Laporan Warnock adalah dokumen yang disediakan oleh Suruhanjaya

Pendidikan British pada tahun 1978 merujuk kepada keperluan pendidikan kanak-
kanak khas. Ia dinamakan sempena Helen Mary Warnock, seorang ahli falsafah
British yang mengkhusus dalam falsafah pendidikan. Dan presiden suruhanjaya
penyelidikan pendidikan khas di negaranya. Laporan Warnock merujuk kepada
program yang didedikasikan untuk kanak-kanak kurang upaya, menekankan sektor
pendidikan khas dan keperluan pendidikan khas. Laporan Warnock juga bertujuan
untuk mempromosikan model pendidikan, di mana institusi yang
mendedikasikannya, dilatih dalam pendidikan khusus. Dengan cara ini, dapat
memberikan perkhidmatan yang sama kepada orang-orang yang mempunyai
kesukaran dalam pembelajaran. Pada masa yang sama, laporan ini bertujuan untuk
menghapuskan perbezaan yang ada dalam pendidikan. Memahami bahawa
keperluan pendidikan adalah perkara biasa kepada semua kanak-kanak. Dan
sekolah itu mesti menyesuaikan diri dengan keperluan individu masing-masing.
Laporan Warnock juga memberi tumpuan kepada idea bahawa sekolah harus
menjadi tempat pendidikan dan pada masa yang sama pusat sokongan. Yang boleh
menyediakan sumber, nasihat dan maklumat kepada ibu bapa kanak-kanak yang
menghadirinya. Antara premis utamanya adalah latihan dan peningkatan guru;
pendidikan untuk kanak-kanak di bawah lima tahun dengan keperluan pendidikan
khas dan, pendidikan untuk golongan muda dari 16 hingga 19 tahun. Laporan
Warnock menyatakan bahawa semua guru mesti mempunyai syarat-syarat yang
perlu untuk mengenali, mengenalpasti dan bekerja dengan kanak-kanak dengan
keperluan pendidikan khas. Di samping itu, ia menggalakkan idea termasuk sebagai
guru guru dengan keperluan khas yang mempromosikan pengajaran, supaya kanak-
kanak dapat merasa bermotivasi untuk belajar.

Jawatankuasa Inkuiri Pendidikan Kanak-kanak Cacat Warnock ditubuhkan

dengan tujuan mengkaji semula pendidikan khas di Britain. Walaupun cadangan-
cadangan yang dikemukan dalam laporan itu tidak dilaksanakan serta merta tetapi
laporan Warnock dijadikan asas dalam pelaksanaan pendidikan khas dan cadangan-
cadangan yang dikemukan dimasukkan dalam akta pendidikan pada tahun-tahun
berikutnya. Umpamanya, sebelum laporan ini dikemukakan, konsep pendidikan
untuk kanak-kanak berkeperluan khas adalah berasaskan kepada ‘pengasingan’
iaitu kanak-kanak
berkeperluan khas belajar di sekolah khas yang menyekat dan menghalang mereka
daripada bergaul dengan kanak-kanak biasa. Laporan ini menekankan kepada
konsep percampuran antara kanak-kanak berkeperluan khas dengan kanak-kanak
biasa yang dikenali sebagai ‘integerasi’ atau ‘inklusif’ diperluaskan. Konsep integrasi
atau inklusif menekankan bahawa kanak-kanak berkeperluan khas perlu belajar di
sekolah harian biasa dan berpeluang bergaul dengan kanak-kanak biasa. Dasar ini
dilaksanakan dan diamalkan sehingga ke hari ini. Dasar ini juga dijadikan panduan
kepada negara-negara lain dalam melaksanakan pendidikan khas. Akta Pendidikan
1981 pula meletakkan kepentingan peranan ibu bapa dalam pelaksanaan
pendidikan khas. Manakala Akta Kanak-kanak 1989 (Children’s Act,
1989) memperkukukan pelaksanaan pendidikan khas melalui dua perubahan yang
ditekankan.

Pertama, amalan membuat diagnosis ke atas kanak-kanak berkeperluan khas

yang sebelum ini dilakukan oleh hanya ahli perubatan dipinda kepada konsep
‘koloboratif’ iaitu, diagnosis dilakukan oleh pelbagai pihak yang terlibat dalam
pendidikan khas mengikut kepakaran dan keperluan. Umpamanya, ahli psikologi
pendidikan membuat diagnosis ke atas keperluan mengikuti pendidikan dan ahli
patologi bahasa membuat penilaian terhadap keupayaan berbahasa ke atas kanak-
kanak berkeperluan khas. Apa yang jelas, akta ini memberi ruang kepada pelbagai
pihak dengan pelbagai kepakaran dalam menentukan pendidikan kanak-kanak
berkeperluan khas.

Keduanya, konsep ‘pengasingan’ tempat belajar kanak-kanak berkeperluan

khas diganti dengan konsep integrasi atau inklusif iaitu kanak-kanak berkeperluan
khas belajar bersama dengan kanak-kanak biasa dalam sekolah dan kelas yang
sama. Kedua-dua akta (Akta Pendidikan 1981 dan Akta Kanak-kanak 1989) tersebut
telah mengambil kira cadangan-cadangan dalam Laporan Warnock. Hal ini selari
dengan apa yang berlaku di Amerika. Perubahan yang berlaku berkait rapat dengan
kesedaran masyarakat dan dasar semasa yang dilaksanakan oleh kerajaan
terhadap pendidikan kanak-kanak berkeperluan khas di Britain.