Professional Documents
Culture Documents
Παναγιώτης Τραϊανού
ΔΕΞΙΑ
1
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Δ Ε Ξ Ι Α…
Ελληνική Αριστερά
Το απόλυτο "κλειδί",
Σε ένα βιβλίο με τον τίτλο "ΔΕΞΙΑ" είναι φαινομενικά παράδοξο να ξεκινά κάποιος
την ανάλυσή του από την άλλη "πλευρά". Όμως, αυτό είναι κάτι το απαραίτητο και θα
γίνει κατανοητό παρακάτω. Για να καταλάβει κάποιος τα συμβαίνοντα στην πολιτική
σκηνή της χώρας μας, θα πρέπει να γνωρίζει μερικά πολύ βασικά δεδομένα. Τα
πράγματα είναι περίπλοκα από τη φύση τους, γιατί δεν θα μπορούσαν να ήταν
διαφορετικά. Δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν διαφορετικά.
Η Ελλάδα από ιδρύσεώς της ήταν ένα προτεκτοράτο των Άγγλων και ταυτόχρονα
ήταν αναγκασμένη να παριστάνει το ελεύθερο κράτος. Την Ελλάδα από ιδρύσεώς της
την κυβερνούν φασίστες και έπρεπε να μπορούν —όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν—
να παριστάνουν ακόμα και τους δημοκράτες.
Αυτό, όπως αντιλαμβανόμαστε, κάνει την περιπλοκότητα απαραίτητη σ' ό,τι αφορά
τη λειτουργία του συστήματός της. Στην πραγματικότητα τίποτε στην Ελλάδα δεν είναι
όπως φαίνεται. Τα πάντα είναι φτιαγμένα με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην αποκαλύπτεται
αυτό το οποίο δεν βολεύει αυτούς που έχουν συμφέρον να κρύβονται από την κοινή
θέα. Ό,τι ακούμε και ό,τι βλέπουμε πρέπει να το "διπλοκοσκινίζουμε", γιατί είναι βέβαιο
2
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
ότι αυτό δεν έχει ειπωθεί ή φανερωθεί με σκοπό να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει.
Συνήθως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Όταν για παράδειγμα ακούμε το γνωστό …"ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά", θα
πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί. Το πιο πιθανό είναι να μην γνωρίζουμε τι σημαίνει
Δεξιά και το επίσης πιθανό είναι να μην γνωρίζουμε το ποιόν αυτού που το λέει. Πρέπει,
δηλαδή, να μην θεωρούμε δεδομένο ότι γνωρίζουμε για παράδειγμα τι σημαίνει "Δεξιά"
και να είμαστε προσεκτικοί απέναντι σ' αυτόν που το ισχυρίζεται και θεωρεί ότι "συνεν-
νοούμαστε", εξαιτίας των κοινών μας παραδοχών.
Επί δεκαετίες υπέφερε ο λαός, γιατί η Δεξιά μας κυβερνούσε όπως τη θυμόμαστε
και αυτήν τη διαδέχθηκε μια υποτίθεται Αριστερά, η οποία μας κυβέρνησε με τον ίδιο
τρόπο, απλά υπενθυμίζοντάς μας ότι δεν είναι Δεξιά. Επί δεκαετίες υπέφερε ο λαός από
εξουσίες που ύψωναν τα λάβαρα της "Δεξιάς" και αυτές τις δεκαετίες τις ακολούθησαν
εξίσου άσχημες δεκαετίες υπό την εξουσία ανθρώπων που ύψωναν τα λάβαρα της
"Αντιδεξιάς".
Οι ίδιοι άνθρωποι με τις ίδιες νοοτροπίες κατάφερναν και έλεγχαν απόλυτα τις
καταστάσεις. Στην κυριολεξία ένα πραγματικό "θαύμα". "Παλάτια", "χούντες",
"μεταπολιτεύσεις" και "αλλαγές" αλληλοδιαδέχονταν η μία την άλλη στην εξουσία και
πάντα οι ίδιοι άνθρωποι "επέπλεαν". Συγκεκριμένες οικογένειες είχαν "καβαλήσει" το
κρατικό "άλογο" και ακόμα δεν λένε να ξεπεζέψουν. Ένα ολόκληρο κράτος και έναν
λαό τον ελέγχουν απόλυτα οικογένειες, οι οποίες όλες μαζί δεν μπορούν να
συμπληρώσουν μια μικρή κωμόπολη.
3
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Τι είναι η Αριστερά;
Για να βρούμε έναν κοινό τόπο συνεννόησης, θα ξεκινήσουμε την ανάλυσή μας από
την ορολογία της μεταπολίτευσης. Την ορολογία, η οποία αφορά τη δική μας τη γενιά.
Αν καταλάβουμε τι ακριβώς περιγράφει η ορολογία αυτή και το πώς αποκρύπτει την
αλήθεια, μπορούμε στη συνέχεια να καταλάβουμε και το πώς και από ποιους ξεκίνησε η
παραπληροφόρηση. Μπορούμε να καταλάβουμε το πώς κάποιοι, λέγοντας όρους
αληθείς, ψεύδονταν. Μπορούμε να καταλάβουμε ποιοι και πότε ξεκίνησαν το μεγάλο
"παραμύθι".
Η Αριστερά στην Ελλάδα είναι μια περίεργη και περίπλοκη ιστορία. Είναι η
παράταξη, η οποία αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ότι το υπέρτατο κακό "ανθεί"
μόνον κοντά στο υπέρτατο καλό. Τι σημαίνει αυτό; Το εξής απλό. Οι αριστεροί πολίτες
στην Ελλάδα ήταν πάντα οι καλύτεροι πολίτες της ελληνικής κοινωνίας.
Καλύτεροι από την άποψη της γνώσης, της ενημέρωσης, της κοινωνικής
ευαισθησίας και της αγωνιστικότητας για κοινούς στόχους. Χαρακτηριστικά, τα οποία
είναι απαραίτητα να διακρίνουν τους πολίτες, ώστε να λειτουργήσει μια δημοκρατία.
Χαρακτηριστικά, για τα οποία μπορούν να κριθούν συλλογικά οι άνθρωποι, οι οποίοι
δραστηριοποιούνται μέσα στην κοινωνία.
Ενώ δηλαδή δεν μπορεί κάποιος να πει ότι η τάδε ή η δείνα παράταξη έχει
καλύτερους ανθρώπους, μπορεί κάλλιστα να πει κάτι ανάλογο στο επίπεδο της
πολιτικής. Εκεί υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια, όπου εξασφαλίζεται το αποτέλεσμα
της κρίσης μέσω της στατιστικής. Η αριστερά είχε πάντα ανάμεσα στις τάξεις της τους
καλύτερους πολίτες. Τους πιο μορφωμένους και τους πιο ενημερωμένους. Αυτούς που
αγωνίζονταν για δικαιώματα. Αυτούς που δεν δίσταζαν να συγκρουστούν με την εξουσία
για τα δικαιώματα αυτά. Αυτούς που δεν "φιμώνονταν", όταν αντιλαμβάνονταν μια
αδικία.
Πολίτες των οποίων την ισχύ και την ποιότητα δεν μπορούσε ούτε καν να πλησιάσει
η Δεξιά. Η Δεξιά των φοβισμένων κι αγράμματων θρησκόληπτων. Των κακών πολιτών,
που ακόμα και την απλή επιβίωση τη θεωρούσαν επιτυχία. Των κακών πολιτών, που
αισθάνονταν άβολα ακόμα κι όταν τους παραχωρούνταν νέα δικαιώματα. Των κακών
πολιτών, που δεν ενημερώνονταν για τίποτε και δεν διαμαρτύρονταν ποτέ, γιατί τους
έπειθε η εξουσία ότι τα πάντα γίνονταν —ακόμα και ερήμην τους— για το "καλό" τους.
Μόνιμα αδρανείς, εκπαιδευμένοι από τη δογματική εκκλησία να υπομένουν τα πάντα,
για να μπουν στον "παράδεισο". Έναν "παράδεισο", τον οποίο πάντα τους τον
υπόσχονταν, αλλά ποτέ δεν είδαν.
4
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Κάποτε αυτοί οι εχθροί ήταν οι "αντίχριστοι", που τους οδηγούσαν στην αμαρτία και
μετά έγιναν οι κομμουνιστές, που τους απειλούσαν την περιουσία. Κάποτε οι "εχθροί"
τους ήταν αυτοί οι οποίοι υποτίθεται έκαναν ανθρωποθυσίες, για να υπηρετησουν τον
διάβολό τους και μετά έγιναν αυτοί οι οποίοι υποτίθεται έσφαζαν ανθρώπους με
κονσερβοκούτια. Ό,τι ηλιθιότητα "κατασκεύαζε" η εξουσία, οι Δεξιοί την κατάπιναν
εύκολα, χωρίς να την κρίνουν.
Ο Μεσαίωνας της αγραμματοσιάς ποτέ δεν εγκατέλειψε τη βάση της Δεξιάς κι αυτό
είναι κάτι το οποίο το χρεώνεται. Το χρεώνεται όχι γιατί συμμετείχε σε εγκλήματα, αλλά
γιατί ποτέ δεν εμπόδισε την ηγεσία της να εγκληματεί. Πάντα φοβισμένη ανεχόταν τα
πάντα, γιατί απλούστατα δεν ήξερε τίποτε.
Τα ακριβώς αντίθετα συνέβαιναν από την άλλη πλευρά. Είχαμε μια παράταξη καλών
πολιτών, η οποία ελεγχόταν εξ’ ολοκλήρου από χαφιέδες. Είχαμε μια παράταξη, η
οποία "έτρεχε", χωρίς στην ουσία να γνωρίζει πού πηγαίνει. Γιατί απλούστατα, όσες
φορές δεν ήταν ακυβέρνητη, οδηγούνταν στο "φρέαρ της αβύσσου" από προδοτικές
ηγεσίες.
Ό,τι αρνητικό έχει συμβεί στο έθνος και στην κοινωνία, έχει τύχει της υποστήριξης
της ηγεσίας της Αριστεράς. Ηγέτες της Αριστεράς χρεώνονται τις μεγαλύτερες εθνικές
και κοινωνικές καταστροφές. Ηγέτες της Αριστεράς "καπέλωσαν" τη μεταπολί τευση και
οι ίδιοι μας έβαλαν στην εμετική Νέα Τάξη.
Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι ιστορικός, για να τα κατανοήσει όλα αυτά. Αρκεί να
γνωρίζει μερικά βασικά πράγματα. Ποια γεγονότα "μάτωσαν" τον ελληνισμό και την
ελληνική κοινωνία τον τελευταίο αιώνα; Η Μικρασιατική καταστροφή των εκατομμυρίων
προσφύγων και του τραγικού ξεριζωμού του ελληνισμού από πατρίδες χιλιετιών. Ποιος
5
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
ευθύνεται; Ο "αριστερός" Βενιζέλος. Μετά μπήκαμε στην τραγωδία του εμφυλίου, που
κατέστρεψε στην κυριολεξία την ελληνική κοινωνία και ερήμωσε τον τόπο. Ποιος
ευθύνεται; Ο "αριστερός" Παπανδρέου.
Από εκεί και πέρα τα πάντα γίνονταν με την ίδια λογική. Αυτοί οι οποίοι έδειχναν με
το "δάχτυλο" τους Δεξιούς, ήταν οι ίδιοι που είτε δρομολογούσαν είτε απλά διευκόλυναν
τα εγκλήματα της Δεξιάς. Ο εμφύλιος του Παπανδρέου ήταν αυτός ο οποίος όξυνε τα
πάθη και "νομιμοποιούσε" το μεταπολεμικό παρακράτος της Δεξιάς.
Όταν δεν έφτανε το παρακράτος, για να ελεγχθεί ο ελληνικός λαός, μπήκαμε στην
περίοδο της Χούντας. Ποιος ευθύνεται; Ο "αριστερός" Μητσοτάκης. Ο ανιψιός του
Βενιζέλου. Όταν έπεσε η Χούντα, έχασε ο ελληνικός λαός την ευκαιρία για δημοκρατία,
γιατί "καπελώθηκε" η μεταπολίτευση και οδηγηθήκαμε "άοπλοι" στην Νέα Τάξη. Ποιος
ευθύνεται; Ο "αριστερός" Παπανδρέου. Ο γιος του Παπανδρέου. "Πάσες" μεταξύ τους
παίζουν και ανάμεσά τους τρέχει ο λαός ως "κορόιδο".
Το πρόβλημα της Αριστεράς ήταν η "υγεία" της σε ένα "άρρωστο" περιβάλλον. Γιατί
μπορούσε να "περπατάει" και οι ηγέτες της δεν την άφηναν να δει. Όμως, αυτός ο
οποίος "περπατάει", χωρίς να βλέπει, "τσακίζεται". Αυτό ήταν το όλο μυστικό του
σχεδιασμού. Αυτοί οι οποίοι είχαν όφελος από την "αρρώστια" της κοινωνίας, έλεγχαν
εύκολα την Αριστερά, εκμεταλλευόμενοι τα χαρακτηριστικά της.
Αυτοί οι οποίοι είχαν όφελος από την "παραλυσία" της κοινωνίας, στηρίζονταν στο
"ακίνητο" δεξιό της μέρος και παγίδευαν το "κινητό" αριστερό της μέρος. Αν δηλαδή
υποθέσουμε ότι η επάρατη Δεξιά φταίει για τη "μπανανοποίηση" της χώρας, η ισχύς της
οφειλόταν καθαρά στο έλεγχο της Αριστεράς. Δεν θα υπήρχε δηλαδή η "αξέχαστη"
Δεξιά, αν δεν υπήρχε μια εξίσου "αξέχαστη" αριστερή ηγεσία.
Αυτό είναι και το τραγικό της υπόθεσης. Το δυνατό "σημείο" της Αριστεράς είναι και
η "αχίλλειος πτέρνα" της. Το θάρρος και η αγωνιστική της διάθεση την κάνουν
"πλατφόρμα" για τον κάθε πονηρό. Δεν υπάρχει καιροσκόπος, που να μην έχει
επιχειρήσει να την εκμεταλλευτεί. Δεν υπάρχει οπορτουνιστής, που να μην έχει
επιχειρήσει να καπηλευτεί τους αγώνες της.
Αυτό είναι το όλο πρόβλημα. Ο κάθε κομπλεξικός, που βλέπει τη δική του
προσωπική αδυναμία να πετύχει σε ένα "δεξιό" κράτος, χρησιμοποιεί την Αριστερά. Ο
κάθε πονηρός, που θέλει να ανέλθει κοινωνικά και οικονομικά σε ένα κράτος, όπου
ευνοούνται οι ισχυροί και οι πλούσιοι του δεξιού παρακράτους, χρησιμοποιεί ως
"κεφάλαιο" τη δύναμη των πολλών.
6
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Αυτό εκμεταλλεύτηκε η Δεξιά και έστησε το μονοπώλιό της. Έχοντας την εξουσία,
μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει. Γνώριζε τους κομπλεξικούς και τους θρασύδειλους, που
είχαν παρεισφρήσει στη δημοκρατική παράταξη και αυτούς "αναγνώριζε" σαν ηγέτες της
Αριστεράς. Αυτούς αναγνώριζε σαν επίσημα "φόβητρά" της, γιατί μπορούσε να τους
δημιουργεί και άρα να τους ελέγχει. Γιατί μπορούσε να τους "ηρωοποιεί" με τα δικά της
μέσα. Μπορούσε να τους υπόσχεται εύνοια και να τους απειλεί με καταστροφή. Με
αυτούς συνεργαζόταν. Με αυτούς, που έπιναν καφέδες στα "κολαστήρια". Με αυτούς,
που έβγαιναν έξω στην κοινωνία με τα "σημάδια" από την αντιδεξιά τους δράση.
Ήταν κακοί, ήταν στραβοί, ήταν φασίστες, αλλά δεν υποκρίνονταν. Δεν είχαν τέτοια
ανάγκη. Ήταν όμοιοι μ' αυτούς που τους ψήφιζαν. Είχαν περίπου τις ίδιες απόψεις και
την ίδια νοοτροπία. Ήταν οι κακοί ηγέτες, που άρμοζαν σε μια μερίδα κακών πολιτών.
"Άρρωστοι", που οδηγούσαν "αρρώστους".
Αντίθετα στην Αριστερά τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Λαός και ηγεσία ήταν τελείως
διαφορετικά πράγματα. Εκεί ξεχείλιζε η υποκρισία, γιατί ένας "υγιής" λαός έπρεπε να
ελεγχθεί από μια "άρρωστη" ηγεσία. Οι αριστεροί ψήφιζαν "ήρωα" ηγέτη και αυτός ήταν
χαφιές. Ψήφιζαν κοινωνικό αγωνιστή και αυτός ήταν πληροφοριοδότης της ασφάλειας.
Κοιμόνταν στα ίδια κελιά και δεν μπορούσαν να γνωρίζουν τι είναι ο διπλανός τους.
Αυτοί είναι παγκόσμιοι ρέκορντμαν. Όχι τον κόσμο, αλλά τον ίδιο τους τον εαυτό
μπορούν να κοροϊδέψουν. Μόνον ένας ανθρωπος που διασκεδάζει στα κολαστήρια,
όταν δίπλα του υποφέρουν "σύντροφοι", μπορεί να φτάσει σε τέτοια επίπεδα
"ποιότητας". Μόνον ένας άνθρωπος, ο οποίος ψευδοβογκάει εκεί όπου τα αδέρφια του
βογκάνε πραγματικά, μπορεί να λεει ψέματα με άνεση αλήθειας.
Απλά είναι τα πράγματα. Δεν μπορείς να συναγωνιστείς τους αριστερούς ηγέτες στην
υποκρισία. Δεν μπορείς να γίνεις Παπανδρέου από μόνος σου. Δεν έχεις το απαραίτητο
"μπακράουντ". Δεν μπορείς να καταγγέλλεις τη δεξιά μισαλλοδοξία του εμφυλίου με την
ποιότητα που το κάνει ο γιος του πρωθυπουργού που τον προκάλεσε. Δεν μπορείς να
γίνεις Πάγκαλος από μόνος σου. Δεν έχεις το απαραίτητο "μπακράουντ". Δεν μπορείς
να καταγγέλλεις τον δεξιό φασισμό με την ποιότητα που το κάνει ο αυθεντικός εγγονός
του δεξιού δικτάτορα, που ήταν εμπνευστής των ταγμάτων ασφαλείας.
7
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Δεν μπορείς να γίνεις Μελίνα από μόνος σου. Δεν έχεις το απαραίτητο
"μπακράουντ". Δεν μπορείς να παριστάνεις με τέτοιο πάθος την "Ελληνίδα" με την
ποιότητα που το κάνει κάποιος που σε όλη του τη ζωή θαυμάζει και συναναστρέφεται
αποκλειστικά Εβραίους. Δεν μπορείς να γίνεις Τσοχατζόπουλος από μόνος σου. Δεν
έχεις το απαραίτητο "μπακράουντ". Δεν μπορείς να κάνεις δεξίωση στο "four seasons" με
την ποιότητα που μπορεί να το κάνει ο μεγαλύτερος "τρακατζής" που γνώρισαν ποτέ οι
Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία.
Άλλη παρίστανε την ερωμένη του Ανδρέα, άλλος κουβαλούσε την "πάπια" του
Ανδρέα, άλλος του έβρισκε γκόμενες και άλλος του χάριζε ερωτικές "φωλιές". Ό,τι
μπορούσε ο καθένας έκανε. Όλα για τον λαό. Όλα για τη "δημοκρατία". Όλα για να
μην επανέλθει ποτέ η "επάρατη". Ποτέ και κανένας λαός δεν προδόθηκε τόσο πολύ από
τόσο μικρούς ανθρώπους όπως ο μεγάλος λαός της Αριστεράς.
8
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
προκαλούσε. Ποτέ η φασιστική Δεξιά δεν θα είχε μεγαλύτερο ποσοστό από το ποσοστό
του επίσης φασιστικού ΚΚΕ. Ποτέ η φασιστική Δεξιά δεν θα είχε τίποτε παραπάνω από
το "χριστεπώνυμο" ποίμνιο των θρησκόληπτων και μερικούς γραφικούς φιλοβασιλικούς.
Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, τόσο σ' αυτό το σημείο όσο και στη συνέχεια
του κειμένου, θα πούμε το εξής: Με τον όρο "κομμουνιστικό" αναφερόμαστε μόνον σ'
αυτό το οποίο έχει σχέση με την εφαρμοσμένη πρακτική του "υπαρκτού" σοσιαλισμού.
Ό,τι έχει σχέση με το κομμουνιστικό σύστημα της Σοβιετικής Ένωσης και τα
δορυφορικά της επίσημα κομμουνιστικά κόμματα. Τα κόμματα, στα οποία έδινε
"γραμμή" η ίδια. Ό,τι είναι αναγνωρισμένο κι ευθυγραμμισμένο με την Κομμουνιστική
Διεθνή. Αναφερόμαστε μόνον σ' αυτό το οποίο εκφράζει στην Ελλάδα το ΚΚΕ.
9
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Μίση και πάθη έχουν εκδηλωθεί πάνω σ' αυτές τις διαφορετικές αντιλήψεις.
Άνθρωποι έχουν εκτελεστεί για τις "αιρετικές" αντιλήψεις τους πάνω στην ιδεολογία
αυτήν. Ο ίδιος ο Τρότσκυ δολοφονήθηκε από πρώην συντρόφους του για τη
διαφορετική του αντίληψη πάνω στο θέμα του κομμουνισμού. Εμείς σ' αυτό το κείμενο
δεν θα μπούμε στο θέμα των ιδεολογικών διαφορών μεταξύ των κομμουνιστών.
Αντικείμενό μας είναι ο τρόπος λειτουργίας του συστήματος εξουσίας. Αναλύουμε το
σύστημα εξουσίας και τους παράγοντες που επηρεάζουν τη λειτουργία του.
Το πώς αντιλαμβάνεται κάποιος τον κομμουνισμό σ' αυτό το σημείο δεν μας
ενδιαφέρει. Μας ενδιαφέρει το πώς αντιλαμβανόταν τον κομμουνισμό το κορυφαίο
κομμουνιστικού τύπου σύστημα, γιατί αυτό συμμετείχε στη νομή της παγκόσμιας
εξουσίας. Μας ενδιαφέρει μόνον αυτού του συστήματος η άποψη περί κομμουνισμού,
γιατί αυτό καθόριζε τις συμπεριφορές των κατά τόπους κομμουνιστικών κομμάτων που
διεκδικούσαν την εξουσία και αυτό καθόριζε επίσης και τις φιλοδοξίες τους. Αυτό
καθόριζε το άκρο της Αριστεράς και αυτό το άκρο ήταν καθαρά φασιστικό.
Σ' ό,τι αφορά το ίδιο το όνομα της Αριστεράς, αυτό είναι κάτι το οποίο προκύπτει
από τον ετεροπροσδιορισμό της σε σχέση με τον κύριο αντίπαλό της, που είναι η Δεξιά.
Λογικό είναι αυτό, εφόσον η δεξιά εξουσία έρχεται από τα βάθη των αιώνων και άρα
και η "συνομήλική" της κοινωνική αντίδραση ετεροπροσδιορίζεται με βάση αυτήν και
όχι με βάση τον πολύ νεώτερο κομμουνισμό. Αν δηλαδή ο κομμουνισμός ήταν
πανάρχαιος και όριζε το αριστερό άκρο των ιδεολογιών, η δημοκρατική παράταξη θα
ονομαζόταν Δεξιά. Επειδή αυτό δεν συμβαίνει, ο ετεροπροσδιορισμός γίνεται με βάση
την έννοια της Δεξιάς.
Το θέμα εδώ είναι το τι είναι Δεξιά. Η Αριστερά, όπως είπαμε, προκύπτει από την
αντίθεσή της με τη Δεξιά. Ποια Δεξιά όμως; Τη σημερινή Δεξιά της Νέας Δημοκρατίας;
Τη Δεξιά του φιλελευθερισμού και της ελεύθερης οικονομίας; Όχι βέβαια. Η έννοια της
Δεξιάς στην περίπτωση αυτήν ταυτίζεται με την Ακροδεξιά. Ό,τι δεν είναι ακροδεξιό,
είναι Αριστερό. Ό,τι δεν είναι φασιστικό, είναι δημοκρατικό. Ό,τι δεν έχει σχέση με
παλάτια, συνταγματάρχες και εκκλησίες, είναι Αριστερό. Η Ακροδεξιά όμως δεν
ταυτίζεται με τον επίσημο φορέα της σημερινής Δεξιάς, που είναι η ΝΔ. Δημοκράτες,
αντιβασιλικοί, αντιχουντικοί και αντίθρησκοι υπάρχουν άπειροι στη ΝΔ.
10
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Αυτό είναι το όλο παιχνίδι, που παραδίδει τους δημοκράτες Έλληνες ως "λεία" στα
δύο μεγάλα κόμματα. Η Ακροδεξιά δημιουργεί την Αριστερά και η προδοτική ηγεσία
της Αριστεράς σπρώχνει κόσμο προς τα δεξιά και άρα παραδίδει ένα μεγάλο μέρος της
στον επίσημο φορέα της Δεξιάς και άρα στη ΝΔ. Αυτό είναι το παιχνίδι της τεχνητής
πόλωσης και αυτό το δρομολογούν "αριστεροί" ηγέτες, οι οποίοι ελέγχονται από τα ίδια
ξένα κέντρα εξουσίας από τα οποία ελέγχεται και η "επάρατη". Μόνον "αριστεροί"
μπορούσαν να το "παίξουν" αυτό το παιχνίδι. Μόνον "αριστεροί", γιατί οι άλλοι, είτε
ακροδεξιοί είτε κομμουνιστές, είναι "σεσημασμένοι" και δεν μπορούν να παρασύρουν
τον λαό.
11
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Το πολιτικά χρεοκοπημένο ΚΚΕ απλά υπάρχει στο σημερινό πολιτικό σκηνικό, για
να κρατάει το "ίσο" και άρα να νομιμοποιεί την επίσημη Ακροδεξιά των κραυγαλέα
γραφικών, θρησκόληπτων και των τρελών. Την επίσημη Ακροδεξιά, που επιτρέπει σε
χαφιέδες να εμφανίζονται σαν δημοκράτες. Την επίσημη Ακροδεξιά, που επιτρέπει στα
μεγάλα κόμματα να "λεηλατούν" τη δημοκρατική παράταξη. Την επίσημη Ακροδεξιά,
που επιβιώνει χάρη στην ύπαρξη του ΚΚΕ.
Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσει τη Δεξιά των "Κοκών", των
αφορισμών, των εκτοπισμών, των βασανιστηρίων και των ψηφοφόρων "δένδρων", αλλά
δεν πρέπει να ξεχάσει ποτέ και τι σημαίνει "προοδευτικότητα" στην σύγχρονη Ελλάδα.
Δεν πρέπει να ξεχάσει ότι για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα το ΚΚΕ ήταν
αντιπρόσωπος των σοβιετικών συμφερόντων στην Ελλάδα. Εκλεκτοί και διορισμένοι
από τον Στάλιν ήταν οι ηγέτες του. Πιο πιστοί σε ξένα συμφέροντα απ' ό,τι ο χειρότερος
"Κοκός". Πιο δουλικοί σε εντολές ξένων απ' ό,τι ο χειρότερος "συνταγματάρχης".
Ταυτόχρονα όμως δεν πρέπει να ξεχάσει και τους "αριστερούς" ενδιάμεσους των
προδοτικών αυτών άκρων. Τα "κατακάθια", που εμφανίζονταν σαν δημοκράτες, επειδή
απλά δεν ήταν ούτε ακροδεξιοί ούτε κομμουνιστές. Τα φασιστικά "κατακάθια", που —
απ' ό,τι ο χρόνος έδειξε— παρίσταναν τους δημοκράτες, όχι επειδή ήταν τέτοιοι, αλλά
12
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
γιατί μόνον αυτό τους συνέφερε. Όλοι αυτοί προφανώς δεν είχαν "μέσον" στην άκρα
Δεξιά και ταυτόχρονα δεν πίστεψαν ποτέ στη νίκη της κομμουνιστικής "επανάστασης".
Με τα δεδομένα αυτά έκαναν τις επιλογές τους και όχι εξαιτίας της δημοκρατικής
τους ευαισθησίας. Δεν τους συνέφερε να δηλώσουν δεξιοί και ταυτόχρονα δεν έβλεπαν
ως σωστή την επένδυση στον κομμουνισμό. Η καθεστωτική νοοτροπία, που εκδήλωσαν
μόλις απέκτησαν εξουσία, μας έδειξε ότι θα μπορούσαν άνετα να είναι πρωτοπαλίκαρα
του όποιου "Χίτλερ" ή του όποιου "Στάλιν" θα μπορούσε να τους βολέψει. Δεν πρέπει
λοιπόν ο ελληνικός λαός ποτέ να ξεχάσει ονόματα του τύπου: Δαμανάκη, Λαλιώτη,
Πρωτόπαπα, Βενιζέλου, Μπίστη, Τσοχατζόπουλου, Κουναλάκη, Διαμαντοπούλου,
Βάσως, Κουλούρη, Πολυζωγόπουλου και λοιπών "δημοκρατικών δυνάμεων".
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσει την πιο οργανωμένη και πιο αδίστακτη συμμορία που
κυβέρνησε ποτέ τον τόπο. Μιλάμε για την πιο οργανωμένη συμμορία, γιατί απλούστατα
έχει αγγίξει την "τελειότητα" από πλευράς "βιτρίνας". Υπήρχαν στην ιστορία κι άλλες
πολιτικές συμμορίες που ρήμαξαν τον τόπο. Ξενόδουλες συμμορίες, που
εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των αφεντικών τους εις βάρος του ελληνικού λαού.
Όμως, όλες εκείνες οι συμμορίες είχαν πρόβλημα. Ήταν ορατές. Ήταν ορατός ο
χαφιεδισμός τους και ταυτόχρονα δεν μπορούσαν να κρύψουν τον φασιστικό τους
χαρακτήρα.
Το ΠΑΣΟΚ άγγιξε την "τελειότητα", γιατί απλούστατα δεν είχε αυτές τις αδυναμίες.
Έκανε τα ίδια ακριβώς πράγματα με τους προκατόχους του, χωρίς να τα "χρεώνεται".
Ήταν ένα κόμμα "Κωλέτηδων", αλλά αυτό δεν ήταν ορατό. Όλα γίνονταν στο όνομα
του λαού. Όλα γίνονταν στο όνομα του αντιιμπεριαλισμού. Όλα γινόταν από τους
"εκλεκτούς" του λαού. Τους σημερινούς δισεκατομμυριούχους, που, κάθε φορά που
έδειχναν με το "δάκτυλο" το κεφάλαιο και την πλουτοκρατία, γίνονταν πλουσιότεροι.
Τους σοσιαλιστές, που, κάθε φορά που κοινωνικοποιούσαν κάποια ΔΕΚΟ, γίνονταν
ταυτόχρονα διευθυντές και προμηθευτές της. Τους "δημοκράτες", οι οποίοι, τη μία και
μοναδική φορά που δόθηκε στους Έλληνες η ευκαιρία να χτίσουν τη δημοκρατία τους,
τους "πούλησαν".
Αυτούς και τα έργα τους ποτέ δεν πρέπει να τους ξεχάσουν οι Έλληνες. Τους
"δημοκράτες" ηγέτες της Αριστεράς. Τους "αντιιμπεριαλιστές", που μας "έβγαλαν" από το
ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, γιατί ήταν το ίδιο συνδικάτο. Τους "αντιαμερικανούς", που
στριμώχνονται στις δεξιώσεις, για να βγουν μια φωτογραφία με τον Αμερικανό πρέσβη.
Τους "πατριώτες", που "έδιωξαν" τις στρατιωτικές βάσεις από την πατρίδα μας. Τους
"Έλληνες", που υποστηρίζουν το σχέδιο Ανάν. Τους "σοσιαλιστές", που, αφού
ξεπούλησαν το δημόσιο κεφάλαιο, παρέδωσαν την ελληνική αγορά στις πολυεθνικές.
13
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Πώς όμως φτάσαμε στο σημείο αυτό; Πώς γίναμε "βορά" των ηττημένων; Αρκούσε
δηλαδή η δημαγωγική ικανότητα του Ανδρέα, για να δημιουργηθεί αυτή η "συμμορία";
Αρκούσε η πονηριά των "πραιτοριανών" του, για να παγιδευτεί ο λαός για τόσο μεγάλο
διάστημα; Όχι βέβαια. Ο Ανδρέας και όλοι οι περί αυτόν βρήκαν μια έτοιμη κατάσταση
και αυτήν εκμεταλλεύτηκαν. Βρήκαν τα ίδια "αφεντικά" κι απλά άλλαξαν το "τροπάριο".
Στο σημείο αυτό είναι απαραίτητη η ιστορική γνώση, για να μπορέσει κάποιος να
ερμηνεύσει τα φαινόμενα. Δεν μπορείς να καταλάβεις το σημερινό πολύπλοκο πολιτικό
σκηνικό, αν δεν γνωρίζεις τις "σταθερές" του. Αν δεν γνωρίζεις ποιοι, πότε και πώς το
έστησαν. Εδώ είναι απαραίτητη η γνώση της ιστορίας. Μια γνώση, την οποία δυστυχώς
τη στερούνται οι περισσότεροι σύγχρονοι Έλληνες. Μια γνώση, η οποία είναι
απαραίτητη, για να μην σε δουλεύει ο κάθε καραγκιόζης, όταν σου δείχνει με το
"δάχτυλο" τους εχθρούς σου.
Όπως είπαμε και από την αρχή του κειμένου, η Ελλάδα από ιδρύσεώς της είναι μια
"Μπανανία". Ο απελευθερωτικός της αγώνας στηρίχθηκε στις δυνάμεις των ξένων και
αυτό προσδιόρισε τη μετέπειτα τύχη της. Οι ξένοι την βοήθησαν στην απελευθέρωσή της
—για τους δικούς τους λόγους και εξυπηρετώντας τα δικά τους συμφέροντα— και αυτό
βέβαια δεν το έκαναν με το αζημίωτο.
14
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Βασικός στόχος των Δυτικών ήταν να διαλύσουν την Οθωμανική αυτοκρατορία και
αυτόν τον στόχο εξυπηρέτησαν, στηρίζοντας τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στο
εσωτερικό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Τους συνέφερε η διάλυσή της και
αναγκαστικά τους συνέφερε να στηρίζουν τα "κομμάτια" τα οποία προέκυπταν από τη
διάλυση αυτή. Θεωρούσαν δεδομένο ότι έπρεπε να ελέγχουν απόλυτα τα κράτη αυτά,
για να μπορούν αθροιστικά να ελέγχουν το σύνολο της ευαίσθητης "περιοχής".
Στήριξαν τις επαναστάσεις και μπήκαν κατόπιν μόνιμα στα υποτίθεται ελεύθερα
κράτη. Ό,τι έκαναν δηλαδή στην Ελλάδα, το ίδιο έκαναν και σε όλα τα "αδελφά" κράτη.
Κράτη όπως τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Τουρκία κλπ.. Αν γνωρίζει δηλαδή κάποιος τι
έγινε στην Ελλάδα, μπορεί να γνωρίζει τι έγινε και σε όλα τα υπόλοιπα ομοειδή κράτη.
Τα ονόματα των προσώπων άλλαζαν και όχι οι πολιτικές. Απλά το Γιώργος στην Ελλάδα
γινόταν Αχμέτ στην Τουρκία και Γκιόργκι στη Βουλγαρία. Όλα τα κράτη είχαν τους
δικούς τους "Βενιζέλους" και όλα τα κράτη γιόρταζαν και θρηνούσαν ό,τι προβλεπόταν
από τα δυτικά συμφέροντα.
Από τη στιγμή που οι Δυτικοί κατόρθωσαν κι εγκαταστάθηκαν μέσα στα κράτη αυτά,
ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Τα συμφέροντά τους δεν είναι ταυτισμένα με αυτά των
λαών. Αυτό είναι όμως καθοριστικό για τη δημιουργία του πολιτικού σκηνικού σε μια
χώρα. Όταν οι ξένοι είναι κυρίαρχοι μέσα σε ένα κράτος, ευνόητο είναι ό,τι ελέγχουν
την εξουσία. Άρα αυτομάτως έχουμε διχασμό συμφερόντων. Από τη μία πλευρά έχουμε
έναν λαό που αγωνιά για την πρόοδό του και από την άλλη έχουμε προδοτικές ηγεσίες,
οι οποίες εμποδίζουν αυτήν την πρόοδο, γιατί απλούστατα αυτό δεν συμφέρει τα
"αφεντικά" τους.
Όταν ο λαός έχει διαφορετικά συμφέροντα από αυτά της ηγεσίας του, έχουμε
σύγκρουση. Όταν η παραμονή της ηγεσίας είναι μόνιμη, αυτό σημαίνει ότι μόνιμη είναι
επίσης και η καταστολή. Δεν μπορεί η πλειοψηφία να επιβάλει την άποψή της στη
μειοψηφία και άρα εκ των δεδομένων έχουμε φασισμό. Το σύνολο λοιπόν των ηγεσιών
της χώρας από την Επανάσταση μέχρι να φτάσουμε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο
ήταν φασιστικές.
Θέτουμε ως όριο αυτόν τον πόλεμο, γιατί εκεί υπήρξε ένα κομβικό σημείο. Εκεί
υπήρχε ένα "κενό" εξουσίας και άρα μια ευκαιρία για την πλειοψηφία του ελληνικού
λαού να ανατρέψει τον φασισμό.
Τι γινόταν λοιπόν μέχρι να φτάσουμε στο όριο αυτό; Υπήρχε ένα κράτος βαθιά
διχασμένο, λόγω των συγκρουόμενων συμφερόντων μεταξύ λαού και ηγεσίας. Υπήρχε
το κράτος των Αθηνών και το κράτος της υπόλοιπης Ελλάδας. Το κράτος κάποιων
πλούσιων ξενόδουλων, οι οποίοι εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των αφεντικών τους
και το κράτος της επαρχίας, η οποία έβραζε μέσα στη φτώχεια και στην άγνοιά της.
15
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Αυτό ήταν το όλο θέμα. Κάποιοι Έλληνες έγιναν πλούσιοι από την απελευθέρωση
της Ελλάδας και κάποιοι άλλοι Έλληνες πρακτικά δεν κατάλαβαν τι σήμαινε
απελευθέρωση. Για τους πολλούς η απελευθέρωση δεν σήμαινε απολύτως τίποτε. Την
καταλάβαιναν μόνον από τις στολές των δυνάμεων καταστολής που έβρισκαν μπροστά
τους και όχι από την αλλαγή πολιτικών. Δούλευαν μέσα στη φτώχεια, χωρίς ποτέ να
ξεφεύγουν από τα όρια της εξαθλίωσης. Τους εκμεταλλεύονταν και τους κακομετα-
χειρίζονταν οι πάντες. Καμία κοινωνική πολιτική δεν τους εγγυόταν τίποτε. Καμία
νομοθεσία δεν τους προστάτευε.
Η μόνη ορατή διαφορά που βίωναν είχε να κάνει με τις στολές των δυνάμεων
καταστολής. Δεν τους χτυπούσε πλέον ο Οθωμανός με το φέσι, αλλά ο χωροφύλακας
με το πηλήκιο. Δεν τους εκμεταλλευόταν ο τουρκόφωνος φεουδάρχης με το σαρίκι,
αλλά ο ελληνόφωνος με το ευρωπαϊκό ρεπούμπλικο. Η οθωμανική "παθογένεια"
δηλαδή δεν είχε εγκαταλείψει σε καμία περίπτωση το κράτος της Ελλάδας.
Από την άλλη πλευρά υπήρχε το κράτος των Αθηνών. Το κράτος των φασιστών.
Αυτό το κράτος είχε τις ιδιομορφίες του. Προσπαθούσε να "επιβιώσει" μέσα σε έναν
διεθνή περίγυρο, ο οποίος δεν ήταν ομοιογενής. Εν μέσω συγκρούσεων στο επίπεδο
των μεγάλων δυνάμεων οι φασίστες είχαν επιλογές στο θέμα των αφεντικών. Η Αγγλία
κυριαρχούσε στον κόσμο, αλλά δεν ήταν μόνη της. Υπήρχε η σφετερίστρια Γαλλία και η
φιλόδοξη Γερμανία, οι οποίες αμφισβητούσαν τον ρόλο της και τον διεκδικούσαν.
Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό δημιουργούσε συνθήκες "αγοράς" για τους φασίστες των
Αθηνών. Κάποιοι επένδυαν στην παγκόσμια κυριαρχία της Αγγλίας και κυριαρχούσαν
εύκολα στο ελληνικό πολιτικό τοπίο. Κάποιοι άλλοι μετέφεραν τον διεθνή ανταγωνισμό
της Αγγλίας στο εσωτερικό της χώρας. Καταφεύγοντας σε πλειοδοτικό διαγωνισμό
μεταξύ τους, έφερναν τα ξένα συμφέροντα μέσα στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό.
Σύντομα δηλαδή στους Αγγλόδουλους φασίστες προστέθηκαν οι Γαλλόδουλοι και οι
Γερμανόδουλοι.
Όλοι αυτοί ήταν φασίστες και όλοι πλούσιοι. Φασίστες, γιατί κατέστειλαν τις
αντιδράσεις του λαού από κοινού, για να μην ανατρέπεται το διεθνές παιχνίδι και
πλούσιοι, γιατί δεν το έκαναν τζάμπα. Απλά κάποιοι γίνονταν πλούσιοι με αγγλικές
λίρες και κάποιοι άλλοι με γαλλικά φράγκα και γερμανικά μάρκα. Στον λαό έφταναν
απλά τα "απόνερα" των συγκρούσεών τους.
Για όλα έφταιγαν οι "άλλοι". Έφταιγαν οι Αγγλόφιλοι, που δεν άφηναν τη Γαλλία να
μας "βοηθήσει". Έφταιγαν οι Γαλλόφιλοι που δεν άφηναν τη Γερμανία να μας
"βοηθήσει". Πάντα κάποιος έφταιγε και ποτέ οι ίδιοι. Καθόταν ο φουκαράς επαρχιώτης
μέσα στη φτώχεια του κι απλά περίμενε να δει πότε επιτέλους θα τον "βοηθήσουν". Αν
είχε τη φαεινή ιδέα να ψελλίσει τίποτε για δημοκρατία, θα έτρωγε ξύλο απ' όλους μαζί.
16
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Η Ελλάδα με τον τρόπο αυτόν αποτελούσε —για έναν και παραπάνω αιώνα μετά την
επανάσταση— ένα ακόμα "πετράδι" στο στέμμα της Αγγλίας. Θριάμβευε και θρηνούσε
ανάλογα με τα συμφέροντα εκείνου του στέμματος. Τα πάντα γίνονταν με εντολές των
Βρετανών από τους εγχώριους δούλους τους. Με εντολές των Βρετανών
"θριαμβεύσαμε" στους βαλκανικούς πολέμους. Με εντολές των ιδίων "θρηνήσαμε" τη
μικρασιατική καταστροφή. Όλα δούλευαν σαν βρετανικό "ρολόι".
Ο λαός υπέφερε και οι φασίστες των Αθηνών απολάμβαναν την αστική τους
επιτυχία. Ο λαός κοιμόταν κατάχαμα κι αυτοί έχτιζαν πολυτελή σπίτια. Ο λαός πήγαινε
στο ύπαιθρο για να βασανιστεί στα χωράφια και αυτοί πήγαιναν στο ύπαιθρο για να
πάρουν καθαρό αέρα. Οι κρατικές θέσεις είχαν γίνει οικογενειακές ιδιοκτησίες και ήταν
όλοι ευχαριστημένοι. Άγχος μηδέν. Την πολιτική την ασκούσανε με "ραβασάκια" από
τις πρεσβείες.
Γι' αυτούς ίσχυε το "όποιος πρόλαβε, πρόλαβε". Αυτοί μας απελευθέρωσαν, αυτοί
ήταν οι εγγυητές της ανεξαρτησίας μας και άρα αυτοί "δικαιούνταν". Αυτοί
αυτοδιορίζονταν "εθνάρχες". Μόνοι τους αλληλοσυγχαίρονταν για τους "θριάμβους" και
μόνοι τους αλληλοκατηγορούνταν για τις "καταστροφές". Μόνοι τους έδιναν τα
οικογενειακά τους ονόματα στους δρόμους της Αθήνας. Τα κέρδη μόνοι τους τα
μοιράζονταν και τις ζημιές τις "σκόρπιζαν" στους υπολοίπους.
Τα "εθνικά" κέρδη έκαναν τις οικογένειες των φασιστών ακόμα πλουσιότερες και οι
"εθνικές" ζημιές δεν μπορούσαν να τις καταστρέψουν. Πάντα επιβίωναν οι πάντες σε
όλες τις συνθήκες. Όλοι οι υπόλοιποι απλά παρακολουθούσαν. Ήταν μάλιστα υπο-
χρεωμένοι να λένε και ευχαριστώ και μόνον που επιβίωναν. Ήταν υποχρεωμένοι να
προσκυνούν τους "απελευθερωτές" τους.
Αθήνα και επαρχία συνυπήρχαν σαν δύο ξένα σώματα μέσα στο ίδιο κράτος. Την
κρατική εξουσία τη διαχειρίζονταν μόνιμα κάποιες οικογένειες στην Αθήνα και αυτές
αποφάσιζαν για τα πάντα. Κάποια "διαλείμματα" εξουσίας αφορούσαν αποκλειστικά
στρατιωτικούς, οι οποίοι εξ’ επαγγέλματος είχαν εξουσία και κάποιες φορές έσπαζαν τη
"μονοτονία" του μονοπωλίου.
17
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Αυτή η εξουσία έλεγχε τα πάντα. Χωρίς να επηρεάζεται από την επαρχία, έφτανε
μέχρι τις άκρες της. Πώς; Μέσω της Εκκλησίας και της χωροφυλακής, οι μηχανισμοί
των οποίων λειτουργούσαν ως παρακράτος. Η Εκκλησία "έβλεπε" και ο χωροφύλακας
"χτυπούσε". Η Εκκλησία "κατήγγελλε" αντίχριστους και προδότες και ο χωροφύλακας
αναλάμβανε τα υπόλοιπα. Με βασικούς συμμάχους των Αθηνών τους μεγαλοϊδιοκτήτες
της επαρχίας είχε στηθεί ένας παρακρατικός μηχανισμός που έλεγχε τα πάντα.
Ένας ισχνός παρακρατικός μηχανισμός, που δεν είχε μεγάλη συμμετοχή του
πληθυσμού της επαρχίας. Τη συμμετοχή, που θα μετέφερε στην επαρχία την
"παθογένεια" της Αθήνας. Η μόνη περίπτωση, όπου υπήρχε έλεγχος της Αθήνας μέσω
συλλογικών συμπεριφορών και "ομηριών" μεγάλων πληθυσμών, ήταν στη Μακεδονία.
Έχοντας οι άθλιοι των Αθηνών —κατ’ εντολήν των Άγγλων— καταστρέψει τον
ελληνισμό της Μικράς Ασίας, τον χειρίζονταν ως "όμηρο".
Αυτούς η Αθήνα τους έλεγχε με την αγγλική γνώση του ιρλανδικού μοντέλου. Οι
πρόσφυγες της Μικράς Ασίας ήταν οι "προτεστάντες" της Μακεδονίας. Οι δήθεν
ευνοημένοι έναντι των γηγενών, που έπρεπε να υποτάσσονται στους "ευεργέτες" τους.
Μόνον στη Μακεδονία γινόταν αυτό. Μόνον στη Μακεδονία είχε δύναμη η Αθήνα.
Δύναμη αρκετή, για να εκβιάζει πληθυσμούς με αντίπαλους πληθυσμούς. Σε όλη την
υπόλοιπη Ελλάδα η παρουσία της ήταν ισχνή και βασιζόταν στον παπά και στον
χωροφύλακα.
Αυτή ήταν η αξέχαστη Δεξιά, την οποία όλοι κατήγγειλαν. Η αυθεντική Δεξιά της
βίας και της καταστολής. Η Δεξιά του δόγματος, που τους διαφωνούντες τους ονόμαζε
"αιρετικούς" και τους έστελνε στην πυρά. Η Δεξιά των φασιστών και των ιδιοκτητών, που
δεν άφηνε κανέναν ν' ανασάνει. Η Δεξιά, που στο άκουσμα και μόνον της λέξης της
δημοκρατίας πραγματοποιούσε εγκλήματα. Για λόγους που θα δούμε παρακάτω, όταν
αναφερόμαστε σ' αυτήν την αυθεντική Δεξιά, θα την γράφουμε με κεφαλαία. Αυτή
λοιπόν ήταν η επάρατος ΔΕΞΙΑ.
Η μόνη αλλαγή που συνέβη στο εν λόγω διάστημα είχε σχέση με τις αλλαγές που
μεσολάβησαν στο διεθνές πολιτικό σκηνικό. Είχε μεσολαβήσει η Οκτωβριανή
Επανάσταση και υπήρχε πλέον η Σοβιετική Ένωση. Ένας ισχυρός παράγοντας, ο
οποίος είχε κι αυτός ιμπεριαλιστικό προσανατολισμό, κυρίως μετά τον θάνατο του Λένιν
18
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
τον Ιανουάριο του 1924. Ένας παράγοντας, που αναγκαστικά θα έπρεπε να "μπει" στην
αγορά των ανταγωνιστών του. Στην "αγορά" όπου συμμετείχε ως "λεία" και η Ελλάδα.
Ήταν θέμα χρόνου αυτός ο παράγοντας να μπει στη χώρα μας. Ήταν θέμα χρόνου
να βάλει ανθρώπους της να "έλξουν" την Ελλάδα προς τα συμφέροντά της. Τι άλλαξε;
Ανάμεσα στους φασίστες των ξενόδουλων της Δύσης μπήκαν και οι φασίστες των
Σοβιετόδουλων. Ανάμεσα στους φασίστες της ΔΕΞΙΑΣ μπήκαν και οι φασίστες της
Αριστεράς.
Όμως, αυτοί οι νεόκοποι φασίστες, παρ' όλη την ομοιότητά τους με τους
υπόλοιπους, δεν μπορούσαν να μπούνε στο "στημένο" παιχνίδι των αστών της Αθήνας.
Ήταν πραγματικοί εχθροί. Αν οι "νέοι" επιτύγχαναν τους στόχους τους, θα κατέστρεφαν
τους "παλιούς". Δεν θα ήταν ένα γαλλικό ή ένα γερμανικό "διάλειμμα" στο αγγλικό
"μονοπώλιο". Η επικράτησή τους θα ήταν η καταστροφή όλων των υπολοίπων.
Είπαμε. Ο εχθρός ήταν ένας και κοινός για όλους. Ο λαός. Κανένας δεν
επιτρεπόταν να τον βάλει στο παιχνίδι. Η σύγκρουση δεν έφευγε ποτέ από τα όρια της
Κηφισιάς. Εκεί ήταν το απώτατο όριο των συγκρούσεων. Κανένα ειδικό συμφέρον δεν
θα έφερνε τον λαό μέσα στην Αθήνα. Όλα αυτά οι "κομμουνιστές" τα απειλούσαν, γιατί
τα αφεντικά τους δεν είχαν τη δύναμη να τους στηρίξουν και να τους επιβάλλουν στο
πολιτικό σκηνικό και ως εκ τούτου έπρεπε αυτήν τη δύναμη να την εξασφαλίσουν με
άλλον τρόπο. Η Σοβιετική Ένωση δεν μπορούσε να τους βοηθήσει άμεσα, όπως
συνέβαινε με τους ομοίους τους. Δεν μπορούσε να απειλεί με επεμβάσεις. Ήταν
αδύναμη και κλεισμένη στο καβούκι της.
19
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Την αδυναμία αυτή έπρεπε οι φασίστες ΚΚΕδες να την καλύψουν. Στη δύναμη των
πρεσβειών των φασιστών αντιπάλων τους έπρεπε να αντιπαρατάξουν δύναμη. Ποια
δύναμη όμως; Μόνον ο λαός απέμενε. Τότε επιχείρησαν αυτό το οποίο μέχρι τότε
απαγορευόταν δια "ροπάλου". Βγήκαν από τα όρια της Αθήνας. Άρχισαν να
ενημερώνουν τον λαό. Κουτσά-στραβά, τον ενημέρωναν. Τον έκαναν συμμέτοχο στο
παιχνίδι. Απέναντι στον παρακρατικό μηχανισμό της ΔΕΞΙΑΣ έκαναν δικό τους
παρακρατικό μηχανισμό. Το "κόμμα" είχε αρχίσει να "στήνεται" στην επαρχία.
Αυτό ήταν. Όλα μπορούσαν να τα ανεχτούν οι φασίστες της Αθήνας, αλλά αυτό
ήταν ασυγχώρητο. Το μίσος τους έγινε τεράστιο. Η ιδιομορφία της Ελλάδας το έκανε
τεράστιο. Στη Γερμανία, τη Γαλλία ή την Αγγλία δεν είχαν πρόβλημα με τους
"κομμουνιστές". Τους εκμεταλλεύονταν, γιατί γνώριζαν τον χειρισμό τους. Αυτές οι
κοινωνίες επέτρεπαν τον χειρισμό τους. Τους "έσπρωχναν" στα εργατικά συνδικάτα και
εκεί τους διέφθειραν, κάνοντάς τους "συνεταίρους". Τους έδιναν χώρο στα εργατικά
ζητήματα και τους "απομάκρυναν" από τις ιδιοκτησίες του κεφαλαίου.
Στην Ελλάδα αυτό δεν μπορούσε να γίνει. Η Ελλάδα δεν είχε βιομηχανική
παραγωγή. Δεν είχε βιομηχανικούς εργάτες. Στην Ελλάδα υπήρχε μόνον κεφάλαιο-γη
και άκληροι. Τα ίδια λόγια, που στη Γερμανία δεν απειλούσαν το σύστημα και τους
φασίστες κρατούντες, στην Ελλάδα οδηγούσαν προς την επανάσταση. Η Αθήνα
βρισκόταν πραγματικά σε κίνδυνο. Κινδύνευαν τα ερείσματά της στην επαρχία.
Πήγαιναν οι ΚΚΕδες στην επαρχία και ξεσήκωναν τα "υποζύγιά" τους.
Αυτό ήταν για τους Αθηναίους αστούς το μέγα έγκλημα του ΚΚΕ. Οι ΚΚΕδες
μετέφεραν κομματικούς μηχανισμούς στην επαρχία. Μετέφεραν αθηναϊκά
χαρακτηριστικά εκεί όπου μέχρι τότε απαγορευόταν. Μέχρι τότε τα κόμματα της Αθήνας
ήταν κόμματα της πρωτεύουσας. Στην επαρχία έφτανε μόνον η κρατική πολιτική. Στην
Αθήνα η σύγκρουση γινόταν μέσω των κομμάτων, αλλά στην επαρχία το πρόσωπο της
εξουσίας ήταν ενιαίο. Το πρόσωπο του κράτους. Το πρόσωπο, που έστελνε τον
χωροφύλακα έξω από την πόρτα του αφελούς που διαμαρτυρόταν.
Από τη στιγμή που οι φασίστες της Αθήνας δεν μπορούσαν ν' αντιγράψουν την
πολιτική της Δύσης στο θέμα του "κομμουνισμού", έπρεπε να εξαλείψουν τον κίνδυνο
από τη ρίζα του. Σκότωναν και περιόριζαν κάποιον και μόνον με την υποψία ότι ήταν
κομμουνιστής. Όλα αυτά όμως, παρ' όλο που τα έκαναν εις βάρος άλλων φασιστών,
επιδείνωναν τη θέση τους, γιατί έδειχναν πραγματικά ποιοι είναι.
Εδώ βέβαια υπάρχει και μια τραγική ειρωνεία. Μια καθαρά αντιφασιστική πολιτική,
ερέθιζε τα δημοκρατικά αισθήματα του λαού. Ο λαός έβλεπε το πιο άσχημο πρόσωπο
του φασισμού, έστω κι αν αυτό στρεφόταν απέναντι σε φασίστες.
20
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Τι είναι ο φασισμός;
Πριν συνεχίσουμε την ανάλυσή μας, χρήσιμο είναι να κάνουμε μια αναφορά περί
φασισμού. Φασιστικό είναι ό,τι δεν είναι δημοκρατικό. Τον φασισμό δηλαδή τον
καταλαβαίνεις, όταν τον εξετάζεις σε σχέση με τη δημοκρατική λειτουργία. Αν προσπα-
θήσεις να τον καταλάβεις από αυτό το οποίο πρεσβεύει, θα παγιδευτείς. Ο φασισμός
δεν είναι ιδεολογία. Ο φασισμός είναι πάνω απ' όλα νοοτροπία. Ο φασισμός μπορεί να
συνδέεται με όλες τις ιδεολογίες. Δεν ταυτίζεται απαραίτητα μ' αυτό το οποίο υποτίθεται
πρεσβεύει και υπόσχεται. Ο φασισμός μπορεί να συνδεθεί ακόμα και με τη δημοκρατία.
Ο φασίστας όλα αυτά δεν τα ανέχεται. Ο φασίστας θεωρεί τον εαυτό του "ανώτερο"
από τους πολλούς, έστω κι αν αυτό του κοστίζει και τη δική του υποταγή σε κάποιους
άλλους ακόμα πιο "εκλεκτούς" από τον ίδιο. Ο φασίστας δεν θέλει να ακούει τις
απόψεις των άλλων και άρα δεν μπορεί ανέχεται τις επιλογές της πλειοψηφίας, οι
οποίες εκ των δεδομένων τον απειλούν. Άρα ο φασίστας έχει μια συγκεκριμένη
νοοτροπία που τον χαρακτηρίζει. Μια νοοτροπία, η οποία δεν έχει σχέση μ' αυτά που
υποτίθεται πρεσβεύει.
21
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Ο φασισμός είναι η απόλυτη επιβολή των λίγων πάνω στους πολλούς. Ο φασισμός
είναι η επιβολή των συμφερόντων των λίγων πάνω στα συμφέροντα των πολλών. Οι
ανάγκες του φασισμού είναι αυτές οι οποίες δίνουν τα χαρακτηριστικά στο σύστημά του.
Το όποιο φασιστικό σύστημα, είτε αυτό πρεσβεύει τη "δημοκρατία" είτε τον
κομμουνισμό. Αυτό σημαίνει ότι ο φασίστας, όταν αναλάβει την εξουσία, πρέπει ν'
αναλάβει ταυτόχρονα και κατασταλτική δραστηριότητα, εφόσον η σύγκρουση
συμφερόντων είναι θέμα χρόνου να τον απειλήσει.
Οι λίγοι "εκλεκτοί", που μπορούν ν' αποφασίζουν για τους πολλούς "αδύναμους". Οι
λίγοι "εκλεκτοί", που πρέπει να τιμωρούν σκληρά τους "αιρετικούς", οι οποίοι απειλούν
την ασφάλεια των "αδυνάμων". Όταν αυτοί οι "αιρετικοί" γίνουν πολλοί, έχουμε την
ανάπτυξη μηχανισμών συλλογικού "σωφρονισμού". Έχουμε "δημοκρατικά" στρατόπεδα
συγκέντρωσης και κομμουνιστικά γκούλαγκ.
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο φασισμός δεν συνδέεται απαραίτητα τον επίσημο τίτλο αυτού
που είναι επικεφαλής των "πατερούληδων". Συνδέεται για παράδειγμα με τη μοναρχία,
αλλά δεν ταυτίζεται μόνον μ' αυτήν. Φασιστικό ήταν το καθεστώς των Ναζί, αλλά δεν
είχαν οι Γερμανοί βασιλιά. Φασιστικό ήταν το καθεστώς του Φράνκο, αλλά δεν
συνδεόταν με τη βασιλεία.
Αναφερόμαστε σε όλα αυτά, γιατί στην Ελλάδα παίχτηκαν "παιχνίδια" εξαιτίας της
άγνοιας του λαού. Κάποιοι παρίσταναν τους δημοκράτες ενώ ήταν φασίστες, απλά και
μόνον επειδή πρέσβευαν διαφορετικά πράγματα απ' ό,τι οι συμβατικοί φασίστες.
Κάποιοι παρίσταναν τους δημοκράτες ενώ ήταν φασίστες, επειδή απλά ήταν
αντιμοναρχικοί. Σταλινικοί παρίσταναν τους δημοκράτες, μόνον και μόνον επειδή δεν
ήταν ΔΕΞΙΟΙ.
22
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Βόλευε ακόμα κι αυτούς που έφεραν επισήμως τον τίτλο του φασίστα, εφόσον
επωφελούνταν συνολικά από το "παιχνίδι" της εξουσίας. Αυτά που λέμε τώρα πρέπει να
τα θυμάται ο αναγνώστης, γιατί παρακάτω θα δούμε πώς χρησιμοποιήθηκαν εις βάρος
του ελληνικού λαού και της δημοκρατίας.
Την ώρα που η Ελλάδα περνούσε τον χρόνο της με "κοκορομαχίες" στην Αθήνα και
"κλωτσομπουνίδια" στην επαρχία, στην Ευρώπη υπήρχαν εξελίξεις. Ο τρομερός
ανταγωνισμός της Αγγλίας με τη φιλόδοξη Γερμανία είχε αλλάξει τις ισορροπίες. Η
Γαλλία είχε "υποχωρήσει" και η Σοβιετική Ένωση απλά καιροφυλακτούσε, χωρίς να
τολμά να βγει από το "καβούκι" της.
Η παρουσία των Γερμανών δηλαδή στη χώρα ανάγκασε τα "ειδικά" συμφέροντα του
ελληνικού λαού να εκδηλωθούν σε όλη τους την ένταση. Οι Γερμανοί ήταν πραγματικοί
εχθροί για δύο παράγοντες. Ήταν εχθροί του λαού, γιατί του κατέκτησαν την πατρίδα.
Ταυτόχρονα ήταν εχθροί και των "κομμουνιστών", γιατί ήταν "αντικομμουνιστές". Για
23
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
τους γερμανόδουλους όμως αυτοί οι εχθροί του λαού και των "κομμουνιστών" ήταν
φίλοι. Ήταν οι φίλοι, που θα τους εξασφάλιζαν την εξουσία. Για τους Αγγλόδουλους
ήταν οι ανταγωνιστές των "αφεντικών" που τους αφαίρεσαν την εξουσία και την έδωσαν
στους αντιπάλους τους.
Ο λαός λοιπόν, όπως ήταν φυσικό, βγήκε στα βουνά για ένοπλο απελευθερωτικό
αγώνα. Βγήκε στα βουνά, για να κάνει αντίσταση στον κατακτητή. Στον ξένο φασίστα,
που του πήρε την πατρίδα. Κοντά σ' αυτόν βγήκαν στο βουνό και οι ΚΚΕδες, εφόσον
πραγματικοί εχθροί τους είχαν την εξουσία. Δεν τους "χωρούσε" η Αθήνα. Είχαν
παράνομο μηχανισμό και ήταν εντοπισμένοι από τους χαφιέδες των Γερμανών.
Ήταν θέμα επιβίωσής τους να εγκαταλείψουν την Αθήνα. Απέναντί τους εκτός από
τους συνηθισμένους τοπικούς φασίστες είχαν και τους Γερμανούς φασίστες, να τους
κυνηγούν. Κοντά στους τοπικούς φασίστες, που λίγο-πολύ τους είχαν συνηθίσει,
βρήκαν τους φουριόζους "Ούννους" με ακόμα χειρότερες διαθέσεις.
24
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Αυτό το οποίο πρέπει να μείνει στον αναγνώστη είναι ότι οι ΔΕΞΙΟΙ φασίστες των
Αθηνών στον μεγάλο αγώνα των Ελλήνων, είτε συνεργάστηκαν με τον κατακτητή είτε
δήλωσαν "απόντες". Ήταν είτε προδότες, που άξιζαν τον θάνατο, είτε φυγόμαχοι, που
άξιζαν την περιφρόνηση. Η εμφάνιση των Γερμανών δηλαδή στην Αθήνα διέσπασε τη
φασιστική ΔΕΞΙΑ. Οι γερμανόφιλοι ΔΕΞΙΟΙ συνεργάστηκαν με τα αφεντικά τους και οι
αγγλόφιλοι ΔΕΞΙΟΙ εγκατέλειψαν τη χώρα.
Ανάλογη πορεία με τους κορυφαίους της ΔΕΞΙΑΣ είχε και η βάση της ΔΕΞΙΑΣ. Ο
επαρχιακός κρατικός και παρακρατικός μηχανισμός της ΔΕΞΙΑΣ συνέχισε το "έργο"
του, χωρίς να επηρεαστεί από τη διάσπαση της κορυφής. Δεν είχε λόγο εκείνος ο
μηχανισμός να διασπαστεί, γιατί δεν αλλοιώθηκαν τα δεδομένα για τα οποία
δημιουργήθηκε. Αυτός ο μηχανισμός έλεγχε την επαρχία για λογαριασμό της Αθήνας.
Τώρα το αν η Αθήνα αποφάσιζε μέσα στη βρετανική πρεσβεία ή στα γραφεία της
Γκεστάπο, αυτό δεν ήταν κάτι που αφορούσε τα στελέχη αυτού του μηχανισμού. Αυτοί
για τον μισθό τους δούλευαν. Οπότε γι' αυτούς ίσχυε το Business as usual.
Οι Γερμανοί θα έλεγχαν την κυβέρνηση των Αθηνών και το φασιστικό κράτος της
ΔΕΞΙΑΣ θα μετέφερε αυτόν τον έλεγχο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της επικράτειας. Ο
ΔΕΞΙΟΣ κρατικός μηχανισμός ήταν στη διάθεση των κατακτητών. Ο μηχανισμός, που το
1942 έκανε την πρώτη μαζική κινητοποίηση στα χρόνια της κατοχής. Την κινητοποίηση
εναντίον της διορισμένης από τους Γερμανούς κυβέρνησης Τσολάκογλου.
Ο μηχανισμός, που εξέπληξε τους Γερμανούς με την αγωνιστικότητά του. Την πρώτη
σε ολόκληρη την κατεχόμενη Ευρώπη. Με ποια αιτήματα; Για την ελευθερία; Για την
ανεξαρτησία; Για τα δικαιώματα των πολιτών; Όχι βέβαια. Τα αιτήματα ήταν τα γνωστά
των δημοσίων υπαλλήλων. Σε μια κατακτημένη πατρίδα βγήκαν στους δρόμους για να
διεκδικήσουν αύξηση των αποδοχών τους.
Για να γνωρίζουν και οι νεότεροι ότι στην Ελλάδα έχει μακρά ιστορία η
"αγωνιστικότητα" των δημοσίων υπαλλήλων. Αυτή ήταν η συμπεριφορά των ΔΕΞΙΩΝ
φασιστών του επίσημου ελληνικού κράτους.
Οι μόνοι φασίστες που βγήκαν στο βουνό ήταν αυτοί οι οποίοι έκαναν την ανάγκη
τους φιλοτιμία. Οι σταλινικοί του ΚΚΕ, που δεν τους έπαιρνε να παραμείνουν στην
Αθήνα, δεν μπορούσαν να "φιλοξενηθούν" από τη Σοβιετική Ένωση ως "εμιγκρέδες"
και ταυτόχρονα έβλεπαν σαν ευκαιρία να ισχυροποιηθούν μέσα από τον λαϊκό αγώνα.
25
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Οι μόνοι άκαπνοι του βουνού. Οι "καθοδηγητές", που βγήκαν στο βουνό, για να
"καπελώσουν" τον λαϊκό αγώνα.
Τι ήταν το ΕΑΜ;
Τι ήταν ο ΕΛΑΣ;
Πολλά έχουν γραφεί και έχουν ειπωθεί γι' αυτούς τους μηχανισμούς της αντίστασης.
Τα περισσότερα ήταν ψέματα, τα οποία είχαν σχέση με την προπαγανδιστική πολιτική
των ΔΕΞΙΩΝ. Των συνεργατών των Γερμανών ή των "απόντων".
Εδώ μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης γιατί ξεκινήσαμε το κείμενό μας από την
ανάλυση περί Αριστεράς. Με βάση τους διαχωρισμούς που κάναμε στην αρχή του
κειμένου τα πράγματα είναι εύκολα στην περιγραφή τους.
Το ΕΑΜ ήταν απόλυτα αριστερό, γιατί δεν είχε φασίστες της ΔΕΞΙΑΣ ανάμεσα στα
μέλη του. Ως αριστερό, είχε ανάμεσα σ' αυτά τα μέλη του και ΚΚΕδες φασίστες. Το
ΕΑΜ είχε στις τάξεις του το σύνολο του ελληνικού λαού. Οι μόνοι, που δεν συμμετείχαν
στις μάχες του, ήταν οι φασίστες ΔΕΞΙΟΙ. Αυτοί είχαν άλλες δουλειές να κάνουν εκείνη
26
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
την περίοδο. Οι μισοί συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές και οι άλλοι μισοί
αναζήτησαν στο εξωτερικό την ασφάλεια των προστατών τους.
Το ΕΑΜ του λαού είχε ως ένοπλο τμήμα του τον ΕΛΑΣ, που είχε την ίδια ακριβώς
σύνθεση με την παράταξη την οποία αντιπροσώπευε. Πολλοί προσπαθούν να
εξηγήσουν τον ρόλο και την ταυτότητα του λαϊκού αυτού στρατού, επικαλούμενοι
μαρτυρίες στελεχών του ή επικαλούμενοι πληροφορίες από μυστικές υπηρεσίες. Άλλοι
τον θεωρούν κομμουνιστικό, άλλοι λαϊκό και άλλοι τον θεωρούν μια κοινή συμμορία
κατσαπλιάδων. Ο καθένας, προσπαθώντας να εξυπηρετήσει την πολιτική του άποψη,
τοποθετείται, προσπαθώντας να εξυπηρετηθεί από τα στοιχεία που τον ευνοούν.
Εμείς δεν θα μπούμε καν στον κόπο ν' αναζητήσουμε στοιχεία και μαρτυρίες. Εμείς
τον θεωρούμε λαϊκό στρατό και αυτό προκύπτει από τη λογική. Ποια είναι αυτή η
λογική;
Την επομένη της κατάκτησης της πατρίδας μας από τους Γερμανούς, η κατάσταση
στην οποία βρέθηκαν οι Έλληνες ήταν τραγική. Ο πόλεμος είχε καταστρέψει τα πάντα.
Ο πόλεμος είχε καταστρέψει την οικονομία και ο λαός πεινούσε. Πεινούσε στην
κυριολεξία.
Σ' αυτήν την εξαιρετικά άσχημη κατάσταση έρχονταν και οι ανάγκες ενός τεράστιου
στρατού κατοχής να κάνουν τα πράγματα ακόμα τραγικότερα. Μια μικρή και φτωχή
χώρα, όπως η Ελλάδα, είχε να ταΐσει έναν πληθυσμό με τεράστιες ανάγκες και επιπλέον
έναν στρατό κατοχής. Έναν πληθυσμό, που εξαιτίας του πολέμου είχε εγκαταλείψει τις
καλλιέργειές του και η παραγωγή ήταν πολύ μικρότερη της συνηθισμένης. Χωράφια
ακαλλιέργητα, από τον φόβο των αγροτών να βγουν στο ύπαιθρο και "απουσία" πολλών
αγροτών λόγω θανάτων.
Αυτή η μειωμένη παραγωγή μιας κοινωνίας πολλών χήρων και ορφανών έπρεπε να
θρέψει έναν λαό ολόκληρο και έναν τεράστιο στρατό κατοχής των διακοσίων χιλιάδων
ανδρών. Πολλά τα "στόματα" για ν' αντέξει. Ο γερμανικός στρατός άρπαζε με τη βία ό,τι
του χρειαζόταν για να συντηρηθεί και για τους υπόλοιπους άφηνε ό,τι περίσσευε, ίσα-
ίσα για να μην πεθαίνουν.
27
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Αυτός ο τεράστιος πληθυσμός μαχητών έπαιρνε από εκείνους που δεν τους
έφταναν; Πώς τα έπαιρνε όμως; Με τη βία; Σκότωνε κι άρπαζε ό,τι του χρειαζόταν από
αυτούς που δεν τους έφταναν για να ζήσουν; Δεν έχει καταγραφεί βίαιη συμπεριφορά
του απέναντι στους χωρικούς. Δεν έχουν καταγραφεί θάνατοι ανθρώπων, οι οποίοι
αντιδρούσαν στη "λεηλασία" τους από τον ΕΛΑΣ. Ακόμα κι αυτοί, που μισούσαν τον
ΕΛΑΣ, δεν τόλμησαν ποτέ να ισχυριστούν ότι υπήρχαν τέτοια φαινόμενα.
Γιατί δεν τόλμησαν; Γιατί θα τους διέψευδε η λογική. Τι λέει η λογική; Ότι σε μια
Ελλάδα, στην οποία οι γερμανικές δυνάμεις έκαναν τεράστιες επιχειρήσεις
εκκαθάρισης, θα εμφανίζονταν κάποια συγκεκριμένα φαινόμενα. Ο ΕΛΑΣ ήταν
στρατός. Είχε μέγεθος. Δεν ήταν ολιγομελής συμμορία, για να μπορεί να κρύβεται. Άρα
όλοι μπορούσαν να γνωρίζουν πού βρίσκεται. Όλοι γνώριζαν πού περίπου επιχειρούσε.
Θα πλησίαζε ο ΕΛΑΣ τον Γοργοπόταμο, χωρίς να το γνωρίζουν οι χωρικοί της
περιοχής; Όχι βέβαια.
Αν λοιπόν ο τεράστιος ΕΛΑΣ άρπαζε και λεηλατούσε αυτούς τους χωρικούς, δεν θα
μπορούσε να συνεχίσει τη δραστηριότητά του. Κάποια από τα θύματά του θα τον
πρόδιδαν. Ποτέ δεν καταγράφηκε κρούσμα προδοσίας εις βάρος του. Οι χωρικοί όχι
μόνον τον συντηρούσαν, αλλά τον βοηθούσαν στη λειτουργία του. Αναλάμβαναν
αποστολές γι' αυτόν. Ήταν όλοι οι χωρικοί ΚΚΕδες; Ήταν όλοι οι χωρικοί
τρομοκρατημένοι από τους "κατσαπλιάδες"; Όχι βέβαια. Δεν θα μπορούσαν να είναι
τρομοκρατημένοι, γιατί οι Γερμανοί τους τιμωρούσαν με τον πλέον απάνθρωπο τρόπο,
κάθε φορά που δέχονταν χτύπημα από τον ΕΛΑΣ.
Όλα αυτά αποδεικνύουν με απόλυτο τρόπο αυτά τα οποία λέμε. Ο ΕΛΑΣ ήταν
αριστερός, γιατί δεν είχε μέσα του ΔΕΞΙΟΥΣ. Ο ΕΛΑΣ δεν ήταν "κομμουνιστικός", γιατί
ποτέ οι Έλληνες δεν ήταν ΚΚΕδες. Ο ΕΛΑΣ ήταν λαϊκός, γιατί ήταν εθελοντικός και
28
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
συντηρούμενος από τον λαό. Ο ΕΛΑΣ προήλθε από τα σπλάχνα του ελληνισμού, γιατί
στις τάξεις του ήταν τα παιδιά τα Ελλήνων. Ο "ανθός" του γένους.
Από την άλλη πλευρά υπήρχε το δήθεν αντίπαλο δέος ο ΕΔΕΣ. Ο ΕΔΕΣ ήταν ένα
όργανο του φασισμού. Ήταν δημιούργημα της ΔΕΞΙΑΣ και για να λειτουργήσει
χρηματοδοτούνταν από χρήματα του φασισμού. Με αγγλικές λίρες συντηρούνταν και με
τις ίδιες λίρες στρατολογούσε κόσμο. Περιφερόταν στα βουνά ως "μεγαλοπελάτης" των
χωρικών και όχι ως λαϊκός στρατός. Δεν τον πρόδιδαν, γιατί είχαν συμφέρον από αυτόν
και ταυτόχρονα τον ανέχονταν, γιατί υποτίθεται πολεμούσε τον κοινό εχθρό.
Η πορεία του ΕΔΕΣ ήταν όμοια με την πορεία αυτών που τον εμπνεύστηκαν.
Πολέμησε τους Γερμανούς για να πάρει τον ρόλο του και να σταθεί δίπλα στον ΕΛΑΣ,
ώστε να πάρει μερίδιο από τις πολιτικές "εισπράξεις" σε περίπτωση απελευθέρωσης. Ως
στρατιωτικός μηχανισμός είχε ΔΕΞΙΑ ηγεσία και μισθοφορική βάση. Ελεγχόταν πλήρως
από τους Άγγλους. Χρηματοδοτούνταν κι εξοπλιζόταν από αυτούς. Στη συνέχεια
συνεργάστηκε με τους Γερμανούς εις βάρος του ΕΛΑΣ και μετά τον πόλεμο ο
μηχανισμός του στράφηκε σχεδόν ατόφιος εναντίον του λαού.
"Άρης"
Η τύχη του ελληνικού λαού ήταν ότι εκείνη την κρίσιμη ώρα βρέθηκε ο κατάλληλος
άνθρωπος να την οδηγήσει στο όραμά της. Η Ελλάδα πέτυχε το "άστρο" του Άρη
Βελουχιώτη σε όλο του το μεγαλείο. Ο Βελουχιώτης έγινε εύκολα ο "Άρης" του
ελληνικού λαού. Μιλούσε τη γλώσσα του. Δεν είχε σχέση με τη "χλαπάτσα" των
Αθηνών. Μισούσε τους ξένους ιμπεριαλιστές εξίσου. Δεν ξεχώριζε τους Γερμανούς από
29
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
τους Άγγλους ή τους Γάλλους. Ούτε καν τους Σοβιετικούς, παρ' όλο το "κομμουνιστικό"
του παρελθόν. Αυτός είπε το περίφημο …"όλα τα γουρούνια την ίδια μύτη έχουν",
αναφερόμενος σε Σοβιετικούς.
Αυτός ο άνθρωπος ενέπνευσε τον ελληνικό λαό σε μια πολύ δύσκολη στιγμή. Σε μια
στιγμή που όλα έδειχναν χαμένα. Αυτός στάθηκε πρώτος όρθιος και έγινε το πρότυπο
για χιλιάδες Έλληνες. Αυτός απέκτησε την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού και γι'
αυτό ο λαός τού εμπιστεύτηκε τα παιδιά του. Ολόκληρη η εικόνα του ήταν ένας
συμβολισμός.
Τα γένια του τον διαφοροποιούσαν από την αστική "καθωσπρεπική" χλαπάτσα της
Αθήνας. Ο τεράστιος σταυρός στο στήθος του αποτελούσε εγγύηση για τον αγράμματο
λαό ότι δεν επρόκειτο για κάποιον άθεο ΚΚΕ φασίστα. Ο λόγος του ήταν καθαρά
πατριωτικός. Τα επιχειρήματά του πάντα στόχευαν στην εξυπηρέτηση των λαϊκών
συμφερόντων. Ο λαός τον άκουγε γιατί τον εμπιστευόταν, αλλά και γιατί καταλάβαινε τι
του έλεγε. Ο λαός τον πλαισίωνε, γιατί πίστευε στο όραμα που του περιέγραφε και όχι
στο "κομμουνιστικό" όραμα.
Ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του κάνει τις επιλογές του. Αυτές τον χαρακτηρίζουν.
Πολλές φορές όμως ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με καταστάσεις, οι οποίες δεν
μπορούν ν' αντιμετωπιστούν στο προσωπικό επίπεδο. Απαιτούν συστράτευση ανθρώπων
για την επίτευξη των κοινών τους στόχων. Αυτή η συστράτευση αναγκαστικά περιορίζει
την ατομικότητα. "Κόβεις" ιδιομορφίες, για να πετύχεις την απαραίτητη ομοιότητα που
απαιτεί ο κοινός στόχος με άλλους διαφορετικούς, οι οποίοι μοιράζονται μαζί σου τον
στόχο αυτόν.
Η συλλογικότητα από εκεί και πέρα κρίνεται με βάση τις πράξεις και τους στόχους
του συνόλου. Δεν έχει σχέση με το αρχικό ποιόν αυτού που δημιούργησε το σύνολο και
έθεσε τους κοινούς στόχους του συνόλου. Όποιος κι αν δημιουργούσε το ΕΑΜ, θα
κρινόταν γι' αυτά που πρέσβευε το ΕΑΜ και όχι για την αρχική του ατομικότητα. Αυτά τα
οποία πρέσβευε το ΕΑΜ ήταν εκείνο το μέσο το οποίο πολλαπλασίαζε τα μέλη του.
30
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Ο Άρης και ο κάθε Άρης αναγκαστικά κάτι ήταν στην προηγούμενή του ζωή. Αυτό
όμως δεν ενδιαφέρει κανέναν και δεν μεταφέρεται στο έργο του, εφόσον το έργο δεν
είναι ατομικό. Στο έργο αυτό συμμετέχουν κι άλλοι άνθρωποι με διαφορετικές
αφετηρίες. Αν δηλαδή ο Άρης ήταν στην προηγούμενη ζωή του ακτιβιστής οικολόγος, τι
θα ήταν ο ΕΛΑΣ; Ένοπλο κίνημα για τη διάσωση της ελληνικής πανίδας; Τι θα ήταν οι
μαχητές του; Στελέχη του Αρκτούρου;
Σ' ό,τι αφορά την ανάπτυξη του κοινού μετώπου μεταξύ όλων των ελληνικών
οργανώσεων, που πολεμούν τον κατακτητή, είναι απόλυτα ενωτικό.
Το ΕΑΜ δηλαδή ήταν ανοικτό σε όλες τις οργανώσεις με μόνο κριτήριο τον
πατριωτισμό και την τιμιότητα. Ήταν ανοικτό, για να μετατραπεί σε ενιαίο μέτωπο όλων
των ελληνικών οργανώσεων εναντίον των κατακτητών. Ήταν εθνικό μέτωπο και δεν
ήταν μέτωπο κομμουνιστικών οργανώσεων. Δεν κάνει αναφορά σε ιδεολογικές
προτιμήσεις. Από εκεί και πέρα το καταστατικό του προσδιορίζει τους στόχους της
οργάνωσης.
α) Η απελευθέρωσις του Έθνους μας από τον σημερινόν ξένον ζυγόν και η
απόκτησις της πλήρους ανεξαρτησίας της χώρας μας.
31
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Αυτός ήταν ο πρώτος λόγος για τον οποίο είπαμε ότι ήταν μειονέκτημα του
Βελουχιώτη η ιδεολογική του καταγωγή. Τον καθιστούσε εύκολο θύμα της
οποιασδήποτε προπαγάνδας —απ' όπου κι αν αυτή προερχόταν— και αυτό είχε άμεσο
αντίκτυπο και στην οργάνωση, της οποίας ήταν ηγέτης. Πρώτα έπεσε θύμα της
προπαγάνδας του ΚΚΕ και κατόπιν έπεσε θύμα της προπαγάνδας της ΔΕΞΙΑΣ. Πρώτα
οι ΚΚΕδες θεώρησαν εξαιτίας του το ΕΑΜ δικό τους και μετά οι ΔΕΞΙΟΙ —και πάλι
εξαιτίας του— θεώρησαν το ΕΑΜ κομμουνιστικό.
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο ήταν μειονέκτημα η ιδεολογική "καταγωγή" του
Βελουχιώτη έχει σχέση με τη δική του συμπεριφορά. Ήταν ένας από τους
κομμουνιστές, ο οποίος είχε βασανιστεί γι' αυτά που πίστευε. Ήταν ένας κομμουνιστής,
που ήταν καλός για τον ελληνικό λαό, γιατί απλά ήταν κακός κομμουνιστής για το
κόμμα. Το κόμμα, που όταν ήθελε να καπηλευτεί τις επιτυχίες του, τον αναγνώριζε ως
τον "αρχηγό" και όταν δεν τον χρειαζόταν, θυμόταν ότι ήταν ο "μιζέριας". Το κόμμα, που
για να επιβιώσει στο βουνό κρύφτηκε πίσω του και όταν δεν τον είχε πλέον ανάγκη,
θυμήθηκε ότι ήταν "δηλωσίας".
Τύπους "νεάντερταλ", όπως ο Σιάντος, για τον οποίο όσο κι αν ψάξει κανείς δεν
μπορεί να βρει ένα ταλέντο πέρα από την αντοχή στο ξύλο. Αυτό ήταν προφανώς μια
εσκεμμένη τακτική του ΚΚΕ, για να διατηρεί τη σκληρή δομή της οργάνωσής του.
Εχθρός του ΚΚΕ είχε γίνει η ανθρώπινη ευφυΐα, γιατί η ευφυΐα ταυτίζεται με την κριτική
στάση και αυτή φέρνει την αμφισβήτηση. Αμφισβήτηση, η οποία προκαλούσε αλλεργία
στη "δημοκρατική" ηγεσία του κόμματος.
32
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Ο Άρης φταίει που κομματόσκυλα σαν τον Σιάντο ή τον Ιωαννίδη ή τον Φλωράκη
συγχρωτίζονταν με τους ήρωες. Αυτός φταίει, που επέτρεπε σε κομματικούς να
"καπελώνουν" τους αγώνες του "ανθού" της ελληνικής κοινωνίας. Αυτός φταίει, γιατί
πρώτος αυτός τους έδινε αναφορές. Αυτός φταίει, γιατί πρώτος αυτός υπέτασσε το δικό
του τεράστιο πατριωτικό μέγεθος σε πολιτικούς "νάνους". Αυτός φταίει, γιατί, ως
αγωνιστής εναντίον ξένων κατακτητών, έδινε αναφορά σε ξενόδουλους. Αυτός φταίει,
που ως στρατιωτικός ηγέτης έδινε νίκες στα "τρωκτικά" που παρίσταναν τους
στρατηγούς. Μόνος του άνοιξε και τον δικό του "λάκκο". Όταν το κατάλαβε, ήταν αργά.
Δεν κατάλαβε τον ρόλο των στελεχών του ΚΚΕ. Δεν κατάλαβε ότι και εκείνοι έπαιζαν
παιχνίδια των ιμπεριαλιστών και ότι ήταν θέμα χρόνου να τον βγάλουν από τη "μέση".
Θεώρησε ατυχώς ότι διαπνέονταν κι αυτοί από τα ίδια πατριωτικά αισθήματα με τον ίδιο.
Νόμιζε ότι στο βουνό βγήκαν για τους ίδιους λόγους και εξαιτίας των ίδιων "ελατηρίων"
μ' αυτόν. Αυτό ήταν το λάθος του. Δεν κατάλαβε ότι εκείνοι ήταν δούλοι των
Σοβιετικών, απόλυτα όμοιοι με τους δοσίλογους δούλους των Γερμανών ή τους αστούς
χαφιέδες των Εγγλέζων.
Ένα λάθος ανεπίτρεπτο για έναν τέτοιο χαρισματικό άνθρωπο. Ένα λάθος, που, αν
ακολουθούσε το ένστικτό του, θα το απέφευγε. Μόνος του το είπε, βλέποντας τον
Χαρίλαο Φλωράκη, ποιο θα ήταν το μέλλον τόσο του ίδιου όσο και των συντρόφων του.
Αυτό όμως, που του αποκάλυπτε το ένστικτό του, δεν το ερμήνευε σωστά η γνώση του.
33
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Τους ΚΚΕδες τους ενδιέφερε να είναι κοντά στο οπλισμένο τμήμα του ελληνικού
λαού, ώστε στην καλύτερη γι' αυτούς περίπτωση να επιβάλουν τη δικτατορία του
προλεταριάτου και στη χειρότερη να διαπραγματευτούν από θέση ισχύος τη δική τους
πολιτική παρουσία στη μεταπολεμική Αθήνα.
Αν δηλαδή η Σοβιετική Ένωση διεκδικούσε την Ελλάδα, αυτοί θεωρούσαν ότι είχαν
τα όπλα να την εξυπηρετήσουν. Να εξυπηρετήσουν τον Στάλιν και να εξυπηρετηθούν
και οι ίδιοι. Ό,τι ήταν οι Γερμανοί για τους γερμανόδουλους ήταν οι Σοβιετικοί για τους
ΚΚΕδες. Οι ηγέτες του ΚΚΕ γι' αυτόν τον λόγο βγήκαν στο βουνό. Θεωρούσαν ότι με
τον τρόπο αυτόν μπορούν να "καπελώσουν" τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα υπέρ των
κομματικών και προσωπικών τους συμφερόντων. Ονειρεύονταν να γίνουν
"Τσαουσέσκου" ή "Ζίφκοφ" της μεταπολεμικής "κομμουνιστικής" Ελλάδας.
Από την άλλη πλευρά, αν η Σοβιετική Ένωση δεν διεκδικούσε την Ελλάδα,
θεωρούσαν ότι με τα όπλα μπορούσαν να "πειθαρχήσουν" τον λαό και να τον
παραδώσουν με το "αζημίωτο" στους προηγούμενους κυρίαρχους. Θεωρούσαν ότι
μπορούν να γίνουν συνέταιροι με τους ΔΕΞΙΟΥΣ. Γι' αυτόν τον λόγο ανέχονταν τους
βρετανικούς συνδέσμους ν' "αλωνίζουν" στα βουνά. Με τους Εγγλέζους
διαπραγματεύονταν, περιμένοντας εντολές από τους "δημοκράτες" της Μόσχας.
34
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Την εποχή που ο πόλεμος βάδιζε προς το τέλος του και είχε σχεδόν κριθεί το
αποτέλεσμά του, είχε αρχίσει ένας μεγάλος κύκλος διαπραγματεύσεων μεταξύ των
ισχυρών μονομάχων. Εκείνη την εποχή επανασχεδιαζόταν ο κόσμος και αυτό
απαιτούσε τη συνεργασία μεταξύ αυτών που θα τον επιχειρούσαν. Ο καθένας από
αυτούς είχε τα προβλήματά του και γι' αυτό διαπραγματευόταν με τους άλλους.
Οι Εγγλέζοι από την άλλη πλευρά είχαν τα δικά τους προβλήματα. Το κενό που
άφηναν οι Γερμανοί στην Ελλάδα με την αποχώρησή τους ήταν δύσκολο να το
αναπληρώσουν. Δεν είχαν μηχανισμούς καταστολής του λαού και ταυτόχρονα ο λαός
ήταν οπλισμένος. Μόνον η ΔΕΞΙΑ τους ευνοούσε και αυτή είχε πρόβλημα. Η μισή
ΔΕΞΙΑ είχε εξασφαλισμένη την εκτέλεσή της για τη συνεργασία της με τους Γερμανούς
και η άλλη μισή ήταν εκτός Ελλάδας. Πώς θα έφερναν τα "λαμόγια" από τη Μέση
Ανατολή και πώς θα τους παρέδιδαν εκ νέου την εξουσία; Πλήρωναν τον αλήτη τον
Ζέρβα να παίρνει επί πληρωμή "μερίδιο" αντίστασης, αλλά αυτό δεν έφτανε.
35
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Ο Ζέρβας, ακόμα και με τη δύναμη των αγγλικών λιρών, δεν μπορούσε ν'
αναπτυχθεί στο επίπεδο που να του επιτρέπει να περιορίσει στα ίσα τον ΕΛΑΣ. Ο ΕΔΕΣ
παρέμενε πάντα στη λογική του μισθοφορικού στρατού, ο οποίος ανά πάσα στιγμή
μπορούσε να εγκαταλειφθεί από τα μέλη του. Δεν μπορούσε να δημιουργήσει δυναμική
κι αναγκαζόταν να συνεργάζεται ακόμα και με τους Γερμανούς για να επιβιώσει δίπλα
στον ΕΛΑΣ, μέχρι την κρίσιμη ώρα που θα τον χρειάζονταν αυτοί που τον πλήρωναν και
άρα οι Εγγλέζοι.
Αυτό το πολύτιμο κάτι, που είχαν να δώσουν οι Σοβιετικοί στους Εγγλέζους, ήταν η
Ελλάδα. Αν τους διασφάλιζαν την Ελλάδα, θα έμπαιναν στη μοιρασιά. Ειδικά τον
Τσόρτσιλ, που τον είχε πιάσει εμμονή με την Ελλάδα, κάτι τέτοιο τον ενθουσίαζε.
Ταυτόχρονα ο Στάλιν με τις πλάτες του ΕΛΑΣ έκανε τον μεγαλοπαράγοντα της διεθνούς
σκακιέρας. Έσπρωχνε τον Χίτλερ σε μυστικές συμφωνίες με τους Άγγλους, γιατί έλεγχε
όλη την αντίσταση από την Κρήτη μέχρι την Αυστρία.
Ελασίτες και Παρτιζάνοι περίμεναν τον γερμανικό στρατό στην υποχώρησή του, για
να του πιούν το αίμα. Μίσος υπήρχε, όχι αστεία. Μίσος, που επισκίαζε κάθε έννοια
λογικής κι ανθρωπισμού. Ένα απύθμενο μίσος, που το είχαν προκαλέσει μόνοι τους οι
ίδιοι οι Γερμανοί, γιατί, στην προσπάθειά τους να υποτάξουν τους λαούς, είχαν κάνει
τεράστια εγκλήματα. Μαζικές εκτελέσεις, κάψιμο χωριών, λιμοκτονίες. Εκατοντάδες
χιλιάδες νεκρών ζητούσαν εκδίκηση από εκείνους που αποφάσισαν μόνοι τους να
"σώσουν" τον κόσμο.
36
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Κόκκινοι και μαύροι φασίστες αυτό αποφάσισαν. Ο ΕΛΑΣ έπρεπε να ελεγχθεί και
αυτό θα το αναλάμβαναν οι ΚΚΕδες, που λαθροβιούσαν στην ηγεσία του. Ο μοσχοβίτης
"πατερούλης" τούς το ξεκαθαρίζει από την αρχή. Για να είναι απόλυτα σίγουρος, στέλνει
στο βουνό τον αντισυνταγματάρχη Γκριγκόρι Ποπόφ, για να καθοδηγεί τους
"καθοδηγητές". Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και προφανώς δεν έχει εμπιστοσύνη
ούτε σε ελεεινούς δούλους τύπου Σιάντου και Ιωαννίδη.
Οι εντολές είναι σαφείς και απόλυτες. Οι Γερμανοί θα φύγουν με ασφάλεια από την
Ελλάδα. Κανένας δεν θα τους πειράξει. Ο ΕΛΑΣ θα τους βλέπει και δεν θα τους
ακουμπά. Το ένστικτο του Άρη και πάλι αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει, αλλά και πάλι οι
πολιτικές του "αγκυλώσεις" δεν του επιτρέπουν να δράσει. Τον ενημερώνουν για τον
Ρώσο συνταγματάρχη και αυτός καταλαβαίνει τι συμβαίνει. …"Όλα τα γουρούνια την
ίδια μύτη έχουνε" λέει, αλλά δεν αντιδρά.
Από τη στιγμή που οι Γερμανοί λαμβάνουν τις εγγυήσεις που θέλουν, οι πάντες
δρομολογούν την κατάσταση με τον τρόπο που προβλέπεται από τα συμφωνηθέντα. Οι
Σοβιετικοί ελέγχουν τον ΕΛΑΣ, οι Γερμανοί εξοπλίζουν τα τάγματα ασφαλείας, για να
δημιουργηθεί ο ένοπλος μηχανισμός που θα προστατεύσει τους προδότες και οι Άγγλοι
ετοιμάζονται να μας φέρουν με στρατιωτική συνοδεία τους "σωτήρες". Αυτούς που
ήθελαν να βγουν στο βουνό, αλλά δεν έτυχε. Αυτούς που, όταν έρεε ποτάμι το αίμα του
ελληνικού λαού, έπαιζαν τάβλι στο Κάιρο. Τους "παραθεριστές" της αγγλόφιλης
ΔΕΞΙΑΣ.
Οι ξένοι φασίστες φοβούνται και δεν αφήνουν τίποτε στην τύχη του. Δεν
εμπιστεύονται κανέναν. Τους τοπικούς λακέδες τους δεν τους εμπιστεύονται για τίποτε.
Τους αντιλαμβάνονται ως αχυράνθρωπους και δεν διστάζουν να τους το δείχνουν. Δεν
διστάζουν να τους βάλουν "διευθυντή" δικό τους άνθρωπο. Όπως ο Ρώσος Ποπόφ
καθοδηγούσε τους "φωτισμένους" του ΚΚΕ έτσι και ο Άγγλος Σκόμπι καθοδηγεί τον
"Γέρο της Δημοκρατίας". Τον γνωστό παπατζή.
37
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Οι φασίστες είναι τρομοκρατημένοι απόλυτα και στο σύνολό τους. Σε μια Ελλάδα
που γιορτάζει την απελευθέρωσή της και χαμογελάει, οι ΔΕΞΙΟΙ έχουν κηδεία. Οι
γερμανόφιλοι ΔΕΞΙΟΙ ψάχνουν τρόπους διαφυγής από μια Αθήνα που άρχισε να
μοιάζει γι' αυτούς με κρεματόριο. Οι αγγλόφιλοι ΔΕΞΙΟΙ μπαίνουν στην Αθήνα
συνοδεία του βρετανικού στρατού, φοβούμενοι τα χειρότερα. Ο κόσμος είναι ανήσυχος.
Τους μισούς θέλει να τους σφάξει και τους άλλους μισούς θέλει να τους φτύσει. Το
σύνολο των φασιστών έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στους Άγγλους.
Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης εκτελούνταν οι συνεργάτες των Γερμανών σαν τα
κοτόπουλα. Κανένα έλεος πουθενά. Χιλιάδες εκτελεσμένοι προδότες στη Γαλλία, το
Βέλγιο και αλλού. Οι συνεργάτες των Γερμανών είναι απελπισμένοι. Μόνον οι Άγγλοι
μπορούν να τους γλιτώσουν. Ράλληδες, Πάγκαλοι, Έβερτ έχουν γεμίσει τα βρακιά τους.
Το ίδιο φοβισμένοι είναι και αγγλόδουλοι ΔΕΞΙΟΙ. Έλαμψαν δια της απουσίας
τους. Στον μεγάλο και θριαμβευτικό αγώνα του λαού αυτοί δεν συμμετείχαν. Δεν
φοβούνται για τις ζωές τους, όπως οι γερμανόδουλοι συνάδερφοί τους, αλλά φοβούνται
ότι το παιχνίδι είναι χαμένο. Φοβούνται ότι δεν θα ξαναγευτούν την εξουσία. Ο κόσμος
τους γνωρίζει. Ο κόσμος λατρεύει τους ήρωες του βουνού. Ο κόσμος δεν θέλει να
βλέπει αυτούς που έκαναν χρόνιες διακοπές στη Μέση Ανατολή. Τους βλέπει και τους
σιχαίνεται.
Αντιλαμβανόμαστε ότι οι πάντες φοβούνται τον λαό. Αυτό όμως το οποίο τρέμουν
στην κυριολεξία είναι το οπλισμένο χέρι του λαού και αυτό είναι ο ΕΛΑΣ. Οι προδότες
φοβούνται τον θάνατο και οι μαυρισμένοι από τις διακοπές φοβούνται για τις καριέρες
τους. Η ΔΕΞΙΑ "χολέρα" της Αθήνας είναι πανικοβλημένη. Για πρώτη φορά στην
ιστορία της Ελλάδας ο λαός είναι πιο ισχυρός από τους φασίστες της Αθήνας. Για πρώτη
φορά δεν υπερέχει μόνον σε μέγεθος αλλά και σε μέσα. Για πρώτη φορά η Αριστερά
είναι πιο ισχυρή από τη ΔΕΞΙΑ.
38
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Οι Εγγλέζοι όμως είναι έμπειροι στα παιχνίδια. Αυτή είναι άλλωστε και η
τεχνογνωσία του ιμπεριαλισμού τους. Παντού έτσι παίζουν. Ευνοούν προδότες, για να
ελέγχουν λαούς. Σχεδόν ποτέ δεν έχουν πολεμήσει στα ίσα κανέναν λαό. Όπου έχουν
νικήσει, το έχουν καταφέρει με προδότες και εμφυλίους.
Ο στρατός των Εγγλέζων —όσο και να το ψάξει κάποιος— δεν έχει θριάμβους σε
πεδία μάχης. Πιο πολλά θύματα έχει μεταξύ αμάχων παρά αντιπάλων στρατών. Είναι
ένας στρατός δολοφόνων, εξειδικευμένος στην προβοκάτσια. Η λειτουργία του είναι
πάγια. Όπου κι αν πήγε, τα ίδια έκανε. Δολοφονεί αμάχους, προκαλεί εμφυλίους και
"ρυθμίζει" συμπεριφορές. Από εκεί και πέρα είναι ο "εφοδιασμός" των εμπλεκομένων
στον πόλεμο και όχι εμπλεκόμενος ο ίδιος.
Με τον τρόπο αυτόν "νικάει". Οι Εγγλέζοι με τις προβοκάτσιες και τις δολοφονίες
προκαλούν εμφυλίους και διατηρούν υπό την ομηρία τους τις εγκληματικές τοπικές
ηγεσίες. Τις ηγεσίες, τις οποίες οι ίδιοι φροντίζουν να κάνουν εγκληματικές με ή χωρίς
τη σύμφωνη γνώμη τους. Μετά τις φέρνουν προ τετελεσμένων γεγονότων και τις
διαχειρίζονται από θέσεως ισχύος. Με τα όπλα τους τις εξοπλίζουν και με τα χρήματά
τους τις βοηθούν να στήσουν παρακρατικούς μηχανισμούς. Αυτό έκαναν στην Ινδία, στο
Πακιστάν, την Κύπρο και το ίδιο επιχειρούν να κάνουν και στο σημερινό Ιράκ.
Η περίπτωση δηλαδή της Ελλάδας δεν ήταν γι' αυτούς ούτε η πρώτη αλλά ούτε και η
τελευταία υπόθεση του είδους. Είχαν μπροστά τους κάποια δεδομένα και είχαν την
τεχνογνωσία να δρομολογήσουν τα πράγματα με βάση τα συμφέροντά τους. Ποια ήταν
τα δεδομένα στην περίπτωση αυτήν; Είχαν δύο γερά χαρτιά στα χέρια τους. Το πρώτο
ήταν ότι έλεγχαν τη ΔΕΞΙΑ στο σύνολό της και ταυτόχρονα, λόγω Στάλιν, έλεγχαν τους
ΚΚΕδες ηγέτες, οι οποίοι μπορούσαν και ρυθμίζουν τη συμπεριφορά του ΕΛΑΣ,
εξαιτίας των αδυναμιών του ηγέτη του. Το σύνολο των φασιστών της χώρας ήταν υπό
βρετανικό έλεγχο.
Πώς κάνουν τη μεθόδευση; Με τον εξής απλό τρόπο. Στην Ελλάδα φέρνουν τον
Παπανδρέου και όχι τον βασιλιά, που γνωρίζουν ότι ερεθίζει τους Έλληνες στο σύνολό
τους. Ερεθίζει όχι μόνον τους Αριστερούς, αλλά και κάποιους από τους ΔΕΞΙΟΥΣ και
σίγουρα τους ΚΚΕδες. Τον βασιλιά στο κρίσιμο αυτό διάστημα τον κρατάνε μακριά από
την Ελλάδα και θα δούμε στη συνέχεια το γιατί.
39
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Τον Παπανδρέου απλά τον έχουν δεσμεύσει ότι θα φέρει σε κάποια στιγμή τον
βασιλιά, αλλά τον ίδιο τον βασιλιά δεν τον στέλνουν μαζί του στην Ελλάδα. Ο
Παπανδρέου είναι εύπλαστη ύλη στα χέρια τους. Ο "πιστεύομεν και εις την λαοκρατίαν"
είναι γνωστός καραγκιόζης. Είναι θρασύδειλος και η εξειδίκευσή του είναι η
αμπελοφιλοσοφία του. Η δημαγωγία των μπαλκονιών και οι εξυπναδούλες του
καφενείου. Ένα πραγματικό "ασπόνδυλο". Προσβάλλεται μόνον όταν του το επιτρέπουν
τα αφεντικά του. Μπορείς να τον φτύνεις και αυτός να ανοίγει την ομπρέλα. Τους είναι
χρήσιμος, γιατί είναι δειλός και χειραγωγείται πολύ εύκολα.
Από τη στιγμή που για τον σχεδιασμό τους τούς εξυπηρετούν τα εγκλήματα, θέλουν
έναν άνθρωπο ο οποίος δεν θα αντιδρά σε καμία περίπτωση. Θέλουν έναν άνθρωπο,
που θα αφήσει τον Σκόμπι να κάνει ό,τι θέλει. Θέλουν έναν προδότη πρωθυπουργό,
που χωρίς δεύτερη κουβέντα θα διορίσει έναν ξένο ως αρχιστράτηγο των ελληνικών
δυνάμεων. Αυτό είναι το ζητούμενο, γιατί στόχος είναι να αρχίσουν τις προβοκάτσιες,
που θα οδηγήσουν σε εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις και ένας άνθρωπος με
στοιχειώδη πατριωτισμό δεν μπορεί να δρομολογήσει εις βάρος των ομοεθνών του.
Γιατί είναι απαραίτητες οι προβοκάτσιες; Γιατί πρέπει να διχάσουν τον λαό και να τον
προσφέρουν "λεία" στα κόμματα. Εκείνη την εποχή στην Αθήνα υπάρχουν όλα τα
πολιτικά δεδομένα της προπολεμικής αγγλοκρατούμενης εποχής, αλλά είναι ανενεργά.
Οι πολιτικοί ηγέτες της ΔΕΞΙΑΣ υπάρχουν. Τα κόμματα της ΔΕΞΙΑΣ υπάρχουν. Όμως
όλα αυτά είναι "μαγαζιά" χωρίς πελατεία. Ο λαός δεν θέλει ούτε να τους βλέπει, πόσο
μάλλον να τους ψηφίσει και να τους νομιμοποιήσει στην εξουσία.
Από την άλλη πλευρά η αγγλόφιλη ΔΕΞΙΑ, η οποία επιβίωσε στο εξωτερικό εξαιτίας
τους, δεν έχει τα ίδια χαρακτηριστικά. Μπορεί να είναι δούλοι τους, αλλά δεν είναι
όμηροί τους. Μπορεί να θέλουν να χτίσουν καριέρες, όπως ο επαρχιώτης Καραμανλής,
αλλά δεν εξαρτάται η ύπαρξή τους από αυτούς. Η αγγλόφιλη ΔΕΞΙΑ δεν έχει εμπλακεί
σε εγκλήματα και ο λαός απλά την αγνοεί. Αυτό το μέρος της ΔΕΞΙΑΣ υποτάσσεται
στους Άγγλους, αλλά δεν είναι όμηρός τους.
Απέναντί τους ένας λαός που "αφρίζει". Ένας λαός, που θέλει την άμεση τιμωρία
των προδοτών. Το μίσος του λαού θέτει υπό την απόλυτη ομηρία των Άγγλων τους
γερμανόφιλους. Ξαφνικά ο "έρωτας" των Άγγλων γίνονται οι πρώην συνεργάτες των
40
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Ναζί και όχι οι δικοί τους δούλοι. Έχουν δηλαδή ένα μέρος της ΔΕΞΙΑΣ υπό την
ομηρία τους και έχουν και τη γνώση να παρασύρουν και το υπόλοιπο μέρος στην ίδια
ομηρία.
Πώς γίνεται αυτό; Με τον γνωστό εγγλέζικο τρόπο. Θα βάλουν τους απελπισμένους
γερμανόφιλους να κάνουν νέα εγκλήματα κατά του λαού, τα οποία αναγκαστικά θα
"φορτωθούν" στους εγγλεζόφιλους. Οι "βρεγμένοι" το νερό δεν του φοβούνται και θα
μπορούσαν οι γερμανόφιλοι ΔΕΞΙΟΙ να κάνουν οτιδήποτε τους ζητηθεί. Από τη στιγμή
που την εξουσία θεωρητικά την έχουν οι αγγλόφιλοι, αυτοί θα χρεωθούν τα όποια νέα
εγκλήματα του παρακράτους. Γι' αυτόν τον λόγο δεν αντικαθιστούν τους συνεργάτες των
Γερμανών με δικούς τους ανθρώπους. Γι' αυτόν τον λόγο ο γερμανόφιλος ΔΕΞΙΟΣ
Έβερτ δεν εκδιώκεται από το πόστο του.
Οι δήθεν ηγέτες του ΕΑΜ, ΚΚΕδες στο σύνολό τους, συμμετέχουν στη διορισμένη
από τους Άγγλους κυβέρνηση και εμπλέκονται σε δήθεν "πολιτικές" συγκρούσεις. Η
συμμετοχή των Εαμιτών σ' αυτήν την κυβέρνηση ήταν "άνωθεν" επιβεβλημένο σφάλμα.
Ο Στάλιν τους είχε δώσει εντολές να το κάνουν. Ο Ποπόφ τους είχε αναγκάσει. Στα
ρώσικα πήραν την εντολή οι "πατριώτες" του ΚΚΕ να μπουν στην κυβέρνηση, "έστω και
μπρούμυτα". Γιατί; Για να τη νομιμοποιήσουν με την παρουσία τους.
Χωρίς την παρουσία τους εκείνη η κυβέρνηση θα "έλαμπε" για την αυθαιρεσία της.
Θα ήταν η κυβέρνηση των δοσίλογων και των "παραθεριστών". Η κυβέρνηση των
Εγγλέζων, που στο μεταξύ "χάιδευαν" τους δοσίλογους των Γερμανών. Θα ήταν μια
κυβέρνηση απόλυτα διαχωρισμένη από τον λαό, τον οποίο την δεδομένη στιγμή
αντιπροσώπευε μόνο το ΕΑΜ και κανένας άλλος.
41
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Όμως, εκτός από λάθος, εκείνη η συμμετοχή ήταν απευθείας προδοσία του ΕΑΜ
και άρα των εκατομμυρίων Ελλήνων που το εμπιστεύτηκαν, γιατί στο άρθρο 2.β του
καταστατικού του ΕΑΜ τα πάντα περιγράφονται με σαφήνεια. Σκοπός του ΕΑΜ είναι: Ο
σχηματισμός προσωρινής κυβερνήσεως του ΕΑΜ, αμέσως μετά την εκδίωξιν
των ξένων κατακτητών, μοναδικός σκοπός της οποίας θα είναι η προκήρυξη
εκλογών δια συντακτικήν εθνοσυνέλευσιν, με βάσιν την αναλογικήν, ίνα ο λαός
αποφανθή κυριαρχικώς επί του τρόπου της διακυβερνήσεώς του.
Όλη η δύναμη δηλαδή του ΕΑΜ και αυτών που τον στήριξαν θα εξαντλούνταν στη
διενέργεια εκλογών, ώστε ο λαός ν' αποφασίσει μόνος του για την κυβέρνηση που θα
τον κυβερνούσε και για το πολίτευμα που θα επιβαλλόταν και όχι οι Εγγλέζοι. Δεν ήταν
στόχος του ΕΑΜ να γίνει το ίδιο κυβέρνηση και ν' αποφασίσει μόνο του για το
πολιτειακό ζήτημα. Το ΕΑΜ με τη δύναμή του απλά θα εξασφάλιζε στον λαό τη
δυνατότητα ν' αποφασίσει μόνος του γι' αυτά που τον αφορούσαν.
Αυτά τα έγραψαν στο καταστατικό του αυτοί οι οποίοι αγωνίζονταν για την
απελευθέρωση, την ώρα που ο κατακτητής ήταν πανίσχυρος. Την ώρα που οι ίδιοι
σκοτώνονταν στα βουνά, πολεμώντας έναν ανίκητο εχθρό, χωρίς να γνωρίζουν αν
αυτός ποτέ θα εγκαταλείψει τη χώρα. Χωρίς να γνωρίζουν, αν ποτέ αυτά τα οποία
γράφουν θα έχουν κάποιο πρακτικό νόημα. Την ίδια ώρα που οι δοσίλογοι βασάνιζαν
Έλληνες και οι "παραθεριστές" έπαιζαν τάβλι στις όχθες τους Νείλου. Αυτοί που
αγωνίστηκαν για την ελευθερία, δεν περίμεναν ν' απελευθερωθεί η Ελλάδα, για να
κάνουν κυβέρνηση από κοινού με τους προδότες και τους απόντες.
Αυτή ήταν η βασική προδοσία του ΚΚΕ και όχι οι λεπτομέρειες της Βάρκιζας στο
θέμα του αφοπλισμού του ΕΑΜ. Οι ηγέτες του ΚΚΕ τους πρόδωσαν όλους αυτούς,
μπαίνοντας "μπρούμυτα" στην κυβέρνηση των Άγγλων. Πρόδωσαν τον ελληνικό λαό, ο
οποίος είχε την αφέλεια να πιστεύει ότι μετά την απελευθέρωση θα έχει τη δυνατότητα
ν' αποφασίσει μόνος του για την κυριαρχία του. Γιατί τα έκαναν όλα αυτά; Γιατί οι
Εγγλέζοι σε συνεργασία με τον Στάλιν προετοίμαζαν την εμφύλια σύγκρουση.
Σύγκρουση, η οποία θα ήταν δήθεν αποτέλεσμα ενδοκυβερνητικής κρίσης.
Αυτό τους ενδιέφερε και γι' αυτό έβαλαν τους ΚΚΕδες στην κυβέρνηση. Να φαίνεται
ότι αυτοί οι οποίοι διαδηλώνουν έχουν πολιτικά κίνητρα. Ότι αυτοί οι οποίοι
διαδηλώνουν στηρίζουν κυβερνητική μειοψηφία απέναντι στη νόμιμη κυβερνητική
πλειοψηφία. Δεν διαδήλωνε ο λαός στο σύνολό του εναντίον των προδοτών και των
δοσίλογων. Δεν διαδήλωνε ο λαός στο σύνολό του εναντίον μιας κυβέρνησης
διορισμένης από ξένους. Διαδήλωναν οι ΚΚΕδες της μειοψηφίας.
42
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
που υποτίθεται δεν διαδήλωνε και άρα τους στήριζε. Με μια έξυπνη κίνηση βρήκαν
"λαό" ν' αντιπροσωπεύουν, ενώ στην πραγματικότητα δεν αντιπροσώπευαν κανέναν.
Τον λαό σε θεωρητικό επίπεδο τον "δίχασαν", χωρίς να τον ρωτήσουν, γιατί έπαιξαν
παιχνίδια μ' αυτούς που εμφανίζονταν σαν ηγέτες του. Γιατί το έκαναν αυτό; Γιατί
προετοίμαζαν τη σύγκρουση στο επίπεδο που ευνοεί τους Άγγλους, οι οποίοι είχαν
συγκεκριμένους σκοπούς. Τη σύγκρουση που θα οδηγήσει στην προβοκάτσια. Τη
σύγκρουση που θα βάλει τους αμάχους ανάμεσα στους ένοπλους αντιπάλους.
Τι κάνουν από εκεί και πέρα οι ηγέτες των ΚΚΕδων; Προετοιμάζουν "κρέας" για την
προβοκάτσια. Σε μια Αθήνα που βρομάει από παρακρατικούς, οι οποίοι είναι έτοιμοι να
σκοτώσουν τον οποιονδήποτε για τον οποιονδήποτε λόγο, βγάζουν τον λαό άοπλο να
διαδηλώσει. Γιατί; Γιατί οι Εγγλέζοι θέλουν θύματα αμάχους. Θέλουν να πυροδοτήσουν
εμφύλιο και να διαβάλουν τον ΕΛΑΣ. Τον τεχνηέντως εμφανισμένο σαν "κόκκινο"
ΕΛΑΣ.
Είναι 3 Δεκεμβρίου του 1944. Βγαίνει ο κόσμος στους δρόμους, νομίζοντας ότι
γνωρίζουν οι ηγέτες του τι κάνουν και πού τον στέλνουν και βρίσκεται απέναντι στα
όπλα των φασιστών. Οι αστυνομικοί του Έβερτ με δική του εντολή πυροβολούν
αμάχους. Με εντολή του "καλού" Έβερτ, ο οποίος επί χρόνια συνεργάστηκε με τη
Γκεστάπο, αλλά παρέμεινε "καλός", γιατί έσωσε τους Εβραίους. Έσωσε τους Εβραίους
και πυροβόλησε τους Έλληνες.
Όλοι αυτοί έγιναν όμηροι των έμπειρων Εγγλέζων. Έγιναν ίσα κι όμοια με τους
γερμανοτσολιάδες, που επί χρόνια βασάνιζαν, έκλεβαν και σκότωναν τον κόσμο. Αυτή
είναι η εγγλέζικη εμπειρία στην προβοκάτσια. Πόσο μεγάλη είναι η εμπειρία; Τα
Δεκεμβριανά δεν διαφέρουν σε τίποτε από την πάγια βρετανική πολιτική στις αποικίες
43
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
τους. Δεν διαφέρουν σε τίποτε από τη "Ματωμένη Κυριακή" στην Ιρλανδία. Παντού τα
ίδια κάνουν, για να βαστούν υπό την ομηρία τους τις ηγεσίες και να διχάζουν τον λαό.
Δύο μήνες αθλιότητας και ωμών εγκλημάτων είναι αρκετοί για να ξεκινήσουν οι
διαδικασίες, οι οποίες θα φέρουν τα αποτελέσματα που επιθυμούν οι Εγγλέζοι. Είναι
πλέον 2 Φεβρουαρίου του 1945 και οι "ηγέτες", οι οποίοι έκαναν τα λάθη που
οδήγησαν σε σφαγή των αμάχων, "σέρνονται" στη Βάρκιζα να υπογράψουν την
περίφημη συμφωνία υπό δυσμενείς πλέον όρους, γιατί έχουν χάσει πλέον την καθολική
συμπάθεια του λαού.
Ο "κύβος" είχε ριφθεί. Οι Σιάντος και Ιωαννίδης, αφού εξασφάλισαν για τους
εαυτούς τους και τους "κολλητούς" τους ασυλία, υπογράφουν τους όρους της συνθήκης.
Τους προστατεύουν οι Εγγλέζοι. Αυτοί τους περιφέρουν σε δικά τους αυτοκίνητα με
δικές τους στρατιωτικές φάλαγγες εκεί όπου χρειάζεται. Με εγγλέζικα αυτοκίνητα
ανέβηκαν στο βουνό, για να πείσουν τον Άρη για τη "δίκαιη" συμφωνία. Με εγγλέζικα
μέσα οι προδότες προσπαθούν να επιβάλουν την προδοσία.
Ο στρατιωτικός Άρης ηττάται στο πολιτικό επίπεδο από τους έμπειρους και
φθονερούς Εγγλέζους. Δεν κινείται και εκεί δυστυχώς τελειώνει το παραμύθι. Και πάλι
44
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
τον Άρη τον προειδοποιεί το ένστικτό του και πάλι τον προδίδει η "αγκύλωση" του.
Βλέπει τι συμβαίνει και ενώ καταλαβαίνει πού το πάνε, δεν αντιδρά.
Πού το πάνε; Στο να αποσυνδέσουν τον λαό από το οπλισμένο του "χέρι". Στόχος
τους είναι ο ΕΛΑΣ. Ο ΕΛΑΣ του βουνού. Ο πάνοπλος ΕΛΑΣ, που βλέπει τους
Εγγλέζους στην Αθήνα και γελά. Σημασία όμως δεν έχει που γελά. Σημασία έχει ότι
δεν αντιδρά και αυτό είναι το τραγικό του σφάλμα. Αφήνει τους ΚΚΕδες να δρουν και
αυτό είναι το ολέθριο σφάλμα.
Ο ΕΛΑΣ της Αθήνας ήταν ένας τέτοιος IRA. Ως ένοπλος μηχανισμός, είχε
ιδιομορφίες. Δεν είχε καμία σχέση με τον εμπειροπόλεμο και βαριά εξοπλισμένο ΕΛΑΣ
του βουνού. Σ' αυτόν βασίζονταν οι ΚΚΕδες για την "αντιμετώπιση" των εντολοδοτών
τους και αυτό ήταν λάθος. Στον αστικό ΕΛΑΣ, ο οποίος ήταν πολύ πιο "κόκκινος" από
τον υπόλοιπο και ελεγχόταν απόλυτα από τους ΚΚΕδες. Τον ΕΛΑΣ των υπογείων, όπου
η κυριαρχία των "τρωκτικών" ήταν δεδομένη.
Η ηγεσία του ήταν καθαρά ΚΚΕδες. Ήταν ένας αστικός μηχανισμός, που
συμμετείχε καλώς-κακώς σε μια δομή η οποία είχε "χτιστεί" στη βάση των αστικών
συμφερόντων της πρωτεύουσας. Στη βάση των συμφερόντων των "τρωκτικών", που ήταν
πρωτευουσιάνοι. Συμφέροντα τελείως διαφορετικά από αυτά της επαρχίας. Αυτός ο
ΕΛΑΣ ξεκίνησε τη σύγκρουση με το παρακράτος της ΔΕΞΙΑΣ και τους Εγγλέζους.
45
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
τους μιμηθούν. Για να τους δώσουν άλλοθι για αντίμετρα, ώστε να "χρεώσουν" τον
ΕΛΑΣ με εγκλήματα. Εγκλήματα κατά του λαού. Απαγάγουν ανθρώπους οι φασίστες και
ως αντίμετρα απαγάγουν ανθρώπους και οι ΚΚΕδες. Τους απαγάγουν και τους
στέλνουν στον ΕΛΑΣ του βουνού, ο οποίος δεν ξέρει τι να τους κάνει και δεν έχει
πρόβλεψη να προστατεύσει τέτοιους ανθρώπους.
Το ακόμα χειρότερο είναι ότι οι προδότες ηγέτες του ΚΚΕ ενεργοποιούν μια
τρομερή παρακρατική δολοφονική οργάνωση την ΟΠΛΑ. Μια οργάνωση, που η
προπαγάνδα της ΔΕΞΙΑΣ την κάνει ακόμα τρομερότερη. Μια οργάνωση, που απλά
μιμείται τις παρακρατικές οργανώσεις της ΔΕΞΙΑΣ και σκοτώνει πολίτες. Μια οργάνωση
των "δημοκρατών", που κάνει και εσωτερικές εκκαθαρίσεις στο κόμμα.
Το θέμα είναι να καταλάβει κάποιος το ποιος και γιατί θα είχε κέρδος αρχικά από
την ίδρυση και στη συνέχεια από την ενεργοποίηση μιας τέτοιας οργάνωσης. Γιατί οι
ΚΚΕδες ηγέτες την ενεργοποίησαν εκείνη την εποχή; Για να εκδικηθούν τους
"γερμανοτσολιάδες"; Αυτοί θα τιμωρούνταν από τον νόμο. Δεν υπήρχε ανάγκη "βουβής"
τιμωρίας τους. Σε δημόσιο χώρο θα εκτελούνταν. Η επίσημη πολιτεία θα τους εξόντωνε.
Αυτοί όλοι κινδύνευαν από αυτούς που πρόδωσαν και άρα από τους ομοίους τους.
Από αυτούς τους οποίους "έριξαν". Όπως καταλάβαιναν οι ίδιοι ότι πρόδιδαν —και η
απόδειξη ήταν η απαίτησή τους για προσωπική ασυλία— έτσι και κάποιοι όμοιοι τους
καταλάβαιναν την προδοσία, αλλά δεν είχαν εξασφαλίσει ασυλία. Από αυτούς
κινδύνευαν οι προδότες. Από τους συντρόφους τους, που τους γνώριζαν ποιοι και πώς
ήταν και τους "έριξαν".
46
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Δεν γνώριζαν οι "πρωτευουσιάνοι" Ελασίτες τους άτυπους νόμους της επαρχίας και
ό,τι έκαναν το έκαναν λάθος. Λογικό είναι. Αν από του Ψειρή και τα Πατήσια βρεθείς
κατ’ ευθείαν στα βουνά, δεν ξέρεις πώς να επιβιώσεις. Όλα αυτά επιβάρυναν την εικόνα
του ΕΛΑΣ στον φυσικό του χώρο. Προστέθηκαν πεινασμένα στόματα σε ένα θεόφτωχο
και πεινασμένο περιβάλλον. Αν σ' αυτό προστεθούν και τα εγκλήματα των ΚΚΕδων
στην Αθήνα, αντιλαμβανόμαστε σε τι θέση βρέθηκε. Οι φόνοι των κόκκινων
χρεώνονταν στον επιφανειακά κόκκινο ΕΛΑΣ του βουνού και αυτό οδήγησε στον
διχασμό και τη διάλυσή του.
Ο μεγάλος Άρης είχε χάσει τον πόλεμο. Αυτός, που κέρδισε όλες τις μάχες, έχασε
τον πόλεμο. Αυτός, που με πενιχρά μέσα πολέμησε σε πραγματικά πεδία μάχης τους
εκπαιδευμένους στρατηγούς του καλύτερου χερσαίου στρατού στην ιστορία του κόσμου,
έχασε τη μάχη από χαφιέδες και προδότες. Από τη στιγμή που ο λαός έχασε την
εμπιστοσύνη του στον ΕΛΑΣ και τον ηγέτη του, ήταν θέμα χρόνου η ουσιαστική διάλυσή
του. Μια διάλυση, η οποία στο τυπικό επίπεδο είχε ήδη γίνει και την οποία είχε
συνυπογράψει και ο ίδιος ο αρχηγός του.
Ο ΕΛΑΣ και ο αρχηγός του είχαν την ίδια τύχη. Αυτοκτόνησαν. Μετά θάνατον
διαμελίστηκαν και έγιναν λεία των νικητών. Χωρίς τον αρχηγό και χωρίς κανένα
κίνητρο για νέο αγώνα οι αφοπλισμένοι πολεμιστές του ΕΛΑΣ θα επέστρεφαν στα
σπίτια τους ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν. Τότε άρχισε ο εφιάλτης. Τότε ξαμολήθηκαν στο
ύπαιθρο όλες οι δυνάμεις των φασιστών και "υπενθύμισαν" στους πάντες τι σημαίνει
Αθήνα. Τι σημαίνει ΔΕΞΙΑ.
47
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
βέβαια. Οι ΚΚΕδες ήταν συνεργάτες τους και αυτοί θα τους ήταν χρήσιμοι και αργότερα
στο "κλείσιμο" του σχεδιασμού.
Κυνηγούσαν Ελασίτες, γιατί, παρ' όλο που παρέδωσαν τον οπλισμό τους,
εξακολουθούν να είναι στόχοι τους; Γιατί δεν τους άφηναν ήσυχους; Ακόμα κι αν δεν
τους απέδιδαν τις πρέπουσες τιμές, αν μη τι άλλο δικαιούνταν να τους αφήσουν
ήσυχους να γυρίσουν πίσω στις εστίες τους και στη φτωχή καθημερινότητά τους.
Γιατί τους κυνηγούσαν λοιπόν; Σ' αυτήν την περίπτωση συμβαίνει το εξής απλό.
Τους φοβούνταν. Οι Ελασίτες ήταν γι' αυτούς ό,τι είναι μια τίγρης που κατασπάραξε
έναν άνθρωπο σε ένα χωριό της Ινδίας. Έπρεπε να πεθάνουν. Όπως το χωριό βγαίνει
ομαδικά, για να εξοντώσει την ανθρωποφάγο τίγρη, έτσι έπρεπε να εξοντωθούν και οι
Ελασίτες. Όπως είναι δεδομένο ότι το χωριό νιώθει πως πρέπει να σκοτώσει ένα ζώο,
επειδή "δοκίμασε" ανθρώπινο κρέας και άρα μπορεί να ξαναδοκιμάσει, έτσι
αισθάνονταν και οι ΔΕΞΙΟΙ.
Εδώ πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης, γιατί στο σημείο αυτό απαιτείται γνώση και
τα λανθασμένα συμπεράσματα βγαίνουν από την άγνοια. Ο ΕΛΑΣ ιδρύθηκε στις αρχές
του 1942 και διαλύθηκε οριστικά στις αρχές του 1945. Ο Άρης με λίγους μαχητές
ανέβηκε στο βουνό στις 25 Μαΐου του 1942 δημιουργώντας τον ΕΛΑΣ και ο ίδιος τον
διέλυσε τρία χρόνια αργότερα με την ημερήσια διαταγή της 1ης Μαρτίου του 1945.
Ειδικά ο ΕΛΑΣ του βουνού —του Άρη Βελουχιώτη και των καπετάνιων— δεν πήρε
μέρος ούτε καν στα Δεκεμβριανά και ό,τι ακολούθησε σε εκείνο το διάστημα. Εναντίον
Ελλήνων ενεπλάκη μόνον με τα ένοπλα τμήματα του παρακράτους. Εναντίον του
"αγγλόδουλου" ΕΔΕΣ και των "γερμανόδουλων" ταγμάτων ασφαλείας, οι οποίοι τον
προκαλούσαν. Ένοπλοι εναντίον ενόπλων σε πραγματικές συνθήκες μάχης.
48
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Ο εμφύλιος πόλεμος ξεκίνησε έναν χρόνο μετά και διήρκησε μέχρι το 1949. Ο
στρατός που τον διεξήγαγε ήταν ο ΔΣΕ. Ένας στρατός, ο οποίος ήταν απόλυτα
ελεγχόμενος από το ΚΚΕ. Ένας στρατός, που ιδρύθηκε από τον Ζαχαριάδη και ηγέτες
του ήταν αποκλειστικά στελέχη του "κομμουνιστικού" κόμματος. Στελέχη, τα οποία όχι
απλά δεν συμπαθούσαν τους πρώην Ελασίτες, αλλά πολλοί από αυτούς τους μισούσαν.
Στελέχη με "καριέρες" στις φυλακές και οι οποίοι θεωρούσαν τους Ελασίτες "συμβιβα-
σμένους" σαν τον αρχηγό τους. Οι χλεμπονιάρηδες των φυλακών, που θεωρούσαν τους
ήρωες συμβιβασμένους.
Τότε, όταν το ΚΚΕ έλεγχε τη συμπεριφορά του πανίσχυρου ΕΛΑΣ και η παγκόσμια
κατάσταση ήταν "ρευστή" και τους ευνοούσε, δεν τόλμησαν να κάνουν ένοπλη
κοινωνική επανάσταση. Τότε, όταν υπήρχαν έστω και κάποιες λίγες πιθανότητες
επιτυχίας του εγχειρήματος δεν την τόλμησαν και την τόλμησαν το 1946 και άρα όταν
είχε ήδη μοιραστεί ο κόσμος σε ανατολικό και δυτικό μπλοκ και δεν υπήρχε ούτε η
μαθηματική πιθανότητα επίτευξής της; Τι περίμεναν; Τον στρατηγό από το Νταχάου;
Τον κυρίαρχο των λαγουμιών Ζαχαριάδη; Τον γνωστό συνεργάτη της μεταξικής
ασφάλειας; Χωρίς αυτόν δεν μπορούσε να ξεκινήσει η επανάσταση του προλεταριάτου;
Το θέμα είναι να δούμε γιατί έγιναν όλα αυτά; Γιατί κινήθηκαν οι εμπνευστές του
στα όρια της παρανομίας και πού βρήκαν μέσα και "λαό" για να πραγματοποιήσουν
εμφύλιο πόλεμο. Οι ΚΚΕδες από μόνοι τους ήταν τόσο μικρή μειονότητα, που δεν
μπορούσαν από μόνοι τους να προκαλέσουν σύγκρουση τέτοιας έντασης και μεγέθους.
Οι Έλληνες δεν ήταν ΚΚΕδες και άρα δεν υπήρχε πιθανότητα να συμμετάσχουν σε
επανάσταση του προλεταριάτου.
49
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Θα ξεκινήσουμε την ανάλυση από πιο πίσω, για να καταλάβει ο αναγνώστης το πώς
πήγαμε στην "επανάσταση" του προλεταριάτου. Από τη στιγμή που οι Εγγλέζοι μέσω των
Δεκεμβριανών έλεγχαν το σύνολο της ΔΕΞΙΑΣ, έπρεπε να ελέγξουν την κοινωνική
κατάσταση στο σύνολό της. Μια κατάσταση όμως, η οποία είχε ιδιομορφίες και άρα
ήθελε ειδική αντιμετώπιση.
Με τον ΕΛΑΣ εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων είχαν γίνει "κοινωνοί" της πολιτικής
κατάστασης στην Ελλάδα. Είχαν ακούσει άπειρες ιστορίες από μορφωμένους
αγωνιστές. Είχαν κοιμηθεί δίπλα-δίπλα, κάνοντας τα ίδια όνειρα. Ο καθένας από
αυτούς είχε πλέον σχηματίσει πολιτική άποψη, την οποία δεν είχε πριν τη γερμανική
κατοχή. Αυτοί οι οποίοι αγωνίστηκαν εναντίον των Γερμανών, ανάμεσα στα άλλα που
άκουσαν, άκουσαν και περί δημοκρατίας. Αυτοί οι οποίοι πολέμησαν ξένους
κατακτητές, άρχισαν ν' αντιλαμβάνονται ως τέτοιους και τους Άγγλους. Αυτοί οι οποίοι
μίσησαν τους συνεργάτες των ξένων και τους "παραθεριστές", θα έπρεπε να τους
ξαναποδεχθούν και αυτό δεν ήταν εύκολο.
Όλα αυτά τα γνώριζαν οι Εγγλέζοι. Τα είχαν δει να λειτουργούν εις βάρος των
συμφερόντων τους σε άλλες γωνιές του Πλανήτη. Τα είχαν δει σε περιοχές όπως η
Ιρλανδία. Τα είχαν δει στην Ινδία και τις ΗΠΑ. Αν μέχρι τότε η Αθήνα αρκούνταν σε
"μαγκουριές", για να συνέρθουν κάποιοι επαρχιώτες, τώρα αυτό δεν έφτανε. Τώρα
χρειάζονταν άλλες τακτικές. Τακτικές, τις οποίες τις γνώριζαν οι Εγγλέζοι πολύ καλά,
γιατί τις είχαν εφαρμόσει πολλές φορές. Το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των τακτικών
είναι η βία. Πολύ βία. Τυφλή, άδικη βία.
50
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Δεν υπάρχει ελεεινό υποκείμενο, που να μην προσπάθησε να επωφεληθεί σ' εκείνη
την περίοδο. Άλλος από προσωπική εμπάθεια, άλλος από ζηλοφθονία και άλλος για ν'
αρπάξει διεκδικούμενη περιουσία, όλοι έγιναν "κολλητοί" του παρακράτους της
ΔΕΞΙΑΣ. Έδειχναν με το δάκτυλο και οι παρακρατικοί αναλάμβαναν τα υπόλοιπα,
χωρίς να ρωτάνε τίποτε παραπάνω.
Αυτό το οποίο θέλουν οι Εγγλέζοι από αυτό το ανηλεές και άγριο κυνήγι είναι δύο
πράγματα. Το πρώτο πράγμα είναι να καταστρέψουν το "σταρ σύστεμ" της εθνικής
αντίστασης. Θέλουν να δολοφονήσουν αυτούς που θα μπορούσαν να κεφαλαιο-
ποιήσουν με θεμιτό τρόπο την αντίστασή τους και να εισπράξουν πολιτικά κέρδη.
Αυτούς που θα μπορούσαν να καταγγείλουν τους δοσίλογους και τους απόντες. Αυτούς
που είχαν γίνει θρύλοι στη συνείδηση του λαού και τους αγαπούσε. Αυτούς που θα
μπορούσαν να αλλάξουν άρδην την πολιτική σκηνή.
Ο ΕΛΑΣ τους απειλούσε ακόμα και χωρίς όπλα. Η επαρχία είχε τους δικούς της
διάσημους και αυτούς αγαπούσε. Αγάπη όμως σε περίπτωση εκλογών σημαίνει ψήφος.
Ο Καρδιτσιώτης θα ψήφιζε τον καπετάνιο της περιοχής του σε περίπτωση εκλογών. Ο
Φλωρινιώτης το ίδιο. Καπετάνιοι μορφωμένοι, που στην προπολεμική τους ζωή ήταν
γιατροί, μηχανικοί, στρατιωτικοί κλπ.. Γνωρίζονταν μεταξύ τους και υπήρχε εμπιστοσύνη.
Ο επαρχιώτης δεν θα ψήφιζε πλέον τον ΔΕΞΙΟ αχυράνθρωπο που "διόριζε" η Αθήνα
και τα κυκλώματά της. Τον μπαρουτοκαπνισμένο καπετάνιο του βουνού θα ψήφιζε και
όχι τον ηλιοκαμένο παραθεριστή του Νείλου, Καραμανλή.
Το δεύτερο πράγμα που επιδίωκαν οι Εγγλέζοι από αυτήν την τρομερή βία ήταν να
δημιουργήσουν τις κοινωνικές συνθήκες, που θα οδηγούσαν στον εμφύλιο. Εμφύλιος
51
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
όμως τότε δεν μπορούσε να γίνει, γιατί ήταν αδύναμα και τα δύο μέρη. Ήταν αδύναμη
η ΔΕΞΙΑ και ήταν αδύναμοι και οι ΚΚΕδες. Ο λαός ήταν ενιαίος και γιόρταζε την
απελευθέρωσή του. Ο μόνος εχθρός του ήταν οι δοσίλογοι. Εναντίον αυτών ήθελε να
κινηθεί και κανενός άλλου. Πώς θα γινόταν εμφύλιος;
Ένα μήνυμα καθαρά προβοκατόρικο, εφόσον δεν υπήρχαν τα δεδομένα για το ΚΚΕ
να κάνει κάτι τέτοιο. Ένα μήνυμα, το οποίο στόχευε κατ’ ευθείαν στα ένστικτα του λαού.
Ήταν προβοκατόρικο, επειδή όριζε αυθαίρετα ηγεσίες και δήθεν αποκάλυπτε τις
υποτιθέμενες προθέσεις τους όταν όλα αυτά δεν είχαν σχέση με την πραγματικότητα και
άρα δεν αφορούσαν τον λαό. Ούτε ο Παπανδρέου ούτε το ΚΚΕ ήταν εκείνη την εποχή
ηγέτες μερίδων του λαού, οι οποίες θα μπορούσαν να συγκρουστούν μεταξύ τους.
Η βία στην επαρχία αυτές τις ανάγκες κλήθηκε να εξυπηρετήσει. Να δώσει σάρκα
και οστά σε έναν "άδειο" σχεδιασμό. Να παραδώσει πελατεία στα άδεια πολιτικά
"μαγαζιά" της ΔΕΞΙΑΣ. Να παραδώσει πελατεία στο επίσης άδειο πολιτικό "μαγαζί" του
ΚΚΕ. Η βία δηλαδή είχε ως στόχο να μεταφέρει την παθογένεια της Αθήνας στην
επαρχία. Να δημιουργήσει "ομήρους" της ΔΕΞΙΑΣ και του ΚΚΕ, ώστε αυτοί να
οδηγήσουν τον λαό στον εμφύλιο.
Ποτέ οι Άγγλοι δεν τους είπαν ποιους να επιλέξουν να βιαιοπραγήσουν εις βάρος
τους και γιατί. Βία εναντίον των πάντων χωρίς κανένα κριτήριο. Αυτό ήταν το χειρότερο,
γιατί κανένας δεν αισθανόταν ασφαλής. Αυτό ακριβώς είναι το επιθυμητό σε τέτοιου
είδους πολιτικές και οι Άγγλοι το γνώριζαν.
Έπρεπε όλοι να φοβούνται, γιατί έτσι λειτουργεί ο σχεδιασμός αυτός. Δεν δίνονταν
προδιαγραφές διωγμών, γιατί αυτό ακυρώνει έναν τέτοιο σχεδιασμό. Αν δηλαδή
υποδείκνυαν προδιαγραφές ασφαλείας, θα υπήρχαν "νησίδες" ασφαλείας. Πολλοί
Ελασίτες ήταν δεξιόστροφοι κτηματίες, επιστήμονες και άρα, αν θεωρούσαν τον εαυτό
52
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Όποιον δεν συμπαθούσαν τον ωθούσαν στα όρια. Τον προκαλούσαν μέχρι ν'
αντιδράσει, για να του βάλουν την ταμπέλα του ΚΚΕ. Αυτό μόνον συνέφερε τους
ΔΕΞΙΟΥΣ. Αυτό συνέφερε τόσο τους ΔΕΞΙΟΥΣ συνεργάτες των Γερμανών όσο και τους
ΔΕΞΙΟΥΣ "λουφαδόρους" των Άγγλων. Ο αντικομμουνισμός ήταν η μοναδική
πλατφόρμα που ένωνε όλους τους ΔΕΞΙΟΥΣ μεταξύ τους. Ο αντικομμουνισμός ήταν
που τους έδινε μια στοιχειώδη "επαφή" με τον λαό. Δοσίλογοι και "παραθεριστές" είχαν
βρει κοινό σημείο με τον λαό.
Γι' αυτόν τον λόγο πίεζαν τους πάντες. Στους δρόμους, στα καφενεία και στα
χωράφια, παντού προκαλούσαν. Προκαλούσαν, για να εκμεταλλευτούν την αντίδραση.
Προκαλούσαν σε βαθμό γελοίο. Παρακρατικός, ο οποίος μέχρι τον πόλεμο δεν είχε να
53
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
φάει, έδειχνε με το "δάκτυλο" σαν ΚΚΕ έναν μεγαλοκτηματία, επειδή αντέδρασε στην
αθλιότητά του. Αυτό τους είπαν οι Άγγλοι να κάνουν και αυτό έκαναν.
Άνθρωποι, που επί χρόνια πολεμούσαν τους Γερμανούς στα βουνά, κάθονταν και
έπαιρναν μαθήματα "εθνικοφροσύνης" από τους δοσίλογους και από τους δειλούς. Τι
να έκαναν; Να αντιδρούσαν; Δεν μπορούν όλοι να αντιδρούν. Δεν άντεχαν.
Αντιδρούσαν στο χωράφι και πριν φτάσουν στο σπίτι τους οι παρακρατικοί είχαν
κακοποιήσει τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους. Ήθελαν να επιστρέψουν στην
καθημερινότητά τους. Ήθελαν να επιστρέψουν στις οικογένειές τους. Ήθελαν να
επιστρέψουν στα χωράφια τους, που ήταν επί χρόνια εγκαταλελειμμένα.
Από την άλλη πλευρά τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα. Οι άνθρωποι, που
είχαν τη φαεινή ιδέα ν' αντιδράσουν στις παρακρατικές μεθοδεύσεις, δεν θα έβρισκαν
ησυχία ποτέ. Θα τους έφταναν στα άκρα. Αυτοί, που βγήκαν στο βουνό για να
ελευθερώσουν την πατρίδα τους, αναγκάστηκαν να ξαναβγούν μετά την απελευθέρωσή
της για να πολεμήσουν; Όχι βέβαια. Για να κρυφτούν. Ένοπλη αντίσταση απέναντι στο
παρακράτος δεν υπήρχε εκείνη την εποχή. Τα όπλα του ΕΛΑΣ είχαν παραδοθεί. Τα
μόνα όπλα που δεν είχαν παραδοθεί ήταν αυτά που είχαν κρύψει οι ΚΚΕδες. Όλοι
αυτοί απλά κρύβονταν στις σπηλιές, γιατί φοβούνταν να πάνε στα σπίτια τους.
Κρύβονταν, γιατί δεν ήξεραν τι άλλο να κάνουν. Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να
τους δηλώνουν οι οικογένειές τους σαν νεκρούς, για να μην τις ενοχλούν οι
παρακρατικοί. Η τεχνητή "αντικομμουνιστική" υστερία των δοσίλογων απειλούσε τις
οικογένειές τους. Χαρακτηρίζονταν ΚΚΕδες οι πάντες. Άνθρωποι αγράμματοι, που ποτέ
δεν είχαν διαβάσει και ακούσει τίποτα περί Μαρξ και προλεταριάτου, χαρακτηρίζονταν
54
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Όσοι δεν άντεχαν στις πρωτόγονες συνθήκες του βουνού, σταδιακά άρχισαν να
μαζεύονται στα μεγάλα αστικά κέντρα και κυρίως στην Αθήνα. Εκεί όπου μπορούσαν να
"χαθούν". Εκεί όπου δεν θα τους έβρισκαν με τις οικογένειές τους για να τους
προκαλέσουν. Εκεί όπου θα υπήρχαν ομοιοπαθείς και θα μπορούσαν να αμυνθούν
μέσα από συλλογικές συμπεριφορές.
Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί επί δύο σχεδόν χρόνια αφέθηκε ο λαός στη βία του
ΔΕΞΙΟΥ παρακράτους; Η βία έδωσε λαό τόσο στη ΔΕΞΙΑ όσο και στους ΚΚΕδες, ώστε
να μπούμε στον εμφύλιο. Η βία μετέφερε την παθογένεια της Αθήνας στην περιφέρεια.
Αυτό ήταν το ζητούμενο. Ο μέχρι τότε αμέτοχος στις πολιτικές διαμάχες πληθυσμός να
μπει μέσα σ' αυτές στο σύνολό του. Γιατί; Για να διχαστεί ο πληθυσμός και ν'
αποκτήσουν ερείσματα οι δύο μονομάχοι.
Μέχρι τότε για παράδειγμα η αθηναϊκή ΔΕΞΙΑ στην επαρχία είχε ως ερείσματά της
τους "έχοντες". Αυτούς βαστούσε σε μια ψευδοομηρία με το "φόβητρο" του
κομμουνισμού. Υποτάσσονταν οι "έχοντες" της επαρχίας στην Αθήνα, η οποία έθετε τον
κρατικό μηχανισμό στη διάθεσή τους σε περίπτωση επανάστασης των προλεταρίων.
Όλοι οι υπόλοιποι ήταν άσχετοι. Άκουγαν μόνον τον παπά, που τους έλεγε να
υπομένουν τα πάντα "προς χάριν του Κυρίου".
Μετά την απίστευτη βία που ακολούθησε της αποχώρησης των Γερμανών τα
"ερείσματα" της ΔΕΞΙΑΣ στην επαρχία αυξήθηκαν, γιατί στους χαλαρούς "έχοντες"
προστέθηκαν και οι παρανόμως "αποκτήσαντες". Ελεεινά ανθρωπάκια, τα οποία
πραγματοποιώντας εγκλήματα, άρπαξαν περιουσίες. Δοσίλογοι, που παρίσταναν τους
αντικομμουνιστές και άρπαζαν περιουσίες όσων αυθαίρετα οι ίδιοι χαρακτήριζαν
ΚΚΕδες. Μερικές δεκάδες ανθρώπων μέσα σε κάθε επαρχιακή πόλη, που
τρομοκρατούσαν τους πάντες.
Αυτοί όλοι ήταν απόλυτα "όμηροι" της Αθήνας. Η Αθήνα τους προστάτευε. Στην
επαρχία, όπου τα πάντα είναι γνωστά, όλοι αυτοί ήταν μισητοί. Αν η Αθήνα τους
εγκατέλειπε, θα κινδύνευαν να χάσουν όχι τα κλοπιμαία, αλλά τις ζωές τους. Αυτοί ήταν
σε θέση να κάνουν το οποιοδήποτε έγκλημα προκειμένου να μην κινδυνεύουν.
Η ΔΕΞΙΑ της Αθήνας απέκτησε ΔΕΞΙΑ όμοιας ποιότητας και όμοιων αναγκών εκεί
όπου μέχρι τότε δεν είχε και άρα στην επαρχία. Με τον τρόπο αυτόν απέκτησε σκληρό
έρεισμα σε χώρους όπου μέχρι τότε δεν είχε. Με τον τρόπο αυτόν απέκτησε ως
φανατικούς συμμάχους τους οπλισμένους "νεόπλουτους" της νέας κατάστασης. Τους
55
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Τα ανάλογα έγιναν και με τους ΚΚΕδες. Μέχρι την αποχώρηση των Γερμανών οι
ΚΚΕδες ήταν ανύπαρκτοι στην ελληνική κοινωνία. Μη ανιχνεύσιμο μέγεθος. Δεν ήταν
αρκετοί ούτε για μαζικούς εκτοπισμούς. Ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης δεν γέμιζαν.
Τους άφηνε η ΔΕΞΙΑ να περιφέρονται στην κοινωνία μόνο και μόνο για να
νομιμοποιούν τη "μαγκούρα" του "χωροφύλαξ". Μόνο και μόνο για να τρομάζουν τους
κτηματίες και να τους "σπρώχνουν" στην "ασφαλή" "αγκαλιά" της αθηναϊκής ΔΕΞΙΑΣ. Οι
Έλληνες ποτέ δεν ήταν ΚΚΕδες και αυτό φαινόταν σε όλα τα μήκη και τα βάθη της
κοινωνίας τους.
Στον κύριο όγκο τους οι ΚΚΕδες δραστηριοποιούνταν κυρίως στην αστική Αθήνα,
γιατί μόνον εκεί μπορούσαν να επιβιώσουν. Εκεί είχαν τον "τρόπο" τους να επιβιώνουν,
διότι ο κομμουνισμός στα αστικά κέντρα λειτουργεί με άλλον τρόπο. Εκεί συνεργάζεται
με την εξουσία, εφόσον μπορεί και της "πουλάει" εκδούλευση. Ελέγχει τους εργάτες και
εξυπηρετεί βιομηχάνους. Στην επαρχία οι κομμουνιστές απλά δεν υπήρχαν. Η επαρχία
τους απέβαλε βιαίως, γιατί οι ισχυροί της δεν τους ανέχονταν να περιφέρονται κοντά στα
χωράφια τους. Τα χωράφια δεν είναι εργοστάσια και οι ΚΚΕδες δεν εξυπηρετούν
κανέναν. Οι λίγοι ΚΚΕδες που περιφέρονταν στην επαρχία ήταν σεσημασμένοι.
Μαζί μ' αυτούς το ΚΚΕ απέκτησε και ομήρους, γιατί κάποιοι αντέδρασαν βίαια στη
βία της ΔΕΞΙΑΣ. Κάποιοι για παράδειγμα σκότωσαν το παρακρατικό σκουπίδι, που
προσπαθούσε να βιάσει τη γυναίκα τους. Αυτοί γνώριζαν ότι είναι εντοπισμένοι από το
ΔΕΞΙΟ παρακράτος και άρα καταδικασμένοι. Πού θα κατέφευγαν για προστασία; Στη
μόνη οργανωμένη δομή της επαρχίας, που μπορούσε να τους προστατεύσει εκείνη την
εποχή.
Όλοι αυτοί οι αντιδραστικοί τι ήταν; Από πού προέρχονταν; Ήταν Ελασίτες. Γιατί;
Μήπως επειδή ο ΕΛΑΣ ήταν κομμουνιστικός; Όχι βέβαια. Αυτός ήταν ο χαρακτήρας
τους. Ο χαρακτήρας τους ήταν αυτός που τους έβγαλε στο βουνό να αντιδράσουν βίαια
στον κατακτητή και ο ίδιος χαρακτήρας ήταν που τους οδήγησε στη βίαιη αντίδραση
56
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
εναντίον των παρακρατικών. Αυτόν τον χαρακτήρα τον γνώριζαν οι ΔΕΞΙΟΙ, γιατί αυτόν
φοβούνταν.
Φοβούνταν τους ανθρώπους που δεν δίστασαν να τα βάλουν με τη Βέρμαχτ και δεν
ήθελαν να τους αφήσουν να περιφέρονται ανάμεσά τους. Η "τίγρης" ήταν εντοπισμένη
και επίφοβη. Πάντα πίστευαν ότι, αν "χαλαρώσουν" τα πράγματα, θα τους βρουν μπρο-
στά τους. Πάντα πίστευαν ότι, όταν αναγκαστούν να παρατήσουν τα όπλα, θα τους
έχουν απέναντί τους. Άρα, ό,τι ήταν να κάνουν, έπρεπε να το κάνουν πριν αναγκαστούν
να παρατήσουν τα όπλα. Διορία δύο χρόνων τους είχαν δώσει οι Εγγλέζοι.
Αυτούς τους ατίθασους χαρακτήρες η ΔΕΞΙΑ τους παραχώρησε στην ομηρία του
ΚΚΕ. Του ΚΚΕ, που εκείνη την εποχή η ΔΕΞΙΑ το προστάτευε ως κόρη οφθαλμού. Σε
έναν κόσμο αντικομμουνιστικής υστερίας και απίθανης βίας, μόνον οι ΚΚΕδες δεν
κινδύνευαν, γιατί η ΔΕΞΙΑ ήθελε να προστατεύσει τον μηχανισμό του ΚΚΕ ειδικά στην
επαρχία. Κινδύνευαν καθημερινά οι "ψευδοκομμουνιστές" και ήταν απόλυτα ασφαλείς
οι πραγματικοί ΚΚΕδες.
Τα πάντα ήταν έτοιμα για τον εμφύλιο. Οι μονομάχοι είχαν αναπτύξει μέγεθος
αρκετά μεγάλο και ήταν έτοιμοι να παρασύρουν τον λαό. Από την μία η ΔΕΞΙΑ των
δοσίλογων παρακρατικών υπό την ηγεσία των Εγγλέζων και από την άλλη η οριακά
ατίθαση Ελλάδα υπό την ηγεσία των ΚΚΕδων. Οι Εγγλέζοι ήταν ευτυχείς. Οι δούλοι και
οι χαφιέδες τους ήταν έτοιμοι να βάλουν τον λαό στη μεγαλύτερη περιπέτεια της ιστορία
του.
Μετά από το χάος της προεμφυλιακής περιόδου, τα πάντα ήταν στα χέρια της
ΔΕΞΙΑΣ και βέβαια των Εγγλέζων. Ο πόνος και τα δάκρυα γονάτισαν τον λαό, που
τόλμησε να τα βάλει με τους φασίστες. Ήταν έτοιμος να υποταχθεί, διότι δεν άντεχε
άλλο. Δεν άντεχε άλλες θυσίες και άλλες προδοσίες. Όχι μόνον θα ψήφιζε τους
εκλεκτούς της ΔΕΞΙΑΣ, αλλά θα κουνούσε και σημαιάκια προκειμένου να τον αφήσουν
ήσυχο.
57
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Τώρα λοιπόν, που ο αναγνώστης κατάλαβε για ποιον λόγο οι Άγγλοι δεν ήθελαν
εκλογές σε πρώτη φάση, θα καταλάβει και γιατί δεν κουβάλησαν τον βασιλιά
ταυτόχρονα με τους "παραθεριστές". Οι "παραθεριστές" επέστρεψαν στην Ελλάδα στις
12 Οκτωβρίου του 1944, ενώ ο βασιλιάς Γεώργιος ο Β’ επέστρεψε στις 28 Σεπτεμβρίου
του 1946. Σχεδόν δύο χρόνια μετά.
Στο κρίσιμο διάστημα της προεμφυλιακής βίας και του εμφυλίου πολέμου οι
Εγγλέζοι ήθελαν να έχουν τα χέρια τους ελεύθερα. Γι' αυτόν τον λόγο ανέστησαν τον
"πεθαμένο" Πλαστήρα και τον έφεραν στην Ελλάδα σαν ηγέτη του ελληνικού κράτους.
Ο Πλαστήρας τους ευγνωμονούσε για την επάνοδό του. Τελειωμένος ήταν και
κρυβόταν κι αυτός στο εξωτερικό. Ό,τι ήθελαν έκαναν με τον στρατηγό της "δεκάρας".
Τον εκτός τόπου και χρόνου στρατηγό, που νόμιζε ότι, αν βγει στο βουνό με μια
διμοιρία, θα νικούσε τον ΕΛΑΣ στην πλήρη ισχύ του. Γεροντοτσαμπουκάδες από
αρρύθμιστο ζάχαρο και πρόβλημα ακράτειας.
Αυτόν τον εκτός τόπου και χρόνου ανθρωπάκο χρησιμοποίησαν στο κρίσιμο
διάστημα. Στο διάστημα που οι ταγματασφαλίτες και οι παρακρατικοί θα ρήμαζαν τα
πάντα. Τον ενημέρωσαν όσο τους ενδιέφερε να τον ενημερώσουν και στηρίχθηκαν
στην άγνοιά του για να δρομολογήσουν τα εγκλήματά τους. Όπου είχε διαφορετική
άποψη, απλά δεν την διατύπωνε, γιατί δεν ήθελε να στεναχωρήσει τους Άγγλους
ευεργέτες του.
Από τη στιγμή που ο δρομολογημένος εμφύλιος μπήκε στην τελική του ευθεία, οι
Εγγλέζοι ήταν πλέον έτοιμοι να μπουν στην τελική φάση του σχεδίου τους. Ο άσχετος
Πλαστήρας τούς έγινε άχρηστος. Αυτοί είχαν άλλα πράγματα στο μυαλό τους. Ποιο ήταν
το ζητούμενο εξ αρχής; Να ξαναμοιραστεί η πολιτική "τράπουλα" στους δικούς τους
58
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Ζητούμενο ήταν να μπορέσει η ΔΕΞΙΑ να ελέγξει τον λαό και να τον μοιράσει σε
ανθρώπους της. Να μπορέσει η ΔΕΞΙΑ να πιάσει όλους τους χώρους, ώστε να μην
απειλείται από πουθενά. Ακόμα κι αυτούς της υποτιθέμενης Αριστεράς. Να κατορθώσει
να κάνει αυτό το οποίο είπαμε στην αρχή του κειμένου. Να μπορέσει να δώσει ένα
μέρος του αριστερού ελληνικού λαού στη δεξιά ΔΕΞΙΑ και ένα άλλο κομμάτι στην
αριστερή ΔΕΞΙΑ των χαφιέδων.
Αυτό και έγινε. Εμφάνισαν οι Εγγλέζοι τον βασιλιά. Ο δημοκρατικός ελληνικός λαός
στα πρόθυρα του εγκεφαλικού. Όλα τα ανεχόταν, αλλά αυτό ήταν κάτι το οποίο σε
κανονικές συνθήκες δύσκολα το άντεχε. Τα "γαλαζοαίματα" κουτορνίθια από την
Εσπερία δεν μπορούσε να τα αντέξει. Γι' αυτόν τον λόγο έπρεπε το δημοψήφισμα να
διεξαχθεί σε συνθήκες που δεν θα επέτρεπαν στους Έλληνες ν' αντιδράσουν.
59
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
ΚΚΕ
Από την στιγμή που η ΔΕΞΙΑ ελέγχει τα πάντα και έχει εξασφαλίσει μέσω
"δημοψηφίσματος" το πολίτευμα που την ευνοεί, ήταν έτοιμη να δρομολογήσει την
τελευταία φάση του σχεδίου. Γνωρίζει ότι η παρανομία της δεν μπορεί να έχει
νομιμότητα με έναν λαό απόλυτα εχθρικό μαζί της. Είναι θέμα χρόνου όταν αφοπλιστεί
να τον βρει μπροστά της.
Οι ηγέτες του ΚΚΕ πρόδιδαν τον λαό και όχι τα απλά μέλη του. Οι απλοί ΚΚΕδες
δεν συμμετείχαν σε όλα αυτά. Φουκαράδες ιδεολόγοι ήταν οι περισσότεροι. Δεν είχαν
σχέση με τα "μαγειρέματα" του Στάλιν και των Ζαχαριάδηδων. Είχαν πάθος με το
κόμμα, αλλά δεν γνώριζαν απαραίτητα την "καμαρίλα" του. Πίστευαν την "αλήθεια" του
Ριζοσπάστη. Είχαν φάει πολύ ξύλο, για να μάθουν ότι από εκεί μόνον εκπορεύεται η
αλήθεια. Πολλοί από αυτούς ευθυγραμμίστηκαν με την κομματική νομιμότητα και άλλοι
διαχώρισαν τη θέση τους.
Αυτοί οι άλλοι ήταν εχθροί πλέον του ΚΚΕ. Ήταν εχθροί, γιατί θα κατέστρεφαν τον
ατσάλινο μηχανισμό του, ο οποίος στηριζόταν στην κομματική πειθαρχία. Ένιωθαν
προδομένοι κι αμφισβητουσαν την ηγεσία τους. Ένιωθαν πικραμένοι και δεν
εμπιστεύονταν τον "Ρίζο". Ο κόσμος τούς χρέωνε τις προδοσίες και αυτοί ήταν ανάμεσα
στον κόσμο. Αυτοί ήταν εχθροί του ΚΚΕ και μάλιστα οι χειρότεροι, γιατί ήταν δικοί του
άνθρωποι.
Τους ισχυρότερους από αυτούς τους εξόντωσε το ΚΚΕ στη διάρκεια των
προεμφυλιακών συγκρούσεων με την οργάνωση ΟΠΛΑ. Τους απλούς ΚΚΕδες όμως
δεν μπορούσε να τους σκοτώσει. Μπορούσε όμως να τους "ξεφορτωθεί". Τα
συμφέροντα του ΚΚΕ και της ΔΕΞΙΑΣ ήταν απόλυτα ευθυγραμμισμένα. Ο καθένας από
αυτούς για τους δικούς του λόγους είχε συμφέρον από τον εμφύλιο. Ο καθένας από
αυτούς ήθελε να ξεφορτωθεί κάποιους και δεν μπορούσε να τους σκοτώσει.
60
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Ο εμφύλιος ήταν η τέλεια λύση για ν' απαλλαγούν από τους ανεπιθύμητους. Το ΚΚΕ
θα ξεφορτωνόταν τους "αιρετικούς" ΚΚΕδες και η ΔΕΞΙΑ θα ξεφορτωνόταν τους
ατίθασους Έλληνες. Οι ΚΚΕδες, δηλαδή, δεν ήταν το πρόβλημα της ΔΕΞΙΑΣ. Οι
ΔΕΞΙΟΙ φοβούνταν κατά κύριο λόγο τους θηριώδεις Ελασίτες και δεν τους ήθελαν να
περιφέρονται στη μεταπολεμική Ελλάδα.
Πώς όμως θα τους έδιωχναν όλους αυτούς; Με ποια πρόφαση; Με ποια δικαιολογία
θα έδιωχναν από την πατρίδα τους ανθρώπους, τους οποίους ο λαός λάτρευε εξαιτίας
της αγωνιστικότητάς τους στα δύσκολα χρόνια της κατοχής; Ο τρόπος ήταν ένας. Με το
να τους παρασύρουν σε πολεμική σύγκρουση με το νόμιμο κράτος. Με το κράτος, το
οποίο θεωρητικά αντιπροσώπευε τον ελληνικό λαό. Με το κράτος του βασιλιά και της
ΔΕΞΙΑΣ.
Αυτή ήταν η μόνη λύση. Να "νικήσουν" τους "κομμουνιστές" και να τους στείλουν
στην ιδεολογική "μητέρα" τους. Να τους πετάξουν στην τεράστια "λεκάνη" του
ανατολικού μπλοκ. Να μετατρέψουν σε "χωματερή" του ελληνικού φασιστικού κράτους
το "σιδηρούν παραπέτασμα". Κανένα πρόβλημα. Ο ευτυχής και ευγνωμονών τους
Εγγλέζους Στάλιν είχε ανοικτές τις αγκαλιές του, εφόσον αυτό βόλευε τους Εγγλέζους
συνεταίρους του.
Το ΚΚΕ φρόντιζε να ενημερώνει τα "αδελφά" κόμματα για το ποιόν τους. Για το ΚΚΕ
όλοι αυτοί ήταν δολοφόνοι, που κρύβονταν πίσω από τον κομμουνισμό. Ήταν οι
όμηροί του στην εμφυλιοπολεμική Ελλάδα. Δεν μπορούσε να εγγυηθεί στα "αδέρφια"
του την "κομμουνιστική" ποιότητά τους. Τι να κάνει; Να εκτεθεί στα συντρόφια; Όλοι
αυτοί υπέφεραν τα πάνδεινα στο παραπέτασμα από τα συντρόφια του ΚΚΕ. Απειλούνταν
καθημερινά με εξορία στην εξορία. Στη Σιβηρία εξορίζονταν οι εξόριστοι, κάθε φορά
που η ηγεσία του ΚΚΕ συνεργαζόταν με την Κα Γκε Μπε. Οι σταλινικοί του ΚΚΕ
έδειχναν και η Κα Γκε Μπε εκτελούσε.
61
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Αυτός ήταν ο σχεδιασμός της συνεργασίας ΔΕΞΙΑΣ και ΚΚΕ. Επιχείρηση "σκούπα"
και "ξεφόρτωμα" στο αχανές κομμουνιστικό μπλοκ. Το να ξεκινήσεις όμως μια τέτοια
πολεμική σύγκρουση, δεν είναι κάτι το απλό. Υπάρχει πρακτικό πρόβλημα και δεν
αρκεί ο κοινωνικός διχασμός. Χρειάζεται ηγέτες να παρασύρουν τον κόσμο, χρήματα,
για να δημιουργηθεί και να συντηρηθεί ο επαναστατικός στρατός και βέβαια όπλα.
Ποιος θα ξεσήκωνε τους ΚΚΕδες και τους όποιους Ελασίτες σε μια ένοπλη
σύγκρουση χωρίς καμία πιθανότητα επιτυχίας; Τον Σιάντο και τον Ιωαννίδη τους
"ξεζούμισαν". Τους χρησιμοποίησαν και τους έφθειραν. Με το ζόρι τους διατηρούσαν
ζωντανούς, εφόσον κάποιοι "κομμουνιστές" ήθελαν να τους σκοτώσουν για την
προδοσία τους. Πώς αυτοί οι προδότες των "κομμουνιστών" θα γίνονταν ηγέτες μιας
"κομμουνιστικής" επανάστασης;
Μετά την ίδρυση αυτού του στρατού, αυτό το οποίο έλειπε ήταν δύο πράγματα. Το
χρήμα και τα όπλα. Το χρήμα το διέθεταν οι Άγγλοι και το διέθεσαν. Από πού το
γνωρίζουμε αυτό; Μήπως έχουμε πληροφορίες εμπιστευτικές κι απόρρητες; Όχι βέβαια.
Είναι θέμα λογικής. Ακόμα στην επαρχία ψάχνουν τις λίρες των ανταρτών. Δέκα λεπτά
παραμονής σε ένα καφενείο της ορεινής Ελλάδας αρκούν για να μάθεις ιστορίες με
λίρες. Ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που περιμένουν κάποιον χάρτη από τους
εκτοπισθέντες, για να πάνε να σκάψουν.
Πολλοί περιμένουν και αρκετοί έχουν βρει λίρες στην επαρχία. Πολλοί ονειρεύονται
αλλά και πολλοί έχουν "φτιαχτεί" με τέτοιες λίρες. Άρα αυτές υπήρχαν και δεν ήταν
αποκύημα φαντασίας ή προπαγάνδα. Δεν μπορεί ένα ψέμα χωρίς επιβεβαίωση να
συντηρείται για πάνω από μισό αιώνα. Άρα υπάρχει βάση αλήθειας που το διατηρεί.
Πολλοί ψάχνουν και κάποιοι έχουν βρει λίρες. Πού τις βρήκαν τις λίρες οι προλετάριοι;
62
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Υποτίθεται σ' αυτήν την επανάσταση πήραν μέρος οι φτωχοί κι απελπισμένοι της
ελληνικής κοινωνίας. Πού τις βρήκαν; Εκεί όπου υπήρχαν. Στα βρετανικά
θησαυροφυλάκια των "χορηγών" τους.
Τα ανάλογα προβλήματα υπήρχαν και με τον εξοπλισμό αυτού του στρατού. Πού θα
έβρισκαν όπλα οι "επαναστάτες"; Ο ΕΛΑΣ τα όπλα του τα έπαιρνε από τους Γερμανούς.
Αυτοί πού θα τα έβρισκαν; Εδώ μπορεί να καταλάβει κάποιος πόσο "στημένα" ήταν όλα
και πόσο καλά προετοιμασμένα. Εδώ μπορεί να καταλάβει κάποιος από πότε
προετοιμαζόταν ο εμφύλιος. Οι ΚΚΕδες δήθεν μετά τη διάλυση του ΕΛΑΣ έκρυψαν
όπλα για κάθε ενδεχόμενο.
Για να μην μαθευτούν μάλιστα οι μυστικές κρυψώνες τους, έστειλαν αυτούς που
συμμετείχαν στην απόκρυψη στο μετέπειτα παραπέτασμα. Από ποιους όμως να μην
μαθευτούν; Οι ΚΚΕδες του ΕΛΑΣ έδιναν καθημερινή αναφορά στον Σοβιετικό Ποπόφ.
Οι Σοβιετικοί είχαν κάνει μυστική συμφωνία με τους Άγγλους. Άρα το πιο πιθανό είναι
να γνώριζαν οι Άγγλοι από τους Σοβιετικούς πού βρίσκονται τα όπλα από την πρώτη
στιγμή που τα έκρυψαν, αν βέβαια δεν είχαν επιλέξει οι ίδιοι τις κρυψώνες.
Ακόμα όμως κι αν δεν τα ήξεραν τότε, πράγμα αδύνατον, γιατί γνώριζαν από τους
στρατιωτικούς συνδέσμους τους πόσα όπλα είχε ο ΕΛΑΣ και πόσα παρέδωσε, θα το
μάθαιναν εκ των υστέρων. Προστατευόμενοί τους ήταν ο Σιάντος και ο Ιωαννίδης. Υπό
την ομηρία τους ήταν. Δεν χρειαζόταν να τους ρωτήσουν πάνω από μία φορά. Ούτε να
τους βασανίσουν ούτε τίποτε. Αρκούσε να τους στερούσαν την προστασία και να τους
άφηναν σε μια πλατεία της Αθήνας. Εκεί θα τους έβρισκαν οι σύντροφοί τους να τους
κάνουν το κόλπο με την κονσέρβα.
Τα περί οπλισμού δηλαδή και μυστικότητας ήταν όλα παραμύθια της Χαλιμάς. Οι
Εγγλέζοι ήξεραν εξαρχής —αν δεν το πρότειναν και οι ίδιοι—για τα κρυμμένα όπλα.
Την ποσότητά τους και τον ακριβή χώρο αποθήκευσής τους. Τους βόλευε να κρυφτούν
τα όπλα, επειδή ήθελαν σε κάποια στιγμή να δρομολογήσουν το εμφύλιο, χωρίς να
φαίνεται ο ρόλος τους. Θα εκτίθονταν αρκετά με τη χρηματοδότηση δεν χρειαζόταν να
εκτεθούν και με τον εξοπλισμό.
Τι επεδίωκαν λοιπόν οι Εγγλέζοι από τον ΔΣΕ; Να τον μετατρέψουν σε ένα "χωνί".
Ένα "χωνί", το οποίο ο ατσάλινος δογματικός μηχανισμός του ΚΚΕ θα το μετέτρεπε κι
αυτό σε ατσάλινο. Μέσα από αυτό το "χωνί" θα έδιωχναν από τη χώρα όσους
θεωρούσαν ανεπιθύμητους και κυρίως τους Ελασίτες. Θα δημιουργούσαν συνθήκες
εμφυλίου, τον οποίο εξ’ αρχής γνώριζαν ότι θα κέρδιζαν. Θα "έσπρωχναν" αυτόν τον
στρατό προς τον Βορά και εκεί θα τελείωνε ο πόλεμος. Όποιος ήταν ανεπιθύμητος,
μόνον προς τον βορά μπορούσε να βαδίσει. Θα τους κυνηγούσαν και θα τους
βομβάρδιζαν με τέτοιον τρόπο, που να τους αφήνουν "δίοδο" μόνον προς τον βορά.
63
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Ποιους; Αυτούς που είχαν βάλει ως στόχο οι δύο συνέταιροι. Στόχος ήταν οι
"αιρετικοί" ΚΚΕδες και οι πιο απείθαρχοι από τους Ελασίτες. Ένα μεγάλο πλήθος
Ελλήνων ΚΚΕδων και δημοκρατών, που απλά η ΔΕΞΙΑ τους έχει βάλει στο "μάτι",
αποβλήθηκαν από την Ελλάδα με συνοπτικές διαδικασίες. Όπου περνούσε αυτός ο
"κομμουνιστικός" στρατός έκανε τις "εκκαθαρίσεις" που βόλευαν τους Εγγλέζους.
Αυτούς που οι Εγγλέζοι θα ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν, είτε να σκοτώσουν είτε να
περιορίσουν, τους "μάζευε" ο ΔΣΕ, για να τους βάλει ως αντίπαλους "στόχους" στα
νόμιμα κανόνια του εθνικού στρατού.
Όλοι οι φουκαράδες, που σε άλλο σημείο είπαμε ότι αδυνατούσαν είτε να γυρίσουν
σπίτια τους είτε να υποταχθούν στους χαφιέδες, παρασύρθηκαν από αυτόν τον στρατό.
Γι' αυτούς ο ΔΣΕ εμφανιζόταν σαν η μόνη λύση σε μια κατάσταση που έτσι κι αλλιώς γι'
αυτούς ήταν σχεδόν τελειωμένη. Αυτό το οποίο δεν γνώριζαν ήταν ότι η κατάσταση ήταν
στημένη. Ότι αυτός ο στρατός ήταν απλά η κομμουνιστική αντιελασίτικη "σκούπα" της
ΔΕΞΙΑΣ.
Αυτός λοιπόν ο στρατός δεν είχε καμία σχέση με τον ΕΛΑΣ. Δεν ήταν αγαπητός από
τον λαό. Δεν ήταν αποδεκτός από αυτόν. Οι διορισμένοι από το ΚΚΕ ηγέτες του είχαν
πάρει εντολές να τον κάνουν μισητό. Αυτό ήταν εύκολο να γίνει, γιατί λειτουργούσε
στην κυριολεξία με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο απ' ό,τι ο ΕΛΑΣ. Αυτό ήταν φυσικό. Η
ηγεσία του ήταν αστοί ΚΚΕδες, που βγήκαν στο βουνό για να παραστήσουν τους
στρατηγούς. Δεν ήταν βουνίσιοι, που βγήκαν για να ελευθερώσουν την πατρίδα.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι μετέφεραν σ' αυτόν τον στρατό την παθογένεια του στρατού
του αστικού ΕΛΑΣ. Δεν ήξεραν πώς να φερθούν στους κατοίκους της υπαίθρου.
Αναγορεύοντας τα κομματικά συμφέροντα σαν ύψιστα συμφέροντα, αδικούσαν
φτωχούς ανθρώπους. Τους έκαναν φτωχότερους σε μια εποχή ακόμα πιο δύσκολη από
αυτήν που βρήκε ο ΕΛΑΣ.
64
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
ενέπλεκαν τους Ελασίτες "ομήρους" τους σε εγκλήματα. Αυτά όλα όμως σκόρπιζαν το
μίσος στις κοινωνίες όπου εμφανιζόταν αυτός ο στρατός. Όμως, αυτοί που τον
μισούσαν, δεν έχουν λόγο να τον προστατεύουν. Ακόμα κι αν μισούσαν τη ΔΕΞΙΑ τον
πρόδιδαν, γιατί τους συνέφερε περισσότερο ακόμα και από την άθλια ΔΕΞΙΑ.
Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτός ο στρατός για την ασφάλειά του ήταν υποχρεωμένος ν'
ακολουθεί τελείως διαφορετική πολιτική από τον ΕΛΑΣ. Ήταν υποχρεωμένος να κάνει
αναγκαστική επιστράτευση, γιατί κινδύνευε από τη λειψανδρία. Ταυτόχρονα, για να μην
τον προδίδουν οι χωρικοί, έπαιρνε ομήρους τα παιδιά τους. Για να μην τον προδίδουν
οι χωρικοί, προχωρούσε σε εκτελέσεις. Ήταν που ήταν αντιπαθής γι' αυτά που
αντιπροσώπευε και για το άκαιρο της εμφάνισής του, έγινε και μισητός. Έγινε πολύ
εύκολα μισητός. Εκτέλεσε δηλαδή απόλυτα τον ρόλο που είχε προβλεφθεί γι' αυτόν.
Αυτός ήταν ο ρόλος του. Να ενισχύσει τη ΔΕΞΙΑ και να εξυπηρετήσει το ΚΚΕ. Όπως
η προεμφυλιακή βία της ΔΕΞΙΑΣ έδωσε νέους "πιστούς" και "ομήρους" στο ΚΚΕ, έτσι
και η βία του ΔΣΕ έδωσε νέους "πιστούς" στην ΔΕΞΙΑ. Της έδωσε τη δυνατότητα να
εμφανιστεί σαν προστάτης του λαού. Προστάτης εκείνων, που λίγους μήνες πριν
βασάνιζε. Εκεί δηλαδή που η ΔΕΞΙΑ είχε μόνον ομήρους στην επαρχία, ξαφνικά
απέκτησε οπαδούς.
Ενώ μέχρι τότε στηριζόταν στη συμμαχία των ευνοημένων παρακρατικών, ξαφνικά
απέκτησε οπαδούς, που απλά μισούσαν τους ΚΚΕδες περισσότερο από τη ΔΕΞΙΑ.
Ενεργοποίησε τα ένστικτα του δημοκρατικού λαού και απέκτησε οπαδούς. Επένδυσε
στην "κομμουνιστοφοβία" κάποιας μερίδας των δημοκρατών και απέκτησε λαό. Αυτός
ήταν ο ρόλος του ΔΣΕ. Να εμφανίσει τη ΔΕΞΙΑ σαν προστάτιδα της δημοκρατίας.
Σταδιακά αυτός ο στρατός "σάρωσε" όλη τη χώρα κι έφτασε στα βόρεια σύνορα.
Ο στόχος των Άγγλων είχε επιτευχθεί. Η μεγάλη μάζα των ΚΚΕδων και των
Ελασιτών, που παρέσυραν μέσω του ΔΣΕ στον εμφύλιο πόλεμο, είχε σωτηρία μακριά
από την Ελλάδα. Μαζί μ' αυτούς και ένα μεγάλο πλήθος άσχετων φουκαράδων.
Ανθρώπων απελπισμένων, που, αν δεν τους άρπαξε ο ΔΣΕ, τους "έσπρωξαν" σ' αυτόν
δια της βίας οι παρακρατικοί. Ανάμεσά τους και παιδιά. Παιδιά όμηροι, που
αρπάχθηκαν από τις οικογένειές τους, για να είναι ασφαλείς οι κομματικοί "στρατηγοί".
65
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Για τους Ελασίτες ήταν μια πατρίδα που αγάπησαν και έχυσαν το αίμα τους γι'
αυτήν. Μια πατρίδα άδικη κι αχάριστη, η οποία, αφού τους χρησιμοποίησε, τους πέταξε
σαν να ήταν "σκουπίδια".
Για τα παιδιά του παιδομαζώματος ήταν μια πατρίδα, που έμαθαν να τη λατρεύουν,
χωρίς ποτέ να τη γνωρίσουν. Μια μητέρα, που ποτέ δεν κατάλαβαν γιατί δεν αναζήτησε
τα παιδιά της. Δυστυχώς. Δυστυχώς για όλους. Γι' αυτούς που έφυγαν και γι' αυτούς
που έμειναν. Οι περισσότεροι ούτε κατάλαβαν τι έγινε.
Οι μόνοι που γνώριζαν ήταν οι προδότες ηγέτες του ΚΚΕ. Ο Ζαχαριάδης και οι
"κολλητοί" του. Το πόσο καλά γνώριζαν αυτό το οποίο έκαναν, το καταλαβαίνει κάποιος
από τα δευτερεύοντα. Ο Ζαχαριάδης μέχρι το τέλος της ζωής του έζησε κρυμμένος στη
Σιβηρία. Από ποιους κρυβόταν; Από τους δεξιούς; Από τους ίδιους που κρυβόταν και οι
προκάτοχοί του. Από τους συντρόφους που πρόδωσε κατ’ επανάληψη, για να μην χάσει
τα πρωτεία του στο κόμμα.
Από αυτούς που, δεν έφτανε που τους πρόδωσε και έγινε η αιτία να αποβληθούν
από τις πατρίδες τους, αλλά που δεν τους άφησε σε ησυχία ούτε στην εξορία. Από
αυτούς που τους πρόδωσε, για να μην χάσει την εύνοια του Στάλιν. Αυτούς που τους
σάπισε στο ξύλο, προκειμένου να μην αντιδρούν στην σταλινική εξουσία του. Από
αυτούς που τους έβαλε σε περιπέτειες με τις ενδοελληνικές συγκρούσεις της Τασκένδης
το 1955. Όμως, αυτοί που ήταν ο απόλυτος εφιάλτης του, ήταν οι μη κομμουνιστές
Ελασίτες, που παρέσυρε εκτός Ελλάδας. Οι πατριώτες, που μισούσαν τους σχεδιασμούς
του Στάλιν και των λακέδων του.
Δεν είχε άλλο νόημα να κρύβεται στη Σιβηρία. Μόνον "σύντροφος" θα μπορούσε να
τον βρει και να τον εξοντώσει στο παραπέτασμα. Μόνον Ελασίτης θα μπορούσε να τον
βρει και να τον σφάξει στο γόνατο. Η περίπτωση Ζαχαριάδη αποκαλύπτει το φασισταριό
του "υπαρκτού" κομμουνισμού σε όλο του το μεγαλείο.
Τον χρησιμοποίησαν οι φασίστες του Στάλιν και μετά τον πέταξαν σαν στημένη
"λεμονόκουπα". Όχι να τον τιμήσουν σαν δήθεν επαναστάτη, αλλά ούτε να τον δουν
66
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
δεν ήθελαν. Τον γνώριζαν ως προδότη του λαού του και τον σιχαίνονταν. Τον "έθαψαν"
ζωντανό στη Σιβηρία και τον εγκατέλειψαν. Το "σκουπίδι" κατέληξε εκεί όπου του άξιζε.
Στην παγωμένη "χωματερή" της Σιβηρίας.
Ο λαός ήταν πολύ κουρασμένος και πολύ ταλαιπωρημένος, για να ψάξει τι έγινε.
Αφέθηκε στη "φιλανθρωπία" του θρόνου. Αφέθηκε στην "έξωθεν" οικονομική βοήθεια,
την οποία διαχειριζόταν κατ’ αποκλειστικότητα το παλάτι και οι κολλητοί του. Την
περίφημη "ούντρα". Δεν γνώριζε τι συνέβαινε και είχε φτάσει στο σημείο να μην
67
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
ενδιαφέρεται να μάθει. Του αρκούσε να επιβιώσει. Του αρκούσε να έχει την ησυχία
του. Του αρκούσε να μην τον ενοχλούν. Ήθελε να ξεχάσει, για να ησυχάσει.
Από τη στιγμή που ο λαός δεν είχε το κουράγιο ν' αντιδράσει, όλα ήταν εύκολα γι'
αυτούς. Πώς θα γινόταν η "αλλαγή"; Με τον εξής απλό τρόπο. Σε άλλο σημείο του
κειμένου είπαμε ότι ο φασισμός είναι κάτι συγκεκριμένο και το οποίο αφορά νοοτροπία
και όχι απαραίτητα ιδεολογία. Δεν συνδέεται απαραίτητα με πρόσωπα. Φασίστες
υπάρχουν με βασιλικά ενδύματα και φασίστες υπάρχουν και με επαναστατικά μαοϊκά
κουστούμια. Σ' αυτήν την αρχή στηρίχθηκαν οι Εγγλέζοι, για να κρύψουν τους
ΔΕΞΙΟΥΣ από την κοινή θέα.
Η ΔΕΞΙΑ είχε δήθεν διχαστεί και απλά περίμενε την "πελατεία" της. Τον
Παπανδρέου τον ακολούθησαν ΔΕΞΙΟΙ, για να εκφράσουν όλοι μαζί το αντιμοναρχικό
μένος του ελληνικού λαού. Αυτόν και τους "κολλητούς" του επέλεξαν οι Άγγλοι, για να
εκφράσουν τους αριστερούς. Τον Παπανδρέου, που έγινε πρωθυπουργός, επειδή
ακριβώς δεσμεύτηκε στους Άγγλους ότι θα φέρει τον βασιλιά στην Ελλάδα. Απλά
κανένας δεν κατάλαβε πώς θα τον έφερνε, γιατί κανένας πλην των Άγγλων δεν γνώριζε
τον σχεδιασμό.
68
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Ο Παπανδρέου έδινε πλέον τη δυνατότητα στη ΔΕΞΙΑ να κρυφτεί από τα μάτια του
λαού. Ξαφνικά και ως δια μαγείας χάθηκαν τα "ίχνη" των ΔΕΞΙΩΝ. Έπαψαν πλέον να
χωρίζονται σε γερμανόφιλους και αγγλόφιλους και να εμφανίζονταν ως μοναρχικοί και
αντιμοναρχικοί. Έπαψαν να φαίνονται ως δοσίλογοι ή δειλοί και άρχισαν να γίνονται
φορείς του νέου "τροπαρίου". Φτάσαμε στο σημείο να εμφανίζονται ΔΕΞΙΟΙ σαν
υπερασπιστές του ΕΛΑΣ.
Επίσης όμως μπορεί να καταλάβει και ποιος είναι ο "αριστερός" αποστάτης, που μας
έβαλε στη Χούντα. Ο Μητσοτάκης ήταν ο ανιψιός του ΔΕΞΙΟΥ Ελευθερίου Βενιζέλου, ο
οποίος, εκτελώντας τις εντολές των Άγγλων, προκάλεσε τη μικρασιατική καταστροφή.
Πρώτος ξάδερφος του ΔΕΞΙΟΥ Σοφοκλή Βενιζέλου, που ήταν ο διορισμένος από τους
Άγγλους πρωθυπουργός των "παραθεριστών" πριν από τον Παπανδρέου. Η Αριστερά
στην Ελλάδα είχε βρει τους τέλειους ΔΕΞΙΟΥΣ εκφραστές της.
Ο μεταπολεμικός σχεδιασμός είχε πλέον ολοκληρωθεί. Στη δεξιά ΔΕΞΙΑ —και άρα
στο παλάτι— παραδόθηκε το σύνολο του παρακρατικού μηχανισμού. Σ' αυτό το κομμάτι
της ΔΕΞΙΑΣ αποδόθηκε επίτηδες η έννοια του φασίστα, εφόσον αυτή "χρεωνόταν" τον
βασιλιά. Πρόβλημα δεν υπήρχε, γιατί το παρακράτος της ήταν πανίσχυρο και
οπλισμένο. Κορμός αυτής της ΔΕΞΙΑΣ ήταν οι ΔΕΞΙΟΙ "αποκτήσαντες" περιουσία στον
εμφύλιο.
Λαός της και μετέπειτα ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας ήταν οι φουκαράδες, που
είχαν παραδοθεί στις διαθέσεις της. Αυτοί, που δεν ήθελαν ν' αντιδράσουν. Αυτοί, που
είδαν κακό από τους κομμουνιστές του εμφυλίου. Αυτοί, που το παλάτι, έστω και εκ του
πονηρού, επούλωσε επιφανειακά τα "τραύματά" τους μετά τον εμφύλιο. Αυτοί, που
πήραν "προίκα" εκατό δραχμές από τη Φρειδερίκη. Αυτοί, που βάπτιζαν τα παιδιά τους
69
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
με τα ονόματα των ανάκτων, για να μην έχουν προβλήματα και τους πουν ΚΚΕδες. Αυτή
η ΔΕΞΙΑ ήταν πάντα οπλισμένη.
Απέναντί της ήταν αριστερή ΔΕΞΙΑ των χαφιέδων. Σ' αυτό το κομμάτι της ΔΕΞΙΑΣ
αποδόθηκε επίσης επίτηδες η έννοια της δημοκρατικότητας. Πώς λειτουργούσε αυτή η
ΔΕΞΙΑ; Μη έχοντας παρακρατικό κορμό, είχε ασύνδετη ηγεσία από τον λαό της. Λαός
της ήταν τα πάσης φύσεως θύματα της ελληνικής κοινωνίας. Άνθρωποι που αντέδρασαν
και ταλαιπωρήθηκαν από το παρακράτος. Άνθρωποι, που απλά μισούσαν την επίσημη
ΔΕΞΙΑ και θεωρούσαν τον λαό της δειλό και συμβιβασμένο, χωρίς να έχουν να του
καταλογίσουν κάτι άλλο, εφόσον οι πάντες ήταν εξίσου φουκαράδες.
Η εκλογική βάση αυτής της παράταξης ήταν μια τεράστια "λεκάνη" συλλογής της
λαϊκής δυσαρέσκειας. Της όποιας δυσαρέσκειας. Όποιος ήταν δυσαρεστημένος εκείνη
την εποχή, σ' αυτήν τη "λεκάνη" κατέληγε. Όποιος ήταν αδικημένος στην ίδια κατάληξη
οδηγούνταν. Εκεί ελεγχόταν απόλυτα, γιατί η ΔΕΞΙΑ, που τον οδηγούσε σ' εκείνη τη
"λεκάνη", ήταν η ίδια που διόριζε και τους ηγέτες της.
Απλά πράγματα. Γι' αυτό σχεδιάστηκε εκείνη η "λεκάνη", που στο ύψιστο σημείο της
ονομαζόταν Ένωση Κέντρου. Όσο κι αν μεγάλωνε, δεν απειλούσε ποτέ τη ΔΕΞΙΑ, γιατί
δεν μπορούσε ποτέ να εκμεταλλευτεί το "δημοκρατικό" πολίτευμα. Οι ΔΕΞΙΟΙ ηγέτες της
πάντα φρόντιζαν να τη διχάζουν. Να τη φέρνουν σε εσωτερική σύγκρουση, ώστε να
ακυρώνουν το μέγεθός της.
Κάθονταν οι αριστεροί και καταριόταν την τύχη τους, επειδή πάντα κάτι άσχημο
συνέβαινε στο τέλος και διχαζόταν η παράταξή τους. Σκέφτονταν πόσο "τυχερό" μπορεί
να ήταν το παλάτι, το οποίο πάντα επωφελούταν την τελευταία στιγμή από τη διαφωνία
των ηγετών τους. Νόμιζαν ότι αυτό ήταν θέμα τύχης. Νόμιζαν ότι οι ηγέτες τους απλά
έχαναν ευκαιρίες. Δεν γνώριζαν ότι αυτός ακριβώς ήταν ο ρόλος τους. Ας ψάξει
κάποιος να βρει ποιοι ήταν οι μεταπολεμικοί ηγέτες της Αριστεράς. Να βρει τι έκαναν
στον πόλεμο. Μόνον έτσι θα καταλάβει πόσο ΔΕΞΙΟΙ ήταν.
70
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Ένα μερίδιο αυτών των ανεπιθύμητων Ελλήνων πήραν τα αφεντικά των ΚΚΕδων και
ένα άλλο εξίσου μεγάλο μερίδιο πήραν τα αφεντικά της ΔΕΞΙΑΣ. Άνοιξε τις "αγκάλες"
του ο Στάλιν, αλλά τις ίδιες "αγκάλες" άνοιξε και ο Αγγλοσαξονισμός. Το κράτος της
ΔΕΞΙΑΣ έδινε απλόχερα διαβατήρια για μετανάστευση. Γέμισε η Αυστραλία, ο Καναδάς
και οι ΗΠΑ, Έλληνες μετανάστες. Εξουδετερώνονταν όλοι αυτοί εκεί, διευκολύνοντας
την κατάσταση.
Όσοι παρέμειναν στη χώρα αποτελούσαν στόχο του συστήματος. Αυτοί είχαν τη
χειρότερη τύχη. Οι σεσημασμένοι Ελασίτες, που δεν έφυγαν στο ανατολικό μπλοκ κι
ούτε μπόρεσαν να μεταναστεύσουν. Όλοι αυτοί ήταν θανάσιμος εχθρός των
κρατούντων, γιατί γνώριζαν τον ρόλο όλων. Τόσο των επισήμων φασιστών της ΔΕΞΙΑΣ
όσο και των ανεπισήμων του ΚΚΕ. Γι' αυτούς έστησε η ΔΕΞΙΑ μεταπολεμικά τη
βιομηχανία των εκτοπισμών. Για τους Ελασίτες "έχτισε" τη Γυάρο.
Γιατί τους έστελνε εκεί; Γιατί τους έτρεμε. Τους έτρεμε τόσο η ΔΕΞΙΑ όσο και οι
ΚΚΕδες συνεργάτες της. Το σύνολο σχεδόν των εκτελεσθέντων με την κατηγορία της
κομμουνιστικής δράσης ήταν Ελασίτες, στην πλειοψηφία τους μη κομμουνιστές. Οι
κομματικοί του ΚΚΕ ποτέ δεν πειράχθηκαν.
71
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Μέσω αυτών των ιδιόμορφων "αξιωματούχων" των φυλακών, η ΔΕΞΙΑ έλεγχε τους
έγκλειστους εχθρούς της. Αυτό δεν προκύπτει από κάποιες απόρρητες πληροφορίες.
Προκύπτει από την απλή λογική. Ό,τι συμφέρει τα αφεντικά, αυτό πάντα γίνεται. Τον
Στάλιν τον συνέφερε ο αγγλοσαξονικός μεταπολεμικός σχεδιασμός και άρα τον
συνέφερε η απόλυτη κυριαρχία της ΔΕΞΙΑΣ στην Ελλάδα, που εξυπηρετούσε αυτόν τον
σχεδιασμό. Από τη στιγμή που έλεγχε την ηγεσία του ΚΚΕ, ευνόητα είναι μερικά
πράγματα. Προφανώς και πάλι κάποιος στα ρώσικα τους είπε …μπείτε στις φυλακές,
έστω και "μπρούμυτα".
Ταυτόχρονα αυτό συνέφερε και την ίδια την ηγεσία του ΚΚΕ. Την εκτοπισμένη και
άρα απούσα από την Ελλάδα ηγεσία. Εκείνη την ηγεσία την συνέφερε η παρανομία του
κομματικού μηχανισμού, γιατί μόνον με τον τρόπο αυτόν μπορούσε να τον ελέγχει
απόλυτα και να μην κινδυνεύει από ανατροπή.
Όλο αυτό ήταν "στημένο" εξαρχής από τους ΔΕΞΙΟΥΣ και τους ηγέτες του ΚΚΕ.
Από τους εκ του ασφαλούς και εξ’ αποστάσεως λειτουργούντες ηγέτες. Από τους
σταλινικούς, που έπαιζαν παιχνίδια στην Ελλάδα μέσα από την ασφαλή "αυλή" του
72
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Στάλιν στη Ρωσία. Γιατί εκ του ασφαλούς; Γιατί, όταν ξέρεις ότι το σύνολο της εξουσίας
της ΔΕΞΙΑΣ είναι βασισμένο στον "αντικομμουνισμό", ευνόητα είναι μερικά πράγματα.
Γνωρίζεις ότι η ΔΕΞΙΑ θα προστατεύει ως κόρη οφθαλμού τον "εχθρό" της.
Τον "εχθρό" που την συντηρεί και της δίνει ρόλο μέσα στην κοινωνία. Απλή λογική.
Η ΔΕΞΙΑ προστάτευε το ΚΚΕ με την ίδια "ευαισθησία" που προστατεύουν οι μισθωτοί
του Αρκτούρου τις "φιλοξενούμενες" αρκούδες. Τρέμουν μήπως πάθουν τίποτε, γιατί
χωρίς αυτές παύει να υπάρχει μεροκάματο. Τι σημασία έχει αν ανήκουν θεωρητικά
αλλά και πρακτικά σε εχθρικά "είδη". Σημασία έχει ότι αυτός ο οποίος έχει την ισχύ
προστατεύει τον εχθρό του, γιατί αυτό τον συμφέρει.
Ο Στάλιν έλεγχε τον μισό κόσμο και είχε στα χέρια του πυρηνικά και οι ΚΚΕδες
έκαναν κατασκοπεία, για να τον ενημερώσουν εκεί όπου δεν τον ενδιέφερε να μάθει τι
συνέβαινε. Πρόβλημα γνώσης έτσι κι αλλιώς δεν είχε, γιατί ό,τι χρειαζόταν το μάθαινε
από τους συνεταίρους του. Τον ενημέρωναν επισήμως οι Αμερικανοί και οι Εγγλέζοι.
Δεν περίμενε από το ΚΚΕ να μάθει.
Όλα αυτά τα δήθεν "πρακτορικά" οι άνθρωποι του ΚΚΕ τα έκαναν, γιατί αυτό ήταν
το μερίδιο του συνεταιρισμού τους με τη ΔΕΞΙΑ. Έκαναν προβοκάτσιες, για να της
δίνουν τη δυνατότητα να ασκεί νόμιμη βία. Να της δίνουν τη δυνατότητα να μαζεύει
όποιους την ενοχλούσαν πραγματικά με το άλλοθι της προστασίας της εθνικής
"ασφάλειας". Από τη σκληρή καταστολή τη Μακεδονία —λόγω της αυτονομιστικής
"άποψης" του ΚΚΕ— μέχρι την καθημερινή διαχείριση των αντιδραστικών, τα πάντα
οφειλόταν σε προβοκάτσιες του ΚΚΕ.
Αυτές οι προβοκάτσιες βόλευαν και την ίδια την ηγεσία του ΚΚΕ στην άσκηση της
εξουσίας της. Την βόλευαν στον αγώνα της επιβίωσής της. Τέτοιου είδους προβοκάτσια
ήταν και εκείνη η υπόθεση με τον "ασυρματιστή" Βαβούδη. Πολλούς βόλεψε η
προσπάθεια σύλληψης του Βαβούδη. Ο Βαβούδης αυτοκτόνησε, όταν η ασφάλεια τον
ανακάλυψε κρυμμένο μέσα σε ένα "λαγούμι" με έναν ασύρματο στην κατοχή του. Έδινε
δήθεν πληροφορίες στους Σοβιετικούς για την άμυνα της χώρας.
73
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Γιατί λέμε δήθεν; Γιατί δεν είχαν ανάγκη οι Σοβιετικοί αυτές τις πληροφορίες. Τον
Βαβούδη θεωρητικά τον χρησιμοποιούσαν στην Ελλάδα για πληροφορίες, γιατί αυτό
ήταν το "παιχνίδι" του Ψυχρού Πολέμου. Πρακτικά τον Βαβούδη και τον κάθε Βαβούδη
τον χρησιμοποιούσαν ως κατάσκοπο-ασυρματιστή, για να μπορούν όποτε τους βολεύει
και για τον οποιονδήποτε λόγο να τον θυσιάσουν. Να τον θυσιάσουν και να απειλούν
με διώξεις όποιον τους αμφισβητούσε.
Διατηρούσαν έναν μηχανισμό, που έκανε παράνομες και αντεθνικές πράξεις, απλά
και μόνον για να διατηρούν σε ομηρία όλα τα στελέχη. Μια ηγεσία, η οποία βρισκόταν
στο εξωτερικό και άρα —εκ του ασφαλούς— μπορούσε να διατηρεί σε απόλυτη
πειθαρχία τα στελέχη, εκεί όπου νόμιζε ότι ήταν τα "χωράφια" της. Ένα "εργαλείο"
εκείνης της ηγεσίας ήταν και ο "αναλώσιμος" Βαβούδης. Εκείνη την εποχή βόλευε
πολλούς η θυσία του. Βόλευε τη ΔΕΞΙΑ και ταυτόχρονα βόλευε και την ηγεσία του ΚΚΕ.
Ποιος ήταν ο Βαβούδης; Ένας κανονικός πράκτορας της KGB. Πράκτορας των
Σοβιετικών πολύ πριν τον εμφύλιο. Γνήσιος σταλινικός "πατριώτης". Αυτός ήταν ένας
από εκείνους που ήρθαν από τη Ρωσία και συνόδευαν τον Ποπόφ στο βουνό, για να
ελέγξουν τον ΕΛΑΣ. Η πράξη του Βαβούδη είναι άγνωστο πόσους άσχετους
φουκαράδες έστειλε εκ νέου στα ξερονήσια. Ποιος ξέρει πόσοι μη κομμουνιστές
συνελήφθησαν από τη ΔΕΞΙΑ και έπεσαν στα χέρια των κομματικών μέσα στις φυλακές.
Η σταλινική ηγεσία του ΚΚΕ είχε βρει την τέλεια λύση. Τους εσωτερικούς
αντιπάλους της όχι μόνον τους ξεφορτωνόταν, αλλά τους έκανε και μάρτυρες του
"μαγαζιού" της. Η ηγεσία πρόδιδε και η ίδια ήταν αυτή η οποία μόνιμα "ξεσκέπαζε"
προδότες. Σε όλες τις γνωστές εκτελέσεις μελών του ΚΚΕ υπήρχε προδοσία. Αυτό δεν
το λέμε εμείς. Αυτό το λέει το ίδιο το ΚΚΕ.
74
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Ακόμα ψάχνουν να βρουν ποιος κομματικός πρόδωσε τον Μπελογιάννη και τους
συντρόφους του. Ακόμα αναζητούν τον προδότη. Αναφερόμαστε στην περίπτωση
Μπελογιάννη, γιατί ήταν μια τραγική περίπτωση, η οποία σημάδεψε την πρώτη μετα-
πολεμική περίοδο της χώρας. Ποια είναι η άποψή μας για εκείνον τον θάνατο; Μια
άποψη, που βασίζεται στην απλή λογική και στη γνώση των συμφερόντων.
Η παρανομία και άρα η "απουσία" του κομματικού μηχανισμού από την πολιτική
σκηνή έδινε ισχύ στους απόντες ηγέτες. Η παρανομία και άρα η έλλειψη επαφής με τον
κόσμο διατηρούσε μόνιμα ακλόνητο το "σταρ σύστεμ" του κόμματος. Οι παλιοί
πρωταγωνιστές δεν απειλούνταν από νέους, εφόσον τέτοιοι δεν παράγονταν. Όποιος
75
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
είχε προλάβει να γίνει κομματική "φίρμα" στον εμφύλιο, αυτός μόνον ήταν διάσημος. Οι
νέοι απλά περιφέρονταν στα υπόγεια μακριά από τον κόσμο.
Το ακόμα χειρότερο όμως για τον Μπελογιάννη ήταν η πληθωρικότητα που τον
χαρακτήριζε στο προσωπικό επίπεδο. Είχε προδιαγραφές να γίνει "αστέρι" της
γεροντοκρατούμενης ελληνικής πολιτικής σκηνής. Ήταν όμορφος άνδρας και όχι ένας
υδροκέφαλος νάνος, όπως ο Ιωαννίδης. Ήταν γοητευτικός άνθρωπος και όχι
"νεάντερταλ", όπως ο Σιάντος. Ήταν καλός ρήτορας και όχι ο αστοιχείωτος της μιας
ανολοκλήρωτης πρότασης, όπως ο Βαφειάδης. Ήταν καλλιεργημένος και όχι ένας
γραφικός χωριάτης, όπως ο Φλωράκης. Ήταν χαρούμενος άνθρωπος και όχι η
προσωποποίηση της μελαγχολίας, όπως ο Ζαχαριάδης.
Η ύπαρξή του και μόνον ξυπνούσε τα πιο άγρια ένστικτα των "τρωκτικών" της
ηγεσίας. Η ευπρέπειά του, η φυσική ευγένειά του, ακόμα και οι "αιρετικές" για το κόμμα
ενδυματολογικές προτιμήσεις του τους τρομοκρατούσαν. Ήταν πολύ αστός για τα
γούστα τους. Ήταν πολύ κοσμικός και πολύ ταλαντούχος για τα άπλυτα τρωκτικά με το
μοναδικό τάλαντο την αντοχή στο ξύλο. Είχε πολύ εντυπωσιακό παράστημα, για να τον
ανεχτούν οι καχεκτικοί καμπούρηδες των υπογείων. Κινδύνευαν λοιπόν να έρθουν αντι-
μέτωποι με έναν νέο "Άρη", αυτήν τη φορά στην πολιτική. Είδαν κι έπαθαν να
ξεφορτωθούν τον Άρη. Δεν ήθελαν να πάθουν κάτι ανάλογο και στην πολιτική.
Πολύ πριν γίνει γνωστός —και άρα αγαπητός στον κόσμο— αποφάσισαν να τον
εκτελέσουν. Πολύ πριν ο τριανταεπτάχρονος πολιτικός γίνει λαοφιλής, αποφάσισαν να
τον ξεφορτωθούν. Έναν τέτοιον άνθρωπο όμως δεν μπορείς να τον ξεφορτωθείς
εύκολα και αυτό έγινε και σ' εκείνη την περίπτωση. Έγινε η πρώτη δίκη και όπως ήταν
φυσικό ο Μπελογιάννης κέρδισε τις εντυπώσεις. Ο κόσμος τον συμπάθησε. Ο κόσμος
έδειξε ότι ήθελε να τον σώσει. Θύελλα αντιδράσεων προκλήθηκε με τη δίκη του.
Αναγκαστικά η ΔΕΞΙΑ, εξαιτίας της πίεσης που δεχόταν, δρομολόγησε την νέα δίκη.
Τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα. Η αρχική συμπάθεια του κόσμου έγινε αγάπη. Ο
Μπελογιάννης είχε γίνει λαϊκό είδωλο και ήταν πλέον με μεγάλη διαφορά ο απόλυτος
σταρ της Αριστεράς. Για το μέλλον του ενδιαφέρθηκαν διασημότητες όπως ο Ντε Γκολ,
ο Σάρτρ, ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο Πικάσο, ο Μπακούρ, ο Κοκτό και πολλοί άλλοι.
76
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Τριακόσιοι Ιταλοί γερουσιαστές ζήτησαν την απαλλαγή του. Αυτό το καταλάβαινε και ο
ίδιος ο Μπελογιάννης και με τη γενναία στάση του στη δίκη το καλλιεργούσε όσο
μπορούσε.
Τι εικάζουμε ότι έγινε; Οι ηγέτες του ΚΚΕ ανακάτεψαν τους πάντες, γιατί δεν
μπορούσαν ν' αντιμετωπίσουν την κατάσταση με διαφορετικό τρόπο. Προφανώς πίεσαν
τον ίδιο τον Στάλιν να πιέσει κι αυτός με τη σειρά του τους Αμερικανούς. Μπορούσαν
εύκολα να τον πείσουν ότι δεν τον συνέφερε να χάσουν οι ίδιοι τον έλεγχο του ΚΚΕ και
άρα να χάσει ο ίδιος ένα πολύτιμο "εργαλείο" σε μια ευαίσθητη περιοχή. Ο Στάλιν, που
λάτρευε τις συνομωσίες και δεν είχε πρόβλημα με τις εκτελέσεις, ήταν εύκολο να
πειστεί. Πίεσε ο Στάλιν τους Αμερικανούς και αυτοί έδωσαν εντολές στον πρέσβη τους
να πιέσει τη ΔΕΞΙΑ.
Ο επικίνδυνος αντίπαλος της ηγεσίας του ΚΚΕ είχε γίνει ένας ακόμη όμορφος
μάρτυρας του κόμματος. Αντί να κάνει ζημιά στην ηγεσία του, της έδινε κέρδος με τον
θάνατό του. Της έδινε λάμψη, που στο κόμμα της είχε τέτοια σημαντικά μέλη. Τα
έμπειρα "τρωκτικά" είχαν ξεπεράσει τη μπόρα. Τι απέμενε; Η απεμπλοκή τους από την
υπόθεση Μπελογιάννη. Οι έμπειροι συνομωσιολόγοι είχαν αρχίσει να θέτουν σε
εφαρμογή το σχέδιο της απαγκίστρωσής τους από την υπόθεσή του.
Πριν ξεκινήσουν κάποιοι να διερευνούν τον ρόλο τους στην υπόθεση και άρα ν'
αναζητούν την προδοσία, βγήκε η ηγεσία και μίλησε πρώτη για προδοσία. Οι προδότες
αναζητούσαν τους προδότες, αποκτώντας το πλεονέκτημα. Όχι μόνον δεν κινδύνευαν
από τις έρευνες κάποιων, αλλά απειλούσαν τον οποιονδήποτε με την κατηγορία της
προδοσίας. Όταν ξεφορτώνεσαι έναν Μπελογιάννη, ποιον θα φοβηθείς; Στελέχη σαν
τον Χαρίλαο ή την Αλέκα;
77
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Οι ηγέτες του ΚΚΕ έκαναν αυτό το οποίο κάνουν και οι έμπειροι πυρομανείς. Για να
μην καούν από μια μεγάλη πυρκαγιά, δημιουργούν προκαταβολικά γύρω τους μια ζώνη
πυρασφάλειας. Βάζουν μόνοι τους μια μικρή και ελεγχόμενη φωτιά, για να μην τους
απειλεί η πραγματική φωτιά. Μόνοι τους έκαναν έρευνες για προδοσία, για να
"καπελώσουν" τους υπόλοιπους. Με τον τρόπο αυτόν κατεύθυναν τις έρευνες εκεί όπου
τους βόλευε κι απειλούσαν με την κατηγορία της προδοσίας όποιον τις "αποπροσανα-
τόλιζε".
Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί η ηγεσία του ΚΚΕ είχε συμφέρον να επενδύσει στη
δήθεν κατασκοπευτική δράση; Με μερικούς κρυμμένους ασυρμάτους μπορούσαν να
εκβιάζουν τους πάντες. Όποιος ήταν ανυπάκουος, μπορούσε να βρεθεί ανά πάσα
στιγμή με έναν ασύρματο στο σπίτι του. Θα τον διέταζε η ηγεσία να "φιλοξενήσει"
μερικούς ασυρμάτους στο σπίτι του για το "καλό" του κόμματος και την επομένη θα του
έστελνε την ασφάλεια.
Αυτό έγινε και με τον Μπελογιάννη. Σε μια κρίσιμη για την ασφάλειά του περίοδο
κάποιοι έπαιζαν παιχνίδια "κατασκοπίας". Υψηλόβαθμο στέλεχος έκανε πολιτικές
επαφές υψηλού ρίσκου και κάποιους άλλους τους έπιαναν με τα ραδιογωνιόμετρα;
Κάποιος προσπαθεί να περάσει ανάμεσα από μια αγέλη κοιμισμένων λύκων και ο
διπλανός του έχει "ατύχημα" με ξυπνητήρι; Αυτό δεν στέκει με βάση την λογική. Δεν
στέκει για ενωμοτία προσκόπων, όχι για το ΚΚΕ.
Σε περίοδο κατά την οποία όλοι έπρεπε να είναι απόλυτα "ήσυχοι", κάποιοι ήταν
"ζωηροί". Προφανώς κάποιοι τους έδωσαν εντολή να είναι "ζωηροί". Με δεδομένο τη
σιδηρά πειθαρχία του ΚΚΕ, δεν ήταν δυνατόν κάποιοι να ήταν "ζωηροί" με δική τους
πρωτοβουλία. Στο ΚΚΕ απαγορευόταν δια ροπάλου η ατομική πρωτοβουλία.
Αυτό ήταν το όλο παιχνίδι. Με μερικούς ασυρμάτους έκαναν όλοι τη δουλειά τους.
Η ηγεσία του ΚΚΕ ξεφορτωνόταν τους αντιπάλους της, καθηλώνοντας το κόμμα στον
Μεσαίωνα των εσωτερικών διωγμών και η ΔΕΞΙΑ των εθνικοφρόνων αποκτούσε
"άλλοθι", για να συνεχίσει την "εθνοσωτήρια" κατασταλτική πολιτική της. Το κόστος της
78
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
θυσίας του κάθε Βαβούδη ήταν πολύ μικρό σε σχέση με τα κέρδη όλων όσων
συναποφάσιζαν για τέτοιου είδους θυσίες.
Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για απόλυτα τραγική ειρωνεία. Να είναι ο άλλος ένας
φουκαράς γιος Ελασίτη, που επί κατοχής κινδύνεψε να πεθάνει από την πείνα —επειδή
ο πατέρας του έκανε την "αποκοτιά" να εγκαταλείψει την οικογένειά του, για να
πολεμήσει τον κατακτητή— και να τον λέει δεξιό ο Πάγκαλος. Ο Πάγκαλος, ο οποίος
—με βάση την ηλικία του και την οικογενειακή του κατάσταση— είναι μαθηματικά
βέβαιον ότι μεγάλωσε με το γάλα της Βέρμαχτ.
79
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Είχαν όμως ένα πρόβλημα. Ποιο ήταν αυτό; Ήταν όλοι ΔΕΞΙΟΙ και έπρεπε ν'
αναπαραχθούν με την ίδια πιστότητα. Έπρεπε να διαιωνίσουν την κατάσταση και άρα
δεν έπρεπε ν' αλλάζουν οι σταθερές. Άρα έπρεπε να ελέγξουν τον μηχανισμό
παραγωγής τους. Έπρεπε να ελέγξουν τον μηχανισμό "πιστοποίησής" τους.
Πού γινόταν αυτό; Στο περίφημο Κολέγιο Αθηνών. Εκεί βρίσκονται όλοι οι δεξιοί κι
αριστεροί της ΔΕΞΙΑΣ. Αν θέλει να μάθει κάποιος ποιοι ακριβώς ήταν οι δοσίλογοι των
Γερμανών, που δεν τιμωρήθηκαν ποτέ, εκεί θα τους ανακαλύψει. Αν θέλει να μάθει
κάποιος ποιοι ακριβώς ήταν οι "παραθεριστές" των Άγγλων, εκεί θα τους ανακαλύψει.
Η λίστα των αποφοίτων του Κολεγίου είναι η λίστα της ΔΕΞΙΑΣ στην Ελλάδα. Η
απαγορευμένη λίστα.
80
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
για τη δημοκρατία.
Αυτό το οποίο θα δούμε τώρα, πριν συνεχίσουμε την ανάλυσή μας για να φτάσουμε
στη σύγχρονη εποχή, είναι το εξής απλό. Θα προσπαθήσουμε να σκεφτούμε σαν
"Άρηδες" στη θέση του Άρη, με βάση την παραπάνω γνώση μας. Με βάση τη γνώση των
όσων ακολούθησαν και τα οποία δεν γνώριζε ο ίδιος. Θα σκεφτούμε τι έπρεπε να κάνει
και δεν το έκανε τότε.
Γνώριζε ότι οι Γερμανοί αυτόν και τον στρατό του ΕΛΑΣ φοβούνταν. Έπρεπε να
έρθει σε μυστική συμφωνία μ' αυτούς και να τους εγγυηθεί την ασφαλή έξοδο από τη
χώρα. Να τους υποσχεθεί αυτό το οποίο τους υποσχόταν ο Τσόρτσιλ μέσω της
προδοσίας των κομμουνιστών. Αυτό θα ήταν κέρδος στο στρατηγικό επίπεδο, εφόσον,
αν έφευγαν ομαλώς και χωρίς απώλειες οι Γερμανοί από την Ελλάδα, θα ενίσχυαν το
γερμανικό μέτωπο εναντίον των συμμάχων. Άρα θα απασχολούσαν μεγάλες δυνάμεις
των συμμάχων στην Κεντρική Ευρώπη.
81
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
παρέσερναν μαζί τους μέχρι την άκρη της χώρας να σκορπίζουν τον όλεθρο. Τα
τάγματα ασφαλείας βγήκαν από την Αθήνα, γιατί "λαθροβιούσαν" γύρω από τον
γερμανικό στρατό. Με τις "πλάτες" τους προκαλούσαν τον ΕΛΑΣ και σκόρπιζαν την
καταστροφή στην επαρχία. Την οπισθοφυλακή του γερμανικού στρατού παρίσταναν και
κινούνταν με ασφάλεια. Χωρίς τους Γερμανούς μέχρι τους Αμπελόκηπους έφταναν. Η
Κηφισιά ήταν ήδη "βουνό", εφόσον εκεί υπήρχαν ήδη δυνάμεις του ΕΛΑΣ.
Με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας και της συνεργασίας με τον εχθρό, ήταν
εύκολο να το κάνει. Θα "αποχρωμάτιζε" άπαξ τον ΕΛΑΣ και θα τον αποσύνδεε από την
κομματική καθοδήγηση. Θα εξασφάλιζε την εμπιστοσύνη όλων των Ελλήνων και θα
ξεκινούσε νέο γύρο ένοπλης σύγκρουσης. Κανένας δεν θα μπορούσε να τον
κατηγορήσει ή να τον αμφισβητήσει. Ο ΕΛΑΣ θα ήταν ένας πραγματικός
εθνικοαπελευθερωτικός στρατός, που δεν επέλεγε τους εχθρούς του με ιδεολογικά
κριτήρια, αλλά μόνον με πατριωτικά.
Στόχος αυτού του στρατού θα γινόταν η Αθήνα. Η Αθήνα, μέσα στην οποία
βρίσκονταν όλοι οι δοσίλογοι και οι "παραθεριστές". Η Αθήνα, που σιγά-σιγά μάζευε
όλους τους παρακρατικούς από το σύνολο της χώρας. Όλους τους εχθρούς του
ελληνικού λαού εκεί θα τους έβρισκε μαζεμένους. Πρόβλημα δεν θα υπήρχε, μια και τα
μεγέθη τους δεν ήταν τεράστια. 1500 ταγματασφαλίτες και 1000 εθνοφύλακες ήταν στο
σύνολό τους. Όλοι τους άσχετοι σε πολεμικές συγκρούσεις και τρομοκρατημένοι. Η
μόνη στρατιωτική νίκη που είχαν σημειώσει μέχρι τότε οι ταγματασφαλίτες ήταν εναντίον
άοπλων αναπήρων στα νοσοκομεία της Αθήνας.
Μέσα σε λίγες μέρες μπορούσε να "καταλάβει" την Αθήνα και να παρελάσει μέσα σ'
αυτήν ως απελευθερωτής της. Βάζουμε τη λέξη καταλάβει σε εισαγωγικά, γιατί στην
πραγματικότητα η Αθήνα τον περίμενε να την απελευθερώσει. Η Αθήνα περίμενε να δει
και να θαυμάσει τους θρύλους του βουνού. Στην Αθήνα απλά θα πολεμούσε τους
82
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
ξένους και τους δοσίλογους, προκειμένου να εισέλθει μέσα σ' αυτήν. Αυτό ήταν εύκολο
να γίνει.
Από εκεί και πέρα θα συλλάμβανε και θα εκτελούσε αυτούς που μισούσε όλος ο
λαός. Όσοι δεν σκοτώνονταν στις μάχες, θα στηνόταν στον τοίχο. Δεν θα έκανε τίποτε
διαφορετικό από αυτό που γινόταν σε όλη την Ευρώπη. Οι συνεργάτες των κατακτητών
θα εκτελούνταν μέχρις ενός. Θα γνώριζαν από πρώτο χέρι τι γεύση είχε το χώμα της
πατρίδας που πρόδωσαν. Όσοι γλίτωναν, θα γλίτωναν, γιατί θα διέφευγαν εκτός
Ελλάδας.
Μπροστά ο αρχηγός με τους καπετάνιους του αγώνα και τα ένοπλα τμήματα και
πίσω οι "παραθεριστές" ανάποδα καβάλα σε γαϊδούρια, όπως επιβάλει η ελληνική
παράδοση της προσωπικής ατίμωσης. Επικεφαλής της παρέλασης τα θηρία που
τρόμαξαν τη Βέρμαχτ και από πίσω τους τα "παράσιτα", που τρόμαξαν μόνον τους
χαρτοπαίχτες και τις πόρνες του Καΐρου. Με τη γνωστή ατσάλινη πειθαρχία που
μπορούσε ο Άρης να επιβάλει στον ΕΛΑΣ, δεν θα αγγιζόταν κανένας πολίτης. Καμία
βιαιοπραγία έναντι κανενός.
83
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Όλα αυτά το 1945. Πολύ πριν από την προεμφυλιακή βία. Πολύ πριν από τον
εμφύλιο. Όταν ο λαός ενωμένος γιόρταζε την απελευθέρωση. Όταν ο λαός ενωμένος
μπορούσε να γυρίσει την πλάτη του στον βασιλιά. Καμία καταστροφή δεν θα άγγιζε την
Ελλάδα. Μπορεί να ερήμωνε το Παλαιό Ψυχικό, αλλά όχι η Ελλάδα. Για να σωθούν
κάποιες λίγες χιλιάδες προδοτών, μάτωσε ένας ολόκληρος λαός. Αυτά όλα θα
μπορούσε να τα αποφύγει ο λαός, αν ο Άρης έκανε αυτά τα οποία επέβαλε η λογική και
η νομιμότητα και τα οποία προβλεπόταν από το καταστατικό του ΕΑΜ.
Από εκεί και πέρα με εξουδετερωμένο τον πυρήνα του ΔΕΞΙΟΥ φασισμού στην
Ελλάδα, η νέα Βουλή θα γέμιζε με ικανούς ανθρώπους από όλη την επαρχία και όχι
μόνον από την Αθήνα. Με ανθρώπους που γνώριζαν να διαπραγματεύονται τα εθνικά
συμφέροντα, γιατί γνώριζαν πώς να τα υπερασπίζονται. Δεν θα ήταν η Βουλή ένα
"δουλοστάσιο" των Εγγλέζων.
Αν οι Άγγλοι έχαναν την ισχύ τους στην Ελλάδα ο Στάλιν είναι αμφίβολο αν έφτανε
μέχρι τη Ρουμανία. Τη Ρουμανία, όπου δεν υπήρχε κομμουνιστική δύναμη και δόθηκε
"δώρο" στον Στάλιν, εξαιτίας της συμμετοχής του στη συνομωσία στην Ελλάδα. Δεν
μπορούσε να κατέβει ο κόκκινος στρατός στην Ελλάδα. Ήταν στρατός της πλάκας και η
προπαγάνδα των συμμάχων τον έκανε τρομερό. Δεν μπορούσε να περάσει μέσα από
τον αφιλόξενο χώρο των Βαλκανίων.
84
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Θεία Δίκη.
Είναι δυνατόν, όπως είναι δυνατόν το πιο ασήμαντο σκουπιδάκι στα μάτια ενός
οδηγού να οδηγήσει στο πιο μεγάλο ατύχημα. Για να το αντιληφθεί κάποιος αυτό, θα
πρέπει να γνωρίζει μερικά πολύ βασικά πράγματα. Η πανίσχυρη και αιμοσταγής
Βρετανία είχε την ατυχία εκείνα τα χρόνια να βρίσκεται υπό την ηγεσία ενός ηλιθίου.
Του "πατέρα" της νίκης των συμμάχων. Γιατί τον λέμε ηλίθιο; Γιατί μόνον ένας ηλίθιος
μπορεί να θυσιάσει το παν, για να κερδίσει το τίποτε.
Η Βρετανία προπολεμικά είχε το παν. Δεν χρειαζόταν τίποτε παραπάνω απ' ό,τι είχε.
Της περίσσευαν και δεν της έλειπαν. Ατύπως είχε την κοσμοκρατορία, ως το πιο ισχυρό
κράτος του κόσμου. Άρα, ακόμα κι ένας ηλίθιος μπορούσε να καταλάβει ότι τη Βρετανία
τη συνέφερε να παραμείνει ο προπολεμικός σχεδιασμός ως είχε. Συνέφερε στο
απόλυτα πιο ισχυρό εθνικό σύστημα του κόσμου ο εθνικιστικός σχεδιασμός.
85
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Η Βρετανία απλά έπρεπε να περιμένει να τελειώσει ο πόλεμος και μέχρι εκεί έφτανε
το πραγματικό ενδιαφέρον της. Ένας πόλεμος ρουτίνας, καθόλου διαφορετικός από
τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ακόμα και ένας κοινός λοχίας να την κυβερνούσε,
αυτό θα μπορούσε να το καταλάβει. Δεν έπρεπε να κάνει τίποτε. Δεν έπρεπε να κάνει
καμία επέμβαση στον παγκόσμιο σχεδιασμό, εφόσον μόνον ζημιά μπορούσε να πάθει
και όχι να κερδίσει.
Όμως, η Βρετανία είχε την πραγματική ατυχία να βρεθεί υπό την εξουσία ενός
ηλιθίου. Ενός ηλιθίου, που νόμισε ότι μπορεί να γίνει κοσμοκράτορας. Πραγματικός
κοσμοκράτορας, που μπορεί να επεμβαίνει κατά βούληση στον παγκόσμιο σχεδιασμό.
Ενός ανθρώπου, ο οποίος δυστυχώς για τη Βρετανία συνδύαζε τη βρετανική επιμονή
που πήρε από τον πατέρα του και την αμερικανική αφέλεια που πήρε από τη μητέρα
του. Τι έκανε ή μάλλον τι νόμιζε ότι έκανε ο Τσόρτσιλ;
Ο Τσόρτσιλ γνώριζε τις αδυναμίες του σοβιετικού συστήματος. Γνώριζε ότι ήταν
"ευάλωτος" σε περίπτωση που θα έβγαινε από το "καβούκι" του. Σε μυστικές συμφωνίες
είχε πείσει ευφυώς τον Στάλιν να βγάλει τον "κόκκινο στρατό" από το καβούκι του και
να προελάσει στην Ευρώπη. Ο Τσόρτσιλ είχε πετύχει το δύσκολο και μπερδεύτηκε στο
εύκολο. . Είχε παρασύρει τον πονηρό Στάλιν σε λάθος στρατηγική και άρα τον
καθιστούσε ευάλωτο. Αν τότε ο Τσόρτσιλ ήθελε να εξυπηρετήσει τα στενά συμφέροντα
της Βρετανίας —και του κόσμου στον οποίο αυτήν ήταν κυρίαρχη— μπορούσε να
νικήσει τον "υπαρκτό" σοσιαλισμό με συνοπτικές διαδικασίες.
86
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Όλα αυτά, δυστυχώς για τη Βρετανία και ευτυχώς για τον κόσμο, δεν έγιναν. Ο
Τσόρτσιλ ονειρευόταν άλλα πράγματα. Δεν του αρκούσε η δόξα του "φονέα" του
σοβιετικού συστήματος, το οποίο υποτιμούσε. Με το μυαλό του "έχτιζε" ανώγια και
κατώγια. Ονειρευόταν κοσμοκρατορίες. Με την επιμονή ενός Εγγλέζου ονειρευόταν
"αμερικανιές". Πού βασιζόταν; Γνώριζε την αδυναμία του Στάλιν και άρα γνώριζε ότι
μπορεί να τον εκβιάζει. Γνώριζε τις αδυναμίες του σοβιετικού συστήματος. Τι σκέφτηκε;
Να μοιράσει τον κόσμο στα δύο και έχοντας τη δυνατότητα να ελέγχει το άλλο μισό να
είναι ουσιαστικά μονοκράτορας.
Η Δύση πάντα είχε έναν εφιάλτη. Ήταν εξαρτώμενη από τα πετρέλαια της Μέσης
Ανατολής. Το σύνολο της δύναμής της είχε σχέση με τη βιομηχανία της και αυτή η
βιομηχανία ήταν εξαρτώμενη από το πετρέλαιο. Για να μοιραστεί ο κόσμος στα δύο, θα
πρέπει το αδύναμο "μέρος" να μην μπορεί να εκβιάσει το δυνατό "μέρος". Άρα στην
προκειμένη περίπτωση αυτό το οποίο αποτελούσε ικανή και αναγκαία συνθήκη για τον
επανασχεδιασμό του συστήματος ήταν να μην φτάσει το αδύναμο "μέρος" στην "αορτή"
της Δύσης, που είναι η Μεσόγειος.
Η Ελλάδα ήταν ο μικρός κι αδύναμος "κρίκος" αυτής της κατάστασης. Μικρός αλλά
σημαντικός. Ήταν το "φράγμα" που θα εμπόδιζε τους Σοβιετικούς να εκμεταλλευτούν τη
γενναιοδωρία του Τσόρτσιλ. Ήταν ο μόνος αδύναμος κρίκος, γιατί από την άλλη
πλευρά υπήρχε μόνον η Τουρκία, από την οποία δεν υπήρχε κίνδυνος. Το σκληρό
Κεμαλικό καθεστώς ήταν υποχρεωμένο να λειτουργεί δυτικόστροφα φασιστικά, γιατί
κινδύνευε με ανατροπή από το εσωτερικό Ισλάμ. Άρα δεν υπήρχε κίνδυνος κομμου-
νιστικής "μετάλλαξής" της. Ήταν αναγκαστικά και οικειοθελώς "όμηρος" της Δύσης.
87
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Αντίθετα στην Ελλάδα τα πάντα ήταν ρευστά. Έπρεπε να ελέγχεται απόλυτα από
τους Βρετανούς, για να μπορέσουν να προχωρήσουν στον σχεδιασμό τους. Δεν
μπορούσαν οι Βρετανοί να προτείνουν στους υπόλοιπους Δυτικούς αυτόν τον
σχεδιασμό, αν δεν εξασφάλιζαν το ελληνικό "φράγμα". Δεν μπορούσαν να τους
επιβάλουν τον αυτοκτονικό σχεδιασμό τους. Τον σχεδιασμό του διπόλου με τη
σοβιετική αυτοκρατορία.
Αυτός ο σχεδιασμός έγινε έμμονη ιδέα στον Τσόρτσιλ. Ο Πλανήτης ολόκληρος ήταν
ανάστατος και αυτός ενδιαφερόταν μόνον για το τι γίνεται στην Ελλάδα. Ο
"κοσμοκράτορας" ενδιαφερόταν για τα ασήμαντα. Τι έκανε ο Άρης; Πού βρίσκεται ο
ΕΛΑΣ; Πόσα όπλα έχει; Σε τι κατάσταση είναι η ελληνική κοινωνία κλπ.. Γιατί; Γιατί, αν
επικρατούσε ο ΕΛΑΣ, η Ελλάδα θα γινόταν ελεύθερη δημοκρατία. Αυτό τον τρόμαζε,
γιατί η ελευθερία της θα την οδηγούσε στην αυτοδιαχείριση. Μια αυτοδιαχείριση, που
μελλοντικά θα μπορούσε να τη φέρει σε επαφή με το ανατολικό μπλοκ και άρα να του
δώσει διέξοδο στην Μεσόγειο.
Ο ηλίθιος είχε αυτοπαγιδευθεί. Ο άνθρωπος, που εξουσίαζε την πιο ισχυρή δύναμη
του κόσμου, είχε μπλέξει σε μια εμμονή ανεπίτρεπτη για κάποιον που έχει τη θέση του.
Μια εμμονή που τον "τύφλωνε". Μια εμμονή από τις πολλές που είχε. Μια εμμονή
όμοια μ' αυτήν που είχε με τα δόντια του. Αυτό ήταν πάντα το πρόβλημά του. Ενώ ήταν
δαιμόνιος και παμπόνηρος, "κολλούσε" στις εμμονές του και έκανε λάθη.
Ένα τέτοιο "κόλλημα" έφαγε με την Ελλάδα. Νόμιζε ότι η Ελλάδα τον εμποδίζει στη
φιλοδοξία του να γίνει κοσμοκράτορας. Οι υπόλοιποι απλά τον ενθάρρυναν εκ του
πονηρού. Ο αδύναμος Στάλιν του υποσχόταν βοήθεια στο εγχείρημά του, γιατί τον
συνέφερε. Σε έναν πόλεμο, που κινδύνεψε ακόμα και με καταστροφή, ο ηλίθιος του
πρόσφερε τον μισό κόσμο.
Το ίδιο και οι Αμερικανοί. Και αυτοί τον ενθάρρυναν. Σε έναν πόλεμο, που είχαν
κληθεί ως βοηθητικοί για την πολεμική "λάντσα", μπορούσαν να διεκδικήσουν την
ηγεσία του μισού κόσμου. "Πατέρα" της νίκης αποκαλούσαν από κοινού τον Τσόρτσιλ
Σοβιετικοί και Αμερικανοί. Γελούσαν με την ηλιθιότητά του. Είχε φτάσει στα όρια της
παράνοιας. Μοίραζε μια αυτοκρατορία, για να πάρει το ελληνικό "σακάκι".
88
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Ο νικητής των νικητών έγινε περίγελος των πάντων. Τους δούλευαν όλοι. Ακόμα και
οι πρώην αποικίες της. Ο κόσμος άλλαζε εις βάρος της Βρετανίας και υπέρ των
Αμερικανών. Η μία μετά την άλλη αποικία την εγκατέλειπαν χωρίς καμία δυνατότητα
αντίδρασης της Βρετανίας. Χωρίς καμία προστασία της από τις ΗΠΑ. Δεν μπορούσαν οι
έμποροι της "ελευθερίας" Αμερικανοί να στερήσουν στους λαούς το δικαίωμα
αυτοδιάθεσης. Δεν μπορούσαν οι Αμερικανοί να παραβούν τις βρετανικής εμπνεύσεως
αρχές του "δίπολου". Παντού καιροφυλακτούσαν οι "μπολσεβίκοι". Τι να έκαναν;
Ο Τσόρτσιλ ακολούθησε την τύχη της αυτοκρατορίας του. Έγινε κι αυτός περίγελος
της οικουμένης. Ο Βρετανικός λαός τον καταψήφισε στις πρώτες εκλογές μετά τον
πόλεμο και τον τιμώρησε με τον χειρότερο τρόπο. Ακόμα δεν είχαν τελειώσει οι
προπόσεις της "νίκης" του και έχασε σχεδόν δύο εκατομμύρια ψήφους. Οι Βρετανοί τον
είχαν γκρεμίσει από τον θρόνο του.
Το ακόμα χειρότερο όμως για τους Βρετανούς δεν τους το είχε κάνει ακόμα ο
Τσόρτσιλ. Αφού απέτυχε παταγωδώς να υπερασπιστεί τα συμφέροντά τους, τους
πρόδωσε για να υπερασπιστεί τα δικά του. Για να επανέλθει στην εξουσία, έδρασε υπέρ
των Αμερικανών και εις βάρος της Βρετανίας. Αφού σχεδίασε αφελώς το παγκόσμιο
σύστημα με τρόπο που να ωφελεί μόνον τους Αμερικανούς, στη συνέχεια συνειδητά και
άρα προδοτικά χρηματοδότησε με βρετανικά χρήματα την αμερικανική υπεροχή.
Μετά τον ανέλαβε ο Έλληνας Ωνάσης να τον περιφέρει στις κρουαζιέρες του σαν
"ατραξιόν". Ο "κοσμοκράτορας" έγινε η αρκούδα των κοσμοπολιτών των ηττημένων.
Γι' αυτό μιλάμε για Θεία Δίκη. Η Βρετανία κατέστρεψε την Ελλάδα, αλλά
καταστράφηκε και η ίδια. Ο Τσόρτσιλ κατέστρεψε τους Έλληνες, αλλά Έλληνας ήταν
89
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
αυτός που τον εξευτέλιζε. Όταν είχε κέφια, παρίστανε το "καναρίνι" του και όταν δεν
συνέβαινε αυτό, τον παρατούσε σε κάποια γωνία στο αναπηρικό καροτσάκι του. Σαν
τους παπαγάλους. Όταν δεν ήθελε να τον ακούει, του σκέπαζε το κεφάλι.
Η ΔΕΞΙΑ μπορεί να έλεγχε τα πάντα στην Ελλάδα, αλλά στο μεταξύ εξελισσόταν στο
παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό ραγδαίες αλλαγές. Βρετανοί και Αμερικανοί είχαν μεταξύ
τους σύγκρουση για τον έλεγχο της νέας κατάστασης. Η Βρετανία παρέπαιε και οι
αναδυόμενες ΗΠΑ διεκδικούσαν τον παγκόσμιο ρόλο της. Εκ των δεδομένων
διεκδικούσαν και τον ρόλο της στην Ελλάδα. Άρα διεκδικούσαν τη ΔΕΞΙΑ. Γνώριζαν
ότι, όποιος έλεγχε τη ΔΕΞΙΑ, κυβερνούσε την Ελλάδα.
Γιατί όμως υπήρχαν αυτές οι αλλαγές συμπεριφορών; Ήταν ένα ύπουλο παιχνίδι
των Αμερικανών εις βάρος των Εγγλέζων ή μήπως ήταν μια αναγκαστική προσαρμογή,
την οποία οι Εγγλέζοι δεν μπορούσαν να διαχειριστούν; Ο κόσμος άλλαζε και μαζί του
άλλαζαν και οι ανάγκες των συστημάτων. Οι Αμερικανοί "έβλεπαν" το μέλλον στην
Ελλάδα και φοβούνταν.
Ο κόσμος των Άγγλων του άκρατου ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων εθνικών
συστημάτων και της σκληρής αποικιοκρατίας πέθαινε και μαζί μ' αυτόν ήταν θέμα
90
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
χρόνου ν' ακολουθήσουν και τα συστήματα που εξυπηρετούσαν τον κόσμο τους. Το
σύστημα της μεταπολεμικής Ελλάδας φτιάχτηκε για να εξυπηρετήσει ανάγκες, οι οποίες
δεν υπήρχαν πλέον.
Ήταν ένα σύστημα σκληρό και το οποίο εγκαθιδρύθηκε πολύ δύσκολα και
αιματηρά, αλλά ήταν παντελώς άχρηστο για την εποχή που εκείνη τη χρονική περίοδο
"ανέτειλε". Ήταν ένα σύστημα της αποικιοκρατίας. Ένα σύστημα, που δεν
εξυπηρετούσε πλέον. Το σύστημα της σκληρής καταστολής και της οργανωμένης
"επιμόρφωσης" των κολαστηρίων των "Γυάρων" δεν είχε πλέον νόημα ύπαρξης.
Αυτό είχε νόημα στον κόσμο των Άγγλων, όπου το μέλλον της Ελλάδας δεν
προϋπέθετε καμία ανάπτυξη και ως εκ τούτου την εσωτερική αντίδραση έπρεπε να την
ελέγχεις με βίαιο τρόπο. Τώρα τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Το δίπολο είχε
προσφέρει δυνατότητες ανάπτυξης σε πολλά κράτη, τα οποία οι Εγγλέζοι στη δική τους
περίοδο της παντοκρατορίας τα είχαν καταδικάσει στην υπανάπτυξη τη φτώχεια και τη
σκληρή καταστολή.
Το δίπολο των "μπλοκ" είχε αλλάξει τη "γεωμετρία" της οικονομίας στη Δύση, γιατί
αυτό συνέφερε τις ΗΠΑ. Είχε αρχίσει να γίνεται ενιαία η οικονομία της Δύσης και να
μετακινούνται κεφάλαια και δραστηριότητες. Το βιομηχανικό κεφάλαιο δεν ήταν πλέον
προνόμιο των ισχυρών κρατών, αλλά μπορούσε να μετακινηθεί έστω και υπό όρους και
σε άλλους χώρους. Σε άλλα κράτη πιο φτωχά και εκείνη την περίοδο πιο ανταγωνιστικά.
Ένα από αυτά τα φτωχά κράτη, που λόγω ανταγωνιστικότητας διεκδικούσαν μερίδιο
βιομηχανικού κεφαλαίου, ήταν και η Ελλάδα. Οι επενδύσεις δειλά-δειλά είχαν
ξεκινήσει. Δυτικοί επενδυτές είχαν αρχίσει να δημιουργούν κάποια εργοστάσια στην
Ελλάδα και οι Έλληνες άρχισαν πλέον να γνωρίζουν την οργανωμένη βιομηχανική
παραγωγή.
Στη μελέτη ενός πολιτικού θέματος αναφερόμαστε στην παραγωγή όχι τυχαία. Γιατί;
Γιατί η παραγωγή σημαίνει μεροκάματο. Μεροκάματο σημαίνει οικογενειακός
προγραμματισμός και μέσα στον προγραμματισμό αυτόν είναι και η εκπαίδευση. Η
βίαιη καταστολή είναι δυνατή ως εφαρμόσιμη πολιτική μόνον όταν απέναντί σου έχεις
αγράμματους ανθρώπους και καθόλου λύσεις στο οικονομικό. Οι αγράμματοι δεν
γνωρίζουν να σε αντιμετωπίσουν και η έλλειψη λύσεων σου εξασφαλίζει κοινωνική
συνενοχή, εφόσον, όταν η οικονομική κατάσταση είναι δύσκολη, η αντίδραση μόνον
δυσκολότερη μπορεί να την κάνει.
Οι μεγάλες αντιδράσεις των πρώτων μεταπολεμικών ετών της φτώχειας και τις
υπανάπτυξης εύκολα ελέγχονταν, γιατί στην πραγματικότητα ήταν αδιέξοδες. Ο κόσμος
συχνά-πυκνά πλημμύριζε τους δρόμους, ζητώντας δικαιώματα, αλλά γνώριζε και ο ίδιος
91
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
ότι το κύριο πρόβλημα ήταν η ανάπτυξη. Ό,τι και να ζητούσαν, γνώριζαν και οι ίδιοι ότι
ήταν δύσκολο να το πάρουν. "Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος"… και οι ελληνικές
κυβερνήσεις της υπανάπτυκτης Ελλάδας δεν είχαν κάτι να δώσουν.
Με τις επενδύσεις που εκείνη την εποχή ξεκίνησαν, όλα αυτά άρχισαν ν' αλλάζουν.
Η δεκαετία του 60 ήταν μια δεκαετία με ανάπτυξη. Οι φτωχοί άρχισαν να μορφώνουν τα
παιδιά τους. Είχαν μεροκάματα και μπορούσαν να το κάνουν. Μέχρι τότε δεν είχαν ούτε
μια δραχμή και όπως ήταν φυσικό δεν διεκδικούσαν τίποτε που να προϋποθέτει
πληρωμή. Η ΔΕΞΙΑ αυτούς τους ήδη φτωχούς τους απέκλειε από την ανώτατη
μόρφωση.
Αυτό ήταν εύκολο να το κάνει, ζητώντας χρήματα για τις εγγραφές στα Ανώτατα
Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Ζητούσε χρήματα από ανθρώπους που δεν είχαν καθόλου
χρήματα και άρα τους απέκλειε από τη μόρφωση. Με τις επενδύσεις και άρα τα μερο-
κάματα οι φτωχοί είχαν πλέον τα δεδομένα να διεκδικήσουν, γιατί είχαν σε ένα βασικό
επίπεδο τη δυνατότητα χρηματοδότησης. Ήταν λοιπόν θέμα χρόνου να θεωρηθεί η
δωρεάν δημόσια παιδεία θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα.
Κινήματα, όπως αυτό για το συνταγματικό άρθρο 114 ήταν θέμα χρόνου να
εκδηλωθούν. Διεκδικήσεις για χρηματοδότηση της δωρεάν δημόσιας παιδείας επίσης.
Οι φτωχοί μπορεί να παρέμεναν τέτοιοι, αλλά μπορούσαν πλέον να διεκδικούν ένα
καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους. Τα παιδιά, που τα στήριζαν στις διαμαρτυρίες τους
για περισσότερη ελευθερία. Τα παιδιά, που θεωρούσαν ότι με μια καλύτερη
"διαπραγμάτευση" με τη ΔΕΞΙΑ θα μπορούσαν να τα σπουδάσουν. Διεκδικούσαν
δαπάνες για την παιδεία, γιατί είχαν στις τσέπες τους χρήματα για τα υπόλοιπα έξοδα
που προϋποθέτουν οι σπουδές.
Αυτό όμως ήταν ολέθριο για τον σχεδιασμό. Η μόρφωση απειλούσε το σύνολο των
δεδομένων. Η τεράστια "δεξαμενή" της Αριστεράς θα άλλαζε τόσο τα ποσοτικά όσο και
τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της. Αυτό το οποίο μεταπολεμικά διαμορφώθηκε με τη βία
του εμφυλίου και στηριζόταν στην άγνοια του λαού απειλούνταν.
Ο φτωχός δεξιός εργαζόμενος για παράδειγμα, που από φόβο ή άγνοια στήριζε τη
ΔΕΞΙΑ, θα παρέμενε στον πολιτικό χώρο που είχε επιλέξει. Το μορφωμένο παιδί του
όμως θα "μετακινούνταν". Δεν είχε τα τραυματικά βιώματα του πατέρα του και
ταυτόχρονα είχε γνώση για ν' αποφύγει τις φοβίες του. Η "μετακίνηση" δηλαδή ήταν
δεδομένη. Η ΔΕΞΙΑ ήταν δεδομένο ότι θα είχε "διαρροές" εξαιτίας της μόρφωσης της
βάσης της.
Αντίθετα η Αριστερά δεν είχε τέτοιο πρόβλημα. Ο αριστερός, που από αντίδραση
στήριζε την Αριστερά, θα παρέμενε στον πολιτικό χώρο που είχε επιλέξει. Το
92
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Ήταν θέμα χρόνου αυτά τα μορφωμένα παιδιά των εργαζομένων ν' ανατρέψουν
τους ΔΕΞΙΟΥΣ που έλεγχαν την Αριστερά. Ήταν θέμα χρόνου να διεκδικήσουν την
ηγεσία της και αυτό θα ήταν το τέλος της ΔΕΞΙΑΣ, η οποία θα απομονώνονταν από τον
λαό. Οι Παπανδρέου και οι λοιποί ΔΕΞΙΟΙ ηγέτες της ήταν καλοί και χρήσιμοι μόνον
από τα μπαλκόνια. Χρήσιμοι για να "δουλεύουν" την αγράμματη μάζα. Να εξηγούν τις
"χαμένες" ευκαιρίες, τις οποίες βέβαια έχαναν οι ίδιοι. Να κάνουν "ανένδοτους"
εναντίον των συνεταίρων τους. Με μορφωμένο κοινό απέναντί τους δεν θα είχαν
μεγάλη αντοχή στον χρόνο.
Έπρεπε οι Αμερικανοί να σώσουν τη ΔΕΞΙΑ και αυτό δεν ήταν εύκολο. Όπως
είπαμε σε άλλο σημείο, η Αριστερά ήταν τεράστια και η πολιτική ελέγχου της στηριζόταν
καθαρά στο γεγονός ότι η ΔΕΞΙΑ την έλεγχε και τη δίχαζε κατά βούληση. Αν κάτι
συνέβαινε και η ΔΕΞΙΑ έχανε την εξουσία, θα κατέρρεε το σύστημα.
93
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Για να καταλάβει ο αναγνώστης ποιες ήταν οι ανάγκες των Αμερικανών και της
ΔΕΞΙΑΣ εκείνη την εποχή, θα πρέπει να γνωρίζει μερικά βασικά πράγματα περί της
αμερικανικής πολιτικής. Της πολιτικής, την οποία οι Αμερικανοί εφάρμοζαν
προκειμένου να ελέγξουν τα κράτη του ανεπτυγμένου κόσμου και άρα και της Ελλάδας,
η οποία δειλά-δειλά έμπαινε στην κατηγορία αυτήν.
Η Ελλάδα, ως κράτος, δεν είχε τα δεδομένα να ελεγχθεί από αυτού του είδους τις
πολιτικές. Δεν μπορούσε να ευθυγραμμιστεί εύκολα, γιατί είχε ιδιομορφίες. Στα
υπόλοιπα δυτικά κράτη, όπου η αμερικανική πολιτική είχε εφαρμογή, τα πράγματα ήταν
εύκολα. Επένδυσαν οι Αμερικανοί στον σοσιαλισμό, γιατί τους βόλευε. Επένδυσαν
στους αστούς και στον διεθνισμό τους, γιατί αυτούς είχαν συμμάχους. Τους τοπικούς
κεφαλαιοκράτες τους είχαν αντίπαλους, αν όχι εχθρούς.
Η επένδυσή τους όμως στον σοσιαλισμό ήταν εύκολη, γιατί εκείνες οι κοινωνίες
είχαν κάνει τη ναζιστική αυτοκάθαρσή τους. Εκεί, ως το απόλυτο κριτήριο της
δημοκρατικότητας, ήταν ο αντιναζιστικός αγώνας. Αυτό ήταν το κριτήριο της πολιτικής
και κοινωνικής ανέλιξης. Εκεί όμως η αντίσταση τιμήθηκε από τους λαούς και τις
πολιτείες.
Εκεί εκτελέστηκαν οι συνεργάτες των Ναζί και ευνοήθηκαν από τους Αμερικανούς
οι δημοκράτες αντιναζιστές αντιστασιακοί στην κοινωνική τους ανέλιξη. Εκεί η Δεξιά
ήταν απλά Δεξιά της κεφαλαιοκρατίας και όχι προδοτική ΔΕΞΙΑ, όπως στην Ελλάδα.
Εκεί η Αριστερά των εργαζομένων ήταν τεράστια, αλλά ελεγχόταν από δικούς της
ανθρώπους. Ελεγχόταν από τους δημοκράτες αντιστασιακούς της γερμανικής κατοχής.
Η δεξιά δηλαδή ελεγχόταν από τους κεφαλαιοκράτες και η αριστερά από τους αστούς.
Στη Γαλλία, για παράδειγμα, η οποία αποτελούσε στόχο των Αμερικανών, έκαναν
την προβοκάτσια του "Μάη". Εκεί δημιούργησαν μια νέα "τάξη" αστών αγωνιστών, την
οποία μέσα από τη διαφήμιση των δικών τους ΜΜΕ την έκαναν διάσημη. Η διαση-
94
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Η ισχύς της κεφαλαιοκρατίας και η ισχύς της αστικής τάξης θα έδινε μονιμότητα
στον σχεδιασμό τους. Ο δικομματισμός, που στηριζόταν στον κρυφό ταξικό
ανταγωνισμό, ήταν εύκολο να "καπελώσει" τη δημοκρατική λειτουργία. Επομένως ο
μόνος στόχος που είχαν οι Αμερικανοί ήταν να βάλουν δικούς τους ανθρώπους
ανάμεσα στους ισχυρούς της Αριστεράς. Δικούς τους ανθρώπους, τους οποίους θα τους
συνέφερε η αμερικανική "άποψη" περί ανοικτής οικονομίας.
Από τη στιγμή που δεν τους συνέφερε ο δεξιός Ντε Γκόλ, ο οποίος αμφισβητούσε
την κηδεμονία τους, έπρεπε να "εφεύρουν" ανθρώπους σαν τον Φρανσουά Μιτερράν,
τον Γκυ Μολλέ ή τον Βαλντέκ Ροσέ. Απλά ήταν τα πράγματα. Η δεξιά Γαλλία αρνιόταν
επίμονα ν' ανοίξει την αγορά της στις αμερικανικές εταιρείες. Ανταγωνιζόταν την
αμερικανική παραγωγή στη διεθνή αγορά. Οι Αμερικανοί έπρεπε να επιδοτήσουν τον
διεθνιστικό "σοσιαλισμό" και να επιβάλουν στην εξουσία τους δικούς τους ανθρώπους.
Στην Ελλάδα αυτό δεν μπορούσε να γίνει. Το σύστημά της ήταν παντελώς
μονοσήμαντο. Τα πάντα ελεγχόταν από τη ΔΕΞΙΑ. Η ΔΕΞΙΑ στην Ελλάδα δεν ήταν
απλά η δεξιά της κεφαλαιοκρατίας της, όπως συνέβαινε στην ανεπτυγμένη Δύση. Ήταν
η "χαβούζα" μιας κοινωνίας. Μεγαλοκεφαλαιοκράτες και μεγαλοαστοί ήταν στο σύνολό
τους ΔΕΞΙΟΙ με ύποπτο παρελθόν και "άριστα" πιστοποιητικά ΔΕΞΙΩΝ πολιτικών
φρονημάτων.
Όλοι τους πλούσιοι και "επιτυχημένοι" χάρη στην αδικία της ΔΕΞΙΑΣ. Αυτή η εύνοια
δεν αφορούσε μόνον τους προφανείς αστούς, οι οποίοι διεδικούσαν μόνιμα την
εξουσία με "χρίσματα" των ξένων πρεσβειών. Ακόμα και οι φαινομενικά άσχετοι με την
πολιτική επιχειρηματίες ήταν φτιαγμένοι με "θαλασσοδάνεια" της ΔΕΞΙΑΣ.
Αγγελοπουλαίοι, Βαρδινογιάννηδες, Μποδοσάκηδες κλπ., ήταν οι πάντες οικονομικά
πετυχημένοι με πολιτικά μέσα. Όλοι τους ΔΕΞΙΟΙ, φτιαγμένοι από τη ΔΕΞΙΑ.
Αν κατέρρεε η ΔΕΞΙΑ, μέσα από έναν έστω και ελεγχόμενο "Μάη", θα κατέρρεαν τα
πάντα. Η Αριστερά θα κέρδιζε της εκλογές και με την εξουσία στα χέρια της θα ήταν
ανεξέλεγκτη. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα αρκούσε για τον έλεγχό της ο έλεγχος του
κατασκευασμένου από τους Αμερικανούς "σταρ σύστεμ" της. Όταν θεμέλιο της
Αριστεράς είναι το μίσος για τη ΔΕΞΙΑ, ευνόητο είναι ότι θα είχαμε προβλήματα.
95
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Με λίγα λόγια θα αποκαλυπτόταν η αλήθεια και αυτό δεν συνέφερε κανέναν. Ούτε
τους κυρίαρχους ΔΕΞΙΟΥΣ ούτε τα αφεντικά τους. Θα αποκαλυπτόταν η αλήθεια της
κατοχής, του εμφυλίου και της "καμαρίλας" του παλατιού. Θα "ξαναφούντωναν" μίση,
αλλά με την εξουσία στα χέρια μη ΔΕΞΙΩΝ. Η ΔΕΞΙΑ θα έπρεπε να έρθει αντιμέτωπη
με τις ευθύνες των εγκλημάτων της. Το ΚΚΕ επίσης.
Το σύνολο της άρχουσας τάξης της χώρας ξαφνικά θα βρισκόταν στο "απόσπασμα".
Όλοι κινδύνευαν. Τόσο η άρχουσα τάξη της χώρας όσο και οι επαγγελματίες
"φυλακισμένοι" της.
Πολλές φορές την αλήθεια είναι πιο εύκολο να τη βρεις, αναζητώντας την στα
δευτερεύοντα παρά στα πρωτεύοντα. Γιατί; Γιατί τα δευτερεύοντα είναι πάντα πιο
αποκαλυπτικά και δεν μπορούν να κρυφτούν. Απλά τα δευτερεύοντα απαιτούν πολύ
περισσότερη γνώση για ν' αποκαλύψουν την αλήθεια. Αυτό είναι λογικό. Είναι πιο
εύκολο να καταλάβεις την αλήθεια, όταν στην περιγράφουν, παρά να προσπαθείς να
την ανακαλύψεις.
96
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
αντεκδίκησης. Άλλοι φεύγουν στο εξωτερικό, άλλοι λιντσάρονται στο δρόμο και άλλοι
κρύβονται στα υπόγεια για να μην τους βρουν. Η ελληνική Χούντα "έπεσε" και οι
"δημοκράτες" που την ανέτρεψαν δεν ήξεραν τι να κάνουν.
Έπρεπε να πάει ένας ιδιώτης ΔΕΞΙΟΣ, όπως ο Λυκουρέζος, για να κάνει μήνυση,
προκειμένου να ξεκινήσει η δίκη των επίορκων αξιωματικών. Τιμωρία πραξικοπηματιών
μετά από μήνυση ιδιώτη; Μόνο στην Ελλάδα έχει γίνει αυτό και πουθενά αλλού.
Κατάρρευση μιας ολόκληρης Χούντας και είχαμε τον Ιανουάριο του 1975 μόνον έξι
φυλακισμένους; Αυτοί οι έξι ήταν η Χούντα; Έβδομος δεν υπήρχε;
Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Γιατί αυτά όλα κάπου δεν ταιριάζουν. Τόνους αίματος
ξόδεψαν οι ιμπεριαλιστές, για να φέρουν τον βασιλιά στην Ελλάδα. Ολόκληρη η ΔΕΞΙΑ
ήταν στημένη γύρω από τον Θρόνο. Είναι δυνατόν εκείνος ο βασιλιάς, που τους κόστισε
τόσο ακριβά, να αφεθεί στο έλεος τυχάρπαστων συνταγματαρχών; Στο έλεος μιας
Χούντας, που επιβλήθηκε χωρίς καμία αντίσταση;
Χούντες εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλές στον Πλανήτη και όλες είχαν τα ίδια
περίπου χαρακτηριστικά. Όλες ανεξαιρέτως ξόδεψαν άπειρο αίμα για να επιβληθούν.
Χούντες όπως αυτή του Πινοσέτ. Χούντες, που όλες ανεξαιρέτως είχαν τα ίδια βίαια
"συμπτώματα". Εκτελέσεις των πολιτικών τους αντιπάλων. Χιλιάδες δολοφονίες
αντιδραστικών. Χιλιάδες αγνοούμενοι. Χιλιάδες βασανισμένοι. Χιλιάδες εξόριστοι. Νέα
στρατόπεδα περιορισμού για τον εγκλεισμό τόσο των αντιδραστικών όσο και των
προηγούμενων κυρίαρχων.
Στην Ελλάδα όλα αυτά δεν έγιναν. Ή μήπως έγιναν και δεν καταλάβαμε πότε
έγιναν; Εδώ είναι όλο το μυστικό. Η Χούντα δεν ήταν αυτό το οποίο φαίνεται. Η Χούντα
η πραγματική ήταν ο Θρόνος. Αυτός ο φασιστικός θρόνος επιβλήθηκε με το κόστος
μιας τυπικής Χούντας. Αυτός ο θρόνος επέβαλε το κράτος της ΔΕΞΙΑΣ. Η Χούντα των
συνταγματαρχών ήταν κάτι άλλο. Η Χούντα της επταετίας ήταν ένα "αδειανό
πουκάμισο". Η Χούντα ήταν μια καλοστημένη παγίδα για τον λαό.
Αυτό ήταν το όλο θέμα. Στόχος της δημιουργίας της Χούντας ήταν η απενοχοποίηση
της ΔΕΞΙΑΣ, για να μπορεί στη συνέχεια η Ελλάδα να ελεγχθεί σαν ένα τυπικό
δυτικοευρωπαϊκό κράτος. Η Χούντα θα φορτωνόταν τις "αμαρτίες" της ΔΕΞΙΑΣ, για να
97
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Πρόβλημα δηλαδή δεν υπήρχε εκείνη τη στιγμή, αλλά αυτό ήταν ένα "καμπανάκι"
για το μέλλον. Η ιστορία έδειξε ότι υπήρχαν έτοιμα αντίμετρα σε περίπτωση που η
ΔΕΞΙΑ έχανε την εξουσία. Ένα τέτοιο αντίμετρο ήταν ένα πραξικόπημα, το οποίο θα
ακύρωνε το αποτέλεσμα των εκλογών. Το πραξικόπημα ήταν πάντα έτοιμο από τους
στρατηγούς του Βασιλιά. Οι στρατηγοί του Βασιλιά θα κατέλυαν τη δημοκρατία και θα
ενεργούσαν για λογαριασμό του αφεντικού τους. Η αντίδραση από τον λαό, αν και
εφόσον υπήρχε, θα αντιμετωπιζόταν βίαια, εφόσον το ίδιο το σύστημα ήταν βίαιο εκείνη
την εποχή.
Τα τανκ είχαν μόνιμα αναμμένες τις μηχανές τους. Τα κελιά στα "ξερονήσια" ήδη
υπήρχαν και περίμεναν. Δεν θα χρειαζόταν καινούργια. Οι χαφιέδες ήδη φορούσαν τις
"κουκούλες". Δεν θα χρειαζόταν νέες "προσλήψεις". Η ΔΕΞΙΑ ήταν μόνιμα προετοιμα-
σμένη για τέτοια πράγματα. Ήταν μόνιμα καί οπλισμένη και παρα-οπλισμένη. Κράτος
και παρα-κράτος σε μόνιμη ετοιμότητα.
Πραγματικός κίνδυνος για τη ΔΕΞΙΑ δεν υπήρχε εκείνη την εποχή. Ο Παπανδρέου
θα έκανε κυβέρνηση με τους ΔΕΞΙΟΥΣ συντρόφους του. Μια κυβέρνηση καθόλου
διαφορετική από αυτήν που διόρισαν οι Εγγλέζοι με την απελευθέρωση. Ήταν δηλαδή
98
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
πρώιμο το στάδιο, για να απειληθούν οι δομές της ΔΕΞΙΑΣ από μια οποιαδήποτε
κυβέρνηση, όποια κι αν ήταν αυτή. Ο κρατικός μηχανισμός ήταν απόλυτα υπάκουος στη
ΔΕΞΙΑ και η Αριστερά ελεγχόταν απόλυτα.
Βασιλιάς και Αμερικανοί στο σημείο αυτό βρίσκονται στην αφετηρία ενός αγώνα
δρόμου. Έχουν και οι δύο συμφέρον από τη ΔΕΞΙΑ και η κατάσταση —εκεί όπου έχει
οδηγηθεί από τους ίδιους— επιβάλει πραξικόπημα. Άρα η σύγκρουσή τους πού θα
γίνει; Στα πρόσωπα που θα κάνουν το Πραξικόπημα. Η σύγκρουση όμως Βασιλιά με
τους κυρίαρχους Αμερικανούς είναι άνιση. Οι στρατηγοί του βασιλιά αποτυγχάνουν και
πετυχαίνουν οι συνταγματάρχες του Αμερικανού πρέσβη Τάλμποτ. Η "μεγάλη Χούντα"
αποτυγχάνει και πετυχαίνει η "μικρή Χούντα".
Αυτό ήταν το ζητούμενο. Η ΔΕΞΙΑ βασιλική Χούντα βρίσκεται υπό διωγμό από τη
ΔΕΞΙΑ Χούντα των Συνταγματαρχών. Η ΔΕΞΙΑ ηγεσία της Αριστεράς επίσης. ΔΕΞΙΟΙ
και Αριστεροί στα ίδια δήθεν κελιά. Κοινός εχθρός είναι η Χούντα. Η Χούντα όμως των
κατώτερων ΔΕΞΙΩΝ. Το κόλπο ήταν μεγαλοφυές. Το ελληνικό κράτος, χωρίς ν' αλλάξει
λειτουργία και άρα χωρίς να ξεφύγει από τον φασισμό, απενοχοποιεί με
ψευδοφυλακίσεις τους κορυφαίους της ΔΕΞΙΑΣ. Η Χούντα είναι σκληρή και ανηλεής
με τους παραδοσιακούς εχθρούς της ΔΕΞΙΑΣ και ταυτόχρονα "βασανίζει" και τους
κορυφαίους της.
99
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Η ΔΕΞΙΑ είχε αφήσει κατώτερους "υπαλλήλους" της στο "τιμόνι" του συστήματος. Η
Αθήνα είχε αφήσει επαρχιώτες να διαχειρίζονται τη ΔΕΞΙΑ Χούντα. Η Χούντα έγινε το
"αγροτικό" για τους ΔΕΞΙΟΥΣ. Η Χούντα με χαδάκια θα τους έδινε "ένσημα"
αντίστασης. Θα τους έδινε πιστοποιητικά δημοκρατικότητας, για να μπορούν να
συμμετάσχουν σαν "καθαροί" στη μεταπολίτευση. Η Χούντα με το διπλό πρόσωπο. Η
μόνη διπρόσωπη Χούντα στον κόσμο. Το "μαλακό" με τα παιδιά της ΔΕΞΙΑΣ και το
"σκληρό" για όλους τους υπόλοιπους.
Τι είδους Χούντα ήταν αυτή, που για το ίδιο παράπτωμα τον έναν τον "μάλωνε" και
τον άλλο τον βασάνιζε, είναι άλλο ένα μυστήριο. Για τους φτωχούς ήταν μια πραγματική
αιμοσταγής Χούντα όμοια με του Πινοσέτ και για τους ΔΕΞΙΟΥΣ ήταν ο γάμος του
Καραγκιόζη. Τους φτωχούς αριστερούς τους λιάνιζε και τους έστελνε στη Γυάρο και
τους ΔΕΞΙΟΥΣ τους μάλωνε. Τους έκανε παρατηρήσεις, όπως ο γυμνασιάρχης, που
απειλεί τους μαθητές ότι θα φωνάξει τους γονείς τους.
Το Κολέγιο συναντά τα παιδιά του ΕΛΑΣ στα κρατητήρια. Τα παιδιά των δοσίλογων
στα ίδια κελιά με τα παιδιά του ΕΛΑΣ. Τα παιδιά της ΔΕΞΙΑΣ στα ίδια κελιά με τα παιδιά
της Αριστεράς. Όλοι στην ίδια αντιστασιακή "αφετηρία" για τη μεταπολίτευση. Η
"βιομηχανία" της Χούντας είχε αρχίσει να παράγει τα "προϊόντα" της. Η αντίσταση που
έλειπε από τη ΔΕΞΙΑ άρχισε να της αναγνωρίζεται.
Καλή και ακίνδυνη "αντίσταση", αφού πιστοποιούνταν από τους ίδιους τους
ΔΕΞΙΟΥΣ. Τα παιδιά του Κολεγίου —άσχετα με τον πολιτικό χώρο όπου
δραστηριοποιούνταν— δεν ήταν πλέον μόνον συμμαθητές μεταξύ τους, αλλά και
συγκρατούμενοι. Απλά κάποιων ΔΕΞΙΩΝ το οικογενειακό "μαγαζί" είναι η ΔΕΞΙΑ και
κάποιων άλλων η Αριστερά. Ας ψάξει κάποιος να δει ποιοι κολεγιόπαιδες ήταν
συμμαθητές και "αντίπαλοι" στην πολιτική.
Όλα αυτά όμως έπρεπε να διευθετηθούν εξ’ αρχής, για να μην υπάρχουν
προβλήματα. Έπρεπε η Χούντα της ΔΕΞΙΑΣ να μην έχει απέναντί της τους ΔΕΞΙΟΥΣ
100
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
ηγέτες, για να μην φθείρονται από τη συνύπαρξή τους. Να μην έρχεται αυτή η ιμιτασιόν
Χούντα σε τριβή με ΔΕΞΙΟΥΣ πολιτικούς μεγαλοπαράγοντες και υπάρχουν
αποκαλύψεις.
Έπρεπε να "φύγουν" από την μέση, για να μην τους βρει η μεταπολίτευση χωρίς
αντιστασιακά "ένσημα" και ταυτόχρονα να μην ενοχλούν τη Χούντα. Όλους όσους
πρέπει να προστατευτούν, οι Αμερικανοί —μέσω της Χούντας— τους διώχνουν σε
"εξορία". Η Χούντα τους "συλλαμβάνει", για να τους δώσει "στίγμα" εχθρού και αφού
τους αφήσει για λίγες μέρες να παίζουν τάβλι σε κάποιο ξενοδοχείο, τους στέλνει σε
εξορία.
Από εκεί και πέρα οι Αμερικανοί, μέσω της Χούντας, διευθέτησαν τα πάντα χωρίς
κόστος. Χρησιμοποίησαν τη ΔΕΞΙΑ, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους στην
ευρύτερη περιοχή, αλλά χωρίς να τη χρεώσουν τίποτε. Τα πάντα τα χρεωνόταν η
Χούντα. Η ΔΕΞΙΑ πρόδιδε την Κύπρο, αλλά αυτό το χρεωνόταν η Χούντα. Η ΔΕΞΙΑ
Χούντα πρόδιδε την Κύπρο και ανάμεσα σ' αυτούς που διαμαρτύρονταν ήταν και οι
ΔΕΞΙΟΙ που είχαν τα ίδια αφεντικά.
Το περίφημο Πολυτεχνείο.
Το ελληνικό Πολυτεχνείο έχει διπλό ρόλο. Ήταν μια παρωδία των "Δεκεμβριανών"
και ταυτόχρονα ήταν ένας "Γαλλικός Μάης". Δύο σε ένα. Τζάμπα πράγμα. Γιατί το λέμε
αυτό; Για τον εξής απλό λόγο. Υπήρχε ένας σχεδιασμός, τον οποίο μεθόδευαν οι
Αμερικανοί, προκειμένου να ελέγξουν τη μεταπολίτευση. Από τη μία ήθελαν να
φορτώσουν τις αμαρτίες της ΔΕΞΙΑΣ σε ένα είδωλό της και από την άλλη ήθελαν να
εξασφαλίσουν νέους συμμάχους, προκειμένου να ελέγξουν την περίοδο της
μεταπολίτευσης.
101
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Σ' ό,τι αφορά το πρώτο ήθελαν να φορτώσουν στη virtual ΔΕΞΙΑ της Χούντας
εγκλήματα και ωμότητες κατά του λαού. Εγκλήματα, όπως αυτό της Κύπρου και
ωμότητες όπως η βίαιη καταστολή. Ήθελαν να στρέψουν τον λαό εναντίον της.
Εναντίον όμως της συγκεκριμένης ΔΕΞΙΑΣ. Γιατί; Για να βάλουν τους πραγματικούς
ΔΕΞΙΟΥΣ ανάμεσα στον λαό. Για να τους εμφανίσουν σαν θύματά της. Το Πολυτεχνείο
ήταν η ωμότητα, που δήθεν θα ξεχείλιζε το "ποτήρι". Στο σημείο αυτό το Πολυτεχνείο
ήταν όμοιο με τα Δεκεμβριανά.
Ταυτόχρονα όμως ήθελαν μέσα από αυτές τις ωμότητες να ξεχωρίσουν ένα ειδικό
τμήμα του ελληνικού λαού. Δεν ήταν ωμότητες στον δρόμο εναντίον κάποιου πλήθους
χωρίς συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Ήταν ωμότητες σε πανεπιστημιακό χώρο εναντίον
μορφωμένων. Από εκεί ήθελαν να παράγουν τους "αντιστασιακούς", τους οποίους στη
συνέχεια θα βοηθούσαν στην κοινωνική τους ανέλιξη. Στο επίπεδο αυτό το Πολυτεχνείο
είναι όμοιο με τον Γαλλικό Μάη.
Επειδή ακριβώς ήταν "στημένο", ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Δεν μπορούσε το
Πολυτεχνείο να είναι εξαιρετικά βίαιο, όπως ήταν τα Δεκεμβριανά. Εξαιρετικά βίαιο σε
σχέση με τους "μέσα" και άρα μ' αυτούς που οι Αμερικανοί ήθελαν να ευνοήσουν.
Μόνον εκτός Πολυτεχνείου και άρα στο επίπεδο του λαού ήταν αρκετά βίαιη η
αντίδραση. Σαν το ανέκδοτο με τον Εβραίο. Γύρω-γύρω από το Πολυτεχνείο
παγωμένος και θανατηφόρος Δεκέμβρης και στη μέση ζεστός και ασφαλής Μάης. Γι'
αυτόν τον λόγο τα περισσότερα θύματα εκείνης της πράξης βρίσκονταν έξω από το
Πολυτεχνείο και όχι μέσα σ' αυτό.
Τα θύματα ήταν εκτός Πολυτεχνείου και άρα το κόστος το έπαιρνε ο λαός, ενώ μέσα
στο Πολυτεχνείο και άρα οι επιλεγμένοι "ήρωες" ήταν ασφαλείς. Με έναν νεκρό
γράφτηκε το "έπος" του Πολυτεχνείου, ενώ οι πολλοί νεκροί έξω από αυτό δεν έγραψαν
κανένα έπος. Αυτός ήταν ο σχεδιασμός. Το κόστος το χρεωνόταν ο λαός και τον
"ηρωισμό" τον πιστώνονταν οι φοιτητές. Ποιοι ήταν μέσα σ' αυτό; Μέσα στο
Πολυτεχνείο ήταν αποκλειστικά φασίστες φοιτητές. ΔΕΞΙΟΙ και ΚΚΕδες. Επιλεγμένοι
ένας προς έναν. Κανένας άλλος.
Δεν άφηναν κανέναν άλλον να μπει μέσα σ' αυτό. Οι υπόλοιποι φοιτητές της
Αριστεράς είχαν "παγιδευτεί" κάπου ανάμεσα στη Νομική και τους γύρω δρόμους και
δεν γνώριζαν τι συμβαίνει. Το Πολυτεχνείο ήταν πολύ "στημένο" για να τους αφήσουν
να μπουν. Σύμφωνα με μαρτυρίες, οι οποίες δεν έχουν διαψευστεί, όλη τη νύχτα οι
λιμουζίνες της αμερικανικής πρεσβείας πηγαινοέφερναν κόσμο στο Πολυτεχνείο.
Μέρες πριν είχαν στηθεί έξω από το Πολυτεχνείο οι κάμερες των ιμπεριαλιστών, για το
photo opportunity των "ηρώων".
102
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Με την πτώση της Χούντας θεωρητικά ο ελληνικός λαός κρατάει την τύχη του στα
χέρια του. Ο βασιλιάς είναι εκτός Ελλάδας και ο λαός "κυρίαρχος". Ο λαός είναι
θυμωμένος με τη ΔΕΞΙΑ και απαιτεί δημοψήφισμα. Υποτίθεται ότι τώρα είναι "ώριμος"
και δεν θα ξαναπέσει στην "παγίδα" του 1946. Δεν θα επιτρέψει ένα δημοψήφισμα της
βίας και της νοθείας. Ο βασιλιάς είναι εκτός Ελλάδας και ο λαός δεν θέλει να τον φέρει
πίσω.
Τα μάτια όλων βρίσκονται στη "ΔΕΞΙΑ". Πέφτει η Χούντα και όλοι ανησυχούν
μήπως αναβιώσει η ΔΕΞΙΑ του Παλατιού. Μήπως έρθουν και πάλι οι βασιλείς και
"καπελώσουν" τη Δημοκρατία τους. Και πάλι τους προδίδει η άγνοια. Κοιτάνε τους
φασίστες, αλλά δεν γνωρίζουν τι ακριβώς είναι ο φασισμός. Δεν γνωρίζουν από πού να
φυλάγονται.
Τι σημαίνει αυτό; Το εξής απλό. Γιατί ήταν το παλάτι φασιστικό; Ήταν κακοί
άνθρωποι οι βασιλείς; Ήταν δολοφόνοι, βιαστές ή κλέφτες; Αν ήταν δηλαδή καλοί ως
άνθρωποι, δεν θα ήταν φασίστες; Οι βασιλείς ήταν φασίστες, γιατί ήθελαν να
κυβερνούν μόνοι τους τη χώρα. Ήταν φασίστες, γιατί δεν σέβονταν τη δημοκρατία. Δεν
σέβονταν την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Πώς το έκαναν αυτό; Με το "καπέλωμα"
της Βουλής. Με την εισαγωγή μέσα σ' αυτήν των βασιλοφρόνων βουλευτών, οι οποίοι
ακύρωναν τη λειτουργία της. Αυτό ήταν το πρόβλημα, εφόσον μετέτρεπε τη Βουλή σε
"δουλοστάσιο" του βασιλιά και άρα της ΔΕΞΙΑΣ.
Ο ελληνικός λαός, έχοντας αυτήν την άγνοια, δεν καταλαβαίνει την "παγίδα". Μισεί
τη ΔΕΞΙΑ και τον εκφραστή της, που είναι ο βασιλιάς. Δεν βλέπει ότι ο βασιλιάς ήταν
μισητός απλά γιατί "κομματικοποιούσε" το κράτος με τους "κολλητούς" του. Τότε οι
Αμερικανοί κάνουν ένα μεγάλο "δώρο" στους Έλληνες. "Θυσιάζουν" τον βασιλικό
"αμνό", για να τους παγιδέψουν. Θυσιάζουν το κορυφαίο πρόσωπο της ΔΕΞΙΑΣ, για να
σώσουν τη ΔΕΞΙΑ. Θυσιάζουν τον κορυφαίο φασίστα, για να σώσουν τον φασισμό.
Όλοι βλέπουν τους ΔΕΞΙΟΥΣ φασίστες, αλλά αγνοούν ότι ο κίνδυνος έρχεται από
αριστερά. Δεν βλέπουν ότι ο κίνδυνος είναι το να μπαίνει ο φασισμός στη Βουλή και όχι
103
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Γιατί το έκαναν αυτό; Γιατί απλούστατα η ΔΕΞΙΑ έψαχνε άλλους συνεταίρους. Της
ήταν άχρηστοι πλέον οι ΔΕΞΙΟΙ που στον εμφύλιο ευνοήθηκαν —είτε αποφεύγοντας
την τιμωρία ως δοσίλογοι είτε επειδή απόκτησαν περιουσία, αποστερώντας την από τους
φουκαράδες—. Η ΔΕΞΙΑ τώρα εκσυγχρονιζόταν. Ήθελε τους νέους ΔΕΞΙΟΥΣ από τη
μορφωμένη μερίδα του ελληνικού λαού. Ήθελε μορφωμένους σύμμαχους, που να την
υπερασπίζονται με τα λόγια και τη γνώση τους και όχι αγράμματους με το κρυμμένο Μ1
μέσα στο σπίτι τους.
Γι' αυτόν τον λόγο παρατηρείται η αλλαγή συμπεριφοράς της ΔΕΞΙΑΣ απέναντι
στους μορφωμένους μικροαστούς και στους δημοσίους υπαλλήλους. Μέχρι τη
μεταπολίτευση η μικροαστική τάξη και οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν φτωχοί εργαζόμενοι
των τριών κι εξήντα. Ήταν πιστοί σύμμαχοι της ΔΕΞΙΑΣ σ' έναν κόσμο που πεινούσε
στην κυριολεξία. Αυτοί απλά έτρωγαν, χωρίς να ξεφεύγουν από αυτό το επίπεδο. Οι
κυρίαρχοι κεφαλαιοκράτες δεν τους συμπαθούσαν ιδιαίτερα και δεν ήθελαν να τους
ευνοούν, ειδικά όταν θα ήταν οι ίδιοι εκείνοι που θα πλήρωναν την εύνοια αυτήν.
Από τη στιγμή που άλλαξε η ταξική συμμαχία της κυρίαρχης ΔΕΞΙΑΣ, ήταν
δεδομένο ότι θα ευνοηθούν οι νέοι σύμμαχοί της. Οι ΔΕΞΙΟΙ θα παρατούσαν τους
104
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Η νέα ΔΕΞΙΑ θα είχε στελέχη απ' όλους τους πολιτικούς και κομματικούς χώρους
και αυτούς θα μοιράζονταν μεταξύ τους τα κυρίαρχα κόμματα. Τα μορφωμένα παιδιά
της φτωχολογιάς της Αριστεράς θα έκαναν τις επιλογές τους με βάση νέα κριτήρια.
Όπου είχαν καλύτερη πρόσβαση, εκεί θα πήγαιναν. Αν κάποιοι μορφωμένοι έβλεπαν
ότι είχε "ψωμί" στο κόμμα του πατέρα τους, θα παρέμεναν σ' αυτό. Αν κάποιοι άλλοι
έβλεπαν ότι τους συνέφερε να πάνε στον χώρο της Αριστεράς, θα το έκαναν.
Ένα μέρος της νέας ΔΕΞΙΑΣ των αστών υπαλλήλων θα πήγαινε στον επίσημο
φορέα της Δεξιάς, που ήταν η Νέα Δημοκρατία και ένα άλλο μέρος θα πήγαινε
αριστερότερα στο ΠΑΣΟΚ. Εκεί βέβαια πήγε το μεγαλύτερο μέρος της νέας ΔΕΞΙΑΣ,
γιατί εκεί υπήρχε πρόβλημα στελέχωσης. Αυτό ήταν λογικό, εφόσον εκεί υπήρχε
πρόβλημα σύνδεσης της ηγεσίας με τη βάση. Εκεί υπήρχε μεγάλο "κενό", για εύκολο
και γρήγορο βόλεμα.
Η επιτυχία της ΔΕΞΙΑΣ ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ σ' αυτό ακριβώς το βόλεμα οφείλεται.
Έκανε ένα "νέο συμβόλαιο" με τους δημοσίους υπαλλήλους. Γνώριζε ότι δεν υπήρχε
ρίσκο με την νέα συνεργασία του. Γνώριζε τα ειδικά συμφέροντα των δημοσίων
υπαλλήλων και γνώριζε τη νοοτροπία τους. Γνώριζε ότι μπορούν να υπηρετούν πιστά
όποιο αφεντικό τους ευνοεί. Τους θυμόταν από την "αντίστασή" τους στην κατοχή. Τους
θυμόταν από την προσήλωσή τους στη ΔΕΞΙΑ, ακόμα κι όταν αυτήν εμφανιζόταν ως η
“επανάσταση” της 21ης Απριλίου.
Στην κορυφή της παρέμεναν τα πρόσωπα αμετάβλητα και στη βάση της είχε βρει
άλλους "νεροκουβαλητές". Τα ίδια πρόσωπα από τις ίδιες οικογένειες που μας έβαλαν
στον εμφύλιο —και επωφελήθηκαν από τις συνέπειές του— ήταν οι κυρίαρχοι και της
μεταπολίτευσης. Σαν να μην έγινε τίποτε ενδιάμεσα. Σαν να μην πέρασε ούτε μία μέρα
από την εποχή που οι Άγγλοι διόριζαν απευθείας τις ηγεσίες του ελληνικού λαού.
Αυτές οι ηγεσίες μας έβαλαν στη "δημοκρατική" περίοδο της μεταπολίτευσης. Αυτές
μας παγίδευσαν εκ νέου. Οι μορφωμένοι και κρατικοδίαιτοι νεοΔΕΞΙΟΙ είχαν κάθε
λόγο να τις υπηρετούν πιστά. Υπήρχαν θέσεις του δημοσίου και καλοί μισθοί. Ακόμα κι
105
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
όταν αυτές οι θέσεις δεν έφταναν, αυξάνονταν με το μαγικό "ραβδί" των σοσιαλιστικών
κοινωνικοποιήσεων μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων. Τα πανεπιστήμια σ' αυτό το
χρονικό διάστημα έγιναν "εκκολαπτήρια" στελεχών της ΔΕΞΙΑΣ, ανεξάρτητα αν αυτά θα
πήγαιναν στο ΠΑΣΟΚ ή τη Νέα Δημοκρατία.
Με τη μεταπολίτευση έγινε δηλαδή αυτό το οποίο είπαμε στην αρχή του κειμένου. Η
ΔΕΞΙΑ δίχασε την Αριστερά και την έλεγξε απόλυτα, εφόσον τη μοίρασε ανάμεσα στα
δύο κυρίαρχα κόμματα, τα οποία τα δημιούργησαν και τα εξουσίαζαν δικοί της
άνθρωποι. Άφησε τις εφεδρείες της εκτός συνταγματικής νομιμότητας για μια δύσκολη
"ώρα" και μετακινήθηκε στα Αριστερά. Η ΔΕΞΙΑ ηγούνταν μόνιμα της Αριστεράς και
άρα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.
Από εκεί και πέρα όλη η διαδοχή είναι ΔΕΞΙΟΙ, είτε παιδιά δοσίλογων είτε
"παραθεριστές". Ο Ράλλης ήταν ο γιος του δοσίλογου πρωθυπουργού της κατοχής. Ο
Αβέρωφ ήταν ΔΕΞΙΟΣ "παραθεριστής". Ο Μητσοτάκης ήταν ο πρώτος ξάδερφος του
Σοφοκλή Βενιζέλου, ο οποίος ήταν ο διορισμένος από τους Άγγλους πρωθυπουργός
των "παραθεριστών". Ο Έβερτ ήταν ο γιος του δοσίλογου αστυνομικού διευθυντή της
Αθήνας της κατοχής.
Τα αντίστοιχα έγιναν και από την πλευρά του αριστερού ΠΑΣΟΚ. Όλοι τους
ΔΕΞΙΟΙ. Ηγέτης του ήταν ο αμερικανοτραφής Ανδρέας. Ο γιος του αγγλόδουλου, που
προκάλεσε τον εμφύλιο. Ο γιος του επαγγελματία διχαστή της Αριστεράς. Ο γιος του
ΔΕΞΙΟΥ "γέρου". Ο Ανδρέας ήταν ο μόνιμος προστατευόμενος της ΔΕΞΙΑΣ. Η ΔΕΞΙΑ
τον φυγάδευσε στην Αμερική, όταν επί Μεταξά παρίστανε τον "επαναστάτη". Η ΔΕΞΙΑ
τον προστάτευσε, όταν οι Έλληνες σκοτώνονταν στα βουνά κι αυτός έπαιζε τον ναύτη
στις ΗΠΑ.
106
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Μετά την κρίσιμη εποχή η ΔΕΞΙΑ ήταν αυτήν η οποία τον επανέφερε. Η ΔΕΞΙΑ τον
έφερε ως "επιστήμονα" στην κυβέρνηση του ΔΕΞΙΟΥ Καραμανλή. Η ΔΕΞΙΑ τον
βοήθησε να "δραπετεύσει" από τη Χούντα. Αυτόν διαδέχθηκε ο "αριστερός" Σημίτης.
Ποιος ήταν ο Σημίτης; Ο γιος του διορισμένου από τον Παπανδρέου και άρα από τους
Άγγλους διοικητή της Στερεάς Ελλάδας Γ. Σημίτη. Ο σύζυγος της ΔΕΞΙΑΣ Δάφνης.
Από εκεί και πέρα η ΔΕΞΙΑ βάση αυτής της ηγεσίας ήταν μόνιμα παιδιά της
ΔΕΞΙΑΣ. Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος ειδικές πληροφορίες για να τα γνωρίζει. Η ίδια
ΔΕΞΙΑ βάση στελεχών υπήρχε και στα δύο κυρίαρχα κόμματα. Η Νέα Δημοκρατία
στελεχωνόταν μόνιμα από τους ΔΕΞΙΟΥΣ, που τώρα είχαν "αναβαπτιστεί" και
παρίσταναν και τους αγωνιστές κατά της Χούντας.
Τα ίδια ονόματα που κυριαρχούσαν την εποχή της επάρατης ήταν κυρίαρχα και στη
μεταπολίτευση. Η Τσουδερού, που ήταν κόρη του διορισμένου από τους Άγγλους
πρωθυπουργού. Η Μπενάκη, ο Βαρβιτσιώτης, ο Τσαλδάρης, ο Παπαδόγγονας, ο
Παπαληγούρας κλπ.. Οι πρώην ευνοούμενοι του Παλατιού έγιναν οι πρωταγωνιστές της
δημοκρατίας.
Τα ανάλογα έγιναν και από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Τα περισσότερα στελέχη του
είτε ήταν αυθεντικοί ΔΕΞΙΟΙ είτε έγιναν ΔΕΞΙΟΙ για λόγους συμφέροντος. Αυθεντικοί
ΔΕΞΙΟΙ ήταν όλοι οι "εξόριστοι" αγωνιστές. Πώς το ξέρουμε; Ποιος Έλληνας είχε τη
δυνατότητα εκείνη την εποχή της άπειρης φτώχειας να σπουδάσει παιδί στο Λονδίνο, τη
Ρώμη ή το Παρίσι; Οι φτωχοί Αριστεροί; Όχι βέβαια. Αυτοί οι οποίοι είχαν τέτοια
δυνατότητα ήταν οι ΔΕΞΙΟΙ. Εκείνων τα παιδιά ήταν οι σοσιαλιστές εξόριστοι
"αντιστασιακοί" κατά της Χούντας.
Αυτοί οι ΔΕΞΙΟΙ ανέλαβαν να δώσουν στη χώρα το σοσιαλιστικό της "όραμα". Ένα
"όραμα", το οποίο εξυπηρετούσε αποκλειστικά τη ΔΕΞΙΑ. Ακόμα και οι
"κοινωνικοποιήσεις" των μεγάλων επιχειρήσεων δεν έγιναν από τον ΔΕΞΙΟ Ανδρέα στο
όνομα κάποιου σοσιαλιστικού "μετασχηματισμού". Έγιναν, για να εξυπηρετηθούν τα
συμφέροντα της ΔΕΞΙΑΣ. Για ν' ανοίξει ο μηχανισμός που θα επέτρεπε σ' αυτήν να
δημιουργήσει μαζικά νέους ΔΕΞΙΟΥΣ.
107
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
ΔΕΞΙΟΥΣ αστούς, οι οποίοι υπό την ηγεσία των ΔΕΞΙΩΝ ηγετών τους θα έτρωγαν
"σοσιαλιστικό" ψωμάκι. Κάποτε η ΔΕΞΙΑ έκανε τα στραβά "μάτια" στη βία και τη
λεηλασία, για να δημιουργήσει ΔΕΞΙΟΥΣ "ομήρους" και στη συνέχεια έκανε το ίδιο με
τις κοινωνικοποιήσεις και τους ανεξέλεγκτους διορισμούς στο δημόσιο.
Για τους ίδιους λόγους αναγνώρισαν υποκριτικά την εθνική αντίσταση. Για να
δημιουργήσουν με κρατικά χρήματα "συμπάθειες" σε χώρους όπου είχαν λόγους να
τους αντιπαθούν. Για να εξασφαλίσουν με συντάξεις την ανοχή από χώρους όπου θα
μπορούσαν να τους αμφισβητήσουν.
Δεν ελέγχθηκαν αυτοί που δίκαζαν σε ένα κράτος, στο οποίο είχε καταλυθεί ο
νόμος. Έπεσε η Χούντα των διωγμών και όχι απλά δεν διώχθηκαν, αλλά δεν
απολύθηκε ούτε ένας δικαστικός από αυτούς που ήταν οι καθ’ ύλην υπεύθυνοι για τις
αυθαιρεσίες της. Οι απόλυτα αρμόδιοι για την εφαρμογή του "δίκιου" της ΔΕΞΙΑΣ.
Φιλελεύθεροι και σοσιαλιστές μούγκα. Τσιμουδιά δεν έβγαλε κανένας εις βάρος των
επίορκων στελεχών μιας από τις τρεις κυρίαρχες εξουσίες.
Όλα κι’ όλα. Το "δίκιο" της μεταπολίτευσης θα το διαχειριζόταν μόνη της η ΔΕΞΙΑ.
Η ΔΕΞΙΑ εκείνη τη στιγμή έπαιζε, δεν αυτοκτονούσε. Δεν ήταν δυνατόν να βγάλει μόνη
της τα "μάτια" της. Δεν ήταν δυνατόν ν' αφήσει την μόνη κυρίαρχη εξουσία, η οποία δεν
συντίθεται από αιρετά μέλη —και άρα δεν εξαρτάται από τον έλεγχο του λαού— στα
χέρια του λαού. Τα "παιχνίδια" της μεταπολίτευσης θα γίνονταν μακριά από τον σκληρό
πυρήνα της προστασίας των συμφερόντων της ΔΕΞΙΑΣ. Τον πυρήνα των απευθείας
διορισμένων εξουσιαστών από τη ΔΕΞΙΑ. Τα παιχνίδια θα παίζονταν στα κομματικά
"καφενεία", που θα παρίσταναν τις παρατάξεις.
Όλα αυτά δεν θα γίνονταν, αν δεν υπήρχε το ΚΚΕ. Η μονι μότητα των κομμάτων,
που οδήγησε στο "καπέλωμα" της Δημοκρατίας, οφείλεται καθαρά στο ΚΚΕ. Η
παρουσία του στη Βουλή "βραχυκύκλωσε" το Σύνταγμα. Η ύπαρξη του ΚΚΕ οδήγησε
στην νέα παντοκρατορία της ΔΕΞΙΑΣ. Της μεταλλαγμένης σε δικομματισμό ΔΕΞΙΑΣ.
Αυτή η παντοκρατορία αποδεικνύει για άλλη μια φορά τη μόνιμη συνεργασία του ΚΚΕ
με τη ΔΕΞΙΑ.
108
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Του ΚΚΕ, που έτρεμε στην κυριολεξία τη δημοσιοποίηση του περιεχομένου των
φακέλων, γιατί εκεί υπήρχαν οι αποδείξεις για τον βρόμικο ρόλο του στη μεταπολεμική
περίοδο. Μέσα στους φακέλους υπήρχαν οι πληροφορίες που θα το κατέστρεφαν. Εκεί
μπορούσε να βρει κάποιος ποιος "κάρφωσε" τον Βαβούδη. Εκεί μπορούσε να βρει
κάποιος ποιος πίεζε τη ΔΕΞΙΑ να εκτελέσει τον Μπελογιάννη. Κάποια επιφανή στελέχη
του ΚΚΕ "σώθηκαν" στην κυριολεξία από το κάψιμο των φακέλων.
Το ΚΚΕ απαγορεύεται να μπει στη Βουλή γιατί δεν είναι κόμμα. Το ΚΚΕ είναι μια
πραγματική παράταξη. Δεν υπάρχει η έννοια του κόμματος στην ιδεολογία του. Ένα
είναι το κόμμα, όπως έλεγαν οι παλιοί. Το ποσοστό του δηλαδή είναι ένα συγκεκριμένο
ποσοστό του ελληνικού λαού, το οποίο έχει μια συγκεκριμένη ιδεολογική επιλογή. Μια
επιλογή, η οποία δεν συμφωνεί με τη νόμιμη και κατοχυρωμένη συνταγματική επιλογή.
Αυτό είναι κάτι που τους το επιβάλει η ιδεολογική επιλογή. Από τη στιγμή που δεν
μπορούν να καταλάβουν το κράτος μέσω της βίαιης επανάστασης, το επιχειρούν με
άλλο τρόπο. Δεν αλλάζουν στόχο, αλλά τρόπο. Συμφώνησαν με τα κόμματα να
περιοριστούν σ' αυτήν τη μεθοδολογία. Πληρώθηκαν από τα κρατικά ταμεία, για να
συμφωνήσουν. Στόχος τους λοιπόν —θεωρητικά— είναι η παράνομη αλλά ήπια
κατάλυση του κράτους, γιατί υποτίθεται μόνον με τον έλεγχό του μπορούν να μας
οδηγήσουν στον "παράδεισο".
109
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Σ' αυτήν την πρακτική ήταν χρήσιμο το ΚΚΕ στη ΔΕΞΙΑ, γιατί μπορούσε να
λειτουργήσει ως "οδηγός". Το ΚΚΕ, ως παράταξη, πάντα επιχειρεί να
"κομματικοποιήσει" το κράτος το οποίο εχθρεύεται και όλοι οι υπόλοιποι κάνουν το ίδιο,
υποτίθεται για να το "προστατεύσουν". Οι κομμουνιστές αλληλοβοηθούνται στην εξέλιξή
τους και αυτό δίνει το άλλοθι τόσο στους νεοδημοκράτες όσο και στους πασόκους να
κάνουν το ίδιο, υποτίθεται για λόγους άμυνας της δημοκρατίας.
Υπό κανονικές συνταγματικές συνθήκες το ΚΚΕ δεν έχει δικαίωμα εισόδου στη
Βουλή. Δεν έχει δικαίωμα, γιατί εξ' αντικειμένου δεν σέβεται το Σύνταγμα, το οποίο έχει
ως "όργανό" του τη Βουλή. Είναι νόμιμο το ΚΚΕ όταν λειτουργεί μέσα στην κοινωνία,
αλλά όχι όταν λειτουργεί μέσα στη Βουλή. Όπως είναι νόμιμη η μουσουλμανική
θρησκεία στην Ελλάδα, αλλά αυτή η νομιμότητα δεν της παρέχει το δικαίωμα να
συμμετέχει στις δραστηριότητες της Ιεράς Συνόδου, έτσι μπορεί να είναι νόμιμο και το
ΚΚΕ, χωρίς να έχει δικαίωμα εισόδου στη Βουλή.
Απλά πράγματα. Είναι νόμιμοι οι κομμουνιστές μέσα στην κοινωνία. Όταν όμως
μπαίνουν στις διαδικασίες της δημοκρατίας, πρέπει να μπαίνουν ως πολίτες και όχι ως
παράταξη. Έχουν δικαίωμα να ψηφίζουν όποιον θέλουν ανάμεσα σ' αυτούς που
αποδέχονται το σημερινό Σύνταγμα. Έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν τον
110
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
"μητροπολίτη" της αρεσκείας τους, αλλά όχι να διεκδικούν οι ίδιοι ένα αξίωμα, το οποίο
ανήκει σε άλλο "δόγμα".
Δεν έχει δικαίωμα να διεκδικεί την εξουσία με τις δυνατότητες που του δίνει ένα
"δόγμα", που το ίδιο δεν το σέβεται. Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Η υποτιθέμενη
απειλή κάποιου πιθανού κομμουνιστικού παρακράτους ήταν αυτή η οποία νομιμοποίησε
την επιβίωση του ΔΕΞΙΟΥ "νεοδημοκρατικού" και ΔΕΞΙΟΥ "πασοκικού" κομματικού
παρακράτους.
Με τον τρόπο αυτόν κατάφεραν οι ΔΕΞΙΟΙ —και σε ένα δημοκρατικό κράτος, που
διαθέτει Σύνταγμα και άρα επίσημη ιδεολογία— να εμφανίσουν τα δύο μεγάλα
κόμματα σαν φορείς ιδεολογιών. Ο ένας υπό ΔΕΞΙΑ ηγεσία παρίστανε το "ιερατείο" του
καπιταλισμού και ο άλλος υπό επίσης ΔΕΞΙΑ ηγεσία παρίστανε το "ιερατείο" του
111
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
σοσιαλισμού. Όλα αυτά τη στιγμή που το Αριστερό Σύνταγμα από μόνο του είχε
αποφασίσει για τις "δόσεις" καπιταλισμού και σοσιαλισμού που έκρινε νόμιμες.
Αυτό το οποίο έχει σημασία είναι ότι, εξαιτίας των διαπλεκόμενων ΔΕΞΙΩΝ
κομματαρχών, μπήκαν μέσα στη Βουλή παράνομα με την ιδιότητα του βουλευτή οι
πολιτικοί και όχι οι αντιπρόσωποι του λαού. Πολιτικοί σχεδόν στο σύνολό τους ΔΕΞΙΟΙ.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί από αυτό γεννιούνται όλα τα προβλήματα.
112
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
οποία ο ίδιος εκφράζει. Ο πολιτικός έχει σχέση με τον λαό όμοια με τη σχέση του
δικηγόρου με τον πελάτη του. Δεν ταυτίζονται. Δεν τον αντιπροσωπεύει, παρά τον
εκπροσωπεί ως φορέας και ικανότερος εκφραστής της κοινής άποψης.
Αυτά όλα είναι στοιχεία τα οποία απαγορεύεται να έχει ο βουλευτής, εφόσον το δικό
του καθήκον είναι ν' αντιπροσωπεύει την κοινωνία. Να αντιπροσωπεύει τα γενικά
συμφέροντά της και όχι τις ειδικές απόψεις της. Ο βουλευτής ταυτίζεται με τον λαό. Αν
λοιπόν ο πολιτικός είναι ο "δικηγόρος" ο βουλευτής είναι ο αντιπρόσωπος της
"οικογένειας", ο οποίος παρίσταται στο "δικαστήριο". Συνεργάζεται με τον "δικηγόρο"
του, αλλά δεν ταυτίζεται. Τα κέρδη και οι ζημιές από το δικαστήριο τον αφορούν άμεσα,
τη στιγμή που τον "δικηγόρο" τον αφορά μόνον η δόξα της "παράστασης" και βέβαια ο
μισθός του.
Γι' αυτόν τον λόγο ο βουλευτής, ως αντιπρόσωπος του λαού, είναι πληρεξούσιός
του. Η ψήφος του έχει νομοθετική ισχύ. Αντίθετα ο πολιτικός δεν είναι πληρεξούσιος. Ο
πολιτικός καταθέτει νομοθετική πρόταση, την οποία μετατρέπει σε νόμο ο πληρεξούσιος
βουλευτής με την ψήφο του. Ο εκπρόσωπος μερίδας πολιτών κάνει την εισήγησή του
και αυτή κρίνεται από τον αντιπρόσωπο του συνόλου του λαού.
Γι' αυτόν τον λόγο απαιτούνται διαφορετικά προσόντα μεταξύ βουλευτών και
πολιτικών. Βουλευτής μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε, μόνο και μόνο γι' αυτό που είναι
και τίποτε άλλο. Τριακόσια αντιπροσωπευτικά "δείγματα" του λαού. Αυτοί οι απλοί
πολίτες είναι που στελεχώνουν το βουλευτικό σώμα των αντιπροσώπων του λαού. Το
στελεχώνουν στο ποσοστό το οποίο αντιστοιχεί στην κάθε ταξική ιδιότητα που υπάρχει
μέσα στην κοινωνία.
Ο μέσος πολίτης μπορεί να γίνει άριστος βουλευτής, όπως γίνεται άριστος ένορκος
δικαστής, αλλά δεν μπορεί να γίνει πολιτικός ή δικηγόρος. Αυτές οι ιδιότητες απαιτούν
εκπαίδευση και άρα ειδικά προσόντα, τα οποία ξεφεύγουν από τις δυνατότητες του
113
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
απλού πολίτη. Αυτά τα ειδικά προσόντα τα έχουν οι ισχυροί της κοινωνίας, οι οποίοι
έχουν και τα μέσα να τα αποκτήσουν.
Γι' αυτόν τον λόγο μέσα στο χρόνο μερικά πράγματα δεν αλλάζουν σχεδόν ποτέ.
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι πολιτικοί είναι μορφωμένοι αστοί. Οι επίσης
μορφωμένοι κεφαλαιοκράτες έχουν άλλα πράγματα να "τρέξουν" και συνήθως δεν
ασχολούνται με τα "κοινά". Όταν λοιπόν κατορθώνουν οι ιδιοκτήτες των δύο μεγάλων
κομμάτων και βάζουν τους πολιτικούς μέσα στη Βουλή, δημιουργούν συνθήκες
"ανωμαλίας", γιατί βάζουν αποκλειστικά αστούς μέσα στη Βουλή, η οποία θα έπρεπε ν'
αντιπροσωπεύει το σύνολο των κοινωνικών τάξεων.
Όμως, αυτό είναι επικίνδυνο, γιατί, όταν η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία
βρίσκονται υπό τον έλεγχο μιας συγκεκριμένης κοινωνικής τάξης, είναι πιθανόν αυτή η
τάξη να "ρίξει" όλες τις άλλες. Όταν μάλιστα αυτή η κοινωνική τάξη είναι η αστική τάξη,
το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, γιατί αυτή η τάξη έχει ιδιόρρυθμα συμφέροντα.
Αυτή η τάξη, εξυπηρετώντας τα συμφέροντά της μπορεί να φτάσει στο σημείο να
δημιουργήσει τεράστια προβλήματα. Προβλήματα εθνικά, κοινωνικά και ταξικά.
Αυτό συμβαίνει, γιατί ως κοινωνική τάξη έχει χαρακτηριστικά που την κάνουν
"ευάλωτη". Είναι τάξη εργαζομένων, των οποίων τα συμφέροντα μπορεί και να μην
συνδέονται με την παραγωγή και ως εκ τούτου να έχει όφελος από δραστηριότητες που
θίγουν όλους τους υπόλοιπους. Πάνω στην αγωνία της να ευνοηθεί, μπορεί να
δημιουργήσει συνθήκες πλειοδοτικές, τις οποίες να μπορούν να τις "καλύψουν" κάποια
πονηρά αφεντικά. Αφεντικά, που μπορεί να είναι κομματάρχες, οι οποίοι με τη σειρά
τους και για τους ίδιους λόγους να υποτάσσονται σε άλλα αφεντικά, που μπορεί να είναι
οι ιμπεριαλιστές.
Για να το καταλάβει κάποιος αυτό, ας σκεφτεί το εξής: Μέσα σε μία Βουλή, όπου
αντιπροσωπεύεται το κοινωνικό μωσαϊκό, οι αστοί είναι μειοψηφία. Η συντριπτική
πλειοψηφία ανήκει στους αγρότες, τους βιομηχάνους και τους εργάτες. Αυτή λοιπόν η
πλειοψηφία απέναντι σε ό,τι την απειλεί συνθέτει ένα πανίσχυρο μπλοκ, το οποίο
σταματά την οποιαδήποτε επιλογή της κυβέρνησης που δεν το συμφέρει. Την
οποιαδήποτε επιλογή δεν συμφέρει τη συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής και άρα τη
συντριπτική πλειοψηφία του λαού.
Μια κυβέρνηση, είτε εξαιτίας της ανικανότητας είτε εξαιτίας "έξωθεν" πιέσεως,
μπορεί να επιχειρήσει να εξυπηρετήσει "ξένα" συμφέροντα. Μια κυβέρνηση συντίθεται
από ανθρώπους και οι άνθρωποι είναι "ευάλωτοι" κι επιρρεπείς στα "λάθη". Αυτό το
φαινόμενο όμως, όταν το Σύνταγμα λειτουργεί πραγματικά, δεν μπορεί να γίνει
επικίνδυνο για τον λαό, γιατί θα σταματήσει στη Βουλή.
114
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Αν μια κυβέρνηση, που στελεχώνεται από αστούς πολιτικούς, θελήσει ν' "ανοίξει"
την αγορά, δεν θα το καταφέρει, γιατί δεν θα "περάσει" το νομοσχέδιό της από τη
Βουλή των αντιπροσώπων του λαού. Τι γίνεται όμως όταν αυτή η Βουλή στελεχώνεται
αποκλειστικά από πολιτικούς και άρα από αστούς; Θα "ανοίξει" η αγορά. Γιατί; Γιατί
συμφέρει την κοινωνική τους τάξη. Γιατί οι πολυεθνικές μπορεί μεν να καταστρέφουν
την εθνική παραγωγή, αλλά προσφέρουν χρυσοφόρες θέσεις σε αστούς.
115
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
"δικαστήριο", όπου κρίνεται η πολιτική της εκτελεστικής εξουσίας. Της εξουσίας που
κυβερνά την πατρίδα μας. Είναι βασικό λοιπόν να παρίσταται μέσα σ' αυτό ο άμεσα
ενδιαφερόμενος, που είναι ο λαός. Αυτός ακριβώς είναι ο προβλεπόμενος από το
Σύνταγμα ρόλος της Βουλής. Η Βουλή είναι ένα "δικαστήριο", το οποίο διαθέτει το δικό
του "προεδρείο" και μοιάζει με τα μεικτά ορκωτά δικαστήρια.
Ένα "δικαστήριο" μέσα στο οποίο κρίνεται το κυβερνητικό έργο και άρα η
κυβέρνηση. Διαθέτει ένα "προεδρείο", το οποίο συντονίζει τη διαδικασία και υπάρχουν
εκπρόσωποι των "διαδίκων", οι οποίοι μάχονται μεταξύ τους για να εξασφαλίσουν την
ψήφο των "ενόρκων", που αντιπροσωπεύουν τον άμεσα ενδιαφερόμενο και είναι ο
λαός. Οι διάδικοι είναι οι πολιτικοί, που ανήκουν σε διαφορετικά κόμματα. Οι υπουργοί
ασκούν τις νόμιμες εξουσίες τους μόνον στα υπουργεία τους. Μέσα στη Βουλή είναι
ελεγχόμενοι. Είναι οι "συνήγοροι" της κυβέρνησης που κρίνεται, ενώ η αντιπολίτευση
είναι η "πολιτική αγωγή". Οι βουλευτές απαγορεύεται να συμμετέχουν σε κοινές ομάδες
μ' αυτούς. Οι βουλευτές είναι οι ένορκοι κληρωτοί "δικαστές" σ' αυτήν την περίπτωση.
Γιατί υπάρχει πρόβλημα; Διότι δεν αποδίδεται δικαιοσύνη. Διότι, όταν τα δικηγορικά
"γραφεία" βάζουν δικούς τους υπαλλήλους να παριστάνουν τους ενόρκους,
εξασφαλίζουν μόνιμα τις αποφάσεις που τους συμφέρουν. Εξασφαλίζοντας την πλειο-
ψηφία των "ενόρκων", εξασφαλίζουν μια μονιμότητα, η οποία απειλεί τη δημοκρατία.
Για μια τετραετία θα υπάρχουν μόνιμα "αθώοι" —ό,τι και να κάνουν— και μόνιμα
"ένοχοι" —ότι και να κάνουν επίσης—.
Αν καταλάβει κάποιος τους ρόλους αυτών που στελεχώνουν τις εξουσίες, εύκολα θ'
αντιληφθεί ότι όσα συμβαίνουν σήμερα είναι παράνομα και παράλογα. Οι βουλευτές
δεν θα έπρεπε να απευθύνονται στον λαό και να ζητούν την ψήφο του. Οι βουλευτές
είναι ο λαός. Οι πολιτικοί είναι αυτοί οι οποίοι απευθύνονται στον λαό, εφόσον πρέπει
να ψηφιστεί η άποψή τους από τον λαό.
116
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Αυτό όμως δεν συνέφερε την ΔΕΞΙΑ η οποία ήθελε να μονοπωλεί την εξουσία. Γι'
αυτόν τον λόγο συνεργάστηκε με τους αστούς. Γι' αυτόν τον λόγο τους ευνόησε στον
υπέρτατο βαθμό. Οι αστοί ήθελαν να ευνοηθούν από τη ΔΕΞΙΑ και να μοιράζονται
μεταξύ τους προνόμια και κρατικές θέσεις. Γι' αυτόν τον λόγο συμμάχησαν μαζί της.
Δεν ήθελε η ΔΕΞΙΑ τον αντιπρόσωπο του λαού στη Βουλή, για να μην ελέγχεται. Μαζί
της όμως δεν ήθελαν και οι αστοί, οι οποίοι είχαν γίνει ΔΕΞΙΟΙ στο σύνολό τους.
Όλοι αυτοί ήθελαν μέσα στην αίθουσα του κοινωνικού "δικαστηρίου" να βρίσκονται
μόνον οι εκπρόσωποι των διαδίκων, ώστε να τα "στήνουν" όλα με βάση τα δικά τους
συμφέροντα. Ήθελαν να δημιουργήσουν τριακόσιες νέες χρυσοφόρες θέσεις
εργασίας. Ήθελαν τις θέσεις αυτές να τις κάνουν "περιουσία" των κομμάτων. Των
ΔΕΞΙΩΝ κομμάτων. Η ΔΕΞΙΑ με τη δύναμη αυτών των θέσεων ήθελε ν' αποκτήσει
παράνομα τον έλεγχο του κρατικού μηχανισμού, για να εξασφαλίσει επαγγελματίες
ΔΕΞΙΟΥΣ με δέλεαρ το λαχταριστό "κόκαλο" μιας θεσούλας στο δημόσιο.
Ενώ λοιπόν είναι φυσιολογικό φαινόμενο —και ως εκ τούτου αδιάφορο για τον
νόμο να το αποτρέψει ως εξέλιξη— ο πολιτικός κόσμος να στελεχώνεται αποκλειστικά
από αστούς, είναι παράνομο να στελεχώνεται η Βουλή αποκλειστικά από τέτοιους. Είναι
άκρως επικίνδυνο το κοινωνικό "φίλτρο" της Βουλής να είναι αστικό.
Με τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ, που και το ίδιο "παράγει" "σοφούς" αστούς, οι οποίοι
θα οδηγήσουν τους εργάτες στον "παράδεισο" του προλεταριάτου, ήταν εύκολη η
είσοδος των αστών πολιτικών μέσα στη Βουλή των αντιπροσώπων και άρα το "βραχυ-
κύκλωμα" του Συντάγματος. Ένα "βραχυκύκλωμα", που συνέφερε τους ΔΕΞΙΟΥΣ
"αρχιερείς" της μεταπολίτευσης και δεν έθιγε τους ΚΚΕδες, οι οποίοι απολάμβαναν
προνόμια και βέβαια υψηλά έσοδα. Δεν είναι και λίγο πράγμα από τη Γυάρο να γίνεις
κατ’ ευθείαν υψηλόμισθος του δημοσίου.
117
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
στην Ελλάδα; Γιατί τους ήταν άχρηστος ο βασιλιάς; Τα συμφέροντα των αστών τούς
επέτρεπαν να απειλούν τα εθνικά συμφέροντα των ευρωπαϊκών κρατών. Το ίδιο
ακριβώς έκαναν και στην Ελλάδα. Μέσω των αστών κατόρθωσαν και "βραχυκύκλωσαν"
τη δημοκρατία. Μέσω των αστών πραγματοποίησαν "βουβό" πραξικόπημα.
Γι' αυτόν τον λόγο κατηγορούμε τους διάσημους και μόνιμους ΔΕΞΙΟΥΣ
κομματάρχες. Τους κατηγορούμε για συνταγματικό πραξικόπημα. Δημιούργησαν
συνθήκες "διαπλοκής" μεταξύ των δύο εξουσιών, που εκφράζουν τη λαϊκή βούληση.
Μετέτρεψαν τις ιδιωτικές κομματικές τους επιχειρήσεις σε θεσμικά όργανα της
πολιτείας. Παρέδωσαν ολόκληρη την κοινωνία στους συνενόχους τους ΔΕΞΙΟΥΣ
αστούς. Με αυτούς τους αστούς συνεργάστηκαν οι ΔΕΞΙΟΙ κομματάρχες και μονοπωλεί
η ΔΕΞΙΑ την εξουσία. Αυτό είναι πραξικόπημα.
Η νίκη στις εκλογές τους δίνει ανεξέλεγκτη εξουσία. Η σύμπραξη των κυρίαρχων
ΔΕΞΙΩΝ κομμάτων δημιουργεί μονοπώλια εξουσίας. Αυτό επιτρέπει στους κομματάρχες
να κληροδοτούν τα κόμματά τους και άρα μέρη του ελληνικού κράτους στους φυσικούς
απογόνους τους. Αυτό επιτρέπει στη ΔΕΞΙΑ να ελέγχει τα πάντα μέσα στο χρόνο. Από
τη μοναρχία της μιας "γαλαζοαίματης" οικογένειας της ΔΕΞΙΑΣ πήγαμε στην ολιγαρχία
των τριών κυρίαρχων οικογενειών της ΔΕΞΙΑΣ. Από τους Γλίξμπουργκ πήγαμε στους
Καραμανλήδες, τους Παπανδρέου και τους Μητσοτάκηδες.
Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί η ΔΕΞΙΑ μέσω των αστών προσπάθησε και κατάφερε
ν' αναβαθμίσει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της; Κατάλαβε γιατί επένδυσε τόσο πολύ στο
Πολυτεχνείο; Κατάλαβε γιατί έστησε μια ολόκληρη "βιομηχανία" παραγωγής
"αντιστασιακών"; Χωρίς τους μορφωμένους αστούς δεν θα άντεχε την κοινωνική πίεση.
Με κρατικούς μισθούς κατόρθωσε και έλεγξε τα πάντα.
Ένα τεράστιο θέατρο του παραλόγου. Οι ΔΕΞΙΟΙ, που παρίσταναν τους σοσιαλιστές,
έβριζαν τους ΔΕΞΙΟΥΣ και έκλεβαν ψήφους αριστερών. Οι ΔΕΞΙΟΙ, που παρέμεναν
στη Δεξιά, έβριζαν τους σοσιαλιστές, κατηγορώντας τους για κρυπτοκομμουνιστές και
επίσης έκλεβαν ψήφους αριστερών. Ένας ολόκληρος λαός παγιδευμένος στα
"γρανάζια" της ΔΕΞΙΑΣ. Όλοι εναντίον όλων και η ΔΕΞΙΑ πανευτυχής.
Το ίδιο ευτυχές ήταν και το Κολέγιο Αθηνών. Η "μήτρα" του ΔΕΞΙΟΥ παρακράτους.
Οι δουλειές πήγαιναν περίφημα. Δεν χρειαζόταν ούτε καν να κρύβουν τις
δραστηριότητές τους. Παρήγαγαν με άνεση τους κορυφαίους των ΔΕΞΙΩΝ. Τους
δεξιούς και τους αριστερούς ηγέτες και στελέχη. Όλοι συμμαθητές στα ίδια θρανία.
Όλοι με τις ίδιες υποτροφίες στα ίδια Χάρβαρντ. Τα παιδιά της ΔΕΞΙΑΣ δεν είχαν λόγο
ν' ανησυχούν για το μέλλον τους.
118
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Όλα πήγαιναν περίφημα για τη ΔΕΞΙΑ, μέχρι που άρχισε ν' αντιμετωπίζει
προβλήματα ο παγκόσμιος μεταπολεμικός σχεδιασμός. Η Ελλάδα και πάλι θα έπρεπε
να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Μια κατάσταση όμοια μ' αυτήν που οδήγησε στη
Χούντα, εξαιτίας των αναγκών της διεθνούς πολιτικής και όχι εξαιτίας κάποιας
κοπώσεως της ΔΕΞΙΑΣ.
Έπρεπε η Ελλάδα να ευθυγραμμιστεί στο επιλεγμένο μοντέλο της Νέας Τάξης. Ένα
μοντέλο, που είναι όμοιο με το αμερικανικό μοντέλο και πολύ εχθρικό για τον εθνικό
σχεδιασμό. Τον σχεδιασμό, που θέλει ανάπτυξη Δημόσιου κεφαλαίου, για να ευνοείται
η εθνική παραγωγή και προστατευτισμό της εθνικής παραγωγής.
Τότε έστησαν το βρόμικο ’89. Ο ΔΕΞΙΟΣ Παπανδρέου ήταν πολύ ισχυρός και το
ΠΑΣΟΚ είχε πολλά ερείσματα στον κρατικό μηχανισμό, ώστε να χάσει την εξουσία.
Μεθόδευσαν έναν διωγμό του, ώστε να δώσουν την ευκαιρία στον ΔΕΞΙΟ Μητσοτάκη
να κερδίσει τις εκλογές χωρίς αντίπαλο. Ο λαός όμως μισούσε πολύ τον Μητσοτάκη, για
να του δώσει την πρωθυπουργία. Το αποτέλεσμα; Ο Μητσοτάκης έτρεξε μόνος του και
βγήκε δεύτερος.
Η Νέα Δημοκρατία όμως έπρεπε να γίνει κυβέρνηση έστω και "μπρούμυτα", γιατί
αυτό βόλευε τους Αμερικανούς. Από τη στιγμή που υπάρχει "μπρούμυτα", ευνόητο είναι
ότι οι ΚΚΕδες ηγέτες θα βοηθούσαν στην πολιτική των αφεντικών τους. Ευνόητο είναι
ότι ο "καπετάνιος" Φλωράκης θα έσπευδε να βοηθήσει τον συνεργάτη του Μητσοτάκη.
119
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Υπό τις ευλογίες της Ουάσιγκτον και της Μόσχας το κόμμα του Μητσοτάκη
συνεργάζεται με το ΚΚΕ. Αποκαλύπτεται για ακόμα μία φορά και σε απόλυτο βαθμό η
άνομη σχέση μεταξύ ΚΚΕ και ΔΕΞΙΑΣ. Ακόμα όμως και αυτή η αποκάλυψη δεν φτάνει
για να γίνει ο Μητσοτάκης πρωθυπουργός. Έπρεπε η "τρομοκρατία" να σκοτώσει τον
Μπακογιάννη και τα ίχνη συμπάθειας του λαού προς τον "κλαίοντα" αποστάτη να τον
κάνουν πρωθυπουργό.
Ποιος ήταν ο ρόλος εκείνης της κυβέρνησης; Να χρεώσει στη Δεξιά την πολιτική της
Νέας Τάξης. Να δημιουργήσει τα νομικά δεδομένα που θα οδηγούσαν στην
ευθυγράμμιση της ελληνικής οικονομίας με αυτήν της Νέας Τάξης, χωρίς να απειληθεί
η βιτρίνα του αγαπημένου των Αμερικανών "σοσιαλιστικού" ΠΑΣΟΚ. Με νόμους του
Μητσοτάκη δρομολογήθηκε το έγκλημα του χρηματιστηρίου. Με νόμους του Μητσοτάκη
δρομολογήθηκε των ξεπούλημα των ΔΕΚΟ. Με νόμους του Μητσοτάκη επιβλήθηκαν οι
διάφοροι "τρομονόμοι".
Ο λαός ούτε καν κατάλαβε τι έγινε. Δεν κατάλαβε ότι έπεσε εκ νέου στην παγίδα της
αμερικανόδουλης ΔΕΞΙΑΣ κι εξακολουθούσε να φέρεται με τον τρόπο που επέβαλε ο
τεχνητός δικομματισμός. Οι σοσιαλιστές μισούσαν τον ΔΕΞΙΟ Μητσοτάκη, αγνοώντας
ότι την εφαρμογή της ΔΕΞΙΑΣ πολιτικής την ανέλαβε ο ΔΕΞΙΟΣ Σημίτης. Οι
νεοδημοκράτες μισούσαν τον Σημίτη γι' αυτήν την πολιτική, αλλά δεν τολμούσαν να
μιλήσουν, γιατί πάντα τους υπενθύμιζαν ότι τα νομικά της θεμέλια ήταν δημιουργήματα
της κυβέρνησης της Δεξιάς.
120
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Από τη στιγμή που στο νομικό επίπεδο θεμελιώθηκε η Νέα Τάξη στην Ελλάδα, ήταν
θέμα χρόνου η καταστροφή που ακολούθησε. Ο κόσμος μπήκε στο χρηματιστήριο και
καταστράφηκε. Αμερικανοί και ΔΕΞΙΟΙ τού έφαγαν όλες τις οικονομίες. Αποταμιεύσεις
μισού αιώνα σκληρής εργασίας και αποταμιεύσεων έγιναν κέρδη κάποιων λίγων
ΔΕΞΙΩΝ. Τριανταπέντε τρις δραχμές έχασαν οι Έλληνες μέσα σε λίγα χρόνια.
Από τη στιγμή που κατέστρεψαν οικονομικά τον ελληνικό λαό, ήταν έτοιμοι να
περάσουν στη δεύτερη φάση του σχεδίου τους και να φάνε τις μεγάλες ΔΕΚΟ. Να
βάλουν χέρι στο τεράστιο δημόσιο κεφάλαιο των Ελλήνων. Τα πράγματα ήταν απλά. Οι
επιχειρήσεις, που άξιζαν την επένδυση των Ελλήνων, όταν μπήκαν στο χρηματιστήριο,
βρήκαν τους Έλληνες χωρίς χρήματα. Η ΔΕΞΙΑ φρόντισε γι' αυτό.
Η ελληνική κοινωνία έχασε μέσα σε λίγα χρόνια ό,τι είχε και δεν είχε. Έγινε ένα
αγγλοσαξονικού τύπου κράτος, στο οποίο ο λαός είναι απλό οικόσιτο και όχι ιδιοκτήτης.
Το Κολέγιο Αθηνών και πάλι τα είχε καταφέρει. Οι Έλληνες θα καταστρέφονταν και όχι
οι ΔΕΞΙΟΙ απόφοιτοί του. Αυτοί θα έρχονταν με τα πτυχία του Χάρβαρντ και με τις
ευλογίες των αφεντικών τους και θα αναλάμβαναν τις διευθυντικές θέσεις των
ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων.
Φαινομενικά η ΔΕΞΙΑ τα είχε ρυθμίσει όλα μια χαρά. Μια ρύθμιση όμοια με την
προπολεμική ρύθμιση. Οι ΔΕΞΙΟΙ της Αθήνας απομονώθηκαν από το σύνολο του
ελληνικού λαού. Αυτοί μέσα στις χλιδές και οι υπόλοιποι βυθισμένοι μέσα στη φτώχεια.
Αυτοί με "ευαισθησίες" και οι υπόλοιποι σε ένα σκληρό κυνήγι για τον καθημερινό
επιούσιο.
Στο μεταξύ οι τράπεζες από κάτω σάρωναν τα πάντα. Οι τράπεζες των ΔΕΞΙΩΝ
αφέθηκαν να ληστεύουν τον κόσμο. Σήμερα δεν υπάρχει Έλληνας που να βρίσκεται σε
καλή οικονομική κατάσταση και να ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον. Οι πάντες
121
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
χρωστάνε. Έχασαν τις αποταμιεύσεις τους στο χρηματιστήριο και χρωστάνε πάνω από
εβδομήντα δισεκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες.
Ούτε οι Ναζί δεν είχαν καταφέρει να γίνουν τέτοια λαίλαπα. Δεν είχαν κατορθώσει
να φέρουν ενάμιση εκατομμύριο ομοεθνείς τους, για να τους δώσουν ιδιοκτησία στην
Ελλάδα. Αυτό το κατάφερε η ΔΕΞΙΑ συνεργαζόμενη με τους Αμερικανούς. Η δοσίλογη
ΔΕΞΙΑ, που και πάλι συνεργάστηκε με τους κατακτητές. Η δοσίλογη ΔΕΞΙΑ, που και
πάλι έθεσε στις υπηρεσίες τους τον κρατικό μηχανισμό.
Η ΔΕΞΙΑ απομονώθηκε πλήρως και απέναντί της έχει το σύνολο του λαού. Ενός
λαού, που πλέον δεν μπορεί να την εξυπηρετήσει, γιατί δεν μπορεί να διχάζεται εξ
αιτίας διαφορετικών συμφερόντων. Ενός λαού, που είναι πλέον "συμφιλιωμένος" με τη
φτώχεια. Η ΔΕΞΙΑ με την άθλια πολιτική της και τη ληστρική δραστηριότητα των
τραπεζών της, γίνονται σήμερα άθελά τους καταλύτης της εθνικής συμφιλίωσης.
122
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Οι βασιλόφρονες έχουν προ πολλού αγγίξει τα όρια της γραφικότητας. Όσοι από
αυτούς δεν έχουν πεθάνει, έχουν γεράσει. Ακόμα κι αν θέλουν να φωνάξουν "ψωμί κι
ελιά και Κώτσο βασιλιά", δεν μπορούν πλέον. Είναι τεχνικά αδύνατον. Φοράνε μασέλες
και δεν μπορούν να φωνάξουν. Το ανάλογο συμβαίνει και με την εκκλησιαστική
ΔΕΞΙΑ. Παραπαίει καθημερινά κάπου ανάμεσα στο "ροζ" και στο "μαύρο".
123
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Το πολιτικό παιχνίδι
Αυτός είναι ο στόχος. Ορίζουν έναν εχθρό, ο οποίος αφορά την κοινωνία στο
σύνολό της και είναι για παράδειγμα η τρομοκρατία και "παίζουν" το παιχνίδι της
δημοκρατίας των προσώπων. Μιας δημοκρατίας των ίδιων κομμάτων, των ίδιων
πολιτικών, των ίδιων χορηγών. Οι Αμερικανοί και το Κολέγιο θα ορίζουν τις ηγεσίες των
κομμάτων και απλά ο λαός με την ψήφο του επικυρώνει τις επιλογές τους. Η ΔΕΞΙΑ με
τον τρόπο αυτόν φιλοδοξεί να ελέγξει τα πάντα.
Είναι τόσο σίγουροι, που δεν σέβονται πλέον ούτε τα προσχήματα. Είναι τόσο
βέβαιοι για την ισχύ των Αμερικανών, που δεν διστάζουν να προκαλούν τον κόσμο.
Παντού ΔΕΞΙΟΙ χωρίς προκαλύμματα. Δίπλα στον ΔΕΞΙΟ Γιωργάκη, που παριστάνει
τον "σοσιαλιστή", βάζουν ως βασικό σύμβουλό του τον ΔΕΞΙΟ Γερουλάνο. Ένα γνήσιο
παιδί αυλοκολάκων του τέως βασιλιά. Δίπλα στην κομμουνίστρια Παπαρήγα βάζουν ως
εκπρόσωπο του ΚΚΕ την ΔΕΞΙΑ Κανέλη. Τα παιδιά των "παραθεριστών", των
δοσίλογων και των προδοτών έχουν χάσει κάθε μέτρο.
Όλα ένα παιχνίδι με επαγγελματίες νικητές, οι οποίοι δεν ανήκουν στον λαό.
Επαγγελματίες, που είναι "καταδικασμένοι" να μας κυβερνήσουν από την παιδική τους
ηλικία. Γεννημένοι "εκλεκτοί", όλοι τους ΔΕΞΙΟΙ. ΔΕΞΙΟΙ, όπως ο γιος του ΔΕΞΙΟΥ
124
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Το ανάλογο γίνεται και σήμερα. Τον δεξιό ΔΕΞΙΟ Βαρβιτσιώτη τον διαδέχθηκε ο
γιος του. Τον σοσιαλιστή ΔΕΞΙΟ Γεννηματά τον διαδέχθηκε η κόρη του. Οι πάντες
έχουν μπει σ' αυτό το παιχνίδι. Όλα κοινά σε ένα κοινό παιχνίδι. Κύριο κοινό
χαρακτηριστικό τους τα "πιστοποιητικά" της ΔΕΞΙΑΣ, που εκδίδει το Κολέγιο Αθηνών.
Από τη στιγμή που κυριάρχησε η Νέα Τάξη, ευνόητο είναι ότι θα άλλαζαν και οι
πρακτικές ελέγχου του λαού. Από τη στιγμή που κατέρρευσε το ανατολικό μπλοκ,
έπρεπε ν' αλλάξουν οι πολιτικοί "λόγοι" των κομμάτων. Δεν απέδιδε πλέον το παιχνίδι
της δήθεν ιδεολογικής σύγκρουσης. Το παιχνίδι των ΔΕΞΙΩΝ, που παρί σταναν είτε
τους Δεξιούς είτε τους σοσιαλιστές.
Όλοι είδαμε σχετικά πρόσφατα τον ΔΕΞΙΟ Βουλγαράκη να εκφράζει τον πολιτικό
του λόγο σαν αρχηγός κερκίδας και όχι ως πολιτικός. Γίνεται πολιτική συγκέντρωση και
κυρίαρχος δεν είναι ο πολιτικός λόγος του πολιτικού που την πραγματοποιεί, αλλά οι
γηπεδικές κραυγές του όχλου που τον υποστηρίζει. Αρένα έχει γίνει το πολιτικό
περιβάλλον που φιλοδοξεί να ελέγξει η ΔΕΞΙΑ.
Όμως, στις αρένες υπάρχουν πάθη και εκφράζονται προτιμήσεις. Προτιμήσεις, τις
οποίες ελέγχει το σύστημα. Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τις αρένες τις έφτιαξε το ίδιο
σύστημα, για να ελέγχει τους λαούς και όχι οι ίδιοι οι λαοί, για να καλύψουν κάποιες
ανάγκες τους. Τις αρένες τις έφτιαξε το σύστημα, για να δώσει πολιτική απόδοση στην
έννοια "άρτος και θεάματα" και να υπνωτίσει τον λαό. Να αποκτήσει ρόλο και το ίδιο,
ως διοργανωτής φιλολαϊκών θεαμάτων. Όταν μέσα στην αρένα κατορθώνει το σύστημα
και βάζει ακόμα κι αυτούς τους οποίους θα ψηφίσει ο κόσμος για να τον κυβερνήσουν,
τότε οι στόχοι του έχουν επιτευχθεί πλήρως. Ακόμα και η δημοκρατία πέφτει θύμα της
125
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Ταυτόχρονα όμως, εξαιτίας της ίδιας έρευνας της ίδιας εταιρείας, τα ποσοστά των
προτιμήσεων του λαού απέναντι στα ίδια πρόσωπα είναι ιδιαίτερα υψηλά. Βλέπουμε
ποσοστά δημοφιλίας ΔΕΞΙΩΝ πολιτικών, που ξεφεύγουν από τη λογική. Αυτά τα
ποσοστά είναι εκείνα τα οποία προκαλούν τη συσπείρωση που παγιδεύει τους πάντες
στα ίδια πράγματα, τα οποία και αμφισβητούν.
Πώς μπορεί να συμβεί αυτό το αντιφατικό; Πώς μπορεί δηλαδή ένας λαός να
αμφισβητεί πλήρως τα πολιτικά πρόσωπα και ταυτόχρονα να υποστηρίζει φανατικά τα
ίδια αυτά πρόσωπα; Πώς μπορεί να σκεφτεί κάποιος έναν λαό Αριστερό να παθιάζεται
τόσο πολύ με τους ΔΕΞΙΟΥΣ που τον κυβερνούν και με τους οποίους δεν έχει καμία
σχέση;
Αυτό είναι το όλο κόλπο της MRB. Μετατρέπει την πολιτική σύγκρουση σε παιχνίδι.
Μετατρέπει τη νίκη σε κυρίαρχο στόχο και δίνει στους πολιτικούς την ιδιότητα των
παικτών και στους πολίτες την ιδιότητα των οπαδών. Ο μόνος στόχος που υπάρχει για
τον "παίκτη" είναι η νίκη και τίποτε άλλο. Αυτή η ιδιομορφία του παιχνιδιού είναι που το
κάνει εκμεταλλεύσιμο για τους ΔΕΞΙΟΥΣ που μας κυβερνάνε. Γιατί; Γιατί η νίκη δίνει
χαρά και η ήττα λύπη.
Από αυτό το σημείο αρχίζουν τα άσχημα. Το παιχνίδι απευθύνεται καθαρά στα ζωικά
ένστικτα του ανθρώπου. Για τους ίδιους λόγους που, όταν ένας σκύλος κυνηγάει μια
γάτα, στο πέρασμά του παρασέρνει όλους τους σκύλους στη "μάχη" του, την οποία
μετατρέπει σε μάχη του "είδους" του, έτσι συμβαίνει και στο παιχνίδι.
126
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Από εκείνο το σημείο τα πάντα είναι εύκολα και "ρυθμίζονται". Οποιοδήποτε μίσος
υπάρχει στην κοινωνία μπορεί να γίνει εκμεταλλεύσιμο, γιατί μπορεί να "μαντρώσει"
αυτούς τους οποίους μισούν κάποιους άλλους. Αυτά τα οποία λένε οι αφελείς ότι τα
παιχνίδια ενώνουν τον κόσμο είναι αηδίες. Το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι, για
παράδειγμα, αγαπούν το ποδόσφαιρο, δεν σημαίνει ότι το ποδόσφαιρο ενώνει τον
κόσμο. Σημαίνει ότι οι άνθρωποι αγαπούν το συγκεκριμένο παιχνίδι, επειδή θέλουν να
υπάρχουν οι συνθήκες που τους δίνουν χαρά εις βάρος κάποιων άλλων.
Αυτή είναι η λογική του παιχνιδιού και αυτό εκμεταλλεύεται η ΔΕΞΙΑ, που ελέγχει
τον δικομματισμό. Στο παιχνίδι δεν υποστηρίζεις μόνον αυτόν που μπορεί να σου δώσει
χαρά με τη νίκη του. Υποστηρίζεις αυτόν που μπορεί με τη νίκη του να δώσει λύπη σ'
αυτόν που μισείς.
Τα πάντα στα παιχνίδια έχουν τη λογική του πολέμου. Στον πόλεμο ο καλύτερος
φίλος σου είναι ο εχθρός του εχθρού σου. Ένας άνθρωπος μπορεί να φανατιστεί με το
πιο αδιάφορο παιχνίδι της πιο αδιάφορης ομάδας, μόνον και μόνον αν δει αυτόν που
μισεί να κάνει επιλογή υπέρ κάποιου από τους αντιπάλους. Του αρκεί να εκδηλώσει τη
συμπάθειά του υπέρ του ενός και αυτός θα υποστηρίξει τον άλλο.
127
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
"Παίξε" για τον μαχαλά σου, για την κοινωνική σου τάξη, για τη φυλή σου, για την
ιδεολογία σου κλπ.. "Παίξε" για ν' αποδείξεις όχι μόνον την "ανωτερότητά" σου, αλλά
και την "ανωτερότητα" των ομοίων σου που παρακολουθούν από την κερκίδα και "επεν-
δύουν" σ' εσένα. Ο ένας βλάκας προβοκάτορας, που θα εκδηλώσει την υποστήριξή του
για βλακώδεις λόγους υπέρ του ενός αγωνιζόμενου, αμέσως θα συσπειρώσει τους
"άλλους" υπέρ του αντιπάλου του. Η συσπείρωση των πρώτων θα οδηγήσει σε
αντισυσπείρωση των υπολοίπων και το γήπεδο θα γίνει κόλαση. Με τον πιο απλό τρόπο
μπορεί κάποιος να προκαλέσει τα ένστικτα του ανθρώπου και να τον παρασύρει σε
αθλιότητες.
Αυτό είναι μια διαδικασία, η οποία δεν αφορά την ευφυΐα, ώστε να θεωρήσει
κάποιος ότι οι κουτοί άνθρωποι είναι αυτοί οι οποίοι τους αφορά. Είναι καθαρά ζωώδης
αντίδραση, που αφορά τους πάντες μηδενός εξαιρουμένου.
128
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
και υποσυνείδητα— αυτόν τον οποίο με την νίκη του θα "τιμωρήσει" με στεναχώρια τον
προβοκάτορα. Αυτό είναι φυσικό φαινόμενο, όπως είναι η βαρύτητα. Είτε έξυπνος είναι
κάποιος είτε βλάκας, όταν πέσει από μια πολυκατοικία, προς τα κάτω θα πάει και όχι
προς τα επάνω.
Οι ΔΕΞΙΟΙ πολιτικοί δεν έχουν πλέον την ανάγκη ν' αποδείξουν τίποτε και σε
κανέναν. Η ανωτερότητα ή η εξυπνάδα αποδίδεται στην παράταξη και αυτοί απλά
αντιπροσωπεύουν την παράταξη σε ένα "παιχνίδι". Δεν είναι ηγέτες, οι οποίοι προκύ-
πτουν μέσα από αξιοκρατικές διαδικασίες, οι οποίες ελέγχουν τις δυνατότητές τους ή τα
οράματά τους.
Γι' αυτόν τον λόγο οι σημερινοί ΔΕΞΙΟΙ αρχηγοί αναλίσκονται στη φιλολογία περί
παρατάξεων. Ο μόνος στόχος τους είναι να διχάσουν το κοινό ή να υπενθυμίσουν τους
διχασμούς του. Από εκεί και πέρα τα πάντα γίνονται αυτόματα και ερήμην τους. Μέχρι
και ο αμερικανοθρεμμένος και αγγλόφωνος Γιωργάκης επιχειρεί να μας δουλέψει.
Ψελλίζει κάτι ακατανόητα περί "Ντεξιάς" και "παρακράτους".
Αντιπαθείς τον Γιωργάκη, επειδή η λογική σού λέει ότι είναι παντελώς ανίκανος;
Αντιπαθείς τον γείτονά σου, επειδή η λογική σού λέει ότι είναι ένας βολεψιματάκιας, ο
οποίος έχει επενδύσει στον Γιωργάκη; Ψηφίζεις τον "Αντιγιωργάκη", απλά για να μην
βγει ο Γιωργάκης, ο οποίος με βάση την κρίση σου αντιπροσωπεύει ό,τι αντιπαθείς.
Ψηφίζεις τον ΔΕΞΙΟ "Αντιγιωργάκη", απλά για να τιμωρήσεις τον γείτονα. Δεν έχει
σημασία αν απέναντί του και στον ρόλο του "αντί" είναι η ΔΕΞΙΑ Ντόρα. Ακόμα κι ένα
πραγματικό γαϊδούρι να βάλεις "απέναντί" του, θα πάρει χιλιάδες ψήφους.
129
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Τα πάντα έχουν στηθεί σ' αυτήν τη λογική του "αντί". Στα ένστικτα που το
προκαλούν. Το σύνολο των δημοσκοπήσεων έχουν αυτόν τον στόχο. "Μετράνε"
συγκεκριμένα πράγματα, που ενεργοποιούν τα ένστικτα του λαού. Για παράδειγμα,
"μετράνε" τη δημοφιλία των πολιτικών γενικά. Αυτό, εκτός του ότι είναι λάθος και δεν
έχει νόημα, αφήνει "χώρο" και για παιχνίδια. Τι σημαίνει αυτό; Τι νόημα έχει να μπει η
Ντόρα σ' αυτήν τη μέτρηση, όταν αυτοί οι οποίοι καλούνται ν' αποφασίσουν αν τη
συμπαθούν ή όχι δεν θα την ψηφίσουν; Νόημα έχει να δει κάποιος τη δημοφιλία της
μέσα στον χώρο τον οποίον δραστηριοποιείται και άρα εκεί όπου λειτουργεί η λογική.
Νόημα έχει να δει κάποιος τη δημοφιλία της μέσα στη Νέα Δημοκρατία. Εκεί όπου
πρέπει οι όμοιοι ν' αποφασίσουν για τον ηγέτη τους.
Ενώ όμως δεν έχει νόημα αυτή η μέτρηση, έχει τεράστια απόδοση, γιατί αφήνει
χώρο για παιχνίδια. Γιατί ενεργοποιεί ένστικτα. Ποια ένστικτα; Αυτά των "άλλων".
Μπαίνει και ο απλός πολίτης στο παιχνίδι της νίκης. Συμμετέχει σε ένα παιχνίδι, του
οποίου την ουσία αγνοεί. Νομίζει, για παράδειγμα, ότι μπορεί με τη δημοσιοποίηση της
άποψής του να κάνει ζημιά στον αντίπαλο. Η μεγαλύτερη συμπάθεια του Γιωργάκη
προέρχεται από νεοδημοκράτες. Η μεγαλύτερη συμπάθεια της Ντόρας προέρχεται από
πασόκους, γιατί αυτό λέει το ένστικτο. Το ζωώδες ένστικτο του οπαδού και όχι η λογική
του πολίτη.
Απλά είναι τα πράγματα. Δημοφιλής στις τάξεις των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας
είναι ο Γιωργάκης, γιατί η ύπαρξή του στο αντίπαλο στρατόπεδο αυξάνει τις πιθανότητες
της νίκης τους. Δημοφιλής στις τάξεις των οπαδών του ΠΑΣΟΚ είναι η Ντόρα, γιατί το
μητσοτακαίηκο λειτουργεί διασπαστικά για το κόμμα και ως εκ τούτου μειώνει την
πιθανότητα επιτυχίας. Αν με τη γενική δημοφιλία εκλέχθηκε ο Γιωργάκης αρχηγός του
ΠΑΣΟΚ και η Ντόρα θέτει υποψηφιότητα για την αρχηγία της ΝΔ, υπάρχει πρόβλημα.
Ο πρώτος που πραγματικά έφαγε γλυκό "ψωμί" από τη λογική του στημένου "αντί"
ήταν ο Μητσοτάκης. Αυτός κατόρθωσε και έγινε αρχηγός μιας "παράταξης" που τον
μισούσε, μόνο και μόνο επειδή αυτή η "παράταξη" μισούσε ακόμα περισσότερο τον Αν-
δρέα. Ο πρώτος ηγέτης "παράταξης" στην ελληνική πολιτική ιστορία, τον οποίο
μισούσαν οι ίδιοι οι ψηφοφόροι του.
130
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Ποτέ και καμία ψήφο δεν πήρε ο Μητσοτάκης, επειδή κάποιοι τον αγάπησαν. Τις
ψήφους τις έκλεβε, εκμεταλλευόμενος το μίσος τους για τον Ανδρέα. Αυτό κάνουν και
σήμερα οι πολιτικοί μας. Χωρίς την παραμικρή αξία, χωρίς κανένα ιδιαίτερο πολιτικό
βάρος, κατορθώνουν και ενεργοποιώντας ένστικτα, μας κυβερνάνε.
Αυτό ήταν το ζητούμενο, γιατί, ξεπερνώντας το πρόβλημα της λογικής του "πολίτη
ψηφοφόρου", διαχειρίζονται την κατάσταση με τα ένστικτα του "οπαδού ψηφοφόρου".
Με τον τρόπο αυτόν μπορεί η ΔΕΞΙΑ οικογενειοκρατία να λειτουργήσει χωρίς
πρόβλημα. Αρκεί στον ΔΕΞΙΟ ηλίθιο, που παριστάνει τον ηγέτη, να σταθεί απέναντί του
ως αντίπαλος ένας άλλος εξίσου ΔΕΞΙΟΣ ηλίθιος. Αρκεί ο "δικός" μας ο ηλίθιος να
είναι κατά τη γνώμη μας καλύτερος από τον ηλίθιο των "άλλων".
Φτάσαμε στο σημείο οι υποτιθέμενοι ηγέτες να είναι κατώτεροι του μέσου πολίτη.
Γελάνε όλοι οι Έλληνες με τον Γιωργάκη και την ασχετοσύνη του, αλλά αυτός είναι
ακλόνητος στην ηγεσία του ενός πόλου του δικομματισμού. Γελάνε όλοι, γιατί
καταλαβαίνουν τις αδυναμίες του. Έγινε τίποτε επειδή κατάλαβαν ότι το "παιντί" είναι
για τα ιδρύματα και δεν μιλάμε για τα μη κερδοσκοπικά;
Στο σημείο αυτό μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης και τον λόγο που
αναφερθήκαμε στη λογική του παιχνιδιού και γιατί μιλήσαμε για κερκίδες ελεγχόμενες.
Δεν υπάρχει πρόβλημα πλέον με την ειδική προσωπική αξία αυτού που αγωνίζεται για
την εξουσία. Δεν υπάρχει πρόβλημα με την εμφανή αδυναμία του, ακόμα και σε σχέση
με τον πιο απλό πολίτη.
Πώς γίνεται αυτό; Είναι σαν να πηγαίνουν ποδοσφαιρόφιλοι άνδρες στο γήπεδο,
για να παρακολουθήσουν αγώνα ποδοσφαίρου των Special Olympics. Δεν τους
απασχολεί αν όλοι τους είναι αρτιμελείς και πιο καταρτισμένοι από αυτούς που
αγωνίζονται στο γήπεδο. Τους ενδιαφέρει η ομάδα τους να νικήσει την ομάδα των
άλλων. Τους ενδιαφέρει ο εκπρόσωπός τους να νικήσει τον εκπρόσωπο των άλλων.
131
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
ιδέες. Ζητά από αυτούς το κεφάλαιο, για να το διαχειριστεί. Απλά πράγματα. Αφού δεν
μπορείτε εσείς να μπείτε στο "ρινγκ", γιατί εγώ κληρονόμησα το "σκαμνάκι" του πατέρα
μου, δώστε μου τα "γάντια" για ν' αγωνιστώ. Πέστε μου τι θέλετε ν' ακούσετε και εγώ θα
βγω και θα τα πω. Θα βάλω το καλό μου το κουστούμι και θα πω αυτά που εσείς μου
δώσατε σε "σκονάκι".
Με τον τρόπο αυτόν η κοινωνία δεν αναζητά νέους ηγέτες από τις δυνάμεις της
κοινωνίας. Αναζητά ιδέες, για να τις παραδώσει στον "διορισμένο" ηγέτη της ΔΕΞΙΑΣ.
Γι' αυτόν τον ΔΕΞΙΟ αρκεί ν' αποδείξει ότι είναι "καλό" παιδί, για να διατηρήσει τη θέση
του. Θα σκουπίσει τον συνεδριακό χώρο, θα χορέψει με τους απόκληρους της
κοινωνίας και θα κάνει ποδήλατο με κίνδυνο —αν είναι ανισόρροπος— να σπάσει
κανένα χέρι.
Ακόμα κι αν οι ιδέες τις οποίες θα προβάλει δεν είναι καλές, δεν τις χρεώνεται ο
ίδιος. Τις χρεώνονται αυτοί οι οποίοι του τις έδωσαν. Ο χώρος του ΠΑΣΟΚ έχει το
πρόβλημα που δεν "γεννά" ιδέες και όχι ο "στείρος" ηγέτης του. Αυτός είναι ο άτυχος
που έχει τέτοιους οπαδούς και όχι αυτοί που έχουν τέτοιον ηγέτη. Αυτή είναι η
"συμμετοχική δημοκρατία" των "συμμετεχόντων" οπαδών. Ο Γιωργάκης τετραγώνισε τον
κύκλο.
Αυτή είναι η λογική της νέας πολιτικής κατάστασης. Αυτή είναι η λογική της νέας
ΔΕΞΙΑΣ. Η ΔΕΞΙΑ Ντόρα στηρίζει με όλα τα μέσα και όλους τους τρόπους τον ΔΕΞΙΟ
Γιωργάκη, γιατί φιλοδοξεί να δημιουργήσει συνθήκες "ντέρμπι". Το "ντέρμπι" των
"αιωνίων" και των επιγόνων τους. Το "ντέρμπι" των κουτσών κληρονόμων. Φιλοδοξεί να
γίνει πρωθυπουργός της χώρας μόνο και μόνο γιατί κάποιοι συμπολίτες μας βγάζουν
"σπυριά" και μόνον στην ιδέα ότι μπορεί αυτός ο τόπος κάποτε να πέσει στα χέρια του
Γιωργάκη και της μάνας του.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και από την άλλη πλευρά. Φιλοδοξεί ο Γιωργάκης να γίνει
πρωθυπουργός χάρη στις ψήφους αυτών που μισούν τη Ντόρα ή τον Κωστάκη. Αυτό το
οποίο έχει σημασία είναι ότι έτσι λειτουργεί η "δημοκρατία" της ΔΕΞΙΑΣ της Νέας
Τάξης. Η "συμμετοχική δημοκρατία" των διορισμένων ΔΕΞΙΩΝ —από τους
Αμερικανούς— ηγετών. Όποιος και να "διοριστεί" ν' αντιπροσωπεύσει τις "παρατάξεις",
τα ίδια πράγματα θα κάνει. Θα διοριστεί από τους γονείς του και τα αφεντικά τους και
μετά θα περιμένει τη νομιμοποίηση της λαϊκής ψήφου.
Ένα χάδι, είτε του Μπους είτε της Ολντμπράιτ, φτάνει για να πάρει το "χρίσμα" του
ηγέτη. Μια φωτογραφία με την Κοντολίσσα και αμέσως αποκτάται η "διεθνής
ακτινοβολία". Κάθε φορά που αντιμετωπίζουν προβλήματα, τρέχουν για φωτογραφίες.
Φτάσαμε στο σημείο η υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας να φάει "πόρτα" από μπράβο
του Πούτιν, γιατί αναζητούσε τρόπο να βγει μια φωτογραφία μαζί του. "Photo
132
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Παλαιότερα αυτό γινόταν κάθε τέσσερα χρόνια τις παραμονές εκλογών και μετά
γινόταν ανά εξάμηνο. Σε λίγο καιρό θα μιλάμε για πρωινές δημοσκοπήσεις και
βραδινές. Όσο περισσότερο αδιαφορεί ο κόσμος, τόσο πιο πολύ θα επιμένουν στο
"παιχνίδι".
Το θέμα τώρα για τον αναγνώστη είναι να καταλάβει πώς προτίθεται η ΔΕΞΙΑ να
αμυνθεί απέναντι σε μια διαρκώς διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια. Προσπαθεί να
δημιουργήσει νέα μερίδα ευνοημένων, ώστε να μεταλλαχθεί και πάλι. Από τους
133
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Τι αναζητούμε δηλαδή; Αναζητούμε πρώτα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της για να
επιτύχει τους στόχους της. Όσο κι αν ψάξει κάποιος, δεν μπορεί να βρει κάτι παραπάνω
από τις θέσεις εργασίας των ιδιωτικοποιημένων ΔΕΚΟ και των πολυεθνικών στην
ελληνική αγορά. Εκεί προσπαθεί ν' αναζητήσει συμμάχους, γιατί θεωρητικά είναι
εύκολο γι' αυτήν να το κάνει. Την βολεύει η διαφθορά, γιατί από τη μία της δίνει
πιστούς συμμάχους και "ομήρους" και από την άλλη διευκολύνει τον σχεδιασμό της
λεηλασίας των ΔΕΚΟ και της άλωσης της αγοράς από τις πολυεθνικές.
Ποιοι είναι οι σύμμαχοι της σημερινής ΔΕΞΙΑΣ; Ποιοι είναι οι σημερινοί ΔΕΞΙΟΙ;
Οι διεφθαρμένοι κρατικοί λειτουργοί και οι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες. Το λεγόμενο
κάποτε "σύστημα ΠΑΣΟΚ". Ένα σύστημα, το οποίο είναι σύστημα της ΔΕΞΙΑΣ, εφόσον
σ' αυτό συμμετέχουν ΔΕΞΙΟΙ και από τα δύο κόμματα και όχι μόνον από το ΠΑΣΟΚ.
Απλά το κάθε κόμμα έχει τους δικούς του ΔΕΞΙΟΥΣ μέσα σ' αυτόν τον μηχανισμό της
διαφθοράς.
Όμως, αυτοί εκ των δεδομένων δεν μπορούν να είναι πολλοί και ως εκ τούτου δεν
μπορούν ν' αποτελούν σοβαρά ερείσματα για την επιβίωση της ΔΕΞΙΑΣ. Έχουν τις
δυνατότητες να γίνονται χορηγοί του Κολεγίου, αλλά δεν έχουν τις δυνατότητες να
παρασύρουν τον λαό στα συμφέροντά τους. Να τον παρασύρουν σε συλλογικές
συμπεριφορές. Δυστυχώς γι' αυτούς δεν φτάνουν ούτε οι Παναθηναϊκοί ούτε οι
Ολυμπιακοί. Δεν μπορείς να δημιουργήσεις ΔΕΞΙΟΥΣ με μεταγραφές και
πρωταθλήματα.
134
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
άνεργη να θεωρείται προνόμιο, αλλά αυτό δεν είναι τόσο ισχυρό, ώστε να εξασφαλίσει
την κοινωνική συμμαχία που έχει ανάγκη η ΔΕΞΙΑ.
Η ΔΕΞΙΑ είναι πλέον μόνη της και στην κυριολεξία δεν έχει το παραμικρό έρεισμα
στην κοινωνία. Είναι τόσο ολιγομελής, που βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση απ' ό,τι
βρισκόταν προπολεμικά. Τότε υπήρχαν τουλάχιστον κάποιοι αφελείς κι αγράμματοι
κτηματίες, που πίστευαν στον κίνδυνο του κομμουνισμού και τη στήριζαν. Υπήρχαν και
κάποιοι άλλοι θρησκόληπτοι, που νόμιζαν ότι ήταν αμαρτία να μην υπακούν στη ΔΕΞΙΑ
Εκκλησία.
Όλοι αυτοί εύκολα ή δύσκολα οπλίζονταν και γίνονταν βίαιοι, για να υπερασπιστούν
τη ΔΕΞΙΑ. Σήμερα οι διεφθαρμένοι ΔΕΞΙΟΙ κινδυνεύουν από τους ίδιους τους νόμους
της ΔΕΞΙΑΣ. Σ' ό,τι αφορά την παρακρατική λειτουργία όλων αυτών, την έχουν
αναλάβει οι παντελώς ασήμαντοι "γνωστοί-άγνωστοι". Οι συνεργάτες του ΔΕΞΙΟΥ
αστυνομικού παρακράτους. Λειτουργούν κι αυτοί μέσα στα πλαίσια της Νέας Τάξης. Της
τηλεοπτικής Virtual Νέας Τάξης. Γίνονται βίαιοι ίσα-ίσα για να προλάβουν τις ειδήσεις
των οκτώ. Κάνουν προβοκάτσιες ίσα-ίσα για να δώσουν την ευκαιρία στους ΔΕΞΙΟΥΣ
πολιτικούς να βγουν στα δελτία και να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο.
Τώρα που η ΔΕΞΙΑ έχει απομονωθεί πλήρως από τον ελληνικό λαό, η κατάσταση
μοιάζει πραγματικά και απόλυτα με το 1944. Υπάρχει μια ολιγομελής ΔΕΞΙΑ της
Αθήνας και οι Αμερικανοί που την προστατεύουν. Η ΔΕΞΙΑ της Ντόρας, του Γιωργάκη
και των διαπλεκομένων. Η ΔΕΞΙΑ που παίρνει απευθείας εντολές από τις πρεσβείες των
ξένων. Η ΔΕΞΙΑ που ελπίζει σε "διορισμό" των παιδιών της μέσω των πρεσβειών.
135
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Όλοι είδαμε τι συνέβη στο πρόσφατο παρελθόν με τα δύο μεγάλα κόμματα της
ΔΕΞΙΑΣ. Ο Γιωργάκης διορίστηκε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ απ’ ευθείας από την
αμερικανική πρεσβεία. Εκεί βρισκόταν ο ίδιος, όταν ο Σημίτης δήλωνε την παραίτησή
του. Τα ανάλογα συμβαίνουν και με τη Ντόρα. Ο Καραμανλής αρνιόταν επίμονα να της
δώσει το υπουργείο εξωτερικών και αυτή απευθύνθηκε στους Αμερικανούς για να το
πάρει.
Γι' αυτό μιλάμε για επανάληψη των συνθηκών του 1944. Δεν σέβονται πλέον ούτε
τα προσχήματα. Όλα είναι φανερά. Δεν υπάρχει το ομιχλώδες περιβάλλον της
μεταπολίτευσης, όπου δεν φαινόταν ποιος ελεγχόταν από ποιόν. Δεν υπάρχει το
"χάσμα" μεταξύ κέντρου και επαρχίας, το οποίο επιβάρυνε αυτήν την "ομίχλη". Το
περιβάλλον, όπου οι πιο πιστοί δούλοι των Αμερικανών ήταν αυτοί οι οποίοι
εμφανίζονταν σαν αντιαμερικανοί. Σήμερα όλα αυτά δεν ισχύουν.
Σήμερα όποιος αποτελεί επιλογή των Αμερικανών, αυτός διαχειρίζεται την εξουσία.
Τα πάντα στο φως. Πηγαίνουν στην αμερικανική πρεσβεία και παίρνουν χρίσματα.
Όπως γινόταν προπολεμικά. Έκλεισε δηλαδή ένας κύκλος και φτάσαμε στην
επανάληψη των ίδιων δεδομένων. Η Ελλάδα και πάλι εμφανίζεται ως ένα απλό
προτεκτοράτο, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Η μόνη διαφορά είναι ότι υπάρχει
αντιστροφή δεδομένων.
Φιλοδοξεί με τον τρόπο αυτόν να δημιουργήσει μια τεράστια αστική Ελλάδα, ώστε
να μπορεί αυτή ν' αντέξει τους ΔΕΞΙΟΥΣ της Νέας Τάξης. Μια Ελλάδα, που θα έχει την
ίδια νοοτροπία, αλλά όχι την ίδια "επιτυχία" με τους πετυχημένους της Αθήνας. Το
"κήρυγμα" του παπά θα το αντικαταστήσει με τα ΜΜΕ σε ένα σύστημα που ο
χωροφύλακας νομίζει ότι ακόμα της ανήκει.
136
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Από εκεί και πέρα "επενδύει" στους ΔΕΞΙΟΥΣ της επαρχίας. Απλά αυτοί δεν θα
είναι οι κτηματίες ή οι άρπαγες του παρελθόντος, αλλά κάποιοι άλλοι απόλυτα όμοιοί
τους με άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Θα είναι οι μικροδιαπλεκόμενοι της επαρχίας
και όλοι οι διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι. Όλοι όσοι την έχουν ανάγκη, γιατί η
κλοπή τους τούς διατηρεί στην "ομηρία" της. Ελέγχοντας η ΔΕΞΙΑ το σύστημα
δικαιοσύνης, φιλοδοξεί να τους χρησιμοποιεί όλους αυτούς ως υποχείριά της με
φόβητρο την τιμωρία.
Αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό, όσο έξυπνο κι αν είναι στη σύλληψή του, δεν είναι
δυνατόν να λειτουργήσει επί μακρόν. Με αυτούς ως συμμάχους, η ΔΕΞΙΑ δεν μπορεί
να ελπίζει σε επιβίωση. Ο λαός είναι στο σύνολό του έξω από το παιχνίδι και η ΔΕΞΙΑ
είναι πολύ απομονωμένη και πολύ διεφθαρμένη για ν' αντέξει μια σοβαρή αντίδρασή
του.
Στην ίδια δυσχερή θέση έχει βρεθεί και το ΚΚΕ. Έχει απομονωθεί η ΔΕΞΙΑ, αλλά
έχει απομονωθεί και το ΚΚΕ. Παρ' όλο που έχει μπροστά του ένα ενιαίο ιδεολογικό
μπλοκ και ένα τεράστιο ποσοστό αμφισβήτησης και δυσαρέσκειας του κόσμου απέναντι
στα δύο κυρίαρχα κόμματα, δεν μπορεί να καρπωθεί το παραμικρό, όσο κι αν
προσπαθεί. Παραμένει σε ένα θλιβερό μονοψήφιο ποσοστό οπαδών.
Γι' αυτόν τον λόγο επιμένουμε να ισχυριζόμαστε ότι υπάρχει απόλυτη επανάληψη
των συνθηκών του 1944. Δεν είναι μόνον οι συνθήκες που επαναλαμβάνονται, αλλά και
οι συμπεριφορές. Το ΚΚΕ και πάλι προσπαθεί να μιμηθεί τον εαυτό του. Προσπαθεί και
πάλι να παίξει τον βρόμικο ρόλο του. Και πάλι βάζει το μερίδιό του για να το σώσει η
ΔΕΞΙΑ. Η μόνη διαφορά είναι ότι δεν υπάρχουν πλέον Ρώσοι για να του υποδείξουν τι
να κάνει. Το σημερινό ΚΚΕ είναι απόλυτα εξαρτώμενο από τη ΔΕΞΙΑ.
Είναι έτοιμο να κάνει οτιδήποτε του ζητηθεί, γιατί αλλιώς δεν επιβιώνει. Οι
Μοσχοβίτες "πατερούληδες" πέθαναν και ο κομμουνισμός έχει "σβήσει" από τον
παγκόσμιο ιδεολογικό χάρτη. Κομμουνιστικό κόμμα επιβιώνει μόνον στην Ελλάδα και
137
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
αυτό εξαιτίας της ανάγκης της ΔΕΞΙΑΣ. Το ΚΚΕ δίνει τον υπέρτατο αγώνα της
επιβίωσης. Προσπαθεί να επιβιώσει έστω και "μπρούμυτα", μη έχοντας όμως αυτήν τη
φορά κάποιον ρωσόφωνο να του το υποδείξει.
Οι συνεργάτες της ΔΕΞΙΑΣ σήμερα είναι περισσότερο αδύναμοι από ποτέ. Γιατί;
Γιατί ακόμα κι αυτό το θλιβερό ποσοστό που τους διατηρεί στη Βουλή το διατηρούν
εξαιτίας κρατικών χρημάτων. Το ΚΚΕ αυτήν τη στιγμή επιβιώνει ως "βιομηχανία"
βολεμάτων και διορισμών "συντρόφων". Εκτός κάποιων αμετανόητων σταλινικών
γερόντων, οι οποίοι για προσωπικούς λόγους αρνούνται να παρακολουθήσουν τα
συμβαίνοντα, όλοι οι υπόλοιποι παριστάνουν τους οπαδούς μιας νεκρής ιδεολογίας εκ
του πονηρού.
Το ΚΚΕ επιβιώνει στην κυριολεξία σήμερα εξαιτίας της ΔΕΞΙΑΣ, η οποία του
επιτρέπει αυτά τα βολέματα. Της ΔΕΞΙΑΣ, η οποία του δίνει καίρια και άρα υψηλόμισθα
πόστα σε όλα τα συνδικαλιστικά όργανα. Πόστα σε ποσοστά, τα οποία δεν
ανταποκρίνονται στην εκλογική του βάση. Αν για τον οποιονδήποτε λόγο το ΚΚΕ χάσει
την παράνομη κρατική χρηματοδότηση και τη ΔΕΞΙΑ "πριμοδότηση" στους διορισμούς,
θα διαλύσει.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ο ρόλος του ΚΚΕ σήμερα είναι να "καπελώνει" κάθε
μορφή λαϊκής αντίδρασης. Η προσπάθεια μάλλον να "καπελώσει", γιατί έτσι κι αλλιώς
δεν το καταφέρνει, εφόσον το αντιπαθεί ο δημοκρατικός λαός. Έστω όμως κι έτσι τη
δουλειά του την κάνει σε ένα βασικό επίπεδο. Τι κάνει; Όλη του η δουλειά είναι να
εντοπίζει πρώτο τα κοινωνικά προβλήματα και να "τρέχει" πρώτο να τα διαδηλώσει. Η
δουλειά του είναι να προλαβαίνει τους άλλους.
Γιατί; Γιατί έχει περισσότερη "ευαισθησία" από τα υπόλοιπα κόμματα; Όχι βέβαια.
Αυτό το κάνει γιατί με την ενέργειά του αυτήν εμποδίζει τους απλούς πολίτες να
διαμαρτύρονται και να βγαίνουν στους δρόμους. Όπου φτάνει το ΚΚΕ, φεύγουν οι
πολίτες. Δεν θέλουν οι πολίτες να βρεθούν ξαφνικά υπό τις "σημαίες" του ΚΚΕ. Δεν
θέλουν οι σημερινοί πολίτες να γίνουν οι νέοι "Ελασίτες" του και να το αφήσουν να
διαπραγματευτεί τα προβλήματά τους.
138
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Αυτό βολεύει τη ΔΕΞΙΑ και σ' αυτό το σημείο της είναι πολύτιμο το ΚΚΕ. Τα δύο
μεγάλα κόμματα δυσαρεστούν τον κόσμο, αλλά δεν τον βρίσκουν μπροστά τους. Δεν
τον βρίσκουν μπροστά τους στους δρόμους να διαδηλώνει και άρα ν' αποκαλύπτει τη
σημερινή κατάσταση. Το ΚΚΕ "καταλαμβάνει" τους δρόμους και καθηλώνει τους πολίτες
στον καναπέ, για να τους κάνει θύματα της προπαγάνδας των ΜΜΕ της ΔΕΞΙΑΣ. Ο
κόσμος δεν βγαίνει στην "αντίσταση" της διαμαρτυρίας, γιατί απλούστατα δεν θέλει να
βρεθεί και πάλι υπό την "ηγεσία" των αμετανόητων "Σιάντων".
Χωρίς όμως "αντίσταση" δεν παράγονται ηγέτες του λαού. Δεν παράγονται "Άρηδες"
με νέες προτάσεις και νέες στρατηγικές για τους κοινωνικούς αγώνες. Μία είναι η
"στρατηγική" των κοινωνικών αγώνων και αυτή καθορίζεται από τον Περισσό. Από τους
ανθρώπους που λάτρεψαν την κοινωνία των "πατερούληδων" και των γκούλαγκ.
Αυτοί, ακόμα και με τη βία εμποδίζουν στον οποιονδήποτε διαδηλωτή να γίνει ένας
νέος "Άρης" και να ζητήσει από τον διαμαρτυρόμενο λαό να τον ακούσει. Αυτή είναι η
"περιφρούρηση" που παρέχει το ΚΚΕ στις πορείες διαμαρτυριών. Να μην ακουστεί
τίποτε διαφορετικό από τα προσυμφωνημένα μεταξύ του ΚΚΕ και της ΔΕΞΙΑΣ. Να μην
ξεχωρίσει κάποιος ανένταχτος στα κόμματα πολίτης και γίνει επικίνδυνος για τα κοινά
συμφέροντά τους. Αυτά "περιφρουρεί" το ΚΚΕ και όχι τις πορείες. Βία στις πορείες
υπάρχει μόνον όταν αυτό βολεύει το ΚΚΕ και τη ΔΕΞΙΑ. Συνθήματα υπάρχουν στις
πορείες μόνον αυτά που αποφασίζουν οι σοφοί του ΚΚΕ.
Αυτές είναι οι υπηρεσίες που προσφέρει το ΚΚΕ στη ΔΕΞΙΑ. Ταυτόχρονα το ΚΚΕ
ελέγχει και τον πανεπιστημιακό χώρο. Τον χώρο τον οποίο φοβάται η ΔΕΞΙΑ, γιατί από
εκεί μπορεί να έρθει μεγάλη αντίδραση και άρα κίνδυνος ανατροπής. Μέσα στον
πανεπιστημιακό χώρο οι Κνίτες λειτουργούν όπως οι πατέρες τους στις φυλακές.
139
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Εξαιτίας αυτών των αναγκών του το ΚΚΕ μάχεται τώρα ν' αλλάξει το "προφίλ" του.
Δεν θέλει να φαίνεται η συνεργασία του με τη ΔΕΞΙΑ. Δεν θέλει να φαίνεται ως ο
πολιτικός φορέας μιας χρεοκοπημένης ιδεολογίας. Δεν θέλει να φαίνεται ότι επιβιώνει
για λόγους που εξυπηρετούν συμφέροντα τρίτων. Δεν θέλει να φαίνεται ότι Κολέγιο
Αθηνών και Περισσός είναι οι δύο όψεις του ιδίου ΔΕΞΙΟΥ νομίσματος.
Γνωρίζει ότι ο λαός δεν το συμπαθεί και γνωρίζει ότι αυτή η μη συμπάθεια μπορεί
πολύ εύκολα να γίνει αντιπάθεια, όταν συνδεθεί με τα βολέματα και τα κρατικά
χρήματα. Εύκολα ο λαός αντιπαθεί έναν πολιτικό φορέα ιδεολογικά "νεκρό", ο οποίος
του κοστίζει δισεκατομμύρια ετησίως, απλά και μόνον επειδή είναι αναγκαίος στη
ΔΕΞΙΑ.
Γι' αυτόν τον λόγο το ΚΚΕ σήμερα προσπαθεί να μην προκαλεί τουλάχιστον στο
επίπεδο της εικόνας. Γι' αυτόν τον λόγο έβαλε στην άκρη τους προκλητικούς
"δημοκράτες" καπεταναίους του εμφυλίου. Δεν υπάρχει σήμερα ο ιδεολογικός
δικομματισμός, που να δίνει νόημα ύπαρξης στον "κομμουνισταρά" Φλωράκη.
Δεν τρομάζει κανέναν δημοκράτη η παρουσία του σταλινικού καπετάνιου και δεν
δίνει άλλοθι σε κανέναν ΔΕΞΙΟ να τρομοκρατεί τον κόσμο με τέτοιου είδους
δογματικούς κομμουνιστές. Το μόνο που κάνει ένας τέτοιος σταλινικός "δεινόσαυρος"
είναι να θέτει υπό αμφισβήτηση την κρατική χρηματοδότηση του κόμματος.
Πού εξυπηρετεί τη ΔΕΞΙΑ το σημερινό απρόσωπο ΚΚΕ; Την εξυπηρετεί στο γεγονός
ότι μπορεί να εκφράσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, χωρίς να κάνει πολιτικές "εισπράξεις" και
άρα χωρίς ν' απογυμνώνει από ψηφοφόρους τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα της
ΔΕΞΙΑΣ. Ενώ δηλαδή μπορεί με τη γνώση του πάνω στον ιμπεριαλισμό και τα
κοινωνικά προβλήματα να εκφράσει την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού,
δεν μπορεί αυτό να το μεταφράσει σε ψήφους.
140
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Είναι ο ευνούχος ειδήμων του σεξ. Όσο καλά κι αν τα λέει, δεν μπορεί να
προχωρήσει στο δια ταύτα. Δεν μπορεί να διεκδικήσει θέση στο όποιο "κρεβάτι" της
εξουσίας. Δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί τις όποιες γνώσεις του, γιατί δεν τον βοηθά η
φύση του. Η νεκρή ιδεολογικά "φύση" του. Γι' αυτόν τον λόγο ταυτόχρονα φωνάζει
αλλά και κρύβεται. Αλλάζει τη "βιτρίνα" του, για να μην προκαλεί τον κόσμο,
προσπαθώντας να επιβιώσει.
Γι' αυτόν τον λόγο εκπροσωπείται στα ΜΜΕ από τη ΔΕΞΙΑ Κανέλη. Η Κανέλη
εκφράζει έναν λόγο "συμβατό" στα αυτιά του κόσμου και ο οποίος δεν έχει τις γνωστές
"κορώνες" των παραδοσιακών ΚΚΕδων της "καθοδήγησης". Για τον ίδιο λόγο το ΚΚΕ
εφεύρε το ΠΑΜΕ. Για να μην προκαλεί τον λαό. Με τις κόκκινες σημαίες δηλώνει την
παρουσία του στις διαδηλώσεις, αλλά λείπουν τα σύμβολα που εκνευρίζουν τους πάντες
και μπορεί να τύχουν μαζικών διαμαρτυριών και αντιδράσεων.
Όλοι είδαμε τι συνέβη πρόσφατα. Πήγαν στελέχη του ΚΚΕ σε εκδήλωση για τη
μνήμη του Καραμανλή. Άνθρωποι του ΚΚΕ εκθείασαν την προσωπικότητα του ηγέτη της
ΔΕΞΙΑΣ. Εκθείασαν την προσωπικότητα του φυσικού ηγέτη της παράταξης, την οποία
υποτίθεται μισούσαν. Τις ίδιες μέρες όμως πέθανε και ο Φαράκος και δεν βρήκε το
ΚΚΕ ούτε μια λέξη συμπάθειας να πει για τον θανόντα. Δεν βγήκε να πει το παραμικρό
για έναν άνθρωπο, που ήταν στέλεχός του επί χρόνια. Το μικρόψυχο ΚΚΕ, που δεν
συγχωρεί. Το "δημοκρατικό" ΚΚΕ, που δεν αντέχει τη διαφωνία. Το θλιβερό
υποκατάστημα της ΔΕΞΙΑΣ.
141
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
αντιμετωπίσει έστω και με μεγάλο ρίσκο την κατάσταση. Ποια είναι τα δεδομένα; Η
μεγάλη αποχή του κόσμου από τα στημένα παιχνίδια του δικομματισμού. Η λειψανδρία
της ΔΕΞΙΑΣ. Σε μια εποχή δύσκολη γι' αυτήν, έχει την ατυχία να διαχειρίζονται το
μέλλον της "Γιωργάκηδες".
Όλοι αυτοί δεν μπορούν να πείσουν κανέναν και για τίποτε. Δεν μπορούν να
παρασύρουν τον λαό σε διχασμό με βάση ψευδοϊδεολογικά διλήμματα. Ο κόσμος δεν
"τσιμπάει" πλέον στα διχαστικά τους μηνύματα. Δεν μπορούν οι όμοιοι να πείσουν τον
κόσμο ότι είναι διαφορετικοί. Δεν μπορούν ν' αποκτήσουν "επαφή" με τον κόσμο. Δεν
μπορούν να "καπελώσουν" τα δημοκρατικά αισθήματα του λαού. Δεν μπορούν να
πάρουν ρόλους, είτε αυτοί οι ρόλοι είναι φασιστικοί είτε δημοκρατικοί.
Η κατάσταση δηλαδή είναι απόλυτα όμοια μ' αυτήν που επικρατούσε το 1944. Από
τη μία πλευρά υπάρχει ο λαός και από την άλλη οι διορισμένοι "εκλεκτοί" των
ιμπεριαλιστών. Καμία επαφή μεταξύ τους. Σε άλλον κόσμο ζουν οι μεν και σε άλλον οι
δε. Τι απομένει λοιπόν; Να ξαναπαίξουν ένα παιχνίδι, το οποίο έχει ξαναπαιχτεί. Να
παίξουν το "χαρτί" του βασιλιά. Να τον εμφανίσουν, ώστε να διχάσουν εκ νέου τον λαό.
Να επιτρέψουν στη ΔΕΞΙΑ να ξαναμοιράσει την "τράπουλα". Να πάψουν τα δύο μεγάλα
κόμματα να εμφανίζονται σαν φορείς ιδεολογιών και να πάρουν ρόλο στο θέμα της
μοναρχίας.
142
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
Αυτό είναι το μόνο που τους απομένει σε ένα παιχνίδι το οποίο δείχνει χαμένο γι'
αυτούς. Γι' αυτόν τον λόγο έχουν αρχίσει κάποιες δειλές προσπάθειες. Γι' αυτόν τον
λόγο θα πρέπει να περιμένουμε από τον Τέως να επισκέπτεται την Ελλάδα όλο και πιο
τακτικά. Για το Πάσχα του 2007 μαθαίνουμε ότι θα βρίσκεται στην Καστοριά.
Αυτά όμως είναι επικίνδυνα παιχνίδια και όποιος τα επιχειρεί θα πρέπει να γνωρίζει
ότι βάζει το κεφάλι του στον "τορβά", όπως έλεγαν και οι παλαιότεροι. Όταν επιχειρείς
να διχάσεις τον λαό, ρισκάροντας εμφυλιοπολεμικές συγκρούσεις, δεν μπορείς να
περιμένεις έλεος σε περίπτωση που αυτός ο λαός καταλάβει τι συμβαίνει.
Ο Τέως πρέπει να γνωρίζει ότι επιβιώνει εξαιτίας της μεγαλοψυχίας του λαού. Την
εξάντλησε αυτήν την μεγαλοψυχία με το να επιβιώνει πλούσια και να τρώει τα
"κλοπιμαία" των προγόνων του. Ακόμα ζει πλούσια, επειδή η μάνα του πουλούσε παιδιά
Ελλήνων. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάει, γιατί πολλοί δεν μπορούν να το ξεχάσουν
ακόμη. Αν συνεχίσει τις επισκέψεις του με στόχο την ανατροπή του Πολιτεύματος, θα
πρέπει να γνωρίζει ότι το Σύνταγμα είναι πολύ βίαιο στην περίπτωση που θα πρέπει να
αυτοπροστατευτεί.
Οι εχθροί του, τόσο στο τοπικό επίπεδο των δοσίλογων που μας κυβερνούν με
"ραβασάκια" της αμερικανικής πρεσβείας όσο και στο επίπεδο των ιμπεριαλιστών, είναι
πραγματικά ασήμαντοι. Οι ΔΕΞΙΟΙ κατόρθωσαν —γιατί περί κατορθώματος πρόκειται—
143
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
να είναι πιο λίγοι από ποτέ. Κατόρθωσαν, αυτοί οι οποίοι εκμεταλλεύονται μια
ολόκληρη Ελλάδα, να χωράνε σε ένα-δύο προάστια της Αθήνας.
Ένα "φτάρνισμα" του λαού αρκεί για να τους διαλύσει. Δεν χρειάζεται καν να τους
πολεμήσει. Αυτό το οποίο για τον Άρη φαινόταν εύκολο, αλλά απαιτούσε σφαίρες και
βόμβες, σήμερα γίνεται με μερικές καρπαζιές. Οι σύγχρονοι ΔΕΞΙΟΙ ούτε τη βία δεν
αξίζουν πλέον. Οι περισσότεροι είναι του επιπέδου "πάμε πλατεία". Ήταν που ήταν
παιδιά δειλών, σήμερα έχουν υποστεί και τη "μαλάκυνση", λόγω των σπουδών τους στα
αγγλοσαξονικά "κολαστήρια".
Το ίδιο αδύναμοι είναι και οι Αμερικανοί που τους προστατεύουν. Δεν έχουν καμία
σχέση με τους παντοδύναμους Βρετανούς της προηγούμενης εποχής. Ο σχεδιασμός
της Νέας Τάξης αποδεικνύεται πέρα για πέρα αποτυχημένος και δεν μπορεί να
επιβιώσει. Το χειρότερο όμως είναι ότι έχει αλλάξει το κυρίαρχο κεφάλαιο των
ιμπεριαλιστών και αυτό ευνοεί την Ελλάδα. Η Νέα Τάξη στηρίζεται στο άυλο κεφάλαιο
της γνώσης και η Ελλάδα σ' αυτόν τον τύπο του κεφαλαίου είναι απλά μια υπερδύναμη.
Το μέγεθος απλά δεν έχει σημασία. Η πιο μικρή σπίθα φωτιάς μπορεί να κάψει
έναν ολόκληρο Πλανήτη. Η Ελλάδα είναι μια τέτοια σπίθα, που μπορεί να κάψει την
αυτοκρατορία της Νέας Τάξης. Ταυτόχρονα όμως μπορεί να δημιουργήσει έναν νέο
κόσμο χωρίς πρόβλημα, εξαιτίας του μεγέθους της. Ένας μικρός σπόρος αρκεί, για να
καλυφθεί με ζωή ένας ολόκληρος Πλανήτης. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει σπίθα και
σπόρος μαζί.
Η ευκαιρία του ελληνικού λαού είναι τώρα. Τρίτη και φαρμακερή για τους εχθρούς
του. Πρέπει ν' αποκτήσουμε κοινούς εθνικούς στόχους και να επαναλάβουμε τους
άθλους του παρελθόντος μας. Του μακρινού αλλά και του πρόσφατου. Πρέπει εμείς οι
Έλληνες να βρούμε λόγους ν' αγαπηθούμε μεταξύ μας και όχι το αντίθετο. Τώρα είναι
144
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
ευκαιρία, γιατί έχουν αμβλυνθεί τα πάθη. Οι παλαιοί ΔΕΞΙΟΙ δοσίλογοι έχουν πεθάνει
και οι νεότεροι της μεταπολίτευσης έχουν βγει στη σύνταξη. Τα παιδιά όλων αυτών
βρίσκονται στα ίδια οικονομικά αδιέξοδα με αυτά των υπολοίπων Ελλήνων.
Δεν υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα εκείνα τα συλλογικά συμφέροντα, που μπορούν
να διχάσουν τον λαό. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων υποφέρει από τη
φτώχεια και οι ελάχιστοι που επωφελούνται της κατάστασης αυτής δεν συμπληρώνουν
ούτε στατιστικό μέγεθος. Από την άλλη πλευρά είναι ευκολότερη και η συνεννόηση
μεταξύ μας. Οι Έλληνες σήμερα είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Πιο
μορφωμένοι από ποτέ. Σε καλύτερη πνευματική κατάσταση ακόμα και από τους λαούς,
οι οποίοι θεωρητικά κυριαρχούν στον κόσμο.
Οι Έλληνες έχουν ραντεβού με την Ιστορία και αυτήν τη φορά κανένας δεν θα
μπορέσει να τους εμποδίσει να φτάσουν στην ώρα τους. Όλοι οι Έλληνες εκεί θα είναι.
Όλοι οι Έλληνες οι οποίοι κάποτε εξέπληξαν τον κόσμο, που τόλμησαν να τα βάλουν
με αυτοκρατορίες. Ο Λεωνίδας, ο Θεμιστοκλής, ο Αλέξανδρος, αλλά και οι νεότεροι.
Άλλωστε το ραντεβού έχει "κλειστεί" μισό αιώνα νωρίτερα από τον μεγάλο Άρη…
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
http://www.ydrohoos.gr
http://www.eamb.gr
http://eamb-ydrohoos.blogspot.com
145