Το...

άλλο πρόσωπο των μουσείων

Δημοσίευση: Η Καθημερινή, 21/02/2016 (διασκευασμένο απόσπασμα)

[1] Ήταν πριν από το τέλος του 2015, όταν ο Ιταλός πρωθυπουργός
Ματέο Ρέντσι1 υποσχέθηκε σε κάθε Ιταλό που κλείνει τα δεκαοκτώ του χρόνια
δώρο την «κάρτα πολιτισμού». Μια χρεωστική φορτωμένη με 500 ευρώ τα
οποία θα ξοδεύει σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους και θέατρα της
πατρίδας του.
[2] Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν χρήματα για παρόμοιες παροχές. Τα
μουσεία προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους δελεάζοντας διαρκώς με
δράσεις το κοινό. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, με την εμφάνιση της κρίσης,
δεν περιορίζονται στις περιοδικές εκθέσεις και ομιλίες, αλλά έφεραν στις
αίθουσές τους συναυλίες και παραστάσεις, άνοιξαν εργαστήρια, δείχνουν όσα
έκρυβαν. Άλλωστε, τα μουσεία δεν είναι μόνο οι συλλογές και τα έργα τέχνης.
Ρόλος τους είναι να επενδύουν στις ανθρώπινες σχέσεις, να αποτελούν μέρος
των τοπικών κοινωνιών, να αγκαλιάζουν δράσεις και θέματα σχετικά με την
εποχή μας: Από τις διοργανώσεις, όπως το “Sleepover - Διανυκτέρευση στο
μουσείο για παιδιά” που καθιέρωσαν τα μουσειακά ιδρύματα και ο Δήμος
Θεσσαλονίκης, μέχρι τις δράσεις που εγκαινίασε (με ελεύθερη είσοδο) πριν
από λίγες ημέρες το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς και η Διεύθυνση
Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Ελληνικής Αστυνομίας με τίτλο: «Τι
μέλλει γενέσθαι; Μύθοι και πραγματικότητες γύρω από το Διαδίκτυο».
[3] Στο κοινωνικό πρόσωπο των μουσείων εστιάζει η Σοφία Στάικου,
πρόεδρος του Π.Ι.Ο.Π. 2 : «Μέσα σε αυτό το, διαρκώς μεταβαλλόμενο,
κοινωνικό περιβάλλον ο ρόλος των μουσείων δεν μπορεί να είναι
μονοσήμαντος. Τα μουσεία οφείλουν να ξεφύγουν από τον ‘ακαδημαϊσμό’
τους και να αφουγκραστούν τις ανάγκες της κοινωνίας. Περισσότερο μάλιστα,
όταν μιλάμε για μουσεία στην ελληνική περιφέρεια, όπου οι ανάγκες των
ανθρώπων είναι πιο έντονες και επιτακτικές. Και επειδή έχουμε τη χαρά να
διαχειριζόμαστε ένα δίκτυο με μουσεία που βρίσκονται εκτός Αθήνας, θέλουμε
οι τοπικές κοινωνίες, με τις οποίες ‘συνομιλούμε’ καθημερινά, και για τις
οποίες η απευθείας και έγκυρη ενημέρωση γύρω από μια σειρά ζητημάτων
δεν είναι εύκολη, να έρθουν πιο κοντά στις πηγές πληροφόρησης και στους
ανθρώπους που χειρίζονται κρίσιμα θέματα, όπως το “bullying” και το “cyber-
bullying”».
[4] Αναφερόμενη στις κοινωνικές προτεραιότητες των δημοσίων
μουσείων, η διευθύντρια του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού, Αγαθονίκη
Τσιλιπάκου, ονειρεύεται να βγάλει το μουσείο στην πόλη, έξω από το κέλυφός
του: «Θέλω να βγούμε με εργαστήρια σε υπαίθριους χώρους. Σκοπός μας είναι
να ευαισθητοποιήσουμε περισσότερο τα παιδιά, να τους μάθουμε να είναι
ενεργοί πολίτες. Θέλω όμως να οργανώσω και μια έκθεση που θα ετοιμάσει
το κοινό, το οποίο θα βοηθήσει στην επιλογή του θέματος καθώς και στο
στήσιμο. Αυτό θα φέρει κοντά τους νέους ανθρώπους». Και η προϊσταμένη του
τμήματος διοργάνωσης πολιτιστικών εκδηλώσεων και φεστιβάλ του Δήμου
Θεσσαλονίκης, Ελένη Τσεβεκίδου, με αφορμή τη δράση “Sleepover
Διανυκτέρευση στο μουσείο για ενήλικες” και τη συνεργασία που
αναπτύσσεται ανάμεσα στα μουσεία, τονίζει πως: «Σκοπός μας είναι να
παρακινήσουμε το κοινό να δει με άλλη οπτική τα έργα τέχνης, να τα
ανακαλύψει αλλιώς, να μπει σε άλλους ρόλους».
(450 λέξεις)

1 Ιταλός πολιτικός. Υπήρξε πρωθυπουργός της Ιταλίας από τον Φεβρουάριο

του 2014 έως τον Δεκέμβριο του 2016.
2 Συντομογραφία του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς