அம்மாவின் கடைசி நீச்சல்

புதிய சிறுகடை ( அச்சில் வராைது)

அம்மா நீந்ைக்கூடியவர். நாங்கள் தைக்குடி என்ற சிறிய கிராமத்தில் குடியிருந்தைாம். எங்கள் வீட்டிலிருந்து
தைன்பக்கமாகச் தசல்லும் சாடை வழியாகச் தசன்றால் ஏரிடய அடையைாம். மிகப்தபரிய ஏரியது. பாண்டிய
மன்னர் காைத்தில் உருவாக்கியது என்றார்கள். அந்ை ஏரிடயச் சுற்றிலுமாக மூன்று கிராமங்கள் இருந்ைன.
கிராமத்து விவசாயிகள் ஏரி ைண்ணீடரதய விவசாயத்திற்குப் பயன்படுத்தினார்கள்.

ஏரியின் நடுவில் சிறிய திட்டுப் தபாலிருக்கும். அதில் நீராட்சியம்மன் தகாவில் இருந்ைது. ஆண்டிற்கு ஒரு முடற
நீராட்சி அம்மனுக்கு விழா எடுப்பார்கள். அந்ை நாளில் ஏரிடயச் சுற்றிலும் பந்ை விளக்குகள் டவப்பார்கள்.
ஏரியிலும் அகல் விளக்குகடள மிைக்கவிடுவார்கள். ஏரியின் மீது பைரும் ைங்க நிற தவளிச்சத்திடனக் காணுவது
அற்புைமாகியிருக்கும். மற்ற நாட்களில் ஏரிக் கடரயில் ஆடு மாடுகடள ஒட்டிக் தகாண்டு தபாகிறவர்கடளத்
ைவிர ஆள் நைமாட்ைமிருக்காது. ஏரி கடர முழுவதும் மருைமரங்கள். புைர்தசடிகள். அைற்குள் பாம்பு இருக்கிறது
என ஆட்கள் தபாகப் பயப்படுவார்கள்.

ஏரியில் தபண்கள் குளிப்பைற்தகனத் ைனியிைம் இருந்ைது. அங்தக காடை தநரத்தில் தபண்கள் துணிகடளத்
துடவப்பதும், பாடய அைசிக் காயடவப்பதும், குளிப்பதும் உண்டு. ஒன்றிரண்டு தபண்கதள நீந்ைக்கூடியவர்கள்.
அவர்களும் கூை ஏரியின் டமயத்திலிருக்கிற நீராட்சி தகாவில் வடர நீந்திப் தபாவது கிடையாது. ஆனால் அம்மா
நீந்திப் தபாவார்.

அம்மா யாரிைம் நீச்சல் கற்றுக் தகாண்ைார் என்று தைரியாது. ஆனால் எனக்கு நிடனவு தைரிந்ை நாளில் இருந்தை
அம்மா ஏரியில் நீந்தித்ைான் குளிக்கிறாள். மடழக்காைமாக இருந்ைாலும் அவள் வீட்டில் குளிப்பதில்டை.
அப்பாவிற்கு நீந்ைத் தைரியாது. அவர் உள்ளுரின் ைபால்காரராக தவடை தசய்ைார்.

அப்பாவின் பணிக்காகத் தைக்குடிக்கு வந்ை நாங்கள் அங்தகதய வீடு வாங்கி ைங்கிவிட்தைாம். என் ைங்டக இந்ை
ஊரில் ைான் பிறந்ைாள். அப்பாவின் தவடை அந்ை வட்ைாரத்திற்குள்ளாகதவ மாறியது. ஆகதவ நாங்கள் வீடு
மாறதவயில்டை. தைக்குடியின் ஆரம்பப் பள்ளியிதை நான் படித்தைன்.

ஆரம்பத்தில் பஞ்சாயத்து அலுவைகத்டை ஒட்டிய வீதியில் குடியிருந்தைாம். அம்மா ைான் அக்ரஹாரத்தில் படழய
வீடு ஒன்டற விடைக்கு வாங்கச் தசய்ைவள். அந்ை அக்ரஹாரம் ஒரு காைத்தில் மிக தசல்வாக்காக
இருந்திருக்கிறது. பைரும் ஊடர விைக்கிப் தபானைால் தவறிச்தசாடியது. ஒன்றிரண்டு வீடுகளிதை ஆட்கள்
குடியிருந்ைார்கள். இரண்டு வீடுகள் தமாத்ைமாக இடிந்து தபாயிருந்ைன. இடிந்ை சுவர்களுக்குள் தசடி வளர்ந்து
தபாயிருந்ைது. அைன் உரிடமயாளர்கள் அதமரிக்கா தபாய்விட்ைைால் யாரும் அடைச் சீர்தசய்யதவயில்டை.

நாங்கள் விடைக்கு வாங்கிய வீடு கூை ைண்ைனில் தபாய்ச் தசட்டில் ஆன ஒருவரின் வீடு ைான். மிகவும் குடறந்ை
விடைக்குக் கிடைத்ைது. நீண்தைாடும் வீைது. ஆறு அடறகள் இருந்ைன. தபரிய தமாட்டைமாடி. பின்புறம் கிணறு.
வாடழமரங்கள். நாங்கள் நாதை தபர். இவ்வளவு தபரிய வீடு எைற்கு என அப்பா தகட்ைதபாது அம்மா தசான்னாள்

“வீைாவது தபரிசா இருக்கட்டும். “

அது அவளது தகாபத்தின் தவளிப்பாடு. அப்பா அந்ைக் தகாபத்டைப் புரிந்திருந்ைார். அம்மா வீட்டிற்கு அைர்
நீைவண்ணம் அடிக்கச் தசய்ைாள். அந்ைக் கிராமத்தில் இப்படி நீைநிறத்தில் வீடு ஒருவரிைமும் கிடையாது. அதுதவ
எங்கள் வீட்டின் அடையாளமாக மாறிப்தபானது.

அம்மா அதிகம் தபசமாட்ைாள். எப்தபாதும் ஏதைா தயாசடனயிதை இருப்பாள். அவளுக்கு வீடு எப்தபாதும்
நிசப்ைமாக இருக்கதவண்டும். மரத்திலிருந்து காக்கா சப்ைம் தபாட்ைால் கூை முகம் சுழிப்பாள். யாராவது உரத்துப்
தபசினால் பிடிக்காது. தைருவில் தமார் விற்பவள் சப்ைமாகக் கூவினால் கூைக் காடை தபாத்திக் தகாள்வாள்.

தரடிதயா தமல்லிய குரலில் ைான் பாை தவண்டும். பாத்திரம் ஏைாவது கிதழ விழுந்து சப்ைம் எழுப்பினால் அவள்
உைல் நடுங்கிவிடும். அவளால் உரத்ை சப்ைம் எடையும் ைாங்க முடியாது.

அப்பா மிகுந்ை தகாபக்காரர். சட்னியில் உப்பு அதிகமாகிப் தபானால் கூைக் கத்துவார். பாத்திரங்கடள
வீசியடிப்பார். அந்ை நாட்களில் அம்மாவின் முகம் சிவந்து தபாய்விடும். அப்பாவின் உறவினர்கள் அடிக்கடி வந்து
தபானார்கள். அதிலும் ராஜி அத்டை வந்து தபாகும் நாட்களில் அம்மா அடிக்கடி பற்கடளக் கடித்துக் தகாள்வாள்.
சிறுவயதில், எைற்காக அம்மா அப்படி நைந்து தகாள்கிறாள் எனப்புரியாது

அம்மா ைனது தகாபம். ஆத்திரம் எல்ைாவற்டறயும் தீர்த்துக் தகாள்வைற்கு நீந்துவடை வழியாகக் தகாண்டிருந்ைாள்.

நீந்தும் தபாது அவடளப் பார்க்க வியப்பாக இருக்கும். ைண்ணீரிதை பிறந்து வளர்ந்ைவள் தபாை மிைந்து
தகாண்டிருப்பாள். அைர்ந்ை கூந்ைல் நீரில் பைர அவள் டககள் ைண்ணீடர ைள்ளியபடிதய முன்தசன்று
தகாண்டிருக்கும். அவள் கால்கடள வீசும் அழகு விசித்திரமாகயிருக்கும். சிை தநரம் அடசவற்றுத் ைண்ணீரில்
மிைந்து தகாண்டிருப்பாள்.

கடரயில் அமர்ந்ைபடிதய நான் அம்மா நீந்துவடைப் பார்த்துக் தகாண்தையிருப்தபன். நீந்தி, நீந்தி அவள்
நீராட்சியம்மன் தகாவில் மண்ைபத்திற்குப் தபாய்விடுவாள். அந்ை மண்ைபத்தில் யாரும் இருக்கமாட்ைார்கள். ஒற்டற
ஆளாக அவள் உட்கார்ந்து தகாண்டிருப்பது புள்ளி தபாைத் தைரியும். ஒருதவடள திரும்பி வராமல் அங்தகதய
இருந்துவிடுவாதளா எனப் பயமாக இருக்கும். ஆனால் சிறிது தநரத்தின் பின்பு திரும்ப நீந்ை ஆரம்பித்து விடுவாள்.
அலுப்பில்ைாமல் அவள் நீந்திக் தகாண்டிருப்படைக் கண்டு சிை தபண்கள் திட்டுவார்கள்.

யார் குரலும் அவளுக்குக் தகட்காது. நீண்ை தநரத்தின் பிறகு அவள் கடரதயறுவாள். சிவந்து தபான கண்களுைன்
ஈரப்புைடவயுைன் நீர்தசாட்டும் கூந்ைலும் ஒளிரும் முகமாக அவடளக் காண சந்தைாஷமாக இருக்கும். என்டனப்
பார்த்து சிரித்ைபடிதய துடவத்து டவத்திருந்ை ஈரஉடைகடளத் தைாளில் அள்ளி தபாட்டுக் தகாள்வாள். இருவரும்
வீடு தநாக்கி நைப்தபாம்.

ஈரமான அவளது டககடளப் பற்றிக் தகாள்தவன். எவ்வளவு குளிர்ச்சி. பனிக்கட்டிடய தைாடுவது

தபாைதவயிருக்கும். அம்மா நிைானமாக வீடு தநாக்கி நைப்பாள். அவள் கூந்ைலில் வடியும் நீர் வழிதயல்ைாம்
தசாட்டிக் தகாண்டிருக்கும்

அக்ரஹாரத்தின் வைக்குவீட்டின் திண்டணயில் இருந்ை தபரியவர் அவடள முடறத்து பார்த்து ஏதைா முணங்கியபடி
ைடை குனிந்து தகாள்வார். அம்மா யாடரயும் ஏறிட்டு பார்க்க மாட்ைாள். வீடு திரும்பி உடை மாற்றிக் தகாண்டு
சாமி கும்பிட்டு திருநீறு பூசிய தநற்றிதயாடு அவள் ைன் கூந்ைலுக்குச் சாம்பிராணி தபாட்டுக் தகாள்வாள். அந்ை
வாசடன வீதைல்ைாம் நிரம்பும். அம்மாவின் மணதமன்றால் மனதில் நிற்பது சாம்பிராணி வாசடன ைான்.

அம்மா நீந்துவைன் வழிதய மட்டுதம சந்தைாஷத்டை அடைகிறாள் என்படை வளர்ந்ை நாட்களில் ைான் உணர்ந்து
தகாண்தைன். அதுவடர அம்மாடவக் கண்ைால் எனக்குப் பயமாகதவ இருந்ைது.

சந்தைாஷமாக இருந்ைாலும், கவடையாக இருந்ைாலும். தகாபமாக இருந்ைாலும் அவளுக்கு நீந்ை தவண்டும்.

ைண்ணீடர ைவிர தவறு துடணயில்டை என்று நம்பியிருந்ைாள். எங்கள் எவருக்கும் அம்மாடவப் புரிந்து தகாள்ள
முடியவில்டை.
ஒரு நாளிரவு அப்பா வீட்டுச் தசைவு தசய்யக் தகாடுத்ை பணத்திற்குக் கணக்குச் சரியாக இல்டை என்று
தகாவித்துக் தகாண்ைார். சடமயற்கட்டிலிருந்து சில்ைடற காசு உள்ளிட்ை மீைமுள்ள பணத்டை அம்மா வீசி
எறிந்ைாள்.

அப்பா குனிந்து தபாறுக்கி எடுத்துக் தகாண்டு “உனக்கு திமிரு கூடிப்தபாச்சுடீ.. பத்து ரூபா சம்பாதிக்க வக்கில்டை.
தகாவம் மட்டும் வந்துருது.. இனிதம வீட்டு தசைவுக்குப் பணம் தவணும்னா உங்கப்படன தகாண்டு வந்து குடுக்கச்
தசால்லு“ என்று கத்தினார்

“எங்கப்பாடவ ஏன் தபசுறீங்க“ என முகத்டை இறுக்கமாக டவத்துக் தகாண்டு அம்மா தகட்ைாள்

“உன்டன மாதிரி ஒரு தைண்ைத்டைப் தபத்து என் ைடையிை கட்டி வச்சாதன. அந்ை ஆடள தசால்றதுை என்னடீ
ைப்பு“

“என்டன அடிங்க. உடைங்க. ஆனா.. அவர் தபடரச் தசால்ைக்கூை உங்களுக்கு தயாக்யடை கிடையாது“
என்றாள் அம்மா

அப்பா ஆத்திரத்தில் குடைடய எடுத்து வந்து அம்மாடவ ஒங்கி அடித்ைார். அவள் ைடுக்கவில்டை. அப்பா
ஆத்திரம் தீரும்வடர மாறி மாறி அடித்துவிட்டு “தசாரடண தகட்ை நாயி.. உனக்கு இந்ை வீட்ை இைம் கிடையாது.
உங்கப்பன் வீட்டுக்தக தபா“ என்று கத்தினார்

அம்மா அடிவாங்கிய தபாதும் அழாமல் நின்றிருந்ைாள். நானும் ைங்டகயும் பயந்து தபாய் ஒரமாக நின்றபடிதய
அம்மாடவ பார்த்துக் தகாண்டிருந்தைாம்.

“தபாய்ப் படுங்க“ என்று அப்பா எங்கடள தநாக்கி திட்டினார்

இருவரும் உள்அடறயில் விரித்திருந்ை பாயில் படுத்துக் தகாண்தைாம்

அம்மா சடமயல் அடறயிதை நின்று தகாண்டிருந்ைாள். அப்பா சிகதரட் பிடிப்பைற்காக தவளிதயறி தசன்றார்.
அம்மாவின் காைடியிதை குடை கிைந்ைது.

அப்பா தபானபிறகு நான் ையங்கி ையங்கி அம்மா அருகில் தபாய் வாம்மா. தூங்கைாம் என அடழத்தைன். அம்மா
வரவில்டை. அவள் டககடள இழுத்ைதபாதும் அடசயவில்டை.

“நீ தபாய்ப் படு“ என்று மட்டும் அழுத்ைமாகச் தசான்னாள்

நான் உள்அடறயில் தபாய்ப் படுத்துக் தகாண்தைன். அம்மா ைாத்ைா வீட்டிற்குப் தபாய்விடுவாளா எனப் பயமாக
இருந்ைது.

நீண்ை தநரத்தின் பிறகு அப்பா திரும்பி வந்ை தபாது அம்மாயில்டை. அவர் உள் அடறக்கு வந்து “எங்கைா
அம்மா“ எனக்தகட்ைார். பாதிக் கண்டண மூடியபடிதய “தைரியடைப்பா“ என்றாள் ைங்டக

அப்பா ைார்ச் டைட்டுைன் அம்மாடவ தைடிக் தகாண்டு கிளம்பினார். வீதியில் எங்தகயும் அவடளக் காணவில்டை.
அப்பா ஏரிடய தநாக்கி நைந்ைார். அைர்இருட்டு. பாடைதயாரம் வளர்ந்திருந்ை புைர்தசடியில் வண்டுகள் சப்ைமிட்டுக்
தகாண்டிருந்ைன. ைார்ச் டைட்டின் தவளிச்சம் பட்டு புளிய மரங்கள் விசித்திரஉருக் தகாண்ைன.

அப்பா நிடனத்ைது தபாைதவ அம்மா ஏரியில் நீந்திக் தகாண்டிருந்ைாள்.

யாருமற்ற ஏரியில் அைர்ந்ை இருட்டில் அம்மா ஒற்டற ஆளாக நீந்திக் தகாண்டிருந்ைாள்.

அப்பா ைார்ச் டைட்டை அடசத்து சப்ைமிட்ைார்

“ருக்மணி. ருக்மணி. “

அம்மா அந்ை தவளிச்சம் ைன்டனத் தைாட்டுவிைக்கூைாது என்பது தபாை தவகமாக நீராட்சியம்மன் மண்ைபத்டை
தநாக்க நீந்ை ஆரம்பித்ைாள். அப்பா ைார்ச் டைட்டை உயர்த்திப்பிடித்து “ருக்கு. ருக்மணி“ எனச் சப்ைமிட்டுக்
தகாண்தையிருந்ைார். குரல் அவடளத் தைாைதவயில்டை. ஏரியின் இருட்டு அவடள விழுங்கியிருந்ைது. வானில்
அன்டறக்கு இரண்தை நட்சத்திரங்கள் இருந்ைன. மரத்தில் அடைந்திருந்ை பறடவகள் ஆள் அரவம் தகட்டுப்
பைற்றத்தில் சிறகடித்ைன. ைண்ணீரின் மீது ைார்ச் டைட் தவளிச்சம் ஒரு மீடன தபாைத் ைாவி தபானது.

அப்பாவிற்கு என்ன தசய்வதைனத் தைரியவில்டை. அவர் ைன் தகாபத்டை மடறத்துக் தகாண்டு அவடள
அடழத்ைபடிதய இருந்ைார். அந்ைக் குரடை அவள் தசவிமடுக்கதவயில்டை. இருட்டில் முழுவதுமாக
மடறந்திருந்ைாள். அப்பா எவ்வளவு தநரம் அங்தகதய நிற்பது எனப்புரியாமல் ைார்ச் டைட்டை அடசத்ைபடிதய
இருந்ைார். பின்பு அவர் எரிச்சலுைன் வீடு திரும்பினார்.

காடையில் நாங்கள் எழுந்ை தபாது அம்மா வீட்டில் இல்டை. அப்பா ஈசிதசரில் சாய்ந்து உறங்கிக் தகாண்டிருந்ைார்.
நானும் ைங்டகயும் அவடர எழுப்பிதனாம்

“உங்கம்மா ஏரியிை இருக்கா.. தபாயி கூப்பிடுங்க“ என்று தசால்லிவிட்டுக் கண்கடள மூடிக் தகாண்ைார்

நாங்கள் இருவரும் ஏரிக்கு ஒடிதனாம். அம்மா ஏரியின் டமயமண்ைபத்தில் உட்கார்ந்திருப்பது தைரிந்ைது.

“அம்மா. அம்மா“ எனச் சப்ைமிட்தைாம். அவள் திரும்பி பார்க்கதவயில்டை. எங்களுைன் அக்ரஹாரத்தில் இருந்ை
சிைரும் தசர்ந்து தகாண்ைார்கள். “ருக்மணி. ருக்மணி“ என மாறிமாறி அடழத்ைார்கள். அந்ைக் குரல் தகட்டு ஒரு
பறடவ திரும்பி பார்த்துப் தபானது.

இந்ைச் சப்ைம் பிடிக்காைவள் தபாை அம்மா ைண்ணீருக்குள் மூழ்கிக் தகாண்ைாள். அக்ரஹாரத்திலுள்ள

ஸ்ரீனிவாசன் ஏரியில் குளித்து நீந்திப் தபானார். நீராட்சியம்மன் மண்ைபத்டை தநாக்கி அவர் தபாவடை தவறித்துப்
பார்த்ைபடிதய இருந்தைாம். அவரால் அம்மாடவ கண்டுபிடிக்க முடியவில்டை. என்ன ஆனாள்.
ைண்ணீருக்குள்ளாக அைங்கிவிட்ைாளா. இல்டை தவறு கடர பக்கம் தபாய்விட்ைாளா. ஸ்ரீனிவாசன்
டமயமண்ைபத்தில் நின்றபடிதய சப்ைமிட்ைார். அம்மா ஒரு மச்சகன்னிடய தபாைத் ைண்ணீருக்குள் வசிக்க
ஆரம்பித்துவிட்ைாள் தபாலும். அம்மா இனி திரும்பி வரதவ மாட்ைாதளா எனப் பயமாக இருந்ைது

ஸ்ரீனிவாசன் ைனது அடழப்பு பயனற்றுப் தபாய்விட்ைடை உணர்ந்து நீந்தி திரும்பி வந்ைார். அப்பா தவறித்ை
கண்களுைன் கடரயில் நின்றபடிதய “அவடள விட்ருங்க ைானா வருமா“ என்று தசான்னார்

எப்தபாது வருவார். ஒருதவடள வராமதை தபாய்விட்ைால் என எங்களுக்குப் பயமாக இருந்ைது.

நீண்ை தநரத்தின் பிறகு ைண்ணீரில் அம்மாவின் ைடை தைரிந்ைது. டககடள வீசி அவள் தைற்கு தநாக்கி நீந்திப்
தபாய்க் தகாண்டிருந்ைாள். ஒருதவடள மடையனூர் கடரக்குப் தபாகிறாதளா.. அந்ைக் கடரதயறி அப்படிதய
ைாத்ைா ஊருக்கு தபாய்விடுவாதளா. நானும் ைங்டகயும் “அம்மா அம்மா“ எனக் கத்திதனாம். அம்மாவின் உருவம்
கண்ணில் இருந்து மடறந்ைது.

மாடை வடர நாங்கள் ஏரிக்குப் தபாவதும் வருவதுமாக இருந்தைாம். இைற்குள் ஊதர ஏரிக்கடரயில் கூடிவிட்ைது.
நாடைந்து இடளஞர்கள் நீந்தி அவள் அருகில் தபானார்கள். அவர்கள் அம்மாவிைம் ஏதைா தசால்வடைக் காண
முடிந்ைது. ஆனால் அவள் திரும்பி வரவில்டை.

அப்பா ஆத்திரத்துைன் “அவள் அப்படிதய தசத்துத் தைாடையட்டும்“ என்றார்.

யார் அடழத்தும் அவள் திரும்பி வரவில்டை..

கடரயில் நின்றபடிதய நாங்கள் “அம்மா, அம்மா“ என உரத்து கத்திக் தகாண்டிருந்தைாம். அம்மாவிைம் அந்ைக்
குரல் தசன்று தசரவில்டை.

அப்தபாது விஷயம் தகள்விபட்டு ஏரிக்கு வந்ை தைாட்ைதவடை தசய்யும் மாரியம்மாள் ைண்ணீரில் நீந்திப் தபாக
ஆரம்பித்ைாள். அவள் அம்மாடவ தநருங்கிப் தபாவதும் அவள் டகடயப் பற்றி இழுப்படையும் நாங்கள் பார்த்துக்
தகாண்டிருந்தைாம். பின்பு இருவரும் ஒன்றாக நீராட்சியம்மன் மண்ைபத்திற்குப் தபாய் உட்கார்ந்து தகாண்ைார்கள்.

அவர்கள் ஏதைா தபசிக் தகாண்டிருந்ைார்கள்.

திரும்பி வந்துவிடுவார்கள் என நாங்கள் நிடனத்ைது தபாை நைக்கவில்டை மாடை மடறந்து இருள் பைர
ஆரம்பித்ைது. அந்ை இரண்டு தபண்களும் ஏரியின் நடுவில் உட்கார்ந்திருந்ைார்கள்.

இருட்டில் நின்றபடிதய நான் அம்மா என்று கத்திதனன். அது எனக்குள் இருந்ை பயத்தின் ஒைம்.

அம்மாதவா ,மாரியம்மாதளா அக்குரலுக்குச் தசவிசாய்க்கவில்டை

இருட்டில் எவ்வளவு தநரம் நிற்பது எனக் கடைந்து நாங்கள் வீடு வந்து தசர்ந்தைாம்.

பத்து மணி அளவில் அம்மாடவ அடழத்துக் தகாண்டு மாரியம்மாள் வீட்டிற்கு வந்திருந்ைாள். என்ன தபசினாள்.
எப்படிச் சமாைானம் தசய்ைாள். எதுவும் தைரியவில்டை

மாரியம்மாள் அப்பாவிைம் ஏதைா தசால்லிக் தகாண்டிருந்ைாள். அப்பா ைடைடய ஆட்டிக் தகாண்தையிருந்ைார்.

பின்பு மாரியம்மாள் கிளம்பி தபாய்விட்ைாள்

அம்மா ைனது ஈரஉடைகடள மாற்றிக் தகாண்டு கூந்ைலுக்குச் சாம்பிராணி தபாை துவங்கினாள். அந்ை வாசடன
வீதைங்கும் நிரம்பியது

நானும் ைங்டகயும் அவள் அருகில் தபாய் உட்கார்ந்து தகாண்தைாம்

அம்மா முகம் தவளிறிப்தபாயிருந்ைது. அந்ைக் கண்களில் தசால்ைமுடியாை துயரத்தின் பாரம்.

அம்மா என்டன அருகில் அடழத்துக் டகடயப் பிடித்ைபடிதய தகட்ைாள்

“பயந்துட்ையா“

“ஆமாம்“ என்று ைடையாட்டிதனன். அம்மா என் ைங்டகடய அருகில் இழுத்து அடணத்துக் தகாண்ைாள்.
நானும் ஒட்டிக் தகாண்தைன். அம்மாவின் குளிர்ச்சியான உைல் ைண்ணீருக்குள் கிைந்ை கூழாங்கல்டைத்
தைாடுவடைப் தபாலிருந்ைது.

அம்மா நிைானமாகச் தசான்னாள்

“நாம மதுடரக்குப் தபாகப்தபாதறாம்“

“எப்தபா“ எனக்தகட்ைாள் ைங்டக

“நாடளக்கு“ என்றாள் அம்மா. அைன் சிை நாட்களில் அப்பா மதுடரயில் ஒரு வீடு பார்த்து எங்கடளக்
குடிடவத்ைார். அப்பா மட்டும் கிராமத்தில் ைனது தவடைக்காகக் குடியிருந்ைார். வாரம் ஒருமுடற மதுடர வந்து
தபானார். ஒரு வருஷத்தில் அப்பாவும் மாற்றைாகி மதுடரக்தக வந்துவிட்ைார். அைன்பிறகு தைக்குடியில் இருந்ை
வீட்டையும் விற்றுவிட்தைாம். பின்பு கிராமத்திற்குப் தபாகதவயில்டை.
மதுடரக்கு வந்ைபிறகு அம்மா நீந்துவடை நிறுத்திக் தகாண்ைார். வீட்டில் ைான் குளியல். அது தபாைதவ
இன்தனாரு மாற்றடையும் அவரிைம் கண்தைன்.. அம்மா சின்னஞ்சிறு விஷயங்களுக்கு எல்ைாம் தகாபம் தகாண்டு
கத்ை ஆரம்பித்ைாள் நிசப்ைமாக வீடு இருக்க தவண்டும் என்ற தசான்னவளுக்கு வீட்டில் ஏைாவது சப்ைம் இருந்து
தகாண்தையிருக்க தவண்டியைாகியது. அப்பா அைன்பிறகு சண்டை தபாடுவடை நிறுத்திக் தகாண்ைார்.. அம்மா
காரணதமயில்ைாமல் அப்பாடவ எங்கடளத் திட்டினார். தகாவித்துக் தகாண்ைார். சடமயைடறயிதை
உறங்கத்துவங்கினார்.

ஒரு முடற ராதமஸ்வரம் தகாவிலுக்குப் தபாயிருந்ை தபாது கைலில் நீராைச் தசன்தறாம்

அம்மா கடரயிதை நின்றிருந்ைாள்

“அம்மா. வா.. கைல்ை குளி.. நீந்து“ எனத் ைங்டக அடழத்ைாள்

“எனக்கு நீச்சல் தைரியாது.. பயமா இருக்கு“ என அம்மா கடரயிதை இருந்துவிட்ைாள்

மாரியம்மாள் என்ன தசால்லி ஏரியிலிருந்து அம்மாடவ அடழத்துக் தகாண்டுவந்ைாள். அப்பாவிைம் என்ன

தசான்னாள், எதுவும் எனக்குத் தைரியாது. ஆனால் நீச்சடைத் துறந்ை பிறகு அம்மா உருமாறிவிட்ைாள் என்பது
மட்டும் நன்றாகப் புரிந்ைது

இத்ைடன ஆண்டுகள் ஆகியும் மனதில், இருண்ை ஏரியின் முன்பாக நின்றபடி அம்மா, அம்மா என்று பயத்தில்
கத்திக் தகாண்டிருந்ை சப்ைம் ஒலித்துக் தகாண்தைைானிருக்கிறது.

இன்டறக்கும் அம்மா பாதித் தைரிந்ை தபண்ணும் பாதித் தைரியாை தபண்ணுமாகதவ இருக்கிறாள். ைண்ணீடரப்
தபாை.

••
பப்புவின் காைணி
புதிய சிறுகடை. (அச்சில் தவளிவராைது.)
“பப்பு உனக்காக இன்று காடையில் புது ஷு ஒன்று வாங்கியிருக்கிதறன். உனக்குப் பிடித்திருக்கிறைா“ என
வாட்ஸ்அப்பில் புடகப்பைத்துைன் என் மகளுக்குத் ைகவல் அனுப்பி டவத்தைன். அவள் ைண்ைனில் வசிக்கிறாள்.
மருத்துவராக இருக்கிறாள்.

மறுநிமிசம் அவளிைமிருந்து பதில் ைகவல் வந்ைது

“அப்பா.. என் வயது 37. நீங்கள் என்டன இன்னமும் சிறுமியாக நிடனத்துக் தகாண்டிருக்கிறீர்கள். நீங்கள்
வாங்கிய ஷு பத்து வயது சிறுமி அணியக் கூடியது. இது இந்ை ஆண்டில் நீங்கள் வாங்கிய பதிதனட்ைாவது ஷு.
உங்கடள என்னால் புரிந்து தகாள்ள முடியவில்டை“

அடைப் படித்து நான் சிரித்தைன்.

••

பப்பு தசால்வது உண்டம. அவள் வளர்ந்து தபரியவள் ஆகிவிட்ைாள். திருமணமும் நைந்துவிட்ைது. ஆனால்
இடவ எல்ைாம் தைரிந்ை தபாதும் மனதில் அவள் சிறுமியாக உள்ள எண்ணம் மாறதவயில்டை. இப்தபாதும்
கடைத்தைருவிற்குப் தபாடகயில் எங்காவது அழகான சிறுமிகளின் காைணிடயப் பார்த்துவிட்ைால் உைதன இது
பப்புவிற்கு அழகாக இருக்குதம என்று தைான்றுகிறது. உைதன என்டன அறியாமல் அந்ை ஷுடவ வாங்கியும்
விடுதவன்.
அந்ை ஷுடவ பப்பு அணிந்து தகாள்ளதவ முடியாது என்று நன்றாகத் தைரியும். ஆனாலும் அடைப் புடகப்பைம்
எடுத்து அவளுக்கு அனுப்பி டவப்தபன். சிை தநரங்களில் அவள் வியப்பூட்டும் ஸ்டமலிடய பதிைாக அனுப்பி
டவப்பாள். சிை தநரம் பதிதை அனுப்ப மாட்ைாள்

பப்புவிற்காக வாங்கிய தசருப்புகடள டவப்பைற்காக ஒரு மர தரக் தசய்தைன். அந்ை தரக்கினுள் இருப்படவ
அத்ைடனயும் அவளுக்காக வாங்கிய தசருப்புகள் ைான்.

பப்பு சிறுவயதில் விைவிைமான தசருப்புகள் அணிய ஆடசப்பட்ைாள். பூடன தபான்று சப்ைம் எழுப்பும் ஷு
ஒன்றுைன் அவள் வீட்டிற்குள் அடைந்து தகாண்டிருந்ைது நன்றாக நிடனவில் இருக்கிறது. முயல் வடிவ ஷு,
தவளிச்சம் மினுங்கும் ஷு. வின்னி பைம் தபாட்ை தைஸ் டவத்ை ஷு, சிண்ட்ரல்ைா தைவடை ஷு எனப் பல்தவறு
விைமான ஷுக்கடள அவளுக்காக வாங்கித் ைந்திருக்கிதறன். இரவில் உறங்கும் தபாது கூை அடைக் கழட்ை
மாட்ைாள். அவள் உறங்கியதும் ஷுடவ கழட்டி படுக்டக அடியிதை டவத்திருப்தபன், காடை எழுந்ைவுைன்
ஷுடவ தைடி தபாட்டுக் தகாள்வாள்.

கடைகளுக்கு அடழத்துப் தபாகும் தபாது சிறுவர்கள் சாக்தைட் , தபாம்டமகள் தகட்பது வழக்கம். ஆனால் பப்பு
அப்படியில்டை. அவள் விைவிைமான ஷுக்கடள ஆடசயாகப் பார்த்துக் தகாண்டிருப்பாள். சிைவற்டற அணிந்து
பார்த்துச் சந்தைாஷம் அடைவாள். ஒவ்தவாரு முடற நாங்கள் ஷாப்பிங் தபாய் வரும் தபாது அவளுக்குப் புதுச்
தசருப்பு ஒன்றிருக்கும்.

இைற்காக என் மடனவி நிடறயத் ைைடவ சண்டையிட்டிருக்கிறாள். பணத்டை வீணடிக்கிதறன் என்று தகாவித்துக்
தகாண்டிருக்கிறாள். ஆனால் எனக்குக் கடைக்குப் தபானால் பப்புவிற்குப் பிடித்ைமான தபாருட்கள் மட்டுதம
கண்ணில்படுகின்றன.

அலுவைக தவடை காரணமாக தவளிநாடு தபாய் வரும் தபாதும் கூைப் பப்புவிற்கு ஆடைகளும் ஷுவும் ைான்
வாங்கி வருதவன்.

பள்ளிக்குப் தபாகத் துவங்கிய பிறகு பப்பு மாறிப்தபானாள். கறுத்ை முயல்குட்டி தபான்ற ஷுக்களுக்கு மட்டுதம
பள்ளியில் அனுமதி என்பைால் மற்ற தசருப்புகடள அவள் ஒதுக்க ஆரம்பித்ைாள். எட்ைாம் வகுப்பிற்குப் பிறகு
அவளது ஆடசகள் மாறிப் தபாயின. தபரும்பாலும் அவள் ைனியாக ஷாப்பிங் தபாய்வரதவ விரும்பினாள். சிை
தநரம் தைாழிகளுைன் தபாய் வருவாள். என்ன வாங்கி வந்திருக்கிறாள் என்படைக் காமிக்க மாட்ைாள். பிறந்ை
நாளின் தபாது ஏைாவது பரிசு வாங்கித் ைருவைாக இருந்ைால் கூைப் பணமாகக் தகாடுங்கள் என்று தசால்வாள்.

பணத்டைக் தகாண்டு என்ன வாங்க தபாகிறாள். அவள் தகட்ைடை எல்ைாம் நாதன வாங்கித் ைந்துவிடுதவதன
எனத் தைான்றும். பப்பு எைற்காகப் பணம் தசர்க்கிறாள் என எனக்குப் புரியாது.

மருத்துவக் கல்லூரி தபாய் வரத்துவங்கிய பிறகு பப்பு எங்கடள விட்டு விைகிப் தபாவடை அதிகம் உணர
துவங்கிதனன். எப்தபாதும் அவள் ஏதைா தயாசடனயிதை இருந்ைாள். விருப்பமான எடையும் சாப்பிடுவதும்
கிடையாது. பின்னிரவில் அவள் விழித்துக் தகாண்டிருப்படைக் கண்டிருக்கிதறன். அவளது உடைகளும், குரலும்
கூை உருமாறிப்தபாயின.

எப்தபாைாவது அசதியாக அவள் உறங்கிக் தகாண்டிருக்டகயில் அருகில் உட்கார்ந்து அவடளப் பார்த்ைபடிதய

இருப்தபன்

“அது என் பப்பு ைானா.. இல்டை தவறு தபண்ணா. “

பப்பு விழித்ைவுைன் தமல்லிய புன்னடகயுைன்“ என்னப்பா“ எனக்தகட்ைாள்

“இப்தபா நீ எதுவும் என்கிட்ை தகட்கிறதையில்டை“ என்று தசால்தவன்

“நான் ஒண்ணும் சின்னபிள்ளயில்டைப்பா“ எனச்சிரிப்பாள்.

என் கழுத்டைக்கட்டிக் தகாண்டு என் மடியில் தூங்கிய தபண் இவளில்டை. ஆனால் அந்ைச் சிரிப்பு மட்டும்
அப்படிதய இருக்கிறது

அவடள ஏறிட்டு பார்த்ைபடிதய எப்படியிருக்குக் காதைஜ் எனக்தகட்தபன். அவள் பதில் தசால்ைமட்ைாள். தவறும்
சிரிப்பு. அல்ைது பதில் தசால்ைாமல் எழுந்து தபாய்விடுவாள்.

அவள் கல்லூரியில் படிக்கும் வயதில் கூை நான் அவளுக்காகச் சிறுமி அணியும் காைணிடய வாங்கி
வந்திருக்கிதறன். அடை எைற்காக இப்படி வாங்கிச் தசகரிக்கிதறன் என எனக்குப் புரியதவயில்டை

என் சிறுவயதில் வீட்டில் தசருப்பு வாங்கித் ைந்ைதையில்டை. நான் படித்ை காைங்களில் பள்ளிக்குச் தசருப்பு
அணிந்து வரும் சிறார்களும் குடறவு. வசதியான வீட்டுப் பிள்டளகள் ைான் தசருப்பு அணிந்து வருவார்கள்.
மற்றவர்கள் தவறும்கால்வாசிகள் ைான்.

என் வீட்டில் அப்பா அம்மா இருவர் மட்டுதம தசருப்பு அணிந்திருந்ைார்கள். அதிலும் அம்மாவின் தசருப்பு
மிகவும் படழயது. ஒரு முடற அப்பாதவாடு தசருப்பு கடைக்குப் தபான தபாது அழகான தைைர் தசருப்பு ஒன்டற
பார்த்தைன். அப்பாவிைம் அது தவண்டும் எனக் தகட்ைதபாது அவர் பணமில்டை என வாங்கித் ைர மறுத்துவிட்ைார்.

அந்ை ஆண்டுப் பங்குனி தபாங்கலுக்காக வந்ை மாமா ைான் எனக்கு முைன்முைைாகச் தசருப்பு வாங்கித் ைந்ைார்.
அது ரப்பர் ஸ்லீப்பர். அடைப் தபாட்டுக் தகாண்டு சப்ைம் வர தைருவில் நைந்து திரிந்தைன். பத்ைாம் வகுப்புப்
படிக்டகயில் ைான் புதுச் தசருப்பு நானாக வாங்கிதனன். பின்பு கல்லூரி நாட்களில் தவண்டும் என்தற விடை
உயர்வான தசருப்புகடள வாங்கி அணிந்து தகாண்தைன். திருமணத்திற்குப் பிறகு ஷு டவத்துக் தகாள்வைற்காகத்
ைனி தரக் ஒன்று வாங்கிக் தகாண்தைன். என்னிைம் பத்து த ாடி ஷுக்கள் இருக்கின்றன.

ஆனால் அடவ பயன்படுத்ைக்கூடியடவ. பப்புவிற்காக வாங்கி டவத்துள்ள தசருப்புகதளா அணிய முடியாைடவ.

ஒரு முடற பப்பு தசான்னாள்

“இந்ை தசருப்புகடள யாருக்காவது தகாடுத்துவிடுங்கள்“.

“என் தபத்தி அணிந்து தகாள்ளட்டும்“ என்தறன்

“தபத்தி கீத்தி என்ற தபச்தசல்ைாம் தவண்ைாம். எனக்கு இருப்பது ஒரு டபயன். அத்தைாடு தபாதும் என நாங்கள்
முடிவு தசய்து தகாண்டுவிட்தைாம்“

“ஒதரதயாரு பிள்டளயாக நீ வளர்ந்ைாய். அப்படி உன் மகனும் வரதவண்டுமா“ எனக்தகட்தைன்

“எங்களுக்கு ஒரு பிள்டள தபாதும் ைாட்“ என்றாள் பப்பு

அந்ைக்குரலில் உறுதி தைரிந்ைது.

“அப்படியானால் இந்ைச் தசருப்புகள் உன் ஞாபகமாக இருக்கட்டும்“ என்று தசால்லிச் சிரித்தைன்

“யாராவது இடைப் பார்த்ைால் தகலி தசய்வார்கள்“ என்றாள் பப்பு. அப்தபாது அவள் முகம்
இறுக்கமடைந்திருந்ைது.

“அவர்களுக்கு என்டனப் பற்றித் தைரியாது. பப்பு, உைகம் என்ன தவண்டுமானாலும் தசால்லிவிட்டு தபாகட்டும்.
எனக்கு நீ சிறுமிதய ைான். ஷாப்பிங் மாலில் சின்னக் கவுடன, தசருப்டப, வடளயல்கடள, ரிப்படன பார்த்ைால்
உன் நிடனவு மட்டுதம வருகிறது“

“உங்களுக்கு இருப்பது மனதநாய்“ என்று அவளும் சிரித்ைாள்

“மனதநாய் என்றால் இருந்துவிட்டுப் தபாகட்டுதம“.

அணிந்து தகாள்ளாை தசருப்புகடளக் காணும் தபாது இனம் புரியாை வலி உருவாவது உண்டம ைான்.

இந்ைச் தசருப்புகள் காைம் கைந்து தபாய்விட்ைது என்படை எனக்குச் தசால்லிக் தகாண்தையிருக்கின்றன.

நான் ஏன் அடைப் புரிந்து தகாள்ள மறுக்கிதறன்.

பிள்டளகள் வளருவார்கள் என்பது உண்டம ைாதன. ஏன் அடை ஏற்றுக் தகாள்ள மறுக்கிதறன். என் மகள்
என்பைற்காகப் பப்பு பத்து வயதைாடு நின்றுவிடுவாளா என்ன.

அவளுக்காக வாங்கிச் தசகரித்துள்ள தசருப்புகளின் எண்ணிக்டக அதிகமாகிக் தகாண்தை தபானது. முன்பு இடைப்
பற்றித் திட்டிக் தகாண்டிருந்ை மடனவி இப்தபாது வாதய திறப்பதில்டை. சிை தவடளகளில் அவதள அந்ைச்
தசருப்புகடளத் துடைத்து அடுக்கி டவக்கிறாள். பப்புவிற்காக வாங்கிய தைாட்டில் மரக்குதிடர, டசக்கிள்,
எல்ைாவற்டறயும் கூை உறவினர்களுக்குக் தகாடுத்துவிட்தைாம். ஆனால் இந்ைச் தசருப்புகடளக் தகாடுக்க
மனதையில்டை.

தசன்ற தகாடைவிடுமுடறயில் பப்பு ைண்ைனில் இருந்து வந்திருந்ை தபாது தசான்னாள்

“உங்கள் பர்ஸில் எனது தைட்ைஸ்ட் தபாட்தைா ஒன்டற டவத்துக் தகாள்ளுங்கள். அப்தபாது ைான் இந்ைப் பழக்கம்
நிற்கும்“

அடைக் தகட்டு நான் சிரித்தைன்

“என் பர்ஸில் நீ ைண்ைனில் குடும்பத்துைன் உள்ள புடகப்பைம் ைான் டவத்திருக்கிதறன். மனதில் ைான் அந்ைப்
புடகப்பைத்டை மாட்ை முடியவில்டை. மனதின் சுவரில் உன் பள்ளி வயது புடகப்பைம் மட்டுதம
மாட்ைப்பட்டிருக்கிறது“

பப்பு சிரித்ைைபடிதய தசான்னாள்

“உங்கடளத் திருத்ைதவ முடியாது ைாட்.. ஒவர் தசண்டிதமண்ட். “

அது நி ம். ஒவர் தசண்டிதமண்ட். ஆனால் அதில் என்ன ைவறு இருக்கிறது. ஏன் அடைக் தகலி தசய்கிறாள்.

பப்பு ைண்ைனுக்குப் புறப்படுவைற்கு முன்பாகத் திடீதரன என்டன ஷாப்பிங் தபாக அடழத்ைாள். நீண்ை
காைத்திற்குப் பிறகு அவளுைன் ஒன்றாகக் கடைக்குப் தபாகிதறன். நகரின் தபரிய ஷாப்பிங் மால் ஒன்றுக்குள்
தசன்தறாம். அவள் இரண்டு டபகள் உடைகள், அைங்காரப் தபாருட்கள் என நிடறய வாங்கினாள். இருவரும்
ஒன்றாக ஐஸ் கிரீம் சாப்பிட்தைாம்.. திடீதரன அவள் தைஸ்தைானி ஷுவிற்கும் கடைக்குள் என்டன அடழத்துப்
தபானாள்.

அவளாகதவ ஒரு ஷுடவ தைர்வு தசய்து வாங்கிக் தகாடுத்ைாள். விடை ஐம்பைாயிரத்திற்கும் தமல்.

“இவ்வளவு விடையுள்ள ஒரு ஷு எனக்கு எைற்காக“ என மறுத்தைன்

“இப்படியாவது உங்கடள விட்டுப் டபத்தியம் தபாகிறைா எனப்பார்ப்தபாம்“ எனச் சிரித்ைாள்.

அந்ை ஷூவிடன அணிவைற்கு எனக்குக் கூச்சமாகயிருந்ைது. அடைப் பத்திரமாக அட்டைப்தபட்டியில் டவத்துக்

தகாண்தைன். ஆனால் பப்புவிற்காகச் சிறுமிகள் அணியும் காைணி வாங்கும் பழக்கம் என்டன விட்டு
தபாகதவயில்டை.
குழந்டைகள் ஏன் மனதில் ஒரு குறிப்பிட்ை வயதின் சித்திரத்துைன் ைங்கிவிடுகிறார்கள். நானும் அப்படித் ைான்
என் தபற்தறார் மனதில் ைங்கியிருப்தபனா..

சிை தவடளகளில் வீட்டில் நானும் என் மடனவியும் மட்டும் இருப்படை உணரும் தபாது ஊற்றில் ைண்ணீர்
தகாப்பளிப்பது தபாை மனதில் துயரம் தகாப்பளிக்கத் துவங்கும். பூைாகரமாகத் ைனிடம வளர்ந்து என்டனக் கவ்வி
தகாள்ளும். டைட்டை கூைப் தபாைாமல் ஹாலுக்கு வருதவன். அைன் ஒரு மூடையிலுள்ள பப்புவிற்காக வாங்கிய
தசருப்புகடள டவக்கும் பீதராடவ திறந்து இருட்டிதை அடைத் ைைவி தகாடுப்தபன். முட்ைாள்ைனமான
தசய்டகயாக உைகிற்குத் தைான்றக்கூடும்.

வயைான ைந்டை என்பவன் ஒரு முட்ைாள் ைான். அவனது தசய்டககடள உைகால் புரிந்து தகாள்ளமுடியாது.

இருட்டிதை அந்ைப் பீதராடவ மூடிடவத்துவிட்டு அைன்முன்தன நின்று தகாண்தையிருப்தபன்.

இந்தநரம் ைண்ைனில் பப்பு ஹாஸ்பிைலில் தவடை தசய்து தகாண்டிருப்பாள். இனிதமல் ைான் சாப்பிடுவாள்.
உறங்கப்தபாவாள் என அவடளப்பற்றிதய நிடனத்துக் தகாண்டிருப்தபன். அப்படி நிடனக்க நிடனக்க மனது
ஆறுைல் தகாள்ளத்துவங்கும்

பப்பு பள்ளிக்குச் தசன்ற நாட்களில் அவள் பள்ளிவிட்டுத் திரும்புகிற தபாது ஒரு முடற கூை நான் வீட்டில்
இருந்ைதையில்டை. அடை அவள் ஒரு முடற தசால்லிக் காட்டினாள். அவளுக்காகதவ ஒரு நாள் விடுப்பு எடுத்து
வீட்டில் இருந்து அவடள வரதவற்தறன். அசதியும் தசார்வுமாக அவள் பள்ளியில் இருந்து வந்து தநராகப்
படுக்டகயில் தபாய்விழுந்து தகாண்ைாள். ஒரு வார்த்டை கூைப் தபசதவயில்டை. அது எனக்கு மிகுந்ை
மனதவைடனயாக இருந்ைது.

தசால்லிக் தகாள்ளமுடியாை தவைடனகள் இல்ைாை ைந்டை யார் இருக்கிறார்கள்.

பப்பு ைண்ைனுக்கு தவடை கிடைத்து கிளம்பும் தபாது அம்மாவிைம் தசான்னாள்

“அப்பாடவ பார்த்துக் தகாள். அவர் தராம்ப உணர்ச்சிவசப்படுகிறார்“

என் மடனவி இறுக்கமான முகத்துைன் தசான்னாள்

“அது உன் விஷயத்தில் மட்டும் ைான். அவருக்கு உன்டனப் பற்றிக் கவடை. என்ன கவடை என்று எனக்குப்
புரியதவயில்டை“

என் மடனவி தசான்னது சரி.

கவடை. தீர்க்கமுடியாை கவடை.

ஆனால் அது கவடைைானா.. இல்டை தவறு ஒன்றா..

•••

வாட்ஸ்அப்பில் பப்பு இன்தனாரு பதில் அனுப்பியிருந்ைாள்

“இந்ைச் தசருப்புகடள எல்ைாம் ஒரு கண்காட்சியாக டவயுங்கள் ைாட். நாதன வந்து அடைத் திறந்து
டவக்கிதறன்“

அடைப் படித்துச் சிரித்தைன். பிறகு அவளுக்குப் பதில் எழுதிதனன்

“என் முட்ைாள்ைனம். என்தனாடு இருந்துவிட்டு தபாகட்டும்“

பதிலுக்கு அவள் சிரிக்கும் ஸ்டமலி ஒன்டற அனுப்பியிருந்ைாள்.அந்ைத் திறந்ை வாய்க் தகாண்ை முகம் என்டனப்
தபாைதவ இருந்ைது.

பப்புவிற்காக வாங்கிய தசருப்டப தரக்டகத் திறந்து பத்திரமாக டவத்துவிட்டுக் காடையில் படித்துப் பாதியில்
விட்டுப் தபான நீயூஸ் தபப்படர மறுபடி வாசிக்க ஆரம்பித்தைன்.

பிள்டளகள் ைான் வளருகிறார்கள். ைந்டை வளர்வதையில்டை தபாலும்.

••

ுடை 28. 2018

புதிய சிறுகடை
சமீபத்தில் எழுதிய புதிய சிறுகடை. அச்சில் வராைது.
••

மீறல்

சுகந்தி தபருந்டை விட்டு இறங்கிய தபாது தகாயம்தபட்டில் தைசான தூறைாக இருந்ைது. இரவில் நல்ை
மடழ தபய்திருக்க தவண்டும். சாரதைாடு ஒரு ஆட்தைா பிடித்துத் ைனது தைாழி கல்பனாவின்
அடறடயத் தைடிப் தபானாள். கல்பனாவின் கணவன் துபாய் தசன்றபிறகு அவள் வீட்டை காலி
தசய்துவிட்டு ைன்தனாடு தவடை பார்க்கும் மிதிைாவின் அபார்ட்தமண்டிற்கு மாறி விட்ைாள்.
தபங்களுரில் இரவு புறப்பட்ை தபாது தபானின் சார்ஜ் குடறந்து தகாண்டுவந்ைது. காடையில்
கண்விழித்ை தபாது தபான் ஆப் ஆகியிருந்த்து. கல்பனாடவ அடழத்துப் தபசக்கூை முடியவில்டை.
அைனால் என்ன ?. அவள் அடறயில் இருந்து அலுவைகம் கிளம்ப எப்படியும் எட்ைடர ஆகிவிடும்
ைாதன.

சுகந்தி ைனது டகக்கடிகாரத்டைப் பார்த்துக் தகாண்ைாள். மணி ஆறு நாற்பைாகியது. ஒதரதயாரு

உடை மட்டும் டகதயாடு தகாண்டுவந்திருந்ைாள். இரவு ஏழடர மணி பஸ்ஸில் தபங்களுர் திரும்பிப்
தபாக தவண்டும். தசன்டனக்கு வந்து இரண்டு வருஷத்திற்கும் தமைாகிவிட்ைது. ஊர் நிடறய
மாறியிருக்கிறது. அல்ைது அப்படித் ைனக்குத் தைான்றுகிறது. நாடளக்குப் தபங்களுர் திரும்பி தபாகும்
தபாது கூை ஒரு நாளில் தபங்களுர் மாறிவிட்ைது தபாைத் ைான் தைான்றும். அது ஒரு உணர்ச்சி.

ஈரமான சாடையில் வாகனங்கள் விடரந்து தகாண்டிருந்ைன. ஆட்தைா அதசாக்பில்ைர் சிக்னலில்

நின்றது. நகரம் மிகுந்ை பரபரப்பாகிவிட்ைது. ஆட்தைாவில் இருந்ைபடிதய சாடைடயப் பார்த்ைாள்.
குடைக்குள் அமர்ந்ைபடிதய பூ விற்கும் தபண் தரா ாக்களின் மீது ஸ்பிதர அடித்துக் தகாண்டிருப்பது
கண்ணில் பட்ைது. பூக்களுக்கும் கூை ஸ்பிதர அடித்து வாசடன தைளிவு தசய்கிறார்கள். எதில் ைான்
ஏமாற்று இல்டை.

ஆட்தைா நதவாையா ைவர்ஸ் முன்பாகப் தபாய் நின்றதபாது ைனது டகப்டபயிலிருந்து பணத்டை

எடுத்துக் தகாடுத்ைாள். இருபத்தி நாலு வீடுகள் தகாண்ை அடுக்குமாடி குடியிருப்பு. கல்பனா
நான்காவது ைளத்தில் இருந்ைாள். லிப்ட் தவடை தசய்யவில்டை எனப் தபார்டு மாட்ைப்பட்டிருந்த்து
சுகந்தி ஒவ்தவாரு படியாக ஏற ஆரம்பித்ைாள். யாதரா தபானில் தபசியபடிதய அவடளக் கைந்து கிதழ
தபானார்கள். ஒரு வீட்டில் சுப்ரபாைம் ஒலித்துக் தகாண்டிருந்ைது. நாலு மாடி ஏறுவைற்குள் அவளுக்கு
மூச்சுவாங்கியது. கல்பனா வீட்டு காலிங்தபல்டை அழுத்தியதபாது மிதிைா ைான் வந்து கைடவ
திறந்ைாள்.

“சர்ப்டரஸ்.. நீ வர்தறனு கல்பனா தசால்ைதவயில்டை“ என்றாள்

“மறந்திருப்பா“ என்றபடிதய உள்தள வந்ைாள். சுவரில் அடிக்கபட்ை பச்டச வண்ணம் அவளுக்குப்

பிடித்திருந்ைது. பூப்தபாட்ை திடரச்சீடைகள் தைாங்கிக் தகாண்டிருந்ைன.

ஹாலில் ஒரு பிரம்பு நாற்காலியில் சாய்ந்ைபடிதய கல்பனா டிவியில் த ாதிை நிகழ்ச்சி பார்த்துக்
தகாண்டிருப்பது தைரிந்ைது. அருகில் தசன்ற சுகந்தி என்னடி பண்தற எனக்தகட்ைதபாது கல்பனா
சிரித்ைபடிதய “என்தனாை ராசிக்கு என்ன பைன்னு பாத்துகிட்டு இருக்தகன். உன் ராசி தசால்லு..“
எனக் தகட்ைாள்

“நான் தைரிஞ்சுகிை ஒண்ணுமில்ை“ என்றபடிதய சுகந்தி அங்கிருந்ை இன்தனாரு நாற்காலியில்

அமர்ந்து தகாண்ைாள்

மிதிைா அவள் தவடை எப்படியிருக்கிறது என விசாரித்துக் தகாண்டிருந்ைாள்.

கல்பனா அவர்கள் மூவருக்குமாக டீ ையாரிக்கச் தசன்றாள்.

சுகந்தி தபஸ்டை எடுத்துக் தகாண்டு பல்துைக்க தசன்ற தபாது டீ தகாதிக்கும் வாசம் வந்ைது

ஆளுக்கு ஒரு டீதயாடு உட்கார்ந்து தகாண்ைார்கள்

கல்பனா தகட்ைாள்

“என்ன தவையா வந்துருக்தக.. எங்க தபாகணும் “

“ஒரு சின்ன தவடை.. பத்து பதிதனாறு மணிக்குள்ள முடிஞ்சிரும்னு நிடனக்தகன்“ என்றாள் சுகந்தி

“எங்தக தபாகணும்“ எனக்தகட்ைாள் மிதிைா

“தைனாம்தபட்டை“ என்றாள் சுகந்தி

கல்பனா டீடய உறிஞ்சியபடிதய “எனக்கு எட்டுமணிக்கு கிளம்பணும்.. திரும்பி வர ஒன்பைாகிடும்“

என்றாள்

“நீ கிளம்பு. நான் பாத்துகிடுதவன்“ என்றாள் சுகந்தி

“தபங்களுர்ை ைனியா இருக்கிறது கஷ்ைமாயில்டையா“.. எனக் கல்பனா தகட்ைாள்

“பழகிருச்சி.. தரண்டு மாசம் முன்னாடி கூை அம்மா வந்து இருந்ைாங்க.. அவங்களுக்கும் இப்தபா
உைம்பு முடியை“.
“நானும் தவடைடய விட்டுட்டு துபாய் தபாயிைைாம்னு இருக்தகன். அவருக்கு லீதவ கிடைக்குறதில்ை“
என்றாள் கல்பனா

மிதிைா பிதரட் பாக்தகட்டை எடுத்துக் தகாண்டுவந்ைபடிதய தகட்ைாள்

“பிதரட் தைாஸ்ட் சாப்பிடுதவல்ை“

சரிதயனத் ைடையாட்டினாள் சுகந்தி. கல்பனா ைனக்கு தவண்ைாம் என்றபடிதய குளிப்பைற்காகத்

துண்டை எடுத்துக் தகாண்டு தசன்றாள். டிவி யாரும் பார்க்காமலும் ஒடிக் தகாண்டிருந்ைது.

சுகந்தி டிவி பார்ப்பதையில்டை. அலுவைகம் விட்டு வந்ைாலும் கூை எடையாவது படித்துக் தகாண்டு
ைானிருப்பாள். மிதிைா சடமயல் அடறக்குள் தசன்றபிறகு சுகந்தி எழுந்து ன்னடை ஒட்டி
நின்றபடிதய சாடைடய தவறித்துப் பார்த்துக் தகாண்டிருந்ைாள்

ஏதைா ஊரில் இருப்பது தபாைதவ இருந்ைது. இந்ை ஊரில் எத்ைடன வருஷங்கள் வாழ்ந்திருக்கிதறாம்.
அடை விட்டு தவறு ஊர் தபாய்விட்ைால் நிடனவுகளும் மறந்து தபாய்விடுமா..

தசல்தபாடன சார் ரில் தபாை தவண்டும் என்ற நிடனவு வந்ைது. அப்தபாது ைான் சார் ர்
தகாண்டுவரவில்டை என்படை உணர்ந்ைாள். கல்பனாவின் சார் டர தைடி அதில் தபாடன
தசாருகினாள். குளிர்ந்ை ைண்ணீரில் குளிக்க தவண்டும் தபாலிருந்த்து. கசகசப்பான கழுத்டை டகயால்
துடைத்துக் தகாண்ைாள். தவயில் நகரின் மீது பைர்ந்து தகாண்டிருந்ைது.

மிதிைாவும் கல்பனாவும் அலுவைகம் கிளம்பியிருந்ைார்கள். அலுவைக தவஷம் என்று ைான்

தசால்ைதவண்டும். கழுத்துபட்டையுைன் இருவரும் கிளம்பி தசன்றபிறகு சுகந்தி ைனியாக இருந்ைாள்.
யாருமில்ைாை தபாது அந்ை வீடு ைன்னுடையது தபான்ற உணர்வு ஏற்பட்ைது. குளியல் அடறயில்
ஷவர் தவடை தசய்யவில்டை. பக்தகட்டில் பிடித்துக் குளித்துவிட்டு உடைகடள மாற்றிக் தகாண்ைாள்

கண்ணாடியில் பார்க்கும் தபாது புருவங்கள் வீங்கியிருப்பது தபாலிருந்ைது. ஒன்றிரண்டு நடரமுடிகள்

கூந்ைலில் மடறந்திருப்பதும் தைரிந்ைது. மிதிைா தசய்து டவத்ை பிதரட் தைாஸ்டை சாப்பிட்ைாள். பின்பு
வீட்டுக்கைடவ பூட்டி சாவிடய எதிர்வீட்டில் தகாடுத்துவிட்டு படி வழியாகக் கிதழ இறங்கி வந்ை தபாது
மணி ஒன்பைாகியிருந்ைது

ஆட்தைா பிடித்துத் தைனாம்தபட்டை தபாய் இறங்கினாள். அரசு அலுவைகக் கட்டிைங்கள் தகாண்ை

வளாகமது. இரண்ைாவது ைளத்திற்குச் தசன்றாள். பாதி அலுவைர்களுக்கு தமல் வந்திருக்கவில்டை.
காலிநாற்காலிகளாக இருந்ைது.

ஒரு அலுவைரிைம் “பாஸ்கர் வந்ைாச்சா“ எனக்தகட்ைாள்

அந்ை ஆள் எட்டிபார்த்துவிட்டு தசான்னார்

“சீட் காலியா இருக்கு.. இன்னும் வரவில்டை“

அவள் தபாறுடமயற்றவள் தபாை அந்ை நாற்காலிடய தவறித்துப் பார்த்துக் தகாண்டிருந்ைாள். நீண்ை

அந்ை ஹாலில் நாற்பது தபருக்கும் தமைாக அமர்ந்திருந்ைார்கள். அரசு அலுவைங்களுக்தகன்ற ஒரு
வாசடனயிருக்கிறது. அந்ை வாசடன காற்றில் கைந்திருந்த்து.

பாஸ்கர் வரும்வடர காத்திருக்க தவண்டியது ைான் என அவள் கிதழ இறங்கி வந்ைாள். தைண்ைர்,
அறிவிப்புகள் தகாண்ை பைடகடயச் சுற்றி சிைர் நின்று தகாண்டிருந்ைார்கள். அவளும் ஏதைா
தைண்ைர் பற்றித் தைரிந்து தகாள்ள விரும்புவடள தபாை அருகில் தசன்று நின்று படித்துப் பார்த்ைாள்.
யாதரா அவள் பின்னால் இடித்ைபடிதய எட்டி படித்துக் தகாண்டிருந்ைார்கள்.

டீக் குடிக்கைாம் தபாலிருந்த்து. மரத்ைடியில் இருந்ை டீக்கடைடய தநாக்கி தசன்றாள். அங்தக ஒரு
தபண் கூையில்டை. நாடைந்து ஆண்கள் நின்றிருந்ைார்கள். ஒருவர் டகயில் சிகதரட். மற்றவர்
டகயில் டீ.

சுகந்தி ஸ்ைராங்காக ஒரு டீ தவண்டும் என்று தகட்ைாள்.

புடக படிந்ை பாத்திரத்திலிருந்ை பாடை எடுத்து மாஸ்ைர் டீப் தபாைத்துவங்கினார். ஒரு தபண் ைனது
குழந்டைகளுைன் மரத்ைடியில் நின்று தகாண்டிருந்ைாள். அவள் டகயில் தபரிய டபல் இருந்ைது.

டீ கசந்ைது. குடிக்கமுடியவில்டை. அப்படிதய கிதழ தகாட்டிவிைைாமா என்று நிடனத்ைாள். பிறகு

பரவாயில்டை என்றபடிதய டீடய குடித்து முடித்ைாள். டபக் ஒன்றின் மீது அமர்ந்திருந்ை காகம்
அவடளதய பார்த்துக் தகாண்டிருந்ைது. பத்து நிமிஷம் ைான் கழிந்திருந்ைது.

என்ன தசய்வதைனத் தைரியாமல் அந்ை வளாகத்திற்குள்ளாகதவ நைந்து தகாண்டிருந்ைாள். சாடையின்

முடிவு வடர நைந்து தபாய்வந்ைால் தநரம் ஒடிவிடும் என்று தைான்றியது. அலுவைகத்டை விட்டு
தவளிதய வந்து வைக்கு தநாக்கி நைக்க ஆரம்பித்ைாள். மடழயில் ஆங்காங்தக ைண்ணீர்
கட்டியிருந்ைது.. தைருமுடன வடர தபாய்விட்டு திரும்பி வந்ை தபாது மணி பதிதனாறு
ைாண்டியிருந்ைது.

பாஸ்கர் வந்திருக்ககூடும்

படிதயறி தமதை தபாகும்தபாது அவளது டகப்டப சரிந்து விழுவது தபாலிருந்ைது. அழுக்கு

உடைகடளத் திணித்திருந்ை காரணத்ைால் டப தபருத்துப் தபாயிருந்ைது. தைாங்குடப என்பைால் அடை
இழுத்து சரிதசய்ைபடிதய அவள் இரண்ைாவது ைளத்திற்குச் தசன்றாள். ப்யூன் அவடள தவறித்துப்
பார்த்துக் தகாண்டிருந்ைான்.

பாஸ்கர் உட்கார்ந்திருப்பது தைரிந்த்து. குனிந்து எடைதயா எழுதிக் தகாண்டிருந்ைான். சுகந்தி

அவடனதய தவறித்துப் பார்த்துக் தகாண்டிருந்ைாள். பாஸ்கர் அவள் வந்திருப்படைக்
கவனிக்கதவயில்டை. நைந்து அருகில் தபான தபாது பக்கத்து சீட்டுஆள் அவனிைம் ஏதைா தசால்லிக்
தகாண்டிருந்ைார். திரும்பிய பாஸ்கர் சுகந்திடய பார்த்ைான். அவனது முகம் சட்தைன மாறியது.

“என்ன சுகந்தி“ என்று தகட்ைான்

சுகந்தி அவடன தவறித்துப் பார்த்ைபடிதய இருந்ைாள். பிறகு டகடய ஒங்கி ஆதவசத்துைன் அவனது
வைதுகன்னத்தில் அடறந்ைாள். அடை அவன் எதிர்ப்பார்க்கவில்டை. அலுவைகமும் கூை
எதிர்ப்பார்க்கவில்டை. அவன் முகம் இருண்டு தபானது.

“என்னடீ“ என்று பைமாகக் கத்தினான்

அவள் ஆத்திரம் ைணியாைவள் தபாை இன்தனாரு அடற தகாடுத்ைாள். அலுவைகத்தில் பைரும்

சப்ைமிைத் துவங்கினார்கள்.

எதுவும் நைக்காைவள் தபாை அவள் விடுவிடுதவன ஹாடை விட்டு தவளிதயறி படியில் இறங்க
துவங்கினாள். பாஸ்கர் கத்திக் தகாண்டிருப்பது தகட்ைது. ஒரு தபண் அலுவைகத்திற்குள் நுடழந்து
ஒருவடன அடித்துவிட்டு தபாகிறாள் என்ற அதிர்ச்சியிடனத் ைாங்கமுடியாமல் அலுவைகம்
தகாந்ைளித்துக் தகாண்டிருந்ைது.

வீதிக்கு வந்ை சுகந்தி ஒரு ஆட்தைா பிடித்ைாள். எதுவும் நைக்காைது தபாைத் ைடைடயச் சரிதசய்து
தகாண்ைாள். உையம் திதயட்ைருக்கு தபாகும்படி தசால்லிவிட்டு சாய்ந்து உட்கார்ந்து தகாண்ைாள்

இரவு ஏழடர மணிக்கு ைான் தபங்களுர் தபருந்து. அதுவடர என்ன தசய்வது. எங்தக தபாவது.

அவளுக்குப் பாஸ்கரின் முகம் தவளிறிப்தபானது நிடனவில் வந்ைபடிதய இருந்த்து. அவள் ஒடும்

கார்கடளப் டபக்குகடள தவறித்துப் பார்த்ைபடிதய வந்ைாள்

உையம் திதயட்ைர் வாசடை ஒட்டி அவடள ஆட்தைா இறக்கிவிட்ைதபாது காடச தகாடுத்துவிட்டு

தவயிலில் நின்று தகாண்டிருந்ைாள்

திடீதரன்று அவளுக்கு மிகச் சந்தைாஷமாக இருந்ைது. சப்ைமாகச் சிரித்ைாள்

யாராவது பார்ப்பார்கதளா என்ற கவடைதய இல்ைாமல் அவள் சிரித்துக் தகாண்டிருந்ைாள்.

பிறகு இன்தனாரு டீக்குடிக்கைாம் என டீக்கடைடயத் தைடிக் தகாண்டு தபானாள்.

அப்தபாதும் அவளால் சிரிப்டப அைக்கமுடியவில்டை.

••
புறாப்பித்து
- சிறுகடை

ைற்தசயைாகத்ைான் அலுவைக மாடி ன்னலில் சாய்ந்ைபடிதய அந்ைப் புறாக்கடள தகாவர்ைன்

பார்த்ைார். அவரது அலுவைகத்தின் எதிரில் மத்திய உணவு தசமிப்புக் கிைங்கு இருந்ைது. அைன்
சுற்றுச்சுவர் மிக உயரமானது. கறுத்ை சுவரின்மீது புறாக்கள் வரிடசயாக உட்கார்ந்திருந்ைன. ஒதரதயாரு
சாம்பல் நிறப் புறா. மற்றடவ தவள்டள நிறப் புறாக்கள்.

தமாத்ைம் எத்ைடன என எண்ணிப்பார்த்ைார். பதினாறு புறாக்கள். அலுவைகம், தகாவர்ைன் இயல்டப

மாற்றியிருந்ைது. இடளஞனாக இருந்ை நாள்களில் இதுதபான்ற புறாக்கடளப் பார்த்திருந்ைால் இப்படி
எண்ணியிருக்க மாட்ைார். புறா என்றாதை காைலுக்குத் தூது விடுவது என்ற கற்படனயில் அமிழ்ந்து
தபாயிருப்பார். ஆனால், இன்னும் ஓய்வுதபறுவைற்கு மூன்று வருைங்கதள இருக்கும் அரசாங்க
குமாஸ்ைாவால் இதுதபான்ற கற்படனகளில் ஈடுபை முடியாது அல்ைவா? ஆகதவ, தவறுமதன
எண்ணிக்தகாண்டிருந்ைார்.

உண்டமயில் 30 வருைங்களுக்குதமல் அரசுப் பணிபுரிந்ைவர்களுக்கு, அரசாங்கத்தின் குணங்கள்

வந்துவிடுகின்றன; அவர்கடள அறியாமதைதய முகமும் உைலும் தசய்டககளும் மாறிவிடுகின்றன.
அரசு அலுவைக நாற்காலி தமட கடளப்தபாை அவர்களும் உருமாறிவிடுகிறார்கள். அதுவும்
காடையில் அலுவைகம் வந்ைது முைல் இரவு வடர தவறும் கூட்ைல் கழித்ைல் தைாட்ைல் என
எண்ணிக்டககடள மட்டுதம பார்த்துக் தகாண்டிருக்கிற ஒருவருக்கு, எடைப் பார்த்ைாலும்
எண்ணத்ைாதன தைான்றும்!

தகாவர்த்ைடன, அவரின் பிள்டளகள் தகலி தசய்ைார்கள். சாப்பிை தஹாட்ைலுக்குப் தபானால்,

சாப்பிட்டு முடிப்பைற்குள் தைாட்ைல் எவ்வளவு என மனக்கணக்காகச் தசால்லிவிடுவார். “அைான்
கம்ப்யூட்ைர்ை பில் வருதமப்பா… நீ எதுக்குக் கணக்குச் தசால்தற?” என மகள் தகட்பாள். என்ன
பதில் தசால்வது?

ஒவ்தவாரு டபசாடவயும் பார்த்துப் பார்த்துச் தசைவழிக்க தவண்டும். சுத்ைமாகக் கணக்குத் ைர

தவண்டும் என்று வளர்த்ை ைடைமுடற அல்ைவா! இப்தபாது யார் அப்படிக் கணக்குப் பார்க்கிறார்கள்?
ஐந்து டபசா பைசரக்குக் கடையில் விடுைல் என்பைற்காக அம்மா எவ்வளவு சண்டை
தபாட்டிருக்கிறாள். இன்று டபசாக்களும் முக்கியமில்டை; ரூபாய்களுக்கும் அப்படித்ைான்.

ஆனால், அந்ைப் பழக்கத்தில் ஊறியவர்களால் கணக்குப் தபாைாமல் இருக்க முடியாது. ஆகதவ,

சமீபமாக தஹாட்ைலுக்குச் சாப்பிைப் தபானால் மனதுக்குள் மட்டும் கணக்குப்தபாட்டுக் தகாள்வார்.

`தசன்டனயில் வாழ்க்டகடயத் தைாைங்கப் தபாகிதறாம்’ என, கல்லூரி முடித்ை நாள்களில்

நிடனத்ைதபாது எவ்வளவு சந்தைாஷமாக இருந்ைது! ஆனால், இந்ை 33 வருஷ மைராஸ் வாழ்க்டக
அப்படிதயான்றும் தசாபிக்கவில்டை. வீடு வாங்கியதும் பிள்டளகள் படித்து முடிக்கப் தபாவதும்ைான்
மிச்சம்.
சிைம்பரம், கைலூர், கரூர், ராசிபுரம் என தவடைக்காக மாறிய ஊர்கள் எதுவும் மனதில்
ஒட்ைதவயில்டை. உண்டமயில் ஒரு தகாடி தபருக்கும் அதிகமாக வசிக்கும் இந்ை மாநகரில், அவரும்
ஒரு துளி; அடையாளமில்ைாை துளி. தகாட்டும் மடழயில் ைனித்துளிக்கு ஏைாவது அடையாளம்
இருக்கிறைா என்ன? எல்ைாத் துளிகளும் ஒன்றுதபால்ைாதன இருக்கின்றன.

தவடை கிடைத்துச் தசன்டன வந்ை நாள்களில் அடற எடுத்துைான் ைங்கினார். அலுவைகம்

விட்ைவுைன் உைதன அடறக்குப் தபாய்விை மாட்ைார். ஊர் சுற்றிக்தகாண்தை இருப்பார். தகாயில்,
கைற்கடர. திருவல்லிக்தகணி வீதிகள், அரசியல் தபாதுக்கூட்ைம், நூைகம், பிரசங்கம், இடசக் கச்தசரி,
இரவுக் கடைகள் என தநரம் தபாவதை தைரியாது.

தமன்ஷன் அடறயில் ஒரு வசதியும் கிடையாது. ஆனால், அது எதுவும் மனதில் ஒரு குடறயாகத்
தைான்றதவயில்டை. ஞாயிற்றுக்கிழடமகளில் சிை தவடள மூன்று திடரப்பைங்கள்கூைப்
பார்த்திருக்கிறார். இரவு தைடிப் தபாய் பிைால் பிரியாணி சாப்பிட்டுவிட்டு வருவார். எல்ைாமும்
திடீதரன அலுத்துப்தபானது. உைதன திருமணம் தசய்துதகாண்ைார். புதுமடனவியுைன் தசன்டன வந்து
ைனி வீடு பிடித்துக் குடிதயறிய பிறகு, மைராஸ் மிகவும் சுருங்கிப்தபாய் விட்ைது.

கைற்கடரக்குப் தபாய் வருவதை கூைச் சலிப்பூட்டும் தவடையாகி விட்ைது. ஒருமுடற கைற்கடரயில்

ஆயிரக்கணக்கான ஆள்கள் கூச்சலிட்டுக்தகாண்டிருப்படைக் கண்ைதும் அவருக்கு மூச்சுத் திணறத்
தைாைங்கியது. “கைல் அடைகள் காலில் படும் வடர தபாகைாம்’’ என மகள் அடழத்ைதபாது
`அடைகள் ைன்டன இழுத்துக்தகாண்டு தபாய்விட்ைால் என்ன ஆவது!’ என்ற பயம் தமதைாங்கியது.

அவர் தபாகாைது மட்டுமின்றி, மகடளயும் `அருகில் தபாகக் கூைாது’ எனத் ைடுத்ைார். “உங்களுக்கு
வயைாகிவிட்ைது. அைான் தைடவயில்ைாமல் பயப்படுகிறீர்கள்’’ என மடனவி தகாபித்துக் தகாண்ைாள்.

அது நி ம்ைான் என உணர்ந்ைார். உண்டமயில், இது தைடவயில்ைாை பயம்ைானா, வயைானவுைன்

ஏன் உைகின் சின்னஞ்சிறு விஷயங்கள்கூை இத்ைடன பூைாகரமாகத் தைரிகின்றன? எைற்தகடுத்ைாலும்
பயம் வருகிறது. கவடையும் தகாபமும் பீறிடுகின்றன. ஒருநாள் அடைப் பற்றி அவரது அலுவைகத்தில்
தபச்சு வந்ைதபாது டைப்பிஸ்ட் சுந்ைரி தசான்னாள்,

“உைம்பு நாம தசான்னபடி தகட்காமப் தபாக ஆரம்பிச்சுட்ைா, மனசு நிடையில்ைாமப்தபாயிடும்.

அதுக்கப்புறம் நாள்பூரா உைம்டபப் பற்றிதயைான் நிடனச்சுக்கிட்டு இருக்கணும்னு தைாணும். இருபது
வயசுை யாரு உைம்டபப் பற்றிக் கவடைப்பட்ைா? இரும்டபக் குடுத்ைாலும் கடிச்சுத் தின்னுட்டுப்
தபாயிட்தை இருந்தைாம். அது இப்தபா முடியுமா? உளுந்துவடை சாப்பிட்ைா ஜீரணமாக அடர நாள்
ஆகுது.“

அடை தகட்டுப் பைரும் சிரித்ைார்கள். ஆனால், தகாவர்ைனுக்குத் துக்கமாக இருந்ைது. அவள்

தசால்வது உண்டம. ைனது பயத்தின் ஆணிதவர் உைம்பு. உண்டமயில் நாமாகத்ைான் அடைக்
தகடுத்துக்தகாண்தைாம். அதில் அரசாங்க அலுவைகத்துக்கு முக்கியப் பங்கு இருக்கிறது. இனி
கவடைப்பட்டு என்ன ஆகப்தபாகிறது? மாநகரில் ஒவ்தவாரு நாடளயும் கைந்து தபாவதும் சலிப்பாக
இருக்கிறது.

சினிமா, நியூஸ்தபப்பர், தகாயில், பாட்டு எடையும் பற்றிக்தகாண்டுவிை முடியவில்டை. எல்ைாமும்

சலிப்பாக இருக்கின்றன. அலுவைகத்தில் முன்தபல்ைாம் தகரம் ஆடுவார்கள். டீ குடித்ைபடிதய
மணிக்கணக்கில் அரட்டையடிப்பார்கள். அதைல்ைாதம தசல்தபான் வந்ைவுைன் முடிந்துதபானது.
அலுவைகத்தில் கூடி விடளயாடுவதும் தபசிச் சிரிப்பதும் அறுந்து தபாய்விட்ைன.

தகாவர்ைனுக்கு, ஒவ்தவாரு நாள் அலுவைகத்துக்கு வரும்தபாதும் விருப்பதம இல்ைாை தவடைடயச்

தசய்வைாகதவ தைான்றும். டிபன்பாக்டை தமட க்குக் கீதழ டவத்துவிட்டு தமட டிராயடர
இழுக்கும்தபாது 30 வருைங்கடள இழுப்பதுதபாைதவ தைான்றும். அலுவைகத்தில் மட்டுமல்ை, ைன்
மீதும் சிைந்திவடை படிந்து தகாண்தைவருகிறது. அடைத் துடைத்துச் சுத்ைம் தசய்ய முடியாது. இனி,
ைான் ஒரு சிைந்திவடை படிந்ை மனிைன் மட்டுதம என நிடனத்துக்தகாள்வார்.

இப்படிச் தசால்ை முடியாை மனதவைடனயும் இறுக்கமும் சலிப்புமான ஒரு நாளில்ைான் தகாவர்ைன்

அந்ைப் புறாக்கடள தவடிக்டக பார்க்க ஆரம்பித்ைார்.

ஐந்து நிமிைம் பார்த்ைபிறகு அந்ைப் புறாக்களின் தவண்டம மீது ஈர்ப்பு உருவாக ஆரம்பித்ைது.
எவ்வளவு தவண்டம, தூய்டம! இந்ை நகரின் எந்ைத் தூசியாலும் புடகயாலும் அந்ை வண்ணத்டை
மாற்ற முடியாது.

புறாக்கள் வரிடசயாக உட்கார்ந்திருந்ைன. எைற்தகா காத்திருப்பது தபான்ற அைன் பாவடன. இவற்றில்

யார் பாஸ், யார் ஸ்தைதனா, யார் தஹட்கிளார்க்? புறாக்களுக்குள் ஒரு தபைமும் இல்டை. ஒரு புறா,
சிறடகக் தகாதிவிட்ைபடிதய இருந்ைது. இன்தனாரு புறா, பறக்க எத்ைனிப்பதுதபால் ையாராக இருந்ைது.
இரண்டு புறாக்கள், ஒன்தறாடு ஒன்று அைடக உரசிக்தகாண்டிருந்ைன. இந்ை வரிடசடயவிட்டு ஒரு
புறா ைனிதய விைகி உட்கார்ந்திருந்ைது. ைன்டனப்தபாை அைற்கும் இந்ை நகரம்
சலிப்பாகியிருக்கும்தபாை!

தகாவர்ைன் புறாக்கடளதய பார்த்துக்தகாண்டிருந்ைார். சட்தைன எல்ைாப் புறாக்களும் தகாட்டைச்

சுவடரவிட்டு வானில் பறந்ைன. எங்தக தபாகின்றன? இந்ைப் புறாக்கள் எங்தக ைங்கியிருக்கின்றன?
எைற்காக இந்ை அவசரம்?

புறாக்கள் இல்ைாை தகாட்டைச் சுவடரக் காணும்தபாது, விடுமுடற நாளில் காணப்படும் அரசாங்க

அலுவைகத்தின் சாயல் தைரிந்ைது. அந்ைச் சுவடரதய தநடுதநரம் தவறித்துப்
பார்த்துக்தகாண்டிருந்ைார்.தஹட்கிளார்க் அருணன் திரும்பிப் பார்த்து, “என்ன சார்… குதைான்ை
அப்படி என்ன பார்க்கிறீங்க?’’ எனக் தகட்ைார்

“சும்மாைான். காற்று வரடை!’’ என்று சமாளித்ைார்.

அன்று தகாவர்ைன் வீடு திரும்பும் வடர மனதில் புறாக்கதள நிரம்பியிருந்ைன. வீட்டுக்கு வந்ைவுைன்
வழக்கத்துக்கு மாறாகப் படழய டைரி ஒன்றில் தபன்சிைால் புறா ஒன்டற வடரய முற்பட்ைார்.
அடையும் ஏதைா அலுவைக தவடை என்தற மடனவி நிடனத்துக் தகாண்ைாள். தகாவர்த்ைனால்
நிடனத்ைதுதபாைப் புறாடவ வடரய முடியவில்டை. நான்டகந்து முடற வடரந்து பார்த்துத்
தைாற்றுப்தபானார்.

மறுநாள் காடையில் அலுவைகம் தபானவுைன் புறாக்கள் சுவருக்கு வந்துவிட்ைனவா என ஆர்வமாகப்

பார்த்ைார். புறாக்கடளக் காணவில்டை. மதியம் வடர அடிக்கடி எட்டிப்பார்த்துக் தகாண்தை இருந்ைார்.
3 மணி அளவில் ஒவ்தவாரு புறாவாக வந்து அமர ஆரம்பித்ைது. சரியாக அதை 16 புறாக்கள்.
பிரிக்க முடியாை தைாழர்கடளப் தபான்று ஒன்றாக அமர்ந்திருந்ைன.

ைானியத்டைக் தகாத்திக்தகாண்டு வந்து சாப்பிைத்ைான் அமர்ந்திருக்கின்றன என முைலில் நிடனத்ைார்.

ஆனால், அந்ைப் புறாக்கடள உன்னிப்பாகக் கவனித்ைதபாது அடவ எடையும் உண்ணவில்டை
என்படைத் தைரிந்துதகாண்ைார். பிறகு என்னைான் தசய்கின்றன, எைற்காக இங்தக கூடுகின்றன?

புறாக்கள் திடீதரன பறந்து ஒரு வட்ைமடித்துவிட்டுத் திரும்பவும் அதை இைத்தில் வந்து

அமர்ந்ைன. இந்ைச் சுவர், அைன் விடளயாட்டு டமைானமா… அல்ைது தியான மண்ைபமா? அந்ைப்
புறாக்களுக்குள் எது வயைானது? இடவ எந்ை ஊர்ப் புறாக்கள்? எடையுதம அறிந்துதகாள்ள
முடியவில்டை. ஆனால், அவற்டறப் பார்க்கப் பார்க்கக் கிளர்ச்சியூட்டுவைாகயிருந்ைது. ன்னலில்
நீண்ைதநரம் சாய்ந்ைபடி புறாக்கடளப் பார்த்துக்தகாண்டிருந்ைார். அவரது பின்னால் நின்றபடி
தஹட்கிளார்க் சுந்ைரம் தசான்னார், “முன்னாடிதயல்ைாம் நிடறய புறாக்கள் வரும் சார். இப்தபா
குடறஞ்சிருச்சு.’’

“நீங்க வாட்ச் பண்ணியிருக்கீங்கதளா?’’ எனக் தகட்ைார் தகாவர்ைன்.

“சும்மா பார்ப்தபன். இந்ை ஆபீஸ்ை தபாழுதுதபாக தவற என்ன இருக்கு?’’ என்றபடிதய டைைத்டை
எடுத்து தநற்றியில் தைய்த்துக்தகாண்ைார்.

“இந்ைச் சுவர்ை மட்டும்ைான் புறா வருைா, இல்டை தவற இைங்களும் இருக்கிறைா?’’ எனக் தகட்ைார்
தகாவர்ைன்

“மசூதி முன்னாடி நிடறய புறாக்கள் இருக்கும். படழய சஃடபயர் திதயட்ைர் எதிர்ைகூை நிடறய
நிக்கும். இப்தபா அதமரிக்காக்காரன் எம்பசிக்குப் பயந்து அதுவும் ஓடிப்தபாயிருச்தசா என்னதவா!’’
எனச் தசால்லிச் சிரித்ைார்

`ஒதர எண்ணிக்டகயில் எைற்காக புறாக்கள் வருகின்றன, எப்படி இந்ை இணக்கம் உருவானது, இது
தவறும் பழக்கம்ைானா, புறாக்கள் ஏன் காட்டைத் தைடிப் தபாகாமல் இப்படி மாநகருக்குள் சுற்றிக்
தகாண்டிருக்கின்றன?’

அலுவைகத்டைவிட்டு இறங்கிப் தபாய்ப் புறாக்கடள அருகில் பார்க்கதவண்டும்தபாலிருந்ைது. தசருப்டப

மாட்டிக்தகாண்டு கீதழ இறங்கிப் தபானார். தகட்டில் வாட்ச்தமடனக்கூைக் காணவில்டை.
உைர்ந்துதபான புற்களும் தபயர் அறியாை தசடிகளும் அைர்ந்திருந்ைன. உள்தள நைக்க நைக்க தநல்
தவகடவக்கும்தபாது வரும் வாசடனதபாை அைர்ந்ை மணம். மடழத்ைாடர வழிந்து கறுப்தபறிய சுவரில்
சினிமா தபாஸ்ைர் ஒன்று ஒட்ைப்பட்டுக் கிழிந்துகிைந்ைது.

தகாவர்ைன், புறாக்கள் நின்றிருந்ை சுவரின் அருகில் தபானார். ஆள் அரவம் தகட்ைால் பறந்துவிடுதமா
எனப் பதுங்கியபடிதய ஓரமாக நின்றார். அந்ைப் புறாக்களில் ஒன்று, அவடரக் கண்ைதபாதும்
காணாைது தபாை கழுத்டைத் திருப்பிக்தகாண்ைது. புறாக்களின் விம்மல் சத்ைம் தைளிவாகக் தகட்டு
க்தகாண்டிருந்ைது. அது காசதநாயாளியின் இழுப்புச் சத்ைம்தபாை இருந்ைது. புறாக்கள், ைங்கள் தநரம்
முடிந்துவிட்ைது என்பதுதபாை எழுந்து அவடரக் கைந்து பறந்ைன. விைகி நின்றிருந்ை ஒற்டறப் புறா,
ைனிதய கைந்து தபானது.

அவர் அலுவைகத்துக்குப் தபாவைற்காகத் திரும்பி நைந்து வந்ைதபாது வாட்ச்தமன் “என்ன சார்,

உள்தள யாடரப் பார்க்கப் தபானீங்க?’’ என்று தகட்ைார்.

“பக்கத்து ஆபீஸ்’’ என்று தசால்லி, தபாய்யாக ஒரு சிரிப்டப தவளிப்படுத்தினார்.

அைற்குதமல் வாட்ச்தமன் எடையும் தகட்டுக்தகாள்ளவில்டை. `இது என்ன டபத்தியக்காரத்ைனம்…

எைற்காக இப்படிப் புறாக்கடளக் காண்பைற்காக இறங்கி வந்திருக்கிதறன்?’ என, ைனக்குத் ைாதன
தகட்டுக்தகாண்ைார். பிறகு, ஆபீஸ் வந்ைதபாதும் அந்ைப் புறாக்கடளப் பற்றிதய தயாசித்துக்
தகாண்டிருந்ைார்.

அன்டறக்கு ஆபீஸிலிருந்து தநரடியாக வீட்டுக்குப் தபாகாமல் எங்தகங்தகல்ைாம் புறாக்கள்

தைன்படுகின்றன எனப் பார்க்கத் தைாைங்கினார். அது தவடிக்டகயான தசயைாக இருந்ைது. ஆனால்,
அவர் நிடனத்ைதுக்கு மாறாக நகரின் பல்தவறு இைங்களில் புறாக்கள் தைன்பட்ைன. ஒவ்தவான்றாக
எண்ணத் தைாைங்கினார். மனது ஏதனா மிகுந்ை சந்தைாஷமாகயிருந்ைது.
அைன் பிறகு ஆயிரம்விளக்கு, ராயப்தபட்டை, திருவல்லிக்தகணி, மயிைாப்பூர், தி.நகர்,
டசைாப்தபட்டை, தமற்கு மாம்பைம், குதராம்தபட்டை, ைாம்பரம் என வீட்டுக்கு வரும் வழிதயங்கும்
புறாக்கடளத் தைடிக் காண ஆரம்பித்ைார். எங்தக, எந்ை இைத்தில் எத்ைடன புறாக்கள்
ஒன்றுதசருகின்றன. அடவ எப்படி இருக்கின்றன என ஆராய ஆராய, மகிழ்ச்சி தபருகியது.

புறாக்களின் எண்ணிக்டகடயக் குறித்துக்தகாள்வைற்காகச் சிறிய பாக்தகட் தநாட் ஒன்டற வாங்கி

டவத்துக்தகாண்ைார். திடீதரன நகரம் புதிைாக உருமாறியதுதபால் இருந்ைது. எத்ைடனதயா அறியாை
ரகசியங்களுைன் நகரம் இயங்கிக்தகாண்டிருக்கிறது எனத் தைான்றியது. இத்ைடன ஆயிரம் புறாக்கள்
இந்ை நகரில் இருப்பது ஏன் மக்கள் கவனத்டை ஈர்க்கதவயில்டை?

இந்ைப் புறாக்கள் ஏன் இடிபாடுகளுக்குள்தளதய அதிகம் வாழுகின்றன? புறாக்கள் துறவிகளா, ஏன்

அடவ எைற்காகவும் உரத்துச் சண்டையிடுவதில்டை? மசூதிகளில், தகாயில்களில், தைவாையங்களில்
ஏன் அதிகம் புறாக்கள் காணப்படுகின்றன? ஒருதவடள, புறாக்கள்ைான் வானுைகின்
தூதுவர்களா! பார்க்கப் பார்க்க, புறா விசித்திரமான பறடவயாகத் தைான்ற ஆரம்பித்ைது.

வீட்டுக்கு வந்ை பிறகு ஏதைனும் ஒரு தசனலில் புறாடவப் பற்றி ஏைாவது காட்ை மாட்ைார்களா எனத்
தைை ஆரம்பித்ைார். இடணயத்தில் தைடி விைவிைமான புறாக்களின் புடகப்பைங்கடளப்
பார்த்துக்தகாண்தை இருந்ைார். வீட்டில் அவரது திடீர் மாற்றத்டை மகதளா, மகதனா, மடனவிதயா
புரிந்துதகாள்ளதவயில்டை

ஞாயிற்றுக்கிழடமகளில் அவர் புறாக்கடளத் தைடிச் சுற்ற ஆரம்பித்ைார். `புறாக்கள் ஒருமுடற த ாடி

தசர்ந்ைால் அது பிரிந்திைாது’ என்றார்கள். அது உண்டமைான் என நிடனத்துக்தகாண்ைார். வளர்ப்புப்
புறாக்கள் எங்தக விட்ைாலும் வீடு திரும்பிவிைக்கூடியடவ என்பது அவருக்கு வியப்பாக இருந்ைது.

ைன்டனப்தபால்ைான் அந்ைப் புறாக்களுமா? வீடுைான் அைன் உைகமா? கூண்டை ஏன் இவ்வளவு

தநசிக்கின்றன? வானம் எவ்வளவு தபரியது… அதில் பறந்து மடறந்து தபாய்விைைாம்ைாதன!

ைாங்கள் எப்தபாதும் அமரும் சுவடர இடித்துவிட்ைால்கூை அதை இைத்துக்குப் புறாக்கள் திரும்பி

வந்துதகாண்டிருக்கும் என்றான் உணவு தசமிப்புக் கிைங்கு வாட்ச்தமன். இது மைடமைானா, அல்ைது
`அந்ைச் சுவர்கள் தவறும் ைங்கிச் தசன்ற இைமில்டை’ என புறாக்கள் உணர்ந்துள்ளனவா!

புறா பித்து பிடித்துக்தகாண்ை பிறகு, அவர் சிை நாள்கள் மின்சார ரயிலில் பயணம் தசய்ைார். சிை
தவடளகளில் நகரப் தபருந்தில் இருந்ைபடிதய புறாக்கள் நிற்கும் இைத்டைக் கைந்து தபானார்.
ஒருமுடற அப்படி ராயப்தபட்டையில் தஷர் ஆட்தைா ஒன்றில் தபாய்க்தகாண்டிருந்ைதபாது அருகில்
அமர்ந்திருந்ை பர்ைா அணிந்ை இளம்தபண் ஒருத்தி, ஆள்கடள இடித்துக்தகாண்டு இறங்க
முற்படுவள்தபாை உைடை தவளிதய இழுத்துத் ைகரக்கூடர ஒன்றின் மீதிருந்ை புறாக்கடள தவடிக்டக
பார்த்ைாள். அது அவருக்குச் சிரிப்பாக இருந்ைது.

தஷர் ஆட்தைாவில் இருந்ைவர்கள், அவளது தசய்டகயால் எரிச்சைடைந்து திட்டினார்கள். அடைப்

தபாருட்படுத்ைாைவள்தபாைச் சிரித்துக்தகாண்ைாள். பிறகு அவர் தகட்காமதை தசான்னாள்,

“எனக்குப் புறான்னா தராம்பப் பிடிக்கும். எங்க வீட்ை புறா வளர்த்திருக்தகாம். வாப்பா, புறா
பந்ையதமல்ைாம் விடுவாங்க!’’

`அப்படியா!’ என்பதுதபாைத் ைடையாட்டிக் தகாண்ைார்

தஷர் ஆட்தைா தபாய்க்தகாண்தையிருந்ைது. ஒரு வடளடவ தநாக்கிச் தசல்லும்தபாது அவராகச்
தசான்னார் “உங்க தைஃப்ட்ை ஒரு தமக்கானிக் ஷாப் வரும். அதுதமை புறாக்கூட்ைம் இருக்கும்
பாருங்க.“

அவர் தசான்னதுதபாைதவ புறாக்கள் கூட்ைமாக இருந்ைன. அவள் அவசரமாகப் புறாக்கடள எண்ணத்

தைாைங்கினாள். அவள் எண்ணி முடிப்பைற்குள் அவர் எண்ணிக்டகடயச் சரியாகச் தசான்னார்.

“உங்களுக்கு எப்படிப் புறா இங்க நிக்கும்னு தைரியும்?“ என்றாள்.

`இருபது வயதுப் தபண் இப்படிச் சிறுமிதபாை வியப்தபாடு தகட்கிறாதள!’ என நிடனத்ைபடிதய

“எல்ைாப் புறாக்கடளயும் எண்ணி, கணக்கு எடுத்து தவச்சிருக்தகன்“ என்று ைனது சிறிய தநாட்டை
எடுத்துக் காட்டினார்.

அவளால் நம்ப முடியவில்டை.

சட்டைப்டபயில் இருந்ை பாக்தகட் தநாட்டை அவளிைதம தகாடுத்ைார். அவள் அவசரமாக அடைப்

புரட்டினாள். உள்தள இைம்வாரியாகப் புறாக்களின் எண்ணிடக பதிவுதசய்யப்பட்டிருந்ைது

“எதுக்குப் புறாடவ கவுன்ட் பண்றீங்க?“ என்று தகட்ைாள்.

“சும்மாைான்“ எனச் தசால்லிச் சிரித்ைார்

“எனக்கும் இப்படிச் தசய்யணும்னு ஆடசயா இருக்கு. ஆனா, ஹஸ்பண்டுக்கு இதைல்ைாம்

பிடிக்காது“ என்றபடிதய அந்ை தநாட்டைத் ைைவிக்தகாடுத்ைாள்.

பாைத்டைதயாட்டி தஷர் ஆட்தைா நின்றதபாது, அதிலிருந்து இறங்கும் முன்னர் அவரிைம் அந்ை

தநாட்டைக் தகாடுத்ைபடிதய தசான்னாள், “புறாடவ ஃபாதைா பண்ணக் கூைாது. அப்படிப் பண்ணினா,
அது கனவுை வந்துடும்.“

அப்படி அவள் தசான்னது, அவடர மிகவும் சந்தைாஷப்படுத்தியது. அன்டறய கனவில் ஒரு

புறாவாவது வந்துவிைாைா என ஏங்கினார். உண்டமயில் அவருக்குக் கனவு வருவதையில்டை.
அலுவைகத்தில் சிை தவடள பகற்கனவு வந்திருக்கிறது. ஆனால், இரவில் கனதவ வருவதில்டை.

வீட்டுக்கு வரும்தபாது அந்ைப் தபண்டணப் பற்றியும் புறாக்கடளப் பற்றியுதம நிடனத்துக்தகாண்டு

வந்ைார். இரவு 9 மணிக்தகல்ைாம் உறங்கவும் தசன்றுவிட்ைார். அவர் கனவில் புறாக்கள்
வரதவயில்டை. ஆனால், அவரது வாழ்க்டகயில் முன்பு ஒருதபாதுமில்ைாை புதிய சந்தைாஷம் பரவத்
தைாைங்கியிருந்ைது.

காடையில் சவரம் தசய்து தகாள்ளும்தபாதை `அந்ைப் பர்ைா அணிந்ை தபண்டண மீண்டும்

காண்தபாமா?’ என தயாசித்ைபடிதய சவரம் தசய்ைார். திடீதரன அவரும் புறாடவப்தபாை தவள்டள
உடை அணிந்துதகாள்ள ஆடசப்பைத் தைாைங்கினார். தகாபத்தில் கத்துவடைவிட்டு, தமதுவாகப் தபச
ஆரம்பித்ைார். கண்ணுக்குத் தைரியாை ஒழுங்கு, புறாக்களுக்குள் இருக்கின்றன. அடவ உத்ைரவுக்காகக்
காத்திருப்பதில்டை. ஆனால், சட்தைன ஒதர தநரத்தில் ஒன்றாகப் பறக்கின்றன. காகங்கடளப்தபாைக்
கத்திச் சத்ைம்தபாட்டுப் பசிடய தவளிக்காட்டிக்தகாள்வதில்டை எனப் புறாக்கள் அவருக்குப் புதிய
வடக அனுபவத்தின் கைடவத் திறந்துவிட்ைன.
நகரம் என்பது மனிைர்களுக்கானது மட்டுமல்ை, ஆயிரமாயிரம் புறாக்கள், பறடவகள், நாய்கள்,
பூடனகள், எலிகள், நுண்ணுயிர்கள் எல்ைாமும் ஒன்று தசர்ந்து வாழ்வைற்கும்ைான். அைனைன் பசிக்கு
அைனைன் தைைல். யாருக்கும் எதுவும் எளிைாகக் கிடைத்துவிடுவதில்டை. நகரில் எதுவும்
நிரந்ைரமில்டை. கிடைக்கிற சுவரில் நிற்கதவண்டியதுைான். அவருக்கு, வாழ்க்டகடயப் பற்றியிருந்ை
பயம் தகாஞ்சம் தகாஞ்சமாக விைகிப் தபாக ஆரம்பித்ைது.

பிறகு ஒரு ஞாயிற்றுக்கிழடமயன்று ராயப்தபட்டை மணிக்கூண்டுப் பகுதியில் புறாக்கடளத் தைடி

அடைந்துதகாண்டிருந்ைதபாது “நான்ைான் முைல்ை பார்த்தைன்” என்ற குரல் தகட்ைது.

அதை பர்ைா அணிந்ை இளம்தபண். டகயில் ஒரு கூடையுைன் இருந்ைாள். அவடளப் பார்த்துச்
சிரித்ைார்.

“இங்தகயா சார் உங்க வீடு?“ என்று தகட்ைாள்

“இல்டை, கிழக்குத் ைாம்பரம்“ என்றார்.

“புறாடவத் தைடியா இங்க அடையுறீங்க?” எனக் தகலிதசய்ைாள்.

“அதைல்ைாமில்டை. இன்னிக்கு ஹாலிதை. அைான் இப்படி…” எனச் சமாளித்ைார்.

அவள் சிரித்ைபடிதய “எங்க வாப்பாகூை உங்கடள மாதிரிைான். எந்தநரமும் புறா புறானுைான்

கிைப்பாரு. அவரு புறாகூைப் தபசுவாரு. நீங்க தபசுவீங்களா?”

“அதைல்ைாம் தைரியாது”

“நாம தபசினா புறாவும் தபசும்னு வாப்பா தசால்வாரு”

“நீங்க தசான்னா நி மாத்ைான் இருக்கும்” என்றார் தகாவர்ைன்.

“என்தமை அவ்வளவு நம்பிக்டகயா?” எனக் தகட்ைாள் அந்ை இளம்தபண்.

என்ன தசால்வது எனத் தைரியாமல் தமௌனமாக நின்றார்.

“அந்ை தநாட்டை எனக்குக் குடுப்பீங்களா?”

“ைந்ைா, என்ன குடுப்தப?”

“ஒரு டீ வாங்கித் ைர்தறன்”

“நி மாவா?”

“ஆமா. ஆனா, தநாட்டை எனக்தக குடுத்ைரணும்”

“நீ என்ன தசய்தவ?”

“வீட்ை அடை தவச்சுக்கிட்டு நானா கற்படன பண்ணிக்கிட்டு இருப்தபன். அைான் எந்ை இைத்துை
எத்ைடன புறா வருதுனு டீதையிைா தபாட்டிருக்கீங்கதள!”

“தநர்ை தபாய்ப் பார்க்க ஆடச வராைா?”

“நான் என்ன ஆம்படளயா… புறா பின்னாடி சுத்திக்கிட்தை இருக்கிறதுக்கு, தபாழப்டபப் பார்க்க

தவணாமா?”

அவள் தசான்னவிைம் அவடரக் குத்திக் காட்டியதுதபாை அவளுக்குத் தைான்றியிருக்கக் கூடும்.

“நான் உங்கடளச் தசால்ைடை” என்று மறுபடியும் சிரித்ைாள்.

“உண்டமடயத்ைாதன தசான்தன?” என்றார்.

“உங்களுக்குக் தகாபம் வரடையா?” எனக் தகட்ைாள்

“இல்டை” எனத் ைடையாட்டினார்.

“அப்தபா வாங்க” என அருகில் உள்ள டீக்கடைக்கு அடழத்துப்தபாய் ஒரு டீ வாங்கித் ைந்ைாள்.

“நீ குடிக்கடையா?” என்றைற்கு “ஐயதயா! தராட்ை நின்னு டீ குடிச்தசன்னு தைரிஞ்சா

தகான்னுதபாட்ருவாங்க” என்றாள்.

தகாவர்ைன் டீடய தமதுவாக உறிஞ்சிக் குடித்ைபடிதய அவடளதய பார்த்துக்தகாண்டிருந்ைார். அவள்

டககள் அந்ை பாக்தகட் தநாட்டுக்காக நீண்ைபடியிருந்ைன.

“தநாட்டைத் ைர மாட்தைன்” என்றார் தகாவர்ைன்.

“என்டன ஏமாத்திட்டீங்களா?” என வருத்ைமான குரலில் தகட்ைாள்.

“இல்டை, சும்மா தசான்தனன். இந்ைா” என அந்ை தநாட்டை எடுத்து நீட்டினார்.

அவள் வாங்கிப் பிரிக்கக்கூை இல்டை. டகயில் இருந்ை கூடையில் தபாட்டுக்தகாண்ைாள்.

“உன் தபரு என்ன?” என்றார் தகாவர்ைன்.

அவள் தபயடரச் தசால்ைாமதைதய தராட்டைக் கைந்து தபானாள். டீக்கடை முன்பாகதவ தநடுதநரம்

நின்றுதகாண்டிருந்ைார் தகாவர்ைன். சந்தைாஷமும் வருத்ைமும் ஒன்றுகைந்து மனதில்
பீறிட்டுக்தகாண்டிருந்ைன.

அன்று இரவு, கடைசிப் தபருந்டைப் பிடித்துைான் வீடு திரும்பினார். வீடு வந்ை பிறகும் உறக்கம்
கூைவில்டை. எழுந்து சாய்வு நாற்காலியில் படுத்ைபடிதய அந்ைப் தபண்டணப் பற்றி
தயாசித்துக்தகாண்டிருந்ைார். `அந்ைப் தபண் இந்தநரம் வீட்டில் ைன் பாக்தகட் தநாட்டை
டவத்துக்தகாண்டு புறாக்கடளக் கற்படனயில் பார்த்துக் தகாண்டிருப்பாள்’ எனத் தைான்றியது
திடீதரன, ைான் 25 வயதுக்குத் திரும்பிவிட்ைதுதபால் இருந்ைது. ைனது படழய கறுப்பு-தவள்டளப்
புடகப்பைங்கடள பீதராவிலிருந்து எடுத்துப் புரட்டிப் பார்த்துக் தகாண்டிருந்ைார். அந்ைப் டபயன் நான்
அல்ை. அந்ைப் புடகப்பைங்களிலிருந்து தவகுதூரம் விைகி வந்துவிட்தைன். இப்தபாடைய ைன் முகம்
ைனக்தக பிடிக்க வில்டை. அன்று அவளது நிடனவாகதவ சாய்வு நாற்காலியில் உறங்கிப்தபானார்.
கனவில் புறா வந்திருந்ைது.

அைன் பிறகு அவர் ஒவ்தவாரு முடற புறாடவக் காணும்தபாது அவருக்கு அந்ை இளம்தபண்
நிடனவு வரத் தைாைங்கியது. புறாக்கடள எண்ணத் தைாைங்கியதபாது அவடர அறியாமல் ஒரு
குற்றவுணர்ச்சி எழுந்ைது. `இடைத் ைன் மடனவி கண்டுபிடித்துவிடுவாளா!’ எனச் சந்தைகம்தகாண்ைார்.
பிறகு, ைனக்குத்ைாதன `இது தவறும் சந்திப்புைான். அைற்குதமல் ஒன்றுமில்டை’ எனச் தசால்லிக்
தகாண்ைார்.

பர்ைா அணிந்ை இளம்தபண்டணப் பற்றி நிடனக்க நிடனக்க, ைன் மீது ஒரு புறா வந்து
அமர்ந்துவிட்டுப் பறந்து தபாய்விட்ைதுதபால் இருந்ைது.

`ைான் ஒரு கற்சுவர். சுவர்கள் விரும்பினால் புறாக்கள் வந்து விடுவ தில்டை. புறாக்கள் அமர்வ
ைாதைைான் சுவர் அழகுதபறுகிறது. சுவர்கள், புறாக்கடள நிடனத்து வருந்திக்தகாண்தை இருக்க
தவண்டியதுைான்தபாலும்’ என நிடனத்துக்தகாண்ைார்

தஹட்கிளார்க், அவர் காதில் விழும்படி யாரிைதமா தசால்லிக் தகாண்டிருந்ைார்…

“திங்கறதும் தூங்குறதும் மட்டுமா சார் மனுஷன்… அவனுக்குனு ஒரு சந்தைாஷம் தவணாமா? என்ன
சார் இருக்கு இந்ை ஊர்ை? எல்ைாத்துக்கும் காசு காசுனு புடுங்கிருறாங்க. வீடும் அப்படித்ைான்
இருக்கு… ஊரும் அப்படித்ைான் இருக்கு.’’

“சரிைான்’’ என்று சத்ைமாகச் தசான்னார் தகாவர்ைன்.

ஏன் இவ்வளவு சத்ைமாகச் தசான்னார் என, குழப்பத்துைன் பார்த்துக் தகாண்டிருந்ைார் தஹட்கிளார்க்.

அவர் பார்டவயில் பைாமல் ைடைடயக் குனிந்துதகாண்ைார் தகாவர்ைன். அந்ை நிமிைம்

இருக்டகடயதயாட்டிய ன்னல் திறந்திருப்பது தைாந்ைரவாகத் தைான்றியது.

நன்றி : ஆனந்ை விகைன்

ஒவியம் ஷ்யாம்
டசக்கிள் கமைத்தின் ைங்டக

திருவல்லிக்தகணிக்குள் ஒராயிரம் சந்துகள் இருக்கின்றன. எந்ைச் சந்திற்குள் கவிஞர் ஞானக்கூத்ைன்

வீடிருக்கிறது என அவனால் கண்டுபிடிக்கமுடியவில்டை.

ஒருமுடற டபகிராப்ட் சாடையிலுள்ள நடைபாடை புத்ைகக் கடை ஒன்றில் தைடிக் தகாண்டிருந்ை

தபாது அருகில் ஞானக்கூத்ைன் ஒரு ஆங்கிைப்புத்ைகத்டைத் தைடி எடுத்துக் தகாண்டிருப்படை நாைன்
கவனித்ைான்.

அவர் ஞானக்கூத்ைன் ைானா?. அவரது கவிடைகடள வாசித்ைவன் என்ற முடறயில் அவதராடு தபச
விரும்பினான். ஆனால் எப்படிப் தபசுவது. எவ்விைம் ைன்டன அறிமுகம் தசய்து தகாள்வது எனத்
தைரியவில்டை.

நாைனுக்குத் திக்குவாய். சிறுவயதிலிருந்தை யாருைனும் தபசுவைற்குத் ையங்குவான். தபச தவண்டிய

அவசியம் வந்துவிட்ைால் ைட்டுைடுமாறி ஒன்றிரண்டு வார்த்டைகள் தபசுவான். சிைர் அவன்
தபசுவடைக் தகட்டு தகலி தசய்வார்கள். சிைர் ஒண்ணுதம புரியடை எனக் கடிந்து தகாள்வார்கள்.
அந்ைத் ைாழ்வுணர்ச்சி அவடன வாட்டியது.

பைதநரங்கள் இக்குடறடய நிடனத்து அழுதிருக்கிறான். பள்ளியில் மாணவர்கள் தகலி தசய்கிறார்கள்

என்பைாதை ஒன்பைாவது வகுப்புைன் படிப்டப பாதியில் விட்டுவிட்டு தமடிகல் ஷாப்பில் தவடைக்குச்
தசர்ந்துவிட்ைான். கடையில் ஆளுக்கு ஆள் அவடன தவடை ஏவிக் தகாண்தையிருப்பார்கள்,
அவனுக்கு நண்பர்கதளயில்டை.

ஊரில் அப்பா இறந்து தபான பிறகு அவன் தசன்டனக்கு தவடைக்கு வந்ைான். தமன்ஷனில் அடற
எடுத்துக் தகாண்டு தவடைக்குப் தபாய் வரத்துவங்கினான். அவனது பார்மசி ஷாப் தபல்ஸ்
தராட்டிலிருந்ைது. காடை எட்டுமணிக்குப் தபானால் இரவு ஒன்பது மணிக்தக திரும்பி வரமுடியும்.
மதிய தநரங்களில் மருந்துக்கடையில் கூட்ைமிருக்காது. அப்தபாது ஏைாவது பத்திரிக்டக படிக்கைாம்.

அவனது அடறத்தைாழனாக இருந்ைவன் தகாபால். அவன் தீவிரமாக இைக்கியம் படிப்பவன்.

கவிடைகள் எழுதுகிறவன். அவன் படித்துப் தபாட்ை புத்ைகங்கடள, சிற்றிைழ்கடளத் தைடி எடுத்துவந்து
கடையின் ஒய்வு தநரத்தில் நாைன் படித்துக் தகாண்டிருப்பான். அப்படித்ைான் ஞானக்கூத்ைன்
அவனுக்கு அறிமுகமானார்.

அவரது அன்று தவறுகிழடம கவிடைத் தைாகுப்டப படித்திருக்கிறான். ஆனால் இந்ைத் திக்குவாடய

டவத்துக் தகாண்டு அவரிைம் எப்படிப் தபசுவது. ஒரு வார்த்டை வருவைற்குள் திண்ைாடிவிடுகிறதை
என அவடரதய பார்த்துக் தகாண்டிருந்ைான்.
அவர் எழுந்து நின்று தகாண்டு புத்ைகத்டை அங்குமிங்கும் புரட்டியபின்பு ைனது ஜிப்பா டபயிலிருந்து
இருபது ரூபாடய எடுத்து நீட்டினார். கடைக்காரன் வாங்கிக் தகாண்ைபடிதய அந்ைக் கட்டுை படழய
புத்ைகம் இருக்கு அடைப் பாத்தீங்களா சாமி என்றான். எைற்காக அவடரச் சாமி எனக் கடைக்காரன்
அடழத்ைான் எனப்புரியவில்டை.

அவர் ஒரமாக இருந்ை புத்ைகக் கட்டை திரும்பி பார்த்ைார். அட்டை கிழிந்து தபான படழய
புத்ைகங்கள். இறுக்கமாகச் சணல் கயிறு தகாண்டு கட்டியிருந்ைார்கள். அடை அவிழ்க்க அவரால்
இயைவில்டை. நாைன் அவருக்கு உைவி தசய்ய முடனந்ைான். கட்டை அவிழ்த்துக் தகாடுத்ைவுைன்
அவர் தமல்லிய குரலில் தைங்ஸ் என்றார்.

பிறகு ஒவ்தவாரு புத்ைகமாகக் டகயில் எடுத்து அைன் முகப்டப உற்று கவனித்ைார். ஒரு புத்ைகத்டைப்
புரட்டி அதிலுள்ள ஒரு கவிடைடய அவர் படிக்கும் சப்ைம் முணுமுணுப்பாகக் தகட்ைது. நாைன்
ஒரக்கண்ணால் அது என்ன புத்ைகம் எனப் பார்த்ைான். திருவரங்கக் கைம்பகம் என
அச்சிைப்பட்டிருந்ைது.

அந்ை ஒன்டற மட்டும் அவர் வாங்கிக் தகாண்ைார்.

“நான் உங்கள் கவிடைகடள வாசித்திருக்கிதறன்“ என அவரிைம் தசால்ை தவண்டும் தபாலிருந்ைது.

ஆனால் நாக்கு அடசயவில்டை

கைந்து தசல்லும் பசுமாடு ஒன்டற தவடிக்டக பார்த்ைபடிதய ஞானக்கூத்ைன் நின்றிருந்ைார். பிறகு

தமதுவாக ஒரு சந்திற்குள் நைந்து தபாகத்துவங்கினார். அவர் பின்னாடிதய தபானால் என்னதவன்று
தைான்றியது.

ஒரு கவிஞடன பின்தைாைர்வது என்றால் அவன் கவிடைகடள மட்டும் தைாைர்வது என யார்

தசான்னது. அவரது பின்னால் நாைனும் நைக்கத் துவங்கினான். ைன்டன ஒருவன் பின்தைாைர்ந்து
வருகிறான் என்படை அவர் அறியதவயில்டை. ஏதைாதவாரு கனவுநிடையில் நைப்பவடர தபாைதவ
நைந்து தபாய்க் தகாண்டிருந்ைார்.

அவரது நடை வீடு திரும்புகிறவடரப் தபாலில்டை. தமாத்ை திருவல்லிதகணியும் ைனது உைகம்,

அங்தக ைான் நகர்வைம் தசன்றுதகாண்டிருக்கிதறன் என்பது தபாலிருந்ைது. இந்ை வீதிகளில் பாரதியும்
ஒரு காைத்தில் இப்படித்ைான் நைந்திருப்பார். ஒருதவடள மானசீகமாகப் பாரதிதயாடு தபசிக்
தகாண்ைபடிதய ைான் ஞானக்கூத்ைன் நைந்து தகாண்டிருக்கிறாதரா என்னதவா, இப்படிக் கற்படன
தசய்து தகாள்வது சுகமாகைானிருக்கிறது.
தசன்டனக்கு வந்ை பிறகு ைான் நாைன் கவிடைகள் படிக்க ஆரம்பித்ைான். கடைகடள விைக்
கவிடைதய அவனுக்குப் பிடித்திருந்ைது. சிை தநரம் தகாபாடைத் தைடி வரும் இளம் எழுத்ைாளர்கள்
மணிக்கணக்கில் இைக்கியம் தபசிக் தகாண்டிருக்கும் தபாது நாைன் அடமதியாகக் தகட்டுக்
தகாண்டிருப்பான்.

எைற்காக இப்படி மாய்ந்து மாய்ந்து இைக்கியம் தபசுகிறார்கள். சண்டைதபாடுகிறார்கள். தபசி என்ன

தசய்துவிை முடியும். ஒரு கவிடைடய இப்படி எல்ைாம் வாசிக்க முடியுமா என்ன. இவர்களாக
ஆளுக்கு ஒரு அர்த்ைம் தகாள்கிறார்களா என்று நாைன் தயாசித்துக் தகாண்டிருப்பான்.

ஆனால் அடைப்பற்றிக் தகாபாலிைம் தபசிக் தகாண்ைது கிடையாது. சிற்றிைழ்கடளப் படிக்க ஆரம்பித்ை

பிறகு நாைனின் உைகம் கடைய ஆரம்பித்ைது. ரகசியமாக ஒரு தபண்டணப் பின்தைாைர்வடைப்
தபான்ற ஆர்வத்டை உருவாக்கியது.

நாைன் அன்று தவறு கிழடம கவிடை புத்ைகத்டை மருந்துக்கடைக்தக தகாண்டுவந்து டவத்துக்

தகாண்ைான். தநரம் கிடைக்கும் தபாதைல்ைாம் அடைப் புரட்டிப்படித்ைான். யாரும் பார்த்துவிைக்கூைாது
என்பைற்காக அைற்கு ஒரு அட்டை தபாட்டுக் தகாண்ைான். சிை கவிடைகடளப் படிக்கும் தபாது
அவனுக்குச் சிரிப்பாக வரும். சிை கவிடைகடள வாசித்துமுடித்ைவுைன் வியந்து தபாய்விடுவான்.

ஒருமுடற அவனும் தகாபாலும் ஆந்திராதமஸ்ஸிற்குச் சாப்பிைப்தபான தபாது எதிரில் ஞானக்கூத்ைனும்

இன்தனாரு நபரும் தபசியபடிதய நைந்து தபாய்க் தகாண்டிருந்ைார்கள். தகாபால் தவகமாகச்
சாடைடயக் கைந்து அவர்கள் முன்பாகப் தபாய் நின்று ஏதைா தசான்னான் ஞானக்கூத்ைன்
ைடையாட்டியபடிதய அவனிைம் ஏதைா தசான்னார். கிதழ கிைந்ை சிகதரட் அட்டை ஒன்றில் அவன்
அவரது முகவரிடய எழுதிக்தகாண்ைான். திரும்பி வந்ை தகாபால். அவர் கவிஞர் ஞானக்கூத்ைன்
இங்தக ைான் பக்கத்து தைருவிை இருக்கிறார். தபரிய தபாயட். தபாய்ப் பாக்கணும் என்றான்.

நாைன் அந்ை முகவரிடய அறிந்து தகாள்ள விரும்பினான். ஆனால் தகட்டுக் தகாள்ளவில்டை.

அன்று ைான் முைன்முைைாக ஞானக்கூத்ைடன தநரில் பார்த்ைான்.

அைன் பிறகு சிை முடற ஞானக்கூத்ைடன அண்ணாசாடையிலும் கண்டிருக்கிறான். ஒருமுடற

அவனது பார்மசிக்தக வந்து இருமல் மருந்து வாங்கிப்தபானார். ஒருமுடற அவர் சிகதரட்
பிடித்ைபடிதய நின்று தகாண்டிருப்படைக் கண்ைான். ஆனால் அவடர இப்படி ஒருநாள்
பின்தைாைர்தவாம் என நிடனத்துகூைப் பார்க்கவில்டை

ைனக்குப் பிடித்ைமான ஒரு எழுத்ைாளடர அவர் அறியாமல் பின்தைாைர்ந்து நைப்பது ஒரு இன்பம்.
அடை நாைன் முழுடமயாக அனுபவித்ைான். ஒரு பூடன ஞானக்கூத்ைடன குறுக்கிட்டு கைந்து
தபானது. அது நாைடன நின்று திரும்பி பார்த்துப் தபானது ஏன் எனப்புரியவில்டை.
திருவல்லிதகணியில் எந்ை வீதிகளும் பழடமயின் சின்னங்களாகதவ இருந்ைன. ஞானக்கூத்ைன்
ஆளற்ற சாடையிலும் ஒரு ஒரமாகதவ நைந்து தபாய்க் தகாண்டிருந்ைார். கவிஞர்களுக்குப் பை
நிழல்கள். அவரது வாசகர்கள் எல்தைாரும் அவரது நிழல்கள் ைாதனா

திடீதரன ஒரு சந்திற்குள் ஞானக்கூத்ைன் காணாமல் தபாய்விட்ைார். எப்படி மடறந்ைார். எது

அவருடைய வீடு. திடகத்துப் தபாய் நின்ற தபாது ஒரு தைருநாய் அவடன ஏறிட்டு பார்த்துக்
குடரத்ைது.

“தச. எப்படித் ைவறவிட்தைன். “ ஒருதவடள இந்ைச் சந்திற்குள் ைான் அவரது வீடு இருக்கிறைா
எனக் குழப்பத்துைன் நின்றிருந்ைான். இனி என்ன தசய்வது எனச் சிை நிமிஷங்கள் தயாசித்ைான்.
விடளயாட்டு முடிந்து தபான சிறுவடனப் தபாை இருந்ைது அவனது மனநிடை.
அடறக்குத் திரும்புவைற்காக நைந்ை தபாது பார்த்ைசாரதி தகாவில் தகாபுரம் தைரிந்ைது. அடறக்குத்
திரும்பியதும் வழியில் ஞானக்கூத்ைடன பார்த்தைன் என்றான். எங்தக எனக் தகாபால் தகட்டுக்
தகாள்ளதவயில்டை. அவன் ைாசியும் ைபசியும் நாவடை படித்துக் தகாண்டிருந்ைான்

அவடர தநரில் பார்த்ை இரவு அவரது கவிடைகடள மறுபடி வாசிக்கும் தபாது அது தவறுவிைமாகப்
புரிய ஆரம்பித்ைது. அவரது குரலில் அந்ைக் கவிடை ஒலிப்பது தபாலிருந்ைது. ஒருதவடள அப்படி
அர்த்ைப்படுத்திக் தகாள்கிதறனா. ஒரு கவிஞடன சந்திப்பைன் வழிதய அவன் கவிடைகளின் குரல்
மாறிவிடுமா. எப்படிதயா அந்ை அனுபவம் அவனுக்குச் சந்தைாஷமாக இருந்ைது.

••

ஆனால் அைன்பிறகு ஞானக்கூத்ைன் நைந்ை வீதியில் அடிக்கடி நைந்து தபாகத் துவங்கினான். திரும்ப
அவடரச் சந்திக்க முடியாைா என்ற ஏக்கம் அவனுக்குள் உருவாகத் துவங்கியது. இந்ைத்
திருவல்லிதகணியில் எத்ைடனதயா ஆயிரம் தபர்கள் வசிக்கிறார்கள் அவர்களில் ஒருவர் ைான்
கவிஞருமா. அடை நாைனால் ஏற்றுக் தகாள்ள முடியதவயில்டை.

ஏன் கவிஞர்கள் இப்படிச் சின்னஞ்சிறு அடறகளில், வீடுகளில் வசிக்கிறார்கள். ைனிதய நைந்து

அடைகிறார்கள். படழய புத்ைகக் கடைகளில் தைடி பத்து ரூபாய்க்குப் புத்ைகம் வாங்குகிறார்கள்.
இவ்வளவு எளிடமயாக இருக்கிறார்கள்.

இந்ைத் திருவல்லிதகணியில் டூப்ளிதகட் வாசடன திரவியம் விற்பவன் கூைப் டபக்கும் பாக்தகட்

நிடறயக் காசுமாக இருக்கிறாதன. எழுத்ைாளர்கள். கவிஞர்கள் மட்டும் ஏன் கஷ்ைப்படுகிறார்கள்.
இந்ை நகடர உறிஞ்சிவாழும் வணிகர்களுக்குக் கிடைக்கும் மரியாடையில் துளி கூை இந்ை நகடர
தபருடமப்படுத்தும் கடைஞர்களுக்கு ஏன் கிடைப்பதில்டை. நாைனுக்கு வருத்ைமாகயிருந்ைது.

திருவல்லிதகணியில் இன்றும் கிளிகள் இருக்கின்றன. சிை வீடுகளின் கூடரயில் இருந்ைபடி கிளி

கத்துவடைக் தகட்டிருக்கிறான். கவிஞர்களும் திருவல்லிதகணியின் கிளிகள் ைானா.

ைனது கவிடைகளில் தவளிப்படுத்தும் உக்கிரத்டை. தகாபத்டை வாழ்வில் அவர்கள் தவளிப்படுத்ைதவ

மாட்ைார்களா. இடை எல்ைாம் பற்றி யாரிைம் தகட்பது, தைளிவுபடுத்திக் தகாள்வது. தகாபாலிைம்
தபசைாம் தபாலிருந்ைது.

ஆனால் அவன் அனாசின், அசித்தராசின் விற்கிற உனக்கு எதுக்குைா கவிடை என்று தகலி
தசய்வான். சிை தநரம் ைனக்குத் தைரியாமல் ஏன் புத்ைகங்கடள எடுத்துக் தகாண்டு தபானாய் எனக்
தகாவித்துக் தகாள்ளவும் கூடும்.

ஒருமுடற அவனது புத்ைகத்தின் மீது ஒரு தசாட்டு டீ சிந்திவிட்ைது என்பைற்காகத் ைன்டன மிக
தமாசமாகத் திட்டியது நிடனவிலிருந்ைது. ஆகதவ நாைன் கவிடைகடள மனதிற்குள்ளாக வாசித்து
மகிழ்ந்து தகாண்ைான்.

ைண்ணீர் பட்ைவுைன் மண் மிருதுவாகிவிடுவது தபாைக் கவிடைகள் படிக்கத் துவங்கியதும் மனது

தநகிழ்வு தகாண்டுவிடுகிறது. ைண்ணீர் அதிசயமானதில்டை. ஆனால் மடழ அதிசயமானது, அதுவும்
நீர்துளி ைான். ஆனால் எங்கிருந்து எப்படி வருகிறது எனத்தைரியவில்டை. அடைவிைவும் மடழத்துளி
ஒரு வடிவம் தகாண்டிருக்கிறது. ஒரு துளி என்பது முழுடமயான வடிவம். அது ைான் அழடக
ைருகிறது. எவ்வளவு முடற பார்த்ைாலும் மடழ பிடித்தையிருக்கிறது. கவிடையும் மடழ தபாைத் ைானா.
காலில் ைார் ஒட்டிக் தகாண்ைது தபாைச் சிை கவிடைகள் மனதில் ஒட்டிக் தகாண்டுவிடுகின்றன.
அடை எளிதில் விைக்கமுடியாது. ஞானக்கூத்ைன் கவிடையும் அப்படித்ைான் என நிடனத்துக்
தகாள்வான்
கடை கவிடைகடளப் படிக்கிற எல்தைாரும் எழுை தவண்டும் என ஆடசப்படுகிறவர்களில்டை. சிைர்
படிப்படை மட்டுதம விருப்பமாகக் தகாண்ைவர்கள். அைன் வழிதய ைன்டன அறிந்து தகாண்ைவர்கள்.
ைானும் அதில் ஒருவன் என நாைன் நம்பினான்

தமன்டமயான உணர்வுகடள தவளிப்படுத்தும் இைக்கியங்கடளத் தைடித்தைடி வாசிக்கும் தகாபால்

மிகுந்ை முன்தகாபியாக இருந்ைான். எப்படி இவ்வாறு இருக்கமுடிகிறது. தசாந்ைவாழ்க்டகடய
இைக்கியம் பாதிக்காைா. அதை தகாபால் சிை நாட்கள் அவனுக்கும் தசர்ந்து சாப்பாடு வாங்கிக்
தகாண்டுவருவதுைன் அவனது உடைகடளக் கூைச் தசர்த்து துடவத்துப் தபாடுவதும் உண்டு. நவீன
இைக்கியம் மட்டுமில்டை அது சார்ந்து இயங்குபவர்கடளயும் புரிந்து தகாள்ளமுடியவில்டை என்பதை
நி ம்.

எறும்பு ஒவ்தவாரு அரிசியாக இழுத்துக் தகாண்டு தபாவடை தபாை நாைன் ரகசியமாகச் சிற்றிைழ்கடள
ஒவ்தவான்றாகத் ைனது கடைக்கு எடுத்துப் தபாய்ப் படிக்கத் துவங்கினான். சிற்றிைழ்களின் வழிதய
வாழ்வில் ஒருதபாதும் தகட்டிராை தசாற்கள், வரிகள் அறிமுகமாகத் துவங்கின. சலூனில் முடிதவட்டுக்
தகாண்டு திரும்பும் தநரம் ஒரு புத்துணர்வு வருமில்டையா. அது ஒவ்தவாரு கவிடை படிக்கும் தபாது
அவனுக்கு உருவானது. இைக்கியம் படிக்கத் துவங்கிய பிறகு திடீதரன அந்ைத் திருவல்லிதகணி
தபரழகான இைம் தபாைத் தைான்றியது. எல்ைா மனிைர்கடளயும் பிடித்திருந்ைது.

ஒதரதயாரு முடற ஞானக்கூத்ைடன சந்தித்துவிை தவண்டும் என அவன் முடிவு தசய்து தகாண்ைைற்கு

முக்கியக் காரணம் அவரது டசக்கிள் கமைம் கவிடை. அடைப் படிக்கும் தபாது நாைனுக்குத்
தைான்றியது.

இந்ைக் கவிடை டசக்கிள் விடும் கமைத்டைப் பற்றியதில்டை. ஊடரப்பற்றியது. ஊர் மாற்றம்

அடைகிறது, அைன் அடையாளமாகப் தபண்கள் இருக்கிறார்கள் என்படைப் பற்றியது.

எங்கள் ஊரில் என்ற தசாற்கடளக் கவிஞர் அைற்காகத் ைான் தபாட்டிருக்கிறார் என நிடனத்ைான்.

டசக்கிள் கமைம் மாற்றத்தின் அடையாளம். தைாழில்நுட்பம் வந்ைபிறதக தபண்களின் வாழ்க்டக மாற

ஆரம்பிக்கிறது. ைாதன அவள் புதிய தபாறுப்புகடள ஏற்றுக் தகாள்கிறாள். டசக்கிள் விடுவது
அவளது சுைந்திரம். அடை முழுடமயாக அனுபவிக்கிறாள். ஆண்கள் டசக்கிள் ஒட்டுவது தைடவ
கருதி. ஆனால் டசக்கிள் கமைம் வீட்டிற்குள் அைங்கிக் கிைந்ை தபண் ைானில்டை என நிரூபிக்கச்
டசக்கிள் ஒட்டுகிறாள்.

அக்கவிடையில் அவனுக்கு தராம்பவும் பிடித்ைவரிகள்

குழந்டையும் மாடும் எதிர்ப்பைா வழிகள்

எனக்குத் தைரிந்து ஊரிதை இல்டை

இடைத் திருவல்லிதகணியில் வசித்ைவர்களால் ைான் முழுடமயாக உணர முடியும். எவ்வளவு

பசுமாடுகள். ஆச்சரியமாக இருக்கும். அடவ தபருந்துகளின் ஊைாகவும் ஆட்தைாக்களின் முதுடக
உரசிக் தகாண்டும் ைன்னியல்பாக நைந்து அடைகின்றன. திருவல்லிதகணி ஒரு படழய கிராமம்
என்பைன் அடையாளம் தபாைதவ அந்ைப் பசுக்கள் நைந்து தசல்கின்றன.

இது தபாைதவ சிறார்கள், மின்மினிப்பூச்சிகடளப் தபாை அசைாக ஒளிரக்கூடிய சிறுவர்கள்

திருவல்லிதகணியில் வசிக்கிறார்கள். அவர்கள். தபச்சில், சிரிப்பில், தவகத்தில் ைனியழகு உள்ளது.
நாைன் தசன்டனக்கு வந்ைதபாது ஏன் திருவல்லிதகணியில் ைங்கிதனாம் என வருத்ைப்பட்டிருக்கிறான்.
ஒதர குப்டப. தகாசுக்கள். தைருநாய்கள். பூடனகள் வாகன தநருக்கடி. மாடையானதும்
திருவல்லிதகணி ஒரு நூற்றாண்டின் பின்னால் தபாய்விடும். ஏைம் தபாடுகிற ஆளின் குரல் தகட்கும்.
பந்ைங்களுைன் சாமி ஊர்வைம் வரத்துவங்குவார். திடீதரன ஏராளமான பிச்டசக்காரர்கள் அடைந்து
தகாண்டிருப்பார்கள். திருவல்லிதகணியின் ஒதர ஆறுைல் நல்ை சாப்பாட்டுக் கடைகள். டீக்கடைகள்.
ஆனால் ஞானக்கூத்ைன் குடியிருக்கிறார் என்றபிறகு அவனுக்குத் திருவல்லிதகணியில் வசிப்பது
தபருடமக்குரியைாகத் தைான்றியது

கவிஞர்கள் ைான் வாழ்விைத்டை உன்னைமாக்குகிறார்கள். தசாற்கடளக் தகாண்டு வண்ணம்

தீட்டுகிறார்கள். கைங்கடர விளக்டக தபாை அன்பின் தவளிச்சத்டைக் கவிடையினுள்
சுழைவிடுகிறார்கள். தச. இது என்ன கவிடைகள் படித்துப் படித்து அடைப் தபாைதவ நானும்
தயாசிக்கிதறதன என நாைனுக்கு வியப்பாகவும் கூச்சமாகவும் இருந்ைது

அந்ைக் கவிடைடய வாசித்ைபிறகு ஞானக்கூத்ைடன சந்தித்துக் டககுலுக்க தவண்டும் தபாலிருந்ைது.

ஆனால் கூச்சம் ைடுத்துக் தகாண்டிருந்ைது.

பின்பு ஒரு ஞாயிற்றுகிழடம மாடை திடீதரன அவர் வீடுதைடி தபாய்ப் பார்த்துவிட்டு வந்ைால்
என்னதவன்று தைான்றியது. தைய்த்ை சட்டை ஒன்டற மாட்டிக் தகாண்டு கிளம்பினான். அன்று
தவறுகிழடம புத்ைகத்டைக் டகயில் எடுத்துக் தகாள்ளைாமா எனத் தைான்றியது. இது என்ன
சாட்சியமா என இன்தனாரு தகள்வி கூைதவ மனதில் தைான்றியது. புத்ைகத்டை அடறயில்
டவத்துவிட்டு ைனிதய நைந்ைான்.

பார்த்ைசாரதி தகாவில் அருதகயுள்ள வீதியில் ைான் அவரது வீடிருக்கிறது. அடைக்

கண்டுபிடித்துவிைைாம் ைான் என்று ைான் நிடனத்ைான். ஆனால் அவன் நிடனத்ைது தபாை
அவ்வளவு சுைபமாகயிருக்கவில்டை. ஒரு ரிக்ஷாகாரனிைம் ஞானக்கூத்ைன் வீட்டிடன விசாரித்ைான்

“அப்படி யாரும் இல்டை. அவரு யாரு ைாக்ைரா “ எனக்தகட்ைான் ரிக்ஷாகாரன்

“இல்டை கவிஞர் “

“சினிமாவுை எழுதுவாரா“

“இல்டை. புத்ைகம் எழுதியிருக்காரு“

“தைரியடை. அந்ை முக்குகடையில் தகட்டுபாரு“

அந்ை முக்குகடைக்காரரிைம் தகட்ைதபாது ைான் ஐம்பது வருஷமாக அங்தக வசிப்பைாகவும் அப்படி

யாரும் இங்தக குடியிருக்கவில்டை என்றார். யாரிைம் தகட்பது எனத்தைரியாது குழம்பி நின்ற தபாது
ஒரு சந்துக்குள்ளிருந்து டசக்கிளில் ஒரு சிறுமி தவகமாக வருவது தைரிந்ைது. அவள் பச்டச
பாவாடை அணிந்திருந்ைாள். பத்து பனிதரண்டு வயதிருக்கும். ஒடிசைாக இருந்ைாள். ைடைமயிடர
இரட்டை சடையாகப் பின்னியிருந்ைாள். அவள் டசக்கிள் ஒட்டும் விைம் சிரிப்பாக இருந்ைது. அவள்
டசக்கிள் பிதரக் பிடிக்காமல் வீட்டுசுவர் ஒன்றின் மீது தமாதியது. அவள் கிதழ விழுந்ைாள்.

ைாதன எழுந்து தகாண்டு டசக்கிளிைம் தபசஆரம்பித்ைாள்

“உன்டன எத்ைடன ைைடவ தசால்லியிருக்தகன். சுவர்ை தபாய் ஏன்ைா தமாதி மண்டைய

உடைச்சிகிடுதற“ எனச் டசக்கிடள ைைவிக் தகாடுத்ைாள்
நாைனுக்கு அடைப் பார்க்க சிரிப்பு வந்ைது. அருகில் தபாய்த் திக்கிதிக்கி தபசியபடிதய அடிபட்ருச்சா
எனக்தகட்ைான்

“இல்டை அங்கிள்“ என்றாள் அச்சிறுமி

“யாதராை டசக்கிள்“ எனக்தகட்ைான்

“அக்காதவாைது “

“உங்கவீடு எங்க இருக்கு“ எனக்தகட்ைான்

அவள் பதில்தசால்ைாமல் ஒரு வீட்டிடன டககாட்டினாள்

“எங்க தபாய்கிட்டு இருக்தக“ எனக்தகட்ைான்

“எங்தகயும் தபாகடை. சும்மா சுத்திகிட்டு இருக்தகன். நீங்க யார் வீட்டுக்கு தபாகணும்“ எனக்
தகட்ைாள்

“ஒரு வீட்டை தைடிக்கிட்டு இருக்தகன்“ என்றான் நாைன்

“யாரு வீடு“

“கவிஞர் ஞானக்கூத்ைன்“

“பாட்டுபாடுறவரா“ எனக்தகட்ைாள் சிறுமி

“இல்டை பாட்டு எழுதுறவர்“ என்றான் நாைன்

“அப்படி யாரும் இங்தக கிடையாது. எனக்கு இந்ை வீதியில் இருக்கிற எல்தைாடரயும் தைரியும்.
எத்ைடன காக்கா குருவி வருதுனு கூை எண்ணி வச்சிருக்தகன். “

“கண்ணாடி தபாட்டு இருப்பார். அறுபது வயசிருக்கும். “

“ஜிப்பா தபாட்டு இருப்பாரா“

“ஆமா“

“அந்ை மாமா தபரு ஞானக்கூத்ைன் இல்தை. ரங்கநாைன்“ என்றாள் அச்சிறுமி

“அப்படியா“ எனக்தகட்ைான் நாைன்

“ஆமா. எங்க அக்காவுக்கு அவடர நன்னா தைரியும்“

“உங்க அக்கா தபரு“

“டசக்கிள் கமைம்“
என்று தசால்லி சிரித்ைபடிதய ஒரு வீட்டிடன அடையாளம் காட்டினாள்

டசக்கிள் கமைம் என்தறாருத்தி இங்தக வசிக்கிறாளா. அவடளப்பற்றித் ைான் கவிஞர்

எழுதியிருக்கிறாரா. அந்ைச் சிறுமி ைனது டசக்கிடள எடுத்து ைள்ளிக் தகாண்டு நைக்க முயன்றாள்

நாைன் அவள் டககாட்டிய வீட்டிடன தநாக்கி தசன்றான்

ஞானக்கூத்ைன் வீட்டிலிருந்ைார். அவடரப்பார்த்து புன்னடகத்ைபடிதய என் தபரு நாைன் என்றான்

“இப்படி உட்காருங்க“ என ஒரு முக்காலிடய காட்டினார். சிறிய ஹால். ஒரு தைபிள் ஃதபன். பள்ளி
மாணவர்கள் பயன்படுத்துவது தபான்ற தமட . அதில் நிடறயப் புத்ைகங்கள். சாய்வு நாற்காலி. அைன்
அருதக ஒரு ைண்ணீர் தசாம்பு. பாதித் திறந்துகிைக்கும் ஒரு ஆங்கிைப் புத்ைகம்.

அவர் புன்னடகயுைன் “உங்க ஊரு“ எனக்தகட்ைார்

“திருப்புல்ைாணி“ என்றான் நாைன்

“ஆதித கநாை தபருமாள் திருக்தகாயில் இருக்கில்தை. ஒருைைடவ வந்துருக்தகன்“ என்றார்

ஆச்சரியமாக இருந்ைது. அவரிைம் என்ன தபசுவது எனப்புரியவில்டை. அவர் தமல்லிய

புன்னடகயுைன் நாைடனப் பார்த்துக் தகாண்டிருந்ைார். அவன் ைடைகுனிந்து தகாண்ைான்

அவனது ையக்கத்டை உடைப்பது தபாைச் தசான்னார்

“உங்கடளப் படழயபுத்ைகக்கடையிை பாத்துருக்தகன். “

“தகாஞ்சம் படிப்தபன் சார்“

“சார் எல்ைாம் தவணாம். ஞானக்கூத்ைன்தன கூப்பிைைாம். தமன்ஷன்ை ைங்கியிருக்கீங்களா“

“ஆமா. தநாபல் தமன்ஷன்“

“ஐஸ் ஹவுஸ்ையா“ எனக்தகட்ைார்

“ஆம்“ எனத்ைடையாட்டினான்.

“தைார்க்காடவ தகள்விபட்டு இருக்கீங்களா, நல்ை தபாயட். அரசாங்கத்டை எதிர்த்து கவிடை

எழுதுனான்னு சுட்டு தகான்னுட்ைாங்க. எங்தக யார் சுட்ைாங்கன்னு இப்பவும் தைரியடை. அவன்
கவிடைகடளத் ைான் படிச்சிகிட்டு இருக்தகன். தராம்ப நல்ைாயிருக்கு. “

எனக் கிதழ இருந்ை ஆங்கிைக் கவிடைப்புத்ைகத்டை எடுத்துக்காட்டினார். ைடையாட்டிக்

தகாண்ைபடிதய திக்கி ையங்கி அவரிைம் தசான்னான்

“உங்க கவிடை எல்ைாம் படிச்சிருக்தகன், தராம்ப நல்ைாயிருக்கு“

“சந்தைாஷம். தவற யாதரல்ைாம் படிச்சிருக்கீங்க“

“பாரதியார், சி.மணி. ஒன்றிரண்டு பசுவய்யா, தைவைச்சன்“.

“கவிடை எழுதுவீங்களா“ எனக்தகட்ைார்

“இல்டை“ என தவகமாகத் ைடையாட்டினான்

“அது ஒண்ணும் தபரிய விஷயமில்டை. நம்ம எல்தைாதராை மனசும் சிை ைருணங்களிதை

கவித்துவத்டை உணருது. ஆனா அடை வார்த்டைகள்ை தவளிப்படுத்ை முடியுறதில்டை. அதுக்கு
தமாழிடயக் டகயாளத் தைரியணும். “

அப்படியா என்பது தபாை நாைன் ைடையாட்டிக் தகாண்ைான்

“புதுக்கவிடைக்கு ஐம்பது வயது முடிஞ்சிருச்சி. 1958ை ஆகஸ்டு மாை சரஸ்வதி இைழில் க.நா.சு ஒரு
கட்டுடர எழுதுனார் தபரு ‘புதுக்கவிடை’ அப்படித் ைான்‘புதுக்கவிடை’ என்ற தபயர் புழக்கத்துக்கு
வந்ைது. பக்தி இைக்கியத்துக்குப் பின்னாடி தைான்றிய மிகப் தபரிய இைக்கிய இயக்கம் புதுக்கவிடை
ைான் , ைமிழ் புதுக்கவிடைகள் வாசகனிைத்தில் விசாைமான, உயர்வான, தசறிவான பாதிப்டப
உருவாக்கியிருக்கு. க.நா.சு. ஒரு கவிடை எழுதியிருக்கிறார் தபரு ‘அபஸ்வரம். கவிடையிை ஹியூமடர
கைந்து ைர்றதுக்கு அது ைான் முன்தனாடி. “

என அவர் கைகைதவனப் தபசிக் தகாண்தையிருந்ைார். இடையில் அவர்கள் இருவருக்கும் காபி

தகாண்டுவந்து தகாடுத்ைார் ஒரு தபண். அவடர நாைன் நிமிர்ந்து கூைப் பார்க்கவில்டை.

“சுகர் தபாதுமான்னு பாத்துக்தகாங்க“ என்றார் ஞானக்கூத்ைன்.

எவ்வளதவா காைமாக வந்து தபாகிற மனிைடர உபசரிப்பது தபாை இருந்ைது அந்ைத் தைானி. காபி
மிகவும் சூைாகயிருந்ைது. டகயில் காபி ைபராடவ டவத்ைபடிதய அவடரப் பார்த்துக் தகாண்டிருந்ைான்
நாைன்.

“காரிக் கண்ணனார்னு ஒரு சங்ககாைப்புைவர். அவரு ஒரு கவிடை எழுதியிருக்கிறார், அதுை கைல்
அடைகள் இறால் மீன்கடளக் கடரயில் தபாட்டுவிட்டு அைற்குப் பதிைாக ஒரு பூமாடைடயக்
கைலுக்குள்தள திரும்ப எடுத்துட்டு தபாவது தபாை எழுதியிருக்கிறார். இது ைான் கவிடை உருவாக்கி
ைர்ற புது அனுபவம். ஒரு இயற்டக நிகழ்வு ஒரு தமாழியில் புது அவைாரம் எடுக்கிறது. அதுக்குப்
தபரு ைான் கவிடை“

அவர்கள் தபசிக் தகாண்டிருக்கும் தபாது யாதரா ஒரு ஆள் வாசலில் நின்று கூப்பிடுகிற சப்ைம்
தகட்ைது. ஞானக்கூத்ைன் எழுந்து தபானார். அந்ை ஆள் ஒரு தபதரட்டில் உள்ள விபரங்கடள
அவரிைம் தசால்லி சரிபார்ப்பது தகட்ைது. அவர் தபான பிறகு அதை சிரிப்புைன் திரும்ப வந்ை
ஞானக்கூத்ைன் தசான்னார்

“எைக்ஷன் வரப்தபாறது இல்டையா. அைான் தவாட்ைர்ஸ் லிஸ்ட் தசக் பண்ணுறாங்க. நீங்க ஒட்டு
தபாட்டு இருக்கீங்களா“

“இல்டை“ என்றான் நாைன்

“உங்களுக்கு எத்ைடன வயசாகுது“

“இருபத்திதயான்று“
“கவிடையுடைய வாசகனுக்கு எப்பவும் 21 வயசு ைான் தைரியுமா. இந்ை வயசுை ைான் கவிடை தமை
ஈடுபாடு வரும். அடைத் தைாடைச்சிராம வச்சிகிடுறவங்க கம்மி. ைமிழ்கவிடையுடைய வாசகன்
தராம்பத் திறடமசாலி. அவன் சாைாரணமா எந்ைக் கவிடையும் ஏத்துகிை மாட்ைான். நிடறய தைஸ்ட்
வச்சி தசக் பண்ணி ைான் அங்கீகாரம் பண்ணுவான். கவிடைங்கிறது தராம்பக் கவனமாகச்
தசய்யக்கூடிய தசயல்பாடு. நவீன கவிஞர்கள் கட்ைாயம் தைால்காப்பியம் படிக்கணும். தராம்ப
முக்கியமான தபாஸ்ைகம். “

நாைன் அவர் தபசுவடைப் பிரமித்துப் பார்த்துக் தகாண்டிருந்ைான். அவர் தபச்டச பாதியில்

துண்டித்துவிட்டு பீச்சுக்கு தபாவமா எனக்தகட்ைார். நாைன் ைடையாட்டினான். அவர்கள் வீட்டிலிருந்து
தவளிதயறி கைற்கடரடய தநாக்கி நைக்க ஆரம்பித்ைார்கள்.

ஒரு சந்தின் முடனயில் சுவரில் தபரியைாக முருகன் பைம் வண்ணத்தில் வடரயப்பட்டிருந்ைது.

அடைக்காட்டி தசான்னார்

“நிடறய சந்துகள்ை இது தபாைச் சாமி பைம் வடரஞ்சிருப்பாங்க ஏன் தைரியுமா. யாரும் வந்து
மூத்திரம் தபய்யக்கூைாதுனு ைான். இது ஒரு கவுன்சிைதராை ஐடியா. மனுசங்க எப்படி எல்ைாம்
தயாசடன பண்ணுறாங்க பாருங்க எனசிரித்துக் தகாண்ைார்“

திருவல்லிதகணியில் நிடறய வயைானவர்கள் இருக்கிறார்கள். வீட்டுக்கு இருவர் இருக்ககூடும்.

அவர்கள் மாடை தநரத்தில் வீதிடய தவடிக்டக பார்த்ைபடிதய இருக்கிறார்கள்.

தமலிந்து எலும்புகள் துருத்திக் தகாண்ை உைலுைன் நடுத்ைரவயதில். முதிய வயதில் மனநைமற்றவர்கள்

அதிகம் திருவல்லிக்தகணியிலிருக்கிறார்கள். இவர்களில் சிைர் சங்கிலி தபாட்டு கட்ைப்பட்டிருப்படையும்
நாைன் கண்டிருக்கிறான்

அவர்கடளக் கைந்து, விடளயாடும் சிறுவர்கடளக் கைந்து, பசுமாடுகள். ரிக்ஷாகாரர்கள். ைள்ளுவண்டி

கடைகள். பிரியாணி கடைகள். தைருதவார மீன்விற்பவர்கடளக் கைந்து கைற்கடரடய தநாக்கி
நைந்தைாம். அவர் திடீதரன அவனது தைாளில் டகதபாட்டுக் தகாண்ைார். ஒரு ைந்டை மகடன
அடழத்துக் தகாண்டு தபாவடை தபாலிருந்ைது

கைற்கடரயில் ஏகப்பட்ை கூட்ைம். அவர்கள் மணலில் நீண்ை தூரம் நைந்து கைடை ஒட்டிய
இருட்டிலிருந்ை மணல்தமட்டில் உட்கார்ந்து தகாண்ைார்கள். இருவரும் தபசிக் தகாள்ளவில்டை. சிை
நிமிஷங்களுக்குப் பிறகு தசான்னார்

“பிரிட்டிஷ்காரங்க ஆட்சியிை அரசாங்கதம எழுத்ைாளர்கடள நாவல் எழுை தசால்லி தூண்டியது.

இடைப் பற்றித் தைலுங்கில் ஓர் அறிக்டக கூை தவளியிட்டு இருக்காங்க.. சிறுகடை, நாவல்
வடிவங்களில்ைான் பிரட கடள என்ன நிடனக்கிறார்கள், என்ன தபசுகிறார்கள் எப்படி
நைந்துகிடுறாங்கன்னு தைரிஞ்சிகிை முடியுது. அைனாதை நிடறய நாவல், கடைகள் எழுைப்பைணும்னு
அந்ை அறிக்டக தசால்லுது., டி.எஸ். இலியட் கூைக் கவிடை உடரநடைடயப் தபால் இருக்கணும்
தசால்றார். . இடைத்ைான் வர்த்ைமானம்னு சமஸ்கிருைம் தசால்லுது. பாரதியார் கூை வசனகவிடைனு
தசால்லுறார் பார்த்தீங்களா. “

இருட்டில் அவரது குரடை தகட்டுக் தகாண்டிருப்பது அபூர்வமான அனுபவமாகயிருந்ைது. கவிஞன்

ைன்டனத் தைடிவருபவனிைம் மனதில் இருப்படை எல்ைாம் தகாட்டிவிடுவானா. ஏன் இந்ை மனிைர்
இத்ைடன அரிய விஷயங்கடளத் ைன்டனப் தபான்ற ஞானசூனியத்திைம் தகாட்டுகிறார். ைன்டன ஏன்
இத்ைடன பரிதவாடு நைத்துகிறார். எவ்வளவு படித்திருக்கிறார். எவ்வளவு தமைடம. அவன் தயாசித்துக்
தகாண்தையிருந்ைான்.
இடையிடைதய அவர் தபச்டச நிறுத்திவிட்டு கைல் அடைகளின் சப்ைத்டைக் தகட்டுக்
தகாண்டிருந்ைார். பிறகு தைாைர்பற்ற விஷயம் ஒன்டற தபச ஆரம்பித்துக் கவிடையுைகிறகுள்
வந்துவிடுவார். அவனுக்குப் பசித்ைது. அவருக்கும் பசித்திருக்கும் ைாதன. கைற்கடரயில் ஆட்கள்
குடறந்திருந்ைார்கள்.

அவர் திடீதரனக் தகட்ைார்

“என் வீட்டை எப்படிக் கண்டுபிடிச்சீங்க“

“தைடி கண்டுபிடிக்கமுடியடை. பிறகு உங்க தைருவுை ஒரு தபாண்ணுகிட்ை தகட்தைன். அவ ைான்

வழி தசான்னா. அந்ைப் தபாண்ணு டசக்கிள் கமைத்தைாை ைங்கச்சி“

“யாரு. டசக்கிள் கமைமா“ என ஆர்வத்துைன் தகட்ைார்

“அப்படி ைான் தசான்னா“.

“எத்ைடன வயசிருக்கும்“

“பத்து பனிதரண்டு. பச்டச பாவாடை தபாட்டுருந்ைா. படழய டசக்கிள் வச்சிருந்ைா“

“ஆச்சரியமா இருக்தக. டசக்கிள் கமைம் என் கவிடையிை வர்ற தபாண்ணு. நி த்துை யாரும்
அப்படிக் கிடையாது“

“அவ தசான்னாதள“ எனச் சந்தைகத்துைன் தகட்ைான் நாைன்

“டசக்கிள் கமைத்தைாை ைங்டகனு தசான்னாளா“ எனத் திரும்பவும் தகட்ைார்

“ஆமா. அவ உங்க தைருவுை ைான் இருக்கா, வீடு கூைத் தைருமுடனயில் இருக்கு“

“எனக்கு தைரிஞ்சி எங்க தைருவுை அப்படி யாருமில்டை. அதுவும் முடனவீட்ை இருக்கிறது ஒரு
கு ராத்தி தபமிலி. அந்ை வீட்ை குழந்டைகதள கிடையாது. “

“அவங்க அக்காவுக்கு உங்கடளத் தைரியும்னு தசான்னாதள“ என்றான் நாைன்

“நிச்சயம் தைரிஞ்சிருக்கும். அவ என் கவிடையிை வர்ற தபாண்ணு இல்டையா“ எனச் தசால்லிச்

சிரித்ைார்

ைான் கண்ை சிறுமி உண்டமயில்டையா. இல்டை. ஞானக்கூத்ைன் ைன்தனாடு விடளயாடுகிறாரா

நாைன் குழப்பத்துைன் தகட்ைான்

“டசக்கிள் கமைம் நி த்துை இல்டையா“

“இருக்கைாம்“ என்றார் ஞானக்கூத்ைன்

இது என்ன பதில். ைான் பார்த்ை சிறுமி அவளது ைங்டக என்று ைாதன தசான்னாள்
அவர் யாரிைதமா தசால்வது தபாைச் தசான்னார்

“17,18 வயசுைதய எங்க ஊர்ை அப்படி ஒரு தபாண்டணப் பாத்துருக்தகன். அவ தபரு கமைம்
இல்டை. கமைம்னா என்ன அர்த்ைம் ைாமடர. டசக்கிள் கமைம் நாம கும்பிடுற கைவுள்
சரஸ்வதியாகக் கூை இருக்கைாம்தை. டசக்கிள் ஒட்டுகிற சரஸ்வதி. “

ஏதனா நாைனுக்கு அவடரத்தைாை தவண்டும் தபாலிருந்ைது. ரகசியமாகத் ைன் டகவிரல்கடள நீட்டி

அவரது புறங்டகடயத் தைாட்ைான்.

அவர் “தநரமாகிருச்சா“ எனக்தகட்ைார்

அவன்“ ஆமாம் “எனத் ைடையாட்டினான்

திரும்பி வரும் தபாது அவனிைம் “உங்களுக்கு ஏைாவது புஸ்ைகம் தவணும்னா என்கிட்ை இருந்து
வாங்கிகிைைாம். ப்ரீயா இருக்கும் தபாது வாங்க“ என்றார் ஞானக்கூத்ைன்.

அவர் வீடு வடர கூைதவ நைந்துவந்ைான். வாசலுக்கு வந்ை தபாது அவரது முகம்
இறுக்கமாகியிருந்ைது, தவகமாக உள்தள தசன்று கைடவ மூடுவது தைரிந்ைது.

திரும்பி அடறக்குப் தபாக நைந்ை தபாது அவனுக்குத் தைான்றியது. எங்தக தவடை பார்க்கிறாய்,
எவ்வளவு சம்பளம் எனத் ைன்டனப் பார்த்து அவர் ஏன் தகட்கதவயில்டை.

ஒரு வாசகனாக இருப்பது இத்ைடன தகௌரவமான விஷயமா.

திருவல்லிதகணியின் வீதியில் அந்ை இரவிலும் ஒரு பசுத் ைனிதய காகிைம் ஒன்டற தமய்ந்து
தகாண்டிருந்ைது. அருகில் தபாய் அடைத் ைைவிக் தகாடுத்ைான் நாைன். திடீதரனச் சப்ைமாக
ஞானக்கூத்ைன் கவிடைடயச் தசால்ைத் துவங்கினான். கவிடை தசால்லி முடிக்கும் வடர ஒரு தசால்
கூைத் திக்கதவயில்டை.

ஒரு மனிைன் ஏன் இருட்டில் நின்றபடிதய கவிடைடயப் புைம்பிக் தகாண்டிருக்கிறான் எனப்புரியாைது

தபாைப் பசு தவறித்துப் பார்த்துக் தகாண்டிருந்ைது

****

நன்றி

https://www.gnanakoothan.com/