DOKTRINA NG KALIGTASAN

KABANATA 8

ANG MALAKING TUNGGALIAN

Ang buong sangkatauhan ay sangkot ngayon sa isang malaking
tunggalian sa pagitan ng Dios at ni Satanas na may kinalaman sa karakter ng Dios,
ang Kaniyang kautusan, at ang Kaniyang dakilang kapangyarihan sa buong
sanglibutan. Ang paglalabang ito ay nagsimula sa langit nang isang nilalang na
pinagkalooban ng kalayaang pumili, dahilan sa pagtataas ng sarili ay naging
Satanas, ang kaaway ng Dios, at inakay sa paghihimagsik ang isang bahagi ng mga
anghel. Kaniyang ipinasok ang espiritu ng paghihimagsik sa sanglibutang ito nang
akayin niya si Adam at Eva sa pagkakasala. Ang kasalanang ito ng tao ay nagbunga
ng pagkasira ng wangis ng Dios sa sangkatauhan, ang pagkakagulo nv mundong
nilalang, at ang ganap na pagkawasak ng panahon ng pangmundong pagbaha. Sa
pagmasid ng buong nilalang ang mundong ito ay naging lugar ng pangsanglibutang
paglalaban, at mula dito ang Dios ng pagibig ay mapapawalang-sala. Upang
matulungan ang Kaniyang bayan sa tunggaliang ito, ipinadadala ng Dios ang Banal
na Espiritu at ang mga tapat na anghel upang umakay, ipagsanggalang at alagaan
sila sa daan ng kaligtasan. (Apocalipsis 12:4-9; Isaias 14:12-14; Ezekiel 28:12-18;
Genesis 3; Roma 1:19-32; 5:12-21; 8;19-22; Genesis 6:6; II Pedro 3:6; I Corinto 4:9;
Hebreo 1:14.) --- Fundamental Beliefs, 8

Panimula
Inilalarawan ng Banal na Kasulatan ang isang labanan sa kosmiko sa pagitan ng mabuti at masama,
ang Diyos at si Satanas. Ang pag-unawa sa kontrobersya na ito, na kasangkot sa buong uniberso, ay
tumutulong na sagutin ang tanong Bakit napunta si Jesus sa mundong ito?

Isang Kosmikong Pagtanaw sa Tunggalian

Hiwaga ng mga hiwaga, ang salungatan sa pagitan ng mabuti at masama ay nagsimula sa langit. Paano
maaaring magmula ang kasalanan sa isang sakdal na kapaligiran?
Ang mga anghel, mga nilalang ng isang mas mataas na kaayusan kaysa sa mga tao (Aw. 8: 5), ay nilikha
upang tamasahin ang matalik na pakikisama sa Dios (Apocalipsis. 1: 1; 3: 5; 5:11). Ng makapangyarihan
sa kalakasan, at gumahanap sa Salita ng Dios (Aw. 103: 20), nanunungkulan sila bilang mga lingkod o
"espiritung tagapaglingkod" (Heb. 1:14). Kahit na sa pangkalahatan ay hindi nakikita, kung minsan ay
lumilitaw sila sa anyo ng tao (Genesis 18, 19; Heb. 13: 2). Sa pamamagitan ng isa sa mga mala-anghel na
nilalang na ang kasalanan ay ipinakilala sa uniberso.

Ang Pinagmulan ng Tunggaliaan

Gamit ang mga hari ng Tiro at Babilonya bilang makasagisag na paglalarawan para kay Lucifer, ang Banal
na Kasulatan ay nagpapaliwanag kung paano nagsimula ang kosmikong tunggaliaan na ito. Si Lucifer,
anak ng umaga,'"ang pinahiran na tumatakip sa kerubin, ay tumira sa piling ng Dios (Isa. 14:12; Eze.
28:14).1 Sinasabi ng Banal na Kasulatan, "Anak ng tao, panaghuyan mo ang hari sa Tiro, at sabihin mo sa
kaniya, Ganito ang sabi ng Panginoong Dios, iyong tinatatakan ang kabuoan, na puno ng karunungan, at
sakdal sa kagandahan.Ikaw ay sakdal sa iyong mga lakad mula sa araw na ikaw ay lalangin, hanggang sa
ang kalikuan ay nasumpungan sa iyo" (Eze. 28:12, 15).

Bagaman ang pagtaas ng kasalanan ay hindi maipaliwanag at hindi makatarungan, ang mga ugat nito ay
maaaring masubaybayan sa pagmamalaki ni Lucifer: "Ang iyong puso ay nagmataas dahil sa iyong
kagandahan; iyong ipinahamak ang iyong karunungan dahil sa iyong kaningningan: aking inihagis ka sa
lupa; aking inilagay ka sa harap ng mga hari, upang kanilang masdan ka." (Eze. 28:17). Tumanggi si
Lucifer na makuntento sa mataas na posisyon na ibinigay sa kanya ng Lumikha. Sa pagiging makasarili ay
nag-iimbot siya ng pagkakapantay-pantay sa Dios Mismo: "'Sinabi mo sa iyong puso;" Aakyat ako sa
langit, itataas ko ang aking trono

100

sa itaas ng mga bituin ng Dios... magiging katulad ako ng Kataas-taasan "'" (Isa. 14: 12-14). Ngunit kahit
na nais niya ang posisyon ng Dios, hindi niya gusto ang Kanyang pagkatao. Hinawakan niya ang
karapatan ng Dios ngunit hindi ang Kanyang pag-ibig. Ang paghihimagsik ni Lucifer laban sa pamahalaan
ng Dios ay ang unang hakbang sa kanyang pagbabagong-anyo kay Satanas, "ang kaaaway".

Ang mga pagkilos ni Lucifer ay nagbulag ng maraming anghel sa pag-ibig ng Dios. Ang nagbunga ng
kawalan ng kasiyahan at katapatan sa kapamahalaan ng Dios ay lumago hanggang sa isang katlo ng
karamihan ng angheliko na sumali sa kanya sa paghihimagsik (Apoc. 12: 4). Ang katahimikan ng kaharian
ng Dios ay nasira at "digmaan na naganap sa langit" (Apocalipsis. 12: 7). Ang digmaang selestiyal na
inisyu kay Satanas, na inilalarawan bilang dakilang dragon, ang sinaunang ahas, at ang diyablo, na
"ipinatapon sa lupa, at ang kanyang mga anghel ay pinalayas kasama niya" (Apocalipsis. 12: 9).

Paano Naging Kasangkot ang mga Taong Nilalang

Sa kanyang pagpapatalsik mula sa langit, ipinakalat ni Satanas ang kanyang paghihimagsik sa ating
mundo. Nakilala bilang isang nagsasalita ng ahas at gumagamit ng parehong mga argumento na
humantong sa kanyang sariling pagbagsak, epektibong pinanghihinalaang niya ang tiwala nina Adan at
Eba sa kanilang Lumikha (Gen. 3: 5). Napukaw si Satanas sa kawalang-kasiyahan kay Eva hinggil sa
kanyang itinalagang posisyon. Nahawa ng pag-asa ng pagkakapantay-pantay sa Dios, naniniwala siya sa
salita ng manliligaw-at nag-alinlangan sa Dios. Sinusunod ang utos ng Dios, kumain siya ng prutas at
hinikayat ang ang kanyang asawa na gawin ito. Sa paniniwala ng salita ng ahas tungkol sa kanilang
Lumikha ay ipinagkanulo nila ang kanilang tiwala sa at katapatan sa Dios. Nakakapanlumo, ang mga binhi
ng tunggaliaan na nagsimula sa langit ay nag-ugat sa Lupang Daigdig (tingnan ang Genesis 3).

Sa pag-akit sa ating mga unang magulang na magkasala, si Satanas ay mapanlikha na nakipagbuno mula
sa kanila ang kanilang kapangyarihan sa mundo. Ngayon na sinasabing "prinsipe ng mundong ito,"
hinamon ni Satanas ang Dios, ang Kanyang pamahalaan, at ang kapayapaan ng buong uniberso mula sa
kanyang bagong punong tanggapan, ang Lupang Daigdig.

Ang Bunga sa Lahi ng Tao

Ang mga bunga ng pakikibaka sa pagitan ni Cristo at ni Satanas sa lalong madaling panahon ay naging
maliwanag habang ang kasalanan ay nagwawasak sa larawan ng Dios sa sangkatauhan. Kahit na inaalok
ng Dios ang Kanyang tipan ng biyaya sa lahi ng tao sa pamamagitan nina Adan at Eba (Gen. 3:15; tingnan
ang kabanata 7 ng librong ito), ang kanilang unang anak na si Cain, ay pumatay sa kanyang kapatid
(Gen.4: 8). Ang kasamaan ay patuloy na dumami hanggang sa kalungkutan ay sinabi ng Dios tungkol sa
tao "at ang buong haka ng mga pagiisip ng kaniyang puso ay pawang masama lamang na parati." (Gen.
6: 5).

Gumamit ang Dios ng isang malaking baha upang linisin ang daigdig ng mga hindi nagsisisi na mga
naninirahan at bigyan ang bagong lahi ng tao (Gen. 7: 17-20). Ngunit bago pa man matagal ang mga
inapo ng tapat na si Noe ay umalis sa tipan ng Diyos. Bagaman ipinangako ng Dios na hindi na muling
sirain ang buong mundo ng isang baha, maliwanag na pinagtibay nila ang kanilang kawalan ng tiwala sa
Kanya sa pamamagitan ng pagtayo ng tore ng Babel sa isang pagtatangka na maabot ang langit at sa
gayon ay may paraan upang makatakas mula sa anumang nagsisimula na baha. Sa pagkakataong ito ay
tinanggal ng Dios ang paghihimagsik ng tao sa pamamagitan ng pagkalito sa kanyang pangkalahatan na
wika (Gen. 9: 1, 11; 11).

101

Minsan kalaunan, kasama ang mundo sa halos buong pagtalikod, pinalawak ng Dios ang Kanyang tipan
kay Abraham. Sa pamamagitan ni Abraham, pinlano ng Dios na pagpalain ang lahat ng mga bansa sa
mundo (Gen. 12: 1-3; 22: 15-18). Gayunpaman, ang mga sunud-sunod na henerasyon ng mga inapo ni
Abraham ay nagpatunay na walang pananalig sa magiliw na tipan ng Dios. Nabitag ng kasalanan,
tinulungan nila si Satanas sa pagkamit ng kanyang layunin sa malaking tunggaliaan sa pamamagitan ng
pagpapako sa May-akda at Kasiguruhan ng tipan, si Jesucristo.

Mundo, ang Teatro ng Sansinukob.

Ang paliwanag sa libro ng Job ng isang kosmikong kalipunan na kinasasangkutan ng mga kinatawan mula
sa iba't ibang bahagi ng sandaigdig ay nagbibigay ng karagdagang pananaw sa mahusay na tunggaliaan.
Nagsisimula ang ulat, Isang araw nga nang ang mga anak ng Dios ay magsiparoon na magsiharap sa
Panginoon, na si Satanas ay naparoon din naman na kasama nila.At sinabi ng Panginoon kay Satanas,
Saan ka nanggaling? Nang magkagayo'y sumagot si Satanas sa Panginoon, at nagsabi, Sa pagpaparoo't
parito sa lupa, at sa pagmamanhik manaog doon. (Job 1: 6, 7; cf. 2: 1-7).

Pagkatapos, sinabi ng Panginoon,"Iyo bang pinansin ang aking lingkod na si Job? sapagka't walang gaya
niya sa lupa, na sakdal at matuwid na lalake, na natatakot sa Dios at humihiwalay sa kasamaan." (Job 1:
8).

Nang tumutol si Satanas, "Oo, ngunit sakdal lamang siya dahil nagbabayad ito upang maglingkod sa Iyo.
Hindi mo ba siya pinapangalagaan?" Tumugon si Kristo sa pamamagitan ng pagpapahintulot kay Satanas
na subukan si Job sa anumang paraan na maikli ang pagkuha ng kanyang buhay (tingnan ang Job 1: 9-2:
7).

Ang kosmikong pananaw na aklat ng Job ay nagbibigay ng malakas na patunay ng malaking tunggaliaan
sa pagitan nina Kristo at Satanas. Ang daigdig na ito ay ang yugto kung saan ang dramatikong pakikibaka
sa pagitan ng tama at mali ay nagaganap. Tulad ng sinasabi ng Banal na Kasulatan, "Kami'y ginawang
panoorin sa sanglibutan, at ng mga anghel, at ng mga tao" (1 Cor. 4: 9).
Pinaghiwalay ng kasalanan ang ugnayan sa pagitan ng Dios at ng tao, at "anuman ang hindi mula sa
pananampalataya ay kasalanan" (Rom. 14:23). Ang paglabag sa mga kautusan ng Dios, o mga batas, ay
ang agarang bunga ng isang kakulangan ng pananampalataya, ang katibayan ng isang nasirang relasyon.
Kaugnay nito, sa pamamagitan ng plano ng kaligtasan ay nilalayon ng Dios na ibalik ang tiwala sa
Lumikha na humahantong sa isang mapagmahal na relasyon na ipinakita sa pamamagitan ng pagsunod.
Tulad ng nabanggit ni Cristo, ang pag-ibig ay humahantong sa pagsunod (Juan 14:15).

Sa ating mga walang kautusan na pagpapatawad na lahi ay walang pinapanigan, ang panlilinlang ay
pinupuri, ang panunuhol ay isang paraan ng pamumuhay, ang pangangalunya ay laganap, at ang mga
kasunduan, kapwa pandaigdig at pansarili, kasinungalingan. Ito ay ating tanging karapatan na tumingin
sa kabila ng ating malubhang sanlibutan sa isang nagmamalasakit, makapangyarihan na Dios. Ang mas
malaking pananaw na ito ay nagpapakita sa atin ng kahalagahan ng pagbabayad-sala ng ating
Tagapagligtas, na nagtatapos sa pangkalahatang tunggaliaan na ito.

Ang Isyu ng Kosmiko

Ano ang mahalagang isyu sa buhay at pakikibaka sa kamatayan?

Pamahalaan at Kautusan ng Dios.

Ang kautusang moral ng Dios ay mahalaga lamang sa pagiral ng Kanyang sanglibutan tulad ng mga pisikal
na kautusan na magkakasamang ito at pinapanatili itong gumanap. Ang kasalanan ay "paglabag sa
kautusan" (1 Juan 3: 4, KJV), o

102

kawalan ng kautusan "bilang ipinapahiwatig ng salitang Griyego na anomia. Ang kawalan ng kautusan ay
naglalabas mula sa isang pagtanggi sa Dios at sa Kanyang pamahalaan.

Sa halip na aminin ang tungkulin para sa kawalan ng kautusan sa sanglibutan, sinisisi ni Satanas ang Dios.
Sinabi niya ang kautusan ng Dios, na binanggit niya ay di-makatwiran, lumalabag sa bawat isa na
kalayaan. Bukod dito, sinisingil niya, dahil hindi maaaring sundin ito, ang kautusan na iyon ay gumaganp
laban sa pinakamahusay na kapakanibangan ng mga nilikha na nilalang. Sa pamamagitan ng palagiang at
mapanirang mapanghinaing kautusan, tinangka ni Satanas na ibagsak ang pamahalaan ng Dios at maging
ang Dios Mismo.

Si Cristo at ang Isyu ng Pagsunod

Ang mga tukso na kinakaharap ni Cristo sa panahon ng Kanyang makalupang ministeryo ay nagpahayag
ng kabigatan ng tunggaliaan tungkol sa pagsunod at pagsuko sa kalooban ng Dios. Sa pagtugon sa mga
tukso na iyon, na naghanda sa Kanya na maging "isang maawain at tapat na Mataas na Saserdote" (Heb.
2:17), nakilala niya sa iisang labanan ang isang nakamamatay na kaaway. Sa ilang matapos na mag-
ayuno si Cristo ng apatnapung araw, tinukso Siya ni Satanas na baguhin ang mga bato sa tinapay upang
patunayan na Siya talaga ang Anak ng Dios (Mat. 4: 3). Tulad ng tinukso ni Satanas kay Eva na
pagdudahan ang salita ng Dios sa Eden, kaya't sinubukan niya ngayon na pagdudahan ni Cristo ang
pagiging totoo ng sinabi ng Dios sa Kanyang bautismo: "'Ito ang Aking minamahal na Anak, na
kinalulugdan ko'" (Mat. 3:17). Kung kinuha ni Cristo ang mga bagay sa Kanyang sariling mga kamay, na
lumilikha ng tinapay mula sa mga bato upang mapatunayan ang Kanyang banal na pagiging anak, nais
niya, tulad ni Eva, ay nagpahayag ng isang kawalan ng tiwala sa Dios. Ang kanyang misyon ay magtatapos
sa kabiguan.

Ngunit ang pinakamataas na priyoridad ni Cristo ay ang mabuhay ayon sa salita ng Kanyang Ama. Sa
kabila ng Kanyang labis na kagutuman, sinagot niya ang tukso ni Satanas sa "'Hindi lamang nabubuhay
ang tao sa pamamagitan ng tinapay lamang, ngunit sa bawat salita na lumalabas sa bibig ng Dios'" (Mat.
4: 4).

Sa isa pang pagtatangka upang talunin si Cristo, binigyan Siya ni Satanas ng isang malawak na tanawin ng
mga kaharian sa mundo, na nangangako, "'Lahat ng mga bagay na ito ay ibibigay ko sa Iyo kung ikaw ay
magpapatirapa at sasamba sa akin'" (Mat. 4: 9). Ipinahiwatig niya na sa paggawa nito ay maaaring
mabawi ni Cristo ang sanglibutan sa gayon buong ganap ang Kanyang misyon nang hindi tinitiis ang
paghihirap ng Kalbaryo. Nang walang pag-aalangan, at sa ganap na katapatan sa Dios, inutusan ni Jesus,
"Humayo ka Satanas!"Pagkatapos, gamit ang Banal na Kasulatan, ang pinakamabisang sandata sa
malaking tunggaliaan, sinabi niya, "'Sa Panginoong mong Diyos sasamba ka, at Siya lamang ang iyong
paglilingkuran'" (Mat. 4:10). Natapos ang kanyang mga salita sa labanan. Kahit na pinanatili ang Kanyang
buong pag-asa sa Ama, natalo ni Cristo si Satanas.

Ang Pagbubunyag sa Kalbaryo

Ang kosmikong tunggaliaan na ito ay pumapasok sa pinakamaliwanag na pokus nito sa Kalbaryo.
Pinahusay ni Satanas ang kanyang mga pagsisikap na mabigo ang pag-alis ni Jesus habang papalapit na
ang oras upang magsara ito. Lalo na matagumpay si Satanas sa paggamit ng mga pinuno ng relihiyon
noong panahong iyon, na ang paninibugho sa pagiging tanyag ni Cristo ay nagdulot ng gayong kaguluhan
na kailangan Niyang tapusin ang Kanyang pampublikong ministeryo (Juan 11: 45-54). Sa pamamagitan
ng pagkakanulo ng isa sa Kanyang mga alagad at natagpuang patotoo, si Jesus ay nahuli, sinubukan,
hinatulan

103

ng kamatayan (Mat. 26:63, 64; Juan 19: 7). Sa ganap na pagsunod sa kalooban ng Kanyang Ama, si Jesus
ay nanatiling tapat hanggang sa kamatayan.

Ang mga pakinabang ng buhay ni Cristo at ang Kanyang kamatayan ay umaabot sa hangganan ng
sanglibutan ng lahi ng tao. Sa pagsasalita tungkol sa krus, sinabi ni Cristo, "'Ngayon ang prinsipe ng
mundong ito [Satanas] ay itaboy'"(Juan 12:31, NIV);"'ang prinsipe ng sanlibutang ito ay nakatayo ngayon
na hinatulan'" (Juan 16:11, NIV).

Ang tunggaliaan ng kosmiko ay dumating sa rurok nito sa krus. Ang pag-ibig at matapat na pagsunod ay
ipinakita doon sa harap ng kalupitan ni Satanas na nasira ang katayuan ni Prinsipe Satanas, na tinitiyak
ang kanyang tunay na pagbagsak.

Ang Tunggaliaan Tungkol sa Katotohanan tulad ng kay Jesus

Ngayon ang malaking tunggaliaan na galit na galit sa paligid ng kapangyarihan ni Cristo ay hindi lamang
kasangkot sa Kanyang kautusan, kundi ang Kanyang salita-ang Kasulatan. Ang mga daang patungo sa
pagpapakahulugan ng Bibliya ay binuo na nagbibigay-daan sa kaunti o walang silid para sa banal na
paghahayag.2 Ang banal na kasulatan ay itinuturing na hindi naiiba sa anumang iba pang sinaunang
dokumento at nasuri na may parehong kritikal na pamamaraan. Ang isang lumalagong bilang ng mga
Kristiyano, kasama na ang mga teologo, ay hindi na tiningnan ang mga Banal na Kasulatan bilang Salita
ng Diyos, ang hindi pagkakamali na paghahayag ng Kanyang kalooban. Dahil dito, napag-uusapan nila
ang pananaw sa Bibliya tungkol sa pagkatao ni Jesucristo; Ang kanyang kalikasan, pagsilang ng birhen,
himala, at muling pagkabuhay ay malawak na pinagtatalunan.3

Ang Pinakamahalagang Katanungan

Nang tanungin si Cristo, "na sinasabi, Ano baga ang sabi ng mga tao kung sino ang Anak ng tao?At
kanilang sinabi, Anang ilan, Si Juan Bautista; ang ilan, Si Elias; at ang mga iba, Si Jeremias, o isa sa mga
propeta." (Mat. 16:13, 14). Sa madaling salita, ang karamihan sa Kanyang mga kapanahon ay itinuring
Siya bilang isang tao lamang. Ipinagpapatuloy ng Banal na Kasulatan ang pagpapaliwanag: Tinanong ni
Jesus ang Kanyang labing dalawa, "Kaniyang sinabi sa kanila, Datapuwa't, ano ang sabi ninyo kung sino
ako? At sumagot si Simon Pedro at sinabi, Ikaw ang Cristo, Ang anak ng Dios na buhay. At sumagot si
Jesus at sa kaniya'y sinabi, Mapalad ka, Simon Bar-Jonas: sapagka't hindi ipinahayag sa iyo ito ng laman
at ng dugo, kundi ng aking Ama na nasa langit." (Mat. 16: 15-17).

Ngayon lahat ay nahaharap sa parehong tanong na tinanong ni Cristo sa Kanyang mga alagad. Ang sagot
ng isang tao sa tanong na ito-at-kamatayan ay nakasalalay sa pananampalataya ng isang tao sa patotoo
ng Salita ng Dios.

Ang Sentro ng Mga Doktrina ng Bibliya

Si Cristo ang pokus ng Kasulatan. Inaanyayahan tayo ng Dios na maunawaan ang katotohanan tulad ng
kay Jesus (Efe. 4:21), sapagkat Siya ang katotohanan (Juan 14: 5). Ang isa sa mga mahuhusay na
pamamaraan ni Satanas sa kosmikong labanan ay upang mapaniwala ang mga tao na mauunawaan nila
ang katotohanan bukod kay Jesus. Kaya maraming mga sentro ng katotohanan ang iminungkahi, alinman
sa indibidwal o sa pagsasama: (1) tao, (2) kalikasan, o ang kapansin-pansin na sanglibutan, (3) Banal na
Kasulatan, at (4) ang iglesya.

104

Habang ang lahat ng ito ay may kanilang bahagi sa paghahayag ng katotohanan, ang Banal na Kasulatan
ay nagtatanghal kay Cristo bilang Lumikha ng bawat isa sa itaas, at lumilipas sa bawat isa. Lahat sila ay
nakakahanap ng tunay na kahulugan lamang sa Isa kung kanino sila nanggaling. Ang paghihiwalay ng
mga doktrina ng Bibliya mula sa Kanya ay humahantong sa isang hindi pagkakaunawaan tungkol sa "'ang
daan, ang katotohanan, at ang buhay'" (Juan 14: 6). Nababagay ito sa kalikasan at layunin ng antikristo
upang magmungkahi ng iba pang mga sentro ng katotohanan kaysa kay Cristo. (Sa orihinal na Griego,
ang antikristo ay maaaring mangahulugan hindi lamang "laban" kay Cristo) ngunit "sa kalalagyan ni"
Cristo.) Sa pamamagitan ng pagpapalit ng ilang iba pang sentro kaysa kay Cristo sa mga doktrina ng
iglesya, nakamit ni Satanas ang kanyang layunin na maituro ang pansin mula sa Isa na ang tanging pag-
asa ng sangkatauhan.
Ang Tungkulin ng Cristianong Teolohiya
Ang pananaw ng kosmiko ay nagbubukas ng pagtatangka ni Satanas na alisin si Cristo sa Kanyang
nararapat na kalalagyan, kapwa sa sanglibutan at sa katotohanan. Ang teolohiya, sa pamamagitan ng
kahulugan ng isang pag-aaral ng Dios at ang Kanyang kaugnayan sa Kanyang mga nilalang, ay dapat
magbukas ng lahat ng mga doktrina sa liwanag ni Cristo. Ang atas ng teolohiya ng Kristiyano ay upang
magbigay ng inspirasyon sa tiwala sa kapangyarihan ng Salita ng Dios at palitan ang lahat ng iba pang
mga iminungkahing sentro ng katotohanan kay Cristo. Kapag ginawa ito, ang tunay na teolohiya ng
Kristiyano ay nagsisilbi nang maayos sa iglesia, sapagkat napupunta ito sa ugat ng tunggaliaan ng
kosmiko, inilalantad ito, at natutugunan ito sa nag-iisang hindi maikakait na pangangatwiran-si Cristo
tulad ng isiniwalat sa Kasulatan. Mula sa pananaw na ito ay maaaring magamit ng Dios ang teolohiya
bilang isang mabisang kasangkapan para sa pagtulong sa sangkatauhan sa pagsalungat sa pagsisikap ni
Satanas sa mundo.

Ang Kahalagahan ng Doktrina

Ang doktrina ng malaking tunggaliaan ay nagpapakita ng matinding labanan na nakakaapekto sa bawat
taong ipinanganak sa mundo-na, sa katunayan, ay humipo sa bawat sulok ng sanglibutan. Sinasabi ng
Banal na Kasulatan, "Sapagka't ang ating pakikibaka ay hindi laban sa laman at dugo, kundi laban sa mga
pamunuan, laban sa mga kapangyarihan, laban sa mga namamahala ng kadilimang ito sa sanglibutan,
laban sa mga ukol sa espiritu ng kasamaan sa mga dakong kaitaasan." (Efe. 6:12).

Ang Doktrina ay Gumagawa ng Patuloy Katayuan ng Pagbabantay

Ang isang pag-unawa sa doktrinang ito ay nagpapatunay sa isa sa pangangailangan upang labanan ang
kasamaan. Ang tagumpay ay maaari lamang sa pamamagitan ng pag-asa kay Jesucristo, ang Kapitan ng
mga hukbo, ang Isa na "malakas at makapangyarihan, ang Panginoon ay makapangyarihan sa labanan"
(Aw. 24: 8). Tulad ng sinabi ni Pablo, ang pagtanggap ng mahusay na pamamaraan sa kaligtasan ni Cristo
ay nangangailangan ng "buong kagayakan ng Dios, upang kayo'y mangakatagal sa araw na masama, at
kung magawa ang lahat, ay magsitibay. Magsitibay nga kayo, na ang inyong mga baywang ay may bigkis
na katotohanan, na may sakbat na baluti ng katuwiran,At ang inyong mga paa ay may panyapak na
paghahanda ng evangelio ng kapayapaan;

105

Bukod dito ay taglayin ninyo ang kalasag ng pananampalataya, na siyang ipapatay ninyo sa lahat ng
nangagniningas na suligi ng masama. At magsikuha rin naman kayo ng turbante ng kaligtasan, at ng
tabak ng Espiritu, na siyang salita ng Dios: Na magsipanalangin kayo sa Espiritu ng lahat ng panalangin at
daing sa buong panahon, at mangagpuyat sa buong katiyagaan at daing na patungkol sa lahat ng mga
banal,.."(Efe. 6: 13-18). Isang karapatan para sa mga tunay na Kristiyano na mabuhay ng isang buhay na
nailalarawan sa pasensya at katapatan, isang kahandaan sa lahat ng oras para sa kaguluhan (Apoc. 14:
2), na nagpapakita ng isang palaging pag-asa sa Isa na gumawa sa amin ng "higit pa sa mga mananakop"
(Rom. 8:37).

Ipinapaliwanag nito ang Hiwaga ng Pagdurusa

Ang kasamaan ay hindi nagmula sa Dios. Siya na "Inibig mo ang katuwiran, at kinapootan mo ang
kasamaan; Kaya't ang Dios, ang Dios mo, ay nagbuhos sa inyo, Ng langis ng kasayahang higit sa iyong
mga kasamahan." (Heb. 1: 9) ay hindi masisisi sa pagdurusa sa mundo. Si Satanas, isang nahulog na
anghel, ay may pananagutan sa kalupitan at pagdurusa. Mas maiintindihan natin ang mga pagnanakaw,
pagpatay, libing, krimen, at aksidente-gayunpaman nakakabagbag-damdamin-kapag nakikita natin sila
sa balangkas ng malaking tunggaliaan.

Ang krus ay nagpapatotoo sa kapwa pagkawasak ng kasalanan at kalaliman ng pag-ibig ng Dios sa mga
makasalanan. Sa gayon ang mahusay na tema ng tunggaliaan ay nagtuturo sa atin na mapoot sa
kasalanan at mahalin ang makasalanan.

Ipinapakita nito ang Kasalukuyang Pag-aalala ni Cristo para sa Sanglibutan

Sa Kanyang pagbabalik sa langit, hindi iniwan ni Cristo ang Kanyang mga ulila. Sa matinding pakikiramay
ay binigyan niya tayo ng bawat maaaring tulong sa labanan laban sa kasamaan. Ang Banal na Espiritu ay
inatasan na "punan" para kay Cristo na maging palaging kasama natin hanggang sa bumalik si Cristo
(Juan 14:16; cf. Mat. 28:20). Inatasan din ang mga anghel na makisali sa Kanyang pagliligtas ng gawain
(Heb. 1:14). Tiyak ang ating tagumpay. Maaari tayong magkaroon ng pag-asa at katapangan habang
hinaharap natin ang hinaharap, dahil ang ating Panginoon ay nasa kontrol. Ang ating mga labi ay
maaaring magbigkas ng mga papuri para sa Kanyang pagliligtas ng gawain.

Nagpapakita ito ng Kosmikong Kahalagahan ng Krus

Ang kaligtasan ng sangkatauhan ay nakataya sa ministeryo at kamatayan ni Cristo, sapagkat Siya ay
dumating upang ibigay ang Kanyang buhay para sa kapatawaran ng ating mga kasalanan. Sa paggawa
nito ay pinatunayan niya ang pagkatao, kautusan, at pamahalaan ng Kanyang Ama, na kung saan si
Satanas ay nagtapon ng mga maling hangarin. Ang buhay ni Cristo ay nagpatunay sa katarungan at
kabutihan ng Dios at ipinakita na makatarungan ang kautusan at pamahalaan ng Dios. Inihayag ni Cristo
ang kawalan ng pagsalakay ni Satanas sa Dios, na ipinapakita na sa pamamagitan ng kabuuang pag-asa
sa kapangyarihan ng Dios at biyaya na nagsisisi ay maaaring tumaas sa itaas ng mga panggugulo at
pagkabigo sa pang-araw-araw na tukso at mabuhay na matagumpay sa kasalanan.

Mga Sanggunian

1 "Lucifer"ay nagmula sa Latin, Lucifer, na nangangahulugang "maydala ng liwanag." Ang pariralang

"anak ng umaga" ay isang karaniwang pagpapahayag na nangangahulugang "tala ng umaga" -Venus.
Isang literal na gawaran ng kapahayagang Hebreo na isinalin 'Lucifer, anak ng umaga' ay magiging
'nagniningning na isa, anak ng liwayway.' Ang matalinghagang paggamit ng makinang na planeta na
Venus, pinakamaliwanag sa lahat ng mga makalangit na luminaryo, kay Satanas bago siya mahulog... ay
pinaka-angkop bilang isang grapiko na paglalarawan ng mataas na ari-arian kung saan nahulog si Lucifer
"("Lucifer," SDA Bible Dictionary, rev. ed., p. 683)

2 Tingnan, General Conference, "Methods of Bible Study," 1986; Hasel, Biblical Interpretation Today
(Washington, D.C., Bible Research Institute [General Conference of Seventh-day Adventists], 1985.

3 See e.g. K. Runia, The Present-day Christological Debate (Downers Grove, IL: Inter-Varsity Press, 1984);
G. C. Berkouwer, The Person of Christ (Grand Rapids, MI: Wm. B. Eerdmans, l954), pp. 14-56.