Professional Documents
Culture Documents
6Сүүний салбарын өнөөгийн байдалд өгөх дүн шинжилгээ
6Сүүний салбарын өнөөгийн байдалд өгөх дүн шинжилгээ
дүн шинжилгээ
Сүүний салбарын өнөөгийн байдалд өгөх дүн шинжилгээ
Хагас суурин хэлбэрийн 10-40 Суурин газрын ойролцоо бүс нутагт газар
саалийн үнээ бүхий фермерийн ж тариалан-мал аж ахуй хосолсон аж ахуйг
ахуй сүүлийн жилүүдэд олноор өргөнөөр сурталчлах, технологи
бий болох хандлагатай байна дамжуулах үйл ажиллагааг нэвтрүүлэх
Хоногт Жилд
Зөвлөмж хэмжээ 350 гр-9 сар 140.8 кг
495 гр-3 сар
Улсын хэмжээнд 1010.1 мян.л 368.7 сая л
Улаанбаатар хотод 372.6 мян.л 136.6 сая л
Хүн амын жилийн өсөлт Улсын хэмжээнд -2.3-2.5 %
Улаанбаатарт-8.0-10.0 %
"Хүн амын хоол тэжээлийн байдал"-ын талаар 2004 онд явуулсан үндэсний хэмжээний
судалгааны дүнгээс үзэхэд сүү, сүүн бүтээгдэхүүний хэрэглээ 1999 оныхоос багассан
байна. Харин хөдөө аж ахуйд үйлдвэрлэсэн сүүг үйлдвэрийн аргаар боловсруулах хэмжээ
сүүлийн 5 жилд тогтмол өсч байгаа хэдий ч сүү, цагаан идээний үйлдвэрлэлд үндэсний
уламжлалт аргаар бэлтгэсэн бүтээгдэхүүн зонхилох байр эзэлсэн хэвээр байна.
Манайхны сүүний хэрэглээ их биш. Цай сүлэх, хүүхдийн тэжээл төдийхнөөр хяз
гаарлагддаг байсан цаг саяхан. Олон улсын сүүний холбоо, Дэлхийн хүнс, хөдөө аж ахуйн
байгууллага “Азид үйлдвэрлэсэн нэг аяга сүүг Азийн хүүхэд бүрт өгье” гэж гишүүн
орнууддаа уриалж, монголчууд ч энэ санаачилгад нэгдэн “Нэг аяга сүүг Монголын хүүхэд
бүрт” гэж сүүний хэрэглээг дэмжих үйл ажиллагааг дөрвөн жилийн өмнөөс
эрчимжүүлжээ. Таны хүүхэд 200 грамм сүү ууснаар уургийн 35, кальцийн 55 хувиа нөхөж
авахаас гадна аминдэмээр тэжээгдэнэ гэж сурталчилж байлаа. Удалгүй дунд сургуулийн
“Үдийн цай” хөтөлбөрт түлхүү оруулж өгсөнөөр уг бүтээгдэхүүний эрэлт эрс нэмэгджээ.
Хүн өдөрт нэг аяга сүү уувал хоногийнхоо кальцийг бүрэн нөхөж чаддаг гэсэн судалгаа
бий. Сүү, цагаан идээ нь уураг, амин хүчил, тос, нүүрс ус, эрдэс бодис ихээхэн агуулдаг
болохыг мэдсэнээс хойш хүмүүс хэрэглээгээ “цагааруулж” эхэлсэн гэж болно.
Манай улсын сүү, сүүн бүтээг дэхүүний зах зээлийн багтаамж жилд 403 сая литр гэнэ.
Энэхүү хэрэгцээнийхээ 27 хувийг л өөрсдөө хангаж үлдсэнийг нь импортолсоор байна.
Импортын хуурай сүүний 92 хувийг ОХУ, БНСУ, Шинэ Зеланд улсаас, шингэн сүүг бараг
100 хувь ОХУ-аас авч байгаа аж. Өнгөрсөн онд манай хилээр 36 сая литр сүү, сүүн
бүтээгдэхүүн орж ирснээс 100 гаруй тонн шар сүү, 330 тонн аарц, бяслаг, 100 тонн
цөцгийн тос, 3500 тонн хуурай сүү эзэлж буй. Үүнээс үзвэл сүү, сүүн бүтээгдэхүүний
томоохон үйлдвэрлэгчдийн хэрэглэдэг хуурай сүү нь импортод ихээхэн жин дарж байна.
Ерээд оноос өмнөх 19000 мянган саалийн үнээтэй 40 механикжсан ферм нь эдүгээ 27500
саалийн үнээтэй 350 ферм болсон ч өсөн нэмэгдэж буй хүн амынхаа сүүний хэрэгцээг
хангаж дийлэхгүй байна. Тодруулбал, арван тонноос дээш хүчин чадалтай 11, 5-10 тонн
хүртэлх хүчин чадалтай дөрөв, 1-5 тоннын 10 үйлдвэр, жижиг 80 цех (50-1000 литрийн)
ажиллаж буй аж. Нэг хүнд ногдох сүү, сүүн бүтээгдэхүүний хэрэглээ хоногт 430 грамм
буюу жилд 157 кг гэж тогтоосон байдаг. Гэвч одоо нэг хүнд ногдож буй сүүний хэмжээ
жилд 85.2 кг байгаа нь хэрэглэвэл зохих хэрэгцээнийхээ талтай нь тэн цэж байна. Харин
хө- дөөний хүн жилд 261.6 кг сүү хэрэглэдэг аж. Үүнээс үзэхэд хот хүн амын сүүний
хэрэглээ хөдөөгийнхөөс дөрөв дахин бага, хангамж нь ч тогтворгүй байгаа юм. Тиймээс
нийт хүн амын тал нь амьдарч буй суурин газрын иргэдийг сүү, сүүн бүтээгдэхүүнээр
хангах хүчин чадалтай сүүний үйлдвэрийг дэмжих шаардлагатай байна.
Монгол Улс өнгөрсөн оны эцэст 36 сая толгой мал тоолуулсны 13,1 сая нь саалийн үнээ
аж. Үүнээс 40 гаруй хувь нь эх мал бөгөөд саалинд хамрагдсан малын тоо 7.4 сая толгой
байна. Тэдгээрээс 600 орчим сая литр сүү авна гэж тооцоолоод буй аж. Нийт нөөцийнхөө
65 хувийг үнээнээс сааж авдаг байна. Монголчууд хонь, ямааны сүүгээр ихэвчлэн ааруул
бяслаг хийдэг. Харин ингэ, гүүний сүүгээр хоормог, айраг, саам хийж эмчилгээ сувилалд
ашигладаг. Сүү бол улирлын чанартай эмзэг бүтээгдэхүүн. Гэвч зуны улирлаас бусад үед
сүүгээ хангалттай хэрэглэх боломж бий юү. Манай улсын сүүний нийт үйлдвэрлэлийн 80
гаруй хувь нь зуны улиралд буюу таваас есдүгээр сард явагддагаас болж үйлдвэрт
нийлүүлэгдэж буй түүхий сүүний үнэ харилцан адилгүй байдаг. Зуны улиралд сүүний
гарц, хэмжээ нэмэгддэг боловч газар дээр нь хөргөх, хадгалах боломж муу байдаг нь
чанарт сөрөг нөлөө үзүүлдэг аж. Тиймдээ ч сүүний үнэ өвлийнхөөс 2,5 дахин буурч,
борлуулалт ч эрс багасдаг байна.
Иргэд өдөр бүр 1800 төгрөгийн үнэтэй сүү худалдаж аваад байх боломж бага тул өнөөх л
хуурай сүүгээ хэрэглэдэг байна. Хөдөө орон нутгийн иргэд сүүгээ төв суурин газар
борлуулъя гэхээр тээврийн зардал өндөр, тогтсон үнэ байхгүй, хадгалалт, чанарын эрүүл
ахуйн шаардлага хангадагг үй аж. Тиймээс удаан хадгалагдах бүтээгдэхүүн болох ааруул,
ээзгий, өрөм, тос хийх нь түгээмэл.
Сүүний худалдаачид зориулалтын бус саванд юүлж галт тэргээр зөөн авчран олны хөлийн
тоосон дунд сүүгээ борлуулдаг нь эрүүл ахуйн шаардлагад нийцдэггүй. Тиймээс
жижиглэнгийн худалдааг хянах төрийн бодлого зайлшгүй хэрэгтэй байна. Дөнгөж саасан
сүүг хоёр цагийн дотор дөрвөн хэм хүртэл хөргөвөл 48 цаг хадгалж болох төдийгүй
бактериа өөрөө устгах чадвартай байдаг аж. Цаашид импортын түү хий эдийн хараат
байдлыг арилгах зорилгоор дотоодод хуурай сүүний үйлдвэр барих, удаан хадгалагддаг
сүүн бүтээгдэх үүний үйлдвэрлэлийг хөгж үүлэх, шинээр байгуулах, сүүний чиглэлийн
фермерийн аж ахуйг хөгжүүлж сүүний гарцыг нэмэгдүүлэх, малчид, фермер,
үйлдвэрлэгчдийн хоршин ажиллах арга хэлбэрийг бий болгох талд илүү анхаараасай.
Гадагш урсаж буй импортын зардлыг дотооддоо хумих боломж нь сүүний фермерүүдийг
хөгжүүлэх гэдэгтэй мэргэжилтгүүд санал нийлэх биз ээ. Ингэж чадвал монголчууд
дотоодынхоо сүүний хэрэгцээг хангах боломж нээгдэнэ.
О.БАТ-УНДРАХ