ΑΥΔΗΝΑΙΟΣ

Αυδηναίος. Το όνομα αυτού του μηνός δεν

καταγράφεται πουθενά από ό, τι γνωρίζουμε
συγκρινόμενο με κάποιο μήνα της Αττικής, αλλά
πρέπει να απαντάται στον αττικό Ποσειδεώνα,
είτε τον Α’ είτε τον Β’, σε κάθε έτος του κύκλου. Ο
Ιώσηπος , τον αναφέρει τακτικά και τον ταυτίζει
με τον μήνα Tebeth του δικού του ημερολογίου, ο
οποίος απαντούσε επίσης στον Ποσειδεώνα. Όσον
αφορά την ορθογραφία, εμφανίζεται επίσης με τη
μορφή : Aυδηναίος, και στις επιγραφές με την
μορφή του : Αυδναίου από την οποία πιθανώς
συμπεραίνω ότι είναι προερχόμενη από τη μορφή
του : Aυδυναίου, και το φωνήεν -υ, ήταν φυσικά
σύντομο. Δεν έχω όμως καμμία αμφιβολία, ότι η
ορθή ορθογραφία από την πρώτη στιγμή ήταν :
Αυδυναίος.
Όσον αφορά το έτυμον του ονόματος, εδώ
πρόκειται για μια πιο δύσκολη ερώτηση. Σύμφωνα
με την αναλογία, φαίνεται ότι προέρχεται από το :
Αυδυνάς, και Αυδυνάς εκ πρώτης όψεως, θα
διαφαινόταν ότι είναι μακεδονική μόνον νύξη για
ένα από τα ονόματα και τους τίτλους του
Πλούτωνος, : Αϊδωνεύς ή Αϊδονεύς, κατά την οποία
η αρχική θεμελιώδης έννοια του ονόματος που
προέκυψε ήταν αυτή του μηνός του Πλούτωνος.
Και πράγματι, έπειτα από την καλύτερη εκτίμηση
που κατάφερα να δώσω σε αυτό το θέμα, δηλαδή
την αληθινά πραγματική εξήγηση των ονομάτων
των Μακεδονικών μηνών, έχω έρθει στο
συμπέρασμα ότι πρέπει να έχει προκύψει από τον
αστρονομικό χαρακτήρα του ίδιου του μήνα, ο
οποίος συνέπεφτε με το χειμερινό ηλιοστάσιο. Το
νωρίτερο όριο αυτού του μηνός είναι η 28 η
Νοεμβρίου, και το αργότερο η 24η Δεκεμβρίου. και
το μέσο χειμερινό ηλιοστάσιο, το -468 συνέπεφτε
την 27η Δεκεμβρίου, και το πραγματικό την 26 η
Δεκεμβρίου, έτσι ώστε και τα δύο, το μέσο και το
αληθινό χειμερινό ηλιοστάσιο συνέπεφταν κατ
'ανάγκη σε αυτόν τον μήνα. Ήταν περίεργο λοιπόν
για αυτό τον μήνα, και χαρακτηριστικό αυτού, ή
γύρω στην αρχή αυτού του μηνός, ότι ο ήλιος
ήταν στο χαμηλότερο σημείο της πτώσης του και
κοντύτερα στο Νότο. Και ως εκ τούτου, κατά τη
γνώμη μου το όνομα του, από την ίδια συσχέτιση
ιδεών, οδήγησαν τον Βιργίλιο να περιγράψει τη
θέση του Βορείου και του Νοτίου Πόλου
αντίστοιχα, σχετικά με ένα μάτι λογικής:
ΒΙΡΓΙΛΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΚΑ 1.242
― Ο ένας πόλος για μας είναι ακόμα ανυψωμένος, αλλά ο
άλλος, κάτω από τα πόδια μας, φαίνεται από την σκοτεινή
Στύγα με τα καταχθόνια φαντάσματα.
Επομένως, το όνομα αυτό κατά πάσα πιθανότητα
του δόθηκε ως τον χειμερινό μήνα του
ηλιοστασίου στο οποίο ο ήλιος, θα μπορούσε
κανείς να πεί, ότι είναι περισσότερο εξοικειωμένος
με τον κάτω κόσμο παρά με τον επάνω, και
περισσότερο με το διάστημα νύχτας και του
σκότους παρά με εκείνο της ημέρας και του
φωτός.
Αυτή η εξήγηση του ονόματος που φαίνεται,
επιβεβαιώνεται από μια αναφορά που εμφανίζεται
στον Ησύχιο, -Αδωναίος, Ποσειδεών, από την οποία
μαθαίνουμε ότι Αδωναίος ήταν ένας από τους
τίτλους του Ποσειδώνος και αποδίδεται σε αυτόν
ως –ο υπό τον άδην.
Υπάρχει μια μικρή διαφορά μεταξύ του Αδωναίος
και του Αδοναίος, και Αδοναίος επίσης εμφανίζεται
στον Ησύχιο, με την ίδια έννοια του –υπό τον άδην.
Υπάρχει εξίσου μια μικρή διαφορά μεταξύ του –
Αδοναίος, και του –Αυδυναίος, με το –υ, στην
προπαραλήγουσα. Είναι δυνατόν επομένως, ότι
κάθε ένα από αυτά τα επίθετα, -Αδωναίος, ή
Αδοναίος, ή Αυδυναίος, να δηλώνουν την ίδια
έννοια, -ο υπό τον άδην. Παρατηρώ επίσης ότι,
όπως χρησιμοποιείται με αυτή την έννοια, η πρώτη
και σωστή εφαρμογή ενός τέτοιου επιθέματος
ήταν μάλλον για τον μήνα Ποσειδεώνα παρά για
τον θεό Ποσειδώνα, ή το μόνο μέσω των πρώτων,
δηλαδή, στο Ποσειδών, μόνο ως ο ήλιος στον μήνα
Ποσειδεώνα, ο ήλιος στο χειμερινό ηλιοστάσιο, ο
ήλιος του χαμηλότερου και όχι του ανώτερου
κόσμου, ο ήλιος της νύχτας, αντί της ημέρας
[βλεπε Ησίοδο Εργα και Ημεραι 525, 526, τομος
1.249.253].
ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΥΛΑΡΙΝΟΣ