Professional Documents
Culture Documents
Νικόλαος Στεργιούλας
14 Μαΐου 2020
Μετάπτωση του περίαστρου δέσμιας τροχιάς
dφ
` = r sin θ ,
2 2
(3)
dτ
ϐρίσκουμε (με θ = π/2)
dφ `
dτ
dr = ±√ r2
(4)
dτ 2(Ẽ−Ṽ )
h i− 1
dφ `2 2
⇒ dr = ± r`2 e2 − 1 − 2M
r 1+ r2
(5)
Μετάπτωση του περίαστρου δέσμιας τροχιάς
Μετάπτωση του περίαστρου δέσμιας τροχιάς
• Το σωματίδιο έχει διαγράψει μια ¨πλήρη¨ τροχιά, όταν ξεκινώντας από απόσταση
r1 επιστρέφει ξανά σε απόσταση r1 .
• Λόγω συμμετρίας, η γωνία που διαγράφει το σωματίδιο για μια πλήρη τροχιά
είναι Z r2
dφ
Δφ ' 2 dr (6)
r1 dr
Στο Νευτώνειο όριο, η γωνία αυτή ισούται με 2π .
• Η γωνία μετάπτωσης ορίζεται ως
δφμτ. = Δφ − 2π (7)
Μετάπτωση σε ασθενές βαρυτικό πεδίο
• Στην περίπτωση ασθενούς ϐαρυτικού πεδίου (όπως του ΄Ηλιου) η τροχιά είναι
σχεδόν ελλειπτική με μεγάλο ημιάξονα a και εκκεντρότητα . Εάν αναπτύξουμε
την δφμτ. για M/r << 1, τότε ϐρίσκουμε
δφμτ. = 6πG M
c α(1−2 )
2 (8)
• Για τον πλανήτη Ερμή η ϑεωρητική πρόβλεψη είναι δφμτ. = 42.9800 ανά αιώνα,
το οποίο επαληθεύεται με παρατηρησιακή αβεβαιότητα ±0.0400 ανά αιώνα.
• Για την κίνηση του αστέρα S2 γύρω από τη μελανή οπή στο κέντρο του Γαλαξία
μας, μετρήθηκε το 2020 μια μετάπτωση ίση με 120 ανά πλήρη τροχιά, σε καλή
συμφωνία με τη ΓΘΣ (εντός της παρατηρησιακής αβεβαιότητας των
συγκεκριμέων μετρήσεων).
Οι κινήσεις των άστρων κοντά στο κέντρο του Γαλαξία μας ( SgrA? )
Απόκλιση της τροχιάς των φωτονίων
Βλέπουμε ότι η μορφή της τροχιάς εξαρτάται από την παράμετρο κρούσης b και όχι
μεμονωμένα από τα ` και e.
Απόκλιση της τροχιάς των φωτονίων
Απόκλιση της τροχιάς των φωτονίων
Λόγω συμμετρίας
R∞ dφ R r1dφ
Δφ = −∞ dr dr =2 −∞ dr dr (13)
R∞ dφ
⇒ Δφ = 2 r1 dr dr (14)
δφαπ. = 4GM
c2 b
(16)
Λόγω της καμπύλωσης της τροχιάς ενός ϕωτονίου, ο χρόνος διάδοσης είναι
μεγαλύτερος σε σχέση με το Νευτώνειο όριο.
Θεωρήστε την ανάκλαση ενός ϕωτονίου το οποιό ξεκινά από τη Γη, περάνει κοντά
από τον ΄Ηλιο, ανακλάται σε ένα σημείο Κ και επιστρέφει στη Γη (ο ανακλαστήρας
μπορεί να ϐρίσκεται π.χ. σε ένα διαστημόπλοιο).
Χρονική καθυστέρηση της διάδοσης του φωτός
και 1
dr
dλ = ±[2(E˜φ − V˜φ )] 2 (γεωδαισιακές ϕωτονίων) (21)
e
dt
( 1− 2M )
dt
⇒ dr = dλ
dr =± r
1 (22)
dλ [2(E˜φ −V˜φ )] 2
e
( 1− 2M )
dt
⇒ dr = ±h r
i1 (23)
e2 −(1− 2M
r )
`2 2
r2
2M −1 1
− 12
⇒ dt
dr = ± 1b 1− r b2
− 1
r2
1− 2M
r (24)
Χρονική καθυστέρηση της διάδοσης του φωτός
και κάνοντας ανάπτυγμα για rrκ1 << 1 και rr⊕1 << 1 ϐρίσκουμε
΄Εστω ένα ϕωτόνιο που εκπέμπεται από απόσταση r ακτινικά με 4-ορμή pα στη
μετρική Schwarzschild. Για έναν στατικό παρατηρητής με 4-ταχύτητα
Βρίσκουμε
tα = (1, 0, 0, 0) (35)
΄Αρα
− 1
2M 2
uα(παρ.) = 1− tα (36)
r
οπότε
− 1
2M 2
~ω = − 1 − pα tα (37)
r
Επειδή η 4-ορμή του ϕωτονίου pα είναι πάντοτε παράλληλη πρός την εφαπτόμενη
ευθεία σε κάθε σημείο της γεωδαισιακής του ϕωτονίου το pα tα διατηρείται κατά
μήκος της γεωδαισιακής (όπως και το uα tα για σωματίδια).
Βαρυτική μετάθεση της συχνότητας των φωτονίων
−1
~ω −(
) 1− 2M 2 pα t
=
α
~ω∞ 1
r
(38)
−(1− ∞ )
2M − 2 α
p tα
1
2M − 2
= 1− r (39)
q
⇒ ω∞ = 1 − 2M r ω (40)
Δηλαδη, ένα ϕωτόνιο που ξεκινά με συχνότητα ω από απόσταση r κοντά σε μία
μελανή οπή ή σφαιρικό αστέρα, χάνει ενέργεια καθώς απομακρύνεται προς το
άπειρο (ελλατώνεται η συχνότητα του). Βλέπουμε ότι αν ένα ϕωτόνιο ξεκινήσει από
το r = 0 με οσοδήποτε μεγάλη ενέργεια ~ω , ϑα ϕτάσει στο άπειρο με ω∞ = 0!
Ορίζουμε τον παράγοντα ερυθρομετάθεσης
z= ω−ω∞
ω∞ = ω
ω∞ −1 (41)
1
2M − 2
⇒ z = 1− r −1 (42)
Για ασθενές ϐαρυτικό πεδίο προκύπτει
z '1+ 1
2
2M
r −1 (43)
M
⇒z ' r (44)
ΕΦΑΡΜΟΓΗ
Για έναν σφαιρικό αστέρα είδαμε ότι πρέπει να ισχύει
M 4
< (45)
R 9
Αυτό οδηγεί σε μεγάλη ερυθρομετάθεση
1
8 −2
zmax = 1 − 9 −1 (46)
⇒ zmax = 2 (47)
Μέτρηση της βαρυτικής μετάθεσης με τον αστέρα S2 στο κέντρο του Γαλαξία μας