Maрко коња кова

Марко коња кова,

на мрак на зајдисонце,
шо обуш му клава,
плочи оканици,
клинци стодрамници.
Коњот му говори:
-Марко мој стопане,
шо толку ме ружиш,
за дека ме спремаш?
-Коњу мое добро,
јазе ќе да ода
по млада невеста.
-Марко мој стопане,
ти нели ме знаеш
лоша сопка имам,
јозе ќе се сопна,
невеста ќе падне.