Матеја Матевски

( 1929 Истанбул-2018 Скопје)

ЅВОНА
Некаде ѕвони. Некаде далеку ѕвони.
Звуците се бранови на ветрот
низ тревите подгонети.
Некаде ѕвони. Продолжително остро и нежно.
Глуво е сѐ. Сал ритамот
плиска по брегот на железото.

Некаде ѕвони. Шибни ме високо и бездно.

Бегајте низ кавезот звучен
глуво и безнадежно.

Некаде ѕвони. Малечок ѕвонам и врискам.

Сѐ е затворено. Опчинет
за звуците сум виснал.

Некаде ѕвони. Удри ме. Колку сум храбар а питом.

Време, удри и ти по споменот
грубо и незаситно.

Некаде ѕвони. Премногу дамна и сега.

Сѐ боли, небо. По тревата
на звуците познати легни ме.

ОДРЖУВАЊЕ НА КВИЕТ
од Пабло Неруда
Сега ќе броиме до дванаесет
и сите ќе бидеме мирни.
Барем еднаш на лицето на земјата,
да не зборуваме на ниту еден јазик;
да застанеме за една секунда,
и не ги мрдаме рацете толку многу.
Тоа би бил егзотичен момент
без брзање, без мотори;
сите ќе бевме заедно
во ненадејна непознатливост.
Рибар во студено море
нема да им наштети на китовите
и човекот што собира сол
би ги погледнал неговите повредени раце.
Оние кои подготвуваат зелени војни,
војни со гас, војни со оган,
победи без преживеани,
ќе облече чиста облека
и прошетајте со нивните браќа
во сенка, не правам ништо.
Она што го сакам не треба да биде збунето
со целосна неактивност.
Животот е она за што станува збор;
Не сакам камион со смрт.
Да не бевме толку едномислени
за одржување на нашите животи да се движат,
и барем еднаш не можеше да направи ништо,
можеби огромна тишина
може да ја прекине оваа тага
никогаш не се разбираме себеси
и да се закануваме со смрт.
Можеби земјата може да нè научи
како кога сè изгледа мртво
и подоцна докажува дека е жив.
Сега ќе бројам до дванаесет
а ти молчи и јас ќе одам.

The Dream Keeper Bring me all of your dreams, You

dreamer, Bring me all your Heart melodies That I may wrap
them In a blue cloud-cloth Away from the too-rough fingers
Of the world. — Langston Hughes

Trošnost Trošnost, u kojoj dogorevam sa ćutanjem posmatraš kletim, ti si kamenit - a ja

pevam. Ti si spomenik - a ja letim. I najlepši je maj procvali - ništavan pred večnošću
svakom. Ali ja sam ptica – i ne žali što podležem zakonu lakom. Marina Cvetajeva

Tvoja Ja sam stranica tvome peru: Bela stranica-sve primam vedro, ja sam riznica tvome
blagu - veruj, kad uzrastem, uzvratiću štedro. Ti si mi zrak, koji me kišom kvasiš: ja sam crna
zemlja oko sela. Ti si moj Gospod, gospodin, a ja sam tvoja crnica - i hartija bela. Marina C.

The painter constructs, the photographer discloses. ― Susan Sontag