AvbreeYesiSoftcopies

**********************************

ALL RIGHTS RESERVED TO THE OWNER

OF WATTPAD.COM AND ALSO
ALL RIGHTS RESERVED TO THE AUTHOR
OF THIS BOOK

BY CONVERTING THE BOOK, YOU HAVE

ACCEPTED TO THE TOS OF WATTPAD
AND ALSO
WOULDN'T POST ANY OF THE CONTENTS
CONTAINED IN THIS FILE BY ANY MEANS
ELECTRONIC OR PRINTED, WITHOUT
THE CONSENT OF THE AUTHOR.

All Right Reserved ® 2014

© YGDara.
**********************************

Presenting ..

Falling into Trouble

Barkada Story #4

Story of Dominico Illustre

-also known as Mico.

-owns several acres of ranch land that exports fruits and vegetables all around the
world

-he is the most simple among his friends.

-----------Prologue

Initsa ni Mico ang susi ng kanyang kotse sa isa sa mga tauhan nila rito sa Rancho.
Kanina lang kasi ay tinawagan siya ng kanyang papa dahil may pag-uusapan raw sila
nito kaya naman napilitan siyang bumyahe ng pagkahaba-haba pabalik sa Rancho nila.
"Nasaan si papa?" Tanong niya sa dumaang kawaksi nila sa hacienda.
"Nasa may library po sila, señorito." Magalang na sagot nito sakanya.
Sila? - pagtataka niya. Mukhang may bisita ang kanyang papa. Ikinibit balikat
nalang niya iyon at umakyat na papuntang library. Kumatok muna siya bago pumasok sa
loob.
Nakita niya roon ang kanyang papa at ang kanyang ninong Edgar na ikinagulat niya.
"Ninong!" Tawag niya rito. Lumapit siya para yumakap sa papa niya at sa ninong
niya. "Hindi niyo po kasama si Ninang Marilyn?" Pagtatanong niya nang maupo siya sa
harap ng mga ito.
"Alam mo naman iyong ninang mo.. ayaw sa mahahabang byahe. Nandoon at subsob sa
trabaho sa Maynila." sagot ng kanyang ninong.
Tumango-tango siya rito. "Napadalaw po ata kayo?" kaswal na tanong niya rito.
Nagpalitan ng mga titig ang kanyang papa at ninong. "Hijo, kaya kita pinauwi rito
dahil may pakikiusap sana ang ninong mo sa'yo." Sagot ng kanyang papa.
Nagtataka man sa sagot nito, pero tumango nalang siya at tinignan ang ninong Edgar
niya na mukhang problemadong-problemado. Maybe it's work. He thought.
"Sure, ninong. Ano po ba iyon? Sa negosyo niyo po ba?" Tanong niya rito. His ninong
- Edgar Manansala,
owns the biggest shipping lines in the country.
"No, Mico. It's kind of personal." Seryosong sabi nito.
Kumunot ang noo niya. Ano naman ang maitutulong niya rito?
Huminga ito ng malalim bago muling nagsalita. "Ellaine's getting worst. Two nights
ago, she brought a man to our house, hindi namin siya macontact at kinailangan pa
namin i-alerto ang mga pulis para mahanap ito at iyon pala nasadlak sa isang gulo
at muntik na siyang makulong!" Napasapo nalang ito sa noo.
"At ano naman po ang papel ko sa sitwasyon,ninong?" Naguguluhang tanong niya rito.
Muli ay nagpalitan ulit ng titig ang papa niya at ninong niya. Which give him the
creeps. Dahil tila nagkakaintindihan ang mga ito sa simpleng titig lang.
Humarap muli sakanya ang kanyang ninong and threw the biggest bomb at him.
"Keep her here. Please watch over her until she learns her lesson. The day after
tomorrow, she will be here. Please Mico, ito nalang ang paraang alam ko para
maisalba ko si Ellaine sa madilim na daang tinatahak niya. Please."
Napapikit siya ng mariin. Great. Just great. Nagsisimula palang siyang makahinga ng
maluwag sa pangangasiwa sa Rancho and now this will come. Another BIG
responsibility.
Pikit-matang tumango nalang siya sa hiling ng ninong niya. Ito man lang ay magawa
niya para sa mga Manansala.
--------
Whatcha think?! Haha.
Fact: Ellaine Manansala is a real person. Matagal na ako nito kinukulit na sakanya
raw si Mico. I thinkMy Seductive Boss palang ay inangkin na niya si Mico. Kaya sis!
Eto na! Magpagulong ka na sa sahig niyo! Haha. Well anyways, number one hater siya
ng Erin-Mico loveteam. Haha.
VOTE AND COMMENT :)
Follow! @kendeyss

-------One

"Bitawan niyo ko! I said, BITAWAN NINYO AKO!" pagpupumiglas ni Ellaine habang
binubuhat siya ng dalawang tauhan na pinadala ng Daddy niya para sunduin siya.
Hindi niya alam kung paano nila siya natunton. Ang utak talaga ng tatay niya sa
isip-isip niya.
She was busy dirty dancing at an exclusive club with some guy nang bigla nalang
siya buhatin ng dalawang maskuladong lalaki sa magkabilang braso at inilabas sa
club. Nanggagalaiti siya sa sobrang galit dahil napahiya siya sa mga tao sa loob ng
club.
Padabog na ipiniglas niya ang magkabilang braso sa pagkakahawak ng dalawang
lalaking ito.
"Siguro naman pwede n'yo na ako bitawan dahil nasa loob na ako ng bahay?" Mataray
na sabi niya.
Pinagpag niya ang dalawang braso na para bang may mikrobyong hatid ang dalawang
lalaki sa magkabilang gilid niya. Inis na hinarap niya ang dalawa at dinuro. "Both
of you, are fired." Galit na sabi niya pero kahit anong response mula sa mga ito ay
wala siyang natanggap. Nakita niya lang na yumuko ang mga ito sa likod niya at
lumabas na ng bahay.
Pinagkrus niya ang dalawang braso at hinarap ang Daddy niya na ngayo'y pababa ng
hagdan nila. "Ako lang ang may kakayahaang sumisante sa mga tauhan ko, Ellaine."
Seryosong sabi ng Daddy niya.
Kanina pa niya iniipon ang galit at inis niya sa Daddy niya. And suddenly, she just
exploded. "What the fuck, Dad. Bakit ninyo pinutol lahat ng credit cards ko?! God!
Buti nalang may cash ako, kung hindi nakakahiya kanina sa bar!
Don't ever do that again!" Sigaw niya Daddy niya.
"Don't swear on me, Ellaine! Gagawin ko ang lahat ng gusto ko sa pera ko!" Mariin
at malakas na sagot ng Daddy niya. He also gave emphasis to the words 'pera ko'.
She rolled her eyes. "At kailan pa kayo nangielam sa mga aktibidades ko sa buhay?"
Mataray na tanong niya sa Daddy niya.
Tinignan siya ng matalim ng Daddy niya. Pero sa totoo lang, hindi siya nasindak
kahit katiting man lang. Dahil sanay na siya. Sanay na sanay na siya. "When are you
going to grow up, Ellaine?! Twenty-two years old ka na, pero ganyan ka parin
mamuhay! Okay sana kung pera mo ang ginagamit mo eh, pero hindi! Ni wala kang
trabaho! Ayaw mong pumasok sa opisina natin, ano na ba ang gagawin namin ng Mommy
mo sa'yo!" Frustrated na panenermon sakanya ng Daddy niya.
Napabuga nalang siya ng hininga dahil naiiinis siya sa drama ng Daddy niya. Hindi
nalang niya ito pinansin at dire-diretsong umakyat sa taas at pupunta sa kwarto
niya. She can still hear her Dad shouting at her.
"Ayan! Ni wala kang respeto sa'kin, samin! Grow up, Ellaine! Lagi ka nalang
ganyan!"
"Blah blah blah.. whatever." Inis na bulong niya sa kanyang sarili. Buti nalang at
wala ang Mommy niya sa bahay kung hindi doble ang nanenermon sakanya.
Nang makarating siya sa tapat ng kwarto niya ay pinihit niya ang door knob pero
naka-lock iyon. Ilang beses niya pang pinihit ang seradura pero naka-lock talaga.
Pinigilan niya ang isang maid may hawak ng mgagamit panglinis na lumabas mula sa
isang kwarto.
"Bakit naka-lock ang kwarto ko?!" Mataray na tanong niya rito.
Kitang-kita niya ang takot at kaba sa ekspresyon nito pero wala siyang pakealam.
She wants to lie down pn her bed and let sleep take all the bullshits in her life!
"H-Hindi ko po alam, ma'am." Sabi nito.
Pinisil niya ang pagitang ng dalawang mata niya at huminga ng malalim. "Fine. Get
the key." Utos niya.
"P-Pero ma'am.."
"I SAID GET THE DAMN KEY!" Bulyaw niya rito.
"Ipinag-utos ng Daddy mo na i-lock ang kwarto mo at huwag ka nang papasukin riyan.
Sige na, Sonya.. umalis ka na." Singit ni Manang Mildred - ang yaya niya simula
palang bata siya. Dito lang siya naghihinay sa galit niya.
"Manang, bakit?" Hapong-hapo na tanong niya.
"Mabuti pa at puntahan mo nalang ang Daddy mo sa opisina niya sa baba." Sagot nito.
Pero hindi nakaligtas sa pandinig niya ang kalungkutan sa tono nito.
Mabilis na bumaba siya at pumunta sa opisina ng Daddy niya. Walang katok-katok ay
pabalibag na binuksan niya ang pintuan sa opisina nito.
She saw her Dad talking to a man na may earpiece sa tenga. Nasa likod ng mga ito
ang dalawang lalaking kumaladkad sakanya pauwi ng bahay.
Pero nanlaki ang mata niya nang makita ang mga maleta niya sa isang gilid. Mabilis
na pinuntahan niya ang mga iyon at binuksan isa-isa. Automatically, her face became
red because of the anger she is feeling right now. Padabog na tumayo siya

at pinuntahan ang Daddy niya na prenteng nakatingin nalang sakanya ngayon.

"Bakit mo pina-empake ang mga gamit ko?! I told you, I don't like anyone touching
my stuffs!!" Tili niya.
"Johnny, this is my daughter Ellaine. Kayo na ang bahala sakanya. Ihatid niyo siya
ng ligtas. Make sure hindi siya makakatakas." Her father turned to the man at his
side named Johnny and obviously her father ignored her rant.
"Saan ako pupunta? Hindi ako sasama! Ibalik mo ang mga gamit ko sa kwarto ko at
inaantok na ako!" Galit na sigaw niya sa mga ito.
"You'll be staying at your Ninong Damian's Ranch until you get your act right!"
Galit na asik sakanya ng Daddy niya.
Napanganga siya sa sinabi ng Daddy niya. She can't believe na ipapatapon siya ng
tatay niya out of nowhere! Her Ninong's ranch is the most excluded place she has
been! Limang oras ang layo ng rancho ng mga ito sa mismong bayan ng lugar na iyon!
"You're joking, right?!" She scoffed.
But her father ignored her once again and turned to the men beside him. "Sige na,
umalis na kayo." Malamig na utos nito sa mga iyon.
Nang hahawakan siya ng isa sa mga lalaki ay mabilis na ipiniglas niya ang kanyang
braso. "C'mon Dad! Anak ninyo ako, you can't just throw me away!" Frustrated na
sabi niya.
"I can, Ellaine. I can." Seryosong sabi sakanya ng Daddy niya.
Naiiyak siya sa ginagawa ng Daddy niya. Pero itinago niya iyon. Ayaw niyang makita
siya ng Daddy niya na ganito ka-miserable.

Ayaw niyang ipaalam rito na nagwawagi ito sa sitwasyon ngayon.

Nagpupumiglas siya sa mga hawak ng mga lalaki pero malalakas ang mga ito kaya
madali siyang nabuhay ng mga ito na para lang isang sako. Pinagpapapalo niya ang
likod ng lalaking may buhat sakanya pero hindi ata nito iniinda ang palo niya.
Sa huli ay sumuko na siya. She looked up her father once more, pero nakatingin lang
ito sa labas ng bintana.
"I hate you!" Sabi niya sapat lang na marinig ng Daddy niya.
Mabilis na ipinasok siya ng mga lalaki sa kotse pero bago pa siya makatakas ay
pumwesto na ang dalawang lalaki sa magkabilang gilid niya habang yung Johnny ay
pumwesto sa may passenger seat. Sinabihan lang nito ang driver na umalis na.
Napapikit siya ng mariin. How could his father be this cruel?!
Sa sobrang pagod ay hindi niya namalayang nakatulog na pala siya.
------- Two

Must Read: Oo nga pala, pinapasabi ni Ellaine na eepal siya sa mga comments niyo
ah. Haha. Ipagtatanggol ata ang character niya. Be friends guys!! :)
--------

"You've got to be kidding me, right?" Hindi makapaniwalang sabi ni Ellaine habang
nakahalukipkip siya sa loob ng sasakyan. Siya nalang ang naroon sa loob habang ang
driver at si Johnny kasama ang mga sidekicks nito ay nasa labas na.

"Hindi po ma'am. Dito na po talaga namin kayo ibababa." Sabi sakanya ni Johnny.
Nilingin nito ang driver at ang mga sidekicks nito. "Sige na, ilabas niyo na ang
mga gamit ni Ma'am Ellaine."

Napalingon siya sa may likuran ng kotse at nanlaki nalang ang mga mata niya na isa-
isa nang nilalabas ng mga tauhan nito ang mga Louis Vuitton luggages niya!

"You can't be serious!" Sigaw niya sa mga ito.

"Ma'am, bumaba na po kayo." Mahinahong pakiusap sakanya ni Johnny.

She gasped in horror ng ilapag ng mga ito ang mamahaling mga luggages niya sa
maalikabok,mabato at maduming daan!

Napalabas tuloy siya bigla ng kotse at isa-isang pinagpag ang mga luggages niya.
"Look! Dinumihan ninyo itong mga bags ko! Ang mamahal ng mga ito, tapos dudumihan
niyo lang?!" Lingon niya sa mga ito. "Hey! Hey! Saan kayo pupunta?" Habol niya sa
kela Johnny nang makitang pinapasok na nito ang driver at ang ibang tauhan niya.

Pinigilan siya ni Johnny nang akmang

lalapit siya sa may kotse. "Pasensya na po,ma'am. Napag-utusan lang po. Mag-iingat
po kayo." Yumuko ito bilang paggalang at mabilis nang pumasok sa loob ng kotse at
umalis na sila.

They really left her.

In this place called nowhere.

Tulala lang siya habang pinagmamasdan ang sasakyan nila sa malayo.

"AHHHH!!!!!!!! I HATE THIS LIFE! I HATE MY FUCKING LIFE!!!!!!" Sigaw siya ng sigaw
sa may daanan. Nagpapapadyak siya sa maalikabok na daan.

Pinagmasdan niya ang paligid kung saan siya binaba nila Johnny. She sighed when
there's noone at the area. Puro puno at taniman lang ang nakikita niya sa
magkabilang gilid. Hindi nga niya alam kung saan siya pupunta? Obviously, narito na
siya sa rancho ng mga Illustre. Sa Hacienda kaya siya pupunta? Pero paano? Hindi na
niya matandaan kung paano na ang papunta roon. The last time she went here is when
she was five years old.

Inis na nilapitan niya ang kanyang mga luggages. Isa pa palang problema, paano niya
dadalhin ang mga ito?! She has two luggages and her Chanel bag!

Padabog na itinaas niya ang mga handles ng luggages niya at isinukbit sa braso niya
ang Chanel bag niya. Naglakad siya ng diretso, bahala na kung saan siya dalin ng
kahabaan ng daan.

Mga ilang minuto na siya naglalakad ng biglang lumubog ang takong ng pumps niya sa
malambot na lupa.

"Oh no! Not my Christian Louboutin

Bana Pumps!" Tumigil muna siya sa gitna ng daan at sinipat ang pumps niya na puno
na ng putik. Napabuga nalang siya ng hininga.

Ilang sandali lang ay nakarinig siya ng mga malalakas na yabag. Nabuhayan siya ng
dugo. Finally! May mga tao na! She can ask for their help. Papalakas na ang mga
yabag ng mga ito pero habang papalakas ng papalakas, napapakunot nalang siya ng
noo.

"Wait.. yabag ng mga kabayo ito ah." Napagtanto niya.

Tatabi na sana siya perp huli na ang lahat. Isang grupo ng mga kabayo ang mabilis
na tumatakbo papunta sa direksyon niya. Napasigaw siya ng sabay-sabay siyang
dinaanan ng mga kabayo at dahil roon, tila nagka- sand storm sa paligid niya.
Napaubo siya ng napaubo. Nang magsubside na ang mga alikabok, tumili nanaman siya
ng mapansin ang dungis-dungis na niya at ang black Balmain dress niya ay naging
dirty brown Balmain dress na!

She groaned irritatingly. May ikakairita pa kaya siya ngayong araw?!

Wala na siyang nagawa kundi tumayo na at kinuha na ang mga bags niya at naglakad
nalang ulit. Buti nalang talaga walang masyadong tao at walang makakakita sakanya
na ganito ang itsura.

It's been twenty minutes, pero feeling niya limang kilometro na ang nilalakad niya.
Pagod na pagod na siya, gutom pati. Simula kagabi pa siya hindi kumakain. Tapos,
wala parin siya makitang hacienda o kahit na anong bahay sa paligid!

Susukona sana siya ng biglang may natanaw siyang isang lalaking sumusungkit ng mga
mangga sa isang mataas na puno.

Napangiti siya dahil sa wakas, may mahihingan na siya ng tuluyan!

"Hey! Hey Mister!" Tawag niya rito. Mabilis niyang hinila sa magkabilang kamay ang
dalawang luggages niya at mabilis na lumapit sa lalaking nakatingin na ngayon
sakanya.

"Yes?" Tanong nito sakanya.

Suddenly, she looked intently at this man. Infairness, ang gwapo nito. At kitang
kita ang mga muscles nito sa suot nitong puting sando.

"Miss?" Untag sakanya nito.

"Trabahador ka ba dito?" Tanong niya.

Tila nagulat ang lalaki sa tanong niya. She saw him smirked. Ibinaba nito ang
panungkit ng mangga sa tabi ng puno at humalukipkip.

"Ako? Trabahador?" Tila amused na tanong nito sakanya.

She raised her eyebrow at him at humalukipkip rin. "Bakit? Hindi ba?"

"Hindi." Mabilis na sagot nito.

"Oh! Then you must be a farmer. Sabagay, mas mukha ka ngang farmer sa suot mo."
Nakangising sabi niya. "Well, pakibuhat itong mga gamit ko ha. Mag-ingat ka, mahal
ang mga iyan. God! Pawis na pawis na ako. Tsaka pagod na ako. Kailangan ko nang
makarating sa hacienda at nang makapaligo na ako. Do you know how much trouble I
got into as soon as I stepped on the land of the Illustre's? My God it's a
nightmare! Goodthing, I saw you. So, ihatid mo na ako sa hacienda -- HEY! I SAID
IHATID MO NA AKO SA HACIENDA!" Napasigaw siya nang makitang sumakay ito ng mabilis
sa kabayo nito dala-dala ang mga manggang napitas nito.

"I'm talking to you! Inaanak ako ng may-ari ng rancho na ito, and I can get you
fired!"

Nakangising umiiling lang ito na parang hindi makapaniwala sa sinasabi niya.

"HOY! ANO BA!" habol niya rito nang pinatakbo na ang kabayo nito.

Napasalampak nalang siya sa maruming daan. Now what? Back to zero nanaman siya. She
swears, na kapag nakita niya ulit ang lalaking iyon, makakatikim ito sakanya. Noone
ever dared to ignore Ellaine Manansala!

Ellaine looked at her Gucci watch and she's been sitting next to the mango tree for
like, forty-five minutes already. Wala na siyang lakas para maglakad pa. Ang sakit
na ng mga paa niya.

Nagulat siya ng may isa nanamang kabayo na may sakay na isang matandang lalaki ang
tumigil sa may harap niya.

"Miss, bawal kayo rito!" Sita nito sakanya.

"At bakit naman?" Pagod na sagot niya rito.

"Trespassing po iyang ginagawa ninyo."

"Look manong! Wala akong pakealam! Kanina pa ako lakad ng lakad, gutom na ako, I am
fucking tired, my life's a mess and I'm stuck here in this nowhere land! And to
think, Ako si Ellaine Manansala and this should not be happeningto me!" Hysterical
na sabi niya.

"Kayo po si Ma'am Ellaine?"

"Bingi ka ba? Kasasabi ko lang 'di ba?" Pagtataray niya.

Yumuko ito sakanya. "Pasensya na po señorita. Hindi ko po alam. Halina po kayo, at

kanina pa kayo hinihintay ni señorito sa hacienda."

Natulala nalang siya nang kunin na nito ang mga bagahe niya at itinali sa
magkabilang gilid ng kabayo nito. Is he really taking her to the hacienda? Oh my!
Kailangan pa pala niyang maging hysterical para lang makakarating lang sa hacienda.

Inalalayan siya nitong makaakyat sa kabayo, at pumwesto naman ito sa likod niya.
Hindi na siya nagreklamo sa posisyon nila dahil baka lang itapon siya nito pababa.

Nang makarating sila sa may hacienda ay inalalayan siyang bumaba ni Manong.

"Manong, sino palang señorito ang sinasabi ninyo? Si Ninong po ba?"

"Hindi po. Si Señorito Mico po."

When she heard Mico's name, she stopped walking.

He's here? Why is he here?

Ano na kaya ang itsura nito? Hindi na ulit niya ito nakita nung fourteen years old
siya, simula nung...

"Nandiyan na po pala si Señorito." Pukaw sakanya ni Manong.

Tinignan niya ang front porch ng hacienda at naroon ang mga nakahilerang mga
kawaksi. Nakasabdal naman sa hamba ng pinto ang farmer na nang-iwan sakanya kanina.

Malalaking mga hakbang na pinuntahanniya ito.

"You! How dare you leave me back there! Ang kapal ng mukha mo! Ipapasisante talaga
kita kay Ninong!!!" Sigaw niya sa harap nito.

"Señorita.." Tawag sakanya ng isang matandang kawaksi sa gilid ng farmer na ito.

"Ano'ng pangalan ng walang modong magsasaka na ito?!" Tanong niya sa mga kawaksi.

"Señorito Mico, ito na po ang mga gamit ni Señorita Ellaine." Nakuha ng atensyon
nila si Manong na dala dala ang mga gamit niya.

Nandito na si Mico? Nasaan? Ano na kaya itsura nito?

Nanlaki ang mata niya ng biglang nagsalita ang farmer na nasa harap niya. "Sige ho,
salamat Manong Densio." Tinignan nito ang ibang kawaksi. "Iakyat niyo na ang mga
gamit ni Ellaine sa kwarto niya."
Napanganga siya sa nalaman. So, this farmer is Mico Illustre??!!!

"I-Ikaw si Mico?!"

Ngumisi lang ito sakanya. Pinisil nito ang baba niya. "The one and only,
sweetheart."

Oh God! This is not really happening! The next thing she knew, she collapsed in
front of everyone. In front of Mico Illustre.
------Three

I didn't got the chance to update yesterday since I was in school fixing my
scholarship. Forgive me. :)

---------

Pagkamulat ng mata ni Ellaine ay napangiti nalang siya. She just had the worst
nightmare ever! Ipinatapon raw siya ng Daddy niya sa Rancho nila Mico pagkatapos
ang mas malala pa ay pinagkamalan niya raw si Mico na isang magsasaka! How
embarassing is that? To think na mukha siyang taong grasa sa itsura niya sa
panaginip! Good thing it's over!

Umupo siya mula sa pagkakahiga at tsaka nag-unat. Ang sarap talaga matulog sa
malambot niyang pink na kama--- Wait!

Napalingon siya sa kamay niya. Sinipat ang pink na bedsheet. Bigla siyang
napabalikwas kaya naman nahulog siya sa kama. Sapo niya ang kanyang balakang habang
tinukod ang siko sa may gilid ng kama.

Kailan pa naging pink ang kama niya?!! Sa pagkakatanda niya, kulay pula ang kama
niya!

And as if on cue, biglang bumukas ang pintuan at iniluwa nun ang lalaking hindi
niya inaasahan!

There he was! Mico Illustre, leaning against the door frame in his white shirt and
kakhi shorts.

"Gising ka na pala, bumaba ka na at kumain na." Pagkasabi nito niyon sa kanya ay

umalis na ito at bumaba na.

Hindi siya namamalikmata! She just saw Mico Illustre! Meaning, hindi siya
nananaginip all along!

"OH MY BLOODY HELL!" Sigaw niya at tsaka nag-dive sa kama at ibinaon ang ulo sa
ilalim ng unan.

This isn't happening!

Pilit niyang inilalagay sa isip niya na hindi totoo ito. Na, kasama parin ito sa
isang bangungot. Pero hindi, dahil ilang beses na niyang kinurot at sinampal ang
sarili at paulit-ulit narin siyang nasaktan.

Wala siyang choice kaya bumaba narin siya sa kusina dahil gutom na gutom na talaga
siya. Humarap muna siya sa salamin at nagulat nalang siya nang mapansing iba na ang
suot niya! She's wearing an orange shirt and a shorts. Napasigaw siya at
nagmadaling bumaba sa kitchen. There he saw Mico sitting at one of the chairs,
exchanging laughters to some guys while eating.

She called his attention as she stiffled a fake cough.

Natigilan naman ang mga ito sa pagtatawanan at tinignan siya.

"Umupo ka na, Ellaine. I'm sure nagugutom ka na." Nakangiting sabi nito sakanya.

"Sino'ng nagpalit ng damit ko?!" Bulyaw niya agad rito. "At bakit ito ang ipinasuot
ninyo sa'kin. Oh my God! Ang cheap!"

"Huwag ka ngang sumigaw sa harap ng pagkain." Sermon sakanya ni Mico.

"Wala akong pakealam! Sagutin mo ang tanong ko!" Sigaw niya.

Huminga ng malalim si Mico trying to control himself. He apologized sa mga taong

kasama nito sa hapag pagkatapos ay tinignan siya. "Huwag kang mag-alala, isa sa mga
babaeng katulong ang nagpalit sa'yo. Naka-lock

ang mga bagahe mo kaya pinahiram ka muna ng damit ng isa sa mga katulong rito."

Napanganga siya sa sinabi nito. She's wearing the maid's clothes?!

"Huwag ka nang mag-inarte at hindi ka naman mamamatay sa mga damit na iyan.

Mamamatay ka sa gutom kaya kumain ka na." Sabi ni Mico.

"Who are they?" Taas-kilay na tanong niya kay Mico.

"Mga trabahador ko sila. Nag-harvest kami ng mga gulay at pagod at gutom na kami
kaya sumabay ka nang kumain." Paliwanag ni Mico.

"What? They're workers! Bakit ka sumasabay sa mga taong pinapasweldo mo?!"

Gulantang na tanong niya rito.

Bakit nito hinahayaang sumabay sa pagkain sakanya ang mga trabahador nito?!

His eyebrows were pulled together. "Ano'ng masama kung sumabay sila sa'kin kumain?"

"They're just workers! Wala silang karapatan para sumabay sa amo!"

Tumayo ang isang babae na ngayon niya lang napansing naroon pala. Sorry naman,
mukha kasi itong lalaki. Maikli lang kasi ang buhok at nakapandamit na lalaki.
"Tama si Ellaine, Mico. Salamat nalang sa pagkain. Tara na!" Aya nito sa mga
lalaki.

"Sino ka para tawagin lang ako sa pangalan ko?! You should address people right!
Boss mo si Mico, and also we are not close to be calling each other in first name
basis!" Mataray na sabi niya rito.

Napayukolang ito at aamba na sanang umalis nang bigla itong pigilan ni Mico. "Umupo
ka na, Hannah. Pagpasensyahan ninyo si Ellaine, kagagaling niya lang kasi sa
pagkahimatay at gutom kaya medyo wala pa sa huwisyo ang makitid niyang utak."

She was shocked at what Mico said. Siya? Makitid ang utak?! Aba!

"Walang aalis, Ellaine. Umupo ka na kung gutom ka na. Kung ayaw mo, umalis ka na."
Mariing sabi ni Mico bago makipag-usap ulit sa mga kasama.

Napanganga nalang siya rito. Pinahiya ba siya nito sa harap ng mga trabahador
nito?!

Umirap siya at mabilis na umakyat ulit sa kwarto niya. Mabilis niyang ini-lock ang
kwarto niya at nagmukmok roon.

------

Kanina pa hinihimas-himas ni Ellaine ang kumukulong tiyan. Pasadong ten o'clock na

pero wala parin siyang kinakain.

Nakakainis kasi si Mico eh! Kung hindi sana siya nito sinalungat, at pinaalis
nalang sana niya iyong mga trabahador niya edi sana busog na siya ngayon!

Gustong-gusto niya nang bumaba pero nananaig ang pride niya!

Tumayo siya at dahan-dahang idinikit ang tenga sa pinto. Wala naman siyang
naririnig na indikasyon na may tao. Kaya mabilis niyang pinihit ang door knob at
sumungaw para tignan kung may tao ba o wala.

It's twelve o'clock at hindi na niya mapigilan ang gutom kaya naman napagdesisyunan
niyang bumaba sa may kusina.

Twelvenaman na kaya siguradong tulog na ang mga tao. Tutal, wala namang night life
rito sa lugar na ito dahil puro kuliglig na ang naririnig.

Hindi na niya binuksan ang ilaw dahil baka may magising pa siya. Binuksan niya ang
ref at may nakitang mga ulam roon sa loob ng mga tupperware.

Pero may problema siya dahil she doesn't know how to use the microwave. Baka
pasabugin niya lang ang hacienda, idemanda pa siya ni Mico. Hindi naman siya
kumakain ng lamig. Kaya naman napagkasya niya nalang ang sarili sa nakitang cereal
at fresh milk. Kumuha nalang rin siya ng isang mansanas at saging. Kumuha siya ng
mangkok, kutsara at baso at inilapag ang mga iyon sa counter top.

Umupo siya sa isang high stool, at nagsimula nang lantakan ang kauna-unahang
pagkain niya sa isang araw. Well technically, twelve na kaya panibagong araw na. So
meaning, hindi pala siya kumain kahit isang butil ng kanin kahapon!

Pinanggigilan niya ang cereal niya thinking that it's Mico's face. Ito ang may
kasalanan kung bakit gutom na gutom siya ngayon eh!

Grabe! Naubos niya ata ang cereal sa box. Well, bawas naman na ito nang kunin niya.
Pero ganun nga siguro siya kagutom. Hindi pa siya nakuntento dahil may mansanans at
saging pa siyang nilantakan.

"Ah! Sarap!" Bulong niya sa sarili niya. Umalis na siya sa pagkakaupo. Now she can
sleep peacefully. Paakyat na sana siya nang may biglang magsalita.

"Hindi mo ba liligpitin ang pinagkainan mo?"

And then the lights were turned on at nagulat siya dahil naroon si Mico sa may
switch ng ilaw.

"The maids will do it." She shrugged at tatalikod na sana nang magsalita nanaman
ito.

"Tulog pa ang mga maids. Ligpitin mo ang pinagkainan mo." Utos nito sakanya.

"Kaya nga may maids 'di ba. Para saan pa at pinapasweldo sila."

"Exactly. Hindi naman ikaw ang nagpapasweldo sakanila, kaya ano'ng karapatan mo
para umasa sakanila?"

She was taken aback. Naningkit ang mga mata niya at tinitigan ito. Hinihintay
niyang magsabi ito na nagloloko lang ito pero nanatiling seryoso ang mukha nito.

Is this really the Mico she knew?

Inis na bumalik siya sa pinagkainan at padabog na inilagay ang mga iyon sa lababo.
Itinapon niya ang mga kalat niya sa basurahan.

Pagkalagay ng pinagkainan niya sa lababo at aalis na siya sana nang tumikhim

nanaman si Mico.

"ANO NA NAMAN?!" Sigaw niya rito.

"Hugasan mo ang mga pinagkainan mo." Malumanay na utos nito.

"What?" Di siya makapaniwala sa inuutos nito sakanya.

"Bingi ka ba? Ang sabi ko huga-"

"You don't have to repeat it! Naintindihan ko, but what? I am not going to wash
them. Masisira ang nail polishko!"

Kumunot naman ang noo ni Mico. Huminga ito ng malalim at walang sabing hinatak siya
sa braso at hinarap sa lababo. "Wala akong pakelam diyan sa mga daliri mong may
kulay, hugasan mo ang mga iyan at lalanggamin."
"I don't know how to!"

"Seriously, Ellaine! Ano ba ang pinaggagagawa mo sa buhay?!" Naiinis na tanong

nito.

Miski siya nainis sa tanong nito. "None of your fucking business."

Mukhang napatid din ang pasensya nito. "Tama ka. But from right this moment,
everything you do is my fucking business."

"You are not the boss of me!"

"Hugasan mo na iyan!" Sigaw nito sakanya.

Wala siyang choice kaya hinugasan nalang niya ang mga pinagkainan. Nang nililigpit
na niya ito, inirapan niya si Mico na nakatingin siya.

"Marunong ka naman palang maghugas eh."

"Shut up."

Lalagpasan na sana niya ito nang pigilin siya braso.

"I expect you to be awake in six in the morning."

"Are you kidding me?"

"Mukha ba akong nagbibiro?" Seryosong tanong nito.

"Ano'ng gagawin ko ng six ng umaga?"

"We'll milk the cows."

"Bakit ako kasali?! I am not a worker here!"

Ngumisi ito na ikinatatakot niya dahil mukhang may balak ito. "Simula nang
tumapakka sa lupain ko, trabahador ka na rito."
"Ano'ng pinagsasasabi mo?!"

"You have to work for your food and shelter. Buti nga libre na ang kuryente at
tubig eh."

"You're nuts! Babayaran kita kung yan ang gusto mo! But I'm telling you, I am not
working!"

"Babayaran? Baka nakakalimutan mo, wala kang pera. You're accounts have been
freezed, wala kang cash, wala kang cellphone at wala kang kotse. You obviously have
nothing except for your expensive wardrobe na hindi mo naman makakain."

Napipi siya sinabi nito dahil totoo. Her dad took away all of it. And she's fuming
with anger!

"You are not the boss of me!" She hissed.

Lumapit ito sakanya that made her back off. Inilapit nito ang bibig sa may tenga
niya. "Oh believe me, I am your boss now, sweetie."

Mabilis na tinulak niya ito. "Don't call me that!"

Ngumisi lang ito sakanya at humalukipkip. "What? Sweetie? Iyan naman talaga ang
tawag ko sa'yo dati pa 'di ba?"

She gritted her teeth. "Dati iyon, Mico! Maraming nagbago sa loob ng maraming taon.
Alam mo naman siguro iyon, 'di ba? O baka nakakalimutan mo ang mga nangyari noon."

Natigilan ito at biglang lumamlam ang mga mata na tila may naalala. She wanted to
burst into tears nang makita niya ang naging reaksyon nito.

Tumayo

na ito at tumalikod na. Pero bago umakyat ay may sinabi ito. "Be up, at six am."
Napahawak siya sa counter dahil tila nanghihina siya. Napapikit siya ng mariin
habang inaalala ang mga nangyari noon.

Hanggang ngayon, hindi niya parin iyon makalimutan. Hinding-hindi! Dahil siya lahat
ang may kasalanan!

Nakatulog nalang siya dahil sa pag-iyak.

------- Four

"ELLAINE MANANSALA, GUMISING KA NA!!!!! ISA!"

Umikot ng higa si Ellaine at tinakpan ng unan ang tenga. Ang ingay ingay naman
kasi! Kitang natutulog siya, mambubulabog pa!

"DALAWA! ELLAINE!!!!"

Inis na ginulo niya ang buhok niya. Padabog na tumayo siya at pupungay-pungay na
binuksan ang pinto niya. Patay talaga sakanya ang pesteng nambubulabog.

Pagkabukas na pagkabukas ng pinto ay niready niya na ang bibig niya sa pagsigaw.

"BLOODY HELL! TULOG ANG TAO OH! ANG AGA AGA NAMBUBULABOG KA! ANG GANDA NG PANAGINIP
KO, ANDUN NA EH! MANANALO NA AKO SA BIDDING, BUT NO! YOU JUST INTERRUPTED ME!"
Pikit na sigaw niya sa taong nasa harapan niya. Antok na antok pa talaga siya.

"Ang baho ng hininga mo."

Bigla niyang minulat ang mga mata at nakita niya ang nakahalukipkip na si Mico
habang nakangisi. Bigla niyang tinakpan ang bibig ng kamay niya. Huminga siya para
maamoy ang hininga.

Hindi naman mabaho! Sira-ulo 'to ah!

Nameywang siya sa harapan nito. "Hoy! FYI, mabango ang hininga ko." Bumuga pa siya
sa harap nito.

Natawa naman si Mico. "Alam mo ba kung ano ang itsura mo ngayon?"

Nanlaki ang mga mata niya at mabilis na tumakbo sa harap ng salamin. Shit lang
talaga! Pangalawang beses na ito na humarap siya kay Mico sa hindi kaaya-ayang
itsura. Napapikit siya

ng mariin.

"Ano ba ang kailangan mo?!" Mataray na tanong niya rito.

"I told you last night, be up at six am. Five thirty na po, maligo ka na at
magbihis. Sumunod ka sa may vegetable farm maghaharvest tayo."

"What? Ayoko nga sabing magtrabaho!" Inis na sabi niya rito.

Ngumisi lang si Mico sakanya. "And I told you before that there's nothing you can
do about it. You have nothing. You have to work for you to live. Dahil hindi lahat
ng kailangan mo ihahain sa'yo. Tandaan mo, Ellaine. Nasa puder na kita, hindi ako
ang parents mo. Kung gusto kitang pagtrabahuin, dapat gawin mo." Sabi nito habang
matamang nakatingin sakanya.

"Aalis ako rito!" Dabog niya.

Tumawa naman si Mico na parang isang kahibangan ang sinasabi niya. "Nagpapatawa ka
ba? Ano sa wala kang pera at kotse ang hindi mo maintindihan? Paano ka makakauwi?
You know that our ranch is private. Wala kang makikitang pakalat kalat na tao o
sasakyan. Anim na oras ang layo ng bayan. Kaya mo lakarin iyon?"

Naiinis siya rito dahil tama ito! Pinipigilan na niya ang sarili na sabunutan ang
buhok nito. Lumapit sakanya si Mico.

"If you really want to get out of here, you should follow my orders. That's the
only way, you can go home." He leaned forward at her. He patted her head like she
was the same girl back then. "So be a good girl, sweetie. Six am, dapat naroonka na
sa farm. Okay?"

"I SAID DON'T CALL ME THAT!"

Pero itong si Mico, tinawanan lang siya. Tumalikod na ito at nilagay sa magkabilang
bulsa ang mga kamay.

"See you, sweetie!" Pahabol na sabi nito bago isara ang pintuan niya.

"AHHH! DON'T CALL ME THAT!"

-------

Kanina pa nakatulala kay Ellaine sina Mico at ang mga trabahador sa loob ng
vegetable farm. She just rolled her eyes behind her sunglasses. Naiirita siya kay
Mico. Ang dami-dami niya naman palang trabahador, bakit kailangan pa siya nitong
isama?

Besides, ang dumi-dumi kaya! Ang putik! Ang init pa! Lalo na kapag pinagsama-sama
ang amoy ng mga pawisang trabahador!

She lifted her forefinger to brush her nose. Kanina pa siya rito, pero maglilimang
minuto na ay nakatayo parin siya.

Finally, mukhang natauhan naman na si Mico at nilapitan siya ng iiling-iling. "What

are you wearing, Ellaine?" Manghang tanong nito habang isa-isang tinignan nito ang
suot niya.

"My farming clothes." Simpleng sagot niya rito.

"Makakapagtrabaho ka ba sa suot mong iyan?" Gulat na tanong ni Mico.

"Of course. Pipitas lang naman ng gulay, hindi ba?"

What is the problem of her clothes?

She's wearing her Balmain embellished tank top, Balmain studded cargo pants and her
Christian Louboutintuba boots. Well, ito lang ang nakita niya sa wardrobe niya na
close enough sa 'farming'. Buti nga hindi na siya naglagay ng make-up and jewelries
dahil baka humulas at mawala lang.

"Bahala ka nga. Oh, ito ang basket. Pitasin mo ang mga kamatis na okay na." Pag-
aabot nito sakanya ng isang basket.

Inis na kinuha niya iyon mula rito. Pagkakuha niya ay bumalik na si Mico sa
ginagawa.

Nilibot naman niya ang paningin sa farm, at napansin niyang nakatingin parin
sakanya ang ibang trabahador. Hinarap niya ang mga ito at inalis ang glasses niya.
Tinaasan niya ang mga ito ng kilay. "What?"

Mabilis pa sa alas kuwatrong iniwas ng mga ito ang mga tingin nila.

"Tch." Napaismid nalang siya sa mga ito. Isinuot niyang muli ang glasses niya at
hinanap ang mga kamatis. Para siyang supervisor sa ginagawa niya dahil lumalakad
lang siya at isa-isang dinaraanan ang mga nagtatrabaho.

"Nasaan na ba ang mga kamatis na iyon?" Tanong niya sa kanyang sarili.

Kanina pa siya paikot-ikot sa buong farm pero wala siyang makitang kamatis.

"Saan ka ba pupunta, Ellaine? Sabi ko mamitas ka na ng mga kamatis." Paglapit

sakanya ni Mico.

"Nasaan ba kasi ang mga kamatis?" Naiinis na niyang tanong. Grabe, pinagpapawisan
na siya hindi pa man siya nagsisimula sa trabaho.

Napabuga nalang ito ng hangin. "Hannah." Tawag nito.Nakita naman niyang tumayo
iyong babaeng mukhang lalaki na nakita niya kagabi.

"Bakit?" Nakangiting tanong nito.

Naningkit ang mga mata niya rito. May kakaiba sa ngiting iyon, isip niya.

"Pakisamahan nga itong si Ellaine, at ipakilala mo sakanya ang mga kamatis."

Tumango lang si Hannah at inaya na siya. "Halika na, Ellaine."

Nilingon niya ito at tinaasan ng kilay. "Close tayo? Miss Ellaine ang itawag mo
sa'kin." At nauna na siyang naglakad. Pero napatigil siya nang mapagtanto hindi nga
niya pala alam kung nasaan naglulungga ang mga kamatis. Inis na nilingon niya si
Hannah na kausap pa si Mico. Bigla siyang nakaramdam ng inis sa mga ito.

"Hannah! Ano ba?! Halika na! Ipapakilala mo pa ako sa mga kamatis hindi ba?"
Sarcastic na sabi niya. Inirapan niya si Mico nang magtama ang mga tingin nila.

Nagpaalam naman itong si Hannah at naunang maglakad.

"Dito nakatanim ang mga kamatis." Turo niya.

Tumango lang siya rito. Kinuha na niya ang basket at nag-umpisang mamitas ng
kamatis.

"Gusto mo ba ng tulong?" Magalang na tanong nito sakanya.

"No need. I can handle it. Umalis ka na." Sagot niya habang busy sa paminitas ng
kamatis.

"Ah, ganoon ba? Sige, tawagin mo nalang ako kapag may kailangan ka." Mahinang sabi
nito bago umalis.

God!

She is starting to hate that girl! Her pa-good girl attitude is getting on her
nerves! At tsaka, hindi siya bulag para hindi mapansing may gusto ito kay Mico!

How pitiful!

"Ah, Ma'am Ellaine. Ayos lang po ba kayo?" Bati sakanya ng isang lalaking
trabahador. Napatingin siya rito. Ano ba'ng sinasabi nito?

"What?" Takang tanong niya rito.

Hindi ito nagsalita bagkus ay tinuro niya ang tanim na kamatis.

Bumalik ang tingin niya sa tanim at nakita ang gutay gutay na tanim ng mga kamatis.
Maski ang kamatis na hawak niya ay napisa na pala niya!

Napapikit nalang siya ng mariin. This is so not happening again!

--------- Five
"Here." Inabot ni Ellaine ang tubig na binigay ni Mico sakanya. Inisang tungga niya
ang tubig. Ay! Grabe! Init na init na siya! Katatapos lang nila mag-harvest ng mga
gulay at inilipat na nila Mico ang mga ito sa truck na siya daw maghahatid sa mga
restaurants na sinusupply-an nila ng mga gulay at prutas.

"Wala man lang thank you. Tsk tsk!" Sabi ni Mico at umupo ito sa may tabi niya.

Inirapan niya lang ito at pinaypayan ang sarili. Anong oras na ba? Init na init na
siya!

"Hoy, anong oras na?" Baling niya kay Mico.

Tinignan naman nito ang relong suot. "Quarter to eight." Sagot nito.

Napabuntong-hininga nalang siya. Nanatili lang siyang tahimik at buti nalang hindi
naman na nagsalita si Mico dahil baka maitulak niya ito.
Maya-maya'y lang lumapit kay Mico si Manong Densio. Infairness sakanya naalala niya
ang pangalan nito. All in all, si Manong Densio at Hannah na ang kilala niya.
That's a big achievement for her. Dahil sa mansion nga nila, ni isang katulong wala
siyang tinandaang pangalan. Only Manang Mildred na yaya niya na simula pa lang
pagkabata ang kilala niya.

"Señorito, ayos na po ang mga delivery. Nakaalis na po ang mga truck." Pagbibigay
impormasyon nito kay Mico.

"Sige ho, Manong Densio. Salamat. Pakisabi sa iba na pwede na muna silang
magpahinga." Sabi nito.

Tumango
naman si Manong Densio at umalis na. Tumayo na siya at aalis na sana nang bigla
siyang hawakan sa kamay ni Mico.

"Saan ka pupunta, sweetie?" Tanong nito sakanya.

Padabog na ipiniglas niya ang kamay niya mula sa pagkakahawak nito. "Babalik na ako
sa hacienda. And stop calling me sweetie!"

"At sino'ng nagsabi na pwede ka nang bumalik sa hacienda?" Nakataas ang kilay nito
habang nakatingin sakanya.

She crossed her arms on her chest at tinaasan rin ito ng kilay. "Pagod na ako. Sabi
mo kay Manong Densio na pwede na magpahinga so magpapahinga na ako. Duh."

Tumayo ito at hinarangan ang daanan niya. "Hep hep! Hindi ka kasali roon nuh. Duh!"
Panggagaya nito sakanya.

Nagpapapadyak siya sa harapan nito. "Naman eh! I'm so tired! I'm sweaty and I think
I smell bad! Kulang ako sa tulog kagabi and I want to sleep!" Reklamo niya rito.

Tinawanan lang siya ni Mico at inakbayan na ikinainis niya. Ginalaw-galaw niya ang
kanyang balikat para tanggalin nito ang braso pero mahigpit ang kapit nito sakanya.
She sighed in irritation.

"May gagawin ka pa." Sabi nito at iginiya siya palakad.

"Ano nanaman?" Tanong niya rito. As if naman may magagawa pa siya,ano?

"I told you last night, we will milk cows."

She groaned in protest pero ikinatawa lang ito ni Mico. "It will be fun!" Sabay
pingot nito sa ilong niya.

"What's fun in milking cows?" Irap niya rito.

Nakarating sila sa isang farm house na naroon nakahilera ang mga baka na gagatasan
nila. Lumapit si Mico sa isang baka at kumuha ng dalawang maliit na upuan sa may
gilid.

"Halika rito!" Tawag sakanya nito.

Lumapit siya at tumabi rito. Kinuha nito ang isang stainless na bucket at itinapat
sa ilalim ng udder ng baka.

"Watch and learn." Mayabang na sabi nito sakanya. She just rolled her eyes.

Nakita niya kung paano nito linisin ang udder bago ito ginatasan. Nakita niya ang
mabilis na pagsirit ng gatas nito na dumidiretso sa loob ng bucket. Nakapuno ito ng
isang bucket pagkatapos ay tinakpan niya ito nung lid ng bucket.

"Tayo diyan, dun tayo sa isang baka." Aya nito sakanya.

Huminga nalang siya ng malalim bago sumunod dito sa kabilang baka. Tulad ng kanina
ay umupo na ito at tumabi naman siya. Kinuha nito ang isang bucket at itinapat rin
sa ilalim ng udder nito.

"Try it. Punuin mo rin iyong bucket." Utos nito sakanya.

Napalingon siya rito at napanganga. "What? I'm not gonna touch that.. that thing!"
Turo niya sa udder ng baka.

Naningkit naman ang mga mata ni Mico. "Ang arte mo. May ganyan ka naman din--
Aray!"

"Ang bastos ng bibig

mo! Pervert!" Pinagpapalo niya ito kung saan saan.

"Aray ano ba! Pervert agad?! Tawagin mo akong pervert kung hinipuan kita eh hindi
naman!" Natatawang sabi nito.

"You're such a total jerk! My God! Puputulin ko iyang dila mo!!!" Singhal niya
rito.

"Aray! Ellaine. Tama na!"

Tumigil na siya dahil sumasakit narin ang palad niya sa kakapalo rito. Inirapan
niya ito ng nginisian siya ni Mico.

"Gawin mo na. Bilis at nang makapagpahinga na tayong pareho." Sabi nito sakanya.

"Fine!"

Umayos siya ng upo at hahawakan na sana niya ang dalawang teats ng udder nito ng
pigilan siya ni Mico.

"What do you think you're doing?"

"Milking this cow!" Naiinis na sabi niya.

"Linisin mo muna yung udder bago mo gatasan!"

Inis na hinugasan niya ang udder ng baka. Naku, kung hindi lang siya pagod
sisinghalan niya talaga ito ng sobra!

"Bakit kasi kailangan pang hugasan." Inis na bulong niya sa sarili na unfortunately
ay narinig pala ng katabi niya.

"Warm soapy water helps the milk go down." Sagot nito sakanya.

"Whatever." Sabi niya.

Hinawakan niya sa dalawang kamay ang dalawang back teats ng baka. Pinisil niya ito
pero walang gatas na lumalabas. Inulit niya ulit iyon ng ilang beses pero wala

talagang lumalabas na gatas. Patak meron pero iyong malakas na sirit ay wala.

"Ah! Ayoko na!" Inis na sabi niya.

"Akin na nga!" Kinuha ni Mico ang dalawang kamay niya at dinala sa back teats.
"Hold the base of the teats through your thumbs hanggang sakop na ng kabuuan ng
palad mo ito. Dahan-dahang pisilin at hilahin mo pababa. Apply pressure but be
gentle." Habang nag-eexplain ito ay nakapatong ang mga kamay nito sa kamay niya at
ginagabayan ang bawat salitang sinasabi nito, dahan-dahan din nitong inialis ang
kamay sa pagkakapatong sakanya at hinayaang siya na ang gumawa.

"Nakita mo iyon?!" Tuwang sabi niya kay Mico nang malakas na sumirit ang gatas.

"Yes. Just do again what you just did earlier.." Nakangiting sabi sakanya ni Mico.

Ginawa niya ulit ang tinuro nito. And man, she's getting the hang of it, she's
milking the cow, squeezing its teats alternately. Tuwang-tuwa siya nang tuloy-tuloy
lang sa paglabas ang gatas mula rito.

"Oh, Mico andito pala kayo." Napalingon sila ni Mico sa nagsalitang si Hannah na
may dalang isang bucket na hindi niya alam kung ano ang laman.

Ngumiti naman si Mico rito pero inirapan niya lang ito at nagpokus sa paggagatas ng
baka, mas kaaya-aya pa itong gawin kesa makita ang mukha ni Hannah.

"Ano'ng gagawin mo?" Tanong ni Mico.

"Ah, magpapakain ako." Sagot nito habangitinaas ang bucket na dala.

"Tulungan na kita." Alok ni Mico. Tinignan siya nito. "Hintayin mo ako dito ah."
Sabi nito bago siya iniwan at sumama roon kay Hannah.

She gritted her teeth in exasperation. Naiinis na talaga siya kay Hannah. Sino ba
ito? Halata namang nilalandi nito si Mico. Eto namang si Mico nagpapalandi naman!

Napansin niyang gumalaw ng kaunti ang baka kaya napatigil siya sa paggagatas. Nang
naging steady na ito ay pumwesto na ulit siya sa paggatas rito. Malapit na mapuno
ang bucket niya kaya makakaalis narin siya rito. Ang baho rin kasi, hindi na niya
hahantayin si Mico. Kapal ng mukha para sabihin hintayin niya ito. Huh! Hindi siya
ang tipo ng babae na susunod sa utos ng iba. She's not that old Ellaine anymore.
Narinig niya ang tawanan nina Hannah at Mico na lalo lang niyang ikinais.

Napahigpit ang hawak niya sa teats ng baka at napalakas ang paghila rito kaya naman
biglang naging malikot ang baka kaya nasipa nito ang bucket na may gatas at
tumalsik sakanya ito.

"AHHHH!!!" Sigaw niya.

Narinig naman niya ang mga yabag na nagmamadali. "Ellaine! Ano'ng nangyari?!" Panic
na tanong ni Mico sakanya. Nilapitan nito ang baka at pinakalma habang si Hannah
naman ay lumapit sakanya at pinunasan gamit ang tuwalya nito.

Pinalis niya ang kamay ni Hannah sakanya. Hinarap naman siya ni Mico at halata
niyasa ekspresyon nito na natatawa ito sa hitsura niya. Sino nga ba naman kasi ang
hindi matatawa sakanya? Para siyang basang sisiw. Naging puti ang black na cargo
pants niya. Pati ang boots niya naging puti. Ang buhok niya ay malagkit na
nakadikit sa may pisngi at leeg niya. Habang ang pangtaas niya na puti ay basang-
basa at alam niya na bakat ang bra niya na kulay pula pa naman.

Naiiyak siya. Naaawa siya sa sarili niya. Lagi nalang bang ganito? Lagi nalang siya
napupunta sa mga ganitong sitwasyon.

Mabilis na tinulak niya si Mico na haharang-harang sa daanan niya at tumakbo siya

palabas ng farm house.

Hindi niya alam kung saan siya pupunta. Bahala na. Ang sakit narin ng binti niya.
Nasipa rin kasi siya ng baka kanina pero hindi niya masyadong ininda.

Nang maisip niya na siguro'y nakalayo na siya, sumalampak siya ng upo sa tabi ng
puno at yumuko sa may tuhod niya.

This is not Ellaine.

Dahil pakiramdam niya, sa pagkikita nila ni Mico bumabalik ang dating Ellaine.
Iyong Ellaine na mahina at puro iyak lang ang ginagawa.

Dahil sa totoo lang, sa nararanasan niya ngayon nanghihina na siya at hindi na niya
napigilang iiyak ang mga hinanakit niya.

-------- Six
LEGEND:
**** - Flashback
--------
"Wala parin ba si Ellaine?" Tanong ni Manang Ising - ang matandang kasambahay ng
mga Illustre.

Umiling si Mico bilang pagsagot. Six pm na ng gabi pero wala parin si Ellaine sa
hacienda. Kanina pa siya naghihintay rito sa may front door.

"Ipahanap mo na kaya siya kela Densio?" Suhestiyon sakanya ni Manang Ising.

Huminga siya ng malalim bago hinarap si Manang. "Kapag wala pa siya pagkatapos ng
sampung minuto ako na po mismo maghahanap sakanya." Sagot niya.

Tumango lang si Manang sakanya at tinapik ang balikat niya. "O siya sige, kapag
dumating na siya pakainin mo kaagad. Nakahanda na sa hapag ang mga pagkain."

"Salamat po, Manang."

Kanina niya pa gustong libutin ang buong rancho para hanapin ito. Pero pinigilan
niya ang sarili dahil alam niyang babalik rin ito.

Hindi niya maiwasang maalala ang pagkikita nilang muli after thirteen years. At
totoong nagulat siya sa nakitang Ellaine. She's not the sweet,innocent and simple
girl that he used to know.

She changed.

Akala niya nung una nagbibiro lang ang Daddy at Ninong niya nang hingan siya ng
tulong ng mga ito kay Ellaine. Dahil as far as he remember, hindi ang Ellaine na
kababata niya ang nag-uuwi ng lalaki sa bahay, party animal at naglalasing tuwing
gabi.

She has always been the perfect daughter to her parents.

And he guess he was wrong after all. After what happened.. alam niyang hindi
malabong mangyari ito.

Wala na ang Ellaine na kilala niya.

And she became a new person to him all of a sudden. The selfish spoiled bitch.
Pero alam niya.. alam niyang deep inside that spoiled Ellaine, naroon parin ang
kababata niya.

He saw it.

Kaninang nasa farm house sila. Nakita niya.

Nakita niyang tumulo ang mga luha nito bago pa man ito makatakbo palayo sakanya.

------
****
Pumunta ang labindalawang taong gulang na si Mico sa playground ng bahay ng mga
Manansala. Sinama kasi siya ng kanyang Daddy rito ulit. Hindi naman siya umaangal
dahil kahit siya man ay gustong-gusto bumisita sa mga Manansala. May gusto kasi
siyang makita.

Paakyat na sana siya sa second floor nang madaanan niya ang sliding door sa sala at
may napansin sa may playground. Naisipan niyang dumaan muna roon at nang makarating
sa playground ay nakita niyang nakatalikod ang pitong taong gulang na si Ellaine at
nakaupo lang sa may swing.

Bigla namang gumana ang kapilyuhan niya kaya naman dahan-dahan siyang lumapit rito
at tinulak ang swing. Napasigaw si Ellaine dahil siguro sa gulat. Natatawang
tinigil naman niya ang swing sa paggalaw at tsaka umikotsa harap nito.

Nagulat siya nang makita itong umiiyak nanaman. At parang napindot nito ang ON
button niya at umiral ang pagkaprotective niya rito. He squatted infront of Ellaine
at pinunasan ang pisngi nito.

"Hey, what happened? Bakit umiiyak ang sweetie ko?" Masuyong tanong niya rito.

Sumisinghot naman ito at nanatiling nakayuko lang. "K-Kasi kuya, p-pinagalitan ako
ni Mommy."

Inipit naman niya sa likod ng tenga nito ang buhok na tumatabing sa mukha nito.
"Bakit naman? Hindi naman siguro magagalit si Ninang kung walang dahilan."
Mahinahong sabi niya.

She wiped her tears before she looked at him. Namamaga ang mata nito but he finds
it cute. "K-Kinuha ko kasi iyong bike ko tapos nagbike lang naman ako saglit.
Pagdating ko sa house pinalo ako ni Mommy kasi daw hindi daw ako naggawa ng
homework muna bago magplay." Pagsusumbong nito.

Napangiti naman siya rito. Kinuha niya ang panyo niya sa bulsa at pinunasan ang
mukha nito. "Hayaan mo na. Ninang just wants you to prioritize your studies first.
Tahan na, ang pangit mo na." Asar niya rito.

Pinalo naman siya ni Ellaine. "Kuya!"

"Ayan, mainis ka nalang sakin kesa namang umiyak ka diyan. Oh, singa." Itinapat
naman niya sa ilong nito ang panyo niya.

Natatawa namang inilayo ni Ellaine ang panyo niya.

"Ano ba!"

Ginulo niya ang buhok nito. "Nagawa mo na ba mga homeworks mo?"

Umiling ito at ngumuso. "Ang hirap eh."

Kinurot naman niya ang ilong nito. "Papatulong ka lang eh. Tara na, tutulungan
kita." Tumayo na siya at kinuha ang kamay nito. Sabay silang umakyat at ginawa ang
homework nito.

****
-----

They were very close back then. Tagapagtanggol siya lagi ni Ellaine sa mga
nambubully rito sa school. Hindi kasi palaban noon si Ellaine. Pupunta lang ito
madalas sa tahimik na lugar at iiiyak nalang ang sakit na naraamdaman.

At marahil, ito rin ang ginawa nito ngayon.

Napatayo siya ng tuwid mula sa pagkakasandal nang matanaw niya si Ellaine na yakap
ang sarili at halatang nilalamig.

Mabilis na nilapitan niya ito at inakay papasok sa hacienda. Hindi naman ito
umangal dahil halata sa mukha nito ang pagod at halatang-halata sa mga mata nito na
umiyak ito. Nanlalagkit rin si Ellaine dahil siguro sa gatas na tumilapon rito,
pero napansin niyang iika-ika itong maglakad.

Walang sabing binuhat na niya ito. Nagulat man ito, ay hindi na rin nagsalita at
naramdaman niyang sinandal nalang nito ang ulo sa balikat niya.

Sinalubong naman sila ni Manang Ising nang paakyat na sana sila sa itaas.

"Ano'ng nangyari?" Nag-aalalang tanong nito.

"Pakidalhannalang po si Ellaine ng pagkain sa kwarto niya."

Nang makapasok sila sa kwarto nito ay dahan-dahan niyang inihiga ito sa kama.
Tumagilid nalang ito at ipinikit ang mga mata.

"Hindi ka man lang ba magpapalit? Ang lagkit mo." Tanong niya rito.

"Just get out." Mahinang sabi nito.

"Saan ka ba nanggaling? Kanina pa kami nag-aalala rito. Papatayin ako ni Ninong

kapag may nangyari sa'yo!" Sermon niya rito.

Padabog naman itong umupo at pinanlisikan siya ng mata. "Pwede ba!! Pagod ako, iwan
mo na ako! Tsaka, hindi ka papatayin ni Daddy kung sakaling madisgrasya man ako
dahil kahit na madisgrasya ako, they don't care! Kaya ikaw, tumigil ka na rin! Stop
acting that you also care!"

"But I do care, Ellaine! Lahat kami nag-aalala sa'yo! Kaya nga narito ka eh.."

"Nandito ako kasi sawa na sila Mommy at Daddy sa akin! They never loved me, okay?
Naiintindihan mo ba iyon? Huh, sabagay paano mo nga naman maiintindihan dahil
katulad ka lang rin nila."

Naguguluhan si Mico sa sinasabi nito. Hahawakan niya sana ito pero pinalis lang
nito ang kamay niya. Tumayo ito at tinulak siya.

"Ellaine..that's not true." Tawag niya rito.

Sunod-sunod lang na iling ang ginawa niya. "No! It's true! Simula nung nangyari
eight years ago, everything changed! Hindi nila makalimutan ang

ginawa ko! Hindi niyo makalimutan ang ginawa ko!! Kaya don't act that you
understand me.. don't act that you care for me. Kasi alam ko, alam ko na isa ka rin
sakanila. Alam ko na hindi mo rin makalimutan ang ginawa ko! And I'm sorry for
that. Pinagsisisihan ko lahat." Napahagulgol ito sa mga palad nito.

He wanted to comfort her. Tell her that everything's gonna be fine.

Pero hindi niya magawa.

Dahil somehow, totoo ang sinabi nito.

That he can't forget what happened eight years ago.

Pero hindi siya galit kay Ellaine. Hindi niya kayang magalit rito. Ellaine was
precious to him.

At sa nakikita niya ngayon, alam na niya kung bakit nagkakaganito si Ellaine. And
that is because of what happened.

He felt that he's close to tears when he remembers that day.

Napapikit siya ng mariin habang inaalis sa isip niya ang pangyayaring iyon. Dahil
bumabalik ang sakit.

"M-Magpahinga ka na.. Ipapahatid ko kay Manang ang pagkain mo. Please Ellaine."
Pakiusap niya rito bago lumabas.

Dumiretso siya sa kwarto niya at napasandal sa pinto. Tiningnan niya ang nasa
bedside table niya at napangiti siya ng mapait.

At hindi na niya napigilang mapaiyak.

--------Seven
Nanatiling nakatayo lang si Ellaine at nakatulala lang sa pintuang nilabasan ni
Mico. Nanlalagkit siya, her leg is hurt, and she's goddamn tired pero tila hindi
niya iyon maramdaman. Hindi naman niya inakalang magbe-break down siya sa harapan
ni Mico. Pero kasi, tila umaapaw na ang mga dinadala niya sa kanyang dibdib at
saktong sa harapan pa ni Mico siya sumabog.

Pinunasan niya ang kanyang mga luha at pumunta nalang sa banyo para maligo.
Pagkatapos ay sinuot niya ang roba at tinignan ang maleta niya. Habang naghahanap
ng maisusuot, napansin niyang may nakalagay sa pinakailalim ng isa niyang maleta.

Nagbadya nanaman ang mga luha niya sa nakita niya. Dahan-dahan niyang kinuha ang
picture frame na matagal na niyang iniingatan. Isang tao lang ang may alam sa
picture frame na ito - si Manang Mildred. Ang kanyang yaya simula pagkabata.

Hinaplos niya ang mukha ni Mico na nakaakbay sakanya. The picture was taken when
she was twelve years old at seventeen naman ito. Graduation niya iyon. Nagulat siya
nang pumunta ito at binigyan siya ng regalo.

Ibinaba niya ang picture frame at kinuha ang isa pang picture frame. Napangiti siya
ng mapait. Hinaplos niya ang mukha ng ate niya - Elisha Manansala.

If she could just turn back time, she will correct all the mistakes she've made.
-----
****
Eight years ago..

Nasa balkonahe ng kanyang

kwarto si Ellaine at nakatingin lang sa mga bituin. Nakarinig siya ng katok pero
hindi niya iyon pinansin. Baka si Manang Mildred lang ito at iche-check kung tulog
na ba siya.

"Bakit gising ka pa?"

Napalingon siya sa likod niya at nginitian ang ate niya. Umupo naman ito sa tabi
niya at inabot sakanya ang isang baso ng gatas.

"Hindi lang ako makatulog ate." Sagot niya at tsaka ininom ang gatas.

Inubos niya ito ng isang inuman. Ang sarap talaga ng timpla ng ate niya. Ito lagi
ang nagtitimpla ng gatas niya tuwing gabi at minsan ito ang nagdadala sakanya nito
o kaya ipapaabot kay Manang Mildred.

"Excited ka lang siguro sa birthday mo." Nakangiting sabi sakanya ng kanyang Ate
Elisha.

Ngumiti siya ng tipid. "Kailan ba ko naging excited sa birthday ko?"

Nag-iba naman ang ekspresyon ng ate niya tapos ay inakbayan siya nito. "Alam mo
naman si Mom and Dad, workaholic lang talaga ang mga iyon."

Ngumiti lang siya sa ate niya bilang sagot. Hindi siya nagtatago sa ate niya ng
nararamdaman niya. Alam nito na nagtatampo siya sa Mommy and Daddy nila dahil lagi
nalang busy ang mga ito. Last birthday niya nasa Davao ang mga ito dahil
nagkaproblema ang isa sa mga barko nila kaya naman tumawag lang ang mga ito para
batiin siya. Mabuti nalang laging naroon ang ate niya. At ngayon nga, pakiramdam
niya trabaho nanaman ang uunahin ng mga magulangnila.

"Ganito nalang.." Pagbasag ng ate niya sa katahimikan. "..Alis nalang tayo sa

birthday mo." Suhestiyon nito.

"Hindi pwede ate, magagalit sila Mommy."

"Edi huwag nalang natin sabihin.. Tatawagan ko si Mico sabihin ko samahan niya
tayo."
Natahimik siya nang banggitin nito si Mico - ang boyfriend ng ate niya.

Hindi pala lahat ng nararamdaman niya ay alam ng ate niya, dahil may isang bagay na
hindi nito alam at wala siyang balak ipaalam ito, her sister is precious to her,
mahal na mahal niya ito kaya ayaw niya itong saktan. Kapag nalaman nito na mahal
niya si Mico, baka magkaroon sila ng hindi pagkakaintindihan.

Oo, mahal niya ang boyfriend ng ate niya. Nagsimula sa simpleng crush lang nung
five years old siya, pero habang tumatagal at nagkakaisip siya ay tila nag-iiba ang
nararamdaman niya. Ngayong magfo-fourteen na siya, alam niya na hindi lang simpleng
crush ang nararamdaman niya kay Mico, kung puppy love lang ba itong nararamdaman
niya, so be it.

Pero tila gumuho ang mundo niya last year nang sabihin sakanya mismo ng ate at ni
Mico na sila na nga. Iyak siya ng iyak nun sa kwarto niya, she was hurt but at the
same time she was happy that her ate is happy.

"Ellaine?" Tawag sakanya ng ate niya.

"H-Ha? Ah, ate huwag nalang. Dito nalang tayo sa bahay." Sabi niya.

Ngumusonaman ang ate niya. "Sige, ikaw bahala. Basta kapag nagbago isip mo, sabihin
mo sa'kin ha?"

Tumango naman siya. Niyakap niya ang ate niya ng mahigpit. Pero naputol iyon nang
nag-ring ang phone nito.

"Pasensya na sis, tumatawag si boyfie. Alam mo naman si Mico, daig pa sila Mom. Oh,
matulog ka na ha?" She kissed her on her cheek and left her room.

Huminga nalang siya ng malalim at tumingin ulit sa langit.

Kailan ba niya makakalimutan si Mico?

---
Two days before Ellaine's 14th birthday...

"Hey, sweetie!"

"Ay palaka!" Gulat na sabi niya nang bigla siyang hawakan ni Mico sa magkabilang
balikat.
She was painting at their garden when Mico shocked her.

"Ang gwapo ko namang palaka." Sabi ni Mico at tsaka tinignan ang painting niya.

"Tabi nga! Mukha mo kaya pinturahan ko?" Singhal niya rito.

Kinakabahan kasi siya dahil sobrang lapit ng mukha nito sakanya. Baka makita pa
sila ng ate niya, mahirap na baka mahalikan niya ito.

"Eh, kung mukha ko nalang ang i-paint mo? Whatcha think?" He wriggled his eyebrows.

Umiwas naman siya ng tingin at pinagpatuloy ang pagpipinta. "Ate Elisha is in the
study room. Puntahan mo na."

"Napuntahan ko na, kaya lang nagalit yung tutor niya kaya dito nalang ako. Tsaka
namimissnarin kita sweetie!" Akbay nito sakanya.

"Ano ba! Tsk. Tapos ako naman ang iistorbohin mo?!"

Mico nudged her side na tila naglalambing, siya naman ay patuloy sa pagtulak rito
palayo. Ganung tagpo sila nakita ng Mommy at Daddy niya.

"Good Afternoon po Ninong, Ninang." Ngiting-ngiting bati ni Mico sabay mano sa

parents niya. Siya naman ay nakatayo lang at nakayuko.

"Hi Mom, Hi Dad." Lumapit siya at hinalikan ang mga ito sa pisngi.

Her Mom turned to Mico. "Kanina ka pa rito, Mico?" Tanong nito.

"Hindi po, Ninang. Kakarating ko lang rin po, eh bibisitahin ko sana si Elisha kaya
lang nag-aaral pa po." Nahihiyang sagot ni Mico.

Nakita naman niya ang pagngiti ng Daddy niya. "She's studying very well, hijo.
After all, she will take over our business when she graduates. Parang ikaw rin."
Tinapik ng daddy niya balikat nito.

Napayuko naman siya nang sulyapan siya ng Mommy at Daddy niya.

"Ellaine, painting again?" Komento ng Mommy niya sakanya.

Hindi siya sumagot.

"Ang ganda ng painting niya, Ninang. Sabi ko nga mukha ko nalang ang i-paint niya
para mas lalong gumanda ang painting niya." Narinig niyang sabi ni Mico. Obviously,
he's defending her again. Sila Ate Elisha, Manang Mildres at si Mico lang naman ang
tagatanggol niya sa parents niya.

"Imbis na magpinta kang walang kwentang bagay, gumaya ka nalang sa ate mo na nag-
aaral, okay Ellaine?" Sabi ng Dad niya.

"Opo, Dad."

Tumango lang ang parents niya at iniwan na sila ni Mico. Pinunasan niya ang mga
mata niya dahil tutulo nanaman ang mga luha niya at si Mico nanaman ang makakakita.

"Sweetie.."

"Mauna na ako. Mag-aaral pa ako." Sabi niya matapos ligpitin ang mga canvass at
paints niya.

----
A day before Ellaine's 14th birthday.

Kumatok siya sa pintuan ng Ate Elisha niya. "Ate?"

"Pasok, Ellaine." Rinig niyang sagot ng ate niya.

Pagpasok niya ay nakita niya ang Ate Elisha niya na nagbabasa ng libro. Her sister
is taking up a business course sa University of the Philippines. Parehas sila ni
Mico kaya lang magkaiba sila ng major.

"Bakit, sis?" Tanong nito sakanya.

"Uhm.. ano kasi.."

Napangiti naman ang ate niya at tila nahulaan ang sasabihin niya. Walang sabing
tumayo ito at kinuha ang susi ng kotse nito.

"Saan mo gusto pumunta?" Nakangiting tanong nito sakanya.

"Pero okay lang ba talaga ate?" Nag-aalalang tanong niya rito.

"Okay lang iyan, ano ka ba!" Natatawang sabi ng ate niya.

Ngumiti naman siya at niyakap ang ate niya. "Punta tayo ng Tagaytay ate."

"Tagaytay it is! Meet me downstairsin a few minutes. Magaayos lang ako."

Tumango siya at pumunta na sa may sala nila. Pero nagulat siya dahil naroon ang mga
magulang niya. Napansin siya ng mga ito at nangunot naman ang noo ng Daddy niya.
"May pupuntahan ka ba, Ellaine?" Mahinahong tanong ng Daddy niya.

"Dad, akala ko po ba aalis kayo ni Mommy?"

"We decided to postpone it after your birthday." Sabi ng Mommy niya. "Teka may
pupuntahan ka ba?" Takang tanong ng mommy niya.

"Mom! Dad!" Tawag ng ate Elisha niya.

"May pupuntahan ba kayong magkapatid?" Tanong ulit ng Mommy nila.

"Yes Mom, punta kami Tagaytay. Gusto kasi ni Ellaine doon pumunta." Masayang sabi
nito.

"Tagaytay? At ngayon lang kayo nagsabi?" Ang Daddy naman niya ang nagtanong.

"Eh kasi naman Dad, akala namin wala kayo." Katwiran ng ate niya. Diyan siya bilib
sa ate niya, kung siya takot na takot sa parents nila ang ate naman niya ay tila
barkada lang ang turing sa mga ito.

"Hindi. Umuulan sa labas. Bukas nalang kayo umalis." Pigil ng Mommy niya.

Lumungkot naman ang mukha niya at parang napansin ito ng ate niya kaya naman
mabilis na umapila ang Ate Elisha niya. "Ngayon nalang Mom. Sige na please."

Bumuntong hininga na lamang ang Mommy niya. "Sige, pero isama niyo ang mga
bodyguards niyo. Mahirap na."

At nasunod nga ang kagustuhan

niya. Masayang-masaya siya dahil pinayagan sila na pumunta sa Tagaytay. Matagal na

niyang gustong pumunta roon, sa yaman nilang ito, oo. First time palang niya
makakarating sa Tagaytay.

Sakay sila ng kotse ng Ate niya habang nasa likuran nila ang mga bodyguards na
ipinasama ng Mommy nila.
Ang lakas ng ulan kaya naman medyo madulas ang daan. "Ate dahan-dahan lang." Sabi
niya rito. Ang bilis kasi nito magpatakbo.

"Uumagahin tayo kapag mabagal tayo magpatakbo." Katwiran ng ate niya.

Napailing nalang siya dahil sa katigasan ng ulo ng ate niya. Her sister has so many
personalities. Unpredictable ito. Her sister is her idol. Bukod sa matalino at
talented, her sister has it all. Minsan hindi niya maiwasang maiingit rito.

"Ellaine! Put your seatbelt on!"

Nanlaki ang mga mata niya ng mapagtanto niya kung ano'ng nangyayari sa mga oras na
iyon. Her sister is shouting and cursing. Pabilis ng pabilis ang takbo ng sasakyan
nila.

"Ate!" Sigaw niya nang biglang may isang bus ang nakasalubong nila, they've crossed
the other lane. Halatang nawalan ng preno ang sasakyan nila. Mabilis na naiwasan
nito ang bus kaya lang sa ginawa nitong pag-iwas nabanga sila ng isa pang kotse na
naging dahilan nang banggain ng kotse nila ang barrier at nasadlak sila sa isang
underconstruction na kalsada. Their car is now in the verge of falling.

Duguan na sila ng ateniya dahil sa mga basag na salamin, but still they remained
conscious.

"A-Ate.." Mahinang tawag niya rito.

"E-Ellaine.. pumunta ka sa back seat.. bilis! Lumabas ka na!"

"Ate.. I can't leave you!" Umiiyak na siya.

"Please Ellaine. Iligtas mo ang sarili mo." Sabi ng ate niya.

Umiiyak na umiiling lang siya. Napansin niyang napapalibutan na sila ng mga tao.
Pati ang mga bodyguards nila ay nakita narin sila. Nakita ng mata niya ang isang
bodyguard na may kausap sa cellphone nito. Tumatango-tango lang ito na tila may
inuutos ang kausap nito. Maya-maya lang ay may mga pulis, rescue team at ambulansya
ang dumating.

"Ellaine.. gawin mo na ang sabi ko!" Sigaw sakanya ng ate niya.

"I said I won't leave you here!!!" Iyak na iyak na siya.

"Unahin niyo si Ms. Elisha!!!" Rinig ni Ellaine na sigaw ng isang bodyguard nila.
Napaiyak siya lalo, hanggang sa bingit ng kamatayan.. ang Ate parin niya ang
nauuna.

"Ate.. mauna ka nang lumabas. Please."

"Listen to me, susunod ako sa'yo. P-Pangako ko iyan.. Please Ellaine, for Ate.
Please do this for Ate." Puputol na sabi ng Ate niya.

Matagal bago siya sumunod sa utos ng ate niya. "I love you, Ate." Sabi niya.

"I love you too, bunso. Go, susunod ako, pangako." Sabi nito.

Tumangosiya rito. Kahit na masakit ang buong katawan, pinilit niyang lumipat sa
back seat. Nararamdaman niyang gumegewang na ang kotse nila. "Hurry, Ellaine!" Sabi
ng ate niya.

Mabilis niyang binuksan ang pinto at tumalon palabas. May sumalubong naman sa kanya
na paramedics at inalalayan siya.

"Ang ate ko! Iligtas niyo ang ate ko!" Sigaw niya sa mga tao roon.

"Ate!!" Nagpupumiglas siya sa mga may hawak sakanya at gusto niyang puntahan ang
ate niya.

Kitang-kita niya.

Kitang-kita niya kung paano bumagsak ang kotse nila, kung paano nawala ang ate niya
sakanya.

And it was because of her.

****

-----

Niyakap ni Ellaine ang picture frame nila ng ate niya.

"Patawarin mo ko, ate.. patawarin mo ako. Sana ako nalang, sana ako nalang ang
namatay. Edi sana masaya pa sila.."
------Eight
Pagkagising ni Ellaine ay nagtaka siya nang mapansin niyang nasa kama na siya. Ang
pagkakatanda niya ay nakatulog siya dahil sa kaiiyak at hawak niya ang picture
frame nila ng Ate Elisha niya. Hinawi na niya ang comforter at tatayo na sana nang
mapansin rin niya ang benda sa may binti niya. Napakunot ang noo niya at pilit na
inaalala ang nangyari kagabi pero walang nangyari dahil sumasakit lang ang ulo niya
sa kaiisip.

May pumasok kaya sa kwarto niya? Pansin rin niya kasi na iba na ang damit na suot
niya. Kagabi kasi ay nakaroba lang siya sa pagkakaalam niya.

Huminga nalang siya ng malalim. Bahala na nga. Hindi nalang niya iisipin kung sino
ang nagpalit at naglagay ng benda sa binti niya. Pagod narin siya kakaisip pa. At
tsaka wala namang ring mangyayari eh.

Naligo na siya at bumaba na sa kusina. Nagugutom narin siya.

"Good Morning, señorita." Bati sakanya ng mga kasambahay na nakasalubong niya.

Tinanguan niya lang ang mga ito at dire-diretso sa dining area. Papasok pa lamang
siya ay rinig na rinig na niya ang tawanan ng mga tao roon. She sighed. Dito
nanaman kumakain ang mga trabahador ni Mico. Nag-isip siya kung sasabay ba siya
kumain o hindi. Pero sa huli, nanaig ang pagkagutom niya. Kagabi pa siya hindi
kumakain. Hindi na siya siguro magtataka kung ulcer ang kahihinatnan niya.

She entered the dining room. At nakita niya nga na naroon ang mga trabahador ni
Mico.

Si Mico naman ay napatingin sa kanya pero hindi niya ito pinansin. Nasa gilid nito
si Hannah na nginitian naman siya ng tipid. Inirapan niya lang ito.

"Where do I sit?" Mataray na tanong niya sa mga ito.

Okupado na kasi halos ng upuan eh. Sa totoo lang ang tanong na iyon ay para kay
Mico pero may sumagot na iba.

"Kung gusto mo, dito ka nalang sa tabi ko." Sabi ng lalaking katabi ni Mico.

Tumaas lang ang kilay niya rito. Infairness, may ibubuga ang trabahador na ito ni
Mico. Mukhang mabait at gwapo rin.

Walang reaksyon siyang tumabi rito. Inabot nito sakanya ang plato ng kanin.
Tinignan niya lang ang katabi niya at pinaningkitan ng mata.

Ngumiti naman ito sakanya at napakamot sa likod ng leeg. "Kain na."

She rested her elbow on the table. Nangalumbaba naman siya paharap rito and looked
at him boringly. "Trabahador ka ba rito?" Tanong niya rito.
Natahimik naman ang mga tao sa hapag na parang may mali siyang sinabi.

"What?" Tanong niya sa mga tao sa lamesa. Pero ni isa walang sumagot sakanya.

Narinig naman niyang tumawa ang katabi niya. Nilingon naman niya ito at tinaasan ng
kilay. "What's funny?"

"Hindi ako trabahador dito sa rancho." Nakangiti nitong sinabi sakanya.

"Oh. Sorry." Sabi niya rito at tsaka kumuha na ng kanin.

Sheheard him chuckle again. Inis na nilingon niya ito. "Seriously, dude! What's so
funny?"

Tumigil naman ito. At ngumiti nalang. "Sorry. I'm Rex by the way." He extended his
hand to hers.

Tinignan niya lang ang kamay nito. Mukha namang nakuha nito na ayaw niyang
tanggapin ang kamay nito kaya ibinaba na nito iyon. She just smirked at Rex's
direction. Nakangiti parin ito kahit na napahiya niya ito.

"Ellaine." Sabi niya habang tinusok ang hotdog gamit ang tinidor niya.

Tumingin siya rito at ngumisi lang bago kagatin ang hotdog. "Ano'ng business mo
rito?" Tanong niya. Wala naman kasi siyang makausap sa mga tao rito. Si Mico naman
busy sa pagkain habang kinakausap ito ni Hannah. Ang iba naman ay may kanya-kanya
ring usapan.

"Supplier ako nila Mico ng mga fertilizers para sa mga pananim nila." Nakangiti
nitong sagot sakanya. Hindi ba nangangawit ang bibig nito kakangiti?

"Ah." Sagot niya habang kumukuha naman ng ham at bacon. Grabe, gutom na gutom
talaga siya.

"IKaw? Ano'ng business mo kay Mico?" Tanong nito.

"Preso ako ni Mico." Sagot niya habang nilalantakan ang mga pagkain sa plato niya.

Napansin naman niyang hindi na ito kumibo kaya naman nilingon niya ito.
"Seryoso ka?" Tanong nito. Natawa naman siya sa reaksyon nito.

"Oh my God. You seriously fell for that?" Tawa parinsiya ng tawa. "Kinakapatid ko
si Mico." Nakangiti niyang sabi. Infairness,she likes this guy. He's funny.

"Ah, ikaw pala iyong ikinukwento ni Mico sakin over the phone."

Napataas naman ang kilay niya at napatingin kay Mico na narinig rin ang sinabi ni
Rex.

"I didn't know that Mico talks about me a lot." Sabi niya pero nakatingin siya kay
Mico.

"Oo, ang sabi niya magbe-baby sit daw siya ng kinakapatid ng matagal na panahon.."
Natatawang kwento ni Rex.

Tinapik naman bigla ni Mico sa likod si Rex na naging dahilan para mabulunan ito.
Inabutan naman ito ng tubig ni Mico. "Ang daldal mo kasi eh, ayan nabulunan ka
tuloy." Makahulugang sabi ni Mico.

Tinaasan niya lang ito ng kilay nang sulyapan siya ni Mico. Pero agad naman ring
umiwas ito ng tingin. Natapos ang breakfast at nagpaalam na si Rex sakanila.

"Sige, Ellaine. See you next week." Nahihiyang sabi nito.

"Next week?" Takang tanong niya rito.

"Every week kasi nagdedeliver ng mga fertilizers rito."

"Wala ka bang mga empleyado para sila ang gumawa niyan?"

"Meron, pero ako nalang ang maghahatid." Sabi nito.

"Bakit?"

"Para every week rin kita makita." Nakangiting sabi nito.

"Pwede na bang sumuka?" Natatawang sabi niya. "Sige, lumayaska na. Bye." pagkasabi
niya nun ay tumalikod na siya rito.

Really, Rex is handsome. No doubt about that. Pero hindi niya ito type. Mataas ang
standards niya. At si Mico palang ang nakakameet nung standards niya na yun.

Dumaan siya sa may dining room at sakto namang paglabas nina Mico at Hannah.
Napatigil naman ang mga ito.

"Sige na, Hannah. Mauna ka na." Sabi ni Mico.

"Hindi ba sasamahan mo ako sa batis?" Sabi ni Hannah rito.

Napataas naman ang kilay niya. Aba't ang landi naman nito. Hello, nasa harapan siya
ng mga ito! Hannah's really pissing her off.

"Hindi ka ba nakakaintindi? Sabi ni Mico mauna ka na. In other words tsupi! Layas!
Gora ka na! Out of the scene." Mataray na sabi niya rito.

Nagulat si Hannah sa pagtataray niya. Well, dapat masanay na ito. Mataray na talaga
siya. Mukha na itong iiyak kaya naman tumakbo na ito palabas ng hacienda.

Hinarap naman niya si Mico. "What's wrong with that girl? Iyakin. Nakakainis!"

"Hindi mo dapat siya tinarayan." Seryosong sabi nito.

Nakaramdam naman siya ng inis. "Oh, edi habulin mo! Hala, sige. Magpaka- knight in
shining armour ka sa damsel in distress mo. Hindi kita pipigilan." Lalagpasan na
sana niya ito nang hawakan siya nito sa palapulsuhan.

"We need to talk." Tinignan niya ang kamay nitona nakahawak sakanya.

"Talk? Bakit? May pag-uusapan ba tayo?" Patay-malisyang tanong niya rito.

"Ellaine, about last night..-" bago pa nito maituloy ang sasabihin ay pinutol na
niya ito.

"Don't. Ayokong maalala ang nangyari kagabi." Sabi niya.

"But Ellaine--"

"Please." She begged him. Tinitigan niya ito. Sana naman maintindihan nito na
mabigat para sakanya ang mga nangyari.

Mico just sighed. "Okay. Sige, kung iyan ang gusto mo, sweetie." And then he
smiled.

Hinila na siya nito palabas ng hacienda. "Saan tayo pupunta?!" Tanong niya rito.

"Punta tayo sa bayan. You need some normal clothes." Sabi nito nang pagbuksan siya
nito ng pinto ng Rover nito.

"What do you mean by that?" Mataray na tanong nito.

"You'll love the market, sweetie." Nakangiting sabi nito nang makasakay na sa
driver's seat.

She rolled her eyes at him. Sinabi nang huwag siyang tawaging sweetie eh. "I said
don't call me that." Naiinis na sabi niya.

"Okay, sweetie." Nakangiting sabi nito. Halatang inaasar siya nito.

"Kulit." Bulong niya sa sarili. She just looked outside the window. Hindi niya kasi
gustong ipakita kay Mico na nangingiti siya. Baka lumaki ang ulo. Mahirap na.

"I'll tour you around." Basag nito sa katahimikan."Saan? Eh halos puro taniman lang
ang nakikita ko." Sabi niya.

"I mean sa bayan. At tsaka there are many hidden places that you can see dito sa
rancho." Mayabang na sabi nito.

"Gaano ba kalaki itong rancho niyo? Grabe ang nilakad ko kaya! And to think iniwan
mo pa ako! How could you do that?!" Thinking about it, hindi niya pa nabubugbog si
Micosa nangyari nung una niyang dating rito.

Natawa naman ito. "Well, sweetie. You're rude that time."

She gaped at him. "And enough reason iyon para iwan ako roon?! Parang wala tayong
pinagsamahan."

Napatigil siya sa sinabi. Kahit si Mico ay natigilan rin. Napapikit siya at nilipat
ang tingin sa labas ng bintana.

Si Mico na ang bumasag ng katahimikan ulit. "Pinadala ko naman si Mang Densio para
sunduin ka eh. Sinabi ko lang ang pangalan mo."

Tumango lang siya rito. And then silence came again. Naiinip na siya. Ang alam niya
malayo ang bayan sa rancho nito. Private land kasi ang rancho ng mga Illustre eh
kaya walang sasakyan at tao ang pwedeng makatapak rito.

"Gaano kalakai ang rancho niyo?" Pagtatanong niya.

"Hanggang sa naabot ng mga mata mo." Sabi nito.

Her eyes widened in shock. "Totoo?!"

"Why would I joke about that, sweetie?" Natatawang sabi nito.

She just stared atMico open-mouthed. Grabe ang yaman ng mokong na 'to! Ang laki
pala ng minana nito. Nag-iisa kasi itong anak ni Ninang Donna kasi nagkaproblema
ang mommy nito sa matris nito. Kaya walang kaagaw ito.

"Stop looking at me like that." Natatawa paring sabi nito.

"I'm just shocked."

"You should be. Lalo na ngayong magtatrabaho ka sa'kin."

"Seryoso ka talaga sa pagtatrabaho ko?!"

Sinulyapan lang siya nito saglit at ibinalik sa daan ang tingin. "Of course.
Seryoso ako. You'll work just like me and everybody else."

She groaned in protest. Akala naman niya makakalusot siya sa trabaho.

---- Nine

Legend: **** - Past

-----

"Matulog ka muna. Malayo pa ang bayan eh." Sabi sakanya ni Mico.

"No thanks. I had enough sleep last night." Tanggi niya rito.

"Kung ganun, ikaw nalang ang magdrive. Inaantok kasi ako. Unlike you, I haven't got
any sleep last night."

Napatanga siya rito. Niloloko ba siya nito?

"Gago ka ba? Matapos mo akong sapilitang gawing trabahador rito sa rancho mo,
ngayon gagawin mo naman akong driver?!" Sigaw niya rito.

Tinakpan naman ni Mico ang kanang tenga at kinuskos iyon na tila nabingi ito.
"Grabe ka naman makasigaw. Pwede ka namang tumanggi ng maayos eh. No need to curse
at me."

Inirapan niya lang ito at pinokus ang tingin sa mga makikita sa paligid which is
mga puno, taniman at mga bundok lang.

"How's your leg?"

"Huh?"

"Nabingi ka ba sa sarili mong sigaw?" Natatawang sabi ni Mico at sinulyapan siya

saglit.

Pinalo niya ito sa braso.

"Hey, baka mabangga tayo!" Suway nito sakanya.

Inismiran niya lang ito. "Mababangga saan? Eh tayo lang ang sasakyan na dumadaan
oh."
"So, how's your leg?" Pag-iiba nito sa usapan.

Inisip naman ni Ellaine ang binti niyang nasipa ng baka kahapon. Paggising niya ay
nakabenda na ito. Si Micokaya ang naglagay nun?

"Paano mo nalaman na masakit ang binti ko?"

"Well, it's pretty obvious since you're limping at sapo ang binti mo. So I assumed
that your leg's hurt."

"Assumero." Bulong niya sa hangin.

"Ano'ng sabi mo?" Tanong nito.

"Wala, ang sabi ko okay na ang binti ko. Medyo kumikirot minsan but it's bearable."
Kibit-balikat niyang sagot.

Hindi na ito muling nagsalita at nakatutok lang ang atensyon sa daan.

Siya naman ay hindi mapakali dahil may gusto siyang itanong kay Mico pero
nagdadalawang-isip siya kung itatanong ba niya or piliinh manahimik nalang.

"What?" Humarap sakanya si Mico bahagya. Palipat-lipat ang tingin nito sakanya at
sa kalsada.

"What 'what'?" Salubong na ang kilay niya. Hindi niya kasi ito maintindihan.

Natawa naman ito. "Sweetie, ypu've been staring at me. I know you, ano'ng gusto
mong itanong sa'kin?"

Napamura siya sa isip. Bakit ba niya nakalimutan iyon? If there's someone who knows
her well, it will be her sister and of course..Mico.
"Wala." Tanggi niya lang at tumingin nalang sa kanang bahagi niya.

Pero nagulat nalang siya nang abutin ng kanang kamay ni Mico ang kanyang baba at
iniharap sa gawi nito.

"C'mon, tell me." Pinisil-pisilnito ang baba niya.

Iniiwas naman niya ang baba niya mula sa pagkakahawak nito. Naiilang kasi siya.
Ewan ba niya. Naiilang talaga siya kapag magkasama sila ni Mico.

Eversince naging magkasintahan ang Ate Elisha niya at si Mico noon ay dumistansya
siya kay Mico dahil natatakot siya noon na baka masira niya ang relasyon ng kapatid
niya kapag inamin niyang mahal niya si Mico so she distanced herself to them.

Lalo na kay Mico.

Ginawa niya iyon dahil ito ang alam niyang paraan para mawala ang nararamdaman niya
para dito.

"Hey.." Nabalik siya mula sa pag-iisip niya nang sundutin siya ni Mico sa pisngi.

"Ikaw ba ang naglagay ng benda sa binti ko?" Diretsahan niyang tanong.

Matagal bago ito makasagot kaya naman tinanong niya ito muli. "Ikaw ba?"

"Oo, ako nga. Pero hindi ako nagpalit sa'yo ng damit ah! Si Manang Ising ang gumawa
nun!" Depensa agad nito.

Nilingon niya ito at tinaasan ng kilay. "Eh bakit ang defensive mo?"

"Hindi naman, inuunahan lang kita bago mag-assume ka ng ibang bagay. Kilala pa
naman kita." Nakangiting wika nito.

Tumango-tango naman siya rito.

"Thanks." Mahinang sabi niya rito. Sapat na para marinig nito.

Gulat naman ang itsura ni Mico nang tignan siya.

Napabuganaman siya ng hininga.

"What? Never heard the word 'thanks'?" Mataray na sabi niya rito.

Ngumisi naman ito at tutok ulit sa pagda-drive. "Hindi naman, akala ko kasi hindi
ka narin marunong mag-thank you."

She just rolled her eyes at him. Ano ba tingin nito sakanya? Walang utang na loob.
Kahit naman papaano eh marunong siyang mag-thank you sa ibang tao.

Well,sa magulang nga lang niya ang hindi.

"Bakit ang nanahimik ka diyan? Kausapin mo naman ako, malayo pa ang bayan." Kulit
sakanya ni Mico.

"Tigilan mo nga ako! Kung gusto mo, kausapin mo iyang sarili mo. Huwag kang
makulit, matutulog ako!"

Inincline niya ang kanyang upuan at humalukipkip at tsaka pumikit.

"Bakit ba ang sungit mo?" Rinig niyang tanong nito pero hindi niya iyon pinansin.

"Huy, sweetie.. pansinin mo naman ako." Pangungulit ulit nito pero hindi siya
sumagot.

Pagkatapos nun ay hindi na ulit ito nagsalita.

Salamat naman at tinikom na nito ang bunganga nito.

Pero panandalian lang pala iyon dahil nagsalita ulit ito. At seryoso ang tono nito.
"Bakit ka ba naging ganyan?"

That made her eyes open. At talagang may lakas ito ng loob para itanong sakanya
iyon?

She

adjusted her seat at hinarap ito.

She's mad.

No.

She's fuming mad.

"Ano'ng sabi mo?" Mariing tanong niya rito.

Tumingin ito sakanya. Seryoso ang mukha at malungkot ang mga mata.

"What happened to the sweet girl I knew back then?" His voice sounds lonely and
also there's a hint of disappointment.

She knows it. Dahil ganito rin ang tono sakanya ng mga magulang niya sa tuwing
titanong rin siya ng mga ito kung bakit ba siya nagkakaganito. Ruining her life.

"She changed. Simple as that." Mapaklang sabi niya.

Ngumiti ito ng malungkot. "Yeah, nagbago ka na nga, Ellaine."

"Could we stop this conversation already?! I don't like where it is going."

"I just don't understand why did you end up like this." Iiling-iling na sabi nito.
She bit her lower lip to prevent her from tearing up. She inclined her seat once
again.

Tumagilid siya patalikod kay Mico dahil ayaw niyang makita nito na ganito siya
kahina kapag naaalala ang nakaraan.

Kung alam lang nito.

Kung alam lang nito na isa ito sa mga dahilan para piliin niyang magbago.

****

Eight years ago..

(After the accident)

Pagkamulat ng

mga mata ni Ellaine ay puting kisame kaagad ang nakita niya. Napaigik siya nang
subukan niyang galawin ang mga paa niya. Narinig niya namang may kumaluskos sa may
tabi niya at nakita nga niya ang mukha ng yaya niya na si Manang Mildred.

"Ellaine, kamusta ka na? Huwag ka munang gumalaw." Inalalayan siya nitong umupo sa
kama.

Nakita niya ang kanang binti niya na naka-cast habang marami rin siyang benda sa
braso at katawan. May isang benda rin siya sa kanang bahagi ng noo niya.

Inabutan naman siya ni Manang Mildred ng tubig.

"Ayos na ba ang pakiramdam mo?" Nag-aalalang tanong nito sakanya.

Tumango naman siya. Inilibot niya ang tingin sa kabuuan ng kwarto pero tanging sila
lang dalawa ni Manang Mildred ang naroon.

"Ya, sila Mommy't Daddy?" Tanong niya rito.

Pero hindi siya nito sinagot bagkus ay naghiwa ito ng mansanas sa tabi niya.

"Ya, si Ate po?! Ano po'ng nangyari kay Ate?!"

"Heto't kainin mo muna."

Tinabig niya ang inabot sakanyang mansanas ng yaya niya. Nagpumilit siyang bumaba
pero pinigilan siya ni Manang Mildred.

"Ellaine! Hindi ka pa magaling! Baka lalong lumala ang mga sugat mo!"

"Hindi! Ang Ate ko, nakita ko! Nahulog siya kasama nung kotse! Yaya, buhay pa siya
'di ba? Tell me that she's alive!"

Maya-maya lang ay nagsipasukanang mga nurse at isang doctor at may itinurok sa IV

niya and them ilang minuto lang ay nanghina siya at na tila ba pagod na pagod siya
and then she feel asleep.

Pagmulat ulit niya ng mata nakita niyang mag-isa lang siya sa kwarto niya kaya
naman hindi na siya nagdalawang isip pa. Kahit masakit ay tinanggal niya ang IV na
nakakabit sakanya. Hirap man sa naka-cast niyang paa, sinikap niyang kunin ang
saklay na nasa paanan ng hospital bed niya.

Nilibot niya ang kabuuan ng ospital para hanapin kung nasaan ang kwarto ng Ate
Elisha niya hanggang sa nakarating siya may ICU. Nakita niya roon ang parents niya,
si Mico kasama rin ang parents nito at kaharap nila ang isang doctor na umiiling
lang sakanila. Lumapit siya ng kaunti para marinig ang pinag-uusapan ng mga ito.

"I'm sorry Mr. And Mrs. Manansala but the patient will not make it kahit na may
life support na nakakabit sakanya."

Napahagulgol ang mommy niya sa daddy niya. Pati ang Ninong Damian niya at Ninang
Kiele niya na magulang ni Mico ay napaluha tanging si Mico lang ang tulala sa glass
wall at tinititigan ang Ate Elisha niya.

"How could you say that?!" Sigaw ng mommy niya.

"I'm sorry misis. It's our job not to give you false hopes."

Napasandal siya sa dingding at napatutop sakanyang bibig.

Ate Elisha's gone.

Napaiyak siya roonsa kinalalagyan niya.

Kahit na hirap ay gusto niyang puntahan ang parents niya. Pagkalingon niya sa mga
ito ay wala na si Mico at ang parents nito.
Ika-ikang lumapit siya sa mga magulang niya at nakita agad siya ng Mommy niya.

"Ano'ng ginagawa mo dito?" Mahinahong tanong ng mommy niya sakanya.

"Mommy, tell me it's not true. Ate's alive right?"

Umiling lang ang daddy niya sakanya. "She's gone, Ellaine."

"Sabi ko naman kasi sainyo na bukas na kayo tumuloy sa Tagaytay! Ang tigas kasi ng
ulo niyo! Bakit kasi inaya mo pa ang Ate mo roon!" Hagulgol ng Mommy niya.

"S-Sinisisi niyo ba ako Mommy?"

Hindi sumagot ang mommy niya at iniwas ang tingin kaya ang Daddy niya ang nilingon
niya. "Dad?"

Pero pati ito ay umiwas rin ng tingin.

Napaiyak siya nang malaman ang sagot ng mga ito. Kahit na hindi pa ito nagsalita ay
base sa mga kilos ng mga ito ay tama nga ang hinala niya.

Sinisisi siya ng mga ito sa pagkamatay ng ate niya.

Tahimik na bumalik lang siya sa kwarto niya at iniiyak ang mga nalaman niya.

-----
A week after...

Libing na ng Ate Elisha niya sa araw na ito. Apat na araw rin siyang naconfine sa
ospital at sa apat na araw na iyon ay isang beses lang siya nadalaw ng mga magulang
niya. Tanging si

Manang Mildred lang ang nagbantay sakanya. Ang mga magulang naman ni Mico ay
dumalaw rin sakanya ng dalawang beses. Pero ang ikinalulungkot niya ay ang hindi
pagpapakita ni Mico sakanya.

Ngayong libing ng ate niya ay nakita niya ito na tahimik lang katabi ng Daddy niya.
Siya naman ay nasa tabi ng Mommy niya.

Nang tinatabunan na ng lupa ang kabaong ng Ate niya ay umiyak lang siya ng tahimik.
Ang Mommy't Daddy naman niya ay nasa may malapit sa pinaglilibingan ng Ate niya
habang si Mico naman ay napansin niyang lumalakad na palayo.

Naalarma naman siya at hinabol ito. Kahit na wala na siyang cast sa binti ay may
benda naman siyang naiwan rito. "Mico!" tawag niya rito.

Nilingon lang siya nito at tumigil. Nang makalapit na siya rito ay tila gusto niya
itong yakapin. Ang mga mata nito ay halatang galing sa pagkakaiyak, nangingitim
narin ang ilalim ng mga mata nito.

"Bakit, Ellaine?" Malamig na tanong nito sakanya.

Nagulat siya. Nasaan na ang sweetie na endearment nito sakanya?

"B-Bakit hindi ko ako dinalaw nung nasa ospital ako?" Lakas-loob niyang tanong
rito.

Umiwas lang ito ng tingin sakanya.

"Saan ka pupunta?" Pag-iiba niya ng tanong. Halata namang ayaw nito sagutin ang una
niyang tanong.

"Aalis na ako. Sa Canada na ako mag-aaral."

"Ngayon na? P-Perolibing ni ate."

"Nandito naman ako eh. Kahit sa huling hantungan niya naiparamdam ko kung gaano ko
siya kamahal."

Hindi niya napigilan ang isang luha niyang pumatak nalang bigla.

"Bakit ka aalis? P-Paano na ako? Iiwan mo rin ba ako?" Umiiyak na tanong niya rito.

Tinignan lang siya nito sandali at umiwas rin ng tingin. "Hindi naman kita
responsibilidad, Ellaine eh. Alam ko kakayanin mo rin ito. Pero kasi.. kailangan
kong makalimot. At kapag nanatili pa ako dito, paano ko kakalimutan ang pagkamatay
ni Elisha?"

Nagulat siya sa sinabi nito. Pati ba naman ito?

"Ikaw rin? Sinisisi mo rin ba ako sa pagkawala ni Ate?"

Natigilan naman ito. "E-Ellaine.."

Tumango siya at lumayo rito. "Hindi ka rin naiiba kela Mommy, bakit hindi niyo
nalang ako diretsuhin na ako ang sinisisi niyo sa pagkamatay ni Ate?!... Tama ka.
Dapat ngang umalis ka para makalimot. Hayaan mo, gagawin ko rin iyon. At
sisiguraduhin kong kakalimutan rin kita."

****

"Ellaine?.."

Nagising si Ellaine sa pagyugyog sakanya ni Mico.

"Nandito na tayo." Sabi nito.

Bumangon siya at kinusot ang mga mata. Nasa bayan na nga sila.

"Mukhang masarap ang tulog mo ah. Maganda siguro ang panaginip mo. Ako iyan, ano?"
Nakangising tanong ni Mico sakanya.

Seryosoniya lang ito tinitigan.

"Yeah." Sagot niya rito. "Pero hindi maganda ang panaginip ko dahil bangungot iyon
para sa'kin." Sabi niya at tsaka bumaba ng Rover nito.

--------- Ten

Hindi alam ni Mico kung ano nangyari kay Ellaine. Bad mood nanaman. Bumuga nalang
siya ng hangin at tsaka sinundan ito sa labas.

"Ellaine.." Tawag niya rito pero hindi lang siya nito pinansin at palinga-linga
lang ito sa paligid.

Napapalatak nalang siya at hinila nalang ito.

"Ano ba!" Singhal nito sakanya.

"Alam mo, ang arte mo. Meron ka ba?" Biro niya rito.

Hinampas naman siya nito ng malakas sa braso. "Alam mo ang bastos mo!"
"Ano'ng kabastos-bastos sa sinabi ko?" Manghang tanong niya rito.

Patuloy lang niya itong hinihila.

"Saan ba tayo pupunta?! Tsaka pwede ba! Bitawan mo ko, hindi ako aso mo at kung
hilahin mo ay para akong alaga mo!" Sigaw nito sakanya.

Tumigil siya sa paglalakad at nilingon ito. Padabog naman nito binawi ang kamay.

"Alaga kaya kita." Sabi niya rito.

Gulat na napamaang naman ito sakanya. "What?!" Sigaw ulit nito.

Naku, kung may masking tape lang siyang dala kanina niya pa nilagyan ang bibig
nito. Napakaingay, nakakahiya sa mga tao. Pinagtitinginan pa naman sila.

"Ayan ka nanaman sa isip mo eh. Siyempre, nasa puder kita kaya aalagaan kita. Takot
ko lang kay Ninong Edgar." Inakbayan niya ito at naglakad na sila.

Humalukipkip lang ito at bubulong-bulong. "As if he cares."

Napatingin naman siya rito nang marinig niya ang binulong nito. Gusto niya sanang
umapela kaya lang hindi na rin niya ginawa bagkus ay nanatiling nanahimik nalang
siya.

Nakarating sila sa isang wet market na may mga kainan sa mga gilid.

Naramdaman niyang humawak si Ellaine sa braso niya. "Are you saying we're going in
there?" Nandidiring sabi nito.

Pinaningkitan naman niya ito ng mata. "Oo."

Natawa ito. "Nakakatawa ka talaga, Mico."

"Hindi ako nagbibiro Ellaine."

"Ang baho kaya! Hindi ka ba nalalansahan sa amoy?!"

"Sarili mo lang ang naamoy mo, Ellaine."

Napamulagat naman ito sa sinabi niya. Naiinis siya ng kaunti sa inaasta nito. Ang
laki ng ipinagbago nito. Oo, alam niyang laking mayaman ito. Kahit naman din si
Elisha dati ayaw sa mga ganitong lugar. Pero hindi niya aakalaing pati si Ellaine
ay ganito rin. Simula nang mga bata pa sila ay si Ellaine na ang walang kiyeme.
Pero siguro nga totoo ang sinabi nito. She changed.

"Huwag ka nang maarte. Dalawang choices lang iyan eh. Maiwan ka dito mag-isa o
sasama ka sakin. Ano?"

Nagdabog naman ito at ito pa mismo ang naunang pumasok sa loob ng wet market.
Napangiti naman siya at sinundan ito.

"Matatawag mo pa bang pagkain ang mga iyan?!"

Sabi ni Ellaine sakanya.

Natatawa naman siya rito. "Oo naman. Masarap ang mga iyan."

Tinignan lang siya ni Ellaine na parang tinitignan kung nagsisinungaling ba siya o

ano.

"May lason ito?" Nakataas na kilay na tanong nito sakanya.

Tuluyan na siyang natawa rito. "Seriously, Ellaine. I would never do that."

She just shrugged at what he said. "Just checking. Mahirap na. --- What is this
again?" Sabay turo sa isang pagkain na nasa harap nito.

"Betamax iyan."
"Beta what?"

"Basta kainin mo."

Kinuha naman nito ang tinidor at tinusok iyon at tsaka kinain. Tumango-tango naman
ito na tila nagustuhan ang lasa.

"Ano?"

"Not bad."

Patuloy naman sila sa pagkain at believe it or not halos si Ellaine rin ang
nakaubos ng pagkaing binili nila. Hindi naman siya nagrereklamo. Actually, natutuwa
siyang panuorin ito. Matakaw kasi talaga ito dati pa man.

"Saan tayo ngayon?" Tanong nito sakanya.

"Ikaw? Where do you want to go?" Balik-tanong niya rito.

Nag-isip naman ito.

"Oh yeah, I need to buy my toiletries. Wala bang mall rito?"

Napangiti naman siya rito "Walang mall dito. Pero may isang convenience store
rito."

She shrugged."Sige."

Pumunta sila sa Mini Stop na kaisa-isang convenience store rito sa bayan nila.
Namili naman si Ellaine ng mga kailangan nito. Siya naman ay sumusunod lang rito.

Nang madaan sila sa mga chocolate ay napatigil siya. Pumipili siya ng mga
chocolates nang may lumapit sakanya.

"You're Mico, right? Owner of the Rancho Illustre?" Tanong sakanya ng isang babae
sa harapan niya.
Napakamot naman siya sa ulo at napangiti nalang ng tipid rito. "Yeah, ako nga
'yun."

Lumaki naman ang ngiti sa mga labi ng babaeng nasa harapan niya. "Oh my God! Ikaw
nga! Sa mga magazines lang kita nakikita eh. Buti nalang bumisita ako sa pinsan ko
rito at nakita ka.. I'm Desiree by the way." She extended her hand.

Nginitian niya lang ito. Hindi sa mapanghusga siya pero halata niya na Desiree is
throwing herself to him and he hates it but he will not be rude. Kahit na naiinis
siya sa mga ganitong babae, babae parin ito at hindi pwedeng bastusin nalang.
Aabutin na sana niya ang kamay nito nang may ibang kamay ang umabot rito.

"And I'm Ellaine,by the way. " Ellaine shook the hand of Desiree.

Nalukot naman ang mukha ni Desiree nang si Ellaine ang makamayan nito.

Tinaasan ng kilay ni Ellaine si Desiree. "Well? Tatanga ka lang ba diyan? Aalis na

kami ni Mico. Tabi!" Mataray na sabi nito.

Nagulat naman si Desiree kay Ellaine. Inirapan kasi nito ang babae at nauna nang
naglakad.

"Sorry ha? Selosa lang talaga ang girlfriend ko."

"Mico!" Tawag sakanya ni Ellaine.

Natatawa naman niyang hinabol si Ellaine at inakbayan ito.

Kinurot niya ang ilong nito at bumulong. "Selosa ka pala, sweetie?"

Napakigik naman siya nang siniko siya ni Ellaine sa may bandang tiyan. "May
sinasabi ka?" Nakataas-kilay na tanong nito habang nakapila sila sa may counter.

Nangiti naman siya sa inaasta ni Ellaine. "Wala po."

Habang pina-punch ng cashier ang mga pinamili ni Ellaine, siya naman ay

nakahalukipkip lang na pinagmamasdan si Ellaine na busy naman sa pagkutkot ng kuko
nito.

"Five hundred eighty nine pesos po, Ma'am." Sabi nung cashier kay Ellaine.

Nilingon siya ni Ellaine at inilahad ang palad sa harap niya.

Kumunot naman ang noo niya. "What's that?"

"Bayad. Hindi ba I have no money. Oh, bayaran mo ito."

Napatanga nalang siya rito. Wala siyang nagawa kung hindi dukutin ang wallet niya
at bayaran ang pinamili ni Ellaine na hindi niya alam kung bakit umabot sa limang
daan mahigit ang nagastos niya.

Siya rin ang pinagbuhat nito ng mga pinamili. Naiiling nalang siya sa nangyayari
sakanya. Biruin

mo, isa siyang haciendero pero ngayon sunud-sunuran lang siya sa isang babae.
Natatawa nalang siya sa nangyayari sakanya. Kung nakikita lang siguro siya ng
barkada ay baka itinakwil na siya ng mga ito.

Okay sana kung nagpapaka-alila siya kung girlfriend niya si Ellaine pero hindi
naman eh. Kinakapatid niya ito at ever since they were kids he always see her as
her own little sister. No romantic feelings involved.

Nakita niya si Ellaine na may tinitignan sa isang tiangge. Nagtaka naman siya sa
tinitingnan nito kaya naman ay lumapit siya rito kaya lang bago pa man siya
tuluyang makalapit ay ito na mismo ang sumalubong sakanya.

"Ano'ng tinitignan mo dun?" Usisa niya rito.

"Wala." Mabilis na sagot nito. "Uwi na tayo?"

"Ah, bumili ka muna ng mga damit mo. May mga tiangge diyan." Sabi niya rito.

Napapalatak nalang si Ellaine na tila naiinis nanaman. "Marami akong damit. Hindi
ko kailangang bumili ng mga cheap na damit."
"Ellaine, ang kulit mo rin eh. Sige, bukas ng umaga sasama ka sa palayan. Maatim ba
ng kaluluwa mo na maputikan ang mga Prada,Balmain,Versace o kahit ano pang
mamahaling damit mo?"

Hindi ito sumagot.

"O diba? Kaya mamili ka na diyan ng mga damit mo. Bumili ka ng mga shirts, shorts
at tsinelas. Puro may takong ata ang mga dala mong sapatos."

Huminganaman ito ng malalim. "Fine. As if I have a choice."

Pumunta sila sa mga tiangge ng mga damit. Habang namimili ito ng mga damit ay
nagpaalam siyang ilalagay muna sa sasakyan ang mga nauna nilang ipamili.

"Dito ka lang ha. Hintayin mo ako." Bilin niya ulit rito.

"Oo na nga eh. Ang kulit mo." Naiinis na sabi nito.

Pero hindi parin siya mapakali. Knowing Ellaine, matigas ang ulo nito. Binalingan
niya ang tindera. "Ate, pakibantayan po ito ah? Hangga't wala ako, huwag niyo itong
papaalisin."

Natawa naman ang tindera sakanya. "Oo na, sige na hijo." Sabi naman ng tindera.

Inirapan naman siya ni Ellaine. Umalis na siya at iniwan muna saglit si Ellaine sa
tiangge.

Napatigil siya sa tindahan kung saan may tinitignan si Ellaine kanina.

"Maybe she hasn't changed completely." Sabi niya sa sarili.

Lumabas ang isang matandang lalaki na mahaba ang buhok.

"Manong, pabili nga ho." Sabi niya.

------

Pagkasarang-pagkasara ni Ellaine ng pinto ng sasakyan niya ay agad na inincline

nito ang upuan at napapikit.

"Ganyan ka ba talaga kapagod?" Tatawa-tawang tanong niya rito.

"Oo. Nakakapagod mag-ikot sa mainit at mabahong lugar lalo na at naka-heels ako

kaya kung mamarapatin mo, lakasan mo ang aircon, itikom

mo iyang bibig mo at hayaan akong matulog hanggang sa makauwi na tayo. Okay?"

Mataray na sabi nito.

"Okay." Sabi niya ng nakangiti at nagdrive na.

Maggagabi na nang makarating na sila sa hacienda. Pinark niya na ang Rover niya sa
harap ng hacienda. Nilingon niya si Ellaine na buong byaheng tulog. Siguro nga ay
pagod talaga ito.

Hinawi niya ang buhok nito na tumatabing sa mukha nito at tinapik ng mahina ang
pisngi nito.

"Ellaine, nandito na tayo."

Umungol lang ito at humiga ng patagilid.

Napagpasyahan niya na lumabas ng Rover niya at umikot sa passenger seat. Binuksan

niya ang pinto sa passenger seat at binuhat nalang si Ellaine. Nakasalubong naman
nila si Manang Ising sa front door.

"Oh, ano'ng nangyari kay Ellaine?" Tanong sakanya ni Manang Ising.

"Eh, ayaw po magising. Napasarap ata sa tulog. 'Nang, pakikuha nalang po yung mga
pinamili namin sa sasakyan at pakilagay nalang po sa kwarto ko."

"Osige. Paghahanda ko ba kayo ng pagkain?" Tanong nito sakanya.

"Hindi na ho, 'nang. Salamat."

Umakyat siya sa kwarto ni Ellaine at dahan-dahang inilapag ito sa kama nito.

Binuksan niya aircon sa kwarto nito. Tinanggal niya ang mga sapatos nito at
kinumutan.
Lumapit siya at naupo sa gilid nito. Inayos niya ang buhok nito at hinaplosiyon.
Napangiti siya habang pinagmamasdan ang mukha nito. Mabuti pa kapag tulog, mukhang
anghel. Pero kapag gising, mukhang anghel nga, nasapian naman ng megaphone.

Tatayo na sana siya nang napatingin siya sa bedside table nito. Kinuha niya ang
dalawang picture frame na nakalagay roon. Ang isa ay kuha nung graduation nito ng
elementary. Nakaakbay siya rito. Tapos ang isa naman ay litrato nila ni Elisha.

Kinuha niya ang litrato ng magkapatid. Napangiti nalang siya ng mapait.

Ibinalik na niya sa pwesto ang mga picture frame. Tinignan niya ulit si Ellaine at
wala sa sariling hinalikan ito sa noo.

Hinaplos niya ulit ang ulunan nito bago lumabas. Pero bago isara ang pintuan ay isa
pang sulyap ang ginawa niya kay Ellaine.

"It's not your fault, sweetie." Sabi niya bago isinara na ng tuluyan ang pintuan.

-------- Eleven

Ellaine wrinkled her nose at the smell of the carabaos. She was just standing
beside the coconut tree watching Mico's farmers planting. Si Mico naman ay naroon
rin sa palayan at hawak ang tali ng kalabaw habang paikot-ikot sa kabuuan ng
palayan.

Hindi niya talaga maintindihan kung bakit pa siya ginising ni Mico ng alas-kwatro
ng madaling araw, paano ba naman siya lang ang nag-iisang babae rito. Hindi niya
alam ang gagawin dahil nang kausap niya si Mico ay tinawag ito ni Mang Densio at
hindi na siya binalikan pa.

She was just wearing a simple white shirt and maong shorts. Nakatsinelas lang rin
siya. Looking at the dirty clothes of the people working in the fields, she was
thankful that Mico insisted her to buy clothes yesterday. She will not risk her
signature clothes and shoes. Never.

"Tsk.. Boring." Bulong niya sa sarili.

Paglipas siguro ng mga thirty minutes ay tumigil muna silang lahat sa pagtatrabaho.
Ang iba ay naghugas sa may poso na makikita sa gilid ng kubo. Ang iba naman ay
dumiretso sa loob ng kubo para magpahinga. Si Mico naman ay diretsong nakatingin
sakanya.
"Kamusta?" Tanong nito pagkatapos siyang tabihan.

Kaagad naman siyang umusod dahil ang putik putik nito. At amoy kalabaw. "Huwag ka
nga tumabi! Amoy kalabaw ka!" Sigaw niya rito.

"Natural! Kita mong kalabaw ang kadate ko kanina pa 'di ba?"Sarkastikong sabi nito.

She just rolled her eyes at him.

"Señorito! Señorita! Halina kayo, nagdala ng pagkain si Hannah!" Tawag sakanila ni

Mang Densio.

"What is she doing here?" Nakakunot noong tanong niya kay Mico.

Mico shrugged his shoulders. "Nagdala daw ng pagkain. Lagi namang nagdadala si
Hannah ng pagkain kapag ganitong magbababad kami sa ilalim ng araw."

Tumayo na ito kaya sumunod narin siya. Kahit na naiinis siya sa Hannah'ng iyon,
hindi niya ito ipapahiya. Kawawa naman. Tsaka nalang kapag silang dalawa nalang.

Pagkarating nila sa kubo ay naabutan nila ang mga lalaki na akala mo hindi nakakain
ng isang linggo dahil kung makapag-unahan sa pagkain ay akala mo mauubusan.

Nakita niya si Hannah na nakapink na tshirt at shorts - aba at hindi ata mukhang
lalaki ang isang ito. Nakapusod ang maikli nitong buhok. Nakita niya kung paano ito
nangiti nang makita si Mico.

At hindi na siya nagulat nang lumapit na ito sakanila ni Mico - well alam naman
niyang si Mico naman talaga ang pakay nito.

"Heto Mico oh, nagluto kami ni nanay ng pansit at biko." Sabay lahad nito ng isang
plato na may lamang pagkain. Kinuha naman iyon ni Mico.

"Ako wala?" Inosenteng tanong niya kay Hannah.

Napatingin naman ang dalawa sakanya.

"Ah,ano - ano kasi.." Hirap na salita ni Hannah na ikinataas ng kilay niya.

"Eto nalang sa'yo Ellaine oh. Hindi pa naman ako gutom." Baling sakanya ni Mico at
inabot ang pagkaing bigay ni Hannah rito.

"Hindi ka ba gutom? Ikukuha ko nalang siya Mico." Sabi naman ni Hannah.

"Huwag na, Hannah. Hati nalang kami ni Mico. 'Di ba?" Baling niya sa lalaki.

Hindi naman agad ito nakasagot. Kaya tinaasan niya ito ng kilay at inirapan ito at
si Hannah nalang ang binalingan.

"Salamat sa pagkain ah." Inismiran niya ito pagkatapos ay pabalyang binigay kay
Mico ang plato at lumabas sa kubo. Bumalik siya sa puno ng buko at doon naupo. Buti
pa dito hindi maingay. Walang asungot.

Hindi na siya nagulat nang sundan siya ni Mico at tinabihan siya. Dala-dala ang
plato na bigay ni Hannah.

"Kain na." Sabi nito sakanya.

"Sa'yo na 'yan. Hindi ako gutom." Masungit na sabi niya rito.

"Akala ko ba hati tayo?" Tanong nito sakanya. A smile playing on his lips.

"Nawalan na ako ng gana. And I don't eat foods like that. Baka mamaya madumi pa
iyan."

"Arte. Kumain ka nga kahapon ng betamax eh. Nagseselos ka ba kay Hannah?"

She knows that Mico is teasing her. Sinimangutan niya ito at binulyawan.
"Ako? Nagseselos?!Ang kapal naman ata ng mukha mo, ano?"

Natawa naman ito. "Joke lang. Halata kasi na inis ka kay Hannah. Hannah's a nice
girl." Komento nito.

She scoffed. "Kapag inis kay Hannah, nagseselos na agad?! And please, I don't need
your opinion abouth her." Irap niya rito.

Bumuntong-hininga naman ito. "Don't be too harsh on Hannah. She's really good
friend of mine. Anak siya ni Mang Densio na matagal na naming trabahador rito sa
rancho."

Napataas naman ang kilay niya. "Inaaway ko ba si Hannah? Hindi naman 'di ba? Kung
inaaway ko siya edi sana matagal nang lagas ang buhok niya."

Pagkasabi niya nun ay tumayo na siya at bumalik sa kubo. Kahit na ayaw niyang
makihalubilo sa mga taong ito, wala siyang ibang choice. Naiinis siya kay Mico.

---

It's already eleven am but still Ellaine is not doing anything. Ngayon nasa loob na
siya ng kubo mag-isa dahil mainit na sa labas. She's really bored. Buti nalang
talaga at umalis rin si Hannah pagkatapos kumain ng mga lalaki pero babalik daw ito
para naman dalhan ng pananghalian ang mga nagtatrabaho. Anytime soon ay babalik na
ito. At honestly, ayaw niya itong makita. Naiinis siya tuwing kinakausap nito si
Mico. Naiinis siya tuwing nakikita niya kung gaano ka-close sila ni Mico. Naiinis
siya dahil naaalala niya na ganoon din sila ni Mico dati. Mas close nga lang.

At ang pinakaiinisanniya ay kung bakit niya siya naiinis sa mga ginagawa ni Hannah.

Wala naman itong ginagawa sakanya. Pero ewan niya ba, unang kita niya palang rito
hindi na niya ito gusto.

Nakakainis lang dahil nagugulo nanaman ang isip niya.

Seeing Mico from afar like now, makes her think. Seeing him again after eight years
made her confused.

Confused at what happened in the past.

Confused about what he really feels.

And confused at what she feels towards him.

She tried so hard to forget him and she succeeded - or so she thought.

She partied and went on dates but it all failed.

Kaya naman na-stuck nalang siya sa mga flings and 'no commitment' relationships
which is not bad. They can have fun while it lasts.

Ganyan ang naging buhay niya and totoo, nalalimutan niya ang mga taong nanakit
sakanya. Nakalimutan niya ang nakaraan niya. Nakalimutan niya si Mico.

But it all changed nang ipatapon siya ng Daddy niya sa mismong rancho nito. And now
she's stuck with him.

Nagbago nga siya. But Mico also changed.

His features improved. Both body and facial.

Pero kung dati pinagtatanggol siya nito. Ngayon naman hindi na. Kung tutuusin nga,
feeling niya pinagtutulungan siya ng mga ito. Ni Mico at ng parents niya.

Dati,Mico always makes her laugh, but now he's the reason kung bakit naiinis at
nagagalit siya.

Pero ang gulo.

Ang gulo gulo!!

Minsan kasi okay naman sakanya si Mico. Iyon bang parang walang nagbago, pero
minsan naman akala mo kung sino'ng mayabang! Napakahangin!

Napatayo nalang siya sa sobrang pag-iisip. Sumasakit lang ang ulo niya. Nakakainis
kasi wala siyang magawa kaya naman kahit na nagdadalawang-isip siya ay pumunta
nalang siya sa palayan. Tinanggal niya ang tsinelas niya at walang sabing inilubog
ang paa niya sa putik. Bahala na sa duming sisiksik sa mga kuko niya. She's bored!

"Señorita, ano po'ng ginagawa ninyo? Madudumihan lang po kayo rito." Sabi ng isang
lalaking malapit lang sakanya.

"Don't mind me. Just continue what you're doing." Iwinasiwas niya ang kamay niya
rito at dahan-dahang naglakad papunta kay Mico na nakapameywang habang
pinagmamasdan siya.

See? Dati kapag nakita nitong nahihirapan siya agad itong sasaklolo sakanya, but
now look at him. He's grinning while looking at her struggling he way to him.

"Hindi mo ba ako tutulungan?!" Sigaw niya rito.

Umiling ito habang nakangisi. "Kaya mo iyan!" Bakik-sigaw nito sakanya.

"I swear I'm gonna strangle you when I get there." Inis na bulong niya sa sarili
habang hirap na hirap parin siyang maglakad.
At sa wakas nakarating siya rito kaya naman hindi na siya napatumpik-tumpik pa at
kinurot niya si Mico.

"A-Aray! Pucha! Bakit?" Sigaw nito sakanya.

"Ang gentleman mo kasi!" Sarkastikong sabi niya at tsaka inirapan ito.

Himas-himas ang tagiliran ay tinanong siya nito. "Bakit ka pumunta rito?"

"I'm bored! Ginising-gising mo ako ng four am tapos patutungangain mo lang pala ako
edi sana hindi nalang ako sumama!"

Napakamot naman ito sa ulo. "Hindi ko naman alam na matatagalan dito, dapat talaga
patutulungin kita rito kaya lang panglalaking gawain na ito. Hindi naman kita
pwedeng pabalikin sa hacienda dahil baka maligaw ka lang. Sorry."

Napapalatak nalang siya. May magagawa pa ba siya. "Tss. Ano pa nga ba? So, paano
iyang ginagawa mo?" Tanong niya rito.

Tinuruan naman siya ni Mico kung paano gabayan ang kalabaw sa pag-aararo ng
palayan. Hindi naman mahirap kasi lalakad ka lang naman dahil yung mismo ang
kalabaw ang gumagawa ng trabaho. Ang kalaban mo lang ay ang init ng araw at amoy.
Pinunasan niya gamit ang braso ang pawis na tumutulo sa may noo niya. Ganoon rin
ang ginawa niya nang punasan niya ang pawis sa leeg.

Bigla namang nilagay ni Mico sakanya ang salakot na suot-suot nito kanina.

"Suotin mo at hindi mangitim iyang mukha mo." Nakangiting sabi nito.

"Thanks." Mahinang sabi niya.

Dahil nasa gilid siya ni Mico ay binunggo naman siya nito ng mahina.

"Ano ba?!" Saway niya rito. Binunggo niya din ito bilang ganti.

Pero hindi ito nagpatalo dahil binunggo ulit siya nito kaya naman nawalan siya ng
balanse kaunti kaya buti nalang hindi siya tuluyang natumba. Inis naman na tinulak
ito.

"Isa ha! Huwag kang malikot!" Sigaw niya rito.

Pero ang hudyo hindi nakinig! Binunggo ulit siya na ikinagulat niya kaya naman ang
ending niya napahiga siya sa putikan. Napatigil naman si Mico at nagulat sa ginawa
nito.

"AHH! MICOOOO!" tili niya.

"Oh shoot! Sorry Ellaine, napalakas ang bunggo ko sa'yo." Inalalayan naman siya
nito makatayo.

Sa sobrang inis niya ito naman ang tinulak niya sa putikan and later on they were
laughing on how they looked!

"Ang dumi ko na!" Natatawang sabi niya.

Napatigil naman siya nang napansing nakangiti lang si Mico sakanya.

"What?" Takang tanong niya.

"I'm just happy seeing you laugh again. Kailangan pa pala natin maligo sa putikan
para lang marinig ko ulit ang tawa mo."

Napatigil rin siya sa sinabi nito. Oo nga ano. Hindi niya napansin na tumatawa na
siya...ng hindi pilit."Señorito! Señorita! Kumain muna tayo! Nandito na si Hannah
dala ang pananghalian natin!" Tawag sakanila ng isang trabahador ni Mico.

Hearing Hannah's name made her frown.

Unang tumayo si Mico para alalayan siyang makatayo.

"Let's eat." Sabi nito bago maglakad kaya lang pinigilan niya ito sa braso.

Nagulat naman ito, pero mas nagulat siya sa ginawa niya. Ano ba'ng nangyayari
sakanya?

"Uhm, uwi muna tayo sa hacienda oh. Hindi ako makakakain nang madumi." Katwiran
niya.

Naglalakad sila papuntang kubo at nanatiling nakahawak ang kanyang kamay sa braso
nito.

"Mico --" masayang salubong ni Hannah kay Mico pero nang makita siya nito at ang
kamay niya na nakahawak sa braso ni Mico ay napawi ang ngiti nito. "E-Ellaine.."

Napataas naman ang kilay niya rito. Hinawakan naman ni Mico ang kamay niya na
nakahawak sa braso nito at dahan-dahang tinanggal iyon. Bago bitawan ay naramdaman
niya ang pagpisil nito dito.

Napanganga naman siya sa ginawa nito. Is it a warning for her? Na ano? Huwag
tarayan si Hannah?

"Kain na kayo." Aya ni Hannah. Pero kay Mico lang ito nakatingin.

Napangisi naman siya. "Pasensya na Hannah ah. Kaya lang, aalis na kami pauwi.
Maliligo pa kasi ako." Sabi niya kay Hannah.

Halata namang nalungkot ito na laloniyang ikinangisi.

Binalingan siya ni Mico at bumulong. "Let's eat first. Sayang naman ang niluto ni
Hannah."

Napataas naman ang kilay niya. "No, I want to go home." Mariing bulong niya.

Bumuntong-hininga naman ito. "Ellaine.." Sabi nito sa masuyong tono na tila

nakikiusap.

Pero hindi siya maawain. Ngumisi siya rito. "Fine. Kumain ka."

"Thank you--"

"Diyan nalang ako sa poso maglilinis. May spare shirt ka 'di ba? Iyon nalang ang
ipamamalit ko sa maduming suot ko." Sabi niya at tsaka hinarap si Hannah.

"Dito na daw kakain si Mico kaya huwag ka nang malungkot." Mataray na sabi niya
rito at nilagpasan ang dalawa papunta sa poso malapit sa kubo.

May timba roon at tabo. Saktong may sabon rin sa may tabi ng poso. Inumpisahan
niyang punuin ng tubig ang timba.

"Señorita, diyan kayo maglilinis?" Nagtatakang tanong sakanya ni Mang Densio.

"Yes, eh ang dumi ko na po eh. Feeling ko pati sa bra ko may putik na." Natatawang
sagot niya rito.

Kukunin niya na sana ang tabo at bubuhusan ang sarili nang pigilan ni Mico ang
kamay niya. Matalim na tinignan siya nito.

"What are you doing?" Asik nito sakanya.

"Sabi ko naman sa'yo 'di ba? Kung ayaw mong umuwi na tayo, edi dito ako maliligo.
Walang problema."

"Baliw ka ba? You'llgonna give them a fucking live show! Lalaki parin ang mga iyan,
kahit na wala silang sinasabi pero sa isip ng mga iyan pinuputakte ka na! Halika at
doon ka sa hacienda maligo!" Hila nito sakanya.

Napangisi nalang siya sa inakto nitk. Edi siya ang nagwagi. Kailangan pang inisin
bago ito bumigay.
But she was serious nang sabihin niya doon sa poso maglinis pero hindi naman siya
maghuhubad, ano! She was just gonna clean her face, arms and legs dahil naiirita
talaga siya kapag madumi siya.

"Mang Densio, uuwi na ho kami ni Ellaine. Baka hindi narin ako makabalik. Kayo na
ang bahala rito." Bilin nito.

Lumabas naman sa kubo si Hannah na may dalang plato na may kanina. Napangiti naman
siya. "Hey Hannah, pasensya na ah. Uuwi na kami ni Mico." Paalam niya rito.

"Akala ko ba dito ka kakain?" Tanong nito kay Mico.

"Pasensya na. Ellaine needs to wash up. Sige."

Hinila na siya ni Mico. Nilingon niya si Hannah at kinawayan ito habang natatawa.

Buti nga sa'yo.

"Kahit kailan ang tigas ng ulo mo, Ellaine!" Galit na sabi ni Mico sakanya.

Pero imbis na matakot ay natatawa nalang siya sa likod nito. She likes Mico when
he's mad.

Wait -- what?

What did she just said?

------- Twelve

Ngiting-ngiti si Ellaine nang lumabas siya ng kanyang banyo. She feel so fresh! Ang
bango bango niya na hindi katulad kanina na amoy araw siya at kalabaw!

Pumunta siya sa closet niya at tinignan kung ano ang kanyang masusuot. Kinuha niya
ang kanyang Red Moschino dress at isinuot iyon. Sinipat niya ang sarili sa salamin
at umikot-ikot sa harap nito.

"Hmm..tsk. Para naman akong pupunta sa party." Komento niya sa sarili.

Hinubad niya iyon at ibinalik sa loob ng closet. Sunod naman na kinuha niya ang
Yves Saint Laurent Print tee niya na aabot hanggang kalahati ng hita niya. Katulad
ng una ay umikot-ikot siya sa harapan ng salamin pero hindi rin siya naging
komportable sa suot.

Sa huli ay napaupo siya sa gilid ng kanyang kama at nangalumbaba habang naka-undies

lang siya. She blew the strand of her hair on her forehead at napansin niya ang
plastic bag kung saan nakalagay ang mga damit na pinamili nila ni Mico kahapon sa
bayan. Tumayo siya at kinuha iyon.

Infairness naman sa mga nabili niya hindi pipitsugi. Hindi rin masama ang quality
nito. Kahapon nga habang hinihintay si Mico ay nakadaldalan niya pa ang tindera at
nasabi nito na imported ang mga damit na itinitinda nito na galing raw sa mga
bansang Korea at Taiwan.

Pinaglalalabas niya ang mga damit na nabili niya at inilatag sa kama. Nakuha ng
atensyon niya ang isang peach summer dress. Kinuha niya iyon at sinuot.Muli ay
humarap ulit siya sa tapat ng salamin at umikot-ikot roon.

Napangiti siya dahil hindi naman makati ang tela ng dress na suot niya. Hindi rin
siya mukhang magka-clubbing. Simple lang ang hitsura niya.

"Okay na 'to." Sabi niya sa sarili. Nag-ayos lang siya na kaunti. Naglagay ng face
powder, lip balm at kaunting lipstick. She sprayed her perfume and went out her
room.

Habang naglalakad ay nadaanan niya ang kwarto ni Mico na saktong bumukas nang nasa
harapan siya niyon.

Iniluwa ng pintuang iyon ang isang bagong paligo ring si Mico. Hindi nakaligtas sa
ilong niya ang amoy nito. Nakakaliyo. Nakakawala sa sarili.

"Ellaine?" Untag sakanya ni Mico.

Putakte! Hindi niya namalayang nakapikit na siya at sinasamyo ang amoy nito sa
kinatatayuan niya.

She cleared her throat. "Uhm.. naaamoy mo 'yun? Ang sarap. Gutom na ako." Palusot
niya.

Kumunot naman ang noo nito sa sinabi niya. "I don't smell anything, except your
perfume."

Nanlaki naman ang mga mata niya. There it is again, his playful smile.
Magrereact na sana siya nang biglang tumunog ang iPhone nito. Agad nitong sinagot
ang tawag.

"Hello?" Sagot nito.

She was just looking at Mico. Waiting for the call to finish so that she can
continue her delayed sermon. But she got curious when his expression changed in an
instant. Iyon bang parang may sinabi ang kausap nito na hindi nito nagustuhan.

"Sige po, sasabihin ko sakanya." Then he looked at her.

Nang ibaba nito ang iPhone nito ay tinignan siya nito ng seryoso.

"Ano'ng problema?" Hindi niya na napigilang itanong.

Huminga ito ng malalim at tsaka siya sinagot.

"My parents will be having dinner with us later.."

"Oh? 'Edi maganda.. matagal-tagal ko na rin hindi nakikita sila Ninong.."

"They'll be coming.. with your parents." He said.

"What?!" Sigaw niya rito.

Bakit pupunta ang mga magulang niya rito?

"My Mom just called. Hindi niya sinabi kung bakit." Mico said.

Napaismid nalang siya. "Siguro titignan nila kung naghihirap na ba ako."

"Ellaine." Mico said in a warning tone.

"Halika na, kanina pa ata nakapaghanda ng lunch si Manang Ising." Pag-iiba niya sa
usapan. Nauna na siyang bumaba at tsaka dumiretso sa dining area.
-----

Mico sighed as he looks at Ellaine eating quietly. Kahit hindi nito sabihin, alam
niyang nag-aalala ito sa mga magaganap mamayang dinner. Kahit naman siya, nag-
aalala para rito. Kahit na mag-iisang linggo palang si Ellaine sa rancho ay tila
nagegets niya na rin ang ugali nito.And knowing Ellaine now, she will just act as
the 'bitch' in front of her parents. And he will never let that happen.

"So, what's your plan later?" Pagbubukas niya ng usapan. But Ellaine just shrugged
her shoulders and continued eating.

Napabuntong-hininga nalang siya rito.

Hindi na siya ulit nagsalita dahil halata naman na wala sa mood makipag-usap si
Ellaine.

"I'm done." Sabi ni Ellaine na tinutukoy ay ang pagkain nito. She stood up and
picked up her plate and placed it in the sink. She washed her hands and went
upstairs again.

Napailing nalang siya. Sakto naman ang pagpasok ni Manang Ising mula sa labas.

"Hindi pa ba kumakain si Ellaine?" Tanong nito sakanya.

"Tapos na siya, 'Nang. Nga pala, dadating dito sila Daddy kasama sila Ninong Edgar,
dito po sila magdi-dinner."

Tumango naman si Manang Ising. "Osige, ako na ang bahala." Sabi nito.

Ininom na niya ang tubig at niligpit rin ang pinagkainan niya. Pagkatapos ay
pumasok sa kwarto niya at doon nagsipilyo. Matapos niyon ay lumabas siya ng kwarto
at sakto ring lumabas si Ellaine.

"Gusto mo mamasyal?" Tanong niya rito.

At sa wakas, ay nakuha rin niya ang atensyon nito.

"Talaga? Papasyal mo ako?"

Ngumiti naman siya at tinanguan ito. "Oo, ano?"

Tumango naman ito.

"Sige."
Nauna siyang maglakad at sumunod naman ito sakanya.

"Hindi ba tayo sasakay?" Pigil sakanya ni Ellaine at itinuro ang Rover niya.

Natawa naman siya. "Hindi naman tayo lalabas ng rancho."

"Hello! Ang laki kaya ng rancho niyo! Ibig sabihin maglalakad lang tayo?"

"Oo. Huwag kang mag-alala malapit lang iyong pupuntahan natin."

----

Kanina pa sila naglalakad ni Mico at masakit narin ang paa niya dahil mabato ang
dinadaanan nila. Hindi nga niya alam kung nasa rancho pa ba sila dahil ang dami na
nilang pinasukan at nilikuan. Kung kanina may mga palayan at trabahador pa siyang
nakikita, ngayon napalitan na ito ng mga puno at mga halaman na tila animo'y nasa
gubat na sila.

"Hoy! Mico! Saan ba talaga tayo pupunta?!" Sigaw niya rito.

"You'll see."

Hinabol niya ito at sinabayan sa paglalakad.

"Siguraduhin mo lang na maganda itong pupuntahan natin!" She hissed.

Hindi ito sumagot at inakbayan lang siya.

"Hoy! Tanggalin mo iyan! Oh my God! Don't tell me.." Pinanlakihan niya ito ng mata.

Nangunot naman ang noo nito. "Tell what?"

She gasped at what she thought. "Huwag mong sabihin na pagsasamantalahan mo ako?!"

Saglit na natulala si Mico tapos ay bigla nalang bumunghalit ng tawa. Napakapitpa

ito sa mga tuhod dahil sa kakatawa.

"What's funny?!" Sigaw niya rito. Pinalo niya pa ito sa likod.

She crossed her arms while waiting for this moron to stop laughing his ass off.

"Hayy, grabe!" Sabi nito na medyo natatawa pa. Pinupunasan nito ang mga mata na
tila naiyak.

"O ano? Tapos ka na?!" Mataray na sabi niya rito.

Inakbayan ulit siya ni Mico at ginulo ang buhok niya.

"Ano ba?!" Galit na sabi niya rito.

"Sorry na. Natawa lang ako kasi you really think that I would do that?"
Napapantastikuhang sabi nito.

She frowned.

Bakit ganoon??

Tila nakaramdam siya ng disappointment sa sinabi nito.

Hindi ba siya desirable para rito?

"Sweetie, you're like my little sister. I would never think of you that way."
Masuyong hinaplos nito ang buhok niya at nagpatuloy na sila sa paglalakad.

Of course.

All along, nakakabatang kapatid lang ang tingin nito sakanya.

Tulad parin ng dati.

Nagpapa-'kuya' parin ito sakanya.

And it will never be her.

Dahil hanggang ngayon ganoon parin ang tingin nito. Hindi parin nagbabago.

"Here we are." Sabi nito.

Nang nag-angat siya ng tingin ay napanganga siya sa nakita.
Kailanpa nagkaroon ng batis rito?

Ang linaw ng tubig. May mga umaagos ring tubig sa mga malalaking bato, tila tuloy
mayroong mini waterfalls.

"You like it?" Baling sakanya ni Mico.

Tumango-tango lang siya bilang sagot. Sa sandaling iyon, naglaho ang panlulumo niya
sa sinabi ni Mico. Napalitan iyon ng paghanga sa magandang tanawing nakikita.

"This is just one of the hidden places here in Rancho Illustre." Proud na sabi ni
Mico.

Siya naman ang bumaling rito. "You mean there's more?"

"Yep!" He said with a popping sound at the 'p'. "Dadalhin kita sa mga iyon kapag
nagbehave ka." Sabi nito.

Sumimangot naman siya. "What do you mean by the word 'behave'?"

"Mamaya sa dinner."

Pagsabi palang nun ni Mico ay nag-iba na agad ang mood niya.

"Let's go home." Sabi niya.

"Ellaine.. please." Pigil nito sa braso niya.

"Bakit,Mico? Ano ba sa tingin mo ang gagawin ko? It's not like that I would kill my
parents." Sarkastikong sabi niya.

Huminga ito ng malalim bago siya binitawan. "It's not like that. Nag-aalala lang
naman ako na baka mag-away nanaman kayo ng parents mo."

She scoffed at what he said. "Huh! Whatever. Anytime, darating na sila."

----

It's seven pm and Ellaine is still sitting in front ofher mirror. Mico and her
parents just arrived.
She saw their car through her window. Kinatok na nga siya ng isang maid at sinabi
na dumating na nga daw ang parents niya pati narin ang kay Mico. Pinabababa na siya
pero maglilimang minuto na at hindi parin siya tumatayo sa pagkakaupo.

Nakapag-ayos na siya. She had her make-up on. She is wearing her Black Balmain
dress and Prada shoes. Pero wala parin siyang lakas ng loob para lumabas.

Hindi dahil matigas ang ulo niya.

Kundi dahil sa natatakot siya.

Natatakot siya sa mga sasabihin ng mga magulang niya.

Isang katok nanaman ang nagpabalik sakanya sa kasalukuyan.

"Ellaine? Bumaba ka na. Kakain na. Kanina ka pa namin hinihintay." Mico's voice is
very commanding.

Pumikit siya at sinuot ang pekeng ngiti niya tsaka binuksan ang pinto. Nakita niya
si Mico na napanganga.

"What are you wearing?!" Sita nito sakanya.

Tinaasan niya lang ito ng kilay. "A dress."

Lalagpasan niya na sana ito pero pinigilan siya nito sa braso. "Get in there and
change." Mariing wika nito.

Nginisian niya ito. "Huwag na, baka mainip sila Mommy and Daddy. Let's go?"
Maarteng sabi niya rito.

"Ellaine!" Tawag nito sakanya pero hindi niya iyon pinansin.

Tuloy-tuloy lang siya sa paglalakad papuntangdining room.

She is still wearing her fake smile but deep inside, she's nervous. Very nervous.

Sana lang matapos ang dinner na ito nang walang sampalan, iyakan at awayan.

She just want to end this quickly.

------ Thirteen
Sinalubong ni Ellaine ang kanyang mga magulang ng isang pekeng ngiti nang
makarating siya sa living room.

Her parents are having a chat with Mico's parents.

"Good Evening everyone." Bati niya sa mga ito.

Natigil naman sa pag-uusap ang mga ito at napatingin sakanya. Her Ninong Damian
smiled at her.

"Ellaine! Ang ganda ng inaanak ko!" He exclaimed and hugged her.

"You look loverly,hija." Her Ninang Inna smiled at her.

"Thank you Ninong, Ninang." She smiled at them.

She turned to her parents. Her mother smiled at her and hugged her.

"I miss you." Bulong nito habang nakayakap sakanya.

Nag-aalangan naman siya kung yayakapin ba niya ito o hindi. Sa huli ay nanatali
lang na nakababa ang kanyang mga kamay at hinayaan ang Mommy niya na yakapin lang
siya.

"Okay.. hindi ako makahinga." Pabirong sabi niya at nilayo ang kanyang sarili mula
sa kanyang ina.

Nagulat siya nang bigla nalang siya nitong yakapin. Her mother is strict eversince.
She has this aura that is very dominating kaya nga takot sila ng Ate Elisha niya na
suwayin ang mga utos nito.

But inspite of that dominating aura of hers, her mother is also very affectionate.
Nakita niya na iyon. Malambing ito sakanila ng Ate Elisha niya dati. Pero minsan
lang iyon. At ang minsan na iyon ay hindi madalas dahil babad sa trabaho ang Mommy
nila. Same goes to her Dad.

At nang mamatay ang Ate Elisha niya, her mother became distant, especially to her.
Hindi naman siya nito pinababayaan, kumpleto lagi ang pangangailangan niya mula sa
pera, pagkain, allowance, gamit sa school, sa mga luho niya, everything - binibigay
ng mga ito.

Pero hindi iyon ang gusto niya.

Hindi iyon ang kailangan niya nang mga panahong iyon.

Every important occassion of her life, walang Mommy at Daddy na dumating para
sakanya. Tumatawag naman ang mga ito sakanya to say their sorry's at nangangako
naman ang mga ito na they'll make it up to her. At ang sinasabi ng mga ito na 'make
up to her' ay mga regalo. Mga materyal na regalo.

Kalaunan ay nasanay nalang siya. Hindi na siya umasa. Dahil iyon ang pinakamasakit
na ginawa niya - ang umasa.

She stopped exerting efforts. Dahil at the end of the day naman nababalewala lang.

"Good to see you, anak." Sabi naman ng Daddy niya.

Ngumiti lang siya ng tipid dito.

Hindi siya makapagsalita. Ano naman ang sasabihin niya?

Yes, she's happy to see that her parents are okay. Hindi niya iyon itatanggi.

But there's still a part of her that is angry at them for making her this. For
dumping her here with Mico. Dahil instead of forgetting all her pain, lalo lang
nadadagdagan. "Let's eat?" Pukaw sakanila ni Mico na nasa likod na pala niya.

"Good idea! I'm starving." Sabi ni Ninong Damian.

Tahimik na tumuloy sila sa dining area at nagsiupo. Umupo sa kabisera si Ninong

Damian at sa kanan nito si Ninang Inna. Kaharap naman ng mga ito ang mga magulang
niya. Umupo siya sa tabi ng Mommy niya at si Mico naman sa may tapat nila.

Tahimik lang siya sa buong oras na kumakain sila. Hindi siya nagsasalita unless na
tatanungin siya na sinasagot naman niya ng tango or iling o kaya naman ay mga
maiikling salita.

"Malapit na pala ang birthday mo, Ellaine ano?" Suddenly Ninang Inna blurted out.

She stiffened. Pasimpleng nilingon niya ang mga magulang niya na sandaling
natigilan rin. Pati si Mico ay sinulyapan niya na natigil rin sa pagkain at tila
may malalim na iniisip.

"Honey." Tawag ni Ninong Damian sa asawa.

"Oh! I forgot! I'm so sorry.. sorry Edgar, Marilyn." Hinging paumanhin nito sa mga
magulang niya.

"It's okay, Inna." Her mother said.

She smiled bitterly.

Pagkatapos nun ay naging normal na ulit ang takbo ng pag-uusap ng lahat maliban kay
Mico na naging tahimik matapos ang nangyari kani-kanina lang.

And then her father asked her a very shocking question. "What are your plans on
your birthday, Ellaine?"

Napatingin siya sa gilid niya. She smiled a little. "Wala, dad." Simpleng sagot
niya.

Her mother turned to her and held her hand on the table. "Nonsense, Ellaine. You're
turning twenty-three in two weeks time, where do you want to celebrate?"

Kumuyom ang mga palad niya. "I said I don't have plans!" Napalakas ng kaunti ang
boses niya.

"Ellaine." Her dad said in a warning tone. "Huwag sa harap ng pagkain."

She scoffed. She stood up and excused herself. Hindi niya pinansin ang mga tawag
sakanya ng Daddy niya. Galit nanaman ito. As usual. Wala namang nagbago.

Dire-diretso lang siya ng labas sa hacienda ng tawagin siya ng Mommy niya. She
stopped but she did not turned to her.

"Ellaine, what's wrong with you?! Tinatanong ka lang namin. Pwede ka namang
tumanggi ng maayos. Nakakahiya sa parents ni Mico!" Her mother scolded her.

She smirked. Hinarap niya ito. "What's wrong with me? Eh kayo Mom? What's wrong
with you?!" She yelled.

"Ellaine!" Her father's voice boomed. "Huwag kang bastos! Mommy mo iyan!"

"Wow! May parents pa pala ako? Akalain mo 'yun? Sige nga, tinatanong niyo ko kung
ano'ng plano ko sa birthday ko? Kailan ba ang birthday ko?" Tanong niya sa magulang
niya.

Tinignan niya ng maiigi ang magulang niya. Mukhang iiyak na ang Mommy niya habang
ang Daddy naman niya ay seryoso ang mukha.
"Hah!sinasabi nito.

She exerted all of her strength to pull away from his grip. "Wala kang pakialam!"

Mabilis na hinawakan ni Mico ang magkabilang balikat niya at niyugyog siya. "Wake
up, Ellaine! Hindi lahat ng gusto mo nasusunod. Hindi lahat ng gusto mo nakukuha
mo! Hindi lahat kaya mong pagapangin diyan sa palad mo! Kailan mo ba makikita na
bumabawi sa'yo ang mga magulang mo?! Huwag mong sayangin iyang buhay mo! Matuto
kang magpatawad! Kung ganyan ka rin lang naman, sana -- ." Napatigil ito sa
pagsasalita.

Isa-isang pumatak ang mga luha niya. She smiled bitterly. "Ano, Mico? Ituloy mo."
Pag-uudyok niya rito.

Huminga ito ng malalim at binitawan siya. "That's not what I meant, Ellaine." Nag-
iba na ang ekspresyon nito. Wala na ang galit na makikita sa mata nito. Lungkot.
Pagsisisi. Iyon ang mga nakikita na rito.

"No. Ituloy mo.." Ngunit hindi ito nagsalita. "Ayaw mo? O sige ako nalang ang
magtutuloy."

"Ellaine.." May pagsusumamong tawag nito.

"Na sana.. sana ako nalang ang namatay.."

"Ellaine, hindi iyon.."

"Hindi Mico eh!! Don't lie to me, because I'm tired of all the shits in my life!
Iyon naman talaga ang gusto ninyo eh. Na sana ako nalang ang namatay, na sana hindi
ako niligtas ng Ate. Na sana kung ako ang namatay, masaya na sana kayo ngayon." She
bursted into tears.

"Hindi iyan totoo, Ellaine." Sabay silang napalingon sa Mommy niya na umiiyak na
malapit sakanila. Kasunod nito ang Daddy niya at mga magulang ni Mico.

"Kahit kailan, hindi namin inisip iyan ng Daddy mo." Umiiyak na pahayag ng Mommy
niya.

Natawa siya na may kasamang pang-uuyam. "Stop the drama. I really don't need this.
Hayaan niyo po, pagbubutihin ko dito sa rancho." Then she looked at her father.
"..Para naman may masabi kayong may maganda akong ginawa kahit papano."
Then she turned away and ran.

She can live by herself.

She just wanted to have a nice dinner with her family, and yet hindi parin nasunod
ang kagustuhan niya.

All because of her sister.

Hanggang kailan ba sila titigilan ng kahapon?

Dahil sa totoo lang, pagod na siya.

Pagod na pagod na siya.

--------Fourteen

Dalawang linggo.

Dalawang linggo na ang nakakalipas nang mangyari ang sagutan sa pagitan niya, ni
Mico at ng mga magulang niya.

Pagkatapos rin ng nangyari ay umuwi narin ang parents niya. Mabuti narin iyon dahil
lalo lang silang magkakasagutan kung mananatili ang mga ito.

Gustuhin man niyang humingi ng sorry sa Ninong Damian at Ninang Inna niya ay hindi
na niya nagawa.

Malaki ang naging pagbabago sa loob ng dalawang linggo.

At isa na ang pag-iwas nila ni Mico sa isa't-isa. Laging si Manang Ising ang
nagbibilin sakanya ng mga dapat niyang gawin. Sinusunod naman niya ito kahit na
minsan labag sa kalooban niya ay hindi na siya nagreklamo.

Ngayon, bored na bored na siya sa loob ng kwarto niya. Hapon na pero himala at
walang inuutos sakanya si Mico.

Sa halos isang buwang pakakastuck dito sa rancho ay kahit papano nasanay na siya sa
mga gawain rito. Lagi na nga siyang gumigising ng maaga. Hindi nga lang siya
lumalabas ng kwarto pero gising na siya ng four thirty ng umaga.
"Haaay!" Buntong-hininga niya. Tumayo na siya mula sa pagkakahiga at inayos ang
buhok pagkatapos ay bumaba na.

Kakain nalang siya at ng may magawa naman siya.

Pagdating niya sa kusina ay nakita niya ang ibang maids na nagluluto. Marahil
siguro para mamayang hapunan. Nilapitan niya ang mga ito.

"Ano ang mga iyan?" Usisa niya.

Nagulat naman ang mga ito sa pagsulpot niya. "Señorita, naku nagluluto po kami ng
meryenda para sa mga trabahador tapos po ay hapunan naman ninyo ang lulutuin
namin."

"Ah. What's that? Banana cue ba iyan? Teka, ikaw si Rona, right?"

Mukha namang nagulat ang tinawag niyang Rona. "K-Kilala niyo po ako, señorita?"

She shrugged. "Narinig ko si Manang Ising na pinapagalitan ka kahapon. Ang lakas

pala ng boses ni Manang, ano? Nakakabingi." She made a face.

Mukha namang natigilan ang mga ito sa sinabi niya.

"What? Is there something wrong?" Tanong niya sa mga ito. She crossed her arms and
raised her eyebrow.

"W-Wala naman po."

"Anyways, tutulong ako ha?"

"Naku señorita, huwag na po. Kaya na po namin." Sabi nung isang maid.

Ikinumpas niya ang kamay at isiningit ang sarili sa pagitan ng mga ito. "So, how do
we make banana cue?" Tanong niya.

"Seryoso po ba kayo, señorita?" Nag-aalangang tanong nung Rona sa kanya.

Tinignan niya ito with her bored look. "Do I look like I'm joking to you?"
Pagtataray niya rito.
Yumuko naman ito. "H-Hindi po. Pasensya na po."

She heaved out an exasperated sigh. "Ipapakita niyo ba sa'kin kung paano gumawa o
tutunganga lang kayo diyan? Nagugutom na ako."Mabilis namang kumilos ang mga ito.
Isa-isa sakanya ipinakita kung paano gumawa ng banana cue. Madali lang naman pala
eh. Akala niya napakahirap. Gumawa rin sila ng turon nang may natirang mga saba pa.

Kumuha siya ng tig dalawang pirasong banana cue at turon. Dinala niya iyon sa
dining room. Kinuha niya rin ang whip cream at choco syrup na nakita niyasa
refrigerator at nilagyan ang turon niya. Napapikit siya nang masarapan siya sa
niluto nila.

"Señorita, ano po'ng ginagawa ninyo rito?" Untag sakanya ni Manang Ising na may
dalawang basket ng mga gulay.

She rolled her eyes secretly. Hindi ba obvious?

"Manang, kumakain ako. Nakikita niyo naman po."

"Bakit iyan ang kinakain mo? Hindi ba para sa mga trabahado iyan? Gusto mo ba
ipagluto kita ng iba?"

Umiling siya. "No, it's okay. Masarap nga eh. Plus, tinuruan ako magluto nito nila
Rona. I was kinda bored kasi." Tsaka muling sumubo ng banana cue. "Hmm.. nga pala,
ikaw ba magluluto para sa dinner?"

Tumango naman ito.

"Pwedeng tumulong, Manang? Grabe! Ang boring talaga rito! Walang magawa."

"Ano ba'ng gusto mong hapunan mamaya?" Tanong nito sakanya.

She just shrugged. "Kahit ano. I'm not really picky naman. As if I have a choice
'di ba? Si Mico nalang tanungin niyo. Speaking of that psycho, himala ata at wala
siyang pinapagawa

sa'king trabaho."

Napatingin naman sakanya si Manang Ising. "Hindi ba niya sinabi sa'yo?"

Kumunot naman ang noo niya. "Ang ano?"

"Umalis siya kaninang madaling araw at lumuwas sa Metro. Siguro'y mga dalawang
linggo rin daw siya mawawala."

Nagulat naman siya sa nabalitaan. Umalis ito at hindi niya alam?

"Akala ko'y alam mo." Komento ni Manang Ising.

Tuloy, bigla siyang nawalan ng gana. Tumayo na siya at iniwan ang pagkain niya sa
mesa. She went straight to her room.

Umupo siya sa gilid ng kama and stared at nothing.

Umalis ito?

Ngayon pa?

She smiled weakly. "Sabagay, three days from now death anniversary na ni Ate."

The same day of her birthday.

-----

Matapos nilang ihatid ang lasing na lasing na si Marco sa bahay nito ay sumama muna
siya kay Vin sa bahay nito.

"Pa-sleep over ah." Nakangising sabi niya kay Vin bago tuluyang pumasok sa loob ng
bahay nito.

"May magagawa pa ba ako? Ungas ka!" Sigaw ni Vin sakanya.

Dumiretso siya sa bar counter ni Vin at kumuha ng isang bote ng alak roon.

"Mahal iyang kinuha mo ah!" Sita sakanya ni Vin.

"Mayaman ako. Saksak ko pa sa bunganga mo iyong pera ko eh." Sabi niya rito habang
binubuksan ang bote.

Umuponaman si Vin sa harap niya at pinakatitigan siya.

"Dude, alam kong gwapo ako. Huwag mo namang ipahalata na nagnanasa ka." Sabi niya
rito.
"Tangna! Ang lakas ng tama mo! Hoy! Baka nakakalimutan mo nasa pamamahay kita."

He just shrugged and handed him his own glass of beer.

"Pucha naman Mico! Kung alam ko lang rin na maglalasing ka 'di sana sumabay ka
nalang kanina kay Marco."

"Gago, hindi ako maglalasing! Magpapaantok lang ako."

"Kantahan nalang kita kaya?" Biro ni Vin sakanya.

"Huwag na 'pre. Ang baho ng hininga mo eh."

"Pakyu."

Natawa nalang siya sa usapan nila ng kaibigan. Tahimik lang siyang inuubos ang
isang bote ng beer habang nakatingin lang sakanya si Vin na para bang ineexamin
siya. Sa lima nilang magbabarkada, si Vin ang pinakamatino sa lagay na iyan. Hindi
nga niya alam kung bakit nagkasundo si Dylan na isang playboy noon at si Vin na
ubod ng bait.

"Malapit na naman." Biglang sabi niya.

"Huh?" Baling sakanya ni Vin.

"Nine years." Sagot niya.

Tila nag-isip si Vin at nang malaman na nito kung ano ang tinutukoy niya ay tsaka
ito nagsalita. "Hindi ka parin ba nakakamove-on?"

Natawa siya. "I will never forget her."

"Hindi ko naman sinasabing kalimutan mosiya. Ang tinutukoy ko ay iyang buhay mo.
Parang na-stuck ka na kay Elisha."

"I loved her. Wala eh. First love ko siya. At kahit ano'ng gawin ko, hindi ko siya
maialis sa sistema ko."
Vin sighed. "Ewan ko sa'yo Mico. Hindi ka magiging masaya diyan sa ginagawa mo."

Ngumisi lang siya sa sinabi nito. "I will never be happy without Elisha."

"Hanggang kailan ka naman magmumukmok?"

"Two weeks? Basta."

"Paano iyong alaga mo?"

Napaangat naman ang ulo niya. Alaga? May alaga ba siya? Sa pagkakatanda niya wala
siyang alaga. Hindi naman siya mahilig sa aso.

"Ano'ng pinagsasasabi mo? Ikaw ata ang lasing eh!" Natatawang sabi niya.

"Gago ka ba? Ang sinasabi ko iyong bine-baby sit mo sa rancho. Kapatid ni Elisha
iyon 'di ba?"

Shoot! Isa pa si Ellaine sa mga prinoproblema niya. Hindi niya na alam ang gagawin
sa kababata. Minsan gusto niya nang sumuko. Kasi naman ano naman ang mapapala niya
'di ba?

But then, he realized that Elisha will not be happy seeing her little sister
ruining her own life.

He wants Elisha to be happy. Even though she's not here anymore.

And now that Vin reminded him about Ellaine, lalo lang sumakit ang ulo niya.

Alam ng mga kaibigan niya ang nakaraan niya. Lahat naman silawalang itinatago sa
isa't-isa. Si Marco lang ang magaling roon. Kita mo, nalaman lang nila na may
nangyayari na sakanila ng sekretarya niya na naging lyricist nito. Tapos malalaman
nalang nila na isa pala itong writer. Masyado na nga siguro siyang nabababad sa
rancho.

"I don't know." Iyon lang ang nasabi niya.

"Bahala ka na nga sa buhay mo. Malaki ka na. Sana nga lang, huwag kang gumaya kay
Marco na padalus-dalos ng desisyon."

Tumayo na ito. "Iligpit mo ang mga iyan pag tapos ka na. Night, 'pre."

Tinanguan niya lang ito at tsaka tinungga ang natitirang alak na nasa baso niya.

Napahilot nalang siya sa sentido nang maalala rin na birthday ni Ellaine rin pala
sa mga susunod na araw!

Ano ba'ng gagawin niya?

"Great. Just great." He muttered to himself.

-----Fifteen
Aaahhh!! Nanunuod ako ng UBER tapos.. tapos.. AAHH! Papasok daw si Dara sa PBB
house! whoooo!!!!!!

----

"Ano'ng ginagawa mo dito?" Bungad sakanya ni Erin.

"Masama ba'ng puntahan ka? Tabi. Papasok ako." Tinabig niya ng mahina si Erin at
dire-diretsong pumasok sa bahay nito.

"Hoy ungas! Trespassing ka!" Sigaw sakanya ni Erin.

Sumalampak siya sa sofa nito at itinaas pa ang kanyang dalawang paa sa coffee table
sa harap.

"Mukhang ang linis ata ng bahay mo?" Puna niya rito. Maraming beses na kasi siya
nakakapunta sa bahay ni Erin dahil madalas kasi kapag narito siya sa Metro ay ito
lang ang free na pwede niyang bulabugin. At sinasabi niyang sa tuwing na pupunta
siya sa bahay nito ay ubod ng dumi at kalat ng bahay nito.

"Naglinis si Vin kahapon eh." Kibit-balikat nitong sagot. Tumaas naman ang kilay
niya.

"Ginagawa mong katulong ang kaibigan ko?"

Umupo naman ito sa tabi niya at isinandal ang ulo sa sofa. "Siya ang nagkusa, noh!
Tsaka, teka nga! Bakit ka ba nandito?! It's eleven in the evening don't tell me na
wala ka lang magawa dahil sinasabi ko sa'yo Dominico, sisipain kita palabas ng
bahay ko!"

Natawa naman siya rito. Tulad nito ay sinandal niya rin ang ulo sa sofa. "Busy kasi
silang lahat. Si Dylan at Mitch busy sa makulit nilang kambal. Si Jeremiah naman
bantay sarado kay Colyn dahil nga buntis. Si Vin laging babad sa trabaho. Si Marco
naman hindi ko makakausap ng matino iyon ngayon."

"So ako nga ang binulabog mo?" Mataray na tanong ni Erin.

Napangiti siya nang tarayan siya ni Erin. Naaalala niya si Ellaine. Pareho sila ni
Erin. Mataray at ang lakas ng boses.

"Ano'ng nginingiti mo diyan? Hala! Don't tell me nagtatago ka dahil gusto ka nang
ipasok sa mental ng magulang mo? Nasobrahan ka siguro sa amoy ng kalabaw ninyo!"

Binatukan naman niya si Erin. "Alam mo ikaw ata ang baliw sating dalawa eh. Hindi
ko alam kung paano kayo nagkakasundo ni Vin."

Lumabi naman ito. "Kumpara naman kasi sainyong magbabarkada, di hamak na mas mabait
at maintindihin si Vin."

He just made a face and rested his head on the sofa. He closed his eyes. He's
tired. Ang dami niyang ginawa sa araw na ito. At isa na roon ang pagbisita sa
puntod ni Elisha at pagbisita sa magulang niya.

"Okay, let's get this over with. Ano'ng problema mo, emo boy?" Erin asked him.

"Huh?" Kunot-noong tanong niya rito.

Erin rolled her eyes. "C'mon. Alam ko naman na kaya ka nandito kasi may gumugulo
diyan sa isip mo. Kilala ko na kayo, ganyang-ganyan din iyang iba mong kaibigan.
Hala, sige. Magsalita ka." She crossed her arms and looked at him intently.

Napipi siya sandali. Gusto niya nga bang sabihin kay Erin angproblema niya kaya
dito siya napadiretso nang magulo na ang isip niya?

Erin sighed. "Look, Dominico. If you're looking for a drinking buddy, I refuse
dahil may trabaho ako bukas. All I can offer is to listen to your rants or whatever
is bothering you. Take it or leave it."

Huminga siya ng malalim. "It's about Ellaine."

"The one you're baby sitting?"

Binalingan niya ito. "You knew?"

She shrugged her shoulders. "Vin told me."

Napailing nalang siya. Kahit kailan talaga ang kaibigan niyang iyon ang hindi
makakapagtago ng sikreto kay Erin. Close kasi ang dalawang ito, ewan niya ba kung
paano nangyari. Plus, it's not his story to tell anyways.

Huminga muna siya ng malalim. "Ano pa'ng sinabi niya sa'yo? Sabihin mo na para
hindi mapahaba itong kwento ko."

"Sa lahat ng manghihingi ng tulong, ikaw ang napakademanding." Pabalang na sabi ni

Erin sakanya.

Tinignan niya si Erin na naniningkit.

"Fine! Huwag ka ngang tumingin ng ganyan. Geez!" Erin said. "Sabi niya lang ay
namromroblema ka lang dahil sa ex mong matagal ng rest in peace at tsaka sa girlalu
na kasama mo sa rancho."

Tumango naman siya. "Nasabi rin ba niya sa'yo na magkapatid sila?"

He heard Erin gasped and she held his shoulders and made him look at her. Nanlalaki
ang mga matanito. " 'Di nga?! Grabe! Pang-MMK naman iyang buhay mo. Eh ano'ng
problema mo?"

Umayos siya ng upo. "Kasi ganito.. bukas na ang death anniversary ni Elisha - my
ex-girlfriend."

Tumango-tango naman si Erin sakanya. "And?" Pag-uudyok nito.

He sighed. "And I want to grieve. I should grieve."

Nangunot naman ang noo ni Erin. "I can sense a 'but' in your sentence."
Again, he heaved out another sigh. "But I also want to be with Ellaine - Elisha's
sister, dahil birthday niya rin bukas. And I want her to be happy on her day. I-I
just don't know what to do!"

Erin tapped his shoulder. "Let me just ask. Gaano na katagal nawala si Elisha?"

"Nine years na bukas."

"And you haven't moved on?!" Gulat na sambit nito.

"It's not that easy Erin! Minahal ko siya, at alam ko mahal ko parin siya! T-
Tapos.. tapos wala pa akong nagawa para iligtas siya."

"It's not your fault, Mico. Walang may gusto na mangyari iyon."

"A-Alam ko, pero pwede sanang iwasan iyon." Mahinang sambit niya.

"What do you mean?"

"If only they did not went out during that heavy rain." He said.

"They?"

"Elisha and Ellaine."

"Mico.. huwag mong sabihin sa'kin na sinisisi mo si Ellaine?"

Natigilansiya sa tanong nito.

Hindi.

Iyon kaagad ang pumasok sa isip niya sa tanong ni Erin sakanya.

Hindi niya sinisisi si Ellaine.

Iyon ang malinaw sa isip niya.

"Hindi, kahit kailan hindi ko sinisi si Ellaine sa mga nangyari." Mariing sagot
niya rito.
"Dapat lang. Dahil aksidente ang mga nangyari. Walang may gusto nun. Wala tayong
karapatang manisi ng iba." Pangaral ni Erin.

"Alam ko iyon. Pero.. bakit ganoon?" Tumigil siya saglit dahil may kung anong
bumikig sa lalamunan niya. "B-Bakit.. sa tuwing nakikita ko si Ellaine.. nasasaktan
ako.. naaalala ko si Elisha.."

Huminga ng malalim si Erin. "Mico, if only I knew the answer, sasagutin kita agad-
agad. Pero, ikaw lang ang makakasagot niyan eh." Huminga ito ng malalim bago ulit
nagsalita. "Pero ito lang ang masasabi ko sa sitwasyon mo Mico, learn to move on."

"I'm trying but it's hard."

Ngumiti si Erin. "Lahat naman mahirap gawin. Walang madali. I can see that Ellaine
is also important to you.. and I know that you'll do the right thing."

Napa-isip siya sa sinabi ni Erin.

Ano nga ba ang right thing?

Tumayo si Erin at ginulo ang buhok niya. "Don't stress yourself too much. Ikaw pa!
Ikaw lang ata ang kakilala kong magsasakang matalino!" She tried cracking a joke to
lighten his mood. At hindi naman ito nabigodahil napangiti siya nito.

"Alam mo bang pagkakita sa'kin ni Ellaine ay akala niya magsasaka ako?" Lalong
lumapad ang ngiti niya nang nag-flash ang mukha ni Ellaine noong nalaman nitong ang
magsasakang tinatawag nito ay si Mico na kinakapatid at kababata niya.

"Talaga?! I really want to meet this Ellaine. Mukhang magkakasundo kami."

Natatawang sabi ni Erin.

Nag-inat ito at humikab. Nangunot naman ang noo niya. "Did you went out on a date,
again?"

"Mm-hmm." Tango nito.

He made a face. "Pang-ilan na iyan?"

She shrugged. "I don't know. I lost count." Natatawang sagot nito.

Napailing nalang siya. Simula nang magresign si Erin sa trabaho sa kompanya ni

Dylan at nang magtayo ito ng sariling negosyo ay nagkaroon ito ng flexible time. At
sa mga oras na iyon, kung hindi nila siya kasama ay nakikipagdate ito sa iba't-
ibang lalaki.

"Magkasakit ka niyan." Biro niya rito.

Erin's eyes widened. "My God, Dominico! It's not like I'm having sex with my dates!
Matulog ka na nga lang. Alam ko namang dito ka magpapalipas ng gabi."

Natatawang tinignan niya ang likod ni Erin. "Night, Erin!" Pahabol na sigaw niya.
Itinaas lang nito ang kanang kamay bago pumasok sa loob ng kwarto nito.

-----

Ellaine was awakened by the noise coming from outside of her room. Inis na
napakamotsiya ng ulo at tinignan ang orasan sa bedside table niya.

It's ten am in the morning. Gusto niya pang matulog. Pagod siya kahapon dahil
tumulong siya sa pagkolekta ng mga itlog na idedeliver sa metro. Puyat rin siya
kagabi dahil sa kakaisip ng mga bagay bagay.

Today is her birthday. At death anniversary ng ate niya. At 12 midnight, she

prayed. Kahit na ganito siya, marunong siyang manalangin. She asked God to take
care of her sister. She even talked to her sister's picture.

All these years, ganoon lang ang ginagawa niya tuwing kaarawan niya.

At iyon din ang balak niyang gawin ngayon. Ang magmukmok at magkulong sa kwarto
niya. Balak niyang matulog buong araw kaya nga sobrang pinagod niya ang sarili
kahapon kakatrabaho.

Muling nagkaroon ng ingay sa labas ng kwarto niya kaya naman dali-daling tumayo
siya at marahas na binuksan ang pinto at binulyawan ang kung sino mang nasa labas
ng kwarto niya.

"ANO BA?! ANG IINGAY NINYO!" sigaw niya.

Isa-isa niyang tinignan ang mga naroon. Mabilis pa sa alas-kwatro na nagsiayos ang
mga katulong sa harap niya.

"Señorita, k-kain na po." Nanginginig na sabi sakanya ng isang maid.

Tinaasan niya ito ng kilay. "Iakyat niyo nalang dito ang pagkain ko. At, huwag nga
kayo mag-ingay! Naiirita ako!"

"P-Pero.."
"May reklamo ka? Nagrereklamo ka?!" Matarayna tanong niya sa isang maid na aapila.

Nagtinginan ang mga ito sa isa't isa na tila nanghihingi ng tulong sa bawat isa.

Tumaas naman ang kilay niya. "Ano'g saltik niyong tatlo?!" Inis na tanong niya sa
mga ito.

"S-Señorita, bumaba na po kayo sa dining room. Please po."

Pagkasabi nun ay mabilis na nagsitakbo ang mga ito pababa sa hagdan.

"Ano'ng problema ng mga nun?" Tanong niya sa sarili.

Binagsak niya ang pintuan at pumunta sa banyo. Wala na. Sira na ang tulog niya.
Nawala na ang antok niya.

Isa pa, gutom narin naman siya. Mamaya nalang ulit siya matutulog.

Habang naghihilamos ay napatingin siya sa repleksyon sa salamin.

Twenty-three years old na siya. Ang bilis ng panahon. Pero ang tagal para maging
maayos siya.

Nasaan na kaya si Mico?

Hindi niya maiwasang isipin ito. It's suppose to be her first birthday with him
after nine years. Pero nasaan ito? Nandoon sa metro at marahil ay dinalaw ang
puntod ng ate niya.

She felt a slight pain in her chest.

Kailan ba niya makakalimutan ang nararamdaman kay Mico? Malinaw pa sa tubig ang
katotohanang kapatid lang ang tingin nito sakanya. Pero masama ba'ng umasa?

"Get yourself together, Ellaine." Kausap niya sa sarili.

She didn't mind going out with her nightiesand silk robe. Puro babae naman sila sa
hacienda at kakain lang naman siya.

Kaya naman ay bumaba na siya at dumiretso sa dining room.

Pagkapasok ay napaurong siya paatras nang makita kung ano ang nasa harapan niya.
"SURPRISE! HAPPY BIRTHDAY SEÑORITA!" Sabay-sabay namang nagsisigaw ang mga kasama
niya sa hacienda. There were banners, balloons. They are all wearing their party
hats at ang iba naman ay may mga torotot.

She was happy. Of course. Dahil kahit papano ay may nakaalala sa kaarawan niya.

Pero tila naman tumigil ang mundo niya nang may isang lalaking lumabas galing sa
kitchen at may dala-dalang cake.

"M-Mico.." Bulong niya sa sarili.

Tumigil ito sa harap niya. "Happy Birthday sweetie, please blow your candle and
make a wish then go back to your room fast." Nakangiting sabi nito pero may diin
ang huling sabi nito.

Napakunot naman ang noo niya. "Huh?"

"Kung napapansin mo kasi sweetie, maraming lalaki rito and naka-nighties ka lang
with not wearing underneath that piece of cloth."

Nanlaki naman ang mga mata niya. Oo nga pala! God! Agad na pinulupot niya sa sarili
ang silk robe niya at lumayo kela Mico.

"Where are you going?!" Tanong ni Mico nang tumalikod siya sa mga ito at aakyat sa
kwarto niya.

"Magpapalit! I can't blow my candle if I'm wearing this!God! Wala man lang kayo
pasintabi!" And then she hurriedly went inside the bathroom and opened the shower.

-------Sixteen

Welcome Back Dara Park!!

-------

Kanina pa tapos si Ellaine na maligo at nakapagpalit narin siya ng damit. Dahil sa

pagmamadali ay maong shorts at statement shirt lang ang sinuot niya.

Dapat kanina pa siya bumaba at pumunta sa mga tao na nasa dining room pero
natigilan siya. Halos isang oras na ata siyang nandito sa kwarto niya. Nakaupo lang
siya may kama niya at malalim ang iniisip.

"Akala ko nalunod ka na eh."

Liningon niya kung sino ang nagsalita at doon nakita niya si Mico na nakasungaw sa
may pinto niya. Hindi niya ito nginitian, hindi niya rin ito sinungitan. Tinignan
niya lang ito.

Pumasok si Mico at lumapit sakanya. Tumabi ito sa tabi niya.

"Baba ka na. Matutunaw na ang kandila mo oh."

Yumuko lang siya sa sinabi nito at pinaglaruan ang mga daliri niya.

"Ellaine? Ano'ng problema?" Hinawakan ni Mico ang kamay niya ng mahigpit.

Tinignan niya ito ng walang ekspresyon. "Bakit ka nandito? Death anniversary ni

Ate."

"It's also your birthday." Sabi nito na tila ba binalewala lang ang sinabi niya.

"Matagal na ako tumigil sa pagse-celebrate ng birthday ko."

Nagulat naman siya nang biglang umalis sa tabi niya si Mico at nag-squat sa harap
niya.

Hinawakan nito ang baba niya at iniangat ang mukha niya. "Pwes, it's time to
celebrate your birthday again."

Gusto niyang yakapin ito. Gusto niyang magtatalon sa tuwa dahil sa sinabi nito.
Pero hindi niya magawa.

Dapat ba?

Pwede ba?

Ayos lang ba?

Iyang mga tanong na iyan ang pumipigil sakanya.

"Tell me what you're thinking." Salubong ang kilay ni Mico nang tanungin siya nito.

"Pwede ba? Ayos lang ba?" Sagot niya.

"Of course you can tell me."

Umiling siya. "No, I mean that's what I am thinking."

Kumunot naman ang noo nito na tila hindi siya naiintindihan.

Huminga siya ng malalim. "I don't think it's right to celebrate my birthday. Parang
feeling ko binabastos ko ang alaala ni Ate. Ayokong maging masaya sa araw ng
kamatayan niya." Tuluyan ng tumulo ang luha niya.

Mico immediately wiped it. "Ssh.. don't say that, sweetie."

"Ikaw? Nakalimutan mo na ba ang Ate ko? Bakit mas pinili mo pa ang i-celebrate ang
birthday ko kesa sa magluksa ka?"

Mico smiled at her. "Alam mo ba iyan din ang problema ko nung mga nakaraang araw? I
always remind myself that I should grieve. But my friends put some sense to me.
Elisha will always be my love. She will not be erased in my memory and heart. I
always pray for her. Pero hindi rin naman tama na makalimutan ko rin ang ibang tao
na importante sa'kin.Lalo ka na."

"Mico.."

"All I'm saying is that huwag mong pigilan ang sarili mo sa mga bagay na
magpapasaya sa'yo. I saw how your eyes lit up the moment you saw our surprise.
You're happy."

Tumango siya sa sinabi nito. "I am happy." Saad niya.

"Kung ganoon. Halika na at mauubos na ang kandila mo sa baba. Besides, I'm hungry."

Hinila siya nito patayo at ginulo ang buhok. She made a face.

"Halika na." Nauna ito maglakad.

She smiled. How she adore this man. How she wished that it was her that holds his
heart. How she loves this man. And how she wished that Mico will love her in a
different way.

Mabilis na yinakap niya si Mico mula sa likod. She felt his body stiffened.
"Ellaine?"

"Thank you, Mico." Mahinang sambit niya rito. She rested he chin on his back.

Hindi niya maiwasang maamoy ang pabango nito. He smells divine. And she can feel
his abs through her hands that are resting on his stomach.

"Ellaine?" Tawag muli ni Mico.

"Hmm?"

"Ellaine?"

"Hmm?!"

"Ellaine?" Natatawa na ito.

"Hmm? Ano?"

"Can you let go now?" Natatawang tanong nito.

Nagmulat siya ng mga mata at mabilis na humiwalay sa pagkakayakap kay Mico.

Shefelt her face burning up with embarassment. Bakit ba masyado siyang nadala sa
pagkakayakap rito?

She saw Mico with his boyish grin on his face. She knows that anytime soon ay
aasarin siya nito.

"Don't say a fucking word!" Asik niya rito at nauna ng lumabas ng kwarto niya.

Napahilot siya sa sentido niya.

"Sabay na tayo!" Nakangiting sabi ni Mico sakanya. Sinabayan siya nito sa

paglalakad at inakbayan pa.

"I swear Mico..-"

"I won't say a fucking word. Mahirap galitin ang may birthday. Baka hindi ako
pakainin kahit na ako ang gumastos."
Tinaasan niya ito ng kilay. "Sinusumbatan mo ba ako?"

Tumawa naman ito. "Hindi ah. I'm just saying."

Nang makarating na sila sa dining room ay ganoon parin ang ayos ng mga tao roon.
Nakita niya si Hannah na inabot ang cake kay Mico.

Umirap siya ng palihim. Okay, sige. Hindi na muna siya maiimbyerna kay Hannah.
Birthday naman niya eh. Bukas nalang.

Nakangiting lumapit si Mico sakanya habang hawak ang cake.

"Ready for your wish?"

Tinignan niya ito saglit sa mata at tsaka niya nginitian ito. "Yes."

"Blow your candle." Nakangiting sabi ni Mico.

Pumikit muna siya at sinabi ang wish niya sa utak at tsaka mabilis na hinipan ang
kandila sa cake. Malakas na palakpakannaman ang sumunod na narinig niya.

"Thank you, Mico." Bulong niya rito.

Niyakap naman siya ni Mico gamit ang isang braso at hinalikan sa gilid ng ulo.
"You're welcome, sweetie."

-----

"Kanina pa kita hinahanap, nandito ka lang pala." Pukaw sakanya ni Mico.

Kauuwi lang ng mga trabahador ni Mico at nagliligpit naman na ng mga pinagkainan

sina Manang Ising. Sila lang ang mga kasama niya sa kaarawan niya at si Mico pero
ayos lang sakanya. Dahil napasaya siya ng mga ito. It's not bad after all. Masarap
kausap ang ibanh trabahador ni Mico. Nakakatawa at mga kenkoy.

"You found me." Baling niya rito.

Umupo si Mico sa may tabi ng duyan na lulan niya. Nandito sila sa may veranda ng
hacienda nila Mico. Ang ganda ng gabi rito sa rancho ng mga Illustre. Kitang-kita
ang mga bituin sa langit hindi katulad sa metro.
"Are you happy?" Biglaang tanong ni Mico sakanya.

Nakangiting nilingon niya si Mico at masayang tumango rito. Sinagot naman siya nito
ng isang ngiti.

Maya-maya lang ay may iniabot sakanya si Mico na isang rectangular box na itim na
may nakacarve na pangalan niya.

"Ano ito?" Nakangiting tanong niya kay Mico.

Binuksan niya iyon at isang kwintas ang bumungad sakanya. Kinuha niya iyon at
pinagmasdan. It was a white-gold necklace with a pendant that is

shaped like a lightning that is covered with tiny gold gems.

"Mico..ang ganda."

"Your parents gave it to me the other day. Happy birthday raw."

Nawala ang ngiti niya sa mga labi. "My parenets?"

Huminga ng malalim si Mico. "Pinuntahan nila ako at pinaabot lang iyan. Gusto sana
nilang puntahan ka pero hindi nalang daw dahil alam nilang galit ka sakanila."

Hindi siya nakakibo. Pinagmasdan niya ang regalo sakanya ng parents niya.

"Ellaine.."

"Pakisabi kela Mommy, thank you." She ended the topic immediately.

Narinig naman niyang bumuntong-hininga si Mico. "Ellaine, I know wala ako sa

posisyon pero --"

"Stop it, Mico. Please."

Natigil naman ito. Alam niyang guto siyang kausapin ni Mico tungkol sa parents
niya. Pero ayaw na niya muna. Sensitive ang mga iyon para sakanya. And she doesn't
want to ruin the mood.

"Ikaw? Wala ka bang regalo sa'kin?" Pag-iiba niya ng usapan.

Natawa naman si Mico. "Hindi pa ba regalo ang tawag sa ginawa ko Aba, ako ang
gumastos sa handa mo ah!"

Lumabi naman siya rito. "Kuripot mo. Haciendero ka pa naman tapos iyon lang ang
regalo mo?"

Kinurot ni Mico ang labi niya na nakanguso at natatawang tumayo. "Oo na. Alam na
alam mo talaga na may regalo ako sa'yo, ano? Hintayin mo ako."

Nakangitingdinuyan niya ang sarili habang hawak ang regalo sakanya ng mga magulang
niya.

Ilang minuto lang ay bumalik na si Mico.

"Nasaan na?" Nagtatakang tanong niya nang sumulpot ito sa harap niya pero wala
namang dala.

"Nasa likod mo."

Tumayo siya at tinignan ang regalo nito sa likod niya. Napanganga siya sa nakita.

Mabilis na nilingon niya si Mico. She saw him grinning from ear to ear.

He spreaded his arms. "I know, I know.. Yakapin mo na ako."

She scoffed. Imbis na ito ang yakapin niya, ang regalo nito ang niyakap niya.

-------Seventeen

"Ellaine.."

"Oh?"

"Huy!"

Ilang ulit na niyang tinawag si Ellaine pero sagot lang ito ng sagot pero hindi
naman siya tinitignan at pinapansin.

"Tignan mo kaya ako." Naiinis na sabi niya. Kanina pa kasi niya ito kinakausap pero
tila wala itong naririnig.

Kanina nang ibigay niya ang regalo ni Ellaine ay akala niya siya ang yayakapin
nito. Pero imbes na siya ang bigyan ng yakap nito ay ang regalo niya ang niyakap ni
Ellaine ng mahigpit.
Tinignan naman siya ni Ellaine nang siguro'y maulingan nito ang bahid ng inis sa
boses niya.

"Naiinis ka ba?" Nakangiting tanong sakanya ni Ellaine.

"Tingin mo?"

"Ang sungit mo naman." Natatawang sabi ni Ellaine.

"Hindi ka pa nga nagte-thank you sa'kin eh." Nakangusong sabi niya rito.

Pinalo naman siya ni Ellaine tapos ay sumiksik sa tabi niya. Laking gulat niya nang
bigla siyang yakapin ni Ellaine.

Sa wakas.

"Thank you, Mico! Nagustuhan ko talaga iyong gift mo."

Niyakap naman niya ito pabalik. Tinignan niya ito. "Basta ako una mong ipinta ah?"

Nginitian naman siya ni Ellaine at binalingan ang regalo niya.

Mga blank canvass, paint brushes at paints ang regalo niya kay Ellaine. Ito ang
nabili niya nung pumunta sila sa bayan at ito rin iyong tinitignan ni Ellaine sa
isang stall. Habang namimili ito ng mga damit ay pasikreto niyang binili ang mga
iyon dahil alam niya na mahilig magpinta si Ellaine. Saksi siya sa galing nito.

"Pag-iisipan ko."

"Bakit kailangan pang pag-isipan?"

"Eh I have so many pictures in my head that I want to paint na eh. Lalo na dito sa
rancho mo, ang daming magagandang ipinta."

Nailing nalang siya at ginulo ang buhok nito.

"Gusto mo samahan kita?" Alok niya rito.

Tumango naman ito. "Ibalik mo ako doon sa batis na pinuntahan natin ah?"
"Kailan mo gusto?"

"Bukas!"

Tumawa naman siya. "No can do, sweetie. We have work tomorrow."

Ellaine made a face. "Hindi pa pwedeng day-off muna ako bukas?"

Napataas naman ang kilay niya. "Nice try. Pero no. Dating gawi sweetie, be up
early."

Napanguso naman ito.

He smiled at Ellaine. She's so cute. Lalo na kapag ngumunguso ito. Hindi niya
napigilan ang sarili na kurutin ang magkabilang pisngi nito.

"Aray! Ano ba?!"

"You're such a cutie!"

"Cute is an understatement, Mico. I'm beautiful." Nakangising sabi nito sakanya.

Napahalakhak naman siya sa sinabi nito.

Maya-maya lang ay pinalo-palo siya ni Ellaine sa balikat. "Bakit ka tumatawa?

Nakakatawa?

May angal ka?! You think that I'm not beautiful?!"

Pinigilan naman niya ito kakapalo. Hinawakan niya ang palapulsuhan nito, he looked
at her intently. "Of course you're beautiful."

Tumaas naman ang kilay ni Ellaine at inirapan siya. He chuckled at the way she
acted.

Tumayo na si Ellaine at isa-isang kinuha ang mga regalo nito. "Bahala ka na nga
diyan! Matutulog na ako."

Tumulong naman siya sa pagbubuhat ng mga regalo nito pabalik sa kwarto ni Ellaine.

Nang nasa harap na sila ng kwarto nito ay hinarap siya ni Ellaine. "Goodnight."
Sabi nito.
"Goodnight rin." Nakangiting sabi niya tapos ay hinalikan ito sa pisngi. "Happy
Birthday ulit."

Tumalikod na siya at tinungo ang kwarto niya pero tinawag siya ni Ellaine.

"Mico!"

Nilingon niya ito. "Bakit?"

"Uhm.. t-thank you ulit. Napasaya mo ako."

Ngumiti siya rito. "Wala iyon. I want to see you happy again. Sleep na." Pagtapos
nun ay pumasok na siya sa kwarto niya.

--------

"Good Morning!" Bati ni Ellaine sa kababa lang na si Mico.

Nagulat naman ito nang makita siya na umiinom ng gatas niya. "Ang aga ah!" Biro
nito sakanya.

Nginisian niya lang ito. "Just shut up and eat your breakfast and get this over
with."

Umupo naman ito sa tapat niya. Binigyannaman si Mico ni Manang Ising ng kape at
isang plato na may bacons and eggs na may sinangag.

"Thanks Manang!" Sabi nito tapos ay binalingan ni Mico ang kinakain niya.

"Iyan lang ang kakainin mo?" Puna nito sakanya.

Tinaasan niya naman ito ng kilay. "Bakit?"

"A glass of milk and three toasts. Sure kang mabubusog ka niyan, baka himatayin ka
mamaya kapag nagtrabaho na tayo."

Umiling siya rito at kinagatan ang isang toast niya. "I don't eat heavy breakfast
like you do. Baka tumaba ako."

"What's with you women and your stupid diet? Ginugutom niyo lang ang sarili niyo."
He said while chewing his food.

"And what's with you men and your lack of manners? Ever heard of 'do not talk when
your mouth is full'?"

Natawa naman ito. "Hindi uso sa'kin iyon."

She gave him a sarcastic smile. "Pansin ko nga."

Natawa naman ulit ito at patuloy na kinakain ang pagkain nito. Siya naman ay inubos
narin ang almusal niya. "Ano nanaman ba'ng gagawin natin ngayon?" Tanong niya rito
habang umiinom ito ng tubig sa may kitchen sink.

Inilapag muna ni Mico ang baso at tsaka siya sinagot. "We will paint the barn
house."

Nang narinig niya ang salitang 'paint' ay agad na na-energize siya. "Paint?"
Paninigurado niya rito.

Ngumiti naman si Mico sakanya. "Yes,paint. Ang laki ng ngiti mo ah!"

Iniarapan niya lang ito. "Tse!"

Nauna na siyang lumabas ng hacienda. Hinintay nalang niya si Mico sa front porch.
Hindi naman nagtagal ay dumating na ito. Buti nalang talaga naka-shorts at shirt
lang siya. At tsaka to be honest, nasasanay na siya sa pagsusuot ng mga ganitong
damit. Halos hindi na nga niya ginagalaw ang mga signature clothes niya. Una, saan
naman niya iyon gagamitin dito sa rancho? Baka masira at madumihan lang ang mga
ito. Isa pa, her new 'cheap' clothes are comfortable. Okay na sakanya iyon.. sa
ngayon.

Kailangan niyang magtiis. Hindi siya makakabalik sa metro if lagi niyang susuwayin
si Mico. She's been here for a month now and it bores the hell out of her. Noong
mga unang araw ay ayos lang eh, pero habang tumatagal ay namimiss niya ang buhay
niya sa metro. She misses the night life, her car, her phone, her money.. lahat.

"Let's go!" Aya sakanya ni Mico.

Tinanguan niya ito at sumunod nalang siya rito.

"Sakay." Sabi ni Mico.

"Marunong ka mag-motorbike?"

"Ano sa tingin mo? Sweetie, don't state the obvious. Halika na. Kanina pa sila Mang
Densio roon." Sabi nito.

Hearing Mang Densio's name, agad namang pumasok sa isip niya si Hannah.

Sumakay siya sa motorbike nito at nilagay ang dalawang kamay sa magkabilang

balikatnito.

"Not there." Kinuha nito ang dalawang kamay niya at ito na mismo ang pumulupot sa
bewang nito. "Here. Hold on tight." Narinig niyang sabi nito.

"Yeah.. yeah." Sagot niya.

---

Nang makarating na sila sa barn house ay akala niya maraming tao pero nakita niya
lang ay tatlong lalaking trabahador,si Mang Densio and of course.. Hannah.

Bumaba na sila ni Mico at tinungo ang mga ito. She wanted to rip off Hannah's
smile. Naiimbyerna siya rito.

Sabagay. Tapos na ang birthday niua, pwede na niya itong tarayan.

"Good Morning!" Bati ni Mico sa mga ito.

"Morning señorito, señorita." Bati ng mga ito sakanila.

"Morning, Mico!" Baling ni Hannah kay Mico. Mico just smiled back. Napangisi siya.

An idea came up in her mind. Ikinawit niya ang kamay niya sa braso ni Mico. Mukha
namang wala lang kay Mico ang ginawa niya. Napatingin lang ito sakanya.

"Yes, sweetie?" Tanong nito sakanya.

Tinignan niya muna si Hannah. Nakita niya ang gulat nang siguro'y marinig ang tawag
sakanya ni Mico.

Binalingan niya si Mico. "Pwedeng ako ang magdesign sa barn house? You know with
the color and stuff." Nakangiting sabi niya kay Mico.
"Of course ikaw ang gagawa nun. Halika at nang makita mo ang barn house." Iginiya
siya ni Mico paikot sa barn house at habangpinagmamasdan iyon ay iba't ibang ideya
na ang pumapasok sa isip niya.

"Nakaisip ka na ba?" Tanong sakanya ni Mico.

Tumango naman siya rito.

Agad na tinawag ni Mico sila Mang Densio at sinimulan niyang ipaliwanag ang gusto
niyang mangyari. Agad naman nakuha ng mga ito ang mga instructions niya kaya kanya-
kanya na silang kuha ng mga paint at brushes nila.

----

"Break muna!" Naulingan ni Mico ang boses ni Manang Ising.

Agad naman silang nagsilapit kay Manang Ising na may dalang kanin at ulam. Inabot
na sila ng tanghali at kalahati na ang natatapos nila.

Habang kumukuha siya ng plato ay nilapitan naman siya ni Hannah.

"Hi, Mico!" She greeted him.

"Hi!" Ganti niya.

Hannah is the daughter of Mang Densio - one of his Dad's trusted employee -
nakilala niya ito when he came back from Canada when he was twenty-three and Hannah
was twenty that time. They became friends. And everything was history.

"Pwedeng magtanong?"

"Sure!"

"Kayo ba ni.. uhm.. kayo ba ni Ellaine?"

Natigilan siya sa tanong nito. Maya-maya lang ay natawa siya ng bahagya sa tanong
nito. "No. Ano ka ba, Hannah." Natatawang sabi niya rito.

Miski ito ay natawa rin. "Ah. Buti naman."

"Ha?" Baling niya kay Hannah. Para kasingmay binulong ito. Eh hindi niya narinig.
Nagulat naman ito. "Ha? Ah sabi ko kain na tayo!"

Tumango nalang siya. Habang kumukuha ng pagkain ay bigla niyang naisip si Ellaine.
Kanina pa niya ito hindi napapansin. "Hannah, nakita mo ba si Ellaine?"

"H-Hindi eh." Sagot nito. "Kakain din iyon. Baka naghugas lang ng kamay. Halika na,
kain na tayo."

Hinawakan nito ang braso niya at hinila pero pinigilan niya ito. "Mauna ka na.
Hahanapin ko lang si Ellaine."

Tinalikuran niya ito at bumalik sa barn house. Doon nakita niya si Ellaine na
engrossed sa pagpipinta nito.

"Ellaine, kumain ka muna." Tawag niya rito.

"Okay lang ako. Mamaya na ako kakain."

Tiningala niya ito muli. Nasa may hagdan kasi ito dahil pinipintahan nito ang medyo
mataas na bahagi nh barn house.

"Bumaba ka na diyan. Huwag matigas ang ulo!" Sermon niya rito.

Narinig niya itong pumalatak. "Oo na! Eto na! Ay!"

Nanlaki ang mata niya nang mamali ng tapak si Ellaine sa hagdan dahilan upang ma-
out of balance ito. Mabilis siyang kumilos para saluhin si Ellaine nang mahuhulog
na ito.

"Aahh!" Sigaw nito.

"Ellaine!" Mabilis na sinalo niya si Ellaine at pareho silang napahiga, Ellaine on

top of her.

"Okay ka lang?" Nag-aalalang tanong niya rito.

Tumangonaman ito habang nakatingin sakanya. "T-Thanks."

Inipit niya ang buhok ni Ellaine sa likod ng tenga nito.

He didn't know that Ellaine has brown eyes. Ngayon niya lang ito napansin. Ang haba
rin ng pilik-mata nito.

"M-Mico.."

"Ang ganda ng mga mata mo." Puna niya rito.

"A-Ano ba iyang pinagsasasabi mo? Pareho lang kami ni A-Ate Elisha."

"No, Elisha's eyes are not brown. But yours is real brown. Maganda."

Pinalo siya ni Ellaine sa dibdib ng mahina. "Tayo na nga tayo."

Pero bago sila makatayo ay pareho silang nagulat sa bumuhos sakanila.

Parehas silang natawa lalo na makita ang isa't isa na puno ng pintura.

"This is what we call 'work of art'." Natatawang sabi niya.

------- Eighteen

Two months na si Ellaine sa rancho nila Mico. Five weeks ago ay umuwi siya sa metro
dahil pinasundo siya ng Mommy niya for her Dad's birthday. Hindi na rin siya
nagreklamo dahil aaminin naman niyang namiss niya ang kanyang buhay roon. Masaya
siya nang hindi na puro bundok at puno ang nakikita niya. Feeling nga niya noon ay
isa siyang probinsyana na ngayon lang nakakita ng nagtatayugang buildings. Two days
lang siya namalagi sa mansion nila at tsaka ay pinabalik na siya sa rancho ng Daddy
niya.

Nagtaka nga siya dahil hindi sila nag-away ng parents niya sa pagbalik. Pabor
sakanya iyon, less stress. Ewan ba niya, pero mas na-excite pa nga siyang bumalik
sa rancho kesa sa manatili sa hacienda.

Sa loob rin ng dalawang buwan ay pabalik-balik si Mico sa Metro at dito sa rancho.

Ang sabi ni Mico ay dahil sa kaibigan niyang si Marco na may problema raw. Hindi
narin siya nagtanong pa dahil hindi naman siya tsismosa.

Tulad ngayon, wala nanaman ulit si Mico dahil ay may lakad daw sila ng barkada
nito.

Kaya heto siya at tumutulong sa kusina kasama sila Rona. Dahil wala naman siyang
kaibigan rito sa rancho ay sila Rona at ang iba pang mga kasama niya dito sa
hacienda ang nakakausap niya.

"Señorita, gusto niyo po ba ng may keso o wala?" Tanong sakanya ni Rona na may
hawak na keso at grater.

Ngumiwi siya at umiling. "Ayoko ng cheese."

"Ay, hindi po kayo mahilig sa keso, señorita?" Tanong ni Joan na isa ring
kasambahay rito sa hacienda.

"Hindi. Lalo na iyong mga solid cheese. But I eat cheese on pizzas. Ang weird ko
noh?" Natatawang tanong niya sa mga ito.

Natawa naman ang mga ito sakanya at sumang-ayon.

Bukod kay Manang Ising, Rona and Joan are the closest to her here in Mico's
hacienda. Kesa naman iyong bwisit na Hannah ang kaibiganin niya, sila Rona at Joan
nalang. Sadyang mainit talaga ang dugo niya kay Hannah. Hindi niya alam, pero
siguro alam niya na may iba kay Hannah beyond that 'nice' aura of hers.

"Ano iyang pinagkakaguluhan ninyo riyan?" Sabi ng kapapasok lang na si Manang

Ising.

"Hi! Manang! Gumagawa po kami ng halo-halo, gusto niyo po ba?" Masayang bati niya
sa matanda.

Natawa naman si Manang Ising sakanila. "Kayo talagang mga bata kayo. Alas-diyes
palang ng umaga ay halo-halo na kaagad ang inaatupag ninyo. Ikaw ba'y kumain na?"
Baling sakanya ni Manang Ising.

Ngumiti lang siya ng pilit. Napailing naman si Manang Ising at bumaling ito kela
Rona at Joan. "Tigilan ninyo muna iyan, ilagay ninyo muna sa ref, pakainin niyo
muna ang señorita ninyo." Utos nito sa dalawa.

Mabilis na tumalima naman ang mga ito at kinuhanan siya ng tanghalian niya.
Napangiti nalang siya. Sobrang pag-aalaga ang nararanasan niya dito sa hacienda na
parang hindi niya nararamdaman na mgakatulong ito at siya naman ay señorita rito.
Hindi niya nararamdamang magkalayo ang estado nila.

"Señorita, kumain na po kayo." Magalang na sabi ni Rona.

"Kakain lang ako kapag sumabay kayo sa'kin." Nakangiting sabi niya sa mga ito.
Nagulat naman si Rona sa sinabi niya.

"H-Hindi po pwede, señorita. Kalabisan na po iyon."

Natawa siya. "Kalabisan? Grabe naman iyang kalaliman ng tagalog mo. C'mon, don't be
such a killjoy. Tawagin mo na si Joan at sabayan niyo akong kumain. Wala si Mico
eh, wala akong kasabay."

Nakita niya ang pag-aalinlangan nito base sa mukha kaya naman nagsalita ulit siya.
"Kapag hindi niyo ako sinabayan, I'll fire you."

"Señorita--"

Tinaasan niya ito ng kilay. Sa huli ay tinawag na nito si Joan at sabay na silanh
tatlong kumain. Nagkwentuhan lang sila hanggang sa matapos na silang kumain.

Tumayo si Joan at niligpit ang mga pinagkainan nila. Miski siya ay tumayo para
tumulong pero pinigilan lang siya ni Joan. "Ako na, señorita."

"No, I insist. Minsan lang ako magsipag."

Sa huli ay nanalo parin siya sa argumento at nakatulong siya sa mga ito.

"Hi Manang Ising! Tapos na ako kumain, pwede na bang kumain ng halo-halo?"

"Oo sige, señorita. Ipapahanda ko na kela Rona."

Iwinasiwas niya ang kanyang kamay. "Hindi na po,

Manang. Ako na po. Kaya ko na, tsaka oo nga po pala. Ellaine nalang itawag niyo
sa'kin. Pati kayo Rona.. Ellaine nalang rin ang itawag ninyo sa'kin."

Ilang sandali lang na natahimik ang mga ito.

Ngumiti si Manang Ising. "Sige, Ellaine."

Nginitian niya rin ang mga ito. "Kain po!"

-----

"Hi Manang!" Humalik si Mico sa pisngi ni Manang Ising bago pumasok sa loob ng
hacienda. "Si Ellaine po?" Agad niyang tinanong kung nasaan si Ellaine.

Ngumiti naman si Manang. "Nandoon sa kusina at nakikipagkulitan nanaman kela Rona."

Kumunot naman ang noo niya. "Rona? Iyong kasambahay dito?"

Tumango naman si Manang Ising sakanya. "Oo, mukhang nagkakasundo sila nina Rona at
Joan."

Napangiti naman siya kay Manang. Narinig niya ang tawanan ng mga ito galing sa
kusina kaya naman naisipan niya munang umakyat sa kwarto niya kasunod niya si
Manang na may dalang mga paper bags.

Dalawang linggo rin siyang nawala dahil panay ang aya ng mga kaibigan niya sakanya.
Palibhasa, nagkabati na kasi si Marco at si Adie. Isang buwan mahigit ang inilagi
ni Adie sa New York kaya naman isang buwan mahigit ding naghintay ang kaibigan
niyang sira-ulo. Pero masaya siya para sa mga ito. Nasaksihan naman rin niya ang
mga pinagdaanan ng mga ito at deserve nila ang isa't isa.

"Kamusta naman si Ellaine, Manang?" Tanong niyapagkapasok nila sa kwarto niya.

"Maayos naman siya, hijo. Nagkukusa na siya sa pagtulong dito sa hacienda pero
minsan nagrereklamo parin sa gawain sa rancho." Bahagyang natawa ito. "Pero, malaki
na ang ipinagbago ni Ellaine. Biruin mo, hindi na ito nagpapatawag sa amin ng
señorita."

Napaangat naman ang tingin niya kay Manang Ising. "Talaga ho?" Hindi niya
makapaniwalang tanong rito.

"Oo, pero sa amin lang dito sa hacienda. Pero sa mga trabahador ay gusto niyang
señorita parin ang itawag sakanya."

Napangiti naman siya sa ibinalita sakanya ni Manang Ising. "Sige na ho Manang,

pakibaba na ang mga iyan. Huwag niyo po sabihing nakarating na ako, sosorpresahin
ko si Ellaine."

Ngumiti naman si Manang Ising. "Sige. Mauuna na ako."

Naligo muna siya pagkatapos ay nagbihis at tsaka bumaba sa kusina. Naririnig niya
parin ang tawanan nina Ellaine sa may kusina.

Doon naabutan niyang nagbabatuhan ng harina ang mga ito at tatawa-tawa. Napailing
nalang siya nang hipan ni Ellaine ang harina sa may bowl na naging dahilan para
lalong mamuti ang mukha nito.

Sumandal lang siya sa may hamba ng pinto at pinagmasdan si Ellaine. He's smiling
because he can see that Ellaine's having fun. He can see the genuine smile of
Ellaine. The smile he used to love. The smile that always makes him feel that
everything's gonna be alright.Napatingin sakanya si Rona at siniko si Joan para
mapatingin sa'kin. Tumigil sila at inayos ang sarili habang si Ellaine ay malakas
na tumatawa at pinapahiran ng harina sa mukha sina Rona at Joan. Nang siguro'y
mapansin nito na hindi na nakikipagbiruan sina Rona at humarap ito sa kanya.

Nanlaki ang mga mata nito at katulad ng ginawa nina Rona at Joan, mabilis rin
nitong inayos ang sarili at pinahid ang mukha. Pero lalo lang nadagdagan ang harina
dahil puro harina din ang nasa kamay nito.

Natawa tuloy siya sa inakto nito.

"Mukhang ginawa niyong lotion ang harina ko ah." Komento niya.

Yumuko naman sina Rona at Joan. "Pasensya na po, señorito." Hinging paumanhin ng
mga ito sakanya.

"Mico! Wala silang kasalanan ah! Ako nagsimula. Babayaran ko nalang kapag nabalik
na ang pera ko." Mabilis na agap ni Ellaine.

Napangiti siya rito tapos ay binalingan sina Rona at Joan. "Hindi ako galit. Sige
na, maglinis muna kayo ng sarili at linisin niyo itong kusina."

Mabilis na nagpaalam ang mga ito sakanila ni Ellaine.

Tinignan niya si Ellaine at sinenyasan na lumapit sakanya. Dahan-dahan naman itong

naglakad patungo sakanya.

Kinuha niya ang panyo niya at siya na ang nagpunas ng harina sa mukha nito. Mukhang
nagulat si Ellaine sa ginawa niya dahilan upang lumayo ito sakanya ng kaunti.

Hinila

niya ito at inilapit sakanya. "Stay still." Sabi niya.

"A-Ako na, Mico." Sabi nito pero inilayo niya ang panyo mula sa kamay nito.

"Stay still. Tsk. You are such a kid, sweetie. Ano naman ba ang pumasok sa isip mo
at ginawa niyong paintball ang harina ko?" Natatawang tanong niya rito.

Ngumuso naman ito dahilan para kurutin niya ang mga pisngi nito. Dumain naman ito
kaya mabilis niyang pinakawalan ito.

Iginiya niya ito palabas ng kusina at pinaakyat sa itaas. "Go to your room and wash
up, then we'll talk. May pasalubong ako sa'yo." Sabi niya rito.
Bigla naman siyang nilingon ni Ellaine. "Talaga?!" Excited na tanong nito sakanya.

Nginitian niya ito. "Yes, sweetie. So hurry up."

Nakita niya itong mabilis na umakyat at pumasok sa kwarto niya. Napailing nalang
siya.

Ellaine is really an unpredictable girl.

-----

Pagkatapos maligo ay bumaba na si Ellaine sa living room at agad na nilapitan si

Mico. She extended her had infront of him. Tinignan naman siya nito na tila
nagtataka.

"Pasalubong? Nasaan na?" Nakangiting sabi niya.

Natawa naman si Mico at hinawakan ang kanyang kamay at hinila siya paupo sa tabi
nito.

Nagulat siya nang bigla siya nitong yakapin ng mahigpit. Automatic na kumabog ang
kanyang dibdib.

My God! Micois at it again.

Kanina sa may kusina, nang ito mismo ang magpunas sakanya, hindi nito alam kung
gaano ang pagpipigil niya para lang halikan ito dahil sa sobrang lapit ng mukha
nito sakanya. Idagdag pa ang mabangong amoy nito na halatang kakaligo lang.

Tapos ngayon, feeling niya ay natutunaw siya sa yakap ni Mico. She smiled while she
was inside his arms. Nakaramdam siya ng maliliit na boltahe ng kuryente nang
yakapin siya ni Mico. And she wonders if she can make Mico feel the way she's
feeling?

"I missed you!" Sabi nito bago siya bitawan at guluhin ang kanyang buhok.

Nadismaya siya sa inakto nito. Alam niya na ang sagot sa tanong niya.

Hindi man niya naitanong ng direkta, ay ipinakita na kaagad nito ang sagot sa
tanong niya.

Mico loves messing her hair. Minsan naitanong niya ito noong mga bata pa sila kung
bakit ba ang hilig nitong pakelaman ang buhok niya. Ang sagot naman nito ay iyon
daw ang geture niya sakanya. Tinanong niya kung bakit kailangang may gesture pa ito
para sakanya at ang sagot nito ang nakapanglumo sakanya.

"Because, you're my little sister by heart."

Inayos ni Ellaine ang kanyang buhok at lumayo kaunti kay Mico. She composed herself
first before turning to Mico.

"Nasaan na ang pasalubong ko?" Tanong niya.

"Ano ba iyan, hindi mo man lang ba ako na-miss?"

Inirapanniya ito. "Ang kulit mo ah!"

"Hindi ka na talaga vocal, ano?" Natawa naman ito at may kinuha sa gilid ng sofa.
Nakita niya na isa-isang nilabas nito ang paper bags at inilagay sa coffee table sa
harap niya.

Mabilis siyang lumuhod sa carpet at dinungaw ang mga paper bags pero bago pa niya
tuluyang mabuksan ang mga ito, sunod-sunod na busina ng mga sasakyan ang narinig
nila ni Mico sa labas ng hacienda.

"Ano iyon?" Tanong niya kay Mico na nakakunot ang noo.

"Fuckers!" Bulong ni Mico at mabilis na tumayo at lumabas ng hacienda.

Nagtataka naman siya sa ginawa nito at tumayo naman siya para sumundo dito.

Nakita niya ang isa-isang pag-ibis ng mga tao sa apat na sasakyang magkakasunod.

"Mico, my man!"

------Nineteen (p.1 of 7)

Nakita ni Ellaine kung paano paglulundagan ng apat na makikisig na lalaki si Mico.

Sa may isang tabi ay naroon naman ang apat na mga babae. Ang isa ay tila modelo,
matangkad at ang ganda. Ang isa naman ay isang medyo matangkad na babae, kulot ang
buhok at may DSLR sa leeg, ang isa naman ay isang petite na babae na nakaangkla ang
braso sa matangkad na babae habang ang isa ay halata ang baby bump nito pero kahit
ganoon ay umaangat ang kagandahan at pagiging elegante nito.

Nangunot ang noo niya, parang nakikilala niya ang babaeng buntis. Saan nga ba niya
ito nakita?

Nang mapagtanto niya ay biglang nanlaki ang mata niya at hindi niya napigilang
lapitan ito para makipagkilala.

"Colyn? Colyn Valdez, right?" Abot niya sa kamay ni Colyn.

Tila nagulat ito pero sandali lang dahil natawa ito at kinamayan siya.

"Yes. Ako nga." Nakangiting sabi nito. "But my surname is Santillan now."
Natatawang sabi nito sakanya.

"Oh my God! I can't believe I will see you in person! I love your designs! Suki ako
ng Glambition! Can I get a picture with you?"

Natatawa parin ito nang pumayag.

Kinapa niya ang kanyang bulsa para kuhanin ang phone niya pero nang wala siyang
makapa ay doon niya lang napagtanto na wala pala siyang phone dahil pati iyon ay
inilayo sakanya.

Bumuntong hininga siya. "I forgot, wala pala akong phone."

"I can take your picture." Sabi ng babaeng may DSLR sa leeg.

Binalingan niya ito. "Really?"

"Yes, please Adie." Sabi ni Colyn at binalingan siya. "Come, Adie will take our
picture."

Tumabi siya rito para makuhanan sila nung babaeng tinawag nitong Adie.

"Can I see?" Tanong niya kay Adie.

Ngumiti naman ito at hinarap sakanya ang DSLR.

"Paano ko makukuha iyong picture? May instagram ka ba? Pakitag nalang sa'kin."

Saglit na natigilan ang mga babae at maya-maya ay sabay ring mga tumawa. Kumunot
ang noo niya. Did she said something funny para tumawa ang mga ito?

Bigla ay nakaramdam siya ng inis kaya tumaas ang kilay niya. She crossed her arms
and faced them. "What's so funny?" Mataray na tanong niya.

Tumigil naman ang mga ito at ngumiti sakanya. Si Colyn ang sumagot sakanya. "No,
no. Natutuwa lang kami sa'yo.. uhm, pardon me but what's your name?"
"Oh, I'm Ellaine. Ellaine Manansala." Sabay lahad sa kamay niya.

"Oh, so you're Ellaine. Hi, I'm Erin." Ito ang unang umabot sa kamay niya. Ito
iyong babaeng petite. Hindi naman ito maliit siguro sa tantiya niya ay nasa 5'3"
ang height nito. Mas matangkad lang siya siguro ng two inches.

Pagkatapos ni Erin ay iyong matangkad naman na babae iyong nakipagkamay sakanya.

"Hi, I'm Mitch. Nice to finally meet you."

Sumunod naman na nakipagkamay ay si Adie at siyempre kilala niya na si Colyn pero

naguguluhan siya sa mga sinasabi nito. Tila ba'y alam ng mga ito kung sino siya.

"Kilala ninyo ako?" Tanong niya sa mga ito.

Si Mitch ang unang nagsalita. "You're the heiress of Manansala Shipping

Corporations, right?"

Tumango naman siya. Oo nga pala, nakalimutan niya na sikat pala ang apelyido niya.
At kilala siya bilang tagapagmana ng Shipping Corportions na dapat ay para sa Ate
niya.

"And Mico is always talking about you." Komento ni Erin.

Nagulat siya sa sinabi nito. Bigla siyang nakaramdam ng saya sa dibdib nang sabihin
nito iyon. Ikinekwento siya ni Mico sa mga kaibigan nito? Bakit?

"Talaga?" Masayang tanong niya.

"Yup, he said that he's baby sitting his kinakapatid. Nasabi niya lang sa'min iyong
name mo kahapon so we got curious kaya sinurprise visit namin siya. Plus we need
some serious vacation." Sagot muli ni Erin.

Sa sinabi nito ay bigla naman siyang nanlumo. Baby sitting? Sa isip-isip niya ay
tatlong beses na niyang pinatay si Mico. Why does he keep hurting her feelings?
Kahit na wala itong kaalam-alam sa nararamdaman niya, sana inisip nito ang mga
salitang ginagamit.

"Ellaine, are you okay?" Nag-aalalang tanong nung babaeng may DSLR na si Adie ata.

Tumango siya ng bahagya.

"Mico! Is Adie sick?" Pasigaw na tanong ni Colyn.
Ilang segundo lang ay nasa tabi na niya si Mico. Hinarap siya nito at nakita niya
sa mata nito ang pag-aalala. Pero alam niya na para sa isang kapatid na babae ang
pag-aalalang iyon.

"May masakit ba sa'yo? Napagod ka ba kanina? Ano ba'ng pinaggagagawa mo?" Sunod-
sunod na tanong ni Mico.

Nabaling ang atensyon nila sa mga lalaking pumito.

"Hi! Ikaw ba si Ellaine?" Tanong ng isang lalaking akbay si Colyn.

Tumango siya rito.

"Pipi pala ito, noh?" Natatawang sabi ng isang lalaki na malaki ang katawan at tila
may halong dugong banyaga.

"She's not, Dylan." Siko ni Erin sakanya.

"Hi, I'm Marco. Sorry for, Dylan. Kinakalawang na kasi ang utak ng isang iyan."
Nakangiting sabi ng isang lalaki na hawak sa bewang ang babaeng may DSLR. Adie ata
ang pangalan. Nakalimutan niya ulit ang pangalan nito.

"And this is Jeremiah, and Vin." Si Mico na ang nagsalita at tsaka siya muling
hinarap. "May sakit ka daw?"

Umiling siya. "Wala." Mahinang sagot niya.

Kumunot naman ang noo ni Mico. "Sweetie, tell me."

Inalis niya ang kamay nito sa magkabilang braso niya at binigyan ito ng ngiti.
"Wala nga."

Magkakasunod na mga ubo ang sunod nilang narinig. Galit namang binalingan ni Mico
ang mga kaibiganniyang mga lalaki na pumepeke parin ng mga ubo habang ang mga babae
naman ay naroon sa isang tabi at natatawa nalang.

"Sweetie, tell me." Minimick ni Dylan ang sinabi ni Mico sakanya sa harap nung Vin.

"May masakit ba sa'yo? Tell me. I'll kiss them away." Dagdag pa ni Jeremiah sa
kaharap naman nitong si Marco.
"So gay, dude." Natatawang sabi ni Vin.

"Alam na." Makahulugang sabi ni Marco. "Been there, done that." Sabay hila kay Adie
na busy sa DSLR nito.

"Shut your fucking mouths, assholes."

Napasinghap siya sa narinig mula sa bibig ni Mico. She never knew that he could say
those kind of words. She finds it.. hot.

"This vacation is going to be so damn fun!" Sabi ni Dylan at inakbayan pa si Mitch.

She assumed that he's her boyfriend or husband. Alin lang iyon sa dalawa.

"Hanggang kailan ba kayo dito, mga gago?" Naiinis na sabi ni Mico.

She knows that he's irritated. Alam niya kung kailan ito galit. Alam niya kung
kailan ito naiinis at gustong mapag-isa. She knows a lot about Mico's habits. And
now, she can tell that Mico is really pissed off.

"Hanggang.. kailan namin gusto!" Sabi ni Jeremiah.

"Yeah! Rancho party!" Sabay apir ni Dylan kay Jeremiah.

"Hindi namin alam kung hanggang kailan kami rito. Hindi ka ba masaya atnakita mo
kami?" Tanong ni Vin.

"Hindi." Walang kaabog-abog na sagot ni Mico.

Umarte naman si Marco na nasaktan at hawak nito ang kaliwang dibdib. "Ouch! You
broke my heart." Sabi nito.

"Marco, don't do that. Mukha kang tanga." Komento ni Adie.

Natawa naman si Marco at hinalikan si Adie sa sentido. "Sorry, love."

Bigla siyang nakaramdam ng inggit sa dalawa. Halata sa mga ito ang pagmamahal nila
sa isa't-isa. The way Marco looks like Adie screams that he really adores her. At
naiinggit siya kay Adie. How she wished that Mico would also look at her like that.

"Ellaine?" Tawag sakanya ni Adie.

Hindi niya namalayang nakatitig na pala siya sa mga ito. Bigla ay iniwas niya ang
kanyang tingin.

"Ah, Sige. I'll go inside. Sasabihan ko lang si Manang Ising na ipaghanda kayo ng
makakain. I'm sure you're all famished."

Tatalikod na sana siya nang hinawakan ni Mico ang braso niya.

"Hey, I know you're not okay. We'll talk later. Just the two of us." Bulong nito
sakanya.

Tumango nalang siya at dumiretso sa loob ng hacienda.

Huminga siya ng malalim. Hindi niya alam kung bakit nagkakaganito siya. Siguro,
masakit lang talaga marinig na hanggang kapatid lang siya kayang tignan ng lalaking
matagal na niyang mahal. Pilit mang kalimutan aypatuloy parin sa pagsiksik sa puso
niya.

At mas masakit pala na makita mo ang ibang tao na masaya sa mahal nila. Para bang
ipinamumukha sakanya na kahit kailan hindi siya magagawang tignan ni Mico sa
paraang gusto niya.
-----Twenty

Maingay ang kabuuan ng dining area dahil sa mga kaibigan ni Mico. Gaya ng sinabi ni
Ellaine kanina, ay sinabihan nga nito si Manang Ising na ipaghanda ang mga bagong
dating ng pagkain. Kanina pa ni Mico hinahanap si Ellaine, pero hindi niya ito
makita.

Sakto namang lumapit sakanya si Manang Ising para ilagay ang isa pang plato ng
ulam.

"Manang, si Ellaine ho?" Tanong niya sa matanda.

"Nasa kwarto niya. Doon nalang rin daw siya kakain." Sagot nito sakanya.

Kumunot naman ang noo niya. Bakit kailangan pa ni Ellaine na sa kwarto pa nito ito
kumain?
Now, he really knows that something's going on with Ellaine.

Hindi niya lang mapinpoint kung ano iyon. Dati rati, mabilis niyang mapagtanto kung
ano ba ang iniisip ni Ellaine. Pero ngayon, hindi na. Malaki na talaga ang
ipinagbago nito. Minsan gusto niyang buksan ang utak nito para lang alamin kung ano
ang nasa isip nito. Katulad nalang ngayon.

"Mico, si Ellaine?" Tanong sakanya ni Mitch.

"Nasa kwarto niya. Nahihiya siguro sainyo." Iyon lang ang naisip niyang dahilan
para hindi sumabay sakanila si Ellaine.

"Natakot ata sa mukha mo, Dylan." Biro ni Jeremiah sa kaibigan.

Dylan raised his middle finger at Jeremiah that lead them bursting out in laughter.

"Ano ba'ng ginagawa niyo rito talaga?" Tanong niya sa mga ito. Bukos sa mga babae,
hindi ito ang unang beses na nakapunta ang mga kaibigan niya sa Rancho. Pero sa
tuwing magpaplano ang mga ito na pumunta ay nagpapaalam ito sakanya pero ngayon
ginulat talaga siya ng mga ito.

"Namiss ka nga namin, 'pre!" Sabi ni Marco.

Nginisian niya lang ito.

"Sino'ng niloko mo? Ulul!" Inambahan niya si Marco ng isang batok na iniwasan lang
nito na natatawa.

"Love oh! Si Mico oh!" Sumbong nito kay Adie.

"Bakla ka ba?! Nagsusumbong ka sa babae?!" Asar niya rito.

"Palibhasa, wala kang lovelife! Mukha ka kasing magsasaka!" Ganting asar ni Marco
sakanya.

Natatawang pinigilan sila ni Adie. "Tama na nga iyan kayong dalawa."

Agad naman nanahimik si Marco at nakangiting inakbayan ang kasintahan. Siya naman
ay napailing nalang. Halata kasi kay Marco na ang lakas talaga ng tama kay Adie.
Biruin mo, Adie is not his friend's type. Lalo na ang trabaho nito. But inspite all
of those, nagawa paring makapasok ni Adie sa puso ni Marco unintentionally.

Habang kumakain ay nagtatanong naman sakanya ang mga kaibigan na magiliw naman
niyang sinasagot.

"Sabi ni Vin, may batis raw rito?" Tanong sakanya ni Erin.

Tumango naman siya rito. "Oo, dadalhin ko kayo minsan."

"Ano pa ba'ng meron dito?" Si Colyn naman ang nagtanong. />

"May greenhouse kami rito, pwede ding maghorse back riding." He shrugged. "Nothing
much. Hindi naman kasi ito tourist attraction." Natatawa niyang sagot.

Natawa naman din sila sa sinabi niya.

"Eh ano'ng gagawin natin dito? Wala naman palang mapapasyalan?" Nakalabing tanong
ni Erin sakanya.

"Edi umuwi na kayo." Simpleng sagot niya.

Ilang segundo lang ay naramdaman niyang binabato na siya ng mga kaibigan ng

pagkain. Beans ata iyon. Pero mas malala, binato siya ni Dylan ng isang hita ng
manok.

"Ang babalahura ninyo!" Saway niya sa mga ito.

"Huwag ka kasi pahalata." Nakangising sabi sakanya ni Vin.

Nagsalubong naman ang kilay niya sa sinabi nito. "Pahalata na ano?"

"Masyado kang halata na ayaw mo sa presensya namin rito. Huwag ganoon men!
Nakakasakit ka na." Madamdaming saad ni Dylan. Sira-ulo talaga si Dylan, hindi mo
aakalaing may anak na kambal na iyan.

"Gago ka talaga! Umuwi na nga kasi kayo! Wala kayong mapapala rito sa rancho."
Natatawa niyang sabi. Pero sa totoo lang, gusto na talaga niyang umuwi ang mga ito.
"Ayaw mo lang kasi magpaistorbo eh. Tsk." Makahulugang sabi sakanya ni Jeremiah.

"Istorbo naman kasi talaga kayo!"

"Huwag ka mag-alala Mico, 'di namin kayo iistorbohin ni Ellaine." Nakangisingsabi

ni Vin sakanya.

"Oo nga! Kunwari wala kami rito!" Dagdag ni Marco na nginangata ang hawak na manok.

"Ano ba'ng pinagsasabi ninyong mga sira-ulo?"

Pero imbis na sagutin siya ng mga ito, ay nagtinginan lang ang mga ito at
nagtawanan.

Mga baliw.

Napailing nalang si Mico. Pinagtuunan nalang niya ng pansin ang pagkain sa harap
niya, pero hindi nakaligtas sa paningin niya kay Rona na may dala-dalang isang tray
na may lamang pagkain.

"Rona, para kay Ellaine ba iyan?" Tanong niya sa kasambahay.

"Opo, señorito."

Tumayo siya at kinuha ang tray rito. "Ako na ang magdadala. Pakiasikaso nalang ang
mga bisita ko."

Alam niya na pinagmamasdan siya ng mga kaibigan niya habang paakyat ng hagdan pero
wala siyang pakielam dahil ang mas importante ay ang makausap si Ellaine.

Kumatok siya sa pintuan nito pero wala siyang sagot na nakuha kaya naman
napagpasyahan niyang pumasok nalang. Nang pihitin niya ang door knob ay saktong
bukas ito, marahil siguro ay inaasahan na ni Ellaine na pagdadalhan siya ng pagkain
ng isa sa mga kasambahay.

Dahan-dahan siyang pumasok sa kwarto nito at inilapag ang tray sa may bedside
table. Wala sa loob ng kwarto si Ellaine, bukas naman ang pintuan ng CR nito kaya
sigurado siyang wala rin doon ang kaibigan. Pumunta siya saverandah at doon niya
nakita ito na nagpipinta.

"Hey." Tawag niya rito.

Nilingon siya nito at tila nagulat dahil siguro ay hindi nito inaasahan na naroon
siya.

"Ano'ng ginagawa mo dito? May mga bisita ka kaya." Sabi nito habang pinupunasan ang
mga kamay ng isang basang tuwalya.

"I brought your food. Bakit hindi ka nalang kasi sa'min sumabay?"

Umiling ito at tsaka ngumiti. "Hindi ko naman sila kilala. At tsaka mas maiging
dito nalang ako."

Nangunot ang kanyang noo sa sinabi nito. "Pinakilala ko sila, 'di ba? Kaya kilala
mo na sila."

Yumuko ito. "Nahihiya rin kasi ako."

Natigilan siya saglit sa sinabi nito. Si Ellaine? Nahihiya?

Kung ang Ellaine nine years ago ang pinag-uusapan ay siguro tatanggapin niya ang
rason nito na nahihiya. But no. This is Ellaine Manansala version 2.0 we're talking
about. Hindi uso ang hiya dito. The new Ellaine is confident and doesn't care at
all.

Pero ano'ng nangyayari ngayon?

Nahihiya ito sa mga kaibigan niya.

Ibig bang sabihin nun, ay may natitira paring bakas ng old Ellaine rito.

That thought just made him smile more. It would be lovely if Ellaine would be the
same old Ellaine he used to know. That little girl that would always blush whenever
he compliments her. That little

girl that would always give him that genuine and innocent smile whenever he visits
their house.

"Ano'ng nginingiti mo diyan, Mico?"

"Wala. Nagulat lang ako na nahihiya ka pala." Natatawang sabi niya.

Ellaine crossed her arms and eyed him dangerously. "At ano'ng gusto mong iparating
ha? Na makapal ang mukha ko? At hindi dapat tinutubuan ng hiya?" Mataray na tanong
nito.

Natawa nalang siya. Kahit ano'ng pagsusungit ni Ellaine sakanya ay hindi talaga
tumatalab sakanya. Mas lalo pa siyang na-aamuse rito. Lalo na kapag tumataas na ang
mga kilay nito at lumalaki ang mga mata nito, doon lalo siyang natutuwa rito. He
thinks that Ellaine is more adorable when she's irritated and angry.

Kinuha niya ang kamay nito at hinila palabas ng kwarto nito.

"Hey! Ano ba, Mico! Saan ba tayo pupunta?!"

Sakto namang nakasalubong niya si Joan sa may living room.

"Joan, pakikuha ang pagkain sa kwarto ni Ellaine at pakiligpit. Salamat." Utos niya
rito. Hindi narin ito nakapagsalita pa pabalik dahil mabilis niyang iginiya si
Ellaine sa may dining area kung saan rinig na rinig ang lakas ng boses ng mga
kaibigan niya.

"Mico! Ayoko nga sabi eh! Nahihiya ako!" Ellaine hissed at him pero nagkunwari
nalang siyang hindi ito narinig.

"Oy, lumipat ka. Diyan si Ellaine. Bilis." Sabi niya kayVin na nakaupo sa may tabi
ng upuan niya kanina.

Pumito muna si Vin bago tumayo at lumipat sa tabi ni Erin na katabi rin si Mitch.

"Sit." Utas niya kay Ellaine.

"Ano ako aso?! Bwisit!" Pabalang na sabi nito sakanya.

"Ayun! Aw aw!" Sabi ni Dylan.

"Ano'ng breed iyan? Poodle? German Sheperd?" Dagdag naman ni Jeremiah.

Natawa naman siya nang makita na mas lalong lumukot ang mukha ni Ellaine nang
gatungan pa ng mga kaibigan niya ang mga sinasabi ng isa't-isa.

"Tigilan niyo na nga iyan! Gagawin ko kayong mga aso!" Suway niya sa mga kaibigan
na nagsitahimik naman na.

Inabot niya ang plato ng kanin at nilagyan ang palto ni Ellaine. Binalingan niya
naman ulit ito. "What do you want? Shrimps? Crabs? Dali, ipaghihimay kita."

Inirapan naman siya ni Ellaine. "Ano ako? Pilay? I can do it and I don't need your
help!"

May pumito nanaman sa mga kaibigan niya. "Knock out pala si Mico pagdating kay
Ellaine eh. Idol na kita, Ellaine!" Sabi ni Dylan.

Nilingon naman ni Ellaine ang kaibigan at nginitian.

Now what was that?

Kapag sakanya nakasimangot at laging nakasinghal pero kapag kay Dylan at sa iba pa
niyang mga kaibigan ay nakangiti at mabait ito?

Bigla ay nakaramdam siya ng inis. Hindi niya alamkung saan iyon nanggaling pero
naiinis talaga siya.

Nakita niya si Joan na dala ang tray na may pagkain ni Ellaine. "Joan! Ibalik mo
iyan sa kwarto ni Ellaine. Doon siya kakain."

Binalingan niya si Ellaine na akmang susubo na sana pero mabilis niyang pinigilan
ito. Kinuha niya ang mga kubyertos sa magkabilang kamay nito at inilapag. Itinayo
niya ito.

"Ano nanaman ba?!" Singhal nito sakanya.

"You're eating upstairs!" Utos niya rito.

Sunod na narinig na niya ay ang malakas na tawanan nanaman ng mga kaibigan niya.

-------Twenty-one

May isa akong reader na magbe-birthday! Happy Birthday! Nakalimutan ko iyong name
mo. Hehe. Mua!
ATTENTION: Angel Peach de Asis has a twitter account! follow her for a dose of her
bitchiness! @PeachdeAsis
Don't forget Colyn and Jeremie's accounts also.
@HeyImColyn and @ThatGuyJeremie_
Thank you!
------

Papikit-pikit pa si Ellaine habang bumababa sa hagdan. Napaaga ata ang gising niya
ngayon. Dapat mamayang eight pa ang balak niyang gising pero it's only five am but
she's up. Siguro nasanay na talaga ang katawan niya na maaga ang gising. Kasi naman
sa dalawang buwan na niyang narito ay ganoon nalang lagi ang routine niya.

Pumasok siya sa dining area. Nagulat siya dahil naroon ang mga babaeng kaibigan ni
Mico.

"Ellaine, good morning!" Bati sakanya ng isa. Hindi na niya matandaan ang mga ito
pwera nalang kay Colyn na sikat na designer at buntis nga ngayon.

Nginitian nalang niya ang bumati sakanya.

"Halika, join us." Sabi nung katabi ng bumati sakanya kanina.

Hindi na siya nakatanggi ng hilahin siya nung petite girl paupo.

"Ano gusto mo? Kumakain ka ba nh heavy breakfast?" Tanong nung humila sakanya.

Nginitian niya ito ng alanganin. "Uhm.. I'm sorry ah. Pero ano nga ulit ang mga
pangalan niyo? Si Colyn lang kasi iyong kilala ko."

Akala niya ay magagalit ang mga ito pero tumawa lang ang mga babae at isa-isa ng
nagpakilala.

"My name's Erin." Nakangiting sabi nung petite girl na humila sakanya.

"I'm Mitch, Dylan's wife and this is Adie, Marco's girlfriend."

This time, tinandaan niya na talaga ang mga pangalan ng mga ito. Nakakahiya naman
kung sa susunod ay makalimutan na naman niya. Mukha namang mababait ang mga ito eh.

"Bakit ang aga niyo nagising?" Tanong niya sa mga ito habang pinapalamanan ang
kanyang toasted bread.

"Ganito na talaga ang gising namin kahit pa nasa metro kami." Sagot ni Erin
sakanyang tanong.

"Ikaw? Bakit ang aga mo nagising? Nang bumaba si Mico kanina ang sabi ay baka
mamayang tanghali ka pa daw magising." Sabi ni Adie.

"Sa dalawang buwan ko rito, nasanay na ang katawan ko na gumising ng maaga. Mico
wouldn't know that dahil madalas lumuluwas siya." Sagot niya rito.

Speaking of Mico, gising na pala ito.

"Bakit kayo pa lang ang gising? Nasaan ang mga lalaki?" Tanong ulit niya.

"They went out. Sumama kay Mico para kumuha ng fresh milk sa mga alagang baka
niya." Sagot ni Colyn.

"Bakit hindi kayo sumama? Masayang maggatas sa mga baka." Komento niya.

"You've tried it?" Hindi makapaniwalang tanong sakanya ni Mitch.

Tumango siya at kinagatan angtoasted bread niya. "Mico taught me." She shrugged.

"Parang gusto ko tuloy gawin din iyon." Komento ni Erin sa gilid niya.

"Gusto niyo punatahan natin sila?" Aya niya sa mga ito.

"Sige!" Masayang sabi nilang lahat. Kaya naman inubos muna nila ang kanilang
almusal.

Pero bago sila umalis ay binalutan muna nila ng sandiwiches ang mga lalaki. Siya
naman ay pinapanood lang ang mga ito.
"Hindi mo ba gagawan si Mico?" Baling sakanya ni Adie na tinutukoy ay ang sandwich.

"Huh? Bakit naman?"

"Baka magtampo iyon kasi siya lang ang walang sandwich."

"Bahala siya sa buhay niya. Malaki na siya." Natatawang sabi niya rito.

Napangiti nalang si Adie at umiling-iling. "Sige, ako nalang ang gagawa."

Pagkatapos nila ay dumiretso na sila sa barn house kung saan naroon ang mga lalaki.

Naaalala niya tuloy iyong unang beses niyang i-try ang maggatas sa mga baka. Nasipa
na nga siya, nainis at nagalit pa siya kela Mico at Hannah.

And speaking of Hannah, natatanaw na niya ito na papasok sa barn house.

"Hannah!" Tawag niya rito kaya naman natigil ito sa paglalakad. Kaya naman nauna na
siya at mabilis na naglalakad papunta kay Ellaine leaving the other girls behind
that are busy sight seeing and talking.

"Señorita.. Magandang umaga po." Magalangna bati nito.

She scoffed. Kapag siya ang kaharap 'señorita' ang tawag nito sakanya pero kapag sa
iba ay naka first name basis pa ang tawag nito.

"Saan ka pupunta?" Tanong niya rito.

"Sa barn house po sana." Sagot nito at tsaka iniiwas ang tingin sakanya.

She eyed Hannah intently. And then her gaze went down to the basket she's holding.
Hinablot niya iyon sa kamay ni Hannah.

"Ellaine!" Gulat na sabi ni Hannah.

Napataas ang kilay niya. "What did you called me?"

Napayuko naman ito. "Sorry po, señorita."

Inirapan niya ito at binuksan ang basket. Napaismid siya sa nakita.

"You brought breakfast?" Sarkastikong sabi niya rito. "Dati, lunch and meryenda.
Ngayon breakfast naman, what's next dinner and midnight snack?" Natawa siya. "I
didn't know that you want to be a cook."

Pabalyang ibinalik niya ang basket rito.

Maya-maya lang ay malapit na sakanila sila Adie.

"Ellaine, ang bilis mo maglakad. Oh, sino siya?" Tanong ni Mitch.

"She's Hannah. Trabahador dito and maybe the ranch's future cook." Sagot niya.

"Is that food in your basket?" Tanong ni Erin at sinipat ang laman ng basket na
dala ni Hannah.

"O-Opo." Sagot ni Hannah.

"Oh, it's a breakfast meal. Para kanino ito?" Tanong ni Colyn.

Nanatiling tahimik si Hannah. Siya naman ay nakatingin rito. Nang mapagtanto niyang
hindi makasagot si Hannah ay siya na ang sumagot para rito.

"Sa mga trabahador ni Mico niya iyan ibibigay, right Hannah?"

Tumingin naman ito sakanya at nag-iwas ng tingin. "O-Opo."

"Wow, that's great. It's a good thing na may malasakit ka sa kapwa mo. Kami rin eh,
we brought breakfast for Mico and his friend. By the way, I'm Adie." Sabay lahad
nito ng kamay kay Hannah.

"Oh my bad! Napakarude ko naman. By the way, Hannah this is Colyn, Erin,Adie and
Mitch. Mico's friends. Iyong iba nasa loob pa eh, kaya hindi ko muna mapapakilala
sa'yo. Maybe next time? Nagmamadali kami eh." Nakangiting sabi niya kay Hannah.

"Okay lang po, señorita. S-Sige po, aalis na po ako." Mabilis na umalis si Hannah
kipkip sa dibdib ang basket na dala nito. Siya naman ay tinitigan ito hanggang sa
makalayo at hindi na niya matanaw ito.

"Someone's jealous. Whatcha think, Mitch?" Narinig niya sa likod na sabi ni Erin.

Nilingon naman niya ito at nakita niya na nakatingin sakanya ang mga ito. "What?"
Hindi na niya napigilang matarayan ang mga ito.
Napangiti naman si Colyn at hinamas ang baby bump nito. "Wala. Don't mind Erin,
kulang parin iyan sa kain. Let's go inside."

Nauna na ang mga ito sa pagpasok sa loob ng barn house habang siyanaman ay nanatili
sa labas.

She just let out a heavy but long sigh.

Is she really that obvious?

----

"Buti nalang nagdala kayo ng sandwiches! Kanina pa kami gutom pero etong si Mico
ayaw kami paalisin hangga't hindi napupuno ang sampung bote. Ang hirap kaya
maggatas!" Reklamo ni Jeremiah.

Pabalik na sila sa hacienda dahil pagkatapos kumain ng mga ito ay mabilis na

tinulungan narin nila ang mga ito maggatas pwera kay Colyn dahil buntis ito. Pero
mostly, siya,si Mico,Vin at Mitch lang ang masasabing may malaking naitulong.

Sila Vin at Mitch kasi mabilis na natutunan kung paano mapapabilis ang pagsirit ng
gatas sa udders ng cow.

"Did you made the sandwiches?" Tanong sakanya ni Mico. Kaagapay niya itong
maglakad.

"No, Adie made it." Sagot niya.

"Bakit hindi mo ako ginawan?" Reklamo nito sakanya.

Tinignan niya ito ng matalim. "Bakit kita gagawan? Umayos ka nga Mico! Para kang
bata!" Inirapan niya ito at naunang maglakad at sumabay kay Erin.

Pagkabalik nila sa hacienda ay nagsipasukan na sila sa mga kwarto para makapaligo

dahil amoy baka sila.

Siya ata ang unang natapos sa mga ito dahil pagkababa niya ay wala pang tao sa
dining area bukod kela Manang Ising at iilang kasambahay na inaayos ang hapag. Kaya
naman naisipan niyang umupo na muna sa may living room.

Siguroay mga limang minuto ay sunod na bumaba ang mag-asawang sina Colyn at
Jeremiah. They sat beside her.

"Ilang buwan ka na nga ulit rito, Ellaine?" Tanong ni Jeremiah sakanya.

"Two months." Sagot niya.

"Wow, that's long. Buti nakatagal ka." Komento nito.

She shrugged. "Wala akong choice eh."

Tanong lang ito ng tanong at sinasagot naman niya ito. Nang bumaba ang iba ay
nakisali ang mga ito sa question and answer na pinasimula ni Jeremiah.

"So mahilig kang magpaint?" Tanong ni Adie sakanya.

"Yup, iyon talaga ang gusto ko."

"Pwede mo kami i-paint ni Marco?"

"Sure! Kailan niyo gusto?" Nakangiting tanong niya rito.

Nagpalakpak naman si Adie at humilig kay Marco. "Hear that, love? Magpa-paint tayo
kay Ellaine ah!"

Niyakap naman ni Marco si Adie sa bewang. "Kahit ano'ng gusto mo, gagawin natin."

"Yuck!"

"Eew!"

Magkasunod na hirit ni Dylan at Jeremiah sa magkasintahan.

"Pakyu dudes!" Ganti ni Marco sa ma ito.

"Ako muna ang ipepaint ni Ellaine, bago kayo!"

Sabay-sabay silang napalingon kay Mico na palapit na sakanila. Kasabay nito si Erin
at Vin. Tumabi sakanya si Mico at sina Erin at Vin ay naupo narin.

"Iniinterrogate niyo ba si Ellaine?" Seryosong tanong ni Mico sa mgakaibigan.

Pinalo naman niya ito sa balikat. "Huwag kang OA." Sabi niya rito.

"OA ka pala eh!" Natatawang sabi ni Marco at umapir pa kay Vin na tumatawa narin.

"Patapon ko kaya kayo?" Naiinis na wika ni Mico.

"Relax, Mico. We were just asking Ellaine some random stuffs." Sabi ni Colyn.

"Graduate ka sa anong course?" Tanong ni Mitch.

"Business major siya." Si Mico ang sumagot sa tanong ni Mitch na dapat ay para
sakanya.

Tinignan niya ito. "Ikaw si Ellaine?" Sarkastikong tanong niya rito.

Nilingon lang siya nito at kinindatan.

"Ah. And you're into fashion rin?" Tanong naman ni Colyn.

"Oo, naku. Kung nakita niyo lang ang mga damit ni Ellaine, akala mo pinakyaw ang
mga damit ng Givenchy,Kenzo at Balmain!" Si Mico ulit ang sumagot para sakanya.

"Mico!"

"Wow! I love Balmain. It's my favorite brand!" Sabi ni Colyn. "Iyon din ba ang
favorite brand mo?"

Bubuka na niya sana ang bibig nang si Mico muli ang magsalita.

"Moschino ang favorite brand ni Ellaine." Proud na sabi nito.

"Really? Ikaw si Ellaine?" Inis na sabi niya kay Mico.

Nagtataka na siya kay Mico ah! Ang dami nitong alam tungkol sakanya. To think that
they were apart for almost nine years. Nagresearch siguro ito tungkol sakanya sa
internet.

Well, she has a name kaya may mga articles na patungkol sakanya na nagkalat sa
internet. O kaya, naka inistalk nito ang mga SNS accounts niya.

Ang mga kaibigan naman nito ay tila naaaliw lang na panuorin sila at hindi
nagkokomento. Patuloy lang ang mga ito sa pagtatanong sakany.

"So Ellaine.. wait." Bumuntong-hininga naman si Erin bago ipinagpatuloy ang

sasabihin. "Can I call you 'Elly' nalang? Ang haba kasi ng Ellaine. Tsaka para may
nickname ka!"

Natahimik naman siya sa sinabi nito. Tinignan niya si Mico sa tabi niya at miski
ito ay natahimik rin.
"O, nasaan na ang dila mo, Mico?" Natatawang tanong ni Dylan.

"Did I said something wrong?" Tanong ni Erin.

Sa huli ay nginitian niya si Erin. Halata namang wala ng balak magsalita ni Mico.
"No, Erin. Pero Ellaine talaga ang nickname ko. Iyon nalang."

Nagpout naman si Erin. "Why? Ang ganda kaya ng 'Elly'. Tsaka maikli lang sabihin."

Huminga siya ng malalim. "Hindi talaga pwede, Erin eh."

"Bakit naman?" Parang nagtatantrums na tanong nito sakanya.

Bumuntong hininga siya. "Because.. 'Elly' is the nickname of my sister. Kaya ang
pangalang 'Elly' ay para sa kapatid ko lang."

Natahimik naman ito at ang mga kaibigan ni Mico. Miski si Mico ay hindi nagsalita.

"I.. ah.. sorry!" Hinging-paumanhin ni Erin."Ellaine.." Tawag sakanya ni Mico.

"Ready na po ang lunch!" Anunsyo nina Joan at Rona.

-----Twenty-two

Papasok na sana si Ellaine sa kanyang kwarto nang tawagin siya ni Erin.

"Do you need anything?" Tanong niya kay Erin.

Nakayuko ito sa harap niya at pinaglalaruan ang mga daliri.

"Ellaine, about sa nangyari kanina--"

"It's okay, Erin." Nakangiting sabi niya.

"Sorry talaga. Hindi ko naman alam." Hinging-paumanhin ulit nito.

Tinapik niya ito ng mahina sa balikat. "Ano ka ba! I said it's okay. Sige ah, if
you'll excuse me, it's my siesta time."

Tumango naman ito at hinayaan siyang pumasok sa loob ng kwarto niya.

Kaninang lunch nila, sobrang awkward siguro ng atmosphere kung hindi nagdadadaldal
ang mga lalaki. Kasi siya, si Erin at si Mico ay tahimik lang.

Inisip niya ang nangyari kanina, ang biglang pananahimik ni Mico matapos mabanggit
ang mga patungkol sa ate niya.

Sinubukan siya nitong kausapin kanina ng palihim pero hindi niya ito hinayaan. Kung
may mga pagkakataong makakaiwas siya, iyon ang ginagawa niya.

Ayaw niya marinig kung ano man ang sasabihin nito. Tama na muna, masyadong marami
na ang sakit na naidulot nito sakanya. Tama na muna sa isang araw, hindi niya na
kakayanin. Kailangan niya munang payapain ang kanyang isipan. At ang pagtulog lang
ang naiisip niyang solusyon doon.

-----

Nagising si Ellaine nang makaramdam siya ng gutom. Tinignan niya ang orasan sa
bedside table niya at nakitang halos apat na oras rin siyang nakatulog.

It's already four pm. Napasarap ang kanyang tulog. Bakit hindi? Malamig sa kwarto
niya at tahimik. Sino'ng hindi makakatulog ng matagal sa ganoon?

Pumunta muna siya sa banyo para maghilamos at ayusin ang sarili pagkatapos ay
napagpasyahan niya nang bumaba.

"Finally!"

"Sa wakas!"

Napatigil siya sa paghakbang pababa sa hagdan nang makita na mabilis na nagsitayuan

ang mga kaibigang lalaki ni Mico habang ang mga babae naman ay nakasalampak sa
carpet at naglalaro ng isang board game.

"Ano'ng meron?" Tanong niya nang makalapit na siya sa mga ito.

"Kanina ka pa namin hinihintay na magising." Sabi ni Marco.

"Bakit?" Tanong niya rito.

"Pupunta na tayo sa batis!" Masayang sabi ni Mitch na may kasama pang palakpak.

"Huh? Bakit niyo pa ako hinintay?" Nagtatakang tanong niya.

"Paano itong si Mico!" Sigaw ni Dylan sabay turo kay Mico na kalalabas lang galing
sa may kusina.

"Gising ka na pala." Sabi ni Mico sakanya.

Gusto niya sanang barahin ito kaya lang naunahan siya.

"Obvious ba? May tulog bang naglalakad at bukas ang mata?" Pabalang na sagot ni
Erin habang busy sa pagro-roll ng dice.

Natawa naman siyakay Erin. Tinignan niya si Mico na matalim ang titig na ibinibigay
sa gawi ni Erin.

"Wala kang meryenda Erin." Sabi ni Mico.

"Okay lang. I'm on a diet." Kibit-balikat na sagot nito na ikinatawa pa niya lalo.

Binalingan siya ni Mico na matalim narin ang titig kaya naman inirapan niya ito at
umupo sa may sofa na katabi ni Jeremiah.

She crossed her arms and legs.

"Please seat properly, Ellaine." Seryosong sabi ni Mico nang ipinalapag nito sa
isang kasambahay ang isang tray ng memeryendahin nila. Tamang-tama nagugutom narin
siya.

She was about to get her food nang ilayo ito ni Mico.

"You're not having some, if you don't fix how you seat."

Naupo ito sa may bean bag sa may tapat niya. Tinaasan niya ito ng kilay. Ano ba'ng
problema nito?

"Sumunod ka nalang, Ellaine. Please." Mahinang usal ni Jeremiah sa tabi niya at

pasimpleng nilagyan ng unan ang hita niya.

Ano ba kasing problema sa pag-upo niya? Aba! May maipagmamalaki naman siya sa legs
niya, ano!

She sighed. She also crossed her arms again. "Bakit nga pala hindi pa kayo
pumupunta sa may batis?" Pag-iiba niya sa usapan.

"Hinihintay ka nga naming magising." Sabi ni Vin.

"And why is that? Wala naman sa akin ang batis."

"Akala mo lang wala. Pero nasa'yo!" Madamdamingsabi ni Dylan.

"Sabi ni Mico, hindi kami aalis hangga't hindi ka daw kasama." Sabi ni Colyn.

Tinuro niya ang kanyang sarili. "Ako? Bakit ako?"

"Sa tingin mo?" Makahulugang sabi ni Adie sakanya.

Nag-isip siya. Bakit nga naman ba?

"Tigilan niyo nga si Ellaine! Hindi parin kasi siya masyadong nakakapasyal sa may
batis, para isa nalang ang puntahan." Sabi ni Mico.

"Defensive asshole." Bulong ni Jeremiah sa may tabi niya.

Napatingin siya rito na kinindatan lang siya.

Napailing nalang siya sa nangyayari sa paligid.

"Pwede na ba tayo pumunta? Buryong-buryo na ako dito sa hacienda. Sayang ang araw!"
Sabi ni Erin.

"Ano na Ellaine? Are you ready to go?" Tila naiinip na sabi ni Mico.

Nainis siya sa inaakto nito. Tumayo siya at nag-inat.

"Sorry. Hindi ako sasama. Sayang lang ang paghihintay niyo. Kayo nalang."
Nakangiting baling niya sa mga kaibigan ni Mico.

"Ellaine, sayang ang hinintay nila. Tapos hindi ka naman pala sasama?" Naiinis na
wika ni Mico sakanya.
"Is it my fault that you insisted on waiting for me?" Mataray na tanong niya rito.
"Pwede ba, Mico.. hindi ako ang bisita mo dito. Sila." Turo niya sa mga kaibigan
nito. "Sila ang asikasuhin mo."

Pagkatapos

sabihin nun ay umakyat siyang muli sa kwarto at inilock ang pinto.

-----

"Wrong move, dude. Tsk." Iiling-iling na sabi ni Vin kay Mico..

"What? Maarte talaga iyong si Ellaine." Depensa niya.

"Pero mali ka parin, Mico." Sabi ni Adie.

"Maling-mali! Whoo! Panalo ako!" Sigaw bigla ni Erin.

"Ano ba iyan! Akala ko ba swerte ang buntis?" Sabi ni Colyn na kalaban ni Erin.

"Hindi uubra sa'kin ang pagbubuntis mo noh! Mas maswerte talaga ako!" Natatawang
sabi ni Erin.

"Malas naman sa pag-ibig." Komento ni Mitch.

Binato ni Erin si Mitch ng unan. "Shut up!"

"Pikon ka talaga." Komento niya kay Erin.

"Pake ko sa'yo?! Dalhin mo na kami sa batis!" Inis na sabi sakanya ni Erin.

"Paano si Ellaine?" Wala sa loob na sabi niya.

"You and your fucking mouth! Gago ka kasi." Sabi ni Marco.

"Pwede naman kasing diretsuhin na ayaw mo sa suot niya. O kaya gusto mo ikaw lang
ang nakakakita sa legs niya." Sabi ni Vin.
"Say that again and you'll be dead Vicente!!"

Vin groaned. "Tangina naman Dominico! Pabahuan ba ito ng pangalan?!"

"Okay boys. Stop it." Suway ni Colyn sakanila.

"Ganito nalang. Mico, settle your problems with Ellaine. Bukas nalang tayo
mamasyal.Gusto namin siyang makabond. She's nice." Sabi ni Mitch.

"I know." Sabi niya rito.

"Tss. I know-I know ka pa diyan, 'di mo nga alam na--"

"May sinasabi ka ba, Erin?" Naiinis na baling niya kay Erin na may binubulong-
bulong sa isang sulok.

Nginitian siya nito ng peke. "Wala. Sabi ko, you know naman pala eh. Ano pa
ginagawa ng puwet mo diyan? Hala sige! Tayo! Tsupi!" Pagtataboy sakanya ni Erin.

Wala siyang nagawa kundi umalis at tinungo ang kwarto ni Ellaine.

------Twenty-three

Napapitlag si Ellaine nang biglang bumukas ang pinto niya at iniluwa noon si Mico.

"Ano'ng kailangan mo?" Tanong niya rito habang inaayos niya ang kanyang gamit.

"I just want to say sorry sa nangyari kanina." Sabi ni Mico habang palapit sakanya.

"Forget it." Simpleng sagot niya.

"Hindi ka ba talaga sasama?" Tanong ni Mico sakanya.

Tinignan niya ito saglit at ibinalik ang atensyon sa pag-aayos ng mga damit niya.
"Hindi nga sabi eh. Huwag ka nang makulit." Naiinis nanaman niyang sabi.
Binuka ni Mico ang kanyang bibig na animo'y may gusto pa sanang sabihin ngunit
mabilis rin nitong isinara ang bibig. Sa huli'y bumuntong-hininga nalang ito at
iniwan siya sa kanyang kwarto.

Nang marinig niya ang pagsara sa pintuan niya, mabilis niyang binitawan ang
hinahawakang damit at miski siya ay napabuntong-hininga nalang rin.

Napapikit siya ng mariin. Masyado na ba siyang malupit kay Mico?

Pero sa tingin niya dapat lang iyon. Iba na siya ngayon, hindi na siya tulad ng
dati na mahina at madaling mapasunod sa bawat iutos at sabihin sakanya.

Isang mahabang buntong-hininga nanaman ang pinakawala niya. Ipinilig niya ang
kanyang ulo at ipinagpatuloy nalang ang ginagawa.

Pagkatapos ay nilinis niya rin ang kanyang kwarto. Kung makikita lang sana siya
ngayon ng Yaya Mildred niya ay malamangmagpapaparty iyon dahil nakita siya nitong
naglilinis.

Natawa nalang siya sa naiisip. Namimiss na niya ang Yaya Mildred niya. Ito lang
kasi ang umuunawa at pinagtatiyagaan ang ugali niya sa bahay nila. Kay Yaya Mildred
lang niya ipinapakita ang dating Ellaine. Iyong pagiging malambing, magalang at
simpleng si Ellaine. Dahil sa mga taong nagluluksa ang lahat sa pagkawala ng Ate
Elisha niya, tanging si Yaya Mildred lang ang nakaalala na may Ellaine ding
nasasaktan at naiwanan.

Kumuha siya ng isang sketchpad na kasama sa mga iniregalo ni Mico sakanya at doon
iginuhit niya ang mukha ng kanyang number one kakampi. Kamusta na kaya ang Yaya
Mildred niya?

Malungkot rin kaya ito?

Namimiss kaya siya nito?

Napadako ang tingin niya sa mga paper bags na pasalubong ni Mico sakanya galing
Metro. Iniakyat pala ito sa kwarto niya marahil ni Manang Ising o kaya isa kela
Joan o Rona.

Itinabi niya na muna ang sketchpad at lapis at nilapitan ang mga paper bags na dala
ni Mico para sakanya.

Umupo siya sa kama at tinignan ang laman ng mga iyon.

Isa-isa niyang nilabas ang mga damit na laman ng mga bags.

"Ang dami naman nito." Sabi niya sa kanyang sarili.

Pero nagulat siya dahil sa isang paper bag, isang stuff toy ang laman nun at may
kipkip na isang sulat.

Nagulat siya ng makilala ang stuff toy. Ito si Popo!Iyong panda bear na stuff toy
niya simula nung five years old siya. Kinuha niya iyong sulat na kasama nung stuff
toy.

'Ellaine, apo.. ipinadala ko ito kay Mico dahil baka kako nalulungkot ka na.
Konting tiis nalang apo. Huwag kang pasaway diyan ah! Lagi mong susundin si Mico
riyan at mapadali ang iyong pag-uwi. Namimiss na kita. Pati Mommy at Daddy mo
namimiss ka narin. Kaming lahat rito, miss na miss ka na. Wala na kasing maingay at
sumisigaw rito sa mansion. Tila ba may kulang. At ikaw iyon. Mag-iingat ka.
-Yaya Mildred'

Mabilis niyang pinunasan ang nakawalang luha sa kanyang mga mata. Kinuha niya si
Popo at kinausap. "Buti nalang dumating ka, may kakampi na ulit ako!"

Inilapag niya si Popo sa may ulunan ng kama niya at dali-daling pumasok sa loob ng
banyo at nagpalit ng damit.

Pagkalabas ni Ellaine, mabilis niyang hinanap si Mico. Gusto niyang magpasalamat

dahil sa ginawa nito. Wala siyang pride pag si Yaya Mildred at Popo ang pinag-
uusapan.

Lumabas siya sa hacienda at nakita sa may gilid sina Erin na nakaupos sa may swing
roon at masayang nag-uusap kaya naman lumapit siya sa mga ito.

Pumasok siya sa loob ng swing at tumabi kay Mitch na katabi si Adie Katapat naman
nila sina Colyn at Adie.

"Nakita niyo ba si Mico?" Tanong niya sa mga ito.

"Kasama ng mga boys, pumunta sa sakahan. Tinawag kasi si Miconung matandang lalaki,
ayun sumama nalang rin sila.." Sagot ni Erin habang nagpipicture gamit ang iPhone
nito.

"Bakit 'di kayo sumama?" Tanong niya sa mga ito.

"Hay! Ang init kaya doon tsaka for sure, ang baho doon." Sagot ni Mitch.

Napangiti siya. "Tama. Ganyan din ang sinabi ko kay Mico noon. Kaya lang pinilit
niya pa akong sumama sakanya doon. Biruin mo ah, umagang-umaga ginising niya ako
para sumama tapos pagdating namin doon tatanga lang pala ako sakanya."

Mukha namang nakuha niya ang atensyon ng mga ito dahil nakangiti silang nakikinig
sa kwento niya.

"I know,right?! Iba kasi tayong mga babae sa mga lalaki. And they just can't seem
to understand it." Komento ni Colyn.

"Correct! Sinabi mo pa! Oh my God! Do you know how much is a relief for me na may
mga girls akong sinasabihan ng sentiments ko."

"You mean, hindi ka nakikipag-usap sa mga babae dito?" Nagtatakang tanong ni Adie.

She shrugged and leaned back. "Si Manang Ising at sina Rona and Joan lang
nakakausap ko lately. Kaya lang, alam mo iyon kahit na sabihin kong normal lang ang
treatment na ibigay nila sa'kin, nandoon parin iyong paghohold back nila."

"How about that girl we saw earlier? What her name again?.. Ana?" Sabi ni Mitch.

"It's Hannah." Pagtatama ni Adie.

"May 'H' lang eh." Sabi ni Mitch na ikinatawaniya.

"We're not close." Sabi niya.

"Hindi kayo close? Mukha naman siyang mabait ah." Sabi ni Adie.

She made a face that made the other girls laugh.

"I told you!" Sabi bigla ni Erin.

Kumunot naman ang noo niya. "Huh?"

"Ito kasing si Erin, hindi daw maganda ang feeling niya kay Hannah. Para daw may
mali." Sabi ni Colyn.

"You can feel it too?!" Biglang tanong niya kay Erin sa nanlalaking mata.

Iiling-iling nalang sina Adie sakanila ni Erin.

"May special powers ba kayo? Ano iyon? Parang you can see something na hindi namin
nakikita?" Natatawang sabi ni Mitch.
"Kasi mga mababait kayong tatlo." Sabi ni Erin.

"So kayo ni Ellaine, masama? Ganoon?"

Natawa naman siya. "Hindi naman masama. But it's close to that." Sabi niya sa mga
ito.

"Ewan ko sainyo!" Natatawang pagsuko ni Colyn.

Nagkatinginan sila ni Erin at sabay na napangiti. Isang patunay si Erin na walang

basehan ang pagkakainis niya kay Hannah. Erin can feel it too that there's
something wrong with Hannah. Na isang facade lang ang lahat ng kabaitang pinapakita
nito.

"So nagsorry na ba sa'yo si Mico?" Biglang tanong ni Mitch sakanya.

Binalingan niya ito at tumango. "Sorry din ah, kung nagkasagutan kami sa harapninyo
kanina." Sabi niya.

"It's okay. Sanay na kami sa mga ganoong happenings." Sabi ni Colyn.

"I just can't help it. Naiinis talaga ako at hindi ko maiwasang tarayan si Mico. I
don't know. Ganoon talaga ako." She shrugged.

"Baka pinaglilihian mo si Mico." Biro ni Adie.

"What?! No. Of course not! Wala kaming romantic relationship ni Mico!" Sabi niya.

Natawa naman si Erin. "Wala pa."

"Ano?" Tanong niyang muli.

"Pero 'di ba you like Mico?" Diretsuhang tanong ni Adie.

Nanlaki ang mga mata niya at napanganga rin siya. "Hindi ah!"

Natawa naman sina Colyn at Erin. Si Mitch naman ay umapir pa kay Adie.

"But your actions tell the opposite." Sabi ni Adie.

"What are you? Some kind of a psychologist?" Tanong niya. Sa totoo lang
pinagpapawisan na siya dahil feeling niya hinuhubaran siya sa mga tanong nito.

"No, but she's a one hell of a good journalist. Kaya kayang-kaya ka niyang pigain,
Ellaine." Natatawang sabi ni Colyn.

Nginitian siya ni Adie. "C'mon, atin-atin lang naman."

Huminga siya ng malalim. "I cannot like him in a romantic way."

Kumunot naman ang noo ng mga ito. "Why not?"

"Because.." Napapikit siya. "..Kahit kailan hindi siya pwedeng magkagusto

sa'kin.""Who says?" Nakataas naman na kilay na tanong ni Erin.

"Mico always reminds me that he only sees me as his little sister. Ewan ko nga kung
nakakahalata na siya na may gusto ako sakanya, kasi whenever he acts so sweet to
me, laging may karugtong na paala na sister lang talaga ang turing niya sa'kin.
Hindi man verbally, but his actions tell me so."

Matagal bago sumagot ang mga ito. Akala nga niya na maski ang mga ito ay ganoon
narin ang naiisip pero nagkamali siya.

"Bakit? Bawal bang baguhin iyon?" Simpleng sagot ni Colyn.

"All is fair in love and war, Ellaine. Always remember that." Simpleng payo ni
Mitch.

"Kung hindi man nagwork ngayon, try tomorrow, kung hindi parin then the next day.
Maraming araw, Ellaine. Hindi ka mauubusan." Sabi ni Adie.

Umiling siya sa mga ito. "Thanks for all the advices, but hindi talaga eh." She
shrugged.

Magsasalita pa sana ang mga ito nang matanaw na niya sina Mico at ang iba pang mga
lalaki.

"Ayan na pala sila." Tumayo na siya. "Sana iyong promise niyo ah. Please keep it a
secret, kahit na asawa p boyfriend niyo pa, sana hindi makalabas ito. And I hope,
hindi kayo makekealam." Nginitian niya ang mga ito at pumasok na sa loob ng
hacienda.

She needs to compose herself first. Doon nalang niya kakausapin si Mico.

Kung nahalata na siya ngmga babae, hindi malabong mahalata rin siya ni Mico.

She needs to get out of this place. Immediately. Bago pa niya maconsider ang mga
advices nina Erin.

------Twenty-four

Ang sinabi ni Ellaine na magsasabi siya ng 'thank you' kay Mico ay naka-waiting
parin.

Paano ba naman? Kanina nang makasalubong niya ito ay ni hindi man lang siya
tinapunan nito ng tingin. Tapos nung dinner, tuwing kinakausap niya ito ay hindi
ito sumasagot, tapos kakausapin nalang bigla-bigla si Marco na nasa tabi nito.

Tapos ngayon, nag-iinuman ang mga ito - minus the girls - sa may terrace ng
hacienda.

"Ellaine, okay ka lang?" Pukaw sakanya ni Adie na katabi niya.

Nandito silang dalawa sa may mini sala sa may second floor kung saan malapit lang
rin sa may terrace na kung saan naman nag-iinuman ang mga lalaki. Si Erin at Mitch
ay nasa may kusina at gumagawa ng late snack nila habang si Colyn naman ay tulog
na.

"Yeah. Why?"

"You seemed spaced out. I don't know." Adie shrugged her shoulders.

Napabuntong-hininga siya. Tinignan niya muli si Mico na nakikipagtawanan sa mga

kaibigan at muling binalingan si Adie sa tabi niya.

"Hindi ko kasi ma-gets si Mico. Bigla nalang naging mailap. Para bang hangin nalang
ako sakanya na dinadaan-daanan nalang. Nakakainis na." Himutok niya rito.

Natawa naman ng kaunti si Adie. "Affected ka?"

Kumunot naman ang noo niya rito.

Affected?

Siya?

Napailing siya rito at natawa narin. "Ako?" Turo niya sa sarili. "Affected? Hindi
ah. Nakakainis lang kasi, kung ayaw niyang kausapin ako, sabihin niya. Hindi iyong
pinagmumukha niya akong tanga. That's why I'm pissed off."

Natawa ulit si Adie. "Affected ka nga." Sabay sandal sa sofa at angat ng dalawang
paa sa coffee table habang may hawak na tablet sa kamay.

"I said I'm not!" She hissed at Adie.

"Uy ano iyan ha?" Napatingin siya sa kanyang likod at nakita sina Mitch at Erin na
may dalang isang bote na may lamang white liquid. Hindi niya alam kung ano iyon.
Tapos may mga dala rin itong mga finger foods.

"What's that?" Turo niya sa mga dala ng mga ito.

"Mag-iinuman rin tayo! Akala ng mga lalaki sila lang ha?" Sabi ni Mitch.

Napaupo ng maayos si Adie. "Nasaan iyong alak? Tsaka ano iyan?" Turo nito sa isang
bote na dala ng mga ito.

Natawa naman si Erin. "Nakita ko kasi ito sa may cupboard tapos tinanong ko si
Manang Ising sabi lambanog daw ito na ipinatago nung isang trabahador. Hiningi ko,
ayun binigay naman."

She made a face. "Lambanog? Bakit iyan pa? Ang daming mamahaling alak nina Mico sa
cellar nila."

Erin and Mitch smiled.

"Sabi kasi nila mas malakas raw ang tama ng lambanog. Ewan, tsaka hindi ko pa ito
nata-try eh. Si Mitch din hindi pa. Kayo ba?"

Umiling si Adie. "I haven't tried it before. But my kuya Adrian tried it once and
halos gumapang siyasa kwarto niya sa sobrang kalasingan." Natatawang kwento ni
Adie.

Tinignan naman siya ng mga ito na parang tinatanong rin. Umiling rin siya. "No. I
haven't tried it. And I will never try that." Sabay turo sa lambanog.

Nginisian lang siya nina Erin.

Sa huli, nakita niya nalang ang sarili na iniinom ang isang shot ng lambanog.
Ang sama ng lasa! Ang pait-pait na may asim ring matitikman. Tapos ang baho pa. And
when it went straight to her throat tila napaso ito sa sobrang init na dala.
Gumuguhit talaga.

Nang ibaba niya ang shot glass ay nailabas niya ang dila niya. Sumipsip siya ng
lemon at uminom ng iced tea kaagad.

Tinatawanan naman siya ng mga kasama.

"Nakakatawa ang itsura mo!" Sabi ni Mitch.

"It tastes awful! Bleeh!" Muli niyang nailabas ang dila.

She's a party animal sa metro. She's also a drinker. Pero dito sa lambanog na ito,
tila mapapatumba siya kaagad ah.

Nagtuloy-tuloy lang sila sa pag-inom. Nasasanay na sila sa lasa ng lambanog kaya

naman mabilis ang pag-ikot ng shot glass hanggang sa makaramdam na siya ng hilo.

-----

"Mukhang naiinggit ang mga babae ah." Komento ni Dylan.

Sinilip nila ang mga babae sa mini sala na nag-iinuman narin pala. Napakunot ang
noo ni Mico nang nakitang inistraight ni Ellaine ang isang shot ng alak at
nalukotang mukha nito. Napangiti siya ng mabilis itong kumuha ng lemon at uminom ng
iced tea.

Napailing siya. Akala ba niya sanay itong uminom? Sa pagkakaalam niya, minsan mga
bodyguards na mismo ni Ninong ang sumusundo rito sa mga bars kung saan madalas ito.

"Huwag na tayo masyadong uminom." Sabi ni Marco na nakatingin kay Adie na umiinom
rin ng shot ng alak.

"Oo nga. Bantayan nalang natin sila." Sang-ayon ni Vin.

Sa huli'y nakuntento nalang sila sa pagkekwentuhan.

"Ano umepekto ba?" Tanong sakanya ni Jeremiah.

"Hindi ko alam. Pero hindi ko siya kinakausap."

Pinayuhan kasi siya ng mga ito kanina sa sakahan na gawin ang sinasabi nilang
'silent treatment' kay Ellaine. Naikwento kasi niya sa mga ito ang madalas na
pagtataray, pambabara at ang palaging pag-aaway nila ni Ellaine. Well, hindi naman
pag-aaway nila ang tawag doon kundi pang-aaway lang ni Ellaine sakanya.

He's okay with it actually. Dahil alam naman niyang may pinagdadaanan ito sa
pamilya nito kaya iniintindi nalang rin niya. Kaya lang minsan, napipikon narin
siya dahil hindi niya talaga ito mabasa. Minsan ang bait bait, tapos biglang
magsusungit at sisinghal sakanya. Daig pa ang buntis.

Kaya naman, sabi ng mga kaibigan niya na baka umepekto ang 'silent treatment' kay
Ellaine. Na baka marealize nito na hindi lahat ng oras ay itotolerate niya ang
pagiging'bitch' nito sakanya.

So he accepted their suggestion. Wala namang masama kung susubukan. Kaya kanina
kahit na gusto niyang marinig ang mga sasabihin nito ay pinilit niyang huwag ito
pansinin kahit mahirap.

It's so hard to ignore Ellaine lalo na sanay na siya sa presensya nito. Sanay na
sanay na siya rito. Old Ellaine man o new Ellaine.

He wants to know more about Ellaine. Dahil alam niyang marami ng nagbago rito sa
loob ng halos siyam na taon. Pero paano nga niya gagawin kung masyadong mailap
sakanya ang dalaga? She keeps on pushing him away.

"Pagpatuloy mo lang iyan." Sabi ni Marco. "Bibigay din iyan."

"I don't know. Kilala ko si Ellaine. Mas mataas pa ang pride nito sa height niya."
Natatawang sabi niya sa mga ito.

"Subukan mo nga lang kasi. Kung hindi man gumana 'edi humanap ka ng ibang paraan."
Sabi ni Vin.

Napabuntong-hininga nalang siya. "I just wish she would stop blaming herself for
Elisha's death."

Natahimik ang mga kaibigan niya.

Unang nagsalita si Marco. "Hindi mo naman din maiaalis sakanya iyon eh. Ang
magagawa mo lang ay ang mapasaya siya at huwag ipaalala ang nakaraan."

Halos isang oras na silang nagkekwentuhan sa may terrace. Nilingon nila ang mga
babae at nakitang nakatulog na si Adie habang si Mitch ay kumakanta ng 'Luha' ng
Aegis tapos si Erin at Ellaine naman aynag-iiyakan.
Naalarma silang lima at mabilis na dinaluhan ang mga lasing na babae.

"Adie, love? Wake up." Mahinang tapik ni Marco sa pisngi ni Adie. Bumukas ng
bahagya ang mata nito at napangiti nang masilayan ang mukha ni Marco.

"Marco bebelove! Pa-kiss nga!" Hinalikan nito si Marco sa labi ng mabilis. "Sarap!
Buhat mo ko! Tapos kiss mo ulit pagdating sa room!"

Napailing nalang si Marco at binuhat si Adie. "Lasing na lasing ang love ko ah.
Hindi ito aggressive eh." Natawa ito. "Sige mga 'pre, ipapasok ko na ito sa kwarto.
Ipasok niyo narin sila."

Tinanguan nalang nila si Marco.

"Tatawagin ko iyong maid niyo para paligpit nalang mga kalat natin." Prisinta ni
Jeremiah at bumaba na. Narinig pa nila ang huling sinabi nito bago makalayo. "Buti
nalang buntis asawa ko."

Binuhat narin ni Dylan si Mitch na nakatulog na sa kakakanta. "Kita mo itong baby

ko. Gumaganda boses kapag lasing. Mukhang lambanog ang tinira ng mga ito. Kaya pala
mga bangag. Sige una na kami." Paalam ni Dylan.

Sila ni Vin ay hinahagod ang likod nina Erin at Ellaine na parehas umiiyak.

"Ellaine, what's wrong?" Tanong niya kay Ellaine pero lalo lang ito humagulgol.

"May masakit ba sainyo? Ha? Erin, tahan na." Alo naman ni Vin kay Erin pero tulad
ni Ellaine, ay patuloy lang ito sa pag-iyak.

Nagulat nalang sila ng biglangnapatayo si Erin at sinabunutan siya.

"Aray! Erin! Ano ba?!" Hawak niya si ang kamay ni Erin na nakasabunot sa buhok
niya.

"Walanghiya ka! Ang panget mo!" Sigaw ni Erin.

Nakayakap sa bewang ni Erin si Vin at pilit na inilalayo ito sakanya.

"Erin, bitaw. Nasasaktan si Mico sa'yo." Mahinahong sabi ni Vin.

Bumitaw naman si Erin pero dinuro-duro naman siya nito. "Ikaw! Gago ka! Bakit mo
sinasaktan si Ellaine?! Alagaan mo siya, Mico! Pag hindi, pucha! Isasama kita sa
libingan ni Elisha!" Nagpagewang-gewang ito at muntikan nang matumba kung hindi
lang mabilis na nasalo ni Vin.
Pinunasan ni Vin ang luha ni Erin gamit ang isang kamay habang ang isang kamay nito
ay nakaalalay sa bewang ni Erin. Pagkatapos ay mabilis na binuhat ni Vin si Erin.
Isiniksik naman ni Erin ang mukha sa leeg ni Vin at doon mahinang umiyak.

"Pasensya na Mico. Lasing eh."

"Ayos lang. Sige na, pagpahingahin mo na si Erin."

"Sige, dadalhin ko na ito sa kwarto niya." Nginuso nito si Ellaine na nakahilig na

sa may sofa at nakapikit ang mga mata. "Si Ellaine rin. Dalhin mo na sa kwarto niya
at makapagpahinga."

Tinanguan niya lang ito at binalingan si Ellaine. Lumuhod siya sa may harap nito at
kitang-kita niya ang pagtulo ng luha nito. Mabilis niyang pinunasan iyon gamit ang
kanyang hinlalaki. Inipit niya sa tenga nito ang nakatabingna buhok sa mukha nito.

Napabuntong-hininga nalang siya at dahan-dahang binuhat papunta sa kwarto nito.

Maingat niyang inilapag ito sa kama nito.

"Nasusuka ako." Biglang sabi nito.

"Sige, dadalhin kita sa banyo -- Ellaine!"

Huli na dahil nasukahan na nito ang kama nito kasama na ang damit nito.

Napapalatak nalang siya at mabilis na binuhat si Ellaine papunta sa kwarto niya.

Wala siyang choice dahil lahat ng guest rooms niya sa hacienda ay okupado ng mga
kaibigan niya. Mabilis niyang hinubas ang dress na suot nito na sinukahan lang.
Pagkatanggal ay mabilis niya itong tinabunan ng comforter. Lumabas muna siya ng
kwarto at nakita si Rona kasama ang dalawa pang kasambahay na nagliligpit ng pinag-
inuman nila at nina Ellaine.

"May gising pa ba bukod sainyo?" Tanong niya sa mga ito.

"Gising pa po si Manang Ising, señorito." Sagot ng isa sakanila.

"Sige. Rona, hayaan mo na muna sila gumawa niyan. Pumunta ka sa kwarto ni Ellaine
at linisin mo ang kama niya. Nasukahan ni Ellaine eh."

Yumuko ito. "Sige po, señorito."

Binalingan niya ang dalawang kasambahay na naiwan. "Pagkatapos niyo riyan ay

tulungan ninyo si Rona."
Pagkatapos ay bumaba na siya sa may kusina at nakita roon sina Dylan,Marco at Vin.

"Hihingi ka rin ba ng maligamgam na tubig at gamot?" Tanongsakanya ni Manang Ising.

Napangiti siya at tumango. "Manang, kami na diyan. Pakiakyat si Ellaine sa kwarto

ko at pakipalitan ng damit."

"Sige ho, señorito." Sumunod naman ang matanda at umakyat na.

"Hinalay mo na 'pre?" natatawang tanong ni Dylan.

Binatukan niya ito. "Gago! I will never do that. Ellaine is like my little sister!"
Natatawang sabi niya.

"Sister my ass!" Iiling-iling na sabi ni Marco.

"Eh bakit nasa kwarto mo si Ellaine?" Tanong ni Vin.

"Sinukahan niya ang kama niya. Alangan naman patulugin ko siya sa suka niya?"
Sarkastikong sagot niya.

"Basta 'pre. Pigilan mo iyang sarili mo ah. Lasing parin si Ellaine." Sabay tapik
ni Dylan sa balikat niya.

Siniko niya ito nang mapagtanto kung anong kahalayan ang sinasabi nito. "Tangna
'pre, huwag mo kong itulad sa'yo!"

Isa-isang kinuha ng mga ito ang basin na may lamang maligamgam na tubig. Pero bago
pa makalayo ang mga ito ay may pahabol pa ang mga ito.

"Sister our ass!"

Mabilis niyang kinuha ang lalagyanan ng toothpick at binato ito sa mga kaibigan na
tatawa-tawa lang dahil nakaiwas ang mga ito.

"Crazy scumbags!" He said to himself.

------Twenty-five

Sapo ni Ellaine ang kanyang ulo habang hirap na hirap na maupo sa kama niya. Grabe
naman kasi si Erin kagabi, tila carousel kung magpaikot ng mga shots. Hindi na niya
tuloy namalayan na napaparami na ang inom niya.

At mas lalo niyang hindi akalain na sa isang lambanog lang siya tumumba! Ni Jack
Daniels nga hindi siya nake-K.O eh.

Naningkit ang mga mata niya nang tumama ang liwanag. Binigyan niya ang sarili ng
ilang segundo para maayos ang paningin niya, at ganoon nalang ang pagkagulat niya
nang malinaw na nakita niya na wala siya sa kwarto niya.

Inikot niya ang paningin at siguradong-sigurado siya na hindi ito ang kwarto niya.
The room scream testosterone!

Pinilit niyang alalahanin kung paano siya napunta sa kwarto ni Mico?

Napayuko siya nang kumirot ulit ang kanyang ulo pero tangina lang talaga! Bakit
siya nakahubad? Wala siyang saplot! As in hubo't hubad siya!

Mahigpit na ibinalot niya ang comforter sa katawan at pinilit na alalahanin ang mga
nangyari kagabi.

Napakagat siya sa kanyang daliri dahil kahit ano'ng gawin niya, wala siyang mapiga
sa utak niya.

May nangyari ba sakanila ni Mico kagabi?

Ginapang ba niya ito?

Pucha! Hindi niya alam!

Sakto namang bumukas ang pintuan at iniluwa nun si Mico na may dalang tray.

"Oh, good. You're awake. Masakit ba?" Tanong nito habang inilalapag ang tray sa may
bedside table.

Napanganga siya. Masakit?

Ano'ng masakit ang sinasabi nito?

Could it be her .. private part?

So totoo nga na may nangyari sakanila. How dare he!

Anger came rushing through her kaya mabilis niyang binato ng unan si Mico na
mukhang nagulat sa ginawa niya.
"You son of a bitch!" Sigaw niya rito. Tumayo siya at inayos ang pagkakapulupot ng
comforter sakanya at kinuha ang tsinelas niya at pinagpapapalpo si Mico.

"Aw! Ellaine, shit! Tama na! Ano ba! Tangna!"

Pero patuloy lang siya sa pagpalo rito. Wala siyang pakealam! Gago itong si Mico!

"Walanghiya ka! May pa 'sister - sister' ka pang nalalaman, pero iyon pala may
balak ka!" Sigaw niya rito.

Naka-ekis ang mga braso nito at pilit na binabawi sakanya ang tsinelas na hawak
niya pero mabilis niya ito naiiwas sa kamay nito kaya patuloy lang siya sa pagpalo
nito.

"Ellaine! Stop it! Fuck. What's your problem?!" Asik nito sakanya.

Sa wakas ay nakuha nito ang magkabilang braso niya. He stepped forward while she
stepped backward hanggang sa wala na siyang maatrasan dahil nasa may kama na sila
kaya napahiga siya sa kama nito at ito ay napaibabaw sakanya. Hawak parin nito ang
kanyang magkabilang qaq
Napansin naman ni Mico ang pamamasa ng mata niya kaya napatigil ito sa pagtawa.

"Ellaine.." May bakas parin ng tawa ang boses nito nang banggitin ang pangalan niya
kaya naman umubo ito. "Ano ba iyang pinagsasasabi mo? Lasing ka parin ba?" Tanong
nito.

She gritted her teeth. "Walanghiya ka talaga! I hate you!" Sinubukan niyang
pumiglas pero malakas si Mico. Iniipit pa siya nito sa pagitan ng dalawang hita
nito.

"Stop it! Okay? Walang nangyari satin fo God's sake! I would never take advantage
of a drunk woman!"

Napatigil siya sa sinabi nito. She was panting because of exhaustion. Nakakapagod
palang magpumiglas.

"Then.. Then why am I naked? Oh my God! Hindi mo nga ako ni-rape, pero you..
you..-"

"God Ellaine! Hindi ako ang nagpalit ng damit sa'yo! I asked Manang Ising to do
that!"
"What are you talking about?! Can't you see that I'm naked underneath this piece of
shit! Saang banda ako binihisan ni Manang?!" Singhal niya rito.

Maski ito ay natigilan at tila nag-isip.

"At tsaka.. tsaka kung walang nangyari sa'tin. Ano'ng sinasabi mo na 'masakit'
sa'kin?" Mahinang tanong niya.

Napangisi ito. "I was talking about your

head." Nguso nito sa bandang ulo niya. "At tsaka, ikaw dapat ang unang nakakaalam
kung may nangyari nga ba. Bakit? Masakit ba ang pagkababae mo para masabing may
nangyari nga?" Naghahamong tanong nito sakanya.

She was taken aback of his sudden question. Pinakiramdaman niya ang kanyang
pagkababae. Bukod sa ulo niya ay wala ng masakit sakanya.

Napapikit siya ng mariin.

"See? Besides, I would never deny a woman that I had sex with. I would wait her to
wake up and make my way in her again." Simpleng sabi nito.

"Oh my God! Why are you saying those dirty things to me!" Sigaw niya rito.

Humalakhak si Mico. She can't help but stare at his handsome face. To be honest,
she was kind of disappointed when he said that they did not had sex. But of course,
a big part of her felt that relief that nothing happened. Lalo lang siyang magi-
guilty if ever na may nangyari nga.

"But that's weird, I really told Manang Ising na bihisan ka. Wala ka ba talagang
natatandaan kagabi?" Tanong sakanya ni Mico.

She really tried hard to look back at what happened last night. Then, suddenly
images of her undressing herself flashed through her mind.

"Bloody hell!" She cursed under her breath.

"Did you remember?"

Napapikit siya ng mariin at tumango.. Tama ito na binihisan nga siya ni Manang
Ising,but the moment Manang Ising went out, she sat up, half asleep and started
undressing herself. Init na init kasi siya. Para siyang pinapaso. Siguro epekto ng
kalasingan at lambanog na ininom niya.

"Kasalanan ng lambanog eh." Naiinis na sabi niya.

Natawa naman ito. "See, bago ka mambintang alamin mo muna ang totoo ah."

Inis na tinignan niya ito. "Pwede ba umalis ka na sa'kin." Mico was still on top of
him.

"Why? I like when I'm on top." Nakangising sabi nito.

"Bastos!" Pinilit niya ulit pumiglas pero malakas talaga ito.

"Sweetie, sino ba ang walang saplot sa'ting dalawa?" Nakangising tanong ulit nito.

Mabilis siyang binitawan nito at tumakbo kaya naman hinabol niya ito, paikot-ikot
sila sa kwarto nito habang siya ay hinahabol ito. He was teasing her! That
douchebag!

"Mico! Halika rito at babatukan talaga kita sabay pilipit ng dila mo!" Sigaw niya.

Si Mico naman ay tatawa tawa lang na nagpapahabol sakanya. Nang malapit na siya
rito ay aksidenteng natapakan ni Mico ang laylayan ng comforter na nakabalot
sakanya kaya naman mabilis na nalaglag ito.

And in just a second, she was fully naked infront of Mico Illustre. Her sister's
first love. Her arch enemy. Her first love and still. And the man that can't be
hers.

Nanlaki ang mga mata niya nanapatitig kay Mico. Maski ito ay nakatitig lang
sakanyang kahubdan.

They were like frozen in a moment but she realized that she's fucking naked infront
of a man that thinks she's his little sister! She got herself together and screamed
at the top of her lungs.
"AHHHH! GET OUT ASSHOLE! GET OUT!"

-------Twenty-six
Please read my note at the last part of this chapter. Thanks.

-------

Natatawa si Mico nang makita ang mukha ni Ellaine sa pagkainis sakanya kaya naman
may naisip siyang lalong ikakainis nito.

"Sweetie, sino ba ang walang saplot sa'ting dalawa?" Nakangising tanong niya rito.

Mabilis niyang binitawan ito at mabilis na umalis sa ibabaw nito hanggang sa ginawa
nilang playground ni Ellaine ang kanyang kwarto.

"Mico! Halika rito at babatukan talaga kita sabay pilipit ng dila mo!" Sigaw ni
Ellaine sa kanya na ikinatawa niya lang.

This scene right now, reminds him the old days. Lagi niya talagang iniinis si
Ellaine kahit na mga bata pa sila. Minsan trip niya lang talaga at walang magawa.
But most of the times, he just wants to see Ellaine's 'pikon' look. Namumula kasi
talaga ang buong mukha nito pati ang tenga kapag naiinis at napipikon. Katulad
nalang ngayon.

Kanina nang malapitan niya itong nasisilayan ang mukha ay kitang-kita niya parin
ang batang Ellaine na lagi niyang kasama. Ganoon parin ang mata nito na bilog na
may mumunting kislap. Ang medyo may katabaang mga pisnge nito. Ang maninipis ngunit
kulay peach na labi nito.

Patuloy lang si Ellaine sa paghabol sakanya, sumampa-sampa na siya sa kama para

madaling makaiiwas rito ngunit pati ito ay ginagawa kung ano ang ginagawa. Nang
mapansin na niyang malapit na ito sakanya ay humarap siya rito at paatras na
naglakad. Hindi na siya tatakbo, pagod na siya at alam niyang pati si Ellaine ay
pagod parin at masakit parin ang ulo.

Pero hindi niya talaga inaasahan ang sumunod na mangyari. Dahil nga sa malapit na
ito sakanya hindi niya sinasadyang matapakan ang laylayan ng comforter na suot nito
at pagkahakbang niya patalikod ay napasama ang laylayan ng comforter kaya naman
nalaglag ito at inilabas ang kahubdan ni Ellaine.
Nanlaki ang mga mata niya! Hindi niya sinsadya ang mga nangyari!

Nang tuluyang bumagsak ang comforter, pakiramdam niya ay naging slow motion ang
lahat ng bagay. Ang panlalaki ng mga mata nila ni Ellaine, ang pagtaas-baba ng
dibdib niya sa paghinga, ang pagnganga ni Ellaine. Lahat iyon, naging slow motion
sa paningin niya.

Pero tanginang mga mata niya!

May mga sariling utak! Dahil hindi niya maialis ang tingin sa magandang katawan
nito. Simula sa katamtamang haba at perpektong hugis ng mga binti at hita nito. Ang
'S' curve nito, miski ang mapuputing tuhod nito ay napansin niya. Ang pribadong
bahagi ng katawan nito, hanggang sa mapadako ang tingin niya sa dibdib nito.

Napalunok siya.

'God shit! Dominico! Si Ellaine iyan! Putangina, bawal!' - sigaw ng isang bahagi ng
utak niya.

Napabalik lang siya sa kasalukuyan nang tumili na siEllaine.

"AHHH! GET OUT ASSHOLE! GET OUT!!!"

"H-Ha? Ah-- oo..s-sorry.. -"

"DAMMIT! LABAS MICO! SHIT SHIT SHIT!" mabilis na pinulot nito ang comforter at
ipinulupot sa katawan nito.

"S-So .. Sorry Ellaine.. ano k-kasi..-"

"LLAABAAAASSSSS!" mahabang tili nito.

Mabilis niyang tinahak ang pintuan. Nadulas pa siya sa isang tsinelas kaya naman
nadapa siya pero nagmamadaling tumayo siya at pinihit ang door knob para makalabas.
Dumiretso siya sa labas ng hacienda at doon huminga ng malalim.

"Shit shit shit! Pucha!" Sunod-sunod na mura niya sa sarili.

Pinikit niya ang kanyang mga mata para pakalmahin ang sarili pero lumitaw ang imahe
ni Ellaine na nakahubad.
"Pucha talaga!" He cursed.

He paced back and forth sa loan sa harap ng hacienda. He tried calming himself
dahil tangina lang, nararamdaman niya na kaunti nalang at maninikip na talaga ang
pantalon niya.

Iling siya ng iling. Hindi pwede ito!

For God's sake Mico! Si Ellaine iyon! Kinakapatid mo! She's like your little
sister! Ang nangyari kanina ay isang malaking aksidente! Hindi sinasadya! Walang
may kagustuhan!

'Pero iba ang sinasabi ng katawan mo.' - katwiran ng isang bahagi ng utak niya.

Mabilis na inialis niya ang kaisipangiyon.

Hindi.

Tama. Hindi niya iyon nagustuhan. Nagpanic lang siya dahil nag-aalala siya para kay
Ellaine at sakanya. Paano na sila makikitungo sa isa't-isa matapos ang aksidenteng
nangyari kanina?

Tama. Iyon lang.

Iyon lang ang dahilan kung bakit hindi siya mapakali.

Tama.

Tumango-tango pa siya na tila sinasang-ayunan nga niya ang kanyang sarili.

Umupo siya sa may swing at nagpahangin nalang muna hanggang sa samahan siya nina
Dylan at Vin.

"Bakit nandito kayo?" Tanong niya sa mga ito.

"Tulog pa si Mitch eh. Mukhang marami nga talaga silang nainom kagabi." Sabi ni
Dylan.

Tinignan naman niya si Vin. "Si Erin?"

"I checked on her kanina. She's still sleeping soundly. Muntikan nanaman mahulog sa
kama buti nalang nakita ko." Nakangiting wika ni Vin.

Nagkatinginan naman sila ni Dylan sa dahil sa itsura ni Vin at sabay ring

napangisi. Sa kanilang magbabarkada kasi ay si Dylan at Vin ang mas matagal na
magkakilala. Kaya si Dylan, sa kilos palang ni Vin alam na nito ang ibig sabihin
nun. Habang kung sila iyon ay siguro aabutin pa sila ng mga araw bago malaman kung
ano nga ba ang tumatakbo sa utak ni Vin. Ito kasi ang mahirap basahin sakanilang
lima.

"Sila Marco?" Tanong nalang niya ulit.

"Marco is in the dining room togetherwith Adie, nag-aalmusal. Sila Jeremiah at

Colyn ay naglakad-lakad lang muna para daw sa exercise ni Colyn." Sagot naman ni
Dylan.

Tumango-tango nalang siya.

"Eh si Ellaine? Kamusta na siya? I heard screams inside your room nang lumabas ako
sa kwarto ni Erin." Sabi ni Vin.

Napatingin naman si Dylan sakanya. Now the both of them are eyeing him like some
kind of specimen.

He gave them a 'what's your problem' look.

"May nangyaring kababalaghan, ano?" Taas-baba pa ang kilay ni Dylan at dumukwang

sakanya.

"Is it true, Mico?" Pagtatanong ni Vin.

Tinulak niya ang mukha ni Dylan palayo sakanya. "Gago, ang dumi talaga kahit kailan
ng isip mo! Wala. Walang nangyari, ano ba! Hindi iyon mangyayari!"

"Are you convincing us, or you're convincing yourself na walang mangyayari?"

Nakangising tanong ni Vin sakanya.

Napatigil siya saglit pero agad na nakabawi. "Wala akong pinapatanuyan. I'm just
stating an obvious fact."

Nagkibit-balikat si Dylan. "Huwag kang magsalita ng tapos dahil hindi pa nga nag-
uumpisa, tinatapos mo na."
"Dahil wala naman talagang dapat umpisahan, Dyl." Sagot niya.

Nagsingisian lang sina Dylan at Vin.

"So what are the screams about??" Pagbabalik-tanong ni Vin.

Muli ay bumalik sa isipan niya ang mukhani Ellaine. Kung paano siya pumaibabaw rito
at kitang-kita ang gandang taglay nito. Tapos sunod na lumitaw sa kaisipan niya ang
kahubdan nito --

"As usual. She's her monster self again." Kunot-noong sagot niya.

He's trying to stop that image from popping out of his head.

Hindi na niya dapat iniisip iyon. Maling-mali!

"Ano'ng nangyari sa 'silent' treatment?" Tanong ni Dylan.

Nag-isip rin siya ng isasagot sa tanong nito. Obviously naman kasi, walang pakealam
si Ellaine kahit na isang buwan niya pa ata ito hindi pansinin kaya naman isang
malaking fail ang 'silent' treatment para rito.

Napabuntong-hininga siya. May naisip na siya ay sa ngayon ito palang ang paraang
alam niya na baka sakaling umepekto.

"It's not working. But I'm thinking of some new plan."

--------Twenty-seven
Tahimik na kumakain lang si Ellaine kasama si Mico at ang mga kaibigan nito ng
hapunan.

Pagkatapos mangyari iyong kahapon ay nagkulong lang siya sa kanyang kwarto buong
araw. Nahihiya siya kay Mico at the same time naiinis sia sa sarili niya.

Naiinis siya kasi sa kapabayaan niya.

Pilit niyang iniiwasan si Mico. Hangga't maari, hindi niya ito titignan. Ayaw
niyang mangyari iyon. Nahihiya siya.
Kanina nga paglabas niya ng kwarto, ay saktong dadaan ito sa tapat niya kaya naman
mabilis siyang kumaripas ng takbo pababa. Narinig niya pa ang tawag nito mula sa
likuran pero hindi niya iyon pinansin.

Tapos kanina, nung tanghalian ayaw niya sanang sumabay sa pagkain pero hinila na
siya nina Colyn sa dining room kaya naman wala siyang nagawa kundi sumabay sa
pagkain. Buti nalang katabi niya si Erin at nakipag-usap lang siya rito hanggang sa
matapos ang pananghalian.

Nung kinahapunan naman ay inaaya ulit siya nina Erin na sumama dahil ipapasyal daw
sila ni Mico sa may batis. Pero tinanggihan niya ang mga ito. Buti nalang ay hindi
na nagpumilit pa ang mga ito dahil sinabihan ni Mico na hayaan nalang raw muna ako.

Siguro ramdam din nito na ayaw niya munang makipag-usap.

Hindi siya manhid. Alam niyang gusto siyang kausapin ni Mico. Nakita niya ang mga
tangkang lapitan siya na mabilis niya namang naiiwasan.

Hindi naman kasi sa ayaw niya kasi galit siya rito.

Ayaw niya munang makipag-usap dahil nahihiya siya rito.

Ano nalang ang mukhang ihaharap niya kay Mico?

Matapos niyang pagbintangan ito na pinagsamantalahan siya, aksidenteng nabigyan

niya pa ito ng nude show!

Buong araw niyang iniyakan iyon. Aaminin niya, it's not the first time that a guy
see her naked self. Nang nasa metro pa siya, mahilig nga siyang magparty at
magpakalasing sa bar, and then at the end of the night, she would end up having
great sex with his acquaintance for that night. Pero hindi naman madalas mangyari
iyon dahil minsan lang naman siya nalalasing. At madalas bago pa siya makalabas ng
bar ay binubuhat na siya ng mga bodyguards niya papasok ng kotse at iuuwi na sa
mansion.

Pero kasi! Iba ito!

Si Mico ito!

He's not like the other guys she had flings.

Ang mga iyon, wala lang sakanya. Walang importansya para sa kanya. Pero si Mico...

Mico is special. Mahal niya ito. Kahit na bawal hindi niya itatanggi sa sarili na
mahal niya ito.
Kaya nga siguro madalas niya ito tinatarayan at inaaway para narin siguro maitago
niya na may gusto siya rito. It's like her shield for her love. Kailangan niyang
itago iyon.

"Ellaine are you okay?" Tanong sakanya ni Marco na nasa may harapan niya.

"Uhh.. oo." She forced a smile to him.

Hindi

sinasadya napabaling ang tingin niya kay Mico at nagtama ang mga mata nila. Agad
siyang umiwas ng tingin dito at tinuon ang atensyon sa pagkain niya.

Nang hindi niya na talaga makayanan ay hindi na niya natiis na tumayo.

"Mauna na ako. I-I'm not feeling well." Dahilan niya.

Hindi na niya hinintay ang mga sagot nito dahil mabilis na siyang umalis at umakyat
sa kwarto niya.

Isasara na sana niya ang pinutuan niya nang mabilis na iharang ni Mico ang katawan
niya. Hinabol pala siya nito.

"A-Ano'ng ginagawa mo rito? Umalis ka nga. Matutulog na ako." Pagtataboy niya rito.

Hinawakan nito ang braso niya at pinapasok nito ang sarili. Si Mico narin ang
nagsara at nag-lock ng pintuan niya.

Napaatras siya rito.

Ano'ng balak ni Mico sakanya?

"A-Ano'ng gusto mo ha?!" Pilit niyang pinatatag ang boses niya para lang maitago
ang kaba niya.

"Wala akong gagawin sa'yo, Ellaine. I just want us to talk."

"Ano'ng kailangan natin pag-usapan? I don't remember anything that we should talk
about." Maang-maangan niya.

"Alam mo na meron, Ellaine."

Lalapitan sana siya ni Mico pero mabilis na lumayo siya rito.

"Ano ba, Ellaine? Maghahabulan nanaman ba tayo? The last time we did it, you were
naked." Seryosong sabi nito.

Napanganga siyasa sinabi nito.

Tama nga siya! Hindi parin nito nakakalimutan iyon. Ang tanga naman nga kasi niya,
paano nito makakalimutan iyon eh kahapon lang naman nangyari iyon.

Pero sana naman, naging maingat ito sa pagsasalita. Dapat hindi na nito i-brought
up ang nangyari. Kasi dapat doon ay kinakalimutan!

"H-How dare you! K-Kalimutan mo na iyon!" Sigaw niya rito.

"Kaya nga pag-usapan natin eh!" Naiinis narin na sabi nito.

"Ayoko! Labas!" Sigaw niya.

Narinig niya ang pagbuga ng hininga ni Mico na parang nawawalan na ng pasensya.

"You left me no choice."

Sa sobrang gulat niya, hindi na siya nakalayo at tuluyan na siyang nabuhat ni Mico
na parang sako ng bigas at pabalibag na ibinaba sa kama niya.

"Stay still!" Mariing utos nito.

"Ano ako? Aso?!" Balik na sigaw niya.

Tinignan siya nito matalim at natahimik siya dahil natakot talaga siya sa paraang
pagtitig nito.

Hinatak nito ang maliit na upuan at umupo sa may harapan niya.

Sandaling katahimikan ang namayani sakanilang dalawa at hindi iyon nakatulong para
pahupain ang kabang nararamdaman niya.

"Akala ko ba mag-uusap tayo?" Mataray na sabi niya.

"Sandali lang naman! Kinakabahan rin ako!" Asik nito sakanya.

So, alam nito na kinakabahanrin siya? At si Mico rin? Wow.

Bumuntong-hininga si Mico at tsaka siya tinignan. "About sa nangyari kahapon--"

Before he could continue what he was saying, she cut him off. "Please. Kalimutan mo
na iyon." Her voice sounds so desperate.

Tumango ito. "Right. It was an accident."

"Yes. An accident." Sang-ayon niya rito.

"But Ellaine, hindi lang iyon ang gusto kong pag-usapan natin." Seryosong sabi nito
sakanya.

Kumunot ang noo niya. "Ano pa ba ang kailangan natin pag-usapan?"

Isa pang buntong-hininga ang pinakawalan niya. "I propose a truce with you."

Sandaling natigilan siya. Ano ba ang lumalabas sa bunganga ni Mico?

"Ano ulit?" Tanong niya. Baka kasi nagkamali lang siya ng dinig.

"I said. I want a truce sa pagitan natin."

"And why do we need it?" Nakataas na kilay na tanong niya.

Bumuga ito ng hangin. "Hindi ka ba napapagod sa pagtataray, Ellaine? Kasi ako ang
napapagod para sa'yo eh. Aba, mahirap magalit sa'kin na wala namang dahilan."

Tumaas ang kilay niya sa sinabi nito. "And how would you know na wala nga ako'ng
dahilan para magalit sa'yo?"

Mukhang ito naman ang natigilan. His eyebrows furrowed. "May kasalanan ba ako? Tell
me."

She sighed. And cocked her head from left to rightwhile her eyes are closed. Then
she looked at Mico.

"Forget it. Let's talk about that truce." Pag-iiba niya sa usapan nila.
Hindi niya pwedeng sabihin dito ang mga ikinagagalit niya.

Hindi niya pwedeng sabihing nagagalit siya dahil nagseselos siya kay Hannah.

Hindi niya pwedeng sabihing nagagalit siya dahil ipinamumukha talaga sakanya nito
na kapatid lang talaga ang turing nito, na napilitan lang rin ito na bantayan rito
sa rancho dahil sa napakiusapan ng magulang niya.

At lalong hindi niya pwedeng sabihin na nagagalit siya rito dahil hindi siya nito
kayang tignan sa paraang gusto niya.

Kapag sinabi niya ang mga dahilan niya, edi buking siya. Hindi siya tanga para
gawin ang bagay na iyon. Dahil maraming pwedeng mangyari kung malalaman ni Mico ang
nararamdaman niya.

Mga pangyayaring kinakatakot niya.

"As I was saying, gusto kong magkasundo tayo. No fights and all."

"Paano kung talagang naiinis ako sa'yo? Hindi pwedeng hindi ko ilabas ang inis ko."

"Then tell me. Lahat ng bagay ay napag-uusapan. If you are mad at me. Tell me, para
maayos ko kaagad at makahingi ng sorry. If you're pissed off with me, tell me also.
I'll let you slap me, pinch me o kahit ano para lang masatisfy iyang inis o galit
mo."

"I'm not violent." Iyong lang ang lumabas sa bibig niya.

NatawaTahimik na kumakain lang si Ellaine kasama si Mico at ang mga kaibigan nito
ng hapunan.

Pagkatapos mangyari iyong kahapon ay nagkulong lang siya sa kanyang kwarto buong
araw. Nahihiya siya kay Mico at the same time naiinis sia sa sarili niya.

Naiinis siya kasi sa kapabayaan niya.

Pilit niyang iniiwasan si Mico. Hangga't maari, hindi niya ito titignan. Ayaw
niyang mangyari iyon. Nahihiya siya.

Kanina nga paglabas niya ng kwarto, ay saktong dadaan ito sa tapat niya kaya naman
mabilis siyang kumaripas ng takbo pababa. Narinig niya pa ang tawag nito mula sa
likuran pero hindi niya iyon pinansin.
Tapos kanina, nung tanghalian ayaw niya sanang sumabay sa pagkain pero hinila na
siya nina Colyn sa dining room kaya naman wala siyang nagawa kundi sumabay sa
pagkain. Buti nalang katabi niya si Erin at nakipag-usap lang siya rito hanggang sa
matapos ang pananghalian.

Nung kinahapunan naman ay inaaya ulit siya nina Erin na sumama dahil ipapasyal daw
sila ni Mico sa may batis. Pero tinanggihan niya ang mga ito. Buti nalang ay hindi
na nagpumilit pa ang mga ito dahil sinabihan ni Mico na hayaan nalang raw muna ako.

Siguro ramdam din nito na ayaw niya munang makipag-usap.

Hindi siya manhid. Alam niyang gusto siyang kausapin ni Mico. Nakita niya ang mga
tangkang lapitan siya na mabilis niya namang naiiwasan.

Hindi naman kasi sa ayaw niya kasi galit siya rito.

Ayaw niya munang makipag-usap dahil nahihiya siya rito.

Ano nalang ang mukhang ihaharap niya kay Mico?

Matapos niyang pagbintangan ito na pinagsamantalahan siya, aksidenteng nabigyan

niya pa ito ng nude show!

Buong araw niyang iniyakan iyon. Aaminin niya, it's not the first time that a guy
see her naked self. Nang nasa metro pa siya, mahilig nga siyang magparty at
magpakalasing sa bar, and then at the end of the night, she would end up having
great sex with his acquaintance for that night. Pero hindi naman madalas mangyari
iyon dahil minsan lang naman siya nalalasing. At madalas bago pa siya makalabas ng
bar ay binubuhat na siya ng mga bodyguards niya papasok ng kotse at iuuwi na sa
mansion.

Pero kasi! Iba ito!

Si Mico ito!

He's not like the other guys she had flings.

Ang mga iyon, wala lang sakanya. Walang importansya para sa kanya. Pero si Mico...

Mico is special. Mahal niya ito. Kahit na bawal hindi niya itatanggi sa sarili na
mahal niya ito.

Kaya nga siguro madalas niya ito tinatarayan at inaaway para narin siguro maitago
niya na may gusto siya rito. It's like her shield for her love. Kailangan niyang
itago iyon.
"Ellaine are you okay?" Tanong sakanya ni Marco na nasa may harapan niya.

"Uhh.. oo." She forced a smile to him.

Hindi sinasadya napabaling ang tingin niya kay Mico at nagtama ang mga mata nila.
Agad siyang umiwas ng tingin dito at tinuon ang atensyon sa pagkain niya.

Nang hindi niya na talaga makayanan ay hindi na niya natiis na tumayo.

"Mauna na ako. I-I'm not feeling well." Dahilan niya.

Hindi na niya hinintay ang mga sagot nito dahil mabilis na siyang umalis at umakyat
sa kwarto niya.

Isasara na sana niya ang pinutuan niya nang mabilis na iharang ni Mico ang katawan
niya. Hinabol pala siya nito.

"A-Ano'ng ginagawa mo rito? Umalis ka nga. Matutulog na ako." Pagtataboy niya rito.

Hinawakan nito ang braso niya at pinapasok nito ang sarili. Si Mico narin ang
nagsara at nag-lock ng pintuan niya.

Napaatras siya rito.

Ano'ng balak ni Mico sakanya?

"A-Ano'ng gusto mo ha?!" Pilit niyang pinatatag ang boses niya para lang maitago
ang kaba niya.

"Wala akong gagawin sa'yo, Ellaine. I just want us to talk."

"Ano'ng kailangan natin pag-usapan? I don't remember anything that we should talk
about." Maang-maangan niya.

"Alam mo na meron, Ellaine."

Lalapitan sana siya ni Mico pero mabilis na lumayo siya rito.

"Ano ba, Ellaine? Maghahabulan nanaman ba tayo? The last time we did it, you were
naked." Seryosong sabi nito.

Napanganga siya sa sinabi nito.

Tama nga siya! Hindi parin nito nakakalimutan iyon. Ang tanga naman nga kasi niya,
paano nito makakalimutan iyon eh kahapon lang naman nangyari iyon.

Pero sana naman, naging maingat ito sa pagsasalita. Dapat hindi na nito i-brought
up ang nangyari. Kasi dapat doon ay kinakalimutan!

"H-How dare you! K-Kalimutan mo na iyon!" Sigaw niya rito.

"Kaya nga pag-usapan natin eh!" Naiinis narin na sabi nito.

"Ayoko! Labas!" Sigaw niya.

Narinig niya ang pagbuga ng hininga ni Mico na parang nawawalan na ng pasensya.

"You left me no choice."

Sa sobrang gulat niya, hindi na siya nakalayo at tuluyan na siyang nabuhat ni Mico
na parang sako ng bigas at pabalibag na ibinaba sa kama niya.

"Stay still!" Mariing utos nito.

"Ano ako? Aso?!" Balik na sigaw niya.

Tinignan siya nito matalim at natahimik siya dahil natakot talaga siya sa paraang
pagtitig nito.

Hinatak nito ang maliit na upuan at umupo sa may harapan niya.

Sandaling katahimikan ang namayani sakanilang dalawa at hindi iyon nakatulong para
pahupain ang kabang nararamdaman niya.

"Akala ko ba mag-uusap tayo?" Mataray na sabi niya.

"Sandali lang naman! Kinakabahan rin ako!" Asik nito sakanya.

So, alam nito na kinakabahan rin siya? At si Mico rin? Wow.

Bumuntong-hininga si Mico at tsaka siya tinignan. "About sa nangyari kahapon--"

Before he could continue what he was saying, she cut him off. "Please. Kalimutan mo
na iyon." Her voice sounds so desperate.

Tumango ito. "Right. It was an accident."

"Yes. An accident." Sang-ayon niya rito.

"But Ellaine, hindi lang iyon ang gusto kong pag-usapan natin." Seryosong sabi nito
sakanya.

Kumunot ang noo niya. "Ano pa ba ang kailangan natin pag-usapan?"

Isa pang buntong-hininga ang pinakawalan niya. "I propose a truce with you."

Sandaling natigilan siya. Ano ba ang lumalabas sa bunganga ni Mico?

"Ano ulit?" Tanong niya. Baka kasi nagkamali lang siya ng dinig.

"I said. I want a truce sa pagitan natin."

"And why do we need it?" Nakataas na kilay na tanong niya.

Bumuga ito ng hangin. "Hindi ka ba napapagod sa pagtataray, Ellaine? Kasi ako ang
napapagod para sa'yo eh. Aba, mahirap magalit sa'kin na wala namang dahilan."

Tumaas ang kilay niya sa sinabi nito. "And how would you know na wala nga ako'ng
dahilan para magalit sa'yo?"

Mukhang ito naman ang natigilan. His eyebrows furrowed. "May kasalanan ba ako? Tell
me."

She sighed. And cocked her head from left to right while her eyes are closed. Then
she looked at Mico.

"Forget it. Let's talk about that truce." Pag-iiba niya sa usapan nila.

Hindi niya pwedeng sabihin dito ang mga ikinagagalit niya.

Hindi niya pwedeng sabihing nagagalit siya dahil nagseselos siya kay Hannah.

Hindi niya pwedeng sabihing nagagalit siya dahil ipinamumukha talaga sakanya nito
na kapatid lang talaga ang turing nito, na napilitan lang rin ito na bantayan rito
sa rancho dahil sa napakiusapan ng magulang niya.

At lalong hindi niya pwedeng sabihin na nagagalit siya rito dahil hindi siya nito
kayang tignan sa paraang gusto niya.

Kapag sinabi niya ang mga dahilan niya, edi buking siya. Hindi siya tanga para
gawin ang bagay na iyon. Dahil maraming pwedeng mangyari kung malalaman ni Mico ang
nararamdaman niya.

Mga pangyayaring kinakatakot niya.

"As I was saying, gusto kong magkasundo tayo. No fights and all."

"Paano kung talagang naiinis ako sa'yo? Hindi pwedeng hindi ko ilabas ang inis ko."

"Then tell me. Lahat ng bagay ay napag-uusapan. If you are mad at me. Tell me, para
maayos ko kaagad at makahingi ng sorry. If you're pissed off with me, tell me also.
I'll let you slap me, pinch me o kahit ano para lang masatisfy iyang inis o galit
mo."

"I'm not violent." Iyong lang ang lumabas sa bibig niya.

Natawa naman ito sa sinabi niya. "I don't know. I still need a lot of catching up
to do. Isa palang ang sigurado ko."

"Ano?" Curious na tanong niya.

"Na hanggang ngayon, pikon ka parin." Sabi nito na nakangiti.

Pati siya ay napangiti. Totoo kasi.

"Tama ako 'di ba?"

She rolled her eyes. "Oo na."

"I want to know you more, Ellaine. Alam ko na maraming nagbago sa'yo. Magtatatlong
buwan ka na dito sa puder ko, but I just realized na kahit isa hindi tayo nakapag-
usap ng matino. Kung walang mang-iistorbo, bigla ka nalang maiinis o magagalit."
"Oo na nga 'di ba? Truce na nga." Natatawang sabi niya.

"So pumapayag ka na talaga?"

"Oo na."

"Napipilitan ka lang ata eh." Mico pouted.

Natawa siya. "Gusto mo bawiin ko pa?!"

"Hindi. Truce na nga 'di ba?" Ito na ang kumuha sa kamay niya at nagkamayan sila sa
deal nilang dalawa.

Napangiti siya. She's glad Mico proposed that truce. A big big part of her was
happy. Kasi sa totoo lang, pati siya gustong-gusto na malaman rin ang buhay nito sa
panahong hindi sila magkasama.

She also wants to know more about him.

And she's really happy that she can finally do it.

--------Twenty-eight

"Good morning!" Masiglang bati ni Ellaine sa mga kasambahay na naglilinis sa may

sala.

"Magandang umaga rin po, señorita." Magalang na sabi nila sakanya.

Napansin niya sa mga mukha ng mga ito ang gulat.

Nginitian niya lang ang mga ito at nagdire-diretso na sa kusina. Doon, naabutan
niya sina Rona,Joan at Manang Ising na busy sa pagluluto.

"Good morning!" Bati niya sa mga ito.

"Señorita! Ang aga naman ninyo magising." Sabi ni Manang Ising sakanya.

Nalukot naman ang mukha niya sa tawag nito sakanya. "Manang, you're so
makakalimutin na talaga. I told you 'di ba na Ellaine nalang ang itawag ninyo
sa'kin?" Nakangusong sabi niya.
Napakamot naman sa ulo si Manang Ising at naghagikgikan naman sa gilid sina Rona at
Joan.

"Nasanay na kasi ako." Sabi ni Manang Ising.

Napangiti nalang siya at inakbayan ito. Magaan talaga ang loob niya kay Manang
Ising, para rin kasi ito si Yaya Mildred niya.

"So, what are you guys cooking?" Usisa niya sa mga luto nito.

"Arrozcaldo po. Sabi kasi ni Señorito Mico na pati ang mga trabahador ay isama
narin dahil maaga raw po sila magtatrabaho." Sagot ni Rona.

"You mean, Mico is awake na?"

"Hindi pa po sila bumababa. Ellaine, alas tres palang ng madaling araw. Kaya nga
nagtataka kami kung bakit ang aga
mo magising. Madalas kasi ay ikaw ang pinakahuling bumababa eh." Natatawang sabi ni
Joan habang hinihiwa ang manok.

Napanguso naman siya. Maaga kasi siya nakatulog kagabi, at siguro dahil sa
excitement ay mas napaaga ang gising niya. She wants to start the day in a positive
way. Wala ng problema sakanila ni Mico dahil sa truce nila. At nakahinga siya ng
maluwag dahil nakakapag-usap na sila ng hindi siya naiinis at nagsisisigaw.

"Huwag niyo na nga ako asarin. Anyway, I want to help. Ano pwede kong gawin?"
Tanong niya sa mga ito.

"Huwag na Ellaine. Baka magalit si Señorito Mico, at baka sabihin na pinagtatrabaho

ka namin." Sabi ni Manang Ising.

She leaned on the kitchen counter. "Ako bahala kay Mico, 'nang. Tsaka matutuwa pa
nga iyon kapag nakikitang tumutulong ako eh." Katwiran niya.

"Hayaan niyo na si Ellaine, Manang. Mukhang may gustong i-impress." Tudyo ni Rona.

Her eyebrows furrowed. She looked up at Rona and saw that mischiveous smile on her
face. "What do you mean?"

Napailing nalang si Rona. "Wala. Sabi ko po, pwede kang gumawa ng sandwiches." Sabi
nalang nito.
Ilang sandali niya pa ito tinignan tapos ay kinuha nalang ang mga balot ng tasty
bread sa cupboard. She went to the refrigerator and took out some lettuce,tomatoes,
and mayonnaise.

Kinuha naman niya sa freezer ang ham at hiniwa ng

maninipis.

"Ako na po magpiprito." Alok ni Joan.

"No. Ako na. Paki-open nalang iyong stove." Sabi niya.

Wala itong nagawa kundi sundin ang utos niya. Nang okay na ang kawali at mainit na
ito ay nilagyan niya ito ng mantika.

"Ellaine! Ang dami ng nilagay mo!" Sabi ni Manang Ising.

"Po? Oh! Sorry!"

Kinuha ni Manang Ellaine ang kawali at binawasan ang mantika.

"Oh, iyan. Maayos na." Sabi nito.

"Thanks, Manang." Ngiting sabi niya.

Nilagay niya ang iilang slice ng ham.

"Ouch!" Mabilis na nabitawan niya ang spatula nang matalsika siya sa braso.

Mabilis siyang dinaluhan ni Manang Ising at nila Rona at Joan. Halatang nag-aalala
ang mga ito sakanya.

"Kami na po, Señorita." Sabi ni Rona.

Tinignan niya ito ng matalim at napapalatak. "Sabi ng call me by my name eh!"

"Sorry po. Pero, Ellaine. Kami na talaga." Sabi ulit nito.

"No." Mariing sabi niya. Hinablot niya ang spatula na nabitawan niya kay Joan.
"I'll finish this." Pinal na sabi niya.

"Pero--"
"Hayaan na natin siya." Putol ni Manang Ising kay Joan.

"Thanks, Manang!" Sabi niya. Bumalik na sa kani-kanilang trabaho ang mga ito at
siya ay nakatingin sa niluluto niya.

Nagbuga siya ng hininga.Dahan-dahan niyang nilapitan ang niluluto niya at maingat

na tinaob ang ham.

"Aray!" Daing nanaman niya nang matalsikan nanaman siya sa kamay at braso.

Napatingin sakanya sila Manang Ising at halata sa mukha ng mga ito na nag-aalala na
sila sakanya. She just smiled at them.

Pinatay niya muna ang apoy nang may naisip siyang magandang ideya.

"Wait lang ah! Babalik ako. May kukunin lang ako." Sabi niya sa mga ito at tumakbo
papunta sa kwarto niya.

Kinuha niya ang isang Louis Vuitton luggage niya na naglalaman ng mga branded
clothes niya. Tinago niya kasi ang mga ito sa luggage niya dahil mas komportable
siya sa mga nabili nila ni Mico sa tiangge. Kaya laging naka-shirt lang siya at
shorts dito sa rancho.

Humanap siya ng coat at nakita niya ang kanyang Balenciaga pink wool coat. Hindi na
siya naghanap ng mas maikling coat dahil nagmamadali siya. Ang nakuha niya kasing
coat ay aabot hanggang sa tuhod. At sa tanda niya, she bought this for $1,949.
Natatandaan niya pa kung paano nagalit ang mommy niya dahil sa mahal ng coat. Para
saan daw ang coat na binili niya? Eh, ang init daw rito sa Pilipinas.

Napailing nalang siya nang maalala iyon. Mabilis niyang isinuot iyon at mabilis na
bumaba sa kusina.

"Ano iyang suot mo, Ellaine? Ang init." Sabi ni Manang Ising sakanya.

Binuksan niyang muli ang stove at pinagpatuloyang pagluluto ng ham. "Manang,

proteksyon iyan sa talsik. Oh, 'di ba? Ang wais ko talaga." proud na sabi niya.

"Ikaw talagang bata ka! Pagpapawisan ka naman diyan sa ginagawa mo." Iiling-iling
na sabi ni Manang Ising sakanya.

"Oo nga, Ellaine. Mukhang mamahalin pa naman iyan. Sayang lang kung madudumihan."
Tila nanghihinayang na sabi ni Rona sakanya habang hinahalo ang nilulutong
arrozcaldo.

"Okay lang iyan. Para naman magamit ko. Nasa loob lang ito ng luggage ko." Simpleng
sagot niya habang prenteng nagluluto ng ham.

Ang ganda talaga ng naisip niya. O, kita mo ngayon. Ni wala na siyang maramdamang
talsik. Eh 'di makakapagluto na siya ng matiwasay.

"Magkano ba iyan, Ellaine?" Usisa ni Joan.

"You wouldn't wanna know." Sabi nalang niya at natawa.

"Mahal siguro talaga." Sabi ni Joan.

Napangiti nalang siya at pinokus ang atensyon sa niluluto.

Nang natapos na ang mga ham na nailuto niya ay tsaka na siya nagsimulanh maghiwa ng
mga tomatoes. Inilatag niya sa counter ang mga tasty bread at isa-isa itong
nilagyan ng mga palaman ng ham,tomato,lettuce at spread ng mayonnaise.

After an hour and a half, natapos na siya sa mga sandwiches. Isa-isa niya rin itong
bibalot sa maliking tissue paper at isa-isa ring nilagay sa basket. Siguro mga
fifty pieces rin ang nagawa niya. Marami-rami narinang mga iyon.

Nagtira siya ng iilang mga sandwiches para sa almusal nila at sa iilang kasambahay.

"Are setting up the table?" Tanong niya kela Joan nang makita niya ang mga ito na
isa-isa nang naglalagay ng arrozcaldo sa mga mangkok.

"Opo, bababa narin po kasi sila mga ilang minuto po." Sabi ni Rona.

She saw some fruits sa gilid ng kitchen counter. Naisip niyang gumawa ng fresh
juice. Kumuha siya ng banana and ripe mangoes. Binalatan niya ang mga ito at
inilagay sa juicer. Tapos ay isa-isang nilagay sa mga tall glasses at isa-isa ring
nilagay sa may dining table.

The dining table is set up for ten people. At sila-sila lang rin iyon ng mga
kaibigan ni Mico.

Pabalik-balik siya sa kusina at dining room para tumulong i-prepara ang lamesa.
Tagaktak na ang pawis niya.
"Na-enjoy niyo ata ang pink coat niyo." Sabi sakanya ni Rona.

Doon niya lang napansin na suot-suot parin pala niya ang coat niya kaya pala init
na init na siya.

"Oo nga pala!" Sabi niya at mabilis na hinubad ang coat at ipinatong sa isang high
stool. Gamit ang kamay niya ay sinubukan niyang paypayan ang sarili.

"Ako na maglalabas niyan." Sabi niya kay Joan at kinuha ang pitsel ng tubig.

Saktong paglabas niya ay iyon naman ang pagpasok nina Mico kasunod ang mga kaibigan
nito.

Napatigilpa ito sa paglalakad nang makita siya.

"Oh! Good morning!" Bati niya sa mga ito at binaba ang pitsel sa lamesa. "Kain na!"

"Ikaw ang nagluto?" Tanong sakanya ni Mico.

Umiling siya. "Tumulong lang." Ngiting sagot niya.

Sakto naman lumabas mula sa kusina si Manang Ising para isa-isang ilagay ang mga
sandwiches na gawa niya. Kasunod nito sila Joan at Rona na dala-dala ang mga fresh
juices na gawa niya. "Good morning po!" Magalang na bati ng mga ito sa mga bagong
dating.

"Upo na po kayo, mga sir, ma'am." Sabi ni Joan na isa-isang nilalagay ang mga
sandwiches at fresh juice sa lamesa.

Isa-isa namang nagsiupuan ang mga ito pwera kay Mico na nilapitan siya.

Gamit ang kamay nito ay pinunasan ni Mico ang kanyang pawisang noo. "Bakit pawis
ka?" Tanong nito.

Nilayo niya ang mukha niya mula kay Mico. Ano ba iyan! Pawis na pawis siya at
nanggigitata na.

"Marami kasing ginawa." Sagot niya.

"Hoy, mga malalandi! Kumain muna kayo bago niyo kainin ang isa't-isa." Narinig
niyang sabi ni Jeremiah na natatawa pa.
"Gag-" bago pa makapagmura si Mico ay tinakpan niya ang bibig nito.

"No cussing in front of the food. Ang aga-aga, bad words agad ang maririnig ko
sa'yo!" Suway niya kay Mico.

Tinanggal ni Mico ang kamay niya sa bibig nito. "'Good Morning' kaya anguna mong
narinig sa'kin." Pilosopong sagot nito.

"Aba't ayaw magpaawat! Hoy, mga hitad! Umupo na kayo at nagugutom na kami!" Sigaw
ni Dylan sakanila.

Tahimik na umupo narin sila ni Mico. Umupo siya sa tabi ni Colyn habang ito naman
ay umupo sa tabi ni Erin na nasa may tapat niya.

Nag-dasal sila ng maikli at tsaka kumain na.

"Hmm. Ang sarap ng juice." Komento ni Colyn sa tabi niya.

"Gusto mo pa?" Tanong ni Jeremie sa asawa.

Sakto namang lumabas si Joan mula sa kusina.

"Excuse me. Pwede pagawa pa ng juice para sa asawa ko?"

Napatingin naman sakanya si Joan. "Sorry sir, pero si señorita Ellaine po ang
gumawa ng mga fresh juices at sandwiches." Sabi nito.

"Talaga?! Kaya pala sarap na sarap si Mico sa sandwich eh!" Kantiyaw ni Dylan.

"Really? Ikaw ang may gawa nito?" Tanong ni Erin sakanya.

Ngumiti lang siya sa mga ito.

Tinignan naman rin niya si Mico at nakita niyang nakangiti ito sakanya tapos ay
binalingan si Joan. "Si Ellaine ang nagluto?" Tanong nito si Joan.

"Sandwiches lang po at fresh juices ang ginawa ni Señorita. Pero po, siya po ang
nagprito ng ham. Naku! Nakakatuwa nga po pagmasdan si Señorita habang nagpiprito.
Nagsuot pa siya ng coat para lang iwasan iyong mga talsik." Masayang kwento ni
Joan. "Okay, Joan. Thank you." Sabat niya. Nahihiya na kasi siya eh. Habang
nagkekwento si Joan ay pinagmamasdan lang siya ni Mico habang nakangisi.
And it just sent butterflies in her stomach. Everytime Mico looks at her, her heart
would just skip a beat.

"Ano'ng oras ka nagising niyan, Ellaine?" Tanong ni Mitch.

"Three am." Sagot niya.

"You haven't have enough sleep." Komento ni Mico.

She shrugged. "Hindi na ako makatulog eh." Sabi nalang niya.

Umubo si Jeremiah. "Concerned." Tapos ay umubo ulit.

"Love, ako rin. Gusto ko pa ng juice." Sabi ni Adie kay Marco.

Binalingan naman siya ni Marco. "Ellaine, pwede bang pagawa ulit?" Tanong ni Marco.

"Ako rin." Sabi ni Jeremiah.

Nginitian naman niya ang mga ito. "Sige, sandali at gagawa ako." Tumayo na siya at
pumunta ulit sa kusina.

"Tulungan na kita."

Sumunod pala sakanya si Mico sa kusina. Bigla tuloy pakiramdam niya sumikip ang
kusina para sakanilang dalawa.

"Huwag na." Tanggi niya.

Pero wala siyang nagawa dahil kung matigas na talaga ang ulo niya, handa iyon
tapatan ni Mico.

Bumuntong-hininga siya at nilingon si Mico sa tabi niya. "Fine. Go cut some bananas
and mangoes." Sabi niya.

Mabilis naman na sumunod ito sakanya.Pagkatapos ay sabay narin sila bumalik sa

dining, ito na ang nagdala ng pitsel ng fresh juice na gawa nila.

"Ang sarap talaga." Sabi ni Colyn.

"Thank you." Natatawang sabi niya. "It's good for you and your baby." Sabi niya.

"Hanggang anong oras tayo sa sakahan, Mico?" Tanong ni Vin.

"Hindi ko alam. Siguro mga tanghalian." Sagot ni Mico.

"Pupunta kayo sa sakahan?" Tanong niya kay Mico.

Tumango naman ito habang ngumunguya ng sandwich na gawa niya.

"Kasama kayo?" Baling niya kela Erin.

"Ayaw kami pasamahin ng mga iyan." Nakangusong wika ni Erin.

"Mabo-bored nga lang naman kasi kayo." Sabi ni Vin.

"Pero pwede naman kami tumulong kasi." Sabi ni Adie.

Maingat na piningot ni Marco ang ilong ni Adie. "Sorry, love. I can't let you
work."

Ngumuso naman si Adie.

"Sama na kami." Sabi niya.

"Ellaine.." Tawag sakanya ni Mico.

Tinaasan naman niya ito ng kilay. "Bakit? Gusto sumama nila Erin. Ano? Buburyuhin
niyo kami dito sa may hacienda?" Tanong niya sa mga lalaki.

Wala namang sumagot sa mga ito.

Napabuntong-hininga nalang si Mico. "Fine. You can go with us." Suko nito.

Nagpapalakpak naman si Mitch. "Si Ellaine lang pala ang kailangan natin para
mapapayag

ang mga gagong ito eh!" Bigla itong napatakip sa bibig. "Oops! Sorry for cussing."

Inakbayan ito ni Dylan. "It's okay, babe."

Nginitian niya si Mico nang magkatinginan sila.

"Thank you." She mouthed.

--------hTwenty-nine

I have an announcement at the bottom part of this chapter.

-----------

Nasunod ang gusto ng mga babae na sumama sa sakahan. Kaya lang, hindi sila pwedeng
tumulong kaya nanatili nalang sila sa may kubo at masayang nagkekwentuhan.

"Araw-araw ganito ang trabaho ni Mico?" Tanong ni Mitch sakanya.

She shrugged her shoulders. "Hindi ko alam. Siguro?"

Hindi niya naman kasi talaga kabisado ang mga ginagawa ni Mico dito sa rancho nila.
Kahit siya, ay hindi na madalas isama ni Mico sa tuwing aalis ito sa hacienda. Kaya
naman, lagi lang siyang nas kwarto at nagpipinta kung hindi man ay nakikigulo siya
kela Manang Ising.

"Akala ko ba pinagtatrabaho ka rito ni Mico?" Tanong sakanya ni Erin.

"Ewan ko ba. Huli ko atang trabaho is yung nagpinta ako ng barn eh. Pagkatapos nun,
hindi na ako masyado nakakalabas nh hacienda. Palagi rin kasing wala si Mico dito
sa rancho nitong nakaraang buwan." Sagot niya.

Nagtatawanan lang sila habang nagkekwentuhan. Hindi nila pansin na maingay na pala
sila.

"Mukhang ang saya-saya ninyo ah?" Pukaw sakanila ni Dylan. Kasunod nito ang mga
kaibigan.

Medyo mainit na rin pala, kaya siguro nagpahinga muna ito. Napansin niya kasing
iyong ibang mga trabahador ay nagsipasukan rin sa katabing kubo at ang iba naman ay
naglilinis sa may poso malapit.

"Tapos na kayo?" Tanong ni Adie. Lumapit rito si Marco at awtomatiko namang

dinaluhan ito ni Adie at pinunasan ang pawis ng kasintahan.
Ngumiti naman si Marco kay Adie. "Hindi pa,love. Pahinga muna. Ang init eh."

Napansin niyang hindi lang si Adie, kundi pati si Colyn at Mitch ay isa-isang
dinaluhan ang kani-kanilang mga asawa at inasikaso. Miski si Erin ay inasikaso si
Vin gayong wala namang relasyon ang mga ito.

"Si Mico?" Hindi na niya napigilang itanong. Pansin niya kasing wala pa si Mico.

"Uy, hinahanap." Tudyo ni Jeremiah sakanya.

Inirapan naman niya ito. "Shut up."

"Taray!" Natatawang sabi ni Erin.

"Vin, nasaan si Mico?" Si Vin na ang tinanong niya dahil sa apat na lalaking nasa
kubo ay ito lang ang sigurado siyang sasagutin siya ng matino.

"Bakit mo sa'kin hinahanap? I'm not Mico's keeper." Nakangising sagot nito bago
ininom ang tubig na bigay ni Erin.

Pagkasabi nun ni Vin ay nagsitawanan naman na ang lahat sa kubo nila.

They are playing with her!

Even Vin! Tinignan niya ito ng matalim pero ang kurimaw! Kinindatan lang siya!

"Remind me to kill you someday." Sabi niya rito.

"Relax. Kausap lang siya ni Mang Densio. Maiyak ka pa eh." Singit ni Dylan.

"Ikaw rin. Paalala mo sa'kin na gigilitan kita sa leeg kapag nakatalikodna si

Mitch." Irap niya rito.

"Boys, huwag niyo ng asarin si Ellaine. Hindi pa siya immune sainyo." Suway ni
Colyn.

Tinigilan nanaman na siya ng mga ito sa kakaasar at kumain nalang ng meryenda.

Ilang minuto lang ay pumasok na si Mico sa kubo nila.

Pumito si Marco. "Nandito na ang mahal na prinsipe." Anunsyo nito.

Lumuhod si Dylan sa harap ni Mico gamit ang isang tuhod. Inilagay nito ang isang
kamay sa likod at ang isa ay sa harap. Tapos ay yumuko ito na animo'y nagbibigay-
galang. "Mahal na prinsipe, kanina pa kayo hinahanap ng mahal na prinsesa." Pormal
na sabi nito.

Napuno ang kubo nila ng tawanan sa inakto ni Dylan.

Binatukan naman ito ni Mico. "You sound so gay, man!" Natatawang sabi ni Mico.

Hinimas naman ni Dylan ang nabatukang ulo nito. "Bakla ka diyan! Palakihan pa tayo
eh nang malaman mo kung sino ang bakla! Ano?!"

Natatawa namang hinatak ni Mitch sa braso si Dylan. "Stop it, babe. I know you're
not gay." She winked to her husband. Ngumisi naman si Dylan at inakbayan ang asawa.

Naiiling nalang si Mico sa kaibigan. Nang magtagpo ang mga tingin nila, she is sure
that she just caught her breath. Bakit parang mas hot ata si Mico kapag pawisan?!

Huminga siya ng malalim. Bakit ba nagnanasa siya kay Mico?! Nakakainis. Hindi niya
pwedeng tarayan si Mico para matakpan ang nararamdaman

niya rito. May truce sila!

Lumapit si Mico sa kinauupuan niya at tumabi sakanya.

"Yieee!!! Ayan tayo eh. Malandi!" Tudyo sakanila ni Erin.

"Uy! Si Ellaine! Nangingiti! Aba matinde!" Dagdag ni Jeremiah.

Palihim na kinurot niya ang balat niya sa may kamay para pigilang mapangiti. Totoo
kasing nangingiti na talaga siya. And she won't give them their satisfaction.

"Tigil na. Nagba-blush na si Ellaine!" Natatawang sabi ni Vin.

"I am not!" Tanggi niya.

"Hoy, mga unggoy! Tama na. Nahihiya na si Ellaine." Suway ni Mico.

"Tama na daw! Magagalit si mahal na prinsipe." Sabi ni Marco.

Tumigil naman na ang mga ito at nagkwentuhan na ng kanya-kanya. Napansin niyang

tila may hinahanap si Mico sa tabi niya.
"Ano'ng hinahanap mo?" Usisa niya.

"Iyong bimpo ko. Alam ko nadala ko iyon eh." Sagot nito habang palinga-linga parin
sa pwesto nito.

Kinuha niya ang sling bag niya at inilabas ang sarili niyang panyo.

"Here. Use mine." Alok niya rito.

"Hindi na, sweetie. Madudumihan lang iyan." Tanggi nito.

Pero hindi siya pumayag. Ginawa niya, siya na ang nagpunas ng pawis nito sa mukha
at leeg. Hawak ng isang kamay niya ang pisngi nito at ang isa naman niyang kamay
ang nagpupunas sa pawis nito. "Sabi ng gamitinmo na eh. Ang arte mo. Kita mo oh,
pawis na pawis ka na. Baka magkasakit ka. May extra tshirt ka ba?"

Patuloy lang siya sa pagpupunas nang mapatigil siya nang mapansin niyang nakatitig
na pala sakanya si Mico.

"B-Bakit?" Shit! Bakit naman siya nautal?

Ngumiti si Mico. Hinaplos nito ang kanyang kamay na nasa pisngi nito. "Nasabi ko na
ba sayo na mas maganda ka without any make-up on?"

Biglang bumilis ang tibok ng puso niya. Tila tumigil ang pagfa-function ng utak
niya. Did Mico just complimented her? At ano raw? Maganda siya?

She stiffled a laugh. Kahit na halatang pilit lang. "Mambobola ka talaga." Mahinang
sabi niya.

"No, I'm not. It's true." Bulong nito.

Napalunok siya. Bumaba ang tingin niya sa labi nito pero mabilis rin niyang iniwas
ang tingin.

Ano ba iyan, Ellaine?!

Sa tapat pa talaga ni Mico mo pinagnasaang halikan ito sa labi?!

"Did you captured it?"

Tila bumalik siya sa sarili nang marinig ang boses ni Dylan. Mabilis siyang lumayo
kay Mico. Kinuha niya ang kamay nito at mabilis na ibinigay ang panyo niya. "Ikaw
na ang magpunas sa pawis mo." Sabi nalang niya.

Lumayo siya ng kaunti rito at tumingin nalang sa may labas.

"Ikaw kasi eh. Ang ingay mo." Sisi ni Mitch sa asawa.

"Ayos lang iyon, babe.Baka kapag hindi pa natin napigilan eh baka nagkaroon ng live
porn show sa harap natin." Sagot nito.

Nilingon niya si Dylan at mabilis na binato ang bracelet niya rito.

"Aray!" Daing nito.

Natawa lang si Mitch.

"Bunganga mo kasi eh!" Natatawang sabi ni Marco kay Dylan habang hinihimas nito ang
natamaang ilong.

"Buti nga sa'yo, gago." Iiling-iling na sabi ni Mico.

"Hello!"

Napalingon silang lahat sa may labas dahil sa nagsalita.

Kumunot naman ang noo niya at hindi na napigilan ang bibig. "What are you doing
here?" Bakas sa boses niya ang katarayan at pagkairita pero it's too late to change
it.

Mukha namang nagulat ito sa akto niya. Napatingin sakanya si Erin.

"Pasensya na, Ana. Mainit ulo ni Ellaine." Salo sakanya ni Erin.

"It's Hannah." Sagot nito.

Napataas ang kilay nilang mga babae. Siguro, marahil ay nagulat sila dahil may
bakas ng katarayan rin ang boses nito.

"Oh." Sagot ni Colyn. "Sorry, we actually thought it's Ana."

"Besides, Hannah.. Ana. Parang wala namang pinagkaiba." Sabi ni Adie.

Tahimik lang ang mga lalaki sa kubo. Siguro takot na sumabat sakanilang mga babae.

Ilang sandali lang ay nagkipagtitigan lang sila kay Hannah.

"Ha - Hannah! Ano'ng ginagawa

mo rito?" Basag ni Mico sa tensyon na namumuo sa pagitan nila.

Bigla namang nag-iba ang ekspresyon nito nang magsalita si Mico. Tumubo ang isang
malaking ngiti sa pagmumukha nito. "Nagdala ako ng meryenda niyo. Sabi kasi ni
Tatay na nandito nga daw kayo."

"Ah. Ikaw ba ang cook dito?" Inosenteng tanong ni Mitch.

Mukha namang na-offend si Hannah kaya napasigaw ito. "Hindi ah!"

Mukha namang nagulat si Mitch. "Oops. Sorry. Akala ko kasi, since the last time we
saw you, may dala ka ding pagkain."

"Mico.." Tawag ni Hannah kay Mico na animo'y nanghihingi ng tulong.

"Sorry, Hannah. Hindi naman nila alam. Siya ng pala, guys this is Hannah. Anak siya
ni Mang Densio. Hannah, these are my friends." Isa-isa namang pinakilala ni Mico
ang mga kaibigan.

"Hi!" Masayang bati ni Hannah sa mga ito pero tango lang ang natanggap niyang sagot
mula rito.

"Ano ba iyang dala mo?" Tanong ni Mico.

"Ah. Sandwiches!" Nakangiting sagot ni Hannah. Isa-isa nitong binigyan sila ng gawa
nitong sandwices. "Tikman niyo. Masarap iyan."

Kinuha naman nila Vin ang binigay nitong pagkain habang sila Erin ay inilapag lang
sa mesa ang sandwich.

"How was it?" Tanong ni Hannah kay Vin.

Pansin niyang english ng english itong si Hannah. Sabagay, kwento ni Rona ay
nakatapos raw itong college sa Maynila.

Tumango naman si Vin. "Ayos lang." Pagkasabi nun ay nilapag nito ang sandwich ni
Hannah sa lamesa at kinuha ang sandwich na gawa niya. "But I prefer Ellaine's
sandwich."

Napangiti siya sa ginawa ni Vin.

"May gawa ka ring sandwiches?" Tanong sakanya ni Hannah.

Tinaasan niya ulit ito ng kilay. "Yes. Do you want some?"

"Ah, Hannah. Sige na, ibigay mo na iyang dala mo sa iba. Nandun sila sa kabilang
kubo." Singit ni Mico.

"Hindi na ba kayo kukuha?" Tanong ni Hannah.

"Hindi na. We have Ellaine's sandwiches."

Iyon lang ang sinabi ni Mico at mabilis na nawala ang inis niya kay Hannah.

------- Thirty

"Now, I can see why the two of you are pissed off with Hannah." Komento ni Adie.

Napangisi nalang si Ellaine habang tinignan si Hannah sa kabilang kubo na

asikasong-asikaso sa ibang trabahador. "She lost her composure awhile ago." Komento
niya sa mga ito.

"Oo nga! Nakalimutan niya atang dapat mabait ang ugali niya." Natatawang sabi ni
Erin.

"She just likes, Mico. I guess." Sabi nalang niya, nang mapatingin siya kay Mico na
nasa may sakahan at nakikipagbatuhan na ng putik sa mga kaibigan.

"Yeah, you love Mico." Pahayag ni Colyn.

Bumuntong-hininga siya at inilayo na ang tingin kela Mico. "Yeah." Sang-ayon niya.

"So, maiba naman tayo. Ano'ng plano mo sa birthday ni Mico?" Tanong ni Mitch.
Mula sa pagkakayuko, ay napatingin siya kela Mitch.

Shoot!

How could she forget that important day?

"Nakalimutan mo?" Namamanghang tanong sakanya ni Erin.

Napapikit siya. "It's just that, ang dami ko lang iniisip lately."

"Well, anyways. Two weeks from now pa naman iyon. Babalik nalang kami on his
birthday." Sabi ni Colyn.

"Aalis na kayo?" Bigla naman siyang nakaramdam ng lungkot.

Napalapit na siya sa mga kaibigan ni Mico. She feels that she belongs with them.
Magaan ang loob niya sa mga ito, lalo na kay Erin. Magka-ugali

kasi sila somehow.

And she thinks that she found new friends. True friends.

"Oo eh. Aalis na kami bukas. You know, kailangan sa trabaho. Pero babalik naman
kami." Sagot ni Colyn.

"I'll miss you guys." Bigla nalang lumabas ang mga katagang iyon sa bibig niya.

Napangiti naman ang mga ito sakanya. "We will miss you too, Ellaine. You're not bad
afterall." Natatawang sabi ni Erin.

Siya rin ay natawa sa sinabi nito. "You too, you're not bad afterall."

-------

"Pare! Mamimiss kita!" Hinatak ni Dylan si Mico para magkayakap sila.

Tinulak naman ito ni Mico. "Shit, pare! Sabi na nga ba, ako talaga ang
pinagnanasaan mo eh!"

Natawa naman si Dylan at malakas na pinalo sa braso si Mico. "Ikaw talaga, honey!
Magseselos si Ellaine sa'kin niyan eh!"
"Oh, no! Don't mind me. In fact, bagay kayo." Sakay nalang niya sa biruan ng mga
ito.

"Narinig mo iyon, honey? Wala naman pala magseselos. Kiss me!" Ngumuso si Dylan at
akmang hahalikan si Mico, pero mabilis na tinulak ni Mico ang mukha nito gamit ang
kamay.

"Nakakadiri ka talagang gago ka! Alis!" Sigaw nito.

Natawa naman siya sa naging itsura ni Mico. Si Dylan naman ay natatawang lumayo at
nilapitan ang asawang si Mitch.

"Bye guys! Mag-iingat kayo!" Paalam ni Marco. "Love, babalik lang tayo sa metro.
Hindi naman tayo mangingibang-bansa." Natatawang sabi ni Adie.

"Kailan kayo babalik?" Tanong ni Mico.

Pansin ni Ellaine na tinignan siya saglit ng mga babae. Kinindatan niya lang ang
mga ito.

"Hindi pa namin alam eh. We'll call you nalang." Sagot ni Colyn.

"Sige na, baka gabihin kami sa daan. Sige, Mics! Alis na kami. Bye, Ellaine!" Sabi
ni Vin.

Kumaway siya sa mga ito. "Bye. Ingat kayo!" Sabi niya.

Nagsipasukan na ang mga ito sa kani-kanilang sasakyan. Binuksan pa ni Erin ang

bintana nito.

"Bye! Dapat pagbalik namin, may laman na iyang tiyan mo, Ellaine ha?!" Natatawang
biro ni Erin sakanya.

Nagulat siya sa sinabi ni Erin. She felt her cheeks burned.

"Erin!" Suway ni Mico tapos ay tinignan siya.

"Joke lang! Kayo talaga! Pero wala namang masama kung tototohanin!" Dagdag pa ni
Erin.
Natawa nalang siya para itago ang kaba sa sinasabi ni Erin.

"Pasensya na sakanila. Wala talagang preno ang mga bibig ng mga iyon, lalo na si
Erin." Sabi ni Mico sakanya.

Nginitian niya ito. "Okay lang. Parang nasanay narin ako sakanila. Lalo na kay
Erin."

Sa huli'y ngumiti narin si Mico. "Oo nga. Magkaparehong-magkapareho kayo ng ugali."

Natawanaman siya. "Kaya nga, vibes kami nun eh."

"So what do you want to do?" Tanong sakanya ni Mico.

She shrugged. "Hindi ko alam."

Hapon narin kasi nang maisipan ng mga kaibigan ni Mico na umalis na. Bago kasi sila
umalis ay naligo ulit ang mga ito sa batis pero ngayon ay sumama na siya pero hindi
siya naligo. Meron kasi siya.

"Nakakatamad rin pala nang nawala ang mga ungas na iyon." Natatawang sabi ni Mico.

"Oo nga."

Then silence came between them. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin kay Mico.
Nang magkatruce sila, para bang bago silang magkakilala. Hindi niya kasi alam kung
ano ang sasabihin rito.

Nakuntento nalang siya sa pagpuri rito sa kanyang isipan.

"Señorito, may tawag po kayo sa may library." Lumabas si Manang Ising para sabihan
si Mico.

"Sige, Manang. Susunod ako."

Bago pumasok ay binalingan muna siya ni Mico. "Pasok na tayo." Aya nito sakanya.

"Yeah, akyat na muna ako sa kwarto. Inantok ako sa sobrang pagod."

Sabay na silang pumasok ni Mico.

"Hatid na kita." Alok nito.

Pinigilan niya ito at natawa. "Ano ka ba? You're over reacting! Hindi ako mawawala,
Mico." Sabi niya rito.

Nginitian lang siya ni Mico. "Gusto ko lang." Nagkibit-balikat ito.

Natatawang tinulak niya ito sa likod. "Sige na. Hindi ba sabi ni Manang, may tawag
ka? Go. If I was the caller, I'll be pissed kasi ang tagal mong sagutin ang tawag."

Tumatawa naman si Mico habanh itinutulak niya ito. "Okay, sweetie. I'll go. Sige
na, matulog ka na. I'll wake you up when it's dinner time."

Nilingon ulit siya nito bago pumunta sa may library.

Siya naman ay nagmadaling pumunta sa kwarto. Napasandal siya sa kanyang pintuan

habang sapo ang dibdib.

Nasasanay na talaga siya sa malakas na kabog ng dibdib niya.

Mabilis na ibinalibag niya ang kanyang sarili sa may kama at tinakpan ang mukha ng
unan at doon nagsusumigaw.

Tapos ay nanatili lang siya na tumitig sa may kisame.

She can't take away her smile.

Leche! Kinikilig siya!

This truce is the best thing that ever happened!

Then bigla niyang naalala ang birthday ni Mico!

Nakapag-usap na sila nina Erin ng palihim kahapon para sa plano sa birthday ni
Mico. Ang sabi ng mga ito, ay sila na raw ang bahala para ipaalam sa mga lalaki.

Now, all she needs to think about is her birthday gift for Mico. Ano naman ang
pwede niyang ibigay?

She can buy a gift for him pero ang problema, saan?

Oras ang layo ng bayan sa rancho ni Mico. And shecan't give Mico a cheap one.

Then, her gaze went to her painting tools.

Problem solved.

Naalala niyang matagal na siyang kinukulit ni Mico para ipinta ito.

Maybe this is a good time for her to paint Mico. Magandang timing pa dahil may
instant gift pa siya.

Mabilis na tumayo siya at pumwesto malapit sa verandah. For a minute, nabitin sa

ere ang kamay niya na may hawak na brush.

Napaisip siya. Ano'ng ipipinta niya?

Pumikit siya and a smiling Mico appeared in her mind. Automatically, she also
smiled. Then all of a sudden, her hand did its work.

She just hopes that Mico would be happy after seeing this.

---------Thirty-one

Sino nag-try mag online buying o kaya online selling? PM me. May itatanong po ako.
Thanks.

-------

Pagkalabas ni Mico ng library ay agad niyang hinanap si Manang Ising. Pumunta siya
sa kusina pero wala ito roon. Pumunta siya sa likod ng hacienda at doon nakita si
Manang na kinukuha ang mga sinampay.

"Manang.." Tawag niya rito.

Nang makita siya ni Manang Ising ay ibinaba muna nito ang hawak na mga damit sa
basket at tsaka siya binalingan.
"Oh, señorito. Tapos na kayo mag-usap ng daddy mo?" Tanong nito.

"Opo, nangamusta lang si Dad."

Tumawag lang ang Dad niya para kamustahin si Ellaine. Natatawa nga siya dahil siya
ang anak pero si Ellaine ang kinakamusta nito.

Sabi nga ng Dad niya, alam naman daw nito na okay siya kaya tinawanan nalang niya
ito.

"Si Ellaine po ba? Hindi pa bumababa?" Tanong niya ulit kay Manang Ising.

Medyo natagalan rin kasi siya sa pakikipag-usap sa Dad niya dahil napag-usapan rin
nila ang tungkol rancho.

"Ay, hindi ko pa napapansin. Baka nasa itaas pa iyon." Sagot sakanya ni Manang
Ising.

Tumango nalang siya. "Sige ho. Kapag bumaba si Ellaine, pakisabi ay magra-rounds
lang po ako sa rancho. Tsaka Manang, kela Rona niyo nalang ipagawa ang mga iyan."
Sabi niya.

Iwinasiwas lang ni Manang Ising ang kamay nito na tila pinapaalis siya. "Kaya ko na
ito. Sige na, umalis ka na."

Napailing nalang si Mico. Bakit kaya ang titigas ng mga ulo ng mga matatanda?

Kinuha niya ang kanyang bisikleta sa may garahe sa gilid ng hacienda at naisipang
iyon nalang ang gamitin. Hindi pa maaksaya sa gasolina.

Una siyang dumaan sa may vegetable farm nila. Nandoon si Jaime - ang nangangasiwa
sa vegetable farm. Nang makita siya nito ay agad siyang nilapitan.

"Kamusta ang ani?" Tanong niya rito.

"Nadeliver na po ang mga gulay sa metro, señorito. Medyo nauubusan narin po tayo ng
fertilizers." Pagbibigay-alam nito sakanya.

Tumango-tango siya. "Bukas ng umaga, idedeliver ang mga fertilizers. Iyon lang ba
ang problema?"

"Opo. Iyon lang naman po." Sabi nito.

Tumango siya at nagpaalam na. Sunod na pinuntahan niya ang barn house kung saan
naroon ang mga manok. Sinalubong naman siya ni Aling Herietta - ang nanay ni Hannah
at asawa ni Mang Densio. Ito ang nangangasiwa sa mga itlog na inilalabas ng mga
manok dito sa rancho.

"Señorito!" Masayang bati sakanya ni Aling Herietta.

"Hello po! Nag-iikot lang po ako. Dumating na ba iyong truck para pick-up-in iyong
mga itlog?" Tanong niya rito.

"Opo, kanina lang pong tanghali ay nakuha na nila iyong one hundred twenty trays na
mga itlog. Bukas narin po aydarating iyong vet para tignan iyong mga naka-
quarantine na mga manok."

Tumango siya. "Sige po, Aling Herietta. Tawagan niyo nalang ako sa hacienda kung
may problema pa."

Dumaan pa siya sa kwadra ng mga kabayo, sa barn house ng mga baka at tinignan kung
ilang bote ng gatas ang nailabas, dumaan din siya sa may sakahan at tinanong si
Mang Densio kung ilang sako ng bigas ang nagawa ng mga ito.

Pagkatapos niyang mag-ikot ay pabalik na siya sa hacienda nang makasalubong niya si

Hannah. Tumigil siya.

"Gabi na Hannah, ano'ng ginagawa mo sa labas?" Tanong niya rito.

"Galing ako sa hacienda, hinahanap kasi kita." Sabi nito.

Kumunot naman ang noo niya. Bakit naman siya hahanapin ni Hannah?

"May problema ba?" Tanong niya rito.

He noticed that Hannah was fidgeting her fingers. Napangisi siya dahil bigla niyang
naalala si Ellaine.

Ellaine also fidgets her fingers, pero ginagawa lang nito iyon kung
nagsisinungaling o may nagawa man itong mali.

Ellaine may have changed in terms of physical appearance but her old habits
remained.

"Mico?" Untag sakanya ni Hannah.

Bigla ay nabalik siya sa kasalukuyan. He actually spaced out and forgot thay he's
talking to Hannah.

"Huh? I'm sorry, may sinasabi ka?"

Again, he noticed Hannah,fidgeting her fingers. "Ano kasi.. may itatanong lang sana
ako sa'yo.." Sabi ni Hannah.

"Ano ba iyon?" Tanong niya rito.

Ilang beses na yumuko si Hannah. Mukha itong kinakabahan sa hindi niya malamang
kadahilanan.

"Hannah, ano ba iyon? Baka kasi hinahanap na ako ni Ellaine eh." Sabi niya rito.

Biglang napaangat ang mukha ni Hannah. Bigla-bigla ay pinigilan siya nito sa braso.
"Huwag!" Malakas na sigaw nito.

Nagulat siya sa pagtaas ng boses nito. Nang marealize siguro ni Hannah ang biglaang
ginawa nito ay mabilis itong bumitaw sakanya. "I-I mean.. sandali lang."

Hinawakan niya ito sa balikat. "Ayos ka lang ba?" Tanong niya rito.

Naging magkaibigan narin talaga sila ni Hannah. Simula kasi ng makatapos ito ng
pag-aaral ay kinuha nito ng kanyang daddy na dito nalang sa rancho magtrabaho
bilang financial auditor. Para narin daw hindi na ito malayo sa pamilya nito.

"O-Oo. Ayos lang ako. Ano kasi.. gusto ko lang sana itanong k-kung may plano ka na
ba sa birthday mo? A-Aayain sana kita sa lumuwas sa metro. I-ti-treat kita."

Napangiti naman siya sa sinabi ni Hannah. She's always been sweet, iyon nga lang
kapag wala itong trabaho ay tumutulong ito sa tatay nito. Madalas ngang pagkamalan
itong lalaki dati, pero napansin niyang unti-unti nitong binabago ang mga sinusuot
at madalas na nag-aayos narinito.

Pero he can't accept her offer. He has plans. "I'm sorry, Hannah. Pero, I'm
thinking na lumuwas rin kasama si Ellaine eh. I hope you understand. But thanks for
the offer." He smiled at her.

Sumakay na ulit siya sa kanyang bisikleta at nag-pedal na palayo pero he stopped

when Hannah spoke again.

"May relasyon ba kayo ni Ellaine?"

Napalingon siya kay Hannah, and saw her looking at him intently.

Napabuga nalang siya ng hangin. "Hindi ko kailangang sagutin ang tanong mo,
Hannah."

Pagkasabi nun ay tuluyan na siyang umalis. Yes, Hannah is his friend but that
doesn't mean that he need to answer her questions just to feed her curiousity.

Pagkarating sa hacienda ay nakasalubong niya ang isang kasambahay.

"Magandang gabi po,señorito." Bati nito sakanya.

"Si Ellaine? Bumaba na?" Tanong niya.

Nag-isip naman ito at tsaka umiling. "Hindi ko pa po napapansin na bumaba si

señorita." Sagot nito sakanya.

His eyebrows furrowed. Ano'ng oras na ah? Hindi parin ito nagigising?

Umakyat siya at kumatok sa pinto nito.

"Ellaine?" Tawag niya.

Pero wala siyang sagot na natanggap kaya naman naisipan niyang pihitin ang seradura
ng pintuan at hindi pala naka-lock ang pinto nito kaya naman pinapasok na niya ang
kanyang sarili.

He looked at Ellaines bed pero wala ito roon. Then his gaze went to the side of the
verandah. Napansin niya ang isang canvass at ang mga painting tools ni Ellaine.

Hindi niya makita ang ipine-paint nito dahil nakatalikod ang painting sa gawi niya.
Dahil na-curious siya ay nilapitan niya ang painting and just when about he was to
reach the painting, Ellaine emerged from the bathroom.

Basa ang buhok nito at naka-sleeveless shirt ito at short.

Nanlaki ang mga mata nito nang makita siyang malapit sa painting nito kaya nagulat
siya nang mabilis na tumakbo si Ellaine sa kanya at tinakpan ang painting nito.

"Hey! Ever heard of knocking?" Sita nito sakanya habang tinatakpan ang painting
nito.

"I knocked pero hindi ka sumagot. Ever heard of locking?" Sagot niya. "Ano ba iyan?
Bakit mo itinatago?" Tanong niya.

He moved to the side just to get a glimpse of her painting but Ellaine kept
blocking his view.

Napangisi siya rito. "Bakit mo iyan tinatago ha?"

Tinulak siya ng bahagya ni Ellaine. "Hindi pa kasi tapos." Katwiran nito sakanya.
Kinuha nito ang white cloth at inilagay sa painting nito.

"Bastos siguro iyang painting mo." Sabi niya.

"Hindi ah! Ikaw napakabalahura talaga niyang bibig mo." Nakangusong sabi nito.

"Hindi pala eh. Patingin na ako. Sigena, sweetie." Mabilis na nakaikot siya kay
Ellaine at akmang aalisin na ang white cloth nang hilahin siya ni Ellaine.

"Kulit mo naman eh. Alis na." Taboy nito sakanya.

He chuckled. "Sabi na nga ba eh. May itinatago ka, ano?" Tudyo niya rito.

Pero patuloy lang si Ellaine sa paglayo sakanya mula sa painting. "Papakita ko rin
sa'yo iyan kapag tapos na. Alis na, Mico!"

Natawa siya. "Oo na. Eto na. Huwag mo na ako itulak." sabi niya.

Tumigil naman si Ellaine sa pagtulak sakanya. Pero mautak siya dahil mabilis na
umikot siya ulit kay Ellaine pero, damn! Ang bilis ng reflexes ni Ellaine, mabilis
na nahila siya nito sa damit.

Nawalan siya ng balanse kaya napahiga siya sa kama ni Ellaine.

Pero hindi iyon ang ikinagulat niya.

The moment he fell down on her bed, Ellaine followed and laid on top of her.

And what's more shocking is that her lips landed on his.

-------Thirty-two
Mabilis na tumayo si Ellaine mula sa pagkakaibabaw niya kay Mico.

What the hell just happened?

"Ah.. ang kulit mo kasi eh!" Iyon lang ang mga salitang lumabas sa bibig niya.

Tumayo naman rin si Mico. Bakas sa mukha ang pagkabalisa.

"Sorry." Sabi lang nito.

Tumango siya. "Labas na, Mico." Mahinang sambit niya.

Mukha namang natauhan ito. "O-Oo, oo. Lalabas na ako. Ano - Bumaba ka narin para
kumain.."

Tumango siya pero hindi siya nakaharap rito.

Nang makalabas na si Mico ng kwarto niya ay napaupo siya sa sahig. Hinilamos niya
ang mukha gamit ang kanyang mga kamay.

First, she was naked infront of Mico. And now? She fucking kissed Mico! What's
next?

"Ughh!" She groaned.

Humarap siya sa salamin at kinausap ang sarili. "Calm down. It's just a kiss. Don't
let it affect you."

Pumikit siya at huminga ng malalim.

Nag-ayos muna siya ng kanyang sarili dahil bagong paligo siya. Pagkatapos ay
itinago niya muna ang canvass niya, mahirap na baka may iba nanamang pumasok sa
loob ng kwarto niya at makita pa ito.

Nang masiguro niyang maayos na ang lahat, tsaka siya bumaba para saluhan si Mico sa
pagkain.
"Manang, si Mico?" Tanong niya kay Manang Ising nang hindi niya nakita si Mico sa
may dining room.

"Ang sabi niya magpapahangin lang daw siya." Sagot sakanya ni Manang Ising.

Kumunot naman ang noo niya. Bigla ay napaisip siya.

Did the kiss affected Mico?

She immediately brushed that thought away.

"Saan ka pupunta?" Tanong sakanya ni Manang Ising.

"Hahanapin ko lang po si Mico." Sagot niya at tsaka tuluyan ng lumabas.

She went out and stayed at the fronch porch para tignan kung nasa paligid lang si
Mico. Nang mabaling ang tingin niya sa may malaking swing sa right side ng front
lawn ng hacienda, doon nakita niya si Mico na nakaupo.

Naglakad siya palapit rito at sinamahan ito sa swing. Umupo siya sa harap ni Mico
na nagulat sa presensya niya.

"Sabi mo kumain na, pero nandito ka." Sabi niya rito.

Ngumiti naman ito sakanya at umiwas ng tingin. "I just needed air."

Huminga siya ng malalim. "Mico.. we're good, right? You know, after what happened
kanina. Hindi ko sinasadya." Nahihiyang sabi niya kay Mico.

Binalingan siya ni Mico. "What are you talking about? Of course, we're good.
Aksidente iyon. I was just.. shocked."

Ngumiti siya ng tipid dito. "Yeah.. me too."

Napabuntong-hininga si Mico. "You know what, kalimutan nalang natin iyon, okay?
Like it never happened. Less awkwardness para sa'tin." Suhestiyon nito.

Natigilansiya sa sinabi nito.

Bakit parang nakaramdam siya ng panlulumo?

Panlulumo dahil gusto nitong kalimutan ang nangyari kanina.

Yes, she knows that it was an accident. Pero, aaminin niya na masaya siya na
nangyari iyon. Magalit man sakanya ang Ate Elisha niya, pero masaya siya dahil
nahalikan niya ang lalaking mahal niya.

"Y-Yeah.. sure." Sagot nalang niya.

Tumayo na siya. "Sunod ka nalang kung nagugutom ka na." Sabi niya bago niya ito
iwanan.

------
"Señorita, may tawag po kayo." Untag sakanya ng isang kasambahay.

"Sige, thanks." Kinuha niya rito ang wireless phone at lumabas muna sa may front
porch.

"Hello?" Sagot niya.

"Ellaine! Si Erin ito!" Masayang bati ni Erin sa kabilang linya.

"Oh, napatawag ka?"

"Itatanong ko lang kung may kailangan pa ba para sa party bukas?" Tanong nito
sakanya.

"Wala na. Everything's set. Si Mico nalang ang huwag niyong kalimutan." Tatawa-
tawang sabi niya rito.

"Ay oo nga, ano? Hayaan mo, ipapatali ko na siya sa sasakyan para hindi namin
makalimutan." Sakay nito sa biro niya.

"Basta, quiet muna kayo. I don't want this party to be ruined." Sabi niya.

"Yeah, yeah. Sila Vin na ang bahala kay Mico. O, sige! Bye!" "Okay. Bye!"

Two weeks have passed at sobrang aligaga siya sa pag-aasikaso sa surprise birthday
party ni Mico. He's turning twenty-seven tomorrow kaya naman sa loob ng dalawang
linggo, sobrang hirap ang gumalaw ng palihim lalo na't minsan bigla nalang lilitaw
si Mico. Kakuntsaba niya sina Manang Ising para mapadali ang paghahanda sa lahat ng
kailangan aa birthday party nito bukas.

Ang mas mahirap pa ay dahil madalas silang magkasama ni Mico kaya mahirap sakanyang
iwasan muna ito. Buti nalang lumuwas ito sa Metro noong isang araw at bukas nga ang
balik nito kaya naman mas naging madali para sakanya asikasuhin ang mga kailangan
pa sa party nito.

"Señorita, ito na po ang mga pinapabili ninyo." Sabi sakanya ni Mang Densio.

Bumaba ito sa pick-up truck nito at iniabot sakanya ang mga pinabili niyang mga
ingredients. Maaga kasi siyang nagising kanina at naabutan nga niya si Mang Densio
na kausap si Manang Ising, at narinig nga niyang pupunta sa bayan ito para mamili
kaya nagpasabay na siya rito ng iba pa niyang kailangan para sa party ni Mico.

Inabot niya ang dalawang plastic bag na dala ni Mang Densio. "Thank you, Mang
Densio! Bukas po ah, punta kayo dito sa hacienda." Paalala niya rito.

Ngumiti naman ito sakanya. "Opo naman, libre rin ang pagkain." Biro nito.

"Kayo talaga Mang Densio, pakisabihan narin ang lahat ng trabahadordito sa rancho."
Sabi niya ulit.

Natawa naman si Mang Densio. "Pangatlong beses niyo na po sa'kin ipinaalala iyan,
Señorita. Hindi ko na po ata makakalimutan ang bilin ninyo."

Nahiya naman siya. "Gusto ko lang kasi na maging perfect ang party ni Mico. I don't
want any mistakes."

Tinapik naman siya sa braso ni Mang Densio. "Kay swerte nga naman talaga ni
Señorito Mico sainyo."

Nginitian nalang niya ito. "Salamat po ulit."

Tumalikod na ito at sumakay ulit sa pick-up truck nito. Siya naman ay pumasok na sa
loob at dumiretso sa kusina dala-dala ang mga pinabili niya kay Mang Densio.

She thought that she should make a cake. Pero hindi naman niya alam kung paano.

Maybe she should ask Manang Ising.

"Manang!" Tawag niya kay Manang Ising. Hindi niya kasi ito makita.
"Señorita.." Nabitin ang sasabihin ni Joan nang tignan niya ito ng matalim.
"..Ellaine pala.. wala si Manang Ising, naghatid ng meryenda ng mga nasa gulayan."
Sabi nito sakanya.

Bumuntong-hininga naman siya. "Marunong ka ba gumawa ng cake?" Tanong niya rito.

"Hindi po eh." Sagot nito.

"Si Rona kaya?" Tanong niya ulit.

"Naku, mas lalong hindi iyon marunong." Natatawang sabi ni Joan.

Bumagsak ang balikat niya. She needed to start making the cake. "I guessI'll wait
for Manang Ising." Sabi nalang niya.

"Eh, Ellaine. Hindi rin marunong si Manag Ising mag-bake ng cake. Puro mga lutong-
bahay na ulam lang ang alam nun eh." Napakamot ito sa ulo.

She groaned in frustration. Erin offered her that she can bring the cake pero
tinanggihan niya ito dahil gusto niya siya ang gumawa nun.

She just needed instructions and madali na siguro iyon sundan. Pero hindi na niya
matawagan si Erin dahil alam niyang busy rin ito sa trabaho nito.

Then she remembered that her Mom used to bake them different kinds of pastries when
they were kids. Noong wala pang comparison na nangyayari.

Napabuntong-hininga siya. She has no choice.

Kinuha niya ang wireless phone at dinial ang number ng telepono sa mansion nila.

"Hello. Manansala residence." Sagot sa kabilang linya.

"This is Ellaine, give the phone to my mom." Utos niya sa sumagot.

"Miss Ellaine! Kamusta na po kayo?"

She rolled her eyes. "Sino ka ba? Hey, give the phone to my mom. Bilis!" She's
losing her patience. She has no time for a chit-chat to a person she doesn't even
know.
"O-Opo.. sandali lang po."

Narinig niya sa background ang pagbaba muna nito sa telepono. Maya-maya lang ay
narinig niya ang boses ng kanyang Mommy sa kabilang linya. "Hello, Ellaine. Anak?"
Bakas sa boses nito ang pagkasabik.

Huminga siya ng malalim. "I'll get straight to the point. Can you tell me how to
make a cake?"

"What?" Tila naguguluhang tanong ng Mommy niya.

Napapalatak siya. "Look Mom, I don't have enough time. Can you please tell me how
to make a cake?"

"Oh.. first is to prepare all the ingredients, you will need some flour,baking
powder.." Tuloy-tuloy lang ang pag-eexplain ng Mom niya sa kabilang linya. Habang
siya ay nagsusulat sa notepad sa may lamesa malapit sa sofa sa living room.

Mabagal ngunit precise naman ang pagkakabigay sakanya ng instructions ng Mommy

niya. Minsan ay nagtatanong siya at matiyaga naman iyon sinasagot ng Mommy niya.

"Thanks." Sabi niya nang matapos na ito.

"Iyon lang ba ang tinawag mo?" Bakas ang lungkot sa boses nito.

Napapikit siya. Bigla nalang nag-init ang mata niya. "Yes, Mom."

Pati ito ay napabuntong-hininga nalang. "Para kay Mico ba ang cake? It's his
birthday tomorrow, right?"

"Yes. I'm throwing him a surprise party.. you can come. Together with Dad." Sabi
niya.

"I'd love to, baby. But may business meeting kami ng Dad mo bukas."

"Oh. Okay. Thank you again." Sabi niya.

"Ellaine!""Yes?"

"Maayos ka ba diyan? You're not skipping meals, are you?"

"No, Mom. I'm doing fine here. You don't have to worry." Sabi niya.

Matagal bago sumagot ang nasa kabilang linya. "I have to go, Mom. I need to start
making the cake."

"Oh..okay. Goodluck. I wish I could taste the cake you'll make. Maybe next time,
right? Ellaine? ..I love you."

Napakagat siya sa kanyang labi para pigilan ang mga luhang nagbabadyang bumagsak sa
mata niya. She misses her parents. Especially her mom, kahit na masama ang loob
niya sa mga ito, still mahal niya parin ang mga ito. Her Mom, even though is strict
when it comes to her, she knows that she loves her.

Pero mahirap parin kalimutan ang nangyari. Masakit para sakanya na tila nakalimutan
siya ng mga ito.

She needs more time.

Then maybe she can come back home without any hatred in her heart.

"Take care, Mom." Sagot niya sa ina.

-------Thirty-three

Everything's set.

The food.

The lights.

The decorations.

The music.

Even her gift.

Kulang nalang ay si Mico.

"They said that their five minutes away." Sabi ni Mitch sa tabi niya.

Naunanh dumating sina Dylan,Mitch,Marco,Adie,Jeremiah at Colyn para tulungan siya

sa mga last minute preparations.

Ang alam lang kasi ni Mico ay sina Vin at Erin lang ang babalik dito sa rancho kaya
ang mga ito ang kasama ni Mico.
Kinuha niya ang microphone at in-announce ang malapit na pagdating ni Mico.

"Okay. Places everyone. Malapit na sila. Please don't forget walang mag-iingay,
walang lalabas sa pagtataguan nila hangga't wala ang senyas ko, okay?"

"Yes, ma'am!" Sabay-sabay na sagot ng mga bisita ni Mico.

Puro mga trabahador lang ni Mico ang naroon at ang barkada. She called up his
parents pero sadly, nasa isang business trip ang mga ito.

"They're here!" Tili ni Colyn.

Itinapat niyang muli sa bibig ang mikropono. "Okay. HIDE!"

Nagkanya-kanya ng pwesto ang mga tao. They set up the event in the front lawn.
Pinatay na nila ang mga ilaw kaya walang makikita ngayon sa front lawn. Ang mga
pagkain ay nasa may banda ng swing kaya hindi masyadong pansin. Tinakpan rin kasi
ang mga ito.

Mabilis na pumasok siya sa loob ng hacienda.

Sunod na narinig niya ay ang pagdating ng kotse nina Vin at ang pagbukas ng mga
pinto.

"Bakit ang tahimik?" Iyon ang narinig niyang sabi ni Mico.

------

"Bakit ang tahimik?" Tanong ni Mico nang makababa na siya sa kotse ni Vin.

Kasama na naman niya ang mga ito. But this time si Erin at Vin lang. Sabi ni Erin,
ito lang daw ang magste-stay at inihatid lang daw ito ni Vin.

Napailing nalang siya. Hindi niya talaga maintindihan ang dalawa.

"Baka tulog na." Komento ni Erin na kalalabas lang rin mula sa back seat.

"Hindi eh. Maaga pa." Something's weird. Kahit na gabi na, minsan may mga
trabahador pa siyang nakikita pero on their way sa hacienda, mistulang ghost town
ang kanyang rancho.
"At tsaka.. ang dilim." Nakakunot-noong sabi niya.

"Baka brown-out?" Sabi ni Vin.

Tinignan niya ito ng masama. "Ulol ka ba? Tatlo-tatlo ang generator namin dito."
Sagot niya.

Tinaas naman ni Vin ang magkabilang kamay. "Chill. Birthday na birthday mo, ang
init ng ulo mo. Diyan ka muna, ipa-park ko lang ito sa garahe niyo."

"Sama ako!" Sabi ni Erin ay mabilis na sumakay sa passenger seat.

Hindi na siya nakasagot dahil mabilis na dinrive ni Vin ang sasakyan nito papasok
sa garahe niya.

Bakit ba parang nagmamadaliang mga ito?

Napaisip siya. Something's weird talaga. Pati ang hacienda, sobrang dilim.

Shoot. Ellaine!

Bigla niyang naalala ito. Baka may masamang nangyari.

Mabilis na naglakad siya sa loob ng hacienda. Umakyat siya at tinignan ang kwarto
nito gamit ang ilaw ng cellphone niya. Pero wala ito roon.

Lahat ng sulok ng hacienda ay tinignan niya kung naroon ba si Ellaine, pero wala.

"Shit." He cursed.

Baka kung ano na nangyari doon!

Baka pinasok ng masasamang loob ang rancho niya at kinidnap ito!

Pero hindi eh.

Mahigpit ang security niya sa rancho. At kakaunti lang ang may alam kung nasaan ang
rancho ng mga Illustre.

Mabilis na lumabas siya sa hacienda and then he saw Ellaine at the middle of the
frong lawn. Cake on her hands. Nakita niya ang mukha nito dahil sa ilaw ng kandila
na nakasindi sa cake.
Nakahinga siya ng maluwag.

Good. She's safe.

"Ellaine!" Mabilis na tinawid niya ang distansya nila.

"Hi." Mahinang sabi nito. "Happy birthday!" Bati nito sakanya.

"Bakit ang dilim ng hacienda? May nangyari ba?" Nag-aalalang tanong niya rito.

Pero imbis na sagutin siya nito ay nginitian lang siya nito. "Blow your candle and
make a wish na. Tumutulo na iyongkandila. Sayang ang cake. Ako pa naman ang nag-
bake."

Napangiti siya sa sinabi ni Ellaine. "Ikaw? Nag-bake?"

She rolled her eyes. "Oo nga. Don't be so obvious na parang hindi ka talaga
makapaniwala. I made an effort kaya!" She pouted.

Sa sobrang tuwa niya ay pinisil niya ang pisngi nito. "Thank you,sweetie!"

Yumuko siya sa tapat ng cake, pinikit ang kanyang mga mata at nag-wish pagkatapos
ay hinipan na ang kandila.

"What did you wish for?" Tanong ni Ellaine.

Piningot niya ang ilong nito. "Secret. Baka hindi pa matupad."

Again, Ellaine pouted.

Ang cute talaga nito. Then he remembered Ellaine's soft lips on his.

Oh man! This is not good.

He immediately brushed it off of his mind. Hindi pwede iyon!

Then he turned again to Ellaine, and nagtaka siya ng bigla nitong itinaas ang
kanang kamay.

Then all of a sudden, all the lights went on.

"SURPRISE!" nagsisulputan ang mga trabahador niya.

Nakita niya sina Manang Ising, sila Mang Densio at iba pa niyang tauhan.
Napayuko siya nang biglang may umipit sakanyang leeg gamit ang braso. "Whoo!
Matanda ka na, gago!" Sigaw ni Dylan habang ginugulo pa ang buhok niya.

"Get your fucking arms off me!" Sita niya rito.

Ginawa naman nito iyon. Marco pattedhis back. "Happy monthsary sa'tin!" Biro nito
sakanya.

"Ulol." Natatawang sabi niya rito.

"Tanga, wedding anniversary namin ngayon!" Singit ni Jeremiah.

"Mga sira-ulo talaga kayo!" Sabi niya sa mga ito. "Pero salamat rito!" Tukoy niya
sa surprise party.

"Don't thank us. Si Ellaine lahat ang may gawa nito." Sabi ni Vin.

Nilingon niya si Ellaine with shock on his face. "Ikaw?"

Yumuko naman ito at tumango. "Nagustuhan mo ba?"

Lumapit siya rito. Kinuha niya ang cake na hawak parin nito at ibinigay kay Dylan.

"Uy cake! Penge ah?" Sabi nito.

"Subukan mo, at ipapabuka ko iyang bituka mo!" Banta niya rito.

"Damot."

He turned to Ellaine again, he lifted her chin using his finger. "Nagustuhan ko.
Maganda. I'm surprised. Thank you." Sabi niya rito.

Nginitian naman siya nito. "I'm glad that you liked it. Sorry, wala parents mo.
Nasa business trip daw."

Hinaplos niya ang pisngi nito. "It's okay, sweetie. Nabati na ako nina Mom. Next
week kami magse-celebrate. Say, did you really planned this all?"

Tumango naman ito at nilibot ang tingin sa paligid. Malakas na ang music at may
kanya-kanya ng pag-uusap ang mga tao roon. "Yes. Pero siyempre, nagpatulong ako
kela Manang Ising at sa barkada."
"Barkada?" Amused natanong niya.

"Uh - I mean.. barkada mo." Nahihiyang tugon nito.

He chuckled. "Sweetie, they're your friends now. Mas gusto ka pa nga nila kausap
kesa sa'kin."

"Tama!" Sigaw ni Jeremiah mula sa likod.

"True!" Tugon ni Colyn.

"See?" Baling niya ulit kay Ellaine.

Napangiti si Ellaine. "They're really nice and even though your group is crazy all
the time, I can see that all of you care for each other."

Hinatak niya si Ellaine for a quick hug.

"So, where's my gift?" Tanong niya nang magbitaw na sila mula sa yakap.

-----

"Excuse me lang, ha?" Paalam ni Ellaine kela Erin,Mitch,Adie at Colyn. Nakaupo sila
sa isang round table at doon nagkekwentuhan.

"Sure!" Sagot nila.

The party is going well. May mga sumasayaw na. May kumakain parin at ang karamihan
ay nagre-ready na sa inuman.

Pumasok muna siya sa loob ng hacienda at umakyat sa kwarto niya. Kinuha niya ang
kanyang painting na nakabalot sa puting papel.

Bumaba na siya at hinanap si Mico. Nagsalubong ang kilay niya nang makita ito
kasama si Hannah.

And her gaze went down to Hannah's hands on Mico's arm.

Mabilis na pinuntahan niya ang mga ito.

"Mico." Tawag niya rito.

Nilingon naman siyanito. "Yes,sweetie?"

Lumagpas kay Mico ang tingin niya, at nakitang nangunot ang noo ni Hannah sa likod
nang banggitin nito ang endearment sakanya.

Then she turned to Mico again. "Sama ka sa'kin. May bibigay ako." She smiled at
him.

"Sure." Then he looked at Hannah. "Sige, Hannah. Enjoy the party."

Hindi na niya hinintay na sumagot si Hannah dahil mabilis na niyang hinila si Mico
palayo sa mga tao. They settled at the other side of the lawn na medyo hindi na
masyadong rinig ang musika at kwentuhan ng mga tao.

"So is that my gift?" Nakangiting tanong sakanya ni Mico habang nakatingin sa may
painting na hawak niya.

Napatawa siya. "Masyado ka talagang advance, ano?"

Mico just shrugged. Kinamot pa nito ang gilid ng ilong gamit ang daliri.

"Okay, alam ko matagal mo na ito nirerequest sa'kin kaya -- hey!"

Hindi pa man siya tapos magsalita ay mabilis na hinablot ni Mico ang painting na
hawak niya at pinunit na ang nakabalot na puting papel.

Natigilan si Mico sa nakita. And then he turned to her and pulled her for a hug
with one arm dahil hawak nito ang painting sa isang kamay. "Thank you, sweetie. I
love it."

She also hugged him back. "Happy birthday." Bati niya.

Sinipat ulit ni Mico ang painting. "Bakit parang ang payat mo rito sa paintingtapos
medyo mataba ang pisngi ko? Ikaw ha! Bias ka!" biro nito.

Pinalo naman niya ito sa braso. "Hindi kaya!"

Sa una, naisip niya na mukha lang ni Mico ang ipinta pero kasi iyong kamay niya
ayaw papigil at siningit niya ang sariling mukha. Kaya ang kinalabasan ay painting
nila ni Mico na magkatabi.

"Joke lang, sweetie. I love it. Ang ganda mo dito." Sabi nito.

Umingos siya rito. "Psh. Bola."

Hinawakan nito ang kamay niya at naglakad na sila. "Ikaw talaga, bakit ba ayaw mong
maniwala na maganda ka?"

"Kasi ikaw ang nagsabi." Sagot niya.

"Hey, hindi ako nagsisinungaling! Kapag sinabi kong maganda ka, maganda ka talaga.
Huwag ka nang kumontra." They stopped infont of the hacienda's front porch. "I'm
just gonna hang this in my room. Sama ka?" Aya nito sakanya.

"No thanks. Babalik nalang ako doon." Sabi niya at tinuro ang table ng mga babaeng
barkada niya.

"Okay, I'll be back." And then he went inside.

Masayang bumalik siya sa table nila kanina.

"Masaya ka ah. Mukhang may nangyari." Puna ni Adie.

Then Erin gasped. "Did you had sex?!"

Her eyes widened with Erin's blunt words. "What?! Of course not!"

"Then you kissed?" Colyn asked.

"No!" Tanggi niyang muli. Well, hindi naman countediyong paghalik niya kay Mico
weeks ago. It was an accident. At gaya nga ng sabi nito, kalimutan na raw iyon para
less awkwardness.

Napabuntong-hininga si Mitch. "Hug lang?" Tila dismayadong tanong nito.

She narrowed her eyes. "What's wrong with you girls?"

"Ang bagal niyo eh!" Reklamo ni Erin.

"What?" Tanong niya.

"Kailan ba magiging kayo? Naiinip na kami." Sabi ni Adie sakanya.

Again, nanlaki nanaman ang mga mata niya. God! These girls are a wonder!

"Walang 'kami', ano! There was never an 'us' and there will never be an 'us'."
Natatawang sagot niya. Hinango niya pa ang sagot niya sa sikat na dialogue ng isang
pelikula.

Colyn rolled her eyes. "Oh please! You're not Sarah Geronimo. Mind you, mas maganda
ka doon at 'di hamak na mas matangkad, mas hot at mas magaling mag-english si Mico
kesa may Coco."

Natawa naman siya sa sinabi nito. Pati ang sila Erin ay natawa rin sa sinabi ni
Colyn.

"Tsaka, hindi ba sabi namin, huwag kang magsalita ng tapos. You'll never know what
might happen in the future." Sabi ni Mitch.

Napailing nalang siya at ininom ang juice na nasa harap niya.

Pinagmasdan niya lang ang paligid. Nagsisimula ng mag-inuman ang mga lalaki dahil
pinagsama-sama na nila ang mga tables para makagawa ng mas malaking table. Habang
silaManang Ising at ibang kasambahay ay nagliligpit na ng mga pinagkainan.

Iyong cake na bigay niya kay Mico ay nasa refrigerator dahil narin sa utos nito.

And speaking of Mico, hindi niya pa ito nakikita.

"Ellaine, nakita mo ba si Mico?" Tanong sakanya ni Vin na kalalapit lang.

"He went inside eh."

"Ah, sige. Tatawagin ko lang."

"Wait! Ako na. May kukunin rin ako sa loob." Pigil niya kay Vin.
"Oh,okay. Pakisabi kay Mico, mag-iinuman na." Sabi nito.

"Okay." Sagot niya at mabilis na pumasok sa hacienda.

Pumunta siya sa loob ng kwarto ni Mico pero wala ito roon. Nakita na rin niya ang
painting na gawa niya na naka-hang sa may ibabaw ng headboard ng kama nito.

Hinanap niya pa si Mico at nang makarating siya sa kusina, doon niya ito nakita at
kasama nito si Hannah.

Now, what is that skank doing here?

Nakita niya kung paano mabilis na yumakap si Hannah kay Mico. Tila nagulat naman si
Mico at nanatili lang na nakatayo habang hinahayaang yakapin ito ni Hannah.

And then, nang bumitaw si Hannah ay inilapit nito unti-unti ang mukha kay Mico.

Oh my God! She's gonna kiss Mico!

Napansin niyang pinipigilan ni Mico si Hannah, pero ayaw magpapigil nito.

Think, Ellaine! Hannah cannotkiss Mico!

And for a split second she pulled Hannah away from Mico.

"Hindi ka rin talaga titigil, ano?" Mataray na asik niya kay Hannah.

Naramdaman niyang hinawakan siya sa braso ni Mico mula sa likod.

She can see determination in Hannah's eyes.

"I love him." Sabi nito sakanya.

"Hannah!" Suway ni Mico.

"Love? Pero mahal ka ba niya? Napakababa mo naman, Hannah. Ikaw pa talaga ang
nagbibigay sa sarili mo sa isang lalaki."

"Why do you care?! You're not in a relationship!"

That stopped her. Tama ito, wala naman silang relasyon ni Mico.

But! She will not let Hannah have her chance.

"Who says?" Taas-kilay niyang tanong.

Then, in a swift move.. she turned to Mico and pulled his nape for a kiss. She
nibbled his lower lip and brushed it with her tongue. She noticed that Mico
stiffened.

"Kiss me." She murmured between their kiss.

She smiled when she felt Mico answering her kiss. Now, he's the one dominating
their kiss. She encircled her arms around Mico's neck while his hands rested on her
waist.

Inikot siya ni Mico at isinandal sa may counter. Mico's touches sent gazillions of
electricity in her body. The way he caress her waist makes her knees turn into
jelly. His kisses just sent her into

frenzy.

She took a peek on Hannah, and saw her mouth wide opened and tears kept running
down her cheeks.

She smirked at her.

Nang makapusan na sila ng hangin, Mico broke off the kiss. Their foreheads leaning
on each other. Wala sakanilang dalawa ang nagsalita. Tanging mga hininga lang nila
ang naririnig niya.

Wala na si Hannah. Maybe she ran off or jumped off a cliff. She doesn't care
anyway.

"Ellaine.." Tawag nito sakanya.

Bigla ay tinubuan siya ng hiya.

"Uhm - tawag ka ni Vin, mag-iinuman na daw."

Iyon lang ang sinabi niya at mabilis na tumakbo palabas ng hacienda.

Shet! Ang sarap niyang humalik!

-------Thirty-four

Basahin ang nasa baba. May announcement ako.

-------

Pagkalabas ni Ellaine sa hacienda ay mabilis na bumalik siya sa lamesa nina Erin.

She calmed herself.

"Nakita mo si Mico?" Tanong sakanya ni Colyn.

Nang marinig niya ang pangalan ni Mico, bumalik sa isipan niya ang nangyaring
halikan sakanila ni Mico kanina sa kusina.

It was suppose to be just a peck!

Pero hindi naman niya aakalaing mawawala siya sa sarili. It's like, Mico's kiss is
like a drug. Nakakabaliw. Nakakawala sa sarili.

"Hoy! Ellaine.. okay ka lang? Bakit ka namumula?" Puna sakanya ni Adie.

Nilingon naman niya ito. "Huh? Ano? Oo." Sabi niya tapos ay ininom ang tubig sa may
lamesa.

"Ellaine! That's not water!" Sita sakanya ni Mitch.

Pero huli na ito, naisang lagok na niya ang baso ng vodka.

Nalukot ang mukha niya dahil sa pait at init na gumuhit sa lalamunan niya. "Ang
pait!" Reklamo niya.

"Hindi ka kasi nagtatanong, here." Iniabot sakanya ni Adie ang isang baso ng iced
tea.

Kinuha niya iyon at ininom.

Ah. Much better.

"So, nakita mo na si Mico?" Tanong ulit ni Colyn.

"Ha? Ah -- O-Oo." Sagot niya. God! Why is she stuttering?

Weird lang siyang tinignan nina Colyn. "Are you okay? You're acting weird." Sabi ni
Mitch sa nag-aalalang tono.

"Of course! Why wouldn't I be okay?" Tapos ay dinugtungan niya iyon ng tawa at
ininom ulit iyong iced tea na iniabot ni Adie.

Tumingin siya pabalik sa hacienda at nakita si Mico doon na kausap si Vin pero nung
tumingin ito sakanya, talagang straight sa mata niya ay mabilis na umiwas siya ng
tingin.

Ikaw ang hahalik diyan tapos ikaw ang mahihiya?!

Sakto naman nang ibalik niya ang atensyon sa lamesa nila ay nakatitig sakanya si
Erin na tila ine-examine siya.

Nilingon naman niya sina Mitch,Colyn at Adie at nakita naman na parang normal naman
ang mga ito na nagkekwentuhan.

"What?" She mouthed at Erin.

Erin just grinned at her making her nervous. Kahit sandali palang sila magkakilala
ni Erin, nag-click na agad sila dahil magkapareho talaga sila ng ugali nito. Kaya
alam na alam niya kung ano ang ibig sabihin ng pagngisi nito and that made her
nervous.

"May nangyari." Sabi ni Erin bigla-bigla na ikinalaki ng mga mata niya.

Sila Colyn naman ay napatigil sa pag-uusap dahil sa biglaang pagsasalita ni Erin.

"Ano,Erin?" Tanong ni Mitch rito.

"May nangyari sa loob,ano?" Erin asked her.

Napalingon naman sakanya ang tatlo pang babae.

Napapikit siya. Why does Erinhave to be so observant?

"What are you talking about?" Kabadong tanong niya.

She heard the other girls gasped because of her answer. Alam niyang nahalata ng mga
ito na may sense ang sinasabi ni Erin dahil nagkulang sa conviction ang boses niya.
Damn!
"Oh my God!" Tili ni Colyn.

Napahilamos nalang siya sa kanyang mukha. She's doomed. Bakit naman kasi
napakamapagmasid ni Erin?

Erin rested her chin on her hand. "So, ano'ng nangyari sainyo ni Mico sa loob?
Bakit ka namumula? Bakit ka mukhang ninenerbyos?" Sunod-sunod na tanong ni Erin
sakanya.

Iniurong ng mga ito ang kani-kanilang mga upuan para mas malapit sakanya. "So,
ano?" Atat na tanong ni Adie.

Napabuntong-hininga nalang siya. "Wala. Nothing happened,okay?"

Pero hindi talaga madaling maisahan ang mga ito.

"C'mon. I saw Hannah running. I think umiiyak siya." Sabi ni Erin.

Sa sinabi ni Eri na iyon, lalo niyang nakuha ang atensyon ng tatlong panv babae.

Wala na siyang lusot.

"Okay! Okay! We kissed. Tapos."

-------

Mabilis na sinundan ni Mico si Ellaine nang mabilis itong tumakbo palabas sa

hacienda. Pero bago pa niya ito maabutan ay naharangan na siya ni Vin.

"Oh, tara na! Inuman na!" Aya nito sakanya.

Pero mabilis niyang hinanap si Ellaineat nakita niyang nakatingin ito sakanya pero
mabilis itong iniiwas ang tingin sakanya.

"Tara na! I-celebrate na natin ang pagtanda mo!"

"Sandali lang, I just need to talk to Ellaine."

Bago pa siya makaalis ay inakbayan siya ni Vin at iginiya na siya nito sa table
kung nasaan ang iba niyang barkadang lalaki.

"Teka, kakausapin ko lang muna si Ellaine." Sabi niya ulit.

"Tara na Mics! Hindi naman mawawala si Ellaine eh."

Hindi na siya nakaalma pa dahil mabilis na siyang pinaupo ni Vin.

----
Sa kabuuan ng pag-iinuman nila ay hindi nawala sa isip niya ang halikan nila ni
Ellaine. He was taken aback when Ellaine kissed him. But when she asked him to kiss
her, kusang gumalaw ang mga labi niya.

Nawala siya sa kanyang sarili. Hindi lang ang naging halikan nila kanina ang
bumalik sa isip niya, pati ang tagpo weeks ago kung saan aksidenteng nakita niya
ang kahubdan nito pari narin ang unang beses na naglapat ang mga labi nila.

It's all coming back to him now. Akala niya kinalimutan na niya iyon, but who is he
kidding? May nabuhay sa katawang lupa niya nang mangyari ang mga iyon.

Magmula sa aksidenteng nakita niya ang kahubdan nito, he started to have wet dreams
and Ellaine is in it.

It bothered him. Kasi naman, si Ellaine iyon!

He treated her as his own sister.

Kayaalam niya na mali iyon! Mali ang mga naiisip niya! Mali ang ginawa nila!

Pero tangina lang!

Alam niyang hindi na kapatid ang nararamdaman niya dito! At delikado.

Delikadong-delikado.

Alas tres na ng madaling araw nang mapagpasyahan ng lahat na magsi-uwian na.

Nagpaalam na sakanya ang mga lasing na trabahador niya. Ang mga babae naman ay
nauna ng pumasok sa hacienda at nagsitulog na.

Tinapik niya ang tulog na si Dylan sa tabi niya. "Hoy, Dylan! Gising na! Pasok na!
Hoy!" Sinampal-sampal na niya ito at umungol lang.

Napailing nalang siya. Tanging sila lang ni Jeremie ang hindi lasing. Hindi talaga
siya uminom ng marami dahil gusto niya matino siya kapag nag-usap sila ni Ellaine
sana pero sa kasamaang palad ay tulog na ito. Si Jeremie naman ay hindi naglasing
dahil ayaw nito maging alagain para sa buntis na asawa.

Pinagtulungan nilang dalawa at isa pang naiwang tauhan niya ang tatlo pa niyang
kaibigan na makapasok sa loob ng hacienda.

Nang maipasok na nila ang tatlo at mailapag sa may carpetted floor ng kanyang
living room ay nagpaalam na ang tauhan niyang tumulong sakanila.
"Iaakyat pa ba natin ang mga lasing na iyan?" Tanong sakanya ni Jeremie.

Bumuntong-hininga siya. "Huwag na. Diyan nalang sila matulog. Mapagod pa tayo."
Nginisian niya si Jeremie.

Natawa naman ito sa plano niya at nag-apirpa silang dalawa. "Sweetdreams mga
lasenggo!" Sabi nito bago sila sabay na umakyat sa kani-kanilang kwarto.

"Sige, 'pre. Happy birthday!" Sabi ni Jeremie bago pumasok sa sariling kwarto nila
ni Colyn.

Tinanguan niya lang ito at didiretso na sana sa sariling kwarto nang mapadaan siya
sa kwarto ni Ellaine.

Hindi na niya talaga kaya pang maghintay. He needs to talk to Ellaine.

Kumatok siya sa pintuan nito.

-----

Napapitlag si Ellaine nang biglang may kumatok sa pintuan niya.

Hindi siya makatulog sa kakaisip sa nangyari kanina. Kahit ano'ng baling niya sa
kama, hindi talaga siya dalawin ng antok.

Muli ay may kumatok nanaman sa pintuan niya. Napa-ungol siya at tinatamad na

binuksan ang pinto.

"Mico!" Gulat na sabi niya rito.

"We need to talk." Seryosong sabi nito.

"Right now? At three in the morning?" Hindi makapaniwalang sabi niya rito.

"Ellaine, let's talk." Ulit nito.

"Bukas na."

Pero nang isasara niya na sana ang pintuan ay mabilis na nakapasok na si Mico at
ini-lock ang pintuan niya.

"No,now." Harap nito sakanya.

Muli ay kinabahan nanaman siya sa paglalapit nila ni Mico. She can smell alcohol
from his breath.
"Lasing ka na, Mico. Bukas na tayo mag-usap." Kalmadong sabi niya."No, I'm sober.
Hindi ako uminom ng marami. Alam ko ang mga nangyayari, I still remember the hot
kiss that we shared at my kitchen."

Nanlaki ang mata niya. Binuka niya ang bibig niya para suwayin ito pero sinara niya
rin iyon nang hindi niya mahanap ang boses niya. Binuka niya ulit ang bibig pero
sinara narin nang maisip na wala siyang masabi.

Shit! Hindi ba talaga lasing ito? Bakit parang ang lakas ng loob para ipaalala
sakanya ang nangyari kanina?!

Must be the alcohol.

Pero hindi pa siya handa! Hindi nga siya makatulog sa kakaisip ng nangyari kanina.

Hindi nga niya alam kung bakit niya hinalikan si Mico in the first place!

At alam niyang hindi lang iyon dahil kay Hannah.

She enjoyed the kiss. She wanted the kiss. She wished for that kiss.

"Bakit mo ako hinalikan, Ellaine?" Nakangising tanong nito habang unti-unting

lumalapit sakanya.

"Huwag ka ngang lumapit." Kinakabahang sagot niya.

Patuloy lang siya sa paghakbang hanggang sa makulong siya nito sa pagitan ng pader
at katawan nito.

Putcha!

Ang lapit nila ni Mico. Isang galaw lang niya maaring mahalikan nanaman niya ito.

"Why did you kiss me?" Ulit nito.

No, Ellaine! Don't chicken out! Ito na oh. Moment of truth na!

She held her chin up,attinaasan niya ito ng kilay. "Then why did you kiss me back?"

Amusement was playing in Mico's eyes. "I asked you first, sweetie."

She gulped.
"I'm waiting.." Sabi ulit nito.

"I just kissed you because.. because.."

Tumaas ang kilay nito at nanatili ang ngisi sa labi. "Because?" He urge her to
continue what she was saying.

Huminga siya ng malalim. "Because.. I don't like Hannah throwing herself to you."

"And it's because?"

She bit her lower lip. God! Magkambal ba sina Erin at Mico? Parehong mga hindi
makuntento sa sagot! Hangga't maaring may mapiga, magtatanong ng magtatanong pa!

"I answered your question, now it's my turn. Be fair, Mico. Take turns tayo."
Lakas-loob na tanong niya.

Ngumiti naman si Mico. "Mautak ka talaga, okay. Fire away."

"Why'd you kissed me back then?"

Now it's Mico's turn to turn silent.

"I'm waiting.." Gaya niya sa sinabi nito noong una.

Laking gulat niya ng bigla pang inilapit ni Mico ang mukha sakanya. The tip of
their noses touching.

Tumingin si Mico sa mga labi niya and then binalik sa mga mata niya ang tingin.
She's breathing really fast right now! Kinakabahan siya! Nae-excite siya! Ang lakas
ng kabog ng dibdib niya!

"Because.." He trailed off. Grabe! Maiihi na siya sa sobrang suspense!

"Because?" Tanong niya.

Muli ay bumaba ang tingin nito sa mga labi niya at bumalik sa mga mata niya.
"Because, you kiss so good.."

At pagkalipas lang ng isang segundo ay tinawid nito ang katiting na pagitan ng mga
labi nila.
Hinapit siya ni Mico sa bewang para mas lalong magkadikit ang kanilang mga katawan.
She was holding his shirt tight while catching up the pace of Mico's kisses. Hirap
na hirap siyang sabayan ito dahil tila hinahabol si Mico ng isang batalyong kabayo
sa bilis ng paghalik nito sakanya. His kisses were intense.

Nakakalasing talaga. Lalong nagpainit sakanya nang malasahan niya pa ang alak sa
bibig nito. She felt so hot.

Namalayan nalang niya ay nabuhat na siya ni Mico at inihiga sa kama. He was on top
of her, she pulled him closer. Magkadikit na ang kanilang ma dibdib.

She groaned when Mico cut the kiss.

"Let's sleep." Sabi nito. Umalis ito sa ibabaw niya at umikot sa may gilid niya.

He pulled the comforter and wrapped it around them.

Iniunan nito ang ulo niya sa kanang braso nito at hinapit siya papalapit rito gamit
ang kaliwang kamay.

Tinitigan niya ang lalaking nagpaparigodon sa puso niya. She gave a small smile.
"Goodnight." Then she turned her back at him.

Mico just spooned her. At doon lang niyanaramdaman ang antok.

-------Thirty-five

Pagkamulat ng mga mata ni Mico ay agad na sumilay ang isang tunay na ngiti sa
kanyang labi. He remembered the kisses that he and Ellaine shared last night.

Hindi niya alam kung tama ba iyon o ano, basta ang alam niya ay ginusto niyang
halikan si Ellaine kagabi. Siguro, naging malakas rin ang loob niyang gawin iyon
dahil naka-inom siya pero alam niya ang ginagawa niya. And he is damn sure that he
is attracted to Ellaine.

Even when they were in their teens, he finds Ellaine very beautiful, pero hindi na
niya pinagtuunan ng pansin.

He looked at the woman sleeping peacefully beside him. Iniayos niya ang comforter
nito at iniipit sa tenga ang mga buhok na tumatabing sa magandang mukha nito.

He gently caressed Ellaine's face.

He silently got up from her bed. But before leaving, he took one last look at
Ellaine and when he's contented, he went to his own room.
Pagkapasok niya ng kwarto niya ay agad na nakita niya ang painting na iniregalo ni
Ellaine. Isang ngiti nanaman ang sumilay sa labi niya. Matagal na niyang gusto na
ipinta siya ni Ellaine at ngayon nga heto na sa harap niya ang isang obra na gawa
mismo nito para sakanya.

Nang mag-iba ang direksyon ng tingin niya, mabilis na nawala ang ngiti niya nang
makita ang larawan ni Elisha sa bedside table niya.

Doon sa puntong iyon, nagsipasukan ang lahat ng tanong sa isipan niya. Tama ba
itong ginagawa niya?

Kinuha niya ang larawan ni Elisha at pinakatitigan iyon, hinaplos niya ang larawang
iyon.

Napabuntong-hininga nalang siya.

Hindi naman niya mapipigilan ang nararamdaman niya, hindi ba?

Gusto rin naman niyang sumaya.

------

Matapos maligo at makapagpalit ni Mico ay bumaba siya at naglakad patungo sa kusina

hanggang sa mapadako ang tingin niya kay Erin at Jeremie na sinusulatan ang
pagmumukha ang mga lalaking tulog na tulog pa na sina Marco,Vin at Dylan.

"Hoy! Huwag mo masyadong lagyan ng marker sa mukha si Vin!" Mahinang bulyaw ni Erin
kay Jeremie na kasalukuyang nilalagyan ng balbas ang tulog na si Vin gamit ang
black marker.

"Napaka-bias mo, Erin! Alam kong gusto mo si Vin, pero dapat fair ka." Nakangising
asar ni Jeremie kay Erin habang patuloy parin sa pagdo-drawing sa mukha ng kawawang
si Vin.

Isang malakas na palo sa likod ang natanggap ni Jeremie kay Erin.

"Aray!" Hiyaw ni Jeremie.

Isang kurot pa ang natanggap ni Jeremie mula kay Erin. "Huwag kang maingay! Baka
magising sila!"

Himas-himas ang tagiliran, lumayo ng kaunti si Jeremie. "Huwag kang brutal, Erin!
Buti napagtiya-tiyagaan ka ni Vin."

Umambang susuntukin na ni Erin si Jeremie nang mabilis na umiwas ang lalaki. "Oo
na! Wala na akong sinabi!" Mabilisna bawi ni Jeremie sa sinabi.
"Huwag mo akong asarin kay Vin. Utol-utol lang kami niyan." Sabi ni Erin.

Napailing nalang si Mico sa nakita niya at tumuloy nalang sa kusina.

Doon, nakita niya sina Colyn,Adie at Mitch na nagluluto ng champorado.

"Good Morning!" Bati niya sa mga ito.

"Someone's in a good mood today." Pansin sakanya ni Mitch.

Nginitian niya lang ito. "Masaya lang ako." Simpleng sagot niya rito.

Hinarap naman siya ni Adie at tinaasan ng kilay. "Hmm, is it because of a girl?"

Natawa naman siya rito. "Akala ko ba hindi ka showbiz reporter?"

Adie shrugged and sat up in one of the high chairs. "Trip ko lang sa ngayon."

"Si Ellaine nga pala?" Tanong ni Mitch habang tinatakpan ng lid ang nilulutong
champorado.

"Natutulog pa." Sagot niya habang papunta sa refrigerator.

"Aha! Magkasama kayo sa kwarto kagabi!" Deklara ni Adie.

Napatayo naman siya bigla. "What are you saying?"

"I saw you entered her room last night. Bababa sana ako para kumuha ng tubig nang
makita kita na pumasok sa kwarto ni Ellaine." Sabi ni Mitch.

Mico just stood there near the refrigerator while the girls interrogate him like
he's done some serious crime.

Isang nakakalokongngisi ang sumilay sa mga mukha ng mga ito.

"Okay, quiet na ako." Sabi ni Adie matapos kagatan ang isang mansanas na nakuha
nito sa fruit basket.
"I heard enough,too. Check ko na iyong champorado." Sabi naman ni Colyn.

Pero si Mitch ay tila pursigidong may malaman. "Did you get laid?" Malokong tanong
nito.

"Mitch! Why would you say that?!" Gulat na tanong niya rito. Nasaan na ang Mitch na
timid at conservative?

Pero sa reaksyon ni Mitch ay parang natural na itanong lang ang mga bagay na iyon.
"What? Kayo ba naman ang magkaroon ng asawang.." She stopped in mid-sentence as if
trying to find the right word.

"What? Manyak?" Nakangising sabi niya rito.

"Sex expert?" Supply naman ni Colyn na natatawa.

"Uhm..kailangan ko rin bang magbigay ng option?" Nagtatakang tanong ni Adie.

Natawa nalang silang lahat sa tinatakbo ng usapan nilang apat.

"Hindi niyo ba pipigilan sina Erin at Jeremie roon? Aba, ginawa ng drawing book ng
mga iyon ang mga mukha ng asawa niyo."

Adie shrugged her shoulders and continued eating her apple. "Okay lang iyon, inom
kasi ng inom tsaka hindi ko pa naman asawa si Marco." Sagot nito.

He turned to Mitch. "I don't mind. Gusto ko rin makakita ng comedy mamaya." Sagot
naman nito.

Napailing nalang siya. Butinalang hindi siya naglasing kagabi, kung hindi baka
naging drawing book narin ang mukha niya at baka hindi niya pa nahalikan si Ellaine
kagabi.

-------

Kinuskos ni Ellaine ang isang mata niya habang iniinat ang mga binti at braso niya.

Ang sarap ng tulog niya, at ang ganda rin ng panaginip niya.

She and Mico kissed!

Hindi lang basta kiss na aksidente o ano, kiss as in torrid,passionate,mind blowing

kiss.

"Wake up, sweetie."

Napabalikwas siya ng higa nang mapagtanto kung kaninong boses iyong narinig niya.

Naguguluhang napatingin siya kay Mico. And then it hit her.

Shit! Hindi panaginip iyon,Ellaine!

Then her forehead knotted when she tried to remeber what happened.

His eyes.

His stare.

His smile.

His words.

His touch.

His breath that smells like alcohol.

His lips that taste so sweet.

Punyeta! Naghalikan nga kami!

"Mico.." She is trying to process some words in her brain. Pero kahit ano'ng pilit
niya, wala siyang maihumang salita na pwedeng idugtong sa pangalan nito.

"Yes, sweetie?" Tanong nito pagkatapos ay akmang lalapitan siya pero mabilis niyang
naitaas ang isang kamay niya at pinigilan ito. "Stop! Huwag kang lalapit!"

Mukhang nagulat naman ito pero nang makabawi ay tinawanan lang siya nito at tinabig
pa ang kamay niya!

Tapos.. tapos ay mabils na nilapitan siya at hinalikan!

Hinalikan nanaman siya ni Mico sa labi!

Leche! Hindi pa siya nagtu-toothbrush!

Pero hindi na niya talaga napigilang hindi madala sa matatamis na labi ni Mico.
Para bang sa oras na lumapat ang labi nito sakanya, tila ba sinasabing gantihan ito
ng halik.

At sino ba naman siya para tumanggi, hindi ba?

Matagal na niya itong inaasam. Matagal na niya itong pinapangarap na sana makita
siya ni Mico bilang isang babae, hindi bilang isang babaeng kapatid.

At alam niyang sa puntong ito, nabura na niya sa isipan ni Mico ang Ellaine na
parang kapatid nito. Dahil sino ba ang hahalik sa kapatid?

Hindi si Mico iyon.

Nang makapusan na silang dalawa ng hininga ay naghiwalay na ang mga labi nila.
Pinunasan ni Mico ang gilid ng labi niya.

"Mag-toothbrush ka na. Bad breath ka." Nakangising sabi nito sakanya.

Tinaasan niya lang ito ng kilay. "Ah,ganoon?"

Walang sabi-sabinb hinila niya ang t-shirt ni Mico at pinaglapat ulit ang mga labi
nila. Humiga siya at pumaibabaw naman sakanya ito.

Iniyakap niya ang mga braso sa leeg nito, pati ang kanyangmga binti ay iniyakap
niya sa bewang nito.

Nararamdaman naman niya ang mga kamay ni Mico na hinahaplos siya. Ang isa ay nasa
kanang hita niya habang ang isa naman ay nasa bewang niya.

"Hmm.." Nagpro-protestang ungol niya nang lumayo na si Mico sakanya.

"Get up, sweetie. Hinihintay ka na nila sa baba. Bilis, bago magising ang mga
comedian." Binuhat siya ni Mico para makatayo. Hindi naman siya nagprotesta. She's
staring to love being this close to Mico.

"Paliguan mo ako." Loko niya rito.

Piningot lang nito ang ilong niya. "Naughty girl, sige na maligo ka na. Bilisan mo
ah?"

Sumunod nalang siya sa utos nito, though hindi niya naintindihan ang dahilan nito
kung bakit kailangan niyang magmadali.

Habang nagsha-shower, napaisip si Ellaine sa mga pagbabagong nangyari sakanila ni

Mico.

They took a one huge leap sa relasyon nila. She knows that there's something
between them, but she doesn't know that something.

Nahihiya naman siyang magtanong kay Mico. Pero, saan nga ba siya dadalhin ng hiya
niya?

Okay. Tatanungin ko siya mamaya.

Pero paano kung hindi niya magustuhan ang isasagot nito sakanya?

Napasabunot nalang siya sa sariling buhok. Ang gulo! Bakit parang mas gumulo ang
sitwasyon ngayon?!

But then, bumalik nanaman sa isip niyaang mga matatamis na halik ni Mico sakanya.
She smiled instantly.

When Mico kisses her, it's like it's her first time being kissed by a man. It was
different. Way, way different. Maybe because she wants that kiss or simply because
she loves the man that's kissing her.

Yup, it's the latter.

Definitely the latter.

-------Thirty-six

Pagkatapos maligo ni Ellaine ay bumaba na siya at dumiretso sa kusina. Doon nakita

niya na naghahanda na sina Mitch at Colyn ng lamesa habang nasa may kitchen counter
naman sina Erin,Adie,Jeremie at Mico.

"Oh, Hi Ellaine! Good Morning!" Bati sakanya ni Colyn.

"Hello. Ano iyan? Ang bango ah." Tukoy niya sa dalang malaking mangkok nito.

"Nagluto kami ng champorado. Alam mo na, para narin sa mga lasing para naman
mainitan." Biro nito sakanya.
Natawa naman siya sa sinabi ni Colyn. Napansin nga niya kanina pagkababa niya na
tulog parin nga ang tatlong lalaki sa may living room.

"Ellaine! Tara dito!" Tawag sakanya ni Erin.

Nilapitan naman niya ang mga ito sa may kitchen counter. Nagtama pa ang mga tingin
nila ni Mico at nagkangitian sila.

"Here. Dito ka." Sabi sakanya ni Mico sabay alalay sakanya paupo sa high stool.
Pagkaayos niya ng upo ay lumapit lang sakanya si Mico at umakbay sa may sandalan ng
high stool na kinauupuan niya.

"Gusto mo ba makakita ng comedy?" Tanong sakanya ni Jeremie na may nakakalokong

ngiti.

"Speaking of that, ano ba iyang comedy-comedy na iyan? Sinabi rin iyan ni Mico
kanina sa'kin." Nagtatakang tanong niya sa mga ito.

"Basta, sweetie. Makikita mo rin, basta huwag kang papahalata na natatawa ka ah?"
Bilin sakanya ni Mico.

Nagtaka naman siya. "Pipigilan kong tumawa? May comedy ba na ganun?"

"Basta. You'll see. Kapag tumawa ka kaagad, end of the show na." Makahulugang sabi
ni Adie.

Naguluhan na talaga siya. Hanggang sa naramdaman niya ang bibig ni Mico malapit sa
tenga niya. "Basta,sweetie."

Kinilabutan siya nang tumama ang hininga ni Mico sa balat niya. Nagtaasan ang mga
balahibo niya sa batok. Bigla siyang nakaramdam ng kuryente na biglang dumaloy sa
likod niya.

"Uy ano iyan ah?!" Tudyo sakanila ni Erin.

Natawa lang si Mico rito pero siya ay napayuko nalang dahil sa hiyang nararamdaman.

Buti nalang pumasok si Mitch. "Okay guys, comedy's here. Act normal." Bilin ulit
nito sakanila.
Unang tumayo si Erin sabay palakpak ng kamay. "This is going to be so funny!"
Nakangiting wika nito.

"Tulungan na kita, Mitch." Alok ni Adie habang kinukuha ang ibang baso sa hawak ni
Mitch.

"Time to see my masterpiece." Nakangising sabi ni Jeremie.

At ganun kabilis na nawala ang mga ito at pumunta na sa dining room.

"May mga saltik talaga kayo sa utak,ano?" Namamanghang sabi niya kay Mico.

"It runs in our blood." Sakay nito sa sabi niya.

Naiiling nalang siya sa mga kaibigan ni Mico. It's her first time to meet such
people. Inalalayan siya ni Mico para makababa sa high stool athinawakan nalang nito
ang kamay niya dahilan upang mapatigil siya.

"Why?" Tanong nito sakanya.

Naiilang siya na napatingin sa magkahugpong kamay nila. Sinundan nito ang tingin
niya kaya naman mukhang nakuha nito ang iniisip niya.

Lalo siyang nagulat nang dalhin ni Mico ang magkahugpong kamay nila sa labi nito at
hinalikan ang likod ng palad niya. Naramdaman niya na mas lalong hinigpitan nito
ang hawak sa kamay niya.

"Mico." Saway niya rito.

Nginitian siya nito ng matamis. "What?"

"Baka makita tayo nila." Sabi niya.

Tumaas naman ang kilay nito. "So?"

"So.. bitawan mo na ang kamay ko."

Pero hindi nito pinakinggan ang sinabi niya. Hinila nalang siya nito. "You think
too much, sweetie."
Napapikit nalang siya nang marating nila ang dining room. Ready na siya sa
panunukso at panunudyo ng mga kaibigan ni Mico pero wala siyang nakuha kahit isa
mula sa mga ito.

"Morning!" Masayang bati ni Dylan.

"Good Mor-" nabitin ang pagbati niya rito nang makita niya ang mukha ni Dylan. Now
she knows what 'comedy' the group was talking about. "I mean good morning rin."

Napahigpit ang hawak niya sa kamay ni Mico dahil sa pinipigilan niyang tawa.
Dylan's face is so epic! May bigote,balbas at may mga hearts na nakadrawing sa
kanang pisngi nito

gamit ang red marker.

Then sobrang nahirapan siyang itago ang tawa niya nang makita niya ang mukha nina
Vin at Marco. There were so many scribbles on their faces. Iba't-ibang kulay pa ng
mga markers ang ginamit.

Mico leaned to her. "Try not to laugh, sweetie." Pansin rin niya na sa boses ni
Mico ay natatawa rin ito.

Tumango siya habang kagat niya ang ibabang labi. Tahimik nalang silang dalawa na
umupo at kumain. Bilib siya kela Erin dahil tila walang nakakatawa para sa mga ito,
normal lang na kinakausap nito sina Vin at Dylan habang si Adie naman ay todo
asikaso kay Marco.

Napansin naman niyang naghahagikhikan sina Jeremie at Colyn sa isang banda, akala
mo'y naglalambingan lang ang mga ito pero alam nila na dahil sa mga pagmumukha nina
Dylan kaya natatawa ang mga ito.

Hinarap siya ni Dylan. "Bakit ang tahimik mo ata, Ellaine?"

She cleared her throat first bago magsalita. "Uhm, wala lang. Trip ko lang maging
tahimik."

Hindi na talaga niya kinaya kaya naman tinago niya ang mukha sa balikat ni Mico.
"Please make him go away, baka hindi ko mapigilang tawanan siya." She whispered.

Gumalaw ang balikat ni Mico tanda na natawa ito sa sinabi niya.

"Hoy!!! Ano iyan?! Ang landi niyo na talaga!" Sigaw ni Dylan sa gilid niya.

"This is interesting." Rinig niyang sabi ni Marco.

"Believeme,bro. There are things that are more interesting." Komento ni Mico.

Nang okay na siya ay binalikan na niya ang pagkain niya. Napatingin siya kay Erin
at nang magtama ang tingin nila ay kinindatan lang siya nito.

"May juice pa na sa ref?" Tanong ni Vin.

"Yep, kuha ka nalang doon." Sagot ni Mico.

Tumayo na ito at dumiretso sa kusina.

"Okay ka na?" Tanong sakanya ni Mico.

"You guys are so crazy." Komento niya bago inumin ang tubig. Tapos narin sila
kumain.

"FUCKING SHIT! MGA GAGO!"

Nagulat sila nang sumigaw si Vin pero ang mas ikinagulat niya ay nang malakas na
tumawa sina Dylan at Marco.

"Man! Vin's face is so epic!" Natatawang sabi ni Marco.

Natawa lalo si Dylan. "Gago! Mas malala ang drawing ng mukha mo!" Natawa pa ng
malakas ito.

Mukha namang nagulat si Marco at tinignan ang repleksyon sa likod ng kutsara.

"Fuck!" He muttered.

Lumabas si Vin mula sa kusina. "What the fuck?!"

Natatawa parin si Dylan at tinuro-turo pa si Vin. "Ang panget mo, pre!" Napahawak
pa ito sa tiyan sa sobrang kakatawa.

Binatukan ni Vin si Dylan. "Tanga! Meron ka rin! Gago!" Sabi ni Vin sabay tapat ng
salamin sa mukha nito.

"Hell!" Sigaw ni Dylan.

She swears kanina pa siya tawang tawa. Pero ang pinakamalakas na tawa ay kina
Erin,Jeremie at Mico.

"Akala ko ba ako lang ang walang drawing sa mukha?!!" Sabay-sabay na sabi nina
Dylan,Marco at Vin.

"Well, we don't want to be fair now, gentlemen." Natatawang sabi ni Jeremie.

"Tsaka.. tsaka ang ku-cute niyo kaya!" Nahihirapang sabi ni Erin dahil sa sobrang
tawa.

--
Ellaine is still laughing kahit na nakapaglinis na ng mukha ang tatlong lalaki.

"Stop laughing." Masungit na sabi sakanya ni Marco.

"What? It's funny." Sagot niya rito. Tapos sabay pa silang natawa ni Adie.

"It's not funny, Adrienne!" Naiinis na sabi ni Marco kay Adie.

"Nakakatawa kaya talaga. Aminin mo rin." Sabi ni Adie.

Bumuntong-hininga nalang si Marco at kinuha ang bag ni Adie.

Aalis na ang mga ito dahil sa trabaho nila sa metro. Talagang nagpunta lang ang mga
ito para sa birthday ni Mico.

"Bye guys!" Paalam nila sa isa't-isa.

"See you sa metro, Ellaine." Sabi ni Colyn sakanya.

Nang makaalis na ang mga kotse ng mga ito ay napatalon siya nang bigla siyang
yakapin ni Mico mula sa likod. And sobrang nakiliti siya nang bumulong nanaman ito.

"How about we do something fun?"

Naalala nanaman niya ang mga halikan na naganap sa pagitan nilangdalawa.

Oh God! Ang manyak ko na!

Pero bigla niyang naalala na dapat nilang mag-usap ni Mico.

Hinarap niya ito. "Can we talk first?"

------- Thirty-seven

"So, ano'ng gusto mong pag-usapan natin?" Tanong ni Mico kay Ellaine pagkaupo
palang sa may sofa.

Umupo si Ellaine sa tabi ni Mico at humarap rito ng patagilid.

Huminga muna siya ng malalim bago magtanong. Hindi na siya pwedeng mahiya, miski
siya ay gustong masagot ang mga katanungan sa isip niya.

"Mico, ano ba 'to?"

Bakas sa mukha ni Mico ang pagtataka. "Huh?"

Isa pang buntong-hininga ang pinakawala niya. "Ano itong ginagawa natin?"

"What do you mean, Ellaine?" Naguguluhang tanong nito sakanya.

"I mean this! The kisses, the sweetness.. lahat! Ano iyon?" Frustrated na tanong
niya.

Natigilan si Mico sa biglaang tanong niya. Nakita niya na miski ito ay nalilito
rin. Marahil ay nabigla sa tanong niya.

"Ano, Mico? Kasi nabigla ata tayo. We need to settle this."

Hinintay niyang magsalita si Mico, pero nanatili lang itong nakatitig sakanya.
Hindi niya malaman kung ano ang tumatakbo sa utak nito.

Kinabahan siya bigla.

What if narealize nito na hindi dapat nila ginawa iyon?

That would break her heart. Kasi kahit kailan, hindi niya pinagsisisihan kung
anuman ang namagitan sakanila ni Mico.
Iniipit ni Mico ang buhok niya sa kanyang tenga at hinaplos nito ang pisngi niya.
"You're thinking too much again, Ellaine."Napapikit siya sa frustration. "Hindi
Mico!" Huminga siya para pakalmahin ang sarili niya. "Dapat lang na linawin natin
ito. Kasi.. kasi ang daming tumatakbo sa isip ko. Ano nalang sasabihin nina Ninong
Damian at Ninang Inna? My parents? Ano'ng sasabihin nila kapag nalaman nila na I
maked out with my sister's ex-boyfriend!"

Hindi na niya napigilang mapaluha. Kasi simula nang lumapat ang labi ni Mico
sakanya, ito na ang mga pangambang bumabagabag sakanya. And it just drives her
nuts!

Mico pulled her and hugged her tightly. Hinahaplos nito ang kanyang buhok para
patahanin at pakalmahin siya.

"Shh, sweetie. Don't say that."

"Naguguluhan kasi ako. Ayoko na ng complications." Humihikbing sabi niya rito.

Hiniwalay siya ni Mico para pagtapatin ang mga mukha nila. "Ellaine, there will be
no complications. Okay, kung ito ang ikakapanatag ng loob mo.. we'll take it slow.
I'm attracted to you. That's a fact. Kaya lang, huwag tayo magmadali. Okay?"

Nginitian niya ito tipid at tumango sa sinabi nito. "Okay."

"Huwag ka ng umiyak. Ang pangit mo." Sabi nito habang pinupunasan ang mga luha
niya.

She pouted at him. "Parang ang gwapo mo ah." Inis na sabi niya kay Mico.

He just chuckled and gave her a peck on the lips. "Gwapo talaga ako."

Pinalo niya ito sa dibdib. "Yabang."

Natawa ulit ito at hinila na siya palabas ng hacienda. "Let's go."

"Saan tayo pupunta?" Nagtatakang tanong niya.

"Hindi ba sabi ko sa'yo, we'll do something fun." Sabi nito matapos ay kinindatan
siya ni Mico.

Napangiti nalang si Ellaine sa ginawa ni Mico. He's attracted to her. It's enough
for her, for now. Tsaka nalang niya ulit ito tatanungin.
Kasi ngayon, they're going to have some fun!

-----

"Do you ride these?" Tanong ni Mico sakanya.

"I've tried to ride it before." Sagot niya rito.

Dito siya dinala ni Mico sa may kwadra ng mga kabayo. He said that they're going to
do horseback riding.

"Good, hindi ka na mahihirapan kung na-try mo na dati." Sabi nito tapos ay iginiya
siya sa isang malaking stable.

"Ellaine, meet my baby Casablanca." Pakilala ni Mico sa isang malaking kabayo na

kulay brown.

"Hi." Alanganing bati niya sa kabayo.

"C'mon, pat him. Mabait si Casablanca." Sabi nito.

Dahan-dahan niyang hinaplos ang mukha ni Casablanca.

"See, he likes you." Nakangiting sabi ni Mico.

"I like him too." Masayang sagot niya.

"But you like me more." Nakangising sabi ni Mico sakanya.

She felt her cheek blushed.

"Shut up." She rolled her eyes at him.Narinig niya ang pagtawa ni Mico sa gilid.
"C'mon, let's go."

"Saan?" Tanong niya.

"Let's take Casablanca for a ride."

Nang mailabas nila si Casablanca ay tumambad sakanila ang isan pang kabayo na kulay
brown rin.
"Sino naman siya?" Tanong niya kay Mico.

"This is Thunderbolt. Mas mabilis itong tumakbo kesa kay Casablanca, but Casablanca
is my baby." Sabi ni Mico.

"Oh, so I'll be riding Thuderbolt?"

"No, you'll be riding Casablanca."

"Pero, baby mo si Casablanca." Katwiran niya.

"And you're also my baby." Sabi ni Mico habang inaayos ang uupuan niya kay
Casablanca.

Biglang nagrigodong nanaman ang puso niya sa sinabi nito. She's his baby. Shet!
Kinikilig nanaman siya!

"C'mon, sweetie. Mas mabuting si Casablanca ang sakyan mo dahil hindi ka niya
ihuhulog." Nakangiting sabi ni Mico sabay lahad ng kamay sakanya.

Hindi na siya nagreklamo at inabot na niya ang kamay nito. Mabilis na sumakay siya
sa ibabaw ni Casablanca.

"All set?" Tanong sakanya ni Mico.

"Yes!" Sagot niya.

Sunod naman na sumakay si Mico kay Thunderbolt at iginiya ang kabayo palapit
sakanya.

"Let's go?" Tanong nito sakanya.

"Okay. Lead the way." Sagot niya.

------Mico toured her in his family's rancho. She never imagined that Illustre's
ranch land would be this big. Maraming mga taniman talaga ang mga ito, lalo na
halos araw-araw ay nage-export sila ng mga gulay,prutas at iba pang pagkain.

Nadaanan din nila ni Mico ang isang village ng mga nagtatrabaho sa rancho.
Ngayon nga ay tumigil muna sila sa mga puno ng mangga. Sabi ni Mico sakanya, may
halos limang daan na puno ng mangga na nakatanim sa lupang ito.

Namangha siya sa sobrang dami. Ngayon nga ay nakasandal lang silasa isang malaking
puno ng mangga habang ang mga kabayo na dala nila ay iniwan lang nila na nakatali
sa kabilang puno.

"Saan tayo sunod na pupunta?" Tanong niya kay Mico.

"Sa falls." Sagot nito.

Gulat na napatingin siya kay Mico. "Falls? May falls rito?"

Nakangiting tumango ito. "Yes po." Sabi nito while pinching her cheek.

Tinanggal niya ang kamay nito sa pisngi niya. "Iba pa yung falls dun sa may batis?"
Tanong niya.

"Hindi naman falls iyon eh. Parang falls lang dahil sa mga batong nagkapatong-
patong."

Nagpapapalakpak siya sa sobrang excitement. "Oh my God! Excited na ako!"

"Gusto mo ng umalis?" Aya sakanya ni Mico.

Tumayo siya at pinagpag ang pwetan. "Wait lang, I need to pee."

Tumayo narin si Mico. "May maliitna bathroom doon." Turo nito sa isang maliit na
parang bahay.

Pumunta nalang roon si Ellaine at umihi.

Pero laking gulat niya nang pagkalabas niya ay nakita niya si Hannah na kausap si
Mico. Base sa pagmumukha nilang dalawa ay tila seryoso ang pinag-uusapan ng mga
ito.

Nabuhay nanaman ang pagkainis niya sa babaeng iyon. Hindi na nadala. Mabilis niyang
nilapitan ang mga ito. Niyakap niya si Mico sa braso at tinaasan ng kilay si Hannah
sa harap nila ni Mico.

"What are you doing here?" Seryosong tanong niya kay Hannah.
Hindi tulad ng dati, hindi niya mabakasan ng takot ang mukha ni Hannah.

"Napadaan ako, kaya ko nakita si Mico." Sagot nito sakanya.

"Nakita mo na siya, pwede ka ng umalis." Sabi niya rito.

But Hannah ignored her and turned to Mico. "Mico, hindi ako naniniwala na si
Ellaine ang babaeng para sa'yo."

"Hannah, nilinaw ko na sa'yo noon palang na kaibigan lang ang kaya kong ibigay
sa'yo." Sabi ni Mico.

"No, alam ko na nagsisinungaling ka lang."

Inis na tinanggal ni Ellaine ang kamay ni Hannah na humawak sa braso ni Mico.

"Mahiya ka nga, Hannah! Don't throw yourself at a person na ayaw naman sa'yo!"

"Huwag kang makiealam dito,Ellaine!" Sigaw sakanya ni Hannah.

"Hannah!" Saway ni Mico.

Pinaningkitan niya ngmata si Hannah. "Can't you see? Wala kang lugar rito! Ako ang
kasama ni Mico. Ako ang pinili ni Mico. Get over it!"

"Wala kang alam, Ellaine." Sabi ni Hannah sakanya.

"Hannah, umalis ka na." Mahinahong sabi ni Mico.

Pero nagulat siya sa biglang ginawa ni Hannah. Bigla nalang nito hinalikan ng
mabilis sa labi si Mico! Hindi siya nakapag-react. Hindi niya napigilan ito, miski
si Mico ay tila gulat na gulat sa ginawa ni Hannah.

Inis na sinabunutan niya ito para lang mailayo kay Mico.

"You bitch! Whore! Slut! Fuck you!" Lahat na ng masasakit na sakit at tinawag na
niya kay Hannah dahil sa sobrang panggigigil niya rito.

"Aray! Masakit Ellaine!" Hiyaw ni Hannah. Nasa may lupa na sila at iya ang nasa
ibabaw habang walang pakundangan na hinihila niya ang buhok ng malanding babae.

Hindi na niya namalayan na nabuhat na siya ni Mico palayo kay Hannah.

"Shh, tama na Ellaine." Bulong sakanya ni Mico.

Doon lang siya tumigil sa kakapiglas. Pilit niyang pinakalma ang sarili.

Tumayo si Hannah mula sa pagkakahiga sa lupa at lumapit ulit sakanila ni Mico.

Mabilis na tinago siya ni Mico sa likod nito.

"Stop it, Hannah. Kakalimutan kong hinalikan mo ako. Ayoko ng maulit ulit ito. Ako
parin ang boss mo." Seryoso at mariing sabi ni Mico.

"Pero Mico.."

Sumilipsiya mula sa likod ni Mico.

"Didn't you hear what he just said? Alis na!" Taboy niya rito.

Isang matalim na tingin ang ibinigay sakanya ni Hannah bago ito umalis.

Hinarap siya ni Mico. "Sorry." Sabi nito sakanya.

"I'm not going to kiss you until you gargle and clean your mouth!" Singhal niya
rito tsaka nagmartsa palayo kay Mico.

------Thirty-eight
SPG.
Ang pinakahihintay ng lahat. Huwag kayong mag-expect. Haha.

-------

"Ellaine! C'mon, sweetie. Talk to me

Please." habol ni Mico kay Ellaine na tuloy lang sa pagmartsa sa loob ng hacienda.

Hindi na sila tumuloy sa falls dahil na-badtrip na si Ellaine sa nangyari. Hindi na

ito makausap ni Mico dahil sa bawat tangka niyang kausapin ito ay hindi ito
sumasagot ng matino. Lagi itong nakasimangot at singhal lang ang natatanggap niya.

"Ellaine--!" Pero pinagbagsakan lang siya nito ng pinto sa mukha.

Napabuntong-hininga nalang si Mico at hinayaan nalang si Ellaine. Hindi na niya

muna ito pipilitin.

Dumiretso nalang rin siya sa kanyang kwarto at humiga sa sariling kama hanggang sa
maabutan na rin siya ng pagod kaya nakatulog na rin siya.

------
Isang katok ang gumising sa mahimbing na tulog ni Mico. Sinipat niya ang orasan sa
wall clock niya at nalamang alas-syete na pala ng gabi.

Pupungas-pungas na bumangon siya at binuksan ang pinto.

"O, manang? Bakit?" Tanong niya kay Manang Ising na kanina pa pala raw kumakatok.

"Nag-aalala kasi si Señorita Ellaine, kanina pa raw kayo tulog." Pagbibigay paalam
nito.

Napangiti siya sa sinabi ng matanda. Kung ganoon nga, ibig sabihin hindi na masama
ang timpla ni Ellaine.

"Pakisabi po kay Ellaine, bababa narin ako. Sabay na kami kumain." Bilin niya kay
Manang Ising.

"Ay mabuti pa nga. Kanina ka pa nun hinihintay." May ngiting sabi ni Manang Ising.

Pumasok muna siya sa banyo at naghilamos at tsaka bumaba na ng tuluyan pero nang
mapadaan siya sa front door ay saktong bumukas iyon at pumasok si Mang Densio
kasunod ni Hannah.

"Magandang gabi po, señorito." Bati sakanya ni Mang Densio.

Nginitian naman niya si Mang Densio. "Ano'ng ginagawa niyo rito? Gabi na po ah."

"Nagpahatid kasi si Ising ng tatlong tray ng itlog dahil naubusan na raw kayo ng
stock." Itinaas nito ang hawak na mga tray ng itlog sa magkabilang kamay.

"Oh, Densio! Nandiyan ka na pala. Halika at ilagay mo nga ang mga iyan dito sa
kusina." Sabi ni Manang Ising na kabababa lang mula sa second floor. May bitbit
itong laundry basket.

Sumundo naman si Mang Densio rito at naiwan silang dalawa ni Hannah. Pupunta na
sana siya sa dining room at wala ng balak pang pansinin si Hannah pero tinawag siya
nito.

"Mico, hindi ko pinagsisisihan na hinalikan kita. Mahal kita." Bakas sa boses ni

Hannah na malapit na itong maiyak.

Huminga siya ng maluwag at ipagpapatuloy sana ang paglalakad ngunit mabilis na

niyakap siya ni Hannah mula sa likod.

"Mico! P-Please, ako nalang." Pagmamakaawanito sakanya.

Napapikit siya ng mariin. Hinawakan niya ang mga kamay nito na nakapulupot sa
bewang niya at buong lakas na kinalas iyon.

Hinarap niya si Hannah. "Tigilan mo na ito, Hannah. Huwag mong hintayin na

pagsisihan ko ang pakikipagkaibigan ko sa'yo." Seryosong sabi niya rito.

Hannah's a good friend. Dahil madalas ay sumasama ito sa tatay nito sa sakahan kaya
naging 'one of the boys' ito. Pero hindi niya aakalaing dadating sila sa punto na
ganito.

Hinawakan ni Hannah ang magkabilang pisngi niya. "No.. no, Mico, ako nalang.
Please.." Umiiyak na pahayag nito sakanya.

Naaawa siya kay Hannah. Pero kailangan niyang itaboy ito dahil ayaw niyang paasahin
ito sa isang bagay na hindi naman mangyayari kahit kailan.

Hinawakan niya ang magkabilang kamay nito at pinilit na ialis sa mukha niya pero
mabilis na yumakap sakanya si Hannah.

"So, hindi pa pala tapos ang lambingan niyo? Hindi niyo naman ako na-inform sana
nagpalagay ako ng romantic music background para pwede ng pang-music video."

------

Inip na inip na si Ellaine sa dining room sa kahihintay kay Mico. Ang sabi ni
Manang Ising bago ulit ito umakyat para kunin ang laundry ay sabi ni Mico na pababa
na ito.

Nawalan siya ng gana sa pamamasyal nila kanina dahil nalang ayaw matanggal sa isip
niya ang halik ni Hannah

kay Mico. Naiimbyerna siya sa tuwing bukod sakanya ay nahalikan narin ito na
Hannah.
Naisipan ni Ellaine na kumuha muna ng tubig sa kusina at doon naabutan si Manang
Ising at Mang Densio na inaayos ang mga tray ng itlog.

"Magandang gabi po, señorita." Bati sakanya ni Mang Densio.

"Magandang gabi rin po." Ganting bati niya kay Mang Densio at tsaka binalingan si
Manang Ising. "Manang, nasaan na si Mico. I'm already famished."

"Nariyan na po sa living room, baka nag-uusap lang sila saglit ni Hannah."

Nagulat siya nang banggitin ni Manang Ising ang pangalan ng babaeng iyon!

Then, she realized na anak nga pala ito ni Mang Densio at baka kasama nito ang
anak.

Bigla ay tila kumulo ang lahat ng nasa loob niya. Mabilis na lumabas siya ng kusina
at pumunta sa living room and doon kinain na siya ng sobrang selos at galit niya
nang maabutang magkayakapan sina Hannah at Mico.

She wanted to scream and cry infront of them. She wanted to slap Hannah's face
until it turns bloody red. But her sarcasm took over her.

"So, hindi pa pala tapos ang lambingan niyo? Hindi niyo naman ako na-inform sana
nagpalagay ako ng romantic music background para pwede ng pang-music video."

Mabilis na kumalas si Mico sa yakap ni Hannah at lumapit sakanya.

"Ellaine, sweetie. Mali iyanginiisip mo." Sabi ni Mico.

Tumaas ang kilay niya. "Bakit? Ano ba ang iniisip ko?"

"Look. I know you, Ellaine. Walang ibig sabihin ng nakita mo."

Tumawa siya ng pagak. "Yeah right. Go ahead, ituloy niyo lang ang moment niyo.
Lalabas lang ako."

Tinignan niya ng matalim si Hannah na hindi naman din nag-iwas ng tingin sakanya.
Inirapan niya ito at nagtuloy-tuloy palabas ng hacienda nang pigilan siya ni Mico
sa braso.

"Ellaine, gabi na. Huwag ka nang lumabas." Pigil nito sakanya.

"Let go, Mico. Ngayon lang. Please." Mahinahong pakiusap niya rito.

Naramdaman naman niyang lumuwag ang hawak nito sakanya kaya naman naglakad na siya
palayo. Gusto niya lang huminga.

Sumasakit ang dibdib niya nang makita si Mico na may kahalikang iba. At mas lalong
sumakit nang makita naman itong may ibang babae sa bisig nito.

She's always selfish. And Mico is not an exception.

He's hers now.

Well, that's what she thinks.

She was silently walking when a honk of a car startled her.

"What the hell!" Sigaw niya dahil sa gulat.

Bumaba ang bintana sa driver's side ng kotse.

"Hey, mukha kang white lady diyan!"

Sinimangutan niya ito. Well, she's wearing one of her signature dresses. It's a
simple white laceydress.

"Gabi na Rex, ano'ng ginagawa mo rito?" Tanong nalang niya rito.

"Na-late ako ng delivery ng mga fertilizers and vitamins." Ngumiti ito at napakamot
sa likod ng ulo nito.

Pinagmasdan niya ang mukha ni Rex. Well, he's also handsome. He has the same height
as Mico, she thought. But Mico's more leaner. And also, Mico is more charming.

And why the hell is sh comparing Mico with Rex?!

"You okay?" Untag sakana ni Rex.

"Y-Yeah." Buntong-hininga niya.

Pinatay ni Rex ang kotse nito at umibis mula roon. Nilapitan siya nito.

"Looks like you're not okay." Puna nito sakanya.

Hindi nalang siya sumagot.

"Need to talk about it?"

"No,thanks." Sagot niya.

"Sige na, baka mautot ka kapag hindi mo ilabas iyan." Biro nito sakanya.

Pinalo naman niya ito sa braso pero lalo lang itong tumawa.

"Seriously, you look a white lady."

Isa pang palo ang binigay niya rito. "Ang ganda ko namang white lady!"

"Bakit? May sinabi ba akong pangit?"

Natigilan siya.

"You're not hitting on me, right?" Direktang tanong niya rito.

Natigilan naman si Rex sa diretsong tanong niya. Well, mabuting maaga ay alam na
niya. Baka mamaya, may gusto sakanya si Rex.

A grin played on Rex's lips. "What made you think that?"

She shrugged. "Wala lang. I'm just saying. So? You're not hitting on me,right?"

Natawa naman ng malakas si Rex. "Man! You are one hell of a woman." Tawa parin ito
ng tawa.

"Are you done laughing? Can you answer my question now?" Naiinis na sabi niya kay
Rex.
Rex cleared his throat. "No, I'm not hitting on you. My girlfriend ako." Sabi nito.

"Good." Pagkatapos ay nginitian niya ito.

"So.." Pagbubukas ulit ni Rex ng usapan. Lumipat sila sa hood ng kotse nito at doon
sumandal habang nakatingin sa malawak na lupain ng mga Illustre.

"So..what?" Pag-uudyok niya kay Rex na ituloy ang sasabihin.

"Had a fight with Mico?" Biglaang tanong nito.

Malakas na napabuga nalang siya ng hangin. "Alam mo?"

"Well, nahalata ko na nung una ko kayong makitang magkasama." Sagot nito.

"Nahalatang ano?" Tanong niya.

"Na parang may something. I don't know. Basta na-sense ko lang." He shrugged.

"You sound so gay." Weirdong sabi niya kay Rex.

"Nahawa na sa girlfriend." Nakangiting sagot nito.

Ellaine gasped. "OMG. Your girlfriend's a gay?!"

Nanlaki ang mga mata ni Rex. "What?

NO!" Sigaw nito.

"You don't need to shout." Inis na sabi niya habang sinusundot ang kanang tenga
dahil tila nabingi iyon sa lakas ng boses ni Rex.

"Napakalaki kasi ng imagination mo! Huwag ka nga mag-isip beyond the box. Sa
sobrang imaginative mo, kung anu-anong kakaibang bagay na ang pumopollute diyan sa
utak mo."

"Eh kasi naman, iyong pagkakasabi mo kaya!"

Huminga ng malalim si Rex at nakita niyang sumeryoso ang mukha nito.

"Alam mo kasi Ellaine, hindi lahat ng nakikita at naririnig mo ay iyon na ang

totoo. Sometimes, you need to observe. At ang mas importante ay huwag kang padalus-
dalos. You think too much. Huwag ganoon."

"Pangalawa ka ng nagsasabi sa'kin niyan." Tulalang sabi niya.

"What?"

"That I think too much."

"Because you are. Huwag mong pangunahan ang mga nangyayari."

-----

Halos isang oras pa silang nagkwentuhan ni Rex at mabilis niya itong nakasundo. At
doon, nalaman niyang bukod sa family business nito na may fertilizers and vitamins
for plants ay may sarili din itong business na nagbebenta ng mga jars,pots,teacups
and others na sarili nitong ginagawa.

Namangha siya sa isa pa nitong passion. Because pottery is also a form of art.

Lulan siya ng sasakyan ni Rex pabalik sa hacienda dahil narinsa alok nito na hindi
narin niya tinanggihan. Plus, nawala ang masamang mood niya nang makausap niya si
Rex. Pababa na siya ng kotse ng tumatawa. Paano, si Rex ay joker din pala.

"Tama na! Ang sakit na ng tiyan ko!" Natatawang awat niya rito.

"Okay, okay. Sige na pumasok ka na." Nakangiting sabi ni Rex.

"Thanks ah. You lifted up my mood."

Tinapik nito ang baba niya. "Basta, ang sinabi ko sa'yo. Hindi lahat ng nakikita at
naririnig mo ay iyon na dapat ang paniwalaan mo."
"Yes, daddy." Biro niya rito.

Piningot nito ang ilong niya. "Sige na. Aalis na ako. Babalik pa ako ng Metro."

"Kumain ka muna sa loob. Baka abutin ka na ng madaling araw." Alok ni Ellaine kay
Rex.

"Hindi na. Alam mo na, sabik kay girlfriend." Natatawang sabi nito.

Ngumiti nalang siya. "Sige na nga. Ingat ka."

Yinakap naman siya ni Rex. "I hope you'll be okay." Bulong nito sakanya bago
tuluyang umalis.

Pabalik na siya sa loob ng haltakin siya ni Mico sa gilid ng front door.

Nagulat si Ellaine sa nakitang ekspresyon ni Mico. Nakakunot ang noo nito and
there's irritation visible in his eyes.

"Kanina ka pa diyan?" Tanong niya.

Kahit na nagulat siya ay mabuti nalang mabilis na nakabawi siya sa pagkakagulat.

"Bakit mo kasama iyon?"Seryosong tanong nito sakanya.

Tinaasan niya ito ng kilay. "It's none of your business."

Mabilis niya itong tinalikuran at umakyat na siya sa kwarto niya pero mabilis na
hinila siya ni Mico at ito na ang nagsara ng pinto niya. Ini-lock pa nito iyon.

"Ano ba! Lumabas ka nga!"

"It's my ranch. My land. My territory. My business. Bakit mo kasama ang lalaking

iyon?!" Sigaw ni Mico.

She stepped back. She was scared on how Mico's voice raised. Hindi pa niya ito
nakikitang nagkaganito.
"Answer me!" Sigaw muli nito.

"Ano ba'ng pakelam mo?! Kanina ba pinakealaman ko kayo ni Hannah?! Hindi naman 'di
ba? Hinayaan ko pa nga kayo!" She screamed.

Her eyes became misty but she chose to hold it in. She doesn't want Mico to see
that she's weak infront of him.

Napasabunot si Mico sa buhok nito at umikot-ikot sa harap niya. "Naman Ellaine!

Ilang beses ko bang sasabihin na wala iyon! Hindi ko gusto si Hannah! Siya ang
humalik sa'kin! Siya ang yumakap sa'kin!"

"Hindi kita pinag-eexplain."

Binagsak ni Mico ang plastic bottle na nakita nito malapit sa pwesto nito.
"Putangina! Gusto kong mag-explain kasi ayokong may maisip ka na hindi maganda!
Masama ba iyon?!"

"H-Hindi.." Mahinang sambit niya.

Mico went to her and holdboth of her arms. He shook her as if he was trying to give
some sense in her. "Ano ba Ellaine! Hindi ko na alam kung paano kumilos sa'yo!
Lahat nalang mali!"

"Kasi nagseselos ako! Ayoko nakikitang magkasama kayo ni Hannah o kahit sinong
punyetang babae! Gusto ako lang! Ako lang! Ako lang ang hahalikan mo! Ako lang ang
nasa bisig mo! Ako lang ang inaalala mo! Ako lang! Dahil madamot ako Mico! Gusto ko
akin ka lang!"

And then Mico's soft lips landed on hers. Her eyes closed automatically. But when
she realized what was happening she pushed him away.

"Aray!" Inda ni Mico sa binti na tumama sa paanan ng kama niya.

"Bakit ka bigla-biglang nanghahalik?!" Asik niya rito.

Lumapit si Mico sa kanya habang siya naman ay paatras ng paatras hanggang sa pader
na ang nasa likod niya. Mico brushed his thumb on her lower lip.
"I like kissing you." Palipat-lipat ang tingin nito sa mata at sa labi niya. And
his voice is so manly, and .. hot. "Simula nang mahalikan kita ng unang beses,
hindi ko na makalimutan ang matatamis na labing ito. And from that day on, I
couldn't just stop thinking how it would be so nice to kiss you again."

Tinulak niya ito at nakawala siya mula sa titig nito. "Get out, Mico."

"Ellaine.."

"Ano na naman?!"

Huli na para makapalag nang hapitin siya nito sa bewang at ikulongsa pagitan ng mga
bisig nito. Isang ngiti ang sumilay sa labi nito.

"Hindi lang ang halik mo ang gusto ko sa'yo, sweetie. I like everything about you."

Pagkatapos ay mariin siyang hinagkan sa labi ni Mico. His lips were warm and a
whole lot softer from what she remembered.

Niyakap ni Mico ang isang braso nito sa bewang niya para mapalapit siya rito. A
rush of an unexpected heat ran through her, making her respond to his kisses
immediately.

Her body seemed to know what to do by instinct. She could sense Mico's warm scent,
and then there she realized that she was comfortable whenever she and Mico kiss.

Iniyakap niya ang kanyang magkabilang braso sa leeg nito at mas lalo niya pang
idinikit ang katawan niya sa katawan ni Mico. Sa sobrang lapit nila, tila
nararamdaman na niya ang bilis na tibok ng puso ni Mico, kaunti nalang ay katulad
na ito ng bilis ng tibok ng puso niya.

Mico spun the both of them around - not breaking off the kiss - and pressed her up
against the wall. Another feeling of heat rushed through her veins.

Nakakaramdam siya ng pagkakuryente sa tuwing nagkakadikit ang mga katawan nila ni

Mico, at hindi niya itinatangging nakaramdam siya ng pagkasabik.

Nanatiling nasa bewang niya ang kamay ni Mico, habang hindi naman niya mapigilan
ang kanya. She ran down her fingers down his back, feeling Mico's muscles under his
short. She

grabbed his shirt greedily and pushed herself harder to Mico.

Hindi naman siya binigo ni Mico, dahil gumanti naman ito at hinalikan pa ng mas
mariin. Binuhat siya ni Mico at bumaba na ang mga halik nito sa leeg niya. She
couldn't help herself but moan because of the pleasure and satisfaction she's
receiving.
Mukhang hindi na nakatiis si Mico at tuluyan na siyang binuhat papunta sa kama
niya. Hindi nito pinakawalan ang mga labi niya na tila uhaw na uhaw.

Nararamdaman niya ang mga haplos nito sa kanyang katawan at mas lalo pang
nadagdagan ang sensasyong bumabalot sa katawan niya. Mico made her face in angle
that could give him more access to kiss her more. She just gave in. His kisses
tasted amazing.

Niyakap niya ang mga binti niya sa bewang nito at doon ay itinaas nito ang dress na
suot niya.

His tongue dipped inside her mouth that made her pull him closer. Sandaling
pinakawalan nila ang labi ng isa't isa. Tila'y nakaramdam siya ng pagkawala nang
maghiwalay ang mga labi nila. Pero sandali lang iyon, dahil matapos mahubad ni Mico
ang shirt nito ay sunod naman niyang hinubad ang suot na dress.

Mico claimed her lips again and she gasped when she felt his hands travelling down
her thighs and he cupped her butt. And that made her more hot.

Napasabunot siya sa buhok nito nang bumaba sa leeg niya ang mga halik ni Mico.

"Mico." Sambit niya

nang alisin nito ang saplot niya sa dibdib at bumaba doon ang labi nito. She arched
her back to give Mico more access on her breasts.

Napasinghap siya nang dumapo ang isang kamay nito sa isa niyang dibdib at
pinaglaruan iyon. Hindi niya napigilang mapaungol sa sarap na dinudulot nito
sakanya.

Mabilis na pumaibabaw siya causing Mico to lie under her. She straddled him. She
saw how his eyes were filled with desire, amusement and other emotions that she's
not really sure of.

She leaned down and kissed his perfect chest while grinding her hips to his groin.

"Sweetie, don't make me suffer. I want you so badly, and I don't know if I will be
able to survive this night without owning you." He said in a husky voice.

Mula sa dibdib nito ay umakyat ang mga labi niya papunta sa labi nito. Sinadya
niyang padausdusin ang dibdi niya sa dibdib nito.

"I want you too, sweetie." She murmured against their lips.
Mukhang iyon lang ang hinihintay ni Mico at mabilis na pumaibabaw ulit ito sakanya.
A smile is on his lips, she smiled back. He took of his pants together with his
boxers.

Nang lundagan siya muli ni Mico at halikan ng mariin sa labi ay ramdam na ramdam
niya ang pagkahanda na nito. Pabigat narin ng pabigat ang paghinga niya habang
pababa ng pababa ang halik nito hanggang sa alisin nito ang natitirang saplot niya
sa ibaba at doon ay binigyangpansin nito ang pangangailangan niya.

She exploded on how his tongue did its expertise. Tila nawala siya sa katinuan
dahil sa mga halik at haplos na ginawa sakanya ni Mico.

And when Mico finally took her, she felt like she owned the universe. She was
happy, no.. she was more than happy. Ang nararamdaman niya ay higit pa sa mga
atensyong nakukuha niya mula sa ibang tao. Higit pa sa kasiyahang nararamdaman niya
tuwing nakakabili siya ng mga signature clothes.

Dahil wala ng mas espesyal pa sa nangyari ngayong gabi sakanila.

Bumagsak si Mico sa tabi niya at niyakap siya at hinapit pa palapit rito. Their
foreheads rested on each other.

Then she realized that she's not as pure as what Mico may think.

"Mico.. I'm sorry." Nahihiyang wika niya rito.

Hinaplos nito ang mukha niya habanh ang isang kamay nito ay hinahaplos ang hubad na
likod niya.

"Why?" Nag-aalalang tanong nito.

"Kasi.. kasi you're not my first."

"Ssh. It's not a big deal, sweetie. As long as I'm the last. And I intended to be."
Nakangiting wika nito.

"I love you." Hindi na niya napigilan ang sarili para sabihin ang matagal na niyang
kinikimkim.

Nakita niya kung paano natigilan si Mico. Panic wa very visible on his face.

"You don't have to answer, Mico. Sabi mo nga, let'stake this slow. I won't rush
you. I just want you to know." Sabi niya bago halikan sa labi si Mico.
Mapusok, mariin at maintensidad ang pinagsaluhan nilang halik.

"Wait for me, sweetie." Ito lang ang sinabi ni Mico pero para sakanya ay sapat na
iyon. Sapat na iyon para panghawakan niya ang nararamdaman niya para rito.

-------Thirty-nine

"Are you sure hindi ka sasama?" Tanong ni Mico.

Umiling nalang si Ellaine. "Hindi na nga, Mico kulit." Kinurot niya ang ilong nito.

Sinasama kasi siya ni Mico sa Metro. Luluwas kasi ito dahil may aasikasuhing
trabaho roon. Tinanggihan nalang niya ang alok nito dahil mas gusto niya rito sa
rancho. Tsaka nangako naman si Mico na babalik mamayang gabi.

Dumukwang si Mico sa kanya at hinalikan siya sa labi. Sandali lang iyon kaya parang
nabitin siya. "Sige, may gusto ka bang ipabili?" Tanong nito sakanya.

Umiling ulit siya at yumakap sa leeg nito. "Basta umuwi ka mamayang gabi." Kindat
niya rito.

Natawa naman si Mico sakanya. Binuhat siya nito mula sa kinauupuan niya sa may
verandah at tsaka kinandong siya ni Mico.

"Parang ayoko tuloy umalis." Sabi ni Mico habang nakabaon ang mukha nito sa gilid
ng leeg niya.

Natatawa na siya nang bigyan na siya nito ng mga maliliit na halik sa leeg niya.
"Mico! Sige na, umalis ka na." Taboy niya rito.

"Hatid mo ko sa labas." Nakangiting lambing nito sakanya.

Tumayo siya mula sa pagkakakandong niya rito. Hinila niya ang kamay nito. "Halika
na nga!" Sabi niya.

Bumaba na sila sa may front porch. Naroon ang kotse nito.

"I'll miss you." Wika nito at tsaka hinapit siya upang bigyan ng isang nakaliliyong
halik. Kusang yumakap ang mga kamay niyasa leeg nito at ginantihan ang mga
matatamis nitong halik. Tila'y nanlambot ang kanyang mga tuhod dahil sa mga halik
ni Mico sakanya.
Mag-iisang buwan na simula nang may nangyari sakanila ni Mico. At magmula noon ay
nag-iba na ang nasa pagitan nila ni Mico. Hindi ito nahihiyang ipakita sa iba ang
ka-sweet-an nito sakanya. Siya naman ay kinikilig sa tuwing hahalikan,yayakapin o
lalambingin siya ni Mico sa harap ng ibang tao.

But still, she's waiting for Mico. Gaya nga ng sabi nito.. darating din ito sa
puntong iyon. And she'll patiently wait for that day.

Siya na ang pumutol ng halik sa pagitan nila ni Mico. "Sige na. Ingat ka,ah?"

Mico groaned. "Ayoko na talagang umalis."

Natatawang tinulak niya na ito sa loob ng sasakyan. "Sige na. Alis na."

"Okay. Hintayin mo ako mamaya ah?"

"Opo." Nakangiting sagot niya.

Sumakay na ito sa loob ng sasakyan. Binuksan nito ang bintana sa driver's seat at
kinawayan siya.

Pumasok na siya sa loob ng hacienda at dumiretso sa verandah. Ang saya niya ngayon.
Ang gaan-gaan ng loob niya. Dumiretso siya sa kwarto niya at kinuha ang isang
blankong canvass at mga painting tools niya. Inilabas niya iyon papunta sa verandah
at doon ay nagsimula siyang magpinta.

Halos dalawang oras na siyang nagpipinta at hindi siya sana titigil kung hindi lang
siya tinawag ni Rona. />
"Ellaine!" Masayang bati nito sakanya.

"Oh! Hi, Rona!" Bati niya. Nagpunas muna siya ng kamay.

"Eto, mag-lunch ka muna. Hindi ka kasi bumaba kaya inutusan ako ni Manang Ising na
dalhan ka nalang. Tumawag kasi si Señorito Mico. Huwag ka daw pabayaang hindi
kumain. Ikaw ah, sabi na nga ba mayroong namamagitan sainyo eh! Bagay na bagay
talaga kayo ni señorito! Kesa naman dun sa Hannah na iyon."

Natawa siya sa kadaldalan ni Rona. "Bakit ayaw mo kay Hannah?" Tanong niya.

Sumimangot ito at sinagot siya habang inaayos ang kakainin niya. "Paano, dati pa
iyon eh. Halatang may gusto talaga kay señorito. Eh sadyang mabait lang talaga si
señorito, kaya akala naman nung isa ay may pag-asa siya. Buti nalang talaga
dumating ka."
Napangiti siya sa sinabi ni Rona. Buti nalang talaga, dumating siya rito.

Masayang nag-uusap sila ni Rona nang umakyat rin si Joan.

"Señorita, may naghahanap po sainyo." Lukot ang mukha nito nang tawagin siya nito.

"Bakit ganyan ang mukha mo?" Natatawang tanong niya rito.

"Eh, si Hannah ilusyunada naroon sa baba. Hinahanap kayo."

Kumunot ang noo niya. Ano ang kailangan sakanya ni Hannah?

"Sige, bababa ako. Paghintayin mo siya." Sabi niya.

Binalingan niya si Rona. "Pakiligpit nalang ang mga ito ah? Pati iyong gamit sa
verandah

pakitabi lang muna."

Pumasok muna siya sa loob ng kwarto niya at naghugas ng mga pinta sa kamay at mukha
niya at tsaka nagpalit ng malinis na damit.

Nang masigurong maayos na ang hitsura niya ay bumaba na siya. Pero hindi niya
makita si Hannah.

"Nasaan siya?" Tanong niya may Joan na kalalabas lang sa may kusina.

"Nasa may swing po."

Lumabas na siya ng hacienda at pumunta sa may gilid kung saan naroon ang malaking
swing.

Doon nakita niya si Hannah na nakaupo. Nilapitan niya ito.

"What do you want?" Tanong niya rito.

"Umupo ka muna." Sabi niya.

Kahit na inis siya dahil inutusan siya nito, ay umupo narin siya sa loob ng swing.
She crossed her legs and arms and looked at Hannah. "So, talk."
"Mahal ko si Mico." Sabi nito.

Tumaas ang kilay niya. "So?"

"Hindi ko siya isusuko."

Tumawa siya ng pagak. "My God! You're desperate. Ayaw na nga sa'yo, pinagpipilitan
mo pa. Are you that low?"

Ngumiti ito. "Mahal ko siya kaya, kaya kong magpakababa para sakanya."

She scoffed. "Look Hannah, stop it. Wala ka ng pag-asa. Mico's with me now. Wala ka
ng magagawa."

Tumayo na siya at tinalikuran ito. Wala namang saysay ang pag-uusap nila. Baka
masabunutan niya lang ang babae. Hindi pwede iyon, nangako

siya kay Mico na hindi papatulan si Hannah. At ayaw niya ring patulan ito alang-
alang sa tatay nito na si Mang Densio. Mabait ito sakanya at alam niyang isa ito sa
pinakamapag-kakatiwalaang trabahador ng mga Illustre.

"Mahal ka ba niya?" Pahabol ni Hannah sakanya.

She stopped on her tracks. Hinarap niya ito. "Ano'ng sabi mo?"

Napangisi si Hannah na tila'y may nadiskubre. Tumayo rin ito at nilapitan siya.
"Mahal ka ba niya?"

"It doesn't concern you." Mariing sagot niya.

"Patas lang pala tayo eh. Mico doesn't love you. Dahil hanggang ngayon, isa parin
ang laman ng puso nito."

Kumuyom ang mga kamay niya. She gritted her teeth. Naiinis na siya sa babaeng nasa
harapan niya pero pinipilit niyang magtimpi.

"Ate mo siya 'di ba? Elisha Manansala. Mico's first love."

"How did you know that?!"

"You see, Ellaine. Bago ka sumulpot dito, kami ni Mico ang madalas magkasama. At
given na doon na nagkekwento siya ng mga bagay-bagay."

"Hindi bagay-bagay ang kapatid ko! Watch words Hannah, baka bukas lang wala ka na
dito." Galit na sabi niya rito.

Tumawa ito. "Bakit? Sasabihan mo si Mico na paalisin kami? Alam mong hindi niya
magagawa iyon."

Mas lalong namuo ang galit niya. Dahil totoong hindi pwedeng umalis ang pamilya
nito. Kung hindi namanito nakakagawa ng masama sa trabaho ay walang dahilan upang
paalisin ang mga ito.

"Ano'ng gusto mong palabasin?" Seryosong tanong niya rito.

Huminga ng malalim si Hannah bago siya sinagot. "Hindi naman ako masama eh. Pero sa
ating dalawa, ikaw ang nanguna. Mahal mo nga ba si Mico? O dahil gusto mo lang
makuha kung ano ang meron si Elisha noon?"

Isang malakas na sampal ang binigay niya kay Hannah. "You have no right to question
my love for Mico! Dahil wala kang alam! Wala kang alam sa mga pinagdaanan ko!"

Hindi na niya napigilan ang sarili. Sa sobrang panggigigil niya ay nasampal na niya
si Hannah. She was on the verge of crying also dahil sa emosyong rumaragasa ngayon
sa loob niya.

Hinawakan ni Hannah ang nasaktang pisngi. "Siguro nga wala akong alam, Ellaine. At
wala ka ding alam tungkol sa'kin. Kaya wala ka ring karapatan para pigilan ako para
mahalin si Mico."

Umalis narin kaagad si Hannah. Habang siya ay mabilis na pumasok sa kwarto niya.
She cried herself out on her bed. At doon, nakatulugan niya na ang pag-iyak.

-------

Umuwi muna si Mico sa bahay niya sa Metro. Kumuha muna siya ng iilang damit na
dadalin niya sa rancho. At habang kumukuha siya ng boxers sa drawer niya ay
napansin niya ang isang maliit na pink notebook roon.
Kinuha niya iyon at hinaplos.

It wasElisha's diary. Binigay iyon sakanya ng mga magulang nito nang mamatay ang
dating kasintahan.

Bubuksan niya sana iyon pero naka-lock pala iyon. Naalala niya na itinago niya ang
susi ng diary sa likod ng picture frame nila ni Elisha doon sa kwarto niya sa
hacienda.

Ngayon lang ulit sumagi sa isip niya na basahin ito. Dati kasi ay itinago niya ang
diary ni Elisha dahil hindi pa siya handang tanggapin na wala na ito. He busied
himself abroad. He partied all night, dated other girls, and locked himself in
their ranch.

Inilagay niya ang diary sa bag niya. Galing siya kanina sa bahay ng mga magulang
niya at pagkatapos ay dumaan siya sa libingan ni Elisha.

Nag-ring ang phone niya. "Hello?"

"Oy, Mico! Nasa Metro ka daw?" Tanong ni Marco sa kabilang linya.

"Paano mo nalaman?" Tanong niya.

"Nakita ko Mommy mo sa mall eh." Sagot nito.

"Bakit ka nasa mall? Bakla ka talaga!"

"Gago! Sinamahan ko si Adie. Punta ka sa studio ko!" Aya nito.

"Nandiyan ba yung bading na lyricist mo?" Maagap na tanong niya. May gusto kasi
sakanya ang baklang lyricist nito.

Natawa naman ito. "Wala. Day-off niya ngayon. Ligtas ka sa panghahalay niya. Halika
na!"

Pumayag na siya. Pagkatapos kumuha ng mga gamit ay dumiretso na siya sa building ng

Mon Records at binatisiya ng sekretarya ni Marco na si Cora.

"Pasok na po kayo sa loob, sir." Magalang na sabi nito.

"Thank you."

Pagpasok niya ay nakita niya si Marco sa visitor's lounge nito sa opisina at may
hawak na iPad.

"Bakit mo ko pinapunta dito?" Tanong niya kay Marco matapos umupo sa couch.

"Wala lang. Namiss kita eh." Nakangising sagot nito.

Binato naman niya ito ng unan. "Ulol mo! Ano nga?"

Natatawang hinawi nalang nito ang unan na tumama rito. May kinalikot si Marco sa
iPad at mamaya-maya lang ay may pumailanlang na musika.

A hundred a five is the number that comes to my head

When I think of all the years I wanna be with you
Wake up every morning with you in my bed, that's precisely what I plan to do..

"Maganda. Bago mong kanta?" Puri niya matapos mapakinggan ang bagong composition ni
Marco.

Ngumiti si Marco at may inilabas na maliit na kahon at pagkabukas nito ay isang

singsing ang naroon.

Kunway napasinghap siya. "Sabi na nga ba eh! Bakla kang tarantado ka! Hindi tayo
talo 'pre!"

"Gago ka talaga! Hindi para sa'yo iyan!" Inis na sabi ni Marco sakanya.

Tumatawang umiiling siya. "Biro lang, 'pre! Corny mo kasi!"

"Mahal ko si Adie eh. Kaya ayos lang na pagtawananniyo ako sa ka-corny-han ko."

Umayos na siya ng pwesto. "Kailan mo balak alukin ng kasal?"

Napangiti si Marco. "Matagal-tagal pa naman. Siguro 6 months from now pa. Marami pa
kasi akong aayusin. At kailangan ko ng tulong niyo."

"Iyon lang pala eh. Text mo lang ako kung ano matutulong ko. Congrats 'pre!" Tapik
niya sa balikat nito.

"Hindi pa ka ba babalik dito sa Metro?" Tanong ni Marco.

"Malapit na. Uuwi narin si Ellaine rito sa Metro. Gusto narin kasi ng parents nito
na dito nalang si Ellaine. Namimiss na nila eh."

"Okay na ba sila ng parents niya?" Usisa ni Marco.

Alam ng mga kaibigan niya kung bakit naroon sa rancho si Ellaine.

He shrugged his shoulders. "Hindi ko alam, sana. Nakita ko naman na bumabalik na

ang dating Ellaine na kilala ko." Napangiti siya nang lumabas sa isip niya ang
magandang mukha ni Ellaine.

"Ngiting aso ka ah." Puna sakanya ni Marco.

"Sira." Napailing nalang siya.

"Ikaw ba? Kailan mo balak magpakasal?" Tanong sakanya ni Marco. Natigilan naman
siya sa tanong nito.

Kasal? Kahit kailan ay hindi sumagi sa isip niya ang kasal.

Pero dahil naitanong sakanya ni Marco ang tungkol roon, napaisip siya. Kailan nga
ba?

"Hindi ko alam." Kibit balikat niya.

Sumeryosonaman ang mukha ni Marco. "Don't tell me, si Elisha parin Mico."

Napabuntong-hininga siya. Sa totoo lang, hindi naman na siya masyadong apektado sa

pagkawala ni Elisha eh. Hindi niya lang alam kung tama bang palitan si Elisha sa
puso niya. Pakiramdam niya kasi ay nagtataksil siya.

"Hindi naman mawawala si Eli sa puso ko. She will always be my first love. Pero
tanggap ko na wala siya. And may gusto na akong iba." Napangiti nanaman siya nang
maalala si Ellaine.

Humiyaw si Marco. "Sino iyan? Si Ellaine ba?"

Napangiti nalang siya.

Sumipol si Marco. "Aba, sabi na nga ba eh. Huwag mo ng pakawalan. Kayo na ba?"
Usisa nito.

Umiling siya. "Ewan, gusto ko siya. Pero parang mali eh. Kapatid siya ni Elisha.
Hindi ba parang ang pangit naman nun, magkapatid sila."

Binatukan naman siya ni Marco. "Bakit magiging mali? Bobo mo naman. Huwag mong
pigilan mahalin si Ellaine. Hayaan mo naman sarili mong sumaya. Bitawan mo na si
Elisha at kunin mo naman si Ellaine. Walang masama roon. Nagmahal ka lang."

Napaisip si Mico sa sinabi ni Marco.

He wants to be with Ellaine. She makes him happy. Kahit noon pa man ay napapasaya
na siya nito. Pero ngayon, ibang saya ang nararamdaman niya. Tila ba'y kaya niya
ang lahat kapag nasa tabi niya si Ellaine.

Pero kailangan niya munang bitawan si Elisha. Tamasi Marco. Kung gusto niyang
bigyan ng chance ang sakanila ni Ellaine, he needs to let Elisha go.

Mabilis na nagpaalam siya kay Marco at byumahe na pabalik sa rancho.

------Forty

"Ellaine! Ellaine!"

Dali-daling lumabas ng study room si Ellaine nang marinig ang sigaw ng ate Elisha
niya.

"Ate?!" Tawag niya rito.

Isang mahigpit na yakap ang binungad sakanya ng ate Elisha niya at nagtatatalon ito
habang yakap-yakap siya kaya ang resulta'y pati siya ay napatalon narin.

"Ellaine! My God! I'm so happy talaga!" Tili nito.

"Teka-teka ate. Nahihilo na ako." Natatawang sabi niya rito.

Kumalas naman ito at hinawakan siya sa magkabilang pisngi ng ate niya.

"Guess what?" Masayang wika nito.

Napangiti naman siya dahil talagang nakikita niya sa mukha ng ate niya na masaya
ito. "Hmm.. ikaw ulit iyong top one sa block niyo?" Hula niya.

Nangingiting umiling ito. "Hindi." Pakantang sagot nito.

Nag-isip ulit siya. "Hmm.. I give up. Ano iyon?"

Huminga ito ng malalim at tsaka siya binigyan ng isang matamis na ngiti.

"Kami na ni Mico!" Tili nito.

Nanigas si Ellaine sa sinabi ng ate niya sakanya. Ang ngiti niya ay unti-unting
nawawala. Tila ba'y may isang malaking bombang sumabog sa kaloob-looban niya.

"A-Ano?" Tanong niyang muli. Baka kasi nagkamali lang siya ng rinig.

Niyugyog siya ng ate niya dala ng sobrangkasiyahan. "Kami na Mico! Boyfriend ko na

siya! I'm so happy!"

Yinakap ulit siya ng ate niya. Pero, hindi niya magalawa ang sarilo. Ni hindi niya
nagantihan ng yakap ang ate niya.

"Aren't you happy?" Nagtatakang tanong ng Ate Elisha niya sakanya.

She forced a smile at her. "No, of course I'm happy. I'm happy because you're
happy."

Kumunot ang noo ng ate niya na tila'y hindi kumbinsido. "Bakit ang ganyang ang
reaction mo?" Her sister pouted.

Natawa naman siya at hinawakan ang kamay ng ate niya. "I'm just.. shocked. Hindi ko
alam na nanliligaw pala sa'yo si Mico.. I mean kuya Mico." Sagot niya.

Sa wakas ay ngumiti narin ang ate niya. "I'm sorry sis, kasi gusto ko sa'min lang
muna iyon. Pero promise, sa'yo ko unang sinabi na kami na."

As if on cue ay dumating na si Mico at niyakap ang ate Elisha niya at tsaka

ginawaran ng halik sa pisngi.

Tila may tumusok sa puso niya nang makita ang eksenang iyon. Naiiyak siya sa sakit
na nararamdaman niya. Pero hindi pwede, unang-una, hindi naman dapat. Pangalawa,
hindi niya kayang saktan ang kapatid niya. She loves her sister so much.
"Hey, sweetie! Alam mo na?" Tanong sakanya ni Mico.

Tumango siya. "Yeah, nasabi na ni ate. Congrats! Huwag mong sasaktan ang ate ko!"
Bantaniya rito.

Natawa naman si Mico at lumipat sa gilid niya. Inakbayan siya nito at ginulo ang
buhok. "Oo naman! Mahal na mahal ko kaya ang ate mo!"

Nang tignan niya si Mico ay nagkasalubong ang mga titig nila. Sa isip-isip niya ay
sana siya nalang ang masabihan ni Mico na mahal nito. Pero isang napakalaking
ilusyon iyon.

Ngumiti nalang siya ng tipid. "Sige ah, naghihintay na kasi ang tutor ko sa loob.
Mamaya nalang tayo magkwentuhan." Paalam niya sa mga ito.

Mabilis siyang pumasok sa study room at umupo sa harap ng tutor niya at

pinagpatuloy ang sinasagutang test.

"Ellaine? Bakit ka umiiyak?" Nag-aalalang tanong sakanya ng tutor niya.

Pinunasan niya ang kanyang pisngi. "Wala po. Napuwing lang ako."

Mula sa study room ay napunta si Ellaine sa isang madilim na lugar.

Doon, biglang may liwanag na nakita siya sa gilid niya tinahak niya ang daang iyon,
at sa huli ay nakita niya ang kotseng sinasakyan nila ng ate niya noong fourteenth
birthday niya.

Nakita niya muli ang pagkahulog ng kotse nila sa bangin habang nasa loob pa ang ate
Elisha niya.

Hinabol niya ang kotse. "Ate!"

Pero biglang nagbago ang kinaroroonan niya. Napunta naman siya sa isang ospital at
doon nakita niya kung paano takpan ng mga nurse ang bangkayng ate niya. She wasn't
there, but her parents, Mico and his parents, Manang Mildred were there crying
because of her sister's loss.

Lalapitan niya sana ang mga ito pero biglang naglaho uli ang paligid, naging
madilim ulit hanggang sa mapadpad ulit siya sa mansion nila. Nakita niya ang sarili
noong eighteen years old siya.

Naalala niya ang tagpong ito, this day was her debut.

"Manang sila Mommy?" Masayang tanong niya.

Her parents promised her to celebrate her birthday with her. Kahit na walang party
ay pumayag siya dahil sabi ng Mommy niya na gusto nito ang tahimik na celebration.

Malungkot na tinignan ni Manang Mildred ang eighteen years old na siya.

"Umalis sila ng Daddy mo, may business trip sa Singapore. Dumaan muna sila sa
sementeryo bago magtungo sa airport. Eto, iniwan nila bago sila umalis. Ibigay raw
sa'yo."

Binigay sakanya ang isang maliit na wallet na naglalaman ng isang gold card. It's
her own credit card.
And that day, she started not to care anymore. If her parents don't want to be with
her, well might as well spend their money.

Bigla nanamang nagbago ang eksena, at napunta siya sa bar na lagi niyang
pinupuntahan kasama ang mga kaibigan niya.

She saw herself dancing with her friends, she was twenty that time. Naging party
girl na siya at gabi-gabinalang na nag-iinom. Iyon na ang buhay niya, tulog sa
umaga gising sa gabi. That way, natatakasan niya ang galit ng mga magulang niya.

She was about to go to her ownself nang may madaanan siyang dalawang lalaki at
isang babae sa gilid niya talking about her. Tinignan niya ang babae at dati niya
itong kaibigan.

"Damihan mo, para mas lalong mag-init." Sabi ng dati niyang kaibigan.

Marami namang nilagay ang isang lalaki na tila'y gamit sa inumin sa harap ng mga
ito at hinalo. "Makukuha ko kaya siya?" Nakangising tanong nito.

"Oo naman pare, ikaw ang makakauna diyan kay Ellaine. Galingan mo, kapag masarap..
sabihan mo ako." Sagot ng isang lalaki.

Napangisi ang lalaki at kinuha ang inumin. "Pucha, matagal na akong tinitigasan
diyan kay Ellaine. Pakipot kasi eh. Tangna, papagurin ko talaa siya mamaya."

Tinapik ng babae ang balikat nito. "Enjoy."

Gusto niyang pigilan ang mga ito pero hindi niya magawa. Nakita niya kung paano
ipainom ng mga ito sa kanya ang inumin. Nakita niya kung paano siya naging touchy
at flirty sa lalaking iyon. Nasaksihan niya kung paano siya dalin nito sa bahay
nito at hubaran. Gusto niyang pagsusuntukin ang lalaki pero wala itong nakikita.

Doon, nakita niya kung paano nakuha nito ang matagal niyang iniingatan.

"Ellaine.."

Napalingonsiya sa likod niya pero walang tao. Pagkaharap niya ay biglang nagdilim
nanaman ang paligid.

"Ellaine.." Tawag muli ng isang boses na pamilyar sakanya.

At doon, bumungad sakanya ang ate Elisha niya. Duguan ang mukha nito at kita sa
mata nito ang lungkot.

"A-Ate.." Mahinang usal niya.

Isang patak ng luha ang kita niyang bumagsak sa malungkot ng mata ng ate niya.

------

Napabangon si Ellaine sa kama. Hinahabol niya ang hininga niya at nang kapain niya
ang noo niya ay pawis na pawis siya.

Bakit ganoon ang panaginip niya? Bakit nagpakita ang Ate niya sa panaginip niya?
Bakit pinaalala ulit sakanya ang mga ayaw na niyang maalala?

Bakit?

Sinubsob niya ang mukha sa magkabilang palad at doon umiyak.

Bakit siya ginagambala ng mga masasamang nangyari sa buhay niya?

And then her sister's face flashed through her mind again. Iyong mukha ng ate niya
sa panaginip niya. Malungkot, disappointed at umiiyak na ate niya.

Sinipat niya ang oras at nakitang ala una na ng madaling araw.

Bigla niyang naalala si Mico. She needs him. Gusto niyang sabihin rito ang
napanaginipan niya. Gusto niyang maramdaman na okay lang ang lahat.

Tumayo siya at tinungo ang kwarto ni Mico. Siguro naman ay nakauwi na ito. Kakatok
sana siya nang mapansingnakauwang ang pinto nito kaya dahan-dahan nalang siyang
pumasok.

Nakita niya ito na nakaupo sa gilid ng kama. Pero hindi siya nito nakita dahil
nakatalikod ito sakanya. Lalapitan niya sana ito pero napansin niyang umiiyak ito
at hawak ang picture frame ng Ate niya.

Napasinghap siya ng mahina at natutop ang bibig ng kamay dahil baka marinig siya ni
Mico.

"Eli, mahal na mahal kita. Hanggang ngayon, hindi ka mawawala sa puso ko." Wika ni
Mico habang kausap nito ang litrato ng Ate niya. Hinahaplos nito ang mukha ng Ate
niya.
It pained her.

"Sabi nila, mag-move on na ako sa'yo pero hindi ko magawa. Paano? Sabi ko sa sarilo
ko ikaw lang ang babaeng mamahalin ko.."

Dahan-dahan siyang lumayo kay Mico at lumabas ng kwarto nito.

"I just can't let you go.."

Narinig niya pa ang huling sinabi nito sa litrato ng Ate niya. It killed her. Her
heart was like stabbed a hundred times.

Ni-lock niya ang kwarto niya at doon iniiyak ang lahat ng sakit na nararamdaman
niya.

Pangalawa parin siya. Lahat nalang, pangalawa siya sa Ate niya. Her sister always
gets the best. Lahat ng gusto nito nakukuha nito.

And all she did was to stand behind her sister's shadow. Laging nakokompara. Laging
kulelat. Laging second choice.

Kahit na ba wala na ang ate niya ay ito parin ang panalo. Itoparin ang hinahanap.

Ang hirap makipagkompitensya sa isang alaala. Lalo na kapag mahal ito ng mahal mo.
Lalo na kapag mahal mo rin ang alaalang iyon.

Noong buhay ang ate niya, hirap na hirap siyang makipagkompitensya rito, pero nang
mawala ito lalong humirap. Mahirap makipagkompitensya sa taong matagal ng wala.

Malinaw na sakanya. Hindi lahat ng gusto niya ay nakukuha niya.

It's time for her to wake up.

------Forty-one

Pagkauwi ni Mico galing Metro ay agad na hinanap ng kanyang mga maya si Ellaine.

Pagkapasok niya sa hacienda ay halatang lahat ng tao roon ay tulog na. Sabagay,
maga-ala una na nang makarating siya dito sa rancho.

Kaya naman, minabuti niya nalang na umakyat sa kwarto niya. Pero tila may kung
anong magnet ang nagtulak sakanya at dumiretso siya sa kwarto ni Ellaine. Binuksan
niya iyon at sinilip ito. Dahan-dahan nalang rin niya na isinara ang pinto nang
nakitang tulog na tulog si Ellaine.
Pagkapasok ni Mico sa sariling kwarto ay agad na naligo siya at nagpalit ng damit.
Tinutuyo niya ang kanyang buhok at naupo sa gilid ng kama nang mahagip ng tingin
niya ang litrato ni Elisha.

Natulala siya sandali.

Maingat na kinuha ni Mico ang larawan ni Elisha at pinakatitigan. Bago siya umuwi
ay dumaan talaga muna siya ulit sa libingan ni Elisha upang mamaalam. Hindi dahil
sa kakalimutan niya na ito, kung hindi dahil sa mamamaalam na siya sa pagmamahal
niyang matagal na palang wala.

"Eli, mahal na mahal kita. Hanggang ngayon, hindi ka mawawala sa puso ko." Wika
niya habang kausap ang litrato ng dating kasintahan. Hinaplos niya ang mukha ni
Elisha.

"Sabi nila, mag-move on na ako sa'yo pero hindi ko magawa. Paano? Sabi ko sa sarili
ko ikaw lang ang babaeng mamahalin ko.."

Napangiti pa siya nang maalala niya ang mga nangyari sakanya noong mawala sakanya
si Elisha.

He drowned himself in his work, in girls and in alcohol.

He was wasted inside.

Marami nang nagsabi sakanya na tanga siya noon dahil hindi niya mabitawan ang isang
taong kahit kailanman ay hindi na babalik.

Nito niya lang naisip na tama nga silang lahat. Tanga nga talaga siya.

"I just can't let you go.. Iyon ang lagi kong sinasabi sa sarili ko. Pero mali pala
ako. Dahil, ngayon I'm letting you go. Hindi ibig sabihin na kakalimutan na kita,
sabi ko nga you'll always have a special place in my heart, pero pasensya na dahil
nasakop na ata ni Ellaine ang malaking bahagi ng puso ko. Alam kong mahal ko ang
kapatid mo, pero gusto ko lang makasiguro sa nararamdaman ko kaya ginagawa ko ito."

Pumikit siya ng mariin nang magbadya ang mga luha niyang pumatak mula sa mata niya.

"I'm letting myself to live my life, to feel what happiness would be like again.
Isinara ko ang sarili ko dahil sa sakit na naidulot ng pagkawala mo, and I know
that you want me to be happy. I loved you, Elisha. Thank you for the times that you
made me happy and lovesd. You will never be forgotten, Eli."
Isang halik ang ibinigay ni Mico sa nakangiting si Elisha sa litratong hawak niya
bago kinuha ang maliit na box sa ilalim ng kama niya at doon inilagay ang frame
nito kasabay ng mga iba pang gamit ni Elisha sakanya.

Nangkunin ni Mico ang isang picture frame sa bedside table niya ay pinakatitigan
niya ang litrato. Silang dalawa iyon ni Elisha, the photo was taken at their first
monthsary.

Itatago niya narin sana ito nang may makapa siya sa likod ng frame. Binuksan niya
ang likod at isang susi ang nalaglag.

Then he remembered Elisha's diary.

Kinuha niya ang bag niya at inilabas ang diary ni Ellaine. Nang buksan niya iyon ay
binasa niya ang bawat entry na isinulat ni Elisha roon.

Napapangiti siya sa mga nilalaman noon. Madalas ay patungkol sakanilang dalawa. Ang
iba naman ay tungkol sa mga kaibigan nito, ang iba ay tungkol kay Ellaine at sa
magulang nito.

Napatigil siya sa isang pahina nang mabasa ang nakasulat roon.

Anger,guilt,confusion and happiness rushed through him.

Sa isang pahina na iyon, sari't-saring emosyon na ang naramdaman niya. How could
Elisha say these things?

-------

Matapos maiayos ni Mico ang mga gamit ni Elisha ay inilagay niya ang mga iyon sa
ilalim ng kama niya.

Nang mahiga siya sa kama ay tsaka niya naramdaman ang pagod, physically, mentally
an emotionally, kaya naman mabilis siyang nakatulog.

-----
Naalimpungatan si Mico nang mabibilis na pagkatok ang narinig niya.

Bigla siyang naalerto kaya naman mabilis na binuksan niya ang kanyang pintuan.

"Ano'ng problema,Rona?" Tanong niya sa hinihingal na si Rona.

"Señorito, alam niyo po bang aalinna si Señorita Ellaine?" Hinihingal na tanong

nito.

Nagulat siya sa tanong ni Rona. Ano ba ang pinagsasasabi nito? Ano'ng aalis na si
Ellaine?
"Ano ba iyang sinasabi mo?" Tanong niyang muli rito.

"Señorito, nasa baba po si Señorita at paalis na. Dumating po ang tauhan ng Daddy
niya at sinusundo na si Señorita." Pagbibigay-alam sakanya ni Rona.

Nanlaki ang mga mata niya at napasapo sa noo. Lumingon siya sa likod at nakita mula
sa wall clock niya na alas-sais palang ng umaga.

Nilagpasan niya si Rona at tumakbong bumaba at pinuntahan si Ellaine. Nakita niya

itong papasok na sa kotse. Tinakbo na niya ang distansya nila at mabilis na
pinigilan ito sa braso.

"Ellaine! Saan ka pupunta?" Hinihingal na tanong niya rito.

Pero seryoso ang mukha ni Ellaine. Hindi niya alam kung ano ang nangyayari at
bigla-bigla nalang itong babalik sa Metro.

Ipiniglas ni Ellaine ang braso nito sa pagkakahawak niya. "Babalik na ako sa dating
buhay ko." Simpleng sagot nito.

Nag-init ang ulo niya dahil tila ba'y wala itong pakielam. "At hindi mo man lang
sinabi sa'kin?!" Malakas na tanong niya.

Hinatak niya si Ellaine at ipapasok sana sa hacienda nang ipiglas ulit nito ang
kamay na hawak niya kaya naman napatigilrin siya.

"Ano ba?! Aalis na nga ako eh!" Sigaw nito sakanya.

"Ano ba'ng problema? Okay naman tayo ah?! Bakit bigla-bigla kang aalis?! Hindi ka
pa nagpapaalam. Kung hindi pa ako nagising, hindi ko pa malalaman. Gagawin mo pa
akong tanga!" Galit na sabi niya rito.

Hindi niya kasi maintindihan kung bakit bigla-bigla itong aalis. Wala naman siyang
nagawa na ikakagalit nito. He even let Elisha go dahil iyon ang gusto niya. Gusto
niyang makasama si Elisha without worrying what others would say.

Pagak na napatawa si Ellaine. "At ikaw pa ang magiging tanga? Stop the act, Mico.
Hayaan mo na ako."

Bago pa makatalikod sakanya si Ellaine ay mabilis niya itong hinalikan. Ngunit

kasingbilis din nun na bumitaw ito at isang sampal ang nakuha niya mula kay
Ellaine.
"Stop it! Just stop, Mico! Tama na please!" Pumiyok ito at nakita niya kung paano
isa-isang tumulo ang ma luha nito.

"Ellaine..sweetie.." Lalapitan niya sana ito para punasan ang mga luha ngunit
mabilis na lumayo sakanya si Ellaine.

"Stop it.." Mahinang usal nito.

"Ano ba ang nagawa kong mali? Tell me. Aayusin ko. Just don't leave me."

Napangiti si Ellaine. Pero alam niyang hindi iyon totoong ngiti. May lungkot sa
ngiting ginawad nito sakanya. "Kailangan kong gawin ito. Hindi kita makakalimutan
kung nasa tabi parin kita."

Naguluhan siya sa sinasabi nito. Bakit kailangan siyang kalimutan ni Ellaine? Ano
ba ang nangyayari?!

"Bakit?" Tanong niya rito.

"Can't you see, Mico? Kahit ano'ng gawin mo, kahit ano'ng gawin ko, kahit ano'ng
gawin natin, wala parin! It's always been Ate. Kahit na matagal na siyang wala, si
Ate parin. I heard you, Mico. Kagabi. You just can't let go Ate Elisha.
Naintindihan ko naman eh. Alam ko na sinubukan mo, pero wala eh. Si Ate parin. At
tanggap ko na."

Nangunot ang noo ni Mico sa sinasabi ni Ellaine ngayon. Bakit taliwas ang mga
sinasabi nito sa naaalala niyang sinabi niya kagabi?

"Ellaine, you heard it wrong! I let go of Elisha."

But Ellaine stopped him. "I said stop it, Mico."

"Pakinggan mo muna kasi ako!" Sigaw niya rito. He's losing his patience. Heto nga
siya at walang pakielam kung pinagtitinginan na sila ng mga tao sa paligid nila,
wala siyang pakielam kung naka-paa lang siya at nakapantulog, wala siyang pakielam
kung may muta pa siya sa mata, panis na laway, at gulo-gulong buhok. Wala siang
pakielam! Because right now, what matters to him is Ellaine!

"Damn it, Mico! I said enough. I've made my decision. Please, ibigay mo na sa'kin
'to." Ganting sigaw rin nito.
Napasabunot siya sa buhok niya dahil sa frustration. "Ano ba ang gusto mong gawin
ko para lang maniwala ka?!"

Tangina!Wala siyang pakielam kung nagmumukha na siyang tanga. Wala siyang pakielam
kung umiiyak man siya. Dahil masakit ang nararamdaman niya ngayon.

Matagal bago sumagot si Ellaine kaya naman nilapitan niya ito. Hinawakan niya sa
magkabilang balikat si Ellaine. Tapos ay hinaplos niya ang mukha nito. "Please,
sweetie. Don't leave me."

Dahan-dahang lumayo si Ellaine mula sakanya. At pakiramdam niya ay dahan-dahan din

siyang sinasaksak.

"Ellaine.." Piyok na tawag niya rito.

"I'm sorry, Mico. Buo na ang desisyon ko." Matigas na sabi nito.

Unti-unti rin siya lumayo kay Ellaine. "Akala ko nagbalik na ang dating Ellaine ko.
Iyong bukas ang tainga sa mga paliwanag, iyong marunong umintindi. Pero Ellaine, sa
pinapakita mong ito, parang hindi na kita kilala." Malungkot na sabi niya.

Hinarap siya ni Ellaine nang mas mabuti. "Alam mo, tama ka. I've changed a lot. Sa
loob ng siyam na taon, binago ko talaga ang sarili ko. I'm not as nice as I used to
be. Hindi na ako iyong dating Ellaine. Because I don't want to get used and walked
over. Hindi na ako iyong dating tanga na madaling pasunurin sa mga gusto niyo,
hindi na ako iyong dating madaling magtiwala. And in those past years, I learned
how to distance myself from people because I know that in the end, iiwan din nila
ako. At sa mga naranasan ko, napagtanto ko na sarili ko lang din pala ang kasama
ko. That I'm the onlyperson I can depend on."

Nanatili lang si Mico na nakatitig kay Ellaine. Kitang-kita niya rito ang sakit na
nararamdaman nito.

At sa puntong iyon, tinignan lamang niya kung paano siya talikuran ni Ellaine at
tuluyan nang nilisan ang rancho niya.

Alam niya na kailangan muna ni Ellaine ang lumayo. Dahil habang sinasabi nito ang
mga salitang iyon, napagtanto niya ring sariwa parin ang sakit na naidulot ng
nakaraan rito.

Siguro nga'y tama lang munang hayaan niya muna si Ellaine na makapag-isip. Pero
hindi ibig sabihin nun ay tuluyan niya na itong pababayaan.
One week, Ellaine. Then, I'll have you back by hook or by crook.

-----Forty-two

Alas tres na nang makarating si Ellaine sa kanilang mansion. Pagkababa palang niya
ng sasakyan ay agad na dinaluhan siya ng mga kasambahay at iniakyat ang mga gamit
niya sa kwarto niya.

Sinalubong naman siya ng yakap ng kanyang Yaya Mildred.

"Namiss kita, hija!" Wika ng kanyang yaya habang pinagmamasdan ang kanyang mukha.

Ngumiti siya rito at niyakap muli. Namiss niya rin naman ang kanyang yaya. "I
missed you, Yaya." Sabi niya.

Nang maghiwalay sila ng yakap ay nakita niya ang kanyang magulang na lumabas mula
sa loob ng mansion. Tumakbo papunta sakanya ang mommy niya at mahigpit ring
niyakap.

"I missed you, anak. Kami ng daddy mo." Bulong nito habang mahigpit siyang
niyayakap.

Hindi nalang siya umiyak dahil parang may bumara sa lalamunan niya.

Tinapik naman ng Daddy niya ang kanyang ulo. "Halika na sa loob, gutom ka na
siguro, hija."

Tumango nalang si Ellaine at pumasok na sa loob.

Tahimik lang silang kumakaing pamilya. Ang kanyang mommy naman ay nagtatanong
tungkol sa pananatili niya sa rancho kaya naman sumasagot nalang rin siya ng tipid.

"Bakit ka nga pala nagpasundo bigla-bigla anak?" Tanong muli ng mommy niya habang
sinasalinan ng tubig ang baso niya. Ang daddy naman niya ay tahimik lang at
nakatingin sakanya.

Sasagutin niya ba ng totoo ang tanong ng mommy niya? Na kaya siya tumawag ng
madaling araw sa mga ito, ay dahil gusto niyang lumayo agad-agad kay Mico.

"Boring." Tipid na sagot niya pagkatapos ay ininom na niya ang tubig na iniabot ng
mommy niya tapos ay tumayo na siya. "Magpapahinga na po muna sana ako." Paalam niya
sabay talikod sa mga ito at umakyat sa kwarto niya.

Pagkapasok sa kwarto niya ay tila nanibago siya. Parang pakiramdam niya, nasa
bagong lugar nanaman siya. It doesn't feel home. Hinahanap niya ang verandah na
malapit sa closet, hinahanap niya ang light pink na queen size bed niya. Pero wala
na ang mga ito, dahil nakabalik na siya sa realidad.

Mas pinili nalang niyang matulog muli dahil sa haba ng biyahe niya. At isa pa, wala
rin siyang tulog magdamag dahil sa kakaiyak niya.

----
"I can't let you go.."

Nagising si Ellaine dahil sa panaginip niya. Naiinis siya. Naiinis siya kasi hindi
parin niya makalimutan ang mga nangyari. Lahat ng alaala niya sa rancho ay bumalik
sa isipan niya. Si Manang Ising, sila Rona at Joan, si Mang Densio, maski si Hannah
at si Mico. Naiinis siya dahil umiiyak nanaman siya.

Ang sakit-sakit. Kahit ilang beses na siyang umiiyak, kahit ilang balde pa ng luha
ang mailabas niya, hindi parin nun kayang pawiin ang sakit na nararamdaman niya.

Bakit kasi si Mico pa ang minahal niya? Bakit kasi, iisa pa ang lalaking minahal
nila ng Ate niya? Bakitkasi hindi mawala sa puso ni Mico ang Ate niya? Ang unfair
naman kasi!

Binuksan ni Ellaine ang lampshade sa gilid niya. Binuksan niya ang drawer at nakita
roon ang phone niya. Kinuha niya iyon at binuksan.

Habang hinihintay mabuksan ang phone niya, tinignan niya ang oras sa malaking wall
clock niya and it's eight in the evening. Binalikan niya ang kanyang phone at
nakitang bukas na iyon. Isa-isang nagdatingan ang mga messages sakanya. Tinype niya
ang password ng phone niya at isa-isang binuksan ang mga messages sakanya.

From: Matt
Hey, beautiful! I thought we're having a date in my house? Where you?

Napakunot ang noo ni Ellaine. Matt? May kilala ba siyang Matt? The message was
dated about two months ago. Binura nalang niya ang texts nito dahil hindi naman
niya maalala ang Matt na iyon.

Sunod na binasa niya ang ibang texts ng mga kaibigan niya.

From: Ivy
Hey girl! Where are you? Patay phone mo lagi! Kaloka ka! You're missing all the
fun! Message me!
Ivy's message was dated a month ago. Ivy is one of her close friends. Party girl
din ito katulad niya. At sa bar nga sila nito nagkakilala. She tapped the message
box and typed her reply.

I'm already in the Metro. Sorry, nag-vacay ako. Long story. Where are you? I missed
you girl!

Pagkatapos magreply ay binasa niyaang iba pang texts sakanya. Mostly, puro sa mga
lalaki na hindi naman niya kilala asking her for a date, yung iba naman sinasabi na
they miss her. Sa palagay niya, ay ito ang mga flings niya dati. Napasapo nalang
siya sa ulo. She really needs to change her number.

Napapitlag siya nang biglang tumunog ang phone niya.

Ivy calling ..

Nang makita ang pangalan ni Ivy sa screen ay agad niyang inislide ang screen para
sagutin ang tawag nito.

"Ellaine! Bruha! Namiss kita! Three months kang MIA!" Tila nito sa kabilang linya.

Natawa naman siya rito. Nariring niya ang malakas na tugtog sa background nito kaya
siguro'y sumisigaw si Ivy. "Sorry, biglaan kasi tapos I left my phone pa sa
pagmamadali." Pagsisinungaling niya. "Where are you?"

"I'm at J.V Bistro Bar. Halika, may party rito!"

"Okay, text me the address. Hindi ko alam papunta diyan. I'll just change. Be there
at nine." Sagot niya bago tinapos ang tawag.

Tumayo na siya at dumiretso sa shower. Napapikit siya sa init na dala ng tubig sa

katawan niya. Napaisip din siya bigla na siguro nga, maganda kung mag-unwind muna
siya. Plus, she also misses the night life na wala sa rancho.

Pagkatapos mag-shower ay dumiretso siya sa walk-in closet niya. Pinakatitigan niya

ang mga nakahanay na signature clothes niya and then she truly realized that she is
back

to her old life.

Ellaine wore her Balmain Fitted pants topped with Alexander Wang's black cotton
mesh long sleeve tee. She paired her clothes with her Prada pumps. She just applied
light make-up and wore only her Gucci watch and Earrings. She sprayed some perfume
and she's ready to go.
Kinuha niya ang phone niya at binuksan ang message ni Ivy. Nang mabasa iyon ay
lumabas na siya ng kwarto.

Dumiretso siya sa kwarto ng parents niya at magpapaalam siya. She just thought na
dapat lang na magpaalam siya. Kumatok siya sa pintuan ng mga ito.

"Ellaine, saan ka pupunta?" Tanong ng Mommy niya pagkabukas ng pinto.

"I'm going out with my friends. I just thought that you should know." Mahinang
sagot niya.

Nakita niya ang mukha ng ina na medyo nagulat then her mom smiled at her. "Of
course you can go out. I'm happy na nagpaalam ka." Sabi ng mommy niya.

Napayuko siya dahil bago sakanya ang mga ito. "I-I should go."

Tumango ang ina niya. "Ellaine, be careful. Call me kapag may problema."

Tumango nalang siya tapos ay bumaba na. Nakasalubong niya ang Daddy niya sa living
room.

"Saan ka pupunta?" Nagtatakang tanong sakanya ng Daddy niya.

"I-I'm going out with my friends. Nagpaalam na po ako kay Mommy, I thought that you
were sleeping. Hindi po ako masyadong magpapagabi."

Yumuko nalangsiya at tatalikod na sana nang tawagin siya ng Daddy niya.

"Yes, Dad?" Tanong niya.

"Here." Abot sakanya ng Daddy niya ng isang card. It's her card but her parent's
money. The card that she used to make her Dad be mad.

"No, Dad. My cash naman po ako." Tanggi niya.

Mukha ring nagulat ang Dad niya sa pagtanggi niya rito.

"Are you sure?" Tanong sakanya nito.

Tumango siya. "Magpapadrive narin nalang po ako sa driver."

"Nasa drawer mo ang susi ng sasakyan mo ah." Wika ng Daddy niya.

"Magpapa-drive nalang po ako." Sagot nalang niya tapos ay tuluyan nang nagpaalam.

Sinabi niya sa driver ang address na itinext sakanya ni Ivy at mabilis naman silang
nakarating sa sinasabing J.V Bar ni Ivy.

"Kuya, tetext ko nalang po kayo kapag uuwi na ako."

"Hihintayin ko nalang po kayo rito, ma'am."

Tumango nalang siya at pumasok na sa bar. First time niya sa bar na ito, unlike the
other bars that they've went, ito na ata ang pinakamatinong bar na pinuntahan
nilang magkakaibigan. It was loud, alright. Neon lights are all over the dance
floor pero the place really screams luxury. Mas malalaki ang mga tables and
couches. May mga wall dividers bawat table, may second floor rin. Hindi ganoon ka-
wild ang mga tao, but still they were partying.

"Ellaine!" Tawag sakanyani Ivy mula sa second floor.

Kumaway siya at umakyat papunta rito.

Nagyakapan silang magkaibigan. "You look so good!" Komento niya.

"I know right?! Ikaw! OMG, you're tanned! Sa beach ka ba nag-vacay? Hindi ka man
lang nag-aya." Sabi nito.

Ngumiti nalang siya rito. Totoo ngang medyo nag-tan ang balat niya sa pananatili sa
rancho and it suited her.

Pumunta na sila sa pwesto nila Ivy.

"Guys! Ellaine's back!" Sigaw ni Ivy.

Isa-isa namang niyakap siya ng mga tao sa table na kakilala naman rin niya.

"Welcome back, Ellaine." Nakangiting bati sakanya ni Fritz - ang pekeng kaibigan
niya.

She remembered what this girl did to her.

"Hi, babe." nakangising bati sakanya ni Louie - ang lalaking kampon ni Satanas.

She smirked at both of them and sat beside Ivy. Hindi niya binati ang dalawa dahil
hindi parin niya makakalimutan na tinarantado siya ng mga ito.

Louie sat beside her. The nerve of the guy. Gusto niya sanang sipain ito palayo
sakanya ay ginawa niya na, kaya lang ayaw niyang mag-eskandalo.

Akala nila Ivy na good terms sila ni Fritz and may namamagitan naman sakanila ni
Louie kaya wala silang alam.

"Alam mo ba iyang si Louie, sa'kin ka hinahanap, like duh! Ako ba anh keeper mo?"
Natatawang kwento ni Ivy.

Nakikiniglang si Ellaine sa mga kwento ng mga kaibigan niya at sasagot lang kapag
tinatanong siya.

"Excuse me. Bathroom lang." Sahi niya.

Bumaba siya at nagpatuloy sa bathroom. Ayaw na nga niya atang lumabas ng banyo
dahil parang mas gusto niya pa rito kesa sa labas at katabi ang isang gagong
lalaki.

She never had the chance to sue him dahil wala naman siyang pruweba noon, and dati
wala siyang pakealam. She just let it slip away. Wala na eh. Ano pa ba ang magagawa
niya? Nangyari na. But she just can't stand the fact na umaakto ang mga ito na tila
walang kahayupang ginawa. Maybe it was a bad idea to go here.

Bumuntong-hininga nalang siya at lumabas mula sa banyo at nagulat nang makita roon
sa labas si Louie at hinihintay pala siya. Lalagpasan niya na sana ito nang isandal
siya nito sa pader at mariing hinalikan.

Mabilis niya itong tinulak at pinunasan ang sariling labi. "Kadiri ka!" Asik niya
rito.

"What? C'mon baby, let's have some fun tonight, hmm?" Hinawakan siya nito sa bewang
at akmang hahalikan sana siya sa leeg pero mabilis na lumayo siya rito.

"Pasalamat ka, hindi kita dinemanda sa kahayupang ginawa mo." Seryosong sabi niya
rito.

Napangiti ito. "Wala ka namang pruweba. At isa pa, ang wild mo nga sa kama eh. You
moans just make me hard enough. I still remember how you taste, and how you-"

Bagopa nito matapos ang sasabihin ay malakas na sinampal niya ito. "You drugged me,
bastard!"
"And it was the best thing, I've ever done, Ellaine. Biruin mo, I was your first.
Man, ang swerte ko."

She wanted to wipe his smirk away from that face. She really disgusts this man.

"Fuck off, Louie. Kayo ni Fritz. Magsama kayo."

Mabils na hinawakan siya ni Louie. "But it's you that I want, baby. I really want
to fuck you right now. Ibang-iba ka kay Fritz. I missed you. I missed it when I'm
inside you, feeling you.. kissing you.. everything."

Nanginig siya sa sinasabi nito dahil nandidiri siya rito. Isa pang sampal ang
binigay niya rito. "Baliw ka na."

And then she left Louie. Nakita niyang sumusunod ito kaya naman mabilis na naglakad
siya palabas ng hallway ng papunta sa banyo nang may mabangga siyang matipunong
dibdib.

"S-Sorry." Sabi niya at lalagpasan na niya sana ang lalaki pero mabilis nitong
nahawakan ang braso niya.

"Mico?"

Tinignan niyang mabuti kung si Mico nga talaga ang nasa harap niya at tama nga
siya. It wa really Mico. Pero hindi ito sakanya nakatingin.

"Ellaine, baby!" Tawag sakanya ni Louie.

Mabilis na niyakap siya ni Mico at nakita niya sina Dylan at Marco na lumapit sa
direksyon ni Louie sa likod niya.

Ibinaon ni Mico ang mukhaniya sa dibdib nito na tila ba may ayaw itong ipakita
sakanya.

She just heard Louie's groan and Dylan's voice cursing at Louie.

Nakita naman niya si Erin at Adie na lumalapit. "Are you okay?" Nag-aalalang tanong
nito.

"H-How.. How did you know?" Naguguluhang tanong niya. Kumalas siya sa yakap ni Mico
at nilingon ang likod niya. Nakita niyang putok ang labi ni Louie habang hawak-
hawak ito nina Dylan at Marco.

"Bakit ka nandito? Ano'ng nangyayari?!" Tanong niya kay Mico.

Sunod na lumapit ay si Mitch na may hawak na cellphone. "Magrerestroom sana kaming

tatlo nina Erin at Adie when we saw you and that guy talking na parang may pinag-
aawayan. And then naisipan kong i-video kayo para inisin si Mico sana, but it turns
out na buti nalang pala vinideohan ko kayo. Tinawag agad nina Erin at Adie sila
Mico sa pwesto namin para hingan ng tulong. Ellaine, bakit hindi mo sinabi? We
could've helped you." Paliwanag nito.

Napapikit nalang si Ellaine at binalingan naman si Mico. "Ikaw? Bakit ka nandito?"

Tanong niya rito.

"Hindi kita sinusundan kung iyan ang inaakala mo. This is Jeremie's bar. Hindi ko
naman aakaling dito ka rin pupunta." Sagot nito.

"The police are on their way." Sabi ng kakalapit lang na si Vin.

"Ilabas niyo nalang iyan ng patago sa back door para hindi makaagaw ng atensyon sa
mga tao sa bar." Sabinaman ni Jeremie.

"Your parents are on their way." Sabi naman sakanya ni Mico.

"You called my parents?!"

Tumango ito at hinaplos ang mukha niya. "I'll make sure, thay son of a bitch will
pay what he did to you."

She wanted to kiss Mico, hug him and make love to him but it's not right anymore.
Lalo niya lang pagmumukaing tanga ang sarili niya. Gusto niyang maniwala sa mga
sinasabi nito, pero hirap siya.

The next thing she knew, they were in the police station. Nakuhanan na siya ng
statement, umamin si Fritz sa ginawa nila ni Louie sakanya. Isama pa ang video na
kinuha ni Mitch. She was happy, of course dahil sa wakas, pagbabayaran ng hayop na
iyon ang ginawa nito sakanya. Hindi man panghabang buhay pero at least they will
experience the consequences of their actions. And knowing her dad, hindi basta-
basta makakalaya ang mga ito.

"Mico, hijo. Salamat." Naiiyak na sabi ng Mommy niya kay Mico. Binalingan rin nito
ang mga kaibigan ni Mico. "Thank you sa inyo."
"Let's go?" Aya ng Daddy niya sakanila. "Sige hijo, salamat." Sabi rin ng Daddy
niya kay Mico.

Hindi niya na nagawang pansinin pa si Mico dahil naguguluhan parin talaga siya.

Pagkauwi ay hinayaan siya ng kanyang parents na huwag nalang pag-usapan ang mga
nangyari. She is happy that her parents respects her decision not to talk about it.

Pero nang naisipan niyang kumuha ng tubig ay narinig niyang umiiyak ang mommy niya
sa kwarto ng mga ito. It broke her heart. Kahit na may hindi sila pagkakaintindihan
ng parents niya, alam parin naman niya na mahal siya ng mga ito.

"Ellaine.." Napalingon siya nang tawagin siya ng Daddy niya. May hawak itong baso
ng tubig marahil ay para sa Mommy niya.

"D-Dad.." Pumiyok ang boses niya sa pagkakatawag sa Daddy niya. Hindi na niya kaya.
She loves them. And it pains her double whenever they're hurting. "I'm sorry.. I'm
sorry.." Napahagulgol na siya. Mabilsi na niyakap siya ng Daddy niya. Marahil
narinig siya ng Mommy niya kaya naman lumabas ito ng kwarto at dinaluhan siya.

"Ellaine, honey. Why are you crying?" umiiyak ring sabi ng Mommy niya.

"I'm sorry I've been a bad child, I'm sorry dahil hindi ako kasing galing ni Ate,
I'm sorry kasi hindi ako kasing talino ni Ate, I'm sorry kasi dahil sa'kin namatay
ang Ate. I'm sorry!" Patuloy siya sa pag-iyak. Lahat ng sakit niya ay nilabas niya.

"Shh. Honey. It's not your fault. Wala kang kasalanan. Walang may kasalanan. We are
sorry." Hinawakan siya ng Mommy niya sa magkabilang pingi. "Masakit para sa
magulang na mawalan ng anak. We mourned for your Ate in our own way, to the point
na nakalimutan ka na namin. We are sorry, anak." Umiiyak na sabi ng Mommy niya
habang pinupunasan ang mga luha niya.

Hinaplosnaman ng Daddy niya ang buhok niya. "Believe us, anak. We are strict sainyo
ng Ate mo dahil we just want to be the best. Obedient and Ate mo kung ano ang gusto
namin ay gagawin niua, pero iba ka sa Ate mo, you want to try things on your own
way. Pero hindi ka namin hinayaan. And we're sorry for that. Alam kong late na,
pero I just want you to know that whatever you will do, we will support you. We
tried to reach out sa'yo, kaya lang huli na dahil nagrebelde ka na sa'min ng Mommy
mo. Hindi ka na namin macontrol kaya naman hiningi ko ang tulong ng Ninong Damian
mo na baka sakali kapag inilayo kita sa Metro ay kaakibat non ay mailayo kita sa
kapahamakan. Pero I failed.." Miski ang Daddy niya ay pumiyok narin ang boses.

"Daddy.."
"I failed kasi ang natitirang prinsesa namin ay nasaktan na ng iba. Hindi ko
mapapatawad ang sarili ko kung may nangyari mang masama sa'yo, sisiguraduhin ko
Ellaine, na magbabayad ang bumaboy sa'yo. Hindi ko hahayaang masaktan ka pa."

"But I'm hurting Dad.. I'm still hurting.." Lalo na naman siyang mapaiyak nang
maalala si Mico. "I know it's wrong, pero Mommy, Daddy.. mahal ko po si Mico.
Pinigilan ko.. dahil naiisip ko si Ate. Pero wala eh, I still fell inlove with him
over and over again to the point that I can't stop myself anymore."

Iniangat ng Mommy niya ang ulo niya. Tinignan niya ang mga magulang niya. Inaasahan
niyang magagalit ang mga ito, pero

nakita niyang nakangiti ang mga ito.

"We know anak, Mico told us everything." Sabi ng Mommy niya.

Napanganga siya sa sinabi ng mga ito.

"You've picked a good man." Komento ng Daddy niya.

"You're not mad?" Tanong niya sa mga ito.

"Bakit kami magagalit? Wala kaming karapatang pigilan ka kung ano ang magpapasaya
sa'yo." Sabi ng Mommy niya. "Huwag mo'ng isipin ang Ate mo, dahil alam naming
masaya rin siya para sainyo. Your Ate is in a good place now, and we know that
she's happy if we're all happy."

"Mommy.."

"But it's your decision anak." Sabi ng Daddy niya. "Ano ba ang gusto mong gawin?"

---------

After one week..

"Ready ka na?"

"Yes, Mom." Sagot ni Ellaine sa Mommy niya.

"Halika na at kanina pa naghihintay ang Daddy mo sa baba." Sabi ng Mommy niya.

Sabay silang bumaba ng Mommy niya at habang pababa ay sangkaterbang paalala ang
pinabaon sakanya nito. Natawa nalang siya rito.

"Nasa loob na ang mga gamit mo. Sinabihan mo na ba si Mico?" Tanong ng Daddy niya
sakanya.

Umiling nalang siya rito.

Napapalatak naman ang Daddy niya. "Buti nalang tinawagan ko siya."

Nanlaki ang mga mata niya. "Dad!" Reklamo niya.

"You need to talk to him, Ellaine."Sabi ng Mommy niya.

Maya-maya lang ay mabilis na umibis mula sa sasakyan si Mico.

"Aalis ka?!" Sigaw agad nito sakanya.

Nakita niyang pumasok muna ang mga magulang niya sa loob para bigyan sila ng
privacy ni Mico.

"I need to." Sagot na lamang niya.

"Saan ka pupunta? Sasama ako!"

"Mico! Hindi ko sasabihin sa'yo! At wala kang makukuha kela Mommy dahil wala rin
silang alam." Sabi nalang niya.

"Pero paano ako, Ellaine? Iiwan mo nanaman ako! Nakakainis ka na!" Sigaw nitong
muli.

Gusto niyang matawa sa inaasta nito pero kailangan niyang gawin ito. Humugot siya
ng hininga at hinawakan ang kamay nito.

"I need to find myself, Mico. I've realized many things. Akala ko nung una,
sinisisi niyo ako sa pagkamatay ni Ate pero ang totoo, ako yung sumisisi sa sarili
ko. Dahil nakita ko kung paano nawala si Ate at wala man lang akong nagawa. Ang
dami kong insecurities. Ang dami kong gustong madiskubre sa sarili ko."

"Then, let me be with you. Sabay nating i-diskubre ang mga iyan." Sabi nito.
Umiling siya at binitawan na ang kamay nito sa pagkakahawak niya. "Ako lang. Ako
lang ang gagawa nito."

"When are you going back? I'll wait for you."

"Hindi ko alam. Huwag mo akong hintayin, Mico. Live your life. Let yourself love
again." Lalo siyang nilapitan ni Mico at hinawakan ang magkabilang pisngi. "Matagal
ko nang hinayaan ang sarili kong magmahal. At ikaw iyon, Ellaine Manansala. Mahal
kita."

When Mico said those words, it's like her world stopped. Mahal siya ni Mico!

"Mahal din kita. Pero.. aalis parin ako."

Tumango si Mico. "Hahayaan kita. And I will wait."

"Mico, huwag mo akong hintayin. Kung sakali mang makahanap ka ng iba, huwag mong
pigilan ang sarili mo." Sabi niya rito.

But Mico did not listened to her, instead he pulled her for a long kiss.

"God, I missed you kiss." He murmered between their kiss.

"Mico.."

Bakit ba ang hirap pakiusapan ang lalaking ito? Ang tigas ng bungo.

"Basta, mag-iingat ka. Lagi kang tatawag. Pag itetext kita, magreply ka."

"I'm not bringing my phone." Sabi niya.

Nanlaki ang mga mata ni Mico. "Ano?! Paano kita mako-contact niyan?! Ellaine
naman!"

"Basta, huwag mo kong hintayin dahil hindi ko talaga alam kung kailan ako
makakabalik. Wala akong maipapangako sa'yo Mico."

Mico cupped her face again and gave her a chaste kiss. "Basta alam kong mahal mo
ako, okay na sa'kin Ellaine."
"Mico.." She whined.

But he kissed her again, and again, and again.

"Mico!" Saway niya rito.

"I don't know kung kailan ka babalik kaya naman sinusulit ko na." At isa pang halik
ang binigay nito sakanya.

Pinalo na niya ito.

"Oh." Abot nito sa isang notebook and when she took a good look it was her Ate's
diary.

"Basahin mo kung may oras ka." Nakangiting sabi ni Mico.

Inilagay niya iyon sa bag niya. "Aalis na ako."

Nagpaalam na siya sa parents niya, niyakap niya rin ang mga ito.

Pinagbuksan naman siya ng pinto ng sasakyan ni Mico. "Bye, Mico." Sabi niya.

"See you, Sweetie."

---------Forty-three
"We are about to land in five minutes. Please check your belongings before going.
Thank you for flying with us and welcome to the Philippines."

Tumingin sa labas ng bintana si Ellaine at ramdam na niya na nasa Pilipinas na nga

siya ulit. After eight months, she's finally home.

She went to various countries including Korea,Taiwan,Japan and Europe kung saan na
siya nag-stay. Nag-enjoy siya sa kanyang escapade at nakatulong nga itong pagso-
soul searching niya dahil nahanap niya ang isang bagay na magpapakita ng totoong
siya - ang pagpipinta. Actually, matagal na niya itong nahanap, it's just that
hindi niya masyadong napagtuunan ng pansin.

At heto nga at bumalik na siya ng Pilipinas para sa kanyang exhibit. Tinulungan

siya ni Gelene - ang asawa ni Rex - para asikasuhin ang exhibit niya sa Pilipinas
habang may inaayos pa siya sa Europe. Si Gelene pala ang ikinikwento ni Rex sakanya
dati na mahilig rin sa art katulad niya. At isa itong sculptor kaya maraming
kakilala ito para mapadali ang pagsasaayos ng exhibit niya.

Pagkalabas niya ng terminal ay agad na nakita niya ang parents niya. Paano ba
naman, talagang may malaking banner na hawak ang mga ito.
"Mommy! Daddy!" Sigaw niya at tumakbo upang mayakap ang mga ito. She missed her
parents. Last month lang niya sinabi na nasa Europe nga siya nagste-stay. May
communication naman sila ng parents niya sa loob ng eight months na iyon
kaya lang, hindi lang talaga niya sinasabi sa mga ito kung nasaan siya.

"I missed you, honey! Gumanda ka lalo. At tumaba ka ng kaunti." Puna ng Mommy niya.

"Ang sarap po kasi ng mga pagkain sa mga pinuntahan ko. Naku, Mom, Dad, kapag
magve-vacation tayo punta tayo sa Taiwan. There's this restaurant called 'The
Modern Toilet' sobrang weird ng place kasi talagang upuan mo ay inidoro pero ang
sarap ng food!" Masayang kwento niya sa magulang habang papunta na sila sa parking
lot.

"Mukhang puro pagkain lang ata ang ginawa mo sa bakasyon mo." Natatawang sabi ng
Daddy niya.

Natawa naman rin siya. "Hmm, siguro seventy percent, Dad, puro pagkain nga ang
ginawa ko." Biro niya rin.

"Umuwi ka na muna sa atin bago ka pumunta sa paggaganapan ng exhibit mo at nagluto

ng sangkaterbang pagkain si Mildred. Aba'y namiss ka talaga nun." Sabi ng Mommy
niya nang nasa loob na sila ng kotse at binabagtas na ang kahabaan ng kalye pauwi
sakanila.

"Sure, Mom. I need to change anyway. Namiss ko naman rin si Yaya."

-----
"So, kailan ang exhibit mo?" Tanong ng Mommy niya habang nasa hapag na sila at
kumakain.

"Three days from now na po, Mom. Why?" Tanong niya.

"I'll invite my friends, honey. Aba, dapat makita nila ang mga gawa mo, I'm sure
malaki rin ang mai-bi-bid nila." Sagot ng Mommy niya. Napangiti si Ellaine sa
sinabi ng Mommy niya. She is really happy that her parents supports her works.
Tumutulong naman rin siya sa family business nila kaya lang hindi niya lang talaga
kayang i-handle iyon. Buti nalang may mga pinsan siyang lalaki na mga adik ata sa
business na katulad ng sakanila.

Nagpunas na siya ng bibig at mabilis na humalik sa parents niya at kay Yaya

Mildred. "I need to go na po. Dito ako mag-dinner! Bye!" Paalam niya sabay takbo
palabas ng mansion.

Sumakay na siya sa kanyang kotse at pinasibad papunta sa function hall kung saan
gaganapin ang exhibit niya.

Pagkarating ay agad na nakita niya si Rex na kasama si Gelene. "Hi guys!" Bati niya
sa mga ito.

"Ellaine! I'm glad you're back. Sana kami na ang sumundo sa'yo." Yakap sakanya ni
Rex.

"Hindi na,ano. Sila Mommy na ang sumundo sa'kin. Hi Gelene. Everything's okay?"
Tanong niya sa babae sabay yakap rin.

"Of course. Everything's okay. Napamigay narin ang mga invitations. Pati iyong
poster ay mailalagay sa harap ng hotel para maraming makakita." Balita sakanya ni
Gelene.

Gaganapin ang exhibit niya sa isang function hall ng isang sikat na hotel. Hindi
nga niya alam kung paano nakuha ito ni Gelene at Rex. Pero knowing Gelene and Rex's
connections hindi nga ito imposible.

"How about the foods?" Tanong niya pa.

"It'salready settled. Don't worry, Ellaine. All you have to do is to be there."

Sabi sakanya ni Rex.

"Hindi niyo naman kasi maiaalis sa'kin ang mag-alala. Grabe, I can't believe that
this is happening."

Hinawakan siya ni Gelene sa magkabilang kamay. "Well, you have to start believing.
Dahil three days from now, mangyayari na ang matagal mo nang pangarap."

Tinapik naman siya ni Rex sa balikat. "Malay mo, may mangyari pang mas exciting."

Tinignan niya lang ng weirdo si Rex at Gelene nang magpalitan ang mga ito ng
kakaibang tingin. Napailing nalang siya.

"O sige na, I have to go. May imi-meet pa ako." Sabi niya sa mga ito.

"Boyfriend?" Mapanuksong tanong ni Gelene.

Natawa naman siya. "No, a friend."

"Oh.. a boy-friend?" Mapang-asar na tanong ulit ni Gelene.

"Sira ka talaga. Bagay talaga kayo ni Rex. I'm meeting a friend. A girl friend."
Emphasize niya sa salitang girl.

Napasinghap si Rex. "I didn't know na natibo ka na pala. Nawala ka lang ng walong
buwan ay nag-iba na ang preference mo."

Pinalo niya sa balikat si Rex. "Ang kulit niyo talaga. Diyan na nga kayo. At wala
akong boyfriend kung iyan ang pinapahiwatig niyo sa mga tanong niyo."

Iiling-iling nalang siya na umalis sa function hall at narinig niya pa ang tawanan
ng mag-asawa. Palabas na siya ng hallway nang parang nakita niya si Dylan at Mitch
na pumasok sa elevator ng hotel.

Sinubukan niyang sundan ang mga ito pero hindi na niya nakita kahit isang anino ng
mga ito.

Baka namamalikmata lang siya. Ipinilig niya ang kanyang ulo. Naghahallucinate na
nga siguro siya.

Tsaka, ano naman kung makita niya sina Dylan?

Baka kasi makita mo si Mico, ganoon ba?

Oo na, namiss ko rin si Mico.

Naiinis siya sa pagtatalo na nagaganap sa kanyang isip. Eh siya nga itong may
kasalanan. Siya ang nagsabi kay Mico na huwag na siyang hinatayin.

Napaisip tuloy siya kung meron na kaya itong nahanap na iba?

Maaaring mangyari iyon dahil sa maraming pwedeng mangyari sa loob ng walong buwan.
Lalo na na wala silang communications ni Mico. Sinabihan naman rin niya ang mga
magulang niya na huwag sabihin sa ibang tao na huwag ipaalam kung nasaan siya at
ano ang mga ginagawa niya.

Palabas na siya sa exit ng hotel nang mapansin niya na parang pumasok si Jeremiah
at Colyn na may hawak na batang lalaki sa entrance ng hotel.

Hay! Ano ba itong nangyayari sa'kin? Bakit nakikita ko ang mga kaibigan ni Mico?
Pinalo-palo niya ang gilid ng ulo niya para matauhan siya.

"I must be crazy." Sabi nalang niya sa sarili bago tuluyang umalis na.

-------
Three days later...

"Hello, Ellaine! Nasaan ka na? Marami nang naghahanap sa'yo." Sabi ni Gelene sa
kabilang linya.

"Nandito na ako sa lobby ng hotel. Malapit na."

Binaba na niya ang phone niya at nilagay sa pouch bag niya. Lakad-takbo na ang
ginagawa niya dahil ang taas ng heels na suot niya at haba ng gown na suot niya.

At dahil sa pagmamadali niya ay hindi sinasadyang natapakan niya ang laylayan ng

gown niya at natapilok. Napatili siya sa gulat at takot na baka sumubsob siya sa
sahig pero may mga bisig na sumalo sakanya.

"Are you okay, miss?" Tanong ng isang baritonong boses. Isang boses na kayang
patibukin ng mabilis ang puso niya. Tulad nalang ng ngayon.

Hindi siya nagkakamali ng rinig. Kilala niya ang boses na iyon.

Dahan-dahan siyang tinayo ng lalaki at dahan-dahan din niyang inangat ang tingin.
At nasalubong niya ang tingin ni Mico. Nakita niya ang pagrehistro ng gulat sa
mukha nito.

"Ellaine.." Mahinang sambit nito sa pangalan niya.

She smiled at the man infront of him. "Hi, Mico." Pinagsawa niya ang sarili na
pagmasdan ang lalaking nasa harapan niya. Ang lalaking hanggang ngayon ay laman
parin ng puso niya, ang lalaking mahal-

"Mico!" Tawag ng isang babaeng boses sa likod ni Mico.

Nilingon niya kung sino ang tumawag kay Mico at nakita niya na lumapit
sakanilangpwesto ang isang magandang babae na tulad niya ay naka-gown rin. Napansin
rin niyang naka-suit si Mico.

Tumabi kay Mico ang babae. Pinagmasdan niya ang mukha ng babae. Maganda, maputi,
singkit at halata na natural ang pagkapula ng mga pisngi nito. Mas matangkad ito
sakanya at mas mahubog ang katawan.

Hindi kaya tama ang naisip niya noong nakaraan? Na baka nga, nakahanap na si Mico
ng iba? Ito na ba iyon?

"Hi!" Masayang bati sakanya ng babae.

Alanganing ngumiti siya rito. "H-Hello."

"Princess, bakit ka nandito?" Tanong ni Mico sa babae.

Napamura siya sa isip niya.

Princess pa ang endearment nito sa babae. Nagseselos ako!

Hoy! Bakit ka magseselos? Girlfriend ka ba?

Napamura nalang ulit siya sa isip niya. Hindi niya kaya ang nakikita ngayon.

"Ellaine, we have to go. Nice seeing you, again." Paalam ni Mico sakanya pagkatapos
ay hinila na ang Prinsesa niya.

"Oh you're Ellaine! Mico --"

Hindi na niya narinig ang sasabihin pa nung babae nang bigla itong akbayan ni Mico
at mabilis na hinila palayo sakanya.

"Ellaine! Halika na sa loob! Magstart na ang bidding!" Salubong sakanya ni Gelene

sa harap ng function hall. Halatang kanina pa siya nito hinahantay. "Okay ka lang?
Parang namumutla ka." Puna sakanya nito. Umiling siya. "Kinakabahan lang ako."

Nginitian siya ni Gelene. "This night will be worth remembering." Sabi nito.

Sabay na sila pumasok sa loob ng function hall. Agad na pinaakyat siya sa stage
para pagsalitain.

Sa totoo lang, nawala lahat ng kinabisado niyang speech nang makita niyang muli si
Mico. Bakit ba ganito? Nasasaktan siya? Eh siya naman ang may kasalanan ng lahat
eh.
"Good Evening everyone." Bati niya sa mga tao sa exhibit niya. "This night is a
very special night for me. Dahil first exhibit ko ito. Matagal ko na pong hilig ang
pagpipinta kaya lang marami ang nangyari noon kaya hindi ko masyadong napagtuunan.
But now, I am proud to show you my creations. Creations that came from my own
experiences in my escapade that lasted eight months. I want to show you how
beautiful the world is and how beautiful life is through my paintings. And let me
have this opportunity to thank the people that supported and helped me to make this
dream into a reality. Gelene and Rex, my parents, my friends and everyone who
believed in me. My angel, Ate Elisha, this one's for you too." Sabay tingin niya sa
taas.

"Enjoy the night everyone." Huling sabi niya bago bumaba sa stage. Isang palakpakan
ang binigay para sakanya at maraming sumalubong at nagpaabot ng kanilang papuri
sakanya.

"Everyone, the bidding will start now. If you want to place your bets, please raise
your number in your hands. Gusto ko lang rin po sabihin na half of the profits that
we will make tonight will be donated at Miss Ellaine's charity." Sabi ni Rex na
nagsisilbing host niya ngayon para sa bidding ng mga paintings niya.

Sinalubong siya ng kanyang parents. She hugged them.

"You are wonderful tonight, honey!" Bati sakanya ng Mommy niya.

"Your creations are also wonderful. Nagustuhan iyon ng mga kaibigan namin ng mommy
mo." Sabi naman ng Daddy niya.

"Thanks po." Pasasalamat niya sa mga ito.

"Are you okay?" Nag-aalalang tanong sakanya ng Mommy niya.

Tumango nalang siya at nagpaalam sa mga ito para mag-ikot at batiin ang iba pa
niyang bisita. Nang mapadaan siya sa buffet table ay napansin niya na may mga cute
na bata na naroon.

"Cake." Sabi nung isa.

"'Yaw! Juice." Sabi naman ng isa.

Napasin niyang kambal ang dalawang lalaki. Nilapitan niya ang mga ito. Halatang mga
bulol pa ang mga ito at parang magtatatlong taon palang ang mga ito.

"Hello!" Bati niya sa mga ito.

Hindi siya sinagot ng mga ito at tinitigan lang siya na parang isa siyang
aparisyon.

Bigla-bigla ay sabay na nagsitakbo ang mga ito palayo sakanya.

Nakangiting sinundan nalang niya ng tingin ang kambal at nagulat siya nang lapitan
ng mga ito si Dylan at Mitch na nakatingin sa isang painting niya.

Mabilis na nilapitan niya sina Dylan na napansin narin siya.

"Ellaine. Hello!" Bati sakanya ng mga ito.

"Ano'ng ginagawa niyo rito?" Nagtatakang tanong niya sa mga ito.

Natawa naman si Dylan. "You booked my function hall nang hindi nalalaman kung sino
ang may-ari nito?"

Nanlaki ang mga mata niya. "Sa'yo itong hotel?"

Tumango naman ito. "Kanina ko lang nalaman na ikaw pala nag may exhibit. Nakabalik
ka na pala." Sabi nito.

Tumango siya rito.

Niyakap naman siya ni Mitch. "Namiss kita! Well, anyways. We'll be placing our bids
too." Sabay taas nito sa isang number na hawak nito.

Napaisip tuloy siya kung nandito sina Dylan, ibig sabihin baka narito rin si Mico.
Tutal nakita niya ito kanina.

"Anak niyo?" Tanong niya sabay tingin sa kambal.

"Oo, magti-three na sila. Makukulit sobra." Sabi ni Mitch.

"The bidding's starting. Halina kayo." Aya niya sa mga ito.

Sumundo naman ang mga ito sakanya.

Tahimik lang siyang nakaupo sa tabi ni Mitch habang isa-isa niyang nakikita kung
paano ibenta ang mga paintings niya.

"The next painting shows the true meaning of love, " Sabi ni Rex at nakita niya na
tumingin ito at kumindat.

Nagtataka naman siya kung ano ang sinasabi nito.

Inilagay ang isang nakatakip na canvass sa stage sa may tabi ni Rex.

"Starting bid for this painting is at two thousand pesos." Pagkasabi nun ni Rex ay
tsaka nito inalis ang takip ng painting.

Napatayo siya biglasa kinauupuan nang makita ang painting niya kay Mico. Pininta
niya iyon noong nasa Korea siya at nang maalala niya si Mico dahil may nakita
siyang kamukha nito. Pininta niya iyon dahil namimiss niya si Mico.

At alam niyang itinago niya ang painting na iyon at piniling huwag isama sa
exhibit. At mas lalong hindi niya ibinebenta iyon!

"Five thousand pesos." Bid ni Dylan pagkatapos siyang tignan ng nakakaloko.

"It's not for sale." Sabi niya rito. Mabilis na umakyat siya sa stage at mariing
binulungan si Rex.

"That painting is not for sale, Rex!"

"Sorry, Ellaine pero nakita mo naman na maraming may gustong bilhin ang painting
mo. Yaan mo na, magpaint ka nalang ulit. Tsaka para naman ito sa charity." Sabi
nito bago magsalita sa mikropono. "Five thousand from Mr. Ford."

"Ten thousand!" Sigaw ng isang boses na galing pala kay Jeremie. "Hi! Ellaine! Ako
pala ang nag-cater ng event na ito." Sabay kaway nito sakanya.

Nakita niya si Colyn na malapit lang kay Jeremie at may kandong na lalaking bata.
Nanganak na pala si Colyn.

"Ten thousand from Mr. Chef there! Going once.."

"Twenty thousand!" Napalingon si Ellaine sa sumigaw at nakita si Adie na hawak ang

number habang nakaakbay sakanya si Marco. "Hi Ellaine! Kinasal na kami ni Marco ko!
Hindi ka umattend! Badtrip ka!" Sigaw nito na ikinatawa ng mga tao sa loob ng
function hall.

"Twenty thousand from Mrs. Montello right there.. going once.."

"Thirty thousand galing sa wallet ni Vicente!" Sigaw ni Erin na hila-hila si Vin
palapit sa pwesto nina Marco.

Napanganga nalang siya sa mga nangyayari sa paligid niya. Nahihilo na siya sa

sobrang gulat sa mga nangyayari.

"Thirty thousand from the two there, going once.. going twice.."

"A diamond ring.."

Napalingon siya sa gilid ng stage at doon nakita si Mico na umaakyat papalapit

sakanya. May hawak rin itong sariling mikropono.

"I would bid a diamond ring for the painter of that beautiful painting." Sabi nito
habang diretsong nakatingin sakanya.

Napasinghap siya sa sinabi nito. Tila pinako ang mga paa niya sa stage nang makita
si Mico.

Her heart was beating fastly dhil sa mga nangyayari ngayon. Hindi niya alam kung
ano na nga talaga ang nangyayari basta ang alam niya ay nasa harapan niya si Mico.

"Mico.." Mahinang sambit niya.

Hindi niya namalayan na nakababa na pala sa stage si Rex at tahimik na nanunuod ang
mga tao sakanila ni Mico.

"Hi, sweetie. I missed you." Sabi nito.

Hindi siya nakasagot dahil mabilis na kinabig siya ni Mico para yakapin.

"I missed you so much." Bulong nito sakanya.

Kusang yumakap pabalik ang mga kamay niya kay Mico. She really misses this man.

"I.. I missed you too." Bulong niya rin at ibinaon ang mukha niya sa balikat ni
Mico.
"I can see that you've found yourself." Sabi nito nang magkahiwalay sila ng yakap.

Umiling siya. "Not yet."

Kumunot ang noo nito. "Bakit?"

"Because you're not yet with me." Pag-amin niya.

Isang ngiti ang sumilay sa labi nito.

"Ako parin ba, Mico? Kasi ikaw parin eh." Sabi niya.

Wala na siyang pakiealam kung marami man ang nanunuod.

Lumapit si Mico sakanya at hinawakan ang magkabilang pisngi niya. "Wala ako rito,
kung hindi parin ikaw ang mahal ko." Sabi nito tapos bigla nalang nito sinakop ang
labi niya. They can heat the loud cheers that came from the audience around them.

Nang maghiwalay ang labi nila, may kung ano'ng dinudukot ito sa bulsa.

"Shit." He cursed under his breath.

"What?" Takang tanong niya.

"Mico! Bobo mo, eto iyong singsing." Tawag nung babae kanina sa lobby kay Mico
habang lumapit sa stage. May hawak itong velvet box at iniaabot kay Mico.

Natawa si Mico. "Kinakabahan kasi ako. Thanks, Princess." Sabi nito habang
tumatawa.

Pagkatapos kunin nito ang singsing ay lumapit sakanya si Mico.

"Sino siya?" Hindi na niya napigilang itanong ito.

"Si Princess, pinsan ko. Designer siya ng jewelries." Sagot nito.

Natawa siya na ikipinagtaka ni Mico. "Bakit?"

"I thought she was your girlfriend. Iiyak na sana ako kanina eh." Pag-amin niya.
Natawa rin si Mico at binigyan siya ng magaang halik sa labi. "Ikaw lang ang mahal
ko." Sabi nito.

Bago siya makasagot ay bigla nalang itong lumuhod sa harapan niya.

"Ellaine Manansala, nabasa mo na ba ang diary ni Elisha?" Tanong ni Mico.

Then she remembered what is written at the last page of the diary. Bigla ay
napangiti siya.

"Yes." Sagot niya at sabay lahad ng kamay niya rito.

"Kung ganoon.." Isinuot ni Mico ang singsing sakanya at tsaka tumayo.

Humarap ito sa mga tao at nagsalita. "Pasensya na kayo dahil hindi for sale ang
painting na ito. At Ninang, Ninong.." Tawag ni Mico sa parents niya. "Kikidnapin ko
po muna si Ellaine."

Gulat na napatingin siya kay Mico pero bigla nalang siyang napatili nang pangkuin
siya nito at ilabas ng function hall at hotel nakita niyang hinabol pa sila ng
barkada ni Mico at kumaway pa.

"Saan tayo pupunta?" Nagtatakang tanong niya.

"You'll see." Kindat sakanya ni Mico.

Ah. What the heck! I can go anywhwre, as long as I'm with him.

----- Epilogue

Dear Diary,
Naging kami na ni Mico ngayon! Sinagot ko na siya, ang saya-saya ko! Kaya lang..
napansin kong malungkot si Ellaine. Alam ko.. alam ko na nasasaktan ko siya ngayon.
Pero ano'ng magagawa ko? I also love him. I'm sorry Ellaine.

"Dito? Dito ang getaway place mo?" Natatawang tanong ni Ellaine kay Mico. Sa rancho
nito siya dinala nang sabihin nito sa harap ng maraming tao na 'kikidnapin' daw
siya nito.

Lumapit sakanya si Mico at niyakap ang bewang niya at pinakatitigan siya. "Alam mo
ba noong umalis ka, sabi ko sa sarili ko na aangkinin kita by hook or by crook?"
Napangisi si Ellaine. "So this your definition of by hook or by crook? Eh sumama
ako ng kusa sa'yo." Biro niya rito.

Piningot ni Mico ang ilong niya tsaka ay tumawa rin. Sobrang kaliyahan ang umaapaw
sakanya sa tuwing naririnig ang malutong na tawa ni Mico. Tila ba'y wala na rin
itong mabigat na dinadala katulad niya. And siguro sa loob ng walong buwan they
learned how move on and let go, iyon nga lang hindi sa isa't-isa.

"What can I do? Masyado akong hot para hindian mo."

Napaismid nalang si Ellaine at hinatak nalang ang batok ni Mico at mariing

hinalikan ito.

Diary, alam mo bang monthsary namin ni Mico ngayon? Dapat magdedate kami ng kami
lang, but we went to Ellaine's school. May play kasi siya kaya sabi ni Mico na
panuorin namin at gusto daw niyang makita si Ellaine. Pumayag nalang ako since
gusto ko rin naman pero hindi ko maiwasang magselos. Tama ba ito?

"Mico, saan mo ba ako dadalin?" Tanong ni Ellaine habang may nakapiring sa kanyang
mga mata, hawak-hawak siya ni Mico sa bewang at ang isa ay sa kanang kamay niya at
inaalalayan papunta sa kung saan mang lugar.

Habang papalapit ay may naririnig siyang lagaslas ng tubig, parang nahuhulaan niya
na kung saan siya nito dadalin.

"Ready?" Bulong ni Mico sa tenga niya na nagpanginig sakanya.

Hindi nalang siya sumagot at tumango nalang. Excited na siyang makita kung ano ba
ang pakulo nitong si Mico. Dalawang araw na sila rito sa rancho ni Mico at masaya
siya dahil nakabalik siya ulit rito.

Dahang-dahang tinanggal ni Mico ang nakapiring sa kanyang mata at unti-unting nag-

adjust ang paningin niya.

Napasinghap si Ellaine nang makita ang ganda ng paligid. Tama siya ng hula, sa
falls siya nito dinala. Pero hindi niya ineexpect na pagagandahin nito ang paligid.

Sa may tila batis ay may mga nakalutang na mga kandila. May mga nakasabit na mga
iba't-ibang kulay ng ilaw sa mga sanga ng puno. It was like a magical garden. And
Mico made it himself.

Nakangiting binalingan niya si Mico. "Ano ito?" Tanong niya.

Napasinghap siya nang bigla itong lumuhod ulit sa harap niya. "Mico?"
Kinuha ni Mico ang kaliwang kamay niya at hinubad ang suot na singsing at inilipat
sa kanang palasingsingan niya. Sunod na ginawa nito ay ang pagdukot ng panibagong
singsing sa bulsa nito.

"Sweetie, alam ko corny na itong ginagawa ko pero gusto ko ulit itong gawin. Medyo
palpak at kinakabahan kasi ako noong nasa exhibit tayo." Wika nito at hinawakan
muli ang kaliwang kamay niya. "Ellaine Manansala, mahal na mahal kita. Siguro tama
ang ate mo na matagal na akong may pagtingin sa'yo, iyon nga lang masyado ka pang
bata noon. The first time I saw you again with your expensive dirty clothes, sabi
ko sa sarili ko na eto na, eto na ang magbibigay sa'kin ng gulo. Totoo naman, dahil
ginulo mo ang utak at puso ko. Kaya Ellaine Manansala, panagutan mo ang gulong
hatid ko sa'kin at pakasalan mo ako." Wika ni Mico tapos ay sinuot na sa
palasingsingan niya ang bagong singsing.

Natawa naman siya sa huling sinabi nito. "Is that even a question?"

Tumayo si Mico at pinagdikit ang mga noo nila. "No, because I will never give you a
chance to walk away from me again." Bulong nito sa tapat ng labi niya.

Dear Diary, napapansin ko na talaga ang sobrang closeness nina Mico at Ellaine.
Kanina napagalitan kasi si Ellaine nanaman ni Daddy kaya mabilis ko siya hinanap
para aluin. I love my sister so much kaya ayoko na nakikita siyang umiyak. Nakita
ko siya sa garden, at doon nakita ko yakap siya ni Mico. Then I realized, hindi
lang ako ang may mahal kay Ellaine.

Pati boyfriend ko ay mahal rin ito. Alam ko naman na mahal rin ako ni Mico, wala
akong pagdududa doon pero hindi ko talaga maiwasang mag-isip. Mico has this special
affection towards Ellaine. Pero siguro nga, kapatid lang talaga ang tingin nito
tulad ng palaging sinasabi sa'kin ni Mico.

"Ready ka na?" Tanong ni Erin sakanya.

Araw na ng kasal niya ngayon at sobrang kinakabahan siya. One month lang nila
isinaayos ang kasal nila ni Mico. Paano ba naman, sabi nito na mas maganda ang mas
maaga. Buti nalang nandiyan ang barkada para tumulong, pati ang mga parents nila ni
Mico ay sobra ang pag-aasikaso sa kasal nilang dalawa.

She's wearing a white long gown that is a little conservative in front but daring
at the back which exposes her back. Si Colyn ang nagdesign ng lahat ng gowns ng mga
bridesmaid at gown niya. Si Erin naman ang pinili niyang maid of honor.

"Marami bang tao sa labas?" Tanong niya.

Sa green fields sa rancho ng mga Illustre gaganapin ang kasal nila. Doon ang gusto
niyang lugar dahil may isang cliff roon kung saan tanaw na tanaw ang magandang
langit at araw kaya pinili nila na hapon sila ikasal na sakto sa sunset.

"Oo, at ikaw nalang ang kulang." Nakangiting sagot ni Erin.

Narinig nilang may kumatok at pumasok ang parents niya. Lumabas naman si Erin para
bigyan sila ng oras na makapag-isa.

"Ang ganda ng anak ko." Naiiyak na sabi ng Daddy niya.

Natawa sila ng Mommy niya. "Huwag kang umiyak, Daddy." Sabi niya.

"Hayaan mo na iyang Daddy mo. Masaya lang iyan. Teka, isuot mo ito."

May kinuha ang Mommy niya sa purse nito at pumunta sa likod niya. Naramdaman nalang
niya na may malamig na dumampi sa may leeg niya. Tinignan niya kung ano iyon at
napasinghap siya nang makita na kwintas iyon ng ate niya.

"Elisha would be happy that her sister is now marrying the right man." Naiiyak
narin ang Mommy niya.

She held her sister's necklace and closed her eyes.

Thank you,sis. Mahal na mahal kita.

Dear Diary, it's my sister's birthday today. But she's not happy. Even Mico noticed
that she's not happy. Kaya naman nag-suggest si Mico na i-surpsrise namin si
Ellaine kaya naisip ko na pumunta kami sa gusto nitong puntahan. At sa Tagaytay nga
niya napili. Pupunta na kami doon ngayon kaya lang naisipan kong magsulat muna
dito. Alam narin pala ni Mico na doon kami pupunta at nagprisinta itong siya nalang
daw mag-ayos ng pagse-celebrate-an namin. He really wants to make Ellaine happy.
Kaya kung ako papipiliin, if ever na mawala ako, I'll love to see Ellaine and Mico
end up together. Oh well, that's just a random thought of mine. Bye Diary! Pupunta
kaming Tagaytay!

Pumainlanlang ang magandang tunog ng violin at saxophone nang dumating na si

Ellaine. Nagsitayuan ang mga tao para makita ang bride.

Inabutan naman siya ni Vin - na bestman niya - ng panyo. "Oh, maiyak ka pa." Biro
nito sakanya.

Siniko niya ito sa tagiliran ng mahina. "Inggit ka lang kasi hindi ka mapansin ni
Erin."

Mahinang napadaing si Mico nang kurutin siya ni Vin sa pwet niya. "Ulol ka, sabi na
nga ba ako ang gusto mo eh." Sabi niya rito.

Nakita pa ni Mico sina Dylan,Jeremie at Marco na nagtatawanan habang nakatingin

sakanila ni Vin.

Hindi na nakasagot si Vin dahil malapit na si Ellaine sakanila. Napangiti siya ng

malaki nang matignan ang babaeng mahal niya ng husto.

Napakaganda nito sa suot na gown na gawa ni Colyn. At mas lalo itong gumanda nang
ngitian siya nito. Inabot sakanya ng Ninong niya ang kamay ni Ellaine. Inalalayan
niya si Ellaine papunta sa harap ng pari na magkakasal sakanila.

"Friends, we are gathered here today to witness the holy matrimony of these two
people as they vow to God their love for each other." Pagsasalita ng pari.

Hindi na alam ni Mico kung ano ba ang pinagsasasabi ng pari sa buong seremonya
basta hawak niya lang ang kamay ni Ellaine at paminsan-minsan hinahalikan. Nagtuon
nalang siya ng atensyon nang tanungin na sila ng pari at sumagot naman sila ng 'I
Do'.

"Dominico Illustre. My Mico.Matagal ko nang pinangarap ang maikasal sa'yo. Akala ko

nga nakalimutan na kita, pero hindipala. Hinding-hindi dahil nang mapadpad ako dito
sa lupain mo alam ko na susuungin ko ang malaking gulo na dadating sa'kin at iyon
nga ang mahalin kang uli. Salamat dahil hindi ka sumuko sa kaartehan ko, sa
kamalditahan ko, sa insecurities ko. Salamat dahil minahal mo parin ako sa kabila
ng lahat ng nasabi ko. Salamat dahil hinintay mo ako. At salamat dahil nandito ka
ngayon at makakasama ko habang buhay. Mahal na mahal kita, sweetie. Kahit ang corny
ng tawag mo sa'kin ayos lang basta maiparating ko lang sa'yo na mahal kita."

Nagsimula nang magtubig ang mga maya niya dahil sa sayang bumabalot sa buong
pagkatao niya. He held Ellaine's hands.

"Ellaine Manansala. Sweetie ko. Nasabi ko na nga ata ang lahat sa'yo. Kilalang-
kilala mo na ako. Stalker ata kita noon pa eh." Biro niya na ikinatawa ng mga tao.
"Pero, ang totoo ako ang stalker mo. Lagi kong alam ang mga ginagawa mo noong mga
bata pa tayo, lagi akong naroon kung nasaan ka. At nang magkita ulit tayo, tulad
nga ng sabi ko nagdala ka rin ng gulo sa buhay ko. Sorry dahil iniwan kita sa
panahong kailangan mo ako, sorry dahil nasaktan kita. Salamat dahil dumating ka
muli sa buhay ko at pinarealize sa'kin na patuloy parin ang buhay. At pangako na
mamahalin kita hanggang sa kabilang buhay."

They exchanged their wedding rings and faced the priest.

"You may now kiss the bride."

Iyon lang talaga ang hinintay niya sa buong seremonyas. Dear Diary, ako ito si
Mico. Last entry na ito. Nabasa ko lahat ng laman mo, nalulungkot ako dahil wala na
ang may-ari sa'yo. Pero alam ko na masaya na siya kasama ang Diyos. Mabait na tao
si Elisha. Kaya nga minahal ko siya. Totoong minahal ko siya. At hindi ko alam na
nagseselos na pala siya sa tuwing malapit ako kay Ellaine. Pero hindi siya
nagsalita. Dito niya pala sinasabi lahat ng hindi niya masabi. Siguro nga, tama si
Elisha. I have this special affection kay Ellaine na sakanya ko lang talaga
naipapakita. Maybe because I'm more comfortable when I'm with her. I don"t know.
Hindi ko na matandaan. Matagal na iyon kasi.

Elisha, kung binabasa mo ngayon ito gusto ko lang mag-sorry kung nasaktan man kita
noon. Gusto ko lang sabihin na minahal talaga kita. Salamat dahil hindi ka nagtanim
ng galit sa'kin. Salamat dahil alam ko na masaya ka para sa'kin, sa kapatid mo.
Bantayan mo siya lagi ha? At pangako, aalagaan ko si Ellaine.

At ikaw Ellaine! Kung binabasa mo ito, hayan na ah. Nagpaalam na ako sa Ate mo. At
binigyan naman na pala niya tayo ng basbas. Kaya pwede bang pakasalan mo ako?

Nagsindi ng kandila si Ellaine at inalayan ng munting dasal ang Ate niya.

Ate, kamusta ka na? Namimiss na kita. Alam ko na lagi mo kaming binabantayan.

Pasensya ka na kung hindi kami nakadalaw nung death anniversary mo last week ah?
Pero narecieve mo ba yung prayers namin? Kakauwi langkasi namin galing rancho. Ate,
bantayan mo ako ah. Lalo na ngayon kailangan ko ng lakas. Mahal na mahal kita Ate.

"Halika na?" Tanong sakanya ni Mico.

Tumango siya. Inalalayan naman siya ni Mico tumayo dahil hirap na siya dahil sa
sitwasyon niya.

"Ayos ka lang?" Nag-aalalang tanong ni Mico sakanya.

Tumango siya at hinalikan ng magaan si Mico sa labi. Nginitian siya ni Mico at

hinaplos ang malaking tiyan niya.

Kabuwanan na niya ngayon at isa sa mga araw na ito ay manganganak na siya. Excited
na nga sila ni Mico eh. Noong isang araw lang ay dinalaw nila si Adie na
kapapanganak lang sakanilang anak na babae na si Ailee Dane Montello.

Pabalik na sila sa kotse nang bigla siyang makaramdam ng pagkirot sa tiyan niya.

"Aray!" Hawak niya sa tiyan niya. Mabilis naman siyang dinaluhan ni Mico at
inalalayan.

"What? Masakit ba?" Tanong ni Mico.

"Aray!" He held Mico's arm for support habang ang isang kamay ay sapo ang tiyan.
Napatingin siya sa kanyang ibaba nang maramdaman na may likido na bumababa sa hita
niya.

"Mico! Manganganak na ako!" Tili niya nang makitang pumutok na ang patubigan niya.

Mabilis na binuhat siya ni Mico at isinakay sa kotse. Nilagyan siya nito ng

seatbelt at mabilis na nag-drive. May tinawagan ito sa telepono at nilagay sa tenga
ang earphone.

"Hello!Mama! Si Ellaine po manganganak na. Papunta na kami sa ospital niya.

Pakidala nalang po yung mga gamit niya."

Mama ang tawag ni Mico sa Mommy niya.

"Aray! Oh my God!" Daing ulit niya.

"Malapit na tayo, sweetie." Sabi ni Mico.

Halos sampung oras ang nakalipas at nakapanganak siya ng malusog na baby girl.

"Hi, how are you feeling?" Malambing na tanong ni Mico nang makitang gising na
siya. Nakita niyang ganoon parin ang suot nito.

"Great. I'm feeling great. Where's our baby?"

Ngumiti naman ito at umalis muna sa harap niya. Maya-maya lang ay may dala na itong
malusog at cute na baby. Inilapag ni Mico ang baby nila sa tabi niya at umupo naman
ito sa silya sa gilid ng kama niya.

"Elisha Min." Sambit niya.

Napagkasunduan nila ni Mico na ipangalan ang anak nila sa Ate niya, dahil tulad ng
ate niya, anghel nila ang baby nila.

"She's pretty like her mother." Puri ni Mico.

Napaluha siya habang tinitignan ang anak.

"Ellaine.." Tawag sakanya ni Mico.

Tinignan niya ito. "Hmm?"

Hinalikan siya nito sa noo. "Thank you for coming into my life. And thank you for
bringing baby Elisha to us." Sabi ni Mico habang naluluha narin.

Nginitian niya ito. "I love you, Mico. Kayo ni Baby Elisha. Mahal na mahal ko
kayo."

Hinaplos ni Mico angbuhok niya. At hinaplos rin nito ang pisngi ni Baby Elisha
gamit ang daliri nito. "I love you too, sweetie. Kayo ni Baby Elisha ang buhay ko."

Tinitigan siya ni Mico sa mata. "I'm willing to face any trouble as long as you're
by my side."

Tumawa siya ng mahina dahil medyo pagod parin siya. "Just like the trouble I gave
you?"
Tumawa rin si Mico sa sinabi niya at hinalikan ulit siya ngayon sa labi. "Kung ikaw
ang magbibigay ulit sa'kin nun. I'm willing to fall again."

Hahalikan sana siya ni Mico sa labi nang biglang umiyak si Elisha Min.

Sabay silang napatawa ni Mico.

"Looks like Elisha's giving us the new kind of trouble." Komento ni Mico.

Napailing nalang si Ellaine at masayang pinagmasdan ang mag-ama niya.

This is the kind of life she wanted. Sana nga lang nandito ang Ate niya, pero
siguro nga talagang mangyayari iyon. Hindi natin masasabi kung ano ang plano ng
Diyos sa buhay ng isang tao. Basta siya, hangga't may lakas pa siya ay gagawin
niyang masaya at puno ng pagmamahal ang bawat araw nila ni Mico kasama ang kanilang
anghel na si Baby Elisha Min Illustre.

END

-------
VOTE AND COMMENT.
FOLLOW ME ON TWITTER AND INSTAGRAM @kendeyss

ALL RIGHTS RESERVED TO THE OWNER

OF WATTPAD.COM AND ALSO
ALL RIGHTS RESERVED TO THE AUTHOR
OF THIS BOOK

BY CONVERTING THE BOOK, YOU HAVE

ACCEPTED TO THE TOS OF WATTPAD
AND ALSO
WOULDN'T POST ANY OF THE CONTENTS
CONTAINED IN THIS FILE BY ANY MEANS
ELECTRONIC OR PRINTED, WITHOUT
THE CONSENT OF THE AUTHOR.

All Right Reserved ® 2014

© YGDara.