ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΣΑΪΚΣ - ΠΙΚΟ

Ως γνωστόν, κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Αυτοκρατορική

Γερμανία συμμάχησε με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, στον πόλεμο που
ξεκίνησε (μαζί με την Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία), με στόχο την
παγκόσμια κυριαρχία.

Και κατά την διάρκεια του πολέμου αυτού, ήρθε σε μετωπική σύγκρουση με
τις δυνάμεις της Αντάντ (κυρίως την Μεγάλη Βρετανία, την Γαλλία, την Ρωσική
Αυτοκρατορία και μετέπειτα τις ΗΠΑ).

Στο δε μέσο της σύγκρουσης αυτής, οι πιο σημαντικές τότε δυτικές

αποικιοκρατικές δυνάμεις (Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία), όντας σε λυκοσυμμαχία
μεταξύ τους, προχώρησαν στην Συμφωνία Σάικς –Πικό, πιο επίσημα γνωστής
ως: «η Συμφωνία της Μικράς Ασίας», στο Λονδίνο.

Αυτή, ήταν ουσιαστικά ένα μυστικό σύμφωνο που συνήφθη τον Μάιο του
1916, ανάμεσα στην Μεγάλη Βρετανία και την Γαλλία, με την συναίνεση και
της Ρωσίας.

Η δε ονομασία της συμφωνίας αυτής, προέρχεται από τα ονόματα των

συνταγματαρχών, Μαρκ Σάικς της Μεγάλης Βρετανίας, και Ζωρζ Πικό της
Γαλλίας, που ήταν οι διπλωμάτες, οι οποίοι διαμόρφωσαν τους όρους της.

Ουσιαστικά, σύμφωνα με τους όρους της Συμφωνίας Σάικς –Πικό, γινόταν

διαμοιρασμός των σφαιρών επιρροής της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και
της Ρωσίας, στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Μέση Ανατολή
(σημερινή Τουρκία, Ιράκ, Συρία, Λίβανος, Ιορδανία).

Ταυτόχρονα, οι Αγγλογάλλοι, ήθελαν να δημιουργήσουν ένα νέο μέτωπο και

να αντιμετωπίσουν την τζιχάντ, που είχε κηρύξει, ο Τούρκος Σουλτάνος, που
υποστηριζόταν από την Γερμανία, ως ο νόμιμα αναγνωρισμένος Χαλίφης
όλων των μουσουλμάνων, στις αποικίες των Συμμάχων με μουσουλμανικό
πληθυσμό.

Πιο αναλυτικά, οι όροι της Συμφωνίας Σάικς Πικό, προέβλεπαν τα εξής, μετά
το πέρας του Α’ Παγκοσμίου πολέμου και την επικείμενη νίκη των Συμμάχων:

α) Πως η Ρωσία θα αποκτούσε την επαρχία του Ερζερούμ, του Βαν, της
Τραπεζούντας και του Μπιλίς.

(Στην Ρωσία, οι Αγγλογάλλοι, είχαν υποσχεθεί επίσης, ότι θα της

παραχωρούσαν την πλήρη διοίκηση των Στενών και της Κωνσταντινούπολης,
μετά το πέρας του Πολέμου).

β) Η Γαλλία θα αποκτούσε τον Λίβανο, τα παράλια της Συρίας, τα Άδανα, την

Κιλικία, το Γκαζίαντεπ, την Ούρφα, το Μαρντίν, το Ντιγιάρμπακιρ και την
Μοσούλη.
γ) Η Μεγάλη Βρετανία θα αποκτούσε την νότια Μεσοποταμία με την Βαγδάτη
και τα λιμάνια της Χάιφας και της Άκρας (σημερινό Ισραήλ).

(Όλες αυτές οι περιοχές, θα βοηθούσαν παράλληλα την Μεγάλη Βρετανία, να

προστατεύσει, τόσο τα Βρετανικά συμφέροντα στην διώρυγα του Σουέζ, όσο
και την βασική ναυτική διαδρομή της προς την Βρετανική Ινδία).

δ) Η Παλαιστίνη θα τίθοταν υπό διεθνές καθεστώς. Επίσης, το Σύμφωνο

προέβλεπε, ότι στις περιοχές που θα άνηκαν στην Βρετανική και στην γαλλική
σφαίρα επιρροής, θα σχηματιζόταν μια συνομοσπονδία αραβικών κρατών ή
ένα ανεξάρτητο αραβικό κράτος.

Ταυτόχρονα όμως με τις μυστικές (παρασκηνιακές) αυτές διαπραγματεύσεις,

η Μεγάλη Βρετανία, είχε προβεί επίσημα σε διαπραγματεύσεις με τους
Άραβες, οι οποίοι είχαν ξεσηκωθεί στο πλευρό των Βρετανών, κατά της
κυριαρχίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (με την καθοδήγηση του
Βρετανού ταγματάρχη Λώρενς, γνωστού ως «ο Λώρενς της Αραβίας»-
https://hellenicsunrise.blogspot.gr), υπό την ηγεσία του (εμίρη-φύλαρχου)
Σαρίφ Χουσεΐν μπιν Αλί της Μέκκας.

Συγκεκριμένα, του είχαν υποσχεθεί, μέσω του Βρετανού ύπατου αρμοστή

στην Αίγυπτο, Χένρι ΜακΜαόν, πως σε περίπτωση στρατιωτικής νίκης έναντι
των Οθωμανών, αυτός θα γινόταν βασιλιάς ενός μεγάλου Αραβικού κράτους,
το οποίο θα περιείχε πολλά πρώην εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
(Συρία, Ιράκ, Ιορδανία, Λίβανο και ολόκληρη την περιοχή της Παλαιστίνης).

Όμως, με βάση την συμφωνία Σάικς Πικό, οι περιοχές αυτές που του έταζαν,
ανήκαν είτε στους Γάλλους, είτε στους Βρετανούς. Επομένως μία από τις δύο
πλευρές θα «ριχνόταν» και ήταν ξεκάθαρο ποια πλευρά ήταν η πιο αδύναμη:
οι Άραβες που αγωνίζονταν για την ανεξαρτησία τους.
Η μυστική συμφωνία που διαπραγματεύτηκαν οι Σάικς Πικό, οδήγησε τελικά
στην δημιουργία κρατών, τα οποία εξυπηρετούσαν τα γεωπολιτικά
συμφέροντα των μεγάλων αποικιακών δυνάμεων και δεν αντανακλούσαν τις
κοινωνικές, θρησκευτικές και εθνοτικές πραγματικότητες της περιοχής.

Αλλά δεν ήταν οι Άραβες, οι μόνοι στους οποίους είχαν δώσει παρεμφερείς
και αντικρουόμενές υποσχέσεις οι Βρετανοί:

Στις 2 Νοεμβρίου του 1917, και ενώ η εξέγερση κατά των Οθωμανών
εξελισσόταν νικηφόρα για τους Άραβες, που ονειρεύονταν ανεξαρτησία τους
από τους Τούρκους, ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών, Άρθουρ Τζέιμς
Μπάλφουρ, απέστειλε μία επιστολή, στον ηγέτη της Εβραϊκής κοινότητας της
Μεγάλης Βρετανίας, τον Λόρδο Ρότσιλντ, ζητώντας του, να την διαβιβάσει
στην Διεθνή Σιωνιστική Ομοσπονδία.

Πρόκειται για την γνωστή «Διακήρυξη Μπάλφουρ», όπως θα μείνει στην

ιστορία, σύμφωνα με την οποία, δίνονταν η υπόσχεση των Βρετανών, για την
εγκαθίδρυση μιας «Εβραϊκής πατρίδας» στην Παλαιστίνη, με σεβασμό στα
δικαιώματα των λαών που ζούσαν ήδη στην περιοχή.

Ως αντάλλαγμα, η Εβραϊκή κοινότητα καλούταν να ενθαρρύνει τις ΗΠΑ να

εισέλθουν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κυρίως, μέσω της μεγάλης πολιτικής
και οικονομικής επιρροής που ασκούσε το τραπεζικό εβραϊκό λόμπι στις ΗΠΑ.
Παράλληλα, η «Διακήρυξη Μπάλφουρ»,  ήταν και μία «ανταμοιβή» προς τον
Βάισμαν, τον μετέπειτα πρώτο πρόεδρο του Ισραήλ, για την δημιουργία του
γνωστού εκρηκτικού υλικού TNT, του οποίου την φόρμουλα παρέδωσε στους
Συμμάχους, κάτι που τους βοήθησε σημαντικά στην τελική τους νίκη κατά των
Γερμανών.

Η «Διακήρυξη Μπάλφουρ», περιελήφθηκε τρία χρόνια αργότερα, στην

Συνθήκη των Σεβρών, με την οποία καταργήθηκε οριστικά, η πάλαι ποτέ
Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η Μεγάλη Βρετανία πήρε υπό την εντολή της τα εδάφη της Παλαιστίνης,
κατόπιν αποφάσεως της Κοινωνίας των Εθνών και οι Εβραίοι της Διασποράς
ενθαρρύνθηκαν να μεταναστεύσουν κατά χιλιάδες στην «Γη της Επαγγελίας»
και των προγόνων τους.

(Η Συνθήκη των Σεβρών, δημιούργησε παράλληλα την Μεγάλη Ελλάδα, των

δυο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών, ενώ σύμφωνα με τους όρους αυτής,
προβλέπονταν και η δημιουργία, ενός ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους.

Επιπλέον, η Οθωμανική Αυτοκρατορία παρέδιδε την κυριαρχία της

Μεσοποταμίας-Ιράκ, της Παλαιστίνης και της Υπεριορδανίας στην Μεγάλη
Βρετανία ως προτεκτοράτα της Κοινωνίας των Εθνών, την Συρία και τον
Λίβανο στην Γαλλία επίσης ως προτεκτοράτα και την υπαγωγή της Ανατόλιας
στην σφαίρα επιρροής της Ιταλίας.

Η Χετζάζη, η οποία είναι μέρος της σημερινής Σαουδικής Αραβίας, το

Κουρδιστάν και η Αρμενία, θα γίνονταν επίσης ανεξάρτητα κράτη).

Αυτό το γεγονός, προκάλεσε την μεγάλη αντίδραση των ντόπιων Αράβων,

λόγω της μεγάλης διαταραχής της προπολεμικής πληθυσμιακής ισορροπίας
της περιοχής, λόγω της συνεχούς εισροής, νέων Εβραίων εποίκων σε αυτή
(που έρχονταν στην Παλαιστίνη, είτε αυτόβουλα, είτε λόγω των διωγμών του
Χίτλερ).

Σταδιακά, οι Εβραίοι έποικοι, δημιούργησαν την (απελευθερωτική για τους

Εβραίους και τρομοκρατική για τους Άραβες) οργάνωση της «Χαγκάνα», η
οποία ανέλαβε σύντομα αιματηρή δράση κατά των εχθρών τους, ενώ οι
Βρετανοί, εφαρμόζοντας την γνωστή τακτική του «διαίρει και βασίλευε»,
άφηναν τις δύο κοινότητες να σκοτώνονται μεταξύ τους, χωρίς να
επεμβαίνουν σχεδόν καθόλου.
Μια τακτική, που εφάρμοσαν πιο εκτεταμένα το 1948, όταν αποχώρησαν
οριστικά από την διοίκηση της περιοχής, και δημιουργήθηκε το κράτος του
Ισραήλ σε παλαιστινιακά εδάφη, «αφήνοντας» τους δυο αυτούς αντίπαλους
λαούς, να αλληλοσκοτώνονται μέχρι και σήμερα.

(Ολόκληρο το κείμενο της Διακήρυξης ήταν το εξής:

2 Νοεμβρίου 1917

«Αγαπητέ Λόρδε Ρότσιλντ, έχω την μεγάλη ευχαρίστηση να μεταφέρω, εξ

ονόματος της κυβέρνησης της Αυτού Μεγαλειότητος, την ακόλουθη δήλωση
συμπάθειας για τις εβραϊκές σιωνιστικές φιλοδοξίες, η οποία έχει υποβληθεί
και εγκριθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο.

Η κυβερνητική άποψη της Αυτού Εξοχότης με την εύνοια εγκαθίδρυσης στην

Παλαιστίνη μιας εθνικής πατρίδας για τον εβραϊκό λαό, και θα καταβάλλουμε
κάθε δυνατή προσπάθεια για να διευκολύνουμε την επίτευξη αυτού του
αντικειμένου, υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι τίποτα δεν θα γίνει το οποίο
μπορεί να θίγει τα πολιτικά και θρησκευτικά δικαιώματα των υφιστάμενων μη
εβραϊκών κοινοτήτων στην Παλαιστίνη, ή πολιτικής θέσης δικαιώματα που
απολαμβάνουν οι Εβραίοι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα.
Θα σας ήμουν ευγνώμων εάν φέρνατε τη δήλωση αυτή σε γνώση της
Σιωνιστικής Ομοσπονδίας».

Με τιμή,

Άρθουρ Τζέιμς Μπαλφούρ).

Τελικά, η Συμφωνία Σάικς Πικό, θα αποκαλυφθεί μετά την «Ρωσική

Επανάσταση» (πραξικόπημα-https://hellenicsunrise.blogspot.gr), από την τότε
Σοβιετική κυβέρνηση του Λένιν, στο τέλος του 1917.

Θα συμβολίσει για τους Άραβες την αποικιοκρατική εξαπάτηση και θα

εξοργίσει τον Λώρενς της Αραβίας, που επιφορτίσθηκε με την οργάνωση της
αραβικής εξέγερσης τον Ιούνιο του 1916.

Από τα γεγονότα, που ακολουθήσαν το τέλος του πολέμου (και την ήττα των
Γερμανών), στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, τα σημαντικότερα, ήταν η
πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας στην Τουρκιά από τον Κεμάλ
Αττατούρκ, μετά την Μικρασιατική καταστροφή, με την παράλληλα οριστική
καθαίρεση του Χαλίφη-Σουλτάνου, από την ηγεσία της χώρας αυτής, όπως
και η λυκοφιλική συμμαχία του, με την ΕΣΣΔ (κατά της πατρίδας μας), κατά
την διάρκεια της Μικρασιάτικης Εκστρατείας.

Στην εποχή μας, έχουμε για μία ακόμα φορά, την διεξαγωγή, εδώ και εφτά
χρόνια, ενός «Παγκοσμίου Οικονομικού Πολέμου», τον οποίο ξεκίνησε και
πάλι η Γερμανία, η οποία έχει  συμμαχήσει και πάλι  με την Τουρκία, με στόχο
την παγκόσμια κυριαρχία.