(LadyClarita) Hon

Hon, (Completed)
Hon, [Hon, (Completed)]
A year ago, I cheated on my ex-girlfriend.
A year ago, she left me on a park bench.
A year had passed, I'm still sitting on it.
These emails are for her.
#strippedver
-Sixth Numero
DISCLAIMER
This is a work of fiction. Names, characters, businesses, events and incidents are
either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any
resemblance to actual person, living or dead and events is purely coincidental.
Warning: Some themes are not suitable for readers 18 y/o below. Read at your own
risk.
————————————————
Hi! This one is different from all of my other stories because it leans more on
pain and some depressing thoughts. This one's closer to home. It's baring of one's
soul and a drowning coaster of emotion. If this isn't your cup of tea, you can just
skip it and check out my other stories. Salamat. ^_^
-Clary
All Rights Reserved.
©LadyClarita 2020
Book cover by: joeymeows
Note: Mahal na kita 'pag nag-vote and comment ka!❤❤❤
01 [Hon, (Completed)]
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 01/05/2020, 09:01 AM
Subject: To the girl who hates me the most...

Hon,
I was ten. You were twelve. That was the first time you hated me.
The first time we met. Funny, you hated me before you met me. Akala mo no'n,
nanakawin ko ang bike mo. I could still remember the way you looked back then. You
were on your yellow flower printed dress, yellow shoes. You were all yellow. Parang
araw lang. It blinded me.
"Sumbong kita sa police officer," your very first words. Napaka seryoso mo no'n
hawak ang pink na cellphone. So tenacious. You still are. I only smirked at you.
Didn't say anything else. Baka tawanan lang kita at masapak mo pa ako.
Then your mom came and told you I was your new neighbor. Nagkausap tayo. Hindi ko
na maalala ang pinag-usapan natin. Except for one. When I was saying my good bye,
you said "You talk funny." Pasensya na ha. Galing lang Australia.
Days passed by. Then weeks turned to months. I pulled a prank on you, in the
backyard. Isang daga. Naalala mo ba? You were so red. Akala ko nga sasabog ka na.
Haha. You called me names. And that was the 2nd time you hated me.
Your birthday came. You were fourteen. I was twelve.
Tinago ko 'yong kandila ng cake mo sa ilalim ng mesa. Umiyak ka. That was the first
time you cried in all the pranks I've ever done to you. And that was the 3rd time
you hated me.
We might have argued, but we always made up. You always understood me. Sabi nila
sakit sa ulo raw ako. "Oo, Sais. Gago ka," sabi mo pero nakangiti ka naman.
First time na nag share ka tungkol sa crush mo. You were fifteen, I was thirteen.
I joked about him. "Parang patpat naman."
"Ikaw na ang gwapo! I swear hindi na ako magshi-share ng crushes ko sa'yo!" You
were pissed off. You didn't talk to me for a week. And that was the 4th and the
longest time that you hated me.
First time mo nagka-boyfriend habang nagpa-braces naman ako. Told me I was silly
when my teeth were just fine as they were. Sixteen ka no'n. Fourteen naman ako.
Then after a week, naghiwalay kayo. "O, why'd you broke up with him?" I asked.
You bursted out laughing. You laughed really hard at sana nga marinig ko ulit ang
tawa mo.
"Kasi, Sais, he's as skinny as a stick," sagot mo.
Our friendship grew. It blossomed. Nawala ang ibang tropa, may bagong dumating
naman. People we already knew but didn't know we'd get closed to. Memories we
weren't even aware of were being built. Ang immature natin no'n.
Sunday night. Your special night. Pink ball gown ang suot mo. Ang kulay brown na
buhok mo naman ay naka-bun. You were wearing the necklace your Nona gave you.
Naalala ko pa na wala sa isip mong hinilahila 'to.
You looked really nervous back then while we were in the corner.
"You know, I watched this movie yesterday," I whispered to you.
Nagtaas ka ng kilay."Ows? What about it?"
"It's a witch movie. Naalala ko lang. Because you look like a witch about to be
executed right now."
Kinurot mo ako sa tagiliran. Nagusot pa ang suit na suot ko. My side bruised the
next day. You were eighteen then. I was sixteen.
You were beautiful. And that was the 5th time you hated me.
You had your first heart break. Nag-hang out tayo ng tropa. Naalala ko pa suot mo.
It was your favorite gray sweatshirt with a little pony at the center. Iyak ka lang
nang iyak buong palabas. Hawak mo isang bowl ng popcorn na minopolya mo. We were
watching Star Wars. You were nineteen. I was seventeen.
"Honey, you're a mess," sabi ko nang nag-roll na ang credits. It was because you
were crying the entire time.
"Ay patay..." bulong ni Eghart.
Sinipat mo ako at tinapunan ng bowl ng popcorn. "Fuck you!" You ran upstairs. That
was the 6th time you hated me.
Umuwi ka galing college dahil sa short break. Binigyan mo 'ko ng regalo. Nasa akin
pa nga hanggang ngayon. Piyesta no'n. We were watching a carnival show. May ka-
fling ako no'n. Binibiro mo pa nga ako lagi dahil sa mga babae ko.
Sa harap ng roller coaster, binibigyan ng lalaki 'yong batang babae ng lobo, we

exchanged some hurtful words.
And for the life of me I couldn't remember the reason how it started.
"Dahil nga kaibigan mo ako! Don't be such an asshole!" You shouted.
"Don't be such a wimp!" I replied.
Galit na galit ka. You scared the hell out of me. You kept on pushing, and pushing.
Hindi ako umatras. Ikaw rin. You walked out. I stayed put. You were twenty. I was
eighteen. It was the 7th time you hated me.
And I realized now, it was the very first time I hated you.
8th, 9th, 10th, 20th times of hates. Memories ko pa rin ang mga 'yon sa'yo. Pati na
rin 'yong magagandang mga alaala. When finally, all your hates turned to love.
When we were together, finally as a couple, the 30th, 31st, or how many times
you've hated me were the best memories I had. Dahil alam kong lahat ng galit na
'yon ay pagmamahal mo na hindi ko naman deserve.
You probably still hate me now.
Perhaps for the 100th time? Would it really matter?
I know the pain I've caused you a year ago wouldn't even be as half as the 1St,
2nd, 3rd, and so on, on the times that you hated me as much as you've hated me
right now.
Naalala mo ba no'ng unang nagalit ako sa'yo?
Ngayon ko lang ata na-realize habang nagta-type nito. Iyon 'yong unang beses na
minahal kita.
I was your fourth boyfriend.
You were my first love.

That was a year ago.
-Sixth-
From:@sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 01/12/2020, 09:01 AM
Subject: To the girl I'm sorry the most...
Hon,
"You are free now." These were the last words you said to me a year ago.
A Sunday morning.
A beautiful day. On a park bench.
It was a sunny day. May couple na nakaupo sa damuhan. Gazing each other with eyes
full of trust. May batang lalaki na nagpapalipad ng kulay asul na saranggola. A
woman walking her dog.
"Beautiful day," you said. "Don't you think it's such a beautiful day, Sixth?"
tanong mo sa'kin habang tinitingala mo ang saranggola ng bata. You were wearing a
white off shoulder dress and a smile. Ang kalmado mo no'n na parang ordinaryong
araw lang. Natakot ako.
I was quiet. Hindi kita sinagot. I felt hot on my black shirt and ripped jeans.
Siguro alam ko, sa kaibuturan ng manlolokong buto ko, sa mismong araw na 'yon,
iiwan mo na ako. On the same place the first time I've told you I didn't wanna be
just friends anymore. Sa mismong lugar kung saan gusto ko nang maging boyfriend mo.
At dahil nga duwag ako, hindi kita nakayang tingnan. I was just staring at my empty
hands. I knew I was gonna lose you right there and then. You didn't speak for a
moment.
Seconds passed by.
Minutes.
An hour.
I could feel your gaze on me. Sa duwag na ako. We were surrounded with happiness.
But the happiness didn't dare touch us. Tumayo ka. Wiped off the soil that smeared
on your white sneakers.
And you spoke the words that hunted me. The words that made my blood ran cold. Mga
salitang hindi ko matanggap. Mga salitang, sa kauna-unahang beses ayaw kong maging
recipient.
"You are free now." You smiled. But it didn't reach your eyes. Parang napakapayapa
ng maganda mong mukha. Habang dinudurog naman ang akin.
Cold. Pain. Cold. Pain.
Emosyon na naramdaman ko sa sabi mo'y magandang araw na 'yon.
And for the very first time, I finally had the courage of a coward to speak.
"I'm sorry."
Fucked up, isn't it?
Sa panlolokong ginawa ko sa'yo, 'yang tanginang linyang 'yan lang nakayanan ko?
Linya na kayang sabihin ng lahat.
Kahit five years old na bata nga kaya 'yang sabihin e.
Mga taong makabangga sa daan sinasabi nga yan.

Pero, fuck! Ako? Napakagago ko 'di ba?
Pero sinabi ko sa'yo, at sinasabi ko sa'yo ngayon. I have never ever said the
sincerest words in my life until that very day.
Tapos, tiningnan mo ako. You looked at my head, my hands, my shoes, my lips, and
then finally your eyes settled into mine. Shit. Kita ko pagsisisi sa mga mata mo,
Hon. Ano 'yon? Para saan iyon, Honey?
Regret for meeting me?
Regret for loving me?
"Puta. Honey naman. Mahal kita e," sabi ko. Kulang na lang magmakaawa at lumuhod sa
harap mo.
And then we both looked at the crying boy. Naputol pala 'yong tali ng saranggola
niya.
You smiled back at me and said the words that you always used. "I know."
I know.
I know.
I know.
You often utter this line playfully.
When your younger sister would tell you she needed help with her homework.
When your dad would remind you of your curfew.
Kapag palaging sinasabi sa'yo ni Aki na feeling bad boy si Ricker. "I know," you
would say.
Kapag binabatukan naman ni Ricker si Benson dahil palaging natutulog sa klase noong
high school days natin.
Tuwing tinutukso natin si Anthony dahil parating nangongopya at sinasama pa minsan

sa pagkopya pati pangalan ni Aki.
Tuwing sinasabi kong bullshit lahat ng jokes ni Eghart.
All your response to these would be, "I know."

But in that moment, your famous line was without a lace of playfulness. It was full
of surrender. Damn it.
Walang bakas ng pilyang ngiti. Lungkot lang. Sakit sa puso, Hon.
It was a look of you letting me go. Sa mga oras na 'yon gusto kong sabihin sa'yo na
ayaw ko pang bumitaw. Na kahit niloko kita, gusto ko tayo pa rin. Tayo lang. Pero
wala e. Wala akong karapatang hawakan ka pa. I was the one who fucked up our
relationship.
I'm sorry.
I'm sorry kasi ang kapal ng apog ko na sabihin pa 'to sa'yo.
Sorry kasi inakala mong ninakaw ko bike mo.
Sorry sa daga.
Sorry sa pagtago ng kandila ng cake mo no'n.
Sorry pinagtawanan ko 'yong crush mo.

I'm sorry for telling you you were a mess.
Sorry dahil nakalimutan kitang dalhan ng payong noong umuulan.
Sorry, minsan late ako sa date natin.
I'm sorry I broke your heart.
I know it's too late for all of these sorrys.
Trust me. I know.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 01/19/2020, 09:01 AM
Subject: To the girl who made me cry the most...
Hon,
Third email ko na 'to ah. Pasensya na. Miss lang talaga kita.
A year ago, nagdate tayo sa favorite cafe natin.
"Ilang beses ka nang umiyak sa buong buhay mo?" you asked out of the blue.
I licked my lower lip and scratched my nose. "Don't know. Can't remember."
You bit your lip which you knew always turned me on. "Give me a number. Kiss kita!"
"You're bluffing."
You rolled your eyes at me. "Hindi ah. Sige na. Answer me."
I leaned on my chair. Stared at you for a minute. Asking God how the hell did I
deserve a woman like you. With your brown hair with soft curls at the end. Small
heart shaped face. Playful chinky eyes. Thick eyebrows. Small nose, and sexy pouty
lips.
"Kiss mo muna ako. And then I'm gonna tell you..." hamon ko.
You just laughed at me with your bedroom voice. "Sais, I don't listen and tell. You
tell and I'll kiss."
"Fine. Isang beses." I gave up.
You rolled your eyes. "Hindi ako naniniwala. Echos ka, babe."
"It's the truth. I swear on my puppy's grave." I winked.
Mas lalo kang natawa. "Echos ka talaga. Wala ka namang puppy. Takot ka sa puppy.
Engot 'to."
"Hindi talaga dapat gini-girlfriend ang childhood friend," I muttered. Ang dami mo
kasing alam tungkol sa'kin.
"Hoy, just to refresh your memory ha. Ikaw ang namilit na gawin kitang boyfriend.
You begged. As I recall."
Hindi na lang ako kumibo dahil alam kong tama ka naman. Palagi naman. I just sipped
on my coffee.
"So? Ilang beses nga," pangungulit mo.

"Twice."
You just nodded. And that was the end of discussion. But we did kiss in the car.
Sabi ko sa'yo dalawang beses lang akong umiyak. That was a lie.
Unang beses akong umiyak noong mamatay ang lizard ko. I was six years old. Mom said
I cried buckets. Naalala ko pa tinawanan natin 'to nong ikuwento ko sa'yo.
Hell. I miss you.
So anyways. The second time was when my grandfather died. I was twelve. Umuwi
kaming Sydney, Australia no'n. Hindi ako umiyak sa funeral. Umiyak ako matapos ang
isang linggo.
I remember just sitting in front of a table, in the kitchen. One afternoon. Umiyak
nang umiyak lang ako hanggang sa makatulog. Alam mo na rin 'to dahil nasabi ko na
sa'yo. Pero ang hindi mo alam ay ang ikatlong beses.
I'm going to tell you now.
Hindi ako umiyak nang nagka-injury ako sa basketball noong high school.
I didn't cry when dad finally bought me my first car. Ikaw pa nga unang isinakay ko
'di ba?
I didn't even cry when finally after ten times of asking you to be mine, you
finally said yes. Ang sabi mo pa nga, "Yes na nga. Ang kulit mo."
I'm sure hindi mo 'to alam. Ikatlong beses akong umiyak noong sinabi mong mahal mo
ako. Sa kauna-unahang pagkakataon.
Nasa kuwarto mo tayo no'n. Nakahiga sa kama mo na si Wonder woman ang bed sheet. We
were both listening to the music playlist you made me. Tig-isa tayo ng earphone.
Nakatingala sa kisame mo na pinintahan mo ng dagat. Because you love the beach. It
was funny.
You had this glow in your brown eyes. You were smiling the whole time. Andre Rieu-
The Rose (Instrumental) was playing.
"I love you, Sixth Numero," you softly said when the song was at its end. I barely
heard it. But I heard.
Narinig ko ang lakas ng pintig ng puso mo. O baka naman akin 'yon?
I kissed you then. Softly at first. At gaya na lang ng mga kisses natin, it became
deep. I kissed you hard though your lips were soft. I was thirsty for your kiss
like a drowning man.
"Sixth..." you moaned between kisses and fuck it turned me on.
I stopped and just stared at you. Your lips were red from the kiss.
"Bakit ka tumigil?" you asked. It was so obvious you were a bit disappointed. Ang
cute mo.
"Pakakasalan pa kita. Sa oras na gamit mo na ang apelyido ko, then I won't stop."
You pouted. Hinalikan kita sa noo. You didn't know how hard I restrained myself
from doing more than that kiss. I'm no saint pagdating sa mga babae. Alam mo 'yan.
Pero pagdating sa'yo, nagiging santo ako sa respeto. Lalong-lalo na matapos mong
sabihan na mahal mo ako.
In that moment, I didn't cry in front of you. Siyempre, may reputasyon akong
inaalagaan. Lol. But, I definitely cried while I was driving home.
Umiyak ako dahil sobrang saya ko.
OA ko 'di ba? Lambot lang. Siguro pagtatawanan ako ng mga tropa natin. Sayo lang
ako malambot, Honey. Sayong-sayo lang.
The days after you left me, a year ago, were days of crying. Tanginang iyak 'yon.
I cried. Got drunk. Went to sleep.
"Dude, stop it," saway ni Ricker sa'kin. Nasa bar kami.
"One more shot, and I'm done," sabi ko.
"Barilin kita d'yan e. Tama na nga."
"One more. Nag-aaya kayong mag bar tapos 'di niyo ako palalasingin. What kind of
fucking logic is that?" I reasoned.
"Anthony, tawagan mo nga si Honey..." si Aki.
Tumayo si Anthony at umakmang aalis. Mabilis naman siyang nahawakan ni Ricker.

"Where the fuck are you going?"
Kumunot ang noo ni Anthony. "Bruh, tatawagin ko si Honey."
Eghart laughed out loud. "Tanga. Sa cellphone! Bobo talaga ng gagong 'to e. Ako na
nga!"
I would have laughed if I wasn't busy drinking and minding my own pain. But then I
noticed Eghart, taking a picture of me with his phone.
"Ano 'yan?" I demanded sharply.
Ngumisi ang gago. "Say mais! Send ko 'to kay Honey."
Mas mabilis pa sa kidlat ang ginawang pagtayo ko. "Makaalis na nga."
They laughed. Alam nilang takot ako na malaman mong naglalasing ako. Ayaw ko no'n.
Ayokong mag-alala ka kasi sinaktan na nga kita.
I went home. Buti hindi ko nabunggo 'yong sasakyan ko. Then I slept with a bleeding
heart. I lost count of the number of times I cried. For a guy who've only cried
thrice in life before, it was so foreign to me.
It was just like a song of Dean Lewis called "Be Alright." Pero ako 'yong nag-cheat
sa'tin. Puta. Hindi ko in-expect na ang kantang 'to pala ang magde-describe sa
buhay ko.
Alam ko, Hon na iniiwasan mo na ako ngayon. Wala akong karapatang magalit. Pero 'di
ibig sabihin no'n na hindi masakit.
We're older now. Siguro mas mature na. We're not in our teens anymore.
You're already working in a job you always wanted to do. Malapit na rin akong
matapos sa studies ko. I know it took a long time but I'm getting there.
Perhaps, one day. On a beautiful sunny day. When finally, all the hurts we feel are
gone, our paths will cross again.
When that beautiful wishful one day comes, I will definitely cry with happiness.
-Sixth-
Attached File: Andre Rieu- The Rose(Instrm.)(audio)
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 01/26/2020, 09:01 AM
Subject: To the girl I used to hang out with the most...
Hon,
Hey. This is probably my fourth attempt of sending you an email. Sa'n na dumeretso
'yong mga nauna? Spam messages ba or deretso trash bin? Lol. Sorry sa istorbo.
Saw your post on facebook. Well, ang totoo pinakita sa'kin ni Eghart since blocked
na ako sa'yo. Nakita ko pic mo with your workmates from the tv station. Partying in
a bar? You looked happy. I'm glad.
How's life in Manila? I'm glad you've met some new friends. Mahilig ka pa naman sa
hang out. Speaking of hang out, nagpunta pala akong National Bookstore noong
Sabado. Hindi ko alam kung ano pumasok sa kokote ko. My feet just suddenly brought
me there.
Siguro na-miss ko lang kung pa'no mo ako pilitin no'n na samahan ka every after
school. While you were busy browsing for books, nababagot naman ako kakasunod
sa'yo.
"Ten minutes lang," you would always say.
"You say that every time..." I muttered. Laging nagiging isang oras naman.
"Bibilhin mo ba 'yan o tititigan lang?" tanong ko tuwing mapapansin na hindi ka na

nagsasalita at nakatitig lang sa cover ng libro.
Then very, slowly you would shake your head and bit your lower lip. "Shit. Ubos na
allowance ko."
"Pa'nong 'di mauubos halos kada linggo kang namimili ng novels."

"E fav author ko 'to. Baka sold out na'to bukas," you whined and put the book down.
I stared at the book's title and it's author's name. "Di ba marami ka nang book
niya? Bakit kailangan mo pa e pareho lang naman 'yan."
Inirapan mo ako. "You won't understand us girls and romance novels. Iba-iba naman
kasi ang plot."
"But they're all fiction," I argued.
"Such a guy, Sais...Halika na nga." Hinila mo na ako palabas ng store. Huminto ako
at binalikan 'yong libro ng paborito mong author. And I picked it up.
Kunot-noo mo akong tinitigan. "Wala na nga akong pera."
"Ako meron pa," I calmly answered and went straight to the counter to pay.
"Babayaran kita. Don't worry," you insisted on the way to my car.
"Bayad na," sabi ko.

"Ha?"
Binuksan ko na pinto ng sasakyan para makapasok ka. And because you looked so
confused I spoke again.
"Masaya ka 'di ba?"
Laki ng ngisi mo yakap 'yong libro. "Hehe. Oo!"
"E 'di bayad ka na," I said and urged you to get in.
Kakapasok ko lang sa driver's seat at naupo na nang mapansin kong nakatingin ka

sa'kin.
"What?"
Nagtaas ka ng isang kilay. "Hoy, Sais. Hindi ako tulad ng mga babae mo ha. At saka
mas matanda ako sa'yo."
I adjusted my seat belt."Hindi talaga. Hindi ko naman sinasamahan at binibilhan ng

libro sa National Bookstore ang mga babae ko."
And you'd laughed. Hindi pa tayo no'n.
At nang naging tayo na, hindi na ako nagreklamo sa muling pagsama ko sa'yo.
By the way, I bought your favorite author's newly published book yesterday. Hindi
ko alam ano gagawin ko rito. Siguro meron ka na nito. Tapon ko na lang.
Maliban sa book store, dinamay mo rin ako sa kdrama marathon mo. Every time na lang
na uuwi ka ng Cebu. We'd always fight what to watch. I wanted action movies, kdrama
naman sa'yo. Tapos, tangina ang tagal pa matapos. Series, babe.
"I just don't get it," sabi ko. Nasa sala tayo ng bahay namin. My parents were out
of town. For business. We were sitting on our sofa. Your head leaning on my
shoulder. Nasa center table nakapatong ang laptop ko. Pinili mo sa'min manood dahil
malakas ang internet.
"Waeyo?"
I rolled my eyes. 'Di mo nakita kasi tutok na tutok ka sa palabas. "Hon, hindi ka
koreana, okay?"
You bit my shoulder. It only made me laugh.
"Ano ba kasi ang hindi mo na-gets?"

I pointed my laptop. "That one. Why do you like watching it, when you don't even
understand their language. Well, without the English subtitle."
"Dahil nakakakilig sila. Okay na?" sabi mo.
"Bakit ako. Nakakakilig naman ako ah, why don't you watch me instead?" I regret the
moment those words slipped out of my mouth.
Tinawanan mo ako. After a while, you calmed down. I could feel your gaze on me.
Nag-iwas naman ako ng tingin. I was frustrated and ashamed at the same time. Lagi
na lang akong nawawalan ng confidence sa sarili pagdating sa'yo.
Bigla mo akong hinalikan sa pisngi. Now you got my attention and I got yours.
"Clingy mo baby," tukso mo sa'kin.
I gestured on my lap. "Come sit on my lap."
Ngumisi ka at umiling. "Internet pinunta ko rito okay. Hindi make out session..."
Hinila ko ang kamay mo hanggang mapakandong ka na sa'kin. Lakas ng tili mo.

"Sixth..."
I hugged and held you closer. Ang bango mo. You smelled jasmine. Inayos ko skirt mo
dahil naka-hike na at halos makita na legs mo.
And then I stared at your face. You were staring right back at me. Ganda mo.
"Just let me kiss you once, and then I'll leave you to your kdrama," I softly
asked.
You licked your lips it turned red. I groaned and kissed you. Kissed you
passionately that I even forgot I had a due term paper in college to do. Fucking
profit and revenues.
You moaned. I forcefully stopped. "Alright. That's it."
You look drunk and turned on. You weren't the only one.
At habang abala ka na sa panonood ng kdrama, abala naman ako sa panonood sa'yo.
Siguro nga dahil sa pagiging palaging magkasama natin, minsan nati-take for granted
ko na.
Remembering those precious moments now, it makes me wish we could have more of it.
Ngayon, may sarili ka nang mundo at hindi na ako parte no'n. Nasanay akong laging
nasa mundo mo. Sinanay mo 'ko, Hon. Ni hindi ko na alam kung paano gagalaw sa mundo
ko kasi gusto ko 'yang sa'yo. Ang mundong ginagalawan mo. Ang mundo kung nasa'n si
Honeybee del Sol.
Hon, hindi ko siya minahal. Fuck. Alam ko na ilang beses ko na 'tong nasabi sa'yo
noong kasagsagan ng confrontations natin. And I know that it doesn't make any
difference, even a tad bit. I was an asshole, I admit. Pero tangina hindi ko siya
minahal.
Ikaw lang, Hon. Ikaw lang.
And how I wish I can hang out with you again.
How I wish I can be that guy again who goes with you at the book store. We can
build your own library of it.
How I wish I can be the guy again who watches kdrama with you. I can even download
your fav series para hindi na mag buffer kung online streaming.
Just. Just a hang out with you. Shit. I sound pathetic. Sorry.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 02/02/2020, 09:01 AM
Subject: To the girl who inspired me the most...
Hon,
Good morning. How was your week? Sana hindi ka masyadong napagod sa trabaho. Naging
busy din ako sa business school. Busy para sa graduation. Galing ko 'di ba? Ga-
graduate din.
Nagkasagutan kami ni Dad kagabi. We were having dinner.
"What are your plans? Tuloy mo 'yong MBA mo," he said.
"Yes, dad. Plano ko sa Manila na lang."
Nabitin sa ere 'yong kamay niyang may hawak na tinidor. "Do it in Australia. It'll
be good for your background. More connections. And besides, we have a house there."
"Hindi naman po 'yon dahil sa school. It's about dedication and—"
"If that's the case, bakit pa kita pinag-aral sa isang prestigious university dito
sa Cebu? If we talk about dedication, I should've sent you to a public school
instead," he rebutted.
"Unorelio..." agap ni Mommy na nakaupo sa tabi niya.
"I just don't wanna go far. Puwede namang sa Manila lang," sabi ko at nagpatuloy sa
pagkain.
"Hahabulin mo na naman siya." It was a statement and I knew he meant you.
Mom just gave me a knowing look. I shook my head.
"It's not about her. At kung magkita man kami sa Maynila, hindi rin naman niya ako
kakausapin."
Mom sipped on her wine. "I think it's fine. Sixth can help us with the family
business while he's taking his MBA if he's nearer."
I could feel my dad's gaze on me. He cleared his throat. "Just make sure you won't
go through that senseless phase again. Buti nga at makaka-graduate ka pa."
Halos hindi ko na kasi maipasa-pasa 'yong subjects ko simula nang naghiwalay tayo.
I was drunk almost every night. Pero Hon, hindi kita sinisi. Sadyang lugmok na
lugmok lang talaga ako lalo na noong first few months.
Tamad naman talaga akong mag-aral kahit noon pa 'di ba? Sinisipag lang ako 'pag
pinapagalitan mo. And I also wanted to keep up with you.
"Oh, Sais, ginawa mo na ba homework mo?" you asked with your stern face. We were in
my room.
"Yes, Mom," pabiro kong sabi.
You slapped my butt and sat on the edge of my bed. "Yes mom ka diyan. Patingin."
I playfully wiggled my eyebrows. "Anong gusto mong tingnan?"
You pinched my side. "Bastos kang bata ka. Grade eight ka pa lang! Akin na.
Homework. Just make sure na meron talaga, huh."
Sumalampak ako sa kama. Pretended to be asleep.
"Sais!"
"Wala. Pagod ako sa basketball practice. Sa school ko na gagawin. Aagahan ko ang
pagpunta bukas."
Tumayo ka at nakapamaywang pa. You looked like a warrior to me. I was mesmerized
for a bit.
"Ano'ng sa school mo gagawin? Homework nga 'di ba? Kasi sa home gagawin. O baka
gusto mong marelocate sa school?"
"Such a nag..." I muttered.
"O sige! Sasabihin ko na lang kay Tita. I bet you prefer her nag that mine."
Bumangon ako at ginulo ang buhok dahil sa frustration.
"Sige. Do it. Papalitan ko password ng wifi namin," sabi ko na may pagbabanta.
"Yabang nito. May wifi din kami sa bahay, hoy."
" E ba't ka dito nakiki-connect?"

You rolled your eyes. "Kasi nga po, Mr. Gahaman Sa Wifi, slow ang speed ng internet
sa'min."
"Where are you going?" I asked when I noticed you nearing the doorway.
Tumigil ka para lingunin ako. "Sa mommy mo. Isusumbong kita."
"Kahit na sinabi kong iibahin ko ang password ng wifi?"
"Oo. Bahala ka. Hindi na ako pupunta rito. Engot mo."
Padabog akong tumayo mula sa kama. "Gagawa na."
Nanliit ang mga mata mo. "Huh?"
"Gagawa na ng homework."
And that was the end of our petty argument.
You were so good almost in everything. Pero siyempre, may flaws and weaknesses ka
rin naman.
Ang hilig mong mang-asar pero pikon ka naman. Wala ka sa beat 'pag sumasayaw.
Pangit ng penmanship mo na sabi ni Eghart parang sinulat daw ng paa ng manok. At
ang bilis mong magtiwala.
After dinner, I went to my room. Sumunod naman si Mom.
"Nagkita kami ni Honey last week. That conference I had in Manila which I mentioned
to you."
I sat on my swivel chair and tapped my fingers on the desk. "How was she?"
Mom sat on my bed. Facing me. "She looked great. She was in another conference.
Nagkasalubong lang kami sa labas ng hotel. So I invited her for a cup of coffee."
I only stared at her so she continued.
"Alam mo namang parang anak ko na rin siya. And she also treats me like her own
mother. Despite what happened between the two of you..."
Tumango ako. Matagal pa bago nagsalita. "Did she...ask about me?"
My mom smiled sadly. She didn't have to say it. I knew you didn't ask her about me,
Hon. Can't say I blame you.
"Sixth, are we going to have a problem once you do your MBA in Manila?" Mom
silently asked.
"What kind of problem?" pagmamaang-maangan ko.
"Hmp. Honeybee problem."
I tilted my head and shook it a bit. "Wala namang problema si Honey. Ako lang naman
'to."
Mom pursed her lips. "Don't be too hard on yourself, son. I know you cheat—"
I cut her off."I don't wanna talk about it. I don't need a...what's it called? Girl
talk? I'm not a girl, Mom..."
Bumuntong-hininga siya. "You never did want to talk about it even before.
Sinasarili mo lang. Pero alam kong nasasaktan ka pa rin hanggang ngayon. Hanggang
ngayon, Sixth, you're still stucked in that year where she left you."
When I didn't respond she left the room. She was right though. Siguro nga nasa taon
pa rin ako kung kailan mo ako iniwan, Hon.
Kapag nandiyan na ba ako sa Maynila at nagkita tayo, papansinin mo'ko?

But if you tell me to go away, I'll respect it and do as you wish. Pero 'di ibig
sabihin no'n hindi ako mahihirapan. Hindi ibig sabihin no'n hindi ako masasaktan
kahit na wala naman akong karapatan.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 02/09/2020, 09:01 AM
Subject: To the girl who rejected me countless times...
Hon,
I'm sitting on the park bench right now. I felt like I needed a break. Sobrang busy
lang this week. Kailangan kong huminga. I went out for a haircut yesterday.
Preparation lang para sa graduation. Medyo mahaba na rin kasi ang maitim kong
buhok.
May nakikita na naman akong pinapalipad na saranggola ngayon. On my way here, may
nakasalubong akong batang babae na nadapa. I tried to help her but she rejected me.
Reminded me of you again.
Hindi ko na mabilang kung ilang rejections na natanggap ko mula sa'yo. Ang una na
pinakanaalala ko lang ay 'yong nagpunta tayong mall nina Eghart at ng tropa. Grade
nine or ten ata ako no'n.
"Libre mo ba lahat, Sais?" si Eghart.
"Gago. Wala akong pera. Ubos na allowance ko."
"Bruh, inyo naman 'tong mall. Snap fingers ka lang, oks na," sabad ni Ricker hawak
na 'yong branded na T-shirt. Bench.
"Major stockholder lang kami," sabi ko.
"Lang! Ampucha ni lalang lang! Sige, anak lang din ako ni Bill Gates," kantiyaw ni
Eghart.
"Baka apo naman, Eg," seryosong sabad ni Aki. Napaisip tuloy si Eghart.
"Nag-chat si Anthony. Mang Inasal daw magkita for lunch," sabi mo habang nakatitig
sa cellphone.
"Paksit canton! Nanaman? Mga bruh, umay na'ko sa chicken. Baka nga, ipot na
ilalabas ko e," eksahiradang reklamo ni Ricker.
"Pizza hut na lang tayo. Wala ka bang bibilhin na, Hon?" I asked you.
You looked up from your phone. "Cartolinas. And some pens."
I nodded. "Okay. School supplies na tayo?"
You started typing on your phone again. "Puwede namang ako lang. Kita na lang tayo
sa pizza hut."
"Samahan na kita. Nagpapabili rin kasi ng highlighter si Aireen."
You wrinkled your brows. "Aireen? 'Di ba Celine 'yon?"
"Tapos na 'yon. Aireen na ngayon," I answered nonchalantly and tried to take the
phone you're holding but you immediately stepped away."Who are you texting?"
"Si Jethro," sagot mo.
Napakunot-noo ako. " 'Di ba ex mo na 'yon? Why are you texting your ex?"
"Uh. Dahil friends kami? Pakialam mo? 'Di nga kita pinapakialaman sa mga ka-fling
mo."
"Wala. Let's go,"I said and ushered you out.
"Hoy bruh! Ano na? Libre na 'tong shirt? You know, isang sabi mo lang sa staff
nitong mall kung sino ka. Oks na." si Ricker sabay kindat.
"Hindi. Saka na 'pag meron na akong sariling investment."
"Ay paksit," he muttered.
"You choose for me," I told you gesturing the rows of highlighter.
Tiningnan mo lang ako at umiling ka. You picked the yellow shade at dropped it in
the basket I was holding. Tapos ka nang mamili ng cartolina at pens.
We were on the counter about to pay. "I'll pay for it. Pati na rin 'yang sa'yo."
"Ako na ang magbabayad ng akin. Saka sabi mo kina Ricker ubos na allowance mo."
"Meron pa. Don't worry about it," I said and was about to hand my card to the
cashier.
Kinuha mo 'yong card ko. "Hindi po 'yan ate," you told her and then you faced me,
"Ako ang magbabayad ng pinamili ko. Wag kang feeling galante. Pera ng parents mo
'yan."
"Galante? 'Di nga aabot ng 500 pesos 'yan," sabi ko.
You dumped the highlighter on my hand. "O 'yan. Ikaw magbayad. Akong bahala ng
sa'kin."
I was rejected.
Another rejection was when I asked you to watch a movie in the cinema with me.
Superman.
"Hindi ako pwede. May group project kami," you said.
"What? The whole day?"
"Yes. Gagawa kami ng short film. Exciting!"
"Sunday pwede ka na?" I insisted.
"Teka nga. Don't you have projects to do? As I recall, andami naming projects when
I was in ninth grade ah."
"Sus. Projects lang 'yon. Si Aki na bahala no'n," depensa ko.

You pinched my nose. You even tiptoed because of our height difference. Hanggang
balikat lang kita.
"Parasite!"
"So ano, Hon, Sunday?"
"It's a no for me," you confidently said and walked out the school hallway.
I was left behind. Rejected.
Napakarami pang rejections ang natanggap ko pagkatapos no'n. Naintindihan ko naman.

Minsan naiinis ako. Minsan naman nagtatampo sa'yo.
Hanggang sa nangyari ang pagtanggi mo na kauna-unahang nasaktan talaga ako.
It was on the same park bench where I am sitting right now as I write this email to
you.
"Let's not be friends anymore," I said full of determination. I was eighteen then.
You were crossing your arms while leaning on the bench. "Ang OA, Sais ha. Nag-away
lang tayo kahapon 'di mo na'ko friend? Parang bata."
"Gawin mo akong boyfriend mo."
Napaawang ang labi mo at paulit-ulit kang kumurap. It took you some minutes to
recover. "You're crazy."
"Gusto lang maging boyfriend mo, baliw na agad?"
You sharply turned to me. "No."
"Bakit? Wala ka namang boyfriend sa Maynila ngayon ah." I asked. Trying to make
sense.
"Because...because, you're Sixth!"
"Your reason of rejecting me doesn't make any sense, Honey." I calmly stated.
You shook your head. "Ayoko. Hindi pwede. Friends lang tayo."
I groaned. A bit frustrated."Ayoko nga no'n."
"Hoy. Hindi porque't pogi ka, pwede ka nang magreklamo sa pambabasted ko ha." You
stood up and was about to leave me.
Mabilis kong hinawakan ang braso mo dahilan para mapatayo na rin ako. "Hon..."
"Kulit, Sais! No nga."
Pinadausdos ko ang kamay ko sa kamay ko at pinagsiklop 'to. "Think about it first.

Hmm?"
You massaged your temple. Probably acting like you were thinking. "Hmmm. It's still
a no."
"Bakit nga?"
"I'm two years older than you! At kaibigan lang ang tingin ko sa'yo," you reasoned
and unclasped our hands.
"Now that's just bullshit. Kapag mas matanda 'yong lalaki okay lang? Pero ilang
tanda lang ng babae hindi na?"
"Sixth..."
"Alam ko may nararamdaman ka rin para sa'kin, Hon."
Nag-iwas ka ng tingin at umiling. "I'm sorry. Basted ka."
You walked away. I was left behind. Rejected. Pero hindi ako tumigil sa sumunod na
mga araw. I pursued you the entire two months of summer vacation. Tinarayan mo
naman ako.
Kinulit kita nang kinulit. Saka lang ako tumigil nang naging akin ka na.
Pinaghirapan kita. Pero sa huli pala, sasaktan lang din.
Sometimes, I would wonder. What if hindi kita kinulit noon? What if nirespeto ko na
lang 'yong desisyon mo at naging kuntento na lang? But every time I do this, I
would always end up hating myself more. Ang kapal ko kasi. What if I didn't do that
one mistake? What if I didn't fucking cheat on you?
Siguro, tayo pa rin. Hindi mo nga ako magiging boyfriend pero 'di ka naman mawawala
sa'kin.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 02/16/2020, 09:01 AM
Subject: To the girl who made me fall in love...
Hon,
Belated happy Valentines day pala. Heard you had a date that night. Not that I was
stalking you. Na-mention lang sa'kin ng kapatid mo. Nakasalubong ko siya sa school
corridor. Friday afternoon. Valentines day. She was with her two best friends.
Nagmana talaga sa'yo 'yang si Lovely.
"Hi, Sixth...Uh, congrats nga pala in advance...for your graduation," one of her
friends greeted. She was blushing. Tumango lang ako.
"Happy valentines! Balita namin may mga roses ka ring natanggap ah. Nasa'n na?"
sabi naman ng isa.
Tipid akong ngumiti. "Wala na. Pinamigay ko. I'm too old for that."
She gasped. "Ay, swerte naman ng nabigyan..."
I politely ignored her comment and turned to Lovely. "Daming flowers ah."
"Kainis nga. Hirap maging maganda, Kuya," pagbibiro ni Lovely.
"May kakilala akong mas maganda pa sa'yo," I teased her.
Ang bilis niyang naka-pick up. "Ay, wag na do'n, Kuya. May ka-date 'yon, tonight.
She called Mom last night."
I only put my hands in my pocket and looked at some of the students who passed by.
Feeling ko nakalunok ako ng asido.
"Uwi ka na?" tanong ko na lang.
"Oo. Titext ko pa driver namin."
"Wag na. Sabay ka na lang sa'kin," I offered.
Ngumisi siya. Naalala na naman kita. "G! Bye, girls!"
"Akin na mga bulaklak mo. Ako na magdadala," I told her while we were walking
towards my car.
She passed them to me without any second thoughts. "Anyways, did you change your
number?"
"No. Still the same. Why?"
"Classmate ko. Nanghihingi ng number mo. Bigay ko ba?"
"No."
She pouted. "Bakit? Wala ka namang girlfriend ah."
"Just. Get in," I ushered her inside the car.
"Ah. You prefer older women pala."
"Is it true na nililigawan mo raw 'yong nursing student na Leah?" She asked when we
were already inside the car.
I fastened my seat belt. "Where did you hear that? And why is your skirt too short
by the way?"
"Narinig ko lang. One year ka na kasing single kaya mas maraming babaeng nagka-
crush sa'yo ang lumalakas ang loob. Alam mo na. Since wala na kayo ni sisteret. And
about my skirt, it's because I grew taller. Happens with skirts."
"Then buy a new one," sabi ko habang nagmamaneho.
"Over naman. Wala nga si Ate, ikaw naman pumalit. So, is it true? Na nililigawan mo
si Leah?
"That's Ate Leah to you, Missus. And no. I'm not courting her."
She stared at me for a while.
"Bakit mo natanong? May... nagpapatanong ba?"
She laughed. "Tsk. Tsk. Hindi ka pa nga nakaka-move on."
"Dunno what you're talking about..."
She smirked. "Whatevs...Bakit kasi nagloko..."
She got my attention. Humigpit ang hawak ko sa manebela. Hindi naman ako nagulat.
Alam ko naman na alam din niya ang nangyari sa'ting dalawa. It didn't become a
taboo between us.
"Pako muna ako sa krus." I smiled bitterly.
Natahimik siya. There was an awkward pause.
She was the first one to recover. "I guess love is such a complicated thing, huh?"
Love. What is love?
"What is love? Since we're talking about the Goddess of Love," Mr. Juanich my grade
nine teacher asked the class. We were talking about Greek Gods and Goddesses.
I just played with my pen. Halfheartedly listening. It was a cliche for me back
then.
"Anybody? Yes, Miss Veneracion?"
"It's holy. And sacrificing," she answered.
"That's a good one! What else?"

Pansin ko ang pagpatid ni Rocker sa upuan ni Benson na nasa harap ko. I smirked
when I noticed Mr. Juanich staring sharply at the sleeping Benson.
"Mr. Rante!" he sharply shouted.
Mabilis pa sa kidlat na napatayo si Benson. Dilat na dilat na. We laughed.
"Sir! Yes sir!" he said standing stiffly. Mas lalo lang kaming natawa.
"Ano 'to, Military Camp?" Mr. Juanich boomed.
Bumagsak ang balikat ni Benson. "Heh. Hindi po."
"So what is it?"
Nakakunot ang noo ni Benson. "Ang alin po?"
Mr. Juanich inhaled sharply. Namumula ang mukha. Halatang malapit na maubos ang
pasensya. "If you were only listening to my discussion instead of sleeping soundly
on your desk, then I wouldn't have to repeat myself, Mr. Rante!"
He blinked. "Ay pucha... Same idea po!"
"Anong same idea?!" sigaw ni Mr. Juanich.
"Uh...ang sagot ko? Sa...sa naunang sumagot ng tanong niyo?"
"Tinatanong mo ba ako?!"
"Hindi po?"
Napuno ng tawanan ang buong classroom. Mr. Juanich obviously lose his patience.
"Hmp. Alright. Mr. Asis!
"Luh. Ba't ako nadamay...sir!"
"Save your friend! What is love?"
Tiningnan ako ni Eghart. Pagkatapos ay kay Aki naman siya tumingin. Nang mapunang
wala siyang maaasahan na tulong mula sa'min ay bumuntong-hininga siya at humarap
kay Mr. Juanich.
"Love will lead you back."

"When?" biglang sabad ni Ricker na nakangisi.
"Someday I just know that love will lead you," inosenteng sagot ni Eghart.
"Where?"dugtong naman ni Anthony.
Lumaki ang ngisi ni Eghart."Back to my arms..."
"Everybody sing," bulong ni Ricker.
Napuno na naman ng tawanan ang buong klase. Mr. Juanich closed his eyes and
muttered something. Nang dumilat siya ay nagsalita siya ulit. "The four of you. My
office. After class."
"Si Ricker at Anthony?" tanong ko nang maupo na si Eghart at Benson sa tapat namin
ni Aki. We were eating our lunch at the cafeteria.
"Si Ricker kakain daw sa labas. Kasama no'ng chick. Grade eight. Si Anthony, andun
sa classroom. Mamaya na daw kakain. Busy sa pangongopya ng assignment sa Math para
mamaya," si Eghart.
Nasamid sa sabaw si Benson."Pucha, may assignment sa Math?!"

"Oo, bruh. Tulog ka kasi nang tulog. Hindi mo napaginipan?!" bulyaw sa kanya ni
Eghart.
"Ano'ng sabi ni Sir?" Aki asked them.
"Linis sa Male CR, bruh. This weekend. Depungal. Bad trip," si Eghart.
"Kanta pa more!" panunukso ni Aki.
"Ampucha nga e. Kahit napakamahal ng tuition dito pa rin ako nag-aral para solb
lang matulog." si Benson.
Biglang tumaas ang leeg ni Eghart. "Bruh, si Honey my love so sweet oh."
Lumingon ako at nakita ko ang pagpasok mo, Hon. Nakaponytail ang mahaba mong buhok.
You were smiling while chatting with your friend.
"Lumalaklak 'yan ng gluta? Ang puti e," sabi ni Eghart. Umiling lang ako at
nagpatuloy sa pagkain.
Nagpatuloy naman sa pagdadaldal si Eghart. " Pero seryoso nga. Pwede naman 'yong
sagot ko kanina kay Sir Terminator, 'di ba, Aki?"
"Kanta 'yon. Pero siguro."
Eghart turned to me. "Ikaw ba, Sais. What is love?"
"Seryoso ka ba?"
"Hindi. Pero 'wag basag trip, bruh," sagot niya na nakangisi.
I scratched the tip of my nose. "Love isn't defined. It's shown."
Sinalampak ni Eghart ang palad niya sa mesa. "Yown! Lupet mo, bruh!"
Nagtagpo ang dalawang kilay ni Benson. "Bakit? Ano ba sabi?"
"Natulog ka na naman? 'Di mo narinig?Akala ko ba kumakain ka?"
"Narinig. 'Di ko gets, bruh. Ano ba ibig sabihin?"
Pabirong tinapik ni Eghart ang malusog na pisngi ni Benson. " 'Di ko rin
naintindihan, bruh! Pero tunog smart! Life changing."
Humagalpak kami sa tawa. Pero natigilan ako. What is love nga ba? Is it the same
weight to every other person? Kung magmahal kaya ako ng babae in the future, pareho
lang kaya 'yon sa pagmamahal ko sa parents ko?
My grade nine self didn't have the answer back then. But slowly and as time went
by, you didn't just define love for me, Hon. You had shown it too by allowing me to
fall in love with you.
Hindi ko masasabi na minahal kaagad kita unang kita ko pa lang sa'yo. Pero masasabi
ko na minahal kita sa panahon na nagagalit ka. Minahal kita sa panahong umiiyak ka.
Minahal kita sa panahong masaya ka. At mas minahal kita sa panahong minamahal mo
ako.
Falling in love with you didn't happen automatically. It wasn't love at first
sight. But it was definitely love worth a fight.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 02/23/2020, 09:01 AM
Subject: To the girl who made me happy the most...

Hon,
Kumusta? Nagkita nga pala kami ng Mom at Dad mo pati na rin ni Lovely last night.
Sa birthday ni Gov. My family and yours were just in one table. Alam ko na medyo
bad shot na ako kay Tita Meryl. She was neither polite nor rude to me though.
"Sayang wala si Ate. Complete family na sana tayo e," biglang sabi ni Lovely. I
stiffened on my seat. If we hadn't known her we might think it was innocent. Pero
pilya rin kasi kapatid mo, Hon.
There was an awkward silence. But your dad, Tito Melvin cleared his throat. "Your
sister is busy. You know that."He inhaled sharply before he continued, "Just to
clear the air around. Para hindi naman awkward tayo rito. Whatever happened between
the children, both our families are still friends and will remain friends."
My Dad nodded and Mom gave a small smile to Tita Meryl. Naramdaman ko na kailangan
kong magsalita. "I'm sorry po."
Your dad awkwardly laughed. "Ikaw talaga, Sixth. Last year ka pa nagsosorry ah.
Hindi ka pa ba tapos? Sus. Wala na 'yon. Ano ka ba."
After that, both our fathers talked about business like nothing happened. Doon ko
na-realize na napaka supportive ng families natin sa relationship natin no'n.
Bakit naman hindi 'di ba? I was always hanging out in your house. You were always
in mine. When my cheating issue broke, I thought your dad was gonna punch me.
Tingin ko naman deserve ko kamao ng papa mo. Pero hindi nakialam ang pamilya natin.
"Tito, si Honey po?" tanong ko nang pinuntahan kita sa bahay niyo pagkatapos nating
mag-away. Gabing-gabi na no'n. Mabuti nga at pinagbuksan ako ni Tito ng gate.
Nakapantulog na siya.
"Lasing ka ba Sixth?" he asked.
"Nakainom lang po. Gusto ko po sanang kausapin si Honey..."
Napahilot siya sa sentido. "Natutulog na siya. Umuwi ka na sa inyo. Bukas mo na

siya kausapin. Iyong malinaw na pareho ang isipan ninyo."
Hindi na ako namilit. Tama naman ang dad mo. I was turning my back when your dad
called me.
"Sixth...Alam namin ang nangyari sa inyong dalawa. Kung ano man ang magiging
desisyon ng anak ko, sana irespeto mo."
May kung anong bumara sa lalamunan ko. Mabigat man sa loob, tinanguan ko pa rin ang
papa mo.
They say happiness is a choice. Maybe I lost all my options with you. Because, Hon,
you are my happiness. Guess I fucked up that one, didn't I?
Naging masaya naman tayo sa tatlong taon ng pagiging in a relationship 'di ba? We
were even too comfortable with each other.
"Lovely, nasa'n girlfriend ko?" I teasingly asked your sister when I went to your
house. Siguro, isang buwan pa lang tayo no'n. I was wearing a white shirt and gray
shorts.
Nag-angat siya ng tingin mula sa laptop para irapan ako. "Saya ka na niyan? Ang
yabang. Pinikot mo naman. Nasa taas. Sa kuwarto."
"Catch!" sabi ko sabay tapon ng supot sa kanya. Mabilis niya naman 'tong nasalo.
Ngiting aso niyang sinilip ang laman ng supot. "Iced! Cornetto. Thankies!" She
looked up to me and smirked. "Sana may forever kayo ni Ate!"
I winked at her and ran towards the stairs. Nang nasa tapat na ako ng pinto ng
kuwarto mo, kakatok na sana ako pero may narinig akong umuungol.
"Baby, you watching porn? Can I watch?"
"Fuck off!" you replied in a muffled voice.
"Thank you," sabi ko sabay bukas ng pinto. Pagpasok ko sa loob ay kakaiba ang
bumungad sa paningin ko.
I playfully covered my eyes with a hand. "Ouch! My eyes. May innocent eyes."
"Buwisit!"
I laughed and walked towards your bed. "Bakit ka kasi nakatuwad diyan sa kama mo?
That's fucking weird!"
Hindi ka sumagot. Hikbi mo lang narinig ko. Kinabahan ako bigla. Hinawakan ko braso
mo. "The fuck. Anong nangyayari sa'yo?!"
Umiyak ka. Namumula na mukha mo na parang namimilipit sa sakit.
"Honey! Anong masakit? Sinong gumawa nito sa'yo?!"
Ngumiwi ka. Napakapit sa baywang ko. "Ang sakit ng puson ko!"
Wala sa isip kong dinampi ang palad sa puson mo. "Bakit? Wala pa naman tayong
ginagawa ah."
Mahina kang natawa at sinundot ako sa tagiliran. "Lintik! Dysmenorrhea 'to. My

period ako."
I held your chin up and looked at your face. I licked my lips, something twisted
inside my stomach."Huh? Is it always like that?"
Kahit hirap ay natawa ka pa rin. "Oh my God, Sais! Your face! Ang putla mo...Parang
ikaw ang may dysmenorrhea ah. Oh geez. Just let me hug you for a bit."
Hinayaan kitang yakapin ako. Your body was slowly rocking in pain. Inipit ko sa
likod ng tainga mo ang iilang tikwas ng buhok mo.
"Fuck. Tell me what to do?" tanong ko habang pinupunasan ang pawis sa noo mo. Puno
ng pag-aalala. I felt so helpless.
"Wala. Mawawala rin 'to. Normal lang 'to for us girls."
I looked at you like you were crazy. "Normal?! Kailan? Hindi ka ba iinom ng gamot?"
You slowly shook your head and continued hugging me while I was standing on the
edge of the bed.
"I want ice cream. Vanilla flavored," you softly said.
"Alright. Bibili kita. Anything else?" I indulgently asked.

Feeling ko inaamoy mo ako. "Bango mo, Sais. Nothing else. Just you."
Humigpit ang yakap ko pabalik sa'yo. "Goddamnit. Pafall ka talaga. Hulog na hulog
na nga ako sa'yo...."
You giggled. And we were like that for about an hour. Pero hindi ako nagreklamo.
Dahil sa mga oras na 'yon, ako na yata ang pinakamasayang lalaki sa mundo.
Looking back at it now, sana frineeze ko na lang ang oras na 'yon. Sana nanatili na
lang tayo ro'n. Where happiness embraced the both of us. Pero tulad na lang ng
maraming mga sana, hanggang hangad lang iyon.
I just want you to know that you're my happiness though I was your sadness. Ikaw
'yong lunas ko kahit ako ang sakit mo.
Happiness is a choice. Please choose to be happy everyday.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 02/23/2020, 09:01 AM

Subject: To the girl who taught me to conquer my fears...the hard way...
Hon,
Hi. Napanood ko sa balita na lumindol daw diyan ah. Okay ka lang ba?Alam ko na
medyo malayo kasi nasa Makati ka naman. It just made me scared and worried about
you. Can't help it. Siguro kung nandito ka tatawanan mo lang ang reaksyon ko tulad
no'ng grade ten pa ako.
Nakaidlip ako sa sun lounger. Boxers lang suot ko. Kakatapos ko lang no'n
magswimming sa pool namin.
I thought I was dreaming of kissing someone. Sobrang lamig ng lips ng someone na

'yon. Until I felt a tongue. It was licking on my mouth. Tumayo balahibo ko sa
batok at napabalikwas ng bangon.
"What the hell?!" sigaw ko nang makita ang poodle na hawak-hawak mo. Abot hanggang
tainga naman ang ngisi mo.
"OA ha! Sige na. Face your fear," panunuya mo.
Napaatras ako dahilan at muntik ng nahulog uli sa pool. "Ilayo mo 'yan sa'kin!"
Ngumuso ka. "How rude! He's my new baby. Come on. Pet him, Sais."
Mabilis akong paulit-ulit na umiling. "Stay away from me, babaeng sadista."
You dramatically sighed and sat on the lounger. "Fine. Hindi ka na part ng eighteen
roses ko for my debut ha."
"Bahala ka," kalmado kong sinabi.
You looked shocked and then offended. "Gano'n? Okay lang sa'yo para lang sa
puppy?!"
"The hell you're talking about? Ikaw nagdala niyan dito. 'Yong boyfriend mo guluhin
mo!"
"He's...boring."
I laughed with sarcasm. "E ba't mo jinowa?"
"Kasi nga 'di ba, crush ko."
"Papangit ng mga crush mo," I muttered and took my towel. Inignora mo ang sinabi
ko. Natigil ako sa pagpunas ng medyo basa ko pang buhok nang makita ko ang evil
smirk mo. Kilalang kilala na kita.
"Ano 'yan?" sabi ko. Medyo kinakabahan na.
"Magda-dive ako sa pool. Tapos 'di ako aahon hanggang hindi mo hinahawakan 'tong
puppy."
"Okay. Congrats." I tried saying in a dismissive tone. Tumalikod na ako at naglakad

patungo sa glass door para lang ipakita sa'yo na wala akong pake. Hindi ko na
natuloy pa ang paghakbang dahil dinig ko na ang pagtalon mo sa pool.
"Fucking shit," matigas na bulong ko sa sarili at naglakad pabalik ng pool. Kita ko

pa ang poodle na inilapag mo sa lounger. Behave na behave pa ang animal. Pagtingin
ko sa pool ay nadatnan na kita na naka-upo na sa flooring nito yakap ang dalawang
tuhod.
"Honey. Tama na 'yan," tawag ko. Nasapo ko pa ang noo ko pagkatapos ay napahawak sa
baywang. "Honey! Ahon na!"
Nang ilang minuto ang lumipas at hindi ka man lang gumalaw ay kinabahan na ako.
Sinulyapan ko ulit ang tuta at walang nagawa kundi pulutin 'to mula sa lounger.
Nanginig pa mga kamay ko at nagpigil ng hininga. Hinawakan ko 'to at nag-squat
malapit sa tubig para ma-imuwestra sa'yo.
Ang bilis mong umahon at nakangisi ka pa. Napaisip tuloy akong ihagis sa'yo ang
tuta mo.
"See? 'Di ba hindi naman nakakatakot?"

Ibinagsak ko sa mga kamay mo ang tuta at inabutan ka ng tuwalya. Kita ko na itim
mong bra dahil sa nabasang suot mo na manipis na t-shirt. Basang-basa na rin ang
high waist maong shorts mo.
"Uy, galit ka ba?" tanong mo nang mapansin na hindi ako kumikibo.
"Sixth! Bakit hindi ka umiimik? Galit ka?"
I ignored you and started walking towards the glass sliding door.
When I stepped inside the house, doon na ako nanginig, nagwala at sumigaw. "Mommy!"
It also brought me back to the time when I was in first year college. Umuwi ka rin
ng Cebu para sa semester break. Nagpunta tayo ng Oslob. Sa rest house nina Benson.
Stayed there for two days.
"Chug! Chug! Chug!"
"Mga punyeta kayo," angil ni Ricker habang nilalaklak 'yong isang plastic cup na
puno ng beer. Nasa dalampasigan tayo no'n. Gabi na at nagka-camp fire.
Nakakandong ka sa'kin. Medyo lasing na. I was only wearing a board shorts and you
in your bikini. We didn't feel cold maybe it was because of the alcohol.
"Okay! Next challenge is tongue twister!" masaya mong inanunsyo.
Both Eghart and Anthony groaned. Inignora mo naman 'yon at nagpatuloy.

"Pitumpo'tputingtupa! Three times ha."
Sinimulan ni Ricker. He did it easily. Si Aki rin. Then ako. When it was Eghart's
turn, he took a deep breath first and stood up.
"Pitumputputingputa!!!!" he shouted. Naghiyawan tayong lahat. Hinatak siya ni

Ricker paupo at kinuhanan na ng pilik-mata.
"Bruh! Ba't feeling ko ang dami ng kinuha mo?!"
"Isa lang, bruh. Wag mabahala, nandiyan si bathala," sabi ni Ricker at inabutan
siya ng isang cup ng beer. Isa-isa natin siyang binunutan ng tig-iisang piraso ng
pilikmata.
"Madapaker! Mapapanot mata ko nito!" reklamo niya.
I could feel you shaking against me, Hon because of your laugh. I tightly held you
in my arms. Nilinga mo naman ako. Sumasayaw sa saya 'yong mga mata mo. Hindi ko
napigilan ang sarili ko at hinalikan ka na. It was soft at first. Just fluttery
kisses. But when you started to wrap your arms around my neck, something inside me
broke free again. I moaned and deepened the kiss. I seek entrance to your mouth
with my tongue. Pinagbuksan mo naman ako. Then you started grinding against me.
"Sixth..." You moaned my name. Mas lalo lang akong tumigas.
"Ampucha! Gumagawa na ng porn ang dalawa." Dinig ko sabi ni Ricker.
You slowly lose your hold on me and straightened up. Ngumisi ka sa kanila at
nagpatuloy. "Okay! Next challenge na tayo."
"Ano? Kaya pa ng boyfriend mo? Tinitigasan na 'yan e!" panunukso ni Ricker.
"Gago," sambit ko saka ngumisi.
"Mga bruh, hindi na gumagalaw si Benson!" biglang sigaw ni Eghart. Sabay tayong
napatingin kay Benson na nakahiga na sa buhangin. Nakasuot ng blue shorts at
manipis na white sleeveless shirt na may naka-imprentang 'Eat Less. Move more.'
"Baka tulog na 'yan. Hindi na nagbago," si Anthony.
Binalingan mo siya at tinukso. "Bakit Anthony? Nagbago ka na? 'Di na nangongopya?"
"Mahirap mangopya sa college."

"Mga bruh! Patay na yata si Benson!" natatarantang sigaw na naman ni Eg.
Tumayo tayo at nilapitan sila. Nakadungaw na tayong lahat kay Benson.
"Tawag ka ng pari, Eg!" utos ni Ricker.
"Huh? Bakit pari, bruh? 'Di ba dapat ambulance?"
"Pabasbasan na natin kaluluwa ni Benson. Patay na."
Napa-sign of the cross si Anthony at bumulong. "Sumalangit nawa."
Nanigas ang katawan ko. Pinaka-ayaw ko kasing makakita ng bangkay. Pero kumilos pa
rin ako dahil kaibigan natin 'yon eh.
"Tumawag kayo ng ambulansya!" utos ko sabay squat sa tabi ni Benson.
Pabagsak na nakaluhod si Eghart. Mukhang umiiyak na. "Bruh. Bakit mo kami iniwan,
bruh?!"
"The hell you're talking about? Gago. Hindi pa tayo sigurado," I said sharply.
Binalingan ko ng tingin si Aki na nakasquat na rin. "Aki, nursing ang course mo 'di
ba? Ano!"
Mahina siyang umiling. Bumalatay ang lungkot sa mukha. "Wala na siya, Sixth.
Chineck ko ang pulse niya kanina..."
Nanigas ang buong katawan ko. Hinimas mo naman ang likod ko, Hon. You were trying
to comfort me. "We will all miss him, Sixth."
Ang bigat sa loob ko. Parang may nakadagan sa pagkatao ko. Shit. Kaibigan ko 'yon
e. Tropa natin 'yon. Unti-unti akong lumuhod. sa harap ni Benson. Nangingilid na
ang mga luha. Marahan kong kinuha ang kamay niya. Ang lamig na. I gripped his hand
tightly. I was shocked when it gripped back!
"Wah! It's a prank madapaker!!!"sigaw niya at dilat na dilat pa. Sobrang laki ng
ngisi.
I looked up. Sa inyong lahat. Natatawa na kayo habang laglag panga naman akong
pinagkaisahan niyo."What. The. Fuck?!"
Umiling ka at ngumiti ng matamis. Your eyes were full of...adoration? "Oh, Sais,
you just conquered your fear of dead bodies. Baby, I'm so proud of you."
I ignored you and jumped on Benson. We tackled and wrestled on the sand.
"Help! Papatayin ako ni Sais! Mga bruh!"
"Gago! Patay ka na 'di ba?" I replied kicking his ass.

I guess you taught me on how to conquer my fears the hard way, huh? Pero alam ko
no'n na hindi ko dapat iasa sa'yo ang pagharap sa lahat ng takot ko. Hindi ka naman
magiging palaging nandiyan para samahan ako sa pagharap sa mga takot ko. At hindi
lahat ng takot ko, alam mo.
And do you know what my biggest fear was?
It was me losing you.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 03/01/2020, 09:01 AM
Subject: To the girl I planned my future with...
Hon,
Ang bilis ng panahon. Parang kelan lang no'ng January pa ako nag-eemail sa'yo ah.
Ngayon, March na. Still no response from you. But I don't mind, really. Kamusta ang
trabaho? Ako naman, binibirong nangangamoy toga na raw. I guess I won't be hearing
a congratulation from you, huh? Okay lang.
Noong Biyernes, pinasulat kami ni Dean ng future plans when we graduate. It only
brought me back to my grade twelve self.
"I want you to write your plans five years from now. I want you to picture out your
future!" utos ni Maam Caliboso.
I stared on the blank bond paper on my desk while holding a pen on my right hand.
Future plans? Siguro tutulong ako sa business ni Dad? I don't know. Nasa isip ko
nang biglang nilapag ni Eghart ang cellphone niya sa desk ko. It was your picture
displayed on the screen.
Kunot-noo kong binalingan ang nakangising si Eghart. "What's this?"
"Sabi ni Maam picture daw ng future mo. Hayan na, bruh! Future mo!"
I tried to stifle a smile while shaking my head.
"Uy! Kinilig! Ayayay!" pang-aasar niya.
"Mr. Rante! What are you doing?! bulyaw ni Maam Caliboso.

Umigtad si Eghart. "Ah. Wala po, ma'am."
Kinuha niya ang cellphone at akmang babalik sa upuan niya pero hinawakan ko braso
niya. "Oh. Why are you taking my future away from me?"
Dinuro niya ako. "Luh. Baliw ka na sa kanya, bruh! You are whipped my man!"
When he left with his cellphone, I leaned on the backrest of my chair and closed my
eyes. Smiling the whole time.
At alam mo kung ano'ng isinulat ko sa bond paper?
Future ko na punung-puno ng sa'yo.
So, going back to the future plan I wrote last Friday. Siguro masasabi ko na may
iilan lang na nag-iba kumpara sa future plans na isinulat ko noong nasa senior high
ako. You actually knew some of those future plans. Na-mention ko sa'yo 'yon no'ng
two years na tayong mag bf and gf.
Nasa duyan tayo no'n. Sa likod ng bahay niyo. Your head was leaning on my chest. My
left hand was holding your right.
"I wanna stay like this," softly you said.

"So hindi na ako bibili ng bahay? Sa duyan na tayo titira?" pagbibiro ko.
"I love you, Sixth. Not because of your thick eyebrows, deep set of eyes, long
eyelashes, and your matangos na ilong. Especially your devious right cheek dimple."
"And my abs. Don't forget my abs," I swiftly added which earned me another eye roll
from you.
"Fine! Your abs. I love you."
I kissed the top of your head. Hindi na talaga ako nasanay tuwing sinasabi mo 'yan.
"Baby, say it again."
You looked up and stared at me. Namumungay ang mga mata."I love you."
Pumikit ako. Hindi ko na nakayanan ang emosyon na pinapakita sa mata mo. "Give me a
minute. Tumigil ata mundo ko."
Natawa ka. "Mga words mo talaga e, 'no?"
Nang muli ko nang makontrol ang nararamdaman ko ay dumilat na ako. Hinigpitan ko

ang pagkakayakap sa'yo. "I love you so much, Hon. Ikaw lang ang Honey ko."
"Talaga? Hindi mo ako lolokohin?"
"Hindi. Pangako 'yan."
Mas lalo mong isiniksik ang sarili sa'kin. You softly sighed. Contented. I drew
small circles on your shoulder using my thumb. "I'm gonna marry you after I
graduate."
"Uh huh. Matagal pa. First year college ka pa lang."
"Why? You wanna marry now?"
You chuckled. "Of course not. Hindi pa tayo handa. Saka na kapag pareho na tayong
may college degree, and then work."
"But you're getting older by that time," I protested in a playful tone.
You sharply turned your face toward me. Niliitan mo pa ako ng mata. "Two years lang
ang tanda ko sa'yo, hoy! Ang OA!"
I chuckled. "Damn. That was a same excuse you used to me back then. Kung bakit ang
tagal kitang napa- oo na maging girlfriend."
"Hmp! Bakit mo ba ako nagustuhan?"
"Kasi maganda ka."
"Ang babaw naman." You pouted. I kissed your pout away.
"Kailangan ba may malalim na dahilan para mahalin ka?"
"I don't know. Kasi sabi sa'kin ni Erwin na—"
I groaned knowing where it was headed. "Stop talking about your exes. You're
ruining the mood."
"Patapusin mo muna ako. Sabi ni Erwin noon, nafall daw siya sa'kin dahil passionate
daw ako." Napasapo lang ako sa noo at hindi kumibo. Nagpatuloy ka naman. "Sabi rin
ni Landon nagustuhan din niya ako dahil sa charm and wit ko. And then si Jethro..."
"Stop it."
"E ikaw? Bakit mo nga ako nagustuhan?"
"You want a list?"

Kumunot ang noo mo. "There's a list?"
Tumango ako at nagsalita ulit. "Strict ka. Pikon. Mababaw ang luha. Matigas ang
ulo. Hindi marunong sumayaw. Pangit ang penmanship. Humihilik minsan. Kakaiba ang
taste sa music. Adik sa kdrama. Hindi marunong magluto."
Mahina mong hinampas ang dibdib ko. "Tama na!"
"Nagtanong ka 'di ba? Hindi pa ako tapos. Marami pa."
"Wag na! Bakit puro naman negative?!"
"Dahil ten pa lang ako, kilala na kita. For all the years we've been together, I
have known you deeply."
"E bakit nga napaka-negative ng mga traits ang sinasabi mo?!"
Namumungay ang mata kong nakatitig sa'yo. "Because I love you for all of your
flaws, Honeybee del Sol."
Humigpit ang yakap mo sa'kin. "Kinikilig ako, Sais! Galing mo talaga! Kailangan mo
talaga akong pakasalan pagka-graduate mo, huh."
"Oo. Gusto mo ngayon na nga e."
"Hindi pa pwede. Ga-graduate pa ako at magtatrabaho. You know I'm very passionate
about film. Siguro, sa Manila na rin ako magwowork."
I nodded. "Okay. Do those things. When I graduate, I'm gonna help Dad with the
family business while doing my MBA. Sa Manila ko kukunin 'yon. I'll also handle the
Manila branch."
"Kailan ang kasal?"
"After a year of graduation? So I can also settle first in Manila. What do you
think?"
"Hmm. Pwede rin. We gotta work first. For the wedding. The house."
"Then in the future, check na tayo sa work. We got a house already. Bigay ni Mom."
Natigilan ka. "What do you mean? About the house?"
"Actually, it's Mom's ancestral house. Ipinangalan niya sa'kin. Kaya wala na tayong
problema d'yan. We can just renovate it. Pwede rin gibain, patayuan ng bago.
Whatever you want."
Namilog ang mga mata mo. "Sinabi mo 'yan kay Tita?!"
I shrugged. "Yeah. She knows I'll end up with you. I want to have five children..."
"Wait! Hold up! Huh, napipressure naman ako nito! Bakit mo sinabi kay Tita?!"
"Why wouldn't I? Botong-boto sa'yo ang parents ko. Your family loves me. What's the
pressure, baby?"
"Oh My God! Don't remind me. Hindi talaga tayo pwedeng maghiwalay!"
"Bakit? May plano ka bang hiwalayan ako Honeybee?" sabi ko sa matigas na boses.
You bit your lower lip while rolling your eyes. "Of course not! I'm just...It's
just so...real."
"As I said, about kids. I want five of them."
Suminghap ka. "Ang dami naman! Malulusyang ako niyan."

"I want many kids. Alam mo namang nag-iisang anak lang ako. I want a big family.
But in the end, it's all up to you of course."
"Three." You negotiated.
"Four."
"Three."
"Sige. Deal."
Marami pa tayong mga planong inilatag no'n. Natupad mo na ang iba sa estado mo
ngayon. At siguro tutuparin mo pa ang natitira pero kasama ang ibang tao na. But I
will never hold it against you. Whatever you achieve in life, I will be here
cheering for you.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 03/08/2020, 09:01 AM
Subject: To the girl who made me a date 'expert'...
Hon,
Happy Sunday. Magsisimba ka ba mamaya? Try to guess who's going to church today
with a date? Si Lovely. You don't have to worry about a thing. I already gave her
some pointers yesterday.
I groaned when she suddenly barged in my room. Parang ikaw lang no'n, Hon. Dali-
dali kong sinuot muli ang T-shirt ko. "How many times do I have to tell you not to
barge in an adult man's room."
Inirapan niya lang ako at walang pasubaling naupo sa kama. "Wait...You're an

adult?"
I arched a brow. "Very funny. Anong kailangan mo?"
"I need an advice about guy stuff."
"Why me?" I asked turning my swivel chair facing my study table. I resumed typing
on my laptop. Dinig ko ang pagbuntong-hininga niya. Panandalian kong inabandona ang
laptop sa study table at hinarap siya.
"Because you're a guy so you think like a guy. At isa pa, first time ko 'tong
makikipag-date. I need advice."
"Okay. Don't do it," kalmado kong sinabi.
"Huh?"
"Don't go on a date. As I recall, your sister told you that you can only do
boyfriends in college. You're not in college yet."
Inirapan niya lang ako. "Malapit na naman akong mag-college. Haler, gagraduate na
ako ng grade twelve this month!"
"It doesn't change the fact that you're not in college yet. You still have three
weeks to go."
"What is wrong with you people!" eksahirada niyang bulyaw.
I chuckled. "Tanungin mo ate mo."
"Wala siya dito. Ikaw ang nandito!"
I exhaled and stared at her for a few seconds. "I'm not good with love advice. Baka
nakakalimutan mo, nasaktan ko ang Ate mo."
"Pero mahal mo siya," she stated with a small smile.
I arched a brow. "I was an asshole to her."
"Pero mahal mo siya," pag-uulit niya. Hindi nagpapatinag.
Yumuko ako at napahilamos sa mukha. Ang kulit din kasi ng kapatid mo, Honey.
Manang-mana sa'yo. Muli ko siyang tiningnan at nakita na naghihintay pa rin sa
sasabihin ko. "Fine. Sino ba 'to?"
"Si Coli..."
Umigting ang panga ko. "Fuck. Iyong crush mo?"
Ngumisi na parang Cheshire cat ang kapatid mo. "Oo! Sana all 'di ba?! I was shocked
when he asked me out yesterday. Sinabi ko sa kanya na pag-iisipan ko kahit na gusto
ko nang matunaw sa harap niya! Arrrgh! Kilig goals!"
Habang excited sa pagkukuwento si Lovely, nalunod naman ako sa lalim ng iniisip ko.
Nag-aalala na baka bumigay agad ang kapatid mo. Lalo na't crush niya pa.
"So, ano ang sasabihin ko sa kanya, Kuya?"

Napalunok ako. Kita ko na kinang sa mga mata ng kapatid mo. Nakakapangilabot. "Tell
him
to go to church with you."
Napaawang ang labi niya saka tumawa ng malakas. "Nice one! Nakakatawa joke mo!"
Nakatitig lang ako ng seryoso sa kanya. Suminghap siya bigla. "Are you serious?
Hindi nga ako nagsisimba eh, tapos gusto mo do'n kami for our first date?! Saka
hindi rin 'yon religious."
"Then it'll be a good thing. If he truly likes you, he'll respect whatever you
want. Parang test niya 'to."
Napaisip bigla ang kapatid mo at nagpatuloy naman ako. "And oh, tell him no funny
business. Kung hindi sasapakin ko siya." I turned away from her and continued
typing on my laptop.
"Bakit? Pa'no ba naging first date niyo ni Ate?" she suddenly asked. Natigilan ako.
I leaned on the backrest and closed my eyes. Naalala ko 'yong first date natin as
official couple. I was eighteen then, you were twenty.
"Oh my God! What are you doing here, Sixth?!" gulat na sabi mo at naupo na sa tapat
ko.
"To see you," kalmado kong sagot.

"When you said na pupunta kang Maynila, I thought you were joking! Pa'no ka
nakapasok ng campus?"
"Connections."
Kunot noo mo akong tinitigan sa mukha na parang binabasa ang nasa isip ko."Ano 'yan
gagala ka lang dito sa Manila porque't 'di niyo pa pasukan?"
"No. Babalik din ako bukas ng Cebu. I want a date with you. Right now."
Tumango ka lang at napasulyap sa relos. "But I only have two hours."
"Okay lang. Let's have our date here," agap ko. Alam ko naman ang class schedule mo
at nakapaghanda na ako.
Natameme ka. Iginala mo ang tingin sa paligid. "Here? In our library? Seryoso ka
ba?"
"Yeah. Para walang gastos na rin. Naubos kasi sa plane ticket ang allowance ko
sana. I haven't even told Mom yet."
Sinapak mo ako sa ulo. "Sira ka! Ba't ka pa kasi nagpunta rito? Uuwi naman akong
Cebu every end of the month. Alam mo 'yan! Aksaya ka ng pera!"
The librarian gave us a murdering look because of your sudden outburst.
Pinagtitinginan na rin tayo ng iba pang estudyante na nagbabasa.
"Calm down, Honey. Date lang gusto ko, masyado kang excited," I chuckled.
Ngumuso ka. Medyo kalmado na. "Pa'nong date?"
Itinulak ko ang mga libro na nasa mesa sa gawi mo. Hindi mo na napansin ang mga ito
kanina dahil sa gulat mo.
Binaba mo ang tingin dito at isa-isang binasa ang pamagat na nakasulat. You slowly
smiled. I thought the time stopped. Nag-angat ka ng tingin at tinitigan ako gamit
ang namumungay na mga mata. "They are my favorites. How did you know?"
I took your hand and held it. "Because I know you."
"Galing mo talaga, e 'no?" Malambing na ang tono ng boses mo.
Ngumisi lang ako at sinimulan mo na ang pagbabasa. Habang abala ka sa bawat pahina.
Abala naman akong nasa tapat mo sa katititig sa'yo. It was our very first date as
an official couple. Inubos mo kasi ang dalawang buwan na summer break sa
pambabasted sa'kin. Saka mo lang ako sinagot nang paalis ka na pabalik ng Maynila.
Kakatapos lang ilagay ng Papa mo ang isang maleta sa sasakyan noon. Hinarap mo siya
at nagpaalam. "Mag-uusap lang muna kami sandali ni Sixth, Pa."
Napasulyap ang Papa mo sa kanyang relos. "Dalian niyo at baka abutan pa tayo ng
traffic, Honey. Ten minutes lang." Pagkatapos ay pumasok na siya sa driver's seat.
You bit your lower lip and turned to me. "Ano ba kasi 'yon?"
"Aalis ka na ulit. Sagutin mo na ako," pangungulit ko. Hindi ko na alam kung pang-
ilang beses ko nang pangungulit 'yon sa'yo.
"Pag-uwi ko na by the end of the month."
"What difference does it make? Sasagutin mo rin naman ako. Ba't mo pa patatagalin
ng isang buwan?"
Kinurot mo ang braso ko. "Kapal mo talaga e 'no! Napaka- demanding! Umuwi ka na nga
sa inyo."
Ngumiwi ako sa sakit at umilag dahil kabilang braso ko naman ang pupuntiryahin mo.
"Honey, come on. Make me your boyfriend. Mahal kita."
Pumikit ka nang mariin na para bang nauubusan na ng pasensya. "Ang kulit kulit mo
talaga, Sais!"
"Five minutes, Honey!" tawag ng Papa mo.
"Come on, Honey. Say yes to me. Four minutes na lang meron tayo oh..." I urged
softly. I was already touching your left cheek.
You stared right through my eyes. I was intently staring right back at yours. I saw
a flash of softness in your eyes for a second but you quickly masked it with
annoyance. "Yes na nga. Ang kulit mo."
Napaawang ang labi ko. Hindi ako makagalaw. Namamangha.
"Really? Girlfriend na kita?"
Inirapan mo ako pero nakangiti ka naman. I groaned. I glanced at my wristwatch.

9:00 in the morning. I put my hands on top of my head. Paulit-ulit na yumuyuko.
Parang tanga lang. Awang ang labi ko at muli kang tinitigan. Kinagat mo pang-
ibabang labi mo at halatang nagpipigil sa pagtawa.
"Holy shit! You are my girlfriend," I stated. Slightly dazed.
Tumawa ka at niyakap ako. Napakahigpit ng yakap ko pabalik sa'yo. "One minute. I

think we got one minute left," I murmured.
Pagkatapos ang yakapan ay nilapitan na natin ang sasakyan niyo. Binuksan ko ang
pinto nito para sa'yo. You slid inside. I was grinning from ear to ear. Feeling one
lucky son of a bitch!
"Face time tonight," sabi mo.
"And every night," I replied.
Tiningnan ako ng Papa mo. "Ano, sinagot ka na?"
I smirked. "Yes, Tito."
Lumaki ang ngisi niya. "Sa wakas. Akala ko matatalo ako sa pustahan namin ni Bunso.
Ang sabi ni Lovely aabutin ka pa raw ng siyam siyam. Sabi ko naman hindi pwede kasi
Sais ka. Alam mo 'yon, siyam saka sais. Hahaha." You just rolled your eyes at your
dad's attempt of another joke. Pareho na tayong nasanay. Pero para sa'kin, napaka-
cool ng papa mo.
Nang makaalis na kayo, nando'n pa rin ang ngiti ko.
-Sixth-
Attached File: (images)
Tropang May RABEAS (arf!initials natin mga bruh! witty!)

Sais:
I need help
Anthony:
Wala akong pera
Eghart:
Pluto atm
Benson:
Tulog pa ako
Aki:
@Benson HS ka pa tulog ah
Hanggang college tulog ka pa rin? Lol
@Sais ano 'yon?
Sais:
First year anniv namin ni Honey
This weekend
Want it to be perfect
I need ideas
Ricker:
Tangina
Sino ba nagpangalan ng gc na'to?

Parang TANGA
Ricker changed the group name from Tropang May RABEAS to Group Chat
Eghart:
@Ricker mas TANGA ka
Sais:
So
What shall I do?
Ricker:
Make unforgettable love to her
Then kill @Eghart

Eghart removed Ricker from the group
Anthony:
Hahahahahaha
Punta kayong HK!
Much money ka naman!
Sais:
Hmm
But she doesn't like me spending a lot
You guys know that

Aki:
Just take her away somewhere for the weekend
Do what she likes to do
You know her well
Sais:
Know what
You're right
Thanks, bruh!
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 03/15/2020, 09:01 AM

Subject: To the girl whom I fought and made up with...
Hon,
Hey. Went to our favorite cafe last Friday. Nagkita kami ng best friend mo simula
pa no'ng high school na si Hyatt. Sumisimsim ako ng kape. Kakatapos lang ng
graduation practice. Nagulat na lang ako nang naupo siya sa tapat ko at inilapag
'yong kape niya sa mesa.
"How are you, Sixth Numero?" nangingiting bati niya. Napaka-casual lang ng suot
niya. Blue blouse and a jeans.
"Hi. Didn't know you're back in Cebu..."
"Yep. Isang taon na. Working in a local radio station. Kamusta?"
"I'm...fine. You?"
"Never been better. Ga-graduate ka na this year, right? Business Ad?"
Tumango lang ako. Nagpatuloy naman siya. "I'm sorry about what happened between you
and Honey."
Mapait akong ngumiti. "You shouldn't be. It was all my fault."
She gave me a sad smile. "Well. As her best friend, nagalit ako sa'yo noon. I
didn't even give you news about her kahit na nagmakaawa ka. I'm sorry."
"It's fine. I didn't blame you. You were only protecting her."
Sumandal siya sa backrest ng upuan niya. "You know, I always thought that you two
would end up together."
"Are you staying for good?" pag-iiba ko sa usapan. Siguro napansin niya na 'di ako
kumportable kaya pinalampas niya 'to.
"Probably. Manila's...too much for me. Are you seeing someone?" she asked in a
playful tone then sipped on her coffee.
"No. I'm...single."
"Oh. Well, kung gusto mo lang. May kakilala ako. Pwede kitang ireto..."
"Pass ako. Saka, baka hindi rin ako magtatagal dito sa Cebu. I'll be going to
Manila for my MBA."
Bakas ang pagkabigla sa mukha niya. Pero tingin ko panandalian lang iyon dahil agad
naman siyang nakabawi. She then gave me a knowing smile. "Hmp. I'm sure it won't be
hard for you to get her new address."
"Hindi ko naman siya kukulitin do'n," depensa ko.
Tumawa siya. Naglalaro sa labi ang pilyang ngiti. "And here I thought Sixth Numero
is done grovelling...Just so you won't get too much of your hopes up, she's seeing
this guy. Naikuwento niya lang sa'kin just recently."
"Wala na naman akong karapatan sa kanya." Uminom ako ng kape dahil may biglang
bumara sa lalamunan ko.
Ilang minuto pa kaming nag-usap ni Hyatt. We talked about her work and her life in
Manila. Then we talked about you but never mentioning about my cheating issue.
Pagkatapos ay nagpaalam na siya at tumayo. Tatalikuran na sana niya ako pero bigla
siyang humarap muli sa'kin. She gave me a small smile.
"Noon, tuwing nag-aaway kayo, she would always rant on me about you. But that one
last fight you had with her, she never ranted. She just...broke down...in front of
me."
Matapos niyang sabihin 'yon ay tuluyan na siyang umalis. Nagpaiwan naman ako.
Miserable habang iniisip pa rin 'yong huling sinabi ni Hyatt. Hindi naging madali
'yong tatlong taong relationship natin. Tulad ng ibang relasyon, nagkaroon tayo ng
away at iilang tampuhan.
"Babe, sorry na. Nagyaya lang naman kasi si Ricker uminom kagabi dahil hiniwalayan
'yong tao," panunuyo ko sa'yo habang sinusundan ka papasok sa kuwarto mo.
"E bakit hindi mo 'yan sinabi no'ng tumawag ako? Bakit sinabi mo na nakauwi ka na?"
naiinis na tanong mo na hindi man lang ako hinaharap.
"Ayoko kasing magalit ka. Umuwi rin naman kami agad. Don't be mad now, please.
Let's not spend our two days together fighting, hmm?" I murmured while hugging you
from behind.
"Fine. Pero next time, wag ka nang magsisinungaling sa'kin dahil lang sa magagalit
ako. Ikagagalit ko talaga 'yon."
I hugged you tighter and kissed the top of your head. Medyo naibsan na ang kaba ko.
"I promise. Wanna go somewhere?"
"Saan?"
"Let's go to Argao?" Ngumiti ka. And just like that, I was forgiven.
Ikalawang away na nagkaroon tayo ay iyong hindi mo pag-uwi ng Cebu.
"What do you mean you can't go home? Hindi ka na umuwi no'ng nakaraang buwan ah,"
reklamo ko. Nag-facetime tayo no'n.
"Busy sa school works. Alam mo namang third year college na ako."

"You look so stressed out. Natutulog ka pa ba?" nag-aalalang tanong ko. I could see
dark circles under your eyes.
Napasentido ka at bumuga ng malalim na hininga. "A little. Medyo hectic lang talaga
this sem. I'll be home next month, Sixth. I promise."
"Wag ka na lang umuwi," matigas na sabi ko. I knew I sounded childish. I couldn't
help it. Miss na miss lang talaga kita.
Kagat labi mo akong tinitigan. Malambing ang mga mata mo. You knew I was already
pissed. "Sixth, don't be like that. Alam mo naman sa simula pa na LDR ang meron
tayo dahil sa pag-aaral ko."
"I know that, okay. I'm just...I'm just not used to you not going home..."
"I know...Sixth..."
"It's late. You should get some sleep."
Pumikit ka. Halatang pagod na. "But we're fighting. We promised each other na hindi
matutulog hanggang hindi nagkakaayos..."
"Maayos naman tayo ah. Look, just get some sleep. Mas may kulay pa 'ata ang zombie
sa'yo."
Napangiti ka sa sinabi ko. "I love you, Sixth. Please don't be mad at me."
Bumuntong-hininga ako bago nagsalita. "I'm not mad at you. You know I can't stay
mad at you. I love you too. Now get some sleep."
Kinabukasan no'n tulala ako sa klase. Dalawang beses pa akong tinapik sa balikat ni
Eghart. "May problema ba kayo ni Honey my love so sweet mo?"
"I have to go to Manila this weekend."
"Nag-away ba kayo? Hiniwalayan ka na sa wakas, bruh?" nakangising panunudyo niya.
Pinatid ko upuan niya. "Gago. Hindi. At hindi kami kahit kailan maghihiwalay."
Lumapad na ngayon ang ngisi niya. "Nag-aalala talaga ako para kay Honey. Ang lala
mo na. At walang forever, bruh."
"Hindi naman forever ang goal ko."
Kumunot ang noo niya. "Bakit? Ano ba?"

I smirked. "Eternity."
Humalakhak na siya sabay iling. Hindi naman kami pinansin ng mga kaklase namin
dahil abala rin sila sa pag-uusap. Wala pa kasi ang prof. "Napaka-suave mo talaga,
bruh. Smooth. Kahit balat ng durian nadudulas e 'no."
That weekend, pinuntahan kita. Sorpesa 'yon kaya naman dumeretso na ako sa condo
mo. Mangha at gulat mo akong pinagbuksan ng pinto.
"What—"
Hindi na kita pinatapos sa sasabihin mo dahil inatake na kita ng halik. I groaned

when you responded without hesitation. Pareho tayong sabik sa isa't-isa. I tugged
on your lower lip until you allowed my tongue an entrance. You pulled my hair. It
turned me on. You pushed me on the sofa and straddled me. Our kiss didn't break. My
kiss lowered on your jaw down to your neck. You moaned in response. Kusang loob
mong hinubad ang manipis na blouse na suot mo. I groaned and got so hard when I saw
that you weren't wearing a bra.
"You should really wear a bra next time. Pa'no kung hindi ako 'yong kumatok sa
pinto mo?"
"Ganito ako 'pag nasa condo lang."
Natigilan ako. "You what?"

"Shut up and just kiss me."
So I did. I continued trailing kisses from your neck down to the valley between
your breasts. Kapansin-pansin na ang pamumula ng balat mo dahil sa puti mo. You
grinded on me when I started sucking on your nipple while massaging your other
boob.
"Fuck. Baby, you're going to make me come," I said between your loud moans. Napaka-
wild mo talaga tuwing humahantong tayo sa ganito.
"Take off your shirt," pahingal na utos mo.
I chuckled and shook my head. "What? No. We're not doing it."
"I know. I just wanna touch your chest. I promise." I stared at you for a minute.
You looked so turned on and so was I. Pero alam ko na kailangang may-isa sa'tin ang
may hawak ng kontrol. I sighed and took my shirt off.
I started kissing your mouth again while your hands were busy roaming around my
chest.
"Sixth..."
"Hmm..."
"I want..."
I stopped kissing your earlobe and whispered "I know. I'll make you come, okay?"
Kaya naman ipinasok ko ang kamay ko sa suot mong shorts. I groaned again when I
found out that your panties already wet. I massaged you there through your panties.
But then I couldn't stop myself, so I tugged your panties aside and inserted a
finger in you. I looked up and stared at your face while doing it. Nakapikit ka na.
Pulang-pula at sobrang higpit ng pagkakakapit mo sa magkabilang balikat ko.
I continued pleasuring you. Sobrang basta na ng mga daliri ko. When I felt your
body convulsed, I swallowed your moan by kissing your mouth harder.
"What are you doing here?" tanong mo nang pareho na tayong kalmadong nakaupo sofa.
"Para do'n kanina," pagbibiro ko kaya hinampas mo ako sa dibdib. Hinawakan ko ang
kamay mo at hinigit ka pakandong sa'kin. "I missed you so much."
Sumandal ka sa'kin at isiniksik ang ulo sa leeg ko. "I know. Am I forgiven now?"
"Honey, masyadong malaki ang pagmamahal ko sa'yo para ipagkait ang kapatawaran na
hinihingi mo."
At ngayon, naiisip ko. Siguro nga napakalaki ng nagawa kong kasalanan sa'yo para
hindi magawang takpan nito ang tingin ko'y malaking pagmamahal ko sa'yo.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 03/22/2020, 09:01 AM
Subject: To the girl who's my medicine whenever I got sick...
Hon,
How are you today? Sana inaalagaan mo ang sarili mo. I heard from Tito Melvin that
you're on a new project. Masaya ako sa pagiging script writer mo. Sana lang, hindi
mo pababayaan ang health mo. I know how you work hard for your career.
Speaking of health, medyo hindi maganda ang pakiramdam ko simula pa kagabi. May
trangkaso lang. Naalala ko tuloy no'ng nagkasakit ako noon. Tinalo mo pa ang
mismong nanay ko sa pag-aalala.
"Anong okay ka lang?! Clearly, you're not okay. Mainit ka kaya!" bulyaw mo sa'kin.
Sinubukan kong bumangon mula sa kama pero kaagad mo naman akong itinulak kaya hindi
ko magawa. "I'm fine. Sipon lang 'to. Pupunta pa tayong Simala ngayon 'di ba?"
"Hindi na. Next time na lang. Kapag hindi na masama ang pakiramdam mo." Kinumutan
mo ako at pagkatapos ay hininaan ang air con.
Umubo ako. Sumakit ang lalamunan ko. "Pero nangako ako sa'yo na sasamahan ka do'n."
"I'll just go to church later," sabi mo at naupo sa gilid ng kama ko.
"Isama mo na lang si Lovely."
Ngumiwi ka. "Asa pa ako do'n. Parati kaya 'yong nagpapadasal lang sa'kin."
I chuckled. I felt drowsy. Hindi na rin ako makasinghot. Shit. May bumabara sa
ilong ko.
"Iiwan muna kita sandali. Kukuha lang ako ng gamot sa baba." Mabilis kang tumayo at
humakbang na palapit sa pintuan.
"Do you know where it is?" Hindi mo na nasagot ang tanong ko dahil lumabas ka na ng
kuwarto. Oo nga pala at para mo nang bahay ang bahay ko.
Ilang sandali pa ay bumalik ka na bitbit ang isang baso ng tubig at tabletas.
Bumangon ako at naupo na lang sa kama. Tinanggap ko ang tubig at gamot mula sa'yo.
You looked at me worriedly. "Should we go to the doctor?"
Inilagay ko ang baso sa ibabaw ng cabinet. "Hon, it's just cold. Malayo 'to sa
bituka. I just need to rest for like two hours."
"Are you sure?"
"Oo. Umalis ka na. Baka mahawa ka pa. Mas titiisan ko pang magdusa ng mag-isa kaysa
mahirapan ka," madrama kong sabi saka muling humiga.
Ngumuso ka lang at inirapan ang sinabi ko. "Fine. Babalik din ako pagkatapos
magsimba. Wala kaya sila Tita."
"Nandiyan naman sina Manang. Tatawagin ko sila 'pag pakiramdam ko naghihingalo na

ako dahil sa sipon."
Kinurot mo ang braso ko at tumawa lang ako. "Sige na nga! Aalis na ako. Kiss muna
kita."
Pinagkrus ko ang braso ko na parang ginawang shield mula sa'yo. "Matapos mo akong
saktan? Hahalikan mo rin ako? Wag na, babe."
"Alam mo, mas nakakainis ka kapag may sakit! Nakakaasar 'to!"
"Wag mo na akong halikan. Ayokong mahawa ka. Don't worry, once I get well, I'll
kiss every inch of you." I winked.
Inirapan mo lang ako at lumabas na ng kuwarto.
Hindi ko alam kung ilang oras akong nakatulog. Nagising na lang ako dahil sa mahina
mong pagtawag sa'kin. "Lunch ka na. Nagpaluto ako ng lugaw kina Manang."
"Kanina ka pa?" I asked as I sat up.
"Kababalik ko lang. Kumain na rin ako ng lunch sa baba. Sinabihan ko na naman sina
Manang na lutuan ka ng lugaw bago ako umalis kanina. Gusto mo subuan kita?"
Umiling ako. "Kaya ko na. Masyado kang sweet. Sana palagi akong magkasakit."
Mahinang hampas sa binti ang natanggap ko galing sa'yo. Natawa ako pero medyo
gumaan na ang pakiramdam. Pahinga lang talaga siguro ang katapat.
Tahimik ka lang habang kumakain ako. Maya-maya pa ay muli kang nagsalita. "Gusto mo
rito na rin ako matulog para bantayan ka?"
Nasamid ako sa lugaw. Kaagad mo naman akong inabutan ng tubig. Nang mahimasmasan na
ay nagsalita ako. "Alam kong mahal ako ng parents mo, Hon. Pero ayokong ma-bad shot
sa kanila."
You pouted. "Bakit ba? Wala naman tayong gagawing masama ah. Matutulog lang naman
tayo ng magkatabi."
"Ayoko. Hindi rin ako makakatulog 'pag katabi kita."
You wiggled your eyebrows teasingly. "Why? Gagalawin mo ba ako?"
I grunted and shook my head disapprovingly. "Minsan talaga, babe, mas mature ako
sa'yo. Sigurado ka ba talaga sa edad mo?"
"Don't you wanna sleep with me?" you softly asked. Inignora mo lahat ng sinabi ko.
"Fucking shit. Hon, really?! Kagagaling mo lang sa simbahan."
Nanlaki ang mata mo pagkatapos ay kinurot mo na naman ako. Puno na talaga ng pasa
ang katawan ko dahil sa pang-aabuso mo. "Ang green minded mo talaga! Tulog lang
naman ang sinasabi ko! Ano bang pinag-iisip mo ha?!"
Ngumiwi ako at napasulyap sa braso kong kinurot mo. "I just don't wanna take
advantage of you. Baka hindi ko mapigilan ang sarili ko. So no sleep over tonight.
I can handle it."
Natahimik ka bigla at parang nag-iisip. Kinabahan tuloy ako. "Sixth...I think...I
think I'm ready for it. I want to give you my virginity."
I groaned. A bit frustrated to myself. Dahil gusto ko na namang magpadala sa tukso.

Pero siguro, matibay din ang self-control ko pagdating sa'yo. Pagdating sa bagay na
gusto mo.
"I'm not. I'm not ready to take your virginity from you. I told you, I wanna marry
you first," I said as softly as I could. I didn't want to give you the wrong
impression.
You looked like a lost puppy. Doon pa lang gustong-gusto ko ng bumigay. Doon pa
lang, gustong-gusto ko ng kalimutan ang paninindigan ko para sa gusto mo.
"Bakit 'yong mga babae mo no'n may nangyari na sa inyo? And I'm your girlfriend!
We're already adults too..."
I cupped your chin so that you'd look at me. "Because you're different, Hon. You're
the real deal. What we have, is the real thing."
You bit your lower lip and nodded. I held you closer and whispered. "I love you.
We'll do it when the right time comes."
Hindi ako makatulog nang gabing 'yon. It didn't help that I was horny. Lalaki lang
naman ako at may pangangailangan. Gusto ko lang talaga siguro na panindigan ang
sinabi ko.
I woke up feeling fine the next morning. I took a shower because I already felt
filthy with myself. Muntik na akong madulas paglabas ko ng CR nang makita kang
nakaupo na sa kama ko.
My chest was dripping wet with water while the towel hung lowly on my waist. I
could see you shamelessly gawking at my body. Pero iyong-iyo naman 'yon kaya wala
akong reklamo.
"How are you feeling?" tanong mo na medyo garalgal ang boses.
I took a shirt and some pants from my closet. "I'm fine. Magbibihis ako. I don't
mind if you watch."
"Tse! It's not like I haven't touched that before," singhal mo pero tumalikod ka
naman.
I only chuckled and took a boxers from the cabinet. Nang makapagbihis na ay
nilapitan kita at hinalikan sa noo. "You want some breakfast?"
"Kumain na ako sa bahay."
"Damn. Mag-isa na naman akong kakain. Dapat 'di ka na lang kumain para may kasama
ako." Lumabas na tayo ng kuwarto at bumaba ng hagdanan.
"It's already ten in the morning, babe."

"Brunch then. Sa'n tayo ngayon?" I asked while we were sitting in the dining area.
May mga nakalapag na na mga pagkain sa mesa.
"May bagong sikat na falls. Puntahan natin. Sama natin sina Eghart!"
"Do we have to? Tayo na lang dalawa. Thanks po, Manang." I added when she gave me a
glass of juice.
"Isama na natin para mas fun..."
"Fine. Whatever you want. You sure you're not gonna eat?"
"Busog na ako. I already had my breakfast."
"Alright. Thanks for taking care of me yesterday, babe."
Nginitian mo ako. Humakbang ka papalapit sa kinauupuan ko at nang makalapit ay

hinalikan mo naman ang ulo ko. You wrapped your arms around me from behind.
"Anytime. I love you. You know that. I will always be here whenever you get sick."
Nilapag ko ang hawak na tinidor at hinarap ka. "Busog na ako."

Nagtagpo ang dalawang kilay mo at mabilis na sinulyapan ang plato ko. "Huh? Ang
konti lang ng kinain mo!"
"Busog na ako. Sa pagmamahal mo," seryoso kong sinabi.
Natawa ka at tinapik ang ulo ko na parang puslit lang ako. "Hay naku, Sais. Cheesy
mo minsan."
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 03/29/2020, 09:01 AM
Subject: To the girl I had finally made love to...
Hon,
Hey you. Graduation na namin ngayong Biyernes. Share ko lang naman. I admit, I'm
kinda excited. Parang kelan lang no'ng grumaduate ako ng senior high. I was happy.
Siyempre nando'n ka. Nasanay ako na sa lahat ng achievements ko nandoon ka parati.
Always cheering for me. I know this time will be different.
It also brought me back to your own college graduation. Lumuwas ng Maynila ang
pamilya mo. Sumunod naman ako. Nang matapos ang graduation ceremony niyo, nag-
picture taking na kasama ang official professional photographer. Kahit na natapos
na 'yon ay hindi pa rin natigil ang pagpi-picture taking.
"Give me the camera, I'll take a picture of you guys," sabi ko kay Lovely. Kaagad
naman niyang inabot sa akin 'to.
Looking at you and your family made me smile. Nakaakbay sa'yo ang papa mo sa kanang
bahagi. Nakahawak naman ang isang kamay ng mama mo sa baywang mo. Si Lovely naman
ay nakangisi lang sa tabi niya.
Limang shots na ang nakuha ko nang magsalita ang papa mo. "Okay. Tama na 'yan at
pare-pareho lang naman ang mga pagmumukha natin. Kayong dalawa naman ni Honey,
Sixth. Para hashtag relationship goals."
Natawa ang mama mo. Nakangising umirap naman si Lovely. Ibinigay ko ang camera kay
Tito at tinabihan ka. Hinigit ko ang baywang mo gamit ang isang kamay at hinalikan
ka sa pisngi at bumulong. "Congratulations, baby. I'm so proud of you."
Hinalikan mo ng mabilisan ang labi ko. "Thank you!"
"Oh tama na 'yang pahalik-halik na 'yan. Ako lang naman 'to. Papa ni Honey na nasa
harap niyo," tunog may pagbabanta na sabi ng papa mo pero malapad naman ang ngisi.
Umayos tayong dalawa at humarap sa kanya. I was damn sure that our smiles mirrored
each other.
Nang makaalis na tayo sa venue ay dumeretso na tayo sa isang restaurant na pina-
reserve ng papa mo.
"Where are you staying, Sixth?" si mama mo habang kumakain na tayo.
"I made a hotel reservation po, Tita."
"Oh. Sana sinabihan mo kami para iisang hotel lang tayo. Did you know that Honey
was so sad kasi akala niya hindi ka makakarating."
"I wanted to surprise her," sagot ko. Palihim mo namang pinisil sa ilalim ng mesa
ang hita ko. We were seated beside each other.
Matapos ang dinner kasama ang pamilya mo ay hinatid natin sila sa hotel gamit ang
sasakyan mo. Tapos inihatid mo naman ako.
"Do you wanna come up? Just give your car keys to the valet."
Tinanguan mo ako at lumabas na tayo ng sasakyan. We were already inside the

elevator when I felt the tension between us. Alam kong ramdam mo rin 'yon.
You softly whistled when we were already inside my room. "A suite is too much for a
one night stay, Sixth."
"I'm gonna hire you to be my accountant in the future," pagbibiro ko. Inirapan mo
lang ako at pinagpatuloy ang pagtingin sa kabuuan ng suite.
"May kukunin lang ako sa kuwarto." You only nodded. Pumasok na ako sa loob at
kinuha ang bagay na nasa loob ng drawer. Ilang sandali pa ay binalikan na kita.
Your sharp eyes immediately landed on the small red box on my hand. Sa una, kita ko
ang pagkagulat sa mga mata mo. Pagkatapos ay napalitan naman ito ng kaba kaya naman
ay nagsalita na ako. "I'm not proposing to you yet. Well....sort of..."
Binuksan ko ang box at kinuha ang napakanipis na necklace sa loob nito. I put the
box on the center table. I was now holding the necklace. "This is sort of...a
promise."
Isinuot ko 'to sa leeg mo. Hindi ako makapaniwala na nanginginig pa ang mga kamay
ko habang ginagawa 'to.
Matapos maisuot ang necklace sa'yo ay tinitigan ko ang mukha mo. Nakaawang ang labi
ay marahan mong hinawakan ang pendant nito gamit ang daliri.
"It's a half ring. The other half of it is with me. Ibibigay ko 'yon sa'yo 'pag
handa na tayo," I explained.
Namumungay ang mga mata mong nakatitig sa'kin. Siguro gano'n din ako.
"Pangako, Honey. Magpopropose ako sa'yo kapag maayos na lahat."
Kasabay ng pagtango mo ay ang pagtulo naman ng isang butil ng luha sa mata mo. I
held you closer in my arms and then I started kissing you. I kissed you softly in
your mouth.
"I wanna make love to you. Will you allow me?" I softly whispered.
Halik naman ang isinagot mo sa naging tanong ko. We continued kissing like our
lives depended on it. The room was so silent only our wet kisses were heard.
I deepened the kiss swallowing your moans. "Wrap your legs around me."
You immediately obeyed. Habang hinahalikan ka ay humahakbang naman ako papunta sa

kama. I gently put you down. Pareho na tayong hingal habang nakatitig sa isa't-isa.
I took my shirt off in front of you. I kissed you again. I was on top of you. I
tugged the side zipper of your blue dress. You helped me took it off. I kissed your
neck while you pulled my hair. I was biting and sucking on your skin until it grew
sensitive. I unclasped your bra.
You dragged my face again for a kiss. It made me chuckle. I kissed you hard while
my thumb was playing with your nipple. Hanggang sa naging busy na ang mga kamay mo
sa pagtanggal ng butones ng pantalon ko. You're hands were shaking I had to help
you out.
I helped you dragged my pants down. I was only in my boxers now. I was sure you
could see how turned on I was. Ipinagpatuloy ko ang paghalik sa'yo habang
pinalalandas ko ang kamay ko sa mga binti mo. I kissed every inch of your body.
Biting and sucking. I kissed your navel down to your hip. I bit the side of your
lace panties and using my teeth, I dragged it down.
It was my first time seeing you. I knew I had touched you there plenty of times. I
was left still mesmerized. You called my name and I had to look up. Ganda mo.
Necklace lang na bigay ko ang suot mo.
"Sixth...Shit...We're really doing it..."
Gusto kong matawa sa hitchura mo. Parang hindi ka kasi makapaniwala. Tumayo ako at
tinanggal na ang suot na boxers. "Pwede ka pang umatras, Hon."
Napalunok ka habang titig na titig sa kabuuan ko. "N-no..."
I chuckled and went back on top of you. I kissed the side of your ear and softly
whispered. "Baby, you sound so nervous."
I sucked on your sensitive spot. Sa likod ng tenga mo. Alam na alam ko. My hand
went down to the place between your legs. I entered a finger in it. Fuck. You were
so wet. Your hold on my shoulders tightened. I let my thumb stroke your sensitive
nub. Preparing you. I thrust a finger. I almost lost it when you started grinding
on it. I kissed your mouth. Gave you my tongue and you sucked on it.
When I felt that you're ready for me, I spread your thighs wide and eased into you.
I paused for a while, allowing you to adjust. Ramdam ko na pawis sa noo ko. Sa
matinding pagpipigil na sumagad sa'yo.
I studied your face. Sobrang pula mo na. Medyo nag-dadalawang isip tuloy ako. "You
okay? Is it okay if I..."
Napakagat ka sa ibabang labi mo at pumikit. When you opened your eyes they were
dark brown with passion. Your rosy lips swollen from my demanding kiss. I lost it.
I drove forward with one powerful surge.
"Oh fucking shit, Sais!" sigaw mo at hinampas ako sa braso.
I stilled and kissed your forehead. Repeatedly saying sorry. I was fully inside
you.
"Diyan ka lang! Wag kang gagalaw. Shit!" paulit-ulit na pagbabanta mo. My shoulders
almost shook with laughter.
"Can I please move now?" I asked after a while. You nodded so I started to move.
You arched your back and wrapped your legs around my thighs. You dug your nails
into my shoulder blades. Wala akong pake. Libog na libog lang. I withdrew from you,
then thrust deep inside once more. You raised your hips, meeting me halfway.
I could feel that you were about to come. You clung to me and cried out my name. I
did not stop. Between the two of us I was the one with experience. Kahit na
nagkaboyfriend ka na noon.
I was the experienced one. I knew where to touch, where to stroke, when to push,
and when to retreat. Pero nang ramdam ko na na lalabasan na ako ikaw 'yong nagdala
sa'kin lagpas sa mga bituin. Dinala mo ako sa langit, Hon.
I collapsed on top of you. Took me minutes to regain my strength. Tumagilid ako

kaagad at napaungol. "Oh shit. I didn't use a condom."
"It's fine. I take pills to regulate my period."
We cuddled for a while. Nagsalita ka ulit. "Thank you, Sixth. It was wonderful."
"I was a bit rough," I murmured kissing the top of your head.
"Baka medyo sabik ka lang. It took you three years. Galing mo rin. Tatlong taon
kang nagpigil kahit ilang beses kitang kinulit."
"Mahal lang kita," simple kong sagot.
Hindi ka sumagot. Dinig ko ang pagsinghot mo. I cupped your chin to look at your
face. "Why are you crying? Did I hurt you?"
Mabagal kang umiling. Basang-basa na ng luha ang pisngi mo. "Wag mo akong sasaktan,
Sixth. Hindi ko kakayanin 'pag sinaktan mo ako."
I softly kissed your forehead and embraced you tighter. It was as if I was
protecting you from any pain. Not knowing that I would be that bastard of a pain.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 04/05/2020, 09:01 AM
Subject: To the girl whom I wanna tell these words 'Graduate na ako'...
Hon,
Just got my diploma last Friday. It was a big day. Ganito rin siguro ang pakiramdam
mo no'ng grumaduate ka. Masaya. Pakiramdam ko may na-accomplished din ako sa buhay.
I could say my mom was very proud. Even Dad. Though he didn't say that much. Binati
rin pala ako ng parents mo. May celebration kasi na naganap sa bahay. You know,
with Dad's business friends and some of our relatives.
"Congrats, Sixth. I heard you're going to take your MBA in Manila," si Tito Oscar,
kasosyo ni Dad sa negosyo.
"Yes po."
Tinapik niya ako sa balikat. "I'm sure you'll do great! You are after all, your
father's son."
Tumango lang ako at tipid siyang nginitian. Lalapitan ko na sana ang pamilya mo
nang biglang kinuha ni Tita Sonia ang atensyon ko. May kasama siyang isang maputing
babae. Medyo mas bata sa akin ng kaunti. Maganda pero siyempre mas maganda ka.
"Sixth! I want you to meet Sansa, my friend's niece," pagpapakilala niya sa babae
na nakangiti na.
I offered a hand and she took it. Medyo malamig ang kamay niya kaya kaagad din
akong bumitaw.
"Maiwan ko muna kayo diyan. Talk with each other." Matapos sabihin 'yon ni Tita
Sonia ay mabilis siyang nagpunta sa mesa. Naiwan naman kaming dalawa ni Sansa sa
gilid.
"Do you want a drink or something?" I offered her.
Nagligpit siya ng tikwas ng buhok sa likod ng tenga at ngumiti. "Okay lang. Uh

congrats nga pala."
"Thank you. What about you? Anong year ka na?" I tried to strike a conversation. I
didn't wanna be rude.
"Second year college. Business Ad."

"Cool. What school?"
Natigilan siya at medyo napaawang ang bibig. Kumurap siya at isang beses na
umiling. "Same as yours. So yeah, University of San Carlos. We're schoolmates..."
Shit.
"Wow. That's why you uh kinda look familiar." Of course I lied. Ngayon ko pa lang
siya napansin.
Natawa siya. Medyo awkward na pagtawa. Halatang nabisto ang pagsisinungaling ko.
"Maybe not to you. Well, actually this is not the first time we met. Naimbitahan ka
na kasi sa debut ko before. You were with...Honeybee."
I was totally an ass.
"Sorry. Baka dahil sa dami ng parties na napuntahan ko...nakaligtaan ko na."
Shit. Really, Sais? I think I just made it worst. Buti na lang pinalagpas niya ang
kagaguhan ko. "It's fine. Halata naman na si Honey lang ang nakikita mo no'n. I
didn't mean that as a bad thing," pahabol pa niya.
"Yeah. Well..."
"I'm sorry. I didn't...I mean alam ko na naghiwalay na kayo."
"It's alright."
"Is it true na kayo na ni Leah Macabre?"
"Why does everyone keep on saying that?" bulong ko sa sarili. A little frustrated.
"No," sagot ko sa kanya sa mas malakas na boses.
"Oh. It isn't true then. Are you seeing-"
Uh huh. I know that look but I was definitely not interested. Naghanap kaagad ako
ng palusot.
"I think I need a drink. Kuha lang ako ng wine. Excuse me," agap ko at hindi na
hinintay ang sasabihin niya. I took a glass of wine on the way. Dumeretso na ako sa
kusina at binuksan ang sliding glass door para makalabas. Thank God the pool area
was quiet. Malamig din kasi kaya siguro walang tao. I sat on the lounger and tried
to close my eyes. Medyo tahimik pa noong una kaya lang binulabog naman ako ng
kapatid mo.
"Nagtatago ka? Akala ko ba party mo 'to?" intrada niya.
I massaged my temple. "Akala ko rin. What about you? What are you doing here?"
Ngumiwi naman si Lovely at naupo sa kabilang lounger. "Maingay. Saka, nagsimula ng
mag joke si Papa."
Napangiti ako. And right on cue, dinig nga namin ang nagsisimulang tawanan sa loob.
"Congrats, Kuya," bati niya.
"Thanks. Where's my gift?" sabi ko saka sumimsim sa baso ng wine na hawak ko.
"Pinagdasal ko ang kaluluwa mo. When Coli and I had our first date. Tamang gift na
'yon."
Nasamid ako sa iniinom na wine. "Sinagot mo na?"
"Hindi pa. Balak ko sa graduation namin next week ko siya sasagutin. Kilig 'di
ba?!" She started to have this dreamy look on her face.
Sabay kaming napabaling ng tingin sa loob ng bahay dahil sa lakas ng tawanan.

Siguro dahil sa joke na naman ng papa mo.
"Uuwi si sisteret," sabi niya.

Mabilisan kong inubos ang wine at inilapag na ang baso sa lounger. "Siyempre.
Graduation mo na," sabi ko na parang wala lang sa'kin 'yon. Na parang hindi lumakas
bigla ang pintig ng puso ko.
"Bigay mo na regalo mo in advance. Alam ko na 'di ka na niyan pupunta sa graduation

ko. Hindi ka na rin makakapunta sa party niyan sa bahay." Dinig ang pait sa boses
niya.
I swallowed hard. Tiningnan ko ang mukha ni Lovely. For a minute I thought I was
seeing you. Malungkot ang ngiting ibinigay niya.
"Magpapamisa ako para sa'yo," sabi ko na may panunukso ang tono.
Umirap siya at napangiti. Tumayo siya at biglang umupo sa ibaba malapit sa pool.
Tinanggal niya ang suot na heels at inilublob ang dalawang paa sa tubig.
"Kainis!" bulong-bulong niya.
"O bakit? Ayaw mo sa regalo ko?"
Suminghot siya at ipinunas ang likod ng palad niya sa pisngi. Bumuntong-hininga

naman ako at nilapitan na siya. I squatted beside her. "I was only kidding. Come
on. Are you crying?"
She looked at me sharply. "Hindi naman dahil sa regalo mo! Naiinis lang ako kasi
alam kong hindi ka makakaattend sa graduation ko dahil nandiyan si Ate! Sana hindi
na lang kasi kayo naghiwalay! Para naman hindi maging complicated!"
I sighed. Naupo na rin ako sa tabi ng kapatid mo. Pero imbes na sa harap ng pool
tulad niya ay nakatalikod ako. I stretched my legs. "You know that it was all my
fault, right?"
Tumango siya. Busangot pa rin ang mukha at nasa tubig lang ang tingin.
"Ano na lang gusto mong regalo, bunso?" I gently asked. Para maiba ang usapan.
"Attend my graduation or my party and talk to Ate," deretsahan niyang sagot na

parang nagpapabili lang ng ice cream.
"You know I can't do that..." I softly said.
"Bakit naman hindi? Kung ayaw ni Ate makipagbalikan sa'yo e 'di...you can just
be...friends. Tulad noon!"
Natahimik ako ng ilang minuto. "It's complicated. I feel like I don't deserve to go
near your sister. I'm not worthy to talk to her face to face. I'm...I'm ashamed."
Sa wakas ay nasabi ko rin ang katotohanan. Na nahihiya ako. Na matapos ang isang
taong pag-iisip naamin ko rin sa sarili ko na nahihiya ako. Dahil wala akong
mukhang maihaharap sa'yo? Hindi ko alam kung pa'no ka tingnan sa mata?
Mabilis niya akong tiningnan. Parang may umilaw sa utak niya dahilan para
umaliwalas bigla ang mukha niya. "I can help you! Sasabihin ko sa kanya na mahal mo
pa rin siya! Kayo na lang ulit!"
I laughed without humor. Sinipat niya naman ako ng tingin kaya pilit kong sineryoso
ang boses ko."Hindi mo 'yan gagawin, Lovely. And besides, you told me he's seeing
another guy. Your sister has moved on."
"Hindi ko naman gusto 'yong bago niya! Ang yabang ng hitchura and I don't know
him."
"That's because he's in Manila. Pero malay mo, magugustuhan mo pala 'yon 'pag
nakilala mo na ng husto," pilit na paliwanag ko kahit na parang may bumabara sa
lalamunan ko.
"I don't like him," sabi niya. Nagmamatigas pa rin.
Kinurot ko pisngi niya at ngumisi. "Hindi mo nga ako gusto noong una 'di ba? Sabi
mo pinikot ko lang Ate mo."
Hinawi niya ang kamay ko. "Ay hindi, Kuya. Iba ka naman sa kanya. I saw your
efforts. You're like a family! Saka inaasar lang naman kita no'n."
I chuckled. I stood up and offered her a hand. "Let's go. Baka hinahanap na tayo sa
loob."
Tinanggap niya ang kamay ko at tumayo na rin. "Kailan ba ang alis mo pa-Maynila?"
"After your graduation. I'll be in school next week. May papers pa akong
aasikasuhin."
Nang maisuot na niya uli ang sapatos ay naglakad na kami papasok ng bahay.
"Maybe you'll see each other in Manila, huh? You'll talk to her then?"
"I don't know. Look, Love. Kahit hindi na kami ng Ate mo, Kuya mo pa rin ako, okay?
You can still talk to me about things which you can't talk about with Honey."
Dinuro niya ako. "Sabi mo 'yan ha. I'll remember that."
"I promise."
"Uuwi ka naman madalas 'di ba? Katulad ni Ate no'n. Though hindi na siya madalas
umuuwi ngayon dahil iniiwasan ka at ayaw kang makita kasi siguro galit pa sa'yo.
Sino ba naman ang hindi..." Tumigil siya sa pagsasalita nang makitang nakatingin
lang ako sa kanya.
"What?" tanong niya. Bakas ang kalituhan sa mukha. Nahinto na kami sa tapat ng
sliding door.
"Ikaw ba talaga 'yong kausap ko kanina? Minsan talaga, pakiramdam ko may Multiple
Personality Disorder ka. Kani-kanina lang umiiyak ka ah. Ngayon nang-aasar na
naman," sabi ko sabay iling.
"Kaya feeling ko bagay sa'kin mag-artista! What do you think, Kuya? Pwede naman 'di
ba? Sabi kasi nila..." And just like that, nagpatuloy sa pagdaldal ang kapatid mo
hanggang sa makapasok na kami sa loob ng bahay.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 04/12/2020, 09:01 AM
Subject: To the girl I wanna see the most...
Hon,
Good morning. Siguro kapag nabasa mo 'to, nasa Maynila na ako. 'Yan ay kung
mababasa mo. Hindi rin naman ako nag-eexpect gaya na lang sa mga naunang emails na
ipinadala ko sa'yo.
It was good to see you though you did not see me. Oo, umattend ako no'ng graduation
ni Lovely. Mga ilang minuto lang siguro at nasa pinakamalayo lang ako. You looked
great. I mean you always look great.
Isa akong malaking sinungaling 'pag sinabi kong gusto ko lang makitang grumaduate
ng senior high si Lovely kaya ako nagpunta. Ang totoo niyan, gusto rin kasi kitang
makita. I wanted a glance of you even for just a little bit. Kahit na pakiramdam ko
para akong kriminal. Kahit na nakaw na sulyap lang 'yon.
Umalis din naman ako kaagad. Natatakot na makita mo at masira ko pa ang magandang
araw na 'yon.
"Maganda pa rin ba?" si Ricker. Dumeretso kasi ako sa kanila 'pagkatapos kitang
makita sa graduation ceremony ni Lovely. Kaagad naman niyang tinawagan sina Aki at
Eghart.
Tumango lang ako sa tanong niya at hinilig ang ulo sa backrest ng sofa. Nasa sala
kasi kami ng bahay nila.
"Kausapin mo na lang kaya. I mean, try to approach her again," suhestiyon ni Aki.
They were sitting on the sofa across from me. They were all expecting for my
response. Ginulo ko ang buhok ko at pinisil ang dulo ng ilong. "I don't know. I
can't. And besides, I'm leaving for Manila."
"Bruh, taga-Manila rin si Honey my love so sweet mo!" sabi naman ni Eghart.
Nagpakawala lang ako ng buntong-hininga.

"Pa'no kung magkita kayo ro'n?" tanong ni Aki.
"Then I'll cross the bridge when I get there," kalmante kong sagot.
"Bakit sa bridge ka dadaan? 'Di ba airplane sasakyan mo papuntang Maynila? Biro

lang," bawi ni Eghart nang tinitigan lang namin siya. "Para namang hindi mo planong
kausapin do'n si Honey."
"Hindi pa naman ako sigurado kung lalapitan ko siya sa Maynila. Ayokong guluhin pa
siya." Naalala ko tuloy 'tong mga emails na pinapadala ko sa'yo.
Sumulyap si Aki sa kanyang relos. Napansin din yata 'yon ni Ricker at siya na ang
nagtanong. "May lakad ka?"
"Mamaya pa. May kikitain lang," sagot ni Aki. Tiningnan namin siya na parang
hinihintay ang susunod na sasabihin.
"Napaka-chismoso niyo talaga! Oo na. Babae."
Ngumisi ang katabi niyang si Ricker."Hot ba? BBBA ba? Alam mo na, Big Boobs Big
Ass."
"Those are your types, Rick," sabad ko.

"She's pretty, okay? Saka matalino," depensa ni Aki.
"Kaya mo nagustuhan? Sus. Ano bang gagawin niyo sa kama? Magpapalitan ng trivia?"
Humagalpak sa tawa si Eghart sa sinabi ni Ricker. Nailing lang ako.
"Nililigawan ko pa lang," sabi ni Aki sabay tingin sa cellphone niya.
Umasim ang mukha ni Ricker. "Ang hina mo, bruh. Sino ba 'to? Kilala ba namin?"
"Hindi mo kilala. Sa USJR ka nag-aaral 'di ba?Anyways, kailan mo ba balak

grumaduate Rick?" pang-aasar pabalik ni Aki. Hanggang ngayon kasi, third year
college pa rin si Ricker.
Napasandal si Ricker sa upuan at malapad ang ngisi. "Ewan ko ba. Mahal na mahal ata
ako ng mga teachers dun. Ayaw akong bitawan e."
"Anong sabi ng Papa mo?" I asked in a serious tone.
"Wala. Alam niyo naman na wala 'yong pake. Bank ko lang 'yon basta 'di ko lang
guguluhin third family niya, lusot ako."
"Ano bang plano mo, bruh?" si Eghart kay Ricker.

"Titigil na lang ako sa pag-aaral. Magtatrabaho na lang ako sa porn hub."
"Sagwa mo."
Humagalpak sa tawa si Ricker sa sinabi ni Eg. "O 'di kaya ay mag-aartista na lang
ako. Hunk actor. Gusto kong sumikat. Katamad mag-aral."
"Gusto mong sumikat? Gawin kitang araw," biro ni Eg.
"Tangina mo!"
"I've been sending Honey a couple of emails now," I finally admitted to them. There
was a stretch of silence.
Si Aki ang unang nagbasag ng katahimikan na 'yon. "Nag-reply ba?"
Bigo akong umiling.
"Send nudes," said Ricker. I guessed he was trying to lighten up the atmosphere. I
gave him a small smile.
"I understand where Honey's coming from. Tropa kita Sais. She's also a friend. What
you did a year ago was way out of line, but man, I've seen you broken too. I mean
we were all there. Nakita ka naming lugmok na lugmok. Siguro naman kahit kapiraso
lang ng oras niya. I mean maybe she can give it to hear your sorry ass," litanya ni
Aki.
"I don't know. Do I still deserve even a minute of her time?"
"Alam mo bruh, kahit naman gago ka mas gago pa rin ako. Gagost. Lalo na pagdating
sa chicks. Pero 'di mo naman chick si Honey. She was your Queen. Kulang na nga
ihulog kita sa kanal dahil sa pagsamba mo sa kanya, ampucha. Saka, one year na ang
lumipas. Tapos na ang mahabang panahon ng pag-iisip at pagmumuni-muni. At pagiging
celibate mo o may ikinama ka bang chicks na 'di namin alam?"
Tumikhim si Eghart. "Nakikichismis ka lang yata, Rick."
Ricker faked an innocent look. "Hindi ah. Seryosong payo kaya 'yong sinabi ko.
Feeling ko nga tinapik ako ni Pope mula Vatican dahil do'n. Seryoso nga, may
ikinama kang 'di namin alam, bruh?"
"Wala," tipid na sagot ko.
"Seryoso?! Sa loob ng isang taong pagiging single? Kamusta barakuda mo niyan?"
Natawa na lang kaming tatlo sa 'di makapaniwalang mukha ni Ricker.
"I gotta go. Hindi pa ako nakakapag-empake para sa pag-alis ko bukas. Thanks for
your time, brothers," paalam ko at tumayo na.
Tinapik ako ni Eghart sa balikat. "Chat ka araw-araw, bruh."
Sinapak siya sa ulo ni Ricker. "Ano ka! Girlfriend? Parang tanga," then he turned
to me, "Paramdam ka sa group chat. Pwede kang mag-send ng photos do'n sa mga chicks
na makikilala mo."
I only smirked and shook my head. Kalaunan ay nakaalis din ako sa gitna ng pag-
aasaran nina Ricker at Eghart. I drove my car on my way home. Nasa graduation venue
ka pa no'n. Dumeretso na ako sa bahay para mag-impake.
Nang makarating na ako sa bahay at nagpunta na ng kuwarto ay nadatnan ko sina

Manang at Mommy sa loob.
"What are you doing, Mom?" tanong ko kahit obvious naman ang sagot do'n.
"Helping you pack. How's the graduation ceremony? Did you see...Lovely?" She can
really see right through me.
"Ako na ang magtutuloy niyan, Manang. You can now go. Salamat," I informed Manang
and then turned to Mom. Naghihintay sa isasagot ko. "Yes. Nakita ko rin si Honey."
I checked the contents in my luggage. Great. Parang wala na akong madadagdag ah.
Clearly, they already took care of it. Natahimik si Mom kaya tiningnan ko siya
ulit. Parang pinipigil niya ang sarili niya sa pagtatanong. Pero sa huli, nanalo pa
rin ang curiosity niya.
"Did she see you? Did you talk to her?"
I sighed. "Of course I didn't. I didn't wanna upset her. It's a special day for her
and her family."
Humugot siya ng malalim na hininga at naupo sa kama. "Inimbitahan tayo ng Tito

Melvin mo sa party ni Lovely bukas. I told them you couldn't come because your
flight's tomorrow."
Tumango lang ako at isinara na ang maleta na nakalapag sa kama.
"Sixth, I know that you haven't moved on yet...Maybe you can talk to her. If not
today and not here in Cebu, maybe in Manila? Kakausapin mo ba siya doon, anak?"
I loudly sighed and sat beside her. "Please stop worrying about it, Mom."
Hinaplos niya ang balikat ko. Binigyan niya ako ng malungkot na ngiti. May namumuo
ng luha sa mga mata niya. She looks so young. Because she had me when she was just
young. Kaya rin sila nagpakasal ni Dad no'n. I know Dad doesn't love her but it
doesn't stop her from loving him.
"I can't help it, anak. I will always worry about you."
I hugged her and kissed the top of her head. I was taller than her. "You don't have
to. I'm fine, alright? Stop worrying about me or I won't stop worrying about you
too."
Natawa siya. "Sometimes I get jealous of your fierce love for Honey."
I stiffened. She looked up. Matamis niya akong nginitian. "Oh not in a bad jealous
kinda way. You know I love her to bits. Nagseselos lang ako dahil gusto ko ring
makatanggap ng ganyang klaseng pagmamahal mo para kay Honey. But I know your Dad
loves me, Sixth. In his own way."
"Alam ko," sabi ko. Kinukumbinsi ang sarili.
"Tumawag ka palagi dito. Pupunta rin naman kami ng Manila to visit you. Just call
us if you have any problems in there or problems in the branch though we've
assigned expert people to help you there."
"I will. At nasa Finance lang naman ako na-aasign."
Kumunot ang noo niya. "You know we can always make you the chairman—"
"And I'm not yet ready for that. Wala pa akong napapatunayan. I wanna start
somewhere. Para na rin maka-focus ako sa MBA ko."
"Fine. Kung ano ang gusto mo."
Gusto ko siyang sagutin na si Honey. Si Honey ang gusto ko. Natatawa na lang ako sa
sarili ko minsan. Of how pathetic I've become.
I wanna see you. I wanna see you so bad it hurts. But I know that the pain I have
right now is the pain that I definitely deserve. The pain that I had put you
through. Kaya sino ba naman ako para magreklamo?
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 04/19/2020, 09:01 AM
Subject: To the girl who has obviously moved on...
Hon,
Rainy morning. Pareho na tayo ng nakikitang ulan ngayon dahil mas malapit na ako sa
kung nasa'n ka. It made me chuckle knowing how rain annoys you. I watched the
weather forecast last night. "Sixty percent chances of rain in Metro Manila," the
weatherman had said.
Loyal na ako sa channel 1 ngayon. Maybe because it's where you work. Nag-enrol na
pala ako sa business school last Monday para sa MBA ko. Guess where. It's in Ateneo
Graduate School of Business.
Pinili kong degree program ang Finance Management kahit sinabi ni Dad na Operations
Management ang kunin ko para raw makapag-focus ako sa operations ng mall namin.
Hindi naman siya ang mag-aaral, ako naman. So I followed what I always wanted.
Napag-aaralan naman ang pagpapatakbo ng kompanya kapag nakamasid ka. And also
through hands-on experience.
"I have here a hundred. In peso currency. I want you to spend it from your house to
your coming here. Jot down your expenses," sabi ni Prof. Tagle habang hawak-hawak
sa ere ang malutong na isang daang piso na papel.
Some of my classmates groaned. Wednesday pa lang kasi, first meeting pa pero

mukhang seryoso na agad 'tong Financial Accounting subject na professor namin. Pero
sumagot pa rin kami at pinatulan ang activity. Walang ni isang nagreklamo dahil
mukhang seryoso talaga si Prof.
"Sa'n ka na pagkatapos nito? Uuwi ka na?" tanong sa'kin ni Lira Ciruela, classmate
ko. Hinintay na lang namin ang Prof sa Managerial Economics. Huling subject na para
sa araw na 'yon.
"Pupunta akong Halara Mall para sa trabaho."
"Oh. You work there?"
"Yes. Bakit mo pala naitanong?"
"Pupunta kasi kaming Revel mamayang gabi. You know, to party for our first day in
MBA. You should come! Or hanggang gabi ba ang trabaho mo?"
"Just until 8. Sure. Susunod ako sa inyo pagkatapos ng trabaho."
Pagkatapos ng sampung minutong paghihintay ay in-announce na 'di makakarating ang

professor namin kaya umuwi na lang kami. Dumeretso na ako sa Halara Mall. I didn't
expect a grand welcome for my arrival because I kept my identity a low profile just
like what I always do in Cebu branch. Ayokong magdulot ng komusyon sa pagdating ko.
Mas lalong ayoko ng atensyon
Nagpunta ako kaagad sa top floor para sa conference meeting. I joined the meeting
of the board as Dad's representative. Sandali lang 'yon dahil bumaba na rin ako sa
Financial Department.
"Mr. Numero, I'm Polo Rene, accountant head here in Finance," pagpapakilala ng
isang lalaki na nasa edad kuwarenta anyos na siguro. Sinabayan niya 'to ng
paglalahad ng kamay.
"Just call me Sixth," sabi ko at tinanggap ang kamay na inilahad niya.
Naupo na kami at nagpatuloy siya. "I was told that you wanted to be assigned as one
of the accountants here. I mean I can give you a higher-"
"It's fine. I wanna start somewhere," agap ko.
He nodded and realization dawned on his face. Ngumiti siya. "That's why you told me
not to tell anyone that you were coming today. And not to introduce you to the
other employees as the son of the President of this mall."
I nodded and smiled. "So, what can I do, sir?"
And just like that, my job orientation started. Napaka-efficient ni Sir Polo.
Kaagad kong nakuha ang scope ng trabaho dahil sa maayos na paglalahad niya. Anim na
oras lang ang work shift ko. Dahil alas tres ng hapon natatapos ang klase ko, alas
kuwatro ako papasok sa trabaho.
I told Sir Polo to treat me just the same as he treats his other employees. Ayokong
tratuhin ng espesyal dahil lang sa anak ako ng presidente ng Hilara Mall. Para sa'n
pa ang pagsisimula ko sa ibaba kung espesyal ang magiging trato nila sa'kin.
Alam kong kapag nalaman mo 'to magtataka ka rin, Hon. Sinabi ko sa'yo noon na
kukunin ko ang mataas na posisyon sa kompanya pagka-graduate ko ng college. But I
guess, you breaking up with me changed some of my perspectives in life. Sa isang
taon na wala ka, marami akong na-realize sa buhay. Tama ka sa mga pangaral mo
sa'kin noon. Na hindi porque anak ako ni Unorelio Numero dapat madali lang sa'kin
lahat. You were right when you told me that I have to make my own name. My own
person.
Dahil unang araw ko pa lang sa trabaho kaya maaga akong umuwi. Pero imbes na
dumeretso pauwi ng condo ay niliko ko ang sasakyan. Dumaan ako sa pinagtatrabahuhan
mo. Sabi kasi ni Lovely, Martes ka raw bumalik ng Maynila.
Hindi naman ako umasa na makita ka o baka in denial lang talaga ako. All I knew was
that I stopped the car in front of your station building. Nasa loob lang ako ng
sasakyan ko habang tinitingala ang mataas na gusali. And maybe fate was playing
mean tricks on me.
Nakita kita. You were wearing a white sleeveless blouse and gray pencil skirt with
white heels. Nakalugay ang mahaba mo ng buhok. You were smiling from ear to ear at
someone. And then I saw him. Your new guy. My jaw clenched. Fucking shit. Para
akong sinuntok sa mukha at piniga ang kalamnan ko.
Humigpit ang pagkakahawak ko sa manebela ng sasakyan. Kinalma ko ang sarili ko.
Mukha kasing masaya ka na. Masakit lang.
Inakbayan ka niya. Sinundot mo naman siya sa tagiliran at sabay pa kayong natawa.

Parang tayo lang no'n ah. Pinagbuksan ka niya ng sasakyan sa unahan. Sumunod naman
siya.
Nakaalis na ang sasakyan niyo pero nakatanga pa rin ako. Itinukod ko ang dalawang
siko sa manebela at napahilamos sa mukha gamit ang dalawang palad. I felt like I
needed some time to recover.
"You're such a joke, Sais," bulong ko sa sarili saka pinaandar na ang sasakyan
paalis.
I arrived at the Revel closer to 8 in the evening. Earlier than the rest of my
classmates. Alas nuwebe kasi ang usapan. Nagpalit na ako ng suot sa condo. Gray
polo shirt and dark denim jeans. Just casual clothes. I felt like I needed a drink.
I sat at the counter an ordered a drink, Gold Rush, from the bartender.
Hindi ko na namalayan ang oras nang biglang may tumapik sa balikat ko.
"It really is you!" si Lira na may hawak na ng dalawang bote ng Black Label. She
was wearing a black skimpy dress.
"Hey."
"Kanina ka pa? What are you doing here alone? Come with me! May VIP table tayo.
Nando'n na iyong iba!" anyaya niya at ipinasa sa'kin ang isang bote para hilahin
ang braso ko.
I quickly emptied my glass and followed her.
Inilapag ni Lira ang dalawang bote sa mesa. "Look who I found! I think he's trying
to hide from us!"
I chuckled and sat on the sofa. Bale anim kaming nasa VIP table. Puro classmates
ko. Umusog ako nang maramdamang naupo na sa tabi ko si Lira.
"I wasn't hiding. Napaaga lang ng pagpunta rito."
"That's alright. Mabuti nga pumunta ka. Sina Regine at Calvin nga nang-Indian,"
sabi naman ni Franzie.
Nag-angat ng baso si Jemuel. "Okay lang 'yan! O siya! Inom tayo mga soon to be
Masters of business! To our first day and more days to come!"
Nag-angat na rin kami ng baso at uminom. Pabiro akong siniko ni Lira. "Baka
malasing ka na kaagad ah. Baka naparami na inom mo dun sa counter kanina."
"No. Just two shots. I'm fine. Sanay ako."
Nagtaas siya ng isang kilay. "Oh? High alcohol tolerance?"
Ngumisi ako. "Something like that."
"God. Your dimple!" She groaned.
"What? Why?"
"Ang hot lang. Ang hot mo!"sabi niya habang pinapaypayan ang sarili gamit ang
kamay.
Kumunot ang noo ko at ngumisi na lang.
"Is she starting to hit on you, man? Grabe ka talaga, Lir. Hindi mo man lang
pinalampas ng isang araw," tanong sa'kin ni Jemuel. Nasa tapat namin siya nakaupo.
Idedeny ko na sana pero bago ko pa maibuka ang bibig ko, inunahan na ako ni Lira.
"Yes I am. It's normal to hit on hot guys!"

Umiling naman si Jemuel at lumapad ang ngisi. "Ganyan talaga 'yang si Lira, Sixth.
Isang malaking flirt. Mag-ingat ka diyan."
Natawa lang ako at uminom. "Matagal na kayong magkakilala?" tanong ko kay Lira.
"Yeah. He's my classmate in college. Ateneo pa rin. Loyal kami 'di ba?"
Tumango lang ako at nagpatuloy sa pag-inom. Nagkwentuhan naman ang ibang kasamahan
ko. Maybe trying to get to know one another since it's our first day.
"So...Do you have a girlfriend?" biglang tanong ni Lira sabay lapag ng kanyang baso
sa mesa at tiningnan ako.
"I'm single."
"Any plans to change that? Because I kinda like you. Not just because of your good
looks of course..."
Aggressive.
"You just met me," I calmly stated.

"And I like what I'm seeing already."
Ngumiti lang ako pagkatapos ay umiling ng isang beses. Hindi ito ang unang beses na
naka-encounter ako ng isang agresibong babae. I couldn't explain it but I didn't
feel awkward towards her though. I just felt...normal.
Hindi niya naman ako inintriga pa dahil kinausap din siya ng isa pang kasama namin.
My evening went on like that. Just drinking and chatting with them. Siguro
nakatulong din ang paglabas ko. It's a way of building rapport towards them.
Papasok na ako ng sasakyan ko nang bigla akong tawagin ni Jemuel. Nakaakbay na sa

kanya si Lira. Medyo lasing na. Nakasunod naman sa kanya ang isang kasama pa namin
na babae.
"Sixth, can you give her a ride home? Her apartment's on your way right?"
Tumango ako. Isang beses ko lang nabanggit ang tungkol sa address ko pero matalas
siguro talaga ang memorya niya. Inihatid niya si Lira malapit sa sasakyan ko. I
opened the backseat door and she slid inside. Halos nakapikit na ang mata.
"Hindi ko kasi siya maihahatid pauwi dahil...alam mo na," sabi Jemuel sabay sulyap
sa babae na nasa tabi niya. Someone's getting lucky tonight. Nasa-isip ko.
"Where's her car?" tanong ko sabay sara sa pinto ng kotse.

"Nakisakay lang siya kay Franzie papunta rito. Hindi na rin namin mahagilip 'yong
babaeng 'yon," ang babaeng kasama ni Jemuel ang sumagot. Hindi ko talaga maalala
ang pangalan niya.
Tumango ako at pumasok na sa loob ng sasakyan.
"Sige. Alis na kami," paalam ko sa kanila at pinaandar na ang kotse.
Mabuti na lang at hindi natulog si Lira. Naituro niya pa sa'kin ang daanan patungo
sa apartment niya. Itinigil ko ang sasakyan sa tapat ng gate at pinagbuksan siya ng
pinto.
"Thanks, Sixth. I owe you one." Garalgal ang boses niya. Dahil sa kalasingan.
"Sure thing."
Nasa tapat na siya ng gate habang akma ko na sanang bubuksan pabalik ang pinto ng
sasakyan ko nang tinawag niya ako.
"Hindi mo ba ako type?"
Ilang minuto ko siyang tinitigan. Isang poste ng ilaw lang ang liwanag sa gabing
'yon. Maganda naman si Lira. Morena at matangkad. She's also funny. Pero isang
mukha lang talaga ang nasa isip ko no'n. At mukha mo 'yon, Hon.
I licked my lower lip. Bit on it. And finally sighed. I gave her a sad smile. "I'm
sorry. I'm not over someone."
Tinitigan niya ang mukha ko na para bang binabasa 'to. Dalawang beses siyang
tumango. Malapad na ang ngisi niya. "Kaya pala...hmm...Friends then?"
Ngumiti ako pabalik at binuksan ang pinto ng sasakyan. "Friends."
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 04/26/2020, 09:01
Subject: To the girl whose pinches even got me addicted...
Hon,
I am writing this email to you with a date in a café. Just me and a cup of
espresso. Oo. Espresso. 'Yong laging inaagaw mo sa'kin kahit na vanilla latte ang
na sa'yo tuwing pumupunta tayo sa paborito nating café sa Cebu.
But this espresso now tastes different without you. O baka dahil mas gusto ko ang
lasa nito noon dahil sa pag-inom mo. Siguro huling beses ko na 'tong oorderin.
Hindi ko na pala gusto.
How's your week? I had a hectic one. MBA and work stuff. Sa mga ganitong bagay lang
naman kasalukuyang umiikot ang mundo ko.
"You done with your essay on our Managerial Econ?" tanong sa'kin ni Lira sa araw na
Lunes. Nasa classroom kami. May kinse minutos pa kaming bakante bago ang susunod na
subject. Halos lahat abala sa kare-review ng essays nila.
"Yeah. You?"
"Tapos na rin. Gosh, Prof. Colton is strict. Teacher namin siya sa Econ no'ng
college. Graduate ng NYU."
"Terror ba?" I got curious. Naka-krus ang braso ko habang nakasandal sa upuan.
Napasulyap siya at ngumisi sa nakaupo sa tabi niyang si Jemuel. He's busy reading
his paper.
"Jem! Terror ba raw si Prof. Colton?"
Hindi man lang nag-angat ng tingin si Jemuel mula sa binabasa niya. Pero sumenyas
siya gamit ang hintuturo na pinalandas niya sa kanyang leeg. He made a choking
sound at the back of his throat.
Natawa si Lira at bumaling ng tingin sa'kin. "Palagi kasi 'yang nasasabon ni Prof.
noon!"
I nodded and grinned. "I'm used to terror teachers back in college."
"You're originally from Cebu, right?"
"Australia, actually. Well, I was born in Australia. Pero bumalik din kami ng Cebu
no'ng ten years old ako at doon na naninirahan." Medyo napangiti pa ako ng konti
habang sinasabi 'to. Naalala ko na naman kasi ang una nating pagkikita, Hon.
Napaawang ang labi niya. "Wait! Are you half Australian? Is it your Mom kasi Numero
apelyido ng Papa mo e?"
"One fourth lang siguro. My Mom's the half-Australian. It's my grandfather who's
pure Australian while my grandmother's pure Filipino."
Tumango-tango siya. "Oh. Kaya pala tisoy ka. So your middle name is?"
"Wilson."
"Oh." Akala ko doon na nagtatapos ang usapan. Pero muli siyang nagsalita.
"Duty ka na naman mamaya sa Hilara Mall? Sa'n ka ba na-assign?"
"Uh...Finance Department." Medyo nag-aalangan pa akong sagutin ang tanong niya at

baka mabisto pa ang cover ko. Iilan lang naman talaga ang may alam na pamilya ko
ang may-ari ng isa sa pinakamalaking mall sa bansa.
Mabuti na lang at hindi na nasundan ang tanong niya dahil dumating na si

Prof.Colton.
Matapos ang klase sa Managerial Econ ay nagpunta na kami sa resto na malapit lang
sa eskwelahan. Jemuel suggested it and was seconded by Lira. Palagi raw kasi sila
rito at talagang masarap ang pagkain.
The ambiance was also nice. Kinda homey. Gawa sa matitibay na kahoy ang istruktura
nito. Wala masyadong mga estudyante dahil nga summer break pa.
We ordered seafoods. Crabs, shrimps, and some clams. Nakalagay lahat sa malaking
bilao. Masasabi ko namang maykaya lahat ang mga classmates ko. Some of them are
sons and daughters of the country's finest businessmen.
Tulad na lang nina Jemuel at Lira na parehong mga anak ng may-ari ng mga sikat na
restobar sa Maynila. Hindi naman nila itinatago ang reputasyon ng pamilya nila. Ako
lang siguro. It's my decision and I want to stand by it. Ayokong magsinungaling
pero ayoko rin namang ipangalandakan ang pagkatao ko.
"And I was investing on it expecting a fifty percent return. Damn. It was all a
scam," pagpapatuloy ni Dan. Napunta na kasi tungkol sa investments ang usapan namin
sa kalagitnaan ng pag-kain.
"You should've checked if it's legit in the first place!" sabad naman ni Kelsy.
'Yong babae na kasama ni Jemuel sa Revel no'ng nakaraan. I didn't ask if they're
together. Hindi naman ako chismoso. And frankly, I didn't care. Buhay nila 'yon.
"Yeah. Wrong move, man," si Jemuel.
"Nadali nga ako. Everyone was pretty in it. I was just really swayed. So I thought,
why not try?" depensa naman ni Dan. And then he turned to me. "Ikaw, Sixth.
Nakapag-invest ka na?"
I nodded and leaned on the backrest of my seat. Tapos ng kumain. "Yeah. I've
invested to some."
He wiggled his eyebrows suggestively. "So...any returns?"
"Seventy percent," kalmado kong sinabi.
There were a series of groans on the table. Obviously, lahat sila namangha sa
sinabi ko. Maingat naman talaga ako kapag investments ang pinag-uusapan. Hindi
nagkulang sa pangangaral si Dad nito sa'kin.
"Pa'no 'yon?" si Dan na halatang interesado na ngayon. Pansin ko rin na nakikinig

na ang iba ko pang kasamahan.
"I let someone hold my money and invest it for me. Using his name."
"Wow. Wais mo! I'm sure you're gonna be one hell of a shark in the business world
one day. Invest ako sa kompanya mo ah."
I chuckled. "Sure, Dan."
Nagpatuloy naman ang usapan at nalihis na ito sa ibang paksa. And of course, it was
love. Orchestrated by the women in our group.
"Kayo na nga ni Kelsy, Jem? Share naman kayo!" pang-aasar ni Lira.
Ngumisi lang si Jemuel at binalingan ng tingin ang katabing si Kelsy. Siya naman
ang sumagot. "Nasa getting to know each other stage pa kami."
"Ganern? Nagse-sex na kayo pero getting-to-know each other stage pa? Ano 'yan?!
Kinikilala niyo pa ang katawan ng isa't-isa?" walang prenong sabi ni Franzie. At
first I thought it was Lira who's the most direct woman in the group. Mali pala
ako.
Namula naman na parang kamatis ang pisngi ni Kelsy samantalang nakangisi lang si
Jemuel na parang wala lang sa kanya ang panunukso ng kaibigan. They started teasing
the two of them. I was just observing them silently with a small smile while
sipping on my drink.
"Naku. Kayo talagang mga lalaki. Sex lang palagi habol niyo sa'min," one of the
girls stated.
"Hindi ah. Grabe. 'Wag mo naman kaming nilalahat, Jen," si Jemuel sabay sulyap
sa'kin at sa iba pang mga lalaki sa grupo. Halatang naghahanap ng kakampi.
"Asus. Mag-iingat ka, Kelsy! Mukha pa namang gago 'tong si Jemuel. Mabuti pa 'tong
si Sixth Numero. Mukhang loyal!"
Nasamid ako sa iniinom na pineapple juice dahilan para mapaubo ng kaunti. Inilapag
ko ang baso sa mesa. Mahina namang hinampas ni Lira ang likod ko gamit ang isang
kamay niya. "Okay ka lang?"
I cleared my throat and licked my lips. "Yes. I'm... fine."
"Loyal talaga 'tong si Sixth. Sa sobrang pagka-loyal, hindi pa nakaka-move on sa

ex!" anunsiyo ni Lira sa lahat sabay kindat sa'kin. Now, they were looking at me
closely.
"Baka naman sobrang ganda ni ex! That's why he hasn't moved on yet."
"Malamang! Ang pogi kaya ni Sixth. Dapat lang na maganda si ex-girlfriend!"
Hindi ko na talaga alam kung bakit biglang napunta sa'kin ang atensyon. I only
smirked and shook my head with what they were saying. Hindi na ako nagkomento at
baka mapahaba pa ang usapan. Truthfully, I was expecting them to move on to the
next topic.
"Ilang taon na ba simula no'ng maghiwalay kayo?"

Napalunok ako bago sumagot. Mukhang maiinterview 'ata ako ah. "Mahigit isang taon
na."
Nanlaki ang mata ni Franzie. Parang 'di makapaniwala sa naging sagot ko. "Wow! Ang
tagal na pala! Hindi ka pa nakaka-move on?!"
Palihim siyang siniko ni Lira. Nasa gawing kanan niya kasi siya nakaupo.
"Mahal ko lang," I simply said.
"Anyways! Sino ba talaga ang mas madaling mag-move on? Kayo bang mga lalaki?"
tanong ni Lira. I was thankful though. I was pretty sure she did it to sway the
attention away from me. Feeling ko kasi nasa hot seat ako kanina.
Kaya napunta na naman sa pagmo-move on ang usapan. Napangiwi ako. Gano'n pala 'pag
may mga babaeng kasama. Hindi nauubusan ng pag-uusapan. Sanay kasi ako na sina
Eghart lang ang palaging nakakasama. Puro lalaki lang. Well, except those instances
that you were with us, Hon. Those instances were my favorite.
Ikaw naman kasi ang nagpapa-balanse sa tropa. We usually seek for your opinions and
respect them. Not just because you're older or wiser but also because you
understood us more than anybody else. Heck, even more than we understood ourselves.
Kapag nagiging gago na si Ricker, sinasabihan mo. Kapag nasobrahan na sa pagbibiro

si Eg sinasaway mo. Kapag masyado ng tamad si Anthony, binibigyan mo ng trabaho.
Kay Aki ka lang walang problema. At sa'kin, kapag naiinis ka na, kinukurot mo ang
tagiliran ko. Ang dami ko ngang pasa sa katawan dahil sa'yo.
Pero kahit isang beses, hindi ako nag reklamo. Mas lumalapad pa nga ngisi ko 'di
ba? Mas inaasar pa nga kita. Gano'n ako kabaliw sa'yo. Na kahit kurot mo, gustong-
gusto ko.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 05/03/2020, 09:01
Subject: To the girl whom I wanted to lose myself into...
Hon,
Pang-apat na linggo ko na 'tong nasa Maynila. I'm actually liking it here. Sa pag-
aaral at trabaho lang naman ako abala. Tumawag nga si Mom noong biyernes ng gabi.
Nangungumusta.
"How are you settling in there?" tanong niya sa kabilang linya.
"I'm settling in just fine."

"Polo told me that you've been working too much. You know it's alright if you don't
really accomplish the six hour shift."
Halos mapairap ako sa cellphone dahil sa pangengealam na naman ni Mom."Stop bugging

Sir Polo for my work status. Okay lang po ako. I want to comply on my job
description and it requires six hour shift."
"Pero anak, nag-aaral ka rin! You're exhausting yourself too much." I could hear
the concern on her voice.
"I'm fine, Mom. I'll tell you if I can't handle it anymore. But for now, just let
me do it my own way, okay?"
Dinig ko ang pagbuntong-hininga niya sa kabilang linya. "Fine. Nagkita na ba kayo

ni...Honey?"
I leaned on the rails of the balcony in my condo. Pinagmamasdan ang maraming ilaw
ng abalang siyudad. "Nakita ko siya."
There's a stretch of silence from her end. "And...?"
"Wala po. 'Yon lang naman."

Napasinghap siya. "Ayaw mong sabihin sa'kin. I understand. But please do talk about
it with your friends. 'Di ba nandiyan din sina Anthony at Benson? Nagkita na ba
kayo?"
"Bukas ng gabi pa po kami magkikita. Busy din kasi sila sa trabaho."
"Bar?club? Party na naman?" Hindi niya talaga mapigilan ang pagiging strikto kapag
lumalabas ako at sila ang kasama. Naging gano'n lang naman siya simula no'ng
maghiwalay tayo, Hon. Lagi kasi akong umuuwing lasing.
"Alright, that's fine. Just don't get drunk too much," bawi niya.
And the next thing we talked about were groceries. Seriously. Nag-aalala talaga
siya. Unang beses ko kasi 'tong humiwalay sa puder nila ni Dad. She even offered me
to send Manang Glena here. Para raw may katulong ako sa condo.
Natigil din siya nang sinabi kong baka nakakalimutan niya na bente-dos anyos na
ako. Kaya ko na ang sarili ko. Siguro nga gano'n talaga ang trabaho ng isang ina.
Ang mag-alala sa kanyang anak.
Pagkatapos ng trabaho ko dumeretso na ako sa The Cove. Doon daw kasi kami magkikita
nina Benson at Anthony. I was wearing a white button-down shirt and paired it with
dark khakis.
They already reserved a table. Nando'n na ang dalawa pagpasok ko. Kaagad ko silang
nilapitan sa mesa. Benson lose some weights. Anthony wears his hair longer than
before.
"My bruh!" nakangising bati ni Anthony sabay high-five at tapik sa balikat ko.
Sumunod naman si Benson. "Welcome to Manila!"
I grinned. "Thanks. Though this isn't my first time coming here."
Naupo na kami. Napansin ko na ang mga bote ng alak at mga baso sa mesa.
"Pero first time mo na titira rito,"si Benson.
"You're right though. Anyway, this is a high-end bar. Sino'ng nagpareserve dito?"
tanong ko sabay gala ng tingin.
Nagtaas ng isang kamay si Anthony. "Present!"
"Woah. Really? Hindi ka na ata kuripot ngayon ah. Laki siguro ng pasahod niyo."
"Sakto lang. Na-eenjoy ko naman ang trabaho ko bilang IT consultant."
"Geez. Miss ko tuloy high school days natin!" pahayag ni Benson bago uminom.
"That's 'cause you slept on it," pang-aasar ko.
"True."
Humagalpak sa tawa si Anthony.
"Pa-picture tayo. Send natin sa gc para mamatay sa inggit 'yong tatlo. Lalo na si
Eg!"suhestiyon ni Benson. Kaya nakiusap kami sa waitress.
"Kamusta ang trabaho mo, bruh?" tanong ni Anthony nang matapos ang picture taking.
"Okay lang. Finding my way around it."
"Hindi ba nakakapagod? Kailan ba matatapos 'yang MBA mo?"si Benson.
"Within two years. Or less. It depends on the number of units."
Anthony took a shot of glass and drink. "Nagkita kami ni Honey mo. Last month yata
'yon."
Napainom ako bago nagsalita. "She's not my Honey anymore," pilit na pagpapagaan ko
sa boses pero parang naging mapakla ang tunog nito.
Pareho naman nila 'tong inignora. "Mas gumanda ba, Anthony?"
"Oo, bruh. Lalong gumaganda. Epekto siguro ng pakikipaghiwalay niya kay Sais."
Napailing na lang ako at natawa ng kaunti. Sanay na naman ako na inaasar na lang
nila. Alam ko naman na pinapagaan lang nila ang pakiramdam ko sa tuwing pinag-
uusapan ka, Honey.
"Bakit? Hindi ba siya pinakamaganda na no'ng kami pa?" pakikisakay ko sabay inom.
Natawa lang ang dalawa.
Biglang sumeryoso ang mukha ni Anthony. "Hanggang ngayon ba 'di mo pa rin maalala?
Mahigit isang taon na ah. Baka naman wala talagang—"
Umiling ako at yumuko. "Ano namang silbi no'n? It still doesn't change the fact
that I cheated on her."
Walang ni isang nagsalita sa kanila.
"I thought you're gonna bring your girls tonight?" I asked. Hindi ko na nagustuhan
ang awkward na katahimikan.
Ngumiwi lang si Anthony at lumagok sa inumin niya. Kaya si Benson ang nagsalita.
"Break na sila ng girlfriend niya."
Tumango lang ako at sumandal sa sofa. "Ikaw, Bens? Ba't di mo dala girlfriend mo?"
Lumapad ang ngisi niya. "Alin do'n?"
I chuckled. "Oh shit. Ano ka? Si Rick?"
"Wala akong dinala. Boys' night out 'to kaya dapat tayo-tayo lang."
"Sabagay."
Napasulyap ako kay Anthony na biglang tumahimik. Marami ng naiinom. "Balak mo bang
magpakamatay diyan?"
He grimaced. "Nauuhaw lang, bruh."
Ilang oras pa kaming nagkwentuhan at nag-iinuman. Kalaunan ay may mga babaeng

lumalapit na. Sinasaway naman ni Benson.
"Off limits 'to. Hindi pa nakaka-move on 'tong dalawa, girls kaya next time na
lang. Kunin ko na lang number niyo. Uh huh..."
Habang abala si Benson sa pangunguha ng numero ng mga babae na parang businessman

lang ay tumayo naman ako at umalis para mag-CR.
Masyado akong nalingat sa katitingin sa cellphone ko nang may aksidente ako na

biglang nakabangga.
"Sorry," I muttered. Halos matumba siya kaya mabilisan kong hinawakan ang
magkabilang siko niya.
She was wearing a red tube top and a black skimpy skirt. She was obviously drunk.
She reek of alcohol. Her hold on my arms was a bit lose. Nang makampante akong kaya
na niyang tumayong mag-isa ay binitawan ko na siya.
Humakbang ako ng isang beses palayo sa kanya. At sa paghakbang ko, nakita kita. And
you saw me too. You stopped on your tracks. Pareho tayong tumigas sa kinatatayuan.
I could see many emotions playing on your face while we were staring at each other.
Shock, anger, pain, and then indifference.
Tinitigan kita. Hinahanap ang iniisip mo mula sa mga mata mo. Pero blangko lang
'to. Wala na akong ibang emosyon na nakita. Ilang beses akong napalunok. Hinahanda
ang sarili sa sasabihin sa'yo.
"Hon...I..." tanging salita na lumabas sa bibig ko sa pinakahihintay ko na
sandaling 'yon. Parang tanga lang.
I had dreamed of it plenty of times. Ni-rehearse ko na lahat ng sasabihin ko sa'yo

kung sakaling magkita at magkaharap man tayo. Pero shit. Wala e. 'Yon lang talaga
nakayanan kong sabihin sa'yo. It was like my heart beat overpowered my ability to
speak.
I probably looked like an idiot. I was about to open my mouth again but no words
came out. Kaya naman humakbang ka paalis at tuluyan na akong nilagpasan.
Matagal pa bago ako natauhan. Para akong tanga na nanatili at nag-ugat sa

kinatatayuan ko. Ni hindi ko inalintana 'yong pagbunggo sa'kin ng mga taong
nagdaraan. It was like I was physically in there but emotionally and spiritually
somewhere else. Somewhere with you. The very place where I wanted to be. Where I
longed for.
Matapos siguro ang halos kalahating oras na pagtayo lang do'n ay sa wakas, natauhan
din ako. Sa sandaling segundo nga, inalala ko kung sa'n nga ba ako pupunta. It was
like I was lost in my own thoughts for a bit.
Buti na lang ipinaramdam ng katawan ko kung ano ang kailangan nito. Naiihi pala
ako. Ipinagpatuloy ko ang paghakbang papuntang CR.
"Natagalan ka? Akala namin umuwi ka na!" sabi ni Benson nang makabalik na ako sa
mesa namin.
Umiling lang ako at binigyan siya ng tipid na ngiti. Naupo na ako sa tapat nila.
Sinundan naman niya ako ng tingin. I saw a wicked grin lurking on his mouth.
"Hmm...O baka naman may babae..."
I only raised a bottle at him and drank from it, straight up.
"Woah! Hold up. Pucha naman oh. 'Wag mong sabihing maglalasing ka rin. Tingnan mo
nga si Anthony. Hindi ko kayang kayo dalawa, bruh!"
I paused, and smirked. "I trust you," and then I continued drinking.
Matapos maubos ang iilang bote ng inumin at marinig ang ilang beses na protesta ni
Benson, naging manhid na naman ako.
"Fucking fuck. Heto na naman tayo. Knock down na nga si Anthony oh. Bruh! Sais!
Okay ka lang?" Benson muttered.
"I wanna remember so bad. I think I...I can do it. I can finally remember and it'll
be fine. Honey will come back..." I kept on saying. Nakapikit na ako at nakahilig
ang katawan sa upuan.
Nilunod ko ang sarili sa pag-iisip. Paulit-ulit akong napahilamos sa mukha gamit

ang dalawang palad. Frustrated with myself.
Ilang beses ko na 'yong ginagawa tuwing nalalasing ako. At sa totoo lang,

naglalasing ako para gawin 'yon. Pero gaya na lang ng dati, wala pa rin. Fuck, I
couldn't still remember that one shitty night.
Maybe I was only trying to fool myself. Maybe I was only trying to ease my guilt.
But I did really want to remember. So bad I could trade my soul for it.
Hindi ko maipaliwanag pero alam ko na sa gabing 'yon umalis ka na ng bar. O mali ba

ako? Basta, nanatili lang ako do'n. Nawalan na ako ng pakealam kung nando'n ka pa
rin at kung nakita mo man akong naglalasing. I was too desperate remembering that
particular night. Hoping that maybe...maybe I can finally give you a reason that'll
lead you coming back to me.
-Sixth-
From: @HoneybeedelSol
To: @sixth_numero
Sent: Mon, 05/04/2020, 12:00 AM
Subject: -
Sixth...
End of first half
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 05/10/2020, 09:01 AM
Subject: Your email
Hon,
Alas-nuwebe ng umaga ko na nabuksan ang email mo. And it took me an entire week
coming up with a reply for it. Pinag-isipan ko talaga. Hindi ko alam kung ano ang
iisipin sa naging email mo. Sa lahat ng emails na ni-send ko sa'yo, isang beses ka
lang nag-reply.
Sa pasimpleng "Sixth..." na reply mo lang, nabaliw na ako. I didn't know what to

think. Hindi mo na naman kasi sinundan pa. Tanging pagsambit mo lang ng pangalan ko
nabuhayan na uli ako ng loob. Nabura kaagad lahat ng pag-ignora mo sa'kin.
I couldn't sleep that night. Tinawagan at inistorbo ko talaga si Aki para humingi
ng advice. Sa lahat ng mga tropa ko alam kong si Aki ang pinakamagaling at pinaka
may sense magbigay ng payo.
"Maybe she's ready to talk to you?" sabi ni Aki sa kabilang linya.

"You think? I don't know, man..." Bumuntonghininga ako at napahilot sa sentido.
Hinilig ko ang ulo sa backrest ng sofa. Ni hindi ko na binuksan pa ang ilaw sa
sala.
"Why? What else would it be? Mas kilala mo si Honey kumpara sa'kin," he said and I
suddenly heard a woman's voice on the background.
"May kasama ka? Shit. Pasensya sa istorbo." Napasulyap ako sa wall clock. It was
11:30 in the evening.
"Uh...Oo. 'Yong naikuwento ko sa inyo...Kung tawagan mo kaya si Honey para naman

maklaro mo talaga."
Gusto ko sanang umalma pero ayoko namang humaba ang usapan namin at halatang nang-
iistorbo talaga ako kay Aki.
"Siguro. I'll think about it, bro. Sige. Thanks for the time. Pasensya na sa
istorbo." Matapos sabihin iyon ay pinutol ko na ang tawag.
Tinitigan ko ang laptop na nakapatong sa center table. Nakabukas pa do'n ang email
mo. Pakiramdam ko no'n ikaw ang kaharap ko. I didn't know what to think and how to
respond to your email.
Wala akong tulog na pumasok sa eskwela. Kahit nang nasa campus na ako, parang
nakalutang pa rin ako sa ere at wala sa isip na nakikinig sa klase namin sa
Quantitative Methods. To the point where I thought our prof's talking gibberish.
Lutang talaga ako hanggang sa matapos na lang ang klase.
"Are you okay?" puna sa'kin ni Lira. Papunta na kami sa may school parking lot para
sa kanya-kanyang sasakyan. I was holding my macbook and she was holding her laptop.
Binuksan ko na ang pinto ng BMW ko nang muli niya akong tanungin dahilan para
mapatingin ako sa gawi niya. Our cars were parked beside each other.
"You sure you're okay? Mukha kang walang tulog. Something's bothering you?"
I licked my lips and played on my car keys a bit. Weighing my decision. Alam ko na
kailangan ko ng opinyon ng isang babae. Maybe Lira could help me. Sa huli,
bumuntong-hininga rin ako.
"I've been sending these emails to my ex for quite sometime now. First time niyang
mag-reply kagabi. It was vague..."
Tumango siya at ngumiti. Iminuwestra niya ang bench na napailaliman ng isang puno.
"Do you mind if we sit for a while?" anyaya niya. Tumango ako at inilagay ang
macbook sa loob ng sasakyan. She also did the same with her laptop. Halos
magkasabay pa kami sa pagsara ng pinto sa kanya-kanya naming sasakyan. Inilagay ko
sa bulsa ang susi ng sasakyan habang naglalakad patungo sa may bench.
Nang makarating doon ay naupo na kami. Tahimik pa noong una. Pareho naming tanaw
ang parking lot. Iilang sasakyan na lang ang naroon. Alas tres na kasi ng hapon.
Uwian na.
"What is she like? Your ex," pagbasag ni Lira sa katahimikan.

Hindi ko inasahan ang naging tanong niya kaya hindi ako agad nakasagot.
Mahina siyang natawa. "Pasensya na. Ganito talaga ako. I'm just curious..."
I pursed my lips and sighed. "She's great."
She nodded. Siguro pansin niya na 'yon lang ang tanging masasabi ko.
Sumulyap siya sa'kin. "I won't ask why you two broke up. So...what was on her
email?"
Napapikit ako at nasapo ang noo. I felt my body's exhaustion. "Basically. Just my
name."
Bago pa siya makapagkomento ay inunahan ko na. I laughed bitterly. "Baka gusto niya
na akong tumigil...sa pangungulit."
Her brow shot up. "What name did she use? Given name? Your nickname?"
I swallowed hard. "She just said, Sixth...with ellipsis."
"Tama ka nga. That's really a vague message." She chuckled.

Ngumiti ako at napailing na rin. "I know. Ano sa tingin mo?"
"Well, hindi ka naman niya sinabihan na tumigil na. Because if she wanted that, she
could've told you straight on. Maybe she's confused too."
That got me alert. I angled my body facing Lira. "So you think that she maybe you
know, thinking of talking to me?"
Ngumisi siya. Nahalata na siguro ang biglang pag-alerto ko."That's what I think.
Pero mas mabuti talaga na kausapin mo siya. At baka maging baliw ka na kakaisip
kung ano ang meaning ng email niyang 'yon."
"Tama ka. Hindi ko lang alam paano. Thanks for listening."
"Sure thing. Para saan pa at inaya kitang maging friend kung hindi rin lang kita
pakikinggan." She gave me a small smile. I smirked at her.
Kahit nasa sasakyan na ako ay inisip ko pa rin ang sinabi ni Lira tungkol sa email
mo. Tama ba siya, Hon?Are you confused too? Pero nalilito saan?
Pumunta pa rin ako sa trabaho kahit na walang tulog. Nga lang, masyado pa rin akong
pre-occupied sa iniisip. Kaya naman napagdesisyonan ko na umuwi ng maaga. Sinubukan
kong matulog. Siguro ramdam na rin ng katawan ko ang pagod kaya matapos ang halos
isang oras na pagpikit ay nakatulog din ako. Huli nga lang nang mapagtanto kong 'di
pa pala ako naghapunan.
Sa sumunod na araw, umagang-umaga, tinawagan ko ang kapatid mo. Hindi naman alam ni
Lovely na nagpapadala ako ng emails sa'yo. Gusto ko lang makaramdam. Kahit na wala
ka do'n sa Cebu alam ko naman na tinatawagan mo siya ng madalas. Alam ko na tunog
desperado na ako. I couldn't help myself.
"Ilang linggo ka na sa Manila pero ngayon mo lang ako naisipang tawagan, Kuya,"
bungad ni Lovely sa'kin sa kabilang linya. Bakas ng pagtatampo ang boses niya.
Napangiti ako.
"I'm sorry. Medyo busy lang."
"Tse! Sabihin mo, naging 'others' ka na! What's so great about Manila anyway.
Traffic lang naman!"
Her comments made me chuckled. Tama naman kasi siya sa trapik na parte. Pero ewan
ko ba, gusto ko muna siyang asarin.
"Hmm. Let's see. Marami na akong nakitang artista. Nakita ko na nga si Anne Curtis.
Ang ganda."
She got silent for a while. I knew she was trying to take it all in. Alam natin
pareho na idol na idol niya si Anne Curtis. She pretended to clear her throat. "T-
talaga? Saan? Mall show? Concert? Or nanood ka sa studio?"
I bit my lip to stop myself from laughing at her very curious and excited voice.
Umubo ako para maiwala ang nagbabadyang tawa ko. I wanted to sound serious.
"Sa grocery store. Namimili siya ng asin."
"Kuya!" Napangiwi ako sa sigaw niya at inilayo ang cellphone mula sa tenga ko. I
cursed softly and put it back near my ear.
"Biro lang. May itatanong pala ako sa'yo."
"At wala akong isasagot diyan." Nai-imagine ko na ang pagpapa-ikot niya sa mata
habang sinasabi 'yon. Na-realize ko na namiss ko rin pala ang makulit na 'yon.
Huminga muna ako ng malalim. "About Honey. May...sinabi ba siya sa'yo?"
Tumili na naman siya. "Oh my God! Did you guys finally talk?! Anong sabi ni Ate
sayo?!"
"No. We didn't talk. Uh nagkita lang kami isang gabi. I'm asking you if she told
you about it."
Natahimik siya ng ilang minuto. Siguro para mag-isip. "Wala. Wala naman siyang
naikwento sa'kin na nagkita kayo. You know you're off the topic every time we talk.
Isa kang taboo sa'min, Kuya."
That did it. Ayokong madamay si Lovely sa ating dalawa. Kung hindi mo ibinahagi sa
kanya 'yong tungkol sa aksidenteng pagkikita natin, siguro dapat 'di ko na rin siya
idawit pa. Kaya naman napagdesisyunan ko na hindi sabihin sa kanya.
"Okay. Salamat na lang, Love."
Lovely and I chatted for a bit. Kaunting oras lang din kasi may klase na ako.
Sinubukan ko na huwag nang isipin ang email mo. Ayoko namang mag-assume kaya hindi
kita tinawagan. Pakiramdam ko kasi, kung sa tingin ko ay handa mo na akong
kausapin, kokontakin mo rin ako. O baka mali ako?
Dati naman, kapag nagagalit ka sinusuyo kita kaagad. Dati alam na alam ko na ang
inaasal mo. Kung kailan ka masaya, malungkot, galit, at nagtatampo. Kung kailan may
gusto kang sabihin. At dati, alam na alam ko kung ano ang gagawin.
But this time, I'm so blinded. I feel like I'm in the dark. Nangangapa sa'yo. Sa
gusto mo. Kung babasahin mo 'to sana mabigyan mo ako ng sagot. Di bale ng
masasaktan ako sa magiging sagot mo. Basta lang maintindihan ko 'yong email mo.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 05/17/2020, 09:01 AM
Subject: That night...

Hon,
Alam ko na magiging masakit ang laman ng email na 'to. Pero gusto ko talaga na
sabihin sa'yo ang lahat ng hindi ko nasabi sa'yo noon tungkol sa gabing 'yon. Sa
gabing nasaktan kita ng husto.
Kahit sa kasagsagan ng confrontations natin hindi ko kailanman denepensahan ang

sarili ko. For I knew I committed an unforgivable mistake. Pero hayaan mo akong
ikuwento ulit ang gabing 'yon. Gamit ang mga detalyeng naaalala ko. Mga detalying
hawak ko. Allow me to speak my side of the coin, Hon.
It was a Friday night. A year ago. Parehas nating alam 'yon. Ang akala ko no'n nasa
Maynila ka pa. Nagkatuwaan kami ng mga classmates ko kasi kakatapos lang ng Finals.
So we went to a bar. Sa Adidas Avenue. We were all in one table. Puro Business Ad
students. Nagkita rin kami ni Aki roon. Nasa kabilang table naman siya kasama ang
mga nursing students din.
I didn't know what gotten into me but I just found myself partying hard. Siguro nga
para mailabas din ang naipong isang linggong stress mula sa pag-aaral sa gabing
'yon.
"Body shot! Body shot!" they chanted towards my two classmates.
I smirked and shook my head. Patuloy lang sa pag-inom. O baka naman frustrated lang
ako no'n dahil sinabi mong 'di ka naman makakauwi.
"Woo! Bakit sa lips?! Porn na yan huh!" sigawan ulit. Nag-angat ako ng tingin mula
sa iniinom at nakita na nga ang paghahalikan ng dalawa. They were rumored to be
dating. Kaya naman mas lalong naghiyawan ang lahat.
Ilang oras din kaming nandoon. Naramdaman ko nga na sobrang lasing na ako. My head
was spinning so bad but I still couldn't stop drinking.
Hanggang sa maramdaman ko na na may tumapik sa balikat ko.
"Uy, pa'no makakauwi 'tong si Sixth? Lasing na oh!" Dinig ko sabi ng isa kong
classmates.
"May sasakyan ba siyang dala?" sabi naman no'ng isa.
"Wala yata. Sumabay lang 'to kay Mark e! Speaking of Mark, nasaan na 'yong mokong
na 'yon?!"
"Wala na! Sumibat na kasama si Jaz!"
"Amputa! Pa'no 'to?! Out of way 'yong sa kanila sa'min eh!"
Seriously? Ang ingay nila. Gusto ko lang matulog sa mga oras na 'yon. Marami pa
silang pinag-usapan. Nakapikit lang naman ako at nakahilig na ang ulo sa armrest ng
sofa.
Hanggang sa dinig ko na ang pagtawag nila kay Aki.

"Tol! Lasing na 'yong kaibigan mo!"
Hindi ko makuha ang naging sagot ni Aki. 'Di ko na nga napansin na nakalapit na
pala siya sa mesa namin. Sinubukan kong dumilat. Nahagip ng paningin ko ang
nakatayong si Aki kasama ang dalawang babae.
"Oh sabi mo Aki huh, may pupuntahan pa tayo! Sabi mo 'yon!" sabi no'ng isang babae
sa kanya. Iyong pinopormahan niya yata.
"Ako na ang maghahatid kay Sixth, Aki. On the way naman 'yong bahay nila sa
apartment ko," the other girl volunteered. Kinusot ko ang mga mata ko para maklaro
ang mukha niya. It was Leah.
"Sigurado ka, Leah? Okay lang ba? Puwede naman na—"
"Okay lang! Sige na at baka masira pa 'yang diskarte mo kay Cynthia. Enjoy kayong
dalawa."
Sa huli ay sumang-ayon din si Aki. I couldn't remember how I went out of the bar. I
just remembered someone assisting me. Hindi ko na nga rin maalala kung pa'no ako
nakapasok sa isang sasakyan. Hanggang sa umandar na nga ito. It was Leah's car I
guess.
The next details were all vivid to me. I remembered someone helping me go inside a
room. The next thing I knew, I blacked out.
Nagising na lang ako kinabukasan na halos sumabog na ang ulo ko sa sakit. Napahilot
ako sa noo at unti-unting dumilat. I was inside an unfamiliar room. Bulaklaking
kurtina na iniihipan ng hangin dahil sa bukas na bintana. May kumot na nakapatong
sa baywang hanggang sa paa ko. Have I crashed in someone else's room? Unang tanong
na agad sumagi sa isip ko.
Wala akong suot na T-shirt. I could also feel naked from the waist down. What the
fuck have I done? Paulit-ulit na tanong sa isipan ko. Mabilis akong napabalikwas ng
bangon. I sat on the edge of the bed and looked for my clothes. They were all
scattered on the floor.
Mabilis akong nagbihis. Lutang ang isipan. Malapit pa akong matumba habang
isinusuot ang jeans nang biglang bumukas ang pinto ng kuwarto. It was Leah Macabre.
She was only wearing a white robe while holding a cup on her hand. Medyo basa pa
ang kanyang maitim at mahabang buhok. Bigla akong nanlamig.
"Gising ka na pala? Do you want some coffee?"
"What the fuck happened?" I growled.
Kalmante siyang naglakad patungo sa isang tukador at inilapag ang tasa doon.
"We had sex last night. And I am so offended that you're acting like you don't
remember any of it."
Ginulo ko ang buhok ko at pumikit nang mariin. "No. We did not. I don't believe
you."
Umakto siyang namimilog ang mga mata at inilagay ang isang palad sa dibdib.
"Iintindihin na lang kita. Sixth, medyo lasing din ako kagabi kaya siguro parehas
nating 'di alam ang ginagawa natin no'n."
I groaned. Napaupo ako sa dulo ng kama at napahilamos sa mukha.
"Fucking shit. What have I done?!" I softly cursed.
She sighed. "Look, don't blame yourself. No one needs to know. What happened last
night—"
I sat up straight. Kuyom na ang mga palad. "Was an accident! It was nothing. I
wouldn't... I wouldn't...I would never cheat on Honey."
Binigyan niya ako ng mapait na ngiti. I did wanna feel like an asshole. Alam ko na
'di lang naman si Leah ang may kasalanan. Ako dapat ang sisihin dahil ako 'yong
lalaki. Pero sa mga oras na 'yon ayoko siyang bigyan ng kahit na anong simpatya.
Galit ako sa nangyari. Galit ako sa sitwasyon. At mas lalong galit ako sa sarili
ko.
She opened the drawer of the cabinet and took out something. Iniabot niya sa'kin
ang cellphone ko. I held on it tightly.
"I'm really sorry, Sixth. If I could only change what happened last night, I would.
Huwag mo na lang sasabihin kay Honey. Wala naman akong pagsasabihan kung gusto
mo..."
Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa sinabi niya. Sa mga oras na 'yon isang
bagay lang ang sumagi sa isipan ko. Na hindi mo 'yon malalaman. Hindi ko sasabihin.
Para akong wala sa sarili na lumabas ng apartment ni Leah. Tulala ako hanggang sa
loob na ng taxi. I checked on my phone. Eight o'clock. 10 missed calls. All came
from you. There were messages too. I opened the recent one. I'm just at home. Your
text.
Hindi na ako nagdalawang-isip pa at dumeretso na sa inyo. I was so desperate to see

you. Feeling ko, kapag nakita na kita magiging okay na lahat. I will find my
balance again.
Lumabas na ako ng taxi matapos makapagbayad sa drayber. Tumingala ako sa bahay

ninyo. Inayos ko ang buhok ko at ang medyo nagusot na tshirt. Pinagbuksan naman ako
kaagad ng katulong niyo.
Your house was very silent when I went inside.
"Si Honey po?" tanong ko kay Manang Luela.
"Nasa kuwarto niya. Teka at tatawagin ko."
"Hindi na po. Ako na...ang aakyat."
"O siya sige. Okay ka lang ba, hijo? Nag-almusal ka na? Namumutla ka."
"O-opo...Okay lang po ako," kandautal kong sinabi. Tumango lang ako sa kanya kahit
na pansin ko ang pag-aalala sa mukha niya. Umakyat na ako ng hagdanan niyo. Nang
makarating sa pinto ng kuwarto mo ay parang dinaganan ako ng bakal. Ang bigat ng
loob ko.
Kumatok ako ng dalawang beses. I heard your soft answer. Pinihit ko ang door knob
at binuksan ang pinto. I saw you. Standing near the window. Looking outside. Wala
sa sariling hila-hila ang necklace mula sa leeg. I remembered you only do that
every time you got nervous. It was the necklace I gave you.
Naisip ko na siguro nakita mo ang pagdating ko. Lumapit ako sa'yo. Kaagad mo akong
nilingon
I swallowed. "Honey..."
You gave me a small smile. "Kagabi pa ako dumating. I wanted to surprise you. I
called you."
I licked my lips. Glanced a bit at my phone. "Yeah. I've...I've noticed. Nag-inuman

lang kami kagabi kaya..."
Pinasadahan mo ako ng tingin mula ulo hanggang paa. Nagtaas ka ng kilay. "Hindi ka
umuwi kagabi."
I slowly shook my head. Tumikhim ka naman. "Saan ka umuwi kagabi, Sixth?"
Napakalambot ng boses mo. Halos matunaw ako sa hiya. Bigo akong napayuko. I
swallowed hard repeatedly. "I...I was just..."
"Tinawagan ko si Tita nang 'di kita ma-contact last night. She told me you were
out. Then I called, Aki noong nag-3 am na pero wala ka pa sa bahay niyo." Suminghap
ka kaya nag-angat ako ng tingin. You were staring intently at me. It was then that
I realized you were wearing the sweatshirt I gave you. You paired it with your
white pajamas.
"Aki told me that Leah Macabre offered to drive you home," pagpapatuloy mo.
Pinasadahan ko ng kamay ang ulo ko. Mariin akong napapikit. Sa mga oras na 'yon
alam ko na alam mo na. Na niloko kita.
"Mahal kita Honey," sabi ko sa namamaos na boses.
"I remember now. Leah's one of your ex-flings right? During your high school days,"
you softly said. Halos hindi ko na marinig. Pero tumagos pa rin.
"Sabihin mo sa'kin ngayon, Sais. Sasakyan lang ba ang minaneho ni Leah kagabi o
pati ikaw?" Parang punyal ang bawat salitang binitawan mo.
I clenched my jaw repeatedly and tried to move closer to you. You immediately
stepped back. Away from my reach.
"Mahal na mahal kita, Hon..." paulit-ulit kong sinabi.

"Tell me, Sixth! Did you cheat on me last night?!" you shouted. Umalingawngaw sa
buong kuwarto ang sigaw mo. Your eyes were bloodshot.
Paulit-ulit ang paglunok ko. Nanlalabo na ang paningin pero kitang-kita ko pa rin
ang galit at sakit na nasa mukha mo. Maling kumbinasyon.
"I-I don't know...I can't...I can't fucking remember," I choked out.
You gasped and cried out. Dahan-dahang naupo sa gilid ng kama. "Oh my God! Oh my
God! You cheated on me..."
Your body slowly rocked. Nanginginig ang balikat mo. Hanggang sa tuluyan ka ng
humagulgol sa iyak. You covered your face with your palms. Nanlumo ako habang
nakikita ang matinding pag-iyak mo.
Nilapitan kita upang aluin. I stood in front of you. Hinagilap ang siko mo. Ramdam
ko ang panginginig ng buo mong katawan. I held you tighter. Closer. Hindi mo ako
pinigilan. Hindi ko namamalayan na bumubuhos na rin pala ang mga luha sa mata ko
habang paulit-ulit na sinasabi ang salitang "I'm sorry."
We were like that for sometime. Until both of us finally calmed down. When the
tears stopped, your body stiffened against my hold.
"Bakit, Sixth? Ano bang kulang sa'kin?" tanong mo sa paos na boses dahil sa pag-
iyak.
"Wala kang pagkukulang, Hon. Ako 'yong naging gago. Hindi ko sinasadya. Patawarin
mo ako. Mahal na mahal kita...Hindi no sinasadya..." desperado kong sinabi. Mas
lalo lang hinigpitan ang pagkayakap sa'yo kahit na nangangatog ang tuhod ko.
Hinawi mo ang mga kamay ko na nakapulupot sa'yo. Marahas kang tumayo at nilapitan
na ang pinto.
"Umalis ka na muna, Sixth. Please, ayaw na muna kitang makita."
Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Tinitigan ko ang mga mata mo na namumula na dahil
sa pag-iyak. Suminghot ako at pinunasan ang mga mata ko gamit ang palad.
Alam ko na masyado ng masakit 'yon para sa'yo kaya 'di na ako nagmatigas pa. Bagsak
ang mga balikat ay marahan akong tumango. Sinunod ko ang gusto mo at lumabas na ng
kuwarto. 'Di ko namalayan na palabas na rin pala 'yon mula sa buhay mo.
After two days, you went back to Manila. In those two days, I respected your
decision not to bother you. Hanggang sa umabot ang isang buwan. Bumalik ka ulit ng
Cebu. On a Sunday, you asked for a meet up. Sa park. Doon alam ko na ang
mangyayari. It was your judgment day for me.
Para akong sumuong sa isang bakbakan na walang maipanglalaban kundi pagmamahal ko

lang. At 9:01 in the morning. On a Sunday. You returned the necklace I gave you. It
was then that I realized I was defeated.
Ngayon ko lang napagtanto. Isang minuto lang pala ang pagitan. Sinagot mo kasi ako
noon, 09:00 AM. Tandang-tanda ko pa. Isang minuto lang, Honey. Isang minuto lang
ang naging pagitan.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 05/24/2020, 09:01
Subject: Last
Hon,
This will be my last email.
Can I see you?
-Sixth-
To: @sixth_numero
Sent: Fri, 05/29/2020, 08:00 PM

Subject: Meet up
The Goodman's cafe. This Saturday @3 pm
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 05/31/2020, 09:01 AM
Subject: Meet Up
Hon,
Alam kong nangako ako sa'yo na ititigil ko na ang pagpapadala sa'yo ng emails. Kaya
naman simula sa email na'to hanggang sa susunod pang mga emails, hindi ko na ise-
send sa'yo. I'll be saving them as drafts.
I guess this is what they call my coping mechanism. This is sort of a therapy for
me. O kaya naman diary para sa iba. Ito na siguro ang paraan ng paglabas ko sa
lahat ng nararamdaman ko.
Halos humiwalay ang kaluluwa ko sa katawan nang matanggap ang naging reply mo noong
Biyernes. When you told me to meet up. Mabuti na lang talaga at
nagbukas ako ng email ko mga alas dyes ng gabi. Halos 'di na naman ako nakatulog
dahil do'n. Mabuti at day off ko kinabukasan. Saturday and Sunday kasi off days ko.
I woke up early the next day. Oo. Ganoon ako ka-excited para sa araw na 'yon na
kahit walang tulog mukhang fully charged pa rin. Kahit sabi mong 3 pm pa tayo
magkikita sa cafe, ala una pa lang ng hapon nandoon na ako. Naghihintay sa'yo.
I was wearing a blue polo shirt paired with faded jeans. Hindi ako mapakali habang
nakaupo. My legs were shaking unconsciously and uncontrollably. Panay ang sulyap sa
suot kong relo. Looking forward for our meeting.
At exactly 3:05 in the afternoon, you entered the cafè. You were wearing a white
fitted dress. Your long jet black hair on a high ponytail. It higlighted your high
cheek bones. Wala kang ibang alahas na suot maliban sa isang gold bracelet. Lumunok
ako. Iginala mo naman ang tingin mo sa buong cafe hanggang sa dumapo ang mga mga
mata mo sa akin.
We stared at each others eyes for a few seconds. You straightened up and walked
briskly towards the table where I was seated.
Napaka-cool mo lang tingnan. Wala akong makitang emosyon sa mga mata mo. Hindi ko
nga namalayan kung ilang minuto ka ng nakatayo sa tapat ko. Awang lang ang labi ko
na nakatingala sa'yo. Namamangha.
"I'm sorry. I was a bit late," pormal na pagkakasabi mo.
I snapped out from my thoughts.
Tumayo ako at halos patarantang aakma sana na hihilahin ang upuan para sa'yo. But
you beat me to it.
"H-hindi naman. Okay lang...Hindi naman ako masyadong uh...naghintay," agap ko nang
naupo ka na sa tapat ko.
Tumango ka at naupo na ulit ako. Dahan-dahan at walang kurap. Takot na baka

panaginip lang ang lahat.
"Gusto mo na bang um-order?" I asked. Naalala na kailangan ko nga pa lang magsalita

na.
You only nodded at me. Nilapitan na tayo ng waitress.
Without a thought, I ordered a cup of espresso. Yours was mango shake. Your brow
shot up while staring at my cup when the waitress arrived with our orders.
I cleared my throat when she left after putting our orders on the table.
"Thanks for making the time to meet up with me."
You played with the straw of your mango shake a bit and then looked up. Bumuntong-
hininga ka.
"Let's talk about your emails..."
I licked on my lips and guiltily grimaced. "I'm sorry about those...I just...I
just..."
"I read each one of those. I'm here to tell you to stop, Sixth." Halos pabulong na
ang pagkakasabi mo sa pangalan ko. Na para bang pati pangalan ko, hirap ka.
I nervously chuckled. It sounded awkward. I looked away. Ni hindi ako makatingin ng

deretso sa'yo kundi sa tasa ng kape ko lang.
"Pasensya na. Sa lahat ng abala. Wala naman akong intensyon na guluhin ka pa o..."
"Really, Sixth? Kung ganoon, para saan pa 'yong emails na 'yon?"
Nag-angat ako ng tingin. Sa wakas ay tinitigan ko ang mga mata mo. Mapaghanap ang
tingin mo. It was like you were trying to decipher my thoughts. I swallowed hard.
Bumaba ang tingin ko sa mga labi mo.
"I just missed you. I miss you. I keep on missing you." I softly whispered. Wala ng
pakealam pa kung nagiging makasarali ako sa emosyon ko.
Pumikit ka nang mariin. I could see pain on your face for a bit. It took you a few
second to recover. Sa huli ay dumilat ka. At sa huli, bumalik sa pagiging walang
kaemo-emosyon ang mukha mo.
"Please stop missing me, Sixth. You already lost me the moment you hurt me."
Itinukod ko ang dalawang siko sa mesa. I covered my face with my palms. And deeply
sighed. "Alam ko, Honey. Alam ko. Hindi ko naman sinasadya 'to."
"Then why do you still keep on insisting your feelings to me? I have moved on. Kaya
please, mag-move on ka na rin," pleadingly you said.
Para akong sinuntok sa mukha, Hon. Iyon na nga oh. Harap-harapan mo ng ipinamumukha
sa'kin na wala na talaga. Pero siguro nga matigas talaga ang bungo ko. Gusto ko pa
talagang kumapit. Kahit sa natitirang hibla na lang ng pag-asa na sa mga oras na
'yon hindi ko nakikita.
I lowered my hands on the table. Ngumiwi ako. Hindi na naman makatingin ng deretso
sa'yo. I glanced at the other people inside the cafe first before I finally had the
courage again to look at you.
"Paano ba? Paano ba kasi mag-move on, Hon? Hindi ko kasi alam...Pinipilit ko naman
ang sarili ko pero bumabalik pa rin 'to sa pag-iisip sa'yo..."
Umiling ka. Looking at me helplessly. "We already had this talk a year ago. We
ended us a year ago. Don't act like it just happened yesterday."
I groaned and leaned forward a bit."Fuck! I know. I know alright. Pero bakit
pakiramdam ko hindi pa rin ako makabitaw. Hindi ko pa rin kaya. Bakit pakiramdam ko
kahapon lang natapos 'to?"
You gave me a sad smile. "Siguro guilty ka lang. I freed you already, Sixth. Please
learn to forgive and free yourself too. Eventually you'll find happiness.
Eventually makakalimot ka rin."
Bumagsak ang balikat ko. Siguro nga talo na ako. I slowly nodded as a sign of
accepting my defeat. Ilang minuto tayong tahimik lang na nakaupo. Pareho nating
hindi matingnan ang isa't-isa. It was like we were forced to be seated together. It
was like we were back to being strangers again which was hard because even before,
we were never strangers. Kahit na noong mga bata pa tayo, ang bilis nating nag-
click sa isa't-isa.
"Masaya ka ba, Hon?" Pagbasag ko sa katahimikan na namumuo lang sa aging dalawa.

Medyo maingay naman kasi ang paligid dahil sa usapan ng ibang tao.
"I am. I'm happy every day. Maybe not every minute of the day. But yeah, I am
happy."
Marahan akong ngumiti. Naalala ang lalaking kasama mo noong isang araw na huminto
ako sa labas ng gusali na pinagtatrabahuhan mo.
"Does he make you happy?"
Kita ko ang panandaliang gulat sa mga mata mo. Mabilis ka namang nakabawi at
tumango na lang. "Oo. He's a good person."
"That's really good to hear. I think I'll be fine. One day." Pilit any ngiting
ibinigay ko sa'yo. Sa totoo lang gusto ko naman tamagang maging masaya ng buong-buo
para sa'yo. Kaya lang, hindi ko na talaga naiwasan ang pagkirot bigla ng puso ko.
Tinitigan mo ang buong mukha ko. Ayoko namang mag-assume pero kasi iyong tingin mo,
parang tingin na inaalala 'yong mga panahon na masaya pa tayong dalawa. I tried to
smile. Assuring you that finally I would be fine. Na hindi mo na kailangan pang
mag-alala.
Matapos ang ilang minuto ay buong-buo ka nang tumango. It was like you were already
satisfied with what you have seen. Sana nga naipakita ko kung ano ang gusto mo.
"Kailangan ko ng umalis. Sana klaro na ang lahat sa'yo. I'll pay for our orders..."
Tumayo ka at binuksan ang purse na dala. Mabilis naman ang pag-iling ko para
pigilan ka.
"It's on me. Ako na ang magbabayad tutal ako naman ang nangulit na makipagkita."
Tumango ka naman at nagsimula ng maglakad papalayo. Sinundan kita ng tingin

hanggang sa makalabas ka na ng cafe. Naiwan akong nakatanga sa harap ng mesa.
Tinititigan ang order nating hindi man lang nagalaw at malamig na.
At ngayon, paulit-ulit kong tinatanong ang sarili ko kung ilang closures pa ba ang
kailangan ko para tumigil na sa kaiisip sa'yo. Maybe I'm not really looking for a
closure. Maybe it's a chance I'm waiting for.
Siyanga pala, narinig ko kay Mom na isinugod daw si Lovely sa ospital kagabi ah.
Sprained daw sa paa? Nakakasiguro ako na kahit nasa Maynila ka rin alam mo na ang
nangyari sa kanya. Kamusta na ang lagay niya? I hope she's fine. I'll give her a
call once she gets better. Sasabihan ko na iwas-iwasan na kasi ang pag gagala. Kaya
siguro nagrereklamo na ang mga paa niya. Siguradong sisimangutan ako no'n kapag
sinabi ko 'yon.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 06/07/2020, 09:01 AM
Subject: Hospital
Hon,
Lunes ng gabi, habang naghihintay sa fried chicken na nasa loob ng microwave,

tinawagan ko si Lovely para kamustahin.
"How are you feeling?" I asked her.
"Okay lang naman. Ito at nasa ospital pa for more tests daw. Dinaig pa ang school
sa pa-tests, Kuya!"
I chuckled and sat on the high chair in my condo's kitchen. "Ano ba kasi ang
nangyari? Sprain ba talaga? 'Yon ang balita sa akin ni Mommy ah."
Dinig ko ang pagbuntong-hininga niya. "Oo. Sprain naman ang initial finding ng
doktor. Pero may titingnan pa sila para makasigurado. Naglaro lang naman kasi kami
ni Coli ng soccer."
Naningkit ang mga mata ko nang binanggit niya ang pangalan ng crush niya na
kalaunan ay naging boyfriend din niya.
"Soccer ang date niyo? Bakit ba hindi na lang kayo kumain sa labas?"
"Boring kasi kapag palaging ganoon. Dapat may sport bond din para raw mas tumatag
pa ang relasyon ayon sa nabasa ko. Anyways, alam mo bang uuwi rito si Ate bukas?
Kahit na sinabi ko namang okay lang ako at sprain lang 'to, nag-aalala pa rin
talaga siya."
Ilang segundo akong natahimik nang maalala ang naging pagkikita natin sa cafe.
"Kuya? Andiyan ka pa ba?" pagtawag ni Lovely sa kabilang linya.
Nabalik ako sa wisyo hindi dahil sa pag tawag niya kundi dahil sa pag tunog ng
microwave hudyat na mainit na ang fried chicken na inilagay ko. Ni-loud speaker ko
ang cellphone at tumayo na para buksan ang microwave.
"Sorry. Kinuha ko lang ulam ko. At siyempre mag-aalala ang Ate mo para sa'yo."
"Hindi pa rin ba kayo nagkita ni Ate diyan? Ganyan ba talaga ka laki ang Maynila
para hindi kayo pagtagpuin?"
I waited another beat before I answered her. "Nagkita na kami. Noong Sabado."
"Talaga?! Anong sabi? Nagkabalikan na kayo? Napatawad na ba niya ang
kalapastanganan mo?!"
I chuckled with her word usage. "Nag-usap lang kami. Just cleared things up. Wala
na kaming pag-asa pa ng Ate mo."
"Pero umaasa ka pa rin! Aminin..." May tunog pang-aasar na sabi niya.
I grinned to myself. "Magpahinga ka na nga. And next time, please don't pretend to
be a sporty person just to impress your boyfriend. Sigurado akong alam na no'n na
tamad ka."
"Tse! Hmmm. Sige na at bawal na raw ang cellphone. Kukuhanan na rin ako ng dugo ni
Ate Nurse dito. Kumain ka na rin, Kuya. Bye!"
Matapos ang naging pag-uusap namin ng kapatid mo ay naghanda na rin ako para sa
hapunan. Medyo nasasanay naman ako na maging independent na. Noong una palagi kong
naiisip na sana pala pumayag na lang ako sa sinabi ni Mommy na ipadala rito si
Manang. Pero simula noong makapag-adjust na ako, hindi ko na naiisip 'yon.
Maaga akong pumasok sa klase kinabukasan dahil sa reporting. Habang tumatagal ang
masters ko, mas lalong dumadami ang paperworks ko. Sabi nila depende raw kasi 'yon
sa eskuwelahan o hindi kaya ay sa mga professors. Pero habang pinagmamasdan ko ang
mga classmates ko na nahihirapan din, unti-unti akong bumabalik sa pagiging
relaxed. Naiisip ko na hindi lang naman ako ang nahihirapan.
Dahil reporting lang ang nangyari sa araw na 'yon, half-day lang ang klase. Kaya
naman ay dumeretso na ako sa mall para sa trabaho. Doon na rin ako kumain ng
tanghalian. May mga food court naman.
"Ang aga mo ngayon, Sixth ah," pagbati sa akin ni Sir Polo. Kakapasok ko pa lang sa
opisina.
"Maaga po kasing natapos ang klase ko kaya dumeretso na lang ako rito."
Tinapik niya ako sa balikat. "Sige. Pero maaga ka ring uuwi ngayon dahil mas
napaaga ang shift mo."
"Sige po, Sir. Salamat."
Naupo na ako sa cubicle ko. Lima lang kaming na-assign sa Accounts. Nag-iisa lang
ang babae. Halos hindi naman kami magpang-abot dahil sa iba-ibang shift. Puro
pamilyado na kaya ako lang ang nag-iisang binata. Natutuwa na rin ako sa
pagtatrabaho ko sa mall. Because of it, I have a great view of the flow of cash in.
And like all businesses, I can also see the taxes.
Ganoon ang naging takbo ng mga araw ko. Normal class days and work nights. Akala ko
lang pala normal lang hanggang sa dumating ang araw ng Biyernes. Tumawag sa'kin si
Mommy. She told me about what Tita Meryl shared to her regarding Lovely's test
results. Sa mga oras na 'yon, dahil sa matinding gulat ko akala ko ibang tao ang
pinag-uusapan namin at hindi ang kapatid mo, Hon.
Matapos banggitin ni Mommy ang mga salitang cancer at Lovely sa iisang pangungusap
ay hindi na rumehistro pa sa utak ko ang iba niya pang mga sinabi. It was like my
world stopped for a bit. I was trying to make sense of it all. Parang kapatid ko na
si Lovely. Kahit gabing-gabi na I booked a flight online. Para makauwi ng Cebu
kinabukasan at day-off ko naman.
Pinilit kong matulog sa gabing 'yon sa kabila ng masamang balita na narinig ko mula
kay Mom. Kinabukasan, lutang ako na pumunta ng airport at sumakay sa eroplano
bitbit lang ang isang backpack.
Sinundo naman ako ni Mom sa airport. She hugged me when we saw each other. Nag-usap
at nagkamustahan na para bang hindi nagtatawagan. It was my first time coming back
home.
Pagdating sa bahay ay kumain kami ng pananghalian. Wala si Dad dahil nasa Davao raw
para sa isang branch.
"Anong oras mo bibisitahin si Lovely?" Mom asked.
"Mamayang hapon po. Baka mga alas kuwatro na."
Tumango siya at sumimsim sa isang baso ng juice. "Naroon si Honey... I heard nag-
leave siya sa trabaho."
I sighed and straightened up. "I know. It's fine. Uh...nakapag-usap na kami...sa
Maynila."
Her eyes widened a fraction. Halata ang pagkagulat. "Oh! So are you two...?"
"Nothing. We're civil. She already cleared things up..."

Hindi pa rin matanggal-tanggal ang titig na may bakas ng pagdududa sa mga mata ni
Mom kaya sa huli ay napabuntong-hininga ako.
"Wala na po kaming chance ni Honey, Mom. We're really over. She's not angry with me
though, can you believe it? Sa aming dalawa, she's the better person."
Mapait ang ngiting ibinigay niya sa akin. "Anak, kung kayo talaga sa huli, gagawa
at gagawa ang tadhana para magkalapit kayo ulit." With those words, our lunch
ended.
After a long shower, I changed into a brown shirt and dark denim jeans. Dumaan muna
ako ng mall para bumili ng prutas na dadalhin sa ospital. After buying a basket
filled with fresh fruits, I went back to my car and drove off.
Dahil sinabi na ni Mom sa akin ang room number ni Lovely, dere-deretso na ang
pagpasok ko sa loob ng ospital. Nang makahinto na sa tapat ng pinto ay kumatok na
ako at pinihit ang door knob. Magkasabay na napatingin sina Tito Melvin at Lovely
sa akin. Parehong bakas ang gulat sa mukha. Mabilis naman na napalitan ng malapad
na ngisi ang kay Lovely.
"You're here! Feeling mo siguro mamamatay na ako no?!" tili ni Lovely.
"Bunso..." agap ni Tito sa boses na may tunog pagbabanta. Ngunit hindi pa rin nito
natanggal ang ngisi ni Lovely.
Matapos na muling maisara ang pinto ay tuloy-tuloy na ang pagpasok ko. Tinanggap
naman ni Tito ang mga prutas na dala ko. Your Dad looked so tired and worried.
"Salamat, Sixth. Kailan ka pa nakauwi?"
"Kaninang umaga pa po."
He nodded and offered a seat near Lovely. Naupo naman siya sa sofa na nasa gilid.
Ngumiti ako at ibinaling ang tingin kay Lovely.
"What's up? How are you feeling?"
Umirap siya. "Fine! But everybody's worried though! It's just cancer–"
Suminghap si Tito. "Lovely!"
Ngumuso lang si Lovely at ni hindi man lang binalingan ng tingin ang papa niyo.
"Ang OA nilang lahat, Kuya. Stage one cancer lang naman daw sabi ni Doc! I have
like osto...osti...." Magkasalubong ang dalawang kilay ay sumulyap siya sa papa
niyo "Ano nga ulit 'yon, Pa?"
Humugot naman ng malalim na hiningi si Tito bago sumagot. "Osteosarcoma."
"Yon! Osteosarcoma. Meron ako no'n. Basically, sabi ni Doc Ramos it's the most
common type of bone cancer. Pinupuntirya raw ng lintik sorry sa pasmado kong bibig,
Pa, na sakit na'to ay mga bata, teenagers, and young adults. Kadalasan sa mga
lalaki. See? Ang malas ko lang talaga, Kuya!"
Nagkatinginan kami ni Tito sa gitna ng pagdadaldal ni Lovely. Ngumiwi si Tito

sa'kin. "Gustong-gusto niyang ikuwento 'yan sa lahat ng bumibisita sa kanya rito."
Kita ko ang matinding pangamba sa mga mata ng Papa mo, Hon. Pero maliban dito, kita
ko rin ang paghanga niya sa katapangan na ipinapakita ni Lovely sa kabila ng
pinagdadaanan niya. I silently nodded. "Nagpa-second opinion na po ba kayo, Tito?"
"Oo. Third opinion na nga. Same findings..."
We were silent for a few minutes. "Kumusta naman ang pakiramdam mo? May masakit ba
sa'yo?" tanong ko kay Lovely.
She tried to adjust her head on the headboard of the bed and sit up. Mabilis naman
akong napatayo at inalalayan siya.
"Okay lang naman ako. Kumikirot lang minsan ang paa ko. Huwag ka munang umalis ah.
Para magpang-abot kayo ni Ate. Umuwi pa kasi sila ni Mama sa bahay para kumuha ng
damit."
Tumango lang ako at muling naupo sa silya. Pakiramdam ko mas inaalala pa ng kapatid
mo ang pagkikita natin kaysa sa kalagayan niya. Si Lovely talaga.
I stayed there for an hour. Mag aalas sais na nang tumayo ako at napagpasyahang
umalis. Iniisip na hindi na rin siguro tayo magpapang-abot. Nagpapaalam na ako kay
Tito dahil nakatulog na rin si Lovely nang biglang bumukas ulit ang pinto at
iniluwa kayo nito ng mama mo. Kitang-kita ko ang gulat sa mga mukha niyo ng Mama
mo. Marami kayong dala kaya mabilis ang paglapit ni Tito sa inyo para tulungan kayo
rito.
"Oh, Sixth! Nandito ka pala? Kailan ka pa dumating dito sa Cebu?" si Tita.
"Kaninang umaga pa po. Paalis na rin po ako ngayon..."
Tinanguan mo lang ako at tipid naman na ngumiti si Tita sa akin. Sumulyap ako ng
isang beses sa tulog na si Lovely. Pag-angat ko ng tingin ay nagkatinginan tayo.
There was a ghost of a smile on your mouth. Or maybe it was just a trick of the
light.
Lumabas ako ng ospital na may buong pasya sa isipan. Bukas na bukas, dadalaw ako
ulit habang nasa Cebu pa ako.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 06/14/2020, 09:01 AM
Subject: Awkwardness
Hon,
Bumalik ako ng ospital kinabukasan bitbit naman ang isang bouquet ng mga rosas.
Alas onse na ng umaga 'yon. I was wearing a white v-neck shirt and dark jeans.
Medyo awkward pa pagkapasok ko dahil si Tita Meryl ang nadatnan ko na nagbukas ng
pinto.
"Pasok ka, Sixth..." anyaya ni Tita sabay tanggap sa iniabot ko bulaklak. Pumasok
na ako sa loob at nadatnan si Lovely na natutulog sa higaan. Naupo ako sa sofa
habang si Tita Meryl naman ay inilalagay ang mga bulaklak na dala ko sa loob ng
vase na nakapatong sa mesa.
"Kamusta po...ang lagay ni Lovely?"
"Minomonitor pa. Kakatapos lang din ng biopsy niya. Medyo napagod kaya nakatulog
ulit." Matapos na maasikaso ang mga bulaklak ay naupo na siya sa tabi ko.
"Dadalaw daw po sina Mommy at Daddy bukas."
Tumango siya at tipid na ngumiti. Her forehead creased with worry. "Nasa Davao pa
rin ba ang Daddy mo?"
"Opo, Tita. Bukas ng umaga pa ang uwi niya rito sa Cebu."

Natahimik kami at nakamasid na lang sa natutulog na si Lovely. Ilang minuto ang
nagdaan, bumukas ang pinto at pumasok kayo ng Papa mo, Hon. Mabilis na tumayo ang
Mama mo at sinalubong kayo kaagad ng tanong.
"Ano raw ang sabi?"
Napahilot sa sentido si Tito bago sumagot. "Pupunta raw si Doc Vince rito at siya
na ang magbabasa ng resulta. Siya raw kasi ang specialist."
Tumango ang Mama mo at napalingon ulit sa kinauupuan ko. Dahilan para mapabaling
kayo ng tingin sa akin. Tinanguan ako ng Papa mo at sulyap naman ang iginawad mo
bago ibinaling ang atensyon sa mga magulang.
"Sige na, Pa. Umuwi na muna kayo ni Mama nang sa ganoon, makapagpahinga kayo.
Darating naman si Tita Julie rito mamayang alas-tres para samahan ako," sabi mo.
Pagod na bumuntong-hininga ang Papa mo at niyakap ang Mama mo. Niyakap ka naman ng
Mama mo. Napayuko ako at napatingin sa pinagsiklop kong mga kamay. I felt like it
was your family's private moment and I didn't want to intrude.
Pagkalipas ng ilang minuto ay dinig ko na ang pagpapaalam ng mga magulang mo sa'yo.

Muli nila akong binalingan ng sulyap bago lumabas ng kuwarto. At naiwan nga tayong
dalawa na walang imikan. Akala ko magtutuloy ang pananahimik mo kaya magsasalita na
sana ako pero naunahan mo naman.
"Kanina ka pa ba?" tanong mo at nagkalakas-loob na lapitan ako sa kinauupuan.

Tumabi ka sa'kin kaya pareho na nating tanaw lang ang kama ni Lovely. Sa mga
sandaling 'yon parang nabunutan ako ng tinik. Dahil kinausap mo ako. Pakiramdam ko
kasi wala akong karapatan na unahan ka.
"Hindi naman. Kararating ko lang din."
"Ah."
Muli na namang tumahimik. Sinulyapan kita. You were wearing a simple pink shirt and
high waist jeans. Dumapo ang tingin ko sa mahaba mong leeg at pansin ko ang
paglunok mo.
"Magiging okay din ang lahat. Matapang naman si Lovely kaya alam ko na malalampasan
niya rin 'to," sambit ko. My voice filled with complete determination.
Suminghot ka at sa wakas ay binalingan na ako ng tingin. You gave me a small smile.

"I'm sure naidaldal na niya sa'yo ang sakit niya..."
I swallowed hard and nodded. Naiisip ko na safe topic naman 'to kaya siguro
kinausap mo ako na parang wala lang. Nagpatuloy ka naman.
"It was a shock to all of us. Ni hindi siya inherited na sakit. So of course we
didn't expect na cancer. Akala ni Mama at Papa simpleng sprain lang sa tuhod. Pero
tumor na pala. We asked for a second opinion. And then we asked for the third.
Still the same findings. Osteosarcoma...stage one..." Your voice broke at the end.
"I'm sorry, Hon," sambit ko.

You licked your lips. Pinalandas mo ang mga daliri sa buhok mo. You didn't speak
for a moment.
"These days...marami ng treatment for cancer. And it's in stage one. Lovely will be
fine," sabi ko na buong-buo ang kumpiyansa.
Humugot ka ng malalim na hininga at pareho lang tayong nakatanaw kay Lovely.
"She'll be fine right?" you softly asked. It was almost a whisper.
Sa mga oras na 'yon gusto ko sanang yakapan ka o hawakan man lang ang kamay mo.
Gusto kong sumandal ka sa akin gaya ng dati mong ginagawa tuwing nanghihina ka.
Pero alam kong hindi pwede ang mga gusto ko. Dahil alam ko na wala na 'yong dating
tayo.
"Oo naman. Si Lovely pa," sagot ko sa magaang boses. "Babalik na rin pala ako ng
Maynila bukas kaya baka hindi na rin ako makadalaw..."
Napatingin ka ulit sa akin. "Have a safe flight."
"Ikaw? Kailan ka...babalik? Ng Maynila?" I almost groaned with what I just asked.
"After two weeks pa. Nag-leave kasi ako sa trabaho."

"Ah." Muli na naman tayong natahimik. Parang may dumaan lang na anghel. "Hindi ba
siya sumama?"
Again, you glanced back at me. Kumunot ang noo mo. "Sino?"
" 'Yong boyfriend mo. Uh...hindi ba siya sumama sa'yo pauwi rito? O
baka...susunod..." I chuckled nervously. Amputa, napaka-awkward ko!
Bakas ang mabilis na gulat sa mga mata mo. Marahan kang umiling at magkatagpo pa
ang dalawang kilay. "Wala naman akong boyfriend."
I wanted to punch myself for being so foolish. Pero ano ulit 'yon? Hindi mo siya
boyfriend? Ayoko namang umasa pero...parang ganoon na nga. "Oh. Hindi mo pala
boyfriend 'yon?..." I croaked.
"He's courting me. Pero hindi ko pa sinasagot. How did you know about him?"
"Nakita ko lang kayo isang beses sa labas ng station building na pinagtatrabahuhan

mo."
Realization quickly dawned on your face. "Oh! Yeah. Nasabi mo nga sa email mo."
Napayuko ako at napatitig na lang sa jeans na suot ko. Nahiya na naman dahil sa
sinabi mo tungkol sa mga emails ko.. Both of our attention were caught when we
heard someone's throat being cleared. Nag-angat ako ng tingin at magkasabay nating
binalingan ang pinagmulan ng halatang pasadyang pag-ubo. Sa higaan ni Lovely.
"Seryoso? Ang awkward ng convo niyong dalawa. Ang daming dead air!" ani Lovely na
nakataas pa ang isang kilay habang nakahalukipkip. Nasa bandang beywang na niya ang
maputing kumot. She was wearing a white dotted with blue hospital gown.
Tumayo ka at nilapitan siya. Kita ko ang pamumula ng pisngi mo. Hindi lang ako
sigurado kung dahil ba 'yon sa pagkahiya o pagkainis sa naging pahayag ni Lovely.
"Kanina ka pa gising?"
"Oo. Hindi lang ako nagsalita, Ate para makapag-usap kayo. Kaya lang hindi ko na
nakayanan. Super awkward na talaga. Pinagbigyan ko na kayo for some progress pero
wala talaga!" pagdadaldal niya sabay tapon sa ere ng mga kamay. Trying to show that
she's proving a point.
Napailing na lang ako at lihim na ngumisi sa sarili. Wala talagang filter minsan
ang bibig ng kapatid mo.
"Aray! Bakit mo ako kinurot, Ate?! May cancer nga ako 'di ba?" paimpit na hiyaw ni
Lovely. She was trying to catch my eyes but you blocked it with your body.
"E kasi naman, iyang bibig mo!" pasinghal na sabi mo.
"Mapanakit ka, Ate! Isusumbong kita kila Mama at Papa!"
"At hindi ko na papupunthin dito iyang boyfriend mong si Coli."

"Joke lang, Ate. Ito naman!"
Your endless bickering continued. Isa rin 'to sa mga kinatutuwaan ko noon. On how
you two bonded. Minsan nga sumasali pa ako sa inyo noon. I was neutral though. Pero
minsan sabi mo nga, balimbing.
Matapos ang bangayan niyo at ilang mga pagbabanta ay natahimik din sa wakas. At
tumayo na rin ako para makapagpaalam na. I approached near Lovely's bedside. Sa
tabi mo, Hon. I smiled at your sister.
"Magpapaalam na ako."
Lovely pouted. "Bakit naman ang bilis? Kagigising ko lang ah!"
I couldn't hide my smirk anymore. "Sabi mo kanina ka pa gising at nakikinig lang sa

usapan namin..."
"Fine!"
Ginulo ko ang buhok niya gamit ang palad ko. "Pagaling ka. Stay healthy. Ingatan mo
ang sarili mo."
"Oo na. Hindi ka na ba bibisita sa'kin bukas?"

I sighed. "Hindi na. Babalik na ako ng Maynila bukas. But I will call you."
"May nililigawan ka ba sa Maynila, Kuya?"
"Lovely!" agap mo. Sinulyapan muna kita bago ibinalik ang tingin ko kay Lovely.
"Wala naman," I answered honestly.
"Kung sabagay, hindi ka pa nakaka-move on..."
Mahina akong natawa sa pasaring ng kapatid mo. When I tried to take a look at your
reaction and saw that you looked dead serious I quickly covered my laugh with a
cough. "Sige na. Aalis na ako. Ingat palagi."
Ngumiti si Lovely at tumango na. I quickly glanced at you and saw you nod too.
Humakbang na ako papunta malapit sa pintuan nang magtanong si Lovely.
"So friends na kayo...ulit?"
Natigil ako sa paghakbang. The world stopped for me. My body stiffened awaiting for
your response to her innocent but thoughtless question. Ni hindi na ako lumingon
pa. I heard you clearing your throat.
"Hindi...naman kami enemies ah," you said and my world started spinning again.
Hindi ko alam pero kahit na nakatalikod ako naiimagine ko pa rin ang malaking ngisi
sa mukha ni Lovely. Kaya naman sa paglabas ko ng kuwarto, may malaking ngisi na rin
na nakaplaster sa mukha ko.
Kagaya na lang ng sinabi ko, bumalik ako ng Maynila kinabukasan. I continued on my

studies and work. I didn't want to slack off with the two. For a week, I called
Lovely twice just to check on her condition. Malaki naman ang kumpiyansa ko na
magiging okay din ang lahat kaya naman malaki ang tuwa ko nang ibalita niya sa akin
na discharged na raw siya. She just needs to visit the hospital regularly for check
ups and monitoring. At sinabi niya rin sa'kin na babalik ka na ng Maynila ngayong
Lunes.
Sabi ko naman sayo hindi ba? Magiging okay din ang lahat.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 06/21/2020, 09:01 AM
Subject: The bastard

Hon,
Maganda ang naging takbo ng linggo ko. Hindi ako masyadong naging babad sa paper
works sa pag-aaral pati na rin sa trabaho. Siguro dahil nakapag-adjust na ako o
baka naman dahil nasanay na rin ako sa pressure. Napansin ko rin na mas relaxed na
ngayon ang mga kasamahan ko sa MBA. Sana nga lang magtuloy-tuloy na 'to sa mga
susunod pang linggo.
"Ano, BGC tayo ngayong Sabado? O Revel? The Cove?" pag-anyaya ni Jemuel sa lahat.
Kumakain kami ng pananghalian sa resto na nakagawian na naming puntahan.
Lira who's sitting beside me glanced at me. Nagtaas siya ng kilay. "Sama ka,
Sixth?"
"Hindi ako pwede. May kikitain ako..."
"Cool! Babae, pre? Kung babae 'yan support lang ako!" Dan suggestively said and
winked.
I only grinned and shook my head. Suminghap naman si Lira sabay bigay ng mahinang
tampal sa braso ko. "So babae ba? Hindi ko yata alam 'yan huh? And here I thought
we're friends! Hindi ka nag-share sa akin."
Ngumiwi ako. I cleared my throat. "Mga kaibigan ko lang. Puro lalaki."
"Mga pogi rin ba tulad mo, Sixth? Pakilala mo naman kami!" one of the girls
announced.
"Oo nga, Sixth? Single ba sila? Single na single kami ni Regine Pangtanggal stress
sa lintik na sandamakmak na reports ni Prof. Colton!"
"Stressed ka pa rin, Franzie? Eh wala na naman masyadong pa-report si Prof. Colton

ah!" sabad ni Jemuel.
"Ewan ko ba. Sa tuwing nakikita ko si Prof. naiistress talaga ako! Hindi naman kasi
ngumingiti. Kahit mestizo hindi pa rin maamo. Parang palaging may galit sa mundo!"
Jemuel grimaced and then nodded agreeably. "Nadali mo rin. Nakakatakot nga e."
Humagikgik si Lira at dinuro si Jemuel na nakaupo lang sa tapat niya. "Favorite na

favorite ka kasi niya!"
Napuno ng tawanan ang mesa. Si Jemuel na naman ang naging pulutan. Marami pa silang
ikuwenento noong college days nila kasama si Prof.Colton. Tumatawa rin ang nakaupo
sa tabi niyang si Kelsy na ngayon ay girlfriend niya na. Tahimik lang ako na
nakikinig kasi siyempre hindi naman ako makasabay sa pinag-uusapan nila dahil sa
Cebu ako nag-kolehiyo.
"So, Sixth ipakilala mo kami sa boys na mga friends mo ha," si Franzie nang matapos
ang asaran kay Jemuel.
"Sige ipapakilala ko kayo one of these days," saad ko na lang kahit na hindi pa
naman ako sigurado kay Anthony. Eh mas broken-hearted pa 'yon kaysa sa akin. Si
Benson naman naging mini-Ricker na dahil sa pagiging babaero.
Bumalik na rin kami ng campus matapos ang pananghalian. May isang reporting pa kami
sa hapon sa isang subject at pagkatapos ay uwian na.
Siguro nga wala ako sa sarili na nagmamaneho ng hapon na 'yon dahil imbes na sa
condo ang uwi ko, niliko ko ang sasakyan sa ibang deriksyon at napansin ko na lang
na huminto na ako sa tapat ng gusali na pinagtatrabahuhan mo.
Kahit naman alam ko na baka nga natiyempuhan ko lang ang paglabas mo ng gusali
noong una, naghintay pa rin ako ng ilang minuto. Others would probably say I'm a
stalker because of what I was doing. Pagkaraan ng ilang minuto ay umalis din ako. I
went straight home. Nag-shower muna ako at nagbihis para sa trabaho.
It was a busy shift at work that day. Maraming palyadong entry ng accounts.
Kailangang isa-isang ayusin. What I've learned in business is that digits are
sensitive matter. Ika- nga sa business world, every digit counts. Kaya naman nang
matapos ang shift ko, mistulang dinaganan ang likod ko ng semento. Nakakangalay
kasi sa batok. So when I went home that night and saw the bed, I was deadbeat
already.
Sabado ng hapon, nag-gogrocery ako sa isang convenience store malapit lang sa

condo. I know right? Sais and groceries. It's really funny sometimes what
independence can do to a person. Pero wala akong choice, wala namang ibang gagawa
nito kundi ako. I chose to be independent. Kailangan ko talagang panindigan.
Nasa counter na ako bitbit ang isang basket na maliban sa frozen goods ay punong-
puno rin ng kape. Awang ang labi ng babaeng cashier na sa tantiya ko ay nasa edad
bente anyos pataas habang palipat-lipat ang tingin niya sa basket ko at sa akin.
I smirked. "Adik ako sa kape."

Tumango siya at sinubukan pang pigilin ang panlalaki ng mata. She bit her lower lip
and punched on something at the computer. "Pansin ko nga, Sir. Four thousand and
sixty-five po lahat."
Dinukot ko ang walet na nakasuksok sa bulsa sa likod ng maong na pantalon ko. I

opened it and took my card. Iniabot ko naman 'yon sa kanya. While the cashier was
doing her thing, I saw a man and a woman both entering the store. At base sa mga
kilos nila, halata kong magkarelasyon silang dalawa. The woman was giggling while
the man wrapped his arms around her waist.
I was trying to observe them. Hindi para maging chismoso. It was because the guy
looked familiar. Tingin ko kasi nakita ko na siya dati pa. Naningkit ang mga mata
ko habang sinusuri sa memorya kung saan ko nga ba siya unang nakita. Napakalalim na
ng iniisip ko dahil sa paghahalungkat ko sa memorya kaya hindi ko na napansin na
dalawang beses na pala akong tinawag ng cashier.
Napakurap ako at kaagad na binalingan siya ng tingin. "Sorry. Thank you."
Ngumiti siya at hinawi ang kanyang buhok. Iniabot niya muli ang card sa akin. "Okay
lang, Sir. Here's your card."
Kaagad ko itong tinanggap at hindi na nagulat nang may kasama na itong maliit na
pirasong tinuping papel. I opened it and saw a cellphone number with a name on it.
I looked up and saw her winked at me. Ibinalik ko na sa walet ko ang card pati na
ang piraso ng papel. I didn't wanna be rude to her. Itatapon ko na lang sa bin
mamaya.
Tatalikod na sana ako habang bitbit ang pinamili ko nang muli ko siyang nilinga.
She stood at attention probably anticipating what I would say.
"Can I ask you something?"
She nodded eagerly. "Sure! Anything!"
I licked my lips and cocked my head to the side. Sa may hygiene corner. Kung nasaan
ang lalaki at babae na nakita ko kanina. Sinundan ng cashier ang tingin ko.
"Do you know that guy? Regular costumer ba siya rito?" I whispered.
Namilog ang mga mata niya saka ilang beses na napakurap. "S-sure ka Sir na ang
lalaki talaga? H-hindi ang babae?" kandautal na tanong niya. Parang 'di
makapaniwala sa naging tanong ko.
I slowly shook my head. "Oo. Ang lalaki...Regular ba siya rito? Ano'ng pangalan
niya?"
Tinitigan niya ako gamit ang naniningkit na mata. Pagkatapos ay biglang umasim ang
mukha niya. She shook her head and clicked her tongue. Parang dismayado sa naging
tanong ko.
"Iba pala trip mo, Sir...Hindi ko po kilala. Ngayon ko lang yan nakita. Thank you
for coming ulit," she said dismissively.
Saka ko lang napagtanto ang iniisip tungkol sa akin ng babaeng cashier kanina nang
makalabas na ako ng convenience store at naglakad na patawid ng kalsada papunta sa
condo. Napamura tuloy ako sa sarili.
Later that night, wearing a plain tshirt Aqua blue vneck and faded jeans, paired
with a Capri Castagna brown leather sneakers, I waited for Anthony to go down. Nasa
lobby ako ng condo unit niya at nakaupo sa sofa. Sumulyap ako sa suot na relo. 8:10
PM. Ilang sandali pa ay nakita ko na si Anthony. He was wearing a polo shirt and
jeans.
He grinned when he saw me. Nahawa na rin ako. Tumaya ako at nakipag-high five sa
kanya.
"Let's go!" masigla niyang sinabi. Naglakad na kami palabas ng glass double doors.
We went directly to my car in the parking lot.
"Saan ba kasi tayo pupunta?" I asked for the second time. Hindi niya kasi sinabi sa
akin noong tinanong ko siya sa chat. Sinabihan lang niya ako na sa bahay lang ng
isang kaibigan.
I opened the door on the driver's seat and slid inside. Sumunod naman siya.
"Birthday raw kasi ng isa sa mga kakilalang babae ni Benson. Makikikain at
makikiinom lang tayo. Nando'n na raw si Benson."
I nodded and continued driving. Wala na ring magawa. Mas maigi na rin siguro para
makapag-relax. Halos bente minutos ang ibinyahe namin papunta sa isang exclusive
subdivision. Matapos kaming padaanin ng guard ay pumasok na kami.
The mansion was located far away from the other houses. Pagpasok ng sasakyan sa
malaking gate ay mahaba pa ang daan na pinalilubutan ng nakahilerang pine tress
bago makapunta sa mismong bahay. Nagkatingin kaming dalawa ni Anthony. He whistled.
We were amazed with the place. The mansion looked modern with glass walls.
Mayroong gumiya sa amin na isang lalaki patungo sa isang basement kung saan dapat
ipark ang sasakyan. Matapos makapag-park ay bumaba na kami at naglakad papasok ng
bahay. Sinalubong naman kami ni Benson na may malapad na ngisi.
"Welcome home!"
Pabiro siyang sinapak ni Anthony sa tiyan. "Bakit? Bahay mo ba 'to?"
He chuckled. "Hindi. Pero ang lupit 'di ba? Nakaka-amazed nga eh. Siyempre hindi na
mamamangha si Sais. Sanay na 'to makapunta sa mga ganitong lugar eh. 'Di ba bro?"
Tinapik niya ako sa balikat.
"Hindi naman," sabi ko sabay gala ng tingin sa loob ng mansiyon. May mga nag-
iinuman na. May retro music din na background. There were people I didn't even
know.
"Let's go, bruhs. Ipapakilala ko kayo sa birthday celebrant." Sinundan namin si

Benson papuntang dining area. Halatang marami siyang kilala sa mga bisita dahil
tinatanguan siya ng karamihan bilang pagkilala.
Ilang sandali pa ay huminto na rin kami at sinalubong ng isang matangkad na

chinitang babae. She was wearing a red tube top and a high waist denim skirt. She
kissed Benson on the lips without any preamble. Ngumisi pang lalo si Benson saka
hinawakan sa beywang ang babae.
"Bruhs, Si Lin. Girlfriend ko. The birthday celebrant!" pagpapakilala ni Benson sa

babae. Anthony and I exchanged a knowing look. Girlfriend? Pang-ilan kaya? Si
Benson talaga.
May pilyong ngiti na muntik ng sumilay sa labi ni Benson. Nahalata siguro ang
tinginan namin ni Anthony.
I smiled and offered a hand. "Happy birthday. Sixth nga pala." She accepted it and
smiled wickedly. Sumunod naman na naglahad ng kamay si Anthony. We chatted for a
bit. Kumain na rin kami.
Kalaunan ay nakaupo na kami sa sofa sa may veranda ng mansiyon at nag-iinuman. Ako,

si Anthony, Benson at ang 'girllfriend' niyang si Lin. Kanina pa kami nag-uusap at
saglit naman na iniwanan kami ni Lin dahil sa pag-aasikaso sa iba pang mga bisita
niya. Kaya kinuha ko ang pagkakataon na 'yon para magtanong kay Benson.
I arched a brow at him. "Girlfriend number?"
"Three," he answered nonchalantly.
"Ang lala mo na. Mas pogi ka pa kay Sais?," Anthony sarcastically commented.
I chuckled and drunk my beer. Benson just shrugged him off. Bigla niyang pinilitik
ang daliri niya.
"Teka lang! May ipapakita ako sa'yo. Post ni Honey sa Facebook kahapon." Mabilisan
niyang dinukot ang cellphone mula sa bulsa. Ilang sandali niya itong kinutingkay at
pagkatapos ay inilahad niya sa'kin.
Ibinaba ko ang hawak na bote ng beer at kinuha ang cellphone. Tiningnan ko ang
naka-display na post. It was a picture of you with that guy. You were holding a
bouquet of flowers with a wide grin on your face. The bastard was standing beside
you. Pumikit pa ako nang mariin para makasigurado talaga sa nakikita ko. Nang
dumilat ako napagtagpi ko na ang gumugulo sa isipan ko kanina pa. Naalala ko na
kung bakit pamilyar ang mukha ng lalaki na nakita ko sa convenience store kanina.
He was the same guy I was seeing on your post. 'Yong lalaking pumoporma sa'yo.
'Yong lalaking nakita ko na kasama mo sa labas ng gusali ng station niyo.
Hindi ko na namalayan na humigpit na pala ang pagkakahawak ko sa cellphone ni

Benson. Buti na lang at
inawat niya ako.
"O bruh, chill ka lang. Bulaklak lang 'yan!" sabi niya sabay bawi ng cellphone.
Kinuha ko ang isang bote ng beer at nilagok hanggang sa maubos ang laman nito.
"Dapat kasi 'di mo na pinakita kay Sais, Bens," pangangaral ni Anthony. Nilapag ko
ang bote sa mesa. They were both looking at me intently. Kukuha pa sana ako ng isa
pang bote nang naunahan ako ni Anthony.
"Tama na muna, bruh," awat niya. Alam ko na naghihintay sila sa maaaring sabihin
ko. Pero sa mga oras na 'yon, mismong ako, 'di alam ang sasabihin ko. It is so
fucked up, Hon.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 06/28/2020, 09: 01 AM
Subject: Dinner
Hon,
Buong linggo akong binabagabag ng konsensya ko. Gustong-gusto ko nang sabihin sa'yo
ang tungkol sa panlolokong ginawa ng lalaking manliligaw mo. Kaya lang, parang may
bumubulong sa akin at nagsasabing wala naman akong karapatan at hindi ako dapat na
mangealam pa.
"Renzo Elias..." Mabilis akong napabaling sa gawing likod ko dahil sa pagbanggit ng

pangalan ng manliligaw mo. Nakita ko si Lira na nakakunot ang noo at titig na titig
sa nakadisplay sa screen ng cellphone na hawak ko. Ang Facebook profile ng
manliligaw mo.
"You stalking? Add friend mo na!" nakangising sabi niya at naupo na sa kabilang
silya.
Pinatay ko ang cellphone at ilang sandali pang nag-isip. May fifteen minutes pa
naman kami bago ang susunod na subject. Bumuntong-hininga ako at walang pasubaling
binalingan ng tingin si Lira. She was reading her paper.
"I have a question..."

Panandalian siyang tumigil at nag-angat ng tingin sa akin. "Shoot. What is it?"
I licked my lips and tapped my fingers on the arm rest of the chair. Pinag-iisipan
ko kung paano ako makakapagtanong kay Lira nang hindi binabanggit na directly
involved ako sa sitwasyon. Susuko na sana ako at sasarilinin ko na sana ang
bumabagabag sa isipan ko nang may ideyang biglang nasagap ang utak ko. I leaned a
bit forward towards her way.
" 'Yong barkadang lalaki ko kasi. Nakita niya 'yong manliligaw ng ex-girlfriend
niya. May... kasamang ibang babae. Mukhang girlfriend niya yata."
Ngumuso siya at nagtaas ng kilay. "And then?"
"Dapat bang makealam ang kaibigan ko? I mean, should he tell his ex-girlfriend
about...it?"
Her forehead creased for a while. Probably trying to take it all in and maybe lost
in her thoughts. Finally, she nodded once.
"Well...it depends."
"Depends on what exactly?" tanong ko.
"Depende kung friends pa sila noong kaibigan mo. I mean if the reason of their
break up wasn't that...bad. Are they friends? 'Yong friend mo at ex niya?"
"I guess they're civil with each other. Nagka-usap na naman kami—I mean sila..."
Halos mapa-facepalm pa ako sa pagkakadulas ko.
She smirked and shot a brow at me. Halatang nahuli ang pagkakadulas ko. "Just tell
your friend not to directly tell his ex-girlfriend. Maybe he can mention about her
manliligaw's whereabouts first. You know. Just hints."
"So...hindi niya dapat sabihin na 'Hey, I think your suitor is cheating on you'..?"
"You mean deretsahan? Hmp. Pwede naman. That's if chummy chummy sila sa isa't-sa.
Pero if medyo tagilid ang relasyon ng friend mo at ex niya, siyempre, Hindi kaagad
magtitiwala 'yong babae sa kahit anumang sabihin ng friend mo. Plus,that's a very
sensitive topic. Cheating is. So tell your friend to break it to her gently, Sixth
Numero."
Tumango ako. I was grateful for Lira's perspective. Mabuti na lang talaga at
humingi ako sa kanya ng advice. Naputol na rin ang pag-uusap namin dahil dumating
na si Prof.
I went home that day with a clear mind and maybe a light heart. Hindi ko lang alam
kung paano at kailan kita lalapitan. Ayoko namang isipin mo na antipatiko ako at
mapagsamantala kung sasabihin ko sa'yo ang tungkol sa nakita ko. Ayoko na isipin
mong sinisiraan ko si Renzo o ginugulo ko ang tahimik at masaya mo ng buhay pag-
ibig.
These were all in my head until I reached my condo unit. Bigla namang napukaw ang
isipan ko nang makita ang nangyayaring komusyon sa may hallway ng unit ko. Doon,
nakita ko sina Manang na may mga supot na bitbit papasok ng unit ko. At sa may
bukana ng pinto nakatayo si Mommy na halatang siyang nag-utos nito.
Mas binilisan ko ang paglalakad at nang nahinto na sa tapat ng pinto ko ay nag-
tagpo na ang kilay ko habang nakatingin kay Mom.
"You're here. What's happening?"tanong ko. Bakas ang gulat sa mga mata niya. And
then she smiled. Bumaba ang tingin niya sa bitbit kong laptop.
"Mabuti naman at dumating ka na. Tapos na ang klase? Let's go inside," paanyaya
niya na parang ako pa ang naging bisita gayong condo ko naman 'yon.
Pumasok na kami sa loob ng condo ko. Nandoon na rin pala sa loob si Dad. Nakaupo na
sa sala habang umiinom ng kape.
Naupo na rin kami ni Mom sa sofa. She was seated beside Dad. Naupo naman ako sa
tapat nila. Nagpatuloy ako. "How did you–of course you know my passcode. Bakit po
pala kayo nandito?"
"Mayroong board meeting mamayang gabi. Don't tell me you aren't aware of it,
Sixth," si Dad ang sumagot. Disapproval was evident on his face.
Napahilamos ako sa mukha gamit ang dalawang palad. "Sorry. Nakaligtaan ko po.
Marami lang na iniisip."
"Of course, anak. We understand. You're busy with your masters too. Wala ka na
ngang time para makapag-grocery kaya naisipan ko na utusan na sila Manang kanina,"
said Mom. And right on cue, dinig namin ang komusyon na nangyayari sa kusina ko.
Siguro abala sina Manang sa pag-aayos ng mga pinamili.
I sighed. "Nag-grocery naman po ako noong nakaraang linggo."
Tinaasan ako ni Mom ng isang kilay. "Ng coffee? You call that buying groceries?"
she turned to Dad with eyes filled with accusation. "I told you we should have
personally checked on him sooner!"
"Hayaan mo na ang anak mo, Yasmin. Allow him to be independent," giit naman ni Dad.
Mom just rolled her eyes at him. I sighed and stood up. "Shower lang po ako at
magbibihis."
"Do that. Nagpa-reserve na kami sa isang restaurant for dinner. We'll go once
you're done." Mom smiled.
Pagkatapos ng dinner sa isang restaurant kung saan nagpareserve si Mom ay tumulak

na kami ng mall para sa meeting. Ang akala ko pwede na akong hindi dumalo tutal
nandoon na naman si Dad. But he insisted. Para raw maibahagi ko rin ang fresh ideas
ko para sa bagong proyekto.
Dumeretso na kami ng conference room sa top floor gamit ang private elevator.
Mabuti na lang konti na ang mga empleyado dahil closing time na naman. Mag-aalas
nuwebe na kasi ng gabi.
The meeting started when we arrived. Siyempre si Dad lang ang hinihintay. Nakaupo
sa kabisera si Dad. Katabi niya si Mom at naupo naman ako sa tabi ni Mom. Una sa
mga naging agenda ang operations. Sumunod naman ang promotions and marketing.
"So basically, we can hold talk shows or celebrity visits to increase our footfalls
and revenues!" pagpapatuloy ng nagpakilalang head of promotions and marketing
kanina na si Ms. Dela Costa.
Some of the members of the board nodded. Bumaling ang tingin ni Dad sa gawi ko.
"What do you think, Sixth?"
Napaderetso ako ng upo. Hindi inasahan ang pagtanong niya sa opinyon ko. "Po?"
He sighed and gestured toward Ms. Dela Costco who's standing in front. "Do you
think Ms. Dela Costa's suggestion is good?"
I cleared my throat. Napansin ko na naghihintay na rin ng sagot ko ang iba pang

naroon. "Yeah. I think it will be a very helpful promotional strategy...Sir."
Mom nodded in approval. Tinitigan naman ako ni Dad na para bang naninimbang. After
a while he nodded. "Alright. Let's do it," he then turned to Ms. Dela Costa "In
which channel are we going to air? Have you thought of the details already?"
Mabilis na tumayo ang isang lalaking nakasuot ng salamin na nasa gawi niya. "Yes,
Sir. We've already contacted Channel One. They're now just waiting for our
confirmation."
"We have picked a script writer na rin po. Once you give the go signal, we can
start giving the orientation," dagdag naman ni Ms. Dela Costa.
Tumango ulit si Dad. "Alright. Let's do it. Now can we proceed to the financials
real quick?"
So the meeting went on. Mabilis lang din ang rundown ng Financials kaya maagang
natapos ang meeting. Nagsitayuan na ang mga miyembro ng board of directors at ibang
staff. Isa sa kanila ang naglahad ng kamay sa akin at kaagad kong tinanggap.
"You're the protege. I guess your father, the President is training you now," sabi
niya na may ngiti sa labi. Ngumiti lang ako at hindi na nagsalita. Tinapik naman
ako ni Dad sa balikat at sila naman ang nagkamayan.
Umuwi na rin kami pagkatapos ng meeting. Inihatid muna nila ako sa condo bago
tumuloy sina Mom at Dad sa isang hotel.
Kinabukasan ay nagpatuloy ako sa pag-aaral. Bumalik na rin sina Mom at Dad ng Cebu.
Matapos ang huling klase sa hapon ay umuwi ako ng condo para makapagbihis at
pumasok na sa trabaho. Wearing a blue button-down shirt and khakis, I went inside
the mall. Alas singko na 'yon ng hapon.
I was just looking straight ahead when I bumped into someone. Dahilan para may
mahulog na isang brown expanded envelope sa sahig. Kaagad ko itong pinulot.
"I'm sorry," sabi ko sabay angat ng tingin. Nabitin naman sa ere ang hawak ko na
brown expanded envelope nang makita na ikaw pala ang kaharap ko.
Tipid kang ngumiti at tinanggap ang envelope na iniaabot ko. "It's okay. Kasalanan
ko naman." Nang patuloy lang ang pagtitig ko sa'yo gamit siguro ang namumungay na
mata ay nagpatuloy ka. "Ang channel kasi namin ang napili niyo. I'm the new script
writer for your promotional project. Kaya...ako narito. For...uh...the
orientation..."
"Oh wow. That's great. Good luck," sambit ko na parang hindi namin napag-usapan 'to
sa meeting isang gabi. "How's Lovely?"
"She's okay. Continuous check ups pa rin for monitoring."
Magkasabay tayong napabaling sa matandang babae na halatang nahihirapan sa mga

dalang groceries. Walang pagdadalawang-isip ko siyang nilapitan upang tulungan.
"Tulungan ko na po kayo," I offered and took the other big paper bag from her.
"Naku! Salamat, hijo!" sabi niya na mukhang nahihiya pa pero 'di mapigil ang tuwa.
Napasulyap ako sa'yo. I smiled apologetically. "Congrats ulit. At good luck." You
smiled back at me. Ayoko namang mag-assume pero 'yong tingin mo kasi sa'kin parang
namumungay ang mga mata mo. Kaya naman nilubos ko na. "Free ka ba mamaya for
dinner...I mean after the orientation...Baka...may dinner break kayo? Sabay na
tayong mag-dinner?"
Nahalata ko ang gulat sa mga mata mo. Nakagat mo ang pang-ibabang labi mo. I was
waiting for your response while awkwardly holding the big paper bag between my
arms. Nang sulyapan ko ang matandang babae ay kita ko ang salitan na sulyap niya sa
ating dalawa.
The old woman chuckled. "Naku, hija! Pumayag ka na! Bukod sa pogi na eh
napakamatulungin din nitong binata! Hindi ka lugi!"
Namula ang pisngi mo sa sinabi ng matanda. Napakamot naman ako sa batok at muntik
pang mabitawan ang hawak na paper bag.
May sumilay na ngiti sa mga labi mo. "Sure. Alright. Dinner then. Dito na lang. Sa
food court at 7 PM."
I grinned. "Okay. Salamat. See you." You nodded at me and then started turning your
back. Nagpatuloy naman ako sa pagtulong sa matanda at inihatid ito sa labas ng
mall. Nang makapasok na siya sa sasakyan ay nagpasalamat siya sa'kin.
"Ang bait mo, hijo. Sigurado ako na sasagutin ka no'ng babae. Nakita ko sa tinginan
ninyo na magiging girlfriend mo siya. Naku, kapag nangyari iyon huwag na huwag mo
na siyang pakakawalan."
Napangiti ako sa sinabi niya. How ironic right? Kasi naging girlfriend na nga kita
pero napakawalan pa.
Hindi ako mapakali habang nagtatrabaho. Panay ang sulyap ko sa oras. Nang mag-alas
otso ay tumayo na ako at tinungo na ang food court. Pagdating sa food court ay
kaagad kitang nakita na nakaupo na roon sa tapat ng mesa. Wala na gaanong tao.
Nilapitan kita at huminto na nang nasa tapat mo na. "Kanina ka pa ba?"
"Hindi naman. Let's order?"
"Ako na ang mag-oorder. Ano'ng gusto mo?" I asked and you told me. Akma kang kukuha
siguro ng pera mula sa bag mo kaya mabilis kitang pinigilan.
"Hindi na. Libre ko na 'to," agap ko. Mabuti at hindi ka na umalma pa.
Holding the tray of the food I ordered, I went back to our table. Inilapag ko na
ito sa mesa. We started eating silently. When we're finished I cleared my throat.
"How's the orientation? Tapos na ba?"
You sipped on your coke before answering. "Hindi pa. Babalik pa ako for the
continuation. Pero malapit na."
"Ah. Mabilis lang pala. Marami ka namang ideas kaya..."
"Hindi naman. Pinasuri ko lang sa head ng promotions niyo and she liked it so...it
made things quicker."
I nodded. After a while of silence you glanced at your watch. "I need to go back
now. May trabaho ka rin 'di ba?"
Tinanguan kita. Magkasabay tayong tumayo. We bid goodbye at each other. Nasa loob
na ako ng opisina nang maalala na nakalimutan ko pa lang itanong ang tungkol sa
manliligaw mo.
Call me selfish but I guess we made some progress, right?"
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 07/05/2020, 09:01 AM
Subject: Confrontations
Hon,
Friday night, while I was checking the flow of the cash in, the secretary of the
head of promotions came in the room. Nilapitan niya ako sa cubicle ko.
"Mr. Numero, pinapupunta po kayo ni Ms. Dela Costa sa conference room," pabulong na
pagkakasabi niya sabay sulyap sa iba pang empleyado na nasa loob ng opisina. Siguro
natanggap niya ang memo tungkol sa pagiging low key ko sa tunay na estado.
I turned off my computer and stood up. Sabay kaming lumabas ng Finance Office.
"Is there a problem with the promotions?" tanong ko habang naglalakad kami
papuntang elevator para makaakyat na sa top floor kung nasaan ang conference room.
"Wala naman po, Sir. May papatingnan lang sa inyo si Ms. Dela Costa."
I nodded. Pumasok na kami sa loob ng elevator at ilang sandali pa ay narating na
namin ang conference room. Kaagad binuksan ng lalaking sekretarya ang pinto nito.
Una kang bumungad sa paningin ko, Honey. Nakaharap ka kasi sa gawing pinto. Kaagad
na nagtama ang mga mata natin. You were leaning on one of the swivel chairs while
holding some papers with your right hand. You were wearing a blue blazer with a
white tube inside. You paired it with a pencil skirt.
I swallowed and continued walking inside. Huminto naman ako nang nasa tapat na ng
malaking mesa.
"Mr.Numero, sorry for taking you away from your work," paumanhin ni Dela Costa
sabay tayo. Kung hindi pa siya nagsalita ay hindi ko mapapansin na nandoon din pala
siya.
Binalingan ko siya ng tingin. "Please just call me Sixth."
Her cheeks blushed and chuckled nervously. "Oh! I'm sorry. I forgot, low key ka nga
pala." She then turned to look at you," This is Chanel One script writer, Ms. Del
Sol. Ms. Del Sol this is uh...Sixth, our...consultant," pagpapakilala niya sa atin
sa isa't-isa. Hindi ko na siya tinanong pa kung bakit ako biglaang naging
consultant.
I cleared my throat and put my hands in my pockets. "We know each other..."
"Oh! Yes. Honey mentioned that she's also from Cebu but she didn't mention..."
Iminuwestra ko ang mga papel na nasa mesa. "Are these for the promotions?"
Palipat-lipat ng tingin sa atin si Ms. Dela Costa. Tingin na parang sinusuri kung
ano ang mayroon sa ating dalawa. Sa huli ay tumango siya. "Oh well yes. Let's take
a seat first."
Magkatabi ang mga silya na inuupuan namin ng promotions head samantalang nakaupo ka
naman sa tapat namin. Ms. Dela Costa handed me some papers.
"These are the two scripts that I've chosen, but Mrs. Numero told me to leave to
you the final say."
Napasulyap ako sa'yo bago binasa ang nasa papel. You were very professional
looking. Ibinalik ko ang tingin sa mga papel. It was well composed. Halatang
hinimay na at pinag-isipan talaga.
I put the papers down and looked at you."Which one do you think is much effective?"
Dinig ko ang mahinang pagsinghap ni Ms. Dela Costa sa tabi ko. Medyo awang naman
ang labi mo habang nakatitig sa akin. Napakurap ka ng dalawang beses.
"Mr. Numero, you have the final say—"
"She's the script writer. She has deeper connection with her words. She'll also
know which one is much catchy," pagputol ko sa pag-aalma sana ng promotions head. I
didn't even glanced at her.
You swallowed and nodded before answering. "If I were to choose, I think script B
is better and more effective."
"We'll use script B," I told Ms. Dela Costa na nakatitig na sa'yo. She turned to me
and politely smiled. "Alright then. We will use script B."
"Is it done? Can you give us a minute?" tanong ko kay Ms.Dela Costa. She nodded and
stood up. Inayos niya ang mga papel at binitbit ito gamit ang isang kamay.
Nagkamayan ulit kayo at nagpaalam na siya. Lumabas na siya ng conference room at
tayong dalawa na lang ang naiwan.
Iginala mo ang tingin sa loob ng silid. "Dito ba kayo madalas na nagme-meeting?"
"Sila lang. Nasa cubicle lang naman ako. Pumupunta lang kapag...kailangan."
Ibinalik mo ang tingin sa akin. "Wala ka talagang sariling opisina?"
"Wala. Nasa Finance Department ako naka-assign."
Ilang segundo mo akong tinitigan lang. Nagtaas ka ng isang kilay. "Hindi mo feel
maging isang boss?"
Tinitigan kita sa mga mata. I licked my lips and slowly answered, "Wala pa akong
napapatunayan."
Lumamlam ang mga mata mo. It was sort of a gentle expression but you quickly
covered it with a smirk. "Kailangan pa ba 'yon? I mean, you are Sixth Numero! The
son of Unorelio Numero."
"Because you told me the exact opposite," marahan na sambit ko.
There was an awkward pause. We were just looking at each other's face. I held your
gaze. You looked away.
"I should go," you softly said. Pero ni hindi ka tumayo. Do I still have an effect
on you?
"Pwede ba akong magtanong?"
Tumingin ka ulit sa akin. "What is it?"
Kahit napakahirap, inilabas ko pa rin. "Sasagutin mo ba siya? 'Yong nanliligaw

sa'yo."
"Why? What is it to you? Ano kung sasagutin ko siya? You're my ex. We're not even
friends. I don't even know what we are..."
"Mahal pa rin kita," I drove in. Hammered the final nail of my own coffin.
You stared at me sharply. "Stop it, Sixth."
"Hindi ko na kayang pigilan, Hon. Hindi naman ako umaasa. I'm not expecting
anything. I just think that he is not being honest with you..."
You laughed sarcastically. "Kagaya mo? Just because you were able to cheat on me in
the past, madali na akong maloko! And it's really coming from you, huh?"
I licked my lips and swallowed the vile in my throat. I clenched my jaw. Pumikit
ako nang mariin. "Ask him. Ask him if he's being honest with you."
You were silent for a while. Dumilat ako. Pinukol mo ako ng masamang tingin. Tumayo
ka. "You know what? This is bullshit. Since tapos na naman 'tong script, aalis na
ako."
You tried to walk away. Naglalakad ka na papuntang pintuan kaya hindi na ako
nakapagtimpi pa. Marahas akong tumayo at hinawakan ka sa siko para pigilan.
"I saw him with someone!" I desperately uttered.
You stopped and stiffened. Marahan kong inalis ang kamay mula sa pagkakahawak nito
sa siko mo. Nilingon mo ako. Para akong sinaksak nang makita ang pagsusumamo sa
mukha mo.
"Why are you doing this to me?" you weakly whispered with your pleading eyes.
I licked my lips and cocked my head to the side. Sa isang segundo, hindi kita
kayang tingnan. Para akong nanlulumo sa ipinapakita mo.
"Sixth..."
I looked at you then. I looked at you indulgently and probably with the gentlest
eyes I could muster. "Kahit gusto kung maging makasarili sa pagmamahal ko sa'yo at
kahit na nasaktan kita nang todo, gusto ko pa rin na sumaya ka sa piling ng iba."
"And you think that I won't be happy with him?" mangha mong tanong.
"Niloloko ka lang niya, Honey..."I grunted.
"Tumalas na ba ang pang-amoy mo ngayon sa kapwa mo manloloko?" You fired. I was hit
right through the chest. Parang tumagos nga hanggang likod. Di man lang ako
nakailag ah.
"You still hate me."
Nag-iwas ka ng tingin. Pumikit ka nang mariin at nakita ko ang pagpatak ng luha mo.
"I don't hate you."
"That's a lie. But I'll take it. I'll take whatever scraps of treatment you can
afford to give me."
Bumuntong-hininga ka at pinalis ang mga luha sa pisngi mo gamit ang likod ng mga
palad. Umayos ka ng pagharap sa akin. "I don't hate you, Sixth. But I don't trust
you either. And I'm not sure if I'll ever trust you again..."
Mapait kitang nginitian. "Pagtatrabahuhan ko ang tiwala mo, Hon. Hinding-hindi kita
pipilitin na ibigay 'yan sa'kin. I'll work really hard to earn it."
You tried to open your mouth probably to respond when we were both interrupted by
your ringing phone. Kunot ang noo mo habang kinukuha ito mula sa loob ng bag mo.
Nang mahagilap ang cellphone ay sinagot mo ang tawag.
"Hello?" sagot mo sa kabilang linya. Ilang segundo pang magkatagpo ang dalawang
kilay mo habang nakikinig sa sinasabi ng nasa kabilang linya. Makalipas ang ilang
minuto ay nag-iba ang timpla ng mukha mo. Pain and worry were evident on the look
of your face.
"I'll be there. Magbo-book ako ng ticket for a flight pauwi ng Cebu ngayon
mismo...Yes, Pa."
Mabilis mong ibinaba na ang cellphone at binalik ito sa loob ng bitbit mong bag.
You looked like you were in a sort of a trance that's why I got worried.
"Is everything okay? Si Tito ba 'yong tumawag?"

Tiningnan mo ako pero parang lumagpas naman ang mga mata mo sa akin. Sinubukan mong
humakbang pero gumiwang ka at halos matumba pa kaya mabilis kitang hinawakan sa
magkabilang balikat.
"Honey, what did he say?"
Hinarap mo ako. Your eyes were hazy. "Bitiwan mo na ako, Sixth. Kailangan kong
umalis. Kailangan ko nang makauwi ng Cebu..."
I slowly shook your shoulders and tried to catch your eyes. "Tell me what's wrong?
Ano'ng sinabi ni Tito?"
"Si Lovely...isinugod ulit sa hospital si Lovely...Kailang kong...Kailangan

kong..." Hindi mo na maituloy-tuloy ang sasabihin mo dahil humihikbi ka na. I
caressed your back using my one hand while my other hand is taking my cellphone
from my pocket. Nang makuha ang cellphone ay kaagad kong tinawagan si Mom. After I
explained to her what I needed, she quickly called Dad's secretary to book us a
ticket back to Cebu.
Sa nakita kong lagay mo ay hindi kita kayang hayaang bumiyahe ng mag-isa. Kumuha
ako ng silya at inalalayan ka sa pag-upo. Umiiyak ka habang nasa harap mo naman ako
na nakaluhod ang isang tuhod.
"Sinong kaibigan mo rito ang gusto mong tawagan ko?"
Umiling ka at suminghot. "Kaya kong umuwi sa condo nang mag-isa. Kailangan kong
maghanda pauwi..."
"Ihahatid kita. Dad's secretary has booked us a ticket. Let's just wait for his
call."
"Hindi ko kailangan ng tulong mo, Sais!"
I almost groaned in frustration. Umaandar na naman kasi ang pagiging matigasin ng

ulo mo. "It's cool. I'm giving it anyway."
Pinakalma kita ng ilang minuto. Nang medyo mahismasmasan ka na ay niyaya kitang

ihatid pauwi ng condo. You were too weak too protest. Tinawagan ko si Sir Polo para
makapagpaalam na may emergency. He was too polite and he even asked if Dad's doing
fine.
Ako ang nagmaneho gamit ang sasakyan mo. Hindi na ako bumaba pa ng sasakyan nang
makarating na tayo sa condo mo. Mabilisan ka namang bumalik sa sasakyan bitbit ang
isang bag.
"Dadaan muna tayo sa condo ko may kukunin lang ako," anunsiyo ko nang mapaandar na
muli ang sasakyan.
"Of course. Pero pwede ka na namang hindi sumama na. Kaya kung umuwing mag-isa."
"One AM daw ang flight natin pa-Cebu via Air Asia since that's the only available
flight and airlines he could find for such a short notice," I informed purposely
ignoring your retort. Natihimik ka at hindi na umimik pa buong biyahe.
Matapos makuha sa condo ang mga kailangan ko ay nagpunta na tayo sa airport. Mabuti
na lang at nakontak ko si Benson na siyang pinakuha ko sa sasakyan mo para maihatid
pabalik sa condo mo.
You were silent the whole time. Probably lost in your own thoughts. Pakiramdam ko
nga hindi mo na napapansin na ako ang kasama mo. Then we finally boarded the plane.
Alas tres y medya na yata nang lumapag ang eroplanong sinasakyan natin. Nang
makalabas na ng airport ay sinundo tayo ng tinawagan kong driver namin. Hindi mo na
kasi naisip 'yon kaya ako na lang ang nagdesisyon.
Again, we were silent inside the car on our way straight to the hospital. Ilang
minuto ay nakarating din tayo. Inutusan ko si Manong na siya na rin ang maghatid ng
bag mo sa bahay niyo. We quickly went out of the car and went inside the hospital.
Siguro nga nasabi na rin sa'yo ng Papa mo ang room number kung nasaan sila kaya
dere-deretso na tayo nang makapasok. Nang makarating sa tapat ng tamang kuwarto ay
nagmamadali mong binuksan ang pinto nito.
Nauna kang pumasok at sumunod naman ako. Naroon nga si Lovely na nakahiga sa kama
na pinapalibutan ng maraming apparatus. She was asleep. Both of your parents stood
up when they saw us. Kaagad kang niyakap ng Mama mo at tumingin naman sa akin ang
Papa mo. Sa kabila ng pagod na mga mata ay nakuha niya pa ring ngumiti bilang
pagbati sa akin.
Habang nakatayo ako sa sulok, nag-usap naman kayong magkapamilya hanggang sa mag-
umaga na. Narinig ko base sa pag-uusap ninyo kung gaano na ka-seryoso ang lagay ni
Lovely. With tired eyes, both of your parents leaned toward you. Hindi mo sila
pinakitaan ni kaunting kahinaan na nakita ko sa Maynila ilang oras na ang
nakakaraan. At sa mga oras na 'yon, kahit mukhang napaka-imposible na, mas lalo
akong nahuhulog sa'yo.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 07/12/2020, 09:01 AM
Subject: A week of leave
Hon,
After learning that Lovely's cancer has progressed into stage 2, I decided to stay
in Cebu the entire week. Mabuti na lang at hindi na masyadong hectic ang klase ko
sa masters. Puro na lang paperworks na pupwede ko namang gawin nang hindi pumupunta
sa campus. Nakapag emergency leave na rin ako sa trabaho.
Hindi na rin natin pinag-usapan pa ang tungkol sa ating dalawa. Siguro nga dahil
'to sa pareho nating pagiging focused at pag-aalala kay Lovely. It was like it's
normal for us to be together in one room. We weren't strangers, but we weren't
friends either.
"Hey. How are you feeling?" tanong ko kay Lovely nang napadalaw ako ulit sa Lunes
ng hapon. Nakahiga siya sa hospital bed.
"Fine. Pero medyo mabigat ang pakiramdam ko. Para akong nilagyan ng maraming bato
sa loob ng katawan. Kasalanan kasi 'to ng mga tests na 'yon."
I chuckled lightly and glanced at you. Nagbabalat ka ng orange sa mesa. "May MRI
kasi siya kaninang umaga. Pati na rin bone scan," pagpapaliwanag mo.
Tumango ako sa'yo at ibinalik ang tingin kay Lovely. Bigla akong naalarma nang
makita ang pagpikit niya nang mariin na para bang namimilipit sa sakit.
I quickly stood up and hovered over her on the bed."May masakit ba? What's wrong?"
Pansin ko na rin ang paglapit mo sa kama. Pumunta ka sa kabilang gawi at kaagad na

dinampi ang palad sa noo niya. Your face was filled with worry.
"Ano'ng masakit, bunso? Teka lang at tatawagin ko ang doctor."
Umiling si Lovely at marahang dumilat. "Huwag na, Ate. Hindi naman gaanong masakit.
Kumikirot lang sa may bandang tuhod ko."
Tinitigan mo ang mukha niya gamit ang mga matang hindi kumbinsido sa sinabi ng
kapatid. "Sure ka ba talaga? Sasabihin mo kay Ate kapag may masakit ha?"
She nodded weakly and turned to close her eyes again. Sabay naman tayong napalingon
sa may pintuan nang marinig ang isang katok. Ilang sandali pa ay bigla na itong
bumukas at pumasok ang isang pamilyar na lalaki. He's a pale looking guy with a
shaggy hair. May dala itong isang basket ng prutas.
"Coli's here! Lovely, nandito si Coli," you whispered to her.
Umatras ako ng kaunti para makalapit pa si Coli kay Lovely. Your sister opened her
eyes and rolled them while looking at what he's holding.
"Hindi ba sinabi ko sa'yo na Manga ang dalhin mo para makapagbasa ako. Bakit mga
prutas 'yang dinala mo?"
He grinned and pointed a finger to his basket. "Manga. O 'di ba, may manga naman?"
"Ha ha. Very funny," your sister retorted.
Pinukol mo ng masaming tingin si Lovely saka kinuha mula kay Coli ang prutas na
dala niya. Nilapag mo ito sa mesa na nasa sulok. "Alam mo, Coli. Dapat hiniwalayan
mo na 'tong kapatid ko. Maganda lang pero maldita rin naman!"
"Sinubukan ko na po pero ayaw niya," he replied in a playful tone.
Lihim naman akong napangiti. Parang 'di nagmana sa'yo ang kapatid mo ah.
"Ang kapal ha! Anyways, Coli si Kuya Sais nga pala. I'm sure familiar ka sa kanya
sa university noon. Kuya, si Coli, boyfriend ko," pagpapakilala ni Lovely.
He shyly smiled and offered a hand. I accepted it. "Siyempre. Ang galing niyo pong
maglaro ng basketball."
Ngumisi ako. Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa. "Thanks. Naglalaro ka?"
"Ay hindi po. Kinulang sa tangkad eh. Pero lawn tennis player po ako. Saka
badminton din."
I glanced at Lovely. Dahil siguro sa pamumutla ay mas naklaro ko ang pamumula ng

pisngi niya. Tumaas ang sulok ng labi ko. Kaya pala naglalaro na ng sports, huh.
"Siya 'yong sinasabi ko sa'yo na Kuya kong nagsabi na sa simbahan ang dapat first
date natin," sabad ni Lovely. Biglang napatayo nang deretso si Coli. Mahina siyang
natawa at pahiyang napakamot sa batok.
You cleared your throat and stood up. Kinuha mo ang sling bag at sinuot
ito."Lalabas muna ako para bumili ng meryenda natin."
"Samahan na kita," agap ko.
"Naku, hindi na. Kaya ko naman na."
"Huwag ka na ngang choosy, Ate. Wala kang sasakyan 'di ba? Ginamit nina Mama at
Papa. Baka mamayang gabi pa 'yon bumalik. Magko-commute ka?"
You bit your lower lip. Probably thinking and deciding. Inilagay ko ang mga kamay
sa bulsa. "I brought my car with me. I can...drive for you."
Mas tumatag ang kumpiyansa ko na magiging okay din 'to nang bumuntong-hininga ka.
"Fine. Sige na nga."
Awtomatikong lumabas ang ngiti ko at kaagad ko itong tinakpan sa pamamagitan ng

pasadyang pag-ubo. I gestured towards the door. "Let's go?"
Sumulyap ka sa kapatid mo kaya napasulyap na rin ako. Lovely was shamelessly

smirking at us while her boyfriend just gave us an innocent look. Suminghap ka at
naglakad na papuntang pinto. Sumunod naman ako.
Tahimik lang tayo na sumakay ng elevator. Hanggang sa pumanaog ito ay wala pa ring
imikan. Nang nasa parking lot na ay nauna ako ng hakbang sa sasakyan. I opened the
door at the backseat and gestured inside. "Pasok ka."
Kinagat mo ang 'yong ibabang labi. Hindi nagpirmi ang mga mata mo at palipat-lipat
ito ng tingin sa may pinto ng backseat at front seat.
"Or...you want to seat at the front seat?" I hesitantly asked. Ayoko kasing
pangunahan ka sa kung ano ang gusto mo.
"Ang awkward kasi kapag sa likod ako sumakay. Hindi naman kita driver kaya...siguro
sa harap na lang...ako?"
I licked my lips and looked at you indulgently. "Kahit ano'ng gusto mo, Hon."
Lumunok ka at walang pagdadalawang-isip na binuksan na ang pinto sa may front seat.

Bumuntong-hininga ako at isinara ang pinto sa likod. This is going to be a long
ride. Nasa-isip ko.
Pumasok na ako sa driver's seat. I was strapping my seatbelt when I asked, "Saan ba
tayo bibili ng meryenda?"
Iginala mo ang tingin sa loob ng sasakyan. Siguro naaalala mo na dito kita

isinasakay. Noong tayo pa. "Sa McDo na lang. Para mas malapit."
Tumango ako at pinaandar na ang kotse. Tahimik ka lang habang nagmamaneho ako.
Mabuti na lang at hindi medyo traffic kaya halos sampong minuto lang at nakarating
na rin tayo. Nang mai-park na ang kotse ay mas nauna ka pang lumabas kaysa sa akin.
Kaagad na sumilay ang ngiti sa labi ko. Siguro takot ka na ako pa ang magbukas ng
pinto para sa'yo.
We both entered McDonald's. Medyo marami-raming tao sa loob. I gestured toward the
empty seat. "Umupo ka na lang. Ako na ang pipila para sa order. Ano ba ang
bibilhin?"
"Uh...apat na burgers, fries, drinks, samahan mo na rin ng spaghettis." Bubuksan mo

na sana ang dala mong sling bag nang pigilan kita.
"Ako na ang bahala. I'll be back." Hindi ko na hinintay ang sagot mo at pumila na
ako. Habang pumipila ay muli kitang nilingon. Nakaupo ka na sa silya at nakatingin
sa akin. Pero kaagad ka namang nag-iwas ng tingin at napahaplos sa buhok. I softly
chuckled and faced the line again.
May tatlong tao pa na mas nauna sa'kin sa pila. Bigla akong napalinga nang may
tumapik sa balikat ko.
"Sixth! Ikaw nga. Kailan ka pa nakauwi ng Cebu?" tanong sa akin ng isang

nakangising lalaki na nasa kabilang linya. He looked familiar.
"Noong Sabado lang."
Luminga-linga siya sa likod ko. "Sino'ng kasama mo?" My forehead creased in

confusion. I found him weird for asking. Lalo pa at kung malapit kami sa isa't-isa
dapat maaalala ko siya.
Masyado akong abala sa paghahalungkat sa memorya kung bakit nga ba siya mukhang
pamilyar nang marinig ko ang mahina niyang pagtawa.
"Oh, kasama mo pala si Honeybee del Sol, huh. Nakita ko siyang nakaupo doon. I'm
sure ikaw ang hinihintay no'n," aniya na may pilyong ngisi.
Hindi ko na siya nasagot pa dahil tinawag na siya para sa order niya. Kalaunan ay
tinawag na rin ako. Matapos matanggap ang order ay lumabas na tayo at naglakad
patungo sa kotse. Inilagay ko sa likod ang mga pagkain. Nang maisara ang pinto ng
backseat ay nakakunot ang noo kong binuksan ko naman ang nasa harap. You slid
inside. Sumunod naman ako.
"Are you okay?" bigla mong tanong.

I quickly undid my facial expression. "Yeah. Of course. May ano lang. Uh...nakakita
yata sa'tin kanina sa loob...na magkasama."
"Kakilala mo?"
Sumulyap ako sa'yo at pinaandar na ang kotse. "Yata. Kilala niya ako. Pamilyar
naman siya kaya lang hindi ko maalala ang pangalan niya."
"Siyempre kilala ka niya. Nasa Cebu na tayo, Sais," sabi mo na may bahid ng
panunukso. Pareho tayong natigilan dahil sa huli mong sinabi. Unang beses mo kasi
akong tinawag ng Sais simula noong maghiwalay tayo.
Pinilit ko namang mag-focused na sa pagmamaneho. You cleared your throat and

sidetracked. "Nag-aalala ka ba na baka ipagkalat niya na kasama mo ang ex
girlfriend na niloko mo?"
Halos nasamid ako sa sariling laway dahil sa deretsahang pagbanggit mo. Dinaan ko
na lang sa pag-ubo. "Hindi naman..."
You softly chuckled. Ang kalmado mo na sa paksang 'to. Parang ako lang ang
pinagpawisan ah. "Mas chismoso ba talaga kayong mga lalaki? Anyways, wala na akong
pake kung may issue man. Mas may mabibigat na bagay pa akong inaalala kaysa diyan.
At kung ano man 'tong motibo mo sa paglapit mo ulit sa akin, siguro hindi ko na
dapat isipin pa."
There was an awkward but at the same time comfortable silence. Wala ng nagsalita sa
atin hanggang sa makabalik na tayo sa ospital. Nasa parking lot na tayo ng ospital
at ni hindi pa nakakalabas ng sasakyan nang tumunog ang ringtone ko. I took my
phone out of my pocket and looked at the screen. It was Dad. Sinagot ko 'yon. "Po?"
"Nasa ospital ka pa ba?" tanong niya na nasa kabilang linya. I quickly glanced at
you.
"Yes, Dad. Napatawag po kayo?" Dinig ko ang pagbuntong-hininga niya.
"Did your Mom tell you anything?"
Bigla akong kinabahan sa tono ng boses niya. He sounded restless. "Tungkol po saan?
Dad what's going on? Is Mom okay?"
Ilang segundo pa siyang hindi nagsalita. Tanging paghinga niya lang ang naririnig
ko. Napatingin ako sa'yo. Siguro nga nakikita mo na ang matinding pangamba sa mukha
ko dahil malumanay ang tingin mo sa akin.
"Your Mom is not here, Sixth. She's gone..."
Mas lalo lang akong naguluhan at kinabahan sa sinabi ni Dad. "Ano? How come? What
do you mean, Dad? Pauwi na po ako diyan," sabi ko at kaagad na pinatay na ang
tawag.
Napatingin ako sa'yo at ngumiwi. "I'm sorry. Hindi na kita masasamahan papasok ng
ospital. I have to go home."
"Naiintindihan ko, Sixth. Is everything okay? Is Tita okay?"
Napahilot ako sa sentido. "I don't know. Sinabi lang ni Dad sa'kin na umalis daw si
Mommy sa bahay."
Hinawakan mo ako sa braso. Your eyes were gentle. "You should go. I-update mo ako
tungkol kay Tita...or..."
Namumungay na ang mga mata kong nakatitig sa'yo. Alam ko kasi na malapit ka sa
Mommy ko. "Of course."
Mabilis kong pinaandar ang kotse matapos mong makababa at makuha ang pagkain na
nasa likod. Nang makarating sa bahay ay mabilis na akong pumasok sa loob at
nadatnan si Dad na nasa sala. Nakaupo sa sofa at nakadungo ang ulo habang nakatayo
naman sina Manang sa ibaba ng hagdanan. Nag-angat siya ng tingin nang marinig ang
pagpasok ko.
"Ano po bang nangyari?" bungad ko.
"Wala na ang ibang damit ng Mom mo sa closet niya. Pati 'yong isang luggage niya
nawawala. I think your Mom left me."
"Have you tried calling her on her phone?"

"Hindi niya sinasagot ang tawag ko."
Napahilamos ako sa mukha. "Nag-away po ba kayo?"
He looked at me guiltily. At sa kauna-unahang pagkakataon, nakita ko ang hindi

maipagkakailang takot na nasa mukha ni Unorelio Numero. "Nagkasagutan lang kami
kaninang umaga."
I sighed. Napatingin ako kila Manang na bakas sa mga mukha ang pangamba. Ibinalik
ko ang tingin sa ama kong halatang lugmok. I know he wasn't telling me the entire
story or reason of their fight. Pero sa isipan ko, mayroon na akong ideya kung
bakit umalis si Mom.
"I'll call her. I'll talk to her, Dad."
Lumamlam ang mga mata ni Dad. Umakyat naman ako sa kuwarto at tinawagan na si Mom.
After the first ring, she answered. Only to tell me that she isn't coming home.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 07/19/2020, 09:01 AM
Subject: Pain
Hon,
Isang buong linggong hindi umuwi si Mom sa bahay. She stayed in a hotel. Kaya naman
ng mag Lunes na ay napagdesisyunan ko na siyang dalawin.
Wearing a brown vneck shirt and faded jeans, I knocked on the door of her hotel
room. Naghintay pa ako ng ilang minuto bago niya mapagbuksan. Nang makita niya ako
ay ngumiti siya.
"Pasok ka, anak."
I sighed and went inside. Nakapamulsa akong iginala ang tingin sa silid na
pansamantala niyang tinutuluyan. She gestured towards the sofa. "Maupo ka muna. Do
you want some coffee?"
Ibinalik ko ang tingin sa kanya at bumuntong-hininga. "Hindi na po. Kailan ka ba

uuwi sa bahay, Mom?"
Naupo siya sa sofa kaya naupo na rin ako sa tapat niya. Nagtaas siya ng isang kilay
at umismid. "Inutusan ka ba ng Daddy mo?"
"Kahit hindi niya naman ako utusan, pauuwiin pa rin kita. Go home, Mom."
"Ayoko munang makita ang Daddy mo, Sixth."
"Hanggang kailan mo po planong ignorahin siya? Talk it out with him. Matatanda na
kayo."
"You're right. Matatanda na kami. Nanghihinayang nga ako at ngayon ko pa ginawa

ito. Sana noong una pa lang na alam kong hindi niya ako mamahalin, iniwan ko na
siya."
"Mom..."
"No. Let me speak, Sais. Hindi ako mahal ng Daddy mo. Kahit hanggang ngayon. I had
told you that he only married me because I had you right?"
Tumango na lang ako. Alam ko na naman ang kuwentong ito. Nagpatuloy naman siya.
"Napilitan lang siyang pakasalan ako. Hindi niya naman ako mahal. Sana noon pa lang
hindi ko na pinilit pa at ibinigay na lang ang kalayaan niya."
Namumungay ang mga mata kong nakatingin kay Mom. Dinig na dinig ko kasi ang sakit
sa pagbigkas niya ng bawat salita.
"Pero ikaw na rin po ang nagsabi na mahal ka ni Dad sa paraan na kaya niya."
Malungkot ang ngiti niyang ipinukol sa'kin. Tinitigan niya ang bawat sulok ng mukha
ko. "Akala ko rin magiging sapat 'yon para sa'kin. Hindi pala. But I don't regret
having you, Sixth."
"I know that. I just want you to come home."
Humugot siya ng malalim na hininga. "I will be home. Pero hindi pa sa ngayon. I
need sometime for myself. Sana maintindihan mo, anak."
Wala na akong nagawa kundi ang intindihin siya. I know how my Mom suffered. I
understand how a one-sided love can make you feel. Dahil pakiramdam ko, ganoon ang
sitwasyon ko sa'yo ngayon. Hindi ako umuwi ng bahay pagkatapos kong pumunta sa
hotel na tinutuluyan ni Mom. Dumeretso ako ng ospital para dalawin si Lovely.
Akala ko noong una namamalik-mata lang ako nang makita si Coli na mabilis na
naglalakad sa lobby papalabas na ng ospital. Namumula ang mga mata niya na para
bang galing sa pag-iyak.
Hindi ko na siya nagawang pigilan pa sa paglalakad dahil deretso lang siya na

parang walang ibang taong nakikita.
Bumilis ang pintig ng puso ko sa kaba kaya mas binilisan ko pa ang bawat
paghakbang. Isa lang ang nakikita kong dahilan noon at iyon ay si Lovely. Dahil sa
bilis ng paglalakad ko ay mabilis akong nakarating sa silid niya. I nervously
knocked and you opened the door. Your eyes were bloodshot too.
"Si Lovely..." sambit ko.
Luminga ka sa kama ng kapatid kaya sinundan ko ang tingin mo. Nakita ko si Lovely
na humihikbi habang niyayakap ng Mama mo. Nasa gilid naman ang papa mo na pagod na
nakamasid.
"Can we talk outside?" tanong mo. Tumango ako kaya lumabas ka na rin ng kuwarto.
Naupo tayo sa bleachers sa labas.
"Nakita ko si Coli kanina. Galing siya rito? Parang...umiiyak."
"Hiniwalayan siya ni Lovely," you softly answered. Mabilis akong napatingin sa'yo.
You were already teary-eyed. Bigla ka na lang tumayo at pinalis ang luha sa pisngi.
"I need some fresh air. Can you take me somewhere, Sixth?"
Marahan ang pagtango ko. Tumayo na rin ako at naglakad tayo palabas ng ospital. We
were silent the whole time we were in the car. I wasn't even sure where we were
headed. Basta nagmaneho lang ako hanggang sa makarating tayo sa isang cliff. I
stopped the car. We went out silently.
Una kang naupo sa gilid ng bangin. I looked at the surroundings. Wala ni isang
bahay o establisiyemento dahil isa itong malawak na kalsada papunta sa isang sikat
na bundok na dinadayo para mag-hike. I slowly sat beside you. Nakatingin ka lang sa
kawalan. Nakatingin naman ako sa'yo.
"Kinausap kami ng doktor ni Lovely kagabi. Ibinalita niya sa amin na kailangan daw
putulin ang kaliwang paa ng kapatid ko. Hanggang tuhod. Para hindi na kumalat ang
cancer cells."
Napasinghap ako. Awang ang labi na nakatingin sa'yo. I was rendered speechless
because of shock. I swallowed hard. At dahil halos hindi na ako makahinga ay
napatayo ako. Napasapo ako sa noo at napatingala sa langit. Ang sikip sa dibdib.
Para akong nananaginip.
Umiyak ka. Wala akong nagawa dahil inaamo ko rin ang sariling sakit na nararamdaman
ko sa mga sandaling iyon. Maybe we were both like that for an hour. Parehong
nagluluksa sa sitwasyon ng kapatid mo. I was there standing beside you but I
couldn't hold you because my own pain has numbed me down.
Sa huli ay sinubukan kong maging matatag para sa'yo. Dahil sa mga oras na 'yon alam
ko na kailangang-kailangan mo ako. Lumuhod ako sa likod mo at niyakap ka. You were
trembling so I held you tighter. Closer. Gusto kong akuin lahat ng sakit na
nararamdaman mo. Hagulgol ng iyak mo at hampas ng mga alon sa dagat na nasa baba ng
bangin ang namayani sa paligid.
Mas humigpit pa ang hawak mo sa braso ko na nakapulupot sa'yo.
"Bakit sa dinami-dami ng tao, si Lovely pa? Ang bata-bata niya pa, Sais. Marami pa
siyang gustong gawin sa buhay..."
"Kakayanin niya 'to, Hon. Matapang 'yon. We'll all be there for her."
You glanced at me. Namumugto na ang mata sa kaiiyak at pulang-pula na rin ang ilong
mo. Your cheeks were wet from your tears. "Gusto kong maging matatag para kina Papa
at Mama. Ayaw kong makita nila na nanlulumo na ako sa hina. But I am weak. Kahit
ngayon lang gusto kong magpakalunod sa kahinaan."
I caressed your cheeks. Pinalis ko ang mga luha sa pisngi mo. "You're not weak.
You're the strongest woman I know. At kung gusto mo man na maging mahina, gawin mo.
Maging mahina ka at sumandal sa akin. Pipilitin kong maging malakas para sa'yo."
You looked at me indulgently. Ibinaba mo ang tingin sa mga labi ko. You licked your
lips. At dahan-dahan, inilapit mo ang mukha mo sa'kin. Your lips were hovering
above mine. So close, but not touching. Our foreheads touched. Kumunot ang noo mo.
It was like you were thinking it through.
It was me who crossed the bridge. I kissed you softly then. Your lips moved with
mine. I noticed you were a bit hesitant so I chose to stop. I didn't want you to
think that I was taking advantage with your moment of weakness.
I swallowed and licked my lips. Tinitigan ko ang namumungay mo ng mga mata. Ibinaba
kong muli ang tingin sa mga labi mo. Your lips were red and wet. Hinawakan mo ang
kabilang pisngi ko gamit ang isa mong palad. Mapagtanong ang titig na ipinupukol ko
sa'yo. Slowly, you touched your lips into mine. I almost got lost. I kissed you
back softly again. But this time, your kisses were different. It was desperate.
Tila naghahanap. Tila kumakapit. You wanted it hard, I gave you indulgently.
Pareho tayong hingal matapos ang halikan. You looked away. Ilang sandali pa ay
dahan-dahan kang tumayo. Sumunod naman ako. Inayos mo ang buhok mo. You cleared
your throat.
"We should go. Baka... hinahanap na nila ako."
I silently followed you towards my car. Pumasok na tayo sa loob. Naging tahimik
lang ang biyahe natin. Ni isang beses hindi mo na ako nilingon. You were staring
straight ahead. I wanted so bad to ask you about the kiss but I controlled myself.
Kung ayaw mong pag-usapan 'yon ay naiintindihan ko.
Nang makarating na sa tapat ng ospital ay inihinto ko ang sasakyan. Nakabibinging

katahimikan ulit ang bumalot sa ating dalawa.
"Babalik na lang ako bukas para dumalaw. I think your family needs privacy for this
moment," halos pabulong na pagkakasabi ko sa namamaos na boses.
"Sige. I guess...I'll see you then." Lumabas ka na ng sasakyan at pumasok sa loob.
I drove away. Imbes na sa bahay umuwi ay nakipagkita ako kina Ricker at Eghart sa
Mango Avenue. Nakaukupa na sila sa isang mesa roon pagdating ko. May mga pagkain na
rin silang in-order.
Pareho silang naging tahimik ng ilang minuto matapos kong ibalita sa kanila ang
kundisyon ni Lovely. Napainom pa si Ricker ng beer matapos kong magkuwento.
"Sigurado na ba talaga sila, bruh na iyon talaga ang resulta?" pangatlong beses na
tanong ni Eghart.
"Tanga. Doctor na nga ang nagsabi 'di ba?" naiiling na sabad ni Ricker sabay
mahinang pagmura.
"Tang ina. Tang ina talaga," paulit-ulit na sabi ni Eghart habang nakatitig sa bote
ng beer pagkatapos ay kinuha ito at uminom.
"Plano namin nina Eg at Aki na bumisita kay Lovely bukas ng umaga sa ospital. Anong
oras ka ba bibisita bukas para sabay na tayo?" si Ricker.
"Bukas ng hapon pa. May board meeting kasi ang kompanya bukas ng umaga. Kailangan
kong dumalo."
"Hindi pa rin ba umuwi si Tita?" manghang tanong ni Eghart. Umiling lang ako.
"Kailangan talagang gumawa ng grand gesture ng Daddy mo para lumambot ang puso ng
Mom mo sa kanya!" suhestiyon ni Ricker saka napasandal sa upuan.
Tumikhim si Eghart sa tabi niya. "Hindi ko ma-imagine si Tito Uno na na magsumamo

at mag down on bended knees sa Mom mo, bruh. Hitler 'yong Dad mo eh."
Ricker and I both chuckled. Ilang minuto pa ay dumating si Aki na nakasuot pa ng

puting uniporme. Kaagad siyang naupo sa tabi ko at tinapik ako sa balikat bilang
pagbati.
Ricker tsked in front of him. Pinasadahan niya ito ng tingin. "Hindi ka man lang
talaga umuwi para makapagbihis? Baka tadtad ka pa ng mikrobyo ha."
Ngumisi lang si Aki sa kanya at nagsimulang kumain. Halatang gutom na rin.
"Baka nagmamayabang lang siya sa atin mga bruh dahil maputi ang uniporme niya!"
panunuya ni Eghart na malapad ang ngisi. Umiiling lang na nagpatuloy sa pagkain si
Aki.
The conversation shifted to a lighter topic. Iyon din ang gusto ko sa mga kaibigan
ko. Kaya nilang pagaanin ang pakiramdam ko kahit pansamantala lang.
Gaya na lang ng sinabi ko, muli akong dumalaw kay Lovely sa ospital sa hapon
kinabukasan. Halos hindi ko siya makausap dahil sobrang tahimik niya na. Laging
nakatulala na para bang may malalim na iniisip. I tried to strike a conversation,
but to no avail I got no response from her. It made me worried. Hindi ako sanay sa
isang tahimik na Lovely. At nasisiguro kong ganoon din ang nararamdaman ng pamilya
mo, Hon. Sa mga sumunod na araw ay ganoon pa rin.
Kinabukasan bumalik na naman ako. Sa pagbalik ko bitbit ko na ang Manga na gustong-

gusto niyang basahin. Napatigil ako sa paglalakad nang makalapit na sa tapat ng
pinto ng kuwarto niya. Nakita ko kasi si Coli na nakatunganga lang sa tapat ng
pinto. He looked tired and problematic.
Napatingin siya sa akin at mapait na ngumiti. Kaagad siyang nag-iwas ng tingin at

napakamot sa kanyang batok. Na para bang hiyang-hiya siya na naabutan ko.
"Uh...pasensya na po. Napadaan lang."
"Wala ka bang balak na pumasok sa loob?"
He chuckled nervously. Marahan siyang umiling. "Hindi na. Ayaw naman po ni Lovely
na makita pa ako. Aalis na rin ako."
Wala na akong nagawa kundi ang hayaan siyang umalis. I felt sad for the guy.
Umangat ang sulok ng labi ko nang mapagtanto na magaling pumili si Lovely ng
boyfriend. Pumasok na ako sa loob at nadatnan si Lovely na nanunood ng palabas sa
TV. Kaagad na dumapo ang tingin niya sa hawak ko. Ngumuso siya.
"Akala ko hindi ka na babalik dahil sa pagiging snob ko these past few days."
"Makapal ang apog ko 'di ba?"
She opened the palm of her hand. "Akin na! Para sa akin 'yan hindi ba?"
Mahina akong natawa at iniabot na ito sa kanya. Kaagad niyang binuklat ang Manga at
nagsimulang magbasa. Napatingin ako sa paligid. "Bakit wala kang kasama?"
"Nagpunta si Mama at Papa sandali sa bangko. Si Ate naman kakaalis lang para
pumunta saglit sa canteen."
Naupo ako sa silya malapit sa kama. She was now busy in reading. "Nakita ko si Coli
sa labas ng pinto," marahan kong sinabi. Her eyes stopped scanning for a bit. Then
she resumed reading.
"Ang tigas ng ulo niya," she muttered.
"Bakit mo ba kasi hiniwalayan?"
Napasulyap siya sa akin at umismid. "Chismoso ka na pala ngayon, Kuya? Saka mas
maigi na 'yon. Para hindi na siya mahirapan pa. Ayaw niya 'yon? Hindi na siya
pagtatawanan ng mga tao na may girlfriend na putol ang isang paa."
I stiffened. Natigilan ako sa sinabi niya. I clenched my jaw. "Who told you that?"
"Ako lang."
"That's just bullshit and you know it," giit ko. Unti-unting napigtas ang litid ng
pasensya.
"Totoo naman. Sa huli pareho lang kaming mahihirapan. Mapapahiya lang siya..."
halos pabulong na niyang pagkakasabi.
Yumuko ako at sinubukang hagilapin ang tingin niya. "Look at me, Lovely. Hindi ka
nakakahiya. You may lose one leg but it wouldn't make you any less of a person.
Kaya huwag kang mag-iisip ng ganyan. Naiintindihan mo ba?"
She bit her lower lip and sighed. Ibinaba niya ang binabasa at tumingin na sa akin.
Pansin ko ang pangingilid ng luha sa mga mata niya.
Her lips trembled. "Ayokong mawalan ng paa, Kuya. Natatakot ako. Mahal ko si Coli
kaya lang baka naaawa lang siya sa'kin. Ayaw kong kaawaan. Ayaw kong maging
abnormal..."Nanginginig ang buong katawan niya habang humihikbi. Tumayo ako at
naupo sa gilid ng kama para yakapin siya.
I hugged her tighter as her body uncontrollably shook. I kissed the top of her
head. "Nandito lang ako at kaming lahat para sa'yo. Wala kang dapat na katakutan.
Mas malakas ka pa kaysa sa sakit na 'yan. You're not alone in this. We're all here
for you, bunso."
"I am scared. I am so scared..." paulit-ulit niyang sinabi sa garalgal na boses

habang para naman akong paulit-ulit na sinasaksak.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 07/26/2020, 09:01 AM
Subject: Bahay Kubo
Hon,
Dumalo ako ng meeting sa Cebu branch Martes ng hapon. Napag-usapan doon ang tungkol
sa isa na namang promotional event para sa Davao branch. At dahil nagustuhan ng
board ang script na ginawa mo pati na rin ang pagiging epektibo nito simula nang
na-ere ang advertisement, napagpasyahan na ikaw ulit ang kukunin.
Nagpataas ako ng kamay matapos masambit ang pangalan mo ng head of promotions. They
all turned to look at me.
"Can we find someone else instead? I think she's...currently preoccupied,"

suhestiyon ko. Inaalala ko kasi ang kalagayan ng kapatid mo at tingin ko ay hindi
mo siya maiiwan.
"Well...we can but...nakakapanghinayang lang because personally speaking, I think

she's the best on her field. But of course, the final say would still be coming
from you, Mr. Numero," sagot naman ni Ms. Dela Costa. She looked pale I observed.
Nasabi rin niya kanina sa lahat na may jetlag pa siya dahil kaninang tanghali pa
siya bumiyahe galing Maynila.
Bumuntong-hininga ako. I leaned on the backrest of my swivel chair. They were all
looking at me. Nasa sampo ka tao ang nakapalibot sa isang malaking mesa. Pakiramdam
ko, para akong isang padre de pamilya na hinihintay ang desisyon para sa lahat.
Wala kasi si Dad dahil may importante daw siyang aasikasuhin. So I was delegated to
be his proxy.
"Alright. I'll personally talk to her. If she agrees, then we'll be taking her."
The members nodded and Ms. Dela Costa smiled. She then turned to her PowerPoint
presentation. "So with this one, our theme will be the best of Davao. Sceneries,
best tourist destination, local foods, and of course, at the center of it all would
be the best mall. The Halara Mall."
The proposal continued. Pareho lang ang naging takbo ng diskusyon sa nangyari sa
Maynila. It was a good thing for me. Hindi na ako nanibago dahil hindi naman iyon
ang unang beses na nakadalo ako sa isang board meeting. I guess Dad's urge of my
involvement paid off.
Gabi na ako nang nakauwi sa bahay. Nagtaka pa ako nang makapasok sa loob dahil sa
sobrang katahimikan. Paakyat na ako ng hagdanan nang makita si Manang.
"Si Dad po? Hindi pa ba umuwi?"
"Naku, Ser! Abala pa iyon. May dinner date sila ni Ma'am Yasmin!" sagot niya sabay
hagikgik. Halatang natutuwa.
"Paano niyo po nalaman?"
"Umuwi kasi si Ser dito kaninang alas kuwatro para magbihis. Tapos tinanong ako
kung okay na ba iyong suot niya. Parang binata lang! Tapos ang bango-bango pa. Sabi
niya may date daw sila ni Ma'am!"
Tumango ako. I couldn't help but grin. Napagtanto ko na 'yon pala ang tinutukoy
niyang importanteng aasikasuhin. Ngayon alam ko na na totoong mahal niya talaga si
Mom. I thought it's past the time to show her how much he loves her.
I visited Lovely in the hospital the next day. Para na rin makausap ka tungkol sa
proyekto. Nakaupo tayo sa canteen ng ospital at katatapos lang na mananghalian. The
awkwardness between us has lessen. Parang kaswal na ang trato natin sa isa't-isa.
Una nating pinag-usapan ang tungkol sa kalagayan ng kapatid mo. Napag-alaman ko

mula sa'yo na sa isang buwan na ang operasyon niya. Pagkatapos nito ay ipinaalam ko
na sa'yo ang napag-usapan na bagong proyekto.
"It's still up to you, of course," pagpapatuloy ko.
"I'll take it."
Natigilan ako. Sinuri ko ang bawat sulok ng mukha mo. Nakita ko ang determinasyon
sa mga mata mo. "Are you sure? I mean with Lovely's situation..."
"Sa isang buwan pa naman ang operasyon ni Lovely. At isa pa, tama si Papa, hindi
dapat tumigil ang career ko para kay Lovely. This project will definitely boost my
career. Plus makakatulong ito sa amin. Dagdag tulong pinansiyal na rin para sa
operasyon ni bunso."
Lumunok ako at isang beses na tumango. "You know my family is always there to help
you, right? Even financially..."
Mabilis kang umiling at binigyan ako ng banayad na ngiti. "Hindi naman kami gipit
financially, Sixth. Malago naman ang real estate business ni Papa."
"Alright. But...if in case...just don't hesitate to approach us."
Naglakad na tayo papunta sa kuwarto ng kapatid mo. At doon nadatnan na naman natin
si Coli sa labas ng pintuan. Nakapamulsa na parang nag-aabang. Ginagawa niya na
'yon simula noong hiwalayan siya ni Lovely. Nilinga niya tayo na nasa likod niya.
He cleared his throat.
"Uh...hello po."
Nagpakawala ka ng malalim na hininga. Itinuro mo ang pinto at nginitian siya.

"Pwede ka namang pumasok, Coli."
Malungkot siyang ngumiti bago nilingon ulit ang pinto. "Hindi na po...Kamusta
na...siya?"
I looked at you. You gave him a small smile. "Medyo okay naman. Next month na ang
operation niya."
Tahimik siyang tumango. I couldn't help again but feel bad for the guy. Ang tigas
pa rin talaga ng desisyon ni Lovely na hindi na siya bigyan pa ng isa pang
pagkakataon. Para sa kapatid mo, pinapalaya na niya si Coli. She thinks she's doing
it for his sake.
"Hindi na po. Aalis na rin ako. I'll pray that her operation will go smoothly,"
aniya. Tiningnan niya tayo parehas at humakbang na paalis.
Natahimik tayong dalawa habang sinusundan ng tingin ang likod niyang papalayo na.
Sinulyapan kita. Sumulyap ka naman sa akin pabalik. Bumagsak ang balikat mo.
"Nakakaawa na talaga siya. Kahit ano namang sabihin ko kay Lovely ayaw pa rin
talaga niya."
"Maybe time will come. Marerealize din ni Lovely na hindi talaga magpapatinag at
susuko si Coli sa kanya," sagot ko sa mababang boses.
"I don't know. Hindi ko rin talaga alam kung ano ang nagtutulak kay Coli para
maging ganoon ka pursigido. I mean, ilang beses na siyang ni-reject at hindi man
lang binabalingan ng pansin ni Lovely." You were biting your lower lip while
absently saying those words.
"Mahal lang talaga niya,"malumanay kong sabi. Namumungay na ang mga mata kong
nakatitig sa'yo. "Naiintidihan ko si Coli dahil ganoon din naman ako ka
pursigido...sa'yo."
Napaawang ang labi mo dahil sa sinabi ko. Nag-iwas ka ng tingin at itinuon na lang
ito sa pinto.
"Pasok na ako sa loob at baka nagtataka na si Lovely dahil nagtagal tayo. I'll just
drop by the mall tomorrow for the contract. Salamat sa...paghatid."
"Alright. I'll see you...by then," marahan kong sinabi. Tumango ka at pumasok na.
Naiwan naman ako sa labas na nakatayo ng ilang minuto pa. Sa huli, nagpakawala na
lang ako ng malalim na hininga at umalis na.
Iginugol ko ang buong araw sa mga paperworks para sa master's degree kinabukasan.
Nakatanggap lang ako ng email galing kay Ms. Dela Costa na nagsasabing dumaan ka
nga ng opisina para sa contract signing. Napangiti ako at naging panatag dahil alam
ko na gusto mo talaga ang career mo at hindi mo ito pinapabayaan.
Wednesday night, I received a call. It was from the head of the marketing
department. Sabi niya ay kung pwede na samahan ko ang team ng promotions and
marketing sa Davao para sa gagawing two-day advertisement project shoot. Alam ko na
kasali ka sa mga pupunta. At dahil nga siguro marupok ako pagdating sa'yo, walang
pagdadalawang-isip akong pumayag na.
Kaya sa Huwebes ng gabi, sumakay na ako ng eroplano papuntang Davao. Nauna na ako
sa'yo dahil napag-alaman ko na hapon kinabukasan pa ang punta mo.
I stayed in a hotel. Nagkaroon din ng kaunting briefing nang umaga na. Kasama sa
briefing ang mga modelo para sa gagawing shoot at ang professional photographers
and videographer.
Bumalik din ako ng hotel para mananghalian. Nang mag-alas dos na ng hapon ay kinuha
ako ng van para ihatid sa location. Mag-isa lang ako sa van maliban sa driver dahil
nasa isa pang van daw ang iba pa.
Mga punongkahoy na ang nadadaanan namin. Isang probinsiya sa Davao na kilala sa

mayaman nitong kagubatan. Ilang sandali pa ay huminto na kami. Lumabas na ako ng
sasakyan at iginala ang tingin sa paligid. Nasa paanan na pala kami ng isang
bundok. Sa kabilang dako ay mayroong isang nipa hut na napapalibutan ng matatayog
na punong-kahoy. It was like a place in the middle of nowhere. Wala akong ni isang
nakitang kabahayan at tao. Ni parte nga ng team project hindi ko mahagilap.
"Are you sure this is the location?" tanong ko sa driver na nasa edad kuwarenta
anyos na siguro.
"Opo, iyan po ang ibinigay na address eh."
Iginala ko ulit ang tingin bago ibinalik sa kanya. "Bakit wala rito ang iba?"
He checked his phone before looking at me. "Naku, sir. Baka naligaw pa 'yon o hindi
nakita kaagad ang daanan. Sige po, susunduin ko pa ang iba."
Umalis ulit ang van kaya naiwan akong mag-isa. Hinintay ko kayo ng halos isang oras
na. Nangangawit na ang binti ko kakatayo kaya naupo muna ako sa isang putol na
punong kahoy na nasa lupa. Hindi ko naman magawang tumawag dahil dead battery na
ang cellphone ko.
Paglipas ng ilang minuto ay dumating ang isang itim na sasakyan. Nang nakahinto 'to
ay bumaba ka. Just like me, you were wearing casual clothes. A white T-shirt and
high waist jeans. May nakasakbit na bag sa likod mo.
"Where's everyone?" tanong mo nang makalapit ka sa akin. Nakaalis na rin ang
sasakyan na naghatid sa'yo.
"I have no idea. Mag-iisang oras na ako rito."
Nilinga mo ang daanan. "This is weird."
Kinuha mo ang cellphone mula sa bulsa ng backpack mo."There's no signal."
I softly cursed and stood up. Napangiwi pa ako sa sakit ng binti ko. "I think
they're not coming."
Your face fell. Nasapo mo ang noo. "Anong gagawin natin ngayon? We are in the
middle of nowhere!"
"Maybe they'll realize that they left us here. At baka balikan tayo."
Bumuntong-hininga ka at wala na ring nagawa pa. We waited for a few more hours.
Hanggang sa mag-alas singko na at nilalamok na tayong dalawa. Wala pa rin talagang
sasakyan na dumating o dumaan man lang.
Tiningnan mo ang kubo. "Baka may telepono sa loob? Or something na magagamit

natin."
Tumango ako at sinundan ka palapit sa kubo. Nang nasa tapat na ng pinto ay binuksan
ko ito.
Nauna akong pumasok sa loob at sumunod ka naman. May native na upuan na gawa sa
kawayan. Mayroon ding maliit na CR na glass sliding door pa. And there was also a
kitchenette in the corner. Napakasimple ng loob. Naalala ko tuloy ang kantang bahay
kubo.
"Wala akong nakikitang telepono. I don't even think na may nakatira pa rito," sabi
mo. Nakatingin ka sa ibabaw ng cabinet na gawa sa kahoy.
Tumingala ako. Pansin ko ang kisame na gawa sa banig. Wala akong nakikitang ni
isang bombilya ng ilaw. "I don't even think there's an electricity in here. The
place looks clean though."
"My God! We should call for help! Kaya lang nasa liblib na lugar tayo na wala pang
kabahayan!"
"Calm down, Honey. We'll just...stay here for the meantime. Bukas na bukas baka
dumating na sila o baka may dumaan ng sasakyan," kalmante kong sinabi.
You looked at me ridiculously. "Are you crazy? Paano ako kakalma?! Paano kung may
pumasok dito na mga bandido o mga mababangis na hayop?"
I licked my lips while looking at you. You looked so panicky. "That's why we need
to stay inside for now."
Mabilis kang nagtungo sa pintuan. Kinabahan ako bigla. "Where are you going, Honey?
Malapit ng magdilim sa—"
Natigilan ako nang imbes na buksan ito ay may kinutingkay ka sa lock ng pinto.
Marahas mo akong nilingon. Masama ang tingin na ipinupukol sa'kin.
"I'm not going anywhere! Sinisiguro ko lang na walang makakapasok dito na baboy
ramo!" bulong-bulong mo. I couldn't help but grin with how you were reacting with
the situation.
"Ayaw mo no'n? May hapunan na tayo kapag nagkataon?" I teased.
Humalukipkip ka at tinaasan ako ng isang kilay. "Ha ha. Very funny. Parang hindi ka
takot sa tuta ha!"
I chuckled. Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Tumigil lang ako at umayos na nang
iritado kang nagtungo sa isang maliit na kusina. Kaagad kitang sinundan.
"I'm hungry," pagdedeklara mo habang sinusuri ang loob ng cabinet.
Ang liit ng kusina na puro gawa lang sa kawayan, mayroong maliit na lababo na wala
namang gripo kundi isang banga lang.
"Dalawang pancit canton! Seriously?" you muttered.

My stomach growled. Halatang gutom na rin. "Pwede na 'yan."
Kinuha mo ang mga ito at saka tumayo ka na. Nakapamaywang lang nakatingin sa akin.
"Now, saan natin lulutuin 'to? Wala man lang stove!"
Napatingin ako sa mga panggatong na nasa ilalim ng lutuan. "Ako na ang magluluto."
Sinundan mo ang tingin ko. Muli mong binalik ang tingin sa'kin at ngumisi ka. "Good
luck with that."
I moved my shoulders in circular motion. Nacha-challenge ako dahil sa sinabi mo. I

winked at you. "I don't need luck, Hon. I got adapted skill."
You rolled your eyes at me. Nag-squat ka ulit sa harap ng cabinet at may kinuha.
Isang maduming kawali. Iniabot mo ito sa akin at nagpagpag ka pa. Kunot-noo ko
naman itong tinitigan habang hawak-hawak. Bigla mo akong tinapik sa balikat. You
even tiptoed just to reach my shoulder.
"Best of luck adaptive skilled, Sixth Numero," panunudyo mo saka iniwan ako.
"It'll be one hell of a long night," bulong ko sa sarili pero malaki naman ang
ngisi.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Mon, 7/27/2020, 09:01 AM
Subject: Chance
Hon,
Matagumpay kong naluto ang pancit canton. I was grinning from ear to ear while
bringing it to you on a plate. Naka-upo ka na sa sofa na gawa sa rattan.
"Bon appetit," sabi ko sabay lapag nito sa center table. May dalawang nakasinding
kandila na nasa loob ng baso na sa magkabilang dulo nito. Parang dinner with
candlelight lang ah.
Nag-angat ako ng tingin mula rito para makita kung nag-iba ba ang hitchura mo at
napalitan ito ng pagkamangha dahil sa ginawa ko nang makita ko ang pamumula ng buo
mong mukha. Tinakpan mo ang 'yong bibig ng isang kamay at nanginginig naman ang mga
balikat mo. It was then that I realized you were trying to stifle a big laugh.
Nagtagpo ang kilay ko habang tinititigan ka. "What?"
Hindi mo na talaga napigilan ang sarili mo at pinakawalan mo na ang pilit na

pinipigilang tawa.
"Your face...you should...look at...your face..." putol-putol na pagkakasabi mo
dahil sa matinding pagtawa.
Napadampi ako sa pisngi ko. Naguguluhan pa rin talaga. "Why? What are you talking
about?"
Umiiling ka habang tumatawa. Hinayaan lang kita. Bigla mong binuksan ang backpack
mo na nasa upuan at kumuha ka ng isang salamin. Iniabot mo 'to sa'kin at kaagad ko
namang tinanggap.
Napamura ako nang makita ang hitchura sa salamin. Kaya ka pala tumatawa ay dahil
napuno na ng dumi ang mukha ko galing sa maitim na kawali.
"What the fuck," usal ko at dali-daling kinuha ang lampara na nakapatong sa isa
pang upuan at nagtungo sa may lababo para maghanap ng batya at maghilamos sa mukha.
"I'm sure mabubusog ako nito dahil sa matinding effort mo, Sais!" panunudyo mo
habang naghihilamos na ako.
"Kumain ka na nga lang. Tirhan mo rin ako ah."
Nangingiting sinaluduhan mo ako. "Yes, Sir!"

Nang matapos sa paghihilamos ay nilapitan na uli kita. Medyo basa pa ang mukha ko
dahil wala naman akong dalang bimpo o panyo. Naupo na ako sa tapat mo. Natigil ka
naman sa pagkain at binuksan mo ang bag. Kumuha ka ng panyo mula rito. Hinagis mo
'to sa'kin at nasalo ko naman.
"Thanks," sambit ko at ipinampunas na sa mukha ang panyo. Nag-iwas ka ng tingin at

nagpatuloy na sa pagkain.
"Here." Iniabot ko pabalik sa'yo ang panyo mo.
"Hindi pa tapos. May madumi pa sa ibaba ng mata mo."
I blindly dabbed on it again. Umiling ka naman at halatang dismayado dahil hindi ko

natunton ang tinutukoy mo. Sa huli ay bumuntong-hininga ka at tumayo.
"Akin na nga 'yang panyo. Ako na." Hindi mo na hinintay pa ang sagot ko at
nilapitan mo na ako. Kinuha mo ang panyo mula sa akin at pinunasan na ako sa mukha.
I was staring intently at your face while you were doing it. Pansin ko naman ang
matinding konsentrasyon sa mukha mo habang ginagawa mo 'to.
"There...wala na," you softly whispered.
"Wala na ba talaga?" bulong ko pabalik. Nakatitig lang sa mga mata mo.

Sa wakas, dumapo rin ang tingin mo sa mga mata ko. Sa wakas ay nasuklian mo rin ang
titig ko.
"Wala na. Natanggal ko na...lahat."
I swallowed hard and licked my lips. "Wala na ba talagang natira? Baka

naman...meron pa. Kahit konti..."
Banayad ang titig mo sa akin. Nakagat mo pa pang-ibabang labi mo. "Are we still
talking about the dirt, Sixth?" Sasagot na sana ako sa'yo kaso pinutol mo naman
ako. "Kumain ka na. Tinirhan na kita."
I slowly nodded and backed off. Nirerespeto ko ang desisyon mo. Tahimik lang akong
kumakain. Tinalikuran mo na ako at kinuha ang lampara. Mabuti na lang talaga at
puno ng lampara ang bawat sulok ng kubo. Hindi masyadong madilim.
"Maghahanap lang ako ng pwedeng mailapag sa sahig para matulugan natin."
"Pwede namang dito na ako sa sofa. O pwedeng diyan na ako sa baba at dito ka na
lang sa sofa. Malamig kasi riyan sa sahig," sabi ko.
Nilingon mo ako at tinaasan ng isang kilay. I smirked when realization dawned on

me.
"Oo nga pala. Malikot ka pala matulog. Baka mahulog ka pa kapag dito ka sa sofa.
Sige, diyan ka na lang talaga sa baba," pagbawi ko. Inignora mo na ako at
nagpatuloy ka na sa paghahanap. Nagpatuloy naman ako sa pagkain.
Niligpit ko na ang pinggan at mga kutsara sa maliit na kusina. Nang makabalik sa

sala ay nadatnan na kitang naglalapag ng isang manipis na kutson sa sahig.
"Where did you find that?" tanong ko nang makalapit.
"Doon sa cabinet. Kaya lang wala akong nakitang kumot at unan," sagot mo na hindi
ako tinitingnan.
"Pwede tayong um-order sa Shoppee..."
"Ha ha. Very funny," you sarcastically retorted. I chuckled. Tinungo ko na ang sofa
at naupo roon. Nahiga ka naman sa inilapag mo na kutson sa baba.
Tinitigan ko ang pustora mo. Inuunat mo pa ang mga binti mo at mistulang naghahanap
ng kumportableng posisyon. My sight landed on your painted toenails when I was
reminded of something. I slowly stood up and went to the corner. Naghahanap ng
maski maliit na kulambo o net. Luckily, after a few minutes, I found one. Isang
pang-isahang lumang kulambo.
Nilapitan kita at lumuhod sa paanan mo. Humihikab ka na napasulyap sa akin. Marahan

kong hinawakan ang mga paa mo at tinalukbungan ito ng kulambo na nakita ko.
"Naalala ko lang na hindi ka nakakatulog sa ibang bahay kapag wala nito," I softly
whispered with a smile.
"Thanks... "sabi mo sa namamaos na boses.
"You're welcome." Tumayo na ako at bumalik ulit sa sofa na magiging higaan ko.
Humiga na ako rito. Medyo awkward pa ang posisyon ko dahil hindi na kasya ang paa
ko kaya mistulang nakabitin na lang ito sa dulo ng upuan. Samantalang ginawa ko
namang unan ang bisig ko.
"Good night, Hon," I murmured.
"Night, Sixth."
I tried to close my eyes but you being near made it hard for me. Lagi na nga kitang
naiisip kahit na noong malayo ka pa. Paano pa kaya ngayong nasa iisang kubo lang
tayo?
Makalipas siguro ang halos isang oras ay hindi ka na gumalaw at nakatulog na.
Dalawang oras pa ang dumaan bago ako nakatulog. Sa hating gabi, nagising na lang
ako nang marinig ang malakas na kalabog. Dahil sa antok huli na nang mapagtanto
kong ako pala ang pinagmulan no'n. Tangina, nahulog ako mula sa sofa.
"Sixth?" naaalarmang sambit mo saka napabalikwas ng bangon.
"I'm okay," I softly cursed. Napangiwi ako sa sakit ng puwet ko. Grabe pala talaga
siguro ang pagkabagsak ko.
Kaagad mo akong dinaluhan. Naupo ako ng marahan sa sahig at isinandal ang likod sa
sofa.
"Are you sure you're okay? Akala ko ba ako 'yong malikot matulog?" I thought you
were mocking at me but you said it in a concerned tone.
"Yeah," I grunted.
"Dito ka na nga lang tumabi sa akin. Ang liit naman kasi niyang hinihigaan mo."
Napadilat ako at tiningnan ka sa mukha. "Are you sure? Okay lang sa'yo na tumabi
ako?"
You rolled your eyes. "Kaysa naman mahulog ka ulit diyan. Sige na. Dito ka na."
I sighed and followed what you said. Marahan akong nahiga sa tabi mo sa kaliwang
bahagi. Nahiga ka na rin. We were both staring at the ceiling. Akala ko noong una
nakatulog ka na ulit kaya lang bigla kang nagsalita.
"I can't believe we are in this situation...Naalala ko tuloy noong nasa Danao
tayo..."
I chuckled. Naalala ang pangyayari na 'yon. "Naligaw naman kasi tayo noon."
Mahina kang natawa. "Feeling expert ka kasi! Pero mas mabuti naman 'yong bahay na
nai-stayhan natin kasi may kuryente."
"But we were arrested in the morning for trespassing though."
Humalakhak ka. Namayani iyon sa paligid. Ang sarap sa tenga. Lumapad lalo ang ngisi
ko.
"Gosh! It was so shameful that you didn't want me sharing that incident kina Eg!"
Iniba ko ang posisyon at gumilid para makaharap ka. You did the same. This time, we
were staring at each other with wicked grins.
"Shameful, huh? You did a lot of shameful acts, Hon."
"Mas marami kaya ang sa'yo!"
"But yours were worse," giit ko.
"Sige nga. Ano 'yong pinakamalala na ginawa ko?"

"When you farted at the church and you told everyone it was me."
Humagikgik ka sa sinabi ko at pagkatapos ay ngumisi. "Dahil kasi 'yon sa langka na

kinain ko. Pero hindi ka naman umalma noong gawin ko 'yon."
"You're grossed, Honey. And I was trying to protect you...from your sinful act."
"Sinful act, really? Pero pinakamalala pa rin talaga 'yong sa'yo. Noong kinain mo
ang cookies na ni-bake ni Mama para kay Papa!"
I grinned. "Akala ko kasi talaga no'n, ni-bake mo 'yon para sa'kin."
You laughed hysterically. Napapunas ka pa sa maluha-luha mo ng mga mata dahil sa

walang tigi na katatawa.
"But I think that wasn't my most shameful act."
Your brow shot up. May nakakubling ngisi pa rin sa sulok ng labi. "Bakit? Ano ba?"
"It was that one night, when I cheated on you," pagdedeklara ko sa mababang boses.
I was looking at you seriously and intently. Tuluyan nang umatras ang nakakubling
ngiti sa mga labi mo. You turned serious too.
"Sixth..."
"I hope for a chance, Hon. Even a tiny scrap of just a chance from you," agap ko sa
determinadong boses. Umalingawngaw 'yon sa apat na sulok ng kubo.
Mariin at matagal ang titig na iginawad mo sa'kin. Pakiramamdam ko hahatulan mo na

ako sa gabing 'yon. Hindi man lang ako kumurap. Pumikit ka ng mariin. It was like
the light from the lamp was reflected on your eyes.
"Okay," you softly whispered.
"What?" manghang tanong ko at napaawang ang labi. Kahit naman dinig ko, gusto ko pa
ring makasigurado at baka nananaginip lang ako.
"I am giving you a chance, Sais," you slowly said with your bedroom voice.
Matamis ang ngiti ko. Namumula na siguro ang mga mata ko. Parang nawalan ako ng
kapasidad na magsalita nang ilang sandali. And when I finally found my voice, I was
pouring out of too much gratefulness.
"Thank you! Thank you so much, Honey. Hinding-hindi mo ito pagsisisihan. Liligawan
kita nang maigi. I'll be really patient."
Banayad mo aking nginitian. Marahan mong dinampi ang 'yong palad sa pisngi ko. I
held on to it. Hindi naputol ang pagtititigan nating dalawa.
"Alam ko, Sixth. Because you've already been patient with me these past few weeks.
I've seen your endless efforts. I have considered those in taking this risk with
you again."
Pumikit ako nang mariin. Dinadama ang pagdampi ng palad mo. Hindi ko nga namalayan
na may nakawala na palang luha mula sa mga mata ko.
"Are you crying?" you gently asked. Obviously surprised.
"Masaya lang," I softly cursed and cocked my head to the side. Ayoko na makita mo
akong ganoon.
You softly laughed. It was sexy. I licked my lips and stared at you again. "Can
I...hug you?"
Tanging pagtango ang naging sagot mo. Bahagya akong umusog papalapit sa'yo at
niyakap ka. Niyapos mo naman ako pabalik. Magkasabay tayong bumuntong-hinga.
Pakiramdam ko pareho nating hinintay ang pagkakataong 'yon. It was like we were
both restless with our lives before and now finally finding peace at last. That we
finally found our home.
Magkayakap tayo na nagising kinaumagahan dahil sa walang tigil na pagkatakot sa

pinto. Namilog kaagad ang mga mata mo at mabilis kang napabalikwas ng bangon.
"Maybe that's our rescue!" Kaagad kang naglakad patungo sa pintuan at walang
pagdadalawang-isip na binuksan mo ito. Ginawa ko pang harang ang kamay ko dahil sa
nakakasilaw na araw na nanggagaling sa labas ng pintuan.
Bumangon na rin ako at sinundan ka sa pintuan. Doon, nakita natin ang nakatayong si
Ms. Dela Costa at ang nakangising nakatayo sa tabi niya na si Mom. Nagulat pa ako
dahil hindi ko naman inasahan na dadalo pala siya para sa proyekto. Sa malayong
likuran naman nila ay ang buong team.
"Sorry, we're a bit...late. How was your night?" si Mom.
I almost groaned in frustration. Napagtanto ko na kasing sinadya nila 'yon. And it

was Mom's scheme.
She shamelessly winked at me, "That good, huh?" she then turned to Ms. Dela Costa.
"Alright! Shall we start?"
Sabay silang bumalik na sa team. Naiwan naman tayong nakasandal sa gilid ng pinto.
Nahihiya akong sumulyap sa'yo.
"Honey, I'm sorry..."
"Kilala ko na si Tita. And well, what can I do? She's the boss," sabi mo sabay
ngisi.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 08/02/2020, 09:01 AM
Subject: A Week With You
Hon,
After the success of the shoot, we spent the next days together. Palagi pa rin
akong bumibisita kay Lovely sa ospital. Sunud-sunod na ang mga test niya dahil sa
nalalapit na operasyon. Alam ko na nahahalata na niya ang namamagitan sa ating
dalawa pero wala siyang binanggit tungkol dito. Ni hindi nga niya tayo inaasar na
dalawa. Sa tingin ko rin, alam ng mga magulang mo na nililigawan ulit kita. Wala ka
namang nililihim sa kanila.
We never talked about Enzo again. I never asked you about him o kung ano man ang
sinabi mo sa kanya. I didn't care. I was just glad for the second chance that
you've given me.
"So marunong ka na pa lang magluto ngayon?" tanong mo sa'kin. Naka-upo ka sa high

chair habang pinagmamasadan akong patapos na sa pagluluto. Nasa kusina niyo tayo.
Gusto ko kasing magpakitang gilas sa'yo kaya naisipan kong ipagluto ka sa araw na
iyon.
I lowered the fire and then looked at you. "Medyo natuto lang sa Maynila."
Nagtaas ka ng isang kilay. "Wala ka talagang katulong sa condo mo?"
Umiling lang ako at pinatay na ang apoy sa stove. I took the pan and poured it's
content in the bowl. Tumayo ka naman para kumuha ng plato at mga kubiyertos sa
cabinet. Inilapag mo ang mga iyon sa mesa kung saan may kanin na rin na nakalapag.
"I think you did really become independent, huh?" sabi mo habang umuupo na sa
silya.
Ngumisi ako at naupo na rin. "I think so."
Inirapan mo lang ako at nagsimula ka nang tumikim sa niluto kong chicken adobo.
Pinagmamasdan ko naman ang reaksiyon mo. Patangu-tango ka habang ngumunguya na
nakatingin sa'kin.
"So....how's the food? Pasado na ba?" Hindi ko na talaga napigilan ang sariling
tanungin ka. I was nervously waiting for your response.
"Pwede na.." simple mong sinabi.
"What do you mean?"
"Kulang pa sa alat pero medyo pasado naman."

Pinakawalan ko na ang pinipigilan kong paghinga. Napasentido pa ako. "I'll do
better...next time." I promised.
Ngumiti ka at nagpatuloy na tayo sa pag-kain. You insisted in washing the dishes.

Sabi mo, ikaw na dapat ang gumawa noon dahil ako naman ang nagluto kaya hinayaan na
lang kita.
Pagkatapos mananghalian ay tumulak na tayo sa Simala. You were wearing a flower

printed off shoulder dress and paired it with a black long skirt. Bawal naman kasi
ang maiiksi na damit doon. Gray T-shirt and casual jeans lang din ang suot ko.
Ang daming tao roon kahit na araw ng Miyerkules. Mga mananampalataya na galing pa
talaga sa iba't-ibang panig ng bansa. Mayroon ding mga foreigner na mistulang
dinayo talaga ang lugar.
"Ngayon lang ulit ako nakapunta roon," sabi ko habang nagmamaneho. Pauwi na tayo at
malapit ng mag-aalas sais ng gabi. Nakaupo ka sa tabi ko sa may front seat.
"You mean the entire year na...nagkahiwalay tayo?"
I nodded without looking at you. Naka-focus lang talaga sa pagmamaneho.
"Nagpupunta ka lang naman kasi doon kapag dinadala kita!" panunukso mo.
I chuckled. Tama ka naman kasi. Sinulyapan kita. Nakita ko ang ngiti sa mga labi mo
kaya napangiti na rin ako.
"I'm glad that I went with you again," I softly said. Ibinalik ko na ang mga mata
sa kalsada.
Ilang segundo pa ang lumipas bago ka nagsalita. "I'm glad that I asked you along."
Hindi ko na napigilan pa ang ngiti na kusang sumilay sa mga labi ko. Parang mas
gumaan lalo ang pakiramdam ko. Lahat ng bigat na nasa puso ko noon kaagad na
napalis sa isang iglap lang. Ganoon ka tindi ang epekto mo sa akin, Hon.
Hinatid kita sa bahay niyo bago ako dumeretso sa amin. Parehong nasa ospital pa ang
mga magulang mo. Nang makarating sa bahay ay nadatnan ko naman ang mga magulang ko
na kumakain na ng hapunan. There was a smile plastered on Mom's mouth while Dad was
probably sharing his hard earned joke. Wala talaga siyang binatbat sa jokes ng Papa
mo.
"Dinner, anak?" si Mom.
"Tapos na po. Kumain na kami ni Honey." She and Dad both shared a look. I feel
grateful because I know that their relationship has improved ever since Mom left.
Naging mas ma-effort na si Dad pagdating sa kanya.
"Kailan nga ulit 'yong operasyon ng kapatid niya?" si Dad.
"Next week na po," sagot ko at tinanggap ang wine glass na sinalinan ni Manang ng
wine. Sumimsim ako rito at pagkatapos ay inilapag ang wine glass sa mesa.
I heard Mom gave a heavy sigh. Tumingin siya sa akin. Her eyes
were gentle. "So hindi ka muna babalik ng Manila?"
"Siguro pagkatapos na po ng operasyon."
"Ask them what they need. Whatever that is," sabi ni Dad. I nodded at him and then
went upstairs later on.
Gumising ako ng maaga para sa araw ng Biyernes. Alam ko na magiging parehong

espesyal at medyo mabigat ang araw na 'to. I was wearing an all white outfit. White
T-shirt and Adidas shorts. With a pair of white Adidas casual sneakers, tinungo ko
na ang ospital. Nasa labas na kayo nito nang dumating ako.
Nakasakay sa wheelchair si Lovely. Nakatayo ka naman sa tabi niya at ang mga

magulang ninyo ay parehong nasa likod. Lovely was grinning when I approached you.
"Parang model ng powder soap, Kuya ah!" she said in a playful tone.
Kunwari ko siyang pinasadahan ng tingin. Nakasuot man siya ng hospital gown ay

tinakpan naman niya ito ng jersey tshirt na kulay green.
"Handang-handa sa sports day natin ah," tukso ko pabalik. I nodded at your parents
as a sign of respect. Tumango naman sila pabalik.
I glanced at you. You were wearing a white shirt and sweat pants. May sombrero ka
ring suot.
"Of course! I'm quite excited actually!" sagot ni Lovely.
"Let's go?" sabi mo. Your parents hugged your sister. You smiled at them.
Pagkatapos magpaalam ay pumasok na tayo sa sasakyan ko.
"What do you wanna play first?" tanong ko habang nagmamaneho. Nakaupo sa backseat
si Lovely habang ikaw naman ay nakaupo sa front seat katabi ko. We waited for
Lovely's answer.
"Badminton! May dala ka bang equipment para doon, Kuya?"
"Of course. Kahit anong sports pa 'yan. Name it. Handang-handa ako ngayong araw," I
confidently said.
I could see her from the car mirror rolling her eyes. "Asus! Alam nating lahat na
nagpapabango ka lang kay Ate."
I quickly glanced at you. Nakangisi kang nakatingin sa akin. I grinned back and
winked. Hindi na ako nag-deny sa sinabi niya at nagpokus na lang sa pagmamaneho.
We arrived at the park. Wala pang masyadong tao kahit na alas otso na ng umaga.
Nang mai-park na ang sasakyan ay kinuha ko ang wheelchair ng kapatid mo. We both
assisted her in getting out of the car. Nakakatayo pa naman si Lovely kaya lang mas
mabilis na nangangawit at sumasakit ang paa niya.
I gave her the badminton racket. Hawak mo naman ang sa'yo. We went to the center of
the grassy ground. Nasa kabilang dako ako ng net. Nasa tabi mo naman siya.
"Let's do it before I lose my leg!" Sigaw niya. Sinubukan niyang sabihin iyon sa
magaang boses kaya lang halata nating dalawa ang kaunting nginig sa boses niya.
We started to play the game. Iyon ang kahilingan niya sa araw na iyon. Gusto niya
na magawa ulit sa huling pagkakataon ang mga laro na nakasanayan na niyang laruin
na kumpleto pa ang mga paa niya. Her body may have weakened but her spirit remains
strong and steadfast. Kaya naman nilaro natin lahat ng gusto niya.
Hapon na nang nilaro natin ang panghuling laro. Nasa covered court na tayo. Pansin
ko ang kalituhan sa hitchura niya nang makita niya ang pag-iwan natin sa kanya. She
was on her wheelchair at the side of the tennis court. We went at the back side of
the court. Iyon ang naging hudyat at pumasok na si Coli na may bitbit pang racket
sa kanang kamay.
Nakaawang ang mga labi ni Lovely habang sinusundan ng tingin si Coli na naglalakad
papalapit sa kanya. He stopped when he finally reached her. Nakatingin lang tayo sa
kanila sa bukana ng labasan. Nag-iwas ng tingin si Lovely sa kanya noong una. May
sinasabi si Coli sa kanya. Nakita natin ang pagbaling ng tingin ng kapatid mo sa
kanya. Then she slowly bowed down her head and started speaking. At dahil na rin
medyo malayo tayo sa kanila, hindi na natin narinig pa ang pag-uusap nila.
Marahas kang bumuntong-hininga sa tabi ko. "Sa tingin mo magbabago ang isip ni
Lovely?"
Tiningnan ko uli silang dalawa bago sumulyap sa'yo. Nakaluhod na si Coli sa tapat
niya habang inaalu ang umiiyak mo nang kapatid.
"I'm sure of it. Mahal nila ang isa't-isa," sabi ko. Wala sa isip kong hinagilap
ang kamay mo. I hold on to it. Pinagsiklop ko ang mga kamay natin. You gripped back
on it. Ganoon ang posisyon nating dalawa na pinagmamasdan ang dalawang nagyayakapan
na. Bumuntong-hininga ka at isinandal ang ulo mo sa braso ko. I let you lean on me.
If I were to choose, I'd let you lean on me...forever.
On a Sunday night, we both attended Eghart's birthday celebration. Nahirapan pa ako

noong una kung paano ka imbitahan. Alam ko kasi na baka pag-usapan tayo kapag
magkasama tayong pumunta at maging big deal 'yon sa'yo. It was held in an exclusive
resort. He and Aki shamelessly whistled when they saw us entered together. Hindi na
sila nagtaka pa dahil nasabi ko na naman sa kanila ang tungkol sa ating dalawa.
"The great comeback!" nakangising bati ni Eg sabay tapik sa balikat ko.
Binalingan ka niya ng tingin at bigla na lang niyakap.
"Namiss kita, Honey my love so sweet! Pero siyempre mas na-miss ka ni Sais. 'Di ba,
bruh?" aniya sabay kindat sa'kin.
Inalis ko ang braso niyang nakayapos sa'yo kaya mabilis na nakalas ang yakap niya.
"Tama na 'yan. Porque birthday mo..."
Ngumisi ka at pabirong tinapik na lang siya sa pisngi. "Happy birthday, Eg!"
"Thank you. Maliit na bagay. Kain muna kayo ng possessive mong boyfriend," sagot
niya.
Bigla na lang sumulpot sa likuran niya si Ricker. May nakaplaster na pilyong ngisi
habang pinagmamasdan tayong dalawa. Gumilid siya at inakbayan si Eg.
"Ano ka ba, bruh. Hindi pa boyfriend. Manliligaw pa lang!" pasaring naman niya.
Dahil sa sobrang saya ko hindi ko na pinatulan ang sinabi niya. I only smirked and
gestured towards the table.
"We'll talk later, guys. Kain muna kami." Hindi ko na hinintay pa ang magiging
sagot nila at marahan ko nang hinila ang kamay mo. Nagpatianod ka naman.
Pinuno ko muna ng pagkain ang plato mo bago kumuha ng para sa sarili. We both sat
on the high stool. Kita natin ang mga naliligo sa pool sa labas ng malaking glass
window. Some of the faces were familiar to me. May iba rin na nakatingin sa atin
kanina pa. There's also a retro music playing on the background.
May mga kakilala akong bumabati kapag napapadaan sa harap natin. I only greeted
them back with a simple nod. Some of them were also your acquaintances.
Nang matapos kumain, yayayain na sana kita para pumunta sa bandang pool kung nasaan
sina Ricker nang may isang babaeng lumapit sa akin. She was holding a glass of
probably alcoholic drink.
"Sixth, right? Where's Leah?" tanong niya sabay gala ng tingin na para bang may
hinahanap.
I quickly glanced at you. Nag-iwas ka naman ng tingin at itinutok na lang ito sa
bote na nasa gilid ng counter. Ibinalik ko ang tingin sa babaeng nasa harapan. It
was obvious that she's waiting for my answer.
I sat up straight and cleared my throat. "Hindi...ko alam."
"Oh! Naghiwalay kayo?" Nagtagpo na ang dalawang kilay niya at bakas sa mukha ang
kalituhan habang palipat-lipat ng tingin sa ating dalawa.
I was frustrated in the inside at the same time trying to avoid being rude. Bakit
ba kasi natsismis na naging kami ni Leah? At ngayon, lantarang nasa harap mo pa
talaga. Tumikhim na lang ako. "We were never together."
Tinitigan ka niya pagkatapos ay bigla na lang namilog ang mga mata niya. Maybe it
finally hit her. Mabilis niyang natampal ang bibig gamit ang palad. "Oh! Oh
shit...Sorry. My bad! Pasensya na. Mali pala 'yong nasagap ko na tsismis eh! I
guess I'll...see you around." She quickly walked away without a glance.
Pakiramdam ko kahit may retro music sa background nakabibinging katahimikan pa rin

ang bumalot sa ating dalawa.
You didn't say anything for a while. Hindi ko rin alam kung ano ang sasabihin ko. I
tried so hard to strike a conversation with you again pero tangina, parang naging
barado yata ang lalamunan ko.
You suddenly chuckled. Ayaw ko mang aminin pero mas nagpadali iyon sa sitwasyon
natin.
"Well...That was awkward," pagdeklara mo sabay tingin sa akin.

I licked my lips and stared at you. "I'm sorry, Hon."
"It's cool. Siguro dapat masanay na ako. Especially because we tend to have common
friends. And Cebu is a small place kaya...Anyways, puntahan na natin sina Ricker?"
Tinitigan pa kita ng ilang segundo. Sinusubukan kong basahin ang reaksiyon mo. You
gave me a reassuring smile. I swallowed and slowly stood up. Marahan kong hinawakan
ang kamay mo.
"Let's go."
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 08/09/2020, 09:01 AM
Subject: Pleasure and Pain
Hon,
"Where are you taking me, Sixth? Hindi naman 'to daanan papuntang ospital, ah?"
panglimang beses mo na yata iyong tanong sa'kin.
"Basta. Sa lugar kung saan makakapag-relax ka naman kahit papaano."
"Saan nga kasi?"
Sumulyap ako sa'yo bago muling itinuon ang atensyon sa pagmamaneho.
"It won't be a surprise anymore if I tell you that," giit ko.
You crossed your arms and pouted. "Fine. Siguraduhin mo lang na maihahatid mo ako
pabalik ng ospital sa tamang oras."
I nodded. Hindi ka na lang pinagsabihan sa bagay na bumabagabag sa akin. I didn't

wanna tell you that I'm worried about you too. Palagi ka kasing nasa ospital lang
at nag-aalala. I wanted you to rest even for just a bit. Para na rin maihanda mo
ang sarili bago ang operasyon ni Lovely. Kaya naman ay naisipan ko ang bagay na
'yon.
Pagkalaon ng halos trenta minutos na biyahe ay nakarating din tayo. I stopped the
car and we both went out.
Iginala mo ang tingin sa buong lugar. Awang ang labi mo'ng ibinalik ang tingin sa
akin.
"A cabin? In a lake? Kaninong lugar 'to?"
Nakapamulsa akong hinarap ka. "Dad's friend. Hopefully it will be mine soon.
Hinuhulugan ko."
Pinagmasdan mo uli ang paligid. The grasses were green. In front of the cabin is a
wide lake. May isang boardwalk na gawa sa tabla papunta rito.
"Wow...This is nice," sambit mo.
"Wanna do kayaking?" Iminuwestra ko ang kayak na nakatali sa gilid ng boardwalk.
"I'd love to!" Puna ko ang saya at pananabik na reaksiyon mo.
Walang pasubali nating inakyat na ang boardwalk at tinungo ang kayak. Kinuha ko ang
sagwan at itinabi na muna ito. Inangat ko ang kayak at marahan na ibinagsak sa
tubig. Inalalayan kita para sumakay. Hawak ang sagwan sa isang kamay ay sumunod na
rin ako.
We were seated across each other. Sa magkibalang dulo ng kayak. I was rowing while
you were busily taking in the view.
Your face was glowing when you sighed. "Ang relaxing naman dito. Paano mo naisipan
na bilhin 'to?"
"Narinig ko lang ang usapan nila ni Dad at ng kaibigan niya. Ipinagbibili niya raw
'to kaya kinuha ko na."
You gently smiled at me. "Oo nga pala. You like the nature."
"Yep. Nature relaxes and comforts me. Alam mo naman 'yon."
Nang marating na natin ang gitna ng tubig ay tumigil na ako sa pagsagwan. We were
quiet for sometime. It was a comfortable silence. Pareho lang pinagmamasdan ang
tubig. After a while, you spoke. "I really hope maging successful ang operation ni
Lovely ngayong Sabado."
I tried to catch your eyes. Binigyan kita ng banayad na tingin nang tingnan mo na
ako.
"It will be. Sabi ni Dad na ang doctor ni Lovely ang pinakamagaling. Let's just
trust in him. And Lovely is a strong person. Magiging matagumpay ang operasyon,
Hon."
Suminghot ka at pinalis ang luhang hindi ko man lang namalayang pumatak na pala sa
mata mo.
"I'm sorry. Palagi na lang akong umiiyak sa harap mo these past few days. I'm just
so worried. Ang hina-hina ko..."
"Don't say that. Dahil iba ang nakikita ko sa'yo. Sa tuwing umiiyak ka, hindi naman
kahinaan ang nakikita ko kundi katapangan. You're braver than anybody, Honey," I
hoarsely said.
You chuckled. Sinuklay mo ang mahabang buhok gamit ang mga daliri. "Baka naman
binobola mo lang ako dahil nanliligaw ka. Sabagay, dati pa naman bolero ka na
talaga!"
Seryoso ang tingin na ibinigay ko sa'yo. "Kahit basted pa ako sa'yo hindi pa rin
magbabago ang tingin ko."
Nakita ko ang paglunok mo habang tinititigan ang hitchura ko. Yo cocked your head
to the side trying to avoid my gaze. Ilang sandali pa ay bigla na lang bumuhos ang
malakas na ulan.
I softly cursed under my breath. "We should head back."
Tumango ka. You covered your head with your hands. Binilisan ko naman ang pagsagwan
para marating ang boardwalk. Ramdam ko na ang bawat patak ng ulan.
Inalalayan kita paakyat ng boardwalk. Pareho na tayong mistulang mga basang sisiw.
I tied the kayak's rope to the post to secure it. Nauna kang naglakad kaya huli na
at nakita kong nadulas ka pala.
Mabilis kitang nilapitan para alalayan ulit at baka kung napano ka. Kaagad na
nawala ang pag-aalala ko nang makita na tumatawa ka.
"This is crazy! Ang tirik-tirik ng araw pero ang lakas ng ulan!" sabi mo.
I helped you get up. You looked up to me. Malapad na ang ngisi. "Race to the
cabin?"
Umiling ako at aalma na sana sa kalokohan mo kaya lang natutop ko ang sasabihin ko
sana nang tumakbo ka na papunta roon.
"What the hell," I muttered and ran after you.
I was totally wet when I reached you. Bakat na bakat na ang katawan ko sa T-shirt.
My hair was damp too. May mga butil na ng tubig ang lumalandas sa mukha ko galing
sa basang buhok. Hindi ko rin naisalba pati ang suot na maong na pantalon.
Tumatawa ka habang tinitingnan ako.
"I won, Sixth! Basang-basa ka na!"
I licked my lips. Pinasadahan din kita ng tingin. Bumabakat na rin ang bra na suot
mo dahil sa basang blouse. I groaned inwardly at nag-iwas na lang ng tingin.
"Pasok na tayo." Kinuha ko ang susi mula sa bulsa at binuksan ang pinto ng cabin.
Pumasok na tayo sa loob. Hindi 'yon ang unang beses na nakita ko ang loob nito
dahil sinuri ko na naman ito noong nakaraang buwan.
Iginala mo ang tingin sa loob nito. "It's just like a small condo unit. Gawa lang
sa kahoy."
Tinanguan ko ang komento mo. Tinungo ko ang isang cabinet na nasa gilid at binuksan
ito. Kinuha ko roon ang tuwalya at iniabot sa'yo. You hold on to it. Sa pagtanggap
mo nahawakan mo ang kamay ko.
It was like something inside of me ignited. Pakiramdam ko ganoon din ang naramdaman
mo. Hindi ko alam kung dahil ba 'yon sa lamig o sa sitwasyon nating dalawa. All I
knew was that we were already tearing at each others clothes and that we were
kissing. Isinandal kita sa pader. Umaatikabong halik ang ipinaranas ko sa'yo. We
were both naked from the waist up.
I lifted you up towards the bed and you quickly wrapped your legs around my waist.
Our kiss didn't break. Nang marating na ang kama ay marahan kitang inilapag.
Kinubawan kita. Pareho tayong hingal na nakatitig sa isa't-isa. Ibinaba ko ang
tingin sa mga labi mo. They were wet and red.
"Do you want me to stop?" I huskily asked.
Kinagat mo ang labi mo. "Don't stop."

I groaned and kissed you again. Umungol ka habang hinihimas ang dalawang braso ko
na nakatukod sa magkabilang gilid mo. My kisses lowered to your neck while
unclasping your bra. You arched your back indulgently. Parehas na tayong walang
pang-itaas na saplot.
I stared at your twin peaks. Without hesitation I kissed the other one causing for
you to moan again. Hindi mo na napigilan ang sarili at sinabunutan na ako. It only
encouraged me more. I also gave the same attention to your other breast.
Sa namumungay na mga mata, tinitingnan kita habang ginawa 'yon. You looked
pleasured. It turned me on. I slowly pulled your pants down until you were only in
your panties. Through it, I started teasing you with my finger while my tongue was
busy sucking your nipple. Mas lumakas pa ang bawat ungol mo.
I pulled down your panties. You frantically unbuckled and tried to remove my pants.
I could see your struggle that it made me chuckle so I had to help you out.
Tanging boxer na lang ang suot ko. Napuna ko ang paglunok mo siguro dahil talaga
naman ang umbok na natatabunan ng boxer ko. That's how turned on I was.
I resumed kissing your mouth. Our tongues intertwined. My finger was teasing your
core and I witnessed how much you wanted it as much as I did.
"Honey, you're so fucking wet." Tanging pag grind na sinabayan ng pag-ungol lang
ang sagot mo. Para akong binaliw nito kaya hinubad ko na rin ang boxer na suot.
I stood up proudly in front of you. Your eyes were hazy while looking at me. I
covered you again with my body and kissed the valley between your breasts. I left
trail of hot kisses down to your navel. I spread your thighs wide and eased into
you. Isang taon na rin ang lumipas pero tangina, ang sikip mo pa rin.
With one powerful surge I drove in. Halos nagpigil ako dahil sa pagsinghap mo. I
looked at your face. Siguro lasing na akong tingnan sa paningin mo. I saw you
grimaced so I paused.
"Are you okay?" I grunted.
"Yeah. Huwag kang tumigil, Sais."
I took that as a cue so I started thrusting hard. In and out. You never failed to
meet me halfway that the bed creaked. I buried my face against your neck as I
slammed into you again and again. It was a different kind of making love that we
used to have before. We were making love hard and rough. And without inhibitions.
I didn't stop when I felt you climaxed. I harshly drove. When I felt my release I
became sloppy.
Akala ko magtutuloy-tuloy ang magandang linggo nating dalawa. Hanggang sa dumating

ang araw ng Sabado. Nasa labas tayo ng ICU kasama ang mga magulang mo habang
hinihintay matapos ang operasyon ni Lovely. Halos tatlong oras na tayong nandoon.
Nagpaalam ako sa'yo na pumunta muna sa ibaba, sa hospital canteen para bumili ng
tubig.
Bitbit ang supot na may lamang bottled water ay lumabas na ako ng canteen at
naglakad na sa pasilyo ng ospital. I suddenly stopped on my tracks when I saw Leah
on the other side of the hallway. Sa pagkabigla ay natigilan din siya. Siya wasn't
alone. My eyes landed on the little boy she was carrying.
"H-hi, Sixth," she gasped. Pansin ko na mas humigpit ang paghawak niya sa bata na
sa tantiya ko ay isang taong gulang pa lang. The child was innocently looking at
me.
I turned to look at her and nodded. "Hi. Is that your... "
"My son."
Kumunot ang noo ko habang tinititigan ang bata. I didn't know she has a son.
"I know that this is not the right timing dahil narinig ko na operasyon ngayon ng
kapatid ni...Honey. Pero...pwede ba kitang makausap s-saglit? There's something I
need to...tell you," she said and gently glanced at the little boy in her arms.
"What is it about?" My question came out sharply.
Kinagat niya ang labi niya. Mula sa bata ay inilipat niya ang tingin sa akin.
Pumikit siya nang mariin saka muling dumilat.
"Sixth...there's something I need to tell you about that night we were—"
Hindi na niya natapos pa ang sasabihin dahil pinutol ko na siya. "Tapos na 'yon. It
was meaningless to me anymore."
"Wow. Meaningless..." Her voice was laced with bitterness when she said it. "I
really loved you, you know."
"Sixth!" Sabay kaming napalingon ni Leah sa pinagmulan ng pagtawag sa pangalan ko.

There we saw you, standing just a few steps away from us.
Palipat-lipat ang tingin mo sa akin, kay Leah, at sa bata. Ang daming emosyon ang
dumaan sa mukha mo. Pagtataka, gulat, at ang pinangangambahan ko sa lahat, galit.
You quickly turned away from us and briskly walked. Kaagad kitang sinundan at
inignora ang pagtawag ni Leah. Dahil sa bilis ng paglalakad mo ay kaagad kang
nakasakay sa elevator. I quickly followed. Hindi kita nakausap sa loob nito dahil
sa iba pang nakasakay kaya naghintay ako na makalabas tayo.
Mabilis kang naglakad palabas ng elevator nang huminto ito sa ikalawang palapag.
But this time I was faster. I was able to hold your arm and you stopped. Nasa
hallway na tayo.
"Honey!" I called.
Pagod mo akong hinarap. You looked both tired and angry. "Tama na, Sixth."
"Aksidente ang pagkikita namin ni Leah. Nag-usap lang kami."
"About that night right? Yes, Sixth! I heard it. I also heard her confession about
loving you! Ano 'yon, nagre-reminiscent kayo? About that steamy night you shared
together?!" you fired. Your voice was laced with venom. Binawi mo ang braso mo
sa'kin. Wala akong nagawa kundi ang bumitaw.
"Honey, hindi ganoon 'yon. Maniwala ka naman sa'kin, oh."
"Anak niyo ba 'yon?!"
Natigilan ako sa tanong mo. Hindi naman kasi 'yon sumagi sa isipan ko.
"I...don't think so." Alam ko na hindi tunog kumbinsido ang boses ko.
Marahas kang suminghap. Tiningnan mo ako na para bang hindi ka naniniwala sa'kin.
"Alam mo, Sixth. Tama na 'to. Tigilan mo na ako sa mga panloloko mo! Parang awa mo
na! Paano kung anak mo pala 'yon dahil nagbunga iyong pang-gagagong ginawa mo sa
akin noon, huh?"
Mabilis ang pag-iling ko. Sinubukan kong hagilapin ulit ang kamay mo pero kaagad ka
namang umiwas. "No. No, Honey. Hindi ko anak 'yon."
"How can you be so sure of that?"
I swallowed hard. Pumikit ako nang mariin. When I opened my eyes I was sure they
were pleading.
"I get that you don't trust me yet. But you have to at least believe me on this
one. Hindi ko anak ang batang 'yon!"
Umiling ka. Ni hindi ka man lang umiyak. Pagod lang ang nakita ko sa mukha mo, Hon.
Pakiramdam ko, hindi mo lang ako hinatulan noon kundi ipinako na rin sa krus.
"Ni katiting ba ng tiwala hindi mo talaga maibibigay sa'kin?" Shit. My voice

sounded like a beg. Awang-awa na ako sa sarili ko pero tangina, nilunok ko pride ko
para sa'yo.
Deretso ang tingin na iginawad mo sa mga mata ko. Nagsusumamo naman ang sa'yo.
"Akala ko rin kaya ko, Sixth. I tried. I tried really hard na subukan kang
pagkatiwalaan ulit. Kaya lang...sa likod ng utak ko, may pangamba pa rin talaga
na...Paano kung lokohin mo ulit ako? Paano kung maakit ka na naman ng iba? Paano
kung sa huli masaktan mo na naman ako?"
"Hindi ko naman inaasahan na pagkatiwalaan mo ako ng buong-buo, Hon..."
Suminghot ka. Your eyes were gentle now. "Alam ko. Kaya lang ayokong magmahal ulit
nang may pangamba. I want to love surely and give my trust wholeheartedly. At hindi
ikaw 'yon, Sais."
Sobrang sakit, Hon. Pakiramdam ko sa lahat-lahat ng sakit, 'yon ang pinakatagos sa

buto. Dahil alam ko na iba 'yon sa lahat ng pagtanggi at pagtakwil mo sa akin.
Dahil sa pagtakwil mong 'yon, walang galit, sakit, o hinanakit kundi tanging
pagsuko mo lang sa pakikipaglaban ko para sa'tin. Kaya naman nang umalis ka, hindi
na ako naghabol pa. I finally let you go.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 08/14/2022, 09:01 AM
Subject: Closed Door
Hon,
Hey. Kamusta ka na? Dalawang taon na rin ang lumipas simula noong huli nating
pagkikita. I hope you're doing great. I am doing great. I finished my masters
degree. At ngayon, kasalukuyan akong nasa Canberra, Australia para sa trabaho.
I know. I chose to leave the country after finishing my MBA. I decided to get
another special course in business here. And now, I am currently working in an
advertising company in Australia. Alam kong hindi naging masaya ang mga magulang ko
noong una sa naging desisyon ko lalo na si Dad pero hindi nila ako pinigilan. Alam
nila kung gaano ka naging buo ang pasya ko.
"Do you really want to go to Australia to broaden your studies or is this to forget
about Honey?" Dad asked when I told him about my plans a year ago now. Nasa opisina
niya kami.
"Dad, it's been a year. Kung ganyan ang dahilan ko para umalis sana noon ko pa lang
ginawa. I'm doing it for my own professional growth."
Tinitigan niya ako gamit ang mapanuring tingin ng ilang minuto. Sa tantiya ko,
binabasa niya ang nasa isipan ko. He's good at doing it. Kaya magaling talaga siya
sa larangan ng negosyon dahil sa galing niyang kumilatis ng tao. Sa huli ay
tinanguan niya ako at pagod na bumuntong-hinga.
"Alright. Do whatever you want. Do whatever you need to grow. But be back for the
business. And for the family."
Ang plano ko lang naman ay kumuha lang ng isa pang specialization course for
business at anim na buwan lang 'yon. Pero sa pamamalagi ko sa Australia, kinatok
ako ng oportunidad. Maybe it was because my family name isn't that well-known in
the field of business here in Australia that got me comfortable so I quickly
grabbed the chance.
I was recruited by a renowned advertising company to do a project with them. And in

a short time that I was with them, I was quickly appointed as a Director of
Management.
"What about that girl?" a new found friend of mine and workmate, Bailey suggested.
Nasa bar kami umiinom isang Sabado ng gabi.
Sinundan ko ang tingin niya. At doon sa kabilang mesa nakita ko ang isang blonde na
Australyana na sumisimsim sa cocktail niya. Inaamin ko maganda siya kaya lang
hanggang doon lang ang atraksiyon ko sa kanya.
Ibinalik ko ang tingin sa iniinom at saka umiling. Dinig ko naman ang pag singhap
ng kaibigan na nakaupo katabi ko.
"You don't find her hot? Seriously, mate! Your standard's like really up the roof."
I smirked and continued drinking. Matapos uminom ay inangat ko ang tingin sa kanya.
His mestizo face was all red from drinking.
"I'm just here to drink and not for girls," sabi ko.
"Well I'm here for both."
I chuckled and he grinned. He drunk his shot for while and then turned to me again.
"You have a girl back home?"
Sa isang iglap, mukha mo ang sumagi sa isipan ko, Hon. But then I realized that we
were done years ago so I slowly shook my head.
"I don't believe you, mate. In months that I've known you, I see you as a loyal guy
to a girl waiting at home," panunudyo niya.
"Why do you say that?" Hindi ko na rin naiwasan na maging kuryoso sa naging pahayag
niya. Bailey is just like my Dad, magaling din kumilatis ng tao kaya siguro kami
madaling nagclick sa isa't-isa.
"Girls tend to look at you, but you don't look back. I don't know what the heck
your problem is! Only a man with a woman already in both heart and mind does that,"
he explained.
"Well I don't have a woman in both heart and mind," sabi ko na lang. Nakikita ko sa
hitchura niya ang halatang hindi pagiging kumbinsido sa sinabi ko.
Siguro nga tama si Bailey. Hindi na ako masyadong nagbibigay ng atensyon sa mga
babae. Hindi ko na nasunod ang kasabihang "Work hard. Play hard." Puro lang kasi
ako trabaho. Naalala ko tuloy ang ginagawa ko rin sa Pilipinas noon. But I guess
this is who I am going to be now.
Mabilis lang din naman akong nakapag-adjust sa trabaho at pakikitungo sa mga

Australyano. Malaking bagay ang naging karanasan ko sa trabahao sa Pilipinas. At
kaya rin siguro hindi na ako nahirapan sa pakikitungo sa mga tao rito ay dahil dito
naman ako nagmula. Pero siyempre hindi ko rin maikakaila na namimiss ko ang mga
taong naiwan ko sa Pilipinas lalong-lalo na ang pamilya ko.
"I have missed you, anak," Mom said in one of those nights that she called.
"I miss you too, Mom."
"When are you coming home?"

Tiningala ko ang mga bituin sa langit. Nasa balcony ako ng apartment na tinutuluyan
ko rito sa Australia. Hindi ko sinabi kay Mom ang plano kong pag-uwi. Hindi ko alam
kung dahil 'yon sa hindi pa ako handang umuwi o hindi pa lang talaga ako sigurado
sa desisyon ko.
"Sixth?" untag niya sa kabilang linya nang hindi ako sumagot.
I sighed and leaned on the rails of the balcony. "I'll be home soon, Mom. May
project na tinatapos lang."
"Iyan din ang sinabi mo noong nagdaang buwan. Gustong-gusto mo na ba talaga diyan
at napag-isipan nang diyan manirahan kaya ayaw mong umuwi?" May tunog pagtatampo
ang boses niya. I didn't want her to feel that way. It's just I felt like I ran out
of excuses to tell her.
"Of course not. I'll be home."
"When? Shall I talk to your Dad again?" She didn't even missed a beat. "You know,
Lovely has asked about you kung kailan ka raw uuwi."
Parang may bukol na bumara sa lalamunan ko. Madalang ko na kasing nakakausap ang
kapatid mo sa mga nagdaang taon. I want to say that a greater part of it is that
I've been busy with my life but it's also because I wanted to forget you. I could
only do that if I have less and less connection with your sister.
Alam ko na napaka-unfair no'n sa kapatid mo. I promised her before that I'd still
be a brother to her even though you and I broke up. Pero sa pag pupursigi kong
kalimutan ka hindi ko na nagampanan ang pangako ko sa kanya.
I sighed and turned my back on the city lights. Binuksan ko ang sliding door gamit
ang isang kamay. Pumasok na ako sa loob ng kuwarto. "Uuwi rin ako."
Dinig ko ang malalim na pagbuntong-hininga niya sa kabilang linya. At kagaya na

lang ng mga naunang gabi na tumatawag siya, tinanggap niya na lang ang tugon ko at
pinanghawakan ulit ang sinabi kong uuwi ako.
I went to the office on Monday. Umagang-umaga pa lang, ang hectic na ng schedule

ko. Abala rin kasi kami sa buwan na iyon dahil sa rami ng mga kliyente. Kumbaga
it's the month's peak of advertising business.
"You have a 10:30 A.M meeting with the management. And then after that, an
appointment at 11. You have a talk with the finance department at 11:30....And then
conference in the afternoon..." pagdedetalye ng sekretarya ko habang nakaupo ako at
nagpipirma ng mga papeles.
I looked up and stared at him. Nabitin sa ere ang kamay ko na may hawak na ballpen.
Iginala ko naman ang tingin sa kabuuan ng opisina ko. I was surrounded with glass.
"Remind me until when I'm gonna be here again?"
Napakurap muna siya bago sumagot. Siguro hindi inasahan ang naging tanong
ko."Uh...just until by the end of the month, Sir."
I leaned on my swivel chair and massaged my temple. "Alright then."

He cleared his throat. "You can always...extend your stay here, Sir."
Tiningnan ko siya. He was stiff as a stick standing in front of my desk. He is a

lanky Australian guy with thick eye glasses.
"How old are you again, Steve?" I asked him though I already knew the answer. I
just wanted to prove a point.
"Twenty one, Sir!"
"Do you know how old I am?"
Agaran ang pagtango niya. "Yes, Sir. You're twenty five years old."
"Then please just call me, Sixth."
Marahan siyang tumango. I dismissed him later on.
Tanaw ang kalakhan ng malaking siyudad mula sa babasaging bintana ng opisina ko ay

muling naglakbay ang isipan ko pabalik sa Pilipinas. I thought fate has brought me
to where I am now. I have a career. I have accomplished things I didn't even dream
of accomplishing at a young age. I have made my own name in the business world. But
there is still this empty space inside of me. Parang may kulang pa rin na hindi
napupunan. At the back of my mind I know what it is but I always end up setting it
aside. Palaging iniignora at hindi na iniisip pa.
Paulit-ulit kong sinasabi sa sarili ko sa nagdaang taon na pinalaya na kita. Na

sumuko na ako sa'yo. Dahil napagtanto ko na tama ang sinabi ni Mom sa akin noon.
Ang pagmamahal hindi pinipilit. Kaya noong tinalikuran mo ako sa ospital hindi na
ako naghabol pa. I didn't wanna insist my love to you. Kaya naman nang mabalitaan
ko na naging matagumpay ang operasyon ni Lovely bumalik na ako ng Maynila.
Sa mga nagdaang buwan pinilit ko ang sarili na hindi na makibalita pa sa'yo. I

finally closed that door between us. Locked it even and threw the key. At
pakiramdam ko nagtagumpay naman ako. Sana nga lang.
Napasulyap ako sa suot na relos. It says 10:25. Napabaling ako sa mesa nang marinig
na ang hudyat. My intercom buzzed and then I heard my secretary's voice reminding
me about my next appointment. Tumayo ako nang matuwid at inayos na ang butones ng
suot kong blue blazer. Maglalakad na sana ako papuntang pintuan nang biglang
tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko ito mula sa bulsa at binuksan. Nag-pop up ang
notification sa messages at ni-click ko ito. It was a message from Aki announcing
the date of his marriage. I closed it and signed. I guess my decision of coming
home is now final.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 10/02/22, 09:01 AM
Subject: The Truth

Hon,
"Tangina. Sino na nga ulit nag-organisa ng bachelor's party na'to?" tanong ni

Ricker.
Wala sa amin ang nangahas na magsalita. Limang minuto pa lang ang nakalilipas
simula nang bumaba kami mula sa pumpboat. Inihatid kami nito sa rest house nina
Benson sa Oslob para sa "bachelor's party" na inorganisa ng isa sa amin para kay
Aki.
Pag-apak pa lang kasi namin sa buhanginan ay iba ang tumambad sa amin.
"Baka naman mamayang gabi pa ang mga...chicks?" agap ni Benson. Pilit na nagiging
positibo.
"This is fine by me. Ako naman ang ikakasal na at party ko naman 'to," pag-aalma ni
Aki.
Magkasabay kaming lima na napabuntong-hininga na lang sa natatanaw na hindi

maipagkakailang obstacle courses. May nakikita kasi kaming mga lubid, gulong, at
pader na gawa sa makapal na lambat.
"Babalik na ako ng Maynila. Akala ko talaga legit na bachelor's party ang

mangyayari ngayong araw kaya lumiban ako sa trabaho. Hindi ko inaasahan na military
camp pala 'to," si Anthony.
"Oh come on, mga bruh! Bachelor's party pa rin naman 'to. Kakaiba lang kasi walang
chikababes. Mas challenging 'to!" depensa ni Eghart. Magkasabay kaming apat na
napabaling sa kanya.
Kaagad siyang binatukan ni Ricker na nakatayo sa tabi niya lang. "Tangina! Sinasabi
ko na nga ba kapag walang kwentang ideya ikaw talaga ang may pakana!"
Bumawi rin ng sapak sa kanya pabalik si Eghart at saka tumakbo. Nanggagalaiting

hinabol siya ni Ricker kaya naghabulan na ang dalawa papalayo sa amin.
Tanaw pa rin namin ang dalawa na mistulang mga bata na naghahabulan. Hanggang sa
matumba na nga si Eg sa buhangin. Ricker jumped on him and they both tackled on the
sand.
I chuckled and muttered a soft curse. Bumuntong-hininga ako at binalingan ng tingin

sina Aki at Anthony na parehong nakangiwi habang nakatanaw pa rin sa dalawa.
Tinapik ko ang dalawa sa balikat. "Well...it's good to be home, bruhs."
Dalawang araw lang kaming namalagi sa Oslob. Sa kasamaang palad at para pamatay na
rin ng boryo, sinuong nga namin ang nakalatag na obstacles courses. Kinagabihan
naman, inumaga na kami ng inuman. It was like we were back in the old days with our
old ways. We talked about girls. Got drunk. We talked about how different our lives
have changed within the years. We teased Aki. Laughed often. Drank some more.
Maybe people in our workplace view us differently because we act differently. Pero
kapag kaming lima lang ang magkasama, it's like we were back to being high
schoolers again. Nothing has changed.
Matapos ang dalawang araw na iyon ay umuwi rin kami. I started working in my Dad's
company. I was appointed as a CEO. Hindi na ako umalma pa nang sabihin 'yon ni Dad
dahil alam ko naman sa sarili ko na may napatunayan na ako.
Sa halos isang buwan na nasa Cebu na ako. Sa bilis at dami na kaagad ng pagbabago,
hindi ko nakita ni anino mo. May mga naririnig lang ako galing kila Mom at mga
tropa ko tungkol sa'yo. Na-promote ka na raw bilang head writer ng station niyo.
Hanggang doon lang ang alam ko. Siguro dahil hindi rin naman ako nagtanong pa.
Noong una akala ko magtutuloy-tuloy na iyon. Pero siguro nga magkakonekta lang ang
hibla ng buhay nating dalawa. It all bounced back in the bottom again with just one
phone call.
On a Sunday morning, while I was having coffee in our terrace, I received a phone
call from Lovely. Kahit na nakabalik na ako ng Cebu madalang pa rin ang pag-uusap
namin ng kapatid mo. Siguro naintindihan din niya na masyado na akong naging abala
dahil sa naging transition ng kompanya. Your sister was very understanding. Kaya
naman noong nakiusap siya sa akin na magkita kami sa park, walang pagdadalawang
isip ako na sumang-ayon.
Sinabihan ko siya na sa bahay niyo na lang ako pupunta para hindi na siya mahirapan
pa dahil sa sitwasyon niya. Kaya lang sinabihan niya akong baka tadyakan niya raw
ako gamit ang prosthetic leg niya kapag pinilit ko pa. Napangiti na lang ako dahil
nanatili pa rin ang pagiging positibo niya sa kabila ng kapansanan. So I agreed to
her indulgently.
Wearing a crisp, blue-toned button-up white shirt, paired it with khakis. And also
with a pair of brown leather sneakers on, I went to the park. Hindi pa dumating si
Lovely kaya naghintay na muna ako.
I sat on the bench and admired the view. Hindi lang isang bata ang nagpapalipad ng
saranggola. Marami na sila. Hindi na magnobyo ang nagpipicnic sa damuhan kundi
isang pamilya na. Ang dami ng nagbago pero pakiramdam ko, ito pa rin ang park na
paborito nating puntahan. Ang parke kung saan una tayong nag-away nang matindi. Ang
parke kung saan una akong umamin na gusto kita. At ang parke kung saan una akong
pinaka-nasaktan.
Halos bente minutos na akong nakaupo roon pero hindi ko pa rin naaaninag si Lovely.
Kinuha ko ang cellphone mula sa bulsa at tumayo na para sana tawagan siya. Hanggang
pagdampi lang ng palad ko sa cellphone ang nagawa ko dahil sa hindi kalayuan ay
nakita ko na siya. She was seated on a bench across from me. Hindi siya nag-iisa
dahil sa tabi niya naman ay ang nakaupong si Coli.
Kumunot ang noo ko sa nangyayari. Humakbang ako sa deriksyon ng kinaroroonan nila

ngunit tumigil din ako nang makita kang papalapit sa akin. Nang isang dipa na lang
ang pagitan nating dalawa ay doon ko na napagtanto na tulad ko ay hindi mo rin alam
ang nangyayari. Pareho lang tayong nahulog sa isang patibong.
"I...nag..nagtext sa akin si Lovely..." sabi mo sa namamaos na boses.
I put my hands in my pockets and faced you. I notice you wear your hair short now.
Hanggang balikat mo na. Walang masyadong nagbago sa mukha mo. Siguro sa mga mata mo
lang. Your eyes look wiser. Napakakaswal lang ng suot mong damit. Gray knitted off-
shoulder blouse and dark skinny jeans.
Tinitigan mo ako. Dahil sa pagtitig mo saka ko pa lang napansin na nakatitig din

pala ako sa'yo. I cleared my throat and cocked my head to the side. Sa deriksyon
nina Lovely at Coli na parehong nakatanaw sa ating dalawa.
"I think Lovely is...." Hindi ako nakapagpatuloy sa sasabihin nang makita ang
kapatid mo na inilalagay ang hintuturo sa kanyang bibig. It was her sign of
silencing me. She smiled and stood up. Maagap naman siyang inalalayan ni Coli. Then
they both walked away.
Ibinalik ko ang tingin sa'yo at nagtaka nang tingnan na namumungay ang mga mata
mong nakatitig sa akin.
"I think Lovely went home with Coli," pagtatapos ko.
You licked your lip and then bit it. I can see hesitation in your eyes.
"Pwede ba tayong maupo muna?" you softly asked.
Marahan akong tumango. May tanong na sa isipan ko. Okay lang naman 'to hindi ba?
Maraming panahon na ang lumipas. Hindi na talaga maiiwasan pa ang mga pagkakataong
gaya nito. I guess the inevitable has finally come.
Sinundan kita sa pag-upo sa bleacher. Tahimik pa tayo noong una. Nakatanaw lang sa
mga masasayang tao na nasa parke. Nakaalis na nga talaga sina Lovely.
"Kumusta ka na?" Ang kaswal lang ng pagkakatanong ko. Na para bang hindi nangyari
ang lahat lahat ng iyon sa nakaraan nating dalawa.
Sumulyap ka sa akin at banayad na ngumiti. "Okay naman. Ikaw ba?"
"I'm doing good. Uh... Nagtatrabaho na sa wakas sa kompanya ni Dad."

"Narinig ko nga. Ang dami mo nang achievements. Alam kong super late na, pero
congratulations pa rin, Sixth."
"Sakto lang naman. Salamat," I humbly said.
Silence between us reigned once again. Naubos na yata ang "small talks" natin.
Akala ko ang susunod mong sasabihin ay pagpapaalam na. Pero halos tumigil ang
pintig ng puso ko sa sumunod na sinabi mo.
"Why didn't you tell me, Sixth?" Halos hindi ko marinig ang tanong mo. Dahil sa
lambot ng pagkakasabi mo parang sumabay na sa hangin ang bawat salita mo.
"There were a lot of things I told you about." Sinubukan kong pagaanin ang boses
ko. I even tried to give you a smile. Kaya lang, napakaseryoso ng hitchura mo. Your
eyes sparkled with unshed tears. Ngunit napuna ko na hindi na luha ng galit ang
nakakubli sa mga mata mo. Luha na 'yon ng pagsusumamo. At alam na alam ko 'yon
dahil ganoon ako sa iyo dalawang taon na ang nakalilipas.
"Pero hindi mo sinabi sa akin ang totoo tungkol sa inyo ni Leah?" Nanginginig ang
boses mo dahil sa umaapaw na emosyon.
Nag-iwas ako ng tingin dahil sa takot na baka gumuho ako sa harap mo. Ayoko nang
magpatalo sa emosyon kaya nilunok ko na lang 'yon at pagod kang nginitian.
"Alam mo na pala..."
"Oo, Sixth. I just found out the truth two months ago. Sinabi ni Leah sa akin ang
lahat! Sinabi niya sa akin na wala talagang nangyari sa inyo sa...gabing 'yon. Na
nagsinungaling lang siya dahil gusto ka niya!" Bumuhos na ang luha mo at hindi mo
na inalintana iyon. I wanted to reach out and wiped them away for you but I stopped
myself.
"Leah told me that she already told you. Kailan mo nalaman 'yon?" you hoarsely
whispered.
"Bago pa ako umalis ng Pilipinas para mag-aral sa Australia."
Napapikit ka nang mariin. Nang dumilat ka ay puno ng pinaghalong sakit at

pagsusumamo ang mga mata mo.
"Why didn't you tell me?" Nawalan na ng kahit anong bahid ng lakas ang boses mo.
"Dahil pinalaya na rin kita." I gave you a sad smile. I licked my lips and
swallowed hard.
"Sa totoo lang, galit na galit ako noong inamin na ni Leah sa akin ang lahat. She
said she's been guilty for so long. Binago raw ng anak niya ang buhay niya.
Sinubukan niyang sabihin ang totoo noong nasa ospital pa tayo. Noong...nadatnan mo
kami."
Your body shook as you cried harder. "I'm sorry."
"She tried again. Her guilt must have been eating her because she followed me in
Manila. Pinagbigyan ko siya. I listened to her...I...got so fucking mad..."
"I'm so sorry, Sixth..."
"And then I was so close to running to you again. So damn close to...begging to you
again..." Punong-puno ng pait at bigat ang boses ko. Pero ipinagpatuloy ko pa rin.
"And then it hit me. It...finally hit me. Tangina, ubos na pala ako, Honey."
Humagulgol ka na ng iyak. I was tearing up too. Pareho nating hindi inalintana na

nasa parke tayo sa isang magandang araw. Na napapalibutan tayo ng masasayang tao.
"Sinampal na ako ng katotohanang pagod na pala ako. Pagod na akong ipagpilitan ang
pagmamahal ko. Pagod na akong magmakaawa para sa kaunting piraso lang ng tiwala
mo..." Humugot ako ng malalim na hininga. Napatakip ako sa mukha ko gamit ang isang
palad. Ang bigat bigat ng dibdib ko. Para akong nilulunod ng sakit. Nangangambang
hindi na ulit makaahon.
"Patawarin mo ako, Sais. Sana naniwala na lang ako sa'yo! Sana hindi na lang ako
nangamba pa! Dapat minahal na lang kita ng buong-buo..."
Napatingin ako sa'yo. Pulang-pula na ang mga mata mo sa kaiiyak. I looked at you
gently. "Don't. Please don't say those words. I never blamed you. Siguro mali lang
talaga ang paraan ng pagmamahal ko sa'yo noon. My love for you was too forceful.
Dapat pala nagtira rin ako para sa sarili ko."
Marahas kang umiling. Halatang hindi sang-ayon sa sinabi ko. Bumuntong-hininga ako
at tiningala na lang ang mga saranggola.
"This is the reason why I decided not to tell you. Dahil alam kong sisisihin mo
lang ang sarili mo kapag nalaman mo ang totoo."
You shook your head and was about to speak when I cut you off.
"You shouldn't blame yourself. You should never ever feel sorry about your feelings
because they are valid. Siguro tama lang. Kung hindi siguro tayo parehong nasaktan
noon hindi natin matututunan ang totoong pagmamahal. Kaya tama lang iyon, Hon."
I embraced you one last time. Sa yapos ko ramdam ko ang panginginig ng katawan mo.
We both cried for the love that we found in each other. And we both cried for the
love that we lost. I guess it's true that the truth will set you free. But in our
case, we were finally free...separately.
-Sixth-
From: @sixth_numero
To: @HoneybeedelSol
Sent: Sun, 16/09/22, 09:01 AM
Subject: The Kite

Hon,
"Ilang love letters nga, bruh?"
"Anim nga! Natulog ka na naman kaya hindi mo narinig?" singhal ni Ricker kay
Benson.
Nasa terasa kami ng bagong biling bahay ni Aki. Biniro kasi siya nina Eg at Ricker
sa group chat na magpainom. Sumunod naman ng dating sina Benson at Anthony na
parehong hindi pa nakakabalik ng Maynila.
"Sinisigurado ko lang naman! Eh ikaw, graduate ka na?" panunukso pabalik ni Benson

kay Ricker.
Lumapad ang ngisi ni Ricker at mayabang siyang tiningnan. "Of course, my bruh!"
"Tangina, anong milagro ang ginawa mo sa Prof mo?"
Siniko naman siya ni Ricker sa tagiliran. "Anak ng...Siyempre ipinasa ko! Bumalik
na nga kayo ng Maynila at mawala sa traffic do'n. Panira ah!"
Natawa kaming lahat. Ang katabi kong si Aki ang unang sumeryoso sa amin. Binalingan
niya ako ng tingin.
"Nag-reply ka ba kay, Honey?"
I leaned a bit forward. Ipinatong ko ang magkabilang siko sa mesa at pinagsiklop

ang dalawang kamay. Pansin ko ang paghihintay ng lahat sa sagot ko.
Bumuga ako ng malalim na hininga at sa huli ay umiling.
Ibinagsak ni Ricker ang nakakuyom na isang kamay sa mesa. "Tama lang 'yan, bruh!
Nasaktan ka kaya dapat pa-hard to get ka muna!"
Umiling si Eghart. Bakas sa mukha ang hindi pagsang-ayon. "Mali, bruh. Paano kung
sa tingin ni Honey my love so sweet mo eh ayaw mo na talaga? Baka sumuko siya!"
"Bakit? Gusto mo pa ba?" si Benson.
"Hoy, mga gonggong! Sa tingin niyo ba hindi pa naka-move on iyang si Sais? Eh hindi
na nga 'yan nagtatanong tungkol kay Honey sa loob ng dalawang taon!" si Anthony na
nagsalita sa kauna-unahang pagkakataon. Tumayo pa nga siya sa harap na parang
pulitiko lang.
"Ano bang balak mo, bruh?" si Ricker sabay bukas sa isang bote ng beer at inom
nito.
"I'm gonna ask her to marry me," deretsahin kong sinabi.

Naibuga ni Ricker ang iniinom. Natawa naman nang malakas si Eghart.
"Amputa! Ang rupok mo, bruh!"
Ngumisi ako at nagtaas ng bote ng beer. "Cheers to the love I'll forever chain."
Noong una, inaamin ko na hindi ko talaga alam ang gagawin. Ang buong akala ko
isinara ko na ang pinto para sa ating dalawa kagaya na lang ng sinabi ko sa'yo sa
pag-uusap natin sa parke. Hindi ako nakatulog sa gabing 'yon. Palagi kong
tinatanong ang sarili kung tama ba ang naging desisyon ko. Bumaba ako at nagpunta
ng kusina para uminom ng tubig nang nadatnan ko si Mom na naroon din at umiinom ng
gatas. She smiled while looking at me.
"Couldn't sleep?"
"Medyo. Iinom lang ako ng tubig," sagot ko sabay lapit sa ref at binuksan ito.
Kinuha ko ang pitsel, nagsalin ng tubig sa baso, at uminom.
Naibalik ko na ang pitsel sa ref pero nakatingin pa rin si Mom sa akin. She was
just sitting on one of the chairs while I stood against my back on the
refrigerator.
"What is it, Sixth?" malumanay niyang untag.
"It's about Honey..." sambit ko. Pansin ko ang gulat sa mga mata niya. Pati rin
naman ako nagulat sa walang pagdadalawang-isip na pagbanggit ko sa'yo. Mom knows I
don't open up to her when it comes to a lot of things most especially when it comes
to you, Hon. Pero siguro nga naiiba ang gabing iyon.
Lumunok ako at napahilamos sa mukha gamit ang isang palad. "It's just..."
"Go on, son," she encouraged me softly and then for an hour or so, I just found
myself sitting across from her and told her everything.
"Do you want to be happy?" tanong niya sa akin matapos akong magkuwento. Her voice
was soothing which always calms me down ever since I was a kid.
"I think so. I have my job. My career...friends. I have you and Dad," sagot ko
kahit na alam ko naman kung ano ang ibig niyang sabihin.
She gave me a knowing look. "Anak, you don't 'think so' when it comes to happiness.
You feel it. And we both know you are still in love with Honey."
I sighed. "Pero nagpaalam na po ako sa kanya."
"Saying goodbye doesn't mean not coming back."
"Maybe...we both need time?" I tried again.
Nagtaas siya ng isang kilay. "Hindi pa ba naging sapat ang dalawang taon? How much
time do you two still need to suffer? Hindi na kayo mga bata. Honey's not getting
any younger at gusto ko na ring magka-apo."
Hindi ako nagsalita kaya nagpatuloy siya. "Don't try to over analyzed things,
Sixth. Just take the leap and get on with it."
Tumatak sa isipan ko ang huling sinabi ni Mom. I shouldn't over-analized this. I

should just take a leap. That's why when you started giving me 'love letters'
through email the entire week, I was already sure.
"She said she's on the way, Sir." Mark, my secretary for two months now informed
me.
Tumingala ako sa kalangitan. Isa 'yong magandang araw ng Linggo. The entire project
team was busy in the background preparing for the shoot. This time, we were about
to shoot the ads for Cebu branch. Wala ni isang outsider ang nakapasok sa parke.
Handa na ang lahat at ikaw na lang ang hinihintay, Honey. Our script writer.
Ilang sandali pa ay nilapitan na rin ako ni Dad. Tinapik niya ako sa balikat.
"Everything is ready, son."
"Kinakabahan ako, Dad," pag-amin ko.
Ngumiti siya at tumango ng isang beses. "That's good then. It only assures you that
you're doing the right thing."
I chuckled lightly. Ang buong akala ko aalis na siya matapos sabihin iyon kaya
naman nabigla ako nang magpatuloy siya sa pagsasalita.
"You know what, contrary to what your Mom had told you about me not loving her the
first time... It wasn't true."
Yumuko ako at sinipa ang maliit na nasa lupa. "Dad, you don't have to explain."
"No. Just hear me out. I did love your Mom. I just didn't realize it back then. I
had always taken her love for granted. But these past years I have known better."
Nag-angat ako ng tingin sa kanya. The sides of his eyes crinkled as he smiled.
"Now for your future wife, don't just tell her everyday that you love her. Ipakita
mo rin iyon sa kanya lumipas man ang mga taon. Iyan ay kung ayaw mong matulad sa
akin na nilayasan." We both chuckled at his last statement. Umalis din si Dad
matapos iyong sabihin.
Nabulabog ang paligid pagdating mo. You were wearing a white jumpsuit. You murmured
your apologies to everyone. Ilang sandali pa ay dumapo na ang tingin mo sa akin.
You slowly walked towards me. The hand inside my pocket tightened its hold on the
small object.
"I'm sorry. Alam kong five minutes na akong late. Sobrang traffic kasi," panimula
mo. Sinulyapan mo ang higanteng saranggola na nasa gitna ng parke.
"Iyan na ba ang mga props na gagamitin para sa shoot?"
"Yeah," tipid kong tugon.
Ibinalik mo ang tingin sa'kin at ngumiti. "Wow. I still can't believe na ikaw mismo
ang sasali sa shoot at magpopromote. Napag-aralan mo na ba ang script?"
I licked my lips and glanced back at the big kite before answering. "I did. But I
don't even think I'm gonna be needing it."
Sabay tayong napabaling sa likod nang marinig ang sadyang pag-ubo ng director sa
shoot. "I think we're ready to roll, Sir!"
Bumuntong-hininga ako. I adjusted the cufflinks of my tailored black suit and

straightened up. Inabutan ako ng wireless microphone ng isang staff. You whispered
your good luck and stepped back in the corner.
Sa hudyat ng direktor ay unti-unting iniangat ang higanteng kulay dilaw na

saranggola na hindi kalayuang nasa likod ko. Nasa sampung katao ang nagtulong-
tulong upang iangat ito. Nang tuluyan na itong nasa itaas ay dinig ko ang singhapan
ng mga taong naroon.
The kite was gigantic. It was widely stretched which gave a great emphasis on its
butterfly feature. It has seven horizontal dots. It almost covered the sky.
"Hi, everyone. I am Sixth Numero. My friends call me Sais," panimula ko.
"About four years ago, I lost the only girl I've ever loved. It was because I
thought I cheated on her. It was because I was careless." Tiningnan kita. Nakaawang
naman ang labi mo at nakatitig ka sa akin pabalik. Siguro nagulat ka dahil wala ito
sa script mo.
"During the first year that I lost her, I sent her emails every Sundays. Emails na
puno ng hugot. I did that every Sundays. Walang palya 'yon." I chuckled. Pansin ko
na napangiti ko ang mga tao na naroon.
"Nag-reply naman ba?!" sigaw ni Ricker na nakangisi. Kararating lang niya kasama
sina Eg. Hindi nila ako nilapitan. Nagtungo sila sa kinatatayuan mo. You gave them
a questioning look but they all just grinned at you and then turned to look at me.
"At first, she didn't. But I did not stop and eventually, she replied,"
pagpapatuloy ko.
"She agreed to meet only to tell me to stop. And so I did. Pero tingin ko talaga,
tinadhana na kami sa isa't-isa."
"Weh? Talaga? Echos ka, Kuya!" your sister shouted as she arrived together with
Coli. Sa likuran niya ay ang mama at papa mo.
And just like what my friends did, your family walked and stopped when they reached
you.
"What's going on? Ma, Pa?" Dinig kong sabi mo sa kanila. Nginitian ka lang ng Mama
mo. Tiningnan naman ako ng Papa mo at saka tinanguan.
I swallowed before continuing. Hinanda ko ang sarili dahil alam kong medyo mabigat
ang susunod kong ikukuwento.
"Ginusto kong manatili sa tabi niya sa gitna ng mabigat na pagsubok na dumating sa

pamilya nila. Binigyan niya ako ng chance. Kaya lang, may pagsubok na naman. The
chance was taken away, again. And then after two years, the truth unfolded..."
Tumigil ako nang makita kang umiiyak na.
"Within all those years, my love for her did not fade. Ayoko nang makawala pa siya.
Gusto kong sigurado na dahil sigurado na akong siya na. Siya lang." My Mom and Dad
who were seated behind the tent stood up. Nilapitan nila ang pamilya mo. Your Mom
and mine hugged each other as they cried and laughed at the same time.
I cleared my throat and took the ring from my pocket. Marahan akong humakbang
papalapit sa'yo. Basang-basa na ng luha ang pisngi mo dahil sa kaiiyak samantalang
nakangiti lang ako.
Hawak-hawak ko pa ang mikropono sa isang kamay habang ang isa naman ay hawak ang
singsing. Dahan-dahan akong lumuhod sa harap mo.
"Ito 'yong singsing na binigay ko sa'yo noong graduation day mo. Hindi na siya
kalahati ngayon kundi buong-buo na." You cried harder it made me chuckle once
again.
"Buong-buo na akong humaharap sa'yo ngayon, Hon. Buong-buo kong ibibigay ang
pagmamahal kong kailanman hinding-hindi nabawasan sa nagdaang mga taon."
"Sixth..." Kagat-labi mo akong tinitigan. Pinalis mo ang mga luha gamit ang likod
ng iyong kamay.
"This time, let's fulfill our young heart's promises. Honey, will you..." Lumingon
ako at tiningala ang saranggola sa himpapawid. Sinundan mo na rin ang tingin ko
kasabay ng lahat ng naroon.
The cover of each dot unveiled displaying in bold letters the very words I always
wanted you to do. Isang bagay na matagal ko nang pinangarap na gawin mo kasama ako.
"Marry me?" I hoarsely whispered as I slowly turned to face you again. Punong-puno
ng emosyon. You stared at me in awe.
"Yes...Yes! Oh God, of course it's a yes, Sixth! Pakakasal ako sa'yo! Let's get
married!"
Natatawa akong tumayo na. I slid the ring on your finger and kissed you. Walang
pag-aalinlangan mo akong hinalikan pabalik. Naghiyawan ang lahat ng taong naroon.
Dinig ko nga ang malakas na pagsipol na nanggaling sa likod at sigurado akong
galing iyon sa mga tropa ko.
We stopped kissing and just embraced each other. I hugged you tighter, never
wanting to let go. And this time, in that very same park, happiness did not just
touch us. Happiness enveloped us. Forever.
-Sixth-
40(Hon) [Hon, (Completed)]
AN: This will be the end of Hon. Maraming salamat sa pagbabasa. Aside from
congratulating myself for taking in this challenging piece so far, I also want to
congratulate you for reaching its end. Alam kong 'mapanaket' ang kuwentong ito kaya
kudos dahil ang tapang niyo. Take a chance. Take a leap and get on with it.
Kita tayo sa susunod na kuwento!^_^
***
To: @sixth_numero
Sent: Sat, 11/12/22, 10:00 AM
Subject: Forever
Sais,
Hi there, my soon-to-be-in-exactly-an-hour husband! In exactly one hour, I am going

to be your Mrs. Numero. Anyways, kasalukuyan kong sinusulat ang email na 'to sa'yo
sa loob ng silid ng simbahan, sa harap ng malaking salamin, suot ang puting wedding
gown. I know right? Nakakaloka! Sinaway nga ako ni Lovely kanina na bakit raw
nagfafacebook pa ako gamit ang tablet when I should be prepping for the wedding! Sa
tingin ko mas nagpa-panic pa siya sa akin.
So I told her to leave me in the room for an hour.

"Don't tell me magiging run away bride ka ngayong araw?!" she asked obviously
panicky.
Umirap ako at itinuro ang pinto. "Out muna! Lalabas din ako pagkatapos ng isang
oras. I just need to write an email."
"Email?! Seryoso ka ba? Work na naman ba 'yan? Let me just remind you, Ate, that
outside this room, inside this church, Kuya Sais is waiting to be married to you
with about 200 guests as witnesses!"
"May isang oras pa naman ako hindi ba? Basta!"
She finally sighed in resignation, went out, and closed the door.
Sa mga nagdaang taon ikaw ang laging nagpapadala ng emails sa akin. Between the two
of us, you're the one who always stripped your feelings and thoughts. This day will
be different. Today, I profess my unending and trusting love to you. By the time
this email will be sent to you, nasa harap na tayo ng altar no'n, professing our
love to each other. In front of God and the people we love.
I already knew the joy, the struggle, and the pain that you've gone through the
past years through your emails. For this day, let me share to you mine.
"Ano'ng sinabi niya sa mga emails?" tanong ni Hyatt, my best friend since high
school, sa kabilang linya. Dapat sana magkasama na kami sa trabaho rito sa Manila
kaya lang napagdesisyunan niyang bumalik ng Cebu halos isang taon na.
I sighed. Ipinatong ko ang siko sa mesa. Nasa study room ako ng apartment na
tinutuluyan ko.
"Just...memories. He's reminiscing about our past together. And you know, his...
feelings."
Dinig ko ang hagikgik niya. "Nice try. He's using the suave move. So ano?
Magrereply ka ba?
I closed my eyes and sighed once more. "I don't know! Ano naman ang irereply ko?
That yes? I've read his email and then what?"
"Hmm. You should meet up and talk."
"It's a no for me, Hyacinth!"
I wanted to ignore all your emails. Ang sabi ko sa sarili ko na titigil ka rin
naman siguro at mapapagod. But you didn't, hanggang sa lumampas na ng sampo ang
emails mo. I still wished for you to stop.
"Bakit nakasimangot ka eh graduation day mo ngayon?" I asked Lovely inside the

graduation venue. She was constantly looking at the people around. Halatang may
hinahanap o inaabangan.
"Akala ko lang pupunta si Kuya..." Hindi na niya itinuloy pa ang sasabihin nang
pinukol ko siya ng inis na tingin.
"Sino ba ang kapatid mo? Ako o siya?" pasaring ko.
"Wala akong kapatid! Only child ako," mapang-asar na sagot niya.
I did everything to avoid you at alam ng pamilya ko iyon. Naiintindihan nila kung
bakit hindi na ako madalas umuuwi ng Cebu. Whenever Lovely and I talked you were
always off the topic. My family understood my sentiments. They understood my pain.
Nang makabalik ako ng Maynila ay naging masyado na naman akong abala sa trabaho. I
was grateful that I love my job though. Hindi ako napapagod dahil gusto ko naman
ang ginagawa ko.
Sa pagiging abala ko sa trabaho hindi ko na namamalayan minsan ang oras. Mabuti na

lang at palagi iyong ipinapaalala ni Enzo sa'kin.
"What do you want to eat?"tanong niya sa akin. Nasa labas na kami ng gusali ng
pinagtatrabahuhan ko.
"Whatever is edible."
Inakbayan niya ako at ngumisi. "Kapag naging girlfriend na talaga kita, sa tingin
ko makakatipid ako sa'yo kasi hindi ka mapili."
Ngumisi na rin ako at sinundot siya sa tagiliran. "Iyon ay kung mapapasagot mo ako
ng oo!"
Enzo is a workmate. Ang kaso lang sa production siya na assign. Medyo matagal na
rin siyang nanliligaw. Una kaming naging magkaibigan, but he wanted us to go to the
next step. Palagi kaming tinutukso sa trabaho. I thought I'd eventually fall for
him but I couldn't. I didn't realize back then that in my heart, trying to peek
out, was you.
I was so shocked when I saw you at the bar that one night. Ikaw rin naman siguro.
Marahil niloloko ko lang ang sarili ko na malaki naman ang Manila. Maybe our paths
won't cross. Pero siguro nga kapag tadhana na ang nakahanap ng paraan, wala ng
makalulusot pa.
It was strongly proven when I saw you stood right in front of me. Sa gulat ko ay
hindi na ako nakagalaw pa mula sa kinatatayuan. Natutop mo rin ang sasabihin mo.
Hindi ko alam kung umaasa ba akong hindi ka magsalita at baka marinig ko pa ang
boses mo o hindi kaya ay kabaligtaran noon ang gusto ko.
Siguro dahil na rin hindi ko alam mismo sa sarili ko ang gagawin, umalis na lang
ako. Hindi ako pinatulog noong gabing 'yon kaya naman nang mag-Lunes na ay nag-
email ako sa'yo. And I admit, it was vague kasi nga naguguluhan din ako.
Sa huli nagreply din ako sa'yo para makipagkita. But I guess you're right.
Nakatadhana na siguro tayo sa isa't-isa. A lot of things happened. May mabigat na
pagsubok ang dumating sa pamilya ko dahil sa sakit ni Lovely. Pero sa mga panahon
na 'yon, doon ko na-realize kung gaano ka kabuti. You indulgently allowed me to
lean on your shoulder.
We even fought one time when you told me about Enzo. Hindi ako nagalit dahil sa
feeling ko niloloko niya ako. Dati pa naman alam ko na na hindi ko talaga siya
magugustuhan so I did not care. I got angry with you instead because our past
resurfaced again. The problem with us being together was that of our past always
looming above us.
Anyways, dahil nga sa tinopak na naman ako, inakusahan na naman kita noong nakita
ko kayo ng babaitang si Leah. Kakasimula pa nga natin iniwan na naman kita. And
that was the last time I heard from you. Feeling ko tuluyan ka na talagang sumuko.
I regretted it. Araw-araw na nasa bahay o trabaho man ako laging sumasagi sa akin
ang nangyari sa ospital. Masyado ba akong mapanakit? Ayoko lang naman masaktan
ulit. Masyado ba akong nangamba? Natakot lang naman ako. Paulit-ulit na mantra ko
'yon sa isipan. But day by day I tried to live and get on with my life again.
Naging masaya ako nang marinig ang success mo. I was happy for you. I was silently
cheering you on. My career flourished too.
"Sa Australia na raw titira si Kuya Sais," sabi ni Lovely sa akin nang umuwi ako ng
Cebu. Nakaupo ako habang nagsusuklay ng buhok sa harap ng tukador.
"T-talaga? May family business siyang aasikasuhin kaya imposible naman 'yan!"
"Malay ko. Tingin ko lang naman. Nagkita kasi kami ni Tita at nasabi niya na baka
ganoon nga ang plano ni Kuya."
"Sigurado ka bang sinabi 'yon ni Tita Yasmin?"

Tinaasan niya ako ng isang kilay. "Mahal mo pa kasi. Tsk tsk. Ewan ko sa inyong
dalawa.Complicated niyo!"
I dwelled on that thought overnight. Paano kung tumira ka nga nang tuluyan sa
Australia? Paano king hindi ka na bumalik? Pero ang sabi lang naman kasi ni Tita
mag-aaral ka lang doon.
After many years of a lie, the truth finally unfolded.
"Ano ba kasi ang gusto mong sabihin sa'kin? Sabihin mo na at may trabaho pa ako,"
deretsahan kong sinabi kay Leah. Nakaupo siya sa tapat ko. Pareho naming hindi
ginagalaw ang kani-kanyang tasa ng kape. I know I was being rude towards her. Hindi
ko lang talaga maiwasan dahil kumukulo ang dugo ko sa kanya kahit matagal na naman
'yong akala kong nangyari sa inyong dalawa.
"Una sa lahat, gusto kong humingi ng tawad."
"If this is about what happened between you and Sixth, then don't you think it's
long overdue?"agap ko.
Her eyes were gentle. Napaisip na naman tuloy ako. Paano ako nagawang tuklawin ng
babaeng ito? For goodness sake she has angelic face! Nga naman, don't judge the
book by it's cover.
"I want to tell you everything, Honey. Please, pakinggan mo lang ako at kung ano
man ang gusto mong gawin o sabihin sa'kin tatanggapin ko 'yon ng walang reklamo."
Kahit pa sabuyan kita ng asido? Sa isip ko.
Tumikhim na lang ako. "Stop talking in riddles. Tell me then."
And so she did.
Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko habang sinasabi niya sa'kin ang

katotohanan. It was like I was an outsider. Parang nakalutang lang ako. I was even
surprised with myself when I did not get angry at her. I did not have the time to
get angry because after her talk, my thoughts automatically went to you. At kasabay
ng pag-iisip ko sa'yo ay sumagi rin ang lahat ng sana.
Sinabi ko ang lahat ng mga sana na 'yon noong kinumpronta kita. You were just so
calm. Pakiramdam ko tanggap mo na ang lahat pero ako naman ang hindi pa. Napakarami
kong sinabing mga pagsisisi habang humahagulgol ng iyak sa tabi mo. Gumuho ako
noong sinabi mong ubos ka na. You were very understanding, forgiving. Palagi ka
namang ganoon.
We embraced each other. Your embrace was letting us go while mine was holding on.
Akala ko ipagpapatuloy mo ang pag-iignora sa akin matapos ang pag-uusap natin sa

parke. Laking gulat at tuwa ko na lang nang mapili na naman ako ng kompanya niyo
para sa isang shoot. It gave me hope.
Habang nagsusulat ako ng script ay nagsusulat naman ako ng 'love letters' para
sa'yo. Just short poems of how I feel. Lumabas ang romantic side ko hindi ba? Sana
kinilig ka? Ngunit kahit hindi ka sumagot sa emails na 'yon hindi pa rin ako
nawalan ng pag-asa. I told myself that this time, ako naman ang maghahabol sa'yo
pero siyempre in a subtle way kasi 'dalagang Filipina' ako.
Kaya naman parang nakalutang na ako sa alapaap nang mangyari ang wedding proposal
mo. Galing mo talaga! Ginawa mong kasabwat lahat ng tao. Ni hindi ako nagduda o
talagang magaling lang ang acting ng staff mo pati na rin ng pamilya ko. Talaga
namang napaka supportive nila hanggang sa huli!
Anyways, 10 minutes na lang daw sabi ng Maid of Honor kong si Lovely! So this time,
I am just going to write also my vows to you in this email para kahit masabi ko man
ito sa'yo mamaya, may written reminder pa rin.
I, Honeybee Del Sol, promise to love you without any hesitations, conditions, and
reservations but with great unwavering confidence. I promise to always respect and
trust you. To always be patient even in impatience. To always be understanding,
even in the midst of confusion. And to always be thoughtful, in times of
forgetfulness.
We will rejoice together our happiness and rest together our pain. I promise to
support you in every decision that you make, be it a success or a failure in the
end. For starting today, it will not be just I or You. Starting today and until
forever, it will be Us.
I will always be reminded of how great our love is, and that it is a once in a
lifetime love. I will cherish and protect this love, until it bears fruit. A
family.
I was in love with you then, I am so in love with you now. And I will always love
you tomorrow. For this is a forever love, Sixth 'Sais' Numero.
-Hon-

(LadyClarita) Hon

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

(LadyClarita) Hon

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Hon, (Completed)

Hon, [Hon, (Completed)]

A year ago, I cheated on my ex-girlfriend.

A year ago, she left me on a park bench.

A year had passed, I'm still sitting on it.

These emails are for her.

All Rights Reserved.

Book cover by: joeymeows

Note: Mahal na kita 'pag nag-vote and comment ka!❤❤❤

Sent: Sun, 01/05/2020, 09:01 AM

Subject: To the girl who hates me the most...

Your birthday came. You were fourteen. I was twelve.

I joked about him. "Parang patpat naman."

"Kasi, Sais, he's as skinny as a stick," sagot mo.

"You know, I watched this movie yesterday," I whispered to you.

Nagtaas ka ng kilay."Ows? What about it?"

Sa harap ng roller coaster, binibigyan ng lalaki 'yong batang babae ng lobo, we

"Dahil nga kaibigan mo ako! Don't be such an asshole!" You shouted.

"Don't be such a wimp!" I replied.

You probably still hate me now.

Perhaps for the 100th time? Would it really matter?

Naalala mo ba no'ng unang nagalit ako sa'yo?

I was your fourth boyfriend.

You were my first love.

Sent: Sun, 01/12/2020, 09:01 AM

Subject: To the girl I'm sorry the most...

A beautiful day. On a park bench.

Seconds passed by.

Cold. Pain. Cold. Pain.

Emosyon na naramdaman ko sa sabi mo'y magandang araw na 'yon.

Fucked up, isn't it?

Linya na kayang sabihin ng lahat.

Kahit five years old na bata nga kaya 'yang sabihin e.

Mga taong makabangga sa daan sinasabi nga yan.

Regret for meeting me?

Regret for loving me?

You often utter this line playfully.

When your dad would remind you of your curfew.

Tuwing tinutukso natin si Anthony dahil parating nangongopya at sinasama pa minsan

Tuwing sinasabi kong bullshit lahat ng jokes ni Eghart.

All your response to these would be, "I know."

Walang bakas ng pilyang ngiti. Lungkot lang. Sakit sa puso, Hon.

I'm sorry kasi ang kapal ng apog ko na sabihin pa 'to sa'yo.

Sorry kasi inakala mong ninakaw ko bike mo.

Sorry sa pagtago ng kandila ng cake mo no'n.

Sorry pinagtawanan ko 'yong crush mo.

Sorry dahil nakalimutan kitang dalhan ng payong noong umuulan.

Sorry, minsan late ako sa date natin.

I'm sorry I broke your heart.

I know it's too late for all of these sorrys.

Trust me. I know.

Sent: Sun, 01/19/2020, 09:01 AM

Subject: To the girl who made me cry the most...

A year ago, nagdate tayo sa favorite cafe natin.

"Fine. Isang beses." I gave up.

"It's the truth. I swear on my puppy's grave." I winked.

"So? Ilang beses nga," pangungulit mo.

Hell. I miss you.

I'm going to tell you now.

Umiyak ako dahil sobrang saya ko.

"Dude, stop it," saway ni Ricker sa'kin. Nasa bar kami.

"One more shot, and I'm done," sabi ko.

"Barilin kita d'yan e. Tama na nga."