Ο Θεός θέλει να νικάται δια της προσευχής.- π.

Ανανίας Κουστένης

Προ ετών το περιοδικό Der Spiegel έγραφε: Αν οι άνθρωποι σταματήσουν να προσεύχονται,

θα τρελαθούν. Με την προσευχή ο άνθρωπος είναι στο κλίμα του, είναι στο τάμα του, είναι
στον δρόμο του, είναι στον προορισμό του. Και αλλάζει το κλίμα η προσευχή, αλλάζει τα
πάντα.

Ένας ποιητής της Γαλλίας, ο Μποντλέρ, έχει γράψει στα ποιήματά του, τα απαγορευμένα:
όποιος προσεύχεται το βράδυ στο σπίτι του, βάζει έξω από αυτό φύλακες αγγέλους. Και η
εκκλησία τι λέει κάθε μέρα; Άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των
σωμάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα.

Η προσευχή νικά και τον Θεό! Και ο Θεός θέλει να νικάται δια της προσευχής. Πολλή χαρά
κάνει! Τρώγεται να γίνει, τρώγεται να συμβεί, το επιθυμεί πολύ να γίνει! Και πολλές βουλές
του έχει αλλάξει, ένεκα της προσευχής των ανθρώπων, των αγίων, της Παναγίας, των
αγγέλων, των αγίων και αθώων της γης. Πολλές φορές έχει αλλάξει τις βουλές του, διότι η
προσευχή είναι όπλο, είναι μυστήριο, είναι δύναμη. Και ξέρετε ακόμα, μας βοηθάει σε
δύσκολες ώρες, και προσωπικές αλλά και εθνικές. Η πατρίδα μας έχει σωθεί αμέτρητες
φορές από τις προσευχές του Χριστού, της Παναγίας και των αγίων. Γιατί ο Χριστός είναι ως
άνθρωπος, ο μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων.

Μπορούμε να προσευχόμαστε όπου και να είμαστε, όλη η κτίσις είναι ναός. Ναός του
Θεού, και στην εκκλησία, αλλά και παντού. Εν παντί τόπω της δεσποτείας αυτού, ευλόγει, η
ψυχή μου, τον Κύριον.

Θυμάμαι τον άγιο Φιλόθεο Ζερβάκο, είχε έρθει στην Καλαμάτα, και πήγαμε να
εξομολογηθούμε, και του είπαμε, γέροντα πολεμάει ο σατανάς και δεν μπορούμε, μας
καθηλώνει. Να σας πω μια ιστορία, μας είπε.

Μια φορά πήγαινε ο σατανάς σε έναν ασκητή και του έβαζε διάφορα. Κι ο κακομοίρης ο
ασκητής δεν ήξερε τι να κάνει, σαν άνθρωπος ήρθε σε απόγνωση. Παρακάλεσε τότε τον
Θεό, και ζήτησε να τον φωτίσει τι να απαντήσει στον πονηρό για να τον διώξει. Και του
ήρθε η φώτιση.

- Έλα εδώ, του είπε του μισόκαλου, να κάνουμε μαζί μια δουλειά.

Χάρηκε ο διάβολος, σου λέει τώρα θα τον κερδίσω!

-Τι δουλειά, τον ρώτησε;

-Του λέει ο καλόγερος, να λέμε από μια φορά ο καθένας, Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού,
ελέησόν με!

-Πα πα πα! Όλα μπορώ να τα πω αδελφέ, αυτό όχι! Αυτό με καίει!

Κατάλαβε λοιπόν ο καλογεράκος που είναι η αδυναμία του διαβόλου, τι τον καίει. Η
προσευχή του Ιησού. Και άρχισε να την λέει ο μοναχός, κι ο διάβολος όλο και
απομακρυνότανε, ώσπου χάθηκε εντελώς.

Μου είπε τότε ο γέροντας, παιδάκι, έτσι να λες κι εσύ. Κι αν έρθει δυσκολία, εσύ λέγε. Μα
δεν έχω διάθεση, του είπα. Δεν πειράζει, μου απάντησε! Ο «άλλος» ακούει το όνομα του
Ιησού και μαστιγώνεται.
Η προσευχή είναι μεγάλη δύναμη, και πάει και στους άλλους, και τους άλλους, και αγιάζει
και την κτίση, αγιάζει τον αέρα, διώχνει το κακό, φυλάει κι άλλους ανθρώπους. Και τα
δαιμόνια τι κάνουν τότε; Πάνε εις έρημον και άβατον τόπον και θρηνούνε.

Μια φορά στα Μέγαρα, ζούσε μια γιαγιούλα η οποία είχε βαθιά πίστη. Είχαν πεθάνει ο
άντρας και τα παιδιά της, και είχε γεμίσει το δωμάτιό της με πολλές εικόνες αγίων. Κάποτε
της ζήτησαν να προσευχηθεί για κάποιον που ήταν άρρωστος. Αυτή πήγε στο σπίτι της και
άρχισε να επικαλείται τους αγίους με τη σειρά, όπως τους επικαλούνταν κάθε βράδυ. Και
καθώς ανέφερε το όνομα του κάθε αγίου, ο ίδιος ο άγιος έβγαινε από την εικόνα του
ολοζώντανος, και σε λίγο γέμισε το κελί της αγίους. Σάστισε η γιαγιά, άρχισε να κλαίει, δεν
ήξερε τι να κάνει. Πώς έγινε αυτό, να τους ρωτάει. «Γιαγιά, της απαντάνε, εμείς εδώ
είμαστε πάντα. Εσύ δεν μας βλέπεις. Σήμερα θέλαμε να μας δεις, να πάρεις θάρρος, και
πάμε τώρα να προσευχηθούμε για τον άνθρωπο.» Και έμαθε η γιαγιά την επομένη ότι ο
άρρωστος έγινε καλά.

Να τι κάνει η προσευχή! Δύναμη είναι η προσευχή, είναι ο ίδιος ο Χριστός. Είναι το τάμα, ο
Χριστός τάχθηκε για μας, ορίστηκε, χρίστηκε λυτρωτής και σωτήρ των ανθρώπων.

Να προσευχόμαστε, και μάλιστα ο απόστολος Παύλος λέει να προσευχόμαστε και υπέρ

πάντων ανθρώπων. Και υπέρ βασιλέων – είναι περιληπτικός ο όρος, και εννοεί τους
εκάστοτε άρχοντες που εκλέγουμε. Είτε μας αρέσουν είτε όχι, εμείς οφείλουμε να
προσευχόμαστε να τους φωτίζει ο Θεός και να λαλεί στην καρδία αυτών αγαθά υπέρ της
εκκλησίας και υπέρ του λαού, όπως λέει ο Μ.Βασίλειος. Μπορεί η εκκλησία και για τους
άθεους ακόμη, χωρίς να τους μνημονεύουμε στην προσκομιδή και χωρίς να βγάζει μερίδες,
να εύχεται και να προσφέρει την Θεία Λειτουργία υπέρ της οικουμένης.

Ο άγιος Πορφύριος έλεγε, με την Θεία Λειτουργία, που είναι η κυρίως προσευχή της
εκκλησίας, ανασαίνει η πλάση. Ξέρετε πόσο μεγάλη βοήθεια είναι αυτή; Ανασαίνει η
πλάση, ανασαίνουν και τα όντα, και ευεργετούνται τα πάντα.