling pagtatama ko. Hindi naman nagtagal ay lumabas si Adan mula sa kung
saan. Natigilan siya nang mapatingin sa akin. His mouth parted. Tinatagan ko ang
loob ko.

"Casiel.." He called my name." Tumaas lang ang kilay ko. Itinuro ko ang sarili ko.

"Are you talking to me? 'Cause I don't know you. Maybe her pussy knows you!" Inis
na wika ko. Azul laughed.

"This is going to be great! Imagine how thankful I am that I won't be spending the
night here!"

"What happened? Bakit siya nandito?" Sumigaw si Adan. Hindi naman ako umalis sa
tabi ni Azul.

"She's in danger because of you, moron! I have to keep her safe. They're on the
move. Alam nilang magkakampi tayo."

"I'm only here because of her. " Sagot ni Adan. "I need to keep her safe."

"Does that include eating another woman's pussy to be specific, your ex - who was
supposed to be dead?" I smirked. Napatingin sa akin si Azul.

"How'd she know that? You discussed to her how you cheated on her with that tramp?"
Azul commented. I was shaking my head. I'm so not talking to Adan.

"Butangera kasi siya. She say what she wants." Nagpantig ang tainga ko. Humarap ako
kay Adan at sinampal ang bibig ni Adan.

"Of course! I'm a Consunji! I say what I say because I want to and I can!" I
sounded like Gianna but I don't care.

"You're JUST a Consunji, Casiel. Tao ka lang din, just like me. Nagkakamali. You're
not perfect, you make mistakes, you lied to me once, you lied about ypour
identity."

"Gago kang putang ina ka!" Sigaw ko. "Huwag mong ibalik sa akin ang kalokohan Adan!
Oo nagsinungaling ako, but i never slept with anyone! Because I was devoted to
you!" Napaiyak ako. "I was devoted to you! I loved you with all my heart! Kaya kong
ipagpalit ang lahat ng meron ako para lang mahalin ka kasi akala ko mahal mo ako!
Ibinigay ko ang lahat pero putang ina ka! Kulang pa rin!"
Humikbi ako. Natahimik ang lahat. I was gasping for air. "Kulang pa rin." Napaupo
na ako. Nanginginig ang mga tuhod ko. Ayokong bumigay pero hindi ko na kaya. Ang
bigat - bigat na ng loob ko.

"Kulang pa rin. Hindi pa rin sapat. Binalikan mo siya. Nakalimutan mo ako. Kulang
pa rin ang ibinigay ko..."

I felt Azul's hand over my shoulder. Inilabas niya ako. Adan was just looking at
me. Nang makalabas kami ay wala akong iniisip kundi ang makaganti kay Adan para
makabawas sa sakit na bigay niya. Hinarap ko si Azul. I cupped his face and tried
kissing him. Pero tinulak niya ako.

"Woah! Woah! Slow down, Casiel!" Parang gulat na gulat siya. "Hindi tayo talo!"

"At bakit?! Swerte ka at hahalikan kita!" Sigaw ko naman.

"Hindi ganoon iyon, Casi. If you wanna kiss someone, kiss the pole, maybe he'll get
hurt but not me. Hindi tayo talo, okay? Now, behave." He patted my shoulders.
Hinatak niya akong muli papasok sa bahay at itinuro sa akin ang kwarto ko. Sa gilid
niyon ay puro salamin na. Kitang-kita ang dagat. Iniwan ako ni Azul doon at saka
ako nag-iiyak.

Hindi ko yata kaya na nandito rin si Adan. Baka sumabog ako at mapatay ko siya.

--------------

"Gago ka talaga ano? Bakit dito mo dinala si Casi? I was about to kill her!"

Frustration ang nararamdaman ko habang kausap ko si Azul. Nasa sala kami. Si Martha
- I mean si Zoey - yes, siya si Zoey, they made her look like Martha so they could
have me in their palms. Tatanga-tanga talaga ako dahil hindi ko kaagad napansin
iyon. Her eyes, she was only wearing contacts, the way she kissed me, it was
something else - hindi ganoon si Martha. Masyado akong naging emosyonal nang makita
ko siya. Ang akala ko kasi...

Maraming namamatay sa maling akala, at isa na ako sa nabiktima niyon. I was

sighing. Tuwing naaalala ko kung gaano ako katanga ay gusto kong magbaril pero
kapag naaalala ko naman si Casiel ay gusto ko pang mabuhay. Gusto kong itama ang
pagkakamali ko. Gusto kong makasama si Casiel para malaman niya kung hanggang saan
ko siya kayang mahalin.

"Kung hindi ko dinala si Casiel dito, napatay na siya doon. Hindi ka nag-iisip.
Hindi mo alam kung anong nangyayari. Masyado nang maliit ang mundo. Nangingialam na
si Helios Demitri at ang mga Consunji sa problema. We both know who we're fighting,
why can't we just kill them?"

"We both know that it's not that easy. They want you dead because of the Guatemala
incident, they want me dead because I know what the Vice President of America did
just to cover up the mess. They sent me here for you to kill me and vice versa.
Paano natin iyon haharapin?"

Azul looked at me with those eyes. "First, kill the woman. Second, make it look
like I was about to be killed by you, Narciso. Kung agent ka talaga, magagawa mo
ito. We have to do this to stop the bad guys from chasing the people you love."

Matagal ko siyang tinitigan. "How are we going to kill this?" Tiningnan namin si
Zoey. Azul grinned.

"Let my friend, Judas take care of her. He must have been very hungry after I sent
him to Zimbabwe for the prime minister."

-----------------------

"Casiel..."

I kept knocking at Casiel's door that night. Bukas ay aalis na ako para sa plano
namin ni Azul. Ipinagdasal ko na sana ay maging maayos ang lahat para makabalik ako
at mapatawad ako ni Casiel. I missed her. I want to apologize for what I did. Alam
kong kahit ipaliwanag ko ay hindi naman ganoon kadali para intindihin niya ako. I
slept with another woman - that's unforgivable. Hindi ko nga mapatawad ang sarili
ko dahil sa kabobohan ko - si Casiel pa kaya, hindi naman siya santo.

Umupo ako sa sahig at suumandal sa pintuan. I know that she could hear me. I was
still thinking about her.

"I like your new hair," Panimula ko. Wala pa rin akong naririnig. I smiled. Somehow
I know that she's still awake. Alam kong tulad ko ay hindi rin siya basta
makakatulog. "And I miss you..."

"Go away! Don't even dare asking me if I wanna build a snow man! Fuck you ka!"

"I deserve that..." Wika ko. Hindi na naman siya kumibo. "Pero gusto ko lang
sabihin sa'yo, Casi, na hindi kulang Casi. What you have given me is too much. You
loved me even though you knew how hang up I was and even though I screwed up, big
time this time, you still gave me the benefit of the doubt. It's just that I'm a
man." I paused. Nakakarinig ako ng mumunting paghikbi mula sa loob ng kanyang
silid. Nasasaktan ako na alam kong umiiyak siya at dahil iyon sa akin. My hand was
on my chest - I was feeling my heart. Gusto ko siyang puntahan at yakapin pero alam
kong hindi pa siya handa.

"I'm sorry. I know saying that I'm only human doesn't make up for what I did. Yes,
Casi, I did forget you that moment. In my head I was feeling alive because I saw
her again."

Biglang bumukas ang pintuan at naramdaman ko ang isang malakas na sipa sa likuran
ko. Tumayo ako. Tiningnan ko si Casiel na magang-maga ang mga mata.

"Why can't you just lie to me, Adan?! Pwede mong itanggi! Pwede mong sabihin na
hindi at baka maniwala ako sa'yo! Why can't you just lie to me?!" Pinaghahampas
niya ang dibdib ko. I caught her by her wrist and made her look at me.

"Lying will only make things between us worse, Casi. I still want you back. I want
you with me. Mahal kita. At gusto kitang bumalik sa buhay ko. I can never lie to
you. I had sex with her, I'm still hang up on Martha, but she's dead. She'll never
come back, I don't have her by my side and I'll never have her."

"Niloloko mo ba ako? Gago ka, hindi ka magsisinungaling? Patay na si Martha pero

sino ang babaeng iyon?! Kakambal niya?! Masyado nang maraming magkakambal sa mundo
ko?!"

"Siya si Zoey. They made her look like Martha to distract me. And I got distracted.
I'm sorry, Casiel. I'm just so hang up on Martha. I didn't want to go back to
darkness again. I just want to be happy again. You're my source of happiness.
Ayokong mawala ka. Tatanggapin ko ang lahat ng kaya mong ibigay. Just don't go
away..."

I held her hand, she let me. Nakita kong umiling si Casiel.
"You broke my trust, Adan. Hindi ganoon kadaling ibalik iyon." Matigas ang bawat
salitang binitiwan niya sa akin. "Oo, hindi siya si Martha, pero paano kung si
Martha siya? Paano kung buhay si Martha? Iiwan mo na lang ako basta? I asked you
this before, and you didn't answer. Ano ba ako sa'yo?" She bit her lower lip. "Am I
just your rebound girl?"

"No. No, No, Casiel. You're my everything." I cupped her face. Pinalis niya ang
kamay ko.

"If I am, the prove it to me."

Umawang ang labi ko.

"Prove it, Adan. Maybe by then, I'll believe you and I'll ditch the fact that you
slept with Zoey - ang babaeng puke sa buhay mo."

And then, she walked away.

---28I waited for the door to open. Magdamag lang akong nakatayo sa labas ng pinto
kung nasaan si Casiel. Hinihintay ko lang siya. Gusto ko ulit siyang makausap.
Gusto kong sabihin sa kanya na mahal ko siya dahil iyon naman ang totoo. Mahal ko
siya. Alam ko na kahit na maulit ang nangyari, kay Casi pa rin ang bagsak ko. Alam
ko na mali ako. Alam ko na magigibg mahirap akong mabawi siya pero gagawin ko ang
lahat para maging maayos kami.

Napamulagat ako nang bumukas ang pinto. I was excited to see her. Paglabas niya ay
ngumiti ako. Inismiran niya lang ako.

"Good morning..."

"Panget. Manloloko. Maputulan ka sana! Huwag ka na sana tigasan!"

I just sighed. Nilagpasan niya ako at bumaba sa kusina. Sinundan ko siya at saka
tinawag. Hindi niya pa rin ako pinapansin. My heart is breaking. Gusto ko lang na
pansinin niya ako dahil may posibilidad na hindi na kami magkita sa mga susunod na
araw. The mission alone is dangerous enough. I have no idea if I'll be back for
Casiel or not. Alam kong hindi niya ako mapapatawad.

"Aalis na ako mamaya." Paalam ko sa kanya. Saglit niya akong tiningnan. I was
smiling.

"Okay. 'Wag ka nang babalik. I hate you." Hindi ako agad nakasagot. I shook my
head. Naalala ko ang sinabi niya kagabi and I know that I only have one shot.
Gagamitin ko ng pagkakataong iyon para sa kanya. Babawiin ko si Casiel. Hindi pa
naman huli. Hindi pa naman huli at naniniwala ako na hindi pa siya nawawala sa
akin.

"Narciso!" Napatingin ako sa entrance ng kitchen nang marinig ko ang boses ni Azul.
Pumasok siya sa kusina. He was all smiles.

"Don't tell me that you two are still broken up." Walang kumibo. Si Casiel ay
patuloy lamang sa pagpapalaman ng tinapay. Napailing na lang ako at umalis sa
kusina. Inayos ko ang gamit ko dahil ngayon ang lipad namin patungo ng Guatemala
para tapusin ang lahat ng ito. For the first time in my life -- I'm really scared
because of a mission. Takot ako na baka hindi na ako nakabalik and God knows how
much I want to come back. If I come back --- I'll fix everything between Casi and
I. I'm just praying so hard for her to forgive me. Alam kong hindi ganoon kadali
ang pagpapatawad sa ginawa ko pero hindi naman ako titigil sa pag-asa na mapatawad
niya ako. Sapat na siguro ang pagmamahal na meron ako para sa kanya para nagkalakas
loob upang ipaglaban ang sa aming dalawa.
"Adan!" Narinig kong tinawag ako ni Azul pero hindi na ako bumalik sa kitchen. It
just hurt so bad. Alam ko kapag ikinuwento ko sa lahat ng kakilala ko kung anong
nangyari at ginawa ko kay Casiel ay isa lang ang sasabihin nila sa akin, na tanga
ako, at hindi ko talaga mahal si Casiel. But the thing is I really do love her. And
given the chance to re-do all my mistakes, I'll make up for it. I'll choose Casiel.
I sighed. I lost my chance, I blew my cover for being weak maybe I don't deserve
her -- no I really don't deserve her. I should've been faithful but then seeing
Marthe - or what I thought was Marthe made me go back to what I was before - kahit
naman sabihin ko na mahal ko si Casi, hindi mawawala sa buhay ko si Martha.
Sinisisi ko ang sarili ko sa pagkamatay niya - thinking that I didn't protect her
enough - maybe what I needed was closure. Iyong inner peace na mararamdaman ko sa
puso ko para makalaya na ako mula sa aalaala ng kahapon.

Inayos ko ang mga gamit kio. I took my guns with me. Lahat ng gadgets na kailangan
ko ay inilagay ko sa bag ko. Inaalala ko ang plano namin ni Azul. How am I going to
convice Octagon that I have him in my hands. I need to hurt him - hard. But what if
they ask me ti shoot him in front of them. I shrugged. I'll shoot him. For what
it's worth - gagawin ko ang lahat para matapos na ito.

Bumaba muli ako. Nakita ko si Casi na kausap pa rin si Azul, hindi lang pala si
Azul ang naroon kundi pati si Judas at si Axel John. The man - Axel John was
looking at Casiel - kulang na lang ay maglaway siya. Napakuyom ako ng kamao, how
dare he look at her like that. Ako lang ang dapat tumingin sa kanya ng ganoon but
then I remembered that she's not my girlfriend anymore so I just looked away.

"Pare," Narinig ko si Judas. "Tigilan mo. Hindi talo - kamag-anak 'yan eh. Bros
before hoes." Wika pa ni Judas. I'm pretty sure they were talking about Casiel.
Natatawang lumapit ako sa kanila.

"Why do I get to stay behind and babysit the woman? Masama ang ugali niyan!" Sigaw
ni King David. "Why do I get to miss the fun! Si Ido, nandoon na! Ako, iiwan ninyo
ako dito kasama ang evil spawn of a cousin ni Gianna Consunji!"

"Tumahimik ka!" Sigaw nI Azul. "David--"

"King!"

"I'm older than you so just fucking shut up or I'll shoot you with my favorite gun
and bury your body into the woods where no one will see you. Just like how Judas
killed Zoey."

I cleared my throat. I saw Casiel looking at me and for a while there I thought I
saw fear in her eyes. I wanted to hold her hand and tell her how much I love her.
She looked away.

"Handa na ba lahat?" Tanong ni Azul. "Good. Well be arriving in Guatemale tomorrow

at 15:43. Nandoon na si Ido. Siya na ang bahala sa pagpasok natin. Just make sure
that everyone is in it - kill if you need to. Shoot if you need to and Narciso..."
He smiled. "Say goodbye to your girl."

"I'm no one's girl - just my father's girl. Saka hindi ako nakikipag-usap sa
lalaking mahilig kumain ng puke ng iba?!" She hissed. Napailing na lang ako. I
deserve humiliation.

"Alright." Azul was trying to keep himself from laughing. "We have to go. Bye,
Casi. David."

I walked away. I was hoping that when I come back, Casi have forgiven me. I was
actually waiting for her to call me back and when she did - lumundo ang puso ko.
Nilingon ko siya. I was smiling.

"Bumalik ka, Adan. Hindi ka pwedeng mamatay doon kasi walang ibang dapat pumatay
sa'yo kundi ako lang." Matapos iyon ay nilapitan niya ako. Akala ko ay yayakapin
niya ako pero nanlaki ang mga mata ko nang bigla niya akong tuhurin sa gitna ng mga
hita ko.

"Awww!"

"Sana, hindi ka na tigasan! Manloloko!"

-----------------------

Somewhere in Guatemala

"Are you scared, Adan?"

Nakangisi sa akin si Judas habang umaakyat kami sa pinakamataas na building sa

Guatemala City. Ido have informed us about the VP's presence in their. kasunod
namin si Azul at Axel John. Habang nasa byahe papunta dito ay nalaman ko na si Axel
John ay ex-convict while Judas deals with drugs and human trafficking, si King
David naman ay smuggler at si Ido - or si Thaddeus ay dating assassin. I was just
shaking my head. Hindi kapani-paniwala kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin
sila nahuhuli. Masyadong malakas si Azul at ang impluwensya nito para maprotektahan
ang lahat ng kaibigan at tao sa paligid nito.

"No. Why would I?" I said.

"Hindi. Kay Casiel Consunji. You know their reputation. They are very ruthless. I
would hate to make any of them as my enemy. Kung kami pumapatay ng tao, sila kaya
ka rin nilang patayin but - they will do it, slowly, so slow that you would want to
kill yourself." Natatawang sabi sa akin ni Judas. "I wanted to date, Casiel back
before I've met her. You see, we're keeping our eyes closed at them, but when I
found out, you know about Azul and all that, I didn't dare. Hindi talo eh. Kamag-
anak."

"Damn, Jude. He already wasted his chance. He slept with someone else. He slept
with Zoey whom he thought was his ex." Natatawang paliwanag ni Azul. Narating namin
ang seventeenth floor. Axel John was the one leading us. Halos lahat ng baril namin
ay nakalabas na. We we're surprised to see two guards roaming around. I signaled
them to shut up and shoot the guy. I aimed for their heart. may silencer ang baril
ko kaya hindi ako gumawa nang kahit na anong ingay. Sinensyasan ko muli sila. We
walked on the halls carefully. I could hear my heart beating faster.

"You had sex with the woman I killed?" Judas seemed appalled.

"How'd you kill her?" Tanong ko pa.

"Itinapon ko sa dagat. Yuck!"

Nagtawanan ang mga kasama ko. "I didn't had sex with Zoey. I didn't even cum! I
didn't even pump that long! Dalawang beses lang tapos umalis ako because I felt a
pang of guilt in my chest! I know, I know that no matter how I try to explain this
further pero nagkamali ako. Hindi ko pwedeng sabihin na tao lang ako dahil
nagkamalim ako. I choose this! Ako ang may kasalanan but then, gagawin ko ang lahat
--- Dapa!"
Dumapa kaming lahat. Someone threw a grenade at us. Matapos iyon ay nagsimula na
ang laban. Baril dito, baril doon. We are out numbered. Masyado silang marami. But
a miracle happened, paglingon ko ay naroon si Jade - kasama niya ang ibang agents
ng Octagon. I signaled Azul. I guees this isn't the time to hide. Lumabas ako. Alam
kong kasunod ko si Azul.

"You know, you're still in trouble because you jump into another woman's bed."

"Shut the fuck up or I'll kill you, Azul!"

"Fine!" He smirked and giggled. Tumakbo kami sa pinakamataas na floor ng gusali

That was where we found the VP. Nakatutok agad ang baril niya sa amin. I took a
deep breath. the reason why he wanted us killed was because he wanted to silence
all the witness to his crime almost ten years ago. He bombed Guatemala City that
caused millions of deaths and now that he was being investigated by the FBI,
ipinapapatay niya ang lahat - isa na si Azul sa nakakaalam ng sikretong iyon - at
ako ang pangalawa.

"You should've killed him! The agency gave you the mission to kill him and after
that we'll kill you!"

"Not if we kill you first!" Halos hindi ko na marinig ang sumunod na nangyari.
Walang ibang dalang tunog ang paligid kundi putok ng baril, sigawan at bomba.
Moments, later, I saw Azul down. He was bleeding. I looked at the VP and shot him.
Hindi ko siya papatayin. Hahayaan kong mabuhay siya para mapagbayaran niya ang
lahat ng ginawa niya.

Matapos iyon ay dinaluhan ko si Azul. Dumating na rin ang mga kaibigan niya.
Moments later, there were helicopters and FBI, CIA and Octagon mobiles were in the
area. Si Azul naman at ang iba pang sugatan ay isinakay sa ambulance para dalhin sa
infirmary. I stayed to gave my statement to the other agents. They put the VP under
their supervision.

Ako, hindi ko naman alam kung anong mararamdaman ko. Out of nowhere, may tumapik
sa balikat ko. I saw Jade. May tama rin siya.

"I heard what happened to Zoey. Adan, for what it's worth, the real Martha is
alive. She stayed in the Philippines for a long time but the other day, I saw her
in Wal-Mart."

I looked at Jade. I just nodded. It was nice to know that Martha Simmons is alive
and kicking but right now, all I could think about is Casi and how much I wanted to
hear her voice. I almost died. I did. I felt like that. Nang umalis si Jade para
sumama sa pagpunta sa private infirmary ay saka ko tinawagan si Casi. Iniisip ko
kung sasagutin niya ba ang phone but then I remembered that she was in the middle
of the ocean at walang signal doon. I put my phone back in my pocket and closed my
eyes.

I now know my choices. Casiel's never been an option because she's the only thing
that I need. I just hope she believes me.

------------------------

Washington DC

"I'm fine! No need to be dramatic about it!"

Ngisi lang ako nang ngisi habang naririnig ko si Azul at ang mga kaibigan niya.
They were all worried about him. Nasa private infirmary pa rin kami at kasalukuyan
siyang hinihintay. Ayon sa doctor ay maayos na siya. Daplis lang naman sa clavicle
ang naranasan ni Azul. Ni hindi gaano ang dugong lumabas mula sa kanya. He's good
to go, but his friends and trolling him. Si Judas ay may paiyak-iyak pa.

"I called Arru, she was worried about you. Kailan mo ba pakakasalan ang kapatid
ko?" Tanong pa ni Judas. Malumanay naman ang pag-uusap nila pero pakiramdam ko ay
may pagbabatanta doon.

"I won't marry her because I don't love her. Just fucking stay away from my fucking
wpund!"

I sighed. Lumabas ako. Iniisip ko pa rin si Casi. Miss na miss ko na siya. Alam ko
na kung anong gagawin ko para makuha muli siya. It's kinda hard but I'll make it
possible. Lumabas ako ng infirmary at saka nagikot-ikot. May malapit na park doon
at doon ako nagtungo. Naupo lang ako sa isa sa mga park benches doon at nag-iisip.
I asked myself the what if's in my life.

What if Martha comes back - the real Martha would I still act the same way I did
when I thought Zoey was Martha? I just sighed. Maraming bagay ang di ko siguradong
gawin - maraming bagay ang hindi ko alam, pero isa lang ang sigurado ko - I just
want to be with Casiel. I sighed again. Nag-ring bigla ang phone ko. It was Judas.
Handa na daw ang lahat para sa paglabas ni Azul. I stood up and head back to the
infirmary but then I stop dead when my eyes caught a very familiar face of a woman
who was standing on the middle of the park - and she was looking at me.

Those bright blue eyes.

"Martha..." I acknowledge her. She smiled at me.

"Hi, Adan. I'm alive..."

-----------------------

"So? What happened? Did you jump in bed with her?!"

Para bang excited na excited si Judas sa sagot ko sa tanong niya. We where in a

private plane pabalik sa Pilipinas. I am excited to get home and see Casiel again.
It is something to look forward too.

"I didn't sleep with her!"

"Dude, but that's your real ex - girlfriend!"

"It doesn't matter. I now know what I wantn and I'm sure of it." Confident na sabi
ko. Nakita kong napailing si Azul.

"Siguraduhin mo lang na iyong gusto mo ay gusto ka pa rin." Makahulugang komento

niya. I just made a face. Magaan ang pakiramdam ko ngayon maliban na lang sa
nalulungkot ako dahil nami-miss ko si Casi. Ikekwento ko sa kanya ang pag-uusap
namin ng totoong Martha. It was ver surreal. Hindi ako makapaniwala na nakausap ko
siya at wala akong naramdaman kundi ang pagtataka, pagtatanong at pagkalito.

I found out that she's now married with Jade. Jade wanted to tell me that but
Martha kept him from telling me. They didn't want to hurt me. They now have a three
year old daughter and they are very happy. Naiiyak ako habang kausap ko siya at
ganoon din siya. I cried because I was too happy tp see her and to know that she
had a good life despite the fact that she had a traumatic experience with me.

The night she was shot by the Mafia, I took her to the hospital, but the octagin
bosses replaced her body so that Martha can have a good life. Mahirap na kasi na
buhay si Martha at kapag nalaman iyon ng kalaban, mas lalo lang siyang mapapahamak.
She apologized to me. She said she did love me. Habang nagsasalita siya ay
pinakikiramdaman ko ang sarili ko. Ano nga ba ang nararamdaman ko? Meron pa ba? I
felt the same thing as I felt when I saw Zoey/Martha the first time, but I'm in the
right mind. Malinaw na kasi sa akin. I didn't want Martha in my life. I only want
Casiel.

Eighteen hours later, we reached the Philippines and I was too excited to see my
girlfriend. Yes in my mind she's still my girlfriend. Sumakay ako kaagad sa
sasakyan. Ihahatid muna namin si Azul sa bahay niya para makapagpahinga. Bago kami
tumuloy kay Azul ay huminto muna kami sa Jollibee dahil gusto daw ni Axel John ng
jolly hotdog. Nagtataka ako sa mga lalaking ito - are they really hooligans?

We all stepped out of the car. Ako ang pinakahuling bumaba. The men were walking
towards the fast food chain. Nakasunod ako pero bigla na lang akong napahinto nang
may isang babaeng tumapat sa akin na may kargang batang lalaki. She slapped me - so
hard - so hard that my face vibrated.

"What the hell?!" Hindi ko na alam kung sino ang nagsabi niyon. Nabingi na yata
ako.

"You fucking asshole! How dare you make Casiel cry?!"

"Who are you to slap me?!" I yelled back. The woman looked at me from head to toe.

"I'm Hera Consunji - Vejar. And I'll slap you anytime, anywhere, I want because you
made my little Casiel cry, manwhore!"

"Miss, pwede bang kumalma ka?" Nakita kong papalapit si Judas sa amin.

"Who are you to tell me what to do? A queen never listens to anyone's order."

"Queen bitch, you mean." I snorted when I heard Azul's remark. Maya-maya ay
dumating pa ang isang babaeng naka-bestida at pilit na kinakalma si Hera.

"Hera, magigising si Percy sa ginagawa mo! Halika na, nababatuhan na ng french

fries ang kambal mo. Plus, the god of the underworld is waiting."

"Hold my baby." Wika ni Hera. Gianna took the baby. Hera face me and slapped me
again. Harder this time. "That's for the first time Casiel cried." She slapped me
again. "That's for the second time Casiel cried and for breaking her heart, you
fucking asshole!"

"Queen bitch." Azul remarked again. "Iyan ang problema sa inyo. Por que Consunji
kayo, gagamitin ninyo iyong pangalan ninyo para manakit ng ibang tao. Wala kayong
konsiderasyon. Consunji, Consunji, - perpekto, walang masama, ---- o! E di kayo na!
E di wow!"

Silence filled the spaces between us. Lahat ay nakatingin kay Azul. Hera shook his
head.

"I won't even acknowledge this dirt, Adan Narciso. Just have a good life and the
next time I see you, puputulan kita ng balls! I hate you! Let's go, Gianna!"
---29-"So what's your plan?"

Ang hindi ko lang maintindihan ay ito. Tapos na ang misyon ko. Nag-resign na ako sa
Octagon at wala na akong koneksyon sa kahit na anong may kinalaman sa buhay agent
ko pero nandito pa rin ang mga lalaking kaibigan ni Simon Paul at kinukulit ako
tungkol sa muli kong panliligaw sa girlfriend ko. Judas seemed to be very
interested in my love life and it fucking creeps me out. Si Axel John naman ay
nagte-text pa sa akin kung minsan tapos ay tinatanong niya din ako - ang nakakasuka
sa lahat, lahat ng text ni Axel John ay may smiling face sa huli. What the fuck is
wrong with this men?

That morning I was surprised to see the two of them outside my condo unit. Paalis
kasi ako noon at pupuntahan ko si Casiel. Noong kababalik ko ay pinuntahan ko siya,
ako pa nga mismo ang naghatid sa kanya papunta sa mansyon nila kaya lang hindi niya
ako kinakausap. Tinitingnan niya ako. There was one moment when I thought that she
would want to hold my hand but then she refrained. We both sighed.

"Ano bang ginagawa ninyo dito?"

"We want to know what will happen with you!" Axel said. "We kind of put a wager on
it. I bet that Casiel will never forgive you for like forever." I smirked.

"Walang forever." Inis na sabi ko.

"Sa pagkakataong ito, meron." Kinindatan pa ako ni Axel John. I wanted to slap him.

"And I bet that Casiel will forgive you pero luluha ka muna ng dugo hanggang sa
bago ka niya mapatawad.

"Are you bored with your life?" Tanong ko sa kanila. Sumakay kaming tatlo sa
elevator. They were still bothering me about Casi and my plans. Wala naman akong
plano kundi ang ligawan lang siya at ipakita sa kanya na nagsisisi ako. Iyon lang
naman ang dapat. I'll rebuild her trust. I'll tell her everything she wants to
know.

Nang makalabas kami ng elevator, inakala kong hindi na ako susundan ng dalawa pero
napabuntong hininga na lang ako nang pati sila ay sumakay sa kotse ko. I drove to
Casi's auto shop with the two morons with me. Sabay-sabay din kaming bumaba. Agad
akong pumasok sa loob. Kilala na ako doon dahil halos araw - araw ko siyang
pinupuntahan. Isang buwan na kasi ang nakakalipas at wala akong palya kahit na
isang araw. Panata ko si Casi. Kung sasabihin niyang lumuha ako ng dugo, pipilitin
ko, mapatawad niya lang ako.

May dala akong rosas para sa kanya. "Dude, hindi maiibsan ng roses ang galit niya
sa'yo." Wika pa sa akin ni Axel. I just eyed him. Itinaas niya ang kamay niya na
para bang sumusuko na siya. Nginisihan niya lanh ako. Agad kong nakita si Casiel na
nasa loob ng opisina. She was wearing her usual denim jacket and a white shirt.
Maikli pa rin ang buhok niya - I like it that way. I really missed her. Napatingin
siya sa akin. Parang nakita ko siyang ngumiti pero nawala agad iyon. Pumasok ako sa
loob ng office niya dala ang rosas ko at ang ilang mga pagkaing ako mismo ang
nagluto. I'm really courting her.

"Good morning, Casi."

"What's good in the morning if you're here, Narciso?"

Hindi ko napansin na kasama pala ni Casiel ang pinsan niyang inaanak ni Satanas. Si
Hera Vejar. She was smiling at me. Naninigarilyo siya at binugahan niya pa ako ng
usok. Casiel widened her eyes at her pero hindi naman nabago ang ekspresyon ng
mukha niya. Namaywang si Casiel sa akin.

"Ano na naman ang ginagawa mo dito?" Inis na tanong niya.

"Nagtanong ka pa, hinihintay mo rin naman!" Another voice filled the room. I looked
back and I saw Gianna - her other cousin - who was holding hands with a tall man
who had silver eyes. "Hi, Adan! Nakita ko sina Judas sa labas, friends mo pala
sila. Ito naman ang aking asawa, si Zeus, Zeus si Adan, boyfriend ni Casi."
Nakipagkamay sa akin ang lalaki. He was looking at me with that ridiculous smile on
his face.

"Ahh! He's the one who slept with that babaeng puki - as Casi likes to refer at
her." Halos mamula ang mukha ko. Pati ba naman siya ay alam ang ginawa ko? I made a
face.

"Can I talk to you?" I asked Casi. "In private?" Nagkamot muna siya ng ulo
pagkatapos ay lumabas na kami. Hinarap naman niya ako. Kaya lang, galit pa rin
talaga ang mukha niya. I just missed her. I want my little Casi back, iyong mahal
ako but I think I need to work harder.

"Adan, ilang beses ko na bang sinasabi sa'yo na 'wag kang pupunta dito? Nakakahiya.
Araw-araw!" Pinanlalakihan niya ako ng mata. All I want to ask her is if she misses
me.

"Martha - the real Martha is alive." Panimula ko. She was taken aback. I saw the
way she looked at me and I saw ho her mouth fell after hearing what I had to say. I
need to tell her this. Ayoko naman na sa ibang tao niya pa malaman. Napaawang din
ang labi ko nang makita kong tumulo ang luha niya. She wiped that away and cleared
her throat.

"Ahh! So kinain mo din pa ang puki niya?" Nanginginig ang boses na tanong niya sa
akin. I want to cup her face. If only she'll let me.

"Casiel, she's married..." Wika ko.

"And what if she's not?" Biglaang tanong niya sa akin. "What if she's not married
or commited, Adan? Will you still jump on bed with her and have sex? Kakalimutan mo
din ba ako? Ganoon pa rin ba? Kasi ginawa mong minsan, ibig sabihin kaya mong
ulitin pa?! Wala naman akong ginawa kundi ang mahalin ka? Why do I have to deal
with the fact that you slept with someone else! It would be so much better if you
JUST kissed her, or if you think of me while doing it! Did you cum? How many
times?! Sabihin mong putang ina ka?!" Damang-dama ko ang sakit na nararamdaman
niya. Sa mga ganitong pagkakataon ko naiisip na sana hindi na lang ako nakilala ni
Casi para hindi siya nahihirapan. I wanted to take the pain I caused her. I want to
tell her how much I love her. I actually want to set her free.

"I didn't cum." I said. "Hindi tulad ng iniisip mo, hindi naman kami nakarating
doon---"

"So? The fact that you got naked---"

"I didn't took my boxer's off."

"Does it matter?! Nasaktan ako..."

"Alam ko. At gagawin ko ang lahat para mawala ang nararamdaman mong sakit. At
sasagutin kita, I have asked myself that, what if Martha isn't married and she came
back - I'd still choose you - hindi dahil nagalit ka na sa akin minsan or galit ka
ngayon. I'd still choose you, the life without Martha is crazy but I got by but
life without you, Casiel, it's hell. Hindi ko nga alam kung paano ko nakakaya iyong
araw-araw na wala ka sa tabi ko tapos okay ako. I want to break down, but that
would only mean that I'm weaker than what I think of myself. Iyong araw-araw na
hindi kita kasama at hindi pa ako nababaliw at dinadala ulit ni Nanay sa mental -
achievement sa akin iyon. The only thing I look forward too is this - itong
pagkakataon na pupuntahan kita at makikita, kahit galit ka, haharapin ko. Mahirap
pero mas mahirap ang hindi kita makita, Casiel."

Casiel didn't say anything. She just walked out. I felt frustrated. Gusto kong
iuntog ang sarili ko sa pader hanggang sa makalimutan ko na ang lahat pero ayokong
kalimutan si Casiel. Ayokong mawala siya.

Bumalik ako kina Judas at Axel. They were both waiting for me inside the car.
Nakatingin lang sila sa akin na para bang alam na nila ang nangyari. I was about to
get into my car when Gianna's husband called me.

"Zeus Vejar, pare. Kamusta?" Pakilala niyang muli. Tumango na lang ako at hinintay
na sabihin niya kung anong kailangan niya. He was just looking at me. "How far can
you go for Casiel?" Tanong niya sa akin. "Handa ka bang gawin ang lahat para sa
kanya?"

"You don't have to ask me that." Huminga ako nang malalim. "Handa akong gawin lahat
para sa kanya." I said. He nodded.

"Then, don't chase her."

Natigilan ako. "What? You're telling me to stop chasing the woman I love? Why would
I listen to you?"

"Seryoso. Don't chase her. Don't be the guy who does the chasing or the waiting. Be
something else. Be unique. Do something that you would be known for or else, you'll
be known as Adan Narciso, the man who slept with someone else while in a
relationship with Casiel. Stop being average, Adan. You're something. I know that.
Be that something Casiel needs - be unique."

Kumunot ang noo ko. Tumalikod si Zeus. Bago siya tuluyang umalis ay tinawag ko
siya.

"What are you known for?"

He grinned. "The guy who parted his liver." He chuckled. I shook my head. The guy
who parted his liver has a point.

---------------------------

"Why are you even making this hard, Casiel? It's obvious you still love him!"

Sinimangutan ko lang si Gianna habang binabasa ang inventory ko noong araw na iyon.
Wala na si Hera dahil sinundo na niya ang kambal sa day care. Diretso uwi na siya
noon para naman asikasuhin si Percy at ang bago niyang baby girl - Eileithya. She
had so many things in her hands but she managed to be with me whenever I want to.

"Niloko niya ako!" Giit ko pa kay Gianna. Heto na naman siya. Kinukumbinsi na naman
niya akong kausapin si Adan. Sa totoo lang, miss na miss ko na siya. Walang gabi na
hindi ko iniyakan ang hindi ko siya kasama. Noong nasa misyon siya kasama sina Azul
ay halos mamatay ako sa pag-aalala. Gusto ko siyang makitang bumalik, gusto ko siya
nang buhay - mahal ko siya - sobra kaya lalo akong nagagalit sa sarili ko dahil
hindi ko magawang kalimutan ang nararamdaman ko para sa kanya. Kailangan ko nang
patayin ang pagmamahal ko, bakit ba hindi ko magawa.

"He deserves a second chance, Casiel."

"Gagawin niya ulit iyon!" Giit ko na naman. Tumaas ang kilay ni Gianna.
"Zeus left me in the altar, ibig sabihin ba gagawin na naman niya iyon?" Ibinaba ko
ang ginagawa ko at tiningnan ko si Gianna.

"Zeus just left - Adan slept with someone else. I can never forgive him for that.
Hindi ko alam kung makakalimutan ko ang ginawa niya sa akin. Pero mahal na mahal ko
siya, Gianna!" Tuluyan na akong umiyak. "Consunji ako! Hindi ako dapat ang second
choice!"

"Sa tingin ko naman, hindi naman ikaw ang second choice niya..." Wika ni Gianna.
Nakangiti siya sa akin. "Casiel, nag-eeffort iyong tao sa'yo. Araw-araw nandito
siya, araw-araw pinupuntahan ka niya kahit na alam niya na wala kang gagawin kundi
ang awayin siya, o dedmahin, may narinig k aba sa kanya? He deserves all the
pagpapahirap, but sana makita mo ang effort niya sa'yo. He loves you..."

"Hindi ganoon kadali." Mahinang sagot ko. Sinulyapan ko ang mga rosas na bigay ni
Adan. Iniipon koi yon. Kahit paano naman ay napapangiti ako. I suddenly heard
Gianna's exasperated sighs.

"Fine, try to see other people. Kung magiging masaya ka sa ibang tao, siguro
panahon na para kalimutan iyang Adan na iyon. Pero ako, team Adan ako. No matter
what happens I'll stay with my team!"

I just rolled my eyes. Kung ano-anong pinagsasabi ng pinsan ko. Baliw na yata.

---------------

Do something unique. Be something else...

Paulit-ulit sa isipan ko ang sinabi sa akin ng asawa ng pinsan ni Casiel kahapon

nang tanghali. Halos hindi ako pinatulog ng mga salitang iyon. Iniisip ko kung sa
paanong paraan ko maipapakita kay Casiel na seryoso ako at kaya ko siyang hintayin
kahit gaano niya ako katagal bago mapatawad? I was shaking my head as I think of
all the possible scenarios that I can do to make her love me again.

Wala kong maisip. Nakakalungkot. Pero ginawa ko na rin naman ang sinabi nang
lalaking iyon. I didn't go to Casiel that morning - para naman mag-alala siya ng
kaunti. Baka mamaya, ma-miss niya ako at patawarin na. Who am I kidding? Matagal
bago ako mapatawad.

Bandang tanghali ay nasa bahay pa rin ako at hinihintay ko kung mapapansin ba ni

Casi na wala ako ngayon sa auto shop niya. Habang nagpapalipas ng oras ay nanonood
naman ako ng tv. I was watching family feud. Nakakatawa, kung ano-ano kasing
sinasagot ng mga contestants. Habang naroon ako at nakaupo ay biglang may ideyang
pumasok sa isipan ko.

Dahil sa naisip kong ito, dali-dali akong bumangon, naligo at nagbihis. I wore my
most expensive suit and my Italian shoes.

Nakatayo ako sa harap ng salamin habang inaayos ng neck tie ko. Mukha akonh
ibuburol na. Inayos ko ang sarili ko. Siniguro ko na mukha akong tao pagkatapos
noon ay tinawagan ko si Azul. Kailangan ko ng tulong niya. Sa pagkakataong ito
kasi, siya ang nakakaalam ng kung saan ako dapat magpunta.

Walang kasiguraduhan ang gagawin ko. Kumbaga sa sugal --- ito na ang huling baraha
ko at kapag natapos ito ay wala na akong ibang itataya. Ilalabas ko na ang lahat sa
ngayon. Pagkatapos nito, si Casi na ang bahala.
Nasa kanya naman ang desisyon.

Lumabas ako ng unit ko at dumiretso sa kotse ko. I meet Azul, fifteen minutes later
in front of a place called Consunji Hotels.

"Sigurado ka ba sa gagawin mo?" Iyon ang bungad sa akin ni Azul. He chuckled.

"Today is the day that you will die and you look like it." Pang-aasar niya pa sa
akin. Hindi ko na lang siya pinansin.

"Ready na ako."

"Fine. Good luck, Adan. Maging sapat na sana ito."

I walked towards the building. Sa elevator agad ako dumiretso at pinindot ang
button ng thirtieth floor kung saan makikita ko ang mga hinahanap ko.

I reached the floor. Bago ako makalabas ng elevator ay nagvibrate pa ang cellphone
ko. I checked on it and I saw Axel John' s name. Binuksan ko ang mensahe niya.

Axel John (Work):

Pre, good luck. Condolence. :)

Napailing ako at saka pinatay ko ang phone ko. Hindi ko kailangan ng diatraction
ngayo . Nagtuloy- tuloy ako sa nag-iisang silid doon. Ang akala ko ay ayos na ang
lahat pero biglang sinalubong ako ng isang babae.

"Sir, may appointment ba kayo? Hindi kayo pwedeng pumasok----" Inilabas ko ang
taser gun ko at idinikit iyon sa leeg ng babae. Nawalan siya nang malay. Hinayaan
kong mahiga siya roon at saka nagtuloy na ako.

I felt like Percy Jackson when he was about to meey his father in Mount Olympus.
Kinakabahan ako at natatakot dahil baka hindi na ako makalabas ng buhay dito.

I reached the door. Ni hindi na ako kumatok. Nagtuloy lang ako sa pagpasok sa loob.
My heart stopped beating when I saw the room full of Consunji.

Everyone is there.

The big three as they call it were looking powerful and almighty as they sat in the
middle of the room lookinhg bored. Their children was there too. Yto Consunji was
looking at me, Yvo, Yllak, the lawyer --- Ares Consunji, his brother Hermes and
Javier --- Casi's brother were all looking at like I have done something funny.

"Who's this?" The ever ruthless Sancho Consunji broke silence. I stared at all of
them --- especially to Casiel's dad.

"Good afternoon, gentlemen." I start off. "Ako si Adan Narciso."

"I know who you are." Adam Consunji said. "He's the son of the woman who took in
Casi when she left home." Nakatingin si Adam kay Sancho. Kinakabahan ako.
Pakiramdam ko nasa loob ako ng kweba na maraming buwitre. Hinga na lang ako nang
hinga. Hindi ko pinapansin ang kaba sa dibdib ko.

"What does he need? He's interrupting a very important meeting." Parang naiinis na
sila sa akin. Bahala na si Batman.

"It will only take while. I just want you to listen to me. Ako si Adan Narciso.
Mahal ko si Casiel Consunji."
"Oh! He's asking for Casi's hand." Sabi naman ni Lukas. Dumilim ang mukha ni Adam.
Nakita ko namang tumayo si Javier.

"I wish that I was doing that but I'm not. You see I love her but I made her cry. I
tear her heart to a million pieces and she hates me for it."

"Bakit, ano bang ginawa mo?" It was Javier who spoke. I looked at them. Inihanda ko
ang sarili ko sa maaring mangyari.

"I slept with a co-worker."

It's a matter of seconds. Naramdaman ko ang kamao ni Javier sa mukha ko.

"How fucking dare you!" Galit na galit si Javier. I know that this will happen. The
next thing I knew, narinig kong sumigaw si Javier.

"Hawakan ninyo iyan! Papatayin ko iyan!"

--30"Hi, Gus."

I smiled wide as I enter the restaurant and I saw Augustus Ledesma sitting by the
window near the big lamp inside a certain French Restaurant. I asked him to go on a
date with me. Ako na ang nag-aya. When Gianna told me to see other people, agad
kong naisip si Gus. Matagal ko naman na siyang crush at hindi naman masama kung
lalabas kaming dalawa. Ang alam ko very much single si Augustus at walang
matatamaan kung lalabas kami. I sat in front of him.

"You look very beautiful tonight, Casiel." He said. Kinuha niya ang kamay ko at
hinagkan ang palad ko. I just smiled at him.

"Thank you, Gus. Sorry na-late ako, Ang traffic kasi." Paliwanag ko. I lied. Hindi
naman traffic. Inisip ko lang maigi kung pupuntahan ko ba siya o hindi. In my head
I was thinking if this is the right thing to do and I know that it is. Kung hindi
ko kasi makalimutan ang ginawa ni Adan, siguro kailangan na siya na lang ang
kalimutan ko. Tutal, dalawang araw na halos siyang hindi nagpapakita. I just
sighed.

"Um-order na tayo." Sabi ko na lang. Nagmamadali ako. Gusto ko na kasing umuwi.

Hindi ko alam kung pang-ilan na si Gus sa mga lalaking inaya kong mag-date, maybe
fifth? Iyong iba kasi sinabay-sabay ko. It was like watching a very bad romantic
comedy. Nasa isang table kaming lahat - everyone was trying to get my attention
pero ako, na kay Adan ang isip ko. Pakiramdam ko lalong lumalaki ang butas sa puso
ko dahil hindi ko naman siya kasama. Gusto ko siyang makasama. Gusto ko siyang
makita, kaya lang, ayoko naman siyang tawagan o pakitaan ng maganda dahil baka
isipin niya na madali akong makuha. Gusto ko na mahirapan muna siya at makita ko
ang sensiridad niya bago ko siya patawarin.

Pero sa puso ko, gustong-gusto ko na siyang mapatawad.

Nag-order na kami. Si Gus, may sinasabi siya. It was about his work and his day
pero ako, si Adan ang nasa isip ko. Ano na kayang ginagawa niya ngayon? Totoo kaya
na wala siyang naramdaman noong makita niya si Martha - ang totoong Martha? Totoo
kaya na ako talaga ang pipiliin niya?
The dinner went - I don't know - how it went. Matapos mag-dessert ay umalis na ako.
I couldn't take it. Umuwi ako sa bahay at doon, nag-iiyak sa loob ng apat na sulok
ng aking silid. I was still in pain. Hindi ko na nga alam kung pain pa rin iyon
nang ginawa sa akin ni Adan o kung dahil sobra ko na siyang nami-miss. Iyak lang
ako nang iyak. Gusto ko siyang makausap. Gusto ko siyang patawarin. Gusto ko na
siyang makasama but I'm so afraid of what other people would think of me.

Sasabihin nila na tanga ako, sasabihin nila na uulitin lang ulit ni Adan ang ginawa
niya sa akin. Ayokong makarinig ng ganoon kaya hanggang ngayon ay pinatatagal ko
ito kahit na gustong-gusto ko na siya. Hera said that I deserve someone better -
she was right - and I tried so hard to go out and mingle but all I could think
about is Adan Rafael Narciso. I miss him a lot.

"Anak?" I heard my mother's voice. Bumangon ako at pinunasan ang luha ko. Naupo si
Mama sa tabi ko at hinaplos ang buhok ko. She was pouting.

"Anak, umiiyak ka na naman. Ano bang problema?" Yumakap ako sa kanya at saka umiyak
nang umiyak. Hindi ko alam kung bakit ang sakit-sakit. Basta ang alam ko, gusto ko
na siyang makasama. Gusto ko nang makasama ang lalaking mahal ko, but there are
things to be considered. I want him but it's not that easy anymore.

"My boyfriend cheated on me. Kinalimutan niya ako para lang makipag-sex sa babaeng
akala niya ay ex niya!" I cried like a little girl. Mama just hugged. "Gusto ko
siyanng patawarin, Mama pero ayokong maging tanga, Mama!" Humigpit ang yakap ko sa
Mama ko. Somehow my feeling is starting to get a little better. Bahagya akong
itinulak ng Mama ko at pinakatitigan niya ako.

"Your father forgave me. Why can't you do the same thing?"

Kumunot ang noo ko. Anong sinasabi ni Mama? May nangyari ba sa kanila ni Papa na
hindi ko alam? Nag-away ba sila? Bakit hindi ko alam? Kung sabagay, hindi naman
namin nalalaman iyon. Hindi naman sila nag-aaway sa harap namin.

"I didn't think that I'll tell you this story, anak. But maybe you have to hear it,
so you can think about your actions." Mahinang wika niya sa akin. "Right after I
married your father, my mom went to his house and took me away. Ipinakulong ng Mama
ko ang Papa mo noon para hindi na kami magkasama. And as his wife, I love him so
much that I am willing to do anything to save him..."

"And you slept with someone else?" I thought of it as a joke. Nakakatawa kung
iisipin. Pero alam kong hindi iyon gagawin ni Mama. She's faithful.

"Yes..." She answered me. Literal na napanganga ako sa narinig ko. Mama's eyes were
teary. Tuluyan na nga siyang napaluha. "I slept with someone because I thought he
could help me get your father out of jail. Your father isn't the first man in my
life - and I regretted that. He was furious and he left me. Nagsimula ang kamalasan
ko sa buhay dahil sa nangyari sa amin ng Papa mo. I loved him - but I don't know
where he is. Halos pitong taon, Casiel, dinala ko sa puso ko ang galit ng ama mo sa
akin and when I saw him again, he became worse. He's a devil." Mama chuckled with
that memory. Ipinagpatuloy niya ang pagkekwento. Hindi naman ako makapagsalita.
This is just too much to digest.

"But that's not the same thing. Adan slept with a woman whom he thought his ex and
forgot about me while you did that to save dad's life." Nanginginig ang boses ko
habang sinasabi koi yon kay Mama. She shook her head.

"It's not, anak. Unfortunately, nakalaya ang Papa mo dahil sa Lola Adel mo and I'm
just someone who cheated while we're married. But then, he forgave me, he accepted
the fact that there was someone else." Hinaplos na naman ni Mama ang mukha ko.
"Minsan, Casiel, pakinggan mo kung anong sinasabi ng puso mo, at hindi ng ibang
tao. Ikaw, ang magdedesisyon, Casi. Just like what your father did. If he didn't
forgive me, wala kayong tatlo sa mundo." Mama was crying. Niyakap niya ako. I was
crying too. Habang magkayakap kami ay naiisip ko si Papa. He's a good man, a better
father and having to know what he did for my mom, it made him the best husband.

"It's not the same thing..." Banat ko pa. Mama cupped my face.

"Maybe it is, maybe it's not but the most important thing is, how much you love him
and how much he's willing to do things for you. Forgiveness is the key to your
happiness, baby."

I stared at my mom. Despite of the tears and sadness, I managed to ask her.

"You're not saying this because you made a bet with Papa, diba?"

Mama smiled. "Ikaw talaga. Siyempre hindi. Buton a more serious note, Casiel. Lahat
ng ito ay nasa iyo lang."

---------------------

"Stop!"

I thanked all the gods and goddesses that I know when someone yelled my safe word.
Hindi kasi ako makagalaw. Hawak ako ni Yllak sa kanang braso, si Ares Consunji
naman sa kaliwa. Wala akong kawala habang si Javier ay walang ginawa kundi ang
bigyan ako ng magkakamag-anak na suntok at sipa. Pumutok na ang labi ko. Gusto kong
lumaban pero hindi ko ginawa. I deserve every punch and kick from any of them.

Hinarap ko na ang lahat para matapos na. Kung pagkatapos nito hindi pa rin ako
tatanggapin ni Casiel, wala na akong magagawa. Maybe it's really time for me to let
her go. Kung magiging masaya naman siya doon. Lumayo ang tatlo sa akin. Pinahid ko
naman ang dugong lumabas sa bibig ko pati na sa ilong ko. The next thing I saw is
Adam Consunji standing in front of me.

"Ang lakas ng loob mong harapin ako at sabihin sa akin na niloko mo ang bunso ko."
Matigas na wika niya.

"Pa, ipapakulong ko iyan. Si Ares na ang mag-iisip ng ikakaso sa kanya. I hate his
guts!" Banat pa ni Javier.

"Shut the fuck up, Ignatius!" He even hissed. Javier made a face tapos ay tumalikod
na siya. Maybe he was calming his nerves or whatever. I didn't care. Kapag nakabawi
ako, patay sa akin si Javier Consunji.

"Pumunta ako dito, nang ako lang." Wika ko pa. "You see, Sir, I love your daughter
and I'm willing to try everything just for her to forgive me. Hindi pa siguro sapat
iyong suntok na ibinigay ni Javier sa akin, if your son wants to kill me, then let
him, maybe if I die, Casi would forgive me."

"She will never forgive you! She's a fucking Consunji!" Muling sigaw ni Javier.
Tinapunan siya ng tingin ng tatay niya. Hinihingal naman ako at hirap huminga. Sa
lahat ng ito ay si Casiel lang ang iniisip ko. Kakayanin koi to, basta nandyan
siya, kahit hindi niya ako mapatawad agad, kahit na matagal, kahit na umabot pa
kami ng eighty-seven years before she can finally forgive me, tatanggapin ko, basta
'wag lang niya akong iwanan nang ganoon. Ikamamatay ko.

"To sum up what my son had said - Casiel is a Consunji, she deserves the best. Are
you the best for her?"

"To be honest, hindi, Sir. I was - I used to be until I slept with my co-worker. It
was all fucked up now. I'm not proud of what I did but let me humor you a little
bit, Sir." I took a deep breath. This is all I have and I'm shooting this at them
now. "What's with your name? Madalas kong marinig iyang katwiran na Consunji kayo.
My friend have asked that question to one of you, and I have asked this to Casiel
too. Consunji man po kayo, but don't you think, that being a Consunji is just your
excuse to do bad things to the people around you? How many of you can tell me that
they only slept with only one women in their life?"

The room turned into a library. Walang nais magsalita. Nakatingin lang ako sa
kanila habang tila sila ay nag-iisip. Alam kong hindi sila santo at tao lang sila,
alam kong nagkakamali din sila. I just want them to see my point - but right now I
don't know what my point is, gusto ko lang magsalita nang magsalita para
makalimutan ko ang sakit ng katawan ko.

"Wala diba? All of you have slept with other women before you're married." Wika ko
pa.

"Anong point? Ang point dito, niloko mo ang kapatid ko!"

"Shut the fuck up, Javier or I'm gonna disown you?!" Sigaw na naman ni Adam
Consunji. He looked at me. Pakiramdam ko ay napapangiti na siya o imahinasyon ko
lang iyon.

"The point is, Consunji or not Consunji, we're only human and we make mistakes. We
tend to forget and hurt people we love or used to love. Sino bang may alam kung ang
isa sa inyo ay minsang nagkasala at may nakalimutang responsibilidad." Pagpapatuloy
ko. "Walang taong perpekto, Nagkakamali tayo depende sa kung paano natin
hinahawakan ang nararamdaman natin. Today, I came here because I wanna be known as
Adan Narciso, the man who faced hell's fury for Casiel Consunji. I don't want to be
known as the man who slept with someone else or with someone he thought was his ex.
Siguro hindi niya agad makakalimutan iyon, but I'm willing to wait. I will and I
can do things - impossible things just to be with her." Mataman silang nakikinig sa
akin. I was smiling now. I was just hoping that they could get my point.

"How many men have faced all you all at the same time just for the love of your
daughters?"

"Helios did." Sancho Consunji said. "But still, I hate his guts. But it was only me
and Sheena that time. Hades didn't even faced us - just Lukas. So this guy is
really something."

"But Uncle, he slept with someone else and have forgotten about Casi!"

"Sige pa, Javier, I-push mo pa iyan!" Narinig ko si Yllak na nagsalita. "Just shut
up!"

Muli ay tumingin ako kay Adam Consunji. He took a deep breath.

"At isa pa, Sir, may nangyari na sa amin ni Casiel. Maraming beses na po." Hindi ko
alam kung saan nanggaling iyon. Dapat ay hindi ko na sinabi pero nasabi ko na at
ang sumunod na nangyari ay ang pagkakakita ko ng stars. Sinapak ako ni Adam
Consunji.

"Fuck!" I muttered.

"You're really something." Wika niya pa sa akin.

-----------------------------

"Spell, Tanga!"

"A-D-A-N!"

Iyon ang una kong narinig pagkagising ko. I was at a hospital. Naka-cast ang paa ko
at ang kamay ko. I looked around and saw Azul and his friends - si King David lang
ang wala. Si Axel John ay nakaupo sa tabi ng kama ko, si Azul naman ay nakaupo sa
couch at nakangisi sa akin. Si Judas, nanonood ng tv habang sinasabi ang Spell
Tanga.

"What the hell?" I asked.

"Gising ka na!" They all muttered. Tumayo si Azul at saka tinitigan ako. Hindi ko
alam kung anong nangayari. Ang alam ko lang sinapak ako ni Adam Consunji tapos
sumunod na naman si Javier. Matapos iyon ay para akong nahimatay dahil wala akong
matandaang kahit na ano. The next thing I knew I was at the hospital, stuck with
these men. I made a face.

"Pwede bang tawagan ninyo ang pamilya ko? Kaysa kayo ang nandito." Naiinis na wika
ko. Nakita kong nagtatawanan sila. Hindi naman nagtagal ay biglang bumukas ang
pinto. Ganoon na lang ang gulat naming lahat nang pumasok si Lukas Consunji kasama
ang isang batang babaeng may kulay pulang baseball cap.

"Hello! Ako po si Artie. Sabi ni Papa Lukas ikaw daw iyong mama na nibugbog ni
Uncle Javier kasi bad ka daw kay Tati, tapos nibugbog ka din daw ni Lolo Papa Adam
kasi daw bad ka sa kanila pero buhay ka pa kaya nandito kami. Sabi din ni Papa
Lukas, good guy ka daw kaya lang ba't mo nipapaiyak ang Tati ko?"

"Bata, uso ang huminga!" Komento ni Axel John. Nagtawanan silang tatlo. Azul just
sat there and looked at Lukas. I grinned at him. He showed me his middle finger.

"Kumusta, Adan?" He asked me. "I came here with my little Artie to tell you that
you have my back on this. I like you. You have something in you that reminded me of
my young self." Sabi niya sa akin. Azul snorted. Nakita ko si Judas na sinipa si
Azul. He gave him the death glare.

"Sure, Adan isn't a ruthless asshole." Bulong niya pa.

"Papa, siya iyong mamang friend ni Tati naka-eyes mo. Look mo dali! Tingin mo. Kita
mo!" Lumapit si Artie kay Azul. Hatak niya si Lukas. "See kamperahas na color!"
Sigaw pa noong bata. Tumayo si Azul.

"I hate kids!" He muttered sabay labas.

"Pasensya na kayo, Mr. Consunji. May regla po si Azul." Sabi naman ni Axel John.
Umalis din si Axel John. Naiwan ako kasama si Judas. I looked at him.

"Ay kailangan ko din bang umalis? Sige na nga!" Umalis din si Judas kaya naiwan
kami ni Lukas Consunji sa silid.

"Did you tell Casi about me, Sir?" Tanong ko. I was hoping that he didn't. Ayoko
namang kaawaan niya ako. I smiled when he shook his head.

"But you're the center of topic in the family since yesterday. Hati na ang mga
pamangkin ko. Ako, gusto kita. I like your guts. Adam seemed to like that too.
Kaunti na lang, you're almost there, boy. Tyagain mo lang."
Nagpasalamat ako. Nag-stay pa sila ni Artie nang matagal. Natutuwa ako sa bata.
Bago sila umalis ay muli niyang inulit sa akin ang sinabi niya kanina - malapit na.
Gusto kong maniwala na malapit na.
----31"The man clearly had a lot of things going in his mind! He slept with another
woman. If Hades sleeps with another woman, I'mma kick his balls, castrate him and
feed the woman's guts to the dogs!"

"But, Hera, he did that because he thinks that he needed closure from his
girlfriend! Hindi nating pwedeng isumpa ang isang tao dahil lang sa isang
kasalanang ginawa niya. He deserves a second chance! Everyone does! If not - wala
si Hades ngayon sa buhay mo!"

"The man clearly has guts. Iyon lang ang masasabi ko sa kanya."

I thought I'm dreaming - or maybe I am really dreaming because I could hear my

cousins talk about something that I don't really understand. It was a very busy
Sunday. Hindi ko alam na sa bahay pala magla-lunch ang buong pamilya - and I didn't
know that Kuya Gab will come home. Sa Los Angeles na kasi talaga sila naka-base ni
Ate Mara. Siya ang namamahala sa architectural firm na itinayo nila ni Papa almost
five years ago.

Kagigising ko lang nang umagang iyon. Inisip ko pa kung talagang kinausap ako ni
Mama at sinabi niya sa akin ang mga bagay na iyon. Kung oo, pakiramdam ko ay
nananaginip ako. Hindi ko inaasahan iyon. I had always wanted to know my parents'
love story - how they met, how dad chased my mom but after hearing what mom told
me, nag-iba talaga ang tingin ko sa kanila. Mas lalo kong minahal ang mga magulang
ko. They are the epitome of true love.

I joined the lot. Agad na ngumiti si Hera sa akin at tinapik ang upuan sa kanyang
tabi. Karga niya si Eleitya - Tia ang tawag niya sa baby girl niya. The baby was
sleeping like an angel while in my head I have labeled her as a soon to be evil
spawn. I just smiled. Hinaplos naman ni Gianna ang pisngi ko.

"Aw, Casi, umiyak ka na naman. Why can't you just forgive the guy?" She insisted.
Tiningnan ko si Hera dahil bigla siyang suminghap ng malakas.

"Hindi basta mapapatawad iyong ganoong lalaki!" Nanlalaki pa ang mga mata niya.
Umingit si Tia. Si Yza naman ay bumingisngis.

"Hera, natatakot si Tia sa'yo. Umayos ka nga." Kinuha ni Ate Yza ang baby. Dahan-
dahan namang ibinigay ni Hera ang anak niya at saka bumaling kay Gianna. Nagpatuloy
sila sa argumento. Sinasabi ni Hera ang punto niya - na baka ulitin ni Adan ang
ginawa niya, na hindi na dapat bigyan ng pagkakataon ang ganoon - alam ko iyon. I
have weighed the pros and the cons of my situation and yet - isa lang naman ang
mahalaga sa lahat. Mahal ko si Adan.

"At bakit hindi?" Gianna spoke again. "Helios raped Ate Yza and yet they have a
life together!"

"We are talking about sleeping with someone else! Ni-rape man ni Helios si Yza, si
Yza lang ang sinamahan niyang babae!"

"Can you not announce the fact that my husband forced me at our first time?"
Nakaatas naman ang kilay ni Ate Yza habang sinasabi niya iyon. Gianna laughed.

"You're taking Helios' side now, Hera! Hah! And I thought you hate him!"

"I still do! Sorry, Yza but your husband for me is still Satan's family member!"
Tahimik lang ako habang nag-aaway sila. Sa isipan ko, naroon ang sinabi ni Mama
kagabi - ako lang ang may karapatang magdesisyon ng lahat. Relasyon ko ito at ako
ang makikisama sa lalaking mahal ko, hindi sila. Whatever I choose to do, my
choices will define my being and it will shape whatever will happen in my life.

"Anong meron?" Nakiupo sa amin si Bathseeba na karga naman si Telulah. I'm

surrounded with mom's - even Gianna is a soon - to - be - mom. Masaya akong malaman
na buntis na siya. Ako, namomoblema pa.

"What's your take on that guy?" Tanong ni Hera kay Bathseeba. I'm getting tired of
this. Hindi ko alam kung bakit lahat sila nagkakagulo kay Adan. Kagabi rin ay
naririnig ko si Kuya na kausap si Kuya Gab sa phone at nag-aarugumento sila tungkol
kay Adan. Tinulugan ko sila. Bahala sila sa buhay nila, basta ako kailangan kong
mag-isa.

"Tao lang siya." Simpleng sabi ni Bathseeba. "Nagkakamali ang tao. Hindi naman ibig
sabihin na ginawa niya iyon, hindi niya mahal si Casiel. Baka, nagawa niya iyon
kasi nasa peak siya ng emosyon niya. Mahirap kasing manghusga ng tao. Madaling
sabihin na kung ikaw ang nasa sitwasyon niya, hindi mo iyon gagawin, pero ang
tanong, hindi mo nga ba gagawin iyon kung ikaw ang nasa kalagayan niya?"

Namilog ang mga mata ko. I looked at Bathseeba. She was just playing with Telulah's
hand while speaking. Natahimik si Hera at Gianna at nakatitig lang din sa kanya.

"Basta ang isipin mo, Casiel, ikaw at 'wag mong isipin ang sasabihin ng ibang tao.
Ako, isang taon kong inisip ang sasabihin ng ibang tao kapag pinatulan ko kaagad si
Ares, ex kasi siya ng best friend ko, kaya ayon, nadelay kami ng isang taon. Minsan
talaga, kailangan wala kang pakialam sa sasabihin ng iba. Mas mainam iyon, mas
madaling sumaya."

I smiled at myself. Naalala ko ang pinag-usapan namin ni mama, ganyan din naman ang
sinabi niya sa akin. Na huwag kong alalahanin ang sasabihin ng iba. Ako lang naman
talaga ang magdedesisyon. Ako lang ang makakasagot ng lahat ng katanungan. Ako
lang. At alam kong ako na lang ang hadlang sa sarili kong kaligayahan dahil kahit
mahal ko si Adan gusto ko pa siyang maghirap ng kahit na kaunti pa.

"So are you, team Adan or team Casiel?" Banat pa ni Gianna.

"Tinatanong pa ba iyon? Team Adan na ito?!" Sigaw ni Bathseeba. Nag-high five pa

sila ni Gianna.

"Nakakainis ka talaga B! I thought you're my best friend?!" Komento pa ni Hera.

Tumayo na ako at iniwan sila. Kalat ang mga Consunji sa bahay. Nakita ko si Nina at
Hermes na nakaupo sa sala at naglalambingan. I wonder where's Artie and Eris?
Hermes was leaning against Nina and Nina was stroking Hermes' hair. I missed Adan.
I miss him a lot. Gusto ko siyang makita. Sa garden, nakita ko si Yto at si Helios
na nakikipaglaro sa mga anak nila. Pumasok na naman sa isip ko na gusto ko ng
pamilya at siyempre si Adan ang kasama ko, pero gusto ko muna siyang mahirapan.

Pumasok na lang muli ako sa aking silid at naupo sa aking kama. I was thinking -
nitong mga nakaraang araw ay palagi na lang akong nag-iisip. Kagabi, isinulat ko sa
notepad ko ang mga pros and cons ng pakikipagbalikan ko kay Adan.

Pros

I'll be happy.

Cons
Adan might cheat again.

I'll be sad forever.

Might not able to forget him easy.

Pinilas ko ang papel, iyong naisulat kong pros and cons, puro tungkol sa kapag
hindi ko siya pinatawad. I sighed. I heard a knock on the door. I saw Kuya Javier
enter my room. Hindi siya nakangiti pero alam kong hindi naman siya galit. Tumabi
siya sa akin at inakbayan ako.

"Dapat nakikipagkwentuhan ka sa kanila." Sabi niya sa akin. Umiling lang ako.

"Ayoko, Kuya. Puro si Adan ang pinag-uusapan nila. Gianna even invented the teams.
It's kind of frustrating. Kapag naririnig ko ang pangalan niya, lalo ko siyang
nami-miss. Lalo ko siyang gustong makita. Gusto ko pa siyang mahirapan."

Kuya Javier sighed. "Casiel, mahal mo ba siya?"

"Oo." Mabilis kong sagot.

"Niloko ka niya." Paalala ni Kuya sa akin. Alam ko naman iyon pero hindi naman
pwedeng habambuhay kong itanim sa isip ko na niloko niya ako. Walang forever diba?
Kaya hindi pwedeng forever kong tandaan iyon. Sabi ni Mama, forgiveness is the key.
Sabi namin ni Aunt Sheena, what doesn't kill you only makes you stronger. I wonder
what would Mama Apollo tell me kung nandito pa siya?

"Oo. Hindi na nga siya nagpaparamdam sa akin. Isang linggo na. Siguro sumuko na
siya."

"Hindi iyon sumuko. Nasa ospital iyon. Hindi makagulapay dahil binugbog ko siya at
ni Papa."

Nakangiti ako sa pagkakataong iyon. Ang galing talagang magbiro ng kapatid ko.
Bahagya ko siyang tinulak at sinabing manahimik siya pero nang makita kong seryoso
ang mukha ni Kuya Javier ay nahintakutan ako. Alam kong hinfi naman nagbibiro si
Kuya. Walang punch line dito. Hindi niya ako bibiruin. Kabang-kaba ako. Anong
gagawin ko? Paano si Adan? Wala akong ibang maisip kundi ospital, ICU tapos burol.
Napatayo ako. Lumabas ako ng silid ko. Naiyak ako. Anong gagawin ko? Pupuntahan ko
si Adan.

"Why would you do that?!" Naguguluhang tanong ko kay Kuya Javier. I looked back at
him. Galit ang mukha niya.

"He was asking for it?!"

Tumigil ako sa paglakad at hinarap ai kuya. "How was he asking for that?! Sinabi
niya ba na bugbugin ninyo siya para mapatawad ko siya? Fuck shit kuya! Walang taong
magmamakaawang mahpabugbog!"

Nagsisigawan na kami. Alam kong naririnig sa buong bahay. Nasa hagdanan na ako.
Nakita ko sila Hera na para bang nagmamadaling pumasok sa bahay. Nasa pinakaibaba
na ako nang sumigaw na naman si Kuya.

"Pupuntahan mo iyon? Niloko ka noon! Kinalimutan!" Pagpapamukha niya sa akin.

That's it! I've had it! Muli kong hinarap si Kuya at saka nagsalita.

"Bakit? Ako lang ba ang kinalimutan? Kinalimutan ka rin naman ni Danelle, Javier!
And what's worse is that she's marrying the shipping magnate! Hindi ikaw! Hah! How
was that?!" Napaiyak na ako. "Mahal ko si Adan and this is my life! Whatever
happens after giving him a chance, sagot ko na iyon. It's my choice! Love is about
gambling and this is me and I'm about to gamble all that I have because I love
him!"

"He's not the best for you!" Sigaw pa muli ni kuya. Tumawa ako nang pagak.

"Is anyone here in this room really think that you're the best choice for the one
you are with now? Well if you think that then something went wrong in this family!"

I looked around the room. I wiped my tears. "Now. Tell me! Where the fuck is my
fucked up manwhore of a boyfriend?!"

"Asian hospital, Casi."

Hera was the one who answered me. I nodded at her and leave. I need to see Adan.
Just thinking about that makes my heart skip a beat. I'm gonna see Adan.

------------

Isang linggo. Ganoon na ako katagal sa ospital na iyon at ganoon na din katagal
walang paramdam si Casiel sa buhay ko. Sinasabi sa akin ni Axel na maaaring alam
niya ang nangyari pero hindi siya nagpapakita dahil hanggang ngayon ay galit siya
sa akin ---- na maaaring hindi na niya ako babalikan dahil na rin sa ginawa ko and
although it hurt a lot. I understand her. Alam ko na tama lang ang ginawa niya ---
ang hindi pagbalik sa akin dahil na rin sa ginawa ko. Iniisip ko kung ipaglalaban
ko pa siya, kung may natitira pa akong lakas ng loob para magpabugbog sa pamilya
niya.

I could only sigh.

"Uncle, hindi ba pupunta dito si Ate Bibay ay sorry si Ate Casiel. Miss ko na kasi
siya." Tumingin ako sa kinauupuan ni Jorgia. Kasalukuyan siyang nagbabalat ng
orange. Nakangiti siya sa akin na tila ba naghihintay ng sagot. Hindi ako kumikibo.

Kahapon pa sila nandito. Tinawagan ko na ang pamilya ko dahil gusto ko ng tunay na

pamilya at hindi ang grupo ni Azul na para bang walang ibang gustong gawin sa buhay
kundi ang asarin ako.

Si Nanay ay umuwi na ng Pangasinan ngayong umaga. Inihatid siya ni Carla sa bus

station. Sinabi ko naman na dalhin nila ang sasakyan pero ayaw magmaneho ng kapatid
ko.

"Hindi na siya pupunta. Break na kami." May kung anong bumikig sa aking lalamunan.
Nanlaki ang mga mata ni Jorgia at sabay pa kaming napabuntong hininga. I looked at
the window again. Iniisip ko si Casi. Alam ko na lubos ko siyang nasaktan. Sana
balang araw ay mapatawad niya ako.

Nag-iisip na nga ako ng plano. Jade called me last night to tell me that the FBI
wants me to be in service with them. Iyon na lang siguro ang fall back ko.

Hindi ko sinabi kay Nanay ang nangyari. Ang sabi ko lang ay napagkatuwaan ako.
Tahimik pa rin ang buong silid nang bumukas ang pinto niyon. Araw - araw sa tuwing
bubukas ang pinto ay hinihiling kong si Casi ang dumating pero hindi. Si Carla lang
pala at may dala siyang mga pagkain.

"Nahatid ko na si nanay at namili na rin ako ng pagkain para mamaya. At tinatawagan

ko si Bakla pero palaging patay ang phone. Nagpupunta ba dito iyon, Kuya?"
"Papa, hindi na pupunta si Ate Casi dito. Break na sila." Wika ni Jorgia. Tumingin
lang sa akin si Carla at saka biglang napaiyak. Tumaas ang kilay ko. Bakit siya
iiyak na para bang inagawan ng candy? Ang alam ko babae na siya ngayon talaga.
Putol na ang kaligayahan niya. Pero para sa akin, siya pa rin si Carlo --- nagdamit
babae lang siya.

"Kuya! Patawarin mo ako! Ako ang may kasalanan. Aayusin ko ito. Sasabihin ko kay
Casiel na ako ang ama ng ipinagbubuntis ni Eva!"

My mouth parted. Si Jorgia naman ay hindi rin makapaniwala.

"Akala ko pa putol na iyan!"

"Nangyari iyon bago ako magpunta ng Thailan!" Niyakap ni Carlo ang sarili.
"Pinagsamantalahan ako ni Eva! Niyurakan niya ang pagkababae ko!"

"Apparently you're not a girl because you keep getting everyone pregnant, Carlo!"

Nasa ganoong itsura si Carlo nang bumukas ang pinto. Hindi ko na nilingon iyon.
Sigurado naman ako na isa lang iyon sa mga nurses o kaya man isa sa mga kabarkada
ni Azul.

"A-adan..."

Pero namanhid ang buong katawan ko nang marinig ko ang malamyos na tinig ni Casiel.
I looked at her direction and she was there. My eyes weren't playing with me. She's
there. Papalapit siya sa akin. Napapalunok ako.

Hindi ako makapaniwala na nangyayari ito. Nandito na si Casi.

Nahinto ang pag-iisip ko nang bigla niya akong suntukin sa pisngi. Napaiyak pa
siya.

"Are you commiting suicide, Adan! Because that's how you commit suicide, you
fucking manwhore!"
---32I was full of tears and emotions. Nakatitig lang ako kay Adan habang
nakatingin lang din siya sa akin. Sa isip ko, alam ko kung gaano ko siya kamahal at
kung gaano ko siya gustong makasama. Sa ngayon ay iyon lang talaga ang laman ng
isip ko. Gusto ko siya at ayoko nang magsayang ng panahon. Gusto ko na makasama
siya. When I heard about him and what he did with my family members, nanginig ako.
Akala ko ay hindi ko na siya aabutan ng buhay. Nag-alaala ako. Alam ko kasi kung
paano sila sa mga tao sa paligid nila. They are ruthless - I think I need not to
say more.

Nagulat ako nang bigla akong yakapin ni Carla sa baywang. Nakaluhod siya sa sahig
habang umiiyak at nakatingala sa akin. Himihikbi siya at sisigok-sigok. Nanlalaki
naman ang mga mata ko. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa kaibigan ko. Pilit
kong inaalis ang kanyang kamay sa baywang at pilit ko siyang itinatayo.

"Carla, huy ano ka ba?" I was feeling a bit awkward.

"Casi, patawarin mo na si Kuya! Ako ang ama ng anak ni Eva! Ako! Pinagsamantalahan
niya ako! Binaboy niya ako Casi!" Humihikbing wika niya sa akin. Tumaas lang ang
kilay ko. Nakita kong lumapit si Jorgia sa tatay niya at itinayo ito. Pinahid pa
niya ang luha ng tatay niya at saka hinatak palabas. Umiiyak pa rin si Carla at
sinasabi na patawarin ko ang kapatid niya. Ngisi lang ang ibinigay ko sa kanya.
Tuluyan silang lumabas at naiwan kaming dalawa ni Adan doon. Huminga lang ako nang
napakalalim. Dumiretso ako sa table kung saan maraming prutas. Humarap ako sa
bintana. Pakiramdam ko kasi ay hindi ako makahinga.

Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Kanina habang papaunta ako dito ay alam ko
kung anong gagawin ko pero ngayon na magkaharap na kami ay saka ko naman naisip na
hindi ako dapat nagpunta dito. Hindi ko siya dapat nakita o pinuntahan dahil hindi
ko naman alam ang sasabihin ko. I held on the orange and sighed again. I really
don't know what I'm doing here.

Bakit ng aba ako nagpunta dito? Gusto ko ba siyang makausap. But the feeling of
betrayal is still there. I'm still hurting. I just came here because I wanna make
sure that he's alive. I closed my eyes. Can I still see myself in the future with
him? Do I still wanna build a life with him? Alam ko sa sarili ko na mahal ko si
Adan, but there are so many doubts.

"Casi..." Tinawag niya ako. I bit my lower lip. I was shaking - hindi dahil sa
tinawag niya ako kundi dahil sa hindi ko alam kung anong gagawin ko. Parang alam ko
naman na ang kahihitnatnan ng pakikipag-usap ko sa kanya. At ayaw ko sanang
humantong kami doon dahil alam kong mahal ko siya - oo, despite everything, I love
Adan - I still do - with all my heart. But I just don't know. I really don't know.
Wala akong ideya.

Humarap ako sa kanya. He was just lying there. His left eye was swollen, naka-cast
pa ang kamay niya. May benda ang noo niya. Putok ang labi niya - sa madaling
salita, he looked like a man who had just got beaten by twelve goons.

"Agent ka diba?" Panimula ko. "Bakit hindi ka lumaban?" Nakadama ako ng iritasyon.
Naiinis ako. He could've fought for his safety, mas katanggap-tanggap pa na lumaban
siya sa kuya ko o sa tatay ko o sa kahit na kanino kaysa naman ang hayaan niya na
bugbugin siya nang wala man lang siyang ginagawa. Hindi ko talaga iyon matanggap.
Why would he let other people beat the hell out of him? Does he wanna be the guy
who was beaten to death by the whole empire? Sa tingin niya ba bigla ko na lang
makakalimutan ang ginawa niya dahil doon?

Hindi naman ako ipinanganak kahapon. I sighed again.

"I did that so before you could tell your family about what I did ay alam na nila.
Casi, hindi ko naman sinadya iyon. I was trapped by my emotions---"

"To the extent na kinalimutan mo ako - literal mo akong kinalimutan, Adan. Alam mo
ba kung gaano kasakit iyon? Palagi kong sinasabi sa'yo n asana, kahit paano
nagsinungaling ka sa akin. Kasi alam mo? Kung sinabi mo lang sa akin na walang
nangyari, na hindi mo siya hinawakan, maniniwala ako sa'yo because that's how much
I love you - na kaya kong magpakatanga at magbulag-bulagan dahil lang sa mahal
kita!" I was hissing. Noon ko lang naramdaman sa dibdib ko ang ganoong kabigat na
emosyon.

Ni hindi ko kayang ipaliwanag sa sarili ko kung anong galit ang nararamdaman ko.
Alam kong galit ako pero alam kong mahal ko siya ngunit sa ngayon ay mas
nangingibabaw ang galit ko.

"Alam mo ba na inaway ko ang kapatid ko dahil sa ayaw niya akong papuntahin dito?
Even if he deserves that, Adan, ikaw do you think you deserve a second chance?" I
asked him. I'm asking him that now because I wanted to know.

Ang lakas ng loob niyang harapin ang buong emperyo pagkatapos niyang kalimutan ako.

"Am I that easy to forget, Adan?" Tanong ko. Pinipigilan ko ang umiyak. Ayokong
umiyak at hindi ako iiyak sa harapan niya. Hindi ko ipapakita na apektado ako.
Kahit na mahal na mahal ko siya ay hindi ko kayang basta lumimot.

He cleared his throat.

"Why did you come here?" He dared ask. Wala namang panunumbat sa tinig niya.
Simpleng nagtatanong lang siya. Pinilit kong kalmahin ang sarili ko. I bit my lower
lip. Hinawakan niya ang kamay ko. I looked at him. I gave him a weak smile.

"Hindi ko alam..." Mahinang sagot ko. Noon ko hinayaang tumulo ang mga luha ko.
"Adan, h-hindi ko alam. Ang alam ko lang kanina, gusto kong malaman kung buhay ka,
and seeing that you're okay, ayos na sa akin. Hindi ko alam, Adan. Pero malinaw sa
akin na hindi ako nagpunta dito para makipagbalikan sa'yo."

His mouth formed an O. Hindi siya nakapagsalita. Humigpit lang ang hawak niya sa
kamay ko. Kitang-kita ko sa mga mata niya ang sakit. And the fact that I'm not even
sorry about him being hurt shook my being.

Tinanong ko ang sarili ko kung ano baa ng nararamdaman ko talaga. I'm sure that I
love him. My heart beats for him but the wounds were too fresh to just forget about
what he had done to me. I just couldn't forgive him that easy. Yes, I appreciate
his effort of facing my family - but that's not enough. I'm looking for something
more. I don't know what would make me change my mind. I love him but I just
couldn't bring myself to be with him now.

"H-hindi mo n-na b-ba ako mahal?" Lumabas iyon sa bibig niya. Nanginginig ang boses
niya. I saw tears were falling from his eyes. Malungkot na malungkot si Adan. I was
hurting too - seeing him like that hurts me pero mas gusto kong piliin ang sarili
ko ngayon. Gusto kong hanapin ang sarili kong nawala nang masaktan ako dahil sa
kanya.

He slept with someone else and had forgotten me, sinadya man o hindi, ginawa niya
pa rin iyon. I love him...

But I lost myself and I have to find it.

"Casi, nagsisisi naman talaga ako. If you want you can call your brother to beat
the hell out of me, 'wag mo lang akong iwan..." He was crying now. I closed my
eyes.

"Hindi ganoon iyon, Adan." Wika ko. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa
kanya ito. "Mahal kita. Alam mo iyon ang pinakanakakainis na parte ng nangyayari sa
akin - iyong mahal kita kahit na ginago mo ako, na gusto kitang patawarin, na miss
na miss kita, pero ngayon, hindi ko kayang ibigay iyon sa'yo kasi gusto kong sarili
ko muna iyong piliin ko dahil noong sinaktan mo ako, nawala iyong parteng ako -
iyong ako na minahal ka ng buo. Maybe if you ask me how much I love you out of ten,
I'd day, five..."

"C-casi, please...."

"Sana intindihin mo ako, Adan..." Binawi ko ang kamay ko.

"Mahal kita..."

"Alam ko." I smiled at him. Hinaplos ko ang mukha niya. "Pero sa ngayon, Adan.
Hindi iyon sapat..." I broke down. Humagulgol ako. Adan closed his eyes and looked
away. We're both crying now. "Masakit pa kasi. Siguro kapag kaya ko nang i-deal
iyong fact that you slept with your supposed ex, baka pwede na. Baka bumalik sa ten
iyong love ko sa'yo, Adan but right now, my heart is in too much pain, so much
pain, Adan that by just looking at you, hindi ako makahinga."

Hindi ko na kaya. I need to leave. Nasabi ko na ang lahat ng gusto kong sabihin sa
kanya.

"I'm leaving, Adan." Wika ko sa kanya. "Maybe if we see each other again, maybe we
can work this out. Maybe it'll still be you and I in the end, but right now, I just
want it to be about me, Adan... just let me go..."

Adan just looked at me. Tears were falling in his face like waterfalls. I started
walking away. Humantong ako sa pintuan, I was about to open it when I decided to
come back just to give him a kiss. Sumampa ako sa kama at hinagkan siya sa labi.

This will be our very last kiss. And I want it to be as vivid for him as for me. I
want him to remember me. Ayoko nang makalimutan niya ako ulit. Gusto ko,
nakakatatak ako sa buong pagkatao niya, sa buong katawan niya at sa puso at isipan
niya.

I am marking Adan as mine. Today will be the start of his life without me, but I'm
making sure that he will never ever forget Casiel Antoniette Consunji.

After the kiss, I looked at Adan. "Goodbye, Adan. See you, maybe..." In my head I
was saying something else. Something that only my bloodline know and what is
expected of us.
I sighed and left him.
---33Exactly two years later...

Come up to meet you...

Tell you I'm sorry...

You don't know how lovely you are...

Napatigil ako sa paggagawa ng sasakyan nang marinig ko ang pag-tunog ng phone ko.
The phone is meters away from me and even without looking at it, I know that Gianna
is the one calling me. Agad kong pinuntahan ang phone ko at sinagot iyon.

"What?!" I snapped.

"Casi, si Zeus ito. Gianna is giving birth!" He announced. Kulang na lang ay

lumabas ang bibig niya sa phone k. Napangiti ako. Iniipit ko sa balikat ko at sa
tainga ko ang phone habang kinakausap ko siya. "I need you here! She's cursing me?!
Ayaw niya ako sa loob! We have done it before but now she doesn't want me inside
the E.R!"

I rolled my eyes. Dalawa na ang anak ni Gianna at ni Zeus - si Alatheia, who's

turning two next month tapos si Kairos, one year old. Nakakatuwa sila. Nakakatuwa
si Zeus, ginawa niyang factory ng mga bata ang matres ng pinsan ko.

"Oo, pupunta na ako diyan. Stay put ka lang, Zeus." Natatawang tinapos ko ang
tawag. Inayos ko naman ang sarili ko at saka nagbilin sa assistant ko na siya na
muna ang bahala sa ginagawa kong sasakyan. Nagmamadaling sumakay ako sa fire bird
ko at nagmaneho patungo sa ospital. Excited na akong makita ang bago kong
pamangkin.

Kung tutuusin ay puro bata na ang pamilya namin. Halos lahat ay may anak na, si
Kuya Yvo, nakaka-tatlo na, si Kuya Yto, apat, si Yna at Yllak, dalawa, si Ate Yza
at Helios, sinaktong lima, si Hera at Hades din. Si Ares at si Hermes ay
nagpaparamihan din habang si Kuya Javier at ako ay napag-iiwanan.

It was funny because the family just kept on growing every year. Nakakatuwang
isipin ang kwento ni Papa na nagsimula lang sila noon na kakaunti - silang tatlo
lang nila Uncle Sancho tapos ay si Aunt Laide - who rose from the dead but now,
napakarami na namin.

Dumating ako sa ospital after fifteen minutes. Agad akong dumiretso sa emergency
area kung saan naroon si Zeus na hindi naman mapakali. Nang makita niya ako ay
ganoon na lang ang katuwaan niya. Sinalubong niya ako ng isang kulay berdeng
hospital gown na may kasamang gauntest, at hospital cap. Walang tanong na isinuot
koi yon at pumasok sa loob.
That was where I saw Gianna. Naka-open ang legs niya. Pawis na pawis ang luka-luka
at hawak ang kamay ng isang nurse. Hindi ko naman alam kung anong gagawin ko,
lalapitan ko ba siya o aalis na lang ako - but then again, it's too late because
she had seen me.

"Casi!" She called me. "Hold my fucking hand!" Nanginginig na lumapit ako sa kanya.
Ito ang unang pagkakataon na nakakita ako nang nanganganak.

"Push, Mrs. Vejar!" Sigaw ng doctor niya. Gianna pushed. Ire lang siya nang ire at
hirap na hirap siya. Parang gusto kong panawan nang ulirat. Napakaraming dugo ang
nakikita ko. Hindi ako makahinga.

"Gianna! Dalian mong manganak! It's so yuck!" I complained.

"Fuck you ka, Antoniette! Kasalanan ni Zeus ito!" She kept on screaming. Ninoohan
ko si Gianna at saka inismiran.

"Sarap na sarap ka naman kaya okay lang iyan! Go push na ito!" Sigaw ko pa sa
kanya.

"Miss, pwede bang tumahimik kayo?" Pagbabawal sa amin ng doctor. Ngumisi lang ako
sa doctor at hinawakan nang mahigpit ang kamay ni Gianna. She was forcing herself
to groan and moan. Pawis na pawis na siya at hirap na hirap na ang pinsan ko.
Pakiramdam ko ay gusto na niyang ilabas ang lahat nang pwedeng ilabas niya sa
katawan niya. It's just too much to see.

Hindi naman nagtagal ay may narinig akong iyak ng isang bata. The doctor looked at
Gianna. She smiled at us. Gianna was holding my hand too tight - it actually makes
me think that my hands are gonna be chopped any moment from now.

"It's a boy! Congratulations, Mrs. Vejar!" The doctor announced. The nurse showed
the baby to us and he looked so cute. Gianna cried, napaluha rin ako. The moment is
just too perfect. Ipinatawag ni Gianna si Zeus. Hindi naman nagtagal ay dumating na
ang gago niyang asawa. I smiled at him. Agad niyang kinuha ang bago nilang baby at
saka hinagkan ito after that she kissed Gianna.

And I, I just stood there thinking how perfect their family is. How perfect Zeus is
as her husband - how she forgave Zeus for what he had done to her and how the love
each other unconditionally.

Umalis ako sa lugar na iyon dahil hindi na ako makahinga. There's too much
happiness going inside that room and I just couldn't take it. Naupo ako sa waiting
lounge. Tinanggal ko ang gauntest ko at ang cap sa ulo ko. I took a deep breath and
slouched on the chair. Inilabas ko ang phone ko tiningnan ang messages ko.

There's one message from Guy number 25. He said that:

Guy number 25: Hey Casiel, do you wanna go out tonight? We can go beerpong if you
want!"

Sumimangot lang ako. Hindi ko na matandaan kung anong hitsura ni Guy number twenty
- five. Ang naaalala ko lang, we kissed and he's a good kissed pero nang maglapat
ang labi namin, ibang mukha naman ang nakita ko sa aking balintataw. Umuwi ako agad
noon at tinawagan si Hera. Sinabi ko sa kanya ang nangyari sa akin at pinagtawanan
niya lang ako. Sinabi niya na dapat ko na daw buksan ang puso ko para sa bagong
pag-ibig pero matagal nang bukas ang puso ko, isip ko at mga mata ko. Kinalimutan
ko na iyong masakit na parte. Hindi na ako nag-iiyak basta. I just keep on living
my life the way it used to be - noong hindi ko pa nakikilala ang taong iyon -si
Adan.

Huminga ako nang malalim. I deleted the guy's number. Tiempo naman at nakita ko ang
text ni Guy number thirty - four. I twitched my lower lip. I remember him. I dated
him last summer and we almost had sex but then I pushed him away because I think
that we're too fast. We we're making out and I was getting aroused but then I
stiffened when he bit my earlobe. I pushed him and walked out. Hindi ko kaya.
Masyado siyang mabilis. Ni hindi ko nga alam ang apelyido niya tapos kama na agad
kami.

Ang hindi ko maintindihan ay kung bakit text pa siya nang text sa akin.

Dating machine - iyon ang tawag sa akin ni Gianna. Sa dami daw kasi ng nai-date ko
hanggang ngayon ay hindi pa ako nakaka-settle. Hindi ko daw kasi alam ang gusto ko.

Well, Casi, you know what you like, you're just too afraid to admit it to yourself
because you don't want to be vulnerable again. That's the problem with us girls -
si Yza nagpakasal muna kay Hector bading, si Hera nagtago sa L.A. saka sa ospital,
ako mahal ko, tiniis ko, pero binalikan ko pa rin, ikaw, mahal mo, pero in denial
ka kasi he slept with his ex's kaloka like! When are you gonna forget that? It's
been two years! Inilalayo mo ang sarili mo sa isang bagay na pwedeng magpasaya
sa'yo!

I sighed again. Alam kong may punto si Gianna kaya lang, paano ko sisimulan ang
pagsusubok kay Adan kung hindi ko naman alam kung nasaan siya? The last time I saw
him was at the hospital. Matapos ang usapan naming iyon ay hindi ko na siya
nilapitan, hinanap ko kinausap. Ayokong nakakarinig ng kung ano tungkol sa kanya.
Kahit si Carla ay pinagbawalan kong magbalita sa akin ng kahit na ano tungkol kay
Adan.

I have moved on from the pain. Alam ko iyon. Katunayan noon, kapag naaalala ko
siya, hindi ko na nararamdaman iyong sakit na naramdaman ko noong gabing nakita ko
siya. Kung may nararamdaman man ako kapag naaalala ko siya ay iyon iyong parang
malaking bilog sa stomach ko.

Right now, I don't know, I'm not sure if I still love him. Kung sakali naman na
makikita ko siya, wala namang problema. If I see him, I'd say hi to him. Iyon lang.
Kung anong mangyayari pagkatapos noon, bahala na si Batman.

Tinawagan ko si Hera para ibalita na nanganak na si Gianna and that I had one of
those stressful day because of Gianna giving birth. Matapos iyon ay nagpaalam naman
ako kay Zeus para umuwi. I was in the parking lot when I saw a very familiar
figure. Nakatayo ang lalaki sa kanang bahagi ng parking lot. Nakatalikod siya sa
akin habang may kung anong kinukuha sa loob ng compartment niya. Natutukso akong
lapitan ang lalaki kaya iyon ang ginawa ko.

"Hey!" I greeted. He looked back. Napangisi ako nang makilala ko siya. "Azul! Sabi
ko na ng aba ikaw iyan! Ang tagal mong nawalan!" He just looked at me with that
smug look on his face. Iyong tingin na iyon ay pamilyar sa akin. Nakita ko na noon
pero hindi ko lang alam kung kanino. Ipinag walang bahala ko iyon. Marami namang
tao na may ganoong tingin.

"It's been a long time!" Sabi ko sa kanya. He just nod his head.

"Yeah... is it a long time?" Tanong niya. "Parang hindi naman." Tumawa siya nang
pagak. Kumunot ang noo ko.

"Sinong kasama mo?" He's acting weird. I haven't seen him for a long time too.
Naging kaibigan ko na rin naman siya dahil sa nangyari sa amin noon. I treated him
as one of my friends pero hindi naman siya nagtagal sa buhay ko, tulad ni Adan ay
bigla na lang siyang nawala na parang bula.

"Wala. Ako lang. Dinalaw ko lang iyong step brother ko. Kababalik ko lang galing
Canada."

"You've been on a mission?" I kinda felt excited. Tumawa na naman siya.

"Casiel, dalawang taon lang tayong hindi nagkita. Wala namang nagbago, criminal pa
rin ako." Nakakakilabot ang mga binitiwan niyang salita. I just shook my head.

"Parang hindi naman ako ang gusto mong kumustahin." Isinara niya ang compartment ng
sasakyan niya at bumaling sa akin. "He's back in that kind of work again. Secret
Service this time."

He was talking about Adan - of course. Hindi ako kumibo. Tumahip lang ang dibdib
ko. Bakit ganoon? Pangalan niya pa lang, kinakabahan na ako? I just let the feeling
go.

"He's actually in a more dangerous work now, Casi. Secret Service deals with
powerful leaders in the world. If you wanna know, he's in India for a mission of
course."

"Hanapin mo ang pake ko!" Inis na wika ko sa kanya. Nilayasan ko si Azul at sumakay
sa kotse ko. Hindi ko alam kung para saan ang kabang nararamdaman ko. Ang bilis
nang tibok ng puso ko. Hindi malinaw sa akin kung paano ako nakauwi sa bahay. Hindi
rin malinaw sa akin kung bakit hindi ko maalis sa isipan ko si Adan. Hindi ko alam.
Wala akong alam at naiinis ako.

Maybe Gianna was right - I just don't want to feel vulnerable again. My family
never let me be vulnerable because they were always there to protect me from the
pain. I'm strong because they're behind me every step of the way. And when Adan
hurt me, I felt how real the pain was and it consumed me.

The next morning, I woke up with a little something in my heart. Paglabas ko ng

silid ay nakita ko si Papa, si Uncle Lukas at si Tito Sancho na nakatayo sa gitna
ng sala na para bang nagdidiskusyon. Mama, on the other hand looked so worried.
Kinabahan na rin ako.

"What happened?" I asked. I didn't even bother greeting them a good morning. Mukha
na kasi silang namatayan.

"Casiel, nakatanggap ng death threat ang Papa mo!" Agad akong niyakap ni Mama.
Nahintakutan ako. Why would someone do that? Why would they want my father dead?
Mabait si Papa.

"Wala naman tayong dapat ipag-alala. Magdadagdag ako ng body guards para sa
pamilya. Si Aura, si Casiel hindi na pwedeng umalis nang walang kasama."

"It's better that way, or much better if we send Aura and Casiel in the states at
pabalikin na lang sila dito kapag maayos na ang lahat. Helios is doing everything
he could to trace this person." Wika din ni Tito Sancho. I shook my head. Ano na
naman ang nangyayari sa pamilya ko?

Weeks have passed. Si Mama lalong nabubuwang. Halos hindi na siya lumalayo kay
Papa. Si Kuya Javier laging may dalang baril. Hindi ko na maintindihan kung paano
naging ganito na araw-araw ay may takot sa amin.

Sa naririnig ko ay hindi lang si Papa ang may threat kundi silang tatlo na.
Pinakamarami kay Uncle Sancho. Marami talagang may galit sa pamilya ko.

That day, I was in the duyan, hanging out. Wala na akong panahon para mag-isip pa
ng kung ano. Sa sobrang busy ko at sa sobrang takot ko para sa magulang ko,
nakalimutan ko si Azul at ang mga iniisip ko tungkol kay Adan.

"Casi..." I looked up and saw my father standing beside me. Hinagkan niya ako sa
noo tapos at tinabihan. Inakbayan niya ako.

"Bihis ka, Papa. Saan ka pupunta?" Tanong ko sa kanya.

"Sa office. I'm with Luke and Sacho. 'Wag kang mag-alala. Nagpapaalam lang ako."
Hinagkan na naman niya ako sa pisngi. Mahal na mahal ko si Papa at kapag naiisip ko
na may posibilidad siyang mawala ay natatakot talaga ako. "Alam mo ba, dito ka
nabuo sa duyan na ito."

What he said creep me out. "Papa!" Tumawa si Papa at saka hinagkan na naman ako.
Nagpaalam na siyang umalis. I waved him goodbye.

The day passed by. Wala namang nangyaring kakaiba. Si Mama, paranoid lang siya.
Maya't-maya ay tinatawagan niya si Papa. Ako naman ay nakahiga lang sa sofa sa sala
at pinakikiramdaman niya.

At exactly four in the afternoon, my world shook when I heard Mama Aura's frantic
voice. Bigla akong tumayo at nilapitan siya.

"Ma?!" I called her. "Ma?!" Natagpuan ko si Mama na iyak nang iyak sa kusina.
Nabitiwan niya ang hawak niyang sandok at nanginginig ang kanyang buong katawan.
"Ma?!"

She looked at me. "Your father was shot Casi... He's in the hospital."

"Oh my god..."
---34You know when you feel like you're trapped in a very bad movie and you wanted
to go out of the cinema, go home and have a good night sleep only to realize that
you are trap in a very bad dream and you wanted to wake up but you just can't?
That's exactly how I feel right now.

Not knowing if my father's okay or critical makes me wanna quit life. Matapos
naming mahimasmasan ni Mama ay agad kaming umalis ng bahay para magpunta sa
ospital. I texted Kuya Javier at sinabi ko na magkita na lang kami doon. My body is
shaking with so much fear. Ngayon na lang ako nanginig nang ganito. Wala akong
alam, ang alam ko lang ay kinakabahan ako dahil hindi ko alam kung anong mangyayari
sa Papa ko.

I just couldn't imagine life without him.

Binilisan ko ang pagmamaneho. Si Mama ay lumuluha sa tabi ko. She was holding on
her first wedding ring. Nakasabit iyon sa kwintas niya bilang pendant. She was
biting her lip. Alam na alam ko kung anong iniisip ni Mama and I want her to snap
out of it but how? Right now, we have the same thoughts.

"Adam said that he would take me to a cruise next month. Your father can't die,
Casi. I can't let him die."
"Ma, he won't die. Susundan ninyo pa ako
iyon ay hindi nakatulong para mawala ang
I saw a black SUV following me. At first
saw one of the passengers pointing a gun
are actually trying to kill us.
diba?" Sinubukan kong magbiro pero kahit
kaba ko. I was driving fast - so fast that
I thought, it was Kuya Javier, but when I
at us - I realized that the men behind us

"Mama, dapa?!" I hissed. Ang sumunod kong narinig ay walang humpa na putok ng
baril. Gumewang-gewang ang sasakyan ko. I was in tears and I feel so much fear and
uncertainty. Wala akong naiisip kundi ang katotohanan na kailangan ko ng tulong. I
need some saving but who the hell is going to save me?!

I gasped hard when I saw three other black SUV's in front of my fire bird. Lahat ng
lalaking lumabas doon ay puro armado. Naglalakihan ang mga katawan at mga baril.

"Anak, parang hindi naman na tayo aabot sa Papa mo." Humihikbing sabi ni Mama. I
lokked at her. Umiling ako. Makakaabot kami kay Papa. Makakatakas kami dito. Kung
paano ay hindi ko pa alam but I'll do everything just to get my mom to my father.
I'll reunite them.

Nakita kong naglakad ang dalawang lalaki papunta sa kotse ko. May hawak silang
mataas na kalibre ng baril. Hinawakan ko ang kamay ni Mama.

"Ma, makakarating ka kay Papa. We'll see him..."

"Casi, mahal na mahal kita..." Napaiyak ako sa sinabi niya. I looked at my mom and
hugged him. Kung mamamatay kami ngayon, gusto kong maramdaman ang yakap ng Mama ko.
I'd die knowing that she loves me and I wanted her to feel how much I love her.

Kumatok ang isang lalaki sa bintana ng sasakyan ko. Hindi koi yon binibuksan.
Napasigaw ako nang barilin niya ang pinto ng fire bird ko.

"Ma!" I cried when the other man took her from me. Naramdaman ko naman ang kamay ng
lalaki sa braso ko at pilit akong inilalabas. "Bitiwan ninyo ako?!" I yelled. "Sino
ba kayo!" My eyes widened when the man slapped me. Dumugo ang bunganga ko.

"'Wag mong saktan si Casi!" Tinutukan naman si Mama ng baril ng may hawak sa kanya.
"Tumahimik ka o papatayin na kita ngayon pa lang!"

"No!"

I suddenly heard a loud gunshot. Napaiyak ako. Iniisip ko na si Mama ang binaril
but then, the man holding her fell down. Nagtatakang tumingin ako sa paligid.
Nakarinig ako ng mga sasakyan na dumarating. I thanked all the gods when I saw some
people wearing black overalls running towards us. Isa-isang pinagbabaril nila ang
mga nakapaligid sa amin. Hindi naman ako makahinga. Kinagat ko ang kamay ng may
hawak sa akin at nang mabitiwan niya ako ay binayagan ko siya tapos ay tumakbo ako
sa Mama ko.

"Okay ka ba, Ma?" Tanong ko. Umiiyak ako. She smiled at me.

"Yes, baby. But your father needs us." She caressed the part of my face that's
swollen. Umiiyak siya. Pinahid ko ang luha niya. Hindi naman nagtagal ay lumapit sa
amin ang isang babaeng may hawak din na baril.

"I'm Megan Redantor, SS agent. Kami iyong humahawak ng kaso ng pamilya ninyo."
Kumunot ang noo ko. May kaso ang pamilya namin? Anong kaso? Ikukulong ba ako? Si
Papa? "'Wag kayong mag-aalala. Dadalhin ko kayo ngayon kung saan dapat kayo
magpunta." Wika niya pa. Inalalayan niya si Mama at pinasunod ako. Pumasok kami sa
isang van at saka umalis din agad. Hindi ako makakibo.

Anong kaso?

I voiced out my though. The woman looked at me.

"Matagal nang may kaso ang pamilya ninyo. Someon'e trying to finish your lot, Miss
Consunji and we're here to prevent that. Mr. Manuelito Sandejas wants all of you
dead. Nag-file ng order si Mr. Sancho Consunji two years ago when Mr. Sandejas got
out of prison."

Hindi ko kilala si Mr. Sandejas pero kung sino man siya, wala siyang karapatang
ipahamak ang pamilya ko.

Nakarating kami sa ospital. Wala na akong pakialam sa hitsura ko. Inalalayan ko na

lang si Mama para agad kaming makapunta kay Papa. Nagulat pa ako nang sabihin sa
akin ng Megan na iyon kung nasaan ang Papa ko. They know everything and it freaks
me out. My father is inside room 425 - natatakot ako. Anong madadatnan ko doon? I
was crying. Si Mama ay napakabilis lumakad. Ako naman ay binabagalan ko ng sadya.
Bumukas ang pinto. Nanginig ang tuhod kio at parang pinanawan ng lakas ang buong
katawan ko nang marinig ko ang frantic na namang sigaw ni Mama.

"Adam!"

Oh my god...

Nag-uunahan ang mga luha ko. Ayoko. Ayokong pumasok. Ayokong makita.

"Adam! Oh my god! Adam!"

Napahawak ako sa pader. Pakiramdam ko ay nawawala ang lakas kong tumayo pati na rin
ang katinuan ko. Hindi maari. Hindi pwede ito.

Finally, I got the strength to go inside. I was looking at my father.

"Oh putang ina! Papa!" Sigaw ko nang makita ko siyang nakaupo sa hospital bed and
my benda lang sa balikat. Tumakbo ako at niyakap siya nang napakahigpit. My father
is alive! My father is fucking alive!

"You scared me, Pa! Akala ko! Si Mama naman kasi kung maka-sigaw akala mo
namatayan!"

"Nag-aalala ako eh!" Binatukan ako ni Mama. Papa kissed us both.

"My two favorite girls! I love you both."

Noon ko napansin si Uncle Luke. Pumasok siya sa kwarto ni Papa. Kasunod niya si
Uncle Sancho na nakangisi lang. They all look like they're devils and they are
ready to kill.

"Akala ko mamatay si Adam." Wika ni Tito Lukas. "Sinabi ko sa kanya na mag-hi na

kay Apollo." He gave us that menacing smile. "But I'm so glad you're here, brother.
We'll kill the motherfuckers who did that."

"It's been done. The SS are on it. Sandejas is going down. Yto's making sure about
it. I called Hermes and he's reviewing all the footages at the hotel since last
night."

Si Uncle Sancho ang nagsasalita. Hindi ko maintindihan. Ano bang nangyayari? Bakit
kami hinahabol at sinong gustong pumatay sa pamilya ko?

"What happened?" I asked. "Hinarang kami ni Mama, Uncle. Buti na lang dumating si
Megan, she saved us." Paliwanag ko. "And what happened to Papa?"

"Your father almost died." Wika ni Uncle Sancho. "He took the bullet that was for
me, he save my life. But he was saved too." Pagpapatuloy niya.

"Sino?" Mom and I were curious.

The big three grinned widely. Naguguluhan ako. I just shook my head. I asked for
Uncle Luke's phone. I have to call Kuya Gab to tell him what happen. Lumabas muna
ako ng silid. Nakita ko si Megan na nakatayo sa may pinto at may kausap rin. Hindi
ko na siya dapat papansinin pero bigla akong nagtaka sa mga salitang binibitiwan
niya.

"What? He's supposed to be in India?! The boss told him to fuck off from the
Consunji Case because of his history?! He was shot? Then where the fuck is he?!
Tanga talaga si Narciso?!"

My mouth parted.

Narciso.

Bumalika ko sa loob. My heart was beating faster. Hinihingal ako at hindi ako
makahinga.

"Oh, Casi? What's wrong?" My father ask.

"If you save Uncle Sancho, who saved you, Papa?" Parang hindi nila ako narinig.
Hindi sila sumagot. "Who saved you?! Si Adan ba?" Alam kong dapat hindi ako
kinakabahan pero kinakabahan ako. Hindi ko alam kung bakit pero kabang-kaba talaga
ako. Wala naman na akong dapat kinalaman sa kanya. It's been two years and I don't
think its right for me to remember him or even feel like this because of what he
had done to me and our relationship.

But my heart is beating faster as every minute passed by.

"Si Adan ba?!"

"Yes, Casiel."

Naramdaman ko na naman ang naramdaman ko kanina. I felt vulnerable and I hate this
feeling.

Two years akong walang balita sa kanya, tapos ngayon ay ito.

"Was he shot?" My voice is shaking. "Was he?!"

"Yes Casiel..." He answered me again.

"Oh my god..."

Lumabas muli ako ng silid. I need to find Adan and I need to find him fast!

---------------------------------

Hindi ko alam kung saan ako dinala ng mga paa ko. Ang alam ko lang kailangan kong
mahanap si Adan dahil kailangan kong malaman kung okay siya. Parang tulad lang ito
noong nangyari sa amin almost two years ago - the day I found out that he was beat
by my family. Iniisip ko na baka kapag nakita ko siya ay tulad lamang ito noon - na
maiinis ako sa kanya, mangingibabaw ang galit, pero ngayon, hindi ko talaga alam
kung anong gagawin ko. I just want to see him.
Hindi ako makakuha ng impormasyon sa mga taong nasa paligid ko lalo na sa SS. They
said that the information I need is classified and to secret. Bakit? Boss na ba si
Adan kaya ganoon? Hindi nila ako naiintindihan. Kailangan kong makita si Adan!

Nahinto ako sa isang coffee shop. Nakita ko kasi doon si Judas Escalona. Alam kong
siya iyon. May kahalikan siyang babae. Bumaba ako at pinutahan ko siya sabay
binatukan. Nagtatakang tumingin siya sa akin.

"Nasaan si Adan." Bulong ko.

"What?" He asked. Binatukan kong muli siya.

"Malandi kang lalaki ka?! Anong karapatan mong makipaghalikan sa iba gayong nandito
ako! Hindi ka pa nasiyahan sa ginawa mo sa akin kagabi! Pinuyat mo na ako tapos
pinagod mo pa ako?!"

Wala akong pakialam kung pinagtitinginan ako ng lahat. Kailangan ko si Judas para
makakuha ng impormasyon. Tumayo ang babae at sinabuyan si Judas ng tubig sa mukha,
sinampal at saka iniwan. He looked at me.

"Two years, Casiel, two years akong walang balita sa'yo tapos sisirain mo ang date
ko?! Putang ina!"

"Nasaan si Narciso!" Sigaw ko.

"Hindi ko alam!"

"Babayagan kita! Nasaan si Adan? Alam kong may communication kayo! 'Wag mong
itanggi!" He stared at me and then he shook his head. Hinatak niya ang kamay ko at
saka pumasok sa kotseng dala ko.

"Drive. Dadalhin kita kung nasaan si Adan." He gave me the directions. Sa isip ko,
ospital ang pupuntahan namin dahil nga sa nabaril siya pero nagtaka ako nang
huminto kami sa tapat ng isang bahay. Ito ba ang bahay ni Adan? Bumaba si Judas.
Sumunod ako, pumasok kami sa loob. I found out that the house was Azul's. Sa loob
noon natagpuan ko si Axel John na naglilinis ng baril.
"Hey Casi - wait! What is she doing here?!" Tanong ni Axel. Tumayo siya dahil hindi
sumagot si Judas. Dalawa na kaming nakasunod sa kanya ngayon. We reached the
underground. It's kind of creepy. Napapalibutan ako ng mga baril. Iyon kasi ang
nakasabit sa mga pader.

Narating namin ang dulong pintuan. Humarap sa akin si Judas.

"Mangako ka sa akin na bubuksan mo ang isip mo sa mga makikita mo." Wika niya.
Nagtataka man ay tumango ako. Finally, he opened the door. Sumalubong sa akin ang
mg maraming screen ng tv - at sigurado ako na ang mga tv screens na iyon ay
kunektado sa mga cctv cameras.

The footages were taken inside a bungalow house. Umikot ang paningin ko.

"Ano ito? Nasaan si Adan?!" Sigaw ko.

"Iyan si Adan, Casi." Wika ni Judas. "He doesn't know it, but we're spying on him.
Azul felt responsible for his sake."

"Why? What's Azul have to do with this?"

Nagtinginan ang dalawa.

"We don't know. But ever since you left Adan at the hospital, Azul's been following
him. And he's updated to his every move and plan."

"Bakla si Azul, ganoon?" Komento ko. Nagtawanan ang dalawa.

"No, Casi." Azul's voice filled the room. "I'm watching Adan because I'm still
curious." Lumabas siya mula sa likod ng dalawa. He grinned.

"Alam mo ban a sa loob ng dalawang taon, wala siyang ginawa kundi ang magkulong sa
bahay na iyon? Two years Casi. Papasang ermitanyo si Adan. Lumalabas lang siya
kapag may misyon, pero pagkatapos noon, uuwi siya sa bahay na iyan, wala siyang
ibang gagawin. He's been hiding himself from society. He's been living his life as
a monk. And do you know why?"
Naguguluhan ako...

"On word, Casi..." Axel said.

"Faithfullness." Judas muttered. I swallowed hard.

---35---36---37----38---39---40