5117_1

http://digital.lib.auth.gr/record/140741

The physical item is part of Aristotle University of Thessaloniki Libary Collection.

This digital representation of the original is made available to the public, under the
Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
Ε1Κ0Ν0ΓΡΑΦΗΜΙΪΝ0Ν

ΗΜΕΡΟΑΟΓΙΟΝ

ΕΣΤΙΑΣ
.
.Θ

1891
Π
Α.

ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΕ
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ
ΤΥΠΟίΣ ΑΔΕΛΦΩΝ ΠΕΡΡΗ
 ’ ■ '**■*. «r!??*#'···

.
.Θ
Π
Α.
Α.
Π
.Θ
.
Α.
Π
.Θ
.

Α Κ Ρ Ο Γ Τ Ο Λ ΙΣ Τ Ω Ν ΑΘΗΝΩΝ
 ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΝ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ
ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ

Ν. Γ. ΠΟΛΙΤΟΥ
λρι.Α?^·.. !
.
.Θ
Π
Α.

Βιβλ. Μια. _.3|3_Χ_

ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ

ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ

ΟΔΟΣ ΠΑΡΘΕΝΑΓΩΓΕΙΟΥ 12

1890
 .
.Θ
Π
Α.

TYB ©II - ΛΑΒΛ·ΟΝ ΠΒΓΡΗ - ΒΝ ΑΘΗΝΛ1Ι,

 /’
C ' ^ >

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑΙ ΤΟΓ ΕΊΌΓΣ 1891

C ■ )
j j Άπό κτίσεως κόσμουκατά τους O'. έτη 7399
Λ I
» » » λατίνους . » 5895
ΙΧ-Ί >> » » » εδραίους . » 5750
» τής έν Μαραθώνιμά^ης .... » 2381
» κτίσεως 'Ρώμης......................................... » 2369
» τοΰ Πελοποννησιακοΰ πολέμου 2322
» τής έν Χαιρωνεία μάχης .... . 2226
» τοΰ θανάτου Αλεξάνδρου τοΰ μεγάλου » 2214
.Θ
» τής μεταθέσεως τοΰ αΰτοκρατορικοΰ
θρόνου έκ 'Ροιμιις εις Βυζάντιον. )> 1561
Π

» κτίσεως τής Ένετίας............................ » 1470

» τής γεννήσεοις τοΰ Μωάμεθ » 1318
Α.

)) τής Έγείοας ( άρχή χρονολ. όθωμ.) » 1269

» τοΰ χωρισμοΰ τής ’Ανατολικής και Δυ­
τικής ΈκκΑησίας.................................. » 839
» τής άλώσειος τής Κοινσταντινουπόλεως
υπό Μωάμεθ Β'. ................................... » 438
» τής άνακαλΰι|;εο)ς τής Αμερικής . » 399
)> τοΰ Γρηγοριανοΰ ημερολογίου, » 309
» τής Ελληνικής Έπαναστάσεως » 70
» "Οθωνος Α' βασιλέως τής Ελλάδος » 58
» Γεοιργίου Α' βασιλέοις των Ελλήνων, » 28
» τής Ένοίσεως τής Επτάνησου μετά
τής Ελλάδος......................................... » 27
» τής προσαρτήσεως τής Θεσσαλίας καί
μέρους τής Ηπείρου εις την Ελλάδα. » 9
 — 6 —

EO PTAI

ΕΟΡΤΑΙ ΕΠΙΣΗΜΟΙ

2Ϊ» Μαρτίου

'Η Ανεξαρτησία τής Ελλάδος.

23 Άπρελίου

Ή ονομαστική εορτή τοϋ Βασιλέως.

ΕΟΡΤΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑΙ
ΚΑΘ’ ΑΣ ΑΕΝ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΓΡΑΦΕΙΑ
.
.Θ
1. Νέον έτος.— 2. Θεοφάνεχα.— 3. Εχϊαγγελχσμός.— 5. Μεγάλη
Παρασκευή καχΣάδδατον.—5. Κυριακή και Δευτέρα τοϋ Πάσχα.
—6. Πεντηκοστή.—7. "Αγιος Γεώργχος.—8. Άνάληφχς.— 9.’Άγχοχ
Π

’Απόστολοι.— 10. Κοίμησις τής Θεοτόκου. — 11. "Αγχος ΔημΛ-

τρχος.— 12. Αχ δΰο ήμέραχ των Χριστουγέννων.
Α.

ΕΟΡΤΑΙ ΚΤΝΉΤΑΙ

Τό τρχφδχον άρχεται................................... 3 ΦεΟρουαρίου.

Κυρχακή τής Άπόκρεω........................................21 »
Ή αγία καί. Μεγάλη Τεσσαρακοστή άρχε-
ταχ.................................................................................. 1 Μαρτίου.
Τοϋ Ευαγγελισμού τήν Δευτέραν τής δ'
έβδομάδος των νηστεχιον.
Λατίνων Πάσχα................................... 17 »
Τό άγιον Πάσχα....................... . .21 Απριλίου.
Τής Άναλτεφεως................................................... 30 Μαΐου.
Τής Πεντηκοστής................................................9 Ιουνίου.
Των άγίων Πάντων......................................... 16 »
Νηστεία των άγίων Αποστόλων ήμέραχ 12.
Των άγίων 'Αποστόλων ήμέρα Σάάβατον.
 1891

ΩΡΑΙ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ

Τό ίαρ όρχεταχ τήν 8/20 Μαρτίου' εχ<; τάυ Μ ώρ. θ’ Π. Μ.
Τό θέρος )> » 0/21’Ιουνίου » 7 » 5' Μ. Μ.
Τό φΟχνόπωρον » 11/23 Σεπτεμβρίου » '■> » 06' Π. Μ.
Ό χεχμών » » 10/22 Δεκεμβρίου » A » 17' II. Μ.
(ΙΙάντα τά δεδομένα είς μύθον χρόνον ‘Αθηνών ).

.
.Θ
ΜΩΑΜΕΘΑΝΙΚΟΙ ΜΗΝΕΣ

ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1308

Π
Α.

' Γ’ετΟέμπ . τήν 20 Ιανουρίοι/.

Σαμπό/ν » 28 Φεβρουάριου.
Ί'αμαζάν » 20 Μαρτίου.
Σχβό,λ . » 28 ’Απριλίου,
Τζίλ-καδέ ΐ) 27 Maxou.
Τζχλ-χχτζέ ο 26 Tox'vxou.

ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1309

Μωχαρρέυ. ΐ) 26 Ιουλίου.
Τζαφάρ » 20 Αύγούδτου.
Τ’εμπχ-έλ-άβί,λ » 23 Σεπτεμβρίου,
’Ρεμπχ-έλ-άχχρ ο 23 ’Οκτωβρίου.
Τζεματζχ-έλ-ά6έλ » 21 Νοεμβρίου.
Τζεματζχ-έλ-Λχί,ρ » 21 Δεκεμβρίου.
 ΕΚΛΕΙΨΕΙΣ

Κατά τό έτος 1891 θά συρ.βώσι 4 εκλείψεις, 2 του ήλιου

καί 2 τής σελήνης.
α') Εκλειψις τής σελήνης ολική τήν 11/23 Μαίου, ορατή
παρ' ήυ.ϊν έν [λέρει. ‘Η σελήνη θ’ άνχτείλγι παρ’ ήυ.ϊν υ.ετά τήν
αργήν τής ολικής έκλείψεως περί τάς 7 ’/4 Μ. Μ.

Μέσον τής έκλείψεως . .εις τχς 8 ώρ. 4'

Τέλος τής ολικής έκλείψεως » 8 » 44'
Τέλος τής έκλείψεως.................................» 9 » 52'
(Μέσου χρόνου Αθηνών).

β') Εκλειψις του ήλιου δακτυλιοειδής τήν 25 Μαίου (6’Ιουνίου)

.
.Θ
ορατή εις τά Β τής 'Ασίας, τά περί τόν Β. Πόλον ρ.έρη, τήν Ευ­
ρώπην όλην πλήν του πλείστου τής ’Ισπανίας καί όλης τής Πορ­
τογαλίας καί τήν Β. Άυ.ερικήν πλήν τοϋ ΝΑ ρ.έρους αυτής. Έν
Π

Έλλάδι θά είναι ορατή jΛ0νη ή αργή τής έκλείψεως ολίγον πρό

Α.

τής δύσεως τοϋ ήλιου. Διά τχς Αθήνας άργή τής έκλείψεως εις
τάς 7 ώρ. 5' 0" Μ. Μ. ρ.έσου χρόνου Αθηνών. Ό ήλιος δΰει
εις τχς 7 ώρ. καί 19', δ·.’ ορίζοντα ανοικτόν προς τά ΔΒΔ.
γ’) “Εκλειψις τής σελήνης ολική τήν 4/16 Νοερ.βοίου ορατή
έν Έλλάδι. Διά τάς ’Αθήνας"

Αρχή τής έκλείψεως . . ε!ς τχς 0 ώρ. 10' 11. Μ.

» » ολικής έκλείψεοις )> 1 )) 12' Π. Μ.
Μέσον τής έκλείψεως . » 1 )) 54' Π. Μ.
Τέλος τής ολικής έκλείψεως » 2 » 35' Π. Μ.
» έκλείψεως . )) 3 w 38' Π. Μ.
( Μέσου χρόνου ’Αθηνών).
 9 —

δ') Έκλειψις τοϋ ήλιου μερική τήν 19 Νοεμβρίου ( 1 Δεκεμ­

βρίου ) αόρατος έν Έλλάδι, ορατή εις τό νότιον μ,έρος τής Με­
σημβρινής 'Αμερικής καί εις τά περί τον Ν. Πόλον μέρη.

ΛΙΑΒΛΣΙΣ ΤΟΥ ΕΡΜΟΥ ΠΡΟ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

Τήν 28 Απριλίου (10 Μαίου ) θά συμ-βή διάβασις τοϋ Έρ-

μοϋ πρό τοϋ δίσκου τοϋ ήλιου, τής όποιας μόνον αί τελευταϊαι
φάσεις θά είναι όραταί έν Έλλάδι. Εις τάς ’Αθήνας θά άνατείλτι
ό ήλιος κατ’ αυτήν τήν ήμ.έραν εις τάς 1 ώρ. 55’, ότε ό Ερ­
μής θά πλησιάζη να έξέλθη τοϋ δίσκου τοϋ ήλιου άπό τοϋ δυτι-
κοϋ αΰτοϋ μ.έρους διά τήν άπ' ευθείας άνευ άστρονομ.ικοϋ τηλε-
.
σκοπείου παρατήρησιν, τοϋ τοιοΰτου αντιστρέφοντος τά αντικεί­
.Θ
μενα. Διά τάς ’Αθήνας θά συμβή
Π

ή εσωτερική επαφή τής εξόδου εις τάς 6 ώρ. 18' 56" ΓΙ. Μ.
ή έξοίτερική » » » » 6 » 23' 56" Π. Μ.
Α.

( Μέσου χρόνου Αθηνών ).

 — 10 —

ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΜΕΣΗΜΒΡΙΑΣ

ΜΕΤΑΞΤ ΑΘΙΙΝΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΤΟΠΩΝ

Άθηναι ... 0 0 0

Όθωνοί ... 11 24 24 μ. μ
Άμοργος .... 0 9 36

Κωνσταντινούπ&λις 0 20 45 »
Πετρούπολις . . . 0 26 18 Ο
.
.Θ
Βιέννη 11 80 39 π·μ
Βερολΐνον. 11 18 39 ))
Π

Βουξέλλαι 10 42 33 ))

»
Α.

ΙΙαρίσιοι . 10 34 25
Λ&νδΐνον . 10 24 37 1)
Κοπενάγη 11 1Γ. 24
Στοκχόλμη 11 37 18 »
Μαδρίτη . 10 10 19 »
Λισσαβών. 9 48 28 »

'Ρώμη 11 14 59 ί)

Νεάπολις. 11 22 3 υ

Χριστιανία 11 7 59 ))
Δουβλϊνον 9 59 42 »
Μασσαλία .... . . 10 46 39 ί)

Μόσ^α....................... . . . 0 55 31 μ.μ
 11 —

Τουρΐνον .... 10 55 53 π.(Λ

Βενετία.......................................... 11 14 30 ))

Ακρωτήριου Καλής ’Ελπίδας . 11 39 0 7ϊ. 1*Α

Ο■C ))
Μαδρας .... 3 4(ί

ΜελβοΟρνον Αυστραλίας . 8 5 0 !'··!'·

'Ρίον Ίανέϊρον. 7 32 28 ))

Σίδνεϋ 8 30 4 !'·
Βασιγκτών 0 16 53 π. (Λ

.
.Θ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
Π

ΤΗΣ ΜΕΓΑ.ΛΕΙΤΕΡΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ

Α.

<00. ·)

ΑΘήναι 1 4 39

Έρικουσα . 14 50

’Αντικύθηρα . 14 26

Κωνσταντινούπολή 14 t

Βουκουρέστιον . 15 23

ΙΙαρίσιοι ... 15 59

Λονδϊνον . . . 16 1 2

Βερολϊναν. .... . . . 16 36
Κοπενάγτι......................................................... . 17 16
Πετρουπολις......................................................... . 18 28
 — 12 —
ιυρ. λ.
Βιε'νη. . 15 52

'Ρώρ.η • . 15 3

'Ιερουσαληυ. . 14 5

’Αλεξάνδρεια . 14 2

Κουίτιον . . 12 1

Μαδράς . 12 46

'Ρίον Ίανεϊρον. 13 25

Βασιγκτών .... 14 44

Όβδόρσκ (επί τοϋ βορ. πολ. κύκλου) . 24 0

Βόρειον Άκρωτηριον . . . 2 Vi P’0V*S

Βόρεια άκρα της Νοβάϊας Σ έρ.πλιας . 3 Vi

.Θ
Π
Α.
 Π I Ν Α Ξ
'‘Hi: ΛΝΑΤΟΛΙΪΣ ΚΑΙ ΔΓΣΕΩΣ ΊΓΟΓ ΙΙΛΙΟΤ ΚΑΙ ΤΙ1Σ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΚΑΙ ΝΓΚ'ΓΩΝ ΕΝ ΛΘΜΝΛΙΣ

.
.Θ
Π
Α.
 14

ΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ I Ο Υ ΛI Ο Σ_
ώρ. λ.
ι»ρ. II? τον τέταρτον τήν 2 7 4 Π.Μ.
Πρώτον τέταρτον τήν 5 6 1Ιανσέληνος » 9 3 29 Μ.Μ.
Πανσέληνο; . . » 13 1 Τελευτ. τε'ταοτον » 16 G 8 Π.Μ.
Τελευτ. τέταρτον » 21 6 Νέα σελήνη . . » 23 G 47 Μ.Μ.
Νέα σελήνη . . » 28 3 Γΐοώτον τέταρτον » 31 10 47 »

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

ΙΙοώτον τέταρτον » 3 8 4 Μ.Μ. Πανσέληνος . . » 7 11 3 Μ.Μ.

Πανσέληνο; . . » 11 8 53 » Τελευτ. τέταρτον » 14 1 44 »
Τελευτ. τέταρτον u 19 9 12 » Νέα σελήνη . . » 22 9 51 Π.Μ.
Νέα σελήνη . . »2G 1 20 » Πρώτον τέταρτον » 30 0 42 Μ.Μ.
.
.Θ
ΜΑΡΤΙΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

ΙΙρώτυν τέταρτον II 5 10 40 ΓΙ.Μ. Πανσέληνος . . » 0 0 39 II.Μ

» 13 -> 47 Μ.Μ.
Π

Πανσέληνος . . Τελευτ. τέταρτον )> 13 0 42 »

Τελευτ. τέταρτον » 21 8 5 Π.Μ. Νέα σελήνη . . )) 21 2 33 »
Νέα σελήνή . » 27 10 32 Μ.Μ. I Ιρώτον τέταρτον )) 29 0 32 υ
Α.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

Πρώτον τέταρτον » 4 3 15 ΓΙ.Μ. Πανσέληνος . . » 5 3 20 Μ.Μ

Πανσέληνος . . » 12 6 40 » Τελευτ. τέταρτον )) 12 3 31 υ
Τελευτ. τέταρτον „ 19 3 20 Μ.Μ. Νέα σελήνη . . )) 20 8 8 »
Νέα σελήνη . . ν 26 7 51 Π.Μ. Πρώτον τέταρτον )) 2,8 10 21 ΓΙ.Μ

ΜΑΙΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

Πρώτον τέταρτον » 3 8 39 Μ.Μ. Πανσέληνος . . » 4 1 51 II.Μ

Πανσέληνος . . .» 11 8 1 ,. Τελευτ. τέταρτον )) 11 10 1 »
Τελευτ. τέταρτον .» 18 8 30 » Νέα σελήνη . . )) 19 1 20 Μ.Μ
Νέα σελήνη . . » 25 5 1 Πρώτον τέταρτον )) 20 0 48 »

ΙΟΥΝΙΟΣ ΔΕΚΕΜΒ ΡΙΟΣ

(Πρώτον τέταρτον » 2 2 9 Μ.Μ. Πανσέληνος . . 3 2 28 Μ.Μ.

Πανσέληνος . . » 10 6 47 II.Μ. Τελευτ. τέταρτον 11 7 13 ΓΙ.Μ.
Τελευτ. τέταρτον « 17 0 51 » Νέα σελήνη . . 19 4 55 »
Νέα σελήνη . . « 24 5 34 » Πρώτον τέταρτον ■ 26 2 47 »
 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
Ό "Ηλιος εις τον Υδροχόον

Λΐ·.ά}·Λ. Ν Π. Ήμ· >Μ. ■jf.t. >:/.?··

V- τέλ.
I t 13 1 Τρίτ. II κατα σάρκα “εριτομή του Κυρίου τειχών Ίησου
Χρίστου καί [χνήαη Βασιλείου του Μεγ.' Αργία . 304
2 11 2 IIposop. των Θεοφ. καί ;χνή;χη Σιλδέστρου ΓΙά”α
Τώιχης........................................................................ 363
:ι 15 3 »Ψ· Μαλαχίου του Προφήτου καί Γορδίου [χάρτυρος. 362
ι 10 1 II αρ. II Σύναξ. των 70 *Λ“οστ. καί Θεοκτίστου του όσ. 361
r. 17 Γ. Σϊ6. Θίοτε'ιχ-του καίΘεωνά [χαρτ.καί Συγκλητικής τής
όσ. ΙΙαραα. των Θεοφαν. Νηστ. έν ή αν ημέρα
■ ■ ■ ,· ■ ·/,·.· ■ , ■ ■ 360
0 + 10 0 Κυρ. Τά "Αγια Θεοφάνεια του Κυρίου ή;χών Ίησου
Χρίστου. Αργία............................................................. 359
7 19 7 Δευτ. ΊΙ Σύναξις του Προφ. ΙΙροδρό;χου καί Βατζτιστου
.
Ίωάννου. ’Αργία καί ιχθύος κατάλυσις . . . 358
.Θ
8 20 ,8 Τρίτ. Δο;χνίκης τής όσίας, Γεωργίου του Χοζεοίτου . 357
9 21 9 Τετ. ΙΙολυευκτου ιχάρτυρος...................................................... 356
10 22 10 Περ­ Γρηγ. έ"ΐσκ. Νύσσης καί Δοιχιτιανου Μελιτηνής . 355
11 23 11 ί I αο. Θεοδοσίου του Κοινοοιάρχου........................................ 354
Π

12 21 12 Σίξ. Τατιανή; ιχάρτυρος...................................................... 353

13 1- 25 13 Kup. Έρ;χύλου καί Στοατονίκου ιχαρτύρων. . . . 352
Α.

11 20 11 Δευτ. Των εν 'ΡαϊΟχ καί Σινα άναιρεΟέντων ζατέροίν . 351

15 27 15 Τρίτ. ΙΙαύλου του Θηοαίου καί Ιωάννου του Καλυόίτου 350
16 28 10 Τετ. ΊΙ προσκύν. τής τι;χ. χλύσεως του Ά". Πέτρου . 349
17 29 17 II ευ.. Άντιονίου του Μεγάλου. ’Αργία.................................348
18 30 18 Παο. ’Αθανασίου καί Κυρίλλου άρχιεπ. Άλεξ. Αργία. 347
19 31 19 Σάδ. Μακαρίου του Λίγυ~τ. καί Αρσενίου Κέρκυρας. 346

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

20 f 1 20 Κυρ. ΠύΟυιχίου του Μεγάλου................................................ 345

21 2 21 Δευτ. Μαχίμου του ό[χολογητου καί Νεοφύτου ιχάρτυρ. 344
22 3 22 Τρίτ. Τιμοθέου του Ά~οστ. καί’Αναστασίου του ΙΙερσ. 343
23 4 23 Τετ. Κλήιχεντος Άγκυρας καί ΆγαΟαγγέλου μ,άρτυρος. 342
21 5 21 Πέ[χ. Ξένης τής όσίας..............................................................341
25 0 25 ΙΙαρ. Γρηγορίου επισκόπου Κιονσ/πολεως. Αργία. . 340
26 7 20 Σάδ. Ξενοφώντος του οσίου καί τής συνοδείας αυτου . 339
27 f 8 28 Κυρ. ΊΙ άνακοιχ. του λειψ. Ίωάν. τουΧρυσοστ. Άργ. 338
28 9 28 Δευτ. Έφραί|χ Σύρου του οσίου...............................................337
29 10 29 Τρίτ. ΊΙ άνακοιχ. του λειψάνου Ιγνατίου του Θεοφορου 336
30 f 11 30 Τετ. Των τριών Ιεραρχών: Βασιλείου του Μεγ., Γρη­
γορίου του Θεολ, καί Ίωάν. του Χρυσοστ.Αργία. 335
31 12 31 Πεμ. Κύρου καί Ίωάννου των Οαυμ.. Αναργύρων . . 334
 16 —

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
Ό ήλιος εις τονς Ίχθΰς.

ήμ. τίλ.Ζτους
32 13 1 Παρ. Τρύφωνος μάρτυρας....................................................... 333
33 14 2 Σάβ. Η ’Υπαπαντή του Κυρίου ημών’Ιησού Χρίστου. 332

"Αρχεται τό τρχώδχον.

34 *}* 15 3 Κυρ. Συμειυν τούΘεοοόχου καί τής προφήτιδος’Άννης. 231

35 16 4 Δευτ. Ισιδώρου του Πηλουσιώτου....................................... 330
36 17 5 Τρίτ. Αγαθής μάρτυρος.............................................................329
37 18 6 Τετ. Βουκδλου του όσιου καί Φωτίου Κιονσ/πόλεως . 328
38 19 7 ΓΙέμ. Παρθενίου επισκόπου Λαμψάκου καί Λουκά του
.
οσίου.................................................................................. 327
.Θ
39 20 8 ΙΙαρ. Θεοοώρου του Στρατηλάτου καί Ζα/αρίου του
Προφήτου........................................................................... 326
40 21 9 Σάβ. Νικηφόρου μάρτυρος.......................................................325
41 ή- 22 10 Κυρ. Χαραλάμπους ιερομάρτυρας......................................... 324
Π

42 23 11 Δευτ. Βλασίου ίερομ. καί (“θεοδώρας τής Αυγουστης . 323

43 24 12 Τρίτ. Μελετίου αρχιεπισκόπου ’Avtlo*/είας. . . . 322
Α.

44 25 13 Τετ. Μαρτινιανοΰ του όσιου................................................ 321

45 26 14 Πέμ. Αυξεντίου του όσιου....................................................... 320
46 27 15 Παρ. Όνησίμου του ’Αποστόλου....................................... 319
47 28 16 Σάβ. Παμφίλου μάρτυρος....................................................... 318

ΜΑΡΤΙΟΣ

48 τ 1 17 Κυρ. Γρηγορ. του Παλαμά καί Θεοδιόρ. του Τήροίνος. 317

49 2 18 Δευτ. Λέοντας Πάπα ’Ρώμης.................................................316
50 3 19 Τρίτ. Άρχίπου του ’Αποστόλου........................................315
51 4 20 Τετ. Δέοντος επισκόπου Κατάνης.........................................314
52 5 21 Πέμ. Τιμοθέου του εν Συμβόλοις καί Ευσταθίου επι­
σκόπου Άντιο'/είας...................................................... 313
53 .6 22 ΙΙαρ. Των έν Εύγενίοις μαρτύρων......................................... 312
54 7 23 Σάβ. Πολυκάρπου ίερομ. επισκόπου Σμύρνης . . .311
55 ή- 8 24 Κυρ. 7ης Μπόχρεως. ΤΙ α' καί β' εΰρεσις τής τιμίας
κεφαλής του Προδρόμου............................................... 310
56 9 25 Δευτ. Ταρασίου άρ/ιεπισκ. Κωνσταντινουπόλεως . . 309
57 10 26 Τρίτ. ΙΊορφυρίου επισκόπου Γάζης..........................................308
58 11 27 Τετ. Προκοπ?ου του Δεκαπολίτου..........................................307
59 12 28 Πεμ. Βασιλείου του όμολογητου..........................................306
 — 17 —

ΜΑΡΤΙΟΣ

'q ήλιος πς τον Κριόν.

N. π. ·:?$. ή, ι·ΐΐ'Α
-ϊέλ.Ετ.
13 1 Ιίαρ. Ευδοκίας όσιομάρτυρος........................................ 305
14 2 Σάβ. ΊΙσυ/ίου και ΕύΟαλίας μαρτύρων .... 304
15 3 Κυρ. Τής Τυροφάγου. Ίωάννου του συγγραφέως τής
Κλίμακος καί Εύτροπίου...................................... 303
■16 4 Δευτ. ’'Λύεται// ^/ί)·ά.?7? Τεσσαρακοστή.—Γερασίμου
οσίου του έν ’Ιορδάνη.............................................302
17 5 Τρίτ. Κο'νωνος μάρτυρος...................................................301
18 G Τετ. Των εν Άμβορίω 42 μαρτύρων.................................300
19 7 ΙΙε'μ. Των έν Χέρσων·. Βασιλεως καί συν αύτω μαρτ. 209
.
20 8 Ιίαρ. Θεοφύλακτου επισκόπου Νικομήδεια;. . . . 208
.Θ
21 9 Σάβ. Των 'Αγίων Θεόδωρό»·.— Των έν Σεβαστεία 40
μαρτύρων...................................................................207
22 10 Κυρ. Την, 'Ορθοδοξίαν,.—Κοδράτου μάρτυρος καί των
συν αύτω.................................................................. 200
Π

23 11 Δευτ. Σωφρονίου apy '.επισκόπου 'Ιεροσολύμων . . . 205

24 12 Τρίτ. Θεοφάνους του όμολογητοΰ........................................204
Α.

25 13 Τετ. ΤΙ άνακομ. του λειψάνου Νικηφόρου Κων πολεως. 203

26 14 ΙΙεμ. Ι.ίενεοίκτου του οσίου...................................................... 202
27 15 Παρ. Αγαπίου καί των συν αύτω 7 μαρτύρων. . . 201
28 16 Σάβ. Σαβίνου μάρτυρος καί Χριστοδούλου του οσίου . 290
29 17 Κυρ. Λατίνων Πάσχα.—Αλεξίου του άνΟρ. του Θεού. 289
30 18 Δευτ. Κυρίλλου αρχιεπίσκοπου 'Ιεροσολύμων . . . 288
31 19 Τρίτ. ΧρυσάνΟου καί Δαρείας μάρτυρος................................ 287

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

1 20 Τετ. Των έν τή μονή του άγ. Σάββαάναιρ. όσ. πατε'ρ. 286

2 21 ΙΙεμ. ’Ιακώβου του όμολογτ,του................................................285
3 22 Ιίαρ. Βασιλείου ίερομάρτυρος..................................................284
4 23 Σάβ. Νίκωνος όσιομάρτ. καί των 199μαθητών αύτου. 283
5 24 Κυρ. Ζα/αρίου του οσίου.........................................................282
6 25 Δευτ. Ό Ευαγγελισμός τής Θεοτο'κου. Αργία . , . 281
7 26 Τρίτ. 'II σύναξις του Αρχάγγελου Γαβριήλ „ . . 280
8 27 Τετ. Ματρώνης τής όσίας....................................... .. . 279
9 28 Πέμ. Ίλαρίωνος του νέου............................. ....... . . . 278
10 29 Παο. Μάρκου άο/ιεπ. καί Κυρίλλου διακο’νου . . . 277
11 30 Σάβ. Ίωαννου του συγγραφέυ>ς τής Κλίμακος . . . 276
■12 31 Κυρ. 'Υπατίου ίερομάρτυρος................................................ 275

2
 — 18 —

ΑΠΡΙΛΙΟΣ
Ό ϋλιος εις τον Ταΰοον.

N. Π. τι. κ*. ίι*· ι·ίι>··

τίλ.ίτ.
13 1 Δευτ. Μαρία; όσια; τής Αιγύπτιας........................................274
14 2 Τρίτ. Τίτου οσίου του θαυματουργού.................................273
15 3 Τετ. Νικήτα όσιου και Ιωσήφ του υμνογρ. . . . 272
16 4 ΙΠα. Γεωργίου όσιου του εν Μαλεω.................................271
17 5 ΙΙαρ. Κλαυδίου, Θεοδώρου κλμαατύρων . . . 270
18 6 Σάβ. Ευτυγίου apy ιεπισκόου Κ'ωνσταντινουπόλεως . 200
19 7 K’J.O. Καλλιοπίου μάρτΜ Γεωργίου έπισκ. Μυτιλήνης. 208
20 8 Δευτ Ήριυδίωνος, Άγάβου κλ-. έκ των 70 . 207
21 9 Τρίτ. Εΰψυγίου μάρτυρος...................................................... 20G
.Θ
22 10 Τετ. Τερεντίνου Πομπη'ίου καί των συν αΰτοι; . . 205
23 11 Πευ.. Άντίπα ίερομ. έπισκ. Περγάμου.................................20-4
24 12 ΙΙαρ. Βασιλείου του όμολογητου........................................203
25 13 Σ*5. 7οϋ Λαζάρου,—-Μαρτίνου Πάπα TJoίμης . . 262
Π

2G 14 Κυρ. 7ωκ Βάΐ'ογ.— Άριστάρ/ου, Πούδη καί Τροφί­

μου έκ των 70................................................................. 201
Α.

27 15 Δευτ. Κρήσκεντος μάρτυρα;...................................................... 2G0

28 16 Τρίτ. ’Αγάπης, Ειρήνης καί Χιονιάς των αυταοέλφων . 259
29 17 Τετ. Συμεών ίεοομάρτυρος του εν ΓΙεοσίδι.... 258
30 18 ΓΙεα. Ίωάννου του οσίου............................................................. 257

ΜΑΙΟΣ

1 19 ΙΙαρ. ΓΙχφνουτίου ίερομάρτυρός............................................... 256

2 20 Σά'ό. Θεοδοίρου όσιου τουΤρα/ινχ........................................255
3 21 Κυρ. ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΙΙΛΣΧΑ.—Ίανουαρίου ίερομ. , 254
4 22 Δευτ. Θεόδωρου του Συκεώτου............................................... 253
5 23 Τρίτ Γεωργίου του Μεγαλομάρτυρος. ’Αργία. . , 252
6 24 Τετ. Σάββα του στρατηλάτου καί Ελισάβετ τής όσιας. 251
7 25 Π ευ.. Μάρκου του 'Αποστόλου καί Εΰαγγελιστου . . 250
8 26 ΓΙαρ. Τήζ Ζωοόόχον Πηγης.—Βασιλέως ίερομάρτυρ. 249
9 27 Σάβ. Συμεών ίεοομάρτυρος...................................................... 248
10 28 Κυρ. Τον Θωμά.— Τ ών έν Ιίυζίκω 9 μαρτύρων. . 247
11 29 Δευτ Ίάσονος καί Σωσιπάτρου των 'Αποστόλων . . 240
12 30 Τρίτ Ιακώβου του ’Αποστόλου αδελφού Ίωάννου του
Θεολόγου............................................................................245
 — 19 —

ΜΑΙΟΣ

Ό ήλιος είς τους Διδύμους.

Α·Λ· if.9. Ν. π. t,ji. i’Si. ήμ. Η-ίχ pt

ή^· U.
121 13 1 Τετ. 'Ιερεμίου τοϋ Προρήτου................................................244
122 14 2 Πέμ. ’Αθανασίου του μεγάλου ....... 243
123 15 3 Παρ. Τιμοθέου και Μαύρα; μαρτ............................................242
124 16 4 Σάβ. ΓΙελαγία; μάρτυρα;.......................................................241
125 τ 17 5 Κυρ. Ειρήνη; μεγαλομάρτυρα;............................................240
126 18 6 Δευτ. Ίώβ του δικαίου καί εεολυάΟλου............................. 239
127 -19 7 Τρίτ. ’Ακακίου καί Κοοράτου μαρτύρων.................................238
128 20 8 Τετ. Ίιυάν. του Θεολόγου Άετοστ. καί Εϋαγγελιστοΰ. 337
129 21 9 Πέμ. Ήσαίου τοϋεερορήτου καίΧριστορόρου μάρτυρο;. 23G
130 22 10 Παρ. Σίμωνα; Άεεοστόλου τοϋ Ζηλωτοϋ .... 235
11 Σάο.
.
Μιοκίου ίερομ.....................................................................234
.Θ
131 23
132 f 24 12 Κυρ. Έεειρανίου ΞΤ'.σκ. Κύετρου καί Γερμανού άρ/ιεετι-
σκόεεου Κωνσταντινουετόλεω;........................................233
133 25 13 Δευτ. Γλυκερία; μάρτυρο;..........................................................232
Π

134 26 14 Τρίτ. Ίσιδοίρου μάρτυρο;...................................................... 231

135 27 15 Τετ. Πα/ιομίου τοϋ μεγάλου καί Ά/ιλλείου άρ/ιεε:ι-
σκόίττου Κωνσταντινουετόλεω;........................................ 230
Α.

136 28 16 Πέμ. Θεοδυήοου τοϋ ήγιασμ. μαΟητοϋ τοϋ όσ. Πα/ωμ. 229
137 29 17 Παρ. ’Ανδρονίκου τοϋ Αποστόλου καί Ίουνία;. . . 228
138 30 18 Σάδ. Πέτρου, Διονυσίου καί των συν αυτοί; μαρτύρων. 227
139 | 31 19 Κυρ. Πατρικίου ίερομ. έετ. Προύσση; καί τών συν αύτω. 226

ΙΟΥΝΙΟΣ

140 1 20 Δευτ. Θαλλελαίου μάρτυρο;..............................................225

141 f 2 21 Τρίτ. Των ίσαετοστ. Κωνσταντίνου καί Έλενη;.’Λργ. 224
142 3 22 Τετ. Βασιλίσκου μάρτυρο;.............................................. 223
143 4 23 Πέμ. Μιχαήλ τοϋ όμολ. έετισκ. Σονάδων.... 222
144 5 24 Παρ. Συμεώνο; τοϋ εν τω Θαυμαστώ ορει. . . . 221
145 6 25 Σάβ. 'II γ’. εΰρεσι; τή; τίμιας κεραλή; Ίωάννου τοϋ
Προδρόμου..............................................................220
146 7 26 Κυρ. Κάρετου τοϋ Άετοστόλου έκ τών 70 . . . . 219
147 8 27 Δευτ. Έλλαδίου ίερομάοτυρο;......................................218
148 9 28 Τρίτ. Εύτυχοϋ; έετισκόετου Μελιτηνή;.........................217
149 10 29 Τετ. Θεοδοσία; ίερομάρτυρο;....................................... 216
150 -f 11 30 Πέμ. Τής ΆναΛήι!·εως. — Ίσαακίου ηγουμένου τή;
Μονή; τών Δαλμάτων....................................... 215
151 12 31 Παρ. Έρμείου μάρτυρο;.......................................................... 214
 — 20 —

ΙΟΥΝΙΟΣ

'Ο ήλιος εις τύν Καοκίνον.

Α·Λ. ό-,ι». Ν. Π. ήμ ίβί. ή:*· Ι*ίϊΡι

■ί,μ. "έ’λ. It.

152 13 1 Σάδ. ’Ιουστίνου ααοτυοο; τον υιλοσο'υου .... 213

153 -f14 . 2 Κυρ.. Νιχηυο'ρου iy/yr.. Κωνσταντινουπόλεως. . . 212
154 15 3 Δεντ. Λου/.'.λλ’.ανοΰ ρ,άρτυρος.................................................211
155 16 4 Τρίτ. Μητροφάνους άρ-/'.ετ:. Κωνσταντινουπόλεως . . 210
156 17 5 Τετ. Δωροθέου ίερομον. ε-'.σκ. Τύρου...................................200
157 18 G Πε'μ. Ίλαρίωνος του νέου τ,γ. τής μονής τώνΔαλμάτ. 208
158 19 7 ΓΙαρ. Θεοδο’του ίερομ. έπισκ. Άγκυρας...................................207
159 20 8 Σάέ. Ή άνακομ. του λειψάν. Θεοδώρ. του Στρατηλάτ. 206
160 χ 21 9 Κυρ* Της Πεντηκοστής.— Κυρίλλου άρ’/ιεπισκ. Άλε-
.
.Θ
161 22 10 Δευτ. Αλεξάνδρου και Άντωνίνης μαρτύρων . . . 204
102 23 11 Τρίτ. Βαρθολομαίου καί Βαρνάβα των ’Λποστολιυν . 208
163 24 . 12 Τετ. Όνουφρΐυυ καί Πέτρου του εν τω ’Άθω . . . 202
164 25 13 Πε'μ. Άκυλίνης μάρτυρος.................................................201
Π

165 26 14 ΓΙαρ. Έλ'.σσαίου του J Ιροφ. καί Μεθοδίου Κων/“δλεως. 200

166 27 15 Σάβ. Άμώς του προφήτου................................................ 199
Α.

167 χ 28 16 Κυρ. 7ων Μχ/oJv ,τάντων.— Τύ·/ιυνος επισκ. Άμα-

Οουντος τής Κύπρου...................................................... 198
168 29 17 Δευτ. Ίσαύρου, Μανουήλ, Σεβελ καί Ισμαήλ μαρτύρ . 197
169 30 18 Τρίτ. Λεοντίου μάρτυρας..................................................196

ΙΟΥΛΙΟΣ:

170 1 19 Τετ. ’Ιούδα του Αποστόλου................................................195

171 2 20 Πε'μ. Μεθοδίου ίερομάρτ. έπισκ. ΙΙατάρων. . . . 194
172 3 21 11αρ. Τουλιανου μάρτυρος του Ταρσέως...........................193
173 4 22 Σάβ. Ευσεβίου ίερομ. επισκόπου Σαμοσάτιυν . . .192
174 χ 5 23 Κυρ. Άριππίνης μάρτυρος................................................ 191
175 χ 6 24 Δευτ. Τδ γενεΟλιον του προφήτου ΙΙροδρομουκαί Βα-
πτ'.στου. Αργία............................................................. 190
176 7 25 Τρίτ. Φεβρωνίας όσιομάρτυρος.......................................... 189
177 8 26 Τετ. Δαοίδ όσιου του εν Θεσσαλονίκη............................ 188
178 9 27 ΓΙε'μ. Σαμψών όσιου του Ξενοδόχου......................... 187
179 10 28 ΓΙαρ. Κύρου καί Ίωάννου των Αναργύρων. . . . 186
180 χ ΤΙ 29 Σάβ. Πέτρου καί Παύλου των κορυφαίων ’Αποστο­
λών. Αργία.....................................................................185
181 -(· 12 30 Κυρ. Ή σύναξις των 12 Αποστόλου............................184
 — 21 —

ΙΟΥΛΙΟΣ
Ό ήλιος εις τον Λέοντα.

Αν’;, if”· Ν. Π. ν· W*· in-

•til..
4:*·
182 13 1 Δευτ. Κοσμά καί Δαμιανοϋ των Αναργύρων. 'Αργία. 183
183 14 2 Τρίτ. 'II έν Βλα/έρναις χατάΟ. τήςέσΟήτ. της Θεοτόκ. 182
184 15 3 Τετ. 'Υακίνθου μάρτ. ζαί Άνατολίτου Κωνσ/πόλεως . 181
185 16 4 ΙΙέμ. Άνδρέου Κρήτης του 'Ιεροσολυμίτου. . . . 180
186 17 5 Παρ. ’Αθανασίου τοϋ έν τω ’Άθω ζαί Λαμπαδοϋ θαυ­
ματουργού ............................................................................ 179
187 18 6 Σάβ. Σισίνη τοϋ μεγάλου............................................... 178
188 -|· 19 7 Κυρ. Θωμά τοϋ έν Μαλακό ζαί Κυριακής μεγαλομάρ. 177
189 20 8 Δευτ. Προκοπίου μεγαλομάρτυρος................................ 176
190 21 9 Τρίτ. Παγκρατίου ίερομον. έπισζ. Ταυρομενίας. . . 175
191 22 10 Τετ. Των έν Νιζοπόλει 45 μαρτύρων..........................174
192 23 11 ΙΙέμ.
.
Ευφημίας τής μεγαλομάρτυρος......................... 173
.Θ
193 24 12 Παρ. Πρόκλου ζαί Ίλαρίου των μαρτύρων. . . .172
194 25 13 Σάβ. 'II σύναξις τοϋ ’Apyαγγέλου Γαβριήλ καί Στε­
φάνου τοϋ Σαββαίτου............................................... 171
195 -j- 26 14 Κυρ. ’Λζύλα τοϋ ’Αποστόλου ζαί ’Ιωσήφ Θεσσαλονίζ. 170
Π

196 27 15 Δευτ. Κηρύζου ζαί Ίουλίττης των μαρτύρων . . .169

197 28 16 Τρίτ. ΆΟηνογένους ίερομάρτυρος................................. 168
Α.

198 29 17 Τετ. Μαρίνης μεγαλομάρτυρος........................................ 167

199 30 18 Πέμ. Λίμιλιανοϋ τοϋ μεγαλομάρτυρος..........................166
200 31 19 Παρ. Μακρινής αδελφής τοϋ Μεγ. Βασιλείου καί Δίου
των όσιων.................................................................... 165

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

201 1 20 Σάβ. Τοϋ Προφήτου Ήλιου τοϋ Θεσβίτου. ’Αργία 164

202 + 2 21 Κυρ. Συμειλν τοϋ διά Χριστόν σάλου καί Ίωάννου συν-
ασκητου ......................................................................... 163
203 3 22 Δευτ. Μαρίας τής Μαγδαληνής τής Μυροφόρου 162
204 4 23 Τρίτ. Φωκά ίερομ. καί ’Ιεζεκιήλ τοϋ προφήτου. . 161
205 5 24 Τετ. Χριστίνης τής μεγαλομάρτυρος.............................. 160
206 6 25 Πέμ. 'Μ κοίμησις τής άγ. ’Άννης μητρός τής Θεοτόκου. 159
207 7 26 Παρ. Έρμολάου ζαί Παρασκευής των μαρτύρων . 158
208 8 27 Σάβ. Παντελεήμονος τοϋ μεγαλομ. καί ίαματικ. . 157
209 ή- 9 28 Κυρ. Προ/όρου, Νικάνορος, Τίμωνος καί Παρμένα
των ’Αποστόλυνν...........................................................156
210 10 29 Δευτ. Καλλινίκου ζαί Θεοδότης των μαρτύρων . .155
211 11 30 Τρίτ. Σίλα, Σιλουανοϋ καί Κρήσκεντος έκ των 70. . 154
212 12 31 Τετ. Ευδόκιμου ζαί Δικαίου. Προεόρτια τοϋ τίμιου
Σταυροϋ.........................................................................153
 — 22 —

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
Ό ήλιος είς την Παρθένον.

A";, if.9. Ν. Π. ■;#. iei. ί,α. μίχρ·-

ή;Α. ΐ-
213 13 I Πε'μ. Ή ;:ροοοος τοΰ τίμιου καί ζωοποιού Σταυρού καί
των παίοων των Μακαβαίων Σολομονής καί Έ-
λεαζάρου........................................................................132
214 14 2 ΙΙαρ. Ή ανακομιδή τον λειψάνου Στεφάνου τοΰ πρώτο-
μάρτυρος........................................................................ 431
213 15 3 Σάβ. Ίσαακίου, Λαλμάτου καί Φαύστου των οσίων . 130
246 τ 46 4 Κυρ. Των έν Έφέσω επτά άγιων -αίοων .... 449
247 47 5 Δευτ. Ευγενίου αάρυρος...................................................... 148
218 7 48 6 Τρίτ. Ί4 μεταμορσωσι; τοΰ Κυρίου ημών Ίησοΰ Χρί­
στου. ’Αργία καί ΐγΟύος κατάλυσι; .... 447
.
219 49 7 Τετ. Δομιτίου ίερομάρτυρο;..........................................446
.Θ
220 20 8 Πια. Αίμιλιανοΰ του όμολογητοΰ...................................145
224 21 9 ΓΙαο. ΜατΟία τοΰ Αποστόλου..........................................144
222 22 10 Σάβ. Λαυρέντιου μάρτυρος καί άρ/ιοιακόΙνου . . . 143
223 γ- 23 4 1 Κυρ. Εΰπλου τοΰ Διακόνου καί μάρτυρος . . . . 4 42
Π

224 24 42 Δευτ. Φωτίου καί Ανίκητου των μαρτύρων . . . 444

225 25 43 Τρίτ. Μαςίμου τοΰ όμολογητοΰ..........................................140
Α.

226 26 14 ΓΓετ. Μι/α!ου τοΰ Ιΐροφήτου..........................................139

227 7 27 15 Πε’μ. ΤΙ κοίμησις τη; Θεοτόκου. Αργία . . . . 438
228 28 46 Παο. Τοΰ Άγιου Μανοηλίου. Διομήδους μάρτυρας . 137
229 29 .17 Σάβ. Μύρωνος μάρτυρος................................................. 136
230 γ- 30 18 Κυρ. Φλυίρου καί Λαύρου των μαρτύρων .... 135
231 31 19 Δευτ. Άνορεου τοΰ Στρατηλάτου μάρτυρος. . . . 134

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
232 4 20 Τρίτ. Σαμουήλ τοΰ Προφήτου.......................................... 433
233 2 21 Τετ. Θαοδαίου τοΰ ’Αποστόλου καί Βάσσης μάρτυρ . 132
234 3 22 ΓΙέμ. ΆγαΟονίκου μάρτυρος................................................131
235 4 23 ΓΙαρ. Λούππου μάρτυρος................................................ 130
236 5 24 Σάβ. Εότυγοΰς ίερομάρτυρος . ·...................................429
237 ή- 6 25 Κυρ. Βαρθολομαίου καί Τίτου των Άποστόλ ιον . .128
238 7 26 Δευτ. ’Λδριανου και Χαταλίας μαρτύρων .... 127
239 8 27 Τρίτ. Ποιμένος του οσίου.............. 126
240 9 28 Τετ. Μωϋσε'ως οσίου τού ΛϊΟίθ"θς.............. 125
241 -f 10 29 Πέμ.ΤΙ άποκεφάλι σις Ίιοάννου του Προδρόμου.Αργία. 124
242 11 30 Παρ. ’Αλεξάνδρου, Ίωάννου και Παύλου ν. άρ·/ιεπισκ.
Κωνσταντινου-ο'λως...................................................123
243 12 31 Σάβ. Ή κατάΟεσις της τίμιας ζώνης της Θεοτο'κου. . 122
 — 23 —

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
Ό ήλιος εις τύν Ζυγόν.

II. ίμ· iai. ίμ· Ι“/.ί·

ίμ· -.17.. ι-,
2-11 i 13 1 Κυρ. (’Apyfj τής Ίνδίκτου, ήτοι του νέου έτους). ΤΙ
σύναξις της Θεοτόκου καί μνήμη Συμεών του
Στυλίτου καί Ιησού Ναυή. ’Αργία . . . .121
245 14 ■> Δευτ. Μάμαντος μάρτυρος και Ίωάννου του Νηστευτ. 120
2Λ0 l.j 3 Τρίτ. ’Ανθίμου ίερομ. Νικοοημίας καί Θεοκτίστου όσιου. 119
247 IG 4 Τετ. Βαδύλα ίερομ. καί Μωϋσέως του προφήτου . . 118
248 17 5 IUjJL. Ζαγαρίου του προφήτου πατρός του Προδρόμου. 117
24 !J 18 G Παρ. ΊΙ άνάμνησις του Οαυμ. καί Miyαήλ τουάργιστρ. 116
250 4'J 7 Σάί. ΙΙροεόρ. του γενεΟλ τής Θεοτ. καί Σώζοντος μαρ. 115
251 f 20 8 Κυρ. Τό γενεΌλ'.ον της Θεοτόκου........................................114
252 21 9 Δευτ.
.
Ιωακείμ καί’Άννης καί Σεδηριανου μάρτυρος . 113
.Θ
253 22 10 Ίο IT. Μηνοοώρας, Μητροδοίρας, Νυμφοδοίρας μαρτ. 112
254 23 11 Τετ. Θεοδώρα; της όσιας τής εν 'Αλεξάνδρειά . . 111
255 24 12 I Ιεα. Αυτονόμου ίερομάρτυρος............................................... 110
Π

25G 25 13 IJao. Κορνηλίου του έκατοντάρ·/ ου........................................ 109

257 f 2G 14 Σά6. 'II ύψωσις του Τίμιου Σταυρού. Άργ. καί νηστ. 108
258 27 Νικήτα μάρτυρος . 107
Α.

15 Κυρ.
259 28 10 Δευτ. Ευφημίας τής μεγαλομάρτυρος................................. 106
2G0 29 17 Τρίτ. Σοφίας, ΓΙίστεως, Έλπίδος, ’Αγάπης . . . 105
2G1 30 18 Τετ. Εύμενίου του θαυματουργού έπισκόπ. Γορτύνης. 104

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ:

2G2 1 19 ΙΙε>. Τροφίμου, Σαδδατίου καί Δορυμέδοντος μαρτύρ. 103

2G3 2 20 llac.. Ευσταθίου του μεγαλομ. καί τής συνοδεία*, αυτού. 102
2G4 3 21 Σάο. Κοδράτουτου Αποστόλου καί Ίοινα τούπροφήτ. 101
205 f 4 22 Κυρ. Φωκά ίερομάρτυρος επισκόπου Σινοίπης . . . 100
266 5 23 Δευτ. ΤΙ σύλληψις του Προδρόμου καί βαπτ. Ίωάννου. 99
267 G 24 Τρίτ. Θέκλης τής πρωτομάρτυρος.......................................... 98
268 7 25 Τετ.. Ευφροσύνης τής όσιας.........................................................97
269 8 26 1U(J.. ΤΙ μετάστασις Ίωάννου του Θεολόγου . . . 96
270 9 27 ΙΊαρ. Καλλιστράτου καί των συν αύτω μαρτύρων . . 95
271 10 28 Σάβ. Χαρίτωνος όμολογητού καί Βάρους του προφήτ. 94
272 f 11 29 Κυρ. Κυριάκου του άναγ^ωρητου.......................................... 93
273 12 30 Δευτ. Γρηγορίου επισκόπου μεγάλης ’Αρμενίας. . . 92
 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ
Ό ήλιος εις τον Σκοοπίον.

MX. ά»ι·. Ν. π. τ,μ. έ«. ή|ΐ. μ«Ι»ι

ί,μ. -η. U.
274 13 1 Τρίτ. Άνανίου του Άποσ. καί 'Ραίμανοΰ του μελωδου. 01
275 14 2 Τετ. Κυπριανού ίερομ. κσί Ίαυλίνης τη; παρθένου . 00
270 15 3 ΓΙέμ. Διονυσίου τού άρειοπαγίτου ίερομάρτυρος. . . 80
277 16 4 Παρ. ‘Ιεροθέου επισκόπου ’Αθηνών........................................... 88
278 17 5 Σάβ. Χαριτίνης μάρτυρος................................................. 87
279 *f- 18 6 Κυρ. Θωμά του ’Αποστόλου........................................... 86
280 19 7 Δευτ. Στεογίου καί Βάκ-/ου των μαρτυρούν. ... 85
281 20 8 Τρίτ. Πελαγία; τής όσιας................................................. 84
.
282 21 0 Τετ. Τακιόβου του Άποστ. καί ’Ανδρονίκου του όσιου. 83
.Θ
283 22 10 Πέμ. Ευλαμπίου καί Εύλαμπίας των αδελφών μάρτυρ. 82
284 23 11 Γίαρ. Φιλίππου του Άπ. καί Θεοφάνους τού Γραπτού. 81
285 24 12 Σά^. Πρόβου, Ταρά/ου καί ’Ανδρονίκου τών μαρτύα. 80
286 η- 25 13 Κυρ. Κάρπου, ΙΙαπυλου καί ΆγαΟονίκη; μάρτυρας . 79
Π

287 20 14 Δευτ. Ναζαρίου καί τών συν αύτώ. Κοσμά του ποιητου. 78
288 27 15 Τρίτ. Λουκιανού μάρτυρος................................................. 77
Α.

289 28 16 Τετ. Λογγίνου του έκατοντάρ-/ου...................................76

290 29 17 Πέμ. Ώσηε του προφήτ. και Άνδρεου του οσιομάρτυρ. 75
291 30 18 Παρ. Λουκά του Εύαγγελιστου..........................................74
292 31 19 Σάβ. *Ιωήλ τού προφήτου καί Ούαοίου μάρτυρος . . 73

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ:

293 ή- 1 20 Κυρ. ’Αρτεμίου μάρτυρ. Γερασίμου του οσίου καί τής

όσιας Ματριόνης τής Χιουπολίτιοος .... 72
294 2 21 Δευτ. Ίλαρίιυνος του μεγ. καί Σωκρά τουςπρεσβυτε'οου. 71
295 3 22 Τρίτ. Άβερκίου τουΟαυματ. καί τών εν Έφεσο» 7 παίδ. 70
296 4 23 Τετ. Ίακιύβου του άδελφοΟε'ου και αποστόλου ... 69
297 5 24 ΙΙέμ. ΆρέΟα μάρτυρος καί τών συν αύτώ .... 68
298 6 25 Παρ. Μαρκ.'.ανου και Μαρτυρίου τών Νοταρίο»ν . . 67
299 ή* 7 26 Σάβ. Δημητρίου μεγαλομάρτυρ. του μυροβλ. Αργία , 66
300 ή- 8 27 Κυρ. Νέστορος μάρτυρος.................................................. 05
301 9 28 Δευτ. Στεφάνου του Σαββαίτου καίΤερεντίου μάρτυρ . 64
302 10 29 Τρίτ. Αναστασίας τής 'Ρωμαίας καί 'Λβραμίου του όσ. 03
303 11 30 Τετ. Ζηνοβίου καί Ζηνοβίας τών αδελφών μαρτύρων . 02
304 12 31 ΙΙέμ. Στά/υος καί τών συν αύτώ καί Έπιμά*/ου μάρτ. 01
 — 25 —

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

'0 ήλιος είς τον Τοξότην.

Λνς. ά'νίΟ. Ν. Π. ή-x. iCS. iv·. i‘k?

ήα. ζύ.
30Γι 13 1 Παρ. Κοσμακαί Δαμιανού των Οαυματουρ.Αναργύρων. 6^
0 Σάδ. ’Ακίνδυνου καί των συν αυτώ 70 μαρτύρων .
300 11 . 5«
307 f 15 3 Κυο. Άκεψιμα μάοτυρος...................................................
3(18 16 1 Δευτ. ’Jωαννικίου μεγαλομ., Νικάνδρου, καί Έρμαιου
ίερομαρτ............................................................................. 57
300 17 5 Ί ρίτ. Ταλακτίωνος καί Επιστήμης των μαρτύρων. 56
310 18 6 J ετ. Παύλου τού ύμολογητού apy ιεπ. Κωνσ/πόλεο);. ·)0
311 10 7 Πέμ. Των εν Μελιτινή 33 μαρτ. Λαζάρου τούΙΙαυματ. 54
312 20 3 Παρ. 'II σύνα£ις Μιγαήλ τουάρ/ιστρ. καί των λοιπών . 53
313 21 9 Σάβ. Όνησιφόρου, Πορφυοίου μαρτ. καί Ματριύνης της
.
όσίας................................................................................ 52
.Θ
311 22 10 Κυρ. 'Βραστού καί των συν αυτώ ’Αποστολών. 51
315 23 11 Δευτ. Μήνα, Βίκτωρος καί Βικεντίου των μαρτύρων . 50
31G 21 12 Τρίτ. Ίωάννου τού Έλεήμονος καί Νείλου τού οσίου . 10
Π

317 25 13 Τετ. Ίο>άννου τον Χρυσοστόμου αρ/ιεπισκ. Κωνσταν-

τινουπόλεοις................................................................. 18
318 26 11 17
Α.

Πευ.. Φιλίππου του’Αποστόλου.’Λογία ....

310 27 15 ΙΙαρ. Γουρία, Σαμωνα καί Άβίβου μαρτυρούν . 16
320 28 16 Σάδ. Ματθαίου τού ’Αποστόλου και Ευαγγελιστού. 15
321 Ί- 20 17 Κυρ. Γρηγορίου τού Οαυματουρ. έπισκ. Νεοκαισαρείας. 41
322 30 18 Δευτ. ΙΙλάτιυνος καί ‘Ρωμανού των μαρτύρων. β 43

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

323 1 10 Τρίτ. Άοδιού τού προφήτου καί Βαρλαάμ μάρτυοος 42

321 Ο
20 Τετ. Γρηγορίου τού Δεκαπολίτου καί Ιΐρόκλου άρ*/ιε-
πισκόπου Κιυνσταντινουπόλεως.............................. 41
325 + 3 21 Πέ;.ι. Τα Είιόδια τής Θίοτ<5χου. ’Αργία .... 10
326 1 22 ΓΙαρ. Φιλήμονο: καί των συν αύτω καί Κιλικίας μάρτ. 39
327 5 23 Σάδ. Γρηγορίου έπισκόπ. Άκοαγαντινων καί ‘Αμφίλο-
•/ίου μάρτυοος.................................................................. 38
328 | 6 21 Κυρ. Κλήμεντος Πάπα ‘Ρουμης καί Πέτρου Άλε£ανορ. 37
320 7 25 Δευτ. Αικατερίνης μεγαλομ. καί Μερκούριού μάρτ.Άργ. 36
330 8 20 Τρίτ. Άλυπίου τού Κιονύτου καί Νίκωνος μαρτύρων . 35
331 0 27 Ί’ετ. Ίακοίδου Πέρσου τού μεγαλομάρτυρος 34
332 10 28 Πέμ. Στεφάνου τού Νέου και Είρηνάρχου μάρτυρος . 33
333 11 29 ΙΙαρ. Παραμόνου καί Φιλομένου των μαρτύρων 32
331 12 30 Σά6. Άνδοέου τού πρωτοκλήτου Άποστολου, Άογία . 31
 — 26 —

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
Ό ήλιος είς τον Αίγόκερων.

Αυ;.βςιΟ. .Ν. Π. ήμ· μέχρ

τ,ά. τίλ.Ιτ.
335 χ 13
1 Κυρ. Ναούμ του προφήτου..........................................................30
336 142 Δευτ. Άββακουμ του προφήτου................................................. 29
337 153 Τρίτ. Σοφονίου του προφήτου.................................................. 28
338 16 4 Τετ. Βαρβάρας τής μεγαλομάρτ. και Ίωάννου του Δα­
μασκηνού ........................................................................ 27
339 17 5 Πέμ. Σάββα του Οεοφορου και ηγιασμένου .... 26
340 ή- 18 6 Παρ. Νικολάου επισκ. Μύρων τής Λυκίας. Αργία. 25
341 19 7 Σάβ. ,Αμβροσίου επισκ. Μεοιολάνων................................... 24
342 20 8 Κυρ, Παταπίου του οσίου..........................................................23
343 j 21
.
9 Δευτ. *Η σύλληψις τής Θεοπρομήτορος ’Άννης. ’Αργία. 22
.Θ
344 22 10 Τρίτ. Μήνα, Έρμογε'νους καί Εύγράφου μαρτύρων . 21
345 23 Μ Τετ. Δανιήλ του Στυλίτου.............................................. 20
316 24 12 ΓΙεμ. Σπυρίδωνος του θαυματουργού...........................19
347 25 13 Ιίαρ. Ευστρατίου καί των συν αυτοί μαρτύρων. . . 18
Π

348 26 14 Σάβ. Θύρσου καί των συν αυτοί μαρτύρων.... 17

349 27 15 Κυρ, Ελευθερίου ίερομάρτυρος.................................................. 16
Α.

350 ή* 28 16 Δευτ. Άγγαίου του προφήτου καί Μαρίνου μάρτυρος . 15

351 29 17 Τρίτ, Δανιήλ του προφήτου καί των τριών παίδων.Διο­
νυσίου άρ·/ιεπ. Αίγίνης του έκ Ζακύνθου. . . 14
352 30 18 Τετ. Σεβαστιανού, Ζωής καί των συν αύτοΐς μαρτύρων. 13
35ο 31 19 ΙΙεμ. Βονιφατίου μάρτυρος........................................................... 12

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ:

354 1 20 Παρ. Προεόρτια των Χριστουγένων καί Ίγν. Θεοφο'ρου. II

355 2 21 Σάβ. Τουλιανής μάρτυρος......................................................... 10
356 -ρ 3 22 Κυρ. Αναστασίας μάρτυρος τής φαρμα/ολυτρίας . . 9
357 4 23 Δευτ. Των εν Κρήτη δέκα μαρτύρων.......................................8
358 5 24 Τρίτ. Παραμονή των Χριστουγέν. καί Ευγενίας τής οσ. 7
359 f 6 25 Τετ. Ή κατα σάρκα ΓΕΝΝΙΙΣΙΣ του Κυρίου ημών
Ίησου Χριστού. ’Αργία τριήμερος καί κατάλυσις
είς πάντα με*/ρι τής παραμονής των Θεοφάνιων. 6
360 7 26 Πε'μ. Ή σύναξις ττς Θεοτο'/ου καί Ευθυμίου ίερομάρτ. 5
361 8 27 Παρ. Στεφάνου apyio. καίπρωτομ. καί Θεοοοίρ.Γραπτ. 4
362 9 28 Σάβ, Των έν Νικομήδεια καεντο>ν δισμυριων μαρτύρ. 3
363 -j- 10 29 Κυρ. Των έν Βηθλεέμ άναιρεΟεντοίν 14,000 νηπίιον 2
364 1 I 30 Δευτ. Άνυσίας τής ίερομάρτυρος.............................................. 1
365 12 31 Τρίτ. Μελάνης όσιας καί απόδοσις των Χριστουγέννων. 0
 .
.Θ
Π
Α.

Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

 ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΓΙαιοχκαι άναμνήσεις.

Κανείς μήν ’πή πώς δεν ψηφα της ξενιτειας τη λύπη . . .

Φαρμάκι εΐν’ ή ένΟύμησι εκείνου που μας λείπει,
μά οποίος δέν έκανε ποτέ Χριστούγεννα 'ς τα ξένα
δεν έ'νοιιοσε τής ξενητειάς την πίκρα 'σαν εμένα.

Ή φαμελιαΐς τριγύρω μου χαρούμεναις γιορτάζουν,

γέροι καί νειοί, γρηαίς καί νειαίς τα σχολιανά τους βάζουν
ν' είνε τά λόγια τους γλυκά ν' είν’ ή καρδιά τους μέλι
κι’ όλοι άγαπιώνται πειδ πολύ γιατί ή γιορτή τό θέλει.
.
Κι’ όμως δεν έρχεται κάνεις ν' εμέ τον ξένο ναυρη
.Θ
'ς τή σκοτεινή μου κάμαρη που οί λογισμοί μου οί μαύροι
τήν κάνουν σκοτεινότερη !
Π
Α.

Καί συλλογιέμαι ακόμα :

'Ήμουν παιδάκι του σχολειού μέ τήν καρδιά 'ς τδ στόμα
καί μέ τά γέλοια ’ς τήν καρδιά. ΤΩ πίκρα παιδιακίσια,
που ξεθυμαίνεις μόνη σου σε δάκρυα περίσσια,
είσαι ή χαρά ή αληθινή, ή ευτυχία έκείνη
οπού φορει τδ φόρεμα τής λύπης καίει, σούνει
καί χάνεται 'σάν τή δροσιά 'ς τδ ηλιοκαμένο χώμα . . .
'Ήμουν παιδάκι του σχολειού μέ τήν καρδιά 'ς τδ στόμα*
'ξυπνούσα τά χαράγματα με σ' ’ς τά μεγάλα κρύα
καί μόνος μου άπεστήΟιζα Γραμματική, 'Ιστορία . . .
καί μέ τή σάκκα μου ύστερα ’ς τδν ώμο κρεμασμένη
έξεκινούσα τρέχοντας—ό κώόων δέν προσμένει —
 — 29 —
(ία δ,τι γενόταν ’ς τό σ/ολειδ ήμουν εγώ ή αίτια
και κάθε μέρα μ’ έβαζεν 6 δάσκαλος νηστεία.
*11 κυριακή μου ’φαίνονταν ευλογημένη ’μέρα,
μά υστερ’ άπ’ την κυριακή ’ξημέρων’ η δεύτερα,
γιά τούτο περισσότερό τδ σάββατο αγαπούσα,
που έγύριζα από τό τ/ολειό, τη σάκκα μου έπετουσχ
κι” άρχιζα τό παιγνίδι μου μωρίς να λογαριάζω) . . .
ταΐς άλλαις ’μέραις μ’ έδαζαν τό βράδυ νά οιαδάζω !

Τοιρα θυμούμαι δλ’ αυτά μέ οακρυσμένο 'μάτι . . .

ΙΙώς μ1 άρεσαν αληθινά ολαις του ypovoυ ή σ/όλαις,

δπου δεν ήταν μάθημα ! μά πειό πολύ άπ ολαι:
μ’ άρεσαν τά Χριστούγεννα που πέφτουν μέ τά yiovia !
.
"Ay ! πώς περνούν τά yρονιά!
.Θ
Τό βράδυ την παραμονή που τό Χριστό προσμένει,
καθόμαστε όλοι ’ς τή φωτιά τριγύρω μαζωμένοι
καί τής γιαγιάς μου άκούγαμε τά τόσα παραμύθια,
Π

και κάθε ψέμμα έφαινονταν *σάν πειό σωστή αλήθεια*

υστέρα τά γριστόψωμα μας έφερναν ψημένα,
Α.

κ’ έπρόδαλαν μ* ένα σταυρό ’ς τή μέση τό καθένα . . .

*Ώ ! τί γλυκειά παραμονή που τό Χριστό προσμένει !
Έμεΐς καί πάλι 'ς τή φωτιά τριγύρω μαζωμένοι
μέ μια φωνή παιόιάτικη έτραγουδούσαμ’ όλοι :
«Χριστός γενναται σήμερον εν Βηθλεέμ τή πόλει d

καί τήν καρδιά μας ’νοιώθαμε από y αραις γεμάτη . . .

Τυ>ρα θυμούμαι δλ’ αυτά μέ οακρυσμένο ’μάτι.

Έγ Παρισίοις.

Ι.ΟΑΝΜΙΣ ΠΟΛΕΜΙΙΕ.
 ΔΗΜΩΔΕΣ ΜΗΝΟ ΑΟΓΙΟΝ
(ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ)

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
Τό Γενάρη τό φεγγάρι ήλιο; της ημέρας μοιάζει.

Δια. το αΐθριον των νυκτών.

★ ►
4

Γενάρη μήνα -/.λάθευε, φεγγάρι μήν ξετάζης.

'Ως γνωστόν, όταν κλαδεύωσιν ή ένοφθαλυ.ίζωσι δένδρα οί

ήρ,έτεροι γεωργοί θεωροϋσιν έκ δεισιδαιμονίας απαραίτητον νά
συρβουλεύωνται τάς φάσεις της Σελήνής. Ή παροιρ.ία δίδασκε',
ότι τοιαυτη πρόνοια είναι περιττή κατά τόν ’Ιανουάριον. Λέγε­
.
ται καί άλλως:
.Θ
Γενάρη μήνα /.λάθευε /.αί λίαγο μή γυρεύης.

Ή :
Π

Τόν Γενάρη κόψε βέργα, καί φεγγάρι μή γυρεύης.

Καί :
Α.

Κόψε ςύλο τό Γενάρη

καί μήν καρτερή; φεγγάρι.
+■ *

*
"Ομοιος θέλει νά (Εαμοακοίση,
τον Γίνάρη νά οργοίση.

Διά τήν σποράν του βάυ.βακος ό αγρός πρέπει νά άροτριάτα1

κατά τόν ’Ιανουάριον.

Του Γενάρη τό ζευγάρι,

διάβολο; Οέ νά τό πάρη.
 ’Ανωφελής καί παράκαιρος είναι ή άροτρίασις κατά τόν Ια­
νουάριον.
* *

"Αν τά Φώτα φο>τερά,

καί τα Λάμ:τρα σκοτεινά,
*/αρά τον βουν και ’ς τον ζευγαν.

Άν κατά £/.έν την εορτήν των Θεοφανείων ό καιρός είναι ευ-

διος. κατά δε το Πάσχα βροχερός, τό έτος έσεται εύφορον καί
ευτυχές. Καί άλλως :

Και τά Φώτα ΰωτερα και το Γϊάσ/α βρο/ερον,

όλο; ο /.οτ[ίο; ‘/αίρεται ζ'ή Κρήτη καμαοόνει.

Ή : .
Χαρά τα Φώτα τα στεγνά και τη Λαμ”οη βρεγμένη !
.Θ
★ *

+
Ό Γενάρης κι* αν γενναται
Π

του καλοκαιριού θυμάται.

Κ%\ άλλως :
Α.

Ό Γενάρη; κι* αν γέννα

του καλοκαιριού μήνα.

'Ότι άπο του Ίανουαρίου άοχεται η βελτίωσές του κχιρου.

* *
+
Κο'ττα, /ήνα τό Γενάρη,
και τ.χ~\ τον 'Αλωνάρη.

Ό Ιανουάριος είναι ή καταλληλότατη εποχή διά νά φάγη τις

όρνιθας η χήνας, έν ω διά τάς νήσσας ό ’Ιούλιος.—Παραπλήσια
είναι καί ή άκόλουθος :

Όρνιθα τό Γενάρη,
κέφαλον τόν Αλωνάρη.

Κέφαλος, ιχθύς συνηθέστατος έν Έλλάδι, τοϋ είδους του κα-

λουχ.ένου έπιστηυ.ονικώς Mugil ceplialus.
 .
.Θ
Π
Α.

Ο ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ
 .
.Θ
Π
Α.

ΠΑΤΙΝΑΔΑ

3
 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

Ό Φλεβάρης κι’ άν φλεβίση

καλοκαίρι Οά μυρίση *
ειδεμή και ξεφλεβίση
σκύλινα Οέ να βρωμήση.
ΊΙ:
κι? άν ταΐς φλέβαις του άνοιξη,
Οε να κά-Ι/η, Οά ΰλογίση.
ΊΙ:
Ό Φλεβάρης, κι’άν φλεοίζη,
του καλοκαιριού μυρίζει.
Μα άν σοίση και κακιούση,
μέσ’ ’ς το yiovt Οά μάς '/ώαη.
ΊΙ :
κι’ άν αλήθεια φλογίση
.
.Θ
"(ίσους σκύλους Οά 4ουήση !
Ή:
Ό Φλεβάρης κι’ άν φλεοίζη,
Π

"άλαι άνοιςι μυρίζει.

Α.

"Οτι αί όλίγαι του Φεβρουάριου (3poyai καί κακοκαιρίαι δεν

έπιβραδύνουσι την επάνοδον της άνοίςεως, άλλ’ αί πολλαί προ-
υ.ηνύουοι παράτασιν του y ειυ.ώνος.
* *
Λ

Τοΰ Φλεβάρη άν ο: τρεις του καλαΐς, ολαις του χαχαΐς,

μ’ άν οι τρεις του χαχαϊ;, ολαι; του καλαΐς.

Άν κατά τάς τρεις πρώτας ή[Λε'ρας τοΰ Φεβρουάριου είναι εΰ-

δία θά έπικρατησν) κακοκαιρία κατά τάς επίλοιπους, άν δέ κακο­
καιρία τάνάπαλιν.

Την Τυρινή ζαί των Βαγιώ

’μπαίνει ό διάολος ’ς τό 'γιαλό.

Κατά την τελευταίαν εβδομάδα τών άπόκρεων καί την πρό

τοΰ llzoyα Κυριακήν τών Βαίων συυ.βαίνουοι υ.εγά.λαι τρικυυ.ίαι.
 — 35 —

ΜΑΡΤΙΟΣ
Λείπει ό Μάρτη; από τή σαρακοστή;

Λέγεται παροιριακώς επί εκείνων οΐτινες βεβαίως εύρίσκονται

iv ώρισρ.ένω τινί τόπω ή yρόνω' είναι γνωστόν δέ ότι υ.έγα ρ.έ-
ρος τής ττρο τον ΙΙάσγα νηστείας (σαρακοστής) συρ.πίπτει κατα
Μάρτιον.
* *

'Λπό Μαρτίου ’ποκάρ,ιαο κι’ απ' Λυγουατο αιγοϋνι.

’Από τοϋ Μαρτίου δήλον ότι άρχεται τό θέρος καί πρέπει νά

ένδόεταί τις ελαφρά, έν ού άπό του Αύγουστου, προς το ψυχρό-
τερον τρεπορ.ένου του καιρού, πρέπει νά φορή βαρείας γούνας.
.
Τήν αυτήν ιδέαν ίκφράζουσι καί αί ακόλουθοι παραιρίαι :
.Θ
Άπό Μαρτίου καλοκαίρι κι’ άπό Λυγουατο ysiiαώνα.

ΊΙ :
Π

Άπό Μαρτίου καλοκαιριάζει, κι' άπ’ Λυγουατο y ειαιυνιάζλι.

Καί άντιΟέτως :
Α.

Μήτ ό Μάρτη; καλοκαίρι, αήτ’ ό Λυγουατο; γειρώνας.

"Ενα; κοϋκο; (ή ένα /ελιοονι) όέν κάνει ανοιξιν.

Καί άλλως :
"Ενα; κοϋκο; τί άνοι;ιν νά κάνη ;

Καί :
Τό y ιλινίνι οξν φέρνει πάντα τήν άνοιξιν.

απαράλλακτος τή αρχαία :
"Εαρ ‘/ελιόιον αία ου σηααίνεται.

Λέγεται δε ρ.εταφορικώς επί των ρ.ερ.ονωαένων έν ταϊς ΐδέαις

καί ταϊς έργασίαις αυτών καί ρ.ηδεν κατορθούντων.—Χάριν
περιεργίας σηρ.ειοϋρ.εν ενταύθα ότι ρ.έσος χρόνος τής επανόδου
των χελιδόνων εις τά παραθαλάσσια ρ.έρη τής Ελλάδος είναι ή
 — 36 —

1 Μαρτίου’ του δε κόκκυγας τό άσ[Λα ακούεται τό πρώτον περί

τα τε'λη του αύτοΰ [Ληνός.

Του Μαρτίου τα σκοτεινά

σαν τά ίδτ)ς μή φοβηΟής.
Μ’ άν τά ίδής καί φοβηΟής
εύρε τρύπαν νά yioOr,c.

"Οταν συννεφιάζω τον Μάρτιον ή ταγέως Οά αίΘριάσνι η Οά

ένσκήψη καταιγϊς μεγάλη.
* +

"Οταν Οελτ,ς σπείρε, με τον Μάρτην 0? άνΟίση.

.
Μέσα 6 Μάρτης, μέσα η σβάρνα.
.Θ
Κατά, τον Μάρτ^.ον ττρέττει νά ά,να*. τελειων-ένον το σβαρνάρι-
σρια των αγρών.
Π

+
Μάρτιος ά€ρε·/ος, μούστος άμετρος.
Α.

Αί άρ.πελοι εύδοκΐ[Λοΰσιν άν δεν βρες·/) κατά τόν Μάρτιον, ή

μάλλον κατά τόν Μάϊον. ώς διδάσκει άλλη παροικία.

Μάρτης βρέχει, ποτέ μην πάψη.

Ώφελιυ.ώταται εϊς τά σιτηρά αί κατά τον Μάρτιον βρογαί.

Την αϋτην παρατηρησιν καί πολλαί άλλαι παροιυ.ίαι έκφερουσι :
Μάρτης εβρεχε, θεριστής έ*/αίρονταν.

Καί:
Άν κάμη ό Μάρτης δυο νερά, κι’ ό ’Απρίλης άλλο ενα,
χαρά ’ς εκείνο το γεωργό ’πώχει πολλά σπαρμένα·

ΊΙ:
Νά βρε'ξ’ ο Μάρτης δυό νερά, κι’ό ’Απρίλης άλλο ενα,
νά ίδής κουλούρια τά παιδιά και πήτταις ή μαννάοες
κ’ υψηλονακομβοίματα οί κλεφτομυλωνάδες.
 — 37 —
. Τό αυτό προγνωστικόν διατυποϋται καί έν άλλαις χαροιρ.ίαις,
τάς οποίας άναγράφορ.εν κατωτέρω έν τοϊς περί τοϋ ’Απριλίου.

Κάλλιο Μάρτη; τοΐ; γωνιαι;

παρά Μάρτης τοις αυλαΐς.

Ή :
Ό κακός Μάρτης ’ς τον ήλιο κι’ό καλός 'ς τά κάρβουνα.

’Ωφέλιμον τό ψΰχος καί ή βρογή κατά τον Μάρτιον.

* *
♦
Μάρτη; κλαψιάρης.

Μεταφορικώς έκ των συνεγών βροχών.

.
.Θ
"Οταν ό Μάρτης είναι καλός, τοϋ χωριάτη ή κόρη τό Μάϊ 'παντρεύεται.

Έκ τνίς καταστάσεως της άτρ.οσφαίρας κατά τόν Μάρτιον,

Π

έξηρτηται ή τύχη πασών των σπορών όταν δ’ή κατάστασις

Α.

αΰτη πληροί δλας τάς άνάγκας της γεωργίας, ό αγρότης, άφθονα

άπολαρ.βάνων καί ευπορών, σπεύδει νά ΰπανδρεύσν] την θυγα­
τέρα του.

Τοΐ; ίίατεραις του Μαρτιοΰ καί τοΐ; προίταις τ’ 'Λπριλιοϋ βρέχει, χιονίζει,
κάνε μπαμπάκια.

Οίοςδήποτε είναι ό καιρός κατά την τελευταίαν έβδορ-άδα τοϋ

Μαρτίου καί την πρώτην τοϋ ’Απριλίου είναι κατάλληλος προς
βαρ,βακοφυτείαν.

Ό Μάρτης ώς τά γιόμα τό ψοφάει καί ιό; τό βράδυ τά βρωμάει.

Διά τό εΰρ,ετάβλητον τοϋ καιροΰ. Μέχρι της ρ,εσηρ,βρίας ενίοτε

επικρατεί ψϋχος δριρ,ύτατον, ικανόν νά έπιφέργι θάνατον εις τα
 — 38 —
ζώα, κατά τό έτερον δ'ηριισυ της ημέρας καύσων αφόρητος.
"Οριοιαι είσι καί αί ακόλουθο', παροιίΛίαι :
Τό Μάοτη τό ”cr.n πηλά, καί το βράδυ /ώματα.

"II κακοκαιρία της πρωίας δεν διαρκεΐ καθ’ όλην την ήξεραν.

Μάρτη; εΐν καί ηάϊδα κάνε:,

—ότε κλαίει, ~ότε γελάει.

Ή:
Ό Μάρτη; ώρα'.ς ιοραις γελάει.

Καί άλλως :
*0 Μάρτης ό πεντάγνωμος ποΰ/ε τοΐ; πέντε γνοιμαις,
ώραν βρέηει, ώραν '/ιονίζει,
.
ώραν μαρτολουλουδίζει.
.Θ
Την ριίαν ώραν ό καιρός είναι κάκιστος καί ρ/.ετά υ.ικρόν (Λετα-
τρέττεται εις ευδιον.
Π
Α.

Τά λόγια του είναι στερεά 'σάν τον Μάρτιον τό yιόνι,

ότιον τό orjy νετ ά~ό βραδνς κι’όις τό ττρω'ι τό λειοινει.

Μεταφορικώς επί αστατων και ι/.η ειχίΛενοντων εις τας utvo·

σχέσεις των.

Του Μάρτη οί αυγαίς με κάψανε του Μάη τά μεσημέρια.

Τό Μάρτη */υλον έυαγα κουνούπι μή μέ ’γγιάση.

Δηυ.ώδης πρόληψις, ότι ό χυλός τρωγόρ.ενος κατά Μάρτιον

προφυλάσσει άπό τά δήγματα τών κωνώπων.

*Οπώ·/ει κόρη ακριβή

του Μάρτη ήλιος μή τήν ίοή.
 3U -

Διότι πιστεύεται ότι ό καυστικός τού Μαρτίου ήλιος καΟίστν-,σι

μελαγχρινούς τούς έκτιθεμενους εις τάς ακτίνας του. Έκ τούτου
και δεισιδαιμονία έπεκράτησεν, ής την αργήν άνευρίσκομεν έν τε-
λεταΐς των Έλευσινίων μ.υστηρίων, νά περιδενωσι περί τον τρά­
χηλον ή τον δείκτην τής αριστερής χειρός έρυΟράν κλωστήν μετά
λευκής συνεστριμμένν,ν καί νά φε'ρωσιν αυτήν καθ' όλον τον μήνα,
νομίζοντες ότι ούτως άποφεύγουσι τήν έπίδρασιν του ήλιου. Έ-
τερα παροιμία άποτρεπει νά κοιμάται τις κατά τον Μάρτιον
προσβαλλόμενος υπό τών ήλιακών άκτίνων :
Τό Μάρτη εις τόν ήλιον νά υ.ή κοιυηΟή;.

’Άλλο δεν »χέ έμάράνε, της ανοιξις το κρύο.

.
.Θ
Το Μάρτη φύλα τ’ ά/υρα μη '/άτης τό ζευγάρι·
καί φύλαγε καί τό ψωμί, μή '/άσης τό κοπε'λι.
Π

Διότι ενδεχόμενον τό ψϋ/ος νά καταστή δριμύτατον, άπο-

κλεϊον πάντας εντός τών οικιών των, καί καθιστών αδύνατον τήν
Α.

προμήθειαν τροφής διά τά υποζύγια καί τόν ι/τυγογνιόκ. Ταυτό­

σημος είναι καί ή εξής παροιμιακή έπίκλησις του Μαρτίου :

Μάρτης 'γδάρτη; παλουκοκάφτης.

Καί :
Μάρτης 'γδάρτης καί κακό; παλουκοκάφτης.

Κ αί άλλως :
Μάρτης 'γδάρτη; παλουκοκάφτης* τά —αληά [όώιδα τά 'γδέρνει, τά δαρ.άλικ
τά μαθαίνει.

Καί:
Τό Μάρτη ξύλα φύλαγε μην κάψης τά παλούκια.

Λί παροιμ.ίαι αΰται εξηγούνται δι’άλλήλων ανάλογος είναι

καί ή έπομε'νη :
Ό Μάρτη; εβαλε τη γρηα μέσ’ τό καζάνι,
 .
.Θ
Π
Α.

ΕΡΡΙΚΟΣ ΣΤΑΝΛΕΫ
 .
.Θ
ΔΟΝ ΠΕΤΡΟΣ ΤΗΣ ΒΡΑΣΙΛΙΑΣ
Π
Α.

ΘΩΜΑΣ ΕΔΔΙΣΟΝ
 42 —

ητις άναφέρεται εις παράδοσιν κοινοτάτην, πλασθεΐσαν ίσως εκ

του δριαυτάτου ψύχους, δπερ ενίοτε έπέρχεται άποτόαως κατά
τάς τελευταίας του Μαρτίου ήρ-έρας. Κατά την παράδοσιν ταύ-
την, γραϊά τις ποιρ.ενίς την τελευταίαν του [Ληνός τούτου ή αέ­
ραν— είχε δέ τότε ήριέρας 30-—νορ/.ίσασα ότι άττηλλάγη πλέον
του κινδύνου, ον έκ τοϋ ψύχους καί των παγετών έφοβειτο, έςε-
φώνησε περιφρονητικώς : «Πρίτσι Μάρτη ρου ! τά ' ζεχείρασα τα
κατσικάκια ρου ! » Άλλ’ ό Μάρτιος όργισΟείς έδανείσθη παρά τοΰ
Φεβρουάριου, όστις έκτοτε κουτσές άποκαλεΐται, αίαν έτι ή αέραν
καί υπερβολικόν ψΰχος κατ’ αύτην ποιησας, ήνάγκασε την γραίαν
νά κρυβη υπό τον [εέγαν λέβητα, έν ω έτυροκόαει, καί εις τήν
θέσιν εκείνην την άπελίθωσεν έν τω ρίσω του άπολιΟωθέντος επί­
.
.Θ
σης ποιρενίου της. Ή παράδοσις αϋτη είναι γνωστή οϋ αόνον έν
Έλλάδι, αλλά καί έν Γαλλία, διότι [/.ε έλαχίστας παραλλαγάς
Π

αναφέρει αύτην παλαιόν τι προβηγκιανόν ποίησα. Έκ της παρα-

δόσεως ταύτης έπηγασαν καί αί έπόαεναι παροιαίαι :
Α.

Μάρτη Μαρτοΰτσο,
έβαλε τή γρηά μέσ' 'ς τό χαρτοΐτσο.

Καί:
’Σ τήν πομπή σου, Μάρτη μου, τάρνοχατσιχάκια μου τά ξϊ/ε'ματα !

Καί:
Ό Μάρτης ή/.ανε τή γρηά έχαψε τής τ ν.;■: τά ξύλα.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ
Ό Απρίλης κι'αν ‘/ιονίση
καλοκαίρι Οά μυο'ση.

Απρίλης Μάης, κουκιά μεστιομε'να.

 — 43 —

Άποίλις γρύλης τιναχτοκο-ρινίτης.

Κατ’ Απρίλιον έξαντλοϋνται αί προμήθεια'. των γεωργών.

Άλλ’ αί στερηθείς δεν είναι μακροχρόνιοι, έγγίζοντος του Θέρους,
διότι κατ’ άλλην παροιμίαν :
Απρίλης Μάης κοντά 'ν' τό θέρος.

Έ των αμαρτωλών τη ’/ώρα

το Μαγιάπριλο / ιονίζει.

"Ολο τό Μάρτη φύλαγε

καί τον ’Απρίλη ώς τοΤς δώδεκα.
ΊΊ άλλως: .
.Θ
"Ολο τό Μάρτη φύλαγε, καί τ’ ’Απριλίου τοΐς δε'κα,
ακόμη καί τοΐς δεκο/τώ.
Πέρδικα ψόφησε \ τ’ αυγό.
Π

Ήτοι μέχρι της έποχης ταυτης ό καιρός είναι ευμετάβλητος

Α.

καί δυνατόν νά έπέλΘη κακοκαιρία καί δριμΰ ψύχος, έπιφέρον τον

Θάνατον καί εις αύτάς έτι τάς πέρδικας, αϊτινες περί τά μέσα η
τά τέλη ’Απριλίου έπωά'ζουσι. Καί ή έπομ.ένη παροιμία ορίζει
την 18Τίν ’Απριλίου ώς τέρμα της εποχής των τρικυμ,ιών :

Απριλίου οεκο/τό)
νά/ης τό ’μάτι σ’ άνοι/τό.
ΙΊερασαν οί δεκο/τώ;
άραζε εις εν* αυγό.

Κατά τινα όμ.ως έτέραν παροιμ-ίαν ή Θάλασσα είναι επίφοβος

εις τους ναυτιλλομένους καί τον Μάϊον ετι :
Των ναυτωνε οί γυναίκες τό Μαγιάπριλο χηρεύουν.
Ή :

Τό Μάη χηρεύουν οί Θεραπειαναίς.

Αί κατοικοΰσαι εις-Θεραπεία της Κωνσταντινουπόλεως. Άνα*

 — 44 —

φέρεται ίσως εις τους πλέοντας εν τώ Εΰξείνω πόντω κατα τον

Μάϊον.

Ή :
Τον Άπριλομάν χηρεύουν των καλών άνδρών γυναίκες.

* *

"Αν κάμη ό Μάρτης δυο νερά κι’ ό ’Απρίλης άλλο ενα,

το’τε */αρά ’ς έκείνονε πώγει ’ς τη γη σπαρμένα.

Καί άλλως έν Μυκόνω :

"Αν κάμη ό Μάρτης δύο νερά κι’ ό ’Απρίλης άλλο ενα,

Οά ιδης τά σιτοκρίΟαρα ’ς τον κάμπο ’ξαπλωμένα.
* *
* .
.Θ
"Αν βρέξη ό Μάρτης δύο νερά κι* 6 ’Απρίλης άλλο ενα,
νά ίδης σταφύλια ’σάν παιδιά καί πτ[τταις ’σάν άλοίνια.
Π

Παροικία μεσσηνιακη, ταυτόσημος ταΐς άνωτέρω. Έν Μάντρ

την ευφορίαν των γεννημάτων καί των άλλων προϊόντων της γης
Α.

έκ των βροχών του Μαρτίου καί του ’Απριλίου εκφράζει ή έπο-

μένη παροιμία :

"Αν βρεξη ό Μάρτης τριά νερά κι’6 ’Απρίλης άλλα δύο,

νά ίδης τοϋ Μάρτη τά κουκκιά, τ’ ’Απρίλη τά σιτάρια,
νά ΐδής τόν γεροκρίΟαρον πώς στριφτεί τό μουστάκι.
* *
♦
"Αν βρε?’ ’Απρίλης δύο νερά κι’ό Μάης άλλο ενα,
χαρά 'ς εκείνα τά σπαρτά ’πούναι ’ς τη γη σπαρμένα.
’Ανάλογος ταΐς προηγουμέναις, λεγομένη καί άλλως :

"Αν κάμ ό ’Απρίλης ουό νερά κ.Γ ό Μάης άλλο ενα,

χαρά ’ς εκείνο τό ζευγά πουχει πολλά σπαρμένα.

Ή :
"Αν βρεξ’ό 'Απρίλης δυο νερά κι* ό Μάης μιά καί φίνα,
αξίζει το ’λαφόπουλο μ’δλη την ελαφίνα.
 — 45 —

Ή:
"Αν βρέξη 6 ’Απρίλης δυο νερά κΓ ό Μάης πέντε δέκα,
νά ίδης τον κοντοζρίΟαρο πώς στρίβει τό μουστάκι,
νά ίδης καί τοΐς άρ/όντισσαις πώς ψιλοκλησαρίζουν,
να ίδης καί τή φτιοχολογιά πώς ψιλοκοσκινάει.

Αί άρχόντισσαι κρησαρίζουν με την ψιλήν κρησάραν, διότι

ένεκα της αφθονίας της συγκομιδής άδιαφοροϋσιν άν θ’ άπορρί-
ψωσι πολύ χονδρόν άλευρον καί πίτυρα- όμ.οίως καί αί πτωχαί
καθαίρουσιν επιμελέστατα τόν σίτον με τό ψιλόν κόσκινον άπορ-
ρίπτουσαι όλα τα σκύβαλα.

.
.Θ
ΜΑΙΟΣ
Π

Ό Μάης έ/ει τ’ονομα κι’ό ’Απρίλης τά λουλούδια.

* *

♦
Α.

Καιρός πουλεΐ τά λάχανα κι’ό Μάης τά λουλούδια.

+■ *■
4

Ό Μάης ε/ει τ’ονομα κι’ ό Θεριστής (’Ιούνιος) την πείνα.

* *

’Σ το κατηραμένο τδπο το Μάη τδ μήνα βρέξει.

Ή :
Τό Μάη τό μήνα εβρε*/ε ’ς α^ορισμένο τόπο.

Την αΰτην ιδέαν περί τοϋ επιβλαβούς της βροχής εις την γεωρ­
γίαν κατά τόν Μάϊον, έκφράζουσι καί αί ακόλουθοι παροεμίαι:

’Σαν έπρεττε οέν έβρε·/ε χαί τό Μάη έχιο'νιζε (η έδροσολάγα).

* *
*
Μάϊος άβροχος, χρονιά ευτυχισμένη.

Παροιμία εν Πάτραις καί έν ’Ηλεία λεγομένη.

 — 46 —
Μ*ΐο; άβροχος, μούστος άμετρος.
Ή άλλως :
Μάης άβρεχος, τουγητης χαρούμενος.
* ■*
*

Του Μάη της νύχτας τό νερό τ’άλάφια ξεμονίζει.

Ξε/ιοκίζει εκδιώκει ά—6 τάς [/.ονάς, τους φωλεούς των.

* *

"Οποιος σπείρει καί 31 ν σπείρει τόν Μάϊον υετανοεϊ.

Άν τό θέρο; είναι ευτυχές, καί τούτο όριστικώς πλέον φαί­

νεται τόν Μάϊον, ρ.ετανοεϊ οστις δέν έσπειρεν, άν δ’ή συγκορ.ιδή
είναι ολίγη η έβλάβη ρ.ετανοεϊ οστις έσπειρεν.
* *
* .
.Θ
Τον Μάη βρέχει άν βρέςη κι ό Γενάρης.

Μετεωρολογική τταρατήρΥΐσις πολύ άκροτφαλης.

* *
Π

Κακό κεφάλι τό Μάη βάζει στάρι και τόν Αύγουστο κρασί.

Α.

’Επί των προώρω; καί άκαταλλήλως γινοι/.ένων γεωπονικών

εργασιών.

Μαθημένο ’ναι τό άρν! να κουρεύεται τό Μάη.

Οί ποιμένες, οΐτινε; έκ τών χειααδίων έπανακά.ρ/.πτουσιν εις

τάς όρεινάς νορ.άς άπό της εορτής τοΰ άγιου Γεωργίου, κείρουσι
συνήθως τά πρόβατά, των περί τά τέλη Μαίου, άπό της έορτης
τοΰ άγιου Κωνσταντίνου καί χ.ετέπειτα. Ή παροιυ.ία αΰτη λέ­
γεται ρ.εταφορικώς έπί τών συνειθισρ.ένων να ταλαιπωρώνται καί
να πάσχωσιν.
+ *
4

Αρνιά καί έρίφια τό Μάη τό ρ.ηνα δείχνουν.

Άν είναι ευτυχα δηλαδή.

* *
 Ζτ,σε, [xaSfi (J.O-J, vi φχ: τύ Mar, y /.'Jr,.
Ί1 άλλως :
Z/;~: ’j.ajps μου, vi φας τό Mar, τριφύλι και χόν Αύγουστο σταφΰλ’..

11 καί απλώς :
Ζησε, |ααΰρέ ιαου, νά φας τριφύλι.

ΙΙχροιμία λεγοχ.ένη μεταφορικώς επί των ΰπισχνουρ.ένων πολλά

διά. τό μέλλον εις τους έχοντας χρείαν άδετου καί ταχείας συν­
δρομής.

Όσο: ιχήνες ε/ουν ρώ, τό κρασί δ:/ως νερδ.

"Οσο-, ιχήνες δεν ε/ουν ρώ, τδ κρασί *χέ τδ νερό.

Καί άλλοι ς : .
.Θ
Τδ ·χήνα ’που δεν ε/ει ρω
πίνε κρασί <χε τδ νερδ.
Π

Ήτοι, κατά τούς μήνας Σεπτέμβριον, ’Οκτώβριον, Νοέμ­

βριον, Δεκέμβριον, ’Ιανουάριον, Φεβρουάριον, Μάρτιον καί ’Α­
Α.

πρίλιον. ό οίνος ωφελεί πινόυ.ενος άκρατος, εν ω κατά τούς έττι—

λοιπούς, στερουυ.ένους του γράμματος όώ, καλόν είναι νά συγ-
κεράννυται μεΟ υδατος.

·*·

Το Μάη πίνε τδ νερδ, τδ Θεριστή τδ ’ςεϊδι,

Τον ‘Αλωνάρη τδ κρασί νά ίδής τδ παλληκάρι.

Διαιτητικόν παράγγελμα, ού άγνωστος ό λόγος.

ΙΟΥΝΙΟΣ

*Λπδ τδ Οε'ρο δ>ς τ’ς εληα:;

δεν απολείπουν οί δουλειαις.

’Από του ’Ιουνίου, της εποχής του θερισρ/,οϋ, [λέχρι της συλ­
λογής τών έλαιών, άρχορζ-ένης άπό του ’Οκτωβρίου καί παρα-
Α.
Π
.Θ
.
 Α.
Π
.Θ
.

4
Λ ΙΜ Η Ν ΤΗΣ ΖΣΑΣ ΕΝ Π Ε ΙΡ Α ΙΕ Ι
 50

τεινου.ένης ενιαχού υ.έχρι ’Ιανουάριου, [ν.εσολαβοΰσι κατα την

παροικίαν, πολλαί γεωργικά! εργασία, ι. Τόν Οερισυ.όν διαδέχεται
τό άλώνισυ.α καί τό λίχνισυ.α' έπέρχεται είτα ή συγκομιδή καί
άποξήρανσις της σταφίδος καί των σύκων, καί ταΰτα διαδέχον­
ται 5 τρυγητός καί ή παρασκευή του οίνου.
+ *

*
Θέρο;, τρύγο;, -δλερ,ο;.

Έπ! των δυςχερεστά.των καί επιπόνων.

Θέλει; θέριζε καί δένε, θέλει; δένε καί κονοίλι.

Άυ.φότεραι αί έργασίαι είναι ίς ίσου κοπιαστικαί.

.
.Θ
Τ έλάλτ,αε, ττάρτε τά ορεττάνια -τα;,

"Οτι τ ασυ.α του ίττινο:

I *
όοί'^ει
I '
τήν κατάλληλον oyr(v του
Π

Οερισυ.οΰ.
Α.

Mr, τ£ γελάστ; ο α-άκακα; η τό /ελιόονάκι.

"Λν osv λαλτ^στ, τσιτζικα; osv si ν’ καλοκαιράκι.

Έν Άττ '.κνϊ το xoy.x του τέττιγος άρχετα.', χχτχ τχ ν.έτχ

περίπου του ’Ιουνίου, ότε δηλαδή τό θέρος είναι προκεχωρηυ.έ-
νον. Ισως ου. ως ή παροιυ.ία εννοεί καλοκαίριον τήν πά.ροδον τη:
έποχής των ΰετούν.

Τσίτζτ,κα; ελάλτ,σε;
ααύρη ρώγα γυάλισε.

Όταν αρχεται τό ασυ.α του τέττιγος, αο/εται καί ή ώρί-

ρ/.ασις των σταουλών, όπερ όπωσοΰν ανακριβές.
♦ *
*
Τον ’Ιούνιον άιρ’νουν το οοΐ”άνι και αττίονουν τό όαπάνι.

Γεωπονικόν παοάννελυ.α
kill σαοε'ς.
4 ’
 51

ΙΟΥΛΙΟΣ

Tijj άγια; Μαρίνα; σΰ/.ο,

τ’ αϊ Άιοϋ αταυύλι
καί τόν Λνγοοατο [καντήλι.

'Ο τελευταίο; στίγος λέγεται καί άλλως :

Ττ,ς Σωτηρα; τό [καντήλι.

’Ήτοι κατά την εορτήν τής άγιας Μαρίνης (27 ’Ιουλίου) εΐ-
σίν ώριυ.α τά σϋκα, κατά δε την του προφήτου Ήλιου (20 ’Ιου­
λίου) αί σταφυλαί. Το τελευταίου τα,; παροικίας (αέρος εννοεί οτι
αί σταφυλαί. ών ή ώριυ.ατις άργεται άπο του τέλους ’Ιουλίου,
είσίν άφθονοι κατά τον Αύγουστον (υ.άλιστα άπο της εορτής της
.
.Θ
Μεταυ.ορφώσεως του Σωτήρος, 0 Αύγουστου), καί δύναταί τ;ς
νά πλήρωσα) υ.ανδήλια ές αυτών. Καί άλλως :
Π

Τής άγια Μαρίνας σύκο

Α.

καί του' άγι Λ'/ος σταφύλι

καί τ’ αγίου IIαντελέτ^χονος
γιομάτο τό κοφίνι.
+ Τ

Ό Προκοπή; κοφτ’αγγούρια,
ή άγια Μαρίνα σύκα,
καί ό αΐ Άιας τά σταφυλάκια
»χέσ "ς τά [ϊεργοτανεοάκια.

Ταυτόσημος τνϊ ανωτέρω. ΊΙ εορτή του άγιου Προκοπίου,

καθ' ην οί σικυοι (αγγούρια) ώριυ.άζουσι τελείται την 8 ’Ιουλίου.
* *

Τ’ άϊ Λιού το καρύόι
του Σ'οτήρος τό σταφύλι
καί τής Παναγίας τό σύκο.

JI τταρο'ίΜα αΰττ, λέγεται έν ΤΙ-=ίρω, η δέ άτήίλχντος άτυα-

 — 52 —

φωνία προς τάς προλαβούσας είς τον προσδιορισμόν της ώριιαά-

σεως των σταφυλών καί των σύκων προέρχεται ίσως έκ της δια­
φοράς του κλίριατος. Του Σωτηρος είναι ή εορτή της Μεταχ.ορ-
φώσεως του Σωτηρος, τελουαένη την 6 Αύγουστου, της Πανα­
γίας δέ ή της Κοιμήσεως της Παναγίας (15 Αύγουστου).
* *
*
’Από τά σύκα ώς τά σταφύλια.

Έπί βραχύτατων χρονικών διαστημάτων. επειδή ταυτοχρό-

νως σχεδόν ώριριάζουσι τα σύκα καί αί σταφυλαί.

Τον ποντισμένο τον καιοο τον 'Αλωνάρη Jspgygt.

Ή: .
.Θ
Τον * Αλωνάρη έβρεξε ’ς τον ποντισμένο τόπο.

Επιζήμια ή βροχή κατά τον ’Ιούλιον. ‘Αλωνάρης λέγεται 6

Π

’Ιούλιος διότι είναι ό υ.ήν καθ'ον αλωνίζονται τά γεννήυ.ατα, ώς

θεριστής λέγεται 6 ’Ιούνιος καί Τρυγητής ό Σεπτέμβριος. Πον­
Α.

τισμένος δέ σημαίνει τόν επάρατον καί δυστυχή τόπον.

’Έτσι τω·/ει το λινάρι,

νά άνθη τόν άλιονάρη.

Παροιμία Συ.υρναϊκή σαφής, άλλ’ ανακριβής. Διότι κατά τάς

παρατηρήσεις πολλών βοτανικών έν Έλλάδι τό λίνον άνΟεϊ τόν
Μάρτιον καί τόν ’Απρίλιον.

'Αλωνάρης τ’ αλωνίζει κΓ Αύγουστος τά ξε/ωρίζει

"Οσοι τρώγουν οπώρας κατ’ ’Ιούλιον ύπόκεινται εις ασθένειας

ριέχρις Αύγουστου.
 — 53 —

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Ό Αύγουστος ε-λάκωσε, \ αζρα του χειμώνος.

Διότι άπό τοϋ Αύγουστου ό καιρός άρχεται άποκλίνων προς

το ψυγρότερον θεωρείται δέ ό Αύγουστος άργή τοϋ γειμώνος,
ώς ό Μάρτιος αργή τοϋ θέρους.

ΊΙλΟεν ό Λύ'γουστος, ’πάρε τήν κάππα σου.

Διότι τό ψϋγος κατά τόν μήνα τοϋτον άρχεται καθιστάμενον

έπαισθητόν.

.
Τ Αυγούστου τά γαριάσματα τό Μάι άναΟυμούνται.
.Θ
Ιίϋ( ΐάσ/ιατα είναι οί κατά τον Αύγουστον πνέοντες έτησίαι, οΐ-
τινες καθιστώσι τόν μήνα τοϋτον επίσης εΰάρεστον, ώς τόν Μάϊον.
Π

* *
*
Α.

Ό ήλιος του Μαγιού, τ' Αύγουστου τό φεγγάρι.

'Ο ήλιος τοϋ Μαίου καί τό φεγγάρι τοϋ Αύγουστον, άναφέ-

ρονται καί εν δημοτικω τινι ασματι προς παοάστασιν των καλ­
λονών της φύσεως. 'Ο Κωνσταντής, ού την μνηστήν δολοφονεί ό
Χάρος, έπιστρέφων έκ πανηγύρεως καί εύρίσκων νεκράν αυτήν,
λέγει προς τόν σκάπτοντα τόν τάφον της γέροντα :

Φ/.ιάστο πλατύ τό μνήμά της, μακρύ γιά ουό νομάτους,

κι' άπό τή οέξια τή μεριά ν’ άφήσης παραθύρι.
νά ’μπαίνη ό ήλιο ; του Μιγιου, τ’ Λυγούστου το φεγγάρι.

Αύγουστε, κβλε ιχου [χήνα, νισουν δυο φοραις τδ ypovο.

Άποκαλεϊται ούτως ό Αύγουστος, ώς παρέχων τάς πλείστας

προσόδους- διότι κατ’ αυτόν συγκομίζονται εις τάς άποθήκας τά
γεννήματα καί άλλοι καρποί, καί [όρίθουσι σταφυλών αί άμ,πε-
λοι- δύναται ενί λόγω νά θεωρηθή, κατά την έκφρασιν έτέρας
παροιμίας, ώς ό μηγας 'που τρέφει τους ετδεχα.
* *

Αύγουστος αβρόy ος, μούστος άμετρος.

* *·
♦

Του Σωτηρος τά λελέκια, του Σταυρου τα χελιοονια.

Παροικία ηπειρωτική- οί πελαργοί έγκαταλείπουσι τά βόρεια;

τής Ελλάδος μέρν), μετανιστάμενοι εις θερμότερα κλίματα, την
6 Αύγουστου, εορτήν της Μεταμορφώσεως του Σωτηρος, κατά
την προκειμένην παροικίαν, η ήμέρας τ'.νάς βραδύτερον, κατά
τάς παρατηρήσεις τινών φυσιοδιφών. Αί δε χελιδόνες άποδημοΰ-
civ συνήθως μικρόν προ τής υπό τής παροικίας τασσομ,ένης ημέ­
.
.Θ
ρας (14 Σεπτερ.βρίου )" έν Αττική μέσος χρόνος τής αποδη­
μίας αυτών είναι ή 6 Σεπτεμβρίου.
* *
Π

»
Ευγηκε τό ροδάκινο, άρ/ισε το νυ·/τέρι
Α.

Συνειθίζουν οί έργοστασιάρχαι, όταν ώριμάση τό ροδάκινου

(κατά τά τέλη περίπου Αύγουστου εις τινα μέρη, όπου καί επι­
χωριάζει ή παροιμία) νά προσφέρωσιν έξ αύτών εις τούς έργάτας
των, ύποσημαίνοντες ότι επέστη ή εποχή, καθ’ήν ή εργασία δέον
νά παρατείνηται μέχρι νυκτός.
* *
*
Κάθε πρϊγ^ια τόν καιρο'ν τον κι ό κολοιό; τόν Αύγουστο.

Καιρός παντ! πράγματι. Κο.Ιοιύς, ιχθύς τοΰ ε’ίδους τών σκόμ-

6ρων.

■ Λιγοθυμά τ' Αύγουστου.

’Ακατανόητος.
 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Τον Τρυγητή σιτάρι σπείρης κι' οσο θέλεις σύρει.

Ή σπορά του σίτου είνε ωφέλιμος τον Σεπτε'μβριον γενομενη,

άλλα, μόνον εις τούς τόπους εκείνους της Ελλάδος, ένθα τά πρω-
τοβρόχια συμβαίνουν κατά τον μήνα τούτον. Συνήθως όμως ό σί­
τος σπείρετα1. τον ’Οκτώβριον.
* *
+

'Αν ισ^ος [ίρεςτ, ό Τρυγητή?, /αρά τόν τυροκουο.

Τα πρωτοβρο'/α πρεπει να εϋρουν τα λούπινα ει? την γην.

.
.Θ
ΙΙαράγγελμα Μάνης, όπου κατ’ έςογην καλλιεργούνται τά
Λούπινα. "Οτι ή σπορά αυτών πρε'πει νά γίνηται προτού iρyί—
Π

σωσιν αί πρώτα', βρογαί τοΰ φθινοπώρου.

Α.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

Όκτώβρι καί δεν Εσπειρες; οκτώ σωρούς δεν 'εκκαες.

Ό ’Οκτώβριος θεωρείται ό καταλληλότατος μην προς σποράν

τών πρωίμων δημητριακών καρπών, ή δε άργότερον γινόμενη
σπορά είναι, κατά την παροιμίαν, άγονος.

Τού άγιου Λουκά, σπείρε τα κουκιά.

ΤΙ εορτά, του άγιου Λουκά τελείται την 18 'Οκτωβρίου.

Το καλοκαιράκι τ’ αϊ Δηαητριοΰ,
Ή:
Αϊ Δηιχητράκη, μικρό καλοκαιοάκι.
 .
.Θ
Π
Α.

ΜΙΣ ΜΠΛΥ
 .
.Θ
Π
Α.

Μ'Σ ΜΠΙΣΛΑΝΔ
 — 58 —

Ούτως άποκαλοϋνται ολίγαι ήμέραι προ της εορτής τοϋ άγιου

Δημητρίου (26’Οκτωβρίου)καί μετ’αύτην, καθ’ας ό καιρός είναι
εϋδιος καί σχεδόν θερινός. Κατά την εορτήν του άγιου Δημη-
τρίου οί ποιμένες μεταβαίνουσιν εις τάς χειμερινάς αυτών νομάς,
ας καταλείπουσι κατά την εορτήν τοϋ άγιου Γεωργίου (23
’Απριλίου).

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ
Τον Νοέμβριον μήνα σπείρε.
Ή άλλως:
Τον Νοέμβριον νογα χαί σπέρνε.
.
.Θ
Καί:
Νοέμβρι νόε χαί σπέρνε ‘^λωρά, ξηρά, πελεκαστά* Λεκέμορι ίδέ ζΓ απο'σπερν
εί δε και δέν άποσπείρης, τάγιζε καί σταύλιζε.
Π
Α.

Ό αϊ Μηνάς έμήνυσε, πούλεια μή ξημεροίση

Ή πλειάς δύει, κατά τάς παρατηρήσεις τοϋ ’Ιουλίου Σμίθ,

την 17 η την 20 Νοεμβρίου, όλίγας δηλονότι ημέρας μετά την
εορτήν τοϋ άγιου Μήνα (11 Νοεμβρίου).
★ *

ΤΊ πούλεια βασιλεύοντας κι’6 καλός γεωργός άποσπέρνοντας.

Καί άλλως :
'Όντας ή πούλεια βασιλεύει ο καλός ζευγολάτης άποσπέρνει
κι’ ούτε τσοπάνης ’ς τά βουνά, ούτε ζευγάς *ς τούς κάμπους.
Καί :
ΤΊ πούλεια βασιλεύουσα
καί ’πίσω παραγγέλλουσα,
μηδέ τσοπάνης ’ς τά βουνά,
μηδέ γεωργός ’ς τούς κάμπους.

Προτού 7) πλειάς δύσν) πρέπει οί γεωργοί νά άποπερατώσωσι

 — 59 —

τάς σποράς αυτών καί ο:. ποιμένες, όσοι έτι δεν κατήλθον των
ορεινών αυτών νομών, νά κατέλθωσιν εις τά γειμαδεΐα.
+ +

Έάν δεν έλθω του άγιου Μήνα, του άγιου φ·λ(““ου είμαι αυτου και νά μου
γαιρετας τους παλαιοκαπτΐάοες.

Υποτίθεται ότι ταΰτα λέγει ό Χειμών αν δεν έλ6η τήν 11

Νοεμβρίου Οά έλΟγ, άφεύκτως τήν 14, καί τότε αΐ κάππαι πρέ­
πει νά τεθώσιν εις ενέργειαν. ΊΙ αυτή παροιμία λέγεται καί
άλλως :
Ί ου άϊ Μτ,να εμτ'νυσε δ τ:ά”“ος ο γειμώνας:
—’Έρ'/ομαι ή δεν ερ/ομαι, καί τ’ άΐ <Ι>ιΧ{ττ7Ττ αυτου είμαι.

* .
.Θ
Τόν Νοε'ιαίρι και A:/i;j.ov. φύτευε καταίολάίες.

Καταΰο.ΙάόΐΓ , τά υ.οσγεΰυ.ατχ ή αί παραουά.δες τών αμ­

Π

πέλων .
Α.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
Τ’ αϊ Νικολοζάρίαρα κάνει νερά καί /ώνια.

’Από τής εορτής δήλον ότι τής άγιας Βαρβάρας (4 Δεκεμ­

βρίου) μ.έμρ ι τής του άγιου Νικολά.ου (6 Δεκεμ.βρίου ). Καί άλ­
λως (έν Συρ.·/ι):
Τ’ άι Νικολοβάρβαρα κ1 οί τοΐγοι βράζουν.

Ή :
Τ’ άϊ Νικολοβάρβαρα οί τοϊ·/οι δρώνουν,
αα ς τα Φωτοκάλαντρα ατ:ο£υλώνουν.

ΦωτοχόΜϊπρα, αί δώδεκα ήμ.έραι άπό τών Χριστουγέννων

μέχρι τών Θεοφάνιων. Όμοια είναι καί ή ακόλουθος :

ΤΙ Βαρβάρα βαροαριζει
καί δ Σάββας σαβανώνει
κι’δ Νικδλας παοα/ώνει.
 — 60 —

'II σημ,ασία τών λέξεων τούτων, αίτινες βεβιασμένως έτέθη-

σαν χάριν της χαρηχησεως, είναι περίπου δτι άχό της ύ1)? «.eyρι
της 6ί5 Δεκεμβρίου επικρατεί ψύχος δριμ,ΰ καί χιών. Καί ή επο­
μένη παροιμία εκφράζει είκονικώς δτι κατά την εορτήν τού άγιου
Νικολάου πάντοτε σχεδόν χιονίζει.

Ό άϊ Νικόλας άσηρ'.ζει τα γένίΐα του.

λ'.χ ττ,ν κίτίαν ταυττ;ν καί ενίοτε άττοκαλεΐτα.'. ο άγιος

Νικόλαος, ώς έν τή ακολουθώ τταροιαίκ :

ΙΙοτί ΐίναι ή καροια του ysiawvo: ;

Έμηρός όττ-σω του Χρίστου, του γέρου του Χικόλα.

“Ητοι ό ανώτατος βαθμός τού ψύχους παρατηρεΐται συνήθως

.
.Θ
ημέρας τινάς προ τών Χριστουγέννων η μετ’ αυτά, καί κατά την
εορτήν τού άγιου Νικολάου. Την αυτήν ιδέαν καί άλλως εκφέρει
Π

έτέρα παροιμία :
Γυρ<ο vjpfj> του Χρίστου
Α.

τ, κορφή του y ίίμωνιου.

ΤΙ :
Χικολίτσα Βαροαρ-τσα, μηρός oniaoj ■ !ν* ό y ί'.μώνα

Ή :
’Μηρό; όη:σ'·> του ?νρ'.στου, τα Χ'/ολοβαροαρα.

Χειμωνιάτικη Γέννα, καλοκαιρινή yαρά.

'Όταν κατά την εορτήν τών Χριστουγέννων ό χειμών ήναι

δριμ-ύς, τό θέρος είναι εύάοεστον.
* *

♦
Χριστούγεννα /ριστό/ιονα, Φώτα φωτεινά, ’Ano/.prjai; άτεοκλεισταίς, Λαα-
πρά καλαβρεγμένη, είν’ό -/ρο'νο; ό καλό;.

Τό έ'τος προμηνύεται ευτυχές όταν κατά μέν τά Χριστούγεννα

χιονίζγ), κατά δέ τήν εορτήν τών Θεοφάνιων ό καιρός είναι ευ-
 — 61

διος, κατά τό ΙΙάσχα βρομερός, καί κατά τάς ’Λπόκρεως βροχαί.

ραγδαιόταται άποκλείουσι τους ανθρώπους έν ταΐς οίκία'.ς των.
♦

Χαρά εις τά Γέννα τά στεγνά, τά Φώτα y ιονισμένα

και ττ, Λαμπρή [ΐρε·/ούμενη, τ' αμπάρια γεμισμένα.

Ευφορία μεγάλη έπερμεται καί πληροϋνται αί άποθηκαι δια­

φόρων προϊόντων, όταν κατά τά Χριστούγεννα ·/ιόνιζα, καί κατά
τό ΓΙά.σμα βρεγη. Λεγεται καί άλλως, συμφωνότερον προς την
προηγουμένων παροιμίαν :
Χαρά ς τά Φώτα τά στεγνά και την Λαμπρα νά £ρέ/η·
και τα Γέννα /ιονισμένα,
τά αμπάρια γεμισμένα.
.
.Θ
Τρεις τά Γέννα, τρεις τά Φώτα κ' έξη τό μεγάλο 1Ιάσ/α.
Π

ΊΙ :
κ' έξη την Άνάστασι.
Α.

Ή παροιμ.ία αΰτη ορίζει πόσαι ήμεραι αργίας είναι δεδικαιο-

λονηυ.ε'να'.
ί *I
κατά τάς
’
άναΌεεου.εναε
Ilk '
ίοοτάς.
ι 5
 ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΗΡΩΣ

'II ελληνική ιστορία, άπο τής άρχ χ.ιότητος υ.έχρι των ήυ.ερών
του 6ττέρ της ανεξαρτησίας της -«.τρίτος υ.χς ίεροϋ αγώνος, βρίθει
παραδειγμάτων ήρωΐσυ.οϋ καί αύταπαρνήσεως. Μχκρα έτη ειρή­
νης έ'κτοτε, διακοπτόμενα υπό αναλαμπών, οία ή εκ τής Μονής
τοϋ Άρκαδίου έκπεμφΟεϊσα, ϊ/κλιναγοιγησαν ίσως τας ορμας
προς τας ρεγάλας πράξεις, δεν ϊσχυσαν όμως βεβαίως να σβέ-
σωσι τον σπινθήρα τοϋ ίνΟουσιχσμοϋ, όστις ακοίμητος, αγαθή
.
τύχη. εμφωλεύει εις τας καρδίχς των νϋν Ελλήνων.
.Θ
Ή νεο)τχτη ιστορία μας είνε μικρά και άσημος, άλλα δεν στε­
ρείται καί χύτη μεγάλοι; παραδειγμάτων. Αν μεταξύ των ανα­
Π

γνωστών μου ύπάρχη τις απογοητευμένος τής πολιτιχ.ής καί τής

Α.

κοινωνίας τον παρακαλώ να με π’.στεύση.

Δέν ύπάομει βεβαίως Έλλην , ή τουλάχιστον κάτοικος τοϋ
βασιλείου τής Ελλάδος, όστις έλησμόνησεν ή αγνοεί το όνομα
Καραλή Δερβεν καί την πρόσφατον έ'τι ιστορίαν του. ’Ολίγοι
όρκος γνωρίζουσι την αληθή χυτής σημασίαν, σημασίαν πηγά-
ζουσαν έκ τής έκπληρώσεως τοϋ καθήκοντος τοϋ μικροϋ εναντίον
τοϋ ρεγάλου, τοϋ άσΟενοϋς εναντίον τοϋ ίσχυροϋ, τών ολίγων
εναντίον τών πολλών.
"Όσοι δεν άπεγοητευΟησαν εντελώς εκ τής στειρώσεως τής έπο-
 — 63 —

χής μας καί έπιζητοϋσι παρηγόρους έλπίδας διά. τό μ,έλλον, ας

άναγνώσωσι τάς κατωτέρω γραμμάς.

Ό σταΟμ.ός τοϋ Καραλή-Δερβέν, κ,είία,ενος ήμ,ίσειαν ώραν άπό

της όροΟετικής γραμμής κατά το άνατολικώτε ρ ο ν άκοον αυτής
προς τάν Θερμαϊκόν κόλπον, καί άναμφισβητήτως έπί του ελλη­
νικό ϋ εδάφους, έμενεν άλόγως είς την κάτοψην των Τούρκων,
άπό της καταλήψεως καί μέχρι του Αύγουστου τοϋ 1882, ένω
πάντες οί προ αΰτοϋ άκ.τινοειδώς κείμενοι σταθμοί των θέσεων
Τρία ΙΙλατάνια, Ζορμπά, Κέδρου, Τροχάλου κλπ. κατείχοντο
υπό των ελληνικών φρουρών. 'Ο τότε αρχηγός τοϋ κατά την
.
.Θ
Θεσσαλίαν στρατοϋ στρατηγός Γρίβας, έπιβυμ.ών νά διευκρινήσγι
την ύπόΟεσιν ταύτην, απέναντι της αδικαιολογήτου επιμονής των
Π

Οθωμανών, είχε διατάζει νά μή έπιτραπή ένίσχυσις τοϋ σταθμού

τούτου ύπό τουρκικού στρατεύματος, διότι φαίνεται οί Τούρκοι
Α.

έςεδήλωσαν τήν πρόΟεσιν ν’αύςήσωσι την ε’κ 12 άνδρών φρουράν

αυτού.
Οί Τούρκοι δυσαρέστως έμαΟον τήν άπαγόρευσιν ταύτην καί
προέβησαν εις παραστάσεις αμέσως πρός τούς διοικοϋντας τούς
κατά τάς μνησΟείσας θέσεις σταθμούς, άπειλοΰντες ρήζιν έν'περι-
πτώσει πραγματοποιήσεως τής άπαγορεύσεως. Συγχρόνως εγεινε
γνωστόν ότι ό Σαλίχ πασσάς— όστις, είρήσΟω έν παρόδω, καί
σήμερον πάλιν αναφαίνεται κατά τά μ.έοη εκείνα—ήγούμ.ενος
τριών ταγμάτων στρατοϋ, έμενεν έν τω γειτονικώ φρουρίω Πλα-
ταμώνος προτιΟέμενος βία νά ένισχύση τήν Οέσιν τοϋ Καραλή-
Δερβέν. Τούτο δέ καί άπεπειρά.Οη νά πράξν) άμ,έσως τήν έπομ-έ-
νην ήμ.έραν τών παραστάσεων, 15 Αύγούστου, αλλά τό άπό-
σπασμ.α Τριών Πλατάνων, έκ 16 άνδρών συγκείμ.ενον, ύπό τήν
διοίκησιν τοϋ τότε άνΟυπασπιστοϋ Μανουσοπούλου, άμ.α τή έμφα-
 .
.Θ
Π
Α.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΚΕΫΛΑΝΗΣ

 .
.Θ
Π
Α.

N EA N I A I ΤΗΣ ΚΕΫΛΑΝΗΣ

5
 — 66 —

νίσει τοϋ προς την γραμμήν βαδίζοντας Τουρκικού άποσπάσμα-

τος, προσεκάλεσεν αυτό ν’άπομ.ακρυνΟή, τούτου δέ προγωροΰν-
τος, έπυροβόλησε κατ’αΰτοϋ. Ό πυροβολισμός ούτος υπήρξε τό
σύνθημα γενικής συμπλοκής. 'Ο Σαλίμ έπεφάνη άφρίζων έπί τοϋ
ύπερκειμένου λόφου της Βίγλας μετά τοϋ επιτελείου του, διευθύ-
νων έκεϊΟεν τήν έπίΟεσιν 800 στρατιωτών, οϊτινες εν τούτοις μά-
την έπειρά.Οησαν να έκβιάσωσι την είσοδον, —ροσβάλλοντες έπί
πέντε ώρας την έξ όλων των πέριξ ελληνικών σταθμών άποτε-
λεσΟεϊσαν δύναμιν 59 άνδρών υπό τήν διοίκησιν τοϋ ύπολογαγοϋ
Μαυροδήμου. ΙΙρός το εσπέρας ο άγων διεκόπη, άπογωρησάντων
τών Τούρκων. Έν τούτοις τό ’Λργηγεΐον είδοποιηΟέν, άπέστει-
λ.εν έκ Λαρίσης τήν αυτήν νύκτα επικουρίαν έκ δύο λόγοιν, όσους
.
.Θ
είμε προμείρους, οϊτινες κατά τό διάστημα τής νυκτός διατρέξαν-
τες απνευστί τήν άπό Λαρίσης δωδεκάωρον άπόστασιν , τήν
Π

πρωίαν εύρέΟησαν επί τόπου. Ό ά-,'ών έπανελήφΟη καί τήν επο-

μένην καί τήν μ.εΟεπομένην, άγονος πάντοτε διά τούς Τούρκους,
Α.

εις τό διάστηυ.α δε τοϋτο έφΟασαν έπικουρίαι έξ Αθηνών, επίσης

δέ καί οί Τούρκοι ένισμύοντο σπουδαίους, ώστε τήν 19Τ1ν Λΰγού-
στου εύρέΟησαν άντιμέτωποι δύο πραγματικοί στρατοί έκ χιλιά­
δων άνδρών καί αί συμπλοκαί εκεϊναι ήθελαν λάβη, διαστάσεις
αληθούς μάμης, άν τήν αυτήν ήμέραν οί όΟωμανοί, λαβόντες
άνωτέρας διαταγάς, δεν έζήτουν άνακωμήν όπλων, ήν οί ήμέτε-
ροι δεν είμον λόγον ν’ άρνηΟώσιν. Ούτως έληξε τό άπροσδόκητον
τοϋτο έπεισόδιον, κατά τό όποιον στρατιώται πρώτην φοράν βλέ-
ποντες τό πϋρ, εύρεΟέντες άπέναντι εμπειροπολέμων καί δεκα­
πλάσιοι άντιπάλοιν, τό σπουδαιότερον δε γνωρίζοντες ότι μόνον
έξ Αθηνών ήδύναντο ν’ άναμένοισιν επαρκή πως συνδρομήν, δεν
κατέλιπον ουδέ σπιθαμήν τοϋ εδάφους των, ούδ’ έδίστασαν κατ’
έλάμιστον ν’ άντιμετωπίσωσι βιαιοτάτην καί προμ.ελετημένην
έπίΟεσιν. ήτις διά τήν εϋστά.Οειάν των άπέτυμεν οίκτρώς.
 — 67

Το συυ.βάν τοϋτο έγεινεν άφορυ.ή όπως καθορισθώσιν ακριβώς

τά όρια υπό τη; μετ’ ολίγον χρόνον συνελθούσης διεθνούς στρα­
τιωτικής έπιτροπής.

Έν τούτοις ό σταθμό; τοϋ Καραλή-Δερβεν ού υ.όνον δεν

ένισχύθη, άλλα καί οί ορουροϋντες αυτόν κακοί κακώς έξεδιώ-
χθησαν, φονευθέντες οί πλεΐστοι, καί τό κτίριον αύτοΰ έπυρπο-
λήθη. Σήμερον καί έπί πολύν χρόνον ακόμη τα μαυρισμ.ένα αύτοΰ
ερείπια καί οί επί τοΰ πεδίου τών συμπλοκών τάφοι των πεσόν-
των στρατιωτών μας, τηροΰσι καί θά τηρώσι ζωηρά; τά; άνα-
υ.νήσει; τών συμβάντων τούτων εί; πάντα
. έπισκεπτόμενον τά
.Θ
υ.έρη εκείνα, μάλιστα δε μεταξύ τών Εύζώνων, οίτινε; έκ παρα-
δόσεω; γνωρίζουσι καί τά; έλαχίστας λεπτομ.ερείας αυτών, ώ; άν
Π

ήσαν αύτόπται. «’Σ αυτό ’δώ το λιθάρι έγειρε ό Άμους-άγας,

άυ.α τον έλάβωσε ό Θεοδοσίου----- Έκειός ό πλάτανο; έχει είκοσι
Α.

εξ σφαίραις ’στο κουφάρι του.—’Σ εκείνη δά τη φράχτη 6 Μα-

νουσόπουλο; έβάσταξε με ένα δεκανέα καί τρεις εύζώνου; πενήντα
χουντούτιδε; δυο μισυ ώραι; ». Ούτω διηγούνται οί αφελείς
εύζωνοι την ζωντανήν ταύτην ιστορίαν, ήτις, ώς μή ώφελεν, έχρη-
σίμευσε παρά τοϊ; πλείστοι; ώ; ΰπόθεσις σκωμμάτων καί γελοιο-
γραφήσεως, ένω δεν έπρεπε νά λησμονώμεν ότι έπί τών παρα­
δόσεων τούτων ό άμαχο;στρατό; μας θά στηρίξ-ρ την ιστορίαν τού.
Καί δικαίως. Κατά την περίστασιν ταύτην, ώ; πάντοτε, δέν
έλειψαν επεισόδια ικανά νά καταστήσωσιν υπερήφανου πάντα
στρατόν. Λυπηρόν μόνον είνε ότι δεν έτυχε γραφίς άξιωτέρα τής
ίδικής ρ.ου νά έξυμνήσρ αυτά πρεπόντως.
Οί Εύζωνοι όδηγοϋσι τον ξένον, ώς εις προσκύνημα, έπί τοϋ
τάφου τοϋ εύζώνου Θεοδοσίου. Τό άπλοΰν τοΰτο μνήμα εκ λίθων
τοϋ βουνοϋ ,άπ.οτελούμενον φέρει έπ’ αύτοΰ άτεχνον ξύλινον ,στα,υ.-
 — 68 —

ρόν, εφ’ ου σημειοϋται μετά συγκινητικής άκα/,αισθησίας τό Svou.ec

καί ή ήμερομ.ηνία τοϋ θανάτου αυτού. Εύοσμος θύμος αντικα­
θιστά τα επιτάφια άνθη, άλλ αυτή ή άπλότης του τάΐου τού­
του καθιστά αυτόν έπιβλητικώτερον καλλιμαρμάρου μαυσωλείου.
Ό ΰπό τό πετρώδες έδαφος τού Ζορμπά αναπαυόμενος σήμερον
γενναίος Εύρυτάν, την πρώτην ημέραν τών συμπλοκών, μετέβαι-
νεν έκ Βίγλας εις τον ανωτέρω κείμενον σταθ.υ.όν τοϋ Ζορμ.πά,
6τε διέκρινε λόγον τουρκικόν [όαδίζοντα διά τής γαράδρας ήτις
χωρίζει τους δύο τούτους λόφους. Ό κίνδυνος διά το ασθενές
έλληνικόν άπόσπασμ.α τών Τριών ΙΙλατάνων ήτο μέγας, διότι ό
λόγος οΰτος άφανώς κατεργόμενος διά τής γαράδρας, έμελλε μετ’
ολίγον νά προσβάλη αίφνης τά πλευρά τής Οέσεως, καί έπρεπε
.
.Θ
διά παντός τρόπου ν’ άναγαιτισθή ή πορεία του μέγρις ότου τό
άπόσπασυ.α έννοήση τόν -κίνδυνον καί προουλαγθή' ο Θεοδοσίου
Π

ήτο μόνος, εις αυτός εναντίον λόγου ολοκλήρου' άδιάφορον ! Τους

προσκαλεϊ νά σταματήσουν ! Οί Τούρκοι μή φανταζόμενοι την
Α.

έςογον τόλμην ενός αληθινού στρατιώτου, έκλαμ.βάνουν αυτόν ώς

πρόσκοπον στρατιωτικής δυνάμεως επαρκούς καί αμφιβάλλουν,
κλονίζονται καί σταματώσι.............. Τότε δέ εκτυλίσσεται δράμα
ηρωικόν, άντάζιον τών ένδοςοτέροιν σκηνών τής πολεμικής ιστο­
ρίας. Ό Θεοδοσίου όγυροϋται όπισθεν πέτρας καί άργεται φονι­
κού πυρός κατά τοϋ έγθρικοϋ λόγου. ΙΙρώτος πίπτει ό διοικών
τόν λόγον, ό άγριος καί διάσημος διά την θηριωδίαν του ’Λμούς
αγάς. Τούτον άκολουθοΰσι τρεις ύπαςιωμ.ατικοί. Ό Θεοδοσίου
εκλέγει τά θύματά του. Οί Τούρκοι καταπλαγέντες, πυροβολοϋσι
τυφλώς, άναμένοντες άπό στιγμής εις στιγμήν νά ϊδωσι τους συν­
τρόφους τοϋ εΰζώνου άναφαινομ.ένους. Έν τούτοις αί σφαΐραι
τού Θεοδοσίου θερίζουσι. Τρεις ακόμη στρατιώται πίπτουν διά
να μή έγερθοϋν. Τότε οί Τούρκοι ανακαλύπτουν την πλάνην των
καί λυσσώδεις έφορμοϋν κατά τού ανδρείου Εΰζώνου,όστις μαχό-
 — 09

tj.ivος ά,πό ώρών επί τάς Βίγλας, έζτ,ντλησεν ηδνι τά φυσίγγιά

του. Έτοιαάζεται να τους δεγΟ?ί διά τής λόγχης του, άλλα συγ­
χρόνως έκπυρσοκρότα,σις τον συντρίβει. Οί στρατ'.ώταί του τότε
σπεύδουν καί ά.ναλααβάνουν το ένδοςον σοψ.ά του διάτρν,τον έκ
τριάκοντα σφαιρών.............. ΊΙ πλευρική έπιΟεσις των Τούρκων
= υ.αταιώΟη.

Άναπαύου έν είρά,νγ. ά,ροίΐκε στρατιώτα ! Εις άλλους καιρούς

ά εις άλλους τόπους Οά άγειρον τον ά,νδριάντα σου. Ήδη, δε'γΟητι
ώςφόρον Οαυυ.ασυ.οϋ τάς ολίγα; ταύτας γραυ.υ.άς. Είνε ο,τι δύνα-
ται νά σου προσφε'ρν, εις συστεατιώτης σου.
.
.Θ
Κ. Γ. Κ.
Π
Α.
 ΓΕΩΡΓΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ
’Εράνισμα έκ τοϋ ειδικοί/ Γεωργικού Ημερολογίου
Γ. Φιλαρέτου.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
Άροζριωγταί οί άγροι έφ’ δσον ό καιρδς έπιτρέπτ).
Σπάρονται: Σέλινα, πράσα, κουνουπίδια, ραπάνια στρογγυλά, κάρδαμου,,
βο'κα, πετροσέλινου* εις φυτώρια δέ: τομάτα, μελιτζάνα, πιπεριαίς, καπνό:.
Φνζενογζαι: κρομμύδια, σκδροδα, άγκινάοαι. Έλαΐαι και φυλλοδολουντα.
δένδρα.
Μεζαφνζενογζαι: μαρούλια καί αντίδια.
Άγοιγογιαι Λάκχοι διά φύτευσιν δένδρων καί γίνεται προμήθεια κεντραδίων*
οπωοοφδρων.
ΚΧαόενογζαι αί άμπελοι καί σκάπτονται οί αμπελώνες.
Καθαρίζογζαι τά οπωροφδρα δένδρα.
.
.Θ
Π

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
Α.

ΣπεΙρογται: ‘ΡεβύνΟια, κε*/ρί, κάνναβι, ριζάρι, φακή, ροδί, κοκκινογούλια,

κολοκάσια, λούπινα, πιζέλια, κουκιά, ραπάνια, κάρδαμου, ρο'κα, πετροσέλινου,
αντράκλα, δαυκιά, κρομμυδδσπορος, σπανάκια, κολοκύνΟια, αγγούρια* εις φυτοίρια.
οέ: λάγανα, κουνουπίδια, πράσα, καπνός, μαρούλια, αντίδια, τομάτα, μελι-
V τζάνα, σπαράγγια.
Φνζενονζαίΐ Πατάτα, γλυκοπατάτα, κρομμύδια, σκο'ροοα. ελαΐαι καί φύλλο-
βολοΰντα δένδρα.
Μεζα<ρνζενογζαι: Σπαράγγια.
Σχαλίζογζαι καί βοτανίζονται τά πρώιμα.
ΚορνφοΛογονγζαι τά ανθισμένα κουκιά.
ΚΛαόενοΥζαι: Ή άπιδέα, ή μηλέα, ή κυδωνέα.
Καθαρίζονται τά έλαιάδενδρα καί αί συκέαι.
Ι7ασοσΧώγογζαι τά αδύνατα δένδρα.
 ΜΑΡΤΙΟΣ

Άροτριωνται αγροί οι όψιμα.

ΣπεΙρονζαι όψιμα: 'ΡεβύνΟια, κάνναβι, κε/ρί, γλυκάνισου, ριζάρι, τριφυλ­
λιού, πεπο'νια, ‘/ειρωνικά, κοκκινογούλια, άραβοσιτος (είς θερμά κλίματα), πι-
ζέλια, πετροσέλινου, ξυνηΟρα, αντράκλα, σπανάκια, δαυκιά, ραπάνια, κάρδαμου,
ρδκα, φασόλια, κρομμυδοσπορος, κολοκύνΟια, αγγούρια, οψιμος τομάτα και με­
λιτζάνα, μπάμιαι, λάχανα, σέλινα, κουνουπίδια, πράσα, σπαράγγια, ορυζα. Εις
φυτιύρια: μαρούλια καί αντίδια όψιμα.
Φνζενονζαι: Κρομμύδια, σκοροδα, οψιμαι άγκινάραι, άμπελοι καί σταφιδάμ­
πελοι, αειθαλή δένδρα.
ΣχαΜζογται, ποτίζονται καί βοτανίζονται τά λα/ανικά καί τά φυτοιρια.
Καθαρίζονται αί έλαΐαι.
ΣχαΛίζονται καί θειώνονται αί άλιπελοι.

.
.Θ
ΑΠΡΙΛΙΟΣ
Π

*Αροτριάνται αγροί οι όψιμα.

Α.

ΣπεΙρονται όψιμα: 'ΡεβύνΟια, αραβόσιτός, /.sypi, γλυκάνισου, ριζάρι, τρι-

φύλλιον, πεπονιά, ‘χειμωνικά, σησάμιον, φασόλια, βαμβακιού, ορυζα, κοκκινο­
γούλια, οαυκία, κολοκάσια, ραπάνια, κάρδαμον, ρο'κα, πετροσέλινου, κολοκύν-
Οια, αγγούρια, μπάμιαις, αντράκλα, γούλια.
Φντενογται: Καπνο'ς, κρομμύδια, σκοροδα, δένδρα αειθαλή, οψιμοι άγκινάραι
καί φράουλαι.
Μ εταφντενονται : Τομάτα, μελιτζάνα, μαρούλια, αντίδια.
Σκαλίζονται καί βοτανίζονται οί δημητριακοί καρποί καί τά λαχανικά.
Κορνφολογοννται τά κουκιά.
Κλαδεύονται τά δένδρα έν γένει.
Ποτίζονται τά λαχανικά, τά φυτώρια καί τά νεοφυτευτα δένδρα.
Σκαλίζοντας βλασζοχοποννται καί θειώνονται αί ά'μπελοι.
Πολλαπλάσιά ζοντα ι τά δένδρα διά σποράς, καταβολάδων καί έμβολιασμάτων.
Α.
Π
.Θ
.
 .
.Θ
Π
Α.

ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΚΡΙΣΤΤΗΣ
 — 74 —

ΜΑΙΟΣ

Άρorpt&rzai και όιαβωΛίζογζαι οι αγροί.

Σπείρογζαι: ’Αραβόσιτός, βαμβάκιον, σησάμιον, φασόλια, πεπόνια, χειμω­
νικά, κολοκύνΟια. αγγούρια, τριφύλλιον, ρεβύνΟια, ραπάνια, κάρδαμον, ρόκα,
φασόλια, δαυκία, αντράκλα. Εις φυτώρια : πράσα, σέλινα, μαρούλια, λάγανα.
κουνουπίδια, μπάμιαις, γούλια.
Φντενογται : Καπνός, κρομμύδια, σκό&οδα, άμπελοι.
Μεταφνζενογζαι: Μαρούλια, αντίδια, τομάτα, μελιτζάνα.
Χορτοχοπονγται τά λειοάδια.
Σχα.\ίζογζ<η καί βοζαγίζογζαι οί όψιμοι δημητριακοί καρποί καί τά λα/ανικα.
Ποζίζογζαι καθ’ ημέραν οί λαχανόκηποι καί τά νεοφύτευτα δένδρα.
ΣνΛΑΙγογται σπόροι.
ΆρακϋΥΟΥΐαι τά φυτοίρια. .
ΣχαΛίζονται, βΛασιοχοπονγϊαι καί Θβιμυουζοι αί άμπελοι.
.Θ
ΈμβοΛιόζογται όπωροφόρα καί έλαΐαι.
’AyatpiUai μέρος εκ του καρπού των πολύ φορτωμένων δένδρων.
Π
Α.

ΙΟΥΝΙΟΣ

AtaxoTiztzai η άροτρίωσις.
Στζειρογζαι όψιμα: Αραβόσιτος, φασόλια (εις υγρά εδάφη), πεπόνια καί χει­
μωνικά (εις βαλτώσεις τόπους), ραπάνια, κάρδαμον, ρεβύνΟια, δαυκία, αντράκλα,
αγκινάρα ι.
Φυζενοτζαι : Κρομμύδια καί σκόροδα.
Μεζαφνζενογζαι: Λά/ανα καί σέλινα.
Σχαΐίζογζαι καί ηοζίζογζαι συ/νά τά λα/ανικα και τα φυτώρια δένδρων ώς
καί τά νεοφύτευτα.
Καθαρίζογζοι εμβολιασΟέντα δένδρα.
ΚορνφοΑογονγζαι: 'Ροδακινέαι, μηλέαι, άπιδέαι, κυόωνέαι.
ΈμβοΛιαζογζαι όπωροφόρα.
Σχαίιζογζαι χαϊ θειώγογζαι αί άμπελοι.
ΣνΑΛΙγογζαι φύλλα καπνού.
ΣνγχομίζΟΥται δημητριακοί καρποί.
 — 75 —

ΙΟΥΛΙΟΣ

Παύει ή άροτρίωσις.
Σίτείρονται: όψιμος αραβόσιτός (εις υγράς ή ποτιστικός γαίας), ραπάνια, φα­
σόλια, κολοκύνΟια, αγγούρια, αντράκλα, ρέβαις, ραδίκια, αντίδια, σέλινα και άγ~
xtvapai.
Φυτεύονται: Κρομμύδια και σκόροδα.
Σκαλίζονται καί βοτανίζονται οί όψιμοι βημητριακοί καρποί.
Γίνεται προμήθεια τροφής χειμερινής διά τά ζώα.
Συλλεγόνται φύλλα καπνού καί σπάροι παντός είδους.
Συγκομίζεται σίτος καί πρυ'/ίμος αραβόσιτος.
Μεταφυτεύονται λάχανα, σέλινα καί κουνουπίδια.
'Εμβολιάζονται οπωροφόρα.
νΑρχεται δ τρυγητός της σταφίοος. .
Ποτίζονται καί σκαλίζονται τά φυτιυρια καί τά νεοφυτευΟέντα δένδρα.
.Θ
Π
Α.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Αρχεται συγκομιδή των όψιμων δημητριακών καρπών.

Περατοϋται ή συλλογή καπνού.
Καλλιεργούνται αγροί πρωίμων.
Φυτεύονται κρόκος, κρόμμυα καί σκόροδα, πατάτα.
Σηείρονται: Δαυκία, σπανάκια, κάρδαμον, ρόκα, πετροσέλινον, ραπάνια, ρέ-
βαις, πιζέλια καί κουκιά, φασόλια, μαρούλια, άντίδια, ραδίκια, κοκκινογούλια,
αγκινάραι.
'Άρχεται ο τρυγητός των αμπέλων.
9Ανοίγονται λάκκοι προς φύτευσιν δένδρων.
'Ετοιμάζονται μέρη διά φυτώρια, μεταφυτεύσεις, φυτεύσεις καί μοσχεύματα.
 76

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

'Εξακολουθεί ή συγκομιδή αραβοσίτου καί άλλο>ν όψιμων δημητριακών καρ­

πών.
"Αρχεται ?} σπορά πρωίμων άν εορεςεν αρκετά,ήτοι σπείρονται: Σίτο;, κριΟή,
κουκιά, πιζέλια, λαΟούριον, λινάριον, βροόμη, σίκαλις, βίκο;, τριφύλλιον, ραπά­
νια, ρέδαις, γουλιά, δαυκία, πετοοσελινον, ροκά, κάρδαμον, σπανάκια, αντράκλα,
μαρούλια, αντίδια, ραδίκια, λά/ανα, κουνουπίδια.
Φυτεύονται: Πατάτα, φασόλια.
Σκαλίζονται καί ποτίζονται (αν δεν εορεςε) τά φυτώρια τών οπωροφόρων.
*Ετοιμάζονται γαΐαι διά νέα φυτοίρια.
9Εμβολιάζονται δένδρα.
Περατονται ό τρυγητός της αμπέλου.
.
.Θ
Π
Α.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

Τελειώνει ή συγκομιδή τών οψίμων.

Σττείρονται: Σίτος, κριΟή, ρόδι, βίκος, σίκαλις, κουκιά, πιζελια, λαΟούριον
λινάριον, τριφύλλιον, ρόκα, ραπάνια, ρε'οαις, σπανάκια, αντράκλα, μαρούλια
αντίδια.
Φυτεύονται: Κρομμύδια, σκόροδα, φράουλα, ηδύοσμος. μελισσό/ορτον, κα
ρυοφύλλι, δενδοολίδανον, λεβάντα, μαντζουράνα, μάραθον, άνηθον, άψίνΟιον, πή
γανον, αειθαλή δένδρα.
Μεταφυτεύονται : Μαρούλια καί αντίδια.
Αιπαινονται τα οπωροφόρα.
Περιλακκώνονται καιλιτταίνονται αί άμπελοι καί σταφιδάμπελοι.
Καθαρίζονται (κατά τά τέλη τού μηνός) αί άμπελοι καί σταφιδάμπελοι.
Σνλλέγεται ο ελαιοκαρπός.
 — 77

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

Σπείρονζαι : Σίτος, κριΟή, ρόδι, οίκος, σίκαλις, λαύούριον, λινάριον, ραπά­

νια, κάρδαμον, ροκά, κουκιά, πιζέλια, πετροσέλινου, ρέβαις, σπανάκια, αντρά­
κλα, μαρούλια, άντιδια, πυρήνες όπωροφόριον δε'νδρων.
(Pvrirovrcu: Κρομμύδια καί σκοροδα, φυλλοοολουνται δένδρα, (ίδίοκ άμυγοα·
λαί).
Μεταφυτεύονται : Μαρούλια καί αντίδια.
Σκαλίζονται καί βοτανίζονται τά λα/ανικά.
/fatfapiforraf, περιλακχώνονται καί .imaivorrat (μετά προσοχής) τά οπω­
ροφόρα.
Περιλακχώνονται καί λιπαίνονται αί άμπελοι καί σταφιδάμπελο!.
Έζακολονθεΐ ή συλλογή του ελαιόκαρπου.
'Άρχεται ό πολλαπλασιασμός διά μοσ/ευμάτων.
.
.Θ
Π

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
Α.

Τελειώνει ή σπορά των πρωίμων.

Άρχεται ή άροτριωσις αγρών διά τά όψιμα.
Σπείρονζαι ολίγα ραπάνια, κάρδαμον, ρόκα, κουκιά, πιζέλια καί προίΐμος το*
μάτα καί μελιτζάνα.
Φυτεύονται κρομμύδια καί σκοροοα.
Μεταφυτεύονται μαρούλια καί αντίδια, φυλλοδολουντα δένδρα (εις λεπτό-
γαια εδάφη).
’ Εζαχολουθεΐ ό πολλαπλασιασμός δένδρων παντοειδών διά μοσχευμάτων.
Γίνεται προμήθεια κεντραοιων διά τά έμδολιάσματα του εαρος καί μοσχευ­
μάτων αμπέλων.
Κλαδεύονται αί άμπελοι καί αί σταφιδάμπελοι, αί άπιδέαι, αί μηλέαι καί αί
κυόωνέαι.
Σκάπτονται οί αμπελώνες·
Λι παίνονται αί έλαϊαι μετά την συλλογήν του καρπού.
 ΑΝΘΟΚΟΜΙΑ

ΑΖΑΛΕΙΑ

Καλλιεργείται εις γάστρας. Θέλει αέρος σκιερόν και δροσερόν,

γην εκλεκτήν εκ υ.ίγαατος λεπτού καστανοχώματος καί άμμου
η έξ έρεικοχώματος. Πρέπει να προφυλάσσεται άπό τόν ήλιον
ιδίως κατά την άνθησιν. Κατ’ έτος να μεταφυτεύεται είς μεγα-
λητέραν γάστραν, εις τό βάθος της όποιας νά τίθεται στρώμα
άμμου η λεπτών y άλικων. Νά ποτίζεται μετά προσοχής με-
τρίως καί νά ραντίζωνται τά φύλλα της. Νά μη γίνεται γρησις
φρεατείου ϋδατος ττρος τοϋτο. Νά κλαδεύεται έκ μικρκς ηλικίας
διά νά λάβη σοαιροειδές σχήμα.
.
.Θ
Π

ΑΜΑΡΥΑΑΙΣ
Α.

Καλλιεργείται εις γάστρας. Θέλει γην έλαφράν μεμιγμένην jj.k

καστανόγωρ.α. Διατηρείται έν ύπαίθρω. Οί βολβοί αύτης φυ­
τεύονται κατά Φεβρουάριον καί τίθεται είς μέρος προσήλιου.
Καθόσον αυξάνει ή βλάστησις αυξάνει καί τό πότισμα. ’Ιδίως
δέ κατά την άνθησιν πρέπει νά ποτίζεται άφθόνως. Τό φθινόπω­
ρου παύει τό πότισμα καί άφοΰ ξηρανθούν τά φύλλα έκθάπτον-
ται καί φυλάττονται οί βολβοί ώς τών υακίνθων. ΤΙ ’Αμαρυλλίς
προκύπτει καί εντός φιαλών όπως οί υάκινθοι.
 — 79 —

ΑΣΚΛΗΠΙΑΣ

ΙΙολλαπλασιάζεται διά. κλαδιών η καταβολάδων ή παραφιάδων .

Θέλει γην άποτελουμένην έζ ενός τρίτου χώματος κοινού καθαρού ,
ενός τρίτου καστανο/ούματος καί ενός τρίτου άμμου λεπτής μετά
χωνευμ.ένου λιπάσμ.ατος. Άρέσκεται εις σκιερόν μέρος, εντός γά-
στρας συνήθως, καί θέλει τόσον πότισμα «.όνον, ώστε νά διατη-
ρήται υγρόν τό χώμα. Λεν αντέχει εις τό πολύ ψϋχος. ’Ανθεί
καθ’ ολον τό θέρος.

ΓΑΡΔΕΝΙΑ .
.Θ
Έν τών εϋγενεστάτων 'ρυτών ττ,ν σήμερον θεωρείται εύγενέ-
στερον καί τής καμελλίας καί είνε τό κατ’ έςογην αριστοκρατικόν
Π

άνθος του πολιτισμένου κόσμου. Θέλει γην έλαφράν, μέρος δρο­

σερόν καί φύλαςιν άπό τό ψύχος. Λύναται νά φυτευθή εντός γά-
Α.

στρας η κατά γης. ’Ανθεί τό θέρος.

ΔΑΛΙΑ

Φυτον φθυνοπωρινον καταλληλότατον διά τούς νέους κήπους,

εις τους όποιους παρέχει ευθύς ζωήν καί άκμήν ταχύτατα καί
πλουσιότατα βλαστάνουσα πριν ακόμη άναπτυχθώσιν άλλα
φυτά. Είνε δε ποικιλωτάτη κατά τό σχήμα καί τό χρώμα τών
άνθέιυν,άριθμ.ούσα υπέρ τά 1500 είδη. Φυτεύονται οι βολβοί της
οί Όποιοι ομοιάζουν επιμήκη γεώμ.ηλα,κατά Μάρτιον εις γην έλα-
φοάν μ.εμιγμένην μετά λιπάσματος. Ποτίζονται έν άοχή μετρίως,
άφθονώτερον δε καθ’ όσον αναπτύσσονται καί σκαλίζονται έπι-
μελώς. Επειδή οί βλαστοί των είνε τρυφεροί ανάγκη νά στηλώ-
νωνται στερεώς διά νά μ.ή συντρίβωνται άπό τον άνεμον καί νά
 .yS?';
.
.Θ
Π
Α.

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟΝ ΡΟΔΟΝ
 .
.Θ
Π
Α.

Η ΦΩΛΕΑ

6
 — 82 —

εκλέγεται, εί δυνατόν, μ.έρος όχι πολύ έκτεΟειμένον πρός φύτευ-

σιν αυτών. Άφοϋ τελείωση ή άνΟησις άφαιροΰνται αί ρίζαι έκ
τής γής, χωρίζονται αί πολλαπλαϊ καί φυλάττονται, χωρίς νά
πιεί,ωνται, κατα σειράν επι ςηρου χορτου η άμμου.

ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟΝ ΠΕΡΟΥΒΙΑΝΟΝ (ΒΑΝΙΛΛΙΑ).

Καλλιεργείται εις γήν έλαφράν μετά λιπάσματος μεμιγμ.ένην

εντός γάστρας ή κατά γής καί ίδια πλησίον τοίχων, θε'λε; φως
καί ήλιον όχι πολύ πότισμα. "Οταν μάλιστα κιτρινίζουν τά
φύλλα του, πρέπει νά μή ποτίζεται έπί τινας ήμ.έρας. Τόν χει­
.
.Θ
μώνα νά προφυλάσσεται από τοΰ παγετού δι’ άχυρου σωρευο-
μένου έπ’αϋτοΰ ή παλαιού κοφινιού ανεστραμμένου. ΙΙολλαπλα-
Π

σιά.ζεται εύκολώτατα διά κλαδιών.I

Α.

IA

Τό ίον (μενεξές) καλλιεργείται εις γήν λιπαράν καί αγαπά

την σκιάν καί τό ύδωρ. ΙΙολλαπλασιάζεται διά τής διαιρέσεως
τών ριζών του. ’Ανθεί κατά τόέ'αρ. Ιίλήν των κοινών ίων απλών
καί διπλών, τών έχόντων χρώμ.α κλίνον πρός κυανοϋν, ΰπάρ-
χουσι καί λευκοκύανα στικτά ία, καί λευκά καί ροδόχροα. Τό
τρίχοουν ί’ον (πανσές) σπείρεται εις έλαφράν γήν κατά τόν’Οκτώ­
βριον καί μεταφυτεύεται άμα μ.εγαλώστ) ολίγον. Πρέπει ν.ά προ-
φυλάττεται άπο τόν πολΰν ήλιον κατά την άνΟησίν του, οί δέ
σπόρο; νά έκλέγωνται έκ τών μεγάλων άνΟέων καί τών μ.άλλον
ποικιλοχρόων.
 83 —

ΙΑΣΜΙΝΑ

Ιάσι/.ινον κοινόν ( Γιασειαί ), Ίάσυ.ινον υ.ελανθες (Γιασεμί y ιώ-

τικο). Ευδοκιμούν εις έλαφράν γην, θέλουν πολύ πότισμα, ιδίως
όταν είνε ανθισμένα. I Ιολλαπλασιάζονται διά κλαδιών η καλύ­
τερον διά καταβο λάδων κατά Νοέμβριον.
Ίάσμινον αραβικόν (φούλι η μπουγαρίνι). Καλλιεργείται εις
έλαφράν γην, θέλει λίπασμα καλώς γωνευμένον, ποτίσματα συ-
γνκ.Νωπή κόπρος όνου σωρευομένη — ερί την ρίζαν αυτού ενδυ­
ναμώνει πολύ τό αυτόν. Κλαδεύεται κατά Μάρτιον, διά νάκάμη
μεγαλητερα άνθη. ΙΙολλαπλασιάζεται διά καταβολάδων. ΙΙρέπει
νά φυλάσσεται άπό τό ψύγος. .
.Θ
Π

ΚΑΜΕΛΛΙΑ

Θέλει μίγμα γης άποτελούμενον εκ καστανοχώματος καί όλί.

Α.

γης λεπτής άμμου. Εις το βάθος της γάστρας τίθενται δυο τρεις
σειρά', τεμαγ ίων κεραμιδιών διά νά στραγγίζη τό ύδωρ. Θέλει ττά-
τισμα μ.όνον όταν δίψα,ήτοι όταν όηρανθν, το y ώμα. Θέλει κλά-
δευυ.α υ.έτοιον. Μέρος δροσερόν καί ράν τισμα δι’ ϋδατος καθα-
ρωτάτου κατά τό θέρος. "Οταν έγη πολλά άνθη,πρέπει ν’άφαι-
ρηται μέρος αυτών. 'Όταν ή γάστρα (ραίνεται στενόχωρος νά
μεταφυτεύεται εις μεγαλητέραν. Ν’ άλλάσσεται κατ’ έτος τό
μώμά της.

ΟΡΤΕΝΣΙΑ

'II όοτενσία πρέπει νά φυτεύεται εις γην έλαφροτάτην, ήτοι

μίγμα 4 μερών καστανογώματος καί ενός μέρους λεπτής άμμου
ποταμού ή Οαλασσίας καλοπλυμένης. Νά ποτίζεται άφΟόνως καί
νά ραντίζεται με δροσερόν ύδωρ κατά τό θέρος. Νά είνε εις σκεε-
 — 84 —

ρόν καί δροσερόν (Λερός, ώς εις κήπον ύπό δένδρα τη εις εξώστην.
Νά κλαδεύεται τον ’Ιανουάριον βαθύτατα καί νάάλλάσσεται κατ’
έ'τος τό χώρια της γάστρας ή όποια νά εϊνε ρ.εγάλη άναλόγως
πρός τό ρ.έγεθος του φυτού. 'II όρτενσία πολλαπλασιάζεται διά
φυτεύσεως κλαδιών κατά τον’Ιανουάριον, τά όποια καλύπτονται
διά ποτηριού επί τινας ήρ.έρας.

ΥΑΚΙΝΘΟΣ

'Ο ’Ανατολικός υάκινθος (ζουρ.πούλι) φυτεύεται εις ρ.ε'ρος φω­

τεινόν καί προφυλαγρ-ένον άπό τον άνερ.ον κατά ρ.ηνα ’Οκτώ­
βριον. 'II γη σκάπτεται, καθαρίζεται,
. λιπαίνεται διά παλαιού
.Θ
λιπάσρ,ατος, όρ.αλύνεται διά τού κτενιού καί κατ’ϊσας αποστά­
σεις θάπτονται όοθιοι οΐ βολβοί των υακίνθων τόσον βαθε'ως.ώστε
Π

νά καλύπτωνται όλοι ύπό τού ρώρ.ατος. Έπειτα ρίπτεται επάνω

άλλ'η γη καθαρά καί ελαφρά ήτις νά σρηρ.ατίση στρώρ.α 8—10
Α.

δακτύλων καί ποτίζονται ρ.ε ποτιστήριον συρνά, ώστε νά είνε

πάντοτε υγρά ·ή γη. "Αν έπέλθν, παγετός, ανάγκη νά καλυφθώσι
διά ξηρού ρόρτου. Νά σκαλίζονται ολίγον ρ.ε προσορήν καί νά
καθαρίζεται ή γη. “Οταν ανθήσουν, πρε'πει νά στηλοθνονται ρ.έ
ξυλάρια διά νά ρ.η συντρίβωνται άπο τόν άνερ.ον καί νά ρ.ή βρέ-
ρωνται τά άνθη, διότι ρ.αραίνονται ταρε'ως. ’Αφού τελειοθση ή
άνθησις κόπτονται τά άνθη ρ.ε προσορήν άπό της βάσεινς ρωρίς
νά έγγιρθώσι τά φύλλα καί εξακολουθεί τό πότισρ.α, διά νά
παρασκευασθγ, εντός τού βολβού τό άνθος τού προσερούς έτους.
Κατά τά τέλη ’Απριλίου έλαττούται τό πότισρ.α καί παύει όταν
άρχίσωσι νά κιτρινίζωσι τά άκρα των φύλλων. Οί δέ βολβοί
κατά το τέλος Μαίου έκθάπτονται, καθαρίζονται κοί φυλάσσον­
ται έπί σανίδων εις εΰάερον ρ.έρος ρ.ερρι της ώρας καθ’ ην θά
φυτευθώσιν έκ νέου.
 85 —

Οί υάκινθοι προκό—τουτι καί εντός ϋαλίνων φιαλών πλατυ-

ατόρ.ων επί τούτω κατατκευαζου.ένων, άνευ γώρ.ατος καί ρ.όνον
δΓ ύδατος πληοοΰντος την φιάλην -άντοτε ρ.έγρι ατεφάνης. Εις
τό ύδωρ προττίθεται έλαγ ίττη -οτότης ρ.αγειρικοϋ άλατος έρ.-
ίτοδίζουοα την υηψιν. Οί τοιούτοι υάκινθοι άναττύσοονται καί
άνθοΰτιν έν δωρ.ατίω' ούδερ.ία δ’ άλλη φροντίς ά—αιτεΐται η
■τροοθηκη ολίγου ύδατος καθ’ εκάττην. Οί υάκινθοι είνε άπλοι
καί διπλοί, ποικίλων γρωρ.άτων. Κοινότατοι είνε οί κυανοί.

ΧΕΙΜΩΝΑΝΘΟΣ

Ο ρεερ.ώνανθος εύδοκιρ.εϊ εις οίανδηποτε γην. θέλει ελεύθερον

.
.Θ
αέρα καί άοθονον πότιτρ.α. Κλαδεύεται ρ.ετά την άνθησιν. Πολ-
λαπλατιάζεται διά καταβολάδων. Άντέγει εις τό ψΰγος καί εις
Π

τά ηλιακά καύρ.ατα.
Α.

ΦίΛΛΝΘΙΙΣ
 ΕΝΑ ΡΟΛΟΙ

Μου έτυχε πολλές φορές νά ίδώ άνΟρούπους. πούχανε πρώτα

ρ.άτι αληθινό, να βάλουν ύστερα ψεύτικο' υ.ά. ποτέ δέν είδα κα­
νένα ποϋ νάχη ψεύτικο καί νά του βάλουν άλα,Οίνο.
“Ενα τέτοιο Οάυ.ν.α έ'γεινε ρ.ονάχα ’ς τό καυ.παναρειό τ’ "Λη-
Γεωργιοϋ, ψηλόλιγνο πύργο υ.έ διπλά ρ.παλκόνια καί πολλές
καυ.πάνες, στηρ.ένο ’ς την ΙΙλατεϊα της υ.ικρής χώρας, κοντά
’ς την έκκλησιά καί αντίκρυ άπ το σπίτι υ.ας. Στη Οεσι ποϋ
τάλλα βάνουνε το ρολόι, αυτό είχε γιά στολίδι ένα ψεύτικο, ζω­
γραφισμένο υ.έ όλη την εντέλεια, όσο νά πλανιέται κανείς σαν
τώβλεπε πρώτη φορά. 'Όπως
.
ενα γυαλένιο υ.άτι, έπρεπε νά
.Θ
σταθη κανείς προσεκτικός, γιά νά ίδη πώς ήταν άκίνητο καί νά
βγ·?ί άπ’ την άπάτη τής τέχνης.
Π

Κάποιος ξένος πλούσιος, άπό τούς ιδιότροπους εκείνους ποϋ

Α.

γυρεύουν άφορυ.η πάντα νά. πετάξουνε κ.αίποτέ νά. υ.η δθύσουνε τά

χρήματά τους, έτυχε υ.ιά φορά νάπατηΟή άπό τό ψεύτικο ρολόι,
καί νά κανόνισα, τό δικό του υ.έ τη στερεότυπη ούρα, ποϋ ση-
[λαδεΰαν οί ζώγραφισρ/.ένοι του δείχτες. Έπα&ε πολλά παρατρά-
γωδα ό ταλαίπωρος’ ρεά σάν έυ.αΟε το βράδυ την αιτία, λένε
πώς γέλασε ρ.έ την καρδιά του .. .Μέσ’ ’ς τά γέλοια του όχ.ως ρώ­
τησε πόσο Οά κόστιζε ενα ρολόϊ αληθινό καί ευθύς την άλλη [λέρα
έστειλε τό ποσό ποϋ τοΰ είπανε, ’ς τούς επιτρόπους της Εκ­
κλησίας.

η *
 — 87 —

'Ύστερ' άπό λίγον καιρό τό ψεύτικο ρολόι έζωντάνεψε. Με' τί

άνυπόμονη χαρά περίδενε ο κόσμος τήν ήμέρα, πού αρχίσανε νά
γυρίζουν οί y ρυσωμένοι δείχτες γύρο.) στήν αλαβάστρινη πλάκα
καί άπ’ τήν κορφή τοϋ πύργου, μέσ' απ’ τής μετάλλινες φω­
λιές τους, νά ξεπετοϋν ή έυρες αία - μία καί νά γεμ-ίζουν τή μούρα
μέ τη γλυκειά τους, την τρεμ.άμ.ενη φωνή !
Καί τό καμ.παναρειο τ "Λη - Γεωργίου, αντίκρυ άπ’ τό σπίτι
μ.ας, μ.οΰ φαίνουνταν τώρα σάν ένα Γίγαντα θαυμάσιο, σάν ενα
Κύκλωπα τρομ.ερό. Τό αιώνιο, τό υπερφυσικό του μάτι, ελεγες,
δεν έκλειοϋσε μ.ονάμα σάν τό άσΟενικό του άνθρούπου τήν εκτασι,
μά καί τό yρόνο' γι’ αυτό το άκούραστο στόμα του τον έςυ-
μ.νοΰσε μέ μονότονη σάν τό yρόνο μουσική , όσο διάβαινε εκείνος
.
.Θ
καί περνούσε Μάτι νά βλέπν; τό yρόνο ! τί υπάρχει μεγάλο καί
καταπληκτικό σάν αυτό ; Συλλογιοϋμαι καί θαμμ.άζω τή γα­
Π

λήνη τοϋ κρανίου εκείνου, πού θά το υπηρετούσε ένα τέτοιο

μάτι. Καθαρυύτατες σάν τήν ήμ.έρα όλες ή έννοιες, άνωφέλευτη
Α.

ή φιλοσοφία, τά μεγάλα καί παντοτεινάπροβλήμ.ατα τού yρόνου

καί τοϋ yώρου. πού μ.ά: βασανίζουν έτσι, όλα λυμένα έκεϊ μέσα !

Πόσες φορές έστάΟηκα ’ς τό παράθυρό μ.ου καί (ονειροπόλησα

μ.έ τά μάτια καρφωμένα γιά έυρες άπάνω ςτο φοβερό μ.άτι . . .
Οι άνθρωποι περνούσαν άπό κάτω βιαστικοί, τούδιναν μιά μα­
τιά καί γληγόρευαν άκόμα τό βήμά τους. "Αλλοι περνούσαν άρ-
γοί, χωρίς νά τό κυττάξουν καθόλου. Είδα πολλές φορές συν­
τροφιές άπό παιδάκια μέ τά βιβλία τους νά σταμ.ατοΰν εκεί
μ,προστά καί νά εξηγούνε τώνα στάλλο μέ φωνές καί χειρονο­
μίες τή χρήσί του καί τό μηχανισμό του.
« Στοχάσου μηχανές πού θάχη μέσα του λ είπε μιά μ.έρα κά-
ποιο παιδάκι μέ φαντασία.
 .
.Θ
Π
Α.

ςαρρα βερναρ
Α.
Π
.Θ
.
 — 90 —

« ΤΛ, μπά' όχι καί μεγάλα πράμματα » τού άποκρίθηκε ό

σύντροφός του' (( έγώ ανέβηκα της προάλλες καί τά είδα. Τρεΐς-
τέσσερες ρόδες μεγάλες κάνουν όλη τή φασαρία' αλυσίδα δεν
έχει' ένα σκοινί ριγανέλο, ώς δεκατρείς όργιες μούπανε. μά μέ
κάτι κοντραπέζα, πού χάνεις την Παναγιά σου.
— Άκοΰς έκεϊ! » έκαμε το άλλο παιδάκι καί έμάκρυνε μέ
ύφος συλλογισμένο, μέ τά χέρι’ άπό πίσω, χιορίς βέβαια νά ξέρη
ούτε αύτο το τι σκέπτεται.
’ Αξαφνα τά πλήκτρα χτυπούσανε τής καμπάνες καί αντη­
χούσαν οί καθαροί κρότοι ένας-ένας, καί σβύνουνταν μ’ έλαφρή
Βοή ς τό κενό, σάν τής ώρες πού σημαίνανε.Τή νύχτα μάλιστα
ή έντύπωσι ήτανε πειό βαθειά.Μές’ ς τή μοναξιά καί τό σκοτάδι
.
.Θ
τής μικρής πλατείας, πού τήν έβάοαινε ή σκιά τού καμπανα-
cιού. σάν έτοευ.όλαυ.παν ιΐηλά ή τή υ.αύοη γωνιά τοϋοανού δύο
Π

τοία αστέρια, κ’ εν' άλλο κάτω ακοίμητο, τής εκκλησίας το

κανδήλι------τότες άντιλαλοΰσε δυνατά ς τήν κοιμισμένη χούρα ή
Α.

ακούραστη φωνή τού Κύκλωπα μέ το άγρυπνο μάτι, πώς γιά

■κάθε ώρα πού περνά είμαστε υπεύθυνοι . . .

Ένα μικρό άσημένιο ρολογάκι το είχα σχεδόν λησμονημένο

στήν τσέπην τού γελεκιού μου. Τήν ώρα τήν έβλεπα καί τήν
άκουγ άπ’ τό μεγάλο. Λυτό τό άγαπημένο μού μέτρησε όλη
μου τή νειότη καί μού έδειξε πιστά όλες τής σημαντικές της
στιγμές, γλύκες ή πικρές, πού έρχονται τώρα στήν ένθύμησί μου
ζωηρά ένωμένες μέ τή χλωμή οψι τής πλάκας του ή με τον κα­
θαρό ήχο τής καμπάνας του.
’Οχτώ χτυπήματα, κάθε συννεφιασμένη χειμωνιάτικη αυγή...
Ι’λήγορα" είνε ή ώρα τού σκολειού- ούτε καφέ δεν προφτάνιυ νά'
πιω καί είμαι ακόμα άνιφτος καί νυσταγμένος . . .
 « Τί ώρα εΐνε ; — Δεν ξεροί. — Διές άπό το παράθυρο. —
Παρά τέταρτο. — Έγουυ.ε καιρό άκου.-/.· κάθησε λιγάκι, αγά­
πη [/.ου, νά σε ίδώ». Στη γλύκα της κουβέντας περνούσε έ και­
ρός κι’ άπό τήν έκστασί [/.ου ι/.έ ξυπνούσαν γληγορα δύο κρότοι,
που άντηχούσαν άξαφνα 'ς τ' αυτιά ;/.ου σάν δύο κανονιές . . . .
'Ώρα γιά δουλειά. Θά τρέξω ευθύς’ δεν έχο) καιρό ούτε να πε­
ριδένω νά παύση ή ραγδαία βρογή.
ΓΙερΐ[/.ένω' ;/.ιά ό'/ρ’ άκόυ.α καί Οά εί;/.αι ευτυχισμένος . . . Me
τί οκνηρία ό;/.ως περπατούν αυτοί οί χρυσοί δείχτες καί τί αργά
καί Γί cay νά τών τετάρτων τά χτυπήυ.ατα ! . . . Μολοντούτο ή
ώρα, ή άντικεΐ[/.ενική ώρα πού έχει πάντα την ίδια διάρκεια,
πέρνα καί ή στιγυ.ή της ευτυχίας [/.ου σηυ.αίνει. Μά γιατί, χρόνε
.
.Θ
σκληρέ, νά τρέχης τώρα ;/.ε τόση γληγοράδα, πού να ;/.ή σέ προ­
φτάνουν ούτε οί δείχτες οί χρυσοί, ούτε ή γλώσσα ή χάλκινη ;
Π

'Αχ, πώς γελιούυ.αστε άπό την άσθ ενική ;/.ας φύσι καί πώς
άδικούυ.ε τό ρολόι. Σύυ.βολο τού καιρού πού πέρνα καί δέ γυρί­
Α.

ζει, /ωρίς καρδιά, χο/ρίς αίσΟην.α, ποτέ δεν έστααάτησε κατά

την έπιΟυυ.ιά [/.ας, ποτέ δεν έπαράτρεξε γιά νά [/.ας εύχαριστήση!
Κανονικό, ψυχρό, άτάραχο, υ.εγάλο γι' αυτό καί αιώνιο, ;/.οΰ
ένθύαιζε τό (( παληό ρολόι της σκάλας» τού Longfellow, πού
τήν ίδια άπάθεια σάν πάντα, ς τόν ίδιο τόνο σήκωσε τή
βραχνή του φωνή καί σάν διά.βήκε ;/.ιά φορά ολόχαρος γάυ.ος
δπροστά του, καί σάν πέρασαν ΰστερ.’ άπό κάτω νεκρό τόν άφέντη
τού σπιτιού. Σάν νά έλεγε άπ’ άλάθευτο στόαα· :
« Μέ βλέπετε; . . Αΐ! κανείς σας δέ θά υ.πορέση ποτέ νά
φτάση τή ζηλευτή ;/.ου τελειότητα,πριν συνειθίση νά δή σέρνεται
άπό καρδιά χαρά καί άπό κα;/.[/.ιά λύπη ».
 — 92 —

Μιά βραδεία εύΟυικη, κάτι ράγκες τοϋ σκολείου, ποϋ για

κακή [J.ας τύχη έδιάβαζαν ρ.εταφρασρ.ένη την 'Οδύσσεια, έζη-
τοΰσαν καλά καί σώνει νά στραβώσουν καί αυτοί ένα Κύκλωπα.
Το καχ.παναρειό ήταν ό προχειρότερος, καί το άρχισαν ’ς τής πέ­
τρες, ρ/.πόλικες έκεΐ χάριου άπό ένα σπίτι ρ.ισοχτισ|Λενο άπό χρό­
νια κοντά ’ς την εκκλησία.Πριν προφΟάση νά τρέξη ή άστυνου.ία
— τρέχει δά πάντα σάν χελώνα—υ.ιά τό πίτυχε τό δυςτυχι-
συ.ένο ’ς τό (κάτι. "Ενας κρότος παράξενος άκούστηκε σάν τριγ­
μός, άλλος σάν βογκητό, άλλος σάν άναστέναγυ.α... καί ύστερα
σιωπή.
Τό πρωί ό κόσυ.ος έκλαιγε τον Κύκλωπά του στραβό. Κατα-
σπασρ.ένη ή πλάκα, ακίνητοι οί δείχτες, βουβές ή καμπάνες . . -
.
.Θ
Τί κρϊυ.α !
Σέ λίγες (αέρες τό διόρθωσαν όπως υ.πορέσανε' υ.ά τοϋ έυ.εινε
Π

γιά πολϋν καιρό άκου.α ένα κρύφιο καί αγιάτρευτο κακό : 'Αν
καί τήν ώρα την έδειχτε σωστή, ή καυ.πάνες ου.ως δέν ξέρανε
Α.

τί λέγανε. Ντάν, ντίν, ντούν, ντούν, όλη τήν ήιαέρα, σχεδόν

άκατάπαυστα.Βαροϋσε και δεκαπέντε καί είκοσι ώρες 'ς τή σειρά.
Ό κόσρ.ος έθύυ.ωνε ’ς τήν άρχή, υ.ά ύστερα γελούσε. Δέν ήτανε
καί λίγο παράξενο νάκοϋς έ'να ρολόι τρελό, φλύαρο, ακατάστατο,
νά χτυπά ρ.έ τόση υ.ανία καί τόσο θόρυβο, σάν νά βιάζεται νά
προεξοφλήση ρ.έ τήν αιωνιότητα καί ύστερα...............
"Εν’ άπόγευυ.α κάτι κύριοι ξένοι ποϋ ήλθανε 'ς τό σπίτι υ,ας,
ακούσανε νά κτυποΰν ώρες καί θελήσανε νά τής ιαετρήσουν/Αρ.α
περάσανε τής πέντε έκκυτάχθηκαν άυ.’ ακούσανε τής επτά τά-
χασαν- άυ.α έφίίάσανε 'ς τής δώδεκα, αρχίσανε νά γελούνε.
« Χαρά 'ς τό ρολόϊ σας, είπεν ό ένας.
— Μήν άκοϋτε, άποκρίθηκε ή υ.ητέρα υ.ου υ.έ τό γέλοιο :
πρέπει νά βλέπετε. Τής ώρες τής δειχτεί πιστότατα. Νά, είνβ
 — 93 —

τέσσαρες και τέταρτο. Το κεφάλι του, κύριοί μου, πηγαίνει σω­

στά' ή γλωσσά του μονάχα δεν ξέρει τί-λέει».
Τό κεφάλι του πηγαίνει σωστά, ή γλωσσά του δέν ξέρει τί
λέει ! θέ μου ! πόσους δεν απάντησα 'ς τον κόσμο ανθρώπους,
νάχουνε τό ΐ διο το κρύφιο καί αγιάτρευτο κακό του ρολογιού

Είχα τότες μιαν άγαπημένην δασκαλοΰλα, κορίτσι δεκαεφτά-

δεκαοχτώ χρονών το καϊμένο, που άπό τόσο μικρό είχε τό βά­
ρος ένος ακατάστατου σκολείου καί μιας πολυστέναχτης αγά­
πης. Πώς τά κατάφερνε ώς τόρ’ άκόμ απορώ.
. Ξεροί μονάχα
.Θ
πώς ή δύσκολές της στιγμές ητανε συχνές καί παράδοξες. Σε
μια τέτοια βοίσκονταν ή κακου.οϊοα ένα ίοοάδυ που υ.πήκα 'ς την
Π

καμαροΰλά της καί την είδα νά κλαίη με ποά,λους λυγμους καί

λίγα δάκρυα, κατά τό συνήθειο της.
Α.

Σέ καμμιά υ.ου έρώτησι, μ όλη την τρυφεράδα της αγάπης,

δεν θέλησε νά. μου άποκριθή,. Στο τέλος, σά.ν είδε που βαριε-
στησα πειά καί έφευγα,μοϋ έδειξε απάνω ’ς τό τραπέζι ενα κομ­
μάτι χαρτί. Τό πήρα μέ περιέργεια καί τό εξέτασα στό φώς.
"Ητανε τό τελευταίο φύλλο μιας σατυρικής εφημερίδας τοΰ τό­
που μας, μέ γελοιογραφίες. ’ΊΙξευοα πώς πολλές φορές έγραψε
μέ φαρμακωμένη πέννα γιά τη δασκα.λοΰλά μου' γιατί ό συντά­
κτης της ητανε συγγενής, άς πούμε, της άλλης, που είχε παυθή
έξ αιτίας της. Μά ή αγαπημένη μου δεν θυμάμαι νά. λυπήθηκε
γιά κείνα ποτέ. Τί έτρεχε άρά γε τόρα που έκλαιγε έτσι ;
Είδα μια γελοιογραφία χοντρή καί κακοτυπωμένη, χωρίς λέ­
ξεις άπό κάτω. Ή δασκαλοΰλα, μέ μιά σωματοφυλακή άπό μα­
θήτριες, περνούσε βιαστική άπ’ τήν Πλατεία τ’ “Αη-Γεωργιοΰ καί
πήγαινε τάχα ’ς τό σκολειό της. "Εως εδώ τό πράγμα δεν έπεί-
 — 94

ραζε κανένα άλλονε, ταρά την τέχνη καί την καλαισθησία. Μά

τά ταρακάτω, η καλλίτερα τα ταρατάνω ήτανε οοβερά. Οί
eyΟροί της είχαν εκεί ζωγραφισμένο καί τό καμ.ταναρειό με τό
αναθεματισμένο του ρολ^όΐ . . . του έδειχτε άλυτητα δέκα ώρες.
Δέκα ώρες! 'A. μά δεν ήταν ώρ' αυτή, ψυχίτσα μου, γιά να
τηγαίνη τό τρωί μιά Διευθύντρια ή τό σκολειό της.Ό κόσμος τί
θά τη! Καί ό Θεός τό ξέρει — έλεγε καί έκλαιγε — τώς δεν
άργησε τόσο ταρά δυο ή τρεις φορές ολον τό χρόνο. Αυτοί οί
εχθροί ! . . .

'II υστερνή ενθύμ.ησι μοϋ μένει ζωηρότερη άτ όλες. ΊΙτανε

.
.Θ
λίγες μέρες τρίν άφήσω γιά τάντα τή μικρή μου γενέθλιο /ούρα
καί το ρολόι της καί τρίν ούγω μακρύά. γιά νά ώοεληθώ τον
Π

καιρό μου ’ς τήν εργασία, του εδώ θα τήγαινε χαμένος... Έκα-

θόμουνα κοντά ά τό ταράθυρό μ.ας μ. ένα φίλο μ.ου, γραμματι­
Α.

σμένο νέο μ.έ γερό κεφάλι καί αγαθή καρδιά, αληθινό φιλόσοφο,
άτό κείνους τού ρ.άς στέλνει καμ.μ.ιά φορά ςτή ζωή μ.ας ένας τα-
ρήγορος Θεός, γιά νά μην αύτοκτονήσουμε άτελτισμένοι άτό τήν
αμάθεια καί τήν κακία τών άλλοιν άνθρώτων. ’Αντίκρυ μ.ας τό
ρολοϊ έδούλευε μ.έ τήν αιώνια ύτομ.ονή του καί είχαμε καρφω­
μένα τά μάτια, βουβοί καί σκεττικοί άτάνω ς τή ραγισμένη
τλάκα του μ.ας έλεγε τόσα . . . Έξαφνα κάτι θυμήθηκα, τοϋ
μ.’ έκαμε νά ψιθυρίσω :
«Ό καιρός είνε χρήμα.
— Ναι, άτοκρίθηκε ευθύς ό φιλόσοφος" καί γιά τό χρήμα
χάνουμ.ε τόν καιρό μ.ας ».
Γριιγοριος Ξβνοπογλος.

—
■
 ΛΤΠ Η Κ’ ΕΛΠΙΔΑ
Ίύκ τΠr vi'ur ΠυλλυγιΪΓ « 'Λμύοαντα »

'Σ το οτρώρ.’ άττάν'ι) παραδέρνει

Του γέρου τάρρωστο κουφάρι*
’ Κρ/ετ’ ό 'Vnvo; και τόν παίρνει
ΙΙριν ερΟη ό Χάρο: νά τον ττάρτ^.

Καί δίπλα, οϊ μικρό κλινάρι,

Άφροπλαστο παιδάκι γέρνει*
Του ύπνου τό κοιμίζει ή γάρι
Καί όνειρό γλυκό τό φέρνει
.
.Θ
Γυναίκα ολόρθη παραπέρα
Μια τό παιδί τη: άντικρύζει
Π

Καί μια τό γέρο τη; πατέρα :

Α.

Λύπη ελπίδα πλάι πλάι —

Βλέπει τόν ένα και δακρύζει,
Κυττάζει τάλλο και γελάει.

Γεώργιος Δροςινιις
 .
.Θ
Π
Α.

Η ΜΟΝΑΧΗ
 Α.
Π
.Θ
.

7
 Α1 ΤΛΛ.ΤΡΙΑΙ TIE ΜΕΓΑΑΙΙΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΕΣ

Εν τή Knpayxovn<j(\):r, Μεγάλη Ύετταρ ακοστή ί'/ί·. τα; ψαλ-

τ:ια; 77,: καί τά ατν.ατά 77,:' καί αί [Λεν ψάλτρια·, ιν.ετά Ορη-
τκευτική: εϋλαβεία; τηροϋτι τού; νηττευτικού; αυτή; κανόνα:.
Αηλ. άτόλυτον άττογήν τταντό: ν.ή νηττευτίν.ου jipoWaTO; v.iy ρι
του άΟωοτάτου ελαίου, οτερ υ.όνον τά σαβΰατοχνργίαχη είναι
καταλύτιν.ον, άλλα, τά ά ον. ατά. τη; ούδεν.ίαν τγεοιν εγοντα ττρός
αύτά,ν κατ έ'Οιρ.ον ν.όνον ψάλλονται καθ' όλην oyε^όν την ό'.ά.ρ-
κειαν αυτή;, Sr,λ. ά~ο τή; ΚηθαροδενΤίρας y.iypι του Σαββά­
του του Ααζάρου. Αί ψάλτοιαι αύται τή; Μεγάλη; Ί’ετοαρακο-
ττή; άνήκουτιν άττοκλειοτικώ: εις την
. άΟωοτάτν,ν ηλικίαν, τά,ν
.Θ
7.7) γινό,τκουταν άκου.·/) ούτε έρωτα ούτε άλλο τι τάΟος' ει;την ηλι­
κίαν εκείνην, καθ’ ήν το λαυ.τρότερον ηλιακά,; άκτΐνος κορά-
Π

7·.ον. το ότεοϊον ή — οιητική οανταοία ονον.ά.ζει ά.Ιά.Ιι\το που.Ιί,

x.hiaiitro τριαντήφν.Ι./ο. γηρανγη κτλ. αγνοεί τά τά.ντα.
Α.

Ατό τη: KaOapoS-υτερα: ρ.ε'γρι του Σαββάτου τοϋ Α αζά-

:ου, τά υ.ικρά κοράσια τη: Καραγκουνιας, άττο τη: ηλικία; των
ο — 12 ετών είτε άεργα, είτε όότκοντά τά κτήνη των συνα­
θροίζονται εν καιρω ήν.ερα; καθ’ όν.ίλου; άνά 2. 3, 5, 10, 15,

I) Καραγκουνια λέγεται άπαν το πεδινόν τμήμα τή; έπαρ1/ία; Ιναροιτση;

/*’. μέρο: του πεδινού τμ·ηματο; τή; έπαρ/ία; Τρικάλων. Οί κάτοικοι αυτή;
καλούνται « Καραγκουνιδε; » είναι ελληνόγλωσσοι και γεωργοί και ουσιωδώ; δια-
σ-έρουσι των άλλων Οεσσαλικών γενών άνεργομενων απάντων, πλήν των Τούρ­
κον, των’Ισραηλιτών και των ’Αθιγγάνων,εις εξ και πλέον κατά τε την ένδυμα-
τ'αν,τόν γαρακτήρα, τα ήθη και έθιμα και τδ γλωσσικόν ιδίωμα.
ή καί περισσότερα καταλαμβάνοντα δέ τάς διαφόρους οδούς τάς
φερούσα: εις το yupiov των ή τάς πλησιαζούσας εις αυτό, κα-
τοπτεύουσι με ομμα “Λργου τά περιΕ ϊνα άνακαλύψωσί τινα έρ-
y όμενον προς το χωρίον των, ή i'cpy όμενον αΰτοϋ καί ευθύς ώς
έμφανισΟή τις, αμέσως άλληλοκρατούμενα έκ τών μειρών έν
είδει ελληνικού yopoo, περικυκλοϋσιν αυτόν καί άρμονται τ:α-
γωδοϋντα καί μη έννοοΰντα νά OrioyοιρΈοωσιν άνευ αμοιβής τί­
νος yρηματικής' ό δε διαβάτης ϊν’ απαλλαγή αυτών, διότι τόν
περικυκλούσι πανταγόΟεν καί τον έμποδίζουσι της πορείας του
όίπτει yάλκινά τινα κερμάτια η καί έν μόνον τοιούτον αί δέ
χ ^ , , ...
υαλτειαι έ γ κ α τ αλ ε ίπ ο υ σ α ι τ ο ν οιαοατην, πιπτουσιν ως αοπυιαι
επί της λείας ή μία επί τη: άλλη: καί μαμά r;’ εχείημ· πλε'ον ητις
.
.Θ
σταΟή ικανή ή εύτυμης νά γίνη κάτομος αυτής ή μέρους αυτής !
Ί’ρανωδοϋνται δε τοιουτοτρόπως πάντες οί έξ άλλων yωρίουν όο-
Π

υ.ώυ.ενοι, πάντες οί έν τω μωρίω το.ιν παρεπιδημοΰντες καί πάν­

τες εκείνοι έκ τού ycoρίου, οιτινες αναμ ωρούσιν έκ τούτου ή έπι-
Α.

στοεοουσιν εις αυτό εοιπποι, πλην τών ίεοέων καί έν γίνει τών
ρασοφορεμε'νων. οιτινες, είτε εκ τού ίδιου yωpίoυ είτε έΕ άλλου
κατάγονται, δεν ύπόκεινται εις τα μουσικά διόδια τών ψαλτριών
τής Μεγάλη: Τεσσαρακοστής. Έπί τουρκοκρατίας έΕηρούντο καί
οί τοΰεκοι στρατιο>τικοί εκ φόβου.
Οί γινώσκοντες το ε'Οιμον τούτο τής Καραγκουνιάς, καί πολύ
πεοισσότερον οί εγμώριοι προκειμε'νου, κατά την ύποδειμ Οεϊσαν
επομήν, νά μεταβούσιν άπο yωρίου εις yωpίov εφοδιάζονται με
τινα πεντάλεπτα ή δίλεπτα καί μόλις π ε ρ ικυκλωΟώ σ ιν υπό τίνος
όυ.ίλου ΰαλτειών έκσφενδονίζουσι τοιαύτα όσον το. δυνατόν μα-
κρύτεοα, προς τόν σκοπον τού νά καταστήσωσι την ευρέ.σίν .των
«δυσκολωτέραν, καί δυνηΟώσι ν’ άπομακρυνθώσιν. αρκούντως, πρό
τής εΰρεσεώς των, διότι έν έναντία περιπτώσει είναι κίνδυνος νά
ύποβληΟώσιν εις via μουσικά διόδια, ές εκείνων,, χτινα δεν ,κά·?
 100 —

τώρθωσαν νά τΰχωσι αέρους τής λείας. '11 προσπάθεια πρός εύ-

ρεσιν των έκσφ ένδον ιζοαένων κεραατίοιν άποτελεϊ το κωμικοτρα­
γικόν αέρας τής σκηνής ταυ της. [Ιολλάκις y άριν δύο η ένας αί­
νον έκτο ένδον ισθ εντός yαλκοΰ κεραατίου. ολόκληροι δεκάδες κα·
ρασίων πίπτουσι κατά γης. αί αέν έπί των δε έν είδε', δεαα-
τίων, διαπληκτίζονται έπί ολόκληρον ώραν προς εύρεσιν του επά­
θλου του κόπου των, κτυπώνται, έκριζώνουσι το αέν τήν κόαην
του άλλου, άλλ.ηλοεχθρεύονται, δ'.ό ώς επί τό πλεΐστον ποοτι-
μ,ώσι τάς κατά μικρούς ομίλους συναθροίσεις των, πρός άποου-
γήν των κακών επακολουθημάτων της εύρέσευ,ις τών ριπτομένων
κερματίων.
Τά άδίμενα άσματα είναι ώρισμένα . κατα ηλικίαν, θέσιν καί
.Θ
επάγγελμα καί αδονται πρός αίνους τους άνδρας καθ' οδόν,πρός
άαφίτερα δέ τά φυλά κατ οίκον τήν ήμέραν του Λαζάρου,
Π

πρός τιμήν του όποιου αί ψάλτρια·. προσΟέτουσιν εις αέν τήν ά;-
γήν έκάστου άσματος τον στίγ ον :
Α.

Μ[ρΟ’ ή Λάζαρτ,ς, ήρθαν τι Βάνιι

εις δέ τό τέλος τούς στίγους :

Καλώς αας ηΰρ’ ή Λάΐαρτ,ς ζ’ έτετος /.αί τοϋ y ρόνου,

Κ’ ή Ιίααζαλιά y αρουαενζ, ζαί ζαλοζαροισαίνΓ,.

Σημειοιτέον δέ ότι τήν ήαέραν του Λαζάρου άντί yαλκίvωv

κερματίων λαμβάνουσιν αί ψάλτρια·, εις αμοιβήν ώς επί τό πλεΐ-
στον αυγά ή ξηρούς καρπούς καί ότι καί παιδία τής αυτής ώς
ειρηται ήλικίας μεταβαίνουσιν άπό οικίας εις οικίαν ψάλλοντα τά
αυτά ασαατα.
Άλλ’ όσον ογληρόν είναι το έΟιμον τούτο, τό όποιον συγνά-
κις καταντά αληθές σταύρωμα, τόσον άφ’ ετέρου ό σκοπός αυ­
τού είναι ιερός καί ό άναλογιζίαενος τό ύψος καί τήν ιερότητα
αυτού δέν δύναται ή νά ποοσφέρη άγογγύστως τά μουσικά ταύτα
 101
διόδια. Ιδού εί; τι jργτιρλεύουτι ταυτα χ·/! ττώ; έττi όλόκλγρα
έτγ Οεγτκευτικώ; ουλάττονται.
Ιίάντα τά χάλκινα νου.ίορ/.ατα. ατινα κοράτιόν τ', γΟελε n-j't-
αΟροί<ϊβ'. καθ’ όλον το δ'.άττγυ.α τγ; αθώας γλικία; το ο. άττο
τγ; γλικία; των 5 ετών υ. έ yρτγ; γυ.έοα; καθ’ γν ίδγ το τττώ-
τον του αίρια, ουλάτοει εν τινι ττγλίνω οοαιροειδεϊ ά.γγείω, iy οντι
άντί ττ αν το; άλλου ττου.ίου oy ιτρ/.γν τινα. χουμπηρα καλουαένω
καί όταν ττλέον έλΟα, το ττλγροναα του y ρόνου καί το ά.Οώον ού-
δέτεοον ο.ίτατοαττ'Λ εί: κον.ύον Ογλυ. Οοαύεται άττό:·-ω: έν
γυ.έοα Σαββάτου ο άκακος χονμ.Ύαμπι; καί τό ττεριεγ ου.ενον αυ­
τού γργοιαοττοιεΐται ττρό; αγοράν νά,υ.ατος υ.εταόίνου καί υ.αλλί-
νου δύ ού [ίαΟο.Υ,δόν καί κατ ολίγον άγγιζε·, νά. ττοικίλλα, (κέντα)
.
.Θ
το νυυ.οικον ύττοκά αιτον, το οττοίον δεν εττιτοέττεται νά.οέ:γ ά, νέα
άλλοτε.τταρά αόνον ty,v ά,υ.έραν τού γάυ.ου, εις ty,v =κκλγσίαν εις
Π

τόν yopov καί οϋδέτοτε εν καίριο νυκτο; καθ’ ύτ7νον, ϊνα ν.γ ν.ο-
λυνΟγ καί οτάκι; τούτο έκτάκτιο; <τυι/.βγ, ττλύνετα; άρ/.εοω;.
Α.

Ένεκα λοιττόν τού λόγου τούτου τού οντω; ίερωτάτου καί

ττοΐΥ,τικωτάτου δεν άν.οιβάλλω ττοοώ; αϊ τε άναγνώττριαι καί οί
άναγνώτται τγ; τταρούτγ; Ϋ,Οογραοίχ; Οέλουτι δ (ο ο εδίκαιον εις
τα; ψαλτρία; τγ; Μενά,λγ; J εοοαρακοττγς. οτάκι; ο.γ κατορ-
Οούται ν άττογττάοωτι τγν άυ.οιβγν τού άτυ.ατό; των 77αρά τ'.νος
αγ sy οντο; γ υ.γ Οέλοντο; νά. δώτγ αναγκάζονται νά iff τράγον-
(h)aon· δ’.' ίδιαιτέοων άσν.άτιον, άτ’.να τταραΟέτου.εν εί; το τέλο;
τούν τταοακολουΟούντων
k
άο'Λά.των.
· k

’Ιδού έν ουνόλω τά αον.ατα τγ; Μεγάλγς Τετσαρακοττγς,

77.7 0; έ£έταοιν τγ; ττοιγτικγ; των άριας, ά.φού δεν δύναν.α’. να
τταραοτγοω δ'.ά ο.ουο'.κών τγαειιον τγν υ.ελωδίαν αυτών, λίαν
77ρωτότυτ7θν , καί ϊτω; άργαιοτάτγν. ΙΙροτΟέτω ρ.όνον οτι ή
υ.ουοτκγ των άτυ.ά.των τούτιον είναι ττάντγ ςένγ ττρό; τγν των
άλλων ύετταλ'.κών άτυ.άτων. είναι όλιος ιδιαιτέρα, τταρεν.φεργς
 — 102 —

προς τά Ηπειρωτικά άσματχ του Λαζάρου, αρκετά νόστιμος,

άνευ γυρισμάτων καί άθώα ώς αί άκακαι μικρά: ψάλτρια:.

Λ'.

ΛΣΜΛΤΛ ΛΔΟ.ΜΕΧΛ ΚΑΙ-»' ΟΔΟΝ.

1.

Τραγούδι τ' ιίνύ.παντοον.

ΓΙαλληλαρίτσι νέαυρφο <ι.'ι τό itoicto Μουστίκ·.

Σέρνει τό ιρέσι του στραβά και τον τσιαμπα (1) κλωσμένο,
Τρογύρω - γύρω έφερνε, τρογύρω - γύρω σέρνει,
Βασιλικόν εμάζωνε, βασιλικό μαζώνει,
.
Χεριά πααίν’ τη μάννα του, ‘/έριά την άδερσή του,
.Θ
Χεριά την έ£αδέρφη του, την ήλιογεννημένη.
Πλιος γεννιώται τό τα/υά κι’ αυτή το μεσημέρι.
« ΊΙλιε μ’, μην κρούης το ταχυά νά κρούης τό μεσημέρι ο
Π

Νά ζεσταθούν τ’ άνύ·/ια μου. ν’άπλυίσουν τά φτερά μου.

Α.

Έτερον τον άνύπαντρυν.

Μουστάκι μου, καραμπογιά, και φρύδια μου γραμμένα,

Εσένα πρέπουν τ’ άρματα, εσένα τά τσιαπράζια
Εσένα κι’ άλογο καλό, νά περβατή: καβάλλα,
Νά περβατής νά χαίρεσαι *ς του Δράκου του λειβάοια.
Έ τά πράσινα, ’ς τά κίτρινα, τά ώρηογκαμαριομε'να.

3.

Τραγούδι τού cfutfaducvov

(τιρραΟωνιο’υύνοι/).

Σάγ κίνησε το ρηγαρειο (2) νά πάη ν' άρρεβωνιάση

Μέ το σιδέρικ’ άλογο μέ τή '/ρυσή τή σέλλα,1 2

(1) — βο'στρυχος.
(2) = Βασιλικός γόνος, βασιλική συνοδεία.
 103 —

Χίλ-.οι κρατούν τή σέλλα του, /ίλιοι παραζαλοΰνι,

'Λστέρινο-γζαστέρινο (1), καθάριο δαζτυλίδι,
Τό δαζτυλίδι νά φορή ζαί τό ζουρ-ί νά λάρπη.

ί.

Τμαγονοι τον πιη'τοεοιμιένοΓ.

Κρατεί νή (2) δέντρο; ττ, δροσιά, ζρατεί ■/.·.’ ή νο: τήν ζόση,

Στά γόνατα ττ,ν έπαιρνε, ς τά ράτια ττ,ν τηρούσε,

Στά ρ.άτια, τά ρατόφυλλα, τά όιρηογζχρχοωυ.ένα,
η Κόρη ρ’ δέν είσαι ροϊδινή, ζόρτ, ρ' δέν είσαι νάσπρη,
Ξάσπρη σάν τό τριαντάφυλλο, ζόζζινη σάν τό ρόιδο ».

.
.Θ
Τραγονδι τ' άφιέντη τοΓ; ;;ι·>οιον.
Π

Αφέντη ρου, ’ς την τάβλα |3) σου /ρυσή ζαντηλα φέγγε·..

Φέγγει ζ’ έσέν’ άφέντη ρου, φέγγει ζαί τήν ζυρά σου,

Α.

Κι’ άττό τά εταραΟόρια σου, φέγγει τή γειτονειά σου.

Δέν τόιξερα, άφεντάζη ρου, στους Οαλανά περάσης
Νά ράσοι φούντ’ άρ.άραντο ζαί φούντα ζυπαρίσσι (4)
Νά φρουζαλήσω τά στρατί νά διάξ ή αφεντιά σου.

6.

"Ετιγυον τον αντον.

Αφέντη ρέ τά κόκκινα, πασσιχ ρέ τά γαλάζια

Καί ρέ τά καταζόκζινα, ρπέη ζαραρωρένε,
Δέν τουξερ’ άφεντάζη ρου κτλ. (ό>; τ’ ανωτέρω).1 2 3 4

(1) Έπανάληψις τής λέξεοις άοτιριγο — αστεροειδές ζαί σύνΟεσι: αυτήι με

τήν προσΟήζην τοΰ γχ /άριν ευφωνίας.
(2) = r<J = ό. Τό r έτεΟη γάριν εύφοινίας.
(3) = τράπεζα
(4) ’’Λξιον παρατηρήσεως οτι έν Καραγζουνια είναι άγνωστα τα φυτά ταυτο..
Α.
Π
.Θ
.
ο

Κ Ε Ρ Α Μ Ε ΙΚ Ο Σ
Α.
Π
.Θ
.

Σ Τ Ο Α Α Δ Ρ ΙΑ Ν Ο Υ
 106 —

Τραγούδι τον δάδκαλον.

Δάσκαλε καί γραμματικέ καί ψάλτη κι’ αναγνώστη,

Όποτκατσες κ’ εξοίδεψες τρία κοίλα μελάνη
Κ’ εσύστηχαν τα /έρια σου κ1 έ/ύΟη νή μελάνη,
Κ* έβαψαν τα ρου/ίτσα σου τα λινομέταξα σου.
Πε'ντε ποτάμια τάπλαιναν κ’ έβάψαν καί τα πέντε,
Κ’ ένα ποτάμι ξέχυσε κ’ επηρε τα λειβαδιά.
Λειβάδ’.α, /ουσολείβαδα και χρυσολανΟισμένα,
Όπου τα βλόγησ’ ό Χρίστος μέ το δεςί το χέρι.
Μέ το οεξί. μέ τό ζερβί μέ τ’ άγιο τό βαγγέλιο.

8.

Τραγούδι τον ξενιτειψύνον.

.
.Θ
Ξενιτεμμένο μουϊ πουλί καί παραπονεμένο
Νη ςενητιά σέ ‘/αίρεται κ’ ή μάννα έ/’ τον καϊμο σου !
Τί νά σου στειλο), ξένε μου, τί νά σου προοοοησ<·>.
Π

Σου στέλλο) μήλο σέπεται, κυδοίνι μαραγκιάζει.

Α.

Σου στε'λλο) εις το δάκρυ μου ’ς ένα ψιλό ααντηλι,

Το δάκρυ μου είναι καψερό καί καίει τομ μαντήλι.

Π'.
ΛΣΜΛΤΑ ΛΛΟΜΚΝΛ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΩΝ
ΤΟΓ ΛΛΖΑΙΌV.
ίι.

Τραγούδι τον νοικοκύρη και της νοικοκύρης τον η.πιΤιον.

ΉρΟ’ η Λαζαρης, ήρθαν τά Βάγια

τΗρΟ' αυγερινός ’ς τηγ κορασίδα.
— Κορασίδια μου, σταυροσταΟήτε
Παλληκάρια μου τρογύρω - γύρ»ο
Νά τιμη'σωμε καλόν αφέντη
Καί καλή κυρά καμαριομένη.
— Άφε'ντης είσαι μάτια μου καί πάλ’ αφέντης είσαι
Πέντε φορές άφέντεψες καί πάλ* αφέντης είσαι.
 107

Χίλιοι κρατουν τή σέλλα σου καί yίλιοι καλλιγώνουν,

Κι’ άλλοι χίλιοι παρακαλουν « Αφέντη, καοαλλήκα,
« Αφέντη, καβαλλίκεψε σέ σεληνο (1) μουλάρι,
« Έ*/ει τή σέλλα πό φλωρί, σπυρί μαργαριτάρι,
« Καί π-'σ' από τή σέλλα του νό ήλιος βασιλεύει.
« Μπροστά ναπό τή σέλλα του νό ήλιος άγναντεύε:,
β Και πίσω 'ς τά καπούλια του τρεις φραγκοπουλες παίζουν*
« Νή μ'.ά παίζει τον ταμπουρά κ ή άλλη τό λιογκάρι
« Για παίζοντας, για νεύοντας άποκοιμήΟ' αφέντης
« — Για ξύπνα - ξύπνα, αφέντη μου, γιά μή ^αρειοκοιμάσαι*
« *11 μιά σ’ έπήρε τ’ άσπρα σου κ’ ή άλλη τά φλωριά σου,
« Κ’ ή τρίτη νή μικρότερη σ’ έπήρε τ’ άλογό σου ».
Πολλά είπα ο. αν τ’ αφέντη μας, άς πούμε τήγ κυρά μας:
— Κυρά ψιλή, κυρά ίΐεργή, κυρά γαϊτανοφρύόα,
Βάνεις τόν ήλιο πρόσωπο καί τό φεγγάρι κύκλο,
.
Βάνεις καί τήν καρφίτσα σου, σταυρό μαλαυ.ματέν'.ο.
.Θ
Καί του κοράκου τό φτερό, τό βάνεις γιά τά σρύοια,
Βάνεις καί τόν αυγερινό ; τό γερι δακτυλίδι.
Π

10.
Τραγούδι τοϋ άσύδαστου κοριτσιού
Α.

(τοΰ μίι ύρραΟωνισμύνου).

Στ έκειν τά σπίτια τά ψηλά, ς τά μάρμαρα στροιμε’να,
Κεΐν’ έχουν κόρη γιά -αντρεία, Οαρροϋν (?) νά τήμ παντρέψου/.
Τήν τάζουν γυιόν τοϋ Βασιλιά, την τάζουν γυιόν τοϋ 'Ρήγα.
— Ac Οελω γυιόν τοϋ Βασιλιά, δε Οε’λω γυιόν τοϋ 'Ρήγα
Μόν Οελο) τ’ άρ·/οντο'πουλο μ= τές πολλές χιλιάδες,
Νά <ρέρτ) βάλα (3) ς τό στα/_νγελάδα ς τό παλούκι (4;
Νά φέρη κι’ άργυρό τεψί νά διπλοιΟή νά κάτση.

11.

Τραγούδι τοϋ συδαύμένου κοριτσιού.

’Λπ’ κάτ’ άπό μοσκαπηδιά, άπ’ κάτ’ απ’ αγιόκλημα

Κάθεται κο’ρη καί κεντάει, τ’ άγο’ρου τόμ μαντήλι1 2 3 4

(1) Σεληνοειδε’ς τ= στρογγυλόν = ταγό.

(2) = Σκοπεύουν.
(3) = βουβάλα Οηλ. τοΰ βούβαλος.
(4) = πάσσαλος ένθα οί.χωρικοί δύνουσι τά κτήνη.
 — 108 —

Μ5 δάκρυα βάνει τηγ κλωστή \ύ δάκρυα βελόνιαζε».

— Νέ ποια μεσίτσα Οά τό iorj, ποια με'ση Οά τό βάλη;
— Τ' άγο'ρ’ ή μέση Οά τό ίδη, τ’ άγδρου Οα τό βάλη.

12.

Τραγούδι τού παιδιού πού πάνει ς τό Οκολειό.

— Μάννα μου, τόν υγιόκα σου, τόγ κοκκινοκρασατο

Τόν ελουζε;, τόν -/τενιζε;, ’ς τό δάσκαλο τόν στέλνε;
Κ’ ή δάσκαλο; τόν εδειρε με μια ψιλή βεργίτσα.
Μ: μια ψιλή, με μια βεργή. με μια μαλαμματενια
— 'Ay ! γυιέ μου, πουν' τά γράμματα, ay ! γυιέ μου, πουν’ ή νου; σου
— Τα γράμματά είναι τό yαρτί ν' ή νου; μου είναι πέρα,
Ιίίναι πέρα κι’ αντίπερα, πέρα στε; μαυρομμάτε;.

13. .
.Θ
Τραγούδι τού μικρού κοοιτΟιού.

— Μάννα μ’ τή δυyaτίpa σου τήμ μοσκοαναΟρεμμε'νη,

Π

Γην έλουζε;. ττ, yτέν.Γες. '; τό συννετο τη στέλνε;,

Α.

Ι\’ έσπάρα;ε τό συννετο, κ’ ελαψ’ η κόρη μέσα,

Κ’ η δόλιο; ή πραμματ :υττ„- έπεσε νά πεΟάνη.
— Σηκού, σηκού, πραμματευτή, μήμ πέστει; να πεΟάνη;
Γα'αποον Οαλά σε κάνω h,;>.....................................................

Ιό.

Ξχτοαγουδ ίο'ματα.

α'.

— Άοέντη μου, ς την τάολα σου γεμάτη καλιακούοια

Τά μ'σα γεννούν, τά μ'σά κλωσσουν, τά μ σά σοί βγάν’ τά μάτια
Και τ' άλλα τα λιγιότερα σοι κο>τσ λουν τά μ'στάκια.

15.

G'.
Του κασιδιάρη τ’ άλογο τήμ παλιούρια δεμένο,
Νή ψόρο; μόν’ τό καρτερεί, κι’ αυτό μδν1 καμαροόνει.

X. ΧΡΙΙΣΤΟΟΛΣΙΛΜΣ.
 ΦΡΡΙΤΤ-ΦΛΑΚΚ

Φρρίττ ! . . . Ό χνερ/.ος πνέει δριυ.ύς.

Φλάχ.χ. ! . . . 'II βρο^ η πίπτει ραγδαία.
ΊΙ υ.υχ.ωυ.ένη καταιγίς, χ.υρτούσχ τά δένδρα, εκσπαται έπι
της χ.λιτύος των ορέων του Κρίυ.υ.χ. Κατά υ.ήχ.ος της ακτής
ύψούνται βράχοι, διηυλαχ.ωυ.ένοι υπό των κυμάτων της άγανούς
θαλάσσης της Μεγαλοκρίδος.
Φορίττ! . . . Φλά.κκ ! ...
Εις το βάθος του λιυ.ένος κεΐται ή πολίχνη Λουκτρόπ,
ετούτα εκατοντάδας τινάς οικιών χ.αί τέσσαρας έως πέντε οδούς,
άνηφορικάς, χαράδρας ριάλλον η οδούς, γαλικοστρωυ.ένας χ.αί ζο-
.
.Θ
φεράς έχ. των σκωριών, άς έκπέυ.πουσιν οί κρατήρες τοΰ οΰ μα­
κράν αυτής ήφαιστείου Βαγκλόρ. Τήν ρ/.έν ήυ.έραν το ήφαίστειον
Π

τούτο έκρήγνυται εις θειώδεις άτυ.ούς, τήν δε νύκτα εις ύψηλάς

καί τρομερής φλόγας. Ώς φάρος υ.εγίστης έντάσεως ό Βαγκλόρ
Α.

υποδεικνύει εις τους διαπλέοντκς τήν Μεγαλοκρίδα τόν λιυ.ενα

τού Λουκτροπ.
Εις τό άντίΟετον υ.ε'ρος τής πόλεως κεϊνται ερείπιά τινα τής
κριρεριεριανής έπογής. Κατωτέρω προάστειον έν εϊδει αραβικής
άκροπόλεως, ιαέ λευκά τείγη καί στρογγύλας στέγας, παρουσιάζει
ριακρόθεν όψιν σωρείας τετραγώνων έκ λίθων κατασκευχσυ.άτων,
τυχαίως έρριρ/.ρ/.ένων.
Μεταξύ άλλων διακρίνεται σ Έκτέτταρος, όνορεα δοθέν εις ο’ί·
κηρεα άλλόκοτον, έχον έξ ρεέν παράθυρα έπί τής ρειάς προσόψεως
καί τέσσαρα έπί τής έτέρας.
 — no —
Κωδωνοστάσιον ύψοΰται έν τώ μέσω τής πόλεως, τό κωδω­
νοστάσιο·/ του 'Αγίου Φιλφιλένου, με κώδωνας άνηρτημένους έπί
των σχισμάδων των τειχών, οίτινες άπαισίοις ενίοτε υπό της λαί-
λαπος δονοϋσι, τοϋΟ’ οπερ εκλαμβάνεται ώς κακός οίο>νος. έν-
σπείρων τόν πανικόν εις τους κατοίκους.
Τοιαύτη ή πολίχνη Αουκτρόπ. 'Γπάρχουσιν όμο/ς καί κατοι­
κία1., διεσπαρμένα'. έν τη έξοχη, μέσω των σπάρτων καί των έρει-
κών. ώς εν Βρεττανία. Άλλα τό Αουκτρόπ δεν κεϊται εν Βρεττανία.
Μήπως κεϊται έν Γαλλία; Δεν γνωρίζω. Μήπως έν Ευρώπη;
Τό αγνοώ.
Έν πάση περιπτώσει μή ζητείτε τό Αουκτρόπ εν τώ γεωγρα-
τ/ΐκώ χάρτη. .
.Θ
Β'
Π

Φρόκ ! . . Κτύπημα μυστηριώδες άντήχησεν έπί τής στενής

Α.

ήόρας του Έκτεττάρου.Ό έκτε'τταρος είνε μ.ία τών μάλλον άνε­

των κατοικιών πίλεως οϊα τό Αουκτρόπ, καί μία τών πλουσιο)-
,τέρων, έχουσα ετήσιον εισόδημα χιλιάδων τινών ορέτζερ.
Εις τό κτύπημα τής Ουράς άπήντησε μία τών άγριο)·/ εκείνων
υλακών, ώρυγή μάλλον ή υλακή, ομοία προς τήν του λΰκου.
Είτα παράθυρό·/ τιήνεώχΟη.άνιοΟι τής Ουράς: «Έτό διάβολο άδιά-
ί( κριτοι! » ήκούσΟη οργίλη ιρωνή.
. Κόρη τρέμουσα εκ τοϋ ψύχους καί τής βροχής καί κεκαλ.υμ-
μένη διά τριχωτού επανωφοριού έρωτά εάν ό ιατρός Τριοούλγας
είνε εις τήν οικίαν.
«Είνε και δεν είνε, νά ιδού με πρώτα τί Οε'λεις. — Έρχομαι
ίδιά τον πατέρα μου, 6 όποιος πεθαίνει!—ΙΙοϋ πεθαίνει; —
α Εις τό Καρνιού, τε'σσαρας λεύγας άπ’έδώ.— Καί ονομάζεται;
« — Βόρτ Κάρτιφ.— Βάρτ Κάρτιφ.. . . ό ζαχαροπλάστης; —
 Ill

« "Sy-'i. εαν ό ιατρός Τριφούλγας ήθελε . . . —Ό ιατρός Τρ·.-

<( οουλγας θ£ν ν.νι = οω ! »
Κα:. τό παρ άΟυρον έπανεκλείσΟη [όιαίως. ενώ τα Ψρρίττ τοϋ
άνέαου καί τα Ί’λάκκ τής ίρο/ής συνανεαίγνυντο εις κατα/Οό-
νιον πάταγον.
Γ’

Τί σκληρός άνθρωπο: ο δίκτοιρ Τριφούλγας. Άνοικτίραοιν,έπι-

σκεπτόαενος τους άσΟενεΐς αίνον αντί /ρηαάτων . προκαταβο-
λικώς διδοαίνων. ίσως ο γέριυν κόων του Ούρζώφ εί/ε αείζονα
ΌΐλανΟτωπίχν. II οικία τοϋ Εκτεττάρου απρόσιτος εις τους πτω-
/ούς . ήνοίγετο αίνον εις τούς πλουσίους.
. "Αλλως εί/ε τιαο-
.Θ
λίγιον διά τάς ασθένειας: τόσα δ1, ένα τυφοειδή πυρετόν, τόσα
διά αίαν πεοτκαοδίτιδα. καί τάς λοιπάς άσΟενείας, άς οί ίατοοί
Π

κατά δωδεκάδας επινοούν. Ο £α/αροπλάστης λοιπόν Βόρτ Κάρ-

τ’.ο δεν ήτο η πτω/ός καί άσηαος οίκογενειαρ/ης. ΙΙρός τί ο ία
Α.

τρο: Ί'ριφούλγας Οά ε/ανε την ήσυ/ίαν του καί αάλ'.στα κατά

τοιαύτην νύκτα. Καί εψιΟύριζε κατακλινίαενος :
ί Λυτό έγινε αίνον γιά νά αέ σηκώσουν απ' τόν ύπνο υ.ου,
" ιαίνον αϋτο χίί£ει
* ·
δέκα ο:έτ£εο
» I * I
».
Μόλις είκοσι siyον πχρίλΟει λεπτά καί το σιδηροϋν τής Ουράς
του Έκτεττάρου ρίπτρον έκρούσΟη πά.λιν.
Βλασοηαών ό ιατρός κατέλιπε την κλίνην του, καί κύψας έκ
τοϋ παραθύρου ανέκραζε :
ί— Ποιος είνε.—-Είααι ή γυναίκα τοϋ Βόρτ Κάρτιο.—
" I οϋ ζα/αροπλάστου τοϋ Καρνιού;—Ναι. καί έάν δεν 0ελή-
“ σετε νά έλθετε. 0 άποΟάνη !—Έ! καί τί α’ αυτί ; Οά αεί-
« νετε /ήρα.— Σάς δίδω είκοσι φρέτζερ.— Είκοσι φρέτζερ; διά
« νά ΰπάγο) εις τό Καρνιού, τέσσαρας λεύγας άπ’εδώ.—’Έλεος!
« — Στό διάβολο ! » .
 .
.Θ
Π
Α.

Ο ΣΤΡΑΤΑΡΧΗΣ ΜΟΛΤΚΕ
 .
.Θ
Π
Α.

Ο ΚΟΜΗΣ ΒΑΛΔΕΡΧΕΕ

8
 Καί τό παρά.Ουρον έπανεκλείσΟη. Είκοσι φρέτζερ ! Ε ! την
κακομοίρα! Νά προσβληΟη από κατάρρουν η δυνατόν άσθμα δι
είκοσι φρέτζερ, καί μάλιστα ένω την επιούσαν άναμ.ένεται εις
Κιλτρένο, εις την οικίαν του —λουσίου Έδιγκώφ, οστις τω πλη-
ρώνει πεντήκοντα φρέτζερ την έπίσκεψιν !
Έπ! τη ευτυχεί ταυ τη ιδέα ό δόκτωρ μας κπεκοιμ.ηΟη μαλ-
λον σκληροκά.ρδιος ή πρότερον.

Δ'

Φρρίττ ! . . . Φλχκκ ! . . . Καί έπειτα Φρόκ ! . . . Φρόκ ! . . .

Φρόκ ! . . . .
.Θ
IIδη οί κτύποι του ρόπτρου αντήχησαν τρεις μεσω της κα-
ταιγίδος, δοΟέντες δι’ -αποφασιστικής χειρός. Ο δόκτωρ έκοι-
Π

μάτο ύπνον νήδυμον. ΆφυπνίσΟη, άλλα μέ τί θυμόν ! Μόλις

ηνοιξε τό παρά.Ουρον καί ή λαΐλαψ είσε'δυσε δίκην έκπεμπομένυιν
Α.

μύδρων.
«Ήλθα διά τον ζαχαροπλάστην. — ’Ακόμη δι’αυτόν τον
άθλιον!—Είμαι ή μητέρα του. — Δεν πάτε στο διάβολο καί ή
μητέρα καί ή γυναίκα καί ή κόρη μαζί μ' αυτόν. — ΙΙροσεβληΟη
άπό αποπληξίαν.—Έ! άς ύπερασπισΟη.— Μάς έδοσαν μερικά
χρήματα, είπεν ή γραία, άπε'ναντι της οικίας, την όποιαν έπωλή ■
σαμεν εις την όδόν Μεσαγκλιέρ. ’Εάν δέν έλθετε, ή έγγονη μου
δέν Οά έχη πλε'ον πατέρα, ή κόρη μου δεν Οά έχη σύζυγον, καί
έγώ δέν Οά έχω πλέον υιόν ! ».
Ήτο οίκτρόν καί τρομερόν ν’ άκούη τις την φωνήν της γραίας
ταύτης, νά συλλογίζεται, ότι ό ψυχρός άνεμος έπάγωνε τό αίμα
εις τάς φλέβας της, καί ότι ή βροχή την διεπέρα μέχρις όστέων !
«Μία αποπληξία, είνε διακόσια φρέτζερ ! άπηντησεν ό άκαρ-
δος Τριφούλγας.— Δέν έχομε παρά εκατόν είκοσι!— Κα-
 — 115 —

λήν νύκτα!» . Καί τό παράΟυοον έπανεκλείετο. Ευθύς όν.ο)ς

έσκέφΟη ό δόκτο>ρ, ότι έκατον εϊκο<3Λ φρέτζερ διά δρόμον ρ.ιάς κα!
ήυ.ισείας ώρας, κα! ήυ.ισείας ώρας έπίσκεψιν, αναλογούν προς
εξήκοντα φρετζερ την ώραν, εν φρέτζερ τό λεπτόν. Μικρόν κέρ­
δος" ούχί εύκαταφρόνητον ου.ως.
'Λντ! νά έπχνκκλιΟή η δη ό ιατρός, ένεδύΟη τό χονδρόν φό­
ρεμά του, έφόρεσε τά. υ.εγάλα αδιάβροχα υποδήματά του. τό
βαρύ έπανωφόριόν του, καί τά χονδρά χειρόκτιά του, άφείς άνηυ.-
υ.ένην καί την λυχνίαν του, πλησίον του Κωδικός, ανοικτού εις
την σελίδα 197. Είτα άνοιξης τήν Ουράν τού Έκτεττάρου,έστά.Οη
επί του ούδοϋ.
‘II γραία ήτο έκεϊ, έρειδου.ένη έπ! της ράβδου της, κατεσκλη-
.
.Θ
'/.Ά'Ζ υπό τά. όγδοήκοντα έτη πτοιχείας.
α Ιΐοϋ είνε τά. εκατόν είκοσι φρε'τζερ;—’Ιδού τα καί ό Θεός
Π

νά. σάς τά δώση εκατό φοραίς τόσα. — 'Ο Θεός! Τά. χρήι/.ατα
του Θεού ! Μηπο>ς κανείς είδε ποτέ τί χρώυ.α έχουν ; »
Α.

'Ο δόκτωρ εσύριξε του Οΰρζώφ, τω έδωκε φανόν είς τό στόαα

καί ήκολούΟησε τήν πα ο αλί αν οδόν.
II νραΐα τόν ήκολούΟει.

Ε'

Τί καιρός" διαρκεϊ Φρρίττ καί Φλάκκ !

Οί κώδωνες τού άγιου Φιλοιλένου ήοχισαν νά κρούωνται υπό
τής σφοδρας καταιγίδος. Κακός οιωνός. Άλλ’ ό δόκτωρ Tot—
φούλγας δέν είνε προληπτικός. Εις ούδεν πιστεύει, οΰδ είς αυτήν
τήν έπιστήχ.ην του, πλήν των κερδών, άτινα τω άποφέρει αΰτη.
Τί καιρός, τί δρόυ.ος πλήρης σκωριών καί χαλίκων, γλοιωδών
ένεκα τών φυκών. Ούδέν άλλο φώς ή τό του φανού τού Οΰρζιόφ,
ασταθές, ΰποτρέρ/.ον" ενίοτε δε καί τό τών φλογών τού Βαγκλόρ,
 — 116 —

μέσω των όποιων έφαίνοντο ίπτάμ.εναι ρ.εγάλαι καί παράμ.ορφο:

σκιαί. Άγνωστον αληθώς τυγχάνει τι κρύπτεται εις τα βάθη των
μυστηριωδών τούτων κρατήρων."Ισως αΐ ψυχαί τού υπογείου κό­
σμου, αΐτινες εξατμίζονται έξεοχόμεναι.
Ό ιατρός καί ή γραία εξακολουθοΰσι τήν οδόν των μικρών
κολπίσκων τής παραλίας. Ή θάλασσα είνε λευκή,—πενθίμως
λευκή. Έπί τής παραλίας στίλβει ό φωσφορισμός των θραυομ.έ-
νων κυμάτων.
Άμφότερο! άναβαίνουσιν ούτω μ.έχρι τής καμπής τής όδοϋ,
μεταξύ των αμμωδών ύψωμ.άτων, έφ’ ών τά σπά.οτα καί οΐ σχι-
νοι συμπλεκόμενοι άπετέλουν κρότον συγκρουομενων λογχών.
'Ο κύων είχε πλησιάσει τον κύριόν του καί έφαίνετο ώσεί λό­
.
.Θ
γων αυτω: .
« Έ ! Εκατόν είκοσι φρέτζερ θά βάλουμε στό σεντουκάκι !
Π

« Έτσι αποκτούν τάς περιουσίας ! 'Ένα στρέμμα περισσότερον

« αμπέλι! “Ενα πιάτο φαγί περισσότερον στό τραπέζι! Μιά με-
Α.

« ρίδα περισσότερη εις τόν πιστόν Οΰρζώφ ! Άς έπισκεπτώμ.εθα

«τούς πλουσίους ασθενείς, καί άς τούς κάμ.νωμ.εν άφαιμάξεις. . .
« στο πουγγί των ».
’Ήδη ή γραΐα ίσταται. Διά τού τρέμοντος δακτύλου της δει­
κνύει έν τώ σκότει φώς υπέρυθρον. Είνε ή οικία τού Βόοτ Κάο-
τιφ, τού ζαχαροπλάστου.
« Έκεΐ είνε; έρωτα ό ιατρός.—-Ναι, άπαντα ή γραία.—
Οΰααά ! » κραυγάζει ό κύων Οΰρζώφ.
ΙΙαρευθύς ό Βαγκλόρ έκρήγνυται, σεισθείς μ,έχρις εγκάτων.
Φλόγες παμ,μέγισται ύψούνται, διαπερώσαι τά νέφη. 'Ο δόκτωρ
Τριφούλγας είχεν άνατραπή έκ τής σφοδοάς έκρήξεως.
Βλασφημεΐ, εγείρεται, παρατηρεί.
Η γραΐα δεν είνε πλέον δπισθέν του. Έξηφανίσθη εις χάσρ.α
τι τού έδάφους, ή έχάθη μ.έσω τής πληρούσης τόν αέρα ομίχλης !
 117

Ο κύων ου.ως είνε πάντοτε πλησίον του, δρθιος, ρ.έ ανοικτόν

τό στόυ.α καί έσβεσαένον τον φανόν.
« Πηγαίνου.εν υ.' όλα ταύτα ψιθυρίζει ό δόκτωρ Τριφούλγας»*
'Ο τίρ/.ιος άνθρωπος έλαβε τά 120 ορέτζερ του- έπρεπε να τα
κερδήση.

Εις ήυ.ισείας λεύγας άπόστασιν φαίνεται φωτεινόν σηυ.εϊον.

Είνε ο λύγνος του άποΟνήσκοντος------ εού άποΟανόντος ίσως. Ιδού
ή οικία τοϋ ζαγαροπλάστου. Π γραϊα την είγε δείζει διά τοϋ δα­
κτύλου. ’Αδύνατον νά πλάνη Or,. .
.Θ
Μέσω των συριγυ.άτων τού άνε'υ.ου. της ραγδαίας [ίρογής καί
της παταγώδους καταιγίδος ο ιατρός προγωρεΐ έσπευσυ.ένως.
Π

Έφ’ οσον προγωρεΐ ή οικία διακρίνεται καλλίτερου. υ.ευ.ονω-

υ.ενη των λοιπών.
Α.

ΓΙαράδοςον όπόσον όυ.οιάζει αϋτη ττρος την τού ιατρού, προς

τον Έκτέτταρον τού Λουκτρόπ. Ή αυτή Οέσις τών παραθύρων
επί της προσόψεως, ή αυτή υ.ικρά θολωτή Ούρα.
Ό δόκτωρ σπεύδει έφ’ όσον τώ επιτρέπει ή λαΐλαψ. 'Η Ούρα
είνε ήυ.ιάνοικτος' την ώΟεΐ. εισέρχεται καί ό άνερ.ος την έπανα-
κλείει όπισθεν του υ.ετά κρότου. 'Ο κύων Οΰρζώφ έςωθεν ολο­
λύζει, σιωπών .κατά διαλείυ.υ.ατα. ί
Ιίαράδοςον ! Ό ιατρός ,Τριφούλγας είσήρχετο εις την ίδιαν
του οικίαν. Έν τούτοις δεν άπεπλανήθη, ουδόλως αετέστρεψε
την πορείαν του. Εύρίσκεται κάλλιστα εις τό Καρνιου καί
όγι εις τό Λουκτρόπ. Καί όυ.ως ό αυτός διάδρορ.ος, γαρ.ηλός καί
θολωτός, ή αυτή κλΐρ/.ας υ.έ τό γονδρόν έρεισυ.α, τετριυ.υ.ένον έκ
τής γρήσεοίς καί τής προστριβής τών χειρών. ■ “ ; ·
1 Άναβαίνει. Φθάνει εις-τον πρόδρορ.ον."Ανωθεν τής Ούρας τοϋ
 118 —

δωματίου άσθενές διακρίνεται φως, ώς εις τον Έκτέτταρον. Μη

εϊνε όνειρον ; Μη της φαντασίας του αποκύημα; Εντός άμ.υδροΰ
φωτός αναγνωρίζει τό δωμάτιον του, το κίτρινον άνάκλιντρόν
του, αριστερόθεν τό αρχάριόν του, δεξιόθεν τό σιδηρόφρακτου
χρημ,ατοκιβώτιόν του, έν ω έσκόπει ν' αποθέσα, τά εκατόν εικοσ;
φρέτζερ του. Ίδοΰ ή έδρα του μ.ε τά δερμάτινα ερείσματα. ίδου
ή τορνευτή τράπεζα του, καί έπ’ αυτής, πλησίον του σβεννυ-
μένου φοιτός ό Κώδιξ, ανοικτός εις την σελίδα 197.
« Τί έγω λοιπόν;» ψιθυρίζει.
Τί έγει; Φοβείται. Οί οφθαλμοί του διαστε'λλονται. Το σώμ.ά
του συστέλλεται. Ψυχρός ίδρώς διαρρέει τό δέρμα του, έφ ου
αισθάνεται αιφνίδιας φρικιάσεις. .
.Θ
Σπεΰσον λοιπόν ! ΤΙ λυγνία θέλει έλαιον, θά σβύση — καί ό
ψυχορραγών μ.ετ’ αύτης.
Π

Ναι, ή κλίνη του είνε εκεί, — ή κλίνη του μ,έ τα έκ ποι-

κιλανθοϋς υφάσματος παραπετάσματα. της. Είνέ ποτέ δυνατόν
Α.

νά είνε εκεί ή κλίνη ενός άθλιου ζαγαροπλάστου ;

Διά τρεμουσης /ειρός ό ιατρός αρπάζει τό παραπέτασμα. Το
ανοίγει, παρατηρεί.
"Λ! 'Οποία τρομερά κραυγή, εις ην αποκρίνεται έξωθεν απαί­
σια του κυνός υλακή.
Ό έπιθάνατος δεν είνε ό ζαγαροπλάστης Βόρτ Κάρτιφ . . .
Είνε ό δόκτωρ Τριφούλγας ! . . . Αυτός, ό προσβ},ηθείς υπό
συμ.φορήσεως — αυτός ό ίδιος ! Εγκεφαλική αποπληξία μ.ετά
μεγάλης συσσωρευσεως ορροϋ εϊς τάς έγκεφαλικάς κοιλότη­
τας καί σωμ.ατικής παραλυσίας του αντιθέτου τοϋ πληγέντος
μ,έρους !
Ναι! είνε αυτός, τόν όποιον ήλθον νά ζητήσωσι τρις, αυτός
δι όν έπλήρωσαν εκατόν είκοσι φρέτζερ! Αυτός, οστις αποθνήσκει.
Ό δόκτωρ παραφρονεί. Αισθάνεται εαυτόν άπολωλότα. Τά
συικπτώματα αϋξάνουσιν άπά στιγμής εις στιγμήν. Ού αο­
ν ον όλη ή κυκλοφορία του αιμ.ατος εμποδίζεται, άλλα καί οί
κτύποι της καρδίας του όλιγοστεύουσι καί ή αναπνοή του
παύει. Καί μ’ όλα ταύτα ούδόλοις άπόλλυσι τάς αισθή­
σεις του.
Τί νά. πράξη ; Νά έλαττώση τήν πληθώραν του αίματος δι
άφαιμ.άςεως ; Σκέπτεται ότι έάν έπ ολίγον διστάση, 6 άποθάνη.
Διότι άφήμασσον άκόμη κατά τήν εποχήν εκείνην, καί, ώς καί
νυν συμβαίνει, έΟεράπευον εξ αποπληξίας μόνον εκείνους, οίτινες
δέν έμ.ελλον ν’ άποθάνωσιν.
Ό δόκτωρ λοιπόν Τριφούλγας αρπάζει τήν δέσμην των έργα-
λείων του, εξάγει το νυστήριον του καί . κέντα τήν φλέβα τοϋ
.Θ
έκπνέοντος" άλλα τό ίδικόν του αίμα δεν φθάνει μέχρι του (ϊραχίο-
νος. Κάμ.νει δραστήριας επί τού στήθους αυτού τριβάς, άλλ’ ή
Π

ίδική του άναπνοή παύει. Καυτηριάζει τους πόδας του, άλλ’ οί

•δικοί του ψυχραίνονται.
Α.

Τότε άνίσταται, σφαδάζει, έκπέμπει τον ύστατον στεναγμόν.

Καί ούτιος ό δόκτυιρ Ί’ριφούλγας, μεθ’ όλας τάς επινοήσεις
τής επιστήμης του, αποθνήσκει μεταξύ των ιδίων του χειρών.
Φρρίττ ! Ψλάκκ !

'//

Τήν προιίαν έν τω Έκτεττάρω εύρον εν πτώμα — τό τού

ιατρού. Τόν έκήδευσαν έν μεγάλη πομπή εις τό κοιμητήριον
τού Λουκτρόπ, μετά τόσους άλλους, τούς όποιους προέπεμψε.
Όσον διά τον κύνα Ούρζώφ, λέγουσιν, ότι άπό εκείνης τής
ημέρας διατρέχει τήν χώραν μέ άνημμένον τόν φανόν του, θρή­
νων τον άπολεσθέντα όμ.οιόν του.
"Αγνωστον έάν ή ιστορία αύτη είνε πραγματική" άλλά συμ-
Α.
Π
.Θ
.
Α.
Π
.Θ
.
Ο Ι Α Ν Τ ΙΖ Η Λ Ο Ι
 122 —

βαίνουσι τόσα παράδοζα πράγματα εις την χώραν της Βολσι-

νίας. ακριβώς εις τα περίχωρα του Λουκτρόπ !
’Άλλως τε, τό επαναλαμβάνω, μη ζητείτε την πάλιν ταύτην
έν τω χάρτη,. Οί καλλίτεροι γεωγράφοι της γης δεν ήδυνηΟησαν
είσετι νά συμ,φωνησωσιν ώς πρός την Οε'σιν αΰτης κατά μήκος,
ούδε κατά πλάτος.

(Jules Verne). Μετάφ. Γ. Ν. Σκαλιειμι

.
.Θ
Π
Α.
 ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ
TV/.y^ly εινο*θ6λν

Γυρτός ό Σουλτάνος μέ οψι σκυμμένη

Σ’ όλό*/ρυσο πευκι, μπροστά του κυττ-ϊ
Σκυφτό τό Μπραίμη, που ολόρθος προσμένει
Μια μονή του λέξι κι' άγνίζει μεμιά:

— Γκιαούρηδες, Τούρκοι, 6 κόσμος με τρέμει,

Έγώ είμαι *ς τά κάλλη Σουλτάνος λαμπρός*
Σε μια μαυρομμάτα που κλει τό γαρέμι
Σουλτάνος δεν είμαι μα δούλος πιστός.

Ζεΐδα τή λένε, του κρίνου τό /ρώμα

Στ’ αχνό πρόσωπό της, σγουρά τά μαλλιά,

.
Τά φρύδια γραμμένα, κοράλι τό στόμα,
.Θ
Τό μάτι άν πληγόνη μαγεύει ή λαλιά.

Κ’ εμένα μέ χάνει σκληρά νά πεΟάνω,

Π

Δική μου την έχω, τή σφίγγω θερμά,

Κ’ εμένα ξεφεύγει, εμέ τό Σουλτάνο*
Α.

Δική μου ή Ζείοα ‘χωρίς την καρδιά.

"Αχ! νάξερα μόνο για ποιόνε στενάζει,

Νά μάΟιο ποιος είναι ό νιος που πονεΐ,
Ό κόσμος Γκιαούρη γιά πάντα άς μέ κράζη
"Αν τούτο τό στέμμα δέ ρίξο> ’ς τή γη.

Μπραίμη, άς άνοιξη μέ μιας τό χαρέμι

Καί προίτη ή Ζείδα μπροστά μου άς φανή.
Γκιαούρηδες, Τούρκοι, ό κόσμος μέ τρέμει,
Κ1 έγώ 'ς τή γλυκεία της κι’ ουράνια φωνή.
 — 124

Κίς τό χαρέμι, ανάμεσα

iis μύριαις εμμορφάοες,
Μέσα σε ρόδα αμέτρητα
’Λστράφτουνε ή νυφάοες,
Του τούρκου βασιλιά.

Λάμπει ή πορφύρα, λάμπουν-:

Τα μάτια σαν αστέρια,
Μύρια διαμάντια άστράφτουνε
Σε μαρμαρένια ‘/έρια,
Σέ ξέπλεκα μαλλιά.

*11 κόμη μαύρη, ολόξανΟη,

Τα / είλη από κοράλι*
Σκορπάνε μύρια βλέμματα,
.
Σκορπάνε μύρια κάλλη
.Θ
Απόκρυφη ηδονή.

"Ολη εκεί μέσα /αίρεται

Π

II εμμορφιά ή δροσάτη'
Α.

Μόνη ή Ζείδα στέκεται

Μ: δακρυσμένο μάτι
και ταπεινή.

Σιωπή ! ό Σουλτάνο; έφΟασκ

Και τάργανα βαρούνε·
Χίλιοι λεβένται; στέκουνε
Και τ’ άλογο κρατούνε
Λεβέντη βασιλια.

Μπαίνει μέσα 'ς τδ χαρέμι

Ο Σουλτάνο; πάντα άνήσυ/ος
Κι’ ό Μποαίμη; άκλουΟα.

Έμπροστά του ό κόσμος τρέμει

Κι’ αυτός τρέμει και φλογίζεται
Σ’ :ής Ζείδας τή θωριά.
 i 25 —

'tj νυφάδες ειχπροστά του

Χαμηλυίνουν τό κεφάλι του?
Καί γλυκά τον προσκυνούν.

Κι* αυτός στρε'φει ολόγυρα το.

Τά δύο μάτια του που αστράφτουμε
Καί την κόρη αναζητούν.

Τ£2 1 Μπραίμη, ψιθυρίζει.

rH Ζεί'όα |χου πού βρίσκεται
Του Σουλτάνου ό στεναγμός.

Κι* αυτός τρέμει, κοκκίνιζε·..

Της Ζείδας είν* ό δύστυχο:.
Τής Ζείδας ό καυμός.
.
.Θ
Π

Ή Ζείδα σε μιάν άκρη,

Α.

Στε'κει μόνη σιωπηλή

Καί κυλά θερμό τό δάκρυ
Τό Μπραίμη σαν Οο>ρε·.

Άσηκόνεται, σιμοίνει,
Τό Σουλτάνο χαιρέτα
Καί τά χείλη του δαγκώνει
Ό Μπραίμης που κυττα.

Ό Σουλτάνος την ξανοίγει,

*Σ ενα δλόΟερμο φιλί
Τής ψυχής την άχνα σμίγε:
Κ* έτσι δ δόλιος τής μιλε::

* *
*

— Γιατί μέ φεύγεις, χρυσή Ζείδα,

Πουσαι για μένα θρησκεία κ’ έλ-ίδα;
 — 126 —

Θάδινα, φως (ίου, στέμμα καί θρόνο

Τά G'ju σου μάτια να βλέπω μόνο.
Να σου /αϊδεύω τά ουραία μαλλιά σου
Καί νάμα» σκλάβος σέ μια ματιά σου.
Κρίνος δέ βγαίνει τό καλοκαίρι
Σαν τό δικό σου κάτασπρο yέρι.
Δεν κοκκινίζει ρόδο του Απρίλη
Σαν τό γλυκό σου κόκκινο ά/εΐλι.
’Ήθελα πάντα νάμα», σιμά σου,
Γυρτός νά μένω ’c την αγκαλιά σου.
Τά ρόδα, οί κρίνοι που εσένα μοιάζουν
Σάν τό φιλί σου δεν ευωδιάζουν.
Σάν τή ματιά σου *ς εμέ όέ σώνει
Σπαθί ’ς τον κόσμον νά μέ πληγόνει.
Ό λογισμός μου για σένα τρέμει,
.
Πέτα ή καρδιά μου μέσ' ς’ τό */αρέμι.
.Θ
Για μιά σου λέςι, γιά ένα σου βλέμμα,
’Όλου του κόσμου Οά/υνα τό αίμα.
Π

Σουλτάνο ό κόσμος ολος μέ κράζει

Καί τρέμει, φώς μου που μέ κυττάζει.
Α.

Κ’ εγώ σάν βλέπω τό πρόσωπό σου

Ζείδα, δούλος είμαι πιστός σου.

Σέ πευκι γρυσούφαντο
Στέκει ό Σουλτάνος μόνος*
Της κορασιάς τό πρόσωπο
Ν’ άπομακρυνη ό γρόνος
Δέ Οά μπόρεση πλειά.

Θυμάται τη Ζείδα του,

Τον πρώτον έριυτα του,
Όταν γλυκά της έδινε
’Σ τη φλογερή αγκαλιά του
Αμέτρητα φιλιά.

Εις τη φωνή του ανοίγεται

Ή ΰυρα ζ ευΟυς μπαίνει
 127

Ό νιος πααάς ό Viz-.υ/ος

Me τήν /.αροιά Ολιο,ιχένη,
Μ’ όλυτρε;χη το>νή.

—· Τό ααΰρο σου άτι αέλλο>αε,

Ό αυγερινός προβαίνει-
ΓΗ; 'ς τή /ρυσή Ζείδα ;χου
Σουλτάνα ιχου Οά γένη
Ά/.ό;χη αν ;χέ πονή.

Μι* ο.όνη /άρι εζήτηαεν

Ό δούλος [ϊατιλιάς της,
Νά λάοη τήν αγάπη της,
Ν* γένη της καρδιάς της
Ό άπό/.ρυτ,ος /.αϋ;ιός.
.
.Θ
Σ/υττει σιγά τό μέτωπο
Ό νιος ·/.' ευθύς πηδάει,
Καβαλλιζ.εύει τ' άλογο
Π

Καί 'ς τήν έριχια άντη/άει

Α.

Ό άγριος στεναγμός.

ΊΙ αυγή προβαίνει όλο/αρη

’Σ τής γης τήν έρμη αγκάλη,
θ’, ιχιναρεοε; λάυ.τ;ουνε,
Σκορπάει τό πορτοκάλι
ΙΙερίσσια ρ.υρο>διά.

Στέκει ό Σουλτάνο; μόνο; του

Ιν.νώντα; τό ποδάρι
Και ττερίίχενει άνησυ·/ος
Τό νιύ τόν καβαλάρη
Μ; όλότρεαη καρδιά.

ΤΙ Ουρά σειέται, ανοίγεται

Καί μέσα ευΟυ; προβαίνει
 128 —

Χλωμός ’ς τήν όψι, όλότρεμος.

Με την καρδιά θλιμμένη
Ό δύστυχος πασάς.

— Τί έχεις, Μπραίμη, μίλησε

Ή κόρη με μισάει;
— ‘Ό/ι, Σουλτάνε, η δύστυχη
Σέ θέλει σ’ αγαπάει.
’Λφου την αγαπάς. —

— Μου δίνει την καροία της

Σουλτάνα μου να γένη ;
— Έοώ, σ’ τή δίνει, πάρε τη.
Του δίνει διπλωμένη
Τής κόρης τήν καρδιά.
.
.Θ
Ό βασιλιάς φλογίζεται,
Γελώντας ξεσπαΟοίνε:
Καί το Μ πραιμη τρέμοντας
Π

Τ’ ανάσκελα ξαπλώνει
Α.

Στα πευκιά τά χρυσά.

Στέφανος Mapt/ukhz
Ρϋ
.
.Θ
Π
Α.

Ο ^ΑΡΚΗΣΙΟΣ ΣΑΙΝΤ ΙΛΑΙΡ

9
 ΑΓΟΡΑΝΟΜΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΑΟΓΙΟΝ
Ι'Ί τ:ατά η,Πνα ιΐυνήΟη ππο-ιοντα της Λ,γορΰς

ΙΑΝΟΓΑΙΜΟΣ

Κρεαια: I>οό:, μόσ/ου. προοάτου, άρνίου. yoiooυ.

Πτηνά : ’ ()ρνι:, ορνίΟιον. γάλο:, γαλο-ούλα, περιστέρια, /ήνες.
Vj^0i;c · Συναγρίδες, κέφα/.οι, μπαρμπούνια, λυΟρινάρια.
/ίυκηγιο»*; Μπεκάτσαι, πέρδικες, αγριοπερίστερα, άγριαι νησσαι, κί/λαι, κόσ-
συφοι, λαγωοί.
Λαγαπ*ά: Κουκιά, μπιζέλια, αρακάς,ζλά/ανα, πατάται, (παλαιαι καί νέαι).
' Οπο)ρικα: Πορτοκάλλια, μανδαρίνια, απίδια, μήλα.
Ξηροί καρποί: Κάστανα, καρύδια, αμύγδαλα, /ουρμάδες, σταφίς, σύκα,
φουντούκια, δαμάσκ/,να, κουκουνάρια, .
.Θ
ΨΚ ΙϊΡΟνΛΙΜΟΣ

Κρέατα: Βοος, μοσ/ου, προοάτου, άρνίου. /ορού,

Π

//π/νά: JIOpvi;, ορνίΟιον, γάλο:, γαλοπούλα, περιστέρια, /ην.

0α.?ασσι>·ά : Συναγρίδες, κέραλοι, μπαρμπούνια, αστακοί, σουπιαίς, καλαμά­
Α.

ρια, δκταποδια, μύδια, στρείδια, καλόγνωμα».:, πίνναις.

’Όσποΐα: Φακή, ρεούνΟια, φασόλια, κουκιά, φάδα.
Kim?)*ior: Μπεκάτσα·.:, πέρδικες. αγριοπερίστερα, άγριαι νήσσαι, κί/λαι,
κδσσυφοι, λάγνοι.
Λαχανικά : Κουκιά,μπιζέλια, αρακά:, άγκινάραι, λά/α>α, πατάται, σπαράγγια.
Όπυφιχά: Πορτοκάλλια, μανοαρίνια, απίδια, μή/.α.
Ξηροί καρποί: Κάστανα, καρύν.α, αμύγδαλα, /ουρμάδες, σταφίς, σύκα,
φούντούκια, κουκουνάρια·

ΜΑΡΤΙΟΙ’

Κρέατα: Βοδς, μόσ/ου, προοάτου. αρνιού, μοίρου.

Πτηγά: ’Όρνι:, ορνίΟιον, γάλο:, γαλοπούλα, περιστέρια, /ήνες.
βαΛασσίνά: Συναγρίδες, χεφαλοι, μπαρμπούνια, αστακοί, σουπιαίς, καλαμά­
ρια, δκταποδια, μύδια, στρείδια, καλόγν'ομαις, ayινοί, πίννες, πεταλίδαις.
 — 131
'Όσπρία: Φακτ{, ρεβύνΟια, φασόλια, κουκιά, φάβα*
/Γυ>*τ}γΐον: Μπεκάτσαις, ττέροικες, αγριοπερίστερα, αγριαι νήσσα*., κί/λαι,
κόσσυφοι, λαγωοί.
.Ια^απκά: Κουκιά, μπιζέλια, αρακά;, λά/ανα, πατάτα», σπαράγγια, βολβοί.
Όπtoptxa : ΙΙορτοκάλλια, μανδαρίνια, μήλα.
Ξηροί καρποί: Κάστανα, καρύδια, αμύγδαλα, /ουρμάδες, σύκα, φουντούκια,
δαμάσκηνα, κούκουνάρ».α.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

Αρέαι;: Boo;, μόσ/ου, αρνιού.

Πτηνά: Όρνι;, δρνίΟιον, γάλο:, γαλοπούλα, περιστέρια, νησσαι, /ηνες.
0α.2ασσινά: Συναγρίδες, κέφαλοι, μπαρμπούνια, αστακοί, σουπιαίς, καλαμά­
ρια, όκταπόδια, καλόγνωμα»., ά/ινοί, πίνναις, πεταλίδες.
'Όσπρια: Φακή, ρεούνΟια, φασόλια, κουκιά, φάβα.
Αυνήγίον*: Λαγο)θί.
.
.Θ
;1αγ*α»·ί*ά: Σπαράγγια, κολοκυθάκια, κουκιά, μπιζέλια, αρακάς, τομάταις,
λά/ανα, πατάται;, κληματόφυλλα.
Όπωριχά : Μέσπιλα, φράουλες, μήλα, πορτοκάλλια, κεράσια.
Π
Α.

ΜΑΙΟΣ

Apfac : Βοδς, μοσ/ου, αρνιού.

Πτηνά: Όρνις, δρνίΟιον, νησσαι.
*Ιγθνς: Μαγιάτικον, μπαρμπούνια, συναγρίδες, κέφαλοι.
.Ιαγ'ακίχά: Κουκιά, μπιζέλια, αρακά;, άγκινάραι, φασόλια, σπαράγγια, κο­
λοκυθάκια, τομάταις, αγγούρια, μπάμια*.;.
Όπωριχί: Μέσπιλα, φράουλες, κεράσια, βερύκοκκα, μήλα, πορτοκάλια,
βύσσινον.

ΙΟΥΝΙΟΣ

Κρέας: Βοδς, μόσ/ου, άρνίου.

Πτηνά: ’Όρνις, δρνίΟιον, νησσαι. περιστέρια.
Ιχθύς : Μαγιάτικο, μπαρμπούνια, κέφαλοι, συναγρίς.
Ααχανικά: Μελιτζάνα·.;, μπάμια».;, φασόλια, πατάταις, μπιζέλια, άγκινά-
ραις, τομάταις, αγγούρια, κολοκυθάκια.
Όπωριχά: Βερύκοκκα, κεράσια, φράουλαις, μέσπιλα, ροδάκινα, σύκα, απίδια,
βύσσινον.
 132 —

ΙΟΥΛΙΟΣ

Κρέας: Βοιίς, μο'σχου, αρνιού.

Πτηγά : ’ΟρνίΟιον, νησσαι, περιστέρια.
Ίχθνς : Συναγρίς, μπαρμπούνια.
Λαχαγιχά : Μελιτζάνες, πατάταις, μπάμιες, φασόλια, κολοκυθάκια.
Όπιΰριχά : Σταφύλια, ροδάκινα, σύκα, πεπόνια, καρπούζια, κορο'μηλα,δαμά­
σκηνα. άπίδια.

ΛΤΙΌΥΣΤΟΣ

Κρέας : Βοάς, μοσχου, αρνιού.

Πτηγά: [Όρνις], ορνίΟιον, [γάλος, γαλοπούλα], νησσαι, περιστέρια.
Ίχθνς : Συναγρίς, κέφαλοι, μπαρμπούνια.
.
Λαχαγιχά : Τομάταις, μελιτζάναις, πατάταις, μπάμιες, φασόλια, κολοκυθά­
.Θ
κια, άγκινάραι.
*0τζωριχά : Σταφύλια, ροδάκινα, σύκα, πεπονιά, καρπούζια, μήλα, κυδώνια.
Π

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
Α.

Κρέας : Bode, μόχου, προβάτου.

Πτηγά : Όρνις, δονίΟιον, γάλος, γαλοπούλα, νησσαι.
Κνγηγίογ : Τρυγόνια, ορτύκια.
Ίχθνς : Συναγρίς, κέφαλοι, μπαρμπούνια, λυΟρινάρια.
Λαχαγιχά : Τομάταις, μελιτζάναις, μπάμιες, σπανάκι, κολοκύνΟια.
*Οκο)ριχά : Σταφύλια, σύκα, πεπονιά, καρπούζια, ροδάκινα, άπίδια, μήλα,
κυδώνια, ρώδια.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

Κρέας: Βοός, μδσχου, άρνίου.

Πτηγα: ’Όρνις, ορνίΟιον, γάλος, γαλοπούλα, νησσαι, περιστέρια.
Κνγηγίογ : Λαγωοί. μπεκάτσαι, πέρδικες, ορτύκια.
Ίχθνς : Κέφαλοι μπαρμπούνια, λυΟρινάρια, συναγοίς.
Λαχαγιχά : Μπάμιες, μελιτζάναις, τομάταις. κολοκύνΟια, σπανάκι, λάχανα.
Όπωριχά : Σταφύλια, πεπονιά, καρπούζια, άπίδια, μήλα, κυδώνια, £ώδια.
Ξηροί χαρττοί: Κάστανα.
 — 133 —

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

Κρέας : Βοάς, (χοσ/oj, προδάτου.

ΙΙτηγά) ’Όρνις, ορνιΟιον, γάλος, γαλοπούλα, νηχσχ», περιστέρια.
Κννήγιογ: Λαγωοί, [χπεκάτσχι, κί/λαι, κυ'σσυροι, Tt-'potxs;.
: Κέφαλοι, μπαρμπούνια.
.'1αγ·ακί#ά: Τομάταις, φασόλια, σπανάκι. λά/χνα, ραδίκια, πχτάταις.
Όπωριχά: Απίδια, σταφύλια, μήλα, κυδο$νιχ. καρπούζια, nsno'via.
Ξηροί καρποί: Κάστανα. αμύγδαλα. καρύδια, φουντούκια, κουκουνάρια,
στάσίς.

ΛΕΚΕΜΗΡΙΟΣ

Κρέας: 13ους, μόσ/ου, προδάτου, άρνίου.

.
Πνηνά - ’Όρνις, ορν'.Οιον, γάλος, γαλοπούλα, νησσχι, π=ριστερχ»1.
.Θ
Α'υκηγίΐοκ: Λαγωοί, πέρδικες, μπεκάτσχις, κί/λαι, κυσσυφοι. αγριοπερίστερα,
άγρια» νησσαι.
Π

’Ιχθύς : Κέ^αλοι, μπαρμπούνια.

.Ια^ανίχά: Σπανάκι, λά/ανον, κουνουπίδια, ραδίκια, μαρούλια.
Α.

Ό/Γυ)ρίχά: Σταφυλχί, πεπόνια, [χχνδζρίνιχ, πορτοκάλια, μήλα, κυδούνιχ.

Ξηροί καρποί : Χουρμάδες, αμύγδαλα. καρύδια, φουντούκια, κουκουνάρια,
σύκα, σταφίς, κάστανα.
 ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ

Τί μοναξιά τριγύρω μου. . . μηδέ πουλί πέτα. . .

νά! μονή ώρα νά σκεφΟώ καί νά μελαγχολήσω. . ,
κανένας δεν ακούεται, κανείς δεν με κυττα,
καί ίσως τώρα της ζιυής τό πρόβλημα νά λύσω.

Άρ'/ίνα νά φιλοσοφης, ψυχή μου λυπημένη,

μά ’ξάφνου άλογόμυιγα ’ς τη μύτη μου πέτα. . .
την διώχνω, μά ξανάρχεται, ς εμένα επιμένει,
καί της φιλοσοφίας μου ή φορά στσματα.

.
Μισύλυτο καί σήμερα το ζήτημα 0’ άφη'σω. . .
.Θ
τί διάβολο της κάπνισε \ έμενα νά ξεπέση;
οσάκις της ζωής βαλΟώ τό ζήτημα νά λύσω
πάντα μιά μυΐγα ‘έρχεται και κο'βομαι ’ς τή μέση.
Π
Α.

Σοτρης
 ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ ΟΙΚΟΔΕΣΠΟΙΝΗΣ

ΣΥΝΤΛΓΑΙ ΓΛΥΚΙΣΜΑΤΩΝ

ΠΟΥΔΙΓΚΑ

1 όχα γάλα, 50 δράμια σεμιγδάλι, 10 αυγά, 100 δράμια ζά/αριν. "Αμα ττάρ/|
μόλις βράσιν τό γάλα μέ την ζά/ιριν, ρίπτίΤί τό σιμιγδάλι από ολίγον διά να
νά μην κάμη βόλους. Άφου βράση καί πήξη, χτυπάτε του; κρόκους ολους καί 6
ασπράδια μαζί, προσΟετιτί όλίγην σταφίδα μαύρην, κουκουνάρια, κομματάκια
γλυκού κίτρου καί σπίρτον του πορτοκαλλιου. Τά ανακατώνετε όλα μαζί, αλεί­
φετε την φόρμαν βούτυρον, την κοκκίζετε με σεμιγδάλι, yύνετε μέσα τον χυλόν
ολον καί στέλλετε εις τον φούρνον. "Όταν ελΟη ε/ετε ετοιμάσει την σά.Ιζσαν τής
.
πονόίγκας : 7 κρόκους αυγού, 7 κουταλιαις της σούπας ζά*/αριν καλά δουλευ-
.Θ
μένα μαζί. 'Ρίπτετε εις αυτά 5 φλυζανάκια άσπρο κρασί ή ρούμι καί τά ψήνετε
ί'ιος νά μελώσουν ενώ τά ανακατώνετε καλά με ξύλον.
Π

ΧΑΛΒΑΣ ΣΕΜΙΓΔΑΛΕΝΙΟΣ
1 ποτήρι σεμιγδάλι, 1 2 ποτήρι βούτυρον, 1 ποτήρι μέλι, 1 ποτζ^ρι νερόν. Κα­
Α.

βουρδίζετε τό σεμιγδάλι μέ τό βούτυρον, βράζετε γμοριστά τό νερόν με τό ;,έλ,,

και άμα καβουρδισΟτ, τό σεμιγδάλι μέ τό βούτυρον καλά ρίπτετε τό μέλι καί το
νερόν τά ανακατώνετε καί τά κατεβάζετε.

ΡΕΒΑΝΗ

·/;, οκά ρυζάλευρο, 1/a οκά βούτυρο, 1 /2 όκά ζάχαριν καί Γ2 αυγά. Δουλεύετε
τό βούτυρον μιστ// οίραν έπειτα βάζετε ττ,ν ζάχαριν καί έπειτα τό ρυζάλευρου.
Τά αυγά δουλεύετε χωριστά, έπειτα τά ρίπτετε καί τά ενώνετε δλα μαζί- προσ­
θέτετε ολίγον ροδόσταμα, '/ύνετε τόν /υλόν εις τό ταψί καί στέλλετε εί; τόν φούρ­
νον άφοϋ τόν σκεπάσετε μέ μίαν κόλλαν χαρτί.

ΜΠΑΚΛΑΒΑΣ
250 δράμια φύλλον, οκά κουκουνάρι τ] αμύγδαλο. 100 δράμια βούτυρον, 250
δράμια ζάχαριν καί 250 δράμια μέλι.
 .
.Θ
Π
Α.

ΡΩΜΑΙΑ Κ Ο Ρ Η
 .
.Θ
Π
Α.

ΑΝΕΥ ΠΡΟΣηΠΙΔΟΣ
 138 —

ΤΟΥΡΤΑ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ
150 δράμια ζάχαριν, 100 δράμια παξιμάδι η γαλέττα ξυτή, 14 αυγά, 2 πλα­
κάκια σοκολάτα. Ανακατώνονται ολα και στέλλονται εις τον φούρνον.

ΖΥΜΑΡΙΚΟΝ

100 δράμια ζάχαριν, 100 δράμια αλεύρι, 15 αυγά, 40 δράμια βούτυρον, ολίγα
αμύγδαλα κοπανισμένα καί σταφίδες. Δουλεύεις τούς κροκούς μέ τήν ζάγαριν*
προσθέτεις ολίγα ασπράδια άφρισμένα καί τδ αλεύρι μέ το βούτυρον -/ωριστα
τριμμένου καί έπειτα δλα τά ασπράδια άφρισμένα καί τά αμύγδαλα καί τάς στα­
φίδας' τά βάζεις εις φόρμαν καί τά στέλλεις εις τον φούρνον.

[ΓΔΛΑΤΟΠΗΤΤΑ

1 οκά γάλα, 50 δράμια ρυζάλευρου, 150 δράμια ζά/αριν καί 5 αυγά. Βάζετε
την ζάγαριν, τό ρυζάλευρου καί τά αύγα καί τά δουλεύετε* έπειτα προσθέτετε
.
τδ γάλα καί όταν σμίξουν κα)ά όλα, τά βάζετε εις φωτ*άυ σιγανήν ό;ς που νά.
.Θ
πήξουν αρκετά, Στρώνετε τά φύλλα μέ ζεστόν βούτυρον περιγυμένα εις το ταύί
καί εις το μέσον απλώνετε την γέμισιν αυτήν. Το στέλλετε εις τόν φούρνον καί
το περιγύνετε μέ βραστήν ζά'/αριν όταν ελΟη.
Π

ΜΟΥΧΑΛΕΜΠΙ
Α.

12 ποτήρια γάλα καί έν ποτήριον ζα)ά γεμάτου νισεστέν. Ένώ βράζει το

γάλα ρίπτετε τήν πλάσιν καί ζά·/αριν όσην θέλετε διά νά γείνη όσον σας άρέ-
σκει γλυκύ καί μυριοδικά τής άρεσκείας σας.Τό ανακατεύετε τακτικά έιος νά δέση
καί τδ κενώνετε.

ΤΟΥΡΤΑ ΜΕ ΠΑΤΑΤΑΙΣ
100 δραμια βούτυρο, 300 δράμια πατάταις, 150 δράμια ζάγαριν και 12 αύγά
ολόκληρα. Βράζετε καί κοκκινίζετε ταίς πατάταις ζεσταίς* δουλεύετε τδ βούτυρον
μέ τήν ζάγαοιν* προσθέτετε άπδ ένα τά αυγά’ βάζετε και ταίς πατάταις καί τά
στέλλετε εις τδν φούρνον.

ΤΟΥΡΤΑ ΤΩΝ ΚΑΡΥΔΙΩΝ

10 κρόκους αυγών, 80 δράμια ζά*/αριν, 1 00 δράμια καρύδια κοπανισμένα καί 8
ασπράδια των αυγών καλά άφρισμένα. Κτυπάτε τούς κρόκους μέ τήν ζάχαριν
προσθέτετε τά καρύδια, έπειτα τά ασπράδια, τδ /ωρίζετε εις δύο καί τδ στέλλετε
εις τδν φούρνον. "Οταν έλΟη άπδ τδν φούρνον βάζετε τήν μίαν πήτταν επάνω εις
τήν άλλην καί γλυκδ εις τδ μεταξύ.
 — 139 —

ΣΒΙΓΓΟΙ
1 ποτήρι νερό καί ένα ποτήρι αλεύρι να βράζουν μαζί. "Οταν άργίσουν να
κολλούν τά κατ εβάζ ετε καί άρ·/!ζετε νά τηγανίζετε pi πολλήν φωτιάν, άφοϋ τροα-
Οίσετε ολίγον βούτυρον και ζάγαριν.

ΠΑΝΛΕΣΠΑΝΙΑ

Ζυγίζετε τοσον αλεύρι οσα αυγά καί ϊίετλήν ζάγαριν. Δουλεύετε τά αυγά [ΐί
τήν ζά·/αρ ιν, προσθέτετε καί τό αλεύρι* αλείφετε τό ταψί βούτυρον καί το στέλ-
λετε εις τον φούρνον.

ΜΠΙΣΚΟΤΑ
1 /ο οκά άμύγδαλον, 300 δράμια ζά/αριν καί 8 ασπράδια αυγών. Κοπανίζετε
τό αμύγδαλου, έπειτα τήν ζά·/αριν, καί τα σμίγετε τά δύο καί τά ξανα/οπανίζετε
μαζί. Κενώνετε τό μΤγμα εις γαδάΟαν, ρίπτετε από ένα ένα καί τά άσπράοια, τά
.
δουλεύετε καλά, κάμνετε μπισκοτάκια επάνω εις γαρτιά και τά στέλλετε εις τον
.Θ
φούρνον.

ΤΗΓΑΝΙΤΔΙ
Π

'Ένα ποτήρι ρύζι κοπανισμένου καί ούο ποτήρια αλεύρι άσπρο, ψήνετε άπότό
βράδυ τό ρύζι με δύο ποτήρια νερού ώς πού νά σμίςη νά γείνη βώλος. Ζυμώνετε
Α.

από τό βράδυ τό αλεύρι με πολύ ολίγον προζύμι υις πού νά γεί/η σφιχτό σάν
ψωμί. Τό προ/ί άνακατεύετε τά δύο αύτά καί τά ζυμιύνετε καλά με /λιαρό νεροΓ·
δταν άραιοίσουν αρκετά άρ/ίζετε καί τηγανίζετε, δοκιμάζετε καί βλέπετε Τούς
περι*/ύνετε μέ ζάγαριν αναλυτικήν ή μέλι και τούς κοκκίζετε μέ κανέλλαν καί
αμύγδαλα ή καρύδια κοπανισμένα.

ΑΛΑΑΙ ΤΗΓΑΝΙΤΑΙ

*/,, οκάν αλεύρι με προζύμι τό ζυμώνετε καί κάμνετε ψωμί* τό άφίνετε ν’άνε'βη
καί επειτα τό ζυμιύνετε πάλιν με γάλα, έν αύγόν ολίγον αλάτι, χτυπάτε καλά τον
χυλόν καί δταν άνέδη τον τηγανίζετε κουταλιαίς.

ΤΖΟΥΡΕΚΑΚΙΑ

*/2 οκάν αλεύρι, i/2 οκαν γάλα καί ολίγον προζύμι τά ζυμώνετε τό βράδυ.
Τήν άλλην ημέραν προσΟετετε 1 οκάν αλεύρι, 150 δράμια ζά'/αριν, 50 δράμια
βούτυρον καί 6 αυγά.
ΠΐΙΝΕΛΟΠΗ
 1ΝΔΙΚΑΙ ΑΓΡΙΟΤΗΤΕΣ

Αυτοθυσία γυνα&χός.

Ή εκούσια Ουσία γυναικός τίνος εν ’Ινδία έπί τώ Οανάτω τοϋ

συζύγου της καλείται « Σουττί » . Ή Ουσία αϋτη, συνηΟεστάτη
άλλοτε, σπανιώτατα τελείται σήμερον, γάρις εις τάς ένεργείας
των χριστιανών ιεραποστόλων καί της αγγλικής κυβερνησεως.
'Ημέραν τινά [Λαθών, ότι εις άπόστασιν δώδεκα λευγών άπό της
■κατοικίας μου έ’μ.ελλε νά έκτελεσΟή μία των πένθιμων τούτοιν
τελετών, άπεφάσισα νά —αρευρεΟώ, αν καί το ταξείδιον ήτο έττί-
—ονον ένεκα της διαβάσεως ελεεινής όδοϋ έπί φορείου. ’ ί’πά.ο-
γουσι φορεία πολυτελώς
.
κατεσκευασυ.ένα καί έφωδιασμ.ένα διά
.Θ
δαπανηρών ερεών καί μαλακών προσκεφαλαίων, ετερα ομοια
στρός φορητάς έδρας φέροντα λαμπερότατα γλυπτά κοσμήματα
Π

έξωτερικώς, έσωτερικώς δέ διάφορα y ωρίσματα. Τινών ή δα­

Α.

πάνη υπερβαίνει την τών άμαςών τών πλουσίοιν. Τό σύνηΟες φο-

ρεϊον είναι είδος κιβωτίου μ.ήκους 10 καί πλάτους 3 ποδών, στη-
ριζόμ.ενον έπί δύο ίσ/υρών δοκών έζεγόντων πόδας τινάς εκατέ­
ρωθεν. Ό ταζειδιώτης έςαπλοϋται εντός τοΰ κιβωτίου. Τέσσα-
ρες δ’ άνδρες, δύο έκ τών εμ.προσΟεν καί δύο έκ τών όπισθεν,
έγείρουσιν αυτό, Οέτουσι τάς δοκούς επί τών ώμων τοιν καί άρ-
χονται (ϊαδίζοντες. Αντί πάσης ενδυμασίας φέρουσι ζώνην έπί
τών λαγώνων, τυρβάνιον έπί της κεφαλής καί προσκεφαλίδιόν τι
έπί τοϋ ώμου, ακριβώς έκεϊ όπου τίθενται αί δοκοί. Συνήθοις
διατρέχουσι 4 έως 4 '/2 μιλιά. καθ ώραν. ’Εγγύς αυτών βαδί-
ζουσι τέσσαρες άλλοι άνδρες. όπως άναλάβωσι τό φορεϊον άμ.α οί
πρώτοι κουρασθώσιν.
Βεβαίως διέτρεγον μέγαν κίνδυνον ταξειδεύων ημέραν, καθ
ην ή θερμ.οκρασία είναι όμοια προς την του καιομένου κλιβά­
νου. άλλα μήπως ή νύξ είναι δροσερωτέρα. Πνοή άνεμου ούδέ-
μ.ία, κώνωπες δέ αναρίθμητοι. Λϊ λαμπυρίδες διέγεον φαντασια')-
δεις ύπολάμψεις, μ.ή άρκούσας όπως μάς διαφυλάττωσιν άπά τών
άγριων θηρίων. Ίίκουον τούς ώρυγμούς τών θωών, πολλάκις
δ’ ένόμισα οτι ηκουον τούς του ο/αύγο, του συνωδοΰ της τί­
γρεως. 'Όπως φιοτίζωσι την οδόν, τέσσαρες τών συνοδευόντων
ήμας άνδρών έκράτουν πυρσούς' τά πτηνά ταρασσόμενα έν τώ
.
.Θ
ύπνω αυτών, έξηργοντο τών φωλεών των, οί άγριοι κύνες έφευ-
γον ύλακτοΰντες, ενίοτε δέ κραυγή τίνος έκ τών συνοδών μας
Π

άνηγγελλεν οτι έκεντρώθη υπό τίνος άκανθογοίρου.η ότι είδε όφιν

επί της όδοΰ ιεαε.
Α.

Τόσον το μονότονον άσμ.α τών φορέων μου μ.οΰ ήρέθιζε τα

νεϋρα, ώστε δεν ήδυνάμην να κοιμηθώ. Ή νύξ μου έφαίνετο
άτελείωτος. Τέλος άμα ή ήώς ΰπέφωσκε έφθασα παρά τήν
θύραν του φίλου μου καλλιεργήσου, διαμένοντος εγγύς τοϋ τό­
που ένθα έπρόκειτο νά τελεσθη, ή πένθιμος τελετή. Κατεγί-
νετο υποδεχόμενος τούς κεκλημένους , μεταξύ τών όποιων
ήσαν καί δύο δικασταί, επίσημον έχοντες εντολήν, νά πλησιά-
σωσι την φανατικήν γυναίκα την μέλλουσαν νά θυσιασθνί καί
προσπαθησωσι νά την άποτρέψωσι του ολέθριου σκοπού της.
Συνωδεύοντο δέ υπό ίνδών στρατιωτών, όπως ΰπερασπίσωσιν αυ­
τήν έν άνάγκη κατά τών άπαιτούντων την θυσίαν αύτης.Τοιαΰ-
Tat είναι αί της Βρεττανικης κυβερνησεως έντολαι έν παρομ,οίαις
περιπτώσεσιν : άπόπειρα μετάνοιας διά του λόγου, καί εΐ άναγ-
καΐον, ένοπλος βοήθεια. Μετά λαμπρόν δεΐπνον, καί άφοΰ έκα-
 142 —

—■νίσαυ,εν πολλάς εξαίρετους ϊνδικάς καπνοσύριγγάς, ας καλοϋσι

γουκάγ, έκινήσαμεν πρός τό (Λερός ένθα ήτο ή Σουττί.
Έν τω [μέσω εύρείας πεδιάδος ύψούται πυρά δώδεκα τετρα­
γωνικών ποδών καί ύψους τεσσάρων, εν τω υ.εσω της οποία; κλα­
δίσκοι καί φρύγανα. Επ’ αυτών κεΐται γυρίνον το σώυ.α τοϋ
άποΟανόντος. Παρά τούς πόδας τής πυράς οΐ συγγενείς αύτοϋ
καί οί της συζύγου του Ορηνούσι καί άδουσι εναλλάξ γαροποιά
άσματα. 1 Ιαοαπλεύρως ΐστανται οί κροτοΰντες τά τάυ.-τά;μ,
εγγύς δ’ αυτών οί Βραγυ.κνες καί οί Φακϊραι. ΙΙερί αυτούς
πολυάριθμοι ιθαγενείς, άποτελοϋσι κύκλον, διά τού όποιου Οά
είσδύσωυ.εν επί τή ταυτότητί υ.ας ώς Άγγλοι. Οί στρατιώταί
υ.ας ΐστανται εις βημάτων τινών άπόστασιν, όπως έξ ένος υ.εν
.
.Θ
καταδεικνύεται ή ίσγύς υ.ας, ές άλλου δέ όπως ΐδωσιν, ότι δεν
Οά έπευ.οώυ.εν διά τών όπλων, είυ.ή μόνον έάν κληΟώυ.εν νά πρά-
Π

ξωυ.εν τούτο.
Μετ’ ολίγον έπί άρματος συρου.ένου ύπο βοος έπιφαίνεται γυ­
Α.

νή τις, ή νεαρά γήρα ή προωρισυ.ένη διά τήν Ουσίαν. Έπεται

πλήθος άνδρών, κραυγαζοντων, άδόντο)ν, yειρονου.ούντων καί ρι-
πτόντοιν έπ' αυτής καί τού βοός άνθη καί αρωματικήν κόνιν. Τό
πλήθος τούτο εύρηται έν καταστάσει φρενήτιδος, ώς εκ τής άκρας
ύπερδραστικότητος τού οπίου.
ΦΟάσασα εγγύς τού κύκλου τών Οεατούν ή γυνή κατέρχεται
άπό τού άρματος. Είναι μόλις δεκατετραετής, ουδέποτε δ’ είδον
ώραιοτέραν ’Ινδήν. Εις τών δικαστών υ.ας πλησιάσας αυτήν τή
παρέστησε τήν [Λωρίαν ήν διαπράττει Ουσιαζου.ένη ούτως. Μόλις
τον ήκουε. Είναι σχεδόν (μεθυσμένη, εν δέ τή έξάψει της θέλει
νά επιύείςη τό θάρρος καί τήν προς τον σύζυγον πίστιν αυτής.
Τρέμει πρός τους Βραχυ.άνας, οΐτινες αίρουσι ταύτην προς τήν
πυράν, τή διδουσι άνηυ.υ.ενην δάδα, καί άδουσιν άσυ.ά τι συνο-
δευου.ενον υπό τού κρότου τών τά|μ-τάυ., Αίφνης εις τούτων
 143

τοιεϊ σηαεϊόν τι. Π νεαρά, γυνή ρίπτει τήν δάδα έτί των φρύ­
γανων , άτινα τάραυτα άνάττουοι,αϋτη δε αδει καί όρχεϊται ρα-
ν.οιδώς έτί τής τυράς, εις ήν οι Βραγριάνες Οε'τουσι πϋρ παντα-
γόθεν. Αί φλόγες ΰψοϋνται. ή φανατική Ινδή ρί—τει κραυγήν
θριαμβευτικήν, είτα δε βαθϋν οτεναγαόν. Τότε άπαντα τά τάυ. -
ταυ., καί τάντες οί ταρευριοκόυ.ενοι φωνοΰσι πενθίυ.ως. Φαίνεται
υ.οι, ότι προοπαθεϊ να διαφύγγ τής τυράς. Ο ία οι! είναι λίαν
άογά. Δεν έτετοάτη ήαϊν νά τήν τώτωαεν. Τό πλήθος των ίθα-
γενών ουνωθεϊται περί αυτήν, ώς εί δ’.ά νά τήν εατοδίτν) ατό τοϋ
να φύγη, αί φλόγες τήν τεριοάλλουοι καί κραυγάζει. Είτα ή
τυρά κατατίττει αετά του αθώου θυαατος, καί ή τελετή τε-
ρατοΰτα;.
.
.Θ
{ Μ '.τάφρ* Τ' ; ι
Λργωίγ
Π
Α.
 .
.Θ

ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΝΔΡΑΣΣΥ
Π
Α.
 .
.Θ
Ο ΔΟΥΗ ΙΑΤΡΟΣ ΚΑΡΟΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
Π
Α.

10
 ΤΑ ΠΕΡΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΚΑ

Λί γυναίκες, όπως τα κύαατα τής θαλάσσης, ενώ είνε όλαι

αΐ ίδιαι, δεν όυ.οιάζουν ή ρ.ία ρ.ε την άλλην.

Ή γυναικεία -ηλικία είνε κεοάλαιον, το όποιον όσον αεγαλη-

τεοον γίνεται, τόσον ιαικρότερον τόκον δίδει.
*

“Οταν κατηγόρησε γενικώς τάς γυναίκας, όλαι έξεγείρονται

εναντίον σας. “Οταν τάς κακολογήτε άπό αίαν αίαν χωριστά,
όλαι συαφωνουν ααζί σας.
.
.Θ
*ΓΙ γυνή έν τή ευτυχία είνε πολύ ολιγαρκέστερα τοϋ άνδρος.
*·
Π

Αί γυναίκες δίδουν εις την φιλίαν αονον οσον περισσεύει άπό

Α.

τον έρωτα.

ΤΙ φιλία δύυο γυναικών συνήθως συνάπτεται έκ κοινής εχθρας*

προς τρίτην

*0 ίππος, το οπλον, ή επιστήμη, η κιθάρα, ή γλώσσα, ή

γυνή, συρ.αορφοΰνται πρός τόν κύριον αυτών. Έχουσιν αξίαν,
άν ό κύριός των δεν στερείται τοιαύτης.
 147

Ο γαρακτηο των γυναικών, ττρός υ.όνον τον χαλκόν εκείνον

της ΚορίνΟου δύναται να παραοληΟή, οστις συνέκειτο έκ ρ.υρίων
ετερογενολν στοιχείων, εν οις ορ.ως υπήρχε κ.αί άδολος χρυσός:

Οι άνδρες διαφέρουσι τών γυναικών καί κατά τοϋτο, δ· ι έκεί-

νοι υ.έν έοιυτώσι τί φρονεί ο κόταος περί αυτών, αΰται δΐ ιαόνον

Οί άνδρες συγκεοαλαιοϋντες το παν, βλέπουσι ρ.όνον τό σύνο-

λον της ίνδιαφερούσης αυτούς ύποΟέσευ>ς, ρ/.όναι δε αί γυναίκες
έκτιυ.ώσι κατ' άριαν καί τά καθέκαστα.
.
.Θ
11 οηυ.η γυναικος αυξάνει. καταναλισκου.ένης της άρετης
αύτης.
Π

Μόνον η γυνή θυσιάζεται ένθουσιωδώς ’ πλάσμα λεπτοφυές,

Α.

εύκόλιυς διαφλέγεται διά παν ο,τι ταρίσταται γενναϊον , θεω­

ρεί δόξαν της νά σπόγγιζα, τά δάκρυα καί νά παρηγορή την
άπελπισίαν. "Οταν ο ιατρός καί 6 ίερεύς καταλείπωσι τον άγω.
νιώντα, τις υ.ίνει —αρά τήν κλίνην του; ή γυνή- αύτη δέν τόν
άοίνει, ά.κόυ.η ούδ’ όταν τον άφηση, ή έλττίς.

Οί άνδρες Οά είνε πάντοτε τοιοϋτοι, οΐους άν θε'λωσιν αί γυ­

ναίκες’ αν θέλετε νά γίνωσι αεγάλοι καί ενάρετοι, διδάξατε τάς
γυναίκας τί είνε υ.εγαλείον καί αρετή.
*

Λεν -ρέπει νά πλήττ-fl τις γυναίκα .... ουδέ δι’ άνθους.

*

Αί γυναίκες καί ρ.ή άγαπώσαι, πολλάκις νοράζουσιν ότι άγα-

πώσιν. Αί πρός επιτυχίαν ερωτικής δολοπλοκίας άσχολίαι αΰ-
τών, ή ψυχική αυτών ταραγή. ήν διεγείρουσιν αί φιλοφροσύναι,
•ή φυσική ροπή ττρός την ηδονήν. ήν αισθάνονται άγαπώρ.εναι.
ή προς άποποίησιν του προς αύτάς έρωτος άρ.ηγανία πείθουσιν
αϋτάς. ότι έρωτικώς διάκεινται, έν ώ καθαυτό διαθρόπτονται.

Λί γυναίκες τοΰ [Λεν έρωτος δΰνανται να παραιτηθώσι, τών

δε ερωτικών τρόπων ουδόλως.

Λί γυναίκες εϊνε ώς αί πεταλούδα·.' συλλαρ.ζάνονται δια τής

λάρ.ψεως.

'Ολίγων γυναικών ή άΕια είνε διαοκεστεοα τοΰ κάλλους αυτών.

.
.Θ
ΊΙ άσγηρ.ία διά τον άνδρα εινε ατέλεια, δια την γυναίκα ου.ως
Π

εΐνε έλαττονχα.
Α.

Ές ίλιυν τών βίαιων παθών τό υ.άλλον τάς γυναίκας υ.η άσγη-

ρ-ίζον είνε ό έρως.

Εινε τώρα τόσος καιρός όπου συζώσιν άνδρες καί γυναίκες καί
έν τοότοις άκόρ.η δεν έγνωρίσθησαν. ’Λρ.φότεροι έγουσι περί άλλή-
λων έσφαλρ.ένας ή αορίστους καί λίαν συγκεγυυ.ενας ιδέας. Οϋτως
έν παραδείγρ.ατι είνε τώρα 5,000 γρόνοι όπου αί γυναίκες έ’γουν
πείσει τους άνδρας ότι είνε τό ασθενές φϋλον, ενώ ή αλήθεια είνε
ότι είνε ακατάβλητοι καί θά ήσαν αθάνατοι, αν δεν έβαρύνοντο
την ζωήν, άφοΰ παρέλθη ή νεότης.

Ουδέποτε πρέπει νά ταράττη τις τήν πηγήν, έξ ής έπιεν, ούτε

νά κακολογή τήν γυναίκα, τήν όποιαν ήγάπησεν.
 — 149 —

Λί γυναίκες εις κανέν είδος δεν έδηυ.'.ούργησαν αριστούργημά τι.

Ούτε τήν Ίλιάδα έδηυ.’.ούργησαν, ούτε τήν Λίνειάδα, ούτε την
Ήλευθερωμένην 'Ιερουσαλήμ, ούτε τό Πά,νθεον, ούτε τον ‘'Αγιον
Ιΐε'τρον δέν έπενόησαν ούτε τήν άλγεβραν, ούτε τά τηλεσκό­
πια, ούτε τούς άγρωματιστικούς φακούς, ούτε τήν πυροσβεστικήν
αντλίαν, ούτε τό πλέζιμον τών περικνημίδων κτλ. Κ ατορΟών ου-
σιν όμως κάτι πολύ μεγαλήτερον παρά πάντα ταύτα. Έπϊ τών
γονάτων των διαπλάττεται ό,τι ύπερογον έν τω κόσμω : ο τί-
ν.ιο: ά.νήρ καί ή τίμια γυνή.

Οίκτρόν θέαμα παριστώσιν αί άπομαρανθεϊσαι έκεΐναι γυναίκες,

αίτινες καλύπτουσι με άνθη τας ρυτίδας των καί στέφουσι μ.ε
.
.Θ
πτερά καί άδάμαντας τά λιπόσαρκα ν.έτωπά. των' όλα των είνε
ψευδή, καί τό ανάστημά των καί ή γροιά των καί ή κόμη των
Π

καί το μειδίαμά τοιν όλα είνε κατηφή, καί ή στολή των καί ή
φαιδρότης τοιν. ΙΙαρακάθηνται εις τό συν.πόσιον του παρόντος,
Α.

ως ινα διδάζωσι μελαγγ ολικόν τι φιλοσοφικόν μάθημα τήν νεότη­

τα, ώς ίνα είπωσιν εις αυτήν:— ()υτω καί σείς θά παρελθητε!.
Φαίνονται προσκολλώμεναι μετ' απελπισίας εις τήν ζωήν, ήτις
είνε κωφή πλέον προς αύτάς, θέλουσι ν' άποφύγωσι τάς ύβρεις τού
γήρατος καί νομίζουσιν ότι τό κατορθοΰσιν, έκθέτουσαι αύτό εις
τάς ύβρεις τών βλεμμ.άτων.

Ή γυνή είνε όν άσθενες καί ευπαθές, έτοιμόδακρυ, ον όπερ ό

άνηρ οφείλει νά περιποιήται, νά ΰπηρετή, νά βοηθή καί περί-,
βάλλη διά των εαυτού φροντίδιυν, ούτινος οφείλει νά στερεοποιή
τον χαρακτήρα, νά διαπλάττη, τό πνεύμα καί άνυψών αυτήν εις
τήν γνώσιν των ιερών τής οικογένειας καθηκόντων νά τήν μυστα-
γωγή έπ! τέλους εις τάν αοναδικόν αυτής έν τώ βίω προορισμόν,,
όστις είνε ό τής συζύγου καί τής μητρός.
 150 —

At πλεϊσται των γυναικών κυρίως δεν κλαίουσι τούς άποθνή-

σκοντας έραστάς αυτών, διότι ήγάπων αυτούς, άλλ’ όπως φα-
νώσιν άξιαγαπητότεραι.

*0 Θεός επλασε την γυναίκα, καί ήαεΐς την κυρίαν. ’Εάν ή

Εύα έπανήργετο εις τον κόσρ/.ον, το σώυ.ά της θά (Λάς έφαίνετο
χονδροειδές, οί πόδες της ρεγάλοι, οϊ όφθαλρ/.οί της ηλίθιοι. Δέν
θα εύρίσκετο ούδ’ό πλέον ρ/.ικράς οφις διά νά την άπατη τη. κα­
νείς δέν Οά της έπρόσφερε αηλα.

Αί πλεϊσται χρηστά! γυναίκες εϊνε κεκρυυ,υ.ένοι θησαυροί, οίτι-

νες κεΐνται έν ασφαλεία, διότι ούδείς αυτούς αναζητεί.
*
.
.Θ
Αί έρωτόληπτοι γυναίκες συγχωροΰσι [./.άλλον τάς απερισκεψίας
Π

τάς ρ/.εγάλας, η τάς απιστίας τάς υ.ικράς.

*
Α.

Αί γυναίκες έχουσι σφοδρά άνεπτυγιαένον τό της ιδιοκτησίας

αισθηυ.α, ή δέ ιδιοκτησία, περί ής προ πάσης άλλης ενδιαφέρον —
ται, είνε 6 σύζυγος αυτών.

Άνηρ έχων πνεΰυ.α πρέπει νά έκλέγη γυναίκα έχουσαν (λόνον

κοινόν νοΰν διότι δύο πνεύυ.ατα εν τη αυτή οικία είνε πολλά.

Ό οίκος εινε τό κράτος της γυναικός, τό βασίλειόν της, τό

παν δι’ αυτήν κυβερνά δέ διά τής αγαθότητας, τής γλυκύτητος
καί τής τρυφερότητος.

II αληθής γυνή πρέπει νά έ'χη πάσας τάς άρετάς, αΐτινες

καθιστώσι τόν οίκον αυτής όσον τό δυνατόν τόπον άναπαύσεως.
 151

Προς τοϋτο δε οφείλει νά ρ.ή παρέχη εις τον άνδρα αυτής τάς
ενοχλήσεις των εσωτερικών οικογενειακών υποθέσεων.

Αί γυναίκες αί ψιρευθιζόρεεναι φέρουσιν ερυθρόν τό πένθος τής

άνθηρότητός των.

Τό πρώτον πραγρ.α, τό όποιον πράττουσιν αί γυναίκες, όταν

συναντώνται, εϊνε να εύρη ή ρ.ία τά άξια γέλωτος τής άλλης'
τό δεύτερον,νά εϊπη ή αία τής άλλης ρ.υρίας κολακείας.

Τών γυναικών ή ηλικία είνε (ορολογίαν, όπερ κατά ρ.έν τα

πρώτα έτη πάντοτε πηγαίνει έαπρός. κατά δέ τό γήρας πάντοτε
.
.Θ
(λένει όπίσω.
Π

Αί γυναίκες όρ.οιάζουσι πρός τά,ς ισπανικής οικίας, αίτινες

έχουσι πολλάς ρ.έν θύρας, ολίγα δέ παράθυρα' πολύ εύκολώτερον
Α.

είνε νά είσέλθη τις εις την καρδίαν των ή νά ϊδη τά έν αυτή

συρεβαίνοντα.

Τών άνδρών ή τιρεη αυξάνει εις το φώς του ήλιου, ή τών γυ-
ναινών άνθεϊ έν τή σκιά.

'Αχρηστος τής γυναίκας ή νεότης, χωρίς του κάλλους. Άχρη­

στον καί τό κάλλος, χωρίς τής νεότητας.

’Ιδού ή φιλοσοφία τής γυναίκας. Έν ήλικία 20 έτών «Ποιον

«θά πάρω;)). Έν ήλικία 30 έτών «Ποιος θά ρεέ πάρη;)).

Αναγνώστης
 .
.Θ
Π

ΤΥΝΗΣΙΟΣ
Α.
 .
.Θ
Π
Α.

ΤΥΝΗΣΙΑ
 Ο ΚΟΣΜΟΣ

Μεσ' ’ς το περιβόλι μου

Δούλευα μια μέρα,

Κ είχα τον ελεύθερο

πληοιομή μου αέρα.

Κουρασμένος στάθηκα,

Κ* έβλεπα έναν κοινο.

’Άκου! —πούΟε ναργεται

το βοητο εκείνο !

Νάνε ξεΐ-αντώματα;

Ά/, ψαλμοι και θρήνοι

Κάτιο κλαδευτήρι μου

.
.Θ
Κάτιο και τ αξινι!

Έ ένα δέντρο άκούμπησα

Π

Με δεμένα ’/έρια*
Α.

Μιαν άράδα αντίκρυ μου

Διάβαιναν ξεφτέρια.

Τα ξεφτέρια πέρασαν,

ΚΓ ό παπας διαβαίνει*

«Άγιος αθάνατος»

ψάλλει καί πηγαίνει*

ΙΙαλληκάρια τέσσαρα

τον ακολουθούνε,

Κ1 ένα ξυλοκρέβατο

ϋιγοκουβαλούνε.
 — 155 —

Μέσ' ’ς τά νεκρολούλουδα

’Κονίαμα [ίαλμενο,

Αντίκρυ σε πρδσοιπο

ανασηκω μένο.

νΑχ, κοπέλλας προ'συιπο,

Με σβυσμένα μάτια.

Καί αίαν δψι πώκανε

την καρδιά κομμάτια '

Πέρασε το λείψανο,

πέρασε καί πάει.

Κ* ή φτιυ/η μανούλα της

μ* άλλους δυό πεονάει.

’Όρθια την κρατούσανε

.
.Θ
τη ‘/αροκαμένη.

Τά μαλλιά της ςέπλεκα

Σέρνει καί διαβαίνει.

Π

Στέγνιοσαν τά μάτια της,

Α.

Πνίγηκ η Φωνή της.

Κ’ είνε μοιρολογι της

Λυό τρεις γογγυσμοί της.

Είδα κόρης λείψανο,

Καί τ ά?ίνι αφιν»·..

Βλέπω τή μανούλα της,

Κ ένα δάκρυ χύνο· !

Σκέπασα τά μάτια μου

Με τά δυο μου χεριό·.,

Καί ’ς τό νοΰ μου ταβλεπα

τ' αργυρά ξεφτέρια :

’Άνοιξα τά μάτια μου,

Είδα όλογυρά μο*,

Κ’ έναν κρίνο εκύτταζα

Γιά παρηγοριά μου.

 — 156 —

’Άκου ! — τεουΟε vapyεται

το βοητδ εκείνο !

Νάνε κόρης λείψανο,

λΠ ψαλιχού; και θρήνο ;

Λεν είν' oyi, λείψανο,

Ούτε ιιοιρολογια.

Ill'ν£ ξεφαντώ^ατα,

Ινίν* άγάτεης λόγια.

ΙΙεντε viol λεοεντιοες

Βγήκαν ιζέ τραγούδια,

Καί στη βρύσι άντάαωσαν

ΙΙεντε κοττελλούδια.

‘Στο λειδάδι έττ^γανε,

.
.Θ
Στό yopo -ιασΟηκαν,

Τ' ακόυσαν γειτο'νισσες.

Κ’ *κατο γενηκαν !
Π

Κόσμε μου, τη Ολίψι σου

Α.

ΜΙ */αρα τή σουνει.

Κδοε κλαδευτήρι αου,

Κι δτΐ γείνη α; γείνη.

Αιτγριις: ΕΦΤΑΛίοΓίΐϋ
 ΠΡΑΚΤΙΚΑ! ΓΝΩΣΕΙΣ

Τά εκ καουταΌΰκ ένδύιχατα
L

Τα έξ ελαστικού χομμιος (καουτσούκ) ενδύματα καί υποδήματα διά το αδιά-

βρο/υν αυτών είσί yρησιμοίτχτα τοίς άνΟρώποις. 'Υπό υγιεινήν όμως εποψιν η
χρήσις των ενδυμάτων τούτων δεν είναι παντελώς άβλαβης· διότι ού μόνον παρχ
κωλύουσι ταυτα καΟό άδιάπνευστα τήν του συίματος άδηλον διαπνοήν, η; η ελεύ­
θερα λειτουργία είνε απαραίτητος προς την εύεςίαν παντός οργανισμού, άλλα καί
έκΟέτουσι τούς ποιούμενους γρήσιν τούτοιν εις τον κίνδυνον συ/νών ψύξεων ένεκα
της τα/είας καί υπερβολικής Οερμδτητος, ήν προξενυύσιν. Έκ τούτων επεται δτι
προς καθημερινήν μέν γρήσιν τά ενδύματα ταυτα είναι ακατάλληλα καί επιβλαβή*
οσάκις οί τις έξ ανάγκης ποιήται /ρήσιν τούτων, απαιτούνται προφυλάξεις τινες,
άς ουδέποτε δέον νά αμελή Οϋτω π /. όταν τις περιπατήση επί πολύ τερών
.
.Θ
υποδήματα έκ καουτσούκ καί μετά ταυτα πρόκειται νά μείνη επί τινα ypovov εις
μέρος του οποίου το έδαφος είναι ψυ*/ρόν ή υγρόν,ώς τό τής εκκλησίας ή προδρό­
μου λ. / δεν πρέπει νά έκβάλη άμέσιυς τά υποδήματα ταυτα' διότι κχταψύ/ον-
Π

ται αιφνίδιους επί του ψυγρου μαρμάρινου εδάφους οί θερμοί αυτού πόδες καί
οϋτω δύναναι νά έπέλΟη αύτώ βλάβη. Όμοίως μετά προφυλάξεων δέον νά αταιτή
Α.

τις τόν.έκ καουτσούκ επενδυτήν (κοινώς μουσαμαν), οσάκις ποιείται γρήσιν τού­
του κατά τής βρογής, καί έν ώρα ετι θέρους’ διότι θερμότατος ών, ευκόλως δύ-
ναται νά καταψυγΟή.

Ώά
ι διά κλώσσΊσιια
L
Οί περί την ορνιθοτροφίαν ασχολούμενοι παρετήρησαν ότι οί νεοσσοί των ορνί­
θων ή άλεκτρυονίδων καί οί των λοιπών οικιακών πτηνών, τού ιοού έξελΟόντες,
εχουσι βάρος κατά */3 όλιγώτερον του βάρους του ορού ήτοι 2/3 διό συνεπέραναν
λογικώς ότι τό μέγεθος τών ορνίΟιον ρυθμίζεται κατά τό μέγεθος του ώοδ. ’Εάν
τις λοιπόν Οέλη νά παραγάγη βαρείς καί ευτραφείς νεοσσούς μέλλοντας βοαδύτε-
ρον ν’ άναπτυ/Οώσιν άναλόγως τής ισχύος τής βρεφικής αυτών ηλικίας, πρέπει νά
έκλέγη προς έπορασμόν τά βαρύτερα ωά. "Εκαστον ωόν φαίνεται βεβαίως ομοιον
 158

προς έτερον ώς προ; τό βάρος όμως καί τό μέγεθος διαφέρει ούσιωδώς. Ίύνώ ok
ζυ. των μικρών ωών 16 μόνον άποτελούσι βάρος 186 δραμίων, £ζ των μεγάλων
άρκουσι μονον 7' των τελευταίων επομένως οί νεοσσοί Οά έξέλΟωσι κατά τδ δι­
πλάσιου μεγαλείτεροι, όπεο είναι ουσιωδέστατου δια την ορνιθοτροφίαν, διότι είνε
αναντίρρητου δτι τα ζώα κατά την ν-αράν αυτών ηλικίαν ισχυρά οντα καί βρα­
δύτερου δεικνύουσι μείζονα γονιμότητα και άνάπτυξιν εύρωστων άπογόνιον.

Ψυχρόν ΰοωρ
Αναμφίβολον είνε, ο'τι, εάν η κατά/ρησις των δυνατών οινοπνευμάτων είνε :ν
των δλεΟριωτάτων κακών άτινα συνεπηγαγεν ό πολιτισμός, ή άμετρος χρήσις του
κατεψυγμενου ύδιτος είνε σ/εδδν επίσης ολέθρια είς την υγείαν.
"Οσον παράδοξον καί άν δύναται νά φαν η τούτο, υπάρχουσιν όμως χιλιάδες
άνΟ ρώπων οί'τινες υποπίπτουσιν «ίς την άκρασίαν της ψυχροποσίας. Αρχίζει τις
την ημέραν του πίνων εν η πλειότερα ποτήρια κατεψυγμενου ύδατος πρό τού προ­
γεύματος, ενώ δέ προγευματίζει, παοαδίδεται εις την καταχρηστικήν επιθυμίαν
της ψυχροποσίας.
.
.Θ
Τό ψυγρόν ύδωρ καταστρέφει τόν στόμαγον καί τούς οδόντας, καί όταν ο ύδρο-
πότης ούτος επιστρέψη οί'καδε μετά την εργασίαν της ημέρας, διάγει ακόμη τό
πλεΐστον της νυκτός παραδεδομένο; είς ταύτην την ολεΟρίαν συνήθειαν.
Π

ΓΓρό πάντων δε την στιγμήν ταύτην δύναται νά Γδη τις τά θανάσιμα αποτελέ­
Α.

σματα τού κατεψυγμενου ύδατος. "Οταν τις φλέγόμενος υπό τού καύσωνος Οέλη
νά τού επέλΟη εγκεφαλική συμφόρησις, κάλλιστον μέσον πρός τόν σκοπόν τούτον
είνε νά πίη ύδωρ θερμοκρασίας 0 η κάτωθεν, είνε προφανώς επικίνδυνον καί πα­
ράλογον τό νά πίνη τις ρακίον έν όίρα καύσωνος, άλλ’ είνε ζήτημα άν τά διάφορα
ειοη των οινοπνευματωδών ποτών είνε κινδυνωδέστερα είς την υγείαν η τά κατε-
ψυγμένα ποτά, ονν γίνεται γρησις. "Οπως δηποτ’άν ή, όμολογητέον μετά τών
Καιρών της Νέας ‘Τόρκηςο ότι ή εγκράτεια δεν συνίσταται μόνον εί; τό ν’
άπέχη τις τών σφοδρών ποτών, καί ότι δύναται καί αυτός ό υδροποτης. νά είνε
άκρατες.

Άοαίο^σις πην.τϊις ηελάνης

”Ινα καταστήσης τήν μελάνην σου ρευστότερα·/ τερός τό γράφειν τα/ύτερον,
άραίωσον αυτήν διά κράματος έκ χολής βοός και όςους.Σημείωσον οτι είνε ανάγκη
νά πλΰνεται ενίοτε τό μελανοδοχείου, ιδία κατά τούς μήνας του θέρους, όπως μή
καθίσταται πηκτή ή μελάνη.

Διατήρη,ΰις τών ωών

'Γπαρχουσι διάφοροι μέθοδοι πρός διατήρησιν τών ορών, ή καλλιτέρα είνε ή
ίπομένη : Θε’τομεν τά ώά εντός αγγείου καί καλΰπτομεν αυτά δι’ύδατος, εχοντό;
 159 —

διαλελυμενην έσοεσμενην τίτχνον (δέκα μέρη ύδχτος κχί εν τιτάνου*), καί φρον­
τίζοντας "να τό ύδωρ ίιπερβχίνη κατά τα 3 η 4 δάκτυλα τα rox. Τα ώά τα δια­
τηρούμενα ούτω δέν δύνχντχι να κχτχσκ-υχσΟώσι ροφητχ, επειδή ευκόλως διαρ­
ρηγνύονται, άλλα μόνον [,ιστία.
Τά ωχ διατηρούνται επίσης πρόσφατα εάν κάλυψη τις αυτά μέ επίχρισμα αρα­
βικού κόμμεως η βερνικίου, ή εάν Οίση αυτά εντός κιβωτίου μετά πριονισμάτων
ξύλου όρθια.
]ύίς πολλά μέρη της Κύριόπης οί γωρικοί διατηρούσι τά ώά πρόσφατα έντος
βαρελίων κατά στρώματα, Οίτοντες μεταξύ των ώών άμμον, πριονίσματα ξύλου,
στακτήν ή άνθρακας τετριμμένους καί προσέ/οντες τά ώά νά μη είνε μεταξύ το>ν
είς επαφήν.

Καθαρισμός· κρυστάλλινων φιαλών

Μετά μακρχν /ρήσιν απομένει έν τχίς φιάλαις εκ του πηγαίου υδατος υπο­
στάθμη τις δυσαπόξεστος λευκή.ήτις ούτε εις τόν μετά κόνεως,άνΟοακος ή σκαγιών
.
άνατάραξιν ύπο/ωρει. Σταγόνες δέ τινες αραιού υδρο*/Χωρικού οξέος έν άκαρει
.Θ
καΟαίρουσι την φιάλην, μεΟ’ ό πρέπει νά άποπλυΟή δι’ άφθονου υδατος. Σημειω-
τέον δ'ενταύθα ότι τά σκάγια τά τόσον εύ/ρηστα παρ’ ήμΐν προς κάΟαρσιν των
υιαλών άποδοκιμάζονται, διότι περιέ/ουσι σημαντικήν ποσότητα αρσενικού, επί­
Π

τηδες διά τήν έπίτευξιν τής σφχγοικής μορφής προστιθεμένου* όπόταν οέ μείνωσιν
Α.

εν ταις φιάλαις καί μάλιστα ζ'.ς επαφήν αετά διαλυτικών του μολύοδου καί του
αρσενικού υγρών, έπιφε'ρουσι δηλητηριάσεις.

Λιατήοηα'ις του κρέατος

Κόψον το κρέας εις τεμά*/ια μιας ή τό πολύ μιας καί ήμισείας οκάδος, Οές
αυτά εντός /ύτοας πηλίνης ή κάδου ξυλίνου, λάοε δ’έπειτα αρτίως διαπυρωΟέντα
άνθρακα καί κοπανισμένου εις κόνιν εκ γονδρών μορίων, καί πασπάλισον τό κρε'ας
εως νά σ/.επχσΟή καλώς. Ούτο) διατηρείται τό κρέας υπέρ τήν εβδομάδα, καί έν
ιορα θέρους έτι καί μεγάλου καύσιονος' μετά μίαν εβδομάδα τό ευρίσκεις νωπόν,
ώς άν τό ελάμβχνες άπό του κρεωπώλου κατ’ εκείνην τήν ώραν. Σημείωσον ότι ή
κόνις των ανθράκων φράττει τόν αέρα καί εμποδίζει τήν σήψιν, ώστε όσον παχύ-
τερον είνε τό στρώμα τής κόνεως (δύο ή τριοίν δακτύλων) τοσουτον ασφχλεστέρχ
καθίσταται η διατήρησις.
 .
.Θ
Π

ΜΕΦΙΣΤΟΦΙΛΗΣ
Α.
 .
.Θ
Π
Α.

ΙΝΔΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ

1
 ΣΓΖΥΤΙΚΑΙ ΣΚΗΝΑΙ

Φιλόσοφος Κινέζος περιεπάπει ήμέραν τινά εν νεκροταφείο), μετά

μελαγχολίας ποοσβλέπων τους πολλούς έν αύτω τάφους. Αίφνης
διακρίνει ώχραν καί λευχείμονα (τό λευκόν χρώμα έν Κίνα χρη­
σιμεύει εις ένδειζιν πένθους) νεαράν γυναίκα γονυπετή έπί νωπού
μνήματος καί κινούσαν μετά. Ολίψεως τό ριπίδίον αυτής επ’ αύ-
τοΰ. πλησιάζει ήρε'μα πράς την πενθούσαν καί την έρωτά:
— Τον σύζυγόν σας θρηνείτε ;
— Τόν σύζυγόν μου, αποκρίνεται αύτη.
— ’Αλλά διατί, έρωτα ό φιλόσοφος, κινείτε τό ριπίδιόν σας
.
έπί τού τάφου ;
.Θ
— Ά, είπεν ή νεαρά χήρα, διότι την τελευταίαν στιγμήν τω
ώρκίσθην νά μή ΰπανδρευθώ έφ’ όσον ό τάφος του δεν ςηρανθή'
Π

έρχομαι δέ καθ’ ημέραν καί τόν αερίζω διά νά περάση τό ταχύ-

Α.

τερον ή υγρασία.

Ενώπιον τού δικαστηρίου η κυρία Λ* παραπονεΐται πικρά

διά τόν βάναυσου τρόπον τού συζύγου της καί ζητεί διαζύγιον.
— Έν τούτοις, λέγει ό πρόεδρος, ό σύζυγός σας'είπεν ότι σάς
ήγάπα άλλοτε πολύ.
— Είνε αληθές, κύριε πρόεδρε, άλλά κατόπιν ήλλαςεν όλως
διόλου. Άλλοτε όταν μ’ έβλεπεν, έκτυπούσεν ή καρδία του,
τώρα κτυπά . . . τό μπαστούνι του.
 — 163 —

Μεταζύ νεόνυμφων :
— Καί τώρα, Νικολάκη μου, 'πές μ.ου, ή νέα αΰτη ζωή τού
εγγάμ,ου δεν σέ στενοχωρεϊ καθόλου ;
— Όχι, σε βεβαιώ, αγαπητή [./.ου.
— Έφοβήθηκα μ.ήπως καί αισθάνεσαι πόθον πρός τόν πρώ­
τον σου ελεύθερον βίον.
— Έγώ ; Τί λες. καλέ; Τόσον ολίγον αναζητώ την πρώτην
μου ζωήν, ώστε αν άπέθνησκες σήμερα, αΰριον ά[/.έσως θα ξα­
ναπαντρευόμουν !

Έν τώ ειρηνοδικείο/ :
Είρηνοόίχης. Διατί έχωρισες τήν πρώτην σου γυναίκα ;
.
.Θ
Κατηγορούμενος. Διότι έφαομ.άκωσε τήν ζωήν [/.ου.
Είρηνούίχης. Τότε πώς έλαβες δευτέραν γυναίκα, μ.ετά τά
Π

δυστυχές τοϋτο παράδειγμα ;

Κατηγορούμενος. Τήν έλαβον, κύριε δεκαστά. ώς άντιφάρ-
Α.

υ.ακον.
I

ΤΙ σύζυγος πρός τόν σύζυγον :

— Δεν νομίζεις, οίλε μου, ότι καλλίτερου είνε νά συνοδεύσω
έγώ τήν κόρην μας εις το θέατρον; "Ολος ό κόσμος θά τήν βλέπγι
καί θά λέγη : "Ετσι ήτο μιά φορά καί ή μ.ητέρα της.
— Άν όμως, αγάπη μου, βλέπν; ό κόσμος τήν μητέρα καί
λέγη : ’Έτσι θά γίνγι καί ή κόρη της ;
*

Ή σύζυγος πρός τόν σύζυγον :

— Δεν ήςεύρω, μ.ά τήν αλήθειαν, τίνος τών δύο μ.ας έπήρε
ή κόρη μ.ας τήν κακήν γλώσσαν που έχει. Βεβαίως δεν τήν έπήρεν
άπό εμ.έ.
 164

Ό σύζυγος πρός την σύζυγον :

— Χωρίς άλλο, άφοϋ έχεις ακόμη την ιδικήν σου.

Δύο σύζυγοι όδοιποροΰσιν εντός του αυτού χωρίσματος σιδη­

ροδρομικής άμάζης.
— Είνε καλή ή θέσις σου; έρωτα ό σύζυγος την σύζυγον.
— ΙΙολύ καλή.
— Δεν σέ πειράζει ό ήλιος;
■— Διόλου.
— Δεν φυσά άπό τό παράθυρο'/;

7
° .'··
— “Ελα λοιπόν ν’ άλλάξωμεν θέσιν.
.
.Θ
“Εν τινι έμπορικω καταστηματι κύριος πατεί έξ απροσεξίας
Π

την άκραν του φορέματος κυρίας. ΊΙ κυρία στρέφεται μετά φο­

βερού θυμού προς αυτόν, άλλά παραυτα άλλάξασα ύφος'
Α.

— ΤΛ ! συγγνώμην, κύριε . . . Ένόμισα ότι ήτο ό σύζυ­

γός μ ου.

Ό λόρδος X... έχων γυναίκα έρασμιωτάτην, μετά τον θά­

νατον αΰτης ήλθεν εις δεύτερον γάμον νυμφευθείς γυναίκα λίαν
κακότοοπον.
Φίλος τις έλθών εις έπίσκεψιν αυτού τον ήρώτησε:
— Καί πού είνε ή σύζυγός σας ;
— Ή σύζυγός μου είνε εις τους ουρανούς ... ή κυρία X...
«ΐνε εις την σάλαν.
 ΛΟΓΙΑ ΧΑΜΕΝΑ

Λιγνή φεγγαροπρόσωπη τής γειτονιάς καμάρι,

Ζαφείρια είναι τα μάτια σου, ατίμητο ζευγάρι.

Είναι τα δυό σου μάγουλα, τριαντάφυλλα τ’ Απρίλη

Κι’ είναι κοράλι διαλεχτό τα κόκκινά σου χείλη.

Τα ξέπλεκα σου τα μαλλιά ποτάμι χρυσωμένο

Που τονχουν, φως μου, οί ζέφυροι ’ς ταις πλάταις σου χυμένο.

Τα δόντια σου τά όλόπυκνα, κλωνιά μαργαριτάρι,

Τά δυο σου γαϊτανοφρύδα, του χρυσαφιού λογάρι.

’Σ τους δρόυους μέσα σαν πεονας, ψηλό μου κυπαρίσσι

"Εχεις μια χάρι που 'μπορεί νεκρούς νά περιορίση,

Κι' οπού κι* άν πας, κι όπου σταΟής χύνεις χαρά μεγάλη.

.
’Έχεις μια χάρι άλλοιώτικη που δεν την έχει άλλη.
.Θ
Σ’ είδα, ναι σ’ είδα νά περνάς πολλαίς φοραίς σιμά μου

Χωρίς νά θέλω απόκρυφα, γοργοχτυπα ή καρδιά μου.

Π

Σ’ είδα καί με'σ’ την εκκλησία, χ^ρυσο μου περιστέρι,

Α.

Κ’ είπα: χαρά ς τό σπίτι έ/ειό, που έχει παρόμοιο αστέρι.

Ούτε δίκιά, οίίτε γνώριμη, οότ’ άλλο τι 8έν σ’ έχω,

Μά όΟε μου πουν πώς είσαι συ, χωρίς νά ξέρω τρέχο>.

Ζάκυνθος..

Δ. I. Μαργαρης
 ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΕΛΙΣ

ΕΚΤΑΦΗ ΒΑΣΙΛΕΩΝ

“Υπό τόν τίτλον «'Ιστορία τών Γιρονδίνων» ό Λαμσρτϊνος συνεγρσψε δρα-

ματικωτάτσν ιστορίαν της μεγάληc Γαλλικής Έπαναστάσεως. Έχ τοΰ βιβλίο»
τούτου τοΰ μεγάλου ποιητοΰ γεγραμμενου μετ’ έ/.τάκτου γλαφυρόίτητος ζάι περι-
γράφοντος ζωηρο'τατα τάς πλήρεις ένδιαφε'ροντος σκηνάς τής μεγάλης εκείνης
έποχής, αγνώστους τό πλεΐστον παρ’ ήμΐν, παρελήφΟη ή επόμενη περιγραφή τής
ΐεοοσύλου άνασχαφής τών έν “Αγιοι Διονυσίιυ βασιλικών τάφων.

___ Τά εγκαίνια της άλληγορικής Λατρείας τοΰ Σοψ.έτ έπηκο-

λούθησεν ή καταστροφή τών άγιαστηρίων καί ό διασκορπισμός
.
.Θ
τών ιερών λειψάνων. Εις τήν πλατείαν τής Γρέβης, τόπον άλλοτε
προσδιωρισμ,ένον διά τάς θανατικής εκτελέσεις έκάη τό λ.είψανον
Π

τής άγιας Γενοβε'φας, τής παρά του λ,αοϋ θεωρούμενης ώς προ-

στάτιδός τής πόλεως τών Παρισίων καί διεσκορπίσθη ή κόνις εις
Α.

τόν άνεμον. Αί θρησκευτικά! παραδόσεις κατεδιώγθησαν καί μέ-

χρις αυτών τών μ.νημ.είων των. Εϊγεν ήδη φθάσει καί μεγρις
αυτών ή καταδίωξις πάσης φιλοπάτριδος άναμνήσεως, σεβα­
σμού, δεισιδαιμονίας. Καί αυτός ό θάνατος δεν ήτο πλε'ον άσυ­
λου άπαραβίαστον διά τά λείψανα τών βασιλέων. Διά ψηφίσμα­
τος τής Συνελεύσεως διετάχθη έκ μ.ίσους πρός την βασιλείαν ή
καταστροφή τών έν Άγίω Διονυσίω βασιλικών τάφων. Ή δη-
μαρχία μεγαλοποιούσα τό πολιτικόν τούτο μέτρον μετέβαλε τό
ψήφισμα εις προσβολήν κατά τοΰ τάφου, κατά τής ιστορίας,
κατά τής άνθρωπότητος. Διέταζε τήν εκταφήν των όστέων, τήν
σκύλευσιν των σαββάνων, την έξαγωγήν των μολυβδίνων λαρνά­
κων καί την μεταποίησιν αυτών εις σφαίρας.
: Ή ιερόσυλος αυτή διαταγή έζετελέσθη υπό των επιτρόπων
τής δημαρχίας μεθ’ όλων των περιστατικών καί [/.εθ’ όλοιν τών
έμπαιγμών τών συντελουντων εις τήν έπαυξησιν τής φρίκης, ,τής
εκ τοιαυτης πράζεως προζενουμένης. Ό λαός έκεΐνος ό μανιω-
δώς καταφερόμενος κατά τών τάφων έφαίνετο οίονεί ίκΟάπτων
τήν ίδιαν αύτοΰ ιστορίαν καί διασκορπίζων αυτήν εις τόν άνεμον.
Ό πέλεκυς συνέτριψε τάς όοειγαλκίνους πύλας, δώρον του Κα-
ρολομάγνου πρός τόν ναόν του 'Αγίου Διονυσίου. Κιγκλίδες.
στεγάσματα, ανδριάντες, τό πάν κατέρρευσεν εις θρύμματα ΰπά
.
.Θ
τήν σφυράν. Άνήγειραν τους λίθους, παρεβίασαν τούς κευθμώ-
νας, διέρρηζαν τά φέρετρα. Έκ γλευαστικής περιέργειας ήρευ-
Π

νήθησαν υπό τάς εντάφιους ταινίας και τά σάββανα, τά τετοςρι-

γευμ.ένα σώματα, αί άναλωθεΐσαι σάρκες, τά εις κόνιν μεταβε-
Α.

βλη μένα όστά, τά κενά κρανία τών βασιλέων, τών βασιλισσών,

τών πριγκίπων, τών υπουργών, τών επισκόπων, ών τά ονόματα
τοσάκις είγον άντηχήσει κατά τό παρελθόν έν τή Ιστορία τής
Γαλλίας. Πιπΐνος, ό ιδρυτής τής Καρλοβιγγείου δυναστείας καί
πατήρ τοΰ Καρολομάγνου, ήτο μία δράζ κόνεως υπόφαιου, ητις
έζηφανίσθη άμα τή πρώτη πνοή. Αί ήκρωτηριασμέναι κεφαλαί
τοΰ Τουρέννου, του Δυγκεσκλίνου, τοΰ Λουδοβίκου ΙΒή τοΰ
Φραγκίσκου A’ εκυλίσθησαν εις τόν πρόναον. Έβάδιζον επί σω­
ρών σκήπτρων, στεμμάτων, επισκοπικών ράβδων, ιστορικών ή
θρησκευτικών εμβλημάτων. Τάφρος μεγάλη, ής τά yείλη έκα-
λύπτοντο ύπό σωρών άσβέστου πρός έζαφάνισιν τών σωμάτων
ώρύγθη εις εν τών έκτος τής πόλεως νεκροταφείων, καλούμενου
κοιμητήριον τών Βαλοά. ’Αρώματα Ικαίοντο εις τά υπόγεια
πρός άπολύμανσιν τοΰ άέρος. Ήκούοντο μετά πάντα κτύπον τής
 .
.Θ
Π
Α.

ΑΙΓΥΠΤΙΑ
 .
.Θ
Π
Α.

ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚ.Η
 170 —

σκαπάνης τα έπιφωνήματα τών νεκροθαπτών, οΐτινες άνεύρισκον

τά λείψανα βασιλέως τινός καί έ’παιζον μ.έ τα οστά του.
Τπό τον νάρθηκα ήσαν τεθαμμένοι οί ήγεμόνες καί αί ήγε-
μονίδες της πρώτης δυναστείας καί τινες της τρίτης, ό . Ούγος
Καπέτος, Φίλιππος ό Τολμηρός, Φίλιππος ό Καλός. Τους άπε-
γύμ.νωσαν έκ τών μετάξινων αυτών ρακών καί τους έρριψαν εις
στρώμ.α άσβέστου.
Ερρίκος ό Δ ’ τεταριγευμένος κατά τήν ιταλικήν τέχνην. διε-
τήρει τήν Ιστορικήν αύτοΰ φυσιογνωμίαν. Έπί τοΰ άποκεκαλυμ·.
μενού στήθους του έφαίνοντο ακόμη αί δύο πληγαί, όπόθεν ειγεν
έκρεύσει ή ζωή του. Το γένειόν του ήρωματισμε'νον καί διηυθε-
.
τήμένον έν εϊδει ριπιδίου, όπως εις τάς εικόνας του. έμ.αρτύρει
.Θ
περί τής έπιμελείας μεθ’ής ό φιλήδονος εκείνος βασιλεύς έρ.ερί-
μνα πέρί τοΰ καλλωπισμού του. ΊΙ μνήμη του αγαπητή εις τον
Π

λαόν, τόν έπροστάτευσε πρός στιγμήν άπο τής βεβηλώσεως. Τό

πλήθος παρήλασεν εν σιγή έπί δύο ήμέρας πρό τοΰ πτώμ.χτος
Α.

εκείνου, τοΰ ακόμη λαοφιλούς. Τοποθετηθείς παρά τό θυσιαστή-

ριον έδέγετο καί νεκρός τά ευλαβή σεβάσματα τών άκρωτηρια-
στών τής βασιλείας. Ό Ζαβόγκ. άvτιπpόσcrJπoς καί έπίτροπος
τής Συνελεύσεως ήγανάκτησε διά τήν τοιαύτην μετά θάνατον
πρόληψιν. προσεπάθησε δε ν’ απόδειξη διά βραγέων εις τόν λαόν
ότι. ό βασιλεύς έκεϊνος ό γενναίος καί φίλερως ήτο ό διαφθορεύς
μάλλον ή ό ευεργέτης τοΰ λαού του. «Ήπάτησεν. εΐπεν ό Ζα­
βόγκ, τον Θεόν, τάς παλλακίδας του καί τον λαόν του' άς μή
άπατήση τούς μεταγενεστέρους καί τήν δικαιοσύνην σας! » Έρ-
ρίφθη καί τό λείψανον τοΰ Ερρίκου Δ' εις τον κοινόν λάκκον.
Ό υιός αύτοΰ καί ό έ'γγονος, Λουδοβίκος ό ΙΓ' καί Λουδο­
βίκος ό ΙΔ' τόν παρηκολούθησαν. Ό Λουδοβίκος IT' ήτο μόμ-
μια καί ούδέν άλλο. Ό Λουδοβίκος ΙΔ’ ήτο μ,άζα μελανή καί
άμορφος αρωμάτων. Είχεν έξαφανισθή μετά θάνατον έντός τών
 171

αρωμάτων, όπως εϊχεν έξαφανισθη ζών έντός της άγερωχίας τρυ.

Ό κευθμών των Βουρβώνων άπέδωκε τους έν αύτώ ενταφια­
σμένους νεκρούς* αί βασίλισσα.!, αί δελφΐναι, αί πριγκίπισσαι
μετεκομίζοντο κατά φορτία εις τάς άγκάλας των εργατών καί
έρρίπτοντο εις τον βόθρον. Λουδοβίκος ό ΙΕ' έςηλθε τελευταίος
ίκ τοΰ τάφου. Ή λύμη πάσα της βασιλείας του έφάνη έξελ-
θοΰσα μετ’ αΰτοΰ έκ τοΰ μνημείου του. Έδε'ησε νά καη μεγάλη
ποσότης πυρίτιδος όπως έζαφανισθη η δυσώδης όσμη τοΰ πτώ-
μ.ατος τοΰ ήγεμόνος εκείνου, ού τά σκάνδαλα είγον καταισχύνει
την βασιλείαν.
Είς τον κευθμώνα των Καρολιδών εϋρέθη πλησίον Καρόλου
τοΰ Ε' μία χειρ δικαιοσύνης και στε'μμα γρυσοϋν, ήλακάται δε
.
.Θ
καί δακτύλιοι άρραβώνος εντός του φέρετρου της συζύγου του
’Ιωάννης της Βουρβωνίδος.
Π

Ό κευθμών των Βαλοά ήτο κενός. Τό δίκαιον τοΰ λαοΰ μί­

σος μάτην άνεζητησεν αυτόθι τόν Λουδοβίκον ΙΑ'. Ό βασιλεύς
Α.

οΰτος είχεν ένταφιασθη εντός παρεκκλησίου τινός της Θεοτό­

κου, ην τόσον συχνά έπεκαλεϊτο όπως τόν βοηθά) καί εις αυτά
τά έγκλήματά του.
Τό ήκρωτηριασμε'νον υπό της σφαίρας του τηλεβόλου σώμα
του Τυρέννου ό λαός έσεβάσθη. Τά άπε'κρυψαν άπό της ταφής.
'Έμεινε διατηρούμενον έπί έννε'α ετη είς τά υπερώα του φυσιο­
λογικού μουσείου έν τώ Ζωολογικώ Κήπω μεταξύ τών τεταρι-
χευμένων σωμάτων τών ζώων. Είς στρατιώτης ώς αυτός άπε-
δωκεν είς τόν ηρώα τόν στρατιωτικόν τάφον τών ’Απομάχων.
Ό Δυγκεσκλΐνος, ό Σιγέρ, ό Βανδώμ, ηρωες, ιερείς, υπουργοί
της μοναρχίας, πάντες έρρίφθησαν άναμίξ είς τόν χοϋν, ένθα
συνανεφύροντο αί αναμνήσεις της δόξης μετά τών άναμνησεων
της δουλείας.
Δαγοβέρτος ό Λ' καί ή σύζυγός του Ναντίλδη άνεπαύοντο εν
 Π2 —

τώ αύτώ μνημείω άπο δώδεκα αιώνων. ’Από τοϋ σκελετού της

Ναντίλδης, ώς καί πολλών άλλων βασιλισσών ελειπεν ή κεφαλή.
Ό βασιλεύς ’Ιωάννης ήτο 6 τελευταίος τής πένθιμου ταύτης
τών νεκρών παρελάσεως. Πάντες οί κευθμώνες είγον κενωθή. Εί-
δον τότε ότι ελειπεν εν λείψανον, τό σώμ.α νεαράς ήγερεονόπαι-
δος, θυγατρός τοϋ Λουδοβίκου ΙΕ', ήτις φυγοϋσα τά σκάνδαλα
τοϋ θρόνου είσήλθεν εις μοναστηριού καί άπέθανεν υπό τό ράσον
καρμηλίτιδος. Ή έκδίκησις τής Δημοκρατίας άνεζήτησε τό σώμα
εκείνο τά παρθενικόν με'γρι τοϋ τάφου τής μονής, ένθα είγε φύγει
τα μεγαλεία. Εκομ.ίσθη τό φέρετρον εις τόν Αγιον Διονύσιον
διά νά ΰποστνί την καταδίκην τής ταφής καί τοϋ βορβόρου. Οΰ-
δενάς λειψάνου έφείσθησαν. Ούδίν άντικείμενον οίονδήποτε έζ
.
.Θ
όσοιν άνήκον εις την βασιλείαν έκρίθη άθώον. Τό κτηνώδες αυτά
όρμε'μφυτον άπεκάλυπτε τόν έν τή Δημοκρατία ένυπάρχ.οντα πό­
Π

θον τοϋ ν’ άποκηρύζη άπαν τό μακράν παρελθόν τής Γαλλίας.

Έπόθει νά σγίση πάσας τάς σελίδα: τή; ιστορίας της όπως άρ-
Α.

γίση γρονολογοΰσα τά πάντα άπό τής Δημοκρατίας.

(Alphonse Lamartine ι. X**

 ΠΙΚΡΑ1 ΑΛΗΘΕΙΑ1

Τα σοφίσματα είνε τό χλωροφόραιον τής συνειδήσεως.

Ό άνθρωπος στρέφε1, τά νώτα προς τήν ευτυχίαν, όταν ανπ

παρουσιάζεται ΰπό τήν μορφήν του καθήκοντος.

Τά χρέη, δσα πληρώνεις, άφίνουν τρύπας' τά χρέη οσα δέν

πληρώνεις, άφίνουν κηλίδας.

Αί παρεκτροπαί της νεότητός μας είνε συναλλαγριατικαί έκδι-

.
.Θ
δόρ.εναι εις λογαριασμόν του γήρατος μας καί πληρωτέαι έντό-
κο>ς ριετά τριάκοντα έτη.
*
Π

"Οπου οί λαοί είνε άφωνοι, οί βασιλείς γίνονται κωφοί.

Α.

Έν τω κόσρ.ω τούτω δεν υπάρχει τι τέλειον. . . . εκτός τοΰ

τελείου κακού.
*

Οί έξυπνοι λέγουν κακά πράγματα, οί δέ ρι.ωρο! τά κάρινουν.

*

Τό πρώτον βηρια πρός άπόκτησιν της εΰνοίας των [ΐεγάλων

«τυνίσταται εις το νά άποβάλη τις την ύπόληψιν αυτών.
 Αί ήμέοαι της Ευτυχίας έχουσι την παραμονήν των, συχνάκις
δέ καί την προπαραμονήν των, άλλ’ δχι καί την επαύριον.
%
*

Δέν ΰποφέρομεν την τών άλλων ματαιότητα, διότι αΰτη καθά­

πτεται της ήμ.ετέρας.

Συχνότερου τών άλλων άδικον έχουσιν οι μη παραδεχόμενοι,

ότι έχουσιν άδικον.
"* *

Σκέψις πολιτικού άνδρός : α Επιθυμείς νά έπαινεθής ζών ;

Ύ'ποκρίθητι τόν νεκρόν.
.
.Θ
’Ολίγοι γέροντες γινώσκουσι νά φέρωνται ώς γέροντες.
Π

Ενίοτε ό νούς χρησιμεύει πρός τολμηράν ανοησιών έκτέλεσιν.

Α.

Ο αθυρόστομος ομοιάζει ασφράγιστου επιστολήν, ην έκαστος

δύναται άκόπως ν’ άναγνώσγι.

Τά μυστικά όμοιάζουσι τά όστρείδια, άτινα έκπνέουσιν άμα

άνοιχθώσιν.
*

Ή μέν χίμαιρα μάς αποπλανά, ή δέ πραγματικότης μάς

λυπεί.
*

Προθυμότερου χαιρετούν τόν έφ’ άμάςης γνώριμον παρά τόν

πεζοποροΰντα φίλον.
*

Ή κερδοσκοπία ένίοτε δεν έχει νά κάμτ) παρά ολίγα τινά βή­

ματα, όπως άποοή έν τών πολλών ειδών τής κλοπής.
 175 —

Είνε συρ.φορώτερον νχ Οεωρητχί τις ττολλχκις ώς ευφυής, παρα

νά είνε πράγιχχτι.
* ·

Ότχν η τύ^η υ.χς Οω~εύγ] σηυ.εΐον ότι θέλει νχ ριχς χ—χτηση.

Οί μεγάλοι ποιητχί όυ.οιχζουσι τχ μέσπιλχ, τχ όποϊχ ώρι-

μχζ ου it ιν έπι της ψάθας.

Οί άνθρωποι 'ρειδωλεΰοντχι τήν ΰγείχν των, ότχν εϊνε όλίγη

καί τχ πλουτη των, όταν είνε — ολλχ.
*

ΙΙαουινιίαι
1/
.
περΰικαί.
ό
.Θ
—χΟ ρ.η έχων περιουσίαν δεν i'ysi πίστωσιν.
—Ο ρ.η £y ων ευπειθή γυνχΐκχ, δεν έχει ησυχίαν.
Π

— Ό ρ.ή ijων τέκνα δεν έ'-/ει δύναιχιν.

Α.

— Ο ρ.η έχων γονείς δεν ϊ/ν. στήριγμα.

— Λλλ’ό μη έ'γο)ν ταϋτχ πάντα, ζη y ωρίς μέριμνας.
 ΤΑ ΦΟΡΤΗΓΑ ΣΠΙΡΤΑ
(Παίγνιον)

ΙΙ(Τ)Γ επάνω είς εν σπίρτον ά απορείτε νά φορτώσετε

πολλά άλλα ;

.
.Θ
Π
Α.

ΜΙ άνωθι είκών δεικνύει τον τρόπον κατά τον όποιον

σι/σφιγγόηενα χιαστώς δύνανται 10-15 σπίρτα νά κρε-
μασθώσιν επάνω εις εν. Και δεν απαιτείται έκτακτος
δείπότης
“ διά νά επιτύχα
ιν t τό πείοαηα.
ν ν
 Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΩΝ ΣΠΙΡΤΩΝ

(I Ιαίγνιον |

Διά σπίρτων τιθεμένων όπως ξαίνονται έν τη εΐκόνι

κατασκευάζεται γέφυρα. Προτιμητέα προς τούτο τά
άκίνδυνα σουηδικά σπίρτα, διότι έχουν γοινίας και

.
.Θ
Π
Α.

στηρίζονται καλλίτερον. Τό παίγνιον αυτό δεν είνε εύ-

κολον, δταν πρόκειται νά κατασκευασθη γέφυρα διά
σπίρτων περισσοτέρων των 15.

12
 ΑΝΩ ΚΑΤΩ

Ό γαύρος ό επιϋυμ.ών vi vjve λευκός.

Πολλάκις θέλου.εν νά φχινώαεθα sic τόν κόσρ.ον παν άλλο

παρ’ ότι είχε θα πράγρ.ατι.
Ό ταγματάρχης Βόουδιτς, άπεσταλρ.ένος παρά τω βασιλεϊ
τών Άσαντού (λχοΰ τής ’Αφρικής), έπιθυυ.ών νά άρέση εις τούς
αϋλικούς ρ.αύρους καί εις τάς εκ της συνοδίας της βασιλίσσης
κυρίας, έκαυ.ε τά; προσωπογραφίας των. Ό βασιλεύς, θαυυ.ά.σχς
την εκπληκτικήν όυ.οιότητα τών προσωπογρχφηρ.άτων τούτων,
έζήτησε νά ζωγραφηθή καί ό ίδιος, Είχεν ήδη πολλάκις καθήση
.
απέναντι τοΰ ζωγράφου, καί σηκωθή πολλάκις διά νά ίδη τάς
.Θ
προόδους της εϊκόνος, ότε ό Κ. Βοουδίτς ένόυ.ισεν ότι παρετή-
ρησεν εϊς τό πρόσωπον τοΰ βασίλέως ανησυχίαν τινά καί ρ.ορφα-
Π

σρ.όν έκφρά.ζοντα την στενοχώριαν ανθρώπου, ο στις έπιΟυαεΐ κάτι,

Α.

άλλά δεν δύναται καί νά εύρη φράσιν τινά, ές ης νά υ.αντευθή

ή ιδέα του. Επειδή δε ό ζωγράφος έπέαεινε παρά τή Α. Με-
γαλειότητι πχρακχλών Αυτήν νά εύχρεστηθή νά έκφραση την
σεπτήν Λυτής έπιθυαίαν, ό πτωχός ρ-αΰρος βασιλεύς έπέθηκε
πέρας εις τούς ένδοιασυ.ούς του'καί τόν ήρώτησεν άν δεν υπήρχε
υ.έσον νά τόν ζωγραφήση λευκόν.
Μή γελάτε διά τόν πτωχόν ’Αφρικανόν! Πας άνθρωπος ■ εινε
βασιλεύς ρ.αΰρος, καί έκαστος έ; ήρ.ών· θά ήθελε νά <ρ'αν;ή Ενώ­
πιον τοΰ κοινού ύπό χρώαα. διάφορον άπό .έκεϊνο., ρά. τό; όποιον
ή φύσις τόν έρ.ουντζούρωσε.
(Έρ. Χάίνε).
 — 17 9 —

ΙΙατήρ xcti ύίός.

Έφεράν πάτε εις τον τραπεζίτην 'Ρότσίλδ κατάλογον συνει­
σφορών υπέρ ενός δυστυχούς.
Ό τραπεζίτης υπογράφει χίλια φράγκα.
— Άλλ’ ό υιός σας, κράζει ό ζητών, μ.οΰ έδωκε πρό μικρού
δύο χιλιάδας . . . Δέν ήμ.πορεΐτε νά δώσητε όλιγώτερα . . .
— At ! Λϊ! άπεκρίΟη ό βασιλεύς των οικονομολόγων μέ τό
πονηρόν του [μειδίαμα. "Αλλο κι’ άλλο ! Εκείνος ήμπορεΐ νά
είνε άνοικτοχέρης . . . Έχει πλούσιον πατέρα!.
’Άλλην τινά ημέραν έρχεται νά τον έπισκεφΟη εις το γραφεΐόν
του κύριός τις. Λέγει τό όνομά του. — Ό κ. Μ. έκ Φραγκφούρτης.
Ό γηραιός τραπεζίτης είργάζετο- δεν είναι δέ καί θύσει φί-
.
.Θ
Λος της εθιμοτυπίας.
—-Πολύ καλά, κύριε, αποκρίνεται. Πάρετε ενα κάθισμα!
Π

— Αλλά, επαναλαμβάνει ό ςε'νος, προσβληθείς διά την ολι­

γωρίαν ταύτην,— είμαι ό κύριος τάδε, σύμβουλος του βασι-
Α.

λέως. κτλ.
— Τότε, λοιπόν, κύριε, πάρετε δύο καθίσ|ματα.

Τό /αλήιε,οον /αΐ τό χειρότερον πράγμα

του κόσμ,ου.
Έν τω βίω τού Αισώπου άναφε'ρεται τό επόμενον ανέκδοτον.
Ημέραν τινά ό φιλόσοφος Ξάνθος, θέλων νά δώση δεϊπνον εις
τινας φίλους του, παρηγγειλε τόν δοϋλον του Αίσωπον ν’ άγο-
ράση ότι καλητερον εύρη έν τη άγορα. Ό Αίσωπος ήγόρασε μό­
νον γλώσσας, τάς όποιας έμαγείρευσε ποικιλοτρόπως καί είςπο
δεϊπνον άλλο δέν παρέθεσεν είμη γλώσσας.
— Δεν σέ παρηγγειλα, τω είπεν ό Ξάνθος ., πλήρηίς όργης,
ν’ άγοράσης 5,τι καλητερον εύοης ;
— Καί ύπάρχε; καλητερον τι της γλώσιτης λ,.μτϊήητησεν ό Αΐ-
 — 180 —

σωπος. Ή γλώσσα, εΐνε ό δεσμός τοϋ κοινωνικού βίου, το άσυ-

λον των επιστημών, το οργανον της αλήθειας καί τοϋ λόγου-
δια τής γλώσσης εξευγενίζονται οί άνθρωποι, διδάσκονται, πεί­
θονται, έκπληροϋσι το πρώτον τών καθηκόντων καί ΐερώτερον.
τό λατρεύειν τούς θεούς. — Αΰριον, τώ λε'γει ό κύριός του, αγό­
ρασε ό τι χειρότερον υπάρχει έν τή άγορα.—Τή επαύριον ό Αί­
σωπος, παραθέτει εις την τράπεζαν πάλιν γλώσσας, λόγων ότι"
—Ή. γλώσσα εϊνε τό χειρότερον πράγμα του κόσμου. Ή γλώσσα
εΐνε ή μήτηρ πάσης έριδος καί παντός πολέμου. τροφή τών δι­
κών, πηγή πάσης διαιρέσεως. Ή γλώσσα εΐνε τό οργανον τής
τής πλάνης, τοϋ ψεύδους, τής συκοφαντίας καί τής βλασφημίας.
★
.
.Θ
θεωρία καί πραξις.
Εις σοφος καθηγητής διαπερα διά λέμβου ποταμ.όν. .λέγει δέ
Π

εις τον πορθμ.έα.

— Εννοείς τήν φιλοσοφίαν, οίλε μου ;
Α.

— "Όχι, ποτέ δέν ήκουσα νά όμ.ιλώσι περί αυτής.

— Τότε λοιπόν τό τέταρτον τής ύπάρξεώς σου εΐνε γαμένον.
Ήξεύοεις τουλάχιστον τήν γεωλογίαν ;
— Όχι.
■—■ Τότε λοιπόν εΐνε χαμ.ένον τό ήμ.ισυ τής ύπάρξεώς σου.
“Εχεις γνώσεις τινάς περί αστρονομίας ;

— "°Χ.1·
— Τότε λοιπόν έχάθησαν τά τρία τέταρτα τής ύπάρξεώς σου.
Έμελλε δέ νά εξακολούθηση κατά τόν αυτόν τρόπον, όταν ή
λέμβος άνετράπη, πορθμεΰς δέ καί σοφός έ'πεσαν εις τά κύματα.
Ό πορθμεΰς έκραξε'
— Ήξεύρεις νά κολυμβδις;

— "0Χ«·
— Τότε λοιπόν όλη ή ΰπαρξίς σου έχάθη.
 — 181

Χί» πϋρ, τό ΰδωρ, ό όίνεμ,ος καί ή υποψία.

Έν |κια τών ήιχερών συνωδοιπόρουν τό πΰρ, τό ύδωρ, ό άνε-
υ.ος καί ή υποψία. Φθάσαντες εις τρίοδον, άπεγωρίσθησαν, άφ’
οϋ πρώτον έ'δοσαν άλλήλοις ίδια γνωρίσιχατα όπως εύκολώτερον
διακριθώσιν έν νέα τινί συνάντησε'.. «“Οπου καπνός έκεΐ έγώ»,
είπε τό πυρ' «όπου σειόνται φύλλα καί κλίνουσι κάλαυ.οι έκεϊ
έγώ», είπεν ό άνευ.ος' «όπου βλέπετε σγοίνους, έκεΐθεν δεν
άφίσταυ.αι χ.ακράν», είπε τό ύδωρ- τελευταία είπεν ή ύποψία :
«έγώ εΰρίσκου.αι πολύ ευκόλως- διότι έν ώ ύυ.εΐς άδιαλείπτως·
κινεϊσθε, έγώ ίσταχαι ακίνητος- όπου αν θέτω τον πόδα έκεϊ κα-
.
ταβιβρώσκω καί τόν [χυελόν τολν οστών».
.Θ
(ΓΙετοάρ/ης).
Π

Ό Λίώε καί ό άμ,πελών αυτοΰ.

Α.

Ότε ό Νώε έφύτευσεν άυ.πελώνα, ό διάβολος ήλθε πρός αυτόν

καί του είπε. Τί κάυ.νεις αύτοΰ ;
— Φυτεύω άυ.πελώνα.
—-Καί εις τί γρησιυ.εύει ό άυ.πελών ;
—■ Ό καρπός αϋτοΰ, είτε χλωρός, είτε ξηρός, άπεκρίθη ό
Νώε, είνε καλός καί γλυκύς- ό οίνος δέ, τόν όποιον έκθλίβουσιν
άπό τόν καρπόν τούτον, ευφραίνει την καρδίαν του ανθρώπου.
— *Ας έργασθώυ.εν έξ ήυ.ισείας, είπεν ό διάβολος.
— Δέχου.αι, άπεκρίθη ό Νώε.
Τί κάυ.νει τώρα ό διάβολος ; ΙΙηγαίνει καί ευρίσκει έν άρνίον
καί ένα λέοντα, ένα χοίρον καί ένα πίθηκον, τους έσφαξε, άνα-.
κάτωσε τό αίρ.ά των, καί [λε αυτά έβρεξε τον γην. Διά τοϋτο
καί ό άνθρωπος έάν φάγη τόν καρπόν τοΰ κλή;χατος, είνε καλάς
καί ήυ,ερος ώς άρνίον- έάν πίη τόν οίνον, φαντάζεται ότι είνε
 — 182 —

>.έων· Ιαν πίνα) συχνά, γίνεται χονδρός καί απεχθής ώς χοίρος*

εάν δ£ μεθύση, φλυαρεί, σείεται καί μορφάζει ώς πίθηκος.
*

Μητρική στοργή.

Συνέβη δυστύχημα εις σιδηρόδρομον, εξ οΰ Ιθανατώθ^σαν

πολλοί άνθρωποι. Ταλαίπωρος τις γυνή έγνώριζεν ότι μέ τον
σιδηρόδρομον εκείνον εμελλον νά έπιστρέψωσιν οί δύο υιοί της.
Ένδακρυς αποστέλλει οίλον τινά διά νά πληροφορ/.θή.
Οΰτος επιστρέφει συνεσταλμένος, ώς κομιστής κακής αγγε­
λίας. Ό έτερος των δύο υιών είχε θανατωθή.
Μή γνωρίζων δε πώς νά κάμη διά νά είπγι το όνομα του θα-
.
νατωθε'ντος, έλπίζει ότι ή μήτηρ θά είχε βεβαίως προτίμησίν
.Θ
τινα διά το εν έκ των δύο τέκνων της, καί ότι τό αγαπητότερου
τοϋτο τε'κνον της θά ήτο τό διασωθέν.
Π

Πριν λοιπόν προφε'ρει τό όνομα του δυστυχούς, τήν έρωτα'

Α.

— Ποιον άπό τούς δύο αγαπάτε πλειότερον;

Ή δε μήτηρ αποκρίνεται'
— Εκείνον όπου άπέθανεν.
■*

Τό άνω καί τό κάτω μέρο; τής κλίμακο;.

Ή με'ρ αν τινά, λέγει ό μύθος, αί άνώτεραι βαθμίδες τής κλί-
μακος έλάλησαν πρός τάς κατωτέοας μεθ’ υπεροψίας τά εξής'
« Μή νομίζετε ότι είσθε ίσαι μέ ήμάς. Σείς είσθε εις τον βόρβο­
ρον, έν ώ ήμεΐς άρχομεν έλευθέρως εις ύψη. ΤΙ ιεραρχία των
βαθμ.ίδων έγκατεστάθη ύπό τής φύσειυς, καθιερώθη υπό του χρό­
νου καί εϊνε νόμιμ,ος». Φιλόσοφός τις διαβαίνων Ικεΐθεν ήκουσε
τήν εϋγενή ταύτην γλώσσαν. Ιμειδίασε καί άνέστρεψε τήν κλί­
μακα.
(Έρ. Χάϊνε),
 ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΚΑΤΑ

ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΣ

Ό ερως άποτελεϊ το δ'.'/ονεκες άσμα της άνθρωπότητος" δια-

χέει λ.άμψιν έ—i της νεότατος κ"αί περιβάλλει την ώριμον Ηλικίαν
δι’ είδους φωτεινού στεφάνου. Δοξάζει το παρόν διά του φωτός,
όπερ έκπέμπει εις το μέλλον, καί οωτίζει το μέλλον διά των
προπεμπομένων άκτίνων. Ό ερως, όταν είνε προϊόν τνός αξίας
καί του θαυμασμού, μεγαλώνει καί εξαγνίζει τον yαρακτηρα.
χειραφετεί ημάς άπό της δουλείας ημών αυτών" είνε αφιλοκερ­
.
.Θ
δής, διότι ευρίσκει εν έαυτώ την ίδιαν ανταμοιβήν, έμ.πνέει τή\
γλυκύτατα, την συμπάθειαν, την άμοιβαίαν πίστιν. Ό άληθης
Π

ερως όψοϊ την διάνοιαν. Ό άγγλος ποιητης Βράουνιγκ είπεν ότι δεν
ΰπά.pyει ερως, οστις κατά τό μάλλον η ήττον δεν καθιστά τον
Α.

άνθρωπον συνετόν.Οί [/.άλλον δέ ανεπτυγμένοι τον νοΰν άνθρωποι,

κάλλιον των μη τοιούτων ήγάπησαν. Τό αίσθημα μάλιστα τούτο
πολλάκις εξεγείρει προτερήμ.ατα τε'ως ύπνώττοντα, καί άζωστα,
οΰτω διατελοΰντα" άνυψοΐ την έμπνευσιν, δίδει εις την ψυχήν
διάχυσιν καί ακονίζει τάς διανοητικάς δυνάμεις.
★

Ύπάργουσιν άνδρες τοσοΰτον αυτάρεσκοι, ώστε όταν ύπό έρω­

τος καταληφθώσιν, ασχολούνται μάλλον περί αΰτοΰ η περί της
της ερωμένης των
 .
.Θ
Π
Α.

ΕΑΡΙΝΑ ΑΡΩΜΑΤΑ
 .
.Θ
Π
Α.

ΥΠΝΟΣ ΕΛΑΦΡΟΣ
 — 186 —

Πολλάκις ό άνθρωπος μεταπίπτει άπό τοϋ έρωτος εις την φι­

λοδοξίαν, ουδέποτε όμως επανέρχεται άπό της φιλοδοξίας εις
τον έρωτα.
*

Έξ αμοιβαίου έρωτος κάλλιον έθεραπεύθη ό προ τοϋ άλλου

θεραπευθείς.

Το γήρας τοΰ έρωτος, καθώς τό του σώματος γήρας, βίος

εϊνε οδυνηρός, πάσαν άποκλείων ηδονήν.
.
.Θ
Π

Πολλά φάρμακα θεραπεύουσι την έκ τοϋ έρωτος ασθένειαν

Α.

οϋδέν όμως είνε άνεπισφαλές.

Ή τοϋ έρωτος ηδονή είνε αυτός ό έρως, λογίζεται δέ ευτυχέ­

στερος ό έξ έρωτος πάσχων ή ό έμποιών εις άλλον τό πάθος τοϋ
έρωτος.

Εις οϋδεν άλλο πάθος ό πρός ημάς αυτούς έρως τοσοϋτον επι­
κρατεί, όσον έν τω πάθει του έρωτος. Πάντοτε δέ προθυμότερου
ό άνθρωπος φείδεται τής άναπαύσεως αΰτοΰ ή τής τοϋ άγαπω-
μένου προσώπου.
 — 187 —

Έάν κατά τα πλεΐστα αύτοϋ άποτελε'σματα ό ερως κριθνί,

τοΰ μίσους μάλλον η της φιλίας συγγενής καταφαίνεται.

Δεν ύπάργει μορφής σχήμα δυνάμενον ν’ άποκρυψν) επί γρόνον

μακράν έρωτα ύπάργοντα, η νά ΰποκριθη έρωτα μη-‘•υπάρχοντα.

Έάν ύπάργγ καθαρός τις καί άπό παντός άλλου ημών πά­
θους άμικτος ερως, είνε ό ερως, ό έν τώ βάΟει της καρδίας ημών
.
.Θ
κεκρυμ,μένος καί εις ημάς αυτούς άγνωστος.
Π
Α.

"Ολα τα πάθη παρορμώσι τόν άνθρωπον εις σφάλματα, άλλα

τα έξ έρωτος ολισθήματα εϊνε τά μάλιστα καταγέλαστα.
ΕΡΩΤΙΚΑ ΔΙΣΤΙΧΑ TOT ΛΑΟΤ

*Αν αποΟάνω 'γώ για σέ ό κόσμο; τί Οά λεη;

Πρώτα τον εφαρμάκωσε κ* ύστερα τόνε κλαίει,

ΙΙοιο δέντρο σαν μαραίνεται, δεν γέρνε: τα κλαριά του.

Καί ττοιό κορίτσι ανύπαντρο δέν καίει την καρδιά του ;

Θ* χτίσω σπίτι ’ς τήν καρδιά καί κάμερα τα φύλλα

’Σ τά φυλλοκάρδια μια γωνιά νά καίη δίχως ξύλα.
.
.Θ
Μεριάστε, δέντρα καί κλαριά, μή στέκεστε 'μπροστά μου.
Π

Θά βάνω μια κακή φωτιά νά κάψω το σεδδίμου.

Α.

* Εχασα της ελπίδες μου σαν τού δέντρου τά φύλλα,

Όπου τά παίρνει ο άνεμο; και μένουνε τά ξύλα.

' Ας λείπω από τά μάτια 'γιο, που χαμηλοτηράνε

Που λαχταρίζουν γιά φιλί καί δεν τό μαρτυράνε.
 — 189 —

Εαν μ’ αγαπάς, πουλάκι μου, πες μου το νά το ξέρω,

Γιατ’ είν’ ό νους μου ’ς τα βουνά, νά στείλω νά τον φέρω.

Ηλ ουρανέ, μή βρέξεις πλειά, κάνε μ* αυτή τή χάρι,

Κ’ εγώ μέ,τά ματάκια μου δροαίζω το γορτάρι.

Αυτό το άχ άν Ϊ6γαινεν απ' τής καρδιάς τά φύλλα,

Θέ νά καιγόταν ό ντουνιάς */ωρίς φωτιά και ξύλα.

5,Λς τραγουδήσω κι’άς χαρώ ό3ς τε που νά γεράσω.

Κ* ή νιότη ο£ν πουλιέται πλειό νά τήν ξαναγοράσ»-».

Για *δές πώς έκατήντησα, ωσάν τής γης τό χώμα,

.
.Θ
ΓΙου τό πατεΐς και δεν ’μιλεΐ γιατί δεν εχει στόμα.

*
Π

Γενοΰ, πουλί μου, λεϊμονιά κ’ εγώ νά γείνω χιόνι,

Νά λειώνω νά δροσίζωνται οί τρυφεροί σου κλώνοι.
Α.

Δεν ήμπορώ τά πάθη μου τής πέτρας νά τά λέω.

Κ’ ή πέτρα νά μή μου 'μιλή, νά κάΟωμαι νά κλαίω.

’Εδώ 'ς αυτή τή γειτονιά χάρος νά κατοικήση,

Νά πάρη ολαις τής ασχημαις, τής όίμορφαις ν άφήση.

Έσ' είσαι μάτια μου γιατρός κ’ εγώ εΐμ’ό λαβωμένος,

”Ελα νά σμίξωμε τά δυό νά γιατρευτώ ό καυμένος.

+
’Εγώ, πουλί μου, σ’ αγαπώ, μά δέ σου δίνω θάρρος,
Γιατ’ εΐν’ ή γειτονιά κακή, που νά τήν πάρη ό Χάρος.

'ήΐ πίχραις κόβουν γόνατα κ’ ο! λογισμοί γερνούνε,

Κ’ έγώ που τίχω καί τά δυό πώς δέ μί καταλυοϋνι!
Ή θάλασσα τρώγει βουνά και τά βουνά λιοντάρια,
Κ'ή ώμορφαις f) χοπελλιαίς τρώνε τά παλληκάρια.

·- *

Και τ αστεράκια τούρανού κ’ εκείνα τά φοβούμαι,

Νά μή μα; μαρτυρήσουνε την ώρα που ’μιλούμε.

Λησμονημένη σ’ ει·/α ’γώ' τώρα που σ’ είδα πάλι

Μουβαλε; πδνο την καρδιά και ζάλη ’; τό κεφάλι.

Λυπήσου, Παναγία μου, τά δάκρυα που */ύνο),

Γιατ’ είνε περισσότερα κι’ απ’ τό νερό που πίνω.
*

Ξύπνα, τού μόσκου ή αδελφή, του μπαμπακιού ή ασποάδα,

.
.Θ
Ξύπνα, που δεν έ^όρτασες τού ύπνου τη γλυκάδα.

’Όποιο; μου φίλο; μ’ άγαπα νά μην έρΟή κοντά μου,

Π

Γιατί Οέ νά τον κάψουνε τάναστενάγματά μου.

Α.

’Εκείνου πού δε μ’ άγαπα ο6; του Θεέ του δό; του

Δυο μκ/αιριαί; μέσ’ ’; την καρδιά γιά νά γενώ γατρό; του
*

Πείσματα καί πεισματικά νά ξεσυνερισΟούμε!

Κ’ ύστερα νά γυρεύωμε γιατρό νά γιατρευΟουμε.

*
’Σ τά μάτια σου λιγοθυμώ, τά '/«ίλη σου πεθαίνω,
Μεσ* την καρδιά σου κρίνομαι κι* ο τι μου ’πής Οά γένω.

/ *
Τί ε/ουνε τά ματάκια σου κ.Γ όταν με ιοούνε κλαΐνε;
“Αν ε/.ουνε παράπονο γιατί δεν μου το λένε;

Τοεΐ; πήγ^ες φίδι.Οά γενμ> τή:μέση.σου·, νά ζώσω,.

Κι’ άν άγαπήσης, άλλον?» Οε.,νά τόν; φαρμακοίσω. , · %.
 — 191 —

Τόν πόνο πώ/εις ’ς την καρδιά φίλου μήν τον Οαρρέψης·

Φίλος του φίλου Οά τό ’πή καί συ Οά κιντυνέψης.

Ός καί τά παράθυρά σου άμά/η μου βαστούνε,

'"Οταν γυρίζω νά τά ίδώ μονά/α τους σφαλούνε.

’Αδύνατό δίνε μιά καρδιά σάν λαδωΟή νά γιάνη

Μοιάζει δεντρί πού μαοχΟή καί πλειά καρπό δεν κάνει.

Έγώ ’λεγα βρυσουλά μου, πώς τρίβεις γιά τ' εμένα,

Μά σύ ετρε/ες καί πότιζες δλι τά διψασμένα.

*
.
Έπλήγωσε τό στήθος μου, δεν θέλει πλειά νά γιάνη,
.Θ
”Λς άποΟάνουν οί γιατροί κι* ας μή βρεΟή βοτάνι I

*
Π

Έμενα πρέπει νά φορώ ’πουκάμισο απ’ άγκάΟι

Καί σιδερένια τραχηλιά γιά νά βαστώ νά πάθη.
Α.

"Οταν αναστενάξω ’γώ, τό κρΐμά μου σε πιάνει,

Κ* αν είσαι ’ς τόν παράδεισο, 'ς την κόλασι σέ βάνει.

*11 αγάπη σου είνε ψεύτικη σάν ταπριλιου τό χιόνι,

Όπου τό ρίχτει άπό βραδύς καί την αυγή τό λυώνβι.

Τό δέντρο που καμάρωνα καΟημερνή καί σκόλη,

#Απλωσε τά κλωνάριά του σέ ξένο περιβόλι.
Α.
Π
.Θ
.

Φ ΙΛ ΙΠ Π Ο Υ Π Ο Λ ΙΣ
ΣΤΗ ΜΟΤΣΑ TOT ΧΟΡΟΤ

Έσΰ που ζής πάντα ψηλά

Κ εκεί 'ς του Όλυμπου την κορφή,
Καί κάθε τοσο τά μυαλά
Στριφογυρνας, κόρη σοφή.

Δόξα σοι! ή '/σερι σου κρατά

Την ευτυγ^α τ' ουρανου,
Κάνεις τά ποδιά φτεοιυτά,
Τέ/νη ’ς αυτά σκορπάς καί νου.

"Οπου, βασίλισσα, φανής, .

Φευγ’ η φροντίδα ή θλιβερή',
.Θ
Κι’ εμπρός 'ς εσέ καμμιά, κανείς
Ν’ άντισταΟή δεν ήμπορεΤ.
Π

Γονατιστά, λαχταριστά
Τά παλληκάρια, ή λυγεραίς,
Α.

νΗρΟαμε νά ! ’ς εσέ μπροστά

Καϋμούς γεμάτοι καί χαραίς.

Κι' άοαδαριά κι άραδαριά

Γιά σέ σκορπίζουμ’ ευωδιαϊς
Καί μέ λιβάνι καί κεριά,
Καί φέρνουμε χρυσαΐς καρδιαίς.

Κι’ όλοι μαζί μέ μιά ψυχή

Γιά σέ ανεβάζουμε δειλά
Μιά φλογισμένη προσευχή
Γιά νάρθη νά σέ βοή ψηλά:

13
 — 194 —

Κατέβα, κάμε οπού βρεΟής

Έχει νά τρέχουμε καθείς,
Μέσ' ’ς την αγκάλη σου σφιχτά
Καθένας μας να ξενυχτα.

'Ολάσπρη κάμε τη νυχτιά

Καί κάμε νά μέθα η ματιά
Κι’ απ’ τη ματιά μην κρύβης πλιά
Του στήθους τή φεγγοβολιά!

Καί μέσ’ 'ς τή ζάλη, 'ς τό χοοο,

Στά φανερά καί ’ς τό φτερό
Καί ’ς τά κρυφά καί ’ς ταίς γωνιαίς
Ζευγάρυ>νέ μας νιους καί νιαις.

Λεν σου ζητούμε άλλη χαρά

.
.Θ
Παρά λογάκια τρυφερά,
Κι’ ακούραστους γοργούς χορούς.
Λεν Οελουμ* άλλους θησαυρούς.
Π

Κωςτης Παλαμας
Α.
 ΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ

Η Αύτοχράτειρα της Γερμανίας μετά τον νεωτάτον τέκνου

της (σ. 27). — Ή Αύτοκράτειρα τής Γερμανίας Αύγούστα Βι-
κτωρία, ήτις έπεσκέφθη τάς ’Αθήνα; κατά τούς γάμου; τοϋ δια­
δόχου Κωνσταντίνου, είνε θυγάτηρ τοϋ δουκός του Σλέσβιγ-
Όλσταϊν, γεννηθεϊσα τω 1859 καί νυμφευθεΐσα τω 1881. Γυνή
αρρενωπή καί κατ εξοχήν εύσωμος έξησφάλισε τήν διαδοχήν
τοϋ οίκου των Χοενζόλλερν διά πέντε άρρένων γόνων, ών ό νεώ-
τατος ποίγκηψ Όσκαρ είνε νυν ηλικίας ολίγων μ,ηνών ένω ό πρω­
τότοκος διάδοχος Γουλιέλμος δεν συνεπλήρωσε τό εννατον έτος.
.
Ό φυλακισμένος {η. 32). — Είκών ΙΙράουε-Χένιγκζεν παρι-
.Θ
στώσα σιδηρόφρακτου φεγγίτην φυλακής άπό τοϋ οποίου προ­
βάλλει κεφαλή καταδίκου, ένω έξιυθεν πτερυγίζουσα χελιδών φαί­
Π

νεται φέρουσα πρός αυτόν τον μάταιον χαιρετισμόν τής ελευθερίας.

Α.

Πατινάδα (σ. 33). — 'II χαριεστάτη είκών τοϋ ζωγράφου

Χάϋδεν παριστα συνήθη σκηνήν έκτου εύθυμου γερμανικού βίου.
Δύο νεανίαι υπό τά παρά.θυρα συγχρόνου τινός Κλαΐρχεν ή Γκρέτ-
χεν προσπαθοϋσι διά των αρμονικών φθόγγων κιθάρας καί πλα­
γιαύλου νά μαλάξωσι τήν καρδίαν ταύτης. Τις είνε ά αμέσως
ενδιαφερόμενος καί τις ό εκ φιλικού καθήκοντος συμπρά.ττων ;
Τούτο άφίνεται εις τήν οξυδέρκειαν τοϋ παρατηρητού. Άλλ’ είνε
τά.χα αδύνατον νά ένδιαοέρωνται καί οί δύο εξ ίσου !

Ή βασίλισσα της ’Αγγλίας Βικτιορία (σ. 40).

 — 196 —

'Eppixoc, Στάν.Ιιύ (σ. 40). — Ό διάσημος Ερευνητής τής

’Αφρικής Ερρίκος Μορτών Στάνλεϋ, ού τό όνομα περιλάλητου
έγένετο επ’ εσχάτων ιδίως μετά τήν επιτυχή έκπλήρωσιν τής άνα-
τεθείσης αύτώ εντολής προς σωτηρίαν του έν τώ κέντρω τής
’Αφρικής κινδυνεύοντος Ευρωπαίου Έμίν πασσά, έγεννήθη τώ
1843 έκ πατρός ’’Αγγλου τήν εθνικότητα. Ύπηοετήσας έν έτει
1861 ώς εθελοντής κατά τόν εμφύλιον ’Αμερικανικόν πόλεμον εις
τον στρατόν των Βορείων, έταζείδευσε μετά τό πέρας τοϋ πολε'-
μου εις τήν Τουρκίαν καί τήν Μικοάν ’Ασίαν ώς ανταποκριτής
αμερικανικών εφημερίδων, τω δέ 1867 ήκολούθησε τόν ’Αγγλι­
κόν στρατόν έν τή εις Άβησσηνίαν εκστρατεία, ώς ανταποκρι­
τής τοΰ « Κήουκος τής Νέας ’Τόρκης». Ό μεγαλεπήβολος τής
.
.Θ
έφημερίδος ταύτης ιδιοκτήτης άνέθεσεν εις αυτόν μετ’ ολίγον νά
εύρη τόν άλλον όνομαστόν έρευνητήν τής ’Αφρικής Λιβιγκστώνα
Π

ού ήγνοεΐτο ή τύχη. Φθάς δέ κατ’ ’Ιανουάριον τοϋ 1871 εις

Ζανζιβάρην κατώρθωσε νά εύρη τόν Λιβιγκστώνα κατά Νοέμ­
Α.

βριον τοϋ αύτοϋ έτους, καί κατά τόν Μάΐον τοϋ 1872 έπανήλ-
θεν εις την παραλ,ίαν. Ή επιτυχία τής αποστολής ταυτης, ήν
γραφικώτατα περιέγραψεν έν τώ συγγράμματί του. « ΙΙώς εύρον
τόν Λιβιγκστώνα», παρώρμησε τόν διευθυντήν τοϋ « Κήρυκος
τής Νέας ’Τόρκης» συνεταιρισθέντος μετά τοϋ «’Ημερησίου Τη­
λεγράφου » τοϋ Λονδίνου, ν’ άναθέση εις τόν Στάνλεϋ νέαν απο­
στολήν πρός έξερεύνησιν τής ένδοτέρας ’Αφρικής.’Από τοϋ Νοεμ­
βρίου δέ τοϋ 1874 μέχρις Αύγουστου τοϋ 1887, οτε έφθασεν εις
τό Κάτω Κόγκον, ό Στάνλεϋ ήγούμενος πολυαρίθμου συνοδείας,
έξηρεύνησε μέγα μέρος ίδια τής κατά τόν ’Ισημερινόν ’Αφρικής,
τό δ’ ούσιωδε'στατον καί θετικώτατον πόρισμα τής εκστρατείας
του εκείνης καί τών μετέπειτα ύπό τήν οδηγίαν αύτοϋ γενομέ-
νων συμπληρωτικών έρευνών, ύπήρςεν ή ϊδρυσις έν ’Αφρική τοϋ
μεγάλου ’Ελευθέρου Κράτους τοϋ Κόγκου, τοΰ ύπό τήν προστα­
 — 197 —

σίαν του βασιλείς του Βελγίου τεθέντος. Καί ή νέα δ' αύτοϋ
-έκστρατεία πρός διάσωσιν του Έμίν, διετίαν περίπου διαρκέσασα,
■υπήρξε γονιμωτάτη εις γεωγραφικάς ανακαλύψεις, τάς όποιας
λεπτομερώς θά έκθέση ό ακαταπόνητος περιηγητής εν τη περι­
γραφή της εκστρατείας ταύτης, ής ανηγγέλθη ή προσεχής έκδοσις.

Δέυ· Πίτροι■; τής ΒμασιΜας (σ. 41).— Ό πρώην αύτοκράτωρ

τής Βρασιλίας έγεννήθη τω 1825. Παρέλαβε τον θρόνον παρά
του παραιτηθέντος πατρός του πενταετής μόλις καί άνεκηρύχθη
ένήλιξ τω 1841 ήτοι έν ήλικία 16 ετών. ΓΙώς έκυβέρνησε κατά
τά 48 έτη τής αρχής του διεφημίσθη εις τον απανταχού κόσμον,
καί κατέστησε το όνομα αύτοϋ σεβαστόν καί άγαπητόν ώς ήγε-
.
.Θ
μόνος φιλελευθέρου καί σοφού. ΤΙ Βρασιλία επί τών ήμερών τοϋ
Δόν Πέτρου έτέλεσε γιγαντιαίας προόδους καί κατέλαβε τήν μ.ετ
Π

ταξυ τών πεπολιτισμένων εθνών θέσιν αυτής. ’Από τής έκθρονί—'

σεούς του 6 Δόν Πέτρος άποκατέστη έν Ευρώπη, ήν καί πρό 14
Α.

ετών, τώ 1876, έπεσκέφθη έλθών τότε καί εις ’Αθήνας. Βαρέως

φέρων τήν έκ τής έξορίας οδύνην, ήν καί διά στίχων έξεδήλωσε,
κατεβλήθη μεγάλως, άφ ότου μάλιστα άπώλεσε καί τήν σύζυ­
γον αύτοϋ άποθανοϋσαν ολίγον μετά τήν έκθρόνισιν.

Θωμάς "EMtooy (σ. 41). — Τό όνομ,α τοϋ μεγάλου άμερικα-

νοϋ εφευρέτου γεννηθέντος τό 1847 είνε πασίγνωστον, ώστε πε­
ριττολογία καθίσταται πας περί τούτου λόγος ένταϋθα.

Ή Κα.Ιαμπάκα (σ. 48).—Θεσσαλική πολίχνη τοΰτο έχουσχ'

τό ΐδιάζον ότι κειται εγγύτατα τών Μετεώρων, ών οί ογκώδεις·
βράχοι φαίνονται προβάλλοντες εν τή εΐκόνι. Πλειότερα περί
Καλαμπάκας έν τή Εστία σ. 161, Α’ τόμ. 1890.
 — 198 —

Ό Λιρήν της Ζέας ir Πειραιεΐ (σ. 49).

ΓυναΙχις χαί νεανίαι τής νήσου Κευ.Ιάνης ( π. 63 καί 64),

Σιγκαλήδες καλούμενοι.

Πάπας Λέων ΙΓ (σ. 72).— Έγεννήθη εν Καρπινέτω τή 2

Μαρτίου (ν.) 1810 έξ εύγενοΰς οικογένειας της των κομητών Πέτση.
Τον τίτλον του καρδιναλίου έλαβε το 1850, πάπας δ’ έζελέγη
μετά τον θάνατον τοϋ Πίου Θ’ την 20 Φεβρουάριου (ν.) 1878.

Φραγχίσχος Κρίσπης. — Ό νυν παντοδύναμος πρωθυπουργός

της ’Ιταλίας έγεννήθη τή 4 ’Οκτωβρίου (ν.) 1819 έν 'Ριβε'ρκ
.
.Θ
δι’ Γιργέντο της Σικελίας. Έξασκήσας επί τινα χρόνον τό δικη­
γορικόν επάγγελμα έν Νεαπόλει, μετέσχε της Σικελικής έπανα-
Π

στάσεως τοϋ 1848, μετά δέ τήν κατίσχυσιν των άντιδραστικών

κατέφυγεν εις Πεδεμόντιον, όπόθεν έςώσθη τω 1853 ώς Ματσι-
Α.

νιστής. Τω 1859 συνηγωνίσθη έν τοΐς υπέρ της ένώσεως πολέ-

ρ.οις, έπολε'μησε δ’ υπό τον Γαριβάλδην, είς ών των εις Σικελίαν
άποβάντων Χιλίων. Έν Νεαπόλει έχρημάτισε γραμματεΰς τοϋ
Γαριβάλδη καί έπί βραχύν χρόνον υπουργός των έζωτερικών. ’Από
τοϋ 1861 είνε βουλευτής, τω δέ 1865 ώς αρχηγός τοϋ κόμμα­
τος των ριζοσπαστικών συνταγματικών έξελέχθη αντιπρόεδρος
της βουλής. Κατισχύσαντος τοϋ κόμματος είς ο άνηκεν έζελέχθη
πρόεδρος της Βουλής, τω δέ 1877 έγένετο έπ! δύο μήνας υπουρ­
γός τών έσωτερικών υπό τον Δεπρέτην, καί είς την αυτήν θέσιν
επανήλθε κατ’ ’Απρίλιον τοϋ 1887. ΙΙρωθυπουργάς δ’ έ'γεινε μετά
τόν θάνατον τοϋ Δεπρέτη.

Φθινοπωρινόν ρόδο?· (σ. 80). — Εΐκών παριστώσα ώριμον με­

λαχρινήν καλλονήν.
 199 —

*Η φωΛεά (σ. 81). — Χα,ριεστάτη είκων παριστώσα κορασί­

δα, ήτις κρατεί φωλεάν πλήρη νεοσσών διά της μιας χειρός καί
διά της έτέοας επιδεικνύει λευκάνθεμα. Τά δέ μικρά πτηνά νο-
μίζοντα δτι προσφέρεται προς αυτά τροφή άνατείνουσι τάς κε­
φάλας καί άνοιγουσι πειναλέα τά στόματα.

Η Σάρρα Btprup ώζ '/warm ιϊ Άρχ. — Έν τφ παρισινή

θεάτρω τής Πύλης τού Αγίου Μαρτίνου παριστάνεται συνεχώς
άπό μηνός ήδη ή « ’Ιωάννα δ 'Άρκ«. εθνικής ύποθε'σεως εργον,
εις τό όποιον πρωταγωνιστεί ή Σάρρα Ιίερνάρ, άναδεικνύουσα έν
τώ ήρωϊκώ προσώπω τής Λύρηλιανής παρθένου, όλην αυτής την
έ'ζοχον δραματικήν τέχνην.
.
.Θ
Μύσχιοι ποΑιμισται (σ. 89). —■ ΊΙ Μοσχία χώρα κεϊται έν τή
Π

ανατολική ’Αφρική καί αρχών αυτής υπέρτατος εΐνε ό Σουλτά­

νος Μανδάρας. Οί Μόσχιοι διάκεινται φιλικώτατα προς τους Ευ­
Α.

ρωπαίους, κατά το παρελθόν δ έ'τος έκ μέρους του Σουλτάνου

Μανδάοα εστάλη καί πρεσβεία όπως χαιρετίσνι τον αΰτοκράτορα
τής Γερμανίας. ’Εν τή είκόνι παρίστανται δύο έκ των ακολού­
θων τής πρεσβείας ταύτης έν πολεμική στολή φωτογραφηθέντες
κατά τήν έν Βερολίνω διαμ.ονήν αυτών.

'Η Μοιαχη (σ. 96). — ΊΙ είκων αΰτη είνε εργον του γνω­
στού βαυαρού ζωγράφου Αϋγούστου Χόλμβεργ γεννηθέντος τφ
1851 καί έκπαιδευθέντος έν Μονάχω. Δέν ήτο δυνατόν άπλού-
στερον καί έκφραστικώτερον ή διά τής έν στενώ καί λιτφ κελλίφ
γραίας μ,οναχής νά προσωποποιθή ή μόνωσις καί ή έρημία.

ΨαροπούΛα (σ. 97). — Είκών τού γερμανου ζωγράφου Αύ-

γούστου Κάουλβαχ γεννηθέντος έν Άννοβέρω τφ 1850.
 — 200 —

- Oi τάφοι του Κεραρεικοο (σ. 10). — Άπό τού 1862 ότε ex.

τυχαίας άργαιολογικής άνακαλύψεως ήρχισαν αί παρά τό έκκλη-

σίδιον της Άγιας Τριάδας άνασκαφαί, αί μετά μακρά διαλείμ.-
ματα μέγρι της σήμερον έξακολουθοΰσαι, άναθρώσκει βαθμηδόν
εις φως ολόκληρος αρχαία νεκρόπολις, ή πέραν του Διπύλου, έν
τω έξω Κεραμεικώ, παρά την εις Ελευσίνα άγουσαν 'Ιεράν οδόν.
Ή νεκρόπολις αυτή, πλην ολίγων δημοσίων, περιλαμβάνει μόνον
ιδιωτικά μνήματα, ών τινα άριστα την τέχνην, ώς τό τής Ήγη-
σούς καί τό τοΰ Δεξίλεω. Μέρος του μοναδικού έν Έλλάδι νε­
κροταφείου τούτου παριστάνει ή έν τω άνά γεΐρας φύλλω είκών,
έν φ εξέχει, διά νεωτέρου δικτυωτοΰ περιφράγματος ήσφαλισμέ-
νον τό μνήμα τής Δημητρίας καί ΙΙαμφίλης.
.
.Θ
.Στοά Άόριαιοΰ (σ. 105).— ΤΙ Στοά τοϋ Άδριανοϋ είνε έν
Π

των μεγίστων έν Άθήναις άργαίων οικοδομημάτων. Κειμένη με­

ταξύ τών οδών Αίολου, Ήφαιστου, Λρεως καί τής ΙΙύλης τής
Α.

’Αγοράς, περιλαμβάνει όλον τόν χώρον τής καείσης παλαιάς αγο­

ράς,. τον στρατώνα τής χωροφυλακής, τόν εις πολιτικάς φυλακάς
μεταποιηθέντα στρατώνα τού πεζικού καί πολλά έργαστήρια.
Είνε δέ αγήματος τετραγώνου έπιμήκους, έχοντος διεύθυνσιν άπό
δυσμών πρός άνατολάς, έχει δέ μήκος άπό δυσμών μέν πρός άνα-
τολάς 122 μέτρων, άπό άρκτου δέ πρός νότον 82 μέτρων. Τό
δέ σχετικώς άριστα σωζόμενον μέρος τού μνημείου τούτου είνε
τό άπεικονιζόμενον έν τή παρούση είκόνι, ήτοι ό μετώπιος δυτι­
κός τοίχος, ό άπολήγων εις τήν κυρίαν πύλην τού οικοδομήμα­
τος, τού άντιστοίχου άνατολικού τοίχου όντος κατεστραμμένου.

'Ο Στρατάρχης ΜόΛτκε (σ. 112). — Νύν ότε τά βλέμματα

όλου τού κόσμου είνε έστραμμένα πρός την Γερμανίαν καί τά έκεΐ
συμβάντα κατά .την. έκ τής άρχής άποχώρησιν τού πρίγκηπος
 — 201 —

Βίσμαρκ, έκαστος ενθυμείται τόν έν τή πάλη, συναθλητήν τοϋ σί­

δηρου καγκελαρίου. τόν γηραιόν στρατάρχην Μόλτκε καί συγ­
κρίνει τόν ήρεμ,ον τρόπον καθ’ ον 6 στρατιώτη; άπεχώρησε τής
αρχηγίας που επιτελείου πρός τήν θορυβώδη άπομ,άκρυνσιν του
μεγάλου διπλωμάτου. Τι; δΰναται νά λησμόνησα) τήν λακωνικήν
εκείνην παραίτησιν : ιι Μεγαλειότατε, δεν δύναμαι πλέον νά ιπ­
πεύσου, καί ό αρχηγός που Επιτελείου οφείλει νά ίππεύη. . ■ .
'Ο Μόλτκε κατ' έςοχήν άνήρ έργων, ούτε έλεγεν ούτε έγραφε
πολλά. ’Έγραψε τού; τελευταίου; αυτούς λόγου; καί έσιώπησεν·
έκτοτε. Δεν έλυσε δε τήν σιωπήν ουδέ κατά τήν προ μηνών συμ.-
βάσαν πολιτικήν μεταβολήν. Ό μέγας σιωπηλός ζή ώς ιδιώτης
περιδιαβάζων εις τόν Ζωολογικόν κήπον καί χορεύων έπί των γο-
.
.Θ
νάτθ)ν τούς προσφιλείς έγγόνους του, άναμενών ήρέμως τήν ήμέ-
ραν καθ ήν έν άληθεΐ αποθεώσει ή ευγνωμονούσα πατοίς θά οέργ)
Π

αυτόν εις τόν τάφον.

Α.

'Ο χ,όιιης ΰά.Ιόερσεε (σ. 113). — Ό διάδοχος τοϋ Μόλτκε

Άλφρέδος κόμη; τοϋ Βάλδερσεε. έκ παλαιού εΰγενούς οίκου τής
Θυριγγια; καταγόμενο;, έγεννή,θη έν Ποτσδάμγ) κατ’ ’Απρίλιον
τοϋ 1 <332, αποφοίτησα; δ’ έκ τή; στρατιωτικής σχολής τω 1850
έγενετο άζιωματικος τού πυροβολικού" τω 1866 προβιβασθείς εις
ταγματάρχην μετετέθη εΐ; τούς έπιτελεϊς" μετέσχε δέ των πρός
τήν Αυστρίαν καί την Γαλλίαν πολέμων, διακριθείς έν τω τελευ­
ταία), ώς αρχηγός τοϋ έπιτελείου μοίρας τινάς τοϋ γερμ-ανικοϋ
στρατού. Μετά τήν έκκένωσιν των Παρισίων υπό των Γερμανών
παρέμεινεν ό Βάλδερσεε έν τή μεγαλοπόλει έκείνη, διορισθείς έπι-
τετραμ.μένος τής Γερμανίας παρά τή Γαλλική δημ.οκρατία. άπά
δέ τοϋ Σεπτεμ.βρίου 1871 έπανελθών εις Γερμ-ανίαν άνέλαβε τήν
στρατιωτικήν υπηρεσίαν ώς συνταγματάρχης τοϋ ιππικού" τώ
1876 έγένετο στρατηγός,, τω 1881 αναπληρωτής τοϋ αρχηγού
 — 202 —

του Γενικού επιτελείου, το δε παρελθόν έτος διεδέχθη τόν Μόλτκε,

διορνσθείς άρχνιγός του Γενικού επιτελείου.

Ό μιχρος τροφοδότης (σ. 120). — Είκών Φρ. Δόρακ παρι-

στώσα παϊδα παρέγοντα τροφήν εις τόν κύνα τής οικίας.

Οί άπίζηΛοι (σ. 121). — Είκών τοϋ ζωγράφου Βέλλα παρι-,

στώσα νεαράν Κινε'ζαν κατακεκλιαε'νην καί παροτρύνουσαν εις
αγώνα τους δυο αντιποιούμενους τάς θωπείας αυτής αντίζηλους
. . - πετεινούς.

Ό μαρχήαιος Σα'<}·τ ΊΛαιρ (ο. 129).— Επιφανής φιλέλλη.

.
.Θ
καί λόγιος άνήρ γεννηθείς την 2 Μαρτίου 1 837 καί άποθανων
την 3 Δεκει/.βρίου 1889. (Μακράν περί αύτοϋ μ.ελε'την (όλ. Εστίαν
Π

Α' τό(Λ. 1890 σ. 257 κ. έ. υπό Δ. Βικέλα).

Α.

'Ρωμαία χόρη (ο. 136). — Είκων τοϋ ίταλοϋ ζωγράφου Τόαοα.

“Am· προσωπίδοι. (ο. 137j. — Νεάνις έν αεταμ-φιέσει φερουσα

την λευκήν στολήν. ΙΙιερρότας.

ΊονΛιος Άχδράσσο (σ. 144).— ’Επιφανής ούγγρος πολιτευ­

τείς γεννηθείς τήν 8 Μαρτίου (ν.) 1823. Έγρημ.άτισε πρόεδρος
της ουγγρικής κυβερνήσεως, υπουργός επί τών εξωτερικών τής
Αύτροουγγρικής μοναρχίας καί διεδραρ.άτισεν ένεργότατον μ.έρος
κατά τήν τριπλήν συ υ.υ. αγίαν καί τά πράγμ.ατα τής ’Ανατολής.
Άπέθανε δε πρό τινων υ.ηνών.

Ο δονζ ιατρός ΚάροΛος Θεόδωρος (σ. 145 .— Τό όνομ.α τοϋ

δουκός τής Βαυαρίας Καρόλου Θεοδώρου είνε γνωστόν εις ολον
 — 203 —

τον κόσμ,ον ευλογητόν άνά τήν Γερμανίαν καί Αυστρίαν. Ό Κά­

ρολος Θεόδωρος είνε αδελφός της Αϋτοκρατείρας της Αυστρίας
πεντηκοντούτης τήν ηλικίαν. Έπιδοθείς εις την σπουδήν της ια­
τρικής καί ιδία της y ειρουργίας καί οφθαλμολογίας κατά τό 1867
[Λετά τόν θάνατον της πρώτης συζύγου του, έγένετο διδάκτωρ
της ιατρικής καί έςασκεΐ από ετών το επάγγελμα του ίατροΰ δια-
τηρών έν Βαυαρία ίδιον νοσοχ.ομεϊον. έν ω εύρίσκουσιν άσυλον
πάντες οί πάσχοντες οϊου δήποτε θρησκεύματος ή έθνικότητος. Ό
δοΰξ ιατρός, χειρουργός δεζιώτατος, έχει ε’κτελέσν) μέχρι τοϋ νυν
8000 εγχειρήσεις. Ένυμ.φεύθη τό δεύτερον έν έτει 1874 την ιν­
φάντην τής Ιίορτογαλλίκς Μαρίαν ήτις παρίσταται αύτω αρω­
γός νυν πρόθυμος εις τό φιλάνθρωπον έργον.
.
.Θ
Τυνήσιος χαΐ Τυνησία (σ. 132 καί 133].
Π

Μίψισζυψι.ίής (σ. 160). — Εις εκ τών μ.αλλον διακεκριμένων

Α.

τύπων του νεωτέρου δράματος είνε ο του Μεφιστοφιλούς εις τόν

Φάουστ του Γκαϊτε. II μικρά προσωπογραφία είκονίζει τόν βιεν-
ναΐον ηθοποιόν Λεβίνσκυν. επιφανή καλλιτέχνην, υπό τήν δια­
βολικήν μ.ορφήν.

'Ινδός άσχ,ητής (σ. 161). — Την φωτογραφίαν ταύτην £ς ής

έλήφθη ή δημοσιευομένη είκών άπέστειλεν ές 'Ινδιών φίλος τής
'Εστίας. Μεταζύ τών βραχμανιστών καί βουδδιστών ’Ινδών ό
ασκητικός βίος καθιερώθη ώς μέσον σωτηρίας άπό τών επιγείων
πειρασμών πολύ πρό τής έμφανίσεως τού χριστιανισμού, αυτός
δ’ ό Βούδδας 500 π. X. έτη ίδρυσε πρώτος καί γυναικών ακόμη
μοναστήρια. Οί ’Ινδοί ασκηταί άφιερούσι τήν ζωήν αυτών όλην
εις τήν μ.ελέτην τών ιερών βιβλίων καί τήν σπουδήν τών παν­
τοειδών φαινομένων τής φύσεως.
 — 204 —

Αίγνχΐία (σ\ 168). — Είκών του ζωγράφου Βλόκ.

ΜεΛαγχο.Ιιχη (σ. 169).

Έαρικά άρύψατα (σ. 184).

°iVtroc eJafpoc (π. 185). — Είκών τοΰ ζωγράφου Λόιοωφ:

Ή ΦιΛιππούπο.Ιις (ο. 192).— ΜΙ '/.φωτογραφίας ληφθεϊσα

άποψις αυτή απεικονίζει τό πρός τούς λόφους τρίηχα. Οί τρεις
τής Φίλιππουπόλεως γραφικώτατοι λόφοι, ές ών ή ϋπό Φιλίππου
τοΰ Μακεδόνος κτιοθεϊσα ελληνική αύτη τής Θράκης πόλις έκλήθη
.
.Θ
υπό των 'Ρωμαίων rFrimontium, οέρουοι νΰν τά τουρκικά ονό­
ματα Σαάτ τεπέ, Νεριπέτ τεπέ και Τζεδέρ. τεπέ. Έν τω πρός
Π

δεξιάν τω όρώντι λόφω είνε ή δεζαυ.ενή τοΰ ύδατος, εν δέ τω

πρός άριστεράν τό ώρολόγιον τής πόλεως, έξ ού καί ό λόφος υύνο-
Α.

ρ.άοθη τοΰ 'Ρολογιού ελληνιστί. τουρκιστί δέ Σαάτ τεπέ.

 Η Κ Ι> I Ε X Ο Μ Ε Ν A

Χρονολογία·, του έτους 180!................................................................................. Σελ. 5

Έορταί................................................................................................................................ λ 6

rQpai του έτους.............................................................................................................. υ 7

Μωαμεθανικοί μήνες.................................................................................................... » 7

Εκλείψεις........................................................................................................................... » 8

Διάβασις τυϋ Έρμου................................................................................................... υ S

Διαφορά μεσημβρίας μεταξύ ’Αθηνών καίάλλων τόπων............................. » 10

Διάρκεια τής μεγαλητε'ρας ημέρας...................................................................... » 11

Πίναξ ανατολής καί δύσεως ήλιου......................................................................... υ 13

Φάσεις σελήνης.............................................................................................................. » 14

Μηνολο'γιον......................................................................................................................
. »15-26
.Θ
Τά Χριστούγεννα, ποίημα I. Ιίολέμη............................................................... » 28

Δημώδες μηνολο'γιον. (IIαροιμίαι καί παραγγέλματα)............................ » 30

Π

’Άγνωστος ήρως, ιστορικόν έπεισόδιον Κ. Γ. Κ............................................. » 65

Γεωργικόν ήμερολόγιον.............................................................................................. » 71
Α.

’’Ανθοκομία εκλεκτών φυτών...................................................................................... » 78

"Κνα. Ρολόι, διήγημα Γρ Ξενοποΰλου.............................................................. » 86

Λύπη καί χαρά, ποίημα Γ. Δροσίνη........................................................... υ 95

Λί ψάλτριαι τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής, Θεσσαλικά έθιμα, υπό

X. Χρηστοβασιλη.................................................................................................... υ 98

Φρρίττ-Φλάκκ, διήγημα I. Βέρν......................................................................... » 109

Σουλτάνος, έμμετρον διήγημα Στ. Μαρτζοίκη............................................ » 123

Άγορανομιχόν ημερολόγιου....................................................................................... » 130

Μελαγχολία, ποίημα Γ. Σουρή............................................................................ υ 134

 — 206 —

Έγκολπιον οίκοοεσποίνης, Συνταγαί γλυκισμάτων....,...................... Σελ. 135

Ίνδικαί αγριότητες. Αυτοθυσία γυναιζός........................................................ η 140

Τα περί γυναικών καλά καί κακά...................................................................... » 14b

Ό κόσμος, ποίημα Λ. Έφτελιώτη................................................................... » 154

ΙΙρακτικαι γνώσεις.................................................................................................... ° 157

Συζυγικαί σκηναί....................................................................................................... » 16*

Λόγια γαμένα, ποίημα Δ. I. Μάργαρε........................................................ » 165

Μία ιστορική σελίς, εκταφή βασιλέων........................................................... » 166

ΙΤικραί άλήΟειαι.......................................................................................................... » 176

Παίγνια.......................................................................................................................... » 176

"Ανω Κάτο>.................................................................................................................. » 178

'Υπέρ χαΓχατά του "Ερωτος............................... .. 183

’Ερωτικά οίστιγα του λαού.................................................................................. » 188

.
.Θ
Στή μούσα του yορού............................................................................................. » 173

Εικόνες.......................................................................................................................... » 195
Π
Α.
 ΕΣΤΙΑ
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ
ΕΚΑΙΑΕΤΑΙ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΕ ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΑΚΗΝ

Συνόρηκαί. πρυπ.Ιηρωτέαι \ Έσωτερικού έξάμηνος δρ. 8, ετή­

σια δρ. 15. Έξο>τερικού έξάμηνος φρ. χρ. 10. έτησία φρ. χρ.
20. Λί συνδρομαί άρχονται άττό 1 ’Ιανουάριου καί 1 Ιουλίου.

.
'Έκαστον φύλλον πλήν της ποικιλωτάτης καί εκλεκτής ύλης
.Θ
περιέχει καί τρεις η τέσσαοας καλλιτεχνικές εικόνας, ήτοι προ-
σοιπογραφίας, σκηνογραφίας, τοπογραφίας κλπ. κλπ. καί εικονο­
Π

γραφημένα μυθιστορήματα καί διηγήματα.

Α.

Εν (jir.Uo)· όοιρει'ιν ώς όεΐγμα στέ.ΙΛειαι προς τον αίτοϋντα.

Οί έκ του ’Εσωτερικού έπιθυμούντες να έγγραφώσι συνδρομ.η-

ταί δύνανται ν’ άποστείλωσι την συνδρομήν των άπ’ ευθείας διά
ταχυδρομικής επιταγής ή χαρτονομισμάτων έν συστημένη) επι­
στολή. Οί δέ έκ του εξωτερικού διά τοκομεριδίων των εθνικών
δανείων ή τής ’Εθνικής Τραπέζης, διά γραμμ.ατοσήρ.ων ή τρα­
πεζικών γραμματίων γαλλικών, άγγλικών, ιταλικών, γερμανικών,
αυστριακών, ρωμ.ουνικών καί ρο>σσικών.
 3f
AITY
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ ΕΦϋΜΈΓΡΙΕ

ΕΙΣ ΜΕΓΑ ΣΧΗΜΑ.

Διευθυντής: Θ. Αννινος
Συντάκται: Γ. Δροσίνης καί Δ.Κακλαμάνος.
Συνεργάται ο! πλεϊστοι των rap’ ήμιν Λογιών,
Επιστημόνων καί Καλλιτεχνών.

ΠΕΡΙΕΧΕΙ
"Αρθρα πολιτικά, κοινωνικά, φιλολογικά, επιστημονικά. καλ­
λιτεχνικά, χρονογραφικά.
Επικαίρους εικόνας και γελοιογραφίας.
.
.Θ
Δημοσιεύει δέ
τό εικονογραφημένου μυθιστόρημα « Τρε'γα γύρευε ! »
Π
Α.

Σντδροραι ϊΐροπ.Ιηρωτίαι Εσωτερικού: τρίμηνος δρ. 0. έΕά-

μηνος δρ. 16, έτησία δρ. 30.
'Εξωτερικόν : έςάμηνος ο^ί^^^ϊ^ησία φρ. χρ. 15.
Δια μ,όνην την Τουρ^Κ^ημΑτβς-^Λ^Γ/; φρ. χρ. 12.
Αί έπιστολαί άπευθύ^^Κ^Ι^Ιο^^^^^ί^^σιν του ΑΣΤΕΩΣ,
οδός ΙΙαρθεναγωγείου,

Αί συνδρομαΐ άρχον μηνος.

Οι έχ του ’Εσωτερικού επιΟυμουντες^^&γ^β^Εοσι συνδρομηταί όύνανται ν' άπο-

στειλωσι την συνδρομήν των απ’ ευθείας διά τα*/υδρομικής επιταγής ή χαρτονο­
μισμάτων έν συστημένη επιστολή, Οι δέ εκ του εξωτερικού διά τοκομεριδίων των
εθνικών δανείιον ή τής Εθνικής Τραπέζης, διά γραμματοσήμων ή τραπεζικών
γραμματίων γαλλικών, αγγλικών, ιταλικών, γερμανικών, αυστριακών, βωμουνικών
καί ρωσσικών.
Α.
Π
.Θ
.
 ΛΑΧΕΙΟΝ
ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ
Ό κάτοχος του παοοντος αντιτύπου εΐνε κάτο­
χος καί ένος λάχνου τοΰ λαχείου, ου ό αριθμός ση-
μειοϋται κατωτέρω. Ή Ικκύβευσις αϋτοΰ γεντ^σεται
την ποιότην Κυοιακήν τοΰ Φεβρουάριου 1891 έν τω
ΒιβΛιοπω.Ιείω τής 'Εστίας, τά δέ κέρδη παοαδο-
θήσονται έν ΆΟήναις έπί τη προσαγωγή των φύλ­
λων τούτων έσφραγισμένων διά τής σφραγΐδος τής
διευθύνσεως τής 'Εστίας.

ΚΕΡΛΙΖ0ΥΣ1Ν 100 ΛΑΧΝΟΙ

Ό πρώτος μίαν εγγραφήν εις ολόκληρον τό
Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν — οί πέντε μετ’ αυτόν
άνά μίαν Καλλιτεχν. Πινακοθήκην — οί είκοσι μετ’ .
αυτούς τούς δύο τόμους Εστίας του 1890 — οί
.Θ
τριάκοντα τέσσαρες μετ’ αυτούς τούς τέσσαρας το'-
μους τής ΒιβλιοΟ. Εστίας, — οί τεσσαράκοντα τε­
λευταίοι άνά μιαν καλλιτεχνικήν είκο'να- ήτοι αντι­
Π

κείμενα αξίας
Α.

800 ΛΡΑΧΜΩΝ

Αριθμός

Χιμ,αται δρα,χμ,ών ί£

Έν ταΐς έπαρχίαις δρ. . 2,25

Έν τω Έξωτερικω φρ. ’....................... 2,25