Mr. APOLLO (Ang Romantikong Babaero) Series of Mr.

Z (Completed)

Description

This story is a continuation of Mr. Z Series the legacy of falcon’s bloodline. Mr.
Z — (Book 1) Mr. Aeolus — ( Book 2) Mr. Apollo — ( Book 3)

“Be my slave in just one night. It was a joke but for her it’s humiliating.

“Sir naiintindihan mo ba yang sinasabi mo? Alam mo gwapo ka sana kaso walang kang
respeto” she said in serious voice.

“Wow I’m just kidding masyado ka kasing seryoso” I answered.

“Sir katulong lang ako pero hindi naman tama na sabihan mo ako ng ganyan.”

“Hey… hey I was joking. mahirap palang magbiro sayo”

“Ahh joke, pwes pipili ka nang bibiruin mo! wag ako!. Ganyan ang asal mo dahil
gwapo at mayaman ka? Ganun ba?” I see her biting her lips and I can tell that she’s
angry.

Sa lahat ng babaeng nakilala kilala ko ay siya mailap. It’s my first time to

encounter a women like her.

—----—

It’s not my intention to hear what they are talking but honestly after hearing that
guy. I was surprise and suddenly I realized that joking her in that way is really
offensive.

Nakaramdam ako ng awa habang nakatingin sa kanya. I want to take her away from that
guy. But who I am to do that?. I’m just a stranger. Kilala ko siya sa pangalan pero
siya. Kilala niya ba ako? We’re just same. We know each other only in names. I want
to hug her and tell her that it’s ok. Everything will be ok. Don’t worry.

After that confrontation. I felt an urge on her. Urge to know her. Her identity.

Levi.. Who are you?

_______

PROLOGUE MARB C-1

“Manang!” tawag ko nang makita si manang na papasok sa may entrance ng hospital.

“Mabuti nakarating kana Master Apollo, tamang tama ngayon kasi ang labas ni Minah
dito sa hospital” sambit niya ng makalapit ako sa kanya.

“I see, actually Zeus call me last night na samahan ko daw kayo sa pagsundo kay
Minah.”

“Teka nga levi alam mo na ang sasabihin mo kay minah ha, wag kang magpapahalata.”
napalingon ako sa babaeng nasa tabi ni manang, hindi ko siya napansin dahil hindi
siya nakauniporme.

“Master kilala mo na ba si Levi? Kaibigan siya ni minah” pakilala ni manang habang

palipat lipat ng tingin sa amin ni Levi.

“Opo nay pinakilala na po siya sa akin ni Minah” sagot ni levi halata ko sa mukha
niyang nagulat nang makita ako. Iniwas agad niya ang tingin sa akin at itinuon ang
tingin sa mga taong dumadaan.

“Yes manang I know her” nakangiting sagot ko. Nilahad ko ang kamay sa kanya bilang
pagpapakilala pero yumuko lang siya ng bahagya.

“Ahemmm ahemmm.. Umiiral na naman ang pagiging babaero mo Master, tara na nga kay
Minah” sabat ni manang. Napakamot na lang ako sa batok habang nakatingin kay Levi.
Marahil hindi niya parin nakakalimutan ang biro ko sa kanya.

“Tara na po,” saad niya at lumakad na kaya sumunod na din kame ni Manang.

“Levi?! Yeah your Levi!” isang boses na galing sa isang may edad na lalaki ang
tumawag sa kanya dahilan para huminto kaming tatlo sa paglalakad.

Napansin ko ang itsura ni Levi na may pag-aalala habang nakatingin sa matandang

lalakeng papalapit. “Nay mauna na po muna kayo” she said at lumingon sa amin ni
Manang.

“Ha?! O… sige”. manang answered with a little confuse.

“Susunod po agad ako, kakilala ko po kasi yung lalaking tumawag sa akin”

“Ahh sige, sumunod ka kaagad ha”

“Opo nay” at binaling naman ang tingin sa lalaking papalapit sa pwesto namin.

“Tara na Master” sambit ni manang at lumakad na. Habang nakasunod kay manang ay
nakatingin pa rin ako kay levi.

May pagtataka at pag-aalinlangan ang itsura niya nang makalapit na sa kanya ang
lalake. Bigla akong huminto sa paglalakad na tila ba gustong malaman kung ano man
ang usapan nila.

“Master Apollo” tawag ni manang habang lumalakad.

“Susunod ako manang, may nakalimutan lang ako sa kotse”

“Sige sumunod ka kaagad”

“Ok” sagot ko sabay lingon kay Levi na di kalayuan sa pwesto ko. Lumakad ako
papalapit sa pwesto nila habang lumalapit ay unti unti kong naririnig ang usapan
dahilan para huminto na ako.

“Hinanap kita sa club pero wala ka na daw doon, mabuti at nakita kita dito”

“Sir umalis na po ako dun, hindi na ako babalik sa club”

“Why? You have a nice body and pretty face sayang naman kung hindi na kita makikita
doon” nakita kong iniwas agad ni levi ang braso niya ng tangkaing hawakan siya ng
lalake.
“Mr. Guzman hindi na ako babalik sa club” sagot niya at nakipagtitigan sa lalaki.

“Ok that’s good kung yan ang desisyon mo but” bigla niyang hinaplos ang pisngi ni
levi dahilan para lalo akong magtaka.

Club? She work in the club?

“Si---sir” sambit niya na napapikit mata nalang habang hinahawakan ng lalaki ang
pisngi niya.

“Be my sex slave” humina ang boses ng lalake pero rinig na rinig ko at kitang kita
ko kung paano naging kamao ang kamay ni levi.

“Hindi na po ako babalik, hinding hindi” tanggi ni levi at tumalikod sa kausap

niya. Hahakbang na sana siya ng hawakan nito ang braso niya.

“What??!! Baliw kana ba? Tandaan mo Kahit hindi ka bumalik ay hindi na maalis sa
utak mo na isa ka lang prostitute, itatak mo yan sa kokote mo” I saw how he looks
levi with a smirk on his face.

Bigla akong nakaramdam ng awa ng marinig ko ang sinabi ng lalake. Kaya pala ganun
na lang ang reaksyon ni levi nung biniro ko siya. Nakita ko sa mga mata niya ang
mga luhang malapit nang kumawala. May parte ng sarili ko na gusto siyang puntahan
at ilayo sa lalaking kausap niya pero paano? Hindi niya ako kilala at malamig ang
pakikitungo niya sa akin.

“Si---sir kailangan ko nang umalis” sambit niya sabay punas ng luhang na sa gilid
ng mata niya.

“Ok.. Then go… But I’ll still find you.. Remember I’m the first guy that take your
virginity, dapat nga magpasalamat ka pa dahil bukod sa masayang gabi ay binigyan pa
kita ng pera” napailing iling na lang ako sa sinabi ng lalake, hindi na kaya ng
konsensya ko ang mga salitang binibitawan niya kay levi.

Walang pag-iisip ay lumakad ako papunta sa kanila. Kinuha ko ang kamay ni levi at
hinatak siya hahakbang na sana ako nang magsalita ulit ito.

“Who the hell are you?” Tanong ng lalaki, may kagaspangan talaga ang bibig niya.

“I’m satan from hell” nakangising sagot ko.

“Sino siya Levi?” tanong ulit niya at lumingon kay levi. Nagpalipat lipat ng tingin
si levi sa akin at sa lalake, Nakita ko sa mukha niya ang pagkagulat hindi niya
siguro aakalain na pupuntahan ko siya.

“It’s not important to know who I am” sagot ko habang nakatingin sa lalaki.

“Bago mong customer levi?” nakangising tanong niya.

“It’s not your business” bumitaw ako sa pagkakahawak kay levi at lumapit naman sa
lalaki hanggang sa isang hakbang na lang ang pagitan namin. Ngumisi siya habang
nakatitig sa akin. Tantya ko ay nasa 50 years old na ang lalaking kaharap ko
ngayon.

“Leave.. Wag mo nang guguluhin si Levi or else ililibing kita ng buhay dyan mismo
sa kinatatayuan mo” walang kakurap kurap na sinabi ko iyon sa lalaki.

Hindi siya sumagot bagkus ay tinaas niya na lang ang dalawa niyang kamay na
senyales na aalis na siya hanggang sa humakbang na paalis.
“Are you ok?” tanong ko at nilingon si Levi. Sunod sunod na pagpunas ng luha niya
ang nakita ko. Na kahit hindi siya magsalita ay alam kong takot na takot siya.

“Ok lang po ako sir” sagot niya at huminga ng malalim kasunod nun ang pagtulo ulit
ng luha niya. Umiyak siyang hindi bumoboses may parte ng sarili ko na gusto ko
siyang yakapin at damayan sa nararamdaman niya pero anung karapatan ko para gawin
iyon hindi niya ako kilala.. Kaibigan? Hindi niya rin ako kaibigan. We’re both
strangers.

“Stop crying, pag nakita ni manang na umiiyak ka baka ako ang pagalitan niya, and
dont worry hindi na siya makakalapit sayo”

Nilingon niya ako at pinunasan ang mga luha niya sa mata. Huminga siya ng malalim
para pakalmahin ang sarili habang ako ay nakamasid lang sa kanya.

While looking at her I noticed that she had a pretty face and a slim curvy body.
She look attractive. Of course hindi na mawawala sa sistema ko ang makapansin ng
magandang babae.

“Ok na ko sir, salamat po” biglang sabi niya dahilan para iiwas ko agad ang mata
kong nakatingin sa kanya.

“You don’t have to say that, actually I’m the one that need to apologize”. Hindi
siya sumagot bagkus ay tumingin lang siya sa akin. Yung tingin na may pagtataka.

“I didn’t mean to tease you, remember my joke?”

Tumango tango siya naalala niya yung biro ko na hindi niya nagustuhan.

“Ahh yun po ba? Kalimutan na lang natin yun Sir, Tara na po” aya niya at lumakad
na. Ako naman ay sumunod na din ng lakad. Habang nakasunod sa kanya ay napapaisip
na ako kung sino ba siya? at sino ang lalaking kausap niya kanina?.

Marami akong tanong na gustong itanong sa kanya pero paano? At saan ko uumpisahan?
Napailing iling na lang ako sa pag-iisip pero may parte ng isip ko na gustong
makilala siya.

Levi? Who are you?.

—------------------—

MARB C-2

“Ok class we will have an exam today. Lets see kung nakinig kayo nung last
discussion natin.”

Pasimple akong sumenyas kay Sab na nakatanaw sa labas ng bintana. Payuko akong
pumasok sa pinto na nasa likuran. Lalo kong iniyuko ang ulo at dahan dahang
pumasok.

“Miss?… Miss? Kasama kaba sa klase ko?”

Nahinto ako sa paglakad at dahan dahang iniangat ang ulo mula sa pagkakayuko. Di ko
naman intensyon na ma late sa klase sadyang maaga lang talaga ang professor na ito
kung pumasok.

“Sir, sorry po na late ako” paumanhin kong sabi saka yumuko tanda ng pagrespeto.

Nabaling ang atensyon sa akin ng mga nandoon at nag bulungan. Kahit mahina ang
kanilang boses ay dinig na dinig ko na ako ang kanilang usapan.

“She’s always late. Hindi ba siya nahihiya? Or she want some attention”

“Girl nakakahiya siya”

“Oo nga… Hindi niya ba binabasa ang student handbook. This is a university. Hindi
lang basta university this is a prestige school.but she didnt take it seriously”.

Sanay na ako makarinig ng ganitong klaseng pananalita. Maganda na din dahil papasok
lang naman ito sa kabilang tenga ko at labas naman doon sa kabila. Sino ba sila
hindi naman nila ako kilala.

“Quiet class” saway ng professor na nasa harapan. Natigil ang mga iilan na
nagbubulungan.

Nakayuko pa rin ako at naghihintay kung anong parusa ang kapalit ng pagiging late.

“Miss this is the last time na male-late ka. Your the same person na nalate sa
klase last time. Am I right?”.

Iniangat ko ang ulo at tumango sa matandang lalake. Mahahalata na may edad ito
dahil sa kulay puti nitong buhok at puting bigote.

“Opo sir” “You may now seat” tumayo ito at kinuha ang eraser. Binura ang mga notes
na nasa blackboard at nag umpisang mag sulat.

Ako naman ay umupo na sa tabi ni sab. Bumulong agad ito sa akin at iniabot ang
notes na kanyang hawak.

“Nakapag review kaba? May exam daw tayo. Heto tignan mo muna yung notes ko” Umiling
iling ako saka kumuha ng papel at ballpen sa aking bag. “Hindi masyado. May naalala
naman ako sa lesson kahit papaano”.

“Ok class. You need get a score of 8. Below on 8 will be having a project.” Ani ng
prof.

“Good luck” bulong ni sab ako naman ay ngumiti lang.

************************** “Ano ba yan Sir.. Isang puntos lang eh hindi niya pa

tinanggap…” pasubsob na yumuko si sab sa kanyang desk. Halata ang dismaya nang
malaman kasama siya sa gagawa ng special project.

“Ok lang yan Sab. Madali naman yung pinapagawa niya.” sabi ko at tinapik siya sa
balikat.

“Buti ka pa nakapasa at na perfect mo pa yung exam. Magtataka paba ako eh lahat

yata ng exam natin na perfect mo”.

“Sab… Ganito na lang tutulungan na lang kita sa special project na gagawin mo”
“Talaga Levi?” paniniguro nito saka ngumiti.

“Oo nga” sagot ko habang tumatango.

“Eh bakit mo naisipan? hindi ba nakakaabala sayo? marami ka nang ginagawa eh----—”

“Ok lang Sab. Ituring mo na lang na pasasalamat ko sayo ito. Simula kasi nung unang
pasok natin ikaw lang kumakausap sa akin. Ikaw lang ang kakilala ko talaga sila
hindi” pasimple akong lumingon sa mga kaklase naming abala sa kani-kanilang
ginagawa.

“Ahhh na gets kita.. mga sosyalen kasi itong mga klasmyt natin. Hindi in sa kanila
pag hindi imported o hindi orihinal ang gamit. Hindi nila accepted pag di mayaman.
Ayaw ko din naman sa kanila.” sagot nitong napalingon din sa mga klasmyt naming
nandoon.

“Mayaman ka rin naman Sab.”

“Ang parents ko ang mayaman Not me.” sagot niyang ngumiti nang pilit.

Pag ngiti na lang ang sinagot ko kay Sab. Sa lahat ng klasmyt ko ay siya lang ang
nakikipag-usap sa akin. May pag ka madaldal siya kaya siguro ay napalagay agad ang
loob ko.

“Teka levi nabalitaan mo ba yung tungkol sa anak nang may ari ng University na
tuh?”

“Bakit? hindi” sagot ko at Kinuha ang libro sa aking bag. Binuklat ko iyon at
binasa ang mga naka highlight na sentence.

“Ang usap usapan eh siya daw ang mag-ma-manage nitong university. At ang nakakaloka
ay super handsome daw niya.” pabulong siyang humagikgik at halata ng kilig.

“Ganun ba” sagot kong nakatuon pa rin ang tingin sa libro.

“Ganyan lang reaksyon mo? sabagay hindi mo pa pala siya nakikita” ani ni Sab.

“Sab. Tao din siya kagaya natin. Wala namang iba sa kanya.”

“Levi super gwapo niya. Mukha kaya siyang anghel,”

“Nakita mo na ba siya?” tanong ko at nilingon siya saglit tapos ay bumalik ulit sa

pagbabasa ng libro.

“Isang beses pa lang nung pumunta siya rito. Nakasalubong ko siya doon sa hallway.
Oo nga pala nagpunta siya dito. Hindi mo ba alam yun? Nung nakaraang buwan lang”.

“Ahh.. hindi eh.”

“Naku levi nung nakita ko siya kulang nalang yata matanggal yung puso ko sa sobrang
lakas ng kaba. Mukha siyang anghel tapos naka smile siya. Hindi siya suplado.”
Napataas ang kilay ko nang yakapin niya ang kanyang notebook na para bang yun ang
lalaking kanyang tinutukoy.

“Sab?…”

Bahagya niya akong tinapik sa balikat saka ngumiti. “Levi may asawa na kaya siya o
baka naman may girlfriend kasi kung wala hahabulin ko talaga siya”
“Sab mag aral na tayo may exam pa tayo sa next subject natin”

“Levi tingin magugustuhan niya ako?”

Umiling iling na lang ako saka ngumiti. “Oo naman at mas lalo ka niyang
magugustuhan kung mag aaral ka nang mabuti.”

“Levi naman eh seryoso ako”

“Seryoso din ako”. sagot ko na lumingon sa may pinto. Ganoon din si Sab. Bigla na
lang siyang humawak sa kamay ko at pinisil iyon ng mahigpit.

Napaseryoso ako ng tingin nang makita ang lalaking papasok. Mukang ako ulit ang
sadya niya at hindi nga ako nagkamali dahil nasa harap na namin siya ni Sab. May
mga iilan siyang kasama at ang iba doon ay babae. Napatili pa ang ibang klasmyt
namin ng siya ay makita.

“Is it Vince?” tanong ng isang babae.

“Oo siya yan!” ani naman ng isa.

“Vince Gabriel Valdemar?.. Tama siya nga!” sambit namin ng isa kasunod nun ang
malakas na tilian.

Saglit kaming nagkatinginan ni Sab at maya maya pa ay nagsalit na ang lalaking nasa
harap namin.

“Do you remember me?” ani ng lalaki. Itinaas niya ang kamay senyales na tumahimik
ang mga nandoon.

Tinignan ko lang siya at muling binalik ang atensyon ko sa pagbabasa ng libro.

Kahit hindi niya ako tanungin ay kilala ko siya. Kilalang kilala. Hindi ko
makakalimutan ang ginawa niya nung nasa cafeteria ako. Mayabang at arogante na
akala niya’y sinasamba siya ng lahat.

“Do you hear me? o baka naman bingi ka”

“Ano bang!---—” sabat ni Sab na nahawakan ko agad ang kamay dahilan para matigil
siya pagsasalita.

“Sab,” pigil ko at ngumiti kay Sab.

MARB C-3

“Tinatanong kita. Do you remember me?” ani ulit ng lalake at hinawi ang librong
hawak ko dahilan para mahulog ito sa sahig.

Kinuha ko ang libro pagkatapos ay bumaling ng tingin sa lalake. “Ikaw yung sa

cafeteria.” malumanay kong sagot.

Ngumisi siya at binigyan ako matalim na tingin. “Fuck the hell you are!” bulyaw
niya ulit.
Napansin kong nagkukumpulan na ang ibang estudyante dahil sa agaw pansin niyang
eksena. Idagdag pa ang tinig niyang nanginginig sa inis.

Pakyu ka din. Gusto kong isigaw pero sinarili ko na lang.

“What did you said?. Geez what an insane manners you have.” ani nitong tila hindi
nagustuhan ang aking sinagot.

“Sabi ko ikaw yung sa cafeteria”

Gusto ko siyang itulak palabas ngunit hindi maaari. Ayaw kong magkaroon ng problema
dito sa unibesdad. Lalong lalo na kay Mina at Zeus na silang nagpasok sa akin dito.
Ang tanging nagawa ko lang ng mga oras na iyon ay ikuyom ang aking palad at itikom
na lang ang aking bibig.

“Hindi ako nagpunta rito para kumausap sa walang kwentang kagaya mo. I came here to
let you know na pipili ka nang babanggain mo. And aside from that may I ask kung
mapapalitan mo ba ang shirt kong tinapunan mo nang juice?”

Hindi ako sumagot bagkus ay nakipagtitigan lang ako sa kanya. Ngumisi ulit siya at
kasunod nun ang paghawak niya ng mahigpit sa aking braso. Gusto kong uminda ng
sakit pero hindi ko magawa ayaw kong makita niyang nasasaktan ako.

“Ano?!! makikipag titigan ka na lang ba sa akin?!. Don’t you know who I am? I’m one
of the owner of this university!!” singhal niya na lalo pang hinigpitan ang
paghawak.

“Vince tama na… palagpasin mo na lang. Tutal maganda naman siya” ani ng lalaking
may kaputian na nasa kanyang likuran.

Pabalya niyang binitawan ang aking braso na muntik ko pang ikawala ng balanse
mabuti at nahawakan agad ako ni Sab.

Lumapit siya sa akin na halos isang danggal nalang ang pagitan naming dalawa.
“Hindi pa tayo tapos! hanggat hindi ko nakikitang umiiyak ka, hindi kita titigila”
bulong niya sa akin tenga saka humakbang paatras.

“Vince let’s go” ani ulit ng lalake na may kaputian. Bago siya tuluyang lumabas ay
lumingon pa siya sa akin. Matalim na tingin ang binigay niya na tila ibig sabihin
ay katapusan ko na.

Pag-alis nila ay muli akong umupo at pinagpatuloy ang pagbabasa. Kasabay din nun
ang usapan ng mga tao sa aking paligid.

“Mali siya ng binangga, ewan ko na lang kung aabutan pa siya ng next sem”.

“Kung ako sa kanya, lumuhod na lang ako at huminga ng sorry”

“Hindi nga siya ng-sasalita, baka naman natakot kaya di makasagot kay Vince
kanina”. sunod sunod nilang sabi na hindi ko inintindi.

“Levi ok ka lang?” tanong ni Sab at tinignan ang aking braso.

“Hindi ba masakit? pumula yung braso mo oh” sabi niya ulit.

“Ok lang ako Sab. Mag-review na tayo” sagot ko na pilit pinapawi ang inis.

“Ang sama talaga niya. Gwapo sana kaso ubod ng sama. Di ba nag sorry ka naman sa
kanya doon sa cafeteria. Bakit hindi pa siya makuntento” naiinis na sabi ni Sab at
kinuha ang libro sa kanyang bag.

“Kilala mo ba siya Sab?”

“Hala Levi hindi mo siya kilala?” pagtataka nito at nahinto sa paghawi ng libro.

“Sabi nila si Vince Gabriel.. Tama vince yung narinig kong tinawag sa kanya. Yun
lang ang alam ko sa lalaking yon”.

“Levi siya ang kinatatakutan dito. Siya ang bully nitong University. Maraming
estudyante daw ang napipilitan mag pa transfer dahil sa kanya. Pag may natipuhan
daw siyang estudyante hindi niya daw titigilan hanggat hindi umaalis dito.”

“Ganun? eh bakit pumapayag sila.. bakit hindi nila irekalamo?”.

“May nagreklamo na pero wala namang nangyare. Mayaman si Vince. Hindi lang basta
mayaman sobrang yaman. Kung ikukumpara sa akin. Isa lang akong barya sa level ng
yaman nila Levi.”

“Ahh ibig sabihin kung ikukumpara ako. Isa lang akong alikabok.” sabi ko saka
ngumiti.

“Nakukuha mo pang magbiro kahit sinaktan ka niya. Ewan ko ba sa taong iyon. Napaka
spoil brat. Parang hindi pinalaki ng maayos ng mga magulang.” ani nitong pailing
iling.

“Ganito nalang Levi palitan mo na lang kaya yung shirt yung natupunan mo ng juice.
Para naman hindi kana niya balikan. Im sure pag binalikan ka niya mapapa-away na
talaga ako.”

“Pwede ko naman palitan yung damit niya kaso ang mahal kasi.” ani ko

“Magkano ba yon?”

“Sabi niya 100,000.00 at sa France pa daw yun binili”.

“Ano?!!! 100,000.00? isang pirasong damit 100,000.00?!” gulat na sabi ni sab

dahilan para ngumiti ako.

“Pati ikaw nagulat? Ako din ganyan yung reaksyon nung sinabi niya yung presyo. Sabi
ko bayaran ko na lang. Ayaw niya gusto niya palitan ko yung damit. Hindi ko naman
kayang palitan yun. Hindi ako pupunta ng france para lang bumili ng damit niya.
Hindi ako baliw para gawin iyon”.

“Sinabi mo yon?”

“Oo”

“Patay… kaya pala ganun na lang ang galit niya sayo kanina. Kung ako sayo Levi
magsorry ka na lang ulit sa kanya”

“Para ano pa? ipahiya niya ulit? Sab tingin mo tatanggapin niya ang sorry ko?”.

“Oo na… teka nga wala ka bang balak pumunta ng clinic? Mukang magiging pasa na yang
nasa braso mo?”

Napatingin ako sa braso kong kumikirot sa sakit. Muka nang magkakapasa ako dahil sa
lalaking iyon. Pasalamat siya at hindi ako pumatol sa pag isip bata niya dahil kung
hindi baka siya pa ang napahiya kanina.

“Ok lang yan Sab. Mawawala din yan.” sagot ko at nagpatuloy sa pagbabasa ng libro.

___________________

MARB C-4

“Jane ako na ang maghuhugas ng pinggan. Magpahinga kana. Mukang pagod na pagod ka
ngayong araw” sabi ko habang inilalagay ang mga pinggan sa may kitchen sink.

“Sige levi. Medyo napagod ako sa pagtatanggal ng damo doon sa garden. Sa akin kasi
inutos ni manang yung pagtatanggal ng damo sa mga puntod”.

“O buti nakatagal ka, diba ayaw mo doon?” tanong ko at nag-umpisa nang hugasan ang
mga pinggan.

“Nung una, pero ngayon sanay na. Maaliwalas kaya doon saka malamig yung hangin”.
Umupo siya sa upuang malapit sa akin at kumuyakoy habang nakatingin.

“Bakit ka naka longsleeve? Di kaba naiinitan?” saglit akong natigil sa ginagawa at

bahagyang iniwas sa kanya ang aking braso.

“Medyo nilalamig nga ako.” Sana lang hindi niya napansin kanina yung braso ko. Kung
hindi dahil sa lalaking iyon hindi sana ako magkakapasa.

“Ganun ba? Baka lalagnatin kana. Naku inuman mo agad yan ng gamot. Teka nga
titignan ko kung may stock pa tayo ng mga gamot”. Tumayo siya at kinuha ang
medicine kit na nasa taas ng refrigerator.

“Jane ok lang ako. Medyo nilalamig lang talaga ako ngayon”.

Kinuha niya ang tatlong tableta at inilagay iyon sa mesa. Muli siyang bumalik sa
pagkakaupo at bumaling sa akin.

“Basta inumin mo yan pagkatapos mong maghugas ng pinggan”.

“Jane..”

“Wag nang matigas ang ulo.” giit pa niya kaya hindi na ako tumutol.

“Nagkausap naba kayo ni Lottie?”

“Oo tinawagan ko siya. Nasa honeymoon pa nga siya ng tumawag ako”.

“Talaga? Anong sabi niya?”.

“Ok lang daw na hindi ako nakapunta. Nagsabi na din si mina at manang sa kanya.
Alam mo kung pwede lang talaga i postpone yung exam gagawin ko talaga para maka-
aatend ako ng kasal kaso hindi pwede.”

“Oo nga eh, siya nga pala naalala mo yung pinsan ni Sir Zeus?”

Nahinto ako sa paghuhugas at bumaling sa kanya. Napakunot ako ng noo habang siya
unti unting ngumiti. Yung ngiti na para bang may ibig sabihin.

“Ha? Sino dun?” tanong ko na ang totoo naman ay kilala ko na kung sino iyon.

“Yung tisoy yung mukang kano. Hindi ko maalala yung pangalan niya eh” ani naman
nito na napaisip.

“Sino dun Jane? May sinabi ba siyang hindi maganda sayo?” muli kong pinagpatuloy
ang ginagawa kasunod nun ang kuryusidad na bumalot sa akin.

“Ahh! Naalala ko na! Si Sir Apollo. Tama siya nga yun”.

“Ahh siya ba? Bakit? May ginawa ba siya sayo Jane?”.

“Wala naman Levi. Mabait nga siya sa akin. Alam mo ba nung kinausap niya ako. Ikaw
agad yung hinanap niya.”

“Bakit daw?” pagkatapos kong banlawan ang mga pinggan ay kinuha ko ang bimpong puti
na nasa gilid ng Ref. Inilagay ko sa mesa ang mga pinggan at sinimulang punasan
iyon.

“Gusto ka daw niyang makausap at makita. Sabi pa niya Namimis ka na niya”.

Napataas ang isa kong kilay saka ngumisi. “Tingin mo seryoso siya sa sinabi niya?
Naku Jane sa susunod na magkita kayo wag mo na siyang kausapin. Eh sa itsura palang
niya playboy na eh”.

“Grabe ka naman. Hindi naman siguro. Ang bait niya nga eh. Napaka gentleman pa”.

Umiling iling na lang ako at pinagpatuloy ang pagpupunas ng pinggan.

“Kamusta pala sa school? may naging friends kana ba?” tanong nito at ilang saglit
pa ay naalala ko yung mukha ng lalaking iyon.

“Ok naman Jane, may naging kaibigan na ako. Muka yatang sinumpong ka nang
kadaldalan mo ngayon ah. Anong nakain mo?” pag-iiba ko ng usapan. Ayokong mapunta
ang usapan namin sa lalaking iyon. Kumukulo ang dugo ko sa tuwing maalala ang
ginawa niyang papahiya doon sa cafeteria.

****************

“Miss eto oh, enjoy your meal” sabay abot ng matandang babae nang tray na may
pagkain at juice.

“Salamat po”.

Kinuha ko iyon at palingon lingon sa paligid, naghahanap ng mapu-pwestuhan. Ilang

segundo lang ay bigla nalang nagsitilian ang mga taong nandoon. Hindi ko na inabala
ang sarili kung sino o kung ano ang kinukumpulan nila. Nang makakita ng upuan ay
namadali akong humakbang palapit doon.

“Vince!”.

“MY ghaaddd si Vince”.

“Gosh si VInce!”. sabay sabay na sabi ng mga nandoon at sinamahan ng pagtili.

Natigil ako sa paghakbang ng maramdaman ang isang malakas na bagay na tumama sa

aking tray. At kasunod din nun ang pagbagsak ng basong may lamang juice sa sahig.
“Ouch” sabi ko napatingin na lang sa basong gumulong papunta sa paanan ng isang
lalake. Iniangat ko ang paningin sa taong nasa harap ko. Doon ko lang napagtanto na
siya ang nabunggo ko. Kitang kita ang kulay orange ng juice na kumalat sa kanyang
white tshirt na may imprentang THE KING IS HERE.

Namayani ang katahimikan sa paligid na pati ako ay natigilan. Dahan dahan

nagsalubong ang kanyang dalawang kilay at sinabayan pa ng pamumula ng kanyang
tenga. Halatang halatang galit siya. At kung susumahin galit siya sa akin.

“YOUR RECKLESS!! BULLSHIT!” sigaw niya dahilan para ako’y mapapikit sa lakas ng
kanyang boses.

Dalidali kong binaba ang tray na hawak sa mesang malapit sa akin at kinuha ang
panyo sa aking bulsa. Agad ko iyong pinunas sa kanyang damit.

“Sorry, sorry, di ko sinasadya” sabi ko habang pinupunasan ang damit parte sa may
dibdib.

“ALISIN MO YANG KAMAY MO” tiim bagang sambit niya. Matalim na tingin at
nangingiwing mga labi ang aking nakita. Walang ano ano ay kusang napatigil ang
aking kamay.

“Don’t you dare touch me”. dugtong niya ulit. Ramdam ko ang paligid na may tensyon
na. Nagbubulungan na rin ang mga taong nandoon. At yung iilang lalake na nasa likod
niya pailing iling habang nakatingin sa amin. Iisa lang ang nahuhulaan kong
ekpresyon nila. At yun ay inis.

Itinaas niya ang kanyang kamay at nilingon ang isang lalake na nasa kanyang
likuran. Inabot nito ang isang bottled water. Binuksan at ininum.

“Sorry, hindi ko sinasadya.” sabi kong nagpapaumanhin na sinabayan ng pagyuko.

“Do you know how much this shirt cost? Can you afford to buy me this?”.

“Papalitan ko na lang o kaya babayaran ko.” akmang iaagat ko na ang aking ulo ay
bigla nalang akong nakaramdam ng malamig na tubig.

“Ohhh my gad, lagot na siya. Si Vince pa ang nabangga niya” ani ng isang babae.

“Mabuti nga sa kanya. Mukang wala naman siyang alam tungkol kay Vince. Such a
loser” ani naman ng isa.

“Ano kayang pakiramdam ng binuhasan ng tubig.. Nakakahiya siya” dugtong naman ng

isa “.

Habang nakayuko ay narinig ko na lang na tinapon niya yung bote na wala ng laman.
Hindi na ako nakapagsalita. Nablanko na ako. At ang tanging nagawa ko lang ay ang
pagkuyom ng palad. Dahan dahan kong iniangat ang aking basang ulo at tinignan siya.

Pangisi ngisi at matalim pa rin ang kanyang mata. Sa lahat ng lalakeng walang modo
na nakita ko ay siya ang pinakamalala.

“I bought this in France. I want the same style and same color. Is that clear?”

Tumango na lamang ako bilang pagsagot.

“And this shirt is 100,000.00” sabi niya ulit na may pagyayabang.

Ilang segundo akong nakipagtitigan sa kanya. Naghahanap ng salitang sasabihin. Pero
ang totoo gusto ko siyang sampalin.

“Staring at me? Are you going to fight back”.

Napabuntong hinga na ako saka nagsalita. “Hindi ako pupunta ng France para bumili
ng kagaya niyan. Babayaran ko na lang pero hindi pa sa ngayon”.

Bigla siyang tumawa at kinuwelyuhan ako. Bagay na mas lalo kong ikinagulat at
kinainis. Napatingkayad pa ako dahil sa lakas ng kanyang pagkakahawak.

“BUY FOR ME!” sabi niya sabay bitaw sa pagkakahawak na kamuntikan ko pang ikatumba.

Mukang hindi siya mapapakiusapan. Hindi na ako nagsalita bagkus ay kinuha ko na

lang yung basong nasa paanan niya saka binibit yung tray na nasa mesa.

“Hindi ko mapapalitan yang damit mo. Babayaran ko na lang”.

“FUCK YOU!” singhal niya saka tinabig ang tray sa aking mukha. Sunod sunod na
tawanan ang narinig ko kasabay din ang malakas na palakpakan. Mukang masaya pa ang
mga taong nandoon na makakita ng binu-bully.

Sa ganitong pagkakataon hindi ako pwedeng lumaban. Ayaw kong makarating sa Amo ko
nangyaring ito. Lalo na kay Mina. Kaya imbis na pakipagtalo ay pinulot ko na lang
sa sahig yung nagkalat na pagkain, pinggan at baso. Pagkatapos ay pinunasan ko ang
aking mukha na may butil ng kanin.

“Vince let’s go don’t waste your time on her” ani ng lalaking kasama niya.

“Let’s go Vince. You need to change your shirt” dugtong din ng isa.

“I’ll see you again, make sure you have my shirt pag nagkita ulit tayo.” banta niya
at humakbang palabas ng cafeteria.

Tingin mo makikipagkita ako sayo?. Siraulo ka ba?. saloobin ko at saglit siyang

tinignan na papalabas.

**********************

MARB C-5

“Ako madaldal? Hindi kaya. Curious kasi ako kung ok ba yung mga klasmyt mo. Teka
marami bang heartthrob sa inyo?”

“Maraming demonyo”. walang prenong sabi ko.

“Ha? demonyo?”

“Oo demonyo”.

“Demonyo? bakit inaway kaba nila?”

“Joke lang Jane. Ikaw kamusta ka dito? kamusta ang mga bago nating kasama?” pag-
iiba ko ng usapan.
“OK naman sila. Mabait naman. Yung pinaka bago di halatang sanay sa trabaho. Ang
ganda ng kutis niya tapos parang kandila yung daliri niya. Ang kinis pa niya. Teka
ano nga ulit yung pangalan niya” ani niyang napa-isip.

“Talaga? ok ba siya maglinis?” tanong ko

“Medyo. May pagkamadaldal din siya. Kaya siguro nagkasundo kami agad.”

Pagkatapos kong punasan ang mga pinggan ay inayos ko iyon sa pagkakalagay. Bigla ko
na lang nakagat ang aking ibabang labi. Marahil sa inis. Inis sa lalakeng iyon.

“Levi.. Anong nangyare dyan sa lips mo?”.

“Ahhh eto ba.. Nakagat ko bigla eh” pinahid ko iyon ng aking kamay. Sa inis ko ay
nasaktan ko pa ang aking sarili.

“Eto tubig” at iniabot niya sa akin ang isang baso. Kinuha ko iyon saka ininum.

“Levi may problema ba? Parang wala ka sa sarili”. Iniabot naman niya ang tableta na
agad ko namang kinuha at ininum.

“Levi----—” hindi na niya natapos ang sasabihin nang tumunog ang kanyang cellphone.

“Levi…”

“Jane… Ok lang ako. Sagutin mo na yang tawag baka importante yan”.

“Ikaw ang bahala” ani nito at sinagot na ang tawag.

Sinundan ko na lang siya ng tingin habang papalabas. Pasensya na Jane. Ayokong mag
alala ka pa sa akin. Marami akong dapat isipin kesa sa lalaking iyon.

—-----------------------------—

“Tama na yan. Magagalit na naman si Auntie pag inuwi kitang lasing”. Kinuha niya sa
kamay ko ang bote ng alak saka ininum.

“How dare you to drink that” singhal ko na ikinatawa naman ng lalaking katabi ko.
Si Shawn.

“Gale hayaan mo siya. Hindi kana nasanay kay Vince.”

“I know Shawn. But this is too much. Don’t you notice. Kanina niya pa bukam bibig
ang babaeng iyon. Ngayon lang siya tumahimik nang makainum ng marami.”

“Quiet!. You two I send you to hell” at muling kumuha ng alak saka tinungga.

“Vince. Napahiya ka ba sa kanya. Kaya ba ganyan ka ngayon?” shawn said and laugh.

“It’s your first time na may magsalita sayo ng ganoon. At babae pa. What a shame”.
Gale added and laughed.

“Fuck the hell! Walang nakakatawa” tiimbagang kong sambit na ikinatahimik ng

dalawa.

“Halata naman na gusto niyang gumanti!. Tangina niya!. The next time I see her
hindi lang pagbuhos ng tubig ang gagawin ko!. She will regret na kinalaban niya
ako!!”. Pabalya kong inihagis ang bote sa damuhan. Sa sobrang lakas ay nabasag
iyon.

“Vince tama na yan. Your mom is worried. Kanina pa siya tumatawag sayo. See this”
inilahad ni Gale ang cellphone sa harap ko. Inirapan ko lang ito saka kumuha ulit
ng alak.

“Call her tell her I’m busy”. may awtoridad na sabi ko.

“Vince.. you need to answer this.” muling inilahad ni Gale ang cellphone sa akin.
Napilitan akong sagutin ang tawag nang makita ang pangalan ng caller.

“What time you come home?” tanong ng kabilang linya.

Pailing iling ako saka napahilamos ng mukha. “Later”

“Mom is worried. Kanina ka pa daw tinatawagan. But you did not answered, even call
her you didn’t do” sambit nito na parang naiinis.

“I’m not a kid anymore. I go home whenever I want” pabalang kong sagot.

“Hey don’t you get it. Nag-aalala si Mommy sayo. Ok lang kung anong oras ka uuwi
pero sana tinawagan mo siya kung nasaan ka. Or buhay kapa ba. Your not a kid
anymore but you act like a kid”. panenermon nito na ikinakuyom ko ng kamao.

I want to shout on him but I can’t. This guy. He’s just my siblings on my dad side
and yet all the favor is on him. Even my mom. Mom treat him like her own son. Damn
it!

“Just tell her na uuwi ak---—”

“Go home now!” sabay putol sa kabilang linya. Natahimik ako sandali. Nakatingin sa
cellphone. At mayamaya lang ay ibinalya ko ito.

“Fuck you! bullshit!! shit!! shit!!” inis kong sabi. Kinuha ko ang bote ng alak at
inubos iyon ng isang tunggaan.

“Vince your phone!” Gulat na sambit ni Gale na kinuha ang cellphone sa damuhan.

“I dont care. Itapon mo na yan!” singhal ko.

“Whatever” sagot naman nitong pailing iling.

“Vince.. it’s getting late. You need to rest” Shawn said.

“You need to rest. Bukas na lang ulit yan” Gale said with a calm tone. He give my
phone and tap my shoulder at ilang sandali pa ay lumapit siya sa kanyang sasakyan.

“Pero kung gusto mo pang mag-stay sasamahan kita. Ubusin natin itong mga alak.
Maganda din ang view dito. What a nice scenery here in Antipolo” Said Shawn and
smile.

“Tama ka Shawn samahan mo siya. Malayo pa ang biyahe ko. Sana lang wala ng trapik
ngayon”. ani naman ni Gale.

“Go home. Malayo ang makati mula rito. See you then”.

“Bye guys.” paalam ni Gale na pumasok na sa kotse at pinaandar.

Pag-alis ni Gale ay natahimik kami ni Shawn ng ilang minuto. I dont know what words
I will say. Naiinis talaga ako. Dagdag pa na binabaan ako ng tawag ng aking half
brother. Anong pumasok sa isip niya at umuwi siya.

“I know she pissed you off but don’t you think na it’s too much na balikan mo pa
siya” sabi ni shawn na katabi ko. kinuha niya ang isang bote ng alak. Binuksan niya
iyon saka ininum.

“Sinesermonan mo ba ako?”

“No. I’m asking a favor”

“Tsk. Tsk. Why?” kunot noo kong tanong at bumaling sa kanya ng ilang segundo.

“She still a girl. I might say a women. It’s not a proper way to treat a women” he
said and laughed.

“Such a joke! I’m not into her.” sabi ko at bahagya siyang sinuntok sa braso na
ikinatawa naman niya.

“Ouch!.. napaka biyolente mo talaga. I cant believe na you’re a heartthrob in our

University”.

“They name it on me. But honestly I don’t like it. It’s disgusting. I hate girls”
saka tumungga ng alak.

“Ok. but I find her attractive. I like her eyes” shawn said at bumaling ng tingin
sa tanawin na nasa harap namin.

“How dare you! Crap Man! kaya pala pinigilan mo ako kanina”. sabi ko at biglang
natawa.

“Its not that. Naawa lang ako. Vince don’t give it a meaning. I have Alyssa.”

“I know you Shawn. Since high school magkasama na tayo. She’s the next victim. And
Alyssa will be dumb soon”.

Napakamot nalang ito sa ulo at ngumisi-ngisi. “Tsk. And now your laughing?. You’re
really like a kid Vince”

Tinungga ko ang alak at inubos iyon pagkatapos ay tumayo. I tap him on shoulder.
“Lets go home I’m tired”.

“Kanina ko pa yan hinahatay na sabihin mo. Kung magtatagal pa tayo dito malamang we
will have a bromance. You know.. you will tell me that you like me” biro nito saka
tumawa.

I didn’t say anything but I gave him a serious look. Napakamot siya sa batok at
ngumiti. Alam niya kung paano ako magalit. We know each other for a long time. I
know how to distance whenever he’s mad. Same with me. He knows When I’m pissed off.

He went to his car and start the engine. Before going he down the side mirror and
smile. “See you then. Have a good rest”

“K”. sagot ko na siya namang pinaandar na ang sasakyan.

Before I start the engine muli ko na naman naalala ang kanyang mukha. Walang
ekpresyon. Kaya niyang makikipagtitigan ng walang bahid ng takot. Sa lahat ng taong
pinahiya ko ay siya lang hindi umiyak. Siya lang ang hindi nag makaawa.

“Bullshit!! Why?! She’s not scared!?” I said and all of a sudden ay bigla ko na
lang nadiinan ang busina habang nagmamaneho.

_____________________

MARB C-6

Salamat po sa paghahantay ng update :)

_______________

“Wala pa ring pagbabago. Matigas pa rin ang ulo niya. He refuse to hired a nurse.
Dude sumasakit na ang ulo ko. Alam mong mahaba ang pasensya ko pero sa ginagawa
niya” bumuntong hinga ako at napadekwatro ng upo sa sofa.

“I dont know what to do on him” sabi ko ulit habang may kausap sa telepono.

“Take it easy. We know na matigas talaga ang ulo ni Achi. Just give him time, para
makapag isip.” ani ni Aeolus na nasa kabilang linya.

“Siguro nga. Anyway hindi ko pa alam kung kelan ulit ako makakabisita sa kanya.
Napaaga ang uwi ko dito. Si Dad. He wants me to manage one of his University.”

“So nandito ka pala ngayon sa manila?. Sa boses mo mukang hindi ka masaya na

napauwi ka dito?”

“To be honest. Ang gusto lang naman ni Dad eh bantayan ko yung nakababata kong
kapatid. Sa tigas ng ulo nun marami nang students ang bigla na lang umaalis. And
that’s the reason na bumaba ang enrolles ngayong taon. Damn it!. Inis kong sabi
saka huminga ng malalim.

“Cool down. I know you can handle that. You can handle your half brother. Don
forget you’re a falcon” pangungumbinsi nito.

Nabaling bigla ang tingin ko doon sa pintong bumukas, niluwa nito ang taong kanina
ko pa hinahantay. Huminto muna siya sa paghakbang at nakipagtitigan sa akin. Ilang
saglit pa ay umiwas siya ng tingin. Bagay na lalo Kong kinainis.

“Ok. Speaking.. He’s here” sabi kong nakitingin sa aking kapatid na papunta sa may
kusina.

“K, bye. Talk to you soon” sagot naman nito at binaba na ang kabilang linya.
Pagputol ng tawag ay nagpunta agad ako ng kusina. kasalukuyan siyang nagsasalin ng
tubig sa baso.Ako naman ay tumayo sa may pinto napa krus balikat habang nakatingin.
Panadalian siyang natigil at sumulyap sa akin.

“I’m tired, Bukas na lang tayo mag-usap” sabi niya sabay lagok ng isang basong
tubig. kahit may distansya ang pagitan namin ay amoy na amoy ko ang alak.
Umaalingasaw at halatang nagpakalango at nagpakalasing.

The bad side of him when he’s feeling disappointed. I didn’t answer instead I walk.
Naupo ako sa upuan na nasa kanyang harap. Nakakrus pa rin ang aking balikat at
hindi inaalis.

“What’s the matter? Sa sobrang stressed ni mommy She decided to sleep instead of
waiting for you to come”. ani ko na padabog niya namang ibinaba ang baso.

“I said I’m tired. I can’t talk to you”. tiimbagang niyang sagot.

Nanaig ang ilang segundong katahimikan na pakiwari ko’y naghihintay siya sa aking
magiging reaksyon. Napabuntong hinga na lamang ako para kumalma.

“Take a rest. We will talk to tomorrow”. Tumayo ako sa kinauupuan at tumalikod na

sa kanya.

Kahit nakatalikod ay ramdam ko ang kanyang presensyang matalim na nakatitig sa

akin.

He’s my brother by blood but being a brother to him is not. We’re not in good terms
since we we’re kid and I know why. Even if we didn’t talk a lot I know and I feel
na hindi niya ako tinuturing na kapatid. Still I do my best for him to accept me.

_________________

Papasok pa lang ako ng gate ay kita ko na si Sab na kumakaway sa loob at di

kalayuan. Nagmadali akong lumakad papunta sa kanya. Nang makalapit ay napansin ko
ang ngiti niya na tila may ibig sabihin.

“Oh bakit ka nakangiti? May good news ba?”

“Levi gusto mong lumabas mamaya? after ng klase natin?” ani niya na hindi sinagot
ang aking tanong.

“Bakit? anong meron? Sabihin mo na kung anong meron?” pamimilit ko at kinunot ang
aking noo.

Ngumiti ulit siya ng pagkatamis tamis at sandaling yumakap sa akin. “Levi thank you
ha,..”

“Bakit ka nag-ta-thank you?”.

“Tinanggap ni Sir yung pinasa kong project. Kung hindi dahil sayo siguro binagsak
na niya ako” sagot nito saka umakbay sa akin.

“Wala yun, importante tinanggap niya yung ginawa mong project”.

“Anong ako? Ikaw kaya. Hindi ko magagawa yun kung di mo ko tinulungan. Isa pa. Ano
bang alam ko sa electrical at mechanical ek ek na yan. Sa pagkakatanda ko wala
namang tinuro si Sir na ganung subject.” sabi nito saka ngumuso tapos ay ngumiti
din.

“Tama na yan. Halika na nga” sabi ko at hinatak ang kamay niya. Pagdating namin sa
may locker room ay unti unting natuon ang mata ng mga nandoon sa akin.

Ewan ko ba kung bakit bigla na lang din akong kinabahan. Nagkatitigan pa kami ni
Sab nang makarating sa aming locker.

“Levi” pabulong na sabi niya at pahapyaw na tumitig sa mga taong nandoon.

Ngumiti na lang ako at binalewala ang kaba. “Bilisan na natin Sab baka mahuli tayo
sa klase.” kinuha ko ang susi sa aking bag pack at ininusuk iyon sa locker.
Pagbukas ay bigla na lamang may malamig na tubig ang bumuhos sa among ulo.

Napapikit ako at yumuko. Ilang saglit pa ay inihilamos ko ang aking kamay sa aking
basang mukha. Pagdilat ay kita ko sa aking paanan ang yelong nagkalat sa sahig.
Sunod sunod na tawanan ang narinig ko at ilang saglit pa ay mga bulungan.

“Buti nga sa kanya”

“Dapat mag drop out na siya”

“I’m sure bukas na bukas din hindi na yan makakapasok” sunod sunod nilang sabi na
ikina buntong hinga ko na lang.

“Anong pakiramdam ng nabuhusan ng yelo?’ ani ng lalaking may hawak na timba.

Nakangisi ito at ilang saglit lang ay humagalpak ng tawa.

“Your pathetic hahaha! Such a loser! Dumb! Loser!” Sabi nito habang tumatawa.

“Ano bang problema mo?!” singhal ni Sab na kumunot na ang noo. Tinignan ko siya at
hinawakan sa kamay.

“Sab halika na.” Pigil ko at kinuha agad ang dalawang pirasong libro na nasa loob
ng locker saka isinara.

“Levi.. hindi ka ba magagalit? sobra na ang ginagawa nila” inis na sabi ni

Sab.Umiling na lang ako at hinatak ang kamay niya palabas ng locker room.

“Sab halika na. Hayaan mo na lang sila.”

“Levi.. Sinong matinong tao ang magbubuhos ng malamig na tubig. At take note may
yelo pa.”

“Sab…” ani kong nagsasaway.

“Ok, OK, tara na nga sa Restroom. Ewan ko ba sayo, masyado kang nagpapaka dakila.
Hay.. tsk, tsk..” at ako naman ang hinatak niya.

****************

MARB C-7

“Sobra na ang ginagawa nila sayo. Hindi na makatao yan levi” iniabot niya sa akin
ang tissue na agad ko namang pinunas sa aking basang mukha.

“Then drop out” sabat ng babae na lumabas sa may cubicle.

“That’s right, hindi yung dito kayo sa restroom nagrereklamo” ani naman ng kasama
nitong naglalagay ng lipstick sa harap ng salamin.

“Aba! gusto niyong sabunutan ko kayo?!” singhal ni Sab dahilan para magmadaling
lumabas ang dalawa.

“Sab. Wag mo na lang patulan. Alam mo naman ang dahilan kung bakit diba”
“Levi alam kong pinapaaral ka nang amo mo, pero hindi na makatao yung ginagawa
sayo. Siraulo kasing Vince na yan. Wala siguro siyang konsensya kaya tuwang tuwa
siya pag may nag da-drop out na estudyante. Sana lang yung papalit na chairman
nitong school maging Fair. Dahil kung hindi baka lahat ng estudyante dito umalis
na.”

“Sab.. lilipas din ito. Malay mo baka bukas mag-iba na ang isip niya”.

“Haynaku Levi. Ewan ko ba sayo kung bakit mo natitiis ang itrato ng ganyan”

“Sab alam mo naman ang dahilan diba. Isa pa ayaw kong pag-aksayahan ng oras ang
ginagawa nila sa akin. Ang importante eh makagraduate ako.” At pinunasan ko naman
ang aking basang damit.

Umiling iling nalang siya at may kinuha sa kanyang bag. Iniabot niya sa akin ito na
aking pinagtaka. “Ano yan?”

“T-shirt yan, suotin mo.”

“Wag na Sab. Matutuyo din naman itong damit ko”

“Kunin mo na. Gusto mo bang Pag piyestahan ka ng mga lalake” angal into saka
ngumuso sa damit Kong basa dahilan para mapatingin din ako sa aking sarili.

“Bakat na bakat yang dibdib mo teh. Nakaka insecure tuloy” dugtong niya ulit na may
Biro. Ngumiti ako at napilitan kunin ang T-shirt sa kanya. “Salamat ha, kaibigan
talaga kita”

“Syempre naman. Bilisan na natin, late na tayo sa klase” sabi nitong pailing iling
at kinuha ang face powder sa kanyang shoulder bag.

***************

“Dont look at me” singhal ko ng makitang pailing iling na nakatitig sa akin si

Shawn. Sumandal siya sa sasakyan kung saan ako nakatayo.

“Hinahantay mo siyang lumabas?” ani nito.

“Who?” sabi kong bumaling sa kanya. Nakita kong papalapit sa kinaroroonan namin ang
sasakyan ni Gale.

“Your enemy” sagot nito na may kasamang bungisngis.

“Baliw”. Itinuon ko ulit ang tingin sa restroom kung saan pumasok ang dalawang
babae. Hindi ito kalayuan sa amin kaya malaya kong nakikita ang mga taong pumapasok
doon.

“Maybe she’s not-----—” Shawn said na agad ko namang sinagot.

“She’s not my enemy”. I answered na ikinabungisngis naman ni Gale nang makalapit na

sa amin.

“Really? o baka naman. Type mo siya”. biro nito na sa totoo lang ay nagpalabas ng
ugat sa aking noo.

Inirapan ko siya. At ilang sandali pa ay nagsalita. “A past time. She’s not my

type” diing sabi ko at muling umirap sa kanilang dalawa.

“Gale wag ka na ulit magbibiro ng ganun. Pag ginawa mo yun tapos tayong dalawa” ani
ni Shawn na pinapahupa ang tensyon.

“Ok.. anyway.. Is there something here?”. Tanong nito na natuon ang tingin sa
direksyon kung saan ako nakatanaw.

“Maybe” sabat naman ni Shawn. Kahit hindi ko silang tignan na dalawa ay alam kong
nag sesenyasan na sila.

“Tigilan niyo yan”

“What? may ginagawa ba kami? We’re just looking at your hair’ kantyaw nito sabay
hawak sa aking buhok.

“Oo nga Vince. What’s with the blue hair?”

“Mga Sira. Don’t touch my hair” singhal ko.

“Oh ngayon mag-wo-walk out ka?” Gale said and smiled.

“Or baka naman…” shawn teased again and laughed.

I didnt say any words instead I open my car. They heard the song that I always
listen.

“Geez I might say your now a k-pop Fan. Sinong mag-aakala na si Vince ang bully ng
school na ito ay nakikinig ng k-pop” said Gale

“It’s not your business” ani ko at umupo na sa loob.

“Kaya siguro panay palit mo ngayon ng hair style. Dude korean invasion?” kantyaw
naman ni Shawn.

“You two. Shut up your mouth kung ayaw niyong mag drop out” singhal ko na
ikinangisi nilang dalawa.

“You can’t stop me loving myself.. ohh ohhh ohhh ohhh” kantyaw ulit nila na
sinabayan ng pagsayaw.

Isinara na ko na lang ang pinto at nag-umpisang mag maneho. Habang minamaneho ay

nakita ko pa silang nakatanaw sa akin. Kumakayaw habang nakangiti.

“Geezz.. mga loko” ani ko.

______________

MARB C-8

“OK class pass your answer sheet finished or not finished” ani ng professor na nasa
harap.

Agad naman naming ipinasa sa harapan ang papel na sinagutan. Maya-maya pa ay lahat
kami ay napatingin doon sa pintuan.

Ewan ko kung bakit ganun na lamang ang presensya niya sa lahat. Lahat kasi ng
klasmyt ko pati si prof ay lumingon sa kanya. Sumandal pa siya doon sa pinto at
nagkrus ng balikat. Nakatanaw siya sa amin na tila ba may hinahanap. Hanggang sa
natuon ang mata niya sa akin.Nag umpisa na ding magbulungan ang mga iilan Kong
kaklase. “Si Vince… He got a new hair”.

“O.M.G! Why he so handsome?”

“I like his hair. I like him na”

Itinaas ni prof ang kanyang kamay senyales na tumahimik ang lahat.

“Mr. Vince are you in this class?” Tanong ng prof.

Kilala siya ng prof. Sabagay sino ba naman ang Hindi makakakilala sa kanya.

Ilang Segundo siyang Hindi umimik at saglit pa ay humakbang papasok.

Nagkatinginan na lang kami ni Sab na para bang nababasa na ang nasa isip nang isat
isa. Bago makalapit sa mga upuan ay nilingon niya ang prof. “Is there a problem if
I’m not belong?” Sagot niyang pabalang. Tinignan siya ni prof. Halata Kong
nagpipigil lang ito. Napabuntong hinga ito saka sinagot si Vince.

“You may take your seat”. Napatingin na lang kami Kay Vince habang palinga linga sa
paligid. Mukang nahuhulaan ko na kung saan siya uupo. Hindi nga ako nagkamali dahil
yung lalaking malapit sa akin ay sinamaan niya ng tingin. Ilang sandali pa ay
umalis ito sa kinauupuan. Naupo ito sa likuran kung saan may bakanteng upuan.

Bully talaga. Pagkaalis ng lalake ay naupo doon si Vince. Lumingon siya sa akin na
sakto namang nahagip ko ang kanyang mata. Ngumisi siya at binigyan ako ng matalim
na tingin.

Wala akong nagawa kundi umiwas sa kanya at itinuon sa pisara ang atensyon. “Levi..
hayan na naman siya” bulong ni Sab na napakagat labi pa.

“Wag mo na lang pansinin” sagot ko. Iba yung tensyon ng mga oras na iyon. Yung para
bang may mangyayareng gulo. Ramdam na ramdam ko dahil halos isang upuan lang ang
pagitan naming dalawa.

“OK class.. Did you do your homework?” Biglang sambit ng professor dahilan para
mabaling ang atensyon ng lahat.

“Can anyone give some famous painter? and their contribution in the history of art”
Dugtong ulit into.

Nanahimik ang lahat na tila ba naghanhantay kung sino ang tatawagin ng professor.
Hanggang sa nagtaas ng kamay ang si Vince at nabaling ang mata ng lahat sa kanya.

“Yes Mr. Vince”

“Claude Monet was the father of Impressionism, since both the artistic style and
the movement’s title was derived from one of his own paintings; Impression, soleil
levant , exhibited in 1874. Monet is famous for capturing the French countryside,
and especially . With a distinct paint stroke style and color palette, he was able
to perfectly capture how the sunlight affected his subjects.” He answered with a
sarcastic voice.. Ilang sandali ay nag umpisa ng mag bulungan ang iilan kong
klasmyt.

“Oh my ghaddd he’s so cool. I didnt expect na matalino pala si Vince” usal ng
babaeng nasa likuran ko.
 “OOOhh myyy… hindi lang siya gwapo matalino din pala” ani naman ng isa.

“Quiet class” saway ng professor. “Anyone else?” tanong ulit nito sa klase.

“Can you give another one Ms. Levina Torres” sabat ni Vince at bumaling sa akin.

Napakunot ang noo ko at lumingon sa kanya. Paano niya nalaman ang pangalan ko?
Muling natahimik ang lahat na pakiwari ko’y hinahantay din nila ang aking
sasabihin.

“Levi paano niyang---—”

“Sab” pigil ko at bumaling ng tingin sa harapan. “Hindi ka makasagot? Tama naman

ang sinabi ko. Your Levina Torres” sambit ulit ni Vince. Sa tono palang ng boses
niyaa ay alam kong malapit na siyang mairita.

Hindi ako umimik bagkus ay nanatili akong tahimik. Dahilan para magkaroon ng
tensyon.

“She can’t answer kasi hindi niya alam”

“Nakakahiya ang ginagawa niya”

“Gosh, bobo ba siya”. Sunod sunod na namang katyaw na mga naroon.

“Levi…” bulong ni levi na may pag-aalala.

“Ms. Levina if you cant answer the question you can leave now, hindi namin
kailangan ng mga bobong estudyante sa university na ito. Besides kayang kaya kitang
patalsikin.” Vince said with a tone of authority.

“Hindi ka pa rin makasagot? Hindi mo ba alam? Nag-aaral kaba talaga? O sadyang bobo
ka?!” singhal niya ulit na may kalakasan na ang boses.

“Mr. Vince you may take your seat” sabat naman ng prof.

“Stand up! answer the question!” bulyaw niya na palagay ko’y nag pa ubos na ng
aking pasensya. “I said stand up! answer the question!”

Agad akong tumayo ay humarap kay Vince. Kung nakikita lang ang pag-apoy ng aking
mata at pag-usok ng aking tenga marahil may chance na masindak siya sa akin.

“Mr. Vince hindi ikaw ang professor kaya stop acting na ikaw ang nagtu---—”

“So what? this is my school!”

“Kung ganyan lang din ang ikikilos mo at ipapakita mo sa amin palagay mo ba

makakapag-aral kami ng maayos?”

“Putangina--—”

“PAUL GAUGUIN. One of the most significant French painters of the Post-
Impressionist movement. Paul Gauguin experimented with new color theories and new
stylistic approaches to painting. He famously worked alongside Vincent Van Gogh
during a summer in the south of France, before abandoning his life in Western
society altogether. In the early 1890s, he began traveling regularly to the south
Pacific where he developed a new style that married his day-to-day observations
with mythical symbolism. This style was strongly influenced by the so-called”
primitive “arts of Africa, Asia, and French Polynesia. One of his work is Where Are
You Going?, or Woman Holding a Fruit in 1893.”. Pagkatapos ng mahaba kong
pagsasalita ay namayani ang katahimikan. Bumalik ako sa pagkakaupo. Bago ko
tanggalin ang paningin sa kanya ay isang matipid na ngisi ang pinakawala ko.

Makaganti man lang sa mukang clown na ito. Nagngi-ngitngit ang labi niya sa inis at
ilang sandali pa ay umupo siya. Kahit hindi ko siya tignan ay alam kong nakatingin
siya sa akin. Yung tingin na akala mo susugurin niya ako ng mga oras na iyon.

“Ehem.. Ok Good answer Ms. Levina. Anyway I need to go. May meeting pala akong
pupuntahan. I give a homework for the next class natin. Wait my email tomorrow
about your homework. Bye Class” ani ng prof saka iniligpit ang mga libro na nasa
kanyang desk.

“Bye Sir” sagot namin.

Pag-alis ng prof ay nagligpit na rin kami ni sab ng gamit. Pangiti ngiti pa ito
habang inilalagay ng kanyang gamit sa bag. “Levi hindi ko akalain na masasagot mo
yung tanong ni Sir. Magaling ka talaga”

“Chamba lang yun Sab. Nabasa ko lang yun kagabi”

“Kunwari pa tuh. Ikaw na matalino.”

“Mabuti na lang maaga nag pa-dismissed si Sir, makakauwi tayo ng maaga---—” nahinto
ako sa pagsasalita ng pasimpleng ngumuso si Sab sa gilid ko. Alam ko kung saang
direksyon siya nakatingin. Naririnig ko pa kasi ang bulungan ng mga babaeng
nakapaligid sa kanya.

“kanina pa siya nakatingin dito. Mukang may gagawin na naman siya sayo.”

“Sab.. tara na” sabi ko na sinabayan din ni Vince na magsalita.

“Ms. Levina.” tawag nito sa akin na ikinalingon ko sa kanyang direksyon. “Do you
have my shirt? Nakabili kana ba?”

Heto naman siya. Heto naman ang pinagpuputok ng buchi niya.

MARB C-9

“Wala pa eh, hindi pa ako nakakabili. Kung nagmamadali ka babayaran ko na lang”.

Sagot ko na ikinatayo naman niya mula sa kanyang kinauupuan. Lumapit siya sa akin
at bigla akong kinuwelyuhan. Sa sobrang higpit na hawak niya ay napatingkayad na
lang ako. Mata sa mata kaming nagkakatitigan na kulang na lang yata may kumislap na
kuryente dahil sa tindi ng tensyon.

“Bitawan mo ko” diing sabi ko na siya naman ay ngumisi.

“Tandaan mo hindi lang ito ang sasapitin mo. Pasalamat ka at babae ka, Kung hindi
baka kanina pa kita sinapak”

“Edi sapakin mo” hamon ko na lalong nag pakulubot ng kanyang noo.

“Bitawan mo si Levi” sabat ni Sab na humawak sa kamay ni Vince upang tanggalin.

Nag-umpisa nang maglabasan ang iba naming klsmyt habang yung iba naman ay pumalibot
upang manood.

“Mag drop out kana lang or else you’ll be dead”

“Oo nga, that’s the best thing to do”

“Your not belong here, in this university! Idiot!”. kantyaw ng iba kong kaklase.

Sanay akong makakarinig ng masasakit na salita. Sana akong masaktan at pagbuhatan

ng kamay. Pero ngayon para akong pader na unti unting natibag dahil sa kanilang
panghuhusga. Pinilit kong pigilan ang pagluha na kahit naninikip na ang aking
dibdib ay di ko rin ipinahalata.

Iniwas ko ang tingin sa kanya at nagsalita. “Gusto kong makatapos ng pag-aaral.

Nakikiusap ako sayo kung anuman ang kasalanan ko patawarin mo na ako. Yung tshirt
mo babayaran ko na lang. Nakikiusap ako”. Mahinang sabi ko na iilan lang yata ang
nakarinig.

“Levi…” ani ni sab na parang iiyak na.

“Its not enough” sabi niya at binitawan ako. Hindi ko na nagawa pang tignan siya.
Pakiramdam ko kasi baka kumawala na ang aking luha kung gagawin ko pa iyon.

“Tara na Levi” aya ni Sab na siya na ang naglagay ng mga gamit ko sa bag. Hinawakan
niya ang aking kamay at hinatak ako palabas ng klase.

Habang naglalakad ay walang salita akong maibigkas. Lutang at tuliro ako ng mga
oras na iyon.

“Levi hindi mo ba sasagutin yang phone mo? Kanina pa yan nagriring” Sabat ni Sab
habang naglalakad.

“Ahh ganun ba” sabi ko at kinuha ang cellphone sa bag. “Hello?”

“Levi apo pwede bang umuwi ka muna ngayon. Ang lolo mo kasi naisugod sa Hospital”
sagot agad ng kabilang linya.

“Ha? Bakit la? anong nangyare”

“Levi apo… si lolo mo----—” hindi ko na napakinggan pa ang sinabi ni lola bigla na
lang kasing may humablot sa aking cellphone at isang iglap ay bumagsak ito sa sahig
at nagkapira-piraso. Bagay na nagpabilis ng kaba ko.

“SHIT!!” bulalas ni Sab.

“Lola?” sambit ko at kinuha ang basag na parte ng cellphone sa sahig.

“Maybe that’s enough” isang boses ang narinig ko dahilan para tingalain ko ito. Si
Vince.

“Vince!! your crazy!! malala kana!” singhal ni Sab at tinulungan akong damputin ang
nagkalat na parte ng aking cellphone sa sahig.

“How dare you to say that!” sigaw ni Vince kay Sab.

Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko ng mga oras na iyon. Ang nasa isip ko lang
ay si Lola at Lola. Anong nangyare? Anong nagyare kay lolo?.
“Paano mo nakakayang gawin ito? wala ka na bang konsensya? Matino kapa ba?” singhal
ulit ni Sab.

Walang akong salitang maisip na sabihin. Pagkatapos kong kunin ang nabasag kong
cellphone ay dali dali akong naglakad ng mabilis. Kahit may mabangga ay di ko na
alintana. Gusto ko nang makita si Lola. Gusto kong malaman kung anong nangyare
lolo. Sa sobrang pag-iisip ay nahinto ako bigla dahil sa malakas na busina.

“Miss tumingin ka sa dinaraan mo” ani ng driver na nakadungaw sa bintana.

Namumukhaan ko siya ngunit di ko maalala ang kanyang pangalan.

“Sorry po” at bahagyang yumuko.

“Levi.. is that you?” ani ng lalake.

“Sorry po ulit.” at muling lumakad.

“Levi, sandali hintayin mo ako” sigaw ni Sab na humahabol sa akin.

“Mauna na ako Sab.” sigaw ko sa kanya at patakbo nang lumabas sa may gate.

*************************

Nang makita ko ang kanyang mata ay may parte ng sarili ko na parang nakonsensya.
Eto ang unang beses na naramdaman ko iyon. Hindi ko inalis ang tingin sa kanya
habang tumatakbo palabas ng gate. Sa pagmamadali ay muntik pa siyang mabangga ng
sasakyan na papasok. Kilala ko kaninong sasakyan ito. Ito ang araw na siya na
magiging chairman nitong University at ito din ang dahilan kung bakit mas lalo
akong naiinis.

This is hell. lahat na lang yata hindi umaayon sa akin. They all against me! Fuck!
Damn!!.

Habang tinitignan ang babae ay bigla na lamang sumagi sa isip ko na sundan siya.
Susundan ko siya dahil hindi pa ako tapos sa pagpaparusa sa kanya. Kung hindi
kasalanan ang pumatay marahil ay nagawa ko na yon sa kanya. Nag-iinit ang dugo ko.
Nag-iinit ang kamao ko na gustong sumapak ng tao. Hindi rin maalis sa isip ko ang
ginawa niya kanina. She answered the question and I felt bullshit. Damn it!.

Fuck you! Putangina mo Levina Torres!. Sino ka para ipahiya ako ng ganun. Wala kang
puwang sa school na ito. Sa sobrang inis ay namalayan ko na lang na nasa parking
lot na ako. Tinungo ko ang sasakyan. Pumasok at pinaandar iyon ng mabilis.

“Ngayon tignan natin kung papasok kapa rin bukas. I’ll make sure na wala ka nang
mukhang maihaharap sa akin”.

********************

Maghahating gabi na nang makababa ako ng bus. Pagbaba ay lumakad agad ko doon sa
terminal ng trysikelan.

“Manong sa may Poblacion po” ani ko sa driver.

“Levi ikaw ba yan?” sagot agad ng driver nga mamukhaan ako.

“Mang terong? ako nga po. May balita po ba kayo kay lolo?”

“Oo naisugod siya sa hospital kaninang hapon lang doon sa may bayan. Ako ang
naghatid sa lolo at lola mo doon. Kaya ka ba napauwi agad?”

“Oho. Tumawag po kasi si lola sa akin kanina. Pinapauwi niya ako”

“Pupuntahan mo ba sila? pwede kitang ihatid na doon sa hospital”

“Opo Pakihatid po ako. Pakibilisan na din po Mang terong.”

“Cge Hija.. Sa itsura mo pa lang sobra ka talagang nag-aalala”. sagot nito at

pinaandar ng mabilis ang trysikle.

Sana ok lang si Lolo. Sana… Lord wag mo pong hayaang may mangyaring masama sa aking
lolo at lola. Nakikiusap po ako.

***************

“Levi.. apo!” tawag ni lolo na nakatayo sa labas ng hospital. Patakbo ko siyang

nilapitan at niyakap ng mahigpit.

“Ano pong nangyare? kamusta si Lolo?”..

“Apo ang lolo mo” malungkot na sagot ni lola sa boses pa lang niya ay halata ko
nang nagpipigil siya ng iyak.

“Bakit la? Anong nangyare?”

*****************

MARB C-10

“Ang lolo mo” mahinang sabi ni Lola kasunod ang pagpatak ng kanyang mga luha.

“La, ano ba talagang nangyare? May sakit ba si lolo? Anong sakit niya?” Inakay ko
siya papasok ng hospital at naupo doon sa may lobby.

Habang nakikinig sa paghikbi ni Lola ay lalong kumakabog ang dibdib ko. Sa ganitong
pagkakataon ay hindi dapat ako magpakita ng kahinaan. Ilang minuto akong tumahimik
na ang tanging naririnig ko lang ay ang boses at yabag ng mga taong naglalakad.
Ganun din si Lola panay ang iyak at paghikbi. Nang mahimasmasan ay hinaplos ko ang
kanyang likod at muli siyang niyakap. “Ang lolo mo. Malakas naman siya nung mga
nakaraang araw. Nagulat na lang ako kaninang umaga bigla siyang nawalan ng malay.
At yung kamay niya may…” Putol niya at muling umiyak.

“Lola… Tahan na.. Magiging OK din si lolo”

Umiling iling si Lola at muling nagsalita. “Apo hindi na magiging OK ang lolo mo.
Parehas na kaming matanda at tingin ko hindi na kaya ng katawan niya.” hagulgol na
sambit niya at muling lumuha.

“Po?, bakit?”

“Apo malala na ang sakit ng lolo mo.”

Bigla akong napalunok at lalong nadagdagan ang bigat sa aking dibdib. Hindi ako
nakasagot bagkus ay hinawakan ko na lang ng mahigpit ang kamay ni Lola.

“Apo kanina ko lang nalaman. Kung hindi ko pa siya naisugod dito sa hospital ay
hindi ko malalaman ang kondisyon niya.” Huminga ng malalim si lola saka pinunasan
ang kanyang luha.

“Ang lolo mo may tuberculosis at stage 4 na. Hindi na daw ito kaya pa ng gamot.
Masyado na rin daw mahina ang katawan ng lolo para malabanan ang sakit” “La… ibig
sabihin hindi na gagaling si Lolo? Anong sabi ng doctor?” Sabi ko at kumawala na
ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan.

“Ewan ko apo. Naguguluhan ako ngayon, Ayaw kong isipin na kritikal na ang kondisyon
niya.”

Nanginginig at nanlalambot ang aking katawan. Para akong kandila na unti unting
nauupos. Nanghihina at walang lakas. Ang taong nag-aruga, nagmahal at nagpalaki sa
akin ay nasa kritikal na kondisyon. Kung maaari ko lang ilipat ang kanyang sakit sa
akin ay kanina ko pa ginawa.

“Hindi magkakasakit si lolo kung lagi akong nasa tabi niyo. Lola kasalanan ko kung
bakit nagkasakit si lolo.” Sambit ko habang humihikbi.

“Apo wala kang kasalanan. Kung tutuusin
na. Hindi mo na dapat kami isipin pa ng
ang kanyang luha. Lalo akong nanghihina
Matapang ako sa harap ng ibang tao pero
kayang kontrolin ang aking emosyon.
sobra sobra na ang ginawa mo. Sobra sobra
lolo mo” sambit ni lola habang pinupunasan
na makita ang malungkot niyang mukha.
pag sila na ang kaharap ko ay di ko na

“Lola kayo na lang ang natitira sa akin. Kayo na lang ang pamilya ko. Hindi ko
kakayanin kung isa sa inyo ni lolo ay mawala” sabi ko sanay punas ng luha sa aking
mata.

“Apo..” At muli akong niyakap ng mahigpit. Pagkatapos ng malungkot na usapan ay

natahimik kaming dalawa. Nakamasid sa mga taong dumaraan. Ilang saglit pa ay tila
may napansin akong lalaking nakatayo doon sa labas. Muka siyang pamilyar at sa
kinaroroonan ko’y siya ay nakatanaw. Parang kilala ko siya. “Levi Apo” biglang
sambit ni Lola.

“Bakit La?” Baling ko.

“Alam mo excited kami ng lolo mo na makita ka. Yun nga lang dito mo pa kami
binisita hindi doon sa bahay”

Ngumiti ako at hinaplos ang kamay ni Lola. “Ako din la, excited akong makita kayong
dalawa. Pag labas natin dito kakain tayo sa magadang restaurant. Di ba yan ang
pangako ko sa inyo ni lolo.” Ngumiti siya at isinukbit sa tenga ko ang iilang
pirasong buhok na nakaharang sa aking mata.

“Oo apo. Hindi namin nakakalimutan ng lolo mo yan. Ang swerte talaga namin sayo.
Ang bait mo at ang ganda ganda mo. Walang wala ang itsura ko nung dalaga kung
ikukumpara sayo”

“Lola talaga nakukuha pang magbiro. Nagmana kasi ako sayo kaya lumaki akong maganda
tulad mo” sabi ko at ngumiti.

“Ikaw talagang bata ka. Kaya mahal na mahal ka namin ng lolo mo, bukod sa mabait ka
ay palabiro ka din” “Lola.Sa inyo lang naman ako mag mamana. Saka hindi ko naman
nakita si mama kaya hindi ko masabi kung sa kanya ko ba nakuha ang itsura kong ito
pati si papa hindi ko rin nakita”.
“Pasensya kana apo, wala kaming maipakitang litrato sa iyo” Mahinang sambit nito at
pilit na ngumiti.

“Ok lang po. Ang importante ay kasama ko naman kayo ni Lolo.”

Hinawakan niya ang buhok ko at hinaplos iyon. Ngayon niya lang siguro napagtanto
ang aking bag na nakasukbit sa aking balikat. “Apo may lakad kaba kanina?”

Tinanggal ko sa pagkakasukbit ang aking bag at binuksan iyon. “Galing po ako sa

School nung tumawag ka,” habang nagsasalita ay nahagip agad ng paningin ko ang
cellphone kong nasira. Nahati na ito sa dalawa ay halatang hindi na
mapapakinabangan pa.

“Ganun ba? Hindi na kita nakontak kanina. May nangyare ba apo?”.

Ngumiti ako at ipinakita kay lola ang nasira kong cellphone. “Pasensya na lola
nasira kasi itong cellphone ko.” Ang lalaking yun. Pati cellphone ko hindi
pinalampas. Hindi ko maiboses dahil ayaw kong makadagdag sa pag-aalala ni Lola

Napakunot siya nang noo at halata ko sa mukha niya ang pag-aalala. “Hayaan mo lola
bibili po ulit ako ng bagong cellphone para matawagan ko kayo ni Lolo”. ani ko

“Ganun ba, siya nga pala kumain kana ba?” pag-iiba nito at tumayo sa kinauupuan.

“Hindi pa nga ho, Saan po kayo pupunta?” Tumayo na rin ako kasabay din nun ang
pagkuha ni lola sa aking shoulder bag.

“Bibili ako ng pagkain. Halika kana muna. Puntahan natin ang lolo mo. Matutuwa yun
pag nakita ka”.

“Ako din po. Excited akong makita si Lolo. Ako na palang bibili ng pagkain.
Puntahan niyo na si Lolo”.

“Ako na apo” pilit ng matanda at humawak pa sa kamay ko.

“Lola ako na, wag na pong mapilit” sabi kong nakangiti dahilan para bitawan niya
ako sa pagkakahawak.

“Sige na nga, Bumalik ka kaagad ha”.

“Opo” sagot ko at lumakad palabas ng hospital. Habang naglalakad ay kusa na lamang

tumulo ang aking luha. Hindi pa rin kasi naaalis sa isip ko ang pag-aalala. Matanda
na silang parehas at alam kong aabot kami sa ganito na kailangan na nilang
magpahinga. Pero hindi ko pa yata kaya.

“Si lolo.. sana maging ok na siya.” Bulong ko at bumuntong hinga.

MARB C-11

Ilang minuto din ang nilakad ko para makahanap ng pagkain mabibilhan. Pagkatapos ng
ilang minuto ay natanaw ko na ang isang fastfood chain. Kakaunti na lang din ang
mga taong naglalakad may ilang bahagi din ng kalsada ang madilim yung ibang parte
naman ay may poste ng ilaw.
“Walang pinagbago ang lugar na ito. Minsan lang kami magpunta ni lola sa bayan nung
bata pa ako. Pero tandang tanda ko ang pamilihan mabuti na lang at magaling ang
memory ko” bulong ko habang nakatanaw sa paligid. Habang naglalakad ay unti unti
akong nakarinig ng ingay sa di kalayuan. Nagpalingon lingon ako sa paligid kung
saan ito nanggagaling hanggang natuon ang atensyon sa isang kalye na medyo madilim.

“Ibigay mo na yang cellphone mo!”.. bulong ng isang lalake.

Hindi ko maiwasan ang kabahan kaya naman dahan dahan akong humakbang upang hindi
mapansin ng kung sino man ang nandoon. Tantya ko higit pa sila sa tatlo dahil sa
bulungan na naririnig ko.

“NO!, Gago kaba?! bakit ko ibibigay sayo!” singhal ng isa.

“Aba ang tapang mo pa!. Gusto mo yata nito!” sambit naman ng isa at sinabayan ng
isang bagay na kumislap.

Patalim ba yun?! Balisong!. Imbis na magsalita ay lalo kong tinikom ang aking
bibig. Sa usapan nila ay batid kong may masama silang balak sa kung sinuman ang
kausap nila.

“Bastard!!! Bitawan niyo ako!!”.

“Tumahimik ka kung ayaw mong isaksak ko sayo ito!!”..

“l’ll kill you first bago mo gawin yan! GAGO!”..

“AHHH! ARGH!!!”

“ARGH!!

“ARAY!!!”

Panay sigaw at suntok ang narinig ko. Ilang saglit pa ay nakita ko na lang ang mga
lalaking naglabasan, may pasa ang mukha at duguan ang kanilang labi. Isa isa silang
bumagsak ngunit dali dali ding tumayo. Agad kong isiniksik ang sarili sa likod ng
poste na malapit sa kinatatayuan ko.

“Tol mukang lalaban talaga ang gagong tuh! paruhan na natin!” singhal ng isa sabay
punas sa dugo na nasa kanyang labi. Nakaambang sila sa lalaking papalabas na nasa
parteng madilim. Kumunot ang aking noo ng makita ang lalaking ito. Anong ginagawa
niya rito? Vince? Si Vince ba ito?.

“Yan lang ba ang kaya niyo?. Putangina niyo! Mga Ulol! pagbuhulin ko pa kayong
apat!”.

Hindi nga ako nagkamali si Vince nga. Sa boses pa lang at asta niya ay halatang
halata ang pagka bastardo niya.

“Gago!” bulyaw ng lalake at mabilis na lumapit kay vince sabay suntok. Nakaiwas
agad si Vince at sinikmuraan ang lalake. Sumugod din ang tatlo. Suntok sipa at
tadyak ang ibinigay nila kay Vince. Panay din ang palitan niya ng suntok sa mga
lalake.

“Patay kana!” ani ng lalake at inambangan ng patalim si Vince. Napahawak na lang

ako sa bibig. Akala ko tatamaan siya. Mabilis niyang naiwasan ang patalim at sinipa
ang kamay ng lalake, kaya’t tumilapon sa sahig ang patalim.
Lalong nanlisik sa galit ang apat na lalake. Habang si Vince pa ngisi ngisi at
dumura pa ng dugo sa harap nila. “Yan lang ba ang kaya niyo?! Mali kayo ng hinoldap
mga gago!”

“Siraulo!! papatayin ka namin! Gago!” asik ng lalaking galit na galit. Sumugod ang
tatlo at muling nakipag suntukan kay Vince habang ang isa ay kinuha ang patalim.

Hindi ko alam kung bakit may parte ng sarili ko na gusto siyang tulungan. Dapat nga
kanina pa ako umalis. Sa lahat ng pamamahiyang ginawa niya sa akin ay hinayaan ko
na lang sana siya sa mga adik na ito.

Aalis ba ako? Ano Levi..? Ani ng isip ko na nag-aalangan. Gustuhin ko mang umalis
hindi yata ng konsensya ko.

Ilang sandali pa ay napaupo nalang si Vince. Patuloy sa pagdugo ang kanyang labi at
may black eyed na rin. Nasa harap niya ang lalaking may hawak na patalim at yung
tatlo ay nasa likuran niya.

“Ano?!! ilabas mo tapang mo!” ani ng lalaking may patalim.

“Bullshit! Gago!” singhal ni Vince na nakangisi.

Kahit bugbog na nakukuha pang magyabang. Siraulo talaga.

Sabay sabay na nagtawanan ang mga lalake. Sa itsura nila ay halatang papatayin nila
si Vince.

“Go kill me! Gago!” bulyaw niya na naging dahilan ng pagtaas ng lalake ng patalim.
Senyales na sasak-sakin niya nga si Vince.

Napasigaw nalang ako bigla mula sa aking kinatatayuan. “PULIS! PULIS!… NANDITO PO
SILA! PULIS BILISAN NIYO HO!!”

“Pre tara na. Bago pa tayo mahuli!” sambit ng isa.

“May araw ka din! Tatandaan ko yang pagmumukha mo!” singhal naman ng isa kay Vince.

“Tara na.!!! hayaan mo na yan!!” sabat naman ng kasama nito dahilan para tumakbo na
ang apat na lalake.

“Mga Duwag! Gago!” sambit ni Vince sabay punas ng dugo sa kanyang bibig.
Napasalampak nalang siya ng upo sa sahig. Naghahabol ng hinga at halatang napagod
sa pakikipag suntukan.

Nang makalayo na ang apat ay dahan dahan akong lumapit kay Vince. Tinignan niya ako
mula paa hanggang ulo. Nang magtama ang aming mukha ay bigla na lamang siyang
ngumisi. Hindi ko alam kung nang-iinis ba siya o natutuwa.

“Ano ba kasing ginagawa mo rito?. Dis oras na nang gabi.”

“It’s not your business.. Umalis kana”. sagot nitong nagmamayabang pa.

“Bugbog sarado ka na nga, puro pasa na yang mukha mo. Nakukuha mo pang magyabang.
Dapat nga magpasalamat kapa sa akin. Kung hindi kita nakita malamang malamig na
bangkay ka nalang ngayon”

“Shut---up” sabi nitong napangiwi. Pinilit nitong tumayo ngunit di na niya kaya.

Napailing-iling na lang ako at lumapit sa kanya. Tinignan ko ang kanyang itsura at

doon ko napansin ang kanyang matang namamaga pati na ang kanyang labing nagdurugo.

“Ang yabang mo kasi.. Kung binigay mo na lang sana yang cellphone mo hindi ka
mabubugbog nang ganyan. Tsk, tsk, tsk..”

“Just Leave” ani niya na hindi makatingin sa akin.

“Ayaw mong tulungan kita? O sige kung yan ang gusto mo”. Tumayo ako habang
nakatingin sa kanya. Hindi siya nagsalita, ni tumingin ay di niya ginawa kaya ako
humakbang na lang.

“Wait..” biglang sabi niya dahilan para mapatigil ako sa paghakbang.

Paglingon ko ay saktong iwas niya ng tingin sa akin. “Dadalhin na ba kita sa

hospital?” baling ko sa kanya.

“Just help me” sagot nito at pinilit na tumayo. Agad ko siyang nilapitan at
hinawakan ang kanyang braso, sinukbit ko iyon sa aking balikat. Halata namang ayaw
niya pa dahil iniwas niya ang kanyang braso.

“Tutulungan kita o iiwanan kita rito?” napataas na ang aking boses na siya namang
kumurap kurap na lang. Siya na ang kusang naglagay ng kanyang braso sa aking
balikat.

“Susunod ka din pala eh, nagpapa pilit ka pa” ani ko at inalalayan siyang tumayo.

**************

“Hijo mabuti na lang at nakita ka nang apo ko, Kung hindi baka---—” Natigil ang
matanda ng magsalita si Levi na nasa kanyang tabi.

“Lola, wag niyo na po muna siyang kausapin, kailangan niyang magpahinga”. Sagot ni
Levi saka tumayo. Kinuha nito ang cup noddles nasa plastic at sinalinan ng tubig na
mainit.

“Ayy ganun ba, Pasensya na hijo. Di ko kasi maiwasan ang magtanong. Ikaw pa lang
kasi kaibigan na napakilala sa amin ni Levi”.

“Lola hindi ko ho siya kaibigan,” sabat ulit ni Levi. Napasulyap ako sa kanya at
agad na iniwas ang tingin.

She’s right.. We’re not friends.. in fact we’re enemies. I cant say any words
habang nasa harap nila. I don’t know maybe they are strangers and I’m not
comfortable talking to others that I didn’t know.

“Ha? eh bakit siya nandito? kilala mo ba siya Apo?” tanong ulit ng matanda.

“Lola. ka -schoolmate ko ho siya, Nagkikita kame pero hindi kami magkaibigan ang
totoo nga po eh---—’ tinigil niya ang kanyang pagsasalita at tinignan ako na tila
ba may ibig sabihin.

“Ano yun apo?”

“Ang totoo po eh.. Anak po siya ng may-ari ng school namin” sagot nitong tila
napilitan.

“Tama siya, I mean.. tama po siya” sabat ko naman at napahawak nalang sa batok.
There something I feel guilty. Damn this Girl! Is this her way para gumanti?!
“Talaga apo? bakit siya nandito? kasama mo ba siya kanina?”

“Hindi Lola, basta nakita ko nalang siya sa daan na hinoholdap”

“Ganun ba apo, Mabuti pala at natyempuhan mo siya apo”

“Teka Lola, gising naba si Lolo?” pag-iiba ni levi ng usapan. Iniabot nito sa
matanda ang isang cup noddles na umuusok pa sa init.

“Mamaya siguro gigising na ang lolo mo, kailangan niyang magpahinga tama lang na
bumawi siya ngayon.” sagot naman ng matanda at kinuha ang cup noddles na iniabot ni
Levi. Napatingin ang dalawa sa isang matandang lalaki. Nakahiga ito at mahimbing na
natutulog. Nakaturok din sa pulsuhan nito ang dextrose.

Nakaramdam ako ng gutom nang maamoy ang cup noddles na hinahalo ng matanda. Muling
kumuha si levi ng cup noddles na nasa plastic at binuksan iyon. Amoy na amoy ang
aroma nito na nakakatakam. Ngayon ko lang yata naranasan ang magutom. Simula kasi
kanina na sinundan ko siya papunta rito ay hindi ako kumain kaya siguro ganito na
lamang ang gutom ko. Hindi ako kumakain ng noddles pero ngayon mapipilitan yata
ako.

“Oh eto sayo” alok ni Levi. Napatingin nalang ako sa cup noddles nag-iisip kung
tatanggapin ko ba iyon o hindi.

“Ayaw mo? ikaw ang bahala” sambit ulit nito.

“No, akin na yan” sagot ko at kinuha iyon sa kamay niya. Napangiwi na lang ako ng
maramdaman ang mainit na cup.

“Dahan dahan kasi.” saway niyang may kasamang irap. Ako naman ay di na siya
pinansin, sumubo na ako at kumain. Ngayon ko lang napagtanto masarap din pala ang
ganitong klasing pagkain. Good Food. Hindi na rin masama for my empty stomach.

“Hindi ka pa ba uuwi?” baling ni Levi sa akin na ikinahinto ko sa pag nguya.

“Ok naman na yung sugat mo diba, nalinis at nagamot na nang nurse” dugtong pa niya.

Ilang segundo akong hindi nakasagot. Oo nga pala, sigurado nag-aalala na naman si
Mommy. Naka silent din kasi ang phone ko kaya di ko alam kung may tumatawag or I
got a text from her.

“Ahhhmm After this meal I go home” matipid kong sagot na ang totoo ay napilitan
lang ako. Pasimple ko siyang tinignan at inirapan, siya naman ay napataas ang labi
na animo’y ayaw niya akong makita ng matagal. This girl!!.. I hate her!.. Paano ako
uuwi kung ganito ang itsura ko. I’m sure my brother and Mom sesermonan na naman
ako.

MARB C-12

“Sigurado ka bang uuwi ka ngayon? masyado ng madilim at ang daan paluwas ay medyo
liblib” nahinto siya sa paghakbang nang makarating na sa kanyang sasakyan. Nasa
likuran lang niya ako. Hindi niya ako nilingon habang kinukuha ang susi sa kanyang
bulsa.
Kahit bugbog na. Suplado pa rin. Sa tapang niya muka namang makakauwi siya ng
ligtas. Hay.. kawawang Vince.

“Is there any other way pauwi?” tanong niya sabay bukas ng pinto ng sasakyan.

“Yan lang ang daan diretsuhin mo lang yan. Paglabas niyan hi-way na. Ingat lang
dahil medyo madilim” at itinuro ang daan pakanan.

Tumango siya at pumasok na nang sasakyan. Napakunot ako nang noo nang muli siyang
dumungaw. Hindi siya nagsalita bagkus ay palingon lingon sa paligid kasunod nun ang
pagbaling niya ng tingin sa akin. Pakiramdam ko naiinis siya na naiirita. Nakataas
kasi ang labi niya na tila nang-aasar pa.

“Make sure na walang makakaalam sa nangyare ngayon. Just forget what happen
tonight. If anyone knows this. Alam mo na ang sasapitin mo at mas malala pa.”

“Alam ko. May atraso ako sayo at hindi ko nakakalimutan ang mamahaling tshirt mo”

“Just forget the shirt. I mean ayaw kong magkaroon ng utang na loob kaya yung
ginawa mo kanina sapat na yun para sa tshirt kong dinumihan mo” ani nitong may
pagmamayabang.

“Ok” sagot ko at bumuntong hinga. Marunong din palang tumanaw ng utang na loob ang
lokong ito. Akmang papasok na siya ay nagsalita ulit ako.

“Bakit ka pala nandito?”

“It’s not your business. Keep your mouth shut” sagot nito saka sinara ang pinto ng
sasakyan.

Nakakagigil talaga ang pagka suplado nang lalakeng ito. Pero kahit ganoon ay hindi
ko maiwasan ang maawa. Lalo na pag tinitignan ko ang kanyang mukha. Pati yung damit
niyang nabahiran ng dugo na halatang galing siya sa away. Pag-alis ng sasakyan ni
Vince ay lumakad na ako pabalik ng hospital.

Gising pa si Lola nang pumasok ako sa Kwarto. Kahit nakangiti siya ay di maikakaila
ang lungkot sa kanyang mata.

“Naihatid mo na siya?” tanong agad nito. Umupo ako sa tabi niya at nakaharap kami
kay Lolo.

“Opo la” sagot kong sinabayan ng pagtango.

“Apo wag kang magagalit ha,”

“Bakit po?”

“Yung lalake na nandito kanina, Kutob kong may pagka suplado siya. Hindi ko kasi
siya nakitang ngumiti. Laging blanko ang ekspresyon ng kanyang mukha. May problema
ba siya?”

Si lola nagiging matanong na naman. Ano bang isasagot ko? Sa pangalan ko lang naman
kilala ang lalaking iyon. Maliban doon ay wala na.

“Hindi ko ho alam. Hindi naman ho kami nagkaka-usap”. Kinuha ko ang kamay ni Lolo
at hinawakan iyon ng mahigpit. Si lola naman ay hinaplos ang aking likod na
pakiwari ko’y magiging ok din ang lahat.

“Alam mo apo nung kabataan namin ng lolo mo ay napaka suplado din niya.”
“Talaga ho? eh paano po kayo nagkagustuhan sa isat isa?” Baling ko sa kanya na agad
din namang ngumiti.

“Mahabang kwento. Napaka mahiwaga ng pag-ibig apo. Malalaman mo yan pag pinana na
ni kupido yang puso mo”

Ngiti na lang ang naisagot ko. Gustuhin ko mang magkwento ay di ko rin kaya. Ano
bang alam ni Lola at Lolo sa akin. Halos kalahati lang yata ng buhay ko ang alam
nila. Habang yung kalahati ay na nanatiling sekreto. Kahit kelan hindi ko naikwneto
na umibig ako. Hindi lang isa, dalawa o tatlo kundi marami sila. Wala akong naging
masaya o matinong relasyon dahil ang tingin ng mga lalake sa akin ay panandaliang
kaligayan lang. Kumbaga sa isda isa na akong bilasa na kahit yata ipamigay ay
walang tatanggap. Hindi ko iyon maikakaila dahil sa club ako nagtrabaho. Naging
prostitute at ngayon pilit ko na itong binabaon sa limot.

“Apo may nagustuhan ka na bang lalake? Alam mo hinihintay namin ng lolo na isang
araw may dadalhin ka sa bahay. Ipapakilala mo bilang nobyo mo. O baka naman meron
na nahihiya ka lang iharap sa amin” sambit ulit ng matanda.

Ngiti at paghingang malalim ang aking naisagot. Hindi ko kayang magkwento kay Lola.
Ang pagiging prostitute lang ang hindi ko nasabi sa kanila. Ito ang trabahong
nagmulat sa akin pagdating sa pag-ibig lalo na sa kalalakihan.

“May problema ba apo? Kanina ka pa tahimik dyan. Pasensya na apo hindi na kita
pipilitin magkwento”

“Lola naman. Alam mo namang wala pa sa isip ko ang magkaroon ng nobyo. Mas
importante kayo ni lolo sa kahit sinong lalake.” ani ko at niyakap siya ng
mahigpit.

“Talaga apo? Maswerte talaga kami sayo ang bait bait mong bata. Teka nga hindi kaba
hahanapin ni Manang lydia? Nakatawag kana ba sa mansyon?”

“Oo nga pala. Tatawag ho ako mamaya. Wag ho kayong mag-alala. Maiintindihan ni
Manang kung bakit hindi ako nakauwi ngayon.”

“Ahh ganun ba.. Sana magising na si Lolo mo para naman makita kana niya.”

“Oo nga ho. Lola naisip ko lang kung sa maynila na lang i-confined si Lolo. Baka
sakaling malunasan yung sakit niya. Ano sa tingin mo?”

“Malalaman natin yan pag gumising na siya. Sana nga ay pumayag siya. Pero kutob ko
hindi siya papayag alam mo naman na mahalaga sa amin ng lolo mo ang lupa natin
dito.” Ikaw ang dahilan kung bakit nagkaroon kami ng sariling lupa, dagdag pa doon
ay naipagawa na natin yung bahay. Malaking tulong talaga ang trabaho mo ngayon apo.
Ang bait pa nang amo mo dahil pinag-aral ka pa nila “

“Oo nga ho, maraming nagbago simula nung nakapasok ako sa mansyon. Ang laki ng
pinagbago ng buhay natin. Lalo na sa akin hindi ko na kailangan pang magtrabaho sa
club tuwing gabi”. Bigla akong natigilan ng bumaling ng tingin sa akin si Lola.
Pati ako nagulat sa sinabi ko.

“Ha? Club? Anong klaseng club? parang hindi mo yata naikwento sa amin yang ng lolo
mo”

“ahh ehhh.. Lola sa club. Naging--— na--— na naging waitress ako doon.. tama
waitress. Nasabi ko na po iyon hindi mo lang siguro maalala”
“Ganun ba?” kunot noong sagot ng matanda at napaisip.

“Lola nagiging makakalimutin na po kayo ni Lolo” biro ko at ngumiti. Para yata

akong pagpapawisan ng malamig. Sana maniwala si Lola.

“Siguro nga apo.” ani nito at ngumiti.

“Kelan pala ang balik mo sa manila? Wala ka bang pasok bukas?” tanong ulit nito.

“Balak ko pong bumalik bukas, Susubukan kong dalawin ulit kayo ni lolo bukas ng
gabi, pagkatapos ho ng klase ko. Hayaan niyo po pagluwas ko bibili agad ho ako ng
cellphone para matawagan kita”

Hindi na sumagot pa si Lola. Niyakap niya na lang ako ng mahigpit at hinalikan sa

pisngi. Habang ako pinipigil ang maluha. Namimis ko kasi ang ganitong paglalambing
niya sa akin.

“Gagaling din si Lolo.. kaya wag na ho kayong malungkot” ani ko at bumawi ng yakap
sa kanya.

***************

MARB C-13

**************

“Saan naman kaya pumunta ang kapatid mo? Ni tawag o text wala akong natanggap. Lagi
na lang niya akong pinag-aalala.” Padabog na naupo sa sofa si Mommy habang
hinihilot ang sintido.

Naupo ako sa tabi niya at hinawakan ang kanyang kamay. “Mom dont worry uuwi din si
Vince. Just pray na walang nangyareng masama sa kanya”

“Your brother he always give me headache. Walang linggo na hindi niya ako pinag-
aalala.” halata ko sa mata ni mommy ang luha. Sa tuwing nakikita ko siyang ganito
ay di ko maiwasan ang magalit sa aking kapatid. Siya lang ang kayang gumawa nito
kay mommy. Siya lang din ang may ugali na walang pakialam sa nararamdaman ng iba.
Ever since he make mom cried.

Bumuntong hinga ako at kinuha ang cellphone sa aking bulsa. Muli kong di-nayal ang
number ni Vince. Tanging pag ring sa kabilang linya ang aking narinig at ilang
saglit ay naputol din.

“I try to call again Mom. Don’t worry” sabi ko at lumingon kay Mommy. Di-nayal ko
ulit ang numero at ilang segundo ay sinagot na ito ni Vince.

“I’m coming home. Malapit na ako” sagot nito sa kabilang linya.

Napakuyom bigla aking kamay. Sa pagkakataong ito mukang hindi ko na kayang

kontrolin pa ang aking galit. “BILISAN MONG UMUWI!” bulyaw ko sa kabilang linya.

“Vince please come home.. Vince nag-aalala na kami sayo”. sabat naman ni Mommy na
lumapit sa akin.
“OK” sagot nito na pinutol na ang tawag. Pailing iling ako habang nakatingin sa
cellphone. Habang si mommy ay tuluyan nang lumuha.

“Thank God he’s alright.. Thank God” sabi nitong humihikbi. Hindi na ako nagsalita
bagkus ay niyakap ko nalang siya ng mahigpit. Pagkatapos ng ilang sandali ay
parehas kaming naupo sa sofa. Tahimik at naghihintay sa pagdating ng aking bunsong
kapatid.

Mayamaya pa ay nagsalita si Mommy. “Apollo I know hindi ka nang galing sa akin. I’m
not your biological mother. Pero kahit ganoon ay tinuring kitang tunay kong anak.
Si Victor, Ikaw at si Vince kayong tatlo. All of you are my kids.”

She’s getting emotional pag kaming tatlo na ang pinag-uusapan. Hindi ko alam kung
bakit bigla ako nakaramdam ng lungkot. Marahil hindi ko maikakaila na maikumpara
siya sa tunay kong ina. My real mom, ang tunay kong ina na itinakwil ako. Na kahit
ano yatang pilit ko na mapalapit sa kanya ay hindi niya gugustuhin.

“Hindi ko kakayanin kung may mangyaring hindi maganda maski isa sa inyo. Apollo I
hope na magbago na si Vince. I hope na makikinig na siya sa akin pati na din sayo.
Kung nandito lang sana si Victor marahil hindi ganito ang pakikitungo ni Vince
ngayon.”

Batid kong bumabalik na naman sa alaala ni Mommy si Victor. Kahit ako nalulungkot
sa sinapit ng aking kapatid. Bumuntong hinga na lang ako at pinisil ang kamay ni
mommy.

“Mommy, I know hindi rin gusto ni Victor ang makitang ganito si Vince. Dont worry I
try my best na kausapin si Vince. Kakausapin ko siya na makinig na sa iyo at pati
kay Dad.

“Sana nga apollo. I hope it will happen”.

Nabaling agad ang tingin ni mommy sa pinto ng marinig ang busina ng sasakyan.
Mukang si Vince na ito kaya naman hinintay namin siyang pumasok sa loob. Pagpasok
niya ay di ko maalis ang paningin sa kanya. Maga ang kanyang mata pati ang kanyang
labi ay namamaga din. Halatang may ayaw o gulo na naman siyang kinasangkutan.

“What the hell happen to you?! Are you crazy?!” singhal kong sabi at lumapit sa
kanya. Pangisi ngisi pa ito at bumaling ng tingin sa amin ni Mommy.

“I’m home. Wag na kayong mag-alala. You can sleep now” sagot nitong pabalang.

Muli kong narinig ang paghikbi ni Mommy kasunod nun ang paglapit niya kay Vince.
Walang ano-ano ay binigyan niya ito ng malakas sa sampal.

PAK!.

“Ganyan lang ang sasabihin mo? Dont you know kung gaano kami nag-aalala ng kuya
mo?! Ano bang problema sayong bata ka?! Mali ba kami nang pagpapalaki sayo ng dad
mo?!” pasigaw na sabi ni mommy habang lumuluha.

Napahawak na lang si Vince sa kanyang pisnging nasampal. Saglit niyang tinignan ang
aming ina. Pagkatapos ay bumaling nang tingin sa akin.

“I’m tired dalhin mo na si Mommy sa kwarto niya.” ani nito sabay lakad papuntang
hagdan paakyat ng kanyang kwarto.

Wala akong nagawa kundi sundan nalang ng tingin ang aking kapatid . Rinig ko
paghagulgol ni mommy. Ang tanging nagawa ko lang ay akayin siya sa upuan, akbayan
at haplusin ang kanyang balikat.

While hearing my mom’s cried. I can’t help myself not to hate my half brother. Alam
kong sa akin siya galit pero bakit kailangan niya pang idamay ang aming ina. Hindi
ko kayang nakikitang ganito si Mommy. Kaya siguro ako pinauwi ni Daddy ay ganito na
pala si Vince. Hindi na nila kayang disiplinahin.

“Mom dont cry.” pag-aalo ko habang naka-akbay sa aking ina.

“Dont tell this to your Dad. Alam mong ayaw na ayaw niyang nalalaman ang ganito. I
dont want him to worry.”

“I know mom.. I wont tell this. Dont cry… I’ll talked to Vince tomorrow. Wag ka
nang umiyak. You know na hindi ko kayang nakikita kang malungkot”

Ngumiti na lang si Mommy at pinunasan ang luha. “Pareho talaga kayo ng daddy mo.
Alam na alam kung paano maglambing sa akin”.

“Your my treasure.. I dont want to see you being sad.”

“OK, I go to my room now. And you, take a rest its getting late” ani nito saka
tumayo at lumakad papunta sa kanyang kwarto.

“Ok, goodnight mom,”

“Goodnight” sagot naman nito habang lumalakad. Ako naman ay tumayo na at nagtungo
na sa aking kwarto. Isasara ko na ang pinto ay sakto namang tumunog ang aking
cellphone. I got a call from Zeus.

Agad ko itong sinagot mula sa kabilang linya. “Zeus napatawag ka?”

“Yeah, actually Mina asked me na tawagan ka, hindi pa kasi umuuwi si Levi, kanina
pa daw niya tinatawagan pero out of coverage area. Nakita mo ba siya kanina sa
campus?”

“I dont know, hindi ako dumaan ng campus. Anyway I call the security and look the
cctv. Baka nasa campus pa ngayon si Levi”

“Ok thanks. Tawagan mo agad ako kung sakaling nasa campus pa si Levi”

“Sure.. I call you as soon as possible”

“Ok thanks Apollo. Bye”

“Bye” sabay putol ni Zeus ng tawag. Agad kong dinayal ang number ng aking bodguard
at pinautos ang pag check ng cctv camera sa campus.

****************

“Hello Mina si Levi ito---—” bigla akong natigil nang biglang siyang nagsalita sa
kabilang linya.

“Levi!! mabuti at tumawag kana!. Kanina pa kita tinatawagan pero out of coverage
area ka. Ano bang nangyare? Nasan ka ngayon?” sagot nitong may tono ng pag-aalala.

“Mina, kalma ka lang. Ok lang ako. Ang totoo niyan eh umuwi muna ako. Sinugod kasi
sa hospital si Lolo. Hindi rin kita natawagan dahil nasira yung cellphone ko”

“Levi Hija, pinag-aalala mo kami. Lalo na ako, alam mo bang kanina pa ako hindi
mapakali. Pati itong si Jane pinagalitan ko na sa sobrang pag-aalala.” sabat ni
Manang sa kabilang linya.

“Oo nga Levi. Naku wag mo nang uulitin ito. Aatakihin sa puso si Manang” ani naman
ni Jane.

“Oo na po. Wag na kayong mag-alala. Ok ako. Uuwi ako bukas. Hinahantay lang namin
na magising si Lolo.”

“Kamusta pala ang lolo mo?” tanong naman ni Mina sa kabilang linya.

“Natutulog siya ngayon. Mukang ok naman siya”.

“Basta tumawag ka kung may kailangan ka Levi.”

“Yes Senyorita, Kalma lang kayo diyan. Uuwi naman ako bukas.”

“Ok, magpahinga kana Levi. Goodnight” ani ni Mina.

“Goodnight levi” sabat naman ni Manang.

“Bye Levi. Goodnight” sambit naman ni Jane.

“Goodnight” sagot ko pagkatapos ay pinutol na ang tawag. Pagbaba ng cellphone ay

bigla na lang akong ngumiti. Kahit papaano nabawasan ang aking lungkot.

“Tama ako apo? nag-aalala sila?”. Nasa tabi ko si Lola at iniabot ko sa kanya ang
cellphone.

“Opo,” sagot ko at ngumiti

“Kelan ko kaya makikilala ang mga kaibigan mo Levi. Sa itsura palang ng mukha mo.
Mukang mababait sila.”

“Hayaan mo lola pag gumaling si lolo ipapasyal ko kayo sa mansyon. Ipapakilala ko

sila sa inyo ni Lolo.” sagot ko at yumapos sa bewang ni lola.

MARB C-14

“Apo? Ikaw ba yan?”

“Levi gising.. ang lolo mo gising na”. Dahan kong minulat ang aking mata.
Pagkadilat ay nakita ko ang nakangiting mukha ni lolo.

“Salamat at gumising kana din lolo. Pinag-alala mo kami ni lola.” Gusto ko siyang
yakapin ng mahigpit ngunit di pwede dahil sa dextrose nakakabit sa kanya.

“Tama ang apo mo Calixto. Bakit kasi nilihim mo yang sakit mo. Kung sinabi mo na
dati ay sana naisugod ka agad dito sa hospital. Pinag-alala mo ko nang sobra.”

“Lola tama na.. Ang importante ay ok na si lolo.”

“Oo nga naman Soledad. Wag ka nang magalit sige ka lalong dadami ang kulubot mo sa
noo” biro ni lolo at hinawakan ang kamay ng matandang babae.
“Wag mo nang uulitin ito. Wag ka nang maglilihim. Tayong tatlo na nga lang ang
magkasama. Naglilihim ka pa sa amin ni Levi” sermon ulit ng matandang babae.

“Lola tama na po”

“Soledad mahal wag ka nang magalit. . Ang totoo niyan ayaw ko lang mag alala itong
apo natin. Lalo pa’t nag aaral siya ngayon bawal sa kanya ang ma-i-stress.”
Paliwanang naman nito.

“Wag mag-alala eh pinag-aalala mo nga kami. Ikaw talagang matanda ka. Ang akin lang
naman ay wag kang maglilihim lalo na sa kalusugan mo. Alam mo bang wala nang lu---
—” hinawakan ko sa kamay si lola dahilan para matigil ito sa pagsasalita.

Ngumiti naman si lolo at halatang nabatid agad nito ang aking kinilos.

“Pasensya na kayong dalawa. Ayaw ko kasing makadagdag pa sa problema nitong apo

natin ni Levi. Kahit hindi niyo sabihin ang dahilan alam ko na may taning na ang
aking buhay. Tanggap ko na iyon. Kaya sana kung ano man ang sapitan ko ay wag na
wag kayong malungkot. Lalo na ikaw apo. Lagi mong tatandaan mahal na mahal kita.
Higit pa sa apo ang turing ko sayo alam mo yan.”

Iniwas ko agad ang tingin kay lolo ay pasimpleng tumingala. Ang bigat at masakit
pakinggan. Darating kami sa puntong ito pero hindi ko alam na ganito pala kasakit
ang mawalan ng mahal sa buhay.

“Ano bang pinagsasabi mo. Tumahimik ka na lang kung ganyan lang din ang sasabihin
mo amin ni Levi” saway ng matandang babae kasunod nun ang sunod sunod niyang pag
hikbi.

“Mahal na mahal kita. Hindi ako nagsisisi na ikaw ang pinili kong makasama.”
dugtong ulit ni lolo. Nakangiti siya ngunit ang kanyang mga mata ay puno ng
kalungkutan.

“Lolo wag ka na mang ganyan. Mabubuhay ka pa. Marami pang paraan. Gagawin ko lahat
para mabuhay ka lang”

“Apo matanda na ako. Kailangan ko nang magpahinga”

Hindi ko na napigil ang aking luha. Hinayaan ko na itong tumulo. Lalo akong
nalulungkot ng mga sandaling iyon kaya imbis na magsalita ay lumuha na lang ako.
Pati si lola ay napayakap nalang sa akin habang humahagulgol.

**************

Pagpasok niya ng kusina ay blankong tingin agad ang binigay niya sa akin. Pati
paglinis ng kanyang sugat ay di niya ginawa. Ang bago lang sa itsura niya ay pajama
at long sleeve na suot.

“Kung may sasabihin ka. Sabihin mo na” ani niya at kumuha ng mug. Pagkatapos ay
kumuha ng kape sa may coffee maker.

Tumayo ako sa kinauupuan at kumuha din ng kape. Pagkatapos ay bumalik sa

pagkakaupo. Siya naman ay nakatayo lang hawak ang mug at ang isang kamay niya ay
nakapamulsa.

“Kelan ka pa natutong manakit ng babae?” diretsahang tanong ko dahilan upang ilapag

niya ng mug sa may mesa.
“What?. Kanino mo naman nalaman yan?” kunot noong tanong niya.

“Pretending to be innocent? Sagutin mo na lang ako. Sa palagay mo hindi ko

malalaman ang mga kalokohan mo sa campus?”

Muli niyang kinuha ang mug at humigop ng kape. Mukang nahuhulaan ko na ang
tinutukoy niya. He didn’t answered me instead he give me a sarcastic look.

“I don’t have a time to talk about that. Ano bang alam mo sa campus? You just visit
it kapag naisipan mo lang. Tama ba ako.” Lintanya niyang may halong inis.

“Am I right? Apollo.. I mean Kuya Apollo” sarkastikong dugtong niya ulit.

Sa tono pa lang ng boses niya ay alam kong uubusin niya ang aking pasensya. May
bago pa ba? Im used to it. Madalas niyang gawin ito. Ang inisin ako. I stood up at
lumapit sa kanya. Walang ano-ano ay kinuwelyuhan ko siya. Walang kurap o ni pag
aalinlangan ay di ko nakita sa kanyang mukha. Ni hindi siya nasindak sa aking
ginawa.

He give me so much headache. This young man napaka napaka suwail.

“Suntok na,” hamon niya dahilan upang higpitan ko pa ang hawak sa kanyang damit.

“Don’t touch her. Don’t hurt Levi. Dahil kung gagawin mo ulit yun. Hindi ako mag-
aalinlangan na patulan ka” tiimbagang kong sambit. Binitawan ko ang kwelyo niya,
hinihintay kong gumanti ngunit ngisi lang ang sinagot niya.

“How did you know Levi? Kilala mo pala siya? O baka naman isa siya sa mga babae mo?
Don’t pretend na your concern on that girl.” Kinuha niya ang coffee mug at humigop.
Kalmado pa rin siya ngunit matalim na tingin ang binabato niya sa akin.

“Just listen to me!”

“Sino ka para pakinggan ko---—”

“She’s working as a maid.”

“So? I don’t care--—”

“Stay away from her! To let you know she’s working para makapag-aral. Siguro naman
valid reason na yan para tigilan mo na siya”

Ilang segundo siyang hindi sumagot bagkus ay ngumisi lang at ngumiti ng pilit.
Pagkatapos ay hinigop niya ang kape at lumakad papuntang pinto. He suddenly stop
and look me straight on the eye.

“I cant come to school. I want a vacation. 1 week vacation”

“Do what you want. That the best thing you can do. Pagalingin mo muna yang sugat
mo. Mag isip isip kana din kung nasa katinuan kapa.”

“Where’s mom?” pag iiba nito ng usapan at nagpamulsa. He dont mind my anger.

“She come to dad. Hindi na niya kaya ang katigasan ng ulo mo. She decided na iwan
muna tayong dalawa dito. Baka sakaling magtino kana pag wala siya”

“K” walang ganang sagot niya saka lumakad palabas.

Tinanaw ko na lang ang aking kapatid. Ilang saglit pa ay nag ring ang aking
cellphone.

“Yes dad?” tanong ko sa kabilang linya.

“Your mom?”

“Hinatid ko na siya sa airport around 4am kanina. Maybe tomorrow nandyan na siya.”

“How about Vince?” seryoso ang tinig ng aking ama. Pakiwari ko alam na niya ang
nangyari.

“His room,”

“Your mom told me what happen last night.” Hindi na siguro napigilan ni mommy ang
magkwento sa kanya.

“I already talked to him. Don’t worry dad ako nang bahala sa kanya. Don’t stress
your self.”

“I know.. Alam ko na namang kasing tigas ng bato yang si Vince. Anyway just make
sure na walang gagawing kalokahan yang kapatid mo habang nag-aaral. Nakakahiya kung
siya pa ang nangunguna sa gulo at pasimuno sa mga nababalitaan kong drop out”

“Dad..” matipid kong sabi pero ang totoo pigil na pigil ang sarili kong sabihin sa
kanya ang lahat ng kalokohan na ginawa ni Vince. After watching those cctv footage.
I feel guilty. Parang ako ang may kasalanan sa kalokohang ginawa niya. Lalo na si
Levi. She’s one of the victim.

“I need to go. Call me agad kung may kailangan ka”

“Ok Dad. Bye” sabay putol nito sa kabilang linya.

Ilang sandali akong palakad lakad sa kusina. Nagmumuni-muni kung anong dapat kong
gawin. Pati kape na kinuha ko ay lumamig na. Sa inis ko sa aking kapatid ay di ko
napansin ito kanina.

“Tsk, Vince..” gigil kong sabi at naupo na lang sa upuang nandoon.

************

MARB C-15

“Levi kamusta ang lolo mo?” iniabot sa akin nito ang isang basong juice na agad ko
namang kinuha. Nasa da vinci mansion kame ng mga oras na iyon. Nakaupo sa sala at
nakatanaw sa mga maid na naglilinis sa labas.

“Ok na siya Mina. Medyo bumuti na rin ang lagay niya.”

“Anong sakit niya?”

“Ang sabi ng doctor tuberculosis stage 4. Medyo mahirap na daw malunasan ang sakit
niya lalo pat may edad na siya”

“Ganun ba. Gusto mo bang dito na lang siya sa maynila I confined?”

“Sinabi ko na yan. Kaso tinanggihan niya.”

“Kausapin mo ulit siya. Para din naman ito sa ikabubuti niya iyon”.

“Hindi na magbabago ang isip niya Mina, pag napakapag desisyon na si lolo hindi na
yun mababago.”

Bumuntong hinga siya at halatang nalulungkot din sa nabalitaan.

“Salamat” ani ko at hinawakan ang kanyang kamay.

“Levi kung may kailangan ka wag kang mahihiyang magsabi. Ayaw kong nakikita kang
ganyan. Malungkot.”

“Ok lang ako Mina. Wag kang mag alala”. Sagot ko at bumaling sa labas. Maganda ang
sinag ng araw ng mga oras na iyon. Ganito din sana kaganda ang kalagayan ni lolo
ngayon.

“Alam mo bang pinatawag ko pa si Zeus kay Apollo kagabi para lang hanapin ka. Pati
si Manang hindi mapakali nung hindi kapa tumatawag.”

Napakunot ang noo ko at bumaling sa kanya. “Si Sir Apollo? Ha? Bakit?”

“Oo nga pala. Hindi namin nasabi sayo ni Zeus na ang pamilya ni Apollo ang may-ari
ng school na pinapasukan mo ngayon.”

“Ahh ganun ba Mina. Kaya pala nakita ko siya sa campus.”

“Galit kapa ba sa kanya?”

Umiling agad ako saka ngumiti. “Hindi, Bakit Mina? Dapat ba akong magalit sa
kanya?”. Ani ko. Kaya siguro ako nakapasok agad dahil kay Sir Apollo.

“Hindi naman sa ganun. Iniisip ko lang kasi nung una niyong pag-uusap. Baka kasi
galit ka pa rin sa kanya.”

“Naalala mo pa yun? Wala na yun Mina. Nag kausap na kami nag sorry naman siya. Yun
nga lang hindi na maalis sa awra niya ang pagkababaero”

“Hindi naman siya siguro siya ganun. Lapitin lang siguro siya ng babae. Kahit sino
namang babae mahuhumaling sa itsura niya” kanina lang ay puno siya ng pag-aalala
ngunit ngayon ay nakangiti na siya. Dahilan para gumanti din ako ng ngiti.

“Sa madaling sabi looks can be deceiving.” Biro ko na ikinatawa niya.

“Kunwari ka pa Levi. Ang sabihin mo gwapo talaga siya.”

“Hmmm sabihin na nating gwapo siya. Pero hindi siya ang klase ng lalakeng type ko”
litanya ko na may kasamang pagmamalaki.

“Talaga? Paano kung mali ka” hamon nito sabay bungisngis.

Ilang saglit lang ay napalingon kamikay Zeus na pababa ng hagdan. Nakabihis na ito
at halatang papasok na nang opisina.

“Ling lets eat” aya niya sa asawa at bumaling din sa akin. “Sumabay kana sa amin
Levi” dugtong ulit nito.
“Oo nga levi.” Ani naman ni Mina. Tumayo na ito at lumapit sa asawa. Hinawakan nito
ang kamay niya na kahit simpleng pagdikit lamang nila ay hindi maitatanggi na mahal
nila ang isat isa.

“Ready na agahan.” Sabat naman ni Jane na papalabas ng kusina. Nakasunod naman sa

likuran nito si Manang.

“Levi nandito kana pala. Halika na sabayan muna kami” aya ng matanda.

“Ho? Busog pa ho ako” tanggi kong nahihiya pa.

“Bata ka halika na. Bawal tumanggi.” Sambit ulit ni manang lumapit siya sa akinat
hinatak ang kamay ko papuntang dining area.

“Wag ka nang mahiya Levi. Sabayan mo na kami”. Ani ni Mina na nakasunod na sa

likuran ko.

“Ok”

Habang nasa mesa ay hindi pa rin maalis sa isip ko si lolo at lola. Ilang sandali
pa ay nagsalita si manang. Pansin niya siguro na parang malalim ang aking iniisip.

“Hija magiging ok din ang lolo mo”

Ngumiti na lang ako. Sila naman ay natuon ang tingin sa akin.

“If you need something wag kang mahihiyang magsabi. We’re here to help you” sabat
naman ni Zeus.

“Salamat po. Ang totoo niyan eh bibisitahin ko ulit sila mamaya pagkatapos ng
klase. Ok lang ho ba? Ok lang ba Mina?” baling ko sa aking kaibigan.

“Oo naman. Ipapahatid kita sa driver para mabilis kang makarating doon.”

“I’ll call my driver para sunduin ka mamaya” sabat naman ni Zeus.

Ngiti na lang naisagot ko sa kanila. Muli kaming natahimik at nagpatuloy sa

pagkain. Pagkatapos ng ilang sandali ay tumunog naman ang telepono na malapit sa
amin.

“Ako na lang ho ang sasagot. Tapos na rin naman po akong kumain” sambit ko saka
tumayo.

“Sige hija, si Lottie na naman siguro yan” ani ni manang na may laman pa ang bibig.

“Hello sino---—” naputol ako nang bigla na lang magsalita ang nasa kabilang linya.

“May I speak to Ms. Levi?” may kung ano sa tinig nito na kinabahan ako.

“Ako nga ho. Baki--—”

“Mam kailangan mong pumunta dito sa hospital. Ang lolo at lola mo.--—” bigla kong
ibinaba ang telepono at lumakad ng mabilis palabas ng dining area.

“Levi bakit? Anong nangyare?” habol ni Mina.

Hindi ko na siya nagawang lingunin dahil sa pagmamadali. Patakbo kong tinungo ang
monet mansyon at kinuha ang aking bag.
“Wag naman sana” sambit ko kasunod nun ang pag-agos ng aking luha.

MARB C-16

Panay ang punas ko sa aking luha na kahit yata anong pahid ko ay hindi na titigil.
Katabi ko si manang at nasa kanang bahagi ko naman si Mina. Tanging paghikbi ko
lang ang namamayani ng mga oras na iyon. Kahit hindi sila magsalita ay ramdam kong
kabado din sila.

Napasugod agad kami papuntang hospital. Pagkatapos kong makatanggap ng tawag mula
sa hospital. Hindi ko na nagawang tapusin ang usapan dahil natatakot ako sa maaari
kong malaman. Batid din ang tensyon sa mukha nila Mina at Manang Lydia. Sino ba
naman ang hindi kakabahan sa ganitong sandali. Kritikal na ang lagay ni Lolo ngunit
hanggang ngayon hindi ko pa rin matanggap sa aking sa sarili ang kanyang sasapitin.

“Levi magdasal na lang tayo na walang nangyaring sa iyong lolo” ani ni manang saka
umakbay sa akin. Naisandal ko na lang ang aking ulo sa kanyang balikat. Hindi ako
makasagot nagpatuloy lang ako sa pagluha.

“Magiging ok din ang lolo mo Levi” sambit naman ni Mina. Tanging pagtango at
pagpunas na lang ng luha ang aking naisagot.

“We’re in a Hurry. Pakibilisan mo pa ang pagmamaneho” utos naman ni Zeus sa Driver

na nasa tabi niya.

Mabilis na pinatakbo ng driver ang sasakyan. Wala pang isang oras ay nakarating na
kami sa Hospital. Dali dali akong lumabas at tinakbo ang silid kung san naka-
confined si Lolo. Pagdating sa pinto ay sakto namang kalalabas lang ng nurse at
doctor.

“Doc anong nangyare?” bungad ko sa doctor na hinarap naman ako.

“Ms. Levina Torres?”

“Ako nga po”. Sagot ko na humahabol pa ng hinga. Bago sumagot ang doctor ay
sumenyas muna ito sa nurse na umalis na muna. Nasa likuran ko na sila manang, si
Mina at ang asawa nito. Sumeryoso ang mukha ng doctor bagay na lalong kong ituon
ang atensyon.

“I’m sorry dahil hindi na nakayanan ng lolo mo ang kanyang sakit. Binawian na siya
ng buhay kaninang alas otso ng umaga.” Malungkot itong sabi.

Walang salitng lumabas sa aking bibig. Ngunit ang aking luha ay nagsi-agos na sa
gilid ng aking mata. Nanlalambot ang aking tuhod na muntik ko pang ikawala ng
balense.

“Levi” Hinawakan agad ako ni manang sa balikat upang alalayan sa kinatatayuan.

Napayuko nalang ako kasabay din nun ang pagbagsak ng mga luha ko sa sahig.

“And Ms. Levina” dugtong ulit ng doctor dahilan para muli ko siyang tignan.

“Your Lola.. She had a heart attack. Inatake siya after your lolo died” sambit ulit
nito sa malungkot na tinig. Unti unti ay napaupo na lang ako. Kumawala ang aking
tinig at humagulgol ng iyak.
“Lo---lo-— lola--— hindi pa sila patay. Hindi ito totoo. Dib? Hindi pa sila patay?
Sambit ko bumaling sa aking mga kasama.

“Levi” awang tinig ni manang at ilang sandali pa ay lumuha na rin.

“Hindi ko pa kaya. Hindi ko matanggap na wala na kayo ni lolo. Lolo, lola wag
ganito. Ayaw ko po ho” humahagulgol kong sabi na tila kaharap ko ang dalawang
matanda.

“Levi.. tahan na” sabat naman ni Mina habang inaakay ako patayo. Iniupo nila ako sa
malapit na upuang nandoon. Mahigpit na niyakap at inaalo.

“Sila na lang ang pamilya ko. Bakit ganito? Bakit kailangan mangyare ang ganito.
Kala ko si lolo lang bakit si Lola iniwan din ako. May mali ba sa akin? May
pagkukulang ba ako?”

Nagagalit ako sa sarili ko. Pakiramdam ko kasi ako ang dahilan kung bakit namatay
silang dalawa. Ako ang dahilan kung bakit nagkasakit si Lolo. Wala ako sa tabi niya
na dapat ako ang nag-aalaga. Ngayon masasabi kong nag-iisa na lang ako. Walang
magulang at wala nang kasama sa buhay. Mahirap tanggapin pero ito ang realidad.
Dalangin ko na lang ay maging masaya na silang dalawa kung nasan man sila ngayon.

Lolo Lola magpahinga na po kayo. Kaya ko na ho ang sarili ko. Wag po kayong mag-
alala sa akin. Basta ang lagi niyong tatandaan ni Lola ay mahal na mahal ko kayo
higit pa sa magulang.

************************

Hinawakan niya ang aking kamay at siniil iyon ng halik. Alam kong nag-aalala din
siya. Lalo na sa munting anghel na dinadala ko ngayon.

Tinanaw ko ang aking kaibigan na nakatayo at nakatingin sa burol ng dalawang

matanda. Ilang araw na din siyang walang imik. Tanging pagtango lang ang kanyang
naisasagot sa tuwing siya ay kakausapin.

“Please take some rest, wag kang masyadong magpuyat nakakasama sa baby natin”
baling ng aking asawa. Hinarap ko siya at hinawakan ang kanyang pisngi.

“Wag mo akong alalahanin. Matutulog din ako mayamaya. Dapat nga ikaw ang
magpahinga. Galing ka pang opisina imbis na magpahinga ay nandito ka nagpupuyat
din” sabi ko at ngumiti.

“Dont worry about me. I take rest pag may pagkakataon” sagot nito at humalik sa
aking noo.

“Natawagan mo na ba si Apollo?”

“Hindi pa. I’ll call him mamaya. Hindi pala niya alam ang nangyare. I’m sure
magtataka yun kung bakit hindi pumapasok si Levi.”

“Tama ka ling. Importante kay levi ang pag-aaral. Makakaapekto sa grado niya ang
hindi niya pagpasok sa klase. Baka pwede mong abisuhan si Apollo na siya na muna
ang kumausap sa mga professor ni Levi. I’m sure maiintindihan naman nila.”

“I will.”

Habang nakatingin sa aking asawa ay bigla na lang akong ngumiti ng di sinasadya.

Marahil ay sa iilang piraso ng buhok niyang hindi nakaayos. Dagdag din ang necktie
niyang hindi rin nakapwesto sa kwelyuhan.

“Why smiling?” Pagtataka nito dahilan para pumigil ako ng ngiti.

“Yung necktie mo kasi hindi maayos” hinawakan ko ang kanyang necktie at inayos
iyon. Nahinto ako nang bigla naman niyang hawakan ang aking kamay.

“Bakit Ling?” Walang ano ano ay isang mabilis na halik ang binigay niya sa akin.
Halik sa pisngi dahilan para mamula ang aking mukha.

“Yan ka na naman dinadaan mo na naman ako sa bilis” sabi ko at pinandilatan siya.

Kumindat lang siya saka ngumiti.

“Mina” mayamaya ay sabi niya.

“Bakit?” Sinuklay ko ang kanyang buhok ng aking daliri pagkatapos ay iniayos naman
ang sleeve ng kanyang polo. Itinupi ko iyon hanggang sa kanyang siko.

“In times like this I felt I’m more inlove with you” sabi niya na sa totoo lang
nakakadurog ng puso.

“Ako din Zeus. Salamat dahil lagi kang nandyan sa tabi ko. Laging nakasuporta at
lagi akong iniintindi.”

Biglang tumulo ang iilang pirasong luha sa gilid ng aking mata. Agad niya iyong
pinunasan at umakbay sa aking balikat.

“Everything will be ok. Dont cry.” Sambit nito na lalo akong siniksik sa kanyang
mainit na balikat.

Sa tuwing sasagi sa isip ko ang mga pinagdaanan namin ni Zues. Simula nang dumating
ako sa mansyon at ngayon na panibago namang pagsubok hindi lang sa akin kundi sa
aking kaibigan na si levi ay masasabi kong maswerte ako sa aking asawa.

Hindi niya ako iniwan sa lungkot man o saya. Lagi niyang ipinapakita na mahal niya
ako. Sa salita man o sa kilos ay ramdam na ramdam ko siya.

“Salamat at lagi kang nandyan sa tabi ko. I’m more falling inlove with you Zeus”

“Te amo darling” bulong niya dahilan para ngumiti ako.

_____________

MARB C-17

“What the hell! Mabuti sinagot mo na ang tawag ko. Anong nangyare sayo? Akala namin
ni Shawn na ambush kana” I suddenly smirked while holding my phone. Pinindot ko ang
loud speak at nagpatuloy sa paglalaro ng video games.

“I’m busy” I said while looking sa 40’inch na flat screen tv.

“Busy or playing video games? Dude ang lakas ng sounds mo pati si Shawn naririnig
ka
“Fuck the hell!!” inis kong sambit at padabog na binaba ang buton na aking hawak. I
lose the game.

“What??!! I’m not in the mood para kausapin kayong dalawa.!” Dugtong ko ulit na may
halong inis.

“Easy.. relaks.. We’re just wondering kung kelan ka papasok. Dude 1 week ka nang
wala sa campus. And girls here is looking for you” ani naman ni Gale.

Nahiga ako sa sofa at in-off ang T.V. While looking around napansin kong napaka
gulo na pala ng aking kwarto. Mga snacks na nagkalat sa sahig. Damit sapatos at mga
libro. Kahit saang sulok maraming nakakalat. Magulo. Madumi. Sa madaling sabi
kasing gulo ng utak ko.

“Maybe Next week. I’m not sure.” Kinuha ko ang spinner na nasa lamesa at pinaikot
sa aking daliri.

“Nasan kaba?..” Shawn asked.

“Guess it” I answered.

“Loko! Hindi ako manghuhula. Hey maiba nga tayo may balita kaba kay Levina?
Napansin namin ni Shawn na hindi na rin siya pumapasok. Halos sabay kayo. Mag-
iisang linggo na din. May ginawa kaba sa kanya?” Gale said at humagikgik.

“Or you put her to death?” shawn added.

“Ulol!” Singhal ko na ikinatawa nilang dalawa.

“Relaks. Tinatanong ka lang namin. Highblood ka kaagad” kantway ulit ni Shawn.

“Hey! Kung wala na kayong sasabihin. I will end this call”

“Vince kailangan mo nang pumasok. As far as I know brother muna ang chairman ng
university. In fact mas lalong humigpit ang mga security pati cctv dumami din”
shawn said.

“Do you think masisindak ako? Gawin niyang gusto niya. Wala kong pakialam.
Bullshit!”

“Relaks, mabilis talagang uminit yang ulo mo. Anyway, see you next week. Hindi ka
namin pipiliting magkwento but for sure may gulo ka namang pinasukan kaya hindi ka
pumapasok. Tama ba?” Sabat ni Gale.

“Bye” buntong hingang sagot ko at pinutol ang tawag. Pagkatapos ng tawag ay

napatingin nalang ako sa ceiling. While looking I suddenly remember what happen the
last time I talked to her.

A lot of sadness in her face. Maybe because of that old man. “Her lolo. Poor old
man. Lahat naman darating sa ganoong sitwasyon.”

She didn’t come to school after that. May nangyare kaya? O baka naman she needs to
take care that old man.

Walang sabi sabi ay napabalikwas ako ng upo. “Stupid.. there’s no reason to think
her. Wala naman akong atraso sa kanya. Tama lang na tinulungan niya ako mga gagong
holdaper na yun. Obligasyon niya yun dahil may utang siya. Fucking bullshit!” asik
ko at umiling iling.
Tumayo ako at nagpasyang bumaba. Pagbaba pa lang ng hagdan ay rinig ko na ang boses
na aking kapatid.

“What?!. Is she Ok?.” Sambit nito at naupo sa sofa. Hindi niya yata ako napansin
dahil maski lingunin ako ay di niya ginawa.

“Yeah, naintindihan ko, Kelan ang burol?. Tomorrow?.. Sure. Ang Importante may
aalalay sa kanya ngayon. Salamat na din at nandyan kayo ni Mina. Kahit papaano
makakatulong to lessen her sadness and stress.

Nahinto ako sa paglakad at itinuon ang atensyon sa aking kapatid. Wala naman sa
isip ko ang makinig pero bigla na lang akong nabalot ng kuryosidad. Nasa pinto na
ako ng kusina kaya hindi niya pansin na nakikinig ako.

“She needs time. Ako na lang ang kakausap sa mga professor niya. Dont worry. And
Zeus dont let your wife think these too much. Masama sa kanya lalo pa’t magkakaroon
na kayo ng baby”.

Isinandal ko ang aking likod sa may pintuan at maya maya lang ay sumagi sa isip ko
ang babaeng iyon. Maari kayang si Levi ang tinutukoy ng aking kapatid.

“Kailangan ni Levi ng panahon. Mahirap ito para sa kanya. Lalo pa’t ang lolo at
lola na lang pala niya ang natitira niyang pamilya.” Sambit ulit ni kuya at
bumuntong hinga.

“Unti unti ay nakaramdam ako ng lungkot. Di ko alam kung bakit bigla ay naalala ko
ang sitwasyon ng matandang lalake.” Geez Am I crazy? “ani ko na para bang
nakonsensya.

“Ok I come tomorrow, Let me know kung saan ang burol. Ok Bye” saka binaba na nito
ang tawag. Ako naman ay lumakad na papasok ng kusina. Kumuha ng tubig at ininum.
Ilang sandali lang ay pumasok naman ang aking kapatid.

“Bumaba kana pala” baling niya.

“Bakit? is that a problem kung hindi ako lalabas ng kwarto?” singhal kong sambit
dahilan para ngumisi siya.

“Maaga akong aalis bukas. I don’t know kung anong oras ako uuwi.” sabi nito at
kumuha ng cold water sa ref. Hindi ko siya inimik bagkus ay humakbang ako palabas.

“Do you want to come with me?” tanong nito

“Why? Importante ba yan?. Kung tungkol yan sa babae. Mag isa ka” walang ganang
tanong ko. Hindi lingid sa akin ang pagka playboy niya.

“Her grandparents will burried tomorrow. Baka pagkakataon mo na rin para humingi ng
sorry sa kanya”

“Who?” maang-maangan kong tanong.

“Levi. Nakalimutan mo na ba?” madiin nitong sambit.

“Nonsense”. I walked to the door without looking to my brother. When I got to my

room. I suddenly felt guilty. Somewhat awa. Awa sa babaeng iyon. I dont have a plan
to think about her. Ang nasa isip ko lang ay magrelaks at pagalingin ang sugat na
nasa labi ko.

Lumapit ako sa salamin at tinignan ang aking sarili. Messy hair, loose shirt and
loose pajama. Got some eyebags too. Ramdam ko na din ang mahahaba kong kuko sa
talampakan. Sa isang linggo ba naman na hindi ako lumabas nagmukha na pala akong
ermitanyo. And I got some mustache too.

“Wew.. muka na pala akong basura.”

Habang inilalagay sa basurahan ang mga kalat ay bigla na naman siyang sumagi sa
isip ko. Hindi lang siya pati yung dalawang matanda. “What?! ano ba?!” sambit ko
sabay batok sa sarili.

Hanggang matapos sa pagliligpit ng libro ay muli ko na naman silang naalala.

Napaupo nalang ako saka huminga ng malalim.

“Ok, ok, I come” sambit ko na para bang sumuko.

____________________

MARB C-18

Tahimik ang lahat. Nakiki dalamhati. Batid ang malungkot na atmosphere ng paligid.
We are in the cemetary located in batanggas.

Ang sabi ni Zeus. She decided to burry her grandparents in their hometown. Dito na
kasi siya lumaki kasama ang dalawang matanda. I can’t take off my eyes on her. I’m
sad knowing what happen. Dagdag pa doon ay wala nang kamag anak na nagpunta maliban
sa kanya at sa malalapit niyang kaibigan. Kung susumahin wala pa kami sa bente
katao. Kaming dalawa ni Aeolus, Zeus, mga katulong sa mansyon, si Lottie, Jane,
Mina, Manang at iilang kapitbahay ng dalawang matanda.

I’m sitting on second row and she’s sitting in front. Nasa tabi niya ang kanyang
mga kaibigan. Nasa kanan ko si Zeus at nasa kaliwang bahagi ko naman si Aeolus.
Naghihintay na lang kami sa huling sasabihin ng Pare.

I was looking to her simula ng makarating ako kanina. She’s wearing a dark brown
eye glasses na hindi niya tinatanggal simula pa kanina. Marahil na mamaga na ang
kanyang mata sa kakaiyak. Katahimikan ang namamayani ng mga oras na iyon. Ilang
sandali pa ay pumuwesto na ang apat na lalake sa dalawang ataul. Dalawa ay sa
matandang babae habang ang dalawa ay doon naman sa matandang lalake. Parehas na
hinawakan ang kawitan kung saan ibaba ang dalawang ataul sa magiging puntod nito.

Sumenyas ang pari na tumayo na kaming lahat. Senyales na magbibigay na ito ng

salita sa dalawang namayapa.

May iilan na humihikbi, habang yung iba ay tahimik at yung iba nagpupunas ng luha.
Muling natuon ang tingin ko kay Levi. I didnt hear any words from her. Patuloy lang
siya sa pagpupunas ng luha. Ilang sandali pa ay napayakap na sa kanya ang tatlo
niyang kaibigan.

“Levi..” lottie said while crying.

“Kaya mo yan levi. Isipin mo na lang nasa mabuti na silang kalagayan” added Jane.

“Nandito pa kami. Wag ka nang malungkot” Mina said while wiping her own tears.
I don’t know why at a second my tears come out. I was wearing a black eye glasses
kaya walang nakapansin na lumuha ako. I breath deeply to help myself to stop in
tears.

“Its so sad to see her. She don’t have any family member maliban sa dalawang
matanda?” Mayamaya ay tanong ni Aeolus.

Tumango ako. “As far as I know. Ganun nga.” I answered in a sad voice.

“Base on what I know her parents died when she still a baby. Yun lang ang
pagkakaalam ko tungkol sa kanya” Zeus said.

Ano nga bang alam ko sa pagkatao ni levi. Buong pangalan niya lang yata ang alam
ko. Hindi ko pa malalaman kung hindi siya pumasok sa University.

Pagkatapos ihimlay ang puntod ng dalawang matanda ay umalis na din ang iba.

“Master Apollo mabuti at nakarating ka. Balita ko napaka busy mo daw ngayon” tanong
ni manang na kakalapit lang sa akin.

“A sort of. Bakit Manang na-mimis mo na ba ako?” Biro ko sa matanda dahilan para
ngumiti ito.

“Ikaw talagang bata ka. Dinadaan mo na naman ako sa lambing”. Tinapik tapik nito
ang aking balikat tapos ay humingang malalim. Maga din ang mata nito at halatang
napuyat sa nakaraang gabing paglalamay.

“Manang don’t be sad. Nalulungkot ako pag nakikita kitang malungkot”. Niyakap ko
siya ng mahigpit at kasunod nun ang pagtapik niya ulit sa aking balikat.

“Hindi mo ko masisisi. Parang anak ko na din yang si Levi. Mahirap sa akin na

ganyan ang sinapit ng kanyang lolo at lola. Kilala ko ang dalawang matanda. Ang
totoo nga niyan ay malapit ko silang kaibigan” paliwanang naman nito. Pagkatapos ng
yakap ay pasimple nitong pinunasan ang kanyang mata.

“Dont cry manang. Sobrang singkit na niyang mata mo kakaiyak” biro ko para
makabawas sa lungkot ng matanda.

“Teka nga hindi ka paba aalis? Wala ka bang pasok ngayon?” Sabi nito at palingon-
lingon sa paligid. Saka tumanaw sa mga katulong na papasakay sa kulay puting van.

“Hindi pa. Pinapaalis mo na ba ako manang? Ayaw mo na ba sa akin?” Pagtatampo ko

sabay nguso.

“Tigilan mo nga ako Master. Baka kasi busy ka ngayon at kailangan mo nang pumunta
sa opisina mo”

“Im not. Ang totoo nga niyan eh. I reserved this day. Importanteng araw ito para
kay Levi. In times like this she need a shoulder to lean on”. Nabaling ang tingin
kay Levi na nasa harap ng puntod. Hindi pa rin siya umaalis simula ng mahimlay ang
dalawang matanda. Palagay ko inaalala niya pa ang mga panahon na kasama niya ang
mga ito.

“Shoulder to lean on?! Ano kamo master?! Ang sabihin mo interesado ka sa kanya?”
Kantyaw ng matanda sabay siko sa aking tagiliran.

“Ikaw ang nag sabi niyan. Hindi ako.” Baling ko at muling bumaling kay manang.

“Nay hindi pa po ba kayo sasakay? Nauna na sila Mina” Ani ni lottie na kakalapit
lang sa amin.

“Pasakay na. Hinihintay ko lang si Levi” sagot naman ng matanda.

“Ikaw Apollo hindi kaba sasama?” Baling naman ni lottie sa akin. Simula ng ikasal
sila ng aking kuya ay naging komportable na siyang tawagin ako sa aking pangalan.
Mas gusto ko ding tawagin niya ako ng ganoon. At least she knows that she’s part of
the family.

“Where?”

“Ihahatid namin si Levi sa bahay nila, hindi naman pwedeng iwanan siya dito,
helllleeerrr kaya ba ng konsensya mo?” ani nito na may kasamang panenermon.

Natawa na lang si manang habang ako ay muling tinignan si Levi. “Mauna na kayo ni
Manang. Sa akin nalang siya sasabay”.

“O sige.. tara na Nay”.

“Master ikaw nang bahala. Pakisabi dumiretso na kami sa kanila.”

“I will”.

Pag alis ng dalawa ay unti unti na ding nagsi-alisin ang iba pang nandoon. Lumipas
ang halos kalahating oras ay kaming dalawa nalang ang natira.

Silent remain. I decided to walk near from her. She didnt look at me instead she
breath deeply.

“Umalis na sila. Sabi ko kay manang isasabay na kita.” I calmly said. She remain
silent. I waited on her. Naghihintay kung anong kanyang sasabihin. Lumipas ang
ilang minuto ay naramdaman kong may tila pumatak sa aking balikat. I turned my head
on the sky. Madilim na kalangitan at mukang malapit ng umulan.

“We need to go I think its gonna rain”

She looked at me and nodded. Before walking she looked again on her grandparents.

Walang sabi sabi ay bigla ko siyang inakbayan na hindi ko din alam kung bakit.
Hindi ko na yata nakontrol ang aking sarili sa labis na awa sa kanya.

“They are now safe. I’m sure they dont want you to see being sad right now”. Muli
siyang lumingon sa akin. Ilang segundo pa ay lumakad na din siya.

If I can take away Your sadness I will.

Gusto ko siyang yakapin ng mahigpit at sabihin evrything will be ok. Ngunit sino
ako oara sabihin at gawin iyon? I dont have a guts to do these things on Her. Maybe
someday I can.

Pagpasok sa sasakyan ay bumuhos na ang malakas na ulan. “Mabuti na lang at nasa

sasakyan na tayo. Kung hindi nabasa tayo ng ulan”

No words. No response from her. She looking on the outside. Halata kong pigil na
pigil ang kanyang pagluha. Hindi ko tuloy alam kung narinig ba niya ako o hindi.

I put her seatbelt dahilan para bumaling siya sa akin. “Seatbelt for safety”.

“Let’s go” sabi ko nang matapos kong ilagay ang aking seatbelt. She nodded without
looking at me.

Habang tinatahak ang daan ay natuon ang tingin ko sa side mirror. That car. Sumunod
kaya siya?.

—----------------—

MARB C-19

I woke up early in the morning. Naunahan ko pa ang alarm ng aking cellphone.

Nakakapanibago kung tutuusin. Marahil kailangan kong antayin ang aking kapatid na
gumising at sundan kung saan siya pupunta.

“Fuck! Bakit ko ba ito ginagawa?!” Inis kong sambit sabay bangon sa aking higaan.
Napahilamos ako ng mukha ng biglang sumagi sa isip ko ang dalawang matanda sunod ay
si Levi.

Is she reading my mind?. Kung ganoon ay panalo na siya. But I want her to know.
She’s full of crap!

Mayamaya ay napilitan akong tumayo. Kinuha ang tuwalya at dumiretso ng banyo. Ewan
ko ba mas lalo yata akong nakaramdam ng konsensya ngayon lalo na pag sumasagi sa
isip ko ang matandang lalake. Para niya akong minumulto.

Hinantay ko si kuya na gumising. It took me an hour bago ko marinig na pinaandar

niya ang kanyang sasakyan. Pagkalabas niya ay nagmadali agad akong puntahan ang
aking sasakyan. Sinundan ko siya without telling him. Sabihin nang gago ako. Pero
eto ako mataas ang ego. At kahit kelan wala sa isip ko ang kausapin siya.
Pakiramdam ko kasi humihingi ako ng pabor.

Mukang hindi ako napansin ng aking kapatid. Dahil hindi niya naman ako hinintuan. I
followed him hanggang makarating kami ng batanggas. I think somewhere in lemery.
I’m familiar in this place. I was here together with shawn nung pinuntahan namin
ang isa sa mga resort na pagmamay-ari nila. At nung sinundan ko si Levi.

Itinigil ko muna ang pagsunod ng mapansin na sementeryo na pala ang pinasukan ng

aking kapatid. I decided to park my car somewhere na hindi niya makikita. After
that ay pumasok na ako. I was wearing a black mask and baseball cap. Disguise
kumbaga.

Pumuwesto ako sa isang puno kung saan ay natatanaw ko sila. Kahit malayo ay
nakilala ko agad ang babaeng dahilan ng aking pagpunta. Namalik mata pa ako dahil
mukang pumayat siya. At kahit nakatakip ang kanyang eyeglasses ay halatang mugto
ang kanyang mata. Kanina pa kasi siya pumapahid ng kanyang luha.

All the people that I saw was in tear and in silence. Humagulgol pa nang iyak ang
iilan ng ibuburol na ang dalawang ataul.

What. Dalawang ataul? Hindi ko makita ang lola niya. So it means hindi lang lolo
niya ang namatay? Pati ang lola niya? Geez..

Ilang minuto din ang lumipas ay natapos na din ang pagbuburol sa dalawang matanda.
Naupo ako saglit and suddenly I feel bored. “I’m tired” sabi ko at naisip na umuwi
na. Paglingon ko sa kinaroroonan ni levi ay siya at ang aking kapatid na lang ang
natitira.

May kuryosidad na bumalot sa akin habang pinanonood ang dalawa. Mayamaya pa ay

lumapit ang aking kapatid at inakbayan siya. Walang ano ano ay ngumisi ako.

“Another victim.. Your interested to her huh. Poor levi. So sad for you” pailing
iling kong sambit na lalo kong ikinangisi.

Habang nakatanaw sa kanila ay sunod sunod ang haka haka sa utak ko.

Is there something that I didnt know about them? They seems so close. The way my
brother look at her. Its so strange. Are they in a relationship? Or dating?! What
the fuck! My brother is fucking around!. Hindi pa ba siya kontento? Fuck you!. Wala
sa pag iisip I point my middle finger on him. Unti unti ay nakaramdam ako ng awa sa
babaeng katabi niya. Alam ko ang sasapitin niya sa aking kapatid. Kung hindi
iiwanang buntis maybe suicidal.

Napatingala ako sa langit ng maramdaman ang iilang patak sa aking ulo. Madilim at
nagbabadya ang malakas na ulan. Ilang sandali pa ay lumakad na rin ang dalawa
papunta sa sasakyan ng aking kapatid.

Without any hesitation I decided to follow them. Gago ko talaga. Wala eh binalot na
ako ng kuryosidad.

“Fuck you myself” sambit ko habang nagmamaneho. Ganoon ulit ang ginawa ko. I park
my car kung saan di makikita ni kuya. Kung hindi ako nagkakamali ay bahay siguro
ito ni levi. Simple at halatang kagagawa lang dahil sa pintura at mga salaming
bintana nito.

Marami pang tao ng mga oras na iyon kaya naman I decided to look a convinience
store or a resto. I remember hindi pala ako nakakain ng agahan ngayon ramdam ko na
ang gutom. Good thing dahil medyo pamilyar ang lugar, tanda ko ang hospital na
nadaan namin kanina. Hospital kung saan naconfined ang kanyang lolo.

Pagkatapos kumain ay bumalik muli ako kila levi. Paglabas ng sasakyan ay busina
agad ang narinig ko.

My brother. Lumabas siya ng sasakyan nakangisi pa ng makalapit sa akin. Kung

mamalasin ka nga naman.

“Nandito ka pala.”

I didnt answered instead I smirked.

“Did you decided to apologize?” He asked on calm voice.

“No, I’m here to see how sad she is”

“Baliw kana!” Agad siyang lumapit at kinuwelyuhan ako.

“Susuntukin mo ko? Suntok na!” Singhal ko at mayamaya pa ay binatawan niya ako sa

pagkakakwelyo.

“I’m expecting you will do the right thing” hindi ako sumagot hanggang sa lumakad
siya papasok ng kanyang sasakyan saka pinaandar. Bago siya tuluyang lumampas ay
ibinaba niya ang bintana ng sasakyan at nag salita.

“I go back. You come home safely” baling niya saka itinaas ang bintana.
Nasandal na lang ako sa aking kotse at tinanaw ang sasakyan ng aking kapatid na
papaalis. Ewan ko ba. Para akong wala sa sarili maybe because of what he said. I
cant decide kung aalis na lang ba o pupuntahan si levi. I dont know.

Pumasok ako sa sasakyan at nagpalipas ng halos isang oras. Muli kong tinignan ang
bahay, halos wala nang tao. Palagay ko si levi na lang nasa loob.

“Gago!” Sabi ko na parang sarili ko ang aking minura. Walang ano ano ay lumabas ako
at tinungo ang bahay na kanina ko pa tinitignan.

Pagdating palang sa pinto ay ramdam ko na ang lungkot. Tahimik kasi ang lugar at
medyo madilim. Tanging ang liwanag sa labas ng nagsisilbing ilaw sa loob.

“Nay lydia ikaw ba yan? Ok lang ho ako. Umuwi kana nay. Kailangan mong mag---—”
natigil siya sa pagsasalita ng makita ako sa may pinto.

Hindi ako makahanap ng salitang sasabihin. Para akong naunahan ng hiya. Lumapit pa
siya sa akin para makita ang aking buong repleksyon.

“Bakit ka nandito?” Kunot noong tanong niya.

Inalis ko ang tingin sa kanya at palingon lingon sa paligid. “Condolence.” Sagot

kong na pilitan pa.

Hindi siya sumagot bagkus ay naupo siya sa upuang nandoon. Tahimik ang paligid na
pati ako ay hindi rin makapag salita. Hindi ko masabi sa kanya ang dapat kung
sabihin. I can’t apologize. Hindi ko kaya at hindi ko iyon sasabihin.

“Im here to say my condolence wag mo sanang bibigyan ng ibang meaning. May pumilit
lang sa akin”

Hindi ulit siya nagsalita instead hingang malalim ang narinig ko. Bagay na aking
ikinainis.

“Sino nagsabi sayong pumunta rito?” Tanong niya ulit dahilan para madagdagan ang
inis ko.

“Puta! Wala ka bang isip! Dapat nga magpasalamat kapa dahil nagpunta ako rito para
makiramay. Ngayon ikaw pa itong galit! Tanga ka ba?! O baka naman tanga ka talaga!”
Singhal ko. Ilang sandali pa ay narinig ko na ang kanyang paghikbi.

“Crying? Then cry? Bullshit!!----—

“Umalis kana!” Sigaw niya na umecho sa buong bahay.

“Bullshit!!”

“Eto ba ang hinihintay mo ang umiyak ako sa harap mo! Eto na umiiyak na ako! Ano
masaya kana?!” Hagulgol niyang sabi saka tumayo. I looked at her in the eye.
Patuloy sa pag agos ang kanyang luha. Then suddenly iniwas ko ang tingin sa kanya.
I feel guilty and this is bullshit!

“Damn it! Wag mo kong sigawan! Wag mo kong daanin sa pag iyak!!. Tingin mo maawa
ako sayo! Bullsh!----—

“Alis na! Umalis kana!!”.

Kusang napaatras ang aking paa. Why? Hindi ako masisindak ng babaeng ito. Hinding
hindi.
Sinubukan kong humakbang ngunit muli siyang sumigaw bagay na napaatras nalang ako
ng kusa.

“Umalis kana! Alis na!” Humihikbi niyang sambit dahilan para umalis na ako at
magmadaling pumasok sa sasakyan.

—------------—

MARB C-20

“Levi eto oh nagluto ako ng ulam. Baka kasi hindi kapa kumakain ng hapunan”. Nasa
pintuan si Aling ising at hawak hawak ang topperware. Natigil ako sa pagwawalis at
itinabi muna ang tambong hawak.

“Salamat ho, nag abala pa po kayo.” Sagot ko ng makalapit sa kanya

“Kamusta ka?” Tanong nito.

“Ok naman ho,” sagot ko at ngumiti.

“Maupo po ka Aling Ising” dugtong ko ulit.

“Hindi na hija. Dinalhan lang kita ng ulam. Gusto lang kitang kamustahin. Nag-
aalala kasi ako na baka” tumigil ito sa pagsasalita na para bang nahiya pang
ituloy.

Ngumiti na lang ako at nagtungo sa kusina. Doon ay isinalin ko sa lagayan ang

binigay nitong ulam.

“Aling Ising salamat ho nag abala pa po kayo” at iniabot sa kanya ang topperware.
Kinuha naman nito nang matandang babae. Nakatingin ito sa akin at maya maya pa ay
ngumiti.

“Wag kang mahihiyang mag sabi kung may kailangan ka. Malapit lang ang bahay ko.”
Bilin pa nito.

“Opo” at tumango. Pag alis nito ay nagpatuloy ulit ako sa ginagawa. Pagkatapos ay
nagtungo sa kusina. Kumuha ng pinggan at kumain. Maya maya pa ay nag-umpisa nang
gumilid ang aking kuha at di ko na napigil ang paghikbi.

“Lolo… Lola… Parang di ko po kaya ang mag isa” hikbing sabi ko at pumatak ang
iilang luha sa aking pagkain.

Isang linggo na din ang lumipas matapos silang ilibing. Pero parang kanina lang
nangyari. Mahirap. Mahirap ang mag-isa. Mahirap na hindi ko na sila kasama.

Ilang minuto din akong humikbi sa harap ng pagkain. Pinilit kong tumahan. Naalala
ko kasi ang bilin sa akin ni lola. Wag na wag daw umiyak sa harap ng pagkain.
Habang pinupunasan ang luha ay tumunog naman ang cellphone ko na nasa mesa.

“Hinihintay ka namin sa mansyon. Tumawag ka lang kung babalik kana para mapasundo
kita”. Si Mina.
Ano nga bang isasagot ko sa aking kaibigan? Lahat ginawa nila para mapagaan ang
aking pagluluksa. At ngayon nandito pa rin sila naghihintay sa aking pagbabalik.

Marahan kong inilibot ang aking mga mata. Sa bawat sulok ng bahay na ito ay may
alaala ng dalawang matanda. Mas lalo ko silang namimis ngayon.

Naipikit ko ang aking mata at sinariwa ang mga panahon na kasama ko pa sila. May
ngiti sa aking labi ang sumilay at ilang segundo pa ay tumulo muli ang aking luha.
Nakaramdam ako ng malamig na hangin. Kutob kong sila lolo at lola yun. Mayamaya pa
ay unti unting gumaan ang aking nararamdaman.

“Ayaw nilang nakikita akong malungkot. Mahirap pero pipilitin ko. Pipilitin kong
kayanin para sa inyo” mga salitang namutawi sa aking bibig na lalong nagpagaan nang
aking nararamdaman.

**************

Don’t know why.. I cant find words to say sorry to her.

Bigla akong umiling nang mabatid ang naisip. Fucksheet!. Almost a week na akong
parang gago.

Bakit siya? Why Im thinking about her? Dahil ba sa ginawa ko? Dahil ba sa pagsigaw
ko sa kanya? Dahil ba sa pananakit ko? Fuck!! Ano bang pakialam niya kung yun ang
ginawa ko? Eh sa eto ako eh? Gago ako?!

I feel disappointed. Dismaya sa babaeng iyon at dismaya sa aking sarili. Para akong
ewan dahil imbis na matuwa sa sinapit niya ay kabaliktaran pa ang nangyare. To be
honest I feel sad and guilty.

“Fuck you myself!” Naiboses ko bigla ang aking inis. Inihilamos ang kamay sa aking
mukha sunod ay sa aking buhok.

“Whats wrong?” A man said while walking towards in me. He’s wearing a blue hooded
jacket with denim jeans. Si Shawn.

Tanging pag iling ang aking sinagot. Wala sa isip ko ang sabihin sa kanya kung
anuman ang nangyare.

“Hindi ka pa rin magkukwento? Come on Vince almost 2 weeks ka nang ganyan. Para ka
nang baliw.”

Still hindi pa rin ako nagsalita, ni ang tignan siya ay di ko ginawa.

“Si Gale ba yun? Shawn asked ng makita ang sasakyan ni Gale na papalapit.

Aninag ang harap nito kaya nakita agad namin ang kasama nito sa loob. Paglabas ng
sasakyan ay agad nitong binuksan ang kabilang pinto. A women came out. Wearing a
floral pencil dress. Palagay ko bagong girlfriend na naman ni Gale.

“Who is she? Tanong ni shawn at umapir kay Gale.

“Alice my girlfriend”

“What?!! Paano si oli----—” shawn stop nang makitang pinandilatan siya ni Gale.

“Shawn, Vince this is Alice my girlfriend.” Pakilala muli nito ina calm voice.

“Nice to meet you Alice” shawn said. Habang ako ay tango na lang ang naisagot.
“Kanina paba kayo rito?” Tanong ni Gale. Muli kong itinuon ang aking mata sa
paligid na parang sa kawalan ako nakatingin. Maski ang mga babaeng kanina pa
kumakaway ay di ko alintana.

“Eto kasing si Vince. Parang baliw. Tahimik pa din.”

“Shawn di kapa nasanay dyan. Eh sa hair style niya ngayon masasabi ko nang may
pinagdadaanan yan” Gale said saka hamagikgik. Hinatak niya ang babae palapit sa
kanya saka umakbay.

Napangisi ako saka bumaling sa kanila. “Fuck you. Mind your own business.” asar ko
na ikinahagikgik naman ni shawn.

“Maiba nga tayo. Bakit nag iba ka na naman ng hairstyle? Sawi ka ba? O baka naman
broken hearted ka” shawn said saka tumawa.

“Tama ka dyan shawn”. Dugtong naman ni gale saka tumawa at yung babaeng akbay niya
ay ngumiti din.

“Mga sira” sagot ko at umirap. “Na bored ako sa kulay kaya pinalitan ko. Hey!!”
Inilayo ko agad ang aking ulo nang akmang hahawakan ito ni Shawn.

“Kelan mo pa naisipan na kulayan yan nang itim?” shawn teased.

“What the fuck! Tigilan niyo ko!” Singhal ko na lalong kinatawa ng dalawa.

“Oops.. Vince you see that car?” Sambit ni Gale nang makita ang kulay itim na
kotseng papalapit. Patungo ito sa direksyon kung nasan ako naka park. I know kung
sino ang nasa loob. Hindi na ako magugulat kung dito mag krus na aming landas.

Huminto ito sa tapat namin at ilang sandali pa ay binaba ang side mirror. “Come to
my office. We need to talk”.

I didnt say any words bagkus ay tinignan ko lang siya. Ramdam ang tensyon sa
pagitan namin na pati ang dalawa kong kaibigan ay natahimik.

“I wait you” sambit ulit nito at ibinaba ang side mirror at nag drive.

“Paano ba yan Vince. Goodluck” ani ni shawn saka tumapik sa aking balikat.

“We need to go” paalam naman ni Gale saka pumasok sa sasakyan kasama ang kanyang
babae.

Napakamot na lang ako sa ulo. Nayayamot naaasar at hindi ko maintindihan. Simula

nang magtagpo ang aming landas ay puro kamalasan na lang yata ang inaabot ko. Malas
ang babaeng iyon. Fuck you Levi!.

Kahit ayaw ay napilitan na lang akong lumakad papunta sa opisina ng aking kapatid.

“I dont deserved this. Humanda ka pag nagkita ulit tayo!” Inis kong sambit sabay
kuyom ng aking palad.

***********
MARB C-21

“Mamayang hapon kung pwede sana. Pero kung hindi bukas na lang ako luluwas. Inaayos
ko pa kasi yung mga gamit dito sa bahay. Mahirap iwanan lalo pa kung hindi agad ako
makakauwi rito” naka loud speak ang aking cellphone habang inilalagay ko ang aking
damit sa malaking bag.

“Sige ipapasuyo ko na ang sasakyan sa bodyguard. Gusto ko sanang sumama para makita
na kita levi kaso---—”

“Mina wag ka nang mag abala pa. Mas makabubuti sayo ang magpahinga lalo na ngayon
na buntis ka.”

“Di bale. Ipapasuyo ko na lang kay Nay lydia na ipagluto ka nang masarap. Sigurado
ako matutuwa iyon pag nalaman na babalik kana”

“Ako din. Excited na akong makita kayo dyan lahat. Teka, may ipapabili ka ba?”

“Ang gusto ko lang eh umuwi kana rito. Mis na mis ka na namin ni Jane. Pati si
Lottie nakikibalita namimis kana daw niya”. Humagikgik ito ng tawa dahilan para
tumawa din ako.

“Sabihin mo sa kanya may dala akong cake. Kunin niya sa akin kamo pagdating ko
dyan”

“Oo ba.., ipapasundo na kita para di ka maghantay ng matagal dyan.”

“Ok po senyora” sabi ko saka humagikgik.

“Senyora ka dyan.” Ani naman nito at tumawa.

“Mamaya na lang ulit Mina. Tatawag ako pag malapit na kami dyan. Bye Mina”

“Bye. Ingat” saka ibinaba nito ang kabilang linya.

“Hay…” saka bumuntong hinga. Hindi ko na naalis ang aking ngiti. Marahil ay matagal
na din simula nang ngumiti ako ng ganito.

Pagkatapos ayusin ang mga damit ay inilagay ko naman sa malaking karton ang mga
picture frame na nakadisplay. Ilang segundo akong napapatingin sa mga litrato.
Hinahaplos ko din ang mga larawan. Sinusulit ang mga sandali na nakikita ko pa
sila. Ang mga litrato nalang nila ang natitira kong alaala at kahit papaano ay
maswerte pa rin ako. May pagkakataon pa ako para kabisaduhin ang kanilang mukha.
Mukha ng aking lolo at lola.

Muling tumunog ang aking cellphone dahilan para huminto ako sa aking ginagawa.
Isang unregister number ang aking nakita bagay na napakunot ang aking noo.

Sino kaya ito?

Pag bukas ay nakaramdam ako ng konting kaba at pagtataka.

How are you? It’s been a long time since we had our last talked. Let me know if
your now in manila. Can we have a coffee together? --— Apollo.

Kusang sumilay ang ngiti sa aking labi. Kung kanina ay matipid na ngiti lang ay
ngayon isang malaking ngiti na hindi ko yata kayang pigilan. I cant hide my
happiness while reading his message. Si Apollo. Isa siya sa mga taong tumulong sa
akin. Hindi naman kami malapit pero nasa tabi ko siya nung mga panahon na kailangan
ko ng karamay. Nakikinig siya sa mga hikbi ko na kahit hindi ko siya kausapin ay
hindi siya umalis.

Maya-maya ay unti unti akong nakaramdam ng saya na hindi ko alam kung saan
nanggaling. “Tumigil ka nga levi” saway ko sa sarili at naisip na ituloy nalang ang
pagliligpit.

Nang matapos ilagay ang picture frame ay sunod ko namang tinungo ang cabinet nila
lolo at lola. Kinuha ang mga damit na nandoon at tinupi. Ilalagay ko din iyon sa
karton para hindi madumihan. Tingin ko kasi medyo matatagalan ang pagbisita ko
rito. Lalo na ngayon na kailangan kong bumawi kila Mina at sa aking pag-aaral.

Unti unti kong tinanggal ang mga damit na nasa cabinet. Habang inaayos ay nabaling
ang mata ko sa isang maliit na kahon. Nasa ilalim ito at halatang itinago ng
matagal.

Wala sa pagiisip ay kinuha ko iyon. Habang tinitignan ay nag-umpisa na akong

kabahan. Tila yatang may importanteng laman ang box na ito.

Lumipas pa ang ilang minuto at napag desisyunan kong tignan ang laman ng kahon.
Bago ko iyon buksan ay huminga muna ako ng malalim. Kung anuman ito sana hindi
magalit ang dalawang matanda na makita ko ang nasa loob.

Marahan ko iyon binuksan, pagbukas ay kumunot na ang aking noo. Kinuha ko ang
puting tela. May initial na L.V.A. Habang tinitignan ang puting tela ay napagtanto
kong damit ito ng sanggol.

Lalo akong kinakabahan habang hawak hawak ang puting tela. Parang may ibig sabihin
sa akin. Ilang saglit pa ay nakita ko isang kwintas. May initial din ito katulad ng
nasa telang puti. Kinuha ko iyon na lalong nagpalakas ng aking kaba.

May papel?!. Muling natuon ang mata ko sa papel. May pagka off white na ang kulay
nito na halatang matagal nang nasa loob ng kahon.

Nung una nag agam agam pa ako na kunin iyon ngunit ilang minuto lang ang lumipas ay
kinuha ko iyon. Binuklat. At ilang sagliy lang ay binasa nang aking mata.

Taong 1994 nang makita namin ang isang sanggol. Sa pagkakatanda ko ay

magtatanghalian iyon. Napagpasyahan naming mag asawa na dumaan sa gubat upang
mabilis kaming makauwi. Masaya kaming naglalakad nang mayamaya lang ay may iyak
kaming narinig sa di kalayuan. Nag-alinlangan kaming dalawa ngunit napalitan yun ng
pag aalala nang mabatid na iyak iyon ng isang sanggol. Tinungo naming mag asawa
kung saan nang gagaling ang ingay hanggang sa matagpuan namin. At hindi nga kamin
nagkamali. Sanggol nga ang umiiyak. May bahid ng dugo ang damit nito ngunit wala
itong sugat o galos. Nakakaawang pagmasdan ang itsura nito. Namumula at halatang
gutom na dahil hindi ito tumatahan.. Walang pag-aalinlangan na kinuha ko ito.
Dinala namin ni Calixto sa bahay ang sanggol. Inalaagaan at tinuring na tunay na
anak.

Dalawang linggo ang lumipas ay may nabalitaan kami na may hinahanap na sanggol. Ang
akala namin ay eto na ang magulang ng sanggol ngunit nag taka kami dahil armadong
kalalakihan ang nakita namin at sa itsura pa lang ay hindi sila mapagkakatiwalaan.
Iyon ang dahilan para itago namin ang sanggol.

Alam naming mag asawa na darating ang araw na malalaman ng aming apo ang
katotohanan. Nakahanda kami sa mangyayare. Kung mababasa man ito ni Levi ay lubos
kaming humihingi ng tawad dahil matagal naming nilihim ito sa kanya.
Levi, Apo, Isinulat ko ito dahil wala kaming lakas ng loob ng lolo mo para sabihin
sayo. Patawad apo. Mahal na mahal ka namin. Ayaw ka naming masaktan, gusto ka lang
naming protektahan. Sana ay maintindihan mo apo. Eto ang araw na pinapalaya ka na
namin. Hanapin mo ang tunay mong mga magulang. Hanapin mo ang tunay mong pag katao.

Nagmamahal Soledad at Calixto.

Pagkatapos basahin ay bumagsak na ang aking luha. Mabigat sa dibdub ngunit may
parte ng sarili ko na tila nabuhay. Parang may pintong nagbukas. Pinto kung saan
makikilala ko ang aking pagkatao. Kaya siguro kahit kasama ko sila lolo at lola may
kulang pa rin.

“Kaya siguro pakiramdam ko kulang ako.” Kulang ako dahil hindi ko kilala ang tunay
kong pagkatao. Ilang sandali ay sunod sunod na paghikbi ang aking ginawa. Masaya na
may halong lungkot. Kahit papaano ay alam kong may magulang pa ako. At nararamdaman
kong buhay pa sila.

“Lolo… Lola… Salamat sa pagmamahal. Kahit kelan hinding hindi ako nagsisisi na kayo
ang nag-alaga sa akin” hikbing sambit ko at niyakap ang papel saka ang puting
damit.

**********

MARB C-22

“Come in”.

Pagpihit ng door knob ay sumalubong sa akin ang kanyang seryosong tingin. Itinaas
niya ang kanang kamay at sumenyas na maupo ako sa upuang nasa tapat ng kanyang
mesa.

“Mabuti at pumunta ka” sabi nitong nang makaupo na ako. Napahawak ako sa aking baba
habang walang kagana ganang nakatingin sa kanya.

“Nakita ko ang mga grades mo. Seems like---—”

“Seems like disappoiinted? tama ba?” sagot kong pabalang. Natahimik siya saglit na
pati ako ay naghihintay ng kanyang isasagot.

“Makaka graduate ako. You know. Your Dad is my Dad too” sabi kong may halong
yabang.

“Alam ko.. But remember ako ang ina-point niya rito” bawi naman nito. Napakibit
balikat nalang ako saka humingang malalim. Sasakit yata ang ulo ko sa utol kong
ito. Hindi rin siya magpapatalo. Parehas lang kami.

“Kung yan lang ang pag-uusapan natin. Mabuti pang umalis na ako” saka tumayo nang
bigla naman siyang magsalita.

“Magtino kana ngayon. Hindi excuse na kapatid kita. I will treat you as a student.
Same treatment sa mga nag-aaral dito. Your not a kid anymore so act as your same
age. Okay?”

Bigla akong ngumisi at bumaling sa kanya. “Then do what you want” I said in a
sarcastic voice.

Ngumisi din siya saka umiling. Pigil na pigil ang kanyang pagkainis sa akin. “And
before I forgot I added some cctv camera. Ayoko nang malalaman na may ginagawa kang
kalokohan. Your giving a bad reputation in this University”

Fuck. Muntik na akong mapamura. Mabuti na lang at nakakapag pigil pa ako. Tanging
pag tango ang aking sinagot at mayamaya pa ay may pumasok sa aking isip dahilan
para ako ay ngumisi. “Ganun ba? pwede naman. Pwede ko namang itigil yung mga
ginagawa ko. I can be good or maybe the best student kung sa isang kondisyon”

“Ano?” kunot noong tanong nito. And suddenly he look me straight in the eye.

“I want her to drop out. I want Levina Torres to drop out.

“Are you crazy? NO!.. hindi pwede!. Vince nakakapag isip kapa ba ng maayos?!’
tumayo siya kinauupuan at pabagsak na ibinaba ang dalawang palad sa mesa. He think
masisindak ako. No way. Bullshit!

“Then I go now. It’s nonsense na mag-usap pa tayo” I answered and without

hesitation I went to the door.

“Tandaan mo kahit kapatid kita. Hindi uubra sa akin yang katigasan ng ulo mo!” he
said in a serious voice, reason to stop me opening the door.

“Gawin mo kung anong gusto mo! Wala akong pakialam” I answered without looking to
him saka lumabas ng kanyang opisina.

*************

Paglabas ng aking kapatid ay napakuyom na lang ako ng palad. Sunod ay hinilot ang
aking sintido. Napaka suwail niya talaga. Hindi niya ako pinapakinggan even Dad and
Mom. Hindi na niya sinusunod.

Ano bang nangyayare sa kanya. Oo. Matigas ang ulo niya. Pasaway at hindi nakikinig.
Pero ngayon mukang nasobrahan na. Muli akong naupo at ilang sandali lang ay
nakareceived ng tawag mula kay Mom.

“How’s Vince?” bungad nitong tanong.

“Actually kausap ko lang siya kanina”

“Then.. anong nangyare?”

“Mom hindi na siya nakikinig. I dont know kung ano pang dapat kong gawin para
tumino siya.”

“Yang kapatid mo talaga napaka tigas ng ulo. Kung nakikita lang siya ng kapatid
mong si Victor sigurado ako. Hindi siya uubra sa isang iyon.”

“Yang din ang iniisip ko. Anyway how are you? kamusta si Dad?”

Saglit itong tumawa bagay na pinagtaka ko. She seems to be happy. Nung umalis siya
she’s full of sadness. Mukang okay na si Mommy ngayon.

“Why laughing? may nangyare bang dapat kong malaman?” pagtataka ko na ikinatigil ng
aking ina sa pagtawa.

“Wala naman anak. Ok naman kami ng Daddy mo. Tama nga ang sinabi mo mas makabubuti
na kasama ko siya ngayon. Less stressed”

“I think may nangyari. May dapat ba akong malaman? Mukang masaya ka ngayon” muli
kong tanong.

“Ganun ba, actually I met my friends here two days ago. Its like a reunion dahil I
didnt expect na dito pa kami magkikita.”

“Wow.. good for you, atleast you have time to mingle with other people”

“They all my college friend and some of them are very closed to me” ani pa nito at
muling tumawa.

“Si Dad?” habang kausap ang aking ina sa kabilang linya ay nabaling ang mata ko sa
kaharap kong papel. Levina Torres Records.

“Nasa opisina pa siya. Gagabihin daw ng uwi. Ang sabi ko naman umuwi nang maaga
para makapag pahinga. Alam mo naman ang Dad mo masyadong workaholic.”

“Your right Mom. Pag ganyan na gagabihin siya. I came to his office without telling
him. Kaya napipilitan na din siyang umuwi”

“Same as you anak. He told me na wala siyang doubt na ikaw ang inilagay niya sa
posisyon na yan. Confident ang daddy mo sayo anak. But the one thing that I dont
like ay yung pagiging babaero mo. Anak please maging stick to one ka nalang. Pwede
ba? Just grant my wish anak” sambit nito na di ko alam kung seryoso ba o nagbibiro
lang.

Humagikgik na lang ako ng tawa at muling natuon ang tingin sa papel ni Levi. “No
I’m not. Mom sinabi ko na sayo na hindi ako babaero. Sila lang ang lumalapit sa
akin. Then I take it for granted. Wala naman akong sinaktan na babae. As far as I
know wala akong pinaiyak”

“As far as you know. Pero anong malay natin. May ibang mga babae na hindi
pinapakita ang pagka brokenhearted even ang umiyak. And if one day makatagpo ka
nang babaeng iiyak sa harap mo. Then Goodluck I wish you can handle the situation”

“Mom.. wala naman akong girlfriend. Dont worry”

“Walang girlfriend but you have many girl--— friend. Tandaan mo babae din ako. I
know how it feels. Dont forget soon you will have your own family kaya tigilan mo
na ang masyadong mabait. Girls misunderstood it.”

Napailing na lang ako saka ngumiti. Pag ganito na ang usapan ay alam kong nagiging
seseryoso na ang aking ina. Ganun ba talaga ako? Playboy? “Mom its not my fault to
have these face. Just accept na meron kang anak na too good to be handsome” biro ko
na muling ikinatawa ng aking ina.

“Your making me laugh. O siya I end this call na. Keep safe anak and take care of
your brother.”

“I will Mom. Take care.”

“Bye” saka pinutol na nito ang tawag.

After the call ay kinuha ko ang papel ni Levi. Record niya ito at mga credentials.
She’s smart at kitang kita iyon sa mga grado niya nung nag-aaral pa siya sa
elementarya. I got a call from Mina a while ago. Ang sabi niya ay pabalik na si
Levi ng mansyon. Nakaramdam ako ng kapanatagan nung malaman ang balita. Naghihintay
din ako ng text o tawag mula sa kanya. Muli kong kinuha ang cellphone at binuksan
ang message box.

“No response” ani ko nang walang text na natanggap kay Levi. To be honest gusto ko
na din siyang makita at makausap. Wala sa pag iisip ay bigla nalang akong ngumiti.
Pagkatapos ay binaling ang tingin sa paper bag.

“Welcome back Levi”. Kanina ay inis nararamdaman ko, ngayon ay napalitan na ito ng
saya.

*******************

MARB C-23

“Nay wag na ho, magba-bus nalang po ako”. hawak hawak niya ang aking kamay na tila
ayaw pa akong paalisin. Nasa gate na kami at nasa likuran namin ang itim na
sasakyan. Ito daw ang maghahatid sa akin sa campus.

“Ewan ko ba sayong bata ka. May sasakyan naman pero mas gusto mo pang mag-commute”
saka binitawan ang aking kamay senyales na sumuko na ito sa pamimilit.

“Nay wag ka nang mag-abala. Alam mo naman na hindi ako sanay sa ganyan. Saka
ayokong mag-isip yung mga kaklase ko na mayaman ako pag nakitang nakasakay ako sa
kotseng yan” saka ngumuso sa kotseng malapit sa amin.

“Hindi naman ganun hija, alam mo bang makakatipid ka sa pamasahe kung magpapahatid
at magpapasundo ka araw araw.” pilit pa nang matanda.

Kinuha ko ang kamay niya at pinisil iyon na para bang naglalambing. “Nay wag mo na
akong alalahanin. May pera po ako pang gastos. Saka pamasahe at pagkain lang naman
ang pinag-kakagastusan maliban dun ay wala na”

Napakamot na lang sa ulo ang matandang babae saka bumuntong hinga. “O sige na,
hindi na kita pipilitin.. Umalis kana at baka mahuli kapa sa klase.” Binuksan nito
ang gate. Bago lumakad ay kumaway muna ako sa kanya.

“Bye Nay..” sabi ko at ngumiti.

“Mag-iingat ka, diretso uwi ha.. wag nang maglakwatsa” bilin nito.

“Opo Nay..” sagot ko at lumakad na papuntang bus terminal.

Habang nasa byahe ay patuloy pa rin ako sa pagiisip tungkol sa sulat na aking
binasa. Hindi ko din magawang ikwento ito kay Mina pati kay Manang lydia. Mas
mabuti na rin siguro para hindi na sila mag-alala pa.

Itinuon ko ang paningin sa labas ng bintana. Nakatingin sa mga taong papasok at

palabas ng bus. Paano ko kaya hahanapin ang aking mga magulang kung sa panagalan pa
lang ay di ko sila kilala. Tanging damit na puti at kwintas ang iniwan sa akin ni
Lolo at Lola. Initial lang ang nakita kong meron ito bukod dun ay wala na. Natigil
ako sa pag-iisip ng maramdaman ang vibrate sa aking cellphone. Kinuha ko iyon sa
bag at binasa ang message. Si Sab.

Nandito ako sa gate. Hihintayin kita. Sabay na tayong pumasok.

Sige medyo malapit na ako. Reply ko at sinent. Natagalan pa ako sa pagpindot dahil
hindi ko pa kabisado ang cellphone na hawak. Mabuti na lang at naisipan kong
bumili. Kahit papaano ay nabalitaan kong may exam kami ngayon. Salamat kay Sab
dahil binalita niya ang bagay bagay na nangyayare sa campus. Bukod kasi sa mga
subject at project na pinapagawa ng mga prof ay naikwento niya rin ang tungkol kay
Vince.

“Gagong yun” wala sa pag-iisip na naiboses ko. Tandang tanda ko pa kung paano niya
ako kausapin. Tandang tanda ko kung paano niya ako pag salitaan ng di maganda at
sigawan. Mas lalo akong naiinis sa kanya. Hindi lang inis ang nararamdaman ko kundi
pagkamuhi. Wala siyang karapatan para gawin sa akin iyon.

“Sino ba siya sa akala niya? Diyos?!” muli kong sambit na narinig na nang aking
katabi. Naitikom ko bigla ang aking bibig at napilitang tumayo. Mabuti na lang at
bababa na ako.

“Manong para po” sambit ko sa driver at hininto ang bus.

Habang papalapit sa gate ay tanaw ko na si Sab na kumakaway. Nakangiti ito at ilang

sandali ay tumakbo na palapit sa akin. Yumakap agad ito sa akin.

“Long time no see Levi” sabi nito pagkatapos yumakap.

“Oo nga eh.. teka parang gumaganda ka yata” sagot ko at siniko siya sa tigiliran.

“Alam ko na yan. Matagal na” biro naman nito na ikinatawa naming dalawa.

“Pasok na tayo” aya ko. Tumango siya at yumapos sa aking braso.

“Kamusta ka? alam mo kagabi panay iyak ko nung nalaman ko yung nangyari sayo. Bakit
kasi hindi mo ko tinawagan para sana nakapunta ako sa burol ng lolo at lola mo”
biglang sabi nito dahilan para tumigil ako sa paglakad.

“Sab.. move on na.. Mas muka kang nagluluksa kesa sa akin eh. Saka diba kahapon
lang ako nakabili ng cellphone. Kung hindi sana nasira yung phone ko malamang ikaw
pa ang una kong tinawagan nung panahon na yun. Nagtatampo kaba?”

“Nagtatampo? bakit?.. eh nalulungkot nga ako ngayon” sambit nito na parang

lumungkot ang tinig. Pilit itong ngumiti. Ako naman ay siniko siya sa tagiliran
dahilan para tumigil siya sa kanyang pag-e-emote.

“Tama na ang drama. Pumasok na tayo” aya ko at tumuloy na sa pag lakad.

“Daan muna tayo sa cafeteria bibili lang ako ng inumin” sambit nito nang makapasok
na kami.

“Sige,.. nag breakfast kana ba?” tanong ko. Dumiretso agad kami kung saan umo-order
ng pagkain. Iilan palang ang nandoong kumakain kaya medyo tahimik pa ang paligid.

“Hindi pa nga eh.. Ililibre mo ba ako?” tanong nito at sinabayan ng kindat.

“Gusto mo ba? Order kana” sagot ko at kumuha ng pera sa aking wallet. Bigla niyang
hinarang ang kanyang kamay dahilan para matigil ako sa pagkuha.

“Ako na magbabayad Ikaw talaga hindi kana mabiro”.

Umiling iling ako at iniwasan ang kanyang kamay. “Ako na Sab. Hindi ka paba
nagsasawa lagi mo na lang akong nililibre”
“Sigurado ka? maliit na bagay lang naman ito Levi” pamimilit pa nito at muling
pinigil ang aking kamay sa wallet.

“Sab.. wag nang makulit”. Saway ko at pinandilatan siya. Pagkaorder ay naupo agad
kami at nag-umpisang kumain.

“So yun na nga levi.. medyo nagbehave siya ngayon.” biglang sabi nito at ngumuso sa
aking likuran. Alam ko na kung sino ang tinutukoy niya. Hindi ko pa ito nakikita ay
ramdam ko na ang awra nitong akala mo ay sinasamba. Sunod sunod kasi ang tilian ng
mga babaeng kanina ay tahimik pero ngayon hindi na mapigil sa pagtili at pagsigaw
ng pangalan nito.

“Di mo ba napansin yung mga CCTV?” sabi ulit niya at lumingon sa direksyon na may
mga CCTV.

“Oo nga parang dumami yung mga camera. Bakit? May nangyare ba?” tanong ko at sumubo
ng pagkain.

Inilapit nito ang kanyang mukha dahilan para matigil ako sa pagnguya at ituon ang
atensyon sa aking kaibigan. “Umalis na yung dating chairman. Yung kapatid na ni
Vince yung pumalit”

Bigla akong lumunok dahilan para mapaubo ako ng di sinasadya. Mukang mabibilaukan
yata ako sa narinig. “Ha?! totoo?”

“Oo nga.. kaya nga medyo nagbehave ngayon si Vince. Wala akong nababalitaan na
binully niya simula nung nandito na yung kapatid niya” dagdag pa nito.

“Mas mabuti nga kung ganoon Sab” sagot ko at parehas kaming napalingon sa direksyon
kung saan nakatayo si Vince. Kasama din niya ang kanyang dalawang alipores. Nasa
likuran naman nila ang mga babaeng kanina pa nagbubulungan at naghihiyawan.

“Ilang segundo din akong nakatingin sa kanya. Straight in the eye kung tignan niya
ako. Hindi naman siya galit pero mahahalata ang dismaya sa kanyang mukha.

“Sab bilisan na nating kumain baka mahuli tayo sa klase” sambit ko at bumaling sa
pagkain. Tumango si Sab at nagpatuloy s apagsubo. Nang matapos ay nagmadali na din
kaming tumayo. kahit hindi kami magusap ni Sab ay alam kong gusto niya na ding
umalis. Parehas lang kami. Ayaw namin kay Vince. Gulo ang mangyayare kung
magtatagal pa kami.

Paghakbang na ako nang bigla nalang humarang ang lalake dahilan para iangat ko ang
aking tingin sa kanya. Walang ekspresyon ang kanyang mukha. Nakatingin siya sa akin
na para bang ayaw niya akong makita.

“So bad to see you” sarkastikong sabi niya.

Hindi ako nagsalita bagkus ay inihakbang ko ang aking paa ngunit muli na naman
siyang humarang.

“Be ready…” sabi niya ulit saka tumalikod.

Pag-alis niya ay nagkatinginan na lang kami ni Sab. Halata namang may gagawin na
naman siya. May kalokohan na naman at sa tingin ko hindi ko iyon magugustuhan.

“Be ready daw.. So Goodluck Ms. Levina” ani nang lalaking isa sa kasama niya. Yung
isa naman ay ngumisi pa sa akin.
“Mga peste sila” inis na sabi ni Sab. Bumuntong hinga na lang ako. Magtataka paba
ako. Mukang wala siyang balak tigilan ako. Baka panahon na din ito para ipagtanggol
ko ang aking sarili.

________________

MARB C-24

“Sigurado ka bang hindi ka sasabay? Kahit doon na lang sakayan kita ibaba?”

Pailing ko siyang sinagot saka nilingon saglit. “Ok lang Sab, may bus naman dyang
dumadaan makakasakay agad ako”.

“Bakit kasi ang hilig mong tumanggi, kelan ka kaya sasabay sa akin?” Sagot nitong
biglang ngumuso.

“Pag wala nang bus. Sasabay na ako sayo” biro ko saka tumawa.

“Tara na nga umuwi na tayo.” Baling naman nito at ngumiti. Habang lumalakad palabas
ng gate ay napansin namin ang iilang estudyante na nagkukumpulan sa di kalayuan.
Nagkatinginan pa kami ni Sab na para bang nahuhulaan na namin kung anong
nangyayare.

“Kawawa naman yung estudyante. Binugbog” ani ng isang estudyanteng kasabayan namin
sa paglalakad.

“Balita ko freshmen lang yun. Ang usap usapan eh nabangga daw niya ai Vince.” Sabi
naman ng kasam nito.

“Nabangga lang? Eh bakit binugbog?”

“Hindi ko rin alam. Humingi naman daw mg sorry eh hindi yata tinanggap ni Vince
kaya ayan pinabugbog niya”

Bigla na naman kaming nagkatinginan ni Sab. “Grabe talaga ang Vince na yan. Wala
nang ginawang matino” bulong niya nang marinig ang usapan.

“Sinabi mo pa. Baliw na yata. Hindi niya alam na nakakaperwisyo na siya sa campus
na ito.” Ani ko naman.

“Sana lang malaman ng kapatid niya ang pinag gagawa niya ngayon. Tutal naman bago
na ang chairman ngayon at kapatid niya pa”

Bigla akong huminto sa paghakbang dahilan para mapahinto din si Sab. Pakiramdam ko
may mali. Hindi pala mali kundi parang may pamilyar.

Teka sa pagkakaalala ko ay ang pamilya ni Apollo ang may ari ng university na ito.
Posible kayang si Vince at Apollo ay magka mag-anak. O di kaya’y magkapatid?.

“Sab kapatid ni Vince?” Tanong ko na siya naman ay tumango.

“Oo kapatid niya nga. Teka ano nga ulit ang pangalan niya?” Sabi nito at napaisip
saglit.
“Polo ba yun.. teka nga… Ap-— Apollo! Tama Apollo yung pangalan ng bagong chairman”
sabi ulit nito dahilan para kumunot ang aking noo.

Tama nga aking hinala. Si Vince at Apollo ay magkapatid!. Kaya siguro pumunta siya
sa bahay ng araw ng libing dahil posibleng kasama siya ni Apollo?!.

Hindi ko maiboses dahil wala akong balak sabihin kay Sab. “Ahh si Sir Apollo”
matipid kong sagot na ipinagtaka ni Sab.

“Kilala mo siya Levi?”

Tumango ako at nagpatuloy sa paglalakad. “Pinsan siya ng amo ko. Kaya ako nakapasok
dito ay dahil sa amo at pati din sa kanya.”

“Wehh talaga? Kung pinsan siya ng amo mo ibig sabihin kilala ka niya levi?
Magkakilala kayo?”

“Magkakilala kami pero hindi ganoon masyado. Minsan lang kasi pumunta si Sir Apollo
sa mansyon”

“Ahh.. pero maswerte ka pa rin kasi kilala mo siya at kilala ka niya. Alam mo bang
halos lahat ng estudyanteng babae rito pati bakla ay gusto siya. Halos mamamatay sa
kilig.” Bigla siyang ngumiti na kutob kong di niya naiwasan ang kiligin “

“Maswerte? Para kang sira. Eh sa itsura mo ngayon Sab para kang kinikilig. Crush mo
siya ano?” Tukso ko na siya naman ay humagikgik.

“Medyo lang. Mas gwapo siya kesa kay Vince. At balita ko sobrang bait daw nun kaya
siguro pati mga prof na babae nahuhumaling sa kanya”

Ngumiti ako bigla saka siniko siya sa tagiliran. “Dito na lang ako.” Sabi ko nang
nasa labas na kami ng gate.

“Ganyan ka, marami pa naman akong itatanong sayo”

“Bukas mo na lang itanong. Ingat Sab” at kumaway.

“Okay Ingat.” Sagot nito na halatang nabitin sa aming usapan.

“Ang tumal yata ng mga bus ngayon?” Sabi ko habang nag-aantay ng masasakyan. Halos
kalahating oras na din akong nakatayo. Marami na ring estudyante ang pauwi. Mukang
mapapasabak ako sa standing ovation dagdag pa dyan ang siksikan at halo halong amoy
na di nanaisin ng aking ilong.

Minsan naiisip ko din na magpasundo o di kaya mag taxi o mag grab na lang.

Ngunit mas matimbang sa akin ang pagtitipid. Kahit wala na akong pinaglalaanan ng
aking pera ay mahalaga pa rin sa akin ang pag-iipon. Marahil ay lumaki akong
pinaghihirapan ang lahat.

“Anong oras na naman ako nito makakauwi.” Ani ko at tumingin sa aking relo. Lumipas
pa ang ilang minuto ay isang bus pa lang ang dumaan. Hindi ako nakasakay dahil
tulukan portion ang nangyare kaya ang ending eh hindi na ako nakipagsiksikan.

“Mukang magta-taxi na yata ako” saka bumuntong hinga. Sakto namang may tumigil na
taxi at may bumabang pasahero.

“Manong sa Forbes Park po” sabi ko sa driver habang nakadungaw sa pinto.

“Sakay na po Ma’am”.

“Hayy nakasakay na din..” ani ko nang nasa loob na nang taxi.

“Medyo trapik ho ngayon kaya mahirap po makasakay” sabat ng driver.

“Oo nga ho. Rush hour din ho kasi”. Itinuon ko ang aking tingin sa labas ng
bintana. Ilang sandali lang ay sumagi sa isip ko ang naging usapan namin ni Sab.

Kaya siguro ganoon na lang ang sigaw niya sa akin. May pumilit sa kanyang pumunta.
Marahil si Apollo ang nagsabi sa kanya. Ano kayang pumasok sa isip niya at
napilitab siyang pumhnta sa bahay? O baka naman ginawa niya iyon para makita akong
miserable. Hindi na nakapagtataka. Sa ugali pa lang halata namang wala siyang awa.
Wala siyang konsensya. Magkapatid sila pero magkaiba ang kanilang ugali. Kung ano
kinabait ni Apollo ay siya namang kinasama ng ugali.

“Hay…” Buntong hingang sambit ko at kinuha na lang ang aking cellphone para tawagan
si Nay lydia.

“Hello Nay pauwi na ho ako medyo trapik lang kaya gagabihin po ako ng uwi”

“Sige hihintayin kita. Bakit kasi hindi mo ako tinawagan kanina para mapasundo
kita”

“Nay… Medyo busy ho kasi ako kanina”

“Oo na oo.. alam ko naman na ayaw mong magpasundo. O sya’ sya’ ingat sa byahe”

“Opo Nay. Bye” paalam ko at pinutol na ang linya.

Mayamaya lang ay nagsalita ang driver. Nainip siguro dahil sa trapik.

“Estudyante ka ba ineng?” Tanong nito na medyo may katandaan na rin dahil sa kulay
puti nitong buhok.

“Opo, bakit po?”

“Ahh parehas nang anak ko. College kana?” Muli nitong tanong.

“Opo, freshmen student po”

MARB C-25

“Ganoon ba, ang anak ko eh.. graduating na.”

“Talaga ho? Congrats po pala” sagot ko saka ngumiti.

“Salamat Ineng. Medyo makakaluwag na din kaming mag-asawa. Sa hirap ng buhay ngayon
maswerte na ang mga batang pinag-aaral ng kanilang magulang sa kolehiyo.”

Napa heart to heart talk si manong dahilan para mapalagay ang loob ko sa kanya.
Naalala ko tuloy ang aking lolo sa matandang driver na ito.

“Tama po kayo. Maswerte po talaga ang mga batang nakakapag-aral at nakakapagtapos”.

“Alam mo ba ineng naalala ko sayo ang anak ko. Aba’y masipag yun mag-aral. Laking
tuwa nga naming mag-asawa nang sabihin niyang cum laude siya”. May pagmamalaking
sabi ng matanda.

“Talaga ho, maswerte po kayo sa anak niyo. Masipag mag-aral”

“Tama ka dyan Ineng. Mabuti at lumaki siyang masunurin at masipag mag-aral hindi
tulad ng ibang kabataan na puro bisyo at barkada ang inaatupag. Akala siguro nila
madali lang buhay” ani nitong may kasamang sermon.

Bigla ko tuloy naalala si Vince. “Siguro po nasa pagpapalaki pa rin ng magulang.

Nasa kanila kung palalakihin nang may takot sa diyos. Yung iba po kasi kinukonsinte
lang ang pagbubulakbol ng kanilang anak.”

“May punto ka din dyan ineng. Sa paniniwala ko naman ay nasa tao pa rin yun kung
mag-aaral ng mabuti.”

Ngumiti na lang ako at sinang ayunan ang sinabi ng matanda.

“Ilang taon kana ba ineng?” Tanong naman nito.

“25 years old na ho ako. Di po ba halata” sagot kong pabiro.

“Muka ka kasing bente anyos” bawi naman nito.

“Hindi lang ho kayo ang nagsabi niyan. Marami na po” biro ko ulit dahilan para
tumawa ang matanda.

“Maamo ang mukha mo ineng. Maganda kang tignan. Unang tingin pa lang sayo muka kang
mabait. Sigurado ako maganda ang nanay mo o di kaya magandang lalake din ang iyong
ama”.

“Ahh ganun ho ba” matipid kong sagot ngunit ang totoo ay bumalik sa isip ko ang
sulat. Hindi ko tuloy alam kung anong reaksyon ang ipapakita sa matanda.

“Alam mo sa ganyang itsura. Sigurado akong maraming nahuhumaling sayo. Pero wag mo
sanang mamasamain ineng mukang malapit ka rin sa disgrasya”. Sambit ng matanda na
aking pinagtaka.

“Po?”

“Sa panahon ngayon kailangan doble ingat na. Lalo na’t babae ka. Alam mo ba yung
anak ko. Napilitang mag aral ng martial arts.”

“Bakit po?”

“Ginawa niya iyon para maprotektahan ang sarili. Dalawang beses na kasi siyang
naholdap. Maswerte pa rin dahil nangyaring di maganda. Iba na talaga ang panahon
ngayon. Masyado nang delikado”.

Bumuntong hinga na lamang ako saka muling tumingin sa labas ng bintana. “Oo nga po
eh”.

“Kaya ang maipapayo ko sayo Ineng mag aral kana din ng martial arts. Malaking bagay
kung matututo kang mag martial arts.” sambit ulit ng matanda dahilan para mapaisip
ako.

Tama si Manong. Kung matututo ako ay mapoproteksyonan ko ang aking sarili. Hindi
ako matatakot na lumaban. Tama! Hindi na ako mag-aalangan na patulan ang lokong
iyon!

“Aba’y umuusad na, mabuti naman para makagarahe na ako. Ineng pag-isipan mo baka
makatulong sayo” baling nito sa akin at ako’y tumango na lamang.

Pagdating sa mansyon ay tumuloy agad ako ng Da Vinci. Doon kasi ako pinapa diretso
ni Nay Lydia. Sasabay sa kanilang mag hapunan.

“Levi hindi ba nagalot ang mga prof mo sayo? Dahil matagal kang di nakapasok?”
Sambit ni Manang habang nasa hapag kaming apat.

“Hindi naman ho. Binigyan lang nila ako ng projects at exam.” Sagot ko saka sumubo.

“Mabuti nalang at natawagan natin si Apollo.” Sabat naman ni Mina. Mahahalata ang
tiyan nito na bumubukol dahil halos di na makaabante ang kanyang upuan sa may mesa.

“Mabait po talaga yang si Sir Apollo” sabat naman ni Jane.

“Mina si Master Zeus anong oras uuw?” pag-iiba ni Manang ng usapan.

“Gagabihin daw po siya. Ka— meeting niya pa po ang mga bagong investor”

“Ganun ba. Lagi nalang siyang busy. Alam mo bang hindi ko na siya nakikita nitong
mga nakaraang araw. Pag-uuwi siya, tulog na ako. Pag-aalis naman siya, ang aga-aga.
Aba’y dati siya pa ang naghahanap sa akin---—”

Nagkatingin nalang kaming tatlo at mayamaya pa ay parehas na ngumiti. “Manang wag

ka nang ma-high blood. Hayaan mo pag dating niya mamaya sasabihin kong namimis mo
na siya”

“Ang batang talagang iyon. Masyadong subsub sa trabaho. Naku Mina baka
nakakalimutan na nung kumain. Aba’y bawal siyang malipasan ng gutom” sermon ulit
nito. Umiral na naman ang pagiging nanay niya sa amin. Hindi ko tuloy naiwasan na
yumapos sa kanyanng bewang ay yakapin ng mahigpit. Bagay na ikinangiti niya.

“Nay relaks.. sige ka dadami lalo yang wrinkles mo” biro ko habang nakayapos sa
kanya.

“Oo na.” sabi nito saka muling sumubo.

Habang nakatingin sa kanilang tatlo ay naisip kong sabihin ang aking plano. Mas
mabuti nang malaman nila para isang paliwanagan na lang. Mabilis kong tinapos ang
aking pagkain at ibinaba ang kubyertos sa gilid ng aking pinggan.

“Mina, Nay Lydia, Jane may ipapaalam po ako”

“Ano yun Levi” tanong ng matanda at yung dalawa ay nabaling ang tingin sa akin.

“Gusto ko hong mag-aral ng martial arts”. Pagtataka ang nakita ko sa kanilang mga
mukha. Yung para bang gusto nilang itanong. May problema ba Levi?

“Ano Kamo?! bakit?!” sambit ni Manang na napalakas pa ang tinig.

“Ha? Martial arts? bakit?” ani naman ni Mina.

“Wow aba mukang maganda yan Levi” reaksyon naman ni Jane.

“Bata ka.. aatakihin ako sayo. Bakit mo naman naisip yan? May kaaway kaba? Magsabi
ka nga ng totoo Levi. Ano bang nangyayare sa mga kabataan ngayon. Maria Santisima”.
Litanya nitong may kasamang panenermon.

Alam kong ganito ang kanilang magiging reaksyon at kahit papaano ay napaghandaan ko
na iyon. Kanina pa habang nasa taxi ako.

“Nay kalma lang. Ang totoo po niyan kaya gusto kong mag-aral ng martial arts ay
para matuto ako ng self defense. Sa panahon ngayon hindi na safe para sa kagaya
kong babae lalo pa’t panay ang mga balita na may pinatay o di kaya naman ay ni-
rape.” paliwanag kong sambit at umakbay sa matanda. Katabi ko lang siya nasa harap
naman namin si Mina at Jane.

“Ganoon ba?” tanong nito na parang hindi kuntento sa aking sinabi.

“Nay for self defense purposes ang pag-aaral ko ng martial arts”

“Payag naman ako Hija. Pero magsabi ka muna ng totoo.” ani ulit nito dahilan para
makaramdam ako ng Kaba. Marahan kong iniwas ang tingin sa kanya at sa pinggan ko
iyon itinuon. Nakikita ko ang aking mukha at halata na may itinatago ako.

Si Manang talaga ang lakas ng radar.

MARB C-26

“Nay yun lang po talaga ang dahilan” pilit ko pa.

“Levi iba ang nakikita ko sa mukha mo. May nangyayareng hindi namin alam tama ba?
Hija hindi ako magagalit sayo kung anuman iyon. Ang akin lang sabihin mo kung bakit
at biglaan pa” sambit pa nito. Pag nalaman nila kung ano ang totoo sigurado akong
uusok ang tenga ni Nay Lydia.

“Levi mamimilit talaga yan si Manang. Kung ako sayo sabihin mo na” udyok pa ni
Jane. Si Mina naman ay humaplos na lang sa kanyang tiyan. Halata sa mukha nito ang
pag-aalala.

Ano pa nga bang idadahilan ko. Tanging paghingang malalim ang aking naisagot. Ilang
sandali pa ay naghihintay na sila sa aking sasabihin.

“Ano kasi Nay-—’ sabay hinga ko nang malalim. Ang hirap magkwento lalo na kaharap
ko silang tatlo.

“Ano nga Hija” ani naman ng matanda.

“Tungkol ba yan sa pasa mo sa braso Levi?” sabat ni Jane dahilan para bumaling ang
matandang babae sa kanya.

“Ano kamo may pasa?! Tanong nitong may kasamang gulat.

Tumango si Jane. “Opo Nay. Nakita ko si Levi may pasa sa braso pero hindi ko siya
tinanong kung bakit. Baka kasi nasagi lang” dagdag pa ni Jane.

“Levi bakit ka may pasa? May bumugbog ba sayo?” baling sa akin ng matanda.

“Nay ang totoo niyan. Nakakahiya mang sabihin. Na-bully po ako” sabay humingang
malalim. Kitang kita sa matadang babae ang pagkunot ng noo na kulang na lang yata
ay baliin ang tinidor na hawak niya.

“Na-bully? Sinong nam-bully sayo? Aba siraulong yun!! Baliw ba siya?! Anong
pangalan niya. Teka nga at tatawagan koa si Apollo” inis nitong sabi at kinuha ang
cellphone sa nasa kanyang bulsa.

“Nay.. wag niyo pong ipaalam sa kanya. Ok naman po ako.”

“Anong ok. Paano kung balikan ka niya? Paano kung gawan ka niya ng masama?” litanya
ulit nito na namumula na ang mukha.

“Nay kalma. Ako na lang ho ang kakausap kay Apollo” sabat naman ni Mina. Tila hindi
narinig ni Manang ang aming pag-pipigil kinuha pa rin nito ang cellphone at
tinawagan si Apollo. Agad naman itong sinagot ni Apollo dahil ini-loud speak ni
Manang ang cellphone.

“Good evening Manang. Bakit ka napatawag?” sagot nito sa kabilang linya.

“Apollo alam mo bang na-bully itong si Levi.?” bungad agad ng matanda.

“Ahh -ehhh manang tungkol sa bagay na yan---—” hindi na nito natapos ang
pagsasalita ng sumabat ulit si manang. Napahawak na lang ako sa akiing noo. Hindi
ko maiwasan ang hiya lalong lalo na kay Apollo. Sana di ko na lang sinabi kung
aabot sa ganito.

“Master alalahanin mo pumasok si Levi para mag-aral hindi para bully-hin” dagdag pa
ni Manang. Walang makapag-react sa aming tatlo dahil pinadilatan na kami ni Manang.
Sa madaling sabi galit na siya. At eto ang unang beses na nakita namin siyang
ganoon.

“Manang wag ka nang magalit. Dont worry kakausapin ko siya na tigilan na niya si
Levi. I make sure na hindi na ulit mangyayare ito”

“Master hindi ako galit kundi galit na galit. Aba’y dito nga sa mansyon alagang
alaga ko ang batang ito. Tapos malalaman ko na lang may pasa na siya. HIndi ko pa
iyon malalaman kung hindi sasabihin ni Jane”.

Namayani ang ilang segundong katahimikan. Hindi agad nakasagot si Apollo pati kami
ay tinginan na lang ang ginawa.

“Master ang akin lang sana maturuan ng leksyon kung sino man ang gumawa nito kay
Levi” dagdag pa ng matanda.

Rinig namin ang paghinga ng malalim ni Apollo. Halata din ang dismaya sa kanyang
tinig. HIndi niya siguro aakalain na tatawag si Manang ng ganito ang reaskyon.

“Manang ako nang humihingi ng pasensya. I talk to my brother about this matter.”

“Ano kamo?! Brother?! kapatid mo?!” gulat nitong sambit at tumingin sa aming tatlo.

“Yes manang. Kapatid ko ang gumawa nito kay Levi. Matigas talaga ang ulo ng
lalakeng iyon. Maski ako hindi siya kayang kontrolin sa mga pinag gagagawa niya.
Hindi lang si Levi ang ginawan niya ng kalokohan kundi marami na nang estudyante. I
cant count them. Yung iba pa nga eh nag drop out na lang. And that’s my another
problem” paliwanang nito. Ilang sandali pa ay tila kumalma ang itsura ni Nay Lydia.
Bumuntong hinga ito at umayos ng upo.

“Master wag ko na sanang mababalitaan ito. Ayoko ding umabot ito kay Zeus kaya
hanggat maaari ay kausapin mo ang iyong kapatid.”

“Yes Manang. I will”

“Kumain kana ba?” tanong ng matanda na maaliwalas na ang mukha.

Bigla ay humagikgik kaming tatlo ng tawa. Senyales na humupa na ang tensyon.

“Hindi pa. I’m still in the office. Pauwi na din ako mayamaya”

“Umuwi kana. Wag kang magpalipas ng gutom.”

“I will, I will.”

“Oh sya, ibaba ko na itong cellphone. Bye Master”

“Bye Manang. I’ll visit you soon”

“Aasahan ko yan Master. Bye” saka binaba na ang cellphone.

Pagkababa ng tawag ay tumayo na din ako. “Nay ako na pong maghuhugas”

“Wag na Levi. Magpahinga kana. Kailangan mong matulog nang maaga. At tungkol doon
sa martial arts, inaasahan ko na mag-uumpisa ka kaagad. Base sa kwento ni Master
Apollo mukang salbahe talaga ang kapatid niya.”

Muli ay nagkatinginan kaming tatlo at ilang segundo lang ay ngumiti si Mina at

Jane. Habang ako ay nagulat sa sinabi ng matanda.

“Nay.. payag kana?” sambit ko na tila nag-aalinlangan pa.

“Sabi mo nga eh Self defense. Aba’y payag ako.” paniniguro ng matanda. Bigla ay
yumakap ako sa kanya na siya naman ay bumawi din yakap sa akin.

“Ayaw kong nadedehado ka. Tandaan mo ako na ang tatayong magulang mo. Tayo ang
magkakasama kaya ituring na nating pamilya ang isa’t isa.” sambit pa nang matanda
na para bang madudurog ang puso ko. Si Manang minsan nakakatakot minsan naman
napaka lambing.

“Nay hindi na ako papa-bully. Sisiguraduhin ko po iyan. Kahit pa kapatid siya ni

Apollo.”

“Ganyan nga hija” sabi nito at umalis sa pagkakayakap. Bumaling ito ng tingin sa
dalawa kong kaibigan sunod ay sa akin.

“Alam niyo sa inyong tatlo itong si Levi ang hindi masyadong nagkukwento. Pero si
Jane. Naku po napaka daldal halos makabisado ko na ang kwento ng buhay nang batang
yan eh” dagdag ulit nito na sinamahan ng hagikgik.

“Nay naman eh.. nilaglag mo ako” bawi naman ni Jane.

“Oo nga nay.. Sa aming tatlo si Jane ang madaldal. Siya ang pumalit sa kadaldalan
ni Lottie.” ani naman Mina.

“Oo nga si Lottie, namimis ko na din ang batang iyon. Simula nang ikasal sila ni
Aeouls ay minsan nalang tumawag sa akin”

“Manang baka busy lang ho. Alam naman natin na bukod sa pag-aalaga kay Oddy ay
alagaan niya din si Aeolus” sabat naman ni Jane.
“Tumpak ka dyan Jane.. O sya, sya, Levi magpahinga kana. Maaga pa ang pasok mo
bukas”

“Opo nay. Salamat po” sagot kong nakangiti sa kanilang tatlo saka lumakad palabas
ng pinto.

______________

MARC C-27

Pagkatapos ng usapan namin ni Manang ay napasandal na lang ako sa aking upuan.

Natuon ang tingin ko sa aking Cellphone.

“What the hell he’s doing?! may sira na talaga ang ulo niya” ani ko. Sa
pagkadismaya ay kinuha ko ang aking cellphone at di-nial ang kanyang number.

Sinagot naman nito ang tawag at walang kagana-ganang boses ang aking narinig.
“What?!”

“Nasaan ka?” tanong kong pigil ng pigil siyang sigawan.

“What do you need?” tanong nitong na binalewala ang aking tanong.

“Umuwi kana!” napalakas na aking boses dahilan para siya naman ay humagikgik. Tila
nagustuhan niya pa na sigawan ko siya.

“Uuwi ako kung kelan ko gusto”

“Vince sinasabi ko sayo, sa susunod na may ipabugbog ka. Hindi ako magdadalawang
isip na drop out ka!”

“Ipabugbog? what?! kanino mo naman nalaman yan?! Bullshit!”

“Yeah its bullshit! Kailangan ko pa bang malaman? it’s obvious naman na ikaw ang
gagawa nun. As far as I know, base on the CCTV nabunggo ka lang ng tao. And he
didn’t mean na sadyain yun.”

“So whats the problem? hindi naman ako ang bumugbog” sagot nitong siya pa ang
parang galit.

“Vince ito ang itatak mo sa kokote mo. Kahit kapatid kita hindi ako magdadalawang
isip na ipatapon ka sa America. Pag ginawa mo pa ito Mapipilitan akong ipa rehab
ka” tiimbagang kong sabi. Ilang segundo siyang di nagsalita ay mayamaya pa ay
tumawa. Tawa na parang hindi sineryoso ang aking sinabi.

“Gagawin ko ang gusto kong gawin! At wala kanang paki-alam dun! Bullshit!” singhal
niya at pinatay ang tawag.

Walang ano ano ay naibagsak ko ang aking kaliwang palad at kinuyom iyon. “Nakaka
stressed talaga siyang kausap”.

Honestly I’m ashamed habang kausap si Manang kanina. Nakaabot nadin sa kanya ang
kalokohan ng aking kapatid. Kutob kong napilitan lang si Levi na mag-sabi sa
matanda. Sana lang hindi umaabot ito kay Zeus. Kung hindi baka biglang magsara
itong University.

Ano bang dapat kong gawin sayo Vince. Lahat na yata ng pananakot ginawa ko na. Pero
wala hindi umubra. So much stressed at kahihiyan ang binibigay mo sa pamilyang ito.
Naihilamos ko na lang dalawag palad sa aking mukha. Matapos ang ilang sandaling
pagpapakalma ay tinawagan ko ang aking secretarya.

“Here’s your coffee Sir” sabi nito at inilapag ang kapeng pinatimpla ko.

“May ipag-uutos pa po kayo?” tanong nito. Mapang-akit ang ngiti nito na para bang
may ibig sabihin. Simula nang pumasok ako ay lagi na itong nakasuot ng maiksi.
Maganda naman ang katawan niya at may itsura. Kung tutuusin ay hindi na niya
kailangan pang maglagay ng make-up at magsuot ng maiksi. She’s more beautiful kung
sisimplehan niya lang ang sarili.

“NO no.. wala na, pwede ka nang umuwi” ani ko sabay tingin sa aking relo.

“Sir hindi naman ho ako nagmamadaling umuwi. Kung gusto niyo po sabay na tayong
lumabas. Tutal naman po may tinatapos pa akong report” tanggi pa nito at humakbang
palapit sa aking desk. Saglit akong napatingin sa kanyang dibdib. Takaw tingin kasi
ang cleavage niya na halos kalahati ng kanyang dibdib ang nakikita.

Bigla akong umiling at napilitang ngumiti. I think she’s seducing me. “Ok.” Kinuha
ko ang papel na nasa desk at hinarang iyon sa aking mukha.

“Kung may kailangan ka Sir tumawag ka lang” sambit pa nito na muntik na kong
mapahagikgik.

“Ok. You may go now” sagot ko habang nakaharang ang papel.

“Ok Sir” sagot nito at nakita siyang lumabas na nang aking opisina. Paglabas ay
huminga akong malalim. Niluwagan ang necktie na nasa aking leeg.

“Ang hirap iwasan ng temptation. Nagpapakabait na ako bakit panay pa rin ang dikit
nila sa akin”.

*************

“Brad masisira mo na yang punching bag”. shawn said saka tumawa. Nasa

I decided to go in gym. I was really pissed off. At dahil iyon sa freshmen na

bumunggo sa akin. Lalo pang nadagdagan ang aking inis nang tumawag sa akin si
Apollo. Ang kapatid kong panay pagbabanta.

“Fuck you!! hindi ka pa ba napapagod!. Sawang sawa na ko sa panenermon mo!” singhal

ko at muling sumuntok.

“Brad kalma muntik na kong tamaan nitong punching bag” reklamo ni Shawn at lumapit
kay Gale

“Let me guess. Brother mo na naman ang kausap mo kanina? Tama ba?” Gale asked sa
pagba-barbel.

“Sino pa ba? Lagi niya na lang sinisira ang mood ko?! Fuck!” saka sumuntok sa
punching bag.

“Tama na yan. Magpalamig na lang tayo. May malapit ditong resto bar. At balita ko
madaming chikas doon”
“Gale, hindi ka ba nag-aalala na baka makita ka doon ni Alice? Brad mag-behave
kana.” sabi ni shawn na may kasamang panenermon.

I just stared on them. Nakikinig. Pag-usapang babae hindi na ako nakikisawsaw. In

fact wala akong interest. Para lang silang laruan sa dalawa kong kaibigan.

“Hey! wag mo nga akong sermonan. Hindi naman niya malalaman kung walang magsasabi.
Tama ba Vince?” he quickly asked me. I just smirked and hit the punching bag.

“Wag niyo kong idamay sa kalokohan niyo”

“Shawn let’s go mukang ayaw ni Vince sumama. Tayo na lang” Aya ni Gale ibinaba niya
ang barbel na hawak saka pinunasan ang pawis sa kanyang mukha.

“Tara na Gale. Pano ba yan Vince. Sunod ka na lang kung may balak ka”. Shawn said
at tumapik sa aking basang braso. I Just looked them habang papalabas ng Gym. Nang
ako na lang ay nagpatuloy ako sa pagsuntok. Sumuntok ng sumuntok hanggang sa
napagod. Nang mapagod ay kinuha ko ang bottled na nasa lapag. Inubos ko ang laman
nito pagkatapos ay kinuha ko ang cellphone. Isang unregistered number ang nag
message dahilan para mapakunot ang aking noo.

Binuksan ko ang message at binsa iyon. I will kill you just wait.

“Baliw” saka ngumisi. Agad kong binura ang message at binaba ang cellphone. Sanay
na akong makatanggap nang ganitong mensahe. Sa dami ba naman na nagdrop out dahil
sa akin ay hindi na ako magtataka kung may magagalit.

“Ikaw muna ang mauuna!”.

_______________

MARB C-28

Maganda ang sinag ng araw ngayong umaga. Napapangiti talaga ako pag maganda ang
kalangitan yung kulay asul at sinabayan pa ng mga ulap na dahan dahang tinatangay
ng hangin.

At yung sulat binasa ko ulit kagabi. Iba talaga ang epekto nito pag binabasa ko.
Pakiramdam ko malapit lang sa akin ang aking mga magulang.

Habang pinagmamasdan ang paligid at humahakbang papunta sa silid kung saan ang
aking next subject ay nahinto ako bigla. Hindi ko maaalis sa sarili ang pag-iisip
kung nasaan na ba sila? Kamusta na sila? May kapatid kaya ako? Anong pangalan ng
aking ina at itay? hinanahap kaya nila ako?

Ang daming tanong na sa totoo lang hindi ko alam kung saan hahanapin ang sagot.
Hindi ko din alam kung saan ako mag-uumipsa. Saan ko sila hahanapin.

“Nasaan na kaya sila?” mayamaya ay sambit ko. May kung ano sa aking sarili ang
naghanap ng kanilang presensya. Marahil naramdaman kong tila may kulang. May parte
ng pagkatao ko ang kulang. Sino ako at bakit iniwan ako sa gubat.

“Tabi!”
Isang malakas na boses ang sumira sa aking pagmumuni na sinabayan pa nang pagsagi
nito sa aking balikat. Walang ano ano ay napangiwi na lang ako at humawak sa
balikat kong nasaktan. Ouch!

Pag-angat ko ng tingin ay bumulaga agad ang kanyang mukha. Umagang umaga makikita
ko na ang lokong ito. Kamalasan nga naman.

“Di kaba marunong tumabi!”. Ang lakas ng boses niya dahilan para mapapikit ako
saglit.

Ako pa di marunong tumabi eh siya naman itong bumangga sa akin. Halatang halatang
naghahanap na naman ito ng gulo. Imbis na sagutin siya ay yumuko na lang ako.
“Sorry”

“Sorry?! lagi ko na lang naririnig yan? Tingin mo ba madadaan mo ko sa Sorry

lang?!” singhal niya na sa totoo lang nagpalabas ng ugat sa aking sintido. Bakit ba
kasi sa dinami dami ng estudyante dito ay ako lagi ang pinag-ti-tripan nitong
lokong ito.

“Ano?! hindi ka makasagot?!. Bakit takot ka?” litanya niya ulit at sinabayan ng
pilit na ngisi. Nag-kukumpulan na naman ang mga estudyante sa aming paligid. Para
na naman kaming nasa eksena ng isang pelikula.

“Vince what’s up?” sambit ng lalaking papalapit sa amin.

“Quiet shawn” sagot naman ni Vince.

“Ang aga naman niyan Vince” sabat naman ng isa na papalapit din.

“Hey si Levina na naman?”

“Gale shut up!” singhal niya. Saglit akong tumingin sa dalawa niyang kaibigan.
Nakangisi ang mga ito na tila gusto pa ang nakikitang pamamahiya sa akin. Palagay
ko katulad din sila ni Vince kaya siguro magkasundo silang tatlo.

Muli kong binalik ang tingin kay Vince. Walang kagana ganang mata at nakangisi pa
siyang nakatingin sa akin. “What?!” singhal ulit niya.

Malapit na akong mapuno konting-konti na lang. Naghihintay lang akong lumapit ang
kamay niya sa akin. Kung sasaktan niya ako hindi ako magdadalawang isip na gumanti.

“Sorry” pilit kong paumanhin. Kulang na lang isuka ko ang pagso-sorry.

“What?! hindi ko marinig!” malakas niyang sabi dahilan para lalong magbulungan at
magkumpulan ang mga estudyanteng naroon.

“Siya na naman?!” ani ng isang estudyante.

“Baliw na ba siya o baka naman nagpapa-pansin siya kay Vince” sabat naman ng isang
babae.

“Maybe.. Anong malay natin baka type niya si Vince” litanya naman ng isa.

Maya maya ay biglang tumawa si Vince. Tawa na para bang siya ang nanalo. “Did you
hear what they said?”

Napataas ang aking kilay at di ko na napigilan ang ngumisi. “Ha?”. Sagot kong may
kasamang irap. Wala na, di ko na napigil ang inis.
“They said type mo daw ako. Bingi ka ba?”

“Ano?! May sira na yang utak mo!?”

“Asshole!!” Nang-gagalaiti niyang sagot na kulang na lang ay bumuga siya ng apoy.

Bigla ay kinuwelyuhan niya ako. Sa sobrang lakas at tangkad niya ay napatingkayad

ako. Nagulat ang lahat sa ginawa niya at ganoon din ako. Mukang gulo na ang aabutin
ko sa kanya.

“Baka nakakalimutan mo may atraso kapa sa akin. Gusto mo bang ipahiya kita ulit”
pananakot niya at sinabayan ng ngisi.

“Wala akong atraso sayo. Ikaw lang assuming”

“Bullshit!” Asik niya at inilapit ang kanyang mukha at pabulong na nagsalita. “Sino
ka para sigawan ako. Its not excuse na namatayan ka. You should be thankful that I
came that day”

“Yan ba? Yan ba ang kinaiinis mo? Pinapalabas mo bang nag magandang loob ka? Pwes
sasabihin ko sayo. HINDI KO NAMAN HINILING O SINABI SAYONG PUMUNTA KA, IBIG SABIHIN
WALA AKONG ATRASO SAYO” Sagot kong pabulong. Eto pala ang hinihimutok niya. Ang
pagpunta niya nung araw na nilibing si lolo at lola.

Hinawakan ko ang kamay niyang nasa aking kwelyo. Tiim-bagang kong inalis iyon
hanggang sa matanggal ang kanyang pagkakahawak. May gulat sa kanyang mukha ngunit
agad niyang inalis iyon. Hindi ako nagsalita bagkus ay hinantay kong muli siyang
magsalita.

“ASSHOLE! lumalaban kana ngayon?!” itinaas niya bigla ang kanyang kamay senyales na
sasaktan niya ako. Isang malakas na sigawan ang namayani ng oras na iyon kasabay
din nun ang takot at pagkabigla mula sa mga estudyante na naroon.

“Ohh my ghadd! lagot na siya” sigaw ng babaeng estudyante.

“Ouch! siguradong masakit yan!” ani naman ng isa “

“Vince NO” sabat ng isa niyang kaibigan.

“Vince babae pa rin yan!” sambit naman ng isa.

Lingid sa pagkakaalam ng lahat ay lumapat na sa aking pisngi ang palad niya. Ngunit
mukang malabo na iyong mangyare dahil sinalo ko agad ang kanyang kamay.

“Hahhhh?!”

“Sinalo niya?”

“Paanong nangyare?”

Sunod sunod na pagtataka ang aking narinig at di ko maitatanggi na nakaramdam ako

ng saya. Yung parang naging proud ako sa aking ginawa. Kaya ko nang ipagtanggol ang
aking sarili sa siraulong Vince na ito.

“What are you doing?!” inis niyang sambit at sinabayan pa nang pamumula ng kanyang
tenga.

“Pinigilan ko yung kamay mo”

“Sinong may sabi sayong pigilan mo? Baliw kaba?!” sumigaw na siya dahilan para yung
ibang mga estudyante ay tumakbo paalis.

“Tara na baka madamay pa tayo sa gulo” ani ng isa at dali-daling umalis.

“Lets go. Siguradong madadamay tayo dito pag di pa tayo umalis” sambit naman ng
isang estudyante.

“Vince.. I think we need to go.” lumapit sa amin ang kaibigan niya at hinawakan
siya sa balikat.

“Take off your hands..” tiim-bagang niyang sabi nang hindi nililingon ang kaibigan.

“Gale I think tayo ang dapat umalis. Galit na siya. At alam mo kung paano siya
magalit” pagbabanta naman ng isa.

“I know…” sagot nito at bumaling naman sa akin. “Ms. Levina you need to go. Iba
magalit si Vince.” banta pa nito.

“Bitawan mong kamay ko” singhal sa akin ni Vince dahilan para bumitaw ako sa kanya.
Nakaramdam ako ng takot habang nakatitig sa kanya. Parang umaapoy ang kanyang mata
pati ang mukha niya ay namumula na rin. Ganumpaman di ako magbabaka sakaling
gumanti kung sasaktan niya ulit ako.

“Aalis na ako” sabi ko at bahagyang yumuko. Isang malakas na hawak sa aking buhok
ang naramdaman ko. Pati yata ang anit ko matatanggal.

“Gusto mong ipahalik ko sayo itong sahig?!” sambit niya habang hawak hawak ang
aking buhok pataas. Sa lakas ay napahawak ako sa kanyang kamay. Pilit kong
tinatanggal ngunit ayaw niyang bitawan.

“Vince! Tama na yan!”

“Vince she’s still a girl. Hindi mo dapat gawin yan!”

“Tumahimik kayong dalawa kung hindi kayo ang isusunod ko sa kanya!” sigaw niyang
nakakabingi.

Napangiwi ako at ilang sandali ay isang malakas na tawa narinig ko sa kanya.

“Ano?!! lalaban ka?!”

“Aray! nasasaktan ako!! Bitawan mong buhok ko!”.pagpupumiglas kong sabi.

“Matapang ka diba.. Bakit hindi ka gumanti! Para lalo kang masaktan!”

“Tama na!!” sigaw kong pilit na tinatanggal ang kanyang kamay. Napapatingkayad na
ako dahil pataas niyang hinahatak ang aking buhok.

MARB C-29

“Vince Ano ba?! baliw kana ba?!” nagmadaling lumapit sa akin si Sab at pilit na
kinakalas ang kamay ni Vince.
“Umalis ka dyan kung ayaw mong saktan din kita?!”

“Ano bang ginagawa mo?! nasisiraan kana ba ng bait? Pati babae pinapatulan mo?!”
sagot ni Sab na halatang galit na din.

“Aba gusto mo bang matulad din sa babaeng ito!” Hinaklit niya ang braso ni Sab at
binalya ito. Nakita ko na lang na tumama si Sab sa pader at dahan dahang napaupo.
Wala na itong malay.

“Vince tama na yan!” Pigil ng dalawa niyang kaibigan.

“Kayong dalawa manahimik kayo!!” singhal niya at napaatras ang dalawa.

“Ok lang sana na sinaktan mo ako. Pero si Sab? Hayop ka! Mas malala kapa sa asong
ulol!” hindi na kaya ng konsensya ko ang ginagawa niya. Buong lakas kong hinawakan
ang kanyang kamay. at pilit na inalis iyon sa aking buhok.

Kitang kita ko ang ngipin niyang nagkiskisan sa sobrang inis at galit. Malakas siya
pero ngayong galit na ako hindi ko na kayang pigilan ang aking sarili.

“Tingin mo matatakot ako sayo?!” at buong lakas na hinatak ang aking buhok pa taas.

“TAMA NA!!” sigaw ko at sinipa siya sa pagitan nang kanyang hita. Napabitaw siya at
napaupo. Humawak siya sa pagitan ng kanyang hita at namimilipit sa sakit.

“FUCK THE HELL YOU ARE!” sabi niya habang namimilipit sa sakit.

Nagmadali naman akong puntahan si Sab. Wala pa rin siyang malay. Mukang malakas ang
kanyang pagkakabangga sa pader. Sinubukan kong tapikin ang kanyang pisngi at maya
maya pa ay dahan dahan na itong dumilat.

“Sab.. halika, pupunta tayo nila clinic” at inalalayan siyang tumayo. Paalis na
kami nang muling magsalita si Vince.

“Akala mo ba makakatakas kana?! How dare you to do this?!” inis niyang sabi dahilan
para bumaling ako sa kanya.

Pinasandal ko muna si Sab at binulungan “Dito ka lang. Wag kang lalapit”

“Levi” may pag-aalala sa tinig nito ngunit di ko na alintana. Kailangan maturuan ng

leksyon ang baliw na Vince na ito.

“Aba mukang lalaban ka ha?!!”

“Bakit? natatakot kabang gantihan kita” ismid kong sinabayan ng ngisi.

“FUCK YOU!” sigaw niya at lumapit sa akin.

“Vince tama na yan.” awat ng dalawa niyang kasama na hindi kayang pigilan ang
nagwawalang si Vince.

Nakaambang na ang kanyang kamao kaya bago pa siya tuluyang makalapit ay nagpakawala
na ako ng sipa. Sipa na nagpatigil sa kanya. Kitang kita ko kung paano lumitanya
ang dalawa niyang mata sa talampakan ng aking rubber shoes. Halos isang dangkal
lang ang pagitan ng aking sapatos mula sa kanya.

Lahat tahimik. Lahat naghihintay ng sunod na mangyayare. Malakas ang loob ko dahil
kahit papaano ay natuto ako ng ilang moves sa nakaraang mga session namin ng aking
trainer.
Kumurap siya ng ilang sandali na tila ba binabawi ang reaksyon at maya maya pa ay
muling sumigaw.

“Ganyan lang ba?!! GANYAN LANG ANG KAYA MO!” sabay hawak sa aking rubbershoes.
Mukang pipilipitin niya ang aking paa kaya bago pa siya kumilos ay hinawi ko iyon
ng buong lakas dahilan para bitawan niya.

“Anong nangyayare? lumalaban ba siya?” sabat ng isang estudyante.

“Hindi siya mananalo kay Vince” ani naman ng isa.

“YAN LANG BA ANG KAYA MO?! ULOL!! GAGAPANG KA PAUWI MAMAYA!!” muli niyang kinuyom
ang palad hanggang maging kamao.

Pumorma na rin ako. Sa itsura niya ay bibigyan niya ako ng malakas na suntok.
Nakaabang na rin ang aking dalawang kamao. Hinahantay ko ang kanyang pagsugod at di
nga ako nagkamali dahil ilang segundo lang ay patakbo siyang lumapit sa akin Isang
suntok pakanan ang pinakawala niya na agad ko namang nailagan.

Gumanti din ako ng suntok pailalim sa kanyang sikmura ngunit nailagan niya agad.
Alam na alam niyang umilag. Basagulero talaga.

Sunod sunod na suntok ang binigay namin sa isat isa. Ni isa sa amin ay walang balak
huminto. Hanggang ang aking labi ng kanyang kamao.

“Hahaha, paano ba yan Levina mukang uuwi kang gumagapang” ngisi niyang sabi.

“Nakatayo pa ako. Assuming ka na naman” sagot ko at pinahid ang palad ko sa aking

nagdudugong labi.

“Go Levina” sabat ng isa niyang kaibigan.

“Hey Vince mukang nakahanap kana nang katapat mo” sapaw pa ng isa.

“Mga loko! Kayo ang isusunod ko mamaya!” Inis niyang sambit sa dalawa.

“Levi.. tama na yan” saway naman ni Sab.

“Sab.. manahimik ka dyan. Di ko kokonsintihin ang ginawa ng baliw na ito sayo!

LINTIK LANG ANG WALANG GANTI!”

“LEVINA THIS IS YOUR LAST DAY. PAGSISISIHAN MONG PUMASOK KA DITO” patakbo siyang
lumapit sa akin habang nakakuyom ang kanyang kamao.

Hindi ko inalis ang tingin sa kanya. Mabilis si Vince. Isang segundo lang akong
mawalan ng pokus ay siguradong babagsak ako.

Nagpakawala siya ng suntok sa kaliwa, pakanan at sa may sikmura. Mabilis ko iyong

nailagan. Hanggat may pagkakataon ay gumaganti din ako ng suntok.

Maya maya pa ay napaatras ako. Nadaplisan na naman niya ng aking labi. At ngayon ay
mas lalo itong dumugo.

“Ano Levina? Suko ka na?” Pagmamayabang niya na kasamang tawa.

Malalim na ang aking paghinga, pagod na pagod at hingal na hingal. Kailangan kong
matamaan siya dahil kung magtatagal pa kami baka hindi na kayanin ng katawan ko.
“Sira.. Assuming kana naman” sagot ko nginisian siya saka pinahiram ang aking
labing nagdurugo.

“Asshole itong sayo!!!” Sumugod siya sa akin na ako naman ay nakaabang na sa

kanyang gagawing pagsuntok.

Bahala na kung mataan man niya ako. Ang importante ay lumaban ako sa siraulong ito.

Makalipas ang ilang segundo ay napaupo na lang ako sa sahig. Ganun din siya na
nakasandal naman sa pader.

“Vince!!! Vince!!” Lumapit ang kanyang dalawang kaibigan at tinapik ang kanyang
balikat pati na din ang kanyang mukha.

“Levi, ok ka lang?” Ani ni sab na paika ikang lumapit sa akin.

Pagtango na lang ang aking naisagot habang nakatitig kay Vince na wala nang malay.

“Paano mo yun ginawa?” Tanong ni Sab nang makalapit sa akin.

“Ha?”

“Paano mung napabagsak si Vince. Kelan kapa natutong sumipa? At sa mukha pa niya
sumakto yang rubber shoes mo. Sana lang hindi bumakat yung suwelas ng sapatos mo sa
mukha niya..” ani ni Sab saka humagikgik.

“Ahh yun ba. Gumanti lang ako. Self defense ika nga. Saka sinaktan ka niya Sab. Ok
lang na saktan niya ko at ipahiya wag lang ikaw”

“Wehhh kelan ka pa naging emo?! .. Kaya siguro uumuwi ka nang maaga nitong mga
nakaraang araw siguro may ginagawa kang hindi ko alam”. Bigla siyang ngumuso na
tila ba nagtatampo. Bago pa siya ulit magtanong ay tumayo na ako na siya naman ay
sumunod na din.

“Mamaya ko ikukwento ang importante eh pumunta muna tayong clinic.” ani ko at

napatingin sa tatlo.

“Oo nga pala. Hindi ba mahapdi yang labi mo?”

“Hindi naman Sab. Makirot lang ng konti. Malayo sa bituka”. Biro at ilang saglit pa
ay parehas kaming tumawa.

“Levina thanks.. pinatahimik mo itong kaibigan namin, by the way Im shawn.”

Pakilala nang isang lalaking medyo may kaputian. Maitim ang buhok nito at medyo may
katangkaran katulad no Vince.

“Pero wag kang magpakampante. I’m sure babalikan ka nito lalo na’t napatumba mo
siya. I’m Gale bago ko makalimutan” sabat naman ng isa. Parehas lang din ang
tangkad nito kay Vince. Medyo humuhulma ang muscle nito at sa unang tingin di
maitatanggi may maganda itong pangangatawan.

Matipid na ngiti ang aking sinagot at sinabayan ng pagyuko. “Hindi naman siya
napuruhan pero mainam na din na dalhin siya sa clinic.”

“I think so” ani no shawn sabay ngisi. “Im sure hindi siya makakatulog dahil sa
ginawa mo. Knowing that you beat him” dagdag pa nito.

“Halika na Levi..” aya ni Sab

“Ok”. sagot ko at tumango na lang kay Shawn at Gale.

Habang naglalakad ay unti unti nagpalakpakan ang mga nandoon. Natawa na lang kami
ng aking kaibigan at sandali pa ay nilingon ang tatlong lalake. Nasa gitna si Vince
at akay akay ng dalawa. Wala pa rin itong malay. Nakaka konsensya man pero yan ang
dapat sa kanya.

Ang akala niya siguro lahat ay matatakot niya. Pwes ako hindi. Umpisa pa lang ito.
At hinding hindi kita aatrasan.

MARB C-30

“Mabuti naman at nakauwi kana Hija. Bakit kasi hindi ka tumawag na ngayon ka lang
uuwi. Aba’y anong oras na. Mabuti na lang at dito ka sa kusina dumiretso .
Maipaghahanda kita ng hapunan.” Abala ang matandang babae sa paghuhugas ng mga
pinggan. Hindi na ito nagawang lumingon sa akin dahil sa pagliligpit.

“Kamusta ang araw mo ngayon sa eskwela?” tanong nito at biglang bumaling. Hindi ko
nagawang tignan si Manang dahil sa aking sugat na nasa labi. May ebidensya ng
pakikipag-away ko kay Vince, sigurado mag-aalala na naman siya..

“Levi!? bakit may band aid yang labi mo?! May sugat ka?!. May nananakit sayo?!”.
Dali dali siyang lumapit sa akin at hinawakan ang aking baba upang tignan ang sugat
kong naka band aid.

“Ahh ehh Nay, Ano po kasi” hindi ko masabi ang totoong dahil alam ko kasing maha-
higblood na naman siya.

“Hija.. sinaktan ka na naman ba niya?” Gusto mo bang kausapin ko ulit si Master

Apollo “

Kailangan kong mag-isip ng idadahilan kundi nakakahiya na kay Sir Apollo. Isip
levi.. Isip..

“Ano kasi Nay.. kaya ako na-late nang-uwi.. Ano kasi..Ano.. kasi… galing po ako ng
training. Medyo mahirap na po ang tinuturo sa akin ng trainor ko.”

“Talaga?” muli niyang hinawakan ang aking baba at bumaling sa aking sugat. Tinignan
niya din ako sa mata inoobserbahan niya siguro kung nagsasabi ako ng totoo.

“Ahh.. opo nay totoo po”

Ilang segundo ang lumipas at mayamaya ay binitawan niya ako. Bumalik siya sa
kitchen sink at kumuha ng pinggan at baso.

“Mukang nag-eenjoy ka hija sa ginagawa mo ngayon. Aba’y mabuti yan para naman kung
balikan ka nang kapatid ni Master ay kaya mo nang gantihan. Naku sa panahon ngayon
wala nang babae, bata o matanda. Hindi katulad dati ang daming maginoo ngayon para
na silang nauubos”. ani nito na naniwala sa aking sinabi.

Nilapag niya sa mesa ang pinggan na may kanin at isang mangkok ng tinola. Mabango
at nakakagutom ang luto ni Nay lydia kaya agad akong sumubo. Habang kumakain ay
patuloy lang siya sa pagsasalita. Nakasanayan ko na din si Nay lydia. Hindi na bago
sa akin pag nagkwento siya na kala mo ay si lola basyang.
“Wag kana munang bumalik sa Monet mansion. Palitan muna natin yang band aid sa
sugat mo.” ani pa niya. Pa tango akong sumagot na siya naman ay ngumiti.

“Nay masarap itong luto mo. Alam mo bang ito ang hinahantay ko sa tuwing pauwi”

Napahigikgik ang matanda sa narinig. “Ikaw talagang bata ka lagi mo na lang akong
inuuto.”

“Nay totoo po. Masarap ka talagang magluto.”

“Ikaw naman pinapalaki mo ang tenga ko. Alam mo ba si Mina pinagbabawas muna ng OB
niya ng pagkain. Tumataba siya masyado ngayon dahil sa palagi siyang kumakain. Kung
ano ang gusto niya ay agad namang binibili o pinapaluto ni Master. Ang sabi ko nga
eh hinay hinay lang baka cesarian ang abutin niya pag lalong lumaki ang baby sa
sinapupunan niya”

“Nay masarap ka kasi magluto.”

“Abay kung ganyan ka nang ganyan lagi na kitang hihintayin kahit gabi kana umuwi”
sabay hagikgik ng matanda.

“Nay lydia Talaga.. Ano po palang sabi ni Sir kay MInah? Hindi na ho pwedeng kumain
ng mga gusto niya?”

“Hindi naman sa ganoon, Syempre kailangan hinay hinay lang. Saka wala siyang
magagawa kung yun ang ipinayo ng doctor. Ayaw din niyang ma-cesarian yung asawa
niya. Kaya ngayon bantay sarado niya lahat ng kinakain ni Mina.”

“Ahh ganun po ba”

“Teka gusto mo pa ba ng kanin?” ani nito nang makitang paubos na ang pagkain na
nasa aking pinggan.

“Sige nay konti lang ho, baka mahirapan po akong magtraining pag nakarami ng kain”
sagot ko at iniabot sa kanya ang pinggan.

Habang nagmamasid sa matanda sa pagkuha nito ng kanin ay sumagi sa isip ko ang

tanungin. Tanong na walang kasiguraduhan kung masasagot niya.

“Heto hija,” sambit nito at nilapag ang aking pinggan.

“Salamat ho. Nay pwede ho ba kitang tanungin?”

Umupo siya sa upuang nasa tabi ko. Nakangiti siya sa akin dahilan para lumakas ang
aking loob.

“Ano naman yun?”

“Eh nay matagal niyo na po bang kaibigan si lolo at lola?”

“Ahh si soledad at calixto? aba’y oo magkababata kaming tatlo. Pero nung umalis
sila sa bayan namin wala na akong balita. Nagkita nalang kaming tatlo nung mag-
asawa na sila at kasama kana. Hindi ko nga alam na nagka-anak silang dalawa.”

“Hindi niyo po alam na nagka-anak sila? Saka matagal po ba kayong di nag-kita?”

“Oo. unang umalis ang lola mo ang sabi niya sa maynila na daw siya mag-aaral ng
kolehiyo. Tapos pagkaraan ng dalawang buwan eh sunod na umalis ang lolo mo ganoon
din ang sabi mag-aaral din daw siya sa Maynila. Ako naman hindi na nakapag-kolehiyo
medyo kapos kasi kami nun sa pera hija”

“Ibig sabihin po may kaya ang lolo at lola noon?” lalo akong nabalot ng kuryosidad
sa sinabi ni Manang. Noon kasing buhay pa ang dalawang matanda ay lagi nilang
ikinukwneto sa akin ang kanilang pagsasama pero pagdating sa kanilang pamilya ay
wala.

“Aba’y Oo alam mo bang sa aming tatlo. Ako lang ang hindi pinalad sa buhay.
Pagsasaka lang kasi ang trabaho noon ng aking tatay. Ang inay ko naman eh tindera
ng gulay sa palengke. Yung pamilya naman ng lola mo may sarili silang lupa at
taniman ng tubo. Tapos yung pamilya ng lola mo ay may maliit na grocery store sa
palengke, may-ari din sila ng malawak na palayan doon sa lugar namin. May kaya
silang dalawa kaya nakapag-aral silang dalawa yun nga lang ay di na nakatapos.
Naging usap usapan kasi sa lugar namin nagtanan silang dalawa. Hindi kasi payag ang
pamilya ng lolo mo sa lola mo.”

“Ha? Bakit po?”

“Teka sasabihin ko ba sayo?” bigla siyang natigil sandali na tila ba naghihintay ng

aking magiging reaksyon.

“Nay.. tayo lang naman po ang nag-uusap at tungkol naman po ito kila lola at lolo.
Hindi naman po siguro masama na malaman ko kung bakit?”

“Sige na nga. Mukang hindi pa yata ito nasasabi sayo ni soledad at calixto.” bigla
ay nag-sign of the cross si manang.

“Soledad pasensya kana kung madaldal ako.. Nawa’y hindi kayo magtampo sa akin ni
Calixto” dasal niya at muling ang-sign of the cross hindi ko tuloy naiwasan ang
ngumiti.

“Nay.. sabihin mo na. Hindi naman sila babangon sa hukay”

“Maryosep kang bata ka. Ninerbyosin ako sayo eh” angal naman nito.

Ngumiti ako saka tumayo upang ilagay ang pinag-kainan sa may kitchen sink. “Nay ako
na dito maupo kana lang dyan”. Sambit ko nang makitang tatayo siya.

“Ituloy mo na lang ang kwento nakakabitin po” dagdag ko ulit at nilingon siya.
Tumango ang matanda saka ngumiti.

“Saan na nga ba tayo?”

“Doon Nay sa nagtanan. At kung bakit ayaw ng pamilya ni lolo kay lola”

“Ay Oo, yun nga. Kaya ayaw ng pamilya ng lolo mo ay magkamag-anak daw silang
dalawa. Mag-pinsan daw.”

Natigil ako sa pagbabanlaw ng pinggan at bumaling kay Manang na naka kunot ang noo
“Magka mag-anak?”

Magka mag-anak si Lolo at Lola? Kaya siguro di sila nagkukwento tungkol sa kanilang
pamilya. Bigla ay may kabang namayani sa aking sarili.

Akala ko tungkol lang sa aking tunay na magulang ang hahanapan ko ng sagot di ko

aakalain na may malalaman ako tungkol kila lolo at lola.
MARB C-31

“Yun ang usap usapan sa lugar namin. At yun din ang pagkakaalam ko. Hindi pala yan
naikwento ni Soledad at Calixto?”

Umiling ako saka ipinagpatuloy ang ginagawa. Malay ko na may ganun palang nakaraan
sila lolo at lola. “Kaya ho sigurp hindi nagkukwento si lolo at lola pag
nagtatanong ako.”

“Magkamag anak silang dalawa. Ang usap usapan at base na din sa pagkakaalam ko ay
mag 5th cousin na silang dalawa. Kaya siguro lumuwas sila ng maynila ay para
paglayuin ng kanilang pamilya. Tapos huli ng malaman kong nagtanan silang dalawa.
Nagpakasal sila ng hindi alam ng kanilang pamilya. Pagibig nga naman kahit mali
hala sige sugod.” sambit nito saka umiling.

“Nay ganun siguro talaga pag tinamaan ka ni Kupido”. nang matapos maghugas ay umupo
ako sa kanyang tabi. Mukang mapapa kwento si Manang ng mahaba. Sana lang may
maikwneto siya tungkol sa tunay kong mga magulang.

“Alam mo bang may lihim akong paghanga sa iyong Lolo. Mabuti na lang at napigil ko
ang pagkagusto sa kanya kung hindi baka maging karibal ko ang lola soledad mo..
Sumalangit nawa ang kanilang kaluluwa” ani niya at nag-sign of the cross ulit
dahilan para humagikgik ako ng tawa.

“Nay hindi naman magagalit si Lola. Nasa ataul na sila parehas, kasama na niya si
Lolo”

“Batang tuh lalo akong kinakabahan sayo eh”. muli siyang nag sign of the cross at
sandali ay taimitim na nagdasal.

Gusto kong tumawa pero pinigil ko na lang. baka mabatukan na ko ni Nay lydia pag
nagkataon.

“Nay diba ho umalis silang dalawa sa lugar niya. Doon po ba yun sa batanggas?”
tanong ko ng matapos siyang magdasal.

“Oo sa batanggas pero sa lipa kaming nakatirang tatlo”

“Ibig sabihin hindi po pala sa malvar sila lumaki?”

“Tama ka, sa malvar sila tumira nung baby ka pa. Sa palagay mo ba tatahimik ang
buhay nila kung makikita sila ng kanilang mga magulang. Tiyak ko paghihiwalayin
silang dalawa kahit sila ay kasal na”

“Eh Nay yung mga magulang ko ho, nakita niyo?” bigla ay kusang lumabas sa bibig ko
ang tanong na kanina ko pa gustong itanong sa matanda. Sandali itong natahimik at
bumaling ng tingin sa akin. Kumunot ang noo nito at may pagtataka akong tinignan.

“Magulang mo?” tanong niya na napakamot pa sa ulo.

“Opo. nakilala mo po ba sila?”

“Teka nga iisipin ko. Medyo nag-uulyanin na yata ako” at napaisip.

“Nung nagkita kasi kami ng lolo at lola mo ay halos dalawang buwan kapa lang yata
noon kung hindi ako nagkakamali. May dala silang malaking bag. Ang sabi nila ay
naghahanap sila ng matitirhan. Tamang tama dahil may kakilala akong nagpapa-upa
malapit sa tinitirhan ko. Kayong tatlo lang ang nakita ko. Nung tinanong ko kung
nasan ang mga magulang mo ang sabi nila ay namatay na daw. Nagkaanak daw sila ng
babae at yun ang inay mo. Yun nga lang inawan ka tatay mo dahil ayaw kang
panagutan.”

“Ahhh ganun po ba?” matipid kong sambit ngunit ang totoo ay mas lalong dumarami ang
tanong sa aking isip. Nagkaanak si Lolo at lola? Eh ang sabi sa sulat nakita daw
nila ako sa sulat? Posible kayang hindi nila sinabi kay Nay Lydia ang totoo?

“Hayy.. ewan ko ba sa lolo at lola sa tuwing itatanong ko naman kung anong pangalan
ng inay mo o itay mo hindi nila sinasabi. Ayaw ko din namang magbusisi pa. Buhay
nila yan at wala na ako dun.”

Bumuntong hinga na lamang ako at natahimik. May lungkot akong naramdaman ng mga
sandaling iyon. May halong pagtatampo. Ang tagal na panahon na nilihim sa akin nila
lola at lola ang bagay na ito. Dahil ba natatakot sila at walang lakas ng loob?
Sumagi kaya sa isip nila na baka isang araw malaman ko ang totoo? Paano ko
hahanapin ang mga magulang ko kung ganitong kaunting impormasyon lang ang meron
ako?.

“Oo nga pala gagamutin ko pa yang sugat mo?” tumayo ang matanda at kinuha sa
hanging cabinet ang medicine kit. Inusog niya ang upuan palapit sa akin at
sinimulang gamutin ang sugat sa aking labi.

“Maganda siguro ang Mama mo.” mayamaya ay sabi niya habang dinadampian ng bulak na
may betadine ang aking sugat.

“Siguro nga ho.” sambit ko na tila ba nagpalungkot sa akin.

“Ha? hindi mo ba nakita ang iyong ina kahit sa litrato man lang?”

“Wala po eh. Ang sabi ni Lola nakalimutan niya daw po kung saan niya nailagay”.

“” Ganun ba hija.. “may lungkot sa tinig ng matanda na wari ko’y napansin niya ang
aking reaksyon.

“Ang sabi lang kasi sa akin ni lola maganda daw si inay. Magkamukha daw sila kaya
hindi na siya magtataka kung namana ko kay inay ito”.

“Sigurado akong maganda ang nanay mo hija. Abay napaka amo ng mata mo at yung ilong
mo maliit. Parang inipit. Bumagay sa mukha mo” ngumiti na ito at tinapos na din ang
paggamot sa aking sugat.

“Nay pwede ko ho bang malaman kung saan po sa lipa nakatira sila lolo at lola”.

“Oo naman. Isang lugar lang kami. Bakit? Pupunta kaba doon?.”

“Hindi ko po sigurado kung pupunta ako. Siguro pag hindi na ako busy” sagot ko saka
ngumiti.

“Mabuti at naisip mo yan hija. Pagkakataon mo na para makilala mo ang angkan ng

iyong lolo at lola.” At nilagyan ng bagong band aid ang aking labi. Tapos na niyang
linisin ang aking sugat. Tumayo siya at muling binalik ang medicine kit sa cabinet.

“Magpahinga ka na. Maaga na naman ang pasok mo bukas”. Nakabisado na ni manang ang
pasok ko sa eskwela.
“Opo Nay, salamat po” tumayo ako at bahagyang yumuko. Saglit pa ay lumapit siya sa
akin hinaplos ang aking buhok.

“Wag ka nang uuwi nang may sugat o may pasa. Kung hindi magagalit na ako sayo”

“Opo nay,” pagtangong sagot ko.

“O sya’, papasok na ko sa kwarto. Medyo inaantok na ko”

“Nay…”

“Bakit Hija?”

“Wag niyo na lang pong sabihin kay mina na may sugat ako. Baka po kasi mag alala
siya”

“Sige Hija. O sya’ sya’ matulog kana. Goodnight”

“Sige nay.. goodnight din”. Paglabas ng matanda ay ilang sandali pa ang nilagi ko
doon. Nagiisip nang aming pinag-usapan. Pati din pala si Manang ay hindi alam ang
totoo. Nakakagulat ang nalaman ko ngayon. Si lolo at lola magka mag anak?

MARB C-32

“Hay… mapag larong tadhana” ani ko at bumuntong hinga. Tatayo na sana ako nang
tumunog naman ang aking cellphone. Kinuha ko ito sa bulsa at binasa ang mensahe.

“Sir Apollo” kunot noo kong binuksan ang kanyang mensahe.

I want to talk to you tomorrow. Please come to my office. If you can’t just let me
know. Have a goodnight.

Natulala ako ng ilang sandali. Nagiisip kung mag-rereply ba ako. “Hindi ko alam”
saka isinuksuk na lang ang cellphone sa aking bag.

May kinalaman siguro ito sa away namin ni Vince. Hindi na nakapagtataka. Kaliwat
kanan ang cctv na nandoon. Tiyak kong nakita niya ang nangyare.

Papalabas na ko ng Da vinci nang bigla kong maalala si Vince. “Nagkamalay na kaya

siya?. Mabuti ngat ganun lang ang sinapit niya. Kung wala akong baka binalian ko na
siya ng buto grrr! Kainis ka Vince” wala ano ano ay sinipa ko ang batong nadaanan.

“Levi! Nakauwi kana pala” Tanaw ko si Jane sa pinto kaya’t nagmadali na akong
lumakad.

“Oo Jane” sagot ko habang papalapit sa kanya.

********************

Naiinis akong tignan ang aking kapatid. Inuwi siya ng kanyang dalawang kaibigan
nang walang malay. Ang sabi sa clinic ay ok naman siya. Wala na sa akin kung ok
siya o hindi. Ang importante ay nakahanap na siya ng katapat. At yun ay si Levi.
Mas nag-aalala ako ngayon kay Levi. Nasugatan siya dahil sa suntok ni Vince.
Sinubukan ko siyang itext kanina ngunit wala akong natanggap na sagot. Marahil ay
galit din siya sa akin. Galit siya dahil hindi ko kayang pigilan sa Vince sa mga
ginagawa nitong kalokohan. Marahil ay yun nga ang iniisip niya ngayon.

“Mabuti naman at gising kana” sambit ko nang makitang gumalaw si Vince. Pailing
iling pa ito na para bang nahihilo.

“Goddamn!! What happen?!”.

“Hindi mo maalala? mukang malakas ang pagkakasipa sayo” sagot kong nakangisi.

Kumunot ang kanyang noo at ilangsandali pa ay matalim akong tinitigan. “Siraulong

babae, ang lakas nng loob niyang gawin ito sa akin”. Sumandal siya sa headboard ng
kanyang kama. Balisa ang mukha na parang batang inagawan ng kendi.

“It means nakahanap ka nang katapat mo. Siguro naman magtitino kana ngayon”

“No way!.. tingin mo palalagpasin ko itong ginawa niya? She want this? well I give
it!” singhal niya at nakita ko ang pagkuyom ng kanyang palad.

“Vince look.. dont you ever think na wala naman siyang ginawa sayo? maliit lang na
pagkakamali pinapalaki mo. Pwede bang tumigil kana sa pagiging isip bata?”

Ininat niya ang kanyang leeg pakaliwa’t pakanan. Mukang hindi niya nagustuhan ang
aking sinabi dahil ilang saglit lang ay tumalim na naman ang kanyang mga mata.

“Tsk, Sino ka para sabihin sa akin yan? Anghel kaba? Diyos kaba? Kapatid lang kita
sa ama. Anak ka sa labas kaya wala kang karapatan na sabihin sa akin yan”
tiimbagang sambit niya dahilan para saglit akong balutin ng katahimikan.

Mayamaya ay nahilamos ko ang palad sa aking mukha. “Ano bang problema mo?”. Inuubos
niya ang aking pasensya gusto niya yatang masaktan ko siya.

“Get out! umallis ka sa pamilya ko!. Kung hindi dahil sayo hindi mawawala si Kuya
Victor.!” singhal niya at parehas na kinuyom ang dalawang kamay.

Walang sabi sabi ay kinuwelyuhan ko siya. Napatayo siya sa kanyang kama. Pilit
niyang inaalis ang aking dalawang kamay ngunit mas mahigpit ang aking pagkakahawak.
Sinandal ko siya sa pader at galit na tinitigan.

Binalot na ako galit at sigurado akong hindi ko na palalagpasin kung ano man ang
sasabihin niya sa akin. “Nandoon ka, nakita mo ang nangyare. At higit sa lahat alam
mong wala akong ginawang masama! ALAM MO YAN!” sigaw ko na tila wala lang sa kanya.
Ni maski ang pagkurap ay hindi niya ginawa.

“Ikaw ang dahilan kung bakit siya namatay! Ikaw! IKAW!” singhal niya dahilan para
bigyan ko siya ng isang malakas na suntok sa pisngi. Padausdos siyang naupo sa
sahig. Nasa sahig ang kanyang tingin at ilang segundo ay tumulo na ang dugo sa
kanyang labi.

“Kasalanan mo kung bakit namatay si Kuya. Kasalanan mo..” isang pagpipigil na boses
ang aking narinig na sinabayan ng pagluha.

“Alam mo ang nangyare, kitang kita mo Vince. Aksidente iyon. Hindi ko ginusto na
magka ganoon si Victor. Alam mo yan” sagot ko at humakbang paatras. Lalo siyang
lumuha na halos isaklob niya ang dalawa niyang palad sa kanyang mukha.

Eto ang unang beses na nakita kong ganito si Vince. Malungkot at puno ng
pangungulila. Pati rin ako nangungulila sa aking namatay na kapatid. Alam niyang
wala akong kasalanan sa nangyare ngunit sa akin niya ito sinisisi.
“Iniligtas ako ni Victor at yun ang habang buhay kong ipapasalamat sa kanya. Kaya
nga ginagawa ko ang lahat para maging mabuting kapatid sayo. Sana makita mo iyon.
Hindi ko hinihingi sayo na maging mabait sa akin ang gusto ko lang ay wag mo sa
akin isisi lahat. Matagal nang panahon iyon. Tanggapin mo nang wala na siya.
Mahirap man pero gawin mo. Akala mo ba madali sa akin na kalimutan si Victor.
Hindi. Hindi madali. Dahil pati ako sinisisi ko ang sarili ko. Para sabihin ko sayo
mahirap. Mahirap sa akin. Lalo pa’t niligtas niya ang buhay ko. And its killing me
everytime I remember those day… Its hard for me”.

Wala akong narinig na salita sa kanya. Tanging paghikbi at pagluha ang kanyang
ginawa.

“Hindi ko hinihingi sayo na tratuhin mo akong kapatid pero sana kahit minsan maisip
mo na may magulang ka. Kahit yun lang Vince. Yun lang ang hinihiling ko.”

“Out!! Get Out!!!” sigaw niya. Sa reaksyon niya ngayon ay hindi siya makakausap ng
matino. At kahit kelan mukang hindi na siya mapapakiusapan.

Walang sabi sabi ay lumabas ako ng kanyang kwarto. Dumiretso ako sa aking silid.
Naupo sa kama. Maya maya ay bumagsak na ang aking luha na kanina pa nagkukubli sa
aking mata.

“Victor… sana hinayaan mo na lang ako. Mas mabuting ako na lang sana ang namatay.
Sana ako na lang at hindi ikaw” humihikbing sambit ko at dahan dahang iniyuko ang
aking ulo.

**************************

MARB C-33

*****************

“Lets go Vince male-late kana sa school” kinuha ni Mommy ang bag pack ng aking
bunsong kapatid at ikinawit iyon sa kanyang balikat. Nakabihis na kaming tatlo at
papasok na sa eskwela ng mga oras na iyon.

“Vince nasan kana? Hurry up male-late na itong dalawa mong kuya” ani ulit ni Mommy.
Kinuha ko ang bagpack na nasa kanyang balikat. “Ako na po”

“San ba kasi nagpunta yang kapatid mo? lagi na lang siyang nagtatago”

“Mom baka nandoon na sa sasakyan” ani ko sa kay mommy.

“Yang bunsong kapatid niyo talaga. ang likot likot. Tara na nga baka mahuli na kayo
sa klase” ani pa ni mommy saka lumakad palabas.

Bago lumabas ay hinantay ko muna si Victor magsintas ng sapatos. “Are you done?”
tanong ko at siya naman ay tumayo na.

“Yeah.. Let’s go” sagot nito saka umakbay sa akin.

“Natapos mo ba mga assignments mo kagabi?” Victor Asked

“Oo naman. Ako pa” sagot kong may pagmamayabang.

Alam kong anak ako ni Dad sa ibang babae.Ngunit hindi pinaramdam iyon sa akin ni
mommy. Lalo na si Victor. Tinuring niya akong tunay na kapatid ganoon din si Vince.
But in terms of closeness si Victor ang madalas kong maka bonding at makausap.
Medyo bata pa si Vince kaya siguro may mga bagay na hindi kami nagkakasundo. Ngunit
ganunpaman ay maayos ang pakikitungo nila sa akin.

“See I told you nandito nasa kotse si Vince”. sabi ko nang makitang nasa loob na
ang aking kapatid.

“Kanina pa kita hinahanap. Akala ko hindi ka na naman papasok” baling ng aking ina
kay Vince.

“Papasok na ako, magagalit na sa akin si teacher” sagot nito na nakanguso pa.

“Good thing na alam mo yan,” sabat naman ni Victor. Pumasok na kami sa sasakyan.
katabi ni Mommy ang driver habang kaming tatlo ay nasa passenger seat.

“Dont forget your seat belt boys” bilin ni mommy at iikinabit ang kanyang seat
belt.

“Okay” at agad na nagseat belt ang bunso kong kapatid.

“Yes mom” sagot ko.

“Ok momma” Victor said while smiling.

“Do you want to visit your dad in Australia?” Biglang tanong ni mommy habang kami
ay nasa byahe.

“Oo naman, kelan tayo pupunta?” Vince asked.

“You guess it?”

“Mommy naman eh.. binitin pa kami” sabat ko na sinabayan ni mommy ng hagikgik.

“You really miss your dad.” Mom said with a little sadness in her voice. She also
miss dad. At mahahalata iyon sa kanyang mukha.

“Oo naman mommy. It almost one month na, he didn’t see us” sabat naman ni Victor.

“Yeah his right. Kung di kaya ni dad na puntahan tayo. It means tayo ang pupunta sa
kanya. Am I right Vince?” Baling ko naman sa aking kapatid.

“Tama si kuya Apollo. Puntahan nalang natin si Dad… Sige na mommy” sagot naman nito
at hinawakan si mommy sa balikat.

“Ok..we will see him next week. Tutal naman mahaba ang holiday”. Mom said and
smiled

“Yehey!!!” Sabay sabay naming sabi na sinundan ng kalitian sa loob ng sasakyan.

“Tama na yan.. Nandito na tayo sa gate. Get your bags. At mag-aral nang mabuti”.

Hininto ng driver ang sasakyan sa labas ng gate ng eskwelahan. Isa isa kaming
lumabas na tatlo. Nagsisipasukan na din ang mga ibang estudyante habang yung iba ay
inihahatid naman ng kanilang mga yaya.
“Victor ikaw nang bahala sa dalawang yan. Lalo na kay Vince. Make sure na sabay
sabay kayong uuwi mamaya.” Bilin ni mommy habang nakababa ang salamin ng sasakyan
kung san siya nakadungaw. “Ipapasundo ko kayo sa driver and remember wag agad
makikipagusap sa di niyo kilala”

“Yes mommy” victor said and kiss her on cheeks.

“Apollo susunod sa kuya” baling naman nito sa akin.

I kiss her first before answering. “Yes mom”.

“I go to work na. Dito ko nalang kayo maihahatid.Where’s Vince?” Palinga linga sa

paligid ang aking ina. Pati din kami ni Vince ay tumingin sa paligid.

“Ayun siya, klasmyt niya po yata ang kausap niya. Wait mom tatawagin ko siya”. Nasa
kabilang pedestrian lane na siya at hindi naman napansin na nakatawid na.

“Paano nakaabot diyan ang kapatid mo? Napakalikot talaga ng kapatid mo na yan.
Walang takot tumawid sa pedestrian lane” sambit ni mommy habang nakatanaw sa
kabilang side ng kalsada.

Hinantay ko munang mag green ang stop light bago tumawid. Tinawag ko si Vince
habang papalapit sa pwesto nito. “Vince.. halika na.”

BEEEPPPPPPPPPPPPPP.

Isang malakas na busina ang umagaw ng atensyon ko dahilan para huminto ako sa
paglalakad. Mabilis at rumaragang malaking truck ang bumungad sa akin. Sa
pagkabigla ay hindi ko na nagawa pang tumakbo. Naipikit ko na lang ang aking mata.
At Ilang sandali pa ay tumilapon ako sa gilid ng kalsada.

“VICTOR!!!!”

“Kuya!!!! Kuya Victor!!!”

Pagkaraan ng ilang sandali ay narinig ko na ang iyakan at takbuhan ng mga taong

nandoon. Kahit masakit ang aking katawan ay pinilit kong dumilat.

“Tumawag na kayo ng ambulansya” ani ng isang ginang

“Ok lang kaya itong bata? mabuti at nagalusan lang siya. Pero yung isang yun.
Mukang hindi na aabot ng hospital” sambit naman ng matandang lalake.

“Sana makarating agad ang ambulansya” ani naman ng isa.

Sunod sunod na bulungan at sigaw ang narinig ko. May pag-aalala sa boses ng mga
taong nandoon at di maitatanggi ang na may masamang nangyare.

“Victor!!! Victor!! Anak gising!!! Dumilat ka!!! Victor!!!”

Kilala ko ang boses na iyon dahilan para makaramdam ako ng kaba at pag-aalala.

Dahan dahan kong inilingon ang pinanggagalingan ng boses. Hanggang sa kusang tumulo
ang aking luha. Si Victor may bahid ng dugo lalo na ang kanyang ulo.

“Vi---vi---vict---or” paos kong sabi habang inuunat ang aking kamay sa kanyang
direksyon.

“VICTOR!! VICTOR! ANAK BUHAY KAPA DIBA?!! GISING ANAK!!” halos mamaos si mommy
kakasigaw. Nasa tabi niya si Vince na patuloy din sa pag iyak.

“Kuya… Kuya victor… Kuya” hagulgol na sabi ni Vince na pilit niyuyog si Victor sa
balikat.

“V--vi--victor” at ilang segundo ay naipikit ko na lang ang aking matang lumuluha.

Maya maya pa ay narinig ko na ang tunog ng ambulansya.

Puro kaba at takot ang naramdaman ng mga oras na iyon. Sa sobrang bilis ng
pangyayare hindi ko lubos maisip na ganito nalang mawawala ang aking kapatid.

*******************

“Im sorry, Im really sorry victor. Sana ako na lang. Sana ako nalang, hindi ikaw.”
Sa tuwing maaalala ko ang nakaraan ay naluluha na lang ako. Tanging pag iyak nalang
ang magagawa ko para sa aking yumaong kapatid. Alam niya na hindi ko ginusto ang
nangyare. Aksidente. At kelan man hindi ko iyon ginusto.

But in the end I still feel that it was my fault. I feel guilty for my brother. Ito
ang tumatak sa isip ko kahit ilang beses kong itanggi ay ito ang nararamdaman ko.

And Vince, my brother tumatak sa isip niya na kasalanan ko ang lahat. Kasalanan ko
kung bakit namatay ang kanyang kapatid.

“I’m sorry..”

******************

MARB C-34

*****************

“May gagawin kaba mamaya? May training ka?”. Agad niyang tanong pagkalabas ng prof
sa aming silid aralan.

Tumango ako habang inilalagay ang notebook at ballpen sa aking bag. “Oo Sab, 3
session na lang at matatapos na ako sa training.”

“Hayyy salamat” sambit nito saka bumuntong hinga.

“Bakit?” bumaling ako sa kanya ng may pagtataka. Nagkibit siya ng balikat at maya
maya lang ay itinuro niya ang aking braso at leeg.

“Kasi naman dhayy yung mga pasa mo sa katawan ang pangit tignan. Akala tuloy ng
makakakita sayo eh nakipag-away ka o di kaya may bumugbog sayo”

Ngumiti na lang ako at binalewala ang kanyang sinabi. “Tara na. Ang sabi sa balita
uulan daw ng malakas mahirap ma-stranded sa baha. Sige ka”

“Iniiba mo na naman ang usapan eh. Teka nga. Umamin ka nga sa akin. Gwapo ba ang
trainor mo? Lagi ka na lang nagmamadali pag may trainang ka.” busisi nito dahilan
para bumaling ako ulit sa kanya.

“Sira!.” saka tumawa.

“Uh!.. hmmmmpp Levi naman eh.. hindi nga.” ani nitong nakanguso.

“Ayaw ko kasing nale-late Sab. May parusa akong push up pag na le-late ako” sagot
ko. Tumayo na ako at hinatak ang kanyang kamay. Habang papalabas ng unibersidad ay
unti unti na namang nagkumpulan ang mga estudyante doon sa parking lot.
Nagkatinginan na naman kami ni Sab marahil ay nahulaan niya rin ang aking iniisip.

“Si Vince na naman yan” ani niya.

“Ewan ko ba kung bakit ganyan na lamang nila sambahin ang lokong yon. Kung tutuusin
salot naman siya” wala sa pag-iisip ay di ko na napigilan ang aking bibig. Bigla ay
tinakip ko ang aking palad habang si Sab ay natawa na lamang.

“Correct ka dyan. Ang balita ko ngayon na lang ulit siya pumasok. Halos isang
linggo daw siyang wala tapos kanina sumulpot na naman na parang kabote.” sagot ng
aking kaibigan. Nagpatuloy kami sa paglalakad habang nag-uusap. Nabalot din ako ng
kuryosidad at nagtanong kay Sab.

“Bakit?”

“Teka sino ba ang naka-away niya nung isang linggo? ha?” tanong nito na ikinakunot
ng aking noo.

“Kaaway?”

“Diba Ikaw? ikaw lang naman Levi ang naglakas loob na pumatol sa kanya. Malamang
naduwag yan kaya ngayon na lang ulit pumasok”

“Ako? Ako agad? hindi ba pwedeng naglaylo lang siya sa pambu-bully?” gulat kong
sambit at ilang sandali ay natawa ang aking kaibigan.

“Oo ikaw. Levina. Sigurado akong ikaw ang dahilan kung bakit hindi siya pumasok.
Hahaha nakatagpo na siya ng katapat” ani nito saka bumungisngis.

BEEEPPPPPPPPPPPP!!!!

“AYYYY!!!” napasigaw kaming parehas ng biglang may malakas na busina kaming

narinig.

“Hey!” ani ng isang lalaking na nakaupo sa passenger seat. Kung hindi ako
nagkakamali ay si Gale iyon.

“Levina! nice to see you!” ani pa nang isa. Si Shawn.

“Kilala mo sila Levi? diba kaibigan yan ni Vince?” kunot noong tanong ni Sab habang
nakatingin sa sasakyan.

“Oo” pagtangong sagot ko. Saglit pa ay bumaba din ang side mirror ng sasakyan doon
naman sa may driver seat. Bumungad sa akin ang mukha ng lalaking kanina lang ay
aming pinag-uusapan.

Tinignan niya ako nang walang kagana gana na sinabayan ng irap. Pagkatapos ay
sinara niya ulit ang salamin sa may driver seat.

“Hmmp! tsk. Ang yabang” bulong ni Sab.

“Hey Vince!! wait!” narinig pa namin ni sab ang reklamo ng kanyang dalawang
kaibigan.
“Ano siya? papansin lang?” sambit ulit ni Sab nang makaalis na ang sasakyan.

“Siguro nga.”

“Kumukulo talaga ang dugo ko sa Vince na yan. Gusto ko siyang tirisin. Yung parang
giniling na pinong pino GRRR!!”

“Puso mo. Hindi kana nasanay” pagkakalma ko at nilingon ang sasakyan na kanina pa
nakatanaw sa amin ni Sab.

“Tara na Sab nandun na sundo mo oh” dugtong ko ulit saka tinuro ang sasakyang di
kalayuan sa pwesto namin.

“Si Papa talaga pinasundo na naman ako. Hayyy. Nakakahiya tuloy sayo.”

“Puro ka daw kasi gimik.” Biro ko saka ngumiti.

“Ayyyssstt.. O ingat ka Levi. Bye” pakaway na sambit nito.

“Ingat ka din Sab. Bye” paalam ko na siya naman ay lumakad na papunta sa kanyang
sasakyan.

Pag-alis nito ay nagmadali na akong lumakad palabas ng gate. Pagdating sa waiting

shed ng bus stop ay saka naman bumuhos ang malakas na ulan. Ilang minuto din akong
naghintay ng bus. Lahat halos puno. Rush hour din kasi kaya siksikan ang mga taong
nandoon.

“Sana lang umabot ako sa oras kung hindi. Bibigyan na naman ako ng 30 push up ni
coach”. Palinga linga sa paligid ang aking ginawa. Kung punuan sa bus mapipilitan
akong magtaxi na lang.

Natuon ang tingin ko sa kulay itim na kotseng huminto. Ilang sandali pa ay

nagvibrate naman ang aking cellphone. Kinuha ko iyon sa aking bulsa. Isang text
mula sa unregistered number ang aking nakita.

“Get in, it’s me Apollo” at muling nilingon ang sasakyan. Bumaba ang salamin sa
driver seat at si Apollo nga ang nasa loob nito.

“Get in” sambit niya saka ngumiti. Nag-umpisang magbulungan ang iilang estudyanteng
nandoon. Ako naman ay nakatingin lang sa kanya. Nag-iisip kung papasok ba ako ng
kanyang sasakyan.

“Please get in” ani niya ulit dahilan para mapilitan akong pumasok.

“Mabuti na lang at nakita kita. Medyo malakas ngayon ang ulan. Mahihirapan kang
makasakay” abala na siya sa pagmamaneho ako naman ay pinapagpag ang polo shirt kong
nabasa.

“May extra shirt kaba?” ani niya ulit.

“Ahh ehh meron pero gagamitin ko kasi yun mamaya sa training”. Kinuha ko ang panyo
sa aking bag at pinunasan ang aking basang damit pati ang braso. Ganun din ang
aking buhok.

“Training?” saglit siyang lumingon sa akin dahilan para makita ko ang kanyang
mukha. Bigla ay napaiwas ako ng aking tingin at doon sa daan ako ay bumaling.

Hindi ko alam kung bakit bigla na lamang akong nakaramdam ng pagkailang. Yung
pagkailang na may kasamang kilig. Adik na siguro ako.

“Ahh oo training.. May training ako ngayon” sagot kong nakatingin sa labas ng
bintana.

“Oh I see.. It means hindi kapa uuwi?”

“Hindi pa eh. Ibaba mo na lang ako sa may malapit na sakayan----—”

“No I’ll take you there. San ba ang daan?” pigil nito.

Saglit akong natahimik at pasimpleng nilingon siya ng kaunti. Nahagip ng aking mata
ang pagsulyap niya sa akin. Nakangiti at muling bumaling sa pag da-drive. Ewan ko
ba kung bakit nakaramdam ako ng kaba. Hindi lang siguro ako komportable na kausap
siya lalo pa’t kami lang ang nasa loob nitong sasakyan.

“Ok lang bah Ms. Levi kung sasamahan kita sa training mo?” dugtong ulit nito na ako
ay napalunok bigla.

“Ha? baka may kailangan ka pang gawin Sir.----—”

“Im not busy, in fact I was planning to talk to you. Good thing at nakita kita
kanina. Dont worry ihahatid kita after ng training mo. Ako na lang ang tatawag kay
Manang.”

“Ano kasi--— baka may--—”

“Levi. Dont worry hindi kita guguluhin sa training mo. I promise.” Pamimilit nito
dahilan para matahimik ako ng ilang sandali.

“Si---sige po Sir”. Mukang hindi siya titigil sa pamimilit. Ano pa nga bang
magagawa ko nasa kotse na niya ako. Mabuti na rin siguro para hindi ako mastranded
sa ulan.

“Just call me Apollo. Tutal magkaibigan at magkakilala naman tayo”.

Magkaibigan? Kelan pa? Eh magkakilala lang naman tayo. Sasabihin ko sana kaso
naunahan na ako ng hiya. Tumango na lamang ako at matipid na ngumiti.

“Saan pala tayo dadaan?”.

“Diretso mo doon hanggang sa may stop light tapos kakaliwa po”.

“Ok..” saka sumaglit ng ngiti sa akin. Mas kinakaban yata ako sa kanya kesa sa 30
push up na gagawin ko mamaya. Ano ba itong nangyayare sa akin. Para akong ewan.

MARB C-35

_________________

Wala pang 30 minutes ay nakarating na kami sa gym kung saan siya nagta-training.
Pag park namin sa basement ay agad siyang lumabas ng sasakyan.

“Sorry nagmamadali kasi ako. Sumunod ka nalang sa 3rd floor. Nandoon ako.”
humaripas siya ng takbo papuntang elevator. Ako naman ay tinanaw na lamang siya.

“She’s” saka bumuntong hinga. Maya maya pa ay ngumiti na lamang ako ng di

sinasadya. I walk to elevator kung saan siya sumakay. Pagdating ng 3rd floor ay
rinig ko na ang mga taong nandoon. May mga grupo na nagta-training at sabay sabay
na nag-work work out. Palinga linga ako sa paligid hinahanap kung nasan si Levi.

“May I help you Sir?” tanong ng isang babaeng nakauniforme. Napagtanto kong malapit
ako sa may reception area. May mahabang sofa na nandoon at maliit na table. May mga
nakaupo na tila yata nagpapahinga na o baka naman ay naghihintay sa kanilang
trainor.

“May hinihintay lang ako. Can I have a seat?”

Tumango naman ang babae at itinuro ang upuan na katabi lamang ng sofa. “Yes sir.
Have your seat” turo nito.

Pag-upo ko ay sakto namang natanaw ko si Levi na lumabas doon sa may restroom. I

cant take my eyes off her. It’s my first time to see her on that outfit. She’s
wearing a black short na tinernuhan ng black loose sleeveless. I cant blame my self
not to fantasize her. Kita kasi ang sports bra na kanyang suot. Lalong humuhulma
ang kanyang mahubog na katawan. To be honest ngayon ko lang napagtanto na she’s a
very attractive. Even without a make up she still beautiful. An innocent face and a
beautiful eyes.

Hey hey Apollo. Back off she’s not that easy as you think. Sambit ng aking isip
dahilan para ako may bumuntong hinga na lamang.

Ilang sandali ko rin siyang pinagmamasdan sa kanyang ginagawa. Panay suntok at sipa
ang kanyang pinapakawala. May mga posisyon pa na niyayapos siya ng kanyang coach.
Kung hindi ako nagkakamali ay self defense ang itinuturo sa kanya. If I’m not
mistaken this martial arts is Muay Thai.

“1,2,3,” ani ng kanyang coach sabay suntok sa kanya na agad niya ding naiwasan.

“Another 1,2,3,” muli nitong sabi na sinabayan naman ng sipa. Nailagan ulit ito ni
Levi at gumanti din ng sipa.

Habang nakikita ang kanilang ginagawa ay di maiwasan ang humanga sa kanya. Kung
dati ay napakailap niya ngayon ay masasabi kong she’s now dangerous. The fact na
napatumba niya ang kapatid ko isang proweba iyon na kaya niyang makipagbugbugan sa
kahit kaninong lalake. Kaya siguro mas lalo akong nagkaka-interes sa kanya.

Dude.. wag siya. Lagot ka sa pinsan mo. Saway ulit ng aking sarili dahilan para
saglit akong ngumiti. Nang mga oras na iyon ay hindi ko naialis ang tingin kay
Levi. Its like she hypnotize while watching her. Para akong nanunuod ng martial
arts competition. Kahit maingay ang paligid ay rinig na rinig ko pa din ang usapan
nilang dalawa.

Sumenyas ang kanyang coach. “This is the hardest part you need to escape in this
position kung hindi maari kang mamatay o mabalian ng leeg. You need to focus. Got
it?”

“Ok Coach”. Nakaporma na siya. Nag-aantay sa pag-atake. Ilang segundo lang ay

mabilis na pumunta sa kanyang likuran ang coach at yumapos sa kanyang bewang.

Nakaramdam bigla ako ng kaba. Eto yata ang atake na mahirap iwasan. Pinulupot ng
coah ang kanyang kanang braso sa leeg ni levi. Habang si Levi ay buong lakas na
tinatanggal ang braso nito.

Malamig ang paligid pero sa nakikita ko ay bigla akong pinagpawisan. Konting

pagkakamali lang siguro ni levi ay bali ang kanyang leeg. Wala sa pag-iisip ay
napatayo ako bigla. Balak kong pigilan sila kung sakaling hindi na kayanin ni Levi.
Ngunit ilang saglit lang ay nakawala si Levi sa mga braso nito. Mabilis niyang
pinilipit ang kamay ng kanyang coach dahilan para mapaupo ito sa sakit.

“Tap tap” ani ng kanyang coach saka binitawan ni Levi ang kamay nito.

“Muntik mo nang baliin ang kamay ko” dugtong pa nito at inunat ang kanyang braso.

“Sorry Coach. Medyo seryoso yung atake mo. Akala ko babaliin mo na yung leeg ko”
sagot naman nito at ngumiti. Iniabot nito ang kamay ng coach at tinulungang tumayo.

“Geezz that was too close” pailing iling kong sabi at bumalik sa pagkakaupo. Nang
matapos ang kanyang training ay lumapit siya sa akin kasunod ang kanyang coach.

“Sir, this is Coach Ricky, Coach this Sir Apollo” pakilala niya sa amin.

“Nice to meet you Sir.” sambit ng coach at inilahad ang kamay. Agad naman akong
nakipag-shakehands at gumanti ng bati.

“Nice to meet you Coach Ricky”

“Levi is this your boyfriend?” tanong nito dahilan para magkatingin kami ni Levi.

“No coach. Kaibigan ko po”. Agad niyang sagot na sinabayan ng iling.

“Ahh I see. But you look good together” ani ulit ng coach. Hindi na ako nagsalita
bagkus ay ngiti na lang ang aking ginawa. Batid ko ang pagkailang sa akin ni Levi.
Na ako din naman ay ganoon ang naramdaman. Pagkailang ngunit para sa akin may
halong saya.

“Coach mauna na po kami. See you next time” sabat ni Levi saka yumuko ng bahagya sa
kanyang coach.

“Thank you Levi. Galingan mo sa Last Session ng training. See you again” sagot
naman nito na sinabayan ng pagyuko.

“Nice to meet you” baling naman nito sa akin at ako naman ay ngumiti nalang.

Pagkatapos niyang magpalit ng damit ay bumaba agad kami papuntang basement. Kinuha
niya ang kanyang cellphone at may di-nial na number.

“Tinatawagan mo si Manang?” tanong ko habang hinahantay niya ang kabilang linya.

“Oo. Baka kasi nag-aalala naman siya. Hindi ko kasi nasabi na matagal matatapos ang
training ko ngayon”

“Don’t worry tinawagan ko na siya kanina. I told her na ako na ang maghahatid sayo”

“Ahh ganun ba. kaya siguro hindi siya nag-missed call tulog na siguro.” tinanggal
niya ang cellphone sa tenga at tinignan iyon. Pinindot ang end call at muling
isinuksuk sa bag.

“Let’s go”. Pagpasok ng sasakyan ay napapunas ulit siya ng pawis sa mukha at sa

leeg.
“Don’t forget your seal belt”. Hindi siya sumagot bagkus ay nagpatuloy siya sa
pagpupunas ng pawis. Halata ang pagod at panay ang kanyang hingal. Pagkalagay ko ng
aking seat belt ay muli ko siyang tinignan. Nakapikit ang kanyang mata ngunit panay
pa rin ang kanyang hingal.

She’s really tired.

MARB C-36

Walang sabi sabi ay ikinabit ko ang kanyang seat belt. Napansin ko na natigilan
siya dahilan para mapalingon ako habang ikinakabit ang seat belt. Halos isang
danggal na lang pala ang pagitan namin sa isat isa kaya malaya kong napagmasdan ang
kanyang mukha.

“I---I just put your seat belt” sambit ko na tila nauutal. Mabuti nalang at
naikabit ko agad ang seat belt. Umayos agad ako ng upo at inilagay ang dalawang
kamay sa manibela. Wala akong salitang narinig. Ngunit nasilip ng aking mata ang
pag iwas niya ng tingin at itinuon iyon sa labas ng bintana.

What are you doing Apollo? are you crazy?. Kinakausap ko na lang ang sarili para
mabawasan ang pagkailang.

“Tara na”. sambit niya dahilan para i-start ko ang sasakyan. Palihim ko siyang
sinusulyapan habang nagmamaneho. Kanina pa siya hindi nagsasalita. Naiilang na
siguro.

“Hindi kaba nagugutom?” tanong ko at saglit siyang sinulyapan.

“Hindi pa. Ikaw Sir? nagugutom kana?”

“Hindi pa.” Dahan dahan bumagal ang takbo ng sasakyan. Maraming sasakyang ang
stranded dahil sa baha.

“Makakauwi kaya tayo agad? Ang lakas pa rin ng ulan sigurado baha na sa dadaanan
natin” sambit niya at palinga linga sa bintana.

“I’ll check kung may madadaanan pa tayo.” kinuha ko ang cellphone at tinignan ang
waze kung saang walang parte ng baha.

“Tsk.. I think sa amin ka muna magpalipas ng gabi”.

“Ha?” agad niya akong nilingon. Unti unti ay kumunot ang kanyang noo. halata ang
pagdadalawang isip. Hindi ko naman siya mapipilit kung ayaw niya. But in this case
hindi ko na siya maihahatid masyado nang baha sa daan.

“Baka meron pa tayong madadaanan. Lagot ako nito kay Manang pag di ako nakauwi
ngayon. Sermon na naman ang abot ko nito.”

“Ihahatid kita bukas. I’m sure ganito din ang suggestion ni manang kung siya ang
nasa kalagayan natin. Besides hindi din kaya ng konsensya ko na mag palipas ka ng
gabi sa daan. I’ll text manang pag nakarating na tayo sa bahay.”. pangungumbinsi ko
habang nakatingin sa kanya.
“Ok” sagot niya saka bumuntong hinga. Nang marinig ang kanyang sagot ay tinawagan
ko agad ang katiwala sa bahay.

“Can you cook a food for two people. Pauwi na ako.”

“Yes po Sir. Nga po pala nandito na po si Vince kakarating lang po” sagot ng
kabilang linya.

“Ok, kumain na ba siya?”

“Hindi daw po siya gutom”

“Well sige. Just cook for two people”

“Ok Sir”

“OK, Thanks bye” sagot ko saka pinindot ang end call.

“Lets go” baling ko at siya naman ay tumango.

__________________

“Come in”. sambit niya ng makababa na kami ng kanyang sasakyan.

“Ang laki din pala ng bahay niyo halos kasing laki ng Da vinci Mansion.” halos
malula ako sa laki at taas ng kanilang bahay. Maraming security ang nagbabantay sa
labas ng mansyon. Idagdag pa na may Dalawang CCTV doon sa labas ng malaking gate.
Hindi nalalayo ang laki nito sa Da Vinci Mansion.

“Ganun ba.. Sayang wala si Mommy hindi kita mapakilala sa kanya.” Lumapit siya sa
akin sabay lahad paakyat sa dalawang baitang na hagdan papunta sa main door.

Nandoon naghihintay ang tatlong nakaunipormeng babae. Medyo may edad na ang mga
ito. Bahagya silang yumuko at sabay sabay na nagsalita. “Good evening po Master
Apollo”.

“Good evening. Handa na ho ba ang hapunan?”

“Opo Master” sagot ng isang katulong.

“Let’s go Levi” baling niya sa akin at inilahad ang kanyang kamay. Hindi ko mawari
kung hahawakan ko ba iyon. At dahil naunahan na ako ng pagkailang ay nginitian ko
na lang siya saka lumakad papunta sa Main Door.

Napakamot na lamang siya sa batok at ngumiti. “Tara sa dining area” aya niya at ako
naman ay sumunod. Malaki ang dining area. Parang kasing laki ng kusina doon sa Da
Vinci Mansion. Malinis at elegante tignan ang paligid. May chandelier na nagbibigay
liwanag sa buong dining area. Sabagay isang falcon si Apollo kaya hindi ako
magtataka kung ganito karangya ang pamumuhay nila.

“Have a seat here” Iniusog niya ang upuan at sumenyas na doon ako umupo.

“Salamat” sambit ko at lumapit sa upuan.

“Wag kang mahiya. Bisita kita ngayon” ani niya na halos nasa tabi ko lang. Ewan ko
ba kung bakit bigla ay napangiti ako at siya ay ganoon din. I feel safe that time.
Yung para bang hindi ako nag-aalala sa sermon ni manang.
Sabagay maswerte ako dahil hindi lang siya mabait gwapo pa at pakiramdam ko safe
ako pag siya ang kasama ko.

Hinintay niya muna akong makaupo bago siya umupo sa kanyang upuan. “Let’s eat” sabi
niya ako naman ay matipid siyang nginitian.

Kanina pa ako napapakagat sa aking bibig. Pigil na pigil kong ngumiti. Mapupunit na
yata itong pisngi ko sa kakapigil. Itinuon ko na lang ang atensyon sa pagkain.
Habang kumakain ay panay din ang libot ko ng tingin. May iilang litrato ang
nakadisplay. Siya at si Vince ang namumukhaan ko sa iilang litrato. May kasama din
sila isang magandang babae at isang lalake na kutob ko ay nasa 15 years old. Tingin
ko ay kapatid niya iyon. Pero yung babae hindi ko mawari kung ina niya ba o hindi.
Sa pagkakaalala ko ay hindi ganun ang itsura ni Madam Elizabeth. Namumukhaan ko pa
siya. Nung nagpropose kasi si Master Zeus ay nadoon ito. Ito din ang dahilan kung
bakit na-hospital ang aking kaibigan.

“Sir Kapatid mo?” di ko na pigilan ang magtanong.

“Yes” sagot niya. “Please dont call me Sir. Apollo na lang” dugtong niya ulit.

“Oo nga po pala.” muli ay nailang ulit ako. Wala akong karapatan na magtanong sa
kanya. Lalo pa’t ito ang unang beses na nasa bahay niya ako.

“Kapatid ko siya sa ama. Actually brother siya ni Vince. And that women” sabay turo
niya sa babaeng nasa litrato katabi naman nito ang isang lalake na sa palagay ko ay
ama niya. May hawig kasi ito sa kanya.

“She’s the mother of Vince and that guy. Si Victor. She not my biological mom. I
know na nakita mo na ang aking ina. Remember?”

“Oo nakita ko siya nung nagpropose si Master Zeus kay Mina”

“My real Mom is not good compare to that women. Yung mommy ni Vince ang nag-alaga
sa akin. Kinuha ako ni Dad from my biological Mom.”

“Ahh bakit?”

“Sa maniwala ka man o hindi. My mom beat me many times. To be honest she abandoned
me”

Hindi ko maalis ang tingin kay Apollo. Hindi ako makapaniwala na magkukwento siya
ganoon. In some case parehas pala kami. Malayo sa totoong magulang. Ang pagkakaiba
nga lang ay kilala niya ang kanyang ama at ina. Samantalang ako ni letra ng
pangalan ng aking mga magulang ay di ko alam.

MARB C-37

______________

“Ahh… sorry” paunmanhing sabi ko at itinuon ang tingin sa pinggan. Tila bagang
nabalot kami ng kalungkutan. Nagpapakiramdaman sa isa’t isa. Bakit kasi nagtanong
pa ako. hayyy..
“How about you?” maya maya ay tanong niya.

“Maagang akong naulila. Si lolo at lola lang ang nagpalaki sa akin”.

“I know. Nakwento mo na yan nung nasa sasakyan tayo. Remember?” ngumiti siya at
kinuha ang isang basong tubig para inumin.

“Oo nga pala” matipid kong sagot. Ngunit ang totoo binalot na ako ng kaba. Wala
akong pinagsasabihin tungkol sa aking mga magulang. Ang pagkakaalam lang pala niya
ay patay na ang aking ina at ama.

“I’m sure you have a beautiful parents. I guess nagmana kasa sa mommy mo” sambit
niya ulit pagkatapos uminum.

“Ahhh yun din ang sabi ni lola” sagot ko at pilit na ngumiti.

“Bakit? hindi mo ba nakita ang parents mo kahit sa picture man lang?” usisa nito
dahilan para hindi ko siya lingunin.

Kinakabahan ako sa mga tanong niya. Hindi ko rin naman alam kung anong isasagot.
Ano nga bang alam ko sa parents ko. Wala. Ni pangalan ay di ko alam. “Hindi eh.
Hindi na kasi maalala ni lola kung san niya nailagay yung mga litrato.”

“I see”.

Muli ay nabalot kami ng katahimikan. Malamig ang paligid ngunit ako pinagpapawisan.
Bakit kasi natuon pa sa magulang ang aming usapan.

“Pagpasensyahan mo na si Vince” bigla niyang sabi na ikinahinto ko sa pag nguya.

“Ok lang.” sagot ko

“Alam kong hindi gawain ng matinong lalake ang pumatol sa babae. Lalo kana. Lagi ka
na lang niyang ginagawan ng kalokohan.”

“Pagpasesnyahan mo na rin ako nung isang linggo” ani ko na ikinakunot ng kanyang

noo.

“Why?”

“Ginantihan ko siya”

Ilang sandali ay bumungisngis siya ng tawa na halos itakip niya ang kamay sa
kanyang bibig.

“Bakit?” pagtataka kong tanong.

“It’s a self defense. No need to apologize. Kung ako ang nasa kalagayan mo. Baka
ganoon din ang gawin ko o di kaya mas malala pa doon”.

“Ahh ganun ba. Kamusta pala siya? Balita ko kanina lang siya pumasok. Halos isang
linggo siyang di pumasok pagkatapos ng nangyare.”

“Ok naman siya. In fact galit na galit siya nung nagkamalay. He didnt expect na
napatumba siya ng isang babae”. ani pa niya na siinabayan ng ngiti.

“Ganun ba” sagot na parang nag-alinlangan. Galit si Vince. Ibig sabihin may chance
na gumanti siya or saktan niya ulit ako.

“Wow may bisita pala tayo”. Isang boses ang bumungad malapit doon sa pinto.
Nabobosesan ko siya. Paglingon ko ay di nga ako nagkamali. Si Vince. Nakapamulsa at
nakasandal sa may pinto.

“Hindi ka nagsabi na may bisita tayo ngayon” dugtong ulit niya habang palipat lipat
ng tingin sa aming dalawa ni Apollo.

“Akala ko tulog kana.” sagot naman ng nakakatandang kapatid. Halata sa kanilang mga
mukha ang tingin na hindi kanais-nais. Yung parang may inis sila sa isat isa.
Ramdam ko rin na parang bumigat ang tensyon sa paligid.

“Anyway. I just need a water ituloy niyo na yang pagkain” lumakad siya palapit sa
refrigerator. Kumuha ng tubig at ininum iyon. Hindi ko naiwasan ang pagkailang kay
Vince. Habang lumalagok kasi ng tubig ay sa akin siya nakatingin.

Bwisit ka. Sambit ko sa aking isip at pasimple siyang inirapan. Agad siyang ngumisi
at pilit na pilit ang pag ngiti. Halatang nakita nito ang aking pag-irap.

“Dito siya matutulog. Ihahatid ko sana siya kanina. Pero naabutan na kami ng baha.
Kaya kung maaari show some respect and manner to her” ani ng kanyang kapatid.

“Ahh, K, it doesnt matter. I’ll go” sagot nito at lumakad na palabas ng pinto.

Paglabas ni Vince ay binilisan ko ang pagkain. Hindi ko alam kung tama ba ang
desisyon kong magpalipas ng gabi rito dagdag pa na nandito si Vince. Hindi ko alam
kung anong maaari niyang gawin sa akin lalo pa’t nasa isang lugar kami at teritoryo
pa niya. Sana lang walang mangyaring gulo.

“Wag kang mag-alala kay Vince. Hindi siya masamang tao na iniisip mo. Maiksi lang
ang pasensya niya. Nasa katinuan pa rin ang utak niya. Kung naiisip mong may
gagawin--—”

“Apollo hindi ba nakakahiya? baka mas mabuti kung uuwi na lang ako mamaya. Baka
wala nang baha sa daan” pigil kong sabi na ikinahinto niya sa pagsasalita.

“Levi mas safe ka dito. Kung may gawin man sayo ang aking kapatid ako ang
mananagot. Please stay.” sinsero niyang sabi dahilan para tumahimik na lang ako.
Bumalik na lang ako sa pagkain at tinapos iyon.

“Let’s go. Doon ka na lang matulog sa guest room.”

Pagtango na lamang ang aking naisagot saka tumayo. Paghakbang ko ay aksidenteng

natabig ng aking kamay ang baso dahilan para tumapon ang laman nitong tubig at
mabasag.

“Sorry sorry” sabi ko saka dinampot ang mga basag na bubog.

“Don’t touch, baka masugatan ka” dali dali siyang lumapit sa akin na ako naman ay
nasugatan bigla sa daliri.

“Ouch” sabi ko nang maramdaman ang hapdi. Medyo malaki yata ang sugat dahil pumatak
agad ang dugo sa sahig.

“See.. halika.. wag ka dyan sa may bubog” hinawakan niya bigla ang aking braso at
inilayo doon sa may basag na baso. Wala akong nagawa kundi ang tignan na lang ang
aking nagdudugong kamay.

“Let me see” sabi niya at kinuha ang dumudugo kong kamay.

MARB C-38

“What happen?” isang boses muli ang aming narinig doon banda sa may pinto.
Paglingon ko ay si Vince na naman. Nakadungaw at pinagmamasdan kaming dalawa ni
Apollo. Walang ano ano ay lumapit ito at kinuha ang kamay ko mula sa kanyang
kapatid.

“Maliit na sugat lang pala” ani nito. Palipat lipat lang ako ng tingin sa kanilang
dalawa. Pati si Apollo ay tila nagulat dahil sa ginawa ni Vince.

“Wait I’ll get a medicine” sambit ni Apollo at nagmadaling lumabas.

“Ok lang ako”. hinatak ko ang aking kamay mula sa kanya ngunit siya naman itong
pigil.

“Medyo masakit ito. Do not think na gumaganti ako.” sambit niya saka pinisil ang
kamay ko dahilan para lalo itong magdugo.

“Ouch!!! Ano bang ginagawa mo!” yamot kong sambit at sinabayan ng pag irap sa
kanya.

“Kailangan pisilin para hindi ma-infection” sabi niya na may kasamang pagkulubot ng
kanyang bibig.

“Infection? kelan kapa naging doctor?” pabalang kong sambit na ikinataas ng kanyang
kilay. Ilang sandali pa ay hinatak niya ako papunta doon sa kitchen sink. Binuksan
ang gripo saka isinahod ang kamay kong nagdurugo. Lalo akong nakaramdam ng hapdi
kaya hindi ko napigilan ang ngumiwi.

“Sira kaba?!” reklamo ko. Hindi niya ako nilingon bagkus ay nakatuon ang tingin
niya sa aking sugat.

“Hayyy.. mamalasin ka nga naman talaga” usal ko ulit.

“Tumahimik ka dyan. Daldal ka nang daldal ikaw na nga itong tinutulungan”

“Kelan mo pa naisip yan? inis kong tanong.

“Ngayon lang”. sagot niyang pabalang.

Sinubukan kong muling hatakin ang aking kamay ngunit siya namang pigil. “Nandito ka
sa bahay. Wag ka nang magreklamo” ani ulit niya.

Bumuntong hinga na lamang ako at tumahimik. Ilang saglit pa ay dumating na si

Apollo. May dala itong medicine kit at inilapag agad doon sa mesa. Tahimik lang ako
habang ginagamot ni Apollo. Nasa tabi ko siya. Habang si Vince nakatayo at
nakapamulsa. Tahimik pero yung tingin niya sa amin ni Apollo ay parang may ibig
sabihin. Hindi ko mawari kung galit ba siya o nang-aasar lang.
“Ipapalinis ko na lang kay yaya yung basag na baso. Magpahinga kana.” sambit ni
apollo pagkatapos niyang lagyan ng benda ang aking kamay.

“Saan mo siya patutulugin?” sabat ng kanyang masungit na kapatid.

“Sa guest room. Pinalinis ko na iyon kay yaya”.

“I see” patango tangong sagot nito habang nakatingin sa akin.

“Masakit pa ba?” baling naman sa akin ni Apollo.

“Hindi na.”

“Yaya Pakihatid mo na yung bisita ni Kuya sa guest room.” tawag ni Vince sa

katulong. Agad namang nagpunta ang katulong at lumapit sa akin.

“Master ihahatid ko na po siya sa guest room” ani ng katulong na sinabayan na

pagyuko.

“Mabuti pa yaya para makapagpahinga na siya” sabat ulit ni Vince.

“Goodnight Levi” ani ni Apollo saka ngumiti.

“Oo goodnight everybody. have a good rest.! Have a sweet dreams!. OK na ba yon?
Pwede na ba tayong magpahinga? Pwede naba tayong matulog?” usal ulit ni Vince.
Ilang segundo kaming natahimik na pati ang katulong ay nagpalipat lipat ng tingin
sa aming tatlo.

“Goodnight” sagot ko saka sumunod sa katulong.

Bago tuluyan lumabas ng dining area ay nilingon ko pa ang dalawa. Nakatingin ang
dalawang magkapatid tila nagmamatyag sa bawat kilos ko. Pakiramdam ko para akong
naipit sa dalawang nag-uumpugang bato. Nakahinga na ako ng maluwag ng maihatid na
ako ng katulong sa guest room.

“Mam ayun po ang damit. Bilin po kasi ni Sir kanina kailangan niyo raw po magpalit.
Nandoon naman po ang banyo.” sabay turo nito sa pinto malapit sa kama.

“Kung may kailangan pa po kayo ay tumawag lang ho kayo sa telepono. Dial 1 lang po”
dugtong pa nito.

“Sige ho salamat. Magpahinga na ho kayo” sagot ko na siya naman ay lumapit na doon

sa pinto. Ngumiti pa ito bago lumabas ng pinto.

Paglabas ng katulong ay naupo na ako sa kama. Kinuha ang damit na nakatupi. Maya
maya ay biglang sumilay ang ngiti sa aking labi. Marahil ay hindi ko aakalain na
ganito ako ang kabutihang ipapakita sa akin ni Apollo. Dagdag pa na nag-abala
siyang gamutin ang aking sugat at pinatuloy niya pa ako magandang kwartong ito.
Malaki at maaliwalas tignan at mamahalin ang mga gamit na nandito. Nakakahiya kung
madudumihan ko ang mga gamit. Lalo na itong kama, unan at kumot na sobrang linis.

Hindi pala siya katulad ng ibang lalaki na iniisip ko. Mabait pala siya. Pero bakit
ganoon. Kung gaano siya kabait ay kabaliktaran ng kanyang kapatid. Magkaibang
magkaiba sila. Ano kayang problema ni Vince bakit ganoon siya. Sa nakita ko kanina
mukang hindi sila magkasundo.
“Levi matulog kana.” saway ko sa sarili at dumiretso sa banyo upang magpalit.

MARB C-39

______________

“Diyos ko iligtas mo po ang anak ko parang awa mo na”… Tuloy sa pagluha ang ginang
habang karga ang isang sanggol.

Sinugod niya ang masukal na kagubatan upang matakasan ang mga lalaking may dalang
baril at patalim. Mabuti na lang at hindi umiiyak ang sanggol. Nakatingin ito sa
kanya na tila ba naiintindihan ang ginagawa ng ginang.

Biglang nahinto ang ginang sa pagtakbo ng makarinig ng malakas na putok sa di

kaluyuan. Hindi pa nakakahakbang ay isang putok na naman ng baril ang kumawala.
Napaupo siya sa sobrang takot at niyakap ng mahigpit ang sanggol.

“Anak, hindi ka pwedeng mamatay. Hindi pwede” at pinahid ang luha sa kanyang mga
mata. Tumayo siya at muling nagpatuloy sa pagtakbo. Wala siyang balak tumigil ang
tanging nasa isip niya lamang ay makatakas sila ng kanyang anak.

Habang tumatakbo ay may sumagi sa kanyang isip. Unti unting nanikip ang kanyang
dibdib. Umaapaw na lungkot at takot ang bumalot sa kanya. Lalo niyang binilisan ang
pagtakbo. Hindi niya alintana ang matatalim na sanga na naapakan o kahoy na
dumadablis sa kanyang siko braso tuhod o talampakan. Hindi siya pwedeng huminto.
Dalawang bagay lang ang nasa isip niya. At yun ay ang makatakas silang mag ina at
ang mabuhay. Nagpatuloy siya sa pagluha kasabay din nun ang mga dugong kumalat sa
kanyang damit at kawatan.

“Anak kailangan nating mabuhay dalawa. Kung hindi man ako makaligtas alam kong di
hahayaan ng diyos na mapahamak ka” Huminto siya pagtakbo at lumingon lingon sa
paligid. Hindi na niya naririnig ang mga taong kanina pa sumusunod. Lumapit siya sa
isang malaking puno at doon umupo nasa kandungan niya ang sanggol. Habang
pinagmamasdan ang anak ay lalong rumagasa ang kanyang luha.

“Hindi ko gusto ito. Ngunit ito lang ang paraan para mabuhay ka. Mahal na mahal
kita. Di ko hinangad na sapitin mo ito. Sana kung magkita man tayo ay makilala mo
ako” tinanggal niya ang pendant na suot at isinuot ito sa sanggol. Hinaplos niya
ang mukha at hinawakan ang munting kamay. Sinusulit ang sandali na sila magkasama.

Ilang sandali pa ay ngumiti ang sanggol. Pinilit ngumiti ng ginang kahit lumuluha.
Muli niya itong kinuha at niyakap.

“Hanapin niyo yung babae at ang sanggol! Malalagot tayo kung makakatakas sila!”

“Yes boss!!”

Agad niyang binaba ang sanggol. Bago mawalay sa kanyang braso ay dinampian niya ito
ng halik sa pisngi.

“Patawarin ako ng diyos sa gagawin ko. Eto lang maari kong gawin para makaligtas
ka. Pilitin mong mabuhay. Alam kong matatag ka. Matatag na kagaya ko. Pilitin mo
anak”
Pagbaba sa sanggol ay dahan dahan siyang humakbang paatras. Tanaw niya pa ang mukha
nito dahil sa liwanang ng buwan. Ngumiti ang sanggol ngunit siya ay lalo lang
lumuha.

Biglang kumawala ang malakas na putok ng baril kaya kahit ayaw pa niyang umalis ay
napilitan siya. Tumakbo ang ginang at naiwan ang sanggol sa gilid ng puno.

“Boss ayun ang babae. Pupunta doon” sigaw ng isang tauhan. Sunod sunod na pagputok
ng baril ang namayani sa paligid.

“Wag niyong hayaang makatakas. Kailangan madala natin yan patay man o buhay pati
yung sanggol!!”

Puno nang takot at pag-aalala ang bumalot sa puso ng ginang. Di na niya alintana
ang dugong dumadaloy sa kanyang balikat. Pinilit niyang tumakbo kahit bumabagal ang
kanyang paghakbang hanggang sa nasubsob siya sa lupa. Kinakaya na tumayo ngunit
hindi na kaya ng kanyang katawan.

“Diyos ko iligtas mo po ang anak ko. Pakiusap…” humahagulgol niyang sabi habang
gumagapang.

—---------------------—

“Soledad sigurado ka bang mauubos mo itong pinitas nating mangga?” hawak hawak ng
matandang lalake ang basket na puno ng mangga. Nasa tabi naman niya ang matandang
babae na may hawak namang basket na may gulay. Mababatid sa dalawa ang saya habang
tinatahak ang daan pauwi ng bahay.

“Oo naman. Hindi ka pa ba nasanay sa akin?. Alam mo naman na paborito ko yang

mangga. Mauubos ko yan.”

“Naalala ko tuloy nung umaakyat pa lang ako ng ligaw sayo eto ang palagi kong
dala.”

“Lagi kang may dalang mangga dahil yan ang paborito ni inay. Huli mo na nalaman na
paborito ko yan. Ikaw talaga”

“Soledad ang inay mo ang nagsabi sa akin na paborito mo din ang mangga,”

“Oo na. Mabuti nalang at dito tayo dumaan mabilis tayong makakauwi. Tamang tama
magtatanghalian na gusto mo ba ng tinola?”

“Oo kahit ano. Basta ikaw ang nagluto.”

“Nambola ka pa” ani ng matandang babae saka ngumiti.

Ilang sandali pa ay unti unting narinig ng matandang lalaki ang iyak ng isang
sanggol nahinto siya sa paghakbang na pinagtaka ng matandang babae.

“Bakit ka huminto? May nakalimutan kaba sa bukid?”

“Naririnig mo ba iyon?” lumingon lingon siya sa paligid upang hanapin kung saan
nanggagaling ang tunog.

Natahimik ang matandang babae ng ilang sandali. Unti unti siyang napahawak sa bibig
ng marinig ang ingay ng sanggol.

“Sanggol ba iyon Calixto?”

“Oo. Hindi ako maaaring magkamali soledad. Halika mukang malapit lang siya sa
atin.” Binaba nila ang mga dala at tinungo ang lugar kung saan nagmumula ang iyak
ng sanggol.

Pagkaraan na ilang minuto ay nahinto sila sa isang malaking puno. Isang sanggol na
nakabalot ng puting lampin. May bahid ng dugo ang lampin at damit nito umiiyak at
halatang nagugutom dahil panay ang kagat sa telang nakabalot sa kanyang kamay.

“Diyos ko! Sino ang nag iwan sa kanya dito?!” gulat na gulat ang matandang babae.
Nilapitan niya agad ang sanggol at kinarga.

“Soledad kailangan na niya ng gatas. Namumula na siya. At mukang gutom na gutom

na.” pagaalalang sabi ng matandang lalake.

“Tara na, Calixto.” hahakbang na ang matandang babae ng pigilan siya ng asawa.

“Teka Soledad paano kung may humanap sa kanya rito?. hanapin siya ng kanyang ina o
ama?”

“Calixto mag isip ka nga. Sinong matinong ina ang magiiwan dito ng sanggol. At dito
pa sa gubat ito iniwan? Halika na kailangan na nito ng gatas.” naglakad ang
matandang babae habang ang asawa ay napilitan na ding sumunod.

—---------------—

MARB C- 40

Kulay puting kisema ang una kong nakita ng ako’y gumising. Agad kong isinandal ang
likod doon sa headboard ng kama. Kinuha ang unan at niyakap ng mahigpit. Ilang
sandali lang ay di ko na napigilan ang pagpatak ng aking mga luha.

Isang panaginip na pakiramdam ko totoo. At ang ipinagtataka ko ay malabo at hindi

ko matandaan ang babae. Babaeng may hawak na sanggol. Lungkot at pangungulila ang
aking nararamdaman ng mga oras na iyon. Marahil ay may koneksyon ang babaeng iyon
sa akin. Pinilit kong alalahanin ang kanyang itsura ngunit hindi ko siya mamukhaan.
Sinubukan kong batukan ang sarili ngunit wala. Di ko siya maalala. Maski ang damit
o buhok niya ay di ko matandaan.

Nakakalungkot ang mga sandaling iyon. Madilim ang kwarto at ang nagsisilbing ilaw
lang ay lamp shade at kaunting liwanang na nagmumula doon sa bintana. Bumangon ako
at nagpasyang dungawin ang bintana.

“Mag-uumaga na pala” ani ko habang tinitignan ang labas. May dalawang katulong ang
nasa labas at abala na ito sa pagwawalis ng tuyong damo. Naalala kong ito din ang
ginagawa ko pag wala akong pasok. Kasambahay din ako. Maya maya ay biglang tumulo
ang aking luha ng di sinasadya.

Kung kapiling ko kaya si inay at si itay. Ganito din kaya ang buhay ko? O baka
naman hindi ko sasapitin ang hirap na dinanas ko nung bata pa ako?. Nang mga oras
na iyon ay tanging sarili ko lang ang aking naririnig. Nagsasalita ako sa aking
isip at pinakikinggan ko din. Ang bigat sa kalooban. Mas lalo tuloy akong binalot
nang lungkot.

“Ok lang yan Levi. Hindi rin magtatagal mahahanap mo rin ang tunay mong magulang”
sabi ko sa sarili at humingang malalim.

Wala sa urirat ay sumagi sa isip ko ang mukha ni manang “Si Manang?”. Bigla akong
lumakad pabalik sa kama. Kinuha ang mga gamit at isinilid sa aking bag. Tinignan ko
rin ang cellphone kung may mensahe ang aking mayordoma. Pati din ang aking dalawang
kaibigan na si Jane at Mina ay di rin nag-text.

Agad kong kinuha ang aking damit at nagtungo sa banyo upang magpalit. Dahan dahan
kong binuksan ang pinto upang di makagawa ng ingay. Tiyak kong pag nakita ako ni
Apollo ay baka hindi pa ako pauwiin. Patingkayad akong lumabas at dahan dahan
humakbang.

“Hey.. anong ginagawa mo?” isang boses mula sa aking likuran kasunod ang tunog nang
pagbukas ng pinto. Bigla ay napapikit ako. Alam ko kung kaninong boses iyon. Kahit
hindi ko siya lingunin ay kabisadong kabisado ko ang kanyang tinig. Lalo pa pag
siya ay sumisigaw.

“Aalis kana?” dugtong niya pa. Wala na akong nagawa kundi ang lingunin siya.
Pakamot kamot siya ng ulo at humakbang palapit sa akin. Napatitig ako hanggang siya
ay makalapit.

“Kailangan ko nang umuwi. Hinahanap na ko nang mayordoma namin” sagot ko habang

nakatingin sa kanya.

“Ahhh” sabi niya habang tumatango. Mayamaya pa ay bigla siyang ngumisi. Bagay na
ikina-kunot ng noo ko.

“Bakit?” tanong ko tapos siya umiiling iling pa na hindi pa rin tumitigil sa pag
ngisi.

“Did you see yourself in the mirror?”

“Ha? bakit may dumi ba ako sa mukha?”

Umiling ulit siya at itinapat ang daliri sa aking mukha. Tila yata may gagawin na
naman siyang kalokohan kaya ang ginawa ko tinabig ko ang kanyang daliri. “Ano bang
iniisip mo? Do you think may gagawin ako sayo?” inis niyang sabi.

“Ikaw pa? Sa sadista mong yan?. Tingin mo mag-iisip pa ako na gagawa ka nang
mabuti?”

Muli siyang ngumisi na di ko mapatanto kung ngisi ba iyon o ngiti. Para siyang bata
na hindi maintindihan kung anong gusto.

“Ano?!!” singhal ko habang nakikipagtitigan sa kanya.

“Uuwi kang hindi inaayos yang buhok mo? Even your eyes. May morning glory pa.
Yuck!.. what a messy girl”

Di ko naiwasan ang umirap. Umismid ako sandali saka nagkrus ng balikat. “Importante
pa ba ang itsura ko? Gusto ko nang umuwi. Ang aga aga may engkantong nagpapakita sa
akin. Minamalas nga naman”

“Engkanto!? anong sabi mo?!” sabi niya na kutob kong naiinis na.

“Ang sabi ko uuwi na ako.” ani ko ulit.

“Uuwi? ang sabi ng kapatid ko ihahatid ka daw niya pauwi? What happen? did you
change your mind? May L. Q ba kayo?” ganti niya ulit na palagay ko iniinis niya
ako.

“L.Q? o baka kayo ng kapatid mo ang may L.Q” sagot ko ulit sabay ngisi.

Bigla ay bumakat ang ugat sa kanyang sintido kasunod ng pagkulubot ng kanyang noo.
Ang bilis talaga niyang mapikon. Bago pa kami magkasagutan ay humakbang ako palayo
sa kanya. “Salamat sa pagpapatuloy. Pakisabi kay Apollo na umalis na ako. Wag na
siyang mag-abala. Ite-text ko na lang siya o tatawagan pag nakauwi na ako”

“Whatever! Dont expect na sasabihin ko yan sa kanya. Kayo ang mag-usap wag mo na
akong utusan” reklamo niya at sinuklay ang buhok ng kanyang mga daliri.

“Naku!.. yabang talaga” sabi ko saka lumakad pababang hagdan. Habang bumababa ay
doon ko lang napagtanto na magkatabi lang pala kami ng kwarto nasa kabilang pinto
siya lumabas kanina at tiyak kong bedrrom niya iyon. Nakapantulog pa kasi siya at
halata ang mata niyang bagong gising.

“May sinasabi kaba?”

Alam kong narinig niya iyon. Nagmamaang-maangan pa ang lokong ito. “Sabi ko
salamat” at pilit siyang nginitian.

“Wait!” Nasa gitna na ako ng hagdan nang muli siyang magsalita. Tumigil ako sa
paghakbang at bumaling sa kanya. Nasa may beranda siya at nakadungaw.

“Utang na loob mo na pinatuloy kita rito. Kaya you need to pay me back”

“Ano?! nasisiraan kana ba?!” singhal ko na siya naman ay bumungisngis.

“Isipin mo kung anong gusto mong isipin. Basta sisingilan kita sa ayaw at sa gusto
mo”

“Baliw kana? May sayad kana talaga” sambit ko saka umiling iling.

“Well… see you. And nice to see you here.” sabi niya saka kumindat pagkatapos ay
pasipol sipol pang bumalik ng kanyang kwarto.

Pagdating ko sa baba ay nakasalubong ko naman ang kanilang katulong. “Mam San ka ho

pupunta?”

“Uuwi na po ako”

“Ganun ho ba? Hindi niyo ho hihintayin si Master Apollo?”

“Naku Hindi na po. Nagmamadali po kasi ako. Tatawagan ko na lang ho siya mamaya pag
dating ko sa bahay.” Agad akong lumkad papuntang pinto na sinundan naman ng tingin
ng matandang katulong “

“Sigurado ka Mam? baka ho kasi pagalitan ako ni Master. Hinayaan kitang umalis”

“Ako na hong bahala sa kanya. Maraming salamat ho pagpapatuloy.” bahagya akong

yumuko tanda ng paggalang sa matanda.

“Sige Mam ikaw ang bahala”.

“Salamat po” sabi ko saka nagmadaling lumabas papunta sa main gate.

__________________
MARB C-41

Pagsara ng pinto ay naisandal ko na lang ang aking likuran doon. Nawiwirduhan ako
sa aking sarili simula pa kagabi. Dahil ba sa babaeng iyon? Dahil ba kay Levina?.
Naiinis ako sa kanya. Pero bakit bigla ay nag-iba? Inis na parang napalitan ng awa.
Marahil ay ngayon ko lang napagtanto ang kanyang kalagayan.

Pailing iling akong pumunta sa aking kama at doon ay naupo. Nag-iisip kung bakit
bigla na lamang akong naawa sa kanya. Dati ko naman alam na wala siyang magulang.
Dati ko na ding alam na katulong siya. At ang nag-papaaral sa kanya ay ang kanyang
amo. Ang pinsan ng aking kapatid na si Apollo.

Walang ano ano ay inihilamos ko ang kamay sa aking mukha. “Geez.. Ano bang
nangyayare sa akin?”. Isang katok mula sa pinto ang bumasag sa aking pagmumuni.

“What?!” bungad ko pagbukas ng pinto. Magulo pa ang kanyang buhok at nakasuot ng

pantulog.

“Si levi? Did you see her?”

“You really concern about her huh”. Sambit kong may kasamang pang-iinis.

“Nasan siya?” tanong niya ulit na binalewala ang aking sinabi.

“Umalis na siya. Uuwi na daw siya. She will call once she get home” sagot ko.

“She always did this.” sabi niya saka umiling iling.

“She always did? Matagal na ba kayong magkakilala?” pambubusisi ko siya naman ay

bumaling agad sa akin.

“Its not your business. Anyway I leave early make sure na papasok ka sa klase on
time.” bilin niya na akmang hahatakin ang door knob upang isara.

“What’s your connection to her?” bigla kong tanong sabay pigil ng pinto pasara.

“Do I need to answer that? That’s too personal” ani niya.

“Its up to you brother.” sagot ko naman.

Ilang sandali ay bigla siyang ngumiti. Ngiti na tila ngayon ko lang nakita. “I’m
interested on her. So ngayon pa lang keep your distance on her” sabi niyang may
pananakot.

Walang salitang lumabas sa aking bibig. Nakakagulat na ang aking kapatid ay umamin
nang walang pag-aalinlangan. Ngunit ganunpaman hindi ako kumbinsido. Kilala ko siya
pagdating sa babae. Pareho siya ng dalawa kong kaibigan. He’s a womanizer.

“Kung wala ka nang sasabihin. I’ll leave” dagdag pa nito saka umalis. Ako naman ay
napadungaw na lang sa pinto at sinundan ng tingin hanggang makapasok siya sa
kanyang kwarto.

“Do you think maniniwala ako? Nakahanap ka na naman ng bago mong Victim. Poor
Levi.” sabi ko at isinara ang pinto.
***************

“Ingat po sa pagda-drive”. Tumango na lang ako at tinungo ang aking sasakyan. Sanay
na ang mga katulong sa kilos ko. Na kahit hindi ko sila sagutin o tignan ay
balewala sa kanila. Hindi ko rin alam kung kelan ako huling tumawa. Pagkasama ko si
Shawn at Gale ay tumatawa naman ako o di kaya’y ngumingiti pero yung sabihin na
tumatawa ako dahil masaya ako at walang iniisip na problema. Malabo. Malabo na
yatang mangyari. Hindi ko alam kung kelan ako huling tumawa. Siguro nung buhay pa
ang aking kapatid. Yung kompleto pa kami. Yung hindi pa ako sakit ng ulo ng mga
magulang ko.

“Fuck! What the hell I’m thinking?!” inis kong sambit habang minamaneho ang aking
sasakyan.

Nitong nakaraang mga araw ay napapaisip ako. Simula kasi na magkasagutan kaming
magkapatid ay tila unti unti kong napagtanto na may dahilan din siya. Tama naman
siya. Tama siya na kailangan kong tanggapin na patay na ang aking kapatid.
Tanggapin na hindi na babalik si Kuya Victor. May punto si Apollo. Kailangan kong
magbago pero paano ko sisimulan kung ngayon pa lang ay nahihirapan na ako. Maski
ang ngumiti o batiin siya ay nahihirapan na akong gawin. Paano pa kaya ang kausapan
siya. Kausapin siya ng mahinahon na hindi bibigyan ng sakit ng ulo.

“Ahhh!! sakit sa ulo!” reklamo ko at inihinto ang sasakyan sa tabi. Kinuha ko ang
cellphone at di-nial ang number ni Shawn.

“Shawn where are you?”

“I’m here in the university. Nasaan kana ba?” tanong nito.

“Somewhere here in edsa.”

“Bakit ka nandyan? papasok kaba?” tanong nito na pati ako ay nagtanong sa aking
sarili.

“I dont know.. I feel tired”

“Hey Vince pumasok kana. May exam tayo ngayon. You should come or else bagsak kana.
You know na ayaw ko nang umulit. My dad will throw me in the US if I failed.”

“Too bad for you.” asar ko.

“Bahala ka. It’s up to you kung papasok ka. Malaki kana. Bro. bye” ani nito saka
pinutol ang tawag. Napatingin na lang ako sa aking cellphone maya maya ay bumaling
sa mga sasakyang dumaraan. Nagmumuni-muni.

“Am I going to come or not?” tanong ko sa sarili.

Make sure na papasok ka sa klase on time. Umecho bigla ang boses ng aking kapatid.
Ilang sandali ay pumasok ako ng sasakyan. Nagdrive na parang naghypnotized nang
kanyang boses.

Make sure na papasok ka sa klase on time.

“Oo na”

*************

“Saan ang lakad?” Gale ask nang makalapit sa akin. Kakaalis lang ng professor kaya
yung ibang estudyante isa isa nang lumabas.

“I’m tired. Siguro I go home” sabi ko at tumayo.

“What? are you sick?” asked shawn na umupo naman sa aking desk.

“I said I’m tired” sabi ko at lumingon sa babaeng kanina pa umiirap sa sa akin.

Kung di ako nagkakamali ay kaibigan ito ni Levi.

“Pati ba naman dito. Makikita ko ang mga mokong na ito” malakas na sabi nito saka
lumingon sa aming tatlo.

“Tayo ba ang tinutukoy niya” shawn said and looked at her.

“I guess so. Sa atin siya nakatingin” ani naman ni Gale. Hindi na ako nagsalita
bagkus ay lumapit ako sa kanya. Nakataas pa ang isa niyang kilay habang nakatingin
sa akin.

“Ano?! sasaktan mo ako?!” singhal niya. Ako naman ay tinitigan siya ng mata sa
mata. Mayamay ay bigla siyang umiwas ng tingin sa akin at nagmadaling ilagay ang
mga gamit sa kanyang bag.

“Ikaw lang? Where is she?” tanong ko.

“Bakit? may gagawin ka na naman kay Levi”

“Tinatanong kita ng maayos” sabi ko na napalakas ang aking boses. Lumapit na ang
dalawa kong kaibigan at naki-usyoso sa pag-uusap naman ni Sab.

“Vince.. babae yan” sabat ni shawn at lumapit sa tabi ni Sab.

“Tinatanong ko lang siya” sagot ko na hindi inaalis ang tingin sa babaeng aking
kaharap.

“Wala siyang pasok ngayon.” sagot nito at ikinawit ang bag sa kanyang balikat.

“Makaalis na nga.” dagdag pa nito at mabilis na umalis.

“Bakit mo hinahanap si Levina? May dapat ba kaming malaman? Ha Vince? Is there

something that we need to talk?” shawn said and give me a meaningful smile.

“Vince based on my research about levina. Wala siyang pasok ngayon. 4 days lang ang
pasok niya. Naka schedule siya sa ibang klase. It means hindi natin siya kasama sa
subject na ito.” paliwanag naman ni Gale.

“Wow.. kelan kapa naging stalker ni Levina?” kantyaw naman ni Shawn.

“Tumigil nga kayo” ani ko saka kinuha ng cellphone sa aking bulsa na kanina pa nag-
ba-vibrate.

“Whos this?” tanong ko sa kabilang linya mula sa isang unregistered number.

“I’ll kill you” sagot nito sabay putol ng tawag.

“Fuck you!” sigaw ko at hinawakan ng mahigpit ang cellphone.

“Why? Who’s that?” Gale asked.

“I dont know.. Sabi niya papatayin niya daw ako.” sagot kong nakaismid “Mukang
napapadalas na yang pagtawag sayo. Hindi ka ba nag-aalala Vince?” tanong naman ni
Shawn.

“Why do I?. Mga duwag lang ang gumagawa niyan. Harapin nila ako. Subukan nila kung
mapapatay nga nila ako” hamon ko saka sinuklay ang aking buhok na aking mga daliri.

“Oo nga. Don’t worry Shawn. Si Vince pa.” Gale said while laughing.

“I go home.” sabi ko saka lumakad.

“Hey! Vince are you sure?” they asked.

“Yeah.. 100 percent”

_______________________

MARB C-42

I was busy that time na makatanggap ng tawag mula sa kanya. I was relieved ng
makita ang kanyang pangalan. I pick up my phone immediately and answered the call.
“How are you? Nakauwi kana?”

“Oo kanina pa. Sorry ngayon lang ako tumawag. Kakatapos ko lang kasi maglinis” she
said in a soft voice.

“It’s ok. At least nakauwi kana. In fact ako nga dapat ang mag-sorry dahil hindi
kita naihatid kanina”

“Maaga akong nagising. Naalala ko kasi si Manang lydia. Ayaw kong magalit siya sa
akin.”

“I know I understand. Yung sugat mo? OK na ba?”

“Ok naman. Nalinis ko na pagdating ko kanina”

“That’s good” sabi ko at ilang sandali ay nabalot kami ng katahimikan.

Nagpapakiramdaman sa isat isa kung sino ang ulit ang magsasalita.

“Are you free tonight?” lakas loob kong tanong.

“Mamaya? bakit?”.

I think hindi niya alam na I want to invite her in a dinner date. “Wala lang. Gusto
lang kitang yayaing kumain sa labas.” sabay kamot sa aking batok.

“Ha?” tanong niya na hindi ko alam kung uulitin ko ba ang aking sinabi.

“Is it ok? hindi ka ba busy?” I asked again.

“Ano kasi.. may gagawin ako mamaya.”

“Ganun ba? Sige next time na lang” sambit kong tila nalungkot.

“Bye”. paalam nito na agad pinutol ang tawag.

Ilang sandali akong napatingin sa aking cellphone. Naghihintay. Nagbabaka-sakaling
muli siyang tumawag at baguhin ang sagot.

In that moment I feel lonely. I feel longing about something else. Something that I
can’t see but something I can feel. I cant explain my feeling but the one thing
that comes to my mind is her. In all the girls that I talked before siya lang hindi
mapakiusapan. She’s like a wild flower that difficult to find.

**************

Kanina pa ako nakatingin sa aking cellphone. Hindi ako mapakali. Simula kasi ng
tawagan ko siya ay para na akong tuliro. Kanina ay puro exam ang nasa isip ko
ngayon ay buong mukha na niya ang nakikita ko. Pati yata si Jane na nasa harap ko
nagiging kamukha na ni Apollo. Kinakamot ko nalang ang aking batok sa tuwing
titignan ako ni Jane. Parang gusto ko tuloy bawiin ang sinabi ko. Parang gusto kong
magtext at sabihin Yes.

Teka type mo ba siya levi?. tanong ng aking sarili dahilan para lalo akong
mapaisip.

“Levi masarap ba yung luto ko? alam mo bang napanuod ko yan sa tv kagabi.
Ipagluluto sana kita kagabi. Kaso hindi ka naman umuwi. Teka magkwento ka naman.
Simula nang dumating ka kanina hindi ka nagsasalita. Tinakot kaba ni Master Apollo?
May Ginawa ba siya sayo?”

Ngumiti na lamang ako at kumuha ng kanin saka inilagay sa aking pinggan. “Tingin mo
ba gagawin sa akin yun ni Apollo?”

“Anong malay natin. Eh diba ayaw mo sa kanya. Buti pumayag ka na magpalipas ng gabi
sa kanila?”

“Kahit naman tumanggi ako ay di talaga siya papayag. Saka pumayag naman si Manang
na doon muna ako matulog. Yun nga lang hindi naman ako nakatulog ng mahimbing”

“Bakit? may ginawa ba siya sayo? Hindi kaba niya pinatulog?” malisyosong sabi nito
saka humagikgik ng tawa.

“Jane.. ano bang iniisip mo? tingin mo ba may mangyaya----—” imbis na matapos sa
pagsasalita ay napatingin na lang ako sa kanya. Bigla niya kasing tinakpan ang
kanyang tenga na sinabayan pa ng pag pula ng kanyang mukha.

“Si Jane dalaga na” kantyaw ko at tumawa.

“PSSSSTTT” saway niya at sumenyas na ititikom ang bibig. Ngumiti na lamang ako at
pinagpatuloy ang pagkain.

“Levi.. galit ka sa akin?” bigla nitong tanong na muntik na akong mabulunan.

“Ano bang tanong yan?” saka uminum ng tubig.

“Baka kasi galit ka. Kasi napagisipan ko kayo ni Master Apollo ng masama. Yung alam
mo na.”

“Jane.. Wala sa akin yun. Alam kong concern ka lang. Isa pa tingin mo magagawa sa
akin yun ni Master Apollo. Aba lagot siya kay Manang.”

“Sabagay.. Si manang lang yata ang kinatatakutan nilang magpipinsan. Teka kung nasa
bahay ka ni Master Apollo. Ibig sabihin nandoon din yung kapatid niya? Yung
nambugbog sayo?”

Tumango ako. “Oo. Ang sama niya nga tumingin. Parang gigilitan niya ako sa leeg”

“Talaga? May sinabi ba siya sayo?. Siya ba ang dahilan ng sugat mo sa kamay?”

“Ahh eto ba. Aksidente ko kasing natabig yung baso tapos pinulit ko yung mga bubog
kaya heto nasugatan ako.” saka ipinakita ang kamay kong may benda.

“Anong sabi ni manang kanina nung nakita yan?”

“Ayun muntik pa akong makurot sa tagiliran. Akala niya nakipag-away na naman ako
ang gulo kasi ng buhok ko kanina. Hindi ko na naisip ang magsuklay dahil gusto ko
nang umuwi” ani ko saka ngumiti.

“Nga pala day off natin bukas. Uuwi kaba sa inyo?” tanong ni Jane, tapos na siyang
kumain at inilagay sa kitchen sink ang kanyang pinggan.

Bigla ay napaisip ako. Nakalimutan ko na ang araw dahil sa sobrang busy. “Hindi ko
alam Jane. Ikaw? uuwi ka sa inyo?”

“Oo naman. Namimis ko na ang tatay pati ang nanay. Lalo na yung tomboy kong
kapatid, tapos si kuya. Pati yung pamangkin ko. Hayyy excited na ako bukas” halata
sa boses nito ang saya. Hindi ko tuloy naiwasan ang mainggit sa aking kaibigan.

“Levi.. ok ka lang” tanong niya ng bigla akong balutin ng katahimikan. Kung alam
kaya ni Jane ang sitwasyon ko ano kayang sasabihin niya? Ano kayang magiging
reaksyon niya?. Sasabihin ko kaya sa kanya ang tungkol sa sulat?

“Oo naman.. Naisip ko kasi bigla yung exam namin next week. Nagdadalawang isip pa
ako umuwi bukas. Kung hindi ako uuwi baka dito na lang ako magrereview. O di kaya
mag ta-training na lang ako. Tutal malapit na akong matapos sa muay thai class ko.”

“Ahh sige ikaw ang bahala” sabi nito at ilang sandali ay lumapit sa akin. Walang
sabi sabi ay yumakap sa sa aking mahigpit. Humihikbi na di ko maintindihan kung
bakit.

“Jane? bakit? may problema ba?”. Umiling lang ito ang patuloy sa pagluha. Hinaplos
ko ang kanyang likod ay bumawi ng yakap.

“Levi” ani nitong lumuluha.

“Bakit? sabihin mo na sa akin. Hindi ako manghuhula” biro ko na siya naman ay

saglit na tumawa.

“Tapos ngayon tumatawa ka? naku Jane baka kailangan na kitang dalhin sa hospital”

“Sira… Ano kasi.. Levi.. huhuhuhu” bumitaw ako sa pagyakap at tinignan ang aking
kaibigan. Nang mga oras na iyon ay nakaramdam na din ako ng kalungkutan. Pinilit
kong pigilan ang aking luha ngunit may iilan nang pumatak.

“Levi kahit hindi ka magkwento nararamdaman ko malungkot ka. Kaya heto nalang ang
kaya kong gawin. Ang umiyak at yakapin ka nang mahigpit.” sabi niya at ilang
segundo ay tuluyan nang umagos ang aking luha.

“Jane…” Tanging pangalan niya na lang ang aking kayang sabihin. Tila may isang
batong nakabara sa aking lalamunan. Masakit na mabigat ang pakiramdam. Akala ko
matatago ko nang matagal ang lungkot ngunit hindi. Hindi ko pala kaya. Siguro tama
lang na sabihin ko sa kanya ang tunay kong sitwasyon.
___________________

MARB C-43

Kasalukuyan kaming nasa sala ng Monet mansion ng hating gabing iyon. Si Manang at
ang mag-asawa kong amo at nakapantulog na. Kami naman ni Jane ay magkatabi, hawak
niya ang aking kamay na kanina pisil ng pisil.

Mas kabado ang itsura niya kung ikukumpara sa akin. Akala ko si Jane lang ang
makakaalam. Hindi pala, dahil nagsabi agad siya kay Manang pagkatapos naming mag
usap kanina lamang. Ang sabi niya mas mabuti na daw na malaman nila para kahit
papaano ay may tsansa akong mahanap ang aking magulang.

“Kelan pa ito Levi? Aba’y bakit ngayon mo lang ito sinabi? Kung sinabi mo agad
natulungan ka sana agad namin” sambit ng matanda. Katabi nito si Mina na katabi
naman ni Master Zeus.

“Oo nga Levi. Kaya ba tahimik ka nitong mga nakaraang linggo?” sabat naman ni Mina.

Wala akong naisagot sa kanila. Ano bang sasabihin ko? Hindi ko alam kung paano
sisimulan.

“Nay siguro nahihiya rin si Levi magsabi. Ayaw niya sigurong makadagdag pa sa
alalahanin natin” ani naman ni Jane saka sumulyap sa akin.

“O siya, siya. Ang importante eh nalaman na natin ito. Hay bakit kasi nilihim pa ni
soledad at calixto ito. Kung dati pa nila sinabi marahil ay matagal mo nang nahanap
ang pamilya mo” sambit ulit ni manang na may kasamang dismaya.

“Nay wala na tayong magagawa tungkol sa lolo at lola ni Levi. Ang magagawa nalang
natin ay tulungan siyang hanapin kung sino siya.” sabat naman ni Mina.

“Is there a way or any names na iniwan sayo ang lolo at lola mo?” sabi ni Zeus na
naka-akbay sa kanyang asawa.

“Maliban sa sulat at damit na may burdang L.V.A ay may iniwan din na pendant si
lola. Yun lang ang nakita ko. Maliban doon wala na.” sagot ko saka bumuntong hinga.

“Yun lang? wala na?” kunot noong tanong ni Manang. Tumango na lang ako at yumuko.
Nakaramdam na ako ng hiya ng mga oras na iyon. Parang lahat na lang ng kamalasan na
sa akin na.

Ilang sandali ay binalot kami ng katahimikan. Hanggang sa napansin kong tumayo si

mina at lumapit sa akin. Walang sabi sabi ay niyakap niya ako. Nag-umpisang lumuha
at humikbi.

“Tutulungan kita. Wag kang mag-alala hahanapin natin ang mga magulang mo.” sabi
niyang humihikbi. Naipikit ko na lang ang aking mata. Naitikom ko ang aking bibig
pero sa isip ko gusto ko nang humagulgol ng iyak.

“Wag ka nang maglilihim Levi. Kung isa-sarili mo yan. Walang mangyayare.

Nakalimutan mo bang nandito kami. Pamilya mo na kami hija.” sambit ni manang saka
yumakap din sa akin.
Nang mga oras na iyon ay hikbi at pag-iyak ang nangibabaw sa loob ng sala. Pati si
Jane na katabi ko ay umiiyak na din.

“Salamat po. Salamat sa inyo” sabi ko nang bumitaw si Mina at manang ng yakap.
Bumalik sila sa pagkakaupo. Mugto ang kanilang mga mata at panay pahid ng luha.

“Don’t cry makakasama sa baby natin” sabat ni Zeus at humalik sa sintido ng asawa.

“May ideya kaba kung saan ka natagpuan ng iyong lolo at lola?” baling naman sa akin
ni Master Zeus.

“Opo. pero kung pwede po sana tutulung din ako sa paghahanap”. sagot ko at pinahid
ang aking luha.

“Ikaw ang bahala. But your still studying. Baka maka-apekto sa pag-aaral mo. You
can leave it to me.”

Umiling ako saka sumagot. “Ok lang ho. Mas mapapanatag ang isip ko kung tutulong
ako sa paghahanap. At huwag ho kayong mag-alala. Hindi ito makaka-apekto sa pag-
aaral ko. Ipinapangako ko po”

“Sigurado ka hija? Ang amin lang ay wag ka nang masyadong mag-isip. Nandyan si
Master siya na ang bahala” turan naman ng matanda.

“Nay sigurado po ako. Lalo na ngayon na nandyan kayo at tumutulong sa akin. Mas
purisgido akong hanapin sila” paniniguro ko at ngumiti. Kahit papaano ay napagaan
nila ang aking kalooban.

“Well if that’s your decision.. Just let me know kung may maitutulong pa ako. Wag
kang mahihiyang magsabi. I dont want my wife to have worries” sambit nito at
nilingon ang asawa.

“Ayan na naman. Darating na ang mga langgam” biglang kantyaw ni Manang dahilan para
kami ay tumawa.

Sa gesture ng mag-asawa ay halatang mahal nila ang isat isa. Napakaswerte ng aking
kaibigan sa lalaking ito. Lahat na yata ng magagandang bagay at ugali ay nasa kanya
niya. Mapagmahal. Mabait at higit sa lahat tinuring na niya kaming pamilya.
Maswerte kami at nakahanap kami ng ganitong amo.

“Teka muna. Levi kelan ka uuwi sa inyo? Day off niyo na bukas. Gusto mo bang
samahan kita. Baka sakaling may mahanap atyong impormasyon doon sa inyo”

“Yun din po ang iniisip ko nay. Uumpisahan ko muna sa amin. Pero Nay kaya niyo po
ba?. Diba po inaatake na kayo ng altapresyon?” sambit kong may pag-aalala.

“Oo nga Nay. Wag kana lang kaya sumama” sabat naman ni Jane.

“Kayo talaga. Mas malakas pa kaya ako sa kalabaw” tumayo siya nagpameywang. Ilang
segundo lamang ay ngumingiwi na siya at napahawak sa kanyang balakang.

“Sabi na nga eh. Nay lydia talaga ang tigas ng ulo” ani ni Mina na sinegundahan ng
kanyang asawa.

“Manang. Magpapasama na lang ako ng bodyguard kay Levi. Wag ka nang sumama. Baka
makasama pa sayo”

“Master..”
“Manang wag ng matigas ang ulo” sayaw ng aking amo.

“O siya siya. Matulog na tayo.” sambit ng matanda at pilit na humakbang papuntang

pinto. Nakahawak pa rin ito sa balakang at iniinda ang sakit.

“Tulungan na kita Nay” alok ni Jane na agad lumapit.

“Mabuti pa nga. Ikaw Levi umakyat kana kailangan mong magpahinga.” bilin pa nito.

“Opo Nay. Salamat po.”

“Magpahinga kana levi” ani ni Mina na nakahawak sa bewang ng asawa.

“Salamat. Ikaw din” baling ko at bahagyang yumuko.

MARB C-44

“What?! is this real?!” nahinto ako sa pagkuskos ng aking basang buhok. Naupo sa
kama habang hawak hawak ang cellphone na nasa aking tenga.

“Yan din ang reaksyon namin kanina. I thought sa libro ko lang nababasa ang ganito.
Nangyayare din pala sa totoong buhay.” sagot ng aking pinsan.

“Wow I can’t believe this. Si Levi? hindi nila tunay na apo?”

“Based on her story. Huli na nang malaman niya ang totoo. Patay na ang dalawang
matanda”

“So sad to know her story.” Maliban sa malungkot niyang nakaraan heto pa ang isang
rebelasyon na lalong yatang nakadagdag ng pagkahabag ko kay Levi.

“That’s why I call you”.

Panandalian akong natigilan at napaisip. “Why? Is there anything that you want me
to do?”

Bigla ay humagikgik ng tawa ang aking pinsan. “You really know me huh?!”

“In times like this ako agad ang tinatawagan mo. Alam mong hindi ako marunong
tumanggi sayo” bawi ko saka ngumiti. “Do you want me to help you?”.

Bumuntong hinga muna ito at muling nagsalita. “Apollo I need your help right now. I
want you to be with Levi. Please assist her tomorrow. Or kung saan man siya
pupunta. She hesitate na magpasama ng bodyguard. That’s why I call you. Ikaw lang
kilala kong makulit. At sa palagay ko hindi siya makakatangggi sayo”

“Wait are you teasing me” hindi ko mawari kung nagbibiro ba ang aking pinsan.
Saglit akong ngumiti na tila ba sumasang-ayon ako sa kanya.

“Half serious I think” bawi naman nito na may kasamang hagikgik.

“Your such a kid.. Ok Ok. I go with her..”

“Come here tomorrow”. Zeus answered.

“I will”. saka pinutol nito ang tawag. “What? hindi man lang siya nagpasalamat?..”
dagdag ko at napatingin sa cellphone kong hawak.

_____________

“Tumawag ka kaagad pag nakarating na kayo.” Hawak niya ang aking isang kamay habang
sabay na naglalakad patungo sa itim na sasakyan. Hindi ito pamilyar sa akin dahil
hindi ko pa ito nakitang ginamit ng aking amo.

“Nay yan po ba ang maghahatid sa akin?” sabi ko at tinuro ang sasakyang itim.

Tumango ang matanda. “Oo hija, mabuti na lang at may kasama ka. Medyo mapapalagay
na ako”

Nang makalapit ay palipat lipat ako ng tingin mula kay nay lydia at doon sa
sasakyan. Ilang saglit ay bigla akong kinutuban. Parang may pamilyar na presensya
ang loob nito at palagay ko’y kilala ko ang nasa loob kahit dark ang tint ng
salamin.

“Sige hija pasok na” ani ng matanda na bumaba naman ang salamin ng sasakyan. Kahit
hindi ko dungawin ay kilala ko na ang nasa loob dahil sa braso at kalahating mukha
nito.

“Nay.. bakit---bakit bakit kasama ko siya?” kunot noong tanong ko at bumaling sa

matanda.

“Good morning levi” bati ng lalake na dumungaw sa bintana ng driver seat.

“Master Ingatan mo itong alaga ko. Malalagot ka sa akin pag may nangyare sa kanya”
baling ng matanda.

“Nay.. pwede ho bang mag-isa na lang akong pupunta?” sabat kong may pag-aalinlangan
at lumingon kay Apollo.

“Pasok na hija. Umalis na kayo ni Master para makabalik agad kayo mamaya” turan
ulit ng matanda saka binuksan ang pinto doon sa may driver seat.

“Nay…” Gusto kong mag-back out ngunit hindi na pwede. Wala akong nagawa kundi
pumasok at umupo sa tabi ni Apollo.

“Ingat kayong dalawa. Master Ikaw nang bahala” dagdag pa ni Manang. Ako naman ay
natahimik na lamang.

“Dont worry manang. Ako nang bahal kay Levi. Bye” sagot nito saka itinaas ang
bintana ng sasakyan. Tahimik kaming dalawa hanggang sa makalabas ng subdivision.
Pakiramdam kong may sasabihin siya dahil palingon lingon siya sa akin simula pa
kanina.

“It’s really early. I think makakarating agad tayo sa inyo. Mukang hindi trapik
ngayon”. Nilingon niya ako ng ilang sandali tapos ay muling bumaling sa
pagmamaneho.

“Oo nga” matipid kong sagot. Muli ay nabalot ulit kami ng katahimikan. katahimikan
na sa totoo lang nakakabingi. Gustuhin ko man magsalita hindi ko magawa. Paano ko
nga ba kakausapin. Paano ako magsasalita kung tingin pa lang niya naiilang na ako.

“I feel so sorry sa nangyare.” sambit niya ulit. There’s a sadness in his voice.
And I feel his sympathy. Simpatya dahilan para ako bumuntong hinga.

“Sorry” muling niyang sabi. Walang ano ano ay nilingon ko siya. Tinignan na tila ba
ay kinakabisado ang kanyang itsura. Hindi ko alam pero yun lang ang nagawa ko. Ang
tignan siya.

“Why?” baling niya at ngumiti.

Bigla akong umiwas ng tingin sa kanya ay kinagat ang ibaba kong labi. Muli ay
nakaramdam ulit ako ng pagkailang. At mas matindi pa ngayon. “Wala-— wala naman”

“Kumain kana?” tanong niya na parang nakangiti.

“Ha.. Oo” sagot ko na hindi na makalingon sa kanya. Maya maya ay bigla na lang
akong kinabahan. Kabang hindi takot. Kabang may saya na parang gusto ko pa ang
nangyayare.

“Would you mind if kumain muna tayo. Nagugutom na kasi ako” sabi niyang tila may
paglalambing.

“Bakit? hindi kaba kumain?”. saka siya tinignan at nakita ang kanyang pag ngiti.

“I didnt had a breakfast this morning. Ang sabi kasi ni Zeus agahan kong pumunta.”

“Ahhh ganun ba.. Sige”.

“Doon tayo” sabi niya nang matanaw ang restaurant sa di kalayuan. Pagpasok sa loob
ay sumenyas agad ito sa waiter.

“How about you?” tanong niya saka ibinaba ang menu book.

“Kape na lang siguro” sagot ko. Ngumiti siya at bumaling sa waiter.

“1 Frisco Breakfast Sandwhich, 2 coffee brewed and 1 pancake with strawberry. And
extra sugar and creamer”. ani niya sa waiter na abala namang isinusulat ang kanyang
inorder.

Hindi ko naiwasan ang ngumiti habang naktitig sa kanya. Siya lang yata ang lalaking
nakita kong kalmado. Kalmadong magsalita at kalmado sa kanyang kilos. Imbid kasi na
naka straight leg siya ay naka crossed leg at nakasandal ang likod sa malambot na
upuan.

White t-shirt na tinernuhan nang hodded jacket na kulay gray. Habang ang pang ibaba
niya ay jeans na medyo loose ng konti. I dont know but I find him attractive. Mas
takaw tingin siya sa casual attire na suot niya ngayon. Napansin ko din ang ilang
babae na panay ang tingin at sulyap sa kanya. Hindi maitatanggi ang kanyang
kakisigan at gandang lalake. Sa unang tingin aakalain na isa siyang artista o
modelo. Bigla tuloy akong na-conscious sa aking suot.

Napakagwapo ng kasama ko. Halatang mamahalin ang suot samantalang ako. Jeans at
Black tshirt lang ang tanging suot with matching sneaker shoes. Malayong malayo ang
agwat naming dalawa.

“Are you ok?” sabi niya ng makaalis na ang waiter.

“Wala wala” pailing iling kong sagot.

“Hindi kaba komportable?”

“Hindi naman. Ano kasi.. hindi ako sanay sa ganitong lugar. Akala ko sa jollibee
tayo kakain”.

Muli siyang ngumiti na sinabayan pa hagikgik. “Doon mo ba gusto? Sige lets go

there” ani niya at tumayo.

“Ha? paano yung order mo?”

“I’ll pay for it” hindi pa rin maalis ang ngiti sa kanyang mukha. Ang bilis niyang
pumayag. Ni hindi man lang siya nagreklamo.

“Nandito na tayo. Nakakahiya naman kung aalis pa tayo. Isa pa baka lalo kang
magutom” sabi ko na siya naman ay bumalik sa pagkakaupo.

“OK” sagot niya at muling ngumiti.

____________________

MARB C-45

Simula nang dumating ang aming pagkain ay hindi na ulit kami nag-usap. Paano ba
naman halos isaklob ko ang dyaryo sa aking mukha. Nagbabasa pero ang totoo hindi ko
naman naiintindihan ang aking binabasa. Hindi kasi ako makapag focus dahil sa
kaharap ko siya. Pakiramdam ko kanina niya pa ako pinag mamasdan.

“Levi…”

Sana lang matapos na siyang kumain. Gusto ko nang lumabas. Para na akong naso-
soffocate. Napahigpit ang hawak ko sa dyaryo na halos malukot na ito.

“Levi.. are you done?”

“Ha?” ani ko na nakaharang pa rin ang dyaryo sa aking mukha.

“Are you done eating?”

“Ha.. Oo tapos na---—” natigilan ako nang bigla niyang hawakan ang aking kamay.
Kinuha niya ang dyaryo dahilan para makita niya ang itsura kong natigilan.

“Hindi mo ba iinumin yung coffee?”

Tinignan ko ang kape at pagkain. Napagtanto kong may pagkain pala ako. “Ahhh oo nga
pala. Nawiwili kasi akong magbasa ng dyaryo” palusot ko na siya naman ay ngumiti.

“I guess so. Nakabaliktad pa yung newspaper habang binabasa mo”. Ngumiti siya na
may kasamang konting hagikgik. Nakabaliktad? kaya pala kahit anong basa ko di ko
naintindihan.

“Ha? nakabaliktad? talaga” sabi ko na may kasamang hiya.

“Kumain kana”. binuklat niya ang dyaryo at sinimulang basahin iyon. Hindi na ako
nagsalita bagkus ay kumain na lang ako.

“Naiilang kaba sa akin? Hindi kaba komportableng kasama ako?” bigla niyang tanong.
“Medyo. Ang totoo niyang wala sa isip ko na ikaw ang kasama ko ngayon. Akala ko
bodyguard o driver ang maghahatid. Ikaw pala” pag-aamin ko. Kinuha ko ang kutsara
at sumubo ng pancake.

“Ganun ba..” matipid niyang sagot na hindi na nasundan pa.

Palagay ko na dismaya siya sa sinabi ko. “Pero salamat dahil nag-abala ka pa.
Nakakahiya dahil ang napaka busy mo. Nagawa mo pang samahan ako ngayon”

Ngumiti siya at humigop ng kape. Pati pag-inom niya ng kape ay nakaka-agaw pansin.
Kitang kita kasi ang adam’s apple niya habang lumulunok. Nang mga sandaling iyon
parang kinuha na niya ang lahat ng atensyon ko. Pakiramdam ko na-hihyptotize na
ako.

“Hindi mo kailangan mag pasalamat. In fact the favor is mine. Gusto kong makatulong
sayo” he said in calm voice.

All of a sudden I feel comfortable. Isang ngiti ang namutawi sa aking labi na hindi
ko na nagawa pang pigilan. I feel his sincerity. Ramdam na ramdam ko ang
pakikiramay niya.

“Salamat po. Samalat Master Apollo” sabi ko at ngumiti.

“See your smiling. Mas lalo kang gumaganda pag nakangiti”. Hindi ko nagawang
sumagot, tanging ngiti na lang ang binigay ko sa kanya.

“Alam mo ba nung sinabi ng pinsan ko na sasamahan kita ngayon. I feel excited?”

“Ha? Bakit?”

“Cause this is the day na makakasama kita ng matagal. This is the chance to get to
know you Levi.” pag-aamin niya at muling humigop ng kape.

“Ha?” parang akong timang dahil puro ha na lang yata ang kaya kong sabihin.

“Dont worry I wont take advantage of you. Ang importante may mahanap tayo ngayong
araw. Rest assure na tutulong ako. Tutulungan kitang mahanap ang parents mo”.

“Salamat.” sagot ko na pasimpleng umiwas ng tingin sa kanya. In that moment I feel

safe. Ligtas habang nasa tabi ko siya.

“Anyway.. gusto mo bang mag-hire ako ng agent para mas lalong mapabilis ang
paghahanap natin?”

“Hindi ba nakakahiya sayo?”

“NO no no.. wag kang mahiya. I told you na tutulungan kita.”

“Salamat. Teka hindi ka ba papasok sa university ngayon?” sabi ko at isinubo ang

huling parte ng pan cake.

“Everythings all right so you dont need to worry. Before ako umalis ng bahay
tinawagan ko na ang dad ko. Ok lang sa kanila. Alam nilang hindi ko kayang tumanggi
sa aking pinsan.”

“Paano si Vince? Yung kapatid mo? Baka hanapin ka niya?”

“Si Vince.. hindi niya gagawin yun. I think never niyang ginawa na hanapin ako”
sagot niya saka ngumisi.

“Ahh ganun ba” sagot ko at naisip ang loko loko niyang kapatid.

“Ginulo-gulo ka pa rin ba?”

“Hindi na.. hindi na masyado.” ani ko sabay iling.

“Pasensya kana sa kapatid ko. Matigas talaga ang ulo niya. Sa aming tatlo siya ang
pasaway. Lalo siyang lumala nung namatay ang kapatid namin na si Victor” ani niya
na saglit sumeryoso ang mukha.

Namatay?.. Ibig sabihin yung lalaking kasama nila sa litrato ay patay na?. Ano bang
karapatan ko para tanungin siya sa personal niyang buhay.

“Why levi?” tanong niya nang hindi ako nagsalita.

“Yung tinutukoy mong kapatid. Siya yung kasama niyo sa litrato?”

Tumango siya at isinandal ang likod sa may upuan. “Yeah.. He died where we in high
school. Car accident”

“Ganun ba”. ramdam ko ang lungkot na kahit hindi niya ako tignan ay nakikita ko sa
kanyang mukha.

“He saved me.. that’s the reason kung bakit galit sa akin si Vince. He blame me.
Ako ang sinisisi niya sa pagkamatay ni Victor.” Hindi ko aakalain na magsasabi siya
ng ganitong bagay. Na kung tutuusin ay napaka-personal.

“Bakit? hindi mo naman ginusto ang nangyare. Isa pa hindi mo kontralado ang mga
bagay bagay. Minsan may nangyayare na hindi naman natin inaasahan o di natin
aakalain.” simpatyang sambit ko.

“That’s too long ago. Nag-usap na kaming dalawa. I explain to him everything. I
dont know kung naintindihan niya. But more important is narinig niya ang opinion
ko.

“Alam mo ba nung nalaman ko na ulila kana sa ina. Di ko naiwasan na isiping parehas

pala tayo.”

Ngumiti siya bigla. Hinahantay ko kung anong isasagot niya ngunit di siya
nagsalita.

“May nakakatawa ba sa sinabi ko?” kunot noo kong tanong na lalo niyang ikinangiti.

“Wala naman” sagot niya.

“Eh bakit ganyan ang reaskyon mo?” I asked.

“I’m smiling cause your now comfortable talking with me”

“Sira” pabulong kong sabi at ngumiti din.

“See.. I really like your smile” biro niya na sinabayan ng kindat. Wala na akong
nagawa kundi humagikgik.

For all the years that I’ve been lonely ngayon ko lang naramdaman ang ganito.
There’s someone that I can lean on. There’s someone that I can share my feelings.
Someone that will protect. Someone that will care for me.
“Lets go”. Lumapit siya sa akin at inilahad ang kanyang kamay.

Ngumiti ako at iniabot iyon. Inilalayan niya akong tumayo. Batid kong ayaw niya
pang bitawan ang aking kamay habang kami ay lumakad palabas ng restaurant. Maya
maya ay kusa akong bumitaw dahilan para lumingon siya sa akin.

“Get in” sabi niya na parang hindi naman iyon ang ipinapahiwatig ng kanyang mukha.

“Oo” matipid ko na siya naman ay binuksan ang pinto ng sasakyan. Pinapasok niya
muna ako at hinintay na makaupo bago lumakad papunta ng drivers seat.

“Have your seat belt na?” tanong niya pagkatapos maglagay ng seat belt.

“Yes Master” sabi ko at ngumiti sa kanya.

“Dont smile like that lalo mo lang akong binibigyan ng temptation”. sabi niya ng
hindi ako nililingon.

I didn’t answer, instead I look outside and hide my smile.

_____________

MARB C-46

—-------------—

“Do you see something?”. dungaw niya habang nasa pinto ng aking kwarto. Dahan dahan
akong tumingala mula sa aking pagkakaluhod.

“Anong ginagawa mo dyan?” dagdag pa niya.

“Tinitignan ko lang yung ilalim ng kama. Baka sakaling may itinago sila dito”
yumuko ako ulit isiniksik ang ulo sa ilalim.

“Be careful baka mauntog ka” narinig kong humakbang siya palapit sa akin. Hanggang
sa natanaw ko ang kanyang presensya na nasa tabi ko. Umupo na nakikisilip din kung
saan ako nakatingin.

“May nakita kana?” sabi niya ulit.

“Wala eh” sagot ko at bumuntong hininga. Sa pagkadismaya ay bigla kong naiangat ang
aking ulo dahilan para ako’y mauntog.

“Oops.. I told you be carefull”

“Ouch!!!.. aray” sabi kong nangingiwi sa sakit.

“Let me help you” hinawakan niya ang aking ulo habang dahan dahan kaming lumalabas
sa ilalim ng kama.

“Titignan ko kung may bukol” sabi niya pa at hinawakan ang parte kung saan ako
nauntog.
“Hindi naman masakit” sabi ko habang nangingiwi.

“Hindi masakit but look at your face.” bigla siyang ngumiti na hindi naiwasan ang
maasar.

“Anong nakakatawa?” reklamo ko at inirapan siya.

“Sorry.. ang lakas kasi ng pagkauntog mo. Then you tell me hindi masakit. Your
silly girl”.

“Tumahimik kana nga lang” naasar kong sabi at tumayo.

“Dahan dahan”. he said and get up.

“Kaasar, magkapatid nga kayo ni Vince ahhhhh----ayyy!!!” bigla ay nawalan ako ng

balanse at siya naman ay hinawakan agad ang aking braso. Ngunit dahil hindi ko na
nagawa pang kontrolin ang aking balanse ay parehas kaming bumagsak.

Sandali akong pumikit ng mga oras na iyon. Ang buong akala ko kasi ay sa sahig ako
babagsak. Ngunit parang hindi. Malambot kasi ang pinagbagsakan ko na kutob kong sa
kama. Tama. Sa kama nga. Ilang segundo akong pumikit hanggang sa naramdaman ko ang
mainit at mabangong hangin ang tumama sa aking mukha. Tahimik ako na parang
naghihintay nang may magsasalita.

“Are you alright?”

Agad akong dumilat at sa pagbukas ko ng aking mata ay mukha na niya agad ang aking
nakita. Nakatitig sa akin at kumurap kurap ng dalawang beses habang ako ay tulala
lang sa kanya.

While looking to him I can’t say any words. We are on the bed and he’s on my top.
Mata sa mata kaming nagkatitigan. Ramdam ang paghinga ng bawat isa. Gusto kong
iiwas ang tingin sa kanya ngunit hindi ko kaya. Parang may magnet ang kanyang mga
tingin. Hindi ko alam kung itutulak ko ba siya o hihintayin na kusa siyang umalis
sa aming pwesto.

It’s like we we’re from the other world. Mundong kami lang dalawa. Naghahanap ng
bagay na hindi namin alam kung saan hahanapin. But one thing I’m sure he feel my
breath. He feel my skin. And he feel my heart beating so fast.

Bigla siyang kumurap at kasunod nun ang palipat lipat niya ng tingin mula sa aking
mata at labi. Why I cant force him to stay away.. Why? Is there something wrong
with me? Bakit hinahayaan ko siyang pagmasdan ako ng ganito.

He’s eyes give a meaningful look. Eto ang unang pagkakataon na makita iyon sa isang
lalake. Eyes with a desire. A desire that I cant explain and cant figure out.

Maya maya ay naramdaman ko ang kanyang mga braso na gumalaw. His hands was moving
and reach my cheeks. Parang may kuryente ang pagdampi ng kanyang kamay sa aking
pisngi dahilan para bumalik sa aking sarili.

“Ahhh tatayo na ako” sabi ko. Wala akong narinig sa kanya. Ilang segundo pa niya
akong tinitigan hanggang sa kusa na akong umiwas ng tingin.

“Be careful.” saka siya tumayo. Ewan ko ba parang may ibig sabihin ang sinabi niya.
Be careful.
Agad akong tumayo at iniayos ang aking damit. Ngayon ko lang yata naramdaman ang
bigat niya. Sabagay malaking tao ang kasama ko ngayon. Kung matangkad ako ay mas
matangkad siya na hula ko ay nasa 6’0 ft ang kanyang height.

“Ammmhhh is there… I mean saan pa tayo maghahanap. I already check the other room.
Pati yung sala ay tinignan ko na din and I found nothing”. sabi niya na parang
naiilang.

“Ako din” saka bumuntong hininga.

“I think wala na tayong mahahanap dito. May alam ka pa bang lugar na pwede nating
mahingian ng impormasyon?”

“Ang sabi ni Manang sa Lipa talaga nakatira sila lolo at lola.”

“Sa lipa?.. Malapit lang.. we can go there kung gusto mo”

“Yung din ang iniisip ko kaso nakakahiya na sayo” sabi ko saka lumakad palabas ng
kwarto.

“No I dont want to hear that. Ang importante ay makahanap tayo ng impormasyon.”
sabi niya habang nakasunod sa akin.

“Maraming salamat. Salamat talaga” saka bumaling sa kanya. Agad niya akong
nginitian at hinawakan ang aking ulo.

“Pero sa isang kondisyon”.

“Kondisyon?” sabi ko sabay kunot ng aking noo.

“Wag ka nang mauuntog ulit. Or else” hindi pa rin maalis ang kanyang ngiti na
palagay ko’y gusto niya akong asarin.

“Ewan ko sayo” at hinawi ang kamay niyang nasa aking ulo.

“Or else.. I dont think if I cant control myself the next time we will be in that
position” sabi niyang pabulong

“Halika na.. Nagugutom kana ba?”. ika ko saka kinuha ang susi na nasa aking bulsa.
Hindi siya sumagot, sumunod na lamang siya palabas ng bahay. Alam ko kung anong
tinutukoy niya. Kung ganoon ang nararamdaman niya ay ganoon din ako. Baka nga sa
susunod na mangyari iyon na magdikit ang aming katawan baka hindi na ako makaiwas.

“Tara na” aya ko nang ma-i-lock ang pinto ng bahay.

“Yeah.. where do you want to eat?” sabi niya habang kami papalapit doon sa may
sasakyan.

“Kung ako ang tatanungin mo. Gusto ko sa fastfood na lang. Mcdo, Jollibee or
Chowking yan ang choices ko.” Binuksan niya ang pinto ng sasakyan at ako ang unang
pinaupo. Agad ko namang ikinabit ang aking seat belt pagkatapos ay nilingon siya.

“Sure.. edi doon tayo” sagot niya at pinaandar ang sasakyan.

“Wehhh.. seryoso? kakain ka doon? eh mukang hindi ka sanany sa fast food na pagkain
eh..” biro ko

“I’m serious..” at ngumiti.

Hayyy… yan na naman siya. Dinadaan na naman niya ako sa ngiti. Yung ngiti niya na
kahit saglit ko lang masilayan ay pakiramdam ko nag-iiwan ng saya sa akin. Hindi ko
naiwasan ang ngumiti na din. Hanggang hindi ko na din napigil ang paghagikgik.
Hagikgik na may kasamang kilig. Sabi nga nila. Kilig to the bones.

MARB C-47

“So nice to hear you laughing.. lalo na ang tignan kang nakangiti. Gosh.. I’m gonna
die” bigla niyang hinawakan ang kanyang dibdib at saglit akong nilingon habang
nagmamaneho.

“Joker ka rin pala” ika ko saka tumawa.

“Ngayon alam mo na” ganti naman niya at saglit akong sinulyapan.

“Tumingin ka sa daan.. Baka mabangga tayo” saway ko at siya ay tumawa lang.

“Nakapag decide kana ba?” maya-maya’s tanong niya.

“Nakapag decide?”

“Did you forgot what we talked before? remember nung una kitang hinatid?”. He
asked.

“Pinag-usapan? may pinag-usapan ba tayo?” kunot noo kong baling sa kanya.

“Na… I mean.. Im going to--—” hindi niya maituloy dahil tila ay nahiya. Imbis na
lingunin ako ay ngumiti na lamang siya habang nagmamaneho.

“Your going to…---—” dugtong ko

“I’m gonna pursue you.. You know… Yung something special between two people..” para
siyang puzzle na hindi ko mahulaan kung ano ba ang tinutukoy o kung anong gustong
niyang ipahiwatig.

“Diretsuhin mo na lang kaya ako. Ang dami mo pang paligoy-ligoy eh tayo lang naman
dalawa ang magka---—” Isang iglap ay napatigil niya ako dahil sa mga salitang
lumabas sa kanyang bibig.

“I’m serious Levi. I will court you. I doesn’t matter kung ayaw mo. What matter is
my desicion. Liligawan kita”. a serious and a sincered voice I heard from him. It
took me a second before I realized.

And suddenly I felt the blood go to my feet. I cant say any words. Maybe I feel
nervous. This man. Why? why I’m letting him to do this to me?

“Are you ok?” sabi niya nang hindi ako sumagot.

“Ahhh ehhh Oo naman” sagot ko at pilit na ngumiti. Bigla akong pinagpawisan na

kahit malakas ang aircon ay init na init ako. Walang ano ano ay naipaypay ko ang
aking kamay ng di sinasadya.

“Mainit ba?” sabi niya na kahit hindi ko siya lingunin ay hula kong nakangiti ang
mokong.
“Hindi naman medyo lang he---he--he” pati tawa ko pilit na pilit. Bwisit kasi itong
mokong na ito. Bigla na lang magsasabi ng ganoon. At sa ganito pang pagkakataon na
hindi ko inaasahan.

“Levi.. if you have any doubt I make sure at papatunayan kong seryoso ako.”
sinserong tinig ang narinig ko dahilan para gumilid ako at doon sa bintana ibaling
ang aking mukha. Pakiramdam ko namumula na ako. Idagdag pa ang pag ngiwi ng aking
labi.

“Levi.. Levi.. Ok ka lang?” tanong niya ng hindi ako sumagot.

“Sira ka ba? Oo naman.. Ok lang ako. Ok na ok” saka tumawa.

“So its means ok lang sayo na ligawan kita?..”

“Nagugutom na ako… sa Chowking na lang tayo kumain” pag-iiba ko nang usapan. Hindi
ko rin magawang lumingon sa kanya. Paano ba naman nilamon na ako ng hiya. Ako pa
ang nahihiya dahil sa mga pinagsasabi niya.

“Ok.. lets go to chowking.. Teka may malapit ba dito? Hindi pa kasi ako nakaka kain
doon. Anong itsura ng chowking?”.

“Ba yan.. lagi kayang pinapatalastas yun sa TV. Hindi kaba nanunuod ng TV.”

“Sometimes.. I watched pag naisipan.” agad naman niyang sagot.

“Ngayon pa lang sinasabi ko na sayo. Mahihirapan kang manligaw ng isang pobreng

kagaya ko.” bulong ko “If thats the case. I’ll take it. I’ll take it for granted..”
ganti naman niya.

Narinig niya? Ang talas naman ng pandinig nito. Napakamot nalang ako sa ulo at
umayos ng upo. Kahit hindi ko siya tignan ay ramdam ko ang lagi niyang pagsulyap at
kahit hagikgik niya ay rinig ko. Seryoso ba siya o nagbibiro lang. Sinusubukan lang
niya siguro ako.

“Ayun oh! Yun ang chowking” sabi ko at itinuro ang fastfood sa di kalayuan.

“Cool.. let’s eat.. I’m excited to try new foods” ika niya saka binilisan ang
pagmamaneho. Para siyang bata na excited sa bagong laruan. Sabagay hindi na ko
magtataka. Sa yaman ng lalaking ito hindi ito mag-aaksayang pumila para umorder.
Mas pabor sa kanya ang kumain sa class na restaurant, yung tatawag lang ng waiter
at kukuhanin ang order niya.

Pagpasok ay pumila agad ako. Medyo kaonti lang ang tao kaya hindi mahaba ang pila.
Nasa tabi ko lang siya. Palingon lingon sa paligid at halatang first time niyang
pumunta sa ganitong klase ng kainan.

“Anong gusto mo. Ako na lang magbabayad.” sabi ko at nilingon siya.

“Wow I can’t believe na ganyan kamura ang pagkain dito.” at itinuro ang mga pagkain
na nasa menu board. “I’ll pay for this” he said again.

Umiling ako at siniko siya. “Anong ikaw magbabayad. Ako na. Let me treat you here”
sabi kong napa english pa. He didnt say any words. Instead he smile at me and wink.

Pagdating sa Cashier ay hindi na nito maalis ang tingin sa lalaking kasama ko. Sino
ba naman ang hindi matutulala pag nakakita ng ganito kagwapo. Mestiso at pala
ngiti. Kulang na lang yata lahat ng babae doon ay tumili. Those eyes is gazing on
him. Ngumiti na lang ako at siniko si Apollo nang hindi siya nililingon.

“Why?” bulong niya na halos idikit niya ang katawan sa aking kilod. Hinawakan niya
ang aking magkabilang balikat na tila may boltahe ng kuryente akong naramdaman.

“Order mo?” I asked

“Same with your order”. he answered.

“Miss dalawang pork chowfan with toppings na Prok siomai Steamed.” ani ko sa
kahera.

“Additional order mam? Wanton with siopao po?” alok naman nito. Nawiwili ito sa
kakatitig kay Apollo. Nakangiti din ito na halatang kinikilig.

“Sige idagdag mo na din. Magkano?” kinuha ko sa bulsa ang wallet at kinuha ang 1
thousand bill.

“Miss magkano?” tanong ko ulit ng hindi ito sumagot. Nakatitig pa rin ito kay
apollo.

“Miss how much our bill?” sabat nang aking kasama dahilan para mapatingin ito sa
screen ng kanyang kaha.

“Ahhh ano lang po.. ahhh 398 pesos lang po”. Iniabot ko agad ang isang libo na agad
naman itong kihuna at sinuklian. Pagbigay ng table number ay naupo agad kami. Ang
akala ko sa upuang kaharap ko uupo si Apollo. Ngunit hindi. Doon sa tabi kong upuan
siya naupo. Pakiramdam ko isisiksik ko yung sarili sa gilid para hindi maramdaman
ang presensya niya.

“This place is cool” ani niya habang nakatingin paligid.

“Halatang first time mo dito. Kanina ka pa palingon lingon”

“Tama ka.. Ngayon lang ako nakapunta rito. It’s a little bit awkward kasi kanina pa
sila nakatingin sa akin.”

“Nakatingin sila dahil iba ka” I said and laughed.

“Iba ako? what do you mean?”

“Muka ka kasing artista.” Nakangiti pa rin ako tapos siya saglit akong hinawakan sa
braso.

“You should be proud..” biro niya at mahinang humagikgik.

“Yabang nito”.. natawa na lang ako. Siya ay ganoon din. Wala pang ilang minuto ay
dumating na ang aming order. Nung una nakatingin lang siya sa pagkain. Parang
napapaisip pa siya kung masarap ba iyon o magugustuhan ba niya.

“Kain na” sabi ko at sumubo ng chaofan.

“Wow… good good”. Nag thumbs up siya nang malasahan ang pagkain. Hindi ko na naman
naiwasan ang ngumiti. Sino bang mag-aakala na ang kasama ko ngayon na kumakain ng
chaofan ay isang falcon. Chairman at nag mamay-ari ng isang sikat na unibersidad.
Sabi niya nga kanina you should be proud. At iyon na nga nararamdaman ko.
Nakakaproud na kasama ko siya. He looks serious and decent but deep inside katulad
ko din siya. Normal na tao na gustong tumawa at gustong gawin ang simpleng mga
bagay na katulad nito.
“Levi.. Kilala mo siya diba?” mayamaya ay sabi niya habang nakatingin sa mga taong
nasa labas.

“Ha.. Saan?” tanong ko at lumingon sa daliri niya kung saan nakaturo.

“Mr. Guzman?!” sabi ko sabay iwas ng tingin sa labas.

“Yeah.. It’s him.. I think kailangan na nating bilisan” ani nito at bumalik sa
pagkain.

______________

MARB C-48

Hindi muna kami umalis ni Apollo sa Fast food chain na aming kinainan. Naghintay pa
kame ng ilang minuto dahil si Mr. Guzman ay nandoon sa labas. Kasama nito ang
limang tauhan na kanina pa palingon lingon sa paligid. Hindi ko maiwasan ang
kabahan dahil tila yata nakamanman siya sa amin ni Apollo.

Sana nga may katatagpuin lang siya. Sana hindi niya ako nakilala o nakita.

“Pumasok siya sa sasakyan” ika ni Apollo na saglit na tumingin sa labas.

“I think may hinahantay siya. Are you ok?” Dugtong niya ulit na lumingon naman sa
akin.

“Buti na lang. Akala ko inaabangan niya tayo” sagot ko saka bumuntong hininga.
“Teka sigurado kabang sasama kapa doon sa palengke?”

“Yeah.. Why? Hindi ba pwede?”. Kinuha nito ang inumin saka ininum habang ako
nakatingin sa kanya na pati pag baling ko sa kanyang leeg na maputi ay di ko
naiwasan.

“Hindi naman… baka manibago ka lang” sagot ko at iniwas agad ang tingin nang
matapos siya pag inom.

He tap my shoulder and smile. “Ok lang ako. You dont need to think to much”.

Hindi ko alam kung bakit bigla nalang akong natahimik na pagtango na lang ang aking
naisagot. Maybe his presence is so strong. Yung para bang kulang na lang lamunin
niya ako ng buong buo.

“Wala na sila..” sambit niya nakadungaw na sa labas.

“Tara na” sagot ko at tumayo. Lumabas kami ng fast food na ang mga mata ng tao ay
nakatuon kay Apollo. I look at him quickly. I thought he was not aware but I’m
wrong. He met my eyes and give me a sincere smile. Bigla na lang akong napaiwas ng
tingin at lalong binilisan ang lakad. Pag pasok sa sasakyan ay di ko na nagawa pang
sumulyap sa kanya. I dont know.. I just felt my heart beating so fast.

Nawawala ako sa focus pag siya ang kasama ko. Hay.. bakit kasi siya ang pinasama sa
akin ni Manang?
“Your seatbelt” ika niya dahilan para ikabit ko agad ang aking seat belt.

“Tara na”. He said again. Tumango na lamang ako ng hindi siya sinusulyapan.

*********************

“Why you did decided na dito magpunta?” tanong niya habang nakasunod sa akin. Sa
palengke kami nagpunta. Maghahapon na ng mga oras na iyon. Kaya makikita ang mga
tindero na abala sa kanilang mga paninda.

“Eto lang kasi ang naiisip kong lugar na pwedeng pagtanungan. Naikwento kasi sa
akin ni Manang Lydia na kilala sa lugar na ito ang pamilya ni lolo at lola.”

“I see.. magandang ideya nga na dito tayo nagpunta.” He said. Ramdam ko ang unti
unti niyang pagdikit sa aking likuran. Nag-uumpisa nang dumami ang mamimili kaya
hindi naiwasan ang magsisiksikan lalo pa na malapit na kami sa bilihan ng mga isda.

“Dahan dahan baka matalisod ka”. I said and quickly look to him.

“Ok lang ako. As long as nakikita kita. Nothing to worry”. sagot niya na parang may
doble meaning sa akin. Ako lang yata ang asyumera.

“Huh?! Ano yun?” kunot noo kong baling sa kanya.

“I mean baka kasi mawala ka. Pagagalitan ako ni Manang Lydia pag umuwi akong mag-
isa” saka siya ngumiti.

“Nakukuha mo pang magbiro. Ang sabihin mo baka ikaw ang mawala. Halatang hindi ka
sanay sa ganitong lugar” ika ko at saglit na ngumiti. Ilang saglit din kaming
naglakad lakad. Naglilibot tingin sa mga taong nandoon. Hanggang sa nabaling ang
atensyon ko sa isang matandang babae.

“Magandang araw po, pwede po bang magtanong?”. Ngumiti ako sa matanda na abala sa
pagpaypay ng kanyang tindang isda.

“Isang daan ang kilo dyan Ineng sa bangus. Ilang kilo ang bibilhin mo?” sagot nito
at bumaling sa aming dalawa ni Apollo. Bigla ay ngumiti at nagpalipat lipat ng
tingin sa amin.

“Manang.. ano po kasi. Hindi po kasi kami bibili. Magtatanong lang po sana?” I
asked and smile.

“Ganun ba? Ano yun Ineng? Mukang bagong kasal kayong dalawa.” sambit agad nito at
natuon ang tingin sa aking kasama.

“Wow thanks..” sabat ni Apollo dahilan para bahagya ko siya sikuhin sa tigiliran.

“Meron po ba kayong kilalang Calixto at Soledad?” tanong ko agad na siya namang

tingin sa akin ng matanda.

Napaisip pa ito at nagkibit balikat bago sumagot. “Calixto? Soledad teka parang
pamilyar yung pangalan na yan”

“Give her the full name of your lolo and lola. Baka sakaling kakilala niya?” bulong
naman ni Apollo.

“Calixto Torres po at Soledad Roxas. Lolo at lola ko ho sila. Hinahanap po namin

kung may kamag-anak sila dito” ani ko ulit.
“Torres? Roxas?.. Teka nga…” Maya maya ay may tinawag ito sa may pinto na nasa
kanyang likuran. “Raul may kilala ka ba na apelyido ay Roxas at Torres?. Lumabas
ang matandang lalake na may kaputian na ang buhok. Nang makalapit sa matandang
babae ay iniayos nito ang salamin sa mata at bumaling sa amin ng aking kasama.

“Mga Torres at Roxas ba kamo? Aba ulyanin ka na Ising?.. Nakalimutan mo yata na

sila ang may-ari ng Mall na yan” ani ng matandang lalaki saka itinuro ang building
na di kalayuan sa pwesto namin.

“Oo nga pala Raul ang mga Torres ang may-ari niyan” sagot naman ng matandang babae.

“Talaga ho? Maari ko po bang malaman kung saan sila nakatira?” aking tanong habang
nakatingin sa Mall na kanilang itinuro.

“Doon sa San luis Hacienda nakatira ang mga Torres. Ang mga Roxas naman ay sa
kabilang baranggay sa Regina Hacienda. Teka Ineng sino ka nga pala?” Tanong ng
matandang lalaki.

“Apo po ako ni Calixto Torres at Soledad Roxas”

“Si Calixto at Soledad? Sila?!” May pagkagulat sa tinig ng matandang lalaki at

ilang segundo akong pinagmasdan.

“Bakit po?” tanong kong nagtataka na siya namang baling kay Apollo.

“Mag-asawa siguro kayong dalawa”.

“Thanks po” sabat ni Apollo kaya muli ko siyang siniko.

“Wag ka nang sumagot” bulong ko at pinandilatan siya ng mata. Akala ko seseryoso

siya ngunit sa halip ay ngumiti pa at kumindat sa akin.

MARB C-49

“Ang totoo niyan Ineng naging amo ko yan Senyorito Calixto, Naku napakabait po
niyang amo. Si Mam Soledad naman kilalang kilala siya dito nung binata pa ako”.

Nagkatinginan kaming dalawa ni Apollo. Halata kong may kuryosidad sa kanyang mata.
“Talaga ho” sambit ko.

“Kamusta pala sila?” bigla ay napahawak sa ulo ang matandang lalake dahil binatukan
siya ng ginang. “Aray!!! Ising naman!”

“Naalala ko na si Soledad ang lagi mong kinukwento sa akin.”

“Ising bakit mo naman ako binatukan. Nakakahiya sa kanila” angal nito.

“Raul akala mo di ko makakalimutan yung kwento mo. Si Soledad ang lagi mong bukam
bibig pag lasing ka. Si Soledad na lihim mong minahal. Hala!!! pasok sa loob!
Hahambalusin lang kita!.

“Ising tumigil ka nga. Sa tanda mong niyan magseselos ka pa?”

“Pasok sa loob!. Dami mo pang satsat!”

“We need to go. Mukang mag-aaway na yung dalawa” bulong ni Apollo.

“Salamat po. Aalis na po kami” paalam ko sa dalawang matanda. Bigla ay hinawakan

ako ni Apollo sa braso at hinatak. Yung hatak na may kasamang pag-alalay. Kaya yung
paningin ko ay natuon sa kanya at sa braso kong hawak niya. Hindi ko narin nagawa
pang lumingon sa dalawang matanda. Napabilis kasi ang aming lakad hanggang sa
makalayo.

“Mukang mag-aaway pa sila dahil sa akin” ani ko nang bumagal ang aming lakad.

“Oo nga” He said and all of a sudden we both smile.

“Yung braso ko pwede mo nang bitawan” sabi ko at bumaling sa kamay niyang nasa
braso ko.

“Oopppss Sorry” at siya namang binitawan.

“Umuwi na tayo. Mahirap gabihin sa daan”

“Are you sure? hindi ba natin pupuntahan yung hacienda na sinabi ng dalawang
matanda?”

Umiling ako. “Sa susunod na siguro”

“Ok then let’s go” he said. Bigla ay nabaling ang atensyon namin sa mga taong
nagsisigawan hanggang sa may dalawang lalaking tumatakbo patungo sa aming direksyon
kung saan kami nakatayo. Kita ko agad ang isang lalaki na may patalim habang yung
isa ay may hawak na bag.

“Ayy!!! habulin niyo.. magnanakaw!!!” sigaw ng mga nandoon “

“Harangin niyo”

“Magnanakaw!!! yung bag ko!!”

“Levi let’s go”. Sambit ni Apollo.

“Saglit lang.” Sagot ko na humarang na sa daraanan ng dalawang lalake.

“What are you doing? Levi?!”

Hindi ko na siya sinagot dahil sinalubong ko na nang sipa ang lalaking may hawak ng
patalim. Napaatras ito habang yung isa na may hawak ng bag ay susuntok naman sa
akin. Sa ganitong pagkakataon ay alerto na ako. Ito ang itinuro sa akin ng aking
trainor. Tumulong ng hindi nag-aalinlangan.

“Tumabi ka dyan!!” ani ng lalaking may hawak na patalim.

“Ang lakas ng loob mong humarang sa amin!!” sabat naman ng isang may hawak na bag.

Nagmistulang serye ng pelikula ang mga sumunod na eksena. Palitan ng suntok at pag-
iwas sa patalim ang aking ginawa. Napaatras ako ng hindi ko naiwasan ang suntok na
lalaki na tumama sa aking tagiliran.

“That’s too much!”. Apollo said. Nasa likuran ko na siya at nakahawak sa aking
balikat.

“Masakit ba Miss? Maganda ka sana eh! Kaso pakialamera ka!!”. Isang suntok ulit ang
pinakawala ng lalaki. Umiwas ako. Narinig ko ang biglang pag-aray nito ng malakas.
Sinalo pala ni Apollo ang kamao nito at pinilipit ang kamay sa likuran.

“Aray!!! Bitawan mo ko!! Papatayin kita!!!”. galit na galit ang lalake. Binalya ni
Apollo ang lalake kaya naman nasubsob ito sa mga panindang isda. Nagsigawan ang mga
tao na tila ba nagustuhan ang nakita.

“Yan ang dapat!! bugbugin niyo yan!!’

“Mga kriminal dapat dyan. Bugbugin hanggang sa di na makatayo”. Sigaw ng mga

nandoon.

“Are you okay?”. Tanong ni Apollo.

“Sa likod mo!” sigaw ko nang makitang papalapit ang lalaki. Napangiwi si Apollo
nang mataan siya ng suntok sa likuran.

“Ang lakas ng loob mong lumaban!!” sambit ng lalaki at muling sumuntok. Bago pa
tamaan si Apollo ay sinipa ko na ang lalaki sa tiyan. Napaatras ito at ngumiwi sa
sakit. Ang isang kasama naman nito ay nakaabang na sa likuran ni Apollo may hawak
itong patalim na akmang isasaksak kay Apollo.

Patuloy sa pagsigaw ang mga tao. “Turuan niyo ng leksyon ang mga magnanakaw na
yan!!!. Hindi mag hanap buhay malalalaki naman ang katawan! MGA TAMAD!!”

Makaraan ang ilang minuto ay isang malakas na pito ang aming narinig. Natigil ang
dalawang lalaki sa pagsuntok na akmang tatakbo ngunit hinarangan na sila ng mga
taong bayan.

“Saan kayo pupunta?!” Ani ng isang lalaki na may hawak na batuta. Nasa likuran
naman nito ang limang pulis.

“Hulihin niyo yan mamang Pulis! magnanakaw yang dalawang yan-—”. hindi ko na
natapos ang sasabihin ng bigla akong hinatak ni Apollo. Ikinulong niya ako sa
kanyang bisig at nakipagsisiksan sa mga taong nandoon. Hindi ko alam kung anong
magiging reaksyon dahil sa higpit ng kanyang pagkakayakap. Yung yakap na halos
hindi na ako makagalaw. Hawak niya ang aking ulo habang yung isa niyang kamay ay
nakayapos sa aking mga balikat.

“Let’s go.. Mas lalo tayong gagabihin kung kakausapin pa tayo ng mga pulis” ramdam
ko ang kanyang mainit ng hininga sa aking tenga. Hindi ko na nagawa pang sumagot.
Tumahimik na lang ako ng kusa “Are you okay?” tanong ni Apollo nang makalayo na
kami sa maraming tao.

“O--okay nga lang ako” sagot ko at itinaas ang tingin sa kanya. Nagtama agad ang
aming mata, ilang segundo kaming nagkatitigan na halos tatlong segundo. Naghihintay
kung sino ang unang kukurap. Ewan ko ba mas nakakagulat yata ang sitwasyon ngayon
kesa kanina. Hindi ko tuloy alam kung kakalas sa pagkakayakap niya o hahayaan na
lang na bitawan niya ako.

“Nasaktan kaba?” He asked.

“Hindi naman. Ikaw? mukang nasaktan ka?”

“I’m alright.” sabi niya saka ngumiti. Ewan ko ba dahil imbis na mag-alala ko ay
parang gusto ko pang ngumiti na abot hanggang tenga. Ito kasi ang unang beses na
may nagtanggol sa akin. At higit sa lahat siya pa ang gumawa. Siya na dati kong
kinaiinisan na ngayon ay sa tingin ko unti unti ko na siyang… Nagugustuhan?. Siguro
nga?.
“Let’s go home” sabi niya at binitawan na ako sa pagkakayakap. Una siyang lumakad
habang ako napatingin na lang. “Why? hindi pa ba tayo uuwi? are you really okay?”

“Oo nga uuwi na tayo” sagot ko at pilit na ngumiti ngunit ang totoo ramdam ko pa
rin ang katawan niyang nakayakap sa akin. Doon ko lang napagtanto ang kanyang
matipunong katawan at mabangong amoy. Maghapon kaming magkasama pero bakit ngayon
ko lang napansin na mabango siya. Wala sa sarili ay bigla akong ngumiti.

“Why? bakit ka tumatawa? Natatawa ka sa akin?” sabay kunot ng kanyang noo.

Umiling na lang ako ngunit hindi ko na maalis ang aking ngiti. Sa madaling sabi.
Kinilig ako ng bonggang bongga. “Umuwi na tayo” I said saka lumakad.

“I hope hindi tayo ma-traffic” He said.

MARB C-50

***************

“Hindi kaba nagugutom?” tanong niya habang kami ay nasa byahe na. Alas sais na rin
ng mga oras na iyon kaya marami na rin ang sasakyan. Mabilis naman ang aming usad
nang makalabas sa SLEX.

“Hindi eh. Ang importante makauwi na tayo para makapag pahinga. Ikaw ba? Baka
nagugutom kana?’ baling ko sa kanya.

“Next time wag mo nang gagawin iyon” Sabi niyang mahinahon.

“Tinulungan ko lang yung babae. Mas mabuti nang tumulong kesa yung wala kang gawin”

“I know. Pero delikado yung ginawa mo kanina.”

“Ok naman ako hindi ako nasaktan. Wag ka nang mag-alala” I said and look to him.
Nakita ko ang saglit niyang pagtingin sa akin. May bahid ng pag-aalala ang kanyang
mukha. Marahil ay nakaramdam siya ng takot kanina.

“Sigurado pagagalitan ako ni Manang Lydia pag nalaman niya ang bagay na ito”

“Apollo… kala mo ikaw lang? Ako din kaya”. Muli ko siyang nilingon na sakto namang
kami ay nagkatinginan hanggang sa ngumiti siya at humagikgik.

“But honestly ang cool mo kanina. Sino mag-aakala na ang magandang kasama ko ay
marunong makipag laban Geezz.. You amazed me”.

“At sinong mag-aakala na ang gwapong kasama ko ay barumbado din pala” biro ko
habang nakangiti. Ilang segundo kaming nagtawanan na wari ko’y komportable na kami
sa isat isa.

“Hindi kaba nagugutom?” I asked. Nakatuon siya sa daan kaya napagmasdan ko sandali
ang kalahati ng kanyang mukha. Maganda ang korte ng kanyang ilong. Na kahit konting
liwanang lang ang naaaninag ko ay sapat na iyon para masabi kong mala anghel ang
kanyang itsura. Dagdag pa na kutis harina sa kaputian. Malayong malayo sa kulay
kong kayumanggi.
“The way your eyes landed on me.. Yan palang hindi na ko magugutom”

Napaiwas ako bigla ng tingin. Nakaramdam ako ng hiya. Bakit kasi tinignan ko pa
siya. Nahuli tuloy ako. Kung may kumot lang siguro akong hawak ay naisaklob ko na
dahil sa sobrang hiya.

“Binibiro lang kita.” he said saka humagikgik.

“Ahhh oo nga.. hehehe” sagot kong pilit na pilit ang pagtawa.

“Daan na muna tayo sa bahay. Doon ka na maghapunan. Tutal malapit na rin tayo sa
bahay ko. Is it okay?”

“Okay lang”. Kahit siguro tumanggi ako ay ipipilit niya talaga. Kaya pumayag na
lang ako.

Pagdating sa kanyang bahay ay agad na binuksan ng dalawang Guard ang malaking Gate.
Binuksan niya ang ilaw dahilan para lumiwanag ang loob ng sasakyan. Pasimple ko
siyang nilingon. Ewan ko ba kung bakit awtomatikong natutuon ang mata ko sa kanyang
mukha pababa sa kanyang braso at kamay na nakahawak sa manibela. Parang magnet ang
kanyang presensya.

Napakunot ang noo ko nang may bahid ng pula ang kanyang damit. Halos isang danggal
ang laki ng pula doon sa kanyang tagiliran. Muli ko siyang tinignan. Napapangiwi
siya habang ginagalaw ang manibela ng sasakyan. Kanina niya pa siguro tinitiis ang
sakit. Nasaksak kaya siya?

Nakaramdam ako ng pag-aalala. “Apollo ano yang pula sa tagiliran mo?” Tanong ko
pagkatapos niyang itapat ang sasakyan doon sa malaking pinto ng mansyon.

“Huh? Pula?” kunot noong tanong niya at tinignan ang kanyang tagiliran.

“Dugo ba yan?”

“Dugo? hindi naman sigu---—” hahawakan niya sana ngunit naunahan na siya ng pag
ngiwi bagay na ikina-kaba ko.

“Bad timing.. I think nadaplisan ako ng patalim kanina” sambit niya saka ngumiti na
halata namang pinilit niya lang. Akmang bubuksan niya ang pinto ng sasakyan ay
pinigilan ko kaagad.

“Ako nang mauunang bumaba. Dyan ka lang. Baka lalong sumakit yang tagiliran mo”
binuksan ko agad ang pinto at tinawag ang kasambahay na nakaabang na sa may pinto.

“Yaya papatulong po akong alalayan si Apollo. May sugat po siya sa tagiliran”..

“Mam…?!! Opo.. opo..” sambit nang isa at nagmadaling pumunta sa sasakyan.

____________

“Doc kamusta po siya?” Tanong ko agad sa doctor na lumabas sa kwarto ni Apollo.

Nasa likuran naman nito ang assistant nurse na dala ang bag.

“Okay na siya mabuti at tinawagan niyo agad ako. Hindi naman malalim ang sugat.
Kaya wag ka nang masyadong mag-alala. Mag iiwan din ako ng reseta ng gamot para
bumilis ang paggaling ng kanyang sugat.”

“Salamat doc” sagot ko.

“Yaya nasan si Vince?” Baling ni doc sa kasambahay na nasa aking likuran.

“Doc hindi pa ho umuuwi.”

“Ganun ba?”. Muling itinuon ng doctor ang tingin sa akin. Ngayon niya lang siguro
napagtanto na bago ako sa kanyang paningin.

Nung kanina kasing dinala namin si Apollo sa kanyang kwarto ay pinatawag niya agad
sa kasambahay ang doctor. Marahil family doctor nila ito, halos lahat kasi ng
kasambahay ay kilala nito idagdag pa si Apollo at si Vince.

May pagtataka sa mukha ng doctor habang nakatingin sa akin kaya bago pa siya
magtanong ay nagsalita na ako. “Kaibigan po ako ni Apollo. Ako po si Levi”.

“Ahhh… I see.. Nice to meet you. Akala ko nagkita na tayo before. Sa dami kasing
kaibigan ni Apollo na babae hindi ko na maalala kung napakilala kana ba niya sa
akin” ani ng doctor saka ngumiti.

Pag ngiti na lang ang aking naisagot. Hindi na ako magtataka. Sa gandang lalake ni
Apollo tiyak maraming babae ang nahumaling sa kanya.

“Anyway.. eto ang mga gamot na kailangan niyang inumin.” Saka iniabot sa kasambahay
ang reseta. “Just give me call if anything happens okay?” dugtong ulit nito.

“Opo doc. Salamat po” ani ko.

“Salamat doc” sagot din ng katulong.

“I need to go” saka lumakad pababa ng hagdan.

Agad kong binuksan ang pinto pag-alis ng doctor. Pagbukas ay kita ko si Apollo na
nakangiti.

“Nakukuha mo pang ngumiti may sugat ka na nga” sermon ko nang makalapit sa kanya.
Umupo ako sa upuan na katapat nang kanyang kama.

“Hindi naman masakit” sagot nito at dahan dahan na inaangat ang ulo.

“Wag ka nang bumangon. Humiga ka na lang para makapag pahinga ka. Nagugutom kaba?
May masakit pa ba? Pwede natin tawagan si Doc kung masakit pa rin yang sugat mo”.

Hinawakan niya bigla ang aking kamay saka ngumiti. Napansin niya siguro ang aking
pagkataranta. “Levi okay lang ako. Just calm down” sabi niyang mahinahon.

“Sorry” sagot ko at bumuntong hinga. Para akong nakonsensya. Kung hindi sana ako
pakipag-away kanina hindi niya aabutin ang ganito.

“Nothing to worry. Levi ang importante hindi ka nasaktan. Saka hindi ako
magsusumbong kay Manang Lydia. Promise”. saka siya ngumiti.

“Nakukuha mo pang magbiro may sugat ka na nga”.

“Kumain kana. Magpapahanda na ako kay Yaya ng makakain” saka itinaas doon sa
kasambahay.

“Magpapahanda na po ako hapunan Master.” sagot nito.

“Yaya dito mo na lang dalhin sa kwarto ko.”

“Opo master masusunod.” sagot ulit nito saka lumabas na nang pinto.

_____________

Hi readers thank you sa matiyaga niyong paghihintay ng update. Pasensya na kung

natagalan. Alam niyo naman ako nag self meditation para makapagsulat at makaisip ng
magandang eksena sa kwentong ito. Muli salamat po. :)

Sino ba ang bet niyo para sa bida nating girl?.. Comment na :)

MARB C-51

“Thanks yaya”.

Tumango ang matanda habang dala dala ang tray na may lamang mga pinggan. “Master
naayos ko na po ang kabilang kwarto pwede na pong pumasok doon si Ma’am”

“Okay. Magpahinga kana Yaya” sagot ko. Pagkaalis ng kasambahay ay muling namayani
ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. I know she’s worried. Mahahalata ko sa
kilos at sa kanyang mata kahit hindi niya ako tignan.

“Pasensya na kanina. Kung umalis sana agad tayo sa palengke hindi sana---—”

“Levi I’m okay. Saka hindi mo naman kasalanan. Hindi naman ikaw ang sumaksak sa
akin diba?”

“Hay.. ang kulit ko kasi. Masyado akong nagpaka bayani” sabay buntong hinga niya.

“Wala kang kasalanan. Wala kang dapat ipag-alala.” sabi ko ulit at muling ngumiti
sa kanya.

“Kanina ka pa ngiti ng ngiti. Halata namang masakit yang sugat mo” sambit niya
dahilan para humagikgik ako ng bahagya.

“Anyway. Talaga bang okay lang sayo na dito muna magpalipas ng gabi? Kung hindi ka
komportable ipapahatid na lang kita sa Driver.”

“Tumawag na ako kay Nay Lydia at sinabi ang nangyari. Nung una nag-alala din siya.
Ang sabi ko okay ka naman. Malayo sa bituka yang tama mo kaya wala dapat siyang
ipag-alala. Pumayag naman siya na dito muna ako magpalipas ng gabi. At ang dagdag
pa niya huwag daw akong aalis hanggat hindi magaling yang sugat mo”

“What?!”. I dont know but I feel happy when I heard that she will be here habang
nagpapagaling ako ng sugat. It seems that my wounds is a blessing in disguise. “Wow
well thanks to Manang makakasama kita ng matagal” I added.

“Iniisip mo pa yan?” sagot niyang biglang tumulis ang nguso.

“Biro lang wag ka nang masungit.” tukso ko sa kanya. Bigla ay nagkibit siya ng
balikat at tumayo mula sa pagkakaupo.

“Tutulungan na kitang humiga.” hindi ko na nagawa pang sumagot dahil agad niyang
hinawakan ang aking balikat. Sa totoo lang kaya ko namang humiga ng mag-isa pero
mas pabor ako na ganito. Na lumalapit siya sa akin. I feel a little uneasy but I
like this feeling. Feeling that always near from her.

“Dahan dahan wag mong pwersahin ang sarili mo” she said while helping me to lay
down. Pagkatapos kong humiga ay inayos naman niya ang aking unan.

“Okay na ba?” she asked habang inaayos ang aking unan. I didnt answer instead I
just look to her. Gazing her face down to her neck.

Her eyes, checks and her lips their inviting me to touch her.

Just a second my eyes is looking to her lips down to her neck.

And all of a sudden I feel hypnotized.

“Okay na ba? komportable kana?” she asked again while holding my pillow.

The way she talk, the way she looks at me I feel uneasy.

I tried to answered but I cant.

It’s like she taking my soul away from my body.

“Apollo? okay ka lang? May masakit ba?”. She asked bagay na nagpatigil sa aking pag
iilusyon.

“Ye--yes. I mean okay? hindi pa.”

“Hindi pa? Gusto mo palitan natin itong unan? Masyadong bang malambot?” tanong niya
na nakakunot na ang noo. Muli siyang nagkibit balikat habang nakatingin.

“Actually, to be honest. This…” sabay turo ko sa aking dibdib. “I feel

disappointed”

“Ha? Gusto mo tawagan ko si Doc?!”. Muling nag-iba ang kanyang mukha. Kanina ay
kalmado siya ngunit ngayon napalitan na naman ng pag-aalala. Kaya naman I can’t
help myself not to smile

“Bakit ka nakangiti?” she asked in a confused voice.

I stop smiling and look to her sincerely. “Levi I’m serious. I hope you give me
chance to prove that I really like you”.

Ilang segundo kaming natahimik sa isa’t isa. Ako naman ay naghihintay sa kanyang
magiging sagot. Nakatingin siya sa akin. Maya-maya ay pagbuntong hinga ang kanyang
ginawa. Muli siyang bumalik sa pagkakaupo at tumitig sa akin.

“Wag na muna yan ang isipin mo. Ang importante gumaling yang sugat mo.”

I smile again. “Pag magaling naba itong sugat ko pwede na kitang ligawan?”

Bigla siyang tumawa na halos itakip niya ang kamay sa kanyang bibig. “Seryoso ka
ba? May sugat ka na nga nakukuha mo pang magbiro” she laughed.

“I’m serious”. Imbis na tumigil siya sa pagtawa ay lalo pa siyang bumungisngis.

Hindi ko alam kung ano pang dapat kong sabihin para lang malaman niyang seryoso
talaga ako.

“Levi I’m really serious. I like you” I said again.

“Sa una lang yan Apollo. Mawawala din yang pagkagusto mo sa akin”.

I quickly grab her hands at hinawakan iyon ng mahigpit dahilan para tumigil siya sa
pagtawa. “Sa ayaw at sa gusto mo liligawan kita. No matter what happen I’ll do
everything para magustuhan mo ko”. Nilakasan ko na ang loob ko. Mahirap na baka
maunahan pa ako ng iba. I’m a Falcon kaya hindi pwede ang duwag sa ganitong
pagkakataon.

Ramdam ko ang pwersa sa kanyang kamay na pilit niyang inaalis mula sa aking
pagkakahawak kaya naman mas lalo kong hinigpitan ang paghawak. Inilapat ko ang
kanyang palad at idinikit iyon sa aking dibdib. Para mabatid niya ang aking pagka-
sinsero.

“You feel that?” I asked habang nakatingin sa kanya.

“Ha??” she said kasabay ng pagkunot ng kanyang noo.

“This is what I feel for you. It beats so fast. Diba?” tanong ko pa.

“Ha?? baliw kana ba?” she asked again.

I started to smile. Pati ako nawiwirduhan sa aking kinikilos. Marahil ay tinamaan

na talaga ako sa kanya. Kaya nagagawa ko ang mga bagay na ito ngayon. “This thing
is beating so fast because of you Levi”

Hindi siya sumagot. Tanging pagtingin sa akin at sa kamay niya ang nakita kong
reaksyon. Ilang sandali pa ay bigla siyang tumawa. Hindi na ito simpleng tawa.
Kundi tawang may hagikgik pa.

“Ang korni mo hahahaha!!!!” Apollo ikaw ba yan??!!.. Dinaig mo pa ang mais sa

kakornihan! hahaha “tawa siya ng tawa habang ako nakatingin na lang at nabitawan na
ang kanyang kamay.

Nasobrahan yata ako sa pag-papacute. Damn!! nakakahiya!!. Hindi ko na nagawa pang

magsalita sa halip ay napakamot na lang ako sa aking ulo. Pinilit kong ngumiti pero
ang totoo hiyang hiya na ako. Ilang minuto ko din siyang narinig na tumawa maya
maya ay nahimasmasan na siya at pangiti ngiti na lang ang ginagawa.

“Magpahina kana Master Apollo. Halatang pagod na pagod kana seryorito” sabi niyang
nakangiti. Pang ngiti lang at pagtango ang aking naisagot. Nakakahiya. Damn!.

Lumakad siya sa may pinto. Ako naman ay sinundan siya ng tingin. Bago niya buksan
ang pinto ay tumingin siya sa akin. She stare at me in a second. At ilang saglit ay
kumindat. She knows how to ease me.

“Goodnight Master Bolero.. I mean master Apollo”. sabay hagikgik.

“Goodnight” sagot ko at pilit siyang nginitian. Pag-alis niya ay napahinga agad ako
ng malalim. “Damn… Nakakahiya yung ginawa ko” I said habang umiiling.

“
MARB C-52

As I walk to the room. I find myself smiling. Siguro ay di ako makapaniwala na

gagawin iyon ni Apollo. Ang akala ko kasi, siya yung tipo ng lalake na mahilig lang
sa sweet talk. Ngunit hindi pala. May pagka korni din pala siya.

“Nababaliw na yata siya”. Habang isinasara ang pinto ay narinig ko ang pag-akyat ng
isang tao doon sa hagdan. Natuon ang atensyon ko sa kanya at pinagmasdan siya
habang umaakyat. Halata ang pagtataka sa kanyang mukha nang ako ay makita. Dumahan
ang kanyang paghakbang na sinabayan ng pagsuksuk ng dalawa niyang kamay sa bulsahan
ng kanyang pantalon.

“Hey.. What’s up?” sabi niya nang makalapit na sa pinto kung saan ako nakatayo.
Kahit hindi niya ako pagsungitan ay alam kong ayaw niya akong makita. Hindi ako
sumagot. Sa halip ay inilayo ko na lang ang tingin sa kanya.

“Why are you here? mukang napapadalas ka rito?” sabi niya ulit saka ngumisi. Parang
may pang-iinsulto akong naramdaman na mga sandaling iyon. Nag-uumpisa na naman
siya.

“Nasugatan si Apollo. Dito na muna ako para matignan kung okay na siya. Aalis agad
ako pag bumuti na ang kalagayan niya” sagot ko at tinitigan na siya.

“Talaga? Why? may drama na naman bang nangyare? How pathetic…” sambit niya saka
bumuntong hinga.

“Kung di ka naniniwala puntahan mo siya” sagot ko. Akala ko may sasabihin na naman
siyang hindi maganda pero wala. Wala akong narinig sa halip ay humakbang siya ng
isang beses at yung pintong nakaawang ay itinulak niya dahilan para bumukas iyon na
halos makita ang loob ng kwarto.

Naikuyom ko na agad ang aking palad. Nahuhulaan ko na. Siguro may gagawin na naman
siya ikakainis ko. “Bakit?” tanong ko.

“Pssttt.” sabi niyang pabulong at yung isa niyang kamay ay iniharang niya sa aking
gilid. nakatukod iyon malapit sa aking mukha. Humakbang pa siya ng beses na halos
sumandal na ako sa pader.

“Anong ginagawa mo?” kunot noo ko nang tanong.

“Just tell me what do you want? Alam ko naman na isa ka sa mga babae ni Apollo. Am
I right?”

Lalong naging kamao ang aking kamay na halos bumaon ang kuko sa aking palad.
Nanggigigil ako sa inis. At gusto ko siyang sampalin. Pero hindi ko iyon pwedeng
gawin. Nandito ako sa pamamahay ng walang modong lalake ito. At nakakahiya din kay
Apollo kung papatol ako sa baliw na ito. Tanging paghinga na lang ng malalim at
pagtitig ang aking nagawa.

“Geez.. nothing to say?!! Levi.. can you tell me what do you want from him? Or baka
naman..”’ nahinto siya pagsasalita na sinabayan ng pagdikit ng kanyang labi sa
aking tenga. Napakurap na ako at di na nakapagsalita. Ilang segundo kaming nasa
ganoong posisyon. Na pati paghinga niya ay rinig na rinig ko.

Kaya siguro ganito siya magsalita ay nakainum na. Amoy ko ang alak sa kanya. Kaya
pala namumula ang kanyang mukha.

“What do you want? TELL ME?..” sabi niyang pabulong na tingin ko’y may ibig siyang
sabihin.

“Anong sina---—” hindi ko na natapos ang sasabihin nang iharang niya naman ang isa
niyang kamay sa gilid ko. Ngayon nakakulong na ako sa kanyang braso. Nilingon niya
ang kanyang mukha na sa tingin ko isang galaw ko lang ay malalapat na ang kanyang
labi sa aking pisngi.

Nakaramdam ako ng kaba at pagkailang. Nakainum siya. Hindi malabong may gawin
siyang di kanais-nais sa akin. Lalo na hindi kami magkasundo. Bigla ay tinulak ko
siya na muntik niyang ikatumba.

“Lasing kana. Matulog kana” sabi ko at inayos ang aking damit at pinagpagpag. Para
akong kinilabutan sa kanyang ginawa.

“Whatever.. I just… I just” sagot niya.

“Matulog kana” sabi kong napalakas. Hindi na ko komportable. Kaya bago pa siya ulit
makalapit ay itinulak ko na siya palabas sa pinto. Akala ko pipigilan niya ako
ngunit nagpaanod lang siya. Ngumiti pa siya habang itinutulak ko. Magkapatid nga
sila. Parehas silang wala sa sarili.

“Goodnight Levi.” ani niya sabay taas ng dalawang kamay. Pangiti ngiti pa ang loko.
Nakatingin sa akin habang naglalakad papunta sa pinto ng kanyang kwarto.

Itinaas ko na lang aking itaas na labi at inirapan siya. Pagkatapos ay isinara ko

agad ang pinto. Ini-lock ko iyon para makasigurong hindi siya makakapasok.

“Masisiraan yata ako ng ulo sa magkapatid na ito.” ani ko at isinandal ang likod sa
pinto.

*******************

Pagpasok sa kwarto ay pabagsak akong humiga sa kama. I feel really tired. Napagod
sa pakikinig sa dalawa kong kaibigan, si Shawn and Gale. Idagdag pa ang malakas na
musika at hiyawan sa Bar kung saan ako galing kanina. But I think I’m tired of
myself. I’m tired of being me. I’m tired of everything.

“FUCK!!! What the hell am I talking about?!!” asik ko at bumalikwas ng upo. Umiling
iling at inihilamos ang dalawang kamay sa aking mukha. Ilang minuto akong natahimik
na pati katahimikan ay wari naghihintay sa aking sunod na gagawin. Sana’y na akong
mag-isa. Mag-isa sa kwartong ito.

I decided to lay down on my bed. Nakatingin sa kisame na parang nakatanaw sa

kawalan. Maya maya ay bigla akong ngumiti. Ngiti na parang ngayon ko na lang ulit
nagawa. Not a fake smile but a genuine smile. A smile remembering my brother. That
old days when he still alive.

“Kuya Victor” I said while smiling. “No no no… it’s not what you think.. Malabo” I
said again na tila kausap ko ang aking kapatid.

“Hmmm? why they call me this time?” sabi ko nang magring aking cellphone. Kinuha ko
iyon sa aking bulsa at sinagot ang tawag mula kay Shawn.

“Nakauwi kana?” tanong agad nito. Rinig ko ang malakas na tugtog at sa kabilang
linya.

“Yeah. I got home safely. Nandyan paba kayo?” tanong ko.

“Kilala mo kami Gale. Ganito kami mag-relax” sagot nito.

“Sayang Vince mas wild ngayon. I think you will like it” pagsang-ayon naman ni
Gale.

“No way!. Kahit bigyan niyo pa ako ng milyon hindi ako papayag sa gusto niyo” sagot
kong muntik nang matawa.

“Dude mas okay ang may experience kesa sa virgin. Mas mag-eenjoy ka” shawn said and
giggled.

“Fuck you!” sabi ko na itinawa nilang dalawa.

“Why? dahil virgin kapa Vince? Shame on you dude!!” tukso naman ni Gale.

“Whatever! mind your own business” I shouted.

“O bakit? kala namin sasamahan mo kami hanggang umaga. Kaya ka nga namin niyaya ni
Gale para tumigil kana sa pag-iisip. Para mag-enjoy. Puro na lang si Levina. Eh
ginagulo lang niya ang utak mo.” shawn said ang laugh.

“Bumalik kana dito. Mag-enjoy na tayo. Yeah.. Lets get wild tonight” Segunda naman
ni Gale.

“Or do you want me to tell you na kaya ka naiinis kanina ay nalaman mong magkasama
si Levina at ang kuya mo. Is in it? Come on Vince..” tukso ulit Shawn.

“You talk too much!!” singhal ko saka pinutol ang tawag. Pagbaba ng tawag ay
isinandal ko ang aking likod sa may headboard ng kama. Thinking what shawn said.

No way. Bakit naman ako maiinis kung magkasama silang dalawa?. I dont mind kung
magkasama sila or anong ginagawa nila. Is not my business.

Ilang sandali lang ay naalala ko ang aking ginawa sa babaeng iyon. Tila ngayon ko
lang napagtanto ang aking inasal kanina. Siguro hindi na bago sa akin ang asarin
siya.

I feel relaxed pag nakikitang nagsasalubong ang kanyang kilay. Lalo na yung noo
niyang kumukulubot natutuwa akong makita siyang ganoon. Kaya siguro hindi ko
masyadong sineryoso ang pambubuska ni Shawn at Gale it’s because I saw her. I saw
her face eager to hit me. I know she wont hit me. I know mahaba ang pasensya niya.

I cant stop smiling imagining her reaction nung maglapit ang aming mukha. Her face
is confused. And the way she looked at me.. I can’t explain but I felt satisfied
teasing her.

_____________

MARB C-53

Nagising ako sa musikang alarm ng aking cellphone. Hindi na muna ako bumangon
bagkus ay nagpalipas pa ako ng ilang minuto sa pagkakahiga. Nakakapagod din ang
maghapong paglalakad. Hindi ko ito ramdam kagabi pero ngayon ramdam ko na. Medyo
masakit ang aking binti tuhod at paa. Hinayaan kong matapos ang musika bago tumayo
sa mula sa pagkakahiga.
“Baby, I don’t feel so good…”

“Six words you never understood”

“I’ll never let you go

Five words you’ll never say (aw)I laugh alone like nothing’s wrong

Four days has never felt so longIf three’s a crowd and two was us One slipped away
“

“I just wanna make you feel okay

But all you do is look the other way, mmI can’t tell you how much I wish I didn’t
wanna stay I just kinda wish you were gay “

“Is there a reason we’re not through?

Is there a 12 step just for you?Our conversation’s all in blue

11 ’Heys’ (Hey, hey, hey, hey)Ten fingers tearing out my hair

Nine times you never made it thereI ate alone at 7, you were six minutes away (yay)
“

“How am I supposed to make you feel okay

When all you do is walk the other way?I can’t tell you how much I wish I didn’t
wanna stay I just kinda wish you were gay “

“To spare my pride

To give your lack of interest an explanationDon’t say I’m not your type

Just say that I’m not your preferred sexual orientationI’m so selfish

But you make me feel helpless, yeahAnd I can’t stand another day Stand another day
“

“I just wanna make you feel okay

But all you do is look the other wayI can’t tell you how much I wish I didn’t wanna
stay “

“I just kinda wish you were gay, I just kinda wish you were gay, I just kinda wish
you were gay… Lalala hmmmm”. Tumayo ako. Itinaas ang dalawa kong kamay upang iinat.
Isinuntok ang aking kamao. Pagkatapos ay nag-planking sa sahig. Nag-push up nang
dalawampung beses.

“Hay… Sana ok na si Apollo.” sabi ko nang matapos sa halos kalahating oras na pag—
ehersisyo.

“I just kinda wish you were gay… lalala” pakantang sabi ko habang sumasabay sa
musikang aking pinapakinggan.

“Siguro nga hindi masyadong masakit kung malalaman mong bakla pala ang lalaking
gusto mo.. Sana ganito lahat ng lalakeng minahal ko dati. Para naman hindi masakit
nung iniwan nila ako. Hayy.. How ironic.. Si Sab talaga iba din pumili ng music.”
Nahinto ako sa pagmumuni nang makatanggap nga tawag kay Sab. Kinuha ko agad ang
cellphone sa kama sinagot iyon.

“Levi anong nangyare? Nakita mo na ang parents mo?” dali nitong sagot sa kabilang
linya.

“Hindi pa Sab. Baka matagalan pa bago ko sila makita”

“Ganun ba?.. Hayaan mo Levi tutulungan kita sa paghahanap.” ani nito “Sab, ako na
lang. Alam kong marami ka ding ginagawa. Isa pa kailangan mong mag-aral. Alalahanin
mo muntik ka nang bumagsak sa isang subject natin”

“Tse, yan ka na naman eh.. Naka move on na ko dyan. Saka excuse me nag-aaral na ko
ngayon nuh” sabi nito na kahit hindi ko siya nakikita ay alam kong tumutulis na ang
kanyang nguso. Hindi ko tuloy naiwasan ang humagikgik.

“Tawa tawa ka dyan. Teka nga maiba nga tayo. Sino pala ang kasama mo kahapon?”
tanong nito. Napailing iling na lang ako. Sa pagkakakilala ko kay Sab siya ang tipo
ng taong malakas ang radar. Kahit ipilit niya pang malaman ay hindi ko talaga
sasabihin.

“Ahh may kasama akong bodyguard saka driver. Bakit?”

“Ahh talaga Levi? akala ko sinamahan ka nang manliligaw mo”.

“Manliligaw? kanino mo naman nalaman yan?” kunot noo kong tanong. Naupo ako sa
gilid ng kama habang nakatanaw sa labas ng bintanang malapit sa akin.

“May klasmyt kasi tayong nag chika sa akin na may sumundo daw sayo doon sa terminal
ng bus. Alam mo naman may pakpak ang tsismis” sabi niyang tila nanunukso.

“Huh? terminal ng bus? kelan?”

“Hindi ko maalala eh.. Basta ang sabi eh may sumundo daw sayo at naka kotse pa.
Pamilyar daw yung kotse”

“Kotse? may kotse yung sumundo sa akin? Sino?” nagtatakang tanong ko at napaisip.

“Ewan ko kung sino. Ikaw ha.. hindi ka nagkukwento” tukso pa nito habang ako ay
napapaisip.

Patay. Si apollo kaya ang tinutukoy niya? Oo nga pala sa pagkaka alala ko ay
sumabay ako kay Apollo nung minsang malakas ang ulan.

“Ma’am gising na po kayo? Handa na po ang agahan” isang boses mula sa pinto ang
aking narinig na sinabayan pa nang pagkatok nito.

“Sab tatawag na lang ulit ako mamaya ha.. Bye.”

“Okay, Pero magkwento ka. Bye” sagot naman nito saka pinutol na ang tawag. Ngumiti
na lang ako pagkatapos ng tawag. Tinungo ko ang pinto at binuksan iyon. Nakatayo na
doon ang Kasambahay na mukang kanina pa naghihintay.

“Sige po. susunod na po ako.”

“Hinahantay na po kayo ni Master Apollo sa dining area.” sabi nito at bahagyang

yumuko tapos ay lumakad na din pababa.

Pag-alis nito ay inaayos ko agad ang aking sarili. Nagpalit ng damit at nagmadaling
lumabas ng aking kwarto.

“Hey,” isang boses ang aking narinig mula sa aking likuran. Kasunod nito ang
pagsara ng pinto ng kanyang kwarto. Paglingon ko ay nakapamulsa ito at lumakad
papunta sa akin.Hindi ako nagsalita sa halip ay tahimik akong lumakad habang siya
ay tila sumabay na sa akin.

“Anong oras ka aalis?” muli nitong tanong.

“Atat na atat kang umalis ako?!” baling ko. Ang aga agang mang asar ng baliw na
ito.

“Good morning” sagot niya na binalewala ang aking sinabi.

“Ewan ko sayo!” singhal ko siya naman ay pabulong na humagikgik pagkatapos ay nauna

nang lumakad papuntang dining area.

Hindi talaga niya ako titigilan asarin. Baka gusto niyang matulog ulit ng wala sa
oras. Sira na talaga siya.

___________________

MARB C-54

“Levi ipapahatid na lang kita sa driver. Is it okay?” I said at bumaling sa babaeng

kaharap ko sa hapag kainan. Abala ito sa pagkain. Tumango ito at ngumiti bilang
sagot.

“Vince anong oras ang klase mo?” baling ko naman sa aking kapatid na nasa aking
tabi.

“After this meal aalis na din ako” sagot nito saka kinuha ang isang basong tubig na
nasa kanyang harapan. Nakakagulat siya ngayon dahil kasabay ko siyang mag-agahan.
Matagal tagal na din nung nakasabay ko siya. Ano kayang pumasok sa utak ng kapatid
kong ito at sumabay sa aking mag-agahan.

“Bakit?” tanong niya at ibinaba ang baso.

“Nabalitaan ko kasing hindi pumapasok sa klase. Vince hindi excuse na kapatid

kita”. ani ko.

“Okay.” pangisi niyang sagot.

“I’m sorry Levi.” baling ko naman kay Levi. Saglit niyang sinulyapan si Vince
pagkatapos ay sa akin naman siya bumaling. Nakaramdam ako ng konting hiya dahil sa
sinagot ng aking kapatid.

“Okay lang. Isipin mo na lang wala ako sa harap niyo. Saka naiintindihan kita. Kung
ako ang nasa kalagayan mo malamang pagsasabihan ko din ang kapatid ko lalo na pag
pasaway. Naku! Naku! baka mabatukan ko pa pag di ako makapag pigil”. sagot niya
saka lumingon sa aking kapatid. Sakto namang nakatingin si Vince sa kanya kaya yung
dalawa ay nagkatinginan na parang may kuryente sa pagitan nilang dalawa.

“Whatever…” sagot naman ng aking kapatid saka umirap.

“Tapos na ko. Ako na lang ang magliligpit ng mga pinggan” Levi said saka ngumiti sa
akin.

I smile at her. “No, You don’t have to. May mga maid dito.”

“Pero kasi nakakahiya na sayo. Dahil sakin kaya ka----—”

“Levi bisita ka dito. Kaya please wag ka nang makulit”. I said habang nakangiti.

“Wow.. O Wow… What a nice scene” sabat ng aking kapatid. Halata sa mukha nito na
hindi nito gusto ang pinapakita ko kay Levi.

“Vince.. Can you please finished your meal?” saway ko.

Si Levi naman ay hindi na nagsalita bagkus ay ngumiti na lamang saka tumayo. Ako ay
tumayo na rin. Pasimple kong hinawakan ang aking sugat sa tagiliran dahil sa
konting kirot na nararamdaman. Mabuti na lang at daplis lang ang inabot ko.
Nakakagalaw pa rin ako ng normal. And all of a sudden, she quickly grab my hands at
sinukbit ang aking mga braso sa kanyang balikat. Napalingon na lang ako habang akay
akay niya ako.

“Tutulungan na kita. Aakyat kaba doon sa hagdan?” She asked. Sa tangkad kong 6’1 ay
hanggang balikat ko lang siya. Kahit hindi ko siya tignan nang matagal ay sapat na
ang dalawang segundo para makita ko ang kanyang mukha.

Imbis na sumagot ay napatango na lang ako. Natameme ako. Dahil ba sa pag-akay niya
sa akin? Dahil ba sa sobrang lapit ko sa kanya? O dahil I’m attracted to her.

Levi? why are you doing this? Why?.

I thought it so easy for me to make you fall.

But Why? How? How will I proved my feelings.

Proved for you that my intention is true and sincere.

“Why are you doing this?” wala sa sariling naiboses ko ang nasa isip. Bigla ay
huminto siya sa paghakbang at kunot noong bumaling sa akin.

She stare at me in a couple of second, at maya maya ay ngumiti. Ngiti na nagbigay

kaba sa aking dibdib. Kabang tila dagang naghahabulan. Na kulang na lang yata ay
hindi ako huminga.

“Kasi mabait ka sa akin. Tinutulungan mo ako. Kahit ayaw ko lumalapit ka sakin.

Hindi ka mahirap pakiusapan. Nagkukusa ka.” sagot niya na sa totoo lang hindi iyon
ang hinahantay kong sagot.

I think I’m dying inside. I’m dying of liking her.

“Tama na yan. Ako nang mag-aakay kay kuya papuntang kwarto niya.” Biglang sabat ni
Vince na kinuha ang aking kabilang braso.

“Ako na nga sabi” Pilit naman ni Levi. Parehas na silang nakaakay sa akin. Hindi ko
alam kung matutuwa ba ako sa aking kapatid o maiinis. Chance ko na iyon para kay
levi pero siya namang agaw ng eksena. Hindi na rin masama dahil first time itong
gawin ni Vince.

“Levina mabigat itong kapatid ko. Wag ka nang makulit. Mag-ayos kana. Ako nang
maghahatid sayo sa inyo” Vince said saka tinanggal ang braso kong akaakbay kay
Levi.

“Hey? What are you-—” I asked him. But he cut me quickly. Tatanggalin ko sana ang
aking braso sa kanyang balikat ngunit hinawakan niya agad ito ng mahigpit.

“Your too heavy para akayin ng babae. Maging gentleman ka naman” Vince said.

Bigla na lang akong tumawa at humagikgik. I never thought na sasabihin niya ang
salitang gentleman. “What? kelan pa sumagi sa isip mo ang gentleman? Are you
kidding me?”

“Shut up. Lumakad na tayo” sagot nito at umirap. Bumaling pa siya kay levi na
awtomatikong tinanggal na ang mga braso sa balikat nito.

“Dahan dahan lang.” Levi said habang nakasunod sa amin ni Vince.

“Sa susunod wag ka nang uuwi nang may sugat. Dahil kung hindi ako pa bubugbug sayo.
Wala sa pamilya natin ang umuuwing talunan.” Asik ni Vince.

“Wala sa akin ito. Ang importante ay si Levi. Just help me to walk” sagot ko saka
ngumisi. Hindi ko aakalain na magiging ganito sa akin si Vince. May kailangan kaya
siya sa akin. O baka naman nag-pa-pagood shut lang para hindi ko na siya sermonan
sa mga kalokohang kanyang ginagawa.

Pagdating sa aking kwarto ay inuupo ako ni Vince doon sa kama. Nasa likuran naman
niya si Levi. “Rest. Wag ka munang lumabas” payo ng aking kapatid.

“I will” sagot ko saka tumango.

“Ako nang bahala sa kanya.” Vince said again saka lumingon kay Levi. Kitang kita ko
kung paano kumunot ang noo ni Levi kay Vince. I know na hindi niya gusto na ihatid
siya ni Vince. Hindi na ako magtataka sa asot’ pusang turingan nila.

“Hindi na.. kaya ko naman umuwi mag-isa. May paa naman ako at kaya kong maglakad”
levi said na may pamimilit.

“I insist.. dont make an arguments. Hihintayin kita sa baba” baling ni Vince sa

kanya sabay suksuk ng dalawang kamay sa bulsahan ng kanyang pantalon.

“Magpahatid kana sa kanya. Minsan lang yan topakin” Biro ko saka ngumiti. Tumingin
lang sa akin si Vince. At ilang saglit pa ay tumalikod na din palabas ng aking
kwarto.

“Tinawagan ko na si Manang. I told her everything.” Sabi ko nang kami na lang

dalawa.

“Ang kulit mo kasi dapat hindi ka na lang sumama. Yan tuloy ikaw ang nadisgrasya”
sabi niya sabay tampal sa aking balikat dahilan para humagikgik ako ng tawa.

“Ouch… may sugat na nga ako. Sinasaktan mo pa ako. Why? Why?” Biro ko habang
nakangiti.

“Sorry na..” she said saka hinaplos ang balikat kong kanyang tinampal.

Habang nakangiti ay walang ano ano ay hinawakan ko ang kanyang kamay. Pinisil ko
iyon ng bahagya na siya namang ikinatigil sandali. Nababasa ko ang kanyang reaskyon
kahit hindi siya magsalita. Gusto niyang sabihing Bakit?. Kaya naman sinagot ko
siya.
“You gave me a reason to smile today. Thank you Levi” I said while looking to her
eyes. She didnt say anything instead she look at me and all of a sudden she smile.
Isang sinserong ngiti ang aking nakita dahilan para mas hawakan ko siya ng
mahigpit.

“Sa susunod na ngumiti ka nang ganyan…--—”

“Ano? may gagawin ka?” sabi niyang nakangiti sabay hagikgik.

The next time I see that smile… I wont hesitate to kiss you. Imbis na sabihin ay
sinarili ko na lang.

“Ano?” she said na parang nanghahamon.

“Wala.. Anyway call me when you got home. Okay?”

“Opo Master Apollo” biro niya at tumango.

_________________

MARB C-55

“Ang tahimik mo yata?”. Nasa sasakyan niya ako ng mga oras na iyon. Kanina pa siya
palingon lingon sa akin. Na kahit hindi ko siya kausapin ay kutob kong gusto niya
akong mag salita.

Ano nga bang sasabihin ko? Wala naman dapat kaming pag-usapan. About school?
Subject? Hindi eh. Hindi kami close at hindi ko rin siya kaibigan. Kakilala? Siguro
nga. Sa halip na magsalita ay nilingon ko siya sandali na sakto namang nagtama kami
ng tingin.

“I never been in your place.” He said again habang ako itinuon na lang ang tingin
sa daan.

Bahala ka dyan magsalita.

“Hey bakit hindi ka nagsasalita? Come on, Im trying to talk with you” sabi niyang
may halo ng inis.

“Malapit na tayo” sagot ko ng makita na malapit na kami sa subdivision.

“Geez..” buntong hingang sagot niya sabay iling.

“Dito sa subdivision.” At itinuro ang daan papasok. Siya naman ay hindi na

nagsalita. Sinunod na lang ang direksyong itinuturo ko. Pagdating sa labas ng gate
ay palinga linga siya sa paligid at napatingin sa dalawang lalakeng nakauniporme.

Lumapit agad ang isang lalaki na agad namang ibinaba ni Vince ang bintana ng
sasakyan.

“Guard” agad kong sabi ng maibaba ni Vince ang bintana.

“Good morning po Ma’am” bati nito na sinagot ko naman ng ngiti. Habang si Vince ay
napabaling agad ng tingin sa akin.

“Good morning din po” balik kong bati. Sumenyas ito sa isang guard upang pagbuksan
na kami ng gate.

“Cool. This huge. I didnt expect na ganito kalaki ang tinitirhan mo” ani ni Vince
habang pinapasok ang sasakyan.

“Wag kang gagawa ng kalokohan dito mayayare ako kay Nay lydia” ani ko.

“Binabantaan mo ba ako?” Sagot niya at itinapat ang sasakyan sa pinto ng

pinakamalaking mansyon. Ang Da vinci mansion.

“Parang ganoon na nga”. Sagot ko at tinanggal na ang aking seatbelt.

“Wait. Ako nang magbubukas” ani niya nang makitang binubuksan ko ang pinto ng
sasakyan. Hindi na ako naka-hindi dahil bigla siyang lumabas at binuksan ang pinto
kung saan ako lalabas.

Ganito din ang ginawa niya kanina. Pinagbuksan niya ako ng pinto. Ang ipinagtataka
ko pa ay hindi niya ako sinisigawan kahit nung nasa byahe kami. Anong kayang nakain
ng lokong ito?.

“Levi! mabuti at nakauwi kana, ikaw talaga, lagi mo na lang akong pinag-aalala”
bungad agad ni Nay lydia na nandoon sa malaking pinto nakatayo. Dali dali akong
lumapit at sinalubong siya ng ngiti at yakap.

“Nay okay lang ako. Tignan mo wala naman nangyare sa akin diba” sagot ko.

“Kaya ayaw kong umaalis ka. Pakiramdam ko malapit ka sa disgrasya” sabi pa nito at
napatingin kay Vince na nakatayo sa sasakyan.

Bahagyang yumuko si Vince sa matanda. Tanda siguro ng paggalang. Kahit hindi ako
lingunin ni Nay Lydia ay nababasa ko na kung anong gusto niyang sabihin sa lalaking
naghatid sa akin.

Ilang sandali pa ay unti-unti nang kumulubot ang noo ng aking mayordoma kaya bago
pa siya sumpungin ng inis ay bumulong na ako. “Nay si Vince po yan bunsong kapatid
po ni Master Apollo”.

“Hija sumasakit yung batok ko. Mukang susumpungin ako ng highblood” bulong din niya
sa akin sabay hawak sa batok at hinilot.

“Good morning mam” ani ni vince na sinabayan ng pagyuko.

“Hijo pasok ka muna.. para naman mabatukan kita… Este! para naman makapagkwentuhan
tayo heheh”. Pilit ngiting sambit ng matanda. Hindi ko naiwasan ang ngumiti kaya
tumalikod ako saglit at pasimpleng hinarang ang aking kamay sa bibig.

“Thanks Madam but I need to go”. Tanggi ni Vince na alam kong narinig ang sinabi ni
Nay lydia. Ayaw niyang mabatukan.

“Sigurado ka?” Tanong ko naman at lumakad palapit sa kanya.

“Yeah.” Sagot nito.

“Kahit sandali lang. Pumasok ka muna sa loob. Mukang gustong makipag kwentuhan sayo
ni Nay Lydia”.
“Thanks but I have to go. Maybe next time.” ani ni Vince habang nakatingin kay Nay
Lydia.

“Ganoon ba, sige hijo next time na lang”.

“Thank you madam” sagot nito saka binuksan ang pinto ng sasakyan. “Hey kitty why
are you there?”.

Parehas kaming nabaling ang atensyon sa pusang nandoon sa ibabaw ng kanyang

sasakyan. Nakaupo ito at tahimik siyang pinagmamasdan.

“Sylvester, bakit ka nandyan? Bumaba ka dyan” ani ni manang saka lumapit sa

kinaroroonan namin.

“Meow.. meow”. Awtomatikong lumayo si sylvester ng makitang papalapit si manang.

“Halika. Kakain kana. Kanina pa kita hinahanap dito ka lang pala magpapakita. Ikaw
talagang pusa ka, pasaway” ani ni manang habang iniaabot si sylvester. Mas lalo pa
itong lumayo at pumuwesto sa gitnang bubong ng sasakyan. Kaya ako ay tumulong na
din sa pagkuha.

“Sylvester pala ang pangalan niya. Cool..” sabat ni Vince habang pinagmamasdan ito.

“Sylvester bumaba kana dyan, bumaba kana dyan. Sige ka gagawin ka naming siopao”
ani ko at pilit siyang inaabot.

“What?!! How rude.” Sabat ulit ni Vince saka humagikgik.

“Tumulong kana lang kaya. Kung ayaw mong mag karoon ng poops itong bubong ng
sasakyan mo” asik ko na siya naman ay umiling iling lang habang nakangiti.

Nakakapagtaka talaga madalas ko siyang makitang nakasimangot at nakangisi ngayon

nakangiti na. First time kong makita siyang ganoon ang itsura.

“Shhhhh… Come here little one… Come here” tawag niya kay sylvester saka sinenyas
ang kamay na lumapit ito sa kanya.

“Meow meow meow” sagot naman nito saka ginalaw ang buntot pakaliwa at pakanan.

“Sylvester.. I’m Vince your friend. Come here sssshhhhhhh” ani ulit ni vince.

Natahimik kami ni Manang at pinagmasdan silang dalawa. Ilang sandali pa ay lumapit

din siya kay Vince.

“Good Boy”. Ani ni Vince at hinaplos ang ulo nito saka kiniliti ang leeg. Ilang
saglit namin siyang tinignan ni manang. Hindi kasi kami makapaniwala na sasama sa
kanya itong puting kuting. Sa pagkakaalam ko ay kay Minah at Master Zeus lang ito
sumusunod.

“Halika na sylvester. Aalis na ang bisita natin” ani ni Nay Lydia at lumapit kay
Vince. Agad naman itong binigay ni Vince. At pahabol na hinaplos ang ulo ni
Sylvester.

“Matalino siya. Keep him” Vince said.

“Oo nga hijo, sa sobrang talino nagiging makulit na hehe” biro ni manang.

“I see” sagot naman ni Vince saka bumaling sa akin.

“Call my brother. Baka nagiisip na naman yun na hindi kita hinatid”. Dugtong ulit
niya. Nagpalipat lipat ng tingin si Nay lydia sa aming dalawa ni Vince. Kaya ako
napilitang sumagot.

“Tatawag ako wag kang mag-alala.”

“Okay. See you again”. Sabi nito sa akin saka bumaling kay Nay Lydia. “Madam nice
to meet you. See you too”.

“Ingat ka hijo”. Sagot ni Nay lydia at ngumiti.

Pagpasok niya ng sasakyan ay ibinaba niya ang bintana. “Bye Levina bye madam”
paalam niya saka ngumiti.

“Bye hijo dalaw ka ulit” tugon ni manang dahilan para masiko ko siya ng bahagya.

Pag-alis ni Vince ay bumaling agad sa akin si Manang. Hawak hawak pa niya si

sylvester habang hinahaplos ang ulo nito. “Okay naman pala siya hija”

“Naku Nay wag kang magpapalinlang.”

“May hawig silang dalawa ni Master Apollo sa tindig at pangangatawan pero sa mukha
malayong malayo” ani pa nito at lumakad papasok sa may pinto.

“Nay, nga pala tatawag pa pala ako kay Master Apollo.”

“Aba’y tawagan muna. Baka kanina pa yun nag hihintay ng tawag mo.”

Kinuha ko agad ang aking cellphone upang tawagan si Apollo ngunit bigla ay
nagsalita ulit si Nay Lydia.

“Kunwari ka pa eh mukang namiss mo na agad si Master Apollo” asar nito saka lumakad
ng mabilis kaya ako napatingin agad sa aking mayordoma.

“Nay?? Joke ba yan?”

“Mga kabataan talaga hindi man lang magpakipot” asar niya ulit dahilan para
mapasunod ako sa kanya hanggang kusina.

“Nay naman…”

MARB C-56

“Nakauwi kana?” I asked pagkakuha ko agad ng cellphone sa tabi ng aking kama.

“Oo. Kakaalis lang ni Vince. Hindi na siya nagtagal kahit gusto pa siyang kausapin
ni manang”.

“Ganyan talaga siya. Pasensya na lang kamo kay Manang.”

“Okay lang. Kamusta ang sugat mo? Pupunta ba dyan si Doc?”

“Yeah. Actually tinawagan ko siya kanina pag alis niyo ni Vince. He will come this
afternoon”. Habang hawak hawak ang cellphone sa aking tenga ay tumayo ako at
lumapit doon sa may bintana. Pinagmamasdan ang mga ibon na dumadapo sa salamin ng
aking bintana.

“Sana gumaling na yang sugat mo”. I heard her voice sounded worried.

I sighed and suddenly smile. “Gagaling din ito. Siguro mga isang linggo bago
maghilom yung sugat”.

She sighed again. “Okay.”

I knew kahit okay ang sinagot niya. Hindi pa rin siya mapapanatag. I laughed a
second kahit may konting kirot akong nararamdaman. I want to show her that I’m
really Okay.

“Anong nakakatawa?” aniya.

“Wala lang” sagot ko at ngumiti naman. Binuksan ko ang bintanang salamin. Nang
mabuksan ay siya namang pasok ng dalawang ibon sa aking kwarto. Pinagmasdan ko lang
ang mga ito habang lumilipad sa aking kwarto. Nakaka relaks talaga ang ganitong mga
bagay sa umaga. Lalo na ang sinag ng araw na katamtaman lang init.

“Wala daw” she said again.

“Oo nga pala before I forgot. Kelan ulit natin hahanapin ang parents mo?” Pag-iiba
ko.

“Natin? Ano ka? Hindi na kita isasama. Mas okay pang kasama ko ang bodyguard ng amo
ko. Magpahinga kana lang dyan”.

“Wow, are you serious? Why Levi?” Tanong ko na tila nag tatampo.

“Apollo, I mean Master Apollo ayaw ko nang may mangyaring hindi maganda. Baka kasi
pag sumama ka na naman may kung ano naman----—”. Natigil siya nang ako ay bumuntong
hinga.

“Kahit na ayaw mo sasamahan kita”. I said in a serious voice. Hindi ko naiwasan ang
makaramdam ng pagtatampo.

“Tsk, basta magpagaling ka.” Aniya.

“Levi I told you na tutulungan kita. Kaya kahit ilang beses kang humindi hindi rin
ako papayag”. Ani ko and suddenly she didnt answered. Sa halip huminga lang siya ng
malalim na tila napasuko siya.

“Bakit? Bakit mo ito ginagawa? Hindi mo naman ako kaano-ano. Isa lang akong
katulong hindi mo----—”

“Because I care for you” Pigil kong sabi.

Tututut---—

What? She ended the call?.

Umiling iling ako habang tinitignan ang cellphone.

“Sira talaga ako, Geez… mas mabuti pang sinabi ko iyon na kaharap siya”.Ani ko sa
aking sarili.

Muling tumahimik ang aking paligid at yung mga ibon na kanina’y nandito sa aking
kwarto ay lumabas na din. Wala sa sarili ay inilagay ko na lang ang cellphone doon
sa kama. Bumalik sa pagkakaupo at isinandal ang likod sa may headboard.

“Master may kailangan ka po ba?” Sabi ng katulong na nasa labas ng pinto kasabay
din ang pagkatok nito.

“I’m okay yaya.” Sagot ko.

“Master pwede po bang pumasok?”

“Sige yaya”. Binuksan agad nito ang pinto at lumakad palapit sa akin.

“Bakit yaya?”.

“Tumawag po si Master Aelous sa landline. Ang sabi po eh tawagan niyo daw po agad
siya. Emegency daw po”.

Kumunot bigla ang aking noo saka kinuha ang cellphone na nasa aking tabi. “Sige
yaya,”

“Kung may ipag-uutos po kayo tawagin niyo lang po ako” ani nito at bahagyang
yumuko.

“I will thanks” sagot ko at ito’y lumabas na din. Paglabas ni yaya ay tinawagan ko

agad ang aking kapatid.

“Bakit?” Agad kong tanong ng sagutin niya ang tawag.

“Hindi ka matawagan kanina kaya tumawag na lang ako sa landline niyo”

“May kausap ako kanina. Bakit? May nangyare ba?” I asked na may halong pag-aalala.

“Ayaw sagutin ni Achi ang tawag ko kaya si benjamin na ang tinawagan ko. Pinalayas
na naman daw ni Achi ang caregiver niya”.

“What?. Nasisiraan na ba siya ng bait?. Ayaw niya bang gumaling?! Dude mahaba ang
pasensya ko at pag naubos yun baka bugbugin ko na yang si Achi” inis kong sabi
sabay hilot sa aking noo.

“Calm down, yan din ang gusto kong gawin sa kanya. Tinanong ko siya kung gusto
niyang gumaling. Kung gusto niyang makalakad ulit. Pero wala. Wala siyang sagot. I
think I should call Zeus. We really need his help” Aeolus said.

“Yeah. Tama ka. Wala nang tatanggap ng offer natin pag naghanap ulit tayo ng
caregiver. Lahat yata ng agency sa Europe ay nerereject na tayo. Napaka tigas
talaga ng ulo ni Achi.” Sabi ko saka humingang malalim.

“Baka naman may mahanap pa. Si Benjamin. His butler baka may kakilalang pwedeng
mag-alaga kay Achi” dugtong ko ulit.

“Kinausap ko si Benjamin. Sad to say wala nang tumatanggap ng offer. Kahit malaki
pa ang sahod. Achi give us headache”. Aniya. At ilang saglit pa ay narinig ko si
lottie mula sa kabilang linya.

“Sakit talaga sa ulo yan pag wala nang mag-aalaga. Bakit hindi kayo kumuha ng pinay
na caregiver. Alam mo naman kaming mga pinay mapag-alaga at mahaba ang pasensya.
Mas mahaba pa sa talong ng asawa kong ito” sabay hagikgik ng aking hipag dahilan
para tumawa din ako.
“Lolita your mouth, this is a serious matter” angal naman ng aking kapatid. Hindi
ko na nagawang sumagot dahil naagaw na ni Lottie ang atensyon ng aking kuya.

“Tseh! My mouth? Mouth pala ha.. wag kang tumabi sa akin mamaya. Sa sala ka
matulog!. Chekwang tuh!” Singhal nito kaya ako napahagikgik ulit.

“Anyway. Kakausapin ko na lang si Zeus. Or baka puntahan ko na lang siya para

makapag usap kami” balik sa akin ni Aelous.

“Wait maganda yata ang suggestion ni Lottie.” sagot ko.

“Her suggestion?” Ani nito. Ilang sandali pa ay muli kong narinig ang kanyang
asawa.

“Ano?! Bakit ka nakatingin? Tseh. Makapunta na nga lang ng kusina” his wife said at
narinig ko ang malakas na pagsara ng pinto.

“I think galit siya sayo” i said then laughed.

“Maiksi talaga ang pasensya ng asawa ko. Anyway I visit Zeus tomorrow. Would you
mind to come?” Aelous asked.

“Yeah I come. Pag isipan mo din ang suggestion ng misis mo. Kasi for me magandang
ideya yon”.

“I think about it. See you tomorrow”.

“See you too” I said saka pinutol ang tawag.

_____________

MARB C-57

Dala dala ko ang tray na may isang tasang kape at isang platito na may toasted
bread. Pag lapag sa kanyang working desk ay umangat siya ng tingin sa akin. Kahit
ngumiti siya ay halata ang stress sa kanyang mukha. Pati na din ang eyebag at yung
noo niyang parang may wringkles.

Gusto ko siyang tulungan sa mga papeles na nasa kanyang desk. Ngunit kahit anong
pamimilit ko ay ayaw niya. Simula nang umumbok ang tiyan ko ay hindi na niya ako
pinapasok. Mas mabuti daw na nasa bahay na lang ako. Nagpapahinga at wag na munang
magtrabaho. Kahit stress at pagod ay nakakaya niya pa ring alagaan ako at kausapin
ang batang nasa aking sinapupunan.

“Mag coffee ka muna. Tama na muna yan” sabi ko at inilapag sa kanyang desk ang tasa
at platitong may toasted bread.

“Thank you ling” sagot niya. Inilapag niya muna ang ballpen saka hinigop ang kape.
Ako naman ay naupo sa upuan na kaharap ng kanyang working desk.

“Baka may maitutulong ako. Para mabawasan na itong mga papel sa desk mo” sabi ko.
Pagkatapos niyang inumin ang kape ay kumagat naman siya ng toasted bread.

“Kaya ko na yan. Mamaya matatapos ko na din ang mga yan” he said at inubos ang
toasted bread.

Walang sabi sabi ay hinawakan niya ang kamay kong nakapatong sa mesa. Pinisil niya
pa iyon dahilan para sagutin ko siya ng ngiti. Bahagya niya akong hinatak habang
hawak hawak ang aking kamay. Tumayo ako at lumapit sa kanya. Isinukbit niya ang
kamay kong hawak niya doon sa kanyang mga balikat. Ipilupot naman niya ang kanyang
mga braso sa aking tiyan. Yakap yakap niya ako ng mga oras na iyon. Habang ako
nakangiti at hinahaplos ang kanyang buhok.

“May problema ba?”. I asked hindi siya sumagot sa halip ay ngumiti siya at
dinampian ng halik ang aking tiyan.

“May problema nga” sabi ko ulit. Ganito siya pag malalim ang iniisip. Lalo siyang
nagiging malambing sa akin. Hindi siya yung tipo ng asawa na sasabihin kung may
problema. Mas nanaisin niya na sarilihin iyon. Marahil ay ayaw niya din akong mag-
alala.

“Asawa nga kita” sagot niya habang nakangiti at nakatingin sa akin. Iniupo niya ako
sa kanyang hita kaya lalo siyang napayakap sa akin ng mahigpit. Ilang sandali pa ay
dinampian niya ako ng halik sa may sintido.

“Magkwento kana. Makikinig ako” ani ko. Rinig ko ang malalim niyang paghinga na
tila inilalabas ang lahat ng hangin sa kanyang bibig.

“Aeolus and Apollo will come tomorrow”.

“Talaga? eh bakit parang hindi ka masaya?” sabi ko at nilingon siya.

“Actually they will come because of Achi”

“Bakit? may problema ba?” tanong ko saka kumunot ang aking noo.

“Diba I told you before that he got an accident?”

“Oo.” sagot ko at tumango. “Okay na ba siya ngayon? Nakakalakad na siya?” tanong ko

ulit.

Muli siyang huminga ng malalim at pilit na ngumiti. Nababasa ko sa ekspresyon niya

na tila may hindi magandang nangyare. Kaya naman hinaplos ko ang kanyang buhok at
dinampian siya ng halik sa sintido. Ilang sandali lang ay ngumiti siya ulit na may
kasamang hagikgik.

“Bakit?”

“Cause you kiss me” asar niya sabay kindat. Ewan ko ba parang pupula yata ang aking
pisngi.

“Wag mong ibahin ang usapan. Bakit sila pupunta? May pag-uusapan ba kayo?” ani ko
ulit.

“Oo and its a serious matter. Si Achi kasi” pigil niya at hinaplos naman ang aking
tiyan. “Baby sana hindi ma-stress ang mommy sa problema ng daddy at mga uncle mo”.

“Makikinig ako. Sabihin mo na kung ano yun” pilit ko. Inalalayan niya akong tumayo
at kami ay umupo sa may mahabang sofa. Kutob kong importante ang sasabihin niya
kaya tahimik akong pinagmasdan siya.

“Pinalayas na naman ni Achi ang caregiver niya. At sa pagkakaalam ko wala nang

makuhang taga-pag-alaga ang kayang katiwala. Ling.. Do you have any suggestion or
kakilala na pwedeng mag-alaga sa kanya?”

Napaisip ako saglit at mayamaya ay sumagot din. “Wala akong kakilala Ling. Hindi
naman pwede yung nag-aalaga kay mama. Masyado nang matanda si yaya. Baka ma-
highblood kay Achi”.

“Ganoon ba” he said at bahagyang yumuko. Nakatuon ang tingin doon sa lamesitang
kaharap namin. Ngayon ko lang nakitang malungkot ang aking asawa. Hindi ko tuloy
naiwasang haplusin ang kanyang likod.

“Nasaan ba si Achi ngayon?”. tanong ko na siya naman ay bumaling sa akin.

“He’s in Paris. Hindi madali ang humanap ng caregiver doon. Hindi katulad dito sa
pilipinas maraming pwedeng ma-hire na mag-aalaga”

“Bakit hindi niyo siya pauwiin dito? Pag nandito siya mas madali niyong malalaman
ang lagay ng kanyang kondisyon” sagot ko at ilang sandali pa ay napaisip ang aking
asawa.

“I think that’s a good Idea.” pagsang ayon niya habang tumatango.

“Saka dito na rin kayo kumuha ng mag-aalaga sa kanya. Hindi sa pagmamayabang ling
mas maalaga at maasikaso ang mga pinoy” sabi ko saka ngumiti.

“I know. I know”. Walang ano ano ay bigla niya akong hinatak at niyakap ng
mahigpit.

“Ay susme!” sigaw ko sabay tampal sa kanyang braso habang ako’y yakap yakap niya.
Pagkatapos ng yakap ay siya ding halik sa aking noo sunod ay sa pisngi.

“Thank you Ling” paglalambing niya. Parehas kaming nakasandal sa sofa ay yung
kaliwang balikat niya ay nakaakbay sa akin habang yung kanang kamay niya ay hawak
ang isa kong kamay.

“Masyado kang nag-iisip. Nakalimutan mo yatang may asawa ka” biro ko.

“Ayaw ko lang na ma-stress ka sa mga problema”.

“Ikaw talaga..” bigla ay gumalaw ang baby sa aking tiyan dahilan para magulat ako
at lumingon sa aking asawa. “Gumalaw siya!” sabi ko. Ito ang unang beses na
nararamdaman ko si baby. Halos 3 months ko na din siyang dinadala. Ang sabi ni Doc
asahan ko na daw na gagalaw si baby sa tummy ko.

“Really?” ani ni Zeus saka inilagay ang kamay sa aking tiyan. Ilang segundo kaming
tumahimik at maya maya lang ay gumalaw ulit si baby.

“Wow…” sabi ni Zeus at nanlaki ang mga mata sabay tawa.

“Baby si Daddy mo yan” sabi ko sa aking tummy.

“Baby It’s me your Dad!” sabi ni Zeus na halos ma-excite habang niraramdam ang
aking tiyan. Hindi maipaliwanag na kaligayan ang naramdaman ko at ng aking asawa.
Ganito siguro pag may baby. Nagbibigay saya kahit gaano pa may problema.

“Master… Ma’am handa na po ang hapunan” maya maya ay tawag ni manang doon sa may
pinto. Binuksan agad nito ang pinto kaya nakita niya kami ni Zeus na nagtatawanan.

“Aba… mukang masaya ang dalawa kong amo ah” sabi nito nang makalapit sa amin.
“Manang si Baby gumalaw” ani ko.

“Talaga? sige nga paramdam nga ako” inilagay nito ang kamay sa aking tiyan at ilang
sandali lang ay tumawa ito ng malakas.

“Nakakatuwa naman ang baby na ito. Sigurado akong babae yan Ma’am. Blooming ka eh”
dagdag pa ni Manang.

“Talaga manang?” Ani ko at si Zeus na nasa aking tabi ay inilalayan akong tumayo.

“What if, if it’s a boy?” sabat naman ni Zeus.

“Boy or Girl. Sigurado akong nagmana yan ng kagandahan at kagwapuhan sa inyong

dalawa.”

“That’s 100 percent true Manang” segunda pa ni Zeus dahilan para ngumiti ako.

—-----------------—

MARB C-58

__________

“Levi!… kanina pa kita hinahantay ang dami mong dapat ikuwento sa akin!”. Dali
daling lumapit sa akin si Sab nang makita akong naglalakad sa may hallway. Hindi
maalis ang ngiti niyang may kahulugan habang sa akin ay nakatanaw.

“Uy… siguro naman may dapat kang ichika. Teka nga, gusto mo bang ako na lang ang
magtanong sayo?” usal ulit niya sabay hagikgik ng mahina.

Nahinto ako sa paghakbang saka ngumiti din sa kanya ng pilit. “Ano naman ang
ikukwento ko?.”

Napakamot siya sa ulo saka bumusangot. Iniyapos niya ang mga braso sa aking kanang
braso at kami ay muling lumakad. “Anong nangyari kay Mr. Pogi? Magaling na ba ang
sugat niya? Gentleman ba siya? Mabait ba? Mabango ba siya”

“Hep, hep, hep.. Sab wag ka nang makulit, please?.” Sagot ko saka lumingon sa
kanya.

“Levi, alam mo ba nung sinabi mong magkasama kayo. Hindi mo alam kung paano ako
napatili sa kwarto ko. Halos mawasak ko yung unan na yakap ko. Hayyy sa lahat ng
babae dito sa campus ikaw ang pinagpala. Bukod tangi ka sa lahat. Inaabangan ko
kung anong susunod na mangyayare.”

“Susunod na mangyayare?” kunot noo kong tanong habang kami ay naglalakad. Malapit
na kami sa pintuan nang aming unang lecture ng umaga ding iyon.

“Malay mo.. May the moves si Mr. Pogi” ani nito na tila may pang-aasar sabay ngiti.

“Mr. Pogi? Sab mag-aral na lang tayo. Hindi puro lalake” sermon ko saka pumasok.
Napabitaw siya sa aking braso at sumunod na lang kung saan ako umupo. Alam ko kung
sinong Mr. Pogi ang tinutukoy niya. Si Apollo. Bukod kasi kay Vince at sa mga
kaibigan niya na binansagan hearthrob daw nitong University ay hindi maikakailang
kasama na din sa tinitilian ng mga babae si Apollo. Umiling iling nalang ako nang
maalala ko si Apollo.

“Pangiti ngiti ka dyan?” sabat ulit ni Sab na katabi ko.

“In-love ka teh?” Tukso pa nito dahilan para tigilan ko ang pag ngiti saka umismid.
Kinuha ko na lamang ang aking libro at nagbasa. Maya-maya pa ay nag-sidatingan na
rin ang iba pang estudyante.

“Bakit siya nandito?” bulong ng aking kaibigan bagay na inilingon ko doon sa may
pinto. Tatlong lalake na papasok. Palinga linga sa paligid ang isa na tila may
hinahanap hanggang sa ang tingin niya ay matuon sa akin.

“Lets sit there” sabi nito sa dalawa at sumenyas.

Muli kong ibinalik ang tingin sa librong aking binabasa. Kahit hindi ko tignan ang
lalake ay ramdam kong nakatuon ang mga mata niya sa akin. Si Vince. Anong ginagawa
niya rito? Hindi naman namin siya kasama sa klase. May kalokohan na naman siguro
siyang gagawin.

“Nandito na naman ang tatlong kabote. Bigla na lang susulpot” bulong ni Sab sabay
siko ng bahagya sa akin.

“Psstt. Baka marinig ka nila. Gagawa na naman yan ng gulo” pabulong kong sagot.
Ilang sandali pa ay dumating na rin ang aming professor. Napaayos pa ito ng salamin
ng makita sila Vince na nasa klase. Ang akala ko ay palalabasin sila ng professor
ngunit hindi nito ginawa bagkus ay ngumiti pa ito.

“Glad to see you in my class” Ani nito kay Vince. Nilingon din nito ang dalawang
kasama ni Vince. “And you Gale and Shawn.” dugtong pa nito. Kami ay napatingin na
lang sa tatlo. Marahil nga ay kasama namin sila sa klase. Hindi lang talaga sila
pumapasok. Maya-maya ay nag-umpisa nang magturo ang professor. Tahimik ang lahat,
nakikinig sa bawat lecture na itinuturo nito. Parang himala yata dahil ang akala ko
ay gagawa na naman ng gulo ang tatlo. Mukang natanggal ang sungay ng mga ito dahil
kahit anong ingay ay wala silang ginawa. Bagkus ay tahimik at nakatuon ang kanilang
atensyon sa professor na nasa harapan.

Panay siko naman sa akin ni Sab at kanina pa bumubulong. “Ateng yung mata niya
kanina pa naka-isteady sayo.”

“Sino?” baling ko at siya naman ay pasimpleng ngumuso sa taong tinutukoy.

Muntik ko nang maitaas ang aking isang kilay nang makita kung sino ang kanyang
tinutukoy. Parehas kaming napaiwas ng tingin ng lalake at si Sab na katabi ko ay
pasimple kong binulungan. “Si Vince?”

“Oo kanina pa. Akala ko sa akin.. Ewww.. over my dead body.” sabi nitong may
kasamang pagtataray.

“Hayaan mo siya. Wag mo na lang pansinin” ani ko at muling nakinig sa aming

professor.

“Class can anyone give an example of an impressionist painter” tanong ni Prof.

Nakatingin siya sa aking direksyon kaya naman inihanda ko na ang aking sagot. Ilang
segundo kaming naghihintay ng sasagot hanggang sa ito ay tumawag ng pangalan.

“Vince” tawag nito. Kami ay napatingin sa direksyon ni Vince. Dahan dahan siyang
tumayo na mukang tinatamad pa.
“Vincent Willem Van Gogh is one of the most famous impressionist painter during
1800.” sagot niya saka umupo.

“Good answer” ani ni prof. Kasunod nun ang mahinang tilian ng mga babaeng kaklase
namin.

“Pasikat. Kahit ako kayang kaya kong sagutin yan” bulong ni Sab saka umismid.

Ngumiti na ako saka bumulong sa kanya. “Atleast nag-aaral siya.”

“Edi wow” sagot nito sabay lingon kay Vince.

Natapos ang klase ng walang gulong nangyayare. Matapos magpaalam ng professor ay

kinuha ko agad ang aking cellphone na kanina ay nag-vibrate. Isang message galing
kay Minah

Levi uwi ka kaagad pagkatapos ng klase. Nandito sila Lottie at Aeolus pati na din
si Apollo. Sabay-sabay na tayong maghapunan.

Bigla ay ngumiti ako ng di sinasadya. Si lottie bibisita sa mansyon pati ang asawa
nito. Nakaramdam ako ng saya. Mabubuo kaming apat na magkakaibigan kahit isang gabi
lang. Nakakamis din kasi ang samahan namin. Pati din si Apollo pupunta? Tanong na
lalo kong ikinangiti.

“Nakangiti ka na naman?” ani ni Sab dahilan para ibalik ko sa aking bulsa ang
cellphone kong hawak.

“Ahh, bibisita kasi sa bahay ang kaibigan ko” sagot ko at isinuksuk sa aking bag
ang libro at notebook.

“Ahh ganun ba. Siguro close kayo”

“Oo Sab, parang magkakapatid na ng turingan namin”

“Nakakainggit naman. Pag may time naman ipakilala mo ko sa kanila” ani nito.

“Oo naman.. Ako mismo ang magya-yaya sayo Sab. Tara na sa next subject” aya ko saka
kami ay lumabas na. Bahagya kong nilingon ang upuan kung saan nakaupo sila Vince.
Wala na sila. Nakakapagtaka lang na hindi siya gumawa ng eksena ngayon. Napagalitan
naman siguro ng kuya niya.

Hapon na nang matapos ang huli naming subject. Habang naglalakad palabas ng gate ay
natanaw na namin ang sasakyan ni Sab. Kumaway pa ang kanyang driver nang makita
kaming dalawa na papalapit.

“Magandang hapon po Mam Levi” bati ng driver sa akin

“Magandang hapon din po” sagot ko. Binuksan agad nito ang pinto ng sasakyan kung
saan uupo si Sab. Baka pumasok sa loob ay nagpaalam na muna sa akin ang aking
kaibigan. “Levi ingat ka.. Bye”.

“Ingat din Sab. Bye” sagot at siya naman ay pumasok na. Tinignan ko muna ang
sasakyan niyang papaalis bago ako nagpatuloy sa paglalakad.

MARB C-59
“Goin home?”. Isang lalaki na nakadungaw sa bintana ng sasakyan. Nahinto ako at
ilang saglit at kumunot ang aking noo.

Ang ganda ng mood ko kanina. Ngunit heto na naman siya. Tsk, tsk. Vince. Hindi ko
siya sinagot bagkus ay nag patuloy ako sa paglalakad, patuloy din ang pag-andar ng
marahan ang kanyang sasakyan, sumusunod sa aking pag lakad.

“Hey! Are you going home?” sambit niya ulit. Ngunit ako’s walang balak na sagutin
siya.

“Hey Levi!.. I’m asking you!. Uuwi kana ba?!” muli niyang tanong na nag-paagaw ng
atensyon ng mga tanong malapit sa amin. Nag-umpisang magbulungan at lumingon ang
mga tao na pakiwari ko ay nakiki-usyoso na. Syempre bago pa man sila mag-isip ng
kung ano pa man ay lumapit na ako sa kanya. Pairap ko siyang tinignan na siya naman
may inihinto ang sasakyan.

“Kung uuwi man ako. Bakit kailangan ko pang sagutin ang tanong mo?!” sagot kong
pabalang na siya niyang ikinangisi.

“I see…” ani niya at tumango-tango. Hahakbang na ako ng muli siyang magsalita. “Get
in ihahatid na kita.”

“Ha?.. Sira ka-----.” hindi niya ako pinatapos magsalita dahil binuksan niya agad
ang sasakyan at hinatak ako sa loob. Napaupo ako agad habang siya ay otomatikong i-
nilock ang pinto.

“Vince! anong ginagawa mo? palabasin mo ako?!” singal kong sabi at pinandilatan
siya.

“I know you’re going home. You should be thankful dahil ihahatid kita. Kaya wag mo
akong sigawan”. diin niyang sabi irap. Pinaandar niya ang makina sabay hinarurot
niya itong pinatakbo. Sa bilis at napakapit na lang ako sa aking upuan.

“HAYOP KA!!!! Hindi mo man lang ako pinag seat belt!!!… VINCE!!!!!” sigaw ko na
siya naman ay tumawa na para bang nang-aasar pa. Nag-seat belt na lang ako na para
bang nakikipag patintero dahil sa sobrang bilis ng drive ng lokong ito.

________

Kanina lang ay nag-pupustahan pa kami ni Gale at Shawn dahil sa kasama kong ito.
Hindi ko alam kung bakit ganoon na lang pagmamadali kong pumunta sa aking sasakyan
upang maabutan siya.

**********************

“Pustahan Vince you will see her again today” Shawn said and smiled.

“Stop thinking to much” ani ko at kinuha ang aking cellphone sa bulsa.

“I bet 10,000.00 you will” segunda naman ni Gale. Nakaakbay ito sa babaeng
nakayapos sa kanyang bewang. I think bago naman niya itong girlfriend.

“Gale tatahimik ka or sasabihin ko sa kasama mong----—”. Bigla ay pinandilatan niya

ako ng mata. Dahilan para ako ay ngumisi na lamang.

“Speaking” sabat ni Shawn saka tumanaw sa di kalayuan. Pasimple akong lumingon,

nakita kong papalabas na nang gate si Levi at ang kaibigan nito.
“Paano ba yan, mukang uuwi na siya. Vince hindi mo ba siya ihahatid? You know where
she lived right?”. Gale said.

“Gale shut up! or do you want me tell her na--—”. Biglang hinatak ni Gale ang
kanyang babae at pumasok sa sasakyan nito. Si Shawn naman ay tinipik na lang ako sa
balikat.

“Good luck. Gusto sana kitang yayain mamaya may bagong restoclub na bukas sa Tomas
Morato. But the way you look at her mukang tatanggihan mo ako” Shawn went to his
car ilang sandali pa ay umalis. Ako na lang ang natira. But my eyes is still on
her. Nag-iisip kung lalapitan ba siya or susunod sa dalawa kong kaibigan.

“Bahala na”. pumasok ako sa sasakyan. Hindi ko alam kung bakit sa dinaraanan niya
ako ay sumunod. “What the---—”

**************

“Your crazy!!! baliw baliw baliw” she shouted na para bang nakaka basag ear drum.
Nasa edsa na kami ng mga oras na iyon at medyo mabagal na din ang takbo namin dahil
sa traffic.

“Aabot kaya tayo?” I asked at saglit siyang sinulyapan. Nakakrus bisig siya habang
nanlilisik ang kanyang mga matang nakatingin sa akin. She really angry.

“Aabot? Bakit saan mo ba gustong pumunta? sa sementeryo? sawa kana ba sa buhay mo

Vince kaya ako naman ang gigulo mo baliw kana baliw!!!!---—

“QUIET!!!! Ano ba Levi!!!” napasigaw na rin ako. Kanina ko pa kasi pinapahaba ang
pasensya ko. Pinapakalma ang sarili nagba— baka sakaling kumalma din siya. Ngunit
mukang di siya makukuha sa pakiusap. Sa inis ay pinindot ang busina na umabot yata
ng limang segundo. Pagkatapos ay muli ko siyang tinignan. She was shocked sabay
tingin sa labas ng bintana.

“Tatahimik ka rin pala eh” ani ko sabay hinga ng malalim.

“Saan mo ba ako dadalhin?” sabi niya na may halong inis.

“Sa bahay niyo. Bakit Levi? May pupuntahan kapa ba?” I asked saka itinuon ang
tingin sa kalsada.

“Siguraguhin mo lang na makakauwi ako.” paniniguro niya na ako ay biglang tumawa.

Siguro iniisip niyang ki-kidnapin ko siya.

“I guess I know what your thinking”.

“Eh muka namang may binabalak kang masama eh. Vince wag ako. Dahil may kalalagyan
ka talaga. Bwisit ka”.

Lalo akong napatawa ay sinulyapan siya. Nakabusangot na para bang batang kinuhaan
ng candy. “Dont talk too much. Hindi bagay sayo” ani ko na lang.

“It’s you talking too much!” asik niya.

“Don’t be rude. Nasa sasakyan kita”

“Ano ngayon kung nandito ako. Pwede mo naman akong palabasin na”.

“Hey! pwede bang tumahimik ka na lang. Ms. Levina?!”. Inuubos na naman niya ang
aking pasensya. Eto siguro ang gusto niya. Ang inisin ako para palabasin ko siya sa
aking sasakyan. I’m not gonna do that Levi. Sorry. Hindi na siya nakipagtalo pa.
Tumahimik na lang at itinuon na lang ang tingin sa labas ng bintana.

“I guess nasa bahay niyo ngayon si Kuya.” maya maya ay sabi ko. Hindi siya sumagot
bagkus ay sinulyapan niya lang ako.

“He texted me this morning. Gagabihin daw siya ng uwi. And I think na sa inyo siya
pupunta.” I said again.

“So?” pabalang niyang sagot.

“I guess dahil sa kapatid niya”. ani ko at palihim na tinignan si Levi. Kahit

saglit lang ay nakita ko kung paano nagbago ang ekspresyon niya. Hindi siya
sumagot. Napabuntong hinga na lamang siya.

“Tingin ko tama ako” ani ko ulit.

“Hindi ko alam kung bakit siya pupunta. Siguro dahil nga sa bagay na iyan.
Masyadong kumplikado ang sitwasyon nilang magkakapatid saka---—” huminto siya sa
pagsasalita at saglit na sumulyap sa akin na nahagip naman ng aking mga mata.

“It’s up to you kung gusto mong sabihin. Besides wala din naman akong pakialam. Sa
kapatid kong problema yan not mine.” sagot ko habang nagmamaneho.

“Tsk, tama ka. Wala kang pakialam, kaya mo nasasabi yan. Wala kang alam sa kapatid
mo. Palagay ko mas marami pa akong alam kesa sayo” sabi niya na para bang naninisi.

“Just say what you want” ani ko ngunit ang totoo biglang may mga tanong ang sumagi
sa aking isip.

Masyado akong nagalit sa aking kapatid. Sa sobrang galit ay nakalimutan ko na ang

mga bagay tungkol sa kanya. Tungkol sa kanyang pamilya lalo na sa kanyang mga
kapatid.

____________

MARB C-60

“Everything will be fine” at tumapik siya sa aking balikat.

Nasa labas kami ng Da Vinci mansion ng mga oras ding iyon. I was standing here
kanina pa, almost half hour I think. Nakatingin sa gate na medyo kalayuan. I’m
thinking to my youngest brother si Achi. Nag-iisip ng paraan kung paano siya
kukumbinsihan na magpagaling.

“I hope so. Sana makumbinsi na natin siyang magpagaling.” I said saka bumuntong
hinga.

“Actually may suggestion si Minah tungkol dyan. And I think It will solve your
problem regarding kay Achi” ani nito at tumayo din malapit sa aking tabi.

“Talaga? Ano?” tanong ko at sinulyapan ang aking pinsan. Tanging ngiti ang kanyang
sinagot at muling tumapik sa aking balikat. “You better tell me.”
“I will.. later” na siya namang humakbang pabalik doon sa mansyon.

“Master Apollo si Levi na po yata yan” Sabat ni manang na nagmamadaling lumakad

doon sa gate.

“Manang dahan dahan” sambit ko na sumunod din sa matanda. Bigla ay huminto ito sa
paglalakad sabay hawak doon sa kanyang balakang.

“I told you. See… hindi ka naman hinahabol manang”.

“O sya, sya ikaw na nga ang sumalubong doon sa gate. Pakisabi mo kamo bilisan na
lalamig na ang pagkain.” ani ng matanda.

“Yes manang, pumasok kana sa loob baka ho mahamugan ka mabilis pa naman magkasakit
pag may edad na”. kantyaw ko na siya namang hampas sa aking braso.

“Master! sinong matanda?!”. Natawa na lamang ako at nagmadaling tunguhin ang gate.
Nakita ko nang pinagbuksan ng dalawang guard si Levi. Habang nakatingin doon ay
napansin ko ang isang sasakyan na pamilyar sa akin.

“What? is it Vince?!” walang ano ano ay sabi ko. Bumukas ang bintana nito sa driver
seat upang dungawin ang gwardiya. Tumango agad ang guwardiya at pinapasok na ang
sasakyan. Pagkatapos i-park malapit sa Da Vinci mansion ay kunot noo kong tinignan
si Vince at Levi. “Why are you here?” tanong ko sa aking kapatid saka sumulyap
naman kay Levi.

“Can I join?” Sarkstikong tanong nito.

“Maiwan ko na po muna kayo master” sabat naman ni Levi na ako ay napatingin nalang
sa kanya habang papasok sa mansion.

“Vince. Why are you here?” Baling ko sa aking kapatid. Hindi niya ako sinagot
bagkus ay lumapit siya doon sa may pinto kung saan si manang ay sumesenyas sa amin.

“Pasok na po kayo Master, handa na po ang hapunan” ani ng matanda.

Napailing-iling na lang ako habang nakatingin sa aking kapatid. “Geez… Sana lang
hindi siya gumawa ng kung ano man mamaya”.

—--------------—

“May bisita pala tayo. Apollo please introduce your brother” sambit ng aking asawa
saka bumaling ng tingin sa meztisong katabi ni Apollo.

“He’s my youngest brother. Vince. Vince great them” sagot ng kanyang pinsan.

“Nice to meet you guys. The food is really good. Manang ikaw ba nagluto nito
lahat?” Baling nito kay manang kaya ngumiti sa kanya ang matanda.

“Katulad ka rin ng kapatid mong si Apollo. Alam na alam kung paano maglambing” saka
humagikgik.

“Vince just finish your food” saway naman ng kuya nito.

“Apollo nasa lahi niyo talaga ang pagiging gwapo. Grabe muka siyang k-pop idol. Ang
pogi ng kapatid mo” sabat naman ni lottie na bigla’y napaubo ang kanyang asawa.

“Lottie…” Saway ni Aeolus.

“Sweetheart nagseselos kaba? Napaka seloso mo talaga” sagot ni lottie na sinabayan
pa ang paghagikgik na pati ako ay natawa na din.

“Tita. Kelan lalabas si baby” biglang sabi ni oddy na nasa tabi ko at hinawakan ang
aking tiyan.

“Matagal pa oddy. Excited kana ba?”

Tumango ito na sinabayan ng pag ngiti. “Yes tita, para may kalaro na ako.”

“Oddy baby.. gusto mo pala ng kalaro. Hayaan mo mag-uusap kami ni daddy mo mamayang
gabi” biro ulit ni lottie at mahinang humagikgik. Halatang pigil na pigil niya ang
pagtawa dahil nagsasalubong na ang kilay ng kanyang asawa.

“Oo nga pala, nasabi niyo na ba kay Jane ang agenda niyo ngayong gabi?” Sabat ni
manang at ang lahat ay napatingin kay Jane.

“Ha? Bakit ho manang? May kasalanan po ba ako?”. Halata sa mukha nito ang kaba at
napatingin sa amin dalawa ni Zeus.

“Ahemm… Ahemmm.. manang..” ani ng aking asawa.

“Ay master.. may nakalimutan yata ako sa kusina teka nga lang at kukunin ko.”
Mahahalata sa kinilos ni manang ang taranta. Marahil ay nabigla din siya. Hindi
niya siguro alam na hindi pa nasasabi kay Jane ang plano ng aking asawa at ng mga
pinsan nito.

“Ling pagkatapos kumain kakausapin ko muna si Jane” bulong ko saking asawa na

pasimple naman itong tumango.

Pagkatapos ng hapunan ay lumabas muna ang aking asawa kasama ang dalawang pinsan
nito. Habang yung iba ay nasa sala nakaupo at nagkukwentuhan.

“Vince pala ang pangalan mo, bagay na bagay sa itsura mo. Muka kang suplado” sabay
higop ng kape ni lottie.

“Suplado talaga yan.” Segunda naman ni levi saka ngumisi.

“Tumigil nga kayong dalawa. Bisita natin siya kaya paki tunguhan niyo siya ng
maayos” manang said saka inilapag ang tray na may cake.

“Thank you Manang” Vince said saka sumubo sa cake na inilapag sa kanya.

“Ikaw din iho. Tumino kana. Aba’y hindi sinasaktan ang babae. Nirerespeto at
minamahal kami. Kaming mga babae” ani ng matanda. Napalunok na lang ang binata saka
ngumiti ng pilit.

“Manang, magsesermon na naman eh. Ang mabuti pa po ay magpahinga kana. Ako na lang
po mag-aasikaso ng mga hugasin” ani naman ni Levi.

“Tulungan na kita” sabat naman ni Jane at sila’y nagtungo na nang kusina.

Si manang naman ay kanina pa pahilot hilot ng kanyang balakang. “Manang matulog

kana, kami na lang po ang bahala rito” sabi ko.

“Mabuti pa nga. O sya, goodnight maiwan ko na kayo”.

“Goodnight manang.” Sabat naman ni oddy na humihikab na.

“Sleep kana baby”. Sabay haplos ni lottie sa ulo nito at maya maya pa ay nakatulog
na rin.

“Pwede naman kayo matulog dito. May bakante pang kwarto doon sa taas lottie.”

“Ok lang minah, kahit gusto kong mag-stay dito ngayong gabi masusunod pa rin si
singkit. Alam mo naman yun mataas din ang pride. Maiba nga tayo. Vince ikaw siguro
yung naikwento sa akin ni manang.” Baling nito kay Vince.

Uminum muna ito ng kape bago sumagot sa aking kaibigan. Kung susuriin ko tama ang
kwento ni levi medyo may pagkamayabang ito umasta pero may kilos naman itong
masasabi kong mabait itong tao.

“What she said?”

MARB C-61

“Na ikaw daw ang bumugbog kay levi” prankang sambit ni lottie dahilan para
matigilan ang binata sabay baling ng tingin doon sa kanyang kapeng hawak.

“Hmmm paano ko ba sasabihin. Actually I’m a good boy now. And yung pananakit kay
levi, hindi ko na uulitin iyon. Infact thats the biggest mistake that I’ve done in
my entire life. Apollo will put me to jail pag nalaman niyang sinaktan ko ulit si
Levi.” humigop muli ito ng kape pagkatapos ay sumubo naman ng cake. Nagkatinginan
na lang kami ni lottie. Marahil ay hindi namin alam kung maniniwala ba kami o hindi
sa pahayag nito

“Alam mo Vince tutal tayong tatlo lang din naman ang nandito sasabihin ko na sayo
ang bagay na ito.” my friend said in a serious voice. Uminum siya ng kape at inubos
iyon. Habang ako ay tahimik lang na nakatingin sa kanila.

“Hmmmm.. ano yon?”

“Si levi matagal na naming kaibigan yan, halos magkakapatid na ang turingan namin
sa isat isa. At lahat gagawin namin para maging masaya siya at protektahan siya sa
kung sino man ang gusto siyang saktan”. unti unti ay naging seryoso ang mukha ng
binata.

Ngumiti ako at sumang-ayon sa aking kaibigan. “Vince ako na nakikiusap sayo wag na
sana kayong mag-aaway ni Levi.” saka humaplos sa aking tiyan.

“I will” matipid nitong sagot na tila malalim ang iniisip.

“Patay na ang lolo at lola niya. Ang magulang niya hindi namin alam kung buhay pa.
Nung nalaman namin na ampon lang siya ay nalungkot talaga ako. Sinong mag-aakala na
si levi ay natagpuan lang sa gubat nung baby pa. Tsk, tsk,.. alam mo bang ang
sikip-sikip ng dibdib ko nung sinabi sa akin ni Jane ang bagay na yan. Ewan ko ba..
parang naging mapait ang kapalaran niya. Dagdag pa na hindi siya nakapagtapos ng
pag-aaral. Tapos ang nakakaloka pa kumapit pa siya sa patalim nung panahon na
kailangan nilang ipagamot ang lolo niya.” Naikwento na yata ni lottie ang lahat na
kung tutuusin ay si Levi ang dapat magsabi. Mabuti na rin siguro dahil sa aming
apat ay si Levi ang malihim. Lagi nitong sinasarili ang problema.
“Lottie” inabot ko ang kamay ng aking kaibigan at pinisil iyon. Tila bagang binalot
kami ng kalungkutan ng mga oras na iyon.

Maya maya pa ay napahilot si Vince sa kanyang noo. Mukang hindi niya inaasahan ang
maririnig tungkol kay Levi. “I see.. anong kumapit sa patalim?” Tanong niya saka
itinuon ang tingin sa labas ng mansion.

“Kumapit sa patalim in short naging babaeng bayaran. Ang bata pa niya nung
nagtrabaho siya club. Bago siya pumasok dito bilang katulong ang sabi niya sa club
daw siya nag tatrabaho.” Sagot agad lottie.

“Mabuti na lang at nakapasok dito si levi. Wala nang dahilan para bumalik siya sa
club. At salamat din sa kuya mo dahil tinutulungan niya si levi para hanapin ang
tunay niyang mga magulang”. Dugtong ko naman.

Nabaling bigla ang tingin sa akin ni Vince na ilang saglit din ay iniwas niya agad.
“Salamat nga pala sa paghatid mo sa kanya kanina” ani ulit ni lottie.

“Your welcome. Anyway I need to go. It’s getting late.” Saka siya tumayo at iniayos
ang kanyang jacket.

“Agad agad? Hindi ba kayo magsasabay ni Apollo?” Lottie said at tumayo.

Umiling ito saka ngumiti. “Thank you sa dinner. Nice to meet you Ms. Minah and Ms.
Lottie and your family.”

“Salamat din sa pagpunta.” Sabi ko at ngumiti. Kumaway muna ang binata bago pumasok
sa sasakyan. Nang ito ay makaalis ay nagkatinginan na lang kami ng aking kaibigan.
Ilang saglit pa ay ngumiti siya. Bagay na ipinagtaka ko. “Lottie bakit?”

“Minah mukang epektib ang pangongonsensya ko” pangiti ngiti nitong sabi.

“Ha? pangongonsensya?. Kaya pala sinabi mo lahat.”

“Hayaan mo na atleast alam niya. Sure akong magiging mabait na siya kay Levi. Kung
hindi man kahit papaano mababawasan na ang ginagawa niyang kalokohan. Jusme hindi
ko maisip na papatulan niya si levi. Kalalaking tao eh. Parang walang bayag”.
Singhal ni lottie. Ako naman ay natawa na lamang at napatakip sa aking bibig.

“Lottie? Anong sinabi mo? Walang bayag?” Sabat ni levi habang papalapit sa amin.

“Naku po yan na naman po si ate lolita” biro naman ni Jane at naupo sa aking tabi.

“Teka.. nasaan si Vince?”

“Umuwi na siya levi” sagot ni lottie.

“Kasama si Apollo?” Levi asked again.

“No, si Vince lang. Don’t worry your crush is still here. Okay?” Biro naman ni
lottie dahilan para kami ni jane ay tumawa.

“Lolita! Yang bibig mo talaga”.

______________

Mabilis kong pinatakbo ang sasakyang palabas ng mansion kung saan nakatira si Levi.
Hindi ko rin mapigil ang sarili na mag-busina ng malakas. Naiinis ako at higit sa
lahat I feel guilty.
“DAMN IT!! FUCK YOU VINCE!!!” sigaw ko na kulang na lang mabingi ako sa loob ng
sasakyan. After knowing those things about her. Ngayon ko lang naramdaman ito.
Nagsisisi ako. I don’t know. Dahil ba sobra sobra ang ginawa kong pananakit? At
kung hindi ko pa malalaman ang tungkol sa kanya chances are masasaktan ko pa rin
siya.

I feel like I’m dying. I’m dying after knowing those things. I have so many
regrets. I need to say something. Kailangan ko bago ako lamunin ng sarili kong
konsensya. Patuloy akong nagmaneho. Hindi ko na alintana kung hanggang saan ka
aabutin. I need to find a way. Paraan kung paano ko siya kakausapin para humingi na
tawad.

“What?! are you crazy?!” bigla ay napabagal ang aking takbo. Itinabi ko ang
sasakyan at isinubsob ang aking mukha doon sa manibela. Katahimikan ang bumalot sa
akin ng mga oras na iyon. Dahilan para marinig ko ang malakas na pagkalabog ng
aking dibdib. Kasunod nun ang mukha ni Levi na bumungad sa aking isip.

“Damn!! Damn it!!! ano bang nangyayare sa akin!! I’m stupid! Fuck the hell!!! Vince
Fuck you!!!” at muling pinihit ang manibela. Pinagsusuntok ko pa iyon, wala na
akong pakialam kung masira ko ang aking sasakyan. Ilang sandali pa ay tumunog ang
stereo kasunod nun ang musika.

It must have been love (it must have been love) But it’s over now (but it’s over
now) It must have been good But I lost it somehow

It must have been love (it must have been love)

But it’s over now (but it’s over now)From the moment we touched Till the time had
run out

It must have been love (it must have been love)

But it’s over now (but it’s over now)It was all that I wanted Now I’m living
without

It must have been love But it’s over now…

Marahil nga… Marahil nga umabot na ako sa sukdulan.

Ngunit bakit sa babaeng ito tila lahat natibag.

Noon mistula akong pader na hindi kayang tibagin ng kung sino man. Ngunit siya,
Siya, Si Levi ay nagagawa akong ganituhin?

Ano bang meron siya?.

Umayos ako ng upo at sinandal ang aking likod. “Hindi, hindi ko siya dapat---—”
hindi ko na nagawang tapusin dahil parang isipan ko na ang sumagot. Nanatili akong
tahimik ng mga oras na iyon. Hinahanap ang sarili. Nasaan na si Vince. Nasaan na
yung dating ako na kahit saksakin ng ilang beses ay hindi nakakaramdam ng sakit.
Mas masakit pa yata itong nararamdaman ko kesa sa malalim na sugat.

___________
MARB C-62

“Sino ba iyong busina ng busina doon sa may gate? Ke ang aga aga sinisira ang araw
ko?. Teka nga Levi at lalabasin ko lang” Itinigil muna ni Manang ang pagba-vaccum
sa sahig. Ako naman ay napatingin na lang sa matanda na nagmadaling lumabas at
nagtungo doon sa may gate. Pasado alas-otso ng umaga ng mga oras ding iyon ng
marinig namin ang malakas na busina doon sa labas ng gate.

“Sino kaya yun?”. bulong ko at ipinagpatuloy ang pagpupunas sa lamesitang katapat

ng mahabang sofa.

“Levi magkape ka muna”. Iniabot agad sa akin ni Jane ang tasang hawak niya. Naka
-apron pa ito na halatang kakatapos lang magluto.

“Salamat Jane, halika maupo muna tayo”. Sumunod naman siya ng upo at parehas kaming
nakatanaw sa labas.

“Ang tahimik ano?” Ani ni Jane.

“Ikaw naman parang hindi kana nasanay sa lugar na ito” sagot ko. Ilsang sandali
kaming nabalot ng katahimikan na tanging simoy lang ng hangin ang aming naririnig.

“Levi…” mahinang sabi ng aking kaibigan.

“Hmmm.. Bakit Jane?”

“Namimis ko sila”. may garalgal sa tinig nito na wari ko’y nalulungkot. Alam ko
kung sino ang kanyang tinutukoy. Kahit din naman ako ay namimis sila. Si Minah at
Lottie. Hindi nalang ako sumagot bagkus ay pinisil ko na lang ang kanyang balikat
at ngumiti.

“Ang drama ko ba?” baling niya.

Umiling ako ng sagot. “Jane, ako din naman namimis ko silang dalawa. Ganoon talaga
pag may pamilya na.”

Bumuntong hinga ang aking kaibigan at muling itinuon ang tingin sa labas. “Alam mo
Levi, minsan naiisip ko. Meron din kayang lalaking magkakagusto sa akin. Yung
kasing gwapo ng boss natin at ni Sir Aeolus.”

Biglang akong natawa na siya niyang ipinagtaka. “Bakit ka natawa?” Tanong niya.

“Kasi naman Jane, ngayon ko lang narinig sayo yan. Akala ko man-hater ka. Hindi
pala” sabi kong nakangiti.

“Hayyy.. ohh sya, sya, babalik na ko ng kusina baka masunog ang niluluto ko” ani
nito at agad namang umalis.

“Jane… biro lang”

“Alam ko, bleeehh. Hayaan mo ikakasal din ako kagaya nilang dalawa” habol nitong
sabi saka ngumuso.

Ngiti na lang ang aking naisagot, muli akong nagpatuloy sa paglilinis at ilang
saglit pa ay narinig ko ang sasakyang papalapit sa may pinto. Kunot-noo akong
nakatitig habang ipi-na park ito malapit sa harap ng pinto kung saan ako nakatayo.
Wari ko’y pamilyar ang sasakyan na ito. Hindi ko lang maalala kung kanino.
Unang lumabas doon ay si Manang. Hindi siguro namin napansin ni Jane kanina na
sumakay dito ang aming mayordoma.

“Levi halika rito, may bisita ka” tawag ng matanda.

“Po? Bisita?” takang tanong ko at lumapit sa aking mayordoma. Napataas ang isang
kilay ko ng makita ang taong lumabas sa driver seat. Nakangiti pa ito habang
nakatingin sa akin. Pangiti-ngiti pa eh muka namang ngiting aso. tsk,. Hindi ko
nalang binoses baka pagalitan ako ni Manang.

“Hi Levi”. Sabi nito.

“Anong ginagawa mo rito?” pagsusungit kong tanong. Siya naman ay lumakad papunta
kay manang na tila kinukuha ang simpatya ng matanda.

“Pumasok kana muna iho sa loob. Anong gusto mo Kape or Juice?” tanong ni Manang
habang papasok sa may pinto. Ako naman ay hindi inaalisan ng tingin ang lokong
lalaking ito. Sip-sip pa more.

“Kahit cold water na lang po” sagot nito habang nakasunod sa matanda. Saktong
pagdaan niya sa aking harapan ay tinisod ko ang kanyang paa. Sayang at hindi siya
nasubsob. Dahil humawak siya sa aking kamay dahilan para hindi siya mawala sa
balanse. Samantalang ako ay napadikit sa kanya. Saktong-sakto at nagtama ang aming
mukha na pati kanyang pagkurap ay kitang kita ko.

“O siya maiwan ko na muna kayo at kukuha lang ako ng maiinum” ani ng matanda na
hindi na nagawang lumingon pa kaya’t hindi nito nakita ang aming posisyon.

Panay kami kurap sa isa’t isa. Ngayon ko lang napansin na may pagka tsinito ang
kanyang mukha, Kung susumahin mukha siyang koreano. Yun din ang sabi sabi ng aking
mga classmates tungkol sa kanyang itsura, kaya siguro kahit salbahe ay maraming
babae ang nagkakadarapa sa kanya. Matangkad siya sa akin ng ilang pulgada dahil
halos kapantay ko lang ang kanyang leeg. Ewan ko ba kung bakit ako nakaramdam ng ka
wirduhan habang nasa ganoon kaming posisyon.

Ilang sandali pa ay agad akong umatras ng hakbang. Iniwas ang tingin sa kanya.
Ngunit pansin kong siya pa rin ay nakatitig sa akin. “Maupo ka, hantayin mo na lang
si Manang, May aayusin lang ako sa kusina” sabi ko at kinuha ang gamit panglinis.

“Okay” sagot nito saka umupo doon sa may sofa.

“Oh, Levi san ka pupunta? hindi mo ba kakausapin si Vince?” ani ng matanda na may
dalang tray may baso at pitsel ng lemon juice, at pitsel ng malamig na tubig.

“Ilalagay ko lang ho itong mga basahan doon sa likod ng kusina” ani ko at hindi na
sila nilingon pa. Naalibadbadaran kasi ako sa presensya ng tsinoy na ito.

—----------------—

“Vince eto oh, dinalhan na kita malamig na tubig at lemon juice” inilapag ng
matanda sa may lamesita ang tray nitong dala. Ipinagsalin ako ng isang basong tubig
at iniabot sa akin. Kinuha ko naman iyon at ininum.

“Thanks” sagot ko nang matapos.

“Aba’y ang aga mo naman manligaw. Tirik pa ang araw”

Natigilan ako at ilang saglit pa ay ngumiti. “Ha? Nanliligaw po ba ako?” sabay
baling ng tingin doon sa baso at pitsel. Bigla ay nakaramdam ako ng kaba at
taranta. Shit! am I courting her?. Muka ba akong nanliligaw?

“Aba’y kayo talagang mga kabataan. Huli na nga kayo eh dini-deny niyo pa. Wag ako
iho.. Papunta palang kayo ako pabalik na”. Umupo ang matanda doon sa single chair
at dume-kwatro.

Pakiramdam ko pagpapawisan ako ng mga oras na iyon. Pasimple kong pinahid akong noo
at binaling naman ang tingin sa labas. “Manang sigurado kaba? or maybe nanghuhula
ka lang?” ani ko at muling uminum ng tubig.

“Nagpapatawa ka naman iho, sa apat na lalakeng inalagaan ko halos alam ko na ang

galawan ninyo. Yun nga lang hindi na ako nakapag-asawa. Masyado ko kasing minahal
ang aking boss at iyong mga kapatid ng kuya mo. Itinuring ko silang tunay ko ng
anak. Naaalala ko pa dati. Naghuhubo pa yan sila ng salawal pag hindi ko
pinapayagang maligo sa ulan. Hahaha” sabay hagikgik ng matanda.

“Hayyy.. ang bilis ng panahon, ngayon lahat sila matitipunong lalaki na” dugtong pa
nito.

Hindi ko naiwasang ngumiti at bumaling sa matanda. Parang maraming bagay ang hindi
ko pa alam sa pamilya ng aking kuya. Masyado kasi akong naging selfish nung
kabataan ko.

“Oh, iho ngingiti ka na lang? aba’y sagutin mo yung tanong ko?” balik ulit ng
matanda.

“Ano ho bang tanong niyo?”

“Ang tanong ko kung nanliligaw kaba sa alaga ko? liligawan mo ba si Levi?” ani nito
na may kalakasan. Hindi ko tuloy maiwasan na mapa-kagat labi.

Ano nga bang isasagot ko sa kanya. Hindi ko rin naman alam kung bakit ako nagpunta
rito. Marahil si Levi na ang una kong naisip pag gising ko kaninang umaga. I just
want to see her yun lang.

“Manang kasi ang totoo niyan. Ahhhmmm may gagawin kasi kaming feasibility study.
That’s why I’m here” sagot kong hindi makatingin sa matanda.

“Hahahaha, alam mo iho ang puti puti mo pero nagmumuka kang kulay singkamas. Eh
halatang nine-nerbyos ka eh. Oh siya siya. kung hindi pa ako lumapit sa may gate
kanina. Sigurado hindi pa-papasukin ng mga guard.”

“Oo nga ho” sabay kamot ko sa batok at tumawa ng bahagya.

MARB C-63

“Alam mo binata, kahit hindi mo sabihin ang tunay na pakay mo ay halata naman dyan
sa kinikilos mo, kayo talagang mga lalake, huli na nagpapalusot pa” sabi ng
matanda. Ngumiti na lang ako at nagsalin naman ng juice sa baso para inumin.

“Pero iho isa lang masasabi ko” biglang kumindat si manang at ngumiti nang may
kahulugan. “Galingan mo ha, kasi parang type ni Master Apollo yang si Levi.”
Napaubo ako bigla sabay tapik sa aking dibdib. Parang maluluwa ko yata ang juice na
ininum ko. “Ho?”

“Wag kang maingay hindi ko naman sasabihin sa atin lang dalawa--—” bigla kaming
natigilan ni manang nang dumaan si levi. Hindi ito lumingon sa aming dalawa. Kinuha
nito ang walis na nasa may pinto.

“Levi mamaya ka na lang maglinis, harapin mo muna itong binatang ito” ani ng
matanda saka tumayo. Siya naman ay napalingon sa matanda.

Bigla ay tila huminto ang oras habang pinagmamasdan ko siya. Ang amo pala ng
kanyang mukha. Natural ang kanyang ganda. Wala siyang make-up ngunit kahit ganoon
alam kong maraming lalake ang gugustuhin siya. Hindi lang ganda ang meron siya.
Appeal. Sex appeal?, right she have that. To me she like a living Goddess. Hindi
niya lang siguro alam na marami sa mga classmates kong lalake ang
pinagpapantasyahan siya.

“Manang marami pa ho akong gagawin, magrereview pa ho ako mamaya, malapit na po ang

finals namin. Baka bumagsak po ako pag hindi po ako nakapag review” dahilan nito
saka sumaglit ng tingin sa akin.

Shit! she’s looking at me. Hindi ko naiwasan ang saglit na ngiti na agad ko ring
binawi. This feeling is so annoying!.

“Levi ipapasuyo ko na lang sa ibang katulong yang paglilinis mo, asikasuhin muna
itong bisita mo”.

“Nay…” reklamo nito na tila may pagdabog.

“Pagbigyan muna yang si Vince. First time yata niyang manligaw eh Ay!! este!
magluluto nga pala ako. Maiwan ko na muna kayo” sabay lakad ni manang ng mabilis.

“Nay ano yun?!” tanong ni levi mabuti na lang at hindi niya narinig. Lalo tuloy
akong pinagpapawisan ng kaming dalawa na lang ang natira. Saglit kaming nabalot ng
katahimikan, nakatayo siya at nagkrus ng mga bisig. Kahit hindi ko siya tignan ng
matagal ay alam kong nakabusangot ang kanyang mukha. Ganoon ba katindi ang galit
niya sa kin? Ayaw niya talaga akong makausap o ni makita? Damn! I know .. alam kong
naging masama ako sa kanya. Kaya dapat hindi na ako magtaka.

Mayamaya ay umupo siya doon sa upuan kung saan umupo si Manang kanina. Naka-krus pa
rin ang kanyang mga bisig. Nakatingin sa labas ng pinto. Halatang iritable na
kausapin ako. Palihim ko siyang tinignan.

“Bakit ka nandito?” biglang baling niya sa akin na agad akong umiwas ng tingin.

“Wala, masama bang puntahan ka?” sagot kong may pagka pride.

“Tsk, ikaw pa talaga ang karapatan umasta ng ganyan. Alam mo Vince inuubos mo lang
ang oras ko eh. Umuwi ka na lang kaya. O di kaya pumasok ka, mag-aral ka ng mabuti
para naman---—”

“Levi sa ayaw mo at sa hindi, for now on I’ll be with you”.

Bigla siyang tumingin sa akin. May pagtataka sa kanyang mukha. Pati rin ako
nagtataka sa aking sinabi. Ewan ko ba kung bakit bigla ay nakapagsabi ako ng
ganoon. Parehas kaming napatitig sa isa’t isa at ilang sandali pa ay siya na ang
umiwas ng tingin. Kinuha ang aking baso, nagsalin ng tubig at mabilis na inubos
iyon.

“Vince lasing ka siguro, umuwi ka na lang”.

“I’m serious..”

“Serious? Tingin mo maniniwala ako sayo? sa dami dami ng ginawa mong pang-aalipusta
sa akin tingin mo mapapaniwala mo ako? baliw ka na ba? ha?” may diin ang kanyang
tinig at halata ang galit sa kanyang mukha.

Napalunok na lang ako at umiwas ng tingin. Bumuntong hinga upang muling makapag
salita. “I’m sorry”.

“Ha? Sorry? Vince naririnig mo ba ang sarili mo? Isang himala yata yan”.

“Levi can you please listen to me? Kahit ngayon lang?”.

Pagbuntong hinga ang kanyang isinagot. Maya maya pa ay umirap siya sa akin at
itinuon ang tingin sa labas.

Pareho kaming tumahimik ng ilang sandali, para akong nabunutan ng tinik ng sabihin
iyon sa kanya. Sinulyapan ko siya. Muli ay lumingon siya sa akin, mata sa mata niya
akong tinitigan. Diretsong tingin ang ipinukol niya na para akong tinatantya.
Bumawi din ako ng tingin na kahit papaano ay makita niyang sinsero ang aking
sinabi.

“Levi I apologize. I sincerely sorry”

“Sorry? What?” ani niyang hindi naniniwala.

“Look, I know marami akong ginawa sayong hindi maganda. And pinagsisisihan ko
talaga iyon. Please accept my apologies. Levi, I’m really sorry” sabi ko sa
sinserong tinig. Now I figure out kung bakit ako nagpunta dito. It’s because I want
to say sorry to her. Hindi siya kumibo bagkus ay kinuha niya ang basong ininuman ko
kanina at nagsalin doon ng juice upang inumin.

Napatitig na lang ako habang siya lumalagok ng tubig. Doon mismo sa leeg niya
pababa doon sa may dibdib na agad kong inialis ang aking tingin.

“Okay” levi said saka tumayo.

“Okay? yun lang?” tanong kong nagtataka.

“Yeah… Yun lang. Kaya Vince umalis kana, Kasi marami pa akong gagawin”

“Levi..” Gusto ko pa sanang magsalita ng lumakad siya doon sa pinto malapit sa

aking sasakyan. Mukang pinapaalis na nga talaga niya ako. Napilitan na lang akong
tumayo. Dahil pag nag-stay pa ako ay baka lalo siyang magalit sa akin.

“Have a safe drive” ani niya ng makalapit na ako ng sasakyan.

“Geez.. Okay, okay, I leave na” sagot ko habang umiiling.

—------------------------—
MARB C-64

“Umalis na si Vince?” sambit ng matanda na nakatanaw doon sa sasakyang papalabas ng

gate.

“Opo Nay, may gagawin pa raw ho siya” ani ko. Napailing iling ang matanda saka
naman bumaling sa akin.

“Levi, kilatisin mo muna kung sino sa kanilang dalawang magkapatid ang karapat—
dapat. Naku iha, panahon ngayon utak na ang pinapairal hindi palaging puso”

“Nay? ano hong sinasabi mo?. Nilalagnat ka ho yata” lumapit ako sa matanda at
hinawakan ang kanyang noo. Siya naman ay biglang tumawa na para bang natuwa sa
aking kinilos. Hinawakan niya ang aking kamay at pinisil iyon.

“Ikaw talagang bata ka. Alam kong alam mo ang aking ibig sabihin, kahit ano pang
palusot ang sabihin mo dyan, basang basa na kita iha”

“Nay naman.. ano ho bang ibig niyong sabihin?” pagtataka ko at napaisip bigla kay
Vince.

“Iha, yung magkapatid mukang tinamaan sayo, sabagay ang ganda ganda mo naman kasi.
Hindi na nakapagtataka kung umaligid sayo yung dalawang yoon.”

“Nay, ang aga aga naman hong pag-usapan natin yan. Saka Nay, pag-aaral muna ang
priority ko ngayon. Baka ma dis-appoint sa akin si Master Zeus at si Minah pag
nalaman nila ang bagay na iyan.” ngumiti ako sa matanda na siya naman ay tumawa.

“O siya, siya, magpahinga kana, diba sabi mo mgarereview ka pa?”

“Yes, Nay. Si Jane po pala?”

“Nadoon sa kusina, Malapit nang matapos ang niluluto niya. Tamang -tama para
makapag-agahan na si Minah. May morning sickness na naman siya kanina. Mabuti na
lang at nakaalis na si Master dahil kung hindi. Sigurado hindi na naman papasok
iyon”

“Maselan po si Minah magbuntis. Ganun ho siguro pag panganay”

“Hindi ko alam. Siguro nga iha. O sya, sya, puntahan mo na doon si Jane, mukang
nakabunsangot na naman eh”

“Sige po Nay, maiwan na po muna kita”. Pagpasok ko ng kusina ay nakita kong

naghahalo si Jane ng kanyang niluluto. Naupo ako sa upuan katapat ng mahabang mesa.
Pinagmamasdan siya at ilang sandali ay naupo na din.

“Bakit ka nakabusangot dyan? yung nguso mo ang tulis na oh” pang-aasar ko na siya
naman ay biglang lumuha.

“Jane? bakit? masama ba ang pakiramdam mo?” tumabi ako ng upo sa kanya, rinig ko
ang mahina niyang paghikbi na hindi ko naiwasan ang mag-alala.

“Levi, kasi…”

“Bakit nga? Sabihan mo na? May sakit kaba?”

Umiling siya saka nagpunas ng luha. “Ipapadala kasi ako ni Master Zeus sa pinsan
niya”

“Ha? ipapadala? Bakit?” bigla akong nabalot ng pagtataka habang nakatingin sa aking
kaibigan.

“Naalala mo nung nakaraang araw? Di ba dito naghapunan silang magpipinsan?” ani

niya.

“Oo. Bakit? tanong ko at siya ay nagpunas ng luha.

“Nung gabi ding iyon kinausap ako ni Minah. Hindi ko na sinabi sayo nung gabing
iyon kasi nagrereview ka. Kinausap ako ni Minah at ni Master Zeus. Nakiusap sila na
kung pwede ako muna ang mag-alaga sa pinsan niyang si Master Achi.”

“Master Achi? ibig mo bang sabihin yung kapatid ni Apollo na ayaw magpa therapy?”
tanong ko at napaisip. Kung aalagan ni Jane si Master Achi ibig sabihin aalis din
dito si Jane?

“Oo Levi siya nga,” sambit niya saka tumulo ulit ang kanyang luha. Sa totoo lang
gusto kong pigilan si Jane ngunit kahit gawin ko iyon ay wala naman akong magagawa.
Ang tanging magagawa ko lang ay palakasin ang kanyang loob. Isa pa utos iyon ng
aming amo na si Master Zeus. Ayaw din siguro itong mangyari ni minah, ang mapalayo
si Jane sa amin.

“Pumayag ka Jane?”.

Tumango ang aking kaibigan. Pilit siyang ngumiti kahit lumuluha. “Oo, alam mo
namang hindi ko kayang tanggihan si Minah pati si Master. Ang laki ng naitulong ni
Master sa akin at sa pamilya ko. Siguro ito na ang pagkakataon para makabawi sa
kanya. At saka tumawag sa akin si Tatay kaninang madaling araw. Si kuya isinangla
na naman yung lupang sinasaka nila tatay at nanay. Bumalik na naman si kuya sa
pagsusugal.” panay ang punas ni Jane nang kanyang luha habang nagsasalita. Hindi ko
maiwasan ang malungkot at maawa sa aking kaibigan. Kahit buo ang kanyang pamilya ay
masasabi kong hindi pa rin siya masaya. Parehas lang kami. May problemang
pinagdadaanan.

Hindi na ako nagsalita, bagkus ay pinakinggan ko na lang ang kanyang paghikbi

habang hinahaplos siya sa likod.

“Levi tingin mo tatagal akong mag-alaga kay Master achi?” ani niya pagkatapos ay
pinunasan ang kanyang luha.

Tumango ako at ngumiti. “Oo naman Jane, diba sabi mo dati, trabaho mo pagiging
caregiver? Saka muka namang mabait si Master Achi. Sigurado naman na ma-aalagaan mo
siya. Magaling ka kaya mag-alaga”

“Dati pa yun Levi. Saka sabi ni Master Zeus may pagka-bugnutin na daw ngayon si
Master Achi. Sana lang maging mahaba ang pasensya ko pag inaa-alagaan ko na siya”.

“Kaya mo yan Jane. Ikaw pa, Diba sabi mo ikaw ang nag-aalaga ng mga kapatid mo pati
na din yung anak ng kuya mo ay ikaw din ang nag-aalaga. Kaya tiyak akong maasikaso
at maalagaan mo si Master Achi.”

“Hayyy… buti nalang nandyan ka Levi. Kahit papaano ay nababawasan ang pag-aalala at
lungkot ko. Sabagay tataasan daw ni Master Zeus ang bayad sa akin. Tamang-tama na
rin para matubos ko yung lupang sinangla ni kuya”.

“Yun naman pala Jane, Blessing in disguise pa din. Kahit malayo ka sa amin ay
natulungan mo naman ang pamilya mo. Hindi ka na lugi. Saka diba sabi mo gwapo si
Master Achi. Pag-inaalagaan mo na siya. Araw araw mo na siyang makikita. Ikaw pa
nga nag sabi sa akin dati na--—” bigla niya akong pinandilatan ng mata dahilan para
matawa ako bigla.

“Levi psssttt.. wag kang maingay marinig ka ni manang.” saway niya

“Ibubulong ko na lang Jane.” pabulong kong sabi at siya ay ngumiti na.

“Di ba crush mo si Master Achi?” dugtong ko ulit.

“Dati pa yun, Wala na ngayon.” dahilan nito pero di maalis ang kanyang ngiti.

“Talaga?” pilit ko

“Oo nga, ang kulit nito. Teka nga maghahanda na ako ng tanghalian” tumayo siya at
doon sa kitchen sink nagtungo.

“Jane talaga. Parang bata pa rin mag-isip. Palibhasa kasi NBSB” asar ko. Hindi na
nito nagawa pang lumingon. Pero halata ang kanyang paghagikgik na tila ba
kinikilig.

“Teka nga Jane, San pala nakatira si Master Achi?”

“Ang alam ko nasa Europe ngayon si Master Achi. Sabi ni Master Zeus iuuwi daw dito
sa pilipinas si Master Achi pag pumayag na dito na magpa therapy. Sana nga dito
lang sa manila para naman kahit papaano ay makadalaw ako sa inyo dito pag day-off
ko.”

“Oo nga, para hindi kita masyadong ma-mimis” ani ko saka lumapit sa kanya at siniko
sa braso.

________________

MARB C-65

“Salamat” sabi ko at ngumiti sa kanya. Tinanggal ko agad ang aking seat belt habang
siya naman ay nagmadaling lumabas ng sasakyan at pinagbuksan ako ng pinto.

“Ako dapat ang magpasalamat dahil pumayag kang ihatid kita dito sa campus” aniya
habang nakangiti. Hindi ko rin maalis ang aking ngiti hanggang sa kagatin ko na ang
aking labi. Naiinis ako sa sarili ko dahil hindi ko mapigilan ang saya habang
kasama ko siya.

“Paanong hindi ako papayag eh ang aga mong pumunta sa mansyon. Parang ikaw pa ang
gumising kay Manang kaninang madaling araw.”

Natawa siya ng bahagya sabay kamot sa kanyang batok. “Yes Levi, ako talaga ang
gumising kay manang kaninang umaga”.

“Muntik na daw siyang atakhin sa puso. Kala niya may anghel nang sumundo sa kanya”.
“Well I cannot blame her. Pag ganito ba namang kagwapong lalake ang makikita niya
sa umaga. Aakalain niya talagang may anghel siyang kaharap.” biro pa niya kaya ako
lalong tumawa.

“Masyadong malakas ang hangin ngayong umaga. Para akong tatangayin” biro ko din,
dahilan para ngumiti siya ulit.

“You know Levi.. mas lalo kang gumaganda kung lagi kang nakangiti”.

Hayyy… kung siya ang laging maghahatid araw-araw, araw-araw din akong ngingiti.
Nasa parking lot kami ng Campus ng mga oras na iyon. Maaga niya akong sinundo sa
mansyon. Nagtataka din ako kung bakit niya ako sinundo. Ang sabi niya lang isasabay
niya ako tutal sa Campus din naman ang punta niya. Ewan ko ba kung bakit nitong
nagdaang araw ay palagi na siyang ganito. Yung palaging nag-eeffort at palaging
tumatawag sa akin. Sa totoo lang nagugustuhan ko yung ginagawa niya. Pero hindi ko
maiwasan ang mag-isip na baka mamaya. Over thinking lang ako. Na baka mamaya maling
akala pala ako. Apollo bakit mo ito ginagawa? Pinapaasa mo ba ako?

_____________

Palingon lingon ako sa paligid habang hinahantay ang aking dalawang kaibigan. Ilang
sandali pa ay naisip kong pumasok sa aking kulay pulang sports car.

Pinaandar ang stereo at nakinig ng music. Mayamaya pa ay isang sasakyan ang nakita
kong paparating at nagpark malapit sa aking kinaroroonan. Siguro mga limang
sasakyan lang na nakahilera ang pagitan ng sasakyang iyon mula sa aking sasakyan.
Hindi na maalis ang tingin ko nang magpark na ito. Pamilyar kasi ang kulay nito at
kung hindi ako nagkakamali ay sasakyan iyon ng aking kapatid.

Hindi ako lumabas dahil nakita ko ang aking kapatid na lumabas doon at pinagbuksan
ng pinto sa Levi. Levi? Kaya pala maaga siyang umalis?. Susunduin niya si Levi?.
Binuksan ko ang side mirror ng sasakyan at tahimik na pinakikinggan ang kanilang
usapan. Hindi ko naiwasan ang pagpula ng aking tenga na tila ba umiinit. Naiinis
kasi ako. Naiinis akong makita silang magkasama.

Fuck!! Anong ginagawa nila? Are they officially a couple?.

Halos tumalim ang mga mata ko habang nakatingin sa kanilang dalawa. Gusto kong
hatakin si Levi mula sa aking kapatid. Lahat na lang ng bagay ay pinakikialaman ng
aking kuya. At pagdating kay Levi ay lagi siyang nakasunod. Mukang maniniwala na
ako sa sinabi ng mayordoma. Type nga ng kapatid ko itong si Levi.

Habang sila ay pinagmamasdan, kitang kita ko ang matamis na ngiti ni Levi habang
kausap ang aking kuya. Nakaramdam ako ng inis at lungkot. Nang mga sandaling iyon
ay unti unting nangibabaw ang lungkot na nararamdaman ko. Ang babaeng nakikita ko
ay masaya pag kasama ang aking kuya. Marahil huli na siguro para siya ay makuha pa.

“Gale?” baling ko sa aking cellphone nang makita ang tumatawag.

“Vince, mamaya pa ako papasok. Sumasakit kasi itong ulo ko?” sagot agad nito na
nasa kabilang linya.
“Okay. How about Shawn?” ani ko habang nakatanaw kila Levi.

“I don’t know. Nag-nightout kami kagabi. Hindi ko na siya nakita nung nalasing na
ako. Besides I have Mary right know”.

Rinig ko ang hagikgik ng babae mula sa kabilang linya. Hindi na ako magtataka na
may kasama na naman siyang ibang babae sa kanyang condo.

“Honey lets sleep pa.. I feel sleepy pa” ani ng babae na kanyang kasama.

“Gale.. I hang up this call. Mukang nabitin yung babae mo” tutya ko dahilan para
tumawa ang aking kausap.

“Vince, dude ang sabihin mo naiinggit ka lang. Bro give up you virginity na---—”

“Shut up! or you want to die!!!” isang madiin na salita ang aking nabitawan na
ikinatahimik ni Gale. Umiinit ang ulo ko hindi dahil sa sinabi nito kundi sa
nakikita ko.

Levi saw my brother tying his necktie. And she immediately grab it, iniayos niya
ang necktie nito agad. “May meeting ka Master Apollo?” she asked.

“Yes, Do you want to come?” he said while smiling.

“No, magiging istorbo lang ako sayo doon, Master” she said while tying his necktie.

“Di ba I told you wag mo na akong tawaging Master. Apollo na lang”.

“I try. Nasanay kasi akong tinatawag kang Master Apollo, isa pa pag narinig ako ni
Manang na Apollo lang ang tawag ko sayo ay baka magtaka siya.

“Dont worry I will tell her na Apollo na lang ang itatawag mo sa akin. Tutal
malapit na rin naman kitang--—”

“Master masyado pang maaga para magbiro” putol niya at ilang sandali ay parehas
silang nagtawanan.

“Hey Vince? Whats wrong with you?” singhal ng aking kaibigan mula sa kabilang
linya. “Your annoying!” dugtong niya pa. Hindi ko na magawang sumagot dahil ang
atensyon ay nasa dalawang taong aking pinagmamasdan.

Yeah.. they are annoying. Sabay tiklop ng aking kamay na naging kamao. Parang gusto
kong manapak ng sandaling iyon. Sugurin silang dalawa at bigyan ng malakas na
suntok si Apollo. Damn!! Traidor kayong dalawa!!. Na-ngi-ngitngit ang mga ngipin ko
dahil sa inis. Nang-gigigil sa kanilang dalawa. I’m Jealous. Fuck shit!! nagseselos
ako!.

Hindi ko napigil ang aking nararamdamang inis kaya’t napayuko na lang ako at
isinandal ang aking ulo sa may manibela. Isinara ko ang side mirror at doon ay
napasigaw ako. “I hate myself! Why am I feeling this?! Tangina!!.”

Ilang sandali pa ay iniangat ko na ang aking ulo. Wala na silang dalawa, nakaalis
na. Habang ako naiwang naiinis, galit at nag seselos.
MARB C-66

“Aba mukang maganda ang umaga natin ngayon ah”. kinalabit niya ako sa balikat at
sumiksik ng upo sa tabi ko.

“Sab ang aga mong mang-asar ngayon ha”. Isinara ko ang librong binabasa at saglit
siyang sinulyapan.

“Gusto mo bang ako mismo ang magsabi sayo kung bakit maganda ang umaga mo?” asar
nito. Bagay na ikinangiti ko at muling binuksan ang aking libro.

“Aysows, gusto mo talagang sabihin ko?” dugtong pa niya nang hindi ako sumagot.

“Nakapag review kaba? Finals natin ngayon?” pag-iiba ko ng usapan. Siya naman ay
agad na kumuha ng notebook at ballpen.

“Syempre naman, napuyat nga ako kagabi dahil sa dami ng binasa at sinaulo ko”.

“Walang binigay ang professor natin kung ano ang coverage ng exam. Kaya binasa ko
lahat ng lecture niya”. sabi ko

Bigla ay huminto siya pag babasa ng kanyang notebook. Bumaling sa akin saka
ngumiti. “Ikaw talaga Levi, magaling kang mag-iba ng usapan”

“Magbasa kana lang Sab,” sagot ko sabay kindat. Bumusangot lang ito pero nagpatuloy
pa rin ito sa pagsasalita kahit pabulong.

“Umamin ka nga Levi Kayo na ba ni Mr. Apollo? Yung President nitong Campus?”

“Ha? san mo naman nalaman yan?”

“Kasi nakita ko kayong sabay na naglalakad kanina doon sa may hallway, Sobrang
lapit niyo nga kulang na lang mag-holding hands kayo. Umamin ka na kasi friend”

“Wala nga akong aaminin, magkaibigan lang kami”

“Weehh hindi nga? eh iba ang tingin ng mga classmates natin sa inyong dalawa, may
usap-usapan dito na boyfriend mo na daw siya”

“Ano?” bumaling ako sa kanya at muntik pang matawa. Ganoon na ba talaga ang tingin
ng mga tao sa aming dalawa ni Apollo?.

“Hi Levi, may pupuntahan kaba mamaya after class?”.

Parehas kaming napalingon ni Sab sa taong nagsalita. Nakangiti ito sa akin at may
isang lalaking nasa likuran nito.

“Ha?”. Ito na lang ang aking naisagot dahil sa gulat.

“Rey? niya-yaya mo si Levi na lumabas?” tanong naman ni Sab habang nakatingin sa

lalaki.

“Yes, kung ok lang sa kanya” sagot nito na tila nahihiya pa.

“Please Levi kahit ngayon lang.” sabat naman ng lalaking nasa likod nito. Si Mike.

“Hoy kayong dalawa anong nakain niyo at bigla niyong niyaya itong kaibigan ko?”
“Actually Levi matagal na kitang gustong kausapin. Ngayon lang ako nagkaroon ng
lakas ng loob na lumapit sayo. Before this semester end pwede bang sabay tayong mag
lunch mamaya?”. Rey said.

Napaisip ako kasabay din nun ang pagkagulat. Hindi ko aakalain na magyaya ito sa
akin. Siya kasi ang classmates ko na kaylan man ay hindi nakipag-usap sa akin.
Kahit na casual lang about lesson he never talk to me.

“UYyy tignan niyo si Rey oh.. mukang type si Levi” kantyaw ng classmate kong
babaeng nakatingin sa amin.

“Oo nga”. sabi pa ng isang lalaki. Hanggang sa sunod sunod na bulungan at hiyawan
ang narinig sa loob ng classroom.

“Hey!!! PSSSTTT!!! Tumigil nga kayo! Issue din kayo eh!”. saway naman ni Sab.

“Rey bumalik kana muna sa upuan mo. Pwede bang mamaya na lang tayo mag-usap” sagot
ko na nakaramdam ng hiya.

“Sige Levi, I’ll talk to you after class. Thanks” sabi naman nito at bumalik na sa
kanyang upuan.

Nagkatinginan na lang kami ni Sab. Ngumiti pa ito na tila inaasar pa ako. “Magbasa
ka na lang Sab”

“OH my ghaadd.. nandyan na si Vince.. Look! iba na naman ang hair style niya!”
sigaw ng classmate kong babae. Nagsitinginan ang lahat doon sa may pinto habang
papasok si Vince. Parang masisira ang eardrum ko dahil sa tili at hiyawan ng mga
babaeng nagkumpulan at pumuwesto doon sa may pinto. Pagpasok niya ay sunod din ang
tingin ng lahat sa kanya habang sa pag-upo. Sandali siyang sumulyap sa akin na
pairap pa.

Anong problema niya? parang nung isang araw lang nag-so-sorry siya. Ngayon may pa-
irap irap pa siyang nalalaman? May mental disorder siguro siya. Tsk.

“Kala mo kung sino?”

************

“OK class. I will announce your score in our next meeting. Bye”.

“Bye sir” sabay sabay naming sabi saka umalis na ang aming professor.

“Bakit ka makasimangot?” turan ko sa aking kaibigan habang isinisilid nito ang

ballpen sa kanyang pouch.

“Hindi kasi ako sure sa mga sagot ko sa exam. Bakit kasi ang hirap ng exam natin
ngayon. Nung nakaraan naman ang dali-dali lang sagutan.”

“Sab think positive na lang. Ang importante ay makapasa tayo”.

“Sana nga Levi. Teka nga sasagutin ko muna itong text. Kanina pa nag-ba-vibrate ito
sa bulsa ko eh” sabay kuha sa cellphone na nasa kanyang bulsa. Ako naman ay
isinisilid na din ang aking notebook at ballpen sa bag.

“Naku Levi kailangan ko nang umuwi. May bisita kasi kami ngayon sa bahay. Mauna na
ako sayo ha. Bye”.

“Sige Sab, Bye, Ingat ka”. At tinignan siyang papalabas sa may pinto. Ilang sandali
lang ay nakita ko si Rey na papalapit sa akin. Sa totoo lang ayaw kong kausapin
siya. Hindi kasi ako sana’y makipag-usap sa aking mga classmate lalo na sa mga
lalaki kong kaklase.

“Levi, sabay na tayong mag lunch” aya nito.

“Ha? ehhh--—”

“My treat. Please”. Sinsero ang kanyang mukha na nakikiusap. Napabuntong hinga na
lang ako at pilit na ngumiti.

“Is that a yes?” He asked. I smile and nodded. “Thanks Levi” he added.

Patayo na ako sa aking kinauupuan ng mahagip ng paningin ko si Vince. Matalim ang

mga mata nito na para bang galit. Hindi ko alam kung bakit nag-iba na naman ang
timpla ng mood nito. Ano na naman kaya ang iniisip niya? bakit parang galit siya sa
akin?.

“Lets go”. Aya ni Rey saka bumaling ng tingin kay Mike.

“Have a nice lunch” Mike said and smiled.

Napabuntong hinga na lang ako at sumunod kay Rey.

**************

“Mas okay sana kung sa labas tayo kumain. Treat ko naman eh” sabi niya pagkatapos
ngumuya.

“Okay lang Rey, masarap naman ang pagkain dito sa Cafeteria. Saka pagkatapos nito
pupunta pa ako ng Library” sagot ko tapos ay uminum ng tubig.

MARB C-67

“Talaga? Tamang-tama doon din ang punta ko after lunch. Kung ganoon pala ay sabay
na tayo”.

Dahan dahan akong tumango at bumaling sa kanya. Pakiramdam ko kasi nagdadahilan

lang siya para makausap pa ako. “Okay” I answered.

“And I will show something. I think it have a connection on you”.

Muli akong lumingon sa kanya. Ano kaya ang ibig niyang sabihin? . Napaisip ulit
ako, may alam kaya siya sa aking pagkatao? Alam niya kaya na hinahanap ko ang aking
mga magulang?. Tanging pilit na ngiti ang isinagot ko. Pagkatapos ay tinapos na ang
aking pagkain at ganoon din siya.

“A lot of students are here?” he said while looking around.

“Finals kasi ngayon kaya siguro ang daming tao sa library” sagot ko habang kami ay
lumalakad.

May kalakihan itong library na mukang museo sa unang tingin.Sunod-sunod ang

pagpasok at paglabas ng mga taong nandoon. Hindi maikakaila na mataas ang level ng
campus na aking pinapasukan. Mas marami kasi ang mga foreign students kaysa sa mga
pinoy na estudyante. Kabilang din ang campus na ito sa mga mamahaling international
school sa buong mundo. Hindi na nakapagtataka na sobrang laki nito at ang mga
building ay malulula ka nalang sa taas at lawak.

“Aray”. hindi ko na pansin ang aking hakbang habang umaakyat sa may hagdan kaya
naman muntik na akong matalisod. Agad akong hinawakan ni Rey sa aking braso upang
hindi matumba.

“Dahan dahan.. are you in a hurry?”.

“Oo eh, kailangan ko kasi umuwi agad after nito”.

“Ganoon ba, Mukang kailangan na siguro nating mag-usap”. ani niya sabay tingin sa
akin na parang may ibig sabihin.

Kanina ka pa nagsasalita. Bakit hindi mo na kasi ako diretsahin. Hindi ko na

binoses baka kasi ma-awkward siya. “Rey yung kamay mo”

Natuon ang tingin niya sa braso kong hawak niya. Hindi pa rin niya ito binibitawan
bagkus ay sunod niyang hinawakan ang aking kamay. “Rey?” kunot noong tanong ko.

“Follow me, I’ll show you kung saan ako madalas nag-i-stay”. Hinatak niya ang aking
kamay dahilan para sumunod ako sa kanya. Nakatingin ako sa kanyang likuran.
Naghahantay kung ako’y lilingunin at sasabihin kung saan kami pupunta.

“Rey?” ani ko ulit ngunit siya ay tahimik lang. Habang nakasunod ay parang may
presensya ng sinuman kaming nadaanan. Unti-unti ay nakaramdam ako ng kaba. Ayoko
man isipin ay parang nahuhulaan ko na kung sino iyon. Si Vince nga ba ang nadaanan
namin? At si Rey, Sa pagka-kakilala ko ay tahimik at mahiyain siya. Ngunit bakit
parang iba ang kinikilos niya ngayon.

Ilang minuto pa ang lumipas habang kami ay naglalakad ay napansin ko ang paligid.
Maganda ang sinag ng araw na tumatama mula sa aming pwesto. Tanaw ko ang malawak at
malinis na Lake na nasa aming harapan, may iilang puno na nandoon, pati ang
bulaklak ay sari sari din ang kulay. Para itong tagong garden sa loob ng campus.

Inilibot ko ang tingin sa paligid at napansin kong apat lang kaming nandoon. Ako,
si Rey at yung dalawang tila magkasintahan na medyo may kalayuan sa amin.

“Maganda ba?” bigla niyang tanong na hindi pa rin binibitawan ang aking kanang
kamay.

“Rey? pakibitawan na ako please” pakiusap ko na siya naman ay agad akong binitawan.

“Sorry.. medyo na excite lang ako na dalhin ka rito” he said and suddenly smiled.

Nakakaramdam na ako ng ka-wirduhan sa kanya. “Ganun ba” I answered.

“Wait a minute, look at this. Did you know this person?” sabay kuha nito sa kanyang
cellphone na nasa bulsa. Ipinakita niya sa akin ang isang larawan. Nandoon siya sa
larawan at may kasamang dalawang lalake na may edad na.

“Ikaw yan diba?”.

“Yes Levi, this person did you know him?” he asked and pointed the guy on his left
side. Ilang sandali pa habang tinititigan ko ang larawan ay unti unting lumakas ang
aking kaba. Hindi ako nagkakamali kilala ko ang tinutukoy niya.

Mr. Guzman?. Si Mr. Guzman ito? Tama! hindi ako maaaring magkamali? Paanong
nakilala siya ni Rey?. Kunot noo kong tinignan ang larawan mayamaya ay iniwas ko na
ang tingin doon. Nabalot kami ng katahimikan ng mga oras na iyon. May sasabihin
kayang importante sa akin si Rey?

“Let’s have a snack” sabi ng lalaking dumaan malapit sa amin.

“Sure, kanina pa ako nagugutom eh” sagot naman ng babaeng ka holding-hands nito.

Pag-alis ng dalawang magkasintahan ay narinig kong bumuntong hinga si Rey. He

quickly grab my hand at niyakap ako mula sa likuran. Hindi ako nakapag salita,
gulat na gulat ako sa kanyang ginawa. Pagkatapos ay yumapos siya sa akin ng
mahigpit. Nanginginig ako ng mga oras na iyon. Gusto kong itulak siya ngunit hindi
ko kaya. Ang lakas ng kanyang pagkakayakap sa akin. Umabot pa sa puntong idikit
niya ang kanyang pisngi sa aking sintido. Nandidiri ako, kaya naman ay pilit akong
nagpumiglas.

“No Levi, You can’t”. Idinikit niya naman ang kanyang labi sa aking tenga saka
muling nagsalita. “Kilala mo siya? Am I right?”

“Rey bitawan mo ako----—” tinakpan niya ang aking bibig at saka siya tumawa.

“You know what Levi.. Matagal na kitang gusto. Wala lang talaga akong lakas ng loob
na lapitan ka. I thought hindi na ako makakalapit sayo knowing that you know some
martial arts. Pero ngayon abot na abot na kita Levi. Yakap yakap pa nga at amoy na
amoy” then he laughed like a demon. Tumatayo ang balahibo ko habang naririnig ang
kanyang pagtawa. Sinubukan kong sumigaw na agad naman niyang lalong idiin ang
pagtakip sa aking bibig.

“Sige para hindi kana pa magpumiglas. I tell you the truth. The guy on my left side
is Mr. Guzman tama ba Levi?” saka niya itinapon sa paanan ko ang larawan.

“Palihim kitang kinukuhaan ng litrato, sa cafeteria, even on the restroom I did. I

collect all your photos, then when my dad saw one of it. He asked me kung
girlfriend kita. And did you know what I answered.?”. dahan dahan niyang inamoy ang
aking buhok pababa hanggang sa aking leeg. Hindi ako makasigaw dahil ang higpit
higpit ng hawak niya sa akin. Ayokong umiyak pero sa isip ko sumisigaw na ako.

“Sabi ko Yes, She’s my girlfriend”. saka siya tumawa na parang bang baliw.

“R----e----yyy--—” piit kong sabi habang nakahawak sa braso niyang nakayapos sa

aking leeg.

MARB C-68

“Psssttt just listen Levi, My dad show your picture on his business partner. Alam
mo ba kung sino yun? Tama ka, si Mr. Guzman. And that guy told my Dad everything
about you. Ok na sana Levi, Ok na sa akin na makuntento na lang sa mga pictures mo.
Pero nag-iba ang tingin ko sayo simula nang sabihin ni Dad ang nalaman niya mula
kay Guzman.” muli siyang tumawa sunod naman ay parang humihikbi na.

“Levi, why? why? bakit nagawa mo ito sa akin. You betrayed me! You betrayed me!.
That old man!! mas ginusto mong ikama ka nang matandang iyon kesa sa akin? Ano bang
meron siya?! Magaling ba siya sa kama?! Ayun ba ang gusto mo! Yan ba ang hinahanap
mo sa lalake?!!!” bigla ay itinapon niya ako ng pagka lakas lakas dahilan para
mapasubsob ako sa lupa.

“Rey… tama na huminahon ka muna” pakiusap ko at pilit na tumayo.

“Paano ako hihinahon kung may nakauna na sayo?! Sige nga levi!! Sabihin mo sa
akin!. I thought your different. I thought malinis ka, I thought isa kang anghel?.
Pero hindi pala. Isa kalang babaeng bayaran. Levi bayaran ka lang. Kaya wag kang
umastang ganyan. Wag kang umastang inosente ka!”

“Ano ba Rey!?! Sino ka para sabihan ako ng ganyan!?” singhal ko nang ako’y makatayo
na.

“What?!! Levi your just a dirt-----—”

“Sabihin na nating madumi ako, sabihin mo nang PUTA ako, o di kaya POKPOK!. Bakit
Rey? Kilala mo ba ang pagkatao ko? Alam mo ba ang pinagdaanan ko? Ang lakas ng loob
mong husgahan ako eh ang alam mo lang ay ang pangalan ko!. Kung ganyan ang tingin
mo sa akin. Stay away from me”

“Your pathetic, nakakaawa ka Levi. I have so many expectations from you. That’s why
ganito ako ngayon. Ginawa mo akong ganito Levi. You made me this. You make me a
monster!” sabi nito at maya maya pa ay nanlilisik na ang mata. Para siyang mabangis
na hayop na naghahantay ng tamang tyempo sa kanyang mabibiktima.

“Rey… wag ganito, hindi dapat ganito. Classmates kita, Gusto kitang maging
kaibigan. I know you’re a good person---—”

“What? kaibigan lang? tama ba ang narinig ko? Gusto mo lang akong maging
kaibigan?”.

“Please Rey.. huminahon ka. Gumagawa ka lang ng gulo sa inaasta mong yan”

“Fuck you!” saka siya nag dirty finger sa akin. Sinusubukan kong pakalmahin siya
ngunit sa pinapakita niyang kilos ay nasiraan na siguro siya ng bait.

“Rey.. calm down,--—”

“Paano ako hihinahon kung ganyan ang sasabihin mo Levi!. ! I really like you Levi..
Kala mo ba gusto ko ang nararamdaman kong ito? I feel betrayed nung nalaman ko ang
lahat tungkol sayo. Pakiramdam ko hindi na kita makukuha ng buo”

Makukuha ng buo? Ang ibig niya bang sabihin ay hindi na ako birhen kaya ganoon na
lang ang depression niya?

“Hindi mo siya gusto. Obsessed ka sa kanya.” isang boses ang narinig namin sa di
kalayuan.

“What are you doing here?” baling ni Rey ng makita si Vince na papalapit sa kanya.
Palipat-lipat ang tingin ko sa dalawa dahil mukang susugurin nila ang isa’t isa.
May kinuha si Rey mula sa kanyang bulsa at nang makita ko iyon ay lalo akong
kinabahan. Balisong?! Mukang nasisiraan na talaga siya.

“Napadaan lang ako, Don’t worry hindi ako mangingialam sa inyong dalawa. Go ahead
Rey. Do what you want to her”. udyok ni Vince saka sumipol na pa easy-easy lang.

“Gago ka Vince? Alam mong may patalim siya?! ganyan pa isasagot mo!? Do what you
want?! May kalalagyan ka talaga!” buyaw ko. Itinapon ko ang aking bag at paatras na
humakbang upang hindi agad makalapit sa akin si Rey.

“Don’t interrupt us, Vince” Rey said and slowly walk towards in me.

“Tang-ina mo Vince! Kupal ka!. Pag nasugatan ako nito. Papatayin talaga kita.”.
Saglit kong sinulyapan si Vince na hindi naman maalis ang tingin sa lalaking
papalapit sa akin. He looked to him seriously, na para bang tinatanya ang sunod na
gagawin.

“Levi I leave it to you. I know kayang kaya mo siyang I knock-out” Vince said. At
some point parang lumakas ang loob ko sa sinabi nito. Siguro nga ayaw niyang maki-
alam pero he was there to see me fighting.

“Ewan ko sayo Vince!”. Bigla ay sumugod sa akin si Rey, mabilis kong hinawi ang
kanang kamay niyang may patalim saka sinipa siya sa likod. Napaatras ito malapit
kay Vince.

“See I told you. Kaya ka niyang patumbahin” Vince said in sarcastic tone.

“Tumahimik ka dyan!, pagkatapos ko sa kanya ikaw naman ang isusunod ko!” bulyaw
naman ni Rey.

Sunod sunod ang pagsugod ni Rey sa akin. Alisto ako na hindi niya ako mahawakan
kahit pa ang buhok ko. Dahil kung hindi lagot na ako, mas malakas ang pwersa niya
kesa sa akin. Kaya ang magagawa ko lang ay sipain siya sa ulo at sa likod upang
hindi siya makalapit sa akin. Ilang sandali ko siyang iniiwasan sa bawat sugod niya
hanggang sa…

Tumawa ito na tila ba demonyo. “Hindi mo ako kaya Levi.. mahina ka” sabi nito nang
makita ang ang damit ko na napilas, naabot ng patalim niya ang aking damit. Lumabas
ang aking kulay peach na bra at ang punit ay umabot hanggang sa aking bewang. Wala
na akong pakialam sa aking itsura ng mga oras na iyon. Ang tanging nasa isip ko
ngayon ay pabagsakin si Rey.

“Mahina?”. Hindi ko na pigil ang aking pasensya kaya sinalubong ko ang pag sugod
niya. At mabilis na umikot papunta sa kanyang likuran. Malakas na sipa ang aking
pinakawala at tumama iyon sa kanyang batok. Kasunod nun ang pagbitaw niya sa
patalim at mayamaya pa ay..

“Levi.. I really like you” saka siya tumumba. Tumahimik ang paligid at ang tanging
naririnig ko lang ay ang aking hingal. Ngayon ko lang naramdaman ang pagod sunod ay
takot.

“Nice Fight” sambit ni Vince at lumapit sa nakahandusay na si Rey. Bigla niya itong
tinadyakan sa sikmura. “You don’t like her, your obsessed to her, bagay lang sayo
yan”.

Wala akong mahanap na salita dahil ilang sandali pa ay nanginig na ang aking
katawan. Siguro ay dahil sa takot. Natakot ako sa ginawa ni Rey. Kung pinang hinaan
siguro ako ng loob kanina ay baka napag samantalahan na niya ako.

MARB C-69

“Wag kang lalapit” mahina kong sabi ng papalapit sa akin si Vince.

“Let’s go. Ihahatid na kita pauwi”.

Umaatras ako ng hakbang ng lumapit siya. Tinanggal niya ang kanyang amerikanang
blazer at akmang ilalagay sa likod ngunit agad kong sinuway siya. “Sabi ko wag kang
lalapit, bingi ka ba?”

Hindi pa rin nagbabago ang ekspresyon ng kanyang mukha. Seryoso pa rin na tila ba
walang nangyari. “Hindi mo siya makikita bukas. At itong nangyari I keep it a
secret---—”

“Ano bang alam mo? wala kang alam Vince kaya wag kang umasta na concern ka. Lalo na
kanina inudyukan mo pa ang lalaking yan na saktan ako. Baliw kana ba? Ha?”

****************

And after those words. Tears came out. She’s started to cry but didn’t make any
sounds. Geez! I feel guilty, ngayon ko lang naisip na mali ang ginawa ko. Mali
dahil hinayaan kong saktan siya ni Rey.

“Lahat ng ito nangyari dahil sa akin. It’s because of me. Everything is because of
me” she shouted. No words can express my emotion while see her crying. Sa dami nang
babaeng pinaiyak ko ay sa kanya lang ako tinablan. I want to hug her. I want to
comfort her.

“Wag!! wag kang lalapit!” sabi niya nang akmang yayakapin ko siya. “Pare-parehas
lang kayo! tingin niyo sa akin mahina! walang halaga! at sobrang baba!”. saka sunod
sunod na hampas sa aking dibdib ang kanyang ginawa. Sunod ay malakas na sampal.

Napaside view ako dahil sa lakas. Muli ko siyang tinignan habang siya ay nagpupunas
ng luha. “Umalis kana!”. sabi niya pa.

“Levi..”

“Ayaw mo pang umalis!?Gusto mong sabihin ko sayo kung anong klaseng babae ako?!
Ganun ba Vince!? Oh Sige! para lalo mo akong kamuhian!!”

“Levi stop it. Please.”

“Isa akong POKPOK!! Babaeng bayaran! Walang dangal at higit sa lahat PUTA! Maraming
lalaki na ang dumaan sa akin. Sa Dami nila hindi ko na sila mabilang. Lahat sila
nagsawa sa katawan ko. At hindi ko ginusto yun!. Ang gusto ko lang naman ay
gumaling ang aking lolo. Naging desperada ako dahil mahal ko ang aking lolo at
lola. Masama bang maging desperada kung ang hangad ko ay gumaling ang aking lolo?!
Masama ba? Ha Vince?? masama ba ang ginawa ko?! Bakit kayo ganyan sa akin? Bakit
parang ipis lang ako na pag nakita niyo tatapakan niyo?. Ganoon na ba ako kababang
babae?”. Madiin at mabigat ang mga salitang kanyang binitawan. Awang awa ako sa
kanya. Awang awa ako sa sitwasyon niya.

“Dahil sa katawang ito kaya maraming gustong umabuso sa akin. Dahil sa katawang
ito!!” kinalmot niya ang kanyang dibdib na lalong nagpasira ng kanyang blouse. Agad
kong pinigilan ang kanyang kamay at niyakap siya ng mahigpit.

Kahit nagpupumiglas at hinahampas niya ako ay hindi ako natinag sa pagyakap sa

kanya. Hindi ako nagsalita bagkus ay pinakinggan ko lang ang lahat nang nais niyang
sabihin.

“Basura lang ako. Isa lang akong basura” sabi niya ulit. Marahan kong tinapik ang
kanyang likod upang kahit papaano ay mahimasmasan siya. Ilang sandali pa ay hindi
na siya nagsalita ngunit patuloy pa rin siya sa paghikbi.

“You don’t deserve this. Your friends told me everything. And I would say that your
strong. Kinaya mo lahat. Kahit hindi mo gusto ay ginawa mo. At dahil doon ay na
bilib ako sa sakripisyong ginawa mo”. She didnt responds bagkus ay lalo siyang
humikbi.

“Kung sa iba siguro ang nangyari sayo. I’m sure they will commit suicide. Kaya
tahan na”. Hindi ko alam kung anong espiritu ang sumanib sa akin. Naninibago ako sa
mga sinasabi ko.

Napansin ko ang paligid, hapon na pala ng mga oras na iyon. At si Rey ay

nakahandusay pa rin sa lupa, walang malay. Malakas nga ang pinakawalang sipa ni
Levi dahil hindi pa rin ito gumagalaw simula pa kanina. Hindi ko pa rin magawang
bitawan si Levi sa pagkakayakap. Parang maghihintay na lang ako kung kelan siya
kakalas.

“Ok na, bitawan mo na ako” sabi niya ng mahimasmasan at tumigil sa paghikbi. Inalis
ko siya sa aking mga braso. Kahit ang totoo ay ayaw ko pa siyang pakawalan. Muli
kong tinanggal ang aking amerikaang blazer at itinaklob sa kanyang likod. Hindi na
rin siya tumanggi, ibinalot niya iyon sa kanyang katawan upang hindi makita ang
kanyang dibdib.

“Ihahatid na kita” sabi ko habang nakatingin sa kanya.

“Hindi ako pwedeng umuwi na ganito ang itsura” sagot niya sabay iwas ng tingin sa
akin.

“Then I’ll buy you clothes---—”. Parehas kaming napalingon nang marinig namin na
may paparating sa aming kinaroroonan.

“Levi are you alright?” mabilis na niyakap ng aking kapatid si Levi hindi na nito
alintana na nandoon din ako. He quickly give her a kiss in her forehead. At muli ay
napaluha ulit si Levi. Pumalibot ang limang bodyguard nito kay Rey at inakay ito
paalis, hanggang sa kaming tatlo na lang ang naiwan.

I suddenly felt some pain while watching them. Nagiging maamo siya pag kaharap niya
ang aking kapatid. Ngunit pag ako ang kasama ay isa siyang mabangis na tigre. Why?
Why don’t you give me a chance? “

“Mabuti na lang at na check ko ang mga CCTV camera. Hindi na ako mapakali kanina
habang nasa meeting. Kaya pina-postpone ko muna. And Vince I dont know kung
magpapasalamat ako sayo.” baling naman ng aking kapatid at bumitaw sa pagyakap.

Wala akong naisagot. Hindi ko naman kailangan magpaliwanag. Besides nagsisisi din
ako sa nangyari. I thought mapapabagsak agad ni Levi si Rey. Pero nagkamali ako
dahil malakas din si Rey. He was in adrenaline rush to hurt Levi. “Let’s go Levi”
aya ko at inilahad ang kamay kay Levi. Imbis na sumunod ay tinignan lang ako nito.
Sunod ay bumaling sa aking kapatid. Tila hindi niya alam kung anong magiging
responds ng mga oras na iyon.

“No, I’ll take her”. my brother said sabay hawak sa kamay ni Levi. Hindi na ako
nakapagsalita dahil napasunod na lang si Levi sa aking kapatid habang ako ay
nakatanaw sa kanilang papaalis.

Ako na lang ang natira. Naiwan at nakatingin na lang sa papalubog na araw. Sa hindi
ko inaasahan ay naramdaman kong kusang tumulo ang aking luha. Nasaktan ako. Masakit
na mas gusto niyang sumama sa aking kapatid. The pain that I feel right now is
killing me.

It’s too late for me para makuha siya… Huli na ako..

MARB C-70

Hinawakan ko nang mahigpit ang kanyang kamay. Hindi siya nagsasalita ngunit sa
kinikilos niya ay halatang takot siya.

Saglit ko siyang nilingon habang kami ay naglalakad. “I’ll drive you home”.

Biglang siyang huminto sa paglakad at kinilas ang kamay niya mula sa pagkakahawak.
“Ayokong umuwi, Hindi ako pwedeng makita nila Manang na ganito ang itsura”.

“Oo nga pala, I’m sorry. Kung ganoon ay doon kana muna sa bahay magpalipas ng
gabi--—”

Agad siyang umiling at lalong ipinulupot ang blazer upang itago ang punit ng
kanyang damit. “Hindi, I mean sa batangas na lang muna ako uuwi”.

Pinagmasdan ko ang kanyang mukha na may bahid pa ng mga luha. Iniwas niya ang
tingin sa akin upang siguro ay di ko makita ang kanyang mugtong mata. “OK ihahatid
kita doon” sabi ko.

Muli kong kinuha ang kanyang kamay. Siya naman ay tumutol pa ngunit kinuha ko ulit
iyon sa pangalawang beses ay hindi na siya tumutol. Mabilis kaming naglakad
papuntang parking lot saka piinandar ang sasakyan.

Habang nagmamaneho ay pasulyap sulyap ko siyang tinitignan. Inihintay kung meron

siyang sasabihin. Ngunit lumipas pa ang kalahating oras ay wala pa rin siyang imik.
Nakatingin lang siya sa mga sasakyan na aming kasabayan. Gusto ko siyang tanungin
kung ano ang nangyari ngunit baka umiiyak na naman siya.

“Nagugutom ka ba? Gusto mong kumain na muna tayo?”. Umiling lang siya saka inayos
ang blazer na nakasukbit sa kanya.

“I’m sorry I forgot.. anyway pwede naman tayong mag drive thru. Is it okay?”
Marahan akong nangiti nang makita siyang tumango. Agad kong binalik ang tingin sa
daan at naghanap nang fastfood. Ilang sandali pa ay nakahanap agad ako. Naisip ko
na lang iorder lahat ng nasa menu. Hindi kasi ako pamilyar sa fastfood na nasa
harap ko ngayon.

“Jollibee?” kunot noong tanong ko saka ibinaba ang side mirror. Nilingon ko si Levi
na sakto namang ngumiti ng matipid. Okay na siguro siya.

“What do you want?” ani ko saka tinignan ang stall na may mga menu.

“Ikaw nang bahala?” sagot niya.

“Hmmm.. let’s see..” Ako nang bahala pero ang totoo hindi ko alam kung anong
masarap kainin sa mga ito. Inabot ako ng limang minuto sa kakaisip kung ano ang
aking ioorder. Hanggang sa nagbusina na ang sasakyan na nasa aming likuran.

“Kahit burger na lang. Ok na ako dun” sagot niya.

“Okay.” saka itinapat ang sasakyan sa crew na nakadungaw sa may bintana.

Makalipas ng ilang sandali ay muli naming tinahak ang daan. Habang nasa byahe ay
tahimik akong dumadampot ng paisa isang fries. Siya naman ay tahimik na ngumunguya
ng hamburger.

“Tatawagan ko si agad si Manang pagdating natin sa batangas” lumingon ako sa kanya

ng sandali at sakto naman na siya ay tumango.

“Dont worry ako nang bahala” sabi ko ulit. Pilit kong pinipigilan ang mga tanong na
kanina ko pang gustong itanong sa kanya. Naiinis ako sa aking sarili pati sa aking
kapatid na si Vince. Sa kuha palang ng CCTV na aking napanood ay halata nang
pinabayaan niya ang babaeng kasama ko ngayon.

Wala sa sariling pinihit ko nang mariin ang manibela. “VINCE!! Sumusobra kana!” I
shouted while driving. Kasunod ay bigla kong prineno ang sasakyan.

Dumaan ang halos isang minuto na natahimik ako. At ilang sandali ay muli kong
narinig ang paghikbi ng aking kasama. “Levi… I’m, I’m sorr--—”

“Don’t say sorry.. wala kang kasalanan” pinahid niya ang kanyang luha saka at
lumingon sa akin.

“Kasalanan ng kapatid ko kung bakit ka nagkaganyan” then i reach her hands and hold
it tightly.

“Hindi. Wala din siyang kasalanan. Mali ko na sumama ako kay Rey.”

“Please Levi dont blame yourself” sinsero kong sabi at tinignan siya sa mata. She
met my eyes and suddenly. Nakaramdam ako ng kaba. Kabang hindi ko maipaliwanag. The
women that i see right now is the women that I want to hold, to hug, and to
comfort.

Ngumiti siya sandali marahil upang hindi na ako mag-alala pa. “Apollo tara na” she
said. Alam kong ayaw na niyang pag usapan ang nangyari kanina. Tumango na lamang
ako at muling nag maneho at binaybay ang daan papunta sa kanyang bahay.

“Levi gusto mo bang bumili na muna tayo ng dinner?”

“Levi?” Ulit ko nang hindi siya sumagot. Paglingon ko ay nakapikit na ang kanyang
mata at malapit nang masandal ang kanyang ulo sa aking balikat.
“Tinulugan na pala ako” sabi ko at ngumiti. Baliw na siguro ako. Kanina lang ay
puro pag aalala ang nararamdaman ko ngunit ngayon ay napapangiti naman niya ako.

Naisip ko na lang na muling bumili sa restaurant na pwede akong mag drive thru.
“Thanks” ani ko sa crew na nag abot ng isang box ng pagkain.

“Thank you sir. Come again” sagot naman nito habang nakangiti. “Sir pwede ko ho
bang malaman ang name mo?” Habol pa nito.

Ngumiti na lang ako. “I need to go baka magising itong…”. Naituon ko ang aking
paningin kay Levi na natutulog.

“I mean we need to go home. Naghihintay yung baby namin” dugtong ko ulit saka
lumingon sa kahera.

“Ahhhh ganun po ba..” ani ng kahera na simpleng tinignan si Levi.

************

“SHIT!!!! I’M A FULL OF SHIT!!” muli kong binagsak sa lupa ang bote ng alak.
Nagkalat na bubog ang aking nasa harapan. At iilang sugat na nasa aking palad sanhi
ng mga bubog na nagsitilamsik sa sahig. Puno ako ng galit at inis sa aking sarili
at kay Rey.

“Ang tanga mo talaga Vince!!.” sisi ko sa aking sarili saka inihilamos sa aking
mukha ang aking dalawang palad.

Pagkatapos kunin ng aking kapatid si Levi ay nagpalipas muna ako ng ilang sandali
doon sa Lake kung saan dinala ni Rey si Levi. Pinatahan ko ang aking sarili. Hindi
ko kasi kaya na makita ako ng sinuman na lumuluha.

Nung mga oras na iyon ay pinaagos ko lang ang luha sa aking mata. Hinantay kung
kelan ito titigil. Naninikip ang dibdib ko na tila ba sasabog. Hindi ko kasi
matanggap na pinili ng babaeng iyon ang aking kapatid. Sabagay hindi na dapat ako
mainis o masaktan kung ganun man ang nangyari. Alam ko naman sa sarili ko na kahit
kelan ay hindi niya ako magugustuhan.

“Fuck!!! Ano bang nangyayari sa akin? Ganito ba talaga? Ganito ba talaga ang
pakiramdam?. Akala ko magiging ok na kanina pagkatapos kong magpalipas ng oras
kanina doon lake. Fuck! Nakarating na ako dito sa tanay nararamdaman ko pa rin
ito?! ANG GAGO KO!” Sumigaw ako umaasa na sana marinig ako ng babaeng nasa isip ko
ngayon.

“This feeling is getting stronger and stronger in every single day. Dont know how I
can stop this”… I said then suddenly tears came out again.

“Levi… I wont do it again, Levi please just give me a chance..” kung hindi ako
nagkakamali kasama pa rin ng aking kapatid si Levi. So I decide to dial his number.
Hoping that he will answer it. Ngunit ilang minuto ang lumipas ay hindi siya
sumagot.

“Dont expect.. dont expect Vince.” Sabi ng aking sarili dahilan para unti unti kong
bitawan ang aking cellphone.
MARB C-71

*************

Pagtapat ng sasakyan sa gate ng kanilang bahay ay marahan kong tinapik siya sa

braso upang gisingin.

“Levi.. wake up. Nandito na tayo”. Mahina kong sabi habang tinatapik siya. Habang
ginagawa ko iyon ay hindi ko namalayan na malapit na pala ang aking mukha sa kanya.
Nakatitig at pilit na pinipigilan ang aking paghinga. Baka kasi ay bigla siyang
gumising at makita ako sa ganoong posisyon.

Without saying a word I can tell that she’s the one that I’ve been looking for.

“Levi…” I said softly while watching her face. I can now feel her breath and smell
it. Tila isang dipa na lang ang pagitan ng aking labi sa kanyang labi. Hindi ko
maintindihan kung paano ako umabot sa ganoong posisyon. Isang galaw ko lang ay alam
kong maididikit ko na ang aking labi sa kanya.

“Hmmm” she said in a softly voice dahilan para bigla akong bumalik sa aking
pagkakaupo.

“Am… Amm.. I mean.. We’re here na” sabi ko na muntik pang mautal.

Pagdilat niya ay kinusot kusot niya ang mata at palinga linga sa paligid. Madilim
na nang mga oras na iyon. Palaga’y ko ay pasado alas dyes na nang gabi. May iilang
bahay pa ang nakailaw kaya kahit papaano ay maliwanag ng kaunti ang daan.

“Salamat sa paghatid” aniya saka tinanggal ang seat belt.

“Hindi kaba nagugutom”. Sabi ko at tinanggal din ang aking seat belt. Nauna siyang
lumabas ng sasakyan.

“Hindi” sagot niya. Saka isinara ang pinto. Pakiramdam ko iniiwasan din niya ako.
Ganoon pa man ay sinawalang bahala ko na lang iyon. Kinuha ko ang pagkain na ti-
nake out kanina doon sa restaurant. Saka sumunod sa kanya na papasok doon sa gate
ng kanilang bahay.

“Bumili ako ng pagkain kanina habang tulog ka. Baka kasi maghanap ka pagkagising
mo”.Hindi siya sumagot bagkus ay may kinuha siya sa gilid ng gate na may malaking
bato.

“Buti nandito pa” sabi niya nang makita ang susi. Mukang hindi niya yata ako
narinig.

“Levi. Iiwan ko na lang itong pagkain para pag nagutom ka…” Nahinto ako sa
pagsasalita ng mabuksan niya ang gate. Agad naman siyang humarap sa akin at ilang
sandali akong tinitigan.

“Ser, salamat sa paghatid mo sa akin” aniya na para bang ang ibig sabihin sa akin
ay pwede na akong umalis. Ngunit ang totoo ay ayaw ko talaga siyang iwan. Lalo pa
ngayon na kailangan niya ng karamay.

Hindi agad ako nakapagsalita dahil hindi ko rin alam kung anong aking isasagot.
“Lev---—”

“Ser,.. gusto mo…” Sabi niya na para bang nag aalangan pa.
Ngumiti ako at pilit na pinapawi ang kaunting lungkot na nadarama. “Dont skip meals
okay?” Saka iniabot ang pagkain sa kanya na agad naman niyang kinuha.

“Just call me kung babalik kana. Okay?” dugtong ko ulit. Patalikod na ako na bigla
ay humawak siya sa aking braso. Natigilan ako bigla at marahan siyang nilingon.
Agad naman niyang inalis ang pagkakahawak at mabilis na iniwas sa akin ang tingin.

“Ser, medyo gabi na kasi… Kung okay lang sayo dito kana muna magpalipas ng gabi”.

Habang nakatingin sa mata niyang nakaiwas sa akin ay unti unting akong napangiti.
Saka napakamot sa aking batok. Why not? Yun naman talaga ang kanina ko pang gustong
marinig sa kanya.

“I think so, kung uuwi pa ako baka madaling araw na ako makarating ng manila”.

“Oo ser. Medyo malayo po ang byahe. Saka mukang pagod ka rin”

“Actually Yes..” sagot ko at ngumiti.

“Tuloy ka Ser, pasensya kana maliit lang itong bahay namin. Nung pinagawa ko kasi
ito ang sabi ni lola ayaw na niyang malaking bahay mahihirapan daw siyang maglinis”
Nakasunod lang ako sa kanyang likuran habang nakikinig.

Pagbukas niya ng ilaw ay nangibabaw ang kulay puting pintura sa kanilang bahay.
Puti ang pader, ang sahig naman ay off white tiles. May 40’inch screen flat tv na
naka hang sa pader ng kanilang sala at sa ilalim nito ay amplifier at stereo.

Maaliwalis tignan ang paligid. May mahabang wooden sofa na nakaharap doon sa tv at
maliit na lamesita. At sa kaliwang bahagi ay matatanaw ang di kalakihan na mesa na
sa tingin ko ay yun ang dining at kitchen area. Sa kanang bahagi naman ay may
hagdan papunta sa second floor. May pinto din na malapit doon sa hagdan.

Nung una akong nagpunta rito ay hindi ko pansin ang paligid ng kanilang bahay
marahil ay sa matinding pag aalala ko sa babaeng ito kaya lahat ng atensyon ko ay
nasa kanya ng mga panahong iyon.

“It looks comfy.. nice house” i said habang sinusundan siya papunta doon sa may
dining area.

“Maupo kana muna ser. Ihahanda ko lang itong pagkain”.

“Akala ko hindi ka gutom” naupo ako at pinagmasdan siya habang kumukuha ng mga
pinggan.

“Tama ka ser, pero ikaw ang mukhang nagugutom” sagot niya na kahit hindi ko
nakikita ang kanyang mukha ay parang siya ay nakangiti.

“Paano mo nalaman?”

“Ang dami mo kasing binili.”

Ngumiti ako habang nakatingin sa kanya. Kahit walang ekspresyon ang kanyang mukha
ay pakiramdam ko medyo okay na siya.

“Wait lang ser. Wala pala tayong malamig na tubig”. Lumapit siya agad doon sa
refrigerator na halos kalapit ko lang. Kinuha niya ang plug ang isinaksak iyon.
Pagkatapos ay lumingon siya sa akin.

“Sa sobrang laki mo Ser parang itong refrigerator pa ang nag adjust sayo” sabi niya
at ilang sandali ay ngumiti.

“Ha?” Sabi ko na lang saka ngumiti.

“Biro lang Ser, nga pala mukang masarap itong binili mo ser”. Sabi niya saka kinuha
ang mga pagkain nasa box. Habang kinukuha iyon ay natuon ang mga mata ko sa kanyang
suot. Hindi na niya yata namalayan na bumukas na ang blazer na kanina ay pilit
niyang iniipit nang kanyang mga kamay.

Napaubo na lang ako bigla na siya naman ay huminto sa ginagawa at maya maya pa ay
napatingin sa kanyang suot. Dalidali niyang inipit ng mga braso ang blazer na suot.
At humakbang papunta sa may hagdan.

“Ser saglit lang ha”…

“Go ahead. Ako na lang ang bahala dito” sabi ko at pasimple siyang sinundan ng
tingin paakyat ng hagdan.

Nagugutom ako. But dont give me a reason Levi. I’m still a man. Not a saint.

*************

Keep safe everyone.. Sana kahit papaano ay nawala ang bored niyo sa pag update ko
ngayon. Thanks sa support. ♥️
♥️♥️
♥️

MARB C-72

*************

Agad kong isinara ang pinto ng aking kwarto. Napasandal ako habang nakahawak sa
blazer. Ang bilis bilis ng pintig ng puso ko na kulang na lang yata ay matanggal
ito sa dibdib ko.

“Kalma Levi. Inhale… Exhale…” Sabi ko sarili at malalim na huminga.

“Ano bang nangyayari sayo? Levina?” Saway ko at ilang beses na binatukan ang aking
ulo. Pakiramdam ko mas nakaka kaba ang kasama ko ngayon kesa kanina.

Napabuntong hinga ako bigla ng maalala ang nangyari kanina. Sa amin ni Rey at ni
Vince.

“Tapos na.. kaya move on” sabi ko na lang saka kumuha ng damit sa aking drawer. Buo
na ang pasya ko na hindi na palalakihin ang gulong nangyari kanina. Mas mabuti na
rin na palipasin na lang iyon. Alam kong matalino si Rey. Alam sa klase namin na
matataas ang grado niya kaya sigurado akong ililihim niya ang nangyari dahil kung
hindi apektado ang mga grado niya pag nagkataon.

Loose off white tshirt at pajama ang aking isinuot. Kahit papaano ay hindi ako
maiilang pag tinitignan ng kasama ko ngayon.

Habang nasa salamin ay panay suklay ko sa aking buhok. Naisip kong maglagay ng
konting lip balm at foundation. Para akong tanga dahil ang totoo hindi ako
mapakali. Kasama ko kasi siya parang gusto kong bawiin yung sinabi ko kanina. Sana
nga umuwi na lang siya. Pero hindi ko talaga matiis ang tisoy na yun. Marahil ay…
Ayaw kong mag expect kung ano man ang nasa isip ko ay pilit kong inaalis iyon.

“Hayyyy… Makababa na nga” sabi ko na lang saka bumaba papuntang dining area.

“Let’s eat” aya niya habang nakangiti sa akin.

Matipid akong ngumiti at umupo sa harap ng mesa. Kumuha ng pagkain at tahimik ng

ngumuya. Magkaharapan kami kaya pansin ko ang panay tingin niya sa akin na sa totoo
lang ay lalong nakakailang. Nakakailang dahil hindi ako sanay na may kasamang ibang
tao dito sa bahay.

“Levi are you alright?”

Muntik na akong masamid na siya naman ay binigyan agad ako ng tubig. Pagkatapos
inumin ay narinig kong mahina siyang humagikgik.

“Naiilang kaba?” Aniya.

“Sobra”

“Why? Matagal mo naman na akong kakilala. Isa pa we’re friends”

Friends? Parang hindi naman iyon ang nararamdaman ko. Gusto ko sanang iboses pero
sinarili ko na lang.

“Ikaw pa lang kasi ang unang kakilala ko I mean kaibigan ko na pumunta rito at
nagpalipas ng gabi.”

“Wow.. talaga” and suddenly he smile like a child na kala mo binigyan ng candy.

“Oo nga, hindi ka naniniwala?”

“No, no I mean naniniwala ako. Nakakagulat lang na ako palang ang nakapunta rito.
Sa ganda mong yan I believe maraming…” Nahinto siya at maya maya ay bumawi ng
ngiti. Tila nahuhulaan ko na ang ibig niyang sabihin.

“Marami akong naging nobyo pero ni isa sa kanila ay hindi naglakas loob na pumunta
sa bahay. Saka nung mga panahon na iyon hindi pa ganito ka ayos ang bahay namin.
Kaya nakakahiya din kung pupunta sila na barong barong lang ang makikita nila”. Sa
konting panahon na nakilala ko si Apollo ay kahit papaano ay nababasa ko na ang
ugali niya. Siya ang tipo ng lalaking hindi magbibitiw ng salita na makakasakit sa
kanyang kapwa.

“No don’t say that.. kung mahal ka talaga kahit ano pang itsura ng bahay mo o kahit
pananamit mo ay tatanggapin niya..” he said in a sincerely voice.

“Kaso nga lahat sila hindi ako sineryoso ibig kong sabihin hindi nila mamahalin ang
kagaya ko----—”

“Paano kung sabihin ko sayo na may mag seryoso?” Agad niyang sagot na ako naman ay
napatingin sa kanya. “I mean paano nga kung may magkagusto ulit sayo then he
realized na he loves you so much”. Dugtong niya ulit.

Bigla akong natawa. “And they lived happily ever after? Parang fairytales?” Sagot
ko na siya naman ay ngumiti habang ngumunguya.

“I’m serious levi” sabi niya. Na para bang may iba pang meaning sa akin.

“Serious?” Tanong ko.

“Serious.. na what if na may mag seryoso sayo. Paano kung may makilala kang
tatanggapin ko despite of everything na nangyare I mean…”---—

“Like nung nangyari doon sa lake?” Sabi ko na siya ay sumersoyo ang mukha.

Huminga siya ng malalim at tumitig sa akin. “About that,.. hindi ko papalagpasin

ang ginawa nila--—”

Umiling ako at walang ano ano ay hinawakan ko ang kanyang kamay na naging kamao.
Ayokong mas lalong masira ang relasyon nilang magkapatid dahil sa nangyari. Kung
tutuusin ay kasalanan ko dahil sumama ako kay Rey.

“Walang kasalanan si Vince. Nung time na nangyari yun ay nagalit din ako sa kanya
pero sa kabilang banda ay nakatulong din siya dahil kung hindi siya agad nagpakita
ay baka tuluyan na akong nagawan ng masama ni Rey. Saka nagpapasalamat ako sayo
dahil dumating ka rin, inilayo mo ako sa kanila, niligtas mo ako Apollo”.

Ngiti at mata sa mata ko siyang tinitigan. Ilang segundo kaming nagkatitigan at

nabalot ng katahimikan.

“Levi… Ganyan kaba talaga?” Sabi niyang tila hindi makapaniwala.

“Ha?” Ani ko na tila ba parang matatawa. Iniwas ko din ang kamay ko nang nakita
niyang hawak hawak ko pa rin ang kanyang kamay.

“I mean bakit pinapalagpas mo yung ganitong mga bagay?”

“Alam ko ang nararamdaman mo Apollo. Naiinis ka? Tama ba?”. Tanong ko na siya naman
ay tumango.

“Napapagod na kasi ako. Isa pa ayaw ko rin ng gulo. Ayaw ko din na makaabot pa ito
sa amo ko kila Minah at Zeus, malaki ang utang na loob ko sa kanila. Ayaw kong
bigyan sila ng problema lalo na ngayon na buntis ang aking kaibigan. Kaya sana wag
mo nang ipapaalam ang nangyaring ito kay Zeus. Please..”

Matagal niya akong tinitigan na tila ba sinusukat ang aking mga sinabi. At mayamaya
pa ay huminga siya ng malalim. “Okay as you said Levi”. Sagot niya at bumalik sa
pagsubo.

“Sa tingin ko naman hindi rin ginusto ni Rey ang nangyari.” I said saka sumubo ng
pagkain.

“Ang importante sa ngayon ay hindi ka na niya sasaktan pa ulit. At hindi na niya

ulit gagawin iyon sa kahit sinumang babae.” He said.

“Hanggang kelan ka rito? He added.

“Papalipas muna ako ng dalawa o tatlong araw. Gusto ko rin bisitahin ang puntod ni
lolo at lola. Medyo namimis ko na din sila”.

“Sige ba. If you dont mind can I come with you?” Sambit niya at sinabayan ng ngiti.

“Oo naman, eh baka busy ka” ani ko.

“As far as I know wala naman akong meetings bukas. And in few weeks wala na ring
pasok dahil patapos na ang sem remember… So less paper works.”

“Oo nga pala tapos na pala ang finals namin. Tama lang na umuwi ako ngayon dito”
“So tomorrow pupunta tayo?” he said and finish his meal.

“Agad agad?”

“Sabi mo namimis mo na sila? So we need to go tomorrow”.

“Okay… O--kay” i said and secretly smiled.

***********

MARB C-73

***********

Iniabot ko sa kanya ang dalawang unan at isang kumot. Muli siyang naupo sa wooden
sofa at ibinalik ang tingin sa flat screen tv.

“Ako na lang ang mag-aayos niyan” sabi niya habang iniaayos ko ang kutson sa gitna.

“Ako na, bisita kita kaya maupo ka na lang dyan” ani ko habang inaayos iyon.

“Ganun ba? Mas lalo akong nahihiya dahil sa pag aasikasong ginagawa mo, I feel na
parang mag-asa---—” itinigil niya ang pagsasalita ng bigla ko siyang lingunin.
Palagay ko kanina pa niya ako pinagmamasdan.

Mag-asawa?… Siguro nga? Teka, ano ba itong naiisip ko. Sa ganitong sitwasyon mas
mabuti nang wala akong narinig. Babae ako at lalake siya. Kami lang ang magkasama
ngayon, kung gumawa man siya ng anumang hakbang na makakapagpahina ng tuhod ko
sigurado bibigay ako.

Kasi nga gusto mo siya. Kasi nga mahal mo na yang tisoy na nasa harap mo ngayon!

Bigla ay umiling iling ako nang walang ano ano. Kung ano nang mga bagay ang
sumasagi sa isip ko. Sa pagod siguro ito.

“I mean. Umakyat kana ako nang bahala dyan” bawi niya na ako naman ay lumingon sa
kanya.

“Sige Ser, maiwan na kita. Aakyat na ako sa taas.” Pag pasok sa aking silid ay
napatingin agad ako sa salamin. Namumulang mukha ang aking nakita. Pati ang unti
unting pag silay ng aking ngiti ay nasaksihan ko rin.

Di ko maintindihan kung bakit ganito na lang ang saya ko. Oo may konting kaba pero
ngayon mas nangingibabaw ang malakas na tili sa dibdib ko na kung maaari ay kanina
ko pa gustong iboses.

“Baliw, baliw, baliw” sabay tapik sa aking magkabilaang pisngi.

************

It’s been 12am ngunit hindi pa rin ako makatulog. Marahil ay kanina ko pa iniisip
ang babaeng kasama ko ngayon.
“Tsk, I need to wake up early. I need to sleep now”. Ilang minuto pa ang lumipas at
panay ikot sa kutson ang aking ginawa.

“I can’t sleep” sabay hilamos ko sa aking mukha. I decided to get a water. Baka
sakaling dalawin ako ng antok pagkatapos kong uminum ng tubig.

After drinking ay nagpalipas pa ako ng ilang minuto. Naupo sa wooden sofa at maya
maya pa ay doon humiga. “Gising pa kaya siya?”

Muli ay bumalik ako sa pagkakaupo. Napatingin doon sa may hagdan. Kung saan papunta
iyon sa second floor. Umiling iling at kinuha ang remote ng tv saka binuksan iyon.
Limitado lang ang channel ng mga oras na iyon dahil madaling araw na rin ng iyon.

Naglipag lipat ng channel kung may maganda pang panoorin. Hanggang sa in-off ko na
lang ang tv. Muling tumahimik ang paligid at tanging mahihinang tunog na galing sa
mga insekto ang aking naririnig. May pailan ilan ding gamu gamu ang lumilipad sa
maliit na lamp shade na nandoon sa may tabi ng tv.

“She have a simple life. Tahimik at maaliwalas” sabi ko habang pinapanuod ang
dalawang gamugamo. Muli ay tinignan ko ulit ang hagdan. Wala sa sarili ay napansin
kong papalapit na pala ako doon.

Tinignan ko ang maliit na liwanag na nagmumula doon saka umakyat ng dahan dahan.
“Mabuti pa si Levi nakatulog na”.

Habang umaakyat ay unti unti kong natatanaw ang beranda na kung saan ay nakatapat
doon ang sinag ng buwan. May anino ng babaeng nakatayo doon. Kinusut ko ang aking
mata. Baka namamalikmata lang ako pero hindi. Habang umaakyat ay binaling ko naman
ang tingin sa pinto na nasa kaliwang bahagi. Nakaawang ito ng kaunti at off ang
ilaw sa loob. Ito na siguro ang kwarto ni levi dahil ito lang ang nakita kong
kwarto rito.

“Gising ka pa?” Isang boses na parang nagpatindig ng aking balahibo at galing sa

babaeng nakatayo doon sa may beranda.

“Geez… Levi?!” Sabi ko na pilit pinipigil ang pagkagulat. Humakbang ito palapit sa
akin at doon ko na nakita na si levi nga ito.

“Akala ko kung sinong nakatayong babae” I added sabay hinga ng malalim.

Humagikgik siya sandali. “Tayo lang naman ang magkasama rito. Bakit? Akala mo ba
multo?” And she laughed.

Tumawa na lang ako saka sumunod sa kanya. Tahimik kaming dalawa ng mga oras na
iyon. Palihim ko siyang tinitignan habang siya naman at nakatingin sa langit.

“Maganda ang liwanang ng mga bituin ngayon noh” sabi niya saka lumingon sa akin.

I smile saka tumingin din sa langit. “Yeah, maganda”. At saglit siyang sinulyapan.

“Hindi kaba makatulog?” She asked kasunod nun ang pag ihip ng malamig na hangin.
Napahalukipkip siya ng mga braso na parang niyakap ang sarili.

“Hindi. I think naninibago siguro ako”

Muli ay umihip ang hangin at kapansin pansin ang buhok niyang sumasabay sa ihip
nito. Kinuha niya ang tali na nasa kanyang wrist at agad na ipinusod ang kanyang
buhok. Natuon ang mata ko sa kanya na animo’y nahihipnotismo ng kanyang mga likos.
Lalong lalo na doon sa batok niya pagkatapos niyang itali ang kanyang buhok.
“Tawag dyan namamahay” she said saka lumingon sa akin. Isang nakatinging labi at
mga mata ang aking nakita na sa totoo lang nag bigay kaba sa akin ng mga oras ding
iyon.

“Nung nag stay ako sa bahay niyo. Ganyan din ako. Hindi rin makatulog nun.” She
added saka muling itinuon ang tingin sa langit.

“Ganun ba, how about you levi. Bakit hindi ka pa natutulog?”

“Namimis ko lang gawin ito.” She said.

“Gawin?” I asked.

“Yung pagtingin sa langit. Ganito kasi ang ginagawa namin ni lola pag hindi kami
makatulog”.

“You really miss them. Am I right?” I asked.

Lumingin siya sa akin saka tumango. Kahit nakangiti ay kita ko ang mata niyang may
lungkot. Humakbang ako palapit sa kanya saka siya inakbayan. Nakita ko ang kanyang
pagkabigla na agad ko namang pinisil ang kanyang balikat.

“Wag kang mag-alala. Gusto lang kitang i-comfort. Remember kaibigan mo ako” Sabi ko
pero parang gusto kong bawiin ang huling salitang aking sinabi.

“Kaibigan.. oo nga kaibigan kita” mahina niyang sabi.

Hindi ko alam kung bakit bigla ay parang may tumusok sa aking dibdib. Tila nasaktan
ako sa salitang kaibigan. Yes, we’re friends pero bakit may kulang pa. Sapat naba
talaga na maging kaibigan ko lang ang babaeng kasama ko ngayon. Sapat na ba na
kikita ko siya, nakakausap, at higit sa lahat sandaling nakakasama?. Hindi ko alam
kung bakit ganito. Bakit parang hindi ako kuntento.

Is it enough? Enough just to be her friend? Or I want something more than that?

Habang naiisip ang mga tanong na ito ay siya ding sagot ng aking sarili. You need
her more than that you love her.

“Matutulog na ako Ser, matulog ka na rin” sabi niya saka humikab.

“Ammm levi”

“Bakit ser? Hindi kapa inaantok ser” Sabay baling sa akin na agad ko din siyang
tinignan.

I think this is the right time.

“Magagalit kaba sa akin kung sabihin ko sayong…” Hindi ko magawang tapusin ang
sasabihin dahil inunahan na ako ng kaba.

MARB C-74

“Magagalit? Bakit?” At doon ay nagsimula na siyang magtaka.

“Ano kasi levi.. I mean..” I said saka huminga ng malalim.

“Ser kinakabahan naman ako. May suspense ka pa dyan. Sabihin mo na se---—”. Kinuha
ko ang kamay niya at hinawakan iyon ng mahigpit. Siya naman ay nanlaki ang mga mata
at walang kakurap kurap akong tinitigan.

Hindi ko tuloy napigilan ang ngumiti dahil sa kanyang naging reaksyon.

“Se----serrr---, ba---baki--t”

“Levi ang totoo niyan…” Sabay dagundong ng dibdib ko. Sa lahat ng babaeng
nagustuhan ko ay siya lang ang bukod tanging nagpa kaba sa akin sa kanya lang ako
natorete ng ganito.

“May problema po ba ser----—”

“Levi I like you”.

****************

Nanlaki ang mga mata ko pagkatapos marinig ang kanyang sinabi. Seryoso siya at pati
mata niya ay nangungusap.

“Ha?”. Yun lang ang naisagot ko pero ang totoo ang dami kong gustong itanong. Ako?
Bakit? Seryoso ka ba? O baka panaginip lang ito.

“Apollo… Anong sinasabi m---—”

“I said I like you” saka siya bumuntong hinga. Lalo niyang hinigpitan ang hawak sa
aking kamay. Ako naman ay hindi alam kung magpupumiglas o sasang ayon na lang sa
nangyayari.

Sasang-ayon? Diba ito naman talaga ang gusto ko? Na gustuhin niya rin ako?

“Levi I like you. Please maniwala ka” sambit niya ulit.

“Apoll---—”

“Seryoso na ako. I know hindi ka naniniwala pero sana kahit ngayon lang. Maniwala
ka. Please believe me”

Hindi ko na alam kung ano pang sasabihin. Seryoso nga siya kasi kahit ngiti ay di
ko makita sa kanyang labi. May pag-aalinlangan pa rin ako. Ngunit mas nangingibabaw
sa akin na paniwalaan siya. Dahil ganun din naman ako. Gusto ko rin siya. I like
him too.

Wala sa sarili ay hinawakan ko ang kanyang pisngi. Dinadama ang kanyang presensya
na sana kung panaginip ito ay hindi na ako magising pa. Agad niyang hinawakan ang
kamay kong nakadampi sa kanyang pisngi. Siniil niya iyon ng halik at sandaling
pinikit ang mga mata.

“Gusto din kita Apollo. Pero hindi ako ang tamang babae para sa---—”

Bigla siyang nagsalita at muling hinagkan ang aking kamay na hawak niya. “Kahit
sino ka pa. Gusto kita. Levi seryoso ako. Just give a chance please”

Ilang sandali lang ay unti unting tumulo ang aking luha. Hindi ako makapaniwala na
sa unang pagkakataon ay makakaramdam ako ng ganito. Nararamdaman ko ang pag ka
sinsero niya habang nakatitig sa akin. Ganito pala ang pakiramdam pag gusto ka nang
taong mahal mo.

Oo mahal ko ang lalaking nakikita ko ngayon. Sigurado na ako.

“Why? Wag kang umiyak” he said at pinahid ang aking luha.

“Masaya lang kasi ako”

“Masaya? Ibig bang sabihin” saka unti unting sumilay ang ngiti sa kanyang labi.
Tila nahulaan niya agad ang ibig kong sabihin.

“Oo gusto din kita.” Muling tumulo ang aking luha na agad pa din niyang pinahid.

Bigla niya akong niyakap nang mahigpit na hindi na ako makakilos. “It’s a yes? Tama
Levi?.. its a yes! Thank you Levi.”

“Hindi na ako makahinga” sabay tapik sa kanyang balikat habang nakayakap sa akin.
Agad naman niya akong binitawan at sunod na nangyari ay napakurap na lang ako
bigla.

Mabilis niya akong hinagkan sa aking noo at muling niyakap. “I like you so much,
matagal na. Alam mo naman kung gaano ako ka-Vocal sayo when it comes to my
feelings. I love you Levi”

Wala akong mahanap sa salitang isasagot sa kanya. Dahil ang totoo natameme ako ng
sobra sobra. Kanina lang ay sabi niya gusto niya ako. Ngayon naman he said I Love
you. Totoo ba talaga ang nangyayaring ito?

“I think may pag aalinlangan ka pa. But I will do everything para mapakita ko sayo.
How much i like you. How much I care for you. And How much I Love you”

I cant express my happiness. Lalo na yung huling mga salitang sinabi niya.
Nakakapanlambot ng tuhod ngunit abot langit naman ang aking saya ng mga oras na
iyon.

Kinuha niya ang dalawa kong kamay at inilagay iyon sa kanyang leeg. Nakangiti at
sinserong mga mata ang aking nakita. Hindi ko pa rin alam kung ano ang aking
isasagot. Ngunit siya ay muli na namang nagsalita.

“I know and I feel na mahal mo din ako, you just hide it matagal na. Am I right?”
He added habang ako ay nakatingin lang sa kanya.

“I see it in your eyes. You can’t lie” sabi niya pa. At ilang sandali pa ay muli
niya akong niyakap. At doon muling tumulo ang aking luha at di ko na napigil ang
aking mga ngiti na kanina ko pa pilit na pinipigilan.

“Seryoso ka ba talaga? O baka kasi nagbibiro ka lang.” Paniniguro kong tanong at

siya naman ay muling humarap sa akin.

Umiling siya habang nakangiti. Muli niya akong hinagkan sa noo. “Mahal kita. And
whatever you will say uulitin ko lang ang sasabihin ko.”

“Pero kasi--—”

“Mahal kita levi”

“Hindi ako ang babae para say----—”

“Psssttt basta mahal kita. Gusto kita. Mahal kita Levi”.

Hindi na ako nakapagsalita pa dahil tila ang mga mata na namin ang nangungusap sa
isat isa. At ilang sandali pa ay palipat lipat na kami ng tingin sa labi at mata ng
bawat isa.

Hindi ako ignorante sa ganitong pagkakataon. Ang akala ko ay hahalikan na niya ako
ngunit hindi pala. Dahil ang labi niyang nakaawang ay sa noo ko humalik. Walang
sabi sabi ay ngumiti na lang ako bigla. Maginoo pala siya. He didnt take advantage
kahit na may pagkakataon siya.

Muli naming pinanood ang mga bituin na tila lalong kumislap ang kanilang kulay.
Parang ang mga ito ay masaya din sa aming dalawa ni Apollo. Hinayaan kong yumakap
siya mula sa aking likuran habang ang baba naman niya ay nakapatong sa aking kanang
balikat.

Habang lumilipas ang minuto at nararamdaman ko ang kanyang hinga at ang

matitipunong katawan niya na nakayakap sa akin. Hindi ako magsisinungaling dahil
kanina pa ako kinakabahan at ngayon mas dumoble na ang dagundong ng dibdib ko.

“Hindi ka pa ba matutulog?” Mahina niyang sabi at idinikit ang pisngi sa aking

pisngi. Hindi ko naiwasan ang pag ngiti dahil sa paglalambing niya.

“Medyo inaantok na nga ako” sagot ko pero ang totoo gising na gising ako dahil sa
presensya niya.

MARB C-75

Hindi sinasadya ay nilingon ko siya at saktong sakto na nagtama agad ang aming
mata. Nabalot kami ng ilang segundong katahimikan na halos simoy ng hangin na lang
ang aming naririnig.

Tahimik ang paligid ngunit nakakabingi naman ang dagundong ng dibdib ko. Panay
lunok ang ginawa ko habang nakatitig sa maamo niyang mukha habang siya ay palipat
lipat ng tingin sa aking mata at labi hanggang sa naramdaman kong inilapit niya ng
kaunti ang kanyang mukha na halos tungki na lang ng ilong namin ang magkadikit.

“I won’t..” sabi niya na para bang ibig niyang sabihin ay hindi niya ako hahalikan.

“I can’t kahit gusto ko” he added again. Bago pa niya ilayo ang kanyang mukha ay
hinawakan ko na ang leeg niya. Kusa kong idinikit ang aking labi sa kanyang labi.
Ipinikit ko ang aking mata at dinamdam ang kanyang presensya.

Unti unti kong binuksan ang aking mata pagkatapos kong hagkan siya. Bumungad sa
akin ang reaksyon niyang di makapaniwala. Ni kumurap ay hindi niya ginawa.

“Dont…” Marahan niyang sabi at hinawakan ako sa balikat upang humarap sa kanya.

“No,” umiling ako habang nakatitig sa kanya.

“Huwag Levi, ayokong isipin mo na yan lang ang habol ko sayo”. He said. Alam ko
kung ano ang ibig niyang sabihin kaya naman ngumiti ako sa kanya saka muling
hinawakan ang kanyang pisngi. Siniil naman niya agad ito ng halik saka pinisil.
“Alam ko, that’s why I kissed you. I want to show you that Im happy. Im happy na
kasama kita ngayon. Masaya ako na may nagmamahal sa akin na katulad mo.” I
answered.

Ay ilang sandali pa ay kusa naming inilapit ang mukha ng bawat isa. Mata sa mata
ang aming tinginan pati sa labi ng bawat isa hanggang sa hinagkan niya ako sa noo
dahilan para ipikit ko ang aking mata. Kasunod nito ay itinukod niya ang noo sa
aking noo.

“Apollo touch me, touch me as much as you want.” I said in a sincerely voice.

“I will.. i will dahil mahal kita”. At sumunod ay nagtagpo na ang aming mga labi na
para bang uhaw sa isat isa.

Malambot at swebeng halik ang binigay niya sa akin. Na parang ingat na ingat siya
sa kanyang pagkilos.

Muli ay tinignan namin ang isat isa. Puno ng pagmamahal ang nakita ko sa kanya.
Sinsero at ilang sandali ay ngumiti siya ng marahan.

Parang nahuhulaan ko na ang susunod na mangyayari dahil ikinulong niya ako ng

kanyang mga kamay. Napasandal ako sa beranda at siya naman humawak sa aking bewang.
Muli ay hinagkan niya ako. At ngayon ay mas lalo nang madiin ito. Wala na akong
nagawa kundi ang sumunod sa nangyayari. Nilamon na ako ng aking pagkababae. Marahil
ay sa tagal ng panahon na ngayon lang ako nakatagpo ng isang katulad niya.

Habang sumasagot sa kanyang mainit na halik ay kusang yumapos ang aking dalawang
kamay sa kanyang leeg. Naramdaman ko na lang na tinanggal niya ang kanyang jaket.
Kasunod nun ay hinagod niya ng haplos ang aking likod. Mas lalo kong naramdaman ang
matipuno niyang katawan dahil sa manipis na long sleeve niyang suot.

Hindi ko na alam kung saan ilalagay ang aking mga kamay dahil sa sensasyon na unti
unti ng umiinit. Ilang sandali pa ay humiwalay ang kanyang labi sa aking labi at
sunod na hinagkan ang aking leeg na umabot pa sa aking tenga.

“Ap---ap-po--llo” I moaned and quickly napasabunot ako sa kanyang ulo.

Muli siyang bumalik sa aking labi at siniil iyon ng madiing halik. Hinawakan niya
ang aking leeg habang ako ay dahan dahang napapahawak sa kanyang bewang at hinaplos
ang kanyang matipunong dibdib pataas sa kanyang bilugang balikat.

And I heard him moaned. “Lev---—”

Ilang sandali pa ay huminto siya paghalik. Tinignan niya ako na para bang hindi
sigurado sa kanyang gagawin. “Please levi.. you can stop me now”.

Ngumiti ako saka umiling. “Do it.. touch me” ani ko at sa pagkakataong ito ay ako
naman ang humalik sa kanya. Naramdaman ko ang kanyang pag ngiti habang hinahagkan
ako. Niyakap niya ako ng mahigpit at binuhat. Habang buhat buhat niya ay hindi pa
rin humihiwalay ang aming mga labi.

Naramdaman ko na lang na lumakad siyaal at bumukas ang pinto ng aking kwarto.

Pagpasok namin ay sinara niya agad ang pinto, at doon sa pinto ay isinandal niya
ako. Hinubad niya ang kanyang manipis na long sleeve kayat ang pantalon na lang ang
tangi niyang suot.

Kusang humawak ang kamay namin sa isat isa at habang nakasandal ako ay bumaba ang
kanyang labi sa aking leeg pababa sa gitna ng aking dibdib. At simula doon ay tila
kumawala na ang init na kanina ko pa nararamdaman at pinipigilan. Hinayaan kong
hubaran niya ako. Simula sa pagtanggal niya nang aking tshirt at pagkatapos ay
binaba naman niya ang aking pajama. Tanging dalawang kapirasong saplot nalang ang
natitira kong suot. Pinagmasdan niya ko mula ulo hanggang paa at kasunod nun ay
bumulong siya sa aking tenga.

“I’ll be gentle” ika niya na sa totoo lang nagpangiti sa akin ng mga oras na iyon.
Kitang kita ko ang mga mata niyang nangungusap habang nakatingin sa aking katawan.
Kahit kaunti lang ang liwanag na nanggagaling sa lamp shade ay napagmamasdan ko ang
kanyang mukha lalo na ang matipuno niyang katawan.

Sunod niyang tinanggal ang natitira kong saplot sa aking dibdib. He unhook my bra
and slowly he kissed my neck down to my breast. Magkabilaan niyang binibigyan ito
ng halik and suddenly he suck it, I feel his tounge running on the middle of my
chest and down to my waist.

“Ohhh… Please… Keep goin” i moaned. Inulit niya iyon and again he suck my nipple.
Doble at umabot pa sa triple ang nararamdaman kong sensasyon.

Habang gumagawa siya ay napansin ko na lang ang aking mga kamay na nagmamadaling
tanggalin ang sinturon sa kanyang pantalon. Sunod naman ay tinanggal ko sa
pagkakabuton ang kanyang denim jeans at ibinaba ang kanyang zipper.

Pang ibabang saplot na lang ang natira sa kanya. At hindi nakaligtas sa aking mata
ang kanyang pagkalalaki. Na sa tingin ko ay gising na gising dahil sa sukat nito.

Bigla ay binuhat niya ako at sinandal sa pader. Inayos niya ang mga hita ko na
nakayapos sa kanyang mga bewang at muli ay humalik siya sa akin. Mas mapusok na
halik na animo wala nang katapusan.

Pagkatapos sa aking labi ay bumalik siya sa aking dibdib. Napaliyad ako nang
biglang naglakbay ang kanyang kanang kamay sa aking bewang pababa sa aking likuran.
At naramdaman ko ang pagpisil niya dahilan para ako ay umungol at mapayapos sa
kanyang leeg.

MARB C-76

Dahan dahan niya akong binaba at muli ay sinandal ako sa pader. Ramdam na ramdam ko
ang kanyang katawan lalong lalo na ang kanyang pagkalalaki. Dahil dikit na dikit
siya sa akin.

Ilang sandali pa ay dahan dahan siyang lumuhod habang sunod sunod na humahalik sa
aking katawan. And suddenly i feel his arms on my waist. Pababa ito at hinawakan
ang natitira kong saplot. Unti unti niya itong ibinaba na naging dahilan nang
pagsabunot ko sa kanyang buhok.

Sa madaling sabi he slowly take off my remaining cloth. Muli siyang humalik sa
aking bewang pababa sa aking puson hanggang sa bumaba pa ito na mayamaya pa ay
napapikit na ako sabay kagat sa aking ibabang labi.

“Ohhhmmmm..Shhheeet…” I cant stop my self moaning. Sa lahat ng naka siping ko ay

siya lang ang lalaking nagparamdam sa akin nito. Na animo’y para akong reyna na
pinagsisilbihan ng isang makisig na hari.

Ilang sandali pa ang lumipas ay tumayo siya. At muling bumalik sa aking labi.
Kinuha niya ang kamay ko at inilagay iyon sa kanyang bewang kung saan nakakapa ko
ang natitira niyang saplot. Senyales siguro na ako naman ang magtanggal nito. Hindi
nga ako nagkamali dahil hinayaan niya akong gawin iyon. At bilang ganti ay bumawi
din ako sa ginawa niya kanina. Nang kumawala iyon ay mas lalo kong nakita ang
totoong sukat nito. Sa totoo lang mas nakapag padagdag pa yata sa kanyang
pagkalalaki.

He moaned the moment I hold it. Ilang sandali din akong nakaluhod na siya naman ay
panay hawak sa aking buhok. Mayamaya pa ay pinatayo niya ako at muling binuhat
papunta naman sa aking kama. Humiga kami na ako ang nasa ibabaw. Muli ay nagtagpo
ang aming mga labi at mainit na halik ang aming pinagsaluhan.

Sa totoo lang, nang mga sandaling iyon doon ko lang naranasan na sulitin ang
sinasabi nilang make love. Sa lahat kasi ng lalaking ikinama ako ay hindi ko
naranasan na makipag siping na may pagmamahal na nararamdaman. Maski sa mga naging
nobyo ko. Hindi nila pinaramdam ito sa akin. Yung feeling na pinagsisilbihan na
parang ako ang reyna. Pero si Apollo. Iba siya. Siya lang nagparamdam sa akin ng
ganito. Siya lang nagparamdam ng excitement at init na hindi ko maipaliwanag.

Hindi siya napagod humalik sa aking labi, leeg at sa dibdib. Pati ang mga kamay
niyang naglalakbay sa ibat ibang parte ng aking katawan ay halos pinaliliyad ako sa
bawat haplos na kanyang ginagawa.

Mayamaya pa ay pumaibabaw siya ng posisyon at ang dalawa kong hita ay kusang

naghiwalay na tila nag-aanyaya sa kanya.

“Lev---—” ani niya na parang nagpapaalam pa. Tanging pag tango na lang ang aking
naisagot at kasunod nun ang isang mainit na bagay na dumikit sa akin. At ilang
segundo pa ay he slowly move on my top. He continue to kiss me while moving. And
suddenly ay bumilis ang kanyang pagkilos dahilan para mapaliyad ako at sumabunot sa
kanyang ulo.

“I’m almost there--—” he moaned at nakita ko ang pagpula ng kanyang mukha na para
bang naghahabol ng hininga.

“Ap---ap--pollo---—” I whispered.

At ilang sandali pa ay parehas kaming lumiyad at kasunod nun ay pabagsak siyang

humiga sa aking tabi.

Hinagkan niya ako sa pisngi. Saka pilit na ngumiti kahit pa pagod ay niyakap niya
ako ng mahigpit.

“I love you” bulong niya.

“Love you too” sagot ko at humalik din sa kanyang pisngi.

“No one can take you away from me” he said.

“No one” I answered at bumawi din ng yakap sa kanya.

Ilang minuto pa ang lumipas ay narinig kong humihilik na siya. Halatang napagod sa
ginawa. Hindi ko naiwasan ang ngumiti habang nakatingin sa kanyang mukha.

“Hindi ko maitatanggi na mas dapat akong mangamba ngayon na nobyo na kita. Sa ganda
mong lalaki. For sure marami talaga ang tataas kilay pag nalaman nilang
magkasintahan na tayo”

“You dont have to worry. Kasi ikaw lang ang mahal ko” bigla ay nagsalita siya. Kaya
mas lalo akong ngumiti dahil sa sinabi ng tisoy na ito.

“Gising ka pa pala,” sabi ko at bahagyang tumawa.

“Ikaw kasi hindi mo ko pinapatulog” biro nito saka tumawa kahit nakapikit.

“Matulog kana”

“Let’s sleep..” he said at muling hinigpitan ang yakap sa akin. Ikinulong niya ako
sa kanyang bisig at ang tanging nakikita ko na lang ay ang kanyang mukha at maumbok
niyang adams apple.

Hindi ko napigilan na amoyin siya dahil ang bango bango niya. Pati kanyang hininga
ang bango din. Kahit pawisan siya ay hindi pa rin iyon nakabawas ng kanyang
kagwapuhan. Kung tutuusin pa nga ay nakadagdag pa iyon.

“Goodnight” bulong ko at humalik sa kanyang leeg.

“Hmmm Goodnight Love”.

Hindi ko maiwasan ang ngiti kahit akoy nakapikit na. Hindi ko pa rin kasi
makalimutan ang nangyari kanina na humantong sa sitwasyon namin ngayon. Kung hindi
siguro siya umamin hanggang ngayon magkaibigan pa rin kami. Kung hindi siya nagsabi
malamang hoping pa rin ako sa kanya.

Kung blessing ito ni Lord sa lahat ng sakit na pinagdaanan ko ay taos puso talaga
akong magpapasalamat. Binigyan niya ako ng lalaking magmamahal sa akin ng buo at
tatanggapin kung ano man ang nakaraan ko.

Thank you Lord for giving this guy to me.

—-----------------—

MARB C-77

Ipinatong ko sa puntod ang isang bouquet ng bulaklak. Pagkatapos ay iniabot naman

sa akin ni Apollo ang dalawang pirasong kandila. Sinindihan ko iyon ng lighter at
idinikit sa puntod ng dalawang matanda.

“Lolo, lola kamusta na?” Saka tumahimik sandali. Mayamaya ay umihip ang malamig na
hangin na tila ay sinagot ako ng dalawang matanda.

“I’ll take care of her” biglang sabat ni Apollo at umakbay sa aking kaliwang
balikat. Kumurap na lang ako ng naramdaman ko ang pagdampi ng kanyang labi sa aking
sintido.

“Aalagaan ko ho ang apo ninyo” sabi niya pa na hindi ko mawari kung bakit pumatak
na lang ang aking luha.

“I love your grand daughter. Makakaasa po kayong po-protektahan ko siya. At higit

sa lahat hindi ko ho siya sasaktan” he said saka muling humalik sa aking sintido.

Hindi ko na nagawa pang magsalita. Bagkus ay hinayaan ko na lang ang pagpatak ng

aking mga luha.
“Levi?” Tanong niya ng walang marinig mula sa akin. Paano nga ba ako magsasalita
kung panay agos ng aking luha. Hinawakan niya ako sa balikat at iniharap sa kanya.
Kaya’t nakita niya ang akong lumuluha.

“Bakit ka umiiyak?” He asked.

“Wala.. napuwing lang ako” at mabilis na pinahid ang luha sa aking pisngi.

“Psssttt… Wag ka nang umiyak” saka pinihit ako palapit sa kanya at niyakap ng
mahigpit.

Lalong hindi ko napigilan ang aking luha na naging dahilan ng aking paghikbi.

“Psstttt., Dont cry.. I’m here,” sabi niya pa. May tuwa sa puso ko habang yakap
yakap niya ako. Umiiyak ako hindi dahil sa lungkot kundi sa sayang nararamdaman ko
ngayon.

Masaya ako na kasama ko siya. Masaya ako dahil hindi niya ako pinabayaan. Masaya
ako dahil lagi niya akong pino-protektahan. Masaya ako dahil mahal niya ako, at
higit sa lahat, Masaya ako dahil mahal ko siya.

“Apollo…” ani ko habang humihikbi. Dahan dahan kong inangat ang aking mukha upang
tignan siya.

“Hmmm?” Lambing niyang sagot sabay punas ng aking luha.

“Salamat”

Ngumiti siya pagkatapos ay hinagkan niya ang aking noo. Malambot na mga labi ang
aking naramdaman at ang mga mata niyang nangungusap ang aking nasaksihan. Punong
puno ng pagmamahal ang bawat tingin na binibigay niya sa akin.

“I will do everything to make you happy”. At kasunod nun ang paghalik niya sa akin
labi na agad ko ding tinugon.

Pagkatapos maghiwalay ang labi namin sa isat isa ay parehas naming naitukod ang noo
sa isat isa. “Wag ka nang umiyak, okay?” Ani niya. Saka hinaplos ang aking pisngi.

Tumango ako at muling humarap sa puntod ng dalawang matanda. Huminga muna ako ng
malalim upang mahimasmasan ng kaunti. “Lo, lola si Apollo po”.

Hinawakan niya ang aking kamay ng mahigpit pagkatapos ay siniil iyon ng halik.
Hindi na siya nagsalita dahil tila sapat na ang ginawa niya para sabihin sa
dalawang matanda na nobyo ko na siya.

“Alam niyo ho, nagpumilit siyang isama ko siya rito. Para naman ho makilala niya po
kayo ng personal.” Ngumiti ako habang nakikipag usap sa puntod. Pakiramdam ko kasi
kaharap ko lang sila. Masaya at nakikinig sa aking mga sinasabi.

“Ako na hong bahala kay Levi. Simula ngayon wala na hong mananakit sa kanya” he
said saka bumaling sa akin.

“I’ll always be with you”. Hindi na maalis ang kanyang ngiti habang nakatitig sa
akin. Na sa totoo lang lalong nagpapalambot sa aking mga tuhod.

Hindi ko napigilan ang ngumiti habang nakatitig sa kanya. “I really like your
smile.” He added again.
Lalo akong napangiti na nadagdagan pa ng kilig. Iba talaga ang epekto ng tisoy na
ito sa akin. Kanina lang ay umiiyak ako pero ngayon ay nakangiti na ako.

“Yan dapat ganyan. Mas lalo kang gumaganda pag naka ngiti”

Bahagya kong tinampal ang kanyang pisngi dahilan para hawakan niya iyon. “Ouch” ani
niya na kala mo’y malakas ang aking pagkakasampal.

“Masakit?” at hinawakan ang kanyang pisngi. Sumeryoso ang kanyang mukha at ilang
segundo lang ay sumenyas siya na itinuturo ang kanyang nakangusong labi.

“Baliw kana” sabi ko at galit galitan kunwari.

Bigla ay hinapit niya ako at yumapos mula sa aking likuran. Ipinatong niya ang
kanyang baba sa aking kanang balikat at mabilis na humalik sa aking pisngi.

Ilang sandali kaming tahimik na parang sinusulit ang presensya ng bawat isa.
Nakayakap siya mula sa aking likuran habang ako naman ay nakatingin sa puntod ng
aking lolo at lola.

“Lolo lola.. mahal ko ho ang tisoy na ito.” Ani ko at siya naman ay mahinang
humagikgik.

“Anong sabi mo? Tisoy? Yun ba ang tawag mo sa akin?”. Bigla ay humalik siya sa
aking pisngi sunod ay sa aking leeg. Hindi ko naiwasan na iiwas ang aking mukha
dahil nakikiliti ako sa kanyang ginagawa.

“Ano ba.. ay!! Nakikiliti ako… Ay!!” Sabi ko at humagikgik.

*************

“Hey Vince, nasan ka?”.

Pinakinggan ko lang si Gale sa kabilang linya. Wala akong balak na kausapin siya.
Napilitan lang akong sagutin ang tawag dahil halos punuin niya ang log calls ng
aking cellphone.

“Vince?! Nasaan kaba? Halos 2 days ka na naming hinahanap. Mabuti at sinagot mo

itong tawag ko”

“Tsk,”. Saka isinuklay ang aking daliri sa aking buhok. I’m standing here sa over
looking view around in antipolo. After nung araw na kinuha ng aking kapatid si Levi
ay hindi na ako umuwi ng bahay. Para ano pa? I know that my brother is not in home.
Alam ko iyon dahil panay text ng aming mayordoma sa bahay.

“Vince?!! Hello?! Vince? Naririnig mo ba ako?-----—”. I ended the call. At muling

itinuon ang tingin sa may over looking view.

“Hey ang ganda ng view diba”. Isang babae na nakatayo malapit sa akin. Mestisa ang
itsura nito. Denim shorts na hapit na hapit sa kanyang mga hita na tinernuhan ng
kulay puting tshirt na pagkanipis. Kitang kita ang panloob nitong bra na kulay
pink.

She pouted on me na akala niya siguro ay magugustuhan ko ang kanyang pagpapa cute.

Pinagmasdan ko siya mula ulo hanggang paa. At nang mabaling ang tingin sa kanyang
mukha. Ay unti unti niyang inawang ang kanyang bibig saka bahagyang kinagat ang
kanyang ibabang labi.
“Tsk, as usual..” I said saka humakbang palapit sa kanya.

Tinignan ko siya nang walang kagana gana na siya naman ay abot langit ang ngiti.

“What’s your name?” She asked.

“Your not my type” I answered saka ngumisi. Tumaas ang isa niyang kilay senyales na
nadismaya. Tumalikod agad ako at siya naman ay muling nagsalita.

“Asshole!” Sigaw niya. Habang lumalakad pabalik ng sasakyan ay itinaas ko ang aking
kanang kamay at sumenyas sa kanya. My middle finger point to her.

_________________

MARB C-78

“Saan tayo pupunta pagkatapos natin dito?” Palingon lingon siya sa paligid habang
nakahawak sa kanyang shades. Iniayos niya ang kanyang sombrero upang makita ang
buong paligid ng palengke.

“Pwede na tayong bumalik ng Manila, diba nagsabi ka kay manang na babalik tayo
ngayong araw”. Tuloy lang ako sa pamimili ng balisong na tinda ng isang matandang
lalake.

“Ha? Anong araw na ba ngayon?” Tanong niya saka kinuha ang balisong na may kulay
pulang hawakan.

“Hindi mo alam? Wag mong sabihin sa akin nakalimutan munang tumingin sa

kalendaryo?”

“Tama ka, nag-eenjoy kasi akong kasama ka. Ganun ka din ba love?” Saka idinikit ang
labi sa aking sintido. Mabilis na halik pero hindi nakaligtas sa paningin ng
matandang tindero.

“Mawalang galang na po. Bagong kasal po ba kayong dalawa?” Ani nito kaya kaming
dalawa ni apollo ay natigil at nagkatitigan.

“Siguro boss magandang lalake ka” tanong ulit nito sabay baling kay Apollo hindi ko
tuloy mapigilang tumawa.

“Ho? Naku hindi naman po masyado tatang” sagot niya sabay kindat sa akin.

Lumapit pa ako ng kaunti kay Apollo para pabulong siyang kausapin. “Tumigil ka nga
dyan, bilisan na lang natin. Gagabihin tayo pabalik ng manila”

“Yes boss”. Sagot agad nito. Pagkatapos naming mamili ay bumalik na agad kami sa
bahay. Init na init na kasi siya sa kanyang suot. Pati din ako. Kanina pa
pinagpapawisan sa jacket at denim jeans na suot ko. Pati ang buhok ko ay pawisan
dahil sa bonet.

“Napaka init ngayon. Bakit kasi kailangan natin mag disguise ng ganito” sabi niya
saka umupo doon sa wooden sofa.

Binuksan ko agad ang eletric fan itinapat kung saan siya nakaupo. Tinanggal ko ang
aking jaket at shades at umupo na isang hakbang ang pagitan sa kanya.

“Ayaw ko lang na makita ka nila. Alam mo naman ang mga tao sa probinsya. Pag bago
kang salta. Pag pi-pyestahan ka na” sabi ko habang pinapaypay ang bonet na hawak.

“Talaga? Ayaw mong makita nila ako? O baka naman ayaw mong makita ako ng mga
babaeng nandoon”. Bigla ay kinuha niya ang aking kamay at hinatak ako papalapit sa
kanya.

Niyapos niya ako ng mahigpit na kahit magpumiglas ako ay lalo pa niyang

hinihigpitan. “Bitawan mo nga ako. Para kang sira, Ayyy!! Ano ba!! Hihihi”
humagikgik ako ng tawa ng bigla niyang amoyin ang aking leeg.

“Grrr… I’ll bite you” sabi niya at bahagyang kinagat ang aking tenga. Lalo tuloy
akong humagikgik na kulang na lang ay mapatili dahil ka kanyang ginagawa.

“Ang kulit mo, ay!!! Ay!!! Tama na hihihi… Ano ba apollo”. Saka pilit na umalis sa
kanyang pagkakayapos. Nang makaalis ay agad kong hinarang ang aking kamay upang
hindi siya makalapit. Akala ko ay titigil na siya. Ngunit muli siyang yumakap na
halos ikulong ako sa kanyang katawan.

“Teka nga. Bakit ka pala bumili ng Balisong?” He asked at binitawan ako sa

pagkakayakap.

“Yun ba, si manang ang nagpapabili. Medyo mapurol na daw kasi yung balisong na
ginagamit niya”.

“Si manang? Kumpleto naman sa kitchen utensil si manang di ba?” Tanong niya
pagkatapos ay muling umupo sa wooden sofa.

“Oo, pero mas gusto ni manang na gumamit ng balisong pag nagbabalat o naghihiwa ng
gulay.”

“Owww I see. Kala ko kailangan niya iyon for self defense.”

“Ganyan din ang naisip ko nung nagbilin siya sa akin. Pero natawa na lang ako na
gagamitin lang pala niya sa pagluluto”. Kinuha ko ang mga ecobag na may mga laman
ng aming pinamili.

“How about you? Bakit ka din bumili? Dont tell me na kailangan mo lang iyon para sa
pagluluto”

Umiling ako habang inaayos ang aming mga pinamili. “Nope. Gagamitin ko ito for self
defense.” Saka inilahad sa kanya ang balisong na aking binili.

Ngumiti siya at kasunod nun ang pagtango tango. “Wow… Napaka tapang mo naman”
aniya. Tumayo siya at tumulong sa aking ginagawa.

“Ang totoo niyan napilitan na lang ako bumili”

“Ha?” Kunot noo niyang tanong.

“Nakita ko kasi kanina sa palengke ang mga tauhan ni Mr. Guzman. Nakasunod sila sa
atin. Hindi lang ako nagpahalata. Mabuti na lang at nakaalis agad tayo doon. Dahil
kung hindi sigurado gulo na naman ang mangyayari”

“Ganun ba” sabi niya na para bang may gusto pa siyang sabihin.

“Si Mr. Guzman siya ang tipo ng taong hindi papatalo, naalala mo yung pinuntahan
natin si Minah sa hospital. Doon ko ulit nakita si Mr. Guzman. Alam mo ba,
nakahinga ako ng maluwag nung paalisin mo siya. Akala ko kasi mapipilitan na naman
akong sumama sa kanya”

“Bakit levi? May masama ba siyang gagawin sayo”

“Lagi niya kasi akong tinatakot. Lagi niyang sinasabi na papatayin niya si lolo at
si lola pag hindi ko ginawa ang gusto niya. Kaya nung nalaman ko na naghahanap ng
katulong si Manang ay dali dali akong lumuwas ng manila.” Nabalot kami ng
katahimikan ng sandaling iyon at maya maya pa ay nagsalita siya.

“Simula ngayon hindi kana matatakot. Sisiguraduhin kong hindi na siya makakalapit
sayo”

“Apollo”. At tinignan siya sa mata. Hinagkan niya ang aking noo. Saka kinuha ang
iba pang pinamili at Inilagay niya iyon sa lamesita.

“Kasama mo na ako kaya dapat wala ka nang dapat ipag alala pa.”

Ngumiti ako saka hinaplos ang kanyang malambot na pisngi. “Lagi na lang itong
pisngi ko ang napapansin mo” reklamo niyang pabiro.

“Baby face ka kasi. Mabuti na lang at hindi nila nakita yang mukha mo kanina.”

Naputol ang aming usapan ng mag ring ang kanyang cellphone. Kinuha niya agad iyon
sa kanyang bulsa at agad na sinagot ang tawag.

“Yes manang?”. Habang kausap niya si manang ay tahimik akong nakikinig sa kanilang
usapan. Napansin ko ang mukha niyang tila napalitan ng pag-aalala.

Pagkababa ng tawag ay agad kong tinanong kung anong sinabi ni manang. “Bakit? May
problema ba?”.

“Si Vince kasi hindi pa umuuwi sa bahay.”

“Ha? Kelan pa? Baka naman may inaasikaso lang”

“The day na hinatid kita dito hindi na daw siya umuwi kinagabihan. Pati si yaya
nagtetext na sa akin. Kaninang umaga ako nakatanggap ng text mula sa kanya. Then
manang said na tumawag na nga si yaya sa kanya. Nagbabaka sakali na baka nandoon si
Vince”

“Naku kailangan na talaga natin bumalik.”

_________________

MARB C-79

“Tumingin ka sa daan, mababangga tayo niyan eh”.

“Sorry,” at ako’y bahagyang tumawa. Hindi pa rin kasi ako makapaniwala na kasama ko
siya ngayon. She’s now my girl at kahit ano pang sabihin ng iba ay hindi na iyon
importante.
Habang hawak ang manibela ay pasulyap sulyap ko siyang tinitignan. Hindi ako
magsasawang tignan ang mukha niya. Kahit wala siyang make up ay angat na angat pa
rin ang kanyang ganda.

Naalala ko ulit ang gabi na nagtapat ako sa kanya. It took time for me na makahanap
ng lakas ng loob. Maswerte ako at higit sa lahat ay nalaman ko din ang kanyang
damdamin para sa akin.

“Alam mo matutunaw na talaga ako, kanina mo pa ako tinitignan” reklamo niya at

ilang sandali pa ay tumawa.

Sa mga araw na kasama ko siya ay lalo kong nalalaman ang ugali niya. Malambing,
maasikaso, positibo at higit sa lahat masayahin. Ibang iba sa dating Levi na
nakilala ko.

“Hayaan mo na ako. Dahil hindi ako magsasawang tignan ka buong araw” I said and
quickly smile to her. Kinuha niya ang isa kong kamay na nasa manibela. Hinawakan
niya iyon ng mahigpit pagkatapos ay binigyan ng isang halik. Hindi ko naiwasan ang
ngumiti habang hawak hawak niya ang aking kamay.

“Ako din” saka siya lumingon sa akin. Na kahit hindi ko siya tignan ay halata naman
sa kanyang boses ang saya.

“Paghatid ko sa iyo ay ipapaalam agad natin ito kila manang at sa aking pinsan.”

“Ha?!” Agad niyang sabi at halatang nagulat.

“Ako nang bahala”.

“Pero Apollo, baka kasi--—”

“Baka?.. baka may magalit?” I asked.

“Hindi ko alam kung makabubuting sabihin sa kanila. Baka kasi magalit sa akin si
manang”.

“Hindi… Hindi siya magagalit. Dont worry ako ang magsasabi sa kanila” paniniguro
ko. Saka pinisil ang kamay niyang hawak ko.

“Pero kasi---—”

“Pssttt… Basta ako nang bahala. Okay?”. Hindi na siya sumagot bagkus ay tumango na
lang siya. Batid kong marami siyang iniisip sa pagkakataong ito. Para sa akin ay
mas mabuti nang maging opisyal ang aming relasyon para nababantayan ko siya. Lalo
na sa matandang lalaki na si Mr. Guzman. Base kasi sa kwento niya ay tiyak kong may
binabalak itong masama. Hindi maaaring umalis ang aking kasintahan ng mag-isa.
Delikadong tao si Mr. Guzman kahit isang beses ko pa lang siya nakita ay nababasa
ko na sa mga kilos nito na may masama siyang intensyon sa aking nobya.

“Si Vince? May balita na ba sa kanya?” Tanong niya dahilan para maisip ko bigla ang
aking kapatid.

“Wala pa. Hindi niya sinasagot ang tawag ko. Siguro dahil bumabawi siya.” I
answered.

“Bumabawi?”

Tumango tango ako habang nasa daan ang tingin. “Nung gabi kasi na hinatid kita ay
hindi ko sinasagot ang tawag niya. Naka silent mode ang aking cellphone, sinadya ko
talaga dahil alam kong tatawag siya.”

“Ganoon ba”.

“Lev, no matter what happen promise me never ever leave me okay?”. I said at muli
ay pinisil ko ang kanyang kamay.

************

Bigla akong bumaling kay Apollo. Tila parang malalim ang kanyang iniisip ng mga
sandaling iyon. “I won’t promis ko, hinding hindi kita iiwan”

Ngumiti siya ng dahan dahan na kahit kalahati lang ng kanyang mukha ang natatanaw
ay sapat na sa kanya ang aking sinabi. “Thank you” at humalik sa aking kamay na
hawak niya.

“Bakit yata parang bigla kang sumeryoso dyan” I asked.

“Wala naman,”

“Marami ka sigurong iniisip. Pwede namang ipagpaliban ang pagsasabi natin sa

kanila.”

“No, no, no, buo na ang pasya ko Lev. Sasabihin natin sa kanila ang relasyon natin”

“Kinakabahan kasi ako Apollo.”

“Wag kang kabahan, sa tabi lang kita mamaya. At kahit anong sabihin nila
tatanggapin ko. At saka kilala ko ang aking pinsan baka matuwa pa siya tungkol sa
relasyon natin”. Itinabi niya ang sasakyan pagkatapos ay bumaling siya sa akin.
Hinawakan niya ang dalawa kong kamay at mata sa mata kami ay nagtinginan.

“Ngayon pa lang sinasabi ko sayo, walang pwedeng maghiwalay sa atin. Even my mother
I wont let her to hurt you”.

Hindi na ako sumagot dahil para sa akin ay sapat nang malaman ko na sinsero siya sa
kanyang sinabi. Dahan dahan akong ngumiti bilang pagtugon. At ilang segundo pa ay
inilapit niy ang kanyang mukha sa akin.

“Mahal kita” he whispered habang nakadikit ang tungki ng aming ilong.

Tumango ako. “Mahal rin kita” I said at pagkatapos ay tuluyan nang naglapat ang
aming mga labi. Napayapos ako sa kanyang leeg habang inaangkin niya ang aking labi.
Makalipas ang halos tatlong minuto at naghiwalay ang labi. Hinagkan niya ako sa noo
sunod ay sa tungki ng aking ilong.

Pakiramdam ko ito ang oras na higit ko siyang kailangan. Mas minamahal ko siya
ngayon higit pa sa aking sarili.

Habang nakatitig sa kanya ay unti unting tumulo ang aking luha na agad niya namang
pinahid. “Don’t cry,. Please…”

“Bakit ka ganyan?” I asked while crying.

“Cause I love you” he answered at humalik naman sa aking pisngi.

Hindi ko na nagawa pang sumagot. Cause when I move my mouth to speak I felt his
lips and slowly he kissed me passionately.
“I love you” I said while kissing. Naramdaman ko ang kanyang pag ngiti na naging
dahilan upang lalo akong mapayapos sa kanyang leeg.

MARB C-80

*********

I was driving nang makatanggap ng text mula sa aming maid.

[ “Sir, ihahatid lang daw po ni Sir Apollo si Levi. Pabalik na daw po sila ng
manila.” ]

“Shit! Bakit ba hindi ko naisip yun!” Bigla ay naipreno ko ang sasakyan.

Kasalukuyan akong nasa hi-way ng masinag at pababa ng nang marikina. Delikado ang
daan dahil sa matarik ito at may mga sasakyan na mabilis ang pagtakbo. Bigla ding
may bumusina sa aking likuran muntik na kasing mabangga ang kanyang sasakyan sa
aking kontse ng bigla akong huminto.

Wala ako sa mood para pag aksayahan ng oras ang driver kaya hinayaan ko na lang
itong bumusina ng malakas pagkatapos ay itinutok nito ang sasakyan sa aking
bintana.

“Hoy!!! Magpapakamatay ka ba!!” Sigaw nito na sa sobrang lakas ay umecho sa loob ng

aking sasakyan. Nginisian ko lang ito pagkatapos ay muling binasa ang text ng aking
maid.

“Tsk, bakit ba hindi ko naisip na pumunta sila ng batangas?. Doon nga pala nakatira
ang lolo at lola niya” ani ko.

Ilang sandali lang ay itinuon ko ang tingin sa daan. Maganda ang sikat ng araw
kahit tanghaling tapat. Hindi mainit at hindi rin nakakasilaw. Tumatama ito sa
unahang bintana ng aking kotse. Pinatay ko ang aircon upang maramdaman ang init ng
sikat ng araw.

“I feel I miss--—” maya maya ay sabi ko inalala ko ang kanyang mukha. Lalo na pag
siya ay nakangiti. Hindi ko napansin na unti unti nang nakangiti ang aking mga
labi. Nasasabik na pala akong makita ulit siya. Alam kong may kasalanan ako kaya
gagawin ko lahat para mag-apologize.

Loving her secretly is very hard. It’s like keeping a stone on my pocket. Waiting
for a miracle that someday it will turn to be a gold.

“Levi, levi, levi… Levi!!!..” para akong baliw na isinisigaw ang kanyang pangalan
sa loob na aking sasakyan. Kahit lakasan ko pa ang pagsigaw ay hindi niya ako
maririnig.

“Malayo siya. She’s very far from me.”

Pero heto ako. Umaasa na baka balang araw ay kusa na siyang lumapit sa akin.

“Shit!! I just.. I.. love you..” ani ko at pinihit ang busina ng sasakyan.

Pagkatapos ng malakas na busina ay nabalot na ako ng katahimikan. Isinandal ang

aking ulo doon sa manibela. Nakapikit at ang iniisip ay mukha na babaeng naging
dahilan kung bakit ako nagka ganito.

“Levi…”.. I whispered at muli ay ngumiti.

She don’t know how much I want to be with her. She don’t know why I feel like
this..

Dahil sa kanya kaya ako ganito ngayon. Isang baliw. Naghahanap ng paraan kung paano
sasabihin ang aking nadarama.

“Levi..” muli kong sinabi ang kanyang pangalan na kahit yata tulog ay kayang kaya
kong sabihin.

“I need to see her.” Muli kong pinaandar ang sasakyan at binilisan ang pagmamaneho.

**************

“Aba iho.. napadalaw ka yata?”. Sinalubong agad ako ng matandang mayordoma pagbaba
ng sasakyan. Nasa tabi naman nito ang isang katulong na tingin ko ay kagagaling
lang ng kusina dahil sa suot nitong apron.

“Manang si Levi po?” Tanong ko sa matanda. Nagbabaka sakaling nakauwi na babaeng

sinadya ko.

“Pabalik pa lang sila ni Apollo. Hindi ka ba tinawagan ng kapatid mo?”. Sumunod ako
sa matanda ng sumenyas itong pumasok ako sa kanilang sala.

“Ahhh I dont know na magkasama sila” I just pretend na wala akong alam. Nahihiya
kasi akong sabihin kay manang ang totoong nangyari. Baka pag nalaman niya ay hindi
na ako pwedeng magpunta rito.

“Maupo ka na muna Vince.” Ani ng matanda at bumaling naman sa katulong na nasa

kanyang tabi.

“Okay” at saka umupo sa mahabang sofa.

“Jane may lulutuin kapa ba?” Baling nito sa katulong.

“Wala na po Nay, iaayos ko na lang po yung mesa sa dining area.”

“Sige Jane”.

“Maiwan ko po muna kayo nay” paalam nito at ngumiti sa amin. Pag alis nito ay umupo
ang matanda sa mahabang sofa na kaharap ko na napagigitnaan ng lamesita.

“Ang aga mo namang bumisita Vince. Bakit mo pala hinahanap si Levi?”

“Ano kasi… Ammhhh” bigla akong na blanko at ilang sandali ay tumawa ang matanda.

“Iho, hindi ka makasagot ng maayos. Mukang nababasa kita”

Napakamot ako sa batok at pilit na ngumiti. “Ano po kasi… May itatanong lang po
ako.. tama, may itatanong po ako”

“Ano naman ang itatanong mo?”

“Ano po, tungkol sa… tungkol sa.. tungkol sa last, last requirements namin for this
semester”. Pinagpawisan ako bigla dahil sa tingin ni manang na tila kinikilatis ako
kung totoo ang aking sinasabi.
“Talaga? Hindi nga?” Sabay hagikgik nito.

“May nakakatawa po ba?” At pilit muling ngumiti.

Lalong tumawa ang matanda habang ako pangiti ngiti na sa totoo lang nag-iisip kung
ano pang palusot ang aking idadahilan.

“Wala naman iho, ang sabi pala ni Mastet Apollo malapit na sila. Tamang tama
sumabay kana sa amin mag lunch pagdating nila”

“Ahh ganun ho ba, hindi na ho… Aalis na---—”

“Anong aalis? Wag ka nang mahiya. Tutal naman hindi kana iba sa amin. Teka nga
pupuntahan ko muna si Jane sa dining area. Maiwan na muna kita ha.”

“Sige po”.

Pag alis ng matanda ay tahimik kong pinagmamasdan ang paligid. May mga katulong ang
nasa labas. Nag wawalis ng tuyong dahon habang yung iba naman ay nagbubunot ng
damo. May kalakihan itong lugar kaya siguro maraming katulong ang naninilbihan
dito. Sa bilang ko ay nasa labing walo sila. Kung susumahin ay nasa dalampu ang
katulong kung isasama si levi at ang maid na kasama ni manang.

I cant imagine na si Levi ay ginagawa din ang mga ginagawa ng mga maid na nakikita
ko ngayon. Wala sa itsura niya ang pagiging maid dahil ang totoo mukha siyang
modelo lalo pa kung naayusan.

**************

MARB C-81

*********

Pagpasok pa lang ng sasakyan ay tanaw ko na si Manang na nakaabang doon sa may

pinto. Nasa tabi naman nito si Jane. At hindi ko naiwasan na matuon ang paningin sa
lalaking nakatayo malapit sa kanila. “Vince?”

“Si Vince nga. Bakit siya nandito?”. May dismaya sa boses ni Apollo habang
ipinaparada ang sasakyan sa tapat ng mansyon.

Pagbukas ko ng pinto ay umabang na agad sa akin si Jane. “Levi Kamusta? Nadalaw mo

ba ang lolo at lola mo?”

“Oo Jane, pasensya na kung hindi ako nakapagpaalam sa inyo ni manang na uuwi ako ng
batangas”. Paglabas ko ng sasakyan ay lumakad agad si Apollo papunta sa aking tabi.

“Oo nga iha, bakit kasi hindi ka tumawag? Kung hindi pa tatawag itong si Master
Apollo hindi namin malalaman” ani ng aking mayordoma.

Paano ko nga ba sasabihin? Nasira ang aking cellphone at dahil iyon kay Rey. Kung
sana nakipag usap siya ng maayos. Hindi masisira ang mga gamit ko.

“Manang wag ka nang mag-alala. Nandito na kami. Yun naman ang importante diba”
lumapit ang aking nobyo kay manang ay inakbayan ito sa balikat.

Hindi ko naiwasan ang ngumiti dahil sa ginagawa niyang paglalambing sa matanda. Eto
siguro ang ugali niya na gustong gusto ko. Bukod sa napaka-vocal niya ay hindi rin
siya nahihiyang ipakita iyon sa kilos.

“Ikaw talaga master. Dinadaan mo na naman ako sa mga akbay mo” ani ng matanda at
ilang sandali pa ay nakangiti na. Habang nagsasalita si manang ay napalingon ako
kay Vince. Tahimik lang itong nakikinig at bumaling ng tingin sa akin na agad ko
namang iniwas ang tingin.

Mayroon akong naramdamang inis sa kapatid ng aking nobyo. Pero nangyari na ang
nangyari at wala nang mababago pa doon. Sa madaling sabi ay mag move on na lang.

***********

Habang nakaakbay kay manang ay hindi ko naiwasan ang tumingin sa aking kapatid.
Kanina ko pa kasi napapansin na palingon lingon ito sa aking kasintahan.

“Teka nga master, bakit pala hindi alam ni Vince na kasama mo si Levi?”

“Kasi Manang…” Itinuon ko ang tingin sa aking kapatid dahilan para makita ko ang
kanyang reaksyon.

“Ahhh manang siguro kasi nakalimutan na ni Apollo.. I mean Sir Apollo. Sinamahan
niya kasi akong dumalaw kila lolo at lola, saka inayos namin yung sirang kisame ng
bahay” pagdadahilan ng aking nobya na alam kong ayaw niyang malaman ng mga ito ang
tunay na nangyari.

“Ganoon ba iha, o siya siya.. pumasok na muna tayo para makakain na nang
tanghalian”

“That’s good manang. Nagugutom na rin ako.” I answered saka ngumiti.

“Aba’y taran na sa dining area” aya ng matanda saka naunang pumasok sa mansyon.

************

“Tara na Levi,” baling sa akin ni Jane saka sumunod kay manang papuntang dining
area.

“Sige Jane susunod na kami”

Pagpasok ng dalawa ay bumaling agad si Apollo sa nakababatang kapatid. Mauuna na

sana ako ng biglang nagsalita ang aking nobyo sa kanyang kapatid. Kaya naman
narinig ko ang kanilang usapan.

“Hindi ko kukunsintihin ang ginawa mo. Tandaan mo may atraso ka pa” Apollo said in
a serious voice.

Hindi sumagot ang kanyang kapatid bagkus ay ngumisi lamang ito na tila nang aasar
pa. Napansin ko kung paano kumulubot ang noo ni Apollo dahil sa inis. Agad niya
itong kinuwelyuhan at walang kakurap kurap na nakipag titigan.

“Proud ka pa sa ginawa mo?!!” Madiin na halatang gusto na niyang suntukin si Vince.

Agad ko namang pinigilan ang aking nobyo at hinawakan ang kanang brasong. “Apollo,
wag. Please wag na nating isipin ang nangyari” pigil ko at ilang sandali ay
binitawan si Vince sa pagkaka kwelyo.
Inayos na Vince ang damit na nakusot pagkatapos ay tumingin sa akin. “Would you
mind to talk with me?” Tanong nito.

Hindi na ako nakasagot dahil iniharang agad ni Apollo ang kanyang kamay. “Bakit pa?
There’s no sense para makipag usap sayo si Levi.”

“Hindi ikaw ang kausap ko” Vince said saka ngumisi.

“Inuubos mo talaga ang pasensya ko!” Inis na sambit ni Apollo at muli ay hinawakan
ko ang kanyang braso.

“Apollo.. tama na” I said and look to Vince. “Kung yan ang gusto mo, pero eto na
ang huli”

Vince didnt say anything bagkus ay tinignan niya ako na parang may lungkot.
“Magtino kana” Sabat naman ni Apollo.

“Levi..,” Vince whispered my name na para bang nag mamakaawa. Hindi ko maintindihan
kung bakit ganito ang kanyang kinikilos.

“Vince just say it here, mabuti nang marinig ko para wala nang dahilan na makapag
timpi ako kung hindi ko magugustuhan ang sasabihin mo sa girlfriend ko”. Hindi
sinasadya ay napakunot ng noo ang kanyang bunsong kapatid nagpalipat lipat pa ng
tingin sa akin at sa kanyang kuya.

“Girl---gi--girlfriend?” Vince said.

“Yes… She’s now my girlfriend.” Apollo proudly said habang tiimbagang na nakatingin
kay Vince. Kinuha niya ang aking kamay na para bang sinadyang ipakita sa kanyang
kapatid.

“What?!”. Gulat na sambit nito saka pilit na ngumiti ngunit hindi nakaligtas sa
mata ko ang pagkadismaya nito.

“She’s my girl. Theres no reason para saktan mo pa siya. Or else ako na ang---—”.

“Apollo tama na, ayaw kong mag away kayo.” Sabi ko at bahagyang hinatak siya.
Walang nang nagsalita sa aming tatlo nang mga sandaling iyon. Maya maya pa ay
narinig namin si manang na nakadungaw doon sa may pinto.

“Halina na kayong tatlo”

“Opo Nay, papasok na po.” Sagot ko sabay hatak kay Apollo upang sumunod na sa akin.
Hindi ko naiwasan na lingunin si Vince. Mabagal siyang lumakad habang nakatitig sa
akin. Ngumiti siya saglit ngunit pagkatapos nun ay lumungkot na ang kanyang mukha.

“Dont mind him. Let’s go” Apollo said dahilan para iiwas ko ang tingin kay Vince.

*************

MARB C-82

“Ano kamo?!! Apollo?!! Este Master Apollo?!!” Sabay sabay na natuon ang kanilang
mga mata sa aming dalawa ni Levi. Nasa tabi ko siya at halata ang kaba sa kanyang
mukha. Hindi siya makatingin sa aming mga kasama na ang mata niya ay natuon lang sa
pagkain na nasa kanyang harapan.

“Yes Manang.” sagot ko sa matanda.

“Well I’m happy for you” agad namang sagot ng aking pinsan. Ngumiti pa ito
pagkatapos ay umakbay sa kanyang misis. “Ling.. how about you?” Then he asked his
wife.

His wife smile and look to my girlfriend. “Oo naman. Masaya ako sa para sa inyo ni
Levi.”

“Thank you Mina. Any objections?” Tanong ko sa kanila saka bumaling sa aking
kapatid na kaharapan ko sa mesa.

Isinubo nito ang kutsarang may pagkain saka tumango. Hindi naka ligtas sa aking mga
mata kung paano niya tignan ang aking nobya.

Hindi ko alam kung bakit bigla ay nakaramdam ako ng selos. Tila bagang may ibig
sabihin ang kanyang tingin na binabaling kay Levi na katabi ko lamang.

“Levi? Talaga? Kayo na ni Master Apollo? Boyfriend mo na siya?” Sabat naman ni Jane
na katabi ni manang.

“Ahh ehhh.. Oo” sagot ng aking nobya at marahang tumango na tila nahihiya pa.

“Hindi nga ako nagkamali. Totoo ngang type mo itong alaga ko. Aba Master Apollo
siguraduhin mo lang na hindi mo lolokohin itong si Levi. Babaero ka pa naman
katulad ng kuya mong si Master Aeolus”

“Manang hindi ko po magagawa yan, hinding hindi ko lolokohin itong si Levi.” Sagot
ko sa matanda at siya naman ay ngumiti.

“Levi, iha.. magsabi ka kaagad sa akin pag niloko ka ni Master Apollo ha,”

“Ahhh Manang------—”

Umakbay agad ako sa aking kasintahan dahilan para matigil siya sa kanyang
pagsasalita. “Manang ako na pong bahala kay Levi, wala ka nang dapat ipag-alala
pa.”

“Aba’y dapat lang” sagot agad ng matanda.

“Since officially na kayong dalawa. Ikaw nang bahala kay Levi. Siguro naman
mababantayan mo na siya and it will helpful sa paghahanap ng kanyang mga magulang”
Zeus said and suddenly ay naging seryoso ang paligid.

“Oo nga pala Levi tungkol sa mga magulang mo may balita na ba?” Tanong ni manang.

“Wala pa ho, sa susunod ho na linggo babalik ulit ako ng batanggas. Wala na ho

kaming klase kaya mas matututukan ko ho ang paghahanap”

“Naku sana mahanap mo na sila. Hindi man kaagad pero sana may mahanap kang clue o
kahit sinong kamag-anak mo Levi” sabat naman ni Jane.

“About that matter. May nahanap na akong lead”. Lahat kami ay napatingin kay Zeus.
Sumeryoso lalo ang mukha nito pati ang kanyang asawa. Nagtinginan pa ito na tila
naghihintay kung sino ang magsasalita.
“Levi, kahapon lang sinabi ng agent ang tungkol dito. May nahanap kaming lead pero
hindi ang mga magulang mo.” Mina said while looking to Levi.

“Ha? Sino?” My girlfriend asked.

“She’s your grandmother. Pero kukuha pa kami ng sapat na information kung siya nga
ang lola mo” Zeus said.

“Lola?” matipid at may pag agam agam na sagot ng aking kasintahan.

“I think magandang balita yan. At least may lead na tayo. Diba Lev” I said to my
girlfriend at hinawakan ang kanyang kamay. Ngumiti lamang ito at hindi na sumagot.
Ngunit sa palaga’y ko ay marami na siyang iniisip.

“If you dont mind. Tutulong na din ako sa paghahanap” sabat ng aking kapatid saka
sumulyap sa aking kasintahan. Hindi ko talaga maiwasan ang magduda sa kanya dahil
sa mga tingin na ibinibigay niya sa aking nobya.

“Mainam nga na ideya yan Vince. Mas mapapabilis ang paghahanap sa mga magulang ni
Levi” Manang said at nagpatuloy na sa pagkain.

“I agree.. well thanks Vince” Zeus answered.

“Mas matutuwa pa ako kung mag seseryoso ka sa pag-aaral” ani ko na hindi naiwasan
ang inis sa aking kapatid. Mata sa mata ko siyang tinignan na parang gusto ko
talagang sabihin ay stay away from her.

“Ehemmm… Aba’y isantabi mo muna yan Master Apollo. Saka muka namang mabait itong
kapatid mo kulang lang talaga sa atensyon” sabat ni manang na hindi ko alam kung
matutuwa ako o hindi.

“Tsk, I know” sagot naman ng aking kapatid.

“Anyway tutal nandito na rin naman tayo ay may gusto pa akong sabibin sa inyo” Zeus
said at muli ay natuon ang tingin namin sa kanya. “Ling… What do you think” he
added and looked to his wife. Minah nodded saka tumingin kay Jane.

***********

Sa tingin pa lang ng aking kaibigan ay tiyak kong hindi ko magugustuhan ang

sasabihin ng kanyang asawa. Huminga pa ako ng malalim habang nakikinig sa sasabihin
ng aking amo.

“Jane” Master Zeus said.

“Po?”

“Jane probably next month darating na si Achi. And sinabi ko na sa butler niya ang
tungkol sayo”

“Ahh ehhh Master Zeus. Next month na po? Hindi po ba after 2 months pa ang punta
niya?”

“Sorry to tell you na next month na. Napabilis dahil wala na talagang gustong mag
alaga kay Achi. Is it okay? Are you ready?”

Ready? Ready na ba ako? Teka… Pwede pa bang mag back out?. Bigla akong nakaramdam
ng kaba habang iniisip ang lalaking aking aalagaan. Base kasi sa mga naririnig ko
lalo na sa kwento ni Manang napaka bugnutin at sobrang sungit na ni Master Achi
kaya walang tumatagal na taga pag-alaga. Ilang sandali din na hindi ako nakasagot.
At si manang na nasa tabi ko ay pasimpleng ibinangga ang tuhod sa aking tuhod.

“Jane?” Master Zeus asked. Naunahan na ako nang kaba kaya ang ginawa ko ay pilit na
lang na ngumiti. Yung ngiti na napilitan lang talaga.

“Master opo, opo, okay po, okay na okay walang problema… Hehehehe” sabi ko pero ang
totoo gusto ko nang umalis sa hapag at magkulong na lang sa aking kwarto.

***********

MARB C-83

**********

Habang nakatingin sa aking kaibigan na si Jane ay hindi ko naiwasan ang maging

malungkot. Bukod kay Lottie ay aalis na din siya sa lugar na ito. Hindi na rin
mapipigilan ang pag alis niya upang alagaan ang pinsan ng aming amo.

“Are you okay?” Bulong sa aking ni Apollo na ang labi ay idinikit sa aking sintido.

“Okay lang ako” pabulong kong sagot at bahagyang ngumiti.

“Thanks Jane” sambit ng aking amo.

“Salamat Jane. Hayaan mo dadalawin kita. Dadalawin ka namin doon” ani naman ni
Minah.

“Mas okay… Okay na okay Minah” sagot ni Jane. Nakangiti siya ngunit alam kong
nalulungkot siya sa kanyang pag-alis.

“Lagi din kitang tatawagan Jane” ani ko.

“O siya… Siya… Tapusin na natin kumain bago pa magkaroon ng dramaserye dito” Sabat
naman ni Manang. Wala nang nagsalita pa sa amin marahil ay upang iwasan na din ang
usapan na magdudulot lang ng lungkot.

*************

“Mauuna na ho ako,” bahagya siyang tumango sa aking mayordoma. Sunod ay sa aking

dalawang amo. “Sir, thanks for the lunch”.

“Your welcome Vince. Thanks for the visit” Master Zeus answered.

“Kuya I’m heading now” baling nito sa kanyang kapatid at sumulyap sa akin.

He stare at me na parang marami siyang gustong sabihin. At some point nakaramdam

ako ng pag-aalinlangan. Parang gusto kong marinig kung ano man ang kanyang
sasabihin. Tila mababalewala yata ang sinabi ko na hindi na ako makikipag usap sa
kanya. Nakadagdag pa sa pag aalinlangan ko na tutulong din siya sa paghahanap sa
aking magulang.

“Okay” sagot ni Apollo. Mabilis na pumasok sa sasakyan si Vince at pinaandar agad

ito paalis.

“Ikaw?” Tanong ko kay Apollo habang nakatanaw sa kotse ni Vince na papaalis.

“Pinapaalis mo na ba ako?”

“Hindi, hindi sa ganun. Iniisip ko lang na baka marami kang kailangan tapusin
ngayon. Lalo pa na nag stay ka nang ilang araw sa batangas”. Dalawa na lang kami
ang natirang nakatayo doon sa may pinto ng Da vinci Mansion. Naramdaman ko ang
kanyang pag akbay sa aking balikat at humakbang ng kaunti para makalapit sa akin.

Hindi ko naitago ang ngiti dahil sa kanyang ikinilos. “Dumidiskarte ka naman ha”
litanya ko na siya naman ay mahinang bumungisngis.

“Just let me do what I want to do. This is my way for showing how much I----—”
bigla siyang humalik sa aking pisngi na naging dahilan ng lalo kong pag ngiti.

“Hoy.. tumigil ka nga baka may makakita sa atin. Nakakahiya” at tinampal ng bahagya
ang kanyang pisngi.

“No, I wont stop,” at muli na namang humalik sa aking pisngi sunod ay sa sintido.

“Tumigil ka na baka----—”

“Ehemmm ehemmm… Ang lalalaki ng mga langgam ngayon. Siguro naka amoy na naman ng
matamis”.

Bigla siyang natigil sa paghalik sa aking sintido ng sumulpot bigla si Manang.

Hindi ko tuloy naiwasan na kagatin ang aking ibabang labi dahila ayaw kong
humalakhak.

Napakamot bigla sa batok si Apollo na tila nahiya sa ginawa. “Manang aalis na rin
po ako mayamaya. Kakausapin ko lang itong si Levi”.

“Sige Master.. maiwan ko na muna kayo ha, baka makagat ako ng mga langgam na
nandito” saka humagikgik ng tawa ang aking mayordoma.

Pag-alis ni Manang ay palingon lingon pa si Apollo sa paligid upang matiyak kung

wala nang tao.

“I will miss you” at saka niyakap ako ng mahigpit sunod ay humalik siya sa aking
pisngi.

“Oo na… Ma-mimis din kita” ani ko habang nakayakap sa aking kasintahan.

“I’ll call you when I get home.” And he kiss me again on my cheeks.

I cant hide my smile while hugging him. Kahit napaka simple nang kanyang suot ay
kapansin pansin pa rin ang kanyang kagwapuhin at kakisigan. Lalo pa na ang bango
bango niya, hindi nakakasawang amoyin siya buong araw.

“Inaamoy mo ba ako?” He asked na maramdaman ang pagsinghot ko habang nakayakap sa

kanya. Kumalas ako sa pagkakayakap at inayos ang kanyang damit sa bandang balikat.

“Oo, masama bang amoyin ang boyfriend ko?” nakangiti kong sagot

“Hmmm I like that huh” he answered at mabilis na humalik sa aking labi. Mabilis na
halik na parang halos isang segundo ang bilis.
Sa aking gulat ay bahagya ko siyang natampal at siya’y humagikgik ng tawa.

“Umuwi ka na nga, magpahinga ka na” ani ko habang pinipigil ang tawa.

“Tsk, gusto sana kitang iuwi. Lev, let’s go home with me”.

“Tumigil ka nga.. umuwi ka na. Marami ka pang gagawin di ba?”

“I know, I know just let me hug you in a bit” hinatak niya ako at ikinulong ng
yakap. Ilang segundo siyang yumakap ng mahigpit pagkatapos ay kumalas.

“Ingat ka pag uwi” sabi ko at saglit na hinaplos ang kanyang pisngi.

“Yep” saka hinagkan niya ang aking kamay.

“Next week mag po-focus na tayo sa parents mo, this time gagawin natin lahat para
mahanap natin sila” he said while smiling. Nang mga sandaling iyon ay nakita ko ang
pag seryoso ng kanyang mukha. Hinawakan niya ang aking ulo at inilapit ang labi sa
aking noo upang iyon ay hagkan.

Ipinikit ko ang aking mata upang maramdaman ang kanyang mainit na halik. “Take
care” he added.

Tumango ako at ngumiti. “I will. Ingat ka pag uwi, ha?”.

“Yeah” he answered and nodded. At ilang sandali ay pumasok na siya sa kanyang

sasakyan saka umalis.

Habang nakatingin sa sasakyan niyang papaalis ay sumagi sa isip ko ang sinabi ng

aking amo.

Buhay pa ang totoo kong lola?. Kelan ko kaya siya makikita? Alam niya kaya kung
saan ko makikita ang aking mga magulang?

—-----------------—

MARB C-84

Pabagsak niyang ibinaba ang librong hawak sa kanyang desk. Nilingon agad niya ang
pwesto ni Rey kung saan ito nakaupo.

“Mabuti at wala pa siya! Naku levi dapat ipa-blotter mo ang lalaking yun!”..

“Sab, hinaan mo lang yang boses mo. Baka may makarinig.” Hinatak ko nang bahagya
ang kanyang braso upang bumalik siya sa pag upo.

Naupo siya at padabog na naman na ibinagsak ang kanyang libro, kaya ang ibang
naroon ay napalingon na sa amin.

“Sab..”

Inilapit niya ang kanyang upuan sa akin at pabulong na nagsalita. “Levi wala kang
gagawin?”
“Hindi ko alam Sab kung ano ang gagawin. Tapos na tayo this Sem. Baka maka apekto
lang sa grades ko ang nangyari sa amin ng lalaking iyon”.

“Haynaku. Mabuti talaga at dumating si Sir Apollo.”

“Oo nga Sab. Pasalamat talaga ako na dumating siya.”

“Anong sabi niya? Ipapa-expel niya ba si Rey?”

“Hindi ko rin alam. Pagkatapos kasi na kunin niya ako eh hindi na namin pinag
usapan yung nangyari”.

“Ngek!! Bakit?”

“Ayaw ko lang ng gulo. Saka last week na ito ng pasukan mas mabuting mag asikaso ng
requirements kesa pag tuunan ng pansin si Rey. Tama diba?”

“Hay.. ewan ko ba sayo Levi. Masyado kang mabait”

Ring---—

Kinuha ko agad ang cellphone na sa aking bag. Agad kong sinagot ang tawag nang
makita ang pangalan ng caller. Apollo? Bakit kaya?

“Lev, would you mind to come in my office. Its very important”

“Ahh sige., Ngayon na ba?”. Ibinaling ko ang tingin kay Sab habang kausap ang aking
nobyo.

“Yes.. kung pwede sana”.

“Okay, sige papunta na ako”.

“Okay hihintayin kita” at pinutol na nito ang tawag. Inilagay ko agad ang aking mga
libro sa bag at nagmadaling binitbit iyon.

“Levi bumili ka nang bagong phone? Bagong labas na model yan diba?”.

“Sab.. mamaya na lang tayo mag usap may importante lang akong aasikasuhin.”

“Ha? Levi san ka pupunta?”

“Babalik din ako.” Sagot ko nagmamadaling lumabas ng classroom.

*********

Paghakbang ko pa lang sa pinto ay nakatuon na ang tingin ng mga taong nandoon. Ang
buong akala ko ay si Apollo lang ang nasa loob.

“Take a seat Miss Levi” pormal na sambit ni Apollo.

Naupo ako sa upuang kung saan kaharapan ang tatlong taong nandoon bukod kay Apollo.
Hindi ko naiwasan ang pag usbong nang aking inis habang nakatingin sa lalaking
kaharap ko.

“Apollo bakit siya I mean bakit sila nandito?” Sabi ko pagkaupo sa may upuan.

“They have something to tell you.” Ika niya. Bumaling siya kay Rey na agad namang
nagsalita.
“Levi I’m sorry. I apologize for what I’ve done.”

“Miss Levi we want to apologize sa ginawa sayo ng aming anak. We dont have any idea
na pinagbantaan ka pala nitong anal namin.” Sambit ng babae na medyo may katandaan
na. Mahahalata na may kaya ito sa buhay dahil sa mga alahas na suot nito sa leeg at
kumikislap na dyamente sa tenga nito.

“We do iha, hindi namin alam na ginawa niya ang bagay na ito sayo”. Sabi naman ng
matandang lalaking nasa tabi nito.

“Apollo… I mean Sir Apollo?” At bumaling sa aking nobyo. Naka kibit balikat ito
habang nakasamdal sa kanyang swivel chair.

“Miss Levi?” Patanong niyang sabi na parang hindi kuntento sa pag a-apologize ni
Rey. Hindi ko alam kung anong sasabihin sa kanila kaya napayuko na lang ako at
pinagmasdan ang kulay puting sahig.

“Levi please… Patawarin mo ako. Nagawa ko lang yun dahil sa gusto kita. I really
like you. Patawarin mo na ako”. Rey said saka lumuhod.

“Rey.. Rey tumayo ka dyan.” Sabi ko at iniangat ang tingin kay Rey.

Tumayo naman agad ito at bumalik sa pagkakaupo. “Levi.. patawarin mo na ako”

“Iha, patawarin mo na ang anak namin.” Segunda naman ng ginang

“Miss Levi?” Apollo said.

“Ahhhmm Mam, pinatatawad ko na po anak ninyo, pero sana hindi na niya uulitin ang
ginawa niya sa akin o kahit sa sinumang babae”. Marahan kong ibinaling ang tingin
kay Rey. Maiyak iyak pa ito at ilang sandali pa ay lumuhod muli na halos isubsob
niya din ang mukha sa may sahig.

“Iha, salamat” sabi ng matandang lalake.

“Iha maraming salamat” ani naman ng ginang.

“Levi, salamat salamat”. Mangiyak ngiyak na iniangat ni Rey ang kanyang mukha mula
sa pagkakayuko. Kukuhain pa sana niya ang aking kamay na agad ko namang iniiwas.
Agad naman itong napansin ni Apollo. Na pakiwari ko’y nainis dahil sa ikinilos ni
Rey.

“Mr. Rey just to let you know na kahit pinatawad ka na ni Ms. Levi ay hindi ka pa
rin ligtas sa aming policy.”

“Ha? Mr. Falcon? What do you mean?” Kunot noong sambit ng ginang.

“As a policy Mrs. Castillo ay kailangan ma expel na inyong anak dahil sa ginawa
niya. Kung pinatawad man siya ni Miss Levina ay hindi pa rin siya ligtas policy
nitong campus.

“Mr. Falcon I don’t get it?” Ani nang ginang na tila hindi nagustuhan ang sinabi ni
Apollo.

“Base on the cctv ay malakas po ang aming ebidensya. Nakita niyo naman po kung
paano niya sinaktan itong si Miss Levi.”

“Okay, okay I get it, so it means ma-e-expel talaga itong anak ko?” ika naman ng
matandang lalaki.

Ibinaling agad ni Apollo ang tingin sa akin na para bang hinihintay niya ang aking
magiging sagot. Pasimple kong iniling ang ulo. Apollo wag na lang siguro.

“Sir.. please wag po.. makakaapekto po ito sa grades ko. Please.” Pagmamakaawang
sambit ni Rey.

“Ganito na lang Mr. Rey hindi na kita ipapa-expel pero you need to leave this
campus.”

Nagkatinginan ang magulang nito habang si Rey ay unti unting napayuko. Nakita ko
ang pag patak ng iilang butil ng kanyang luha na tila pigil na pigil niyang ilabas.
“Okay” Rey answered saka huminga ng malalim.

“Don’t worry Mr. Rey hindi maaapektuhan ang grades mo sa pag alis mo sa campus”.
Apollo said saka bumaling sa akin ngumisi ito sandali na para bang natuwa pa sa
sinapit ni Rey.

Hindi ko mapipigil ang aking Nobyo sa ginawa niyang ito. Alam ko naman na
pinaprotektahan niya lang ako at iniisip ang aking kapakanan.

***************

MARB C-85

***********

“Anong sabi ng parents niya? May violent reaction ba?”

“Nalungkot sila. Sab sino ba naman ang magulang na matutuwa sa ganoong

pangyayari?”.

Umakbay siya bigla sa akin na halos buhatin ko ang kanyang bigat habang naglalakad.
“Mabuti na lang talaga may CCTV.”

“Sinabi mo pa Sab, teka ang bigat mo” reklamo at siya naman ay umalis sa pagkaka
akbay.

“Grabe siya.. mataba na ba ako?”. Kumaway siya sa kanyang driver na malapit na sa

kinaroroonan namin.

“Hindi, seksi mo nga ngayon” saka ako’y ngumiti.

“Aba parang ang saya mo yata ngayon Levi? Kanina ka pa ganyan eh”

“Ha? Hindi naman Sab”

“Sus… Baka pwede mong sabihin sa akin yung tungkol dyan sa bago mong phone?”

“Ahh eto ba, di ba nga nasira yun dahil kay Rey.”

“Levi… Kilala kita. Kuripot ka, hindi ka bibili ng ganyang kamahal na phone. Saka
bagong labas yan na model eh”
Pasensya na Sab ayaw kong malaman mo na kay Apollo ito galing. Baka lalo kang
magtaka. Isa pa wala pa sa plano namin na ipaalam dito sa campus ang relasyon
naming dalawa.

“O baka naman may nagregalo sayo? Sino kaya siya?”

“Hindi, wala… Ibinigay sa akin ito ng aking mayordoma. Saka salary deduction ito”
sabi ko saka sumenyas sa driver nito na lumapit na sa amin.

“Ganun? Akala ko pa naman may nagbigay na suitor mo,”

“Naku Sab. Tumigil kana nga. Nandito na ang driver mo”. Sagot ko at ang driver ay
kinuha agad ang bag ni Sab upang ipasok na sa sasakyan.

“Mam tara na po? Ika ng driver.

“Manong pwede ho bang mamaya na?”

“Mam sabi po kasi ng daddy niyo bilisan po nating bumalik. May mga bisita daw po
kayong darating”. Napairap na lang ang aking kaibigan saka sumunod na pumasok sa
sasakyan.

“Bye. Ingat kayo” ani ko habang kumakaway sa sasakya nito na papaalis.

Muli kong kinuha ang aking phone. Tinignan kung may message na galing sa aking
nobyo. “Tsk, nasa meeting pa siguro siya kaya hindi pa siya nagtetext”

“Levi. Nice to see you here”. Isang lalaki na nakadungaw sa sasakyan nitong
umaandar. Napansin kong nakasunod din ito habang ako’y naglalakad.

Hindi ko maalala kung saan ko siya nakita. Ngunit pamilyar ang kanyang mukha.

“Naalala mo pa ako?” Sambit ulit nito hanggang sa ito’y ngumisi. Nahinto ako sa
paglalakad at ilang segundo ay huminto rin ito. Lumabas ang tatlong lalaki mula sa
sasakyan nito at pasimpleng pumalibot sa akin.

“Bumata ba ang itsura ko? Do you like it Levi” sabi ulit nito. Unti unting nanlaki
ang mga mata ko habang nakatingin sa lalaki. Si Mr. Guzman ba ito? Hindi ko agad
siya nakilala dahil buhok niyang kulay itim. Matandang lukluban nagpakulay pa ng
buhok para bumata ang itsura.

“Umalis ka na kundi sisigaw ako” madiing sabi ko, siya naman ay ngumisi na parang
binalewala ang narinig.

“Then shout, I don’t care. Wala pa akong ginagawa sayo”

Dahan dahan humakbang ang tatlong lalaki dahilan para tumakbo ako ng mabilis
palabas ng campus. Hanggang sa makaabot ako sa hi-way ay nakasunod pa rin ang
sasakyan nito. Para akong kakapusin ng hininga sa pagtakbo ngunit hindi naman ako
pwedeng huminto.

“Levi Get in!” Biglang humarang sa daraanan ko ang kulay gray na sasakyan. At
nakababa ang bintana nito. “Bilis!” Dagdag pa nito.

“Levi!!! Susundan kita kahit san kapa pumunta!!!” Sigaw ni Mr Guzman na nasa
kanyang sasakyan.

Dahil nakaramdam na ako ng takot ay dalidali akong pumasok sa sasakyan. “Vince..

paanong--—”

***********

“Palabas na ako nang campus nang makita kitang tumatakbo. I thought nagmamadali ka
lang umuwi. Then nagtaka na ako nang nakasunod ang sasakyan na yun sayo”. Lalo kong
binilisan ang pagmamaneho nang makita sa aking side mirror na nakasunod pa rin sa
amin ang kulay itim na montero.

“Tsk, bakit ba hindi ko naisip na pupunta rito si Mr. Guzma?”. Sabi niya at isinuot
ang kanyang seat belt.

“Mr. Guzman?” Tanong ko at sumulyap sa kanya. May kaba at takot akong nakita sa
kanya. Kutob ko may gagawing masama ang mga ito.

Napabuga siya ng hangin. Saka tinignan ang sasakyan sa side mirror na nasa kanyang
kanang. “Customer ko siya sa club. Simula nung may nangyari sa amin ay hindi na
niya ako tinantanan. Hindi sana ako papayag kaso kailangan ko ng pera para
mapagamot ang lolo ko”

Hindi ko alam kung bakit bigla ako nakaramdam ng awa. Napatango na lang ako at
marahan siyang sinulyapan.

“Delikado siyang tao. Kaya hanggat maaari bilisan mo pa ang pagmamaneho” she added.

“Ihahatid na kita sa inyo”

“Hindi pwede, mas lalong delikado pag nalaman niya kung saan ako nakatira. Saka
ayaw ko na mag-alala sila manang”

“Kung ganun saan tayo pupunta? Sa batangas?” I asked na halos paliparin ko na ang
aking sasakyan sa pagmamaneho.

“Hindi! Hindi! Hindi tayo pwedeng pumunta doon.”

“Kung hindi pwede. Saan tayo pupunta?”

“Hindi ko alam, basta wag dun.. basta sa malayo yung hindi niya ako makikita,
please!” Unti unti na siyang humikbi at kasunod nun ang pag takip niya sa kanyang
mukha. Sa reaksyon niyang ito ay sapat na sa akin na malaman na kinatatakutan niya
amg Mr. Guzman na iyon.

“Okay” sagot ko at nag focus sa pagmamaneho. Lumipas ang ilang sandali ay nakalayo
na kami sa kulay itim na montero. To be honest hindi ko rin alam kung saan kami
pwedeng pumunta. To think na kasama ko siya ay baka pag isipan ako ng hindi maganda
ng aking kuya.

“I think it’s better na mag stay na muna tayo sa private resort namin.”

“Kahit saan Vince basta sa malayo.” Sabi niya sabay punas ng luha sa kanyang mata.

“Okay tatawag na lang ako kay kuya pag nakarating na tayo doon”.

“Si Apollo, I’m sure mag-aalala siya” sabi niya na hindi ko maiwasan ang pagsulyap
sa kanya.

Parang tumusok na pana sa aking dibdib nang sambitin niya ang pangalan ng aking
kapatid. She’s really inlove with my brother.. shit!! It hurts!
I didnt say anything I just continue driving baka kasi makarinig pa ako ng tungkol
sa aking kapatid.

************

MARB C-86

Dinala ko siya sa aming Private resort in Quezon Province. Mag-dadapit hapon na rin
nang kami ay nakarating. Naabutan ko pang nagwawalis ng tuyong dahon si Aling Inday
sa may harap ng malaking gate.

“Master Vince?” Sabi nito nang makita akong palabas ng sasakyan.

“Opo aling inday.” Pinagbuksan ko ng pinto si Levi na kakagising dahil sa haba ng

byahe.

“Mabuti po at nakapasyal po kayo, sino po ang kasama niyo” baling nito kay Levi
pagkababa ng sasakyan “Magandang hapon po” sagot naman ni Levi at ngumiti ng
matipid sa matanda.

“Master kasintahan niyo po ba siya? Aba’y kagandang dalaga naman niya”

Hindi ko naiwasan ang ngumiti at kumamot sa aking batok. “Naku aling inday, sana
nga po I mean hindi po”

“Vince, nakakahiya ano kaba?” Baling sa akin ni levi sabay irap.

Nagpalipat lipat ng tingin ang matanda sa aming dalawa ni Levi. Ngumiti pa ito bago
muling nag salita. “Nahihiya pa kayong dalawa. Kabataan nga naman”

“Ay hindi ko po siya nobyo. Ang kuya niya po ang nobyo ko” levi said saka umirap na
naman sa akin.

“Ha? Nobya ka ni Master Apollo? Talaga iha?”

“Opo,” Levi answered with a smile.

Hindi ko naiwasan ang mainis. “Aling inday paki bukas na po yung gate at ipapasok
ko na po itong sasakyan.” Sabi ko at agad naman binuksan ng matanda ang malaking
gate.

*************

“Iha, bakit kayo nandito?” Kasabay ko ang matanda sa paglalakad habang nakasunod sa
sasakyan ni Vince. Hindi ko alam kung anong isasagot sa kanya. Hindi ko naman
pwedeng sabihin na may humahabol sa amin.

“Aling inday dito na po muna kami. May gagawin po kasi kaming research ni Levi”.
Sabat ni Vince pagkababa ng sasakyan.

Inilibot ko ang tingin sa buong paligid. Alaga ang resort na ito. Tingin ko bukod
kay aling inday ay meron pa siyang kasama sa paglilinis rito.

“Ahh ganun ba, kainam naman. Iha, levi pala ang pangalan mo?” Baling ulit sa akin
nito.

Tumango ako at ngumiti. “Opo”

“Naku hindi na ako magtataka na nobya ka ni Master Apollo ang ganda ganda mo iha”

“Salamat po”

“Aling inday malinis po ba yung kwarto ko at yung guest room?” Ani ni Vince.

“Naku Master, yung guest room po hindi ko po nalinis. Bali yung kwarto mo, at kay
Master Apollo at sa parents niyo ang nalinis ko”

“Kahit sa may sofa na lang ako.” Sabat ko. Naunang pumasok sa malaking bahay si
Vince sumunod naman kaming dalawa ni Aling inday.

“Hindi pwede iha, lilinisin ko na lang yung guest room”. Sabi ng matanda.

“Aling inday. May makakain na po ba?” Ani ulit ni Vince.

Bossy talaga kung makapag-utos. Hindi ko naiwasan na irapan siya, pero siya ngumisi
lang na parang nang-aasar pa.

“Oo nga pala Master magluluto na muna ako, maiwan ko na po muna kayo dyan”
nagmadaling lumakad ang matanda papasok sa may kanang pinto. Pag alis nito ay
hinarap ako ni Vince. At maya maya ay naupo sa may rocking chair na may kalakihan.

“Upo ka,” he said

Naupo ako sofa at pinagmasdan na labas. Natatanaw ko ang dalawang pool na malapit
lang sa aking pwesto. Ilang lakad pa mula sa pool ay ang puting buhangin at
dalampasigan na makikita rin doon.

“Maganda itong lugar niyo” sabi ko habang nakatanaw sa may dalampasigan.

“Pinagawa ito ng daddy ko. Regalo niya para kay Mommy” ani ni vince at napabaling
ako sa kanya.

He smile at me. At alam kong hindi yun normal na ngiti na lagi kong nakikita sa
kanya. “You know what I feel blessed today”

Kumunot ang noo ko at muling bumaling ng tingin doon sa dalampasigan. Papalubog na

ang araw kaya lalong gumanda ang view na aking napag mamasdan.

“Blessed? Paano naging blessed? Puro kamalasan ang nangyari sa akin ngayon”

“Dahil ba sa humabol sa atin?” He asked.

“Si Mr. Guzman” sabi ko sabay hinga ng malalim.

“Based on you reaction kanina. I think delikado talaga siyang tao”

“Totoo. Hindi na ako magtataka kung hina-hunting na niya ako ngayon. Siguro
nakaabot na rin sa kanya na patay na ang aking lolo at lola. Theres no reason para
maawa pa siya sa akin”

“He’s crazy. Paano niyang nalaman na nasa campus ka? Or baka naman may nagsabi”
sabi niya.
“Wait.. i think meron nga” sabi ko at naalala ang sinabi ni Rey.

“What? Sino naman?”

“Si Rey siguro. Remember na pinagbantaan ako ni Rey? Sabi niya kaibigan ng kanyang
Dad si Mr. Guzman kaya nalaman niya ang dati kong trabaho”

“Siraulo talaga ang lalaking yun, dapat pala binugbug ko siya hanggang sa
mapuruhan” he said saka huminga ng malalim.

“Pinaalis na siya ni Apollo sa Campus”.

“What?!”

“Nakipag usap siya sa akin together with his parents. Expel dapat siya pero ang
sabi ko kalimutan na lang ang nangyari. But your brother wants him to leave the
campus”

“Dapat lang! Ano siya? Sinuswerte?!” He said in a loude voice.

“Nakakaawa din siya. Pero kailangan niyang tanggapin ang consequences na ginawa
niya”

“Tsk, masyado kang mabait Levi kung palilipasin mo lang yun.”

“I know.. kaya nga hindi na ako tumutol sa desisyon ng kuya mo,”

“Oo na si kuya na, si kuya na” sabi nito na parang nagmamaktol.

“Vince,” saka bumaling sa kanya.

Hinilamos niya ang dalawang kamay sa kanyang mukha at pagkatapos ay seryoso akong
tinitigan.

“Lev, would you accept my apology kung---—”

“Kung? Ano bang sinasabi mo Vince?”

“I sincerely sorry for what I did”. Lumapit siya sa akin at umupo sa upuang nasa
harapan ko. Kitang kita ko ang kanyang mga mata na tila nangungusap kahit hindi
siya magsalita.

Nasisinagan ang kanyang kalahating mukha ng araw. Hindi maitatanggi na katulad sin
siya ng kanyang kapatid. Matipuno at magandang lalake sabi nga nila.

Ano nga ba ang sasabihin ko? Para kasi sa akin ay wala na yun. Kumbaga hindi na big
deal sa akin kung mag sorry siya o hindi.

“Levi mapapatawad mo ba ako?” Lalo niya akong tinitigan na parang batang nagpapa
cute. Ngayon ko lang siyang nakitang umasta ng ganito kaya hindi ko napigilan ang
humagikgik ng mahina.

“Why? Are you laughing?” He asked na lalo pa akong tumawa.

MARB C-87
“Anong nakakatawa? seryoso ako Levi” Napakibit balikat siya saka iniwas ang tingin
sa akin.

“Ngayon lang kasi kita nakitang ganyan. Ibang iba ang asta mo pag nasa campus.
Ngayon para kang maamong tupa” sabay hagikgik ko ulit.

“Tsk, kung kelan naman ako seryoso. Tinatawanan mo naman ako” sabi niyang may
pagmamaktol.

“Vince wala na sa akin yun, pinalipas ko na iyon, isa pa kapatid mo ang---—”

“Can you please stop talking about my brother!” Inis niyang sabi sabay buga ng
hangin.

“Oh? Bakit naiinis ka naman ngayon? Alam mo minsan naiisip ko talaga baliw ka”. Ani
ko habang pigil na pigil ang aking tawa.

“Mababaliw talaga ako kung bakit kasi--—” putol niya sabay irap sa akin. Pakiramdam
ko tuloy may gusto pa siyang sabihin.

“Vince let me tell you this. I accept you apologize. Pero this time sana hindi kana
gagawa ng kalokohan para din naman sa iyo yan kasi kung hindi ka makikinig lalo na
sa sinasabi ng kuya mo baka sa kangkungan kana pulutin”

“I know, kaya nga inuumpisahan ko nang magpakatino. Dont you get it? I help you”

“Well thank you, sana magtuloy tuloy yan”.

Tumango lamang ito at muli ay bumaling ng tingin sa papalubog araw. Nabalot kami ng
katahimikan ng ilang sandali at muli siya ay nagsalita.

“Can I ask you something?” He asked dahilan para tignan ko siya.

“Ano yon?”

“Anong nakita mo sa kapatid ko? Bakit mo siya nagustuhan?”

Napaisip ako bigla sa tanong. Ano nga bang nagustuhan ko kay Apollo?

“Ang totoo niyan hindi ko rin alam, actually nung una ayaw ko sa kanya. Then I came
to a point na lagi ko na siyang hinahanap. And suddenly naramdaman ko na lang gusto
ko na siya”

Tumango tango siya saka isinandal ang likod sa may sofa. Habang nakatingin sa kanya
ay pakiwari ko’y may sasabihin pa siyang mahalaga.

“Ohh I see.. ganun pala”

“Yep.. sabi ng kaibigan kong si Lottie pag mahal mo mahal mo. Pero kung may dahilan
ka kung bakit mo siya mahal ibig sabihin may dahilan ka rin para iwanan siya”

“What? I dont understand” sabi niyang kumamot sa batok.

“Hindi mo talaga yan maiintindihan kung wala ka pang nagugustuhan. Teka siguro may
nagugustuhan kana? Vince do you like someone?” Tanong kong naka kunot ang noo.

“Tsk, wala wala… There’s no reason to tell you. Saka wala namang magbabago kung
sabihin kong gusto ko siya”

“Hala! Totoo nga? May nagugustuhan ka?. Umiling iling siya halatang ayaw niya pang
umamin.

“Master Vince handa na po ang hapunan. Kumain na po kayo” sabat no aling inday na
kalalabas lang doon sa kanang pinto.

“Thanks aling inday, sabayan mo na kami” ani niya sa matanda.

“Naku busog pa ho ako, lilinisin ko na muna yung guest room para makapahinga itong
si Mam.”

“Sige po” Vince said.

Lumakad na ang matanda paakyat ng hagdan nung muli itong magsalita. “Master mukang
wala pong dalang damit si Mam, pwede ko ho bang ilabas ang damit ni Mam Penelo--—”

“Aling Inday just get it at pakibilisan nalang pong linisin yung room” Vince
answered quickly saka panandilatan ng mata ang matanda.

“Ay sige po Master,” sagot nito at nagmadaling umakyat.

Gusto ko sanang itanong kung sino ang tinutukoy ng matandang babae. Siguro kamag
anak nila.

“Kumain na tayo” lumakad agad siya papunta kanang pinto. Dining area at kitchen
area pala ito.

“Vince ako na lang ang tatawag sa kapatid mo. I’ll call him after dinner”

“Okay. Pero tatawagan niya pa rin ako I’m sure”.

“Ganun ba, hindi naman siya siguro mag-aalala pag nalaman niyang magkasama tayo”

“I think.. mas lalo siyang mag-aalala. Kilala ko si Kuya pagdating sa babae.” Ani
niya sabay tawa ng matipid.

“Ha?”

“Kumain na tayo. Kanina pa kumakalam itong sikmura ko” sabi niya at kinuha agad ang
kutsara’t tinidor na katabi ng kanyang pinggan.

*************

Muntik na si Aling Inday, mabuti na lang at umakyat agad ito sa taas. Mabuti pang
si kuya na lang ang magsabi about this matter. Tutal issue niya ito at ayaw kong
pagmulan ng gulo. Lalo pa’t involve na si Levi.

Palihim kong sinusulyapan si Levi na kaharap ko sa hapag kainan. Iniisip ko pa rin

kasi ang isinagot niya sa tanong ko. Bakit niya nagustuhan ang aking kapatid?

To be honest hindi ako kuntento pero in some point may tama sa sinabi niya. Walang
dahilan kung bakit mahal mo ang isang tao. Cause I like her without any reason “May
dumi ba sa mukha ko?” Tanong niya na hindi ko namalayan na nakatingin na pala sa
akin.

“No, I mean wala naman.”

“Alam mo maganda itong resort niyo, madalas ka ba dito?” She asked

“Hindi. Actually ngayon na lang ulit ako pumunta rito. Almost 3 years na siguro
nung last akong nag bakasyon dito”

“Ahh kaya siguro nagulat si aling inday na dumating ka”

“Yep.. pati sayo. First time niyang makita akong may isinama dito lalo na’t babae
pa,”

“Talaga? You mean wala ka talagang dinala dito kahit isa sa mga friends mo?”

Bigla akong humagikgik at ibinaba ang kutsara’t tinidor na hawak. “Sino ba ang
friends ko? Dalawa lang naman. Yung lagi kong kasama sa campus.”

“Ha? Akala ko marami, kasi kung magkumpulan sila sa likod mo para mong mga
bodyguards”

Lalo akong humagikgik ng tawa habang siya naka kunot na ang noo. “Sila ba? Hindi ko
sila friends, even their names hindi ko alam. Siguro kaya sila laging nakasunod sa
akin is they want some attention”

Napaismid siya sabay irap. “Kayabangan mo talaga, pa-famous ka rin ano”

“Well, dont you get it I’m the campus hearthrob kaya maswerte ka you got my
attention” pagmamayabang kong sabi “Hearthrob? What?! Nalipasan ka siguro ng
gutom”.

Bigla ay huminto ako sa pagnguya kasunod ay binaba ko ang kutsara’t tinidor at

ngpose ng nagpapacute.

“Do you see this face?” Sabi ko habang naka pose.

Napatulala siya at ilang sandali ay tumawa ng malakas.

“Baliw!” Sabi niya habang tumatawa.

“See.. your laughing now, I guess mas sasaya ka kung lagi mo kong kasama” I said
and laughed.

“Ewan ko sayo,” she answered while smiling.

***************

MARB C-88

Pagkatapos ng hapunan ay pinadiretso na ako ni Vince sa guest room.

“Iha eto yung damit. Yan na muna ang soutin mo. Ibigay mo agad sa akin yang suot mo
para malabhan ko kaagad para may maisuot ka kung sakaling aalis na kayo ni Master
Vince. Okay?” Inilapag nito sa kama ang iilang pirasong damit na kinuha niya doon
sa may malaking cabinet.

“Okay po, salamat po”

“O siya, maiwan na kita. Kung may kailangan ka tawagin mo lang ako sa kabilang
kwarto.” Lumakad na ito sa may pinto ngumiti muna ito bago tuluyang isara iyon.

Paglabas ng matanda ay kinuha ko ang cellphone. Ngayon ko na lang ulit tinignan

ito. Naka ilang missed call na pala si Apollo. Binuksan ko ang message nito at
binasa iyon.

[Nakauwi kana?]

[Call me when you are not busy. Love you]

Idi-nial ko agad ang kanyang number na agad naman nitong sinagot.

“Lev where are you, tumawag ako kay Manang ang sabi niya hindi ka pa daw nakakauwi.
Nasan kana? Susunduin kita”

“Apollo kasama ko si Vince---—”

“What?! Bakit?! May nangyari ba?” May bahid na nang pag-aalala ang tinig niya sa
kabilang linya.

“Apollo si Mr. Guzman nakita niya ako sa campus kanina. May balak yata siyang
kidnapin ako mabuti na lang at nakita ako ni Vince. Pinasakay agad ako sa kotse.”

“What?! Shit??! Anong ginagawa niya sa campus?!”

“Sa pagkakaalala ko ang sabi ni Rey kaibigan daw ng daddy niya si Mr. Guzman”

“My goodness! I cant imagine na may connections siya kay Mr. Guzman. Tsk, anyway
kamusta ka dyan?”

“Okay naman ako. Tapos na kaming maghapunan. Ikaw ba?”

“Yep. I just finished my dinner a while ago. Mabuti na lang tumawag ka. Tatawag na
sana ako. Thank God at okay ka”

“Wag ka nang mag-alala. Kasama ko naman si Vince”

“Tatawag ako kay Vince after this call. Wala akong tiwala sa kapatid ko na yan”

“Apollo, Vince apologize to me. At nakita ko na sincered siya. Kaya wag mo sanang
pagalitan ang kapatid mo”

“Levi.. hindi ko alam kung magtitiwala pa ako sa kanya. Sa dami ng kalokohan

niyan---—”

“Basta kausapin mo siya ng kalmado. Tingin ko naman okay na siyang kausap ngayon.
Muka naman pinagsisihan na niya ang mga ginawa niya”

“Okay but please mag ingat ka dyan. Teka nasan pala kayo ngayon? Hindi pa ba kayo
uuwi?”

“Nandito kami sa resort. Somewhere in Quezon sabi ni Vince property niyo daw ito”

“I see… I know, I know kung nasan na kayo. Susunduin kita bukas dyan. I call you
tomorrow kung anong oras”

“Okay lang. Kahit kami na lang ni Vince ang bumalik ng manila”

“Levi please mag ingat ka.” Biglang naging malambing ang boses niya dahilan para
ako ay ngumiti. Lumakad ako sa may beranda kung saan natatanaw ko ang dalampasigan.
Maganda ang view lalo na pag gabi. Nakadagdag din sa view ang maliwanag na buwan at
mga bituin.

“I will, dont worry Apollo.”

“Promise me okay?”

“Oo na.” I said saka binaling ang tingin kay vince na nasa baba. Palakad ito sa may
dalampasigan at may dalang isang plastic ng mga kahoy.

“I miss you” He softly said.

I cant stop smiling habang kausap ang aking nobyo. “I miss you too”.

Habang nakangiti ay bumaling sa akin si Vince na nasa baba. Bigla siyang ngumiti na
tila ba siya ang aking nginingitian. Kumaway pa ito na para bang nagpapa pansin.
Napailing iling na lang ako at muling lumakad pabalik sa kama. Naupo habang kausap
si Apollo na nasa kabilang linya.

“I love you, see you tomorrow bye” he said again.

“Love to you pahinga kana bye” sabay putol ng tawag. Ibinaba ko ang phone na hindi
pa rin maalis ang ngiti. Maganda ang resort na ito at mag-eenjoy siguro ako kung
kasama ko ngayon si Apollo.

***************

Nagtaka ako ng biglang pumasok si Levi sa kwarto. Kanina lang nakangiti siya sa
akin. Kumaway pa ako akala ko kakaway din siya. “Maling akala ka lang Vince, nakita
mo namang may kausap siya sa telepono. As if ikaw yun?” Ani ko sa aking sarili.
Kinuha ko ang lighter at sinindihan ang kapirasong papel upang apoyan ang mga
kahoy.

Bonfire ang ginagawa ko sa tuwing bibisita rito. Mas appreciate ko ang paligid pag
gabi at tahimik. Pagkatapos magbaga ay naupo ako kinuha ang isang bote ng alak at
ininum iyon.

“Istorbo” sabi ko ng marinig ang pag ring ng aking cellphone. I smirked nang makita
ko ang caller.

“Yes brother?”. Alam ko nang tatawag siya. Hindi siya makakatulog lalo na’t ako ang
kasama ng kanyang nobya.

“Bakit hindi ka tumawag agad?”

“Nakalimutan ko” Sagot ko habang nakatingin sa bonfire.

“Tsk, Vince look are you sure na hindi kayo nasundan dyan?”

“I’m sure, kaya wag ka nang mag-alala. Isa pa kasama ako ni Levi. You dont have to
worry”

“Tsk, Siguraduhin mo lang”

Napa ngisi ako ng biglang nanggigil ang boses ng aking kapatid. Natutuwa talaga
akong asarin siya. “Mabuti na lang at nandito si Aling Inday, she take care of
Levi”

“Okay, that’s good”. Sagot nito

“And just to let you know pinahiram muna ni aling inday yung mga damit ni Penelope
kay Levi” sambit ko saka ngumisi na palaga’y koy nahuhulaan niya ang aking
reaksyon.

“What?! Shit?!! Bakit kasi nag iwan ng damit dyan si Penelope?” Sagot nitong tila
nataranta.

“I dont know. Ikaw lang ang makakasagot niyan. Or its better you talk to Penelope.
What do you think kuya?”

“Vince do not say anything about her. Ako ang magsasabi kay Levi about her.”

“I know. Kaya hanggat maaga its better na sabihin mo na sa kanya. Mahirap pag
nalaman pa ng girlfriend mo sa ibang tao ang bagay na ito”

“Just say to aling inday na huwag na huwag magkukwento about Penelope. Bakit kasi
sa dinami dami ng pwede niyong puntahan ay dyan pa?”. Bigla ay tumaas ang boses ng
aking kapatid na hindi ko naiwasan ang mainis.

“What?! Are you saying na kasalanan ko pa? Saan ba kami dapat pumunta? Sa hotel?
Magkasama sa isang kwarto!?-----— “Vince! Listen to me wag na wag kang gagawa ng
bagay na ikakagalit ko---—”

“Hey look. I know your my brother pero when it comes to Levi ibang usapan na ito.”
inis kong sabi at ilang sandali ay parehas kaming natahimik.

“Anong ibig mong sabihin? Vince do you like her?”

“Gusto mo bang sagutin ko---—”. I asked but he cut me quickly.

“Yes answer me! May gusto kaba kay Levi?!” Sigaw niya na halos mabingi ako

Sa inis ko ay binagsak ko ang bote sa buhanginan mabuti na lang at hindi ito

nabasag. Kinuyom ko ang aking palad hanggang sa ito ay maging kamao.

“Yes, I like her. I like her so much, kaya kung sasaktan mo siya. Its better na
kunin ko na lang siya sayo” madiin at tiimbagang kong sambit. Hindi na siya
nagsalita pa hinayaan kong marinig ang kanyang malalim na paghinga sa kabilang
linya.

“I wont hurt her. Ako ang magsasabi sa kanya about Penelope. Just please hayaan mo
akong gumawa ng way to settle this matter”.

Malalim na paghinga ang aking pinakawalan. “Okay” sagot ko at pinindot ang end
call. Nabalot ako ng katahimikan na ang tanging naririnig ay pag hampas ng alon sa
may dalampasigan.

Parang hindi ko yata kayang makita na masaktan siya. Levi wala ako sa posisyon para
sabihin sayo ang lahat. Ang tanging magagawa ko lang ay tulungan ka at protektahan.

**************
MARB C-89

Ring---ring---ring

Palabas ako ng banyo nang muling mag-ring ang aking phone. Agad ko iyong sinagot at
naupo sa tabi ng kama.

“Levi nasan ka? hindi kaba uuwi ngayon? Maghahating gabi na iha” Halatang nag-
aalala ang aking mayordoma na nasa kabilang linga.

“Nay pasensya na, hindi na muna ako makakauwi ngayon may ano po kasi kami--— may
----—”. Hindi ko maaaring sabibin ang dahilan kung bakit hindi ako uuwi. Baka
makaabot sa aking amo ang tungkol kay Mr. Guzman.

“Ano yun? May gagawin ka bang project? May group study ba kayo?”

“Ahh tama po may gagawin po kaming research. Kasama ko po si Vince. Kasama ko po

siya sa research”

“Ahh ganun ba iha? Sige sasabihin ko na lang kay Master Zeus at Minah na hindi ka
makakauwi ngayon. Teka nga. Di ba tapos na ang sem niyo. Bakit may research pa
kayo” ani ng matanda na tila di kontento sa aking sagot.

Si Manang talaga umiiral na naman ang pagka imbestigador.

“Ehh nay ano kasi, last project na naman ito this sem. Kaya tinatapos na namin”
dahilan ko sabay kagat sa aking ibabang labi habang nakakunot ang aking noo.

“Ahh.. o sya sya, tumawag ka na lang kung anong araw ka uuwi o anong oras ha?”

“Opo sige po nay”

“Sige iha, teka nga nasan pala kayo ngayon?”

Naku po yan naman siya

“Ahh nay, dito po kami sa---—”

“Saan iha?”

“Sa may quezon province po” sabay kagat ko na naman sa aking ibabang labi.

“Hala! Aba’y ang layo naman niyan iha?”

“Oo nga nay, nandito po kasi sa private resort ng family ni Apollo, kasama ko naman
po si vince saka tumawag din po ako kay Apollo. Alam niya po nandito ako”

“Ah.. o sya sya, may gagawin pa pala ako, sige iha mag-ingat ka dyan bye”

“Okay po, bye Nay”. At pinutol na nito ang tawag.

Inilapag ko ang aking phone na nasa kama. Tinitignan ko ito na tila naghihintay pa
kung sino ang sunod na tatawag.

“Kelan kaya matatapos itong problema ko? Sa totoo lang napapagod na rin ako.” Ani
ko saka huminga ng malalim.
Maya maya ay natuon ang tingin ko doon sa may beranda. Nakikita ko ang liwanag ng
bonfire na nagmumula sa ibaba. Lumakad ako at upang makita iyon. Nandoon pa rin
Vince, umiinum ng alak na parang malalim ang iniisip.

Naisip kong puntahan siya. Kinuha ko ang makapal na balabal at ipinalibot iyon sa
aking balikat. May kanipisan ang pantulog na ipinahiram ni aling inday, kahit
walang aircon ay napakalamig ng paligid. Teka?

Bigla akong napaisip habang nakatingin sa aking suot. Wala naman naikwento si
Apollo na may kapatid siyang babae? Or baka naman sa mommy niya ito?.

“Makababa na nga”.

************

“Akala ko tulog kana”. Naupo siya na halos isang hakbang ang layo sa akin.

Pag upo niya ay inabutan ko agad siya ng isang boteng alak. Nasa kanang bahagi siya
naupo saktong sakto sa pwesto ng bonfire na mas maliwanag kaya nakikita ko nang mas
malinaw ang kanyang mukha.

“Hindi pa ako inaantok. Ikaw? Bakit hindi kapa natutulog?” Saka kinuha ang iniabot
kong alak.

“Same as you, hindi pa ko inaantok”.

“Sobrang lamig dito ano?” Saka siya nagkrus ng mga braso.

Pakirawari ko’y komportable na siyang kausapin ako. Hindi ko naiwasan ang tignan
siya habang nakangiti. Ilang segundo siyang hindi ako napansin kaya malaya kong
napagmasdan ang kanyang mukha kahit sandali.

“Yeah, mas malamig pa rito pag ber months. Gusto mo bang pumunta ulit dito around
december?” I asked saka niya ako nilingon.

“Talaga? Magandang ideya nga iyan,. Mas masaya siguro kung marami tayo. Pwede ba
natin isama sila manang at yung mga kaibigan ko?”

“Oo naman” sagot ko ngunit ang totoo ay taliwas sa sinasabi ng isip ko. “Levi, just
you and me. Masaya na akong kasama kita kahit hindi ako ang lalaking minamahal mo”

“Salamat Vince.” Sabi niya habang nakangiti sa akin. Hindi ko na napigilan ang saya
kayat ang kanina ko pang pinipigalang kilig kusa nang kumawala.

Please Levi dont smile at me.

“Wala yun. Gusto ko lang bumawi sa mga kasalanan ko. I want to let you know na
sincered talaga ako” I answered while smiling.

Bigla siyang tumawa na sinabayan pa niya ang pagtakip ng kanyang mukha. Tila
naramdaman ko ang saya niya na pati ako humagikgik ng tawa.

“Mabait ka naman pala. Alam mo dapat lagi kang ganyan” she said while laughing.

“I’m a good boy. Hindi mo lang mapansin dahil sa iba ka nakatingin” bigla ko nalang
nalunok ang sarili kong laway. Pati ang bibig ko ay hindi ko na kontrolado pag siya
ang kausap.

Kinuha ko ang bote ng alak saka tinungga iyon.

“Hinay hinay lang Vince baka tulugan mo na ako dito. Aba hindi kita kayang buhatin,
ano ka sinuswerte?”

“Nope ikaw ang maswerte kasi may chance ka para pag samantalahan ang hearthrob ng
campus” I said saka tumungga ulit. Mas lalong lumakas ang tawa niya. Na siguro ay
biro lang ang mga sinasabi ko pero ang totoo I just give her a clue about my
feelings.

Geez, why it’s so hard to tell her about what I felt?

“What? Sira kana talaga---—”

“What if kung nakilala mo ko sa ibang pagkakataon? Is there any chance na”. Nahinto
siya sa pagtawa at unti unti ay kumunot ang kanyang noo.

“Chance? What do you mean?” She asked saka bumaling sa bonfire na nasa aming
harapan. Kinuha niya ang bote ng alak at ininum iyon.

I think this is the right time na sabihin sa kanya. I dont care kung anong magiging
consequences ng pag amin ko. Ang mahalaga ay sinabi ko sa kanya. Its up to her kung
anong magiging desisyon niya. Pero possible na baka layuan niya ako after I
confess.

MARB C-90

**********

Biglang nag iba ang itsura niya. Kanina lang ay nakatawa ngayon ay napalitan na
iyon ng pagka seryoso.

Chance? Hindi ko alam kung anong gustong niyang sabihin. Pero ngayon palang
kinakabahan na ako. Tinungga ko muli ang bote ng alak na aking hawak at sa bonfire
bumaling.

“Levi I just want you to know that” huminga siya bigla nang malalim at kasunod nun
napatulala na lang ako sa bonfire.

Mahina pero rinig na rinig ko ang sinabi niya. Walang ano ano ay kunot noo ko
siyang tinitigan.

“Vince?!”

“I said I like you”

“What? Hindi pwede--!”

“Dahil boyfriend mo ang aking kapatid? Tama ba? Am I right?” Bumuga siya ng malakas
saka kumuha ng kahoy sa kanyang tabi at inilagay iyon sa bonfire.

“Vince,” wala na akong ibang maisip na sabihin kundi ang pangalan niya. Pakiramdam
ko napapagitnaan ako ng dalawang nag-uumpugang bato. Parang ang hirap na isipin na
ang kapatid ng aking nobyo ay may pag tingin din sa akin.
“Naiintindihan ko. In fact Im ready kung ano man ang kahihinatnan ng pag amin ko
sayo, tsk! Alam mo bang medyo nakahinga na ako ng maluwag ngayon.”

Tanging paghinga ng malalim ang aking nagawa habang tinitignan siya. Ilang sandali
lang ay lumingon siya sa akin at ngumiti ng matipid. Ngiti na kahit sandali kong
nakita ay alam kong tila nasaktan siya.

Nasaktan siya, marahil ay alam niyang hindi ko siya kayang gustuhin. Nasaktan siya
alam niyang mahal ko ang kanyang kapatid.

Huminga muli ako ng malalim at sinubukan magsalita kahit na inunahan na ako ng

kaba. “Alam mo yung unang tanong mo kung nagkakilala tayo sa ibang pagkakataon ay
is there any chance? Ang sagot ko siguro.”

“Siguro? Anong ibig mong sabihin?”

“Siguro nga Vince may chance. Kung nakilala kita sa ibang pagkakataon. Kung ibang
tao ako ngayon at hindi ang Levi na nasa harap mo ngayon. Siguro may chance na
maging tayo”.

“What?” Aniya at unti unting kumunot ang kanyang noo.

Itinuon ko ang tingin sa dalampasigan saka muling ininom ang bote ng alak na aking
hawak.

“Vince, matatanggap mo ba ang isang babae na halos wala nang kayang ipag malaki?
Maski ang puri ay binenta na sa iba? Kung sino sino nang lalake ang dumaan sa
katawan ko. Do you think matatanggap mo pa ako--—”

“Oo! oo! and yes I will! No matter what!” He answered quickly dahilan para tignan
ko siya.

Hindi ko alam kung bakit ganoon na lang ang tingin niya sa akin. Pakiramdam ko
malalim ang kanyang pinanghuhunggutan.

“V----inc---e”.

Niyakap niya ako bigla ng mahigpit. Kasing higpit na kadenang parang bumalot sa
aking katawan. Sinubukan kong gumalaw pero agad naman siyang nagsalita.

“Mahal kita. Levi, just give me a chance”.

Wala na akong mahanap na salita. Nagmistula akong estatwa habang pinakikinggan ang
unti unti niyang paghikbi. Hindi ko naiwasan ang makaramdam ng awa. Sinubukan ko
muling gumalaw ngunit lalo niyang hinigpitan ang pagyakap dahilan para hayaan ko na
lang siya ng mga oras na iyon. Baka sakaling mahimasmasan siya kahit papaano.

“Am I crazy?” He asked while hugging me.

“Normal yan, dont worry” I answered and marahang tinapik siya sa balikat na parang
hene-hele.

“I’m sorry, hindi dapat kita yakapin. Pero hindi ko na kasi kaya pang pigilan”

“Ok lang Vince. Naiintindihan naman kita. Yun nga lang.--—”

“I know, I know hindi pwede. Girlfriend ka ng kapatid ko and it’s too late para
makuha pa kita sa kanya” umalis siya pagkakayakap at sinserong akong tinignan.
“I love your brother. Kaya sana maging masaya ka para sa aming dalawa” sambit ko
dahilan para ialis niya ang tingin sa akin at muling bumalik ng upo sa kanyang
pwesto.

“Levi, I will protect you pag dumating ang time na nasaktan ka. Makakaasa ka na I
will be on your side. I will be your shoulder to lean on”

Binigyan ko siya ng ngiti saka tinapik siya sa balikat. “Talaga?”

Tumango siya sabay punas ng luha na nasa kanyang mata. Nag mistula siyang bata
dahil sa pag iyak. “Just call me, makakaasa ka na po-protektahan kita” he said at
pinilit na ngumiti.

“Salamat Vince”.

“Tsk, nakakahiya, nakikita mo akong umiiyak, this is not normal” sabi niya na unti
unti nang nahimasmasan sa pag pagluha.

Tumawa ako ng bahagya at muling uminom ng alak. “Ok lang, ako lang naman ang
nakakita”. Saka ako’y humagikgik ng mahina.

“Baka isipin mo nagbibiro ako. I’m serious Miss Levina, kahit nakainom ako ay alam
ko ang ginagawa ko.”

“Ako din naman seryoso, wala naman akong sinabing nag jo-joke ka.” At kasunod nun
ay malakas kong pagtawa. “Pero Vince alam mo, parang nagkaroon ako ng bunsong
kapatid ngayong gabi”

“Ha? Bunsong kapatid?”

“Oo, parang naging bunsong kapatid kita, ang cute cute mo pag-umiiyak, para kang
bata” tukso ko na siya namang ngumiti at napailing iling.

“Shocks!, naging bunsong kapatid na lang ang turing mo sa akin. Mas masakit pa yata
yan kesa sa pambabasted mo”. Reklamo niya saka nakangiting bumaling sa akin. “Hindi
na rin masama” he added again.

“Hoy! Parang ate mo na kaya ako!” Sabi kong may panunukso.

“What? Ate? Hindi nuh. Konti lang naman agwat ng eded natin. Ate ka dyan. Halika ka
nga dito ate. Tabihan mo ako” he said and laughed loudly.

“Sira!” Sabi ko sabay tawa ng malakas.

Muli siyang naglagay nang kahoy at ito na yata ang huli. “Go to sleep kung inaantok
kana” sabi niya habang inaayoa ang kahoy sa bonfire.

“Ubusin ko na lang itong alak tutal ilang lagok na lang ito”. Ani ko habang
nakatingin sa bonfire.

“To be honest maswerte si kuya sayo” maya maya ay sabi niya.

“Ako din naman maswerte sa kanya” I answered.

“Ewan ko lang” saka siya umiling iling na sinabayan ng ngiti.

“Wala ka talagang tiwala sa kuya mo ano?”

“Hindi sa walang tiwala. Basta pag usapang love life lagi siyang sumasablay” then
he laughed.

“Tsk, ewan ko sayo Vince bahala ka dyan” sabi ko at inubos ang konting alak na nasa
bote. “Goodnight” saka ako’y tumayo. Nakaramdam ako ng pagkahilo na pati paghakbang
ng paa ko ay di ko magawa.

“Levi are you alright? Levi? Levi? Akala ko pa naman hindi ka malalasing. Owww
shit!!! Aling inday! Aling inday!”.

“Na--hi--hi--lo”. Unti unting pumikit ang aking mata. Hindi ko na alam ang sumunod
na nangyari dahil bigla kong naramdaman ang kalasingan.

**************

MARB C-91

Dahan dahan akong humakbang paakyat ng hagdan. Nasa kaliwang balikat ko ang
nakalaylay niyang kaliwang kamay habang nasa kanang bahagi naman ay si Aling inday.
Nasa gitna siya na pilit naming binubuhat.

“Aling inday wait pwedeng tumigil po muna tayo mas mabigat siya pag ganitong buhat
ang gagawin natin”

“Ganun po ba, paano po natin siya bubuhatin?” Ani ng matanda.

“Teka lang ho paki hawakan niyo muna yung bewang niya”. Kinuha ko ang binti niya at
hinawakan siya sa kanyang tagiliran. Saka binuhat siya na animo’y may karga karga
akong baby.

“Ma---ma--s--ter!, Jusmiyo!” Bulalas ng matanda habang nakatingin sa akin.

“Mas okay na po ang ganito kesa parehas tayong mahulog dyan sa hagdan.” Sambit ko
at maingat na humakbang sa hagdan.

“Dahan dahan lang po. Baka mahulog kayong dalawa” nakasunod ang matanda sa aking
likurin hanggang sa makaakyat kami at sa pinto ng kwarto ni Levi ay nahinto ako.
Saka ako bumuga ng malalim.

“Mas nakakalasing yata na buhatin ka. Ang bigat mo” reklamo ko at tinignan ang
babaeng nakapikit na nakasandal sa aking dibdib.

“Master sa laki ba namang babae yang kasama mo aba’y mabigat talagang buhatin yan.
Bilugan at mahubog ang katawan niya. Magaling talaga pumili ang kuya mo, ano?” Ani
ng matanda saka pinihit ang doorknob ng pinto.

“Aling inday, maganda ba siya?” Lumapit ako doon sa kama na agad namang inayos ng
matanda ang unan na hihigaan ni Levi.

“Sa unang tingin parang normal lang pero kung matagal mo siyang tititigan gumaganda
siya. Hindi nakakasawang tignan ang mukha niya lalo na pag nakangiti”

Awtomatikong ngumiti ang aking labi at pinagmasdan ang kanyang nakapikit na mata.
Hinayang na hinayang ako sa kanya. Bakit kasi huli akong umeksena sa buhay niya.
Sayang..
“Sayang talaga” wala sa sariling naiboses ko ang nasa isip.

“Ano kamo? Sayang?” tanong agad ng matanda.

“Ahh ehh.. aling inday pakiayos pa ho ng unan”. Saka pilit na ikinubli ang aking
ngiti. Inilapag ko siya sa kama ng dahan dahan. Marahan din siyang gumalaw ng
biglang mapayapos siya sa aking leeg na kulang na lang yata ay yakapin ako.

“Ap---apo---llo” halinghing niya na hindi ko naiwasan ang makaramdam ng selos.

Tinapik ko siya sa kanyang balikat na parang hinehele.

“Pssttt…”

“Arhh… Arhhh.. arhhh” sabi niya na parang nasususka.

“Susmaryosep! Master teka lang kukuha ako ng palanggana at pamunas.” Sabat ng

matanda.

“Sige ho, mukang susuka pa ito”. At ilang segundo lang ay naramdaman ko na ang
mainit na likido na dumaloy sa aking leeg. Pababa hanggang dibdib ko at likod.
Shhiit!! Kadiri!!. Sabay hawak ko sa aking noo.

“Mama---master??!!” Ani ng matanda na tumigil sa paglabas sa may pinto.

“Aling inday, bilis!!”. Malakas kong sabi na agad namang lumabas ang matanda.

“Sheeettt!” Sabi kong mahina habang naririnig ang sunod sunod niyang pagsuka.
Parang masusuka na rin ako sa amoy at likidong nakikita ko. Halos lahat yata ng
kinain niya ay sinuka na niya.

“Arrggghhhh.. arggghhhh”

Ilang minuto din siyang nakayakap sa aking leeg. Wala na akong nagawa kundi ang
hayaan siyang sumuka. Hanggang sa natigil siya at kusang kumalas sa pagkakayakap at
pabagsak na inihiga ang katawan sa kama.

“Tsk, tsk, tsk, binasted mo na nga ako eto pa gagawin mo, grabe ka Levi.” Sabi kong
pailing iling.

Pilit niyang binuksan ang mata na parang narinig ang aking sinabi. “V---v--vin--
ce?” Sabay ngumiti akala ko ay magsasalita pa siya ngunit natulog na siya.

“Jusmiyo! Ang dami!” Sabi ni aling inday pagkapasok sa kwarto.

“Oo nga, mukang sinuka niya lahat ng kinain”.

Bumaling sa akin ng tingin ang matanda. “Ano ba kasing pinainum mo sa kanya.”

“Johnnie Walker, hindi naman hard yun”

“Aysus!! Sayo hindi baka sa kanya hard na yun, o sya sya, ako na lang ang
maglilinis dito. Pati pala ang damit niya ang dumi kayo talagang mga kabataan lahat
na lang gagawin basta maisip gawin” at pailing iling na pinunasan ang sahig.

“Pakipalitan na lang din po yung damit niya aling inday”

“Sige po”.
Tinignan ko muna si Levi bago lumabas. Ang akala ko sanay siya sa alak.

“Master? Ano pang tinatayo mo dyan? Gusto mo bang hubaran ko siya na nandyan ka?
Aba’y hindi--—”

“Opo, heto na lalabas na nga eh” sabay kamot sa batok, tumalikod at lumabas ng
kwarto.

**************

After I took a shower ay naisip kong puntahan ulit si Levi sa kanyang kwarto.
Nandoon pa si aling Inday at katatapos lang nitong maglampaso ng sahig at punasan
ang kobre kamang narumihan.

“Magpahinga kana master ako na lang ang magbabantay sa kanya. Napalitan ko na rin
ang damit niya.”

“Ako na lang po siguro ang magbabantay, diba ho maaga pa ang gising mo bukas”

“Oo nga pala, schedule pala ng linis ng pool bukas.”

“Pakidalhan na lang po ako ng water and cold chocomilk. Then mainit na tubig with
towel baka kasi lagnatin siya” ani ko at bumaling kay levi na mahimbing nang
natutulog.

“O sya sige Master”. At lumabas na ito ng kwarto.

Naupo ako bangko kung saan malapitan kong nakikita ang kanyang mukha. Napaka
tahimik nang paligid pero ang tibok ng puso ko ay napaka ingay dahil sa pabilis ng
bilis habang nakatitig sa babaeng nasa aking harapan.

“Tsk, parang mahihirapan akong mag move on kung ganito na lagi kitang makikita”.

“Master heto na po yung---—”

“Psssttt.. aling inday pakiiwan na lang dyan sa may lamesita na katabi niyang
pinto”.

Tumango ang matanda at maingat na binaba ang mga dala na naka tray. Bago nito isara
ang pinto ay nagbilin pa ito na para bang nanay. “Master, wag magpupuyat kakatitig
dyan sa magandang dilag ha”

“Aling inday..” saka pinanlakihan ko ng mata. Agad naman nitong sinara ang pinto.
Pagsara ay bigla akong humagikgik ng mahina. “Aling inday talaga”

***********

MARB C-92

Nakadungaw ako sa bintana habang tinitignan ang bilog na buwan. Hindi maalis sa
isip ko pag-aalala, idagdag pa na kasama ng aking nobya ang kapatid ko.

“How dare you to say that you like my girlfriend, this is shit! Really shit!” Asik
ko saka kinuha ang cellphone sa bulsa ng aking polo.
Binuksan ko iyon upang tawagan ang aking nobya. “Gising pa siguro siya”.

“Huh? Who’s this?” Kunot noo kong tanong nang biglang mag ring ang aking phone at
rumehistro ang isang unknown caller.

“Hello? Can I speak to Apollo?” Isang pamilyar na boses ang aking narinig mula sa
kabilang linya.

“Yes speaking” I answered.

“Apollo si Penelope ito”

“Huh? What? Penelope?” Bulalas kong sabi saka napahilot sa aking sintido.

“Si mommy mo, I mean si Tita she want me to call you. Nasa tabi ko siya ngayon.”

“What? Bakit?”. Tanong ko at narinig kong nagsalita ang aking ina na nasa kabilang
linya.

“Apollo darating dyan si Penelope bukas. She’s in the airport right now. And bukas
ng hapon ang dating niya dyan. Pwede mo ba siyang sunduin sa airport bukas?”

“Mom?!, May gagawin ako--—”

“Please, ngayon lang ako humingi ng favor sayo kaya pagbigyan mo na ako.”

Napabuntong hinga na lang ako. “Okay”. Saka ko naisip si Levi na susunduin ko rin
bukas.

“Sanayin mo na anak na kasama mo si Penelope, sooner or later magiging wife mo na

rin siya”. Sabi ni mom dahilan para muli akong bumuntong hinga.

“Mom, I told you hindi mangyayari yan, malabo yang sinasabi mo”

“Apollo, ako na ito si Penelope, ok lang sa akin kung hindi ka pwede bukas, it’s
okay”

Ilang segundo akong napaisip, nag-iisip kung paano ako gagawa ng paraan para bukas.

“Apollo? You still there?” She asked saka huminga ng malalim.

“Okay.. I’ll pick you tomorrow. Just let me know kung anong oras. Okay?”. Saka
tinignan ang buwan. Parang naging mukha ito ni Levi dahilan para makaramdam ako ng
konsensya.

“Okay, bye” she answered saka pinutol ang tawag.

Napatitig na lang ako sa aking phone na hawak. Ito yata ang bagay na hindi ko
kayang sabihin kay Levi. Tsk, how can I tell her about this girl?

Kahit pa sabihing hindi ko ginusto ay may kasalanan pa rin ako. I should told this
dapat noon pa, pero kung sinabi ko na ito nung una palang, gugustuhin pa rin ba
niya ako? O baka layuan na niya ako ng tuluyan. Levi, I dont know. I dont know if I
will tell you about this.

************

Pagmulat ko palang ng mata ay naka subsob niyang mukha ang aking nakita. Hindi ako
maaaring magkamali, si Vince ito. Si Vince ang lalaking nasa harapan ko.

Agad kong niyakap ang kumot at dahan dahan na umupo. “Bakit siya nandito? Dito ba
siya natulog?”

Napatingin din ako sa aking damit. Iba na ang suot ko?! Anong bang nangyari?!.
Pilit kong inilala kung ano ang nangyari kagabi ngunit hanggang sa pagtayo lang ang
aking naalala. Kasunod nun ay wala na.

Unti unti na akong kinabahan at napatitig sa mukha ni Vince na mahimbing na

natutulog. Naka upo naman siya sa upuan at ang ulo niya ay nakasubsob sa kama.
Hindi naman siguro siya tumabi sa akin.

Hindi naman siguro siya magbabalak na gumawa ng kung anuman habang tulog ako. Saka
mararamdaman ko naman yun. Bwisit!! Lasing pala ako paano ko mararamdaman yun?!!

“Levi gising kana pala” sambit niya habang namimikit pa.

“Vince anong ginawa mo sa akin?” Sabi ko saka isinandal ang aking likod sa may
headboard ng kama.

“What?? Ginawa?”. Saka ginusot ang mata. Umayos siya ng upo at kunot noong
pinagmasdan ako.

“Umamin ka? May ginawa ka ano?!” Madiing sabi ko at ilang sandali lang ay unti unti
siyang ngumisi.

“What do you think levi?” He said at taas baba ang kanyang kilay habang nakangisi.

“Loko ka!! Sabi na nga ba! Gagawa ka talaga ng---—”

“Pssttt!!!” Biglang pigil niya at sumenyas na wag akong maingay. “Gusto mo bang
marinig tayo ni Aling Inday? Sige ka, baka isipin nun may ginagawa na tayong.. alam
mo na” sabay ngiti niya ng nakakaloko.

Nainis lalo ako kaya yung unan na nasa tabi ko ay hinagis ko sa kanya. Agad naman
niya itong nasalo saka humagikgik ng mahina. Tinignan niya ang unan na aking binato
at maya maya pa ay ngumiti.

“Walang hiya ka talaga!!” Inis kong sabi at muli siyang binato ng unan.

“Stop it” pigil niya habang nakangiti.

“Stop? Sana naisip mo yan bago mo ko pagsamantalahan!” Hindi ko naiwasan na

napalakas ang boses ko.

Bigla siyang tumayo at nagpamaywang. “Do you think magagawa ko yun? Do you think?
Oh, come on Levi, maloko ako pero sa ganyang bagay nasa katinuan ako, geez, para
kang sira”.

Ilang sandali pa ay napatitig ulit ako sa aking suot. “Eh paanong nagiba yung damit
ko? Wag mong sabihin ikaw? Ikaw ang---—”

“Si aling inday ang nagpalit sayo, Hindi ako katulad ng iniisip mo. Lasing na
lasing ka, sumuka ka pa nga pati ako sinukahan mo, iwww, kadiri! Ang baho kaya”
tukso nito sabay asim ng mukha.
“Ano? Sumuka ako?”.

Tumango siya saka umiling iling. “Akala ko pa naman hindi ka malalasing. Matino ka
naman kausap pero nung tumayo ka, bigla ka na lang nawalan ng malay”

“Hala??!!, Totoo?” Bulalas ko at itinaklob ang kumot sa aking ulo.

“Yes Levi, totoo”

“Eh bakit ka dito natulog?” Inalis ko ang kumot na nakataklob at muli ko siyang
tinignan.

“Binantayan kita, baka kasi hindi kayanin ng katawan mo ang alak, magkasakit ka,
tignan mo, pinahanda ko pa yan kay aling inday incase of emergency” saka itinuro
ang maliit na palanggana at towel na nasa maliit na mesa.

“Ba yan! Nakakahiya,”

“Dapat lang! Ang baho kaya, it smells bad eiiwww”

“Vince! Oo na, wag mo na ulit ulitin!”

Then he laughed really hard.

“Stop laughing!”

—----------------—

MARB C-93

Humalik agad siya sa aking pisngi. “Aling Inday salamat sa pag-aasikaso mo sa

kanila” baling nito sa matanda na sinagot siya ng pagtango.

“Si aling Inday lang? Hindi ka ba magpapasalamat sa akin? Ha Kuya?” asar ng kanyang
kapatid habang nakapamulsang nakasandal sa pinto ng kanyang sasakyang. He’s wearing
a printed polo na tinernuhan ng puting pants. Nakasuksok din sa kanyang ulo ang off
white na sombrero with the match of sun glasses. Nasa dugo na niya siguro ang
pagiging Fashionista.

Ibinaba niya ang sun glasses at kumindat sa akin na naging dahilan ng pagkunot ng
noo ng kanyang kapatid. “What?!” bulalas ni Apollo.

He smile na halatang halata iniinis ang kanyang kuya. “Nothing”

“Apollo, Vince Umuwi na tayo?” sabat ko.

“Saan mo gustong umuwi Levi? Sa akin?” Vince quickly said at muli na namang
kumindat.

“Vince! Are you crazy?!” bulyaw ng kanyang kuya na agad kong hinawakan ang braso
nito.

“Apollo” sayaw ko at pasimpleng panandilatan ang kanyang bunsong kapatid.

“Tsk, Okay, Okay, I go first para hindi naman nakakaabala sa inyo.” Vince said na
sinabayan nang pagtaas ng kanyang dalawang kamay na tila bagang sumusuko na sa
pang-aasar.

Pasimpleng humalik sa aking sintido si Apollo habang nakatingin sa kanyang kapatid,

kitang kita ko kung paano umirap si Vince at tumalikod.

Hindi rin magpapatalo ang kuya niya sa pang-aasar. Hindi ko naiwasan ang ngumiti
habang napapailing.

“Apollo, wag mo nang patulan”.

“No I’m not, I just want to show him na akin ka lang” he whispered at muli na
namang humalik sa aking sintido. Hindi na nagawa pang lumingon na kanyang bunsong
kapatid bagkus ay pinaandar na nito ang kotse ibinaba ang bintana saka inilabas ang
kanyang kanang kamay upang sumenyas. “I’m leaving. Take care Levi” ani pa nito saka
umalis.

“Aling inday aalis na rin kami” baling ng aking nobyo sa matanda.

Ngumiti naman ito saka tumango. “Ingat ho kayo Master Apollo”.

“Paalam ho aling inday”

“Ingat kayo iha”

_________________

Kanina pa siya palingon lingon sa akin. Batid kong napapansin niya ang aking
ikinikilos ngayon. Ewan ko ba kung bakit ganito na lang ang kaba ko habang nasa
tabi ko siya. Pakiramdam ko nagtataksil ako sa kanya o sa madaling sabi niloloko ko
siya.

“What?!” naiboses ko bigla at siya’y biglang kumunot ang noong bumaling sa akin.

“Bakit?”

Umiling agad ako at saglit siyang tinignan. “Amm I mean, I mean what do you want to
eat? Nagugutom kaba?”.

“Hindi naman, Nag-breakfast ako kanina. Ikaw? kumain kaba kanina?”

“No, medyo nagugutom na nga ako, daan na lang muna tayo ng drive thru?” I asked
pero ang totoo wala akong ganang kumain dahil sa pag-iisip kung paano ko susunduin
si Penelope. Hindi naman ako pwedeng tumawag sa kanyang as of now besides pumayag
na ako dahil sa aking ina.

“Sige, Bakit kasi hindi ka kumain?”

“Excited kasi akong sunduin ka, And I’m glad na kasama kita ngayon” saka ko ngumiti
at saglit siyang nilingon. Napakurap ako bigla ng mabilis siyang humalik sa aking
pisngi at niyakap ang aking braso.

“Na miss kita” sabi niyang may paglalambing. Hindi ko naiwasan ang ngumiti habang
nakatingin sa daan. She’s so sweet this time na hindi ko maiwasan na lalo siyang
gustuhin.

“I miss you too” at humalik sa kanyang sintido.

_______________

Pakiramdam ko may gusto siyang sabihin. Kahit puro pag ngiti ang nakikita ko sa
kanya ay di ko maiwasan ang magduda. Ewan ko ba. Nagsimula ito nung nagnandoon kami
Resort. Panay sagi din sa isipan ko ang pangalang Penelope. Gusto kong itanong kung
sino ito ngunit parang may parte ng sarili ko na pumipigil sa akin.

“I like this fries?” ani niya habang ngumunguya.

“Masarap talaga ang fries ng Jollibee, pati yung chicken nila” sagot ko naman at
muli siyang sinubuan ng fries.

“Kung hindi pa kita naging girlfriend hindi ko malalaman ang Jollibee” saka siya
tumawa ng bahagya.

“Anak mayaman ka kasi kaya hindi mo ito alam”

“Are you teasing me?”

“Nagsasabi lang po ako ng totoo master Apollo”. And I smile “I want more, bigyan mo
pa ako” sabi niya na agad ko naman siyang binigyan.

Hindi sinasadya ay nahagip ng kanyang mga labi ang aking daliri. Bigla ay
napasulyap ako sa kanya na siya naman ay ngumiti. Nagkatitigan kami ng ilang
segundo ngunit kahit saglit lang ay sapat na iyon para malaman ko ang gusto niyang
ipahiwatig.

“It taste so good” pilyong sabi niya at muling itinuon ang tingin sa daan.

“Baliw” sabi kong pangiti ngiti na parang kinilig pa ako. I know he wants me at
ganun din ako.

“Kelan ulit tayo lalabas?” Suddenly he asked.

“Pwedeng ngayon or bukas or sa mga susunod na araw” sabi kong nakangiti at siya
naman ay kinuha ang aking kamay ay siniil iyon ng madiing halik.

Parang dinaluyan ako ng kuryenteng nagmumula sa kung saan na naging dahilan nang
pag-init ng aking pisngi. Pakiwari ko’y namumula na ang aking pisngi.

Muli ay hinagkan niya ang aking kamay. Hindi lang isa kundi tatlong halik na
magkakasunod sunod.

“Apollo? Baliw ka na?” Sabi kong natatawa.

“Yes baliw na ako, baliw na baliw sayo”.sabi niyang hindi lumilingon ngunit kita ko
sa kalahating mukha niya na masaya siya.

“Para kang ewan,”

“I love you” he said in calmly voice.

“Really?” I asked and smiled.

“Yeah, I love you. I love you so much!” Sabi niyang malakas na kahit nasa loob kami
ng sasakyan ay batid kong rinig na rinig ito sa kalsada.

“Edi mag date na tayo ngayon”.

Napaisip siya ng ilang segundo. “Gusto ko din sana pero may appointment ako this
afternoon, pwede bang next week na lang?”

“Ganun ba, okay lang. Next week na lang”

“Dont worry babawi ako Lev,” sabay kuha ng aking kamay ay muling hinagkan.

“Sa trabaho ba?”

“Oo part ng trabaho” he answered.

“Ahh ganun ba, sige next week na lang pag hindi kana busy” ani ko.

“Thank you Lev,”

—----------------------—

MARB C-94

“Nakauwi na kaya siya?”. Nakaupo ako sa mahabang sofa habang nanunuod ng

telebisyon. Kinuha ko ang cellphone at tinitigan. Nag-iisip kung tatawagan ko ba
siya o hindi.

“Master, heto po mag meryenda ka muna” inilapag ng matandang katulong ang dala
nitong tray na may pagkain.

“Thanks Yaya” sagot habang nakatuon ang aking mata sa cellphone. Nahagip ng aking
paningin na bumaling ang matandang maid, may pagtataka at ilang sandali pa ay
ngumiti din.

“Walang anuman po” sagot nito. Marahil ay ngayon niya lang akong narinig na
magpasalamat. “Master itatabi ko na po ba ito?” ani nito ulit at itinuro ang set na
pangkulay sa buhok.

“Nope, gagamitin ko yan mamaya, just leave it there”. ngumiti ako sa matanda na ito
naman ay tumango lang saka umalis.

Napakamot ako sa aking ulo ng muling tinignan ang aking cellphone. “I have her
number pero di ko siya magawang tawagan. Geez, Wag na nga. Baka isipin ng kapatid
kong inaagaw ko ang girlfriend niya”. Inilapag ko ang cellphone at muling nanuod ng
telebisyon.

Habang kumukuha ng toasted bread sa tray ay siya namang ring ng aking phone.
“Mommy?” sabi ko nang makita ang caller sinagot ko naman ang tawag kahit alam kong
sesermunan na naman niya ako.

“Vince, where are you? nakauwi kana ba?” bungad agad nito sa akin mula sa kabilang
linya.

“Mom” saka bumuntong hinga nang muli na naman siyang magsalita sa kabilang.

“Ang tigas talaga ng ulo mo, hindi ka nakikinig sa kuya mo. Bakit kaba ganyan?
Vince ano bang nangyayari sayo?” sambit nitong parang nag-hi-histerical.

Napahilot ako sa aking sintido. Ganito ang aking ina pag na-ha-highblood sa akin.
Idinaan ko na lang sa ngiti at mahinang magikgik. “Mommy nasa bahay ako, nanunuod
ng T.V”

“Talaga? magsabi ka nang totoo Vince. Nawawalan na ako ng pasensya” she said na
kalmado na ang boses.

“Mommy I miss you, kelan kaba uuwi? kayo ni Dad?” sabi ko dahil alam ko na kung
paano lambingin ang aking ina.

“I miss you too baby, We will be there next month. Mag-aral ka nang mabuti para
wala kaming sakit ng ulo ng daddy mo”

“Oo na. I will. Mag-aaral na ako promise” sabi ko habang pangiti ngiti at pailing
iling.

“Before I forgot darating dyan si Penelope this afternoon, tinawagan ko na ang

kapatid mo na sunduin siya sa airport. Hesitant pa ang kuya mong sunduin si
Penelope kaya kita tinawagan ay kung hindi siya pupunta ikaw na lang ang magpunta
ng Airport. Nakakahiya kay Penelope”.

Natigil ako nang ilang sandali at napaisip. Walang nabanggit si kuya Kanina. Tsk,
alam ko naman na hindi pa niya nasasabi kay Levi ang tungkol kay Penelope. He’s in
trouble pag nagkataon.

“And Vince ibinigay ko kay Penelope ang number mo, expect a call from her okay?”

Shit! mukang madadamay pa ako sa gulong ito. Kung hindi sasabihin ni kuya kay Levi
ang tungkol sa kanya. There is a chance na baka si Levi na ang makaalam. Mismo!!
Shit Vince!

“Hello? Vince? are you still there? Vince?”

“Mom, Yes,”

“I said expect a call from Penelope okay?”

“Okay. It’s 1pm na, anong oras ba ang dating niya sa airport?”

“Sabi niya Around 1pm. Siguro nandyan na siya. I end this call na. Your dad is
coming na. Bye”

“Okay Bye mommy” saka pinutol ng aking ina ang tawag.

Napasandal ako sa sofa at ang cellphone na nasa aking kamay ay dumulas at bumagsak
sa sahig. Parang ako naman ang histerical ngayon. “Ano na naman itong pinasukan ni
kuya? When it comes to girls lagi talaga siyang sablay. Sigurado sa mga susunod na
araw may iiyak na naman sa kanya.” reklamo ko saka kinuha ang set ng hair treatment
and coloring na nasa mesa.

__________________

“Lev, I need to go, I have important matters na gagawin. I’m sorry hindi kita
makakasama ngayon ng matagal”. Nakasunod ako sa kanya habang papalabas sa dining
area ng Da Vinci Mansion. Kakatapos lang namin kumain ng Tanghalian. Kaninang
pagdating namin ay sinalubong na kami ng aking mayordoma at pinaghanda ng makakain.
“Sige, mag-iingat ka ha, call me or text me kung may problema. Okay?” sabi ko at
huminto sa tabi ng malaking pinto kung saan nakatapat ang kanyang sasakyan.

“I will. I’ll call you later. Bye” sabi niya at lumapit sa akin at humalik sa aking
sintido sunod ay sa pisngi. “Love you” bulong niya habang nakadikit ang labi sa
aking sintido. Tanging pag ngiti ang aking naisagot dahil napansin kong papalapit
na sa amin ni Manang.

“Master aba’y sobrang dikit mo yata dyan sa alaga ko, magkakapalit na yata na kayo
ng mukha” saway nito na umatras naman ng hakbang ang aking nobya. Napakamot ito sa
batok na tila nahiya.

“Manang aalis na po siya” sabat ko.

“Sige master mag-ingat ka.Pagkatapos, diretso uwi agad ng bahay ha” tukso ng
matanda dahilan para tumawa aking nobyo.

“Yes Manang. I’m very loyal to my girlfriend” sagot nito may pagmamalaki sabay
kindat sa akin. Hindi ko tuloy naiwasan ang ngumiti at bahagya siyang tinapik sa
balikat.

“Baka mahuli kana” sabi ko at siya naman ay lumakad na papasok ng sasakyan. Nagba-
bye muna ito bago umalis. Pag-alis ng aking nobyo ay agad namang lumapit sa akin si
Manang.

“Natutuwa talaga akong makita kayong dalawang magkasama.” ani ng matanda habang
nakatingin sa may gate kung saan lumabas ng sasakyan ng aking nobyo.

“Salamat nay” matipid kong sagot habang nakangiti.

“Siya nga pala, kakausapin ka pala ni Mina.”

“Po? Bakit po?”

“Hindi ko rin alam. Ang pinapasabi niya lang ay pumunta ka raw doon sa library”.

“Sige ho Nay, baka namimis lang ako ng kaibigan ko” ani ko saka ngumiti.

“Siguro nga, aba’y ibang klase talaga maglihi yang kaibigan mo kung ano ano
ipinapabili kay Master” saka mahinang humagikgik ang aking mayordoma.

“Nay, ganun ho siguro talaga ang naglilihi, medyo may pag ka moody, mabuti nga sa
prutas siya naglilihi. Hindi siya nagsusungit. Hindi rin naman tayong sanay na
masungit siya.”

“Oo nga iha, O syah, syah umakyat kana at kanina pang umaga yan nagtatanong sa akin
kung dumating kana ba. Mukang ikaw yata ang pinaglilihian ng Madam Mina natin” biro
nito saka lumakad palabas ng Da Vinci mansion. Agad naman akong lumakad paakyat ng
hagdan papunta sa library.

—-------------------—

MARB C- 95
Seryoso ang kanyang mukha na may ngiti. Sa itsura pa lang ng aking kaibigan ay alam
ko nang may importatnte siyang sasabihin. Nakaramdam tuloy ako ng kaba habang
umuupo sa upuang nakaharap sa kanya. Nakaupo siya sa mahabang sofa at ako naman ay
naupo sa solong swivel chair. Maliwanag ang sinag ng araw na tumatama doon sa
malaking bintana sapat na iyon upang magbigay liwanag sa buong library kung saan
kami naroon.

“Kamusta?” tanong nito sa akin.

“Ok naman, medyo may amats pa sa byahe?” sagot kong nakangiti.

“Mabuti at walang nangyaring masama sayo, buti na lang at nandyan ang kapatid ni
Apollo”. Hinaplos nito ang kanyang tyan at ngumiti ulit.

“Oo nga, aba mukang gumalaw si baby” ani ko.

“Oo nga eh, excited yata siya sa ibabalita ko sayo”

“Ha? ano yun Mina?” agad kong tanong na ibinaling naman nito ang tingin sa akin.

Semeryoso ang kanyang mukha at ilang sandali pa ay lumabas ang kanyang asawa doon
sa may bookshelve kung saan nadoon at opisina nito. “Tapos ko na sa pinipirmahan
mo?” tanong ng aking kaibigan sa asawa nitong papalapit sa aming pwesto.

“Yeah, mabuti at nandito na si Levi” sambit nito at umupo sa tabi ng kanyang misis.

“Tamang tama lang dahil mas makabubuti yata na ikaw na ang magsabi sa kanya”

Palipat lipat ang tingin ko sa dalawa na hindi ko mahulaan kung ano ang sasabihin
sa akin. “Master Zeus? Mina? hindi ko maintindihan anong sasa--—”

“Levi nahanap na namin ang hinahanap mo, but this is not your parents” sagot agad
ng aking among lalaki.

Hindi ko magawang kumurap dahil sa pagkabigla. Hindi ko rin alam kung dapat ba
akong maging masaya dahil sa totoo lang purong kaba ang nararamdaman sa mga oras na
ito.

“Ha? Si--sino?”

“Your grandmother.. we found her” ani ni Zeus saka isinandal ang likod sa may sofa.

“Levi, pasensya na hindi namin nahanap ang iyong mga magulang” segunda naman ni
Minah.

Agad akong umiling sabay pahid ng aking luha na muntik nang tumulo. “Hindi hindi
dapat pa ngang magpasalamat ako. Dahil nahanap niyo ang aking lola”

“I have her contact.. pwede mo siyang tawagan ang her address”. Iniabot ng aking
among lalaki ang isang calling card at agad ko naman itong kinuha. Lalong bumilis
ang kaba ko nang mabasa ang pangalang nakasulat doon.

“L.V.A. Lorenza Veron Abrigo, CEO of VERON GLOBAL” sabi ko habang nakatingin sa
calling card.

“Your right. She’s the CEO of VERON the biggest manufacturing Furniture company in
Europe”.

Nabaling ang tingin ko sa aking dalawang amo. “Paanong nangyari na--—”

“Levi mas makabubuti na magkita kayo ng Lola mo”. sambit agad ng aking kaibigan.

“Matagal ka na niyang hinahanap. It’s better na ikaw mismo ang makakilala sa kanya.
Actually I met her few days ago and showed her the pendant and the baby cloth that
you have. And she can’t believe nung una kahit ako, pero upon talking with her I’m
pretty sure na magkamag-anak kayo. And the fact na halos magkahawig kayong dalawa
ay enough na para masabi kong mag ka-dugo kayo.”

Napahawak na lang kayo sa aking dibdib at mayamaya pa ay di ko na napigil mang

aking luha sa pag-agos. Sunod sunod na paghikbi habang pinapahid ang aking mga
mata. May halong saya at kaba dahil mabubuo na ang aking pagkatao at malalaman ko
na kung sino ang aking mga magulang.

“Levi” tawag ng aking kaibigan na halos paiyak na din.

“Shhhh… don’t cry you should be happy kasi nahanap na natin ang kanyang lola” pag-
aalo ni Zeus sa aking kabigan.

“Salamat Master Zeus, salamat Mina hindi ko alam kung paano ko ibabalik lahat ng
kabutihang ginawa niyo” sabi kong humihikbi. Tila nabunutan ang aking dibdib ng
tinik. Ngayon ko lang yata naramdaman ang ginhawa. Yung matagal ko nang kinikimkim
na lungkot ay nawala. Ang gaan-gaan ng pakiramdam ko nang mga oras na iyon. Idagdag
pa ang saya at excitement na hindi ko maipaliwanag. “

“Levi masaya ako para sayo” tumayo ang aking kaibigan at lumapit sa akin. Mahigpit
niya akong niyakap. Bumawi din ako ng yakap sa kanya habang ang kanyang mister ay
nakangiti sa aming dalawa.

“Salamat Minah, ang swerte ko dahil naging kaibigan kita. Sayo din po Master Zeus
salamat sa pagkupkop sa akin” sabi kong humihikbi.

“Kaibigan ka nang asawa ko kaya kaibigan na rin kita,” ani ni Master Zeus.

__________________

Kumaway agad siya sa akin habang nakatanaw ako sa kanyang papalabas. Agad ko siyang
sinalubong at kinuha ang hatak hatak niyang bagahe. Hinawi ko ang aking sunglasses
at ilang segundo siyang tinignan.

“Why? may dumi ba sa mukha ko?” tanong niyang nakakunot ang noo

Umiling ako saka ngumiti. “Nanibago lang ako, nagpakulay ka pala ng buhok?”

“What?” then she laughed saka tumapik sa aking balikat. Nasanay kang itim ang aking
buhok. I just want a new look “sabi niya saka mahinang humagikgik at nakita ko rin
ang braces sa kanyang ngipin.

“You have braces?” tanong ko.

Tumango siya saka pinakita ang nagkikintabang bakal sa kanyang ngipin. “My mommy
want this. Hindi ako, kaya wag kang tumawa”.

I smile then suddenly humagikgik ng mahina. “Para kang teenager”. Napangiwi ako
bigla nang mabilis niya akong hampasin ng malakas sa braso. “Ouch!”

“Ouch your face! Teenager ka dyan, nang-iinsulto kaba?” sabi niyang umisnab.

“You still the same, isip bata. Akala ko kung sinong mahinhin ang kausap ko sa
phone kahapon. Penelope hindi ka pa rin nagbabago” ani ko na kahit nasaktan sa
hampas niya ay bumawi ulit ng ngiti.

“Ewan ko ba kung bakit gustong gusto ako ng mommy mo, kung alam lang nila kung
gaano ako ka-macho” saka itinaas ang braso na animo’y lalaki.

“Geez, boyish ka pa rin? akala ko babae kana talaga, ang tagal mo din sa Europe
hindi ka humanap ng kapalit ko?”. Napasunod ako sa kanya sa paghakbang habang hatak
hatak ang kanyang maleta.

“Matagal na akong nakahanap ng kapalit mo, hindi ko lang masabi sa parents ko kasi
mas gusto ka nila. Sila na lang kaya ang magpakasal sayo?” habang naglalakad ay
kinuha nito ang sun glasses at isinuot. Kung hindi ko siya kilala ay mapagkakamalan
ko siyang celebrity. Halos lahat ng nadadaanan namin ay napapalingon sa kanya.
Matangkad siya na balingkinitan ang katawan. Idagdag pa ang buhok niyang kulay gold
na lalong umangat ang pagka puti niya.

“Hahaha! ang galing mo talaga magpatawa. Kaya gusto kitang kasama eh” ani ko.

“Umayos ka, hindi kita type noh!. Kahit gwapo ka hindi ka papasa sa akin. Alam mo
naman ang tipo kong lalaki”.

Nakarating na kami sa parking lot, mabilis akong lumakad papunta sa aking sasakyan.
Agad ko siyang pinagbuksan ng pinto. Pagkatapos ay inilagay ko naman ang kanyang
maleta sa may compartment.

“I know I know, ang tipo mo ay yung mga mukang goons tignan, yung mala-kontarbida
sa pelikula, balbas sarado then maitim----—”

“SHHH!!!! shut up! kung ayaw mong mabukulan sa ulo!” sabi niya na akmang sasapakin
ako. Umupo siya sa katabing driver seat.

“Penelope stop it!, alam mo namang hindi kita papatulan kahit bugbugin mo ako!”
sabi ko nakangiti at siya naman ay lalong nagsalubong ang kilay. Ang bilis talaga
niyang maasar kahit siya ang nauuna.

“Whatever, teka nga maiba nga tayo ng usapan. May ipinalit kana ba sa akin?”

Isinuksok ko ang seatbelt at nagsimulang mag drive. Narinig ko ang tanong niya
ngunit parang hindi ko yata kayang sagutin iyon.

_____________

MARB C-96

“Bakit yata biglang kang tumahimik dyan? Mahirap bang sagutin?”

Umiling ako habang nakatingin sa daan. “No, it’s not that, I mean kilala mo naman
ako kailangan ko pa bang sagutin yan?”

“Kilala kita Apollo, pag ganyan ang sagot mo, meron kang dapat ikwento. Parang di
mo ko kababata”

“Geez.. Magseselos ka ba pag sinabi kong meron?” diretsahang sagot ko. Ilang
segundo siyang hindi umimik mamaya ay bumungisngis siya ng tawa.

“Ilang linggo na kayo? maswerte siya kung umabot kayo ng months” sabi niyang
tumatawa.

“Hey, hey, is not what you think. Seryoso ako”

“Seryoso?! Utot mo!. Ipapatanggal ko itong braces ko pag naghiwalay kayo bukas
Apollo” sabi niyang nanunukso.

Tila uminit ang aking tenga sa narinig. Hindi ako nagsalita na siya naman ay
nagpatuloy sa pagtawa. “Ano Apollo? pustahan pa tayo?” asar niya ulit dahilan para
bigyan ko siya isnab na tingin.

“Tsk, do what you want” I said saka bumaling ng tingin sa daan. Bigla siyang
sumeryoso at umayos sa pagkakaupo. Alam niya kung ano ang asta ko pag ganitong na-
iinis na.

“Alam na ba ito ng mommy mo?” tanong niya.

“No, hindi ko pa sinasabi?” tipid kong sagot.

“How about the girl. I mean your girlfriend, Did she know about me? About us?”

“Hindi ko pa sinasabi, wala pa akong plano. The truth is I don’t know kung paano ko
ipagtatapat sa kanya.” I said saka bumuntong hinga.

“Tsk, tsk,. Mabuti pa sigurong sabihin mo na sa kanya ang about sa atin. And to
your parents. Sa parents ko walang problema. Alam naman nila na hindi mangyayari
ang plano nila. I bet. Kahit ipaputol ko pa itong ginto kong buhok”

“I dont know Penelope, hindi ko alam kung saan mag-uumpisa. The day na sinagot niya
ako that was the day na pinangako kong hindi na ako magiging babaero.”

“Talaga? It means malakas talaga ang tama mo sa kanya. Siguro ang ganda ganda niya.
Mas maganda ba sa akin?”

Tumawa ako saka saglit na bumaling sa kanya. “Latin beauty.” I answered siya naman
ay tumango tango.

“Wow, aba mahilig ka pala sa mala-marimar ang beauty. Akala ko dati chinita ang
trip mo. Bakit parang nagbago ngayon?”

“Hindi ko rin alam. Basta iba siya sa lahat ng nakilala ko”

“Parang narinig ko na yang linya mo” biro nito saka tumawa ng malakas. Nag-uumpisa
na naman siyang mang-asar.

“Penelope, can you please stop laughing!” sigaw ko na lalo pa siyang tumawa.

“Tinamaan ka nga talaga ni kupido. Yan ba ang tinatawag na true love? Apollo is
that you?”

Pa-isnab ko ulit siyang nilingon at siya naman ay pilit na pinigil ang pagtawa.
“Teka nga maiba nga tayo. Nasan na pala si Vince?”

“I don’t know. Baka nasa bahay” sagot ko. Simula nang ihatid ko si Levi kanina ay
hindi na ako nakatanggap ng tawag or text sa aking kapatid.
“Ganyan pa rin kayong dalawa?” she asked.

“Anong ganyan?”

“Parang di kayo magkapatid. Hindi mo alam kung nasaan ang kapatid mo. Sabagay sa
tigas ng ulo ng kapatid mo kahit ako hindi magtityagang pag pasensyahan siya”

“Hahaha, nagbago na siya. Medyo tumino na siya ngayon” I said saka humagikgik.

“Aba himala yan ahh.. baka may girlfriend na rin siya? May girlfriend na ba
Apollo?”

“He confessed to me, he likes my girlfriend” sagot ko dahilan para tumawa siya ng
malakas.

“What grabe, hindi ka talaga mapagtaguan ng sekreto pati kapatid mo nilaglag mo”
and she continue laughing.

“Kaya malabo kang magkagusto sa akin kasi napaka-honest ko sayo. Am I right?”

pagmamayabang ko na siya naman ay hinampas ang aking bbraso.

“Iwww, yuck!” sagot niya

“Wait, are you sure sa bahay ka muna tutuloy?” tanong ko.

“Yun ang sabi ng mommy mo, ang hirap tanggihan ni tita. May choice ba ako?”.

“Till when?”

“I think 3 days doon muna ako sa inyo. Tomorrow I’ll look a nice hotel.
Pagnakahanap ako bukas baka umalis na din ako sa inyo” sabi niya na tila
nangongonsensya.

“Penelope.. tumigil ka nga, para kang ewan.”

“May masama ba sa sinabi ko. Apollo what if kung biglang pumunta sa bahay niyo ang
girlfriend mo? anong sasabihin mo? eh halos lahat yata ng maid niyo kilala akong
fiance mo. Sige answer me Apollo”

“Okay, okay. Hindi na muna ako papasok sa opisina bukas. Hahanapan kita ng
tutuluyan mo” sabi ko.

“Good, yung five star hotel ha”

Napailing ako saka ngumiti. “Napaka spoiled brat mo talaga, kaya siguro walang
magawa ang parents mo sayo.”

“Baliw.. hindi kaya.. kung spoiled brat ako, matagal ko nang sinabi kay tita ang
tungkol sa atin. At ang fiance thing.. gosh!.. mababaliw ako pag naiisip ko talaga
ang tungkol sa bagay na iyan”

“Ano ba talagang plano mo?” I asked.

“Apollo ikaw dapat ang magplano sa bagay na iyan, nakikinig sila sayo, pero sa akin
hindi. Isa lang akong malaking joke sa kanila” saka na naman siya tumawa.

“Actually may naiisip na ako. Tutal magkakaroon naman tayo ng family dinner next
week, doon na lang natin sabihin sa kanila. What do you think?” saka sumulyap sa
kanya.
Tumango tango siya at saglit na napaisip. “I think maganda ngang ideya iyan.”

Bigla na naman niya akong hinampas sa braso ng malakas hindi ko tuloy naiwasan ang
mapa aray habang nagmamaneho. “Penelope!! masakit yun!!”

“Parang di ka naman sanay sa akin, gusto mo batukan pa kita.” then she laughed very
loud.

________________

“Vince!!! what the fuck! ang laki mong bulas!!”. Papasok pa lang kami sa pinto ay
sinalubong na agad kami ni Vince. Agad nitong inakbayan ang aking kapatid at ilang
sandali ay inipit ang leeg nito sa kanyang braso.

“Ouch!!! bitawan mo ko, Pen!!! ano ba?!” sigaw ni Vince na halos yung dalawang
katulong na sumalubong sa amin ay napatakbong pumasok sa may kusina. Ganyan silang
dalawa sa tuwing magkikita. Parang aso’t pusa. Sakitan at minsan asaran, minsan
nauuwi pa sa away.

“Anong Pen!!!? Penelope. Ate penelope dapat ang itawag mo sa akin!” sagot nito na
lalong hinigpitan ang pagkakaipit sa leeg ni Vince.

“Yaya, pahanda na nang miryenda” sabi ko sa katulong na nakadungaw sa pinto ng

kusina. Tumango naman ito saka pumasok na sa may pinto.

“Pen!!! bitawan mo ko!! loko ka gugulpihin talaga kita!” sambit ni Vince at ilang
sandali lang ay binitawan na siya ni Penelope.

“Grabe bunso ang laki laki mong bulas, pahawak nga kung malaki na yan!” tukso ulit
nito na halos muntik nang hawakan ang nasa ibaba ni Vince. Mabilis na humakbang
palayo si Vince habang nakahawak sa kanyang ibaba.

“Shit!!! Baliw kana Pen!! kuya dapat sa mental mo diniretso yan!!” sigaw ni Vince.
Hindi ko naiwasan ang matawa dahil sa kanilang dalawa.

“Vince magkababata naman tayo, kaya ipahawak mo na yan sa akin.” tukso ulit ni Pen.
biglang tumakbo si Vince paakyat sa kanyang kwarto at pabagsak na isinara ang
pinto. Nagkatinginan na lang kami ni Penelope at maya-maya ay humagalpak ito ng
tawa at napaupo sa sofa.

“Mas matindi ka kay Vince. Mukang lumala yata ngayon ang pagka baliw mo” sabi ko
habang humahagikgik.

MARB C-97

“Ang lalim yata ng iniisip mo? May problema ba Levi?”. Nahinto siya sa pagtutupi ng
kayang damit saka bumaling sa akin.

Bumangon ako mula sa pagkakahiga at itinabi muna ang aking cellphone na kanina ko
pa tinitignan. “Kinakabahan kasi ako Jane”.

“Kinakabahan? bakit?” kunot noo nitong tanong at nagpatuloy sa pagtutupi.

“Eh kasi, hindi ko alam ang magiging reaksyon ko pag nagkita na kami ng lola ko”.

“Yun bah, syempre dapat maging masaya ka pag nakita mo na siya. Ang tagal na hindi
mo siya nakasama. Saka anong malay mo. Kasama na niya ang mga magulang mo pag
nagkita na kayo”.

“Ewan ko ba Jane, kinakabahan ako, siguro kasi first time ko siyang makikilala.
Hindi ko alam kung anong klase siyang tao, Mabait ba?, masungi? istrikta?. Basta
Jane kinakabahan ako”.

“Kahit ano pa yang nararamdaman mo Levi, basta masaya ako para sayo. Sa wakas
nahanap na natin ang mga kamag-anak mo. Malalaman mo na kung sino ka, at kung sino
ang mga magulang mo”.

Napahinga na lang ako ng malalim at ilang sandali ay napalingon sa aking cellphone.

Kahapon pa siya hindi tumatawag sa akin kahit text wala. Ano kayang nangyari?
napaka busy niya ba ngayon?

“Yung cellphone mo mukang matutunaw na yata yan. Kanina mo pa yan tinitignan. Kung
ako sayo Levi ikaw na ang tumawag sa kanya.” Biglang sabat ni Jane.

“Kahapon pa kasi siya hindi tumatawag sa akin,---—”

“Edi tawagan mo na siya, Hindi naman kabawasan sa ating mga babae ang tumawag sa
lalake. Diba?”

Biglang akong tumawa at si Jane ay napakunot ng noo. “Bakit? may mali ba sa sinabi
ko Levi?”

“Wala naman, nagulat lang ako sa sinabi mo. Para kasing nagka jowa kana dati”.

“Hahahaha. hindi naman masyado siguro crush.. Hanggang doon lang ako Levi. NBSB nga
diba”. sagot niyang patawa tawa.

Ring----ring----ring . Bigla akong napalingon sa aking phone at agad na sinagot ang

tawag nito.

“Mukang narinig ni Master Apollo ang usapan natin” mahinang sambit ni Jane sabay
kindat sa akin.

“Hello Apollo, busy ka?” sambit ko sa kabilang linya.

“NO, no, kaya nga tinawagan kita, sorry ngayon lang ako nakatawag sayo. Ang dami ko
kasing kailangan tapusin kahapon. Sorry Lev” ani nitong naglalambing.

Hindi ko naiwasan ang ngumiti habang pinakikinggan ang kanyang malambing na tinig.
Boses pa lang niya ay sapat na para mapanatag ang aking loob. “Ok lang, atleast
tumawag ka, nag-aalala nga ako baka kung napaano kana”

“Promise babawi ako sayo, I’ll see you tomorrow, free kaba bukas?”

“Hindi ako pwede bukas. May kailangan akong puntahan bukas Apollo”.

“Hah? Saan? Sino?” sabi nitong may pagkagulat sa kanyang tinig.

“Makikipagkita ako sa lola ko” sagot ko at siya’y ilang segundo na hindi

nakapagsalita.

“Lola? what do you mean---—”

“Nahanap ni Master Zeus si Lola--—”

“What! that’s a good news. I’m happy for you Lev. Gusto mo bang samahan kita
bukas?”

“I think it’s better na ako na lang Apollo, First time kong makikita si Lola kaya I
want to know her and all about my parents” sambit ko.

“Ganun ba” sagot nito saka bumuntong hinga. “Ok Lev, basta tawagan mo ko if you
need some help. Okay?”

“Yes I will Apollo…---—”. Bigla akong natigil sa pagsasalita ng may marinig sa

kabilang linya.

“Vince!!!! bumalik ka rito Loko ka talaga!” narinig ko ang boses ng isang babae. At
ilang sandali pa ay biglang tumahimik si Apollo na nasa kabilang linya.

“Apollo? may kasama kaba dyan?” I asked habang nakakunot ang noo. Tila nakaramdam
ako ng kaba habang hinahantay ang sagot ng aking kasintahan.

“Ahhh,, si yaya, napasigaw si yaya, may ginawa na naman kasing kalokohan itong si
Vince. Anyway. Call me kung kailangan mo ng service or you need some help. I’m glad
na makikilala mo na ang iyong lola and your parents I hope na makita mo na rin
sila.

“Salamat Apollo. Tatawag agad ako sayo bukas. Babalitaan agad kita.”

“I miss you” bigla nitong sambit dahilan na muli naman akong mapangiti.

“I miss you too” I answered.

“I really miss you, gustong gusto na kitang yakapin na mahigpit Lev,”

“Ako din Apollo, Teka are you in your room?” tanong ko ng marinig ang pinto na tila
sumasara.

“Yep, para makapag usap tayo in private, ang ingay kasi sa baba.”

“Si Vince na naman ba?”

“As usual, isip bata talaga. Matutulog kana ba? okay lang ba na magusap muna tayo?”

“Oo naman Apollo,”

___________________

Pagpasok ng aking kapatid sa kanyang kwarto ay awtomatikong tumigil sa paghatak ng

aking damit si Pen. Naupo siya sa sofa habang ako naman ay napa kibit brasong
nakatingin sa kanya.

“You’re dead kung nagsalita kapa ulit kanina” ani ko.

“I know, kaya nga tumahimik na ako. Kung hindi mo nilagyan ng sili itong inumin ko
hindi kita hahabulin. Hayop ka!” inis nitong sabi at ako naman ay tumawa.

“Diba mahilig ka sa maanghang. Favorite mo ang sili dapat nga magpasalamat ka pa sa

akin”.
“Shut up kung ayaw mong dikdikin ko ng sili yang bunganga mo!”

“Pen, calm down. Ang ganda mo pa naman pero kung umasta ka daig mo pa barumbado”

“Ganda? ako maganda? your face!!. Sabihin mo yan sa sarili mo. Uhuging bata!
Supot!!” asar nito na nagpakuyom na palad ko.

“Supot! ako supot! eh kung sapakin kaya kita!!” sigaw ko habang nanlilisik ang
matang nakatingin kay Pen.

“Kung hindi ka supot sige nga patingin nga niyan”.

“PEN!!! shut up!!.” naiinis na ako kaya ang ginawa ko binata ko ang maliit na unan
sa kanya. Agad naman siyang tumayo at umilag.

“Teka Vince. Ano nga palang pangalan ng jowa ni Apollo?”

“Do I need to answer that?” sarkastikong tanong ko.

“Yeah you need to answer kung ayaw mong isigaw ko sa labas na supot ka!!!”

“FUCK!!! PEN!!!” sigaw ko nang bigla itong lumabas na gagawin talaga ang banta.
“Pen Stop! Oo na sasabihin ko na”

“Good!” saka tumawa na para bang demonyo.

“You’re a devil” bulong ko.

“Anong sabi mo Vince?. gusto mo bang isigaw ko sa labas na SUPOT KA?” diin nitong
sambit na parang kukulubot yata ang aking noo sa inis.

“Her name is Levi.” sagot ko.

“Levi, ahhh.. I see.. pangalan pa lang mukang maganda na.” muli siyang pumasok sa
loob at naupo sa may sofa. Nakadekwatro pa na akala mo’y siya ang may-ari nitong
bahay.

“Now, kontento kana? I go to my room I feel sleepy” sabi kong pahakbang.

“Your brother told me na you like her too. Am I right?” agad nitong sambit na
ikinahinto ko sa paghakbang.

“Whatever. Just mind your own business.”

“Look Vince I’m just curious about her.”

“Don’t try to talk to her. Alam mo naman na wala pa siyang alam tungkol sayo. At
tungkol sa inyo ng aking kapatid. Keep your distance from her Okay?” saka binigyan
siya ng matalim na tingin.

“K”. sagot nito saka bumungisngis.

_______________

MARB C-98
Humihigpit ang hawak ko sa pendant na nasa aking kanang kamay habang ang baby cloth
naman ay nasa kaliwa ko namang kamay.

“Mam, ok ka lang po ba?” ani sa aking ng driver na sumulyap sa front mirror ng

sasakyan na agad ko namang binalingan ng tingin.

“Ok lang ho ako manong” sagot ko saka ngumiti. Tumango na lamang ito at muling
binaybay ang edsa. Ilang sandali pa ay nag-ring naman ang aking cellphone.

“Si Mina” sambit ko ng makita ang caller at sinagot ang tawag.

“Nakarating kana?” bungad agad nito na animo’y siya pa ang kinakabahan.

“Hindi pa, nasa edsa pa lang kami.” ani ko sabay ngiti. Naalala ko kanina bago ako
umalis ay panay ang yakap niya sa akin. Hindi rin maalis ang ngiti niya habang
ako’y papasok na nang sasakyan kanina.

“Basta tumawag ka agad sa akin pag nagkita na kayo ng lola mo” bilin pa niya.

“Opo, mukang ikaw pa yata ang kinakabahan”.

“Oo nga eh, kinakabahan at masaya ako dahil ito na ang araw na makikita mo na ang
pamilya mo” unti unting nag-iba ang kanyang tinig na sa tingin ko ay malapit na
siyang umiyak. Napailing na lang ako pero ang totoo kanina ko pa pinipigil itong
luha ko.

“Oo nga eh”

“Mag-ingat kayo sa byahe”

“Oo ikaw rin mag pahinga kana muna Mina, bye”. paalam ko

“Bye Levi” at pinutol na nito ang tawag.

Nagtataasang building ang aking nakita pagkalipas ng ilang minuto. Nasa bandang
buendia na kami ng mga oras na iyon. Agad naming natunton ang building kung saan
kami magkikita ng aking lola.

Pagbaba ko nang sasakyan ay hindi na maalis ang mata ko sa pintong salamin. Kitang
kita kasi ang mga naggagandahang upuan, lamesa at iba pang uri ng muebles na may
katangi tanging disenyo na doon ko lamang yata nakita. Agad na lumapit ang dalawang
security guard na nandoon sa may pinto.

“I’m looking for Ms. Lorenza Veron Abri---—” hindi pa ko natatapos magsalita ay
agad na nilahad ng security guard ang kamay nito na senyas na maari na akong
pumasok sa loob. Napasunod na lang ako sa mga ito. At ang isang babaeng
nakauniporme ay ngumiti sa akin.

“Mam, this way po” sambit agad nito nang ako ay makapasok na.

Ngiti at pagtango ang aking naisagot. Agad kaming nagtungo sa elevator. Hindi ko
maiwasan ang mamangha dahil sa taas ng building. 99 floors ang building na ito at
ang babaeng nakauniporme ay pinindot ang 50th floor. Lalo akong kinakabahan habang
pataas ng pataas ang elevetor.

Heto, magkikita na kami ni Lola. ani ng isip ko. Huminga ako ng malalim na sakto
namang bumukas ang pinto ng elevator. Nakarating na agad kami sa 50th floor lumabas
agad ang babaeng nakauniporme at ako naman ay dali daling sumunod sa kanya.

__________________

“Are you sure? your going to spend your day with me? May choice ka naman Apol, kung
ayaw mo edi wag. Hindi yung nagmamaktol ka dyan na parang bata”

Inilapag ko ang tasa sa may mesa pagka higop ko ng kape. Tinignan ko siya ng
seryoso at tinignan ko rin ang kanyang katabi na kanina pa pasulyap sulyap sa aming
dalawa. “I make my words, saka how can you say na nagmamaktol?”

Biglang bumungisngis si Vince na kahit mahina ay rinig na rinig ito ni Pen na

kaharap lang namin sa may mesa. “Pen aminin mo na may gusto ka sa kapatid ko”.
Biglang batok ni Pen kay Vince na muntik na masubsob sa plato nitong may pagkain.
“OUCH!! FUCK!! Ano bang problema mo!”

“Hoy sipuning supot!! wag kang sumabat kung hindi ka kinakausap!!, Apaka bastos
mo!” singhal ni Pen at pananlakihan ng mata si Vince.

“Aba! hoy kahit babae ka hindi kita uurungan sa suntukan!” biglang tayo ni Vince
saka pumorma sa pagsuntok.

“HEY!! HEY!! Tigilan niyo yang dalawa!! it’s too early para bwisitin niyo ako!!”
sigaw ko at tumayo sa aking kinauupuan.

“Pen!! hindi kita uurungan!! sumusobra kana!” sumbat ng aking kapatid.

Umiling si Pen sabay baling ng masamang tingin kay Vince. “Baka nakakalimutan mo
dumugo yang nguso mo dahil sa akin.”

Hindi na nagsalita pa ang aking kapatid bagkus ay lumakad na ito palabas ng kusina.
Habang kami ni Pen ay nagkatinginan na lamang. “Sakit ko na nga ng ulo si Vince,
dadagdag ka pa” ani ko.

“Parang hindi na nasanay yang bunso mong kapatid. Alam naman niya kung paano ako
mang-inis” at ilang sandali lamang ay humagalpak ito ng tawa.

“Your crazy” pailing iling kong sabi.

“Nakapag pa book na ako ng Hotel kaya you dont need to worry pa kung saan ako
patutuluyin” pag-iiba nito ng usapan at bumalik sa pagkain.

“What?! parang kanina lang--—” kunot noo kong sagot na agad naman siyang nagsalita.

“Apol hindi ka pa sanay sa akin? The heck! para ano pa’t magkababata tayo. Alam mo
naman ang motto ko” yabang pa niya sabay bungisngis.

“I know…” patango tango kong sambit.

“MY motto. Time is gold”

“Your such---—”. bigla niyang nilahad ang kanyang kamao na tila nananakot.

“I’m such? anong such ha? Ayusin mo!” singhal niya.

“Whatever. Maiwan na muna kita, pipirma muna ako ng mga papeles”.

“Apol pagkatapos mong pumirma, samahan mo kong bumili ng alahas”. utos nito na
ikinahinto ko sa paghakbang.
“Alahas? Bakit?” kunot noo kong tanong.

“Darating ang mommy mo next week, I’ll give her a gift. Teka nakalimutan mo na?”

“Si mommy? hindi niya sinabi---—”

“PSSSTTT!!!!” sabi niyang may kasamang senyas. “Mabuti na lang at sinabi ko sayo,
kung hindi tiyak magtatampo si tita”

“Sige sige, Tutal libre naman ako ngayong araw, unless kung biglang tumawag si
Levi” sabi ko at ngumiti.

“Ngiti ngiti ka dyan, kinikiliti ka?! feeling ka Apol?!! kinikilig lang ang
puwet?!!” tukso nito sabay bungisngis.

Lalo yatang dadami ang wrinkles pag kausap ko itong babaeng ito. “Pen! act like a
decent women,!”

“Desente naman ako ha,”

“Kaya walang tumatagal na lalake sayo, daig mo pa ang lalake pag umasta. Geez,
maaga akong tatanda sayo.”

“Mukha mo, matanda kana.. Nagfefeeling ka? Feeling teenager lang ghorl?!!”.

“Finish your food, okay?” sabi ko na lang tumuloy nang lumakas kahit naririnig ko
pa siyang nagsasalita.

“Apollong mansanas, Apol apol apol!!! Lolo Apollo!” tuksong sabi niya sabay tawa.

__________________

MARB C-99

Pagpihit ng babae sa pinto ay kita ko na ang babaeng nakatalikod. Maputi na ang

buhok nito at halatang nasa 60 anyos na ang edad nito. Kulay lilac ang blouse nito
na tinernuhan ng whilte slack pants.

Pagpasok ka ay agad namang isinara ng babaeng naka-uniporme ang pinto. Tanging

kaming dalawa na matandang babae ang naroon. Siya na kaya ang lola ko?. Ilang
segundo kaming binalot ng katahimikan hanggang sa dahan dahang humarap ang matanda,
unti unting dumadagundong sa kaba ang puso ko nang makita ang itsura nito. Para
akong nakatingin sa aking sarili. Totoo nga ang sabi ng aking amo, magkahawig nga
kami at hindi ako maaaring magkamali siya ang Lola ko.

“Iha, kamusta ka?” sambit ng matanda at unti unting nangilid ang luha sa kanyang
mata.

“Lo-----la?” pautal kong sambit at ilang sandali pa ay naluha na ako. Dahan dahang
inilahad ng matanda ang kanyang mga braso pahiwatig na lumapit ako at yakapin ko
siya mahigpit. Hindi na ako nagdalawang isip pa, agad akong lumapit patungo sa
kanya at niyakap siya ng mahigpit. Sabay kaming humikbi ng mga oras na iyon.
Pagkatapos nang ilang sandaling iyakan ay inakay niya ako paupo sa may mahabang
sofa. Marahil ay opisina niya ang kwartong ito dahil may mesang malapit sa may
sofa. Kitang kita din ang langit at nagtataasang building na halos katabi lang
namin dahil sa wall mirror ang disenyo nitong building.

“Matagal na kitang hinahanap,” sambit nito at hinawa ang aking buhok papunta sa
aking likod. Hindi ko nagawang sumagot dahil muli na namang tumulo ang aking luha.

“You have a same look to your mom” dagdag pa nito at pilit na ngumiti.

“Nasaan po pala siya?” tanong habang pinupunasan ang aking luha.

“Iha” saka niya pinahid ang luhang nasa aking pisngi. Ilang segundo din siyang
huminga ng malalim at muling nagsalita. “She’s gone.”

“Po?!” kunot noo kong sambit. At siya ay di na naiwasan ang muling pagluha.

“Namatay siya nung 1 buwan ka pa lang. May gustong pumatay sa inyo. She tried to
protect you. Nailigtas ka niya kahit buhay niya ang naging kapalit.”

“Ano pong nangyari? Sino ang gumawa? Sino ang pumatay sa aking ina?” Si itay po?
buhay po ba siya? “ang daming tanong ang biglang sumagi sa isip ko, habang patuloy
sa pag-agos ang aking luha.

“Iha, calm down.”

“Lola, sorry po namimis ko na kasi ang parents ko. Mabuti na lang po at nagkita
tayo. Masasagot na ang lahat ng tanong ko” hikbi kong sambit.

“I understand. I’m very thankful na nahanap din kita. Lahat ng pagkukulang ko ay

mapupunan ko na. Wala man ang iyong mommy I know she’s now happy kasi nagkita na
tayo.”

“Ako din po, hindi ko inaasahan na mangyayari ito. Masayang masaya po ako”

Muling huminga ng malalim ang matanda at itinuon ang tingin sa wall mirror.
Nakatingin siya sa kulay bughaw na langit at ilang sandali ay pilit na ngumiti.
Mukang marami siyang sasabihin kaya ako na nasa tabi niya ay naghihintay lang sa
kanyang sasambitin.

“Your mom, she’s Leyla veron Abrigo. Kamukhang kamukha mo ang iyong ina. Ang
pinagkaiba niyo lang ay maputi siya. Ang kulay mo ay nakuha mo sa iyong ama. Your
Dad, isang kilalang artista ang iyong daddy. He’s Santiago Cortez.”

“Santiago Cortez?” kunot noo kong tanong.

“Yes iha. Half filipino and half spanish ang iyong ama. Sikat na sikat siya sa
Spain nung nakilala niya ang iyong ina.”

“Nasaan na po siya?”

“To tell you iha. Patay na rin siya. Na-stroke siya nung minsang nag-tatapping sila
ng pelikula. At that time hindi pa alam ng iyong ama na buntis na ang iyong mommy.
Even your mom she didnt know na buntis na siya sayo.”

Muling hinawi ng matanda ang aking buhok at isinukbit ito sa aking tenga. Tahimik
lang ako at hinahantay ang iba pang sasabihin nito.
“Huli ko nang nalaman na nagkaroon sila ng relasyon nang malaki na ang tiyan ng
iyong mommy. Napakalungkot ng iyong ina nung nalaman na patay na si Santiago. Hindi
rin siya nakapunta ng burol dahil nandoon ang tunay na asawa nito”.

“Asawa? Lola hindi ko po maintin--—”

“Iha naging kabit ang iyong mommy. Nung umamin siya sa akin ay nagalit talaga ako
pero hindi ko rin siya matiis. Imbis na magalit ay dinamayan ko na lang siya. Kaya
inilihim ng iyong ina ang relasyon niya kay Santiago ay bukod sa napaka gwapo at
napaka husay nitong actor ay ubod ding babaero ng iyong ama.”

Malungkot ang mga mata ng matanda habang ikinukwento ang aking mga magulang.
Pakiramdam ko nang mga oras na iyon ay kasama ko na din ang aking ina. Kahit
papaano ay nakikilala ko na din siya.

“Paano po sila nagkakilala”

“Sabi ng mommy mo, nakilala niya ang iyong daddy nung nagbakasyon ito sa malibu.
May resort doon ang iyong mommy. At ngayon ikaw na ang nag-mamay-ari nito”

“po?!”

“Marahil ay nagugulat ka pa iha, I understand.” saka ito muling ngumiti.

Muli siyang napatingin sa ulap at nagpatuloy sa pagku-kwento. “Sa Malibu sila

nagkakilala. Kilala ng mommy mo ang iyong Dad dahil sa kasikatan nito. Pero hindi
siya katulad ng ibang babae na halos mabaliw pag nakita ang iyong daddy. She’s very
calm at napaka haba ng pasensya niya but she’s very strict. She’s like her Dad.
Siguro your Dad realized na hindi siya papasa sa iyong mommy. Kaya lalo siyang
nagpursige sa panliligaw. That time wala pang nababalita na may asawa na ang iyong
daddy. Wala naman kasing sineryoso na babae ito at idagdag pa ang ilang beses na
eskandalo sa kapwa artista.” bumaling sa akin si lola at ilang sandali pa ay
ngumiti. “In short na challenge siya sa mommy mo” saad nito dahilan para ngumiti
din ako.

Sumagi sa isip ko si Apollo. Parehas din sila ng aking ama. Babaero. Mabuti na lang
at wala pa akong nababalitaan na may iba siyang karelasyon bukod sa akin.

“And about your mom, kilala siya sa mundo ng furniture. Magaling siyang magdisenyo
ng muebles. Until now yung mga design pa rin niya ang best seller. I can’t compare
her , bukod sa nag-iisa ko siyang anak ay napakatalino ng iyong ina. Yun nga lang
sa pag-ibig lang siya medyo sumablay. Alam mo na” ani ng matanda na para bang
nagbibiro.

_________________________

MARB C-100

Happy 100 chapter 😆😆

—---------------------—

“Lola san po kayo nakatira?”.

Umakbay siya sa akin at pinisil ang aking balikat. “Sa spain”

“Ha? Ibig sabihin nagbyahe ka----—”

“No iha, may bahay din ako dito. Tubong batangas ang iyong lolo. Ako naman ay sa
spain na lumaki.”

“Ibig sabihin pure spanish ka---—”

“Yes iha” agad nitong sagot habang nakangiti.

Kanina lamang ay nababalot kami ng lungkot ngunit ay tila unti unti ko nang
natatanggap ang mga pangyayari.

“Natuto na lang ako magtagalog nung nakilala ko ang iyong lolo. Gusto mo bang
ikwento ko sayo kung paano kami nagkakilala”

“Sige po”

“Teka nga magpapakuha muna ako ng maiinum at snacks natin. Mukang mahabang
kwentuhan ang mangyayari ngayon” tumayo ito saka lumapit doon sa table na may
telepono.

“Can you get me a coffee and juice? And sandwich also. Thanks” saka ibinaba ang
telepono at muling umupo sa aking tabi.

Nag-umpisang magkwento ang aking lola tungkol sa namayapa nitong asawa. Panay ang
tawa at di maalis ang ngiti habang ibinabahagi ang nakaraan nila ng aking lolo.
Kung ikukumpara ko ang love story ng aking ina at kay lola ay masasabi kong
napakalungkot ng kwentong pag ibig ng aking parents.

“Nabyuda ako sa edad na trenta, napakabait kasi ang lolo mo kaya siguro mas nauna
siya sa akin. Sinong mag-aakala na hahantong siya sa isang car accident dahil sa
pag iwas niya sa isang kuting.” Kwento nitong sinamahan ng biro.

“Atleast may nailigtas si lolo na kuting” ani ko habang nakangiti at ang matanda ay
pailing iling habang nakangiti.

“Lola pwede niyo ho bang ikwento sa akin kung paano niyo po nakita si mommy? I mean
paano niyo po nalaman na patay na siya?”

Bumaling agad sa akin ang matanda at maya maya pa ay bumuntong hinga.

“I got a call from the police. Namatay siya sa tama ng bala sa kanyang Tagiliran.
Maraming dugo ang nawala sa kanya kaya hindi na nakaya ng kanyang katawan na
tumagal pa. Pero I think lumaban siya para mabuhay. It happens somewhere in
batangas kung hindi ako nagkakamali”

Batangas? Kung hindi ako nagkakamali doon ako natagpuan ng dalawang matanda. Si
lolo at lola na kumupkop sa akin.

“Bala? Ibig sabihin po ba may nagpapatay kay mommy?”

Tinitigan ako ni lola. At doon ko nakita ang galit sa kanyang mga mata. “Yes iha,
pinapatay ng asawa ng daddy mo ang iyong ina. Dahil sa selos. She kill your mom.”

“What?! How can she---—”

“She’s now in jail. A year after that incident ginawa ko ang lahat para mahuli ang
gumawa nito sa iyong mommy. And I’m really surprised na ang asawa ng daddy mo ang
gumawa nito. Inamin nito na hindi siya minamal ng iyong daddy. Your mom siya ang
talagang minahal ng iyong daddy. Nabasa kasi nito ang mga sulat ng iyong daddy na
dapat sana ay ibibigay niya sa iyong mommy. To be honest iha, masaya na din ako
nang nalaman ko na mahal talaga ng dad mo ng iyong mommy.”

Ilang segundo lang ay tumulo ang aking luha. Hindi ko sinadyang lumuha marahil ay
sa saya na aking naramdaman. Mahal ni dad ang aking mommy. Sapat na iyon para
mawala ang lungkot na nararamdaman ko.

Kusa akong napayakap kay lola saka humikbi. “My dad loves my mom. I’m happy to know
that lola”.

“Oo iha, ako din masaya. Sorry iha ngayon lang tayo nagkita. Sa haba ng panahon na
wala ako sa tabi mo ay alam kong maraming hirap ang naranasan mo. Ang totoo niyan
bago tayo nagkita ay naikwento lahat ni Zeus ang pinagdaanan mo.”

“Si master Zeus? Paano niya po nalaman?” Saka umalis sa pagkakayakap at kunot noong
bumaling sa aking lola.

“Nag hired siya ng agent. Pinahanap lahat ng impormasyon tungkol sayo simula nung
nawala ka sa gubat hanggang sa magtrabaho ka sa kanya. Even those jobs na hindi mo
ginustong pasukin ay ikinuwento niya. Iha I’m really sorry sa pinagdaanan mo. Pag
pasensyahan mo na ako kung hindi kita nahanap kaagad”.

Muli akong napaluha. “No, you dont have to say sorry. Ang importante ay nagkita na
tayo. Masaya ako na nagkakilala na tayo lola”. Muli ko siyang niyakap ng mahigpit
habang lumuluha.

“Levi? Tama ba? Yan ang pangalan mo iha?” Ani nito pagkatapos ng yakap.

“Opo”

“Napakagandang pangalan. Hindi nalalayo sa pangalang ibinigay sayo ng iyong mommy”

“Ano pong ipinangalan sa akin ni mommy?”

“She named you Lavien Veron Abrigo.”

—----------------------—

Bago niya ako bitawan ay muli niya akong niyakap ng mahigpit. Gabi nang matapos
kami sa pagkukwentuhan. Kung alam ko lang na masarap kausap ang aking lola ay
nakapag paalam sana ako sa aking amo na gagabihin ako ng uwi. Marahil ay kanina pa
naghihintay si Mina ng aking tawag. Makikibalita kung anong nangyari sa paguusap
namin dalawang mag-lola.

“Kelan ka sasama sa akin iha?” Sambit nito pagkatapos ng yakap.

“Hindi ko pa alam, magpapaalam po muna ako sa amo ko at sa aking mayordoma”.

“Bisitahin mo ako dito iha pag hindi ka busy, sana sa pag-uwi ko sa spain next
month kasama na kita” sambit ng matanda na hindi o rin bumibitaw sa paghawak sa
akin kamay “Sana nga po, gusto ko din na makasama ka ng matagal. Napakabait niyo po
sa akin kahit ngayon palang tayo nagkita”. Pakiramdam ko maluluha ulit ako.

“Unang kita ko pa lang sayo iha alam ko nang apo na kita. Hawig na hawig ka talaga
ng mommy mo. Parang kasama ko na din si leyla pagkasama kita.”
“Lola naman pinapaiyak mo naman ako eh” biro ko sabay punas ng aking luha na
malapit ng bumagsak.

“See you soon iha, cant wait na makita at makasama ka ulit” sabi nito saka bumeso
sa aking pisngi.

“See you again din lola, stay healthy okay?”

“Okay iha, ingat sa pag uwi”

“Yes po, bye.” Saka siya bumitaw sa aking kamay nang ako’y humakbang na papasok ng
sasakyan. Kita ko ang pag kaway ng matanda habang nakatanaw sa aminh sasakyan na
paalis.

Maraming tanong nasagot sa pag kikita naming dalawa. Masasabi kong unti unti nang
nabubuo ang aking pagkatao.

“Lavien Veron Abrigo” sambit ko nang aking tunay na pangalan.

—----------------------—

MARB C-101

“How about this?” itinuro niya ang pearl bracelet na may gold.

Tumango lang ako saka sinabing. “Kahit saan dyan magugustuhan ni mommy lalo na’t
ikaw ang bumili”. To be honest gusto ko nang umuwi. Halos lahat ng jewelry shop
dito sa makati ay napuntahan na namin pero hanggang ngayon wala pa rin siyang
napipili.

“I’m serious! I need your opinion!” singhal nito na naging dahilan ng pagbaling ng
mga customer at saleslady sa aming dalawa.

Napabuntong hinga ako at bumulong sa kanya. Just to respect her pero ang totoo
nanggigigil na ako sa inis. “Calm down Pen kahit ngayon lang okay?” sabi ko saka
bumuntong hinga.

Inisnaban lamang niya ako. “Miss can I see this one” sabi niya sa saleslady na
malapit sa amin na agad naman nitong kinuha ang itinuro ni Pen.

“See.. it’s so nice. I’m sure magugustuhan ito ng mommy mo”. sabi niya habang
hinahawakan ang bracelet. Iniabot niya saka ko kinuha.

“Pricey?.. do you really want---—”

“Price doesn’t matter. Isa pa may kasalanan tayo sa kanya. I mean both our parents
are expecting” sagot agad nito.

“Mam pwede niyo pong isukat” sabat ng saleslady.

Ngumiti si Pen. Yung ngiti na alam kong may gagawin siyang kung ano. Kaya naman
pasimple akong umiling pahiwatig na huwag na niyang tangkaing gawin ang anumang
kanyang maisip. “No” I whispered to her.

Lalo siyang ngumiti sabay kindat sa akin. “Honey can you please help me to put this
on my wrist?” sabi nitong lumambing ang boses.

Hindi ko mawari kung ako ba’y tatawa o maiinis. Bigla ay kinuha niya ang aking
kamay senyales na gusto niya talagang isuot ko sa kanya ang bracelet. “Honey
please…” sabay pout ng kanyang labi. Tila lalabas ang sintido ko sa noo habang
nakikita ko ang kanyang istura.

“Okay” sabi kong pilit at bumuntong hinga. “Mawawalan ako ng pasensya sayo Pen”.
bulong ko na siya naman ay biglang bumungisngis. Isinuot ko sa kanya ang bracelet
pagkatapos ay yumakap siya sa aking bewang na animo’y bata na pinagbigyan.

“Thanks Honey… You really lov----—”

“I’ll pay.” agad kong sagot saka kinuha ang aking credit card sa wallet. Iniabot ko
agad ito sa saleslady.

“Take it off para mailagay na sa box” baling ko kay Pen na biglang nag-iba ang
timpla ng mukha.

“You’ll be in hell. Just wait” sabi niya saka tinanggal ang bracelet. “Miss paki
box ng maayos. Okay?” ani nito sa saleslady. Tumango lamang ito saka nagpunta sa
cashier area. Kami naman ay sumunod na rin sa saleslady.

Panay ang hampas niya sa aking braso habang papalabas kami ng Jewelry shop. “Alam
mo kill joy ka talaga” inis nitong sabi habang nakataas ang isang kilay.

“Umuwi na tayo, I’m hungry” sabi kong binalewala ang kanyang pagmamaktol.

“Fine!” she shouted sabay akbay sa aking balikat. Halos tumingkayad siya upang
maabot lamang ako. Binigatan niya ang paghakbang na tila ba nananadya talaga. Halos
mapalingon sa amin ang mga taong lumalabas and I think malapit na talaga akong
mapikon.

“Pen!! what are you doing! Umayos ka nga!” tiimbagang kong sabi. Mahina ngunit may
diin na ang aking tinig. Kumalas siya sa pag akbay habang matalim na nakatigtig sa
akin.

“Kill joy! palibhasa matanda kana!” asar niya at ilang sandali ay bumungisngis ng
tawa.

Imbis na patulan ay tumuloy na akong lumakad palabas. Kinuha ko agad ang cellphone
na nasa aking bulsa nang marandaman mag ring ito. Levi?

“Lev, How are you?” bungad ko kaagad at huminto muna sa paglakad. Habang si Pen ay
nakatingin lang sa akin. Sinenyasan ko siyang wag maingay para hindi marinig ng
aking kasintahan ang kanyang boses.

“Ok lang. How about you? Nasan ka ngayon?” tanong nito na tila nag-iiba na ang
tinig.

“Ako? I’m fine, Nasa bahay.. I mean pauwi na sa bahay, kakatapos lang ng meeting
ko” hindi ko alam kung bakit unti unti na akong kinakabahan.

“Talaga? may kasama ka ba?”. mahinahon niyang sabi ngunit iba na ang tinig nang
kanyang boses.
“Kasama?” napatingin ako kay Pen. Ngumiti ito at pasimpleng siniko ang aking braso.

“Yes Apollo, May kasama ka ba ngayon?” tanong niya ulit.

“Ammmhhh, no.. wala akong kasama. Why?” Sabi ko sabay lunok ng sarili kong laway.
Shit! I’m guilty! Lalo akong kinakabahan sa mga tanong ni Levi. Pakiramdam ko may
mga matang nakamasid sa akin ngayon.

Ilang segundo rin siyang hindi sumagot. Ang tangi ko lang naririnig ay ang paghinga
niya ng malalim. “Levi? is there something wrong? tell me. Is there a problem?”
tanong ko nang hindi pa rin siya nagsasalita.

“Yeah.. may problema talaga” sagot niya at ilang sandali ay paghikbi na ang aking
naririnig.

“Are you crying?. What’s the problem? Tell me?”

“Apollo, bakit? bakit mo ginawa sa akin ito? Ayaw mo na ba sa akin? Sawa kana ba?”
tanong niya na dahilan ng bigla kong pag-iling. Natuon ang tingin ko sa babaeng
nasa labas. Nakatayo siya di kalayuan sa may exit. Dito na ako napatulala at ilang
sandali ay tinignan ko ang aking cellphone, saka muling itinuon ang tingin sa
babaeng nasa labas.

“Levi?? how---—” I said while looking at her.

“Apol bakit?” sabat ni Pen at tinitigan din ang babaeng nasa labas. Wala na akong
narinig na sinabi ni Pen, tila nahulaan na niya kung sino ang babaeng aking
tinatanaw.

Muli kong inilagay ang cellphone sa aking tenga. Nasa linya pa ang aking
kasintahan. “Levi magpapaliwanag----—”

“Your full of asshole!! you don’t need to explain. Hindi ako tanga Apollo.” madiin
nitong sabi.

Nakatitig ako kay Levi habang nakikinig sa kanya. Panay punas niya sa kanyang luha
habang nakatingin sa aming dalawa ni Pen. Gusto ko na siyang puntahan ng mga
sandaling iyon pero tila bumigat ang aking mga paa.

“Levi please.. let me----—”

“There’s no need to explain.--------—” Biglang naputol ang linya at ang aking

kasintahan na nasa labas ay nagmadaling umalis. Wala akong nagawa kundi tignan na
lamang siyang papalayo at ang cellphone na hawak ko ay unti unting nahulog sa aking
kamay. Kinuha naman agad nito ni Pen at inilagay sa bulsa ng aking polo.

Shit! Bakit ba nangyari ito? I messed up! Kung hindi ba naman ako tanga!! Stupid!
Stupid! Your Stupid Apollo!!. Sigaw ko sa aking isipan.

“What are we going to do now?” sabat ni Pen na halata nagulat sa pangyayari.

Hindi na ako nagsalita bagkus ay pinilit kong lumakad kahit tila ang bigat bigat ng
aking paa.

I need to follow her.

“I’ll go home, just do what you need to do” ani ni Pen na nagmadali na ding lumabas
ng Jewelry store.
________________________

MARB C-102

“Manong pakibilisan po ang pagmamaneho”. sabi ko sa driver pagpasok ng sasakyan.

“Okay Mam” sagot nito na nakita kong napasulyap sa akin.

Agad kong pinunasan ang aking luha na hindi ko mapigil. Hanggang ngayon paulit ulit
pa rin sa isip ko ang nakita ko kanina doon sa Jewelry shop. Kahit yata nakapikit
ako ay hindi na iyon mawawala sa utak ko.

“Mam, okay ka lang po?” ani ng driver habang nagmamaneho. Iniabot nito ang tissue
na agad ko ding kinuha.

“Okay lang ako Manong” sabi ko kasunod nun ang sunod sunod kong paghikbi. “Okay
lang talaga ako manong, Okay lang ako” ani ko ulit. Hindi na ito nagsalita.
Hinayaan niya na lang akong umiyak habang nasa sasakyan.

Itinuon ko ang tingin sa labas. Matitingkag na mga ilaw na mula sa mga

naglalakihang building. At ilang segundo ay mukha na nila Apollo ang aking nakita.
Muli ay rumagasa ang aking luha. Hindi ko makontrol ang pag-iyak. Kahit maubos ko
pa itong box ng tissue ay hindi pa rin ako titigil sa pag-iyak.

Masakit. Masakit na malaman na niloloko pala niya ako. Ano bang mali sa akin? Ano
pa bang kulang? Dahil ba hindi na ako birhen nung naikama niya? Dahil ba wala akong
maipagmamalaki? Dahil babaeng bayaran lang ako? Pwede niya namang sabihin ayaw
niya. Ayaw niya na sa akin. Bakit kailangan lokohin niya pa ako ng ganito. Harap
harapan ko pang nakita. Bakit Apollo? Bakit mo ko niloko? Kulang pa ba? Kulang pa
ba ang pagmamahal na binigay ko? Kulang pa ba ang pagka-babae ko?.

Gustong gusto ko siyang sumbatan kanina. At sabihin ang lahat ng ito. Ngunit hindi
ko ginawa kasi alam kong wala rin namang magbabago. Niloko niya ako. Ginawa niya
akong tanga at hindi na maitutuwid iyon.

“Bakit?! ano bang pagkukulan ko!!” . Hindi ko na napigil ang aking bibig, panay ang
hikbi ko habang pinupunasan ng tissue ang aking mata.

“Mam?” ani ng driver.

“So---so---sorry manong. Hi---hi--hindi ko lang talaga kayang pigilan” sabi kong

humihikbi. Hindi na ito nagsalita pa bagkus ay hinayaan niya lang akong umiyak
habang kami ay nasa byahe.

Palapit na ako sasakyan ng mga oras na iyon. Nahinto ako sa paglakad ng mapansin
ang lalaking katangkaran na kahawig ng aking nobyo. Dahil sa kursyosidad ay itinuon
ko ang tingin sa lalaking ito. Hindi ko aakalain na si Apollo ang nakita ko. Akala
ko kahawig niya lang. Hindi ako mapalagay kaya tinitigan kosiya malapit sa may exit
ng Jewelry Store. Natuwa pa ako nang makita siyang nandoon ngunit laking gulat ko
nang bigla siyang akbayan ng babaeng nakasunod sa kanya. Ilang sandali ko din
silang pinagmasdan. Sa totoo lang doon na nabuo ang paghihinala ko tungkol sa
babaeng sinabi ng matanda doon sa may resort kung saan kami tumuloy ni Vince.
“Ang tanga ko!! ang tanga tanga ko!” sambit ko ulit habang lumuluha.

“Ma’am iiyak mo lang po yan, mahirap po yan dibdibin ng sarilinan”

“Ma---ma--nong pasensya kana. Nakita mo akong ganito.” ani kong humihikbi.

“Okay lang po. Ang importante po ay mabawasan yang kinikimkim mo Ma’am”

Muli na naman akong napahagulgol ng iyak. At ngayon ay mas malakas na kumpara

kanina. Heto lang yata ang magagawa ko para mabawasan ang sakit na nararamdaman ko.
Mas masakit pa ito sa mga suntok at tadyak na dinanas ko. Parang kutsilyong matalas
na tumusok sa dibdib ko. Na kahit tanggalin ay hindi na gagaling ang sugat.

Teka hindi ako pwedeng makita ng aking amo na ganito ang itsura. Lalo na si Manang.
Magtatanong agad iyon kung anong nangyari. Napaisip agad ako kung anong gagawin,
pinilit kong huminto sa pag iyak at pinakalma ang sarili. Ilang sandali pa ay
nakaisip ako ng paraan kung paano ako makakaiwas sa aking amo at sa aking
mayordoma.

“Manong, pakibaba na lang po ako dyan sa may tabi”

“Ha? Ma’am eh--—”

“Tatawag na lang po ako kay manang at Master Zeus. Ako na pong bahala mauna na po
kayo sa mansyon”. Agad kong binuksan ang pinto at kinuha ang aking sling bag.
“Ingat ho kayo.” Saka isinara ang pinto. Pumasok agad ako sa convinience store na
katapat ko lamang. Umalis na rin ang driver pag lingon ko sa labas.

Napabuntong hinga na lamang ako at naupo sa may upuan nandoon. Ilang minuto ang
lumipas ay nakatanaw lang ako sa labas. Tinitignan ang mga taong naglalakad at mga
sasakyang dumaraan.

Napansin ko ang orasan na malapit doon sa entrance ng store. Pasado alas onse na
pala ng gabi. Nakaramdam na ako ng guto at uhaw. Naisip ko na dito na lang kumain
habang nagpapalipas ng oras. Bumili ako ng rice meal, tubig at isang bote ng alak.
Pagkatapos kumain ay ininum ko agad ang alak. Alam kong madali akong malalasing
ngunit sa ganitong pagkakataon ay mas mabuti na iyon. Kahit saglit lang makalimutan
ko ang sakit at lungkot na nararamdaman ko.

Naubos ko ang isang bote ngunit hindi pa rin ako tinatamaan ng kalasingan. Bumili
ulit ako ng dalawa. Sunod sunod na paglagok ang ginawa ko. Halos masubsob ang mukha
sa mesa habang ninanamnam ang alak.

“Okay lang yan Levi. Lilipas din yan” sabi ko sa sarili. Pigil na pigil ko ang
aking luha habang nagsasalita.

Muli akong tumungga ng alak. Alam kong napapatingin na sa akin ang ilang customer
na naroon. Bukod kasi sa nakakaramdam na ako ng kalasingan ay hindi ko na rin
alintana ang aking suot. Black Sleveless dress na hanggang hips lang ang haba with
a pair of off white sandals.

“Miss, miss, bawal po dito ang maglasing” ani ng babaeng staff ng store.

“What?! Bakit kayo nagbebenta ng alak kung bawal dito uminum?” Singhal kong sabi.
Pati pasensya ko ay nawala dahil sa alak.

“Miss bawal po tala---—”

“Shut up! Isara niyo itong store! Bibilhin ko lahat ng nandito!” Sigaw ko. Hindi ko
na alam kung anong aking sinasabi. Lango na ko sa kalasingan.

“Ako nang bahala sa kanya” isang tinig ng lalake ang bigla kong narinig. Napatingin
ako at pilit na kinikilala kung sino ito.

“Okay po Sir.”

“Levi? Levi? Ikaw ba yan?---—”

“Psssttt!!!! Shut up! I’m Lavien--—” at hindi ko na kinaya dahil bigla na akong
pumikit.

“Shit!!! I think I need to call someone!”

—------------------------—

MARB C-103

Nagmadali akong bumaba ng sasakyan pag dating sa may convinience store. Pagpasok sa
loob ay bumaling agad sa akin Gale. Pailing iling ngunit nakangiti pa ito.

“I didn’t know mahina siya sa alak” He said saka bumaling sa babaeng nakayuko.
Buhok pa lang nito ay kilala ko na.

“Shit! Kanina pa siya ganito?!” Tanong ko na parang nataranta agad kong nilapitan
si levi at inayos ang buhok na nakakalat sa kanyang mukha.

“Sir halos isang oras na po siyang nandyan” sabat ng babaeng nakauniporme.

“Three bottles pa lang tumba na. Mahina pala sa inuman itong si Levi” Gale said
saka tinulungan akong ayusin si levi sa pagkakaupo.

“I tried to talk to her pero puro pang babara ang sinasagot niya” Gale added.

“Levi, levi, ihahatid na kita” sabi ko saka tinapik tapik ang pisngi nito. Pilit
niyang minumulat ang mata at tumitig sa akin.

“No! No! A--a--ayaw kong umuwi..” sabi nitong nauutal.

“Paano ba yan Vince. San mo yan dadalhin? Sa bahay niyo? Mag-isip isip ka muna baka
iba isipin ng utol----—”

“Asa kang iuuwi ko siya sa bahay!. Tumahimik ka na lang dyan!” Sabi ko at binuhat
si Levi.

“Okay, okay, I guess hindi mo na ko kailangan. Aalis na ako” Ani ni Gale habang
nakasunod sa akin palabas ng store. Binuksan niya ang pinto ng aking sasakyan upang
maipasok ko si Levi sa loob. Akmang lalagyan niya ito ng seatbelt ay agad kong
hinawi ang kamay nito.

“Ako na”. Ani ko at bigla na lang itong umiling saka tumawa.

“Woaahh. Over protective?!” tukso nito.

“Bye. Umuwi kana. And by the way, thanks for calling me”. Saka sinara ang pinto at
pinaandar ang sasakyan. Kumaway lamang habang nakangiti na tila may ibig sabihin.

Alam ko ang iniisip nito. Akala niya siguro sasamantalahin ko ang babaeng nasa tabi
ko. Palibhasa gawain niya. “Tsk, hindi ako katulad mo Gale”

—-----------------—

Habang tinatahak ang daan ay panay ang sulyap ko sa kanya. Kanina pa siya
nagsasalita kasunod nun ay bigla siyang iiyak. Napapailing na lang ako pag
sinasambit niya ang pangalan ng kapatid ko.

“Ba---kit??!! Bakit??! Apol---lo!! Ano pa ba ang kulang ha??!!!”. Pinipilit niyang

idilat ang mata at lumingon sa akin.

“Levi.. enough, ano ba kasing problema? Mabuti na lang at si Gale ang nakakita
sayo, paano kung may dumukot na sayo doon?. Tsk ewan ko ba sayo. Bakit kasi si kuya
pa. Nandito naman ako”. Saka sumulyap sa kanya. Natahimik siya ng ilang segundo at
biglang tumawa ng malakas na tila wala sa sarili.

“Ha?!! Hi---hi--ndi ikaw si Ap---apollo?!” Ani niya.

Itinabi ko ang sasakyan kahit kami ay nasa kahabaan ng edsa. Para kasing nagpanting
ang tenga ko nang sabihin niyang ako si Apollo.

“Shit!!! Can you please stop saying his name!! Naririndi na ako!!” Inis kong sabi.

Natigilan siya. At mayamaya lang ay muli siyang lumuha. Napahilamos ako ng mukha.
Saka pinindot ang busina ng pagkalakas lakas.

“Masa----masakit, so--sobrang sakit. Gusto gu--gusto ko na lang ma---ma--tay” sabi

niyang humihikbi.

Nagbuntong hinga na lamang ako at hindi na nagsalita. Hindi ko alam kung anong
nangyayari sa kanya. Kutob kong may kinalaman dito ang aking kapatid. Dahil sa
kanina pa niya sinasambit ang pangalan nito.

“I thought he wont lie. I thought he loves me.” She said again

“Levi stop crying. It’s not worth it” Sabi ko habang nakatingin sa kanya. Mugto na
ang kanyang mata at hindi na niya maidilat iyon. Hindi siya tumatahan at ang lalim
na nang kanyang paghinga.

“Apollo--— ap-— pollo-— why?”

Napabuga ako ng hangin at bigla ko siyang niyakap ng mahigpit. Doon ay lalo siyang
umiyak. Unti unti niyang niyapos ang mga braso sa aking bewang. Na tila kanina pa
siya naghahanap ng taong mag co-comfort sa kanya.

“Tell me. Ano bang nangyari?” Sabi ko saka tinapik tapik ang kanyang balikat para
mahimasmasan. Dahan dahan siyang umalis sa pagyakap saka bumalik sa pagsandal ng
upo.

Dinistansya ko ang aking sarili. Dahil iba na ang tumatakbo sa aking isipan Para
kasing may kung anong gumising sa aking pagkatao pagkatapos ng pagyakap ko sa
kanya. Vince easy, nobya yan ng utol mo. Ani ng aking isip.

“I’m tired, really t---t--tired” sabay laylay ng kanyang ulo. Bigla siyang
nakatulog marahil ay napagod na siya sa kakaiyak at langong lango na siya sa alak.
“Tsk, tsk, tsk so what’s next?. Ihahatid na kita. Baka hinaha----—”

“No, I dont want to go home!”. Bigla siyang nagsalita na nakapikit pa rin ang
kanyang mata.

Napailing na lang ako at nagtuloy nang magdrive. “Tsk, geez.. san naman kita
dadalhin? Pag nalaman ni kuya na magkasama tayo at lasing ka pa. I’m sure magwawala
yun”.

“J---ust some---some---where” she said again at mayamaya pa ay humilik na.

Is this blessing in disguise?. Magkasama ulit kaming dalawa?.

“Tsk! Vince! Ano bang iniisip mo! Blessing in disguise pero bakit parang nag-iisip
ako ng kung ano”. Saway ko sa sarili.

Hindi dapat ito ang iniisip ko. Mas importante ang babaeng kasama ko ngayon. I’m
sure she have a problem at involve dito ang aking kapatid. Kung ihahatid ko siya sa
kanila ay tiyak kong maraming tanong ang bubungad sa akin. Lalo na sa kanyang amo
na pinsan ng aking kapatid.

“Vince mag isip ka, mag isip ka” sabi ko habang magda-drive.

Ilang sandali lang ay nagring na ang aking cellphone at rumehistro doon ang
pangalan ng caller. “Oww shit!” Sambit ko ng mabasa ang pangalan ni kuya.

Itinabi ko muna ang sasakyan. Bago sagutin ay bumaling ako kay levi na mahimbing ng
natutulog.

“Yes?” Sagot ko sa kabilang linya.

“Nakauwi kana?” Bungad agad nito.

“No, hindi ako uuwi”. I answered.

“Bakit? Kasama mo ba si Pen?” He asked.

“Hindi… I mean wala akong kasama. I will meet Gale and Shawn. Why? Pinapauwi mo ba
ako?” Napakagat bigla ako ng labi. Sana lang hindi niya tawagan ang dalawa kong
kaibigan. Dahil kung hindi tapos na ako.

Ilang segundo itong hindi nagsalita na tila ba tinatantya kung nagsasabi ako ng
totoo. “Is there something else?” I asked.

“Tsk, no, bye” ani nito biglang putol ng tawag.

Napatingin na lang ako sa aking cellphone sunod ay kay Levi. “I think may problema
kayong dalawa” sabi ko. Muli akong bumalik sa pagda-drive. Bahala na kung saan kami
mapadpad basta sundin ko kung anong sabi niya. “Somewhere”

—---------------—

MARB C-104
“Sir tulungan ko na po kayo” nagmadaling lumapit ang lalaking naka uniporme mula sa
sasakyan kung saan naroon si Levi na mahimbing na natutulog.

“No, kaya ko na siya. I-park mo na lang itong sasakyan ko” saka ko inihagis sa
kanya ang susi ng aking kotse.

Tinanggal ko ang aking jaket at ipinulupot iyon sa bewang ni Levi. Kina-ilangan ko

pang lumapit sa kanya na halos maamoy ko ang kanyang leeg upang maitali ang sleeve
ng aking jaket mula sa kanyang bewang.

“Hmmm… a--anong nangya--ya--re” mahinang sambit niya na hindi pa rin maimulat ang
mga mata.

“Pssstttt… you’ll be okay” matipid kong sagot saka siya binuhat palabas ng
sasakyan. Muntik pa akong mawalan ng balanse sa pagbubuhat dahil sa kanyang bigat.
Matangkad siya at balingkinitan na babae. Mataas lang ako ng kaunti kaya kahit
papaano ay nakakaya ko pa.

Agad akong lumakad papasok sa condo at nagpunta agad ng elevetor. Nakasunod naman
sa akin ang dalawang babaeng nakauniporme. Matipid ang kanilang mga ngiti ngunit
hindi nagsalita. Marahil ay nagulat sila na biglaan ang aking pagpunta.

“Get her clothes” utos ko sa isa na tumango naman kaagad.

“If someone comes here, and looking for me sabihin niyo wala ako”. ani ko naman sa
isa at marahin ding tumango.

Ilang saglit pa ay bumukas na ang elevator. Umalalay ang dalawang staff na babae
habang dahan dahan akong pumasok sa loob. Bago sumara ay nagbilin ako sa dalawa.
“Do not disturb us, just wait my call”

—------------------—

Pailing iling akong nakatingin sa kanya. Pagkatapos ko siyang ihiga ay tinakpan ko

ang kalahating katawan niya ng kumot.

I just realized na this is the first time na nakita ko siyang ganito ang suot. “Nag
date kaya sila ni kuya?”

“Owww shit!!!” Sabay buga ng hangin.

Naupo ako sa gilid ng kama. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin sa kanya.
“As if naman na papalitan ko yang damit niya” sabay tingin kay levi.

Inayos ko ang buhok niyang nagkalat sa kanyang mukha. Habang ginagawa ko iyon ay
pabilis naman ng pabilis ang kabog sa aking dibdib. Hanggang sa dumampi ang daliri
ko sa kanyang mala-peach na labi.

Namalayan ko na lang na nasa gilid na ako nakahiga at katabi siya. “Fuck!!! What am
I doing?!!” Saka bumalik sa pagkakaupo.

Bago pa ko makaramdam ng kung anoman ay kinuha ko ang telepono na nasa tabi ng

kama.

“Good evening Sir” ani ng staff sa kabilang linya

“Dalhan niyo ako pagkain and magpadala kayo ng staff dito. Yung babae. Bring
clothes also para sa kasama ko.” Sabay baba ng telepono.
Lumipat ako ng upo doon sa single sofa na nakatapat sa kama. Doon ay sumandal ako
at nirelaks ang aking balikat. Nakaramdam ako ng ngalay dahil sa pagbubuhat kay
levi. Eto yata ang unang pagkakataon na bumuhat ako ng babae.

Habang nakatingin sa kanya ay natawa ako bigla. Eto ang pangalawang gabi na
nakasama ko siya na lango na naman sa alak. “Ano kayang mangyayari kung hindi ka
nobya ng aking kapatid? I think hindi ko mapipigil ang sarili kong---—”

“Ap---po----llo” muling siyang nagsalita na pautal utal. Yung nakangiti kong mukha
ay napalitan na simangot dahil sa narinig.

“Ewan ko ba sayo, bakit kasi kapatid ko pa.’ dumekwatro ako ng upo at ilang sandali
ay narinig ko ang doorbell. Tumayo ako at tinignan kung sino ang nasa labas.
Pagkakita sa dalawang staff na babae ay pinagbuksan ko agad sila ng pinto.

May dalang tray nang pagkain ang isa. Habang yung isa naman ay may dalang mga damit
at tuwalya. “San mo nakuha yan?” Tanong ko sa babaeng may dalang damit.

“Ah sir pinabili ko po dyan lang sa katapat nating department store.”

“I’ll see, sige I’ll pay you”. I answered.

“Sir kumain na po kayo”. Dinala ng babae ang tray sa may living area at doon inayos
ito.

“Sir saan ko po ilalagay itong damit at tuwalya?” Tanong naman ng isa.

Naisip ko bigla na hindi pwedeng ako ang magpalit ng damit ni Levi. “Ahhmmm I think
ammm” sabi ko habang nag-iisip. Tahimik lang ang staff habang naghihintay ng aking
utos.

“Sir kung okay lang po, pwede po kami na lang ang magpalit ng damit sa kanya”.
Sabat ng isa na kakatapos lang ayusin ang pagkain sa may lamesita ng living area.
Nahulaan siguro nito ang iniisip ko.

“I think that’s a good idea.” Sagot ko saka lumakad kung nasan ang pagkain.

—-------------------—

“Manang wala pa po si Levi?” Kasalukuyan akong nanunuod ng telebisyon habang kausap

si Manang na nasa kabilang linya ng telepono.

“Wala pa po, baka pauwi na”

“Ganoon po ba, eh manang hindi kasi niya sinasagot ang tawag ko. Pag ganito naman
na gagabihin siya o hindi siya uuwi tumatawag agad siya”

“Ayy! Nakalimutan ko pa lang sabihin na nakabalik na yung driver niya. Ang sabi eh
nagpababa daw si Levi sa may convinience store.”

“Ha? Bakit ho?” Tanong ko saka napaisip.

“Eh baka naman makikipagkita kay Apollo.”

“Ahhh” matipid kong sabi at bumaling sa aking asawa na papasok sa may pinto.

“Intindihin mo na lang ang kaibigan mo. May lovelife eh” biro ni manang saka
bumungisngis. Nailing na lang ako at ngumiti. Naupo sa tabi ko ang aking asawa saka
humalik sa aking sintido. Naka necktie pa ito at hindi pa tinatanggal ang black
leather shoes.

“Sige manang, pahinga kana. Goodnight po”.

“Ikaw din iha. Goodnight”. Saka binaba na ni manang ang telepono.

“Bakit?” He asked.

“Si levi kasi hindi pa umuuwi”. Amoy na amoy ko pa ang pabango niyang paborito kong
singhutin sa kanyang leeg. Hindi ko tuloy naiwasan ang ngumiti.

“Bakit?” He asked again and suddenly he smiled.

“Wala lang. I like your smell” sabi kong natatawa.

“And I like you too” biro niya na hindi ko napigilan ang tumawa.

“Ginabi ka na ng uwi”

Tumango siya at niluwagan ang necktie na nasa leeg. “Maraming papeles ang
kailangang pirmahan at i-review mabuti at natapos ko. Marami ding incoming
projects”

“Ganun ba,” suklay ko ang kanyang buhok gamit ang aking daliri. Siya naman ay
mabilis na hinagkan ang aking palad. Bigla ko siyang natampal sa may pisngi.
Nagulat siya at ilang sandali ay yumakap sa akin ng mahigpit.

“Ouch! Masakit,” reklamo niya na may paglalambing. Humalik ulit siya sa aking
sintido at saka sa pisngi.

“Nga pala hindi pa umuuwi si Levi, nagsabi ba sayo kung nasaan siya ngayon?” Tanong
ko.

“Nope, baka kasama niya si Apollo”

“Siguro nga” matipid kong sabi ngunit di pa rin naaalis ang pag-aalala.

“Dont worry too much it’s bad to our baby. Just hope na lang na walang masamang
nangyari kay Levi”. Saka hinaplos ang aking nakaumbok na tiyan.

—----------------—

MARB C-105

Ibinalot ko agad ng kumot ang aking katawan. Alam kong gising ako, Kinurot ko at
sinampal ang aking pisngi upang makasigurong hindi ako nananaginip. “Nasan ako?”

Dahan dahan kong nilibot ang tingin sa buong kwarto, hanggang makita ko ang taong
natutulog doon sa may arm chair. Nakalaylay pa ang ulo nito at humihilik. “Bakit
nandito siya? Di ko maintindihan. Bakit kasama ko siya? Nasan ako?” sunod sunod
kong tanong sabay tingin sa aking katawan. “May nangyari ba sa amin?” bulong ko
ulit.
Ilang sandaling lang ay nakaramdam ako ng sakit ng ulo. “Ouch!” at doon ay naalala
ko ang nangyari kagabi. Nagpaka-lango pala ako sa alak at ang huling taong na-
aalala ko ay si Gale. Maliban don ay wala na. “Aray!” ani ko at hinulot ang aking
sintido.

“Sino ba kasing nagsabing magpakalasing ka kagabi?” tumayo agad ito mula sa

armchair. Kinuha ang isang tabletang gamot at isang basong tubig. Napatingin ako sa
kanya pagkaabot ng gamot.

“Bakit mo ko dinala rito?!. May ginawa ka sa akin?!”

“Kakagising ko lang yan agad ang ibubungad mo sa akin? Tsk, Ibang klase ka talaga
Levina” reklamo niya sabay ismid. “Inumin mo na yan” sambit niya ulit. Kinuha ko na
lang ang gamot saka ininum. Hindi ko na lang siya sinagot bagkus ay inirapan ko na
lang.

“If masakit pa yang ulo mo, I think we need to go in the hospital”. he said saka
inilapag ang baso sa may lamesitang katabi ng kama.

“Ok lang ako” sabi ko at muling hinilot ang aking sintido.

“Tell me, what happen?”. Naka-krus ang kanyang mga braso habang naka dekwatrong
nakaupo.

Ilang minuto akong natahimik. At doon ko napagtanto ang mga nangyari. Hindi ko
naiwasan ang pagpatak ng aking luha. At ang mga mata ko at napatingin na lang sa
kumot kung saan nabasa na ito ng aking mga luha.

“Levi” humina ang kanyang tinig at naramdaman kong nakaupo na siya sa aking tabi.

Pinilit kong pigilan ang aking pagiyak at pinunasan ang aking luha. Ang sakit sa
dibdib na parang may bara sa aking paghinga. “I need to go” sabi ko at tumayo.

“No” sabay hawak sa aking kamay at hinatak iyon dahilan para bumalik ako sa
pagkakaupo.

“I need to go!” Diin ko. At hindi ko na naman napigil ang aking pagluha. Hindi siya
sumagot bagkus ay tinitigan niya lang ako. Awang awa ang kanyang mga mata at maya
maya pa ay pinunasan niya ang aking pisnging may luha.

“Hindi kita pipilitin may kwento but you need to composed yourself” he said at
matipid na ngumiti.

“Did you know who’s the girl na kasama niya?” I asked habang pumapatak ang aking
luha. Kitang kita ko kung paano siya umiling at mapait na ngumiti.

“I guess nakita mo sila. Fuck!! Apollo!” Tiimbagang niyang sabi.

“Yes Vince!! This is Fucking stupid! So you know? May alam ka? You know na meron
siyang iba?!” Lalo akong nagalit at bigla ay sinampal ko siya. “Ilan ba kami?
Dalawa? Tatlo? O baka naman sampu?!”

“Tsk, masakit yun ha,” sagot niya saka humawak sa pisngi niyang namula sa aking
pagsampal.

Hindi na ako muling nagsalita bagkus ay itinuon ko na lang ang tingin sa puting
kumot na nasa aking katawan. Nabalot din kami ng ilang sandaling katahimikan.

“She’s Penelope”. He said saka huminga ng malalim.

Awtomatikong tumulo ang aking luha na agad kong pinahid sabay baling kay Vince.
“Matagal na ba sila? Nauna ba siya? Bago ako?”

Dahan dahan tumango si Vince ngunit bumawi din naman ng pag-iling. “I mean, matagal
na naming kilala si penelope. Childhood friends. Matagal nang magkaibigan ang
parents niya at ang parents ko.”

“What do you mean? Hindi kita maintindihan Vince! Just straight it to the point!”
Sigaw ko.

“I mean she and kuya are soon to be engaged” mabilis niyang sagot.

Bigla ay nagmadali akong tumayo. Kinuha ang aking sling bag. Mabilis naman siyang
humarang sa pinto nang ako ay papalabas na.

“Levi.. listen to me.. please” ani niyang nagsusumamo. Doon ko lang siya nakitang
nag makaawa ng ganito. Ngunit hindi ko na din kaya ang sakit na nararamdaman ko.
Hindi ko alam kung sasaktan ko ba siya o ang aking sarili. Nagpakatanga ako.
Naniwala ako na iba ang kanyang kapatid sa mga dati kong naging nobyo.

“Tell me, tanga ba ako? Mali ba na minahal ko ang kapatid mo?!” Sabay punas ng luha
ko

He tried to reach my hand ngunit agad umatras ng hakbang. “Don’t! Don’t you ever
touched me!”

“Please.. Levi” nag susumamong tinig at nangungusap na mata ang aking nakita kay
Vince.

“Vince sana noon mo pa sinabi para hindi umabot sa ganito!”

“I tried to convince him na sabihin sayo ang totoo pero wala siyang ginawa..
maniwala ka levi. I already talked to him about this”

Umiling lang ako and stared at him a few seconds. He tried to reach my hand again.
Ngunit agad ko siyang pinigilan. “No!” Madiin kong sabi at binuksan ang pinto at
nagmadaling lumabas.

***************

Nilakad ko ang kahabaan ng edsa habang lumuluha. Hindi ko alintana ang tirik na
araw habang sumasabay sa pag agos ng aking luha ang pawis sa aking noo. Naka paa at
pantulog lang ang aking suot. Tila ba galing ako sa mental na pinilit tumakas.

“Bakit?.. ano bang kasalanan ko? Bakit ba ako pinaparusahan ng ganito? Bakit?!”
Saka tumingala sa langit at pilit na tinititigan ang sinag ng araw. Mabigat na
pakiramdam at sobrang sakit sa dibdib ang aking dala dala ng mga oras na iyon.

“Kung ganito lang ang mangyayari sa buhay ko. Sana hindi na lang nabuhay, sana
isinama mo na lang ako sa aking ina na namatay!” Umiiyak kong sabi.

Unti unti ay nanlambot ang aking mga tuhod at ako ay bumagsak sa lupa. Nakatingin
sa mga paang lumalakad sa aking paligid. At ilang sandali pa ay nabaling ang tingin
ko sa sasakyang papalapit sa akin.

*************
MARB C-106

Abala ako sa pag-lilipstick ng mga oras na iyon nang marinig ang katok mula sa
pinto. Agad naman akong tumayo at binuksan iyon. Pagbukas ko ng pinto ay kitang
kita ko kung paano namangha ang aking lola sa aking pustura. Hindi muna ito
nagsalita bagkus ay tinitigan niya ako mula ulo hanggang paa, dahilan para ngumiti
ako. “What do you think Mamu? Kamukha na ba kita?”

“No doubt apo nga kita, beautiful Abrigo. You’re so gorgeous iha” sambit nito saka
pumasok sa aking kwarto. “I think mas maaliwalas ang window na ito kung orange rose
ang magiging kulay nitong curtain mo. Besides parang hindi maganda itong kulay
maroon.” She added habang hinahawi ang kurtina sa bintana.

I come closer to her at yumapos sa kanyang bewang at malambing na nagsalita. “Mamu

I changed it pagbalik natin mamaya”.

“Just tell to our maid iha,” ani nito.

“Mamu kung kaya ko naman gawin ako na lang ang gagawa”. Bimitaw ako sa pagkakayakap
habang nakatanaw sa may bintana.

Tanging pag ngiti ang isinagot ng aking lola. Pakiramdam ko may malalim na iniisip
ang aking lola. Ilang sandali din kaming nabalot ng katahimikan at ang tangi naming
naririnig ay ang hangin na humahawi sa mga dahon ng punong malapit sa may bintana.
Tanaw namin ni Mamu ang pagparada ng kulay na itim na sasakyan doon sa main door,
lumabas sa driver seat ang driver at tahimik na naghintay.

“Let’s go na Mamu male-late tayo sa meeting”. Aya ko saka kinuha ang sling bag na
nandoon sa may kama.

“I’ll go down first” ani nito at lumakad palabas.

“Sige Mamu, I’ll check my things muna baka may nakalimutan pa ako”. Pag-alis ng
matanda ay muli kong tinignan ang sarili doon sa may salamin. Ibang iba na ang
aking itsura kung ikukumpara sa dalawang taon na lumipas.

“Please forget about it”. Napailing nalang ako at pilit na kinakalimutan ang
nakaraan.

__________________

“This is the first time na lalabas ka, komportable kana ba iha?” bumaling sa akin
si Mamu na may pag-aalala sa kanyang mga mata.

Tumango ako saka ngumiti. “Mamu don’t worry.” Matipid kong sagot.

“And iha, is it okay to say something about this------—”

“Mamu don’t worry. I’m okay,” sabi kong nakangiti. Hinawakan ko ang kanyang kamay
senyales na okay lang ako. “Just say it mamu” malambing kong sambit habang
nakangiti sa kanya.

Kinuha niya ang remote ng sasakyan at may pinindot, sumara ang salamin na
nakapagitan sa amin ng driver. Kutob kong importante ang sasabihin nito kaya
natahimik agad ako.
“Sabi ng maid kagabi, may tumawag daw, Vince ang pangalan. I know kilala mo siya
iha”.

Unti-unti akong napayuko, kasunod ay ang pagbaling ko sa may bintana ng sasakyan.

Walang kakurap kurap na tumitig ako sa mga sasakyan na aming nakakasabay habang
tumatama naman ang sinag ng araw sa aking mukha. Gusto kong pigilan ang pagpatak ng
aking luha, ngunit huli na.. isang patak, dalawang patak pa na hindi ko na
napigilan. Masakit pa din, kahit dalawang taon na ang lumipas pa. Sariwa pa rin sa
alaala ko ang nakaraan.

Hinaplos niya ang aking likod saka niyakap ako. “I know you won’t be okay every
time we talk about these things”.

Pag-iling lang ang aking naisagot habang pinapahiran ang aking mata. Tila may
nakabara sa aking lalamunan na kahit huminga ako ng malalim ay sobrang sakit.
Masakit na sana’y nawala na lang ako nung mga panahon na iyon. Everything on my
past makes me feel miserable. Hindi ko alam kung kelan ko ba talaga uumpisahan na
kalimutan na ang lahat ng nakaraan.

_________________________

Abala si Mamu sa pag di-discuss sa aming mga kliyente tungkol sa project na gagawin
sa pilipinas. Hindi ko maalis ang tingin sa aking lola habang ito ay nag-sasalita.
She’s really confident pagdating sa business matter. I wish I had that confidence
before. Wala sa pag-aakala ay napalingon sa aking kanan.

“Hi, Nice to meet you” ani ng amerikano sumaglit ng tingin sa akin.

Ngumiti lamang ako, at ilang sandali pa ay nakaramdam na ako ng pagka-ilang. If I

remember he’s one of the major stockholder sa company ni Mamu. Blake yata ang
pangalan niya sa pag-kakaalala ko. Ilang sandali ko siyang tinitigan habang siya ay
nakatingin sa aking Lola na abala sa pag di-discuss.

Pare-parehas lang kayo. Sumbat ng aking isipan. Hindi ko maitatanggi na iba nag-iba
na ang pananaw ko pagdating sa mga lalake.

“I’m blake” bulong niya saka ngumiti. Pagtango lamang ang aking isinagot. Bahala ka
dyan.

_________________

We decided ni Mamu na mag-dinner sa isang resto na malapit lamang sa kanyang

opisina pagkatapos ng kanyang business meeting.

“What do you think iha?, sasama kana ba sa akin next month?”

Natigil ako sa pagnguya at kunot noong tumitig sa kanya. “Ha? Mamu?”. I know what
her want to say. Maang-maangan pa ako dahil gusto kong ilihis ang tungkol sa bagay
na ito.

“Okay.. hindi kita pipilitin iha, I think it’s better na ikaw na lang mismo ang
magsabi na gusto mo nang sumama sa akin.”

Ngumiti na lamang ako ng pilit at itinuon ang atensyon sa pagkain.

_______________________

“I called her pero ang maid nito ang sumagot. I think there’s no way para makausap
talaga siya”. I was leaning on the window ng gabing iyon. Maliwanag ang buwan at
kitang kita ang mga bituin na nakapaligid dito.

“It’s my fault, I’m sorry----—”

“Mom! don’t blame yourself.!” Napalakas kong sabi saka bumaling sa kay mommy na
malapit nang lumuha.

“I thought si Penelope ang gusto niya…”

“Mommy stop, please stop blaming yourself. Please” pagsusumamo ko saka siya
inakbayan.

“Can you visit your brother tomorrow? Check him kung may stock pa siya, Kung may
pera pa siya, did he sleep?, kumain ba siya? or kung may sakit ba siya? Nag-aalala
na ako sa kanya. Vince visit him please”.

“Alright, I will” saka bumuntong hinga.

__________________

MARB C-107

Marahan kong binuksan ang pinto upang pagbuksan ang aking asawa. Naka coat na grey
na tinernuhan ng polong puti. Hinagkan agad ako nito sa noo. “Ang aga naman matulog
ng dalawa” sambit nito habang nakatingin sa kambal na mahimbing na natutulog.

“Napagod sa kakalaro kaya nakatulog agad” sagot ko saka kinuha ang kanyang bitbit
na bag. Naupo muna ito sa may mahabang sofa habang nakatanaw sa dalawang batang
lalake.

“I think we need to renovate this room” sambit nito.

“Bakit? maganda pa naman ang pintura nitong kwarto”

“Nope.. I mean kailangan na sigurong palakihin itong kwarto. Ang bilis nilang
lumaki”

“Ahh ganun ba..” saka ako ngumiti at naupo sa kanyang tabi.

“Mina” mahinang niyang sabi. Malimit ko na lang siyang marinig na tawagin ako sa
aking pangalan. Pag baling ko ay siya niyang halik ng madiin sa aking labi. Nabigla
ako sa kanyang ginawa na hindi ko nagawang kumurap habang nakatitig sa kanyang
nakapikit na mata.

“Bakit? May problema ba?” tanong ko.

“Wala, I just want to say thank you.”

Ngumiti ako at sinuklay ang kanyang buhok gamit ang aking mga daliri. Pumikit siya
na tila dinadami ang aking pagsuklay sa kanyang buhok.

“Mina. I think we need to make a baby” sambit nito saka pilyong ngumiti.
“I think you need to eat. Nagugutom kana” ani ko na pigil na pigil ang pagtawa.

“” Please.. Ling. Let’s make a baby “dagdag nitong nang-aasar pa.

“Pa-usapan natin mamaya. for now ipaghahain na kita.”

“Hmmmm sounds good” ani nito na bigla ay mahinang tumawa.

“Your teasing me” sabi ko na kunwari ay inirapan siya. Bigla siyang yumapos mula sa
aking likuran at humalik sa aking batok. Hindi ko naiwasan ang lumiyad dahil alam
niyang malakas ang aking kiliti sa may batok.

“Stop nakikiliti ako” sabi kong pigil na pigil ang pagtawa.

“Let’s go down. Nagugutom na ako” sabi niya at lumakad habang nakayapos sa aking
bewang.

___________________________

“Ling, si Levi?”

Dumahan ang kanyang pag nguya at ilang sandali ay sumeryoso ang kanyang mukha.
“Hindi pa, ang lola niya lang nakakausap ko. And it’s more on business matter”

“Ganun ba” sabi ko na di naiwasan ang lungkot.

“I think levi is okay now.”

“Talaga? Paano mo nala---—”

“I saw her sa meeting thru video conference kanina” sagot ng aking asawa saka
ngumiti. “My secretary join the meeting kaya hindi niya ako nakita but I’m there
nakikinig.”

“Sana dumating ang araw na bumisita siya dito. Namimis na namin siya. Si Jane
laging tumatawag sa akin laging niyang tinatanong si Levi”

“There’s a right time for that. Siguro ngayon hindi pa siya handa. She know naman
kung gaano kayo nag-aalala sa kanya. Just think na kasama na niya ang kanyang lola.
I’m sure she’s happy now.”

Bumuntong hinga na lang ako saka ngumiti. Tama ang aking asawa. Walang dapat ipag-
alala dahil kasama na ni levi ang totoo niyang pamilya.

________________

“Cash po or card?” tanong ng kahera pagkatapos i-scan ang mga grocery item. “

“Card” saka abot ng aking card. Pangiti ngiti pa ito habang nakatingin sa akin. “

“Can you please hurry up” sabi kong naiinis na.

“Sorry sir ito na po”. Saka binalik sa akin ang card. Kinuha ko agad ang mga
pinamili at mabilis na lumabas patungo sa aking sasakyan.

“Uy!! sabi na nga ba eh.. Ikaw nga Vince” isang tinig ang aking narinig mula sa
kabilang sasakyan. Paglingon ko nakadungaw mula sa bintana ng sasakyan nito ang
isang babae na naka shades. Naka baseball cap pa ito kaya hindi ko ito makilala.
Inismiran ko lamang ito saka binuksan ang pintuan sa driver seat. I dont know you.

“Suplado! sigaw nito na nagpahinto sa akin sa pagkilos. Binigyan ko siya ng

masamang tingin na siya namang alis ng kanyang shades.

“Sab?” kunot noo kong tanong nang makilala siya.

Itinaas niya kanyang isang kilay sabay ngisi. “Nasan yung dalawa mong alipores?”
ani nito at lumabas ng kanyang sasakyan.

Napatingin ako sa kanya mula ulo hanggang paa. Naka loose pants at oversized t-
shirt na tinernuhan ng kulay puting rubber shoes. Ilang sandali pa ay di ko
naiwasan ang ngumisi. “What happen to you? Are you a les---—”

“Tukmol! ikaw naman bakla!” sagot agad nito sabay irap.

“Whatever.” sabi ko na papasok na sana sa aking sasakyan mabilis siyang lumapit sa

akin at pinigil ang pag sarado ko ng pinto.

“Teka lang, pikon ka agad” ani niya.

“Nagmamadali ako” sabi ko at pilit na sinasara ang pinto.

“San ka pupunta?!”

“Ano bang pakialam mo!” inis kong sagot.

“May balita ka ba kay Levi?” tanong niya dahilan para matigilan ako at bumuntong
hinga at sandali pa ay umiling.

“Tsk, Matagal ko nang kinokantak si Levi pero hindi ko na alam kung nasaan na
siya.” bumuntong hinga din ito saka bumitaw sa pagkakahawak sa may pinto.

“Okay” matipid kong sagot na akmang isasara na ang pinto ay siya ding pigil nito.

“San ka pupunta?”

“What?” takang tanong ko. “Mind your own business!”

“Pwede ako sumama?” tanong nito sabay ngiti. “Please!!!!”

“No!”

“Sasama ako sa ayaw at sa gusto mo!” sabay bitaw niya sa pinto at mabilis na
pumasok sa kanyang sasakyan.

“Baliw” sabi kong pailing iling. Madaling araw pa lang ng mga oras na iyon.
Minabuti kong bumiyahe ng madaling araw para hindi abutan ng trapik. Halos walong
oras o mahigit pa ang aking binaybay sa kalsada bago makarating sa resort kung saan
naroon ang aking kapatid.

“Tsk, tsk,” sabay buntong hinga. I feel stressed pag nakikita ko ang aking kapatid.
“I’ll make a way para magkita at magkausap kayo”.

BEEPPPPP!!!!!!!!!

Nabaling ang aking atensyon sa sasakyan na nasa aking likuran. Hindi talaga ako
tinantanan ni Sab. Nakakapagtakang paano niya ako nasundan dahil mabilis kong
minaneho ang aking sasakyan upang di niya maabutan. Dinikit pa nito ang kanyang
sasakyan sa aking sasakyan at binuksan ang kanyang bintana. Agad ko ring binuksan
ang bintana ng aking sasakyan saka sinigawan siya.

“Fuck you!!! leave me alone!! sigaw ko habang nag da-drive.

Nag dirty finger ito sabay sara ng kanyang bintana. Hindi siya tumigil sa kakasunod
sa akin kaya naman itinabi ko na ang aking sasakyan. “Ano bang problema ng babaeng
ito!” sigaw ko nang nasa gilid na kami ng kalsada. Lumapit agad ako sa kanya na
siya naman ay lumabas din ng kanyang sasakyan.

“What are you doin? huh?!”

Natigilan siya at mayamaya ay namumugto na ang kanyang mata. Wala naman akong
intensyon na saktan siya o paiyakin pero maya maya ay lumuha na siya na agad niya
ding pinunasan ng kanyang palad.

“What the heck!” sabi ko ulit habang nakatingin sa kanya. Ilang sandali siyang
napupunas ng luha at mahinang humikbi. Naghihintay ako kung may sasabihin siya
ngunit ilang minuto pa panay pagluha niya lang aking nakita.

“Bahala ka” sabi ko at bumalik na sa aking sasakyan.

________________________

MARB C-108

Papalayo na ako ngunit parang may parte ng sarili ko ang pumigil sa akin. Nakatanaw
ako kay Sab. Nakatayo pa rin ito sa kanyang sasakyan na sa palaga’y ko’y umiiyak pa
rin.

Ilang segundo lang ay napagpasyahan kong ihinto na lang ang aking sasakyan sa tabi
at puntahan si Sab na may kalayuan na. Nagpupunas pa ito ng luha ng bumaling sa
akin. Wala itong reaksyon bagkus ay di na ito lumingon, binuksan na lamang nito ang
pinto ng kanyang sasakyan.

“Follow me if you want” sabi ko sabay pigil sa pinto na isasara na niya sana.

Takang titig ang binigay niya sa akin, kunot noo at ilang sandali pa ay umiling
iling. “Di bale na lang”

“Tsk, baliw kana?” di ko na naman napigil ang inis. “Bahala ka dyan!” sabi ko at
bumalik na sa aking sasakyan.

_____________

“Yaya how’s my brother?” bungad ko sa matandang babae na sumalubong. Kinuha agad

nito ang bitbit kong mga groceries.

“Ganun pa rin po siya.” sagot nitong malungkot.

“Senyorito Vince mabuti po at napadalaw po kayo” sambit naman ng matandang lalaki

na papalapit sa amin.

“Pinapunta po ako ni Mommy” sagot ko at ngumiti saglit. “My brother?”

“Lumabas siya kanina, baka po nasa tabing dagat. Madalas po siyang maglakad lakad
doon pag dapit hapon” ani ng matandang lalaki.

“Ahh Senyorito magluluto na po ako ng hapunan” sabat naman ng matandang babae.

“Ako din po tutulong din sa pagluluto”.

Ngiti lamang ang aking naisagot sa dalawa saka naman ito umalis at pumasok sa
malaking bahay. Nilibot ko ang tingin sa buong paligid. I remember when I was a
kid, madalas kami dito pag bakasyon. Isa ito sa mga private resort ng aming pamilya
na madalas kong puntahan pag may problema. Hiding place ko din ito pag naba-bad
trip ako sa aking parents. Mercedes ang tawag sa lugar na ito. Virgin beach kung
maituturing dahil sa kulay blue nitong tubig at mapinong puting buhangin. Naisip
kong maglakad lakad na muna at libutin ang tabing dagat.

Nakakarelaks talaga ang pumunta rito lalo pa at exclusive ang lugar na ito, walang
tao, walang ingay, ang tanging naririnig ko lang ay ang huni ng mga ibon at ang
hampas ng alon sa dalampasigan. Tinanggal ko ang sapatos at medyas na suot nilakad
ko ang pampang ng nakapaa. Masarap sa pakiramdam ang pagtapak sa maputi at pinong
buhangin kasabay din nito at tubig na humampas sa aking paa at binti.

“I miss the old days” ani ko habang nakatanaw sa papalubog na araw. Pumikit muna
ako at tahimik na nagmuni-muni.

Maya-maya lang ay napansin kong may tila papalapit sa akin dahilan para mapabaling
ako sa kinaroroonan nito. Hindi na ako magtataka sa nakita ko. Ganito din ang
itsura niya nung nakaraang buwan na pinuntahan ko siya rito. Mas lalo lang humaba
ang kanyang buhok na umabot na sa kanyang balikat, pati ang pag-ahit sa kanyang
bigote ay di na rin niya magawa. Masasabi kong miserableng-miserable talaga siya
simula nung umalis si Levi.

Lahat yata ng miyembro ng pamilya niya ay kinamuhian siya isama na rin ako. Ang
bigat lang sa pakiramdam na kailangan naming pagdaanan ang ganitong pagsubok.
Marahil karma na din ito sa akin dahil sa mga kalokohan na ginawa ko. Pero si Kuya?
parang it’s unfair.

“How are you?” tanong nito nang makalapit sa akin. Pati boses niya nag-iba. Paos na
animo’y kakatapos niya lang sumigaw.

“Ikaw ang dapat tanungin ko niyan. How are you?”.

Bumuntong hinga lamang siya at hindi na sumagot. Parehas kaming natahimik ng ilang
sandali habang nakatanaw sa araw na papalubog. “I bought you some snacks. Just tell
kung may gusto kang ipabili.”

“Nothin, thanks.” tipid niyang sagot.

Tila may pader na nakaharang sa kanya, mabigat sa pakiramdam ang tinig na naririnig
ko mula sa aking kapatid. It’s almost 2 years simula nang maging ganito siya. Ang
daming nagbago pati negosyo ng pamilya apektado. Pati siya nagbago.

“Kelan ka uuwi? tanong ko saka bumaling sa kanya.

Huminga siya ng malalim. “I don’t know, I’m planning to live here.”

“What?! are you serious?” I said while looking to him.

“Been here for a long time and I’m used to it”. He answered.

Ang dami kong gustong sabihin pero parang bumura lahat ng salita sa bibig ko.
Tanging pag titig lang sa kanya ang aking nagawa. Nakalimutan na yata ng aking
kapatid na may magulang na naghahantay sa kanya. “I tried to call her last night”.

“What?!!” kunot noo niyang tanong. I know he still loved her and I think hanggang
ngayon umaasa pa rin siya na makita si Levi.

“Do you know where she is?!”

“She’s in abroad. Your cousin gave me a contact number”.

“Don’t try to call her again.” asik niya at tiim-bagang na tumingin sa akin.

“Don’t bury yourself here. You have a family. They are all waiting for you.”
diretsahang sagot ko saka kuyom ng palad. Nakaabang na akong sumuntok kung sakaling
sasapakin niya ako.

“Vince! you know me!!. Hindi na ako babalik! I disaappoint everyone! Do you think
may mukha pa akong ihaharap sa kanila!?”

“Tangina!.” mabilis akong lumapit sa kanya at malakas siyang sinuntok. Napaatras

siya at napaupo sa may buhangin. “Tigilan mo na ito!.. Kuya”.

He looked at me saka pinunasan ang kaunting dugo na nasa kanyang labi. Dahan dahan
siyang tumayo at ilang sadali ay napaluha. Inihilamos niya ang kanang kamay sa
mukha upang punasan ang luha na nasa kanyang pisngi at mata. Natahimik kaming
dalawa at ilang sandali pa ay tinapik ko siya sa balikat. Pahiwatig na makikinig
ako sa anuman kanyang sasabihin. “Nag-aalala na sayo si mom at dad, I think
mapapanatag ang loob nila if you send them a message”.

“I will” he answered at lumakad pabalik sa malaking bahay na di kalayuan sa amin.

MARB C-109

Bago siya pumasok sa kanyang sasakyan ay bumaling siya ng tingin sa akin.

“Senyorito kumain na po muna kayo bago umalis, malayo pa po ang byahe mo pauwi” ani
ng matandang babae nakasunod sa aking kapatid. Rinig ko ang kanilang usapan dahil
hindi kataasan ang beranda ng aking kwarto.

“Okay lang yaya, may madadaanan naman akong restaurant mamaya” sagot ng aking
kapatid. “Just make sure na kakain siya” dugtong pa nito habang nakatanaw sa akin.

“Wag kang mag-alala senyorito kumakain po si Master Apollo”. she answered saka
yumuko ng bahagya.

“I need to go yaya” sambit nito at mabilis na umalis lulan ng kanyang itim na

kotse.

I was staring at the moon when I heard a knock at the door. “Master kain na po”.
sambit ni yaya pagbukas ko ng pinto. Napatingin ako sa dala nitong cellphone at
kapirasong papel. Inaabot naman agad ito sa akin ng matanda habang ako kunot noong
nakatingin sa kanyang iniabot.

“What’s this?” I asked.

“Pinabibigay po yan ni Senyorito Vince.. Nga pala Master nakahain na po ang pagkain
sa baba”.

“Sige yaya, bababa na ako”.

Pagsara ng pinto ay inilapag ko muna sa kama ang cellphone na sakto namang

humiwalay ang maliit na papel na nakaipit. Kinuha ko iyon at nabasa ang numero at
pangalan na nandoon. Bigla ay napaupo ako dahil kaba. Muling bumalik sa aking
alaala ang nangyari noon.

***************************

Humaripas ako ng takbo papunta sa kwarto kung saan siya naka-confined. Tamang tama
naman na papalabas ang lalaking nakauniporme. Agad siya nitong sinalubong nang
matandang babae na nakaupo malapit sa kwarto.

“Kamusta siya Doc?” she asked.

“Okay na siya madam. Mabuti na lang naisugod agad siya dito. Dehydrated siya and
base sa findings over fatigue din siya. If you don’t mind madam I must say na
sobrang stressed ang inyong apo emotionally and mentally”

“Doc? what?!” kunot noong tanong ng matanda at ilang saglit pa ay sumulyap sa akin.

Mukang nahuhulaan ko na ang matandang ito, marahil ay ito na ang kanyang lola na
matagal na niyang hinahanap.

“I suggest na after niyang makarecover, she need to visit a Psychiatrist.”

Bumuntong hinga ang matanda babae. “Okay Doc. Thank you”.

Pag-alis ng doctor ay lumapit ako sa matanda. Lakas loob kong pinakilala ang
sarili. “Mam I’m Apollo. Levi’s boyfr----—”. Hindi ko na natapos ang pagsasalita
dahil bumalik ito sa pagupo. Balisa ang mukha nito na tila naguguluhan pa sa
nangyari. To be honest I feel guilty. Gusto kong humingi nang apologies, ako ang
may kasalanan kung bakit nandito ang kanyang apo.

“Mabuti na lang nakita namin siya daan kanina, kung hindi baka nawala na din siya
katulad ng mommy niya.” sambit nito saka bumaling sa akin at pilit na ngumiti.
“Apollo? Am I right?” she added.

Tumango ako at pilit ring ngumiti kahit puno ng kaba ang aking dibdib. “Nice to
meet you mam. I’m her boyfriend”. I still have guts to say that I’m the boyfriend.
Pagkatapos kong mag sinungaling. Fuck you Apollo!. Sabat ng aking konsensya.

***********

Unang pumasok ang nurse para icheck si Levi ng mga oras na iyon. Halos buong araw
ding siyang tulog. Kaya tanging pag titig lang ang aking nagawa sa tuwing papasok
sa kanyang kwarto. Paglabas ng nurse ay pumasok na din ang kanyang lola, ako naman
ay nakasunod tahimik na nakamasid.

“Iha, please dont get yourself sick” sabi ng matanda na tila malapit ng lumuha.

“Lola” mahinang sabi nito at pilit na ngumiti.

Napasulyap ako sa kanya na siya naman ay mabilis na umiwas ng tingin sa akin. “Levi
I’m--—”

“Iwan mo muna kami ni Lola. I want to talk to her” sabi niya na parang ang sakit
pakinggan.

Tumango na lamang ako saka lumabas ng kanyang silid. Paglabas ko ay bigla akong
kinuwelyuhan nang aking kapatid sabay tulak sa pader. “I told you!! Ilang beses
kitang binalaan! pero di ka nakinig!! How dare you!!” sabay suntok sa aking pisngi
na pati labi ko ay dumugo.

“Ay! maryosep! ano ba kayong dalawang magkapatid! tama na yan!” saway ni manang
lydia na patakbong lumapit sa amin. Palapit din ang aking pinsan na si Zeus nandoon
din si Jane na nakasunod sa kanila.

“Manang yan ang sisihin niyo!! putang ina!” bulyaw ni Vince at ang mga taong nadoon
ay napapatingin na sa amin.

“Vince, tama na yan” saway ulit ni Manang.

Inilalayan ako ng aking pinsan sa pagtayo. Habang si Vince ay muing sumuntok doon
naman sa pader. Namaga na ang kamao nito at namumula. Malalim na tingin din ang
lagi nitongibinibigay sa akin. “Now! you tell them kung anong kagaguhan ang ginawa
mo kay Levi” akmang sasapakin ulit ako nito ay siya namang harang ng kamay ng aking
pinsan sa kamao nito.

“Stop!.. let’s listen to him” Zeus said ngunit may pag-aalala na sa tinig nito.
Natahimik sila at hinintay akong magsalita, puno ng kaba ang nararamdaman ko ng mga
oras na iyon pero I know I need to tell the truth.

“Explained iho” sabat ng matanda na papalabas sa silid ni Levi.

Bumuntong hinga muna ako. “I lied to her,”

“Fuck the hell you are!!!” sigaw ng aking kapatid sabay duro.

“AY!! maryosep! Master!? bakit?” dismayang sambit ni Manang habang si Jane ay

napatakip bigla ng bibig.

“I’m about to tell her about Penelope pero hindi ko kaya. I’m scared that she won’t
believe me if I tell the truth”. malungkot kong sabi saka tumingin sa doorknob ng
silid kung nasaan si Levi.

“And? What are you going to do?” kalmado pero kitang kita ang pagtiim bagang ng
aking pinsan. “Explained to her. Fix your mess” he added sabay talikod at mabilis
na lumakad paalis. Napatingin na lang ako sa aking pinsan. Pati si Manang at Jane
ay sumunod na din sa kanya.

“Your an idiot!” asik ng aking kapatid saka umalis.

Napayuko na lang ako at sinandal ang likod sa pader. Unti unting nanghina ang aking
tuhod dahilan para dahan— dahan akong mapaupo sa sahig. Ilang sandali pa ay
ibinigay ng matandang babae ang puti nitong panyo. Napatitig na lang ako sa panyo
sabay tulo ng aking luha.

“Iho, wala ako sa posisyon para husgahan ka, pero you need to explained to her.
She’s really hurt sa ginawa mo. And kung ako ang nasa katayuan niya masasaktan din
ako.”
“I’m sorry madam” sabi ko saka pinunasan ang luha.

“She’s waiting. Come to see her”.

Tumayo ako at iniayos ang kwelyo ng aking damit. Huminga muna ako ng malalim bago
pihitin ang doorknob.

*******************

MARB C-110

Matalim na tingin at pag-irap ang sinalubong niya sa akin. “Ang lakas ng loob mong
magpakita sa akin. Hindi kaba nahihiya sa ginawa mo?!”

“Levi listen to me. I was about to tell you about Penelope”

“Ang kapal talaga ng mukha mong iparinig pa sa akin ang pangalan ng babaeng iyon”.
Dahan dahan akong lumapit sa kanya na siya namang senyas nang kanyang kamay dahilan
para ako’y huminto.

“For how long mo na akong niloloko?” she asked.

“Levi”..

“Answer me!!” sigaw niya.

“2 years na kaming engaged ni Penelope”..

Kunot noo niya akong tinitigan at ilang sandali pa ay unti unti nang tumulo ang
kanyang Luha. She didn’t say anything sa halip ay paghikbi na lang ang naririnig ko
sa kanya. “Pero Levi ikaw ang mahal ko hindi siya. She knew that I don’t love her.
Please believe me”

“I don’t think na maniniwala pa ako sayo.” Tuloy lang siya sa pagluha dahilan para
abutin ko ang kanyang kamay at hawakan iyon ng mahigpit. Sinubukan niyang tanggalin
ito sa aking pagkakahawak ngunit pinigil ko siya hanggang sa parang lantang gulay
na lamang ang kanyang kamay. Hindi na rin siya bumaling ng tingin sa akin bagkus ay
ipinikit na lamang niya ang mata habang lumuluha.

“It’s not my decision na ma-engaged kami. Ang pamilya namin ang nag decide. Before
that, I was not interested in girls. Like a typical guy na go on to the flow. I did
not say yes or no. I’m just undecided that time. Pero nung dumating ka. Everything
changed even myself changed. Naging malinaw ang gusto ko sa buhay and you are the
reason.”

Umiling iling lamang siya at muling sinubukang tanggalin ang kamay niya na aking
hawak. Sa pagkakataong ito ay kusa ko na siyang binitawan. Parang ang sakit nung
nakita ko kung paano niya alisin ang kanyang kamay. Kasabay din nito ang sobrang
kaba sa aking dibdib.

“Penelope didn’t like me. She’s just very closed to me kaya normal na lang sa akin
ang gesture na ginagawa niya pag magkasama kami. We’re planning na sabihin sa
pamilya namin na wag nang ituloy ang kasal. She’s inlove with someone else at hindi
ako yun.”

“Still you lied. Ginawa mo akong tanga. Maraming pagkakataon na pwede mong sabihin
sa akin pero hindi mo ginawa. Kung hindi ko pa nakita na magkasama kayo. I don’t
think na you will tell me the truth.”

Somehow tama si Levi.

“Kung sinabi mo noon pa ang tungkol sa kanya. Siguro maiintidihan ko pa. Pero
pinatagal mo. I feel betrayed. Don’t you think that? I thought I’m loving the right
person pero mali pala.” she said while crying.

Ilang sandali kaming natahimik. Hindi ko alam kung dapat ko pa ba siyang tanungin
kahit alam ko sa sarili ko kung anong magiging sagot niya. “Do you still love me?”
lakas loob kong tanong.

“May lakas ka pa ng loob para tanungin ako niyan?!” baling niya sa akin na
nanginginig pa ang boses. “Umalis kana”

Just a second it made realized that I already loose her. I didnt say any words I
was just looking at her. And for a while I feel my tears falling from my eyes.

“Lev----—”

“Umalis kana!”

“Are you breaking up with me?”. I asked na akmang hahawakan ulit ang kanyang kamay
ngunit agad naman niyang iniwas. Sa pagkakataong ito, she straightly look at me, I
guess she’s trying to say that It’s over.

***********************

“Mabuti naman at sinagot mo na ang tawag ko. Dude 1 week ka nang di umuuwi ng
bahay. Where have you been?”. I was just listening to my brother. Wala sa isip ko
na sagutin ito bagkus ay in-off ko ang aking phone. Muli ay pinaandar ko ang
sasakyan at binaybay ang daan. Almost 1 week na din na hindi ko siya nakikita at
kahit puntahan siya ay di niya ako hinaharap. Yesterday I visit her, in her
grandma’s house but she didnt shown up. Kung hindi ko pa nakausap si Zeus ay di ko
malalaman na umalis na siya sa pagiging maid.

“Fuck!” sabi ko nang may biglang tumawid at mabilis na hininto ang sasakyan. Sa
pag-iisip ay di ko napansin na naka red na ang traffic light. Paglipat sa green
light ay mabilis kong minaneho ang sasakyan. Kutob kong pupunta siya sa dati niyang
tirahan pero hindi ko alam kung kelan. Ang tanging sigurado lang ako ay she will be
there. Hindi din maalis sa isip ko ang sinabi ni Zeus, na posibleng dalhin na nito
ang apo pabalik ng abroad. How I wish na sana kasama ko pa siya ngayon making good
memories. Ang dami kong regrets dahil sa ginawa kong kasinungalingan.

Dalawang oras ang inabot nang makarating ako sa kanila. Madilim na nang mga oras na
iyon at kitang kita ang liwanag ng buwan at mga butuin. Tahimik na ang paligid at
iilan na lang ang mga taong naglalakad. Tanaw ko ang kanilang bahay mula sa aking
sasakyan. Bigla akong nakaramdam ng kaba sa paghihinalang baka nandoon si Levi.
Nagmadali akong lumakad papunta sa tapat ng kanilang bahay. May sasakyang naka
garahe sa gilid nito at ang ilaw sa labas ng pinto ay bukas.
Abot langit ang aking kaba habang lumalapit sa may pinto. Nag-aalangan pa akong
kumatok kung may tao. Ilang sandali akong tumawag kung may tao sa loob ngunit
walang nagsasalita. Naisip kong pihitin ang pinto. It’s open? may tao kaya? She’s
here?.

Pagbukas ay dahan dahan akong pumasok. Madilim pero may parte nang bahay na bukas
ang ilaw at nasa second floor ito. Kung di ako nagkakamali ay nasa second floor ang
kwarto ni Levi. “Tao po? Anybody here?”. Sabi ko habang paakyat ng hagdan pa second
floor. Bigla ay nawala ang maliit na liwanag na nagmumula rito dahilan para ako ay
magmadaling puntahan ang kwartong iyon.

MARB C-111

I was standing at the door, kabado at pilit na kinakalma ang sarili. I didnt knock
instead I turn na door knob and I was surprised that it was open. Tagos ang liwanag
ng buwan sa loob dahil sa bintanang naka bukas. Kasabay din nito ang pag ihip ng
hangin na humahawi sa kurtinang kulay puti.

I walked forward and I guess may kasama pa ako. Tahimik kong pinakinggan ang
kanyang paghinga. At ilang sandali pa ay bumaling ako sa may pinto. Isinara ko ito
at di nga ako nagkamali nasa likod nito ang hinahanap ko. Marahan akong lumapit sa
kanya. Kitang kita ko ang mata niyang malungkot dahil tumatama sa amin ang liwanag
na nagmumula doon sa may bintana.

Sinubukan niyang umatras ng ako’y makalapit ngunit iniharang ko agad ang aking
dalawang kamay sa magkabilang gilid dahilan para di siya makaalis pa. “Why are you
here?” she asked like it was echoed to my ear a million times.

Does it means she really hate? Does it mean she don’t want to see me anymore?.
Kahit kaunting pagmamahal wala ng natira?

“I want to see you, please kahit ngayon lang” then I reached her hands. She didn’t
move instead tinignan niya ako nang walang ka-kurapkurap.

Hinahantay ko ang kanyang sasabihin ngunit wala akong narinig. Bagkus ay tumulo na
ang kanyang luha.

She loose some weight at ang mukha niya na kung dati ay mala-anghel ang ganda ay
napalitan ng lungkot. Nakikita ko sa kanyang mata ang pagkamuhi sa akin na parang
nandidiri siyang tignan ako at kausapin.

“Are you going abroad?” I asked habang kabadong naghahantay ng kanyang sagot.

Tumango siya. “I think it’s better to go with my lola”. At muli ay napaluha siya na
halos hindi na niya mapigil.

Hindi niya alam kung paano nadurog ng unti unti ang aking puso sa sagot niya. “No..
please Don’t go”. pagmamakaawang sabi ko sabay hilot ng aking sintido at unti
unting pagpatak ng aking mga luha.

“We need time to recover” she said saka pinunasan ang luha sa kanyang mata.
“Is it okay for you?. Is it okay na hindi tayo magkita? Levi Please, I don’t think
na kakayanin ko kung aalis ka”.

Tumango siya at pilit na ngumiti. “It’s good for the both of us”.

“Pero Levi parang hindi ko kaya, I can’t. Please stay.”

“Apollo I think tigilan na natin ito. Tama na”.

“Pero Levi---—” natigil ako sa pagsasalita nang hawakan niya ang aking kamay ng
mahigpit. I know na there’s a side of her that still loves me. We looked each other
a couple of seconds and suddenly I kiss her on her checks. She didnt complained or
say anything instead she touch my checks and look to my eyes. Hanggang sa
nagpalipat lipat ang tingin namin sa mata at labi ng bawat isa. At ilang sandali pa
ay lakas loob ko siyang dinampian ng halik.

It was a couple of seconds bago siya tumugon sa aking halik at unti unti ay gumalaw
ang kanyang labi. We kissed passionately like it was the end of the world. Sabik sa
isa’t isa na naging agresibo sa aming galaw. I find myself kissing her neck and
touch her back, waist and even her tender and soft boobs. Nagmamadali na parang
ayaw naming matapos ang oras na kami’y magkasama.

Ilang sandali pa ang lumipas ay unti unti kaming nahinto at tinignan ang bawat isa.
I looked to her pati din siya hindi inaalis ang pagtitig sa akin. It was deeper and
deeper at lalong umiinit ang aking nararamdaman. Para may kung anong kuryente na
lalong bumuhay sa pagkato at walang pag-aalinlangan ay parehas naming hinagkan ang
bawat isa. Mapusok at sabik na sabik. Uhaw sa sensasyon na aming nararamdaman.

Dali dali kong tinanggal ang kanyang blazer, habang hinahalikan namin ang isa’t
isa. Siya naman ay itinaas ang aking long sleeve na agad ko namang tinanggal.
Pagkatapos ay tinulungan ko siyang hubarin ang kanyang blouse at ang natira niyang
pang itaas ang kanyang kulay itim na bra. Isinandal ko siya sa pinto at sinunod
kong dampian ng halik ay ang kanyang leeg.

“ohh..” she moaned while her eyes is closed. Tila yata musika ito sa aking tenga na
mas lalo pang nagpataas ng aking pagkalalaki

“Levi” I whispered.

“Hmmm” she said na para bang nagtatanong. I stop kissing her at nagmadaling
tanggalin ang aking sinturon. While doing that I was looking to her. Nakita ko kung
paano niya kinagat ang kanyang ibabang labi ng makita ang natitira kong saplot. She
saw how hard it was.

“I love you” I whispered.

Ngumiti siya at muli ay hinagkan namin ang isa’t isa. We shared a passionate kiss
hanggang sa kusa niyang inalis ang buton nang kanyang sinturon. While doing that I
unhooked her bra na kahit kaunting liwanag lang ang mayroon ay kitang kita ko kung
paano kumawala ang dalawang perpektong hugis ng kanyang dibdib.

__________________
MARB C-112

Nararamdaman ko ang haplos ng kanyang kamay na tila apoy dahil sa init na binibigay
nito. Di ko naiwasan ang mapaliyad ng bumaba ang kanyang halik mula sa aking labi,
leeg hanggang sa aking dibdib.

“Shetttt…” I moaned.

He stop kissing and suddenly he put his hands on my breast and gently squeeze it.

Hindi ko alam kung paano ko ipo-posisyon ang aking sarili dahil sa kanyang
ginagawa. And he do it again, he kiss my breast na parang uhaw na uhaw na bata.

“Hmmmm,” mahinang sabi niya.

“Apo---llo”. Sabi kong napapaliyad. Dahan dahan niya akong kinarga at dinala sa
kama. He still sucking my breast habang inihihiga niya ako.Di ko naiwasan ang
pagsabunot sa kanyang buhok. Na pati yata kalmutin siya sa likod ay ginawa ko.
Nakakagigil ang bawat posisyon na ginagawa niya. Pagkatapos sa aking dibdib ay unti
unti ng bumaba ang kanyang labi. Sa tiyan pababa sa pusod hanggang sa aking malalim
na pagkababae.

Napatingin na lang ako sa kanyang ulo habang sinisiil niya ito ng halik. “Go
deeper” wala sa pag iisip kong nasabi.Naramdaman ko na tila ngumiti at mas lalong
nilaliman ang paghalik. “Ohhh.. hmmmm” sabi ko.

Kitang kita ko ang hulmado niyang balikat at mga bisig habang nasa aking ibaba.
Ilang sandali pa ay pumatak ang isang pirasong luha sa aking mata. To be honest
masaya akong kasama siya ngayon, masaya na masakit. Masakit dahil ginawa niya akong
tanga, pinaniwalang ako lang ang babae sa buhay niya. “Hmmmm” I moaned when he
inserted his two fingers. Habang ginagawa niya iyon ay I felt his tongue like I was
going to crazy sabay sabunot sa kanyang buhok, tila kinukuha niya ang aking lakas
habang labas pasok ang kanyang daliri. Ilang sandali ay parehas kaming napatitig sa
isa’t isa at nabasa kung anong na isip ng bawat isa.

“My turn” I said saka siya naman ay nahiga at ako umupo na sa kanya. Doon ay nag-
umpisa na akong gumalaw, riding on his top.

“Le-----vv” he moaned. I just smiled to him at mas lalong binilisan ang aking
galaw. “Your beautiful” he added again while his hand grab my breast at maya maya
pa, he suck it like a child. Lumipas pa ang ilang minuto ay ramdam ko na aking
pawis mula sa aking leeg at noo.

“Your tired its my turn now” aniya at siya naman ang nasa taas nagsimulang gumalaw
ng dahan dahan hanggang sa bumilis siya na para bang bumabayo. Napakagat na ako ng
labi ng makita ang kanyang mukha. Nakapikit at lumiliyad. At sa ilang segundo ay
parehas kaming napaungol. Pagod na pagod siyang bumagsak sa akin saka yumakap.
Humalik siya sa aking noo sunod ay sa aking labi.

“Please stay, I love you” he whispered. Hindi ko siya sinagot bagkus ay bumawi din
ako ng yakap at halik. He really loves me. Ngunit buo na ang desisyon ko at hindi
na magbabago iyon.

*********************
Isinara ko ang bintana at binuksan ang ilaw. Malaya kong napagmasdan ang hubad
niyang katawan, ang hulmadong anim na umbok sa kanyang tiyan at ang mga braso
niyang bilugan. Bagay na bagay talaga ang pangalan Apollo para sa kanya. In-on ko
ang Aircon pagkatapos ay kinuha ang kumot sa sahig. Sa sobrang intense nang
nangyari sa amin ay nagkalat ang mga unan sa sahig pati ang aming damit. Tinakpan
ko ng kumot ang kanyang katawan at ilang minuto ko siyang pinagmasdan. Ngayon ko
lang napansin na pumayat siya ng bahagya, pati ang pisngi niya na medyo malaman ay
nabawasan ng bahagya. Hinaplos ko ang kanyang pisngi pababa sa kanyang labi. Habang
nakatitig sa kanya ay di ko na naman naiwasan ang lumuha.

“Hmmmm Levi” sabi niya habang natutulog saka ginalaw nang kaunti ang kanyang mukha.

“We had both each other thru good times and bad times. For now let’s take a break
sobra na tayong nasasaktan. And if the time comes na magkrus ulit ang landas natin
I’m sure mamahalin pa rin kita” I whispered and kiss him. Kinuha ko ang aking damit
at mabilis na nagbihis. I texted mamu na pabalik na ako. I know she’s waiting for
me. Pasado ala-una nang madaling araw and I need to be in Airport around 3am.

Bago isara ang pinto ay pinagmasdan ko siya ng ilang segundo. “Bye Apollo” and then
turn off the lights.

*********************

“Levi?” napabalikwas ako ng bangon. At nilibot ang tingin sa buong kwarto. Tinignan
ko din sahig kung nandito ang kanyang mga gamit. Everything was put on the place.
It seems that she woke up early. “I think she’s in the kitchen” sabi ko pero iba na
ang kaba ko. Kinuha ko ang aking damit at mabilis na nagbihis. As I look on the
window it’s still dark. I look my wrist watch, It’s still 3am in the morning. Agad
akong bumaba papuntang kitchen, expecting that Levi is there. Bukas ang ilaw sa
sala kaya nasisinagan nito ang kusina. “What? Where is she?” sabi kong kabado na.

“What the!!!?” then looked in the Comfort room nagbabakasakaling nandoon lang siya.
“Ohh God please!!”. Wala siya. Tapos ay nagtungo ako sa labas tinignan kung nandoon
ang sasakyan sa labas ng pintuan. “She gone”.

Nanlambot ang aking tuhod at naupo na lang sa sofa na malapit sa may pinto. Then
tears came out to my eyes. Hindi ko na napigil ang umiyak. Para akong nabasag na
salamin na unti unting nahuhulog sa sahig. Masakit, sobrang sakit na she leave me.
“It’s really over.. It’s really over” maluha luhang sabi ko sabay hilot ng aking
sintido. Kinuha ko ang maliit na box sa bulsa ng aking pantalon. Hindi ko na
mabibigay ito sayo.

_________________

Your comments are highly appreciated. Thank you guys for the support. Asahan niyo
pong gagandahan ko pa ang mga susunod kong kwento.

MARB C-113

“I’m coming”. I was in my desktop nang kumatok si Mamu mula sa may pinto. Agad ko
itong binuksan at nakita si mamu sa may pinto na tila ba may importanteng
sasabihin.
“Iha”. she said na parang nag-aalangan pa.

“Mamu. Bakit po?” sabi ko habang nagtatakang tignan siya.

“There’s two people sa baba na gusto kang makita”

“Huh? sabay kunot ng aking noo.

“Maybe you need to go down to talk to them.”

“Ahhh Okay mamu” I said saka umalis din si Mamu at nagtungo sa kanyang kwarto.

Pababa pa lang ng hagdan ay natanaw ko na ang dalawang taong nakaupo. Laking gulat
ko na nang makita ang lalaking medyo may katangkaran. blonde ang kulay ng buhok
nito na medyo bagsak. Medyo nagbago ng bahagya ang kanyang pormahan pero nandoon pa
rin ang sense of style niya. Ang babaeng kasama niya ay tila pamilyar sa akin.
Nahinto ako sa pag hakbang ng makita na sila ng malapitan.

“Levi” ani ng lalaki at saka ngumiti ng alangan.

Takang titig ang binigay ko sa kanya lalo na sa babaeng kanyang kasama. Mas nakita
ko na ang mukha nito ng malapitan. Ngayon nakilala ko na siya. Siya ang babaeng
kasama ni Apollo ng makita ko sila sa Jewelry shop.

“What are you doing here?” walang ka gana gana kong tanong.

“We want to talk with you” Vince said na halatang kabado. Matalim ko siyang
tinitigan na siya namang iwas ng tingin sa akin.

“I only have five minutes to talk and to listen” Naupo sa solong upuan na nakatapat
sa mahabang sofa at sumenyas sa dalawa na doon umupo. Nagkatinginan pa sila ng
babae kung sino ang magsasalita.

“I’m waiting” Ma-otoridad kong sabi dahilan para magsalita ang babaeng kasama ni
Vince. Tinanggal ko ang reading glass na nakasukbit sa aking tenga habang nakikinig
sa sinasabi nito.

“I’m Penelope, I know naaalala mo pa ako. I was with Apollo nung nakita mo siya---
—”

“And?” putol ko. Na siya naman ay bumuntong hinga.

“I think you need to see Apollo.” sabi niyang may lungkot.

“It’s been two years simula nang umalis ka Levi. We been searched you for a long
time. Even his cousin na si Zeus hindi sinabi kung nasaan ka. It took me two years
bago ko nalaman na nandito ka sa France. Mabuti na lang at napakiusapan ko si
Manang lydia na kumbinsihin na si Zeus kung nasaan ka.” Vince explained.

Umiwas ako ng tingin sa dalawa at bumaling sa eyeglasses na hawak. “Para ano pa?
It’s already over. Okay na ako dito---—”

“But my brother is not.! Wala ka bang konsensya?! Kahit isang beses lang Levi.
Please see my brother. Matagal ka na niyang hinahanap. Nung nakita ko siya last
week, awang-awa na ako sa kanya. He didnt even got a hair cut for almost two years.
Can you imagine that?”
Matalim ko siyang tinitigan na tila tinitimbang kung nagsasabi siya ng totoo. His
eyes is convincing me na parang mas marami pa akong malalaman if I will see his
brother.

“Please ako na nagmamakaawa. Visit Apollo kahit isang beses lang. Alam kong marami
siyang gustong sabihin. And I guess hindi pa rin nagbabago ang nararamdaman niya
for you.”

Hindi ako nagsalita bagkus ay tinitigan ko silang dalawa. Hindi ko rin talaga alam
ang isasagot. Oo nakapag move on na ako. But there’s a part of me that still
longing for him. Nung gabing iniwan ko siya ay parang naiwan din ang kalahati ng
pagkatao ko. Oo mahal ko pa siya at kahit dalawang taon na ang lumipas ay hindi
iyon nagbabago.

“You still think na babae niya ako? No nagkakamali ka Levi. He’s a good friend of
mine at hanggang doon lang iyon. Alam ko at alam mo din na ikaw ang gusto niya.
Tama ba?” sabi pa nito.

“Tama si Penelope. She’s not dating him. Napilitan lang sila dahil sa parents
namin. Besides di naman nila type ang isat-isa.” ani ni Vince na pasimpleng
ngumiti.

Nagulat ako nang bigla siyang batukan ni Penelope na parang matatanggal ang kanyang
leeg dahil sa lakas ng hampas. “Tama! he’s not my type. Masyado akong maraming
kaagaw kung sakaling magkagusto ako sa kanya. Besides ikaw ang gusto niya”. She
said at ilang sandali pa ay ngumiti.

“Actually ang parents ko ang pumilit talaga sa amin ni Penelope na puntahan ka

dito. Na stressed na sila kay kuya. Hindi na siya tumatawag sa bahay for almost two
months.” Vince said at sumandal sa may sofa habang nakakrus ang mga braso.

“I’ll think about it” agad kong sagot na sa totoo lang parang nanlambot ang aking
tuhod ng marinig ang kanilang paliwanag. Lumapit ang isang katulong at inilapag ang
tray na may tatlong baso ng pineapple juice na agad din namang umalis.

“Thanks” sambit ni Vince sa katulong.

Pakiramdam ko maraming nagbago kay Vince sa istilo pa lang ng kanyang pananalita at

sa pananamit niya. Casual na siya manamit. Naka long sleeve na puti at loose pants
na tinernuhan ng black rubber shoes. Kung dati rati ay marami siyang bracelet na
suot at hikaw sa tenga ngayon ay wala na. Tanging wrist watch lang ang nakita ko na
suot niya sa kanyang pulsuhan. Kinuha niya isang baso ng juice at inubos ito. “I
think we need to go, tapos na yata ang 5 minutes na binigay mo” he said and smiled.
Tumayo silang dalawa at ako’y sumunod sa kanila hanggang sa may main door.

Nasa di kalayuan ang parking lot at tanaw ko mula sa aking kinatatayuan ang
kanilang kulay pulang sasakyan.

“Nice to meet you Levi” sabi ni Penelope saka inilahad ang kanyang kamay. Iniabot
ko ito at nakipag shake hands. Hindi ko pa rin magawang ngumiti dahil parang
nahihiya pa ako sa kanila. Pagkatapos ay bumaling siya kay Vince. “Let’s go” aya
nito.

“Yeah, daan na muna tayo sa shop na tinuro ko kanina. I’ll buy some stuff na I
think magugustuhan ni Mommy pagbalik natin”. Vince said saka naman lumingon sa
akin.

“Okay” Penelope answered saka lumakad papunta ng kanilang sasakyan.

Pinalayo muna nito si Penelope. Nang makitang pumasok na ito ng sasakyan ay agad
niyang kinuha sa kanyang bulsa ang maliit na litrato. Hindi ko na ito nasulyapan
dahil habang hawak ko ang litrato ay hawak din niya ang aking kamay. Pinisil niya
pa ito at pilyong ngumiti sa akin.

“I’m not dating her. Don’t worry” sarkastikong sabi niya dahilan para ngumiti ako
bigla.

“What?! Baliw!” I answered.

“Just kidding. My brother loves you so much. Besides tanggap ko na, your destined
to him. I took that photo last week lang. Palihim pa kaya likod lang niya ang
nakuhaan ko. I think sapat na yan para ma convinced ka na puntahan siya. Nasa likod
din niyan yung address where you can find him.” He said

Ngumiti na lamang ako. Siya naman ay sumenyas na aalis na. I looked to there car
habang papalabas sa malaking gate. Pagkatapos ay tinignan ang bagay na iniabot ni
Vince.

Habang tinititigan ko ito ay unti unting sumilay ang ngiti sa aking labi. Di ko rin
naiwasan ang kabahan. Dalawang taon na ang lumipas pero ang hulmado at makisig
niyang katawan ay ganun pa rin. At muka yatang mas attractive siya tignan sa kulay
ng kanyang balat. Di ko naiwasan ang masabik sa kanya. I really miss him. I miss
him so much.

“Apollo” I whispered while smiling.

MARB C-114

Niyakap niya ako ng mahigpit at pagkatapos ay tinulungan akong maglagay ng aking

damit sa maleta. Hindi maalis ang ngiti at pagtitig sa akin ni mamu ng mga
sandaling iyon. “This is it iha” she said while smiling.

Tumango ako. “I hope hindi pa huli ang lahat sa amin ni Apollo. To be honest mamu.
I miss him so much”. Di ko maikukubli ang saya habang kausap ang aking lola. Ngunit
may parte sa aking sarili na medyo nag-aalangan bagay na kinatahimik ko sandali.

“Bakit iha?” Mamu asked.

“Wala naman po”

“Did something bothered you?” Mamu asked again.

Nagkatinginan pa kaming dalawa dahilan para sabihin ko sa kanya ang nasa aking
isipan. “Mamu what if kung it’s too late na para sa aming dalawa? I mean paano kung
hindi na niya ako mahal?”

“Ha?” Ani niyang may pagtataka.

“What if kung kinalimutan na niya ako?”

“Do you think it’s possible iha?I think hindi, kasi Vince wouldn’t came here just
to convinced you na bumalik ng pilipinas. Di ba nga ikaw na rin ang nagsabi na you
still love Apollo. For me enough na iyon para bumalik ka ng pinas” she explained at
umakbay sa akin saka ako niyakap ng mahigpit.

Bumawi din ako ng yakap at pagkatapos ay pasimple kong pinunasan ang aking mata
dahil sa aking luhang malapit nang tumulo. Naiiyak ako ng bahagya kasi hindi ko
alam kung anong sasabihin ko kay Apollo. Kung karapat dapat pa ba ako sa kanya. O
kung mamahalin niya pa rin ba ako ulit.

“Its better na you see him as soon as possible no matter what. Para sa huli wala
kang pag sisisihan, wala kang regrets” mamu said again.

Tumango ako. “Salamat mamu” I answered in a teary eyed.

—--------------------------—

“Mam Levi!”

Bumaling agad ako sa lalaking kumakaway, palabas na ako ng airport ng oras na iyon.
Nakaparada sa main exit ang magara at malaking sasakyan na BMW.

“Mam sa akin po kayo binilin ni Madam. Tumawag po siya sa akin kahapon na ngayon po
ang dating niyo. Ako nga po pala si Bert.” Pakilala ng lalaking may edad na sa
tingin ko ay nasa singkwenta anyos na ito. Nakauniporme ito ng puting polo na
tinernuhan ng slocks na itim.

“Ahh ganun po ba” matipid kong sagot na medyo nag-aalangan pa.

“Ako na pong magdadala niyan” saka kinuha ang aking maleta upang ilagay sa loob ng
sasakyan.

“Mang bert ano pong apelyido mo?”

“Bert Santos, yan po ang buo kong pangalan.”

Napatango ako at saka pumasok ng sasakyan ng pagbuksan ako nito ng pinto. Siya nga
ang driver na magsusundo sa akin base sa binigay na pangalan ni mamu. Mag-aalas-
dyes pa lang ng umaga ng mga oras na iyon. Pero tila naghahabol na ako ng oras.

“Mang bert, pwede ho bang mauna na kana lang sa bahay?”

“Ah eh Mam? May pupuntahan ka po ba? Baka kasi hanapin ka ni madam pag tumawag siya
sa akin na wala ka”

“Ako na lang po ang tatawag kay mamu. May kailangan kasi akong puntahan”

“Ganun po ba?” Sagot nito na parang napilitan. “Kung gusto mo mam ihatid na lang
kita sa pupuntahan mo.” Dugtong pa nito.

“Malayo kasi yun Mang bert, somewhere in Daet na po”

“Okay lang Mam,” sagot nito agad.

“Okay po. Salamat”. I answered saka kinuha ang cellphone sa sling bag.

“Iha, nakarating kana? Nagkita kayo ni Bert?”. Tanong ni mamu na nasa kabilang
linya.

“Yes Mamu and pinadiretso ko na po sa Daet. Sorry Mamu parang di ko po kaya na

maghintay pa ng bukas”.

“It’s okay iha, mag ingat kayo sa byahe.” Bilin nito.

“Yes Mamu, Take care. Bye”

“Bye iha” saka putol ng tawag.

Lalo na akong kinakabahan habang kami ay nasa byahe. This is the day that I will
meet him. May halong kaba at saya ang aking nararamdaman sa mga oras na ito. I
can’t hide the excitement that I’m feelin right now. There’s something to myself
that still missing and I know he’s the only one to make it complete.

Inabot din kami ng halos 6 hrs sa aming byahe makarating lang sa lugar kung nasaan
si Apollo. Hindi ko na din alintana ang pagod at puyat ng mga oras na iyon. The
only thing that is in my mind is him. Magdadapit hapon nang makarating kami sa
isang private resort. May kalayuan din ito sa bayan dahil nakadaan pa kami sa
malawak na palayan bago namin natunton ang lugar na ito. Maraming puno ng niyog na
hitik na hitik sa bunga, at ang nakakamangha pa ay kitang kita ang paglubog nang
araw na kulay dilaw na tila humahalo sa asul na dagat.

Una akong bumaba ng sasakyan upang kausapin ang matandang lalaki na nandoon sa may
gate. Nagwawalis ito ng mga tuyong dahon at saglit na huminto nang ako’y makalapit.

“Magandang hapon po, nandyan po ba si Apollo?” I asked.

Hindi agad ito nakasagot dahil tila kinikilatis pa nito ang aking itsura. “Bakit
po?” Maya maya ay tanong nito.

“Hinahanap ko po siya. Ako po si Levi”

“Ay Mahabaging langit!” Bulalas ng matandang lalaki at dali daling binuksan ang
gate. “Saglit lang iha ha” ani pa nito at nagmadaling pumunta sa malaking sa bahay
na di kalayuan sa amin. Ilang sandali pa ay lumabas na ito at kasama naman ang
isang may edad na babae. Habang sila ay papalapit ay lalong lumalakas ang pintig ng
puso ko. Na kulang na lang yata ay mabingi ako sa sobrang lakas.

“Naku! Mukhang siya na nga yung hinahanap ni Master” ani ng babae sa kausap nito.

“Palagay ko nga,. Levi ang pangalan mo? Tama ba?” Baling naman sa akin ng matandang
lalaki.

“Opo”. I answered na sila naman ay panay lingon sa bawat isa.

“Madalas kong naririnig ang pangalan mo lalo na pag gabi---—”

“Psst--— ano ba melda!” Saway ng matandang lalaki. At pasimpleng pinandilatan ang

kasama nito.

“Nandito po ba si Apollo?” Muli kong tanong na ilang segundo din nanahimik ang
dalawang matanda. Hinahantay kung sino ang sasagot.

“Halika iha” Mayamaya ay sambit ng matandang babae.

Nilingon ko muna si Mang berting na nakatayo sa may pinto ng sasakyan. “Mang

berting pwede po bang maghintay ka, kahit sandali lang?”

“Okay lang Mam” sagot agad nito dahilan para sumunod ako sa matandang babae
hanggang sa makarating kami sa may malaking bahay.
“Pasok ka iha” sambit ulit nito.

“Pwede po bang doon nalang po ako maghintay sa may kubo? Ang ganda po kasi ng
sunset ngayon” ani ko at matipid na ngumiti.

“Sige iha, tatawagin ko lang si Master Apollo”

“Salamat po”. Agad akong lumapit sa may kubo at doon naupo. Di kalayuan ang dagat
mula sa aking pwesto kaya malaya kong napagmamasdan ang hampas ng alon sa may
dalampasigan.

Habang nakatanaw sa dagat ay tila may kung anong lumulutang doon. Dahil sa
kuryosidad ay lumapit ako sa dalampasigan at tinignan mabuti kung ano iyon.

Nanlaki ang aking mata at dali daling nilusong ang dagat. Ayokong isipin na wala na
itong buhay. Kaya naman buong lakas kong inabot ang kanyang kamay at hinatak
palapit sa may pangpang. Kabadong kabado ako habang iniayos siya sa paghiga.
Nilapit ko ang aking tenga sa kanyang bibig. May hangin pa ding lumalabas. Hindi
siya pwedeng mawala, may pag-asa pa. Sunod sunod na ang pagtulo ng aking luha
habang binibigyan siya ng cpr.

—---------------------------—

MARB C-115

Around 6pm when I decided to go for a walk. Nakagawian ko na ang maglakad pag
ganitong magtatakip silim. Habang lumalakad papunta sa Main door ay rinig ko ang
mahinang boses na nanggagaling doon sa may gate. “That voice sounds familiar” saka
binaling ang aking tingin sa malaking gate na di kalayuan sa main door nitong
bahay.

“Le---— levi?”. Kunot noo ko siyang tinignan mula ulo hanggang paa. Hindi nga ako
maaaring magkamali si Levi nga ang nakikita ko. Agad kong siniksik ang sarili sa
gilid upang hindi ako nito makita. “Bakit siya nandito? what brings her here?” May
kung anong sumibol na saya sa aking puso at walang ano ano ay may bagay na pumasok
sa aking isipan. Mabilis akong nagpunta sa dagat at doon ay nilubog ang aking
sarili. Ilang sandali pa ay nakita ko siya papalapit doon sa kubong nakatapat sa
dagat at kitang kita mula doon ang aking pwesto. Dahan dahan akong nagpalutang na
animo’y wala nang buhay. At maya maya lang ay narinig ko na tila lumusong na siya
sa may tubig. Pinigil ko ang ngiti kahit ng mga oras na iyon ay tawang tawa na ako.
Naramdaman ko ang kanyang kamay sa humawak sa aking braso at ang isa naman ay
nakayapos sa aking bewang. Ibang enerhiya ang binigay niya sa akin na sa totoo lang
mas lalong nagpadadag sa sayang aking nararamdaman. Balingkinitan pa rin ang
kanyang katawan. Bagay na bagay sa suot niyang long peach skirt at puting blouse na
humulma ng kanyang bewang at dibdib. Mas lalong umangat ang kanyang angking ganda
dahil sa orange nude lipstick at mala peach niyang pisngi.

Habang inaahon niya ako papuntang pangpang ay palihim kong binuksan ang aking mata.
Nakita ko ang kabado niyang mukha at ang boses niya na nanginginig. Sobra siguro
ang pag-aalala niya na baka patay na ako. Iniayos niya ang aking paghiga at maya
maya at dininig ang aking paghinga. Sinubukan niya ring pakinggan ang pagtibok ng
aking puso, pigil na pigil ang aking labi sa pag ngiti habang palihim ko siyang
tinitignan. Ilang sandali pa ay naramdaman ko na ang kanyang labi sa aking labi,
panay ang bigay niya hangin at ilang sandali pa ay di ko na napigil ang sarili.
Whille she’s giving me a CPR dahan dahan kong ginalaw ang aking labi at binigyan
siya na maiksing halik.

“Apollo?” she asked sabay tigil sa pag-si-CPR. Ilang sandali lang ay bumangon ako
at nakatawang nakatingin sa kanya.

“Nice to see you”. sagot ko at siya naman ay hinampas ako sa dibdib, tumayo siya na
agad kong hinatak ang kanyang kamay dahilan para maupo siya sa aking tabi. “San ka
pupunta?” I added.

“Siraulo ka!. Kala ko patay kana” sunod sunod na naman na paghampas sa aking braso
ang ginawa niya kaya ang ginawa ko ay hinawakan ko ang kanyang dalawang kamay
kasunod nun ay hinalikan ko siya sa pisngi.

“I’m not! hindi ko gagawin yun,” I answered while smiling.

“Siraulo ka talaga!” at pilit na inaalis ang kanyang dalawang kamay na hawak ko.

“It means mahal mo ako. You save me.” I answered na maya maya ay tumigil siya pag
galaw. Binaling niya ang tingin sa araw na papalubog habang ako ay di pa rin
inaalis ang tingin sa kanya. “Hindi ka pa rin nagbabago, you still beautiful”

She didn’t say any words. Nakikinig lang siya sa akin at sa hampas ng alon na
malapit sa aming dalawa. “Levi” I whispered na siya naman ay lumingon sa akin, may
bahid na nang luha ang kanyang mata na ako naman ay pinunasan iyon. “Why?”

“Kala ko patay kana. Paano kung namatay ka?” pag-aalala niyang sambit na di
naiwasan ang muling humagikgik ng mahina.

“I told you hindi mangyayari. Hindi kita iiwan kahit iniwan mo ako” sabi ko dahilan
para iiwas niya ang kanyang pag titig sa akin. “Do you love me?” lakas loob kong
tanong na hindi niya sinagot. Ilang segundo ko siyang tinignan at muli ay tinanong
“Levi do you love me? do you still love me?”

Bumaling siya sa akin at marahang tumango. “Yes, I still love you” she answered in
a teary eyed.

Binitawan ko ang kanyang dalawang kamay saka hinawakan ang kanyang mala-peach na
pisngi. “Walang kakurap kurap ko siyang tinitigan mula sa mata pababa sa kanyang
labi na pati siya ay ganoon din. At ilang sandali ay tanging tungki na lang aming
mga ilong ang natitirang pagitan hanggang sa nagtagpo na ang aming labi.

And this time I would say that I have no regrets na hinintay ko siya. kahit pa it
took us 2 years to see each other again. Ang aming sugatang puso ay unti unti nang
naghilom. Kabisadong kabisado ko pa rin ang kanyang amoy and even the taste of her
lips . Ang kanyang mga mata na tila nangungusap at kahit wala siyang sabihin ay
nababasa ko na kung anong gusto niyang ipahiwatig. Ngayon na kasama ko na siya,
alam ko sa sarili ko na kumpleto na ako. She completed me as man and as a human
being, she destined for me and I’m destined for her.

“Levi,” I said after we kiss. She smiled at yumapos sa akin ng yakap.

______________

Niyakap ko siya nang mahigpit pagkatapos ay siya naman ay sinuklay ang aking basang
buhok. Kanina pa siya nakangiti na parang di ko nakitaan nang kung anong agam agam.
The way he asked me kung Mahal niya pa rin ako. Alam ko sa sarili ko na Mahal niya
pa rin ako. Ganoon din ako at kahit kelan hindi iyon nagbabago.
“Let’s change, baka sipunin na tayo” aya niya saka kami ay tumayo. Hawak hawak niya
aking kamay habang pinapagpagpag ang buhangin na dumikit sa laylayan ng aking
palda.

“It’s okay matatanggal din yan” sambit ko.

“I dont have any clothes for you. Is it okay na gamitin mo muna ang mga damit ko”
He asked saka hinatak ang aking kamay para kami ay lumakad na papunta doon sa
malaking bahay.

“Ang totoo niyan may dala akong maleta pati yung driver ko na naghatid kasama ko
din”. habang lumalakad ay napansin ko ang dalawang matanda pati Mang Bert na
nandoon sa may main door. Kanina pa siguro sila nakatingin sa aming dalawa ni
Apollo.

“Talaga? it means you will stay here?”

“No, no, no.” pailing iling kong sagot siya naman ay agad na bumaling sa akin. “I
mean kakarating ko lang galing Airport.”

“What? ibig sabihin sinadya mo talaga ako rito?”.

Tumango ako saka ngumiti. Siya naman ay mabilis akong hinagkan sa sintido. At ang
tatlong matanda ay di naiwasan kami ay biruin.

“Mabuti na lang Mam pumunta kayo, Aba’y ito yata ang unang pagkakataon na nakita
namin si Master Apollo na ngumiti.” ani ng matandang babae.

“Oo nga po Mam” sang-ayon naman ng kasaman nitong matandang lalaki.

Sinulyapan ko si Apollo. Saglit lang itong ngumiti sa dalawa at pagkatapos ay nag

bigay ng utos. “Manang pakilinis po ang Master Bedroom. Dito na muna tutuloy ang
ating bisita”

“Apollo are you sure? pwede naman akong tumuloy muna sa resort na malapit dito.
Nakakahiya naman kung----—”

“Pssst dito kana. Do you think papayag pa akong umalis ka?” he said na tila ba
nangongonsenya at mayamaya ay umakbay sa akin.

_____________________

Epilogue

Please follow me and visit my profile for the story of Mr. Achi “Ang simpatikong
suplado”. Enjoy reading. Thanks! :)

_______________

Dali dali kong kinuha ang sandals mula sa aking shoe cabinet at binitbit ito pababa
ng hagdan. “Lev be careful” saway nito sinalubong ako pababa ng hagdan. Kinuha nito
ang aking kamay at sinabayan akong maglakad patungo sa sala na may mahabang sofa.
“Male-late na kasi tayo. Ayaw kong ma-late sa kasal nang aking kaibigan”. ani ko at
isinuot ang sandals.

“Hindi pa naman we still have one hour” sagot naman nito at tinignan ang kanyang
wrist watch.

“Excited na kasi akong makita siya. Pati si Mina at Lottie kanina pa nandoon”.
Ngumiti siya at mayamaya ay humagikgik bagay na ikinakunot ko ng noo. “Bakit?”

“I just remember nung day na sinusukat mo yung wedding gown mo ayaw na ayaw mong
makita kita. Kinasabwat ko pa yung babaeng staff na kuhaan ka ng pictures. And
galit na galit ka sa akin nung pinakita ko sayo yung pictures muntik pang di
matuloy ang kasal dahil hindi mo ko kinausao a week before our wedding day.”

“Naalala mo pa yun?” sabi ko sabay tawa.

“Yeah hindi ko makakalimutan yun”. Katabi ko siya kaya malaya kong iniakbay ang
aking kamay sa kanyang balikat pagkatapos ay hinaplos ko naman ang kanyang tiyan .
She’s 2 months pregnant at hindi pa namin nasasabi sa aming pamilya ang tungkol
dito. She lay her head on my shoulder at habang nasa aking balikat ang kanyang ulo
ay haplos haplos niya naman aking kanang pisngi.

“Pwede bang ganito muna tayo. Nakaka relaks kasi” she said na naglalambing.

“Sure” I answered at saglit na dinapian ng halik ang kanyang sintido.

“May pangalan ka na ba para sa baby natin?” she asked.

“Actually wala pa. Nag-iisip pa ako”

“Gusto ko kasing ganda din ng pangalan mo ang ipapangalan natin sa kanya.” sambit
niya saka lumingon sa akin at ngumiti. Mabilis niya akong hinalikan sa labi dahilan
para muli akong ngumiti.

“I think we need to talk about it’s name. Mamayang gabi pag-usapan natin yan”
pilyong sambit ko na siya naman ay kumunot noo.

“Bakit mamayang gabi pa? pwede naman mamaya habang nasa byahe” inosenteng sambit
niya na akmang tatayo na.

Mabilis kong hinatak ang kanyang kamay at siya ay naupo sa aking kandungan. Ilang
segundo niya akong tinignan at ilang sandali pa ay ngumiti nang tila nahulaan ang
aking ibig sabihin. Inamoy niya aking leeg pati aking polo. Hindi ko naiwasan na
humagikgik dahil ako’y nakikiliti sa kanyang ginagawa.

“Hon, stop” saway ko habang tumatawa.

“No, no, no”. she answered.

“Gusto mo bang ma-late tayo?”

“Ay oo nga pala, Ikaw kasi ang harot harot mo.” sambit niya at tumayo. Hindi pa rin
naalis ang kanyang ngiti na tila nang-aasar pa.

“What?” sabi kong kunot noo

“Wala lang. Masama bang tignan ang mister kong umaapaw ang kagwapuhan”.

“We’ll talk about it later pero ngayon--—” hinawakan ko ang kanyang leeg saka
mabilis siyang hinagkan. Ngumiti lang siya at humawak na lang sa aking kamay. She
always smile sa tuwing nanakawan ko siya ng halik, madalas ko itong gawin sa kanya
simula nung araw na bumalik siya sa akin.

************************

Kasalukuyan akong nagpapatuyo ng buhok nang marinig ang boses ni Apollo mula sa
kabilang pinto. “Lev can we talk?” ani nito na sa kabilang pinto.

Pagbukas sa pinto ay nakatayo siya doon sa may gilid at naka pamulsa. Habang
nakatingin sa kanya ay palihim ko din tinitignan ang kanyang makisig na katawan.
Medyo tumaba siya ngunit mas lalong hulmado ang kanyang balikat at ang aking mata
ay di ko naiwasan na nakatutok na sa kanyang dibdib pababa doon sa kanyang tiyan na
parang may anim na pandesal siyang tinatago.

“Lev can we talk?” sambit nito dahilan para ialis ang tingin ko sa kanyang anim na
pandesal.

“Ahhhh.. Talk? ahh sige sige pasok ka” sabi ko na pautal utal pa. Kanina lang kasi
puro kaba ang binibigay niya sa akin. Sino kasing hindi kakabahan kapag nakitang
may lumulutang na doon sa may dagat. Kung hindi ko siya mahal baka hinayaan ko na
lang siyang malunod.

“Did you enjoy the food?” he asked at muli ay napatingin na naman ako sa kanyang
anim na pandesal. Kumbakit kasi ang nipis nang suot niyang tshirt. Kulay puti pa
kaya halatang halata ang hulma ng kanyang mga muscle.

“Oo, masarap..” sabi ko na kulang na lang yata maglaway ako kakatitig sa kanya.
Kung pwede ko lang sabihin na Can we sleep toge----.

“Masarap talagang magluto si Manang Melda. Parang si Manang Lydia din siya pero
silent type” biro niya dahilan para ako’y ngumiti. Nakakapag biro na rin siya. Ibig
sabihin okay na siya.

“Oo nga, si Nay lydia matagal ko na din siyang hindi nakikita.”

“Gusto mo bang pumunta sa kanila bukas?” he asked.

“Oo ba, gustong gusto ko na din silang makita” I quickly answered.

“Pero you need to answer me first”

“Huh ano yun?” sabi kong napalitan ng kuryosidad.

Unti unti akong kinabahan ng may kuhain ito mula sa kanyang bulsa. Isang maliit na
box. Napahawak ako sa aking bibig nang siya ay lumuhod at binuksan ang maliit na
box na nakaharap sa akin. Bumuntong hinga pa siya bago siya nagtanong.

“Levi will you marry me?” he asked at ilang segundo pa tumango ako. Hindi na ako
nakapagsalita dahil sa sobrang gulat. Biglaan at wala sa isip ko na ngayon siya mag
po-proposed. “Is it a yes?” he asked.

“Oo” maluha-luhang sabi ko. Kinuha niya ang aking kamay saka isinuot sa aking
daliri ang singsing. Napayakap ako sa kanya na siya naman ay hinagkan ako sa
sintido.

“Kung alam mo lang kung gaano ako kasaya ngayon.” and he kissed me on my forehead

“Ganun din ako.”

“I love you Lev.”

“I love you too”

—------------------------—