ITINATWA NI PEDRO SI HESUS
Pedro, iyang pagtatwa mo
sa Panginoong ganito,
dakila mong paglililo,
huwag ka ring matotoo’t,
nahihinayang sa iyo.
Ay ano’y sa mahalata
nitong Poong mapagpala
na si Pedro’y naging bata,
tumatuwa’t nagkaila
liningo’t nang di masira.
Tinitigan ng pagtingin
ng matang kalay-iw-lay-iw,
kahiya-hiya ng hinhin,
walang kapara nag gising
sintang buo’t panimdim.
Parang ang winika niya
niyong pagtitig ng mata
ay aba, Pedro, ay aba,
di mo ako nakilala
ay nakikilala kita?
Bapa, dati kong kalinga,
kung ako ma’y itinatwa,
ikaw may nag-upasala’y
huwag kang magdalang-hiya’t
ako’y maawaing lubha.
Itinatwa mo man ako,
parang di kakilala mo
itong iyong pagkabuyo’y
kung tumawad kang totoo
di ka rin maano.
Huwag kang sumalawahan
naring aking kalayawan,
dati mo nang namasdan
and tiis ko’t kaawaan,
hanggang kita’y nagsambahay.
Sa alin ma’t sa anuman
kung ako’y pagkasalanan
ganti ko’y pagkalooban,
ang datnin pa baga’y ikaw
ang di ko pagmaalaman?
Ay aba, huwag kang malis,
ako'y iyong ikahapis
natatali kang masakit
sa puso ko’t aking dibdib,
na di ko ibig mapaknit.
(1704)
Ako ma’y iyong inamis
sa akin ka rin manalig,
yayamang kita’y sing-ibig
ang Ama kong nasa langit
siyang bahalang bumihis.
Pedro, ikaw ma’y naligaw,
at nagkamali sa daan,
muli sa katwiran
Pastor mo ako’t iyong ilaw
na pagkakaginhawahan.
Si Pedro nama’y lumingon
mata nila’y nagkataon
maong naaaninaw doon
parang tunod at bisool,
kasalanan niyang yaon.
Dito rin nga nakilala’t
natalastas kapagdaka
kaniyang pagkakasala
ang lumbay sabihin pa
loob niya’s nabalisa.
Kapagdaka ngani nanaw,
dumoon sa luwal-bayan
sa kalalay-iwang ilang,
sala niya’y tinangisa’t
kaniyang pinagsisihan.
Siya’y nagdirilidili
ng kawalang-ani-ani
kay Kristo sampung pag-api
galang na utang na dati
sa Diyos na makapangyayari.
Lumuluha araw-gabi
Sa mata’y nalalabi
Inibig niya’t kinakasi
Maayop, maruwahagi
Katawan niyang sarili.
Pinaghahalay ang loob
ng kaniyang pagkalimot
sa malaki niyang Diyos
dumagok at manhimutok,
ang luha’y pinaagos.
Ako, aniya, Panginoon ko’y
di na tapat turang tao,
langit may sukat tumampo
ng kabandayan kong ito’t
kabuhungan ko sa iyo.
Ikaw ang aking maestro,
at katoto kong totoo,
ay siya kong pinaglilo
itinatawa kong di-ano
sa aba ko ngang aba ko.
Aba, aya, sayang bapa!
Pedro ang uban mong madla,
ngayong ikaw ay tumandang
wala ka nang magagawa’y
doon ka nagpakasira.
Di mo inisip, kinapa
ang iyong pagkamababa,
nagbigay sa iyong awa
di mo liningon ang hiya
sa Panginoong may-gawa?
Ikaw ngani nabalatong
ang bait mo’y napalulong,
masakit na lubha yaon,
mukha kang di lumilingon
sa Diyos mo’t iyong Poon.
Sinong iyong parolihan
tatabuya’t hihinggilan
nitong iyong kasalanan,
saka ka na nagpalambang
sumpa mo ang ibinahaw.
Ikaw pala’y may talaga
may na nalalaang laon na,
budhing iyong palamara
Diyos mo’y ipasisila,
Magloloob kang mag-isa.
Ikaw ay nagsumpang-dakip
di ka pa pinipigipit
agad mo nang pinipilis
ang dati mong pananalig
sa iyong Amang marikit.
Aba ngayo’y paano ka?
tapat mo kayang mabata,
iyang maraya mong mata
itingin pa sa kaniya
di marunong kumilala.
Magbago ka ngayong dunong
iyong ipananggap sahol
sa Ama mong mapag-ampon,
huwag ka ring magpagayo’t
magsauli kang mamuhon.
May Bagyo Ma’t May Rilim
Author Unknown

May bagyo ma’t, may rilim

Ang ola’y, titiguisin,
Aco’y, magpipilit din:
Acquing paglalacbayin
Toloyin cong hanapin
Dios na ama namin.

Cun di man magupiling

Tocsong mabaomabaoin,
Aco’y, mangangahas din:
Itong libro’y, basahin,
At dito co hahangoin
Acquing sasandatahin.

Cun dati mang nabulag

Aco’y, pasasalamat,
Na ito ang liunag
Dios ang nagpahayag
Sa Padreng bagsiulat
Nitong mabuting sulat.

Naguiua ma’t, nabagbag

Daloyong matataas,
Aco’y magsusumicap
Babagohin ang lacas;
Dito rin hahaguilap
Timbulang icaligtas.

Cun lompo ma’t, cun pilay

Anong di icahacbang
Naito ang aacay
Magtuturo nang daan:
Toncod ay inilaan
Sucat pagcatibayan.