ANG DIOS AMA

Ang Dios, ang walang hanggang Ama ang Siyang

Manlalang, Bukal, Tagapagbigay-buhay at
pinakamakapangyarihan sa lahat ng mga nilikha.Siya ay sakdal
at banal, maawain at mapagbiyaya, banayad sa pagkagalit, at
sagana sa di-nagbabagong pagibig at katapatan.Ang mga
katangian at kapangyarihan na nakita sa Anak at sa Banal na
Espiritu ay mga kapahayagan din ng Ama. (Genesis 1:1;
Apocalipsis 4:11; 1 Corinto 15:28; Juan 3:16; 1 Juan 4:8; 1
Timoteo 1:17; Exodo 34:6, 7; Juan 14:9) ---Fundamental Beliefs,
3

Aking minasdan hanggang sa ang mga luklukan ay nangaglagay, at isa na matanda sa mga araw ay
nakaupo: ang kaniyang suot, maputing parang niebe, at ang buhok ng kaniyang ulo ay parang taganas na
lana; ang kaniyang luklukan ay mga liab na apoy, at ng mga gulong niyaon ay nagniningas na apoy.Isang
mabangis na sigalbo ay lumabas at nagmula sa harap niya: mga libo libo ang naglilingkod sa kaniya, at
makasangpung libo na sangpung libo ang nagsitayo sa harap niya: ang kahatulan ay nalagda, at ang mga
aklat ay nangabuksan.(Dan. 7: 9, 10).

Ang buong sanlibutan ay naghihintay para sa sandaling ito. Isasagawa ng Diyos Ama ang Kanyang
katarungan laban sa lahat ng kasamaan. Ang pangungusap ay ibinigay: "Ang kahatulan ay ibinigay sa
mga banal" (Dan. 7:22). Masayang papuri at pasasalamat na gumagalang sa buong langit. Ang karakter
ng Dios ay nakikita sa lahat ng kaluwalhatian nito, at ang Kanyang kamangha-manghang pangalan ay
napatunayan sa buong kalawakan.

Mga Pagkilala sa Ama

Ang Diyos Ama ay madalas na hindi maunawaan. Marami ang nakakaalam sa misyon ni Kristo sa lupa
para sa lahi ng tao at ng gampanin ng Banal na Espiritu sa bawat indibidwal, ngunit kung ano ang
gagawin sa atin ng Ama? Siya ba, sa kaibahan sa mapagpalang Anak at Espiritu, na lubos na inalis mula
sa ating sanlibutan, ang wala sa may-ari, ang hindi nakakilos na Unang Sanhi?
O Siya ba, tulad ng iniisip ng ilan sa Kanya, ang "Dios ng Lumang Tipan"- isang Diyos ng paghihiganti, na
nailalarawan sa salawikain "'mata sa mata, at ngipin sa ngipin'" (Mat. 5:38; cf. Hal. 21:24); isang tiyak na
Dios na nangangailangan ng sakdal na gawa-o iba pa! Ang isang Dios na nakatayo sa kaibahan ng
paglalarawan ng Bagong Tipan ng isang mapagmahal na Diyos na binibigyang diin ang pagbalik sa iba
pang pisngi at pagpunta sa pangalawang milya (Mat. 5: 39-41.

Dios Ama sa Lumang Tipan

Ang pagkakaisa ng Luma at Bagong Tipan, at ng kanilang karaniwang plano ng pagtubos, ay ipinahayag
sa pamamagitan ng katotohanan na ito ay ang parehong Diyos na nagsasalita at kumikilos sa parehong
Tipan para sa kaligtasan ng Kanyang bayan. Ang Dios, na sa iba't ibang panahon at sa iba't ibang mga
paraan ay nagsalita sa mga nakaraang panahon sa mga ama ng mga propeta, ay sa mga huling araw na
ito ay sinasalita sa amin ng Kanyang Anak, na hinirang niya na tagapagmana ng lahat ng mga bagay, na
kung saan din niya ginawa ang sanlibutan " (Heb. 1: 1, 2). Bagaman ang Lumang Tipan ay tumutukoy sa
mga Persona ng pagka-Dios, hindi ito nakikilala sa kanila. Ngunit nilinaw ng Bagong Tipan na si Cristo,
ang Dios na Anak, ay aktibong kinatawan sa Paglikha (Juan 1: 1-3, 14; Col. 1:16) at na Siya ang Dios na
nanguna sa Israel mula sa Egipto (1 Cor. 10: 1-4; Ex. 3:14; Juan 8:58). Ang sinasabi ng Bagong Tipan
tungkol sa gampanin ni Cristo sa Paglikha at ang Exodo ay nagmumungkahi na kahit na ang Lumang
Tipan ay madalas na nagbibigay sa atin ng larawan ng Diyos Ama sa pamamagitan ng ahensya ng Anak.
"Ang Dios ay nasa kay Cristo na nakikipagkasundo sa sanlibutan sa Kanyang Sarili" (2 Cor. 5:19).
Inilarawan ng Lumang Tipan ang Ama sa mga sumusunod na termino

Isang Dios ng Kahabagan

Walang makasalanang tao ang nakakita sa Diyos (Ex. 33:20). Wala kaming larawan ng Kanyang mga
tampok. Ipinakita ng Dios ang Kanyang pagkatao sa pamamagitan ng Kanyang mapagbiyayaya na mga
gawa at sa pamamagitan ng salitang larawan na ipinahayag niya sa harap ni Moises: "'Ang Panginoon,
ang Panginoong Dios na puspos ng kahabagan at mapagkaloob, banayad sa pagkagalit, at sagana sa
kaawaan at katotohanan; Na gumagamit ng kaawaan sa libo-libo, na nagpapatawad ng kasamaan, at ng
pagsalangsang, at ng kasalanan: at sa anomang paraan ay hindi aariing walang sala ang salarin: na
dinadalaw ang kasamaan ng mga ama sa mga anak, at sa mga anak ng mga anak, hanggang sa ikatlo at
ika apat na salin." (Ex. 34:6, 7; cf. Heb. 10:26, 27). Ang mga tumanggi sa Kanyang kahabagan ay umani ng
Kanyang parusa sa kasamaan.

Sa Sinai ipinahayag ng Diyos ang Kanyang pagnanais na maging kaibigan ng Israel, na makasama sila.
Sinabi niya kay Moises, "'Gawin nila akong isang santuario, upang ako ay tumahan sa gitna nila'" (Ex. 25:
8). Dahil ito ay tirahan ng Diyos, ang santuario na ito ay naging pangunahing punto ng karanasan sa
relihiyon ng Israel.
Isang Diyos na Pakikipagtipan

Nais na magtatag ng pangmatagalang relasyon, ang Dios ay gumawa ng mga taos-puso na tipan sa mga
taong tulad ni Noe (Gen. 9: 1-17) at Abraham (Gen. 12: 1-3, 7; 13: 14-17; 15: 1, 5, 6; 17: 1-8; 22: 15-18;
tingnan ang kabanata 7 ng aklat na ito). Ang mga tipang ito ay nagpapakita ng isang personal,
mapagmahal na Dios na may kiling sa mga alalahanin ng Kanyang bayan. Para kay Noe binigyan niya ng
katiyakan ang mga regular na panahon (Gen. 8:22) at na hindi na magkakaroon ng ibang baha sa buong
sanlibutan (Gen 9:11); kay Abraham Ipinangako niya ang maraming mga inapo (Gen. 15: 5-7) at isang
lupain kung saan siya at ang kanyang mga inapo ay maaaring tumira (Gen. 15:18; 17: 8).

Isang Manunubos na Dios

Bilang Dios ng Exodo, mahimalang pinamunuan niya ang isang bansa ng mga alipin sa kalayaan. Ang
mahusay na gawaing manunubos na ito ay ang senaryo para sa buong Lumang Tipan at isang halimbawa
ng Kanyang pananabik na maging ating Manunubos. Ang Dios ay hindi isang malayong, hiwalay, walang
interes na persona, ngunit Isang napaka kasangkot sa ating mga gawain.

Ang Mga Awit partikular na binigyang inspirasyon ng lalim ng mapagmahal na pagkakasangkot ng Dios:
"Kapag isinasaalang-alang ko ang Iyong kalangitan, ang gawain ng Iyong mga daliri, buwan at mga bituin,
na iyong itinalaga, ano ang tao na iniisip mo siya, at ang anak ng tao na binisita mo siya?(Mga Awit 8: 3,
4). "Iniibig kita, O Panginoon, ang aking kalakasan. Ang Panginoon ang aking bato at aking kuta at aking
tagapagligtas; Dios ko, ang aking kalakasan, na aking pinagkakatiwalaan; Ang aking kalasag at sungay ng
aking kaligtasan, ang aking katibayan "(Aw. 18: 1, 2)."Sapagka't hindi niya hinamak o kinamumuhian ang
pagdurusa ng mga nagdurusa"(Aw. 22:24).

Isang Diyos ng Kanlungan

Nakita ni David ang Dios bilang Isa kung saan makakahanap tayo ng kanlungan-tulad ng anim na mga
lungsod ng Israel na kanlungan, na nagbigay ng mga walang malay na nagsitakas . Ang tema ng Mga Awit
ng "kanlungan" na larawan kapwa si Cristo at ang Ama. Ang Dios ay isang kanlungan. "Sapagka't sa
kaarawan ng kabagabagan ay iingatan niya ako sa Kanyang kulandong; sa kublihan ng Kanyang
tabernakulo ay ikukubli niya ako; Kaniyang itataas ako sa ibabaw ng isang malaking bato ”(Aw. 27: 5).
"Ang Dios ang ating ampunan at kalakasan, Handang saklolo sa kabagabagan ”(Aw. 46: 1). "Kung
paanong ang mga bundok ay nangasapalibot ng Jerusalem, Gayon ang Panginoon sa palibot ng kaniyang
bayan, Mula sa panahong ito at sa magpakailanma ”(Aw. 125: 2).
Ang mangaawit ay nagpahayag ng pananabik para sa higit pa sa kanyang Dios: "Kung paanong
humihingal ang usa sa pagkauhaw sa tubig ng mga batis, Gayon humihingal ang aking kaluluwa sa
pagkakasabik sa iyo, Oh Dios. Kinauuwahan ng aking kaluluwa ang Dios, ang buhay ma Dios: Kailan ako
paririto, at haharap sa Dios?"(Aw. 42: 1, 2). Mula sa karanasan, nagpatotoo si David,"Ilagay mo ang iyong
pasan sa Panginoon, at kaniyang aalalayan ka: Hindi niya titiisng makilos kailan man ang matuwid" (Mga
Awit 55:22). "Magsitiwala sa kayo sa kaniya buong panahon, kayong mga bayan; Buksan ninyo ang
inyong dibdib sa harap Niya; Dios ay kanlungan sa atin "(Aw. 62: 8) -"Dios na puspos ng kahabagan at
mapagbiyaya, Banayad sa pagkagalit, at sagana sa kagandahang loob at katotohanan"(Aw. 86:15).

Isang Diyos ng Nagpapatawad

Matapos ang kanyang mga kasalanan ng pangangalunya at pagpatay, taimtim na humiling si David,
"Maawa ka sa akin, O Dios, ayon sa Iyong kagandahang-loob; ayon sa karamihan ng iyong malambot na
kaawaan." "Huwag mo akong paalisin sa iyong harapan, at huwag mong kunin ang Iyong Banal na
Espiritu mula sa akin" (Aw. 51: 1, 11). Naaliw siya sa katiyakan na ang Diyos ay kamangha-manghang
maawain. Sapagka't kung paanong ang langit ay mataas sa itaas ng lupa, napakalaki ng Kanyang awa sa
mga natatakot sa Kanya; hanggang sa silangan ay mula sa kanluran, hanggang ngayon ay tinanggal na
niya ang ating mga pagsalangsang sa atin. Tulad ng isang ama ng kanyang mga anak, gayon din ang
Panginoon ang mga natatakot sa Kanya. Sapagkat nalalaman niya ang aming balangkas; Naaalala niya na
kami ay alikabok ”(Aw. 103: 11-14.

Isang Dios ng Kabutihan

Ang Dios ang Isa na "Na nagsasagawa ng kahatulan para sa mga napipighati, na nagbibigay ng pagkain sa
gutom. Pinawawalaan ng Panginoon ang mga bilanggo. Idinidilat ng Panginoon ang mga mata ng bulag;
Ibinabangon ng Panginoon ang mga nasusubasob; Iniibig ng Panginoon ang matuwid. Iniingatan ng
Panginoon ang mga taga ibang lupa; Kaniyang inaalalayan ang ulila at babaing balo" (Aw. 146: 7-9). Isang
magandang larawan ng Diyos ang ibinigay sa Mga Awit!

Isang Dios ng Pananampalataya

Sa kabila ng kadakilaan ng Dios, ang Israel ay lumayo sa Kanya nang halos lahat ng panahon (Levitico 26,
Deuteronomio 28). Ang Dios ay inilalarawan bilang mapagmahal sa Israel bilang isang asawa na
nagmamahal sa kanyang asawa. Ang aklat ng Hosea na matinding naglalarawan ng katapatan ng Dios sa
harap ng mabangis na hindi katapatan at pagtanggi. Ang patuloy na pagpapatawad ng Dios ay
nagpapakita ng Kanyang katangian ng walang pasubatang pag-ibig.
Kahit na pinahintulutan siya ng Dios na maranasan ang mga kapahamakan na dulot ng kanyang hindi
katapatan-pagtatangka upang iwasto ang mga paraan ng Israel-Siya ay niyakap pa rin siya ng Kanyang
kahabagan. Tiniyak niya sa kanya, "'Ikaw ang aking lingkod, pinili kita at hindi kita pinalayas: Huwag kang
matakot, sapagkat ako'y sumasa iyo; huwag kang matakot, sapagkat ako ang iyong Dios. palalakasin kita,
oo, tutulungan kita, itataguyod kita sa Aking matuwid na kanang kamay'"(Isa. 41: 9, 10). Sa kabila ng
kanilang hindi katapatan, malumanay siyang ipinangako, "'Kung ipagtapat nila ang kanilang kasamaan at
ang kasamaan ng kanilang mga magulang, sa kanilang hindi katapatan kung saan sila ay hindi tapat sa
Akin... . kung ang kanilang mga hindi tuli na puso ay nagpapakumbaba, at tinatanggap nila ang kanilang
pagkakasala-pagkatapos ay maaalala ko ang Aking tipan kay Jacob. . . kasama si Isaac. . . kasama si
Abraham'"(Lev. 26: 40-42; cf. Jer. 3:12).

Ipinapaalala ng Dios sa Kanyang mga tao ang Kanyang muling pagtubos: "Iyong alalahanin ang mga
bagay na ito, Oh Jacob, at Israel; sapagka't ikaw ay lingkod: aking inanyuan ka: ikaw ay aking lingkod: Oh
Israel, ikaw ay hindi ko malilimutan. Aking pinawi na parang masingsing ulap ang iyong mga
pagsalangsang, at, parang alapaap, ang iyong mga kasalanan: manumbalik ka sa akin; sa pagka't tinubos
kita'"(Isa. 44:21, 22). Hindi nakakagulat na masasabi niya, "'Kayo'y magsitingin sa Akin, at kayo'y
mangaligtas, lahat na taga wakas ng lupa: Sapagkat ako ay Dios, at walang liban sa akin'"(Isa. 45:22).

Isang Dios ng Kaligtasan at Paghihiganti

Ang paglalarawan ng Lumang Tipan tungkol sa Dios bilang isang Dios ng paghihiganti ay dapat makita sa
konteksto ng pagkawasak ng Kanyang matapat na tao ng mga masasama. Sa pamamagitan ng temang
"araw ng Panginoon" ipinahayag ng mga propeta ang mga gawain ng Dios sa ngalan ng Kanyang bayan
sa pagtatapos ng panahon. Ito ay isang araw ng kaligtasan para sa Kanyang bayan, ngunit isang araw ng
paghihiganti sa kanilang mga kaaway na masisira. Sabihin mo sa mga natatakot sa puso,'Maging
malakas, huwag matakot! Narito, ang iyong Dios ay darating na may paghihiganti; sa gantimpala ng Dios;
Darating siya at ililigtas ka'"(Isa. 35: 4).

Isang Dios na Ama

Sa pakikipag-usap sa Israel, tinukoy ni Moises ang Dios bilang kanilang Ama, na tinubos sila: "'Hindi ba
Siya ang iyong Ama, na bumili sa iyo?" (Deut. 32: 6). Sa pamamagitan ng pagtubos, pinagtibay ng Dios
ang Israel bilang Kanyang anak. Sumulat si Isaias, "O Panginoon, ikaw ang aming Ama" (Isa. 64: 8; cf.
63:16). Sa pamamagitan ni Malakias, tiniyak ng Dios, "'Ako ang Ama'" (Mal. 1: 6). Saanman, iniuugnay ni
Malakias ang pagiging ama ng Dios sa Kanyang tungkulin bilang Lumikha? "Wala baga tayong lahat na
isang ama? hindi baga ang isang Dios ang lumalang sa atin?..." (Mal. 2:10). Ang Dios ang ating Ama sa
pamamagitan ng parehong Paglikha at pagtubos. Isang maluwalhating katotohanan!
Dios Ama sa Bagong Tipan

Ang Dios ng Lumang Tipan ay hindi naiiba sa Dios ng Bagong Tipan. Ang Dios na Ama ay ipinahayag
bilang taga-orihinal ng lahat ng mga bagay, ang ama ng lahat ng tunay na mananampalataya, at sa isang
natatanging kahulugan ang ama ni Jesucristo.

Ang Ama ng Lahat ng Paglikha

Kinilala ni Pablo ang Ama, na nakikilala Siya kay Jesucristo: "May iisang Dios, ang Ama, na lahat ng mga
bagay. . . at isang Panginoong Jesucristo, na sa pamamagitan ng lahat ng mga bagay, at sa pamamagitan
namin nakatira "(1 Cor. 8: 6; cf. Heb.12: 9; Juan 1:17). Pinatototohanan niya, "lumuhod ako sa Ama ng
ating Panginoong Jesucristo, kung saan pinangalanan ang buong pamilya sa langit at lupa" (Efe. 3:14,
15).

Ang Ama ng Lahat ng Mananampalataya

Sa mga panahon ng Bagong Tipan ang espirituwal na relasyon ng ama-anak na ito ay hindi sa pagitan ng
Diyos at ng bansa ng Israel kundi sa pagitan ng Diyos at ng indibidwal na mananampalataya. Nagbibigay
si Jesus ng mga patnubay para sa ugnayang ito (Mat. 5:45; 6: 6-15), na itinatag sa pamamagitan ng
pagtanggap ng mananampalataya kay Jesucristo (Juan 1:12, 13).

Sa pamamagitan ng pagtubos na ginawa ni Cristo, ang mga naniniwala ay pinagtibay bilang mga anak ng
Diyos. Pinadali ng Banal na Espiritu ang ugnayang ito. Dumating si Kristo "upang tubusin ang mga nasa
ilalim ng batas, upang matanggap natin ang pag-aampon bilang mga anak na lalaki. At dahil ikaw ay mga
anak, ipinadala ng Diyos ang Espiritu ng Kanyang Anak sa iyong mga puso, na sumisigaw,'Abba, Ama!
Gal. 4: 5, 6; cf. Rom. 8:15, 16).

Inihayag ni Jesus ang Ama

Si Jesus, ang Diyos na Anak, ay nagbigay ng pinaka malalim na pananaw sa Diyos Ama nang Siya, bilang
paghahayag sa sarili ng Diyos, ay dumating na hindi makataong laman (Juan 1: 1, 14). Sinabi ni Juan,
"Walang nakakita sa Diyos kahit kailan. Ang nag-iisang Anak. . ipinahayag sa Kanya "(Juan 1:18. Sinabi ni
Jesus, "'Ako ay bumaba mula sa langit'"(Juan 6:38);"'Siya na nakakita sa Akin ay nakakita sa Ama'" (Juan
14: 9). Ang nakikilala kayi Jesus ay ang nakikilala ang Ama.

Ang Sulat sa mga Hebreo ay binibigyang diin ang kahalagahan ng personal na paghahayag na ito: "Ang
Diyos, na sa iba't ibang panahon at sa iba't ibang mga paraan ay nagsalita nang nakaraan sa mga ama ng
mga propeta, ay sa mga huling araw na ito ay sinasalita sa amin ng Kanyang Anak, na mayroon Siya
hinirang na tagapagmana ng lahat ng mga bagay, na sa pamamagitan din niya ginawa ang mga
sanlibutan. . . pagiging ningning ng Kanyang kaluwalhatian at ang ekspresyong imahe ng Kanyang tao
”(Heb. 1: 1-3.

1. Isang Dios na Tagapagbigay

Inihayag ni Jesus ang Kanyang Ama bilang pagbibigay sa Diyos. Nakikita natin ang Kanyang pagbibigay sa
Paglikha, sa Betlehem, at sa Kalbaryo.

Sa paglikha, ang Ama at ang Anak ay kumilos nang magkasama. Binigyan tayo ng Dios ng buhay sa kabila
ng pag-alam na ang paggawa nito ay hahantong sa pagkamatay ng Kanyang sariling Anak.

Sa Betlehem, ibinigay Niya ang Kanyang sarili habang ibinigay niya ang Kanyang Anak. Ano ang sakit na
naranasan ng Ama nang pumasok ang Kanyang Anak sa ating sanlibutan na marumi!. Isipin ang
pakiramdam ng Ama nang makita niya ang Kanyang Anak na nagpapalitan ng pag-ibig at pagsamba sa
mga anghel para sa pagkamuhi sa mga makasalanan; ang kaluwalhatian at kaligayahan ng langit para sa
landas ng kamatayan.

Ngunit ito ay Kalbaryo na nagbibigay sa amin ng pinakamalalim na pananaw sa Ama. Ang Ama, na banal,
ay nagdusa ng sakit na nahihiwalay sa Kanyang Anak-sa buhay at kamatayan-higit na matindi kaysa sa
anumang tao na nagagawa. At nagdusa Siya kay Cristo sa katulad na sukatan. Ano ang higit na patotoo
tungkol sa Ama na maibigay! Inihayag ng krus-bilang wala nang iba-ang katotohanan tungkol sa Ama.

2. Isang Dios ng Pag-ibig

Ang tanging tema ni Jesus ay ang magiliw at masaganang pag-ibig ng Dios. "Ibigin mo ang iyong mga
kaaway,'"sabi niya,"'pagpalain ang mga sumusumpa sa iyo, gumawa ng mabuti sa mga napopoot sa iyo,
at idalangin ninyo ang sa inyo'y nagsisiusig, upang kayo'y maging mga anak ng inyong Ama sa langit;
sapagka't pinasisikat niya ang Kanyang araw sa masasama at sa mabubuti, at nagpapaulan sa mga ganap
at sa mga hindi ganap" (Mat. 5:44, 45). "'At ang iyong gantimpala ay magiging malaki, at ikaw ay
magiging mga anak ng Kataas-taasan. Sapagkat Siya ay mabuti sa hindi mapag-aalinlangan at masama.
Samakatuwid maging maawain, tulad ng iyong Ama din ay maawain'"(Lucas 6:35, 36).

Sa pagyuko at paghuhugas ng mga paa ng Kanyang tagapagkanulo (Juan 13: 5, 10-14), ipinahayag ni
Jesus ang mapagmahal na kalikasan ng Ama. Kapag nakita natin si Kristo na nagpapakain ng gutom
(Marcos 6: 39-44; 8: 1-9), nagpapagaling sa mga bingi (Marcos 9: 17-29), na nagbibigay ng pagsasalita sa
pipi (Marcos 7: 32-37), na binubuksan ang mga mata ng bulag (Marcos 8: 22-26). 15: 22-28; 17: 14-21),
pagbabangon sa lumpo (Lukas 5:18-26) pagpapagaling sa mga ketongin (Luke 5:12, 13),
pagbabangon ng mga patay (Marcos 5:35-43; Juan 11:1-45), pagpapatawad sa mga makasalanan (Juan
8:3-11), at pagpapalayas sa mga demonyo (Mateo. 15:22-28; 17:14-21) nakikita natin ang Ama na
naghahalo sa mga tao, na dinala sa kanila ang Kanyang buhay, pinalaya sila, binibigyan sila ng pag-asa, at
itinuro sila sa isang naibalik na bagong lupa na darating. Alam ni Kristo na ang pagbubunyag ng
mahalagang pag-ibig ng Kanyang Ama ang susi sa pagsisi sa mga tao (Rom. 2: 4).

Tatlo sa mga talinghaga ni Kristo ay naglalarawan ng mapagmahal na pagmamalasakit ng Dios sa

nawalang sangkatauhan (Lucas 15).

Ang talinghaga ng nawalang tupa ay nagtuturo na ang kaligtasan ay dumarating sa pamamagitan ng

pangunguna ng Dios, at hindi dahil sa ating paghahanap sa Kanya. Tulad ng pag-ibig ng isang pastol sa
kanyang mga tupa at pinanganib ang kanyang buhay kapag ang isang tao ay nawawala, kaya sa mas
malaking sukat, ipinakita ng Dios ang Kanyang pagnanasa sa pag-ibig sa bawat nawalang tao. Ang
talinghagang ito ay mayroon ding kahalagahan ng kosmiko-ang nawalang tupa ay kumakatawan sa ating
mapaghimagsik na sanlibutan, isang atomo lamang sa malawak na kalawakan ng Dios. Ang magastos na
kaloob ng Dios ng Kanyang Anak upang maibalik ang ating sanlibutan sa kulungan ay nagpapahiwatig na
ang ating nahulog na sanlibutan ay mahalaga sa Kanya bilang ang nalalabi sa Kanyang nilikha.

Ang talinghaga ng nawalang barya ay binibigyang diin kung ano ang napakahalagang halaga ng
inilalagay ng Dios sa atin ng mga makasalanan. At ang talinghaga ng alibughang anak na lalaki ay
nagpapakita ng napakalaking pag-ibig ng Ama, na tinatanggap ang mga anak na nagsisisi. Kung may
kagalakan sa langit sa isang makasalanan na nagsisisi (Lucas 15: 7), isipin ang kagalakan na mararanasan
ng sansinukob sa ikalawang pagdating ng ating Panginoon.

Nilinaw ng Bagong Tipan ang matalik na pagkakasangkot ng Ama sa pagbabalik ng Kanyang Anak. Sa
Ikalawang Pagdating ang masamang sigaw sa mga bundok at bato, "'Bumagsak ka sa amin at itago kami
mula sa mukha yaong na nakaupo sa trono at mula sa galit ng Kordero!" (Rev. 6:16). Sinabi ni Jesus,
"'Sapagkat ang Anak ng Tao ay darating sa kaluwalhatian ng Kanyang Ama kasama ng Kanyang mga
anghel'" (Mat. 16:27), at "'makikita mo ang Anak ng Tao na nakaupo sa kanang kamay ng Kapangyarihan
[ang Ama], at darating sa mga ulap ng langit'" (Mat. 26:64.

Sa isang pananabik na puso inaasahan ng Ama ang Ikalawang Pagdating, kapag ang tinubos ay sa wakas
ay dadalhin sa kanilang walang hanggang tahanan. Kung gayon ang Kanyang pagpapadala ng "Ang
kanyang bugtong na Anak sa sanlibutan, upang tayo ay mabuhay sa pamamagitan Niya" (1 Juan 4: 9) ay
malinaw na hindi naging walang kabuluhan. Tanging hindi matitinag, hindi makasariling pag-ibig ang
nagpapaliwanag kung bakit, bagaman tayo ay mga kaaway "kami ay pinagkasundo sa Dios sa
pamamagitan ng pagkamatay ng Kanyang Anak" (Rom. 5:10). Paano natin maiiwasan ang gayong pag-
ibig at hindi natin makilala Siya bilang ating Ama?