Love me today don't leave me tomorrow...

If I fall for you, I'll never recover...

If I fall for you, I'll never be the same...

- Love Somebody
Saturday afternoons used to be fun and noisy if my best friend Mercedes Samson is
here. Pero wala siya dito at ako lang mag-isa. Wala akong ginagawa. I have finished
everything that I needed to do. I have done the laundry, the dishes, my quarterly
reports for the National Library - I have done almost everything and the one thing
left to do is to rest. I sighed. I smiled when I heard the ting sound of the over.
Luto na ang popcorn ko. Dahil wala si Mercedes- naisip kong mag-movie marathon.

I love movies. I'm a home buddy and watching movies is one of my past time - kapag
hindi ako nanonood, nagbabasa ako,if I'm not reading, I'm eating or sleeping -kapag
natapos ko nang gawin ang mga ito - tulala na ako. I like day dreaming a lot - it's
my escape to reality. Kahit nga kapag nasa trabaho ako, nagde-day dream ako.

Inilagay ko ang popcorn sa bowl pagkatapos ay lumakad na ako patungo sa living

room, before actually watching the movie, I took my phone and called Maria
Mercedes. I miss her. I feel like I haven't seen her for the longest time. Nitong
mga nakaraang araw kasi ay parang tuliro siya. Hindi ko siya makausap ng maayos
parang napakalalim ng iniisip niya at alam ko lahat iyon ay dahil doon sa lalaking
halos isang dekada na niyang kasama.

SI Ares Consunji - also known as the biggest asshole on earth.

Hindi ko maintindihan kay Mercedes kung bakit sinasamahan niya pa ang lalaking iyon
samantalang palagi niyang sinasabi na wala naman silang relasyon. Hindi ko
maintindihan talaga. Sabagay kahit siguro anong paliwanag niya ay hindi ko talaga
siya maiintindihan - wala naman kasi ako sa sitwasyon niya - ang alam ko lang ay
nasasaktan siya. Alam ko ang pakiramdam ng nasasaktan dahil sa pag-ibig. And I
think love is stupid - but I feel in to its trap.

I fell in love when I was very young, we had one of a hell of a relationship -
almost ten years of being together tapos nawala nang dahil lang sa isang... I
sighed. He's engage now. Masaya ako para... who am I kidding? Of course I'm not
happy.
I sighed. Hindi naman nagtagal ay sinagot na ni Maria Mercedes ang phone niya.
"Cedes!! Namimiss na kita!" Natatawang sabi ko. I heard her chuckled. "Nasaan ka
ba?"

"Hey Bathseeba! I'm on Ares' pad. Mamaya uuwi ako. I missed you..." She said to me.
Napalabi ako.

"Hu! Gumawa ka na naman ng kamangmangan kasama ng mahalay na lalaking iyan!" Sigaw

ko sa kanya. Tumawa lang siya sa kabilang linya.

"Cedes, join me in the shower now!"

Narinig ko ang sigaw ng lalaking iyon sa background. Napalabi ako. Nakakadiri

talaga ang lalaking iyon. Hindi ba siya marunong maligo at kailangan niya pa si
Cedes para doon? Nagpaalam si Cedes. Ibinaba na niya ang phone. Naiinis naman ako.
Itinago ko ang telepono ko sa ilalim ng unan at saka nagpasyang manood na lang ng
movie. Sa sobrang inis ko ay basta salang na lang ako.

I waited for the movie to load. Nagsimula iyon sa loob ng isang kwarto. The room is
awfully familiar to me. Binale-wala ko iyon. Saglit na dumilim ang screen. Akala ko
namatay ang tv pero nang muling magliwanag iyon ay napanganga ako. My eyes widened.

There was a woman and a man committing an act of lasciviousness inside the tv! The
woman was all tied up.Nakatayo siya, may blindfold habang iyong lalaking nakaluhod
sa harap niya and he was eating her...

Nalaglag ang popcorn ko. The man stood up and took off the blind fold. Kinilabutan
ako nang makita at makilalako kung sino iyon.

Si Maria Mercedes!

The man looked at the camera. The King of Jerks! Napatayo ako. Nanlaki lalo ang mga
mata ko nang makita kong tumalikodsi Cedes. She got on all fours and that was when
he entered her.My eyes widened. Nalaglag ang salamin ko.

Ares maybe the biggest jerk on earth and he also has the biggest thing on earth.
"Oh my god!!!"
Consunji...

What's in the name? I don't know why people fear them, to be honest, I don't even
know them. They maybe one of the richest people on earth but they're just like us.
They drink water, they crap, they die - I'm pretty sure of that but why the hell
are they special?

From what I have read on the net - the Consunji's go from way back. Their ancestors
are from Spain. They are rich, famous and powerful. Then on 1872 - Olivado de Perez
Consunji, went to the Philippines to deal with the governors back then - they're
even in the Philippine history - how great is that?

But then... why are they so powerful? It started with Fabian Consunji - the most
known of them all, then down to his grand children - Sancho, Lukas, Adam and Laide
- down to his great grand children who are now dominating the business world. It's
kinda boring knowing that all of them are in the business world trying to oust each
other but then...

"Bathseeba, what is that?"

Isinara ko ang monitor ng Mac ko when I heard Mereceds' voice. I looked back and I
saw her standing beside me wearing only her sexiest lingerie. I rolled my eyes when
I realized how sore she looks. Namamaga na naman ang labi niya and I can see the
marks on her neck - down to her color bone and down and down - to the places that I
don't really wanna see.

We've been living in the same roof for almost six years now at sanay na ako na
makita siyang ganoon. I'm sure she had the time of her life last night while on bed
with that asshole guy named Ares Consunji. Hindi ko talaga alam kung bakit sama pa
nang sama si Cedes sa lalaking iyon samantalang wala namang magandang dulot sa
kanya ang gagong iyon. I rolled my eyes again.

"Wala, nagbabasa lang ako..." Sabi ko na lang. I smiled at her. Kinuha ko ang eye
glasses ko na nasa tabi ng coffee cup ko at sinuot iyon. My hair was falling freely
- naka-pajama lang ako at over sized white shirt.

"What do you wanna eat?" I heard Cedes spoke. Napaisip ako. Hindi pa nga rin ako
nagaalmusal. Kape lang ang gusto ko pero gusto ko na ring kumain nang maayos tutal
siya naman ang magluluto.

"Pancakes..." Sabi ko. Kumunot ang noo ko nang maringgan ko ang isa pang tinig.

"Bacons, then you on the bed again."

"Sheeettt!" I muttered. Napatayo ako nang makilala ko ang boses na iyon. I looked
back. Nakita ko iyong biggest jerk on earth na nakayakap na naman sa best friend ko
habang nilalamutak ang labi niya. Argh! My eyes! Hindi ko alam kung bakit
nanginginig ako tuwing nakikita ko ang mahalay na lalaking ito!

"Iyong mata ko! Nasusunog!" Sigaw ko sa kanila. Lumayo naman si Mercedes at saka
napahagikgik. Ares Consunji looked at me - pailalim tapos ay ngumisi.

"Virgins..." I heard him mutter. Napanganga ako. Ano naman kung virgin ako? Sabagay
lahat yata ng bagay madikit lang sa kanya made-devirginized. Walking devirginizer
yata ang mangmang na ito.

"Pancakes, Batse?" Narinig kong tanong ni Cedes sa akin. Umiling ako. Sa Library na
lang ako mag-aalmusal. Nauuta ako sa pagmumukha ng lalaking iyon. Kinuha ko ang mga
gamit ko at saka tumalikod. Iniwan ko sila at pumasok sa silid ko. Inilapag ko ang
Mac sa kama ko at saka muling nahiga. I wonder what Cedes saw in that guy. I
remember one time, she told me that she was smitten by him - alam ko na noon na
posibleng mahal ni Cedes si Ares pero sa nakikita kong ugali ng lalaking iyon ay
dapat iwan na siya ni Mercedes. Tanga talaga si Cedes - naturingan top six sa bar
exams pero natatanga pagdating sa lalaking iyon.

I sighed. Kung sabagay, mahal niya - alam kong mahal niya. Kahit hindi na niya
sabihin pa alam kong mahal niya ang lalaking iyon - kahit na ibang pangalan pa ang
tinatawag nito tuwing nagme-main event sila. Alam ko, napanood ko iyong mahalay na
video na ginawa nilang dalawa. Hindin si Maria Mercedes ang tinatawag niya kundi
pangalan ng ibang babae - habang si Cedes parang tau-tauhan na kahit na anong gawin
niya ay sinusunod nito. Hindi naman ganoon si Cedes.

I sighed again. Binalikan ko ang article na binabasa ko tungkol sa mga Consunji. I

got fascinated with them - hindi dahil sa Ares Consunji na iyon kundi dahil kay Yto
Consunji. Napanood ko kasi iyong interview niya sa isang talk show. He was asked
about his wife, Nikita Kerkmez - Consunji and he just smiled. Tandangt-tanda ko
iyong sinagot niya.

"She's my one of a kind love."

Nakadama ako ng kilig dahil doon. Naalala ko si Matthew - ang nag-iisang lalaking
minahal ko at mahal ko hanggang ngayon. Kahit na sa huli ako lang pala ang umasa.
Sampung taon na akala ko kami - hindi naman pala. I assumed and I got hurt. Nalaman
ko lang na wala pala kaming relasyon noong sinabi niya na magpapakasal na siya kay
Fiona - iyong kasama niya sa trabaho. Nanlaki ang ulo ko noong sabihin niya iyon.
Akala ko kasi ako ang girlfriend niya - iyon pala, friends lang kami at umasa lang
ako sa loob ng sampung taon. Paano ba naman ako hindi aasa? We kissed, we acted as
if we're lovers. He took care of me, I gave him my heart, I almost gave him my v-
card -ten years pero wala pala kaming relasyon. Nagmukha lang akong tanga.

I sighed. I felt like crying again. Ibinaba ko ulit ang monitor ng Mac ko at saka
naisip nang mag-ayos. Wala naman akong magagawa. Hindi ko dapat iniiyakan ang taong
nanakit sa akin. Ako naman ang may kasalanan - ako ang nag-assume. I sighed again.
I hate the fact that I'm crying over Matthew again. I hate the fact that I love him
so much until now. I stood up and opened my drawer from there I took out his
wedding invitation. Ibinigay niya sa akin iyon noong nakaraang linggo. Noong inabot
niya sa akin iyon ay ang saya-saya niya pa na para bang wala na siyang alaala nang
kung anuman ang meron kami noon.

Tama... I sighed again. Ako lang ang umasa.

----------------

I went home that afternoon after a tiring morning. Hindi ko alam kung anong mas
nakaapagod, dealing with my client or dealing with the fact that Leighton is indeed
in love with Yllak. It's tiring to think about Leighton. Why can't I make her mine?
All my life I wanted only her. Isang bagay siya na matagal ko nang gusting makuha
at nakakaramdam na ako ng frustration dahil doon.

I was greeted by our maids when I got in. May sarili akong pad but I seldom go
there. Mas gusto kong umuuwi sa mansion. My mama is here so I should be here.

"Si Mama?" Tanong ko sa maid namin.

"Sa taas po, Sir. Sa kwarto." Tumango na lang ako. I'm actually excited to see her.
Kung sabagay palagi akong excited makita si Mama. Mama ko siya. If I have bones in
my closet - isa siguro doon ay iyong mahal na mahal ko ang Mama ko. Hera - my
sister always teases me about being a Mama's boy - but I am and I don't mind. I
remember Papa once told me and my brother Hermes that we should always love Mama.
Si Mama ang center ng solar system ni Papa so we should make her the center of our
solar system too.

I knocked on the door and when I heard her voice says: "Bukas iyan." Ay pumasok
ako. I smiled when I saw her.

Apollo Consunji was still the same beautiful woman my father met and fell in love
with. I walked towards her. Nakaupo siya sa chair sa balcony. Katabi niya si Papa.
I saw her doing something on Papa's shoulder. Ini-injection-nan yata niya si Papa.

"What's that?" I asked them. Papa looked at me. He made a face. Nakita kong
hinamapas siya ni Mama sa balikat.

"Huwag kang magulo!" Napahagikgik pa siya.

"Babe, nandyan na iyong anak mo." Sabi pa ni Papa. Mama looked at me. She smiled.

"Kamusta ang bunso ko?" She even stood up to kiss me.

"Mama naman eh..." I found myself blushing. "Anong ginagawa mo kay Papa?"

"Your mom misses being a nurse so she's nursing me."

"What's that?" I pointed at the IV.

"Water, son. You wanna try?" Ngumisi si Papa. Napahagikgik si Mama.

"You two look alike so much. Ganyan din si Lukas noong walang hiya pa siya!"

Natawa ako. I just shook my head. Umupo si Mama sa tabi ni Papa at ipinagpatuloy
ang ginagawa niya. Si Papa naman ay nakatingin lang kay Mama. Napapangiti siya. He
was looking at her like my mother is the only thing that ever mattered to him. I
sighed. I wanna look at Leigh like that but I just can't. I love her but I don't
think I love her like how my father loves my mother.

"Ay, magmeryenda muna tayo." Sabi pa ni Mama. "Ares, tingnan mo kung nandyan na ang
Ate mo at si Hermes."

Lumabas ako ng kwarto nila at pinuntahan si Hera - my sister. She's two years older
than me - in her room - pero wala siya doon. Hindi pa man ay naririnig ko na siyang
sumisigaw at ang kausap niya ay si Hermes. Pinuntahan ko silang dalawa. I saw her
phasing around Hermes' room while her arms are crossed.

"I can't believe Yto out shined me again. Fuck!" She said. "Anong meron si Yto na
wala ako?!"

"Testosterone." Hermes said.

"Male parts." I said to her. She looked at me.

"You shut up!" Gigil na wika niya. "Hindi ko maintindihan. Si Yto lang siya, ako si
Hera. Anak lang siya ni Sancho pero bakit hindi ko magawang pantayan ang ginagaw
niya?"

"Why are you even competing with him, Hera? Yto is Yto, you are Hera. We're all
Consunjis, we should be in peace." Hermes said. Umiling ako. Tumingin sa akin si
Hermes. "You shouldn't be competing with Yllak too."

"And why not?" I asked back. "I love, Leigh."

"We both know that you only love her because Yllak loves her. Aminin mo na, Ares.
Hindi mo mahal si Yna. Gusto mo lang siya dahil gusto mong kompentesyahin si Yllak
- just like this one." Tinuro niya si Ate.

"At hindi ka nakikipag-compete kay Yvo?" Tanong ko. He took a deep breath.

"Why not compete with Yza?" Hermes asked Hera. Tumaas ang kilay niya.

"And why would I compete with her? She's weak. I don't know why she calls herself a
Consunji if she's that weak. Kung hindi siya weak, she wouldn't be a rape victim. I
know I'm mean but she's nothing compared to me."

I just shook my head. Hermes had always been the calm one. Si Hera palaging mainit
ang ulo lalo na kapag hindi niya nakukuha ang gusto niya at oo, kinakalaban niya si
Yto. Ako, gusto ko lahat ng kay Yllak ay mapunta sa akin - we all are competing
against Uncle Sancho's kids, isang bagay na ayaw ni Papa pero wala siyang magagawa
lalo na kung hindi niya alam.

I guess Hera just wanted to prove that even if she's a girl - she's Lukas
Consunji's first born and she has to have the same rights as Yto pero palaging si
Yto pa rin ang nananalo. She takes everything seriously habang ako, hindi ko
masyadong pinapansin si Yllak. I know I can win.

"Meryenda daw sabi ni Mama." Bigla kong naalala. Biglang kumalma si Hera at si
Hermes nang marinig ang pangalan ni Mama. Hera smiled.

"I wonder what she prepared. Gutom na rin ako. Come." Sabi pa niya. I watched the
two of the, leave. I stood there - looking at them and then sighed. I took my phone
out and texted Mercedes.

"Later. I'll be needing some unwinding. Bring that orange lingerie I brought for
you."

I sent that text.

"Ares! Mama's waiting! We can never make the Queen mother wait!" Hera shouted.

"Sure. I'm coming..." I answered. I grinned.

"Bathseeba, hinahanap ka noong Matthew Fernandez daw."

Napaawang ang labi ko nang marinig ko ang pangalan ng Matthew Fernandez na sinasabi
ng kasamahan ko sa trabaho. Inilagay ko ang librong hawak ko sa shelf at saka
inayos ang sarili ko. I was wearing our prescribed uniform ng Library. Iniayos ko
din ang salamin kong napaling na at pilit kong sinusuklay ang buhok ko sa
pamamagitan ng mga daliri ko. Anong ginagawa ni Matthew sa lugar na ito? Bakit
kailangan niya pa akong puntahan? Wala naman na kaming pag-uusapan.

Lumabas ako sa waiting area at ganoon na lang ang panghihinayang ko nang makita ko
siyang kasama si Candida - ang babaeng ipinalit niya sa akin - hindi pala ipinalit
wala nga pala kaming relasyon. Huminga na lang ako nang malalim at saka pinuntahan
ang kinauupuan nila. Nakita agad ako ni Candida. Agad siyang tumayo at saka kumaway
sa akin. I just smiled. Nakapalda ako, binagalan ko ang lakad ko dahil ayoko
talagang makita at makausap sila.

"Batshe!" Bati sa akin ni Matthew. Pilit ang ngiti ko. Nakipag-beso ako sa kanya
pati na rink ay Candida.

"Anong atin?" Tanong ko habang papaupo. Nakita kong hinawakan ni Candida ang kamay
ni Matthew at saka tumingin sa akin. They were smiling so wide - so sobrang wide -
nakakasilaw na iyong mga ngipin nilang sigurado akong ni-tooth brush gamit ang
Happee toothpaste. Mga cheap! Hindi man lang COLGATE ang gamit. I rolled my eyes.

"Hihingi sana kami ng pabor sa'yo ng aking cupcake." Sabi ni Matthew.

Tumagilid ako saglit at itinakip ang kamay ko sa aking bibig. Nasusuka ako.

""Batshe, okay ka lang?" Tanong pa ni Matthew.

"Sorry, nasusuka ako. Ang sweet ninyo kasi! I wanna puke rainbows!"

Nagulat ako nang biglang tumawa nang napakalakas si Candida with matching hampas pa
sa hita ko. I made a face.

"Ay, wow, close tayo?" Naiinis na tanong ko.

"Ikaw naman, mapapangasawa ako ng best friend mo kaya close na tayo!" proud pang
sabi niya. Napailing na lang ako.

"Anong pabor ba iyan?" Tanong ko na lang para maiba ang usapan. Hinihintay kong
sabihin nila ang pabor na hinihingi nila at saka ko iisipin kung madali ba o hindi
iyon, kung kaya ko bang ibigay o hindi iyon.

"Hindi kasi makakauwi ang kapatid ni Candida sa kasal naming kaya sana iniisip
naming dalawa na ikaw na lang ang maging maid of honor."

Nanlaki ang mga mata ko. Matapos niyang gawin sa akin ang mga ginawa niya noon,
hihilingin niya na maging maid of honor ako sa kasal nila? Sana sinabi na lang niya
na saksakin ko ang sarili ko, warakin ko ang dibdib ko at ibabad sa chlorine ang
puso ko para mamatay na ako. Pumikit ako at nagbilang ng sampung angry bird at nang
matapos iyon ay dumilat ako at saka ngumiti.

"Pag- iisipan ko ha." Tumayo na ako at saka tumalikod. Bumalik ako sa trabaho ko
habang naiisip ko si Matthew. Bakit ganoon? Bakit ang saya-saya niya habang kasama
niya si Candida - ang babang kailangan ng napakaraming pahinga? Naisip ko pa lang
ang eye bags ni Candida, nahihiya na ako sa sarili ko. Sabagay, baka proud siya sa
eye bags niya, pinagpuyatan kasi niya iyon. Huminga ako ng malalim, naalala ko si
Lola Anita - ang nanay ni Mama, noong bata ako, sinasabi niya palagi na bulag ang
pag-ibig at sa kaso ni Matthew - oo, bulag nga ang pag-ibig. Hindi lang bulag,
nakakasira pa ng ulo. Sa gwapong iyon ni Matthew, nauwi siya sa ganoon lang.

"Mag-e-early out ako." Sabi ko sa assistant librarian ko. Mas matanda sa akin ng
labin-limang taon si Ate Alberta. Tumanda na siya sa piling ng mga libro at
alikabok sa bahay-akalatang iyon. Kaisa na si Ate Alberta sa mga BIR sa National
Library - BIR mean - Babaeng Iniwanan na ng Regla pero hindi pa rin nakapag-asawa.
No boyfriend since birth ang peg ni Ate Alberta at dahil halos lahat ng kasama ko
dito ay BIR na, tinatakot na rin nila ako.

Noon, hindi naman ako naniniwala na tatandang dalaga ako pero matapos ng nangyari
sa amin ni Matthew ay alam kong malaki na ang posibilidad niyon.

Nagpaalam na ako sa mga kasamahan ko at umuwi sa bahay. Pagod ako. Pagod ang utak
ko, pagod ang lahat sa akin at mas lalo kong naramdaman ang pagod na iyon dahil sa
katotohanang magpapakasal na si Matthew sa babaeng pinaglihi sa eye bags.

Narating ko ang apartment namin ni Maria Mercedes. Ang alam ko wala pa siya - nasa
trabaho niya pa iyon. May malaking kasong hawak si Mercedes ngayon. Kinukwento niya
iyon sa akin noong nakaraang gabi. Ang sabi niya siya ang may hawak sa kaso ng
isang artista na binugbog at pinagkaisahan ng isang business man sampu ng mga
kasama nito. The case is sensational. Alam ko naman na maipapanalo ni Cedes ang
kasong iyon. Magaling na abogada ang kaibigan ko - confident ako sa kanya.

I went inside the house. Tahimik na tahimik ang buong bahay. Wala namang kotse kaya
alam ko talaga na wala si Cedes doon. Hinubad ko ang sapatos ko at saka inilagay
iyon sa shoe rack - Japanese style ang apartment namin ni Maria Mercedes. Up and
down iyon - tatlo ang kwarto. Isa sa baba, dalawa sa taas - malaki ang kusina,
spacious ang salas. May dalawang bathroom at isa pang silid para sa entertainment.
College pa lang ako ay doon na ako na ako nakatira. Cedes and I used to live
together noon dito sa bahay na ito pero ilang linggo pa lang ay sinundo na siya ng
Papa niya kaya ako na lang ang natira dito mula college. After passing the bar
exams, Cedes came in to live with me.
Pumunta ako sa kusina para kumuha ng isang baso ng tubig. Hinubad ko na rin ang
blazer ko at iniladlad ang buhok ko. Napapagod talaga ako. Hindi ko na muna iisipin
si Matthew an gang fiancé niya ipinaglihi sa eye bags.

Matapos uminom ng tubig ay nagpasya na akong umakyat sa kwarto ko sa itaas para

magpahinga at matulog. Tinatahak ko ang daan paakyat. Pakanta-kanta pa ako.

"Been running from these feelings for so long...

Telling my heart I didn't need it... lalalalalala..."

Nakahawak ako sa pader habang paakyat. Nakatingin naman ako sa baiting ng hagdan
nang mapansin kong may dalawang pang nakahinto sa ikaanim na baiting ng hagdan. Ang
alam ko walang tao sa bahay pero bakit may mga paa? At pang lalaki paa pa?
Kinabahan ako. Baka magnanakaw? O kaya man akyat bahay gang?

Ang puri ko!

Dahan-dahan kong iniangat ang ulo ko para kilalanin kung sino ang lalaking nasa
harapan ko pero habang nag-aangat ako ng ulo ay ibang ulo din ang nakita ko.

There is a naked man in front of me!

And the naked man is none other than that asshole with a huge thingy!

"Ahhhhhhhhhhhhhhhhh!!!"

"What?!" Ares Consunji asked me in a high voice. Natakot ako! Nakaturo sa akin ang
putoytoy niyang BIG! Agad akong nagtatakbo! Nilagpasan ko siya. Finally, I got
inside my room. Ni-lock ko iyon - double lock para sigurado akong hindi siya
makakapasok! Ang kapal-kapal ng mukha ng lalaking iyon! Bakit siya maglalakad ng
nakahubad sa loob ng bahay ko! Bahay ko ito!

Nahahapo akong napaupo sa sahig. I found myself shivering. I closed my eyes - sa

lahat ng nangyari sa akin isa lang ang naisip ko - pwede rin palang mag-shave ang
lalaki...
"Dammit, Bathseeba!"

------------------------------------

I woke up in the middle of the night with those sounds - annoying sounds that are
coming from the other room. Kinusot-kusot ko pa ang mga mata ko habang iniisip kung
anong nangyari at kung bakit hindi ko man lang nagawang magpalit ng uniform.

Nawala ang ingay na naririnig ko. Baka guni-guni ko lang. Tumayo ako para patayin
ang air-condition nang marinig ko na naman ang ingay na iyon.

"Ahhh! Ares! Oh fuck! Ahhhh! Please let me come! Ahhhh!"

My eyes widened when I realized what was happening in the other room. Virgin ako
pero hindi naman ako ganoon Katanga para hindi maisip kung ano talaga ang ginagawa
ni Ares Consunji sa best friend ko sa loob ng kwarto nila. Nanginig ang buong
katawan ko. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Papasukin ko ba sila at pipigilan
siya sa ginagawa niya kay Mercedes o dito na lang ako sa kwarto ko dahil ayoko
naman talagang makita ang mamang may malaking bird.

Hindi ko alam. Muli ay napaupo ako sa aking kama. Dinig na dinig ko sila. Tinakpan
ko ang dalawang tainga ko pero hindi pa rin iyon sapat. Hindi ko alam kung anong
nakikita no Mercedes sa lalaking iyon at hinahayaan niyang gawin nito sa kanya ang
mga bagay na hindi naman dapat.

AHHHHHH!!!

It was Mercedes again - but now she is screaming. Hindi na ako makatiis. Kahit na
gusto ko silang katukin ay hindi ko magawa. Tumayo na lang ako at lumabas ng
kwarto. Bumaba ako ng hagdan at dumiretso sa kusina. Hindi ko alam kung anong
gagawin ko talaga. Naalala ko ang napanood kong video noong nakaraang linggo.
Nakakasuka iyong ginagawa niya kay Mercedes paano kaya nasisikmura ni Mercedes ang
bagay na iyon.

Kumuha ako ng isang pitsel ng tubig at saka baso. Naupo ako sa dining chair at saka
inabot ang bote ng peanut butter na nasa gitna ng lamesa. Binuksan ko iyon at saka
kinuwit-kuwit. Nagugutom ako pero ayokong kumain dahil baka hindi ako matunawan
dahil alam ko kung anong nangyayari sa loob ng silid na iyon habang nagpapakasasa
sa kamunduhan ang kaibigan ko at ang lalaking iyon.

Hindi ko na nga alam kung gaano na ako katagal nakaupo sa kusina. Naulinigan ko na
lang ang mga yabag ng paa na pababa ng hagdan. I was thinking, hoping and wishing
and praying that the one coming down the stairs is Mercedes but then, parang
sinasadya ng pagkakataon na makita kong ang demonyong si Ares ang makita kong
bumaba doon. Huminto siya sa paglakad nang makita niya akong nakaupo sa dining
chair na malapit sa ref. He stared at me. Ako din naman ay nakipagtitigan sa kanya
- I was trying to concentrate on his eyes pero iyong mata ko bumababa sa nakita ko
kanina. Nakahinga naman ako nang maluwag nang makita kong naka-boxer shorts naman
siya ngayon.

But still - his bared abs is disturbing. I just looked away.

"I hope, I didn't scare you this time, virgin." He muttered. I shook my head.
Tumayo ako na dala ko ang baso ko. Wala naman akong balak makipag-usap sa kanya
pero gusting-gusto kong itanong ang isang bagay na matagal nang naglalaro sa isipan
ko.

"Mahal mo ba si Maria Mercedes?" Biglaang tanong ko. Tinitigan niya ako. Tumaas ang
sulok ng bibig niya.

"Hindi. I believe in love but I just don't see Mercedes as that perso----"

Hindi na ako nakapagpigi; Nag-init ang ulo ko. Binuhos ko sa kanya ang laman ng
baso ko.

"Ang kapal ng mukha mo!" Sigaw ko sa kanya. Nilagpasan ko siya pero bago ako
nakaalis ay nahatak niya ang braso ko. Nang tumingin ako sa kanya ay gigil na gigil
ang mukha niya - galit nag alit. Nakatiim ang mga bagang niya na para bang kahit
anong oras mula ngayon ay sasaktan niya ako.

"No one messes with me." Sabi niya na halos hindi bumubuka ang bibig.

"Bakit? Sino ka ba?" Inis na tanong ko. Pilit akong lumalayo. Napahigpit ang
pagkakahawak niya sa mga braso ko.

"I'm Ares Fucking Consunji!"

"Oooohhh! Second name mo ba iyon? Akala ko, asshole ang second name mo!" Pinitik ko
siya sa mata sabay takbo!
"AWWWW! Fuck you bitch!"

I really hate Cedes' best friend. That was the only thought I have before and after
waking up the next morning. I looked beside me and just like every morning after
sleeping with Mercedes - wala siya sa tabi ko. Alam naman na niya ang mga rules sa
kung anong meron kami. Hindi ko siya pwedeng abutang katabi pa ako sa kama. When I
wake up, she should be gone. I sat up and checked my emails and my phone. May
tatlong emails ako galing New York, I guess it's from that one case I am holding.
The phone calls are from my sister. Ayoko mang masira ang umaga ko, I have to call
her back. But then, I don't really want to be bullied by her now so I just turned
my phone off. Tumayo na ako at hinagilap ang robe na nakalaan para sa akin. I went
outside the room thinking about that woman who made my blood sing in anger last
night.

How I loathe her. Sana lang hindi ko siya makita ngayong umaga dahil sigurado ako
na kahit hindi ko tinawagan si Hera ay sira ang araw ko dahil naman sa kanya. When
I got down stairs I saw Cedes cooking breakfast. I don't know how many times I have
seen her like this. Hindi ko na rin mabilang kung ilang umaga ko nab a siya
pinagmamasdan habang ginagawa niya ang bagay na iyon para sa akin. I just smiled.
The curls of her hair were following her movements. She was again wearing my shirt.
I wonder why it looks good on her - her curves, her everything makes me want to
take her to bed and get it on again with her.

"Gising ka na pala. Good morning, Atty." She smiled at me. I just nodded. Lumapit
ako sa kanya - agad niyang binigay ang kape ko sa akin. I sat on the dining chair
and took the newspaper, I love mornings like this.

"Bacons and eggs or pancakes with bacons?" She asked again. Cedes knows that I love
bacons. I looked at her.

"Pancakes with bacons and then later on, your wet pussy will be a nice desert." I
said in a husky voice. She chuckled.

"Gago ka talaga, Ares."

"Matagal nang gago iyan noh!" I heard someone hissed. Pailalim kong tiningnan ang
nagmamay-ari ang boses na iyon. Wala na. Sira na ang araw ko. Cedes' best friend
Bathseeba was standing near the kitchen divider - eyeing the two of us like she was
watching a porn film. I rolled my eyes. Kulang sa sex ang babaeng ito. Iyon ang
dahilan kung bakit napakasungit niya. I wonder how wild can she get in bed.
"Batse." Tawag sa kanya ni Cedes. "Kumain ka na. sumabay ka na sa amin ni Ares."
Sabi niya pa.

"Ayoko. Nakakasuya iyang lalaking iyan." Sabi niya pa. Hindi man lang niya iniisip
na naririnig ko siya. At isa pa, ano bang nakakasuya sa akin?

I look at myself everyday in the mirror and I know what I look like. I am a
demigod. My face, my features - lahat iyon perfect para sa akin. It's an advantage.
In my game, my looks are my weapon. Isang tingin pa lang, lahat ng babae, lahat
sila nagkakandarapa. I know who I am and they probably know who I am too so it's
not really a problem. I can easily get what I want.

"Ano ka ba! Umupo ka na nga diyan!" Sigaw pa ni Mercedes sa kanya. Naupo rin naman
ang babaeng iyon. Kinuha niya ang peanut butter sa gitna ng mesa at binuksan iyon.
I was trying to ignore her, but then how can I if she's that annoying? She started
eating the peanut butter. Hindi niya iyon ipinalalaman sa tinapay - pinapapak niya
lang. Napangisi ako, she kind of reminded me of my brother Hermes who likes eating
peanut butter too - that way.

Hindi na rin naman niya ako pinapansin and that's fine with me but then, my
attention was caught again when she started licking the spoon she was holding. She
stuck out her tongue and licked the spoon up and down.

"Maria Mercedes, pakiabot ang saging." Utos niya. Ginawa naman ni Mercedes iyon.
Bathseeba started putting peanut butter on the banana and then she started eating
it too. She licked off the butter on the banana and I just sat there watching her.

After that, she licked her fingers clean, then her lips - she even bit her lower
lip. Kumunot ang noo ko. Is she aware of what she was doing? I guess the girl with
the big glasses and manang like dresses isn't so innocent after all.

"Papasok na ako, Mercedes." She spoke. Cedes looked at her.

"Bye, Bathse! See you later!" Sabi pa niya. Inirapan ako ni Bathseeba at saka
tumalikod., Napailing ako. That woman is something. Binalingan ko si Mercedes, she
was busy eating. Bigla ay may naisip ako,

"You know what I want?" I asked her.

"What?"

I grinned. "You in my sofa all naked and ready while waiting for me to come home,
later tonight." I even winked at her. Ngumisi lang siya sa akin. I know right there
and then that we had a deal.

Mercedes can do everything for me. Alam ko naman na nangulila rin siya sa akin.
Halos isang linggo rin ako sa Santorini at pilit kong iniaagaw si Leighton kay
Yllak pero hindi ako nagtagumpay. Umuwi ako matapos kong malaman kung ano nang
nangyayari sa kanila but that doesn't mean that I gave up already. Hindi pa naman
tapos ang laban namin ni Yllak. Nagsisimula pa lang kaming dalawa. After eating
breakfast, I took Mercedes and ate her too at the counter top. I just couldn't get
enough of her. I wanted her again and again. We've been doing this for years now
and yet - I just couldn't get enough.

Finally, I left their home. Dumiretso ako sa opisina ko at sinimulang pag-aralan

ang mga kasong kailangan ng atensyon ko. I didn't call Hera back, bahala muna siya
sa buhay niya. I need to work and focus on the things that matters. In the middle
of the day I received a phone call from Gabriel telling me that he had found our
guy - Damaso. Natuwa naman ako dahil tapos na ang trabaho namin ni Yllak -
natigilan ako, speaking of Yllak, I need to go find Leigh before it's too late.
Tinapos ko ang trabaho ko at saka umalis ng firm. Dumiretso ako sa opisina niya and
there - I saw her. Wala si Yllak so I took that as a chance to take her.

Ayaw niya pang sumama pero napilit ko pa rin siya. Dinala ko siya sa bahay ko. I
was ready to beg for her - kaya kong magmakaawa pero hindi ko kayang gawin iyon in
public so I took her home.

"Ares, bitiwan mo ako!" Sigaw niya sa akin. I looked at her. Naipasok ko na siya sa
bahay. "Oh my god!" She exclaimed. Noong una ay hindi ko alam kung bakit but when I
realized that Mercedes was on my sofa - all naked and ready for me, hindi na ako
nagtaka.

"Ares, iyong..." I just shook my head.

"What are you doing here?" Tanong k okay Mercedes. "It doesn't matter. Cedes, meet
the love of my life, Leighton. Leighton si Cedes, one of my colleagues."

Cedes mumbled something that I didn't hear. Nagbihis siyang muli tapos ay umalis
na. Hindi ko naman na siya hinabol. Para saan pa? Hindi ko naman siya kailangan
ngayon dahil nandito na si Leighton but even Leighton escaped. Sinundan ko siya. I
saw her picked up by Zachary Drew. Hindi ko alam kung saan sila pupunta pero nag-
init pa rin ang ulo ko. I followed them, Zachary Drew took her to his house.
Matagal silang hindi lumabas, halos ilang oras din, makalipas ang mahabang sandal
ay lumabas ang dalawa. Sumunod na naman ako -gusto ko sanang sapakin si Zachary
Drew, bakit ba siya nakikisali sa amin? Nandoon na nga si Yllak, sumasali pa siya.

Naghintay ako. Hindi rin naglipat ang sandal ay nakita kong lumabas naman sa si
Zach kasama si Yza. Sinamatala ko iyon. Umakyat ako sa condo unit ni Yza at hindi
ako nagkamali, nandoon nga si Leigh, siya pa ang nagbukas ng pinto.

"Ares..." She caught her breath. Hinawakan ko ang braso niya.

"What the hell did you do in Zachary Drew's house, Yna?!" Galit na galit na tanong
ko. Pilit niya akong itinutulak. I was so mad! Walang pwedeng umangkin kay Leigh
kundi ako lang!

"Yna please..." Humigpit ang hawak ko sa kanya pero bumaba ang boses ko. "Ako na
lang..." I was desperate on getting her. Naramdaman kong biglang may humablot sa
balikat ko. When I looked back I saw Yllak - sinuntok na niya agad ako. I fell on
Yza's coffee table. Dama ko ang pagdurugo ng labi ko.

"I don't share my property!" Yllak hissed.

"Oh yeah?! Then ask her what she did with Zach inside his house tonight!" Balik ko
sa kanya. Hindi na ako naghintay ng kasagutan. Umalis ako. I felt so betrayed. I
felt like a failure. Sa inis ko ay hindi ko na naisip ang tamang gawin. Umuwi na
lang ako sa bahay at doon, nasalubong ako ni Hera.

"Ares?" She called me. Tuloy-tuloy na sana ako sa silid nang harangin niya ako.
"What the fuck happened to your face?!" She exclaimed.

"Wala." Mahinang wika ko. Sinampal niya ako.

"You are never a liar!"

I just took a deep breath.

"Yllak did this. I can manage." Sabi ko na lang. Hinatak ako ni Hera papunta sa
kusina at pinaupo sa isa sa mga silya doon. Kumuha siya ng yelo at first aid kit
tapos ay sinimulan akong gamutin. The thing about my sister is she can be a bully
but I can still feel the love she has for me. Habang ginagamot niya ang sugat ko ay
nagsalita siya.

"Tell Yto." She said. Napatingin ako sa kanya.

"What?" I saw her grinning.

"If you tell Yto about Yna and Yllak, parang sinabi mo na rin ay Uncle Sancho ang
totoo. The other family wouldn't like the fact that, Yna and Yllak are an item.
They will be devastated. I'm sure, Aunt Sheena will cry a river, Uncle Sancho will
be furious at si Yto, magwawala iyon. All those things, little brother will affect
Yna and Yllak's relationship. So if I were you, tell Yto. Isang sabihan lang..."

I stared at Hera she was smiling evilly. I should be scared but why should I? I
took a deep breath. Hera's right. If I tell Yto - everything will be ruined.

-------------------------------------

"Maria Mercedes!"

Gabi na nang dumating ako sa bahay. Marami kasi akonh inayos sa Library tapos ay
dumaan ba kami ni Ate Alberta sa ospital para dalawin iyong karterong nanliligaw sa
kanya. Alam kong magagalit si Cedes sa akin dahil ginabi ako kaya binilan ko siya
ng pancit palabok para suhol - paborito kasi niya iyon. Umakyat ako sa taas.
Iniisip ko na wala sana ang mamang may malaking bird sa bahay ko dahil ayoko talaga
siyang makita sa ngayon.

"Maria---" Binuksan ko ang silid niya para lamang matigilan. Nakita ko si Cedes na
nag-eempake at punong-puno nang pagmamadali ang lahat ng kilos niya. Nanlalaki ang
mga mata ko. Pinagmamasdan ko siya habang galaw siya nang galaw. Napatingin siya sa
direksyon ko. Her eyes were sore, her lips too! I knew it. Umiyak siya!

"Where are you going?" She tried smiling at me. Ipinasok niya sa maleta ang mga
damit niya at saka ako muling hinarap.
"Away..." Mahinang sagot niya sa akin. Hindi ako mapakali. Bakit siya aalis?
Ibinaba ko ang bag ko at ang hawak kong supot ng pancit. Nilapitan ko si Maria
Mercedes - gusto ko siyang yakapin.

"I lost myself Bathseeba. I need to do this to find myself again."

Gusto kong magwala. Alam ko naman ang dahilan ng biglaan niyang pag-alis. Alam na
alam ko ang hindi ko lang maintindihan ay kung bakit ngayon pa? Bakit hindi pa
noon? Oo nga! Dapat matagal na niyang iniwan ang lalaking iyon. Ayokong nakikita
siyang ginaganun. Cedes is a very strong woman. Nakatingin lang ako sa kanya.
Nagsisimula na siyang magbilin sa akin. Kahit gusto kong making ay hindi naman ako
makapag-concentrate - aalis na si Cedes. Magiging mag-isa na lang ako. Masaya ako
dahil hahanapin niya ang sarili niya pero paano kapag nagpunta dito ang lalaking
iyon?

"Paano kapag hinanap ka niya? Pupunta iyon dito! Paano na ang naked Sundays
ninyo?!" Natigilan si Mercedes tapos ay tumawa nang malakas. Nangigilid pa rin ang
mga luha niya pero hindi naman niya iyon iniintindi. "Ihhh! Alam mong ayaw ko sa
lalaking iyon! Monster iyon na may malaking bird!

Namula ang mukha niya. "You saw us!"

"Napanood ko iyong private video ninyo." Nagyuko ako ng ulo. "Sorry." Niyakap niya
ako. Hindi ko pa rin gusto ang pag-alis niya pero wala akong magagawa - para ito sa
ikabubuti ni Mercedes. Hindi ko na rin tinanong kung saan siya pupunta. Sabi nga
niya - mas mabuting wala akong alam para kapag may nagtanong sa akin kung nasaan
siya hindi ko talaga alam ang sagot. Inihatid ko na lang siya sa pinto at pinanood
sumakay sa taxi. Ni hindi niya dinala ang kotse niya. I just joped and prayed that
things will be better for her from now on. Alam ko naman na babalik si Mercedes at
sana sa pagbalik niya, nahanap na niya ang nawawalang sarili niya nang mahalin niya
ang mamang mahalay na may malaking bird.

---------------------------

"Check mate..."

Nginisihan ako ni Hermes matapos niya itumba ang KING ko sa chess. It was a
Saturday afternoon and I have decided to stay at the mansion to rest. Pagod ako sa
maraming bagay, pagod ako kay Yllak, pagod ako kay Leigh at pagod ako sa trabaho. I
sighed. Kung may stress reliever lang sana ako. Unfortunately, pati ang stress
reliever ko ay hindi pwede. Hindi ko matawagan si Mercedes mula pa noong nakaraang
gabi.
Hindi naman ako nag-aalala. Maraming beses na niya akong sinubukang pagtaguan pero
sa huli siya rin ang bumabalik sa akin.

"Si Mama?" Napatingin kami ni Hermes sa pinto ng entertainment room nang marinig
ang boses ni Hera. She was wearing a very feminine three piece suit.

"Umalis sila ni Papa. Dadalaw yata kay Tita Lex. Why?"

"Wala lang. I came home and the house is quiet. I thought something happened. How
was your day, brothers?" She smiled at us. Ginulo ko ang chess board naming ni
Hermes. Ngumisi lang siya at binalingan si Hera.

"How was your day?" He asked.

"Yto is getting into my nerves! I hate how he manages to make everything easy!
Dumagdag pa iyong rapist na asawa ni Yza! I hate them! Mukhang nagkakasundo na sila
ni Yto. They both have the major shares in the hotel at kapag nangyari iyon saan
ako pupulutin?" Inis na inis na sabi niya. Napapailing na lang ako. Mainit masyado
ang ulo ni Hera.

"Kulang ka din sa sex no." Sabi ko sa kanya. Nagulat ako nang bigla niyang sampalin
ang bibig ko. Inirapan ko siya. "Aray ha! Totoo naman! May kilala ko na kaya ganyan
ka-bitch ay dahil kulang sa sex. Virgin."

"We'll I'm not a virgin anymore so it's not what it is!" She hissed.

"Kaya nga. May sexual tension na hindi mailabas." Wika pa ni Hermes. "I think you
should date again."

"Hah!" I muttered. "Our sister only ends up bullying her boyfriends!"

"Is it my fault I'm a Consunji?" Nakataas ang kilay na tanong niya. Natawa na lang
kami ni Hermes kapag ganoon ang sinabi ni Hera wala na kaming laban. The three of
us ended up spending the day with each other. Hermes cooked dinner habang si Hera
busy sa pagpo-plot ng plano kung paano yayamutin si Yto. Gusto niya palaging mainit
ang ulo ni Yto pero ngayon hindi lang si Yto ang kinukumpetensya niya kundi pati na
rin si Helios Demitri.
Helios Demitri holds almost thirty-percent of the Consunji Hotels. If Yto and
Helios merge - mawawalan ng boses si Hera sa board at alam kong hindi iyon hahayaan
ng kapatid ko.

I was walking around the garden - looking at my phone. Halos dalawang araw nang
walang Cedes sa buhay ko, dapat ngayon, nagmamakaawa na siya sa akin na puntahan ko
siya pero hanggang ngayon ay wala akong natatanggap na kahit na ano mula sa kanya.

I dialed her phone number. Hindi na ako nag-isip. I dialed her number and tried
calling her but her phone is unattended. Napuno ng pagtataka ang isip ko. I sighed.
I decided to come to her house and talk to her - no - why would I talk to her. I
will punish her for doing this to me.

"Saan ka pupunta?" Hera asked me nang makasalubong niya ako sa hallway.

"Out. Babalik din ako. Text mo ako kapag dumating na ang reyna." I was talking
about my mom. I kissed Hera goodbye and drove my car as fast as I could. Fifteen
minutes later, narating ko ang bahay ni Maria Mercedes. Nandoon ang kotse niya - at
naroon din ang nakakainis niyang kaibigan.

I took a deep breath before getting out of the car.

"Bathseeba." I called her. Tumingin siya sa direksyon ko. May hawak siyang tabo.

"Ang nuno ng masamang espirito."

My fore head knot. How silly can this girl get?

"Anong ginagawa mo dito, mahalay na lalaki?!"

Makita ko lang si Ares Consunji ay tumataas na ang presyon ko. Alam na alam ko
naman kung bakit siya nandito. Malamang naramdaman na niya na wala si Maria
Mercedes kaya nandito na naman ang ugok na ito. Ang ipinagtataka ko lang, umabot
talaga sa halos apat na araw bago niya maramdaman na wala si Maria sa tabi niya?
Ganoon ba siya katanga? Nangigigil ako. Mabuti na rin siguro na umalis si Maria at
hindi magpakita sa kanya. Ang kapal ng pimples ng lalaking ito! Akala niya biyaya
siya ng Diyos sa kababaihan kaya ganito siya kumilos. Naningkit ang mga mata ko.
Napahawak ako ng mahigpit sa tabong nasa mga kamay ko. Gusto ko sanang ibato sa
kanya ang tabo nang maalog ang utak niya at nang malaman niya kung paano siya dapat
kumilos.

"Where is Mercedes?" Tanong niya sa akin. Napangisi ako. Sabi na nga ba.

"Hindi ko alam." Sagot ko. Totoo naman ang sinasabi ko. Hindi ko alam kung nasaan
si Mercedes. Hindi niya sinabi sa akin kung saan siya pupunta, hindi ko rin naman
tinanong kasi ayokong malaman dahil alam kong pupunta ang lalaking ito dito.
Mahalay talaga siya. Siguro gusto na naman niyang ikama ang best friend ko kaya
hinahanap niya sa akin si Cedes - mabuti na lang talaga na umalis siya kasi paano
kung tuluyan siyang mahulog sa lalaking ito at dumating sa punto nab aka mabuntis
siya - anong mangyayari sa kanya at sa bata? Hindi naman siguro masaya kung
habambuhay na lang siyang paglalaruan ng lalaking ito na may malaking bird na
nakatago sa ilalim ng pants niya.

Napasinghap ako nang mapagtanto ko kung anong panag-iisip ko. Bakit nba palagi kong
naiisip ang bird ng lalaking ito? Siguro dahil iyong sa kanya iyong una akong
nakita sa buong buhay ko. Huminga na lang ako nang malalim.

"Iba iyong hindi alam sa ayaw sabihin at sa itinatago." Walang sabi-sabing pumasok
siya sa loob ng bahay. Nanlaki ang mga mata ko. Sumunod ako sa kanya. Nakita kong
umakyat siya sa silid ni Mercedes at binuksan ang pintuan niyon. Hinayaan ko siya
para na rin makita niya na wa;a na ta;aga si Cedes sa bahay namin - wala naman na
siyang gamit, kung meron man ay mangilan-ngilan lang. Binalingan niya ako.

"Nasaan si Cedes?" He asked again. I shrugged.

"Hindi ko nga alam!"

"Bakit wala siyang damit?"

"Naglaba?" Nang-aasar na sabi ko. He made a face. "Niloloko mo ba ako? Hindi ako
tanga. Nasaan si Merrcedes?!"

"Nasa bulsa ko, nagkakape!" Sigaw ko. Gusto kong matawa sa reaksyon ng mukha niya.
Para bang gigil na gigil na siya sa akin. Hindi ko naman siya pinapansin. Hindi ko
talaga sasabihin kung nasaan si Mercedes kasi nga hindi ko alam. Manigas siya! Kung
sabagay, matagal nang may matigas sa kanya - lagi nga kayang ,magtigas iyon?
Binawalan ko ang sarili kong mag-isip ng kung ano-ano. Tumalikod ako. Pababa na ako
nang hagdan nang bigla niyang hatakin ang braso ko. Pilit niya akong pinaharap sa
kanya.

"Nasaan si Mercedes?!"

"Hindi ko alam!" Seryosong sabi ko. "Umalis siya, noong nakaraan pero hindi ko
tinanong kung saan siya pupunta dahil alam kong pupunta ka ditong gago ka! Hindi ko
sasabihin kung nasaan si Maria! Her life will be so much better without you!"

"I could fucking kiss you right now, to shut your dirty mouth, bitch!" Inilapit
niya ang mukha niya sa mukha ko. Nanlaki ang mga mata ko. Hindi ako makahinga.
Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Alam kong kailangan kong ilayo ang sarili ko
sa kanya pero hindi ako makagalaw. Para bang unti-unting napupunta sa kanya ang
lakas ko. Para bang ninanakawan niya ako ng enerhiya dahil sa unang pagkakataon -
nanginig ang tuhod ko.

"Kiss kiss!" Sigaw ko sa kanya. "Ang kapal mo! Bad breath ka naman!" Sigaw ako nang
sigaw. Lapat na lapat na ang labi ni Ares Consunji habang titig na titig sa akin.
Lalong humigpit ang hawak niya sa akin.

"I hate you since the first day I met you." Sabi niya sa akin.

"We'll the feeling is---" Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil biglang
nagtatahol ang Pomeranian ni Mercedes na si Chichi. Galit nag alit si Chichi habang
titig na titig kay Ares.

"Stop, girl!" Sabi ko. Tinulak ko ang demonyo tapos ay kinuha si Chichi. Malamang
gutom na siya kaya siya nagagalit o baka talagang galit siya kay Ares kasi alam
niyang may masamang espirito ito sa katawan kaya ganoon.

Nanlaki ang mga mata ko nang kuhanin ng engkanto si Chichi mula sa akin. Nagtatahol
si Chichi pero sandal lang iyon - nang haplus-haplusin niya ang likod nito. Kumunot
ang noo ko.

"Hay naku! Mag-ina nga kayo ni Mercedes!" Sigaw ko. Tumalikod ako. Alam kong
nakasunod sa akin ang demonyo. Maya-maya ay nagsalita siya.
"I'll be taking home Chichi. Hanggang hindi mo sinasabi kung nasaan si Cedes, hindi
ko ibabalik si Chichi."

Ang kapal-kapal ng mukha niya! Mas makapal pa siya kay Anne Curtis noong nag-
concert siya sa araneta at kumanta ng Alone by heart!

"Dognapper ka na! Rapist ka pa! Wala lang si Cedes kay Chichi mo naman ilalabas ang
init ng katawan mo! Ang kapal mo! You're so mali---- mali----..." I gasped. Hindi
ko masabi. I saw him grin.

"I'm so what?" He asked. Nauwi sa tawa ang ngisi niya. Hindi ko talaga masabi ang
salitang dapat sasabihin ko. Ang salitang best na makakapg-describe sa kanya.

"Say it." Sabi niya.

"Mali-mali ka! Panget!" Sigaw ko. He laughed again. Napaawang ang labi ko. Hindi ko
talaga alam kung paano lalabas ang kasumpa-sumpang salitang iyon.

"Virgin!" He said while laughing. He shook his head. "Say goodbye to your yaya,
Chichi. We'll be going home." Wika niya pa. Wala na akong nagawa. Pinanood ko na
lang siyang lumabas. Hindi ko na rin naman siya pipigilan. Ibabalik niya sa akin si
Chichi pero sa ngayon, iisipin ko muna kung paano ko ipapaliwanag kay Mercedes na
kinuha ng demonyo ang aso niya.

Demonyo talaga!

-------------------------------------

"Why is there an evil creature in my bedroom?!"

Napamura ako nang marinig ko ang boses ni Hera. I was in my private office trying
to find some papers that I needed to sign nang magsisigaw si Hera. I have forgotten
how much she hates animals - well I don't even think that she likes anything. Agad
akong lumabas ng office ko at pinuntahan si Hera sa silid niya. She was standing in
the middle of the bed looking so terrified while looking at Chichi who was barking
at her. Naka-night gown pa si Hera - mukhang kagigising niya pa lang. Her pixie
hair was a bit disheveled. Hawak niya pa ang pack ng Marlboro red sa kanang kamay
niya habang sa kabila ay ang personalized lighter niya.

"Adolf! Ialis mo iyan dito!" Sigaw niya sa akin. Agad ko namang kinuha si Chichi. I
touched its back, trying to calm it down while trying to suppress my laughter.

"Bakit may aso dito! Ayoko ng hayop!" She said frantically.

"Do you even like anything?" Tanong ko sa kanya. Bumabas siya sa kama at saka
binatukan ako. Napangisi lang ako habang hinahaplos si Chichi.

"I like cigarettes."

"And if Mama finds out."

"The Queen will never find out. I've been smoking since I was sixteen and she never
found out." She made a face. "Magaling akong magtago pero 'wag mong ibahin ang
usapan. Saan galing ang hayop na iyan?" Tanong niya sa akin.

"I bought it."

"Why?" She asked. I just shrugged. Iniwan ko si Hera at pumasok sa silid ko. I put
Chichi on the bed and laid beside her. I kept on caressing her back. I was thinking
about Mercedes and her best friend. Hindi pwedeng hindi alam ng babaeng iyon kung
nasaan si Mercedes. They're best friends. They're close. They tell each other
everything. I was sure of that. Lahat ng babae ay ganoon - except, of course for my
sister.

"I wonder where she is, Chichi. I'm bored and I need to do something fun and she's
my something fun."

If someone will ask me, no I don't miss Mercedes. I'm just really horny. I slept
with other women these last few days pero iba pa rin kapag si Cedes. Those women
didn't know how to pleasure me right while Cedes knows everything about my body and
that's the thing that I miss - I miss her giving me head and swallowing my essence.
I miss her looking at me while she comes. I miss the intensity of our sexual act.
"Fuck! I'm so horny!" Napabangon ako. I really need to find Mercedes soon.
Napatingin ako kay Chichi nang magtatahol siya. Nag-iisip naman ako, kailangan kong
mabantayan ang babaeng iyon. Alam kong alam niya kung nasaan si Mercedes, ayaw niya
lang sabihin.

After a while I smiled. I now know how to get her. I should always be ten steps
ahead of her. I hate her, but if this is the only way to find out where the hell is
Cedes, I'll do it. Mapagtitiisan naman.

I woke up the next morning still feeling a bit irritated because the demon who
calls himself Ares Consunji - took Chichi away. Buti na lang hindi pa tumatawag si
Mercedes dahil hindi ko pa alam kung paano ko sasabihin sa kanya na nawawala si
Chichi - na nawala si Chichi dahil kinuha siya ng anak ni Santanas.

Lumabas ako ng silid ko. Nakakalungkot din mag-isa. Ang tahimik ng buhay. Maghapon
na nganga tahimik ang buhay ko sa library, pag-uwi pa rin sa bahay, tahimik pa rin.
Si Chichi na nga lang ang kasama ko, kinuha pa rin niya. Kagabi bago matulog,
kinaiisip-isip ko kung anong ginagawa ng lalaking iyon kay Chichi - iniisip ko nga
na ni-rape na niya si Chichi pero wala, hindi naman siguro siya ganoon kadesperado
para gawin iyon. Napabuntong hininga na lang ako. Bakit ko ba pinagsasayangan ng
enerhiya ang lalaking iyon. Pwede naman niyang gawin ang kahit na anong gusto
niyang gawin kay Chichi - basta sa oras na umuwi si Mercedes ay ibabalik niya si
Chichi nang buong-buo - walang labis at walang kulang.

Habang iniisip ko ang ginawa ng animal na iyon ay nakaupo ako sag lid ng kama ko.
Disoriented pa ako habang nakatingin sa wall clock sa aking silid nang maintindihan
ko kung anong oras na ay saka lang ako napatayo at napatakbo sa bathroom para
maligo. - seven - fifteen na! Kaunti na lang, male-late na ako! Kahit kailan ay
hindi pa ako nahuli sa pagpasok sa trabaho.

Pumasok na ako sa bathroom at doon nagseremonyas na ako. Hindi ako pwedeng

magmatagal maligo. Kaunting kuskos, kaunting sabon - tinapos ako ang pagsa-shower
at saka itinaas ang kamay ko para kunin ang tuwalya ko pero natigilan ako nang
maalala ko na dahil nga pala sa pagmamadali ay naiwan ko iyon sa kama. Napabuntong
hininga ako. I am naked. Nahihiya akong lumabas. Wala pang nakakakita sa akin nang
ubad kundi se Mercedes palang. Nangyari iyon nang minsang sinamahan ko siyang
magpa- Brazilian wax siya. Maghihintay lang naman ako dapat sa waiting area habang
nagbabasa nang hatakin niya ako at piloting ipasok sa loob, pinahiga niya ako nang
pilit t hinubaran para ma-experience ko ang ginagawang treatment sa kanya pero
letsugas na ibinabad sa suka ng sampung araw! Masakit!

Literal na napasigaw ako nang: Napakasakit, Kuya Eddie!

Si Cedes naman ay tawa nang tawa. Huminga ako nang malalim. Kung hindi ako lalabas
ngayon male-late talaga ako. Sabagay, wala naman kasing tao sa bahay, si Chichi na
nga lang ang kasama ko - nawala pa. Kinuha pa ng walang hiyang demonyong animal na
kanang kamay ni Santanas!

Lumabas ako ng banyo. Kinakabahan ako. Paano kung nandito bigla si Maria? Baka
matawa siya sa akin. Hindi naman kasi kasing-ganda ng katawan ni Maria Mercedes ang
katawan ko. Mercedes' vital statistics are perfect 38-24-36, ako wala. Flat
chested. Harap - likod, nakatalikod pa din.

I was tiptoeing. Natatawa ako. Bakit ba ako nahihiya, wala namang tao sa bahay.
Natapat ako sa kwarto ni Mercedces. Napahinto ako. I missed her. I missed the sound
of her voice every morning while she was trying to sing. Hindi kasi marunong
kumanta si Maria Mercedes - maganda lang siya. I also miss the sound of her blower.
Nakakatuwa kasing isipin that she's getting ready for a day at work. I alse miss
her heated argument with her clients. I miss her being an alpha female - but every
time she's with Ares Consunji - nawawala ang tapang niya. I miss the old her.

Nakita ko ang sarili kong nakatulala sa harapan ng pintuan ni Maria. Hindi ko na

nga namalayan nang bumukas iyon. Nagtaka ako sa pagbukas ng pinto pero hindi ako
gumalaw. Iniisip ko kasi na hangin lang pero nanlaki ang mga mata ko nang makita ko
si Chichi. Tinahulan niya ako. Napaawang ang labi ko sa pagtataka. My eyes were at
the floor - staring at Chichi - that was when I saw a pair of feet. Kaninong mga
paa iyon? Bumalik nab a si Maria? Pero bakit pang lalaki ang mga iyon.

Paang lalaki...

Paa ng lalaki...

Paa...

Lalaki...

My eyes widened!

Bakit may lalaki sa bahay ko?!

"Wow! What a morning show. Hello, Bathseeba." The man greeted me. I know that
voice. I looked up - slowly - I looked up and when I finally met his eyes - those
deep brown eyes - I realized what I look like.

"Fuck!" I hissed.

"Hello, babies..." He said while looking at my breasts. "Oh... flat."

"Ang kapal ng mukha mo!" Sigaw ko sabay takbo. Pumasok ako sa loob ng silid ko. I
double locked the doors para safe. Nang tumingin ako sa salamin ay kitang-kita ko
ang pamumula ng mukha ko. How could this be? Bakit nandito ang lalaking iyon? Anong
ginagawa niya dito? Bakit nasa kwarto siya ni Maria Mercedes?

Nakita niya ang lahat sa akin!

Natagpuan ko na lang ang sarili ko na lumuluha. I feel so violated. Wala pa namang

nagyayari, but the thought of him seeing me naked feels so degrading. Hindi ko na
alam ang gagawin ko. I bit my lower lip. Matindi pa ako sa na-rape. Pangako ko kasi
sa sarili ko na ang taong makakakita ng katawan ko ay ang lalaking mapapangasawa
ko. I sighed. I wiped my tears - katulad ng palaging sinasabi ni Maria sa akin, I
have to be strong. Strong women lived longer. Strong women are powerful and
beautiful. I am strong. I sighed again. Tumayo ako at nagbihis, matapos kong ayusin
ang aking sarili ay muli akong lumabas ng silid ko. Bumaba ako ng hagdan -
natagpuan ko si Ares Consunji na nakaupo sa dining chair - Chichi is on his lap. He
was caressing Chichi's back while reading the news paper. I could feel my face
getting red. Inis na inis na lumapit ako sa kanya at saka hinablot mula sa kamay
niya ang dyaryong kanyang binabasa.

He looked at me. "Oh! You're wearing clothes now!" He grinned at me. Sa inis ko ay
hinampas ko sa mukha niya ang dyaryong hawak niya.

"Nuno ka ng kasamaan! Anong ginagawa mosa bahay ko? Anong ginagawa mo sa buhay ko?
Ang pangit mo!"

"Kung pangit ako, bakit namumula ka?" He said. Nanlaki ang mga mata ko. Ang yabang
ng lalaking ito. Anong akala niya, affected ako sa presence niya? He saw me naked.
Hindi ibiga sabihin noon - teka? Ano nga bang ibig sabihin noon?

"I've seen you naked, Bathseeba."

"So?" Tumaas ang kilay ko. "That doesn't mean anything. Ni hindi mo nga ako
nahawakan!" Sigaw ko sa kanya. Bigla siyang tumayo. He stepped towards me,
napaatras ako. I could hear my heartbeat beating so fast. Hindi ako makahinga.
Hindi ako makagalaw. Ano bang nangyayari sa akin.

"Bakit, Bathseeba? Do you want me to touch you?" He whispered. Nanlaki ang mga mata
ko nang maramdaman ko ang braso niya na nakapalupot sa baywang ko. I gasped hard.
Bigla ko siyang naitulak pero hindi naman siya umalis. Nagpapasag ako at iyon ang
dahilan kung bakit nabagsak kaming dalawa sa sahig,

He was on top of me. Napakalapit ng mukha niya sa mukha ko. I could smell his fresh
breath - it smelled like mint and cool wind. Nakakaliyo - napapapikit ko pero
pinigil ko ang sarili ko. Bakit ako pipikit sa ilalim ng lalaking malaki ang bird
at mahalay?

"Rape!!!" Sigaw ko. Nakita kong nanlaki ang mga mata niya. He stood up - mabilis pa
sa alas kwatro na tumayo siya at lumayo sa akin. Ni hindi niya ako tinulungan. I
stood up.

"Bakit ka ba nandito?" Inis na inis na tanong ko. He looked at me.

"I'm looking for, Mercedes." He said to me. "Hindi kita titigilan hangga't hindi mo
sinasabi sa akin kung nasaan siya. Kung hindi mo sasabihin, I'll stay here. Sa
madaling salita, dito na ako titira."

Umikot ang paningin ko. Para akong hihimatayin.

"Bathseeba, hindi ka pa ba uuwi?"

Napasimangot ako nang tanungin ako ni Ate Alberta nang hapong iyon. Four-thirty na
kasi pero naka-park pa rin ang pwet ko sa upuan sa likod ng table ko. Tapos ko na
lahat ng aking trabaho pero hindi ako excited umuwi - hindi tulad noon. Kung pwede
nga lang na sa library na tumira, gagawin ko 'wag ko lang makita ang pangit na
mahalay na anak ni Satanas na iyon sa bahay ko. Naiiyak pa rin ako sa tuwing
maiisip ko na nakita na niya ang lahat sa akin - wala na akong maitatago sa kanya
at ang kapal ng mukha niya - hindi nga niya nakakalimutang ipaalala sa akin na
nakita na niya ang buong katawan ko - buti na lang I'm shaved all over. I hate it!

Bumuntong hininga ako. Ayokong umuwi. Naiinis lang ako sa bahay. Ilang araw pa lang
nandoon ang demonyo pero napakaraming konsumisyon na ang naibigay niya sa akin.
Kapag nasa bahay ako, hindi ako lumalabas ng kwarto. Ang gagawin ko, kakain na ako
bago umuwi tapos kapag nasa bahay na nila-lock ko ang pintuan. Noong nakaraan ay
tumawag si Maria. Hindi ko na nga nasabi sa kanya na naroon ang pangit na demonyong
iyon. Ayoko siyang mag-aalala. Ipinaalam ko na lang na palaging nagpupunta doon si
Ares - parang wala naman siyang pakialam - hindi na siya kumibo - hindi na siya
nagsalita. Sinabihan na lang niya ako na mag-ingat.

"Bathseeba!" Hinampas ni Ate Alberta ang table ko kaya napatitig ako sa kanya. I
pouted my lips and sighed.

"Ayokong umuwi." Sabi ko na lang. Natawa si Ate Alberta at saka napapailing. Sinabi
ko kasi sa kanya ang patungkol kay Area. Noong una kong sinabi kay Ate Alberta ay
tinawanan niya ako. Ang hindi ko ma-take ay ang sabihin niya din sa iba naming
kasama ang nangyari sa akin - ayun, sinasabi nila ngayon na may pag-asa na daw
akong hindi mahging BIR. Hindi ko malaman sa mga ito kung bakit nakikita nila si
Ares Consunji bilang ganoon. Hindi naman nila kasi kilala ang taong iyon...

Kunsabagay - wala din akong alam tungkol sa kanya. Alam ko lang ang pangalan niya
at demonyo siya. I sighed. Kinuha ko ang mga gamit ko at saka nagpasyang umalis.
Kasalukuyan akong nagta-time out nang biglang may tumawag sa akin. Nakita ko si
Mang Amador - ang house keeping namin sa Library.

"Batseng, may naghahanap sa'yo. Pinsan mo daw." Kumunot ang noo ko. Pinsan ko
daw... sino naman kaya? Hindi naman kami ganoong kadami. Wala akong pinsan dito sa
siyudad. Ang mga pinsan ko nasa probinsya. Hindi naman kasi ako talaga sa siyudad
lumaki. I grew up in Bataan - doon ako hanggang noong second year high school -
matapos iyon ay lumipat na kami sa Metro. Dito na ako nag-aral at nag- lahat-lahat.
Kung umuwi man kami sa probinsya ay madalang lang.

Sinundan ko si Mang Amador. Iniisip ko pa rin kung sino nga kayang pinsan ang
naghahanap sa akin. Nang marating ko ang waiting area ay napansin kong may babaeng
nakaupo roon. Naka-suot siya ng violet na dress at may hawak na bag na pambata. She
was playing with her Ipad.

"Esther..." Tinawag ko siya. She looked up and smiled at me. Esther Madlang - Awa -
Basuel my only - well not only. May kapatid siya, si Crisostomo Ibarra Madlang -
Awa - silang dalawa ang mga pinsan ko. Kumunot ang noo ko habang titig na titig sa
kanya. She stood up, walked towards me and kissed my cheeks.

"Kamusta ka na, Bathseeba?" She asked. She looked happy. Parang wala siyang
iniisip. Napalunok ako. Anong ginagawa niya dito? May reputasyon kasi si Esther na
bad girl. Rebelde siya. Spoiled kasi at matigas ang ulo, palibhasa noong mga bata
pa kami ay bigay luho sa kanya kaya ngayon may sariling mundo.

Ilang taon na din yata ang nakalipas mula nang magpakasal siya tapos years later -
maybe two years ago - iniwan niya ang asawa niya.
"Honey, halika na." Napatingin ako sa likuran niya nang marinig ko ang boses na
iyon. May kasama siyang lalaki. Ang lalaking iyon, hawak niya ang pamangkin ko -
Esther's daughter - Sydney.

"Tita, Bathsee!" She exclaimed when she saw me. Tumakbo siya papunta sa akin at
saka niyakap ako. She looked up at me.

"I miss Dada." Nag-puppy dog eyes pa siya. "Mama said we'll see him today but he's
not here."

"Baby, ilang beses ko bang sasabihin sa'yo na hindi mo na makikita ang tatay mo? He
doesn't love you."

"Esther, 'wag ka ngang magsalita ng ganyan!" I hissed at her. "Ano bang ginagawa mo
dito?" Tanong ko.

"I just wanna see you. We were around the area so, I decided to drop by. By the
way, si Aspen, boyfriend ko."

"Alam niya ba ang tungkol ka -"

"Shhh! I don't wanna hear his name." Hinatak niya bigla si Sydney. "Baby, say
goodbye to your aunt. We'll be leaving. Bye, Bathseeba."

"Teka!" I grabbed her arm. "Where are you staying?"

She grinned at me. "Hindi ko sasabihin. Matalina ka, Bathse, pero mas matalino ako.
Sasabihin mo kay Kuya kung nasaan ako, tapos matutunton nila kami. Bye, Bathsee..."

She walked away. Hindi naman ako mapakali. Tumakbo ako para sundan siya. Nakita ko
siyang pasakay ng taxi. Pumara ako ng sasakyan para sundan sila. Sa isip ko
kailangan malaman nila kung nasaan si Esther but then, walang taxi na humihinto
para sa akin. Bumalik ako sa loob para magpa-service sa driver ng library pero bago
pa ako makapasok ay namataan ko ang demonyo na pababa ng sasakyan. Tumakbo ako sa
kanya. Hindi ko na inisip kung anong ginagawa niya dito.
"Ares!" Sigaw ko. Nakita kong sa akin na siya nakatingin. Wala akong mabakas na
ekspresyon sa kanyang mukha. Nang makalapit ako sa kanya ay niyuyog ko ang kanyang
mga balikat. :"Sundan natin iyong taxi!" Sabi ko sa kanya. He looked around. Akala
ko ay gagalaw siya pero hindi. He stayed there.

"Hoy!" He just looked at me. He grinned after.

"Why would I help you? Ayaw mo namang sabihin sa akin kung nasaan si Mercedes."
Walang abog na wika niya. Napasinghap ako. Napapatanga ako. Ganoon ba kasama ang
ugali niya na kahit na may manghingi ng tulong sa kanya ay titingnan niya lang?
Wala ba siyang puso?

Naagaw ang pansin ko ng taxi na sinakyan nila Esther. Dumaan iyon sa gilid namin.
Nakatayo lang siya doon - habang ako, sinusundan ng tingin ang taxi na sinakyan ng
alibugha kong pinsan hanggang sa ito ay mawala. Napluha ako.

I lost the chance of reuniting my niece with her father.

"Water works, huh." I heard him say. I looked at him.

"Akala ko, demonyo ka lang." Napapahikbing sabi ko. "I was wrong. You are far worse
than being a devil. You have no heart."

I walked away...

-------------------------------

"Pinuntahan ka si Esther?"

Tinanguan ko ang lalaking kausap ko sa Skype nang gabing iyon. Si Crisostomo Ibarra
Madlang-Awa. Ngumiti ako ng pilit. Pareho lang kami ng reaksyon. Pareho lang kaming
napabuntong hininga. Nasa sala ako noon at nakaupo sa couch.

"May kasama siya, Kuya. Aspen daw ang pangalan. Palagay ko bading iyon." Sabi ko na
lang. Nakita kong ngumisi si Kuya Isto. Napabuntong hininga na naman ako. "I had
the chance to chase her, may demonyo lang na humarang."
"Ano bang sinasabi mo, Batseng?" Tanong niya sa akin. Umiling na lang ako. Ayokong
pag-usapan si Ares. Naiimbyerna ako sa kanya. Hindi ko maintindihan kung bakit
ganoong klaseng tao siya. Hindi niya ba naisip kanina nab aka it's a matter of life
and death tapos wala siyng ginawa? Na baka pwede siyang makatulong sa oras na iyon
but he declined the chance? Sa gigil ko ay napisil ko ang unan na nakapatong sa
binti ko.

"Hindi siya bagay sa impyerno! Dapat sa kanya sa Tartarus kasama ang Titan King!"

"Kumalma ka." Kuya Ist spoke. "Hindi ko na lang muna babanggitin kay Oli ang
nangyari. I don't want him to fuss over nothing. But is Sydney okay?"

"Oo, pero kuya, naawa ako sa bata. Bakit ba ganyan ang ugali ng kapatid mo?" Natawa
si Kuya Isto. Nakatingin lang naman ako sa kanya. Mula sa back ground niya ay may
kung sinong sumigaw.

"Crisostomo!" I smiled hearing his whole name. Para ba kasing joke lang ang
pangalan niya.

"Si Escobar..." Wika niya sa akin. Napamaang ako pero nauwi din iyon sa ngiti.

"Pre, hinahanap ka na ni Sonido. Sino ba iyang kausap mo?" Maya-maya ay sumilip

siya sa monitor ni Isto.

"Hi, Escobar." I smiled at him.

"Bubu bear..."

Napatawa na naman ako. Nakita kong biglang hinatak ni Kuya Isto si Escobar. "Tara
na! Hinahanap na tayo ni Isto!"

"Bye, bubu bear!" I could hear Escobar's voice. Tinapos ko ang tawag at saka
inilapag kung saan ang I-pad ko. Nang mapatingin ako sa aking harapan ay nakita
kong nakatayo doon si Ares Consunji.. He was wearing a collared white shirt and a
pair of brown khaki pants. Basa ang buhok niya. Hindi ko siya pinansin. Kinuha ko
muli ang Ipad ko at saka naglaro na lang ng cut the rope.
"Sasabihin mo na ba sa akin kung nasaan si, Mercedes?"

"Hindi ko alam kung nasaan si Mercedes." Malamig na wika ko.

"I'm a lawyer, I know when people are lying to me." Mayabang na wika niya. Nakadama
ako ng iritasyon. Kung totoong alam niya kung kailan nagsisinungaling ang tao sa
kanya dapat alam niya na hindi ako nagsisinungaling dahil talagang hindi ko alam
kung nasaan si Maria Mercedes. Alam ko lang na umalis si Maria.

"Eh tanga ka pala eh!" Sigaw ko. Sa inis ko ay inilapag ko ang Ipad ko at saka
tumayo sa harapan niya. "Abogado ka pala, at alam mong nagsisinungaling ang tao
sa'yo! Eh di dapat alam mo na hindi ko talaga alam kung nasaan si Maria! Tang ina
ka!" I yelled out of frustration. He didn't move.

"Nakakatang-ina ka!" Inis na inis ako. Naalala ko bigla ang pagkakataong nawala sa
akin kanina nang hindi niya ako tulungan. "Ang selfish mo! Tapos anong sinabi mo sa
akin kanina?" Lumapit ako at saka pinaghahampas ang balikat niya.

"Hindi mo alam kung anong nawala sa akin dahil sa ginawa mo! Tang ina ka! Gago!"
Naiiyak na naman ako. He grabbed my wrist tapos ay hinapit niya ako.

"You don't have any rights to bad mouth me, woman!" He hissed. Mahigpit na mahigpit
ang pagkakahawak niya sa palapulsuhan ko. Napangiwi ako. Binitiwan niya ang
kaliwang palapulsuhan ko at saka inilagay ang kamay niya sa aking leeg - moments
later he was choking me. Hindi ako makahinga.

"My mother never bad mouthed me, sino ka para murahin ako ngayon?" Halos hindi na
bumubuka ang mga labi niya.

"Hindi...ahhh!" Kinakapos ako ng hangin. Buong lakas ko siyang itinulak. Bumitiw

siya. I was grasping for air. I can't believe that he did that to me. Naiiyak na
naman ako. Ganito ba talaga siya kasama?

"Sa ginawa mo lalong hindi ko sasabihin kung nasaan si Mercedes!" Nanginginig ang
boses ko. Ngumisi siya.
"I can wring your pretty neck. I would do that. I can have you abducted - no one
will ever look for you."

"Gago!" My tears fell. "Hanap ka nang hanap. Sige nga! Kailan ang birthday ni
Maria? Alam mo ba kung saan siya allergic? Anong favorite color niya? Alam mo ba na
may nunal siya sa bandang kaliwa ng likuran niya?"

Hinintay ko siya bago sumagot. Nanginginig ang buong katawan ko sa takot sa kanya.
Hindi ko ipinapahalata sa kanya. Ayokong makita niya akong mahina.

"Hindi mo alam!" Sigaw ko. "Hindi mo alam pero hanap ka nang hanap! Ang bobo mo!"

"Fuck you, woman! He hissed again. Napangisi na lang ako. Itinaas ko ang middle
finger ko.

"This is the amount of care I give, Ares Fucking Consunji! Kung gusto mong sabihin
ko sa'yo kung nasaan si Maria, alamin mo ang mga sagot sa tanong ko, gago!"

I run away. Pumasok ako sa kwarto ko - finally. I feel safe.

"What have you been doing for these past few days? Hindi kita nakikita."

I was standing in the balcony of our mansion when out of nowhere, Hera came up to
me. Halos ilang araw na din akong hindi umuuwi sa mansyon. I miss my family so that
night I decided to go home. Ilang araw ko na ring hindi nakikita si Mama - isa rin
siya sa dahilan kung bakit ako umuwi - I miss her the most.

"Out somewhere." I faced her. Hera kissed my cheek tapos ay niyakap niya ako.
Tinapik niya ang balikat ko tapos ay ngumisi. "I missed you, Queen Hera." Biro ko
sa kanya. She just shook her head. Kinuha niya mula sa bulsa ng coat niya ang pack
ng sigarilyo niya. She lit a stick and puffed it. Humilig siya sa akin.

"I'm tired, Adolf." She told me. Hera is always tired. She's pressuring herself
always. Gusto niyang mahigitan si Yto - lalo na ngayon na nagkakasundo na si Yto at
si Helios Demitri. I heard from someone that there is a big possibility that
Demitri will give Yto his shares and that frustrates Hera more. Naiintindihan ko si
Hera. She felt like second best sa lahat ng bagay. Gusto niyang patunayan ang
sarili niya kung bakit hindi ko alam. Hera is sometimes misunderstood pero kahit
ganoon ay mahal na mahal ko ang kapatid ko. I share with her everything that I
have. She sighed.
"How's the girl you fuck?" Tanong niya bigla. I know that she was talking about
Cedes. Dahil sa tanong niya ay naalala ko si Bathseeba. I didn't know why the fuck
she had to ask me all those personal questions about Cedes. Alam niyang hindi ko
alam ang sagot sa mga tanong na iyon. Alam niya ang kahinaan ko. Nakakahiya mang
sabihin pero may kahinaan ako - at iyon ang katotohanan na wala akong alam kay
Mercedes maliban sa pangalan niya at kung saan siya nakatira. Hindi ko alam kung
anong ipinaglalaban ni Bathseeba. Madali lang naman ang sagot sa tanong ko, bakit
hindi niya agad sabihin sa akin. Hindi ako naniniwala na wala siyang alam. She's
Mercedes' best friend - I remember one time, Cedes told me that she tells Bathseeba
everything. Alam kong nagsisinungaling siya. Kaya habang hindi ko alam kung nasaan
si Mercedes - habang hindi niya pa sinasabi sa akin ang totoo - hindi ko siya
titigilan. I'll get to her nerves until she gets tired of me. I hate her guts - I
know the feeling is mutual - hindi ako aalis sa paligid niya hangga't hindi ko
nakikita si Cedes. I need to punish her for this. Alam niyang ayaw na ayaw kong
nahihirapan pero ginagawa niya pa rin.

I just don't get it. Bakit niya ako iiwan nang basta? Wala naman akong ginawang
masama sa kanya. I'm treating her like I have always treated her. I'm treating her
like how she wanted to be treated. Mula noon ay ganoon na kami - kaya iniisip ko
kung bakit siya aalis basta ng hindi nagpapaalam. I sighed. I don't know what to do
to convince Bathseeba to tell me where she is. Cedes needs to be reminded of her
worth at kung saan siya pupwesto sa buhay ko. I am really mad for what she's doing
now. Kung makaasta siya akala niya natatakot akong mawala siya.

"Nakita mo nab a ang hinahanap mo?" Tanong sa akin ni Hera. "Why are you even
looking for her? There are so many women out there who can satisfy you." Napangisi
ako sa sinabi ni Hera. She knows me so well. Wala nga akong itinatago sa kanya.

"I don't know." Sabi ko na lang. "I just feel like I need to find her. Ilalagay ko
lang siya sa lugar." Wika ko pa. Bigla akong tumingin sa kanya. "There's this
girl..."

"Whoa!" Hera reacted. "Diyan nagsisimula ang tinatawag nilang love." Hera grinned.
Napailing ako.

"You believe in that? Sabagay, mama and papa. But I'm not feeling anything towards
her. I just loathe her. She's giving me a hard time getting what I want. Remember -
what I want - I get. At hindi ako matatahimik kung hindi ko makukuha iyon so I'm
going to make her life a living hell - until she realizes that she has to tell me
the truth."

"Mukhang mahirap iyan." Sabi niya. "If the woman is giving you a hard time - then
how will you get what you want?" Umiling ako. Hindi ko rin alam. Sa tingin ko kasi
kay Bathseeba napakahirap niyang pakisamahan. She doesn't know what she wants - o
kung alam man niya - pabago-bago ang kanyang isip. Hindi ko masakyan ang mga
sinasabi niya. Sa tagal naming magkasama ni Mercedes ay iilang salita lang ang
sinambit niya sa akin - ngayon nga lang dumadami dahil sag alit na nararamdaman
niya.

But I don't care - I'll get to her system - at kapag nangyari iyon, makukuha ko na
ang gusto ko. I just have to know her weakness. Ang mahirap kasi alam niya ang
lahat sa amin ni Mercedes pero ako wala akong alam sa kanya. Hindi naman kasi ako
interesado.

But then - an idea came into my mind. I thought of my brother who manages the
Consunji Security.

"I know now, what to do..." Wika ko pa. Hera patted my shoulder.

"Go get her."

---------------------------------

"At bakit mo pinapakialaman ang cellphone ko?!"

Nabitiwan ni Ares Fucking Consunji ang I-phone ko. Naiwan ko kasi iyon sa dining
table sa ibaba. Buti nga at naalala ko dahil baka tumawag si Maria sa akin at ang
gunggong na iyon pa ang makasagot. Hindi siya umuwi kagabi. Hindi ko naman siya
tinanong kung saan siya pumunta. Wala akong pakialam kung saan siya nagpunta o kung
anong ginawa niya. Maybe she fucked another woman - tapos hinahanap niya si Maria.
I hate him! Ipinagdasal ko nga na sana hindi na siya bumalik!

"I thought I heard it ringing." Sabi niya sa akin. I made a face. Hindi pa rin ako
komportable na nandito siya. Hindi ko makalimutan na sinakal niya ako noong isnag
gabi. Anong karapatan niya? Inis na inis ako sa kanya. Ang kapal ng apog niya.
Hindi nga ako napalo ng tatay ko habang lumalaki pero siya nagawa niya akong
saktan. Naisip ko kung sinasaktan niya din kaya si Maria? Kung oo, bakit siya
pumapayag? Abogada siya at ang unang ipinaglalaban ni Maria ay ang violence against
women and children. Napabuntong hininga ako. Totoo naman kasi nababago ang tao
dahil sa pag-ibig. Nababago ang takbo ng isip kapag nagmamahal.

Parang ako lang noon kay Matthew at kay Escobar. Naniwala ako noon na kami ni
Escobar ay forever pero kinailangan kong umalis tapos nakilala ko Matthew na hindi
rin naman pala totoo. Arttipisyal lang ang pagmamahal niya at ako lang pala ang
nakakaalam. Tiningnan ko si Ares.
"Alam mo na ba ang sagot sa mga tanong ko?" I asked him. He sighed. He shook his
head. I made a face. Ang kapal talaga. Siya na nga iyong may atraso sa akin siya pa
ang mayabang.

"Hindi ko pa rin sasabihin sa'yo kung nasaan siya."

"Hindi ko naman na tinatanong. I'll know in time where she is. Ikaw pa rin ang
magtuturo sa akin sa kanya. I'll make sure of that."

"Huuuuuuuuuuuuu! Ampanget mo!" Sabi ko na lang. Akmang tatalikod na ako nang bigla
siyang magsalita.

"November 04, 1986. That's your birthday, Bathseeba."

Kinilabutan ako. I looked back at him. How the hell does he know that? Birthday ni
Maria ang tinatanong ko hindi ang akin. He was smiling.

"Paano mo nalaman ang birthday ko?"

"Does it matter?" Tanong niya. "Ikaw iyong tipo ng babae na pinapahalagahan every
detail in a relationship. That's the reason why you were asking me about those
things. I, frankly think that it didn't matter. Pero kung para sa ikabubuti - I
mean para kay Cedes - para mahanap ko siya, gagawin ko. I'll check every detail of
her. If that makes you happy."

Napaawang ang labi ko. Hindi ko inaasahan na maririnig ko iyon sa kanya. Para bang
sinasabi niya na ginagawa niya ang mga bagay na ito para kay Maria. I sighed.
Naglakad ako papalapit sa dining chair tapos ay naupo doon. Ares was standing at
the other side of the table. I was just looking at him.

"Why are you even looking for her?" Tanong ko. "Alam mo ba ang sagot doon? Bakit mo
ba siya hinahanap?" Sunod-sunod ang pagbitiw ko. I sighed. May naiisip akong
dahilan kung bakit niya hinahanap si Maria at gusto kong itanong iyon - I just
don't know if I can but what the heck.

"Are you in love with her?" Walang abog ba wika ko. Ares stared at me. He grinned
again.

"I actually considered that idea. I have thought about it for a long time - we had
nine years together, Bathseeba but sadly, I don't feel anything. Siguro ako ang may
problema." Wika niya. Napamaang naman ako. "Like what I told you, I believe in
love, I just don't see her as that person."

"Then, why are you looking for her?"

"Simple lang, I need her."

"But you don't love her? How can you need something and don't love it at the same
time?" Gulong-gulong tanong ko.

"That's the way life is, Bathseeba. It's my game. I play it."

Habang nakatingin ako sa kanya, napadako ako sa kanyang mga mata. Hindi ko alam
kung anong mararamdaman ko. May kung ano sa mga mata niya - parang isang bagay na
kulang na kulang - para bang may hinahanap siya at sa tingin ko iyon ang dahilan
kung bakit niya hinahanap si Mercedes, para mawala ang kahugkangang nasa kanyang
mga mata.

"Para kang si Ice King, Ares. Si Ice King iyong character sa Finn and Jake. He's
sad, Ares and he wanted to be happy that's why he kidnaps almost all the princesses
in the land and put them in the castle with him. Just like you, you are looking for
Maria Mercedes because you're lonely and when you're with her, you don't feel so
lonely because you have her. Now that she's gone, all you could feel is how lonely
you are and you're thinking that if you find her, things will be just like before."

I somehow know that he is lonely...

"Inalam niya ang birthday mo?"

Natatawa na naman sa akin si Ate Alberta. Tulad kasi nang nakaraang araw ay
ikinukwento ko sa kanya ang mga pangyayari sa apartment - sa madaling salita -
ikinukwento ko sa kanya si Ares Fucking Consunji. Sinabi ko na inalam ng pangit na
iyon ang birthday ko at hindi ko iyon matanggap. Hindi naman ako dapat ang
ginaganoon niya. He should've wasted his time to Maria - knowing her more that
knowing me. Kahit pa birthday ko iyon - hindi naman ako naging masaya na nalaman
niya ang birthday ko. I sighed.

"Hindi ko nga maintindihan, Ate." Wika ko pa na may pagtataka sa tinig. "Alam mo

iyong na-frustrate ako dahil imbes na sabihin niyang October 17, 1986, sinabi
niyang November 04? Hindi ko alam kung anong trip niya. Bakit niya ako
pinagaaksyahan ng panahon?"

Humarap si Ate Alberta sa akin. She was smiling. "Ano bang gusto mong mangyari kay
Ares at sa kaibigan mo?"

Napaisip ako. Pinaglaruan ko ang ballpen sa mga kamay ko. Kahit ako ay tinatanong
ko sa sarili ko kung ano nga ba ang gusto kong mangyari sa kanila ni Maria. Alam
kong mahal siya ni Mercedes at kahit na hindi ako boto para kay Ares sa kanya ay
gusto kong maging masaya siya. Kabobohan siguro pero gusto kong makitang masaya si
Maria sa piling ng lalaking mahal niya at sa tingin ko mahal talaga niya si Ares
ang hindi ko lang maintindihan ay kung bakit. Ano nga ba ang nakita niya? Puro
kasamaan ng ugali ang nakikita ko sa lalaking iyon. Anong nakita ni Maria sa kanya?
I sighed. Sabagay hindi lang naman masama ang ugali niya - malungkot lang talaga
siya at hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit naiintindihan ko siya.
Siguro nakikita ko ang sarili ko sa kanya noong umaasa akong babalikan ako ni
Matthew. Iyon kasi si Ares. Umaasa siyang babalikan siya ni Mercedes habang ako
ipinagdadasal ko na sana sa oras na bumalik si Maria, mas mahal na niya ang sarili
niya kaysa kay Ares Fucking Consunji.

"Gusto ko..." I sighed again. "Gusto kong makilala niya si Maria, Ate. Hindi iyong
Maria Mercedes na ginagamit niya lang dahil malungkot siya o kung anuman. Gusto
kong makita niya si Maria Mercedes bilang babaeng mamahalin niya at irerespeto
habambuhay. I want him to love Maria, Ate."

Ate Alberta just looked at me. She was smiling like she knows something that I
don't.

"Hindi niya kasi kilala si Maria. They just... fuck... and it's depressing. I want
Maria happy at kahit nakakairita isipin, kung si Ares ang makakapagpasaya sa kanya,
tatanggapin ko na lang."

"Gusto mong makilala ni Ares si Maria?" Ulit ni Ate Alberta. I nodded. "Kung iyan
ang gusto mo, ipakilala mo ang kaibigan mo sa lalaking iyon. Ikaw mismo ang
magpakilala sa kanya kay Mercedes."

Natahimik ako. Madali lang naman iyon. Naisip ko na iyon noon pero ang problema ko
naman - kapag ipinakilala ko si Mercedes kay Ares - it would mean na kailangan ko
siyang pakisamahan. Ayoko nga siyang maging kaibigan - pakisamahan pa kaya. I
sighed again.

"Bathseeba, may mga nanghihingi ng mga ISBN, harapin mo muna." Wika ni Kuya
Charles. Nginitian ko lang siya at saka tumayo na. Sa buong araw na iyon ay ang
iniisip ko lang ay kung paano ko ipapakilala si Maria kay Ares. Tama naman si Ate
Alberta. Siguro nga kailangan kong pakilala si Maria kay Ares. Ang sinasabi niya
kasi ay iyong hindi niya makita si Maria bilang babaeng mamahalin niya - gusto kong
makilala niya si Maria bilang babaeng possible - hindi - bilang ang babaeng dapat
niyang mahalin - but how?

I sighed. Inayos ko ang mga librong bagong dating sa library. Inililista ko ang mga
number niyon sa registry pero ang nasa isip ko pa rin ay si Ares at Mercedes. Hindi
ko tanggap ang lalaking iyon but because of Maria, I am willing to accept him. I
sighed again.

Natapos ang araw nang si Maria lang ang iniisip ko. Gagawin ko ba o hindi - kapag
hindi ko ginawa, mag-e-exert ba siya ng effort sa pag-alam ng kahit na ano tungkol
kay Maria? Ang sagot sa lahat ng tanong ko ay hindi. Napalabi ako. Kailangan ko
siguro talagang gawin ito para sa kanya.

Bago ako umuwi ay bumili muna ako ng isang bilaong pansit malabon. Paborito kasi ni
Maria iyon. Naisip ko na doon ko sisimulan ang pagpapakilala kay Maria Mercedes sa
lalaking mahal niya. Alas sais ng hapon nang makauwi ako sa bahay. Napabuntong
hininga ako nang makita kong naka-park na sa tapat ng bahay ang kotse ng demonyo.
Nagtuloy na lang ako sa loob. I found him sitting on the green couch - my couch
while watching the tv. In my head - I was telling myself that he should be sitting
on the yellow laz-y boy because that's Maria's favorite chair. Hindi ko siya
binate. Nagtuloy ako sa kusina at inayos ang pansit na dala ko. Naglagay ako sa
plato. Itinimpla ko din ang paboritong juice ni Maria - Kool Aid - berry blast.
Kulay pula iyon - just like how she likes it. Nang matapos ay dinala ko iyon sa
sala. Inilapag ko iyon sa coffee table at tiningnan si Ares.

"Whoa - sinapian ka?" Nakangising tanong niya. Hindi ko na lang pinansin ang sinabi
niya. Mukhang kagagaling lang din ni Ares sa trabaho. Naka-neck tie pa siya.
Itinuro ko ang upuan ni Maria.

"Doon ka maupo." Sabi ko. Nagtatakang tumingin siya sa akin. Ngumiti ako nang
bahagya. "Iyan iyong favorite chair ni Maria."

"Why would I sit there?" He dared ask. Nagbilang ako ng one - ten sa isipan ko bago
ko siya sinagot.
"Because I said so. Now sit there."

Hindi naman na siya nakipagtalo. I thanked the gods above kasi nauubos na naman ang
pasensya ko. I sat on my couch. Yumuko ako at kinuha ang baso at saka binigay iyon
sa kanya.

"Berry blast na kool aid." Wika ko. "Ito iyong paborito ni Maria. Ginagawa niya
iyong shake. Alam mo ba na hindi siya nagkakape?" Tanong ko. "She drinks this every
morning. Energizer daw niya."

"Anong gagawin ko diyan?" Poker-faced na tanong niya. Nakadama na naman akon ng

frustration.

"Ipaligo mo." Inis na sabi ko. "Natural inumin mo!" Umiling muna siya at saka
kinuha ang baso mula sa akin. He drank from it. Napangiti ako. "Masarap pa? It's
just the way she likes it." Hindi nagsalita si Ares pero halos napangalahati niya
ang tinimpla ko. Bumaling ako sa pansit malabon.

"Ito naman. Kumain ka nito, gusto din ito ni Maria." Sabi ko sa kanya. Tahimik lang
siya. Nakatingin lang siya sa akin habang hinihintay ko na kunin niya ang plato.
Nang hindi siya gumalaw ay ako na ang gumawa ng paraan para makakain siya. Sinubuan
ko siya. He chewed slowly while looking at me. Hindi ko alam kung bakit ako
kinakabahan habang nakatingin sa kanya. Para bang judge siya sa master chef.

"Masarap diba?" Sabi ko. He is still poker faced. "Alam kong nagtataka ka kung
bakit ko ito ginagawa. Gusto ko kasi na makilala mo si Mercedes hindi bilang
parausan lang kundi bilang babae na kailangan respituhin at mahalin. Nandito ka
naman, araw-araw ipapakilala ko siya sa'yo hanggang sa mahalin mo siya."

"After that, will you tell me where she is?" He asked me. Hindi ko naman alam kung
nasaan siya pero as I said - I'll do whatever it takes just for him to see Maria in
a different light. Tumango ako.

--------------------------------

It's been two days since I've decided to let Ares see the real Maria. Nakakatawa
nga kung iisipin kasi ako iyong nag-e-effort sa kanya. Last night ginabi na kaming
dalawa. Ikinuwento ko kasi sa kanya kung paano kami nagkakilala ni Mercedes. Wala
naman siyang reaksyon - nakatingin lang siya sa akin na para bang pinag-aaralan
niya ang buong mukha ko. I just shook my head every time I catch him staring at me.

Nang hapon na iyon ay wala si Ares sa bahay. Linggo kasi - hindi ko naman
tinatanong kung saan siya pumupunta. Nag-iisip ako ng ibang gagawin para
maipakilala pa si Mercedes sa kanya nang biglang may kumatok sa pintuan ng
apartment ko. Nakasuot lang ako ng oversized v-neck shirt at boxer shorts.
Naglalaba kasi ako. Itinaas ko ang buhok ko at saka inayos ang pumaling kong
salamin bago ko buksan ang pinto. Naningkit ang mga mata ko nang makita ko si
Matthew sa labas ng bahay ko. Napabuntong hininga ako.

"Hi, Batse." Nakangiti siya. Tumaas ang sulok ng bibig ko sa pagbati niya. I rolled
my eyes.

"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko.

"Ipapaalala ko lang iyong fitting ng gown mo. Diba pumayag kang maging maid of
honor ni Candida."

Gusto kong sumigaw. Candida na naman. Ganito ba talaga kamanhid ang lalaking ito?
Iniisip niya ba ang ginagawa niya? Kahit ba minsan ay naisip na niya lahat ng
ginawa ko para sa kanya? Sa inis ko ay isinara ko ang pinto. Hindi pa man ako
nakakalayo ay bigla na naman siyang kumatok. Pinag-iinit niya talaga ang ulo ko.

"Umuwi ka na!" Sigaw ko. Hindi ko alam kung bakit nagluha ang mga mata ko. Naaalala
ko na naman kasi ang sakit na naramdaman ko noong sinabi niya sa akin na
magpapakasal na siya kay Candida. Ang alam ko kasi noon - ako ang aayain niya ng
kasal. Kasama akong bumili ng singsing. Ako pa ang pinamili niya. Pinapunta niya
rin ako sa restaurant kung saan akala ko ay magpo-propose siya. Nag-ayos ako.
Nagpaganda. I even bought a goddamn pair of contact lenses. Sinuot ko iyon kahit
naiirita ang mga mata ko. Nag-make up ako para sa kanya. Nagpaganda. I even wore a
dress but he didn't appreciate it because he was busy proposing to someone else
while he introduced me as his BEST FRIEND. Gusto ko siyang murahin at sabihin na
hindi ko kailangan ng BEST FRIEND dahil nandyan na si Mercedes.

"Umalis ka dito! Alagad ka ni Satanas!" Sigaw ko sa kanya. Katok pa rin siya nang
katok. Sa inis ko ay binuksan ko ang pinto at saka tinampal ang bibig niya.

"Batse, ano ba?!" Sigaw niya sa akin. Napaiyak na ako.

"Ang gago mo! Pitong taon mo akong pinaasa!" Sigaw ko sa kanya. "Pitong taon akong
nagpakatanga sa'yo! Ginago mo ako! Tapos ang lakas ng loob mong sabihin sa akin na
mag-abay ako sa kasal ng mukhang bakla mong syota!" Nangigigil ako. Gusto ko siyang
sakalin. Ipinalupot ko sa leeg niya ang mga kamay ko. Hinigpitan ko ang hawak ko sa
kanya hanggang sa tingin ko ay hindi na siya makahinga.

"Mamamatay ka! Mamamatay ka tulad ng pagpatay mo sa puso ko nang saktan mo ko nang

walang habas! Ang kapal - kapal ng mukha mo!" Napahikbi ako.

"Bi-bitiwan.. ahhh!" Kinakapos na siya ng hangin. Pahigpit nang pahigpit ang sakl
ko sa kanya. Akala ko ay mamamatay na siya nang bigla na lang may humatak sa akin
palayo sa kanya.m

"Bathseeba, what are you doing?" It was Ares. Napatingin ako kay Matthew - tumayo
siya at saka tumakbo palayo. Naiwan akong hawak ni Ares sa mga braso. HUmahagulgol
ako sa galit.

"Bakit mo ako pinigilan?" Humihikbing tanong ko. "Sana napatay ko na iyon! Sinaktan
niya ako kaya papatayin ko siya!"

"Kung papatayin mo siya makukulong ka, paano ka magiging maayos?!" He yelled back.
Nanginginig ang buong katawan ko. Pilit niya akong ipinasok sa apartment at
pinaupo. I was crying. Nangingnig ako at hindi ko alam kung paani pakakalmahin ang
sarili ko.

"What the hell, Bathseeba?"

Palakas nang palakas ang hagulgol ko. "This is me broken hearted. Nagmahal ako.
Nasaktan at ngayon galit ako. Hindi mo kasi naiintidihan dahil hindi ka pa
nagmamahal!"

"Nagmahal na ako." Sabi niya. Napatingin ako sa kanya. He was grinning. "I love my
mom, my siblings - especially my sister. Even though she bullies me every day of my
life - I love her and I'll do everything to protect her. I cherish her. I love
her."

Sa mga pagkakataong ito saglit kong nakakalimutan na naiinis pala ako kay Ares
instead, he amazes me.

"Marunong ka naman palang magmahal - bakit hindi mo mahalin si Mercedes ng ganyan?"

Tanong ko. He just smiled.
"Next time, don't try to kill someone, Bathseeba."

I was staring at Ares Fucking Consunji. Nakatayo siya malapit sa glass window
habang may kausap sa telepono. He was just holding the phone one his hand -
nakakunot naman noo niya habang tila seryoso sa pakikipag-usap sa kung sinuman ang
kausap niya sa kabilang linya. Napabuntong-hininga ako. Buong akala ko ay
tatanungin niya ako sa nangyari sa amin ni Matthew - kung bakit ko siya sinakal
pero hindi. He stayed inside Mercedes' room the whole night. Tapos noong umaga- he
acted as if I didn't existed at all. Buong araw na naman akong nag-iisip sa library
kung anong susunod kong gagawin para sa kanila ni Maria. Halos lahat na yata ng
pagkain na gusto ni Maria ay naipakain ko na sa kanya. Iniisip ko pa kung ituturo
ko sa kanya ang pagluluto ng pansit malabon pero naalala kong hindi nga pala ako
marunong maglutio - kaya nganga na lang kaming dalawa.

Paminsan-minsan ay nakikita ko pa rin ang kalungkutan sa kanyang mga mata pero

saglit lang iyon. Noong isang araw na sinasabi ko ang paboritong kulay ni Maria -
kaisa sa paborito niyang brand ng make up - I suddenly saw that look in his eyes -
iyong parang nawala ang kayabangan niya at kabobohan sa buhay and all I can see is
the raw Ares Consunji. Noong isang gabi ay nahuli ko siyang hawak-hawak ang
paboritonh unan ni Maria. He was looking at it like it's the only thing that
mattered to him. Nakadama ako ng kasiyahan kasi naisip ko nab aka tumatalab kay
Ares ang araw-araw na pagpapainom ko sa kanya ng berry blast ni Mercedes. Baka
nain-in love na siya kay Maria!

Nagtatagumpay na ang magic ko!

"Ares Fucking!" Tinawag ko siya matapos kong makita na ibinaba niya ang phone at
ipinasok iyon sa bulsa niya. Napahagikgik ako nang makita kong nakatitig na naman
siya sa akin habang kunot na kunot ang noo.

"Mag-movie marathon tayo. Mercedes especial!" Sabi ko sa kanya. Bahagyang kumunot

na naman ang kanyang noo habang titig na titig na naman sa akin. "Papanoorin natin
lahat ng pelikulang paborito ni Maria."

"I don't like chick flicks." Sabi niya bigla.

"Wala akong pakialam." Sabi ko. "Manonood tayo at wala kang magagawa. Now, sit on
her favorite chair or else you're gonna get some." Pinanlakihan ko siya ng mga
mata. Natigilan ako nang bigla siyang humalakhak.
"Damn, woman!" He said while laughing. "Can you repeat that last sentence that you
said?"

"What? You're gonna get some?" Nagtatakang tanong ko.

"Dammit! How come you could say that and be as cute as a button?" Walang abog na
tanong niya. Tumalikod siya at sak naupo na sa chair ni Mercedes. Hindi ko
maintindihan kung anong nakakatawa sa sinabi ko? Anong problema sa "you're gonna
get some?" Naka-pout ang labi ko habang papalapit ako sa kanya. Isinalang ko ang
dvd sa player at saka naupo na sa tabi niya. First movie to watch: Crazy, Stupid,
Love. Pinanood namin iyon ni Maria noong valentines day na hindi man lang siya
napuntahan ng aswang na ito.

The movie is really good. Si Ryan Gosling iyong bida. Crush ko iyon - puro abs
kasi. Gusto ko kasi talaga ng lalaking ma-abs na lalaki. Masarap kasi ang pandesal.
I was concentrating so much in the movie - panaka-naka at titnitingnan ko si Ares.
Nanonood naman siya, tumatawa kapag may nakakatawang scene. Ako naman ay
napapalabi. Naalala ko kasi ang kwento ni Maria noon - Ares seldom laughs. Pero
mukhang mali naman ang kwento niya. Parang maluwag naman kasi para kay Ares ang
pagtawa nang malakas at malutong. Natapos ang movie. I asked him how he find it and
he said that it was just okay. Nagkibit balikat na lang ako. Ang sumunod na nilagay
ko ay iyong Click. It's one of her favorites too. Noong pinanood ko iyon ay tawa
ako nang tawa pero noong bago matapos ang pelikula ay pareho na kami ni Mercedes na
humahagulgol sa iyak.

The movie is about family and love - what struck me the most is that scene when the
lead character found out that his father died and he didn't even had the chance to
hug his father. Inulit-ulit niya ang scene na iyon habang niyayakap ang kanyang
tatay.

Noong naroon na sa scene na iyon ay tumulo na naman ang luha ko. Walang tissue sa
paligid kaya hikbi lang ako nang hikbi. I suddenly missed my father. Nasa states
kasi siya kasama ng kabit niya pero kahit ganoon ay nag-uusap pa rin kami.

"Why are you crying?" He asked me after sometime. I smiled at him while trying to
wipe my tears away.

"I miss my dad." Tumulo iyong sipon ko, pinahid ko iyon sa manggas ng t-shirt ko.
Ares made a face.

"Yuck. Hindi ka ba marunong gumamit ng tissue?" Tanong niya.

"Wala namang tissue eh!" Sabi ko sa kanya. Napapailing na inilabas niya ang panyo
niya at saka ibinigay sa akin. Kinuha ko iyon sabay singa.

"Ang babaw mo, the movie isn't even that good." Komento niya.

"Anong hindi good? Ang ganda nga eh! Naiyak si Maria sa part na iyan! Tulo sipon
niya! Alam mo ba na ----"

"Her nose turns red every time she cries - her brown eyes become puffy and sore."
He smiled at himself. "I have seen her cry a thousand times, Bathseeba - alam na
alam ko iyon."

"Ikaw naman ang dahilan ng pag-iyak niya kaya malamang alam na alam mo iyon."
Nainis na naman ako. Ares looked at me.

"Her dimples shows when she smiles. Iyong ngiti niya sa'yo umaabot sa mga mata
niya. She flips her hair three times before talking whenever she's nervous.
Kaliwete si Mercedes. Her readimg glasses is red - cause she likes everything
around her red." Nakangisi pa rin siya. Nabibigla ako. Hindi ko naman sinabi sa
kanya ang mga detalye na iyon - ang iba doon ay hindi ko alam - tulad ng ginagawa
ni Maria sa buhok niya kapag kinakabahan siya.

"Yes, Batsheeba, I know some things. Hindi naman ako ganoon ka-cold. I observe.
Minsan nga lang wala akong pakialam."

Nakatitig ako sa kanya. Naisip kong itanong ulit sa kanya kung bakit niya hinahanap
si Maria Mercedes. Kung sa ngayon ba alam na niya ang dahilan niya sa pagpupumilit
na hanapin ang kaibigan ko.

"Why are you looking for her again?" I asked her. Ares Consunji kept quiet. Hindi
siya nagsalita. He just stared at the tv while I waited for him to speak up.
Iniisip ko kung nahanap ko nab a ang momentum na hinahanap ko. Hindi kaya
nakakaramdam na siya ng kung ano para sa best friend ko? Maybe he's in love with
her now.

"Ayaw mong sabihin sa akin kung bakit mo hinahanap si Maria?" Tanong ko. He just
sighed.
"I don't know." He finally admitted. "All I know is that I needed to find her -
kung anong rason ay hindi ko alam. You're right - hindi sapat iyong kailangan ko
lang siya. Pero kung iisipin ko pa, hindi ko talaga alam kung bakit ko siya
hinahanap. "

I just stared at him. Hindi ko alam kung tama ang naririnig ko.Did he actually told
me that he didn't know why he's looking for her?

Ares Consunji finally admitted that he doesn't know why he's looking for my best
friend.

Can it be?

"Oh my god!" I exclaimed. My tears fell down."Tao ka! May puso ka! Mahal mo si
Maria!"

"Palagay ko Ate, mahal din ng demonyo ang kaibigan ko."

Iyon naman ang totoo at iyon din ang sinabi k okay Ate Alberta nang sumunod na
Lunes na iyon. Sinabi k okay Ares Consunji ang naiisip ko pero tinatawanan niya
lang ako. Alam kong alam niya na tama ang sinabi ko - ang hindi ko lang
maintindihan ay kung bakit tinitiis niya si Maria. Ang alam ko kapag mahal ng
dalawang tao ang isa'tisa, dapat silang maging masaya and to Maria's case, she
deserves a happy ending even if it means being with the same guy who treats her
like crap. Nadagdagan nga ang misyon ko, kailangan habang ipinapapakilala ko si
Maria kay Ares ay matutuhan din niyang ipakita ang totoong nararamdaman niya para
dito.

Ares Consunji is a denial king and I hate him for that. Hindi ko alam kung anong
problema niya. Sa kakaisip ko nga sa kanilang dalawa ni Maria ay dumarating pa sap
unto na napapaniginipan ko silang dalawa. Dati hindi naman ako nananaginip pero
ngayon halos gabi-gabi akong dinadalaw ng mukha niya sa panaginip ko.

Lumipas ang buong maghapon sa Library ng si Ares ang pinag-uusapan naming ni Ate
Alberta. Lunch break na pero bukambibig ko pa rin siya. Gusto ko kasi talagang
maintindihan kung bakit ayaw niyang aminin na mahal niya si Maria Mercedes Samson.
They complement one another - both have the same career, matalino sila pareho at
higit sa lahat - sinabi ni Isto sa akin noon - mas magkakasundo ang mag-no1byo kung
pati sa sex ay nagkakasundo sila. Sa tingin ko naman ay okay na okay sila sa bagay
na iyon.

Alas dos ng hapon nang makatanggap ako ng tawag mula kay Maria. Walang pagaatubili
na sinagot ko iyon. Miss na miss ko na ang best friend ko.

"Maria! Bakit ngayon ka lang nagparamdam?!!" Sigaw ko nang sagutin ang tawag niya.
Pinagtinginan ako ng lahat ng kasama ko pero kiber lang. Narinig kong humagikgik si
Maria sa kabilang linya.

"Namiss din kita, Batse." Napangiti ako. I missed her calling me that. Napapadyak
pa ako.

"Kailan ka ba uuwi? Namimiss ka na din ni Chichi. Miss ka na din ni Ares. Umuwi ka

na, mag-usap kayo. Baka pwede naman kayong maging masaya nang magkasama. Alam mo ba
noong isang gabi nakita kong niyayakap niya iyong unan mo. Umuwi ka na! Mahal ka
ni----"

Natigilan ako nang biglang naputol ang tawag. Ni hindi siya nagsalita. Sinubukan
kong tawagan ulit si Maria pero patay na ang cellphone niya. Napakagat-labi ako.
Sumobra kaya ang sinabi ko sa kanya? Pero hindi naman siguro. Sinabi ko lang naman
ang mga bagay na napansin ko kay Ares. Sinabi ko lang ang mga bagay na nakikita ko
sa kanyang mga mata - iyong lungkot na nakikita ko kapag tinitingnan niya ang mga
litrato ni Maria sa sala na para bang gusto niya iyong yakapin nang napakahigpit.
Alam kong tahimik lang si Ares - siguro hini siya sanay na sinasabi ang
nararamdaman niya ukol sa ibang tao.

Malungkot na nagtapos ang araw ko. Umuwi ako sa bahay na dala sa dibdib ko ang
lungkot na dulot nang pagbababa ni Maria sa phone. Gusto ko pa naman siyangf
makausap. Dumiretso ako sa sala - naupo ako sa paborito kong silya at saka
bumuntong-hininga. Siguro nga napasobra ang pagsasalita ko - dapat siguro hindi ako
nakialam sa nararamdaman niya. Best friend ko kasi siya kaya naisip kong sabihin
ang lahat sa kanya pero...

"You're early..." It was no other than Ares Consunji. Mukhang kanina pa siya
nandito sa bahay ko. Naka-pambahay na siya - v-neck plain blue shirt and a pair of
short jeans. "Why the long face?"

"Nakita kita, na-bad trip ako." Kunwa'y sabi ko. Humagikgik siya habang nakatayo sa
harapan ko.

"Pagod ka na naman. Ano bang ginagawa ninyo sa library?" Tanong pa niya. Nagkibit -
balikat ako.

"Nag-aayos ng libro, kung ano-ano basta may kinalaman sa libro." Tiningnan ko si

Ares. He was grinning at me.

"Gusto mo mag-unwind?" He asked me. Naintirga ako kung anong unwind ang sinasabi
niya tatanong ko na sana pero bago pa ako makapagtanong ay hinatak na niya ako
patayo. Hawak niya ang kamay ko habang naglalakad kami sa hallway ng apartment
building ko. Nakatitig lang ako sa kamay niya. Dalawang lalaki pa lang ang
nakakahawak sa akin sa kamay - si Matthew at ang first love kong si Escobar.

"Hoy, saan tayo pupunta?" Tanong ko sa kanya.

"Sa mall, mag-arcade tayo. That's what I do every time I'm stressed. Naglalaro ako
sa arcade ng malls."

Tumaas ang kilay ko. "Diba nakikipag-jerjer ka kay Maria kapag stressed kayo?"
Nagtataka talaga ako. Bakit ba bumabait sa akin ang Ares na ito? Sigurp paraan niya
ito para makuha sa akin ang impormasyon kung nasaan si Maria - pero sinabi naman
niya sa akin na naniniwala siya na hindi ko nga alam kung nasaan si Maria Mercedes.

We rode a taxi. Napansin ko pa nga na kahit sa taxi ay hawak niya ang kamay ko.

"Bakit?" tanong ko sa kanya.

"Natatamad akong mag-drive." Matipid na wika niya. I shook my head. Itinaas ko ang
kamay kong hawak niya.

"Bakit nakahawak ka pa rin?" Saglit siyang natigilan pero agad din siyang ngumisi.

"Para hindi ka mawala. Baka mawala ka, magalit pa ng tuluyan si Cedes sa akin. I
should be taking care of the things Cedes loves - para bumalik siya sa akin."

I rolled my eyes. Binawi ko ang kamay ko at saka hinampas iyon sa dibdib niya.
Inayos ko ang salamin ko. "Hindi naman ako bagay na pag-aari ni Maria. Kaibigan
niya ako."
"Ganoon na din iyon. She cares for you maybe I should care for you too." He said.
Habang sinasabi niya iyon ay titig na titig siya sa mga mata ko. I made a face -
inilabas ko ang dila ko tapos ay tinaas ang tungki ng ilong ko - nagulat siya.

"Ang pangit mo, hindi mo ko makukuha sa charms mo!" Sigaw ko sa kanya. Saktong
huminto ang taxi. Nauna akong bumaba. Nakita ko naman siya sumunod sa akin. Hindi
ko siya pinapansin. Basta na lang ako pumasok sa mall. Noon ko lang na-realize na
naka-uniform pa pala ako. Naisip kong hubarin ang polo ko - nakasando naman kasi
ako sa ilalim. Ipinasok ko iyon sa bag ko. Napalingon ako - nakita ko si Ares na
nakatayo sa likod ko habang titig na titig sa batok ko.

"Anong problema mo?" Tanong ko sa kanya. Umiling si Ares at muli na naming kinuha
ang kamay ko. Hindi naman na ako pumalag. Natagpuan ko na lang ang sarili ko na
sumasama sa kanya sa arcade. We ended up playing the racing thing. Nakakatawa si
Ares - para siyang bata talaga.

"Did you ever bring Maria here?" Tanong ko habang naglalakad kami. Halos lahat yata
ng laro ay alam i-manipulate ni Ares.

"Nope. You're the first ever girl I brought here." Tila wala pa iyon sa loob niya
habang sinasabi, Tumaas lang ang kilay ko.

"Next time, dalhin mo si Maria dito. Gusto niya din iyong mga ganito."

"Why do you always talk about her, Bathseeba? Ikaw ang kasama ko. Talk about
yourself. This thing with Cedes always bores the hell out of me."

Napanganga ako. Nauna siyang naglakad sa akin. Natulala ako. Always bores the hell
out of me? Naiinip siya kapag si Maria ang pinag-uusapan? Bakit? Napapailing na
sinundan ko siya.

"Hoy!" Pilit kong hinatak ang braso niya ppara mapaharap siya sa akin. "Nakakainis
ka kamo! Pa-bored-bored ka pa! Sana sa oras na Makita natin si Maria Makita natin
siya na may kasamang iba - isang lalaki na magpapangiti sa kanya na aabot sa mga
mata - iyong ngiting kahit kalian hindi mo nakita sa kanya. You'll see her happy
and contented with the man who loves her and you will get hurt. Maiisip mo na mahal
mo siya. You'll realize how much she means to you and if that happens - I'll be
fucking happy, Ares."

He was just staring at me. Those deep brown eyes were trying to tell me something.
Hindi ako nagpatalo sa staring contest. I wanna make sure I'll win this.
"Tapos ka na ba?" Tanong niya. Ngumisi na naman siya. "Ako naman." Wika niya.
Walang kaabog-abog na hinatak niya ang kamay ko papalapit sa kanya. Nabangga ako sa
dibdib niya. Ares held my chin harshly and then, he bent his head down to kiss my
lip. My eyes widened. Hindi ako makagalaw. What the hell? Why the hell? Ano bang
nangyayari? Dilat na dilat ang mga mata ko habang siya naman ay nakapikit.
Humahagod ang labi niya sa akin na tila ba wala nang bukas. Hindi - hindi ko kayang
sagutin ang mga halik niya. Buong lakas ko siyang itinulak.

"Ang gago mo!" Sigaw ko sa kanya. He just grinned.

"Best way to silence a woman." Wika niya. Nilagpasan niya ako pero agad din siyang
natigilan. I wondered why. I looked at him. Nakita kong may tinititigan siyang
babae. A woman in her late fifties I guess. Napakasimple ng ganda ng babaeng iyon.
She was wearing a blue dress and a very glamorous smile.

"Mama..." Tawag ni Ares. Lumapit ang babae sa direksyon namin. Akala ko hihinto
siya kay Ares pero ako ang nilapitan niya.

"Apollo Consunji. Ako ang mama ni Ares. Anong pangalan mo?" Napangiti ako. Nanay ba
ni Ares ang babaeng ito? Bakit mabait siya?

"Bathseeba po..."

"Nice to meet you." Sabi niya sa akin. Bineso-beso niya ako.

"Mama, oh hey dear brother." Isa na namang babaeng parang hindi alam ang ibig
sabihin ng blackheads ang dumating.

"That's my daughter, Hera. Kapatid ni Ares. Hera! Come meet your brother's
girlfriend."

Nangilo ako. Girlfriend?

"Girlfriend?!" Magkapanabay na wika ni Ares at ng kapatid niya.

"I'm sure your father would be thrilled to meet her. Sa bahay ka na mag-dinner.
Halika na." Walang sabi-sabing hinatak ako ni Apollo Consunji papunta kung saan.
Girlfriend? Mukha ba akong girlfriend ng demonyo?!!!
Hindi ko alam ang mga naganap. Para bang ang bilis ng mga pangyayari. Una, nasa
mall ako kasama si Ares, tapos naglalaro kami ng kung ano-ano, ngayon naman kasama
ko na ang nanay niya sa loob ng magarang sasakyan. Ako lang at si Apollo Consunji
ang nasa loob ng kotse. Si Ares kasi ay sa kotse ng ate niya sumakay.

Nakakailang ang paraan ng pagtingin ng nanay ni Ares sa akin. Nakangiti siya at

para bang pinag-aaralan niya ang buong pagkatao ko sa tinging iyon. Bakas sa
hitsura niya na galing sila sa maalwang buhay. Ares' mom looked so graceful and
beautiful - the way she moved para bang napaka prim and proper niya.

"Saan mo nakilala ang bunso ko?" Biglang tanong niya. Napatitig ako sa maganda
niyang mukha. She was still smiling.

"Kaibigan ko po kasi ang totoong girlfriend niya." Direktang sabi ko.Nakita kong
tumaas ang kilay niya.Marahil ay bunga iyon ng pagtataka. " Si Mercedes po ang
totoo niyang girlfriend."

"Sorry, hija pero hinalikan ka ni Ares. Ikaw ang girlfriend niya."

"Naku! Guni-guni lang ni Ares iyon! Mawalang galang na po pero sira ulo po kasi ang
anak ninyo!"

Ako naman ang natigilan. Dapat yata ay hindi ko sinabi sa kanya ang bagay na iyon.
Natural magagalit siya sa akin. Anak niya.iyong sinabihan ko ng sira ulo. Napakagat
labi ako. Saglit pa akong natigilan nang marinig ko ang pagtawa niya. Eksatong iyon
ay huminto ng sasakyan at agad namang bumukas ang pinto. Nang makababa kami ay
tumambad sa akin ang isang napakalaking mansyon. Ang laki talaga! Kasya yata sa
bahay na iyon ang apartment ko.

"Ma!" Natigil ako sa kakalingon nang maramdaman ko ang kamay ni Ares sa balikat ko.
Hindi ko namalayan na nasa tabi ko ba siya. Ano bang problema niya at kanina pa
siya hawak nang hawak. Bahagya ko siyang siniko. Kung pwede lang sanang ingudngod
ang lalaking ito kanina ko pa nagawa.

"Ma, uuwi ko na si Bathseeba."

"Silly you! Nandito na tayo. Nandyan ang papa mo. Ipakilala mo na ang girlfriend
mo." Kinilabutan talaga ako sa mga sinasabi ng nanay ni Ares. Girlfriend daw.
Nakakasuka!

Naunang pumasok ang Nanay ni Ares sa loob. Naiwan ako doon. Lumayo ako sa kanya.

"Nakakarami ka na ah! Kanina ka pa hipo nang hipo! Idedemanda kita ng sexual

harrasment!"

Akmang sasagot si Ares nang magsalita mula sa likuran niya ang isang babae. Ito
yata ang ate niya.

"How dare you talk to my brother like that! Ares, saan mo ba nakuha ang babaeng
ito? She's..." She rolled her eyes. "I don't even know how to describe her."

Naningkit ang mga mata ko. Kung makapagsalita ang babaeng ito akala niya siya na
ang pinakamaganda sa lahat.
"Kung ikaw si Ares fucking Consunji anong second name ng ate mo Hera The Bitch
Consunji?!"

Thr bitch looked appalled. Lumapit siya sa akin pero napigilan siya ni.Ares.

"Ang kapal ng mukha mo! Ares ilayo mo sa akin iyan! Masasaktan iyan!"

"Hera just get inside. Please!" Inirapan muna ako ng babaeng iyon bago siya
tuluyang umalis. Sinundan ko ng tingin si Hera nang mawala na siya ay saka ko
binalingan si Fucking. Inilabas ko ang dila ko.

"Paano ninyo naging nanay iyong si Apollo? Mabait siya tapos kayo ng kapatid mo
ugaling anak ni Satanas!"

"Kung ano-anong sinasabi mo. Iuuwi na kita!" Hindi naman na ako tumutol pero
minamalas yata talaga kami dahil muling lumabas ang nanay ni Ares. Nahuli niya
kaming paalis.

"Ma... ano...it's not what you think." Mahinang wika niya.

"Ano pa bang ginagawa ninyo? Nandyan na ang papa mo at si Hermes kakain na tayo."

Sa madaling salita wala kaming nagawa kundi ang pumasok sa loob ng mansyon ay
makisalo sa pagkain nila. Bahagya pa akong nabigla nang makita ko ang dining table
nila. Hindi tulad sa ibang mayayaman na naglalakihan ay naghaabaan ang mga dining
table ang kina Ares ay bilog, katamtaman lamang ang laki at ang pinakanakakatuwa sa
lahat ang lapit nila sa isa'tisa.

"Pa..." Tawag ng nanay ni Ares sa lalaking nakaupo sa dining chair. The man looked
dignified. He looked strict but that vanished away when he smiled at me. "That is
Bathseeba. Girlfriend ni Ares."

Tumayo ang tatay ni Ares para kamayan ako. Hindi ko makapaniwala na kaharap ko si
Lukas Consunji ngayon. I.used to read about him in the news but now he is standing
in front of me.

"Hindi po ako po ako nobya ni ---- "

"Kumain na tayo! Lukas upo na. Mga anak. Teka nasaan si Hermes?'"

"May iba ka pang kapatid? Kasing sama din ba ng ugali mo ang ugali niya?"

Inirapan lang ako ng demonyo. Nagsimula na ang aming pagkain. Maasikaso ang mama ni
Ares. Sinusubuan niya pa ang papa ni Ares ng pagkain. Habang nakatingin ako sa
kanila ay bigla kong.naalala si Maria at Ares. Parang sila ang nakikita ko. Sana
talaga dumating ang araw na.makita ko si.Maria.sa piling ni Ares Consunj. Ako na
siguro ang pinakamasayang babae sa oras na

mangyari iyon.

Kitang-kita ang pagmamahal ng mga magulang ni Aress sa isa'tisa. I could see it in

the way they move and look at each other. Bigla ko tulou naisip kung paanong ganito
ang mga anak nila samantalang ang bait ng mga magulang.

Natapos ang hapunan na ganoon ang naiisip ko. Palagi lang akong nakangiti sa mama
at papa niya pero kapag napapadako ang mga mata ko sa magkapatid ay nasisira ang
mood ko - lalo na kapag nakikita ko ang mukha ng babaeng version no Ares Consunji.
Nang matapos ang hapunan ay nagyaya ang mama ni Ares na magkape sa garden pero si
Ares, he insisted on taking me home. Pumayag naman na ang parents niya pero bago
iyon ay kinausap muna siya ng kapatid niya. Naiwan ako sa may sala.
Nakatayo.Nilibang ko ba lang ang sarili ko sa pamamagitan ng pagtingin sa mga
litrato ng pamilya nila. I realized that he had another brother. Halos iisa lang
ang mukha nilang tatlo. Nakakatuwa silang tingnan kasi sa picture mukha silang
mababait pero in person confirmed na halimaw sila.

"Akala ko inuwi ka na ni Ares."

Ibinalik ko ang picture frame na hawak ko at hinarap ang nanay ng demonyo. Paano
kaya nagkaroon ng anak na demonyo ang isang anghel na tulad niya.

"Nag-uusap pa po kasi sila ni Hera, ma'am."

"Huwag mo akong tawaging ma'am.Call me Tita Apol. Iyon ang tawag ng lahat sa akin."
Napabuntong hininga ako. Bakit ba ang bait ng nanay ni Ares. Nilapitan niya ako at
pinaupo sa sofa sa living room. Hawak niya ang kamay ko habang hinahaplos ang mukha
ko. She even took my glasses of. Matapos iyon ay ngumiti siya nang pagkalapa-lapad.

"Now I can see why my son looks at you that way..."

Naguluhan ako. Anong sinasabi ng nanay ni Ares?

"Po?"

"Mama. Iuuwi ko na po si Bathseeba." Binawi ko ang kamay ko mula sa Mama niya at

nagaatubiling tumayo papunta sa kinatatayuan ni Ares. Pakiramdam ko may warning
bells na nakapalibot sa akin at sa mama ni Ares.

"Mag-ingat kayo. Dahan-dahan sa.pagda-drive." Ares kissed his mom. Nagpaalam na din
ako. She smiled at me.

"Take care of my son, Bathseeba. You know how he gets."

"Ma! Aalis na kami talaga. Halika na." He again held my hand and pulled me out of
the mansion. Mabilis ang paghinga niya. Para bang nagagalit siya. Huminto kami sa
harap ng isang motorbike. Hawak pa din niya ang kamay ko.

"Iyong kamay ko. Nakakarami ka na ha!" Binawi ko ang kamay ko at saka sinuntok siya
sa balikat.

"What did mama say?" He asked. Kunot na kunot ang noo niya.

"Wala. Sabi niya lang alagaan daw kita. Eh hindi mo naman ako yaya. Ginagawa ko
lang lahat to para kay Maria dahil gusto ko na mahalin mo siya dahil naniniwala ako
na mahal mo siya na natatakot ka lang na aminin sa sarili mo na ganoon nga kasi
mawawalan ka ng pride. You love Maria, Ares. Hindi ko maintindihan kung bakit
ganyab ka samantalang nakita mo naman siguro kung paano totoong magmahal."

Sa totoo lang napapalitan na ng awa ang nararamdaman kong inis sa kanya. Gusto ko
siyang intindihin but I.always end up wondering and misunderstanding him. Isa lang
ang sigurado akong alam ko at iyon ang pagmamahal niya kay Maria.

Hindi siya nagsalita. Sumakay siya sa bike at sinenyasan ako. Again, he left me
with no choice. Umangkas ako sa motor. Inihawak ko ang kamay ko sa mga binti ko bu
then he took my hands and wrapped it around his waist. Napalapit ako sa kanya. We
were so close that I could actually smell his musk. He smelled like a baby and a
grown up man --- both at the same time.
"Hold tight and never let go..." He whispered. Iba ang dating ng mga katagang iyon
sa akin. I pout my lips. Binatukan ko siya.

"Ang kapal ng kilay mo!"

-------------

"At kung ikaw ay nakatawa ako pa ba ang lalalalala... Nalilimutan ko ang hitsura ko
kapag kausap ka lalala..."

I was carressing Chichi's back as I sing. Hobby ko talaga ang kumanta lalo na kapag
hindi ako makatulog. Hindi na naman kasi matahimik ang isipan ko dahil sa Arcedes
issue -- iyon na kasi ang tawag ko sa kanila. Nang minsang sinabi ko kay Ate
Alberta ang bagay na iyon ay napahagalpak siya sa tawa. Baka daw kasi maungusan pa
ng Arcedes ang KimXi. Inasar na naman ako.

"Baby, do you miss her?" I asked Chichi. Tumingin siya sa akin at tumahol na para
bang nagkakaintindihan kami. "I wonder if he misses her too. Iyon siguro ang
dahilan kung bakit siya hanap nang hanap. Diba ikaw hinahanap mo din siya. I miss
her kaya lang sana sa pagbalik niya okay na siya."

"Why talk to Chichi? Pagsumagot siya tatakbo ka pa."

Lumipad ang mga mata ko sa hagdan. Nandoon na naman si Ares with his half
nakedness. Nakasuot lang siya bg gray na sexy work out pants. Ipinaikot ko ang mga
mata ko. Hating gabi na pero malaswa pa rin ang lalaking ito!

Kanina pagkauwi namin ay hindi niya ako pinansin ngayon naman ngingisihan niya ako.
Tinawag niya si Chichi dahilan para umalis ito sa kandungan ko. I was on the sofa
at kitang-kita ko naman siya. Pinaakyat niya si Chichi. Sa kwarto kasi sila ni
Maria natutulog.

He sat beside me. Nangungusap ang abs niya pero hindi ko sila pinapansin. Snob ako
sa personal.

"Talk to me." He said. Umiling ako.

"Si Cedes lang ang gusto kong pag-usapan." Malamig na wika ko. He took in deep
breath and moved closer. Nagulat ako nang bigla niya akong hatakin papalapiy sa
kanya. He was almost on top of me. "Hoy!!!"

Kinikilabutan ako. Masyado siyang malapit! Ang huling lalaking nakalapit sa akin ng
ganito ay si Escobar --- ang first love ko. Napabilis ang paglabas ng hangin sa
ilong ko. Kinakabahan ako at hindi ko alam kung para saan.

He grinned at me. Gusto kong magmura. Hindi tama ang nagyayari. Hindi tama na
ginagawa niya sa akin ito dahil kaibigan ko ang girlfriend niya! Itinulak ko siya
pero agad din siyang nakabalik. He was again on top of me...

"I have always wondered how my name would sound on your sexy lips..." Tulad
kaninang umaga sa mall ay inilalapit niya na naman ang mukha niya sa mukha ko. I
pushed him away. Pero tuwing susubukan kong bumangon ay nahuhuli niya ako at lalo
lang niyang inilalapit ang sarili niya sa akin.

I found myself lost in his deep set of brown eyes. Natutulala ako. Paano nangyari
na naiiba ang mga.mata niya sa ugali na meron siya? His grin faded away.

We were both drowning in silence but then after a while he spoke the words I didn't
think he will say.

"You were right. There was a time when I felt something for Mercedes."

I felt like my world shine with so much sun! Tama ako! Hindi pweden hindi siya
nakaramdam ng kahit na ano sa loob ng siyam na taon!

"But I also realized that Cedes' lips never tasted the way your lips.tastes." Hindi
ako nakahuma sa sinabi niya. The next thing I knew his lips were against mine.
Nandilat.ang mga mata ko. His eyes were opened now pero dahan-dahan din niyang
ipinikit iyon. Agad ko naman siyang itinulak. Nahulog siya sa sahig. Mabilis akong
tumayo.

"Nakakadiri ka! Ang dapat na hinahalikan mo ay si Maria! Buwisit ka!"

Umakyat ako sa silid at saka inilock ang pinto. Nagagalit ako. Ang kapal ng mukha
niya!
"Hey, dear cousin Yto! I missed you!"

Hermes and I rolled our eyes as we watch our sister Hera kissed Yto's cheeks as a
sign of welcome. We were at the old house where Aunt Laide and her family lives.
Sunday noon and Sunday had always been a family day for us. Halos lahat kami ay
nandito maliban kay Gab na nasa Andaez kasama ang asawa nito.

"How are you, Hera?" Nakangiting tanong ni Yto sa kanya. Yto was holding his
daughter's hand as he talks to Hera.

"I've never been so happy to see you!!" Napahalakhak kami ni Hermes nang makita
namin ang hitsura ni Hera --- para siyang nakakain ng mapait. Hindi maipinta ang
mukha niya. Mula sa likod ni Yto ay lumabas ang kakambal nito na si Yza my forehead
knotted when I saw her baby bump. Hindi ko alam ba buntis siya. Kung sabagay wala
naman akong balita sa pamilya ni Yza. The fact still remains that I am not
comfortable hanging around Helios Demitri.

"Everyone's here." Napatingin ako kay Hermes. He was drinking a bottle of beer.
Binigyan niya ako ng isa at tinungga din iyon. Tahimik kong pinagmasdan si Hera na
nakikipag-usap kay Demitri at kay Yto. She was so good on hiding her feelings. Kung
hindi ko kilala si Hera hindi ko maiisip na galit siya kay Yto.

"So tell me,dear bro... What was with the girl you brought home?"

Nagkibit balikat na lang ako. Alam kong si Bathseeba ang sinasabi ni Hermes at
ayokong sanang pagusapan ang bagay na iyon.

"Nagtataka lang ako. You never told me about her yet you brought her home to mama
just like that. The girl you fuck si Mercedes kilala ko siya -- you always talk
about her pero bakit itong si Bathseeba?"

I emptied the bottle of beer I was holding before finally looking at my.brother. "I
talk about the women I fuck, Hermes. You should know that by now." Nginisihan ko
siya nang makita kong napailing siya. I tapped his shoulder and left him standing
inside the gazebo. Si Hera naman ay kausap pa rin si Yto at Demitri. Nilagpasan ko
sila. Sinenyasan ko na lang si Hera na aalis ako. Pumasok ako sa mansyon at doob
nakita ko ang pinakapaborito kong babae sa buong mundo. Si Mama. Nakatayo siya sa
may dining table habang kausap si Tita Laide.

"The kids are growing up so fast. Si Gianna may boyfriend na." Natatawang sabi ni
Tita. " Nagagalit nga si Julian kagabi dahil nalate ng uwi si Gianna."
"Ang concern ko lang ngayon ay si Hera..." Narinig kong wika ni Mama. "Habang
tumatagal nakikita ko si Lukas sa kanya. She's too ruthless. Si Hermes naman
masyadong workaholic. Buti pa iyong bunso ko..."

" Ano ako mama?" Lumapit ako sa kanya at saka hinagkan siya sa gilid ng noo.
Nakatingin lang sa amin si Tita Laide na para bang sayang-saya sa nakikita. I love
my mom and my aunt. Si Tita Laide ang pinakapaboritong kapatid ni Papa. We grew up
always admiring her and appreciating her -- just like the way Papa wants it.

Mama touched my face. " Ito ang pinakamabait kong anak." Tawa nang tawa si Mama.
Tinulungan ko na lang sila ni Tita na mag-ayos ng pagkain. After a while pinatawag
na ni Mama ang lahat para kumain. All the Consunjis were here. We do it every
Sunday. Nakita ko si Yllak na nakatayo sa isang tabi habanh.ngingisi - ngisi. May
kausap siya sa phone. I was sure that its Yna. I sighed. Hindi na ako apektado sa
kanila ni Yna. I realized that Hera was right -- I never loved her. Gusto ko lang
bwisitin si Yllak noon -- siguro kasama na rin ang attraction na nararamdaman ko
noon para sa kanya but I never loved her.

I fell in love once upon a time but it was short lived. I realized that she didn't
really need me. She wasn't really interested in me. She was just in for the
fucking. So when I realized it -- kinalimutan ko ang nararamdaman ko para sa kanya.

After dinner, nagpaalam na ako kay Mama at sa iba dahil kailangan kong umalis. I
have an early client call tomorrow. May kaso akong hahawakan. Idenimanda ng BIR for
having multiple tins.

I kissed my aunts goodbye. Bago ako umalis ay hinanap ko si Hera nakita ko na

nakikipagusap pa rin siya kay Yto. Nilapitan ko sila.

"Who can do that, Hera. Ang mga Vejar lang ang makakagawa noon. We need them.
Kailangan makuha natin ang account na ito."

"Are you freaking fucking me? Ang daming acconts, Yto at talagang Vejar pa ang
kukunin mo! They are worthless!"

Umalis na lang ako at hindi na nagpaalam kay Hera. It looks likr they were having a
serious talk. Dumiretso ako sa kotse at saka nagmaneho pauwi. Balak kong umuwi sa
condo ko but I found myself driving home to Bathseeba's apartment. I parked my car
in front of her house

Nandoon pa rin ang sasakyan ni Mercedes. I just sighed. I shook my head and got
inside the house. Pagpasok ko pa lang ay naririnig ko na si Bathseeba na kinakausap
na naman si Chichi. Pakanta-kanta pa siya. Binilisan ko ang lakad at natagpuan ko
si Bathseeba na nakahiga sa sofa. The first thing I saw were her feet. Naka-hang
lang ang mga paa niya habang iginagalaw niya iyon. She was also singing.

"Ngayon ko lang nasubukan na mamuhay na para bang may kulang ''pag nawala doon lang
mamimiss hanggang kailan kita matitiis..."

Napansin ko kay Bathseeba na napakahilig niyang kumanta. I stood in the middle of

the living room and coughed hard. Natawa ako nang bigla siyang bumangon. Tumaas
naman ang kilay ko. She was wearing make up. Her lips were pinkish so as her
cheeks. Hindi siya.nakasalamin ngayon. I guess she was wearing contacts. Tumayo
siya at saka humarap sa akin. Lalong tumaas ang kilay ko. Her hair were in curls
and she was wearing a red lacey knee lenght dress.

"Saan ka pupunta?" Tanong ko. Napalabi siya.

"Engagement party ngayon ni Mattew. Pinadalan niya pa din ako ng invitation. Ayoko
magpunta pero kapag di ako nagpunta, bitter ako!!!" Napapadyak pa siya. Tumaas ang
kilay ko. Bigla akong napangiti. Bathseeba can be annoying at times but she can
also be as cute as a button. Just like now.

"Anong gagawin ko, Lucifer? Ayokong magpunta pero kailangan kaya lang ayokong
magpunta mag-isa!!!"

"Okay. Sasamahan kita." Mabilis kong wika. Natigilan siya at napatitig sa akin.

"Seryoso?" Tanong niya. I nodded. Napapalakpak pa si Bathseeba at saka nagtatalon.

"Kukunin ko lang iyong sapatos ko!" Nagtatakbo siya. Hindi naman nagtagal ay
bumalik na siya dala ang sapatos niya. " Sa hotel De Chatue ang party. Tara lets!"
Nauna pa siyang lumabas sa akin. Nang sumunod ako ay nakita kong nakatayo na siya
sa tabi ng kotse ko. I was just grinning. Bathseeba sure knows how to handle
herself. Hindi siya katulad ng ibang nerds na losyang o kung anuman. I have handled
nerdy girls and have turned them intona lady but Bathseeba is different ----- she's
just so different from all the girls I have fucked and she's way better than
Mercedes. I don't know why. Alam ko lang na magkaiba sila.

Ipinagbukas ko siya ng kotse at saka sumakay na siya. Umikot ako para makasakay na
rin. I drove away habang si Bathseeba naman ay parang tense na tense. I was smiling
secretly. She looks pretty tonight.

"Huwag kang matense, okay. Nandito ako." I took her hand. Napatingin siya sa akin
tapos ay kinuha niya ang kamay niya. Inirapan niya ako.

"Sabi nang wag mong hahawakan ang kamay ko!" Napalabi ako. I sighed. Kahit ako ay
hindi ko maintindihan kung bakit palagi kong gusto siyang nakikita. I've never felt
this before. Tuwing matatapos ang araw ko ay natutuwa ako. I am always looking
forward on to goibg home to her. Hindi ko maintindihan pero ganoon nga ang
nararamdaman ko.

We reached the hotel. Napakamot.pa siya ng ulo bago bumaba. I followed her. Bago
siya pumasok sa function hall ay hinablot ko ang kamay niya. Napatitig siya sa
akin.

"An extraordinary pretty lady like you shoulf never enter her ex-boyfriend's party
alone." I wrapped her hand around my arm. May naiwang iilang hibla ng buhok sa
mukha niya. I raised my hand to push her hair away. Our eyes met. Her eyes were
always innocent and honest. Abogado ako at noong sinabi niya sa akin na hindi niya
alam kung nasaan si Mercedes alam kong nagsasabi siya ng totoo. Hindi ko nga alam
kung bakit pa ako nandito sa kanya. Maybe because I am actually enjoying her
company.

"Ares." Tinawag niya ako. She sighed. "Wag mo akong bolahin! Anak ka ni Satanas!
Layuan mo nga ako!" Sigaw niya sa akin. Lumayo siya at inayos ang kanyang sarili.
"Ang panget-panget mo. Naku nga!"

I just shook my head. We were about to get inside when I suddenly heard someone
called Bathseeba's name.

"Bathseeba!"

We both looked around. There were two guys in a black tux walking towards us.
Nakita ko namang nagliwanag ang mukha ni Bathseeba.

"Crisostomo!" She yelled. Nagatatalon pa siya tapos ay nagtatakbo sa direksyon ng

lalaki. I just stood there. I watched them as they hug each other. Matapos iyon ay
niyakap niya pa ang isa pang lalaki.

"Oli!!! Ang laki mo na! Mukha kang itlog!"

The other man looked at my.direction. The one she called Crisostomo.

"Batseng sino iyan?" He.was whispering. I just stood there. Bumitaw si Bathseeba sa
lalaking tinawag niyang Oli.

"Ahh! Si Ares Consunji. Siya iyong----"

"Ares Consunji." The other one said. Iyong lalaking huling niyakap ni Bathseeba ---
si Oli. He was looking at me like he wanted to skin me alive. Hindi naman na bago
sa akin ang ganoong klase ng tingin. I looked at the both of them but what bothers
me the most is the way that Oli looks at me. I wanted to raise my middle finger in
front of him.

Ayoko sa kanya. Hindi na ako nagsalita. Nauna na ako kay Bathseeba.

Hindi ako makapaniwala na nandito ako ngayon sa engagement party sana ng supposed
to be fiance ko. Habang nakaupo ako sa silya na nakalaan para sa akin ay
tinitingnan ko si Matthew at si Candida na mukhang masayang-masaya sa piling ng
isa't isa. Hindi ko iyon matanggap. Paanong magiging masaya si Matthew kay.Candida
samantalang mukhang.manananggal ito? Daig niya pa si Corazon --- ang unang aswang
--- at least si Corazon kapag naayusan gumaganda samantalang itong si Candida
habang tumatagal lalo mong nanaisin hambalusin ng walis tambo.

The couple looked good together. Bagay na bagay sila--- si Candida ang manananggal
at si Matthew ang buntot page. Together they make a good couple. I smirked. Huminga
ako nang napakalalim. Bakit pa ako nagpunta dito kung naiinis lang ako.

Inilibot ko na lamang ang mga mata ko sa paligid ko. Nakita ko si Isto na may
kausap na babae. Sigurado ako na kinakalantari na naman ng magaling kong pinsan ang
babaeng iyon. Si Oli naman ay nakaupo lang sa table nila at matamang nakikinig sa
program at si Ares --- hindi ko alam. Bahala siya sa buhay niya. Nilapitan ko si
Oli. He was wearing a black tux. Tinapik ko ang balikat niya at saka ngumiti.

"Tara, Oli. Sayaw tayo." Agad naman siyang tumayo para kunin ang kamay ko. Nagpunta
kami sa gitna ng dance floor at inaliw ang sarili sa pagsasayaw.

Matagal ko nang kilala si Oli. Five years old pa lang ata ako kalaro ko na sila.
Naalala ko pa nga noong minsang umuulan na naligo kaming apat kasama ang kaibigan
nilang si Sonido ay nagpakitaan sila ng mga.alagang ibon. Limang taon na ako noon
sila nila Isto ay walong taon.

"Iyong Consunji... ano mo iyon Batseng?" Walang ano-anong tanong niya. Hindi na ako
nagtaka kung bakit siya interesado. Lagi naman nila akong tinatanong noon sa
mga.nakakasama kong lalaki. Si Matthew lang ang hindi ko naikwento sa kanila.

"Boyfriend siya ng best friend ko..." Nakangiting wika ko. Hawak ni Oli ang mga
kamay ko. Humigpit ang pagkakahawak niya sa akin. Tiningnan niya ako ng mataman at
saka muling nagsalita.

"Anong pangalan ng kaibigan mo?" He seemed so interested. Tumikhim muna ako bago
ako nagsalita.

"Maria Mercedes." Para bang nahigit ni Oli ang kanyang hininga. Tila ba hindi na
siya makapaniwala sa narinig. I just looked at him. I was waiting for his next
move.
"Boyfriend ng best friend mo pero palagi mong kasama? Alam mo ba ang ginagawa mo,
Batseng? You might fall for him or he might fall for you! Masasaktan ang best
friend mo!" Halos gigil na wika niya. Kumunot ang noo ko. Why does he sound do
concern? Hindi naman niya kilala si Ares at hindi rin niya kilala si Maria. Why is
he acting like this? Lumayo sa akin si Oli at saka umalis. Naiwan akong
naguguluhan. Anong nangyayari?

I was still in the middle of the dance floor --- paalis na sana ako nang biglang
magsalita ang host ng event.

"And now let us hear the message of the groom's best friend --- Bathseeba Madlang
- tao."

Napanganga ako. Tumingin ako sa direksyon ni Matthew na nakatitig sa akin. Gusto

kong sumigaw. Binibiro niya ba ako? Alam naman na niya siguro ang nararamdaman ko
para sa kanya tapos hihingan niya ako ng mensahe? Ano ito? Joke? Anong gusto niyang
mangyari? Ulanin ko sila ng mura? I didn't know what to do. Pakiramdam ko ay
nakatingin sa akin ang lahat ng tao at hinihintay ang susunod kong gagawin.

I feel alone.

Wala akong nagawa kundi ang umakyat sa stage. Pakiramdam ko ay para akong nasa
ilalim ng microscope. Lahat sila ay nakatingin sa akin. Anong sasabihin ko? Anong
gagawin ko? Dalawang salita lang ang naiisip ko.

Fuck you!

Pero kapag sinabi ko iyon, bitter ako. I was on the stage. Ibinigay sa akin ng host
ang mic at saka iniwanan ako. Kumabog ang dibdib ko. Hindi ko alam talaga kung
anong sasabihin ko. Ano nga ba? Bakit nga ulit ako nandito? Lumingon ako at doon
nakita ko ang bandang tumutugtog kanina pa. Nangangatog ang tuhod ko.

Ano ba kasing trip ni Matthew?

I closed my eyes. Ganoon ang ginagawa ko sa tuwing kinakabahan ako.

Kumakanta. And just like that I found myseld singing my heart out. It was as if I
was telling the world my story --- Matthew and I --- our story.

"Been running from this feelings for so long...

Telling my heart I didn't need it..."

Dalawang kamay ang hawak ko sa mic. Hindi ako makahinga. Bigla ay pumasok sa isip
ko si Mercedes at Ares. I realized that my favorite song is for them. Somehow my
song for Matthew also reflects their story.

Both of them were trying to run away from their feelings. Alam ko --- sa nakikita
ko mahal siya ni Ares at umaasa ako na sa dulo ng lahat.ng ito ay siya at si
Mercedes ang.magkasama sa huli. Iyon naman ang dapat mangyari dahil kahit na gaano
kademonyo si Ares Consunji ay sila ni Mercedes ang nababagay.sa isa't isa.

"So afraid to take the chance again...

So afraid of what I feel inside..."

They were so afraid of each other that the only thing to do is to run away. Katulad
ng ginawa ni Cedes sa ngayon at katulad ng ginawa ko noong nalaman ko ang tungkol
kay Candida. Hindi na ako lumaban. Hindi na ako sumubok dahil natakot akong matalo
sa laban parang si Mercedes. I am now realizing that we both got scared. She got
scared of fighting for Ares --- while I got scared of fighting for my own happiness
and because of that we are both lost.

I opened my eyes to see Matthew but I didn't see him --- instead my eyes met Ares
Consunji's deep brown eyes. He was staring at me ---half smiling me and while I
stood there I realized all the what ifs in my mind.

What if si Cedes ang kasama niya at hindi ako -- will he hold her hand the way he
held mine? Will he talk to her like he talked to me? Will he ever treat Cedes the
way he treats me?

Tinapos ko ang kanta at bumaba na ng stage nakita kong palapit sa akin si Oli pero
hindi ko siya pinansin. Sa kabilang gilid siya manggagaling habang ako ay padiretso
kay Ares. Hinablot ko ang kamay niya at hinatak siya paalis sa lugar na iyon. I
could feel my whole body shivering with --- I don't know why I am shivering. Lakad
lang ako nang lakad. Huminto lang ako nang yakagin ako ni Ares. Napatitig ako sa
kanya. Habang.nakatitig ako ay nakikita ko ang malungkot na mukha ni Mercedes. Sa
galit ko ay nasampal ko siya nang ubod nang lakas. Gigil na gigil ako.

"Kahit minsan sa siyam na taon wala kang naramdaman para kay.Mercedes?!" Maluha-
luhang tanong ko. "Kahit katiting?! Kahit ano? Wala?!!!"

Ares just took a deep breath. He looked at me. Walang kahit na ano sa mukha niya
kundi ang sinseridad.
"I loved her for three years, Bathseeba..."

Napamulagat ako...

--------------

I found myself sitting on a bench inside the park. Nakaupo si Ares sa tabi ko ---
walang kibo at tila ibang tao. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko para bang nasa
loob ako ng isang panaginip.

Umamin si Ares Consunji. Mahal o minahal niya si Cedes kung ano ang dahilan ng
kanyang paglimot. Malalim kong pinagiisipan iyon. Napatingin lang ako sa kanya nang
ipatong niya sa balikat ko ang coat.niya.

"Ares... bakit?" Mahinang wika ko. Alam kong alam niya ang ibig sabihin ng tanong
na iyon. He sighed.

"I never told anyone about it. I did love her but it was just too complicated for
us. We were so alike, Bathseeba."

"But that's not an excuse." Wika ko. Nagkibit balikat siya.

"She slept around --- not that it.mattered to me but the fact that she can never be
contented of what we have and what I can offer her. She never needed me."

Hinampas ko siya sa balikat. "What you can offer her?!! Bakit ano nga bang kaya
mong ibigay?!"

Hindi agad siya kumibo. Para bang nag-isip siya ng napakalalim sa huli.ay nagkibit-
balikat siya.

"The world." He sighed. "But that's in the past now."

"Ang yabang mo! Dahil lang nakipagsex si Maria sa iba --- eh bakit ikaw?!"

Tumingin si Ares sa mga mata ko.

"Back in those three years, Bathseeba --- I lived a celibate life. I only slept
with her but she was looking fot variety. Plus she didn't even bother getting to
know me. She was just in for the fucking."

Nakatikim na naman ng hampas sa akin si Ares. "Hindi mo rin naman siya kilala!"

"Nasa Chicago ang mama niya. She.was physicallu abused by her father and she was
molested by her step brother. She lived with you for seven months while still in
law school. She is very conpetetive. Her perfume is Victoria Secret nightfall. Her
favorite bag is that red coach bag shr bought in Paris and she cries every time she
watches titanic. She dips her index finger in her coffee before drinking it. Iyon
ang Mercedes na kilala ko." Nagkibit balikat si Ares. Napanganga naman ako.

"So... I did love her. Pero kinalimutan ko dahil ayoko ng komplikasyon."

"But... a Consunji only loved once..."

Mahinang wika ko. Ares shook his head.

"But I never marked her so that's not applicable."

I just sighed. What a speech.

"How does the mark work?"

Kailangan kong malaman kung paano ang mark na iyon. Nasa park pa rin kami ni Ares
noon at parang hanggang ngayon ay nalalasing pa rin ako sa sinabi niya sa akin.
Minahal niya si.Mercedes at hindi ako papayag na basta na lang mawala ang bagay na
iyon. That is.something that Ares can never forget. Siya ay para kay Maria at si
Maria ay para sa kanya. They have to end up together or else! I sighed.

"Let's talk about something else." Wika niya. Tumayo siya. Sinundan ko naman. Hindi
siya pwedeng umalis. Hindi niya ako pwedeng talikuran. Hinabol ko si Ares at pilit
siyang pinahaharap sa akin pero hindi ko magawa. Masyado siyang malaki at malakas
hindi ko siya kayang hablutin.

"Ares!"Sigaw ko pero di pa rin siya tumigil. Tumakbo na ako para maabutan siya.
Ngayon ay nasa harapan na niya ako ngayon. Lumalakad ako pero paatras. Ares.was
just eyeing me. He seemed amused. Nakapalmusa siya. He was wearing that white polo
long sleeves shirt and his black armani pants. Nasa akin kasi ang coat niya.

"How does the mark work?!"

Ares shook his head. Mukhang hindi.niya talaga sasabihin kung paano at bakit kahit
kailan hindi niya minarkahan si Mercedes. Paatras ako nang paatras nang bigla akong
mapahinto dahil may natapakan akong bato. Nanlaki ang mga mata ko. Babagsak ako sa
semento!

Shet!!!

I closed my eyes. Babagsak ako pero imbes na bumagsak ako sa semento ay may mga
bisig na sumalo sa akin. Naramdaman kong parang umikot siya. I opened my eyes and I
saw Ares. Nakasandal ang ulo ko sa dibdib niya.

"Okay ka lang? Ang kulit mo kasi, Bathseeba." He said. Napanguso ako. Akmang
bibitiwan niya ako nang bumagsak siya sa semento. Naapakan din niya ang bato.
Napasama ako sa kanya. I was on top of him. Napadaing siya tapos ay nagtama ang
aming mga mata. We were both silent for a while but then Ares suddenly laughed.
Napanganga ako.

This is the first time I ever heard him laugh like that. Bungisngis bata.si Ares.
He seemed really happy. Kapag tumatawa siya ay nawawala ang mga mata niya. Ngayon
ko lang napansin na may biloy pala siya sa mga pisngi. Kapag tumatawa siya ng
ganoon ay parang hindi siya si Ares Consunji. Para siyang batang mahilig sa candy.

I wonder if Maria ever got this close to him...

"Tawa ka nang taw--- umuulan!"

Agad akong tumayo para humanap ng masisilungan pero hinatak ako ni Ares papalapit
sa kanya. Hindi ko napansin na nakatayo na din siy

"Ang KJ mo! Let's play first!" He said. Napangiti ako. Kailan nga ba ang huling
beses na nakipaglaro ako sa ulanan. Ares tapped my.shoulder and yelled: Taya!
Hinabol ko siya. Tawa ako nang tawa habang naghahabulan kami. Nandyan iyong
huhulihin niya ako sa baywang ko tapos ay hihigitin papalapit sa kanya tapos muli
niya akong patatakbuhin. He was laughing so hard. Tumigil lang kami nang tumigil
ang ulan.

"Basa na tayo..." Wika ko sa kanya. I was soaking wet. He was walking.beside me.

"Sisipunin tayo." Sabi ko pa. "Dapat maka-shower agad tayo."

"Let's go to my pad." Wika niya bigla. Hinampas ko siya sa bibig.

"Ang bastos mo! Hindi ako ganoong klaseng babae!"

"Magpapalit lang ng damit! What the hell, Bathseeba!" Hindi ako agad nakakibo. Kasi
naman sa pagkakakilala ko kay Ares --- lahat basta lagyan ng palda papatulan niya.
Hindi na ako nagreklamo. Sumama na lang ako kay Ares sa kung saan man ang pad niya.
Hindi na nga kami sumakay ng taxi tumawid lang kami tapos ay narating na namin agad
ang pad niya. We rode the elevator. Tahimik.na tahimik ako. Hindi ko ba alam kung
bakit ako kinakabahan. Wala naman siguro siyang gagawing masama sa akin. I sighed.
Ayokong.mapraning ngayon.

Tumunog ang elevator. Lumabas kami. He held my hand again and we walked.
Tinatanggal ko ang kamay ko pero hinigpitan niya ang hawak sa kamay ko.

"Ares!"

"Huwag kang magulo." He hissed. Habang hawak ang kamay ko ay huminto kami sa tapat
ng isang pinto. He took out the key card--- bumukas ang pinto at saka niya aki
hinatak papasok. I was just quiet. Nanlaki ang mga mata ko nang maghubad siya
bigla. Nag-iwas ako ng tingin.

"Ano pang ginagawa mo, Bathseeba? Magshower ka na. May mga damit si Cedes sa drawer
ko. Help yourself." Iminuwestra niya sa akin ang papunta sa shower room niya.
Siniguro ko muna na hindi siya.nakasunod at walang cctv sa loob ng bathroom saka
lang ako naghubad para maligo. I was in deep thought again. Bumalik na naman sa
isip ko Consunji mark na iyon. Paanong hindi niya namarkahan si Maria sa loob ng
siyam na taon? How does it work? How? Natapos akong maligo nang iyon ang nasa isip
ko. Naghanap ako ng damit ni Cedes tulad ng sinabi niya pero puro nighties naman at
lingerie ang nakikita ko kaya naghanap na lang ako ng mas matinong magagamit at
nakita ko ang red stripes na polo shirt --- iyon na lang ang isinuot ko kasi hindi
ko kaya ang mga damit ni Maria. Matapos iyon ay lumabas na ako ng bathroom. Nakita
ko si Ares na nakaupo sa dining table at nanonood ng tv. I cleared my throat. He
slowly turned my head to look at me. He stared. Tumaas ang kilay ko. He cleared his
throat too.

"Di ko kaya iyong lingerie ni Maria." I feel awkward. He looked away. I bit my
lower lip. Tumayo siya at pinatay ang tv.

"Let's go home." He said while smiling. Home? Did he just called my apartment his
home? Hindi na ako.nakahuma nang muli niyang hawakan ang kamay ko para lumabas
muli. Tahimik lang akong.naglakad habang titig na titig sa mga kamay niya. Mainit
ang palad ni Ares. Habang naglalakad kami ay biglang may tumawag sa kanya. I saw
two half naked guys walking towards us.

"Cousin..."

Ares stopped. He grinned at them. Magkamukha ang dalawa.

"Bathseeba, meet my cousins --- Yvo and Yllak."

"Hi..." Mahinang wika ko. Hindi naman sila pinagsalita ni Ares. Hinatak niya ako
paalis sa lugar na iyon. We went to the parking lot. Umuulan na naman.

"Ares, paano iyong Consunji mark?" Biglaang tanong ko. Huminto siya at hinarap ako.

"If a Consunji makes love to his woman and says You are mine or I own you while
thrusting inside deeo and hard --- the woman is marked. I never claimed Cedes, iyon
ang pagkakaiba."

Napanganga ako. Kailangan talaga deep and hard? Napabuntong hininga lang ako.

Nakatayo lang ako doon habang si Ares ay tinititigan ako. Magsasalita na sana ako
nang biglang.mag- ring ang phone ko. It' Escobar Dela Vega.

"Hello...?" Wika ko pagkasagot.

"Batseng, kailangan tayo ni Nanay Bulak ngayon. Umuwi ka muna..."

Binalingan ko si Ares pagkababa ko ng phone. Kinakalma ko ang sarili. Nagpapanic

ako. Hindi naman tatawag si Escobar sa akin nang ganoon kung walang nangyari kay
Nanay Bulak. Si Nanay Bulak ang.nanay-nanayan namin nila Isto noong nga bata pa
kami. Siya ang nag-iisang pamilya ni Sonido at mahal na mahal ko siya. Hindi na nga
lang ako nakakadalaw nitong huli sa kanya dahil madami akong trabaho pero miss na
miss ko na siya. Noong huli kaming nagkita ay mahina na ang puso niya at palagi
niyang sinasabi sa akin kung gaano ako kamahal. Ako daw kasi ang mutya niya at ng
dirty men --- iyon ang tawag niya sa barkadahan nila Isto.

Nalulungkot ako pero di ko naman ugali na malungkot agad agad. Kailangan ko

munang makita si Nanay Bulak bago ako malungkot. Baka naman kasi nagkasakit lang
siya o kaya man nadepress. Kailangan kong umuwi ng Bataan.

"What's wrong?" He asked me. I bit my lower lip.

"Kaya mo bang magdrive ng malayo?" I even asked him. He stared at me tapos ay

ngumiti. Lumabas na naman ang mga biloy.niya sa pisngi.

" Road trip? Sure! Let's go!"

Agad akong sumakay kotse ni Ares. He drives a midnight blue cadillac. After a while
we were on the road. Hindi ko alam kung anong.oras na iyon. I looked at Ares.
Kinuha ko ang kamay niya para tingnan ang orasan niya. Alas syete na ng gabi. Kung
tama ang bilang alas onse na kami ng gabi makakarating. Sana maabutan ko pa si
Nanay Bulak. Kapag talaga hindi emergency ang magaganap sasampalin ko ng sampung
ulit si Escobar sa bunganga hanggang sa mamatay siya.

"Bataan tayo." Wika ko sa kanya. He just nodded. Tahimik lang ako. Iniisip ko kung
pati kaya sina Isto ay tinawagan ni Escobar. Paauwi na rin naman sila ngayon pero
ano nga kaya ang nangyayari kay Nanay Bulak?

"Oh shit!" I muttered. "Wala akong underwear!"

Bigla ay napapreno si Ares. Buti na lang naka-seat belt ako kundi napasubsob ako sa
dashboard. He turned his head on me. Nakita kong titig na titig siya sa akin.
Maya-maya ay nagdrive na muli siya at tumingin sa daan. Hindi na siya nagsalita
pagkatapos noon. I was keeping my legs closed. Nahahanginan ang city ko down there.
Inaliw ko na lang ang sarili ko sa mga nakikita ko sa daan. Hindi ko nga namalayan
na nakaidlip ba pala ako. Nagising ako nang maramdaman ko ang paghinto ng sasakyan
ni Ares. Hindi ko alam kung nasaan na kami. Bumaba siya ng sasakyan. Sinundan ko
naman siya ng tingin habang inaayos ko ang aking sarili. Maya-maya ay bumalik siya
na may dalang tatlong brown bags. He looked at me and smiled when he saw that I am
awake.

"I bought you undies and a pair of shorts. Mag-ayos ka muna." Wika niya sa akin. I
blinked three times before looking at him again. Hindi ko.siya maintindihan. Nakita
ko siyang lumapit sa akin. He bent his head down and kissed my lips. My eyes
widened when I felt his lips against.mine.

"Ares!" Tinulak ko siya. He eyed me.

"Deep and hard, Bathseeba." He whispered to my ear. Nanlaki ang mga mata ko.
Tinulak ko siya muli palayo at saka kinuha ang brown bag na dala niya. Lumabas ako
ng kotse at saka pumasok sa convinience store na nilabasan ni Ares kanina. Mabilis
ang kilos ko --- iyong kilos ko kasing bilis din ng tibok ng puso ko. Kung ano -
anong sinasabi niya. Anong deep and hard. Isampal ko sa kanya iyong marmol ng cr
nang makita niya ang hinahanap niya.

Binilisan ko ang kilos ko at saka muling lumabas ng convience store. Fit na fit sa
akin ang binili niyang shorts at panty --- hindi ko alam kung bakit. Nakita ko siya
sa labas ng kotse niya na naninigarilyo at tila may malalim na iniisip. Nilapitan
ko siya. Napansin siguro niya ako. Binalingan niya ako at saka ngumisi. Kakaiba ang
ngisi niya. Kumunot naman ang noo ko.

"Bwisit ka! Huwag mo kong titingnan ng ganyan. Gago!"

He again grinned at me. " You look as sexy as hell in my shirt, Bathseeba." He said
while staring at me. Sa inis ko ay piningot ko siya sa tainga at saka pinaghahampas
sa balikat.

"Ang bastos mo!" Sigaw ko.

Nanlaki ang mga mata ko nang bigla niyang hawakan ang dalawa kong palapulsuhan at
saka isinandal ako sa may driver's door. Pilit kong inilalayo ang mukha ko dahil
alam kong hahalikan niya ako sa labi. Kakalayo ko yata at kakalapit ng mukha niya
ay sa leeg ko dumampi ang labi niya. I gasped hard when I felt him sucking up that
part of my neck. I was standing there. Para bang nakuryente ang buong katawan ko
habang nakatayo doon. Buong lakas ko siyang itinulak para makalayo.

"Ang bastos mo!" Sinampal ko siya. "Wala kang karapatang lumapit sa akin ng ganyan!
Ang kapal -kapal mo!" I hit him hard again. Sa inis ko ay dinuro ko siya at
pinamaywangan.
"Kapal mo! Papasok na ako sa loob! Ang kapal ng mukha mo! Huwag ka na sanang
tigasan!" Sa inis ko ay sa passenger's seat na ako sumakay. Pumasok na rin naman
siya sa loob. Nakangisi siya sa akin habang tinitingnan niya ako sa rear view
mirror. I looked away. Naiisip ko si Maria. Naisip ko din si Oli. Parang tama siya.
Wrong move nga ito. Hindi ko nga dapat ipagpilitan ipakilala siya kay Ares. Sa
nangyayari kasi parang lalo siyang napapalayo kay Maria. I neee to step back. I
sighed. I need to treat Ares like a stranger again. Sa pag-iisip ko ay nakatulog
ako. Muli lang akong nagising nang maramdaman kong muli kaming huminto kami. Hindi
ko alam kung gaano na katagal nakahimpil si Ares sa tapat ng simbahan ng Balanga.
He was leaning on the hood of his car while looking at fountain in the middle of
the plaza park. Pupungas - pungas akong bumaba ng sasakyan at lumapit sa kanya. I
inhaled the air of the city.

"You were sleeping soundly so I didn't bother waking you up. Maganda pala dito. Is
this your province?"

Hindi ko siya sinagoy. "Kanina pa tayo dito?" I asked him. He looked at me.

"Thirty minutes ago... tulog ka pa eh." Humarap siya sa akin. "Is this your way of
road tripping?"

"Hindi."Wika ko. "Sakay ka na ulit. Uuwi tayo dun sa lumang bahay." Ngumiti si akin
at sumunod. Muli akong sumakay sa loob pero nang akmang sa likod ako sasakay ay
kinuha niya ang kamay ko para papasukin sa loob sa tabi ng driver's seat. Hindi na
ako umiwas. He drove again but this time he was following my instruction. Narating
namin ang Pilar, Bataan. He was still driving. Wala masyadong tao sa daan. Madilim
na kasi at gabing-gabi.

Nararamdaman ko na ang kaba.

"Iliko mo diyan sa Zamora. Tapos diretso. Iyong lumang bahay doon tayo."

Hindi naman nagtagal ay narating na namin ang bahay na sinasabi ko..Napansin ko ang
mga kotseng nakaparada sa labas ng bahay ni Nanay Bulak. Nandito sila ---- kahit
siguro si Esteban ay narito. Nakakaamoy kasi ako ng kamunduhan --- o baka naman
dala lang ni Ares ang hanging iyon. Pumasok ako sa loob ng bakuran. Walang
pinagbago. Nandoon pa rin ang kubong madalas naming upuan noon. Maliwanag ang
buong bahay.

I could here those familiar voices. Nilingon ko si Ares nakasunod lang siya sa
akin. Nang makapasok ako sa bahay ay parang tumigil ang lahat.

"Bubu bear..." Si Escobar Dela Vega ang unang tumayo nang makita ako. I was
right---- they were all here --- pati si Esteban Monte De Ramos ay nandito. All of
them including Isto and Oli but what caught my attention the most.was that woman
who was sitting beside Oligirio Basuel --- her arms were around his waist pero
dahan dahan din niyang tinatanggal iyon at napatayo siya tulad ni Escobar.

"And you said you didn't know where she is..." Ares Consunji whispered. I stared at
Maria Mercedes Yutingco Samson. Oli stood up too. I was standing in the middle of
the two lost soul that I was trying to pull together. And by just merely standing
in the middle of the two I could feel the tension --- I don't know what it is but I
could slice the tension with a knife.

I suddenly realized that Ares and Cedes were really for each other...
"Isasama mo ba ang bisita mo sa bahay ko?"

Nginusuan ko lang si Isto habang nakaupo ako sa tabi ng kama ni Nanay Bulak nang
gabing iyon. Katatapos lang namin mag- usap ni Maria sa ibaba kanina. Nagkasakitan
kaming dalawa --- hindi naman na bago sa akin iyon. Hindi naman ito ang unang beses
na nag-away kami.

Kulang ang sabihin kong nagulat ako nang makita ko siyang nakaupo sa tabi ni Oli
habang nakikinig sa usapan ng mga kalalakihan. I was far from being shocked. Hindi
ko talaga alam kung anong mararamdaman ko kanina habang titig na titig ako sa
kanya. Tama nga ang kasabihan ---- maliit ang mundo at halos lahat ng tao ay
konektado. Iyon at abg six degrees of separation theory kung tawagin ng ilan. Sabi
kasi doon anim na tao lang ang pagitan ng isang tao sa taong hinahanap niya at
napatunayan ko iyon ngayon kay Maria at Ares.

"Si Maria ang iuuwi ko sa bahay. Doon siya sa akin hanggang sa makabalik kami ng
Metro, kuya." Tumingin ako sa kanya. "Saan ba siya nagstay? Paano ninyo siya
nakilala ay bakit hindi mo ito binanggit sa akin?"

"Hindi ko naman alam na magkakilala kayo. You always tell me things about your
friends but you never told me about Mercedes." He said in a calm voice. I looked at
nanay Bulak again. He was asleep now. Kalmado na ang mukha niya ngayon hindi tulad
kanina nang makita niya ako. He cried after seeing me. I bent down to kiss his
forehead. Pagkatapos noon ay umalis na kami ni Isto. Nasalubong ko si Esteban na
paakyat na rin. He grinned at me. Nag-high five naman sila ni Isto.

"Babalik ka na ba, Batseng? Sumabay ka na sa akin." He was smiling. Mabait si

Esteban kaya lang napakababaero nito. Tinalo pa nito si Escobar sa pambababae. But
despite that both men are equally kindhearted --- pilyo nga lang sila. Bumaba na
kami. Nakita ko si Cedes kasama si Sonido. Oli wasn't around pero alam kong hindi
pa rin siya umuuwi.

"Uuwi na kami, Sonido." Paalam ko sa kanya. He stood up and hugged me. He was
muttering his thank you because I came home. I was about to hug him back wheb
Escobar Dela Vega.

"Pre, nakakarami ka na. Thank you lang pwede na." Inakbayan ako ni Escobar.

Out of nowhere narinig ko ang boses ni Oli. "Mercedes uuwi na tayo." Agad - agad ay
hinawakan niya si Maria sa kamay. Maria looked at me. I cleared my throat.

"Sa akin sasama si Maria, Oli. She's my responsobility now." I said in a firm
voice. Lumapit ako sa kanila at kinuha ang kamay ni Maria at niyakag siya. Oli
stared at me. Nauna na kami ni Maria lumabas.

"Bathsee, nasasaktan ako. Sasama ako kay Oli. Nandoon ang mga gamit ko..."
Mahinang wika niya. Binitiwan ko siya at saka hinarap. Hinawakan ko siya sa mga
balikat at saka inalog-alog.

"Naririnig mo ba ang sarili mo? Maria nandito na si Ares! Make your move!"

Nang hindi na siya kumikilos ay muli ko siyang hinatak. Natagpuan ko si Ares sa

labas ng bahay na nakasandal sa kotse niya.

He turned to our direction. Nakita ko ang namamaga niyang pisngi. Gusto kong
matawa.

"Sakay, Maria." I told her. Sumunod siya pero sa likod siya pupwesto. Napapadyak
ako. "Hindi diyan! Dito!" Hinatak ko siya papasok sa harapan. Nasa loob na si Ares.
Tila naghihintay na siya. Pumwesto naman ako sa likod at saka sinabi kay Ares ang
direksyon pauwi sa bahay ng mga magulang ko. Wala nang nakatira doon kundi si Manag
Ethel --- ang yaya ko mula noonh bata pa ako.
"Nagwaling tayo. Diretso ka lang tapos pagdating natin ng hi-way liko ka. Tapos
ayun na..."

Tahimik ang buong byahe. Pinagmamasdan ko si Maria at si Ares habang tahimik ang
lahat. Napangiti ako nang mapansin kong nakatingin si Ares kay Cedes sa rearview
mirror. Natatawa ako sa kanila. It was so obvious that they.missee each other so
much. Kung ako nga na audience lang ay nararamdaman iyon --- sila pa kaya.

Narating namin ang bahay ko. Madilim na ang paligid. Hindi naman ganoon kaluma ang
bahay na kinalakihan ko. Up and down iyon may apat na kwarto sa itaas at dalawa sa
ibaba. Italian ang design ng bahay. Ipinarenovate kasi iyon nang minsang umuwi si
Papa.

Ares got out of the car. Sumunod si Cedes. Nauna lang ako ng kaunti dahil kailangan
ko pang tawagin si Manang Ethel pero bago pa man ako nakatawag ay binuksan na niya
ang pinto.

"Manang!" Niyakap ko siya.

" Tumawag si Isto at darating ka daw kaya hinintay na kita."

"Thank you manang. Magpahinga ka na ako na ang bahala dito." Kinindatan ko siya.
Nang bumaling ako sa mga bisita ko ay napansin kong may hawak na overnight bag si
Ares. Gusto ko sana siyang tanungin kung saan galing iyon pero hindi ko na ginawa.
Sinenyasan ko silang sumunod sa akin. Umakyat kami sa taas. Sumasabay siya sa akin.
Pumasok ako sa isang kwarto. Kasunod ko pa rin si Maria. Sumunod din si Ares habang
busy sila sa pagtingin sa loob ng silid ay tumalilis ako ng labas. I locked the
door from outside. Hindi naglipat sandali ay narinig ko si Maria na nagsisigaw.

"Bathseeba Madlang Tao open this goddamn door!"

"Neknek mo!" Natatawang sigaw kom Tumalikod ako at saka bumaba. Sa ibaba na lang ko
hihiga. Alam ko naman na mamaya-maya lang ay makakarinig ako ng unneccessary noises
and moans. Good luck sa kanila.

--------------

"Aggh! I really hate her now! Bathseeba!"

I was just looking at Mercedes while she makes fun of herself while yelling at the
door. Sapalagay ko ay hindi na rin naman siya naririnig ni Bathseeba. Knowing her
and her annoying buy cute actions iniwan na niya ang kabilang side ng pinto ay
bumaba o pumasok sa isa sa mga kwarto doon. She won't wait for the world. She would
just do something to change it.

And right now she is changing my world. She brought me to the woman I had been
looking for. Humarap sa akin si Mercedes. I noticed that she.cut her har and
colored it red. I just grinned at her. Lumapit ako sa kanya. She was stepping back.
Nakita kong lumapat ang likod niya sa pinto. I held her wrists.

"Ares, bitawan mo ako!" I moved my face closer to her and just like before her lips
parted. I licked her lower lip.

"Are you getting it on with that.guy, Mercedes?" She gasped a bit

Hinawakan ko siya sa buhok. "How dare you leave like that, Mercedes. Nagpapahanap
ka ba talaga? I'm here now and I will do to you whatever I want."
Hinawakan ko siya sa braso at saka ibinato sa kama. "Ares!"

"Yes, baby doll, scream my name." I said to her. I stripped in front of her and
when I was finally naked I went on top of her and ripped her clothes apart. I
placed myself in the middle of her thighs to taste her there. I heard her gasped.
She.was arching her back while my tongue invades her being.

I stopped for a while and leveled myself to her face. She was catching her breath.
I claimed her lips. My eyes were watching her as I kiss her. Her eyes were closed
--- as if savoring my every touch. As my tongue invades her mouth I entered her
core. She called my name. I was thrusting deep and hard. I did that again and again
until she cried out my name. I pulled it out and freed my essence on her abdomen.
She stayed still until I finished. I sat beside her and took out a stick of
ciggarette from the pocket of my shorts and looked at her.

"Still the same, Cedes. Nothing ever changed."

Tinalukuran niya ako. I just grinned.

I woke up with Mercedes gone in her side of the bed. Biglaan ang bangon ko kaya
nakadama ako ng pagkahilo. I looked around to find.my clothes still lying on the
floor. I grinned when I saw my shirt hanging on the side of bed. I took my shirt
and put it on. Sinunod ko ang boxers ko then I left the room. I wasn't looking for
Mercedes --- she can go back to Oli all she wants and I won't even give a damn
about it. I left the room. I needed to breathe. I need space. The thought of her
aroundme makes me feel like I don't have enough space at all. Bago ako makaalis ng
silid ay bumalik ako para kunin ang phone ko at ang kaha ng Marlboro lights sa
bedside. Inilapag ko iyon kanina bago kami "mag-usap" ni Mercedes.

Matapos kong kunin iyon ay bumaba ako ng hagdan. I saw the tv was on and it was
tune in Bathseeba's favorite show. I found myself smiling at that thought. Palabas
na ako nang bahay para makapanigarilyo na nang matigilan ako. I thought I saw
something and I was right --- lying on that green couch was no other than Bathseeba
Madlang - Tao. Nakalagay sa noo niya ang kanang kamay niya habang tulog na tulog
na. I was sure that she was sleeping soundly. Napatitig ako sa kanya. Muli ay
napangiti ako. I have never seen her like this. Para siyang batang pagod na pagod.
Natagpuan ko ang sarili kong naupo sa coffee table. I was still smiling. I took her
hand and placed it on my lap. Hindi siya gumagalaw.

Bathseeba reminds me a lot of my childhood. She's a breath of fresh air. Bago siya
sa akin --- hindi --- hindi siya bago. The things I feel for her --- alam kong
nadama ko na iyon dati. Kapag kasama ko si Bathseeba naaalala ko ang isang batang
babaeng kalaro ko noon -- the girl has pigtails and big teeth. She was my playmate
till I was twelve. When I was thirteen I started feeling something for her --- ours
was the classic I fell in love with my best friend story. Noong naging kami --- I
did everything for her. I loved her in ways that I didn't know existed. I loved her
with all my heart but then she left me. She knew so well that I was under her spell
---under her in so many ways. I am vulnerable when it comes to her but still she
left me... I begged.and cried and cursed but she never cameback...

And from that day on I never let anybody. I never let anyone see or feel my true
feelings. I've always left them wondering. I love it when everyone's head is
spinning because of me. I build a high wall around myself for everyone to stay away
and they did but as I now look a the sleeping version of Bathseeba --- I realized
that she brings out that part of me. Iyong tinago ko noon. I bent down to kiss her
forehead.

"You make me weak, Bathseeba." I don't have the guts to tell her that. When I am
valnurable--- I am very different from the person I am now. I stared at her.
Bahagya siyang gumalaw. She tilted her head a bit. Napaawang ang labi niya. I
smiled a bit and touch her lips. I wanted to kiss her pero hindi ko ginawa. It is
enough that she makes me weak --- hanggang doon na lang kami.

I stood up. Natigilan ako nang may.marinig akong kung anong bumagsak mula sa
kitchen. I was about to go there when my phone rang. It was my sister. I answered
the phone. She seemed so irritated. I just let her do all the talking. Ganoon naman
si Hera. Kapag nailabas niya lahat ng nasa isip niya magiging maayos na rin siya.
She was raised to be a princess but she doesn't wanmt to be one. Hera acts just
like how Hermes and I acts - like a man - but somehow - I know that she gets lonely
at night. I exited the house and looked for a place to seat in. I was talking to
Hera on the phone.

"Just think about how miserable Yto is! Wala siyang tiwala sa kakayahan ng team ko!
Iyon ang rason kung bakit gusto niya ang mga Vejar! Ano lang ba ang mga Vejar,
Ares? They're weak! Pussies! Mga duwag! Walang buto! Masama ang ugali!"

"And the woman with a kind heart talks like that..." Sarcastic na sabi ko. Minura
niya ako sa phone. Napangisi ako. Kung hindi ko lang mahal si Hera matagal ko na
siyang pinabayaan. But we were never like that. Only Hera could see my really see
my feelings. Siya lang ang lubos na nakakakilala sa akin. When I was twenty I had a
silent promise to myself that if that one person who can truly knows my feelings
without even asking me - I'll marry her pero sa ngayon wala pa naman nakakagawa
noon.

Iyong sinabi ko kay Bathseeba - the things with falling in love with Mercedes for
three years - totoo iyon. I was twenty-three that time and I really tried showing
her my feelings but she was too caught of with our set up and I don't have the guts
to show her or change the game. I just didn't want to be weak in front of her. I
don't want to be stripped with the the power I have on her. I don't want to be
weak.

Hera ended the call. I took my phone inside my pocket and lit a stick of my
cigarrette. I was in deep thoughts --- with that kerky woman with big glasses and
wide brown --- almond shaped eyes and mischivious grin. I would give uo everything
just to know what the hell is on hee mind every damn time she looks at me...

Everything...

----------

The next morning came like a thief. Napakabilis. I stayed at the flower box all
morning until the sun greeted everyone with its rays. I went inside the house. Ang
una kong nakita ay si Bathseeba na tulog ba tulog pa rin hanggang ngayon. Lalapitan
ko sana siya nang makita kong papababa ng hagdan si Mercedes. Our eyes met. I
grinned at her.

"Good morning, baby doll." She swallowed hard. Lumapit ako sa kanya. I wrapped my
arms around her waist to pull and her to kiss her properly and right when I was
about to kiss her ---- we heard sonething fell. Bumitiw ako kay Mercedes para
hanapin ang tunog.na iyon. I saw Bathseeba lying on the floor now. Nilapitan ko
siya para buhatin. I carried her --- bride style. Idinantay ko ang ulo niya sa
dibdib ko at saka tiningnan si Mercedes.

"Where's her room?" I asked her. She bit her lower lip and then she looked away.

"You care so much about her, Ares." She whispered. I just looked at Mercedes.
Nilagpasan ko siya. Paakyat na ako ng hagdan nang muli ko siyang binalingan. All I
could think about is how much time.we wasted hiding from each other. But I don't
want to go back being that person again.
Ipinasok ko si Bathseeba sa kwarto at inilapag siya sa kama. She stirred again. I
stared. Maya-maya ay iminulat na niya ang kanyang mga mata.

"Good Morning, sleepy head!" I greeted her. She yawned.

"Inutil ka talaga!"

I just smiled at he and kissed her lips. Again I closed my eyes. Hindi ko
maintindihan kung bakit ganoon. I never kissed anyone with.eyes closed but when I
kiss Bathseeba, parang may magnet na humihila sa mga mata ko para pumikit. I felt a
million of electrons travelling all over my body when I felt her brushed her lips
against mine. Sandali lang iyon pero pakiramdam ko lumindol. Napatayo ako.

" Ang bastos mo!" Sigaw niya sa akin. Hindi ako kumibo. I just left the room. My
heart was beating fast...

Did I just feel what they call...

SPARKS...?

"Kamusta ang Nanay Bulak mo, Batseng?"

Naghihiwa ako ng sibuyas habang nakikipagkwentuhan kay Manang Ethel. Nang umagang
iyon ay magluluto kami ng pnanghalian. Naisip kong ipagluto si Maria ng paborito
niyang pork steak. I haven't cooked for her for months. Napansin ko kagabi nang
yakapin ko siya ay mas lalo siyang pumayat. Hindi lang talaga halata sa unang
tingin dahil sa laki ng dibdib niya pero nang yakapin ko siya - naramdaman ko ang
pagbaba ng timbang niya. Hindi ko rin maitatanggi ang pagbabago na naman sa mukha
niya. Noong gabing nagkagulatan kami ay kitang-kita ko ang ngiting umaabot sa
kanyang mga mata pero ngayon - ilang oras lang ang lumipas ay bumalik na naman ang
mga uncertainties sa mga mata niya. She wasn't like that before. She used to be
jolly and cheerful. Matalino si Maria. Alam niya ang dapat niyang gawin kaya hindi
ako nakikialam sa kanila ni Ares ngayon. Para ano pa? Nandito na silang dalawa,
mag-usap na sila. Ang hiling ko lang --- sana sabihin ni Ares Consunji kay Maria
ang totoo niyang nararamdaman. I have a feeling that until now - he is so much in
love with her. Ang problema kasi kay Ares, masyado siyang duwag. Ang yabang-yabang
niya, ang laki-laki ng bird niya pero ang liit ng paniniwala niya sa chances.

Being in love means taking chances and believing in chances. Iyon ang hindi alam ni
Ares at sa tingin ko hindi niya talaga paniniwalaan iyon. Iyon ang isang bagay na
hindi ko talaga maintindihan kasi nakilala ko ang mga magulang niya at nakita ko
kung gaano nila kamahal ang isa't isa. Naisip ko kung oriented ba si Ares sa bagay
na iyon? Pakiramdam ko ang alam niya lang mahalin, maliban sa sarili niya ay ang
Ate Hera The bitch niya.

"Nakikinig ka ba sa akin. Batseng?"

"Po?" Tiningnan ko si Manang Ethel. "Opo. Mamaya po pupunta ulit kami doon. Sasama
ko si Maria, kaibigan na rin naman niya sina Oli kaya isasama ko siya. Natatakot
nga ako kasi parang ang hina na ni Nanay Bulak."

"Pupuntahan mo ba siya mamaya?" Tanong pa ni Manang Ethel.

"Opo, kaya po dadamihan ko iyong ulam kasi paborito din ito ni Escobar." Ngumiti
ako kay Manang Ethel. She smiled at me knowingly. Para bang tinutudyo niya ako. Si
Escobar ang first ever boyfriend ko. Siya ang first kiss ko, siya rin ang fiest
dance, first date lahat ata ng first ko sa kanya - maliban na lang sa first ever
man in my lie. Masyado pa kaming mga bata noon kaya hindi kami umabot sa stage na
iyon. I was fourteen, he was seventeen. Pero ten years old pa lang ako, nililigawan
na niya ako. Noong thirteen ako, sinagot ko siya, pero our relationship didn't last
necause I had to move to the Metro with my Mom. Noong panahon na kasi na iyon sila
naghiwalay ni Papa.

Noon ko nakilala si Cedes sa school na pinag-transfer-an ko. she was the Queen Bee.
But somehow I knew that she's not really happy. Hindi ko na nga alam kung paano
kami naging magkaibigan talaga pero when we became friends - I realized that Maria
is the kind of friend that I had always wanted. She's selfless and kind - kaya nga
alam kong she deserves the best - at hindi si Ares ang best para sa kanya pero kasi
mahal niya kaya wala akong magagawa kundi tanggapin na lang iyon.

Kasalukuyan kong tinitimplahan ang karne nang marinig kong pumasok si Ares "fucking
half naked" Consunji sa kusina. Napansin kong sumadal siya sa hamba ng pader at
humalukipkip. He was staring at me. Nakipagtitigan ako sa kanya tapos ay inilabas
ko ang dila niya.

"Nasaan si Maria?" Tanong ko sa kanya. Nanlaki ang mga mata ko nang magkibit-
balikat siya. Para bang wala siyang pakialam. "Anong hindi mo alam? Pumunta siya
sa'yo! Nakita ko kayong nag-uusap!"

"Umalis siya kasama si Oligirio." Walang abog na wika niya. Halos lumuwa ang mata
ko. Bakit ba sama nang sama si Maria kay Oli? At bakit naman lapit nang lapit si
Oli kay Maria? Hindi niya ba alam na kasalukuyang nasa moving on process ang
kaibigan ko? At hindi rin ba alam ni Maria ang tungkol kay Esther? Bakit sila
palaging magkasama? Hindi ko talaga maintindihan. Tinapos ko lang ang pagtitimpla
ng karne at ibinilin iyon kay Manang Etthel. Inis na inis ako, naiinis ako kay Oli
at kay Ares. Sa tingin ko imbes na makabuti ay lalo lang nakasama ang pagkikita ni
Maria at ni Ares. Mukhang imbes na magkaayusan ay lalo lang nagugulo ang kaibigan
ko. Muli na namang nabuhay ang inis na nararamdaman ko sa impaktong ito. Nilagpasan
ko siya nang nasa sala na ay hinatak niya ang kamay ko dahilan para mapaharap ako
sa kanya. Sinampal ko siya.

"Nawiwili ka na, Bathseeba!" He hissed at me. Tinulak ko siya sa dibdib.

"Anong ginawa mo kay Maria? She's sad again?!"

"Bakit? Naging masaya na ba siya mula nang takasan niya ako?" He grinned at me.
Kumunot ang noo ko. Ang kapal talaga ng lalaking iyto. Umaakto siya na parang
regalo siya ng Diyos sa mga kababaihan pero sa totoo lang - hindi naman siya
kailangan ng mga babae sa mundo.

The thing with Ares is, he doesn't know how to express his feelings well. Nang
gabing magkagulatan kaming tatlo nila Maria ay nakita ko ang mga mata niya - I saw
longing in his eyes.

"Kailan ka ba magpapakatotoo? You are in love with her? Hanggang kailan mo titiisin
ang sarili mo?"

"Sinong may sabing mahal ko siya? why do you keep on saying those, Bathseeba? You
don't have any idea what the hell is going inside my head so why keep on saying
that?" He said those as if he was challenging me. Nakuyom ko ang mga palad ko.

"I saw longing in your eyes when you look at her."

"How sure are you that the longing in my eyes is for her?"

Hindi ko nakasagot. Nakakaramdam ako ng kaba. Hindi na nga longing ang nakikita ko
kay Ares ngayon kundi galit - galit sa mga mata niya at alam kong para sa akin
iyon. He is mad because I am trying to figure things out for him. Alam kong ayaw
niyang pinangungunahan ko siya pero hindi ko naman mapigilan kasi gusto kong
matapos na ang paghihirap ni Maria Mercedes. Namimiss ko na iyong kaibigan ko na
palaging masaya - iyong walang lungkot sa mga mata. It's Cedes' happiness first
before anything else.

Nakipagtitigan ako kay Ares. "I am longing for someone, Bathseeba. But it's not
Mercedes."

Napakunot ang noo ko. Was he trying to tell me something? Bakit niya sinasabi sa
akin ang mga bagay na iyon? Bakit titig na titig siya sa akin. Napalabi na lang
ako. Lumapit ako kay Ares at saka hinawakan siya sa dalawang balikat. Napangisi
siya pero nawala iyon nang maramdaman niya ang tuhod ko sa genital niya. I was
poker faced. He's eyes were as wide as a ten peso coin.

"Magkaroon ka na sana ng bayag para ipaglaban ang nararamdaman mo para sa kaibigan

ko."

Nilagpasan klo siya at saka pumasok sa silid ko. I locked the door. Hinanap ko ang
Iphone ko para matawagan si Maria pero hindi naman niya sinasagot ang tawag ko.
Ganoon din si Oli. Napalabi ako. Naiinis ako kay Oli. Nakikita ko na may gusto siya
sa kaibigan ko pero sana naman ipaalam niya muna at alalanin din niya na asawa niya
ang pinsan ko at hindi niya dapat lapitan si Mercedes ngayon. Ilang beses kong
sinubukang tawagan ang dalawa pero hindi nila sinasagot. Sa inis ko ay si Escobar
ang tinawagan ko. Tulad nang dati ay binati niya ako ng:

Bubu Bear!

"'Wag mo akong ma-Bubu Bear! Nasaan lupalop sa Bataan iyang si Oligirio?!" Sigaw ko
sa kanya. Na-imagine ko si Escobar na inilalayo ang telepono niya sa tainga niya
pero wala akong pakialam. Nakakagalit kasi ang mga nagaganap sa paligid ko at hindi
ko kasi maintindihan kung ano bang trip sa buhay ng mga tao sa mundong ibabaw.
Hindi nakasagot si Escobar. Sa inis ko ay binabaan ko siya ng phone para si Isto
naman ang tawagan. Tulad ko ay nakakaramdam siya ng kung anong pagkainis kay Oli.
Kahit naman kasi hiwalay na ito at si Esther ay kasal pa rin sila.

"Oo nga pala. Sonido organized a party for Nanay Bulak. Pumunta ka. Isama mo iyang
kaibigan mo." Um-oo ako sa kanya. Mamayang gabi pa naman iyon. Inaalala ko si
Maria. Muli akong lumabas silid ko sakto pagbukas ng pintuan ay ang siyang pagpasok
ni Ares. Napasinghap ako nang hawakan niya ako sa baba at muling tinulak papasok ng
silid. Kinakabahan ako. Ano na namang ang sumapi sa lalaking ito?

Hinapit niya ako. Kahit ayoko ay napahawak ako sa braso niya. He bent down and
kissed my lips. Itinutulak ko siya pero sadyang malakas si Ares at hindi ako
makahinga. Kinalmot ko ang leeg niya. Lumayo siya sa akin. He shook me.

"Let go, Bathseeba and kiss me back." He said those in a way that made me blink
three times. After that, he bent down and kissed me.

The kiss was a deep one. His hand was on my nape. Nakatitig ako sa mga mata niya.
His eyes were open but he was slowly closing it as if he was being hypnotized. I
was gasping for air. But Ares started giving me air. His kisses turned to.something
else --- it was as if he was giving me a cpr with his tongue exploring the insides
of my mouth.

I felt his left hand reached for ny hand he placed that on his nape. Ganoon din ang
ginawa niya sa isa kong kamay. I was drowning with the sensation he was giving me.
Parang dahan-dahan na rin akong nahihipnotismo. Napapapikit ako at natagpuan ko ang
sarili kong sinasagot ang kanyang mga halik. I felt him smiled against my lips. He
stopped and looked at me. His eyes were full of intensity. I was becoming more and
more agitated by his actions and yet I didn't want to go... Hindi ko alam kung
bakit.

"Yes..." Idinikit niya ang noo niya sa noo ko. Nakapikit pa rin siya.He took in a
deep breath. " Those are definately sparks... Sparks..."

Hinawakan niya ang baywang ko at lalo akong hinapit.

--------------------

I'm starting to get bored. I was just sitting on the corner of that garden while
watching Bathseeba and her friends make a oll out of themselves for that gay man
they call Nanay Bulak. Apparently nag-organize ng party ang lalaking tinatawag ni
Bathseeba na Sonido. Everyone had their own task to do. Sonido and the other - I
don't know his name but he calls Bathseeba his Bubu Bear and I was left wondering
why he calls her that and why she lets him call her that. Ang sama sa pandinig. -
They were grilling pork. While the others were setting up the videoke. Ngayon lang
ako napunta sa ganitong party. Napatingin ako kay Bathseeba habang dala niya ang
ilang paper plates. Malapit na sya sa akin. Bigla kong hinatak ang kamay niya at
iyon ang dahilan para mapaupo siya sa kandungan ko. Ipinalupot ko ang kamay ko sa
baywang niya. Bathseeba smelled so good. I wanted to bury my head on her neck and
smell her all night - I wanted to take her again and again until we are bothe
restless and tired. I wanted to do so much for her.

"Ares ano ba?" Inis na wika niya. Lumabi pa siya. I touched her lips. Lumayo siya
nang bahagya.

"What?" I asked her. Hindi siya kumibo.

"Naiinis na ako sa'yo. Pinaglalaruan mo ako at si Maria. Kung akala mo na masisira

ang friendship namin nang dahila lang sa'yo mag-isip ka." Mariing wika niya. "I am
better that what you think I am. I will never betray my best friend. Isa pa, hindi
kita gusto." Titig na tiitg siya sa mga mata ko. Napaawang ang labi ko at lumuwag
ang kapit ko sa baywang niya. She was just looking. Maya-maya ay tumayo na siya at
hinarap ako nang maayos.

"Kahit siguro magustuhan pa kita, hinding-hindi ko ipagpapalit si Maria sa kahit na

anong bagay mula sa'yo. I know who you are and what kind of person you can be and
just like what I have always told Maria, she deserves better and I deserve better -
a much better person than you can ever be Ares Consunji."

Tinalikuran niya ako. I found myself looking at her with that ridiculous look on my
face - kahit na hindi ko pa nakikita ang sarili ko alam ko kung anong hitsura ko. I
just got rejected but the more she rejects me - the more I want to penatrate her
being. I watched her every move. She wasn't looking at me. Maya-maya ay lumapit sa
akin ang lalaking tumatawag ng Bubu Bear kay Bathseeba. Hinarap ko siya.

"Hindi ko alam kung sino ka, pre pero 'wag si Bathseeba. Mahal ko siya."

Kumunot ang noo ko. Matapos iyon at tinalikuran niya ako. Did he just told me to
back off. Tatayo sana ako para lapitan ang lalaking iyon nang bumukas ang gate at
nakita kong pumasok si Mercedes kasama si Oli. Agad siyang sinalubong ni Bathseeba.
They hugged each other tapos ay si Oli naman ang tiningnan niya. Pinanlalakihan
niya ng mata si Oli pero nakita kong hinawakan siya ni Mercedes sa kamay. I could
see her eyes from where I am standing - namumugto ang mga iyon. I wondered what
happened but then I stopped wondering when I saw her looking at me. Alam ko na ang
rason kung bakit siya ganoon. She took a deep breath the she held Oli's hand.
Nagkibit balikat lang ako at muling naupo.
Moments later, the party started. No one even bothered talking to me and I didn't
mind. I was just enjoying my bottle of drink. I saw Oli and Mercedes dancing. They
were looking at each other like they were the only ones who can understand each
other but what caught my attention was Bathseeba. She was dancing with the Bubu
Bear guy. She was smiling from ear to ear while looking at him. The guy was
whispering something on her ear and she laughed.

I never heard her laughed like that. She never smiled at me like that. The man
spinned her. She was still laughing. Magkalapit na magkalapit sila ng lalaking iyon
and somehow - something in the middle of my chest hurt. Napahawak ako sa dibdib ko
and in there I felt something beating slowly...

My heart.

And I realized that she was right. I have a heart and I could now feel that beating
- not fast - but slow. It is slowing down. Why? Because seeing her now with the man
who loves her hurts more than anything else.

Naikuyom ko ang mga palad ako. I am back to that place again...

Natigil lang ang pag-iisip ko nang marinig kong nag-ring ang phone ko. It was
Hermes. Napakunot ang noo ko. MAdalas si Hera ang tumatawag sa akin but now...
what's with him? I answered the phone.

"Ares, where the hell are you?"

"Some place, why?" Something is wrong with his voice.

"Well you better fucking get here, Ares! Mama needs us..."

My body shook.
I could still hear Hermes' voice if he waa just standing next to me. My body was
shaking with so much fear. It's kind of ironic because I had never felt like this
before and who would've thought that a phone can change everything. Hermes arranged
my departure. Sinabi ko lang kung nasaan ako at pagkatapos noon ay sinabi niyang
darating ang chopper para sunduin ako. My heart was beating slow. I could remember
the way his voice sounded. Hindi ko madetermine but I know that he means bad. I
swallowed hard. Napakahabang paghihintay ang nangyayari sa akin. I didn't had the
decency to say goodbye to Bathseeba because all I could think about was the fact
that my mother needs me and I.would drop everything just to be with her at this
moment.

The queen needs her pawns and I'll move heaven and earth just to be with her. Hindi
naman nagtagal ay dumating na ang chopper. Mula sa chopper ay bumaba si Joshua --
ang personal assistant ni Hermes. Sinalubong niya ako. Ibinigay ko ang susi ng
kotse ko sa kanya at sinabi ang address kung saan niya makukuha ang sasakyan.
Matapos iyon ay ako ang sumakay sa chopper. Malakas ang kaba ko. I was thinking
about my mom. I sighed. I closed my eyes. Naalala ko ang mga ngiti ni Mama. Ngiti
niya palang noon nakakatanggal pagod. I remember our Saturday picnics. I sighed
again. I opened my eyes. Hindi talaga ako mapapakali hangga't hindi ko nakikita si
Mama. I was wishing for her to be okay. Na kahit ganoon ang boses ni Hermes ay
maayos ang lahat ---that he waa just over acting and things will be okay.

Twenty minutes later, bumababa na ang chopper sa isang helipad. Nang makapwesto ay
bumaba na rin ako. Sinalubong ako ng mga tauhan ni Papa. All of them were wearing
matching suites and ties. The cold air greeted my body. It only made me shook even
more. Hindi ko alam kung nasaan kami. Pero nang makapasok sa loob ay doon ko
napagtanto kung nasaan kami. Iy wasn't one of the Consunji Empires Building. I was
inside a hospital. I saw one of the tags on the nurse's name plate. I was in the
Varres Medical City. I swallowed hard. Habang tumatagal ay lalong lumalaki ang
takot ko.

A Consunji doesn't fear anything but right now thinking about the mosy important
person in my life.makes me fear everything. I took a deep breath and tried calming
down my nerves. Sumakay kami sa elevator at saka naghintay na naman. As the minutes
passed by, my heart is slowing down. Finally the elevator opened. Agad akong
lumabas at sinundan ang mga body guards ni Papa. I was approaching the end of the
corridor when I saw Gianna sitting on one of the waiting chairs. She was holding a
rosary. Nakatungo siya at parang umiiyak. She looked up and she saw me. She tried
smiling but a tear fell down her cheeks.

"Ares..." She called my name. Napansin ko si Papa na nakatayo. Katabi niya si Aunt
Laide. She was holding Papa's hand as he looks on the window. Kinabahan ako. I was
swallowing hard.

"Papa..." I called him. Tumingin siya sa akin. I couldn't bear that look on his
face. Nilagpasan ko si Papa at pumasok ako sa loob. In there I saw Mama lying on
the bed. My mouth parted. Her face was full of bruises. Nakabenda ang ulo niya. I
couldn't even tell if she is awake or asleep.

"M-mama..." I muttered. Noon humarap si Hermes na nakatingin lamang sa bintana.

Hera was holding mama's hand like her life depended on it. She was crying. I could
see the amount of pain in her face. She extended her hand. Pinalalapit niya ako sa
kanya and I did. I held her hand. May pumasok na dalawang nurse at isang doctor.sa
loob ng room ni Mama. I didn't mind them. I was just looking at my mother.

Her bent down a bit. My world is crushing down. "Mama, Ares is here." Just like
that, Mama smiled. Halos mawarak ang puso ko. Hirap na siyang ngumiti. Binitiwan
niya ang kamay ni Hera at umaktong inaabot niya ang kamay ko. I took her hand.
Titig na titig ako sa mukha ni Mama. That smile on her face - it looks like she was
putting in so much effort. Maya-maya ay naramdaman ko ang daliri niya na parang may
iginuguhit sa palad ko. Nag-unahan ang mga luha ko nang maintindihan ko kung ano
iyon. She used to draw that on my palm back when I was a kid.

Bunso... 1 4 3...

Humigpit ang hawak ko sa kamay ni Mama. Hindi ako makahinga. Hindi ko alam ang
gagawin. Isa lang ang alam ko; The queen has to fight for her klingdom. The kingdom
has to be united for once the queen left - her phones and even the king wouldn't
know what to do. Our hearts will break.

"Mama, please fight..." Hera whispered. "Mama, paano na ako? Mama..."

"Hera.." Hermes called her. "We have to let her go..."

"How can you say that!" She said hoarsely. She looked at Mama and shook her
shoulder. "Mama, don't listen to Hermes. Listen to me. I love you, fight for us.
Fight for Papa. He loves you. I love you. I'll be better just don't go." Humikbi si
Hera. Hindi ako makapagsalita.

The fear of losing the person that you have loved all your life makes me weak. It
makes me even weaker seeing her smile like that. Wala na ang effortless smile ni
Mama na palagi niyang dala para sa aming magkakapatid. Wala na ang Mama ko...

"Mama ko..." I felt her finger drawing something on my palm again. It was a smiling
face. It was as if she was telling me that I should be happy.
"Mama..." Tawag kong muli. Nakita kong bumakas ang pinto. Dumating si Papa. Hermes
gave way to him. Umupo siya sa tabi ni Mama. Kinuha niya ang kamay nito at inilagay
sa dibdib niya kung saan naroon ang puso niya.

"Feel that, babe?" He asked. Mama smiled again - as if she was saying yes.
Nakapikit lang siya at tila nakikiramdam. "That's my heart still beating for you
after almost thirty one years. Do you feel that? It's for you, only for you." He
kissed her hand. "Babe, fight for me, fight for us, fight for our happy ending."

Napahagulgol si Hera. Yumakap siya sa akin. Hermes looked away. The scene was just
too emotional. Hindi ko kaya.

"I love you, Babe... fight for our kingdom." He whispered. Hera was weeping like
there's no tomorrow. Mama smiled again but after that smile, nalaglag ang kamay
niyang hawak ni Papa - sumunod doon ang nakabibinging tunog na ayaw marinig ng
kahit na sino.

Tooootttt.

Flat line.

Pinatabi ng nurse at doctor si Papa. Hermes held his shoulder. I hugged Hera. Hindi
siya makatingin. She was crying so hard. I was just looking at how they try to
revive the life of my mother. after a few minutes, they stopped.

"Why the hell did you stop?!" I yelled at them. Tiningnan lang nila ako. The doctor
looked at his watch and spoke the most dreadful words on earth.

"Time of death 9:00 pm." Binalingan niya si Papa. "I'm sorry, Mr. Consunji."

Papa moved closer to Mama's bed. He bent down and touched her face. "Come back,
babe... come back..."

Iyon din ang gusto ko - ang bumalik si Mama - but I knew for a fact that she had
gone on...

And now all that was left in our family is a queen less kingdom...

-----------------------------------

"What the hell happened?"

Iyon ang unang mga salitang namutawi sa labi ko habang nakaupo kami nI hermes sa
flower box sa labas ng chapel kung saan nakaburol si Mama. It's been two days pero
hanggang ngayon ay hindi ako makapaniwal. It feels like I am trapped inside a
nightmare. Ilang beses ko nang sinusubukang gisingin ang sarili ko pero hindi ko
magawa. Hindi ko magawa dahil ito ang reyalidad. Wala na si Apollo Cai Consunji.
Iyon ang reyalidad na kailangan kong tanggapin.

Hermes took out a cigarrette and gave me a stick which I lit. He acted as if he
wasn't going to answer me but after a while he did. I could count the amount of
pain in his voice. Galit siya. Hindi sa akin o sa kung sino kundi sa may sala ng
lahat ng ito.

"It was an accident. Her car was hit by a ten wheeler truck. Ang bilis ng mga
pangayayri. One moment she was talking to me on the phone, asking me what I would
like to eat for dinner and the next thing I knew we were in the hospital, Hera is
frantic, Papa is worried and I don't know what to do. And now here we are."
Napatiim ang gagang ko. "Nasaan ang driver?"

"He's in jail. We have money, Ares. Ipinasara na rin ni Uncle Sancho ang kompanya
na nagmamay-ari sa truck na iyon. Pero kung ako ang tatanungin, hindi pa rin
sapat."

Halos maubos naming dalawa ang pakete ng Marlboro lights na dala niya. Matapos iyon
ay nagsabi ako sa kanya na papasok sa loob para tingnan si Papa at si Hera. Hera
never left Mama's coffin. Palagi lang siyang nandoon at umiiyak. When I got in the
chapel, sumalubong sa akin ang hangin ng kalungkutan. Papa requested for a private
funeral. Sa unang pagkakataon sa loob ng mahabang panahon ay nabuo ang Consunji
Clan. nahagip ng mga mata ko si Yto na nakadantay sa balikat ni Nikita. Yza was
carressing Hyrons face while her husband Hector was carrying Hyan on his arms as if
trying to put her to sleep. Yvo was there, with that nig boned woman. Yllak and Yna
was there too. Yna smiled at me. Tinanguan ko na lang siya. Hindi pa kami nag-uusap
na tatlo but looking at them now, I am really happy for them. On the other side of
the chapel, I saw Hades and Zeus Vejar - sitting while talking in a low voice. They
were both looking at Hear who was beside Tita Lexy - Mama's older sister. Mabilis
akong lumapit sa kanila.

I saw Papa talking to Uncle Adam. Nasa tabi nila si Aunt Laide na palaging hawak
ang kamay ni Papa na para bang pinalalakas niya ang loob nito. The first generation
were all over Papa - as if protecting him from pain.

I kissed Tita Lexy's cheek. "I'll take over, Tita." Sabi ko sa kanya. She smiled.
Hinaplos niya ang mukha ko. Alam ko kung gaano kasakit para sa kanya. I wrapped my
arms around her shoulder pero lumayo siya sa akin.

"W-wake me up... Hindi ito totoo." Sabi niya sa akin. I wiped her tears. I shook my
head.

"This is our reality now, Hera." Sabi ko sa kanya. Lalo lamang siyang umiling.
Hindi niya pa rin matanggap. Sa aming lahat - si Hera ang pinaka apektado. Siya
kasi ang pinakamalapuit kay Mama. Kung minsan ay tinatabihan niya pa si Mama sa
pagtulog - lalo na kapag out of town si Papa para sa business meeting.

"Wake me up, Ares."

"I want too, but I can't." Wika ko sa kanya. Yumakap sa akin si Hera. Mahigpit.

"Ayoko pa, Ares... Hindi ito pwede." Bulong niya. I carressed her back. Napatingin
ako kay Mama. She looked so peaceful and calm. She was wearing a blue dress - lalo
siyang gumanda. May ngiti sa mga labi niya na para bang sinasabi niya na hindi siya
malungkot sa pag-alis. Tumulo na naman ang mga luha ko. Hindi ko rin naman
matanggap ang nangyayari pero kailangan. Mama had gone on, she will never come back
and that's what hurts the most.

No matter how much I want to hold on to her, I have to let her go because it will
hurt most if I hold on and hope for her come back.

I have to let her go, no matter how painful it is. I have to...

We all have too.

On the fifth day of the week, we all had to say goodbye to Mama. That was the most
painful part. Until now, I couldn't move on from the fact that she had alredy left
us - just like that - with just a blink of an eye - the Queen left and we could do
nothing but to let her go. Isang bagay na napakahirap gawin. Lahat kami ay parang
nananaginip lang. Hindi kami makapaniwala. Ilang gabi kong naririnig si Papa na
iniiyakan ang litarto ni Mama na dinala ni Tita Lexy sa chapel. Once, I caught him
embracing Mama's picture and asking her why she had to leave. I controlled the
tears in my eyes. Ayokong umiyak. Hindi ko ipapakita na umiiyak at nasasaktan ako.
Kailangan makita ako ng pamilya ko na malakas. I might be the youngest in the
family but I want to be as strong as a rock. Saan pa sila hahanap ng lakas kung
lahat kami ay nanghihina?

That morning, I went home to get dressed. Ilang araw na rin akong sa chapel
naliligo at nagbibihis. Naisip kong mas maayos akong tingnan kung sa bahay ako
manggaaling bago ang libing ni Mama. I wanted to look good for her. She had always
made sure that I look good. Naaalala ko noong first day kong papasok sa
kindergarten - Mama prepared all my things. She ironed my niform, she cleaned my
shoes, she even gave me a bath - siya pa ang nagsuklay sa akin. Matapos niya akong
bihisan ay nagpa-picture kaming dalawa at inihitid niya pa ako sa school. Ayokong
pumasok noon kasi natatakot ako sa mga kaklase ko at sa teacher ko, iyak lang ako
nang iyak. Ang ginawa ni Mama, pinakiusapan niya ang teacher ko tapos ay nag-sit in
siya sa klase namin. Naka-upo siya sa upuan ko habang kandong niya ako. Her
protective arms were around me. She was always smiling whenever I look at her.
Araw-araw sa loon ng isang buwan ay ganoon ang ginagawa niya sa akin hanggang sa
makumbinsi niya akong pumasok na mag-isa sa loob ng classroom in exchange na
babantayan niya ako sa labas. Ganoon nga ang ginawa ni mama, nasa labas siya, at sa
tuwing dudungaw ako, kakaway siya sa akin at magsusulat ng 1 4 3sa hangin.

I sighed. I miss her. Habang tumatagal ang araw ay lalo kong na-mimiss si Mama. I
was in my room, trying to get dressed. Pinili kong suotin ang black suite and tie
na binili ni Mama para sa akin three months ago. She said that I looked good on
that - hindi ko pa naisusuot iyon. I was kind of sad dahil hindi na nakita ni Mama
na suot ko iyon. I sighed again. Sighing had been my habit since Mama died.

I miss her. Habang isinusuot ko ang polo ay may narinig akong humagulgol. I was
alerted by the sound of the voice. Alam kong si Hera iyon. Nang dumating ako kanina
ay nakita kong paalis naman ang assistant niyang si Jobie. I rushed to her room. I
saw her weeping on the floor - she was holding a letter and she kept on calling our
mother.

"M-mama... ma-mama... Mama!"

Dinaluhan ko siya at saka niyakap. "Shhh..." Nanginginig ang buong katawan ni Hera.
Iyak siya nang iyak. Mapula na ang mukha niya pati na rin ang labi niya. The warmth
of her body isn't normal anymore - para bang nilalagnat na siya. I was caressing
her back. I know how painful it is for her. Mas malapit si Hera kay Mama kasya kay
Papa. Nabitiwan ni Hera ang sulat na hawak niya. Pakiramdam ko ay hinang-hina ang
kapatid ko. I carried her and put her to her bed. Hindi siya tumitigil, tulo lang
nang tulo ang luha niya. Para bang hindi niya ako nakikita. I kissed her forehead.

"You can't act like this, Adriana. Not now, not ever. Mama will never let you at
like this so snap out of it." I whispered to her. Nang tingnan ko si Hera ay
nakapikit na siya. I sighed again. I wondered how long she will act like this.
Hindi ako sanay na makita ang kapatid ko na ganito - na para bang wala na siyang
will making malakas. She has to fight the loneliness.

Palabas na ako ng silid niya nang mapansin ko ang nabitiwan niyang sulat. I picked
that up. Hindi ko sana babasahin pero napansin ko ang penmanship ng nagsulat at
hindi ako nagkakamali. The letter that Hera was reading was from our mother. Puno
ng luha ni Hera ang papel na pinagsulatan noon. Huminga ako nang napakalalim nang
mabasa ko ang isang parte niyon.

Take care of your brothers, Hermes and Ares, Hera. Love them with all your heart
and try to be strong. This is not a goodbye letter, anak, but a letter of
encouragement. Also, learn to tell your father how you really feel. Hera, you are
Lukas Consunji's daughter. You are different from everyone because you are his
daughter. Be strong my little queen. Mama loves you...

Inilapag ko ang sulat sa tabi ni Hera. Bakas sa mukha niya ang pagluha. Naluluha
rin ako pero hindi ko ilalabas ang mga luhang iyon. Hindi kayang maging malakas ni
Hera kaya ako muna ang magiging malakas para sa aming dalawa. Iniwan ko si Hera at
nagbihis na, Hihintayin ko na lang siyang gumising para sabay na kaming magpunta sa
paghahatiran kay Mama. Habang nakaupo sa kama ko ay napapaisip ko. Hera has a
letter from her, how about me? Sinulatan din ba ako ni Mama? I would give
everything on earth - all the treasures I have just for a minute with her. Hindi ko
nasabi na mahal na mahal ko siya.

I wanted to hug her. I wanted to dance with her. I wanted to spend the day with her
just like th way I spend it with her when she was here. Gusto kong ulit-ulitin ang
pagtawag sa kanya ng Mama. I wanted to tell her how much I love her and sleep
beaisde her just like when I was a little kid. I want her to kiss my forehead. I
want her to call me Adolf.

I want my Mama.

At exactly one in the afternoon, lumabas ako ng silid at nasalubong ko si Hera na

papalabas na rin ng kwarto niya. She was wearing a big dark sun glasses. Alam kong
sa akin siya nakatingin. I tried to smiled.

"Are you ready? Mama needs us."

"I don't want to be ready." Bulong niya. I just sighed. Nilapitan ko siya at
niyakap.

"But we have to be." Hindi na siya kumibo. Habang nasa byahe kami papunta sa...
sementeryo ay napansing kong kuyom na kuyon ang palad niya. Panaka-naka ay
pinapahiran niya ng luha ang kanyang mga mata at nang huminto naman ang sasakyan ay
saka siya muling humagulgol.

"Hindi... hindi ko kaya, Ares." Napaiyak na naman siya. I held her hand. Ilang ulit
ko na bang ginawa iyon.

"Kayanin mo. Like what Mama said in the letter, you are different because you are
Lukas Consunji's daughter." She looked at me. Niyakap niya ako na para bang sa akin
siya nangunguha ng lakas. Matapos iyon ay sabay kaming bumaba ng sasakyan. I saw
Hermes waiting for us. He took Hera by the hand nang makalapit kami sa kanya. We
walked side by side, si Hera ang sa gitna, parehas naming hawak ang kamay niya.
Sinamahan namin si Papa na nasa tabi ng kabaong ni Mama. Lahat ng Consunji ay
naroon, it is a closed burial. Ayaw nila Papa ng press. Everyone was wearing their
white something, kami lang nila Hera ang naka-itim. May kasamang itim na ribbon ang
damit ng mga bisita. I saw Yna with Yllak. She was wearing a white knee leght dress
na may itim na belt sa gitna. Nakatali naman sa braso ni Yllak ang ribbon na itim
na iyon. Yza was wearing the ribbon on her wrist - parehas sila ni Nikita.

"Pa." Tinawag ni Hera si Papa. He looked at us. He smiled. Hindi iyon umabot sa mga
mata niya.

"For mama..." He smiled. Kinuha niya ang kamay ni Hera at saka yumakap sa amin isa-
isa. Sinimulan na ang misa para kay Mama. Aunt Lexy was standing beside Uncle
Jacinto. Sa tabi nila ang pinsan kong si Yckos at si Mac. Sadness was wriiten all
over their faces - lalo na kay Tita Lexy. Habang nakatingin ako sa kanya ay parang
nakikita ko si Mama. They look so much alike.
Nang matapos basbasan ang kabaong ni Mama ay pumunta sa papa sa may stand at saka
nagsalita. It was his time to thank all the people who stated with us during our
darkest hour.

"I don't know what to say right now." Panimula niya. Nakita kong humilig si Hera
kay Hermes. Humigpit naman ang hawak niya sa kamay ko. Papa sighed. May inilabas
siyang kung ano sa bulsa ng coat niya. He was smiling. "So, let me just share to
you the last letter my wife wrote for me."

"Oh, it's just too painful." Narinig kong winak ni Hera.

"Shhh, everything will be okay." Hermes said to her.

Papa started reading...

Para sa pinakagwapong lalaki sa mundong mahal na mahal ko, Lukas...

Napuno nang tawanan ang paligid. Kahit ako ay napangit.

Today, I woke up feeling a bit lonely. Hindi ko alam kung bakit Lukas, pero iyon
ang dahilan kung bakit ako nagsusulat ngayon. Pakiramdam ko malapit na kitang iwan
at iyon ang pinaka-ayoko sa lahat. Naaalala mo ba pa kung paano mo ako nakilala?
Naaalala mo pa ba ang bwat salitang binitiwan mo sa akin noong araw na iyon? Kung
iisipin, matapos ang halos tatlumpung taon - kahit kailan ay hindi ko naisip na
iyong mga salitang iyon ang magdadala sa ating dalawa kung nasaan tayo ngayon.

Isn't it funny how we found each other in this cruel world? Isn't it funny how much
love we feel for each other? Na pagkatapos ng thirty years, hindi ka nambabae at
hindi mo ko iniwan at higit sa lahat, BABE pa rin ang tawag mo sa akin. Hindi ko
rin maisip kung paano nangyari na after thirty years, kinikilig pa rin ako sa mga
ngiti mo kahit mukha kang pandesal minsan.

Imbes na matawa ako ay lalo lang akong nalungkot. I will miss Mama and the way she
talks to Papa. Siya lang ang nakakagawa niyon. Nagpatuloy si Papa. Basang-basa na
ang balikat ni Hermes, iyon ang una kong napansin nang binalingan ko sila. I looked
around, Yto was leaning against Nikita. I saw Nanay Sheena wiping Uncle Sancho's
tears. I reall miss my mom.

But the point is, hindi nabawasan ang pagmamahal ko sa'yo, Lukas. Nadaragdagan lang
iyon sa araw-araw na magksama tayo. Waking up next to you is a dream come true and
having kids with you is the fulfillment of our dreams together - kahit lahat ng
anak mo ay mana sa'yo - mahal na mahal pa rin kita - lalo na silang tatlo. Thank
you, Lukas for making me whole, for making my dreams of having a happy famly come
true. You are and will always be my first and my last love.

You gave me a kingdom - you stayed true to your words. You never made me cry. You
gave me a perfect love story, Lukas Consunji and for that, I thank all the angels
above for bringing me to your swimming pool that fateful day .

If ever you read this, and I'm gone, please don't cry. But if you read this and I'm
not gone, kapag hindi ka umiyak, sinasabi ko sa'yo, Lukas, may sapak ka sa akin! I
love you, babe. I will always do...

To the different versions of the man who loved me, See you soon.

After reading the letter, Papa went back to his seat. Tumabi na siya sa amin.
Nagpalit ng upuan si Hermes at si Hera. Hera hugged Papa. I just watched. Natahimik
ang kapaligiran. Lumapit na ang mga taong magpapasok kay Mama sa place niya. She
was buried beside Lola Adel. Nagsimula na ang paglalakagay ng rosas sa kinalalagyan
niya. Hera was now holding Papa's hand. Si Papa naman ay hawak ang litrato ni Mama.
I was fighting back the tears. I was fighting everything. I don't want to cry.

Finally, naipasok ang kabaong ni Mama sa loob. Sinimulang sementuhan iyon. Hikbi
nang hikbi si Hera. Si Tita Lexy naman ay kalmado pero napakalungkot ng mukha niya.

It's time... it is really our tiome to let her go. We are not trapped in a bad
movie or a nightmare - this is our reality - a Queen less kingdom.

Nang matapos ang ceremony ay isa-isa nang nag-alisan ang mga tao. Ayaw pa sanang
iwan ni Uncle Sancho si Papa pero kailangan na rin niyang magpahinga. Yna talked to
me for a while. She even gave me a hug tapos ay si Yllak naman. Parang walang
nangyaring gulo sa aming tatlo. I am truly happy for them.

Nagtagal pa kami nila Papa. She was relieving Mama's memories.

"You're mother made me the person I am today. She pulled my feet to the ground.
Mahal na mahal ko ang mama ninyo."

Tango na lang ang naisagot ko. Iniwan namin saglit si Papa. Nakatayo lang siya sa
tapat ng libingan ni Mama. He was wiping his tears.

"Forever, babe..." I heard him whispered. Sumabay si Papa kay Hermes at kay Hera
habang ako naman ay mag-isa lang sa sasakyan ko. Habang naglalakad patungo sa
parking lot ay napansin ko ang pigura ng isang babaeng naka-itim na bestida at
titig na titig sa akin. Her bob cut fits her properly - mukhang kaiiyak niya lang
din.

"Cedes..." I called her. Dahan-dahan siyang lumapit sa akin. Walang kaabog-abog na

niyakap niya ako.

"Mahal kita, Ares."

-------------------------------

"Bakit pumasok ka na, dina sabi mo sa Lunes ka pa papasok, Bathseeba."

Nginitian ko na lang si Ate Alberta. Hindi naman talaga ako papasok ngayong araw.
Inihatid ko lang si Maria sa sementeryo dahil libing ng Mama ni Ares Consunji
ngayon. Iyon ang dahilan kung bakit napabalik agad si Cedes sa siyudad dahil gusto
niyang damayan si Ares. Hindi ko gusto ang naging desisyon niya pero ano pa bang
magagawa ko - kailangan ni Maria ng supportive friend at ako iyon.

"Dumaan lang ko, Ate. Binilan ko kayo ng tanghalian." Nakangiting inilapag ko sa

mesa niya ang dala ko. Naaalala ko na naman kung paano nalaman ni Maria na namatyay
na si Mrs. Consunji. Nabasa niya iyon sa dyaryo kinabukasan matapos naming mag-
usap. Naiyak siya - akala ko bga close sila ni Mrs. Consunji - gusto kong itanong
kung nagkakilala ba sila pero alam ko ang sagot doon. Kinalma ko na lang siya at
nang ayain niya akong lumwas ay agad akong pumayag. Hindi na siya nagpaalam kay Oli
dahil na rin sa ayaw ko. Ayokong makagulo si Oli sa nararamdaman ni Maria kaya
hindi ko na rin hinayaan iyon.

"Ay salamat naman!" Kinuha ni Ate Alberta ang dala ko. Tinawag niya din si Kuya
Johnny. Tumayo naman ako para pumunta sa tabel ko para kunin ang tumbler ko dahil
nakakadama ako ng uhaw pero natigilan ako nang may makita akong puting sobre na
nakalapag sa gitna ng table ko. Ipnatong doon ang snow globe na bigay sa akin ng
tatay ko noong twenty-second birthday ko. Kinuha ko iyon.
"Ay nga pala, Bathseeba, may babaeng nagpunta dito noong nakaraang linggo at iniwan
iyan para sa'yo. Apollo daw ang pangalan."

Napasinghap ako. Iyon ang pangalan ng Nanay ni Ares. Tinitigan ko ang sulat na
hawak ko. Sa likod noon ay may nakalagay na:

Para sa babaeng magmamahal sa bunso ko...

"Para sa babaeng magmamahal sa bunso ko..."

Ilang beses konhg tinitigan ang sulat na kanina ay nakuha ko sa library. Hindi ko
alam kung anong gagawin ko sa sulat na iyon. Kung tama ang sinabi ni Ate Alberta -
Apollo daw ang pangalan ng nagbigay noon - iyon talaga ang Mama ni Ares. Iyon
talaga ang Mama niya. Siya lang naman yata ang babaeng Apollo sa mundo at wala nang
iba.

Nakaupo ako sa kama ko habang nasa gitna ang sobreng puti. Hindi ko binubuksan iyon
kahit na gusto kong malaman kung ano ang nakapaloob dahil naniniwala naman ako na
hindi iyon para sa akin. Ano nga kaya ang laman noon, bakit sa akin binigay? Hindi
ko naman mahal si Ares - lalong wala akong balak mahalin siya dahil na rin sa
katotohanan na mahal siya ni Maria. The should end up together because they are so
much alike.

Napatingin ako sa pintuan ng silid ko nang makita kong bahagyang bumukas iyon.
Pumasok si Chichi. Napangiti ako. Halos isang linggo ko rin siyang hindi nakita.
Nang gabing biglaan kaming umalis ni Ares ay agad kong ni-text ang may-ari ng
building ng apartment para kunin si Chichi at alagaan. Mahlig naman siya sa hayop
kaya walang problema para sa kanya. She took care of Chichi, kagabi ako din ang
nanguha sa kanya. Sumampa siya sa kama ko at nahiga sa binti ko. She's so cute. I
carressed her back, tinititigan ko pa rin ang sulat na iyon.

Bubuksan ko ba o hindi? Paano ko bubuksan nang hindi mahahalata? Naniniwala ako na

hindi talaga para sa akin ang sulat na iyon.

"Am I going to read it, Chichi?" I asked her. Nagagaya na ako kay Ares na palaging
kinakausap si Chichi. Chichi barked. Para bang inuutusan niya akong buksan nga
iyon. Natawa naman ako. Kinuha ko ang sulat. Naisip kong baka kailangan ko ring
basahin iyon para naman malaman ko kung para kanino nga iyon - kung para kay Maria,
ibibigay ko sa kanya, pero kung para sa ibang tao - hindi ko na ipapakita sa kanya.
Habang binubuksan ko ang sulat ay napapaisip ako. Ano na kaya ang ginagawa nila
Maria ngayon? Ang sabi niya ay kakausapin niya si Ares. Sabi niya, she'll take the
risk and be with him. Naisip ko na baka tama siya - maybe Maria really needed the
chance to be with Ares para mawala ang mga what if's at what could've been sa utak
niya - na kung susuko man siya ngayon hindi niya sasabihin na hindi niya ginawa ang
lahat para lang makasama si Ares. Naisip ko rin na baka ito na ang maging daan para
magising siya sa reyalidad ng pagmamahal niya kay Ares.

Nanginginig ang mga kamay ko na binuksan ang sobre. Naipikit ko pa ang isa kong
mata habang ginagawa iyon. Kung hindi lang tumahol si Chichi ay hindi ako
mapapadilat. "Oo na, bubuksan ko na po! Aso ka lang ha! Tao ako!"

Binalingan ko ang sulat na hawak ko. Isa lang ang napansin ko sa penmanship ng
nanay ni Ares - ang ganda. Huminga ako ng malalim bago ko binasa ang sulat.

Para sa babaeng magmamahal sa bunso ko,

Sa totoo lang hindi ko alam kung bakit ko ito ginagawa. I just had a feeling this
morning after waking up that this might be the last day of my life. Nakakatawa nga
- alam ko naman na hindi pa pero hindi ko mapigilan. Gusto ko lang ibilin ang bunso
ko sa'yo.

You see, I have three kids and Ares is my youngest - I love all of them dearly but
my love for Ares is different. Sa tatlo siya ang pinaka-vulnerable. Gusto ko na
bilang magmamahal sa kanya ay alagaan mo siya. He can be hard headed at times, he
can be selfish, he can be a brat but rest assured that behind all those rotten
attributes of my son, he is a good person.

Sa araw na mabasa mo ito, hija, gusto kong hawakan mo ang kamay ng bunso ko at
titigan siya sa kanyang mga mata. I want you to tell him that he is not alone -
that crying over a loss of a love one is okay - it is the most natural thing to do.
I want you to hold his hand and never let it go until he can finally smile again.
Love him like how I love his father. Be there for him. Be with him.

Hindi siya iiyak. Susubukin niyang hindi umiyak. Knowing him, he will try to be as
strong as he could for his sister. So please - if nobody can comfort him, comfort
him. Tell him how much you love him - because I know, from the way my son looks at
you - he loves you.

Love him...

Hindi ko alam kung saan nanggaling ang mga luhang iniiyak ko habang binabasa ko ang
sulat ng nanay ni Ares para sa babaeng magmamahal sa kanya. Ang sakit sa dibdib.
Hindi ko man ganoon katagal na nakilala ang nanay ni Ares pero damang-dama ko ang
pagmamahal niya para sa anak niya. Sinong nanay ang gagawa ng sulat para sa babaeng
mamahalin o magmamagal sa anak niya? May nanay pa bang ganoon? Ibinalik ko sa sobre
ang sulat ng nanay ni Ares. Wala namang pangalan kaya alam kong hindi talaga para
sa akin iyon. Maybe it is for Maria. Siguro naman sa siyam na taon nilang
paglolokohan ni Ares ay nakilala siya minsan ni Mrs. Consunji at nakita niya kung
paano tingnan ni Ares si Maria.

Napahagulgol ako. Gusto kong hanapin si Ares Consunji ngayon at yakapin siya nang
napakahigpit. Gusto kong gawin sa kanya ang mga nakalagay sa sulat na iyon na
galing sa nanay niya. Ang ipinagtataka ko lang ay kung bakit sa akin ibinagsak ang
sulat na iyon samantalang wala naman akong nararamdaman talaga para sa lalaking
iyon...

Naulinigan ko ang pinto. Pinahid ko ang luha ko at saka lumabas ng silid. Alam kong
si Maria ang dumating. Nangako siya na uuwi siya matapos nilang mag-usap ni Ares.
Sinalubong ko sya pero natigilan ako nang makita kong hindi siya nag-iisa. Kasama
ni si Ares Consunji and they were holding hands. Nagtagpo ang aming mga mata -
suddenly I could see the amount of pain he was in - naluha ako.

"Bathsee..." Maria called me. Puno ng pagtataka ang mukha niya. I looked at her.
"Are you alright?"

No... I'm not. I wanted to run to Ares and embrace him. I wanted to tell him exctly
what his mother would want the girl who will love him - that he isn't alone, that
crying over the loss of a person so dear is normal - na pwede siyang maging
mahina...

Na nandito ako para sa kanya.

"What's wrong?" He spoke to me. I shook my head.

"Si..." I tried calming myself down. "Chichi, ma-may sipon... Naiiyak ako, may s-
sipon ang baby..."

"What?" Agad na wika ni Maria. "Where is she? Chichi, girl!"

Agad naman tumugon si Chichi sa tawag ng tunay niyang nanay. Nagyuko ako ng ulo.
"Lalabas lang ako." Paalam ko.

"Baby, magdala ka ng payong, dark and gloomy ngayon." Nakangiting wika ni Maria
habang kinakarga si Chichi. Binalingan niya si Ares. "Matulog ka muna, Ares, pagod
ka. Mag-usap tayo kapag okay ka na... I'll cook dinner for you." Maria kissed Ares'
cheek. He smiled a bit. Napangiti din ako.

They looked so good together. Sana tuloy-tuloy na.

---------------------------------------------

"And the winner for the love team of the year! Arcedes!"

Binato ko ng crumpled paper si Kuya Johnny nang isigaw niya iyon. Natawa na rin
naman ako sa kanya. Halos isang linggo na ang nakaraan mula nang mabasa ko ang
sulat na bigay ng mama ni Ares na alam ko namang hindi para sa akin. Hindi ko
talaga alam kung bibigay ko iyon kay Mercedes - sa nakikita ko kasi ay maayos na
sila. Palagi si Ares sa bahay, doon na nga yata siya natutulog. Paminsa-minsan
nakakarinig ako ng mga sexual moans and groans - kasama naman talaga iyon sa buhay
- sa halip na maasar at mag-alala ako kay Maria napapangiti ako ngayon. Nakikita ko
naman kasi na masaya siya sa ginagawa niya ngayon. Last night we were talking and
she was telling me that Ares told her that he wanted to give it a try - pareho lang
halos sila ng iniisip. Masaya ako para sa kanya - pero nababagabag ako sa sulat na
bigay ng Nanay ni Ares. Ibibigay ko ba iyon kay Maria?

I sighed. "Buti nga okay na sila. Hindi na ako namomoblema sa best friend ko."
Nginitian ko si Kuya Johnny. Nag-aayos ako ng registry noong araw na iyon. May mga
bagong dating kasi na research books kaya bago ilagay sa shelf ay kailangan ko
munang ilista.

"Bakit ka naman problemado sa kaibigan mo, eh gusto naman niya iyon." Komento ni
Kuya Johnny sa akin. I made a face. Basta okay na ako na masaya si Maria at
kuntento. Kung sabagay mas gusto ko si Ares kesa kay Oli. Si Oli kasi ay may asawa
na - kung sakali man na ipaglalaban niya si Maria dapat iyong malaya na siya at
walang sabit.

Maghapon ang lumipas sa library nang paganoon-ganoon lang kami nila Kuya Johnny.
Nag-early out ako kasi balak kong magpunta sa mall at gumala. Papagabi ako ngayon,
Sabado naman bukas at isa pa baka gustong masolo nila Maria ang bahay.

Dumiretso ako sa mall. Pakanta-kanta pa ako habang naglalakad. I bought a cone of

ice cream. Habang naglalakad sa mall ay nagpapalinga-linga ako. Nakakita ako ng
batang lalaking kasama ang nanay niya - bigla ay naalala ko si Ares. I sighed. Mula
nang mabasa ko ang sulat ng nanay niya ay hindi ko na siya nakalimutam - palagi na
lang akong nag-aalala para sa kanya. Ayoko naman siyang isipin, kaya siguro kapag
nakikita ko siya sa bahay kasama si Maria ay ganoon na lang ang relief na
nararamdaman ko - mas nadodoble iyon kapag nakikita ko silang masaya ni Maria.

Pumasok ako sa isang toy shop. Gusto kong bumili ng teddy bear o kaya man bone toy
para kay Chichi. Napansin ko kasi na nangigigil siya nitong mga nakaraang araw.
Nakalimutan ko pa siyang dalhin sa veterinarian nitong nakaraan - busy kasi sa
office. Nilabas ko ang Iphone ko para tawagan si Maria. Ibibilin ko sa kanya si
Chichi. Aso naman niya iyon eh.
"Maria!" Sigaw ko nang marinig ko ang boses niya sa phone. Ngumiti ako. "May sakit
si Chichi pakidala mo naman sa doctor."

"Oo nga napansin ko din na matamlay siya, baby. Nasaan ka?"

"Nasa Mall, nagpapalipas oras lang. Bibilan kita ng pasalubong!" Napahagikgik ako.

"Talaga? Kettle korn ha! I love you, baby." Sabi niya bago niya binaba ang phone.
Natatawa na lang ako, minsan naiisip ko para kaming tunay na magkapatid ni Maria,
magkaiba lang ang kwebang nilabasan namin pero by heart and by soul - we are really
sisters.

Habang naghahanap ng kettle korn ay napadaan ako sa play ground sa mall. Madaming
bata. Nakakatuwa silang tingnan. Kasama nila ang mga mama nila but there's this one
particular boy that I saw. He was just sitting on the lap of his mother. He looked
so bored. Napangiti ako. Maglalakad na sana ako paalis nang mapansin ko ang isang
lalaking naka-3/4 na plo shirt na sky blue at semi tight denim jeans na nakatayo sa
gilid ng batang iyon. He was looking at the boy on his mother's lap. I bit my lowe
lip.

"A-ares..." Tinawag ko siya. Parang nagulat pa siya nang marinig ang boses ko.
Dahan-dahan siyang tumingin sa direksyon ko. Napaluha na naman ako. Walang salitang
namutawi, lumakad ako sa direksyon niya at saka siya niyakap nang napakahigpit.

"You are not alone, Ares..." Mahinang wika ko. I felt his arms hugged me back.

"Yes, I'm not alone.Cedes is with me..."

I closed my eyes right after hearing that. Bumitiw ako sa kanya at saka ngumiti.
Tama siya. Hindi siya nag-iisa nandito si Maria at siguro tama ring ibigay ko kay
Maria ang sulat na bigay ng nanay ni Ares dahil sa ngayon alam na alam ko naman na
si Maria ang magmamahal sa kanya - nagmamahal ng buong-buo.
I was sitting on a swing in the middle of the park. Tahimik lang akong nagmamasaid
doon. Sa tabi ko ay naroon si Ares Consunji - tulad ko ay nakaupo rin siya sa swing
na iyon. He wasn't smiling. He was just looking at the ground as if thinking so
deep. Malungkot siya - hindi naman maitatanggi iyon. Noong iwan din ako ni Daddy
para sumama sa ibang babae ay halos kamuhian ko ang mundo but I have Cedes with so
hindi naman naging ganoon kasakit iyon. I bit my lower lip.

"A-ares..." Tinawag ko siya. Bumaling naman siya sa akin. His eyes were cold and
lonely. Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ang sasabihin ko sa kanya pero alam
kong kailangan kong magsalita. Kailangan kong sabihin sa kanya ang isang bagay at
humiling na sana - isang iyon sa makagaan ng loob niya.

"What?" He snapped. Napanguso ako.

"Ang sungit mo naman!" Humalukipkip ako. May ikekwento ako sa'yo." Sabi ko na lang.
Hindi naman siya kumibo o kung ano pa man, parang naghihintay lang siya sa akin
kaya naisip kong magkwento na. "Noong fourteen ako, lumipat kami dito ng Mama ko sa
Metro kasi nambabae si Daddy."

"So?" Mataray na tanong niya. Napatingin ako sa kanya. Nakakabakla na itong

Consunji na ito. Huminga na lang ako nang napakalalim para hindi ako mabwisit nang
wagas sa kanya.

"Nasaktan ako. Mahal ko kasi si Daddy at naniniwala ako na mahal niya din kami ni
Mama pero iniwan niya kami." I took a deep breath. I don't tall about this with
other people, Ayaw na ayaw kong pinag-uusapan ang kawalan ko. Hindi ko kahit kailan
ginusto na mangyari ito sa akin - ang mawalan ng pamilya pero nandito ako,
ikinukwento ko sa kanya ang mga pangyayari sa buhay ko - kahit gaano kasakit.

"So?" He asked again. Malapit na akong ma-high blood. Pilit kong kinakalma ang
sarili ko. Iniisip ko na kaya siya ganito ay dahil kawawala lang ng mama niya. He
doesn't want to show how vulnerable he is. Medyo naiintindihan ko siya.

"Umiyak ako." Wika ko sa kanya. Hindi siya nakakibo ngayon. He stayed still. "Noong
umiyak ako, mukha akong tanga. Tulo uhog, tulo luha pero noong umiyak ako, gumaan
ang pakiramdam ko. Na-realize ko na ganoon ang buhay - that no matter how much we
tried holding on, may mga bagay na gugustuhing kumawala sa atin. Na ang buhay ay
pahiram lang, na darating ang panahon na aalis at aalis ang mahal natin sa buhay.
It is the course of life, Ares and crying will let you heal."

Biglang tumayo si Ares. Hindi niya ako nilingon. He walked away. Huminga na lang ng
malalim. Alam kong nasasaktan siya sa ngayon. I know how it's like losing someone
and what he's doing is his defense pero sooner or later - he needs to let it all
out. Para siyang time bomb ngayon na naghihintay lang sumabog. Naiwan ako sa park.
Hindi ko naman siya sinundan - hindi ko naman kasi alam kung paano siya iko-
comfort. Ang alam ko lang ay kailangan niyang umiyak.

I spent the remaining hours walking around the park and trying to figure out the
letter his mother gave me. Dala ko iyon kahit saan ako magpunta. Naupo ako sa may
break water at saka binasa na naman iyon. Saulo ko na ang bawat letra at ang bawat
salita sa sulat na iyon. Hindi iilang beses kong iniyakan ang sulat na iyon. I
could feel her love towards his son and I really want Ares to be happy. Alam kong
si Maria ang taong tinutukoy sa sulat na iyon. Huminga ako nang malalim. Hindi ko
na lolokohin ang sarili ko, hindi ko naman talaga alam kung para kanino ang sulat -
iyon din ang rason kung bakit hindi ko maibigay-bigay kay Maria ang sulat. Paano
kung para talaga iyon sa akin? Ang ikipinagtataka ko lang ay kung bakit ganoon ang
caption: Para sa babaeng magmamahal sa bunso ko.

Magmamahal.

Paano nasabi ng nanay ni Ares na ako ang magmamahal sa anak niya? Isang beses pa
lang kaming nagkita at alam ko matapos nang gabing iyon ay itinama naman ni Ares.
Paano niya nasabi na ako ang magmamahal? Kung ako nga sigurado ako na wala akong
narraamdaman para sa lalaking iyon.

Wala nga ba?

Kumunot ang noo ko. Parang may nagsalita. Nagpalinga-linga ak. May nagsalita talaga
at tinatanong kung meron nga ba o wala. Napahigit ang aking hininga. Tinatanong ko
pa ang sarili ko. Hindi!

Hindi!

Wala akong nararamdaman para sa Ares na iyon. Naiinis lang ako s akanya madalas
kaya ganito. Isa pa, hindi ko naman na itatanggi sa sarili ko - medyo nami-miss ko
siyang kausapin. Ilang buwan din naman na kami ang magkasama pero ngayon wala ako
sa lugar kasi nandyan si Cedes and they are trying - masaya ako para sa kanila at
hindi ako gagawa ng isang bagay na makakasakit kay Maria Mercedes. She has been
through a lot of things and I will never hurt her - sisters don't hurt each other.

Alas ocho nang gabi nang makauwi ako sa bahay. Habang naglalakad ay nakita ko si
Maria na nakatayo sa may gate habang nagpapalinga-kinga. Tumingin siya sa direksyon
ko at tila nakahinga siya nang maluwag. Sinalubong niya ako at saka hinaplos ang
mukha.

"Baby, saan ka ba galing? Kanina pa kita tinatawagan!" She hissed at me. Inayos ko
ang salamin ko at saka tumingin sa kanya.

"Nalibang lang ako sa mall, ito naman. Kumain na ba kayo?"

"Ako pa lang. Ayaw kumain ni Ares. Nag-aalala na ako sa kanya. Ayaw niyang umiyak.
I know how it hurts - losing his mom and everything pero hindi siya umiiyak. He's
sad but he doesn't want to show it to anyone." Nag-aalalang wika niya. Tango lang
ako nang tango habang nakikinig sa kanya. Bago kami pumasok ng bahay ay nginitian
ko si Maria.

"Papanoorin mo ng movie na nakakaiyak, baka madala ng emotions niya."

Napahinto si Maria. "Do you think it will work?" She asked me.

"There's no harm in trying diba?" Kinindatan ko siya.

-------------

"What is this, Cedes? I'm sleepy and I'm bored."

Mercedes looked at me as she sits beside me. Nakangiti pa rin siya kahit na inis na
inis na ako sa pagpipilit niyang manood kami ng pelikula. We were sitting on the
floor while she put my left ar, around her waist and leaned on my chest. I kissed
her hair and sighed again. I'm not enjoying this movie. Ni hindi ko nga alam kung
anong pinapanood namin. All i could see is a woman running around the city looking
for her husband. Hindi ko maintindihan ang pelikula.

Biglang lumayo si Cedes sa akin. She had this mischievious smile on her face.
"Wanna make out?" She whispered to my ear. I grinned at her. I bent down to claim
her lips. Our lips were engaged in a much intimate position now - my tongue was
exploring her mouth, my hands were roaming around her body. I slid my free hand
inside her jammies and touched her there. Cedes was moaning. I breath out sharply.
I was massaging her breasts. I know I want her again. We haven't done it yet since
we have decided to give it a try. I wanted so much to be with her in that aspect
but I just can't and I don't know why.

I deepened the kiss but I stopped. Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang
maalala ako kung anong nawala sa akin.

Mercedes opened her eyes. May pagtataka sa mukha niya. Tumungo ako at humilig sa
kanya. I inhaled her scent. "Not now, Cedes..." I said in a low voice. She was
caressing my back.

"Matulog na tayo?" She asked me. That is a tempting idea but I don't want to sleep.
I smiled at her. Nagpaalam akong maglalakad muna sa labas. Kailangan ko lang mapag-
isa. Cedes kissed me before I left the apartment. Wala naman akong gustong
puntahan. I decided to go upstairs on the rooftop of the.building. Naisip ko na
kapag nasa mataas na lugar ako mas mapapalapit ako kay Mama. I'm sure Mama is in
heaven now watching over us.

I miss her. I now realized what Mama's departure meant for us. Without her the
pawns are vulnerable and bared. Hera is weak, Hermes is confused and I am
overwhlemed by fear --- the fear of being alone. Noong kasama ko si Mama hindi ako
natatakot. Siya ang safe zone ko but now -- I have no one but myself...

Narating ko ang rooftop --- I could see the beautiful metro from where I was
standing. I stood in the middle of the roof and looked up. Sumalubong sa akin ang
mga bituin sa langit. I remember the cliche stories of sadness --- the brightest
star in the sky is the person you are missing. I found that funny but right now, I
was wishing for all the stars to be my mother. I wanted to talk to.her. I closed my
eyes.

"Ma..." I called her as if she was standing in front of me. "Ma, come back..."

"Hindi naman siya umalis, Ares..."

I opened my eyes when I heard Bathseeba's voice. I looked at her. Anong ginagawa ng
babaeng ito dito? She looked as if she was about to sleep --- nakapajama na siya at
yellow shirt. She was wearing her Winnie the Pooh slippers. Suot na naman niya ang
malaking salamin na iyon. She smiled at me.

"Kasama mo siya, Ares." Lumapit siya sa akin. I stepped back."Nandyan siya."

Inilapat niya ang palad niya sa dibdib ko --- I could feel my heart beating fast.
"Nasa puso mo. Hindi naman niya iniwan."

Lumayo ako. Hindi ko alam kung bakit pero nakakadama ako ng takot kay Bathseeba. I
was never like this to anyone but now...

My phone rang. Hindi ko sana sasagutin iyon pero nang makita kong si Hermes ang
tumatawag ay mabilis kong inilabas iyon sa bulsa ng pants ko.

"What?" I was looking at Bathseeba's eyes.

"Si Hera naaksidente." Kulang ang sabihin na nawala ako sa huwisyo nang marinig ko
ang sinabi ni Hermes ssa kabilang linya. Hindi ako nakapagsalita. Sinabi na lang
niya kung nasaan si Hera at mabilis pa sa alas kwatro na tumakbo ako pababa sa
lugar na iyon. Alam kong nakasunod sa akin si Bathseeba. Tinatawag niya ang
pangalan ko. Sumakay ako sa kotse ko, nakasunod pa din siya.

"Bakit sumama ka?!" I hissed.

"Hindi ko alam. Nag-aalala ako.Ayaw kong mag-isa ka." Napatingin ako sa kanya.
"Alam kong sasabihin mo na kasama mo si Maria pero hindi mo siya kasama ngayon.
Ayokong mag-isa ka..."

She extended her hand and held on my right arm. "Hindi ka gustong iwan ng Mama mo,
Ares. Mahal ka niya at kung may choice siya, she would stay..."

Narating namin ang ospital. Agad akong tumakbo papunta sa emergency room. Wala doon
si Hermes o si Hera. I looked around and I sighed with relief when I saw my brother
talking to some guy.

"Hermes!" He looked at me. Lumapit ako sa kanya.

"Nasaan si Hera?" Nag-aalalang tanong ko. May tinuro siyang direksyon. Doon nakita
ko si Hera na nakaupo sa kama sa gitna ng emergency ward, naka-cast ang kamay niya
at may benda sa ulo. She was staring at the wall.

"Anong nangyari?" Tanong ko. Bumaling ako sa kapatid ko.

"Zeus, this is Ares kapatid ko. Ares meet Zeus Alejandro Vejar. Siya ang nagdala
kay Hera dito. Nahulog si Hera sa hagdan buti hindi ganoon kalala ang head injury
niya."

Zeus Vejar just looked at me. Hindi ko siya gusto. There was something.about him
that I found off. Hindi ko na lang siya pinansin. Pinuntahan ko na lang si Hera
pero natigilan ako nang makita konh nasa harap na niya si Bathseeba at hawak nito
ang kamay ni Hera na walang cast.
What caught my attention is that Hera is crying.

"Hindi ka mag-isa. Nandito ako at pwede mo akong maging kaibigan..." Iyon ang
narinig ko kay Bathseeba. Hera wiped her tears.

"Tha-thank you, Bathseeba." Bathseeba hugged Hera. Naiwan akong nakatingin doon.
Nang matapos iyon ay napatingin sila sa direksyon ko. I composed myself.

"Anong nangyari sa'yo, Ate?" Tanong ko. Hera smiled. Napadako ang nata ko sa kamay
niyang hawak ang kamay ni Bathseeba.

"I tripped. Uuwi na rin naman daw ako ngayon."

At tulad nga ng sinabi ni Hera ay iniuwi na rin siya nang gabing iyon. Tulog na si
Papa nang marating namin ang mansyon. Hindi na rin siya pinagising ni Hermes dahil
na rin sa gabi na.

The house is full of sadness. Ni hindi ko na matawag na home iyon dahil wala naman
doon si Mama.

I made sure na okay si Hera bago ako umalis pero bago ako makababa ay napatigil ako
sa silid ko. Bukas ng pinto ng kwarto ko isasara ko na sana iyon nang mapansin ko
ang larawan namin ni Mama sa bedside table. The picture shows her warm smile.
Nakayakap siya sa akin habang ako ay ngiting-ngiti rin.

"Ares..." Lumingon ako nang marinig ko si Bathseeba. Ang alam ko iniwan ko siya sa
kwarto ni Hera but she's here now.

Dahan-dahan syang lumapit sa akin.She took from my hand the picture frame I was
holding. She stared at me.

"Hindi ka nag-iisa. Nandito ako. Ares, nandito ako."

I was just staring at her. "On the bed." Tinuro ko ang kama. Bathseeba looked at
me. May pagtatanong sa mga mata niya pero naupo rin siya sa kama. I walked towards
her...

"Huy, wag ganito. May Cedes ka na diba..."

Nang makalapit na ako sa kanya at lumuhod ako. I heard her gasped. Inilagay ko ang
mga braso ko sa binti niya at saka yumuko.

I let the tears fall.

"I'm weak! I'm alone. Without her I'm lost. I'm lost..."

Naramdaman ko ang kamay ni Bathseeba sa baba ko. She made me look at her.

"Hahanapin kita sa lost and found, Ares..." She smiled.

I woke up...

That is my problem.

I woke up in a room that is not mine. The violet walls weren't around. All I could
see are red walls around me. I mouth parted when I realized that a pair of arms
were around me. Ibinukas kong muli ang aking mga mata at muntik na akong mapasigaw
nang makita ko ang mukha ng anak ng demonyo ---este ni Ares Consunji sa harapan ko.
He was asleep. Kapag ganitong tulog siya ay mukha siyang anghel. Napapangiti ako
habang nakatitig sa kanya. Tumaas ang kamay ko at hinaplos ang pisngi niya. He
looked like a kid. I sighed when I remembered what happened last night.

He cried. He bent down on my lap and he cried like there's no tomorrow. He cried
like things around him didn't matter. Nakadama ako ng simpatya sa kanya. Pakiramdam
ko ay nakikita ko sa kanya ang fourteen year old na version ng sarili ko. Noong
nalaman ko na may ibang babae si Daddy --- iyak lang ako nang iyak. Kahit si mama
ay hindi ako napatahan. Hindi ko na nga alam kung paano ako tumigil sa pag-iyak. Sa
totoo lang daddy's girl ako. Kami ni Daddy ang palaging magkasama noon. Kaya nga
napalapit ako sa grupo ni Isto dahil palagi rin silang kasama ni Daddy sa trabaho.
Kaya noong nalaman ko na may ibang babae si Daddy at may kapatid akong halos isang
taon lang ang ibinata sa akin ay ganoon na lang ang sakit na naramdaman ko. Hindi
man namatay ang Daddy ko pero halos ganoon ang sakit na naramdaman ko --- the pain
of losing someone so dear ---- parang si Ares sa mama niya.

Huminga ako ng malalim at inalis ang braso niya sa baywang ko at saka ako bumaba ng
kama. Hinanap ko ang Winnie the Pooh slippers ko at lumabas na ng silid niya.
Kailangan ko nang umuwi sigurado ako na nag-aalala na sa akin si Maria. Sana lang
hindi niya maisip na magkasama kami ni Ares. Sabagay bakit naman niya iisipin na
magkasama kami? Mukhang malayo sa hinagap ni Maria na maisip na magkasama kami ng
boyfriend niya.

Nakalabas ako ng gate nila Ares. Napansin kong sinisipat ako ng guard nila pero
dire-diretso lang ako. Malayo na din ang nalakad ko. Exclusive talaga ang village
na tinitirhan nila. Kinapkapan pa ako ng lady guard bago ako tuluyang pinalabas.

Agad naman akong sumakay ng jeep. Hindi lumipas ang isang oras ay nakauwi na kaagad
ako. Bukas na ang pinto ng apartment. Meaning gising na si Maria. Dahan-dahan akong
pumasok sa loob ng bahay. Negative. Baka wala siya. Baka nakatuloh ulit. Umakyat
ako sa itaas. I feel like a little kid sneaking away. Akala ko nga ay okay na pero
bago ako makapasok sa kwarto ay lumabas si Maria sa kwarto niya --- nakapantulog pa
siya.

"Ares --- oww. Bathsee." Malungkot na wika niya pero pinilit niyang ngumiti. "Akala
ko si Ares ka. Saan ka galing? Ang aga mo yata nagising."

Napatuwid ako ng tayo. I swallowed hard. Anong sasabihin ko kay Maria? Paano ko
ipapaliwanag na magkasama kami ni Ares buong magdamag na hindi siya nasasaktan?
Posible ba iyon? I looked at her in the eye. Lalo yata lumalalim ang mga itim ng
mga mata niya. Nakadama ako ng lungkot.

"Ano... kasi uhm. Namili ako ng pandesal kaya lang habang naglalakad ako pauwi
ginutom ako ayun kinain ko na lang. I love you! Male-late na ako!" Mabilis pa sa
kidlat na pumasok ako sa silid ko ay saka naupo sa kama ko. Nanginginig ang buong
katawan ko.Ito ang unang pagkakataon na nagsinungaling ako kay Maria at hindi ko
talaga gusto ang pakiramdam niyon pero kailangan para hindi siya masaktan.

I sighed.

------

"Where have you been last night? I was worried about you."

Ngumiti si Mercedes sa akin habang nakaupo siya sa swivel chair sa loob ng office
ko. I was working on a case. I was reading some of the witnesses' statement.
Pakiramdam ko kasi ay may kulang sa sinasabi ng mga taong nakahalubilo ng kliyente
ko. Something is missing and I couldn't figure it out.

"Ares..." Napatingin ako kay Mercedes nang tawagin niya akong muli. There was a
smile on her face. Para bang ang saya-saya niya. Tumayo siya at saka kumandong sa
akin. She was still smiling like that. I touched her face.

"I like this no rulea thingy." I said to her. Lalong lumapad ang ngiti niya sa
sinabi ko. She gave me a peck on the lips.

"And I like the no sex thingy, Ares. Makes me feel like you really want me because
of me not because of something else." Hinagkan na naman niya ang labi ko.Yumakap
siya sa akin. I hugged her back. I like Cedes --- ngayon ko lang naiisip iyon.
Naiisip ko nga na baka sakaling bumalik ang nararamdaman ko para sa kanya noon ---
the love I felt for her that O decided to forget just because I'm fucking scared
---- baka lang naman --- hindi ko pa rin alam but I like her around me.

"Wanna go out?" Biglaang tanong ko. "You know like what normal couples do..."
Mahinang wika ko..Bahagya siyang lumayo sa akin at saka pinakatitigan ako. Para
bang hindi siya makapaniwala.

"Oh, Ares! Masyado mo akong pinapasaya! Let's go!" Hinatak niya ako patayo. Iniwan
ko na lang ang mga gamit ko doon at sumunod kay Mercedes. She was so happy. Sumakay
kami sa kotse ko. Her handa were on my right shoulder. Hinahaplos niya pa ang mukha
ko habang nagmamaneho. Natatawa ako sa kanya.

"Cedes, baka mabangga tayo." Malumanay na sabi ko. She giggled.

"Fine, I'll admire you later." She winked at me. Napailing na lang ako. Nagpatuloy
ako sa pagmamaneho. Dinala ko si Mercedes sa paborito kong restaurant --- they
serve different cuisine in that place. I ordered a plate of American Steak while
Mercedes ordered salad.We were talking about my case as we eat pero bigla niya
akong sinenyasan tumahimik.

"Paborito ni Bathseeba iyang American steak. I'll order for her tapos idaan natin.
Along the area lang naman siya."

Tumango ako. Mercedes called the waiter again and she ordered for Bathseeba.
Matapos iyon ay nagkwento naman siya. She was beaming with joy as she talks about
her best friend. Halata sa boses niya na mahal na mahal niya si Bathseeba.

"Messy kumain si Bathsee kaya minsan kapag kumakain kami.pinagbabaon ko siya ng

extra shirt." Sabi pa niya. I just smiled. I remember the feeling of waking up and
she's not beside me. It's lonely ---- I don't know why but it's lonely.

Natapos ang pagkain namin ni Cedes. I paid --- of course ---after that we went out
of the restuarant hand in hand --- still smiling. Napapangiti na rin ako. I wrapped
my free had around her shoulders as we walk to my car. Nang makarating doon ay muli
kong hinawakan ang kamay niya. I drove towards Bathseeba's office nang makarating
kami doon ay nauna na si Cedes bumaba --- sumunod na lang ako.

When I got inside napansin kong natigilan si Cedes. Hawak niya ang pasalubong kay
Bathseeba pero hindi siya gumagalaw and I wondered why. I looked at the direction
she was looking and there I saw Oli Basuel. Nakaluhod siya ay may yakap na batang
babae.

I looked at Mercedes --- her tears were falling down. Nang mapansin niyang naroon
ako ay saka lang niya pinahid ang mga luhang iyon.

"Bathsee..." Cedes called Bathseeba who standing on the side as if admiring the
scene. Nakilala marahil ni Oli ang boses ni Mercedes. He stood up and looked at our
direction. Humawak si Cedes sa kamay ko. She smiled.
"Hi, Oli." She greeted.

"Hey... Sydney meet Tita Batseng's best friend Tita Cedes and that's her ----"

"Boyfriend..." Maagap niyang sagot kay Oli. Lumapit si Cedes sa bata at ngumiti.
"Nice to meet you, Sydney."

"Batseng aalis na kami." Oli said..Yumakap siya kay Bathseeba.

"Ingat, Poso negro! Tantanan!!!" Itinaas niya pa ang kaliwang kamay niya na para
bang siya si Superman. Tumalikod si Oli. Nang tumalikod siya ay saka naman dumating
ang isa pa nilang kaibigan. Cedes greeted him. He's name is Escobar --- siya ang
kumausap sa akin noon.

"Hi, Cedes! Bye Cedes! Kiss Bubu bear!"

To my surprise Escobar kissed Bathseeba on the lips. My eyes widened.

"Bye, future girlfriend." Iyon lang at umalis na rin ito. Napatitig ako kay
Bathseeba.I was looking paticularly on her lips. Naikuyom ko ang mga palad ko. Kung
hindi pa nagsalita si Cedes ay baka nakalimutan ko kung nasaan dapat ako.

"Bathsee dinalan ka namin ni Ares ng lunch."

"Ang sweet mo talaga, Maria. Kaya lang may lunch out ako..." Nagyuko siya ng ulo. I
looked around to calm myself. I wanna go all out Consunji on her but then...

My forehead knot when I saw Hera walking towards Bathseeba's direction. Niyakap
niya si Bathseeba.

"B! Ang dirty ng rest room dito! Anyway, hi brother." Napahawak na naman si
Mercedes sa kamay ko. Tumaas ang kilay ni Hera.

"What are you doing here?" I hissed. Nagkibit balikat siya.

"Hanging out with my new best friend si B!" She rolled her eyes."Bathseeba is
mouthful."

"She's not your best friend." Mahinang wika ni Cedes.

"Say's who? I've marked her. She's my best friend now, Uhmmm Ares' collegue right?"

I stared at Bathseeba ---her expression is comical pero hindi ako natatawa.

"That guy? Are you sure? What the hell were you thinking, B?"

It was a Saturday afternoon and I plannee on staying inside my room the whole day
and do nothing but sleep pero nasira ang plano kong iyon nang kumatok sa pinto ng
apartment si Hera Consunji. She was all smiles and sunny. Muntik na nga akong
masilaw sa ngipin niya. Her teeth is so white --- naisip ko na baka pinapa--diamond
peel niya iyon. Hindi pa rin talaga ako maka-move on sa pinagsasasabi niyang siya
anqlg best friend ko. The last time I checke si Maria pa rin ang best friend ko at
hindi magbabago iyon.

Isinama niya ako sa supermarket. Sabi niya gusto daw niyang magluto ngayong araw
kaya namili siya ng mga gagamitin niya. She was looking around while she talks. Isa
lang ang napansin ko kay Hera --- napakadaldal niya.

"And what kind of name is Escobar? My god! Makaluma. Pang-mahirap! Tapos naging
boyfriend mo pa siya! I don't even think that he has the balls to be man enough for
you. Ayoko sa kanya, B."

Kumunot ang noo ko. Pinamaywangan niya ako. Hera is really beautiful --- ang mga
mata niya ay palaging nagtataray. Her smile is a kind of mishievious --- iyong para
bang lagi na lang siyang may gagawin na kalokohan. Pareho sila ng ngisi ni Ares.
Iyong ngisi na parang di gagawa ng mabuti.

"Teka, hinihingi ko ba ang opinyon mo?" She stared at me. Napailing siya habang
nangunguha ng tomato sauce.

"As your new best friend, I am entitled to give you my opinion and you have to
accept it."

"Pero hindi ikaw ang best---"

"Zip it, B! Let's go pay the cashier." Hinatak niya ang cart. Napilitan akong
sumunod sa kanya. Napatitig ako kay Hera kahit paano ay naiintindihan ko kung bakit
ganito siya. Maybe it is her way of coping up with her loss. Sinundan ko na lang
siya. Magkaugali sila ni Ares - kapag ayaw nila sinasabi nila - hindi nila iniisip
ang marfaramdaman ng tao - parang siya ngayon. Tinanong niya ako tungkol sa
lovelife ko - naikwento ko ang tungkol kay Matthew at Escobar. Wala namang masama
doon pero nabigla talaga ako nang sabihin niya ang nasa isipan niya. I just shook
my head kung hindi ko lang palaging iniisip na kamamatay lang ng nanay niya siguro
ay nabengga na sa akin ang babaeng ito.

Nasa cashier five kami. She was waiting in line. Tahimik lang ako pero siya ay
salita pa rin nang salita. Maya-maya ay napamura siya.

"Fuck." She hissed. Na - imagine ko iyong fuck niya na walang exclamation point
kasi ang kalmado niya lang talaga. Napatingin ako sa cashier four. Doon nakita ko
ang tinitingnan ni Hera. There was a man in his casual ensemble. Napatitig sa amin
ang lakaki. He bought a box of condoms. Nginisihan niya si Hera tapos ay umalis.

"Vejar! Their name is synonymous to assholes ane fuckers!"

"Ohhhh? Akala ko si Ares ang original ng fucking. Kamag-anak ninyo?"

Hera snapped. "Iyong taong iyon?! Those pesky amber eyes! That playful grin!
That---argh! Nakaka---"

"Nakakakilig?" Tudyo ko sa kanya. Inirapan ako ni Hera.

"If your not my best friend, I'll probably murder you now!" She said to me. I
rolled my eyes dinampot niya ang pinamili namin at saka niyakag na ako. Hanggang.sa
parking lot ay nakita namin ng abnormal na si Hera ang lalaking tinatawag niyang
Vejar. Napangisi na naman siya. Kinindatan niya si Hera tapos ay sumay na.sa 1972
silver caddillac niya.

Sumakay na rin si Hera sa kotse. Sumunod ako. All of a sudden bigla na lang siyang
nagsalita.

"Hindi ko alam kung paano kiligin, B. Ikaw ba, kinikilig ka sa kapatid ko?" Nanlaki
ang mga mata ko.

"At bakit naman ako kikikiligin sa gunggong na iyon?!"

"Cause he's a Consunji. Do you need anymore reason?"

It was her turn to grin. Hindi na ako nagsalita habang nasa byahe kami.

Iniisip ko kung hanggang kailan magiging anino sa akin si Hera. Wala naman akong
problema sa kanya. Mabait siya ---- pasmado nga lang ang bibig pero alam
ko.na.mabait siyang tao. I know that sh cares a lot about Ares and I could see that
with the way she talks about him.

Twenty minutes later --- salamat sa traffic ay nakarating na kami sa aparment --

pagpasok namin doon ay nadatnan namin si Ares at Maria na nanonood ng pelikula.
Napatuwid ng upo si Maria nang.makita niya si Hera.

Namaywang siya. Nakita kong napalunok si Maria.

"Ares, why are you always with this... uhm whatever..."

"Hoy!" Hinampas ko si Hera sa balikat.

"Argh!" She stared me down.

"Magboyfriend sila!"

"Bathseeba,stop." Ani Maria sa maliit na tinig.

"Stop bitching people around, Adriana!"

"That thing is not his girlfriend! I know because a Consunji always falls for the
wrong one but in the end they are the righest person for us ---- just like my
parents."

Matapos iyon ay tumalikod siya. Nakita kong yumakap si Maria kay Ares. She was
crying. Napakagat labi ako. Bakit may masakit sa dibdib ko? Binalewala ko na lang
iyon at saka nagpunta sa kusina para kausapin si Hera.

"Pasmado talaga iyang bunganga mo! Dapat hindi mo sinabi iyon! Maging sensitive ka
naman, Hera The Bitch!"

"B! I say what I say because I want too and I can! Just like how I fire people
easily at the office because I hate their bags, their faces or the way they smell
oh! and if they mispronounced my name. It's Era silent H."

Ano bang pinagsasabi niya? Napangiwi na lang ako habang nakatitig sa kanya. She was
cooking spagetti. Amoy oregano sa kusina. Binalikan ko si Maria at si Ares -- they
are kissing now. Pakiramdam ko ay para akong kandila na nauupos dahan-dahan.
Nanghihina ako. I saw the way Maria kisses him ---- nagkakainan talaga sila ng
labi. Bigla ay tumigil si Ares at saka hinaplos ang nang masuyo ang mukha ni Maria.
I looked away. Nanginginig ang tuhod ko. Sa panginginig ng mga iyon ay nabuwal ako.

Blag!

"Bathseeba!" Sigaw ni Maria. Napadantay kasi ako sa cabinet dahil doon ay

nabagsakan ako ng mga encyclopedia.

"B! Oh how silly can you be!" Sabay akong dinaluhan ni Maria at ni Hera.

They looked at each other.

"Let go of her." Wika ni Hera.

"Hera...." Wika ni Maria. Her eyes widened. Binigkas ni Maria ang pangalan ni Hera
with an H.

"You're fired!" Pinamaywangan ni Maria si Hera.

"You can't fire me bitch! I'm not your employee!"

Ang sumunod na mga pangyayari ay bungangaan sa pagitan nila. Nakalimutan na nga

nila ako.Napansin ko na kinawayan ako ni Ares. Lumapit siya sa akin at kinuha ang
kamay ko. The next thing I knew we were out the door and he was laughing
wholeheartedly.

Natagpuan ko ang sarili ko na nakanganga sa kanya. He looked at me. Hinaplos niya

ang noo ko.

"May sugat." He whispered. "Kiss ko para di masakit."

Nanlaki ang mga mata ko nang lumapat sa noo ko ang labi niya. Muli ay nanginig ang
tuhod ko. Muli ay nabuwal ako.

"Bathseeba!" He wrapped his arm around my waist to prevent me from falling.

But then it's too late.

I already fell.

--------

Nagpunta kami ni Ares sa malapit na 7/11. Ibinili niya ako ng pink na slurpee tapos
ay naupo sa tabi ko. He was smiling. Napalayo ako nang abutin niya ang noo ko pero
naabot niya din. Nilagyan niya iyon ng band aid.

"Keep the tiger and the pig." He gave me the set of cute band aids.he bought.

"Ang ingay sa bahay." Wika niya pa. "My sister is still bugging you eh... she's a
bitch."

"I love you." Lumabas iyon sa bibig ko.

"What!" He hissed.

"What?!" I exclaimed.

"You said you love me!" Kunot na kunot ang noo niya. Nanlaki ang mga mata ko.

"Ilusyunado! Bakit naman kita a-i love you-han! Tseh!" Sinisip ko ng todo ang
slurpee ko at saka nag-iwas ng tingin. Pinagagalitan ko ang sarili ko. Ano bang
pinagsasabi ko? Bakit ko ba sinabi iyon? Para naman akong tanga. Nakakakagigil ang
sarili ko.

Nang maubos ko ang slurpee ay niyaya ko na siyang umuwi. Nakakaramdam ako ng

awkwardness dahil sa titig niya. Malapit lang naman ang 7/11 sa apartment building
namin kaya naglakad na lang kami. Hindi ako nagsasalita. Maya-maya ay tumawa siya
ng malakas.

"Akala ko talaga sinabi mong i love you. What was I thinking." He said loudly.

"Ewan ko sa'yo. Adik!" Narating namin ang apartment pag-akyat sa taas ay nakita
namin si Mercedes na nagpapalakad-lakad sa hallway.

Nakahinga siya nang maluwag nang makita kami.

"Saan ba kayo galing?" Tanong niya. Yumakap siya kay Ares. "Hera inside your room,
Bathseeba."

"I got lonely without you." I heard Maria said. Iniwan ko na sila. Bago ako pumasok
ng bahay ay tiningnan ko silang dalawa. Ares smiled while hugging Maria.

"And waking up and not seeing you made me lonesome."

I looked away.

I just sighed. I need cure and I need it fast!

"I love you..."

"What?!"

"What?!"

"You said you love me!"

"Ilusyunado!"

I laughed hard everytime I remember that scene at the park. Her face was so red and
her eyes were so wide. I've asked her again but she said that she didn't say
anything but then --- I am a lawyer and Bathseeba is a bad liar. I heard her loud
and clear. She said she loves me.

Nakangisi lang ako habang nakaupo sa hapag. It was Mama's fortieth day. We will be
having a small dinner party for her. I was reluctant at first but Papa said that
it's for the queen and that she wikk be happy watching us from up above. I miss her
still. All of us were still trying to cope up with the loas but we're getting
there. We hope that we are getting there.

"Ares, get the wine. Hindi iyong nakaupo ka lang diyan!" Sigaw ni Hera sa akin.
Napilitan akong tumayo para kunin ang wine na sinasabi ni Hera. Nasa cooler iyon at
pinapalamig. I saw Papa walked inside the kitchen. He was wearing an all black
suite. Napabuntong hininga ako. I wondered when Papa will be okay. Halos araw -
araw siyang pumupunta kay Mama sa sementeryo. Ngumiti siya sa akin.

"Son, where is your girlfriend. The one your mama introduced." Bigla ay napatitig
ako kay Papa. He has this big smile pero di iyon umaabot sa mga mata niya.

I know why.I didn't bother asking. I just smiler back.

"She's at work, Pa." Sagot ko. Napatango si Papa.

"Sana pinapunta mo dito. Natuwa sa kanya ang mama mo noon. She couldn't stop
talking about her. I like her for you."

Hindi mawala ang ngiti ko. Inaasahan ko na iyon kay Papa. Alam ko na lahat sinasabi
ni Mama sa kanya kaya ganoon na lamang tuwa nang malaman iyon. Hindi ko nga alam
kung bakit ako natutuwa ako kapag napag-uusapan si Bathseeba.

"Gusto ninyo sunduin ko siya, Pa?" Biglaang tanong ko. Papa just smiled.

"Ilagay mo na iyang wine sa dining. Hinihintay ka ng ate mo." Ngumisi siya sa akin
at saka tumalikod. Napapangiti lang ako. Inilabas ko ang phone ko para i-text si
Bathseeba. I have her number. I took in from Cedes' phone. I was still smiling when
I texted her.

To: The Virgin

Subject: Ares

Msg: Have you eaten?

I sent the message and went back to the dining table with Hera. Nakaupo na si Papa
sa silya.Si Hermes naman ay pinatay ang phone niya at saka naupo na rin. Wr were
all smiling. Inilagay naman ni Hera ang malaking layered cake sa gitna ng mesa. She
sat down too. Hera is now the only girl in the family ---- kagabi ay umiiyak
siya.dahil hindi niya kamukha si Mama. Hera looks so much like dad. Last night she
suddenly wished that she looks like mom but that impossible --- kanto pa lang ng
mukha niya Lukas Consunji na. Kung sabagay lahat naman kaming magkakapatid ay si
Papa ang kamukha.

"Magpray muna tayo." Papa said. Hermes lead the prayer.

"God above, we know that our queen is now with you and that you are taking care of
her. But we miss her. Our hearts sometimes can't handle the pain that it turns into
tears. We miss her and we want her back, dear Lord but that is impossible now.All
we could do is be happy for her. Take care of her soul and please send her our love
---especially our father's love. Thank you."

When Hermes finished, Hera and Papa's eyes were teary. I was just looking at
something trying to be strong. I wanted to cry but I can't cry in front of my
family. We smiled at each other and started the dinner. Hera cut the layered cake
she baked. If there's one thing that Hera can do --- she can bake and cook good
food.

Nang matapos ang hapunan ay nagkape kaming pamilya sa gazebo --- of course si Mama
ang center ng aming usapan. Papa told us funny stories about her. Habang.nakikinig
ako ay parang hindi ako makapaniwala na ganoon si Mama.I haf always seen her as a
lady but as I listened to my father I realized that my mom is a very unique lady.

At exactly seven in the evening I received a text from Mercedes saying that she is
worried because Bathseeba isn't home yet. Naalarma ako. I excused myself from my
family and called her. I know that I'm not in my place but I just needed to hear
her voice. Her phone was ringing but she wasn't answering. Sa huli, tinawagan ko si
Maria Mercedes para itanong kung nasaan na si Bathseeba. Sinabi lang niya na nasa
trabaho pa si Bathseeba ---- na nag-aalala lang siya dahil hindi pa ito umuuwi.

Umalis ako. I left the mansion. I drove to Bathseeba's office. Gabi na niyon.
Maliwanag ang paligid ng National Library. Agad akong bumaba ng kotse ----
sinalubong naman ako ng guard.

"May tao pa sa loob?" I asked. Tumango ang guard. Sumenyas akong papasok --- noong
una ay ayaw niya pa pero nang bigyan ko siya ng pangkape ay pinabayaan niya na rin
ako. I entered the premises. Bukas naman ang mga ilaw pero wala doon si Bathseeba.
I went inside the library's office. I sighed in relief when I saw her sitting on
her chair. She was crying. I caught her wiping her tears.

"Oo kuya, uuwi na ako." Mahinang wika niya tapos ay tumayo at nagsimulang iligpit
ang kanyang mga gamit. I didn't move. I just stared at her. After sometime
she.faced me. Nagsalubong ang mga mata namin. Halata sa mukha niya ang pagkagulat.
"Ay big bird!" Nabitiwan niya ang bag niya at saka nabagsak sa sahig. Agad ko
siyang nilapitan. Lumuhod ako sa harapan niya. She.fixed her eyeglasses and looked
at me.

"Bathseeba, are you okay?" I asked her. I took her hand.

"Eh nanginginig ang tuhod ko." Inalalayan ko siya.."Anong ginagawa mo dito?"

I grinned at her. She loves me. Bathseeba loves me. She fucking loves me and that
feels so good. Gusto ko siyang halikan.

"Huwag ka ngang ngumisi, Ares Fucking." Nagpout ang labi niya. Natawa ako. I
sighed. I want to kiss her. "Umuwi ka na. Uuwi na rin ako." Wika niya pa sa akin.
Kinuha niya lahat ng gamit niya at saka tumalikod. Malayo na siya sa akin. All I
could think about is how I can make her stay. I want her to stay with me.

Bago siya lumabas ng pinto ay tinawag ko siya. "Forty days ni Mama ngayon." I had
nothing but that. I sighed. Bathseeba looked back at me. I smiled back. Lumakad ako
palapit sa kanya at saka hinatak siya palabas. I was holding her hand ---- just
holding her hand and I feel complete.

Just holding her.

------------

"Noong bata ako palagi akong kasama ni Mama."

Mataman lang akong nakikinig kay Ares habang naglalakad kami sa gilid ng daan.
Katatapos lang naming kumain. Dinala ako ni Ares sa isang exclusive coffee shop
pero mas feel kong kumain ng jolly hotdog sa 7/11 kaya doon na lang kami kumain.
Wala siyng tigil sa pagkekwento sa mama niya. Sa tingin ko ay miss na miss na niya
si Apollo Consunji. Iniisip ko nga kung tulad ba ng ibang namamatayan ay umiiyak si
Ares sa gabi kapag naaalala niya ang mama niya but then I always realize that Ares
Consunji isn't my normal kind of guy. He's different. Very different. For a fact -
tulad nga ng sinasabi ni Hera palagi - Ares is a Consunji - no need for another
reason. As if being a Consunji makes them ahead of everyone else but then every
fucking time I loo0k at Ares naiisip ko na enough reason ang pagiging Consunji
niya.

"She used to draw hearts and circles on my palm. I love her and I miss her very
much."

"I'm sure that she misses you too, Ares Fucking." Ngumisi ako sa kanya. Ngumisi din
siya. Napansin kong dahan-dahang inaabot ng kamay niya ang kamay ko. Alam kong
dapat akong umiwas sa kanya pero gusto ko - gusto ko ang pakiramdam ng kamay ni
Ares sa kamay ko. I like his warmth. Oo, I am betraying my best friend but I don't
know - bigla ay gusto kong maniwala sa all is fair in love and war. I wanted to
think that I am not being unfair with her pero sino ang niloko ko. The mere fact
that I fell for the enemy - for Ares Consunji as a big betrayal. Para kong sinampal
si Mercedes ng pauulit - ulit sa mukha hanggang sa mamaga iyon pero paano ko pa
pipigilan ang sarili ko. Matapos ni Escobar, nahulog ako kay Matthew na sampung
taon akong pinaasa tapos nang maka-move on ako, nahulog naman ako sa boyfriend ng
best friend ko.

Alam ko kung gaano kamahal ni Maria si Ares - alam ko. I am the first one who
shpuld know that. Ako ang best friend pero paano ngayon dahil tulad ng best friend
ko, minamahal ko na rin ang lalaking ito at masasabi ko - oo, makapal ang mukha ko
- pero alam kong mas mahal ko si Ares kaysa kay Maria.
Mas mahal ko si Ares kaysa kay Maria. Napangiti ako sa naisip kong iyon. Kung
malalaman lang ni Maria ang iniisip ko sigurado akong kamumuhian niya ako.

"Alam mo ba na ikaw lang ang nakakagawa sa akin niyan?" He asked in a playful

voice. "The way you treat me, ikaw lang iyan, Bathseeba. That's why I had always
been fascinated with you since the first time I saw you at the library."

Napatingin ako sa kanya. Nakita na niya ako nsa library? Saang library? "Saan?"
Nagtatakang tanong ko.

"Sa university. You were there for some years. Sa'yo nagpupunta si Cedes noong mga
panahon na mahal ko pa siya." Ngumisi siya. "I told you, I loved her and on that
time, gumawa ako ng paraan para malaman ang lahat sa kanya. I didn't ask, I had her
checked. I was like a stalker - that's why I knew you - even before you knew me."
Natigilan ako. Humigpit ang hawak niya sa akin. He was smiling. "I followed you
around at the campus back then. I was wondering about the kind of friends she had
and I found you - you were her only friend. I remember following you home, one
night. You were singing pretty good while walking under the rain. I was two meters
away from you. Hindi mo ako napapansin because you wer busy with the wolrd."

Napapanganga ako sa lahat ng sinasabi niya sa akin. "Ilang araw din akong sunod
nang sunod sa'yo hindi mo talaga ako pinapansin. I even tried borrowing a book.
Tiningnan mo lang ako pero ibang tao ang nginitian mo." Humigpit ang hawak niya sa
kamay ko. Napalunok ako. "You see, Bathseeba, I've been with you almost all your
librarian life - but you never noticed me." Nagkibit balikat siya.

Hindi ko alam. Hindi ko talaga alam kung anong sinasabi niya sa akin. Titig na
titig ako kay Ares. "Tumigil lang ako noong nawala ang pagmamahal ko kay Mercedes.
I loved her for three years and I followed you for three years. I was silently
amused with everything that you do." Ngumisi na naman siya. Gusto kong maiyak. He
was shaking his head. Hawak niya lang naman ang kamay ko habang naglalakad kami.
Nanginginig ang tuhod ko ko. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag ang
nararamdaman kong panghihinayang noon. He noticed me - noong akala kong walang
nakakapansin sa akin - nakita niya ako. Natuwa siya sa akin. He noticed - he saw
me.

He was just holding my hand. Hindi ko na nga namalayan na naiuwi na pala niya ako.
Huminto kami sa tapat ng apartment building ko.

"Bye, Bathseeba." Ares kissed my.cheeks and left. Hawak ko ang pisingi ko habang
paakyat ako. Pagpasok ko sa bahay ay ganoon na lang ang gulat ko nang salubungin
ako ni Maria nang mag-asawang sampal. My eyes widened.

"How dare you!" Paos na sigaw niya. "Ipinaglalaban ko si Ares pero inaagaw mo siya
sa akin!" Mangiyak - ngiyak na wika niya. Nabigla ako. Muli niya akong sinampal
pero ngayon may isinampal siya sa aking kapirasong papel. Nanlaki ang mga mata ko
nang makilala ko ang sulat ni Mrs..Consunji.

"Ang kapal ng mukha mo! Inahas mo sa akin si Ares! Ahas ka!" Iyak siya nang iyak.
Nakatulala lang ako.

"Maria, hindi ----" Sinampal niya akong muli. Nakita kong hawak na naman niya ang
sulat ng nanay ni Ares sa akin.

Oo. Sa akin ang sulat na iyon. Ako ang babaeng magmamahal kay Ares. Mahal ko siya.
Ako ang babaeng magmamahal sa kanya. Ako lang. Nanlaki ang mga mata ko nang
iwagayway ni Maria sa akin ang sulat na iyon.

"Ito ba ang pinagmamalaki mo?!"

Pinunit niya ang sulat.

"Huwag!" Sigaw ko.

"Akin ito! Akin ito!"

Nanginig ang buong katawan ko. Hinablot ko ang buhok niya.

"Ang kapal ng mukha mo!" I wrestled her. Nanginginig ang buong katawan ko. Hindi ko
maintindihan kung bakit gusto kong lumaban pero alam kobg kailangan. Seeing her rip
that paper --- the piece of paper that was given to me by Apollo Consunji makes ne
see red. Sinampal ko din siya. Sinabunutan hanggang sa hindi na kami parehas
makagalaw.

"Akin ang sulat! Ako ang magmamahal kay Ares! Mahal ko siya! I love him more than
you do.so shut the fuck up!"

"We had sex, Bathseeba! We have chemistry!" I glared at her.

"Kung sex lang, Maria hindi ko kayang i-offer iyon kay Ares pero ikaw na rin ang
nagsabi. You had SEX. You only had SEX. HE. NEVER. MADE. LOVE. WITH YOU. How do you
explain that? Yes you had sex but I promise you from the bottom of ny heart ---
I'll get Ares to make love to me. Tandaan mo iyan!"
Hindi ko alam kung ilang oras akong umiyak matapos naming magkasagutan ni Maria. My
feelings for Ares Consunji was out at kahit ayoko at kahit hindi ko sinasadya ay
nasaktan ko na ang pinakamatalik kong kaibigan. Hindi ko na alam kung anong sinabi
o nasabi ko sa kanya. Hindi ko na nga alam na nasaktan ko na siya ng pisikal dahil
noong makita kong pinunit niya ang sulat ni Apollo Consunji ay nagdilim ang
paningin ko. Pwede niya akong saktan, sigawan o sampalin pero sana hindi niya
pinilas ang sulat ng Mama ni Ares kasi hindi na maibabalik iyon. Pinunasan ko ang
mga luha ko habang tinitignan ang sulat na binuo kong muli sa pamamagitan ng scotch
tape. Naroon pa rin ang thought ng sulat na iyon pero pakiramdam ko kaunting galaw
lang ay bibigay ulit ito. Iyak lang ako nang iyak. Hindi ko na nga alam kung anong
iniiyak ko - ang pag-aaway namin ni Maria o ang pagkasira ng sulat ng Nanay ni
Ares.

Hindi ako nakatulog nang gabing iyon. Iniisip ko si Maria - kung paano kami naging
magkaibigan. Kung ilang away na ang pinagdaanan at na-survive namin. Kung ilang
beses na kaming muntik magkahiwalay but we always find each other - I love Maria
and I was wrongI love her more than Ares. Ares - he could be my one great love -
but Maria - the love we have for each other is bigger than anything else in this
world and If I have hurt her because of what I have told her earlier - I was really
sorry. Ayokong mawala sa akin si Maria. I cannot leave without her.

Hindi ko na alam kung paano ako nakatulog nang gabing iyon o kung anong oras ako
nakatulog. Nagising na lang ako nang marinig ko ang isang tinig na umaawit sa
kabilang silid. Agad akong tumayo. Noon ko lang na-realize na hindi pa pala ako
nagpapalit ng damit. I was still wearing my uniform. Medyo maasim na nga ang amoy
ko pero wala akong pakialam. Naririnig kong kumakanta si Maria. Dapart kaming mag-
usap. Lumabas ako ng silid at hindi ako nagkamali. Nakita ko nga si Maria na
nagbibihis sa kwarto niya. Kumatok ako. She looked at me. Tumaas ang kilay niya.

"Buhay ka pa?" She was sarcastic. Pinilit kong ngumiti. Palagi naman siyang ganito
kapag nag-aaway kami. I tried acting normal.

"Sa-saan ka na-natulog k-kagabi? Hinintay kita..." Malambing na wika ko. She

smiled. Tumaas talaga ang dulo ng bibig niya.
"Sa unit ni Ares. We made love Bathseeba. He told me that he was in love with me.
Ano ka ngayon?" Nakangising sabi niya. Hindi ako kumibo. Tama ang hinala ko noon,
bibigay si Ares. Alam ko naman na mahal niya si Maria Mercedes. I can see that she
was really happy now and I coul feel genuine happiness. I smiled back. Oo, masakit
- sobrang sakit dahil mahal ko naman talaga si Ares. Pero si Maria ang pinili niya.
Wala naman akong karapatan makipagkompitensya dahil siya naman talaga ang
nagmamamahal ng totoo sa kanya. Tama si Maria - siya ang nagmamahal at magmamahal
kay Ares. Siya ang nagtiis ng siyam na taon. Nasa kanya ang lahat ng karapatan. I
took a deep breath.

"Good for you, Maria. Finally. You're happy." Sabi ko. I smiled at her.

"I deserve happiness, Bathseeba." Mariing wika niya. Tumango ako. Oo, tama din
iyon.

"You really deserve to be happy." Huminga ako nang napakalalim. "Sana mapatawad mo
ako sa mga sinabi ko kagabi. Iy-iyong n-nasabi ko. Na-nagalit la-lang kasi ako..."
nagyuko ako ng ulo.

"Wala akong pakialam. Basta akin si Ares. Layuan mo siya o magsasaulian tayo ng
kandila." Mariing wika niya. She was putting her red lipstick. Ngumiti ako.

"Oo. Sorry, Maria..." I said in a low voice. Tumalikod ako. Hindi pa man ako
nakakalayo ay narinig ko siyang nagsalita.

"Mahal kita, Bathseeba. Pero mahal ko si Ares at akin siya."

"Hindi ko naman siya inaagaw sa'yo, Maria. Mula pa noon hanggang ngayon kahit na
mahal ko siya - kahit na nahulog ako sa kanya - sa'yo siya at hindi kailanman
naging akin. Magkakape ka ba?" I asked smiling. Umiling siya. Lumabas ako ng silid.
Habang pababa ng hagdan ay narinig kong may kumatok sa pinto. Nang buksan ko iyon
ay nakita ko si Oli. May dala siyang isang long stemed white rose. Habang nakatitig
ako sa mga mata niya ay naramdaman ko ang urge na bigla siyang yakapin para iyakan
sa balikat. Iyon mismo ang ginawa ko. Naniniwala ako na kapag umiyak ako ngayon,
mawawala ang sakit, sasaya na ako ng tuluyan. I was crying very hard on his
shoulders. I was biting my lip. Paulit-ulit kong sinasabi na masakit, na mukha
akong tanga - na ito ang pinakamasakit sa lahat. Alam kong hindi ako naiintindihan
ni Oli pero wala naman akong magagawa. Kailangan ko lang ng someone.

I asked Oli to take me away and he did. He brought me to Esteban's place. Doon siya
naka-stay ngayon. Hindi niya kasama si Sydney. Naiwan ang pamangkin ko sa Bataan at
kung sakali man na magkasama sila at sa Casa sila ni Esteban nakatira papatayin ko
si Oli.

"Bakit namumugto ang mata mo, Mutya?" Nakangising tanong sa akin ni Esteban.
Ngumisi lang ako. Mutya ang tawag niya sa akin dahil mula noon hanggang ngayon ako
lang ang nag-iisang babae sa grupo ng lalaking madudumi.

"W-wala, Banban...." Wika ko sa kanya. "Nasa-sad ako. Nag-away kami ng best friend
ko." Nakita kong tumitig sa akin si Oli. "Kasi..." Napahikbi ako. "Nasaktan ko
siya..." Nagyuko ako ng ulo. "Hindi ko alam kung maibabalik ko ang tiwala niya sa
akin. Akala ko kaya kong wala si Maria, kagabi naisip ko na mawala na silang lahat
huwag lang si Maria kasi iyon ang pinakamasakit." Napahikbi ako. Naramdaman kong
hinawakan ako ni Estaban sa balikat.

"Mutya, hindi ka naman nag-iisa. Nandito ako. I will protect you. I will never let
anyone hurt you."

"Eherm! Escobar..." Narinig kong paalala ni Oli. Binitiwan ako ni Esteban at saka
kumuha ng bote ng alak sa kabinet niya. He was just looking at Oli - as if making
face. Nakangisi naman si Oli. Mukhang masaya na ang gunggong. Ang huli kong dinig
ay malaya na siya - pinirmahan na kasi ni Esther ang annulment papers nila. Si
Esther pa mismo ang nag-request kay Oli na magsampa ng annulment dahil gusto na
niyang makasal sa boyfriend niyang si Aspen. Ginagawa nila ang lahat para mapadali
ang paghihiwalay nila - wala naman na yatangproblema sa custody ni Sydney dahil
ibinigay ni Esther ang sole custody kay Oligirio. So everything in his life is
actually falling into places. Buti pa siya. Samantalang ako, napakagulo ng buhay
ngayon.

Bakit ba nahulog pa ako kay Ares Consunji? Anong meron sa kanya maliban sa big bird
niya? Hindi naman siguro iyon ang dahilan ko kasi wala naman akong experience doon.
Masama ang ugali niya, mayabang siya, kung umasta siya ay parang God's gift to
women siya pero sa kabila ng lahat ng iyon ay nahulog ako sa kanya at hindi ko
maintindihan kung bakit. Right there and then I realized that when you fall in love
- reasons are too lame because the only thing that matters is the love you feel for
the person. Kahit na gaano ka-bogus basta naramdaman mo, mahal mo. Tapos ang usapan
- tapos ang lahat. Double lock, itapon ang susi sa dagat.

Hindi ko na namalayan ang oras. Ginabi na pala ako kina Esteban. Hindi na ako
nakapasok sa library. Nagtext na lang ako kay Ate Alberta na may sakit ako para
hindi na siya magtanong.

Inihatid ako ni Oli sa building ng apartment. Hindi na siya bumaba. Hindi ko siya
maintindihan. Kanina ko lang naisip na malamang sa malamang ay hindi siya nagpunta
doon para sa akin. Maybe he went there for Maria. Para kanino ba naman ang rosas na
dala niya. Ni hindi na nga niya iyon naibigay. Naglakad ako paakyat habang paakyat
ay iniisip ko ang sinabi sa akin ni Maria. Mahal siya ni Ares, mahal niya si Ares.
Nagmamahalan sila kaya they are meant to be together. Sa pag-akyat kong iyon ay
agad akong pumasok sa loob ng bahay. Tumuloy ako sa silid ko at kinuha ang sulat ng
Nanay ni Ares sa akin. I read that over and over again. Hanggang sa natagpuan ko na
lang ang sarili ko na sinasagot ang sulat na bigay ni Apollo Consunji sa akin. Wala
ako sa sarili. Hindi ko alam ang sense ng oras. Natagpuan ko ang sarili kong bumaba
ng taxi para puntahan ang nanay ni Ares sa sementeryo kung saan siya nakahimlay.
Bukas ang museleyo ng mga Consunji. Pumasok ako doon at lumuhod sa harapan ng
puntod ni Apollo Consunji. May mga sariwang rosas doon. Naiiyak ako. Hindi ko alam
kung para saan ang mga luha ko pero naiiyak ako.

Hinaplos ko ang pangalan ng nanay ni Ares at napahikbi. "K-kamusta po?" I asked her
like she was just standing in front of me. I talked to her like I was talking to a
friend.

"Mrs. Consunji..." Wika ko. "I-ibinabalik ko ang sulat... Hin-hindi naman kasi i-
iyon sa akin. Nagkamali ako kasi binasa ko. Oo tama ka, para sa babaeng magmamahal
sa bunso mo. Kasi noong nabasa ko iyon, doon ko nasimulan na makilala ang tunay
kong nararamdaman. Alam mo, Mrs. Consunji - swerte ka sa mga anak mo. Si Hera kahit
pasmado ang bibig, mabait at si Ares kahit ubod ng kayabangan, mahal na mahal ka
niya. Alam mo bang malungkot siya - dahil sa pagkawala mo pero dahil na rin sa
katotohanan na matagal na siyang naghahanap ng magmamahal sa kanya. He wanted a
love story like yours and your husbands. He wanted a love like that.. Hindi niya
sinasabi pero nararamdaman mo. At gusto ko - hindi na ako magpapaka-plastic - gusto
ko sana na ako ang taong mahalin niya pero mas mahal ko si Maria kaysa sa kahit na
anong bagay at alam kong siya ang makapagbibigay kay Ares niyon."

Hilam na hilam ang mukha ko sa luha. Pati sipon ko ay tumutulo na. Iyak lang ako
nang iyak dahil may masakit na parte sa gitna ng dibdib ko. Ang sakit-sakit.
Pakiramdam ko ay pinakakawalan ko ang isang bagay na akin pero alam kong hindi
naman talaga sa akin. I was letting go of a person that isn't even mine in the
first place and I wonder why it hurts so much.
"I-ito na po iyong sulat..." Iniipit ko iyon sa mga rosas na nakalagay sa kanya.
"Salamat dahil akala ninyo ako ang babaeng iyon pero hindi. Salamat dahil
ipinakilala ninyo sa akin si Ares. Kahit na hindi niya alam, marami akong natutuhan
sa kanya. I love him, Mrs. Consunji - but my love for him is wrong and it will
never be right. Thank you, Mrs. Consunji."

Matapos iyon ay tumayo ako at lumabas sa museleyo. Hindi ko alam kung nanandya ang
kalikasan dahil kasabay ng paglabas ko ay ang pagbagsak ng mga luha ko na sinabyan
naman ng pagbagsak ng ulan. Basang-basa ako agad. Sumakay ako ng jeep na ganoon ang
hitsura. Umiiyak ako, humahagulgol. Pinagtitinginan ako ng mga tao pero wala akong
pakialam. Alam kong para akong tanga pero iniiyakan ko si Ares dahil si Ares
Consunji ang pinakamasakit kong heartbreak. Ni hindi ko siya boyfriend - pero ang
sakita-sakit.

Nakauwi ako sa apartment building. I was soaking wet. Umakyat ako sa itaas. Wala
akong pakialam kung pinagtitinginan ako basta kailangan kong makahiga - iyon lang
ang naiisip ko. Kailangan kong makahiga dahil kailangan kong iiyak lahat ng sakita
na nararamdaman ko ngayon - lahat ng sakit na para bang hindi na ako magtatanda.

Tumapat ako sa bahay. Binuksan ko ang pinto - mula doon ay lumabas ang isang
lalaking matangkad - I looked up and saw his dark brown eyes who was smiling at me.
His dimple was showing. I bit my lower lip. Standing before me is Maria's brother.
Jaguar Samson.

"Hey Bathsee!" He greeted me. My mouth parted. He bent down and kissed my lips. My
eyes widened. Anong problema ni Jaguar?! Bago pa ako makahuma ay may kung sinong
tumulak kay Jaguar palayo sa akin. Ang sumunod doon ay ang pagtunog ng kamao at
panga. I saw Jaguar - napaupo siya.

"What the fuck, dude!"

Nahihilo ako... Iyon lang ang nararamdaman ko. Maya-maya ay narinig ko si Maria.
Sumigaw siya.

"Jaguar!" She looked at my left. Nahihilo talaga ako. Umiikot ang paningin ko.
"Ares bakit mo sinaktan ang kapatid ko?!"

"He kissed her! How dare he kiss her?! No one gets to kiss my property - not
Escobar! Not Matthew! Not even your son of a bitch brother whom I just saw,
Mercedes! No one gets to kiss Bathseeba! I have marked her! She's mine!"

Pakiramdam ko ay lumilindol. Nagdilim ang paningin ko. Nananaginip ako. Alam kong
nananginip lang ako. Paano naman mangyayari ang lahat ng iyon?

Oo, nananaginip lang ako...

Nagising ako nang naiinitan. Pakiramdam ko ay pawis na.pawis ako. Mainit.ang
pakiramdam ko. Dama ko ang pawis sa balat ko. Natatamaan ng kung anong malamig ang
balat ko --- dama ko iyon sa balat ko. Dahan-dahan akong nagmulat ng mga mata.
Medyo madilim. Ang tanging nakikita ko lang ay ang liwanag na nagmumula sa aircon
ko. Alam kong nasa.kwarto ko ako. Alam kong nakahiga ako sa kama ko. Saglit akong
natigilan ng maalala ko kung anong nangyari kanina.

Lahat ng iyon ay panaginip pala. Pati ang pagdating ni Ares at ang paghalik ni
Jaguar. Bakit naman ako hahalikan ni Jaguar at isa pa walan naman si Jaguar dito.
Nasa Amerika siya. Isa pang patunay na nananaginip ako ay ang sigaw ni Ares na
iyon.

"She's mine!"
Kahit sa panaginip ko nagiging.deperada ako sa kanya. Napabuntong hininga ako.
Inaantok ako. Masama ang pakiramdam ko. Naisip ko na lang na bumalik sa pagtulog.
Hinahatak ng antok ang mga mata ko. Naisip kong.umikot -- tumagilid at iyon ang
ginawa ko. Pagtagilid ko ay nauntog ako sa.dibdib ng kung sino. Kumunot ang noo ko.
This is not probably Maria. Bared ang chest ng taong ito ---- so I caressed it.
Walang boobs!

Napabalikwas ako ng bangon. Natatarantang.ibinukas ko ang lampshade sa bedside

table. Noon ko nasilayan ang sarili ko. Naka-bra at panty lang ako! Nilingon ko ang
katabi ko at ganoon na lang ang panlalaki ng mga mga mata ko nang makilala ko kung
sino ang nagmamay-ari ng hubad na dibdib na iyon.

Si Ares Consunji!

"Ahhhhh! Rapist! Magnanakaw ng virginity! Big bird!" Natatarantang itinulak ko siya

sa kama..Bumagsak siya sa lapag. Agad siyang tumayo. He was wearing a lavander
boxer briefs that fits him so well. He was just looking at me. He.smiled slowly
while staring..Nanlaki ang mga mata ko nang ma-realize ko na nakalitaw nga pala ang
bra at panty ko. Lalo akong nagwala.

"Ahhhhhhh!" Tumayo ako mula sa kama at nagtatakbo sa pinto para makalabas.I was
frantic. Nanlalambot ang tuhod ko. Pagbaba ko ng hagdan ay napasigaw ako dahil may
nakita akong lalaking nakatayo sa kusina. He looked back at me. My eyes widened
when I saw him grin. Kamukha siya ni Ares. Muli akong umakyat sa taas. Nagsisigaw.
Akmang papasok ako sa kwarto ni Maria nang hatakin ako ni Ares papasok sa silid ko.
Nagulat ako nang ibatk niya ako sa kama. Nauntog ako sa.headboard.

"Aray!" Reklamo ko pa. I looked at him.Binabati na naman ako ng chiseled chest at

dashboard abs niya. Pinipilit kong di makipag-usap. Snob ko sa personal pero
tinatawag nila ako!

"Are you happy now?!" He asked. Dama ko sa.boses niya ang frustration. Bakit naman
siya mapu-frustrate. Kunot na kunot ang noo niya habang titig na titig sa akin. His
teeth were gritted. Halatang galit na galit siya sa akin. Nakadama ako ng takot.
Para bang galit na galit siya sa akin.

"Bakit nakahubad ako?! Pinagsamantalahan mo ako!" Sigaw ko.

"Shut up, Bathseeba!" He yelled. Nalulon ko ang dila ko. "Are you happy about my
brother seeing you like that?!"He hissed. Pakiramdam ko ay puputok ang ugat niya sa
noo pati ang mga litid niya sa sobrang galit. "Hoe.dare you run away from me!" He
yelled again. Nagulat ako. Gusto kong itago ang sarili ko sa ilalim ng unan.
Napakagat labi ako. Bakit ba siya nagagalit?

Nanlaki ang mga mata ko nang bigla niya akong hatakin sa binti. The next thing I
knew he was on top of me. Titig na titig siya sa akin. The.feel of his skin is warm
against mine Napapalunok ako.Damang-dama ko siya. He is.mad - mad at me
for.something that I did. Pero ano? Hindi ko maintindihan. We stared at each other
for a whike sa huli ay si Ares din ang umalis sa ibabaw ko. He walked back and
forth in front of me. Binalot ko naman ang sarili ko ng kumot. Niyakap ko ang mga
tuhod ko. I feel exposed.

"Binabaliw mo ako, Bathseeba." Paanas na wika niya. Napasinghap naman ako dahil sa
bilis ng tibok ng puso ko. Binabaliw ko siya? Bakit? Sa paanong paraan? Nakita kong
nasabunutan niya ang kanyang sarili.

"Why are you letting those guys kiss you? Ano ba yang labi mo? Public property?!"
Sigaw niya. "I don't like it when they kiss you - I'm a better kisser than all of
them! I don't even like it when other men look at you - I should be the only one
looking at you like that dahil akin ka! Pag-aari kita! I don't share my property."

Natulala ako. Ano bang.pinagsasabi niya? Bakit parang hirap na hirap siya? At ano
bang pinagsasabi niya? Humigpit ang yakap ko sa mga tuhod ko. Pakiramdam ko ay
hindi ako makahinga.

"How long are you going to torture me, Bathseeba?!" He hissed at me. "You look like
that - so innocent yet you make me crazy - by just merely smiling, by just you
calling my name - all of those simple things were enough to send me to frenzy! You
are torturing my living coul, Bathseeba Madlang-Tao and the worst part of it is
that you didn't know that you are capable of doing that! You ..." Tumaas ang dibdib
niya. "You have such power over me, Bathseeba. You make me weak."

Sa lahat ng sinabi niya ay nakanganga lang ako. Wala akong maintindihan. Wala akong
naiintindihan. Nakatitig lang ako kay Ares na parang hirap na hirap sa buhay. Ang
sinasabi niya ay ako ang dahilan ng paghihirap niya? Bakit ako? Wala naman akong
ginagawa.

"W-wala n-naman a-akong g-ginagawa." I was trembling. This is a very difficult

situation for me.

"You are my weakness, Bathseeba. Hindi mo ba naiintindhan iyon!" Sigaw niya pa.
Napamulagat ako nang may kumatok sa pintuan ng silid ko. Napatitig si Ares sa
pinto. Hindi niya iyon binubuksan.

"Go away!" He yelled. Muli na namang kumatok ang kung sinoman pero sa ngayon ay
nagsalita na siya.

"Open up, Ares. I have something to say."

"Fuck you, Hermes! Go away! You're not needed here!"

"But the lady in her lacey undies needs me." Namula ang mukha ko nang maintindihan
ko na ako pala ang sinasabi ng lalaking tinawag niyang Hermes. Sigurado ako na siya
ang lalaki s akusina ko kanina na kamukha rin ni Ares pero napansin kong kamata
naman ni Hera.

"Fuck you, Hermes! Go away! You're a fucking bastard! Go away!"

Galit na galit si Ares habang.nagsisigaw. Pulang- pula ang kanyang mukha. Gusto
kong magtago sa ilalim ng kama ko dahil sa takot ko kay Ares. Ngayon lang ako
nakakita ng taong galit na galit.

"A-ares..." Tawag ko sa maliit na tinig. Sumunod kong narinig ay ang isang halakhak
na napakalutong matapos iyon ay ang mga yabag paalis sa tapat ng silid ko. "A-
ares... k-kumalma ka..." Mahinang wika ko. Napakagat labi ako. He glared at me.

"Did you see what you've done?! Now Hermes wants a piece of that! Arggghhh! Ang
hirap kasi! Hindi ko maintindihan! Hindi ka naman ganoon kaganda! You don't have
the goods! Cedes is prettier and much hotter than you! But I find you so damn
attractivr I feel like a fifteen year old boy with so much hormones that I can't
control! Binabaliw mo ako!"

Halos mapugto ang hininga ko. bakit niya sinasabi ito?

"Paano?" Mahinang wika ko. "S-sabi ni M-maria, may-may nangyari s-sa inyo..."
Napalunok ako. "T-that y-you told her that you love her. Matagal mo naman na siyang
mahal hindi ba? Nine years, Ares. Masaya ako kasi nagkaayos na kayo."
"Alam kong naive ka, pero hindi ka ganyan katanga." Napipikong wika niya.
"Bathseeba, since I got back together with her, walang nangyayari sa amin. I never
touch her. Yes, we did kiss. We did hold hands, we make out but I never..." He
sighed. "I never took her to bed because I could only think about you."

I was trembling with so much fear. Hindi ko alam kung bakit ako natatakot. Alam ko
lang na mali angf lahat ng naririnig ko. Para kay Cedes ang lahat ng ito. Ang Cedes
ni Ares dahil tulad nga ng sinabi niya - siya ang nagmamahal at magmamahal kay Ares
at hindi ako. Hindi ko siya ganoon kamahal para piliin siya. Mahal ko siya pero si
Maria ang pipiliin ko.

I sighed. "You looking like that makes me want to claim you over and over until you
scream my name, Bathseeba."

Kinilabutan ako. "Kahit na. Si Maria." Wika ko. Huminga nang napakalalim si Ares.

"Wala na si Cedes. Umalis na siya kasama ang kapatid niya." Mabilis pa sa alas
kwatro na napatingin ako kay Ares. Wala sa loob na tumayo ako. Lalabas na sana ako
nang maalala kong wala akong damit. Humatak ako ng kung ano sa bihisan ko. Mabilis
akong kumilos. Isinuot ko ang salamin ko.

"Bathseeba! Saan ka pupunta? Nilalagnat ka!" He yelled. Wala akong pakialam.

Kailangan kong makita si Maria. Lumabas ako ng kwarto. Nakita ko ang lalaking
kamukha ni Ares. He was grinning at me. Mas matapang ang mga mata niya kaysa sa mga
mata ni Hera. as nakakaloko ang mga ngiti niya kaysa kay Ares. Sigurado ako na siya
ang kapatid nilang hindi ko nakilala noon.

"Hey pretty!" He greeted me.

"Shut up, Atlas!" Ares yelled. Nasa likod ko na siya. Tulad ko ay nakabihis na
siya. Kinuha ko ang I-phone ko at sinubukang tawagan si Maria pero patay na ang
phone niya. I tried my luck. Tinawagan ko si Jaguar. Luckily, sumagot siya.

"Nasaan kayo?!" Sigaw ko. Alam ko na ngayon na hindi ako nananaginip kanina.
Nilalagnat siguro, oo pero alam ko na nakita ko si Jaguar kanina.

"Papuntang airpot. What happend, Bathsee. Are you now okay?" He asked me.

"Si Maria." Naglalakad ako palabas ng building ko. Narinig kong nagsalita si
Jaguar. The next voice I heard was Maria's. Napaluha ako.

"Maria...Maria..." Tawag ko sa kanya. Napapahikbi ako. "Huwag mo akong iwan..."

"Bathseeba..." Malamig na wika niya. Lalo akong napahagulgol. "Wala akong panahon
sa ganito." Tinapos niya ang tawag. Namutla ako. Pumara ako ng taxi. Wa;a na akong
pakialam sa paligid. Umiiyak na naman ako.

"Manong sa airport tayo. Pakibilisan!" Sigaw ko. Sa awa at tulong ng Diyos ay hindi
traffic. Mabilis akong nakadating sa airport. Palinga-linga ako sa entrance ng
terminal one. Hinahanap ko ang dapat kong makita. Madali lang naman ma-spot-an si
Maria. Laging lutang ang kagandahan niya. Hindi naman ako nabigo. Nakita ko si
Maria. Papasok siya sa loob. Hatak niya ang kanyang bagahe. Katabi niya si Jaguar.
I was biting my lip. Tinakbo ko ang distansya naming dalawa. Niyakap ko siya mula
sa likuran. Iyak ako nang iyak. Hindi na ako makahinga.

"Maria... Maria...'wag mo akong iwan..." Humagulgol ako. Dama ko ang paninigas ng

buong katawan niya. " Huwag mo akong iwan. Hindi ko kaya..." Bumigay na ako.
Iniyakan ko ang balikat niya. Hindi siya gumagalaw. Humihinga siya pero wala siyabg
kagalaw-galaw. Maya-maya ay naramdaman kong inalis niya ang mga kamay ko sa baywang
niya at hinarap ako. Matapang ang mukha niya. Matigas. Galit pero nakikita ki sa
mga mata niya ang pagmamahal niya para sa akin. I'd choose her --- I will always
choose her.

"Sinaktan mo ako." Matigas na wika niya. Tumango ako. Pilit kong inaabot ang mga
kamay niya. Iniiwas niya iyon.

"Si Ares ba?" Umiiyak na wika ko. "Mas mahal kita kaysa sa kanya. Oo mahal ko siya
pero ikaw ang pipiliin ko. I can live without him. I can't live without you!"
Nahuli ko ang kamay bi Maria."Wala naman akong ginawa sa kanya, Maria."

"Iyon nga, Bathseeba! Wala kang ginawa! Wala kang ginagawa pero bakit ikaw ang
mahal niya? Ako ginawa ko ang lahat! I loved him for almost all my life but I never
had him look at me the way he looks at you! Ginawa ko ang lahat, naghubad ako,
nagmakaawa, nagmukhang tanga pero hindi pa rin ako minahal! Gaano kasakit na ikaw
iyong gumawa ng lahat pero ikaw pa rin iyong talo?! Ang sakit-sakit! Pakiramdam ko
wala na aking puso dahil durog na durog na! Anong laban ko sa'yo? Wala kang ginawa
pero ikaw ang minahal."

Napahagulgol ako. Alam kong nasaktan ko si Maria at handa akong gawin ang lahat
para lang wag niya akong iwan. Hindi niya ako.mapapatawad alam ko pero kaya kong
gawin ang lahat.

Natagpuan ako ang sarili kong lumuluhod sa harapan ni Maria. Nakita kong nanlaki
ang mga mata niJaguar but Maria kept her face calm and unreadable. I bit my lower
lip. Yumakap ako sa kaliwang binti niya. Wala akong pakialam kung pinagtitinginan
kami ng mga tao.

"Please. Parang awa mo na. Huwag kang umalis. Huwag mo akong iwan." Humahagulgol na
wika ko.

"Begging will never make.me.forgive you." Napahagulgol ako. Umiiyak ako sa binti
ni.Maria. Handa akong magmakaawa. Maya-maya ay naramdaman kong may humawak sa mga
balikat ko at pilit akong tinatayo.

"My girl should nevet ever have to beg." Nakilala ko ang boses ni Ares. Binalingan
ko siya.

"Wag ka naman nang makialam!" Binalingan ko si Maria. Akmang luluhod ako nang
pigilan ako ni Ares. "Gagawin ko ang gusto ko! Bitiwan mo ako!" Sigaw ko sa kanya.

"Ares..." Tinawag ni Maria si Ares. "Beg."

Tinitigan niya si Ares. Napatitig din ako sa kanya. Nakita kong nakuyom ang mga
palad niya. He was looking.murderous but then his gaze met mine. Lumambot ang
ekspresyon niya. Huminga siya ng malalim.

Napanganga ako nang makita kong lumuhod siya sa harapan ni Maria.

"Stay, Cedes. For Bathseeba."

I gasped. Maria stared at him. Nabigla ako nang bigyan niya si Ares ng mag-asawang
sampal. Halos bumakat ang palad niya sa mga pisngi ni Ares.

"Is that how much she means to you? That you are willing to beg in public just for
her?!"

Hindi kumibo si Ares. Nanatili siyang nakaluhod doon. I was overwhelmed.

Napapanganga lang ako. Binalingan ako ni Maria.

"Goodbye, Bathseeba." Malamig na wika niya. Tumalikod siya. Nahuli ko ang pagbaba
ng mga luha niya. Umiiyak ako. Wala na si Maria pakiramdam ko nawalan ako ng
kapatid. Binalingan ko si Ares. Nakaluhod pa rin siya.

"Tumayo ka na diyan." Malamig na wika ko. Hindi siya sumagot. He just looked at me.

"I'm in love with you, Bathseeba."

Humarap ako. "Mahal din kita pero kalimutan mo na lang kasi hindi tayo pwede.
Masasaktan si Maria. Ayoko na siyang saktan. Hindi pwede."

It's been days - I don't know how long but it's been days since Bathseeba started
avoiding me. Hindi ko maintindihan. Sinabi niya sa airport na mahal niya ako. Kung
mahal niya ako, bakit hindi kami magkasama ngayon? Ilang araw na ring umalis si
Cedes. Hindi ko alam kung kasama ba sa usapan nilang dalawa ang pag-iwas sa akin
but I doubt it - the way Cedes treated Bathseeba at the airport - alam kong hindi
na sila magkaibigan.

I was at the bar that night. I was trying to drown this loneliness I feel. Mula
nang makilala ko nang husto si Bathseeba ay marami na akong nararamdaman na hindi
ko naman nararamdaman noon. I learned how to pity other - I was heartless before.
Sa mga kapatid ko lang ako mabait. I even hate my cousins. The competition between
us - Sancho and Luke's children - matindi ang kompetisyon namin sa kanila. We have
this thought in mind - that we are born to be the best - we're Consunjis and all
three of us deserves the best. We never have to be second choice - pero sa mga anak
ni Uncle Sancho - sa pamilya namin - we were always the second best. Laging si Yto,
laging si Yllak. Hera hates Yto to her bones. I hate Yllak so much too - but right
now - right after my loss - right after Mama left - I realized that hating Yllak
was very childish. I should never hate him. Hindi niya kasalanan na siya ang gusto
ni Yna noon. I saw the two of them last night at Uncle Sancho's porch - they looked
so happy. Ganoon din naman ang gusto ko noon - ang mapasaya si Yna and I could see
that Yllak is doing a great job on it.

I ordered my fourth glass of whiskey - noon biglang may tumapik sa balikat ko. I
looked at my left and I saw Leighton "Yna" Santillan smiling at me. She was wearing
a white knee length dress. Nakalugay ang buhok niya habang ngiting-ngiti.

"Hi, Superman!" She greeted me. Napangiti ako. Yna used to call me superman because
I always saved her back then. Ako palagi ang tagapagtanggol niya tuwing nabu-bully
siya ni Yllak noong mga bata pa kami. I smiled back. "We're here for Yvo. He's very
drunk. Yllak's working on him. Then I saw you. May problema ka ba?" Tanong niya sa
akin. Nakangiti lang ako tapos ay ininom ko ang baso ng whiskey na nasa mga kamay
ko. I sighed deeply.

"There's this girl..." Mahinang wika ko. Nakita kong parang natulala. I grinned. I
know what she's thinking.

"Iyong nakita ko sa apartment mo last year? Iyong hubad?!" Nagmwestra pa siya ng

kamay. Tawa naman ako nang tawa. Yna is so cute!

"Hindi. That's Mercedes. I was talking about Bathseeba."

"King David's other woman?"

"Was she?" Tanong ko. Kaya pala pamilyar ang pangalan ni Bathseeba sa akin. I read
her name on the bible. I just sighed. "I'm in love with her."
"Are you really? Or you're just in love with the thought of being in love with her?
Parang ikaw noon sa akin." Ngumisi siya. Umiling ako. Paano ko ba ipapaliwanag kay
Yna na hindi ito tulad ng dati? Huminga ako nang malalim at saka sumenyas sa
bartender.

"You know the feeling - that you were looking for something all your life and
there's this big hole in your heart and then you met someone and suddenly and
automatically the hole just vanished and you feel like the jigsaw puzzle inside
your being is completed?"

"Yeah..." Na-aamaze na wika ni Yna. I smiled.

"That's the feeling."

"Then what's keeping you from her?" Nagtataka na siya ngayon. I nlooked away for a
second. Gusto kong mag-isip ng mga tamang salita pero wala akong maisip talaga.

"Siya at ang selflesness niya." I sighed again. "Mahal daw niya ako pero parang mas
mahal niya si Cedes - you know the naked girl in my apartment last year."

"Wait, bakit magkakilala sila?" Tanong pa niya.

"Best friends." Simpleng sabi ko. Napaawang ang labi ni Yna. Bigla ay sinampal niya
ako tapos ay sinabuyan ng whiskey sa mukha. Napatayo ako. I saw Yllak on the side
of my eye. Mukhang nabigla din siya pero nauwi sa ngisi ang reaksyon niya.

"How dare you! Dahil sa'yo masisira ang sister's code nila! You son of a bitch!"
Sinampal na naman ako ni Yna. This time lumapit na si Yllak sa amin. He wrapped his
arm around Yna's waist.

"Baby..." He whispered. Napangiwi ako. PDA masyado. Yllak fixed Yna's hair. "Baby,
calm down." Malumanay sa sabi niya. Ngumuso si Yna.

"Ares is a friendship wrecker, Yllak! Suntukin mo siya!"

Tumaas ang kilay ko. Kung makapag-utos si Yna para lang siyang nagpapabili ng
kendi. Tumingin sa akin si Yllak. IKinuyom niya ang palad niya.

"Sorry, cousin. I have to follow orders from my girl." Walang sabi-sabing sinuntok
niya ako sa pisngi. Narinig ko si Yna na sumigaw.

"That's for breaking best friends apart! Nakakapng-init ka ng ulo!" Sigaw niya sa
akin sabay hinatak si Yllak. Napahawak ako sa pisngi ko. Masakit sumuntok si Yllak.
Hindi pa nga ako nakaka-recover sa nangyari sa amin ng Oligirio Basuel na iyon ay
sumingit na naman si Yllak. Napapailing ako. Nagiging punching bag na ako.

Binayaran ko ang alak na ininom ko at saka umalis ng bar na iyon. Naramdaman ko ang
pag-agos ng kaunting dugo mula sa labi ko. I needed to get myself fixed pero imbes
na umuwi ay natagpuan ko ang sarili kong umuuwi sa puntod ni Mama. It was late at
night at alam kong kailangan kong umuwi na sa bahay dahil kanina pa text nang text
si Hera pero gusto ko munang makipagusap kay Mama. I miss her so much. It's been
three months.

Hiningan ako ng ID ng guard bago niya ako pinapasok. I parked my car in front of
the mausoleum. Bumaba ako. Nasa labas pa lang ako ay nakikita ko na ang mga fresh
pink roses na alam kong si Papa ang may dala. I overhead the maids talking
yesterday. Si Papa ang pinag-uusapan nila. Araw-araw daw nagpupunta si Papa sa
mausoleum para lang dalhan si Mama ng mga rosas. Naiiyak sila. Kahit ako man ay
nakakaramdam ng panghihinayang. I can proudly say that my parents love each other
truly and madly. Kahit naman ganoon na sila katagal, mababakas sa kanila ang pag-
ibig na hindi nabawasan.

I went inside. Naupo ako sa sahig. I smiled a bit while looking at Mama and the
roses dad gave her. I sighed.

"Hey, Mom." I greeted. I promised myself that I'll talk to her like she was still
standing next to me. "I miss you. How's afterlife?" I joked. I could feel my tears
were about to fall so I took a deep breath. "Mama, why did yoi have to go?" Parang
batang tanong ko. Hindi na ako makapagsalita. I just felt the longing in my heart.
Gusto ko siyang yakapin pero hindi ko na magagawa. I was sighing. PInipigilan ko
ang aking mga luha.

"Remember the girl you've met? The one you thought my girlfriend? Well... I fell
for her. You were right - the way I looked on her... It was something..."

Natahimik ako. Natigilan ako nang may makita akong kung anong papel na nasa sahig
at nakakalat. Envelope iyon. Tumayo ako para pulutin iyon. Agad kong nakilala ang
sulat ni Mama. My foreheads knot when I read the sentence at the back of the
envelope.

Para sa babaeng magmamahal sa bunso ko...

May pagmamadaling binuksan ko iyon. Kinuha ko ang isa sa dalawang papel at binasa
iyon. Walang sulat si Mama para sa akin at natatandaan ko ang sinabi ni Cedes noon
na may sulat si MAma para kay Bathseeba - pero habang nagbabasa ay na-realize kong
hindi sulat ni Mama ang binabasa ko kundi sulat ni Bathseeba. Nakapirma siya sa
ilalim. I was gasping hard. Every word she wrote reflects what she really feels and
I feel like I am going to explode with happiness yet slowly sadness was conquering
my being.

Para sa Mama ni Ares,

Maraming salamat po sa tiwala at sa paniniwala na ako nga ang magmamahal sa bunso

mo. Siguro tama kayo kasi matapos kong mabasa ang sulat ay doon ko nasimulang
kilalanin ang tunay kong nararamdaman para sa kanya. I guess I only needed some
push to finally admitt to myself that I do love Ares "Fucking Big Bird" Consunji.
But my love for him is wrong. Hindi ko po kayang isakripisyo ang pagmamahal ko para
kay Maria at ang pagkakaibigan namin para lang sa kanya. I have known him well -
siguro talent ko talagang bumasa ng tao and I guess your son only needed to love
somebody and somebody who loves him.

I really think that he should love Maria because Maria loves him too much that it
triggered her self destruction. Hindi ko kaya makita si Maria na nasisisira tapos
ay mawawalan ng saysay ang lahat ng iyon, Mrs. Consunji. My best friend deserves
all the happiness in the world. At kahit masakit dahil mahal na mahal ko na si Ares
- kahit na noon ay palaging mainit ang ulo niya sa akin at ako sa kanya - mahal ko
siya ng buong-buo pero hindi ko siya pipiliin dahil mas pipiliin ko si Maria.

Masarap ulitin na mahal ko si Ares. Mahal ko ang anak ninyo, Mrs. Consunji. Sobra,
mahal na mahal. I love him so much that when I think about it, it sometimes hurt
not being able to be with him freely. Gusto kong hawakan ang kamay niya kapag
naglalakad kami. I wanna buy coffee with him on my side. I wanna kiss him and I
want him to kiss me and maybe then we could make love. I wanna give him that piece
of my innocence.

I wanna give Ares my everything but I don't want to lose Maria - because she's half
of my everything.
I'm sorry, Mrs. Consunji, if I have failed you...

But I'm giving up Ares and this thing I have for him. It's better to get hurt and
be sad than be happy while my best girl is in misery.

Thank you.

With love and gratefulness and a bit of sadness,

Bathseeba Madlang-tao.

I found myself trembling as I finished reading Bathseeba's letter. Mahal niya ako.
Mahal ko siya bakit hindi kami pwede? I almost.crumpled the
paper..Buong.pagmamadali na umalis ako sa sementeryo para puntahan siya. Anobg
karapatan niyang magdesisyon para sa akin?

I'm Ares Adolf Consunji and I have.my own rules! Napasunod.ko si Cedes sa loob ng
mahabang panahon at hindi ko hahayaan na maungusan ako ni Bathseeba. Mahal niya
ako, mahal ko siya. Ano pang kailangan para magkasana kami?

I drove my care fast! I needed to see her. Nang.malapit na ako sa apartment

building niya ay napansin kong naglalakad si Bathseeba sa gilid ng daan. Mukhang
kauuwi lang niya. She was under her yellow umbrella. Umuulan kasi. I parked my car
on the sidewalk and got out of it. Inilang hakbang ko siya at saka hinablot ang
braso. She looked shocked.

"Ares..."She gasped. Wala nang salitang namutawi sa kanya ngayon. I showed her the
letter.Nanlaki ang mga mata niya.

"My mother gave you the letter but you didn't told me about it." I hissed. "Anong
gusto mo Bathseeba pata palayain mo ang pagmamahal mo para sa akin?!" I feel
frustrated. Hindi ako makahinga.

"M-mahalin mo si Maria." Mahinang sabi niya. "Sundan mo siya. Ibalik mo siya sa

akin."

Napatiim ang mga bagang ko. "I'm a Consunji kaya ko siyang ibalik sa'you but you
can never make me love her because my heart, my soul and even my whole being
belongs to you!" I was holding on to the gutter. Hindi ako makapaniwala na.pwede
akong magmahal ng ganito. As I.was talking to her I could feel my love.for.her
pouring out of my heart. I am so in love with her.

"Hindi ako sa'yo." Buo ang boses na wika niya.I grinned.Iyon lang ba ang problema
ni Bathseeba?

" Then I'll make you mine."

Hinatak ko ang kamay ni Bathseeba at saka pinasok siya sa kotse. I was soaking wet.
si Bathseeba rin ay basa na pero wala akong pakialam.I drove my car. I parked that
in front of a park. Binalingan ko si Bathseeba.

"A-anong gagawin mo?" Anas niya. I grinned again.

"I'll make you mine."

Damn all the odds I'll make her mine tonight. I'll make everythibg possible for us.
Tinaas ko ang kamay ko at inilagay iyon sa kanyang batok. She has such.a.beautiful
nape.
"Ares wag..." Mahinang wika niya. She.was pushing me.away. Lapit ako nang lapiy
nasiko ko ang stereo at dahil doon ay pumailanlang ang awiting mula sa malamig na
boses ng kung sino...

Sa hindi inaasahang pagtatagpo ng mga mundo...

May minsan lang na nagdugtong,

Damang dama na ang ugong nito.

Di pa ba sapat ang sakit at lahat

Na hinding hindi ko ipararanas sa'yo...

"Ares wag. Ano ka ba---"

I kissed her. My mouth invaded her lips. I made sure that I.wasn't just.kissing her
but also making her mine. I wanted to claim her but I won't not right now. There
will be a time for us.Ngayon, sisuguruhin kong magiging pormal ang marka.ni
Bathseeba.

Tumigil ako sa paghalik sa kanya nang kapusin ako ng hininga. I looked at her eyes
as if I was trying to penetrate her soul.

"DEEP AND HARD, BATHSEEBA."

I kissed her again. Deeper and harder this time. Mababaliw ako sa bawat hagod ng
labi niya sa akin.

"Bakit di pa sabihin

Ang hindi mo maamin

Ipauubaya na lang ba 'to sa hangin

'Wag mong ikatakot

Ang bulong ng damdamin mo

Naririto ako't nakikinig sa'yo..."

I pulled away again.and looked at her. Her lips were sore. I.cupped her face.

"Deep and hard, Bathseeba. You are mine..."

And now, Bathseeba Madlang -tao is officially MINE.

Kulang ang sabihing natutulala ako kapag naaalala kong ang pinaggagawa ni Ares sa
akin noong isang gabi. Hindi ko gusto ang ginawa niya sa akin. Natakot talaga ako
noon. Akala ko ay may mangyayari sa amin but I was lucky enough that he had
restarined himself from doing that. I cried all night that night. Hindi ako
nakatulog. Iniisip ko si Mercedes. Gusto ko si Ares - mahal ko siya pero gusto ko
siyang mahalin sa oras na maayos na kami ni Mercedes at maayos na sila. Hindi ko
naman ipaglalaban ang pag-ibig ko para sa kanya. I know so well that Mercedes and
Ares belong to each other arms. I'd rather be sad forever than be happy kaysa naman
kamuhian ako habambuhay ni Maria. Naiiyak ako. Mas matindi pa itong heartache na
nararamdaman ko kaysa sa pagpapakasal ni Matthew sa Candida na iyon na mukhang aso.
I sighed. Naalala kong pumyag nga pala akong maging maid of honor sa kasal na iyon.
At ngayong naiisip ko na ngayon ang araw ng kasla nila and I have to wear that hot
pink hideous gown they wear asking me to wear - nanlalambot ang mga tuhod ko.

Kasalanan lahat ito ni Ares Consunji. Kung hindi niya ginugulo ang buong mundo ko
matino pa sana ako ngayon at hindi napa-praning sa kakaisip kung paano ko isusuot
ang hot pink na gown na iyon. Sinong nasa katinuan ang makakapg-isip na mag-motif
ng hot pink sa kasal niya? Bakit kamuykha niya ba si Barbie? Ang kapal ng mukha ng
babaeng iyon. AKo pa talaga. Hindi talaga magaling bumasa si Matthew ng damdamin
ng iba.

Wala akong nagawa kundi isuot ang damit na iyon. Ano pa nga ba? May isang salita
ako. Ako na lang din ang nag-ayos sa sarili ko. I wore my special contacts -
special dahil tuwing may okasyon ko lang iyon isinusuot. I let my hair fall.
Naglagay lang ako ng kaunting make - ujp at lipstick para naman hindi ako mukhang
manang sa susuotin ko. The dress looks really hideous. Kung pwede lang na 'wag nang
isinuot ay ginawa ko na nakakadiri kasi talaga pero walang magagawa. I finally had
the courage to wear that. Habang pababa ako ng hagdan ay bigla na lang nagtatahol
si Chichi. Akala niya siguro nakakakita siya ng naglalakad na cotton candy. Binuhat
ko siya tapos ay sinama ko siya palabas ng apartment. Iniwan ko muna ulit siya sa
land lady ko dahil hindi ko naman siya pwedeng iwan na lang basta. Nagbilin na lang
ako na kukuhanin ko siya mamaya.

Paglabas ko ng building ay naramdaman kong pinagtitinginan ako ng lahat. Sino ba

naman ang di titingin sa akin? Kasura ng gown na suot ko. Ni ayaw nga akong parahan
ng taxi ---- dahil siguro talaga sa damit ko. Finally nakasakay na rin ako ng taxi.
I was feeling agitated. Habang nakaupo doon ay naalala ko si Maria. Miss.na miss ko
na kasi siya. Lagi ko siyang nime-message sa viber pero nasi-seenzoned lang ako.
Alam ko.naman na siguro ay hindi pa siya.ready pero hindi ko naman kayang
maghintay. Hindi ako mapakmali. Palagi akong nag-aalala para sa kanya. Iniisip ko
kung inaalagaan ba siya ni Jaguar. Kung kumakain ba siya sa oras at kung sino ang
naiiyakan niya ng problem niya sa.akin. I sighed. Lahat ng ito ay dahil kay Ares
Consunji. Kung hindi ko naman siya minahal ay hindi mangyayari sa amin ni Maria ang
bagay na ito. Hindi niya ako iiwan basta at hindi siya aalis nang masama ang loob
sa akin. Naiinis ako sa kanya. Kaya nga nitong mga nakaraang araw ay tinodo ko ang
pag-iwas sa kanya. Iyong tipong kahit nasa paligid siya ay hindi ko siya
tinitingnan. I was treating him like air pero kahit ano yatang gawin ko ay hindi ko
siya maipapalayo sa akin. Para na siyang anino ko na hindi ako iniiwan. Sunod lang
siya nang sunod. Mabuti nga ay wala siya ngayon. Hindi ko naman siya kailangan sa
pupuntahan ko. I hate him but at the same time I love him. I hate the fact that I
love him.

Narating ko na ang simbahan. Muntik nang masunog ang mga mata ko nang makita ko ang
mga brides maid ni Candida na naka hot pink dress din. Buti na lang at hindi ako sa
kanila nagpamake up kundi para din akong kumain ng lechon.

Pinapila na kami ng wedding coordinator. Kahit siya ay naka hot pink din.
Nakakainit ng ulo ang motif ng kasal ni Candida. Sinong matinong tao ang magiisip
ng ganoon? Nakipila na rin ako sa mga abay. Kung nakikita lang ako ni Maria ngayon
sigurado akong pagtatawanan niya ako. Mukha akong tanga sa suot ko at hindi talaga
ako natutuwa. Siniguro talaga ni Candida na siya ang pinakamaganda sa lahat ngayong
araw ng kasal niya. It is amusing kasi sigurado akong ginawa niya iyon dahil
insecure siya sa hitsura ng mga abay niya. Nagsimula na ang wedding march. Naglakad
na din ako. I could see Matthew standing at the end of the altar. Naiiyak ang gago.
Kung iisipin ko ngayon ay hindi na ako bittet sa nangyari sa aming dalawa. I'm
happy for him. Kahit paano ay naintindihan ko iyong katotohanan na kapag umibig ang
tao walang pinipili kung sino o ano basta mahal mo mahal mo at maaaring mahal niya
nga si Candida. Parang ako kay Ares. Kahit na anong pigil ko ay wala akong nagawa.
Minahal ko siya sa kabila ng katotohanan na mahal siya ng pinakamatalik kong
kaibigan. Mahal ko siya. Tapos ang usapan. Mahal ko siya pero wala akong balak na
ipaglaban siya. Kuntento na ako doon sa mahal ko siya. Kahit hindi na nga niya ako
mahal basta mahalin niya si Maria.

Finally, malapit nang matapos ang kasal ni Matthew. They were speaking their vows.
I was just satnding there looking at them. Hindi ako makadama ng kahit na ano. Ni
hindi ako ma-touch a kanila. Sigro ito iyong epekto ng broken hearted. Nasawi rin
naman ako. Hindi lang kay Ares kundi pati si Maria. Half of my heart was stolen
from me so how could I love Ares when the half of my heart is missing. I sighed. I
playing with my nails when I saw someone at the side of my eye offering me
something - nang tingnan ko siya nakita ko ang isang lalaki na binibigyan ako ng
puting panyo. I tried hard not to make a face. Ang pangit kasi niya, paling iyong
features ng mukha niya pero feeling gwapo 'to for sure.

"Kapatid ako ni Candida. Ako si Indo." Wika niya sa akin bilang pagpapakilala.
"Naiiyak ka yata, gusto mong panyo?" Pilit niyang inaabot sa akin ang panyo niya.
Ayokong kunin iyon kasi baka may sipon. Umiling ako. Naulinigan ko na lang na
sinasabi na ng pari ang "You may now kiss the bride spill."

"Kunin mo na... nandyan din ang number ko." Kinindatan niya ako. I was like ...
ewwww...

Nabigla ako nang may humatak sa braso ko palayo sa kapatid ni Candida. Walang anu-
anong nauntog ako sa matigas na dibdib ng kung sino. Wala ring sabi-sabing
nilamukos niya ng halik ang mga labi ko. Nanlalaki ang mga mata ko. Hindi ko
maipikit iyon dahil pilit kong kinikilala kung sino ang lapastangang humahalik sa
akin. And the way he kisses me - I already know who he is - it is none other than
Ares Adolf Consunji - ang lalaking kamag-anak yata ng lahat ng klase ng bird sa
mundo. He was kissing me the way every bride deserves to be kissed. And I was
letting him. Kahit yata anong taas ng pader na itayo ko sa pagitan naming dalawa ay
magigiba at magigiba niya ito. Hindi ko na maintindihan ang sarili ko - ang alam ko
mahal ko siya. Sobrang mahal - pero ayokong maging masaya dahil magiging unfair ako
kay Mercedes Ayokong maging unfair talaga sa kanya. Tama na iyong siyam na taon
siyang naging tanga para sa taong ito. Ayokong maging tanga. Siguro tatanggapin ko
lang sa sarili ko na magpapakatanga ako para sa kanya sa oras na makita kong masaya
na si Maria sa taong mahal niya.

Hindi ko alam kung gaano katagal akong hinahalikan ni Ares. Naulinigan ko na lang
ang boses ng pari na sinasabi na tigilan namin ang ginagawa namin dahil nasa
simbahan kami. I pushed him away. He was catching his breath. Kumalat ang lipstick
ko. I stared at him - ten I slapped the hell out of him.

"Ang kapal ng mukha mo!" Sigaw ko sa kanya. Wala na akong pakialam kung nasa
simbahan pa ako o kung naagaw ko ang eksena ni Candida at ni Mathhew. Matapos iyon
ay tumakbo ako palabas ng simbahan. I was crying. I was feeling the pain of being
caged as Maria's best friend. Gusto kong lumaya mula sa kahong iyon at mahalin si
Ares. Kahit kasi mahal ko ang lalaking iyon ay hindi pa rin nawawala sa akin ang
kagustuhang mabigyang hustisya ang ginawa niya sa kaibigan ko.

"Hanggang kailan ka ba tatakbo mula sa akin, Bathseeba?"

Narinig kong sigaw niya. Hindi ko alam na sinundan niya pa ako. Napamura ako nang
makita kong malapit na siya sa akin. Hindi na ako makahinga sa kakatakbo pero hindi
ako tumigil. Kailangan kong makalayo mula sa kanya.

"If you keep on running, I'll keep on chasing you!" He said again. "I'll make you
love me, Bathseeba!" Sigaw siya nang sigaw. Umakyat ako sa overpass. Hindi ako
makatakbo. Naabutan ako ni Ares pero hindi naman ako huminto sa paglakad. Nakikia
kong pinagpapawisan na siya - but even though he looked so tired - he still managed
to look hot in his navy blue gap shirt and brown khaki pants. Mukha siyang model na
kinuha sa magazine at pinaglakad sa mataong lugar., He looked neat at dahil na rin
sa hitsura niyang iyon ay pinagtitinginan kami ng tao sa paligid.

"Tigilan mo na ako! Kakalimutan na kita!" I hissed at him. Hinawakan niya ako sa

braso para iharap sa kanya.

"No one ever forgets a Consunji." Nakangising sabi niya. Umiling ako. "Why do you
keep on fighting it, Bathseeba? I've marked you!"

Narinig ko na naman ang markang iyon. Ganoon ba kahalaga ang markang iyon at
ipinagpipilitan niya? Tinitigan ko siya.

"Iyong marka mo?" Nanginginig ang tuhod ko. "E di ibabalik ko sa'yo!" Wika ko.
Kinabig ko ang batok niya at pilit na ginagaya ang paraan nang paghalik niya sa
akin noong nasa sasakyan niya kami. I closed my eyes and I tried pushing away the
thoughts of him and me. I am fighting my feelings for him. Kailangan. Para kay
Cedes. Kabhit mahirapan yata ako at hindi iyon sapat para mabayaran ko ang mga
luhang naiiyak na niya.

Matapos ang halik ay tinulak ko si Ares. Napansin ko ang ilang estudyante na

nakatayo sa paligid naming dalawa. Nakanganga sila - literal habang nakatitig sa
aming dalawa.

"Wala na akong marka mo. Pwede mo nang ibigay iyon sa iba." Mahinang wika ko at
saka tinalikuran siya. Hindi ko alam kung bakit ako lakad nang lakad pero patuloy
pa rin ako. Wala naman akong pupuntahan. Uuwi lang ako sa bahay at magkukulong sa
kwarto. Gusto ko ng jolly hotdog sa 7/11. Bibili ako ng labing-dalawa at uuwi para
magmumukmok. Magpapakalasing ako sa slurpee at gagawin kong pulutan ang jolly
hotdog nila. Gagawin ko iyon na may pag-asang bukas, wala na ang pagmamahal ko para
kay Ares Consunji.

"BATHSEEBA!"

Nanlamig ang buong katawan ko nang marinig ko siyang sumigaw.

"How dare you steal my heart! You don't even have the guts to stay and fight for
me! You kept on telling me you love me but you're just too scared to fight for me,
to take a risk!"

Nasa tapat ako ng pedestrian lane ng mga oras na iyon. Malapit kaming dalawa sa
paradahan ng jeep at maraming tao doon. Nakita kong nakatayo sila doon na parang
tuwang-tuwang nanonood ng sine.

"Ineng, sagutin mo na iyan! Nagwawala na oh!" Sigaw ng isa.

Nagpatuloy naman si Ares. "Alam mo kung anong natutuhan ko kay Cedes? Sa loob ng
mahabang panahon, isang bagay ang natutuhan ko sa kanya - that when you love you're
ready to gamble everything because you love that person - na kahit na walang matira
sa'yo, wala kang pagsisishan dahil nagmahal ka lang. Ganoon si Cedes sa akin, at
ganoon ako sa'yo. Mahalin mo ako, dahil mahal na mahal kita."

Pinilit kong hindi umiyak. Pinilit kong tapangan ang mukha ko. Bumaling ako sa
kanya.

"Huwag mo akong piliting mahalin ka pabalik, Ares. Oo mahal kita, pero kakalimutan
kita. Ayoko sa'yo at ang nararamdaman ko ay hindi tama. Hanggang dito lang tayo."

Tinalikuran ko siya. Tumawid ako nang makaabot ako sa gitna ng pedestrian lane ay
naramdaman kong may yumakap sa mga binti ko. Nanigas ang buong katawan ko. Basag
ang boses ni Ares nang marinig ko ang kasunod niyang salita.
"Parang awa mo na, Bathseeba..."

People were looking at us - at him. The high and mighty Ares Consunji - kneeling
and begging for me...

"Mahalin mo ako. Ang sakit-sakit na..."

Pinilit kong alisin ang mga braso niya sa akin upang tuluyang umalis. Hindi ko
kaya. Hindi ngayon. HIndi kahit kailan. Iniwan ko siya. Iniwan ko siya sa gitna
nang daan na isinisigaw ang pangalan ko. Habang naglalakad ay pinapahid ko ang mga
luha ko. Aalis ako. Iyon ang pinakamadaling paraan para matapos ang lahat ng ito.

Aalis ako...
"I don't know where Ares is..."

Hindi ko alam kung bakit sumama pa ako kay Hera Consunji sa coffee shop na iyon
nang hapong iyon matapos niya akong puntahan sa library. Last day ko na ngayon sa
trabaho. Nag-resign na kasi ako para makauwi na ako sa Bataan bukas ng umaga. Wala
na rin naman akong babalikan so why stay? Nawala si Mercedes dahil minahal ko ang
lalaking mahal niya. Kasalanan ko iyon. Ngayong naiisip ko ang mga bagay na ginawa
at sinabi ko sa kanya noong nag-away kami, alam ko na ako ang may kasalanan kung
bakit siya wala sa tabi ko ngayon.

Halos isang buwan na rin mula nang umalis siya at isang buwan na rin ang nakaraan
mula nang mangyari ang confession ni Ares sa publiko. Walang gabing hindi ko
iniyakan ang araw na iyon. Nakakaramdaman ako madalas ng panghihinyang dahil
pinabyaan ko siyang masaktan at iniwan ko siya doon. Ayon kay Hera, ilang lingo na
rin niyang hindi nakikita ang kapatid niya. Ayoko lang magsalita but I know I am
responsible for what happened to him. Siguro nasaktan siya kaya siya umalis at
hindi nagpakita o kaya man sa sobrang big ng bird niya nilipad na siya noon kung
saan.

"B, why are you so quiet?" Hera asked me. Umiling ako. I saw her smile a bit. "Do
you miss, Ares?" Hindi pa rin ako kumibo. "Cause, I miss him." Nakangiti si Hera
pero bakas sa kanya ang kalungkutan. She was sighing. I was playing with my Choco
chip frappe.

I do miss him. But I will never let other people know that. Inilabas ko ang phone
ko at saka nag-log - in sa facebook. Kahit puro candy crush lang ang alam ko,
umaasa ako n asana may message ako galling kay Maria or that she would post a photo
for me to see how she is pero wala. Walang kahit na ano. Noong nakaraang gabi ay
kausap ko si Jaguar sa Skype. Sinabi niya sa akin na may balak pumunta si Maria sa
London. Nag-iiyak ako noon. Naisip ko na wala na talaga si Maria sa akin. Na iniwan
na niya ako at lahat iyon ay kasalanan ko. It's just so sad that I never had the
chance to ask for her forgiveness. Ang hirap mag-move on.

Hirap na nga ako sa pagmo-move on kay Ares, hirap pa rin ako sa pag-move on sa amin
ni Mercedes. Miss na miss ko na siya - actually, I miss both of them. I miss Maria
taking care of me. I miss her so much.

Sa pagbabasa ko sa news feed ay ay kung anong nakakuha ng atensyon ko. Binasa ko

iyon nang malakas para marinig ni Hera. Naalala ko kasi na ito ang lalaking nakita
namin sa super market na namili ng isang box ng condom.

"Future Mrs. Hades Sanz - Vejar."

Maganda ang babae. Bagay sila noong lalaki. His amber eyes were looking at the girl
- doon lang nakatuon sa babae ang mga mata niya pero napaisip ako --- bakit parang
may kulang? Kulang sa intensity iyong mata noong lalaki -hindi katulad noong mga
mata ni Ares kapag sa akin nakatingin. Napatigil ako - naiisip ko na naman siya. I
kinda miss the way he looks at me - iyong parang ako lang ang babae sa mundo at
hindi na siya nakakakita ng kahit na sino.

Nanlaki ang mga mata ko nang biglaang ibato ni Hera ang I-phone ko. My mouth formed
an O when I saw my I-phone it the floor. Matapos iyon ay sumigaw siya.

"That woman will have vaginal cancer!"

"Iyong phone ko!" Sigaw ko. Hera sat on her chair again and took a sip of her
cappucino. Napanganga lang ako. Parang wala lang sa kanya ang pagtapon ng I-phone
ko! Kahit na plan lang iyon mahal ko pa rin iyon.

"Bayaran mo iyong I-phone ko, Hera!" Sigaw ko sa kanya. Tumaas ang kilay niya saka
ngumisi.

"Ilan ba ang gusto mo? Come to think of it, I can even buy the whole Apple company
if I want too. That's how rich I am." Sabi niya pa sa akin. I ro0lled my eyes.
Tumayo si Hera at kinuha ang Hermes bag niya. "Come, B. I'm gonna buy you a new
phone." Sabi niya bigla. Bago ako sumunod ay inubos ko muna ang frappe ko at saka
naglakad. PAnaka-naka ay naiisip ko pa rin si Ares. Kung tutuusin ay dapat hindi
ako sumasama kay Hera dahil kapatid siya ng demonyo pero nandito ako. It's because
I like Hera. Naging kaibigan ko na rin siya.

We wento to the mall and she bought me a new I-phone 5S. Tuwang-tuwa naman ako. 4S
lang ang gusto ko pero binili niya ako ng bago. Nayakap ko tuloy si Hera.

"Aww, B, you're so sweet." Sabi ni Hera sa akin. "You kind of reminded me of my mom
in some ways. She's as passionate as you and as sweet. I miss her." Wika niya pa.
Napuno ng lungkot ang kanyang mga mata. "You know, our mom wrote us before she, you
know... and she told me to take care of the towo boys - actually three - kasama nga
pala si Papa pero how can I do that if I can't find Ares and hermes is always out
of this world? Akala ko noon madali lang mag-alaga - mom makes it look like it's so
easy pero hindi naman pala."

"Kayanin mo, para sa mama mo." Ngumiti ako sa kanya. Hera just sighed. Hinawakan
niya ang kamay ko.

"Salamat, Bathseeba. Alam mo ba? I don't have any friends. I don't like other
people, but I like you. I wish you to be my real sister. Maybe you can marry one of
my brothers."

Nag-init ang mga pisngi ko. Hindi ko nga kayang mahalin ng buong laya, pakasalan ko
pa kaya. Habang naglalakad kaming dalawa sa mall ay iniisip ko kung magpapaalam pa
ako kay Hera. Naisip ko kasi na baka sabihin niya kay Ares - pero ano naman kung
malaman ni Ares? Hindi naman niya ako hahabulin at kung hahabulin niya man ako,
itataboy ko siya.

"Hera, last time na nating magkikita ngayon." Nakangiting wika ko. Napaharap siya
sa akin.

"Bakit?" Kunot ang noo niya.

"Uuwi na kasi ako ng Bataan." Wika ko sa kanya. "Babalik ako sa amin - doon sa kung
saan talaga ako dapat. Iyong walang bakas ni Maria o ni Ares - iyong ako lang para
hindi ako masyadong mangulila sa presensiya nila."

Puno ng pagtataka ang mukha niya. Mukhang mapipilitin akong sabihin sa kanya ang
totoo.

"Hera. Mahal ko si Ares pero hindi kami pwede." Mahinang wika ko. Hera opened her
mouth and started asking me why. Hindi ko na siya sinagot. Basta sinabi ko na lang
na hindi kami pwede ni Ares at aalis ako para makalimutan ang kung anuman ang
nararamdaman ko para sa kanya. This time I'm not doing this for Maria or for
anyone. Ginagawa ko na lang ito para sa sarili ko. Kailangan naman kasing pigilin
talaga ang bagay na ito.

Naghiwalay na kami ni Hera. It's sad that I'm going to leave a new friend. Naisip
kong lumakad na lang pauwi sa bahay dahil malapit lang naman. Habang naglalakad ako
ay naiisip ko si Ares. Hindi ko naman na ilalagay kay Mercedes ang kaligayahan ko -
I mean the woman is trying to move on - dapat ako rin. Ayokong mahalin si Ares.
Hindi kasi kami tama para sa isa't-isa. I could think of a hundred reasons for me
not to love him but I can only think of five.

1. He is Ares Consunji.

2. His name explains a lot.

3. He's an asshole.

4. I don't fall for the bad boys.

5. I am Bathseeba Madlang-Tao.

Hindi ko alam kung makukuiha niya ang ibig kong sabihin pero iyong mga rason na
iyon ay tama na para sa akin. Nasasaktan talaga ako - hindi dahil sa hindi ko siya
magawang mahalin ng malaya kundi dahil mahal ko siya at ang pagmamahal na iyon ang
naging dahilan kung bakit nawala sa akin ang kaibigan ko.

Nakarating ako sa bahay. Nakita ko agad si Chichi na nag-aabang sa may pintuan ng

apartment ko. Tumahol siya. Sigurado akong nami-miss na rin niya si Maria ngayon.
Noong isang araw nga akala ko nawala siya iyon pala nasa kabinet lang siya ni
Maria. Maybe she's missing her the way I am missing Maria. Sana talaga makabalik na
siya.

Pagpasok ko sa bahay ay muntik na akong mapasigaw nang makita kong may kung sinong
nakaupo sa paborito kong upuan. Nang makita ko siya ay napasinghap ako. Nandoon si
Ares - he was wearing an all black four piece suit while looking at me. He looked
bored but he also looked tired.

"Anong ginagawa mo dito?"

Tumayo siya at saka ngumisi. I melted. I missed his smile pero hindi ko oinahalata.

"Hinihintay ka. Aalis na rin ako." Wika niya sa akin. Ganoon lang iyon? Wala man
lang "Bathseeba I miss yoi?"

Ipinilig ko ang aking ulo. Bakit naman ako maghahanap pa ng kung ano? Hindi nga
kami pwede. Huminga na lang ako nang malalim at saka tumango.

"Mag-ingat ka." Wika ko sa kanya. He smiled.

"This might be the last time you'll see me." Mahinang wika niya pa. Parang sinaksak
ang puso ko. Tumitig ako sa kanya.

"Okay..." I am literally dying.

"Magiging masaya ka naman siguro. You chose her before me. You see, Bathseeba. I am
a Consunji and begging isn't my thing but I have begged and kneeled in front of you
and a thousand of people for your love pero hindi mo ako pinansin. Nagising na ako.
I can never love you."

"Okay..." Nagyuko ako ng ulo.

"I've wasted my time on you. Goodbye, Bathseeba..."

Umalis siya. Lumabas siya ng punto at iniwan ako. Umalis siya...

My tears fell. Ito naman iyong gusto ko ang tigilan niya ako para maka-move on ako.
Kaya lang masakit din pala. Masakit dahil sa puntong ito ng buhay ko - mag-isa ako.
Walang Cedes na kakausap sa akin. Walang kahit na sinong dadamay sa akin at
nangyari ito dahil sa pagmamahal ko kay Ares Consunji.

Tama ang desisyon kong umalis...

Tama ang desisyon kong hindi siya mahalin. Lahat iyon ay tama kaya lang mali na
kahit iniwan niya ako ngayon - mahal ko pa rin siya at hindi ko alam kung paano ako
makakaahon mula dito.

Hindi ko alam. Siguro ganito rin ang naramdaman ni Maria noon at sa aking palagay
ito rin ang mararamdaman ko sa loob ng mahabang panahon because right there and
then I realized that when you love a Consunji - you can never be sane again - until
he loves you back...

Three hundred days later...

"I am missing her more and more..."

"You deserve this, Ares. For making me cry... "

I almost threw my phone as I read Maria Mercedes Samson's text message. I texted
her and asked how's the New York bar exams because the three hundred days I have
spend without Bathseeba in my life feels like the life I will have if I die and go
to hell instead of heaven. Bathseeba is my heaven. At habang wala pa siya sa tabi
ko - impyerno pa rin ang buhay ko.

Gusto kong isipin na maramot si Cedes. How can she decide on a thing like this? She
very well knows how much I love Bathseeba but still she managed to come up with
this. Tuso. Iyon siya para sa akin.

But when I think about it - when reality hits me in the face - I realized that
Mercedes is right. I really deserve to be treated like this. To be left alone for a
long time. Iyong tipong nangangapa ako at kinakabahan kung anong mangyayari because
I have pushed away the only woman I had ever loved. Parang tanga lang. I pushed her
away and yet here I am waiting for her - it's been three hundred days. Alam ko. I
mark my calendar every day of my fucking life. Para akong preso na nagbibilang ng
araw hanggang sa paglaya ko.

I miss her. I spent all my days following her. That last time I went to her house -
I went there to install cctv cameras. Hindi naman kasi ako papayag na sa loob ng
isang taon - hindi ko makikita si Bathseeba pero minalas lang dahil kinabukasan ay
umalis siya ng bahay. Hindi ko pa rin siya makikita pero alam ko naman kung nasaan
siya. I've installed a tracking device on her phone. Nasa Bataan ngayon si
Bathseeba - iyon na lang ang tangi kong relief.

I turned my phone off and left my room. Pagbaba ko ng hagdan ay nakita ko si Hera
na nagkakape. She was looking outside the window. Her eyes were swollen again.
Nitong mga nakaraang araw ay napapansin ko na palagi na lang siyang umiiyak/
Nagsimula iyon mula nang makabalik siya galing ng Ilocos. Tinatanong ko naman siya
kung bakit pero hindi siya nagsasalita/ Ngumingiti lang siya tapos ay siismangot
pagkatapos ay pipingutin ang tainga ko.

She was weird though.

"Hey." I called her. Tumingin siya sa direksyon ko. I smiled.

"Missing Bathseeba too?" I asked her. Umiling siya.

"I'm just thinking of..." She trailed off. " Quitting work." Kasabay noon ay
napansin kong napahawak siya sa ibabang parte ng kanyang tyan. Then she sighed.
Kumunot naman ang noo ko.

"Why? Have you out powered Yto already?" Biro ko sa kanya. Hera shook her head.

"I just wanted to..." She paused again. "Have a silent life... Alone. And away from
everyone else. Was thinking of migrating? Maybe in London or in the U.S. just you
know... just away." Her hand did a circular move above her abdomen. Again she
sighed. Para bang may dinadala siya. Para bang hirap na hirap siya. Nilapitan ko si
Hera tapos ay wala sa loob na niyakap ko siya. I miss her. I miss her arrogant
side. Nitong nakaraan ay nawawala na kasi iyon.

"Snap out of it, Adriana." I whispered to her ear. I kissed her cheeks and left
the house. Sumakay ako sa kotse ko. Aalis ako. Sisilipin ko ang babaeng mahal ko.
Hindi naman siguro iyon masama. Matagal ko nang ginagawa iyon.
It's just a moment - two, three, four minutes. I'll stand meters away from her.
Makikita ko siyang ngingiti, tatawa tapos gagalaw. I'll savor the moment, then,
I'll leave. Kahit paano ay nawawala ang pagngungulila ko sa kanya. Pagkatapos noon
ay ayos na ako. Pero sa oras na maramdaman kong muli ang kahugkangan, babalik ako.
I don't care if it's a four hour drive. I just wanted to see her to cure my
longing. Bathseeba completes me, kahit na malayo siya at hindi ko nalalapitan, she
completes me. She still has the same effect, she still has that aftermath.

Mahal na mahal ko siya.

Hindi naman ako cynic. I believe in love. I saw the love my parents has for each
other. Kahit ngayon na wala na si Mama, nakikita ko pa rin kung gaano siya kamahal
ni Papa. I believe in that kind of love - ang hindi ko lang maintindihan ay
possible pala ang pakiramdam na ito. Iyong sibra-sobra na nag-uumapaw na hindi ko
na kayang masalo.

Minahal ko si Cedes pero hindi ko naramdaman ang naramdaman kong ito sa kanya.
While I was with her, I just don't feel alone. But when it comes to Bathseeba, I'd
rather be alone that have someone - who isn't her by my side. Hindi naman ako
magiging masaya kapag hindi siya ang kasama.

I reached Bataan four hours after I left the mansion. Dumiretso ako sa bahay ni
Bathseeba pero wala siya doon kaya hinanap ko pa siya. Nagbaka-sakali ako sa salon
ng kaibigan niya pero wala rin siya doon. I remembered that it's Saturday, baka
nasa Bataan Library siya. Doon na kasi siya nagtatrabaho ngayon. And I was right.
Nakita ko siya sa may bintana na nagbibilang na naman ng mga libro.

She had changed. Hindi na siya nagsusuot ng salamin. She cut her hair pero
nagsusuot pa rin siya ng manang clothes which made me feel good. Alam ko kasi na
siya pa rin si Bathseeba - the woman I fell in love with.

I stayed in there hanggang sa makauwi siya. Lumabas siya ng library. Umuulan. Mula
sa bag niya, kinuha niya ang payong. Napangiti ako. Tumingala pa siya bago siya
humakbang palabas ng library pero bumalik din siya dahil may kotse na huminto sa
harapan niya. Mula doon ay bumaba ang lalaking alam kong Esteban Monte De Ramos ang
pangalan. I had the people around Bathseeba checked. Iniingtan ko siya at sa tuwing
alam kong mapapahamak siya gumagawa ako ng paraan para maialis ang mga taong iyon
sa paligid niya for her own safety and right now, I just realized that Esteban
Monte De Ramos is a threat. Tinawagan ko ang private investigator ko.

"Find dirt about that Monte De Ramos guy. I need it. Fast." Binaba ko ang phone at
sinundan silang dalawa. Naiinis ako dahil kailangan pa ni Bathseeba na sumama sa
lalaking iyon. Hindi ba niya kayang umuwi mag-isa? Halos lumipad ang sasakyan ko
para lang makita ang asul na fortuner ng bobong si Esteban. I was relieved when I
saw him took Bathseeba home pero hindi pa rin ibig sabihin noon ay ligtas si
Bathseeba sa kanya.

Matapos kong masiguro na nakauwi na si Bathseeba ay umuwi na rin ako. I drove four
hours again just to get back to the city. Kahit na gusto kong magpahinga ay hindi
ko rin naman yata magagawa. I went to a bar instead.

I drink and drink until I could forget the pain of longing pero kahit gaano yata
kadami ay hindi pa rin iyon mawawala. I was drunk and yet I could still see
Bathseeba as if she was just beside me.

"Ares..." I heard someone called me. Nakita ko si Yllak - my favorite cousin -

approaching me. He was grinning like a demon. I grinned back. Ininom ko ang laman
ng basong hawak ko.

"Nasaan si Yna?" I asked him. He smiled widely.

"She's with Ate Yza and Ate Nikita. They're having there girl's night out. I guess
they'd be talking about babies and diapers." Ngumisi pa si Yllak.

"Buntis si Yna?" I asked.

"No..." He paused. "Not yet. Not until our wedding next year."

Umayos ako ng upo. How could Yllak have this happiness while I sit here and wait
for nothing? Totoo naman. Hindi ko alam kung may babalikan pa ako. Lalo at hindi
naman alam ni Bathseeba na naghihinta ako sa kanya. Bakit ba kasi napakatagal ng
pagpasa ni Mercedes sa Bars.

"How did you manage to wait for Yna?" Tanong ko sa kanya.

"I love her. My love for her is real. True love waits. Ganoon lang kasimple." Wika
ni Yllak sa akin. True love waits... I closed my eyes. Si Bathseeba ang true love
ko. Just like how Mama was for Papa. She was his true love and up until now, I know
that Papa loves Mama just the same.

I sighed. I'm getting tired of waiting but still - I will wait because I love
Bathseeba.

-------------------

Three hundred sixty-four days later...

"She passed. The only Filipina lawyer to be ranked as number two in the New York
Bars."

Halos hindi ako makahinga matapos kong marinig ang sinasabi sa akin ni Hermes.
Umaga iyon nang Lunes. We were having breakfast. Wala si Papa dahil pinuntahan niya
si Mama - at kasama niya si Hera. Inagaw ko ang dyaryo mula kay Hermes at binasa ko
ang article na binabasa niya.

Maria Mercedes Samson topped the bars and she is the only Filipina to be ranked
number two. I looked for the date of the news paper. It was from two weeks ago.
Nanlaki ang mga mata ko. Naibato ko ang dyaryo mula sa kung saan.

"How the hell did you find this?" Tanong k okay Hermes.

"Nakita ko lang doon sa laundry room kagabi. I remembered her kaya tinabi ko para
makita mo. Isn't she the woman you used to fuck?" Tanong pa niya sa akin. Tumayo
ko. Hindi ako makapaniwala. She passed the bars two weeks ago. Dapat two weeks ago
pa akong gumawa ng paraan para mapalapit muli kay Bathseeba at mabawi ang para sa
akin pero hindi niya sinabi na nakapasa na siya samantalang magkausap kami halos
araw-araw.

Nanngigil ako kay Mercedes. I could hurt her. Tinawagan ko siya. Luckily, she
answered.

"Nasaan ka?!" Sigaw ko sa kabilang linya. "Nasaan ka?!"

"Bakit? Na-mi-miss mo na ako, Ares?" Malambing na wika niya.

"Fuck, Mercedes! When will you tell me that you have passed the Bars?!" Hindi siya
nakakibo. "Nasaan ka?! Sasabihin mo ba o hindi?!"
"In our apartment." Malumanay na wika niya sa akin. Agad kong binaba ang telepono
at saka umalis ng bahay para puntahan si Mercedes. Pinalipad ko na naman ang
sasakyan ko. Nang makarating ako sa apartment building nila ay tinakbo ko na ang
parking lot papunta sa third floor. Sinipa ko ang pinto. Nakita ko si Cedes na
nakaupo sa sofa, nakade-kwatro na tila ba inip na inip nang naghihintay.

"Hey, Consunji. How are you?"

"Fuck, Cedes?! Hanggang kalian mo ako paglalaruan?!" I yelled out of frustration.

"Hindi ka pa ba nakakaganti?! You have all the control, Cedes! Masyado mo naman
yatang inaabuso ang power mo."

"Bakit, hirap ka na? Wala pa iyan sa kalahati ng naramdaman ko noon." Nakatiim ang
bagang na wika niya. I grinned.

"Iyan ba ang naka-move on?" I spat. "It's been a year. Hanggang ngayon, ganyan pa
rin ang isip mo. Why can't you just accept the fact that I love her - that I fell
for her and not for you? That I cannot leave without her? Yes, I am breathing but
deep inside I'm dead because she's not with me."

Bigla na lang tumawa nang napakalakas si Cedes. Hindi ko maintindihan ang mga
nangyayari. She was just laughing. Maya-mayay ay tumayo siya at saka hinampas ang
balikat ko.

"God! I found everything that you said sweet, Ares. Hindi ako nasaktan.|" She
smiled. Alam kong genuine ang ngiting iyon. Noon ko lang napansin na tuwid na ang
buhok ni Cedes. She was wearing her nails red again. Her lips were red, even her
hair - hindi naman pulang-pula pero namumula iyon kapag natatamaan ng araw.

"Sorry I didn't contact you when I got back but I was spending time with my girl
Bathseeba. We were busy. We didn't even talk about you. Sorry not sorry."

I was taken aback. Para bang nakikita ko ang Cedes na nakilala ko noong nasa law
school palang kami. Wala nang bakas ng kalungkutan sa kanyang mga mata. When she
smiles - lahat ng ngiti niya ay umaabot sa kanyang mga mata.

"Anong plano mo?" Tanong niya pa sa akin. Tumalikod siya at nagtuloy sa kusina.
Sumunod ako. Napansin ko ang litrato na nakadikit sa refrigerator niya. It was a
picture of her and Bathseeba. They were hugging each other. Iyong isa naman,
nakatingin si Cedes kay Bathseeba at parang tuwang-tuwa siya. Bathseeba kissed
Cedes cheek. I think that it was a good day for the both of them.

"Kailan ito?" Tanong ko sa kanya. She looked at me.

"Two days ago. Sa Laguna. Niyaya ko siya. Ipinasyal ko kasi si Jaguar at iyong
fiancé niya. Para hindi ako mainip, I dragged Bathseeba with me. We did some
catching up. Miss na miss ko si Bathseeba."

"Anong sinabi niya sa'yo?" Tanong ko pa.

"Boyfriend na niya si Escobar." Mabilis na sagot ni Cedes. Tinitigan ko sita

pagkatapos ay naikuyom ko ang palad ko.

"That's the reason why I didn't tell you I passed. Wala ka naman nang pag-asa."

I grinned. I guess Cedes have forgotten the fact that I am Ares Consunji - Lukas
Consunji's son and the fact that A Consunji never gives up a fight. Lalo na kung
hindi Consunji ang nananalo. I was just grinning at her.

"Why are you like that?" She asked me.

"You passed the exams. It means I can now go after the woman I love."

Tinalikuran ko si Cedes. "Hindi mo ba narinig?" She asked me. "Boyfriend na niya si

Escobar."

"I'm a Consunji, Cedes. We only give up when we're dead."

Lumabas ako ng pinto. Now it's time for claiming the of Bathseeba Madlang-Tao.

-----------------
"I'm so excited. Excited na akong makita ang downfall ni Ares Adolf Consunji!"

I could hear Yna from the backseat. Hindi ko maintindihan kung bakit sila sumama sa
akin. Nagpaalam lang ako kay Hera na pupunta ng Bataan para kunin ang para sa akin,
sumama pa si Yna at si Yllak.

"Shut your girl's mouth, Yllak." I hissed. Si Hermes ang nagda-drive. Nakita kong
hinalikan ni Yllak si Yna sa rearview mirror. I made a face. Hermes cleared his
throat.

Kinakabahan ako sa gagawin ko. Iniisip ko pa rin ang sinabi ni Cedes kanina na
boyfriend na ni Bathseeba si Escobar pero wala akong pakialam. Being a Consunji
makes me a level higher than everyone else.

"Tinawagan mo ba si Ninong Lino?" Tanong ko kay Hermes. Tumango siya.

"Kasunod na natin siya. 'Wag kang mag-alala. Everything will be okay." Wika pa ni
Hermes sa akin. Tumango na lang ako tapos ay ituon ang mga mata ko sa daan. Palapit
na kami at habang palapit ay lalong lumakalas ang kaba ko. Mas kinakabahan pa ako
ngayon kaysa noong kalalabas lang ng bars at hindi ko pa nakikita ang pangalan ko.

I asked Hermes to turn left and he did. Nakita ko rin sa likod ko ang isang kulay
itim na sasakyan. Sigurado ako na si Ninong Lino iyon.

"Iyong mga papel? Dala mo?" Tanong ko pa kay Hermes.

"Just fucking relax!" Sigaw niya sa akin. Napatingin akong muli sa labas.

"That's her house!" Wika ko. Maliwanag pa ang bahay ni Bathseeba. Gising pa siya.
Kungsabagay ay alas-siyete pa lang ng gabi. Hindi naman siya maagang natutulog.
Nang ihinto ni Hermes ang sasakyan ay mabilis akong bumaba. Sinipa ko ang pinto ni
Bathseeba. Nakita ko siyang nanonood ng tv. Napatayo siya. She was wearing a pair
of hello kitty pajama.

It's been a long time since I have gotten this close to her. My heart is rummaging.
Kumakabog ang dibdib ko.
Our eyes met and again - I was lost for words. I was drowning with so much longing.
I wanted to embrace her.

"A-anong g-ginagawa m-mo dito?" Tanong niya sa akin. Hindi ako kumibo. Inilang
hakbang ko siya para mahagkan. Hindi naman siya tumanggi. Our lips met and she
kissed me back. I felt like crying. I wanted to cry out of so much happiness.

Pakiramdam ko unti-unti na naming nabubuo ang jigsaw puzzle sa pagkatao ko. Maya-
maya ay inilayo ko siya. Sinampal niya ako.

"Diba sabi mo you wasted your time on me?! Anong ginagawa mo dito?! Bipolar ka!
Sira ulo! Lalaking malaki ang bird!"

God! I wanted to laugh pero mas nangingibabaw sa akin ang pagmamadali na maangkin
siya.

"Be honest. Look me in the eye. Bathseeba, do you love me? Because I love you and I
cannot live another minute without you by myside. Do you love me? My heart beats
only for you. Do you love me? Because you are my life. I don't know how many in my
family have used that line but that's exactly how I feel. You are my life,
Bathseeba."

I saw her swallow. She tried looking away pero hinawakan ko ang mga pisngi niya.

"Mahal na mahal kita. Pwede bang akin ka na lang?" Tanong ko. Bathseeba looked at
me. There were tears in her eyes.

"Mahal ki---"

"Nasaan si Ninong at ang mga papel?!" Sigaw ko. Hindi ko na hahayaang matapos pa
niya ang salitang iyon. Alam ko naman na mahal niya ako. Sapat na iyon.

Pumasok si Yllak at Hermes sa bahay. Sumunod si Yna na kasabay si Ninong Lino.

Ninong Lino is dad's friend. Ninong namin siya ni Hermes sa kumpil. He is also a
judge and I brought him here tonight for him to marry us - ako at si Bathseeba.
Dala ko na rin lahat ng dapat pirmahan naming dalawa.
Sa madaling salita. Wala nang kawala si Bathseeba.

"Ares, ano ito?" Tanong niya na tila naguguluhan. I looked at her.

"We're getting married, sleepyhead.' I kissed her temple. Iniabot sa akin ni Hermes
ang kahita na ibinigay ko sa kanya kanina. Binalingan ko naman si Ninong Lino.

"Marry us." Utos ko.

"Teka!" Lumayo sa akin si Bathseeba. "Hindi ako pwedeng magpakasal sa'yo?!" Sigaw
niya. Napatiim ang mga bagang ko.

"Bakit? Dahil boyfriend mo na si Escobar?" Binalingan ko si Hermes. "Take that guy

down, brother. I don't need him." Ngumisi si Hermes sa akin tapos ay kinuha ang
phone niya.

"Ares, ayoko nang pinipilit ako!" Sigaw ko.

"Wala akong pakialam!" Sigaw ko naman sa kanya. "Mahal mo ba ako o hindi?!"

"Mahal!"

"Iyon naman pala! Magpapakasal tayo para maging akin ka tapos ang usapan!"

"Pero si Cede---"

"Bathseeba! Sawa na ako sa Cedes-Cedes mo?! Can't you see? She's moved on! I did my
part of our deal - I waited for a year. I loved you in silence! Tapos ikaw si Cedes
pa rin ang iniisip mo! Bakit hindi mo ako isipin? Bakit hindi mo tayo isipin?!
Mahal kita, mahal mo ako pero mas pinipili mo ang kaibigan mo?! Are you going to be
truly happy about that?!" I hissed. "Putang ina, Bathseeba! Take a risk!"

Tumataas baba ang dibdib ko. "Don't make me feel like it's a bad thing to fall in
love with me." Desperadong wika ko. I sighed.

"Ma-mahal kita..." Mahinang wika niya. Hinawakan kong muli ang mga kamay niya.

"Marry us, Ninong." Wika ko. And he did. I was thanking all the angels above when
Bathseeba signed our marriage contract. Matapos iyon ay umalis na sila ninong.
Hermes patted my shoulders. Ako pa mismo ang nagsarado ng pinto. I sighed again.

Binalikan ko si Bathseeba. Nakaupo siya. Tulala habang tinitingnan ang singsing na

ako ang naglagay sa mga kamay niya. I am happy. But when I saw her crying, nawala
ang kasiyahang kong iyon.

"Maria will hate me forever..." Mahinang wika niya. Naikuyom ko na naman ang mga
palad ko.

"Hindi na niya ako mahal, Bathseeba at asawa na kita."

"Oo. Pero kasi..." She bit her lower lip. I kneeled in front of her and wiped her
tears.

"We had a deal. She asked me to wait for a year. And I did. Nakita mo na siya
diba? She was wearing red again - she's happy." Hinagkan ko ang mga kamay niya.

"Mahal mo talaga ako?" Tanong niya sa akin. Binuhat ko si Bathseeba para dalhin sa
itaas - sa loob ng kanyang silid. I made her lie on the bed.

"Yes I do..." Wika ko. I started undressing her. Iniisa-isa ko ang butones ng
pajama top niya. I was kissing her lips.

"Sa-sabi ka-kasi ni Ma-maria... pa-pahirapan k-kita..." She said in between our

kisses. I grinned.

"Mahihipan ako talaga, Bathseeba..." My lips trailed the contour of her jaw down to
her neck. I nibbled her soft skin. She moaned a bit.
"A- saan n-naman... Ihhhh!!! Nakikiliti ako!" Bahagya niya akong tinulak.

"Magpigil." Wika ko. I ripped her top and her bra apart. She was now half naked.
Hinubad ko na rin ang mga damit ko. I could feel my hardened member trying to free
itself from my boxer briefs.

"Eh.. eh..."

I giggled while I suck her nipples - hard. Bathseeba wasn't moaning. She was making
awkward sounds and I find it so cute. I mashed her breasts together and sucked on
them both. I trailed down her abdomen until I reached the garter of her pants. I
bit on it and pulled in down using my mouth. I was feeling hot and I felt hotter
when I saw her violet lacey panties. Wala na akong pakialam, I ripped that apart
too. I kissed her sacred triangle.

"Ares! Ano ka ba?!" Sigaw niya. Pinaghiwalay ko ang mga binti niya. I rubbed her
clit.

"Ayyyy!!! Shit!" She screamed. She was biting her lower lip. I rubbed her clit
again. She was wet and she's getting wetter by the minute. I moved my face towards
her core. I took my tongue out. I've been waiting fot this moment.

The moment that I'll mark her - deep and hard.

My tongue started its explorations.

"Uhhhh! Teka... ahhhng salaula mo! Wag diyannnnn ahhhhh!!! Ares!!!"

Nangigigil ako kay Bathseeba. I drew the alphabet on her core using my tongue.

"Ehhhh! Shit! Ares!"

I reached the O - I drew that on her core and Bathseeba sighed. Napatigil ako. Her
eyes were closed now and her arms were on her forehead. Inulit kong muli ang
pagsulat ng O sa kanya and I got the same reaction.
She was dripping wet. I was sucking on her essence - as if it is the water that
quenches my thirst.

"Ehhhhhh!!!" Her body vibrated. She was convulsing. Hinintay kong matapos iyon bago
ako tumapat sa kanya at hagkan siya sa labi.

"Congratulations, sleepy head. You just had your first orgasm."

Tumingin siya sa akn. "Mag-mouth wash ka pagkatapos! Ang salaula niyang bibig mo!
Tapos ni-kiss mo pa ako!" Kinuha ko ang kamay niya at inilagay sa crotch area ko.
"Ay shet! Tumitibok ang bird!"

I chuckled a bit. Hinubad ko ang boxers ko at muling inilagay ang kamay ni

Bathseeba doon. She was right,mine is pulsating. I couldn't wait any longer. I
asked her to be on top of me. I placed my member on the middle of her legs and
instructed her to sit very slowly. Ayokong masaktan si Bathseeba.

"Ares naman! Ang laki kasi-shet... masakit..." She bit her lower lip.

"Tiisin mo lang, sleepyhead." Bulong ko. I could feel her wetness. She was moving
slowly. Hinawakan ko siya sa baywang at tinulungan siyang gumalaw. Moments later, I
was in her and she was gasping.

"Masakit..." Sabi niya. I sucked on her nipples again to take her mind of the pain.
Hindi naman nagtagal ay naririnig ko na siyang nagbubuntong hininga. I moved her.

"Aw...ouch... Ares, dahan-dahan..." Mahinang wika niya.

"Sorry, wifey..." Wika ko. I claimed her lips again. Niyakap ko siya at saka umikot
para ako naman ang nasa ibabaw niya.

"Spread your legs..." I whispered. I thrust again. Her face was distorted. Naiiyak
siya. "Hush baby..." I was moving in a slow rhythm. Maya-maya ay narinig ko siyang
nagsalita.

"Ayyy... ayann na.. masarap na... Ahhh!" Napahagikgik ako. Kakaiba ang asawa ko. I
wrapped her legs around me and moved faster. Kagat-kagat ni Bathseeba ang ibabang
labi niya and seeing the pleasure in her face made me hotter. Binilisan ko ang
paggalaw.

"Ay, Ares... hmmm... Ang sarap naman... ayyy! Ayya!!!"

"Look at me... Open your eyes and look at me." Utos ko sa kanya. She did. "Listen."
I went harder and deeper.

"You are mine, Bathseeba." I said as I thrust deep and hard. "Mine alone."

She smiled.

"I'm yours..."

And then, I let it all out. I am happy. I have now somebody to love - no matter how
cheesy that sounds. Akin na si Bathseeba and this is the start of our real story...

**********************************
CONVERTED BY WATTPAD2ANY VERSION 1
----------------------------------

ALL RIGHTS RESERVED TO THE OWNER

OF WATTPAD.COM AND ALSO
ALL RIGHTS RESERVED TO THE AUTHOR
OF THIS BOOK

BY CONVERTING THE BOOK, YOU HAVE

ACCEPTED TO THE TOS OF WATTPAD
AND ALSO
WOULDN'T POST ANY OF THE CONTENTS
CONTAINED IN THIS FILE BY ANY MEANS
ELECTRONIC OR PRINTED, WITHOUT
THE CONSENT OF THE AUTHOR.

COPYRIGHT 2013
**********************************