Kabanata 5

Tumingin ako sa kanya ng kinuha niya ang coat niya na

nakasabit sa likod ng swivel chair tumingin siya sa akin
bago niya inaot ang kanyang susi.

“Lets go.” Nag tataka man ay sumunod na lang ako sa

kanya, dumaan ako sa table ko ay wala na doon ang
gamit ko. Nang makita kong bitbit niya na ang bag ko ay
nag madali akong sumabay sa kanya.

“Sir, yung bag ko?” tumingin siya sa akin at sa bag ko na

hawak niya at sa kamay ko ulit at agad ko namang tinago
sa likod ko ang kamay ko.

Hindi naman ganun kalaki ang sugat pero kung maka-

react ay parang nasaksak ako ng fiance niya. Napa
buntong hininga na lamang ako. Nauna siyang lumabas
ng elevator marami ang nakakapansin sa bag ko na
hawak niya, hindi naman ‘yun mamahalin pero maagaw
talaga yun ng pangsin lalo na kapag isang matipunong
lalaki na naka suit pa ang may bitbit nito.
Hinabol ko siya para makuha sana ang bag ko sa kanya
pero nilipat niya naman kaagad yun sa kabila niyang
kamay. Napatampal na lang ako ng noo sa kahihiyan.
Nauna na lang ako sa kanya sa paglalakad, hindi ko na rin
pinansin ang ilang bulungan na naririnig ko sa mga tao na
nadadaan ko. Ng makalabas ako ay agad akong pumasok
sa sasakyan niya, sumunod naman siya sa’kin at agad na
inabot ang bag ko.

“Where are we going?”

“My work.” Oh, napatango ako sa kanya muntik ko ng

makalimutan na model din pala siya at nabasa ko kanina
sa schedule niya na may appointment nga siya.

“Bat kasama pa ako kung ganun?” Tumingin siya sa akin.

Kinabahan ako ng di niya pa binabalik ang tingin sa daan!
“Sa daan ka tumingin!” Natataranta kung saad, agad
naman niyang binawi ang tingin sa akin at patuloy na siya
sa pag dridrive. Wew! Buti naman ayaw ko pa mamatay.

“You scared?” wow! Nice question Weven! “Don’t worry

I know what I’m doing and I just can’t help it.” He said.
Help what? To stare at me while driving? Umirap lang
ako sa kanya, how playboy!

Hindi naman ganun kalayo ay nakarating na kami sa isang

brand cloths ng makapark na siya ay agad na akong
lumabas sa sasakyan niya at hindi na siya hinintay.
Ngayun ko lang na realize na boss ko nga pala siya,
babalik na sana ako sa labas ng pumasok na siya.

Seryuso lang siyang nakatingin sa’kin at umiling na para

bang may nakakatawa sa’kin. At syempre binabawi ko na
ang sinabi ko. Lumapit siya sa akin at hinila ako sumunod
na lang ako sa kanya at hindi na nagreklamo pa.
Agad na sumalubong sa’min si Claire siya yung babae na
sumalubong din kay Weven noong araw ng kasal ng
kapatid niya. Muntik ko ng makalimutan si Cade! Dali dali
kung kinuha ang phone ko sa bag ko para icheck kung
tumawag ba siya at tama nga ako, naka ilang missed call
siya sa akin.

Agad ko naman siyang tinawagan hindi pa nag ta-tatlong

ring nang sagutin niya ang tawag ko.

“Hi, miss beautiful,” napangiti naman ako sa turan niya.

“How are you, Cade?” Tumingin muna ako sa palagid ko

ng mataman ko na nakatingin sa’kin si Weven umiwas
ako ng tingin sa kanya at nag hanap na muna ng lugar na
wala masyadong tao.

“I’m fin---- Leah, don’t touch my watch please,”

napatingin ako sa screen ng phone ko ng marinig ko na
pinatayan ako, nawala ang saya ko dahil sa ginawa niya.
Come on Kate may asawa na ang taong yun kaya di ka
dapat makaramdam ng selos! Babalik na sana ako ng
mag ring ulit ang cellphone ko ng makitang si Cade yun
ay agad ko namang sinagot.

“I’m sorry for that,” nahihimigan ko ang pag alanganin

niya. Natawa naman ako sa kanya. “No, no, its ok. I
understand. Mukhang nakaka-mabutihan na kayo ng
asawa mo ah.” Tudyo ko sa kanya.

“Tsk, I’m not. You know that its not my thing.” Napa-irap
na lamang ako sa hangin.

“So how are you?” Natigil ang pag mumuni ko noong

tinananong niya ang bagay na ‘yun. Napabuntong hininga
na lamang ako.

“I’m ok, but our bussiness is not, I think my father would

sell of company.” Mahina kung sabi ko alam ko rin
namang narinig niya.
“You know that I can help your company right?” isa si
Cade sa mga successful na bachelor sa Pilipinas, bata pa
lamang ay marami ng napapatunayan sa larangan sa pag
nenegosyo.

“No need, Cade ayuko din naman na makaabala pa sayo

at problema to ng pamilya namin at alam mo naman na
siguro na may asawa ka nang tao hindi ba? Mahirap na
kung ano pang isipin ng mga tao.” Narinig ko ang pag
buntong hininga niya.

“Pero hindi kana iba sa akin Kate, you know that you’re
so important to me.” Napangiti naman ako sa sinabi niya
at napagaan niya kahit papaano ang loob ko.

“If you need my help just call me ‘kay?”

“Yes, sir.” Pabiro kong sagot sa kanya at sabay kaming

tumawa.
“Silly, Gonna hang up na, uuwi na kami bukas see you, I
miss you.”

“I miss you too, Cade.” Binaba ko na ang tawag at

bumalik na sa kung saan kanina sina Mr. Villan pero wala
na sila doon buti na lang at nakita ko si Claire na agad
siyang kumaway sa’kin ng nakita niya ako.

“ Saan ka galing? Kanina kapa hinahanap ni Mr. Villan!

Galit na galit pag ka balik!” Mabilis niya akong hinila sa
studio kung saan sila nag pipicturial. Agad na tumama
ang paningin niya sa akin pero agad akong umiwas ng
tingin pano ba naman mag kasalubong ang dalawang
makapal na kilay.

Tumambay na lang ako sa gilid hindi ko na din inabala si

Claire kasi pag kapasok namin sa loob ay agad siyang
nautusan, tutulong na sana ako sa kanya pero di siya
pumayag. Kaya naman wala akong choice kundi ang
tumayo na lamang sa gilid.
“Smile, Mr. Villan!” Pasigaw na utos ng Photographer
pero hindi man lang siya sumunod napakamot na lang
ang lahat nang tao na naruroon pati na rin ako. Dinalaw
nanaman ata.

Humikad ako ng makaramdam ako ng antok, gusto ko

sana matulog pero hindi naman ito ang oras ng pag tulog,
babawi na lang ako mamaya pag uwi.

Napatingin kami sa babae na kakarating lang hinihingal pa

galing sa pagtakbo. Nakahawak siya sa kanya tuhod at
hinahabol pa ang pag hinga.

“Nasan si Diane?” Tanong ng make up artist pero umiling ang

ang babae.

“Ano?! Nasaan siya?” Napatingin sila Mr. Villan ng medyo

napalakas na ang pag sasalita ng make up artist.

“Ano ang problema, Ken?” Tumingin naman si Ken kay Mr.

Villan at sa Photographer.
“I’m sorry Mr. Valdex pero hindi daw sisipot si Diane ay
importante daw siyang gagawin ngayun araw.” Nhihimigan ko
ang takot sa kanyang boses, napatingin naman kami kay Mr.
Villan ng marahas siyang tumayo sa kinauupuan niya kanina at
lumapit kay Mr. Valdez.

“Tell her that she’s fired or else everyone will gonna be fired.”
Agad namang tumango si Mr. Valdez kay Weven, hinila niya ang
upuan niya at nilagay niya sa unahan ko. Tumingin ako sa kanya
ng nagtataka at sa upuan na nasa harapan ko. Ng hindi ko
magets ang kilos niya ay agad niya akong hinila at pinaupo.

Kumuha siya ng kanya at umupo siya sa tabi ko. Nakikita ko ang

tingin nila sa’min na para bang nakakagulat na bigyan niya ako
ng upuan, ganun ba talaga kapag gentleman sayo ang isang
tao?

“Paano tayo makakahanap ng panibagong model kung malapit

na ang---“ Hindi na natuloy ni Mr. Valdez ang sasabihin niya ng
tinuro ako ni Mr. Villan.
“Train her.” What? Lahat sila ay napatingin sa’kin samantalang
napatingin naman ako sa kanya na gulat, tumingin siya sa’kin ng
seryuso at tumango parang sinasabi niya na igrab ko na lang.

“Afhm, I’m not going t----“

“Leave us alone, we’re going to talk.” Agad namang umalis ang

lahat ng tao at kaming dalawa na lang ang naiwan. Tumayo siya
at hinawakan ang kamay ko, ayaw ko man na sumunod ay wala
akong nagawa dahil mas malakas siya kaysa sa’kin.

“ I know you can do it. I can see to your eyes that you want to
do this.” What? Eversince wala akong talent sa kahit ano pero
nag karoon ako ng interesado sa pag momodel pero never kong
pinangarap na mag model dahil na rin siguro sa pamilya o wala
lang talaga akong lakas ng loob.

Kinuha niya ang upuan kung saan siya naka upo kanina at
pinatayo ako sa gitna ng parang white screen di ko alam ang
tawag dito pero ito ang kadalasang ginagamit sa mga picturial.

“No, I don’t want to be a model, and modeling is not my thing.”

Kinuha niya ang camera na hawak ni Mr. Valdez kanina at
tinutok sa akin ang camera bigla naman akong na consious sa
ginawa niya kaya naman inayos ko ang skirt at brazzer ko.

“You just need to smile, Be confident.” He said, bigla siyang nag

picture kaya di man lang ako naka-ready tumingin siya sa
kinuha niya at tumaas lang ang labi niya. Lumapit siya sa akin
habang hawak ang camera.

Ng tumigil siya sa harap ko ay mas nilapit niya pa ang mukha

niya sa’kin, naamoy ko kagaad ang mabango niyang pabango
maging ang kanyang mabangong hininga.

“You’re really so beautiful,” nilagay niya ang ilang takas kung

buhok sa likod ng aking tenga. “I really don’t want to stare at
you but I cannot help it. “ Bumilis ang pintig ng puso ko maging
ang pisnge ko ay namula na rin. Lumayo ako ng unti sa kanya
para mag bigay ng kaunting spasyo pero hinila niya lang ang
bewang ko para di ako makaalis.

------------------------------------------------------------------------------------