------------------------------

TITLE: Simoun: The Aggressive Man Challenge

LENGTH: 261
DATE: Apr 15, 2015
VOTE COUNT: 1361
READ COUNT: 69425
COMMENT COUNT: 81
LANGUAGE: Filipino
AUTHOR: xxakanexx
COMPLETED: 1
RATING: 0
MODIFY DATE: 2015-04-15 01:43:58

------------------------------

####################################
Simoun Paul
####################################

"All the most powerful emotions come from chaos -fear,anger,love-

especially love. Love is chaos itself. Think about it! Love makes no
sense. It shakes you up and spins you around. And then, eventually , it
falls apart."
― Kirsten Miller, The Eternal Ones
####################################
Prologue: She knew
####################################

Nawalan ng direksyon ang buhay ko mula nang mawala ang nanay ko. Isang
taon pa lang ang nakakalipas mula nang iwan niya ako pero umikot ng three
hundred sixty degrees ang buhay ko. I had to leave home --- my step
brothers and my step dad --- kahit na hindi naman ako pinaalis ay umalis
ako. I started life alone inside a four-walled apartment. Gabi-gabi kong
nilulunod ang sarili ko sa alak para maging manhid. Gabi-gabi kon
iniiyakan ang pagkamatay ni Olivia Maria Azul.

I lost everything that mattered to me. Walang kwenta ang buhay kapag wala
si Mom. Walang direskyon, walang patutunguhan. Gusto ko lang na makawala
na sa masakit na alaala na dala ng kanyang pagkawala pero paano?

Isa ang mga gabing iyon sa kinamumuhian ko. I spent my hours drinking
inside a certain bar. Napakalungkot ng buhay. I want my mom with me.
Habang nakalugmok doon ay naramdaman ko ang isang malakas na suntok sa
aking balikat. Nang lumingon ako ay nakita ko ang isang lalaking
nakaitim na nakikipagtitigan sa akin.

"Hindi ka ba aalis diyan?!" Sigaw niya sa akin. "Kanina pa ako dito.

Pwesto ko iyan!" Tinulak niya ako na naging dahilan nang pagkalaglag ko
sa upuan. Napatingin ako sa kanya. Nakangisi siya sa akin. Tiningnan niya
ako mula ulo hanggang paa tapos ay tinadyakan niya ako. Tumayo ako at
tinulak siya. Doon nagsimula ang away. Iisa ako, madami sila pero hndi
ako magpapatalo. I have to prove to everyone --- to them that I am
strong. Hindi ako papatalo sa mga taong ito.

Pero, natalo ako. Iniwan ako ng mga lalaking iyon sa loob ng bar nang
nag-iisa at duguan. Hindi ako makagalaw. Hindi ko alam kung hanggang
kailan ako hihiga doon. I could feel my body throbbing with pain and
misery. Gusto kong makausap si mom. I wanna feel her touch. I want to
hear her voice. Gusto ko lang na nandito siya.

I could remember her voice and the way she looked at me. Ngayon ay ayos
lanb sa akin kahit na ikompara niya ako sa ama ko ay ayos lang sa akin.
Basta makasama ko lang siya ulit. Life is empty without my mom. I sighed
again. Tumayo ako, paika-ika ang lakad. Dinala ko na lang ang sarili ko
sa ospital. Hindi ko na sinubukang tawagan ang kahit na sino. Hindi ko na
inatawagan si Arruba. Wala na kami. I broke up with her because I think
that she is better off without me. Hindi ako ng kailangan niya ngayon o
kahit kailan. Ang bagay kay Arruba ay ang lalaking ilalagay siya sa
pedestal at hindi ako na walang ginawa kundi ang sirain ang buhay ko.

Dinala ako sa emergency room sa ospital. I have a broken rib, a fracture

and many bruises. Nagising na lang ako kinabukasan sa loob ng isang
private room, may benda ang kanang kamay ko. I looked around but no one
was there for me. Wala ang mommy, wala si Uncle Fred. Saglit naman akong
natigilan nang bumukas ang pinto. Hinihintay ko kung sino ang darating...

"Kamusta?"

I smirked. Nurse lang pala. At ang pinakamasakit sa lahat maliban sa

sugat ko ay ang katotohanan na iyong nurse ay walang iba kundi si Apollo
Consunji. She smiled me.

"Walang dumadalaw sa'yo. Wala ka bang kaibigan?" Nilapitan niya ako.

Ayoko siya dito, ipinaalala niya sa akin ang mga bagay na nawala sa akon.
Bakit niya ako nilalapitan? Nakangiting naupo siya sa gilid ng kama. She
was looking at me and somehow, I saw recognition on her face. Siguro ay
nakilala niya ako bilang ang lalaking nakita nya sa bahay nila noong
nakaraang taon. Hindi ako kumikibo. Kumikirot ang buong katawan ko ---
lalo na ang bandang gilid ng tadyang ko. I don't know how worse I look
but I don't feel so good.

"Ang sabi ng doctor. Tatlong buwan bago tanggalin ang cast sa binti mo
kaya hindi ka muna makakalakad, hijo. Dito ka muna sa ospital para sa
mangyayaring therapy. I take that you didn't want anyone to know your
condition. Hindi ko rin naman tinawagan ang pamilya mo."

Hindi pa rin ako nagsasalita. Nakatitig lang ako kay Apollo Consunji na
para bang hindi ako makapaniwala. Hindi talaga ako makapaniwala dahil
nandito siya. Ang daming tanong sa isipan ko habang nakaupo ako doon.
Madami pa siyang sinasabi tungkol sa injury ko pero hindi ako nakikinig.
I was just staring at her. She smiled and I suddenly felt a ray of
sunshine inside my heart.

"Bakit mo ito ginagawa? Alam kong natatandaan mo ako."

She took in a deep breath. "Nurse ako, hijo kasama iyon sa trabaho ko."
Muli na naman siyang huminga nang napakalalim. "Mas matanda ka pala ng
dalawang taon kaysa sa panganay ko..." Mahinang bulong niya. Hindi ko
masyadong naintindihan ang mga pangyayari. Matapos ang pag-uusap na iyon
ay umalis na siya. Ang buong akala ko ay iyon na ang huling beses na
kakausapin niya ako at lalapitan pero nagulat ako na sa buong tatlong
buwan na namamalagi ako sa ospital ay naroon siya. Inaalagaan ako.

"Malapit ka nang matapos sa therapy mo. Namimiss mo ba ang mga kaibigan

mo?"
Hindi ko siya madalas kausapin. Sa isipan ko ay inagaw niya ang lahat ng
pagkakataon ko at ni Mom para maging masaya at magkaroon ng tunay na
pamilya. Hindi ko alam kung alam niya ang totoo. Hindi naman namin napa-
uusapan. Nang araw na iyon ay tanong siya nang tanong. Nabigla ako nang
ilabas niya ang Iphone niya at nagsimulang ipakita sa akin ang larawan ng
kanyang mga anak.

"They are my kids. Hera, Hermes and Ares." Nakangiti siya habang titig na
titig sa larawan. I was just looking at the pictures. Kasama nila si
Lukas sa larawan. Tinabig ko ang phone niya. Nabigla siya sa ginawa ko.

"Why are you doing this? Alam mo ba kung ano ako? Kung sino ako?"
Nangigigil na tanong ko. She smiled knowingly. A tear rolled down her
eyes.

"You are the spitting image of your father. Ang gunggong na iyon, malakas
masyado ang dugo. Lahat kayo, kamukha niya - mula kilay hanggang sa
simangot."

My mouth fell open...

So, she knew...

####################################
Challenge # 1
####################################

Three years ago...

"Pre, hindi pa ba tayo aalis?"

Inirapan ko lamang si Axel John. Hindi ako kumibo. Nanatili akong

nakatayo sa gilid ng punong iyon habang nakatitig sa nangyayaring libing
sa harapan ko. I had been to my mother's funeral. I remember that moment
and it was sad but I guess that this funeral is just as sad as my mom's.

I was wearing a pair of dark shades. Direkta akong nakatingin sa mga

nangyayari. My heart throbs with pain and I don't know why. I can't
explain it. Wala akong karapatang magpunta sa lugar na ito ngunit heto
ako at naghihintay na umalis ang lahat para makalapit ako sa babaeng
itinuring kong kaibigan sa loob ng mga panahong nag-iisa ako.

It was actually very unexpected. Hindi ko inasahan na darating kami sa

punto na pati ako ay magiging mabait sa kanya. Hindi ko nga lang
masyadong ipinapakita sa kanya na gusto ko siya. My mom was right, Lukas
did marry a wonderful woman and I hated the fact that I couldn't hate
her. But most of all, I hated the fact that I won't be able to taste her
sinigang sa miso, talk to her or dance with her.

Apollo Consunji was a very kind hearted person. Iyong dapat na

kinamumuhian niya ako pero mas pinipili niya akong kilalanin at pakitaan
ng kabutihan ay isang patunay na napakabuti ng kanyang puso.

Nagtagal pa ang mga tao sa libing na iyon. I was just waiting. I needed
to be near her grave and pay her my last respect. Inilagaan niya ako
noon. Naging magkaibigan kami, hindi ko man madalas ipakita sa kanya pero
minahal ko si Apollo Consunji.

Later that day, isa-isa nang nag-alisan ang mga tao sa paligid niya.
Siniguro ko munang walang tao sa paligid bago ko nilapitan ang puntod ni
Apollo. Axel John was behind me and he was whistling the song Unchained
Melody. Hindi ko na siya nilingon. Nagdiretso ako sa puntod niya. The
smell of cement was still fresh. Huminga ako nang malalim at saka
lumingon kay Axel. Inilahad ko ang kamay ko sa harapan niya. Hinihingi ko
ang bulaklak na dala ko kanina. I smirked at him and looked at Apollo's
grave again.

I kneeled in front of the grave. Hinaplos ko ang harapan ng puntod niya.

Napapailing ako habang nakatingin sa portrait niya na nakalagay sa ibabaw
ng puntod.

"Hey... its me." Wika ko na para bang naririnig niya ako. I'm sure gonna
miss the little things she does for me. Lukas' wife is a charming lady.
Naalala ko sa tuwing tatawagan niya ako ay sasabihin ko ang nga katagang
binitiwan ko ngayon. Inilapag ko sa tabi n larawan niya ang bulaklak na
dala ko tapos ay naupo lang ako doon.

"I'm gonna miss your warmth, Sunshine Lady." Mahinang bulong ko. Alam
kong tulad na lamang si Apollo ngayon ni Mom ---kahit na anong tawag ko
sa kanya ay hindi naman siya sasagot. I really feel sad about her leaving
this world.

"Azul, it's time." Narinig ko si Axel. Muli kong hinaplos ang puntod ni
Apollo bago ako tumalikod. I whispered to her and ask her to hug my mom
for me. Makasama na sila ngayon. Dalawa na silang guardian angel ko.

Sumakay ako sa sasakyan ni Axel. Tahimik lang ako hanggang sa dumating

kami sa bahay ni King David. He's having a party and that it's exactly
what I needed right now - isang distraksyon. Nang dumating kami doon ay
puno na ng tao. I was looking for a bottle of beer at nang makuha ko iyon
ay umalis din ko agad. Alam kong kailangan kong libangin ang sarili ko
dahil ayokong maisip si Apollo pero doon pa rin ako bumagsak.

My mind should be in the party. My mind should be fucking other girls. My

mind should have bad things right now but all I could think about was
Apollo and how I am not going to talk to her anymore.

Lumabas ako ng garden at dumiretso sa pool. Doon nakita ko si Arruba na

nakaupo sa gilid ng pool habang may hawak na glass of wine. Nasa mismong
tubig ang mga paa niya. I joined her.

"You're late." Nakangiting wika niya sa akin. I sat beside her. I am now
barefooted like her. Napangiti lang ako. Arru was wearing a green tube
dress. Bagay na bagay sa kanya ang kulay na iyon. I stayed quiet for a
while because I was admiring her beauty.

"Saan ka galing?"

Hindi ako kumibo. Bahagya pa akong nagulat nang hawakan niya ang kamay
ko.

"At a funeral."

"I see." Natahimik kami pareho. Binalingan niya akong muli pagkatapos ay
nagsalita siya.

"I thought you hated her..."

"I hate the fact that my mom set her happiness aside for her, I hate her
husband and I hate her for trying to tell Lukas about me. But you see,
Arru? I like her and I hate her at the same time. I hate the fact that I
won't talk to her anymore. " Naikuyom ko ang palad ko. Hindi ko
maintindihan kung paano o ano pero may kung ano talaga kay Apollo na
napamahal sa akin. Hindi ko siya tinuring na ina kundi bilang isang
matalik na kaibigan.

Naaalala ko ang mga panahon na dadalawin niya ako o pupuntahan ko siya.

We would dance --- as if I was dancing with Olivia. She would tell me
about him and her kids and it breaks my heart to hear about Lukas
Consunji and how much he loved all his children. Then Apollo will say
that Lukas would love me too. Pero hindi na ako kikibo. Ayokong pag-
usapan si Lukas Consunji. Mas may pakialam ako sa kanya kays sa asaw
niya. She told me that if she knew my mom, she could have been friends
with her. Iyon din ang tingin ko, magkakasundo sila. She would joke about
my mom and her loving the same guy. Tatawa siya tapos ay pipisilin niya
ang kamay ko.

Arru held my hand.

"Mahal mo siya, Azul. Just like how you love mom..." Makahulugang wika
niya. I just shook my head. Arruba just held my hand. Sumandal siya sa
balikat ko. We stayed like that for a long while, nakita ko na lang na
nakapikit na siya kaya binuhat ko at ipinasok sa silid ni King David.
Matapos iyon ay hinagkan ko siya sa labi at saka ako umalis.

I went to prison to visit the driver who killed Apollo. Nagbihis ako
bilang isa sa mga jail guards at nakihalubilo sa iba. Nagmasid muna ako
pagkatapos noon ay saka ko hinanap ang lalaki. I found him playing cards
with the other inmates. Tinawag ko siya at dinala sa bartolina. Pumasok
kami pareho doon. I lit the flashlight.

"Boss anong at---"

Hindi ko na tinapos ang sinasabi niya. Inilabas ko ang kwarenta y singko

at ipinutok iyon sa kanya. Dalawa sa ulo, isa sa puso.

I killed the man who killed Apollo Consunji and it felt so damn good....

-------------

Leira's
Present time

Nakatingin ako sa basketball game na nagaganap sa harapan ko. Mainit na

mainit ang paligid sa loob ng covered court na iyon. Namumutaktak ang
pawis ko, halo-halo na ang amoy na kahit iwasan mo ay susundan ka,
babatukan para lang sabihin na oy, mabaho ako!!! Napapikit pa ako habang
nakatayo sa gitna ng napakaraming tao. Kundi lang dahil sa kapatid ko ay
hindi ako manunuod ng liga sa lugar namin. Mahal na mahal kasi ni Jay-R
ang bola, kaya siguro pati siya ay utak bola na rin. Bumabagsak siya sa
eskwela dahil sa kakalaro ng basketball at hindi ko iyon gusto ngunit
wala akong magagawa kundi ang suportahan ang bunso kong kapatid.

Napamulat ako nang tumawag ng time out ang grupo ng kapatid ko. Agad
akong tumakbo papunta sa kanya upang magpaalam. Kailangan ko na kasing
umalis kung hindi ay masisira ang schedule ko para sa araw na ito. Nang
makalapit ako sa kanya ay kaagad ko siyang tinawag para sabihin na aalis
ako. Nakita ko ang pagkadismaya sa kanyang mukha pero kahit iyon ay hindi
naman sapat para hindi ako umalis. I need to follow my schedule. I need
to be organized.
"Ate Leira naman, minsan lang naman itong game!"

Sinimangutan ko siya at saka tumalikod. Kailangan ko nang pumasok sa

trabaho. Masyado nang nasira ang schedule ko dahil sa game na ito.

I like things around me neat and clean. Gusto ko lahat ay nasa lugar,
lahat nang makakapareho ay magkasama, lahat ay maayos. Ayoko nang magulo,
nalilito ako and I have a belief that if I have a schedule, everything
will fall in to its own places and I was right.

Noong high school ako, napakagulo ng buhay ko na halos dumating sa punto

na muntik na akong hindi makatapow ng pag-aaral pero dahil may pangarap
ako, sinimulan kong ayusin ang dapat kong ayusin. I was sixteen when I
started making my schedules. Araw-araw iyon ang sinusunod kong palno.
Nagbabago ang schedule ko kapag nagbabago din ang setting ng buhay ko.
Halimbawa, noon college ako ay binabago ko ng schedule ko every sem, ina-
adapt ko iyon sa ibibigah sa akinb class schedue ng school, kapag nag-
iba, ulit schedule. Nagbago na naman iyon noong nagtapos ako ng college,
nagkatrabaho na kasi ako agad ---- at mula noong first day of work ko
hanggang ngayon ay hindi na nababago ang schedule ko...

6:00 - 7:00 - Waking up/Grooming time

7:00-7:20 - Breakfast

7:20 -8:00 - Transpo time

8:00 - 10:30 - Official work hours. (Includes, talking to officemates,

saying hi to Ate Lerma of depot, making silay to my boss, chika with the
receptionists, paper works, checking the available rooms of the hotel,
making client calls etc.)

10:30 - 11:00 - Hotel inspection.

11:00 - 12:00 - Lunch time. Retouch. Power nap.

12:00 - 4:00 - Paper works again..

4:00 - 4:20 -Going home

4:20- 5:00 - Nap time.

5:00 - 8:00 - House chores. Dinner time. Kwentuhan with the family.

8:00 - 6:00 am - Sleep.

Ganoon lamang ang laman ng schedule ko. There's no room for any surprise
events. Gusto ko ganyan lang ang buhay ko at kapag hindi nasusunod ang
schedule ko, naloloka talaga ako. Hindi ko kasi alam kung anong gagawin
ko kapag nasira ang pinakiingatan kong mga plano. Hindi naman habambuhay
ay naka-schedule nang ganyan ang buhay ko, sa oras na mag-asawa ako,
gagawa ako nang bagong schedule na kasama na ang pakikipag-interact ko sa
asawa ko.

Napabuntong hininga ako. Hindi ko alam kung bakit kapag sinasabi ko sa

tao at ipinapakita ko ang mga schedule ko ay pinagtatawanan nila ako.
Hindi naman masama ang ginagawa ko. I just want an organized life and I
have that because of my schedule.
Nakarating ako sa hotel na pinagtatrabahuhan ko. Everything is going
according to my schedule. I greeted the guard, halos lahat naman ay
binabati ko. I came across this man who has his hand inside his coat.
Binati ko siya ng good morning at noong palampas na ako sa kanya ay bigla
niya akong hinatak at saka ipinalupot ang braso niya sa leeg ko.

"Get me the President or I will kill his innocent woman!"

Namutla ako. Kinabahan at kasabay noon ay nakadama ako ng pagkainis.

Dying today is so not included in my schedule!
####################################
Challenge # 2
####################################

"Good morning, Arru. You look lovely."

Lumingon ako nang marinig kong tawagin ni Ido si Arruba. Wala pa man
nagsasabi ay alam kong malapit lang siya. I smelled her perfume and it
kind of ticked me off. I smiled to myself when I saw how lovely she
looked in that lacey green dress she was wearing. Today is Judas'
birthday. Friday the thirteenth - March. Twenty-nine na si Judas. Matanda
na siya pero hanggang ngayon magkasama sila ni Arruba sa iisang bahay.
Judas is Arruba's life. I admire the girl for loving her brother too
much. Minsan ay sinabi niya sa akin na hindi niya alam ang gagawin niya
kapag nawaala si Judas sa buhay niya. That's one of the reason why I
protect my friends with all that I could. I just don't want Arruba to be
sad.

"Nandito ang muse. Pwede na tayong mag-start. Hi, lovely." king David
pulled Arruba to kiss her cheeks. I had to look away. I didn't want to
see that. Pumasok kami sa fuction hall. Ngayong araw na ito ay kumpleto
kami. Nandito si Ido - siya lang naman ang palaging wala. Nandito sin si
Axel at si King David. He was the one who sat beside Arruba at Judas. I
sat beside Ido. Nakatingin lang siya sa akin na para bang niloloko niya
ako at alam ko ang ibig sabihin noon.

"It's over, dude. So just shut up."

"No! Of course not! I was rooting for the two of you!"

"I am rooting for him for her so just back off!" Pinanlakihan ko siya ng
mga mata. Natawa naman siya sa akin. Noong nakaraan ay kausap ko si Ido.
He had a mission in Iceland where he killed the pirate's mayor. Hindi
naman mahirap un sa kanya. Tinanong ko siya kung kailan niya titigilan
ang trabaho niyang iyon. Hindi siya sumagot. Hindi daw siya titigil
hangga't hindi niya nahahanap ang pumatay kay Roma at papatayin niya rin
ang taong iyon sa pamamagitan ng mga kamay niya. It's just a petty thing
to do, killing for someone you love...

I sighed. I forgot that I did that too, three years ago. I killed a man -
not that it's my first time - it's just my first time to kill a man for
the sake of love. Pilit ko nang kinalimutan iyon. Tapos na iyon at hindi
ko na babalikan pa.

"I'm so glad all of your are here today. Parang ako ang may birthday."
Natatawang simula ni Arruba. Napatingin ako kay David nang maglabas siya
ng isang long stemed white rose. Of course, Arruba loves white roses.
That's why I always gave her violet tulips back then. It meant something
special to me - to us. But that also is a finished chapter in our lives.
"Thank you, David. You're so sweet!"

"Nililigawan mo ba ang ate ko?" Biglang tanong ni Judas. This is what all
we were waiting for. Ido proposed for a toast. Axel John sniffed.

"Putang ina, say yes, dude!" Sigaw pa ni Axel! "Nang maibigay mo na kay
Arruba ang virginity mo! Gago!"

"Gago! Hindi na ako virgin mula pa noong twelve ako!"

"Gago ka din! Katorse ka nagpatuli! Si Arru nga ang sumama sa'yo!'

Napabulanghit ako ng tawa. That story never gets old! Tawa naman nang
tawa si Ido. si Axel John ay pumapalakpak pa. Noon ko naman napansin si
Arruba na nakatitig sa akin. I smiled at her.

We were always like that. Iyong tipong may silent joke na nagaganap sa
harapan naming dalawa. She could still read my mind and I could still
read hers. It's something that cannot be taken away from the two of us.

Nagsimula ang early birthday lunch ni Judas nang inaasar pa rin nila si
King David. Pikon naman kasi si King David at si Arruba ang taga-awat
nilang tatlo. Matapos kumain ay kinantahan nila ng happy birthday si
Judas. It was hilarious, what they did to the birthday cake. Ibinato nila
iyon kay Judas kaya nagkaroon ng cake fight ang tatlo. Agad naman na
niyakap ni King David si Arru to protect her. I had to leave the hall. I
got out to smoke. Kung nakikita lang ako ni Apollo ngayon, pagtatawanan
niya ako. She would tell me how coward I am for letting Arruba go. Apollo
was a very opinionated lady. She calls what she sees and says what she
wants. Sapalagay ko sa kanya namana ng babaeng reyna ang tingin sa sarili
ang ugaling iyon.

After my two sticks of cigarrette, naisip kong bumalik na sa function

hall habang naglalakad ay may narinig akong kung anong ingay sa lobby. It
got me curious kaya pinuntahan ko ang lugar na iyon. Kumunot ang noo ko
nang makita ko ang mga guard ng hotel na nakaluhod habang nasa harapan
nila ang kanilang mga baril. I saw a man in the middle of the lobby
holding a woman as his hostage while he shouts that he needed the media.
I walked silently. The woman on the other hand - was wearing the hotel's
uniform. She looked scared. Hilam na ng luha ang kanyang mga mata.

"Dalhin ninyo dito ang kapuso, kapamilya, kapatid at lahat ng tv station

dahil kailangan kong makausap ang presidente ng Pilipinas!"

"Kuya 'wag kang epal! Gusto mo lang palang maging artista! Ginawa mo pa
ito!" Gigil sigaw noong babae. Dahan-dahan akong lumapit sa kanila.
Napansin ako ng guard. I signaled him to keep quiet. I picked his gun and
pointed it to the man's back. Binaril ko siya sa binti - dalawang beses
at isa sa braso para makakawala ang babae.

The woman screamed so hard that I couldn't actually feel my ears.

Nakatayo lang siya doon habang ang lalaki ay nakahiga na sa sahig ng
hotel, duguan. Tumayo ang mga guards. Kinuha ko na ang baril na ginamit
ko para itapon iyon. Puno na iyon ng finger prints ko. Hindi naman
nagtagal ay nakita kong parating na si Judas at ang iba. Tiningnan ko si
Axel John.

"Cctv, dude." Wika ko.

"I'm on it!" Agad siyang tumakbo. Lumingon sa amin ang babae. She blinked
three times before looking at the gun in my hand.

"You killed him!" She yelled. "Mamamatay tao ka!" Sigaw niya pa. Kumunot
ang noo ko.

"Kung hindi ko siya pinatay, ikaw ang patay ngayon." Mariing wika ko.

"Murderer!" Sigaw niya. Nakita kong bumukas ang glass door ng hotel at
namataan ko na ang mga pulis. Hindi na ako nag-atubili. I saw King David
giving money to the guards and even the two hotel receptionist tapos ay
nagtakbuhan na sila. Iniwan ko ng tingin ang babae tapos ay nginisihan ko
siya.

"Kapag hinanap ako ng mga pulis dahil kumanta ka, mabubura ang apleyido
ng pamilya mo sa Pilipinas, Miss..." Tiningnan ko ang name plate niya.
"Leira Sarmiento."

Umalis na rin ako. Tinangay ko ang baril. Dumaan kami sa fire exit ng
hotel. Arruba was with King David and I heard her ask him what happened
and if I was okay. Napangiti ako. Tama nang malaman ko na nag-aalala pa
rin siya sa akin kahit na magkaiba na kami ng choices sa buhay.

I got to the parking lot. I was with Ido and Axel. Judas was with David
and Arruba. Agad kaming umalis ng hotel na iyon. I took a look outside at
nakita kong isa-isa nang nagdaratingan ang mga pulis. Napangisi ako.

"Tinuluyan mo ba iyong lalaki, Azul?" Ido asked me.

"Nope. I just shot his legs. I saved the woman's life and yet she thought
that I killed the hostage taker. What a piece of crap." Nagkatawanan
kami. Matapos ang insidenteng iyon ay bumalik na kami sa kanya-kanya
naming routine. I did that too and one of my routine was following Arruba
around like she was the flower and I'm the bee.

It gives me satisfaction.

------------------

Tiningnan ko ang relo na nakalagay sa table sa tabi ng kama ko. Nanlaki

ang mga mata ko nang makita kong alas ocho y medya na nang gabi pero
hanggang ngayon gising na gising pa rin ang utak ko. Hindi ako makatulog
at dahil hindi ako makatulog ay sira na ang pinakaiingatan kong schedule!
Hindi maaari ito! Bumalikwas ako ng bangon at binuksan ang ilaw. Hindi
pwedeng hindi ako makatulog ngayon. Kailangan kong matulog kundi
tatanghaliin ako ng gising tapos ay hindi na masusunod ang schedule ng
buhay ko.

Tumayo ako sa gitna ng silid ko. Paano nga ba ako makakatulog? Alam ko
na! Mag-eexcercise ako para mapagod ako at makatulog ako pero matapos ang
dalawampung pagtalon ay nakadama ako ng pagod at naupo na lang ako sa
kama.

Hindi pa rin ako makatulog. Gising na gising ang lahat ng ugat ko sa

katawan at dahil iyon sa nangyaring hostage taking kanina sa hotel na
pinagtatrabahuhan ko. Hindi ko maipaliwanag kung anong nararamdaman ko.
Kung takot ba ito o kaba. Pero bakit naman ako matatakot at kakabahan?
Wala naman akong ginawang masama. Sila pa nga ang gumawa sa akin ng
masama. They took me as an hostage and it scared my living soul. Ang
akala ko mamamatay na ako. Hindi pa naman nakalagay sa schedule ko ang
pagkamatay ko sa araw na iyon.

Speaking of schedule - naisip kong baguhin iyon. Naisip ko na maglagay ng

oras para sa mg surprise events na tulad ng nangyari sa akin kanina. Pero
ilang minuto naman ang surprise event sa buhay ko? Pwede bang twenty
minutes lang iyon?

Ipinikit ko ang mga mata ko at para akong natamaan ng kidlat nang makita
ko ang mukha ng lalaking nagsabi sa akin na buburahin niya ang pangalan
ng buong pamilya ko sa buong Pilipinas sa oras na malaman ng mga pulis
ang ginawa niya sa lalaking epal na nanghostage sa akin. Hindi ko na
sinabi sa pamilya ko ang nangyari pero nalaman rin nila dahil ibinalita
sa tv patrol kanina. Siyempre, nag-alala sina mama sa akin pero hindi
naman ako nagpahalata na takot ako. Ayaw na nga nila akong papasukin sa
trabaho pero hindi naman na siguro mauulit ang hostage taking na iyon
lalo na at nakakulong ang lalaki - dinala muna siya sa ospital dahil sa
mga tama ng baril niya tapos ay ikukulong siya dahil sa ginawa niya.

Tinanong rin ng mga pulis ang mga saksi sa pangyayari tungkol sa mga
detalye pero lahat sila ay ayaw magsalita. Natapalan na sila ng pera at
pagbabanta kaya wala talagang maasahan sa kanila. Nawala rin ang CCTV
footage nang araw na iyon - naisip ko na kung sinuman ang lalaking iyon
ay sanay na sanay na siya sa mga ganoon pangyayari.

I sighed. Hindi sinasadyang napatingin na naman ako sa relo sa mesa ko.

Napasigaw ako.

"AHHHHHH! SHIT!" Napatayo ako. Bigla namang bumukas ang pintuan.

Lumiwanag ang silid ko at nakita si Papa na pumasok sa kwarto na may
dalang baseball bat.

"Anong nangyari? May magnanakaw ba? Anak!?"

"Pa! Eleven na! Hindi pa ako tulog! Putang ina! Sira na ang schedule ko!"
Mangiyak - ngiyak na wika ko. Papa looked at me. Ibinaba niya ang
baseball bat at saka tumalikod habang iling nang iling.

"Matulog ka! Baka sa'yo ko ihambalos itong baseball bat ng kapatid mo!
Biwisit!"

-------------

Puyat. Pagod. Inis. Iyon ang naramdaman ko kinabukasan nang magising ako.
At ang pinakanakakainis, hindi ko naunahan ang alarm clock ko! Mas nauna
pa siyang tumunog kaysa sa paggising ko. Inis na inis ako. Hindi naman
ako ganito noon. Hindi na ako, naligo. Nagpunas na lang ako tapos ay
umalis. Hindi na ako nagalmusal at halos takbuhin ko na ang sakayan
makarating lang sa tamang oras sa hotel ko. Hindi yata talaga nakikiayon
sa akin ang panahon dahil umulan pa at sobrang trapik. I looked at my
watch - it's already nine in the morning! My schedule is so broken!

Malas! Minamalas ako! Nasimulan kasi ang kamalasan ko kahapon kaya alam
kong magtutuloy-tuloy ito! Bumaba ako ng jeep. Wala na akong pakialam
kahit na magmukha akong basang sisiw dahil tatakbuhin ko na ang distansya
ng hotel at ng EDSa kahit na gaano pa kalayo iyon. Umakyat ako sa
overpass at saka naglakad. Nasa ulo ko ang kamay ko para kahit paano ay
may panangga ako sa ulan. Narating ko ang kabilang side at habang patawid
ako ay nakarinig ako nang napakalakas na pagbusina - kasabay noon ay
pagbanggang ng kung anong matigas sa binti ko - napaupo ako. Nabundol ako
ng kotseng kulay asul. Natulala ako.

What the hell is going on in my organized life?! Gusto kong umiyak. Ni

wala ngang gustong tumulong sa akin. Lumalakas pa ang ulan. Hindi nga ako
naligo, pinaliguan naman ako ng langit. Inis na inis ako. Galit ako
ngayon. Malapit na akong maloka!

Bumaba ang kung sinumang may-ari ng kotse upang sinuhin ako.

"Miss, ayos ka lang? Hindi ka kasi tumitingin sa dinadaanan mo?!" Sigaw

niya sa akin. Nag-angat ako ng tingin at doon ko nakilala ang lalaking
iyon. Siya ang lalaking bumaril sa mamang nang-hostage sa akin sa hotel
kahapon. Agad akong napatayo - kasabay noon ay napangiwi ako sa sakit.

"Hoy! Aww! Ang gago mo! Ikaw na ang ang nakasagasa sa akin! Mamamatay tao
ka kasi!" Sigaw ko sa kanya. Pinaghahampas ko ang dibdib niya. "Ang kapal
ng mukha mo! Sinira mo ang schedule ko! Walang hiya ka! Mamamatay kang
sira ulo ka!" Tuloy-tuloy lang ang pagsasalita at ang paghampas ko sa
kanya. Hindi naman siya gumagalaw. Per nagulat ako nang bigla niya akong
hatakin palapit sa kanya. Ganoon na lang din naman ang panlalaki ng mga
mata ko nang dumapo ang labi niya sa labi ko.

I felt like an anime - iyong parang tinamaan ako ng kidlat sa buong

katawan at hindi ako makagalaw. Hindi ako makahinga. Alam kong kailangan
ko siyang itulak pero hindi ko magawa. Hinalikan niya ako.

Oh! Putang ina!

May first kiss ako!

Putang ina talaga!

####################################
Challenge # 3
####################################

Itinulak ko ang lalaking iyon. Hindi ko alam kung saan ako nakakuha ng
lakas para itulak siya palayo sa akin. Nakakapanginig ng laman ang ginawa
niya. Ninakawan niya ako ng halik at hindi iyon katanggap-tanggap.
Idedemanda ko siya ng panggagahasa! Ang kapal ng mukha niya! Akmang
sasampalin ko siya nang itulak niya ako pahiga sa hood ng kotse niya.
Inilapat niya sa akin ang kanyang katawan tapos ay inilapit sa akin ang
kanyang mukha.

"Ano ba?!" Sigaw ko. Muli niya akong hinalikan. This time, nagpumiglas
ako at hindi na ako pumayag na magtagal ang labi niya sa labo ko. Hindi
ko gusto ang pakiramdam. Para bang sinasakop niya ang kalayaan ko kaya
hindi ako basta pumapayag!

"'Wag mo akong halikan! Hindi kita boyfriend?!" Sigaw ko sa kanya. He

just grinned at me. Natigilan ako. Hindi ko alam ang gagawin ko. Bakit
pakiramdan ko nawalan ng garter ang panty ko?

"Miss Leira Sarmiento." Sinabi niya ang pangalan ko. Lalo akong
kinilabutan. Hinatak niya ako at ipinasok sa kotse niya. Nagpupumiglas
ako pero hindi naman na ako makatakas dahil mabilis siyang nakapasok sa
sasakyan at pinaandar ito. Binalingan ko siya at pinaghahampas sa
balikat. Saan na naman ako mapupunta ngayon? Tiningnan ko ang orasan ko
at doon nakita ko na atrasado na talaga ako sa schedule ko para sa araw
na ito. Hindi ko maintindihan ang mga bagay-bagay ngayon. Ano bang ginawa
ko para masira ng ganito ang buhay ko? Sinirira ng lalaking ito ang
organisado kong buhay at wala akong magawa! I hate this!

"Saan mo ako dadalhin?! Ibaba mo ako!"

"Nasa gitna tayo ng daan tapos ibaba kita?! Ano ka magpapakamatay?!" Tila
ba yamot na yamot na siya sa akin. Lalo niyang diniinan ang pagtapak sa
accelerator. Lalong bumilis ang pagmamaneho niya. Hindi ako lalo
mapakali. Hindi ko kasi alam kung saan kami pupunta. I am beyond my
schedule. Naiiyak na ako. Napayakap ako sa katawan ko. Naisip ko na baka
pagsamantalahan niya ako. Baka kuhanin niya ang virginity ko. Hindi ko
kaya iyon. Mukha naman kasing hindi gagawa ng mabuti ang taong ito. Hindi
ko talaga lubusang maisip. Nanlaki ang mga mata ko nang pumasok kami sa
isang parking lot na konektado sa isang residencial building. Napasinghap
ako nang huminto anb kotse tapos ay bumaba siya. Umikot siya para kunin
ako. Ayokong bumaba pero hinatak niya ang kamay ko kaya napasama ako.

"Ih! Bitiwan mo ako!"

"Kapag hindi ka tumahimik hahalikan ulit kita!" Singhal niya sa akin.

Hindi na ako kumibo. Hinayaan kong dalhin.niya ako sa kung saan. Kahit na
kinakabahan ay ipinakita ko na hindi ako natatakot sa kanya. Lalaban ako
ako kapag pinagsamantalahan niya ako. Babayagan ko siya! Kakalbuhin ko
ang bulbol niya at tatapyasin ang kanyang mga dangling eggs! Ang kapal ng
mukha niya.

"Oh putang ina!" Iyon ang paulit-ulit kong sinasabi sa isipan ko nang
pumasok kami sa isa sa mga units sa loob ng building na iyon. Wala akong
tatakbuhan dahil nasa twenty-third floor kami. Kapag tumakbo ako ay
siguradong mamamatay ako. Ganoon na lamang ang tibok ng puso ko.

Sumara ang pintuan. Napaigik ako. I found myself standing in front of his
unit. Napalunok ako. Kailangan kong maging matapang. Binalingan ko siya
at ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko nang makita kong inaalis
niya ang kanyang mga butones mula sa ohales ng kanyang damit. Parang slow
motion niya pang ginagawa iyon.

Nang maialis niya ang lahat ng butones ay tinanggal niya sa katawan niya
ang polo niya. Slow motion pa rin sa paningin ko ang ginagawa niya.

Napamura na naman ako. Namumutaktak sa muscles ang katawan niya. May

tattoo siya sa braso na unaabot hanggang sa kanyang dibdib. Mukha yata ng
babae ang tattoo niya. Hindi ko sigurado pero parang ganoon.

Impit akong napasigaw nang makita kong lumalapit siya sa akin.

"Shit! 'Wag kang lalapit! Ayoko! Maawa ka sa virginity ko!"

Hindi pa rin siya tumigil sa paglakad. Palapit siya nang palapit at ako'y
palayo nang palayo. Wala sa schedule ko ang magahasa ngayong araw na ito!
Kung sabagay--- wala naman talaga ang lahat ng bagay na ito sa schedule
ko! Usually maiinis ako dahil sa mga nangyayari pero ngayon natatakot ako
dahil pakiramdam ko ay mawawala na sa akin ang pinakaiingatan kong
virginity! Ipinangako ko sa sarili ko na hindi basta makukuha ang
virginity ko ng kung sinoman pero kapag nakaharap na sa isang virginity
destroyer level fifty seven ay hindi ko na maiisip na mainis. Gusto ko na
lang umiyak!

"Lumayo ka sa akin! Irereport kita sa pulis!"

He just grinned. Niyakap ko ang sarili ko at saka ako sumigaw nang
napakalakas. Hindi ko na kaya. Takot na takot na ako! Sa kabila nang
pagsigaw ko ay narinig ko naman ang pagtunog ng telepono niya. Napahinto
siya sa paglakad at sinagot ang tawag na iyon. Napatitig ako sa hubad
niyang katawan. Habang may kausap siya sa phone niya ay nakatitig din
siya sa akin. Napansin ko ang magaganda niyang mga mata. His eyes were
dreamy and mysterious. Nakakapagpakaba ang mga mata niyang iyon. Hindi
naman nagtagal ay nagbago ang ekspresyon ng mukha niya. Para bang galit
na galit na siya. Ibinato niya ang phone niya. Nagulat ako. Isinuot
niyang muli ang kanyang polo tapos ay hinatak na naman niya ako papunta
sa kung saan. Sumakay kami sa kotse niya.

"Ibalik mo na ako sa amin! Hindi naman kami mayaman!" Sigaw ko sa kanya.

Binalingan niya ako. May kung ano siyang kinuha sa loob ng lalagyan niya
doon sa dashboard. Inilabas niya ang isang kulay gray na duct tape tapos
ay nilagyan niya ako sa bibig. Pinagdikit niya ang mg palad ko tapos ay
nilagyan din ng duck tape ang palapulsuhan ko.

Oh my god! Mamamatay na yata ako! Hindi pwede ito! Wala sa plano kong
mamatay sa ngayon! At hindi talaga pwedeng twenty minutes lang ang
allotted time sa surprise events!

Nagdrive na naman siya na para bang nakikipagkarera. Ang lakas ng kaba

ko. Nakaupo ako doon at natagpuan ko na lang ang sarili kong umiiyak. I
hate this! Ayoko nang ganitong buhay! Ayoko nang magulo! Ayoko nito!

--------

Azul, Artemis and the twins have been kidnapped. I need your help.

Iyon lang ang natandaan kong sinabi ni Narciso sa akin. Ang ibang detalye
ay hindi na malinaw. Ang sabi niya ay kahapon pa nawawala ang mga bata at
ginagawa na ng mga Consunji ang lahat para malaman kung saan dinala ang
mga batang iyon pero hanggang ngayon ay wala silang balita. I told Adan
that the Consunjis are not doing their best dahil kung iyon nga ang
ginagawa nila ay hindi mawawala ang mga batang iyon.

Pinuntahan ko si Ido sa hideout niya at sa kanya ako nanghingi ng tulong.

Nai-text ko na rin si Axel John para bisitahin ang mga cctv footages ng
lahat ng daan sa area kung saan huling nakita ang mga bata. He said he
was on it. Napalo ko ang manibela --- dahil yata sa ginawa ko na iyon ay
nagulat ang babaeng kasama ko. Si Leira Sarmiento. Umiiyak na siya ngayon
pero hindi ako nagpaapekto. Sanay na akong iniiyakan ng mga babae. Hindi
na iyon bago sa akin. Kung tahimik naman kasi siya ay hindi ko siya
lalagyan ng duct tape sa bibig. Napakaingay naman kasi nang babaeng ito.

"If you keep quiet, wala ka sana dito." Nakangisi ako. Inihinto ko ang
kotse --- sakto naman na sumakay si Ido. Nagulat pa siya nang makita na
may kasama ako sa sasakyan.

"Dude, kidnap for ransom? Let me guess, daughter of a very rich business
man?"

"Nope. Just someone that pissed me off."

Nakita ko ang panlalaki ng mga mata ng babae. Nginisihan ko lang siya

tapos ay ipinagpatuloy ko ang pakikipag-usap ka Ido. Sinabi ko sa kanya
ang mga nangyayari. Tulad ng inaasahan ay hindi na naman niya sineryoso
ang mga lumalabas sa bibig ko.
"Kailangan pa bang iligtas iyon? Susukuan ng kidnapper iyong bata. Ang
daldal noong babae ninyo! Nakakapagod kausapin!" Pinanlakihan ko ng mga
mata si Ido. He just grinned. Ido had always been the joker in the group.
Wrong timing nga lang ang joke niya. Tulad ngayon.

Tumawag na si Axel John. Sinabi niya ang exact location ng mga

kidnappers. Tinapakan ko ang accelerator. Kailangan makarating ako doon
sa oras. Tinawagan ko na rin si Narciso para malaman niya ang lokasyon.
Wala na akong pakialam kung magkita-kita kaming lahat doon. Iniisip ko
ang mga bata --- iniisip ko si Apollo. I'm only doing this for her and no
one else. I hate her kids but because of her, I am here.

Narating namin ang isang abandonadong bahay sa taas ng burol. Bumaba kami
ni Ido sa sasakyan. Ikinasa ko ang baril ko. Ganoon din ang ginawa ni
Ido. I signaled him to go to the other side of the place. Nagtanguan
kami. Bago pumasok si Ido sa loob ay binaril na niya ang dalawan bantay.

"Fuck that never gets old!" Natatawang sabi niya. Napangisi ako. Tumingin
ako sa kotse at nakita ko ang babaeng iyon nanlalaki ang mga mata. I
waved her goodbye tapos ay sinundan ko na rin si Ido. Hindi ko na siya
kinalasan. Mas mabuti na iyong nasa loob siya kaysa lumabas siya dun
sasakyan.

Nang makababa ako ay naakita kong nakabulagta na halos lahat ng mga

bantay sa bahay. Si Ido talaga. Dahan-dahan akong naglakad papasok sa
loob. I was alert. Mahigpit ang hawak ko sa baril ko habang naglalakad.

I was looking around. Nakarinig ako ng mga yabag sa likod ko. Humarap ako
at itinutok ko ang baril ko. Nakita ko si Narciso.

"Easy! The whole family is here." Imporma niya sa akin.

"I don't care. Tara!"

Tumakbo na kami ni Narciso. Pagliko namin ay may nasalubong kaming

dalawang armadong lalaki. Binaril ko pareho tapos ay tumakbo na muli
kami. The house is wide and until now, wala akong makitang bakas ng mga
bata. Umakyat kami ni Narciso sa second floor. I searched all the rooms
when I suddenly heard Narciso's voice.

"Sa likod!"

Agad kong tinanaw ang likod bahay at doon nakita ko ang gate away van.
Sinipa ko ang bintana at doon ako tumalon pababa. Narciso jumped too.
Hinabol namin ang mga kalalakihan. Nagkabarilan na kami. I noticed that
someone was shooting from behind. At first I thought it was Ido but when
I looked back I saw Hermes Consunji and he looked pretty mad.

Nakita kong tinakbo ni Adan ang van. Nakuha niya ang dalawang kambal na
lalaki. Pero walang ang anak ni Hermes.

"Putang ina! Nasaan si Artie!" Gigil na wika niya. Parehong umikot ang
mga mata namin. We both saw Artie and one of the guys getting away. Tulog
ang bata. Tumakbo kami pareho. Humarap naman sa amin ang lalaki.

"One wrong move, mamamatay ang bata. Ibaba ninyo ang baril ninyo!"

Napatingin ako kay Hermes. Itinaas niya ang kanang kamay niya saka
ibinaba ang baril.
"Huwag mong sasaktan ang anak ko." Tila ba nakikiusap na wika niya.
Napailing ako. He looked at me.

"Ibaba mo!" He hissed. I shook my head. Itinutok ko ang baril sa lalaki

at pinutok iyon. Tinamaan siya sa braso at sa binti dahilan para
mabitiwan niya ang bata.

"Sorry, Consunji but I don't work that way!" Ngumisi ako. Napanganga siya
sa akin. Nag-iwas lang siya nang tingin nang umiyak ang batang babae.

"Pa-papa! Papa pangit! Natatakot po ako!" Dinaluhan niya ang bata.

Inilayo niya sa lalaking ngayon ay namamalipit sa sakit. I looked around.
Nang wala akong makitang tao ay tinadyakan ko siya.

"Gago kang putang ina ka!"

Iniwan ko siya at hinanap si Ido. Nakita kong nasa sasakyan na siya at

naghihintay. He was with the woman who is now crying and looking pale.
Marahil ay narinig niya ang mga putukan ng baril at marahil ay nasaksihan
niya ang mga bagay na hindi niya kayang masikmura.

Inalis ko ang duct tape sa bibig niya.

"Mamamatay tao kayo!" Sigaw niya sa akin. Nagsalita si Ido.

"Ako. Oo. Si Azul hindi masyado." Palabirong wika niya. Lalong natakot
ang babae sa amin. Pinapasok ko na muli siya sa sasakyan. Akmang aalis na
rin ako nang biglang may humawak sa balikat ko at sinalubong ako ng
suntok.

"YOU ASSHOLE! PAANO KUNG NAPAHAMAK ANG ANAK KO! PAANO KUNG NABARIL MO
SIYA! WALA KANG ISIP! SINO KA BA?! NI HINDI KA NAMIN KILALA!"

It was Hermes Consunji. Nasa likod niya ang kapatid niyang si Ares. They
look as if they are ready to fight me. I will fight back. Hindi nila ako
kaya. Sinuntok ko din si Hermes. Agad ding sumugod si Ares. Sinenyasan ko
si Ido na wag lalapit.

"Bakit hindi ka na lang magpasalamat sa akin at nakasama mo ang anak mo,

gago ka!" Sigaw ko. "Kung hindi dahil sa akin hindi kayo magiging
masaya!" Tumama ang kamao ko sa pisngi niya. Sumuntok din si Ares pero
nakialam na si Ido.

Tig-isa kami ni Ido ngayon. Sa kanya si Ares, nasa akin si Hermes.

"Tumigil kayo!" Isang boses ang nangibabaw sa lugar na iyon. Huminto ako
at nakipagtitigan kay Lukas Consunji. Itinayo niya si Hermes at hinatak
si Ares. Kasama niya ang anak niyang babae na akala ay kung sino
makaasta..

"You're a nobody." Wika ni Hermes.

"Tama na." Lukas said.

"Why do you have my mom's pendant?!" Hera silenced us all. Napatingin ako
sa damit ko. Bukas pala iyon at suot ko ang pendant na bigay sa akin ni
Apollo. Kasama ng pendant na iyon ang singsing ni Olivia. Itinago ko ang
pendant na iyon sa likod ng damit ko at saka tumalikod.
"Tinatanong kita!" Sigaw pa ni Hera.

"Wala kang pakialam."

I walked out.
####################################
Challenge # 4
####################################

"Tapos anong nangyari? Nagkaiyakan na ba kayo ng tatay mong gago din na

tulad mo o naiyak ka tapos sabi niya come to daddy!"

Sa inis ko ay ingudngod ko sa coffee table si Axel John. Matapos ang

bakbakan ay umuwi kami ni Ido sa bahay ni King David kung saan naroon na
naman ang lahat. Ido just laughed. Ganoon lang naman siya palagi niyang
tinatawanan ang buhay na para bang biro lang ito sa kanya. Ang
nakakatawa, kahit na gaano katapang at kawalang pakialam si Ido pagdating
sa kapatid nitong babae ay nawawala ang pagiging poker faced niya. Tulad
ko ay may galit siya sa Consunji dahil sa nangyari sa kapatid niya noon
sa kamay ng isa sa mga ito. I just shook my head. Wala akong pakialam sa
sasabihin ng pamilyang iyon. Matagal na akong nabubuhay nang wala sila sa
mundo ko at hindi kahit kailan magbabago iyon.

Noong fourteen ako, sinama ko si Judas sa bahay na iyon. Curious kasi ako
sa kung anong hitsura ng tatay ko, nakita ko siya sa garden at kasama
niya ang dalawang anak niyang lalaki. That was the first time I saw him
and he looked a lot like the father I had always wanted but never got.
Mula noon kinumbinsi ko ang sarili ko na hindi ko siya kailangan at hindi
ako tutulad sa mga anak niya na kinakailangan siya sa buhay at nagawa ko.
Nandito ako ngayon at nabuhay ng tatlumpu at tatlong taon na hindi siya
hinahanap o kinakailangan.

Kinuha ko ang bote ng alak na iinumin sana ni Judas - umalma siya pero
hindi na rin kumibo. Nasa ganoong ayos kaming lahat nang pumasok si
Arruba sa pinto kasunod ang babaeng kinuha ko sa kung saan kanina,
itinali at kinalimutan - si Leira Sarmiento.

"Simoun Paul! Why did you kidnapped this girl? You tied her up in your
car and you just forgot about her?!" She was mad. Hindi ako nakakibo.
Inalis na niya ang duct tape na inilagay ko sa babaeng iyon kanina. Hindi
na ako nagsalita. Alam kong kung anuman ang sabihin ko ay ikagagalit
lamang ni Arruba kaya hindi na ako nagtangkang magpaliwanag. Inirapan
niya ako tapos ay kinuha ang kamay ng babaeng kindinap ko nga. Umakyat
sila sa itaas. Hindi ko alam kung anong gagawin nila doon. Wala naman
akong pakialam sa babaeng iyon. Kahit ano pang mangyari, mas may pakialam
pa rin ako kay Arruba at sa nararamdaman niya.

Mahal ko siya. Hanggang ngayon ay siya pa rin ang mahal ko. I couldn't
even put to words how is it even possible for a man like me to love
Arruba to this extent. I love her silently and it kills me to see that
David could hold him that way. Sometimes, I wanna shoot David's hand so
he will never have the chance to hold her again. Kung hindi ko lang
itinuturing na kapatid si King David ay matagal na siyang nakalibing sa
ilalim ng lupa.

Naghanap ako ng tamihim na lugar kung saan ako makakapag-isip. I asked

myself why Apollo has to die so early. Dahil sa pangyayaring iyon,
tinubuan ako ng puso at pakialam sa maliliit na bagay na may kinalaman
siya. Hindi dapat ganito. Una, mali na itinuring ko siyang kaibigan, mali
ang makadama ako ng saya kapag nakikita ko sita at tinatawag niya ang
pangalan ko. Having Apollo around was like having Olivia with me again.
Somone's taking care of me and making sure that I'm alright.

Hindi ko dapat minahal si Apollo Consunji - hindi ko siya dapat itinuring

na ina. Matagal ko nang sinasabi na patay na si Olivia at siya lang ang
dapat minamahal ko. I even tattooed her face on my chest, siya lang dapat
pero heto ako at nangungulila sa presensya ng ikalawang babaeng itinuring
kong ina.

How could I love the women who fell in love with Lukas Consunji - the man
I hated the most - so dearly that it hurts so much just missing them?

Nawala ang puso ko noong namatay si Olivia, ibinalik ni Apollo sa akin

iyon nang mahalin niya ako na parang anak pero ngayong wala na siya,
hindi ko alam kung saan ko dadalhin ang pusong ito.

Lumiliit na ang mundo ko at ng mga Consunji. Alam kong hindi magtatagal

ay malalaman na nila ang tunay kong pagkatao. Alam kong nagsisimula na
silang magtanong - lalo na ngayon na nakita nila ang pendant na ibinigay
ni Apollo sa akin isang linggo bago siya mamamatay. I took a deep breath.

Napansin kong umupo si King David sa tabi ko. I looked at him.

"Are you worried about your dad?" He asked me.

"Wala akong tatay." Malamig na wika ko.

"Azul, we grew up together, I know that look. If you'll ask me Consunjis

are not that bad. They're ruthless - just like you - they are made to
rule. I made out with Gianna Consunji for a year, she's amazing, even the
cousin who has a bad mouth is amazing. They're people, Azul - JUST
PEOPLE, you have to face your fear. Do you think Sunshine Lady or Mom
wants to see you this way? Dude, be a man to face them - your father has
to know about you. You can rule over your siblings, ikaw ang panganay.
Kayang-kaya mong patahimikin ang mga kapatid mo. Azul, you deserve to be
acknowledged. Hindi ka dapat itinatago. You're a great man! You're my big
brother and I may not say this often but I love you! If... if it weren't
for you, I'd be alone and lonely."

Nagulat ako nang bigla akong niyakap ni David. Itinulak ko siya.

"Nababakla ka na ba? Gago!"

"Gago ka din!" Sigaw niya sa akin. "Seryoso, Pare. You deserve your
father's name. Just like what Sunshine Lady said." Tinapik ni King David
ang balikat ko. I share that memory with him but I want to reject that...

"You deserve your father's name, Simoun Paul. I'm sure Olivia wanted that
too. Akong bahala sa'yo. Kapag nagalit si Lukas sasampalin ko siya ng
mainit na takure!"

I shook my head. I've been Simoun Paul Azul for the longest time and
that's never gonna change.

--------------------

Halos lumuwa na ang mga eyeballs ko sa kakaiyak. Hindi ko kasi

maintindihan ang pinasok kong gulo. Paano ba ako napunta sa sitwasyong
ito? Ni hindi ko lubos na kilala ang lalaking iyon pero sa loob ng halos
tatlong araw na pagkaka-involved ko sa kanya ay bumaliktad na ang buong
mundo ko.

Tinanong ko ang sarili ko kung nagkulang ba ako sa pagsisimba o sa

pagdadasal. Siguro ay kailangan kong pagibayuhin ang pananalig sa Diyos
para hindi ako napapahamak.

Magmadre na lang kaya ako? Baka sakaling bumalik ang dati kong buhay.
Baka sakaling hindi ko na makasalubong ang lalaking iyon. Ayokong maging
parte siya ng buhay ko.

Nahintakutan ako nang bumukas ang pinto. Nanalangin ako na sana hindi
iyong lalaking iyon ang pumasok. Agad naman akong nakahinga nang maluwag
nang makita ko ang magandang babaeng tumulong sa akin kanina. Ang sabi
niya Arruba ang pangalan niya. She seems nice at sa tingin ko siya lang
ang makakakampi ko sa ngayon. Hinawakan niya ang kamay ko at tumitig sa
mga mata ko. There was a hint of smile in her face.

"Ang kamig ng kamay mo. Natatakot ka ba hanggang ngayon?" Mahinahong

tanong niya. Nanlaki ang mga mata ko.

"Takot? Tinatanong mo kung natatakot ako?" NHalos hindi ako

makapagsalita. "Ang sabihing natakot ako ay kulang! Hindi ako natakot!
Nagimbal ako! Pumapatay sila! Hindi ko na makakalimutan ang mga nakita at
narinig ko?!" I'm not being exxagerated but that's how I feel. Nakatingin
lang sa akin ang babae. Nawala na ang ngiti niya. Ako naman ay pilit na
kinalilimutan ang nakita kong mga katawang nakahandusay na duguan at ang
mga putok ng baril. Natatakot ako, nagigimbal at hindi ko alam kung
makakabalik pa sa dati ang organisado kong buhay.

"They kill only the bad guys. Just like what Robin hood does. I know that
the end doesn't always justify the means but they are the closest thing I
have to a family. I love all of them and if you get to know them better,
you'll see how much they differ from the usual bad guys." Hinigpitan niya
ang pagkakahawak sa kamay ko habang titig na titig sa akin. Nasa ganoong
tagpo kami nang bigla na namang bumukas ang pintuan at sa pagkakataong
iyon ay pumasok sa silid si virginity destroyer level fifty - seven. He
looked at Arruba and spoke.

"Thank you, Arruba, I can take it from here." Habang sinasabi niya ang
mga salitang iyon ay nakatitig siya sa akin. Para bang nilalalamon ako ng
dreamy eyes niya. Para bang iniisa-isa noon ang mga cells sa katawan ko
at nakakadama ako ng kaba dahil sa paraan ng kanyang pagtingin. Tumayo si
Arruba. Hindi naman niya sinagot ang lalaking iyon. Nagtitigan lang sila
nang napakatagal tapos ay nag-iwas ng tingin ang lalaki. Noon pa lamang
umalis si Arruba at tuluyan na akong naiwan sa pangangalaga ni virginity
destroyer level fifty seven. Kakaba-kaba ang dibdib ko. Hindi na nga ako
makahinga eh. Ayoko nang ganitong kaba. Tingin pa lang niya ay nakakawala
na sa sarili.

Binawalan ko ang isipan ko na mag-isip ng kung ano tungkol sa lalaking

iyon. Hindi tama. Kailangan ko siyang awayin sa pagdala niya sa akin
dito. Tinapangan ko ang mukha ko. Ngumisi siya at inulit na naman niya
ang ginawa niya kaninang umaga. Naghubad na naman siya ng pa-slow motion!

Oh putang ina ni Satanas!

Nanlalaki ang mga matang nag-iwas ako ng tingin pero tinatawag ako ng
biceps niya at kahit anong snob ang gawin ko ay nagpupumilt ang leeg ko
na ibalik ang ulo ko sa pagkakatingin sa kanya.
He's now half naked and he's unbuttoning his jeans.

""Wag mo akong gahasain!" Sigaw ko sa kanya. Nabigla ako nang tumawa siya
nang napakalakas. Nakatingala pa siya tapos ay tawa nang tawa. Sa pagtawa
niya ay gumagalaw ang abs niya. Nauuhaw naman ako pero hindi dahil gusto
ko ng tubig.

Virgin pa ako. Virgin pa ako. Bawal maging malibog!

Hinubad na niya ang kahuli-hulihang saplot sa katawan niya. Pumikit ako

nang mariin pero hindi ko natagalan. Iminulat ko ang mga mata ko at
nakita ko ang lalaking iyon na may hawak lang na twalya para takpan ang
kanyang harapan.

"Disappointed?" He grinned at me. Tumalikod siya.

"Oh sheda pashneya!" Impit akong sumigaw nang masilayan ko ang kanyang
likod. I saw his behind and it was a damn sexy ass! Shit! Shit! Shit!
Virgin ako! Bawal maglibog! Napahiga ako sa kama at napapikit.

Wala sa schedule ito! Hindi ko dapat ito nararanasan! Wala sa schedule!

"Oh putang ina!" Nagulat ako nang maramdaman kong may humawak sa paa ko.
Nakita ko siya. He put himself on top of me.

"Bakit ba gulat na gulat ka? Iyang mga tulad mong malalaki ang braso at
may patang ganito dapat magpasalamat ka dahil nakikita mo ang kagandang
lalaki ko." He grinned at me. Pinanlakihan ko siya ng mga mata.
Iniinsulto niya ang braso ko at mga hita ko! Nasa ganoong pwesto kami
nang bumukas na naman ang pintuan at pumasok si Arruba.

"Leira you should! Fuck!" she exclaimed. Umalis sa pagkakapatong sa akin

ang lalaki. "I'm sorry." She said. Umalis siya. Naiwang bukas ang pinto.
Ang lalaki naman ay napapamura habang naglalakad papasok ng bathroom.

"You should've closed the door!" Sigaw niya pa sa akin. Nabigla naman
ako..bakot ako ang sasara ng pinto samantalang siya naman ang huling
pumasok!

"Is that even my responsibility?!" Balik-sigaw ko naman. Tinitigan niya

ako.

"Ang laki ng pata mo!" Nanlaki ang mga mata ko. At ininsulto niya na
naman ang mga hita ko!

"Ang kapal ng mukha mo!" Inis na inis ako sa kanya. Pumasok na siya sa
banyo at naiwan ako sa kama. Nakanguso ako.

"Pangit na lalaki. Hmp! Mukhang malibog!"

------
"You should've stayed with Arruba back then, Azul. Siguro kung ganoon,
wala kang what if sa isipan. Ano nga bang grounds ng break up ninyo?"

Kausap ko si Ido nang umagang iyon. Halos lahat kami ay sa bahay ni King
David nagpalipas ng gabi --- si Ido ay bumalik lamang ngayong umaga.
Kinailangan niyang umuwi para makasama ang Mama noya at ang kapatid
nitong babae. Kababalik niya lang kaninang umaga at may dala siyang
pagkain. Habang nasa kusina at pinapanood ang mga kasama ni King David ay
naikwento ko sa kanya ang nangyari kagabi.
"Ang landi mo naman kasi. Lalandiin mo iyon dapat sa unit mo hindi dito.
Ano ka ngayon?" Inis na inis naman ako. Alam kong may punto si Ido kaya
mas lalo akong naiinis sa sarili ko. I saw the look on Arruba's face and
I didn't like it. Ayokong ako ang magiging dahilan nang sakit na
mararamadaman niya.

Hindi nagtagal ay nagsibabaan na ang mga kasama namin. Pati na rin ang
nakakainid na babaeng iyon. We had breakfast. Arruba was nowhere to be
found. Pati na rin si King David. Siguro ay magkasama sila ngayon. Mabuti
na rin iyon para hindi malungkoy si Arruba. Matapos ang almusal ay
inihatid ko ang babaeng nakakainis sa kung saan man siya nakatira. Inis
na inis ako sa kanya. Paulit-ulit niyang sinasabi ang pagkasira ng
organisado niyanh buhay. Sa inis ko ay hinalikan ko siya.

"Eh di natahimik ka! Isang kibo pa! Pagsasamantalahan kita!" Pananakot ko

sa kanya. Nanlaki ang kanyang mga mata. Niyakap niya pa ang kanyang
sarili. Bakas sa mukha niya ang takot. Gusto konh matawa. I may be a bad
person but I'm no rapist.

"Saan ba kita ihahatid?" Biglang tanong ko.

"Sa... sa kanto ng Espanya." Mahinang wika niya.

"Saan?" Lumiko ako.

"Sa... sa... kanto... t-t-inio!"

I know the place but I just have to let this out. "Dito? You want me now?
In this car?" I am trying my best not to laugh. Pinaghahampas niya ako.

"Ang bastos mo!" Sigaw niya sa akin. Tawa lang ako nang tawa. Matapos ang
ilang minuto ay narating namin ang kantong sinasabi niya. Mabilis siyang
bumaba ni hindi man lang siya napasalamat sa akin. I just grinned.

Nagmaneho na ako pabalik sa bahay ko. Pagod ako. Iniisip ko si Arruba at

kung ano ang gagawin ko para magkausap kami. I parked in front of my
house. Pagbaba ko ay napansin ko ang itim na SUV. Agad kong hinawakan ang
baril ko pero binitiwan ko din nang bumaba mula doon si Hera Consunji -
Vejar. Huminga ako nang malalim.

Nilapitan niya ako at huminto nang magkatapat na kami. Mabilis ang mfa
pangyayari. Nakita kong umigkas ang kamay niya. The next thing I knee
nakuha na niya ang pendant ni Apollo.

"This belongs to my mom. Hindi ko alam kung bakit nasa iyo ito pero sa
mama ko ito kaya akin ito!" Matapang na wika niya. Mabilis din ang galaw
ko. In two moves nakuha ko muli ang pendant ni Apollo. Napanganga siya.

"What's mine is mine. It will never be yours, Hera Vejar. I will never
bow down to you. So don't bitch out on me!" Tumalikod ako at pumasok sa
loob. Narinig ko siyang sumigaw at tinatawag ako.

"Sino ka ba talaga!?!"

I just grinned.

"Wala kang pakialam."

Napatigil ako nang hawakan niya ang gate at pumasok siya. Hinawakan niya
ang braso ko. Nang muli ko siyang tingnan ay puno na ng galit ang kanyang
mga mata. Tinumbasan ko din ng galit ang galit niya. Hindi ako papatalo.
Nasa kanila na ang lahat ng gusto ko sa buhay --- hindi pwedeng palagi na
lang ako ang talo.

"Tell me who you are. Anong kinalaman mo sa mama ko? Why do you have her
pendant? Anak ka ba ng mama ko? Because if you are her son then who is
your father!" Nabasag ang boses niya. Napaawang naman ang labi ko. May
kung ano siyang inilabas mula sa bag niya. "I found this in my moms
things." Ipinakiya niya sa akin ang litrato ko at ni Apollo. It was taken
years ago after I resigned from the service. Magpapasko noon. Ipinakita
ni Hera sa akin ang likod ng larawan at doon nakasulat ang salitang SON.

Hera' so mad.

"Are you my mother's son?!" She demanded. Hindi ako nagpatinag.

"You're a smart woman, Hera but you got it all wrong. Have a good day."
####################################
Challenge # 5
####################################

"Bakit hindi mo na lang sila kausapin? Look at your sister. Parang tanga
na siya na halos araw-araw kang pinupuntahan ka dito sa bahay mo hindi
mo naman kinausap."

Pareho kami ni Ido na nakadungaw sa labas ng bintana ko. Naroon na naman

ang kotse ni Hera Vejar. Wala naman siya sa labas, nasa loob siya ng
sasakyan niya but knowing that she's there makes me want to ask her what
the hell does she wants?

Tahimik na ang buhay ko. Hindi ko sila kailangan. I never asked anything
from their family kahit na gustong-gusto ko noon. Isang beses lang akong
nagtangkang lumapit sa kanila at wala pang nangyari sa bagay na iyon. Ang
hindi ko lang maintindihan ay kung bakit ngayon ay hindi nila maibigay sa
akin ang katahimikan na gusto ko. Mahirap bang intindihan na ayoko nang
kahit na anong may kinalaman sa kanila?.

Bakit ba kailangan araw-araw siyang magpunta dito? Wala akong sasabihin

sa kanya at alam ko na kaagad kung ano ang ipinunta niya dito. Alam kong
naghahanap siya nang kasagutan pero hindi ko iyin ibibigay sa kanya.
Somehow, I know that Hera will figure it out. She was almost there but
she missed something. She was too advanced.

"Bakit hindi mo pa labasin at sabihin sa kanya na ayaw mo siyang makita,

Azul. Tapatin mo o baka naman natutuwa ka na nakikita siya diyan habang
naghinhintay sa'yo. Maybe in your heart you like them chasing you."

Tiningnan ko si Ido tapos ay sinuntok ko siya sa balikat.

"Sama ka nang sama kay King David, nababading ka na." Nayayamot ako.
Tumalikod ako at kinuha ang baril ko. Ni hindi na ako nag-abalang magsuot
pa ng tshirt. Lumabas ako ng bahay na tanging pantalon lang ang suot.
Dumiretso ako sa kotse ni Hera Vejar hindi ko naman kinailangang kumatok
pa o tawagin siya. Bigla siyang lumabas ng sasakyan and she gracefully
walkes towards me. Itinutok ko naman ang barik ko sa kanya but damn ---
maybe it was because of Lukas Consunji's blood in her veins, she didn't
even blinked. Pinamaywangan niya pa ako tapos ay huminto siya sa harapan
ko.

"Are you gonna shoot me?" Tanong niya pa. "Come on, shoot me! I'm ready
to die in my Armani and Versace." Napailing pa siya saka ngumiti. "Alam
kong hindi mo ako sasaktan."

"Are you sure?" I asked her.

"Yes. I am after all Apollo Consunji's daughter and according to my

observation mahal mo si Mama kaya hindi mo ako sasaktan. You will never
hurt me bacause I am her daughter." Confident na wika niya. Ibinaba ko
ang baril ko at tumalikod na. Wala akong panahon sa ganito. Ayoko ng
komprontasyon at lalong ayokong malaman nila ang tungkol sa akin.

Buong buhay ko ay hindi ko sila kinailangan ag kahit ano pang magbago ay

hindi ko sila kakailanganin. I was about to walk away when she spoke
again.

"Just tell me who you are! It creeps me out na nagkaroon kayo ng relasyon
ng mama ko! That once upon a time my mother wasn't faithful to my father
and that makes me want to cry my heart out! Pakiramdam ko, hindi ko na
kilala ang mama ko --- na napakaraming bagay ang hindi niya sinasabi sa
akin but there you are and you can give me the answers I want but you
choose not to tell me! Don't make me hate my mom!"

Hinarap ko siyang muli at nilapitan. Hinawakan ko ang magkabilang braso

niya at hinapit siya palapit sa akin. I gritted my teeth and spoke.

"I never asked anything from your family. Hindi ko kayo ginulo o kahit
nilapitan man lang, kaya kung ako sa'yo, umalis ka na at huwag na huwag
mo na akong guguluhin pa kung ayaw mong mawala ang dugo ng pamilyang
iniingatan mo, Hera Vejar. Sisiguraduhin ko na papatak ang kahuli-
hulihang dugo ng pinakabatang miyembro ng pamilya mo."

Nakita kong nawalan ng kulay ang kanyang mukha. A tear rolled down her
eyes. Her mouth fell. Gusto kong matawa. Hera looked vulnerable now. Sa
ganoong posisyon kami natagpuan ng mga kapatid at ng asawa niya.
Binitiwan ko si Hera at tumakbo siya kay Hades. Narinig ko naman ang pag-
iyak niya.

"Hades! He threatened our kids!" She whimpered. Tumingin sa akin si Ares.

Sinugod niya ako para suntukin pero hindi niya ako natamaan. Naiinis na
ako. Habang nakatingin ako sa kanila ay bigla kong naalala si Mommy.
Ngayon ko naiintindihan kung bakit mas pinili niya ng tumahimik kaming
dalawa. Gusto niya akong bigyan ng tahimik at matiwasay na buhay and
having Apollo's children now isn't really my cup of tea.

Hinatak ko ang kwintas ko at ibinato ang pendang niyon sa direksyon ni

Hera. "Kung iyan ang gusto mo sa'yo na iyan. Patahimikin ninyo na lang
ang buhay ko. Hindi ko kayo kailangan. Hindi ako kahit kailan nanghingi
ng kahit na ano sa pamilya ninyo kaya umalis kayo!"

Pagtataboy ko sa kanila. Inilang hakbang ako ni Hermes at sinuntok sa

bibig. Hindi na ako nakailag sa pagkakataong iyon. Dumugo ang bibig ko at
napaupo ako sa lupa.

"Threaten my family again and I'm gonna kill you with my barehands!" He
hissed.
Tumayo ako. I just grinned at them. "Funny how you grew up as an asshole,
a fucker and a bitch. Your mother didn't raise you that way."

Nakita ko ang panlalaki ng mga mata ni Hera. Ang sumunod na pangyayari ay

ang paghakbang papalapit ni Ares at Hermes para suntukin ako. Hindi ako
nakailag. They punched me and I let them. Dapat akong lumaban pero hindi
ko ginawa. All I could think was it was all worth it --- lahat ng sinabi
ko sa kanila ay nararapat lamang. It was all worth it.

Hera was cheering for her brothers. Si Hades naman ay nakikiawat. Narinig
kong tinawag na ako ni Ido at nakisali na rin siya.

I lied in there and I was imagining my mom. Naiintindihan ko na siya

ngayon. And I was right to restore the happy and peaceful life she wanted
me to have. Kahit kailan ay hindi magbabago ang desisyon ko, hindi ako
lalapit sa kanila.

-------

Nagulat ako nang makita ko si Arruba Escalona na nakaupo sa waiting

lounge ng Vejar Hotels. Nakatingin siya sa sa sapatos niya at tila ba
inip na inip na. Nakatitig lang ako sa kanya. She looked so beautiful and
kind. Bagay na bagay sa kanya ang kulay asul niyang bestida na unaabot
lamang sa ibabaw ng tuhod niya. Nag-angat siya ng tingin at ngumiti sa
akin. Lumapit ako sa kanya.

Dalawang araw na rin ang nakakalipas mula nang ihatid ako ni Virginity
Destroyer sa bahay at kahit paano naman ay masaya na ako dahil bumabalik
na sa dati ang buhay kong organisado. Binago ko na ang schedule ko.
Naglagay ako ng one hour allowance para sa surprise events. Siguro naman
ay tama na iyon para maging maayos ang lahat sa buhay ko.

I love my life being organized and unique.

"Hi, Leira. Pwede ba tayong mag-usap?" Tanong sa akin ni Arruba. Tumango

naman ako. Niyaya ko siya sa coffee shop ng mismong hotel para doon na
lamang kami mag-usap. Hindi ko alam kung para saan ang pag-uusap naming
ito. Ayoko naman ng kahit anong may kinalaman sa kanila o sa grupo niya.

Naupo kami sa table malapit sa glass window. Kitang-kita sa labas ang

Manila Bay. Iniisip ko kung anong pinunta niya dito. At isa lang naman
ang sagot noon. Baka iniisip niya na isusumbong ko sina Virginity
Destroyer sa mga pulis pero hindi ko gagawin iyon - ayoko na lang
talagang mapasama sa kanila.

Um-order ako ng kape para sa aming dalawa. Hindi pa man dumarating ang
kape ay nagsimula na si Arruba. She was smiling while looking at me.
Bigla ay hinawakan niya ang kamay ko. Mahigpit na pagkakahawak na para
bang kumukuha siya sa akin ng lakas - kung para saan ay hindi ko alam.

"alagaan mo si Simoun." Wika niya pa sa akin. I made a face. Pupunta lang

siya dito para magpaalaga sa akin? Sino naman si Simoun? Aso niya ba
iyon?

"Sinong Simoun?" Tanong ko pa. Napatitig siya sa akin.

"Si Azul. Hindi mo ba alam ang pangalan niya?"

"Ah! Si Virginity Destriyer level fifty-seven!" Sigaw ko. Natulala si

Aruuba pero ngumiti din siya. Ang mga ngiting iyon ay napalitan ng
pagtawa hanggang sa maluha siya. Siguro ay sobrang nakakatawa ang sinabi
ko kaya ganoon na langh ang pagluha niya.

"Azul destroyed your virginity, already? Napakabilis niya talaga."

Komento niya pa. Hindi na ako kumibo. Tuloy-tuloy kasi ang pag-agos ng
luha niya. Hindi ko alam kung dahil ba ito sa joke ko o may nakakaiyak
akong sinabi.

Kasabay ng pagdating ng kape namin ay ang pagtunog ng phone niya. nang

sagutin niya iyon ay ngiting-ngiti siya pero agad na napalitan ng pag-
aala ang ekspresyon nang mukha niya makalipas lamang ang ilang saglit.
Tumayo siya at tila ba hindi mapakali. Hindi niya alam kung hahatakin
niya ako o pakikiusapan.

Bigla ay hinarap niya ako. "Si Simoun, nabugbog. Nasa ospital siya.
Kailangan natin siyang puntahan."

Bakit kasama ako? Hindi na ako nakahuma nang hatakin niya ang mga kamay
ko. Sumunod ako sa kanya. Pakiramdam ko ay nakasakay ako sa kotse sa fast
and the furious sa bilis magmaneho ni Arruba. In fifteen minutes,
narating namin ang ospital at agad kaming tumuloy sa isang silid sa
second floor. Naroon si Ido na putok ang kilay at maga ang labi.

Dahan-dahan pa akong naglalakad. Nakita ko ang katawan ni Azul na

nakaratay sa kama. May benda ang ulo niya. Tulog siya. Putok ang labi.

"Bakit hindi siya lumaban?!" Sigaw agad ni Aruuba. "Fuck!"

Azul looked pityful. Nakadama ako ng habag sa lalaki. Nilapitan ko siya

at hindi ko napaigilan ang sarili ko na haplusin ang mukha niya. I bit my
lower lip. Mabait ako pero hindi ko alam na pati sa kanya ay applicable
ang kabaitang iyon.

"Hinampas ni Ares Consunji ng baseball bat si Azul sa likod. Nawalan siya

ng balanse tapos at binugbog siya ni Hades at Hermes. Hera Consunji -
Vejar cheered for them." Kinilabutan ako nang marinig ko ang pangalan ng
boss ko. Amo ko si Hades Vejar at may pagkabitch nga ang asawa niya pero
hindi ko alam na ganito kasama ang ugali nila.

Napatingin ako nang lumabas si Arruba. Sumunod ako sa kanya. Hindi ko man
alam kung saan siya pupunta ay sumunod pa rin ako.

Natigilan ako nang makita kong sinasalubong niya ang asawa ng boss ko -
si Hera Consunji - Vejar. Napasigaw pa ako nang biglang sabunutan ni
Arruba si Hera.

"Arru!" I called her. Tinakbo ko sila para awatin. Hinawakan ko si Arruba

sa baywang. "Tama na!"

"How dare you bitch! Arruba said. Hindi ko na siya mapigilan. Literal na
nagwawala si Arruba Escalona sa hospital corridors. Dumating ang
magkaptid na Consunji para alalayan ang ate nila. "Matapang ka because
you have your own army!" Sinabi niya kay Hera. "Ang kapal ng mukha
ninyo!"

"Arruba, stopped!" Boses naman ni Ido ngayon ang nangibabaw.

"Hindi Ido! Sawang-sawa na ako! Wala silang karapatang saktan si Simoun!"

"He threatened to kill my family!" Hera hissed.

"We'll I'm gonna kill you with my fucking bare hands!"

"Tama na!" Hades Vejar yelled.

"Wag kang makialam dito! Walang modo ang asawa mo at ang mga kapatid
niya! How dare them hurt, Simoun! Paano nila nagawa ito sa sarili nilang
dugo at laman?!"

"Arruba!" Ido pulled her. Natabig ako. Pakiramdam ko ay nasa loob ako ng
isang teleserye at anumang oras mula ngayon ay may mabubulgar na malaking
sekreto. At tama nga ata ang hinala ko.

"Arruba, let's go! this is enough! He won't like this!"

"I'm doing this for him! It's time for everyone to find out abour Lukas
Consunji's love child! It's time for this bitch to know that she's not
the eldest child of Lukas Consunji kundi si Azul! Si Simoun Paul at wala
silang karapatang saktan siya!"

Is it just me o nakarinig talaga ako ng bombang sumabog?

####################################
Challenge # 6
####################################

Have courage and be kind.

Ilang beses kong narinig sa nanay ni Cinderella ang mga katagang iyon at
sa ngayon, ang mga katangang iyon ang gusto kong sabihin kay Azul sa
pagmulat ng mga mata niya. Alam ko kasi na tukad ng lahat ng tao sa
paligid niya ay magbabago ang buhay niya at mabibigla siya.

Masyadong naging mabilis ang pangyayari sa araw na ito at oo, napatunayan

ko na hindi sapat ang isang oras para sa surprise events sa buhay ko.
Uulitin ko na naman ang schedule ko at iyon ang iniisip kong gawin habang
hinihintay ko siya pero hindi ko magawa. Hanggang ngayon ay nararamdaman
ko ng tensyon nang nangyarin rebelasyon kanina. It was so fucking
shocking, naramdaman kong nanginig ang mga pata ko.

Huminga ako nang malalim. Nakadama ako nang pagkauhaw kaya tumayo ako.
Narealize ko na wala palang tubig sa silid ni Azul kaya lumabas pa ako
para bumili sana ngunit natigilan ako nang pagbukas o ng pintuan ay
nakita ko ang tropa ni Azul at si Arru na kausap ang boss kong si Hades
Vejar at Hera Consunji. Seryoso yata ang pinag-uusapan nila at alam kong
wala akong karapatang makinig dahil hindi naman ako kabilan sa grupong
ito pero nang marinig ko ang pangalan ni Azul ay naing interesado ako.
Kausap nila ang mag-asawang Vejar. Ayon sa naririnig ko, gusto nilang
makausap si Azul to verify if what Arruba told them is true. Tumikhim
ako. Napatingin sa akin ang lahat. May luha sa mga maga ni Arruba at tila
ba nakikiusap.

"Mawalang galang na po. Alam kong hindi ako kabilang sa grupo na ito at
alam kong walang kwenga ang opinyon ko pero bakit hind ninyo muna siya
hayaan? Sa orasna magising siya, ibang sitwasyin na ang haharapin ni
Azul. Ayaw niya man pero haharapin niya ang sng napakalaking pagbabago sa
buhay niya, ibang tao na siya. Masyadong malaking adjustment ang
kailangan niyang gawin. Hindi naman siya hayop na pwede ninyong saktan at
kapag may nangyari ay pupulutin ninyo siya. Tao si Azul. May damdamin
siya. Nasasaktan siya. Let's spare him the pain even for a while."
Lahat sila ay tila natigilan sa sinasabi ko. Nakalimutan ko ang pagkauhaw
at bumalik sa loob para tingnan si Simoun. Tulog na tulog pa rin siya.
Hindi ko alam kung bakit nakakaramdam ako ng kung ano para sa kanya pero
sigurado naman ako na hindi iyon awa. Parang naiintindihan ko na kasi
siya sa ngayon. Iyong mga bagay na ipinakikita niya --- his grins, his
evilness --- lahat iyon panlabas lang. Hindi siya malakas. Deep inside
him he's a lost child. Napaluha ako. Parang nakikita ko sa kanya ang
sarili kong nawawala noong akala kong magbabago ang buhay ko dahil sa
pagkakasakit ni mama. Hinaplos ko ang noo ni Azul. Iniisip ko kung ano
kayang magiging reaksyon niya sa oras na malaman niya na nalaman na ng
lahat ang kanyang serketo. It would be very hard for him, I'm sure of
that. Itinago niya ang kanyang pagkatao at alam kong may dahilan iyon
but now that it's out - I wonder how he would react.

Ipakikita na ba niya ang tunay na siya? O magpapanggap siyang malakas?

"What you did out there is noble." Nanigas ang liko ko nang marinig ko
ang boses ng isang babae. "Pero wala ka sa lugar dahil hindi ka naman
kabilang sa pamilya ko o kahit sa grupo ng taong iyan." Tumingin ako sa
aking likuran at nakita ko ang babaeng iyon - si Hera Vejar. Huminga ako
nang napakalalim at hinarap siya.

"Bakit po hindi ninyo try mag-kape para naman po kilabutan naman po kayo
sa mga pinagagagawa ninyo." Kalmado ako pero mariin ang mga sinasabi ko.
Hindi agad siya nakahuma. Tumayo siya nang tuwid at hinarap ako. She
crossed her arms and started at me eye to eye.

"Baka nakakalimutan mo kung saang kompanya ka nagtatrabaho at kung ano ka

lang doon."

"Siguro nga wala akong katungkulan pero hindi ako tulad mo na walang
konsensya at nakakayang manakit ng tao - lalo na ng sariling kapatid.
Kotang-kota na kayo sa pagka-bitch. Bakit? Nasisiyahan ka pa kapag
nakakakita ka ng taong nasasaktan dahil sa'yo? Ano bang gusto mo?"
Umigkas ang kamay niya pero nasangga ko iyon. Umiling ako. Walang kahit
na sino ang pwedeng manakit sa akin. Kahit sino pa ang kaharap ko, kahit
na ang presidente pa iyon hindi nila ako pwedeng saktan.

"Tao ka lang din." Wika ko pa. "Pare-pareho tayong nilikha ng Diyos. Wala
kang karapatang manakit. Being rich and famous doesn't give yoy the right
to hurt other people. If that is how you percieve life, then something is
wrong with your brain, Mrs. Vejar."

Itinulak niya ako. "You're fired! Wala ka nang babalikang trabaho sa

hotel. You are fired!"

"You don't have to do that because I quit. Hindi ko kayang magtrabaho sa

ilalim ng taong kaugali ng pamilya mo. Anak ka ng Demonyo!"

She walked out. Hindi ko naman na napigilan ang panginginig ng tuhod ko.
Maliban sa sira na ang schedule ko, wala na akong trabaho. Hindi ko alam
kung paano ko haharapin ang buhay ko na hindi na organisado. Napaluha
ako. Nang muli kong balingan si Azul ay mulat na ang mga mata niya. Titig
na titig siya sa akin. I smiled. He grinned.

"That was fierce. Thank you, Leira."

Umismid ako. "Malibog ka pa rin!"

------------------------------

"You're awake!"

Ngumisi lang ako nang makita ko ang mga kalalakihan kong kaibigan na
sunod-sunod na pumasok sa loob ng hospital suite ko. They were all
smiling. Si Axel Jon ay may dalang lobong kulay pink na may nakalagay na
Get well soon, SP! Si Judas naman ay may dalang pink na blanket habang si
King David ay may dalang pink na rosas. Napailing na lang ako. Inaasar na
naman yata nila ako.

"Pare! Namiss kita!" Niyugyog ni David ang balikat kong may cast. Sa inis
ko ay sinipa ko siya tyan.

"Alam mo iyong masakit?!" Inis na wika ko. Tiningnan ko ang paligid pero
hindi ko nakita doon si Arruba. Wala siya dito. Siguro ay nagtatampo pa
rin siya. Hindi ko naman alam kung ayos lang na magtanong ako sa kanila
kung nasaan siya dahil nandito si King David at ayokong mag-isip pa siya
ng kung ano. Hindi na lang ako nagsalita.

"Pre, unang tanong. Bakit hindi ka lumaban? You could have kicked their
asses! Ikaw pa! Isang kasa ng baril tapos silang lahat bakit hindi ka
lumaban?" Si Axel John ang bumasag ng katahimikan. Nakaupo siya sa gilid
ko habang si King Davbid ay hinahaplos ang paa ko. Palagi ko siyang
sinsisipa pero hindi naman siya tumitigil. Alam kong lahat sila ay nag-
alala pero hindi lang nila pinahahalata.

"Oo nga, pre. Saka nandoon si Ido. Bakit hindi mo na lang sila pinatay?"

"Walang mamamatay. Tama nang si Olivia at si Apollo ang namatay."

"Uhhhhh!" They made that sound right after they heard what I had to say.
Huminga lang ako nang malalim at hinintay ang sasabihin nila.

"Kung palagi mong ipagsasangkalan si Mama Apol---" Wika ni Judas."

Kakawawain ka nila, Azul. hindi ka naman titigilan ng mga iyon lalo
ngayon na alam na nila ang---" Siniko ni Ido si Judas sa lalamunan.
Napaubo siya. Nanlaki naman ang mga mata ko.

"Putang ina! Kumibo kayo?!" Sigaw ko. "Mga gago kayong mga putang ina
kayo?! Sinabi ninyo ang sikreto ko?!" Halos lumabas ang litid ko sa leeg
habang sinasabi ang mga katagang iyon. Natahimik ang lahat. Nakadama
naman ako ng galit. Paano nila nagawa sa akin ito? Why did they let those
people know about me? Paano na lang ang katahimikang pinagsikapang ibigay
sa akin ng nanay ko.

"Mga putang ina kayo!" Galit na galit ako. Binato ko sila ng unan. Walang
lakas ang mga kamay ko. Inis na inis ako. Nanginginig ako sa galit.
"Putang ina!" Kaya pala naroon kanina si Hera. Kaya pala ganoon ang
pakikipagusap sa kanya ni Leira.

"Wala kayong mga utang na loob! I gave my life to protect all of you but
you cannot even protect my tiny secret!"

"I'm sorry." King David said.

"You don't have to be, David." Arruba's voice filled the room. Lalong
natahimik ang lahat. Pumunta siya sa harapan ko. Magang-maga ang kanyang
mga mata. Napaigik pa siya. "Ako, Simoun, ako ang nagsabi."
Pinakatitigan ko siya. Hindi humupa ang galit ko. "Ikaw?" I asked. "You
of all people should know how important this is for me!" I hissed. "Who
are you to tell other people my story?!" I hissed at her.

"Ginawa ko iyon para sa'yo, Simoun." Wika niya. Humihikbi pa siya.

"Nasaktan ako nang masaktan ka. You don't deserve to be treated that way
and I couldn't contain my anger anymore."

"You should've shut your mouth, Arruba. You ruined everything."

"Tama naman na!" Pigil sa akin ni King David. Arruba walked out. Sinundan
siya ni King David. Damang-dama ko sa dibdib ko ang galit ko para sa
kanya. Mahal ko si Arruba pero wala siyang karapatang sabihin ang isang
bagay na iningatan ko nang napakatagal na panahon.

"Ano pang ginagawa ninyo dito?" Sigaw ko. "Alis!" Pinaalis ko silang
lahat. Matagal akong nakipagtitigan kay Judas at sa iba pa pero sila rin
ang unang tumalikod. I don't mind being alone now. I looked outside the
window thinking about my mom and how she would take this thing now that
the secret is out.

Alam kong magbabago na ang buhay ko at ayoko ng ganoon.

"Azul, may dala akong lugaw. Gusto mo ba nito?" Tumingin ako sa may
pinto. Dumating na pala si Leira. "Oh, nasaan ang iba?"

"Pwede bang umalis ka na din?" Tanong ko sa kanya. Mukhang nabigla siya

sa sinabi ko pero hindi naman siya natinag.

"Alam mo na na alam na nila?" Huminga siya nang malalim. Lumapit siya sa

akin at sumampa sa kama. Nagulat ako nang bigla niya akong yakapin nang
napakahigpit. Hindi ako agad nakagalaw. What the hell is she doing?

"Niyayakap kita kasi iyon ang kailangan mo. Sinabi nila sa akin na wala
kang mama, kata ako muna ang papalit sa kanya. Hindi naman kita pwedeng
iluwal sa matres ko kaya ako na lang ang yayakap sa'yo. Sana sa yakap ko
mawala ang agam-agam mo at maramdaman mong hindi ka nag-iisa, Azul.
Nandito ako at pwede tayong maging magkaibigan..."

Hindi ko alam kung ano, pero may natutunaw sa loob ko...

####################################
Challenge # 7
####################################

Hindi ako makatulog nang gabing iyon. Iniisip ko ang schedule ko. Nakaupo
lang ako sa gitna ng kama habang nakatingin sa kulay asul kong notebook
kung saan nakasulat ang lahat ng naging schedule ko sa naklipas na taon.
Right now I'm not sure about anything. Dapat ay gumagawa ako ng schedule
ko dahil nasira na naman ang una pero iniisip ko naman si Azul. I wonder
how awful he feels right now. Kung ako na dapat ay walang pakialam sa
kanya ay nakakaramdam ng ganito sigurado ako na mas malakas ang the feels
niya kaysa sa akin. I wonder how he will deal with this kind of
situation. Alam ko naman na hindi niya gusto na makasira ng isang
pamilya. Tinago nga niya ang sikreto. Hindi nga lang siya nagtagumpay
para panatilihin ito.

Humiga ako sa aking kama at sinubukan ko ang matulog kahit na lagpas na

ako sa schedule ko. Sa sobra ko sigurong pagiisip sa kanya ay
napaniginipan ko pa si Azul. Sa panaginip ko ay nakanigiti siya sa akin.
Sa panaginip ko ay masaya siya. Hindi ko alam kung para sa akin nga ba
ang ngiting iyon pero natutuwa ako. Para sa akin ay isang magandang
panaginip ng nangyaring iyon.

Wala man sa schedule ay maaga pa rin akong nagising nang araw na iyon.
Bumaba ako sa kusina para maghanda ng pagkain. Hindi ko pa nasasabi sa
pamilya ko na wala na akong trabaho. Hindi naman magagalit si mama pero
tiyak na malulungkot iyon kapag nalaman niya ang nangyari sa akin. I
sighed. Nanghihinayang ako sa pagkawala ng trabaho kong ilang taon ko
ring pinaghirapan. Pero kapag naman naiisip ko ang klase ng ugali ng
taong pinagtatrabahuhan ko ay hindi ko rin naman masikmura kaya mabuti na
rin siguro ang umalis ako.

Nadatnan ako ni Mama na nagluluto ng almusal. Tiningnan niya ang kaman ng

kawali at saka tiningnan ako.

"Anak, ilang batalyon ang pakakainin mo?" Takang-takang wika niya. Natawa
lang ako at ipinagpatuloy ang pagsasangag ng kanin. Binaliktad ko na rin
ang itlog na pinirito ko kasabay ng kanin. Naisip kong magdala ng pagkain
sa ospital para sa mga kaibigan ni Azul at pati na rin sa kanya. I
imagined them to be really healthy eaters. Ang lalaki kasi ng mga katawan
ng mga kaibigan niya.

Napahinga ako nang malalim. Bigla ay naalala ko ang katotohan wala na

akong trabaho at wala na akong schedule na sinusuod. Kagabi ay naisip ko
na parang ayoko munang gumawa ng schedule, parang masisira at masisira
rin naman ang schedule ko na iyon. Hindi nga ako makapaniwala sa sarili
ko - just thinking na hindi ako gumagawa ng schedule at hindi ko
sinusunod ang nakasanayan kong routine ay bagong bago sa akin.

It's like me, taking a high risk.

Nang makaluto ako ay tinulungan ako ni Mama na ayusin ang pagkaing

dadalhin ko. Nginingitian ko siya. Hindi ako sigurado kung dapat ko na
bang sabihin na wala na akong trabaho. Na hindi na ako papasok sa Vejar
Hotels dahil tinarayan ko ang asawa ng boss ko na anak ni Satanas at
sinesante niya ako tapos ay sinabayan ko ng pag-ayaw sa trabahong ilang
taon kong pinagsikapan. I just sighed.

"Ma, wala na po akong trabaho. Nag-resign na ako sa hotel. Gusto ko

munang tumambay sa ngayon. Hindi ko kasin naranasan iyon noong pagka-
graduate ko. Gusto ko sana munang magpahinga." Mahina at nakikiusap na
wika ko. Naramdaman ko na lang na hinaplos ni Mama ang braso ako at
tinapik ang balikat ko.

"Ayos lang naman, Leira. Matagal ko nang hinihintay na sabihin mo na

gusto mo nang magpahinga. Kapag wala kang ginagawa, magpunta ka sa Spa.
Doon ka, mag-relax ka. Hindi naman problema ang hindi mo pagtatrabaho.
Napangiti na ako. "And please get rid of your fucking schedule, anak.
Hindi iyon nakakabuti sa'yo!"

I just made a face. Hindi na ako kumibo kay Mama. Matapos naming iayos
ang pagkaing dadalhin ko sa ospital ay umakyat na ako upang maligo at
magbihis. Dinala ko ang van ni Papa para hindi na ako mahirapang mag-
commute. Hindi naman traffic nang araw na iyon - Linggo kasi at wala
gaanong tao sa daan kaya mabilis din akong nakarating sa ospital. Inakyat
ko kaagad ang silid ni Azul at nang makarating ako doon ay kitang-kita ko
na nagpapambuno si Azul at ang kaibigan niyang si King David.
Napalunok ako. Agad kong binitiwan at mga dalahin ko at inilagay sa mesa
at sinubukan kong lumapit. Kahit naka-cast ang ilang bahagi ng katawan ni
Azul ay hindi siya nagpapatalo kay King David. May pasa si King David sa
pisngi at dumudugo ang bibig nito.

"She's fucking in love with you! Do you know how hard it is to deal with
that fact, Azul? She's in love with you, you're in love with her, why
don't you just let ito go?!" Sinuntok ni King David si Azul pero nakailag
ang huli.

"I don't love Arruba, David and you know that! Kung mahal ko siya bakit
ko siya hahayaang mapunta sa kung kanino man?" He gritted his teeth.
Pumagitna ako. Damang-dama ko ang tensyon sa pagitan nilang dalawa. Hindi
man ako ang nakikipag-away, ay ako naman ang natetensyon.

"Tama na, please?!" Sigaw ko. Napatitig sa akin si Azul. Nanlaki naman
ang mata ko nang maramdaman ko ang kamao ni King David sa pisngi ko.

"Shit! Sorry, Leira!" Wika ni King David sa akin. Napaiyak ako. Ang
sakit! I thanked god that my teeth didn't fall!

"Lumayas ka dito!" Sigaw ni Azul kay King David. Nagtitigan pa silang

dalawa tapos ay umalis ng si King David sa loob ng suite na iyon. Naiwan
kami ni Azul at kahit hirap ay inalalayan niya ako. Hawak ko ang pisngi
kong nasapak habang natutulala. Masakit. Napakasakit. Napansin kong
pinindot ni Azul ang intercom at sinabi niya na kailangan ng assistance
sa silid niya. Hindi naman nagtagal ang nurse. In a little moment,
pinapatungan na ng first aid kit ang pisngi ko. Si Azul naman ay
nakatingin lang sa akin.

I realized that he is freakishly strong. May cast pa siya pero hindi

naman siya nagkaroon ng tama galing kay King David. Mali ang humanga sa
kanya pero it seemed so awesome.

"Hindi mo kami dapat inawat." Mariing wika niya. "Ano pa ba ang ginagawa
mo dito? Hindi ka na dapat bumalik, Leira." He was pushing me away at
inaasahan ko na iyon. Si Azul ay tulad lamang ng ibang mga lalaking
nababasa ko sa mga romance novels. Sila iyong tinatawag na tormented
heroes. Meron siyang nakaraan na ayaw niyang maalala and he's pushing
away everyone so he could keep the pain to himself. Katulad lang siya ni
Mr. Darcy, o si Mr. Calhoun, o si Mr. Grey. May mga bagay siyang alam na
ayaw niyang malaman sa iba.

Just like Oliver Queen, he appears to be someone else outside but deep
inside, he is a totally different person. He is deep and dark - like a
chocolate and as you know him, you would want more until you taste that
very side of him.

"Hindi mo ba kailangan ng kaibigan? From the looks of it, you hate

everyone now and they are trying so hard to get through you but you keep
pushing them away. Azul, hindi ka ba naniniwala sa no man is an island?
You may seem like you can be alone but you can't. There will come a time
in your life where you will need to be with someone and that someone can
be me or any of your friends. I know how fuck up you are and I see as ---
"

"A charity case? A basketcase? A pittyful man?"

"Someone who needs help. Kahit kailan hindi ka magiging charity case sa
akin. Sa laki ng katawan mo!" Pinandilatan ko siya ng mga mata. Hindi ko
maaninag ang reaksyon ng kanyang mukha niya. Napasimangot ako. Wala sa
schedule ko ang masapak ngayong araw. Tumayo ako at saka umakmang aalis.

"Aalis na ako, bahala ka sa buhay mo! Keep pushing everyone away, Azul.
Kimkimin mo ang sakit. hindi ka magiging masaya." Winika ko sa kanya.
Lumakad ako papunta sa may pintuan pero bago ko pa mapihit ang door knob
ay bumukas na iyon. Iniluwa ng pintuan si Lukas Consunji...

---------------------

"Stay."

Nakita kong nanlaki ang mga mata ni Leira nang marinig ako. Hindi ko
sigurado kung nanlaki ang mga mata niya dahil sa sinabi ko o dahil sa
taong nakatayo sa harapan niya ngayon.

Lukas Consunji. The man of the hour.

Umiling ako. Naalala ko noon, madalas sabihin sa akin ni Arruba na kapag

nakita ko ang Papa ko daw ang tinatawag na lukso ng dugo. Sa puntong ito
ay hinihintay ko na magkaroon kami ng lukso ng dugo pero galit ang
nararamdaman ko para sa kanya. Galit dahil wala siyang ginawang kahit na
ano sa buhay ko. Hindi niya man lang hinanap si Mom. Hindi niya man lang
naisip ang posibilidad ng existence ko. Wala siyang inisip kundi ang
sarili niya. Hindi ako kahit kailan naging masaya dahil sa kanya.

Inayos niya ang neck tie niya habang nakatitig rin sa akin. Tumalikod ako
at bumalik sa kama. Narinig ko ang pagsara ng pintuan pero hindi umalis
si Leira. Hanggang ngayon ay naamoy ko siya. Narinig ko naman ang yabag
ng paa ni Lukas Consunji. Hindi nagtagal ay nakatayo na siya sa gilid ko
habang titig na titig sa akin. Walang kahit na sino sa amin ang gustong
magsalita. But then, he broke his silence.

"You have your mother's eyes." Wika niya. Naikuyom ko naman ang mga palad
ko. Pagkatapos ng thirty-three years iyon lang ang sasabihin niya sa
akin? Na kamukha ng mga mata ko ang mga mata ni Mom? Wala man lang, you
are my son. Welcome to the family. Hindi ako nag-eexpect ng kahit na
ano. Ni ayaw ko siyang nandito pero nagpunta siya para ano? Para sabihin
na katulad ng mata ni Mom ang mata ko?

"Of you don't have anything else to say, Mr. Consunji, you can leave now.
Leira, take him with you." Utos ko. Nakita kong itinaas ni Lukas ang
kamay niya para pigilin si Leira.

"I came here to check on you."

"I'm a lie. I should be thanking your daughter because she asked her army
to stop right when I was aboout to lose my ability to breathe."

Hindi siya nakasagot. "Alam mo, Mr. Consunji, hindi ko alam kung bakit ka
nandito."

"I am your father."

"I didn't mind not having a father for thirty - three years, ngayon pa ba
naman? Kung iyon lang ang ang sasabihin mo sa akin. You can leave."
Mariing wika ko. Nang tingnan ko si Lukas Consunji ay nakatiim na ang mga
bagang niya at nakakuyom ang mga palad niya.
"I's not my fault you were fatherless for thirthy years." Nakatiim ang
bagang na wika niya. "Your mother didn't tell me about you! She told me
once that you're Ledesma's eldest son. Who am I not to believe it?!"

"You should've asked more! Pero bakit mo naman gagawin iyon if you have
the perfect family. A loving wife, three fucking children who doesn't
care about others but themselves! I am so disappointed! Apollo Consunji
is such a warm lady, she was kind and loving pero ang mga anak niya
lumaking halimaw na tulad mo!"

Sinapak niya ako. Tumaas baba ang dibdib ko. Dumoble ang galit ko para sa
kanya. How dare him hurt me like this?!

"If my children didn't grow up just like how their mother wants them to
be, I'm sure Olivia didn't raise you with so much hatred in your heart."

"I have this in my heart because of you. You're a fucking asshole. Lukas
Consunji! Just like your children! May all of you burn in hell!"

Nakipagtitigan ako sa kanya. He seemed to be so mad. Hindi ako nagbabawi

ng tingin. I really hate him. To my surpirse he grinned at me.

"Consunji ka. You have my blood in your veins." Inayos niya ang coat niya
at saka tumalikod. Bago siya tuluyang umalis ay binalungan niya pa ako.

"Hindi pa tayo, tapos, Simoun Paul."

"Oh we are done, Lukas! So done!"

####################################
Challenge # 8
####################################

"I told you, we are done."

I almost rolled my eyes when I saw Lukas Consunji entered my hospital

suite. Mukhang hindi naman siya natinag sa sinabi ko. He left the door
opened and a woman entered too. Kilala ko ang babae, her name is Sheena
Consunji. She was friends with my mom when she was alive. Madalas kong
marinig kay Mom noon na nagkikita sila ni Sheena sa mga charity events
noon. There was one time that I picked my mom up and she was there. Alam
ko kung ano ang relasyon niya sa mga Consunji noong mga oras na iyon --
my mom knew it too -- of course they were friends pero hindi na ako
nagtanong.

"Apollo knew him, Luke." Nakangiting wika ni Sheena sa akin. I imagine

her to be as glamorous as my mom if she is alive today.

Lukas slowly turned his head to Sheena. Questions strated flowing in his
head. Hindi ko kailangan makita ang utak niya para malaman na napuno ng
tanong ang isipan niya. I guess his children didn't tell him about the
pendant I acquired from her wife. Ngumisi lang ako sa kanya. He looked at
me.

"You knew my wife?" What he said gave me goosebumps. Napailing na naman

ako. Ayoko talaga ng presensya ni Lukas sa buhay ko. I was just lying on
the bed while looking at him. Iniisip ko kung bakita pa siya nagpunta
dito. Tapos na ang usapan namin kahapon pa. Hindi ko kailangan ang kahit
na ano mula sa kanya.
"Dalawang beses pa lang tayong nag-uusap pero lalo lang nadaragdagan ang
galit ko sa'yo. Umalis ka na."

"I'm a Consunji. You don't get to tell me what to do." He said to me.
Napataas ang sulok ng bibig ko. Napipikon ako. Gusto kong saktan si Lukas
Consunji. "I will come here whenever, wherever I want. I am your father -
no matter how odd that sounds, I am your father and you are my son."
Palakad-lakad siya sa harapan ko na para bang natetensyon. Tinitingnan
niya ako panaka-naka. Napapatingin naman ako kay Sheena Consunji na
nakangiti lamang sa akin. Wala ba silang ibang sasabihin? Bakit pa sila
nagpunta dito kung wala naman siyang sasabihin at uulitin niya lang sa
akin na anak niya ako. Hindi ko kailangan marinig ang mga bagay na iyon
dahil ayos na ako.

"But I need formality." Biglang wika niya. He looked at Sheena. "Do you
see him? Does he look like me?"

"Yes, Luke. Siguro pati ugali, kamukha mo din." Nakangisi si Sheena sa

akin. Napapailing ako. Can't they do this some other place?

"Yes, I saw the resemblance, but just to be sure..." He said. Alam ko na

kung saan tutungo ang usapang ito.

"You want a test?" Tanong ko. Nanghahamon ako. Wala namang masama sa
gagawin niya. Noong araw na nalaman ko na lumabas na ang katotohanan ay
naisip ko na agad ang DNA test. Alam kong hihingi siya noon sa akin.
Walang problema. Bumunot ako ng piraso ng buhok ko at umabot ng tissue,
ibinalot ko doon ang buhok ko. Kinuha ko rin ang isang cotton bud tapos
ay ipinaikot iyon sa bibig ko. Ibinalot ko rin iyon sa tisyu at ibinigay
sa kanya. "That's my sample. Bumalik ka na lang dito kapag may result na.
After that, we call it quits. I don't need a father. I already have one
and he is the father that I needed -- of course, I'm talking about
Ledesma, Consunji. He's all the father that I need. Now please leave. I
don't want to be rude, but please leave."

Matagal siyang nakipagtitigan sa akin. Hindi rin naman ako nagbabawi ng

tingin, sa huli, siya ang unang nagbawi tapos ay umalis na din siya dala
ang mga samples na bigay ko. Wala akong pakialam kahit na sabihin niya na
negatibo ang resulta ng test. Alam ko ang katotohanan. Kilala ko ang
sarili ko at alam kong hindi ko siya kailangan.

UIlang minuto pag-alis ng mga Consuji ay ang siyang pagdating ng mga

kaibigan ko. Una kong nakita si Axel John na may dalang cake na may
nakasulat na We're sorry and we miss you SP! Get well soon! Si Ido naman
ay may dalang dilaw na teddy bear na may hawak na puso na nakalagay din
ang salitang I'm sorry. Hindi ko alam kung tatawa na ako o mas lalo pang
mayayamot sa kanila. Sumunod naman na pumasok si King David at si Judad
na may dalang isang bouquet ng Ferrero Rocher. Si King David naman ay may
hawak na banner na may nakalagay na SP, Fuck you! Go after Arruba
already.

"It's never gonna happen, KD. I don't love her." Mabilis kong sagot.
Napatawad ko na sila. Wala naman akong ibang choice kundi ang pagbigyan
sila. Naisip ko na para sa akin nga siguro talaga ang ginawa nilang
lahat. Para sa ikabubuti ko. Maybe all of them wanted the mystery to end.
Kahit naman ako ay ayoko na ng sikreto, sisiguraduhin ko na lang na may
distansya sa pagitan ko at ng mga Consunji.

"Pare, na-miss kita!" King David rushed to hug me. Napaigik ako dahil
natamaan niya ang balikat ko.
"Putang ina mo! Masakit! Gago ka!"

The door opened again. I smelled Leira's perfume and it ticked me off.
Itinulak ko si King David palayo sa akin at saka ako tumikhim. Hinintay
ko siyang pumasok sa mismong kwarto. Siguro ay may inilagay siya sa
maliit na sala ng kwartong iyon. Binilang ko ang mga hakbang niya at nang
ika-anim na hakbang ay nakita kong sumilip siya sa divider ng silid.

"Hi, boys! I brought food!" Parang magic word ang sinabi ni Leira. Nag-
alisan ang mga kalalakihan at naglipatan sa kabila upang kumain. Naiwan
kaming dalawa. She loooked different today. She was wearing a floral
sleeveless flowey shirt and a pair of cute shorts. Naka-sandals siya at
nakaladlad ang mahaba niyang buhok.

"Summer na summer ang peg! Anong meron?" Biro ko sa kanya. I was looking
at her and I realized that I really need to open up to someone else other
than my friends. My friends are my comfort zone. Sa kanila ang takbo ko
kapag ayoko ng mga nangyayari sa buhay ko pero tama siya na hindi sa
lahat ng pagkakataon nandyan ang mga taong ito para sa akin. They have
their own life to live and I have mine at hindi pwedeng sa lahat ng oras
ay on call sila sa akin. I have Arruba but I love her and I don't want my
feelings to get involve with her especially now that I know how David
must feel about her.

I have to keep my distance.

"Pume-peg ka na ngayon ha!" Nilapitan niya ako. She was smiling at me and
somehow, for some reason, that smile melts away all my walls, I've let my
guard down. Leira, isn't so bad after all.

"Do you know how to drive?" I asked.

"Yes. Why?" Hinaplos niya ang balikat ko na natamaan ni David kanina.

"I need you to get me to somewhere. Now."

Matagal niya akong tinitigan tapos ay huminga siya nang napakalalim.

"Kaya nawala ang schedule ko dahil sa'yo."

Hindi ko alam kung anong ibig niyang sabihin doon pero napangiti na rin
ako.

----------------

I cannot belive that I let a man escape the hospital. Kinakabahan ako
hanggang ngayon. Iniisip ko kung paano ako kapag nahuli kami. Maraming
CCTV sa ospital. Baka isipin nila tinakasan ni Azul ang bills niya!
Pinipilit akong kumalma ng lalaking sira ulo pero kinakabahan talaga ako.

"Babalik ako, 'wag kang kabahan. I still need therapy. A nurse told me
once to not skip therapy." I looked at him and I saw his eyes being
melodramatic and stuff. I just pout my lips. Ako ang nagmamaneho. Sinabi
niya na ideretso ko lang daw ang sasakyan. Hindi pa naman niya sinasabi
sa akin kung saan kami pupunta, pero alam ko na hindi niya ako pababayaan
kaya hindi na rin naman ako nag-aalala. Injured or not injured, he will
do everything just to pretect me. I sounded so involve with him - I am
involve with him- pero sa mababaw na lebel lang.
Pinadaan niya ako sa Dang-wa para mamili ng mga bulaklak. He asked for a
white rose and a red rose. Tig-isang piraso lang ang binili ko tapos ay
sinabi niya sa akin na pupunta kami sa Eternal Cemetery. Napatitig ako sa
kanya. That was the moment when I realized that we're about to visit
someone who died - maybe a loved one...

Maybe his mom.

At hindi ako nagkamali. Nakasaklay si Azul at ako ang umaalalay sa kanya.

Humantong kami sa isang puntod malapit sa ilalim ng puno ng Narra.
Inalalayan ko siyang maupo roon. The name engrave at the grave is Olivia
Maria Azul - Ledesma: A loving mother, wife and a kind hearted person.

"She's my Mom." Azul spoke. "She died when I was sixteen. Cancer." I
braced myself to whatever is coming to me. Hindi pa ako nagkaka-boyfriend
kaya hindi ko alam kung ano ang gagawin kapag nagiging emosyonal ang
isang lalaki. "She dated Lukas Consunji back in the days, they had sex 0
many times which led to me as a result." Huminga pa siya nang
napakalalim. Napilitan akong maupo sa tabi niya at makinig. Gusto kong
makinig. Maybe he took my advice to finally let someone in and he wants
that someone to be me. Naniniwala ako na hindi masama si Azul. Naniniwala
ako na may kabutihan siya sa puso at iyon ang nakikita ko sa kanya
ngayon. He sounded so sad and I want that sadness to go away. I don't
know why I suddenly have the urge to care for him. I just have it and if
I don't use it, masasayang iyon.

"She could've told him, Leira. Pwede niyang sabihin but she chose his
happiness over ours. I needed a father back then, and to give it to me,
he married Ledesma. Wala akong reklamo pero mas maayos sana kung sinabi
niya din sa kanya ang totoo. I don't blame my mom..." Wika niya pa sa
akin at naniniwala ako. Nakikita ko sa mga mata niya na hindi siya
nakakaramdam ng kahit na anong galit sa kanyang ina.

"You know, Ledesma is a good dad. He took me to my first basketball game

with the twins, he took me to my first R-rated movie, he gave me a woman
to divirginize me. it's actually funnt but the fact that despite
everything that's happening to me back then with my stepdad, I couldn't
fool myself. Hindi ako masaya, Leira. Gusto ko ng atensyon ng totoo kong
tatay."

"Why are you saying this to me?" Mahinanong wika ko. Hinawakan ko ang
kamay ni Azul at pinisil iyon. Gusto kong maramdaman niya na kaya kong
makinig sa kanya, na pwede niya akong gawing kaibigan. "Azul, nandito na
siya. I think that him being here means that he wanted you to be a part
of his life, of his family. Sure, may gusot pa kayo ngayon pero maayos
iyon at makikita mo na gusto ko nga niyang makilala. Bakit hindi mo
ibigay sa kanya ang panahong ito bilang unang taon ng buhay na kasama mo
siya? I'm sure that he can be the father that you need. You love him -
walang anak na hindi mahal ang magulang. Kahit na gaano pa tayo kagalit
sa magulang natin o sa ama natin, alam mo sa sarili mo na may pagmamahal
kang nararamdaman sa kanya. Gamitin mo ang pagmamahal na iyon para
mapatawad mo siya. You are both victims here. Biktima kayo ng isang
desisyon ng nakaraan na bumago pareho sa buhay ninyo. Walang may gusto
nito, Azul..."

Nakatingin siya sa akin. Hindi ko sigurado kung nakikinig nga ba siya sa

mga sinasabi ko o iniisip niya na napakaepal kong tao at kung ano-ano ang
sinasbai ko sa kanya. Wala naman kasi ako sa lugar. Hindi ko rin naman
alam kung gaano kasakit ang pinagdadaanan niya. Basta alam ko lang na
nasasaktan siya pero kung gaano ito, wala akong ideya. Gusto ko lang
siyang samahan sa ngayon. Ayokong maramdaman niya na nag-iisa siya o kung
anuman. I wanna be here for him.

"You remind me of someone I used to know." He smiled and touched my face.

Nagulat pa ako sa ginawa niya kaya bahagya akong lumayo sa kanya.
Nakadama kasi ako ng kung anong init nang dumampi ang palad niya sa
pisngi ko.

"S-sino?" There goses my stutter again.

"My mom." He smiled. "If she's alive, she would tell me exactly what you
had just say to me. Kaya ka pamilyar sa akin. It's because of my mom and
that trait of yours. I missed her, Leira. It would be a lot better if
she's here. Things will be better, I will never be the bad man that I am
if Mom is here."

"You are not a bad man..."

"I am, Leira. I have done unimaginable things. So you better stay
away..."

---------------------

A week later...

Apollo Consunji's mansion

"I will only apologize to him if and only if he is really our blood.
Ilang beses ko na bang sinabi? Hindi ko kapatid ang taong iyon. Wala
tayong kapatid sa labas! Even our father disapproves of him. He asked for
a DNA. Ibig sabihin hindi naniniwala si Papa sa kanya."

I closed my eyes as I hear Hera Consunji - my daughter yell at her

brothers from inside my bedroom. Nakaupo ako sa gilid ng kama habang
hawak ang sobreng kulay puti na galing sa Genesis Labaratories. It's been
a week and today is the day when I will read the results. I could do that
inside their premises but I had to do it alone today. I stood up and took
my keys.

"Pa?" Habang pababa ako ng hagdan ay nakita ako ni Bathseeba. Karga niya
ang apo kong si Telulah. Agad akong napangiti. She's pregnant again and I
know that Ares is taking a good care of her and their baby. "Saan po kayo
pupunta?"

"Emergency meeting at the office. Tell your siblings not to wait for me."
Nilagpasan ko siya at dumiretso sa sasakyan ko. Bago ako makasaya ay
tinawag naman ako ni Artie. She run to me.

"Papa Lukas saan ka pupunta? Pupuntahan mo ba si Lolo Tatay Sancho saka

si Lolo Daddy Adam? Sama ako gusto ko makalaro si Ate Hyan kahit na para
siyang si Elsa noong hindi pa sila bati ni Ana. Kasi naman Papa hindi
niya ako masyadong kinausap. Mas gusto niya pang magbasa ng libro kesa
maglaro kami ng ten-twenty. Alam mo ba Papa, naglaro kami noong isang
araw kasama namin si Hyron pero sabi nila sa akin ang wierd ko daw hindi
daw nila ako maintindihan kasi daw boyish ako at hindi daw ako proper.
Papa ano pa iyong propker? Kapag iyong mga taga kanto ang kalaro ko
walang proper. Sabi ni Hyan sa akin lalaki daw akong walang breeding.
Diba iyong breeding iyongh nilalagay sa fried chicken ni Mama Nina! Sama
mo ako!"

Hinagkan ko si Artie sa noo ay saka lumuhod sa harapan niya. Everytime I

look at Artie, it's like seeing Apollo grow before my eyes and I love my
grand daughter dearly. She is my favorite because she is the spitting
image of my Apollo. And that's what I need right now, the presence of my
Apollo.

"I'm going to Mama Apollo's grave. You can't come, baby. But tomorrow,
I'll take you. Okay? Now, go inside and playe with your sister. I love
you."

Tumayo ako at sumakay na sa kotse ko. I drove fast while listening to

Apollo's favorite song. I have her last letter inside my pocket. Sa
tuwing naaalala ko siya ay binabasa ko ang sulat upang maibsan ang
pangungulila ko. Many times, I prayed to the Lord above to take me away
so I could be with her but every damn time I open my eyes in the morning,
I hated life. I hate the fact that she's not with me.

I lover her. I am never unfaithful to her. Kahit ako ay hindi ako

makapaniwala na nagawa kong maging faithful sa kanya. Ako pa ba naman...
But because of her I became a better man.

I parked my car in front of the mausoleum and when i got inside I stood
in front of her grave.

"Hey, it's me..." I smiled and touched her names as if I am touching her
cheeks like the old times. "Babe... I didn't know..." Wala na sa harapan
ko si Apollo pero hirap na hirap pa rin akong sabihin sa kanya ang totoo.
It's like the scandal thing all over again. Ayoko siyang masaktan pero
alam kong wala man siya din ay masasaktan ko siya.

Knowing about the presence of Olivia's sone confused the hell out of me.
Sa paano paraan? Bakit hindi niya sinabi kung akin talaga? she could tell
me! Gumagalaw kami sa iisang circle, sa iisang mundo. When I saw her with
Ledesma, she told me that they had three sons, a pair of twins and a boy
names Paul and after almost twenty-years, malalaman kong akin ang bata?
Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko.

Sheena told me Apollo knew Simoun Paul. Why did Apollo kept it a secret?
We tell each other everything. Ang dami-dami kong tanong at ang mga taong
makakasagot ng tanong ko ay wala naman na dito.

"I didn't know about him, Apollo. I just... I'm still not sure..."

Kinuha ko sa bulsa ko ang sobre na naglalaman ng DNA results ni Azul.

Nanginginig ang mga kamay ko habang dahan-dahang binubuklat iyon. I
slowly read what was written inside and my chest throbbed with pain when
I read the word: 100% POSITIVE.

I broke down in front of Apollo's grave and cried like I did when I lost
her that day.

"F-forgive me, Apollo. I-I didn't know. F-forgive me..." I let it all
out. I let myself go. "I didn't know..."
####################################
Challenge # 9
####################################
"Putang ina kasi, pare! Sinabi nang pahiram ng dragon! Natalo ako! Sayang
ang loots!"

Natawa ako habang inaayos ko ang mga gamit ni Azul. Si Axel John kasi ay
galit na galit kay Ido dahil nga hindi daw sya pinahiram ng dragon nito
sa nilalaro niyang game. Axel John was so preoccupied while playing wih
his Ipad, sobrang focus niya na noong dumating ako kanina at tinanong ko
sa kanya si Azul ay hindi niya alam na nakalabas pala ng ospital ang
kaibigan niya. Ang akala daw niya ay tulog pa si Azul kaya hindi siya
naliligalig sa kinauupuan niya. Hindinko rin naman maitanong masyado sa
kanya kung may ideya siya kung saan ito pupunta, basta alm kong babalik
si Azul. Ngayon rin kasi ang paglabas niya ng ospital.

May kaunting kalungkutan sa aking puso habang inaayos ko ang mga gamit na
iuuwi niya. Tandang-tanda ko kasi ang huling usapan namin at kung paano
iyon nagtapos. Seryoso siya sa sinabi niya na kailangan ko siyang layuan
dahil masama siyang tao. Hindi ko maintidihan ang bagay na iyon. Akala ko
ay magkaibigan na kami. One moment, he was opening up to me and we're
friends and then the next moment we're more than strangers. Hindi ko
talaga maintindihan. I just sighed. Itinupi ko nang maayos ng kumot na
ginamit niya habang nasa ospital siya. Kahit yata bawalan ko ang sarili
ko na 'wag siyang isipin ay hindi ko naman magawa. Bakit ba kasi mahirap
para sa akin ang lubayan siya?

Kagabi ay napuyat ako dahil sa kakalista ng mga pros and cons ng

pagkakakakilala ko sa kanya. Inalala ko ang unang beses na nakita ko
siya. Binaril niya ang lalaking nang-hostage sa akin. He practically
saved my life that time so mabuti ang kabanatang iyon sa buhay namin
pero, iyong pangalawang beses ay hindi ko masasabing masaya para sa parte
ko. He kidnapped me and I saw how brutal he can be. Alam kong kaya niyang
pumatay ng tao at kailangan kong matakot sa kanya but as I got to know
him, nalaman ko na hindi naman siya dapat katakutan. Azul is a odd
person, he is very loving to his friends and I admire him for that. Hindi
man niya pinakikita ang kabutihan ng loob niya, alam kong busilak ang
kanyang puso.

Kaya hindi ko talaga maintindihan kung bakit sinabi niya sa akin ang mga
bagay na iyon. I wanna be friends with him. I wanna be involved in his
life.

"Alam mo, Leira, masarap kang magluto. Bakit hindi ka magtayo ng

restaurant?" Nagulat pa ako nang magsalita si King David sa likuran ko.
Hindi ko namalayan na dumating na pala siya. Tumingin ako ngunit nabigo
ko dahil wala pa rin si Azul sa loob ng silid na iyo. Pinlit ko na laman
ngumiti at ibinalik ang atensyon ko sa pagliligpit ng gamit ni Azul.

"Salamat. Si Mama lang ang nagsasabi sna magaling akong magluto, hindi
ako naniniwala pero dahil sa'yo nanggaling, sige maniniwala na ako."

"Kaya nga..." King David sat on the chair next to me. Hindi talaga ako
komportable sa presensya niya. Sa lahat sa kanila, sa kanya ako
pinakanatatakot, hindi ko maipaliwanag kung bakit pero ayoko sa kanya.
"Dahil marunong kang magluto, alam mo kung anong mga bagay sa pagkain,
diba? Tulad ng sinigang, masarap iyon sa patis na may sili, ang puto sa
dinuguan, ang chopsuey sa pritong isda... parang si... Simoun Paul at si
Arruba. Sila ang bagay at hindi kayo..."
Napakunot ang noo ko. Wala sa loob na inirapan ko si King David. Hindi ko
ubos maisip kung bakit niya nasabi sa akin ang bagay na iyon. Hindi ko
alam kung saan nanggaling ang bagay na iyon. Iniisip niya ba na gusto ko
si Azul at isa akong banta sa kung anumang meron kina Arru at Azul?

Manhid kasi ako. Nito ko lang naman talaga naisip na may something sa
kanilang dalawa. Noong araw na ipagsigawan ni Arruba sa mundo ang
pagkatao ni Simoun ay noon ko lang naisip na malaki ang pagmamahal ni
Arruba sa kanya. Kaya pala ganoon na lang ang tingin nila sa isa't isa.
Mahal nila ang isa't isa at hindi ko alam kung bakit hindi sila
magkasama. Lalong hindi ko naisip na dahil sa akin kaya hindi sila
magkasama.

"A-anong ibig mong sabihin?" Puno talaga ako ng pagtataka. Napansin ko na

pati si Axel John ay nakatingin na sa amin. Interesado na rin siya sa
pinag-uusapan namin. Sino ba naman ang hindi magiging interesado?
Nakatitig sa akin si King David.

"Gusto mo si Azul, tama? Iyon lang naman ang dahilan kung bakit ka
nandito at kung bakit mo ginagawa ang mga bagay na ginagawa mo ngayon
para sa kanya. We're not bad guys, Leira, pero hindi ka bagay sa mundong
ginagalawan namin. Hindi ka bagay kay Azul. Si Arru lang ang para sa
kanya at hindi ikaw. Take my advice, I know Simoun told you to stay away
already so better do that, Leira, kung ayaw mong magkasakitan tayo."

Seryoso ang mukha niya. Nakatiim ang kanyang mga bagang at itim na itim
ang kanyang mga mata. Hindi ako makapagsalita. Nakakaramdam ako ng kaba.
Hindi ko maintindihan kung anong nangyayari sa loob ng katawan ko.
Matapang ako pero wala aking masabi dahil alam ko kung anong kayang gawin
ni King David. Kilala ko ang kanyang ama. Isa iyong senador na nakakulong
ngayon dahil sa pagnanakaw sa gobyerno at pagpapapatay ng ilang mga tv
reporters.

Nakipagsukatan ako ng tingin kay King David. Hindi ko alm kung anonh
sinasabi niya. Wala akong gusto kay Azul.

Wala pa...

Napamulagat ako sa narinig kong maliit na boses sa isipan ko. Hindi ko

iyon dapat iniisip pero bakit nasa isin ko na siya?

Shit? Wala nga ba?

Kahit ako'y hindi na sigurado. Bakit ba kasi kailangan niyang guluhin ang
isipan ko? Ang alam ko lang, gusto kong maging kaibigan si Azul, iyon na
ba iyon? Senyales na ba iyon na gusto ko siya?

Napalunok ako. "Stay away from him, Leira." Nagwika si Axel. Ngayon ko
lang siya nakitang seryoso. "Guys like us can never be like those princes
in the books. We can never give you the fairy tale you are dreaming of.
Masasaktan ka lang."

I shook my head. I don't deserve this. Wala akong masabi sa kanila. They
caught me off guard. Wala akong nagawa kundi ang umalis at iwanan sila sa
loob ng silid na iyon. Naglakad ako. Hindi ko alam kung saan ako patungo
basta natagpuan ko na lamang ang sarili ko sa parking lot ng ospital.
Gusto kong tumakbo. Iyon ako, kapag nagkakaproblema ako, gusto kong
tumakbo pero hindi ako makatakbo. Na-stuck ako sa kinatatayuan ko habang
nakikita ko si Simoun Paul Azul na hinahalikan sa labi si Arruba.
I shouldn't be feeling anything but right now, I feel like I am drowning
from something. Hindi ko maintindihan kung bakit ganito pero hindi dapat.
Wala akong nararamdaman pero may masakit. Dapat manatili akong manhid
pero parang nadudurog ang puso ko. Hindi ako makahinga. Hindi ako
makagalaw.

Oo, nasasaktan ako.

Pero ayokong panglanan ang dahilan kung bakit ako nasasaktn. Hindi ko
kikilalanin ang katotohanan. Mas mabuti png magsinungaling na lang ako sa
sarili ko dahil mas madali iyon kaysa ang aminin ko ang katotohanan. Wala
namang mangyayari kung sasabihin ko o aaminin ko.

Things are over even before it started.

It is over.

__________

Two weeks...

"What are they even doing here?"

Kunot na kunot ang noo ko habang nakatingin kay Lukas, Sancho at Adam
Consunji. Nakatayo ang tatlo sa living room area ng aking bahay at hindi
ko maintindihan kung bakit sila nandito. I tried giving reasons for their
presence but it just doesn't make sense. Napapailing ako. Iniisip ko na
baka may kinalaman sa resulta ng DNA test. I wished for it to be negative
and yet I knew that even though the world ended, hindi magbabago ang
katotohanan.

Bumaba ako. Haharapin ko naman sila. Kung ano ang kailangan nila ay hindi
ko maipapangakong ibibigay ko pero gusto kong malaman.

Inalalayan ako ni Manang Silvia --- ang nag-iisang kasama ko sa bahay

pababa ng hagdanan. Tininingnan ko si Lukas Consunji at ng mga kasama
niya. Suddenly I remembered what the Sunshine Lady told me many times...

Mukha man silang walang kaluluwa, may mga puso sila. Lalo na si Lukas.

"Gentlemen..." Tawag ko. "What can I do for you?" They all looked at me.

"He does look like you." Komento ni Sancho Consunji. Titig na titig siya
sa akin habang nakangisi. Naupo naman ako sa hatapan nila. Nandito lang
ako dahil tao silang nagpunta dito at tao din akong haharap sa kanila.

Napatingin ako sa coffee table nang ilapag doon ni Lukas Consunji ang
isang puting papel. Alam ko na agad ang nakalagay doon. Hindi ko na
kailangan tignan. I grinned at him.

"Anak kita. Hindi ko maintindihan kung bakit itinago sa akin ni Liv ang
bagay na ito."

"It's cause she saw you happy. I don't blame you for being happy but my
mom chose you more than she chose me. She loved yu, even in her death bed
she was so in love with you."

"Nakaraan na iyon. Kung anuman ang naging desisyon natin non pwedeng
mabago. I want you to be a part of our family. Your my son and you are
entitled to everything our surname holds."
Napailing ako. I didn't want to be his son. Wala akong kailangan sa
kanya. I don't even want his respect or even his surnme. Kailangan ko
lang ang tahimik na buhay ng tahimik na buhay --- ang buhay na iniwan sa
akin ni Mommy noong buhay pa siya.

"My name has its own perks." Matipid na sagot ko. I sihhed. Halatang
nabigla ang tatlo.

"Hind naman mayaman ang pamilya ni Olivia." Wika ni Sancho. "Anong perks
ang sinasabi mo? A single Consunji can buy the Metro itself. Lukas'
daughter can buy Apple without even blinking an eye. What perks are you
talkin about?"

"Life is not all about money, Mr. Consunji." Naiinis na sabi ko. "Ano
kung hindi umaabot sa kalingkingan ang pera ko sa bangko sa pera ninyo?
The fact that I am happy with what I have is more important than having
enough money to buy the Philippines or America. Masaya ako. Ikaw Lukas,
masaya ka ba?" Wala akong pakundangan. Alam ko ang sagot sa tanong na ion
at ulad ng inaasahan ay hindi siya nakasagot. Pinilit kong tumayo.
Nptingin ko kay Adam Consunji. Kilala ko siya at alam ko kung saan siya
nanggaling. Sunshine Lady told me all about him. She wanted me to relate
to his life. Ipinapakita niya sa akin noon na matatanggap ko dahil
tinanggap nila si Adam Consunji. Magkaiba naman kami. Ayokong maging
parte ng buhay ng pamilyang ito. I have a family --- the Ledesmas are my
extended famiy. They live Olivia and my step dad loves me habang si Adam,
wala siyang pamilya kundi ang pamilyang pinili niyang samahan ngayon. Its
a good thing he found his place in their lives. Habang ako hindi ko
mahahanap ang lugar ko sa kanila. I won't even try.

Tumayo ako. Paika-ika pa akong naglalakad palaya sa kanila. "Just leave.

Wala naman kayong mahihita sa akin. I don't want to be a Consunji.
Ayokong maging anak mo, Lukas. Mabuti na iyong alam natin ang relasyon sa
isa't isa pero hindi ibig sabihin noon na kiailangan nating yakapin ang
bagay na iyon. Hindi kit kailangan. Matagal na akong nabuhay nang wala ka
sa buhay ko at hindi ko sisimulang mamuhay nang kasama ka."

"You are my son." Giit niya.

"Yes, but do you think that makes sense?" I asked him.

"Pareho nating hindi alam ang gagawin, Simoun Paul. But let me be the
father that you need." Umiling ako. Hindi na mababago ang desisyon ko.
Hindi ko kailangan ng tatay."

"At hindi ko rin naman kailangan ng isa pang anak! But your here and the
least thing we can do is maximize our option. I am your family! Your
father!"

"Yes, but I don't need you to be. So if you could just leave me alone,
that would be so great!"

I walked out.

------------

####################################
Challenge # 10
####################################
Welcome home, Asshole!

Iyon ang nakalagay sa banner na sumalubong sa akin nang umagang iyon

pagkagising ko. Hindi ko aam kung mapapangiti ako o sisimangutan ko ang
lahat ng mga mokong na ito dahil sa gjnawa nilang surpresa para sa akin
ngayong umaga. Dapat talaga hindi ko sila binigyan ng susi ng bahay para
walang ganito. Minsan naguulat na lang ako dahil natatagpuan ko si Axel o
i Ido na kumakain sa kusina ko, noong nakaraan ay nagulat ako ahil
pagbiling ko sa kanang parte ng kama ko ay nadoon si Judas ay nakayakap
na sa akn, and now this. Maiinis na sana ako nang makita ko si Arruba na
lumabas ng kusina at may dalang cake. King David smiledmonnher but he
kept his distance. Dapat ay lumapit siya. Dapat ay tinulungan niya si
Arru but he stayed beside Judas and looked at her. Arruba stared at me.

"Good morning, Azul. I told Ido to change the banner but he's too full of
himself. I hope you don't mind us barging in like this. Gusto ka nilang
gawan ng party."

I would kill for that smile and that look on her face. It used to be mine
but I'm not claiming hat anymore. Tumano na lang ako at nilapitan sila.
Si Axel John at si Ido ay nakaupo sa sofa habang naglalaro ng kung ano sa
mga adget na hawak nila. Si King David ay tinulungan si Arruba na maghain
habang si Judas naman ay inalalayan ako. Habang nilalakad ko ang dinin
area ay nakarinig ako ng pagkatok sa pintuan. Bahagya pa akong kinabaham.
I'm not expecting anyone pero lahat ay nandito na maliban kay Leira kaya
malaman siya na ang nasa pintuan. I hope she brought that smile that
could melt away all my worried but when I looked back, nakita ko si Adan
at si Casiel na magkahawak kamay habang papalapit sa akin.

Nagulat pa ako nang yakapin ako ni Casiel g mahigpit. Umalog ang mga
balikat niya, pagkatapos ay lumauo siya sa akin, pinakatitigan ako saka
ako sinapak.

"Tang ina mo! Pinsan pala kita! Tang ina mo! Welome to the family!" Muli
na naman niya akong niyakap. Tiningnan ko si Adan na para bang tuwang-
tuwa kay Casiel haban nilalapirot niya ang likod ng tshirt ko. Adan
seemed to really love everything about Casi. Hindi mawala ang tingin at
ang ngiti niyang iyon.

Matapos ng welcome remarks ni Casiel ay nagtungo na kami sa dining area.

Mukhang marami ang handa dahil puno ang mesa. They have bacons, cheesee,
grapes, coffee, fried rice and everything I love about breakfast. Naupo
ako sa kabisera. Sa kaliwa ko naman ay naupo si Arruba, sa kanan ko ay
pinaupo n lahat si Casiel. She seemed so overwhelmed about her newly
found cousin. I am so fond of her. Akala ko nga ay mahihirapan akong
makasundo siya but as I get to know her I realized that she's the only
one who doesn't act like a full Consunji. She's too simple.

"Adan told you, didn't he?" Tumingin si Casiel sa akim at saka siya
tumango.

"Saka maliban sa kanya, alam na rin naman nila Papa. Ikaw nga ang laging
usapan ni Uncle Sancho at Papa. Uncle Sancho wants you to be legitimate.
Ikaw naman daw kasi ang panganay at hindi si Ate Hera. Uncle Luke thinks
that he should take thingssow, but knowing him, gusto niya ding dalhin mo
ang apelyido namin. My dad wants everything and everyone to be fair to ou
and Kuya Yto wants to meet you --- that's a good hing 'cause he's like
the batas sa aming magpipinsan. Hindi talaga ako makapaniwala. Buti
talaga hindi kita hinalikan!"
Natawa na naman ako. Tuwing naaalala ko ang gabing sinubukan akong
halikan ni Casiel kinikilabutan talaga ako. I patted her head and amiled
at her. Ayokong magtanong tungkol sa plano ng pamily niya. Hindi naman
ako interesado. Buo na ang pasya ko. Hindi ako sasama at papayag sa mga
gusTo nila. I'm an adult and my mother raised me well. I don't need
anything from them.

"Everyone is here! Kumain na tayo! Welcome home, Azul!" Sigaw ni King

David. He proposed a toast pero natgil siya nang magsalita si Ido.

"Not everyone is here. Wala si Leira. Hindi mo ba siya tinawagan, KD?"

"Is she supposed to be here?" King David said. Napatingin ako sa kanya.
Humalukipkip ako, ganoonndin si Ido.

"Yes. She took care of our old man while we're out." Nagsalita na si
Judas. Nagtataka rin ako. Pero hindi ko naman ipinapahalata na hinahanap
ko si Leira. Hindi ko naman siya dapat hanapin pero gusto ko nga siyan
andito."

"Tinawagan ko." Sabad ni Axel. ''Busy daw siya, may sakit iyong boyfriend
niya."

"She has a boyfriend?" Nagtatakang wika ko. "She doesn't look like she
had a boyfriend."

"Eh meron nga! Kakasagot lang niya noong nakaraang buwan! Nakakwentuhan
ko kasi siya. Jestoni ang pangalan ng boyfriend niya. Going strong na nga
sila eh. You know!"

Narinig kong humagikgik si Casiel. Napailing na lang ako. Para bang may
wierd spell si Axel at si KD. Arruba dismissed the topic and told us to
eat. Tahimik lang ako hbang nagkakagulo ang lahat sa mesa. Bahagya pa
akong nagulat nang hawakan ni Arruba ang kamay ko. She smiled at me.

"Thank you." Wika ko. Hinagkan ko siya sa pisngi pero dumampi iyon sa
kanyang labi. I wanted to linger but I remembered KD and the others ---
pero mas nag-aalala ako kay KD. So I pulled away and looked around to
simply stare at KD. Nahuli ko siyang nakatitig sa amin. He smiled and
nodded as if telling me what a good job I was doing. Napailing na naman
ako. I excused myself and left the dining area. Pumunta ako sa garden at
doon nagsindi ng sigarilyo.

Things between Arruba and I are heating up again. I didn't intend for
that to happen. I was rooting for her and David. Alam kong
nakakamabutihan na sila pero hindi ko alam kung bakit nagkakaganito kami
ngayon.

"Hey, cousin! It's so cool you are my cousin!" Napangiwi ako nang
hampasin ako ni Casiel nang malakas sa likuran. Masakit pa ang katawan ko
dahoil sa pakakabangon ko kanina tapos dadagdag pa itong makulit na ito.
Napapailing ako. Tumabi siya sa akin ay saka kinuha ang yosi ko.
Nagpalinga-linga pa siya.

"Huwag mo ako sumbong ha. Binabawasan ko naman na kaya lang hindi ko pa

kaya. Kasi dapat may iba akong gagawi. Kapag feel ko magyosi, nagsesex
kami ni Adan. Pinapatay noon iyong cravings ko."
Muli na naman akong napangiw. "That's too much info, Casiel." Inis na
wika ko.

"Sorry." Nag-peace sign pa siya. "You know what got me thinking? Si Mama
Apol. Iniisip ko kung anong magiging reaksyon niya sa'yo. But then I
remember her saying that sh loved everythng about Uncle Lukas so she
would probably love you. Sa lahat ng tita ko si Mama Apol ang
pinakapaborito ko."

"She's my person, you know." Naisip kong sabihin kay Casiel ang lahat.
There's no use keeping it anymore. I trust Casiel. She' s different from
her lot. Nanlalaki ang mga mata niya habang hindi makapaniwala ang
ekspresyon g mukha niya. "I know her." Ikinuwento ko ang lahat sa kanya.
Wala akon iniwan detalye. Gusto ko kasing may makausap tungkol kay Apollo
--- lalo na kapag naalala ko siya. Kapag si Mommy ang naaalala ko ay si
Judas an kinakausap ko pero kapa si Apollo, sarili ko lang, wala akong
ibanb makausap dahil walang lubos na nakakakilala sa kanya.

"Kinikilabutan ako..." Pinahid ni Casiel ang luha niya. "So she knew? All
this time she knew? Mahal na mahl niya talaga si Uncle."

Matagal kaming hindi nagkibuan. Casiel was just standing beside me, she
was silently weeping. Inakbayan ko naman siya.

"What do you think she would want?" I asked Casiel. Casiel sighed.

"Knowing her, she would crack a joke and say that she would want you to
know your other side much better. Iyon ang gugustuhin niya. Ipapakita
niya sa'yo ang good side ng lahat ng miyembro ng pamilya niya. She loves
her family so much."

I smiled. Maybe that was what she would really want to happen.

-------

"Ate, ate, ate gumising ka, tanghali na oy!"

Iminulat ko ang mga mata ko. Tinatanong ko. Sa sarili ko kung nasaan ako,
anong araw ngayon at sino ako. Hindi kasi malinaw sa akin kung anong
nangyari noong nakaraang gabi. Ang natatandaan ko lang, dumating nang mga
pinsan ko tapos ay nagkayayaan silang uminom, niyakag nila ako tapos ay
wala nang malinaw na nangayari. Ang alam ko na lang ngayon, gising na
ako.

Napakasakit ng ulo ko. Hindi ako makabangon. First time kon malasing ng
ganito.

"Ate gumising ka na. Aakyat tayo ng Antipolo! Hoy!" Itinaas ko ang kamay
ko para ipaalam na babangon na ako. Sinubukan kong tumayo pero pakiramdam
ko ay lumilindol. Iyong tipog intensity six sa Guatemala.

Lumabas ako ng silid ko. Nakahawak ako sa pader at saka bumaba ng

hakbang. Hindi ako makadilat. Pakiramdam ko pa ay nangininig ang tuhod
ko. Ang sakit ng ulo ko. Naghikab pa ako. Nasa sala pa lang ako ay naamoy
ko na ang luto ni Mama. Kahit paano ay nawawala ang lasing ko.

"Good morning, Leira. You missed my welcome home party. How's Jestoni?"

Nahinto ako sa paglalakad nang marinig ko ang napakapamilyar na boses na

iyon. Slowly I turned my head n my right just to find Simoun Paul Azul
sitting on one of the dinin chairs while having coffee with my father.
Nakipagtitigan ako sa kanya. Lasing ako. Bunga ito ng hang over ko.
Nananaginip pa ako. I just sighed.

"Ang tindi ng hang over ko." Wika ko habang naglalakad papunta kay Mama.
Naghilamos ako at nagmumog sa lababo pagkatapos ay kumuha ako ng maiinom
sa ref. Umupo ako sa tapat ng imahinasyon ko. Itinaas ko ang mga paa ko
tapos ay kinuha ang kapeng iniinom ni Papa. "Ang sakit, Pa. Hindi na ako
iinom kasma sina Jura. An sakit ng ulo ko. Aano tayo sa Antipolo?"

Napatingin na naman ako sa harapan ko. I wonder kung nakikita ni Papa ang
imahinasyon ko. Nakikikape pa siya. Nagkibit balikat ako. Tutal
imahinasyon ko naman siya bakit hindi ko siya kausapin? Pwede kong
sabihin na lubayan na niya ang isipan o dahil napapagod na ako sa
kakaisip sa kanya. Wala naman nangyayari kahit na isipin ko siya nang
isipin. Hindi naman kami pwedeng maging magkaibigan. Hind din pwedeng
maging higit pa kami doon.

Dinuro ko siya. "Ang kapal ng mukha mo. Anong ginagawa mo sa labas ng

utak ko? Doon ka na lang! Hindi ka bagay sa labas ng imagination ko!
Nakakainis ka! Kailan mo ba ako lulubayan?! Hindi na nga ako matahimik sa
kakaisip sa'yo nakikikape ka pa sa bahay ko! Just fucking get out of my
system!"

"Anak." Tinawag ako ni Mama. "Magtigil ka. Hindi imahinasyon iyang kausap
mo. Kaibigan mo daw siya. Azul ang pangalan." Nanlaki ang mga mata ko.
Bigla kong naibuga sa mukha mismo ni Azul --- na hindi ko naman pala
imagination.

Nawala ang hang over ko nang bigla siyng tumayo at mapura.

"Putang ina, Leira! You ruined my shirt!" Sigaw niya sa akin.

"Totoo ka?" Namamanghang tanong ko. "Oh my god! Sorry!"

"Ang tindi kasi ng lasing mo. O pagpalitin mo ng damit ang bisita."

Natatawang wika ni Mama sa akin. Nahihiyang kinuha ko ang kamay niya at
iginiya siya sa sala. Doon ko siya hinarap.

"Anong ginagawa mo dito?" I hissed at him.

"Hindi ka nagpapakita. The boys missed you." Mabilis na sagot niya. I

find it hard to believe that. Ako mamimiss ng mga kaibigan niya? Ano
iyon? Basta ko na lang makakalimutan ang sinabi sa akin ni KD at ni Axel
John? Paano iyong nakita ko na pilit konamang kinakalimutan? Kaya nga
yata ako naglasing ay dahil gusto kong makalimutan iyon.

Masakit eh.

"Diba, you told me to stay away?!"Giit ko pa.

"You don't look like someone who will do what Simoun says." Nakangisi na
naman siya sa akin. Hindi ako agad nakasagot. Nakikipagtitigan lang ako
sa kanya. Out of nowhere ay bigla na lang siyang naghubad sa harapan ko.
Iying pagkakatanggal niya pa ng tshirt niya at parang sinadyang gawin na
slow motion.

Nakita ko na naman ang sexy body ---yes his sexy body. Hindi ko naman
itatanggi iyon. Sexy naman si Azul. Damn that sexy biceps and his sexy
chest. Gusto kong dilaan iyon.
I rolled my eyes. Oo na. Ako na ang may pagnanasa. Iyon nga kasi ang
problema ko ---gusto ko si Azul pero hindi ko naman alam kung paano
ipapakita na gusto ko sia na hindi ako muhang naghahabol sa kung anong
meron sa kanila ni Arruba. Wala akong pakialam doon. Pero gusto ko si
Azul. Kaya nga masakit ang halikan nila ni Arruba para sa akin.

"Masunurin akong bata. Kaya umalis ka na kasi I'm so good at staying away
from you! Bleh!"

"Oh, Leira you make me laugh. Halika nga dito." Hinawakan niya ang kamay
ko saka hinatak ako papunta sa kanya. I rested my hand in his chest. I
could feel his heartbeat. Napapalunok ako.

"I want us friends, Leira. Ikaw ang pambalanse sa buhay ko sa ngayon.

Lalo na ngayon na iniisip kong papasukin si Lukas Consunji sa buhay ko."

My body shivered. Hindi dapat ako ang pinagsasabihan niya ng mga bagay na
ito kundi si Arruba --- but then, I don't mind at all...
####################################
Challenge # 11
####################################

"Hindi tayo pwedeng maging magkaibigan."

Matigas ang bawat katagang binitiwan ko sa kanuya at halatang ikinabigla

niya iyon. Bahgya kasing ngbago ng hitsura ng muha niya. Matalino ako at
kailangan kong rendahan ang sarili ko mula sa kanya sapagkat alam kong sa
huli ay masasaktan lang ako. Ayokong masaktan. Hindi ako sundalo na
pupunta sa mission kahit na alam kong suicide iyon.

"Sabi sa When Harry met Sally, hindi pwedeng maging magkaibigan ang isang
babae at lalaki. So we cannot be friends. Maghanap ka na lang ng ubang
mabibiktima mo. Busy ako at wala ka sa schedule ko. Umalis ka na."

Tinalikuran ko siya. Wala akong gustong sabihin sa kanya. Tama na ang

ginawa sa akin ng mga kaibigan niya. Tama na iyon. Hini ako
magpapakatanga. Umakyat muli ako sa aking silid tapos ay nagkulong doon.
Nahiga lang ako sa kama at muling nakatulog. Tanghali nang muli akong
magising. I sat up on the bed. Mas lalo pa yatang sumakit ang ulo ko
dahil sa nangyaring komprontasyon sa amin ni Azul kanina. Pakiramdam ko y
pumipintig ang ulo ko at umiikot ang paningin ko.

"Tang inang vodka 'yan!" Nayayamot ako. Tumayo ako para pumunta sa
bathroom pero napaupo akong muki dhil sa gulat nang makita kong nakaupo
si Azul sa silya ng study table ko. Para bang inip na inip siya.

"Not your imagination, Leira. I'm real and your window is broken."
Malumanay na wika niya. Ibig bang sabihin noon sa bintana ko naman siya
dumaan? Hindi ba malinaw sa kanya na ayoko siyang maging kaibigan? Ayoko
ng komplikadong buhay at alam ko na sa oras na payagan ko siya na pumasok
sa buhay ko ay magkakaproblema lang ako but here he is again at ginugulo
nya ako.

"Umalis ka na!" Nakadama ako muli ng pagkahilo kaya tumayo na ako para
pumasok sa bathroom dahil alam konb masusuka ako. Kasabay nang pagtayo ko
ay ang pag-ikot ng paningin ko t ang paglabas ng kung ano sa bibig ko. I
threw up -- on Azul's shirt -- again.
"Puta! When are you gonna stop ruining my shirt?!" Tumakbo ako sa
bathroom. Doon ko ipinagpatuloy ang pagsuka ko. Pakiramdam ko ay inilabas
ko na ang lahat ng kinain ko sa buong linggong iyon at nang matapos ako
ay lalo akong nakaramdam ng panghihina dahil natagpuan ko si Azul sa kama
ko na nakaupo habang wala nang saplot. Tinatakpan na lang niya ng unan
ang maselang bahagi ng kanyang katawan.

"Oh for god's sake!" Anas ko.

"Sinukahan mo ako. Alangan naman kung isusuot ko pa iyon! Maliligo ako!

Tabi!" Nilagpasan niya ako. I bit my lower lip as I watched him as he
walks to the bathroom. Nakita ko na naman ang behind niya --that sexy
ass. I sighed dreamily.

Bakit ang puwet ni Azul mas makinis pa kaysa sa mukha noong babaeng --si
ayaw kuminissssss -- I laughed at myself.

Inayos ko ang sarili ko. Nagsuklay ako ay nagpalit ng damit. Mabilisan

kong ginawa ang huli dahil nag-aalala ako na baka lumabas na agad siya ng
banyo at makita ako. Nakaupo akong naghintay sa kanya. Hindi naman siya
nagtagal gaano sa banyo nang lumabas siya ay suot niya ang boxer shorts
niyang minions ang design. Ayoko mang tumingin doon ay hindi ko naman
mapigilan.

Bakit ganoon? Hindi naman hapit ang boxers niya pero bakit may naaaninag
akong bukol? Nanlalaki ang mga mata ko. Naalala ko iyong napanood kong
porn dati. Iyong babae, sinampal ng lalaki sa kanya ang saging na lakatan
nito.

Oh my god! Bakit naiisip ko ang pakiramdam kapag sinampal ako ni Azul ng

lakatan niya?!

Ayoko!

"Green minded!" Wala sa loob na sigaw ko. Wala pa sa schedule ko ang

maging hindi virgin ngayon! Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. Hindi ko
siya dapat tinitingnan.

"Umalis ka na. Ayokong makipagkaibigan sa'yo. Marami ka namang friend.

Doon ka na lang." Tumayo ako at binuksan ang pintuan. Pinaaalis ko na
siya. He sighed and walk towards me. Gusto ko sanang itanong kung uuwi ba
siya nang naka-boxers lang pero hindi ko na tinanong. Nauna siyang
naglakad pero nang narinig ko si Papa ay muli ko siyang hinatak papasok
ng silid ko. Bakit hindi ko gagawin iyon? Nakahubad siya baka kung anong
isipin ni Papa.

"Akala ko ba pinaalis mo na ako?" Nakangisi na naman siya. I rolled my

eyes.

"Duh! Nakahubad ka! Nandoon si Papa baka isipin niya kung ano! Diyan ka
na lang sa bintana!" Tinulak ko siya patungo sa bintana. Nakairap siya sa
akin. Hindi ko naman siya pinapansin. Binuksan ko ang bintana. Napansin
ko nga na nasira nga ang lock ng bintana. Napailing ako.

Sumampa siya sa pasimano. Nakatitig pa rin siya sa akin.

"Umalis ka na!" Tinulak ko siya dahilan para madupilas siya. Hinawakan

niya ang kamay ko kaya napasama rin ako sa kanya. Pareho kaming nawalan
ng balanse at ang ending ay nalaglag kaming pareho mula sa bintana ng
silid ko pababa sa garden sa may sala.
"Aaahhhhh!"

Babagsak ako. Masakit iyon. Puro lupa. Masakit! Mababali ang likod ko!
Wala na nga akong trabaho may injury pa ako.

But then, I felt his arms around my body and when we fell siya ang nasa
ilalim at ako ang nasa ibabaw ng kanyang katawan. Napangiwi siya pero
nakatitig siya sa akin.

"Are you okay?" He asked me. Natulala ako. Napatingala ako sa aking
bintana. Nahulog kami mula sa second floor ng bahay at hindi ako
nakakaramdam ng kung anong sakit. He saved me. Azul saved me -- but that
doesn't mean anything. Hindi ko pa rin siya gustong maging kaibigan.
Hindi ako magpapakatanga. Hindi uso ang martir ngayon.

Ang mga martir ay binabaril sa Luneta. Ako, matalino ako at alam kong
gusto ko si Azul at alam kong gusto naman niya si Arruba. I won't meddle
with that. Hindi ako katulad ni King David at Axel John na pinakikialaman
ang lahat ng bagay.

"Wala, Ma! Si Ate lang, nakikipagjerjer sa damuhan! Para daw may thrill!"

Napasinghap ako. Agad akong tumayo mula sa pagkakahiga sa katawan ni

Simoun Paul at inayos ko ang aking sarili. Nakit ko si Mama at Papa na
nakasilip sa bintana at tinitingnan kami. Galit ang ekspresyon ng mukha
ni Papa, si Mama naman ay natutulala ang kapatid ko lang yata ang tuwang-
tuwa sa mga pangyayari sa mundo.

"It's not what you think?!" I yelled. My father shook his head.

"Paalisin mo na ang lalaking iyan at baka ihampas ko sa kanya ang

baseball bat na ipapamalo ko sa'yo, Leira!" Sigaw ni Papa. Mabilis pa sa
alas kwatro na itinulak ko si Azul palabas ng gate. Hindi na ako
nagpatumpiktumpik pa.

"Umalis ka na, 'wag ka nang babalik dito. Ayokong makipagkaibigan sa'yo!

O sa kahit na kanino sa inyo! My life is not complicated and being with
you complicates things! Just leave!"
"Ang ingay mo!" Balik-sigaw ni Azul. "Ang ayoko sa lahat, iyong babaeng
maingay!" Galit na wika niya sa akin. Nanlaki ang mgam na mata ko nang
hatakin niya ang braso ko at subukin na naman akong ipasok sa kotse niya
pero tinulak ko siya. Hindi ako sasama at hindi ako natatakot sa kanya.
Nagulat ako nang bigla niya akong isandal sa hood ng sasakyan at
ipinatong sa akin ang kanyang katawan.

"Azul, ano ba?!"

"Hindi mo ako naiintindihan, ano? I want us friends. Hindi ko hinihingi

ang opinyon mo, sinasabi ko kung anong gusto ko at iyon ang mangyayari!"
He was hissing. Galit na galit siya sa akin. Tinulak ko siya.

"Hindi mo ako pag-aari para pag-utusan mo! So you better back the hell
off! I'm not that kind of girl, Azul. Hindi ako submissive." Ngumisi ako.
"May sarili akong utak so just get the hell out of my fucking life!"

Itinulak ko siya nang buong lakas at saka tumakbo papasok sa loob ng

bahay. Hindi na ako lumingon. I felt my knees are trembling like hell. I
want to scream Putang ina so much because of too much frustration. Galit
na galit ako.

"Ma! Pa! 'Wag na 'wag ninyo nang papasukin ang lalaking iyon sa bahay na
ito! Putang ina niya!"

"Ay! Nabitin siguro si Ate kaya galit." Narinig kong wika ng magaling
kong kapatid. Binalingan ko siya.

"Ikaw." Dinuro ko. "Tutubuan ka ng kulani sa puwet! Bwisit!"

-------------------
I went home feeling frustrated. Kahit kailan ay hindi pa ako nasigawan ng
babae nang ganoong paraan. My mom never raised her voice at me. Malumanay
na babae ang nanay ko. Palagi siyang nakangiti at palagi siyang kalmado.
Kapag may nagagawa akong mali ay kinakausap ako ni Mommy nang maayos. Si
Apollo naman ay palasigaw hindi lang basta palasigaw kundi nananakit pa.

But to me, Leira is different. She had some angst in her. At iyon ang
nagpapaiba sa kanya sa lahat. Dama ko ang frustration niya kanina habang
pilit niya akong pinaalis. Hindi ko alam kung anong naisip niya at
sinasabi niya ang mga bagay na iyon sa akin. Hindi ko maintindihan.
Ginawa niya pang reference ang When Harry met Sally. She's really
something.

"Putang ina, Azul, saan ka galing? Nakalabas ka nang ganyan?" Nagulat ako
nang makita ko si Axel John na may hawak ng bowl of cereals at naglalakad
sa salas ko. Naroon din si Judas na nanonood naman ng TV.

"I gave you the key for emergencies!" I hissed. Judas looked at me.

"We run out of cereals." Nagkibit - balikat siya. "Saka ayoko muna sa
bahay, palaging nandoon si David. God knows what he's doing to my sister.
Arruba seemed to be really occupied these past few days and David was
there for her plus, the police men seemed to be patrolling around the
house nowadays. Lumalayo muna din ako kay Arru at baka mapahamak siya."

"What's up?" I asked.

"The last transaction failed. Putang inang San Vicente iyon eh! Hindi ko
naman kasalanan kung Nag-OD ang kapatid niya. I'm just doing my job. She
bought some, I gave her some plus I fucked her but that's a one time
thing only kasi pagkagising ko kinabukasan, patay na iyong babae."

"At least nasarap ka, ano, pare." Sabad naman ni Axel John. Hinihigop na
niya ang gatas sa mangkok habang nakaupo doon.

"Saan ka ba galing?" Muling tanong nila.

"Kay Leira." Sagot ko. Nakita kong napatuwid ng upo si Axel John.

"Pare! Gulo iyan eh! Sinabi nang may syota na si Leira! Paano na si
Jestoni! Ano iyon aagawin mo iyong babae, paglalaruan, gagalawin mo tapos
iiwan mo na parang napapaso ka? Pare, may syota iyon! 'Wag mong saktan
ang damdamin ni Jestoni!"

"Putang ina!" Sabi naman ni Judas. "Nakakagago ka, bakit ka concern kay
Jestoni? Ex mo ba iyon?"

"Kaibigan ko iyon!" Sigaw ni Axel. Napangiwi ako.

"Tumigil na nga--" The doorbell rang. Napapailing na tumayo ako upang

buksan ang pintuan ng bahay ko. Naisip ko na baka pizza delivery guy na
naman ang dumating. Maybe the two morons ordered some, but I got the
biggest surprise of my life when I saw Hera Consunji - Vejar.

She was wearing a very black dress. May malaking diamond necklace sa leeg
niya. May gwantes pa siyang itim at nakasuot ng versace sun glasses.
Nilagpasan niya ako at nagtuloy siyang pumasok sa loob ng bahay ko.

"We'll come in." Sarcastic kong sabi. Tumayo siya sa gitna ng sala.
Natigilan rin si Judas at Axel John. She took her sunglasses and look
around.

"Do you mind, you two morons, if you leave me and this man alone for a
while? I will not kill him or touch him."

"They are not morons, Miss Vejar. They are my friends."

"Oh really? Then you're a moron too!" She smiled sweetly. Napapalakpak pa
siya. I just sighed. One - Zero. I shook my head. Umalis naman nang
tahimik ang dalawa. They went down the play room and I was left alone
with Hera Consunji - Vejar.

"Ano bang kailangan mo, Miss Vejar?"

"Kapatid daw kita?" She faked a laugh. "Sorry, I find it really funny.
Tell me, Simoun Paul Azul, magkano ang binayad mo sa testing center para
baguhin ang result?"

Tumaas ang dulo ng bibig ko. "Nagpunta ka ba dito para insultuhin ako?
That's so mature, Hera." Binigyang diin ko ang Hera - with H. I remember
Casiel told me once that Hera hates it when people mis-pronounce her
name. Namula ang buong mukha niya.

"It's Hera silent H, you fucking asshole!" Inis na inis na wika niya sa
akin.

"Oh, you amuse me. Ano bang ipinunta mo dito? Ilang beses ko na bang
sinabi sa'yo na wala naman akong kailangan sa pamilya mo? I just want my
peace and quiet. Hindi ko kayo kailangan."

"You told everyone your a Consunji and now you want some peace and quiet?
Ano iyon, joke? Putang ina mo!" Sigaw niya sa akin.

"You have no rights!"

"What? Totoo naman! Puta ang nanay mo! Patay na siya at lahat sinisira
niya pa rin ang pamilya ko! She's a bitch! Puta siya, Simoun Paul! Anak
ka ng putang malandi! Walang modo! Malandi ang nanay mo!"
Hindi na ako makapagpigil. Naikuyom ko ang mga palad ko, pilit kong
pinipigilan ang sarili ko pero hindi ko kaya. Nasampal ko si Hera. Mukha
namang natigagal siya. Napanganga siya. A tear escaped on her eye. I felt
guilty. Naalala ko bigla si Apollo.

Alam ko kung gaano niya kamahal ang babaeng ito - pero hindi ko talaga
napiglan.

"How dare you!" She hissed. Sinampal niya rin ako. I suddenly wish my gun
is with me now. "Totoo naman! Kung hindi malandi ang nanay mo, sana hindi
ka buhay ngayon?!"

"Naiinitindihan mo ba na hindi naman gumawa ng kahit anong paraan ang

nanay ko para ipaalam kay Lukas ang tungkol sa akin? Kung malandi ang
nanay ko, matagal ninyo na sanang alam ang existence ko but you only
found out now, so why the big fuss, Hera? Are you threatened because I am
the first born and you're just the middle child now? Did it hurt your
ego? Are you insecure because you don't have enough testosterone in your
body to be the first born now?"

I was in a very dark place now, gusto kong masaktan si Hera. Gusto kong
umiyak siya. Gusto kong maramdaman niya ang naramdaman ko noon.

"Oo! I am fucking mad because it hurt my ego! I worked hard for this! I
worked hard to be in this place - to be my father's daughter! Mama always
said that I am different because I am Lukas Consunji's daughter - I'm his
first born and now, now you're here! What does that supposed to make me?
You're fucking illegitimate! You don't belong to our world! Hindi ka
Consunji!"

"Guess what? You're not a Consunji, either. You're a Vejar now, and in
this room, there's only one Consunji, and that's me. I am a Consunji,
Hera Vejar - Lukas' first born, and I call the fucking shots here. So
burn, my dear sister. Burn in hell!"
####################################
Challenge # 12
####################################

"Where do you think I have been these past few weeks huh, Simoun? I've
been to hell and back and it's only my children and my husband who's
keeping my insanity intact! You shouldn't even be alive?! And how dare
you say that you are my father's first born? Illegitimate ka! Sa batas
ako pa rin ang panganay at mas may karapatan ako sa'yo, you son of a
bitch!"

Hera slapped me, susundan niya pa sana iyon pero sinangga ko nang kamay
ko ang kamay niya. Puno ng galit ang kanyang mga mata. All the while that
I was looking on her, I could only think of Apollo. Anong iniisip niya?
Does she expect her only daughter to act like this?

"Kung hindi mo ako titigilan, siisguraduhin kong mawawala sa'yo ang

lahat, Hera." Mariin ang wika ko. Ni hindi siya natakot. Ngumisi lang
siya sa akin at sala tinulak ang kamay ko palayo sa kanya. She was
grinning - a grin that I have seen on her old man's face many times.

"Hindi mo kilala kung sinong binabangga mo. Like the popular saying, Azul
- You want war, I'll give you war. Have a good day."

Umalis siya. Sinundan ko siya ng tingin habang naglalakad palabas ng

bahay ko. Nakakuyom ang mga palad ko. Gusto kong malaman kung ano ba
talaga ang tumatakbo sa isipan ng babaeng iyon. Wala akong maisip na
ginawang masama sa kanya -- ngayon lang. I slapped her. I wanted to wring
her neck, wala siyang karapatang tawagin ng kung ano - ano ang Mommy ko.
Olivia Azul was a good woman and she never asked anyone for anything. She
had so much love to give and she never even asked for anything in return.

Hera's attitude is rotten. Patunay lang kung gaano siya na-spoil ng mga
magulang niya. I was shaking my head.

"Apollo, Apollo, what will I do with your children?" I muttered

underneath my breath. Sinundan ko sina Axel sa ibaba. Natagpuan ko sila
ni Judas na naglalaro ng hockey. Habang nakatingin sa kanila ay doon ko
lang naramdaman ang kirot ng braso ko dahil sa pagkakahulog ko sa bintana
ng bahay ni Leira. Napangisi ako nang maalala ko siya.

Leira is weird. Ayaw niya akong maging kaibigan dahil kaibigan lang ang
kaya kong ibigay sa kanya? Ganoon ba iyon? Does that mean that she wants
something more? May gusto pa yata sa akin ang babaeng iyon. Naisipan ko
siyang tawagan. Hiniram ko ang phone ni Axel. I have her number in my
head.

"Pare, pahiram ng phone." Wika ko pa. Tinuro ni Axel ang phone niya.
Kinuha ko naman iyon at ginamit na.

"Sinong tatawagan mo?" Tanong pa niya habang tumitira.

"Si Leira." Sagot ko.

"Puta pete, Simoun! Ang kulit mo! Paano na si Jestoni?!" Sigaw na naman
niya sa akin.

"Saan ba nakatira si Jestoni? Papatayin ko na." Narinig kong wika ni

Judas. Napapailing ako. Pinakikinggan ko ang pag-ring ng telepono ni
Leira. Sinagot naman niya iyon.

"Hello?" She said at the other line. Napangisi ako.

"I missed you already, Leira. Tonight, you'll think of me and you won't
be able to sleep." Na-imagine kong nanlalaki ang kanyang mga mata. I know
that look. Lahat ng babaeng birhen ay ganoon ang tingin. That is
something that can never be faked. Leira is innocent as a sweet flower in
May.

"Ang gago mo! 'Wag kang tatawag dito! Putang ina ka so much!" Binabaan
niya ako ng phone. Napabuntong-hininga ako. Nagtaka ako nang galit na
kuhanin sa akin ni Axel John ang phone niya. Itinago niya agad iyon.

"Huwag mo nang tatawagan si Leira, Simoun. Maawa ka kay Jestoni.

Masasaktan siya." Kunot na kunot ang noo ko. SIno ba si Jestoni? Ano kung
boyfriend siya ni Leira? Wala naman akong balak sa kanila. Hindi ko
sisirain ang relasyon nila. Wala akong gagwing masama. Gusto ko lang
magng kaibigan si Leira.

Iba si Leira sa mga babae sa mundo ko. Some of them fear me, iyong iba
naman halos ihanda na ang sarili sa akin, pero si Leira, she had the guts
to say no and fight back - mas lalong hindi ko siya pakakawalan ngayon. I
like her, she's feisty and different. Gagawa ako ng paraan para masunod
ang gusto ko. Para sa akin ay challenge siya.

"Sino bang kaibigan mo, ako o si Jestoni? Kung maka-react ka akala mo

kamag-anak mo iyo." Inis na rin ako.

"Bakit ba kasi kung sino pa ang hinahabol mo, andyan naman si Arruba.
Take her back!"

"Simoun will never take Arruba, Axel John." Wika ni Judas. "Sa isip ni
Azul, si Aruuba at si David na. David loves Arru, he just doesn't know it
yet, Arruba cares for David. Sa tingin ko si Ate, may hung up na lang
siya kay SP pero wala na siyang nararamdaman para sa kanya. Funny
because, Arru is a psychologist and yet she doesn't know how to analyze
her own feelings. Si Azul naman, mahal niya si Arruba but--"

"I'll move on if I see her finally happy with King David. If you'll ask
me, David is the perfect match for her - wala nang iba. Hindi ako o ang
ibang tao. If I want to take her bac, I should've done it a long time
ago, but I didn't. Dahil alam ko kung gaano kamahal ni King David si Arru
and I don't want to be in the middle of them. " Mahinahong wika ko.
Matagal ko nang dapat sinabi ang bagay na ito. Matagal ko naman nang
hinihintay na maging opisyal si David at Arruba.

Nasasaktan pa rin ako, oo, pero mas masasaktan ko kung kasama ko siya
pero hindi ko naman maibibigay ang gusto niya. Hindi si Arruba ang best
para sa akin, she's way more than the best - she's perfect and I don't
want her to be perfect but she is perfect - in every way, too perfect -
kaya minahal ko siya pero ito rin ang mga bagay na dahilan kaya hindi
kami pwede.

Hindi ko siya mapapsaya.

"Ano nga palang nangyari sa kapatid mo?" Tanong naman ni Judas. "Naalala
ko sa kanya iyong mga posters ni Arruba sa kwarto niya. Si AudreyHepburn.
Ganoon ang datingan niya. Maganda iyong kapatid mo. She's fuckable. I
wonder how my name would sound on her mouth." Nakangisi si Judas na para
bang ini-imagine na niya ang magaganap sa kanila nI Hera. Napatango na
lang ako.

"Oh, yes, you can fuck her, only if you're still alive after her husband,
Hades Sanz Vejar kills you and put you to the underworld."
"Akala mo ba takot ako? I'm hotter than him. Hera will fall for sure.
Saka ang manok mas madaling mahuli kapag tali na."

"Bahala ka sa buhay mo." Napailing na lang ako. I know that Judas is

better than what other perceives him. Napatingin ako kay Axel na
nakatitig lang sa akin.

"Ano?"

"Isipin mo si Jestoni." Sabi niya pa.

"Jestoni pa more!" Natatawang sabi ko. "Diyan na kayo, magbibihis ako.

And please, use the key for emergency only!"

-------------

Iniwan ko sa bahay si Axel John at si Judas. Nagbihis lang ako at nilago

pagkatapos ay ginamot ko ang mga galos ko. Habang nakaupo ako sa ka at
inaayos ang mga sugat ko ay naalala ko ang mukha ni Hera nang sampalin ko
siya. I felt guilty that I wanted to slap my own face. Nagi-guilty ako
hindi dahil nasaktan ko siya kundi dahil sa naiisip ko kung anong
sasabihin ni Apollo sa akin if ever she founds out. I shook my head.
Tumayo agad ako noon at lumabas ng bahay. Agad akong nagpunta sa
sementeryo para kausapin siya.

I brought her white lilies. Madalas na iyon ang ibinibigay ko sa kanya

kapag nagkikita kaming dalawa. I went to her mausoleum and there, I
realized that the gates were open. Mula sa loob ay lumabas ang bunso ni
Apollo, si Ares Consunji, kasama niya ang asawa niya at ang dalawang
taong gulang niyang anak.

"Ares..." Nakita kong hinawakan ng babae ang braso ni Ares. He looked at

his wife and nodded. Kinuha ng babae ang kamay ng bata at saka ngumiti sa
akin. Bathseeba - iyon ang alam kong pangalan ng asawa niya.

We stood there, waiting for the two women in his life to leave and when
they finally did, nilapitan niya ako. I braced myself. Sariwa pa sa
alaala ko nangyari nang araw na pinuntahan nila ako sa bahay. I have my
gun with me now. Handa ako.

He stopped in front of me. Wala akong maaninag na reaksyon sa mukha niya.

Tumaas ang kamay niya. Inaasahan kong susuntukin niya ako but the he
tapped my shoulder.

"I'm sorry." He sighed. "You do realize how hard for me to say those two
words, but I have to. You deserve my apology. I'm sorry that we treated
you badly. I - we - I never thought that this time will come." Mababa ang
boses niya at hindi siya makatingin sa akin. Naalala ko si Apollo, sinabi
niya na sa lahat ng anak niya si Ares daw ang pinakamabait - and somehow,
I can see that now.

"It's okay." Wika ko na lang. Inabot ko sa kanya ang kamay ko. "Quits na
tayo." He looked at my hand and shook it. Gusto kong ngumiti but I kept
my poker face on.

"Oo nga pala. Birthday ng panganay ko sa Biyernes, two years old na siya.
Baka gusto mong magpunta. Wala naman sigurong masama. I know Mama will
like that..." He sighed again. "Casi told me. She told me everything.
Pasensya ka na. Madaldal si Casiel and just like her I couldn't imagine
how my mom... we'll she has a big heart." Tumango na lang ako. Nakatitig
ako sa mukha nI Ares. Para bang hindi siya sigurado. Hindi na ako nag-
isip. Bigla ko na lang siyang niyakap. Hindi ko iyon dapat ginawa. Pero
may nagtulak sa akin. Si Apollo siguro iyon.

Hanga ako sa kanya. Wala na siya at lahat but she could still bring
people closer together and for that I admire her more.

"Your mother was a good woman and she loved you so much, Ares."

"You know what my wife taught me?" Wika niya habang kumakalas sa yakap
ko. "Humility is a good friend and she's right. Again. I'm sorry,
Simoun." Muli niyang tinapik ang balikat ko. "Aalis na ako. See you.
Punta ka and bring your friends."

Ares left me. Nagpatuloy naman ako sa paglakad papunta kay Apollo.
Inilapag ko ang dala kong bulaklak sa puntod niya at hinaplos ang
pangalan niya na para bang kaharap ko lang siya.

"Hey, it's me..." I said. "Did you see that? Ares, you were right,
Sunshine Lady. She may have Lukas' looks and his attitude but just like
you, he has a big heart." I sat beside her. "I'm sorry for ruining your
family, Apollo. Hindi ko sinasadya..."

A gush of wind blew my face - it was cold - and somehow, it touched my

heart. Siguro ay si Apollo iyon at sinasabi niya sa akin na magiging
maayos din ang lahat. Sana... Sana talaga...

----------------

"Putang ina, alam mong ayokong makita iyang mga Consunji na iyan tapos
sasabihin mo sa akin na samahan kang pumunta sa birthday party ng anak ng
kapatid mo sa loob na ayaw kang papasukin? Tang ina ka!"

Galit na galit na naman sa akin si Ido. Pinapunta ko siya sa bahay nang

hindi sinasabi sa kayang kung saan kami pupunta at kung anong gagawin
namin. Gusto kong magpunta sa birthday ng anak nI Ares. Inimbita niya ako
kay pupunta ako. Hindi naman ako gate crasher.

"Puta, ayoko! Magpunta ka mag-isa mo!" Hinaplos ko ang balikat niya.

"Gago 'wag mo akong haplosin, hindi mo ako makukuha sa haplos! Hindi iyan
ang kahinaan ko!"

I burst out of laughter. Sa lahat ay si Ido ang pinakamalapit sa akin.

Siya ang unang nakaalam kung sino ang ama ko, siya ang unang nakaalam ng
lahat ng sirkreto ko. Bukod kasi sa akin, siya ang pinakamature mag-isip
sa grupo.

"Nandoon ba si Hera? I wanna see her, kiss her and fuck her." Narinig ko
na naman si Judas. Since he saw her he's been really fixated about the
fact that he could fuck her. Sa tingin ko naman ay malabo iyon. Hera
loves her husband. Nakikita ko iyon sa lahat ng article at interviews
nilang mag-asawa at alam kong ganoon din si Hades dito. Kung hindi pa
naman, hindi siguro ako mabubugbog nang wala sa oras.

"In your death bed, maybe. Keep on dreaming. Napapaligiran si Hera ng mga
alipores niya. Ni hindi ka makakalapit."

"Pupunta tayo. Tawagan ninyo si David at si Axel." Inis na wika ko.

Nagbihis ako at naghintay. Iniisip ko kung anong mangyayari sa amin
mamaya kapag nakita na nila kami na dumarating sa party na iyon. Isa na
lang sa tatlo ang hindi ko pa nakakaharap at iyon ay si Hermes. Galit din
iyon sa akjin panigurado. The way he treated me that day when I saved his
daughter, alam kong may kasunod pa iyon.

Nang dumating si King David at Axel John ay hindi na ako nagpaliwanag pa.
Wala na akong panahon para magsalita. Sinabi ko na lang na aalis kami at
may pagkain doon.

Iyon lang naman ang panuhol.

We arrived at the Consunji hotels, a little later that day. Maraming tao
pero agad kong natukoy kung nasaan ang mga Consunji dahil nang pumasok
ako sa function hall ay para bang may meeting kaming na-interrupt. Agad
ko ding nakita si Casiel at si Adan. Casiel waved her hands at me. I
nodded. I looked around only to find the she devil was coming towards me.

"Anong ginagawa mo dito? Do you really have to ruin my family! It's my

niece's birthday! Pamilya lang ang nandito!"

"I am family, Hera Vejar." Wika ko at bibigyang diin ang apelyido niya.
Ngumisi siya.

"It's Consunji Vejar. Powerful, brave, sexy as hell--"

"I agree with sexy as hell." Napatingin kaming dalawa kay Judas. Hindi ko
napansin na nasa tabi ko na siya. "Hi, I'm Judas Escalona."

"I don't care." Sagot niya at binalingan ako. "Leave, bastard!" She
hissed.

"Gago pala itong kapatid mo." Inis na si King David. "Hoy babae, si Mama
Apol hindi ganyan! Saan ka niya pinaglihi, sa isang batalyong demonyo?"

"You don't get to talk to me like that, King David! Baka nakakalimutan mo
kung sinong nagpakulong sa tatay mo? My father-in-law won't like it if
you talk to me that way!"

"Sinong takot?"

"Ikaw ang susunod. You better buy your orange shirt because that is what
you will wear for the next twenty -five years of your sorry life!"

"Tama na!" Wika ko.

"Oo nga! Hindi ka naman inaano, David eh! Hera, pasensya na. I'm Judas --
"

"And I am the husband." Biglang sumulpot si Hades Vejar sa likod ni Hera

at inabot ang kamay ni Judas. "We're married and we have five kids -
planning on the sixth so you better back off dahil wala akong sinasanto
pagdating sa asawa ko."

"Hades, make them disappear. I don't wanna see these men." Lumambot ang
boses ng kapatid kong hilaw habang nakikipag-usap siya sa asawa niya.

"Let's go, my Queen. Casiel will take care of everything." Sumenyas ang
lalaki kasabay ng pag-alis nilang dalawa.
"Maganda ito, may thrill ang agawan." Komento ni Judas. Lumapit na sa
amin si Casiel.

"Kuya!" Naninibago ako kapag tinatawag niya akong Kuya. "Welcome sa

birthday ni Telulah! Hi boys! Na-miss ko kayo! Group hug!"

Hindi na ako sumali sa group hug. Nakita kong nakatingin sa akin si Lukas
Consunji. Nilapitan ko siya. Alam kong nakatingin sa amin ang lahat. He
stood there, hindin siya gumagalaw. I stopped in front of him.

"Simoun." He acknowledge me. "Ares told me you'll be coming."

"Yes. I came here for him not for you, so don't get it all wrong."
Tumango siya.

"Sa ayaw at sa gusto mo, Consunji ka. Nananalaytay sa'yo ang dugo ko.
Anak kita."

Hindi ako kumibo. Nakakatitig ako sa kanya. Naalala ko ang lahat ng

sinabi sa akin ni Casiel at ang naging usap namin ni Ares so I faced him.

"I know. Maybe we can take a chance on this. You were right, Lukas. But
don't expect me to call you dad or father or Papa - hindi bagay sa atin
iyon."
####################################
Challenge # 13
####################################

Maaga akong gumising nang araw na iyon para maghanap ng trabaho. Ayaw
sana ni Papa na magtrabaho pa ako. Gusto niya muna na magpahinga ako
because according to him, I've been working my ass off for a very long
time now and I needed a break.

Kaya lang, hindi naman ako mapakali sa bahay. Gusto kong magtrabaho.
Naiinip kasi ako sa bahay. Maghapon lang ako sa bahay, lahat na yata ng
palabas sa tv ay napanood ko. Madalang na din akong maligo sa ngayon
dahil tamad na tamad.

Kagabi, gumawa ako ng panibago kong schedule para bumalik sa dati ang
buhay ko at nakukuha ko naman ang gusto kong resulta mula sa schedule na
iyon. Balik na naman ako sa dati. Bilang at kalkulado ang kilos at galaw.
Dahil sa schedule ko, I know that I am in the right track.

Isang linggo na ng nakalipas mula nang puntahan ako ng demonyitong si

Simoun Paul at mula noon ay hindi na siya nagparamdam o nagpakita man
lang. Ayos lang naman sa akin iyon pero kapag natatahimik ako ay naaalala
ko siya at nakakaramdam ako ng disappointment dahil hindi na siya
nagpakita sa akin.

Gusto ko si Simoun pero ayoko ng komplikasyon. Ayokong manakit ng ibang

tao. Siguro, nakilala ko si Simoun para ipaalala sa akin ang buhay sa
labas ng schedule ko pero hanggang doon na lang kaming dalawa. Siya ay
para kay Arruba at sana ay maging masaya sila.

"Pa, aalis na ako!" Matapos kong kumain ay nagpaalam na akong aalis. Ni-
check ko muna lahat ng papel na dadalhin ko para sa pag-a-apply just to
make sure na wala akong nakalimutan. Naglakad ako patungo sa kanto at
doon ay nag-abang ako ng jeep. Hindi naman nagtagal ay nakasakay na ako.
Sa listahan ko ay nilagyan ko ng ekis ang lahat ng kompanyang may
koneksyon sa Consunji at Vejar. Hindi ako papasok sa kompanya na iyon.
Ayoko nang makatrabaho ang mga taong masasama ang ugali tulad ni Hera
Vejar. Nakakadismaya ang ugali ng babaeng iyon.

Huminto ang jeep sa business central ng Metro. Doon ako bumaba at inisa-
isa ang mga offices doon. I was always enthusiastic and efficient.
Ipinakikita ko na ready to learn ako. I am eager to do everything for
work.

Inabot ako ng tanghali sa pag-iikot doon. Nang kumalam ang sikmura ko ay

saka ko lang naisip kumain at habang nakaupo ako sa loob ng isang fast
food restaurant ay namataan ko si Arruba na nakatayo sa labas habang
nakangiti sa akin. She waved at me. Wala akong nagawa kundi ang kumaway
habang ngumunguya ng french fries. Kumabog ang dibdib ko nang makita kong
pumasok siya sa loob. Hindi nagtagal ay nakaupo na siya sa harapan ko.
Tulad ng dati ay may nakahanda siyang ngiti para sa akin. Hindi naman ako
kumibo. Sa totoo lang ay kinakabahan ako. Bakit niya ako pinuntahan?
Hindi ba halata na iniiwasan ko sila?

In a span of time na nakasama ko sila, alam kong mababait sila, pero

hindi ko kasi makalimutan ang ginawa sa akin ni King David at Axel John.
Why would they do that to me? Oo nga at gusto ko si Simoun Paul, pero
anong pakialam nila doon? It's still my feeling, it's my life. Anong
kiber nila?

"Kamusta ka na? I haven't seen you in a while." Mahinahon ang boses niya
pero habang nakatingin naman ako sa kanya ay walang humpay ang salitang
plastic sa isipan ko. I don't want to hate her, but I now do.

"Busy lang ako sa buhay ko." Tinapos ko agad ang aking pagkain kahit may
ten minutes pang nakalaan doon. "See you, Arruba. Kailangan ko na kasing
umalis."

Binilisan ko ang lakad ko at agad na lumayo doon. Nakasimangot ako.

Naaalala ko ang mukha ni King David at ni Axel John habang kinakausap
nila ako sa ospital. Ngayon ko lang naisip na ginawa nila iyon para kay
Arruba. Si Arruba kasi ang nag-iisang babae sa grupo nila. Maybe they
want to make her happy - isang bagay na masaya sana kung hindi naman ako
ang nasaktan.

Inis ako sa kanilang dalawa dahil una pa lang ay pinatay na nila ang
paniniwala ko sa forever. I smirked at that thought.

Sa panahon ngayon, ulol na lang ang naniniwalang may forever.

Natigil ako sa paglalakad nang makita ko ang isang shoe shop na may
karatulang: Wanted: Store Manager. Must be at least 25 years and above.
Graduate of a Business course. With at least of two years of experience.

Halos mapapalakpak ako nang makita ko ang trabahong iyon. Pwede ako. Mag-
apply ako. Agad akong pumasok sa loob noon and there I saw a woman in her
early thirty's doing her inventory. Sa isang side ng store ay nakaupo ang
batang babaeng nagdo-drawing ng sapatos. I cleared my throat and took a
deep breath.

"Good morning ma'am, I was just wondering if the position is still open."

The woman looked at my direction. Nakangiti siya sa akin. Mukha siyang

mabait.
"Hello! Mag-a-apply ka ba? Oh my god! Nasaan ang resume mo?" Ibinigay ko
sa kanya ang resume ako. Binasa niya iyon tapos ay agad niyang sinabi na
tanggap na ako, na sobra kong ikina bigla. Akala ko ay nagbibiro lang
siya but then when she took my hand to lead me to her table - alam kong
hindi na siya nagbibiro.

"Pasensya ka na, Leira, right? Opening na bukas ng store ko when my store

manager quit because she was in love with my husband - she didn't quit, I
fired her, nilalandi niya ang asawa ko. Kaya in need talaga ako ng
manager ngayon!"

Hindi ako makapagsalita. Naupo siya sa harapan ko. "Here's your first
assignment. Bibilangin mo lang iyong pairs natin tapos pagsasama-samahin.
Bukas sa opening, ita-track natin ang mga pairs na nabili na. Ugh! I've
done this before pero nalilito pa rin ako."

Dahan-dahan niyang ipinaliwanag sa akin ang kalakaran ng negosyo niya.

Mabait siya, sa pagsasalita pa lamang niya ay alam ko na ang bagay na
iyon. I found myself laughing whenever she gets confused with her shoe
name. Inabot na kami ng hapon at kahit paano ay nakukuha ko na ang
sinasabi niya sa akin. Not an hour later, natapos ko ang inventory habang
ang batang nasa kabilang side ng store ay natapos din ang drawing niya.
Noon ko lang napansin na magkamukha sila noong babae. Naisip ko na baka
mag-ina sila o baka naman magkapatid at noon ko lang din naisip na hindi
ko pala alam kung ano ang pangalan ng bago kong boss.

"Ma'am, tapos na po ako. I don't want to be rude, but may I know your na-
-"

Hindi niya ako pinansin dahil habang nagsasalita ako ay bumukas ang
intuan ng store at iniluwa niyon ang isang lalaking hula ko ay asawa
niya. She stood up and enclosed her arms around his neck and giggled.

"Yto ko!" She called. Natulala ako. Yto? Yto? As in Yto Consunji? Nanlaki
ang mga mata ko at halos lumuwa na iyon nang makita ko si Azul sa likod
ni Yto na nakangisi sa akin.

"Hi, Simoun. Oh! I want you to meet my new manager--"

"I Quit!" I screamed. Isa-isa kong kinuha ang mga gamit ko at nilagpasan
silang lahat. Hindi ako pwedeng magkaroon ng koneksyon kay Simoun.
Masasaktan lang ako at hindi ako tanga para magpakatanga sa kanya.

I was walking fast pero naabutan niya pa rin ako. Alam ko na noong may
humawak sa braso ko ay siya na agad iyon. Pinalis ko ang kamay niya. Sa
tuwing nakikita ko si Simoun ay naaalala ko ang ginawa ni Axel at King
David.

"Why the hell are you acting like this?" Tila ba takang- takang tanong
niya. Itinulak ko siya. Naalala ko si Arruba. Huminga ako nang napkalalim
at saka hinarap na siya.

"Bakit mo ba ako hinahabol? Bakit ba hindi na lang si Arruba ang habulin

mo? Mahal mo siya at mahal ka niya just be together already and let me
be!"

Saglit na kumunot ang noo niya. Halata sa mukha niya ang pagkagulat pero
hindi ko na iyon inintindi. Kailangan kong umalis at lumayo sa lugar na
ito. Ayoko kay Azul. Paano ako makakalimot sa sanang "pagkagusto" ko sa
kanya kung hindi ko naman siya iiwasan?

Palagi kong inuulit sa sarili ko na hindi ako magpapakatanga sa isang

taong nagpapakatanga naman sa iba. Tinalikuran ko siya pero hindi niya
ako tinigilan. Hindi ko alam kung anong gusto sa akin ni Azul. Gusto ko
lang ng tahimik na buhay. Gusto ko man si Azul ay hindi pwede. Hindi
maaari. Alam ko na para na akong sirang plaka pero hindi ko siya pwedeng
magustuhan.

"Leira, sino si Jestoni?"

Napakunot ang noo ko. "Alarcon?" Namuo ang pagtataka ko. Ano na naman
bang tumatakbo sa isipan ni Simoun? I made a face. Mukhang wala naman
siyang sasabihin sa akin kaya umalis na lang ako. Hindi naman na niya ako
sinundan. Nang matiyak kong wala na siya sa paligid ay saka ako nakahinga
nang maluwag.

Sana lubayan na lang ako ni Azul. Sana ay hindi ko na siya makita. Wala
siya sa schedule ko at wala akong balak ilagay siya sa buhay ko o kahit
sa schedule ko man lang.

-----------

It was a long day in the Consunji Empires. Halos si Yto Consunji at

Helios Demitri ang kasama ko sa maghapon. Hera was there but she's doing
a good job making me look like a noob in the business world and ignoring
me at the same time. Wala akong pakialam sa kanya. Lukas Consunji on the
other hand seemed to be really enjoying the fact that I am inside the
Consunji Empires.

But that afternoon changed everything. Seeing Leira made me feel tired --
- hindi dahil sa nakita o siya kundi dahil sa buhay na ginagawa ko
ngayon. Gusto kong mawala ang pagod ko na siya ang kasama. Gusto ko siyan
makasama but then, the way she acted, naisip ko na hindi siya
magkakaganoon kung walang nangyari sa kanya noon.

Umuwi ako sa bahay at tulad ng dati ay natagpuan ko doon si Axel John,

Judas at Ido na nanonood ng basketball game. Tahimik na nakatingin ako sa
kanila. Isa sa kanila ang dahilan kung bakit ganoon si Leira sa akin. I
took a deep breath.

"Anong ginawa ninyo kay Leira?" I asked in a deep voice.

"Bakit kami? Diba ikaw ang habol nang habol doon!" Sigaw ni Ido. Natawa
naman si Axel John. Si Judas naman ay nakatingin lang sa akin. Axel was
laughing so hard that all three of us looked at him. Sinenyasan ko si
Ido. He stood up and punched Axel on the face. Tumayo din si Judas at
hinwakan si Axel sa mga kamay nito.

"What the hell did you do to her? Anong sinabi mo?" Kunot na kunot ang
noo ko. No wonder Leira is hostile because of whatever Axel did to her.

"Magsabi ka na!" Tudyo ni Ido. Tumalim ang mga mata ni Axel --- kumuyom
naman ang mga palad ko.

Bumukas ang pinto. Dumating si King David at nakiawat siya. It was

obvious that he was with Axel this time.

"Anong nangyayari?"Tanong niya sa amin.

"Bakit ba kasi hinahabol mo si Leira? Hindi mo ba nakikita na nasasaktan
si Arru?!" Galit si Axel nang magsalita siya. "Mahal ka ni Arru!"

Nabigla ako nang sapakin ni Judas si Axel John.

"Ilang beses bang kailangan ipaliwanag sa inyo na hindi na kukunin ni

Simoun si Arru! You kept on meddeling with their lives, have you ever
asked them what they really want?"

"Simoun..." Tinawag ako ni King David. "You know that look on her face
whenever she's happy? I want to see that look on her face everyday for
the rest of my life but I only see that whenever she looks at you when
she thinks that no one is looking. Azul, you are her happiness."

David looked at me eye to eye as he was saying all those words to me.
Napailing na lang ako. Alam kong alam ni King David ang nararamdaman ko
at kung ano ang dahilan at hindi ko ipinaglalaban iyon. Umiling ako at
umalis. Ayokong makausap sila ngayon. Natagpuan ko na lang ang sarili ko
na inihihinto ang sasakyan ko sa tapat ng bahay ni Leira. Tumapat ako sa
bintana niya.

Umakyat ako sa bakod at muling dinistrungka ang bintana niya. I got in

and I found her naked in the middle of her room. Nanlalaki ang mga mata
niya. Akmang sisigaw siya nang ilang hakbangin ko ang aming pagitan saka
inilapat ang labi ko sa labi niya.

Kissing is the best way to silence a woman.

####################################
Challenge # 14
####################################

"Hinawakan mo ang pepe ko!"

Tinulak ko si Azul. Hindi ko alam kung anong pakay niya sa akin at

pinasok na naman niya ako sa aking silid. Hindi niya ba talaga ako
pwedeng hayaan? Ngayon nandito siya at kaliligo ko lng tapos hinawakan
niya ang pepe ko! Even though its a bad thing, good thing I shaved pero
hindi niya pa rin dapat hawakan ang pepe ko!

Pinaghahampas ko siya ng unan. Wala na akong pakialam kung makita niya

ang buong katawan ko, gusto ko na lang siyang masaktan dahil nakita niya
ang hindi dapat. Naluluha ako sa galit. Sinuntok ko siya sa dibdib. I
felt my hands aching but I didn't stop. I hate him. Bakit ba hindi na
lang niya ako hayaan?

Nang mapagod ako ay kinuha ko ang robe ko at isinuot iyon. Hinarap ko

siya. Hindi nawala ang ngisi sa kanyang mukha. Hindi ko na rin naman
tinago sa kanya ang pag-iyak ko. I wanna curl up in my bed and cry. Hindi
niya dapat nakita ang mga ito. Ano na lang ang sasabihin ko sa kanya? Ano
na lang ang mukhang ihaharap ko sa kanya?

"Putang ina ka!" Napapahikbi ako. "Wala kang karapatan na pumunta dito!
Ni hindi mo ako pag-aari! How dare you come to me! Ayaw kita sa buhay ko!
Magsama-sama na lang kayo ng ga kaibigan mo!"

"I know what they did." Biglang wika niya. Niyakap ko naman ang sarili
ko. Ano ngayon kung alam na niya? Wala naman mababago doon. Nasaktan pa
din ako. Hind na maibabalik ang tingin ko sa kanya. Siguro nga
pinoprotektahan lang siya ng mga kaibigan niya.

Ang unfair lang. Oo nga at nagkakagusto ako kay Azul pero ang sakit pala
kapag nabasag na ang trip mo. I hated his friends for that.

"And I'm really sorry, Leira. If I only knew." He sighed. "And I didn't
mean to touch you. Hindi ko lang talaga alam kung saan ko ilalagay ang
kamay ko." He sighed. Hindi ko siya matingnan. I'm feeling so much anger
for him. Naiinis ko. Gusto kong sumigaw. Gusto ko siyang masaktan.

Wala na akong maipagmamalaki sa kanya. Nakita na niya lahat eh. Ano pang
ililihim ko? Wala na sa akin kung ginanon ako ng mga kaibigan niya, mas
mahalaga sa akin na nabastos ako ng wala sa oras. Hindi naman siya dapat
basta basta pumapasok. He shouldn't even be here! I hate him now.

"I'm so sorry, Leira. My boys are kind of---"

"Epal, pakialamero, sira ulo, tarantado?"

"Leira, hindi---"

"Umalis ka na, Azul." Mariing wika ko. Nakita kong tumaas ang kilay niya
at nagtiim ang kanyang mga bagang. Tinitigan niya ako. Taas noo akong
tumingin sa kanya. "Hindi kita kailangan sa buhay ko. Hindi ko
maintindihan kung bakit hinahabol mo ako gayong wala ka namang makukuha
sa akin. Hindi kita kailangan, kaya pwede bang umalis ka na! Huwag mo na
akong guguluhin! Magsama ayo ni Arruba! I don't care! Just fucking
leave!"

Hindi siya nakahuma.

"You can't make me leave!" He insisted. Umiling ako. Sa tingn ko ay

maraming hindi naiintindihan si Azul sa buhay ng tao. Siguro ay may
malalim siyang pinagdadaanan pero hindi niya pwedeng ipilit ang isang
bagay na gusto niyang mangyari.

Sa isipan yata ni Azul ay perpekto ang buhay at dahil lang iyon sa kanya.
Hindi naman hihinto ang pag-inog ng mundo para lang sa isang tao ---lalo
na kung para sa kanya.

"Hindi porke gusto mo iyon ang mangyayari. Umalis ka na. Utang na loob!
Umalis ka na!"

"Bakit ba hindi mo mantindihan na gusto kong maging parte ka ng buhay

ko?" Giit pa niya. Gusto kong maging bayolente. Gusto niyang maging parte
ng buhay ko pero ayoko sa kanya. Ayokong masaktan.

Madalas kong mabasa at marinig sa ibang tao na sa buhay kailangan ng risk

pero hindi ako handa sa risk na dala sa akin ng lalaking ito. Tama na
iyong nadiskaril ang buhay ko. I have to resist him because he is no good
for me. I HATE HIM!

Matagal niya akong tinitigan. Iyak naman ako nang iyak. "Hindi mo ba
nakikita kung anong epekto mo sa akin? Azul, nasasaktan ako! Ayoko nang
ganitong pakiramdam. Kung gusto mo akong maging kaibigan, hindi ko kaya
dahil alam ko sa sarili ko na kahit kailan ay hindi magiging kaibigan
lang ang tingin ko sa'yo. Gusto kita. Punyetang buhay ito, unang
pagkakataon na magkakagusto ako sa isang tao, ganito pa! Punyetang
forever na iyan. Inalis nila ang paniniwala ko sa pag-ibig na iyan."
"You like me?" Tila ba hindi siya makapaniwala sa mga lumalabas sa bibig
ko. Hindi ko maintindihan kung bakit hindi niya maintindihan ang mga
sinasabi ko. Hindi ko na itatanggi ang nararamdaman ko para sa kanya.
Bakit pa? Nakita na niya ang lahat kaya bakit pa ako tatanggi. I shook my
head.

"Tarantado, hindi ka makaintindi? Oo!" Napahikbi na ako. "Pero ayoko

nito. Ayoko ng komplikasyon. Ayokong masaktan kaya umalis ka, o tatawag
ako ng albularyo para lumayas ka na talaga nang tuluyan!"

He tried going near me but he stopped. Tumalikod siya. Akala ko ay aalis

na siya but hen he faced me again. "Anong gagawin ko para payagan mo
akong maging parte ka ng buhay ko?" Dama ko ang sinseridad sa tinig niya.
I bit my lower lip. Ano nga ba ang gusto ko? Kung sasabihin ko ba kun ano
ang gusto ko ah gagawin niya ba? Napaigik ako. Sino ba naman ako para
sundin niya?

"Ligawan mo ako."

Iyon ang lumabas sa bibig ko. " Hindi mo kaya diba? Kasi si Arruba ang
gusto mo. Siya ang ligawan mo. Ayusin mo ang relasyon ninyo at kalimutan
mo ang araw na nakilala mo ako. Ganoon din ang gagawin ko."

Tinitigan na naman niya ako at saka lumabas sa bintana ko. Nang masiguro
kong wala na siya ay saka ako humagulgol na para bang namatayan ng kuko
sa paa.

Wala pa man nagaganap sa amin, bakit ang sakit-sakit na. Now I know what
Bea Alonzo felt while breaking up with Popoy in One more chance.

Ang sakit-sakit na...

-------

Lukas Consunji called me that night, he said that we are going to have
dinner dahil dumating na mula sa Amerika si Hermes at ang mag-iina nito.
Matapos niyang sabihin sa akin iyon ay ibinaba ko ang telepono at muling
hinarap ang puntod ni Mommy. I brought her red roses that night. Kay
mommy ako nagpunta matapos ang usap namin ni Leira. Ayokong umuwi sa
bahay ko dahil alam kong matatagpuan ko silang lahat doon. Gusto kong
mapag-isa dahil gusto kong maramdaman ang nararamdaman ko noon kay
Arruba.

Should I fight for her like what everyone is telling me?

"Simoun..." Nag-angat ako ng tingin nang marinig ko ang boses ni Ledesma

--- my step father. Hindi ko siya tinatawag na daddy o papa. I call him
Ledesma. I stood up and gave him a quick hug. Tulad ko ay may dala rin
siyang bulaklak.

"You still come here." Ngumiti ako sa kanya habang inilalapag niya sa
puntod ni mommy ang mga bulaklak na dala niya.

"I still miss her. Napaniginipan ko siya. She's worried about her only
son."

Nakadama ako ng inggit. Kahit kailan ay hindi ko napapaniginipan ang

nanay ko. Palagi kong hinihiling na sana kahit isang beses lang ay
mapaniginipan ko siya nang makausap ko siya but I guess that was too much
to ask. Tahimik lamang kaming dalawa na nakatayo roon. He was looking
down at mom while he had that hopeful smile on his face. Mukhang hanggang
ngayon ay mahal na mahal niya pa rin si Mommy.

"How did you know that it's mom? Paano mo nalaman na wala ka nang
nararamdaman sa nanay ng kambal?" Ang tinutukoy ko ay ang una niyang
asawa. Ledesma looked at me.

"Madalas sabihin sa akin ito ni Liv noong buhay pa siya. Madalas akala
natin pareho pa rin ng dati pero hindi lang natin namamalayan na iyong
dati ay nag-iba na. Mahirap talikuran ang nakasanayan na."

I grinned. Memorized ko rin ang motto na iyon ni Mommy. Parang kahit

paano ay naintindihan ko ang nangyayari sa buhay ko at nagkaroon ng
liwanag ang nararamdaman ko. I spent the next hour with my step dad while
reminicing our days with mom. We both missed her and we both wanted her
back pero hanggang sa paghahangad na lang kaming dalawa.

Alas siyete nang maghiwalay kami. Umuwi siya sa kanila, ako naman ay
tumuloy sa Apollo Consunji mansion.

Hindi ko alam kung anong mangyayari sa gabing ito. Hindi ko pa

nakakaharap si Hermes matapos ang kidnap fiasco sa anak niya. Hindi ko
alam kung anong sasalubong sa akin.

Huminga muna ako nang malalim bago ako pumasok sa loob. I remembered
exactly how this place looked back at that day when I tried to tell Lukas
about my mom but I was too mad to even talk to him.

Huminto ako sa gitna ng living room at tinitigan ang portrait ni Apollo

doon. I grinned.

"Hey, its me..." I whispered as I stood there. Nagulat pa ako nang may
humatak sa dulo nang tshirt ko. Tumingin ako sa gilid at nakita ko doon
ang anak ni Hermes. She waved her hands at me --- both hands and smiled.

"Hi! Ikaw ba ang bago kong Tito? Sabi ni Mama Nina sa akin, makikilala ko
daw ang bago kong tito ngayong gabi. Siguro ikaw iyon. Kinakausap mo dina
ba si Mama Apollo? Siya ang angel ko at ng mga kapatid ko. Saka sabi ni
Mama Nina, hindi ka naman daw salbahe, pero si Mama Hera ayaw sa'yo.
Sinabi kasi sa akin ni Ate Hyan iyon. Ang galing-galing may bago akong
tito!" Pumalakpak pa siya. Nakatingin lang naman ako. The little girl
reminded me so much of the sunshine lady. Tulad ni Apollo ay may dala din
siyang warmth.

"Yvangeline, nasaan ka na? Your mother is looking---"

"Good evening, Hera." Ngumisi na lang ako sa kanya. Karga niya ang anak
niyang babae at nakapamaywang pa sa akin. Sinenyasan niya ang kasunod
niyang yaya at si Artie na umalis na muna at nang maiwan kami ay saka
niya ako hinarap.

"Anong good sa evening kung nandito ka na naman? Hindi talaga sapat na

nasa office ka, kailangan, nandito ka din? You're a mother fucking
asshole! You're a leech! Magkano ang gusto mo para lubayan mo ang pamilya
ko? Isa, dalawa, limang milyon?"

Gusto kong matawa. Walang ideya ang babaeng ito kung gaano ako kayaman.
Kaya kong tapatan ang yaman ng asawa niya at ng pamilya niya. Hindi siya
nag-iisip. Nauuna ang bibig. I shook my head.
"And you used to kiss your mother with that mouth, dear sister?"

"Do not call me that! Hindi kita kapatid!" Sumigaw na siya. Dahil doon ay
nabulabog ang buong mansyon ni Apollo. Dumating si Hermes at inakbayan si
Hera. Matalim ang tinging ibingay niya sa akin.

"Ang kapal ng mukha mong magpakita sa bahay na ito." Halos hindi na

bumubuka ang bibig niya habang sinasabi ang mga katagang iyon.

"Wala kang lugar sa pamilyang ito, Azul." Pagpapatuloy ni Hermes

Consunji. Nagkibit-balikat lang ako. Nadagdagan na naman ng isa ang
aasarin ko.

"Hindi naman ako nanghihingi ng lugar sa pamilyang ito. I'm just claiming
what is rightfully mine and you can't do anything about it."

Nakipagsukatan ako ng tingin.

####################################
Challenge # 15
####################################

The dinner is good but the stares I receive from the other family members
are getting worse as the minutes passed by. I didn't care. I just enjoyed
dessert and the company of that little kid who doesn't know when to stop
talking. Natapos ang hapunan na iniirapan ako ni Hermes. I was just
shaking my head. Iniisip ko kung anong pinaglalaban niya. Kung si Hera,
ipinaglalaban niyang siya ang panganay, ano naman ang kay Hermes? Is he
fighting for being the first son? I really don't care about rankings in
this family. Gusto ko lang talagang mang-asar.

Natagpuan ko ang sarili ko na naglalakad sa garden nila. Nagpunta ako sa

gazebo kung saan nakita ko doon si Lukas at ang mga anak niya. I sat on
the one of the chairs near the table and looked at the nothingness. Bigla
kong naisip kung anong ginagawa ko dito. What is really my purpose of
being here? Kinilala naman na ako ni Lukas. Sinabi niya na anak niya ako
at kinukuha niya ako. He wants to change my name, but is that really what
I want? Ang gusto ko lang noon ay makita niya si Mommy bago ito mamatay,
but mom is not here anymore - so what am I still doing here?

"Azul." Nag-angat ako ng tingin nang marinig ko ang boses ni Ares.

Lumapit siya sa akin at inabutan ako ng isang stick ng Marlboro red. I
prefer Lights but this will do. Sinindihan niya ang sa kanya at inabot sa
akin ang lighter. Tahimik lang kami pareho, pero binasag niya ang
katahimikang iyon.

"Hermes doesn't like you." He snarled. Napatango naman ako.

"Wala akong magagawa doon. You know, just before you came, I was asking
myself what I want from your family. Obviously, your dad --"

"Our dad." He corrected. Ngumisi lang ako.

"Our dad." I made a face. Hindi pa rin maganda sa pandinig ko ang
salitang iyon. All my life my father had been Umberto Ledesma - madali
para sa akin ang sabihin na siya ang tatay ko. "Is willing to do
everything just to please me."

"Pambawi niya iyon kasi daw wala siya nang lumalaki ka." Naupo si Ares sa
silya na nasa harapan ko. Tumingin siya sa akin. "Papa gave us everything
- habang lumalaki kami lahat ng gusto namin ay ibinibigay niya. Hera
wanted a porcelain doll from China, the next day he went to China to buy
her a dozen of dolls which by the way creeps me out a lot while growing
up . Then when Hermes was seventeen, he wanted a Ferrari, the next day,
Papa took Hermes to Italy to buy his first every car and shipped it here
in the Philippines. Ganoon siya. Kaya alam ko na kapag may hiniling ka sa
kanya, gagawin niya."

"Ikaw, Ares, anong gusto mo noon?" Marahil ay nagulat siya sa klase ng

pagtatanong ko. Naisip ko lang naman iyon dahil hindi niya isinama ang
sarili niya. He smiled at me.

"I just want Mama, back then. Kapag sinabi ko okay Papa na gusto kong
sumama sa ospital kay Apollo, papayagan niya. I was just a simple kid
while growing up, Azul. All I want is Mama - my world revolves around
her..."

"She does talk about you a lot." Ngumiti si Ares sa akin.

"I still miss her. Bathseeba said that it's okay to still miss Mama."

Tumayo ako at tinapik ang likod niya. "I still miss my mom too. Sometimes
I wish she's still here to witness the milestones in my life." Ares just
nodded. Nagpaalam na ako sa kanyang aalis. Sinamahan niya ako sa loob.
Natagpuan ko si Lukas na nakikipagkwentuhan kay Artie. Nagpaalam na rin
ako sa kanya. Hera was there sitting with his husband giving me that
disgusted look. Hindi ko na siya pinansin.

"Aalis na ako, Lukas." Wika ko sa kanya. He stood up.

"Thank you, Simoun." Tumango na lang ako at umalis na. I went straight to
my car. Umuwi na ako pero habang papalapit ako sa bahay ko ay naramdaman
kong ayoko palang umuwi. So I just drove around the Metro until I found
myself in front of Leira's house. Napangisi lang ako. Hindi ko talaga
alam kung anong meron sa babaeng ito at binabalik-balikan ko siya. I like
her presence I love her guts. She practically told me that if I want her
in my life, it's either she becomes my girlfriend or nothing at all.

The girl likes me.

Bumaba ako. I was thinking of climbing her room but then I changed my
mind because it's too much for her. Siguro panahon na para kumatok ako sa
pintuan nila. Iyong unang beses na nagpunta ako dito, sinabi ko sa tatay
niya na bukas ang pinto kaya pumasok na ako, but the truth was,
dinistrungka ko ang pintuan at pumasok ako. Nakita lang ako ng tatay niya
kaya hindi ako nakahuma agad.

Tumayo ako sa tapat ng pintuan nila at kumatok. I knocked like I never

knock before in my life. Alas ocho pa lang nang gabi. Bukas ang ilaw nila
sa sala. Hindi pa siguro sila tulog. Kumatok ako muli. Napansin kong
biglang namatay ang ilaw sa sala. Nahuli ko rin na biglang sumara ang
bintana sa kanan. I grinned.

"Kapag hindi mo ako nilabas, sa bintana ulit ako papasok and God knows
what I will be seeing again!"

Para bang iyon ang magic word. Biglang lumabas si Leira ng bahay at galit
na galit ang ekspresyon ng mukha niya. Dinuro niya pa ako. I was just
looking at her. Her hair was all over the place, naka sando lang siyang
kulay berde at naka-short na maikli. Her healthy legs were showing.
Binuksan niya ang pinto. Bago pa siya makahuma ay hinapit ko na kaagad
siya at hinagkan sa labi. I closed my eyes. Hindi naman ako nabigo dahil
sinagot ni Leira ang mga halik ko. She was as intense as I am. Wala na
akong pakialam sa, iba basta ang alam ko, gusto ko sa tabi ko si Leira.

---------

"Anong problema mo?!"

Itinulak ko si Azul. Tatlong lingo siyang hindi magpapakita sa akin -

iyong akala ko na ayos na ang buhay ko at bumabalik na ako sa dati saka
siya magpaparamdam. Iyong akala kong nakalimutan ko na siya, tapos
nandito na naman siya, ay naku! Hindi ito katanggap-tanggap. Ayokong
nandito siya. Hinalikan niya pa ako! Ang kapal ng mukha niya! Matapos
kong sabihin sa kanya ang nararamdaman ko, ang gusto kong gawin niya ay
nandito pa siya ngayon.

"H'wag mo akong basta hinahalikan! My lips are for my future boyfriend

only!"

"Nagka-boyfriend ka na ba. Leira?" He asked me. Bakit niya naman ako

tinatanong nang ganoon? Hindi yata niya alam na masamang tinatanong ang
babae ng ganoon. Kung may boyfriend man ako, wala na siyang pakialam doon
pero sa huli, natagpuan ko pa rin ang sarili ko na sumasagot sa kanya.

"Wala!" I made a face. He laughed. Lalo niya akong hinapit.

"Ngayon, meron na." Kinindatan niya ako. Pumalya naman ang tibok ng
pekpek ko - este puso. Ano ba? Ano bang iniisip ko? Sinasabi niya ba na
siya ang boyfriend ko? Ni hindi niya ako niligawan! Hindi pwedeng
boyfriend ko siya tapos walang ligawang naganap!
"Manigas ka oy! Hindi mo ako girlfriend! Ni hindi mo ako niligawan!"
Sigaw ko. Tinulak ko siyang muli. "Kung gusto mo ng syota agad, balikan
mo iyong Arruba mo! Bagay kayo!"

Pinilit kong kumawala sa kanya pero napakahigpit nang hawak niya sa akin.

"Kailangan pa ba kitang ligawan, Leira? Isn't it obvious that I want you?

Let's just skip that part and be boyfriends and girlfriends. I don't do
that, I only fuck the women in my life and leave them, pero sa'yo kaya
kong gawin iyon - that's how much I want you. Kaya 'wag ka lang
magpakipot pa, gusto mo ko, gusto kita, girlfriend na kita ngayon."

Natulala lang ako. Ayoko pa ring pumayag. Alam ko naman kasi ang
mangyayari. Alam kong gusto niya si Arruba at kapag pumayag ako, panakip
butas ako. Ayokong maging ganoon ang kalalabasan ng first love ko. Gusto
ko epic ang love story ng first love ko. Ayokong matawag na tanga dahil
sa pag-ibig. Gusto ko, iyong mahal ng first love ko ako lang din.

I want a perfect love story.

"Ayoko. Gusto kita pero ayoko ng may third party. Ayoko!"

Tinulak ko siya. Finally I was able to break free from his arms.
Tiningnan ko siya.

"Azul, kung gusto mo ako, iwanan mo si Arruba, I mean iwasan mo siya.

Ipakita mo na gusto mo ako, hindi iyong sa huli, ako pa ang hahabol
sa'yo."

Inirapan ko siya at muli na akong pumasok sa loob ng bahay namin. Wala si

Mama at Papa, nasa Antipolo sila. Aakyat sana ako doon pero bukas ang
first day ko sa bago kong trabaho. Napasok ako bilang manager ng isang
four star hotel. Ayos na rin iyon kaysa wala akong work.

Umakyat ako sa silid ko sa itaas. Balak ko nang matulog. Inaamin ko naman

sa sarili ko na gusto ko si Azul. Tama iyong sinabi niya, halos gusto ko
na ngang pumayag sa alok niya sa akin pero hindi ko magawa dahil ayokong
masaktan.

Binuksan ko ang pinto at halos mapasigaw ako nang sinabyan iyon nang
pagbukas ng ilaw. Nakita ko si Azul na nakaupo na sa silya ng study table
ko.

"Hey there, baby." He even winked at me.

--------------
"So, sinasabi mo na liligawan mo nga si Leira?"

Magkasama kami ni Ido nang araw na iyon. I took a break from all the
Consunji things and hang out with my friends that morning. Nasa firing
range kaming lahat. Si Ido, ako, si King David, si Arruba, Judas at si
Axel John. All of us were firing that day. Iyon ang hobby naming lahat.

"Yup. I like her. Liligawan ko siya."

Ngumisi sa akin si Ido. "Akala ko hindi na uso ang ligaw, gagawin mo ba.
You must really like her." Wika pa ni Ido sa akin. Hindi naman ako
sumagot. Alam kong gusto ko si Leira. Hindi ko na uulitin iyon.

Nagsidatingan na sina Axel John. Arruba was with David. Tiningnan ko sila
at pinakiramdaman ang sarili ko. Wala na akong ibang nararamdaman. Sanay
na siguro ako marahil na nakikita silang magkasama. They all sat and
looked at Ido and I.

"Anong pinag-uusapan ninyo?" Tanong ni Axel John.

"Liligawan ko si Leira." I announced. Kitang-kita ko ang panlalaki ng mga

mata ni King David at Axel John. Arruba looked away.

"Walang makikialam sa desisyon ko." Mariing wika ko. I looked at Axel.

"Tigilan mo na iyang Jestoni mo, Axel kundi gigilitan kita sa leeg and
King David, we both know you're in love with Arruba. She's all yours, let
us move on with our lives."

Walang kahit na isang nakapagsalita. Arruba sighed. She was the one who
broke the silence.

"I'll be leaving for Austria tomorrow." Nanginginig ang boses niya. I

just nodded.

It's really time for a new beginning.

####################################
Challenge # 16
####################################

I was inside my car with Ido. Siya palagi ang kasama ko dahil halata
naman na masama ang loob sa akin ng mga kaibigan ko. Si Judas ay
sinamahan si Arruba sa Austria. Apparently, she got a job at a mental
institute there. Judas came with her so he could make sure that Arru is
safe. Hindi na nga siya nagpaalam sa akin. Naiintindihan ko rin naman
siya. I never asked her anything since the day I told everybody that I am
pursuing whatever I have with Leira.
"Pare, hanggng kailan ba tayo maghihintay dito? Nakikita mo ba si Leira
mula dito?"

Hindi ko pinansin ang sinabi ni Ido. Nakaparada ang sasakyan ko sa tapat

mismo ng bagong hotel na pinagtatrabahuhan ni Leira. And to answer Ido's
question, yes I can see Leira from here. Hindi ko alam kung bakit
nagdadalawang isip akong lapitan siya. Niloloko na nga ako ni Ido dahil
ilang araw na akong pabalik-balik dito pero hindi ako makalapit kay
Leira.

"Naisip mo ba, SP, na baka mamaya, si Leira na ang babae mo habambuhay?

The mere fact that you are scared of coming to her means something? In a
romantic kind of language, maybe she is your destiny." Kinindatan ako ni
Ido. Pinanlakihan ko siya ng mga mata tapos ay binatukan. Ngumiti naman
ako at saka nagsalit.

"'Wag kang ganyan. Pare kinikilig ako." Biro ko pa sa kanya. Ido shook
his head.

"'Wag mo nga ako daanin sa kalandian mo, Simoun! Puntahan mo na si Leira

nang magkaayos na kayo! Tang ina mo! 'Wag mo sabi akong hinahaplos at
hindi iyan ang kahinaan ko!" Hindi ko na lang siya pinansin. Kinuha ko
ang bag na malaki sa likod at saka bumaba na ng sasakyan. Hindi ko tlaga
maintindihan ang mga babae, bakit ba kailangan pa silang ligawan kung
gusto naman nila ang lalaki?

Ang iba sa kanina, nagpapakipot pa, gusto naman iyong tao, tapos kapag
napagod na iyong nanliligaw sa kanila at naghanap ng iba, aakto sila na
para bang sila ang naloko, nahirapan at nasaktan. Ang mga babaeng iyan,
mga paasa.

Pumasok ako sa hotel kung nasaan si Leira. I found her observing one of
her receptionists. Mukhang busy si Leira. Hindi niya ako napansin. She
was reading something. Habang hindi niya pa ako nakikita ay inayos ko na
agad ang mga dala ko. I took my eletric green guitar out of the bag.
Lumakad ako hanggang sa mapunta ako sa gitna ng lobby ng hotel na iyon.

She asked me to court her and I will. Ipapakita kong seryoso ako sa
kanya.
I cleared my throat. Ilang beses kong ginawa iyon bago ko nakuha ang
atensyon ni Leira. Nanlalaki ang kanyang mga mata habang titig na titig
sa akin. I felt proud. I got the reaction I wanted. Dalawang linggo kong
inikutan si Leira. Hindi ko nga alam kung bakit ako para bang
nagdadalawang isip sa paglapit sa kanya. Ngayon lang ako nagkalakas ng
loob na lapitan siya. Susulitin ko na ang pagkakataon.

"Anong ginagawa mo dito?" Nagtatakang wika niya. Hindi ko naman siya

sinagot. Instead of answering her, I strummed the guitar. Nakita kong
para bang nahindik siya. Tila ba huminto ang oras sa loob ng lugar na
iyon. Leira stood before me and I really wanna date her.

I wanna date her at iyon ang dahilan kung bakit ko ito ginagawa.

I know i misbehaved

And you made your mistakes

And we both still got room left to grow

And though love sometimes hurts

I still put you first

And we'll make this thing work

But I think we should take it slow

Nakarinig ako ng mga bulungan sa paligid pero hindi ako tumigil. I wanted
to impress her. Kasama daw iyon sa panliligaw, kailangan daw ma-impress
ang babae.

I don't really know why - I mean I could always impress the girl in bed.
She'll get tired calling out my name while convulsing with so much
pleasure. Ngayon, iniisip ko kung gaano kasarap si Leira - ang ibig kong
sabihin kung gaano kasarap marinig ang pangalan ko sa bibig niya.

I bit my lower lip. Leira seemed to be really shocked.

Huminto ako nang bigla niya akong lapitan. Pinigil niya ang mga daliri ko
sa pagkalabit ng gitara.

"Anong ginagawa mo?!" She hissed at me.

"Sabi mo, ligawan kita. This is me, courting you, Leira. Inabot man ng
dalawang linggo bago kita malapitan, it doesn't matter Leira, because I'm
here and I quite being a dominant, I am your submissive. You see, baby? I
really like you - I like you so much I'm wiling to throw everything out
of the window just to be with you, so now, Leira, pick me, choose me,
date me."

-----------

I have a date today. Linggo ngayon pero hindi si Papa God ang ka-date ko
kundi si Azul. Hindi ko nga alam kung paano niya ako napapayag, but after
that fiasco he pulled on the hotel, hindi ko na nagawang tumanggi.

Inaamin ko, what he did was quite romantic. Kinilig ang pekpek ko - este
ang puso ko. Hindi ko nga makalimutan ang araw na iyon. Mabulaklak ang
bibig ni Azul, lahat ng sinabi niya ay ang siyang gusto kong marinig.

Nasa harapan ako ng salamin habang sinusuri ang sarili ko. I wore a red
dress that day. Pinipigilan kong maging excited. Pinipigilan kong
kiligin, wala pa naman kasi siya, wala pa naman siyang ginagawa, iniisip
ko pa lang siya pero ganoon na lang ang lakas ng kabog ng dibdib ko.

Napatalon ako nang marinig ko ang pagbusina ng isang sasakyan. Agad akong
tumakbo pababa ng hagdan. Nilagpasan ko si Nanay, ni hindi ko na nga
napansin o nasagot ang tanong niya kung saan ako pupunta, basta ang
sinabi ko na lang na gagabihin ako.

Nang makalabas ako ng gate ay nakita ko ang kulay asul na kotse ni Azul.
He opened the door. Nasa loob na siya. Agad naman akong sumakay. He
looked so fresh. Mukha siyang bagong ligo. He's wearing a blue shirt.
Heto na, wala pa siyang sinasabi o ginagawa pero kinikilig na ako.

"Hello, Leira, you look pretty today." He grinned. Napalunok ako.

Nakakaramdam ako ng urge na halikan siya pero pinigilan ko ang sarii ko.

Isa akong dalagang Pilipina, dalagang Pilipina O my gad!

Tumingin ako kay Azul. "Saan tayo pupunta?"

He looked at me. "We're going to learn how to cook together."

Luto? Marunong naman akong magluto, pero sige, kunwari hindi ako marunong
para maging sweet kaming dalawa. Lalandi ako today.

Hindi ko na masyadong inaalala si Arruba. Pinag-isipan ko namang maigi

kagabi ang mga bagay-bagay. Hindi naman siguro ako lalapitan ni Azul kung
may balak siyang balikan si Arruba. Kumbaga, it's my time to shine.
Iniwasan ko naman si Azul, pero siya ang lumapit sa akin kaya walang
problema.

Huminto kami sa tapat ng building na malapit sa SM. Inalalayan niya akong

bumaba. Hinawakan niya ang kamay ko. Nakadama ako ng kilig. Kinikilig
ako. Hindi ako makahinga. Hindi nga ako makagalaw. Hirap akong maglakad.

"Leira, na-virgin-nan ka ba kagabi? Hirap na hirap kang maglakad." Winiki

niya sa akin. Namula ang buong katawan ko. Ano bang pinagsasabi ng
lalaking ito?

"Tumahimik kang sira ulo ka ha!" Sigaw ko. He just laughed. Nagulat pa
ako noong hapitin niya ang baywang ko pagkatapos ay binulungan niya ako.

"If I take you to bed, I'll make sure you'll be sore and that you'll not
walk for a day and a half, Leira. You're making me feel so hot..."

Kulang ang sabihin na para akong binuhusan ng mainit na tubig dahil sa

mga sinabi niya. Para akong sinisilaban. Pagkatapos noon ay hinatak na
niya ang kamay ko at saka pumasok na kami sa loob ng building na iyon. We
went inside the elevator. Hawak niya pa rin ang mga kamay ko. I was
looking at Azul's face. Para bang ay iniisip siyang nakakatawa dahil
pinipigilan niya ang ngiti niya.

Ako naman ay hindi makahinga para bang may makapal na usok na bumabalot
sa akin. I was biting my lip.

Parang napanood ko na nga ito. Para bang fifty shades Grey. I remember
Ana and Mr. Grey. I was being suffocated with the heat around me.

Pinagpapawisan ako ng malamig. Butil-butil na ang pawis sa gilid ng noo

ko. I was counting my breath pero para bang nakakadagdag iyon sa iniyt ng
palagid. Hindi naman summer pero...

"Fuck.." Wika ko. Hinarap ko si Azul. "Aren't you going to fucking french
kiss me?" Gigil na wika ko.

"Oh, baby, I thought you'll never ask." He grinned. Bigla na lang niya
akong hinapit ang inilapat niya sa bibig ko ang bibig niya. He carried me
and then he wrapped my legs around his waist.

It's lust, I know plus I like him and he said that he likes me and even
though we had so many thing around us that's going on, wala muna akong
pakialam, gusto ko si Azul.

Bumaba ang halik niya sa aking leeg. It's so hot. I feel so hot.
Ngunit...

Natigil kami nang tumunog ang elevator at bumukas iyon.

Nakadinig ang ng pagsinghap.

Dahan-dahan lumingon ako, kasabay si Azul at ganoon na lang ang panlalaki

ng mga mata ko nang makita ko ang isang lalaking may ka-holding hands na
babaeng makapal ang salamin na may kargang batang babaeng naka-sunny
dress. Her eyes were wide as they were looking at us.

"A-Ares..." Azul spoke. He cleared his throat. Hindi niya pa rin ako
ibinababa.

"Ares, anong ginagawa nila?" Narinig ko ang isang batang babaeng may red
cap. Nakahawak siya sa kamay ng lalaking Ares ang pangalan. "Nakita ko
din si Mama Nina at si Papa na naggaganyan sa bathroom noong isang gabi.
Laro ba iyan, Ares? Pwede ba akong sumali?!"

Nagtatalon ang bata.

"Ibaba mo na ako!" I hissed at him.

"Magkapatid pala talaga kayo, Ares. Hindi na kailangan ng DNA. Manang-

mana. Parehong malibog." Komento pa ng babaeng may salamin.

"Hon! The kids!"

"Ano pong malibog?"

Finally, Azul put me down.

"Ano... ahhh..." Ares looked at Azul. "Spagetti iyon, Artemis."

"Anong ginagawa ninyo dito?" Azul asked.

"I need a baby sitter. Bathseeba and I have a date. We're leaving you the
kids. Nina and Hermes had a date too. Naiwan si Iris kay Hera. We're
leaving you with Artie and Telulah!" Inabot agad ni Ares ang baby kay
Azul. "Aalis na kami. Bye!"

I looked at Azul and the two kids. I shook my head. So much for our first
date...
####################################
Challenge # 17
####################################

"Akala ko ba mag-aaral tayong magluto? Paano tayo matuto kung nandito

tayo sa bahay mo?"

Iyon ang una kong itinanong kay Azul pagpasok namin sa unit niya. Karga
niya ang batang babae habang hawak ko naman ang kamay ng isa pang bata.
Iyong baby girl walang ginawa kundi ang sabunutan si Azul, kapag
napapangiwi si Azul ay hahagikgik siya na para bang tuwang -tuwa siya sa
buhay.

"Siya ba iyong girlfriend mo, new Tito? Alam mo Tito iyong pinsan kong si
Kuya Hyron ay may girlfriend na siya. Nakakapagtaka nga iyon kasi
fourteen pa lang siya pero may girlfriend na siya eh sabi ni Papa sa akin
bawal daw maka boyfriend ng tao hanggang siya ay forty-five years old.
Kaya ako po, kapag forty six na ako magboboyfriend."

Bigla akong natawa nang malakas. The little girl seemed so funny. Parang
napakadaldal niya. Nakita ko naman na inilapag ni Azul ang baby sa
carpeted floor niya. He seemed so very confused with the baby. Mukhang
hindi pa siya nakakapag-alaga ng bata.

"What am I supposed to do with this?" Tukoy niya sa anak ni Ares. Tumayo

ang bata at lumakad papunta sa kanya. Umaabot ito.

"Kargahin mo. Nakita mong umaabot sa'yo eh." Natatawang sabi ko. Kinuha
naman niya ang baby at kinarga. Nagulat na lang ako nang biglang sumigaw
si Azul. Kinagat siya ng bata sa ilong at mukha siyang nabigla. Buti
hindi niya nabitiwan ang bata.

"Putang ina! Ang brutal ng batang ito!"

"Ay! Tito bad po iyang putang ina 'wag ninyo po siyang sabihin!"
Nanlalaki ang mga matang tinakpan ang bibig ng batang si Artie.

"Bata, bad iyon, 'wag mong sabihin. Ano ka ba?!"

"Sinasabi din po iyon ng Papa ko kay Ares kapag nagkekwentuhan sila.

Minsan po sa phone sasagutin ni Papa si Ares sasabihin niya, Putang ina
ka, Ares sinabi nang 'wag kang tatawag kapag natutulog si Iris!
Susuntukin kita sa lalamunan mo!" Ginaya pa ng bata ang marahil ay
pakikipag-usap ng Papa niya sa Ares na iyon. Azul laughed wholeheartedly
ako naman ay nakatitig lang sa mga pamangkin ni Azul.

Alien ba ang mga taong ito? Kakaiba sila. Isang batang babaeng nagmumura
at isa pang batang babaeng mahilig mangagat. Hinaplos ko na lang ang
mukha ni Artemis.

"Bawal magmura, bawal din sabihin iyong salitang malibog. Kasi hindi iyon
pambata. You should be watching Barney and friends or Dibo the gift
dragon or whatever kids watch these days..."

"Ayoko po ng Barney at Dibo, bading po iyon eh. Ang pinapanood ko po

iyong How things work sa Discovery Channel."
"Genius siya." Nagulat ako nang magsalita si Azul. "She has a very high
IQ. Madaldal iyan. Hindi lang naka-full mode on pero kapag kinausap mo na
nasa mood siya, mapapagod ka."

Azul seemed to be really fond of this one. Napaaray na naman siya nang
kagatin ni Telulah ang daliri niya.

"Nag-iipon siguro siya kaya gusto niyang kumakagat." Napapahagikgik ako.

Lumapit ako sa baby at kinarga siya. Magkalapit kami ni Azul. Isinayaw-
sayaw ko ang bata habang buhat ko siya. Nakatingin lang siya sa akin.
Maya-maya ay itinulak niya ang mukha ko.

"Aw, baby..."

"Ayaw po ni Telulah sa pangit."

Natigilan ako. Si Azul naman ay natawa na naman.

"Tinutulak ang mukha mo, ibig sabihin pangit ka."

"Leche ka, Tang ina ka!" Inis na wika ko.

"Ay! Bad nga po iyong tang ina, Tita!"

Oh my god! Napailing na lang ako. Hindi ko na alam kung anong mga

lumalabas sa bibig ko. Kinarga muli ni Azul ang batang babae at dinala
niya ito sa kung saan. Bumalik naman ako sa pag-upo sa tabi ni Artemis na
busy naman sa pagbabasa ng libro na nakita niya sa coffee table. It
caught my attention because the book was about guns and she was reading
it.

Iniisip ko kung babawalan ko pa sya dahil hindi pambata ang binabasa niya
but then, shes a genius - just like what Azul said - alam kong alam ni
Artie ang binabasa niya.

Gusto kong magsintir. Ito kasi ang kauna-unahang date ko sa buong buhay
ko tapos nauwi pa kami sa baby sitting. Okay na sana ako doon sa mag-
aaral kaming magluto taps magpapanggap akong hindi marunong para malandi
ko siya tapos nauwi kami sa ganito.

Paano ko lalandiin si Azul nang may mga bata? Kapag may bata, wholesome
lang hindi pwedeng triple X dahil nakakaesakandalo iyon. Huminga ako nang
napakalalim.

"Tita, nagugutom po ako, pwede po ba akong manghingi ng pagkaing

nakakabusog sa inyo? Sabi po ng Mama ko bawal daw po iyong junk foods,
dapat daw po healthy foods dapat daw po iyong may seal ng DOH. Saka iyong
may vitamin A, C, E dahil good for the body iyon. Kumakain po ba kayo ng
ampalaya chips? Si Mama ko palagi siyang gumagaw ng healthy foods dahil
iyon po ang sabi sa Genius school para daw po lalo kaming gumaling.
Kumakain din po ako ng --"

"Shut up! Bibigyan na kita ng pagkaing nakakabusog!" Nanlalaki ang mga

mata ko. Simpleng paghingi lang niya ng pagkain parang naikwento na niya
sa akin ang summary ng Pangako sa'yo!

"Teka po! Hindi pa naman ako tapos magsalita ah! Do not interrupt me
while I talk. Hindi ka marunong ng GMRC!"
"Bata ka ba talaga o nagpapanggap kang bata? Patulan na kaya kita?" Inis
na inis na sabi ko. Nanlaki na naman ang mga mata ko nang bigla siyang
ngumisi. Somehow, her grin reminded me of Azul. Magkamag-anak yata talaga
sila at iyong ngising iyon ang trademark nila.

"Anyone up for spaghetti?" Nang muling kong makita si Azul ay

nakapambahay na siya. He's wearing a blue Hawaiian board shorts and a
white sando. Hawak niya sa kamay niya si Telulah.

"Malibog po ba iyong spaghetti?" Namimilog pa ang mga mata ni Artie.

"Hindi iyan sinasabi ng bata!" Sigaw ko.

"Eh! Ano ba kasi talaga iyong malibog?!"

Natahimik ako. I looked at Azul, I was asking for help. "Bahala ka, ikaw
kasi, ang kulit mo."

Napanguso ako. I took a deep breath. "Ano iyon, brand ng cookies. Alam mo
iyon. Malibog chocolate chip cookies. Ganoon. Tara, kumain na tayo at
'wag kang makulit! Ayoko sa makulit!" Pinanlakihan ko siya ng mata.

"Ako po ayoko sa masungit. Siguro, Tita virgin ka pa. Sabi kasi ni Ares
kay Tita B, nadinig ko, sabi niya, noong virgin pa daw si Tita B,
masungit, ngayon daw hindi na kasi hindi na siya virgin. Ano po ba iyong
virgin?"

"Azul!" Sigaw ko. "Ayoko nang kausapin ang pamangkin mo?!" I said. I was
feeling frustrated. Hindi ko na alam ang gagawin ko.

"Soft drinks iyon, Artemis."

"Ah! So Tito, nakatikim ka na ba ng virgin?" She asked so innocently.

Iniupo siya ni Azul sa high chair sa bar ng kusina habang si Telulah

naman ay nakakulong sa play pen.

"Oh yes, babe, and must I tell you that it's really refreshing."

Hinatak ko ang buhok niya. Alam ko namang hindi malinis ang iniisip niya
habang sinasagot niya ang tanong ng batang inosente pero hindi naman
masyado. Ngumuso ako.

"Bata iyang kausap mo, 'wag mong dumihan ang utak." Wika ko pa. Tumingin
siya sa akin.

"Ikaw, malapit na din kitang matikman, Leira." He whispered to my ear.

Kinilabutan ako at hinampas siya sa braso.

"Azul ha! Kumain ka na!" Sabi ko na lang sa kanya. Kumain na nga kaming
tatlo. Habang nasa hapag ay napansin kong talagang madaldal ang batang
babae at napakatalino niya. Mahaba talaga ang lahat ng sinasabi niya pero
nakikita naman doon ang sense ng pinagsasasabi niya. Si Azul naman ay
matamang nakikinig at matyga niyang sinasagot ang tanong ng bata.

Natutuwa naman akong pinapanood sila. Iba si Azul kapag kaharap ang
batang ito. Sa natatandaan ko, ang batang ito ay iyong iniligtas ni Azul
sa kidnappers noong hindi niya pa ako nililigawan. Maybe he's really fond
of her.
Nang matapos kaming kumain ay ako na ang nagligpit ng mga plato. Habang
naghuhugas ako ay pinakikinggan ko ang tatlo sa sala. Azul was laughing -
maybe because of what Artie said. Marahil si Telulah ay naglalaro sa play
pen niya.

I really like his laughter. Nakakahawa kasi, tapos ang sarap pakinggan. I
imagined Azul having an awesome childhood. Mahal na mahal niya siguro ang
mga magulang niya. Pinalaki siya nang maayos ng kanyang mama and that's
really something.

Nang maiayos ko ang kusina ay pumunta na ako sa kanila. Nakaupo si Artie

ssa kaliwa ni Azul habang si Telulah naman ay nakakandong sa kanya. They
were watching a movie. Naupo ako sa kanang bahagi ng upuan at nakinood na
rin.

"Akala ko magtuturuan tayong magluto." Wika ko sa kanya. He looked at me.

"Maybe next time on our first real date." Sabi niya sa akin. Nagulat pa
ako nang hawakan niya ang kamay ko at hinagkan iyon. He looked in my eyes
and I looked at his. I could see passion burning in there. Glad to know
that it's for me.

"Kiss. Kiss. Kiss."

Narinig namin si Telulah. Azul smiled and the he gave me a peck on the
lips. Napangisi na lang din ako. I like this version of Azul - hindi
creepy, hindi scary, light lang at chill - mas gusto ko ito.

Humilig ako sa balikat niya.

I think, I like this date of ours - with the kids and all. Para kasing
mas nakilala ko pa si Simoun Paul - hindi lang si Azul na kung ano-anong
ginagawa sa buhay but Simoun Paul - the deeper version of him.

---------

"Tulog na iyong mga bata at nakakatulog ka na rin."

Idinilat ni Leira ang isa niyang mata at tumingin sa akin. Nakahiga siya
sa couch sa living room ko. Iniwan ko siya doon kanina habang inililipat
ko si Telulah at Artie sa loob ng silid ko. It's three in the afternoon
and it's really hot. Nagpaparamdam na ang tag-init.

Naupo ako sa tabi ni Leira, inilagay ko sa binti niya sa kandungan ko.

She was smiling. I was looking at her and I told myself that I never felt
this good about a date. Kanina ay tinitingnan kong maigi si Leira at
mukhang tuwang-tuwa siya sa mga bata. She likes kids and I like a woman
who like kids. Ibig sabihin noon, she'll make a good mother.

Alam ko naman na darating ang panahon na lalagay ako sa tahimik - at

hindi iyon sa ilalim ng lupa. I will protect my friends but I'll make
sure I'm safe. Gusto kong magkaroon ng pamilya. Gusto ko ng asawa na
uuwian ko sa gabi, yayakapin at tatanungin ako tungkol sa naging resulta
ng araw ko.

I used to have flings before and after Arruba and during her but when
Apollo died, it got me thinking. Palagi niyang sinasabi sa akin noon na
kailangan ko ng makakasama sa habambuhay. Apollo believes in forever,
she's claiming that she found it with Lukas.
"Leira..." Kiniliti ko siya sa paa. She laughed.

"Gago ka. Hindi ka ba inaantok? Ang sarap matulog ngayon." Wika niya sa
akin. I just smiled. I told myself before that if I could sleep with a
woman at night - just sleeping - no sex involve - I'd marry that woman
because it only means that I have found my weakness, my defeat.

"Pwede ba akong magtanong?" Biglang sabi niya. Tumuwid siya at inayos ang
sarili. Tumango naman ako. I readied myself for whatever she's about to
ask me.

"Bakit ako?"

I thought that she's gonna ask about Arruba and our story. I dated a lot
of women after Arru at kapag nalalaman nila kung ano kami noon ay
tinatanong nila ako kung bakit hindi na kasama si Arruba sa buhay ko
ngayon. They will try to out shine her - they're threatened.

"Kasi malaki ang hita mo."

"Sipain kaya kita!" Inis na inis na sabi niya.

"Seryosong sagot ba?" Balik - tanong ko naman. She nodded. Tiningnan ko

siya at itinanong sa sarili ko kung bakit nga ba siya. Sa dami ng babae,
bakit nga ba siya? Hinahaplos ko ang mga hita ni Leira. Napapanisi ako.
Hindi ko alam ang sagot basta ang alam ko, masaya ako ngayon dahil kasama
ko siya. The fact that I was able to take her to my unit --- not in my
house --- means something big for me. Ang unit na ito ang tanging lugar
na hindi pa nasasakop ng mga kaibigan ko. They know about this but they
know that they're not allowed to come here. So having Leira here means so
much.

"Sometimes, Leira, there are questions better left unanswered."

Kinindatan ko siya. Wala naman akong mabatid sa kanyang reaksyon, tila ba
nababagan siya. I lifted her chin with my fingers.

"Hindi kita sasaktan, kaya 'wag kang magduda. Hindi ko pa alam sa ngayon
ang sagot sa tanong mo, Leira pero ang alam ko lang masaya ako at nandito
ka..." Sinabayan ko iyon ng ngisi. "Hindi naman kailangan ng dahilan,
hindi ba?"

Tumango siya sa akin. Bigla na lang niya akong niyakap. I hugged her back
and as our body were lock in an embrace, I felt a warm something
eneveloped my being.

"French kiss me, again."

Natatawa ako. Kailangan may label ang halik na ibibigay ko sa kanya --- I
don't mind. I did what I was told, I French kissed her.

--------

Nakaupo ako sa tapat ng study table ko habang nakatingin sa bagong

schedule na ginawa ko. Napapangiti ako. Binigyan ko kasi si Azul ng oras
sa schedule ko, mga two hours para sa anya at sa sinsabi niyang
panliligaw.

Nitong mga nakaraang araw ay dama ko naman talaga ang sinasabi niyang
panliligaw. Nakakatuwa pero habang tumatagal ay hindi ko naman
napipigilan ng sarili ko, ako pa ang hindi makapgpigil sa kanya. Sa
tingin ko kay Azul ay tatagal siyang nagkekwentuhan lang kami habang
magkasama, pero ako, gusto kong hagkan niya ako, I want him near, I want
him with me. Hindi ko na masyado iniisip ang pagiging dalagang Pilipina
ko. Dalagang Pilipina si Maria Clara pero na-rape lang siya ni Pari Salvi
--- ayoko namang mangyari iyon sa akin.

Nang manawa ako sa kakabasa ng schedule ko ay nagpasya na akong matulog.

Habang nakahiga ay iniisip ko kung anong pagpapakipot ang gagawin ko sa
susunod na date naming dalawa.

Sa ngayon ay nakalimang date na kami at sa mga date na iyon ay apat na

beses na ako ang nagsasabi na halikan niya ako kaya hindi talaga ako
nakakapagpakipot. Naiinis nga ako sa sarili ko, gusto ko lang naman na
makita niya na kaiba ako sa lahat ng babae sa mundo niya. Alam kong iba
ako sa kanilang lahat. Iba ako lalo na kay Arruba.

Nakakatulog na ako nang may marinig akong putok ng kung ano. Kinabahan
ako. Baril pa iyon? Tumayo ako upang sumilip sa aking bintana. Naiisip ko
na baka may nag-aaway o may ninanakawan but when I saw Azul outside may
window ay naghalo ang emosyon ko. Matutuwa ba ako na makita siya o
mayayamot sa kanya dahil nagpaputok siya ng baril na naging dahilan nang
paglabas ng mga kapitbahay upang mag-miron din.

Napapalatak ako. Hinintay kong mawala ang mga kapitbahay pero hindi rin
naman ako nakatiis. Binaba ko na rin siya. Nakita kong nagpapasukan na
ang ibang mga kapitbahay pero nagtataka pa rin sila. Nang lumabas ako ay
agad kong hinampas ang braso ni Azul.

"Gago ka ba, bakit ka nagpaputok ng baril?!" Sigaw ko. Pinaghahampas ko

ang braso niya. Azul laughed. May inilabas siyang isang parisukat na
bagay. Kulay itim iyon. Pinindot niya iyon tapos ay gumawa na naman ng
sound iyon na parang putok ng baril. He was laughing.

"It's a gun machine. Harmless but noisy and I missed you. I just want to
say goodnight." Sinasabi niya iyon habang ibinabalik niya sa bulsa niya
ang aparatong hawak. Napatitig lang ako sa kanya. Kumakabog ang dibdib ko
habang nakatitig sa kanya.

"Sana tumawag ka na lang..."

"Masyadong generic iyon so I drove here." He cupped my face. "Goodnight,

Leira." He gave me a kiss. Napapikit pa ako. The kiss is not sexual and
lustful. It was sweet and light and tingling all over. Nang bitiwan niya
ako ay para akong naiwan sa ulap.

"Goodnight..." Tanging nawika ko. Sinenyasan niya akong pumasok na sa

loob. Tumango na lang ako tapos ay tumalikod. Napapangiti ako, nagulat pa
ako nang bigla niyang hampasin ang pwet ko.

"Azul!" I looked at him again. He grinned.

"Night!" Ngumuso lang ako sa kanya. Bumalik ako sa loob ng bahay at

umakyat sa aking silid. Naupo ako sa aking kama at hinaplos ang labi kong
ginawaran ni Azul ng halik kanina.

I sighed. Sira na naman ang schedule ko. Hindi na naman ako makakatulog
nito...
####################################
Challenge # 18
####################################
I was on my way to the Consunji Empires that morning. Tinawagan ako ni
Yto kagabi para sabihin na may early meeting ang pamilya. I am included
because, unfortunately, I am Lukas' first born son - alam kong naroon din
si Hera at si Hermes. Inihanda ko na ang sarili ko sa mga maririnig ko at
sa mga titig na matatanggap ko. Wala lang naman sa akin iyon. Noong isang
araw ko pa iniisip kung anong plano ko pagkatapos nito - I got what I
wanted. Kinilala ako ni Lukas at alam kong handa niyang ibigay sa akin
ang lahat - ano nang gagawin ko pagkatapos nito?

Habang naglalakad sa hallway ng Consunji Empires ay ka-text ko naman si

Leira. Martes ngayon at sinasabi niya na medyo busy daw siya.
Naiintindihan ko naman siya. I just wanted her to feel my presence.
Sinabi ko sa kanyang hindi kami magkikita ngayon dahil na rin sa meeting
na ito. I heard that this kind of closed door meetings last the whole
day.

Nang marating ko ang conference room ay agad kong namataan ang mga
kapatid ko. Hera was looking at me from heed to toe, si Hermes naman ay
sumimangot nang makita ako. Ngiti pa rin ang sinagot ko sa kanila. Yto
was on the other end of the table, kasama niya doon si Gianna Consunji -
Vejar, si Yllak at si Yvo. Dumating na rin si Lukas at si Sancho.

"Tay!" Yto greeted his father. Gianna gave them a kiss tapos ay umupo na
rin siya. Hera kissed her father's cheeks. Si Hermes naman ay yumakap at
humalik din. Nagkatinginan kaming dalawa. I didn't know what I would
do... But then Lukas came to me and hugged me. Saglit lang iyon tapos ay
bumitiw rin agad siya.

I felt awkward. Hindi ako sanay.

"Maupo na tayo, we'll start - or we'll wait for Adam and his kids. Baka
na-traffic lang." Sabi pa ni Sancho Consunji. Pinatayo niya si Yto at
siya ang naupo sa pwesto ni Yto kanina.

"Wala ka dapat dito. Hindi ka naman pamilya."

I just gave out a smile to Hera when I heard her speak. Magkatabi kami,
tapos si Hermes ay nasa kabilang gilid niya. Si Lukas ay kausap si
Sancho. Hinarap ko ang mga kapatid ko.

"Ikaw, galit ka sa akin dahil hindi ikaw ang panganay. All your life you
worked out to be on top, I understand you, Hera, I really do, but what I
can't comprehend is, why Hermes is mad at me. Hindi naman pwedeng dahil
sa Nanay ko dahil kung hindi dahil kay Olivia, hindi naman kayo
makakaranas ng masaya at buong pamilya. So why the hell are you mad at
me, Hermes? Dahil ba galit sa akin si Hera? Don't you have your own
decision? You own mind?"

"Don't you fucking dare talk to my brother like that?!" Hera hissed.
Tumingn si Hermes sa akin.

"You're a reckless son of a bitch." Hermes hissed. Bigla silang pumormal

nang mapansin kong palapit na si Lukas Consunji sa amin. I grinned. So,
the two fears their father. Naupo si Lukas sa tabi ni Hermes. Kasabay
noon ay ang pagbukas ng pinto ng conference room. Iniluwa niyon ang
kapatid ni Casiel - Javier yata ang pangalan ng lalaking ito.
He's wearing an all black suit. Malungkot na malungkot rin ang kanyang
mga mata. He had a straight face but then his eyes were telling something
else.

"Oh, Javier! Where's your dad and your brother? Magsisimula na tayo."
Wika pa ni Sancho. Lukas was just looking at the two. I was, on the other
hand, texting Leira. Napapangiti pa nga ako. But what Javier said wiped
that smile on my face. He got my attention. Nakatitig lang ako sa kanya
habang si Lukas naman ay napatayo na. He looked - I can't explain.

"Papa d-d-died l-last n-night, Uncle...."

Napuno ng katahimikan ang buong silid. Lukas gave out a sigh while Gianna
started sobbing. Tumayo siya at yumakap kay Javier. Si Hera naman ay agad
na lumapit kay Lukas. She held his hand. Mukhang nalungkot din ang
kapatid ko dahil sa mga pangyayari.

Walang nagsasalita - only Sancho Consunji was brave enough to break the
silence.

"What happened?" He asked Javier. Javier broke down. Umiyak siya habang
yakap siya ni Gianna.

"No one expected it, Uncle, we thought... well... inatake siya sa puso,
Uncle. Wala kaming nagawa. Dinala namin siya ni Gab sa ospital but he's
gone even before we got there. Papa's dead, Uncle."

"Pa..." Narinig ko si Hera. Napatingin ako kay Lukas. Napaupo siya bigla
sa silya, hawak niya ang dibdib niya. Hermes stood up to get some water.
Iyak nang iyak si Gianna at si Hera - habang ako, hindi ko alam ang
gagawin ko.

Sancho cleared his throat. "This meeting is postponed." Wika niya. Tumayo
siya at siya na mismo ang yumakap kay Javier. Si Hera ay inaalos si
Lukas. Hindi ko alam kung umiiyak pa siya o hindi but then, why wouldn't
he cry, Adam was one of them.

Matapos pakalmahin ng lahat ang isa't isa ay nagpasya ang lahat na

puntahan si Adam. Javier said that they had his body cremated early this
morning and that there will be a ceremony in which his ashes will be
scattered somewhere.

Damang-dama ko ang bigat ng nadarama ng bawat isa sa paligid. Hindi ko

nga alam kung sasama ako sa kanila sa pagpunta sa bahay ni Adam Consunji.
Wala naman kasi kaming pagkakataong makapag-usap noon. Hindi ko rin siya
masyadong kilala but then I remembered Casiel and when I remembered her,
I knew that I had to come.

Sumakay ako sa kotse ko at sumunod sa convoy nila. Habang nasa sasakyan

ay tinawagan ko si King David. Kaibigan niya si Casiel, he proposed to
her when he was dating Gianna - kumbaga, kay Casiel siya namanhikan noon.
But then, KD, isn't answering my calls. Napapailing na lang ako. Galit
siya sa akin dahil umalis si Arruba. Galit siya sa akin dahil ayokong i-
pursue si Arruba. Ayoko naman na talaga, Arruba is a done chapter in my
life. Hindi na pwedeng buksan iyon.

Hind nagtagal ay narating namin ang mansion. Nang makapasok ako ay nakita
kong naroon na si Laide Dela Monte at ang asawa nito. Si Gianna ay agad
na niyakap ang Mommy niya. Matapos iyon ay nagpunta siya sa asawa niya
upang kunin ang kanilang anak. Zeus Vejar was standing beside his brother
Hades Vejar who was carrying his daughter on his arms. Lumapit na rin si
Hera sa kanya at saka yumakap. Kinuha ni Hera ang anak niya at muling
yumakap kay Hades. Gabriel Consunji stood before his mom who was holding
a silver urn in her arms. Katabi niya ang dalawa niyang manugang na si
Mara at si Danelle Varess.

The other Consunjis were there, Yza and his husband Helios and their
kids. Yvo and his wife and their two kids, Yto and Nikita, Yllak and his
very pregnant wife Leighton. Lahat ay tahimik, lahat ay halos hindi
makahinga. Umikot naman ang paningin ko, noon ko nakita si Adan na katabi
si Casiel habang hawak-hawak niya ang kamay nito. Nilapitan ko sila.

"Pare," Bati ko kay Adan. Tumango si Adan sa akin. Casiel gave me a weak
smile.

"Thank you for coming, Kuya." Tumayo si Casiel at niyakap ako. Umiyak
siya sa balikat ko. Kahit paano ay naiitindihan ko ang sakit na
nararamdaman niya. Dalawang beses na rin akong nawalan at sa
magkaparehong pagkakataon na iyon ay hindi ako handa. Nawala si Mom,
nawala si Apollo, dalawang beses naulit ang sakit na mawalan ng ina sa
akin at hinding-hindi ko makakalimutan iyon.

Aura stood in the middle of the living room. She was wearing a white
dress with a black belt over her waist. Maga ang mga mata niya at
nanginginig ang buong katawan.

"T-thank you for coming to Adam's... fu-ne..." She gasped. Napahawak siya
sa dibdib niya. Yakap niya pa rin ang urn kung saan nakalagak ang mga abo
ng asawa niya. Ibinalik ko na si Casiel kay Adan sa pagkakataong iyon.

"Sancho, I'm sorry if I have decided to cremate him without further

informing you, it's what he wanted." Humagulgol si Aura Consunji.
Dinaluhan naman siya ni Gab. Niyakap niya ang kanyang ina. Javier took
over Aura's position. Siya na ngayon ang nagsasalita.

"We never expected this." Panimula niya. "Kagabi, we we're having fun.
Papa was happy, he was delightful to seeing all of us here, wala siyang
ibang bukambibig kundi ang kung paano lumalaki ang pamilya niya. That he
had always wanted to have this family, he's thankful for our mother and
that he loved us - each and everyone of us with all his heart..."

"Adan, masakit..." Narinig ko si Casiel. Adan hugged her.

"I'm here, Casi..."

"But, to add humor to this even though I couldn't" Javier looked at

Danelle as if he was looking for his strength. "We now have another angel
to look after us in Heaven. Magkasama na sila ni Mama Apol - Uncle
Luke..." Tumango naman si Lukas.

"If Adam can hear me, dear bro, say hi to my wife for me."

Nagkatawanan ang nasa paligid ngunit dama pa rin ang kalungkutan. Wala
nang ibang nasabi si Javier kundi ang kalungkutan ng pamilya at ang
pasasalamat na narito ang lahat para damayan ang isa't isa.

Matapos iyon ay muli kaming umalis. Sa pagkakataong ito ay sumakay sa

akin si Casiel at si Adan. Tahimik lang si Casiel na nakatingin sa labas
- si Adan naman ay walang ibang ginawa kundi ang magbuntong-hininga.
"Kailangan kitang kausapin pagkatapos ng lahat ng ito, Azul." Kumunot ang
noo ko pero hindi na ako nagtanong ng kahit na ano. We reached the
location. Sa gitna iyon ng isang tulay. Lumabas ang mga anak ni Adam
kasama si Aura. Lukas, Sancho and Laide stood beside Aura. Si Sheena ay
nasa tabi lang ni Yza.

Sinimulan nila ang pagsasaboy ng mga labi ni Adam Consunji. It's really a
heartbreaking scene. Iyak lang nang iyak si Casiel. Siya yata ang
pinakaapektado sa lahat dahil siya ang bunso.

Nang matapos ang pagpapakalat ng abo ni Adam ay nilapitan ng lahat si

Aura. Ako naman ay nakatayo lang malapit sa kotse ko. Huminga ako nang
napakalalim.

I hate funerals. I had and I will always will. Ayoko nang may umaalis
pero iyon yata ang isang bagay na hindi maiiwasan ng lahat. Buhay o yumao
umaalis. Pagbabago lang ang permanente sa mundo at nasa tao na lang iyon
kung paano niya hahawakan ang mga pagbabagong iyon.

Nauna akong umalis sa lahat. Hindi ko alam kung saan ako pupunta o kung
saan ko ilalabas ang kalungkutang nararamdaman ko. Having to witness
Adam's funeral and the way they all said goodbye. I wanted to vent out
all the sadness.

Umuwi ako sa unit ko tapos ay ni-text ko si Leira at sinabing puntahan

niya ako. And she did, mag-aalas kwatro na nang hapon nang dumating siya.
Nakasimangot pa siya nang pagbuksan ko ng pintuan.

"Ikaw ha! Wala ka sa schedule ko ngayong araw dahil sabi mo busy ka,
tapos tatawagan mo ako -"

I shut her up by kissing her. Natutuwa talaga ako kapag hinahagkan niya
ako pabalik. Nang bitiwan ko siya ay kapos na ang kanyang hininga.

"Iyon ba iyong hello, Leira how was your day version mo?"

Natawa akong bigla. Having her around me makes the sadness lighter.

"Baby, nagugutom ako, pakainin mo ako." Wika ko sa kanya. Matagal niya

akong tinitigan and the she spoke.

"Oh, you mean food. You want real food?!" She exclaimed.

"Oo. Gutom ako." Napailing na lang ako.

"Okay sige, wait lang." Nilagpasan niya ako at nagtuloy siya sa kusina
ko. Habang naghihintay ako kay Leira ay naisip kong sumilip sa bintana
ko. I was looking at the view but then something that I wasn't expecting.
Tumingin ako sa likuran ko. I saw a red light pointing at me. Hindi ako
gumalaw. I took a deep breath. I was expecting to be shot now but then,
the red light was gone. Agad akong pumasok at hinanap si Leira. Nakita ko
siya sa kusina na nagsasandok na ng kanin. I didn't know what she cooked
but instinct got me first. Nilapitan ko siya at saka niyakap.

"Oh, bakit?" Nagtatakang tanong niya. I am scared So fucking scared. The

red light - I was sure - was from a gun. Someone is trying to kill me and
he sent that message tonight very clear. My heart is beating fast. I have
never been so scared in my life.

"'Wag ka munang umuwi, Leira. Stay with me tonight..."

--

"Wala akong damit, wala akong tooth brush, wala akong panty!"

"Hindi mo kailangan ng panty, Leira."

"Ano?"

Hindi na kumibo si Azul. Hindi ko na rin naman pinaulit ang sinabi niya,
narinig ko siya. Hindi ko na daw kailangan ng panty, pero gusto kong may
panty saka bakit niya ba ako ayaw pauwiin? Kanina habang naghuhugas ako
ng plato ay ikot siya nang ikot sa bahay niya. Pinagsasasara niya ang
lahat ng bintana, pintuan at pinalitan ang lock codes ng bawat bintana at
pintuan ng bahay niya. Balisa siya at hindi mapakali.

"Azul, anong nangyayari sa'yo?" Tanong ko sa kanya. Nakangiti siya sa

akin.

"Wala. I just want you safe." Wika niya sa akin. Napangiti naman ako.
Umupo siya sa couch sa sala. Tinabihan ko naman siya. Inakbayan niya ako,
humilig ako sa dibdib niya. He was half naked by the way so his tattoo
was exposed and it got me thinking. Hinaplos ko ang tattoo niya.

"Sino siya?" Tanong ko habang tinutukoy ang mukha sa tattoo niya.

"That's my mom. Olivia, I put her there so she's close to my heart."

Napanguso ako. "Lahat ng meron ako ngayon, dahil iyon sa Mommy ko.
Nagsikap ako para sa kanya, too bad she's not here to enjoy every bit of
my hard work."

Napahinga na lang ako nang malalim. Kahit paano ay may laman ang bawat
salitang binibitwan niya. Malungkot nga talaga na mayroon ka nang lahat
ng ito pero wala ang pinakamahalagang tao sa buhay mo. Iniisip ko kung
ganoon din ba ang magiging reaksyon ko kung mawala sa akin ang mga
magulang ko. Siguro ay ganoon din.

"Oo nga. Pero alam mo, I know that your mom is very proud of what you
have become."

"A killer?" He snorted. Kinilabutan ako.

"Have... have... you..." Hindi ko maituloy ang sinasabi ko. Napakabait ni

Azul para isipin ko na siya ay isang mamamatay tao.

"Yes, Leira. Hindi ko kinahihiya iyon. I have killed people, it's my line
of work - I killed bad people for the US. Government and when I retired,
I killed people to protect my friends and what we have. I am a powerful
bad man, Leira and I am really unsure to share that part of me with you
because I don't want to lose you, 'cause right now, if someone will ask
me, I would answer Yes."

"Yes for what?" Nagtataka ako.

"Yes, if they ask me if I have found my weakness. I'm not one of those
indenial heroes, Leira. Nandito ka dahil gusto kita, nandito ka dahil
gusto ko, nandito ka dahil may posibilidad na mahal na kita pero hindi pa
ako sigurado pero doon ang punta natin. Scratch that -" Tumigil siya.
"Mahal kita and I see myself settling down with you. Mahal kita,
papakasalan kita. I will make you the mother of my children. Wala na
akong sasayanging oras, Leira. Sa oras na sagutin mo ako, sa simbahan ang
tuloy natin."

Napahawak ako sa dibdib ko.

Bigla kong naalala iyong batang babaeng si Artie. Naalala ko na tinanong

ko siya ng isang bagay at ang dami na niyang nasabi. Parang si Azul,
tinanong ko lang kung sino ang nasa tattoo niya pero naabot na kami sa
simbahan.

Hindi ako makahinga. Hirap na hirap ako. He was looking in my eyes. I

just couldn't find the right words to say.

He loves me. He loves me.

He fell for me.

Shit! Wala iyon sa schedule ko!

####################################
Challenge # 19
####################################

"Uuwi ka na ba?"

Nabungaran ako ni Simoun sa kusina habang nagluluto ng almusal niya. Uuwi

ako ngayong umaga dahil kailangan kong maunahan si Mama at Papa na umuwi
sa bahay naming. Nag-half day na lang ako sa hotel. Really felt guilty
about staying here for the night. Wala naman nangyari sa amin ni Simoun -
at hindi ko alam kung dapat bang makadama ako ng panghihinayang dahil
walang nangyari sa amin at virgin pa rin ako - kasi naman hindi naman
dapat at hindi pa dapat pero gusto ko na kaya lang nahihiya akong
magsabi! - I just rolled my eyes. Ngumiti ako sa kanya.

"Oo. Darating na kasi si Mama galing Antipolo. Hindi rin ako papasok
ngayong umaga sa hotel. Doon muna ako sa bahay." Nagulat ako nang yakapin
ako mula sa likuran. I stiffened pero saglit lang iyon. Hinagkan niya ang
leeg ko.

"I love you, Leira." He said to me. May kung anong humaplos sa puso ko.
Huminga ako nang napakalalim. Mahal ko na ba si Simoun? Hindi ko pa rin
kasi alam dahil hindi ko pa alam. I sighed. Minsan nawawalan ng logic ang
pag-iisip ko dahil kay Simoun. Humarap ako sa kanya. Hindi ko pa kayang
sabihin - hindi pa ako sigurado. Gusto ko kapag binitiwan ko sa kanya ang
salitang iyon, ay sigurado na ako dahil wala nang bawian iyon.

"Ang landi mo..." Pigil ang ngiti ko.

"Wala bang I love you too?" Itinaas baba niya ang kilay niya. I made a
face. Kinabahan ako. Hindi ako mapakali. Ayoko pang sabihin dahil hindi
ko pa alam kung ito na ba ang tamang panahon. Alam kong kung may
makakarinig sa iiniisip ko ay maiinis sila sa akin. Here's Simoun - a man
who's holding out his heart for me, saying that he loves me and yet I'm
not sure... All I know is that I like him.
"Wala?" Tanong niya. "Ano, Leira, kaunting ligaw pa?" Kinindatan niya
ako. I knew that he's kidding but somehow, I found myself nodding.
Hinagkan naman niya ako sa noo at saka niyakap.

"Sige, kaunting ligaw pa." Bulong niya. Kilig na kilig na naman ako. Mula
nang ligawan ako ni Azul ay araw - araw na akong kumukota sa kilig.

Matapos iyon ay kumain na kaming dalawa. I cooked pancakes and hotdogs.

Napanguso ako habang kumakain. Napansin yata ni Azul iyon.

"Why, what's wrong?" He asked me. Tumingin ako sa kanya.

"Kasi diba, sabi mo dati, tuturuan mo akong magluto, ngayon, alam mo nang
marunong ako, hindi mo na ako tuturuan, hindi na kita malalandi. Nilagay
ko pa naman sa schedule ko ang paglandi sa'yo." Wala sa loob na wika ko.
Nanlaki ang mga mata ko nang ma-realize ko na sinabi ko ang lahat nang
iyon in a loud manner. I looked at him. He was grinning.

"So nilalandi mo pala ako. May balak ka sa akin."

"Oo, gusto ko ngang ibigay sa'yo ang virginity ko--putang ina bakit hindi
ako makapagpigil!" Pulampula ang mukha ko. Si Azul naman ay tawa nang
tawa. Dahil sa pagtawa niya ay nabilaukan ako. Binigyan naman niya ako ng
tubig at hinaplos-haplos pa ang likuran ko. Lumipat siya sa tabi ko at
inakbayan ako.

"Kukunin ko iyang virginity mo, 'wag kang mag-aalala. Papahinugin lang

natin."

Pinandilatan ko siya ng mga mata. "Ano iyong virginity ko? Mangga?

Kailangan hinog bago kainin?"

"Oh, baby, there are a lot of things in your body that I wanna eat."
Kinindatan niya ako. Hinamapas ko naman ang bibig niya. Napapailing na
lang ako Kung ano-anong sinasabi niya sa akin. Matapos kumain ay naghugas
ako ng plato, si Azul naman ay naligo na. Ihahatid niya daw ako pauwi sa
bahay. Sinabi kong hindi naman na kailangan but he insisted. Sumunod na
lang ako. Ayoko nang dagdagan pa ang disappointment niya sa buhay.

Habang naghihintay ako ay narinig ko ang doorbell ni Azul. Tiningnan ko

muna siya sa kanyang silid. Wala pa siya - marahil ay nasa bathroom pa
kaya napilitan akong buksan ang pintuan niya. I gasped hard when I saw
King David Sandoval standing before me. Ngayon na lang kami nagkita ulit
matapos ang insidente sa ospital. Tiningnan niya ako ng mata sa mata
tapos ay kumunot ang noo niya.

"Azul really made a bad choice, choosing a slut like you, Leira." Wika
niya. Napanganga ako. Anong karapatan niyang sabihan ako ng slut? Hindi
naman niya ako kilala ng personal para sabihin sa akin iyon. Anong bang
ipinagpuputok ng pwet niya? Si Arruba pa rin ba? Wala naman akong
ginawang masama sa kanila. Wala naman ako noong panahon na iniwan ni Azul
si Arruba. Wala ako noong panahon na nagkakalabuan sila. Hindi ko pa sila
kilala kaya alam ko na hindi ako dapat ginaganito ni King David.

Taas - noo ko siyang tiningnan. "Hindi ako slut, King David. Wala ako
noong panahong nagkawalaan si Arruba at Azul. Kung inaaway mo ako dahil
diyan, tigilan mo, ung hindi mo alam, iniwasan ko si Azul, tumakbo ako
pero siya ang habol nang habol, siya ang nagmamakaawa sa akin na
tanggapin siya sa buhay ko, kung may dapat kang pigilan hindi ako iyon
kundi ang kaibigan mo at kung ikinagagalit mo na hindi binabalikan ni
Azul si Arruba, hindi ko rin kasalanan iyon. Kung mahal ni Azul si Arruba
at kung ang pagmamahal na iyon ay sapat para sa kanilang dalawa, sana,
siya ang hinahabol at hindi ako."

Tumaas - baba ang dibdib ko sa sobrang galit. Hindi naman nakakibo si

King David. Nakatitig lang siya sa akin.

Sa ganoong tagpo kami nadatnan ni Azul. "What is happening?" Agad na

pumalupot ang kamay niya sa baywang ko. Hindi ko inaalis ang titig ko kay
King David. Kailangan makita niya na ako ang pinili at ako ang nandito -
hindi si Arruba o ang kahit na sinong babae.

Ako...

"You called me yesterday." Wika ni King David.

"I did. You didn't answer so I figured you didn't want to talk to me."

"Mag-usap tayo, Azul."

"Oo, pero hindi ngayon. Ihahatid ko si Leira. Magkita na lang tayo sa

bahay." Wika pa ni Azul kay King David. Kinuha na pala niya ang bag ko at
ibinigay iyon sa akin. Hawak niya ang kamay ko nang umalis kami sa bahay
na iyon. He locked the door and we walked passed King David. Humihigpit
ang hawa ko sa kamay ni Simoun Paul Azul habang palayo kami. Hindi ko
alam kung para saan ang kaba.

Nang makababa kami sa lobby ay nginitian ni Azul ang receptionist.

Inirapan ko naman iyon. Gusto kong sabihin na wala siyang karapatan
ngitian si Azul. Nang makalabas kami ng building ay doon ko pa lang
napansin na kasunod pala naming si King David. Hindi niya pinapansin si
Azul at ganoon din si Azul sa kanya. Malaki ang problema ng dalawang ito.
Hindi ko gusting makialam pero alam kong isa ako sa dahilang iyon.

Pasakay kami ng kotse nang matigilan si Azul. I looked at him. He sighed

and face me.
"Mag-taxi na lang tayo." Nakangiti siya. Nagtataka man ay sumunod na lang
ako. Azul was different today. Kalmado siya pero alam kong may kakaiba sa
galaw niya. Example, wala siyang ibang ginawa kundi ang tumingin nang
tumingin sa labas ng bintana. He was only holding my hand.

"You seem pretty nervous. Okay ka lang ba?"

"Yup. Just admiring the sun. Oh look, we're here." Mabilis kaming bumaba
ng taxi. Mabilis ang lahat ng paggalaw niya lalo na ang pagpapasok niya
sa akin sa bahay. Napuno ako ng pagdududa, anong nangyayari kay Azul?
Bakit parang may kakaibang nagaganap sa paligid?

Wala akong nagawa kundi ang ihatid siya ng aking mga mata.

--------------

"So all of us got the red light precisely at the right moment last
night?"

Si Ido ang nagsasalita. Nasa loob kami ng secret room na nasa ilalim ng
bahay ko. Pagkatapos ng halos mahabang panahon na hindi kami nag-uusap
nina Axel John at King David ay magkakasama na kaming lahat ngayon - pati
si Judas na nasa Austria ay umuwi - he just got in a fifteen minutes ago.
Kinailangan niyang umuwi dahil sa emergency na ito.

"Someone's messing with us." Dagdag pa ni Ido. "Pero sino? Sa dami ng

nakabangga natin, sino?"

"Idagdag natin si San Vicente sa listahan ng kaaway natin." Pabirong

sagot ni Judas kay Ido. Lalong kumunot ang noo ni Ido.

"Si San Vincente at si Consunji pareho ko silang papatayin." Nangigigil

na wika niya. Hindi naman ako masyadong nagsasalita. Iniisip ko ang mga
nangyayari sa paligid ko sa ngayon. Hindi ko kasi maintindihan ang sarili
ko. Para saan nga ba ang takot? Iyon kasi ang nararamdaman ko ngayon.

Someone's trying to kill my friends and I - but here I am and I am

worried NOT about them but I am worried for Lukas and Leira.

Noon naman ay walang takot sa pagkatao ko. Lahat ng bagay at pangyayari

na may kinalaman sa gulo at kamatayan ay tama na para maging aktibo ang
adrenaline ko pero ngayon, mas pinoproblema ko kung paano ko sila
mapopoprotekhan. These guys have guns. They can take care of themselves.

Lukas, he has an army - he can take care of himself too - pero nag-aalala
ako sa kanya dahil siya ang ama ko. Iniisip ko nab aka kapag nalaman nila
ang tungkol sa parteng iyon ng buhay ko ay saktan nila si Lukas. Hindi ko
matatanggap iyon. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko sa oras na may
mangyaring masama sa kanya. I promised Apollo that I will not let anyone
or anything hurt the family she left. I am keeping that promise.

And then here comes Leira. I am worried about her because I love her. End
of story. Tama naman iyong kasabihan behind every man lies a woman and
Leira is my woman. Paano kung bigla nilang saktan si Leira kung sino man
sila? The easiest way of keeping her safe is staying away from her - just
like what I did to Arruba.

But thinking about it, ayokong maulit sa amin ni Leira ang nangayari kay
Arruba. Tama na ang isang beses akong nang-iwan. Hindi ko kayang iwan si
Leira.

"Azul, are you even listening?" King David yelled. Nagulat ako pero hindi
ako nagpahalata.

"Pare," Tinawag ako ni Axel John. "Natatandaan mo iyong sinabi mo sa akin

noon. Hindi tayo pwedeng ma-involve sa kahit na kanino dahil may panganib
na palagiang nakaumang sa atin. Kaya ngayon, kung talagang gusto mo si
Leira, iwan mo siya. Pabayaan mo siyang maging masaya at maging ligtas."

Napangisi ako. I shook my head. "Noong una si Jestoni, ngayon ilalaban mo

sa akin iyang pabayaan si Leia at hayaan siyang maging masaya." Tumawa
ako nang pagak. "Hindi ninyo ba kahit kailan naisip na baka sa
pagkakataong ito, oras naman para ako ang maging masaya? I had been alone
for almost half of my life, Axel John, KD, and now, I have Leira with me,
hindi na ako mag-isa, hindi ba pwedeng isipin ninyo naman ako at
tanggapin ninyo ang desisyon ko dahil buong buhay ko ibinigay ko sa inyo
at sa grupong ito. I've been your friend, your father and a brother to
you, now it's my time to be a lover to someone. It's my time to love and
feel love and I feel that with Leira. Pabayaan ninyo naman akong maging
masaya!"

"Pare, I get you." Judas said. "You have my and Ido's blessing. If you
wanna marry, Leira, then go and marry her. We want your happiness, Simoun
Paul." Tinanguan ko na lang si Judas at saka lumabas ako. Ayokong
makarinig ng kahit na ano mula kay AJ at KD. Gusto kong mapag-isa. Gusto
kong mag-isip kung paano ko ililigtas at pananatilihing maayos ang
kalagayan ng mga mahal ko.

Ganito pala iyon. I wasn't scare back then because I had nothing to lose.
But now, I have everything that I could only hope back then and I'm not
ready to lose it yet. Ayokong mawalan, ayokong maiwan. Nandito na ako
ngayon sa punto ng buhay ko na naranasan ko kung paano ang maging masaya.

Hindi ko ipagpapalita iyon sa kahit na kanino.

Sa lalim ng aking pag-iisip, hindi ko na namalayan na nakarating na ako

sa sementeryo. Ang akala ko, kay Mommy ako pupunta but I realized that I
parked my car in front of the Consunji's mausoleum - dinala na naman ako
ng mga paa ka kay Apollo Consunji.
Bumaba ako ng sasakyan ko at pumasok sa loob. Natigilan pa ako dahil
pagpasok ko ay naroon si Hera. She was sitting on the front pew, sobbing.
Akmang aalis ako nang lumingon siya sa aking direksyon. Tumayo siya.

"Oh, pati ba naman mama ko, aagawin mo sa akin?" Namumugto ang mga mata
niya. Nagulat pa ako sa pagkakakita ko sa kanya. She was only wearing her
pajamas. Naka-bunny sleepers din siya. Hindi maayos ang Hera na kaharap
ko at hindi ko alam ang magiging reaksyon ko. Muli siyang naupo sa pew at
humagulgol nang humagulgol. Itinakip niya ang kamay niya sa kanyang mukha
at umiyak.

Napilitan akong lapitan siya. Umupo ako sa tabi niya. Hindi ko alam kung
anong gagawin ko. Muli akong tumayo at lumabas ng sementeryo. May
hinahanap ako at nang makita ko yon ay agad kong kinuha at bumalik kay
Hera. Naroon pa rin siya. Halos mamaos na siya sa kakaiyak.

"Here..." Iniabot ko sa kanya ang isang basong eggball na binili ko sa

labas. Naalala ko ang sinabi ni Apollo noon sa akin, paborito ni Hera ang
tukneneng, eggball nga lang ang tawag niya ditto. Natigilan siya,
inirapan pa ako saka padaskol na kinuha mula sa akin ang baso. She
started eating.

Naupo akong muli sa tabi niya. Hindi ko alam kung anong gagawin ko,
tatawanan ko ba si Hera dahil umiiyak siya habang kumakain o pipigilan ko
ang sarili kong punasan ang baba niyang puro sauce na.

"Noong sixteen ako..." Natagpuan ko ang sarili kong nagkekwento. "My mom
was dying. I knew that her only last wish was to see Lukas for the last
time. So, I went to your house to talk to him but I saw him with the
three of you. He was playing chess with Hermes and Ares habang ikaw,
nakaupo sa tabi niya at nagbabasa ng libro. I will not forget the look on
your face. You three seemed happy and contented and somehow, I envied you
three. You had him with you all your life. He gave you everything habang
ako, I had to work hard just to get my step father's attention. Buong
buhay ko, hindi ko alam kung saan ako lulugar. Thirty-three years, Hera,
I have no place in this world and somehow..."

"Inaagaw mo sa akin ang pagiging panganay. Like you, I worked hard to get
where I am right now --"

"Wala akong inaagaw sa iyo o sa mga kapatid mo. Kung gusto mo na ikaw ang
panganay ni Lukas, sige, ikaw, Hera. I'm not replacing you or Hermes
because right before you knew about me, you already have your own place
in Lukas's heart and in his company. I am not after you family's money or
your surname's power. I just want to be known - my existence - I mean.
Nandyan ka na, Hera. Ikaw ang nag-iisang anak na babae ni Lukas and being
your family member I observed that being a girl in your family is a big
thing. You should know that, hindi ka mapapalitan because you are Lukas
Consunji's daughter and that makes you different."
Humagulgol si Hera. Lumabas ang iilang butil ng sibuyas sa bibig niya.
Para siyang five years old umiyak - o mas mas class pa ang mga five years
old kaysa sa kanya. Hindi pa siya nasiyahan. Hinatak niya ang manggas ng
t-shirt ko at suminga.

"H-hera!"

Ginawa niyang tisyu paper ang damit ko. Hindi nagtagal ay niyakap niya
ako nang sobrang higpit - hindi na ako makahinga.

"Hera! Papatayin mo ba ako?!" Reklamo ko. Lalo pang humigpit ang yakap
niya. Iyak lang siya nang iyak. Pilit ko siyang tinutulak but she's
strong! "Woman, don't kill me!"

Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin. Umiiyak pa rin siya. "Umayos ka

nga."

"Sorry."

Napatitig ako sa kanya.

"I was threatened. I'm sorry. Sorry for hurting you and for cheering for
the ones making you bugbog that moment. Sorry for everything. Sorry,
Simoun Paul. But don't expect me to call you Kuya because I don't call
Yto Kuya kasi pangit siya at pangit ka din. I'm so sorry."

"Wait. Magugunaw na ba ang mundo?" Biniro ko siya. Hinampas ako ni Hera.

"Don't push it. Basta, okay ka na sa akin. Sorry ulit."

Ngumiti ako at napatingin sa puntod ni Apollo. I imagine her smiling down

at us. Binalik ko ang mga mata ko kay Hera. Napawi ang ngiti ko nang
mapansin ko ang pulang ilaw sa noo niya. She was still eating the
eggball. Napalunok ako.

"Hera," Tawag ko. "Can you look down and find my missing uhmm.. button."

"Wag mo akong utusan!"

"Makinig ka na lang! Yuko!" Pinanlakihan ko siya ng mga mata. Inirapan

niya ako at saka yumuko. Nawala ang ilaw pero nasa paligid pa rin
nakaumang iyon. Tumayo ako at lumabas ng museleyo. I looked around.
Paulit-ulit akong nagpalinga-linga para mahanap ang may hawak nang baril
na iyon and then I saw a gold SUV parked near the mausoleum. Nakita ko
ang isang lalaking naka-itim. May shades siya, may bonnet. Hindi ko
maaniniag ang mukha niya.
Inilabas ko ang baril ko na nakatago sa binti ko. Binaril ko siya. I
heard Hera screamed. Ini-lock ko ang pintuan ng mausoleum at tumakbo
papunta sa pwesto ng taong iyon. He fired his gun yumuko ako. Nagkubli
ako sa sa puno ng acacia and fired back. Pagtingin ko ay wala na siya.

"Putang ina!" Inis na inis na wika ko. Inilabas ko ang phone ko at

tinawagan si Ido. "I got attacked. Whoever the fuck is doing this, he's
trying to kill my family!"

"I got attacked too." Malamig na wika ni Ido. "Kailangan na nating gumawa
ng plano."

Ibinaba ko ang phone at binalikan si Hera sa loob ng mausoleum. Nagulat

ako dahil nang makapasok ako ay may bumaril sa direksyon ko.

"Ohh fuck! Akala ko iyong bad guy! Shit! Azul, are you okay?"

Tulad ko ay may hawak din siyang baril. "Why do you have that?"

"Hades gave this to me for protection. My god, did I shoot you?"

"No. But I have to take you back to your husband."

Inakbayan ko si Hera at saka lumabas na kami mula roon. Sinabi ko na lang

na iwan niya ang kotse niya para mas safe siyang makauwi. Inihatid ko
siya. Hindi ko alam kung anong mangyayari. Habang tumatagal ang oras ay
lalong dumarami ang mga bagay na pwedeng mawala sa akin...
####################################
Challenge # 20
####################################

"We have no idea who's after us or what they want so we have to be really
careful."

Tulad nang nakasanayan ay nasa loob kami ng secret room sa bahay ko. All
of us were plotting a plan for those after us. Inilabas na ni Ido at
Judas ang libro ng mga maari at posibleng kaaway namin. We have
eliminated almost half of the people in the book and still we have no
idea who's after us. The only clue we had were the red light from the
sniper gun and the gold SUVs - lahat pala kami ay sinusundan ng
magkakaibang SUV sa parehong oras.

They are really after us. Ido got attack the same time I was in the
cemetery with Hera. Ganoon din ang nangyari kay King David at Axel John -
we were all shot. Si Judas naman ay hinarang ng dalawang tao at
sinubukang bugbugin but he got the shit out of those people and beat them
instead. Ayos na sana, tinatanong na niya ang dalawa kung sino ang may
pakana ng mga ito but the men chose to die than to tell him the truth.
They committed suicide. Lalong lumaki ang problema namin.
"Hindi ko hahayaang makalapit sila sa pamilya ko." Wika pa ni Ido. "I
contacted my sister and told her to send my parents off to a Caribbean
cruise - kasama siya para sa oras na magkagulo, wala sila sa lugar na
ito. I will kill them before they touch my family." Galit na galit si
Ido. Ako naman ay nag-iisip. I must do something to protect my lot. Sa
lahat sa amin ako ang may pinakamaraming maisusugal sa ngayon - hindi ko
kayang tumaya ngayon. There's so much to lose now.

"We have to keep the ones we love near us." Wika ko bigla. Napatingin sa
akin ang lahat. I looked at them. "Judas, Arruba's in Austria, she's
safe. Ikaw, David, sinong mahal mo ang malapit sa'yo ngayon na maaring
gamitin sa'yo? Let's keep them near. If we have to keep them in a house
where we can secure them, let's do it - mas malapit sila sa atin, mas
madali natin silang mopoprotektahan."

Walang nagsasalita. Nakita ko lang na napailing si King David sa akin.

"Things we do for love. Kaya mong pabayaan si Arruba sa Austria tapos

iyong Leira na iyon itatabi mo sa'yo, paano kung sundan nila si Arruba
and they hurt her."

"Dude, chill. Anong tawag mo sa akin?" Sabad ni Judas. "Arruba is my

sister, she is my responsibility. Mas dapat ko siyang alagaan kaysa si
Azul. At isa pa kailan ninyo ba titigilan ni Axel ang Aruzul ship ninyo?
That ship isn't going to sail because the fact that Azul is in love - yes
he is - kung hindi 'di hindi niya hahabulin si Leira - bakit hindi ninyo
ba siya pabayaan?"

Tumayo si Judas at hinarap si King David. "Tao ang kapatid ko, hindi siya
bola na ipapasa mo sa iba dahil lang sa napaso o napagod ka na. Respect
Arruba, King David, kung mahal mo siya mahal mo siya, kung hindi mo siya
kayang alagaan o saluhin kahit mahal mo siya huwag mo siyang ipasa kay
Azul. Duwag ka, hindi mo kayang harapin iyong katotohanan na si Azul ang
nauna kaya pwede bang tigilan mo na lang! Kapag nainis ako sa'yo minsan
magulat kang babarilin na lang kita, putang ina ka!"

Tinulak ni Judas si King David. Umawat naman ako. Dinuro niya si Axel
John na tumabi kay David. "Isang sabi na lang, stop trying to make your
ship sail. Aruzul isn't going to happen so just fuck off!"

Judas walked out. Sinundan siya ni Ido. Natira kaming tatlo sa loob ng
silid na iyon. King David walked out too. Si Axel na lang at ako.
Tiningnan ako ni Axel.

"Natatakot ka ba, Azul?" Tanong niya. Hindi ko alam kung paano ko

sasabihin sa kanya na oo. Na sa unang pagkakataon sa buhay ko, hindi ako
handang mamamatay dahil naranasan ko kung paano pahalagahan ng ibang tao
sa buhay ko? Hindi ko kayang bigyan ng ibig sabihin ang nararamdaman ko.
It's overwhelming. For the first time in my life, I know how it's like to
be scared. Hindi ako mapakali.

"Wala ka bang kinaatakutan. Ernesto?" Biro ko sa kanya. Ayaw na ayaw ni

Axel John na tinatawag siya sa tunay niyang pangalan. Huminga lang siya
nang malalim at nanatiling nakatayo sa harap ko. "Bakit hindi mo siya
hanapin para maintindihan mo ang takot na nararamdaman ko?"

"Saan ako magsisimula kung hindi ko naman alam kung anong hitsura niya
ngayon. I don't even know her name - Pamela Anne is just an alias given
to her by Ama - tulad ng pagbura ni Ama sa katauhan ni Ernesto sa
pagkatao ko."
Tumango na lang ako. Dahil sa nangyari ay maagang natapos ang meeting
sana namin. Sa unang pagkakataon, nobody stayed in my house for the
night. Lahat ay umuwi dahil lahat ay puno ng tension. Hindi na rin naman
ako lumabas. Naglinis ako ng baril. Inihilera ko sa harapan ko ang mga
baril na pag-aari ko. I am also thinking about how I will protect Leira
and Lukas and now Hera and Ares' family. Si Hermes, sundalo iyon, isa pa,
mas madalas siyang wala sa bansa at dinadala niya ang mag-iina niya sa
tuwing aalis siya. Sa ngayon aalamin ko kung may balak siyang umalis at
magpunta sa kung saan. Kailangan mabawasan ang malalapit sa akin.
Kailangan makahinga ako. Mas kauntis sila sa paligid ko, mas maigi.

I stared at my wall - iniisip ko si Leira. Kailangan nasa tabi ko siya

palagi at gagawan ko iyon ng paraan. I heard that her parents have a farm
in Antipolo, gagawa ako ng paraan para hindi na muna sila umuwi sa
siyudad at para nasa tabi ko si Leira sa bawat oras.

Tinawagan ko ang mga contacts ko. I am now using a disposable phone. Mas
maigi ito para hindi matukoy kung sino ang kausap ko at kung anong pinag-
uusapan namin. Kung totoong may gustong pumatay sa akin - sa amin, alam
kong nagsimula na silang i-wire tap ang mga tawag naming lahat kaya alam
nila ang bawat galaw namin.

Pinalitan ko na rin ang sasakyan ko. I made sure that it's untraceable,
hindi kapansin-pansin at ordinaryo. I changed the locks, the plates - I
changed everything. Sa panahon ngayon, bawal magkamali.

Hindi ako natulog nang gabing iyon. Ginawa ko ang lahat ng magagawa ko
para masiguro ang kaligtasan ng pamilya ko. Kailangan kong gawin ang
lahat - ang hindi ko lang kaya ay ang layuan sila. Times are different
now.

The next morning, I woke up. Inayos ko ang sarili ko at saka umalis upang
sunduin si Leira. Hindi niya alam na darating ako ngayon. I wanna
surprise her and I want to see that look on her face every time I caught
her off guard. Ngayong araw, sasabihin ko rin sa kanya na sumama muna sa
akin habang wala ang mga magulang niya - cover up lang iyon - ang totoo
kailangan ko siya sa tabi ko - bahala na kung mapapahamak ako, basta
makita ko lang siyang ligtas.

I parked my car in front of their house. Tumayo ako sa tapat ng gate.

Nagtaka ako nang makita kong bukas iyon. Kinabahan ako. Inilabas ko ang
baril ko at dahan-dahang pumasok sa bahay nila. Siniguro kong walang
yabag na maririnig sa akin. Tahimik ang paligid. Kailangan kong magmadali
dahil baka kung ano nang nangyari kay Leira.

I got to their house. My mouth parted when I looked around. Maayos ang
bahay. Walang sign ng break in. But where the hell is my girl?

"Ilagay mo na lang diyan, Tope, ako nang bahala."

Itinago ko agad ang baril ko sa likod ng pantalon ko. Narinig ko si Leira

sa may kusina kaya agad ko siyang pinuntahan. Nawala ang kaba ko pero
napalitan naman iyon ng init ng ulo nang makita ko si Leira - halos
katumbas na niya ang babaeng walang saplot sa katawan. Nakasuot siya ng
puting sando, maikling short at wala siyang tsinelas. Nakatayo siya sa
may lababo habang iyong kausap niyang lalaki ay nakatingin sa mga binti
niya.
Tumaas ang sulok ng bibig ko. "Leira." Matigas na wika ko. Napalingon
siya sa akin.

"Azul! Nandito ka pala!" Mukhang nagulat nga siya. Binalingan niya ang
lalaking kausap niya. "Tope, salamat ha, sa uulitin. Ito iyong bayad ko
sa tubig. Salamat ha." Binigyan niya ng pera ang lalaki sabay pinaalis na
niya. Hindi naman maipinta ang mukha ko. Basambasa na siya ng pawis o ng
tubig o kung anuman iyon. Humihingal pa siya. Lalo akong napamura nang
maaninag ko ang dibdib niya mula sa kinatatayuan ko.

"Masaya ka bang pinagpepyestahan ng batang iyon ang katawan mo?" Halos

hindi bumubuka ang bibig ko. Natigilan siya.

"Ha?"

"Leira, nakita mo na ba ang sarili mo sa salamin?" Inis na inis ako.

Hinatak ko ang kamay niya at naghanap ng salamin sa bahay na iyon. I
found one inside the bathroom. Iniharap ko siya doon. Galit na galit ako.

"Kamukha mo si Alma Moreno noong 1980's! Nakakagigil ka! Wala ka pang

bra!" Singhal ko sa kanya. Hinawakan ko ang dibdib niya. She gasped.
Pailalim ko siyang tiningnan. "Intindihin mo ito Leira, dahil isang beses
ko lang sasabihin sa'yo ito." I took a deep breath. Itinapat ko ang bibig
ko sa tainga niya.

"Akin ka, Leira." I nibbled her earlobe. "Pag-aari kita at walang sinuman
ang pwedeng humawak o makakita ng pag-aari ko dahil akin ka.
Naiintindihan mo?"

Napatango na lang siya habang titig na titig sa akin sa salamin.

"Who owns you, Miss Sarmiento?" I dared ask her. She bit her lower lip.

"Y-you..."

Ngumisi ako. Kasabay noon ay ang magkakasunod na putok ng baril na

nagmula sa labas ng bahay. Napatili si Leira habang ako naman ay agad na
inilabas ang baril na nasa likuran ko kanina. Ikinubli ko siya sa aking
likuran. Lumabas kami ng bathroom na hawak - hawak ko siya.

Pagdating namin sa may sala ay nakita ko ang dalawang armadong lalaki na

may hawak na malalaking baril. Itinago ko si Leira sa gilid ng hagdanan
at sinenyasan siyang h'wag mag-iingay. Agad kong tinakbo ang dalawang
lalaki. I shot the other one on his legs. Bumulagta siya tapos ay agad
din niyang binaril ang kanyang sarili.

"Azul! Sa likod mo!" Sigaw ni Leira. Napatingin ako pero huli na - the
man shot my left arm. Matapos iyon ay agad siyang tumakbo paalis.
Napamura ako. Bumukas ang dugo sa braso ko.

"Ah shit!" I muttered. Napaupo ako. Dinaluhan naman ako ni Leira. Nang
tingnan ko siya ay umiiyak siya. Hindi niya malaman ang gagawin niya.
Hindi niya alam kung hahawakan niya ba ang sugat ko o yayakapin niya ako.
Umiiyak lang siya habang nakaluhod sa harapan ko. Napapangiwi ako.

"Call, Ido." Wika ko sa kanya. Inabot ko sa kanya ang phone ko a agad

naman niyang tinawagan si Ido.
"He-hello..." Nanginginig ang boses niya. "I-ido, nabaril si Azul..."
Napahagulgol siya. Gusto kong yakapin si Leira pero hindi ko magawa.
Huminga na lang ako nang napakalalim.

Simula na ng bakbakan. Hindi ko hahayaang masaktan si Leira.

----

Hindi ko alam kung nasaan kami. Hindi ko rin alam kung paano ako nadala
ng mga kaibigan ni Azul sa lugar na iyon. Hindi rin kasi ako makapag-isip
masyado dahil sobra-sobra ang nerbyos na nararamdaman ko para kay Azul.
Nabaril siya sa mismong harapan ko at hindi ko na yata makakalimutan ang
nakita kong iyon. He was shot and there's blood. Pinahid ko ang aking mga
luha. Sa kasalukuyan ay ginagamot siya ng mga kaibigan niya. Sinabi ko
kay Ido na kailangan siyang dalhin sa ospital pero ang sabi nila sa akin
ay hindi pwede. Magtatanong daw ang mga pulis at hindi daw nila kailangan
ng mas marami pang taong nakakaalam ng mga pangyayari. Nakakapangilabot
ang kaalaman na may gustong pumatay kay Azul.

Nakaupo lang ako sa balcony ng bahay na iyon. I was looking at the vast
land in front of me. Mahangin ngayon at tinutuyo ng hangin ang mga luha
ko. Nag-aalala talaga ako sa kanya.

"Leira..."

Pinahid ko ang mga luha ko nang marinig ko ang boses ni Ido. Lumingon ako
sa kanya.

"He'll see you now."

Halos panawan ako ng ulirat nang sabihin niya iyon sa akin. Sumunod ako
sa kanya. Umakyat kami sa third floor ng bahay at doon ko nakita si Azul
na nakahiga sa kama. May sling ang kanang kamay niya. Nakatingin siya sa
akin. Nakangiti siya sa akin. Nakangusong nilapitan ko siya. Sumampa ako
sa kama at nagpunta sa kabilang gilid kung saan malaya niyang naigagalaw
ang kamay niya. Pinalupot ko ang braso niya sa akin at saka ko siya
niyakap.

With him, I feel safe.

Tahimik lang akong umiyak sa dibdib niya. Inaalo niya ako pero hindi
naman ako matahimik. Ayokong makitang masaktan muli si Azul.

"Leira, stop crying. I'm okay." Bulong niya. Umiling ako. Humigpit lang
ang yakap ko sa kanya. Hindi ako mapakali kahit na nasa tabi ko na siya.
"Leira..."

Humihikbi ako. Wala akong pakialam kung may ibang nakakakita sa akin
basta iiyak ako. Hindi ko kasi talaga masikmura ang makita siyang ganoon.
Hindi tama. Bakit may mga taong gustong nakakasakit?

Ayokong masaktan si Azul. Mahal ko siya.

Napasinghap ako. Hindi ako makagalaw.

Mahal ko si Azul.

Tumingin ako sa kanya.

"Ma-mahal kita..."
He nodded. Parang slow motion pa nga na ngumisi siya sa akin at mabilis
na hinalikan ang labi ko. Smack lang iyon tapos tatlong beses niyang
ginawa.

"Tayo na?" He asked. Hindi ako sumagot. "Papabaril ulit ako."

"Ihhhhhh!"Bigla akong umiyak. "Hindi iyan magandang biro kaya 'wag mo

nang uulitin iyan." Nanginginig ang buong katawan ko. Napalitan ng inis
ng pag-aalala ko. "Para matahimik ka na, oo, tayo na pero kasama doon ang
kondisyon na kahit na anong mangyari uuwi at uuwi ka sa akin ng buhay --
maski sugatan ka basta buhay ka dahil kapag umuwi ka sa akin ng walang
buhay, break na tayo!"

Azul laughed.

"I guess being scared and all has it's prize, Leira." Hinuli niyang muli
ang mga labi ko para sa isang mabilis na halik.

Bakit naman siya natatakot? I sighed. Mahal ko si Azul, marahil natatakot

siya dahil sa akin o dahil nakakatakot talaga ang nangyayari. Isa lang
naman ang alam ko, ayoko siyang mawala.

Hindi pa ako handang mabyuda.

"Ulitin mo ulit." Utos niya sa akin.

"Mahal kita."

"I love you too, Leira..."

------------

Dalawang araw na ang nakalipas mula noong araw na iyon. Ipinaliwanag

mabuti sa akin ni Azul at nila Ido ang mga nangyayari sa paligid nila.
Apparently, some men were after them and wants all of them dead. Hindi ko
masyadong maintindihan.

Ganoon ba sila kasama? Sa nakikita ko naman ay hindi.

Sinabi rin ni Azul sa akin na gusto niyang dito muna ako sa lugar na ito
hangga't hindi nila nahahanap kung sinoman ang gumagawa nito. Hindi na
ako nakipagtalo pa. Sinabi rin niya sa akin that he will keep my family
safe. Napakalaking bagay na niyon para sa akin.

"Masakit pa ba ang sugat mo?" Tanong ko sa kanya.

"Ayos na. Nandito ka naman." Kinindatan niya ako. Pinipigilan kong

ngumiti dahil sa oras na iyon ay nasa hapag kami at kaharap namin ang mga
kaibigan niya. Ibang kalseng irap ang ibinibigay sa akin ni Axel John, si
Ido naman ay napapailing lang. Si Judas ay ngingisi-ngisi. Nagpapasalamat
nga ako at wala dito si King David dahil palaging mainit ang ulo niya sa
akin.

"Napakalandi mo, Simoun. Noon ako lang ang ginaganyan mo, ngayon may iba
ka na." Wika pa ni Ido.

"Putang ina ka, pare." Tanging naisagot ni Azul sa kanya. Hindi ko alam
kung tatawa ako o kakabahan. Para kasing - ewan. Hindi naman siguro.
Nasa kalagitnaan kami nang pagkain nang dumating si King David. Si Axel
John ang unang nag-react.

"Pare!"

King David was smiling. "Arru's here."

"What?" Judas spoke. Nakita ko si Arruba na kasunod ni King David na

dumating. Si Judas naman ay tumayo at sinalubong ang kapatid niya. Arruba
cupped Judas' face. Punong-puno ng pag-aalala ang mukha niya.

"Are you alright, Jude? David told me everything. Sinundo niya ako sa
Austria."

"Why did you bring her here?! Safe na siya doon!"

"At ano? Hahayaan ko si Arruba mag-isa sa ibang bansa habang alam natin
na lahat ng taong malapit sa buhay natin ay nasa panganib? Dude, it used
to be all about her! When were in trouble, si Arruba ang unang
inililigtas at ikinukulong sa ligtas na lugar tapos ngayon biglang
hahayaan natin siya?"

Alam kong ako ang sinasabihan ng demonyong si King David. Hindi naman ako
kumikibo. Hinawakan ni Simoun ang kamay ko.

"Relax..." He mouthed.

"Ang sinasabi namin, safe si Arruba sa Austria! Walang nakakaalam kung

nasaan siya. Tang na mo kang bobo ka" Tumayo si Ido.

"Guys, stop fighting! I want to be here." Wika niya. "Please. Okay lang
ako. Please stop."

Noon lang tumahimik ang mga kalalakihan. Sinamahan ni King David si

Arruba sa magiging silid nito.

"He's a dick." Komento ni Ido.

"He loves her." Sabi naman ni Azul.

"He's doing this to spite, Leira." Wika naman ni Judas.

"Kung sana nakinig ka dati, SP. You know, si Jestoni." Usal ni Axel.
Nakatingin lang ako sa kanila.

"Sino si Jestoni?" Nagtatakang usal ko.

"It's a mystery to us, Leira." Ido answered. Nauwi naman sa tawanan ang
mga sumunod na pangyayari.

Matapos ang tanghalian ay sinamahan ko si Azul na magpahinga na sa silid

niya. Ako ang naglilinis ng sugat niya. Tinuruan ako ni Ido. Nalaman ko
pa nga na noong college si Ido ay nursing ang course niya. Noong bata daw
kasi siya ay gusto niyang maging doctor pero dahil nabarkada siya kay
Axel John ay nasira ang buhay niya.

"Hindi ba masakit, Azul?" Nakanguso ako.

"Hindi nga. Okay na. Kiss mo para hindi masakit." Nang tingnan ko siya ay
nakanguso siya sa akin. Namaywang naman ako.
"Bakit? Braso mo iyong may sugat, labi mo iyong ipapa-kiss mo? Manyak
ka!" Humagikgik pa ako. Napasinghap ako nang hawakan niya ang tatsulok sa
gitna ng hita ko. My cheeks blushed.

"Ito malapit nang mahinog." Nginishan niya ako.

"Gago!" Sinampal ko siya. He caught my hand and pulled me closer. Sumakto

ang labi ko sa labi niya. He kissed me. I opened my mouth to welcome the
invasion.

Masarap ang halik ni Azul. Walang halong pagmamadali. Maingat ang bawat
hagod ng kanyang labi. Dahan-dahan at unti-unti ay bumubilis ang bawat
galaw ng mainit na labing iyon. Napapaungol ako. Nagsimula nang landasin
ng kanang kamay niya ang aking katawan. Walang pagtutol akong nadarama.
Gusto ko ang bawat hagod at bawat galaw na ginagawa niya...

"Azul.." Wika ko sa gitna ng aking mga labi. I felt him smile.

"See, baby? Mahihinog na." Nakatawang sabi niya.

"Tseh!" Nilapirot ko naman ang ilong niya. "Ay teka, kukuha ako ng tubig
mo. Iinom ka ng gamot diba." Hinagkan ko siya bago ako bumaba ng kama at
lumabas ng silid namin. Dumiretso ako sa kusina kung saan natagpuan ko si
Arruba na naglalagay ng tubig sa baso at may kaharap na isang platito
kung saan naroon ang mga gamot na iinumin ni Azul.

She looked at me. Nakangiti siya pero alam kong peke ang mga ngiting
iyon.

"Hi, Leira. Iinom si Azul ng gamot hindi ba?" She was pleasant but I knew
better. Kinuha niya ang tubig at ang platito. Hinarang ko siya.

"Ako na ang magpapa-inom ng gamot." Kinuha ko iyon pero iniiwas niya.

"Ako na. I'm almost a doctor. Isa pa, matagal ko nang ginagawa ito. Alam
ko ang gagawin ko at hindi ko uunahin ang ibang bagay kahit na may
kinalaman pa si Azul doon."

Kumunot ang noo ko. Ibang bagay? Anong ibig niyang sabihin? Napangisi
ako.

"Bakit? Naiingit ka ba dahil naghahalikan kami ni Simoun habang nanonood

ka sa labas?"

Mukhang nabigla naman siya sa lumabas sa bibig ko. Kinuha ko ang baso at
ang mga gamot.

"Wala nang kayo, Arruba at hindi na kahit kailan magkakaroon ng kayo

dahil mayroon nang kami. Akin si Azul, hindi na siya babalik sa'yo, so
stop acting like a jealous girlfriend because you're not. I am the
girlfriend, I am the one kissing him, I am the one beside him at night.
Ako din ang unang taong nakikita niya sa umaga at most of the time, ako
din ang laman ng isip niya. He gets a hard on every time we make out.
Hindi ko naman na siguro kailangang ipamukha iyon, diba?" Nginisihan ko
siya. Mabait ako, pero kapag kailangan sumasama ang ugali ko. Tiningnan
ako ni Arruba.

"May nangyari sa amin ni Azul, noon, Leira. He was my first."

Gusto kong matawa. Panghahawakan niya pa ba iyon? Iniwan na nga siya.
Tapos na sila at kahit na may nangyari sa kanila noon o ngayon, wala
akong pakialam. Kaya kong tanggapin na kabilan si Arruba sa nakaraan ni
Azul as long as she will stay on his past.

"Ibabanat mo sa akin na may nangyari sa inyo?" Tanong ko. "Sa amin wala
pa, Arruba at alam mo, kung sakali man na may mangyari nga sa amin,
masaya akong sasabihin sa'yo na si Azul ang una at magiging huli. Ikaw,
anong sasabihin sa'yo ng susunod na lalaki kapag nalaman niyang hindi
siya ang una? Kahit ilang beses mong sabihin sa akin na may nangyari sa
inyo at siya ang una, do you think I care? You're in the past and I am in
his present, hopefully I will be his future - you don't matter, Arruba so
stop acting like you do! Fuck you!"

Bumalik ako sa silid ni Azul. Isinara ko ang pintuan namin.

"O, bakit hinihingal ka?"

"Kailan huling may nangyari sa inyo ni Arruba?" Tanong ko.

"Ha?"

"Just fucking answer me?!"

"New years eve three years ago."

Nakahinga ako nang maluwag.

"Kailan iyong atin?" Halos maiyak na ako. Natigilan si Azul pero natawa
rin siya.

"Mamili ka, kapag magaling na ako o sa gabi ng kasal natin? Kasi

papakasalan kita, Leira. Matapos ang lahat ng ito, hinding-hindi na kita
papakawalan."

####################################
Challenge # 21
####################################

"Tatanggalin ko na iyong sling ng syota mo, Leira. Magaling na iyong

sugat niya, pwede na ulit siyang mabaril."
Inirapan ko si Ido habang inaalis nga niya ang sling sa braso ni Simoun.
Sa inis ko ay binato ko siya ng throw pillow.
"Hindi magandang biro iyan, gago ka!" Nakasimangot na ako. Si Simoun
naman ay ngingiti-ngiti lang.
"Ikaw ba, Ido, may ganyan ka na? Ako meron na, masarap pala sa
pakiramdam." Wika pa ng gago sa kaibigan niya. Napapangiti na naman ako.
Hindi man ako ang direktang kinakausap niya pero napakasarap marinig
niyon mula sa kanyang bibig. He treasures me and I really like tat about
him. Para bang hindi nga niya ako kinahihiya.
"Ikaw lang ang kaganyanan ko dati. Nagawa mo akong ipagpalit. Isa kang
taksil!"
Simoun giggled. I just shook my head. Sa maikling panahon na nakakasama
ko sila ay sanay na ako sa mga hirit ni Ido. Noong isang gabi ay nakita
kong hinalikan ni Ido sa Azul sa noo, hindi ko napigilang itanong sa
kanya kung minsan sa buhay nilang dalawa ay nagkaroon sila ng relasyon.
Tinawanan lang ako ni Azul noon sabay haplos sa pepe ko. Sira ulo,
tinitingnan daw niya kung hinog na. Kinikilig ako kahit ganoon, bastos
man pero nakakakilig kasi.
"Ayan, ayos na. Huwag mo munang igalaw masyado para hindi mamaga o dumugo
ulit. H'wag muna kayong magse-sex, itong si Simoun, atat eh!"
"Gago! Lumayas ka na nga dito!" Sigaw ni Azul. Humirit pa si Ido.
"Pa-kiss muna, baby!"
"Putang ina ka, Thaddeus! Layas!"
Tatawa-tawang umalis si Ido. Naupo naman ako sa tabi niya. Nakatitig lang
ako sa kanya habang abala siya sa pagsisino sa sugat niyang pagaling na
nga. Habang nakatitig ako sa kanya ay naiisip ko si Arruba at kung paano
niya tingnan si Simoun Paul.
Isang lingo na kaming nakakulong sa lugar na iyon at sa loob ng isang
linggong iyon ay panay kong gusting patayin si Arruba. Tila ba
nakikipagkompitensya siya sa akin sa pagmamahal kay Simoun Paul. Ang
tanging bagay lang na maganda sa nangyayari sa amin ay iyong tila ba
hindi alam ni Simoun ang mga nangyayari - o alam niya pero hindi niya
lang binibigyan pansin.
I sighed. "Simoun, alam mo ba na mahal ka pa rin ni Arruba hanggang
ngayon?" Walang abog na wika ko. Sa unang pagkakataon, mula nang makilala
ko siya, ay tila ba nagulat siya sa lumabas sa bibig ko.
"Does it matter?" Tanong niya sa akin. Napakagat - labi naman ako.
Tinatanong niya talaga kung mahalaga iyon para sa akin. Oo ang sagot ko
doon. Hangga't hindi ko naririnig sa kanya na wala na siyang kahit
katititing na nararamdaman para sa babaeng iyon.
Kaya kong ipaglaban si Azul sa lahat ng tao basta nasa iisang bangka
kaming dalawa. Hindi pwede iyong inaaaway ko si Arruba tapos sa huli sila
ang ending, hindi ako papaya no! Over my dead body!
"Oo. Dahil bini-bitch ko si Arruba at kung mahal mo naman pala siya, ano
pang use ng pambi-bitch ko sa kanya?" Tinaasan ko siya ng kilay.
Napangiti si Azul. Hinatak niya ako sa braso at hinagkan sa noo.
"Wala akong nararamdaman kay Arru, mahal ko siya pero hanggang kaibigan
na lang. Hindi na lalagpas doon. Naisip ko nga na noong nakikilala kita,
doon ako mas naliwanagan sa nararamdaman ko para sa kanya. Matagal nang
wala, I just thought that there's still something in there but when I met
you and when I realized that I want you in my life, noon luminaw ang
lahat. Wala nang Arru because Leira happened in my life."
I bit my lower lip. "Tang na ka, kinikilig ako!" He giggled. Ibinaon niya
ang mukha niya sa leeg ko. Kahit kailan hindi ko naisip na darating ang
isang tulad ni Azul sa buhay ko. Noon, tuwing iniisip kong magkaka-
boyfriend ako ay iyong masisisira kong schedule ang naiisip ko but then,
having him seemed to make my life easier.

Unang-una, hindi na ako nag-iisa.

"'Lika, lakad tayo sa labas." Yaya sa akin ni Azul. Tumango ako.

Inalalayan ko siya habang pababa kami ng kama. Magaling na ang sugat niya
pero hindi pa rin pwedeng galawin masyado ang braso niyang iyon.

Habang pababa kami ng hagdan ay inakbayan ako ni Azul. Iyong free hand
ko, nakahawak sa kamay niyang nasa kabilang gilid. We look pretty close.
Natatawa ako sa kanya.
"Hindi ba masakit?" Tanong ko.

"Tsk, palaging iyon ang tanong. Hindi nga. Basta nandyan ka, magaling
na." He cleared his throat. Narating naming ang gardern. Sa garden na
iyon, nakagitna ang infinity pool na lalong nagpaigting sa tanawin sa
paligid. Ngayon lang ako nakarating sa parte na iyon ng bahay dahil
hindi ko maiwan si Azul. Naupo kami sa isang bench doon. Akbay-akbay niya
pa rin ako. He cleared his throat again.

"May sasabihin ka ba?" Hindi na ako makatiis. Kanina po kasi siya ubo
nang ubo. Hindi ako mapakali sa kakaubo niya. Pakiramdam ko ay may gusto
siyang sabihin sa akin. "Ano ba iyon? Sasampalin ko siyang bunganga mo."

"Kumalma ka nga. Lalong lumalaki iyang hita mo."

"Sasampalin na talaga kita!" Pinanlakihan ko siya ng mga mata. Azul

laughed. Hinawakan niya ang hita ko at hinaplsos-haplos iyon. Kung bakit
kasi maliit naman ang chubby ako - hindi naman ako mataba - hindi rin ako
payat. Sakto lang ako. Thirty-one ang bewang ko. Thirty-six ang bust size
ko at thirty - eight ang hips ko. Hindi naman ako perpekto. Sinusubukan
kong mag-diet pero wala. Dati nga nag-gym pa ako pero wala ding nangyari.

"Makinig ka sa akin." He told me "Magaling na ako--"

"So, magsesex na tayo?" Hindi ko na mapagilang itanong.

"Hindi! Well, yeah, pwede but that's not what I am trying to say!"
Napapailing na lang siya. "Ngayong magaling na ako at may ideya na sila
Judas sa kung sino ang gusting pumatay sa amin, hindi pwedeng hindi naman
sila harapin."
Bigla akong kinabahan. Napahawak ako sa manggas ng t-shirt niya. I am on
the verge of crying. Napapalunok ako. Hindi ko maintindihan ang
nararamdaman ko.

"A-aalis ka?"

"Oo. Pero 'wag kang mag-aalala dahil babalik ako. Hindi ako mamamatay,
babalikan kita, Leira at kapag bumalik ako, magpapakasal na tayo, Leira.
Hindi kita papakawalan." Napaiyak ako. Hindi naman maiwasan na mag-alala.
Paano kung matuluyan siya. Hindi ko kayng tanggapin na matutuluyn siya.
Naramdaman kong lumuluha na ako. Hindi ko talaga mapigilan ang pag-iyak
ko. Hindi ko kaya kung mawawala ang first ever boyfriend ko!

"Hindi ko mamamatay, Leira. Hindi kita iiwan." Sabi niya pa. Inangat niya
ang baba ko. "I will stay true to my promise. I will never leave you."

Yumakap na lang ko sa kany nng mahigpit. Maniniwala na lang ako na

babalik siya sa akin dahil iyon ang sinabi niya. Alam kong hindi ako
iiwan ni Azul. He will be safe because he knew that I am waiting for him.

"Ayos na, baby ko ha. Iyong hita mo lumalaki din kaag umiiyak ka."
Naningkit ang mga mata ko at sinabunutan ko siya. Tawa naman siya nang
tawa. Pilit niyang hinuhuli ang kamay ko. Sa huli ay hinawakan niya ako
sa baywang.

"Humanda ka sa akin kapag nahinog ka na!" Tila ba gigil na gigil na siya.

Nauwi na lang kami sa pagtawa. Sinubukan kong huwag na lang pakaisipin
ang pagpapaalam na ginawa niya.

Hindi nagtagal ay sumama na sa aming dalawa si Judas at si Ido. Si Axel

John ay naupo lang sa damuhan habang may hawak na baso ng alak.
Nakatingin siya sa ginagawa ni Ido at Judas.
Nagtotostos-pick ang dalawa. Nakisali si Azul sa kanila. Umalma pa nga
ako dahil pagkatapos noon ay naghabulan silang apat. Pati si Axel John ay
nakisali na.

Walang nagawa ang pagbabawal ko dahil hindi nagtagal ay nagtatakbukhan na

sila. Sino ba namang matinong makakaisip na ang mga lalaking ito na
armado ng mga baril at kayang pumatay ng masamang nilalang ay
naghahabulan bilang past time nila? Walang mag-aakalang ganitp sila
kakulit.
Masaya akong nanonood sa kanil ngunit natigilan ako nng tumabi sa akin
ang hari ng mga demonyo --si King David.

"Ano na naman?" Walang emosyong wika ko.

"Wala, Leira. Gusto ko lang makipagkwentuhan sa'yo. Tell me something

about your family."

Napaisip ako. Ano bang pakialam ng gagong ito sa pamilya ko? Napanguso na
lang ako. Hindi ako nagsasalita pero parang hindi rin naman ako titigilan
ni King David. He cleared his throat.

"Kaano-ano mo si Maximo Sarmiento?" Nabigla ako dahil alam niya ang

pangalan ng tyuhin ko. Kunot noong sinagot ko naman siya.

"Tito ko. May utang ba iyon sa'yo. Patay na siya kaya hindi mo na siya
masisingil."

Tumawa si King David. Bahagya niya pang hinampas ang balikat ko na para
bang close kami. Napanguso na lang ako. Akala yata ni King David ay
nakalimutan ko na ang pinagagagwa niya sa akin. Naningkit ang mga mata ko
habang nakatingin sa kanya. He was really laughing. Hindi ko alam kung
plastic ba ang tawa niya o nang-aasar lang talaga siya. Huminto lang siya
sa kakatawa nang mapansin niyang iniirapan ko siya nang bongga.

"Anyway, bakit namatay ang Tito mo?" Tanong niya pa. Parang bakla itong
si King David. Huminga na lang ako nang malalim at tumingin sa malayo.
Ayoko na sanang balikan ang parteng iyon ng buhay ko na sobra ang iniiyak
ko.
Si Maximo Sarmiento ang naging ama-amahan namin ng kapatid ko habang nasa
ibang bansa si Papa noon. Mahal na mahal namin siya at alam kong ganoon
din siya sa amin pero kinamalasan, halos mag-aapat na taon na ang
nakalipas nakulong si Tiyo at doon na rin siya sa kulungan namatay.
Naikuyom ko ang mga palad ko.

"Pinatay siya." Mariing wika ko. "Pinatay siya sa kulungan. Walang habas
siyang binaril at hinayaang mamatay. Kalunos-lunos." Kuyom na kuyom ang
palad ko. Naiiyak na naman ako. "Hindi tao ang gumawa niyon sa kanya.
Hayop."

"What the hell are you doing, David?"

Natigilan ako nang hatakin ni Azul si King David patayo at sinabayan iyon
ng suntok sa mukha.

"Hindi mo ba titigilan ang girlfriend ko?" Galit na galit si Azul.

Itinaas ni King David ang mga kamay niya na tila ba sumusuko na sa pulis.

"Wala akong ginagawa, pare. Nagtatanong lang ako. Pero kung ayaw mo
talagang lapitan ko si Leira, fine, pero hindi pa tayo tapos." Umalis
siya. Niyakap naman ako ni Azul. Hindi ko alam na nanginginig na pala ang
buong katawan ko - hindi ko alam kung sa galit ba o sa takot.

Pilit akong kinakalma ni Simoun Paul. Paulit-ulit ko namang sinasabi na

ayos lang ako at hindi ako sinaktan ni King David. Pinaalala niya lang sa
akin ang isang bagay na ayoko na sanang maalala at nasasaktan ako.

Hindi naman nagtagal ay kumalma na ako.

"Leira, pasensya ka na kay KD, gago iyon. Katorse na kasi iyon noong
tinuli na. Makunat na kaya naiba ng pukpok." Hindi ko alam kung anong
magiging reaksyon ko sa sinabi ni Ido pero natawa naman ako sa kanya.
Nakita kong tinapik siya ni Axel John. "Ito naman si Axel John, ga-
cocktail hotdog lang ang cock. Puta! Invisible ata yan!"

Inilayo ako ni Azul sa kanila. "Ayos ka ba? Huwag mong alaahanin si KD.
Kayang-kaya mo iyon, baby. Kapag dinaganan mo iyon nang hita mo, wapak!"
Napangisi na lang ako. Hinaplos niya ang mukha ko.

"Ayos lang ako, Simoun. Nandyan ka, ayos na ako." Niyakap ko siya. Ayos
ako. Hindi ko na iisipin ang bagay na iyon.

####################################
Challenge # 22
####################################
"Mag-usap nga tayo."

Pinasok ko si King David sa silid niya at doon natagpuan ko siyang

naglalaro ng kung anumang game sa console niya. He was half naked. Naka-
boxers lang siya at mula sa kinatatayuan ko ay nakikita ko ang tattoo
niya. Lahat kami sa grupo ay may tattoo. Ako sa mula sa sa balikat
papunta sa dibdib ay naroon ang mukha ni Olivia, si David ay sa dibdib
lang - roses and skulls, si Judas ay nasa parteng baba ng likod niya ang
tattoo habang si Ido sa likod ng binti - sakop ang buong parteng iyon
habang si Axel John ay sa leeg pababa sa dibdib niya.

King David threw his controlled and looked at me. Walang akong mabakas na
reaksyon sa mukha niya Nakatingin lang siya sa akin. Kinuha niya ang
stick ng sigarilyo niya at hinithit iyon sa harapan ko. He stood up and
went to the balcony of his room. Sumunod naman ako. Tapat na tapat ng
balcony ang swimming pool sa ibaba.

"Ano bang gusto mong mangyari, KD? I thought you said that I deserve to
be happy and that I am the brother that your parents failed to give you.
Anong ginagawa mo ngayon?"

"You deserve to be happy, but Arruba deserves happiness too. The only
time I saw her genuinely happy was the time when she was with you. I want
her happy so I want her with you. Mahirap bang intindihin iyon? Hindi ako
papayag na maging masaya si Leira habang si Arruba ay nasa sulok at
palaging lumuluha."

"You love her, why not make her happy?"

Matagal na nanantiling tahimik si King David habang nakatingin sa

kawalan. Ilang ulit siyang nagbuntong hininga. Tinalikuran niya pa ako at
nang bumalik siya ay kasalukuyan niyang tinutungga ang isang bote ng Jack
Daniels na kinuha niya sa personal ref na nasa silid niya.

"Do you know this feeling, Simoun Paul? There's something inside of me -
a ball of jealousy, maybe... anger, I don't know but every damn time I
see Arruba and she smiles at me the ball just turns to jelly and suddenly
I am okay... Then, I fell. I fell for her, that's no secret. Even she
knew about it, and she wanted to give me a chance but she said that she
didn't want to hurt me. What could I do? I could only be thankful because
she wanted to spare me the pain but fuck! The ball inside me is now a
massive black hole. Tulad mo gusto ko lang maging masaya pero paano ko
gagawin iyon kung iyong nagpapasaya sa akin ay ikaw lang ang
makapagpapasaya? I knew better, Simoun. I love you, you are my brother
and it's a miracle you found your happiness wiith Leira, but how about
Arruba? Sinong nakakaalala sa kanya? Do you see how she looks when she
sees the two of you? Nasasaktan siya! Nasasaktan siya at nasasaktan ako!"
"Pero hindi iyon sapat na dahilan para sirain mo kung anong meron kami ni
Leira!" Sumigaw na ako. Binato ni King David ang bote ng alak na dala
niya. Hinarap niya ako. Kakaiba na ang tingin sa akin ni King David.
Hindi ko naman siya pinansin. Hindi ako papayag na masira ang kung anong
meron kami ni Leira dahil lang ssa kanya.

What I have with Leira is something beautiful. I will never let that go.

Nabigla ako nang suntukin ako ni King David sa mukha. Matapos niya akong
suntukin ay dinaluhong ko siya. Dumulo kami hanggang sa pareho kaming
mahulog mula sa balcony hanggang sa mahulog kaming pareho sa pool.
Nagpambuno kaming dalawa. Hindi ko alam kung bakit ipinaglalaban ni King
David ang kasiyahan ni Arruba. Hindi ba pwedeng alagaan niya si Arruba at
tulungan niyang kalimutan ako? We can be friend but we can never be more
than that because I'm in love with Leira and for me she's all that
matters now.

Sinuntok ako ni King David, nakasuntok din ako. Pilit ko siyang

inilulubog sa pool. Nagpupumiglas siya.

"Putang ina ka!" Wika ko. "Babarilin kitang gago ka!"

"Papatayin kita, Simoun!" Sinakal niya ako Siniko ko naman siya. Ni-head
butt ko siya pero hindi pa rin siya tumigil Galit na galit naman ako.

"Hoy! Hoy!"

I heard our friends. Not a moment later nasa tabi ko na si Judas at si

Axel John naman ay pilit a kinukuha si David. Nang mapaghiwalay kami ay
pilit kaming pinaahon. Si Ido naman ay nasa itaas at nakahalukipkip
habang naghihintay.

"Mga puta!" Sigaw niya sa aming dalawa. Hubad din si Ido tulad ni King
David. Parang ako lang yata ang nakadamit sa lahat. Lahat ay patulog na
kaya boxers na lang ang suot.

"Judas, kunin mo iyong dalawang samurai sa ibaba. Gusto ninyong

magpatayan, pwes, magpatayan kayo mga bakla!" Tinulak ako ni King David.
Ayaw niya pa ring tumigil.

"Puro na lang si Arruba ang nakikita ninyo! Kung ako lang ang masaya,
kasalanan ko na ba iyon? Make her happy. You love her! Face the fact that
I was her first and be her last! Gago!"

Hinatak ni Axel John si King David. Ako naman ay itinulak si Judas palayo
sa akin at umalis na ako sa lugar na iyon. Inis na inis akong umakyat sa
silid ko. Habang nasa hagdanan ay napatigil ako dahil napansin kong
nakatayo si Arruba sa gitna.
When I looked at her, I saw her crying. She was wiping her tears.
Nakalagay sa dibdib niya ang kanang kamay niya at titig na titig sa akin.

"Kung hindi mo ako mahal, bakit may nangyari sa atin noon, Azul?"

Bakit nga ba? Pinakatitigan ko siya. "Three years ago, I was in love with
you. I would've killed to be the one beside you that moment, Arruba. What
happened that night happened because I was in love with you. Hindi naman
iyon ang unang pagkakataon na may nangyari sa atin. It happened because I
love you - you love me but the time now is different."

"Because you're in love with someone else?" Pigil hikbing wika niya.

I took a deep breath. "Yes. And she's not just someone, Arruba. She's the
woman I am going to settle down with. I'm sorry I stopped loving you, but
I'm not sorry I fell in love with Leira. She is the best thing that ever
happened to me right after mom and Apollo."

Nilagpasan ko siya. Narinig ko siyang humagulgol nang malakas. I stopped

walking but then, I told myself that Arruba has to take care of herself
on her own. Hindi niya kailangan palagi ng masasandalan o makakasama. She
was used to having five knights in shining armor and now she only has
four, still, she has four. It's now my time to be a knight to someone
else and that someone else si Leira.

Pumasok ako sa silid namin at saka isinara ko ang pinto. Huminga ako nang
malalim.

"Nandito ka na pala. Kanina pa kita hinihintay eh."

Narinig ko si Leira. Noon pa lang ako humarap sa kanya at halos lumuwa

ang mga mata ko nang makita ko siyang nakahiga sa kama na ang tanging
saplot lang ay ang kumot na iyon.

She pouted her lips. "Hindi ako marunong mang-akit pero kasi ano.."
Nagyuko siya ng ulo. "Gusto ko na! Mag-sex na tayo!"

"Ha?!"

------

"Mag-sex na tayo! Magaling ka na diba?! Saka baka hinog na!"

Hindi ko alam kung maiinsulto ako dahil bigla na lang humagalpak ng tawa
itong si Simoun. Nandito na nga ako at halos hubad na ang buong katawan
tapos tatawanan niya ako. I-sumo wrestling ko kaya ito?!
"'Wag kang tumawa, nakakayamot ka naman! Fuck you ha!"

Hindi pa rin siya tumigil. Wala na. Napaiyak na lang ako. Siguro kaya ako
tinatawanan ni Azul dahil mukha akong litson. Alam ko naman na hindi
naman akio sexy tulad ni Queen Arruba of Plastic City pero di hamak na
mas maganda ako. Sa inis ko ay tumayo ako at dinala ko ang kumot na
nakabalot sa katawan ko sa loob ng bathroom. Bahala si Azul sa buhay
niya! Maging blue sana ang balls niyang pangit siya!

Umupo ako sa bowl ng bathroom at doon hinayaan ko ang mga luha na lumabs.
Naiinis ako. Sabi niya mahal niya ako pero ngayong inaaya ko siya,
tatawanan niya ako. Balak ko talagang ibigay sa kanya ang virginity ko
pero anong ginagawa niya sa akin.

Hindi naman nagtagal ay bumukas ang pinto. Nagulat pa ako dahil siniguro
kong naka-lock iyon pero ayon, dinistrungka ni Azul. Hindi ko siya
pinansin.

"Baby ko..." Hinawakan niya ako sa braso.

"Sisipain kita ng malaki kong hita! Wapak!" Humahagulgol na sabi ko. Azul
laughed again. Inis na inis na ako. Maya-maya ay naramdaman kong umangat
ako. Binuhat na ako ng gago. Hindi na ako umalma pa. Walang hiya siya.
Iinisin niya ako tapos ngayon magagaganyan siya sa akin. Inuupo niya ako
sa kama at saka hinaplos ang pepe ko.

"Hinog na, talagang pwede na."

"Ayoko na! Mag-mariang palad ka na lang! Maghahanap na lang ako sa labas

ng bibili nito! Ipapakilo ko tapos one hundred fifty isang kilo!"

Bumulanghit na naman ng tawa si Azul sa akin. Sinabunutan ko na siya.

Nagulat ako nang bigla niya akong daluhungin at pinatungan. Magkaharap na
kami ngayon.

"Bakit basa ka?" Noon ko lang napansin ang damit niyang basa at ang
mangilan-ngilang pasa niya sa mukha. "Anong nangyari?"

"Sa atin may mangyayari." Kinindatan niya ako. "Nangigigil na ako sa'yo,
Leira." Sabi niya pa sa akin. Bigla ay nawala lahat ng inis ko sa katawan
at napalitan iyon ng init.

Hinagkan niya ako sa noo, pababa sa ilong, palipat sa mga pisngi ko

hanggang sa matagpuan ng tudyo niyang labi ang mga labi ko. Napabuntong -
hininga ako.
This is it!

Tinigilan ni Azul ang labi ko. Inalis niya ang tapi sa katawan ko.
Kitang-kita ko ang naging hitsura niya nang makita niya ang boobies ko. I
bit my lower lip. Sinimulan niya akong halikan sa leeg, pababa sa dibdib.
Kinakagat ko ang labi ko pero hindi ko na kaya.

"Bwahahahahaah! Putang ina'wag diyan nakikiliti ako!" Pilit ko siyang

tinutulak. Tumigil si Azul. Parang nasusura ang hitsura niya. Itinikom ko
naman ang labi ko. "Sorry, go on..." Mahinang wika ko. HE shook his head.
Muli ay hinagkan niya ako pero hindi ko talagang mapigilan ang matawa.
Nakikiliti kasi ako. Malakas ang kiliti ko sa leeg.

Then, he showered little kisses on my breasts and I lost it again.

"Hahahahaha! Shit! 'Wag diyan! Hahahah! Nakikiliti ako!"

"Putang ina naman, Leira, nawala ang libog ko sa'yo!" Tila inis na inis
siya. Itinikom kong muli ang aking bibig. Tumayo si Azul at pumasok sa
bathroom. Napanguso ako. Iyon na iyon? Tapos na? Nakikiliti kasi ako,
anong gagawin ko? Pipigilan ko, ganoon? Napakamot ako ng ulo.

Maya-maya ay bumalik si Azul at may hawak na siyang scarf. Napansin ko

ang nakabukol sa boxer shorts niya. Nagutom ako bigla. Gusto ko ng
banana.

Naupos siya sa harap ko. "Nganga." Utos niya.

"Papakain mo iyong banana? Isasampal mo sa akin? Game!" Bigla akong na-

excite.

"Leira!" Pinanlakihan niya ako ng mga mata. Umismid lang ako. Ibinuka ko
ang bibig ko at noon niya ako binusalan. "Para hindi ka tatawa at hindi
ako ma-distract."

After that, he kissed my breasts again. Hawak niya ang dalawang kamay ko.
Nakikiliti pa rin ako pero hindi na ako makatawa dahil ibang kiliti na
ang nararamdaman ko. Parang nakukuryente ako. Hindi ako mapakali. His
tongue traveled down there. Pabigla niyang ibinuka ang mga hita ko.
Napaigik ako.

My eyes widened when I felt his tongue licking that slit. Inalis ko ang
busal ko. Kailangan kong i-express ang feelings ko.

"Ah shet!" His two fingers opened my folds and he played my clit with his
tongue. Alam kong ngayong gabi ay maisusuko ko ang Bataan kay Azul dahil
hindi ko na kayang magpigil pa at alam kong ganoon din siya sa akin.
He was licking my being. I guess that Simou Paul Azul isn't just a man
who's very good with guns but he is also very good in pleasuring a woman
and making a woman moan. I wonder how many times I have called his name
for no apparent reason at all.

Hindi ko rin alam kung ilang beses ko siyang sinabunutan o kung ilang
beses kong naitaas ang mga paa ko sa sarap na ipinadarama niya sa akin.

I didn't want him to stop but he did. Bigla siyang bumangon tapos ay
pinaupo ako sa kama. I am very wet and I was face to face with that
bulge.

"Suck it." Utos niya. And I did. Ibinaba ko ang boxer shorts niya at
parang jack in a box na lumabas ang ostrich ni Azul. Oo, ostrich iyon,
ang laki eh.

Nanginginig ang mga kamay ko na hinawakan iyon. It's pulsating. It has

veins. Buhay ba ito?

"Put it in your lovely mouth, Leira." Utos niyang muli. I did put the
head inside my mouth and he moaned. Inipon niya sa kamay niya ang buhok
ko at tinulungan niya ako sa gagawin. He was teaching me. I was a very
fast learner at parang ako lang kanina, inuulit - ulit niya ring tawagin
ang pangalan ko.

I didn't want to stop but he said that he might come if I don't so he

pushed me and made me lie on the bed. Tinabihan naman niya ako. He
spooned me. And that was when he entered me. Nanlaki ang mga mata ko.
Binigla niya ako kaya dama ko ang sakit.

His arms were around me. His hands were massaging my breasts. Maya-maya
ay gumapang ang kamay niya papunta sa bibig ko.

"Spit on it, Leira..."

"Bakit?"

"Just do it." Sinunod ko lahat ng sinabi niya. Nakakaramdam ako ng sakit

pero ginawa ko iyon. Hindi nagtagal ay naramdaman ko ang kamay na iyon
niAzul sa clit ko. Kahit paano ay nabawasan ang akit na nararamdaman ko.
That and the fact that his hand was doing wonders on my left breast made
the pain subside.

"Masarap na.. ahhhhahhh!"

"I am going fast now." And he did. He was fast. Pakiramdam ko kotse ako
at siya ang nagda-drive - iyong pagda-drive sa fast and furious 1, 2, 3,
4, 5, 6, at 7. Pabilis nang pabalis hanggang sa marating naming pareho
ang destinasyon na pupuntahan namin.

Langit.

####################################
Challenge # 23
####################################

####################################
Challenge # 24
####################################

Nakatanaw lang ako sa malayo habang nakaupo sa isa sa mga benches sa

harapan ng swimming pool nang umagang iyon. Hindi ako nakatulog dahil sa
pag-aalala kay Azul. Hindi ko na siya ma-contact. Iniwan niya sa akin ang
cellphone niya, iniwan niya sa akin ang puso niya at iniwanan niya ako ng
isang pangakong panghahawakan ko hanggang sa kaharap ko na siyang muli.

Walang naiwan sa bahay na iyon kundi ako, si Arruba at ang babaeng kung
manigarilyo ay parang chimeneya ang bunganga. Wala akong ideya kung sino
siya pero sabi ni Ido ay may kinalaman daw siya kay KD - kaya lalong
nawalan ako ng pakialam. Lahat ng may kinalaman kay King David ay wala
akong pakialam. Huminga ako nang napakalalim. Ano na kayang nangyayari sa
asawa ko?

Bago pa rin sa pandinig ko ang tawagin siyang asawa pero iyon na siya sa
akin. Asawa ko na siya. Kaming dalawa ay iisa na. Hindi ko na iyon
mababago at masayang - masaya ako.

Nang tumaas na ang araw ay pumasok na ako dahil kahit malamig ang simoy
nang hangin ay napakainit naman ng araw. Dumiretso ako sa kusina at doon
natagpuan ko si Mariella na may hawak na baso ng tubig. Nakita kong may
inilabas siya mula sa kanyang bulsa na kulay putting powder. Kumunot ang
noo ko nang itaktak niya iyon sa inumin. Matapos iyon ay hinalo niya sa
tubig. Hindi kumulay iyon. Nang maiayos niya ay saka siya lumakad. Wala
sa loob na sinundan ko siya. Nakita kong papunta siya kay Arruba.

"Prof, here's your water."

Prof? Water? Nanlaki ang mga mata ko. Hindi kaya lasunin ni Mariella si
Arruba? Agad akong lumakad papunta sa kanila at sinasadya kong tabigin
ang baso. Naging dahilan iyon para malaglag sa sahig ang baso at mabasag.

"Fuck!" Mariella said. Napatayo naman si Arruba.

"Sorry. Hindi ko sadya." Wika ko. Walang abog na hinatak ko ang kamay ni
Mariella paalis doon. Nagtatakang nakatingin sa amin si Arruba pero hindi
na ako kumibo. Umakyat kami sa itaas - sa kwarto naming ni Azul. Ini-lock
ko ang pintuan at isinara ang mga bintana - saka ko siya hinarap.

"Naloloka ka na ba? Nakita kita! Lalasunin mo siya! Hindi ka ba nag-

iisip? Bakit mo sasayangin ang buhay mo sa pagpatay sa kanya?"
"Oy! 'Wag kang judgmental! Hindi ko siya papatayin! Pupurgahin ko lang
siya nang mahirapan naman siya sa buhay niya kahit paano! Ang siste kasi,
palagi siyang nakaupo sa tasa. Lahat madali sa kanya, eh sa akin?
Nakikiamot na lang ako ng pagmamahal, wala pang maibigay sa akin!"

Hugot. Iyon ang una kong naisip. Tiningnan ko si Mariella. Mukhang

malalim ang sugat sa puso niya. She sighed. Lumakad siya papunta sa
teresa ng silid at saka binuksan ang pintuan niyon. Kumuha siya ng
sigarilyo - Marlboro Blue - at saka hinithit na parang zest-o lang.
Naintriga na ako kaya nilapitan ko na siya.

"Kaano-ano ka ba ni KD? Wala kasi akong pakialam sa kanya dahil

nakakabiwisit siya -"

"I feel you! Nakakabwisit siya diba?" Nanlalaki pa ang mga mata niya.
"Wala siyang alam kundi Arruba, Arruba, Arruba! Kundi si Arruba si Gianna
Consunji. Kaya ko ngang bilangin kung ilang Arruba ang sinasabi niya
kapag nagse-sex kaming dalawa! Ang masama, ako ang kasama niya, sa akin
siya nakapatong pero si Arruba ang tinatawag niya. Minsan, sabi ko takpan
niya ang mukha ko ng unan at saka kantutin niya ako at Arruba ang sabihin
niya - na ginawa naman niya. Ewan, masokista nga ata ako. Wala pa man
pero kota na ako sa sakit - ang masama - hindi pa ako nadadala."

Napanganga ako. Wala pa akong masyadong tinatanong sa kanya pero heto

siya at halos sabihin na niya sa akin ang kalahati ng kwento ng buhay
niya kasama ang King David na iyon. Hindi ko maintindihan kung bakit
interesado ako. Umiral na naman ang pagiging tsismosa ko. Naubos na niya
ang dalawang stick ng sigarilyo at umisa pa siya. She looked at me.

"Buti ka pa. Okay kayo ni Mr. Azul. Mabait siya ano? Palagi ko kasing
naririnig si David na ikinukwento ang mga kaibigan niya. I would really
love to fit in their world but that spot beside him is for Arruba only."
She sighed. Hindi pa man din ako nakakahuma ay sinabayan na niya ng
pagsinghot ang paghithit. Umiiyak siya.

"Huy... hindi ko naman kasalanan na mahal ako ni Azul." Mahinang wika ko.
She laughed. Umiling siya at pinahid ang luha niya.

"Swerte ka talaga, Leira. At inggit na inggit ako sa'yo." She sighed

again. "May anak kami. Dalawa na sana. Kaya lang, wala eh. Iyong isa,
pinalaglag ko, iyong isa, binuhay ko pero hindi ko na alam kung nasaan.
Ang alam ko lang, maayos ang buhay niya at mahal siya ng mga taong kasama
niya ngayon. Hindi kasi siya pwede sa akin. Tama na iyong ako na lang ang
magdusa sa katangahan ko sa ama niya. Malaki kasi ang posibilidad na
tulad ko, ayawan din sila ng ama nila kaya... ipinamigay ko iyong isa,
iyong isa, hindi ko na binuhay. Kasalanan iyon sa Diyos. Alam kong sa
impyerno na ako mapupunta. Choice ko iyon."

Wala akong nagawa kundi ang titigan lang siya. Umaagos ang mga luha niya
pero hindi siya humihikbi. Pinahid niya ang kanyang pisngi at ngumiti.

"Kaya ikaw, swerte ka. Mahal ka ni. Mr. Azul - na kahit ginagawa ni King
David ang lahat mawala ka lang sa landas niya para maibigay kay Arruba
ang lahat - ikaw pa rin ang pinipili niya. Swerte mo, madalang sa mundo
nila ang ganyan."

Inubos niya ang isang kaha ng yosi sa harapan ko at nang matapos siya ay
lumabas na siya sa silid namin. Ewan ko. Bigla akong nanghina dahil sa
usapan naming dalawa. I suddenly wondered if David knew about those kids
- siguro oo - siguro ay hindi.
Lumabas na rin ako ng silid namin. Habang naglalakad ay nasalubong ko si
Arruba. Irap pang ibinigay ko sa kanya. Nakakaramdam ako ng inis sa kanya
- lalo na ngayon na nalaman ko ang kwento ni Mariella.

"Leira, mag-usap tayo." Tinawag niya ako. Wala naman akong nagawa kundi
ang sumunod na lang sa kanya. Maganda talaga si Arruba - kung titingnan
ay para bang may hawig siya kay Mama Mary pero mabait si Mama Mary - si
Arruba ay plastic. Hindi na talaga mababago ang tingin ko sa kanya.

"May dapat ba tayong pag-usapan?"Ipinahalata ko ng inis ko. Hindi siya

kaagad nakapagsalita. Ayoko siyang kausapin. Ayokong mag - bitch mode on
dahil mas gusto kong alalahanin si Azul kahit na nag-aaalala talaga ako
sa kanya. Hinarap ako ni Arruba.

"Mahal mo siya..." Wika niya sa akin. Itinaas ko ang palasingsingan ko

kung saan naroon ng wedding ring namin ni Azul.

''Kasal na kami." Mariing wika ko. Natulala siya sa singsing na nasa

daliri ko. She just smiled. Napapailing siya habang nakatingin sa akin.

"That's the same ring he gave me back when we were still together."

Kumunot ang noo ko. Tiningnan ko siya. Ibinaba ko ang palasingsingan ko

habang nakatitig pa rin sa kanya. My ngiti ng tagumpay sa bibig ni Arruba
pero wala akog pakialam.

"Ibinigay nga sa'yo, ikaw ba ang pinakasalan? Bakit ba hindi mo na lang

tanggapin ang pagkatalo, Arruba? Ako ang pinili, ikaw nganga!"

"Dahil hindi ko kayang tanggapin na ipinalit ka sa akin! Ano ka lang ba?

He just took you from the slums tapos ang yabang mo na ngayon!?" Sinampal
niya ako. Nanlaki ng mga mata ko at sinampal din siya. Nag-init ang ulo
ko. Anong karapatan niyang husgahan ang buong pagkatao ko. Wala siyang
pakialam sa akin!

"Hindi nakikita panlabas na anyo ang pagmamahal!"

"Alam ko! Pero kaya mo kayang tanggapin na iyang taong ipinaglalaban mo

ay ang siya mismong taong pumatay kay Maximo Sarmiento?"

Natigil ako at tulalang humarap kay Arruba. Alam kong kayang pumatay ni
Azul. Tanggap ko iyon, hindi naman niya ginagawa iyon para sa personal
niyang interes o kung anuman. Ang pagkakintindi ko ay para siyang si
Robin Hood - he kills for justice - no mater how melodramatic that
sounds, he kills for justice kaya lalong hindi ko maintindihan si Arruba.
Sinisiraan niya lang si Azul. Umaasa siya na matatakot ako o iiwan ko si
Azul dahil lang sa dahilang iyon. I am so over the fact that he could
kill.

Iyon kaya ang first meeting namin. Alam ko kaya hindi ako matatakot kay
Azul. Hindi ko rin mapin-point kung bakit kilala niya si Uncle. Siguro ay
gumagawa lang ng paraan si Arruba para ayawan ko si Azul. Hindi ko siya
pakikinggan.

"Tumahimik ka! Desperada!" Pinanlakihan ko siya ng mata. I rolled my

eyes. She grinned at me.

"Si Azul ang pumatay sa tyuhin mo." Wika niya. "He killed him to give
justice to Apollo Consunji's death. He's a killer, Leira. David found out
three weeks ago. Azul knew but he choose to keep quiet. Niloloko ka niya.
Did you ever wondered why King David never liked you? It was because he
was looking after Simoun. He killed your uncle and yet you make love to
him --you even marry the monster who killed your uncle."

Napatiim ang mga bagang ko. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko.
Maniniwala ba ako? Bigla ay naalala ko si King David at ang pagtatanong
niya noon tungkol sa uncle ko. I was biting y lower lip. I could see red.
Nakakaramdam ako ng galit para kay Arruba, King David at kahit ayoko ay
nakaramdam ako ng pagkamuhi kay Simoun.

Wala sa loob na sinampal ko si Arruba. Sinabunutan ko siya. The next

thing I knew, pinipigilan na ako ni Mariella. Pilit niya akong hinahatak
palayo kay Arruba.

"Puta ka, Arruba! Hindi totoo ang sinasabi mo! Gusto mo lang masira kami
ni Azul para mapunta siya sa'yo." Duguan ang labi ni Arruba.

"Sana ay niloloko kita para lang makuha muli si Azul pero hindi. Totoo
ang sinasabi ko at alam mo ba, Leira, masaya ako na pinatay niya ang Tito
mo. With that in yur mind dahan -dahan mong kamumuhian si Simoun hanggang
sa iwan mo siya. Kapag nangyari iyon, hindi ako magingimi na kunin siya
sa'yo dahil akin siya talaga."

"Gago pala ito!" Narinig ko si Mariella. Pinanood ko siya habang

sinasapak niya si Arruba. Ako naman ay walang kalakas-lakas. Anong
gagawin ko? Ayokong maniwala. Alam kong si Azul lang ang makakasagot sa
akin.

I took a deep breath - kailangan kong maghintay sa pagbabalik niya.

Nakakamatay na paghihintay...

----------

"Wala akong maipapangako, kapag napikon ako sa Uncle mo, KD, kahit siya
na lang ang nag-iisang kaapelyido mo sa mundo, babarilin ko siya."

Pikon na pikon ako kay King David habang papasok kami sa mansyon ng
tyuhin niya. Mukhang tama ang hinala ni Judas na si Enrico nga ang
tumitira sa grupo ko. Sa harapan ko ay ang mga ginintuang SUV na
nakaparada ng sunod-sunod. Nakilala ko rin ang taong sumusunod sa amin.
Napapailing na lang ako. Mukhang pera talaga ang tito ni KD.

"Ayos lang naman, Azul. Diba diyan ka magaling? Pumapatay ka talaga ng

tyuhin nang may tyuhin." Komento niya pa. Ikinisa ko ang barili na hawak
ko at nang humarap ako sa kanya ay itinutok ko iyon sa mukha niya.

"Hoy!" Bawal ni Ido. 'Magpapatayan ba talaga kayo?!" He was hissing.

Doble-doble ang pag-aalala at sakit na nararamdaman ko habang nakatingin

kay King David. He was supposed to be my friend, my brother but then he
made sure that he did everything just to spite the relationship I have
with Leira. Putang ina lang!

Hindi ko kahit kailan naisip na maaring may malaking kinalaman sa akin

ang lalaking binaril ko nang walang habas sa kulungan. Sadyang napakaliit
nga ng mundo dahil ngayon hindi ko alam kung paano ko tatakasan ang
katotohanang ako ang pumatay sa tyuhin ng babaeng minahal ko.
Hindi ko maisip kung makakaya ko ba ng walang Leira sa buhay ko. Parang
hindi na kasi. Masyado nang malalim para sa akin ang nararamdaman ko para
sa kanya at ikamamatay ko kung mawala siya but then...

Hindi ko naman sinasadya at ang tanging panalangin ko na lang ay sana

maintidihan niya ako...

Pumasok kami sa loob ng kabahayan. Agad naman kaming sinalubong ng mga

armadong lalaki at dinala kami kung nasaan si Enric. We went to his
office. When we got inside, nakatutok agad ang baril niya sa amin.

"Ang pinakapaborito kong pamangkin, kasama ang mga kaibigan niya. Nandito
ba kayo para--"

Ido shot him. Walang dalawang segundo ay nakahandusay na siya sa sahig.

We all looked at Ido. Hinipan niya pa ang dulo ng baril niya.

"Sorry. Nainis ako. Binaril ko. Buhay pa naman iyan. Comatose nga lang
dahil sa baga ko pinatamaan. Maya-maya ninyo na pakialaman para
siguradong damaged siya at nang hindi na makaulit." Inis na inis na wika
niya.

"Paano iyong mga tao sa labas?" Tanong ni Judas.

"Kami na ni Axel ang bahala." Sabi pa ni Ido. Naiwan ako, si King David
at si Judas na naroon.

"Ganoon lang, natapos agad ang problema, walang nasaktan." Wika pa ni

David. "Wala pa..." Pinakatitigan niya ako. I hissed at him. He just
grinned.

"Masaya ka ba, King David? Nasasaktan ako. Tama ka doon. Masaya ka ba na

sinisira mo ang buhay ko?" Nakatiim ang mga bagang ko.

"Oo, Simoun. Dahil kung hindi magiging masaya si Arruba mas lalong wala
kang karapatang maging masaya!" He yelled at me. Magsasalita sana ako
nang biglang barilin ni Judas si King David sa hita. Napaupo si David sa
sakit.

"Gago ka, Sandoval. Binalaan na kita na isang Arruba pa babarilin na

kita! Ilang beses nang sinasabi sa'yo! Wala nang Simoun at Arruba! Wala!
Tanggapin mo iyon o isa-isa kong bubunutin ang bulbol mo!" Judas walked
out. I looked at David. Nakangiwi siya. Hindi isang beses na pumasok sa
isipan ko na tuluyan na siya nang maging masaya na ako pero nangingibabaw
sa akin ang katotohanan na magkaibigan kaming dalawa at hindi ko siya
kayang saktan. Sa halip na magalit ay tinulungan ko siyang tumayo.

Lumabas kami ng bahay na iyon. Si Axe John ay nahuli dahil pinagkukuha

niya ang mga footage ng CCTV para wala kaming sabit. Dinala ko si King
David sa sasakyan niya. Nakasunod naman sa amin si Ido na duguan ang
kamay.

"Lumaban iyong isa. Binaril ko sa bunganga. Anong nangyari diyan?"

Napapalatak siya. "Sa safe house ko na lang tatanggalin iyan. Ang gago mo
kasi." Isinara niya ang pinto tapos ay binalingan ako.

"Anong plano mo?"

Matagal kong inisip. Hindi naman ako pwedeng magsinungalin. Huminga na
lang ako nang napakalalim.

"Sasabihin ko ang totoo..."

"Good, then lets go home..."

I sighed again.

I prayed to God that everything will be okay....

####################################
Challenge # 25
####################################

Hindi ko naisip na magiging ganoon kadali ang misyon namin sa paghabol sa

taong gustong pumatay sa amin. Hindi ko naisip na matatapos agad at
ngayon ay pauwi na ako sa lugar kung saan naroon si Leira ngunit kasabay
noon ay ang takot sa aking dibdib. Takot na baka hindi niya magustuhan
ang sasabihin ko. Kaya kong tingnan siya sa mga mata at sabihin sa kanya
ang totoo kaasabay noon ay kaya ko rin siyang tingnan sa mga mata at
sabihin sa kanya na mahal ko siya dahil iyon din ang totoo.

Grabe maglaro ang tadhana sa amin. Hindi ko inaasahan ang mga pangyayari.
Hindi ko inakala na darating ang panahon na magkakaroon ng koneksyon sa
buhay ko ang lalaking iyon. Ni hindi ko alam ang pangalan niya. Hindi ko
inalam ang kahit na ano tungkol sa kanya dahil wala akong pakialam. He
was just some face in the crowd that killed Apollo Consunji. Apollo
needed justice so I killed him for her. Buhay ang kinuha, buhay ang
pambayad pero bakit kasabay noon ay kinukuha din niya ang ikalawang
pagkakataon ko sa buhay para maging masaya ako? Unfair. Matagal na akong
hindi sinasampal ng buhay. Ang akala ko ay nakalimutan na niya ako pero
nagkamali ako. Binalikan niya ako para muling sabihin sa akin na mas
malakas siya higit sa kahit na anuman sa buhay ko.

At dahil sa lakas na mayroon siya ay natatakot ako. Natatakot akong

muling maiwang mag-isa.

Leira means the whole world to me.

"Azul." Tinapik ni Ido ang balikat ko. Tumingin ako sa paligid. Nakita
kong nakaparada na kami sa tapat ng safe house niya. Hindi ko na
namalayan na dumating na kami. Na nasa harapan na kami ng mismong front
door ng bahay. Na bumaba na si Judas ng sasakyan at kami na lang ni Ido
ang naroon.

"Nandito na tayo." Wika niya sa akin. Tango lang ang isinagot ko sa

kanya. Nagsimula nang sumikip ang dibdib ko. Nanginig ang buong katawan
ko sa takot. Sinubukan kong buksan ang pintuan. It took so much effort
just opening the damn door and so much guts just walking inside the
mansion. I didn't know how many times I have swallowed my saliva while
walking, natatakot ako.
Bago sa akin ang pakiramdam na ito. Nahinto akong matakot noong namatay
si Mom. Wala na akong kinatakutan noon, maski ang Diyos ay hindi ko
kinatakutan pero ngayom, pakiramdam ko ay nasa harapan ako ng labing -
tatlong mamamaty tao at laat ng sandata ay nakatutok lang sa sa akin.

Narating ko ang loob ng mansyon ni Ido. Everyone was there including KD's
FUBU. She was smoking while looking at KD and Arruba. Napansin ko agad
ang pasa sa gilid ng pisngi ni Arruba. I overheard her telling Judas that
she slipped. I saw Mariella made a face but that didn't matter. Wala si
Leira sa paligid kaya umakyat ako sa silid naming at doon ko siya
natagpuan.

Nakatayo siya sa may glass window at nakasilip sa labas. I guess she knew
that we were back. She slowly turned around. May maliit na ngiti sa
kanyang labi. It was enough to make me shiver.

"Hi..." I tried making a small talk. Leira face me - full this time. I
could now see all of her.

"May sasabihin ako..." Wika kong nanginginig ang boses.

Leira didn't say anything. She cleared her throat. Napatingin ako sa
paligid. I was dumbfounded when I saw her suitcase on the side. I looked
at her.

"Kapag sinabi mong hindi totoo. Maniniwala ako sa'yo, Simoun. Mahal kita.
I am giving you the benefit of the doubt. Alam ko na. Sinabi na sa akin
ni Arruba ang lahat."

Pinaglagpas ko ang sinabi niyang sinabi ni Arruba sa kanya ang lahat. I

just sighed. I am a bad man. I have killed many people, deceived so many
people and I have lied. I am good at that. I could just look at her eyes
and tell her that I didn't do anything to her uncle. I can do that. I am
ruthless. I can make her believe that I didn't do anything. I can even
take a lie detector test and prove that I wasn't lying. I have done that
a million time before and this time - I am tempted by the fact to do
exactly that.

"Maximo Sarmiento is my uncle." Wika pa ni Leira sa akin. "Noong panahon

na nasa Saudi ang papa namin, siya ang tumayong Tatay sa amin ng kapatid
ko. Inalagaan at minahal niya kami. Inihahatid sundo sa school,
ipinapasyal - minahal kami ni Tito at mahal na mahal ko rin siya... And
when he was shot inside the jail, naging napakasakit noon sa akin.
Hinayaan siyang mamatay, kinabukasan na siya nakita, walang malay,
duguan, malamig na bangkay. Walang hustisya para sa kanya. Pinatay siya
na parang hayop." Nanlisik ang mga mata ni Leira. Nanginginig ang boses
niya. Her tears were falling.

"Sinabi ko sa sarili ko na kahit kailan ay hindi ko mapapatawad ang taong

gumawa niyon sa Uncle ko. Pinatay siya. Trinato siyang hayop. Sinaktan
ang pamilya ko. Samantalang wala naman siyang kasalanan."
"Binangga ng sinasakyan niya ang kotse ni Apollo Consunji-"

Tiningnan ako ni Leira. "Hindi iyon sapat para patayin siya ng walang
awa! Ano ba sa tingin mo?! Sinadya niya ang mga pangyayari sa buhay
niya?! Did you think that she tried killing Apollo Consunji for fun!
Unlike you, hindi siya pumapatay ng tao sa regular basis! He is
innocent!"

"How sure are you?! Innocent or not, he killed her so I took his life."

Napasinghap si Leira. Hindi ko na rin naman napigilan ang sarili ko.

Nasabi ko na ang totoo. Wala na. Lahat ng baraha ay nasa harapan na
namin. Mali man ang paraan ko, pero kinailangan kong gawin iyon para
matahimik ang konsensya ko.

Nilapitan ako ni Leira at sinampal. "Masama ka! Maitim ang budhi mo!" I
caught her arms.

"Leira... Please.. mahal kita. Maging sapat naman iyon para patawarin mo
ako."

"Hindi kita mahal." Malamig na wika niya sa akin. Umiling ako. Hindi
pwedeng bigla na lang magbago ang nararamdaman niya para sa akin sa
napakadaling panahon. Mahal ako ni Leira. Panghahawakan ko ang bagay na
iyon. Mahal niya ako.

"Wala na. Hindi ako magmamahal ng tulad mo. Wala kang halaga."

Pilit na nagpumiglas si Leira sa akin. Nakakawala siya, Kinuha niya ang

suitcase niya at saka umalis. Napahagulgol akong parang bata. Bakit
napakasakit maiwan? I had never cried like this. Kahit na noong iniwan
ako ni Mommy o noong mamatay si Apollo. I may have killed her uncle but I
didn't know her back then. Alam kong nasasaktan siya ngayon pero hindi ba
pwedeng 'wag niya muna akong iwanat pag-usapan namin ito?

Mahal na mahal ko si Leira.

"Leira!" Hinabol ko siya pababa nang hagdanan. Hindi siya tumitigil.

Tuloy lang siya sa paglakad. Binilisan ko ang paghakbang kahit na hilam
na hilam na ang mga mata o sa luha. Tinatawag ko siya.

"Leira! Leira! Leira!" Basag na basag na ang boses ko. Napansin kong
naglabasan ang mga kaibigan ko at si Arruba pati na rin si Mariella na
hanggang ngayon ay naninigarilyo. Wala akong pakialam. Kung kailangan
kong magmakaawa sa kanya at gagawin ko.
"Leira!" Lumuhod ako at niyakap ang binti niya. Umiyak ako na parang
batang limang taong gulang. Mas masakit pa ngayon ang nararamdaman ko
kaysa noong mamatayan ako. Ngayon, ang pakiradam ko ay ako ang mamamatay.
"L-eira 'wag m-mo akong iwan..." Iyon ang tangi kong nasambit, Leira kept
on pulling away. Malakas ako, hindi siya makakatakas sa akin.

"Parang awa mo na..."

"Hi-hindi, Azul." Malamig na wika niya. "B-bitaw..." She said. Umiling

ako. Lalo kong hinigpitan ang yakap sa binti niya. "BITAW!" Sigaw niya.
Sinipa niya ako. "'Wag mo na akong pahirapan! Hindi ko kaya. Hindi ko
matatanggap." She sobbed. "Buong gabi kong pinag-isipan. Madali akong
kausap. Inisip ko kung aamin ka ba ay matatanggap nga ba kita o hindi?
Kung aamin k aba ay maiibsan ang sakit? Ang sagot sa lahat nang iyon ay
hindi. Tao lang ako, Azul at having to know what you did makes me hate
you. No matter how much love I have for you - no matter how happy I was--
"

"No was..." I shook my head.

'W-when I was wi-with you... Bale wala iyon dahil sa nagawa mo."
Humagulgol na rin si Leira. Mas lalo akong nasaktan. Umiiling ako. Hindi
ko kaya. Hindi ko siya hahayaang iwan ako. Kasal kami sa mata ng batas at
sa mata ng Diyos. Kailangan niya akong patawarin.

"Mahal kita. Sobra pa kasya sa akala kong kaya kong ibigay... pero hindi
ko alam kung mapapatawad kita dahil pamilya ko ang agrabyado at mas
nangingibabaw ang pagmamahal ko para kay Tito kaysa sa'yo. You have done
my family a wrong thing and that makes me hate you so much. Kasing taas
ng pagmamahal ko sa'yo ang galit na nararamdaman ko." Iyak lang nang iyak
si Leira habang ako, pakiramdam ko ay nawawala dahan-dahan ang puso ko.

"Kung ibang tao sana, Simoun. Matatanggap ko, Kung ibang tao ang binaril
mo o pinatay mo, tatanggapin kita kasi kasama iyon sa nakaraan mo, mahal
kita eh, hindi sana iyon mahalaga. Kaya lang..."

"Hindi..." Tumayo ako at nilapitan siya. I cupped her face. "Hindi,

Leira..."

"'W-wag mo akong hawakan..." She whispered. I gasped. "'Wag mo na akong

guguluhin, kundi magsusumbong ako sa mga pulis."

"Kung papakulong ba ako mapapatawad mo ako?"

"Azul!" Halos magkakapanabay na wika ng lahat sa likod namin. Naramdaman

kong may yumakap sa likod ko. It was Arruba. Lalong tumapang ang mukha ni
Leira.

"Sige lang." Wika niya. "Namnamin mo ang tira ko."

Matapos iyon ay umalis siya. Hinarap ko si Arruba at hinabol si Leira.
Nakarating kami sa labas ng bahay ni Ido. Arruba was chasing me while I
was chasing Leira. Somehow, I heard KD on the background shouting
Arruba's name.

"Leira!" Sigaw ko. Hindi ko na siya nahabol dahil sumakay siya ng taxi.
Inilabas ko naman ang baril ko at itinutok sa gulong ng taxi na iyon. It
stopped. Tumakbo akong muli papalapit sa kanya. Binuksan ko iyon. Bumaba
si Leira kasabay naman niyon ay ang pagbagsak ng ulan. Nang makababa siya
ay pinagsasampal niya ako.

Tinaggap kong lahat iyon.

"Putang ina mo! Putang ina mo! Lubayan mo ako! Mamamatay tao!" She was
crying so hard. I saw hate in her eyes. "Hindi ko kayang tingnan ka,
Simoun! Ni hindi ko mabanggit ang pangalan mo! Tuwing naalala ko na
nagpagalaw ako sa taong pumatay sa tyuhin ko, nandidiri ako sa sarili ko!
Lubayan mo ako dahil ayokong maging parte ng buhay ko ang isang tulad
mo!"

Nagtatakbo si Leira. Pero bago siya lumayo ay bumaling pa siya sa akin.

"Sana, hindi na lang kita minahal." Kasabay noon ay ibinato niya sa

direksyon ko ang singsing na ibinigay ko sa kanya. Tuluyan na siyang
umalis. Lumakad ako papunta sa direksyon kung saan naroon ang singsing
niya. I took it. I broke down on my knees and cried again. I looked at
the night sky. I knew I looked so dramatic and so cliché but I screamed
my pain out and cried like there was no tomorrow.

"Azul..." It was Arruba again. Inayos ko ang sarili ko at bumaling sa

kanya.

"Masaya ka na ba?" Tanong ko. She looked down. Sa galit ko at sinampal ko

si Arruba. Sinalubong naman ako ng suntok ni King David Napatingin ako sa
kanya. Dumudugo ang hita niyang binaril ni Judas kanina lamang.

"Sinabi niya lang ang totoo! Wala kang karapatang saktan siya!"

"Kayong dalawa ang dahilan ng paghihirap ko tapos sasabihin ninyong wala

akong karapatang manakit? Ano? Hahayaan kong hindi ako masaya? Kahit ba
kailan naisip ninyo na baka ito na ang huling beses na magiging masaya
ako? Hindi diba? Because you two ruined my happiness. Gumawa kayo ng
paraan para mawala sa akin ang isang bagay na pinakamamahal ko - oo
Arruba pinakaamahal ko. Maaring minahal kita noon, maaaring sa'yo ang
puso ko noon pero NOON iyon! Iba na ngayon at iba na bukas! Tanggapin mo
ang katotohanan na hindi na kita mahal at nang matahimik tayong lahat!
Puta ka! Nasaan ang Arruba na nakilala at minahal ko noon?! Binago ka nan
g inggit at ng pagmamahal mong makasarili!"
Nilagpasan ko silang dalawa. Bumalik ako sa bahay. Sinalubong ako ni Ido
pero sinenyasan ko siyang 'wag niya akong lapitan. I went inside my
bedroom. Nanghina ako nang wala akong kahit anong makitang bakas ni Leira
sa silid na iyon.

I sighed.

Happy days are over. Here comes grief again.

-----

One week later...

Nakaupo ako sa unahang pew sa loob ng libingan ng mga Consunji. Anim na

araw akong nag-camping sa puntod ng Mommy ko. Umaasang magbibigay
kasiyahan sa akin ang makasama siya pero si Leira lamang ang iniisip ko.
Sa ikapitong araw ay naisipan kong magpunta sa puntod ni Apollo at doon
naman ako ngayon maglalabas ng sama ng loob.

Hindi ko sinubukang magdasal. Nawala ang paniniwala ko sa Kanya nang iwan

ako ni Leira. Wala siyang magagawa para maibalik sa akin ang nawala. I
just sighed.

"Apollo. Anong gagawin ko?"

"Ano bang kailangan mo sa Nanay ko? Patay na siya. Wala ka nang makukuha
sa kanyang kahit na ano." Alam kong boses iyon ni Hermes. Hindi ko na
siya nilingon. Nakita ko na lang na naupo na siya sa kabilang pew sa loob
ng libingan. May dala siyang putting rosas at inilagay niya iyon sa
puntod ni Apollo. Itinabi niya ang dala kong bulaklak at saka bumaling sa
akin. "Alam kong hindi ka aalis kaya wala akong pakialam sa'yo.
Kakausapin ko ang nanay ko."

Tumingin ako sa kanya. "Alam mo ba ang nangayari sa driver na nakasagasa

sa Nanay mo?" I asked. May bumukig sa lalamunan ko.

"Tatlong taon na pero wala." Sagot niya. "Araw-araw akong bumabalik sa

lugar na iyon, pero wala pa ring balita sa pumatay sa lalaking iyon.
Maswerte siya at namatay siya sa kulungan kung hindi ako mismo ang gagawa
ng paraan para mawala siya..."

"Naunahan na kita." Wika ko. "Ako ang bumaril sa kanya, Hermes." Hermes
slowly turned to me and stared as if he was trying to see what was inside
my head. "I shot him face to face and let him die inside that place. Para
sa akin, iyon na ang hustisya para kay Apollo. Binaril ko siya halos
tatlong taon na rin ang nakakaraan ngunit hanggang ngayon, hinahabol ako
ng multong iyon." Nagtiim ang mga bagang ko. Nakuyom ko ang mga palad ko.
Nang araw na iwan ako ni Leira ay naisip kong kitilin ang sarili kong
buhay. I was that desperate. I had my gun with me. Itinapat koi yon sa
ulo ko and right when I was about to shoot, pumasok si Judas sa silid ko.
Kinuha niya ang baril at niyakap ako. I cried like I never have before.
Ang sakit - sakit. Hindi ko na alam kung paano ko pa ipapaliwanag ang
sakit. Lahat yata ng salita sa mundo ay hindi sapat para ilarawan ang
sakit na nararamdaman ko.

I just wanted to die right there so that everything can stop.

"You killed him?" Hindi makapaniwala si Hermes.

"I have killed before. Hindi mahirap para sa akin ang patayin siya. It's
just that simple."

"Why?"

"I wanted to give her justice." Mabilis kong sagot. "Minahal ko si Apollo
na parang siya ang ikalawa kong ina at yong mga bagay na hindi ninyo
naibigay ssa kanya - justice - ay ako ang gumawa. It's a win - win
situation for everybody. Alam kong kung naririnig niya ako ay napapailing
siya pero ginawa koi yon para sa kanya. Ika nga, the end doesn't always
justify the means - I am like Robin Hood but my plan backfired on me."
Naramdaman kong umagos ang luha ko sa aking mga mata. Yumuko ako at
kinuskos ang gilid ng mga mata ko na para akong bata. Natagpuan ko ang
sarili kong umiyak na naman. Hindi ko kayang itago ang nararamdaman ko.

Ang sakit-sakit.

"Hoy. 'Wag kang umiyak." Narinig ko si Hermes. "Baka may makarinig sa'yo
isipin pinahihirapan kita. 'Wag kang iyak bata! Hoy!"

"What was the loest point in your life?" Tanong ko. "Maliban sa
pagkamatay ni Apollo, what was the lowest?"

Hermes fell silent. "It was when Nina was pregnant and she was comatose."

"It's that awful kind of feeling again." Wika ko. "That whole in your
heart..."

Marami nang nagbago sa loob lamang ng isang lingo. Marami na naman akong
hindi alam. Para bang nangangapa ako sa buhay. Gusto ko lang na maging
maayos kami - iyong tulad ng dati, iyong masaya. Iyong walang wall, iyong
walang inhibitions. Tao lang naman akong nagkakamali at naghahanap ng
pagmamahal. Tao lang ako at hindi perpekto. Iniisip ko nga kung talaga
bang minahal ako ni Leira. Kung totoong mahal niya ako, bakit mahirap
para sa kanya ang bigyan ako ng pagkakataon? Bakit mahirap sa kanya?
I know that she doesn't trust me anymore and I understand her. I really
do. Napakasakit na iyong taong pinagsabihan mo ng lahat, iyong taong
minahal mo ng lubos, iyong taong ipinakilala mo ang buong pagkatao mo
sasabihin ka nang I don't trust you anymore. Sana mamatay na lang ako.
Sana higupin na lang ako ng lupas. Siguro'y magiging masaya si Lei sa
pagkakataong iyon. Hindi na siya iiyak. Hindi na siya malulungkot. Masaya
na lang siya kasi Malaya na siya. Wala na siyang poproblemahin. Wala na
siyang iisiping pabigat sa mundo.

I just wanted to die.

Hindi ako makapaniwala na pagkatapos ng lahat - lahat ng pinagdaanan

namin, magiging ganito kami. We survived our heated arguments, we
survived KD and Arruba but this.... I just wish that she would give me a
chance.

Another chance for my shot of happiness.

Sa nangyayaring ito, pakiramdam ko namatayan ako. Pakiramdam ko namatay

na naman ang Mommy ko at hindi maalis sa puso ko ang malaking black hole
na iyon na unt-unting hinihigop ang buong pagkatao ko sa kalungkutan.

Ganoon ko siya kamahal. Sa ngayon, hindi ko alam kung paano ko haharapin

ang bukas o ang mga susunod na araw na wala na siya. Ang sakit-sakit. Ang
hirap. Ang sakit. Gusto ko na lang matulog habambuhay.

Hindi ko mapigilan ang pagluha ko. Hindi ko alam kung kailan ako titigil.
Ang gusto ko lang ay maging maayos kami. Na sana, tanggapin ako ni Leira,
n asana, kahit pa-unti-unti ay mapatawafd niya ako.

Iyon lang ang tangi kong hiling...

####################################
Challenge # 26
####################################

"What's this?"

Ido asked me as I give him a silver pendant. We were standing inside my

room in his mansion. The others were getting their things. Lahat ay aalis
na at magpapatuloy ang buhay. Nauna nag umalis si Axel John. He went to
Egypt - may mission siya doon. Si Ido naman ay tinanggihan ang misyong
ibinibigay sa kanya ng Federal Scouts. Pass muna daw siya sa pagiging
bayolente at dadalawin niya si Liway at ang mga magulang nila sa
Caribbean. I don't know about King David. I guess now that our friendship
is over, I shouldn't care a lot about him or Arruba.

"That's the emblem the boss gave me before we decided to go on ourselves.

It means protection. I vow to protect all of you from everything else but
now..."

"Anong sinasabi mo, Azul?"

"Hindi ko na magagawa ang protektahan kayo, Ido. Aalis ako at hindi ko
alam kung gaano katagal bago ako makabalik. Wala nang saysay ang lahat
dahil wala naman na si Leira, wala nang ibig sabihin ang mundo ko. Hindi
ko alam na ganito magiging kasakit magmahal ng totoo. Nasaktan ako noong
iwan ko si Arruba pero mas nasakatan ako ngayong totoong pag-ibig na ang
nararamdaman ko. Everything now seems fake. Wala nang ibig sabihin..."

Ido just looked at me. I know he understands me. Alam ko na minsan ay

pinagdaanan na rin niya ang masaktan ng sobra at ang maiwan. Hindi siya
kumibo. Pinanood niya lang ako habang inaayos ko ang gamit niya. He is
the leader now. He's going to take care of everyone now. Mahal ni Ido ang
grupo tulad nang pagmamahal ko para sa kanila. Hindi niya pababayaan ang
lahat at panatag na ako doon.

Nang maayos na ang gamit ko ay umalis na ako ng bahay na iyon. Minabuti

kong hindi na magpaalam sa kahit na kanino para wala na ring maghanap sa
akin. Huminga na lang ako nang malalim at bumaba ng hagdanan. Habang
pababa ay napansin ko agad si Arruba na tila ba naghihintay sa akin.
Nilagpasan ko siya.

"Azul..."

Huminto ako.

"Hanggang dito na lang ba?"

I looked back at her.

"Oo."

Her tears fall.

"Mahal kita..."

"Si Leira ang mahal ko. Hindi na magbabago iyon. You made her hate me and
I loathe you for that. You could've just be happy for me. If you really
love me, sana pinakawalan mo na lang ako. Ngayon, pare-pareho tayong
hindi masaya. May napala ka ba?"

Hindi siya kumibo. Muli akong tumalikod para umalis. Sumakay ako sa aking
kotse. Hindi ko alam kung saan ako tutungo. Maghapon lamang akong paikot-
ikot sa siyudad. Hindi ko alam kung saan ko ilalagay ang sarili ko -
without Leira, I don't have a place in this world anymore. I want her
with me. I could do things - pwede ko siyang kunin at itago sa kung saan
pero hindi ko gagawin, hindi ko ipipilit ang gusto ko, lalo lamang siyang
magagalit sa akin. Mas lalo niya lang akong kamumuhian. Hindi ko na
kayang makita ang tinging iyon sa kanyang mga mata - all I wanted was for
her to love me again.

I found myself parking my car in front of her home. Kinakabahan na naman

ako. Naroon naman ang hapdi sa puso ko, naroon na naman sa alaala ko ang
pagtanggi ni Leira sa akin nang araw na iyon. Nilakasan ko na lamang ang
loob ko at bumaba ako ng kotse para puntahan si Leira. Kailangan ko
siyang makita, pakiramdam ko ay ikamamatay ko na kapag hindi ko pa siya
nakita sa araw na ito. I just want to know if she still loves me.

Mabagal ang paghakbang ko habang papalapit sa kanilang gate. Unti-unti ay

nananinikip ang dibdib ko at may lumulukot sa puso ko. Isang linggo pa
lang ang nakakalipas ngunit parang taon na ang lumipas na hindi ko siya
kasama.

Kumatok ako sa gate. Hindi naman nagtagal ay bumukas iyon. Ang

nakangiting mukha ng nanay ni Leira ang sumalubong sa akin. Tinitigan ko
siya, mukhang hindi niya pa alam ang nangyari sa amin at ang katotohan sa
likod ng pagkamatay ng kanyang bayaw.

"Simoun! Aba'y narito ka! Pumasok ka, ang tagal mong hindi nadalaw. Nasa
loob si Leira, may kausap lang siya." Niyakag ako ng Nanay ni Leira
papunta sa loob. Hindi ko alam kung matutuwa ako o lalo akong matatakot
dahil makikita ko si Leira at maaaring sabihin niya sa kanyang ina ang
totoong nangayari. Natatakot akong lalong lumaki ang galit niya sa akin
at hindi na niya ako balikan. Maraming bagay akong iniisip habang
naglalakad papasok sa bahay nila but when I finally came face to face
with her, nawala ang lahat nang iyon at ang nangibabaw lang ay ang
lungkot at ang pangungulila ko.

I sighed. She looked at me. May kausap siyang isang lalaki na sa ngayon
ay wala akong ibang maisip na gawin kundi ang saktan at patayin. But I
calmed myself.

"Hi." Bati ko. Nagkatinginan ang lalaki at si Leira. She smiled at him.
Tumayo siya at sinabi sa nanay niya na iwanan na muna kami.

"Mabuti at nandito ka." Walang emosyong wika niya. Mula sa kung saan ay
may inilabas siyang kulay brown na envelope at inabot sa akin iyon. Wala
sa loob na binuklat ko ang nasa loob at gumuho ang mundo ko nang makita
ko ang mga annulment papers sa loob niyon. I looked at Leira.

"Hindi pwede ito..." Mariing wika ko.

"Pwede. Ayoko na, Azul. Pinag-isipan ko na ito, kaya kitang patawarin,

siguro, taon mula ngayon pero hindi ko kayang kalimutan kung anong ginawa
mo sa akin at sa pamilya ko. Hindi ako nag-aarte, nagpapakatotoo lang ako
sa'yo." She showed no emotions. Gusto ko siyang yakapin at gusto kong
maramdaman muli ang init ng pagmamahal ni Leira.

"Leira, ayoko, pag-usapan natin ito..." Wika ko sa kanya. Hinawakan ko

ang magkabilang kamay niya at pilit siyang niyayakap. Hindi ko
maintindihan - alam ko kung anong nagawa ko pero hindi ba sapat ang
pagmamahal niya para sa akin paa bigyan niya ako muli ng pagkakataon?
Wala ba siyang ideya kung gaano kasakit?

"Leira!" Napaluha na naman ako. Natagpuan ko ang sarili kong lumuluhod sa

kanyang harapan ay niyakap na naman siya sa mga binti. Wala na akong
pakialam kung nakikita kami ng abogado niya - ayokong mawala si Leira.

"Azul, don't make it harder than it already is." Wika niya. "Tapos na
tayo. Pagkakamali ang mahalin ka. Kung nalaman ko nang mas maaga ang
ginawa mo sana hindi na lang kita nilapitan. Napakasakit ng nangyari kasi
alam mo kahit galit ako sa'yo, mahal kita, Simoun pero hindi ko kayang
kalimutan ang ginawa mo. Kapag nakikiya kita..." Narinig ko siyang
humagulgol. "Hi-hindi ko kaya..."

"Leira, hindi... We can still, work this out. I still need you." I kept
on saying but Leira is serious at mukhang hindi na mababago ang desisyon
niya.
"Tumayo ka na diyan at pirmahan mo na iyong mga papel." Mariing wika
niya. Tumayo ako at kinuha ang mga papel pero hindi ko pinirmahan iyon.
Umalis ako sa bahay na iyon na hindi pa rin alam kung saan pupunta. Umuwi
ako sa puntod ng Nanay ko at doon nagpalipas ng maghapon. Nagpapaalam ako
kay Mommy. Tinatanong ko sa kanya kung anong dapat kong gawin. I imagined
her telling me that I already know what to do for Leira to forgive me.
Ilang beses kong inisip iyon. Hinagkan ko ang puntod ni Mommy at saka ako
tumayo, umalis ng sementeryo at muling nagmaneho papunta sa isang lugar
na iniiwasan ko.

I parked my car in front of the city's precinct and I went inside.

Tumapat ako sa officer's desk. Nagulat siya sa pagdating ko. The police's
name was Magtanggol. Kilala ko siya, isa siya sa mga bataan ni King
David.

"Sir..." Bulong niya.

"Susuko ako." Mariing wika ko. "Ako ang pumatay kay Maximo Sarmiento."

---------------------

"Leira..."

Nagmulat ako ng mga mata nang marinig ko ang boses ni Nanay mula sa
likuran ko. Nakatayo lang ako sa may bintana habang pilit na inaabot ng
tingin ang daang tinahak ni Simoun paalis sa buhay ko. Hindi ko alam kung
anong gagawin niya sa papeles na ibinigay ko. May parte sa akin ang
gustong pirmahan niya iyon ngunit may parte sa akin ang nais bawiin ang
papeles dahil sa mahal ko siya.

Mahal ko siya.

Sobra pa kaysa sa kaya kong ibigay. Kaya lang, hindi ko naman agad
makakalimuan ang nangyari. Nangingibabaw sa akin ang galit at poot sa
kanya dahil sa ginawa niya kay Tiyo noon. Mahal na mahal ko si Tiyo Max.
Mas naging tatay pa siya sa akin kaysa sa tunay kong ama. Hindi ko
makakalimutan ang mga ginawa niya para sa akin at hindi ko basta itatapon
ang pagmamahal na ibinigay at iniukol niya sa amin ng kapatid ko.

Si Simoun pa ang gumawa. Paano ko naman matatanggap iyon? Hindi ako

Diyos, mapapatawad ko si Simoun pero hindi sa ngayon. Hindi ko pa kaya at
hindi ibig sabihin na pinatawad ko siya o patatawarin ay makakalimutan ko
na ang ginawa niya sa pamilya ko.

"Yes, Ma?" Tumingin ako sa kanya. Kunot na kunot ang noo niya. She smiled
at me. Naupo siya sa sofa na malapit sa bintana at tinitigan ako.

"Akala ko ba mahal mo iyong si Azul. Hindi ba at magkasama kayo sa

bakasyon nitong nakaraang araw?" Nagtataka siya. Hindi naman ako
makasagot. Paano ko ipapaliwag. Hangga't maari ay ayaw kong sabihin sa
kahit na kanino sa pamilya ko ang totoo.

Tama na ako na lang ang masaktan. Ayokong masaktan pa lalo si Azul. Hindi
ko alam kung anong gagawin ni Papa kapag nalaman niya na si Azul ang
bumaril sa kaisa-isa niyang kapatid. Baka siya pa mismo ang pumatay kay
Azul at dahil alam niyang galit ako sa kanya ay gagawin niya ang lahat
makuha lang muli ang loob ko. Hindi siya lalaban kay Papa at baka
dumating sa punto na mapatay siya ni Papa at mas lalong gugulo ang lahat.
"Ano bang nangyayari?" Tanong niyang muli. Umiyak ako. Nanginginig ang
kamay kong pinahid ang mga luha ko. I was biting my lip but couldn't
contain it anymore. Niyakap ko si Mama at umiyak sa balikat niya.
Hinayaan niya ako. Ibinuhos ko ang lahat ng sakit na nararamdaman ko para
naman kahit paano ay maalis ang nararamdaman kong sakit.

"Leira, natatakot na ako. Dahil na naman ba ito sa schedule mo?" Parang

nagpapatawa pa si Mama. I took a deep breath.

"Nagmahal ako ng maling tao..." Mahinang wika ko. Iyon ang totoo.
Nagmahal ako, sa unang pagkakataon sa buhay ko, natuto akong magmahal but
it turned out to be the most wrong person of all. Hindi ko maintindihan
kung anong klaseng pagsubok ang ibinibigay sa akin. Hindi ko alam kung
kakayanin ko pa to.

"Mama... napakasakit." Humagulgol ako. Hinahaplos ni Mama ang likuran ko

at saka pilit akong pinatatahan. Nasa ganoong pwesto kami nang bigla kong
marinig na nagsisisigaw si Papa at tinatawag ako.

"Leira! Leira! Sumuko na ang pumatay sa Tiyo Max mo!" He was happy.
Napaawang naman ang mga labi ko. Nahintakutan ang buong kaluluwa ko.
"Pupuntahan ko siya sa presinto at nang magkaharap na kami."

Lumabas si Papa ng bahay. Mabilis pa sa alas kwatro na sumunod ako.

Nilulukuban ng sari-saring emosyon ang pagkatao ko. Anong gagawin ko?
Baka mapahamak si Azul. Lumuluha ako. Hindi ko maintindihan. Gusto kong
mabigyan ng hustisya ang tiyo dahil iyon ang tama pero hindi ko naman
inaasahan na susuko siya para lang sa akin. Napakabilis ng mga
pangyayari. Narating namin ni Papa ang presinto. Kinausap niya ang mga
pulis habang ako naman ay naglinga-linga upang mahanap ko ang mukhang
iyon.

Napasinghap ako nang makita ko siya - si Simoun na nasa likod ng rehas at

nakatitig sa akin. Hindi ko alam kung ipapakita ko ang pag-iyak ko sa
kanya. I have imagined him to be around the world but I never imagined
him to be inside this rotten jail.

He smiled at me.

"Ikaw?" I looked back at Papa. Galit nagalit ang hitsura niya. Sinugod
niya si Azul, kinuwelyuhan at sinubukang saktan. Hindi ako nakagalaw.
Alam ko nang ganito ang mangyayari.

"Anong ginawa sa'yo ng kapatid ko para patayin mo siya nang ganoon!"

Pinigilan si Papa ng mga pulis sa loob ng presinto. Inilabas siya. Naiwan

akong nakatingin lang kay Azul. Sa huli, ako na rin ang umalis.
Nanginginig ang buong katawan ko pero hindi ko ipinahalata. Hindi ako
makahinga. Tumayo ako sa tapat ng sasakyan naming at saka huminga nang
napakalalim. I was crying... Hindi ito ng gusto ko.

------------------

"Azul! May dalaw ka!"

Tumingin ako sa pulis na nagbukas ng selda nang hapong iyon. Wala akong
ginawa sa loob ng kulungan kundi ang titigan ang pader at bilanging kung
ilang agiw mayroon doon. Iniisip ko ang masasayang alaala ko kasama si
Leira dahil iyon lang ang nagpapalakas ng loob ko. Idenimanda na ako ng
Tatay ni Leira. Nagsampa siya ng kaso laban sa akin at alam kong gagawin
niya ang lahat mabulok lang ako sa kulungan para pagsisihan ang ginawa ko
sa kapatid niya. Kung naiba ang sitwasyon ay lalaban ako, gagawa ako ng
paraan pero pamilya ng asawa ko ang pinag-uusapan at gusto ko siyang
sumaya.

Tumayo ako at lumabas ng selda. Kagabi ay inilipat na ako sa malaking

kulungan. Binigyan naman ako ng abogado pero wala akong balak na gumawa
ng kung ano para malinis ang pangalan ko. Ako ang may kasalanan. Ako ang
pumatay, walang ibang magdudusa kundi ako, ako lang at wala nang iba.

Nang makarating ako sa visitor's area ay naghanap ako ng pamilyar na

mukha at ganoon na lamang ang gulat ko nang makita ko ang mukha ni Ares,
Hera at pati na rin ni Hermes. They all looked expensive while I look
like a construction worker in my inmate uniform. Nilapitan ko silang
tatlo. Uupo na sana ako nang biglang tumayo si Hera at niyakap ako nang
napakahigpit. Umiyak siya sa braso ko. Dama ko ang pag-alog ng kanyang
mga balikat.

"It was stupid of you to kill that man for Mama. She will never like that
but thank you. Thank you, Simoun." She whispered to my ear. Naupo na kami
pero hindi naman binitiwan ni Hera ang kamay ko. Lumuluha pa rin siya.
Ares looked at me. Mukha siyang papatay.

"Kinuha ko na ang kaso mo sa probono. Ilalaban kita dito, Kuya. Hindi ako
papayag na mabulok ka dito."

"Bakit? Abogado ka ba?" I knew he was a lawyer. Gusto ko lang siyang

biruin.

"Oh yes, and I'm fucking good at it! Aayusin ko ang lahat para ma-approve
ang bail mo." Wika niya pa. Umiling ako.

"Murder ang kaso, walang bail." Mahinahon akong nagpapaliwanag.

"Murder lang. Iyong rapist nga naka-parole, ikaw pa kaya. I am Ares

Fucking Consunji. Sino lang ba ang abogado nila. I bet that he's not even
good."

"Hernandez." Sagot ko.

"Shiela? Shiela Hernandez?" Ares laughed when I nodded. "Cheap. She

didn't even last seven rounds in bed." Wika niya pa sa akin. Hera rolled
her eyes. Si Hermes naman ay binatukan si Ares. Natatawa ako. I
appreciate all their efforts pero hindi ako aalis sa lugar na ito.
Ginagawa ko to para kay Leira. Gusto ko na patawarin niya ako.

"Ayos na ako dito. Salamat mga 'tol." Biro ko pa. Humigpit ang hawak ni
Hera sa kamay ko.

"Hindi pwedeng maging ayos ka dito! Hades and Zeus are doing everything
to clear your records. Si Ares ang abogado mo, they have Hernandez,
Simoun but you have an army. We, Consunjis never abandon the ship. We
make sure it floats, we rock the ship. You're in our ship now so let us
be the captain and save you." Halos magmakaawa na siya sa akin. Umiling
ako. Sa paggalaw ng ulo kong iyon ay nakita ko si Arruba na papalapit sa
amin.

Natigilan ako. Mukhang napansin din ni Hera na sa ibang direksyon na ako

nakatingin. She sat beside me.
"Excuse me, pamilya ka ba? Family meeting ito." Hera spoke. She looked at
Hermes. "Did one of you fuck this woman, because she's oddly familiar to
me? Ares? Hermes?"

"She's a friend, Hera." Sagot ko. Nang tingnan ko si Arruba ay umiiyak na

siya.

"Heto ba ang idinulot sa'yo ni Leira, Azul?"

"Who is Leira?" Hera spoke again.

"My wife." Sagot kong muli.

"Oh! You're married?!" They all exclaimed. Arruba stared at me.

"Nakita mo ba kung paano niya sinira ang buhay mo? Hindi ka niya mahal!
Kung mahal ka niya bakit ka niya hinahayaan dito!"

"Who the fuck is Leira and what did she do to my brother?!" Mas malakas
na ang boses ni Hera ngayon. Tumayo pa siya at hinarap si Arruba. "Miss
na hindi ko maintindihan kung bakit ka pamilyar sa akin, anong karapatan
mo para sigawan ang kapatid ko?!"

"Ako lang naman ang mahal niya---"

"Noon." Narinig ko si Hermes. Everyone asked. He got my attention. How

the hell did he know that? "May I just get your attention please,
everyone?" He grinned like he knew something that all of us didn't know.
"I have here two pictures of Maximo Sarmiento -"

"Sino si Maximo? May - ari ba siya ng candy?" Hera cracked.

"I have told you that already, Hera! Maging aware ka nga sa mga
pangalan!" Sigaw pa ni Hermes. Sinampal ni Hera si Hermes.

"Ate ako! 'Wag mo akong sigawan!"

"Fine. Anyway, as I was saying, I have here to pictures of Maximo

Sarmiento and I want you, Azul, to identify the person you shot at the
jail that day."

Hindi ko maintidihan kung anong gustong ipagawa ni Hermes sa akin pero

nakinig na lang ako. Nakahawak si Arruba sa braso ko. Kasabay noon ay
ipinakita ni Hermes ang mga litratong hawak niya. That was when I
understood what he wanted to say to me.

He had two pictures - two different pictures of two Maximo Sarmiento. The
other one - in the photo a - is a man in his early fifties. He had a
crooked nose and rotten teeth. The other man - in the photo - is a man
in his mid-fifties - a man which I had never seen before.

I looked at Hermes.

"Now tell me, Azul. Who did you shoot that night?"

Itinuro ko ang lalaki sa unang litrato, hindi ko makakalimutan ang

mukhang iyon.

Hermes looked at Ares.

Hindi ko maintindihan. "The man in the first photo is Maximo Sarmiento -
fifty - two years old, single. Drug user, alcoholic. The man in the
second photo is Maximo Sarmiento, fifty - five years old, single. Dating
cook sa isang maliit na restaurant along EDSA. Nag-waiter sa isang
malaking five star hotel sa Escolta. Ex- ofw, naging driver ng taxi." He
sighed.

"And why do you know all of this?" Arruba asked what's been in my mind
for the longest time.

"Simple lang, Azul. I did my research. At kung sinasabi mong dinemanda ka

ng pamilya ni Sarmiento - walang kaso. If you're saying that the man in
the first picture is the one you shot that night - wala kang kaso -
because the second Maximo Sarmiento was killed inside the jail because of
a riot - not because you shot him."

"Ano?" Hindi ko maintindihan.

"Simple lang. Hindi ikaw ang pumatay sa Maximo Sarmiento na konektado sa

Leira Sarmiento na iyon. Ibang tao ang binaril mo. Hindi ang Maximo ni
Leira Sarmiento."

"Putang ina!" I exclaimed. Manghang-mangha ako.

####################################
Challenge # 27
####################################

"Bakit hindi mo sinabi sa akin?! Matagal mo na palang alam!"

"Pa, kumalma ka. 'Wag mong sigawan si Ate."

Hindi matigil ang luha ko. Nasa bahay kami noon at si Papa ay galit na
galit sa akin. Nakayuko lang ako at hindi ko malaman kung anong sasabihin
ko sa kanya. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag na kaya hindi ko
sinabi kahit na alam ko at masakit sa akin ay dahin ayokong masaktan si
Azul. Tama na siguro noon iyong lalayo ako at iiwasan siya. Tama na
siguro na umalis kami sa buhay ng isa't-isa at kalimutan ang lahat ng
nangyari. Hindi ko alam kung maiintindihan ako ni Papa. Basta ang tanging
dahilan ko lang ay dahil ayokong masaktan pa si Azul at ang pamilya ko.
Sasaluhin ko na ang lahat basta hindi lang malaman ni Papa ang tungkol
dito - but then he already knew and I am in so much mess.

"Bakit, Leira!?"

"Sorry, Pa." Napahagulgol ako. "Sorry." Sa galit ni Papa ay hinampas niya

ang mesa sa harapan namin. Nagulat ako.

"Alam mo kung gaano kasakit para sa akin ang ginawa niya sa Tiyo mo!
Dapat ay sinabi mo para matagal na siyang nakulong!" Hindi ko alam kung
anong lumukob sa aking pagkatao at tumayo ako pra sagutin si Papa.

"Hindi niya iyon sinadya! Hindi naman siya masamang tao! Oo nga at
pinatay niya si Tito pero sa tingin ninyo po ba ay ginusto niya iyon? He
only reacted in the situation he was in and I'm sure that he never wanted
to hurt our family!"

Sinampal ako ni Papa. Napasinghap si Mama at pumagitna sa aming dalaa.

Niyakap ni Mama si Papa pero hindi niya rin napigil ito.
"Naririnig mo ba ang sinasabi mo, Leira?" He asked me. "Sinasabi mo sa
akin na hindi niya sinasadya?! Pinatay niya ang kapatid ko! Pinatay!
Tapos sasabihin mo sa akin na hindi niya sinadya? Pinatay pero hindi
sinadya?! Nasaan ang utak mo? Masamang tao si Azul!"

"Oo! Pero mahal ko siya!" I cracked. Natigilan ang lahat. Humahagulgol na

ako. Nanlalambit ang tuhod ko. Hindi ako makahinga dahil sa luha at sa
sama ng loob. Bakit ba hindi ko mapigilan ang pagmamahal ko para kay
Azul. Siya ang maling tao. Isang tao na dapat hindi ko nakilala at ang
taong dapat pala ay hindi ko minahal ngunit nakasulat kami sa palad ng
isa't isa kaya siguro kahit na anong iwas ko sa kanya ay mahahanap at
mahahanap pa rin namin ang isa't isa.

"I know how ridiculous it sounds but I love him. Itinago ko sa inyo dahil
ayokong may gawin kayong hakbang. Tanga na kung tanga pero naisip ko noon
na kung aalis na lang ako sa buhay niya at lalayo sa kanya. Itatago ko
ang sarili ko - mahal niya ako - naisip kong tama na ang parusang iyon
para magsisisi siya sa ginawa niya. Hindi ko inaasahan na isusuko niya
ang sarili niya, Papa." I sobbed hard. I bit my lower lip. Kitang-kita ko
ang sakit sa mga mata ni Papa. Binigo ko siya.

Noong namatay si Tiyo ay ako ang kakampi niyang naghahanap ng hustisya

para kay Tiyo pero ngayon - sinubukan ko naman - alam ng Diyos na
sinubukan ko namang ibalik sa paghahanap ng hustisya kay Tiyo ang
atensyon ko pero hindi ko talaga maalis sa puso ko ang pagmamahal ko kay
Azul.

"Hindi mo alam kung anong sinasabi mo, Leira. Hindi kita pinalaking
ganyan! Nakalimutan mo na ba ang mga ginawa ng Tiyo mo para sa'yo?!"

"Alam ko! Pero alam ko rin na hindi ipagkakait ni Tiyo sa akin ang
kaligayahan ko!"

"Putang ina, Leira - dahil sa ginagawa mo lalong mabubulok sa kulungan

ang lalaking iyan!" Sigaw niya. Nanlaki ang mga mata ko.

"Pa! 'Wag mong ipakulong ang asawa ko."

Muli na namang natigilan ang lahat. Umiyak na si Mama. Papa looked back
at me. Hindi ko pa nasasabi sa kanila na kasal na kami at kahit kailan
hindi ko binalak sabihin sa kanila sa ganitong paraan. Mas gusto ko iyong
walang komplikasyon, iyong masaya lang. Ayoko nang ganito na lahat kami
ay emosyonal at galit ang nararamdaman. Papa shook his head.

"Hindi na kita anak."

Naging napakasakit para sa akin nang pangyayaring iyon. Umalis si Papa sa

bahay at hindi siya nagsabi kung saan siya pupunta. Hindi naman ako
kinikibo ni Mama dahil sa pagpapakasal ko kay Azul at ang kapatid ko ay
iniiwasan rin ako. Naiwan ako sa gitna ng bahay namin na ako lang.
Umiiyak ako. Nasasaktan. Bakit kailangan mangyari sa akin ng bagay na
ito? Gusto ko lang naman noon ay ang maging masaya pero nandito ako at
hindi ko magawang maging masaya.

Alam kong totoo ang sinabi ni Papa. Alam kong gagawa siya ng paraan para
makulong si Azul at hindi ko alam kung paano ko mapipigilan iyon.
Itinakwil ako ni Papa bilang anak. Kaya kong tanggapin iyon kaysa naman
tuluyang makulong si Azul. Hindi ko kaya.
Nagkulong ako sa aking silid. Iniiyak ko na ang lahat nang pwede kong
iniyak habang nag - iisip ako ng paraan para makumbinsi si Papa na 'wag
nang idemanda si Azul. Katangahan siguro kung iisipin pero naniniwala ako
na hindi niya sinadya ang ginawa niya kay Tito. Hindi naman niya ako
kilala sa panahong iyon. Hindi niya alam na makikilala niya ako, hindi
niya alam ang mangyayari sa hinaharap - hindi niya alam na magkakasama
kami. I sighed. I wanted to go to Azul now and that's exactly what I did.
Lumabas ako ng silid, wala si Mama o si Papa sa sala, wala rin ang
kapatid ko. Hindi ko na rin sinubukang magpaalam dahil baka hindi naman
nila ako payagan.

Lumabas ako ng bahay at paglabas ko, nakita ko si Arruba na bumaba sa

kanyang kotse at lumakad papalapit sa akin. Huminga ako nang malalim at
inihanda ang sarili ko sa kung anuman ang gagawin niya. Sa ekspresyon na
iyon nang mukha ni Arruba ay alam ko na susugod siya. Tama ako, tumama
ang palad niya sa mukha ko.

"Ang kapal ng mukha mo!" Sigaw niya sa akin. Nanlaki ang mga mata ko.

"Anong problema mo? Nilalapitan pa ba kita?" Inis na tanong ko. I gritted

my teeth.

"Ikaw ang dahilan kung bakita nasa kulungan ngayn si Azul. Sumuko siya
para sa'yo! Hindi mo ba naitanong sa sarili mo kung anong epekto mo sa
kanya? You are ruining his life!"

"Masaya kami, Arruba!" Sigaw ko. "Kung hindi mo iyon nahahalata noon,
masaya kami at ikaw lang ang anay na pilit sumisira sa pundasyon ng
relasyon ko kay Simoun. Hindi ko nga alam kung ilang beses kong uulitin
sa'yo na ako ang mahal, ako ang pinili at ako ang pinakasalan! Talo mo pa
ang kabit kung umakto! Tanggapin mo sa sarili mo na hindi ikaw ang mahal,
hindi kita ang pinili at ako ang pinakasalan!"

"Pero ako ang buntis."

Nag-hang ang pagkakabuka ng bibig ko. Namali ba ako ng rinig? Sinabi niya
ba talaga na siya ang buntis? Tinitigan ko siya at saka ako ngumisi.

"Hindi ako tanga, Arruba. Hindi ka buntis. Kailan mo ba isusuko ang

pagmamahal mo kay Azul? Hindi mo ba naisip? Hindi mo ba nakikita na
sinisira ka ng pagmamahal na iyan? Look, you are willing to lie and hurt
other people just so you can have him. Magiging masaya k aba sa
kadahilanang na sa'yo si Azul pero hindi naman siya masaya sa'yo?"

Arruba's tears started falling. She looked away. Nakadama ako ng awa para
sa kanya. Kahit paano ay naiintindihan ko kung anong nararamdaman nya.
Nagmamahal din ako - swerte lang dahil mahal ako ng mahal ko samantalang
siya ay minsang minahal, minamahal niya hanggang ngayon ngunit nakikita
niyang nagmamahal ng iba.

Nagulat ako nang lumuhod sa akin si Arruba at umiyak sa harapan ko. Wala
akong masabi sa kanya. Titig na titig lang ako sa mukha ni Arruba na iyak
nang iyan. Puro ungol at paghikbi lang ang naririnig ko. She was biting
her lips.

"Leira, maawa ka. Ibibigay ko sa'yo lahat ng gusto mo. Kahit magkano,
basta ibalik mo sa akin si Azul. Let him go, Leira... please..."

Nataguan ko ang sarili kong lumuluha na rin. Huminga ako nang malalim at
pinulot si Arruba patayo. Pinahid ko ang mga luha niya.
"Hindi ko siya ibibigay sa'yo. Dahil, hindi naman bagay si Azul para
kunin at hingin mo. Tao siya, may damdamin at nagkataon na mahal niya ako
at sa totoo lang mahal ko rin naman siya. Sa katunayan, pupunta ako sa
kanya, hihingi ako ng tawad at itatanong kung maaari niya pa akong
tanggapin dahil nagkamali ako - na dapat kong subukan, na dapat ko siyang
bigyan ng ikawalang pagkakataon. Na handa akong yakapin siya kahit na may
ganoong nangyari sa amin. Na sana, tanggapin niya akong muli..."

Ngumiti ako. "Alam mo kasi, Arruba, napakasarap mahalin ni Azul, kaya

hindi ko siya hahayaang mawala na lang basta. Akin siya, naiintindihan
mo? Kahit ilang beses kang magmakaawa sa akin, mabuntis ka man niya - na
malabong mangyari - akin si Azul at mahal ko siya. Kaya diyan ka na. My
husband's waiting for me..."

Tumalikod ako. Iniwan ko si Arruba doon. Sa totoo lang ay kinakabahan ako

dahil hindi ko alam kung paano ko sisimulan kay Azul ang lahat ng
sasabihin ko. I know that I have hurt him, iniwan ko siya sa oras na
kailangan niya ako, pero ngayon, sigurado na ako na kahit na anong gawin
niya ay tatanggapin ko siya dahil hindi ko kayang mawala si Azul sa akin
dahil mahal na mahal ko siya at halos hindi ko mapaniwalaan ------ .

Bang!

Natigil ako sa pag-iisip nang may marinig akong isang napakalakas na

putok ng baril. Lumingon ako. Nakita ko si Arruba na may hawak na
kwarentay' singko - tulad iyon ng baril ni Azul ngunit kulay brown at mas
maliit lang ng kaunti. Kumunot ang noo ko.

Anong ginagawa niya?

Hindi naman nagtagal ay may naramdaman akong kung anong mainit sa likuran
ko. Pilit kong nililingon ang parteng iyon ng katawan ko at nang maabot
ko ay naramdaman ko ang basa. Tiningnan ko ang daliri ko - kulay pula.

Dugo.

Tiningnan ko si Arruba. Muli niyang kinalabit ang gatilyo ng baril,

tumama iyon sa tyan ko. Napaupo ako. Napaawang ang mga labi ko.
Napatingala ako at doon, nakita ko si Arruba na nasa harapan ko na at
tinititigan ako.

"He won't be yours anymore if you're dead." Malamig na malamig ang tinig
niya. Awang na awang naman ang aking labi. Nahihilo na ako. Hindi ko na
maintindihan ang mga nangyayari sa paligid...

Sa pagpikit ng aking mga mata, isang mukha lang ang nakita ko - ang mukha
ni Simoun Paul Azul.

----------------------

"As of today, nothing happened, you never killed or did anything that is
unlawful."

Ngiting-ngiti si Hera sa akin habang sinasabi niya sa akin ang bagay na

iyon. Gusto kong malaman kung paano niya nagawa ang bagay na iyon. She
was smiling so wide. Ikalawang araw ko na sa kulungan at sa dalawang araw
na iyon ay hindi siya nagmintis sa pagdalaw sa akin. Ngayon ay kasama
niya si Ares at inaayos ang mga papeles na makapagpapalaya sa akin. Ares
have presented to the judge the evidences that I didn't kill Maximo
Sarmiento - Leira's uncle. Nilinis nila ang pangalan ko at dahil doon,
manghang-mangha ako sa kanilang magkakapatid.

Dahil sa bagong ebidensya ay idini-miss ang kaso ko. Tiningnan nila ang
bagong anggulo - ibiga sabihin hanggang ngayon ay nasa labas pa rin ang
taong pumatay talaga sa tyuhin ni Leira.

"How'd you do it?" I asked her. She made a face.

"I didn't do anything. I just told Hades what's needed to be done and he
obeyed. What a great husband I have. He's taking care of the kids and
he's always giving me what I want." Parang kilig na kilig si Hera habang
sinasabi niya ang bagay na iyon. Para namang lalo akong nangulila sa
asawa ko. Inisip ko tuloy bigla kung ganito rin ba siya kapag ikinukwento
niya ako sa ibang tao Kinikilig rin kaya siya? Huminga ako nang malalim.

Siguro ay alam na ng kanilang pamilya ang kinahinatnan ng kinaso sa akin

ng kanyang ama. Kahapon ko pa siya hinihintay na dumalaw sa akin. Akala
ko ay patatawarin na niya ako pero sukdulan nga siguro ang galit niya sa
akin dahil hanggang ngayon ay hindi ko siya nararamdaman.

"Kuya!" Narinig ko si Ares na sumigaw. Mabilis siyang naglakad patungo sa

amin. He was smiling while holding the release order. "You're a free man
now, Big brother!"

"Nice!" Hera spoke. "My god, I'm so fucking happy, I could cry but not
here, the only reason why I put up to this place is because of you and
now that you're free, we have to leave dahil mawawalan na ng effect ang
shield ko from germs!" Mabilis pa sa alas kwatro na tumayo si Hera at
niyakag ako.

Ginawa namin ang procedure sa paglaya. Nagpirmahan, nagkamayan at matapos

ang ilang minuto ay lumabas ako ng kulungan na suot pa rin ang inmayte
shirt ko. Habang naglalakad patungo sa parking lot ay nakita ko agad ang
apat na gunggong kong mga kaibigan, Ido, King David, Judas at si Axel
John. Nakatingin silang lahat sa direksyon ko. Ido was the first one to
move closer to me. Niyakap niya ako.

"Things we do for love. Magagawa mo rin kaya iyan para sa akin?" Tanong
ni Ido. Natatawang binanatan ko siya ng suntok sa likod. Nagsunuran na
rin ang ilan. Matapos akong yakapin ni Judas ay binalingan niya si Hera
na nasa tabi ko lang habang pinapayungan ni Ares. Nagtatakang nakatingin
lang sa kanya ang kapatid ko, walang abog na bigla na lang niyakap ni
Judas si Hera.

"What the fuck?" Hera muttered. Itinulak niya si Judas at dinaluhan naman
ni Ares ng suntok.

"Stay away from the queen, you motherfucker!"

"Tama na 'yan!" Utos ko. Hinatak ni Axel John si Judas na nakangisi lang.
Umalis naman si Hera at Ares at naiwan kaming lima.

"Ang ganda talaga ng kapatid mo!" Usal ni Judas.

"Oo at may asawa na rin siya." Wika ko pa. Si King David ay tahimik lang
na nagmamasid sa amin. Binalingan ko siya. I looked at his eyes and I
took all my strength to punch him on his beautiful face.
"You knew that I didn't kill Leira's uncle but you made me believe that I
killed him! Sinira mo ang relasyon ko sa asawa ko! Putang ina, David!
Ganyan ka ba kagago!" Gigil na gigil ako. Dumudugo ang bibig niya.
Pinigilan ako ni Ido, si Axel naman ay tumayo ssa tabi niya. Pikon na
pikon na ako. "Kayon dalawa ni Axel John, wala kayong gusto kundi ang
masira ang kung anuman ang meron ako sa mahal ko! Nag-iisip ba kayo?! Ano
bang mas mahalaga para sa inyo? Did you ever think about the sacrifices I
did just to keep all of you safe?!"

"I never asked for your protection, Simoun!" Sigaw ni King David sa akin.

"Tarantado! Hindi mo nga, hiningi, pero ibinigay ko sa'yo dahil iyon ang
tama! Hindi kita ilalaglag dahil kaibigan kita, kapatid! Did you ever
think of my happiness?"

"Si Arruba---"

"Tang ina mo, babarilin kita sa bayag!" Narinig ko si Judas.

"Tama na!" Sigaw ni Ido. "Nagkakasira - sira tayo dahil sa mali ninyong
paniniwala. Hindi ko kinakampihan si Simoun pero may punto siya. Hindi ba
at mahal mo si Arruba, David? Bakit hindi ikaw ang gumawa nang lahat ng
gusto mong gawin ni Simoun para sa kanya? Bakit pa hindi mo kunin si
Arruba? You're a puss at ikaw naman Axel John, alam namin na si David
talaga ang papanigan mo sa lahat ng bagay pero sana bilang kaibigan,
iayos mo ang isip niya hindi iyong makikisali ka, ikaw Judas, hindi sa
lahat ng bagay baril ang sagot! At ikaw Azul..." He sighed when he looked
at me.

"Kaya kong tanggapin na hindi na ako ang uunahin mo sa mga bagay-

bagay..." Madramang wika niya. I made a face.

"Ang point ko," Pagpapatuloy ni Ido. "It should always be friendship

before any hoes or woes. We have always stick together. Stick together.
Remember what Queen Gwen taught us?"

Queen Gwen was King David's mother.

"Para tayong walis tingting, isa o dalawa o tatlo, medaling baliin pero
kapag magkakasama tayong lahat, walang makababali sa atin. Walang
makakasira."

Tumingin akong muli kay King David. He was just staring at me. Inabot ko
sa kanya ang kamay ko para sa isang shake hands and he was about to take
my hand when he received a call. May kinausap siya tapos ay bigla siyang
nagpaalam umalis.

"Emergency, I have to go man!" Tumakbo siya nang napakalabilis.

Naghiwa-hiwalay na kami pagkatapos ng insidenteng iyon. Sumama muna ako

kina Hera pauwi sa mansyon nila. Sa isipan ko ay si Leira lang ang
naroon. Nasaan na kaya siya? Bakit hindi niya ako pinupuntahan? Nang
marating ko ang masyon ay sinalubong ako ni Lukas. He was smiling at me.
Katabi niya si Hermes at si Nina na karga ang anak na babae habang
nakatabi naman ang batang madaldal sa ama niya.

"Welcome home, son." Wika ni Lukas sa akin. He hugged me. I saw how my
siblings looked at us. Naluluha pa si Hera habang hawak ang kamay ni Nina
at Bathseeba. I looked up at Apollo's portrait, I have a feeling that she
was watching over us.
"Thanks, Lu---"I sighed. "Papa..." Hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya.

Finally, I am home... mas masaya nga lang kung andito si Leira...

----------------

Isang linggo. Naghintay ako ng isang linggo pero walang Leira na

nagpapakita o nagpaparamdam sa akin. Gusto kong magpunta sa bahay nila
pero hindi ko magawa dahil napakasakit ng kalooban ng ama ni Leira sa
akin.

Noong nakaraang linggo ay nagharap kami sa husgado para sa pagkakabasura

ng kaso at sa mga bagong ebindensya na nakalap nila Ares. Kitang- kita ko
noon sa mga mata ng ama ni Leira ang galit sa akin. Sinubukan ko siyang
kausapin ng harapan ngunit sinuntok niya lang ako. Hindi na ako kumibo.
Sinabi niya sa akin kung gaano kalaki ang sama ng loob niya. Wala akong
magagawa. Naniniwala ang tatay ni Leira - kahit na may mga ebidensya na
ako ang pumatay sa tyuhin niya. Pumatay ako pero hindi ang Maximo na
iyon. Sinabi niya na galawang pera ang umiiral, hindi na ako talaga
nagsalita.

"Pare." Tumingin ako sa kanan ko nang marinig ko si Ido. Nakangisi siya

sa akin. Nitong nakaraan ay panay niya akong niloloko dahil sa
pagkakabura ng record ko sa NBI pati na rin sa International Federal
Justice. It's what Hera did for me. As of last week, I am a clean man. I
didn't kill anyone - I am just a retired FBI agent, walang bahid ng dugo
sa kamay.

"Iniisip ko ang asawa ko. Nasaan na kaya siya?" I wondered. Ido tapped my
shoulder. "Hanggang ngayon ba nami-miss mo si Roma?"

"Hindi na. Kinalimutan ko na iyon. Matagal na iyon, Azul. Tahimik na si

Roma at ang kaluluwa niya, ang hindi lang matatahimik ay ang gumawa niyon
sa kanya."

"Papa said that he never stopped missing Apollo."

"Did you ask him about your mom?"

I did. Tumango ako kay Ido. Minsang nag-uusap kami ay tinanong ko si

Lukas tungkol kay Olivia at sinabi niya sa akin ang totoo - he did love
her but at the first test of trust, he failed her. Naniwala siya sa sabi-
sabi kaya umalis siya at iniwan ang Mommy ko. Sinabi niya na kung hindi
niya nakilala si Apollo noon ay malamang binalikan at hinanap niya kami.
Tao siya at inamin niya sa akin na naging kontento siya at nabuhay nang
masaya kasama ng babaeng pinili niyang mahalin at makasama. He never
wondered about Olivia and knowing that, it fucking hurts pero tapos na
iyon. Hindi ko na sinisisi ang Papa ko. Mas mahalaga ang ngayon. Pareho
nang tahimik ang mga kaluluwa ni Olivia at Apollo.

"It doesn't hurt anymore." Wika ko. Ang masakit na lang ay ang parte ng
puso kong nangungulila sa mahal ko.

"Kamusta si Arruba?" Hindi ko napigilang magtanong. He shook his head.

"Wala akong balita sa kanya, wala rin akong balita kay King David. Hindi
ko nga sila ma-contact. Si Judas man ay hinahanap ang ate niya." Wika
niya sa akin. Nakakapagtaka. Naisip ko minsan na baka magkasama na ang
dalawa sa kung saang bansa man sa mundo - at kung ganoon nga ang
nangyayari ay masaya ako para sa kanila. Siguroo ngayon ay mahahanap na
nila ang kasiyahan na matagal na nilang ipinipilit sa akin.

Nasa ganoong pag-uusap kami nang bigla kong mamataan si Mariella - ang
FUBU ni King David. Hindi ko na yata siya nakitang walang hawak na
sigarilyo at umuusok ang bibig. Ngumiti ako. Si Ido naman ay tumayo at
tumingin sa akin.

"Masarap siya." Makahulugang wika niya. Kumindat si Ido sa akin. I just

shook his head. Lumapit si Mariella sa amin. Nasa safe house ako ni Ido
at hindi ko alam kung paano niya kami nahanap. Malamang ay hinahanap niya
si KD.

"Hello." Bati niya. Tiningnan niya si Ido na para bang hinuhubaran nila
ang isa't-isa. "Nandito ako para magpaalam, aalis na ako. Nagising na ako
sa katotohanan na hindi ako mamahalin ni KD. Nandito rin ako para tapusin
na ang kabaliwan nila ni Arruba."

Kumunot ang noo ko. Hindi ko alam kung bakit bigla akong kinabahan.

"Alam kong nagtataka kayo kung bakit wala sila. Arruba and David is in
Batanes. Doon nila itinatago ang isang taong matagal mo nang hinahanap,
Azul."

Umawang ang labi ko.

Ido shook his head.

I stood up, I was feeling appalled and agitated.

"Si Leira...?"

"Si Leira." She confirmed. "And... Arruba shot her. I think she's in a
very critical---"

"Nasaan ang chopper?!" Sigaw ko kay Ido.

"Tatawagan ko si Judas. Kumalma ka."

"Walang kakalma! Papatayin ko si King David! Walang sabi-sabi! Papatay

ako ng tao! Mga putang ina!"
####################################
Challenge # 28
####################################

Nagising ako sa pananakit ng katawan. Masakit na masakit ang mga kasu-

kasuan ko. Nang magmulat ako ng mga mata ay naroon pa rin ako sa pamilyar
na silid na iyon. Napaluha ako agad. Hindi pa rin ako nakakabalik sa
pamilya ko. Gusto ko nang umalis pero hindi ko pa kaya. Wala akong lakas.
Nanghihina pa rin ako hanggang ngayon.

"Okay na ba siya? Magaling na ba siya?"

Narinig ko na naman ang boses ni Arruba. Naghari ang galit sa puso ko.
Ang kapal ng mukha niyang tanungin kung magaling na ako gayong siya naman
ang dahilan kung bakit ako nandito. Baliw na si Arruba. Sadly she lost
her sanity while in love with Azul. Hindi ko naman kasalanan na ako ang
minahal, bakit naman ako ang nagdurusa sa ganito?

"Just stay calm, my love. Stay in the car. Susunod ako sa'yo."

Iyong boses na iyon ay kay King David. Silang dalawa ni Arruba ang kasama
ko dito at hindi ko alam kung anong gagawin nila sa akin. Hindi ko alam
kung dapat ko na bang hintayin ang kamatayan ko. Pakiramdam ko anumang
oras mula ngayon ay papatayin nila ako.

Nakarinig ako ng mga yabag ng paa pababa ang sumunod naman ay ang
pagbukas ng pintuan ko. Nakita kong pumasok si King David sa silid ko. He
was looking at me. May awa sa kanyang mga mata. Sa totoo lang ay hindi ko
kailangan iyon - kailangan ko ay ang iuwi nila ako.

Naupo siya sa silya sa harap ng kama ko. He was just staring and I hate
the fact that he was staring at me like that. Punong-puno ng awa ang mga
mata niya pero hindi ko gusto iyon. Ma gusto ko na ibalik nila ako sa
siyudad. Hindi ko naman sila idedemanda basta ibalik lang nila ako dahil
alam kong nag-aalala na ang pamilya ko - lalo na si Papa kahit na may
away kami bago mangyari sa akin ito. Gusto kong makasama ang pamilya ko,
gusto kong makita si Azul.

"Leira..." Tinawag niya ako. Tiningnan ko siya. Umiiyak ako. Humihikbi

pero hindi ko iyon inaalintana.

"King David, parang awa mo na..." Napahagulgol ako. Ngumiwi siya. He

looked away. Matagal siyang tumingala na para bang nag-iisip ngunit nang
bumaling siya sa akin ay ikinabigla ko ang nakita ko.

Umiiyak siya.

"L-leira, patawarin mo ako..." He said. Bakit siya nanghihingi ng tawad?

Papatayin na ba niya ako? Itinakip niya sa kanyang mukha ang kanyang mga
kamay at saka humikbi. Napatanga ako. "I'm so sorry."

"P-patayin mo n-na ba ako?" Nahintakutan ako. Umiling si King David.

"Hindi... ibabalik kita. Pero patawarin mo ako at si Arruba - lalo na si

Arruba. Kasalanan kong lahat ito. I just..."

"Your love for her destroyed you." Walang abog na wika ko. He shook his
head. Alam niya pala ang resulta ng pag-ibig niya para sa babaeng iyon
bakit hindi niya pa gawan ng paraan? Arruba is becoming a monster as the
minute passed by. Nakakatakot na siya - she could kill for love. I cried.
King David was sobbing.

"I love Azul, I love Arruba - I want them together. Pinipilit ko ang
gusto ko dahil gusto ko siyang maging masaya, Kaya kong isugal ang lahat
para sa kanya but then I never expected her to do this. I love and I
cherish her, but this is wrong... I'm sorry, Leira." Napalakas ang
paghagulgol niya. Lumuhod pa siya sa harapan ko. "Nagmahal ako pero hindi
ko kayang panindigan. I'm sorry, Leira. Hindi ko sinasadya ang lahat. I
just want to make Arruba happy..."

"Her happiness destroyed the good man that you once were." I commented.
Natigilan siya. Hinawakan ko ang kamay niya tapos ay niyakap niya ako.
Napaigik ako dahil sa sugat ko pero niyakap ko rin siya pabalik. Iyak
lang nang iyak si King David. He kept on saying that he wanted to make
things right - that he will make things right. Ilang minuto kaming nasa
ganoong posisyon, matapos iyon ay inalalayan niya akong tumayo. Dahan-
dahan akong naglakad pero nagulat ako nang buhatin ako ni King David at
saka kami bumaba. Lumabas kami ng bahay. Noon ko nakita si Arruba.
Lumabas siya sa sasakyan. Si King David naman ay dinala ako sa isa pang
sasakyan at doon niya ako sinakay.

"David, what are you doing?! Bakit mo siya isinama! Ang sabi koi wan na
natin siya dito at 'wag sabihin sa lahat na alam natin kung nasaan siya!"
Arruba said. Galit siya. Galit na galit siya. Pulampula ang mukha niya.
Inilagay ako ni King David sa passenger's seat tapos ay hinarap si
Arruba.

"Hindi." He held her hands and pulled her closer. "My love, listen to me-
--"

"Hindi! Hindi siya pwedeng sumama! Iiwan natin siya! Akala ko ba gusto mo
kong sumaya! Gusto ko si Azul!"

I saw tears in King David's face. Naiiyak rin ako habang nakatingin sa
kanila.

"No... My love, this is the new plan. I will take Leira back and we will
fly to L.A. We're going to have a vacation. My love..."

"Ayoko! Gusto ko si Azul!"

Napahagulgol na si King David.

"Arruba, patawarin mo ako..." He kept on saying. He cupped Arruba's face

and hugged her. Kumakawalan si Arruba sa kanya pero mahigpit ang yakap ni
King David. Nakakaramdam ako ng awa para kay King David. Iyak siya nang
iyak.

"I made you and I'm so sorry... please my love..."

"Ayoko sa'yo! Gusto ko si Azul!"

Natigilan ang lahat nang biglang may umalingawngaw na busina mula sa kung
saan. Hindi ko na alam kung anong nangyayari sa paligid. Napapikit na
lang ako. Masakit pa rin kasi ang sugat ko. I could still hear Arruba
sobbing and calling out Azul's name. Nakakalungkot. Hindi ko man siya
nakilala nang napakatagal pero alam ko na minsan sa buhay niya naging
napakabait ni Arruba. Binabago ng pag-ibig ang tao. Iyak siya nang iyak.

"Arruba!"

"Putang ina mo, David!"

Kumunot ang noo ko. Tila ba nagkakagulo na sila sa labas. Hindi ako
masyadong makagalaw. Nanghihina ako. Iyak ni Arruba ang naririnig ko pati
na rin ang iilang boses na pamilyar din sa akin.

"Leira..."

I thought I heard the angels sing when I heard that familiar voice. Kahit
hirap ako ay nagmulat ako ng mga mata at pilit na ibinaling ang atensyon
ko sa aking kanan. Bumukas nang sunod-sunod ang luha ko nang makita ko si
Simoun Paul na nasa tabi ko na. Wala man ako sa Maynila pero pakiramdam
ko ay nakauwi na ako. I was crying as he touches my face. Ang daming
tanong sa isipan ko pero hindi ko na naisatinig iyon dahil sa
overwhelming feeling na meron ako sa puso ko. Hindi ko masukat ang saying
nararamdaman ko.

"A-akala ko h-hindi n-na k-kita ma-k-ki-kita..." I sobbed. Azul touched

my face. "Sorry, Simoun, sorry..." Iyak ako nang iyak. Hinalikan ako ni
Azul sa labi tapos ay niyakap niya ako. He kissed my forehead tapos ay
bumaba siya ng sasakyan. Kahit paano ay nagkaroon ako ng lakas. Hindi
naman kasi ako dinala ni King David sa ospital, sila lang ni Arruba ang
gumamot sa akin.

"Simoun!" Tawag ko. He looked at me.

"Babalik ako. Hindi na kita hahayaang iwan ako..."

----------------

My mind was racing. Nalaman ko na nasa bahay bakasyunan sa Batanes si

King David. Hindi ko na pinalampas ang pagkakataon. Nandito na kaming
lahat ngayon, maghaharap kaming lahat at walang habas kong paparusahan
ang gumawa niyon kay Leira. Inilabas ko ang baril ko. Si Judas ay
nagpunta kaagad sa kapatid niya ay niyakap ito. Arruba looked different,
napakapayat na niya. Nangangalumata at parang napaka-restless niya. King
David just looked at me. Itinaas niya ang kanyang kamay at saka bumaling
sa lahat.

"Andyan na si Leira, hayaan ninyo kaming makaalis ni Arruba."

"Sinong nagsabing aalis ka? Putang ina mong gago ka! Itinuring kitang
kapatid! Minahal kita pero gagawin mo sa akin ito! Ano bang ginawa kong
mali sa'yo - sa inyo?!"

"Azul, tama na! Natatakot na si Ate." Si Judas ang nagsalita. Wala akong
pakialam. Tumingin si Arruba sa akin. Lumapit siya tapos ay niyakap ako.
Iyak siya nang iyak. Alam kong may nagbago na sa kanya. Alam kong may
nag-iba na

"Simoun, sumama ka na sa akin. Tayong dalawa na lang ulit... I looked at

her - eye to eye. I shook my head.

"Look what you've done to her... You broke her." I said out loud. Hindi
naman nagsalita si King David at lumuhod lang siya. Natigilan ako nang
marinig ko ang paghagulgol niya. I have never seen him like this. Kahit
si Axel John ay hindi na nakapagsalita.

"Patawarin mo ako, Simoun..." He sobbed. "Ako, ako ang bumaril kay Leira.
Walang kasalanan si Arruba. Bi-biktima lang siya. Ako---"

Nagdilim ang paningin ko. Inilang hakbang ko si King David, kinuwelyuhan

tapos ay inalog. Galit ako. Kaya kong itapon ang pagkakaibigan namin.
Wala na akong pakialam. Sinaktan niya si Leira. Ang akala ko - ang buong
akala ko ay si Arruba ang gumawa pero siya - sa lahat ng tao siya ang
gumawa sa akin at kay Leira ng bagay na iyon. Akala ko magugustuhan niya
na magiging masaya na ako. Saksi si King David sa kalungkutan ko. Akala
ko ay maintindihan niya ako dahil pareho kaming nawalan ng ina pero
nakakabobong kausap ssi King David.

"Makasarili! Sinisira ng pagmamahal mo kay Arruba ang pagkakaibigan

natin! Hindi mo ba naisip iyon?! Putang ina! Ibinigay ko sa'yo ang
lahat!" Napaiyak na ako. Napakasakit para sa akin ng nangyayari. Hindi ko
maintindihan. Ano bang ginawa kong masama.

"Patawarin mo ako, Azul." Umiiyak pa rin siya. "Hayaan mo lang akong

makaalis kasama si Arruba. Hindi na kami mangugulo." Namumugto na ang mga
mata ni King David. Lumuwag ang hawak ko sa kanya. When I released him,
he kneeled in front of me and cried like a little boy. He was sobbing.
Alog nang alog ang mga balikat niya.

"Pinagsisisihan ko ang lahat, Simoun." Wika niya pa. "Patawarin mo ako.

Patawarin mo si Arruba. Hayaan ninyo kami. Aalagaan ko siya. Hayaan ninyo
lang kami..."

"Azul, tama na..." Narinig ko si Ido. "Tulo na ang uhog ng bata." Tinapik
ako ni Ido.

"Hahayaan? Hahayaan na naman? Kaya lumalaki ang ulo niyan! Panay

hinahayaan?! Sinira niya ang buhay ko - sa susunodd sino naman ang
sisirain niya?!" Sigaw ko pa. Hindi ako makalma. Inis na inis ako.
Sobrang gali ang nararamdaman ko lalo na ngayon na nararamdaman ko ang
sakit at nakita ko ang ginawa nila kay Leira. Hindi ko matanggap. Galit
ako. Sobrang galit.

Walang ginawa si King David kundi ang umiyak at humingi ng tawad. Tama si
Ido. Tulo na ang sipon niya.

"Tumayo ka diyan." Dinaluhan na siya ni Axel John. "David, tumayo ka

diyan." Hinawakan ni King David ang braso ni Axel John.

"Sorry, Kuya..." I looked away. Kahinaan ako ang tawagin akong kuya ni
King David dahil siya talaga ang itinuring kong bunsong kapatid. He was
eleven when I met him, I was fourteen, si Judas naman ay trese. Si King
David ang naging pet ko - at kaya napakasakit sa akin nito ay dahil sa
lahat ng pinagsamahan namin.

"Ayokong makita ka pang muli." Wika ko sa kanya. Humagulgol na naman si

King David. Tumalikod na ako upang balikan si Leira. Ang una kong gagawin
ay ang dalhin si Leira sa ospital. She needs to be observed. She needs
professional help. Habang naglalakad ako ay pinipigilan kong umiyak.

Today marks the end of my friendship with King David and it fucking
hurts.

"Simoun!" Arruba screamed. Lumingon ako. "Akin ka lang!" Nanlaki ang mga
mata ko nang makita kong bigla niyang binunot ang baril sa likod ni Judas
at itinapat sa akin. Kinalabit niya ang gatilyo. My mouth parted. Hindi
pwede. Hindi ako pwedeng mamatay. Hindi ngayon. Naghihintay ang pamilya
ko. Hinihintay ako ni Leira.

But then, I didn't get shot. Parang naging slow motion ang lahat. Nakita
ko na lang na tumakbo si King David papunta sa harapan ko. Niyakap ako -
at siya ang nabaril.

"No!" Axel John yelled. Kinuha naman agad ni Judas ang baril sa kapatid
niya. Si Ido naman ay agad na dinaluhan si King David at Axel John. I
just stared at him.

"David..." I called. He smiled at me. May lumabas na dugo sa bibig niya.

Tinamaan siya sa likod.
"Sorry, Kuya..."
####################################
Challenge # 29
####################################

"Hindi ko ma-contact si Mariella. Kailangan niyang malaman ang nangyari

kay KD."

Naulinigan ko si Axel John na nagsasalita sa labas ng silid ni Leira sa

ospital. Naiingayan ako kaya tumayo ako para isara ang pintuan ng silid
ng asawa ko. Tulog na tulog si Leira. Bakas sa mukha niya ang takot, ang
hirap at sakit. I wish to take all the bad feelings she has in her heart.
I want her to be the happy Leira I met back then. Tumabi ako sa kanya at
hinawakan ang kanyang kamay. Inilagay ko iyon malapit sa aking noo at
saka lumuha. I have never been so scared in my life. Losing her means
losing my own sanity - just like what happened to Arruba - sadly, that
was the result of her love - too much love for me. I never intended for
it to happen. Hindi ko rin naman gusto na masaktan si King David.

"Azul..."

Napatuwid ako nang pagkakaupo nang marinig ko si Judas. Hindi ko na

namalayan na nakapasok na siya sa silid ni Leira. Nasa Batanes pa rin
kami at dinala namin si David at Leira sa isang maliit na ospital doon.
Naoperahan na si David at naghihintay na lang kami ng chopper para ilipat
siya at si Leira sa isang malaking ospital sa siyudad.

"Jude..." Walang sabi-sabing yumakap siya sa akin. Judas didn't speak, he

didn't even cry. Ako pa ang mas naiiyak para sa kanya. I know how hard it
is to lose someone and right now, Jude is on the verge of losing his only
sister.

"I'm sorry, Simoun." Judas finally spoke. Tinapik ko ang likod niya. "I -
n-never...." Judas paused as if he was controlling his emotions. "I'm
just so sorry." Lumayo siya sa akin. Nilapitan niya si Leira at hinaplos
sa noo. I spoke to him.

"The doctors said she's okay..." I whispered. Judas slowly turned his
head on me. Nakangiwi ako. "She just needs to rest until she fully
recovers. I'm sorry, Judas." Huminga ako nang napakalalim. "Anong plano
mo?"

"Dadalhin ko si Arruba sa L.A. Gising na si KD at ipinaliwanag niya sa

akin na kaya niya gustong kunin si Ate ay para dalhin sa isang mental
institute sa L.A. He said that Arruba needs professional help and that's
exactly what I am going to give her. Hindi ko hahayaang mawala ang Ate
ko. Literal siyang baliw sa pag-ibig sa'yo... Pero hindi kita sinisisi,
Simoun. Ginawa mo ang dapat. Hindi rin ako galit kay King David,
sinubukan naman niya, now, everything is on my hands."

Wala akong masabi. Tinapik ko na lang ang balikat ni Judas at sabay

kaming nagbuntong hininga. Bigla ay bumalik sa isipan ko ang sinabi
niyang gising na si David. Tumingin ako sa kanya at ibinilin ang asawa
ko. Umalis ako saglit para puntahan si King David sa silid niya. Nang
marating ko ang lugar na iyon ay natagpuan ko si Ido na sinusubuan ng
grapes si King David habang si Axel John ay pinupunasan ang pisngi nito.

I just stared at them. Si Ido na nakangiti habang pinagsasabihan si KD.

Larawan sila ng magkakapatid na pinangangaralan ang bunso. I cleared my
throat. Lumingon silang lahat. Sumeryoso naman ang mukha ni King David
nang makita ako. Mabuti at hindi malalim ang pagkakabaon ng bala sa
likuran niya. Kanina habang itinatakbo namin siya sa ospital ay sinabihan
ko siyang 'wag matutulog. Wala naman siyang ginawa kundi ang ngumawa at
manghingi ng tawad sa akin at kay Leira. Isama pa ang pangalan ni Judas.

"Iwan ninyo muna kami." Utos ko sa dalawa. Tumayo naman agad si Axel
John. Si Ido ay tiningnan lang ako. Inilahad niya sa harapan ko ang palad
niya.

"Baril." Tila ba inuutusan niya ako. Ngumiwi ako at binunot ang baril sa
likuran ko at inilagay iyon sa palad ni Ido. "Masunurin talaga. Pa-kiss
nga!"

"Gago!" Nayamot ako. Tinulak ko si Ido na tatawa-tawang lumabas ng

kwarto. Matagal akong tumitig sa pintuan bago ko hinarap si King David na
tahimik lamang. Paulit-ulit sa isipan ko ang sinabi niya sa akin kanina.

Sorry, Kuya.

He seldom calls me his big brother but I am his big brother at hindi ko
alam kung bakit hindi ko magawang magalit sa kanya ngayon. Galit ako sa
kanya kanina but now, all I wanted was to ask him why and then just
embrace him. Nilapitan ko na. Nakita kong napalunok siya, wala pa man din
akong sinasabi ay humagulgol na naman ang bata. Napailing ako. Para bang
inagawan siya ng kendi talaga.

"Umayos ka! Susuntukin kita sa tahi mo!" Pinanlakihan ko siya ng mga

mata. Pilit naman siyang tumahimik. "Hindi kita inaaway o kung anuman.
Kinuha na ni Ido ang baril ko kaya tumahimik ka." I said to him. Naupo
ako sa gilid ng kama niya.

"Sorry..."

"Why'd you save me?" O couldn't help but ask. I watched him. Pinahid niya
ang kanyang mga luha.

"Utang ko kasi iyon. Sinira ko ang buhay mo, pilit kong inaalis si Leira
sa buhay mo samantalang alam kong mahal mo siya. Guilt ang dahilan kung
bakit kita niligtas pero five percent lang iyon mas nangibabaw pa rin
iyong mahal kita at gusto kitang sumaya. But then, I am torn between my
love for Arruba and our friendship. But today..." Umiyak na naman siya.
"I'm choosing our friendship. It should always be on top of my list. I'm
sorry..."

"Were you the one who took the bullet out of Leira?" I asked in a
controlled tone. Tumango naman siya. Naikuyom ko ang mga palad ko. "Bakit
hindi mo siya dinala sa ospital?"

"Natakot ako. Natakot ako para kay Arruba. She was so scared. Alam kong
hindi niya sinadya ang nangyari. I knew that she lost it - hindi ko
kayang makita siyang ganoon kaya dinala ko si Leira dito. I was thinking
that maybe she would go back to her sanity but today, I saw how Arruba
was destroyed by her love for you. She was consumed by her love. It pains
me, Simoun. Mahal na mahal ko si Arruba pero hindi naman ako sapat para
sa kanya. Hindi ko alam kung may makakaintindi sa nararamdaman ko. I just
want Arruba happy."
Naiintindihan ko si King David. Hindi ko magawang magalit sa kanya dahil
mas nangingibabaw sa akin ang pinagsamahan namin. Isa pa, iniligtas niya
ang buhay ko.

Inilahad ko ang kamay ko sa kanya. He took that and we shake hands. It

will always be friendship first before anything else. Alam kong natutuhan
na ni King David ang aral ng buhay para sa kanya.

Matapos ang pag-uusap namin ay bumalik na ako sa silid ni Leira. Naroon

naman si Ido na nakikipag-usap kay Judas. Si Axel John naman ay
sinalubong ako. Alam kong hihingi siya ng tawad sa akin. Hindi naman ako
nagalit sa kanila ng matagal. Kahit paano ay maayos na ang nararamdaman
ko basta kasama ko si Leira - nandito na si Leira. Hindi na ako mag-iisa.
Nagkamay kaming dalawa tapos ay tumabi na akong muli sa aking asawa.

Iniwan nila kami - ako naman ay walang sawang naghihintay sa paggising

niya. Nakatingin lang ako sa kanya. Hinahaplos ang mukha niya habang
matyagang naghihintay. Sa isip ko ay pinaplano ko na ang buong buhay
naming dalawa.

Maya-maya ay napansin kong gumalaw ang mata ni Leira. Hindi nagtagal ay

nagmulat siya ng mata.

I smiled. "Leira... I miss your pata." Nakangisi ako. Natawa siya. Naluha
ako. Hindi ko talaga mapigilan ang hind imaging emosyunal kapag siya na
ang pinag-uusapan.

"G-gago ka." Sagot naman niya. Bigla ay naluha rin siya. "S-sorry,
Simoun. Sorry... Hindi dapat kita iniwan. Hindi ako dapat umalis. I
should've given you the chance you were asking for... I'm so sorry..."
She kept on saying. Pinapahid ko ang mga luha niya. Wala naman siyang
dapat ipaghingi ng tawad. Wala na iyon sa akin. Ang mahalaga ay magkasama
na kami. Mas mahalaga iyong handa na kaming bumuo ng pamilya.

Wala naman nang dapat patunayan si Leira sa akin. Tama na iyong mahal ko
siya at mahal niya ako. Napatunayan na niya iyon sa akin noong pilit
akong kinukuha sa kanya ni Arruba. Her love is pure and enough. I am
lucky to have her.

"Sorry..." Wika niya pa. I smiled.

"Baby, my brothers did some digging and it turned out that I killed
Maximo Sarmiento - but he's not your uncle." I explained everything to
her. Matamang nakinig si Leira, maya-maya ay lumuluha na siya. Hindi
maampat ang iyak niya. Pinapahid ko ang pisngi niya.

"I'm so sorry!" Humagulgol na siya. Yumakap siya sa akin na naging

dahilan ng pagdugo ng sugat niya. Tinawag ko naman ang nurse. Sinabihan
ko siyang 'wag nang umiyak dahil hindi na kailangan. I don't want to make
her cry. From this day on I will only give her happiness.

Nang muling maayos si Leira ay naupo ako sa tabi niya. I was smiling.

"Bakit?" Tanong niya sa akin. I smiled widely.

"Naniniwala ka bang may forever? Because our forever starts now, baby. I
love you." Yumuko ako para hagkan siya...

-------------------------
One week later...

"Dapat pa bang kausapin si Papa? Itinakwil na niya ako."

Hindi ko alam kung bakit ako pinagtatawanan ni Simoun Paul. Kanina pa

kaming dalawa sa loob ng sasakyan niya pero hanggang ngayon hindi ko pa
rin magawang buksan ang pintuan. Maayos na kaming dalawa. Medyo magaling
na ang mga sugat ko. Nakauwi na rin kami sa siyudad, dalawang araw na ang
nakalipas. Sa dalawang araw na iyon ay walang ibang sinabi si Simoun
kundi ang kausapin ko na si Papa. Ayoko pa rin. Ayokong makipag-usap.
Natatakot ako. Hindi ko nga maisip kung anong sasabihin niya sa akin
kapag nakita niyang magkasama kami.

Hanggang ngayon sa isipan ni Papa, si Simoun ang pumatay kay Tiyo kahit
na may mga supporting evidences na hindi naman talaga siya. Una, si Tiyo
ay namatay sa kulungan dahil sa riot, binaril siya ng isang pulis sa
mismong visiting area ng kulungan. Ayon kay Simoun, binaril naman niya
iyong isang Maximo sa loob ng bartolina. Lugar pa lang ay mali na agad.

"Halika na." Wika niya pa. Wala akong nagawa kundi ang sumunod sa kanya.
Hindi naman kasi madali para sa akin ito. Anong sasabihin ko kay Papa? Si
Simoun lang naman ang mapilit na kausapin ko si Papa para sa kung anuman.
Ang sabi niya mas masarap sa pakiramdam ang maayos ako at ang mga
magulang ko habang nagsasama kami. Still, I'm not convinced. Kailangan ko
pa ba talagang kausapin si Papa?

Pumasok kaming dalawa sa bahay. Nagulat ako nang salubungin kami ni Papa
at mas lalo akonbg nahintakutan nang makita kong may hawak siyang
shotgun.

"Pa!" Sigaw ko.

"Papatayin ko ang lalaking iyan! Hindi ba talaga mahalaga sa'yo ang

pamilyang ito, Leira!"

"Papa, hindi naman si Azul ang pumatay! Sana maniwala ka na sa kanya!"

Bigla na naman akong napaluha. Bakit pa ang hirap maging masaya? Itinutok
niya kay Azul ang baril. Nagkakagulo na - sa gitna niyon ay naulinigan ko
ang isang sasakyan. Hindi nagtagal ay pumasok ang mga kaibigan ni Azul.
Kasama nila si King David na may isang lalaking bugbog saradong lalaki na
nagmamakaawa sa kanilang tatlo. Wala si Judas. Ang sabi sa akin ni Simoun
ay dinala na ni Judas si Arruba sa isang magandang mental facility sa
Amerika. Naawa ako kay Arruba. Naisip ko na totoo pala ang may nababaliw
sa pag-ibig.

"Sino naman iyang mga iyan?!" Sigaw pa ni Papa. Iniharang ni Simoun ang
katawan niya sa akin. "Dalawang linggo kang nawala tapos babalik ka
ngayon na kasama ang mamamatay taong yan!"

"Pa! Hindi po siya mamatay tao!" Giit ko. "At isa pa, Pa, nabaril ako
kaya nawala ako ng matagal. Si Simoun at ang mga kaibigan niya ang
nagligtas sa akin." Mahinang wika ko. Bahagyang binaba ni Papa ang baril
niya at saka tiningnan ako. Sinubukan kong lumapit sa kanya. Ipinakita ko
ang bakas ng sugat ko sa tyan pero sa ginawa kong iyon ay hinatak ako ni
Papa papunta sa kanya at muling itinutok ang baril kay Simoun. Itinaas
niya ang kamay niya na para bang sumusuko.

"Pa - este Sir..."

"Mr. Sarmiento ibaba ninyo po ang baril ninyo! Baka pumutok yan!" Sigaw
pa ni Ido. Napailing ako.

"Baril ito, talagang ipuputok ko, sa iyo!" Sigaw ni Papa kay Ido. Itinaas
na rin niya ang mga kamay niya. "Pre kapag nabaril ako isipin mong ikaw
ang una-"

Napasigaw ako nang iputok ni Papa ang shotgun sa lupa. "Maghunos dili ka,
Pa!" Sigaw ko.

"Sir!" Sumingit si King David at Axel John. "Mabibigyang hustisya na ang

kapatid ninyo. Dala ko na ang pumatay! Siya si PO1 Roberto Manansala.
Siya ang bumaril kay Maximo Sarmiento na kapatid ninyo at hindi si Azul."

Lahat kami ay napatingin kay King David. He looked so proud of himself.

Si Axel John ay nakangiti naman.

"Nagpuyat kami para lang diyan. Tang ina! Pumasok ako sa sewer para lang
mahuli iyang gungong na iyan! Mas magaling pa ako sa pulis---putang inang
may kalbong puke!"

Nagulat si Axel John nang barilin ni Papa ang harapan niya.

"Nagsasabi ba kayo ng totoo?!" Parang hindi makapaniwala si Papa. I just

looked at Azul. Itinapat niya ang baril sa lalaking bugbog sarado na.
Tumango si King David.

"I learned that honesty is best practice in friendship. Hindi na ako

magsisinungaling ngayon. It's my way of making up to my mistakes. I'm
very sorry, Leira..."

Kahit ayoko ay napangiti ako. Napuno nang katahimikan ang paligid. Lahat
sila ngayon ay nakataas ang kamay. Ako naman ay nasa likod ni Papa. Si
Azul ay pailalim na nakatingin sa Papa ko. Natatakot ako na baka barilin
na lang niya bigla ang asawa ko.

"Sige! Samahan ninyo akong dalhin sa presinto ang hayop na iyan. Doon
tayo magkakaalaman. Kapag hindi totoo ang pinagsasasabi ninyo sa akin,
baabarilin ko kayo sa mga bur-"

"Leira! Ang bastos ng bunganga ng tatay mo!" Sigaw ni Ido.

"Don't push it, asshole!" Sigaw ni Azul.

Ibinaba ni Papa ang baril niya at sinensyasan si King David na mauna na.
Sa sasakyan siya ni King David sumakay si Papa an gang nahuli nilang
criminal. Ako naman ay sumakay sa sasakyan ng asawa ko.

"Sabi ko sa'yo! Dapat hindi na natin ginawa ito!"

"Maganda nga at nahuli na ang pumatay sa tito mo. Trust me, baby, things
are going to be alright." Kinindatan niya ako. Sabay-sabay kaming
nagpunta sa presinto at doon, napaamin nila ang criminal. Mukhang masaya
naman si Papa sa naganap. Hindi niya lang pinahahalata. Tinawagan niya si
Mama at pinapunta sa presinto.

Habang kausap niya ang pulis ay nilapitan ko si Papa at niyakap siya mula
sa likuran. Napaluha na ako.

"Sorry, Papa."
Napangiti naman ako nang humarap siya para yakapin ako at hagkan sa ulo.
Miss na miss ko na si Papa at totoo iyong sinabi ni Azul na mas masarap
sa pakiramdam ang ayos kami kaysa hindi. Hindi naman nagtagal ay lumapit
na rin si Azul sa amin. Humingi rin siya ng tawad kay Papa. Pinalibutan
na kami ng mga kaibigan niya na nakiki-Papa na rin sa amin. Hindi naman
yata niya alintana iyon.

Natapos ang araw nang masaya. We had dinner with the boys and my family.
We had fun together. Sa isang kamayan restaurant kami kumain.

"Teka, can I propose a toast?" Wika ni Ido. "This is for Leira and her
funny family. 'Wag kang mag-alala bata -" Tukoy niya sa kapatid ko.
"Tuturuan ka naming bumaril ng asintado! At kay Mr. Sarmiento - salamat
sa hindi pagbaril sa mga bur namin! At Azul, I love you, but I have to
let you go!"

Binato ni Azul ng hipon si Ido sa mukha ako naman ay tawa nang tawa.
Sabay-sabay naming ininom ang beer namin. Kahit si Mama ay umiinom. Hindi
nagtagal ay si Azul naman ang nagsalita.

"Let me just say this in front of your parents." Napatitig ako sa kanya.
Tumayo si Azul sa harapan ko. "Sabi ko sa'yo noon, tanungin kita - kahit
anong mangyari ay tatanungin kita and I think that this is the right
time..."

Napanganga ako nang lumuhod siya sa harapan ko at inilabas ang kahita ng

singsing. Agad na nag-unahan ang luha ko. Kahit na alam ko na ang
sasabihin niya ay kinakabahan ako.

"Will you marry me - again? This time in a church with your parents, and
with my family?"

"Yes! Yes! Yes!" Niyakap ko siya. Nagpalakpakan ang mga tao sa paligid
namin. Tumayo kami ni Azul. Sinakop niya agad ang labi ko. He kissed me
like no one's watching and like there's no tomorrow. He kissed me the way
a woman should be kissed.

Masaya ako. Masayang-masaya. Nandito na kaming dalawa at sa kabila ng

lahat ng pagsubok na pinagdaanan namin ngayong taon ay magkasama kaming
nalagpasan iyon.

I am very happy.

This is my happy ending Me, Azul our family and his goofy friends.

"Tang ina, pre-" Narinig ko si Ido. "Masakit pa rin!"

I opened my eyes while Azul was still kissing me. I flashed him my middle
finger.
####################################
Epilogue: Challenge # 30
####################################

Two months later...

"Son, you look so handsome. Kamukha kita."

Napangisi ako habang nakatingin sa salamin nang marinig ko ang boses ni
Lukas. Hindi ko namalayan na nakatayo na siya sa likod ko. I was still
inside my hotel suite - fixing myself and getting ready for my wedding.
Today is my wedding day at inip na inip na ako. Gusto ko nang magpunta sa
simbahan dahil baka maunahan ako ni Leira doon. Humarap ako sa kanya. He
was all smiles. Inayos niya pa ang neck tie ko tapos ay tinapik ang
ballikat ko.

"I wonder how your mom would react if she sees us like this." He
whispered as he looks at me.

"She'll be very glad, Pa." Wika ko. At iyon naman ang totoo. Alam kong
kung nasaan man si Mommy ay masaya na siya ngayon para sa akin. Natupad
na rin kasi ang pangarap ko na makasama at kilalanin ang tatay ko. Narito
siya ngayon sa harapan ko.

"Pa, Simoun--- ohhh you two look so good!" Si Hera naman ang pumasok sa
suite ko. Kasama niya ang kambal niya. Achilles and Apollo looking stud
on their Armani suite. Hera told me while planning the wedding that her
boys love Armani. Iyon daw kasi ang turo ng asawa niya sa mga anak niya.
Achilles and Apollo are my ring bearers. Hindi pwedeng isa, kailangan
dalawa sila. Si Artemis naman ang isa sa dalawang flower girls ko ang isa
ay ang anak ni Ares na si Telulah.

"Pa, Kuya ang pogi mo!" Sumunod si Ares sa loob na karga ang anak niya.
Sinampal niya ang bibig ng tatay niya habang si Ares naman ay natawa.
"Mana ka anak sa nanay mo ano? Mapanakit! Ready na ang kotse." Binalingan
niya kami. Pumasok din si Hermes na dala naman si Iris sa mga bisig niya.
I was just so stunned looking at all of them. I only asked for a father
but I got two brothers and a bitchy sister.

"Halika na, Pa, Simoun. Kailangan na nating makarating sa church." Wika

pa ni Hera. "Hermes, I'll take Iris, take the boys to Hades and I'll meet
you at the parking lot." Nagpalit sila ng anak. I wonder kung magiging
ganoon din ako kapag nagkaanak kami ni Leira. Ang plano ko kasi lima.
Sana magkaroon din kami ng kambal - tulad ni Hades at Hera.

Habang naglalakad sa hallway ay katabi ko si Papa. Nauna na ang mga

kapatid ko sa sasakyan. Lukas will be with me in the limo.

"If Apollo is here, she'll be as excited as me. Baka nga hindi na

nakatulog iyon dahil sa kasal mo." Ngumiti ako. I have a feeling he still
misses her. Alam ko naman ang pakiramdam ng ganoon. Masaya ako pero
nakakaramdam ako ng lungkot dahil sa pinakamasayang pagkakataon sa buhay
ko ay wala naman si Olivia sa tabi ko.

Inakbayan ko si Papa. "Pa, it's good to have you by my side. Let's just
celebrate this milestone Papa. I'm sure, Apollo and Olivia are looking
down at us with smiles in their faces." Pagpapalakas ko ng loob niya.
Lukas just nodded.

Narating namin ang parking lot ng hotel. Nakita ko roon si Nina at Hermes
na inaayos si Artie. Malaki na ang tyan ni Nina at medyo hirap na siyang
gumalaw but she still wore that white flowey dress Hera picked for her.

"Mauna na kami!" Sigaw ko sa kanila. Nina waved back.

"Bye, Tito Pogi! Mamaya na lang po! Magsasaboy ako ng maraming flowers
tapos magbabait ako. Hahawakan ko si Telulah sa hands niya para hindi
siya tumakbo! Bye, Lolo Papa! I love you!"
"She's just so cute." I told Papa. Tumawa na lang si Papa at sumakay na
kami sa sasakyan. Habang nasa daan ay kabadong-kabado ako. Baka hindi
dumating si Leira. Baka magbago ang isipan niya. Baka hindi na niya ako
pakasalan. Baka iwan niya ako. Binalingan ko si Lukas.

"Pa, pakiramdam mo din ba noon, hindi ka sisiputin ni Apollo?" Tanong ko.

He just laughed.

"I kidnapped her and then the next day, I married her. It's a surprise
wedding. Hindi niya alam - so it was practically our engagement and our
wedding in only one day. Naniguro lang ako dahil baka maagaw pa siya sa
akin. From then on, I felt nothing but bliss."

I nodded. Akala ko makakatulong ang sinabi niya pero lalo lang akong
kinabahan. Inilabas ko ang phone ko at tinawagan si Axel John.

"Nakapwesto ka ba? Kapag may irregularity, kidnapin mo at dalhin mo sa

simbahan!" I hissed. Ibinaba ko ang phone. Hindi naman nagtagal ay nasa
simbahan na kami. Bumaba ako. Namumutaktak ng Consunji ang simabahan.
Naroon si Sancho at ang pamilya niya. Si Aunt Laide kasama ang asawa
niya, si Gianna ang tatlo niyang anak at ang asawa niyang si Zeus.
Javier's family was there too, kasama niya si Danelle at ang anak nilang
babae. Danelle is pregnant again tulad ni Bathseeba, Nina at Gianna. Yza
and Yna sat together while Yllak holds there baby. Si Yvo naman ay
nakikipaglaro sa anak niya, Yto was with Nikita while they watch their
children chase each other. Helios Demitri was talking to Gabriel Consunji
- I don't know, maybe about diapers and baby powders.

It's no doubt, the Consunjis know how to dress and to suit up.

"Azul!" Napalingon ako. Lalong lumawak ang ngiti ko nang isa-isang

magdatingan ang mga best man ko. Una kong niyakap si Judas. I thanked him
for being here despite of Arruba's condition. Si Ido naman ay kuyom na
kuyom ang mga palad. Si King David ay nakikipagsukatan naman ng tingin
kay Zeus Vejar. My best men were wearing colorful suits. Judas wore a
blue suit, King David wore a purple one and Ido wore a silver suit.

"Takte, para akong ibuburol." Inis na bulong niya. Inilahad ko sa harapan

niya ang kamay ko. "Ano iyan, ikikiss ko?"

"Putang ina! Akin na iyang baril mo at baka mabaril mo pa si Yvo

Consunji!" Pinanlakihan ko siya ng mata. "At ikaw KD, tigilan mo na si
Zeus, tatlo na ang anak nila ni Gianna."

"Eh ang gago, Kuya, tinitingnan pa ako ng ganoon! Mas gwapo naman ako sa
kanya."

"Oo na!"

"Hi Hera." Judas spoke. Dumaan sa harapan namin si Hera kasama si Hades.
Hades stopped walking and looked at Judas.

"Hi, Judas." Sabay noon ay sinuntok ni Hades si Judas sa mukha. "My wife
is my wife. She's mine. No chance brother. You'll only get hurt,
physically and emotionally. Come now, my Queen. Your father awaits."

"Gago iyon! Masakit!" Inis na sabi ni Judas. Napangiti na lang ako. Maya-
maya ay dumarating na si Axel John. Sakay siya ng kanyang Ducati. He was
wearing the red suit. It fits him. It made him look good. Nag-shake hands
si Axel at David tapos ay tiningnan niya ako.

"Game na, Pre. Parating na si Leira. Pwesto na tayo." Wika niya.

Nanigurado lang ako na wala nang magiging aberya sa pagpapakasal ko. I
have worked hard for my happiness and I will never let anyone take it
away from me. I want my happiness in my life 'till the day I die.
Naghintay pa ako ng saglit at tama nga si Axel. Hindi naglipat ang
sandali ay pumarada sa harap ng simbahan ang bridal car. Lumabas na ang
wedding planner at sinabihan akong pumwesto na.

I stood near the door. Tumabi sa akin si Papa. Nagkangitian kami. I feel
like I am in the verge of crying. Tear of joy - ika nga ng ilan. Sumenyas
ang wedding coordinator na magsimula nang maglakad. Iyon ang ginawa ko. I
am too damn happy. I wanna scream of happiness. Narating ko ang dulo ng
altar. Tumayo ako doon kasama ng mga kaibigan ko.

This is how I exactly imagine the happiest day of my life will be - with
my family, the boys by my side and the woman I love just waiting outside
the church.

Nakatingin lang ko sa pintuan at naghihintay. Lumampas na ang entourage,

nagtayuan na ang mga tao dahil dumating na si Leira. Nagbago na ang saliw
ng awitin...

Cause you're a sky, cause you're a sky full of stars

I'm gonna give you my heart
'Cause you're a sky, cause you're a sky full of stars
'Cause you light up the path...

I bit my lower lip. Leira is just too beautiful in her wedding gown that
Hera picked. Si Hera ang lahat na nag-asikaso ng lahat ng detalye sa
kasal na ito. She made sure na planstado ang lahat. Naalala ko na madalas
silang magkabanggaan ni Leira pero sa huli, nagpasalamat na lang din si
Leira sa kinalabasan ng kasal namin...

I don't care, go on and tear me apart

I don't care if you do
'Cause in a sky, cause in a sky full of stars
I think I saw you...

'Cause you're a sky, cause you're a sky full of stars

I want to die in your arms, arms
'Cause you get lighter the more it gets dark
I'm going to give you my heart...

Leira stopped in the middle of the church. Napaiyak ako. I was just
staring. Nakakaramdam ako ng pagkainip. Gusto ko na siyang lumapit sa
akin ngayon para matapos na kami - para masimulan na namin ang buhay
naming dalawa ng magkasama. Hindi na ako makapahintay na muling gumising
sa umaga na siya ang unang magigisinan o ang makatulog sa gabi na siya
ang huling nakikita - these things mattered to me now.

And I don't care, go on and tear me apart

And I don't care if you do
'Cause in a sky, cause in a sky full of stars
I think I see you
I think I see you...
Inabutan ako ni King David ng panyo. He grinned at me. He whispered to my
ear how damned I am. Napailing na lang ako at pinunasan ang aking luhang
walang ampat sa pagpatak. I was never a cry baby but looking at Leira and
how beautiful she is makes me so emotional.

Because you're a sky, you're a sky full of stars

Such a heavenly view
You're such a heavenly view...

Finally, Leira reached the altar. Yumakap siya sa mga magulang niya.
Lumapit naman ako kay Mama at Papa para yumakp at magmano. Matapos iyon
ay ibinigay nila sa akin ang kamay ni Leira. Natatawa siya sa akin dahil
ang iyakin ko. Itinaas niya ang kamay niya para pahiran ang luha ko.

"I married you because you're a brave man not because you're a cry baby."
Humagikgik siya. Inayos ko naman ang sarili ko at humarap sa pari kasama
si Leira. Ito na ito - we will soon start our lives together. The priest
smiled at us before starting the ceremony.

"Dearly beloved, we are gathered here today to witness the union of heart
of Leira Crisanta Sarmiento and Simoun Paul Azul..."

Tumingin ako sa dako ng mga kaibigan ko para tanguan sila. Alam na nila
ang gagawin kapag nagtanong ang pari at may tumutol sa kasal na ito. I
ordered them shoot to kill.

"If anyone in this room thinks that this union shouldn't take place, you
can now say your piece or forever hold it in peace."

Ikinasa ko ang baril sa likod ko. I looked around and sighed when no one
disagreed.

Nagpatuloy ang pari sa kasal namin. We conducted the ceremony peacefully.

Maayos ang lahat. Nakakatuwa ang mga bagay-bagay at ako naman ay walang
inisip kung hindi ang pagtatapos ng kasal namin. Gusto ko nang matapos
ang kasal namin.

"Now, for the rings..." The priest said. Lumingon ako at nakita ko si
Apollo at Achilles na patungo sa lugar namin. Hera seemed so proud of her
sons. Matapos iyon ay tumakbo ang dalawang bata pabalik sa tatay nila.
Nasa kamay na namin ni Leira ang mga singsing. She looked at me.

"Say your vows..." Wika muli ng pari. Ako ang nauna. Isinuot ko sa kamay
ni Leira ang singsing at tiningnan siya nang mata sa mata.

"In the thirty-three years of my life, Leira, I got my heart broken

thrice. First was when my mom passed away when I was seventeen. I lost my
heart, my faith in humanity, I lost the will to be afraid. The second
time was when Apollo Consunji passed away when I was thirty. Again, I
lost my heart, my faith and my humanity. I lost everything when the two
women who loved me in my best and my worst passed away... But then one
day - on Judas' thirty-first birthday, I met you." I sighed. I am being
emotional again. Hindi naman dapat dahil dapat ay masaya ako. "You were
supposed to be another face in the crowd. Someone that I shouldn't pay
attention to, someone that's supposed to be ordinary but then suddenly,
you become that someone I cannot live without. Suddenly, I forgot how it
is to live without you. Ipinagpipilitan kong maging parte ka ng buhay ko
dahil hindi ko alam kung paano mag-function kapag wala ka. Ipinipilit ko
ang gusto ko, hanggang sa napilit ko. My father said that I should say
this line in my vow because he always used it - even my siblings and my
cousins - I am a Consunji and I always get what I want." Napuno ng
tawanan ang simbahan. I was crying. Pinapahid ni Leira ang mga luha ko na
hindi ko naman alam kung saan nanggaling. Napapakamot ako ng ulo. Hiyang-
hiya ako. Bakit ba kasi hindi ko mapigilan ang pag-iyak ko.

"Being a Consunji means getting everything in life. They say our surname
have its perks - we can get everything but I only wanted one thing in my
life and that is you. I only want you. The third time I got my heart
broken was when you went missing and you know it's background story.
Akala ko hindi na kita makikita, but now, look at where we are standing.
We are standing in front of our Lord while our hearts unite and I
just..." Humagulgol ako. "I just can't thank him enough for giving me you
despite the bad things I have done in my life. He blessed me with you and
your love." Hilam na hilam na ng luha ang mga mata ko. "Wala akong kayang
ipangako sa'yo, kundi ang hindi kita sasaktan at aalagaan kita. I will
cherish you forever because you are that one thing I thought I'm never
gonna have. I love you, Leira Crisanta Sarmiento - Azul. 'Till death do
us part isn't enough to express how long I am going to love you for even
if I die and go to hell - sorry father - I will still love you with all
my heart and soul - I will love you..."

Niyakap ko siya Leira. Tahmik na tahimik ang kapaligiran. I wanted to

kiss her. Kahit na hindi na niya sabihin sa akin ang vow niya basta
magkasama na lang kaming dalawa.

"Simoun Paul." It's her turn now. Isinuot niya sa nanginginig kong daliri
ang singsing ko. "May vow talaga ako kaya lang, pagkatapos ng vow mo,
kinabog mo ang vow ko kaya iniisip ko, hiyang-hiya naman ako sa vow mo!"
Kahit ako ay natawa sa sinabi niya. She sighed. "But in a more serious
side of this event. I love you, I really do. I loved you so much,
itinapon ko ang schedule ko. You see, I am a very organized person. I
love things being in place. May punto sa buhay ko na may schedule talaga
ako - from the moment I wake up 'till I sleep, lahat iyon nasa schedule
ko and I am okay with it. But one day, on the thirteenth day of March - I
met you and my whole schedule was ruined. I tried getting it back
together. I cannot function without my schedule but you keep on coming
back and you keep ruining it for me. And then, I just gave up." She said.
Umiling pa siya. "Ayoko na ng schedule ko dahil palagi kang nandyan.
Noong una sinasabi ko na ilalagay na lang kita sa schedule ko but with
the life you have I just can't seem to fit that kind of life in my
schedule so I was torn between being with you and keeping my schedule -
and I chose you. Having you means the world to me at kung nagpapasalamat
ka sa Panginoon dahil sa akin - ako din. I thank Him every day and I will
thank him every day for the rest of my life. Excited na ako na magising
bukas nang umaga na ikaw ang magigisnan at excited na din ako mamayang
gabi - 'wag kang green minded nasa simbahan tayo! -" Pinanlakihan niya
ako ng mga mata. "Excited ako kasi iyong gabing iyon ang simula ng
pagbabago sa buhay natin at hindi na ako makapaghintay pa." Napaluha na
rin siya. Nagngingitian kami na parang mga timang. I was just admiring
her fluffy eyes and her red nose. Wala akong pakialam kung nasira na ang
make up ni Leira, para sa akin siya ang pinakamaganda.

I kissed the palm of her hand. Narinig ko si Axel John na sumigaw ng

"KISS" sa crowd. Napangisi na lang ako. Matapos magsalita ni Leira ay
bumaling kaming dalawa sa pari at ngumiti nang sabay.

"And by the power vested in me by the Catholic Church of the Philippines,

I now pronounce you husband and wife. Ladies and Gentlemen, may I present
to you for the first time, Mr. and Mrs. Simoun Paul Azul."
Humarap kami sa isa't isa.

"You may now, kiss your wife..."

Itinaas ko ang belo ni Leira. I tilted her head to kiss her properly and
as I kiss her, I imagine my mom and Apollo applauding along with the
witnesses of our union. Masayang-masaya ako at tila ba sa pagtatapos ng
pelikula, umaandar ang credits tapos may biglang lumabas na...

And they live happily ever after. The end.