PAG-IBIG (Transcript)
kang maganda.
R:
Humahampas ang mga pakpak ng mga ibong
lumilipad sa asul na himpapawid,
Sa ibabaw ng mga punong namumulaklak,
sa lilim ng buwang nagmamasid.
At aking nakita sa gitna ng madilim na paligid,
dalawang pusong nagtatanong:
Ano ang tunay na kahulugan ng pag-ibig?
N:
Paano ko ba makukuha ang pagmamahal mo?
Pagmamahal na nais kong matamo,
Pagmamahal na hinahanap ng aking puso,
Pagmamahal na magbubuo ng aking pagkatao.
Ito ang sinabi sa akin ng mundo:
Para tanggapin nila ako dapat sabay ako sa uso.
Mga damit ko dapat laging bago.
Mga presyong umaabot ng libo-libo, dahil ang
suot mo, yan ang halaga mo.
At kahit mga hindi ko kailangan ay bibilhin ko pa
rin, dahil lang gusto ko sa kanila ako’y maging
in.
Dapat ako’y matalino, dapat walang bagsak o
pasang-awa lang sa aking mga grado.
Dahil walang silbi ang mga mahihina ang ulo, at
kahit masakit mang ispin, ikakahiya ka ng
mismong magulang mo.
Dahil tanggap ka lang nila kapag may nagawa
Ganito ba talaga ang pamilya?
Si itay ngayon ay may iba na at kaming
magkakapatid sa bahay ay laging gyera.
Dagdag pa ng mundo, ako’y dapat may bisyo.
Alak, droga, sigarilyo. HIthit doon hithit dito.
Nawawala pansamantala ang mga problema ko.
Ito daw ang mga bagay na ‘pag ginawa ko,
pasok ako sa kanilang grupo.
Sabi nila ito daw ang mga bagay na ‘pag ginawa
ko ay sasaya ako ngunit bakit hanggang ngayon,
ramdam ko ang butas sa puso ko?
Ah oo nga pala, naalala ko, sabi din nila, dapat
ako’y may nobyo.
Dahil siya ang magmamahal sayo.
Pero ang tanong ko lang, mahal bakit iniwan mo
ako?
Iniisip ko lahat naman ay ibinigay ko.
Buong buo na nalimutan kong magtira para sa
sarili ko.
Kaya ngayon, ako’y gulong gulo, ano nga ba
talaga ang pag-ibig na totoo?
R:
Emosyonal kang nagtanong.
Isang tanong na maraming nagtangkang
tumuklas, iba’t ibang lahi, iba’t ibang siglo, iba’t
ibang oras.
Tanong na hindi nagawang sagutang ng tatlong
kulay pulang rosas.
Katulad mo, nais din nilan g kumawala sa
mapag-palalong rehas, mula sa karamdamang
isang patak ng tunay na pag-ibig lamang ang
lunas.
P:
Minsan nang nasumpungan ang hatid mong
ganda, ngunit, kahulugan mo’y tila malaho na.
Sabihin mong muli na hindi ako nag-iisa, na di
dapat mangamba, na ang laban ay tapos na.
Subalit ang bawat hakbang ko’y puno ng
pagdududa, ang puso ko’y nangangamba.
Nasaan ka? Muli kang magpakilala.
Pinilit kumawala sa mga payo mo kaya
napahamak sa mga kilos ko.
Nagpahatak ako sa gusto ng mundo, humintong
makinig diyan sa tinig mo.
Hinayaang manakawan, naenganyong muli sa
tamis na hatid ng pananalapi.
Ang pakikipag-usap sayo’y kinatamaran.
Ang paglilingkod ay kinasawaan.
Napagod akong magsilbi sa Iyo dahil nalimutan
ang dahilan kung bakit gagawin ko ‘to.
Ngunit ‘di makayang tuluyang mapalayo.
Maaari ko bang aminin na hindi ko kakayanin na
hindi ka na kasama sa aking lakbayin?
Ayoko nang makinig sa kasinungalingan na di
kita kailangan dito sa aking buhay.
Ngayon ako’y kulang at nais mabuo, hindi ng
ibang bagay kundi ng iyong puso.
Sagipin mo ako mula sa mga takot ko alam kong
ikaw lang ang maghihinahon ng damdamin ko.
Tinangkang humanap ng papalit sayo subalit
naiwang bigo sa paghalili ng pwesto mo.
Muli mong ipaintindi ang kasapatan mo nang
hindi na maghanap ng iluluklok dito sa puso ko.
R:
Sa oras na ‘to, hayaan mong magpakilala ako.
Hindi ako ang ‘yong normal na romantiko.
Hindi pulang rosas ang ibibigay ko subalit
hayaan mo akong magdilig.
Ididilig ko ay pulang mas malapot pa sa tubig,
‘yon ang tunay na pag-ibig.
Hindi tsokolate o haranang himig.
Hindi simpleng pagsundo o ordinaryong
paghatid.
Hindi ‘kumusta’ o ‘kumain ka na?’
Hindi simpleng pagkarga ng ‘yong mga gamit.
Hindi ang oo mo ang aking ipipilit.
Dahil maghihintay ako.
At maghihintay akong magpakilala sa’yo.
Uulitin ko, magpapakilala ako.
Ako ang tunay na pag-ibig.
Hindi lang kita susunduin o ihahatid dahil
kasama mo ako sa bawat segundong
pumipintig.
Hindi lang ang ‘yong mga gamit.
Hindi lang ang ‘yong mga gamit dahil kakargahin
kita saan mang sulok ng daigdig.
Hindi simpleng ‘kumusta’ o ‘kumain ka na’
Dahil nais kong marinig ang ‘yong himig at kung
bakit naghihikahos ang ‘yong tinig.
Darating ako sa oras na ako’y iyong tawagan.
Tirik man ang araw o malakas ang ulan.
Dumating man ang bagyo sa Silangan, darating
ako.
Darating ako para pakalmahin ang mga bagyo
mo.
Kailanman ‘wag mong kakalimutan ang mga
sasabihin ko.
Kahit ang mga problema mo’y kasinlaki ng isang
barko tandaan mo, ako ang gumawa ng
karagatang nilalangoy nito,
Kung ang mga pagdadaanan mo’y kasinlaki ng
isang bundok, tandaan mo, hinarap ko na ang
bundok na magliligtas sayo.
Tinila ang mga malalakas na hanging gumugulo
sa isipan mo.
Sa maingay na buhay, sa mainit na kulay.
Oo, narito ako. Magpapakilala sayo.
Rumagasa man ang mga taong hindi nakakakita
ng iyong tunay na halaga.
Dumagsa man sila, hayaan mong mangutya sila,
tawanan ka man nila.
Para sa Akin ika’y prisipe’t prinsesa.
Ikaw. Ikaw ang pinakamainam kong likha.
Dahilan kung bakit ang kalawaka’y ginawa.
Mahalaga ka. Mahalaga ka sa mga mata ng
isang tunay na nagmamahal.
Hindi mo kailangang magpaka-banal.
Bago mo pa natutunang sundin ang
magagandang asal, minahal na kita.
At patuloy akong magmamahal.
Sa pagsuko mo ng buhay mo, ako’y
kampyonatong itatanghal.
N:
Muli mong ibalik ang naghihingalo ko nang pag-
ibig.
Di na maagaw ng saya at kilig maging
karamdaman man o sakit.
Hindi ka naipagpalit sa karangyaan at tamis ng
mga bagay na pumapaligid.
Dito sa aking puso’y nais mamanhik.
Muli mong iparanas na ikaw ang lunas.
Na nariyan ka lagi at hindi ka bumibitaw.
Muli mong iparanas ang ‘yong pagmamahal.
Ang puso ko’y naninikluhod sa ‘Yong kabutihan.
Sinubukan mang gumalaw sa sarili kong
kalakasan, dunong ang pinairal sa nais kong
makamtan.
Huminto. Lumayo. Nagkulang ang tulad ko.
Heto Ka’t hindi nagbago sa panunuyo Mo.
Walang kailangang patunayan upang mahalin
mo.
R:
Ilalahad ko ang mga plano ko sa buhay mo.
Planong hindi mo pa nakikita.
Lugar na hindi mo pa napupuntahan at ligayang
hindi mo pa nararanasan.
Planong magsasalba sa magulo mong musika.
Planong maghahatid sa’yo sa kabilang banda.
Planong magpapatuloy kahit madapa ka pa.
Planong magtatayo sayo kapag pagod ka na.
Hawakan mo ang mga kamay ko.
Hayaan mong dal’hin kita sa dulo.
Hayaan mong ako ang umupo sa manibela ng
buhay mo.
Ito ay mga pangakong hindi lamang sinabi sa
dumaraang hangin.
Hindi lang ito mga pangakong pinako sa
sugatan mong damdamin.
Ito ay mga pangakong ilalatag kong hangarin.
Sa pagpunta mo pa lamang sa lugar na ‘to,
nakita na kita sa malayo.
Bawat paghakbang mo’y paglukso sa puso kong
panalo.
Umaawit, kumakanta sa totoong ritmo.
Sumasayaw sa totoong tono.
Kahit pawisan ka pa sa’yong kinalalagyan.
Kahit mainit sa labas ang mahalaga narito ka na.
At sisimulan ko na ang mga plano ko para sa
buhay mo.
Planong makasama ka magpakailanman.
Ibigin ka nang walang hanggan.
Ilipad ka sa alapaap ng tunay kong
nararamdaman.
Tama na ang mga seldang nagkukulong sa’yo.
Tama na ang mga rehas na nagpapalungkot sa
puso mo.
Handa akong pagalingin ang damdamin mong
pagod na pagod na sa maingay na mundo.
Para sa’yo.
Para sa’yo narito ako.
Oh tapos nang humampas ang mga pakpak ng
mga ibong lumilipad sa himpapawid.
Ang takip-silim sa ibabaw ng mga puno.
Sa lilim ng buwang nagmamasid.
At napagmasdan nila na naroon ako.
Kasama mo sa madilim mong paligid.
P:
At sa paligid na ‘yon aking narinig, kahulugan ng
tunay na pag-ibig.
Pag-ibig na hinahanap ko sa iba.
R:
Pag-ibig na hinahabol habol ka.
N:
Pag-ibig na ako’y tanggap.

P:

Pag-ibig na nagpapatawad.

R:

Pag-ibig na anak sa’yo ang tawag.

N:

Pag-ibig na naiintindihan ako.

R:

Pag-ibig na nagkatawang-tao.

P:

Pag-ibig na kumumpleto ng mundo ko.

R:

Pag-ibig na ireregalo pati langit para sa’yo.

N:

Pag-ibig na binubuhay ako.

R:

Pag-ibig.

Pag-ibig na namatay para sa’yo.