ΜΕΡΟΣ Α΄: ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ (ΜΟΝΑΔΕΣ 70)

Αδίδακτο κείμενο:

«Καληνύχτα και καλή τύχη»

ή Η δημοσιογραφία αντιμέτωπη με τον εαυτό της

Κώστας Τρακόσας
19/Απριλίου/2016
[Διασκευή]

Η σταδιακή κυριαρχία των ηλεκτρονικών ΜΜΕ (ραδιόφωνο, τηλεόραση και διαδίκτυο) και η αποδυνάμωση της έντυπης
δημοσιογραφίας προς όφελος της διαδικτυακής σηματοδοτούν μια διπλή, και ταυτόχρονα αντιθετική, κίνηση
δημοκρατικοποίησης και αποδημοκρατικοποίησης της δημοσιογραφίας.

Η δημοκρατικοποίηση της δημοσιογραφίας συνίσταται σε μια διπλή διαδικασία η οποία είναι προφανής σε όλους: πρώτον, στο
άνοιγμα του επαγγέλματος του δημοσιογράφου (με αποκορύφωμα την περίοδο του διαδικτύου και των social media, όπου ο
κάθε ένας μπορεί να γίνει δυνάμει δημοσιογράφος και σχολιαστής ειδήσεων) και, δεύτερον, στην αύξηση του ελέγχου επί του
Μέσου εφόσον περισσότεροι άνθρωποι έχουν την ικανότητα και τη δυνατότητα να ελέγξουν το παραγόμενο προϊόν.

Η αποδημοκρατικοποίηση, από την άλλη, συντελείται με ένα λιγότερο προφανή τρόπο: Όσο οι εφημερίδες κυριαρχούσαν στο
επίπεδο της ενημέρωσης ως κύριο μέσο μετάδοσης της είδησης, οι πολίτες ήταν αναγκασμένοι να πληρώνουν για την
ενημέρωσή τους. Άρα, απαιτούσαν αυτό που διάβαζαν να «αξίζει τα λεφτά που έδωσαν». Με μια κουβέντα η εφημερίδα ήταν,
και είναι, ένα εμπόρευμα το οποίο, όπως όλα τα εμπορεύματα, υπόκειται σε ποιοτικό έλεγχο από τον ίδιο τον καταναλωτή.
Παρομοίως, όλα τα προϊόντα της έντυπης δημοσιογραφίας, αποτελούν ένα εμπόρευμα το οποίο για να έχει ζήτηση οφείλει να
είναι ποιοτικό. Εν αντιθέσει, τα προϊόντα της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας παρουσιάζονται σε μια μορφή η οποία κρύβει την
υλική τους διάσταση και, κατ’ επέκταση, την εμπορική τους λειτουργία. Εξάλλου, ο αναγνώστης δεν υποχρεώνεται, πλέον, να
αγοράσει την είδηση, εφόσον η ηλεκτρονική είδηση αναμεταδίδεται δωρεάν. Δυστυχώς, όμως, η «δωρεάν» είδηση έχει ένα
άλλου είδους αντίτιμο. Έτσι, ενώ στο παρελθόν η δημοσιογραφία αποτελούνταν από μία κλειστή «κάστα» ανθρώπων
(ιδιοκτητών και εργαζομένων), απροσπέλαστη από το πλήθος των ανθρώπων, ταυτόχρονα, το πλήθος αυτό είχε τη δυνατότητα
ελέγχου του δημοσιογραφικού προϊόντος, όπως ακριβώς ελέγχει όλα τα υπόλοιπα καπιταλιστικά προϊόντα. Σήμερα, η απώλεια
του «δούναι και λαβείν», με την έννοια του χρήματος, στη σχέση μεταξύ ελεγκτή (κοινής γνώμης) και ελεγχόμενου (Μέσο)
μειώνει τη δυνατότητα ελέγχου του Μέσου από την κοινή γνώμη.

Μάλιστα, στην εποχή μας ο έλεγχος τείνει να αλλάξει φορά εφόσον είναι το Μέσο που ελέγχει την κοινή γνώμη παρά το
αντίστροφο. Καθώς, λοιπόν, το ηλεκτρονικό Μέσο δεν χρηματοδοτείται άμεσα από την κοινή γνώμη, οδηγείται στην εξάρτησή
του από την οικονομική και κρατική εξουσία μέσω των διαφημίσεων. Η κρατική εξουσία ενθαρρύνει αυτή την εξάρτηση με
στόχο να κερδίσει το έλεγχο του Μέσου προς όφελός της. Έτσι, μέσω της σταδιακής μετατροπής του Μέσου από μέσο άσκησης
ελέγχου της εξουσίας σε εξουσία καθ’ εαυτή, ενισχύεται η έκφραση αλλότριων συμφερόντων ελέγχου επί της κοινής γνώμης
και συγκροτείται η έννοια της «τέταρτης εξουσίας».

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η έννοια της δημοσιογραφικής δεοντολογίας διαφοροποιείται. Δέον είναι η ισχύς του Μέσου, άρα η
γνώμη της εξουσίας. Το αποτέλεσμα είναι η είδηση να ελέγχεται όλο και περισσότερο όχι από τον δημοσιογράφο, αλλά από το
Μέσο, δηλαδή, την εργοδοσία. Συνέπεια αυτής της κίνησης είναι ο δημοσιογράφος να υπόκειται στον αυστηρότερο έλεγχο της
γνώμης του από το Μέσο. Η τελική απόληξη αυτής της διαδικασίας έχει ως εξής: Για να μπορέσει να μακροημερεύσει ο
δημοσιογράφος στη δημοσιογραφία θα πρέπει να συμφωνεί με τη γνώμη του Μέσου (δηλαδή της εξουσίας). Για να συνεχίσει
να δουλεύει στο εν λόγω Μέσο αυτά που λέει ή γράφει πρέπει να είναι σύμφωνα με τη «γραμμή» του Μέσου! Και αυτή είναι η
ουσία του πράγματος, διότι αυτά που λες στην κάμερα ή γράφεις στο διαδίκτυο ή στην εφημερίδα είναι αυτά που μετράνε για
να μπορέσεις να παραμείνεις στη δουλειά σου. Τώρα, αν εσύ έχεις εντελώς διαφορετική γνώμη, είναι κάτι εντελώς τυπικό. Άρα
ο δημοσιογράφος παύει να είναι ανεξάρτητος ουσιαστικά και η δημοσιογραφία αυτοαναιρείται.

Απόψεις
Ηλεκτρονική Εφημερίδα Ημεροδρόμος
[https://www.imerodromos.gr/dimosiografia]

I. ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ (ΜΟΝΑΔΕΣ 16) ΚΑΙ ΜΟΡΦΗΣ (ΜΟΝΑΔΕΣ 14)

1
1. Αφού μελετή σετε προσεκτικά το πιο πά νω κείμενο, να γρά ψετε περίληψη 120-140 λέξεων. Το κείμενό σας
πρό κειται να δημοσιευτεί στη στή λη της μαθητική ς εφημερίδας του σχολείου σας.
(8 μον.)

2. Να εξηγή σετε τι εξυπηρετεί η χρή ση των εισαγωγικώ ν στη φρά ση «δωρεάν» είδηση στην τρίτη (3η)
παρά γραφο του κειμένου. (2 μον.)

3. Να δώ σετε έναν πλαγιό τιτλο για την τέταρτη (4η) παρά γραφο (Μάλιστα… η έννοια της «τέταρτης
εξουσίας».) του κειμένου. (1 μον.)

4. «Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η έννοια της δημοσιογραφικής δεοντολογίας διαφοροποιείται. Δέον είναι η ισχύς
του Μέσου, άρα η γνώμη της εξουσίας. Το αποτέλεσμα είναι η είδηση να ελέγχεται όλο και περισσότερο όχι
από τον δημοσιογράφο, αλλά από το Μέσο, δηλαδή, την εργοδοσία.» (5η παράγραφος). Να αναπτύ ξετε την
πιο πά νω θέση και να την ενισχύ σετε με δύο (2) δικά σας επιχειρή ματα.
(5 μον.)

5. Να αναγνωρίσετε έναν τρό πο ανά πτυξης της τρίτης (3ης) παραγρά φου του κειμένου (Η
αποδημοκρατικοποίηση… από την κοινή γνώμη.) τεκμηριώ νοντας την απά ντησή σας με στοιχεία από το
κείμενο. (3 μον.)

6. Σε ποιο κειμενικό είδος ανή κει το κειμένο; Να τεκμηριώ σετε την απά ντησή σας παραθέτοντας δύο (2)
χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου είδους που εντοπίζετε στο κείμενο.
(3 μον.)

Λεξιλογικά

7. Να αντικαταστή σετε τις υπογραμμισμένες λέξεις των φρά σεων με ένα (1) συνώνυμο συμπληρώ νοντας
τον πίνακα που ακολουθεί, τον οποίο ακολού θως θα μεταφέρετε στο φύ λλο αξιολό γησή ς σας.
(2 μον.)

8. Να αντικαταστή σετε τις υπογραμμισμένες λέξεις με ένα (1) αντώνυμο συμπληρώ νοντας τον πίνακα που
ακολουθεί,. (2 μον.)

αντώνυμο

υλική

ενισχύ εται

9. Να γρά ψετε ένα (1) παράγωγο ουσιαστικό και ένα (1) παράγωγο επίθετο από τα ρή ματα που σας
δίνονται, συμπληρώ νοντας τον πίνακα που ακολουθεί, τον οποίο ακολού θως θα μεταφέρετε στο φύ λλο
αξιολό γησή ς σας. (4 μον.)

2
 ουσιαστικό επίθετο

Κρύβει

Απαιτούσαν

ΙΙ. ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΓΡΑΠΤΟΥ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΥ ΛΟΓΟΥ (ΜΟΝΑΔΕΣ 40)

ΘΕΜΑ:
Σε ά ρθρο σας, που θα δημοσιευτεί στην εφημερίδα του Σχολείου σας, να αναπτύ ξετε τις θετικές επιδρά σεις των ΜΜΕ
στη ζωή του ανθρώ που καθώ ς και τα στοιχεία που προσδιορίζουν το σωστό δημοσιογραφικό ή θος, ώ στε να μπορού με
να αποκαλού με τη δημοσιογραφία ό χι επά γγελμα αλλά λειτού ργημα.
(Έκταση: 400 – 450 λέξεις)

ΜΕΡΟΣ B΄: ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ (ΜΟΝΑΔΕΣ 30)

ΔΙΔΑΓΜΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Α. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Το μοιρολόγι της φώκιας»

(από σπασμα)

… Μία μικρά κόρη, ήτο η μεγαλυτέρα εγγονή της γραίας, η Ακριβούλα, εννέα ετών, ίσως την είχε στείλει η μάνα της, ή μάλλον
είχε ξεκλεφθή από την άγρυπνον επιτήρησίν της, και μαθούσα ότι η μάμμη* ευρίσκετο εις το Κοχύλι, πλύνουσα εις τον αιγιαλόν,
ήλθε να την εύρη, δια να παίξη ολίγον εις τα κύματα. Αλλά δεν ήξευρεν όμως πόθεν ήρχιζε το μονοπάτι, από του Μαμογιάννη
τον μύλον, αντικρύ στα Μνημούρια, και άμα ήκουσε την φλογέραν, επήγε προς τα εκεί και ανεκάλυψε τον κρυμμένον αυλητήν
και αφού εχόρτασε ν' ακούη το όργανόν του και να καμαρώνη τον μικρόν βοσκόν, είδεν εκεί που, εις την αμφιλύκην* του
νυκτώματος, εν μικρόν μονοπάτι, πολύ απότομον, πολύ κατηφορικόν, κι ενόμισεν ότι αυτό ήτο το μονοπάτι, και ότι εκείθεν είχε
κατέλθει η γραία η μάμμη της· κι επήρε το κατηφορικόν απότομον μονοπάτι δια να φθάση εις τον αιγιαλόν να την ανταμώση. Και
είχε νυκτώσει ήδη.

Η μικρά κατέβη ολίγα βήματα κάτω, είτα είδεν ότι ο δρομίσκος εγίνετο ακόμη πλέον απόκρημνος. Έβαλε μίαν φωνήν, κι
επροσπάθει ν' αναβή, να επιστρέψη οπίσω. Ευρίσκετο επάνω εις την οφρύν ενός προεξέχοντος βράχου, ως δύο αναστήματα
ανδρός υπεράνω της θαλάσσης. Ο ουρανός εσκοτείνιαζε, σύννεφα έκρυπταν τα άστρα, και ήτον στην χάσιν του φεγγαριού.
Επροσπάθησε και δεν εύρισκε πλέον τον δρόμον πόθεν είχε κατέλθει. Εγύρισε πάλιν προς τα κάτω, κι εδοκίμασε να καταβή.
Εγλίστρησε κι έπεσε, μπλουμ! εις το κύμα. Ήτο τόσον βαθύ όσον και ο βράχος υψηλός. Δύο οργυιές ως έγγιστα.* Ο θόρυβος του
αυλού έκαμε να μη ακουσθή η κραυγή. Ο βοσκός ήκουσεν ένα πλαταγισμόν, αλλά εκείθεν όπου ήτο, δεν έβλεπε την βάσιν του
βράχου και την άκρην του γιαλού. Άλλως δεν είχε προσέξει εις την μικράν κόρην και σχεδόν δεν είχεν αισθανθή την παρουσίαν
της.

Καθώς είχε νυκτώσει ήδη, η γραία Λούκαινα είχε κάμει την αβασταγήν της, και ήρχισε ν' ανέρχεται το μονοπάτι, επιστρέφουσα
κατ' οίκον. Εις την μέσην του δρομίσκου ήκουσε τον πλαταγισμόν, εστράφη κι εκοίταξεν εις το σκότος, προς το μέρος όπου ήτο ο
αυλητής.

3
— Κείνος ο Σουραυλής θα είναι, είπε, διότι τον εγνώριζε. Δεν του φτάνει να ξυπνά τους πεθαμένους με τη φλογέρα του, μόνο
ρίχνει και βράχια στο γιαλό για να χαζεύη... Σημαδιακός κι αταίριαστος είναι.

Κι εξηκολούθησε τον δρόμον της.

Κι η γολέτα εξηκολούθει ακόμη να βολταντζάρη εις τον λιμένα. Κι ο μικρός βοσκός εξηκολούθει να φυσά τον αυλόν του εις την
σιγήν της νυκτός.

μάμμη: γιαγιά
αμφιλύκη: το βραδινό φως
ως έγγιστα: περίπου

Ερωτήσεις:
Α1. Να εντοπίσετε και να αναφέρετε τέσσερα (4) επιμέρους περιστατικά , με τα οποία προετοιμά ζεται ο πνιγμό ς της
Ακριβού λας, ώ στε να μη συμβεί κατά τρό πο αυθαίρετο. (4 μον.)

Α2. Να αναφέρετε μία (1) αντίθεση στο σκηνικό του συγκεκριμένου κειμένου και να εξηγή σετε ποια σημασία έχει η
αντίθεση αυτή για το διή γημα. (4 μον.)
B. Γεώ ργιος Βιζυηνό ς, Μοσκώ β Σελή μ, [Να τον αγαπή σει ο πατέρας] — Εγεννή θην από Μπέηδες και είχα πλουσίαν
οικογένειαν. Είχα ακό μη δυο αδελφού ς ομομητρίους1. Επειδή δε ή μην ο τελευταίος και αδελφή ν δεν είχομεν, η μητέρα μας
η συγχωρεμένη, ό χι μό νον δεν ή θελε να με εβγά λει από το «χαρέμι», αλλά και μ' εστό λιζεν ως να ή μουν κό ρη. Ήθελε
βλέπεις η καημένη να γελά τον εαυτό της και [να] παρηγορεί την λύ πην της, διό τι δεν είχε κι εκείνη μίαν θυγατέρα. Έγινα
δώ δεκα χρό νων παιδί και ακό μη είχα μακριά μαλλιά , κινιασμένα* νύ χια, βαμμένα μά γουλα, κι εφορού σα κοριτσίστικα
φορέματα. Η μητέρα μ' εκαμά ρωνε —Θεό ς συγχωρέσοι την!— τό σω περισσό τερον, ό σω φανερό τερον ή το ό τι μό νον εγώ
την ομοίαζα καθ' ό λα. Εγώ , ενό σω ή μην μικρό ς, υπέφερα να με ζωγραφίζουν και να με στολίζουν ωσά ν κού κλα. Ενό σω
ό μως εμεγά λωνα, επερίσσευε και η αηδία μου διά τα χαϊδεύ ματα των γυναικώ ν. Αυτό προξενού σε μεγά λην θλίψιν εις την
καλή ν μου την μητέρα, διό τι το έβλεπεν η καημένη πως ή μουν ανυπό μονος, πως δεν έβλεπα την ώ ρα να πετά ξω έξω από
τα χέρια της. Τον πατέρα μας τον έβλεπα πολύ σπανίως· ή ταν υπερή φανος, αυστηρό ς ά νθρωπος και δεν ομιλού σε πολύ
εις το χαρέμι. Εμένα ποτέ δεν μ' επή ρεν εις την ποδιά ν του να με χαϊδεύ σει· θαρρείς πως μ' εσιχαίνονταν ό ταν μ' έβλεπε με
μακριά μαλλιά και κοριτσίσια ρού χα. Ποτέ δεν μ' εχά ρισε τίποτα, και πά ντοτε με ονό μαζε με εμπαιχτικά παρανό ματα.
Ήταν ό μως και παλικαρά ς ά νθρωπος· αγαπού σε πολύ τα ά λογα και τα ό πλα και επερίπαιζε τα γυναικίστικα πρά γματα.
Εγώ μέσα μου τον ελά τρευα· κι επιθυμού σα να γίνω σαν εκείνον, οπλισμένος καβαλά ρης, τό σω θερμό τερα, ό σω
περισσό τερον επέμεναν να με κρατού ν εις το χαρέμι! […]

Καθώ ς είπα, θα ή μην έως δώ δεκα χρό νων παιδί, και θαρρώ πως ά λλο από το γά λα που μ' εβύ ζαξε, τίποτε δεν ημπό ρεσε να
με αφομοιώ σει τό σον εις την μητέρα μου, ό σον η υπό σχεσις ό τι θα μ' εβγά λει τα κοριτσίστικα και [θα] με φορέσει
πιστό λια. Αγά πην — αγά πην ησθανό μην δι' αυτή ν ά πειρον και μό νον δι' αυτή ν την αγά πην της εστά θη δυνατό ν να με
έχουν τό σον καιρό ν μεταμορφωμένον και φυλακισμένον. Από την στιγμή ν ό μως που με έδωκε να καταλά βω ό τι ο
πατέρας την καταφρονεί προς χά ριν μιας ά λλης, δεν ή ξευρα με ποίον τρό πον να της φανερώ σω την αγά πην μου ό σον το
δυνατό ν περισσό τερον. Ποτέ δεν έφευγα από κοντά της. Ποτέ δεν παρή κουσα τους λό γους της. — Όταν με αγαπά ς εσύ ,
έλεγε πολλές φορές η μητέρα μου —Θεό ς σχωρέσοι την— δεν αισθά νομαι την περιφρό νησιν των ά λλων. Ιδέ τ' αδέλφια
σου, επή ραν από τον πατέρα τους· δεν έχουν καρδιά μέσα στα στή θια. Μό νον εσύ ομοίασες εμένα. Ο Θεό ς να σε δώ σει την
ευλογία του!

1. Θα πρέπει να λά βουμε υπό ψη μας ό τι πρό κειται για τουρκική οικογένεια ό που ίσχυε η πολυγαμία. κινιασμένα:
κιτρινωπά · βαμμένα με κινά .

Ερωτή σεις:

B1.α. Ποια αφηγηματική τεχνική σε σχέση με τον χρό νο αξιοποιείται στο πιο πά νω από σπασμα;

β. Τι επιτυγχά νει με τη συγκεκριμένη αφηγηματική τεχνική ο συγγραφέας σε σχέση με το περιεχό μενο ολό κληρου του
διηγή ματος; Να τεκμηριώ σετε την απά ντησή σας με στοιχεία από το από σπασμα. (4 μον.)

4
ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Γ. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Τα δαιμόνια στο ρέμμα»

(από σπασμα)

Ἐφώναξα ὅσον ἠδυνάμην:

―Ἐδῶ εἶμαι, ψηλὰ στὸ βράχο! Δὲν ξέρω ἀπὸ ποῦ νὰ κάμω… Ποῦ εἶσθε; Δὲν σᾶς βλέπω… Ἐλᾶτ᾽ ἐδῶ!

Ἤκουσα καὶ πάλιν ἀπάντησιν, ἀλλ᾽ αἱ φωναὶ ἀπεμακρύνοντο, ἀντὶ νὰ προσεγγίσουν. Αἱ γυναῖκες δὲν θὰ ἤξευραν πρὸς ποῦ νὰ μὲ
ζητήσουν.

― Δὲν ἀκοῦτε;… Ἐδῶ ᾽μαι!

― Τώρα!… ἐρχόμαστε!

Καὶ ἡ φωνὴ ἀπεμακρύνετο ἀκόμη. Ἀντὶ νὰ ἔλθουν, ἔφευγαν. Μ᾽ ἐζητοῦσαν πρὸς τὰ κάτω τοῦ Χαιρημονᾶ, ἴσως πρὸς τὴν
διεύθυνσιν τοῦ αἰγιαλοῦ, ὁπότε ἐγὼ εὑρισκόμην πρὸς τὰ ἄνω τοῦ ρεύματος τῆς Ζωοδόχου.

Ἀφοῦ ἐπερίμενα ἐπὶ πολὺ τὰς ἀναζητούσας με γυναῖκας, καὶ δὲν ἤρχοντο, κατὰ τύχην, ἐκεῖθεν τοῦ βράχου, ἐφ᾽ οὗ ἰστάμην,
ἀνεκάλυψα μικρὰν δίοδον, διὰ τῆς ὁποίας ἠδύνατό τις νὰ διαβῇ, νὰ φθάσῃ πέραν, πρὸς τοῦ Χαιρημονᾶ. Μὲ σχισμένας χεῖρας, μ᾽
αἱματωμένους πόδας, ἔφθασα ἀντικρύ, εἰς ἓν ὕψωμα, ἀντικρύζον εἰς τὸ ἐρειπωμένον ἀσκητήριον καὶ τὴν παλαιὰν κρήνην.

Ὅταν ἔφθασα ἐκεῖ, εἶδα ὅτι ὁ δρόμος πλέον ἐκόπτετο, κ᾽ ἐγίνετο ἄβατος. Ἀδύνατον ἦτο νὰ φθάσω ἀντιπέραν, πρὸς δυσμάς, εἰς
τὴν θέσιν τοῦ ἀσκητηρίου καὶ τῆς ξηρᾶς κρήνης.

Μάτην εἶχα κοπιάσει. Ἔπρεπε νὰ κατέλθω ὀπίσω πάλιν, ὅλην τὴν κατωφέρειαν τῆς κοιλάδος, τὴν ὁποίαν μετὰ τόσου κόπου εἶχον
ἀνέλθει, καὶ νὰ ζητήσω τὸν δρόμον μου ἐκεῖ ὅπου τὸν ἔχασα· ὅπου ἐδιχάζετο τὸ ρεῦμα καὶ μὲ εἶχεν ἐγκαταλίπει ἡ ἄστοργος
συντροφία μου.

Ἀλλ᾽ ἤμην τόσον ἀποκαμωμένος, ὥστε δὲν ἀντεῖχον πλέον νὰ ὑποστῶ τὴν νέαν ταύτην δοκιμασίαν. Αἱ γυναῖκες, αἱ ἐλθοῦσαι
πρὸς ἀναζήτησίν μου, δὲν ἐφάνησαν πουθενά. Εἶχαν λάβει ψευδῆ ἴχνη, καὶ εἶχον κατέλθει πρὸς τὴν παραθαλασσίαν, εἰς τὴν
ἄλλην ἄκρην τοῦ ρεύματος. Πρὸ πολλοῦ ἔπαυσα ν᾽ ἀκούω τὰς φωνάς των.

Ερωτήσεις:
Γ1. α) Σε ποιο πρό σωπο γίνεται η αφή γηση στο καθένα από τα δύ ο πεζά κείμενα; Να δικαιολογή σετε την απά ντησή σας
δίνοντας δύο (2) στοιχεία από το κά θε κείμενο. (3 μον.)
β) Να αναφέρετε έναν (1) κοινό αφηγηματικό τρό πο των δύ ο πεζώ ν κειμένων και να εξηγή σετε τι εξυπηρετεί η
συγκεκριμένη επιλογή στο κά θε κείμενο ξεχωριστά . (3 μον.)

Γ2. Να εντοπίσετε δύο (2) ομοιό τητες και δύο (2) διαφορές ως προς το περιεχό μενο των δύ ο πεζώ ν κειμένων. (4 μον.)

5
6