You are on page 1of 2

Chapter 01

“You do realize now that I am the wrong guy?”

Words I read over and over again. Hindi ko alam kung anong irereply ko. I haven’t talked to him for
months. Gusto ko lang naman malaman kung kamusta na sya? Kung okay ba sya?

I wanted to say words like, “No, you’re not. Kaya nga kita pinili diba?” But it’s so hard. I know for a fact
na sa tagal naming hindi nag-usap, I once thought nab aka mali ako ng pinaglalaban. Baka mali ako ng
pinipili. But it will hurt him.

“Sabi nino?” I asked. To lessen the tension, I guess?

“I don’t know. Just a guess, I think.” He replied. That made me want to hug him.

“Ah, wag na lang sana tayo umabaot sa point na ‘yon. Pero sa ngayon naman di ko naiisip yan.” I
answered and hoping na hindi na nito madagdagan ang pag-oover think nya.

“Okay. Noted, boss.” He said. I smiled for a bit. I wish I said the right words. Part of me says na masakit.
Nagsinungaling na naman ako. Kinalimutan ko lahat ng dahilan na binigay nya sakin para sukuan ko sya.
Oo, gusto ko na sumuko sa aming dalawa. Pero hindi ko sya kayang iwan.

“You okay?” my friend Rhea asked me as she saw me frowned. She is handling me the coffee she
ordered sa favorite naming coffee shop near our university. We are friends since high school. And we
decided to go to the same university. Wala e, magkakasawaan na lang yata talaga kami sa isa’t isa.

“Yeah, I’m okay. Namimiss ko lang sya.” Alam kong hindi ko na kailangan itago sa kanya. She knows me
well.

“Ano na ba kasing meron sainyo? Nalinaw mo na ba sa kanya?”, she asked before she sipped her coffee.

“Ano bang lilinawin ko. E mukhang ako lang naman ang nalalabuan.”

You might also like