TEMPTATION ISLAND 5:

Desidero Me, Amore Mio

By: CeCeLib

SYNOPSIS

WARNING: SPG |R-18 MATURE CONTENT

SYNOPSIS:

Iris Gonzaga-Racini. Married. Suffering. Living her hellish life to the fullest.
And still surviving.

But her life turns unexpectedly when she receive an black invitation with a gold
lettering.

'You are invited to Temptation Island.'

•Temptation Island•

Temptation Island is owned and manage by Monasterio brothers.

It is a sexual fantasy incorporated in which bachelor's pay to live out their

sexual fantasies. The Temptation Island is a most sought after exclusive sex island
in the World. A safe, secure and open space to explore your deepest, most intimate
sexual fantasies. A perfect paradise where your kinkiest and most depraved desires
can become real.

Temptation Island's higher purpose is notonly to provide sex. We do not only aims
to fullfil the member's fantasies. But to offer a healthier and positive view of
sex.The island's offer maybe liberating and delicious, but we want to help people
accept their dark desires and let them explore the beauty of sex.

Membership is close guarded. It's up to a member if she or he will reveal his/her

identity.

PROLOGUE

MABILIS NIYANG nilalabas-masok angpagkalalaki sa madulas na lagusan ng kaniig.

Halos sumigaw na ito sa harap habang inaangkin niya mula sa likuran.

He was biting his lips as he fucks her from behind. Tumutulo na ang pawis niya
habang mahinang dumadaing at umuungol naman ng malakas ang kaniigpero walang patid
pa rin ang bawat ulos niya.

He keeps on fucking her faster and harder until her orgasm exploded.

Habol ang hininga na tinulak siya pahiga ng babae at ekspertong ipinasok ang nag-
uumigting niyang ari sa basang-basa pa nitong pagkababae.

Mahigpit siyang napahawak sa beywang ng kaniig habang gumigiling ito sa ibabaw niya
at sagad na sagad ang kahabaarn niya sa loob nito.

"Faster, baby." he gripped her ass, "fuck me harder. Come on!"

Umupo naman ng tuwid ang babae habang itinataas-baba nito ang puwitan habang
gumigiling pa rin at minamasahe ang sariling dibdib.

He like the sight in front of him. He likes women who knows how to pleasure
themselves.

"That's it baby...harder."

Mas bumilis pa ang pagtaas-baba ng babae sa ibabaw niya habang umuungol ito at
lumiliyad ang katawan sa sarap.

"Oh, you're so big, baby.." ungol ng babae habang inilalabas-masok ang matigas
niyang ari sa pagkababae nito. "Oh! Baby! So good. Hindi ako nagsasawang
magpaangkin sayo."

Too bad. I'm done with you after this.

This position is supposed to make him cum hard but he's having a hard time cumming
as usual. Pinikit niya ang mga mata ng maramdamang lalabasan na siya. Malapit na.
Kaunti nalang.

"Ride me faster, baby." Hinihingal niyang sabi.

Mas lalong bumilis ang paggalaw nito sa ibabaw niya pero hindi pa rin 'yon sapat sa
kaniya. Malakas ang ungol nito at halatang nasasarapan pero siya hindi niya maabot-
abot ang sukdulan.

It's just there... and he can't grasp it.

Fuck!
Hindi pa rin sapat ang ginagawa ng babae sa ibabaw niya at mas lalo siyang nairita.

"Stop."

The woman didn't stop.

"I said stop!"

Natigilan ang babae sa ibabaw niya at napakurap-kurap sa kaniya. "Ano?"

"Get off."

"W-what?"

"I made you cum fourtimes but you can't even make me cum once. Get off and leave my
cabin." Malamig niyang sabi saka bumuga ng marahas na hininga.

Galit na umalis ang babae sa ibabaw niya at nanlilisik ang matang tiningnan siya.
"You're a jerk!"

Nang makaalis ang babae, hinawakan niya ang ari niya at nagtatagis ang bagang na
pinaligaya ang sarili.

"Oh! Fuck!" His lips parted as he moan when he feel his orgasm coming.

At ng sumirit ang katas niya at tumilamsik, nagpakawala siya ng mahabang hininga at

napatitig sa kisame.

What's wrong with me? Why can't he cum when he's having sex? Madali lang naman
siyang labasan kapag pinapaligaya niya ang sarili niya.

He let out a loud breath and glance at the telephone in the bedside table when it
started ringing.

"Hello?" Sagot niya sa tawag.

"Signor."anang nasa kabilang linya, "your chosen bride has arrived in ltaly."

Napabangon siya at hindi makapaniwalang umawang ang labi. "Veramente? Lei ha

accettato di sposarti?" Really? She agreed to marry me?

"Si, Signor. Iris Gonzaga agreed to marry you next week."

Gumuhit ang ngiti sa mga labi niya at nawala ang iritasyong nararamdaman niya kani-
kanina lang, "I bet her father forced he."

"That's what I heard."Anang kausap niya. "Her father is a Drug Baron, I don't think
she can say no to him. And I also overheard her cursing her father to no end, I
think she has a great personality, Signor. You choose well."

Mas lumapad ang ngiti niya. "Of course. I'll be there in two days."

Ibinalik niya ang awtomatibo sa telepono at lumabas ng cabin niya sa Isla

ng.Temptasyon na walang saplot saka dumeretso sa dagat para maligo at lumangoy.

Iris Gonzaga. Non vedo l'ora di incontrarti, mia sposa.

CHAPTER 1

NAKATAAS ANG nuong bumaba si Iris sa malapad na hagdanan pababa sa salas ng

mansiyon kung saan naghihintay sa kaniya ang kamag-anak ng asawa niya.

Wala siya sa mood i-entertain ang mga ito lalo na ngayon na mainit ang ulo niya
dahil nag-aalala siya sa lagay ng kakambal niya.

Gusto niyang makasama ang kakambal niya at maipakita rito ang suporta niya. Ivy is
in the ICU while she's here in Italy dealing with these greedy people.

Pinanatili niyang mataray ang bukas ng mukha kahit ng nakarating na siya sa salas
at nakaharap sa kamag-anak ng asawa. Ang tiyahin nito, asawa at isang anak.

"Cosé? Cosa voi?" What is it? What do you want? Tanong niya.

Kaagad na sumagot ang tiyahin ng asawa niya. "Since our nephew is not here, we
decided to take matters into our own hands. You're just his wife and this house is
very big for you and you've been living her for eight years now. It's unfair that
we are living in a small house. So we decided to stay here until our nephew
returns.

"Nginisihan siya nito na ibinalik naman niya na may kasamang matalim na titig.
Hindi ito ang unang kamag-anak ng asawa niya na kailangan niyang palayasin at
labanan.

"You're not welcome in my home." Sabi niya.

"Questo non e la tua casa-" This is not your home-

"Sono ancora la moglie legale del tuo nipoti." I'm still your nephew's legal wife.
Tumaas ang kilay niya. "And since he's not here, my word is the law. Now get out. I
don't have time to entertain the likes of you."

Her husband's aunt stands up and was about to slap her when Pietro, her husband's
right hand man, shielded her and seized and grip the woman's hand.

"Signora," may babala ang matalim na boses ni Pietro. "I suggest you leave."

Lihim siyang napangiti ng namutla ang mukha ng babae.

"Please... take out these trash." Utos niya kay Pietro. "Loro puzzano." They stink.

"Putana!"

"Pagherai per questo!" You will pay for this! Sigaw ng asawa ng tiyahin ng asawa.

"Non sei nessuno!" You're a nobody!

Hindi pinansin ni Iris ang mga sinabi ng mga ito at sinuklay lang ang mahabang
buhok niya gamit ang mga daliri niya habang pilit na pinapalabas ni Pietro ang mga
kamag-anak ng asawa niya.

At nang makabalik si Pietro, tinuro niya ang sofa na inupuan ng kamag-anak ng asawa
niya kanina.

"Trash that and buy a new one." Pagkasabi niyon ay tinalikuran niya ito. "Di 'al
tuo padrone di chiamarmi, ho bisogno di parlargli." Tell your master to call me. I
need to talk to him."

"Si, Signorina."

Umakyat ulit sa hagdan si Iris at tumuloy sa isa pang paikot na hagdan na

maghahatid sa kaniya sa kuwarto niya na nasa ikatlong palapag ng mansiyon.

This house...no, this huge mansion, has been her home for eight years. Wala siyang
ibang kasama kundi ang mga katulong at si Pietro na kanang kamay ng asawa niya na
ni mukha ay hindi pa niya nakikita.

Pabor naman 'yon sa kaniya nuong una na wala ang asawa niya kasi nagagawa niya
lahat ng gusto niya. Wala siyang pagkailang na nararamdaman dahil hindi naman ito
umuuwi sa bahay. Pero ng lumaon, nag umpisa siyang makaramdam ng kamiserablehan.
Mag-isa siyang kumakain sa napakahaba at napakalapad na mesa sa hapag-kainan, mag-
isang namamasyal, mag-isang nilalabanan ang mga kamag-anak ng asawa na mga mukhang
pera at mag-isa sa lahat ng gusto niyang gawin sa buhay.

Wala siyang kasiyahang maramdaman. Walang bago. Walang nagpapangiti o nagpapasaya

man lang sa kaniya na magbibigay ng kulay sa mundo niya.

Her world and existence is void.

Minsan naisip niya na kahit ayaw niya sa asawa niya ay sana magpakita ito sa kaniya
para mabuntis siya. Gusto na niyang magkaanak, gusto niyang may inaalagaan at
pinaglalaanan ng oras niya. Hindi na siya bumabata. Pero kahit anino nito ay hindi
pa niya nakikita.

Ayaw naman niyang magpabuntis sa iba. Kawalang respeto 'yon sa asawa niyang
binibigay naman ang lahat sa kaniya, maliban sa oras at presensiya nito.

Some would say that she's very lucky to be Niccolo Racini's wife. But she feels the
opposite. Kaya niyang ipagpalit ang lahat ng kayamanan at kapangyarihan na mayroon
siya bilang asawa ni Niccolo, ngumiti at maging masaya lang siya. Katulad ng
kakambal niya na masaya sa piling ng lalaking mahal nito.

Will l even experience that? To love someone that much..that even when my mind
forget, my heart would remember... Ivy is very lucky.

God. Why can't she stop feeling so lonely and envious?

Bumuga siya ng marahas na hininga saka naupo sa gilid ng malapad na kama at

tinitigan ang cellphone niya na umiilaw ang screen.

Racini Calling...

Inabot niya ang cellphone saka sinagot ang tawag. "Pronto?" Hello?

"You need something?" Her husband's usual question after she says hello.

"My sister is sick." Aniya na hindi na nagpaligoy-ligoy pa. "They're looking for a
Doctor who can perform a brain surgery on her. Do you know someone who's capable of
taking good care of my sister? Please, tell me you do."

"This is the first time you called me asking for help." Anito sa baritonong boses.
"It's always me, offering help."
She took a deep breath to stop her tears from falling. "She's my twin. Aside from
my father, she's the only one I have. I don't want to lose her, Racini. I don't
want to lose my sister. I'm already miserable as it is, I might lose myself if l
lost her."

llang segundong nawalan ng imik ang nasa kabilang linya bago nagsalita. "Are you
okay?"

Nagulat siya sa tanong nito. Hindi nagtatanong sa kaniya ng ganun ang asawa niya.
Palagi itong straight to the point kung makipag-usap sa kaniya. Walang ganito na
nagtatanong kung ayos lang siya.

Napapantastikuhan man, umiling siya na para bang nasa harapan niya ang kausap. "I'm
not. My sister is in the ICU and she's getting married and l'm not even there. And
I can't leave Italy because of your greedy relatives who's constantly plotting
against me."

"I'll tell Pietro to ready the plane so you can go visit your sister." Wika nito na
ikinagulat niya. "And don't worry about your sister, know someone who can operate
her."

Parang nawala ang mabigat sa pakiramdam sa dibdib niya. "R-really?"

"Yes."

Nakahinga siya ng maluwang. "Thank you." Maasahan talaga ang koneksyon ng asawa
niya.

"Don't thank me. It's my job to ease your burden away." Wika nito sa walang
emosyong boses.

"I'm miserable because of you." Wika niya sa mahinang boses. Palagi niya iyong
sinasabi sa asawa kapag tumatawag ito. "Is it also your job to make me suffer like
this?" Nanatiling walang imik ang nasa kabilang linya kaya nagpatuloy siya. "I'm
lonely and miserable and l even don't know why l'm suffering like this."

Lumipas ang mahabang minuto bago nagsalita ulit ang asawa niya. "I'll make it up to
you."

Palagi nalang itong nagsasabi na babawi pero wala namang nangyayari. "How?"

"First, I will make sure that your sister will be safe. Second, you can buy
anything you want and third, you can go wherever you want. Have a vacation.
Anywhere in the world."

Mapakla siyang ngumiti. "Thank you for the first one, and for the second and third,
I'll pass. You know what I want, Racini. I want my husband and I want a child-"

The line died.

Mahina siyang natawa saka napailing.

So Racini.

Parang natatakot itong magpakita sa kaniya at mas lalong takot ito sa usaping
pagkakaroon ng anak. Palagi siya nitong pinapatayan ng tawag kapag nasa ganung
parte na sila ng usapan kaya wala silang matinong pag-uusap.

Oh well... she can't have everything she want.

Miserable man siya sa buhay na mayroon siya ngayon, kailangan niyang labanan 'yon.
Ang kakambal nga niya nabuhay pa pagkatapos ng mga nangyari rito, kaya rin niya
'yon.

Hindi ang kamiserablehan na 'to ang magpapasuko kay Iris Gonzaga.

Kumuyom ang kamao niya saka tinawagan ang fiancé ng kapatid niya.

"Andrius."

"Iris." Tugon nito. "Makakarating ka ba?" Ang kasal ng mga ito ang tinutukoy nito.

Malungkot siyang ngumiti. "Pasensiya na, pakisabi sa kakambal ko na hindi ako

makakarating pero hahabol ako."

"I'll tell her."

"Thank you... for taking good care of my Sister."

"No need to thank me. It's my pleasure to take care of her."

Parang nanikip ang dibdib ni Iris ng marinig ang sinabi ng nasa kabilang linya. Her
sister is very lucky indeed. At gusto rin niyang may ganung lalaking mag-aalaga at
magpapahalaga sa kaniya pero umaasa na naman iya sa wala.

Nagpaalam na siya kay Andrius at pinatay ang tawag saka nahiga sa kama.

Ipinikit niya ang mga mata para lang sana ipahinga 'yon pero hindi niya namalayang
nakatulog na pala siya.

Nagising siya sa pag-ingay ng cellphone niya.

Tiningnan niya ang oras. I slept for three hours?

Sinagot niya ang tawag. "Andrius, kumusta ang kasal-"

"She's in coma again." He was panicking and she can hear fear in his voice.
"Kailangan na raw namin siyang ilipat ng Hospital sa Minessota. Can you meet us
there?"

"Sige." Kaagad siyang tumayo at pumasok sa walk-in closet niya. "I'll meet you
there."

Pinatay niya ang tawag tinawagan si Pietro gamit ang intercom na nasa kuwarto niya.
"Pietro, change of plan, I'm going to minessota."

"Si, Signorina."

Inilabas niya sa lalagyan ang luggage niyasaka hindi na pumili ng mga damit na
dadalhin. Sa pagmamadali, kung anong nahawakan niya ay 'yon na ang inilagay sa
luggage. Nang maisara niya iyon, inilagay niya lahat ang mga importanteng papeles
at kakailanganin sa sling bag niya at kaagad siyang lumabas ng kuwarto saka bumaba.

Nakasalubong niya si Pietro sa ikalawang palapag.

"Signorina," bahagyan itong yumukod sa kaniya, "the plane is ready. Your luggage?"

Tumango siya. "In my room." Sagot niya saka nagmamadaling bumaba.

Nang makalabas ng bahay, nakahanda naang kotse na sasakyan niya patungong Airport.
Nang makababa si Pietro kasama ang luggage niya na inilagay nito sa back
compartment ng sasakyan, kaagad itong sumakay sa driver's seat at mabilis na
nagmaneho palabas ng gate ng mansiyon.

Habang nasa biyahe, kinuha niya ang cellphone sa bag at nagpadala ng mensahe
saasawa niya.

Hindi naman siya puwedeng tumawag dito kasi hindi nito sinasagot. Palaging ito ang
tumatawag sa kaniya.

'I'm going to Minessota for my sister. I won't be home fora while.'

Wala iyong reply galing sa asawa at sanay na siya. Hindi na siya umasa.

Nang makarating sa Airport, mabilis ang bawat hakbang niya habang nasa likod niya
si Pietro at hila-hila ang bagahe niya. At nang makasakay siya sa pribadong
eroplano at komportableng nakaupo, lumapit sa kaniya si Pietro na katatapos lang
itabi ang bagahe niya.

"Signorina."

Nag-angat siya ng tingin dito. "Yes?"

"Please take care. Signor easily gets worried."

Mapait siyang ngumiti. "Eight years, Pietro, eight years of marriage and I still
haven't seen him. Is that the man who's worried of my well-being? He's making my
life miserable." Tumiim ang bagang niya. "I can handle myself."

"Of course, Signorina." Bahagyan itong yumukod. "| already sent a message to
Racini's Hotel Manager in Minessota. They will take of you when the plane lands."

"Grazie, Pietro."

"Prego, Signorina."

Nang makababa ng eroplano si Pietro, ilang sandali lang ang lumipas ay kaagad
silang umalis. Habang nasa biyahe, alagang-alaga siya ng mga stewardess. Lahat ng
gusto niya binibigay at nakaalalay ang mga ito sa kaniya sa mahabang oras ng
biyahe.

Nang makarating naman siya sa Minessota, naroon na naghihintay ang limang staff ng
Hotel at ang Manager sa pagdating niya.

"Welcome to Minessota, Mrs. Racini." Anang Manager saka nakipagkamay sa kaniya. "I
am David Gunn. The Manager of Racini's Hotel."

Tumango siya, "nice to meet you." Tipid siyang ngumiti. "T'm tired. Shall we?"

"Yes, of course."

Iginiya siya ni David palabas ng hotel at pinasakay sa limousine na nakaparada at

naghihintay sa kaniya.

Nang makarating sila sa Hotel, handa na ang lahat. iginiya siya ni David patungo sa
pinakamataas na palapag ng Hotel at binigay sa kaniya ang key card ng kuwarto niya.

"This is our Presidential Room." May pagmamalaki sa boses ni David. "We only have
two. This one is yours, Mrs. Racini" Iminuwestra nito ang kamay sa pintong nasa
kanan.

Tinuro niya ang pintong nasa kaliwa. "How about that one?"

David smiled. "It's occupied, but if you insist, we can talk to the guest-"

"No... no need." Umiling siya saka naglakad palapit sa pinto ng kuwarto niya at
binuksan 'yon gamit ang keycard.

Extravagant. Expensive. Breathtakingly beautiful. Yon kaagad ang pumasok sa isip

niya ng ipalibot niya ang tingin sa kabuan ng kuwarto.

Wow.. dapat hindi na siya magulat. Racini's Hotel is known worldwide. At kapag
nagbabakasyon siya, palaging sa Racini Hotel siya nag-i-stay. At dahil asawa siya
ng may ari, palaging may special treatment sa kaniya.

One of the perks of being Niccolo Racini's wife.

"If there's anything you need, Mrs. Racini," ani David na pumukaw sa diwa niya,
"don't hesitate to ask for me."

Tumango siya at ngumiti. "Grazie, David."

"You're very much welcome, Ma'am." Ani David bago nagpaalam at lumabas na
ngkuwarto.

Hinubad niya ang stiletto na suot sakaumupo sa sofa na nakaharap sa glass wall kung
saan kitang-kita niya ang buong siyudad.

Pretty.

Kinuha niya ang cellphone sa bag attinawagan si Andrius. Hindi niya ito ma-contact
kaya naman pinadalhan nalang niya ito ng mensahe. Baka nasa biyahe pa. Angalam niya
mas matagal ang biyahe patungong Minessota kung manggagaling sa Pilipinas.

'I already arrived in Minessota. If you read this, call me.'

Nang ma send ang mensahe niya, nagpalit siya ng damit at lumabas ng kuwarto niya.
She'll explore Minessota while waiting for Andrius' call.

Tumayo siya sa harap ng elevator at pinindot ang buton pababa. Nang makitang
malapit na iyon sa palapag niya, pinikit niya ang mga mata at dahan-dahang pinaikot
ang ulo habang minamasahe ang leeg niya.

Tamang-tama naman na bumukas ang elevator na nasa ganung posisyon siya.

Her lips parted, eyes closed, her head going in a slow circular motion while she's
massaging her neck and shoulder.

Iris open her eyes and stilled when she saw a very handsome man staring at her
while holding the elevator's door not to close.

Hindi alam ni Iris kung ilang segundo ang lumipas na nagkatitigan sila ng guwapong
lalaki na may nakakabighaning berdeng mata bago niya naramdaman ang hiya.

O mio dio! Oh my God. Why does she have to be in that position?

And then she saw the man gulped before looking down and stepping out from the
elevator.

Sumunod naman ang mga mata niya rito at napaawang ang labi niya ng buksan nito ang
kuwarto na katabi ng kuwarto niya.

Oh! That's embarrassing.

Nailing na sumakay siya ng elevatorat isinandal ang katawan sa gilid niyon

atipinikit ang mga mata.

Pero kaagad din siyang napamulagat ng pumasok sa isip niya ang guwapong mukha ng
lalaking katabi niya ang kuwarto at ang berde nitong mga mata na para bang
naghihipnotismong titigan niya.

Marahas niyang pinilig ang ulo saka nagulat ng akmang sasara na ang pinto ng
elevator pero may humarang na kamay dahilan para bumukas 'yon.

At pumasok ang guwapong lalaki na may berdeng mata.

Mio dio! Those green eyes.

Nang sumara ang elevator at buma-biyahe 'yon pababa, puno ng katahimikan ang buong
elevator hanggang sa basagin yon ng lalaki.
"Hi. I'm Cormac-"

"Married." Kaagad niyang putol sa iba panitong sasabihin saka nagmamadaling lumabas
ng elevator ng bumukas 'yon.

Hindi niya alam kung bakit gusto niyangtakasan ang presensiya ng lalaki. Dahil
siguro sa berde nitong mata na iba ang epekto sa
kaniya.

Malalaki ang hakbang niya para makalayo salalaki pero humarang sa harapan niya si
Manager David.

"Mrs. Racini." Magiliw itong ngumiti. "Shall I prepare your ride?"

"No. I'll just walk." Aniya at hahakbang na para lampasan ito pero humarang na
naman ito sa daraanan niya.

"If you're planning to explore the city, Mrs. Racini, it's better to take a car. We
don't know the danger out there."

"Take the Manager's advice." Sabad ng pamilyar na boses ng lalaking nakasabay

niyasa elevator. "It's better to be safe than sorry."

Manager David smiled at the man standing beside her. "Oh, hello, Sir Cormac. It's
nice to see you again." At bumaling na naman ang atensiyon nito sa kaniya. "Please,
let me prepare a car for you, Madam."

"No." Pagmamatigas niya. "I"ll walk."

"But madam-"

"David." Tumiim ang titig niya sa lalaki. "I'll walk."

Walang nagawa si David kundi tumango. Siya naman ay naglakad palabas ng Hotel at
nang nasa gilid na siya ng kalsada, naramdaman niyang may tumabi sa kaniya sa
paglalakad.

"It's Cormac."

"Married to the owner of Racini's Hotel." Wika nito.

"None of your business."

Tumigil ito sa paglalakad sa tabi niya. "Mrs. Racini."

Nagdadalawang isip man, nilingon niya ang lalaki. "What?" Mataray niyang tugon.

"Take care." His green eyes bored into hers, "you're too beautiful, you might get
kidnap. I'm sure your husband will be devastated."

Mapakla siyang natawa sa huli nitong sinabi. "Devastated, my ass."

Umirap siya sa hangin saka tinalikuran ang lalaki at huminga ng malalim bago
naglakad.

CHAPTER 2

NANG maipasok sa Hospital dito sa Minessota ang kakambal niya at nakilala niya ang
Doctor nito, iba kaagad ang tumakbo sa isip ni Iris. Hindi lang yon, pareho pa sila
ng
Hotel na tinutuluyan at iba rin kung tratuhin ito ni Manager David, halatang may
special treatment.

This can't be a coincidence.

She's sure that Doc. Cormac Paul Craig knows her husband. He's a military Doctor,
and he was assigned in Iraq, napaka-imposible lang sa kaniya na pumunta pa ito ng
Minessota para lang sa kakambal niya.

Something is off.

Kaya sa ilang buwan na inoobserbahan ni Dr. Craig ang kakambal niya, inoobserbahan
niya rin ito. Bawat galaw at bawat sinasabi nito, nakabantay siya.

If Dr. Craig knew her husband personally, then she have to know what he knows. Pero
kailangan niya munang makasigurado na tama ang hinala niya na personal nitong
kakilala ang asawa niya.

Kaya ng araw na 'yon, naglakas loob na siyang tanungin ang Doctor. Hindi puwedeng
ganito na nagugulo ang isip niya.

Hinarang niya si Dr. Craig ng makalabas ito ng ICU.

He stared at her and damn those green eyes of his. It still has an affect on her
even though they always bumped into each other everyday.
"You need something?" He asked.

Iris stilled. He sounded like her husband. But no... magkaiba ang boses ng mga ito.

Humugot siya ng malalim na hininga. "Can I talk to you?"

He frowned. "You want to talk to me?" He sounded stunned. "Why? I thought its your
goal to not speak to me. You'd been avoiding me, I noticed."

Don't fold, Iris! Sigaw ng isip niya sa kaniya. You need to ask him something,
remember?

"Can we talk?" Ulit niya na hindi inalis ang tingin sa lalaki.

"Sure." Dr. Craig shrugged. "What is it?"

Iris took a deep breath. "Do you know my husband personally?"

Dr. Craig blinked at her. "What?"

"Do you know my husband personally?" Ulit niyang tanong, sa pagkakataong 'yon
binagalan niya ang pagsasalita.

Dr. Craig frowned. "That look in your eyes... am I suppose to say yes?"

Her lips parted. "Do-d-do you know him?" She's never been this nervous. "Well? Do
you?"

llang segundo siyang tinitigan ni Dr. Craig bago umiling. "No. I don't."

"Liar." Mabilis niyang sabi rito. "We're staying in the same hotel, with the same
treatment from the Staff and the Manager. And you're here in Minessota for one
thing only and that's because of my sister. You're a Military Doctor assigned in
Iraq and now you're here. It must've mean something. I'm sure my husband has
something to do with it-"

"Can't you just be thankful that I sacrifice my job for your sake?"

Napatanga siya sa lalaki. "M-my sake?"

"Why? Isn't this all for you... the reason why I'm here?"
Hindi mawala ang gulat sa mga mata niya. Her husband really pulled some strings for
her sake?

"...I received a call from my superior saying someone wants me in Minessota to do a

brain surgery. It wasn't a request, it was an order. And l'm just following my
order, Mrs. Racini."

Nagbaba siya ng tingin saka kumuyom ang kamao. "My sake..." mapait siyang ngumiti,
if it's really for my sake, why won't he show himself to me to end my misery?
Nagtagis ang bagang niya. "I'm sick of this."

Gusto niyang sumigaw sa sobrang galit at frustrasyon na nararamdaman pero pinigilan

niya ang sarili.

Taas nuo siyang tumalikod at naglakad palayo rito.

At nang makasakay siya sa elevator, doon lang niya hinayaang makita ang emosyon sa
mukha niya.

What are you doing this to me, Racini? Why are playing with me? Are you toying
me... is that it? Isa lang ba akong laruan para sayo?

Kuyom ang kamaong lumabas Siya ng elevator at naglakad palabas ng Hospital. Hindi
niya alam kung saan siya dinala ng mga paa niya pero natagpuan niya ang sarili sa
isang malit na park na walang tao.

Para siyang nanghihinang napaupo sa isa sa mga bench do'n.

She thought Dr. Craig has a connection with her husband. She's wrong... again.
llang tao na ba ang napagkamanlan niyang kilala ng personal ang asawa niya pero
hindi naman pala.

Dapat masanay na ako.

Wala talaga siyang balak magpakita sakin. Kahit anong gawin ko, kahit kanino ako
magtanong, walang nakakakilala rito.

Ayaw na niya ng ganito. Nagsasawa na siya.

Racini, kailan ka ba magpapakita sakin? Napaigtad siya ng may kamay na humawak sa

balikat niya.

"Alone, Miss?"
Kinakabahang tumayo siya at humarap sa nagsalita. Bahagyang nanlaki ang mga mata
niya ng makita ang tatlong kalalakihan na may mga tattoo at nakangisi sa kaniya,
bakas sa kislap ng mga mata nito na may balak ang mga itong gawin sa kaniyang
masama.

Awtomatiko siyang napaatras.

Ngumisi ang nasa gitnang lalaki. "Oh! Come on now, Miss, have fun with us."

She's not Ivy, she can't fight. And she can't run either in her stilettos!

Anong gagawin niya?

"Come on, Miss." Sabad ng lalaki na nasa kanan habang humahaktbang palapit sa
kaniya. "You look so sad. We can make you very happy." Dinilaan nito ang sariling
mga labi saka puno ng pagnanasang ngumiti sa kaniya. "Come here... play with us."

Umatras na naman siya habang nag-iisip ng gagawin. Kung sisigaw siya, may
makakarinig ba sa kaniya? Kung tatakbo siya, malaki ang posibilidad na abutan siya
ng mga ito pero wala naman siyang ibang pagpipilian.

Umatras siya ulit at handa ng tumakbo ng biglang hinawakan siya ng dalawang lalaki
sa magkabilang kamay habang ang isa naman at hinawakan siya sa beywang.

"Let go of me!" She screamed. "Help! Help!"

Tumawa lang ang lalaking hinihimas ang beywang niya. "Keep screaming, no one will
hear you."

Umatras siya pero malakas siyang nahila ng dalawa dahilan para mapasubsob siya sa
dibdib ng lalaking may hawak sa beywang niya na ngayon ay nasa hita na niya ang mga
kamay!

I said let go!" Pilit siyang nagpupumiglas pero wala siyang laban sa dalawang
lalaki.

"Go on! Hurry up." Nakangising sabi ng may hawak sa kamay niya. "We'll take turns
on her so hurry up. I wanna fuck her already!"

Sinapo ng lalaking nasa gitna ang baba niya at ng makitang hahalikan siya ay mariin
niyang pinikit ang mga mata at sumigaw.

"Racini!" Help me!

Lumipas ang ilang segundo na walang labi na lumapat sa kahit na anong parte ng
katawan niya at naramdaman niya ang pagluwang ng hawak ng dalawang lalaki sa kamay
niya.

Iminulat niya ang mga mata at napaawang ang mga labi ng makitang ekspertong
nakikipaglaban ng suntukan at sipa si Dr. Craig sa lalaking humawak sa beywang
niya.

Iris gasped when Dr. Craig was punch in the chest but the Doctor didn't even seem
to mind. Patuloy ito sa pag-atake ng malalakas sa suntok na tumatama lahat sa
kalaban nito at isang malakas na sipa na nagpatumba rito.

At nang tuluyan na siyang binitiwan ng dalawang lalaki para harapin si Cormac, nag-
alala siya na baka hindi nito kayanin ang dalawa.

Pero doon siya nagkamali, madaling napatumba at napatulog ni Dr. Craig ang dalawang
lalaki saka bahagyang hinihingal na humarap sa kaniya.

"Are you okay?" He asked and she can't help but to remember her husband asking her
the same thing over the phone.

Umiling siya at magsasalita sana pero walang lumabas na boses sa bibig niya.

Dr. Craig tsked before combing his messy hair with his fingers and walking towards
her.

"I told you to take care, didn't I?" May galit sa boses nito saka hinubad ang suot
na coat saka ipinalibot iyon sa likod niya at balikat. "Why didn't you listen to
me?" Matalim ang
kislap ng mga mata nito pero ng hindi siya gumalaw sa kinatatayuan, lumambot ang
ekspresyon ng mukha nito. "I'm sorry. You got me worried."

Hindi siya makapagsalita kaya pilit nalang siyang ngumiti.

Dr. Craig sighed. "Come on... I'll take you back to the Hotel."

Walang lakas si Iris na tumanggi at sabihing kaya niya ang sarili niya kasi alam
niyang hindi pa niya kaya.

Ever since she was a child, she hated violence. Lumaki siya sa marahas na
kapaligiran at nawala ang ina sa marahas ding paraan.

Violence scares her.

Hindi namalayan ni Iris na nakabalik na sila sa Hotel at iginigiya siya ni Cormac
papasok sa kuwartong inuukupa niya.

"Sit." Utos nito sa kaniya.

Nanlalambot naman siyang umupo sa sofa at napatitig kay Dr. Craig na bumalik at may
dalang isang basong tubig.

"Drink."

Tinanggap niya ang baso saka mabilis na inubos ang laman niyon pagkatapos ay
napatitig siya sa glass wall kung saan kita niya ang buong siyudad.

"Are you okay?" He asked again and she can't help but to compare him to her
husband.

My husband. Ni wala nga itong kaalam-alam sa nangyari sa kaniya ngayon. She's used
to Pietro protecting her in behalf of her husband but he's not here.

Ibang tao ang tumulong sa kaniya. Ibang tao ang dumating ng tawagin niya ang asawa
niya.

Mapakla siyang tumawa. "I'm done waiting for him. I'm done being a good wife. He
doesn't want to see me? Fine." Nagtagis ang bagang niya. "If he will not show
himself to me until this year ends, l'm divorcing him!"

"W-what did you say?"

Natigilan siya at bumaling kay Dr. Craig na bakas ang kislap sa mga mata na hindi
ito makapaniwala sa sinabi niya.

"You'll divorce your husband?"

She nodded. "I'm giving him and myself an ultimatum. If he will not show himself to
me until this year ends, "'l divorce him. And I will find a man who can actually
give me his time and his presence and a man who can give me a child."

Natigilan siya at bahagyang kumunot ang nuo ng makitang nagtatagis ang bagang ni
Dr. Craig.

Napakurap-kurap siya. "You okay, Doc?"

Tumango lang ito saka tinalikuran siya. "Im leaving. Rest." Pagkasabi no'n ay
umalis na ito sa kuwarto niya.
Siya naman ay napatitig sa nilabasan nitong pinto.

May nasabi ba akong hindi nito nagustuhan? "Hindi man lang ako nakapagpasalamat sa
kaniya."

Bumuntong-hininga siya saka napasandal sa likod ng sofa kapagkuwan ay napatitig sa

bag kung saan naroon ang cellphone na nag-iingay.

Kinuha niya iyon saka tiningnan kung sino ang tumayawag.

Racini Calling...

It's been months since he called. Kaagad niyang sinagot 'yon. "Pronto?"

"Iris."

"Yes?"

Nawalan ng imik ang nasa kabilang linya. Hinintay niyang magsalita ito pero ang end
tone ang narinig niya kapagkuwan.

Walang buhay siyang napangiti saka humigpit ang hawak niya sa cellphone. "Niccolo
Racini, are you playing with me?" Napatingala siya sa kisame saka napatitig doon
kapagkuwan ay mapait na ngumiti. "Please... stop making me feel miserable..."

Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa sofa at hinubad ang lahat ng damit niya saka
pumasok ng banyo para maligo. Pagkatapos ay nagbihis siya ng simpleng itim na damit
na hanggang tuhod ang haba saka lumabas ng kuwarto at kumatok sa pinto ng kuwarto
ni Dr. Craig.

Kaagad naman 'yong bumukas at sumalubong sa kaniya ang iritado nitong mukha.

Iris blinked at Cormac's irritated face.

"Ahm... busy?"

"No." Padaskol nitong sagot. "You need something?"

"I, ahm, wanna thank you for saving me."

"No need."
Akmang isasara nito ng pinto ng magsalita siya ulit.

"Have dinner with me-"

"Don't you have a husband?" Matalim ang boses nitong tanong.

Iris was taken aback by his hostility towards her. "It's just a thank you dinner."
nag-isang linya ang kilay niya, "If you don't want to dine with me, that's okay. I
just want to thank you. That's all."

Tinalikuran niya ito at akmang aalis na ng pigilan siya nito sa pulsuhan.

"Dinner is fine."

Napalingon siya sa kay Cormac saka bumaba ang tingin niya sa kamay nitong nakahawak
sa pulsuhan niya.

Pasimple niya iyong inagaw. "Lets go?"

Tumango ito saka bumuntong-hininga. "Okay. Lets go."

Nang makalabas ito ng kuwarto, sabay silang sumakay ng elevator. Pareho silang
walang imik hanggang sa magsalita ang lalaki.

"Until when are you gonna stay here in Minessota?" He asked.

"I'm going home next week." Sagot niya.

"I see..."

"Yeah..."

"Too bad." Anito ng makalabas sila ng elevator at naglalakad patungo sa Restaurant

na nasa loob lang din ng Hotel.

"Why is that?" Kunot ang nuo niyang tanong dito habang naglalakad papasok ng
Restaurant.

Dr. Craig shrug. "I like seeing you around."

Tumaas ang kilay niya. "Are you hitting on me, Dr. Craig?"

Tumaas lang ang sulok ng labi nito at hindi ito nagsalita. Nanatili lang ang
misteryusong ngiti sa mga labi nito hanggang sa makapasok sila sa Restaurant at
makapag-order.

"Have a safe trip home." Wika ni Cormac habang hinihintay ang order nila.

Tipid siyang ngumiti. "Thank you."

Pinalibot ni Cormac ang dulo ng daliri sa rim ng baso saka tumingin sa kaniya. "I'm
leaving next week too. After your sister's surgery."

"Really? Where?"

"Work."

"Oh." Must be confidential. He's a military man after all. "Have a safe trip too."

Tumango lang ito saka hindi inalis ang titig sa kaniya. May pagkailang siyang
maramdaman lalo na't iba ang epekto sa kaniya ng berde nitong mga mata.

Naglakas loob siyang salubungin ang berde nitong mga mata at 'yon ang pagkakamali
niya.

Her heart throbbed for some reason.

Tumikhim siya. "Ahm..by the way, thank you for saving me back in the park."

Cormac just nodded, his eyes still staring intently at her.

"And, ahm, could you please stop looking at me like that?" She asked. "It's making
me uncomfortable."

Cormac didn't listen. He continued staring at her. "My apologies, I just can't take
my eyes off of you. I hate the thought of not seeing you anymore, even when all I
can do is took a glimpse at you everyday. I don't care if you don't talk to me,
seeing you is enough. But l'm scared to get used to it, to get used to you. I'm
afraid of what I might do just to keep you with me."

Naguguluhan siyang napatitig kay Cormac. Ramdam niya ang emosyon sa bawat katagang
binitiwan nito pero hindi niya ito maintindihan ang ibig nitong iparating sa
kaniya.
"You're confusing me." 'Yon lang ang nasabi niya.

Cormac just smile and continued staring at her. Napailing nalang siya saka nagbaba
ng tingin.

Nagpasalamat siya ng dumating na ang inorder nilang pagkain. Dapat doon matuon ang
atensiyon niya pero nararamdaman pa rin niya ang titig ni Cormac sa kaniya.

Hindi nalang niya pinansin 'yon at pinagpatuloy ang pagkain.

After their dinner, they went back to their own rooms and she lay on the bed while
staring at the ceiling.

Inisip niya ang mga sinabi ni Cormac habang titig na titig ito sa kaniya.

Napabuntong-hininga siya saka inabot ang cellphone na nasa gilid ng kama ng tumunog
yon.

"Hello?" Sagot niya na hindi tinitingnan kung sino ang tumatawag.

"Iris."

Napabalikwas siya ng bangon ng marinig ang boses ng asawa sa kabilang linya.

"Racini."

"I'll see you in a month."

Napatigalgal siya sa narinig. "A-A m-month?"

"Yes." Wika nito. "I'll see you in a month, Iris. Take care."

The line died.

Nawala na ang asawa sa kabilang linya pero nakalapit pa rin ang cellphone niya sa
tainga niya at nakatigalgal siya sa kawalan.

Her husband... is coming home in a month.

After eight years!

He'll be home.
Galit siya sa asawa niya dahil ginawa nitong miserable ang buhay niya sa nakalipas
na mga taon pero gumuhit pa rin ang ngiti sa mga labi niya.

My husband... Finaly.

CHAPTER 3

PAGOD NA UMUPO si Iris sa sofa sa salas pagkadating na pagkadating niya sa

mansiyon. Galing siya sa Racini's Empire. Napakarami niyang papeles na pinermahan
kaya natagalan siyang makauwi sa bahay.

Trabaho niya 'yon kasi wala naman dito ang asawa niya.

Kanina pa mainit ang ulo niya sa opisina pero dahil tumawag si Andrius para
sabihing gising na ang kakambal niya, kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam niya.

It's been weeks since she left Minessota. Malapit ng mag-isang buwan. Pero ni anino
ni Racini ay wala pa rin siyang makita.

Sabi nito magpapakita ito sa kaniya sa loob ng isang buwan. He's playing with her
again.

Bakit ba umasa na naman ako!?

Pero may kirot sa dibdib niya. Umasa talaga siya at pinaghandaan ang sinabi nitong
pagkikita nilang dalawa. Pero mula ng tumawag ito sa kaniya ay hindi pa ito
tumatawag ulit.

Bumuntong-hininga siya at tumayo mula sa pagkakaupo saka akmang aakyat sa hagdan ng

pumasok si Pietro sa salas saka may inabot sa kaniya.

"This arrived two hours ago." Anito na bahagyang nakayukod. "E per té, Signorina."
It's for you.

Tinanggap niya iyon saka tinungo ang kuwarto niya. Nang makapagpalit ng damit, saka
lang niya binigyang pansin ang natanggap sa imbitasyon.

She opened the back envelop and and and an invitation with black background and
reddish gold lettering welcome her sight.

'You're invited to Temptation Island.'

Binaliktad niya iyon para tingnan ang likod at nanlaki ang mga mata niya ng makita
ang perma na nasa likod ng imbitasyon.

Racini's signature!

She would know. Ilang cheque na rin ang pinadala nito sa kaniya na may perma nito!

Umawang ang labi niya at binasa ulit ang nasa harapan ng imbitasyon.

Temptation Island.

Where the hell is this island?

Mabilis niyang binuksan ang laptop at itinipa sa address bar ang website na nasa
likod ng imbitasyon.

Kumunot ang nuo niya ng bumukas ang website.

Plain black background, a flaming fire in the middle and below is the username and
password.

Wait a minute!

Tiningnan niya ulit ang likod ng imbitasyon at sa ilalim ng perma ni Racini ay

username at password.

There!

Username: IrisRacini

Password: AmoreMio

She blinked. My love?

Hindi niya alam kung bakit napangiti siya.

Mabilis niyang itinipa ang username at password at kaagad na bumulaga sa kaniya ang
isang napakagandang isla.

Beautiful.

Then her eyes drop down to 'about the island'.

'Welcome to Temptation Island, where your fantasies becomes real. The Island is
located in Palawan, It is the sought after exclusive island in the world. A safe,
secure and open private space to
explore deepest and darkest fantasies. It is a perfect paradise where your kinkiest
and most depraved desires becomes real.'

Napanganga siya sa nabasa. In short, it's a sex island unless the fantasies and
desires has different meaning.

Lumipat ang tingin niya sa perma ni Racini na nasa likod ng imbitasyon.

He's there... in this island?

Hindi niya alam kung bakit may kumurot sa puso niya. "What are you doing in that
kind of place, Niccolo?"

Kumuyom ang kamao niya. Is he cheating on me? Of course, it was already given. He
has needs.

Lumapit siya sa intercom at pinindot iyon. "Pietro, Prepara il aero. Vado in

filippine" Ready the plane. I'm going to the Philippines.

Pagkasabi niyon ay pumasok siya sa walk-in closet niya at nag-impake. Sa

pagkakataong 'yon, maingat niyang pinili ang mga damit na dadalhin habang nasa isip
niya ang asawa.

Racini.. will I really see you in that island?

She have to go.

Nang matapos mag-impake, tinawag niya si Pietro sa intercom para ipakuha ang bagahe
niya bago lumabas ng kuwarto.

Nang makababa siya ng hagdan, nakasalubong niya si Pietro.

"Signorina." Bahagyan itong yumukod sa kaniya. "La macchina e pronto." The car is
ready.

Tumango lang siya saka lumabas ng mansiyon at deretsong sumakay sa kotse. Habang
hinihintay si Pietro, nag-ring ang cellphone niya.

Racini calling...
Hindi alam ni Iris kung bakit bigla siyang inatake ng kaba. "P-Pronto, Racini?"
Hello.

"Voglio vederti." I wanna see you.

She felt her breathing hitched. "Tu farai. Ho ricevuto il tuo." You will. I
received your invitation.

"How did you know it was mine?" He asked.

Huminga siya ng malalim. "Lo so il tuo firma." I know your signature.

Natahimik ang nasa kabilang linya bago nagsalita. "Do you really want to see me?"

"Why do you sound so sad?" Pansin niya sa boses nito. "Are you just forcing
yourself to see me?"

"Adesso sei triste." Now you're sad. Pansin nito saka bumuntong-hininga. "Don't be
sad anymore. Ci vediamo alisola." I'll see you inthe island.

"Sono ancora triste." I'm still sad. Sinadya niyang sabihin 'yon.

"Lasciastare. Cosa vuoi fare che ti faccio felice?" Don't be. What do you want me
to do to make you happy?

Hindi niya mapigilan ang mapangiti sa tanong ng asawa. "Would you really do it?"

"Ci proveró." I'll try.

"Will you sing?" She wants to push him to his limits. Gusto niyang malaman kung
gagawin nito 'yon.

"Ahm." minutes of silence, "sing?"

"Yeah."

"Ahm." he took a deep breath, "are you still sad?"

Sinusupil niya ang ngiti sa mga labi. "Yes. I'm still sad."

"Oh... okay. Ahm.." tumikhim ito, "what do you want me to sing?"

"Qualsiasi." Anything.

"Okay. Ahm.." tumikhim na naman ito, "Cuando yo lavi, Dije, si esa mujer fuera para
mi. Perdóname, te lo tenía que decir... Tas dura, dura, dura, dura..."

Nasapo niya ang bibig habang pinipigilan ang sarili na tumawa ng malakas.

He's actually singing 'Dura'?

Kinagat niya ang pang-ibabang labi, pinipigil niya na hindi matawa dahil sa
kinakanta ng asawa.

Iris doesn't want to spoil it. Ito ang unang pagkakataon na ganito ang asawa niya.

I like it.

Talagang pinigil niya ang pagtawa hanggang sa matapos nitong kantahin ang 'Dura'.

He blows out a loud breath. "That song is trending now a days. So...how was it? Sei
felice adesso?" Are you happy now?

"Si" She smiled. "Grazie, Niccolo."

"Iris?"

"Hmm?"

"Midispiace per averti reso infelice per tutti questi anni. Ti lo prometto che
faccio tutto per riprenderó l'anni che sprecato." I'm sorry for making you feel
miserable all these years. I promise that I will do everything to make it up to the
lost years.

She should hate this man, but at that very moment, she couldn't. "Be sure to make
it up to me. I waited for eight years, Racini."

"Si, lo farró, mia moglie." Yes. I will, my wife.

Natahimik muna siya ng ilang segundo ng Sumakay si Pietro sa kotse at nagmaneho

patugong airport.

"I'm hanging up now." Aniya sa asawa. "I'll be in the airport soon."

"Okay. Stai attenta, mia moglie." Take care, my wife.

"I will. Ci vediamo." See yah.

"Ci vediamo."

Pinatay niya ang tawag at napatitig sa screen ng cellphone.

Racini. So he wasn't playing her after all. Seryuso ito sa sinabing magpapakita na
ito sa kaniya. Gustong gusto na niyang makita ang asawa niya.

Gusto niya itong makilala, gusto niya itong makausap ng harapan at mahawakan man
lang at matupad na ang kagustuhan niyang magkaanak.

Huminga siya ng malalim at lumabas sa kotse ng makarating sila sa Airport. Mabilis

ang mga hakbang niya habang nakasunod sa kaniya si Pietro. Nang makasakay sila sa
pribadong eroplano, umupo siya at inayos ang bahagyang nagusot na damit.

"Signorina."

Tiningala niya si Pietro. "Yes?"

"My master is very fragile and vulnerable." Wika nito sa malungkot na boses. "Lui
puó sembrare duro e agire, ma nel profondo e morbido. Lui e un buon uomo,
Signorina, per favore, puoi sopportarloe comprenderlo." He may look and act tough,
but deep down, he's soft. He's a good man, Signorina, please bear with him and
understand him.

Ito ang unang beses na nagsalita si Pietro patungkol sa asawa niya. He's usually
quiet and reserve when it comes to her husband's identity. But now he's actually
talking about Niccolo.

"Do you know his reason why he didn't show himself to me for eight years?" Tanong
niya
kay Pietro.

Pietro smiled. "You'll see him soon, Signorina. Ask him yourself."

Tumango siya at akmang aalis na si Pietro ngs pigilan niya ito. "Aspetta." Wait.

Kaagad na humarap sakaniya si Pietro. "Si, Signorina?"

"Is there anything I need to know about Niccolo? Anything at all will help me a
lot."

Bahagyang yumukod si Pietro. "My master has a tattoo. A plant with sword-shaped
leaves and showy flower."

That's already a big help for her. "Grazie, Pietro."

Yumukod ito saka lumabas ng eroplano, siya naman ay inilabas sa bag ang imbitasyon
na natanggap niya.

'You 're invited to Temptation Island'

"Temptation Island..." bulong niya, "ano ba'ng mayroon sa isla na 'yon at nandoon
ang asawa ko? And why did he want to meet me there? Of all places? Why in a sex
island?"

Bumuga siya ng marahas na hininga sakaisinandal ang likod sa kinauupuan at ipinikit

ang mga mata. "Niccolo..."

Iminulat niya ang mga mata saka tumingin sa labas ng bintana ng eroplano. Nang
makitang nasa ibabaw na sila ng ulap, ipinikit niya ulit ang mga mata hanggang sa
pumasok ang imahe ng may-ari ng berdeng mata na 'yon.

Napasinghap na nagmulat siya ng mata at bahagyang napaawang ang labi habang

kumurap-kurap.

Cormac!

Marahas niyang ipinilig ang ulo. "No.. perche sto pensando a lui?" No... why am I
thinking of him?

Isinandal niya ulit ang katawan sa likod ng kinauupuan at napatitig sa kawalan.

Marahas na naman siyang napailing ng pumasok na naman sa isip niya si Cormac at ang
mga sinabi nito sa kaniya ng nag-dinner sila sa minessota na pilit niyang binubura
sa isipan niya.

Cormac...

Nasaan na kaya ito ngayon? Magkikita pa kaya sila.

Ipinilig niya ang ulo. Hindi siya dapat nag-iisip ng ganun, lalo na't makikita na
niya ang asawa niya.
Ipinikit niya ang mga mata at nagpasalamat siya ng dalawin siya ng antok habang
nasa biyahe.

TEMPTATION ISLAND. Nang umapak ang mga paa ni Iris sa buhangin ng isla, nabighani
siya sa taglay niyong ganda. Puting buhangin, malinaw na tubig at sariwang hangin.

What a beautiful island.

Sumunod siya sa mga kasama niya sa yate patungo sa Security Office. May maikling
orientation na naganap sa loob ng opisina at binigyan sila ng tag-isang kuwentas
para daw sa kaligtasan nila sa isla.

At habang palabas sila ay napatigil siya at napatitig sa condom at lubricant na

nadaanan.

Iris blinked at the condom.

"You can have as many as you want." Sabi ni Cristina sa kaniya, ang nag briefing sa
kanila.

She stilled and looked at the woman. "What?"

Cristina smiled at her. "They're for free."

Tipid lang siyang ngumiti saka lumabas ng Security Office na hindi kumukuha ng
condom o lubricant.

Huminga siya ng malalim ng makalabas ng Security Office at napatitig sa susi na

binigay sa kaniya ni Cristina na may kasamang dalawang card. Isang keycard para sa
cabin at card na siyang gagamitin niya kung may bibilhin siya sa lsla.

Lumapit siya sa mga nakahilirang golf cart at isinakay muna niya ang luggage bago
siya umupo sa harapan ng steering wheel ng golf cart at tinitigan 'yon.

"Where to?" Tiningnan niya ang keycard. "Cabin 25." She blows a loud breath. "Where
the hell are you, Cabin 25?" Bulong niya sa hangin.

Iniwan na siya ng tour guide dahil ang sinamahan nito ay mga guests na imbitado ng
island management. Siya kasi imbitado ng isang member, ang asawa niya, kaya hiwalay
siya sa mga ito.

Hindi niya alam kung saan siya pupunta kaya bumaba siya ng golf cart at bumalik sa
loob ng Security Office saka hinanap si Cristina.
"Yes? How may I help you, Mrs. Racini?"

Huminga siya ng malalim. "I was invited by a member." Panimula niya. "Puwede ba
akong magpasundo sa kaniya?"

Ngumiti si Cristina. "I'm so sorry, Mrs. Racini. We cannot disclose the identity of
the member who invited you-"

"I know him." Sansala niya sa babae. "He's my husband."

Nakita niyang natigilan si Cristina. "Alam ba ng asawa mo na pupunta ka ngayon?"

Tumango siya. "Nagkausap kami bago ako umalis pero hindi pa siya tumatawag mula
no'n. I really don't know anything or anyone in this island. Ijust came here
because my husband invited me. His name is Niccolo Racini... could you please call
him for me?"

Cristina smiled at her politely. "Just a minute, Mrs. Racini." May tiningnan ito sa
computer bago ini-angat ang awtomatibo ng telepono at inilapit sa tainga. "This is
Cristina from Security Office. Please connect my call to Monasterio Palace." Pause.
"Thank you." Ilang segundo ang lumipas bago ito nagsalita. "Good afternoon, Mr.
Monasterio. We have a special case here in the Security Office. May request your
presence?" Pause. "Yes, of course. Thank you." Ibinaba nito ang awtomatibo ng
telepono saka nakangiting tumingin sa kaniya. "Sumama ka sakin, Mrs. Racini."

Nakahinga siya ng maluwang. "Salamat."

Lumabas ila ng Security Office saka ito ang nagmaneho ng golf cart niya.

"Where are you taking me?" Tanong niya kay Cristina.

"To Monasterio Palace." Sagot ni Cristina saka sinulyapan siya at nginitian. "Doon
nakatira ang may-ari ng Isla. It's against the rules of the Island to disclose the
whereabouts of the members and guests. Outside or inside the Island. But since he's
your husband, maybe we can bend the rule but its not my decision to make."

Umayos siya ng upo at hindi na nagsalita hanggang sa makarating sila sa isang mala-
palasyong bahay na nasa kuweba ang elevator na sasakayan pataas.

This island is really not an ordinary island.

Nang makarating sa itaas, iginiya siya ni Cristina patungo sa mahabang hallway

hanggang sa makarating sila sa dulo at kumatok ito sa pinakahuling pinto.
"Come in." Anang boses mula sa loob.

Unang pumasok si Cristina bago siya.

"Good afternoon, Mr. Monasterio." Bati ni Cristina sa lalaking naka-upo sa swivel

chair. "This is Mrs. Iris Gonzaga-Racini." Pagpapakilala nito sa kaniya. "And she
wants to know the whereabout of her husband since he's the one who invited her:"

Kumunot ang nuo ng lalaki. "Racini? Niccolo Racini's wife?"

Mabilis na sumikdo ang dibdib niya ng marinig ang pangalan ng asawa niya. "Yes. I'm
his wife." Mabilis niyang sabi. "I just came here to meet him."

Pinakatitigan siya ng lalaki saka bumuntong-hininga ito. "He left already."

Pakiramdam niya ay namingi siya. "W-what?"

Iminuwestra ng lalaki ang visitor's chair," have a seat-"

"No. Where is my husband?" Kanina pa siya nagtitimpi. Kanina pa siya iritado dahil
hindi kaagad nagpakita sa kaniya si Racini. "What do you mean he left? Sabi niya
dito kami magkikita. I came here from Italy just to see him. He has to be here!"

Umiling ang lalaking saka hinarap nito ang laptop at may ginawa doon saka ihinarap
'yon sa kaniya. "This is our system is the island. Dito naka-log lahat ng pumapasok
at lumalabas na member at guests ng Isla. And here," tinuro nito ang pangalang
Niccolo Racini, "is your husband's name and he left this morning."

Para siyang nauupos na kandila na napaupo sa visitor's chair at parang sasabog ang
dibdib niya sa galit na biglang lumukob sa kaniya. "But he knew that I'm coming..."

"I'm sorry, Mrs. Racini." Hingi ng paumanhin ng lalaki pero bingi na siya para
do'n. "I will try to contact him to inform him that his wife is in the island. Baka
may ginawa lang siya at babalik din-"

"Alam niyang darating ako." Aniya na nakakuyom ang kamao. "He's playing games with
me again." Tumayo siya saka walang emoyong bahagyang tinanguan ang lalaki. "Thank
you for your time."

Hindi na niya hinintay ang sagot nito, nagmamadali siyang lumabas ng opisina na
'yon saka malalaki ang hakbang na tinungo ang elevator.

Ang bigat-bigat ng dibdib niya habang sakay sa elevator. Nagtatagis ang bagang niya
at galit na galit siya.
She should have known better!

Niccolo Racini will never show himself to her! Dapat tanggapin na niya 'yon at i-
divorce ito. Siguro naman sobra-sobra na ang walong taong paghihintay niya rito
para ang pasayahin naman niya ang sarili niya.

"Mrs. Racini, are you okay?" Boses iyon ni Cristina na pumukaw sa pag-iisip niya
habang wala sa sariling nakatayo lang sa tabi ng golf cart.

Nilingon niya ito. "I want to leave."

"We only have one trip per day. Umalis na yon kaninang umaga." Mabilis na paliwanag
ni Cristina sa kaniya.

She have to stay for a night? "And tomorrow I can leave?"

"Of course, Mrs. Racini"

"Thank you." Walang emosyon niyang pasasalamat saka sumakay sa passenger seat ng
golf cart. "Puwede ba akong magpahatid sa cabin 25? Hindi ko kasi alam kung nasaan
'yon."

"Of course." Nakangiting tugon ni Cristina.

Habang tinatahak ang daan patungo sa Cabin niya, panay ang kuyom ng kamao niya at
tagis ng bagang niya.

When Pietro spoke to her on the plane, he sounded so sure that she's going to see
Racini. Kaya umasa siya na baka nga sa pagkakataong ito magkikita na silang dalawa.
But her husband pulled a dick move on her.

That bastard! Pinapunta pa siya rito tapos aalis naman pala.

"We're here." Anunsyo ni Cristina.

"Thank you so much." Aniya saka bumaba ng golf cart.

Tumango lang si Cristina at nagpaalam na sa kaniya. Siya naman ay binuksan ang

Cabin gamit ang keycard saka ipinasok ang luggage niya. Pagkatapos no'n ay naligo
siya at nagbihis ng sundress saka lumabas ng cabin para magpahangin sa dalampasigan
at ng kumalma siya o mabawasan man lang ang galit na nararamdaman niya.

While looking at the horizon, she's felt so disappointed and she never felt so
angry in her life... just now. Only her husband can make her feel like this... this
miserableness and this rage.

"Mrs. Racini?"

Her eyes widen when she heard that very familiar voice. Can't be! Hindi niya alam
kung bakit bigla niyang nakalimutan ang galit na nararamdaman sa mga sandaling yon
dahil sa boses na 'yon.

Mabilis niyang nilingon ang nagsalita at mas lalong nanlaki ang mga mata niya ng
makita ang may-ari ng berdeng mga mata na hindi mabura sa isipan niya.

"C-Cormac?"

Inayos nito ang bull cap na suot saka ngumiti sa kaniya. "Hey"

Hindi pa rin siya makapaniwalang nakatitig dito kahit ilang segundo na ang dumaan.
"I-i w-what..." she was still shock, "w-what are you doing here?"

"Member."

Realization dawn on her. "Oh."

Inilang hakbang nito ang pagitan nila saka tumigil sa harapan niya. "Anong ginagawa
mo rito?"

Napatanga na naman siya sa lalaki. "N-nagtatagalog ka?"

"Oo naman."

"Pero sabi mo kay Andrius hindi ka marunong magtagalog." Bulalas niya. "Nagtanong
ka pa nga kung ano ang tagalog ng maganda."

Natigilan ito. "You heard that?"

"Yeah."

"So you heard me saying that you're 'maganda'?"

"Yes."

Tumaas ang sulok ng labi nito. "And your reaction was?"

She shrugged. "I'm married."

Bumaba ang tingin nito sa wedding ring niya. "Still loyal, huh?" He sighed and then
smiled. "I'm staying in that Cabin." Anito sabay turo sa cabin na katabi ng
inuukupa niya. "lkaw?"

Tinuro niya ang cabin niya. "Cabin 25." Sagot niya saka tiningnan ang lalaki.
"Marunong ka naman palang magtagalog, bakit sabi mo kay Andrius hindi ka marunong?"

"It's fun making people believe that you can't do anything when the truth is,
you're good at it." Awtomatiko nitong sagot.

Napakurap-kurap siya rito. "I hate liars."

He stilled and looked into her eyes. "So you hate me?"

His green eyes... it still has the same affect on her.

Iris rolled her tongue in between her lips. "Depends... if you're lying to me."

Tinitigan lang siya ni Cormac saka mas inilapit pa ang katawan sa katawan niya.
Hindi niya alam ang gagawin ng mapansing ilang dangkal nalang ang layo ng nga
katawan nila.

"What are you-"

"Yes, I'm lying to you Iris. But that's the least of you worry. This island is full
of predators." Anito sa mababa at baritonong boses, "so take care."

Napalunok siya. "What do you mean by predators?"

"Men."

"But l'm married." Napakadali para sa kaniya ang sabihing kasal siya kahit ang
totoo ay parang wala naman siyang asawa. "I can handle myself."

"I don't think so. This is not your typical island. Men here are dangerous."
Umangat ang kamay nito para hawiin ang ilang hibla ng buhok niya na nakatabing sa
mukha niya dahil nililipad iyon ng hangin. "lf someone preys on you, don't hesitate
to tell them my name. That'll silence them."

Napatitig siya kay Cormac habang nararamdaman niya ang mabilis na pintig ng puso
niya.

'Tell them his name and that'll silence them.'

He leaned closer to her, their lips are just breath away and he whispered, "its
Cormac Paul Craig" He, then, winked at her. "Ricordati il mio nome, amore."
Remember my name, love.

She was stunned. He can speak Italian!

Napatitig lang siya kay Cormac na namulsa at tinalikuran siya ng hindi siya
nagsalita saka naglakad patungo sa cabin nito.

Nang mawala ang lalaki sa paningin niya, napakurap-kurap siya habang paulit-ulit na
nagri-replay sa isip niya ang sinabi ni Cormac.

Tell them my name and that'l silence them.

Inilapat niya ang palad sa dibdib niya kung nasaan ang puso niya.

It's still beating fast. Cormac Paul Craig. That's his name.

But isn't it her husband job to protect her from predators?

CHAPTER 4

MAAGANG NAGISING si lris para panuorin sana ang sunrise. Nang makalabas siya ng
cabin, kaagad na dumeretso ang paa niya sa dalampasigan pero ganun na lamang ang
pagkadismaya niya ng mapansing hindi yata sa parteng 'yon ng isla sisikat ang araw
kundi sa kabila.

Bakit ba ang malas ko?

Bumuga siya ng marahas na hininga saka wala sa sariling napatitig sa lalaking

naliligo sa dagat. Nasa malalim na parte ito pero dahil malinaw naman ang mga mata
niya, malinaw niyang nakikita ang lalaking nakatalikod.

Mula sa kinatatayuan niya, halatang matipuno ang katawan ng lalaki.

Naglandas ang mata niya pababa sa likod ng lalaki. Ang paghanga sa mga mata niya ay
napalitan ng gulat at pagkayanig ng mundo niya ng makita ang tattoo sa likod nito.
'My master has a tattoo. A plant with sword- shaped leaves and showy flower.'
Parang sirang plakang paulit-ulit 'yon na nagri-replay sa isip ni Iris habang
nakatingin sa matitipunong likod ng lalaking naliligo sa dagat.

"R-Racini?" Mahina niyang sambit habang ang mga paa ay unti-unting humahakbang
palapit sa tubig. "Niccolo..."

Sumisid ulit ang lalaki, hindi niya makita ang mukha nito dahil nakatalikod ito sa
kaniya pero malinaw na malinaw sa kaniya ang tattoo na 'yon sa likod nito.

Panay ang linga niya, hinahanap kung saan aahon ang lalaki pero lumipas nalang ang
ilang minuto ay walang umahon.

Hindi makapaniwalang napakurap-kurap siya. "W-what the hell? W-where is he?"

Lulusong na sana siya sa dagat ng may magsalita sa likod niya.

"Where is who?"

Natigilan siya at nilingon ang may-ari ng boses na pamilyar na pamilyar sa kaniya.

"Cormac..."

"Hey... morning."

Sa dagat ba ito naligo?

Wala sa sariling napatitig siya sa lalaki.

He's in his trunks. He's dripping wet, his hair is messy and he has a large towel
around his back and shoulder to cover up his upper body.

Hmm... abs. 'Yon talaga ang napansin niya.

"Enjoying the view?" May bahid na panunukso ang boses nito.

Sa halip na makaramdam ng hiya, nag-angat siya ng tingin sa mukha ni Cormac, "you

should be thankful that you're a nice view."

Slowly, a sexy smile appeared on his lips. "Really?"

Tumango siya. "Yes." Kapagkuwan ay kumunot ang nuo niya. "By the way, saang parte
ka naliligo kanina?"
Tinuro ni Cormac ang medyo may kalayuang parte ng dagat na nasa gilid na yata ng
isla. "Medyo malakas kasi ang current dito lalo na kapag ganitong oras."

"Kung ganun..." her mind is running and calculating and analysing, "...hindi ba
dapat mas malakas ang alon doon sa pinaliguan mo kasi paliko siya tapos papunta
do'n 'yong current?"

"Nope." He replied calmly. "Hindi malakas ang current do'n."

Iris immediately drop the topic. Napatango- tango lang siya saka bumaling sa parte
ng dagat kung saan nakita niya ang lalaking may kaparehas ng tattoo sa asawa niya.

Pinaglalaruan ba ako ng mga mata ko kanina?

But, no... it was real! It felt so real!

Baka nga bumalik na si Racini dito sa Isla at hindi lang nagsabi sa kaniya. Knowing
her husband, he won't just show himself to her. Walong taon itong hindi nagpakita
sa kaniya, kaya bakit basta-basta itong magpapakita ngayon?

She's sure as hell that Niccolo is calculating all the possibilities and the
outcome of their meeting. He's that kind of person. Hindi ito magiging successful
na businessman kung hindi ito maingat sa mga puwedeng mangyari at kalalabasan ng
bawat desisyon nito.

Or maybe he's just playing with her, who knows what that asshole is thinking?

Iris sighed and face Cormac. "Do you want to have breakfast with me?"

Halatang natigilan ito. "What?"

"Breakfast. With me." Ulit niya.

Cormac blinked at her. "Why?"

Nagkibit-balikat siya. "Wala akong ibang kakilala sa islang 'to, ikaw lang. And you
could serve as my tour guide."

Umasim ang mukha nito. "So you're just gone use me?"

Tumango siya. "Yes. Can I use you?" Deretso niyang tanong, walang paligoy-ligoy.
Napatitig sa kaniya si Cormac ng ilang segundo bago sumagot. "Sure. I'm at your
disposal."

"Great" She smiled. "Saan tayo kakain?"

"Unfortunately, wala pang bukas na makakainan ngayon." Anito na bumura sa ngiti

niya. "It's just 5AM. Restaurants here opens at 6AM or 7AM."

"Oh. That's disappointing."

"But we have a market here. They sell fresh fishes and other seafood." Biglang
dagdag ni Cormac na para bang ayaw nitong ma-disappoint siya. "Puwede tayong bumili
do'n, tayo nga lang ang magluluto."

"Walang kusina sa cabin ko." Aniya saka napasimangot. "Bummer."

"Mayroon sakin." Sabi nito."

Really? That's nice." Ngumiti siya. "Bumili nalang tayo sa market tapos ako nalang
ang magluluto."

He stared at her. "You can cook?"

Tumango siya. "Yeah... one of my skills."

"You'll cook for me?" Parang hindi ito makapaniwala.

Tumango ulit siya habang may tipid ng ngiti sa mga labi. "I'm saving my culinary
skills for my husband... but, looks like he's not planning to show himself to me
so... yeah." she shrugged, "why would I waste my talent for someone like him?"

Titig na titig siya sa mukha ni Cormac habang nagsasalita. Nakita niya ang pagtalim
ng mga mata nito at ang paggalaw ng panga.

He's angry.

"Sige." Anito sa walang emosyong boses. "Magbibihis lang ako."

"Okay." Tugon niya saka pinagmasdan ang likod ng binata na natatakpan ng malapad na
tuwalya.

The frame... the built, it's familiar.

Bumuga siya ng marahas na hininga saka lumapit sa duyan na nasa gilid ng cabin ni
Cormac at doon umupo habang hinihintay ito.

Habang mag-isang nagduduyan, lumipad na naman ang isip niya sa lalaking naliligo sa
dagat kanina.

That tattoo...

Is he Racini or just another man who happens to have the same tattoo as her
husband?

Thanks to Pietro, may paraan na siya para makilala si Niccolo. That tattoo though.

Naguguluhan siya. Lalo na ng makita niyang bagong paligo lang din si Cormac sa
dagat. Pero hindi naman ito naligo sa parteng 'yon ng dagat kung saan niya nakita
ang lalaking may kaparehong tattoo sa asawa niya, pero may munting hinala siyang
nararamdaman na pilit niyang winawaksi.

He couldn't be, right?

Cormac can't be Racini.

Her husband is a business man and Cormac is a military Doctor. Hindi lang 'yon,
magkaiba ang pangalan nilang dalawa. One person can't have two names. It's illegal.

But I still have to make sure. There's still doubts... lots of doubts.

But she doesn't believe in coincidence. Racini invited her here, in the island. And
Cormac happens to be a member of this island and the only person she knows. And he
speaks Italian.

I have to make sure if its him or not. I won't let you play me again, Racini. Not
this time.

She's done being his toy. Tama na ang tago taguan. Tama na ang paglalaro. Hindi na
siya bumabata. Kailangan na niyang maayos ang buhay niya.

"Lets go?"

Napakurap-kurap siya ng marinig ang boses ni Cormac at kaagad na nginitian ito ng

magtama ang mga mata nila. "Sige." Umalis siya sa duyan at lumapit dito.
"Maglalakad lang ba tayo?"
Tinuro nito ang nakaparadang golf cart sa tabi ng cabin nito. "Mapapagod ka kung
maglalakad tayo."

"Ah. Okay."

Nang makasakay silang sa golf cart at bumabiyahe na patungo sa market, pasimple

siyang sumusulyap kay Cormac. Pinagmamasdan niya ang guwapo nitong mukha at
nakakapang-akit na berdeng mata.

"Stop looking at me, Iris." Bigla nitong sabi habang nakatutok ang mata sa kalsada.
"It's making me uncomfortable."

"You're a nice view to look at." She's shamelessly staring at Cormac. I'm sorry,
Cormac. I have to do this to make sure if you're my husband or not. "You're
actually very handsome."

"Thanks." Wika nito pero wala namang emosyon ang boses nito. "You're beautiful
too."

That actually made her smile. Not a force one. "Thank you. So.." umayos siya ng
upo, "saan ka natutong mag-italian?"

"From my father."

"Craig is not an Italian surname."

"He's half."

Racini's parents are pure blooded Italian. "Oh."

"You sound disappointed." Pansin nito sa kaniya. "Bakit? Iba ba ang inaasahan mong
isasagot ko?"

"Hindi naman." Ngumiti siya. "And I'm not

disappointed."

"Liar."

"So are you." She countered.

"What?" He looks nervous all of the sudden.

"Sabi mo kahapon nagsisinungaling ka sakin." Paalala niya rito. "That makes you a
liar."

"Oh."

"Someone sounds relieve..." Pansin niya sa emosyon ng boses nito.

"I'm not." He replied.

Hindi na siya nakipag-argumento sa binata. Unti-unti ng nawawala ang hinala niya

rito.

Hindi nga siguro ito si Racini. If her memory serves her right, Cormac's mother is
filipina.

"So..." Cormac trailed as he drives, "Bogotá, huh? How did you end up married to an
Italian?"

"How did you know I'm from Bogotá?" Bumalik na naman ang hinala niya.

"Your sister's medical file."

"Oh." Disappointment again. Mababaliw yata siya bago matapos ang araw na 'to dahil
sa mga hinala niya. "Ahm, it was an arrange marriage. My father is a scary man. I
can't say no to him. Siguro tinanggap ko rin kasi gusto kong makatakas sa magulo at
marahas na buhay namin sa Bogotá noon. I grow up in a very violent environment and
it scares me. Papá did promise that I will have a peaceful life in Italy."

"And... did you had a peaceful life?"

Mapakla siyang tumawa. "Peaceful life? I don't even know what that means." Nagbaba
siya ng tingin sa mga kamao niyang hindi niya napansing nakakuyom pala. "Nang
tanggapin ko ang kasal, naka-plano na sa isip ko kung anong klaseng buhay ang gusto
ko kasama ang asawa ko. I promise to myself that even if its just an arrange
marriage, I will respect my husband and I will try my hardest to be a good wife
because I want to be like my Mamá. When I sign our marriage contract, even though
he wasn't present because he's busy, I promise to be loyal and faithful.

"Pero nasira lahat ng gusto ko sa buhay ko sa loob lang ng ilang buwan mula ng
ikasal kami. My husband didn't show himself to me and I started to become
miserable, lonely and angry." Mahina siyang natawa ng walang emosyon. "I stayed
loyal and faithful for eight years... and what I get is an invitation to a sex
island. Fuck him. He's such an asshole."

"He is." Sabad ni Cormac na ikinagulat niya. "Your husband is a dick. Not showing
himself to you for eight years, letting you be alone in that huge mansion with only
maids and a butler... kahit saan anggulo mo 'yon tingnan, hindi magbabago na isang
tang'nang gago ang asawa mo."

Cormac's words shocked her, not because he looks earnest... but how the hell did he
knew that she's living in a mansion with only maids and a butler as a companion?

Not even her sister knows that! And they're close!

Only Racini!

Is Cormac friends with Racini? But Cormacsaid he didn't know her husband.

Is Cormac Racini?

Napatitig siya kay Cormac na gumagalaw ang panga.

Racini... is that you?

A person can't have two names. But Racini is a wealthy man. He has the connection
and money to make it happen.

"We're here." Anunsiyo ni Cormac saka bumaling sa kaniya. "Sasama ka sakin o ako
nalang ang bibili?"

"Sasama ako." Mabilis niyang sabi sa isiping baka nga tama ang hinala niya kanina.

I have to make sure before I make a move. Kailangan niyang gamitin ang utak niya
para matalo si Racini sa larong sinimulan nito.

"Let's go."

Nang pareho silang makababa ng golf cart, hinawakan nito ang kamay niya saka
iginiya siya patungo sa loob ng merkado na bilang lang ang nagtitinda.

Sumalubong sa kanila ang mga sariwa at bagong huling mga isda.

"Magandang araw, Sir Cormac." Nakangiting bati ng medyo may edad ng lalaki kay
Cormac na para bang close na close ang dalawa.

"Magandang araw, 'Tay Nardi." Nakangiting balik-bati ni Cormac sa lalaki.

"Ano ho ang sa inyo, Sir?"

Bago sumagot si Cormac, bumaling muna ito sa kaniya. "Anong gusto mo?"

lsa-isa niyang tiningnan ang mga bagong huling isda bago itinuro ang milk fish.
"Isang kilo po nito."

"Yes, Ma'am." Kaagad na naglagay sa cellophane si mang Nardi ng isda na napili niya
habang nagsasalita at kinakausap si Cormac. "Buti naman ho, Sir, may kasama na
kayong babae ngayon. Palagi nalang kasi kayong mag-isa. Bagay ho kayong dalawa."

Ngumiti lang si Cormac at nagbayad saka nagpasalamat bago sila umalis. Pagkatapos
ay nagmaneho si Cormac patungo sa isang Super Market.

"Wow." Manghang-mangha siya. "Kompleto talaga ang islang 'to sa lahat ng

kakailanganin ng mga nandito?"

Cormac nodded. "Yup. Lucas, Lucien, and Lucifer want it this way. Para raw less
hassle sa mga myembro na halos tumira na rito."

"Ganun ba?" That got her curious.

"Bumibisita ka lang ba rito o dito ka naglalagi?"

"Depends. If I'm not busy."

"Ah." Bumaba ang mata niya sa kamay nitong hawak na naman ang kamay niya.

Bakit pakiramdam niya parang wala siyang ginagawang masama kahit hawak ng ibang
lalaki ang kamay niya? Dahil ba pinaghihinalaan niyang si Cormac ay si Racini?

Napailing siya. Paano kung hindi pala?

Sa isiping'yon, pasimple niyang inagaw ang kamay niyang hawak nito at alam niyang
nahalata nito 'yon kasi bahagyan siya nitong nilingon.

Nginitian lang niya si Cormac saka walang imik na sinamahan niya itong mamili. Siya
ang naglagay ng lahat ng kakailanganin niya sa pagluluto sa push cart, tulad ng mga
gulay at iba pang pampalasa, kumuha rin siya ng pork at chicken at ibang pang-
agahan, bago 'yon binayaran ni Cormac.

At nang makabalik sila sa Cabin nito, kaagad niyang hinugasan lahat ng gagamitin
niya sa pagluluto.

Dapat mailang siya na nakaupo lang si Cormac sa pandalawang mesa at nakamasid sa

kaniya pero mas ginaganahan siyang kumilos.

If you're Racini, I will give you a reason to introduce yourself to me. At kapag
dumating ang araw na 'yon, ang sarili naman niya ang iisipin niya.

Eight years is a very long time.

NAKANGITING IHINAIN ni Iris ang mga niluto niya sa mesa. "Fried Stuffed Milkfish.
Grilled Pork Belly and one of the very famous dish in the Philippines that I learn
to cook because of my sister... Tinolang manok!" Pumalakpak pa siya kasi
nasisiyahan siyang masarap ang pagkakaluto niya sa napili niyang putahe.

"Parang pang-lunch ang pagkain natin." Komento ni Cormac. "Hindi pang-agahan."

Tinignan niya ito ng masama. "Bukas na yong lunch na bacon with hotdog and eggs and
garlic rice. Hindi ako kumain kagabi, eh. Nagugutom na ako."

"Ipagluluto mo pa ako bukas?" Gulat nitong tanong.

"Yep." She smiled and sat on the chair on his left. "Since you have a kitchen here,
I'll cook as much as I can. Dalawang linggo lang naman akong narito, dalawang
linggo lang kitang maiisturbo."

Nakatitig pa rin ito sa kaniya. "Akala ko uuwi ka kaagad."

"Bakit naman?" Nag-angat siya ng tingin kay Cormac saka nginitian ito. "Nandito ang
asawa ko, bakit ako aalis?"

Napaigtad siya ng mabitawan ni Cormac ang hawak nitong kutsara.

Her smile remains. "Ayos ka lang ba?"

"Y-yes." Nagbaba ito ng tingin. "Lets eat."

Malapad siyang napangiti saka nag-umpisa ng kumain. Sa tuwing nauubusan ito ng

kanin o ulam sa pinggan, nilalagyan niya ito kaagad at nginingitan kapag bumabaling
sa kaniya.

"Kain ka lang." Aniya habang pasimpleng pinagmamasdan si Cormac.

Kung ikaw ang asawa ko, bibigyan kita ng dahilan para magpakilala sakin. May
dalawang linggo siya para gawin 'yon. Kung hanggang sa dalawang linggo na yon ay
wala pa rin, susuko na siya at aayaw na.
"God... I'd never been so full." Katataos lang kumain ni Cormac saka tumingin sa
kaniya, "ang sarap mong magluto. That was one hell of a brunch."

"Thanks."

Akmang tatayo siya ng mauna ito at inagaw sa kaniya ang hawak na kinainan. "Ako na.
Ikaw na nga ang nagluto, eh. You rest."

Hinayaan niya lang si Cormac at pinagmasdan ito habang naghuhugas. Nang mabagot,
tumayo siya saka naglakad-lakad sa Cabin. Medyo malaki 'yon keysa sa cabin niya.
Kompleto rin ng kagamitan.

Then her eyes fell on the bed.

Busog na busog siya kaya ang sarap matulog.

Umupo siya sa gilid ng kama saka tinanggal ang sandals na suot saka nahiga sa kama
at ipinikit ang mga mata.

Hindi niya alam kung bakit komportable siyang gawin 'to.

There's a big possibility that Cormac isn't really her husband but still, she's
comfortable with him. Maybe because he saved her from being hurt once.

Hindi alam ni Iris na nakatulog pala siya sa kama ni Cormac hanggang sa nagising
ang diwa niya at naramdaman niyang may masuyong humahaplos sa pisngi niya.

"Don't tease me too much, Iris... I might crumble and beg you to stay..."

What does he mean by that?

Bahagyan siyang dumaing at umaktong kagigising lang saka naghikab pa at ininat ang
mga braso bago minular ang mga mata. "Cormac... a-anong oras na?"

"Past lunch."

"Oh." Kinusot niya ang mga mata saka bumangon. "Sorry, nakatulog ako. Hindi kasi
ako nakatulog ng maayos kagabi, eh."

"It's okay."
"Thanks." She smiled at Cormac. "I feel refresh now."

Umangat ang kamay ni Cormac para ayusin ang nagulo niyang buhok dahil sa pagtulog
saka pinakatitigan siya. "Do you want to have dinner... with me? Tonight?"

Ngumiti siya. "I'll think about it. Baka magalit ang asawa ko kapag nalaman niya."

"Still being loyal..."

Hindi nawala ang ngiti sa mga labi niya. "Isn't loyalty and fidelity the real
definition of marriage?"

"But he's not here." wika ni Cormac sa mababang boses na para bang nang-aakit.
"Hindi naman niya malalaman. Hindi nga siya nagpapakita sayo."

She shrugged. "I'm still married. Pero pag- iisipan ko." umalis siya sa kama at
inayos ang nagusot na damit, "anyways, doon muna ako sa Cabin. Baka tumawag si
Racini, kailangan ko siyang makausap tungkol sa divorce na ipa-file ko."

Cormac silently nodded and open the door for her.

Nagpasalamat siya rito at tumakbo patungo sa cabin niya dahil mainit ang araw. Nang
makapasok sa cabin, napasandal siya sa nakasarang pinto niyon habang nakatitig sa
kisame.

She just throws a bait... would he bit it?

Saying that to Cormac, its like telling Pietro to tell his master to call her. At
wala pang pagkakataon na hindi tumawag si Racini sa kaniya kapag sinabi niyang
kailangan niya itong makausap.

If Cormac is Racini or if he's friend with him, then her husband will call. Hindi
man ang divorce ang pag-usapan nila pero tatawag ito para lituhin na naman siya.

But if he didn't, then Racini is not connected to Cormac in any way and there will
be no dinner between her and Cormac tonight.

Natigilan siya at bahagyang napaigtad ng tumunog ang telepono na sa bedside table

ng kama.

Nilapitan niya iyon at kalmadong ini-angat ang awtomatibo ng telepono at sinagot

ang tawag. "Hello? Iris Gonzaga-Racini speaking."

Nang sumagot ang nasa kabilang linya, gumuhit ang ngiti sa mga labi niya.
He bit the bait.

Now its time to turn the table to her advantage.

You want to play? Then let's play, mio marito.

CHAPTER 5

IT WAS A simple dinner with Cormac in Gyros. Iris was in alert mode the moment she
entered the Restaurant. Itong laro na sinimulan ni Niccolo, hindi niya hahayaang
siya ang matalo.

After Racini called her earlier, she can't stop thinking about the relationship
between Cormac and her husband. Or maybe they're the same person. Or maybe not and
she's just being crazy making theories in her head.

She doesn't know anymore! Mababaliw na siya sa kakaisip kung sino ba talaga ang
asawa niya!

But Racini already took the bait... now it's time to gather evidence.

"What do you want to eat?" Tanong sa kaniya ni Cormac na gumising sa diwa niya.

"Ikaw na ang bahala." Sabi niya kay Cormac sabay ngiti. "Surprise me."

"Sige." Binasa nito ang menu saka nag-angat ng tingin sa waiter.

Pinakinggan niya ang pakikipag-usap ni Cormac sa waiter at lahat ng inorder nito ay

umaakma sa mga paborito niyang pagkain. At bilang na tao lang ang nakakaalam no'n.

Sorry, but don't believe in coincidence.

"May gusto ka bang idagdag?" Tanong nito sa kaniya habang nasa harapan pa rin ng
mesa nila ang waiter.

Tumango siya saka tiningala ang waiter. "Do you have scallops?"

Mula sa gilid ng mga mata niya, napansin niyang napatigil sa pag-inom ng tubig si
Cormac.
"Yes, Ma'am."

"Isama mo sa order namin." Sumimsim siya ng tubig saka bumaling kay Cormac. "Okay
lang naman diba?"

"I hate scallops." He looks irritated.

"Bakit? Masarap kaya 'yon." That was a lie. Hindi siya kumakain ng scallops dahil
allergic siya.

She's just trying to bait Cormac.

"Burahin mo." Matalim ang boses na utos nito sa kawawang waiter. "I hate scallops."

Tumaas ang kilay niya pero lihim siyang napapangiti. "Scallops is good and-"

"No scallops." Walang emosyon ang mukha nito, "I'm allergic-"

"I'm not." Sabad niya saka kinindatan ang waiter. "Go on. I'm waiting for my
scallops. Tell the chef to make it delicious."

"Yes, Ma'am, Sir." Anang waiter at nagpaalam na.

Pasimple siyang bumaling kay Cormac. He's really not happy that she ordered
scallops. Does he know that she's allergic to scallops? That she was sent to a
Hospital because of severe allergy of scallops and her husband sent ten elite
Doctors to take care of her?

We'll see... Alam ni Racini ang allergy ko. Ilang tao lang ang nakakaalam no'n. And
now Cormac is claiming that he's allergic with scallops. Pero hindi pa rin sapat na
pruweba 'yon na iisang tao lang ang dalawa.

They could be friends, who knows?

"Scallops is bad for you." Kapagkuwan ay sabi ni Cormac sa kaniya. "Don't eat it."

"How bad?"

"Just bad."

"Don't worry, I'll be fine." Tugon niya kay Cormac habang nakatitig sa guwapo
nitong mukha. And when he stared back at her, his green eyes is at it again,
beguiling her. "I like your eyes." Bigla niyang sabi na kahit siya ay nagulat pero
hindi niya pinahalata. "It transfixes me."

His eyes bored into her, unflinching. "Are you flirting with me?"

She smiled. "Maybe..."

"You're married." He pointed out.

Bumaba ang tingin niya sa singsing na nasa daliri saka ini-angat ang kamay at sa
harapan mismo ni Cormac hinubad niya ang wedding ring.

"This?" lyon ang unang beses na hinubad niya ang wedding ring. "Wala naman 'tong
halaga kasi wala naman ang asawa ko. Kapag tumatawag siya, palaging kong sinasabing
gusto ko na ng anak pero pinapatayan niya ako palagi." She sighed heavily and
dramaticaly. "Magpabuntis nalang kayo ako sa iba? lkaw... kaya mo ba akong
buntisin?"

Cormac was unmoving. He was just staring at her, as if in shock by her words.

"What do you think, Cormac?" She leaned in to him. "Ikaw lang ang kilala ko rito sa
Isla, at dahil wala naman ang asawa ko, ikaw nalang. We're in Temptation Island
after all. Sa tingin ko naman kaya mo akong buntisin sa loob ng dalawang linggo."

He was just staring at her. Stunned.

"Well?"

Tumiim ang bagang nito bago sumagot. "I don't fuck married women."

"Ah..." tumango-tango siya saka ngumiti at ibinalik ang singsing sa daliri niya,
"you just date them, is that it?"

"Iris-"

"I have a question. Please don't lie to me." Pina-seryuso niya ang mukha at boses.
"Magkakilala ba kayo ng asawa ko?"

Walang pag-aalinlangan sa sagot nito. "Hindi."

"But you're both member of Temptation Island."

"But that doesn't mean we know each other."

"So hindi kayo magkailala?" Paninigurado niya. "Hindi ka nagsisinungaling sakin?"

"Hindi." He's looking straight into her eyes. "I don't know him."

If you don't know him, then you are 'him'. "Okay" She smiled. "Thank you for not
lying to me, Cormac."

Nagbaba lang ito ng tingin saka parang nakahinga ng maluwang ng dumating ang order
nila.

Iris lips formed into a genuine smile when Cormac put food on her plate before
himselí. Asikasong-asikaso siya nito at hindi niya mapigilan ang matuwa.

Kung ito nga ang asawa niya, sayang ang pagiging maalaga nito na hindi niya
naranasan dito... ngayon lang.

"Thank you." Aniya.

"Eat" Anito at ang sarili naman ang inasikaso.

But she doesn't want to eat... she wants to play.

Umangat ang kamay niya saka inabot ang scallops. Napaigtad siya sa bilis ng kamay
ni Cormac na pumigil sa kaniya.

"Don't."

"But-"

"Iris. Don't push it."

Napatitig siya kay Cormac.

Does he know? Can he feel that she's pushing it? That she's trying to bait him?

Of course, her husband is a smart man. Midispiace, Niccolo, I'm smart too.

Iwinaksi niya ang kamay nitong pumipigil sa kaniya saka kumuha siya ng scallops.
Gamit ang kutsara, kinuha niya iyon sa shell at isusubo na ng hawakan ni Cormac ang
kamay niya at iginiya sa bibig nito ang kutsarang hawak niya at ito ang kumain ng
scallops.
Her eyes widen. "But you're allergic-"

"I'm not." Nilunok nito ang scallops saka iritado ang matang tumingin sa kaniya.
"But you are."

Racini!

Inagaw niya ang kamay niyang hawak nito saka tumayo. "Excuse me. Sa restroom lang
ako."

Halos takbuhin ni Iris ang distansiya patungong restroom pero pilit niyang
hinahamig ang sarili. Saka lang niya inilabas ang tunay na emosyon sa mukha niya ng
makapasok sa isa sa mga cubicle sa loob ng restroom.

Parang nanghihinang napaupo siya sa may takip na bowl at napahawak sa tuhod niyang
nanginginig.

What's going on? Cormac bit her bait as well Does this mean that they're the same
person?

I need more proof! Even though Cormac knew about her allergy, he could be lying
about not knowing her husband!

Hanggat hindi nanggagaling mismo sa bibig ni Racini o ni Cormac na isang tao lang
ang mga ito, walang kasiguraduhan ang mga hinala niya.

He's really playing me! Is he enjoying this? Is he enjoying my confusion and my

misery?

Mahigpit na kumuyom ang kamao niya saka lumabas ng cubicle at tiningnan ang sarili
sa malapad na salamin.

You can do this, Iris. Walong taon ka niyang pinaglaruan. You have to return the
favour and let him experience the taste of his own medicine!

Lumabas siya ng restroom at akmang babalik sa mesa ng makita niyang may magandang
babae na kausap si Cormac.

And he's smiling as he converse with her.

She felt a painful pinch on her chest. If he's Cormac... then is he cheating on
her?
My husband.

Tumalim ang mga mata niya at nagpatuloy sa paglalakad pabalik sa mesa saka taas
nuong umupo sa iniwan niyang upuan.

"Cormac?"

Cormac glance at her. "Hmm?"

Her sharp eyes bored into his green ones. "I don't share."

Kaagad na bumaling si Cormac sa babae na nakataas ang kilay sa kaniya at halatang

hindi nagustuhan ang inakto niya.

"Maybe tomorrow, Vivian." Ani Cormac. "Meet me Eroticafé."

"Ipagluluto kita bukas." Sabad niya. "Just tell me if you're not interested
anymore, I'm sure I can find someone who would love to taste-"

"No, that's not it. We can have breakfast together, I'll meet Vivian at lunch-"
napatigil ito sa pagsasalita ng makita ang mas pagtalim pa ng mga mata niya.

Iris smiled politely. "Kung ikaw siguro ang asawa ko at ginagawa mo 'to sa harapan
ko, hindi ako bayolenteng tao pero makakapatay ako."

Cormac gulped and glanced at Vivian. "Sorry... "I'm busy. Maybe some other time-"

"Maybe never?" She smiled at Vivian. "Please excuse us. You're spoiling our
dinner." Mas pinatamis pa niya ang ngiti. "Vaffanculo."

Tinaasan lang siya ng kilay ng babae habang si Cormac naman ay hindi makapaniwalang
napatitig sa kaniya.

"I can't believe you told her to fuck herself."

Umingos siya. "It's in Italian. As if she'll understand." Tinaasan niya ng kilay si

Cormac. "Should I have used puttana instead? Or maybe you want to hear another
curse from me. For you this time."

"Iris-"

"Cormac."
He sighed. "What?"

She smiled sweetly at him. "A fanabla." Go to hell.

Cormac look flatly at her. "That's not nice."

"I know." She smiled and continued eating."

Hindi siya umimik habang kumakain at kaagad siyang nag-ayang umuwi pagkatapos. Alam
niyang hindi 'yon nagustuhan ni Cormac pero pakialam naman niya.

Iritado pa rin siya dahil kay Vivian.

"Its still early." Pigil sa kaniya ni Cormac ng makalabas sa sila ng Gyros. "Gusto
mo mag-club muna tayo-"

"Inaantok na ako" Walang buhay niyang sabi saka nauna nang maglakad. "Mauna na ako
sayo o kaya naman hanapin mo si Vivian, siya nalang ang isama mo sa Club."

Sumakay siya sa sariling golf cart at minaneho 'yon patungo sa cabin niya.

Nang patayin niya ang makina ng golf cart, nabalot ng kadiliman ang paligid pero
wala siyang takot na naglakad.

Sa halip na pumasok kaagad sa inuukupang cabin, pumunta siya ng dalampasigan at

tumigil lang ng maramdaman sa mga paa niya ang tubig saka pasalampak na naupo sa
buhangin.

Wala siyang pakialam kung mamahaling damit ang suot niya o kung nababasa man ang
mga paa niya patungong hita dahil tumatama roon ang alon ng dagat.

She just sat there as she stared at the dark and starless night. Ni wala nga siyang
buwan na makita. Madilim ang kalangitan at kapaligiran pero wala naman siyang
maramdamang takot.

Wala ring mga Cabin sa paligid na bukas ang ilaw, lahat 'yon nakapatay kaya panatag
siya na wala ring makakakita sa kaniya.

And she likes this darkness engulfing her.

Gusto niyang mapag-isa at makapag-isip ng tama. Isang araw palang siya sa

paghihinala niya pero pakiramdam niya, nauubos na ang lakas niya.
Ngayon lang niya nalaman na nakakapagod palang maghinala ng maghinala na wala
namang pruweba. Nakakapagod makipaglaro sa taong maingat ang bawat galaw. Kahit pa
nga minsan nadudulas ito dahil na rin sa panggigipit niya.

If only she can strip Cormac naked to see his back. But that would be awkward if
he's not Racini. And if he is Racini, hindi nito mapapayagan na makita niya ang
likod nito.

That asshole is smart. But she have to besmarter than him. She have to use her
brain.

Napatigil siya sa pag-iisip ng makarinig ng kaluskos.

Sa isiping baka si Cormac yon at naglakad lang pauwi, pinagsawalang bahala niya
'yon. Nanatili lang siyang nakatitig sa kawalan at kadiliman.

But then a strong set of arms embraced her from behind.

Handa na siyang sumigaw, magpumiglas at magwala ng bumulong ang pangahas sa tainga

niya.

"Amore mio."

Her eyes widen, her heart hammered and her body went rigid.

That voice! That voice! "R-Racini... " she actually stammered.

Hindi siya nakagalaw sa kinauupuan. Hindi niya magawang lumingon o kumilos para
humarap dito. Naramdaman lang niya na umupo sa likod niya ang asawa saka humigpit
ang yakap sa kaniya.

Nanlalamig siya. Hindi niya alam ang gagawin. Pinagpapawisan siya kahit malamig
naman ang simoy ng hangin at parang kinakapos siya ng hininga.

O mio dio!

When Nicolo rested his chin on her shoulder, she was hyperventilating.

Hindi ito ang reaksiyon na inaasahan niya sa sarili. Gusto niyang sampalin ang
asawa, kutusan o saktan sa kahit na anong parte ng katawan nito pero wala siyang
ginawa sa mga 'yon.

"Amore mio..." he whispered again, "breath."

Napahawak siya sa braso nito saka pinakawalan ang hiningang kanina pa pala niya
pinipigilan.

And she can't help but notice his muscled arms. Her husband is not lean. Another
big possibility that he might be Cormac.

"Amore..." napakalambing ng boses nito, "midispiace."

Hindi pa rin siya makagalaw. Halo-halo ang emosyong nararamdaman niya pero
nagpapasalamat siya dahil nagawa pa rin niyang ibuka ang bibig at magsalita ng
pabulong.

"You're playing with me..." humigpit ang hawak niya sa pulsuhan nito lalo na ng
maamoy niya ang pamilyar na pabango nito.

"I'm sorry. I'm so sorry." He was kissing her shoulder. "Amore mio."

"Eight years, Niccolo." Her nails dug into his wrist, "eight long years..."

Hindi niya alam kung bakit namalisbis ang luha niya. Dahil siguro sa pinaghalong
galit at munting saya na may kasamang pagtatampo at pagtitimpi na hindi sigawan at
sumbatan ang asawa.

Pero pilit niyang pinakalma ang sarili. Wala namang magbabago kung susumbatan niya
ito. Aalalahanin lang niya ang hindi niya magandang nakaraan na kagagawan nito.

"Was Pietro good to you?" He asked after a long silence.

Tumango siya. "He's an excellent butler."

"Good. The maids?"

"They're nice."

"And the house?"

"I renovated the second floor and the backyard and the pool and I throw all your
things away."

"I heard." His lips brushed against her neck, sending shivers down her spine.
"Pietro told me. And my relatives?"
She blows a loud breath. "Annoying as usual. Constantly plotting against me and the
house."

He chuckled. "Pietro told me that you ordered him to get rid of the sofa because my
aunt sit on it."

"Yes. I did. It's my house. I can do anything want."

"Of course, its yours. My company?"

"Still standing, high and mighty." She blows a loud breath. "Anyways, why are you
here?" She asked. Hindi na niya kayang pigilan ang kuryusidad niya. "Why now? Oh
wait, why am Ispeaking in english, magtagalog tayo. Diba nakakaintindi ka naman? I
mean, nandito ka sa isla na 'to. Myembro ka rito. Siguradong nakakaintindi ka.
Napaka-impossibleng hindi. And let me ask you, you asshole, why the hell did you
invite me in this freaking sex island-"

Napatigil siya sa pagsasalita na bigla nalang hinawakan ni Niccolo ang pisngi niya
at biglang iginiya paharap dito at inilapat nito ang mga labi sa labi niya.

Parang siyang napaso na lumayo pero mapilit si Niccolo at naglapat ulit ang mga
labi nilang dalawa.

"What the hell are you doing-"

"I'm your husband" He whispered over her lips. "I have the right to kiss you,
right, amore mio?"

Hindi siya nakapagsalita at nawalan siya ng lakas na kumawala sa mga labi nitong
banayad na humahalik sa mga labi niya.

Iris was confused and shocked and she didn'tknow what to do with Niccolo's kisses.

His kisses are soft, yet aggressive. Callous yet passionate.

May kung anong init na nabuhay sa katawan niya ng bumaba ang kamay nito sa hita
niya at hinaplos 'yon... at may kiliti siyang naramdaman sa puson niya ng ang ksa
nitong kamay ay humaplos at bahagyang minasahe ang isa niyang dibdib.

Mio dio!

She wanted a child from Niccolo... but this! This is making her crazy!
Mio dio!

Nang humaplos ang daliri ni Niccolo sa may singit niya, mabilis na kinipot niya ang
mga hiya.

Natatawang pinakawalan ni Niccolo ang mga labi niya. "For someone who wants a
child, you're demure."

"I, ahm, I-" she's thankful that its dark because he can't see her blush profusely
like now, "-I h-have no experience in o-opposite sex and even though you're my
husband you're still a stranger to me and I can't let you touch me unless I'm
comfortable with you and-"

"Amore mio?"

"S-Si?"

"I'm your husband."

"I know."

"Then don't hold back." He whispered and kissed her ear like he's teasing her,
"think of this as our honeymoon."

Now her face is heating up. "Honeymoon? That's eight years too late-"

"Better late than never."

"I hate you."

"I know."

She can't believe she's talking about sex with her husband at their first meeting
after eight years! "And we shouldn't be doing this. You should be explaining to me
why the hell didn't you show yourself to me in eight years-"

"Don't worry... "I'll be gentle."

Simple words yet it sent her brains and veins haywire. "W-what?"

"I'll taste you and make you cum. I want to hear the moans of my wife... so will
you let me?"
"J-just like that?" Hindi makapaniwalang tanong niya. "'Yon lang? Na para bang
hindi ka nagpakita sakin ng walong taon-"

Nahigit niya ang hininga at pisilin nito ang isang dibdib niya at hinalik-halikan
ang leeg niya.

"Niccolo! Stop it-"

Nasakop na naman ng mga labi nito ang labi niya at sa pagkakataong'yon ay nakaharap
na siya rito at naputol na ang iba pa niyang sasabihin.

Naaninag niya ang bulto ng katawan nito, ang buhok at ang hugis ng mukha pero hindi
sapat iyon para malinaw niyang makita ang mukha ng asawa.

She wanted to see him. To looked into his eyes.

But she realize, he wouldn't be here right now if it's not dark. Hindi ito lalapit
sa kaniya at magpapakilalang si Nicolo at kakausapin siya at yayakapin siya saka
hahalikan kung hindi madalim ang kapaligiran.

He's hiding from her... she noticed and realized that now.

And she will let him until he can no longer hide from her... just wait, Niccolo, I
will give you a reason to face me in the light... where I can see your face.

But for tonight... this will do.

Aminin man niya o hindi, masaya siya na narito ang asawa niya. Kahit hindi niya ito
nakikita ng maayos. Wala siyang pag-aalinlangang nararamdaman o kaguluhan kung ito
ba ang asawa niya.

Iris knew its Niccolo. The way he talks, the way he ask, the emotion in his deep
baritonvoice. He maybe faceless but she knew, it's her husband.

No confusion and no doubts.

"Malakas ang loob mo kasi hindi kita nakikita." Kapos ang hininga niyang sabi ng
bahagyang naghiwalay ang mga labi nila.

He chuckled. "Yes. That's true."

"Tang'nang gago ka." Ulit niya sa sinabi ni Cormac kaninang umaga.

Niccolo just laughed. "I know that too."

"I hate you... do you know that too?"

"Yes."

"So why are you here?"

"I can't hold back anymore." Para itong nahihirapang aminin 'yon sa kaniya.

Umingos siya. "You're an asshole."

"I know."

Tumayo ito at kinabahan siya na baka umalis na naman ito pero napanatag siya kaagad
ng buhatin siya nito at nag-umpisang maglakad.

"You can see in this darkness?" Manghang tanong niya ng mapansing walang pag-
aalinlangan ang mga hakbang nito.

"Yes. My eyes are trained to see in the dark."

His eyes are trained? Like in the military?

"So you can see me?" She asked.

"Yes."

"That's unfair."

"Life is."

Sa semento umapak ang mga paa niya ng ibinaba siya nito at ang likod niya ay
nakaharap dito.

"Nasa labas na tayo ng Cabin mo." Imporma nito sa kaniya habang yakap ang beywang
niya. "Open the door. But if you open the lights, I'll be gone, amore mio."

Tumalim ang kislap ng mga mata niya. "You're playing me for a fool, Racini."
"No. I'm negotiating." He whispered as he hold her hand, "eight years is a very
long time for me too, Iris. Sa tingin mo talaga pinakasalan kita dahil 'yon ang
gusto ng mga magulang ko?"

"Yes-"

"No." He intertwined their hands. "I know you... nagkita na tayo dati bago pa tayo
ikinasal. Hindi mo lang ako maalala."

"You're lying-"

"I was one of your patients."

Her eyes widen. "W-what?" Pilit niyang kinakalkal ang isip kung sino-sino ang mga
naging pasyente niya noon pero wala siyang maalala masyado.

It's been a long time.

"Please, amore mio" he was pleading, "just for tonight... I wanna be with you. In
this darkness."

Umiling siya. "Hindi mo nga 'yon sakin binigay, bakit kita pagbibigyan ngayon?"

"Kasi hindi ko na kayang pigilan ang sarili ko-"

"Hindi 'yon sapat na rason para sakin." Pagmamatagis niya. "Pinaglalaruan mo ako at
nagsasawa na ako."

Nangangapa man, nabuksan niya ang Cabin at humakbang siya papasok.

Iris can still sense Racini's presence, he's still standing behind her.

Malapit lang ang distansiya ng kamay niya sa ilaw ng Cabin pero hindi niya nagawang
abutin 'yon at buksan ang ilaw.

Merda! Bakit ba ayaw ko siyang mawala?! Bakit ba gusto ko siyang manatili?

"Come in." Aniya sa mahinang boses at naglakad siya papasok sa madilim na Cabin.

Tumigil siya sa paghakbang ng marinig na sumara ang pinto at ng may masuyong

yumakap sa kaniya at binuhat na naman siya saka ihiniga sa malambot na kama,
nagpaubaya siya.
At nang maramdaman niyang kumubabaw ito sa kaniya, napabuntong-hininga nalang siya
at hinayaan ito sa gustong gawin.

We're married. This is part of my responsibility as his wife.

Umangat ang kamay niya saka inilapat 'yon sa pisngi nito. Hinahaplos niya ang mukha
nito mula nuo, pababa sa matangos nitong ilong at malambot na mga labi. Ang kamay
niya ay humaplos pabalik sa pisngi nito, sa panga, sa baba at tumigil iyon sa mga
mata ng asawa.

Does he has green eyes? Like Cormac?

Hinawakan ni Niccolo ang kamay niya saka iginiya iyon patungo sa dibdib nito kung
saan may nahawakan siyang pabilog na metal.

"Ano 'to?"

"My wedding ring."

Her lips parted. "Akala ko ako lang ang mayroon niyan kasi wala ka naman sa kasal
natin."

"Iris, sa ating dalawa, ako ang baliw na baliwv sayo kaya hindi puwedeng wala ako
nito." Hinaplos nito ang pisngi niya. "Pagdudahan mo na lahat, huwag lang ang
nararamdaman ko para sayo."

Hindi makapagsalita si Iris. Siguro dahil ito na yong pinakaaasam niya noon, ang
makausap niya ng personal ang asawa niya.

Because in eight years, deep down, she wanted to be with him and have a family with
him. To be with the man who would give her anything she wants, the man who sent Ten
Doctors just because she has allergies, the man who bought her a private plane
because she once complain about a commercial flight, the man who never forget her
birthdays, the valentine's day, the Christmas day and their wedding anniversary.

The man who never showed himself to her, but he's always there, supporting and
helping her. Always offering assistance to ease her burden avway.

Cazzo! Mapait siyang napangiti. Since when did I start liking and praising my
husband?

Nagkabuhol-buhol ang hininga niya ng maramdaman ang labi ng asawa sa panga niya,
humahalik pababa sa leeg niya at nagiiwan iyon ng kakaibang init sa balat niya na
ng lumaon ay nag-alab at lumaganap sa buo niyang katawan.
At nang humaplos ang mga daliri nito sa labas ng panty niya, habang nag-i-espadahan
ang mga dila nila, napadaing nalang niya at iniyakap ang mga braso sa leeg ng
asawa.

My husband. I'm with my husband after eight long years.

A/N: I'm not sure kung ma-a-update ko ngayon si Havoc. I'm still writing his
Chapter 11. Nawalan ako ng oras kanina kasi nasa biyahe ko at bukas biyahe na
naman. Hopefully, makapag-update ako bukas pero huwag umasa baka hindi. Basta i-a-
update ko siya kaagad pag natapos ko.

Rest day ko simula bukas (21) hanggang 23 para i-celebrate ang birthday ko. Hope
you understandat sana hintayin niyo pa rin sa Havoc.

Anyways, Happy Reading

CHAPTER 6

NAKAGAT ni Iris ang pang-ibabang labi ng maramdamang dahan-dahang inaalis ni

Niccolo ang damit niya. Nang mahubad nito iyon ay ini-unhook nito ang bra niya saka
pinaglandas ang dulo ng mga daliri mula sa dibdib niya, pababa sa tiyan niya, sa
puson, hanggang sa dumako ang kamay nito sa panty niya.

"N-Niccolo." hindi niya alam kung bakit nanunuyo ang lalamunan niya habang
ibinababa nito ang panty niya.

And then she felt his lips kissing her knees, trailing up to her thighs.

Iris can't see him, but she can feel him and there's something so sexy about being
intimate in the darkness. Her anticipation is building... her stomach is filled
with butterflies.

Iris lips parted and she started panting when Niccolo's lips started kissing her
inner thighs and nipping her skin until he reach her sex.

"Mio dio.." mahina niyang halinghing ng lumapat ang labi ni Niccolo sa pagkababae
niya. "N-Niccolo..."

His tongue parted her folds before his finger started rubbing the sensitive area of
hewomanhood.

Oh, God! Why does it feel so good?

Niccolo blows a warm breath on her sex before kissing it again, teasing her with
his tongue and making her moan with his fingers.
"Open your legs wider, amore."

At walang pagdadalawang isip na sinunod niya ito. Mas ibinuka niya ang mga hit at
wala sa sariling napahawak sa magkabilang hita niya ng mag-umpisang paglandasin ni
Niccolo ang dila sa basa niyang pagkababae.

She can feel her own wetness."Niccolo." mahina niyang halinghing ng ikiniskis nito
ang dulo ng dila sa klitor-s niya. "N-Niccolo..."

Iris toes curled and her body arched when Niccolo suck her cl-t inside his mouth
and lick it.

"Oh!" Hindi niya mapigilan ang mapasigaw sa kakaibang sensasyong rumagasa mula sa
pagkababae niya patungong puson niya. "Uhm! Ah!"

Umaangat ang puwitan ni Iris at wala sa sariling napasabunot siya sa buhok ng asawa
ng sipsipin na naman nito ang klitor-s niya.

Hindi niya alam kung bakit parang nawawalan ng lakas ang mga hita niya pero ang
sarap-sarap ng ginagawa nito. Hindi pa siya nakakaranas ng ganito sa tanang buhay
niya at kung patuloy siyang paliligayahin ng ganito ng asawa niya, baka ma-adik
siya sa sarap na hatid niyon.

"Uhm! Niccolo..." daing niya sa pangalan ng asawa habang dinidilaan ang pagkababae
niya, sinisipsip ang hiyas niya at nilulunok lahat ng katas na inilalabas niya.
"Uhm! Oh! Oh!"

Niccolo stops sucking her cl-t but his tongue started encircling around it, making
her body arched and wanting more.

Then Iris felt Niccolo's thumb on her cl-t, rubbing it and massaging it while his
tongue is teasing her entrance and licking the space between her two holes down
there.

Pabiling-biling sa higaan si Iris habang pabilis ng pabilis ang pagdila ng asawa

niya sa pagkababae niya. Hindi niya alam kung saan siya kakapit, kung saan siya
hahawak. Panay lang ang daing niya habang lumiliyad ang katawan niya sa sarap.

"Niccolo... Niccolo..." wala na siyang inhibisyon, mas pinagduduldulan niya ang ulo
nito sa pagkababae niya, "sige pa... want more..."

If this is what it feels like to be pleasure by her husband, she'll be addicted.

She has been missing this kind of pleasure for eight years!
"Uhm! Ah! Niccoloooo!" Sigaw niya sa pangalan ng asawa ng ipasok nito ang dulo ng
dila sa pagkababae niya. "Uhm! I want that... do that again."

Bumilis ang pagdila nito sa basa niyang pagkababae, mas lalo siyang nahihibang sa
bawat hagod ng dila nito sa kaselanan niya at ang paminsan-minsang pagpasok ng dila
nito sa loob niya. Napapakapt siya sa bedsheet, napapasabunot sa sariling buhok at
napapasabunot sa buhok ng asawa.

"Niccolooo... Uhm! Ah! Cazzo!" Hindi niya mapigilan ang mapamura ng malakas ng
ipasok nito ang isang daliri sa loob niya.

She's dripping wet! Oh my God.

Mahigpit siyang napasabunot sa asawa ng himurin ng dila nito ang paligid ng hiyas
niya, kinakagat-kagat ng labi nito ang hiyas niya saka sisipsipin at didilaan.

Iris' throat is already dry, her voice hoarse from moaning and screaming her
husband's name.

Nadagdagan pa ng isa ang daliri ng asawa na nasa loob niya at ng maglabas masok
iyon, mas lalo siyang nahibang sa sarap.

Iris cage Niccolo's head around her thighs, pleading him to go faster.

But he's teasing her...

"Niccolo... please, faster." she was pleading.

Something is about to burst inside her and she want to grasp it, to taste the
pleasure it holds. At sasabog lang 'yon at matitikman ang sarap na dala niyon kung
bibilisan ang asawa niya.

But Niccolo is taking his time licking her and fingering her.

"Niccolooo..." napadaing siya ng bumilis ang paglabas-masok ng daliri nito sa loob

niya. "Niccol... Uhm! Ah! Oh! Sige pa..."

Wala na siya sa katinuan. Alam 'yon ni Iris. Darang na darang na siya sa

makamundong pagnanasa na nararamdaman at pinapalasap sa kaniya ng asawa niya.

Mas bumilis na rin ang pagdila ni Niccolo sa pagkababae niya, kumikiwal ang dila
nito at sumisipsip ang nga labi at mas lalong nagiging mapusok ang pagkain nito sa
kaniya.
"Oh! Uhm! Oh!" Namamaos na ang boses ni Iris pero patuloy lang ang pag-ungol niya.
"Uhm! Niccolo! Uhm! Oh!"

Pabiling-biling siya, minsan napapaupo dahil sa sarap, at maraming pagkakataon na

umaangat ang paa niya at mas lalo niyang binubuka ang mga hita.

"Uhm!" Malapit nang sumabog ang sarap sa kaibuturan niya. "Niccoloo! Oh! Oh! Ohh!"

Lumiyad ang katawan niya at napasabunot sa sariling buhok ng maramdamang sumabog

ang nakakahibang na sarap sa kaibuturan niya.

l orgasm... mio dio...

But Niccolo is insatiable. He keeps on licking her and eating her even though her
legs are shaking.

But she didn't want him to stop either. She wanted him to continue pleasuring her.

He owes her eight freaking years.

Niccolo never stops licking her and tasting her and making her moan loudly. Mas
lalo pang bumilis ang dila nito at ang daliri na dumidiin at humihimas sa hiyas
niya ay mas naging mabilis din.

Mas naging mainit at mapusok ang pagpapaligaya nito sa kaniya. Pinagsasalit salit
nito ang daliri at dila sa pagkababae niya at lahat ng kalamnan niya sa hita ay
nanginginig na ng sumabog ang pangalawang niyang orgasmo.

"Uhm! Oh! Niccolooo!" Sigaw niya ng maabot ang rurok ng kaligayahan sa ikawalang
pagkakataon.

But Niccolo didn't stop there. He keeps on licking her softly and then fast and
then roughly and then his fingers would penetrate her, causing her to lose her
mind.

At ang isang kamay nito ay minamasahe ang isa niyang dibdib, pinipisil ang utong
niya at parang nanggigigil ang bawat haplos nito sa kaniya.

"Uhm... Uhm..." hinang-hina na siya at wala na siyang lakas lalo na ng lumabas na

naman ang katas ng pagnanasa niya sa ikatlong pagkakataon.

Niccolo is insatiable indeed. He didn't stop until she plead him to."I c-cant take
it a-anymore." wala na siyang boses at lakas. "C-cant move my l-legs."
But Iris stil manages to moan softly when Niccolo started trailing kiss from her
womanhood to her belly, up to the her breast and he sucked her nipples.

She was moaning but unmoving until she felt her body burning again.

Niroromansa ni Niccolo ang katawan niya. Hinahalikan at hinahaplos nito ang

mgkaselanan niya, ang mga parte ng katawan niya na gumigising na naman sa pagnanasa
niya.

Niccolo is romancing her body, kissing her neck, licking her earlobe, palming her
breast, rubbing his length against her wet sex and kissing her breast.

Umangat ang kamay niya para haplusin ang katawan ng asawa. Mula balikat, pababa sa
dibdib at sa tiyan nito.

Abs.

She can't help but to smile. Hindi man niya nakikita ang mukha ng asawa, ramdam
niyang nagtataglay ito ng guwapong mukha at makisig na katawan.

Her hands started moving to his waist, to his hips and then she grip his ass.

"Cazzo!" Niccolo cussed and suck her nipple.

Kapagkuwan ay bumaba ang kamay niya, hinahanap ang bagay na 'yon sa katawan nito na
pag-aari niya.

Her hand wrapped around her husband's length.

Her lips parted and she gulped. Big and long.

"Cazzo..." Niccolo hissed and bit her nipples.

Napadaing siya sa pinaghalong kirot at kiliti pero hindi no'n nawala ang atensiyon
niya sa pagkalalaki nito.

"This is mine, Niccolo." Sabi niya sa asawa habang hinahaplos ang kahabaan nito,
"so don't you dare use this with other women."

Nicccolo groaned in pure pleasure before he whispered over her ear. "Amore, you're
not the only one who has been loyal for eight years."
His words actually made her heart skips a beat. "Really?"

Bahagyang humigpit ang hawak niya sa pagkalalaki nito at nag-umpisa siyang itaas-
baba ang kamay.

"Oh!" Niccolo moaned her name. "Iris..."

Nicolo's body is shaking because of her touch. Nakakailang taas-baba palang siya at
akmang mas bibilisan pa 'yon ng bigla nalang inalis ni Niccolo ang kamay niya sa
kahabaan nito at walang sabi-sabing ipinasok nito iyon sa madulas niyang pagkababae
at isinagad.

Iris stilled. There was a deafening silence as pain erupted inside her. Parang may
napunit sa loob ng pagkababae niya at nanginig ang buong katawan niya sa sobrang
sakit na lumukob sa kaniya.

She was silent, she didn't scream in so much pain but tears slid down in both
corners of her eyes.

It was realy painful. Pero nakatulong na mabawasan ang sakit ng hindi na gumalaw si
Niccolo sa loob niya.

"Midispiace, amore." He was breathing hard, "can't hold back."

"Its...okay." Dahan-dahang inangat ang mga hita. May kirot pa rin pero nandoon na
ang sarap at kiliti. Natatalo na niyon ang sakit. "Mio dio, Niccolo. You're so
big."

Niccolo chuckled, sending a vibration down his length she felt a sensation inside
her.

"Uhm... that feels good."

Niccolo kissed her neck, her jaw and her earlobe. His tongue even lick the inside
of her ear, earning a groan of pleasure from her.

"Thank you, amore."

Kinagat niya ang pang-ibabang labi dahil may nararamdaman na siyang masarap na
kiliti sa loob ng pagkababae niya. "F-for what?"

"For being faithful," he slowly withdraw himself from her and then bury himself
deeply inside her again making her gasp in pleasure, "...And for being loyal."
Napahawak siya sa balikat ng asawa na para bang doon kumukuha ng lakas, "we're
married, Niccolo." She whispered and she couldn't speak anymore because he was
already moving in and out of her.

Her supposed words turns into moans and groans and screams of pleasure.

Niccolo was slowly moving inside her, teasing her again but she likes the sensation
its giving her. Mas lalo siyang natatakam sa sarap na puwede niyang malasap dahil
sa asawa.

"Niccoloo... Uhm..." mahina niyang daing ng maramdamang ang ulo lang ng kahabaan
nito ang nilalabas-masok sa loob niya. "Per favore, Niccolo, veloce!"

But Niccolo is a tease. He didn't give her what she wants until her nails dug on
his back, leaving marks.

"Ho detto veloce, fanculo!" I said faster, dammit!

Niccolo chuckled before giving her what she wants. "Si, amore."

Her husband gripped her hips and then he buried himself deep. Then he withdraw and
buried himself again. Deeper this time.

"Uhm! Niccolo... Oh!"

And all Iris could do was gasp in satisfaction thrust after thrust. Deeper and
deeper and it gets more pleasurable than the last.

Mio dio! I'm cuming again!

Hindi niya masalubong ang bawat ulos ng asawa sa loob niya dahil pinipinid nito ang
balakang niya sa kama. Pero kahit ganun, mas lalo siyang nababaliw sa ginagawa
nitong pag-angkin sa kaniya.

"Niccoloooo! Oh! Oh!" Her nails dug on his back again, "oh! Niccolo!"

Her toes curled, her breathing ragged and she was panting and catching her own
breath when her third orgasm ripped through her.

Iris was in bliss! Pure bliss as Niccolo continued to own her and pleasure her and
make her scream.

"Oh! Oh!" Her sex clenched around his shaft, "oh! Niccolo! Oh!"
Kumakalmot ang kuko niya sa likod ng asawa, sa balikat at braso nito habang walang
habas siya nitong inaangkin at nilalabas-masok ang kahabaan nito sa loob niya.

Gone the teasing Niccolo, this one is definitely not teasing.

"Iris! Amore..."

Niccolo was moaning and groaning in pleasure. Sabay silang umuungol at sabay na
umidayog ang katawan nila.

Umawang ang labi niya ng maramdamang malapit na naman siyang labasan.

Bumaon ang kuko niya sa braso ng asawa at lumiyad ang katawan sabay sigaw sa
pangalan nito. "Niccoloooo!"

Iris lost her mind for a moment as she cum and the next thing she knew, Niccolo was
pulling his length and felt him masterbating and spurting her semen on her thighs.

She blinked, stunned. "W-why did you p-pull away?" Iris never knew that she can
feel this kind of pain in her heart after an utmost pleasure with her husband.

Raccini drop his body on the bed beside her and he was unmoving.

"Niccolo-"

"I don't want to talk about it." May pinalidad sa boses nito.

That actually angered her. "I'm your wife, Niccolo. And I feel insulted." Tumagilid
siya ng higa paharap sa asawa. "Hindi ako basta babae mo lang na gagawin mo 'yon
sakin na para bang ayaw mo akong mabuntis. I told you before, Racini, I want a
child. So why did you pull away?"

Wala itong imik hanggang sa mahigpit siya nitong niyakap at hinalikan sa pisngi.
"Next time, I won't."

Why is she having a hard time believing him?

"Promise?"

Ilang segundo itong natahimik. "Gusto mo ba talagang magkaanak tayo?"

Tumango siya. "Gusto ko. Matagal na. Kaya naman natin 'yon diba? I mean, we can
even have five children. May pera naman tayo kaya kaya natin silang alagaan at
bigyan ng masaganang buhay."

Bumuntong-hininga ito saka humigpit lang ang yakap sa kaniya at hindi ito
nagsalita.

"Racini." something is off with him. She can feel it, he's distant and aloof. "...
don't you want to have children with me? Don't you wanna go home in our house and
be with me? Kailangan ko bang magmakaawa para lang magpakita ka sakin?"

Racini caress her face softly. "No... my Iris don't beg, so don't you dare."

"Then go home with me."

"I can't."

"Bakit?"

"I still have some problems to take care of Humaplos ang kamay nito sa likod niya
na para bang inaalo siya. "Midispiace, amore. Your husband can't face you yet
because he lacks a lot of things that a husband should have. I would love to go
home with your, amore, but not right now. Baka hindi kita mapasaya at natatakot ako
na iwan mo kapag hindi ka sumaya kahit kasama mo na ako."

"We can work it out, Niccolo-"

"It's me who's lacking, Iris. Hindi ikaw. You're a perfect wife and an amazing
partner. And I'm awed that you stayed loyal and faithful to me all these years."

"Yes, I am." Walang pagmamalaki yon, kasi alam niya sa sarili niya na naging mabuti
siyang asawa rito. "But my patience is wearing thin, Racini. Ayaw ko nang maghintay
ng ilan pang taon bago ka maging handa na harapin ako. I'm staying in this island
for two weeks, and I'm giving you 13 days to make up your mind and go home with me.
And if you choose to stay, I'm sorry but I'm divorcing you. Siguro naman, sapat na
ang walong taon kong paghihintay sayo para mag-demand ako."

"Amore..."

"If you don't want to lose me, then you know what to do. But if l'm worthless to
you, I'm sorry to say this but I will find a man who can see my worth and a man who
can and will show me that l'm worth it."

Racini buried his face on the hallow of her neck as he hugged her tightly. "You're
worth it to me, amore."
"Don't just say it, prove it." She bravely replied but her inside is crumbling.

Nagtatapang tapangan lang siya pero kaunti nalang, susuko na siya.

Nang hindi umimik si Niccolo, maingat niyang ini-angat ang ulo nito saka pinaunan
sa braso niyang masuyo niya itong niyakap.

"Niccolo?"

"Hmm?"

"I know my words were harsh, butI still wanna say thank you."

"For what?" He sounds so down. "Wala naman akong magandang ginawa para sayo."

"That's not true." Hinaplos niya ang buhok nito. "Ang dami mo ng nagawa para sakin.
Siguro nga malit na bagay lang yon sayo pero para sakin, sobrang laki no'n.
Especially when you help me hide my sister from my father and when you sent Cormac
to operate on her."

"Cormac." He whispered the name like he hates it.

Lihim siyang napangiti. "Yes. Cormac. He's my neighbour here. His Cabin is next to
mine and he's very handsome."

"Do you like him?"

"Oo. Kaya kung ayaw mo akong buntisin magsabi ka lang, sa kaniya ako
magpapabuntis."

Bigla itong naubo na para bang nabilaukan ito sa sariling laway. "You're married to
me, amore-"

"I don't care. I still hate you. Maghuhubad ako sa harapan niya, tingnan natin kung
hindi niya ako buntisin."

"Don't say that in front of your husband, amore." Matalim ang boses nito. "I'm
getting jealous."

Mahina siyang natawa saka hinaplos ang mukha nito at tumigil ang mga daliri niya ng
humaplos iyon sa gilid ng mga mata ng asawa.
"Niccolo?"

"Si, amore."

"Do you have green eyes... like Cormac?"

Inaasahan na niyang hindi nito iyon sasagutin kaya nagulat siya ng sumagot ito.

"Yes."

She smiled. "Are they beguiling to look at?"

"Yes. But don't you dare compare me to him."

"Bakit? Selos ka?"

"Oo. Nagseselos ako."

"Paano 'yan, ipagluluto ko siya bukas."

"Iris-"

"Gusto sana kitang ipagluto kaya lang ayaw mo naman sa maliwanag, kaya paano tayo
kakain?"

Natahimik bigla ang asawa niya.

Iris caress his face, "hurry up and make up your mind, Niccolo, before I set my
eyes on Cormac and forget all about you."

"He can't make you happy. He's lacking too."

"I wouldn't know that until I try him."

"He's not a toy that you can just try."

Iris chuckled. Oh, Niccolo. "For a smart man, you're pretty dumb sometimes."

"Sayo lang naman akong nagiging bobo."

Ang sweet naman ng asawa ko. Sayang kung idi- divorce kita pero nasisiguro ko naman
na makakahanap ako ng mas sweet pa sayo. I'm sure Cormac can be sweet-"

"Iris-"

"Halikan ko kaya siya bukas bago ko siya ipagluto-"

"Iris! Don't you dare-"

"-Dr. Cormac Paul Craig. What a handsome name. Maybe I should kiss him tomorrow.
We're in Temptation Island after all. I can do whatever I want-"

Niccolo sealed her lips with his, making her chuckle.

"Shut up, Iris."

"What happened to "amore'?" Nangingiti niyang tanong.

"I'm jealous."

"Whatever." She said nonchalantly. "Galit din naman ako sayo kaya patas lang tayo."

"Iris naman..."

"Manahimik ka riyan, matutulog na ako." Saway niya sa asawa na kaagad namang

tumahimik pero narinig niyang bumulong ito.

"Ang taray pala ng asawa ko."

Lihim lang siyang napangiti saka pinikit ang mga mata. Ang totoo, pagod siya kaya
gusto na niyang magpahinga kahit pa nga gusto niya pa itong makausap at makasama.

Mahimbing ang tulog niya ng gabing 'yon at ng magising siya kinaumagahan, wala na
si Niccolo. Pero nag-iwan ito ng sulat sa bedside table.

'Until the next darkness, amore.'

Umingos siya saka bumangon at pumasok sa banyo. Mukhang maglolokohan na naman

silang dalawa ngayong araw.

Tumaas ang sulok ng labi niya habang nakatingala sa malamig na shower na tumatama
sa mukha niya. Sorry, Niccolo. I won't lose to you.
CHAPTER 7

NATIGILAN SA pag iisip si Iris habang nakatitig sa kisame ng kuwarto ng may kumatok
sa pinto ng Cabin niya. Maliwanag na maliwanag na kaya imposibleng si Racini 'yon.

Tinatamad siyang bumangon kaya hindi na niya binuksan 'yon. Hinayaan niyang kumatok
ng kumatok kung sino man ang nasa labas ng marinig niya ang pag-tunog ng lock ng
kuwarto at bumukas ang pinto.

Bahagyan siyang natigilan ng makita si Cormac na pumasok sa Cabin niya at tumayo sa

gilid ng kama niya.

"Iris." Halata ang iritasyon sa mukha nito habang nakatitig sa kaniya.

Pinagmasdan niya ito mula mukha pababa ng torso nito.

Sweatshirt.

Tumuon ang tingin niya sa braso nito at balikat saka napabuntong-hininga. "What do
you want, Cormac?"

Tumalim ang mga mata nito. "Sabi mo ipagluluto mo ako. I waited, Iris."

Oh. My bad." Not really. "Naghintay ka ba ng matagal? Nang-uuyam pa ang boses niya.
Napuno ng iritasyon ang kislap ng mga mata nito.

"Ginagago mo ba ako? Alam mo ba'ng halos tatlong oras akong naghintay sayo?"

I know. "Sorry" Walang buhay niyang sabi saka tumitig siya sa kisame. "May
kailangan ka ba maliban sa hindi kita pinagluto?"

Natahimik ito ng ilang segundo. "Wala na."

She looked at Cormac. "Bakit naka sweatshirt ka? Mainit, Cormac." Tanong niya
habang ang mata ay nakatuon sa braso at balikat nito na natatakpan ng sweatshirt
nito.

"Wala na akong ibang damit." Mabilis nitong sagot habang nakatitig sa mga mata
nito. "Bakit?"

He can't see lies in his eyes. That... or he's really good at lying.
"Hmm." 'yon lang ang sinabi niya saka bumuntong hininga nito. "Saan ka pala
nagpunta kagabi ng iwan kita sa Gyros?"

His eyes remain bored to hers. "Club. With Vivian."

Vivian? Pasimpleng kumuyom ang kamao niya. "Talaga? Ano naman ang ginawa niyo
pagkatapos mag-clubbing?"

"We had sex."

Doon tumiim ang bagang niya at nakaramdam ng galit. Pero sa isiping baka ito nga si
Racini, pinilit niya ang sariling kumalma.

Racini was with her last night. If he's Cormac then he's probably lying.

But what if he isn't? And then she's feeling this way. She's feeling jealous.

Pinilit niya ang sarili na ngumiti. "Well, I had my own fun last night too. Hindi
mo ba tatanungin kung anong ginawa ko kagabi?"

Bumuntong-hininga ito saka walang pangingiming nahiga sa tabi niya sa kama bago
nagtanong. "Ano ba'ng ginawa mo kagabi na iniwan mo ako ng maaga?"

Her smile became sweet. "I have sex with my husband."

He blinked at her. "Do you really have to tell me that?"

"Yes. We even had a deal." Tinitigan niya ito ng matiim sa mga mata, ang klase ng
titig na siguradong nang-aakit. "At kasama ka sa napag-usapan namin."

Kaagad na umasim ang mukha nito. "Spare me with your bullshits, Iris-"

Cormac actually stilled and stops talking when she move her face closer to his.

"W-what are you doing?"

Humawak siya sa kamay nito at pinaglandas niya ang dulo ng daliri sa suot nitong
sweatshirt at ng umabot ang mga kamay niya sa balikat nito, dumiin ang kuko niya
doon.

He didn't even flinch, like he didn't feel the pain.

I'm sure my scratch marks are there... does that mean he's not Racini?

"Cormac?"

His breathing becomes uneven as he stared at her. "What?"

"Can you stay still for a minute?"

To her surprise, he nodded. "Sure."

Tipid siyang ngumiti saka ipinikit ang mga mata habang hinaplos ang buhok nito
pababa sa batok, at humaplos ang kamay niya mula sa nuo nito pababa sa ilong, mukha
at mga labi.

And then her hands started caressing his neck down to his chest and when her hand
touch his necklace, Cormac's hand was so fast to stop her.

"Don't go there."

She open her eyes. "Why?"

"Because l said so." May diin nitong sabi.

Pinapungay niya ang mga mata. "Just a little lower?"

"No."

"Please?"

"That beautiful face and seductive voice won't work on me.

Mapangahas niyang inilapit ang mukha sa mukha nito. "Please?" She whispered
pleadingly.

"Iris." He eyes are intense. "Pull away."

"No." Pagmamatigas niya.

"Iris." May babala sa boses nito. "Don't push me. Baka hindi ko mapigilan ang
sarili ko at maha-"
"At mahalikan mo ako?" Iris wasn't faze by his warning. "Go on. Kiss me then."

"Iris-"

"Kiss me." Panghahamon niya. Nang hindi ito umimik, tumaas ang kilay niya.
"Hahalikan mo ba ako o ako ang hahalik sayo-"

"Cazzo!" He cursed before sealing her lips with his and her words were cut off in
an instant.

Inaasahan na niyang baka mali siya, na baka hindi tama ang hinala niya pero ng
maglapat ang mga labi nila, at naramdaman niya ang kaparehong sensasyon, ibinuka
niya ang mga labi saka ipinasok ang dila sa loob ng bibig nito.

Cormac groaned and gripped her waist.

"Cazzo.." Cormac hissed under his breath as he deepen the kiss.

Napasabunot siya sa buhok ni Cormac habang naglalaban ang dila nila ng espadahan.
Naghahalo ang hininga nilang dalawa at pareho silang hinihingal pero patuloy pa rin
ang sipsipan nila ng dila at kagatan ng labi.

Cormac was groaning, she was moaning.

And the next thing she knew, Cormac is on top of her, kissing her fervently.

Iris tried to pull away. "Cormac-"

Cormac didn't let her. He kissed her again but she tried to pull away.

"Cormac-"

He kissed her again, its like he didn't want their lips to part.

"Cormac-"

He sucked her tongue making her moan.

"Oh!" Niccolo.. "cazzo..."

It's getting out of hand, she needs to stop this.

If this continues...

Malakas niyang tinulak si Cormac saka nagmamadaling umalis sa kama at habol ang
hiningang tumayo ng patalikod sa lalaki.

Cazzo! Cazzo! Cazzo!

She can stil feel her body burning!

But what if I'm wrong? He feels like he is her husband. His kisses, his embrace and
his groans of pleasures are the same. Even their hair feels similar and their face
felt the same.

No! Of course not! She's not wrong! He's hiding those scratch mark from her, hence
the sweatshirt. Sinadya na niya iyon kagabi para makasigurado siya sa hinala niya.

Pero nagawa na naman nitong makapagtago sa kaniya.

Humarap siya kay Cormac at natigilan siya ng nakahiga pa rin ito sa kama at
nakapatong ang braso sa mga mata nito habang may sarkastikong ngiti sa mga labi.

"Why did I even bother?" He whispered but she heard him clearly. "Its not like I'm
sexually healthy."

She frowned. Confusion filled her. Anong ibig niyang sabihin?

Her mind is analyzing Cormac's words when he takes his arm off from his eyes and he
looked at her. "What? Done playing with me, Iris?"

Kaagad na unti-unting nabura na naman ang hinala niya.

Their voice are not the same, dammit!

Nang hindi siya sumagot sa tanong nito, bumangon ito at umalis ng kama saka
naglakad palabas ng Cabin.

"Cormac-"

"Don't push me too much, Iris." May babala sa boses nito. "Baka hindi mo magustuhan
ang kaya kong gawin sa susunod na sinubukan mo ako ulit."
Tumiim ang bagang niya. "Hindi mo ako matatakot. Gagawin ko kung anong gusto ko,
Cormac."

"Just don't push me too much." Wika nito saka tuluyan ng lumabas si Cormac sa Cabin
niya.

Napatitig si Iris sa nilabasang pinto ni Cormac.

Did she push him too hard today?

Sa halip na makaramdam ng kosensiya, napangiti pa siya.

It's called progress. Ang kailangan ko nalang gawin ay isa-isang alisin ang
pagdududa ko na baka magkaibang tao si Cormac at Racini.

She took a deep breath and smile again.

I will bait you and I will catch you red-handed. Mark my words, Racini.

THE NIGHT is young and stars filled the night sky. Even the moon is awake and
shining. Napangiti nalang si Iris. Tiyak na walang Niccolo ngayong gabi. Maliwanag,
eh.

Iris sighed.

Isang araw na naman ang lumipas pero walang tawag mula kay Niccolo at hindi
nagpakita sa kaniya ulit si Cormac.

Iris sighed again and stilled when she heard footsteps coming towards her.

Racini? No! It's not him.

At tama siya. Si Cormac ang tumigil at umupo sa tabi niya.

He didn't say a word, he just rested his head on her shoulder and stayed by her
side, silently.

"Cormac-"

"Not now, Iris. Kahit ilang minuto lang, patahimikin mo ako."

Dinig niya ang pagod sa boses nito. "So bakit lumapit ka sakin? Alam mong maingay
ako."

"I don't care. You calm me." Wika ni Cormac saka malakas na bumuntong-hininga. "I
want to die..."

"A-ano bang pinagsasasabi mo?" Nakaramdam siya ng galit. "Don't you dare say that
to me again. Tatamaan ka sakin."

Iginalaw ni Cormac ang ulo nito at binago ang posisyon niyon. This time, he's
resting his chin on her shoulder while his face is facing hers.

"My superior called." Anito. "I have an assignment. I'm leaving tomorrow."

May kumudlit na kalungkutan sa puso niya. "Aalis ka? Ikaw lang ang kakilala ko rito
sa Isla."

"Yeah. Its my job."

"Saan ka pupunta?"

"Iraq this time."

"Iraq..." Naninikip ang dibdib niya. "Iiwan mo talaga ako?"

"I'm sorry."

Ilang minuto siyang natahimik bago nagsalita. "Don't leave."

"Iris..."

"Don't leave." She looked into his eyes. "Please? Wala akong kasama rito sa isla.
Ikaw lang ang kilala ko rito."

Pinakatitigan siya nito kapagkuwan ay umiling. "I'm sorry. I have to go--"

"Please?" She pleaded.

"Iris-"

"Don't leave, Cormac."

Cormac stared at her before sighing in defeat. "Oo na. Hindi na ako aalis."

That stunned her. Just like that? She's just testing him.

He won't leave because she asked him not to?

"Pero akala ko may assignment ka sa Iraq?"

"It can wait." Umayos ito ng upo at napatitig sa karagatan na kumikinang sa ilalim
ng buwan. "Palagi nalang ang trabaho ko ang inuuna ko. Maybe its time to change my
priorities."

Her face softened. "Hindi ka talaga aalis? Hindi mo ako iiwan dito?"

"Nope." He sighed. "Medyo nag-aalangan nga akong umalis, ngayon pa ba? You slay me
with your pleading eyes."

That made her smile. "I slay you with my pleading eyes?" Natawa siya. "That's
cheesy, Cormac."

"Totoo 'yon." Giit nito na nangingiti. "Ewan ko ba, ng tumingin ka sakin, hindi ko
kayang tumanggi."

"So kapag may hiningi ako sayo, titingin lang ako sa mata mo para hindi ka
makatanggi?" Nangingiting tanong niya.

"Don't push me, Iris."

Natawa lang siya saka siya naman ang humilig sa balikat nito.

"Don't do that." Kapagkuwan ay sabi ni Cormac sa mahinang boses. "Magagalit ang

asawa mo."

She tsked. "Let him be. Hayaan mo siyang magalit. Paki ko sa kaniya."

"I thought you had sex with him."

"Yeah. We did."

"And you don't care about him?" May sarkasmo sa boses nito.
"I care but sometimes I don't." Sagot niya saka ngumiti. "I'm being a bad wife now.
Sinabihan ko na naman siya kung anong gusto ko. I'd been a good wife for eight
years.
Inever let anyone touch me inappropriately and that's because I have a husband and
I want to be faithful to him. Pero nagsasawa na akong maging mabuting asawa. Gusto
kong maging masama naman." Tiningala niya ang binata na nakatingin pala sa kaniya.
"Gumawa kaya tayo ng masama?"

Irritation filled his eyes. "So lolokohin mo ang asawa mo? Ganun?"

"Lolokohin ko nga ba siya kung may mangyayari sating dalawa?"

Natigilan ang lalaki. "Why are you asking me that? Alam mong lolokohin mo siya. I'm
not your husband."

Tinitigan niya si Cormac. "Are you sure?"

He stilled and it seems to her that he's not breathing so she smiled playfully.

"I'm kidding!" She grinned. "Alam ko namang hindi ikaw ang asawa ko. My husband is
a Business Man not a Military Doctor. Hindi naman siguro siya magsisinungaling ng
ganun sakin kasi ni minsan hindi ako
nagsinungaling sa kaniya."

Tumiim ng titig sa kaniya si Cormac. "What if he's lying to you?"

"If he's lying?" Tumalim ang mata niyang nakatitig kay Cormac. "Oh, I'll be very
angry and he wouldn't like me when angry. Hindi ko alam kung ano ang kaya kong
gawinsa kaniya. Mahaba 'yong pagtitimpi ko pero iba ako magalit."

"Iiwan mo siya?" May kakaibang emosyon sa boses nito.

"Oo." Kaagad niyang sagot. "I'll divorce him right away and leave him. Babalik ako
sa Bogotá. Wala akong pakialam kung magulo ang buhay na naghihintay sakin do'n, mas
okay na 'yon keysa sa kasinungalingan ng asawa ko na dapat ay hindi
nagsisinungaling sakin. And l'm sure my father will find me another husband again."

Nagtagis ang bagang nito. "What if he has reasons?"

"Reasons?" Mapakla siyang tumawa. "His reasons doesn't justify the end. Kahit
baliktarin namin ang mundo, kung nagsinungaling siya sakin sa kahit na anong
dahilan, nagsinungaling pa rin siya."

"What if he's just trying to keep you safe?"

Nagtagis ang bagang niya. "Bakit ka nagtatanong? lkaw ba ang asawa ko?"

Bumaling sa kaniya si Cormac. Titig na titig ito sa kaniya kapagkuwan ay nagbaba

rin ng tingin at pabulong na sumagot. "No... I'm not."

"I know..." ...you're lying. "Anyways, where were you the whole day?"

"Looking for me?" He looked at her, "did you miss me?"

"I'm just asking."

"I was out."

"Playing?"

"No. Being alone and thinking of you."

Her heart hammered. "Oh." Wala siyang masabi maliban doon pero pinilit niya ang
sarili na magsalita. "Why are you thinking of me."

"I was thinking about the kiss we shared." Cormac blows a loud breath. "It scares
me."

You should be. "Why? Its just a kiss."

"Because kissing me means you can kiss other men as well." There's a worry in his
eyes. "I don't like that."

"lkaw palang naman ang hinalikan ko."

"You can still kiss other men." Kumuyom ang kamao ito. "And I don't even know why
I'm scared."

Yes. You really should be. But she's not even sure if she can really kiss other men
like he feared.

llang mahabang segundo ang pinalipas niya bago siya nagsalita. She wanted to try
something if this will work.

"Niccolo?" Tawag niya kay Cormac.

Awtomatikong lumingon sa kaniya si Cormac.

"Si?" Then he stilled like he just realized something. "... who's Niccolo?"

Tinitigan niya lang ang binata saka ginawaran ito ng halik sa pisngi. "Papasok na
ako sa Cabin. Medyo inaantok na ako." She give him another kiss on his temple
"Don't bother if you see my Cabin without any lights on. I prefer to be in the dark
tonight." Aniya saka tumayo at naglakad patungo sa Cabin niya.

Nang makapasok siya, deretso siya sa kama niya ng hindi binubuksan ang ilaw at
lampshade. Pero walang Racini na dumating. Walang Racini na nagpakita sa kaniya ng
gabing 'yon.

A/N: I'll update Havoc later. Sinusulat ko pa siya eh Happy Reading.

CHAPTER 8

NAGLALAKAD si Iris patungong Eroticafé dahil bigla siyang nagutom ng may tumigil na
Golf cart sa tabi niya. Kunot ang nuong tumingin siya sa nagmamaneho.

"Yes? How may I help you?" Tanong niya.

Inilahad ng lalaki ang kamay sa kaniya na parang nagpapakilala at tama nga siya.
"Balthazar."

Sa halip na tumaas ang kilay niya tulad ng gawain niya kapag may lalaking
nagpapakilala sa kaniya, ngumiti siya at tinanggap ang pakikipagkamay. "Iris."

Balthazar smiled at her. "Going somewhere?"

"Yes. Eroticafé." Sagot niya.

"Oh." He tap the space beside him. "Hop in. Papunta rin ako do'n."

Palihim na tumaas ang kilay niya. "Talaga? What a coincidence."

Ngumiti lang si Balthazar ng sumakay siya sa golf cart nito.

"So?" Panimula ni Balthazar. "Invited by a member or the island?"

Ngumiti siya. "Member."

"Oh." He sounds disappointed. "Who?"

Ilang segundo siyang nag-isip ng pangalang isasagot bago sumagot. Gusto niyang
malaman kung ano ang alam ng mga tao sa islang to.

"Niccolo Racini." Sagot niya kapagkuwan.

Napahawak siya sa gilid ng gold cart ng biglang tumigil yon at hindi makapaniwalang
napatitig sa kaniya si Balthazar.

"You're kidding me right?" He still looks shock.

Nagsalubong ang kilay niya dahil sa gulat sa mukha nito. "Bakit? Kilala mo ba ang
asawa ko?" There's eagerness in her voice. Does he know Racini?

Pinausad ulit ni Balthazar ang golf cart. "Yes, I know him but not really."

That confuses her. "What do you mean?"

"Niccolo Racini is the first member of Temptation lsland but nobody really knows
him here. Wala pang nakakakita sa kaniya rito sa isla. Some says that he has
special privilege from Monasterio Brothers for being the first member."

Iris lips parted in shock. Unang myembro sa islang 'to? "Ganun ba?" Wala pala
siyang aasahan sa mga tao sa islang 'to. Katulad niya, hindi rin kilala ang asawa
niya.

"Yeah. But are you really his wife?"

Nakangiti siyang umiling. "Binibiro lang kita." Binuntutan pa niya iyon ng mahinang
tawa. "Narinig ko kasi ang pangalang'yon kahapon. I was just curious."

Balthazar frowned. "A gossiper, huh?"

Umiling siya. "Nope. I was just curious. Pangalan lang niya ang alam ko at parang
napaka-misteryuso niyang tao." Totoo naman kasi 'yon. "But its true that I'm
invited by a member."

"Sino? Tanong ni Balthazar. "The truth this time, please?"

Naalala niya ang sinabi sa kaniya ni Cormac ng una silang nagkita sa isla na 'to.
"His name is Cormac Paul Craig."
Balthazar eyes widen. "Him? Fuck!"

Biglang bumilis ang pagmamaneho nito at nang tumigil sa harap ng Eroticafé ay

pinababa lang siya at nagpaalam na.

Napakurap-kurap naman siya sa papalayong golf cart. What's with Cormac's name?
Parang natakot si Balthazar.

Oh wel...

Pumasok siya sa Eroticafé saka umupo sa bakanteng upuan. Hindi pa nag-iinit ang
kinauupuan niya ng may lumapit sa kaniya lalaki.

"Hi, beautiful. Alone?"

Iris politely smiled. "I'm with Cormac Paul Craig."

Kaagad na nagpaalam ang lalaki na para bang natakot sa pangalang binanggit niya.

That's not a coincidence.

Nginitian niya ang waiter na lumapit sa kaniya at nag-abot ng menu. Gusto niyang
subukan ang nasa menu na may nakaka-intrigang pangalan kaya inorder niya 'yon
lahat.

Nang makaalis ang waiter, may lumapit na naman sa kaniyang lalaki.

"Alone, miss?"

This time, she didn't use Cormac's name. "Yes. Why?"

"May I?" Iminuwestra nito ang kamay sa kaharap na upuan.

"Sure." Ngumiti pa siya para isipin ng lalaki ng interesado siya. "Have a seat."

Nang makaupo ang lalaki, nginitian siya nito at inilahad ang kamay. "Demarcus."

"Iris." Sagot niya sabay tanggap sa pakikipagkamay nito.

"You're very pretty." Anito habang titig na titig sa kaniya at hindi pa rin
binibitiwan ang kamay niya.
"Thank you." She answered politely.

"Do you want to have dinner with me?" Walang paligoy-ligoy nitong tanong na
ikinagulat niya. "I promise, you'll enjoy it."

Sasagot sana siya ng 'why not' ng may tumigil satabi ng mesa nila.

lts none other than Cormac.

"Cormac." Matamis niya itong nginitian saka pinakilala ang lalaking hawak pa rin
ang kamay niya. "This is Demarcus and he invited me to dinner."

"Did he now?" Ang matalim nitong mata at tumuon kay Demarcus na unti-unting
lumuluwag ang pagkakahawak nito sa kamay niya. "Did you? Invited my Iris to have
dinner?"

Demarcus frowned and looked at her. "You're his?"

Umiling siya. "I'm married but not to him. But he sometimes act like my husband so,
yeah... you get the picture."

Kaagad na tumayo si Demarcus at humingi ng tawad ng Cormac na ikinakunot ang nuo

niya. "Sorry, Craig, thought she's alone."

Cormac's jaw tightened. "Don't touch my woman again. Sa susunod na hawakan mo si

Iris, babaliin ko lahat ng buto sa kamay mo. And you know I don't bluff."

Tumango lang si Demarcus saka naglakad palayo.

Napasimangot siya habang nakatingala kay Cormac. "You're no fun. I was just
playing-"

"Flirting, you mean?"

"So?" Tinaasan niya ito ng kilay. "Masama ba ang ginawa ko?"

Umupo si Cormac sa katabi niyang upuan. Ramdam niya ang init ng katawan nito at
naalala na naman niya ang halik na pinagsaluhan nila kahapon.

And when he looked at her, their face is only an inches apart. "You're married-"
"-to a man who didn't show himself to me for eight years now and counting." Tumim
ang bagang niya. "I'm getting tired, Cormac. Malapit na akong sumuko."

"Iris..."

Isinandal niya ang katawan sa likod ng upuan para magkaroon ng distansiya ang mukha
nila kapagkuwan ay nanunudyong nginitian niya ito. "So... I'm your woman now, huh?"

Cormac's unflinchingeyes remain bored to hers. "Sinabi ko lang 'yon para umalis na
si Demarcus."

Napatango-tango siya saka itinukod ang siko sa gilid ng lamesa at bahagyang

inilapit ang katawan sa kaharap.

Iris doesn't care if their face is so near with each other. She likes the closeness
and the sensation its awakening inside her.

"Cormac."

"Yes?

"Do you want to have dinner with me?"

"What for?"

Iris can smell Cormac's minty breath.

That's how close they are.

She shrugged. "To thank you, for not leaving."

"No need. May gagawin ako mamaya-"

"Kung hindi ka makikipag-dinner sakin, makikipag-dinner ako sa iba. Maybe I'll ask
Demarcus."

"Lets have dinner."

Gumuhit ang ngiti sa mga labi niya. "Yon naman pala, eh. I'll cook us dinner then."

"You'll cook?"
"Yes." She smiled. "Okay lang ba?"

"Sure. Whatever you like."

"Thank you."

Tumango lang si Cormac at ng dumating ang pagkain, nalukot ang mukha nito ng makita
ang penironi pasta na isa sa mga inorder niya.

"Really?" He looked at her flatly. "A penironi?"

Iris grinned. "That's mine." She pushed the boobironi to Cormac. "Para sakin dapat
yan pero nandito ka naman kaya ibibigay ko nalang sayo."

Cormac's eyes looked at her then drop to her breast. "I'd rather have that."

"You're not my husband" Sabi niya saka sumimsim ng kape at kinidatan ito ng magtama
ang mga mata nila. "Only my husband gets to palm and massage my breast."

His eyes darkened. "Husband, huh?"

"Yup." Ngumiti ulit siya. "Asawa ko lang. Walang iba."

Cormac's eyes, then, move to her lips. "How's that? Sa asawa mo lang din ba yan?"

"This?" Sinadya niyang paglandasin ang dulo ng dila mula sa kanang dulo ng labi
patungong kaliwa. "Of course. For my husband only as well."

"We kissed." He pointed out. "And I'm not your husband."

"Hindi ba?"

"Iris-"

"I'm just kidding" Sumimsim ulit siya ng kape at kumain ng kalahating piraso ng
chocolate cookies saka tumingin kay Cormac. "I have a question."

Nilunok muna ni Cormac ang kinakaing boobironi pasta bago nagsalita. "Ano yon?"

"May tattoo shop ba rito sa Isla?" Pasimple niyang tanong para hindi nito mahalata
ang binabalak niya.
"Wala." Mabilis nitong sagot. "Bakit? Gusto mong magpa-tattoo?"

Nagkibit-balikat siya. "Sana."

"Ano ba ang gusto mong tattoo?"

"An Iris flower." Nakangiti niyang sagot.

"Like my name."

Natigilan siya at naramdaman niya ang malakas na pagtibok ng puso niya ng inilapit
ni Cormac ang mukha sa kaniya at naramdaman niya ang hininga nito na tumatama sa
leeg niya.

"Dito ka sa parteng 'to magpa-tattoo." Ani Cormac sabay halik sa leeg niya.

Sumalakay ang kakaibang init sa katawan niya dahil sa ginawa ng lalaki. "Cormac..."

"From here-" he kissed the back of her ear then trailed down his tongue to her
collarbone. "-to here."

Iris gulped. That sensation. The same pleasure her husband had given her. "You're
too close."

She didn't realize that her voice was shaking. Mio dio!

Pinagsiklopni Cormac ang kamay nilang dalawa habang ang mga labi nito ay padampi-
dampi pa rin sa leeg niya at hindi naman niya magawang sawayin ito.

She likes the sensation and the pleasure its giving her.

"Iris?" Bumulong ito sa tainga niya habang bahagyang kinakagat-kagat ang gilid
niyon.

"Hmm?" Its more like a moan than a hum. "W-what?"

"Gusto mo ba akong maging asawa?"

Hindi niya hinayaang makita nitong apektado siya sa tanong nito. "Bakit mo naman
natanong?"

Kahapon ka pa, akala mo hindi ko napapansin?" Humawak ang isang kamay nito sa batok
niya at naglandas iyon pababa sa spinal cord niya hanggang umabot iyon sa beywang
niya at hinawakan siya roon ng mahigpit. "Do you really think I'm your husband?"

Doon nagkabuhol-buhol ang tibok ng puso niya.

Relax, Iris! Don't you dare fold in front of him. He's playing you andyou must play
exceptionally as well!

"Oo nga pala, hindi mo pa siya nakikita." Bulong nito sa tainga niya, "normal lang
na pagdudahan mo ako kais ako lang naman ang malapit sayong lalaki rito sa Isla.
But you're not sure and you're still in doubt. But tell me, Iris, do you really
think that I'm your husband?"

"I don't know." Racini is smart. She can't lie to him. All she can do is bait him.
"I'm still figuring that out."

"Do you think I would let you... figure it out?"

Mabilis siyang lumingon paharap dito at bumilis ang pintig ng puso niya ng makitang
gahibla nalang ang pagitan ng mga labi nila.

"Why wouldn't you?" Pilit niyang nilalabanan ang kakaibang nararamdaman. "Kung wala
kang tinatago sakin, hindi mo ako pipigilan."

Gumuhit ang mapang-akit na ngiti sa mga labi nito. "Iris.." pinakawalan nito ang
kamay niyang hawak nito saka masuyong hinaplos ang pisngi niya. "Kung hahayaan kita
sa gusto mo, baka mas gustuhin mo pa akong maging asawa keysa sa asawa mo."

That intrigued her. "Why would you say that?"

"Because l'm better than him. And I'm not hiding from you."

Her eyes drop, disappointed. "So hindi ikaw ang asawa ko?"

"Hindi."

Napabuntong-hininga siya saka mapaklang tumawa. "Tama ka... pinagdududahan kita na

baka ikaw ang asawa ko. Kaya nga ayos lang sakin na hinalikan mo ako kasi akala ko
ikaw si Niccolo. But now I'm sure, you're not my husband." Bumagsak ang balikat
niya at bumakas ang lungkot sa mukha niya. "Sino kaya talaga siya? Gusto ko na
siyang makita. Akala ko, ikaw siya. Pero ngayon malinaw na. Pasensiya ka na."

"Its okay. Your husband is-"

"I don't want to talk about my husband anymore." Pinilit niyang ngumiti. "So...
back to our topic earlier... the tattoo."

Finally, Cormac pulled away and leaned on the back of his chair. "What about it?"

"Do you have one?"

"Yeah."

"Really?" Her lips formed into an 'o'. "Wow... did it hurt?"

"Like hell."

"Is it big or small?"

"Big."

"Where is it?" Kinagat niya ang pang-ibabang labi. "Parang gusto ko na tuloy magpa-
tattoo."

"Just... somewhere in my body."

She smile excitedly at Cormac, she didn't let him see the eagerness hiding behind
her excitement. "Matagal ka na bang nagpa-tattoo?"

"Seven years ago."

Napatango-tango siya at hinintay ang tamang pagkakataon para magtanong. "Saan ka

nagpa-tattoo para doon na rin ako magpa-tattoo."

"US."

Umakto siyang nag-iisip. "Kailan ba ako makakapunta ng US? Hmm... baka matagalan
pa. I still have to process my divorce papers and end whatever connection I have
with Racini." Napatango-tango siya saka napangiti ng mapansing dumilim ang mukha ng
lalaki sa mga sinabi niya. "May I see your tattoo?"

"No."

"Bummer." Pero hindi siya sumuko. She can feel it. Just a little push and he'll
loosen up a bit. "Just tell me what it is then. I don't need to see it. Sabihin mo
nalang sakin para naman magkaroon pa ako ng ideya sa ipapa-tattoo ko."
Nang hindi nagsalita si Cormac, nagpatuloy siya sa pangungulit dito.

"Is it a dragon?" Her eyes widen in excitement. "Oh. A Lion? Or maybe a snake? Or a
tribal tattoo? Or maybe its Celtic? Or something like an old language?"

Sinuklay ni Cormac ang sariling buhok gamit ang nga daliri nito bago sumagot habang
minasahe nito ang sariling mga balikat.

"E un fiore."

She blinked at Cormac. "A flower?"

"Yes." Napatitig ito sa kawalan. "E una fiore molto importante chee cosi vicino
peró e molto molto lontano da me." A very important flower that is so nearyet so,
so far away from me.

Napatitig siya kay Cormac saka bumuntong hininga siya. "Pasensiya na sa pangungulit
ko. Though thanks for answering my questions."

He just shrugged and continued eating.

Siya naman ay pinakatitigan si Cormac na parang malalim ang iniisip.

He actually bought that disappointed face of hers and answered. But he's really
hell-bent in making her believe his lies.

Too bad, amore, you just made me believe even more that you are my husband.

TULAD NG NAPAG-USAPAN, nagluto si Iris ng panghapunan nila ni Cormac sa cabin nito.

Halos lahat mga kilalang filipino dish ang niluto niya. Perfect na niya iyon dahil
pinagluluto niya no'n si Ivy sa isiping baka makatulong'yon sa pagbabalik ng ala-
ala nito.

Good thing her twin sister is in good hands now. With the man she loves.

Napangiti siya sa isiping masaya na ang kakambal niya. Vy deserves it. Pagkatapos
ng pinagdaanan nito. Nagpapasalamat siya sa pangalawang pagkakataon na binigay ng
diyos sa kakambal niya para magbagong buhay.

Iris clasp her hand after she's done setting the table. "Perfect."

But Cormac is nowhere to be found.

Lumabas siya ng cabin at natigilan ng makitang nakaupo ito sa duyan at nakatingin
sa malayo.

"Cormac, halika na, kain na tayo." Aya niya rito.

Pero hindi kumibo si Cormac. Nanatili lang itong nakatingin sa kawalan na para
banang lalim-lalim ng inisip nito.

Iris sighed and walk towards Cormac. Nang makalapit siya rito, umangat ang kamay
niya para hawakan ang balikat nito ng bigla siyang pigilan ng kamay nito.

His movement was fast. He didn't even look at her yet he managed to seized her hand
and stopped her.

At nang humigpit ang hawak nito sa pulsuhan niya, sa halip na agawin ang kamay niya
sa pagkakahawak nito ay hinawakan niya ang kamay nitong nakahawak sa kaniya at
pinisil 'yon.

"Cormac... its me." Aniya sa malumanay na boses ng makita ang takot at pangamba na
dumaan sa mga mata nito.

Unti-unti, lumuwag ang pagkakahawak nito sa kaniya saka dahan-dahang tumingin sa

kaniya.

Ilang ulit itong kumurap-kurap bago rumehistro sa mukha nito na kilala siya nito.
"Iris?" Kaagad nitong sinuri ang kamay niya. "Are you okay? I'm sorry."

"Im fine. Anong nangyari sayo?"

Masuyo nitong minasahe ang kamay niya. "Naalala ko lang 'yong huling assignment ko
sa Afghanistan. Ang hirap makalimutan. Parang kahapon lang nangyari."

Gamit ang isang kamay niya, hinaplos niya ang buhok nito. "Ayos ka lang ba? Do you
want to talk about it?"

Bahagyang napasinghap sa gulat si Iris ng hilahin siya nito pa-upo sa hita nito at
niyakap siya sa beywang.

Handa na siyang tumayo pero humigpit ang pagkakayakap sa kaniya ni Cormac na para
bang kailangan siya nito ay ayaw siya nitong paalisin.

"Cormac?" Nagtataka siya sa kinikilos nito.

"Amore?"

Same endearment different voice. "Hmm?" She answered.

"Tu mi vuoi?"

Napakurap-kurap siya sa tanong ng lalaki. "A-ano?"

"Gusto mo ba ako?"

Napatitig siya sa buhok nito dahil nakatungo ito at hindi niya makita ang mukha
nito. "Why are you asking me that?"

"Dahil nasa punto na ako ng buhay ko na hindi ko na kayang magtimpi. Na hindi ko na

kayang pigilan ang sarili ko tulad noon." Wika nito na para bang nahihirapang
aminin 'yon sa sarili nito at sa kaniya. "Araw araw, pahirap ng pahirap, Iris. Para
akong nakagapos at hindi ako makawala kahit gustuhin ko."

"Cormac..."

"Peró ho paura" There's vulnerability in his voice. "Ho paura, Iris."

Iris wanted to understand Cormac, to understand where he's coming from. She's
trying to see him as an individual, not see him as someone else. Pero paano niya
gagawin 'yon kung limitado lang ang alam niya rito.

All she knew is Cormac is a Military Doctor. Half Italian father and Filipino
mother. Other than that... nothing.

Hinaplos niya ang buhok ni Cormac saka pinisil ang balikat nito. "Come on.lets eat.
Masarap ang luto ko."

Tiningala siya ni Cormac. "Perché sei ancora con me? Non mi conosci." Why are you
still with me? You don't even know me.

Hinaplos niya ang magkabilang pisngi nito saka hinalikan ito sa nuo. "Hindi nga
kita kilala, pero puwede maman nating baguhin yon diba?"

Cormac stared at her for a long time before standing up and smiling at her. "Come
on... lets eat." Anito.

Napangiti siya saka nagpagiya papasok sa Cabin nito.

The dinner was fun, uneventful, but fulfilling. Cormac opened up about his work and
his life in this island and outside and somehow, reading between the lines, she
realized that just like her, Cormac is lonely and miserably alone.

Pareho lang sila.

And as she leave Cormac's cabin, she kissed him on the cheeks and bid goodbye.

She have to put her plan in motion now. Before it becomes to late for her.

"Buona notte." Good night. She whispered after pulling away from that simple kiss
she place on his cheek. "Dormi bene." Sleep well.

Cormac smiled and kiss her on the forehead. "Buona notte. Ci vediamo domani." Good
night. I'll see you tomorrow.

"Maybe not."

Kumunot ang nuo ni Cormac. "What do you mean by that?"

Iris took a deep breath. "That was our last meal together. Ngayong hindi naman pala
ikaw ang asawa ko at mali ang hinala ko pasensiya na sa mga ginawa kong pang-aakit
sayo. Kalimutan mo na may nakilala kang Iris. Mula bukas, maaasahan mong hindi na
kita guguluhin o papansinin. Iiwasan na kita. Pasensiya sa abala."

Pagkasabi niyon ay ngumiti siya saka umatras at humakbang patungo sa Cabin niya.

Tulad kagabi, pinatay niya lahat ng ilaw sa Cabin niya kahit ang lampshade.

Ilang minuto na siyang nakahiga ng may nagbukas ng pinto ng Cabin niya, ini-lock
yon ulit saka tumabi ng higa sa kaniya.

The same scent. Racini.

"What are you doing here, Niccolo?"

"I miss you, amore." Hinalik-halikan siya nito sa batok dahilan para mapakagat-labi
siya.

Bumaling siya ng higa paharap sa asawa niya at sinalubong naman ng mga labi ng
asawa niya ang labi niya.
Napadaing nalang siya ay nagpaubaya ng isa-isa nitong hinubad ang damit niya.

At nang mag-umpisa itong halikan ang puson niya pababa sa pagkababae niya,
napapikit nalang siya at inungol ang pangalan ng asawa habang ang mukha nito na
nasa isip niya ay ang guwapong mukha ni Corrmac.

CHAPTER 9

NAPAYAKAP ang mga hita ni Iris sa beywang ng asawa at napasabunot siya sa buhok
nito ng isagad nito ang pagkalalaki sa loob niya. Napaliyad siya at malakas na
napadaing.

"Ah! Niccolo!" Her legs are trembling as pleasure filled her core. "Niccolo.. oh."

Umaangat ang puwitan niya na parang sinasalubong ang mabagal na ulos ng asawa niya
at inuundyukan itong mas bilisan pa.

"Amore..." Niccolo whispered as he kissed her neck down to her collarbone down to
her nipples.

"Oh!" Ungol niya ng laruin ng dila nito ang utong niya habang ang isang ay
minamasahe nito at pinipisil.

Dumadaloy ang kakaibang kiliti sa bawat himaymay ng katawan niya, buma-biyahe iyon
pababa sa mga hita niya, sa paa at bumabalik sa puson niya.

Kinagat niya ang pang-ibabang labi ng maramdaman ang daliri nito na humahaplos sa
hiyas niya habang naglalabas-masok ang kahabaan ng asawa sa loob niya.

"Ah! Uhm!" Hindi niya kayang maging tahimik habang inaangkin siya ng asawa.

Iris can't contain herself. Sa bawat pagpasok at pagsagad ni Niccolo sa kahabaan

nito sa loob niya ay napapasigaw siya sa sarap at habang pabilis 'yon ng pabilis ay
nakapikit siya at pumasok ang guwapong mukha ni Cormac sa isip niya na gumagawa
no'n sa kaniya.

Iris didn't knew if seeing Cormac's face in her mind heighten her libido but her
body burned even more. Mas nadagdagan ang pagnanasang nararamdaman niya at mas
naging mapusok ang pagtugon niya kay
Niccolo. Mas naging mainit ang bawat galaw niya, ang bawat haplos niya sa katawan
ng asawa at pumipisil-pisil pa.

At nang magtagpo ang mga labi nila ng asawa, sipsipan sila ng dila at kagatan ng
labi hanggang sa pareho silang hingalin. Pero hindi pa rin sila tumigil sa mapusok
na halikan.
Iris becomes more aggressive as she kissed Niccolo fervently as he pumped in and
out of her, making her head dizzy with pleasure.

"Uhm! Oh! Oh!" Bumaon ang kuko niya sa balikat ni Niccolo ng mas lalo nitong
isinagad ang kahabaan sa loob niya.

Napaliyad siya sa sarap. Cazzo! Cormac... "Uhm! More... harder." Parang ahas na
kumikiwal ang katawan niya habang binabayo ng asawa ang pagkababae niya.

Nakakawala sa tamang huwisyo. Nawawala siya sa tamang pag-iisip at tanging ang

sarap lang na nararamdaman niya ang laman ng buong pagkatao niya.

Parang sasabog ang katawan niya sa sarap. Sobrang sarap. Mas lalo siyang nahihibang
sa bawat pagbaon ng kahabaan ng asawa sa loob niya.

"Veloce, Niccolo." Nahihibang niyang daing habang sinasalubong ang bawat pagbayo
nito sa basang-basa niyang pagkababae.

Her p-ssy felt so full. Ramdam niyang sagad na sagad ng pagkalalaki ng asawa ang
kaibuturan ng pagkababae niya. Kaya bawat sagad niyon ay naaabot niya ang langit sa
sarap. Wala siyang pagkabiting maramdaman.

"Ang sarap." hindi niya mapigilang daing ng mas binilisan pa ng asawa niya ang pag
angkin sa kaniya. "Sige pa... Sige pa, Niccolo. Yes! Harder, Niccolo. Fuck me..."

"Cazzo" Niccolo hissed under his breath as he fuck her harder and faster. "Cazzo!
You're so tight, amore. Feels good..."

"That's it.. Uhm... Oh!" She gripped his ass as her breathing ragged. "Oh! Cazzo!
Cosí..."

Ini-apak niya ang mga paa sa kama at iginalaw na rin ang balakang pataas at baba
habang gumigiling 'yon.

"Iris... Iris..." mahinang daing ni Niccolo na mukhang nasarapan sa ginawa niya

pero bigla nalang nitong hinugot ang kahabaan sa loob niya.

Handa na siyang murahin ang asawa ng igiya nito padapa ang katawan niya at
inaangkin siya mula sa likuran.

"Oh! Fuck!" Her sanity slipped again as Niccolo fucked her from behind. "Uhm!
Niccolo...cazzo! Uhm! Harder, Niccolo! Harder! More! More!"
Sinapo ng mga kamay ni Niccolo ang magkabilang dibdib niya habang mabilis siyang
inaangkin. Bawat ulos ay makapanginig kalamnan kasabay ng pagmasahe nito sa
mayayaman niyang dibdib.

Kapagkuwan ay iniwan ng isa nitong kamay ang dibdib niya at bumaba iyon sa hiyas
niyang pumipintig at iyon ang hinimas-himas nito habang binabayo ang pagkababae
niya.

"Oh!" Mariin niyang ipinikit ang mga mata at itinukod ang magkabilang siko sa kama
habang nakasabunot sa sarili niyang buhok. "Oh! Ah!"

Iris was moaning and writhing with her eyes shut close when Cormac's handsome face
filled her mind.

Sa imahinasyon niya, ito ang na-i-isip niyang umaangkin sa kaniya. Ito ang
nagpapaligaya sa kaniya at nang maabot niya ang sukdulan ng pagangkin nito sa
kaniya, ang pangalan nito ang ini-ungol niya.

"Niccolo...Cormac..." Mahina niyang daing ng sumabog ang orgasmo sa kaibuturan

niya.

Bumagsak ang katawan niya sa kama at hinang-hina siya habang habol ang sariling
hininga. At nang unti-unting humupa ang init ng katawan niya, doon lang niya na-
realize ang pangalang inungol niya ng labasan siya.

Merda! And then she realize something as well, Niccolo didn't cum.

Kaagad siyang bumangon at hinagilap si Niccolo ng may yumakap sa kaniya mula sa

likuran at hinila siya pahiga sa kama ulit.

"Niccolo..." humaplos ang kamay niya mula puson nito pababa sa pagkalalaking nag-
uumigting pa rin, "you okay?"

He just groan at her touch. "Keep doing that..."

Lumalim ang paghinga nito kaya naman mas pinag-igihan niya ang pagtaas-baba ng
kamay niya na nakahawak sa basa pa rin nitong kahabaan."

Hmm! Cazzo!" Niccolo buried his face on her neck and suck her skin. "Iris.."

Mas binilisan pa niya ang pagtaas-baba ng kamay sa pagkalalaki nito hanggang sa

nanigas ito at pumulandit ang mainit nitong katas na dumaloy pababa sa kamay niya
kasabay ng pagsipsip nito at pagkagat ng balat sa leeg niya.

"Iris.." hinihingal nitong daing sa pangalan niya habang hinahalik-halikan at

dinidilaan ang kahabaan ng leeg niya. "Uhm..cazzo."

Binitiwan niya ang pagkalalaki nito saka napadaing ng igiya nito ang katawan niya
padagan dito.

Hindi alam ni Iris kung narinig ba ni Niccolo ang huling pangalan na inungol niya o
nagbibingi-bingihan lang ito.

Or maybe he doesn't care because they're the same person?

Kahit ano man ang rason nito, napaka- imposible na hindi siya nito narinig na
umungol ng ibang pangalan.

Pareho silang walang imik ni Niccolo hanggang sa ihiga siya nito sa kama at
hinalikan ang dibdib niya at bumaba ang mga labi nito sa pagkababae niya.

Napadaing ulit siya at napuno ng halinghing niya at ungol ang buong Cabin.

Hindi nagsawa si Niccolo sa pagpapaligaya sa kaniya.

He keeps on eating her like he's thirsty for her cum. He suck, lick, sip and lapped
her cl-t and wet p-ssy making her body tremble in desire and pleasure.

Hindi mabilang ni Iris kung ilang beses siyang nilabasan. Magaling kumain at dumila
si Niccolo. Eksperto rin ang daliri nitong siyang naglalabas-masok sa loob niya.

Hindi niya namalayan kung ilang oras siyang pinaligaya ng asawa. Nagpapahinga lang
ito ng ilang minuto at balik na naman sa pagkain at pagdila sa pagkababae niyang
pumipintig-pintig pa dahil sa pagnanasa sa katawan niya na hindi maubos-ubos.

Tumigil lang si Niccolo ng wala na siyang lakas at ng hindi na naririnig ang mga
ungol at daing niya dahil paos na paos na siya.

That was an unforgettable night. The pleasure that Niccolo made her feel was too
much and overflowing. Hindi niya namalayang nakatulog siya sa sobrang pagod dahil
sa ginawa sa kaniya ng asawa niya.

And when she woke up in the morning, her husband is already gone. Wala itong sulat
na iniwan at para bang walang bakas ng pagbisita nito sa kaniya kagabi maliban
nalang sa mahapdi niyang pagkababae.

IRIS DECIDED to have lunch in Gyros. Nang makalabas siya ng Cabin, kaagad na tumuon
ang mata niya sa katabing Cabin. And her heart beats faster when her eyes
Cormac's.
Pero tulad ng sinabi niya kagabi, iiwasan na niya ito.

"Iris."

Hindi niya ito pinansin at nagtuloy-tuloy lang sa pagpunta sa golf cart niya at
minaneho iyon patungong Gyros.

Pagkatapos mananghalian ng mag-isa, mag isa rin siyang namasyal sa Isla. Dahil wala
naman siyang masyadong alam, nagtanong tanong siya na magiliw namang sinasagot ng
lahat ng staff ng Isla.

Hapon na ng makabalik siya sa Cabin niya pero hindi rin siya roon nagtagal. Naligo
lang siya at nagbihis saka tinungo ang floating Restaurant.

She wanted to try their seafood. Narinig niya kaninang masarap daw ang mga luto
roon kaya naman doon niya balak mag hapunan.

When Iris reach the Restaurant, she's in queue. Mag-isa at tahimik siyangna-upo sa
waiting area ng bigla nalang niyang narinig ang pangalan niya.

"Yes. Iris Gonzaga Racini. She's with me."

Mabilis na hinanap ng mga mata niya ang nagsalita at tumuon 'yon sa matangkad at
guwapong lalaki na kausap ng staff nasa likod ng counter.

Nang magtama ang mga mata nila, kinindatan siya nito na ipinagtaka niya.

Feeling close?

And to her surprise, the staff ushered her towards the man who's smiling at her.

"Naka-order na ako." Anang lalaki na hindi niya kilala at nakangiti pa rin sa

kaniya. "Tayo na ang susunod sa floating cottage. Get ready."

Iris is dying to know who the hell he is but she stop herself from asking. May
tamang oras para magtanong siya. Mamaya kapag silang dalawa nalang.

Tahimik na sumunod si Iris sa mga staff na giniya sila pasakay sa floating cottage
at inihatid sila sa malalim na parte ng dagat. At nang silang dalawa nalang ng
lalaki, doon tumaas ang kilay niya.

"Who are you and what do you want from me?" She asked.
Pinakatitigan muna siya ng estranghero bago nagpakilala. "Lucifer Monasterio, your
husband's friend."

Monasterio? The owner of this island?

The emotion on her face didn't change. She remain stoic. "Really? And do you expect
me to believe you?"

"Yes." Lucifer answered, his eyes trained on hers. "Weve been friends since
College."

"I don't believe you."

Tumaas ang sulok ng labi ni Lucifer. "Do you want to see a picture of him?"

Is he testing me? "Bakit mo naman gagawin 'yon? Anong mapapala mo?"

"Nothing but my friends happiness." Sagot nito saka napailing. "Eight years is way
too long for a married couple to be apart, don't you think so?"

He knew that as well? "And your point is?"

"Maybe its time for you to see each other."

"That's not your decision to make."

"Not yours either. But as for me, I can do whatever I want with the information I
have." Ngumisi ito. "Ayaw mo bang makilala ang asawa mo-" tumigil ito saka mas
lumapad ang ngiti sa mga labi, "oh, hell,
kilala mo na siya."

She sighed and looked at the sunset. "Just a hunch. I'm still not sure."

"Oh... okay." Lucifer tsked. "Sino ang pinaghihinalaan mo?"

Ibinalik niya ang tingin sa lalaki. "Bakit ko naman sasabihin sayo?" Mataray niyang
tanong. "Malay ko ba kung sino ka ba talaga o kung nagsasabi ka ng totoo sakin. You
could be playing me, trying to learn what's on my mind. Sorry, Mr. Monasterio, I
don't trust that easily."

"Damn.." Lucifer looked at her in awe, "you really are the Drug Baron's daughter."
She stilled. He knows that too? "Who told you that?"

"Racini."

"I don't believe you-"

"You have a twin, right? Ivy. She's exceptional at combat and she's really smart
when it comes to fighting... but you on the other hand is a silent tactician. You
play with people's mind and manipulate them as you like."

Tumaas ang dalawa niyang kilay. "Do you want to know how manipulative I can be?"

"No, thanks." Mabilis nitong sabi saka mahinang tumawa. "I rather have a
conversation with you."

"Is that so?" She cross her legs. "Kung 'yan ang gusto mo. Tell me, Mr.
Monasterio," tinitigan niya ito sa mga mata, "ano ang huling bansa na pinuntahan ng
asawa ko para sa negosyo niya? Italy, maybe? London? Canada? Rome?"

Nothing. No reaction.

"How about Minessota?" She asked.

Lucifer looks defensive just by looking at his shoulder.

"Or is it Afghanistan?" She asked again.

This time Lucifer looks slightly alarmed. The glint in his eyes says it all

Iris smiled. "I'm sure he's transacting business in Afghanistan, yes?"

Natigilan ang kausap at napaawang ang labi. "Of course, he is."

Ngumiti ulit siya. "Of course he is."

"He really is transacting business." Giit nito saka bumuga ng marahas na hininga.
"Don't play games with me."

"I'm not. Nagtatanong lang naman ako." Malumanay niyang sagot. "You see, that's
what you called conversation. Back and forth sharing of opinion, informations and
ideas."
He scoffed. "Yeah, right."

She smiled again. "Isn't it fun conversing with me?"

"Yes, of course."

Maingat siyang humugot ng malalim naa hininga. "You said you know my husband, is
that really true?"

"Yes."

"Did Racini tell you everything you know?"

"Yes."

"Is Craig a well-mannered man?"

"Yes."

"Is my husband's name Niccolo Racini?"

Lucifer sighed in annoyance. "Yes"

"Are you close with Craig?"

"Yes."

"Is Racini a good man?"

"Of course."

"Craig is Racini, yes?"

"Ye-what the fuck?"

She smiled sweetly. "Thank you for that information."

"It's a no."
She smiled. "Whatever makes you sleep better at night."

Lucifer groaned. "Racini and Craig is two different people."

"How different?"

"Well... they're just different."

Ilang segundo siyang tumigil sa pagtatanong dito bago umulit ulit.

"Totoo bang ang asawa ko ang pinaka-unang myembro ng Isla?"

Lucifer sighed. "Yes."

"Sino ang pangalawa?"

"Bakit ba pati 'yon tinatanong mo-"

"Just curious. Anyways, Cormac, told me that he have a tattoo on his back. Is it
true?"

Umaktong nag-isip si Lucifer. "Yeah. Palagi ko yong nakikita kapag nagsu-surf

kami."

"Hindi ko pa 'yon nakikita pero sabi niya bulaklak daw."

"Yes. Its an -" Lucifer stilled and looked rather, "you're baiting me aren't you?"

Umiling siya. "No, Im not."

"Yes, you are." His lips parted. "Fuck! Craig didn't tell you about his tattoo, did
he?"

"He did. But now I also know that you're friends with Racini and Craig. And you're
not even confused on how I know Craig. You didn't even ask me even when I question
you about them alternately. You know why? It's because in your mind, Racini and
Craig is the same person, so your mind is not confused because you know, and your
mind assumed that I'm talking about the same person."

She smiled sweetly. "And according to Pietro, my butler, my husband can surf, Craig
can surf as well since you saw his tattoo while surfing. Meaning, you two are
really close-"
"Shut it."

She chuckled. "One question."

"No more questions. No more conversation."

"I thought you want to have a conversationwith me?"

"No. I'm done."

"One more question." Pangungulit niya.

"No. No more mind games."

"Just answer this one." Pakiusap niya.

Lucifer stilled and looked at her. "Fine. What is it?"

"My husband is not just a Business man, is he?"

Hindi tumango o umiling si Lucifer sa halip ay nakikiusap itong tumingin sa kaniya.

"Have mercy on him, Mrs. Racini. One Wrong move and you'll break him for good."

Nagtagis ang bagang niya. "What about me? Bakit dapat palagi siya ang intindihin
ko? Hindi ba puwedeng ako naman ang intindihin niya?"

"Ikaw ang inintindi niya kaya ayaw niyang magpakita sayo." Wika ni Lucifer saka
bigla nalang itong lumusong sa tubig at lumangoy pabalik sa dalampasigan.

Naiwan siyang nakatingin sa tubig kapagkuwan ay napabuntong-hininga. Bigla siyang

nawalan ng ganang kumain.

She's even more confused. Ito ba ang punto ng pakikipag-usap sa kaniya ni Lucifer?
Para guluhin siya at lagyan ng ibang ideya ang isip niya?

Bumuga siya ng marahas na hininha saka nagpasundo siya sa staff ng Floating

Restaurant at bumalik sa Cabin niya.

Natigilan siya ng makita si Cormac sa labas na para bang hinihintay siya.

"Can we talk?"

Hindi siya sumagot. Binuksan niya lang ang pinto ng Cabin at isinara 'yon saka ini-
lock pagkatapos ay binuksan niya lahat ng ilaw bago nahiga sa kama at pinilit ang
sariling makatulog.

Kinaumagahan, nasa labas na naman ng Cabin niya si Cormac at gusto siyang makausap
pero hindi niya ito pinansin.

Sasakay sana siya sa golf cartniya para mag- agahan sa Eroticafe ng mapigilan siya
nito sa braso.

"Talk to me, Iris." He was almost pleading.

Walang emosyong sinalubong niya ang tingin nito. "Asawa ba kita?"

An emotion crossed his eyes. "H-hindi-"

"Then I don't want to talk to you. Ang asawa ko lang kakausapin ko. And since you
made it clear the other day that you're not my husband, then lets stop talking."
Piniksi niya ang braso niyang hawak nito saka sunmakay sa golf cart at minaneho
iyon palayo.

Nang nasa daan na siya, napatigil siya sa gilid ng kalsada at napabaling sa

pinanggalingan.

Cormac...

Ramdam niya ang kahungkagan sa dibdib niya. May kirot sa puso niya. Pero pag
pinairal niya ang nararamdaman, matatalo siya ng asawa niya.

Huminga siya ng malalim at nagpatuloy sa pagmamaneho hanggang sa may bigla nalang

humarang na golf cart sa dinaraanan niya.

"Cazzo..."

Si Cormac ang Driver no'n.

"Look, we have nothing else to talk about." Sabi niya habang naglalakad palapit sa
kaniya ang lalaki at nakation ang mga mata nitong matiim na nakatitig sa kaniya.
"You are not my husband so we have nothing to discuss-"

Naputol ang iba niyang sasabihin ng bigla nitong hinawakan ang baba niya at sinil
siya ng mainit na halik sa mga labi.
Nagulat siya sa ginawa nito at bago pa siya makapag-react, pinakawalan na nito ang
labi niya.

"Cormac-"

"I take it back." Anito na ikinakunot ng nuo niya.

"Ano?"

"I take it back. Wala na akong pakialam kung pagduduhan mo ako na ako ang asawa mo.
I'm giving you all the time in world to figure out if I'm him or not. I don't care.
Just please.. please, Iris... talk to me."

Hindi siya makapaniwalang napatitig kay Cormac. "Gusto mong pagdudahan kita na
asawa ko para lang kausapin kita?"

"If that's what it takes to have your attention again, fuck it, doubt my identity
all you want. I don't care."

She blinked at Cormac. "Why? Sooner or later, I wil find out the truth."

"Go ahead. Be my guest. Just please, talk to me like I matter to you. Look at me
like before.. like I matter to you."

Her face softened then she smiled. "Nagugutom ka na ba?" Pinalambing niya ang
boses. "Gusto mo ng boobironi?"

Cormac chuckled and hugged her, "yes, Iris, I like your breast."

Natawa na rin siya saka kumawala sa yakap nito. "Not my breast, but boobironi."

Cormac grinned, then seconds later, he look embarrass, "ahm, d-do you think you can
cook me b-breakfast?"

Napatitig siya sa kaharap na nauutal na para bang nahihiya ito sa hiniling sa

kaniya. "I can do that."

"Really?" He looks excited. "I miss your cooking."

"Of course, you do. Masarap akong magluto, eh." May pagmamalaki pa niyang sabi.
"See you in the market?"
Cormac nodded. "See you."

Nauna na siyang nagmaneho at hindi mapigilan ang mapangiti.

Everything is going according to plan.

A/N: No update sana ngayon pero gusto kong magpasalamat sa suporta niyo. Apat na
taon na rin pala mula ng pasukin ko ang mundo ng wattpad at ngayon nga ay naabot ko
na ang isa sa mga pangarap ko lang noon.

Anyways, happy reading. Bukas ko na i-update si Havoc, masakit kasi ang mata ko
kaya hindi ko siya natapos kanina at hanggang ngayon, masakit pa rin.

CHAPTER 10

PAGKATAPOS mag-agahan ni Iris at Cormac komportableng nahiga si Iris sa kama ni

Cormac. At nang natapos linisin ni Cormac ang pinagkainan nila, tumabi ito ng higa
sa kaniya.

May distansiya ang mga katawan nila pero hindi sapat 'yon para hindi niya
maramdaman ang init ng katawan nito.

At nang patagilid na humiga si Cormac, paharap sa kaniya, bumilis ang pintig ng

puso niya ng magtama ang mga mata nilang dalawa.

Tama ba 'tong ginagawa ko? Wala pa siyang pruweba na iisa lang ang asawa niya at si
Cormac pero komportable siya sa presensiya nito.

Hindi naman niya magawang dumistansiya kay Cormac. Gusto niya ang pagkakalapit
nilang 'to. Gusto niya ang pakiramdam na nakahiga sila sa kama pareho at nakatitig
sa isa't-isa. Masarap pagmasdan ang berde nitong mga mata na walang pinagbago ang
epekto sa kaniya.

"Cormac?"

"Hmm?"

"When did you become a Military Doctor?" Tanong niya habang umangat ang kamay at
hinahaplos ang buhok nito.

Nagdarasal siya na sana ay sumagot ito para naman alam niya kung paano iintindihin
ito.
"Nine years ago I think?"

Patuloy lang siya sa pagsuklay sa buhok nito gamit ang mga daliri. "Masaya ka ba sa
trabaho mo?"

"Minsan... minsan hindi."

"Bakit naman?" Humaplos ang dulo ng daliri niya sa nuo nito pababa sa tainga.

"Bilang isang Doctor, ako ang nag-aalaga sa lahat ng sugatang sundalo kung saan ako
na-assign. Usually, Afghanistan, Iraq or Libya." Bumuntong-hininga ito. "Siguro
kung mahina ang loob ko, nabaliw na ako sa mga nasaksihan ko. Blood, flesh, body
parts being cut off and losing someone I've grown to care in battle is too much.
But I have to continue doing my job as if nothing happened, as if I'm not scared to
die in a foreign country."

Her face softened. "Cormac..."

"Bago palang ako noon ng makatanggap ako ng tawag galing sa superior ko. I was sent
to Iraq. On the way to the base camp, we were ambushed and we were all taken
ashostages."

Her eyes widen. "Na-hostage ka?"

Cormac nodded. "There are twelve of us, including me. Hanggang ngayon, naririnig
kopa rin ang sigaw ng mga kasama ko habang tino-torture sila." Kumuyom ang kamao
nito. "I was enduring the same pain but the screams of my comrades is more painful
than being tortured. Hindi ko alam kung ilang araw kaming nandoon, o umabot ba kami
roon ng ilang linggo. When we got rescued, there are only four of us left."

Dama niya ang sakit na nararamdaman nito kahit nagkukuwento lang ito.

"Cormac..." Bumaba ang kamay niya sa pisngi nito at masuyong hinaplos niya iyon.
"You can stop. You don't have to tell me everything. Don't push it. I don't want
you to relieve the pain you felt. I'm not that heartless."

Cormac looked at her, vulnerability is in his eyes. "I want to explain myself so
bad. Natatakot kasi akong husgahan mo, Iris."

"I won't judge unless I know all the facts." Sabi niya saka nginitian ito at
hinaplos ang tungki ng ilong. "Asawa ko nga, hindi ko magawang husgahan, ikaw pa ba
na mas malapit ka sakin keysa sa asawa ko?"

"Mas malapit ako sayo keysa sa asawa mo..." ulit nito sa sinabi niya saka kumunot
ang nuo. "What's that Supposed to mean?"
She shrugged. "Oo nga at asawa ko si Niccolo pero hindi pa kami nagkausap ng
ganito. He never shared anything to me except he's sorry. Unlike you. You told me
about your work, you told me that you're scared and that you're tired over
something. Hinabol mo ako ng hindi kita pinansin kahit isang araw lang 'yon. And we
shared a meal together. It maybe the simplest connection we have but its still a
bond."

"In short, you like me more than you like your husband."

Nakakahiya mang aminin pero tumango siya. "Yes. I do."

"Are you sure? Baka naman gusto mo lang ako kasi sa tingin mo ako ang asawa mo."

"There's that."

"Ayaw mo na nga akong kausapin nuong sinabi ko sayong hindi ako ang asawa mo"
Cormac tsked. "I'm hurt, Iris."

Napakagat-labi siya. "Sorry about that."

"I'm still hurt."

Ngumiti siya. "Don't be. Kung ikaw naman ang asawa ko, bakit ka masasaktan?"

"Paano kung hindi ako siya?"

"Then we should stop this conversation right now."

"Do't go." Kaagad nitong pigil sa kaniya ng akmang babangon siya sa kama. "Suspect
me all you want, just stay."

"Okay." Umayos siya ng higa patagilid, paharap dito saka bumuntong-hininga. "Yong
totoo, gusto kong makausap ang asawa ko, gusto ko siyang maka-bonding na parang
ganito, pero mas importante sa kaniya ang magtago sa dilim keysa makasama ako sa
liwanag. Pumapasok lang naman siya sa Cabin ko para nakipag-sex, maliban do'n, wala
na. Kinabukasan, wala na siya na para bang isang panaginip ang lahat.

Ngumiti siya kapagkuwan. "Anyways, don't be scared of me, Cormac. Wala ka namang
dapat na ikatakot sakin. I won't judge you unless I know everything about you. I'll
try to understand and if I don't understand, I'll try harder."

Lumapat ang kamay ni Cormac sa mukha niya saka hinaplos ang pisngi niya, pababa sa
baba niya hanggang humaplos ang daliri nito sa pang-ibabang labi niya.
"I want to kiss you." He whispered. "So bad."

"Come closer." She whispered back.

And he did. He move his body close to hers and snake his arm around her waist. She
can feel tingles of anticipation spreading through her bodyShe's actually
anticipating Cormac's kiss. And she want his lips on hers.

Merda... what if he's not my husband? Then does this mean that I'm cheating?

Bago pa niya masagot ang isip, lumapat ang labi ni Cormac sa mga labi niya. Masuyo
iyon at maingat ang bawat paghaplos. It was a passiornate kiss, a soft tender kiss
awakening her mind and body to kiss him back.

And she did. She kiss him back. Yumakap ang mga braso niya sa leeg ni Cormac na
nauwi sa mapusok na halikan ang masuyong espadahan ng mga dila nila ng dahil sa
kaniya.

Napadaing nalang si lris ng kubabawan siya ni Cormac at bumaba ang halik sa leeg
niya na mas nagpaumigiting sa init ng katawan niya. Nasasarapan siya sa kiliting
dala ng dila nito sa leeg niya pababa sa collarbone niya.

"Ah..." mahina niyang daing ng sipsipin ni Cormac ang balat niya sa taas lang ng
dibdib niya bago binalik ang mga labi saa labi niya.

But Cormac didn't stop then. He started kissing her fervently, from his lips, to
his neck, licking her collarbone, biting her shoulder ang sucking and lapping her
nape.

Kumawala ang mahihinang daing ng pagnanasa sa bibig niya ng patuloy niyong

hinalikan at dinilaan ang leeg niya, ang batok niya, pababa sa dibdib niya at balik
na naman sa leeg niya.

Ang kiliting hatid niyon ay rumaragasa patungo sa pagkababae niyang nararamdaman

niyang parang basa na.

Bakit magkaiba? Hindi niya napigilang tanong sa sarili.

Being with Niccolo intimately feels so good. Pero iba ang epekto sa kaniya ni
Cormac. Siguro dahil nakikita niya ang mukha nito, nakikita niyang hindi lang siya
ang nasasasarap sa ginagawa nila kundi pati rin itong halatang nag-i-enjoy.

Kusang bumuka ang mga hita niya at yumakap yon sa beywang ni Cormac habang mainit
pa rin silang naghahalikan. Nagkakagatan sila ng labi na halatang gigil sa isa't-
isa at nagsisipsipan ng dila.
Iris was so turn on, her body is aching for Cormac and she's ready to be intimate
with him that very moment when he stops.

Mabilis itong umalis sa pagkakakubabaw sa kaniya at malalim ang paghinga na umupo

sa kama at hindi makatingin ng deretso sa kaniya.

Kumunot ang nuo niya. "Are you okay:" Bumangon na rin siya at masuyong sinapo ang
mukha nito at hinuli ang mailap nitong mga mata. "What is it? May nagawa ba akong
hindi mo nagustuhan?"

Pakiramdam ni Iris ay parang may kumurot sa puso niya ng makita ang takot sa mga
mata nito habang nakatingin sa kaniya.

"Cormac, ano bang nangyayari sayo?" Nag-aalala na siya sa kinikilos nito. "Ayos ka
lang ba?"

Bumukas ang bibig nito at parang natatakot na nagsalita. "I-lost something after I
was r-rescued."

Now she's worried of him. "What?" He looks really worried and she can see fear in
his eyes.

Cormac averted his eyes like what he's about to say is shameful. "I-" he paused
like he's struggling to say the words, "i-lost my ability to... -cum while having
sex." Parang nahihiyang bulong nito pero rinig na rinig niya yon.

Unti-unting bumitaw ang kamay niyang nakasapo sa mukha nito at bumagsak iyon sa
kama sa sobrang gulat sa narinig.

Hindi niya alam ang sasabihin niya maliban sa, "A-ano?"

Nagtagis ang bagang nito at alam niyang nahihirapan itong ipagtapat 'yon sa kaniya
pero ginawa pa rin nito.

Nagbaba ito ng tingin sa nakakuyom na kamao ng magsalita ulit ito. "I was diagnosed
with impaired ejaculation." Shameand embarrassment is in his shaking voice.

Nanatiling nakaawang ang mga labi niya. "E-explain!"

"Sabi sakin ng Doctor ko, epekto raw 'yon ng pag-torture sakin. Though he didn't
know if it's a lifelong problem. But guess it is, its been eight years and I still
can't cum except when I'm pleasuring myself. So, yeah." mapait itong ngumiti at
parang nahihiya pa rin sa pinagtapat nito sa kaniya. "I'm lacking."
Napakurap-kurap siya kay Cormac na titig na titig pa rin sa kaniya na para bang
binabasa ang laman ng isip niya. At ng hindi siya nagsalita, nagsalita ito ulit na
para bang natatakot sa sasabihin niya kaya kailangan nitong magpaliwanag. I can't
produce, Iris. He looks scared while waiting for her judgement. "Kung may
magkakamaling magkagusto at magpakasal sakin at hilingin niya na magkaanak kami,
masakit kasi hindi ko 'yon kayang ibigay sa kaniya. I can'thave a child and I can't
have a complete happy family."

Her chest tightened in pain.

"Kahit gaano ko pa siya kamahal, kahit pa siya ang buhay ko at kahit pa sabihin
kong kaya kong ibigay at gawin lahat. The fact still remain that I can't give her a
complete family. And that's the real torture. Siguro kung may asawa ako, hahayaan
ko nalang siyang iwan ako."

Ang sakit-sakit sa dibdib ng mga pinagtapat ni Cormac. Ramdam niya ang sakit sa
boses nito. Ang kalungkutan at frustrasyon.

Niccolo said he's lacking too. Kung isang tao lang ang dalawa, ibig bang sabihin
niyon, ganun din si Niccolo? Kaya ba binababaan siya nito kaagad ng telepono kapag
nag uumpisa na siyang mangulit tungkol sa pagkakaroon ng anak?

Mio dio... "W-when was the last time you had sex?" If he's Niccolo, she didn't know
what she would feel.

Cormac stared deep into her eyes. "The other night."

Her lips parted. Niccolo went to her Cabin the other night!

"H-how is it?"

Umiling ito. "Same outcome."

Nanatiling nakaawang ang mga labi niya at naging mailapang mga mata niya habang
nag-isip.

"Iris?"

She was still in daze. Her mind is running and analyzing every conversation she
ever had with Niccolo and Cormac.

"Iris... look at me." Cormac plead.

She didn't. She was busy thinking. Kung tama ang hinala niya na iisang tao lang si
Niccolo at Cormac, ngayon alam na niya kung bakit binababaan siya nito ng tawag
kapag anak na ang pinag- uusapan nila. Kung bakit hindi sa loob niya inilabas ni
Niccolo ang katas nito ng una silang nagtalik... kung bakit hindi ito nilabasan ng
huli silang nagtalik.

"Talk to me, Iris."

"Hahayaan mo ba talagang iwan ka ng asawa mo... kung sakaling may asawa ka?" Tanong
niya sa mahinang boses at tumingin kay Cormac.

Cormac nodded. "She can't have a complete family with me. At ayokong ipagkait 'yon
sa kaniya lalo na kung yon ang gusto niya."

"What if your wife still wants to be with you even after knowing that you're
lacking?"

Cormac stared straight into her eyes. "Kung ikaw ba ang asawa ko at nalaman mo na
may sakit akong ganun, mananatili ka ba kahit gusto mo ng buong pamilya? Sisirain
mo ba ang pangarap mo na magkaanak para lang sakin kung kaya naman 'yong ibigay ng
iba?"

Hindi siya makasagot. Hindi niya alam ang isasagot niya.

Gusto niyang magkaanak. Ang dami niyang pangarap para sa magiging anak niya.

"See?" Malungkot ang bumakas na ngiti sa mga labi ni Cormac. "Mahirap diba, kung
kaya mo naman yon makuha sa iba? Ang asawa napapalitan, pero ang anak, hindi."

Doon tumulo ang luha niya. "P-paano kung ako ang asawa mo, hahayaan mo rin ba akong
iwan ka?"

Umiling si Cormac. "I'm selfish, Iris. I want to keep you."

Patuloy ang pag-agos ng luha niya. "Pero kung ikaw ang asawa ko, at inilihim mo
sakin 'to, magagalit ako sayo."

Nabanaag niya ang pangamba sa mga mata nito. "Iris..."

"Kung ikaw si Racini na walong taong hindi nagpakita sakin dahil sa rasong hindi
niya ako kayang bigyan ng anak, iwan talaga kita." Napahikbi siya. "Hindi sapat ang
rasong yan para hayaan mong mag-isa ako sa loob ng walong taon. Kahit marami na ang
nagawa mo para sakin, hinding-hindi mabubura no'n ang sakit ng katutuhanang
nagsinungaling ka sakin-"

"-Iris-"
"Ang sakit-sakit na." Hindi niya mapigilan ang sunod-sunod na mapahikbi kahit
pinipigil naman niya. "Isa akong mabuting asawa. Wala akong ginawa na makakasira sa
pangalan ng asawa ko. Kahit malungkot at miserable ang buhay ko, nagawa kong
maghintay ng walong taon na hindi nagloloko. Hindi ako nagsinungaling kailanman,
wala akong itinago, tapos malalaman ko na ang dami mong sekreto!

"Masakit na masakit. Kung sinabi mo sana ng maaga, sana nagawan pa natin ng paraan.
Kung nagsabi ka lang noon, matatanggap ko naman. Pinipigil ko larng at nilalabanan
ko kasi ayokong maging kawawa. Ayokong magmukhang tanga. Pero may hangganin ang
pagtitimpi ko kaya huwag mong abusuhin ang pasensiya ko. Kaunting-kaunti nalang,
susuko na ako."

Napahagulhol siya ng iyak ng yakapin siya ni Cormac at hinalik- halikan siya sa

nuo. Hindi siya nito pinakawalan hanggang sa tumahan siya. Hinahagod lang nito ang
likod niya habang hinahaplos ang buhok niya.

And then Cormac dried her tears and looked at her. "I'm sorry."

"For what?" Suminghot-singhot siya. "Hanggat hindi ko napapatunayan na ikaw ang

asawa ko, wala kang dapat ihingi ng pasensiya sakin."

"Iris..."

She took a deep breath and tried to smile. "Ako ang dapat mag-sory. I broke down in
front of you. I should have stopped myself."

Pinakatitigan siya ni Cormac saka ginawaran siya ng halik sa mga labi kapagkuwan ay
tumitig na naman sa kaniya. "Kung ako ang asawa mo, mas matatakot ako na magtapat
ng totoo sa mga narinig ko."

Ngumiti siya. "Dapat lang. Magtapat man siya o malaman ko ang totoo, pareho lang
ang kalalabasan no'n. liwan ko siya at magpa-file ako ng divorce. I don't want to
be with a man who's lying to me for eight years now... and counting."

"But you said you made love to him." Paalala nito sa kaniya.

She shrugged. "Asawa ko siya, eh. Obligasyon ko yon sa kaniya. And he's really good
in bed so I can't really say no. Gusto ko rin naman, eh. Nag-i-enjoy ako sa
ginagawa namin. Pero kahit ilang beses pang may mangyari samin, kapag nalaman ko
ang totoo, pasensiyahan nalang kami. Hindi sapat ang pagiging magaling niya sa kama
para mapatawad ko siya."

Napatitig sa kaniya si Cormac saka hinaplos ang ilalim ng mga mata niya. "I want to
make love to you, Iris. I want to strip you naked and make you scream my name again
and again... but l'm ashamed because l'm lacking."
Umusog siya palapit kay Cormac saka masuyong sinapo ang mukha nito. "Tell me,
Cormac."

"What?"

"Ikaw ba ang asawa ko?"

He didn't even flinch at her question. "I don't want to say no, you might leave
me."

"Then I'll ask you again, are you my husband?"

"I don't want to say yes either, because you will leave me."

Her lips thinned. "Yes. I will."

"Then lets settle with maybe."

"I don't want a maybe, Cormac."

"As long as you don't have a proof, it will remain as 'maybe'."

Iris blows a loud breath. "If that's what you want. Fine. Pero kung ikaw ang asawa
ko at alam mo ang magiging desisyon ko sa bandang huli, galingan mong
magsinungaling at magtago ng katutuhanan sakin. Dahil kapag nalaman ko ang totoo,
hinding- hindi mo magugustuhan ang gagawin ko."

Umalis siya ng kama at lumabas sa Cabin nito. Habang naglalakad patungo sa Cabin
niya, samu't saring senaryo ang pumapasok sa isip niya.

She need time to take all this information and understand.

Pumasok siya sa Cabin niya at ini-lock 'yon saka naupo sa gilid ng paanan ng kama.

Hinilamos niya ang mga palad sa mukha saka napasabunot sa sariling buhok.

Gulong-gulo ang isip niya.

Sino ba talaga ang asawa niya? Is Cormac really Niccolo? Why is Niccolo hiding from
her? Why is Niccolo's voice different from Cormac's? Is she missing anything? And
if Niccolo is Cormac then why did he show himself to her as Cormac? Why risk that?
Cazzo! And if he has an impaired ejaculation then why tell her as Cormac not as
Niccolo?

Ang daming bakit sa isip niya na wala namang kasagutan.

"Arghhh!" Puno ng frustrasyon niyang sigaw habang nakasabunot sa sariling buhok at

pabagsak na nahiga sa kama. "Why are you doing this to me, Racini?"

Napatitig siya sa kawalan habang ang isip niya ay inaanalisa ang lahat ng mga
nangyari. Lahat ng mga sinabi ni Niccolo or ni Cormac man. Lahat ng emosyong nakita
niya sa mukha ni Cormac at ang napag-usapan nila ni Lucifer Monasterio.

Pero kahit paulit-ulit niyang analisahin 'yon, wala siyang makuhang sagot.

Hindi na nakapananghalian si Iris sa kakaisip. Gulong-gulo siya. Hanggang sa

makatulugan niya ang pag-isip. Nang magising siya, gabi na. Pero sa halip na
maghapunan, pinatay niya lang ang ilaw ng Cabin at burmalik ulit sa paghiga sa
kama.

Moment later, the door to her Cabin opens. It's too dark to see who enters.

Racini?

Hinintay nalang niya na tumabi sa kaniya ang asawa at tawagin siya nitong amore
pero biglang bumukas ang ilaw at tumambad sa kaniya si Cormac.

Napabangon siya saka kunot ang nuong bumaba ang tingin sa dala nitong pabulog na
Tupperware.

"A-anong..."

"I was worried." Naglakad ito palapit sa mesang pandalawahan saka doon inilapag ang
dala. "Eat. Alam kong nagugutom ka. Kanina ka pa hindi lumalabas."

Natigilan siya ng lumuhod ito sa gilid ng kama at hinawi ang mga hibla ng buhok
niya na nakatabing sa mukha niya. "Huwag kang magpapagutom.Pinag-aalala mo ako."

Hindi siya umimik. Titig na titig lang siya kay Cormac at ganun din ito sa kaniya.
At ng inilapit nito ang mukha sa mukha niya at inangkin ng mga labi nito ang mga
labi niya, kahit magulo pa ang isip niya ay nagpaubaya siya.

CHAPTER 11

NAALIMPUNGATAN si Cormac na parang may nakatitig sa kaniya. Nang imulat niya ang
mga mata, parang nakipagkarera ang puso niya ng magtama ang mga mata nila ni Iris.

Nakatagilid ito ng higa paharap sa kaniya at titig na titig sa mukha niya. And he
can't look away. Titig na titig din siya sa maganda nitong mukha na kahit kailan ay
hindi nawala sa isip niya mula ng makilala niya ito.

And then her smile slays him.

"W-what?" Its early in the morning and he's stammering. Fuck!

"Nothing" She smiled, that sweet smile of hers that says I'm planning something.
"Ang guwapo mo lang kaya hindi ko maiwasang mapatitig."

Yep. She's playing mind games with me again.

"Matagal na akong gwapo." Sabi niya saka bumaba ang tingin sa mga labi nito.

Awtomatikong naalala niya ang halikan nila kagabi. Mainit 'yon. Mapusok. Walang
inhibisyon. His sex hardened. It was a feverish kiss but she stop before they could
take their clothes off. Saying only her husband is allowed to see her naked body.

What a faithful woman.

"So... what do you want to do today, mio marito?"

His breathing stops. Mio morito? Than means my husband in Italian. "I'm not your
husband."

Iris just keeps on smiling. "Humour me, even just for today. Maging asawa kita."

Cormac automatically controls his emotion. "Ayoko. Hindi mo naman ako asawa-"

"Then get out of my Cabin."

Bigla siyang nakaramdam ng takot kaya mabilis na nagbago ang isip niya. "Okay. I'll
humour you.
"

God. This woman is an expert blackmailer.

Iris grinned happily. "Great." Umangat ang kamay nito saka hinaplos ang buhok niya
pababa sa tainga niya. "Anong gusto mong gawin?"
Her gesture makes his heart flutter. God! Why can't I resist her? She had me
wrapped around her fingers!

Tumikhim siya saka nagkibit-balikat. "Ano ba ang ginagawa ng mag-asawa?"

Nagkibitbalikat din si Iris. "I have no idea."

"Have sex?"

Pinaningkitan siya nito ng mga mata. "Except that."

"How can we be husband and wife if we're not going to have sex?"

Inirapan siya nito saka lumapit ito ng higa sa kaniya at ginawang unan ang braso
niya. "Hindi naman sex ang batayan ng pagiging mag-asawa. Bonus lang 'yon."

Ilang segundong hindi nakagalaw at nakahinga si Cormac dahil sa ginawang paglapit

sa kaniya ni Iris. At nang makabawi siya, tumikhim muna siya bago nagsalita.
"You're too close, Iris."

"I know." Parang walang pake na tugon nito. "Ano, may naisip ka na bang gagawin
natin ngayon?"

"Date?"

"Ayoko." Kaagad na inayawan ni Iris ang ideya niya. "How about we just stay in bed
and lets just talk."

Yes. She's planning something. "Iris, hindi ako nilalabasan pero tinitigasan ako.
Baka kung anong magawa ko sayo kapag nanatili tayo sa kama."

Tiningala siya ni Iris na may pilyang ngiti sa mga labi. "Hmm... I wonder...
magaling ka rin kaya sa kama? Magaling ang asawa ko, eh."

He smirked, "and since you want me to pretend as your husband, wanna try me? I'm
better than him, I can assure you that."

Humaba ang nguso nito. "Pretend is the word, Cormac. We can't have sex!"

He sighed. "Yeah, yeah... no sex."

That made Iris smile. "See? I know you're a gentleman."

"I can be an animal as well." Nang-aakit ang boses niyang sabi.

Inirapan lang siya ni Iris saka tumalikod sa kaniya habang nakaunan pa rin sa braso
niya.

And now they're in a spooning position.

Early in the morning. With his cock saluting, her ass is actually an inch away from
his length!

God! Is this woman torturing me? Is this her plan? Fuck!

"Iris?"

"Hmm?"

"Puwede bang umusog ka?"

"Sure."

At umusog nga ito, palapit naman sa kaniya saka gumalaw ito paharap sa kaniya at
nginitian siya.

"If you're Niccolo then now I can confirm that my husband easily gets horny."

"It's morning!" Pinanlakihan niya ito ng mata. "Morning erection."

"Oh." Her lips formed into an 'o'. "Want me to masturbate you?"

His lips parted. "Really?"

Iris instantly grinned. "Just kidding." She place a quick soft kiss on his lips.
Kapagkuwan ay tinulak siya nito patihaya sa kama saka nahiga ito sa ibabaw niya.

"I-Iris-"

"I always want to do this with my husband." Bulong nito saka naghikab. "Since
you're humouring me, can I do it with you?"

His chest tightened. "Of course. I'll do whatever you ask."

"Talaga?" Hinaplos nito ang nipple niya mula sa labas ng suot niyang t-shirt. "So
kung hihilingin kong hubarin mo ang damit mo at ipakita mo sakin ang tattoo mo,
gagawin mo."

His lips parted then his jaw tightened. "Why do you want to see my tattoo?"

"Kasi 'yon lang ang alam kong pagkakakilanlan ng asawa ko." May lungkot sa boses
nito saka tiningala siya. "Puwede ba?"

"Iris." He breathes out. "There is no unique tattoo. Lahat ng tattoo, may

kaparehas."

"Alam ko 'yon." Sadness fell on her beautiful face. "Pero gusto ko pa ring makita.
I'm intrigued. Please let me see your tattoo."

Cormac sighed. She really won't stop. "Sure. But not today."

Iris eyes sparkled. "When?"

"Tomorrow?"

"Okay." She actually looks happy and he's a sucker for her smile. "Promise 'yan,
ha?"

Napabuntong-hininga nalang siya. Iris is really persistent and a good mind gamer.
Tiyak na habang nag-uusap sila ngayon ay tumatakbo sa kung saan-saan ang isip nito.

"Cormac?"

"Hmm?"

"Sa tingin mo, mabuti ba akong asawa?"

His heart raced. "Why are you asking me that?"

"Kasi diba asawa kita ngayon... so humour me, am I a good wife?"

He close her eyes and hugs her. "Yes. You are."

"Paano mo nasabi?"
"Because you're loyal, faithful, smart and you can definitely rule the Racini's
empire without Racini."

She looked up at him. "How did you know about the empire? Wala akong naikuwento
sayo tungkol-"

"Lucifer told me" Sagot niya.

"Ah" Napatango-tango ito saka ngumiti. "Well, want to make my husband proud."

"Lucky bastard." He groaned.

"Are you... proud of me, Cormac?"

"I'm not your-" he stops and sighed. He forgot, he's pretending to be her husband
to humour her, "well, of course I am."

Yumakap ito sa leeg niya saka hinila ang sarili pataas para maglapat ang labi nila.

Napadaing nalang siya at lumalim ang paghinga dahil damang-dama niya ang mayayaman
nitong dibdib sa dibdib niya.

God! Her breast! Fuck

Si Iris ang pumutol sa halik at kinagat-kagat ang labi niya.

"Do you want to bite your husband's lips as well?" He asked, his breathing ragged.

Iris nodded. "Yes. Bite his lips and suck his tongue. Of course. Not when the light
is off. Gusto kong makita kung gusto niya ang ginagawa ko."

Inilabas niya ang dila. "Suck it."

Iris grinned then she sucked his tongue and tease it with hers. Napadaing siya sa
ginawa nito at napahawak siya sa beywang nito.

Tigas na tigas na ang pagkalalaki niya na hindi niya napigilan ang ikiskis yon sa
hita ni lIris.

"Cormac." mahina nitong ungol habang nag-i-espadahan ang dila nito at nagkakagatan
ng labi "Cazzo.."
Cormac rolled her over, this time, he's on top of her. "Stop teasing me, Iris."
Hinihingal niyang sabi habang matiim na nakatitig dito. "Please... masakit na ang
puson ko."

But Iris just laugh. "Gusto mong makaraos-"

"Iris!" Nag-uumpisa na siyang mairita. "Stop playing with me!"

Nawala ang ngiti nito saka sumeryuso ang mukha. "Hindi ba masayang paglaruan?"
Tumaas ang kilay nito. "Hindi nakakatuwa diba?"

Napatitig siya kay Iris saka napabuntong-hininga at tinulak ang sarili paupo.

Sinusubukan niyang pahupain ang init sa puson niya pero hindi niya magawa.

Cormac gritted his teeth and looked at Iris who's just looking at him with no
emotion on her face.

"Masaya ka na?" Tanong niya.

Umiling ito. "Ayokong nakikitang nahihirapan ang asawa ko."

His breathing stopped.

Lumapit ito sa kaniya saka lumuhod sa harapan niya pagkatapos at masuyong sinapo
ang mukha niya kapagkuwan ay hinalik-halikan siya sa nuo, pababa sa ilong, patungo
sa mga labi niya habang ang isang kamay nito ay humahaplos sa bukol ng pantalon
niya.

Napalunok siya at mas lalong lumalim ang paghinga.

"Fuck .."

Iris was massaging his length from outside his pants and he's panting.

Fuck! How can this woman affect him this much?

"Iris... fuck!" Mariin niyang ipinikit ang mga mata. "Fuck... fuck..."

Naglakbay ang mga labi ni Iris mula sa labi niya patungo sa tainga niya at dinilaan
nito ang gilid niyon at ipinapasok pa ang dila sa loob.
Cormac groaned followed by a moan. "Fuck."

She's just rubbing me! She's not even masturbating me! Why do I feel like I'm
cuming?

Tumigil si Iris sa ginagawa nito at paharap sa umupo sa hita niya at ang pagkababae
nito ang ikiniskis sa tigas na tigas niyang pagkalalaki.

"Iris... fuck..."

Nakayakap si Iris sa leeg niya habang hinahalik- halikan ang batok niya at leeg at
nila-lap dance niya.

Yes. She's giving him a lap dance and he's fucking cuming. Lalo na't bumibilis ang
pagkiskis nito sa pagkababae sa kahabaan niya at dumidiin pa saka gumigiling ang
beywang niya.

"Ohh... fuck, Iris... ahh." Cormac can't help but to moan when his body stiffen and
his semen spurted inside his pants.

Habol ang hininga na bumulong sa tainga niya si Iris. "Did you cum?"

He gulped. "Y-yes."

"Do you want me to lap dance you again?" Nang- aakit ang boses nito. "I'll let you
touch my breast this time."

He gulped again. "I thought you're loyal."

"I am." Sagot nito saka kinagat-kagat ang gilid ng tainga niya saka bumulong.
"Asawa kita ngayong araw diba? Kaya walang mali sa ginagawa ko. I have no proof,
but I can feel it in my gut, Cormac. So I suggest you lie and hide from me
excellently. I'm keeping up."

Napatitig siya sa mga mata ni Iris. She's persistent and she doesn't change her
mind once she set her mind on something. And at that very moment, her attention is
on him. And she's analyzing every word he says and every move he makes.

He smiled. "Gut feeling?" He chuckled. "I have a gut feeling as well that I can
make you scream if you let me eat you." He bit her lower lip. "At kung talagang
naniniwala ka sa gut feeling mo na ako ang asawa mo, then lets makes love. I'll
show you my tattoo."

He smirked. You're not the only one who knows how to throw a bait, Iris.
Iris smirked back. "Why don't you clean up and come back here. I have something in
mind."

Cormac narrowed his eyes at Iris who has a playful smile on her lips.

"What is it."

Kinindatan lang siya nito saka umalis sa mga hita niya at tinuro ang pagkalalaki
niya. "Clean up. Now."

Walang nagawa si Cormac kundi ang sundin si Iris. Bumalik siya sa Cabin niya at
naligo saka bumalik sa Cabin ni Iris.

Nang makapasok siya, natigilan siya ng may makitang chess board sa ibabaw ng kama
habang si lris ay inilalagay sa tamang posisyon ang white pieces at tumingin sa
kaniya."Lets play chess." Aya nito sa kaniya.

Umupo siya sa kama, paharap sa chess board. "Why?"

"Pietro told me that my husband is a killer in Chess." Nanghahamon ang boses at

tingin nito sa kaniya. "Pietro even boasted that my husband can checkmate an enemy
in a three minutes."

Napatitig siya sa black pieces ng chess na hindi pa nakaayos at ibinalik ang tingin
kay Iris na nakamasid sa kaniya. "And your point?"

She smiled and slowly caresses her body like she's teasing him. "Beat me in three
minute and I'll take one piece of my clothes off and if you beat me six consecutive
times, I'll do whatever you want."

Tiningnan niya si Iris mula ulo hanggang hita. "Four clothes. Six wins. Give me
fifteen minutes."

Iris smirked. "Can you beat me though?"

Hindi siya nagsalita at inayos ang black pieces niya.

"What if I win?"

Natigilan siya sa paglapag ng bishop sa board sa tanong na 'yon ni Iris.

He looked at her. "What about it?"

"I will ask you a question and you will answer me honestly. No lies. No pretension.
No hiding." Then she smiled sweetly. "But don't worry, hindi ko naman itatanong
sayo kung ikaw ang asawa ko. I'll play fair and I will ask fair questions."

Sabi ko na nga ba. Hindi ito mag-aaya maglaro ng chess ng walang dahilan.

"Fine with me." Aniya. "lf... you can win against me."

Nanatili lang ang ngiti sa mga labi ni Iris. "Lets start?"

He nodded. "Sure."

"CHECKMATE" Nakangising wika ni Cormac habang nakatingin sa kaniya na parang

iniinis siya. "Paano ba 'yan, pang-apat ko ng panalo 'to." Bumaba ang tingin nito
sa pagkababae niya. "Take it off."

Iritadong hinubad niya ang panty na suot saka itinapon'yon sa sahig.

Cormac's eyes are feasting on her nakedness. Hindi naman niya matakpan ng mga kamay
ang maseselang parte ng katawan niya dahil naglalaro sila.

"Your breast looks edible." He commented.

Sa halip na mahiya, umayos siya ng pagkakaluhod sa kama at ini-straight ang likod

niya.

Yes. He can see her breast but he can't see her whole womanhood. Tanging ang nuo
lang ng pagkababae niya ang nakikita nito dahil nakaluhod siya.

"You shaved." Pansin nito sa pagkababae niya.

Hindi niya ito pinansin saka inayos ang chess pieces niya.

Cormac is winning alright. In less than two minutes.

Lihim siyang napangiti. Oo nga't natatalo siya pero nananalo naman siya sa ibang
bagay.

Masyadong naka-focus si Cormac sa ideyang aalisin niya ang damit niya at gagawin
niya kung anong gusto nito. Kanina ng sabihin niya ang rules ng laro nila, hindi na
siya umasang mananalo siya kung ito nga ang asawa niya.
Pietro boasted his master's ability to checkmate his opponent in three minutes and
now she's actually seeing it. Cormac is winning. At kahit anong gawin niya, hindi
kiya magawang manalo rito.

"Let's start." Ani Cormac saka hinayaan siyang unang gumalaw.

Cormac's hand glide in the board. Walang pag aalinlangan ang bawat galaw nito,
walang pagdadalawang isip ang bawat atake. Lahat ng galaw niya ay nakikita nito,
lahat ng mga plano niya sa bawat chess pieces niya ay nahuhuli nito. At nang ma
checkmate nito ang hari niya, kinindatan lang siya nito at mabilis na inayos ang
chess pieces nito.

"One more and you will do what I want."

Her lips thinned and looked at the clock. Less than two minutes again. That was
fast.

Is he in a hurry?

Nag-umpisa na ang pang-anim nilang laro. Maingat ang bawat galaw ni lris sa mga
chess pieces niya samantalang umatake kaagad si Cormac.

Napakagat labi siya ng makain nito ang bishop niya.

"Cazzo."

"What now, Iris?"

Nagtagis ang bagang niya saka iginalaw niya ang isa pa niyang bishop at tumingin sa
orasan.

Past two minutes.

Why is he stalling? Kung gugustuhin nito kanina pa siya nito natalo.

Cormac yawned and move his queen. "There. I'm open. Checkmate me, Iris."

And that's what she did. She checkmate his king and looked at Cormac. "You don't
have to lose a game. Kaya kitang labanan."

Sa halip na sagutin siya, nahiga ito sa kama saka ipinikit ang mga mata. "Anong
tanong mo?"
Iris stilled. "Tanong ko?"

"Yes. You win, didn't you?"

He let me win so I could ask? What is he playing now?"

Your question, Iris." Ulit nito.

Hinila niya ang kumot saka pinulupot 'yon sa hubad niyang katawan bago nagtanong.
"Sa Racini Hotel ba sa Minessota mo ako unang nakita?"

He opened his eyes and looked at her. "Tanggalin mo yang kumot na nakapulupot sa
katawan mo saka ko sasagutin ang tanong mo."

Mabilis niyang inalis ang kumot. "Answer me."

"Come closer."

Iris sighed before moving closer to Cormac.

"Hayan na." Aniya.

He tapped his chest. "Sit here."

"No way-"

"Then I won't answer you."

Medyo lumalim ang paghinga niya habang ginagawa ang sinabi ni Cormac. Paharap
siyang umupo sa dibdib nito pero tinakpan naman ng kamay niya ang pagkababae niya.

"Come on, Iris.." may pagrereklamo sa boses nito. "I won fair and square. I get to
see you naked, remember?"

"Just answer my question."

"Nope. Not until I see that precious gem in between your legs."

Nag-init man ang pisngi, inalis niya ang kamay na nakatakip sa pagkababae niya.
This is different from Niccolo! Every time Niccolo eats her, its dark and she can't
see him. But now, she can see raw lust in Cormac's eyes as he looked at her
nakedness.

"Damn..." he rolled his tongue in between his lips, "I wanna eat you."

"Just answer me."

"No. Hindi 'yon ang una nating pagkikita." Sagot ni Cormac.

"Kung ganun saan mo ako unang nakita?"

Cormac smirked at her. "Isang beses ka lang nanalo, kaya isang beses ka lang din
puwedeng magtanong."

Pagkasabi nito niyon ay walang sabi-sabing iniyakap ang mga braso sa hita niya at
hinila siya palapit sa mukha nito at naramdaman niya ang dila nito sa pagkababae
niya.

CHAPTER 12

IHINILIG NI Niccolo ang likod sa railing ng terasa ng mansiyon ng mga Monasterio sa

Isla saka bumuntong-hininga. Humigpit ang hawak niya sa tasang may lamang kape saka
nagpakawala na naman ng malalim na hininga.

"Kahit ilang beses kang bumuntong-hininga riyan." ani Lucifer na naka-upo sa coffee
table at sumisimsim ng kape, "walang magbabago kaya tama na ang buntong-hininga.
Sinisira mo ang araw ko."

Niccolo tsked and looked at the vast horizon.

"I want to be with my wife, Lucifer."

Lucifer tsked. "Then be with her. Madali lang naman. Umalis ka rito sa palasyo
namin at pumunta ka sa Cabin niya. Kumatok at magpakilala. Tama na ang pagtatago.
Dahil sa ginagawa mo, mapapalitan ka sa buhay niya."

Nagtagis ang bagang niya. "Pero paano ko siya haharapin? Galit siya sakin at
siguradong iiwan niya ako."

"Simple lang, magpakita ka:" Lucifer let out a loud breath. "At kung natatakot ka
namang iwan niya, romance her. Naging asawa mo siya na hindi mo siya nililigawan.
Why don't you court her now? Make her love you. Para hindi ka niya iwan."
Niccolo sighed. "Make her love me." Mapait siyang napangiti. "Mamahalin kaya niya
ako? Walong taon ko siyang hinayaang mag-isa."

Tumabi ng tayo sa kaniya si Lucifer ipinatong ang siko sa railing. "Matalino ka,
dapat alam mo 'yon."

Kunot ang nuong bumaling siya sa kaibigan. "Alam ang ano?"

Lucifer glance at him. "Why do you think she stayed faithful to you all these
years?"

Mabilis siyang sumagot. "Because she's an honest woman."

"And?"

His frown deepened. "And what?"

Lucifer tsked. "For a smart man, you are dumb."

"What exactly do you mean by that?" May iritasyon sa boses niya. "Tama naman ako
diba? She's an honest woman, that's why."

Ibinalik ni Lucifer ang tingin sa kabuonan ng isla. "Ang manhid mo."

"Ano?"

"Manhid ka, Niccolo Racini." Ulit ni Lucifer na may kakabit pang pangalan niya saka
napailing.

"You know why she stayed loyal?"

"Why?"

Lucifer looked at him. "Because somehow, you manage to enter her heart. Nakita ko
'yon ng magkausap kami. Yong determinasyon niyang makita ka, nakakabilib. Napamahal
ka na sa kaniya na kahit siya, hindi niya namalayan. Kaya nga hinahanap ka niya
diba?"

Hindi niya napigilan ang matawa. "Si Iris? Ang asawa ko?" Tumawa ulit siya. "She
fell in love with me?" He laugh again. "Yeah, right!" He was chuckling to himself
and then shook his head, still chuckling. "Luc, hindi pa niya ako nakikita, paano
siya ma-i-in-love sakin? Binibiro mo ba ako?"
Napailing ulit ang kaibigan saka sumimsim ng kape at bumuntong-hininga na parang
suko nang magpaliwanag sa kaniya. "Whatever. Ang punto ko lang naman, eh ano kung
hindi ka pa niya nakikita? Nag-uusap naman kayo sa cellphone. Saka ang dami mo ng
nagawa para sa kaniya. Hindi ka man nasa tabi niya kapag may problema siya pero
nakaalalay ka naman at tumutulong ka sa paraang alam mo."

Luc shook his head. "It may not be a big deal for you, but for her, it is. You've
help her get through tough times. That's why she stayed faithful."

His lips thinned, gone the laughter. "Why am I having a hard time believing that?"

"You know how my parents fell in love right?" Ani Luc.

Tumango siya. "Pen-pal."

Luc nodded like what he said explains his relationship with his wife.

"Dalawang taon silang nagsulatan bago sila nagpadala ng larawan sa isa't-isa."

Inubos nito ang lamang kape ng tasa saka bumaling sa kaniya. "See what I mean? It
wasn't an attraction through physical appearance. It wasn't love at first sight
either. It was love... slow, tender and real love. 'Yong klase ng pagmamahal na
hindi basta-basta nabubura ng panahon dahil nakaukit na 'yon sa puso mo." Then
Lucifer suddenly laugh. "Fuck. I'm turning mushy."

Natawa na rin siya kapagkuwan ay pumasok sa isip niya ang asawa.

Slow tender and real love. Is that what you feel for me, Iris? Aasa na ba siya na
may katugon ang nararamdaman niya?

Niccolo took a deep breath. "Slow, tender and real love." bulong niya, "mine wasn't
slow. I fell for her in an instant. It wasn't tender either but what I feel for her
is real. I love my wife."

Tinapik-tapik ni Lucifer ang balikat niya. "Then go. Show your self to her."

"liwan niya ako, Luc." May pangamba sa boses niya.

"So? Given na yon." Napailing ito. "Inaasahan mo talaga na mananatili siya sa dami
ng sekretong ipagtatapat mo sa kaniya? Ano naman kung iwan ka niya? Eh di sundan
mo. Ang dami mong pera, kahit saang sulok ng mundo, kaya mo siyang sundan."

Gumuhit ang ngiti sa mga labi niya. "You're right. So what if she leaves me? I'll
win her back again-"
"Yes. But first, make sure that she loves you really, really hard."

Natigilan siya at tiningnan ng masama ang kaibigan. "Kasasabi mo palang na mahal

niya ako-"

"That's my opinion and my observation." Luc grinned. "Hindi 'yon sigurado-"

"Gago."

"Matagal na." Natatawang sabi ni Lucifer saka iniwan siya sa terasa.

Siya naman ay nawalan na naman ng lakas ng loob na harapin ang asawa.

He have to make sure that she loves him. But how am I gonna do that?

NAKAGAT NI Iris ang labi habang nakahiga sa kama niya at nakatitig sa kawalan.
Malinaw pa sa ala-ala niya ang nangyari kanina rito mismo sa kama niya.

Mariin niyang ipinikit ang mga mata para iwaksi ang ala-alang 'yon pero para iyong
sirang plaka na paulit-ulit na nagri-replay sa isip niya.

And she can't stop her memory from flowing.

"C-Cormac..." napahawak siya sa headboard ng kama ng maramdamang sinipsip nito ang

hiyas niya. "Uhmm! Ah!"

She wanted to pull away, to move away from him but her body won't let her. Nanatili
siyang nakaluhod sa ibabaw mismo ng bibig ni Cormac na hinihimod ang lahat ng sulok
ng kaselanan niya.

Walang patawad ang dila nitong kumikiwal habang sinusundot-sundot ang kaangkinan
niya. Sinisipsip ang kuntil niya at kinakagat kagat ang labi ng pagkababae niya.

"Cormac!"

Iris gasped when he inserted his hard tongue inside he. "Cazzo! Cormac-oh! Uhm!
Ahh!"

Nawala na sa isip ni iris ang umalis sa ibabaw ng binata, mas pinagduldulan pa niya
ang pagkababae sa bibig nito at dila na walang humpay na pinapaligaya siya.
"Oh! Oh! Oh!" Humigpit ang hawak niya sa headboard at napaliyad ng bumilis ang
pagdila ni Cormac sa basa niyang kaselanan. "Oh! Cormac! Oh!"

Nagdedeliryo na siya sa sarap, hindi niya alam kung saan siya babaling at mas
humigpit pa ang kapit niya sa headboard ng kama.

Umiidayog na rin ang katawan niya, umaangat ang puwitan saka ipagduduldulan sa labi
at dila ni Cormac.

She's even grinding her wet pussy on his hot mouth.

Mas humigpit ang yakap ng mga braso ni Cormac sa mga hita niya at mas sinibasib pa
ang pagkababae niyang alam niyang mamula-mula na at pumipintig sa sobrang
pagnanasa.

"Oh! Cormac... amore..."

Napaliyad si Iris ng sinundut-sundot nito ang kuntil niya at halos mapasigaw siya
sa sarap.

"Cormac! Ohh! Keep doing that! Oh!"

Napasunot siya sa buhok nito at iginagalaw niya ang balakang habang ang dila nito
ay grabe magpaligaya. "Mio dio, Cormac! Oh-ang sarap- ang sarap-"

Iris toes keeps on clenching and unclenching as she savor Cormac's tongue licking
and lapping her.

Her body is swaying with pleasure. Lalo na ng binilisan ni Cormac ang pagdila sa
kaniya. Kakaiba ang ritmo ng dila nito habang Sumisigaw siya sa sarap.

"Ah-Cormac... Oh! Cazzo! I like it." She's grinding her p-ssy on his mouth. "Sige
pa... lick me more... ang sarap ng ginagawa mo."

Hindi na alintana ni Iris ang lumalabas sa bibig niya. Bingi at bulag na siya sa
pagnanasang sasabog sa kaibuturan niya.

"Ah! Ah! Hayan na ako! Oh! Oh!"

Parang nangingisay ang katawan niya habang palapit ng palapit ang orgasmo niya.
"Cormac! Oh, Cormac! I'm cuming! Oh! Cazzo! Cazzo! Cosi! Che buono! Ah!"

As her body reach its peak, she was already convulsing in pleasure. Hawak na niya
ang sariling dibdib habang minamasahe 'yon at pinipisil ang utong niya.
She can feel it... she's cuming. Just a little bit. More licking.

"Oh! That's it, Cormac... Oh! Fuck me with your tongue!" She was talking dirty but
she's already gone and flled with lust to care the words coming from hermouth. "Oh!
Yan! Oh! Sige pa. Malapit na ako. Sarapan mo pa. Idiin mo pa!"

Pinikit niya ang mga mata dahil sa pagkahilong nararamdaman dahil sa

sobransensasyong nalalasap sa mga sandaling yon. Grabeng sarap ang lumulukob sa buo
niyang katawan. Kakaibang kamunduhan itong pinagdalhan sa kaniya ni Cormac.

"Ah! Cormac! Oh!"

Walang tigil siya sa pag-ungol hanggang sa umabot ang orgasmo niya sa kaniyang
kaangkinan at naramdaman niyang nilunok lahat ni Cormac ang katas na inilabas niya.

But that wasn't enough to Cormac. Eksperto siya nitong naihiga sa kama at kumababaw
ito sa kaniya pero nasa pareho pa ring parte ng katawan niya ang atensiyon niya.

Sa kaselanan niya.

Ibinaon ni Cormac ang ulo sa gitna ng hita niya at kinain na naman siya. Libo-
libong kuryente ang dumaloy sa katawan niya habang pinapaligaya na naman siya nito.

Paminsan-minsan ay nag-aangat ng tingin ito sa kaniya at sa tuwing nagtatama ang

mga mata nila ay mas pinapapungay niya ang mata at pinapakita niya ritong gustong-
gusto niya ang kaligayahang pinapalasap nito sa kaniya.

Hindi mabilang ni Iris kung ilang beses siyang nilabasan sa pamamagitan lang ng
dila at daliri ni Cormac. Kakaibang sarap yon na naranasan niya. Kakaibang
sensasyon. Nakakabaliw, nakakahibang at nakakawala sa tamang huwisyo.

She told herself that she will never do anything sexually related with Cormac, but
her she is, writhing in pleasure and screaming for more.

And when he's done pleasuring her, he masturbated in between her parted things and
spurt his semen all over his wet mound.

He didn't penetrate her and she should be thankful, but the truth is, she felt
disappointed. Gusto niyang maramdaman ang kahabaan nito sa loob niya. Hindi para
alamin kung ito ba talaga ang asawa niya kundi dahil sigurado siyang ibang sarap
ang maipaparamdam niyon sa kaniya.

Napakurap-kurap si Iris sa ala-alang 'yon at hindi makapaniwalang napaawang ng

maramdamang nabasa siya.
Mio dio...

Parang may sariling isip ang kamay na pumasok sa suot na cotton na short at panty
saka hinawakan ang sarili niya.

Napapikit siya ng makaramdam ng masarap na kiliti at pumasok sa isipan niya ang

mukha ni Cormac pero pangalan ng asawa niya ang inuungol niya.

"Niccolo... Oh! Niccolo!"

Iris was shameless as she pleasure herself, remembering how Cormac pleasured her
with his tongue and fingers and her legs trembled as she reach the peak of her
lust.

Nanghihina at nahihiyang napakagat labi siya sa ginawa.

Mio dio... "What is happening to me?"

Mabilis siyang bumangon saka pumasok ng banyo para maghugas ng kamay at maligo para
humupa ang init ng katawan niya. At nang nakapagbihis siya, lumabas siya ng Cabin
at akmang sasakay sa duyan ng makitang palabas din si Cormac sa Cabin nito at
nagtama ang mga mata nila.

Pinalabas niya ito kanina sa Cabin niya pagkatapos ng nangyari sa kanila at habang
nagkakatitigan sila, naalala na naman niya ang pagpapaligaya nito sa kaniya.

Kaagad na nag-init ang mukha niya saka siya ang unang nag iwas ng tingin at bumalik
ulit sa Cabin niya para magtago rito.

What if he's not my husband? Her mind is torturing her. What if I'm cheating on my
husband now? She doesn't want to be a cheater. She doesn't want to be unfaithful to
Niccolo but she likes Cormac. She likes how he can make her smile and laugh and
feel so sexy and she likes conversing with him.

And if he's not my husband. Anong gagawin niya. Anong gagawin ko?

My husband is a good man. He supported her through and through. Wala man ito sa
tabi niya pero nararamdaman niya ang suporta nito sa lahat ng gusto niyang gawin at
hindi pa siya nitong binigo sa tuwing humihingi siya ng tulong dito.

If Cormac is not Niccolo... napasabunot siya sa sariling buhok saka mahinang

napadaing at unti-unting bumagsak ang luha sa mga mata niya.
"No... they're the same." Bulong niya habang humihikbi. "They're the same... I'm
not a cheater. I will never hurt my husband like that. No... No.. they're the
same."

Iris knew that she's convincing herself but her mind is torturing her. It keeps on
asking 'what if Cormac is not Niccolo'?

Hindi siya mababaliw sa pakikipag-hide and seek niya kay Niccolo, mababaliw siya sa
guilt na binabato ng isip niya sa puso niya.

I was an honest wife for eight years and now...

Huminga siya ng malalim at dahil pakiramdam niya ay kinakapos siya ng hininga,

nagmamadali siyang lumabas ng Cabin para sumagap ng sariwang hangin pero bumangga
siya sa isang bulto.

When she looked up, she saw Cormac and her heart race.

Her eyes widen at that realization. My heart raced! Oh God.

"You okay?" May pag-aalala sa boses ni Cormac habang nakatingin sa kaniya. "Iris...
you okay?" Ulit nito ng hindi siya sumagot.

Wala sa sariling umiling siya. "No... -my heart r-raced."

Cormac frowned. "What?"

Nasapo niya ang dibdib kung nasaan ang puso niya. "M-my heart r-raced" Ulit niyang
sabi habang nakatitig kay Cormac. "Why the hell am l feeling like this?"

Cormac remains confused. "I don't understand... seriously..."

Tinalikuran niya si Cormac saka pumasok sa cabin niya at wala sa sariling napaupo
sa gilid ng kama niya. Kaagad siyang sinundan sa loob ni Cormac.

"Iris..." Cormac sounds worried. "Look at me."

She looked up at him.

Nagsalubong ang kilay nito. "Ayos ka lang ba?"

Umiling siya. "H-hindi."

"May masakit ba sayo?"

Umiling siya. "W-wala."

"Then tell me what's wrong." Tumaas na ang boses nito na may pag-aalala. "Tell
me... what is it?"

Tinapik- tapik niya ang dibdib kung nasaan ang pusoniya habang makatitig dito. "My
heart..."

"W-what's wrong with you heart?"

"W-when I Iooked at you or think of you... i-it's racing. Fast. And loud."

Unti-unting nawala ang pag-aalala sa mukha nito saka lumuhod para magpantay ang
mukha niya. "Kailan mo naramdaman 'yon?"

"N-ngayon lang."

"That's okay." Anito na parang hindi 'yong seryusong problema. "You make my
heartbeat raced too. We're even. It's unfair though, you just feel it now, while
always felt it every time l'm with you. Darn... even when I'm not with you, you can
still make my heart race just by thinking of you."

Her lips parted. "But you're not my husband."

"Hindi ba?"

Her eyes widen. "Y-you are?"

He smiled. "You asked me to pretend to be your husband. Hindi pa naman tapos ang
araw na 'to. Technically, I'm still your husband since I agreed to humour you."

Tumalim ang mata niya. "Then stop pretending and don't humour me anymore."

"Is that what you want?" Tanong ni Cormac, wala na ang ngiti sa mga labi nito.

Tumango siya pero "no". naman ang lumabas sa bibig niya.

The smile on Cormac's face returns and he gathered her in his arms. "Iris?"
"Hmm?"

"Would you like to see my tattoo now?"

Kumalas siya sa pagkakayakap dito at hindi makapaniwalang napatitig dito. "Y-you

will let me see it? N-now?"

Tumayo si Cormac saka hinubad ang damit nito pagkatapos ay tumalikod sa kaniya para
makita niya ang tattoo nito.

And as she stared at Cormac's back, she didn't know what to think. She became even
more confuse than she already is.

CHAPTER 13

THAT NIGHT, Iris closed the lights and waited for Niccolo. Pinagdarasal niya na
sana pumasok ang asawa niya sa Cabin niya para makausap niya ito pero isang oras
ang lumipas, walang Niccolo na pumasok.

Hindi siya mapakali sa higaan. Mahihiga siya saka babangon na naman. Ganun siya
hangegang sa marinig niya ang pagbukas ng pinto ng Cabin niya.

Racini!

Tahimik siyang naghintay habang nakaupo sa uluhan ng kama at nakasandal sa

headboard. Naaninag niya ang bulto na pumasok sa Cabin niya.

"N-Niccolo?" Tanong niya.

"Its me, amore."

Nang marinig niya ang pamilyar na boses nito, kaagad siyang umalis ng kama at kahit
madilim pilit niyang inaninag ang paligid at yumakap sa asawa niya.

"Amore..."

Impit siyang napahikbi. "I'm so sorry... I'm so sorry. Mi dispiace, Niccolo. Mi

dispiace."

"Amore mio..." niyakap din siya nito saka hinagod ang likod niya. "What is it? Why
are you saying sorry?"
Humigpit ang yakap niya sa asawa. "I-I c-cheated on y-you."

Niccolo's breathing stopped. She felt it. She felt him freeze.

"Mi dispiace, Niccolo." Mabilis niyang tinuyo ang basa niyang pisngi pero patuloy
lang sa paglaglag ang luha niya. "Mi dispiace. Mi dispiace..."

Akala niya aalis si Niccolo dahil sa ipinagtapat niya pero naramdaman niyang
humigpit ang yakap nito sa kaniya.

"Shh..." hinagod nito ang likod niya. "Tahan na. Huwag ka ng umiyak."

"P-pero.. pero niloko kita. I c-cheated on you."

"Shh... don't cry." Patuloy ito sa pag-alo sa kaniya. "Don't cry..."

"Nahihirapan na ako, Niccolo." Pag-amin niya. "Hindi ko na alam ang sagawin ko. And
I'm guilty... I'm so guilty because I know... I did it not because thought he's you
but because I want him." Napahagulhol siya. "Mi dispiace, Niccolo. Mi dispiace.
Forgive me. Forgive me."

Hinaplos nito ang buhok niya na ang inaalo siya. "Tahan na. Huwag ka ng umiyak."

"H-hindi ka ba galit sakin?"

Nawalan ng imik ang asawa.

"Galit ka..." bulong niya saka kumalas sa pagkakayakap dito. "I want to go home,
Niccolo. Ayoko na rito."

"Iris..."

"Ayoko nang makipaglaro sayo ng taguan." Marahas siyang umiling. "Beforel turn into
a bad woman, I have to leave. My heart is beating so fast for him, I can't stay
married with you, Niccolo. Lets have a divorce."

"Iris...no." Hinawakan ni Niccolo ang kamay niya. "Please, don't leave me."
Nangungusap ang boses nito. "Stay... please... d-don't divorce me."

"Mi dispiace"

"Amore-"
"Please leave my Cabin, Niccolo."

"No. Iris. Let's talk. Please, don't leave me. Iris... I beg you."

Pinatigas niya ang dibdib niya. "Mi dispiace, Racini. Please leave."

"Iris-"

"Leave!" Hindi niya napigilan pagtaasan ng boses ang asawa niya. "Sawang-sawa na
ako. Suko na ako, Niccolo. Ayoko ng makipaglaro sayo. I'm done playing mind games
with you and giving you all my attention. Pinaghintay mo ako ng walong taon at
ayoko na.I don't want to be with you anymore... want to be with Cormac. At least
siya, nakikita ko. Nakakausap ko maayos. At kaya rin niya akong paligayahin tulad
ng pagpapaligaya mo sakin."

"No... Iris..." his voice is shaking, "no...don't do this to me. No... amore..."

"Please leave."

"Amore..."

"Leave. Now." Aniya sa malamig na boses. "Ayaw mo namang makita kita diba? Umalis
ka na para hindi na talaga kita makita. I will call Pietro to ready our divorce
paper. Palayain na natin ang isa't-isa Niccolo. Ayoko ng maging asawa mo."

Parang may bumabaon na kutsilyo sa puso ni Iris habang sinasabi niya ang mga
salitang 'yon pero ito ang mas makakabuti para sa kanilang dalawa. Para sa sarili
niya.

"Ayoko ng habulin o hanapin ang taong ayaw namang magpakita." Aniya saka umatras at
napaupo sa gilid ng kama. "So leave, Niccolo."

May humawak sa kamay niya at naramdaman niyang may lumuhod sa harapan niya.

"Please... don't leave me." Nagmamakaawa si Niccolo habang nakasubsob ang mukha
nito sa mga palad niya. "Amore... have mercy on me. Please... don't do this to me."

Iris felt his tears but that didn't soften her. Mas marami pa siyang iniyak keysa
rito. "Leave now, Niccolo."

Walang emosyon ang boses niya at walang nagawa ang asawa niya kundi ang umalis sa
Cabin niya.
Nang makalabas ito, tinuyo niya ang mga luha niya saka binuksan niya ang ilaw ng
Cabin kapagkuwan ay napatitig sa pintong nilabasan ng asawa.

Niccolo... mio morito.

Bumalik siya ng higa sa kama ng patagilid at napatitig sa lamp shade na hugis

katawan ng babae.

Nang ipikit niya ang mga mata, pumasok sa isip niya ang tattoo na nakita niya sa
likod ni Cormac.

It's not a sword-shaped leaves. There's no flower. It was a simple tattoo. Celtic
words. And it shook her world earlier.

If she based the truth on the tattoo, they're really a different person. Baka nga
guni-guni lang niya ang nakita niyang lalaki na naliligo sa dagat. A figment of her
imagination because she wanted to see her husband so badly.

Cormac is not Niccolo. lf she's basing everything in the tattoo on his back.

Tumingin siya sa orasan. Its been four hours since Niccolo left her Cabin.

I'm sure he's still awake. That is, if I matter to him.

Humugot siya ng malalim na hininga. "Dalawang oras pa." Pagkausap niya sa sarili.

Iris was getting impatient but she remained at ease and compose. Walong taon siyang
naghintay. Ano ba naman sa kaniya ang dalawang oras para tuluyan niyang mahuli ang
asawa niya?

Her words and tears earlier surely distracted her husband. And if it distracted
him, then he's still awake until now, thinking about their divorce.

Bumangon siya at lumabas ng Cabin ng lumipas ang dalawang oras. Yakap niya ang
sarili dahil sa malamig na simoy ng hangin habang naglalakad patungong Cabin ni
Cormac.

Kumatok siya. "Its me. Iris." Aniya.

Mabilis na bumukas ang pinto ng cabin at nagkatitigan sila.

"Cormac... He looks beat up, stress, worried and hopeless.

"Iris..." his face actually brightens when he sees her. "W-what are you doing
here?"

Humakbang siya palapit dito saka niyakap ito. " can't sleep, Cormac. C-Can't
sleep.. I keep on thinking about what happened to us this morning and your
tattoo... and my husband... and my head is about to burst."

"Its okay.." Hinalik-halikan nito ang ulo niya habang mahigpit din siyang yakap.
"Don't think about it.. I'm here."

Tumango siya saka kumalas sa pagkakayakap sa lalaki. "Pasensiya ka na pero puwede

bang dito ako matulog? Baka bumalik ang asawa kosa Cabin ko. Ayoko siyang
makasama."

Cormac nodded and guides her towards the bed. Nang makahiga siya ay kinumutan siya
nito at hinaplos ang buhok. "Rest. Namamaga ang mga mata mo."

Napangiti siya ng haplusin ni Cormac ang pisngi niya at hinalikan siya sa gilid ng
mga labi.

"Salamat." Aniya.

"Pahinga ka na."

Tumango siya saka ipinikit ang mga mata pero hindi siya natulog. Pinapakiramdaman
niya si Cormac.

Cormac switch off the lights except for the lampshade on her side and lay on the
bed beside her. Then she felt him embrace her around that waist and pulled her
closer.

"Cormac?"

"Hmm?"

Ini-angat niya ang ulo nito saka pinaunan ito sa braso niya. "There... much
better."

With his eyes close, he smiled and embrace her tightly. "Yeah... much better." He
whispered. "I feel so tired. Thank God you're here. Makakatulog na ako ng maayos."

Napatitig siya sa necklace nito na nagtatago ang pendant sa loob ng t-shirt nitong
suot. "Tulog ka na. Matutulog na rin ako. Hindi ako aalis sa tabi mo, gusto ko
rito."
Cormac groaned and nodded. "Okay..."

Iris smiled and started caressing Cormac's neck down to his Adams apple and
collarbone while humming a soft melody. Para hindi ito magulat sa binabalak niyang
gagawin mamaya.

She have to condition his mind that she won't do anything to him to loosen him up.

Iris kissed Cormac's forehead and started caressing his hair and his handsome face
down to his jaw. Still humming softly. Then she started trailing the tip of her
finger over Cormac's necklace.

And Cormac felt at ease. Mas humigpit pa nga ang yakap nito sa kaniya at halatang
gusto ang ginagawa niya.

Her touch calms him.

Iris won't deny it. Cormac's embrace feels good. She wanted to stay in his arms and
cuddle with him.

But I have other things in mind.

Pinakatitigan niya ang guwapo nitong mukha na tanging ang lampshade lang ang
tumatanglaw habang hinahaplos ang necklace nito.

Cormac looks beat up and stressed. There are bags under his eyes. His forehead is
creased even when sleeping.

"Shhh." hinalikan niya ang nakakunot nitong nuo saka hinaplos niya iyon hanggang sa
mawala ang pagkakakunot at hinalikan niya ulit. "Sleep tight, amore. Sleep tight."

Napangiti siya habang hinahaplos ang mukha nito. Were you stressed out, mio morito?
Natakot ka ba talaga na id-divorce kita? Huwag kang mag- alala, darating tayo
riyan.

But tonight... I will end my confusion once and for all.

I will not lose, Niccolo. Not to you! You think the game ended because you saw me
cry andI told you that give up, well you're wrong. Its just starting, mio morito,
Tatapusin ko na ang paglalaro mo sakin. And then I will let you taste your own
medicine.

Pinagmasdan niya si Cormac ng halos isang oras hanggang sa mapansin niyang malalim
na ang paghinga nito at kalmado na ang katawan nito.
Alam niyang mabilis ang reflexes nito pero alam niyang nasanay na ang isip nito sa
hawak niya dahikanina pa niya ito hinahaplos sa parteng leeg at dindib. Pero dahan-
dahan at maingat pa rin niyang hinawakan ang necklace nito at halos hindi na siyang
humihinga habang inilalabas iyon mula sa pagkakatago sa loob ng t-shirt nito.

At nang tuluyan ng lumabas ang pendant ng necklace nito, maingat niyang inilipat
ang pagkakaunan ng ulo nito sa baraso niya patungong unan saka mabilis niyang
hinubad ang wedding ring niya at pinagdikit ang dalawang singsing.

Her heart hammered inside her chest when she realized something.

The two rings are the same! Different sizes! But the same design!

She doesn't believe in coincidence. This ring was handmade by a famous jeweller in
Italy. According to Pietro, his master specifically told him the design he wanted
that would suit his wife's finger with words engraved inside to personalize it.

And Pietro was generous enough to tell her the words his master had chosen.

Ang lakas ng kabog ng puso niya habang binabasa niya ang nakasulat naka-engrave sa
loob ng singsing.

'Desidero me.' Just like what Pietro said!

Her lips trembled. May naka-engrave rin sa loob ng singsing niya.

And it says 'amore mio.'

Desidero me, amore mio." Bulong niya habang bahagyang nakaawang ang labi niya.
"Desire me, my love."

Napatitig siya kay Cormac at mahinang natawa ng walang emosyon. "I wasn't wrong
after all." Nangilid ang luha niya sa halo-halong emosyong nararamdaman. "It's you,
Niccolo. It's you... mio morito."

Kahit nanginginig ang kamay dahil sa nalaman at nangingilid ang luha niya, maingat
niyang naibalik ang pendant nito sa loob ng tshirt nito saka bumangon para hamigin
ang sarili at umupo sa gilid ng kama habang nakatitig kay Cormac.

"Bakit..." bulong niya habang titig na titig sa asawa. "Bakit mo ako pinaglaruan ng
ganito?"

Tuluyan ng bumagsak ang luha sa mga mata niya.

Masuyo niyang hinaplos ang buhok ng asawa saka ang pisngi nito. You mislead me from
the very beginning. You used Pietro and Lucifer to confused me using the tattoo.
You played me good, mio morito. Pinaniwala mo ako sa isang kasinungalingan para
lang hindi kita makilala.

"Well, I'm sorry to disappoint but your wife is a smart woman." She whispered while
she continue caressing his hair and face. "But l'm not that bad. I'll give you a
chance to come clean. Only 8 days remains, mio morito. You have 8 days to tell me
everything. And if you don't, mi dispiace. I'm leaving you."

Maingat siyang nahiga sa tabi ng asawa saka iniyakap niya ang braso nito sa beywang
niya saka mas idinikit pa ang katawan dito.

Iris close her eyes with a triumphant smile on her lips. Pagkagising niya, hindi na
siya maguguluhan. Pagkagising niya, ibang laro naman ang uumpisaharn niya. Sa
pagkatataong 'yon, hindi na para alamin ang pagkatao nito kundi para paaminin ito.

Natulog si Iris ng walang bigat sa kalooban niya. At nang magising siya kinabukasan
ay magaan ang pakiramdam niya.

Nang imulat niya ang mga mata, nakita niyang nakaupo sa pandalawang mesa si Cormac,
nagka-kape at nakatingin sa kawalan habang hawak nito ang pendant ng necklace nito
mula sa labas ng suot na t-shirt.

Walang imik siyang napatitig sa asawa niya.

He's such a gorgeous man. Hindi niya akalain na magkakagusto siya kay Cormac.

Naalala pa niya ng may nambastos sa kaniya sa park nuong nasa Minesotta siya. She
called Racini for help but Cormac came and saved her. At iisang tao lang pala ang
dalawa. So it was really her husband who saved her.

As always.

"You're awake." Boses iyon ni Cormac na pumukaw sa kaniya.

Napakurap-kurap siya saka binigay ang buong atensiyon sa asawa niya. "Good
Morning." Nginitian niya ito saka umalis siya ng kama at hinalikan ito sa nuo.
"How's your sleep?"

"Its okay."

Napatitig siya sa asawa niyang yumakap sa beywang niya at ihinilig ang ulo sa tiyan
niya na parang naglalambing.
Hinaplos niya ang buhok nito.

How he manage to change his voice from Cormac to Niccolo is still a mystery to her.
But she will find out soon.

"You look stress." Komento niya.

"I am."

Patuloy niyang hinaplos ang buhok nito patungo sa batok. "Care to tell me?"

"Not now... I'm still thinking about it."

"Okay." Ngumiti siya saka ikinulong sa mga. alad niya ang mukha ni Cormac at
pinakatitigan ito. "Can I ask a big favor?"

"What is it?"

"Can I move in here with you?" Napangiti siya ng namilog ang mata ni Cormac.
"Please?"

"Why?"

"Kasi ayokong makasama si Niccolo." Ginawaran niya ito ng halik sa mga labi. "At
least, if I'm here and l'm with you. Hindi siya papasok sa Cabin dahil magkasama
tayo."

Ilang segundo itong natahimik bago pumayag. "Sige. Do you want me to help you move
in with me?"

Umiling siya. "Hindi naman marami ang damit ko." Hinalikan niya ang tungki ng ilong
nito, "salamat...dahil pumayag ka."

Cormac just nodded and hugged her waist again. "Does this mean that you're choosing
me over your husband?"

Kung hindi niya nakompirma kaninang madaling araw ang hinala niya, baka naguluhan
na siya ngayon sa sinabi ng binata.

But she's way pass that now.

"Yes. I am choosing you." Aniya. "Pagbalik ko sa Italy, ihahanda ko kaagad ang
divorce paper namin."

"I thought you want to be with your husband."

Pigil niya ang matawa dahil naririnig niya ang sakit sa boses nito.

Is he jealous of himself? "That was before... but not anymore. Now, I wanna be with
you."

Tiningala siya nito. "Do you like me that much, Iris?"

Tumango siya. "Yes. I like you a lot. And know you like me too so lets not make it
complicated and deal with it like grown ups."

"Grown ups." Cormac sighed before he stands up and looked at her intently. "Okay.
Let's deal with it."

"What do you have in mind?"

Hinawakan siya nito sa magkabilang beywang at itinulak siya paatras hanggang sa

bumagsak siya sa kama.

"I wanna pleasure you." Ani Cormac saka kinubabawan siya. "Like yesterday. I want
to make you scream and talk dirty to me."

Wala na siyang maramdamang kaguluhan o guilt kaya madali siyang napapayag ng asawa.
"Of course, Cormac. You know I would love that."

Hesitation is in his eyes before he pressed his lips on hers.

This time, her husband is the one confused. Good. Now, taste your own medicine.

WARNING: SPG

CHAPTER 14

KAAGAD NA yumakap si lris sa asawa at mainit na tinugon ang halik nito ng angkinin
nito ang mga labi niya. Humahaplos ang kamay niya sa katawan at hinahabol naman
nito ang mga labi niya sa tuwing kumakalas siya sa halik na pinagsasaluhan.

Sinipsip ni Iris ang dila ni Cormac ng hawakan nito ang waistband ng suot niyang
cotton short saka ibinaba iyon. Akmang bababa ito sa katawan niya pero iniyakap
niya sa leeg nito ang mga braso niya saka mas pinalalim ang halikan nila.

"Iris..." he whispered between their kiss, "I wanna eat you-"

"Later." She bit Cormac's lips ang glared at him. "When I say you can."

Tumaas ang sulok ng labi nito saka puno ng pagnanasang tumitig sa kaniya.
"Controlling me, ei?"

She smirked and lick his lower lip. "Yes. I am."

He gulped. Iris knew. Cormac likes it.

"What do you want me to do then?" He asked, while her lips is moving to catch hers.

She stared straight into his eyes. No confusion. No doubts. No inhibitions. "Kiss
me like you miss me."

"I can do that." Pinagsiklop ni Cormac ang kamay nilang dalawa saka ipininid ang
kamay niya sa uluhan niya at siniil ng mapusok na halik ang mga labi niya.

"Uhm!" Halinghing niya habang ginagalugad ng dila nito ang loob ng bibig niya,
nakikipag-espadahan ang dila nito sa dila niya at kinakagat ng ngipin nito ang mga
labi niya.

Yes. He's kissing her like he missed her.

Mas humigpit ang pagkakapinid ng kamay niya sa uluhan niya habang mapusok silang
nagpapalitan ng laway at naghahalo ang mga hininga.

Sipsipan at espadahan ng dila, kagatan ng labi at naghahalo ang daing nilang

dalawa.

"Uhm!"

"Ah..."

Pinaghiwalay ng mga hita ng asawa niya ang mga hita niya at pumuwesto ito sa
nakabuka niyang hita at habang naghahalikan sila ay ikinikiskis nito ang naninigas
na pagkalalaki sa loob ng sweatpants nito sa pagkababae niya.

Mas lalong nag-init ang katawan niya at nabasa ang pagkababae niya.
"So good..." hinihingal niyang sabi saka bumulong sa asawa habang naghahalikan pa
rin siya. "Undress me, amore."

Mabilis na binitiwan ni Cormac ang kamay niya saka nagmamadaling hinubad ang pang
itaas niyang damit at ibinaba ang short niya.

Napalunok ito habang nakatitig sa katawan niyang tanging bra at panty nalang ang
suot.

"Fuck.." his lips parted in attraction. "You're so sexy."

Ngumiti lang siya saka bumangon at lumuhod paharap kay Cormac. "Let me take this
of"Nakatitig lang sa kaniya si Cormac habang hinuhubad niya ang pang-itaas nito at
nang mahubad niya 'yon, humaplos ang kamay niya sa matitipuno nitong katawan habang
kagat ang labi niyang sinusundan ng nagnanasang tingin ang kamay niya.

"Iris..." he's breathing is already ragged.

She gripped the waist bank of Cormac's sweatpants and looked at him. "I will suck
you and lick you and pleasure you, but promise me one thing?"

"What?"

"Cum inside me."

His eyes widen, there's fear in his eyes. "Y-you know I can't-"

"Do I have to beg?" She slowly pulled down his pants, "cum. Inside. Me."

"I can't..."

"Try." Pamimilit niya.

"But you'll only get disappointed-"

"I will deal with my own disappointment if that happens." She cupped his erect sex
and he hissed, "try, Cormac, that's all I'm asking. Try."

"What if I still can't?" He looks so embarrassed. "Will you still want me?"

Inumpisahan niyang itaas-baba ang kamay niyang nakahawak sa tigas na tigas nitong
pagkalalaki. "Yes, Cormac, and if you still can't, we will try again until you can"
Determinado siyang tulungan ang asawa niya. "There's always a way, amore. If this
path will lead us to a dead-end, then we will find another path. So don't you dare
give uon me because I will leave you too like I did to my husband."

"Iris..."

She smiled and place a soft kiss on his parted lips. "I know you're a very proud
man, baby, I know you're embarrassed and ashamed because you think you'll just
disappoint me. But please, don't think like that. Nandito ako, Cormac. And I want
to be with you..in every way possible. So please... for me... try?"

Nagtatagis ang bagang na tumango si Cormac. "Okay... I'll try. For you. But if I
can't-"

She kissed Cormac's lips. "Think of me and the pleasure you can give me if you
cum."

"Okay." He whispered over her lips as he bit her lower lip. "I'll try."

Napangiti siya saka tinulak niya pahiga ang asawa. "Stay still. I'm gonna make you
scream." Kinindatan niya ito saka hinubad niya ang Sweatpants nito.

Nakagat ni Iris ang pang-ibabang labi ng makita ang mahaba at matabang pagkalalaki
ng asawa.

She had sucked him before, as Niccolo and it was dark. But not today. it's bright.
And she will make her husband scream like what he does to her when he's pleasuring
her.

Give and take. One of marriage's golden rule.

Hinawakan ni Iris ang mahabang ari ng asawa at pinakatitigan 'yon. Alam niyang
malaki at mahabang ang pagkalalaki ng asawa niya pero hindi niya inakalang ganito
'iyon kalaki.

Feeling it in the darkness and seeing it in the light is two different thing.

"Iris..." Cormac groaned. "Please.. Suck me already" He was pleading.

Inilapit niya ang bibig sa dulo ng pagkalalaki nito at paikot na dinilaan ang
helmet ng ari nito at iyon muna ang inilabas-masok niya sa kaniyang bibig habang
tinutukso ng dila niya ang maliit na hiwa ng pagkalalaki nito.

"Oh!" Cormac hissed.

Binilisan niya ang pagtaas-baba ng kamay niya na nakahawak sa pagkalalaki nitong
maugat habang unti-unti 'yong ipinapasok sa bibig niya.

Naririnig niya ang mahinang daing ni Cormac na para bang nahihirapan ito na
nasasarapan.

"Iris... fuck..."

It was so hard to suck him. Kalahati palang ang nasusubo niya pero inat na inat na
ang bibig niya.

But she promise she'll suck him and pleasure him...

Even when gagging, she closed her eyes and bury his cöck inside her mouth and she
deep throat him.

"Ah! Fuck!" Cormac actually shouted and cursed loudly when she deep throat him.
"Iris... fuck!"

His legs are actually shaking and it motivates her.

She massaged his balls as she move her mouth up and down.

Cormac keeps in groaning and moaning. "Iris... oh.. oh... fuck.."

Mula sa dahan-dahang paglabas-masok niya sa kahabaan nito sa bibig niya ay

binilisan niya ang ritmo hanggang sa umaangat na ang puwitan ni Cormac at hinahabol
ang bibig niya kapag iniluluwa niya ang kahabaan nito.

His cöck is covered with her saliva and pre-cum and her tongue is enjoying licking
his length and sucking him.

"Fuck! Fuck! That's it, amore... faster.. harder."

Mas binilisan pa niya ang ritmo ng paglabas-masok ng kahabaan nito sa bibig niya na
pinapakipot niya na mas lalong nagpapaungol sa asawa niya.

She like hearing him moan. Its making her body hot and needy.

Iniluwa niya ang kahabaan nito at hinawakan iyon saka itinaas-baba ang kamay habang
ang dalawang itlog naman nito ang binigyan niya ng atensiyon.
Pinagsalit-salit niya ang dalawa sa pagkain at pagdila na mas lalong nagpahibang
kay Cormac.

"Iris! Fuck! Fuck! Oh! Yes!" Umaangat ang puwitan nito para mas ipagduldulan ang
pagkalalaki nito sa bibig niya na buong puso naman niyang tinaggap. "Fuck! Oh. So
good! Fuck! Iriis!"

Her tongue is expertly licking and lapping his ball before her mouth returns to
sucking her.

Nang maisagad sa lalamunan niya ang kahabaan nito, napapikit siya ng maramdamang
maduduwal siya dahil halos buong pagkalalaki nito ay nakabaon sa bibig niya at
lalamunan.

Pero hindi niya pinatigil ang asawa niya, kahit na ng sapuin nito ang mukha niya
saka ito na ang naglabas-masok ng kahabaan sa loob ng nakabukas niyang bibig.

"Fuck! Oh! Good-so good! Oh! Fuck! Irissss! Fuck!"

She knew Cormac already lost himself with too much lust. He was fucking her mouth
roughly as she was groaning and gagging as his cöck move in and out inside her
mouth.

"Iris! Oh! Ah! Iris! Fuck!"

Iris let her husband fuck her mouth like he owns it because he does. She let him
have his pleasure until his thrust becomes faster and harder and she felt his leg
muscle tightened.

"Fuck! Fuck! I'm cuming-Iris-o-oh! Ah! Ohh!"

Mas lalo pang naging mapusok ang paglabas- masok nito sa bibig niya habang
kinikiwal niya rin ang dila para mas masarapan ang asawa niya.

"Oh! Oh!" He was moaning loudly, and when he spurt his warm semen inside her mouth,
he screamed her name making her smile inwardly. "Iriissss!"

Kasabay ng pag-agos ng katas nito palabas sa bibig niya ay ang pagbagsak ng mga
kamay ng binata sa kama. Siya naman ay nagmamadaling tinungo ang banyo at doon
iniluwa ang katas ng asawa niya at nagmumog.

Nang makabalik siya sa kama, hindi pa rin gumagalaw si Cormac kaya siya na ang
lumuhod sa magkabilang gilid ng leeg nito saka inilapit niya ang pagkababae sa
bibig ng asawa.
"Eat." Utos niya rito.

Cormac opens his eyes and looked straight into hers. "Turn around and I will."

Napangiti siya saka binago ang posisyon niya. Sa halip na nakaharap kay Cormac
habang nakaluhod ay nakatalikod siya rito at nakaharap sa pagkalalaki nitong unti-
unti na namang nabubuhay.

Dumiin ang palad niya sa matitipunong dibdib ng asawa ng maramdaman ang dila nito
sa kaangkinan niya.

He's starting.

Halos masugatan ang labi niya habang kagat niya iyon at mahinang umuungol habang
ang dila ng asawa ay sinusundot-sundot ang kuntil niya.

"Uhm!" Napapaigtad siya sa tuwing sinisipsip ni Cormac and klitoris niya. "Oh!
Cormac! Ah!"

Umawang ang mga labi niya habang umindayog ang katawan at sinasabayan ang paggalaw
ng dila nito sa pagkababae niyang nararamdaman niyang sobrang basang-basa na.

"Oh! Cormac-oh! Mio dio! Amore! Uhm!"

Napaliyad siya at sunod-sunod na napadaing. Ang mga kamay niya ay sa kama na

nakadiin at parang pinapaligaya siya ng asawa niya sa posisyong dog style. Kahit
dila at daliri lang nito ang nagpapasigaw sa kaniya sa sobrang sarap pero parang
ganun din yon lalo na't masarap kumain at dumila ang asawa niya.

"Uhm! Oh! Cormac!" Niccolo! "Oh! Cormac! Uhm! Merda! Merda!"

Her nails scrapped over Cormac's abs as her mouth started to crave for his cöck
again.

Hindi niya pinigilan ang sarili. Dumapa siya sa katawan ni Cormac habang kinakain
at dinidilaan pa rin nito ang kaselanan niya at hinawakan ang kahabaan nito.

Cormac groaned and his tongue slid inside her core.

"Cormac!"

And then his tongue is back licking her clit and sucking it while his fingers is
thrusting in and out of her wet püssy and she's screaming in pleasure.
"Cormac-oh! Oh! Ahh! Uhm! Cormac! Oh!" Nahihibang na siya sa sarap. "Oh! Merda! Oh!
Cormac! Cormac! Oh! Ah! Ah!"

Gigil na gigil siya sa sarap at gusto niya ring paligayahin ang asawa kaya isinubo
niya ulit ang pagkalalaki nito sa bibig niya at inialabas-masok 'yon at nabalot ng
laway niya at pre-cum nito.

Cormac is groaning while he eats her and she was moaning while she suck him.

Her mind is blank at that very moment. Wala siyang nakikita. Wala siyang naririnig
maliban sa mga ungol nilang dalawa. Tanging ang sarap lang dulot ng ginagawa nila
nakatuon ang atensiyon niya.

"Cormac! Oh!"

Mas bumilis pa lalo ang daliri nito na naglalabas-masok sa lagusan niya na

nagpanginig sa mga hita niya.

"Ah! Ah! Uhm!"

His licks became faster.

"Ah! Cormac!"

Sabay na pinapaligaya siya ng daliri nito at dila habang dinidilaan niya ang
pagkalalaki nitong tigas na tigas na at buhay na buhay na ulit ng maramdaman niyang
malapit na siyang mag-orgasmo.

Iris keeps on masturbating Cormac as her lust reach its peak.

"Oh! Oh! Uhm! I'm cuming! Cormac! Oh!"

Lumiyad ang katawan niya kasabay ng pagsabog ng orgasmo niya sa kaibuturan niya at
mahinang napadaing ng maramdamang lahat ng katas na inilabas niya ay ininom ni
Cormac hanggang sa wala ng natira.

Hinihingal na bumagsak ang katawan niya sa tabi nito pero balikat sila ng uluhan.

Habol pa niya ang sariling hininga ng kumubabaw sa kaniya si Cormac at hinalik

halikan ang likod niyang nakaharap dito.

"Let me try." He whispered over her ear.

Bilang sagot, tumihaya siya saka iniyakap ang mga hita sa beywang ng asawa at
iniyakap ang mga braso sa leeg nito.

"Go on... try it baby." Hinihingal pa rin niyang sabi. "Cum inside me."

Uncertainty is in his eyes as the tip of his length rub against her wetness.

"Cormac."

Slowly, he bury his face on her neck. "I'm scared. W-what if I didn't cum and-"

"Cormac, it's me..." hinaplos niya ang buhok nito. "Ako 'to." Ang asawa mo. "Don't
be scared. Just think how much I need you inside me. Think of me, amore. Just me."

Cormac nodded before pushing himself up. And then he looked at her, softly... like
she's the most amazing woman he ever met.

"Don't look at me like that." She whispered.

"Why? Paano ba kita titigan?"

"Tinititigan mo ako na para bang ako ang pinaka-importanteng tao sa buhay mo."
Bulong niya habang hinahaplos ang pisngi nito, "don't look at me that way. Baka mas
lalong mahulog ang loob ko sayo."

Gumuhit ang masuyong ngiti sa mga labi nito. "I apologize, amore, but I will keep
looking at you like howl look at you now so you would fall for me. Really, really
hard."

"Will you catch me?" She asked softly. "If I fell?"

"Matagal na akong handang saluhin ka, Iris." Masuyo nitong hinalikan ang nuo niya.
"Matagal na akong naghihintay na mahulog ka sakin. It's my life long dream for you
to desire me-"

"-my love." Pagtatapos niya sa sasabihin nito saka niyakap niya si Cormac at
bumulong. "Desidero me, amore mio." Her tears fell. "And my answer is yes, Cormac,
I desire you in more ways that I can think of and imagine. You... you're the only
man I desire so make love to me... like you miss me."

"I miss you everyday, baby." Slowly... he filled her with his length. "Everyday
damn day... fuck-that feels good."
Mahina siyang natawa dahil napalitan ng pagnanasa ang malambing nitong boses. Siya
man ay napakagat na sa pang-ibabang labi niya ng maramdaman ang buong pagkalalaki
nito na sagad na sagad sa pagkababae niya.

"You're so big" Bulong niya rito habang kagat pa rin ang labi niya at bakas sa
mukha ang sarap na dulot niyon. "Ang sarap..."

Hinalikan ni Cormac ang mga labi niya at bumaba ang halik nito sa leeg niya
hanggang sa tumuon sa naninigas niyang nipple at ipinasok nito iyon sa bibig niya
kasabay ng paghugot at baon ng pagkalalaki nito sa loob niya.

"Ah! Cormac!"

llang segundo ang pinalipas nito bago nito hinugot at sinagad na baon ulit ang ari
sa loob niya.

"Ohh!"

Hugot-baon. Hugot at baon. Paulit-ulit at mas pasagad ng pasagad kaya mas

nahihibang siya habang tumatagal.

"Ang sarap..." hindi niya mapigilang daing habang nakayap sa asawa, "ang sarap...
ulitin mo. Diinan mo. Fuck me harder, baby."

Humaplos ang kamay ni Cormac mula dibdib niya pababa sa beywang niya at hinawakan
ang balakang niya.

"Here I go." Anito.

Ipinikit niya ang mga mata at ibinuka ang mga hita niya. "Im ready. Fuck me hard.
Make me scream."

Cormac took her nipple inside his mouth and played with it while he slowly move in
and out of her wetness. At habang pabilis ng pabilis ang pag-angkin nito sa kaniya,
mas lalong nawala siya sa sarili.

Napahawak siya ng mahigpit sa bedsheet at pabaling-baling ang ulo habang binabayo

ni Cormac ang kaangkinan niya.

"Ahh! Ah! Uhm!" Lumiliyad ang katawan niya sa sarap. "Sige pa, Cormac!" Kapos ang
hininga niyang sabi. "Sige pa... bilisan mo pa. Fuck me, baby. Fuck me harder. Oh,
yes! Oh! Oh!"

Umuuga ang buo niyang katawan sa bawat malakas at sagad na ulos ni Cormac sa loob
niya."Oh! Yes! Fuck me like that, baby." She's talking dirty and her inhibitions is
no where to be found. She's shameless as lust consume her. "Oh! Fuck! Sige pa! Fuck
me! That's it.
Faster, baby. Make my püssy red and swollen."

"Fuck!" Cormac groaned as he bury himself deeper inside her. "Fuck! Iris!"

Oh! Uhmm!" Kumikiwal ang katawan niya sa nakakahibang na sensasyon. "That's it,
baby... fill my püssy. Fuck my püssy until you Cum.

Groans and moans escape Cormac's lips as he fuck her feverishly. The intensity of
his thrust keeps getting more intense by the second as their love making
intensified. She was screaming and he was moaning his name like he's chanting.

"Cormac! Oh! Cormac! Oh! Uhm!" Bumaon na ang kuko niya sa balikat nito. "Oh, yes!
Make me yours, baby. Fuck me harder."

"Fuck! Fuck!" Sunod-sunod na napamura si Cormac habang mas binilisan pa nito ang
pagbayo sa pagkababae niyang pumipintig sa sobrang pagnanasa at sarap na nalalasap.
"Fuck! Iris! Oh! Amore..."

Iris gripped Cormac's waist, her nails dugs into his skin but that didn't matter to
Cormac. He keeps on thrusting deeply like he's burying himself inside her.

Siya naman ay mas lalong nahibang sa sarap. Mas lalong ibinuka ang mga hita. At mas
lalong napapaliyad ang katawan niya sa bawat pagsagad ng ari nito sa kaselanan
niya.

"Cormac-oh! l'm-uhm... c-cuming.."

Cormac licked the back of her ear and hit herearlobe. "Then cum." Sa sinabi ng
asawa, mas lalo siyang nabalot ng pagnanasa at umindayog na rin ang katawan niya
para salubungin ang bawat ulos nito.

"Uhm! Uhm! Oh!" Halos mangisay na siya sa sarap lalo na ng maramdaman niya ang
orgasmo niya. "Oh! Cazzo! Cazzo! Uhmm- Cormaaaaac!" She screamed his name as he
orgasm ripped through her.

But Cormac continued. He didn't stop pumping in and out of her. Mas mapusok at mas
mainit sa nauna, mas lalong mabilis ang pag-angkin nito sa kaniya.

Orgasm after orgasm. She couldn't count how many times she orgasm but Cormac is
still thrusting in and out of her.

Iris is weak because of too much pleasure but she can see how frustrated Cormac is.
Kahit siya nararamdaman na rin niya ang paghapdi ng pagkababae niya dahil kanina pa
naglalabas-masok ang pagkalalaki ng asawa niya sa loob niya.
And after twenty or thirty minutes of thrusting in and out of her, Cormac's pace
slows down until he's not moving inside her anymore.

"Cormac."

He buried his face on her neck. "I'm sorry... I'm sorry... I can't do it."

Hinagod niya ang likod nito na alam niyang puno ng kalmot niya. "That's okay-"

"No, its not!" He snapped at her. "Its not okay, Iris! Its never gonna be okay!"

"Shh..." masuyo niyang ikinulong ang mukha nito sa mga palad niya. "Cormac... look
at me.

He didn't.

"Cormac... please?"

His eyes slowly looked at her. "Don't beg" He said while staring at her. "My Iris
don't beg."

That made her smile inwardly. So Niccolo. Sinabi rin nito 'yon sa kaniya.

"I'm sorry." Aniya habang hinahaplos ang pisngi nito.

"Ako ang dapat mag-sorry-"

"No." Umiling siya. "Its okay."

Umiling ito. "It's not okay, Iris. I know you want me to cum, I can feel it but I
couldn't and I can't make you happy and disappointed you-"

"That's not true." Putol niya sa ibang sasabihin nito dahilan para mapatitig sa
kaniya si Cormac. "You made me happy. Hindi ko nga mabilang kung ilang beses akong
nilabasan. You maybe can't cum but you fuck so good my legs are still shaking."

Nakahinga siya ng maluwang ng napangiti niya si Cormac sa sinabi niya.

"Thank you... for that compliment."

She chuckled and kissed Cormac's lips. "I'm staying, Cormac, I still desire you, I
still want you and we're gonna do it again and again and again until you can
finally cum inside me." She rubbed her nose against his. "But for now, I'll make
you cum."

Cormac smiled. "Be my guest."

Iris rolled them over and she was on top of him in a second.

Hinalikan niya mula sa mga labi ni Cormac bago siya bumaba sa katawan nito at
isinubo ang kahabaan nito sa bibig niya.

For now, this will do. But she won't stop until he can finally cum inside her.
Hindi niya susukuan ang asawa niya.

Though she only have seven days left.

NAPANGITI SI Cormac ng sumandal sa dibdib niya si Iris habang nakaupo sila sa

dalampasigan at nakaharap sa papalubog ng araw.

They made love countless of time today but he still couldn't cum. But Iris remained
supportive and she really believe that he can cum. Hindi ito napapagod na palakasin
ang loob niya at kausapin siya at pagaanin ang pakiramdam niya.

"Cormac?"

He rested his chin on Iris' shoulder. "Hmm?"

"I'm happy."

Natigilan siya. "Really?"

"Yes." Bakas ang ngiti sa boses nito. "I'm divorcing my husband and I met you."

Parang may kung anong sumakal sa puso niya. "Are you really gonna choose me? Over
your husband?"

Tumango ito at halatang sigurado na ito sa desisyon nito at hindi na magbabago

'yon. "Oo. Sigurado na ako. Ako 'yong tipo ng tao na ayoko ng paligoy-ligoy. Gusto
kita. Gusto kitang makasama. Gusto ko kung paano mo
ako napapasaya at napapaligaya. At ayokong itago ang nararamdaman ko. Hindi na ako
bumabata, Cormac. Ayoko nang makipaglaruan."
Mariin niyang ipinikit ang mga mata sa huli nitong sinabi. "Paano kung hindi
pumayag ang asawa mo na makipaghiwalay ka?"

She looked at him over her shoulder. "Bakit? Hindi mo ba ako ipaglalaban sa
kaniya?" Tumaas ang kilay nito. "Ngayon pa lang magsabi ka na kung naglalaro ka
lang-"

He sealed her lips with hers. And when he pulled back, he looked at her intently.
"Ipaglalaban kita, Iris. Hindi rin kita susukuan. Kahit ayaw mo na, hindi ako
makakapayag. Hahabulin kita kahit saang bansa ka pa magtago."

Napatitig sa kaniya si Iris saka patagilid na isinandal nito ang ulo sa balikat
niya habang tinititigan pa rin siya. "You know what?"

"What?"

"You talk like my husband." Ngumiti ito. "If not for the tattoo, baka
pinagdududahan pa rin kita ngayon. But thanks to that tattoo, I'm now free to feel
what I feel." Mahina itong tumawa. "Ano kaya ang inisip ng asawa kong planuhin niya
'to? Na iwasan kita kasi hindi ikaw ang asawa ko? I know my husband is smart but
now I'm actually disappointed."

Tumiim ang bagang niya. "Your husband underestimated you."

Tumango si Iris. "Yes. He did." Iris smiled. "Alam kong marami siyang alam tungkol
sakin pero lahat 'yon galing kay Pietro. I'm sure Pietro always report to him but
that's only half of who I am. This... this is the real me."

Pinakatitigan niya si Iris saka hinaplos ang pisngi nito. "You're smart and
manipulative. I get it now. Kahit ano pang gawin ng asawa mo, matatalo mo siya.
You're always one step ahead of him. Every move he makes, you counter it with two
moves... you're always ahead of him because your husband is weak when it comes to
you."

"Nah, he's not weak." Umiling si Iris saka bumuntong-hininga. "He just wanted to be
with me." tinitigan siya nito ng matiim, "that's why he'd been slipping."

He frowned. Why is she looking at him? Is she still doubting his identity? Pinakita
na niya rito ang tattoo niya.

"Cormac?"

Napakurap-kurap siya. "Ha?"

"Thank you."
He frowned. "For what?"

"For helping me forget my husband."

He stilled. "I-ahm, I did?"

"Yes." She kissed him on the lips. "Its actually your fault that I'm divorcing
him." She shrugged. "But don't worry, I'm not blaming you for anything. I like
being with you. You make me happy, and for me, happiness is very hard to come by."

He cupped Iris' face and kiss her softly on the lips. And when she kissed him back,
he close his eyes and deepen the kiss.

Iris. You're indeed an amazing woman. And I'm falling even deeper and harder for
you.

CHAPTER 15

CORMAC stared at Iris intently as she cooked their breakfast. She's humming, even
swaying her hips and she looks happy and contented. Why? Hindi niya mapigilang
tanong sa sarili. Bakit ito masaya sa piling niya?

She was more than willing to cast him away when he told her thathe's her husband.
Hindi siya nito pinansin dahil wala naman siyang halaga rito hanggat hindi siya ang
asawa nito.

What happened? What changed?

Napaka-impossible namang nagbago ang isip nito dahillang sa nangyari sa kanila sa

Cabin nito. He knew he's a good licker but he doesn't think that Iris is that kind
of woman to be swayed by just plain lust and pleasure.

Kumunot ang nuo niya. There must be an explanation for this. An explanation that
will explain Iris' kind behaviour towards him.

Maybe she wants something from him... or maybe she's still thinking that he is her
husband. 'Yon lang ang alam niyang rason ng pagbabago ng pakikitungo nito sa
kaniya.

Ni ayaw nga nitong magpahawak sa kaniya noon o magpahalik dahil hindi siya ang
asawa nito tapos ngayon basta-basta nalang itong pumayag na may mangyari sa kanila?

Her attitude confuses him. Ang daming tanong sa isip niya.

Is she still doubting his identity? Does she still think that he is her husband?
Does she still believe that he have the same tattoo as her husband?

Is that it? Is that what this is all about.

Sinuklay niya ang buhok gamit ang mga daliri saka pasimpleng napasabunot doon.

Mababaliw siya sa kakaisip kung ano ba talaga ang tumatakbo sa isip ni Iris.

She's a smart woman. Controlling the situation and manipulating people around her
is her specialty.

Am I being controlled? Am I being manipulated?

He blows a loud breath and stilled when he saw Iris looking at him, frowning.

"You okay, baby?" She asked. Her eyebrow furrowed. "You look bothered."

Gusto niyang magtanong para malinawan pero paano kung mali siya?

Maybe she really likes him. Maybe she wants to be with him. Maybe she really
doesn't want to be with her husband anymore.

Napatiim-bagang siya.

Is she playing games with me?

"Baby..." kunot ang nuong lumapit ito sa kaniya saka hinawakan siya sa baba at
masuyong pinatingala ng tingin dito para magtagpo ang mga mata nila, "You okay?
Pinag-aalala mo ako."

He looked into her eyes. Her worry seems genuine. "-I'm fine."

"You sure?" Paharap itong umupo sa mga hita niya saka hinaplos ang buhok niya at
pisngi. "Don't make me worry, Cormac. Ayokong nakikita kang ganiyan."

He tried to smiled. "Ayos lang ako. May iniisip lang."

Tumaas ang kilay nito. "Care to tell me?"

"The usual... you know ... I can't cum."

Iris narrovwed her sharp eyes on him. "Alam mo, Cormac, tatlong araw na tayong
magkasama rito sa Cabin mo. And in those three days I've already memorize your
habits, expressions and other things you do. And now, your face says you're lying."
Pinisil nito ang tungki ng ilong niya, "don't lie to me, baby, you know I dislike
liars."

To actually feel fearjust because Iris said she dislike liars.

Tumikhim siya. "Ahm... I was just thinking if you're playing me?"

She frowned. "What do you mean?"

"I don't know.." nag-iwas siya ng tingin, "I'm confused my self."

Masuyo nitong sinapo ang mukha niya saka hinalik-halikan ang tungki ng ilong niya
at labi. "Bakit ka naman naguguluhan? Hindi ka ba masaya sakin? Ayaw mo ba akong
makasama?"

"No... its not that..." iniyakap niya ang mga braso sa beywang ni Iris saka
pinakatitigan ito. "Natatakot lang ako na baka iwan mo rin ako tulad ng asawa mo."

Napatango-tango ito kapagkuwanay ngumiti. "Don't worry about it, baby. I'm not
gonna leave you... unless you're lying and keeping something from me of course."

He frowned. "Ano naman ang itatago ko sayo?"

She shrugged. "Things...stuff like that."

"I'm not lying.

"Be sure about that, baby. Kasi masasaktan mo ako ng sobra-sobra kung
magsisinungaling o nagsisinungaling ka sakin." She placed a soft kiss on her lips.
"Don't sulk anymore." Pinanggigilan nito ang pisngi niya saka umalis sa pagkakaupo
sa mga hita niya. "Tatapusin ko lang ang pagluluto tapos lalambingin kita."

Napangiti siya sa huling sinabi nito.

Sa tatlong araw na nakatira si Iris dito sa Cabin niya, palagi nitong sinasabi
'yon. Na maghintay siya kasi may ginagawa pa ito at mamaya ay lalambingin siya
nito.

And it never fails to make him smile. Only Iris can do that. Such an amazing woman.
Pinagmasdan lang niya si Iris habang naghahain kasi ayaw siyang patulungin at
pagkatapos ay hinawakan siya sa kamay at hinila patungo sa upuan at nilagyan siya
ng pagkain sa pinggan, ginawan ng kape at pinaghanda ng tubig.

"You're spoiling me." Sabi niya habang nakatingala rito.

She just kiss his forehead. "Eat."

He smiled and nodded. "Grazie."

Iris smiled at him. "Prego"

His smile widen. He missed speaking Italian. "Grazie per sempre preso cura di me."
Thank you for always taking care of me.

Umupo sa kaharap niyang upuan si Iris saka naglagay ng pagkain sa pinggan nito at
tumingin sa kaniya. "Sei davvero brava parlarle Italiano. E che ne dici spagnolo?"
You're really good in speaking Italian. How
about Spanish?

"Ahm," sumimsim siya ng kape, "Capisco un po." I understand a little.

"Beh, sono di Bogotà. Vuoi imparare lo spagnolo da me?" Well, I'm originally from
Bogota, do you want to learn spanish from me?

"Certo." Kaagad niyang sagot.

"Ottima!" Iris grinned. "Vete a la verga ruco."

Nagsalubong ang kilay niya. "That doesn't sound good. Anong ibig sabihin no'n?"

"Fuck you, Señor"

Napipilan siya ng ilang segundo. "Oh. That's very educational."

Mahinang tumawa si Iris. "Chinga usted."

"That sounds better than the last one." Nakangiti niyang sabi.

Iris chuckled. "It means fuck you."

Nawala ang ngiti niya. "That's bad."

Natatawang tumango si Iris. "True. But I'm so used to hearing my sister say those
words, they don't bother me anymore like they used to." Nauwi sa masuyong ngiti ang
tawa sa mga labi nito. "My sister... hope she's doing well. I miss her."

"She'll be okay." He reassured her. "Ako yata ang Doctor niya. Marami na akong na-
operahan na may bala sa ulo kaya alam kong magiging maayos lang siya-"

Mapatigil siya sa pagsasalita ng tumayo si Iris at bigla nalang siyang niyakap.

"Thank you... for saving my sister and her baby." Madamdamin nitong sabi saka mas
lalong humigpit ang yakap sa kaniya. "Hindi ko talaga alam ang gagawin ko kung may
nangyaring masama sa kanila. I'm thankful that my husband sent you. You're a
godsend, Cormac."

Para may kung anong sumuntok sa dibdib niya. Pinupuri siya nito pero hindi naman
niya nagawang maging masaya.

He's bothered by it.

Cormac closed his eyes and Iris started caressing his hair down to his ear then he
felt her kiss him on the forehead.

He likes it when she do this. The gesture always warm his heart. He felt like he's
the most important person in the world for her.

But he knew better.

"Baby?"

Even her endearment for him makes his heartraced. "Yes?"

"Could you teach me how to surf?" She asked. "Sabi ni Lucifer marunong ka raw."

Napatingala siya kay lris. "Surf? You want to learn?"

She eagerly nodded. "Badly. I think its exciting."

That made him smile. "Yes, it is."

She clasped her hands. "So you'll teach me? Pretty please?"
"Of course." He's more than willing to teach her his favourite sport.

"Yey!" Masayang bumalik si Iris sa upuan nito saka hindi mawala ang ngiti sa mga
labi habang pinagpapatuloy ang pagkain.

Napailing siya saka natigilan ng may ma-realize.

Napatitig siya kay Iris na masayang nakangiti.

Is this one of your plot or do you really want to learn surf? He's confused.

PANAY ANG TILI NI Iris sa tuwing na-a-outbalance siya sa surf board. Hindi niya
magawang tumayo. Tawa naman ng tawa sa kaniya si Cormac na siyang nagtuturo sa
kaniya.

"Stop laughing!" Inis niyang sabi rito.

Cormac stopped laughing but he's chuckling.

Tiningnan niya ito ng masama. "Cormac!"

"What?" He laughed. "Natatawa lang ako sa'yo. You can't even paddle your arms
right!"

She stuck out his tongue at him. "Tigilan mo ako! I changed my mind. I rather play
chess!"

Cormac laughed again and hugged her waist then he kissed her neck. "I agree, lets
just play chess. Ang matalo, maghuhubad."

Tiningnan niya ng masama ang asawa kapagkuwan ay natawa rin siya ulit. "Gusto ko
'yan."

"Great! Let's go back to my Cabin." He looks eager.

"Nope. You surf first." Iris tapped the surf board. "Impress me."

"Impress you?" He grinned cockily. "I can definitely do that."

Lumapad ang ngiti niya ng makitang nag- uumpisa ng isagwan ni Cormac ang mga kamay
nito at nang tumaas na ang alon, balanse itong tumayo sa surf board.

Iris was in awe. He glide in the waves effortlessly. And when he flip his surd
board mid-air and landed perfectly and gracefully on the wave, she clap her hands.

"That's my baby!" She screamed gleefully. "Do that again, baby! Do it again!"

Wala siyang pakialam kung napatingin sa kaniya ang ibang nagsu-surf na naroon.
Sobrang nakaka-proud na makita ang asawa niya na hindi lang basta magaling kundi
sobrang magaling sa mga mata niya.

Cormac performed four surf board tricks and manoeuvres for her before going back to
her.

"That was amazing!" She was grinning from ear to ear. "You're amazing! My baby is
amazing!

"Cormac laughed and kissed her on the lips. "Mind your heart, amore. You might fall
harder."

"I might..." kinagat niya ang pang-ibabang labi, "if you surf shirtless."

Tumawa lang si Cormac saka giniya niya patungong dalampasigan. Naka-akbay ito sa
kaniya at nakayakap naman siya sa beywang nito habang naglalakad silang dalawa
pabalik sa Cabin ni Cormac.

"...totoo naman. Masarap kang magluto." Papuri sa kaniya ni Cormac. "Nakaka-adik sa

sarap."

Kinurot niya ito sa tagiliran. "Ikaw talaga. Binubola mo ako no?"

"Masarap talaga." Seryuso nitong sabi.

"Ano ang masarap? Niluto ko o ako?"

"Ikaw, syempre." Naglalambing na hinalikan siya ni Cormac sa gilid ng nuo at sa

leeg saka bigla nalang itong tumigil sa harapan niya at sinil siya ng halil sa mga
labi.

Awtomatiko naman niya 'yong tinugon at hinabol ang labi nito ng kumalas iyon at
tinungo ni Cormac ang likod niya at niyakap siya mula sa likuran.

"Cormac..." humaba ang nguso niya. "Come back here and kiss me."
Cormac sucked the skin on her neck beforewhispering, "I'll do that and more later."

Natawa siya. "You're gonna make love to me again?"

"We'll try, remember?"

Tumango siya. "Try and try until you cum."

Malakas na tumawa si Cormac saka pinangko siya ng malapit na sila sa Cabin nito.
Nang makapasok sila, deretso silang dalawa sa banyo para maligo.

Nang umapak ang paa niya sa tile na sahig ng paliguan, kaagad na humarap siya kay
Cormac at sinalubong naman nito ng halik ang mga labi niya.

"Uhm..."

"Iris..."

Dahan-dahan siya nitong hinubaran habang siya naman ang naghubad sa suot nito. At
nang pareho na silang walang saplot, kaagad na naglapat ang mga labi nila saka
isinandal siya nito sa tile na pader ng banyo.

Napadaing naman siya at nasundan 'yon ng ungol ng bumaba ang mga labi nito sa
pagkababae niya at pinalagaya siya ng pinaligaya hanggang sa ilang beses siyang
nilabasan.

And when it was her turn to pleasure him, he stopped her.

"Later... I want it in bed."

She smiled. "Okay" Hinawakan niya ang kamay nito saka iginiya iyon sa pagkababae
niyang pumipintig pa sa sobrang pagnanasa. "Make me cum again."

Cormac smiled. "My pleasure."

Nakagat nalang ni Iris ang mga labi habang nakaluhod si Cormac sa pagitan ng mga
hita niya at kinakain siya saka nilulunok lahat ng katas na inilalabas niya.

Damn. My husband really is a good licker. She's cuming again.

Nang matapos siyang paligayahin ng asawa sa ilalim ng shower, sabay silang naligo
at lumabas ng banyo.
She's sated of course. Her husband a great licker.

"Anong gusto mong lutuin ko?" Tanong niya sa asawa matapos siyang magbihis sa
harapan nito.

Sa halip na sumagot, tinitigan lang siya ni Cormac.

"What?" She asked, frowning.

"My shirt looks good on you." Anito.

Umikot pa siya para makita nito ang kabuonan niya. "It's comfy."

Lumapit sa kaniya si Cormac at hinaplos ang dibdib niya saka tumigil ang kamay nito
sa nipple niya. "You're not wearing any bra."

"And panty." She winked at him. "There's no use.I plan to make love with you the
whole damn day."

Cormac place a soft kiss on her nipple outside her shirt. "I'll be waiting."

She smiled. "Yes, and you're making my body burn but lets go back to what do you
want me to cook?"

"Italian dish?"

Nag-iisip na tumingin siya sa cupboard at ref kapagkuwan ay nag thumbs up kay

Cormac. "Kabibili lang natin ng groceries kahapon.I think I can make Italian dish
out of them." Tinuro niya ang mesa na pandalawahan. "Sit and watch your amore."

Nangigiting sumunod naman sa kaniya si Cormac at umupo nga ito habang naka-cargo
shorts lang at naka-hubad baro.

Yumakap siya sa likod nito at hinalik-halikan ang batok nito.

He groaned. "Iris.."

"Hmm... my baby..." bumaba ang halik niya sa likod nito at napatitig siya sa tattoo
nito. "Baby?"

"Hmm?"
"Anong ibig sabihin nitong tattoo mo sa likod?"

"Depends on how you see it."

"What do you mean?"

"The upper part is greek." Paliwanag nito. "Meaning falling in love with a
rainbow."

She frowned. "Rainbow.." her eyes widen. Rainbow is connected to Iris. When you
search Iris in Dictionary, rainbow is always part of the meaning. "Are you really
in love with the... rainbow?"

"Yeah. Eight years had pass but I'm still in love with the rainbow. ts scary and
exhilarating at the same time."

Iris kissed Cormac's neck. "Thank you for answering. Magluluto na ako."

Habang naghahanda siya ng ingredients, nagtanong si Cormac.

"Did you fell in love with your husband?"

Napabaling siya at napatitig dito. "Why you asked?"

"Curious."

"Ah." Tumango-tango siya saka ngumiti. "Well.at first, I just wanted a family. A
normal peaceful family. Pero hindi siya nagpakita kaya hindi nangyari ang gusto ko.
And as years pass by, he may not be by my side but he always made sure to ease my
problems and burdens." Lumapad ang ngiti niya habang inaalala ang mga ginawa nito
para sa kaniya. "I once asked him if I can change some of the mansion's décor and
the next day, he sent five engineers and three architect so they could help me
renovate the mansion to my liking.

Mahina siyang tumawa. "And then there was this time when he called... sinabi ko sa
kaniya na nainis ako sa katabi ko sa eroplano kasi ang lakas ng hilik. The next
morning, I was shopping for a plane with Pietro. Niccolo said he doesn't want me to
be uncomfortable.

"And then, there's also this time when I ask him to reserved me a seat in one of
Italy's finest Restaurant. Of course he didn't just reserve me a seat, he reserve
the whole Restaurant. For me." She laughed and shook
her head. "Ang dami pa niyang ginawa para sakin. He's the kind of man who would
give you an expensive chandelier if you ask for a simple light bulb."
"Did you.. fell... for him?"

Her face softened. "I don't now. I can't tell. But I know that I need him. Not his
money, but him. My husband."

"Then why did you leave him?"

Tumingin siya sa mga mata ni Cormac. "Kasi may hangganan ang pasensiya ko, Cormac.
May hangganan ang pagtitimpi ko. May hangganan ang paghihintay ko. Ngayon, gusto ko
lang maging masaya. Wala na sakin halaga ang mamahaling bagay na kaya mong ibigay
sakin kundi yong simpleng kasiyahan na kasama kita. Masaya na ako do'n. Sapat na
'yon.

"So even if I can't give you the whole world, you'll still want to be with me?"

Nakangiting tumango siya. "Even if you can't give me a child, I still wanna be with
you, Cormac. Just please...don't lie or keep something from me. I'm begging you.
Kasi hindi ko alam kung anong kaya kong gawin kapag nasaktan ako sa mga
kasinungalingan mo."

Nag-iwas ito ng tingin.

"Kung may tinatago ka man sakin, please, sabihin mo na." Nangungusap ang boses
niya. "Huwag mong hintayin na dumating ako sa puntong sawa na ako na maghintay at
umintindi sayo."

Kumuyom ang kamao nito at napasandal siya ng lababo ng malalaki ang hakbang na
lumabas si Cormac ng Cabin.

Tinuyo ni Iris ang luha sa pisngi saka malungkot na ngumiti. "Four more days,
Niccolo... four more days."

CHAPTER 16

HINDI PA sumisikat ang araw, nasa dalampasigan na si Iris at naglalakad-lakad,

sumasagap ng sariwang hangin at nag-iisip. Gusto niyang paaminin si Cormac pero
matigas ang asawa niya. Hindi ito aamin ng basta-basta.

She sighed. Ginawa na niya ang lahat ng kaya niyang gawin. Siguro naman sapat na
ang mga nagawa niya para ang asawa naman niya ang gumalaw at gumawa ng paraan para
magtagpo silang dalawa.

She's getting tired playing games with him. She's getting tired of moving two steps
ahead of Niccolo. Ayaw niya ng ganito. Gusto lang naman niya itong makasama.
Mahirap ba ang gusto niya?

Bakit kailangan siya nitong pahirapan ng ganito?

Bumuga siya ng marahas na hininga saka ilang minuto pang nanatili sa dalampasigan
bago bumalik sa Cabin ni Cormac. Tulog pa ang asawa niya kaya naman naghanda siya
ng masarap na agahan para pagkagising nito at sabay silang mag-aagahan.

Tamang-tama naman ng gumising si Cormac ay tapos na siyang magluto. Kaagad siyang

naghain at hinalikan ito sa mga labi ng nagmulat ng mata at bumangon.

"Good Morning, baby." Nakangiti bati niya sa asawa saka naglalambing na yumakap
siya sa leeg nito at umupo paharap sa hita nito. "How's your sleep?"

"Good." He groaned and hugged her waist before dropping his body back to bed,
taking her with him.

"Cormac!" Nasa ibabaw siya nito. "Get up! Nagluto na ako ng agahan."

He open his eyes again then puckered his lips. "Kiss me good morning."

"Asus..." dumukwang siya at hinalikan ito sa mga labi. "Hayan. Bumangon ka na,
kakain na tayo."

"Don't want to."

Pinaningkitan niya ito ng mga mata. "Cormac!"

He grinned. "Can I eat you for breakfast instead?"

"No. Cormac-"

"Seeing your face early in the morning makes me happy." Seryuso nitong sabi na
ikinabigla niya. "I want to see your face everyday when I wake up for the rest of
my life."

Lumambot ang mukha niya. This man really knows how to soften her. "That's sweet.
Now, get up and lets have breakfast."

Nakangiting bumangon si Cormac at pinupog ng halik ang mga labi niya saka binuhat
siya patungo sa pandalawahang mesa.
Napailing nalang siya ng nilagyan nito ng pagkain ang pinggan niya, ginawan siya ng
kape na may krema at hinalikan siya sa ulo bago umupo sa kaharap niyang upuan.

"Someone wake up in the right side of the bed." Komento niya habang nakatingin kay
Cormac na masaya ang aura.

Cormac winked at her. "I'm with you that's why."

She rolled her eyes. "You're being sweet again."

"Ayaw mo?"

"Gusto." Kaagad niyang pag-amin. "I like it when you're sweet. It makes my heart
flutter."

"Fuck." Uminom ito ng tubig. "That made my heart raced."

Natawa siya saka napailing-iling at kumain na.

"Anong gusto mong gawin ngayon?" Tanong ni Cormac sa kaniya. "Roam around the
island or have sex?"

Inirapan niya ito. "Its tempting to see the whole island but I choose sex."

Cormac grinned. "Me too. Lots of sex. With you."

Nakagat niya ang pang-ibabang labi habang nakatitig sa binata. "Hindi kaya sumuko
na ang kama mo satin?"

"Matibay 'yan." Sagot ni Cormac. "Kahit ilang round, kaya niyan."

Natawa siya. "Halata naman."

Napailing nalang siya sa pinag-uusapan nila ni Cormac habang nag-aagahan sila. At

nang natapos silang kumain at nailigpit na niya ang pinagkain, nahiga ulit sila ni
Cormac sa kama saka pina-unan siya nito sa braso nito at yumakap ang braso nito sa
beywang niya.

Pagkalipas ng ilang segundong katahimikan, binasag ni Cormac 'yon.

"Iris?"
"Hmm?"

"After here, what do you plan to do?"

Isiniksik niya ang katawan sa katawan nito. Hmm... don't know. I have to take care
of my divorce papers and maybe after that, I'll go back to Bogotá."

"Do you think your husband will let you go?"

"Hindi ko alam." Tiningala niya ang mukha ni Cormac saka pinakatitigan ito. "Ikaw?
Anong plano mo?"

He looked at her. "Susundan kita kahit saang bansa ka magpunta.

She blinked. "Why? Because of what we have now?"

"Partly, yes."

"And the other part?"

He smiled. "I don't think I'll function the same way like before if I lost you and
didn't see you everyday." May lungkot sa boses nito. "Nasanay na akong kasama ka,
Iris. Nasanay na akong inaalagaan mo ako. Nasanay na
akong pinagluluto mo ako. Nasanay na akong katabi kang matulog at magigisnan ka sa
umaga. Hindi ko alam kung kaya ko pang bumalik sa dati, nuong hindi pa kita
nakakasama."

She blinked again. Understanding his words.

Puwede naman nitong sabihin na'hindi pa siya nakikilala, bakit 'hindi pa siya
nakakasama' ang ginamit nitong salita?

Lihim siyang napangiti. Ah, Niccolo, you're slipping again.

"Ganun mo ako ka-gusto?" Nangingiting tanong niya.

Tumango si Cormac. "Oo. I like you that much. 'Yong parang mau-ulol ako kapag
nawala ka sa buhay ko."

"Kung mawala ako sayo, tandaan mo, kasalanan mo 'yon." She said then kissed his
chin.

Cormac sighed. "I know, Iris. I know that."

"Mabuti naman at malinaw 'yon sayo." Kinubabawan niya ito saka sa ibabaw ng katawan
nito nahiga. "Baby?"

"Hmm?"

"Thank you for making me happy."

Hinagod nito ang likod niya. "Prego, Iris."

Iris played with Cormac's nipple. "Cormac, do you mind if I say something about my
husband?"

"No. Not at all." Pabulong na sagot ni Cormac. "Ano ba ang gusto mong sabihin sa
asawa mo?"

"Well... If there's a miracle and he can actually hear me right now, gusto kong
sabihin sa kaniya na sa walong taon na mag-asawa kami, walang araw na hindi ko siya
naisip at hinintay na magpakita sakin. And by doing that, by thinking of him and
waiting for him to come see me, I didn't even realize that Ifell in love with him."

"But you didn't see him-"

"I don't need to see him to love him, Cormac. I love how he treats me. I love how
he always helped me. I love how he makes me feel so special even when he's there
beside me. I love how he trust me to ran his business and his house. I love how he
spoils me. I love
everything he does for me, and I'll surely miss it, pero hindi na 'yon ang
kailangan ko ngayon. I want to be with him, at 'yon ang hinding-hindi niya kayang
ibigay sakin."

"Why are you telling me this..."

She looked up at Cormac. "Tell me, Cormac, ano sa tingin mo ang rason ng asawa ko
kung bakit ayaw niyang magpakita sakin? May nagawa ba akong mali? May nagawa ba
akong hindi niya nagustuhan? Ayaw ba niya sakin? Wala bang katugon ang nararamdaman
ko para sa kaniya? Ayos lang naman. Maiintindihan ko. Basta sabihin lang niya.
Hindi na ganito na para pa akong mababaliw sa kakaisip kung bakit ayaw niyang
magpakita sakin."

Cormac's face became stoic. "I thought you're divorcing him."

"I am."

"It seems to me that you're still in love with your husband."

"Jealous?" She asked.

Hindi ito umimik at humigpit lang ang yakap sa kaniya. Napabuntong-hininga naman
siya saka ihinilig ang ulo sa dibdib nito.

She wanted to be with him like this. To be this close and intimate with her
husband.

Even thought she's hurting because of him, that's okay, she can take the pain, just
so she could be with him like this.

Pero may hangganan ang lahat ng to. Ayaw niyang bumitaw pero kailangan na para
matauhan naman ang asawa niya na hindi siya isang laruan na puwede nitong paikot
ikutin at lokohin kung kailan nito gusto.

"Baby?" Tawag niya kay Cormac.

"Hmm?"

"I know I should have ask you this before, but, are you single?" Gusto niyang
marinig ang isasagot nito.

He stilled.

"Baka may sabit ka pala, ayokong mapahiya." Dagdag niya.

Hindi ito umimik.

"Cormac-"

"I'm married, Iris."

Tumigil ang paghinga niya at unti-unti siyang umalis sa pagkakakubabaw dito.

"Married? To whom?"

Abo't-abo't ang kabang nararamdaman niya. Parang sasabog ang dibdib niya habang
hinihintay ang sagot ni Cormac.

"To someone living in U.S.."

Iris stilled and looked at Cormac. She's now sitting beside him on the bed. Hindi
niya namalayang nagulog pala siya mula sa pagkakakubabaw sa katawan nito patungo sa
kama.

He's testing her. He wanted to see her reaction. 'Yon ang sinasabi ng isip niya
pero bakit parang may nararamdaman siya pagdududa na may katutuhanan ang sinasabi
nito.

Napakurap-kurap siya saka nag-iwas ng tingin at akmang aalis ng kama ng pigilan

siya nito at niyakap ng mahigpit.

"Iris."

Binaklas niya ang yakap nito saka galit na binalingan ito. "Hayaan mo muna akong
mapag-isa." Aniya sa kalmadong boses saka nagmamadaling lumabas ng Cabin na
naguguluhan.

Was she wrong? No! He has the ring! Their wedding ring! Hindi siya nagkakamali!

But how could he say that he's married to someone living in U.S when he's married
to her?!

Nasapo niya ang puso. Maybe this is his secret? This is the huge secret he's
keeping from her?!

What's this? A joke?!

Ilang beses siyang huminga ng malalim habang tinatampal ang puso niya na
nasasaktan.

No!

Jumping to conclusion without the facts and. vidence is not healthy for anyone.
Dapat alamin muna niya ang lahat bago siya magkaroon ng conclusion at mag-react ng
ganito.

But... Maybe she's wrong this time! Maybe he's testing her!

But what if this is true?

Hindi niya napigilan ang mapahikbi. No! No! No, Iris! Don't cry. This game is still
on going! Hindi ka pa talo. Mananalo ka! Use your brain! Use it wisely!

Ilang beses siyang huminga ng malalim bago pumasok sa Cabin ni Cormac at kinuha sa
bag niya ang key card ng Cabin niya.
"Iris-"

Hindi niya pinansin si Cormac saka nagmamadaling lumabas ng Cabin nito at lumipat
sa Cabin niya. Pagkatapos ay mabilis niyang nilapitan ang telepono at inangat ang
awtomatibo niyon.

Mabuti nalang at memorize niya ang numero ng asawa ni Ivy.

"Hello? Who's this-"

"This is Iris. I need your help."

"What is it?" Kaagad nitong tanong. "What can I do for you?"

"Do you know someone who can investigate for me?" She has to know. "Secretly.
Please."

"Yeah.. know some people." Ani Andrius sa medyo nag-aalangang boses. "They're Ivy's
assets." Paused. "Before."

Her eyes widen. That's it! "Can l use them?"

"Ahm... I"Il ask. Why?"

"Sino ba ang mga assets ng kakambal ko?" She has to know the truth once and for
all.

"There are two... Yrozz ang Nate."

Nate? He frowned. "Moretti?"

"Yes. You know him?"

"No. But I heard of him through my sister when we're still living together. Please
tell him that I want him to investigate a man named Cormac Paul Craig."

"The Doctor?" Gulat na gagad ni Andrius.

"Yes."
"What the hell?!" Andrius sounds shocked. "Why? Did he do something wrong?"

"Just tell Nate Moretti." Aniya habang pahigpit ng pahigpit ang hawak sa awtomatibo
ng telepono. "And please, kapag may nalaman siya, kahit kaunti lang, tawagan mo
ako. Gusto kong malaman ang lahat ng
tungkol sa Doctor ni Ivy."

"Why?" Puno ng kuryusidad na tanong ni Andrius. "He saved Ivy and-"

"Please, Andrius," she pleaded, "help me."

Andrius sighed. "Sige." Anito saka ilang segundo itong natahimik. "Are you okay?
You sound shaken up."

"I am." She took a deep breath. "I will not lose."

"I don't understand what you're talking about but since you're luy's sister... of
course, you won't lose to anyone. Its in your blood to win."

That made her smile. "Yes. I will not lose. Please talk to Nate. And thank you for
doing this, Andrius."

"Sure. You're my sister in law so you're a family."

That made her face softened. Ivy did find a good man. "Thank you."

"I'll call you when I know something."

Nang mawala sa kabilang linya si Andrius, napa-upo siya sa gilid ng kama niya.

Ano ba ang magandang gawin habang naghihintay siya sa tawag ni Andrius?

Hindi puwedeng wala siyang gawin.

Or she could just stay here. Its safer that way.

Napaigtad siya ng may kumatok sa pinto ng Cabin niya.

"Iris! Its me, Cormac."

Napatitig siya sa pinto ng Cabin at hindi umimik. Ayaw pa niya itong kausapin pero
parang may sariling isip ang mga paa niya na humakbang patungo sa pinto at binuksan
yon.

"Iris..."

Tumingin siya sa mga mata nito. "Please leave me alone for a while." Pakiusap niya
rito. "I need space."

But Cormac didn't listen. Hinawakan siya nito sa beywang sa niyakap siya ng
mahigpit.

Gusto niyang kumawala dahil 'yon ang pinakatamang gawin sa sitwasyon nila ngayon at
sa mga nalaman niya pero nanatili siyang nakatulos sa kinatatayuan at walang ginawa
para itulak ito palayo.

"Mag-usap tayo."

"Ayoko." Aniya sa kalmadong boses.

"Iris-"

"You just told me you're married to someone, Cormac." Kalmado pa rin ang boses
niya. "I think I have the right to need space from you and think."

"You will leave me." She can hear fear in hisvoice. "I know you will."

"Please, I need space."

"Then push me away."

Kinagat niya ang pang-ibabang labi dahil alam niyang hindi niya kayang gawin 'yon.
"Please, Cormac. Hindi kita kayang itulak palayo, kaya puwede bang ikaw muna ang
lumayo sakin? Kailangan kong mag-isip. Please lang."

Unti-unting lumuwag ang pagkakayakap sa kaniya ni Cormac saka humakbang ito paatras
at pinakatitigan siya.

"Iris."

She looked at Cormac.

"I'm-I, I'm N-ni-" he blows a loud breath and give out a shaky laugh before leaving
her Cabin.
Siya naman ay mahinang natawa habang nangingilid ang luha niya. If you're married
to someone else while you're married to me, I will kill you in more ways than one,
Niccolo.

AN: Ihahabol ko si Temp Island 6 tonight. Kung hindi kakayanin baka bukas na.
Sobrang busy these past few days. Sorry sa late update.

Hope you enjoy reading.

CHAPTER 17

HINDI NAKATULOG ng maayos si Iris ng mga nagdaang gabi. Laman ng isip niya si
Cormac at ang mga sinabi nitong nagpagulo na naman sa isipan niya. Hindi na niya
alam ang gagawin. Wala siyang maisip na magandang hakbang. Blangko ang isip niya at
pakiramdam niya ay suko na siya.

Pero nangako siya sa sarili na matatapos lang 'to sa huling araw niya rito sa Isla.
Hindi siya puwedeng sumuko hangga't narito pa siya.

From four days, now she only have one day left. At sa nagdaang mga araw, wala
siyang natanggap na tawag mula kay Andrius at wala ring Cormac na nagpakita sa
kaniya.

Maybe he's guilty or maybe he doesn't want to talk to her. Who knows what's going
on in that head of his.

Iris sighed before stepping out from her Cabin to have lunch in the floating
cottage. Ginamit niya ang golf cart para makarating doon. Ilang minuto lang ang
hinintay niya bago siya iginiya ng Restaurant staff patungo sa floating cottage at
ini-assist siyang makarating sa medyo malalim na parte ng karagatan.

At nang mapag-isa siya, napatitig lang siya sa dagat sa halip na kumain. Bigla
siyang nawalan ng gana lalo na ng maalala na naman niya ang asawa niya.

But Iris was pulled out from her reverie when she heard a sound of a motor. Nang
bumaling siya roon, nakita niya si Lucifer na nakasakay sa Jet Ski na papalapit sa
kinaruruonan niyang floating cottage.

"Yow!" Bati nito sa kaniya na nakangiti.

Pinag-krus niya ang paa saka itinukod ang siko sa gilid ng mesa na puno ng pagkain.
"Good noon, Mr. Monasterio."

Lucifer narrowed his eyes on her. "You have that calculating look in your eyes." He
tsked. "Trying to trick me again?"
Umiling siya. "No. Of course not. Bakit ko naman gagawin 'yon sayo? I'm not that
kind of a person."

He snorted. "Yeah, right."

Matamis lang siyang ngumiti sa lalaki. "Ano ba ang kailangan mo at nilapitan mo

ako?"

Lucifer smiled. "I'm here bearing news."

Tinaasan niya ito ng kilay. "Ano naman 'yon?"

"Cormac is in our palace." Sabi nito. "He's passed out drunk."

Worry consumed her. "I-is he okay?" Stupid, Iris! Stop worrying about him, "Is he-
pinigilan niya ang sarili. "-I don't care about him."

Natatawang tinitigan siya ni Lucifer. "Joke ba 'yon?"

Nag-iwas siya ng tingin at kumuyom ang kamao. "He's married, Mr. Monasterio. At may
asawa rin ako. Kung ano man ang nangyari samin, walang patutunguhan 'yon.

She heard Lucifer sighed heavily. "He's not married-I mean, yes, he is but his wife
is living in Italy."

Lihim siyang napangiti. Gotcha, Lucifer! "I don't believe you." Aniya sa malungkot
na boses. "Sinabi niya mismo sakin na nasa US ang asawa niya-"

"Cormac is my friend." Ani Lucife, "and I know him so believe me when I tell you
that his wife is in Italy not in U.S."

"But he said-"

"Trust me, okay? I won't lie toa woman who's hurting" He sighed again. "Ayokong
nakakakita ng babaeng umiiyak."

Ibinalik niya ang mga mata kay Lucifer. "Well, thank you, for that information."
Wala na ang lungkot sa mukha niya. "I appreciate it."

Napailing nalang si Lucifer ng makita ang pagbabago ng emosyon sa mukha niya. "Ah,
a very manipulative woman." He blows a loud breath. "Niccolo is really having a
hard time because of how stubborn you are."
Iris' face darkened. "I'm also having a hard time because of him."

"Are you really?" Tanong ni Lucifer sa kaniya habang titig na titig sa mga mata
niya na para bang binabasa ang laman ng isip niya. "Hindi mo alam kung anong hirap
na pinagdaanan ng asawa mo maging maayos lang ang buhay mo, malayo sa buhay na
nakagisnan mo. Hindi mo alam ang isinakripisyo ni Niccolo para lang ilayo ka sa
bayolenteng mundo na ayaw mo."

Doon siya natigilan. "Anong ibig mong sabihin?"

Lucifer took a deep breath like he's controlling himself before speaking, "huwag mo
siyang susukuan, Mrs. Racini. Niccolo is tough and no one can break him, except
you."

Her lips parted. "Me?"

Lucifer nodder. "Ikaw ang lakas niya pero ikaw din ang kahinaan niya. Tandaan mo
yan."

Napatingin lang siya kay Lucifer na pinaandar ulit ang Jet Ski saka pinaharurot
'yon palayo sa floating cottage niya dahilan para bahagyang umalon at gumalaw ang
cottage na kinaruruonan.

Niccolo... mas lalo siyang naguguluhan.

She doesn't know what to think anymore. What if Lucifer is sent by Niccolo to
confuse her again like the first time?

Anong gagawin niya?

Hindi siya gumagalaw ng walang kasiguraduhan at hindi lahat naayon sa plano niya at
kalkulasyon. At ngayon, bulag siya sa lahat. Wala siyang alam. Walang kasiguraduhan
ang mga hakbang niya.

And only Niccolo can do this to her. The only man who can outsmart and confused her
even when she's always one step ahead.

Pinulot niya ang tinidor saka tinusok ang longganisa saka kinagat iyon. Galit na
nginuya niya ang pagkain habang nagtatagis ang bagangIswear Niccolo, this will end
soon! Isang araw nalang ang natitira. Bukas, aalis na siya.

Bumuntog-hininga siya saka inubos ang pagkain na inorder habang nakatingin sa

karagatan at laman ng isip niya ang asawa.
Nang matapos mananghalian, nagpasundo siya sa Restaurant Staff para ibalik siya sa
dalampasigan saka minaneho ang golf cart pabalik sa Cabin niya.

And there she saw Cormac sitting on the floor, his back leaning against her Cabin's
door.

And he looks like a mess and he reeks of liquor.

Nang tumigil siya sa harapan nito, kaagad itong tumingala mula sa pagkakayuko saka
tumayo ng makita siya.

Pigil niya ang sarili na daluhan ito ng bahagyang gumiwang ang katawan nito at
napasandal sa pinto ng Cabin niya.

"Cormac... get out of my way." Matigas ang boses niyang sabi.

"N-No."

"Cormac. Leave me alone."

"No, Iris-"

"Leave."

"Iris-"

"Leave!"

He stilled and stared at her. "I thought you care for me..."

"We're both married." Aniya saka nag-iwas ng tingin. "Tigilan na natin 'to-"

"No..." hinawakan nito ang mga kamay niya kapagkuwan ay mukha naman niya ang
sinapo. "Iris.. look at me... please... look at me like before, like I matter."

Umiling siya. "No. I'm sorry but please leave."

"Iris, please-"

"Aalis na ako bukas." Aniya saka inalis ang kamay nitong nakasapo sa mukha niya.
"Kaya tigilan na natin 'to. Wala rin naman itong patutunguhan. I'll divorce my
husband when I get back. And please, huwag mo akong sundan tulad ng sabi mo. Ayaw
na kitang makita."

Marahas na umiling si Cormac. "No-no! Iris, please, lets talk. Let me explain-"

Umiling siya. "You have all the time to explain to me, but you didn't. So lets end
this-whatever this is- and be on our own. Its better that way, don't you agree?"

"No! It's not better that way-"

"Cormac." Mahina niyang tawag sa pangalan nito. "Aalis na ako bukas. Uuwi na ako
kaya tama na."

"Please let me explain."

Iris took a deep breath. "Fine. Explain. Please."

Dahan-dahan niyang pinakawalan ang hinugot na hininga habang hinihintay si Cormac

na magpaliwanag pero bumuka lang ang labi nito pero wala namang lumabas na salita
sa bibig nito.

Walang buhay siyang natawa. "Explain, Cormac. I'm giving you time to explain-"

"I-I C-can't." Bumagsak ang balikat nito.

"Of course you can't." She let out an exasperated sighed before pushing him away
from the door. "Go back to your wife in the U.S., Cormac." Pagkasabi niya niyon ay
pumasok siya sa Cabin niya at parang nauupos na kandila na napaupo sa gilid ng kama
niya.

Bakit ba hindi mo kayang sabihin sakin ang totoo? Bakit ba napakahirap ditong
pagkatiwalaan siya ng kung ano mang sekreto ang tinatago nito?

Sunod-sunod na nahulog ang butil ng luha sa pisngi niya. "Ayoko na..."

Suko na ako.

NANG SUMAPIT ANG gabi, pinatay ni Iris ang ilaw ng Cabin niya para kay Niccolo.
Para bigyan ito ng isa pang pagkakataon na magpaliwanag sa kaniya, na kausapin
siya, pero hanggang dumating ang madaling araw, walang Niccolo na pumasok sa Cabin
niya.

Tears fell down her cheeks. Hindi talaga siya magsasabi ng totoo sakin.
Kahit walang tulog, bumangon si Iris para mag-impake. Nang bahagyang naglivwanag
ang kalangitan, lumabas siya ng Cabin habang dala-dala ang maleta niya at inilagay
'yon sa golf cart.

Ilang segundo niyang pinalibot ang tingin sa karagatan, dalampasigan at mga Cabin
bago napatitig sa Cabin ni Cormac.

Is he in there?

Parang may pumiga sa puso niya pero pilit niyang winaksi ang sakit at sumakay siya
sa golf cart.

Habang nagmamaneho patungo sa port kung saan ang yate na sasakyan niya pabalik sa
Isla kung saan naroon ang Helicopter na maghahatid sa kaniya sa siyudad, pigil niya
ang umiyak.

Iris never knew that she could feel this kind of pain because of her husband.

Niccolo... Itinigil niya ang golf cart sa harap ng Security office saka ibinalik
lahat ng ibinigay sa kaniya ng mga Staff doon. Ang kuwentas, ang keycard at ang isa
pang card na ginamit niya para magbayad sa mga binili niya sa Isla.

Nang makasakay sa yate, tumayo siya sa gilid at humawak sa railing niyon.

Her mind is reminiscing her time her in the island and her memories with her
husband. Hindi niya namalayang lumuluha na pala siya hanggang sa naramdaman niya
ang kamay na tumuyo no'n.

Iris blinked and focus her eyes at the man standing in front of her. "C-Cormac..."

"Amore." He smiled at her but his eyes were sad. "Hindi ko kayang umalis ka na
hindi man lang kita nakikita at nakakausap."

Mas lalong naging masagana ang luha niya.

Cormac continued drying her tears and then he stared at her, straight to her eyes.
"I'm sorry for everything, Iris. I'm sorry I hurt you and I'm so sorry that I lied
to you. But cannot deny that being with you here is one of the most amazing thing
that ever happened to me. I want to be selfish and keep you, pero sa sitwasyon
natin ngayon, hindi pa puwede. Pero makakaasa ka na poprotektahan kita tulad ng
pagprotekta ko sayo noon. Hindi kita pababayaan at hindi ko hahayaang mapahamak ka.
Just like before, I will lay my life to save yours."

Napatitig siya kay Cormac.

Just like before, I will lay my life to save yours. Ulit niya sa sinabi nito sa
isip niya. What is he talking about?

She doesn't need protection so why is he talking about protecting her like he had
been doing that for the past years?

His secret... does it have something to do with her?

"Cormac-"

"Be safe, Iris." Ginawaran siya nito ng halik sa nuo. "Be safe, please, for your
sake... and mine."

Bago pa siya nakatugon, naglakad na ito pababa ng yate at sumunod lang dito ang mga
mata niya.

Her lips parted, her tears falling from her eyes.

Cormac... Niccolo...

Mahina siyang humihikbi habang dahan-dahang umaalis ang yate sa port. Nakatingin
ang luhaan niyang mga mata kay Cormac na nakapamulsa at nakatingin sa kaniya mula
sa port.

And when he wave his hand goodbye at her, her sobs becomes audible as she wave her
hand back at him.

Their waving goodbye at each other and Iris felt an excruciating pain filling her
heart. The pain of letting go of her husband, the pain of giving up and the pain
that she will endure because she'll miss him for sure.

The pain of not seeing her husband again, the pain of forgetting him and moving on
and the pain of being alone again. This time, no one will care for her or spoil
her.

Habang nararamdaman niya ang sakit sa puso niya, doon lang niya na naisip kung
bakit determinado siyang makita ang asawa niya.

Iris close her eyes and her tears continued to roll down to her cheeks.

Niccolo... Ti amo.
WALANG BUHAY na pumasok si Cormac sa Cabin na inukupa ni Iris. Siguradong nakabalik
na ito ngayon sa siyudad at aasikusuhin na nito ang divorce nito.

Napatitig siya sa kama kung saan una niyang inaangkin ito. The memory is still
fresh in his mind, like it just happened last night.

Iris... Amore mio...

Unti-unting kumunot ang nuo niya ng mapansing may pabilog na malit na bagay na nasa
ibabaw ng bedside table katabi ng telepono.

Nilapitan niya iyon at parang may sumakal sa puso niya ng makita kung ano 'yon.

It's Iris' wedding ring.

She left it. She's really giving up.

Sino ba naman ang hindi? Pagkatapos ng mga ginawa at pinagdaanan nito. Dapat
inasahan na niya 'yon.

Pinulot niya iyon saka ginawa iyong pendant ng kuwentas niya katabi ng sarili
niyang wedding ring.

Iris... mi dispiace.

Napabaling siya sa pinto ng bumukas iyon at pumasok si Lucifer.

"She really left?" Iyon kaagad ang una nitongg tanong.

Tumango siya. "Yes."

"You didn't stop her?"

Umiling siya. "She deserve to have someone who can make her happy."

"Moron. You can make her happy."

"But not today, or next week or next month. Hell! Not even this year or the next
years!" Kumuyom ang kamao niya. "I can't make her happy, Luc. We both know that."

Lucifer tsked. "You're a moron for letting her go like that." Napailing ito. "Hindi
ka na naawa sa kaniya. Akala ko ba mahalaga siya sayo?"

"She is." Napabuntong-hininga siya. "Kaya nga hinayaan ko siyang umalis, kasi naawa
ako sa kaniya. She has to live her life the way she wants it. I have to set her
free for her to be really happy."

Lucifer blows a loud breath. "Fuck. I hate your rationale. Your mind just thinks
way differently that other people I know."

He chuckled. "Mula noon hanggang ngayon, siya lang naman palagi ang laman ng isip
ko. Kung paano ko siya poprotektahan at kung paano ko siya maalagaan. At hinding-
hindi magbabago 'yon. Mananatili ako sa tabi niya, kahit hindi niya ako nakikita."

Lucifer shook his head. "You're still a moron to me."

Ngumiti lang siya saka lumapit sa kaibigan. "Can I borrow your phone?"

Lucifer take out his phone from his pocket. "Don't tell Lucien. He'll kill me if he
finds out I have my phone with me."

Napailing lang siya saka tinawagan ang nag- iisang taong pinagkakatiwalaan niya na
alagaan ang pinaka-importanteng tao sa buhay niya.

"Pietro... It's me."

AN: I was busy since September 10 Yata kaya walang update. Nagbakasyon din ako kaya
walang update. Babawi po ako sa mga susunod na araw. Pasensiya na.

Anyways, Happy reading.

CHAPTER 18

NAKATITIG LANG si Iris sa kawalan habang laman ng isip niya ang asawa. Hawak-hawak
niya ang divorce paper habang naglalaro sa memorya niya ang mga pinagsamahan nila
ni Niccolo sa isla.

He introduced himself as a different person, yet she fell for him like how she fell
for her husband. Kahit nang hindi pa siya sigurado na asawa niya ito, alam niyang
gusto niya si Cormac.

Something about him draws her to him. Ngayon alam na niya kung bakit may kakaiba
siyang nararamdaman para kay Cormac. Asawa ko siya.

Iris sighed. Why did I even fall for Niccolo?

Her husband who made her feel miserable and lonely all these years. Ni hindi nga
niya napansin na nahuhulog na pala ang loob niya para sa asawa. Napansin nalang
niya ng nasa isla na siya at desperada siyang makita ito.

Malakas siyang bumuntong-hininga ulit at pinakatitigan ang papeles na hawak.

Part of her doesn't want to divorce Niccolo but there's also a part of her who
wants to start over and have a normal family since Niccolo can't give her that.
Pero bakit kahit nakapag-desisyon na siyang i-divorce ito ay nagdadalawang isip pa
rin siya.

Why does she still want to hold on to their marriage? She still wants to be with
him.

"Signorina." Boses iyon ni Pietro na pumukas sa kaniya.

Nag-angat siya ng tingin dito mula sa pagkakaupo sa sofa. "Si?"

"Everything is ready." Imporma nito sa kaniya.

Humugot siya ng malalim na hininga saka tumayo at pinalibot ang tingin sa kabuonan
ng mansion na walong taon din siyang naging Reyna.

"Is this what you really want, Signorina?" Pietro asked, startling her.

Hindi siya sanay na nagtatanong ito sa mga desisyon niya. Sanay siyang palagi
nitong sinusunod ang utos niya.

Iris sighed. "I don't even know what I want." Aniya sa mahina at pabulong na boses.
"All I know is that this is the best decision for me."

"And for Signor?"

Iris stilled. "W-what about him?"

"Signor will be devastated!"

Tipid siyang ngumiti. "He won't be happy but if he really doesn't want me to
divorce him, he will be here to stop me. I waited for him for one week to come see
me and stop me, but he didn't."

"Signor only wants your safety and your hapiness-"

"If that's what he wants then he should be here with me since he is my hapiness."

Hindi na sumagot si Pietro at tumungo lang na para bang sumuko ng kausapin siya
para baguhin ang desisyon niya.

Naglakad palabas ng mansiyon si Iris habang mabigat ang kalooban niya. Bawat
hakbang ay nararamdaman niya ang kurot sa puso niya.

She was hoping that Niccolo would come to Italy and talk to her about their
divorce. Kaya nga naghintay siya ng isang linggo pero ni anino nito ay hindi niya
nakita. Masakit man pero mukhang ayos lang talaga rito na hiwalayan niya ito.

Iris took a deep breath before getting into the car's backseat. Nang makasakay si
Pietro, inilagay niya ang folder na divorce papers ang laman sa passenger seat.

"Please give that to Niccolo." Wika niya kay Pietro. "Tell him to be happy wherever
he might be."

Tumango lang si Pietro saka nagmaneho patungong Airport.

Habang nasa daan, tumunog ang cellphone niya. Nang tingnan niya kung sino 'yon,
kinabahan siya ng makitang ang Papá niya yon.

Huminga muna siya ng malalim bago sinagot ang tawag.

"Papá." Aniya saka kinagat ang pang ibabalang labi. "Have you read my message?"

"Yes. I have."

"And?"

"Its your life, mi reinita." Anito sa malambing na boses na ikinagulat niya. Her
father has always been strict, not soft. "I already force you to marry someone you
don't love. I think you already have enough of my controlling attitude."

She's still stunned. Never in her life did she think that her Papa would say such
things to her. "I'm sorry to disappoint you, Papá. But i'm proud to tell you that
l'd been a good wife for eight years."

"I know, mi reinita. Our house is waiting for you."

Nakahinga siya ng maluwang sa sinabi ng ama. "Gracias, Papá."

Nagsalita ulit ang Papa niya at ilang minuto silang nag-usap tungkol sa magiging
buhay niya sa bahay nila ngayon babalik na siya sa Bogotá.

Nang matapos ang tawag, akmang ibabalik niya ang cellphone sa bag ng bigla nalang
tumigil ang sasakyan.

"Pietro-"

Bago pa siya makapagtanong, inulan ng bala ang kotse na kinalululanan.

Malakas siyang mapahiyaw at nabitawan ang cellphone saka mabilis na nagtakip ng

tainga habang tumitili kasabay ng pagtama ng bala sa sasakyan.

Iris was shaking in fear when the gunshots stopped.

Takot na dahan-dahan siyang tumingin sa labas at nanlaki ang mga mata niya kasabay
ng malakas na singhap ng makitang may lalaki na pilit binubuksan ang pinto ng
backseat.

"Mio dio!" She gasped in shock and fear as she push herself away from the left
door.

Nang hindi mabuksan ng lalaki ang pinto, ini-angat nito ang baril na hawak saka
itinutok sa aniya mula sa labas ng bintana ng sasakyan at kinalabit ang gatilyo.

Iris squeezed her eyes shut and let out a shrill cry of fear then the next thing
she knew, she's calling out her husband's name.

"Niccolo.. Niccolo... help me..."

Nabawasan ang panginginig niya sa takot ng makitang hindi nabasag ang bintana ng
sasakyang kinalululanan. Ni wala nga siyang makita kahit kaunting bitak.

Habol ang hininga at takot na tumingin siya kay Pietro. Kalmado itong nakaupo sa
Driver's seat habang may kausap sa cellphone.

A bulletproof car? All along, she'd been using a bulletproof car?

Is this Niccolo's idea? My husband. The danger he was talking about. Is this it?

"P-Pietro-"
"Everything is okay, Signorina." Putol ni Pietro sa nanginginig niyang boses.

Umawang ang labi niya.

Everything is okay? Bumaling siya sa kanang pinto ng backseat kung saan

pinapaulanan iyon ng bala.

Iris can feel the car vibrating at every impact of the bullets.

"But Pietro-"

"This car is made by Impenetrable metal and glass. Signor Niccolo personally
oversee the production to make sure of your safety, Signorina."

Niccolo. Napakurap-kurap siya at naramdaman niyang nabawasan ang takot niya. Hindi
siya pababayaan ng asawa niya. Kahit wala ito sa tabi niya, kampante siya.

"Si, Signor" Narinig niyang sabi ni Pietro sa kausap sa cellphone. "Signorina Iris
is safe and unharmed."

Her lips parted. Nicolo!

Mabilis na inagaw niya ang cellphone na hawak ni Pietro at inilapit iyon sa tainga
niya.

"-make sure that she's safe, Pietro. She have to leave the country so drive fast to
the Airport. She'll be safe in Bogotá since her father will protect her. I'll take
care of these scumbags who's trying to hurt my wife."

Napasandal siya sa likuran ng upuan habang nakikinig kay Niccolo na nasa kabilang
linya.

Even after she left him, he's still thinking of her safety.

"-I'm already in position to take these motherfucker out-"

"Niccolo." Aniya sa mahinang boses.

The other line went silent for a couple of second before she heard her husband's
voice again.

"Are you okay?"

Umiling siya na para bang nasa harapan niya lang ito. "I'm scared."

"I know, amore mio." His voice was soft and caring. "Don't worry. Let me take care
of it. Tell Pietro to start driving. Mali-late ka sa flight mo."

Nanikip na naman ang dibdib niya. "Okay. Thank you."

"Have a safe trip."

"Okay." Wala siyang ibang masabi kundi 'okay'.

"And Iris?"

"Hmm?"

"I miss you."

She felt her heart tightened. "I-miss you too, Niccolo."

"Be safe." He replied before ending the call.

Nanghihinang bumagsak ang kamay niyang may hawak ng cellphone at walang buhay na
tumingin kay Pietro. "To the Airport, please, Pietro."

Tumango si Pietro pero hindi nito pinagalaw ang sasakyan hanggang sa bigla nalang
isa-isang natumba ang mga kalalakihang nakaharang sa kanila.

Mariin niyang ipinikit ang mga mata ng makita ang dugong lumabas sa mga katawan
nito na tinamaan ng bala.

She was praying to God to make it all stop until Pietro move the car.

Nakahinga siya ng maluwang ng makalayo sila sa mga kalalakihang namaril sa kanila.

"W-what happened?" Nanginginig pa rin ang boses niyang tanong kay Pietro.

"Signor Niccolo enemies." Sagot ni Pietro habang mabilis na nagmamaneho. "They're

getting desperate. They really want you gone."

"What do you mean by they want me gone?" Nagtataka at naguguluhang tanong niya.
"Please explain, Pietro, i'm in the verge of a nervous breakdown."

Pietro looked at her through the rearview mirror. "The only important thing right
now is you're safe, Signorina. It's not my decision to tell you everything I know.
My apologies, Signorina."

Kumuyom ang kamao niya.

Niccolo is keeping her in the dark again. She's a damsel in distress in her
husband's eyes. Siguro nga tama lang na umalis siya sa mansiyon nito.

She'll be safe in her father's mansion.

Without Niccolo to protect her.

Pero bakit nakakaramdam siya ng kahungkagan sa isiping hindi na niya makakasama ang
asawa niya tulad ng nasa isla siya.

Niccolo.

Huminga siya ng malalim at hinintay na makarating sila sa Airport. Nang iparada ni

Pietro ang sasakyan sa parking area, kaagad siyang lumabas at kinuha ang maleta sa
back compartment at pumasok ng Airport na hindi man lang nagpapaalam kay Pietro.

Dumeretso siya sa Check-In at bag drop saka pumasok sa boarding gate. Buti nalang
at hindi delay ang flight niya patungong Bogotá. Hindi niya ginamit ang pribadong
eroplano ni Niccolo kaya naman Business Class ang kinuha niyang ticket.

Nang makasakay siya sa eroplano at nakaupo sa upuan niya, pinikit niya ang mga
mata, pilit na pinapakalma ang sarili hanggang sa tumunog ang cellphone niya.

Nakalimutan pala niyang i-airplane mode yon.

Nang tingnan niya kung sino ang tumatawag, sumikdo ang puso niya ng makita ang
pangalan ng asawa niya sa Caller I.D.

Sa halip na sagutin, pinatay niya ang tawag saka ibinalik ang cellphone sa bag
niya.

Ihinilig niya ang katawan sa likod ng kinauupuan saka ipinikit ang mga mata.

Iris didn't open her eyes even when the Pilot started talking about their flight.
Her eyes remained close. Minulat lang niya ang mga mata nang nasa himpapawid na
sila.
Out of boredom, she took out her phone from her bag to listen to some music. Pero
bumulaga sa kaniya ang sampung text message ni Niccolo sa kaniya.

'Are you safe?'

'Are you already in the plane?'

'Please reply.'

'Iris, please, reply. You're making me worry.'

'Take care always, okay? I want you safe,

amore mio. Please be safe.'

'Huwag kang maglalalabas doon sa bahay ng

Papá mo. Ayokong may mangyaring masama
sayo.'

'Pietro told me that you look mad earlier?

Galit ka ba sakin?'

'I'm sorry for keeping things from you. Please talk to me'

'Always be safe, Amore mio.'

'I miss you.'

Napatitig siya sa huling mensahe nito sakaniya.

He missed me.

She closed her eyes again. She miss him too. But that doesn't mean that they should
get back together like nothing happened, like she didn't give him an ultimatum.

She had been patient. She had been a loyal and faithful wife. She had given him
time. At nasagad na nito ang pasensiya niya. Kahit mahal niya ang asawa niya, may
hangganan naman ang pag-intindi niya.

Iris took a deep breath and let out a loud sighed.

Pinilit niyang makatulog habang nasa biyahe. lang oras din ang tinulog niya at
hinintay bago nakalapag ang eroplano sa Bogotá.

Nang makarating siya sa arrival area, akmang lalabas na siya sa exit ng Airport ng
bigla nalang may yumakap sa kaniya sa beywang mula sa likod.

Handa na siyang tawagin ang atensiyon ng Security ng magsalita ang pangahas na

yumakap sa kaniya.

"Amore..."

Iris froze when she recognize the voice!

Niccolo!

Dahan-dahan siyang lumingon para tingnan kung tama ang narinig niya.

Iris felt her heart beat so fast when she saw her husband.

Face to face. Eye to eye.

The face of the man who pleasured her and make her happy in the island and the man
who owns the most beautiful green eyes she had ever seen.

"Niccolo..."

The emotion on his face didn't change as he raise his hand to cup her face and
caress her cheek. "You made me worried."

She can't stop staring at his handsome face. "Cormac." Tawag niya rito sa
pangalawang katauhan na pinakilala nito sa kaniya.

Niccolo bit his lower lip as he looks down. "I'm sorry."

Umiling siya saka sinubukang ngumiti pero hindi umabot ang ngiting iyon sa mga mata
niya. "That's okay. You won't tell me anything butl guess you have your reasons."

Ibinalik nito ang tingin sa kaniya habang kagat-kagat pa rin ang pang-ibabang labi.
"I care for you. A lot. Always keep that in mind."

Tumango siya. "I will."

Hinaplos ng dulo ng daliri nito ang pisngi niya, nuo, pababa sa ilong at gilid ng
mga labi niya. "Gusto kong sabihin sayo na huwag akong kalimutan... but I don't
want to be selfish. Go... live your life the way you want it, live it to the
fullest. Be happy and be with a man who can and will stay by your side. Unlike me
who can never do that. I'm maybe telling you to be happy with someone but that
doesn't mean I wil forget you."

"You will always be here," he tapped his heat as he stared straight to her eyes. "I
will always treasure you and you will always be my forever amore mio."

Hindi niya napigilan ang pagbagsak ng luha sa pisngi niya. "You're hurting me right
now " Pag-amin niya. "I thought all you want is for me to be happy." Patuloy ang
pagdaloy ng luha niya. "Just say the word and i'll stay with you."

Sa halip na sumagot, pinalibot nito ang mga braso sa katawan niya saka mahigpit
siyang niyakap.

Umiiyak na iniyakap niya rin ang mga braso sa beywang nito habang patuloy ang
sunod-sunod at mahinang pag-iyak niya.

"Why did you have to say goodbye to me?" She asked as her tears falls down. "Do you
really want to hurt me so bad?"

"I missed you." Maikling sagot nito. "And I wanna see you."

Mas lalong naging sagana ang luhang dumadaloy sa pisngi niya kaya naman ibinaon
niya ang mukha sa balikat ng asawa habang pahigpit ng pahigpit ang yakap dito.

"Masyadong delikado ang buhay na kasama ako, Iris. That's why i'm keeping my
distance from you. That's why I didn't let you see me for eight years. Pero sa
kagustuhan kong makasama ka, nagpakita pa rin ako sayo. And what happened in Italy,
I don't want it to happen again. Ayokong nanganganib ang buhay mo, ayokong
nanginginig ka at sumisigaw sa takot. If I have to let you go to give you a
peaceful life you wanted, even if i'll get hurt in the process, that's okay. Just
be happy."

Kinagat niya ang pang-ibabang labi para pigilan ang sarili na humikbi.

"You're letting me go." Aniya.

"Yes."

"What took you so long to let me go?"

"Selfishness." Sagot nito. "Hindi ko kayang makita kang may nagmamahal at minamahal
ng ibang lalaki."

"At ngayon kaya mo ng makita 'yon?"

Pinakawalan siya nito sa pagkakayakap saka nginitian pero hindi 'yon masayang
ngiti. "l'll probably try to assassinate him. But if he can make you happy, I"ll
try my hardest not to kill him."
Mahina siyang natawa saka tinuyo ang luha sa pisngi niya. "This is the end then."

Hindi makatingin si Niccolo sa mga mata niya.

"Goodbye, Niccolo. " Dumaloy na naman ang luha sa pisngi niya kaya naman mabilis
niya nitong tinalikuran at malalaki ang hakbang na lumabas ng Airport.

Pero bago siya tuluyang makalabas, hindi niya napigilan na lingunin ang asawa.

Pero bago siya tuluyang makalabas, hindi niya napigilan na lingunin ang asawa.

She saw Niccolo looking at the ceiling, drop of tears falling from his eyes.

Naramdaman niya ang kurot sa puso niya pero nilabanan niya iyon at tuloy-tuloy na
lumabas ng Airport.

Goodbye, mio marito.

A/N: Happy Birthday, Amiguel Alonzo.

Happy Reading everyone.

CHAPTER 19

SABI NI Niccolo maging masaya siya at magmahal ng lalaking sasamahan siya. Pero
paano niya magagawa 'yon kung hindi siya lumalabas ng bahay? Ayaw niyang lumabas ng
kuwarto. Wala siyang ganang kumain at parang walang buhay ang mundo niya?

Hindi kompleto ang bawat araw na nagdaraan at hindi man niya aminin sa sarili na sa
isang linggo na dumaan, hinihintay niyang tumawag si Niccolo.

Wala na siyang pakialm kung ayaw nitong sabihin sa kaniya ang totoo. Ayos lang sa
kaniya. Hindi siya magtatanong.

Pero hindi tumawag si Niccolo. Kapag siya naman ang tumatawag, hindi niya ito ma-
contact.

"Mi reinita."

Hindi siya gumalaw sa pagkakahiga ng marinig ang boses ng ama niya, tanging ang mga
mata lang niya ang gumalaw para tumingin dito. "Yes, Papá?"
Her father looked worried as he stand beside the door to her room. "Are you okay,
Iris? The maids told me that you haven't eaten since last night and its already
twilight."

"I don't feel like eating." Her father sighed.

"Can I come in?" Tumango siya.

Tuluyang pumasok ang ama niya saka umupo sa gilid ng kama niya. "Don't sulk. This
is not the Iris I know. Do you remember how you hid Ivy from me flawlessly? Just
like lvy, you're a fighter but in a different way. Ivy has always been a physical
fighter, but you, you're the brain, Iris. You're smart. If something is bothering
you, then tell me. I will lend my men to help you."

Tumingin siya sa ama niya. "Papá, when Mamá left us to be with God, how did you
take it?"

Bumakas ang lungkot sa mukha ng ama niya. "Mi reinita, I love your Mama... so
much... that's why when God took her, I nearly went insane. But I have you and lvy.
You two saved me from myself. I may not tell you or show it to you but you and Ivy
are my source of strength to live my life even when half of me is already dead."

"Papá..." ngayon lang sila nagkausap ng tungkol sa Mamá niya. Kahit masamang tao
ang Papá niya, mahal na mahal nito ang Mamá niya. He's a softy when it comes to
their mother. And seeing her Papá so sad, it bring backs painful memory. "I'm not
as strong as you or lvy. I'm weak. I don't even know what to do with my life
anymore. I thought i'll be happy if l divorce my husband, but i'm more miserable
than before. I can't even file the divorce. I'm lonelier and i'm suffering from a
broken heart."

"Mi reinita..." inabot ng kamay nito ang pisngi niya para tuyuin ang mga luha niya.
"Do you know why l force you to marry Niccolo Racini?"

Umiling siya.

Tipid na ngumiti ang ama niya. "Because he came to me and ask me for your hand in
marriage. He's brave to face me and tell me that he wants to marry you."

Her lips parted. "Niccolo did that?"

Nakangiting tumango ang ama niya. "Of course, I automatically said no. But he's
persistent. So I told him, if he can smuggle drugs from here to North America, I
will let him marry you."

Mas lalong umawang ang labi niya. "He smuggled drugs for me?"
Her father nodded. "And then later, I found out that he's a Military man. So I
force you to marry him. At the time, I believe that he can make you happy, that he
can keep you safe... he promise to keep you safe. I'm happy that Ifounda man who
can take you far away from this chaotic life I built for you and lvy. I don't know
what happened after that but now you're divorcing him. After eight years. Why,
Iris? Care to tell your Papá so l can understand you better?"

Bumangon siya at napatitig sa ama niya, habang nag-iisip kung sasabihin ba niya
rito ang mga nangyari.

And then she find herself opening up and telling everything to her father who
listened to her attentively.

At nang matapos siyang magkuwento, nakatitig lang sa kaniya ang ama niya.

"And what do you plan to do now?" 'Yon ang tanong ng ama niya. "You're not here to
sulk are you."

Nagbaba siya ng tingin. "I feel like my world is falling apart."

"Mi reinita" hinaplos nito ang buhok niya, "the man you love is still alive." Her
father cupped her face and force her to look at him. "He's out there, fighting for
you safety. So think. If you want to prove to your husband that you're not a damsel
in distress, use your brain. You're good at it. Manipulate the situation, control
him if you must. You don't wanna lose him, right?"

Tumango siya. "I want to keep him, but its Niccolo who doesn't want to keep me."

"I know Niccolo, Mi reinita. He's the kind of man who'll die for you so i'm sure
he'll keep you. You just have to know what button to push for him to keep you."
Anang ama niya saka kampanteng ngumiti. "Don't judge him based on his words. Us,
men, always say the opposite when we actually meant something else. Always deduce
his actions. Understanding his reasoning beyond his words."

"How can I do that?" She sounds hopeless.

"It's one of your mother's skills. You get it from her while lvy get her attitude
from me." Her father smiled lovingly at the mention of their mother. "And your
mother never fails to deduce my actions and reasonings that why she understands
me... even the worst in me."

That made her smile. "I miss Mamá."

"I do too." Naging malungkot na naman ang ngiti nito. "Someday, I'll be with her.
I'm holding on to that."
"But you're a bad person." Sabi niya, "Mamá is a good woman. She'll be in heaven
while you'll be in hell when you die."

Nawala ang ngiti sa mga labi ng ama niya. "You just kill the little hope I have."

Iris smiled that turns into a chuckle. "But its true. You're a bad man."

Her father sighed. "I know, mi reinita. But you smiled." Her father pointed out. "I
miss seeing you smile."

Iris took a deep breath before letting out a loud one. "I'll take your advice,
Papa. I'll make him keep me since I'm more miserable when he's not with me."

"That's my Princess. Be brave and face the world that he's trying so hard to hide
you from. You don't have to be good in battle like Ivy, you just have to use your
brain and everything will work in your favor... well, that's what your Mamá said
before."

She smiled. "Gracias, Papá. I thought you'll be mean to me."

"I'm getting old, mi reinita. My attitude changes as I aged."

She rolled her eyes. "I don't believe that. You're still mean. You just want to
make it up to me and lvy after all the bad things you did to us."

Her father smile fell. "I told you to deduce your husband, not deduce me."

Mahina siyang tumawa saka umalis ng kama. "Come on, Papá, cook something for your
princess."

Bumalik ang ngiti sa mga labi nito. "You know I can't cook even if my life depends
on it."

"Lets just pretend that you can." Aniya saka nauna nang lumabas.

And to her surprise, her father did cook for her... however it looks horrible.

"I'm not eating that." Aniya habang titin na titig sa pinggan kung saan naroon ang
niluto ng ama niya. "It looks like its been tortured."

Napakurap-kurap ang ama niya saka pasimpleng itinapon ang laman ng pinggan sa trash
bin. "I told you I don't know how to cook."
Napailing siya saka siya nalang ang nagluto. "Sit, Papá. I'll do it."

"We have maids for that-"

"I said i'm doing it so shut up, Papá." May diin niyang sabi sa ama niya na tahimik
na naupo sa stool na nasa harap ng island counter.

Siya naman ay mabilis na inihanda ang ingredients at nag-umpisa ng magluto. Nang

matapos siya, naglagay siya sa pinggan saka inilapag iyon sa island counter sa
harap ng Papá niya.

"Taste it." Aniya.

"It smells delicious." Puri ng ama niya sa luto niya. "Just like how your Mamá
cooks."

Nginitian niya ito. "Eat, Papá, and tell me what you think."

Kumain naman ang ama niya at nag thumbs up sa kaniya habang ngumunguya. "Its good.
Tastes good. Delicious."

Pagkalipas ng ilang segundo, nag-iba ang emosyon sa mukha nito. Nag-umpisang

kumunot ang nuo nito at panay ang hinga ng malalim.

"What is it, Papá?" Pa-inosente niyang tanong.

He keeps on breathing in and out ike his mouth is on fire. "It's hot!"

Matamis siyang ngumiti. "I put some chili sauce in it. Tastes good?"

Mabilis na umiling ang Papa niya saka nagmamadaling tinungo ang Ref para kumuha
siguro ng malamig na tubig.

"That's what you get for throwing food into the bin." Pahabol niyang sabi sa ama.
"It's bad you know."

Natawa nalang siya ng magsalita ang ama niya pero hindi naman niya maintindihan
dahil nagmumumog ito ng tubig sa lababo.

Iris was about to leave the kitchen when a man steps in, his presence superior and
confident.
She blinked at the man. "R-Russo?"

He nod at her. "Señorita."

Hindi maalis ang tingin niya kay Russo. Nagri-replay sa isip niya ang mga
ikinuwento ni Andrius sa kaniya.

Russo was the traitor and her father took him to Bogotá to punish him for hurting
her twin sister.

"Y-you're alive?" She's shocked. "H-how?"

Russo looked at her father who's still rinsing his mouth with cold water. "He beat
me up but didn't kill me. He said i'm too valuable to die."

"Does Ivy know?"

Umiling ito. "As far as I know, Señorita lvy doesn't know anything. Its better that
way, I guess. At least i'll be able to move forward without looking back to all the
thingI did and to all the pain I felt."

Iris is still in shock when her father spoke.

"Don't tell Ivy. She doesn't need to know."

Nilingon niya ang ama. "Papá! Ivy needs to know this!"

Umiling ang ama niya. "I'm giving Russo a second chance. A chance to prove himself
again. And I need someone to take care of the business when I die so... I'm
training Russo."

Hindi siya makapaniwala sa narinig. "Papá! He tried to harm Ivy!"

"Because he's in love with her." Her father reasoned. "But he's moving forward now.
He knew that he can't have lvy."

"And Andrius?"

"Don't worry, Señorita." Sabad ni Russo. " will not do anything that'll make the
woman love sad."

She's still doubtful but her father trusts Russo. Her father is planning something
for sure.
"I will lend Russo to you." Anang ama niya sa kaniya. "Hell help you with whatever
you need."

Tumingin siya kay Russo. Tahimik naman itong tumango sa kaniya.

"I don't trust him, Papá."

"Then trust me, Mi reinita" Ani ng Papá niya. "He won't harm you."

Tinitigan niya si Russo na nagbaba ng tingin.

"Look at me." Aniya kay Russo.

Slowly, Russo looked straight into her eyes.

Russo's emotionless eyes, the coldness in their depths... this man is in pain but
he's hiding it.

Iris sighed. "Fine."

Russo nod down again. "What do you want me to do, Señorita?"

"Find out everything about my husband-"

"No use." Anang ama niya. "I also asked Russo that but a powerful individual is
covering him."

She frowned. "Who?"

"A Spaniard Count, Knight Velasquez."

Mas lalong lumalim ang gatla sa nuo niya. "Who is he?"

"A powerful and a dangerous man. A very deadly combination. The Gonzaga once serve
their family but only Signor and Señorita lvy knows it." Sagot ni Russo. "He's
blocking every entrance to Niccolo Racini's secret. I can't get in. There's no
use."

Napaupo siya sa stool na nasa tabi n island counter. "If I want to keep him, I have
to fight for him." Bulong niya sa sarili saka malakas na bumuntong-hininga.
"Pasalamat talaga ang lalaking 'yon dahil mahal ko siya."
Pagalit siyang tumayo at umalis ng kusina saka tinungo ang kuwarto niya at
tinawagan si Andrius.

"Any news?" Kaagad niyang tanong dito.

"Nothing." Anito saka bumuntong-hininga. "For some reason, my friends can't find
any information about Cormac Paul Craig other than he's a Military Doctor."

Hinilot niya ang sentido. "Maliban do'n, wala na talaga?"

"Wala na."

Bumagsak ang balikat niya pero kaagad niyang pinagana ang isip niya.

I have to outsmart him. If she can't divorce him, then she have to do something to
keep him. Alam niya sa sarili niya na hindi niya kayang bitiwan ang asawa niya.

She lived for eight years as Niccolo Racini's wife and she will remain his wife
until God says its over.

Ayaw mo akong papasukin sa mundo mo, p'wes, sapilitan akong papasok sa mundong
ginagalawan mo.

She's not lvy but she's no damsel in distress. Her father is right. She can always
use her brain for everything to work in her favour.

Nakita niya ang luha na namalisbis sa mga mata ni Niccolo ng maghiwalay sila sa
Airport. Alam niyang napipilitan lang itong pakawalan siya. At may hinala siyang
malapit lang ito sa kaniya dahil ang pinupunto nito ay ang kaligtasan niya.

He might be here in Bogotá if her deduction is right.

Lumabas siya ng kuwarto at bumalik sa kusina kung saan naroon pa rin ang ama niya
at si Russo.

"Russo." Tawag niya sa binata.

"Señorita?"

"Let's go to the park and get some fresh air, shall we?"
"Its dangerous." Sabad ng ama niya.

She smiled. "That's exactly the reason why."

Napailing nalang ang ama niya. "Like mother like daughter" He murmured. "You're
mother set a trap for me as well, just like what you're doing now."

"Only if my deduction is right." Aniya saka huminga ng malalim. "Let's go, Russo."

Tumango si Russo at nauna ng lumabas ng kusina.

"Take care, mi reinita." Anang Papa niya saka hinalikan siya sa nuo. "Call me when
you need my help."

Tumango siya saka lumabas ng kusina at lumabas ng bahay. Nakahanda na ang sasakyan
at nakaupo na si Russo sa driver's seat.

Binuksan niya ang pinto ng Driver's seat. "Use another car. I'll drive."

"But Señorita-"

"Tail my car and don't lose sight on me." Sabi niya kay Russo. "I want to test
something."

Walang imik na tumango si Russo saka lumabas ng sasakyan. Siya naman ay sumakay sa
kotse at mahigpit na humawak sa manibela.

"Niccolo..." bulong niya sa kawalan, "your wife is about to do something very

stupid and this is all your fault for not fighting for our marriage." Pagkasabi
no'n ay pinausad niya ang sasakyan palabas ng malapad at mataas na gate ng mansiyon
saka pinaharurot iyon ng nasa daan na siya.

Madali lang siyang nakarating sa park na napili niya at naiparada niya ang
sasakyan. Nang makababa siya, taas nuong naglakad siya patungo sa maraming tao.

Naging dahan-dahan ang paglalakad niya habang pinagmamasdan ang paligid na para
bang namamasyal lang siya at walang binabalak sa isip niya.

Hanggang sa dalhin siya ng mga paa niya sa parte ng park na walang masyadong tao.

That's when four men approach her.

Kaagad siyang kinabahan at natakot pero sa isiping baka nasa paligid lang si
Niccolo at binabantayan siya, nagkaroon siya ng lakas ng loob.

"Chinga usted, Ivy Gonzaga. You killed our boss."

Oh, shit.

Umatras siya para magkaroon ng distansiya ang pagitan nilang pero hindi siya
hinayaan ng mga ito.

Hinawakan siya ng mga ito sa kamay at pilit na hinihila patungo sa nakaparadang

kotse ng mga ito habang pilit siyang nagpupumiglas.

Panay ang sabi ng apat na kalalalakihan na parurusahan siya ng mga ito sa ginawa
niya habang panay ang pagpupumiglas niya.

"Let go of me! I said let go!"

Iris is already losing her composure. There's no Niccolo to save her now. Her
deduction is wrong!

Mariin niyang ipinikit ang mata ng akmang itutulak siya ng mga kalalakihan papasok
sa sasakyan ng mga ito ng mga sumuntok sa isang lalaki na hawak ang kamay niya.

Her hope lifts up, but it wasn't Niccolo who's beating up the four men, it's Russo
who's skilfully fighting and winning against the four.

Napasandal nalang siya sa hood ng kotse saka mahinang natawa ng makitang

nagtakbuhan ang apat na kalalakihan sa takot na mapatay ni Russo.

"Señorita." Lumapit sa kaniya si Russo saka hinawakan ang kamay niya at sinuri ang
namamaga niyang pulsuhan. "What is it that you're planning that you put yourself in
a harms way?"

"I thought he'll be here." Bulong niya at natawa nalang sa katangahan niya. "I
guess he really doesn't want me anymore."

Russo sighed before taking off his suit and wrapping it around her shoulder. "Its
too dangerous, Señorita. We can't stay here."

Tumango siya saka hinayaan si Russo na alalayan siya pabalik sa sasakyan niya.

Nang makasakay siya sa backseat at nasa daan na sila ni Russo, tumunog ang
cellphone niya na iniwan pala niya sa dashboard.
Inabot iyon sa kaniya ni Russo at sumikdo ng mabilis ang puso niya ng makita kung
sino ang tumatawa.

"Niccolo..." bulong niya saka mabilis na sinagot ang tawag at inilapit ang
cellphone sa tainga niya.

"Don't do that again." Wika nito sa walang emosyon mukha at boses. "Alam mong
mapanganib pero lumabas ka pa rin. Didn't tell you to stay inside your father's
house?"

Kahit malamig ang boses nito ay nararamdaman pa rin niya ang pag-aalala nito sa
ginawa niya. "I want to see you."

"Iris..." he sounds tired, "please, don't risk your safety just to see me. I want
you safe and unharmed."

Tumim ang bagang niya. "No." Pagmamatigas niya. "Araw-araw, lalabas ako ng bahay. I
will put my self in a harms way until you have the balls to keep me and be a
husband who'll stay with me. And no, Niccolo, I will not find another man to be
with. May asawa ako. Ikaw 'yon. At hindi ako maghahanap ng iba na papalit sayo.
Nagbago na ang isip ko. I will not divorce you. I'll keep you even if you don't
want to keep me. So if you want to get rid of me that much, divorce me instead and
request a restraining order against me."

"Iris..." he sounds frustrated.

She pressed her lips together. "Divorce me. That's how you're gonna get rid of me."

Niccolo let out a frustrated sighed. "You're being unfair. You know I can't."

"Don't talk about being unfair, Niccolo, because you'll win hands down." Humugot
siya ng malalim na hininga. "And if you can't divorce me then don't. I will keep in
putting my self in a harms way until you come and get me."

Pagkasabi no'n ay pinatay niya ang tawag.

Seconds later, she received a text message from Niccolo.

'Throw the suit that is wrapped around your shoulder and back. I'm jealous as
fuck.'

Mabilis na tumipa siya at sinagot ang text nito. 'Suck it up. Ginusto mo 'to diba?'

Instead of replying, he called again.

"What-"

"Throw it."

"I don't want to. I'm cold-"

"Damn it, Iris. I'm jealous!"

"Don't damn it me, damn you!" She hissed back. "Eh kung sana pinigilan mo ako e di
sana jacket mo ngayon ang nakapulupot sa balikat at likod ko. I told you in the
Airport didn't I? Just say the word and i'll stay but you didn't. So kung
nagseselos ka, bilisan mong kunin ako. Baka biglang magbago ang isip ko at
ipagpalit kita sa iba. I know you won't like that, Niccolo. You may act cold and
uncaring and selfless but I know it'll kill you to see me with other man. So hurry
up."

Pinatay niya ang tawag kaya nagtext na naman ito.

'Stop hanging up on me!'

'Chingate.' She replied.

'Did you just say fuck you to me in Spanish?'

She replied. 'Do you want it in Italian?'

"No, amore mio. Tell me you miss me instead'

Lihim siyang napangiti pero hindi siya nag reply.

Have a taste of your own medicine, mio marito.

Nang makitang papasok na sila sa gate ng mansiyon nila, nagpakawala siya ng malalim
na hininga.

She miscalculated her deduction on Niccolo but she still got a response from him.

Tama ang Papá niya.

Hindi siya dapat nagpapaniwala sa mga sinasabi ni Niccolo. She have to deduce his
every words and action.
That's how she's going to outsmart him.

•CHAPTER 20•

AS PROMISED, Iris keeps on putting herself in a harms way. And its always Russo
who's there to save her. She doesn't mind though since her plan is working
perfectly. Sa mga nalaman niya sa Papa niya na ginawa ni Niccolo para sa kaniya,
alam niyang hindi siya nito matitiis.

She just have to be patient. Just a little more days.

"I don't feel comfortable." Reklamo ni Russo habang nasa isang Café sila at parang
nasa isang date. "This is too open. You might get hurt, Señorita."

"Don't worry" Aniya saka kumuha ng maliit na hiwa ng cake. "It'll be fine."
Kapagkuwan ay sumimsim siya ng latte.

Russo sighed before slicing another small portion of the cake for her. "We've been
pretending to be dating for three days now but nothing is happening. Your plan is
failing, Señorita."

Iris shrugged and sipped her Latte. "He calls me ten times a day."

"But you don't answer his calls." Russo pointed out.

"Precisely." She smiled and let Russo fed her with a small slice of cake. "I won't
be swayed by his calls. He want me, then he better come and get me himself."

"And if he doesn't come and get you?"

Nagkibit-balikat siya. "My heart will be forever broken."

"Like mine." Ani Russo sa mahinang boses.

Napatitig siya sa kaharap at hinawakan ang kamay nito saka pinisil yon. "Look,
Russo, maybe lvy is not the right woman for you. I'm sure you can still find
someone who will love you in return."

Sinalubong ni Russo ang mga mata niya. "I don't think il be able to love someone
again like how l love Señorita lvy. I love her too much thatI become a traitor and
I hurt her. Its scary to love someone so much. It makes you a different person."
Iris sighed. "I feel you." Bumakas ang lungkot sa mukha niya. "Sometimes l even
wonder if Niccolo loves me. According to Papá, Niccolo's actions means he loves me
but action without words is meaningless. People, especially women need words to
make us feel secure in our relationship. And Niccolo can't give me that."

"He's willing to die for you." Wika ni Russo saka sinubuan na naman siya ng cake.
"In a man's vocabulary, that means he loves you and you are his life."

Hindi siya nagsalita at wala sa sariling napatingin sa labas ng Café.

Tumaas ang kilay niya.

Naroon na naman ang sasakyan na palaging nakasunod sa kaniya o sa kanila ni Russo

kapag lumalabas sila ng bahay.

Iris inwardly smirked. Come on Niccolo. Kaya mo pa ba?

Huminga siya ng malalim saka ibinalik ang atensiyon kay Russo na ginawang giniling
ang cake na kinakain niya.

"You're hurting the food, Russo."

Tumigil naman ito saka nangalumbaba. "I'm so bored with my life."

"Can't relate." She let out a small breath. "My life is exciting as hell."

Russo chuckled. "But with a lot of problems."

Tiningnan niya ng masama si Russo. "Shut up, Russo. I'm thinking."

"Yes, Señorita" Sagot ni Russo sa mababang boses saka umorder pa ulit ng isang cake
para sa kaniya. "I'll be in the restroom-"

Before Russo can finish his words, they both heard a screeching sound of car tires.
Nang tingnan nila ni Russo ang pinanggagalingan no'n, nanlaki ang mga mata niya ng
makitang siya ang sentrong tinatahak ng sasakyan na sasalpok sa Café.

"Señorita!" Russo hissed before grabbing her wrist and pulling her out of the way.

Pareho silang bumagsak ni Russo sa sahig kasabay ng pagsalpok ng sasakyan sa café.

Mariin siyang napapikit ng maramdaman ang sakit sa braso, binti at hita niya. Nang
imulat niya ang mga mata niya, nakita niya kung bakit sumakit ang parteng 'yon ng
katawan niya.

Small glass fragments are imbedded in her legs and shoulder.

"Oh, God..." sambit niya habang pinagmamasdan ang dumudugong binti, braso at hita.

"Señorita!"

Tumingin siya kay Russo na nadaganan pala niya ng matumba sila at nasa ibabaw siya
nito. Kahit gusto niyang umais sa ibabaw nito hindi niya maigalaw ang paa dahil
masakit 'yon.

"Señorita..." si Russo na ang tumulong sa kaniya na makaalis sa ibabaw nito at

maingat siya nitong binuhat at inilabas ng café.

Malalaki ang hakbang ni Russo patungo sa nakaparada nilang sasakyan saka mabilis
itong nagmaneho patungong Hospital.

Iniinda niya ang sakit hanggang sa makarating sila sa E.R.

The nurses took out the glass fragments imbedded on her skin and muscles while
she's under local anaesthesia. Mariin lang siyang nakapikit dahil hindi niya kayang
makita ang sariling katawan na dumudugo.

Nang maramdaman niyang nabendahan na ang sugat niya, doon lang niya iminulat ang
mga mata at napatingin kay Russo na parang striktong body guard na nakabantay sa
kaniya at sa Nurse na tumitingin sa sugat niya.

"Are you okay, Señorita?"

Tumango siya. "Yeah."

Russo sighed in relief. "Thank God." Inilabas nito ang cellphone, "I'll call Señor
to update
him. He's worried."

Tumango siya saka bumuntong-hininga ng isara ni Russo ang kurtina na naghihiwalay

sa kaniya sa ibang pasyente sa ER bago ito umalis.

Habang mag-isa siya, naisip niya si Niccolo.

Does he even know what happened to her? Does he even care that she's hurt? Oo nga't
kasalanan at kagagawan niya kung bakit siya nasaktan pero nag-aalala ba ito sa
kaniya?

Biglang bumulas ang kurtina na isinara ni Russo.

She look up, expecting Russo, but her heart beat insanely fast when she saw her
husband.

He looks worried alright.

"Iris."

She pressed her lips together as tears filled her eyes. "It hurts."

"Amore..." inilang hakbang nito ang pagitan nilang dalawa saka maingat siyang
niyakap. "Pinag-alala mo ako ng sobra-sobra."

Humikbi siya. "Masakit ang sugat ko Niccolo."

Pinakawalan siya nito sa pagkakakayakap saka maingat na hinawakan ang kamay niya at
sinuri ang nakabendang sugat pati na rin ang sa paa niya.

Then he embrace her again as he caress her back. "Huwag ka ng umiyak." Hinalikan
siya nito sa gilid ng nuo niya. "Ayokong umiyak ka."

"Sinungaling" Inis niyang sabi. "Pinaiyak mo ako nuong nasa Airport tayo. Diba sabi
ko, magsabi ka lang at mananatili ako sa tabi mo? May pa selfless-selfless ka pang
nalalaman pero sinasaktan mo naman ako. That's not how you make your wife happy,
Niccolo."

Hinaplos nito ang buhok niya saka ang nuo naman niya ang hinalikan nito. "Mi
dispiace." Bulong nito habang yakap pa rin siya. "I thought you'll be safe here.
Well, you are safe here. Masyadong matigas lang ang ulo mo. Sabi ko nang huwag kang
lumabas ng bahay niyo eh."

"Ayokong kinukulong ako." Aniya.

"Para naman 'yon sa kaligtasan mo." Tugon nito. "Ayokong mapahamak ka sa kahit na
anong dahilan."

"Ayoko pa rin. Nabuhay ako ng walong taon bilang asawa mo nang mag-isa sa mansiyon
mo. And then you invited to the island where I get to be with you and see you.
Ayoko nang bumalik sa dati, Niccolo, yong dati na mag-isa ako palagi. Nasanay na
ako na nandiyan ka at ayokong maghanap ng iba na ipapalit sayo kasi ikaw ang gusto
ko."
Niccolo kissed the top of her head. "Okay. Let's keep each other. Just please ...
stop putting yourself in a harms way. Natatakot ako palagi kapag lumalabas ka. At
hindi mo rin sinasagot ang tawag ko nitong mga nakaraang araw."

"Serves you right for hurting me."

Niccolo softly cupped her face. "Amore?"

"Hmm?"

"Please stay safe."

Tumalim ang mga mata niya. "In your vocabulary, stay safe means you're leaving me."

"You'll be safer without me." He let out an exasperated sighed. "Please... listen
to me. You'll be safe in your father's house-"

"And then what?" She cut him off. "llang taon mo na naman akong paghihintay? Tell
me Niccolo, don't you trust me with your secrets? Asawa mo ako. Sa ayaw at gusto
mo, damay ako. Kung hindi mo naman pala kaya akong panindigan, sana hindi mo nalang
ako pinakasalan."

"Iris..."

Nalaglag ang ilang butil ng luha sa mga mata niya. "Sa ginagawa mo, parang
pinaglalaruan mo lang ako. Bawat desisyon mo, nasasaktan ako. Lahat ng ginagawa mo,
apektado ako. Hindi dapat ganun, Niccolo. Sabi mo gusto mo akong maging masaya.
Well, i'm telling you now, you're my happiness. After knowing that, would you still
push me away?"

"Amore..."

Nagbaba siya ng tingin habang kagat ang pang-ibabang labi niya. "Nuong nasa Isla
tayo, nagpapanggap akong nasasaktan para manipulahin ka. Para malaman ko ang totoo.
But now, i'm really in pain, Niccolo. And you're the cause of that pain. How I wish
i'm not in pain so l can live my life the way I want it but i'll just be fooling
myself if I divorce you... because I know, I won't be happy with anyone else. Its
just you."

Sa halip na sumagot, tinanggal nito ang kuwentas na suot saka kinuha room ang isa
sa dalawang singsing na ginawa nitong pendant.

Kapagkuwan at hinawakan nito ang kamay niya at tumitig sa kaniya. "If I put this
ring, if you wear this again, you'll be forever bonded to me. Let me remind you,
amore mio, i'm living a dangerous life, you will be in constant danger and I can't
give you a child nor a happy family that you wanted. I'm incapable of giving you a
complete family and a peaceful life." His eyes watered. "Now tell me, Iris, would
you still take me as your husband, in sickness and in health, in richer and in
poorer, 'till death do us part?"

Kagat ang labi na umilyak siya habang tumatango. "I do, Niccolo. In sickness and in
health, in richer and in poorer, in good times and bad times, 'till death do us
part."

Isinuot ni Niccolo ang wedding ring niya sa daliri niya saka malamlam ang matang
tinitigan siya. "Promise, we'll get wed in the church soon, with me this time."

Tumango siya. "Okay. Just don't push me away. I'm your wife. We're all in this
together. You and me. Maasahan mo ako at maasahan din kita. Mapagkakatiwalaan mo
ako at pagkakatiwalaan din kita. Because that's what marriage is all about Niccolo.
Not giving expensive things. Trust each other. That's how it works."

"I'm really sorry." Tinuyo nito ang luha sa pisngi niya. "I'm sorry for making you
cry-"

"-and for making my head spin, for confusing the hell out of me and for introducing
yourself as another man. God, Niccolo! I want to bash your head in the wall for
deceiving me like that!"

Nakatungo lang ang asawa niya, hindi makatingin ng deretso sa kaniya habang kagat
ang labi at pinapagalitan niya.

"Alam mo ba ang kaguluhang pinaramdam mo saking gago ka? I thought I was cheating
on you because like Cormac! Argh! Nagagalit na naman ako kapag naalala ko ang
ginawa mong paglalaro sakin!" Dinuro niya ito. "You know what, maybe I should
divorce you for deceiving me like that-"

He leaned in and lock his lips on hers, silencing her.

And Iris can't help but to realize that this is her first kiss with Niccolo. In the
light. No darkness this time.

And her anger melted in an instant.

Iris close her eyes and savour his soft lips on hers. Banayad ang paggalaw no'n.
Masuyo. Parang naglalambing ang halik nito na buong puso naman niyang tinugon.

At nang maghiwalay ang mga labi nila, nagkatitigan sila ni Niccolo. Malamlam ang
mga mata nito at masuyong nakatitig sa kaniya.

"What?" She asked in a whisper.

"I'm really lucky to have you as my wife."

"Yes, you are." May pagmamalaki ang boses niya. "Bilang lang ang babae na
ipaglalaban ang asawa nila kahit pa nga tinutulak sila palayo."

Nauwi sa ngiwi ang ngiti ni Niccolo. "Can we move on from that?"

"Nope." Umiling siya. "Its branded in my heart and soul, Niccolo or Cormac or
whatever your name is." Kumunot ang nuo niya. "Ano ba pala ang totoo mong
pangalan?"

"Niccolo." He answered then smiled. "Or Cormac. Whichever you prefer."

"I like Niccolo. Yan ang pangalan mo sa marriage certificate natin eh."

Niccolo chuckled. "So i'm forgiven?"

Tiningnan niya ito ng masama at matalim. "Hindi. Gusto kitang makasama kaya nandito
ako pero hindi ibig sabihin na nakalimutan ko na ang panloloko mo saking gago ka.
Akala mo masaya 'yon? Akala mo hindi ako nabaliw sa kakaisip na baka magkaiba
kayong dalawa. Goodness, Niccolo. Halos mabaliw ako."

"I'm sorry"

"Gago ka."

"Alam ko."

Inirapan niya ito. "Ewan ko sayo."

"Galit ka?"

"Oo naman." Pinandilatan niya ito. "Alangan naman matuwa ako na niloko mo ako at
pinaglaruan?"

"I didn't mean to-"

"Liar. You mean it. Planado ang bawat galaw mo kaya imposibleng hindi mo
sinasadya."

Napakamot ito sa batok. "But you played me too, remember? I thought you have no
idea-"

"Oh tapos?"

"Wala."

"Yon naman pala eh." Inirapan niya ito. "Hindi ako bobo, Niccolo. Hindi ko nga alam
mung bakit hindi kita kayang i-divorce eh 'yon ang pinakamatilino kong desisyon.
Kabobohan itong bumalik sayo."

Ngingiti-ngiti ang loko. "That's because you like me and you'll miss me and you
can't live without me."

"Oh tapos?"

"And I feel the same way." Sabi nito saka nginitian siya. "I mean, I did smuggle
drugs so your father would let me marry you."

Malakas na pitik ang pinatama niya sa nuo nito. "At nagmamalaki ka pa e masama ang
ginawa mo."

He shrugged. "I'm crazy over you... that's why."

"Crazy over me but you're willing to let me go?"

"Babalikan naman kita kapag maayos na ang lahat."

Tinaasan niya ito ng kilay. "Aba'y magaling Pagkatapos mo akong saktan, babalik ka
pala na parang walang nangyari. Gago ka talaga, alam mo ba 'yon?"

Niccolo pressed his lips together before speaking. "Lets go home?"

Natigilan siya. "Where?"

"Isang bahay lang naman ang mayroon tayo."

Her lips parted. "For real? You'll go home with me in Italy?"

Niccolo nodded. "Since we' re keeping each other, I might as well stay close to you
so I can protect you."

Hayan na naman ang 'protect' na yan, pero ayaw niyang magtanong. Magsasabi naman
ito sa kaniya kapag komportable na itong magsabi sa kaniya ng lahat-lahat ng
sekreto nito.

"Uuwi ka talaga sa bahay natin sa Italy? Totoo?" Hindi niya alam kung bakit
nangingilid na naman ang luha sa mga mata niya.

Tumango ito at ngumiti. "Uwi na tayo sa bahay natin."

Mabilis siyang tumango. "Sige."

Niccolo gathered her in his and as they embrace each other, she saw Russo's back
outside the slightly parted curtain. Mukhang hindi ito pumasok para bigyan sila ng
privacy ni Niccolo.

"Amore mio?"

"Hmm?"

"I have my private plane with me."

"So?"

"Lets make love there."

Natawa nalang siya at napailing habang yakap pa rin ang asawa. "Okay."

"But Count Knight is tagging along so... we'll use the bathroom."

Count Knight? "Who is he?"

"Ipapakilala kita mamaya." Hinalikan siya nito sa pisngi saka hinaplos ang mukha
niya. "Now, lets get you better."

"Pero okay na ako." Pinakita niya ang nakabenda niyang kamay at paa.

"I'm still not satisfied. I need a second opinion and a third and a fourth."

Napailing nalang siya ng maingat siya nitong binuhat at iniupo sa wheelchair na

nasa gilid at itinulak iyon palabas ng nakasarang kurtina.

Napangiti siya kay Russo ng humarang ito sa daraanan nila.

"Señorita." Anito saka tipid na ngumiti. "You did it."

Tumango siya saka hinawakan si Russo sa kamay gamit ang kamay niyang walang sugat
at hinila ito pauklo, palapit sa kaniya para yakapin ito.

"Thank you, Russo. For everything."

"Anything for you, Sefñorita." Tugon ni Russo na tinapik-tapik ang likod niya.

Nang kumawala ito sa yakap niya, nag thumbs up sa kaniya si Russo na mas inilapad
ng ngiti niya bago ito umalis sa pagkakaharang sa kanila.

"Don't smile at him or hug him again. I'm jealous." Kaagad na sabi ni Niccolo.

Natawa lang siya saka nagpapaalam na kumaway kay Russo. Russo salute at her before
walking towards the opposite direction.

"I hate that guy. Sinubuan ka niya ng cake." Halata ang iritasyon sa boses ng
asawa. "At hinawakan niya ang kamay mo. Sino ba siya sa tingin niya?! Ako ang asawa
mo, Iris. Ako lang ang dapat gumagawa no'n sayo. Bakit hinayaan mo siyang hawakan
ka ng ganun?"

Isinanda niya ang katawan sa likod ng wheelchair. "Shut up, Niccolo. Baka gusto
mong ipaalala ko na naman ang kagaguhan mo-"

"I'm shutting up now."

She smiled sweetly. "Good."

Hindi nawala ang ngiti sa mga labi niya. Hindi niya alam kung magpapasalamat siya
sa sasakyang muntik ng bumangga sa kaniya.

But come to think of it... who is the driver of that car? Was it a random or a
planned car crash?Bigla siyang natakot at kinilabutan.

Someone is really trying to kill her. And its all because she's Niccolo's wife.

This is the danger Niccolo is talking about. And because of what happened to day,
her reconciliation with Niccolo, she just enter his world.

What will happen to them now?

AN: Thank you po ulit sa mga nag heart react doon sa mismong photo. Thank you so so
much po. Irealy appreciate your help.

Enjoy Reading.

CHAPTER 21

NAPATINGIN SI Iris kay Niccolo na nakikipag-usap sa ama niya habang dala nito ang
luggage niya at nakasukbit sa balikat nito ang shoulder bag niya. Niccolo looks
like a devoted husband and it made her smile.

"Don't worry, Señor." Narinig niyang sabi ni Niccolo sa ama niya. "You know you can
always count on me when it comes to Iris' safety."

"Papá." Aniya ng makalapit sa dalawa. "Thank you for letting me stay here."

"Of course, mi reinita. This house is also yours." Hinalikan siya nito sa nuo.
"Take care, okay? Don't make your Papá worry too much."

Nakangiting tumango siya saka bumaling kay Niccolo. "Lets go?"

Niccolo offered his hand at her. "Come on."

Tinanggap niya ang kamay nito na mabilis nitong pinagsiklop.

"You're clingy." Sabi niya kay Niccolo.

Niccolo looked at her flatly. "Kapag hindi naman ako magpakita sayo, gago ako? Saan
ba ako lulugar?"

Hinila niya ito patungo sa tabi niya. "Diyan ka lulugar, sa tabi ko."

Parang may sinusupil na ngiti sa mga labi ng asawa. "You really know how to wrapped
me around your fingers, amore."

Tinaasan niya ito ng kilay. "What do you mean? l'm not even doing anything. Kabahan
ka kung magplano akong paikutin ka. Sigurado titiklop ka. Tingnan mo nga, sumuko ka
rin. Ilang araw lang 'yon."

Hindi makapaniwalang tinitigan siyani Niccolo. "You're a cunning woman... and

manipulative."

Inirapan niya ito. "And you're an asshole and using the word selfless to hurt me."
Kaagad itong natahimik.

Oh, ba't natahimik ka?" Nanghahamon ang boses niya. "Hindi mo matanggap na sinaktan
mo ako? Ang asawa mo na tanging kasiyahan lang niya ang gusto mo pero sinaktan mo-"

"I concede."

"Good." Aniya saka hinalikan ito sa mga labi at hinila palabas ng bahay nila
pagkatapos magpaalam ulit sa ama niya.

Nang makasakay sila sa kotse na dala ni Niccolo, nagulat siya ng makita si Pietro
sa Driver's seat.

"Pietro." Nginitian niya ito. "You're here."

Pietro slightly bow at her. "Signorina."

Bumaling siya kay Niccolo na nakaupo sa tabi niya sa backseat. "Why is he here?"
Pabulong niyang tanong sa asawa.

He whispered back, but his lips is too close to her ear, it tickles. "Wala ka na sa
ltaly. Ikaw lang naman ang binabantayan niya roon kaya nandito na siya ngayon."

She looked at Niccolo. "Talagang binabantayan niya ako? Like a bodyguard?"

"Yeah. Mas mahigpit nga lang kapag wala ako sa Italy."

Napakurap-kurap siya kay Niccolo. "What do you mean?"

Sumandal si Niccolo sa likod ng backseat saka pinikit ang mga mata. "Sa nakalipas
na walong taon, kapag wala akong misyon, nasa Italy ako at binabantayan ka. I'm
like your shadow. I go wherever you go. I'm always looking at you from afar. Saving
you from afar. There's this time... you're in the mall and you looked at me. Our
eyes met. My heart was beating insanely fast and then you look away like I was
nothing. And then I realize, hindi pala ako kilala ng asawa ko na sobra kong
protektahan ko."

Napatitig si Iris sa asawa. "Matagal mo na pala akong sinusundan, hindi mo man lang
ako nilapitan."

"I was afraid you'll get hurt because of me."

Iniyakap niya ang mga braso sa beywang ni Niccolo saka naglalambing na ipinatong
ang baba niya sa balikat nito habang nakatitig dito. "I know you now. Kilala na
kita. I mean, hindi pa masyadong kilala pero marami naman tayong oras para mas
makilala natin ang isa't-isa ng maigi."

Niccolo open his eyes and then he looked at her. "lkaw lang ang kikilalanin ako
kasi ako, kilalang-kilala na kita, Iris."

She blinked at him. "What do you mean by that?"

"I know you." His face softened. "From the tips of your hair to the ends of your
toes."

"How?" Gulat siya sa mga sinabi nito.

Niccolo give her a loop-sided smile. "My mansion has CCTV, amore."

Namilog ang mata niya. "You bastard."

Niccolo chuckled. "When l'm in Italy, I like watching you in the CCTV while moving
around the house. I like it when you order Pietro around, when you're mad,
irritated and annoyed because of my relatives. laughed when you throw all my things
away and my heart ached when I see tears falling from your eyes..."

Nagbaba siya ng tingin. "That's your fault. You made me feel miserable. Ako lang
yata ang ikinasal pero wala namang asawa."

"I'll make it up to you."

"You better." Dinuro niya ito saka kinagat ang balikat nito. "Sa dami kong
pinagdaanan ng dahil sayo, dapat lang na bumawi ka."

Niccolo's smile fell. "But I can't give you what you want most."

Nalukot ang mukha niya. "Niccolo, we have lots of money. May ibang paraan naman
para magkaanak tayo."

"Okay lang 'yon sayo?" Parang hindi makapaniwala si Niccolo. "Kahit hindi normal na
proseso, ayos lang? Hindi mo ako iwan kahit ganun?"

Umiling siya habang kunot ang nuo. "Niccolo, hindi ako mababaw na tao. I told you
before, there's always a way. And if its block, we can always find another way.
Hindi ako madaling sumuko. Nahintay nga kita ng walong taon, ngayon pa ba na kasama
na kita?"
Niccolo caress her cheek. "You're making me fall too hard."

Tinaasan niya ng kilay ang asawa. "Hindi ka pa ba nafa-fall?" She tsked as she
shook her head. "Mahulog ka na, sasaluhin naman kita."

Niccolo bit his lower lip like he's controlling himself not to smile. "If I tell
you that already fell... years ago... what will you do or what will you say to me?"

Tinitigan niya ng matiim ang asawa. "Why don't you tell me now? Para malaman mo
kung anong gagawin at sasabihin ko." Nanghahamon niyang sabi.

Niccolo's lips parted and he's about to say something when the car stopped and
Pietro spoke.

"We already arrived in Count Knight's Hotel."

Niccolo blows out a loud breath. "Give me a minute." Anito saka hinalikan ang
tungki ng ilong niya at may tinawagan sa cellphone nito. "Velasquez, I'm already
outside your Hotel."

"Sino yan?" Tanong niya sa asawa ng patayin nito ang tawag.

"The Count." Niccolo sighed heavily before looking at her. "Iris?"

"Hmm?"

"I fell in love with you eight years ago-" Bigla nitong sabi na ikinagulat niya. "-
when you were tending my wound while volunteering as a Nurse in our base camp in
Afghanistan."

Unti-unting nanlaki ang mga mata niya at umawang ang labi niya ng maalala niya ang
tinutukoy nito.

The memory is vague but she can remember the base camp... the injured soldiers. She
volunteered for a year just to get away from her Papá after she graduated. Hindi pa
siya nag-aaral no'n para maging Doktora. Gusto niyang makawala kaya naman tinanggap
niya ang offer ng Hospital na pinagtatrabahuan niya bilang Nurse na pumuntang
Afghanistan para tumulong sa mga sundalo roon.

Hindi naman daw magulo kasi nasa base camp at hindi nakakatakot kaya pumayag siya.

But because of that, her fear of violence intensified. Doon niya nakita ang lahat
ng klase ng karahasan na puwede niyang masaksihan sa tanang buhay niya.
Tumuon ang mga mata niya sa mga mata ni Niccolo. "Nandoon ka? Isa ka sa mga
sundalong ginamot ko?"

He nodded. "We we're bombed and I was limping because of a leg injury and even when
I smell like shit and 'm covered with dirt and blood, you wrapped your arms around
me and you help me lay on the Hospital bed. Maingat na maingat ka habang ginagamot
ang sugat ko. Kinakausap mo pa nga ako. Ngumingiti ka at inaaliw mo ako habang
ginagamot ang sugat ko.

"You even told me about your father, how strict he is. And then you told me that
you salute me, you salute what I do. Nuong mga panahong 'yon, balak ko nang umalis.
Ayoko nang maging sundalo. But you changed all that. You told me that l'm like a
superhero, saving the weak and giving them hope to live.

"You looked at me in the eyes and told me that if the right time comes and you want
to get married, you hoped to marry a soldier. Like me... because I'm brave enough
to put my life on the line to save others and you said you're sure that I'll be
brave enough to face your father and ask your hand in marriage.

"Is that why he asked my father my hand in marriage personally? Dahil sinabi ko?

She's speechless.

Ang dami niyang tanong sa isip niya. But before she can say something, the door to
the passenger seat opens and a handsome man entered the car.

Hindi maiwasan ni Iris na mapatitig sa lalaking wala siyang mabasang emosyon sa

mukha. His eyes are blank and she can feel cold aura radiating from his body.

Is he Knight Velasquez?

The Powerful and Dangerous Spaniard Count who's backing up Niccolo and blocking all
the entrance to my husband's secret?

"Your Highness." Ani Niccolo.

The Count glance at Niccolo then he looked at her.

"My wife, Iris Gonzaga-Racini." Pagpapakilala sa kaniya ni Niccolo.

llang segundo siyang tinitigan ng lalaki bago nagsalita. "I see. Ivy Gonzaga's twin
sister."

Hindi na siya nagulat na kilala nito ang kakambal niya. Russo said that her family
once serve the Spaniard Count's family.

"I wonder what kind of a woman you are." He mumbled but she heard him.

Her sharp eyes held the Spaniard Count's gaze. "I'm a mind gamer."

"A mind gamer, huh." Tinitigan siya nito ng matiim. "If l told you that I know
every secret your husband is keeping from you, what will you do for me if l promise
to tell you every detail of it."

She smiled. "Let's talk it over coffee maybe?"

"What wil you do to know every details of Racini's secret?" The Spaniard Count
asked again, his eyes boring into hers like he's reading her inside and out.

"I don't have to do anything" Aniya na may matamis na ngiti sa mga labi. "Just talk
to me. Let's have a conversation and you'll know what I can do."

"I'm curious."

"Don't be." She countered. "You might regret it, your highness."

The Spaniard Count glance at Niccolo before looking back at her. "Be thankful
you're Racini's wife."

"Or else what?"

"Or else l'll cut your tongue off. It's too sharp I don't like it"

"I don't need you to like it, your highness. I'm just saying what's on my mind. And
I can tell, your highness, your tongue is sharp as well. Should I cut it too
because I don't like it?"

"What's on your mind is unnecessary-"

"Just like yours?"

The Spaniard Count stops talking before putting the seatbelt on. "Racini?"

"What is it?"

"Your wife is not nice as you told me."

Tumaas ang sulok ng labi ng asawa niya. "I told you that she rocks my world but I
didn't tell you that she's nice."

Tiningnan niya ng masama si Niccolo. "Gusto mong i-divorce kita?"

Natatawang hinalikan siya ni Niccolo sa pisngi saka sa leeg pagkatapos at bumulong

sa tainga niya. "Ti amo, Iris."

Her breathing hitched.

Damn this man.

Paano nito nagagawa yon sa kaniya? How can his ti amo affect her like this? Like
her whole world has been shook just because he told her he loved her?

"Iris?"

"W-what?"

"Te amo."

There it is again. Her heartbeat raced.

"Iris?"

"A-ano?"

"I love you."

Her heart is palpitating.

"Iris?"

"Ano na naman-"

"Mahal kita."

Para nang sasabog ang puso niya.

"Iris?"

"Niccolo-"

"Mahal na mahal kita. Sobra."

Halos hindi na siya humiginga ng pagsiklopin nito ang kamay nilang dalawa at
hinalikan ang likod ng kamay niya.

"Iris... breath."

Iris let out a loud breath before taking a deep breath. "I think you just robbed
all the oxygen in my lungs."

Ngingiti-ngiti ang asawa niya. "Did i?"

"Yes."

"Should I stop saying i love you to you?"

Umiling siya. "No."

"You like that I love you?"

Tumango siya. "Very much."

"Good." Niccolo, then, rested his head on her shoulder, "let me rest for a while,
amore-"

"Racini." Tawag ni Count Knight sa asawa niya. "Parisi is calling."

Niccolo groaned. "Tell him to fuck off."

"He's in Temptation Island and he needs back up. The Monasterio won't let him in."

Niccolo heavily sighed before taking out his phone from his pocket and then he
called someone. "Hey, Lucian, it's me, Craig. Let Monti Parisi in. I'll vouch for
him."

Then Iris heard the Spaniard count spoke on the phone. "Mr. Monasterio, this is
Count Knight Velasquez. I'm vouching for Monti Parisi. Let him in. He's not gonna
do anything stupid. I'll kill him if he does."
Nang patayin ni Niccolo ang tawag, kaagad itong yumakap sa kaniya na naglalambing.
"Uhm... I really wanna make love with you."

"Please, stop you two." The Spaniard Count groaned. "Kanina pa ako nasusuka sa
inyong dalawa."

Natigilan siya ng marinig na nagtagalog si Count Knight. Hindi niya inaasahan 'yon.

"He knows how to speak tagalog?" Gulat niyang tanong kay Niccolo.

"Yes, Mrs. Racini." Si Count Knight ang sumagot sa kaniya ng puno ng sarkasmo ang
boses. "I can speak tagalog. Now please, stop being mushy. It's getting into my
nerves."

Nagsalubong ang kilay niya. "I don't care if we're getting into your nerves.
Nakikisakay ka lang, kamahalan, matuto kang mag adjust."

Count Knight let out an exasperated sighed. "Racini, you're wife is annoying as
fuck-"

"Don't curse my wife, Velasquez." Matalim ang boses ng asawa niya, "I might forget
that you're my partner and assassinate you in your sleep."

The Spaniard Count looked at her husband, his eyes sharp, dark and deadly. "Don't
talk to me like that if you don't want to get killed."

Niccolo matched the Count's dark and deadly aura. "Don't talk to my wife like that
if you don't want to get killed as well, Velasquez."

Naglaban ng matalim na titigan ang dalawa at kunot ang nuong napatitig siya sa mga
ito.

"Count Knight?" Tawag niya sa kamahalan.

"What?" Sagot nito habang matalim pa rin ang tingin sa asawa niya.

"Chingate."

The count stilled while Niccolo smile proudly at her.

"That's my wife."
Napatitig sa kaniya si Count Knight bago umayos ng upo saka tumahimik.

Tumaas ang kilay niya. "Yon lang naman pala ang gusto niyang marinig."

Nangingiting yumakap sa beywang niya si Niccolo saka hinalikan siya sa balikat at

leeg saka pisngi bago ang mga labi niya. "Iris-"

"Niccolo?" She cut him off.

"Hmm?" He replied.

"Ti amo."

Iris expect Niccolo to reply 'I love you too' but he just froze and his breathing
actually stops.

CHAPTER 22

NANG NAWALA ang seatbelt sign sa pribadong eroplanong kinalululanan, kaagad na

naramdaman niyang yumapos sa kaniya si Niccolo pero inalis niya ang yakap nito sa
kaniya.

And when she looked at her, he looked alarmed.

"May nagawa ba akong mali?" Kaagad nitong tanong.

Umiling siya. "No. But I want to talk."

Niccolo blinked at her. "We already did-"

"A serious talk, Niccolo." Wika niya sa seryusong boses. "Gusto ko ng seryusong
usapan at sa lugar na hindi mo ako matatakasan."

Niccolo roamed his eyes around the aircraft. "You pick the right place. Ano pa ba
ang aasahan ko sa asawa ko?"

"Niccolo..." hinawakan niya ito sa mukha saka iginiya ito patigin sa kaniya, "gusto
ko ng seryusong usapan. Walang gaguhan. Seryuso ako."

Ilang segundo siyang pinakatitigan ni Niccolo bago bumuntong-hininga at tumango.

"Fine. Lets talk. Wala naman akong balak na takasan ka. When I said that we'll keep
each other, I mean it, Iris. I will keep you, no matter what."

Kahit papaano ay nakahinga siya ng maluwang. "Mabuti naman, kasi ayoko nang bumalik
tayo sa dati, Niccolo."

"Even if I want to, I can never go back to the way we were." He looked at her in
the eyes. "Gusto kong matulog at magising na nasa tabi kita. Gusto kong matikman
ulit ang luto mo. Gusto kong inaalagaan mo ako. Gusto kong makasama ang asawa ko."

"Pareho tayo ng gusto kaya mag-usap tayo ng masinsinan."

Niccolo nodded. "What do you want to talk about?"

"Kasal ka ba sa iba maliban sakin?" Deretsahan niyang tanong, walang pangingimi.

Kaagad na umiling si Niccolo. "I'm only married to one woman. And her name is Iris
Gonzaga."

Hindi niya pinakitang kinilig siya sa sagot nito. She have to be serious about
this. "Kung ganun, bakit sinabi mong may asawa kang iba bilang Cormac?"

"I was hoping that it'll chase you away." He looks ashamed. "Nang mga panahong
'yon, akala ko talaga wala kang alam at mas pinipili mo si Cormac kesa sa akin."

"What a cheap reasoning." Tiningnan niya ito ng masama. "Alam mo ba ang sakit na
pinaramdam mo sakin dahil sa sinabi mo? Goodness, Niccolo, hindi ako bayolenteng
tao pero baka mapatay talaga kita kung totoong may iba ka pang asawa."

He bit her lower lip. "It was a cheap indeed and I'm sorry. I was getting desperate
to chase you away."

"Why?" Hindi pa rin niya maintindihan kung bakit. "Why do you want to chase me away
so bad?"

"Being with me is dangerous, Iris.

"Iris let out a loud sighed. "That's it? Yon lang ang paliwanag mo sa walong taong
hindi ka nagpakita sakin?"

Natahimik si Niccolo at alam niya ang ibig sabihin no'n. End of discussion. But no.
Hindi siya titigil sa kakatanung hanggat wala siyang nalalaman dito.

"What about your tattoo?" She asked after a couple of minute of silence.
"I used Pietro to confused you with wrong information and added Lucifer to the
confusion." Sagot nito na hindi makatingin sa kaniya. "Wala akong ganung Tattoo.
But the tattoo on my back, its for you."

So, tama siya. Ginamit lang nito si Pietro at Lucifer para guluhin ang isip niya.
"Saan galing ang pangalan mong Cormac Paul Craig?"

Napansin niyang natigilan ito.

"Niccolo." May babala ang boses niya. "Don't lie to me. Alam mong ayoko sa
sinungaling."

Niccolo pressed his lips together. "Do I have to answer that."

"Yes." Mabilis niyang sagot at hindi pinatapos ang tanong nito. "Magsabi ka ng
totoo kung ayaw mong mag-away tayo."

Nagpakawala ng malalim na hininga si Niccolo bago nagsalita. "its confidential,

Iris."

"I don't give a fuck." Matigas ang boses na sabi niya. "I'm your wife, Niccolo.
'Its confidential' doesn't work on me."

Niccolo looked at her with his begging eyes, "Iris-"

"Don't make excuses, Niccolo." Aniya na matalim na ang boses. "Naghihintay ako."

Niccolo blows a loud breath before speaking in a low voice. "Cormac Paul Craig is
my ldentity in the U.S. That's all I can say. I'm sorry, Amore."

Its that confidential. That means it's either her husband is a Government Operative
or he's working for someone related to law enforcement.

Or maybe...

"Its not illegal, is it?" Tanong niya na medyo kinabahan.

Niccolo blinked at her. "What?"

"You're not doing anything illegal-"

"It depends on which identity are you talking about."

Umawang ang labi niya. "Y-you have many?"

Niccolo bit his lip like he's afraid to tell her. "Yeah. Pero ang madalas kong
ginagamit ay si Cormac Paul Craig. He's easier to use and I have many connections
with that name."

Hindi siya makapaniwalang napatitig sa asawa niya. She's trying to take in

everything. She's trying to absorb the information he's feeding her.

"But my real name is Niccolo Racini." He added when she stayed silent.

"And you're really a Military Doctor?" She asked again, still absorbing everything.

"Yes."

"Not a businessman?"

"I'm both."

Nakahinga siya ng maluwang. "At least that wasn't a lie."

"Amore..." he cupped her face and force her to look at him. "It's really
confidential and I'll get in big trouble ifI disclose it, even to my wife.
Sinasagot lang kita ngayon kasi ayokong magalit ka sakin. But that's all I can tell
you-"

"I understand."

He stilled. He looks shock. "You're not mad?"

Umiling siya. "Bakit ako magagalit? Nagpaliwanag ka naman. Sinabi ko na sayo diba,
hindi ako mababaw na tao. I understand what confidential means. Hindi lang ako
tumigil sa pagtanong kasi pakiramdam ko may masasabi ka pa sakin kahit gaano pa ka
confidential ang impormasyong 'yon. And I thank you for telling me even just a bit
of who you are understand now why you're havinga hard time being honest with me.
And I'll be patient with you. Hihintayin ko ang panahon na puwede mo na sakin
sabihin lahat."

Pinakatitigan siya ni Niccolo saka bumuntong-hininga ito at nag-iwas ng tingin. "I

told you, Iris, I can't give you a normal life or a peaceful one at that-"

"I'm not complaining" She cut him off. "Ayos lang sakin 'yon. Just don't go MIA on
me again."
"I won't." He sound like he's promising.

Tumango siya. "Good."

"May tanong ka pa ba?"

She bit her lower lip. "Nang hingin ko ang tulong mo sa kakambal ko, wala ka bang
nahanap na ibang Doctor na gagamot sa kaniya maliban sayo?"

"l actually don't want to disappoint you." Sagot ng asawa niya habang nilalaro ang
dulo ng buhok niya. "I know how much you treasure your sister. Ayokong masaktan ka
kapag may nangyaring masama sa kaniya at makakasiguro lang ako na hindi mangyayari
'yon kapag ako nag-opera sa kaniya kasi alam ko sa sarili ko na gagawin ko ang
lahat, hindi ka lang masaktan."

So that's when his plan came to chaos. Sa kagustuhan nitong hindi siya mag-alala at
masaktan sa puwedeng mangyari sa kakambal niya, nagpakita ito sa kaniya kahit wala
sa plano nito.

"When we saw each other in the Hotel in Minnesota, you didn't plan it." Sabi niya
habang titig na titig sa mukha ng asawa niya. "Napilitan ka lang kasi ayaw mo akong
mag alala."

Tumango ito saka bumuntong-hininga. "Doon nasira lahat ng plano ko."

"Plano mo na hindi talaga magpakita sakin, tama ba?"

Tumango ito. "Marami akong kalaban, Iris. Kahit si Pietro, nahihirapang pigilan
sila na masaktan ka. At 'yon lang 'yong mga kalaban ko sa Italy na kilala ako. Pero
'yong iba na ibang katauhan ko ang nakilala, wala silang alam na may asawa ako na
makakaya nilang saktan. And if l ever showed myself to you, and introduce myself as
your husband, they'll know too and you will be in much more danger than you are
now."

"What changed?" Inayos niya ang kuwelyo ng suot nitong polo shirt. "Why did you
invite me to Temptation Island?"

"You told Cormac that you'll divorce me soon and I get really damn scared." Mahina
itong natawa. "Hindi ako matatakutin pero takot na takot ako na ipawalang bisa mo
ang kasal natin."

Tumaas ang sulok ng labi niya. "I was manipulating Cormac at the time."

Niccolo froze and stared at her, dumbfounded. "You tricked me?"

Tumango siya. "Matagal na akong naghihinala sa katauhan ni Cormac, kahit nuong nasa
Hospital palang, hindi lang ako sigurado." Pag-amin niya. "So l throwa bait and you
bit it, baby. You invited me to Temptation Island."

"Damn..." Niccolo murmured and tsked. "You manipulated me from the very beginning."

"Nope. I just throw a bait."

"And like a love sick fool that l am, I'll always bit it." Nailing na sabi ni
Niccolo saka

masama siyang tiningnan.

Ngumiti lang siya. "Kasalanan mo naman kasi. You're using two different voices."

"What's wrong with that?" Niccolo asked using Cormac's voice.

Inirapan niya ito. "Yan ang puno't-dulo ng kaguluhan ko. Ang magkaiba niyong
boses." She flick the tip of his nose and glared at Niccolo. "And of all places,
why in a sex island?"

"It's safe there."

Sinimangutan niya ito. "Don't use that reasoning on me, Niccolo, I know why you
invited me there, so you can have your way with me."

Sinupil nito ang ngiting gustong kumawala sa mga labi nito. "Yeah. That too. Eight
years of masterbating by yourself will do that to you."

Napailing nalang siya. "Ewan ko sayo."

Ngumisi lang ang loko kapagkuwan ay unti-unting nabura 'yon at naging seryuso ito.
"I have a question...when the Cormac me licked you, do you already know that it was
me?"

Iris smirked. "Bakit ka nagtatanong? Selos ka no?"

He looks nervous alright. "Just answer me."

"Bakit naman kita sasagutin?" Tudyo niya sa asawa.

Napasabunot ito sa sariling buhok. "Because I'm jealous with my self and that's not
normal!"

"Abnormal ka naman talaga." Inirapan niya ang asawa. "Kung hindi ka ba naman kasi
gago." Tiningnan niya ito ng masama. "Ano bang gusto mong marinig mula sakin?"

"That you knew it was me when you let Cormac pleasure you."

She rolled her eyes. "Niccolo, l'm faithful."

Niccolo held her gaze. "So am i."

Tumalim ang titig niya rito. "Really? Kung ganun bakit ka makikipag-usap sa Vivian
na 'yon at sa harap ko pa talaga kayo mismo nag set ng date." Tiningnan niya ito ng
masama. "Parang wala kang asawa kung makaasta ka do'n sa Isla."

"Vivian was asking for my medical advice." Paliwanag nito.

Umigos siya. "Bakit? May bala rin ba siya sa ulo at kailangan mo siyang operahan?"
Puno ng sarkasmo na sabi niya. "Kalandian lang ang sakit niya, wala nang iba."

"You're being judgemental."

"Sige, ipagtanggol mo 'yang babaeng 'yan at tatamaan ka sakin."

Kaagad na natahimik si Niccolo. "Hindi na."

Inirapan niya ang asawa. "I never let any man get close to and I never let any man
touch me inappropriately. I never dated in that eight years and I have never, ever
talk to any man who's interested in me. And I'm telling you, Niccolo, lots of men
in taly is attracted to me and you know that infidelity is not really an issue
there. But I didn't because I respect you."

"I know." wika ni Niccolo na para bang alam nito lahat ng sinabi niya. "And I want
to thank you for staying faithful to me all these years."

"Don't thank me." Nahihiya siyang nagbaba ng tingin. "I'm not that faithful."

Halatang nagulat si Niccolo sa sinabi niya. "W-what do you mean?"

"I like Cormac... I fell in love with him not because he is you but because he's
Cormac. My baby."

Niccolo was unmoving. "B-but l'm Cormac."

Tumango siya. "I know."

"D-do you like him more?" Parang nasasaktan ang boses nito.

Hindi siya sumagot at gumuhit ang sakit sa mukha nito.

"Do you love him?"

Tumango siya. "Yes-"

"Fuck..." natawa ito na para bang hindi makapaniwala sa pinag-uusapan nilang

dalawa. "Why the fuck am I jealous when I am him? Bakit parang ang sakit-"

"-But I love you more." Pagtatapos niya.

Tumitig ito sa kaniya. "Talaga? Mas mahal mo ako?"

Tumango siya. "Oo naman."

Unti-unting nawala ang sakit na bumalatay sa mukha nito. "Baliw na yata ako.
Pinagseselosan ko ang sarili ko."

Umingos siya. "That's what you get for deceiving me."

"Again. I'm sorry."

Iris shrugged, sadness fell on her face. "I want to move on from our past but it
keeps on coming back."

Hinawi ni Niccolo ang ilang hibla ng buhok niya na nakatabing sa mukha niya.
"That's okay. I won't force you to move on form what I did. Tatanggapin ko kahit
ilang beses mo pang ipaalala sakin ang ginawa ko. I deserve it for deceiving you."

A triumphant smile appeared on her lips. "Okay, if you say so."

The softness in Niccolo's face disappeared. "Did you just tricked me again?"

Tumango siya saka matamis na ngumiti. "Works like a charm."

Hindi makapaniwalang napatitig sa kaniya si Niccolo saka napailing nalang. "Here I

thought I'm smart."

Mas tumamis pa ang ngiti niya. "Well, I'm sure you haven't interacted with your
wife yet when you concluded to yourself that you're mart."

Napabuntong-hininga nalang ang asawa niya na para bang suko na ito.

Ngumiti naman siya. "For a smart man, you're dumb sometimes" Aniya.

"Only to you amore, only to you." He said with a defeated voice.

Mahinang natawa siya saka hinalik-halikan ang asawa niya sa ilalim ng tainga pababa
sa leeg at sa gilid ng labi nito.

Niccolo immediately turn to her and capture her lips making her moan softly. And
when his hand started caressing her legs into her inner thighs, she stops his hand
from reaching its destination.

"Don'.t" Pinanlakihan niya ito ng mga mata. "May kasama tayo."

Niccolo groaned then he grinned. "Bathroom."

Umiling siya. "Masikip."

Humaba ang nguso nito. "When will I have you then?"

"Sa bahay natin."

Niccolo sighed heavily and dramatically. "Amore... really want you so bad."

"Oh tapos? Magtiis ka. Sino ba 'yong tinulak ako palayo?"

"Balik na naman tayo do'n?"

"Bakit? Galit ka? Diba sabi mo okay lang na ipamukha ko sayo nang paulit-ulit ang
ginawa mo?" Sabi niya na nakangiti.

"Sabi ko nga." Dumaos-dos ng upo si Niccolo sa kinauupuan niya. "l'm shutting up

now."

"Great." Inayos niya ang kumot na nakapatong sa mga hita niya saka nahiga siya at
ginawang unan ang hita ni Niccolo. "Gisingin mo nalang ako kapag nasa Italy na
tayo."

Iris closed her eyes to rest and take a nap, but minutes later, she heard Count
Knight's voice.

"Do you have a cake here?"

Napamulat siya ng mata at nagtagpo ang tingin nila ni Niccolo.

"He's a cake-addict." Imporma sa kaniya ng asawa niya.

"Oh." Bumangon siya saka tumingin sa conde, "I can bake you a cake when we get
home."

Tumitig sa kaniya ang conde. "I hate owing someone.

"Iris shrugged. "Then I won't bake you a cake."

The Count sighed. "Lets play chess since you're a mind gamer. Let me see what you
can do. If I win, you'll bake me a cake."

Lihim na napangiti si Iris. "And if you lose you will answer one question from me."

Tumiim ang titig sa kaniya ni Knight, binabasa nito ang nasa Iikod ng sinabi niya.
"Basta walang kinalaman diyan sa asawa mo, sasagutin ko."

She smiled. "Okay."

Tinuro niya ang isa sa overhead bin ng pribadong eroplano ni Niccolo. "As far as
remember, there's a chess board in there.

"Si Count Knight ang kumuha no'n at pasalampak itong umupo sa sahig ng eroplano.
"Come on. Lets play."

Napatitig siya sa conde. Ito ang kauna-unang dugong-bughaw na nakita niyang umupo
sa sahig.

"Go. Play with him." Udyok sa kaniya ni Niccolo. "He's bored. Baka bigla yang
tumalon palabas ng eroplano kapag hindi naaliw lalo na't gusto niyang kumain ng
cake."

"He's weird." She whispered.

Niccolo nodded. "He is."

Tumayo siya at pasalampak ding umupo sa sahig. Si Niccolo naman ay umupo sa likuran
niya ay ipinatong ang baba nito sa balikat niya habang inaayos niya ang chess
pieces niya.

"No coaching." Wika ni Count Knight habang inaayos din nito ang chess pieces nito.

Iris rolled her eyes. "I don't need a coach, Count Knight. I can beat you in four
moves.

"Count Knight sharp eyes settled on hers. "I'll kill you in a minute."

She smirked. "I wanna see you try, your highness."

Wala man lang siyang makitang emosyon sa mukha nito. "Ladies first."

Siya ang unang tumira. Iginalaw niya ang pawn niya, mula E2 papuntang E4 para
maging malayang gumalaw ang bishop at queen niya. "Your move."

Count Knight move his pawn making her inwardly smile. Hmm. His move is going
according to her plan.

Iris move her king-side bishop to C4 to start her entrapment on Count Knight's
king.

Count Knight move his Queen-side Knight to C6. It was an standard move. He wanted
to attack. He didn't cover his E7. Good.

Pinagalaw niya ang Reyna niya patungong H5 para sa paghahanda sa huling atake niya.

Count Knight move his bishop but it's already too late to counterattack. Mukhang
napansin palang nito ang balak niyang gawin.

Iris move her Queen to F7, eating the pawn and capturing the King.

Naghahamon siyang tumingin kay Count Knight na alam niyang pinapagana ang isip kung
paano lulusutan ang atake niya.

But unfortunately for the count, she already thought of it before the game starts.
Inihanda na niya ang bishop niya para kung atakihin ng Hari nito ang Reyna niya,
maataki ng bishop niya ang Hari nito.
Niccolo chuckled. "Checkmate, Velasquez."

Count Knight looked at her. "That was the four move checkmate."

She smiled. "Yes."

"If I move my queen to E7 rather than moving my Knight, your four move checkmate
won't work."

Iris shrugged. "I won, but don't worry, I will bake you a cake."

Nakatitig lang ang conde sa chess board saka tumingin sa kaniya. "Lets play another
game. I'm not bored anymore. I'm challenged."

Tumango siya at naglaro sila ulit ni Count Knight habang nakayakap sa likuran niya
si Niccolo at paminsan-minsan ay hinahalikan ang batok at leeg niya.

After winning five consecutive times, Count Knight started winning and he didn't
let her win another game.

A/N: Para ito sa lahat ng nag-take ng exam ngayong araw. Sana kahit papaano ay
mapasaya kayo ng chapter na 'to pagkatapos niyong makibaka sa exams niyo. Happy
Reading.

CHAPTER 23

MASUYONG HINAHAPLoS ni Iris ang buhok ni Niccolo habang nakahiga ito at natutulog
sa mahabang sofa habang nakaunan sa hita niya. Inayos niya ang kumot na nakatakip
sa katawan nito para hindi ito lamigin at napatingin sa conde na nakaupo pa rin sa
sahig ng eroplano at naglalaro ng chess nang mag-isa.

The Count looks like he's playing seriously with himself. It baffles her how he
does that. Pretending that he has an enemy to slay.

"Move your knight." She suggested.

"If I move my bishop, the Queen will get hurt."

"The Queen is always the sacrifice." Aniya.

The Count looked at her and Niccolo. "You're Racini's Queen but he didn't sacrifice
you. Yes, he didn't show himself to you but that's because he's afraid you'll get
hurt because of him so he sacrifice himself instead."

"He did told me about that. But why marry me in the first place?"

The Count shrugged. "Racini's mind works different than others. He always
contradict himself."

"My husband is smart. He may contradict himself but he knew what he's doing."

"Yes. He does. That's why he's keeping you safe by not being with you."

"By not being with me, is he really keeping me safe?"

"You're still alive." He pointed out like it will answer all her question.

Gusto niyang pagsalitain ito ng pagsalitain pero alam niyang hindi 'yon mangyayari.
The Count's answer is controlled. It's like he's manipulating her to react and ask
the questions he wanted to hear. The question that is safe to answer.

But unfortunately, she's not easy to manipulate. It's always the other way around.
"If he knew that I'll be in danger, why marry me?"

"Because he always contradict himself when it comes to you and he's very much in
love with you."

A sad smile graze her lips. "If he's that in love with me, why let me get wed
alone?"

"He nearly died that-" the Count paused and chuckled coldly, "my apologies, Mrs.
Racini, but I will not play with your mind-game."

"We're just having a conversation, your highness." Aniya sa kalmadong boses.

"A conversation is a free exchange of ideas and opinion. But a conversation can
easily turn into manipulation when the one l'm talking to is manipulating her
questions to get the information she needed."

"I don't know what you're talking about." Kaila niya na may ngiti sa mga labi.

Knight moves the black bishop. "I like playing mind games as well so I know when
someone is playing with my mind." He rested his wrist on his folded knee and he
looked at her, "you're asking me questions that has something to do with my answer
but the truth is, you add a question in the end to fish out information from me
without me realizing it."
She bit her lower lip. So he figured it out. "Those are harmless question, your
highness."

"Harmless, yeah, right." He scoffed but she can't tell if he's mad or what because
she can't see any emotion in his face. "Tell me, Mrs. Racini, what do you really
want to know about your husband?"

"I want to know the real him." Sagot niya.

"You're married to Niccolo Racini and you'll be staying in the same house soon.
You'll know him for sure. But a life with him is not a happy ever after, but
knowing Racini, he would make a happy ever after possible in the midst of chaos and
danger. For you."

Bumaba ang mga mata niya sa asawang mahimbing na natutulog. "My baby... he doesn't
have to make happy ever after possible in the midst of chaos and danger because
seeing him and being with him is already a happy ever after to me."

Pinagsiklop niya ang kamay nilang dalawa ni Niccolo saka hinalikan niya ang likod
ng kamay nito kapagkuwan ay tumingin siya sa conde at hindi nagsalita.

"What?" The Count asked after a minute of her looking at him.

Ngumiti siya. "I won in our first game of Chess, remember?"

Count Knight sighed. "What's your question?"

"What kind of Organization are you part of?"

Tumigil sa paglalaro ang conde ng chess saka napatitig sa kaniya. "Walang kinalaman
sa asawa mo ang tanong mo, pero sa likod niyon, ang totoo, malaki ang kinalaman
niyan kay Racini."

Nagkibit-balikat siya. "I don't know what you're talking about."

Count Knight tsked. "A mind-gamer indeed. You're different from your sister."

"How so?"

"Ivy is an attacker, after that she would think, while you think first before you
attack. Ivy is smart in planning but you, Mrs. Racini, you're smart in manipulating
people around you. Its like your second skin. Hindi mahirap sayo kasi gawain mo na
'yon, hindi mo lang napapansin. Your mind becomes deadlier when you're really
planning to manipulate someone, because you exert effort."

"You're still not answering my question, your Highness." Aniya na hindi kumurap sa
titigan nila ng conde.

He's intimidating alright but his intimidation won't affect her.

Count Knight move his Queen before answering. "I'm part of an underground
organization. It's not illegal but not legal either. Our methods in doing our job
can be illegal or legal, depends on the situation at hand." He paused and look
straight into her eyes. "Did my answer satisfy your query, Mrs. Racini?"

Yes." She smiled. "Thank you for answering my question."

Ilang segundo siyang tinitigan ng conde bago nagsalita habang titig na titig pa rin
sa kaniya. "Just like your sister, you love way too hard."

Mukhang kilalang-kilala nito si lvy. Tiyak na kilala rin ito ng kakambal niya.

"Masama bang magmahal ng matindi?"

"No. I love my wife fiercely, Mrs. Racini." For the first time since she met the
Count, she can see emotion in his eyes. "My wife is my life. That's why even in
chess, I dislike sacrificing my Queen, because I rather sacrifice myself than to
see my Queen hurting."

Just like Niccolo. But what Niccolo didn't realize is that she's hurting because he
choose to sacrifice himself.

Iris softly caress Niccolo's face. "In chess or in real life, I would never
sacrifice myself. I believe that there's always a way. If its block, I will find
another way or I will make a way. Naniniwala akong kamatayan lang ang walang
solusyon."

For the first time, the Count smiled. "I like you for Racini."

She smiled back. "Thank you."

"Take care of him. He might be strong enough to take on all the villain in the
world, but he's weak when it comes to you. Don't put yourself in a harms way. If
something bad happens to you, it'll kill him."

"I will not be his weakness, your highness." Humigpit ang hawak niya sa kamay ng
asawa. "I will be his source of strength. I do not plan to block his way, rather, I
plan to stay by his side every step of the way."
"He's lucky then." Anang conde saka bumalik sa paglalaro ng mag-isa ng chess.

Pinagmasdan niya lang itong maglaro hanggang sa makaramdam siya ng antok. Ihinilig
niya ang katawan sa likod ng pahabang sofa saka ipinikit ang mga mata.

Masyadong mahimbing ang tulog niya na nagising siya ng maramdamang lumapag na ang
eroplanong sinasakyan. Dahil siguro sa pagod at medyo nanakit pa ang may sugat
niyang braso at kabilang paa kaya nakatulog siya ng ganun kahaba at kahimbing.

At nang magmulat siya ng mata, naabutan niyang nililinis ni Niccolo ang mga sugat
niya at pinapalitan ng benda.

Ingat na ingat ito na hindi siya masaktan.

My husband.

"Thank you." Aniya na ikina-angat nito ng tingin sa kaniya.

He smiled and kissed her softly on the lips. "We're here."

Tumingin siya sa labas ng bintana saka gumuhit ang ngiti sa mga labi niya. "We'll
be home soon." Humarap siya sa asawa. "Thank you for coming home with me."

"Its about damn time." Anito saka hinalikan na naman siya sa mga labi. "Come on,
the car is ready."

Tumayo siya saka nagpagiya pababa ng eroplano kay Niccolo. Habang pababa sila,
naririnig niyang may kausap ang conde sa cellphone habang nakatayo ito malapit sa
limousine.

"Yes, baby, of course. Hindi ko kakalimutan ang pasalubong mo. Oo naman, ako pa
ba." The Count is smiling and there's softness in his face. "Uuwi kaagad ako
pagkatapos ng gagawin ko rito. Yes. I miss you, mi reina. So much." Then he
chuckled, "hello little guy, miss your Daddy? I miss you too, kiddo. Daddy will be
home soon. Gusto mo ng eroplano? Doon ka humingi kay Ninong Val mo, maraming
eroplano 'yon- oh! You mean a toy plane? Sure, kiddo, I will buy you a dozen toy
plane with different colors and style and whatever is different in the store."

Bumaling siya kay Niccolo. "May asawa na pala siya?"

Tumango ang asawa niya. "Yep. He's married."

Inalis niya ang tingin sa conde saka sumakay siya sa nakaparadang imousine. Nag-
usap muna ang conde at si Niccolo sa labas bago sumakay ang asawa niya.

Kumunot ang nuo niya. "Hindi ba sasabay satin si Count Knight?"

"Nah. He has somewhere else to go." Sagot ni Niccolo.

Siya naman ay sinundan ng tingin ang conde na sumakay sa motor na nakaparada sa

likod ng limousine saka nagsuot ito ng helmet at mabilis na pinaharurot 'yon.

Then Iris attention went to the inside of the limousine they're riding.

Binalingan niya ang asawa. "Is this limousine bulletproof?"

"Yes."

Napatango-tango siya. "Lahat ba ng sasakyan sa mansiyon bulletproof?"

"Oo." Sagot nito saka sinalubong ang tingin niya. "The mansion is bulletproof as
well."

Napatanga siya rito. "Seriously?"

"Yes. Why do you think you're still alive?"

Her lips parted. "How on earth did you manage to make the whole mansion
bulletproof?"

Niccolo smile smugly. "I'm Niccolo Racini." May pagmamalaki nitong boses.

Napailing nalang siya pero gulat pa rin siya sa nalaman. Kaya naman walang
nakakapanakit sa kaniya kasi bulletproof ang buong bahay na tinitirhan niya pati
ang mga kotseng sinasakyan niya.

"And my office in your company?" She asked.

"The glass wall is bulletproof but you only visit once a month so l'm always there
to protect you every time."

"Did someone try to kill me while I'm working?"

"Yes."
"When I'm on vacation?"

"Yes."

She blinked in shock. "Fuck."

Niccolo looks guilty. "I'm sorry. Its my fault."

"That's okay." Sabi niya saka huminga ng malalim. "Nandoon ka naman para
protektahan ako."

"Still..."

Napatitig siya sa asawa na bakas sa mukha ang guilt. "Niccolo..."

"I'm really sorry, Amore. Hind sana manganganib ang buhay mo kung hindi kita
pinakasalan."

Naalala niya bigla ang sinabi ni Count Knight. Niccolo always contradict himself
when it comes to her because he loves her. "Kahit naman siguro hindi mo ako
pinakasalan, manganganib pa rin ang buhay ko. Baka nakakalimutan mo kung anong
kabuhayan mayroon ang Papá ko."

"But you want a peaceful life..."

Kumunot ang nuo niya. "Do you think I will have a peaceful life with Papá?"

Biglang napaisip si Niccolo. "I don't think so."

"Me too." Aniya saka ngumiti. "Listen to me, Niccolo." Hinawakan niya ang kamay
nito saka pinisil iyon. "I know how dangerous it is to be with you. Na-sample-lan
na ako doon sa Café pero hindi ako no'n mapipigilan na gustuhin kang makasama. I
want a life with you, how may be chaotic or dangerous it is. Basta kasama kita.
Alam kong natatakot ka para sakin, kasi pakiramdam mo mahina ako at wala akong alam
para protektahan ang sarili ko pero lalaban ako sa paraang alam ko hindi lang ako
maging pabigat sayo."

Umiling si Niccolo. "You will never be a burden to me, Amore. Never." Umiling ulit
ito. "Its always a pleasure protecting you because losing you would kill me.
Literally."

Umusog siya palapit sa asawa saka niyakap ito sa beywang ng mahigpit at ipinatong
ang baba niya sa balikat nito habang magkayakap sila.
But her heart raced in fear when she saw a man in a motorbike holding a gun and
pointing it at their car.

Humigpit ang yakap niya kay Niccolo. Nakalimutan niyang bulletproof pala ang
sasakyang kinalululanan hanggang sa kinalabit ng lalaki ang gatilyo ng baril at
hindi iyon tumagos sa bintana ng limousine.

"Niccolo..."

"I know." He replied before pulling away from her embrace and pulling something
from below the seat.

A gun!

Binuksan ni Niccolo ang pinto ng limousine saka humawak sa handle niyon at inilabas
nito ang kalahati ng katawan saka binaril ang gulong ng motor ng lalaking bumaril
sa sasakyan nila.

Iris gasped in amazement when Niccolo actually hit the tire at first try.

Napalitan ang takot niya ng paghanga sa asawa.

Pinaulanan ng bala ng lalaking sakay sa motorsiklo ang asawa niya kahit gumigiwang
na ang motor nito pero parang walang takot si Niccolo sa bala. Ni hindi nga ito
kumurap o nag-iba ng posisyon.

Nanatili itong nakahawak sa handle ng pinto ng sasakyan saka kinalabit ulit ang
gatilyo ng baril at tumama ang bala niyon sa lalaki dahilan para tuluyang bumagsak
ito sa semento.

Nicolo pull himself up, close the door before pressing the gun's magazine release
and checking the magazine to know the number of bullets inside.

And her husband looks hot while doing it.

Nang bumaling sa kaniya si Niccolo, nagtama ang mga mata nila.

"You okay, amore?"

Tumango siya. "Y-yeah."

"You're not scared?"

Umiling siya. "Kanina lang pero hindi na ngayon."

Ibinalik ni Niccolo ang baril sa pinagkunan nito saka bumuntong-hininga bago

tumingin ulit sa kaniya. "I'm sorry you have to see that."

"Its okay" Aniya saka huminga ng malalim. "Ngayong magkasama na tayo, magiging
normal na na makakita ako ng ganun palagi. Dapat ko nang sanayin ang sarili ko.
Ginusto ko to, paninindigan ko."

A proud smile graze Nicolo's lips. "You're really an amazing woman. No wonder I
fell in love with you."

"Yes, my mother raise me well." Tugon niya saka mahinang natawa at niyakap ang
asawa. "Ang guwapo mo kanina habang nakikipagbarilan ka." Kagat ang labing sabi
niya habang yakap ito. "I suddenly have the urge to lock you in our room and have
my way with you."

Niccolo groaned. "I would love that."

Iris pull away and looked at her husband. "Later?"

Niccolo smiled. "Later. I will ravage you. I swear. I'll make you scream."

Tipid lang siyang ngumiti. "Okay."

Humilig sa balikat niya si Niccolo na para bang naglalambing habang nakayakap sa

beywang niya. Siya naman ay inakbayan ito para malaya ang kamay niyang mahaplos ang
buhok ng asawa pababa sa likod nito.

Ganun ang posisyon nila hanggang sa tumigil ang limousine na sinasakyan sa harap ng
mansion nila.

Umayos ng upo si Niccolo at napatitig din ito sa mansiyon kagaya niya.

And when Pietro open the door for them, Niccolo looked at her.

"We're home." Wika nito.

Iris is getting emotional but she still manage to smile. "Finally."

Ngumiti si Niccolo saka nauna itong lumabas at inilahad ang kamay sa kaniya.
Nangingiting tinanggap niya ang kamay nito saka lumabas ng sasakyan.

Halo-halo ang emosyong nararamdaman ni Iris habang naglalakad sila ni Niccolo

patungo sa pinto. At nang buksan ni Pietro ang pinto para sa kanila, magkahawak
kamay silang pumasok ni Niccolo sa loob ng kabahayan.

"I never thought l'll enter my home again." Narinig niyang sabi ni Niccolo na
ikinabaling niya rito. "Kapag nandito ako sa ltaly, palaging sa likod ako dumadaan
kasi doon ako sa basement nagtatago para lang makita ang asawa ko sa CCTV. And
now..." he looked at her, "I'm here. With you."

She smiled at her husband lovingly. "Welcome home, baby."

"Thank you..." he step closer to her before placing a soft kiss on her lips,
"...for bringing me back home."

Inayos niya ang nagusot nitong damit, ang kuwelyo nito saka ang bahagyang magulo
nitong buhok. "We're finally home so I will cook for you and take care of you-"

"Can you do it tomorrow?" He sounds impatient.

She frowned. "You don't want it now?"

"I want you now."

"Oh. Okay." Hinawakan niya ito sa kamay saka hinila patungong hagdan at iginiya ito
patungo sa kuwarto na inuukupa niya sa ikatlong palapag ng bahay. "That's my bed."
Tinuro niya ang kama pagkatapos ay tinuro niya ang banyo sa kuwarto niya. "I'll
just take a bath."

Hinubad ni Niccolo ang polo na suot nito saka hubad-baro na naglakad patungo sa
kama niya at umupo sa gilid niyon saka tumingin sa kaniya. "Go on. Take a bath.
Don't make your husband wait."

Hindi mapigilan ni Iris na bumaba ang tingin sa matitipunong dibdib at abs ng

asawa.

And he's mine.

Nakagat niya ang pang-ibabang labi habang pinagmamasdan pa rin ang katawan ni
Niccolo.

"If you keep looking at me like that, I will fuck you where you stand." Wika ni
Niccolo na gumising sa diwa niya.
Napakurap-kurap siya saka malalaki ang hakbang na pumasok sa banyo at isinara ang
pinto niyon.

Malakas ang tibok ng puso niya.

Why is that? It's not like its their first time doing it. They had sex a couple of
times in the Island already... but this is the first time she's doing it with
Niccolo in the light. No pretension. He's not Cormac Paul Craig now. He is her
husband.

My Niccolo.

Mabilis na hinubad niya ang damit at pumailalim siya sa malamig na tubig ng shower.

Kagat niya ang pang-ibabang labi habang naliligo. Hindi pa siya nakakapagsabon ng
bumukas ang pinto at pumasok doon si Niccolo.

But instead of showering with her, he leaned on the glass wall separating the
shower and the comfort room, and he just stared at her, his eyes slowly feasting on
her nakedness.

Nang magsawa ito sa kakatitig sa kaniya habang naliligo, saka lang ito pumailalim
sa shower kasama niya saka bigla nalang sinakop ng mainit na halik ang mga labi
niya.

At sa ilalim ng malamig na tubig, mapusok na naghalikan sila ni Niccolo hanggang sa

bumaba ang labi nito sa kaselanan niya.

Napasabunot nalang sa sariling buhok si Iris ng maramdaman ang labi at dila ng

asawa sa pagkababae niya na sinisipsip at kinakagat-kagat nito. At ang tanging
nagawa nalang ni Iris ay iungol ang pangalan ng asawa niya habang nakapikit dahil
sa sarap na nararamdaman.

A/N: Happy Reading to all and Hello Iris.

WARNING: SPG | R-18 | Mature Content

CHAPTER 24

NAKAAWANG ang labi ni Iris nang masuyo siyang ihiniga ni Niccolo sa malambot na
kama habang matiim ang titig nito sa kaniyaBasa pa ang katawan niya dahil katatapos
lang nilang maligo pero hindi nila alintana yon.

Niccolo is looking at her intimately and the emotion in his eyes makes her heart
throbbed and knees weak.

Her husband who protected her all these years. Her husband who loves her and cares
for her. After eight years of being apart, they're finally together.

Nakagat ni Iris ang labi nang lumapat ang labi ni Niccolo sa nuo niya, at bumaba
iyon sa tungki nang ilong niya at lumipat sa pisngi niya.

Dahan-dahang napapikit ang mga mata ni Iris nang lumapat ang labi ni Niccolo sa mga
labi niya. Masuyo ang paghalik nito na parang ingat na ingat. Banayad ang paggalaw
nang mga labi nito na ginagad naman niya.

Iris slowly move her lips, mimicking the movement of Niccolo's lips.

The kiss is soft, intimate, passionate but there's a hint of longing in them and
thirst to taste each other.

Bahagyang nakagat ni Iris ang pang-ibabang labi ng asawa ng humaplos ang kamay nito
sa hubad niyang katawan. Mula sa beywang niya pababa sa pang-upo niya at mga hita
niya.

When Niccolo started caressing her inner thighs, a soft moan escaped her lips. And
when his hand move to cup one of her breast and his other hand cupped her wet
womanhood, her body arched in delicious sensation.

"Niccolo.." mahina niyang daing ng haplusin ng daliri nito ang hiwa ng pagkababae
niya.

Umawang ang labi niya na iniwan nang mga labi ni Niccolo nang dumausdos ang labi
nito patungo sa leeg niya.

Humahalik at humahaplos ang labi at dila nito sa balat niya. Parang nakukuryente si
Iris sa bawat pagdampi ng labi nito sa katawan niya, mas naglagablab ang apoy nang
pagnanasa sa kaibuturan niya.

Bawat halik nito sa kahubdan niya ay napapaigtad siya at napapadaing sa kiliting

hatid niyon. At nang dumako ang mainit nitong bibig sa isa sa tutok ng mayayaman
niyang dibdib, napahawak si Iris ang buhok ni Niccolo.

Iris felt tingling sensation shoot through her belly when Niccolo started playing
with her nipple, licking, lapping and sucking it, sending thousand bolts of
electricity through out her body.

"Niccolo..." mahina niyang daing habang pinagsasabay nito ang paglalaro ng dila
nito sa utong niya at pagmasahe sa isang dibdib niya.
"Oh..." hindi mapigilang daing ni Iris, ramdam niya ang panggigigil ni Niccolo sa
bawat haplos ng kamay nito sa katawan niya.

Lumalim ang paghinga ni Iris ng bumaba ang mga labi ni Niccolo, iniwan ang
mayayaman niyang dibdib at bumaba sa puson niya. Napaliyad siya ng halikan nito ang
puno ng pagkababae niya pero bumaba ulit ang mga labi nito... humahalik sa hita
niya, sa tuhod niya, pababa sa paa niya, at patungo sa talampakan niya.

Iris wanted to pull away from her husband's kisses but Niccolo held her feet and
kissed her toes.

Hindi makapaniwalang nakatitig lang si Iris sa asawa niyang hinahalikan ang lahat
ng parte ng katawan niya na para bang sinasamba nito iyon. Nakapikit ang mga mata
nito at parang sasabog ang damdamin sa dibdib niya habang pinagmamasdan itong
sambahin siya.

Kissing her feet, toes, legs, knees and thighs back to her femininity, Iris can't
help but to gape at what her husband did. She's not an expert in sex but what her
husband did, it stunned her. Sobra-sobra niyang nadama ang pagmamahal nito sa
kaniya sa ginawa nito, sa hindi niya malamang dahilan.

Bumagsak ang ulo ni Iris sa unan at napasabunot sa buhok ng halikan nito ang singit
niya at pinaglandas ang dila sa hiwa ng pagkababae niya.

"Niccolo..." may sariling isip na bumuka ang mga hita niya at humigpit ang
pagkakasabunot niya sa sariling buhok.

"Oh! Niccolo!" Umangat ang pang-upo niya nang halikan ni Niccolo ang basa niyang
kaselanan.

Parang tinamaan siya ng libo-libong boltahe ng kuryente ng ipitin ng mga labi nito
ang pumupintig niyang hiyas at nilaro iyon gamit ang dila nito.

"Uhm... Niccolo..."

Lumiyad ang katawan niya at bumaba ang isa niyang kamay saka napahawak sa bedsheet
habang ang isa naman at napasabunot sa buhok ng asawa.

"Niccolo... Niccolo..." pabiling-biling siya sa kama habang sinasamba ng asawa niya

ang basa niyang pagkababae.

Umaangat ang hita niya, nabaluktot ang daliri sa paa niya habang sinisipsip nito
ang katas niya kasama ang klitor-s niya.

"Ah! Oh! Niccolo- Uhm!"

Napuno nang ungol niya ang buong silid habang sinasamba ng asawa niya ang
pagkababae niya, hinihigop ang katas niya at pinapanginig ang kalamnan niya sa
sarap na dulot niyon sa kaniya.

"Cazzo! Niccolo-Ah... Uhm! Oh...baby, oh!"

Pumalibot ang mga hita ni Iris sa leeg ng asawa at mas pinagduldulan pa ang labi
nito sa pagkababae niya.

Iris is shamelessly rubbing her wetness against Niccolo's mouth. "More, baby. Lick
me more-oh! Yes, I like that."

Habol ang hininga at pinagpapawisan na umindayog ang katawan ni Iris para sabayan
ang dila ng asawa niya na sumasamba sa pagkakabae niya.

"Uhm! Ah!" Iris sucked her breath when Niccolo sucked her cl-t. "Oh! Cazzo! Baby,
oh! Uhm! Ah! Faster!"

Dalawang kamay na niya ang nakasabunot sa buhok ni Niccolo nang mas binilisan pa
nito ang pagpapaligaya sa kaniya. Mapusok ang bawat haplos nang dila nito sa basa
niyang pagkababae. Halos mahibang siya sa sarap. Pabiling-biling siya. Hindi niya
alam kung saan siya kakapit at nang maramdamang malapit na siya, mas ibinuka pa
niya ang mga hita at mas isinubsob ang mukha ng asawa sa pagkababae niya.

"More! l'm cuming, Niccolo... oh, cazzo," her toes curled, her body arched, "oh,
mio dio! Oh! Niccolo! Uhm! Oh... Oh."

Alam ni Iris na maingay na siya, halos sumisigaw na siya sa sarap pero hindi niya
mapigilan ang sarili.

Moan after moan escape her lips. Her eyes squeezed shut. Her lips parted open as
she catch her breath and mindlessly, her own hands are now massaging her breast and
squeezing her nipples and pinching it and moaning loudly.

"Niccolo... faster, baby-oh! Yes!"

Niccolo gripped her thighs, his tongue licking her fast and hard and she's moaning
loud in pleasure.

And when her orgasm reach its peak and it exploded inside her, her body convulse in
pleasure, her legs trembled at the intensify and her mind went black.

Isang malakas na ungol ang pumuno sa loob ng silid niya kasabay ng pagsabog ng
orgasmo niya."Can't-t-take it... s-top..."
Pero kahit hingal na nagmamakaawa na siya sa asawa na tumigil na, hindi tumigil si
Niccolo sa pagpapaligaya sa kaniya.

Patuloy ito sa pagsamba sa pagkababae niya at sinisipsip ang lahat ng katas na

inilabas niya."S-top... do-don't stop..."

Kaagad na nag-iba ang lumalabas sa bibig niya dahil sa galing kumain ng asawa niya
sa pagkababae niya.

Nanuyo ang lalamunan ni Iris sa kakaungol pero pinapaligaya pa rin siya ni Niccolo.

Orgasm after orgasm... and its just his tongue that's giving her pleasure and his
hands that's now massaging her breast and teasing her nipples.

Ramdam ni Iris ang pagkaubos nang lakas niya dahil sa sunod-sunod na orgasmong
naranasan niya. Nanginginig na ang mga hita niya pero gustong-gusto pa rin niya ang
sarap na nalalasap.

"Niccolo... Niccolo... baby..."

Niccolo sucked her cl-t again and made her orgasm again.

Iris sucked her breath loudly as another orgasm ripped through her, rendering her
capability to move as her body spasm in ecstasy.

Wala nang lakas si Iris nang kubabawan siya ng asawa at hinalik-halikan ang leeg
niya, pababa sa dibdib niya at ipinasok nito ang isang nipple niya sa loob ng bibig
nito habang ikinukuskos sa bukana ng pagkababae niya ang naninigas nitong kahabaan.

Napadaing nalang siya habang makapikit at nakaawang ang mga labi.

Halinghing na naman niya ang pumuno sa silid ng dumako na naman sa leeg niya ang
mga lab ini Niccolo, patungo sa likod nang tainga niya at sa tainga niya mismo.

Nakagat ni Iris ang pang-ibabang lab isa sarap ng ipasok nito ang dila sa tainga
niya at parang may tinutudyo ito sa loob na dumadagdag sa pagkabasa lalo nang
pagkababae niya.

Iris knew that she's dripping wet but she can still feel Niccolo's c-ck rubbing
against her entrance and sometimes teasing her entrance with the tip of his hard
length.

Panay lang ang ungol ni Iris hanggang sa maramdaman niyang dahan-dahang ipinasok ni
Niccolo sa loob niya ang kahabaan nito.

Mas lalong umawang ang labi niya at minulat niya ang mga mata saka nagkatitig sila
ng asawa.

"I love you." Niccolo whispered over her lips as he looked at her with full of
lust.

Iniyakap niya ang mga braso sa leeg ng asawa saka tumugon. "I love you too,
Niccolo."

"You're my life, amore." He whispered again as he slowly move inside her. "You're
my happiness and you're my everything."

Napakasarap nang bawat ulos nito sa loob niya pero mas masarap pakinggan ang mga
sinabi nito.

Iris close her eyes in pleasure. "Y-you're my happiness too."

Napahawak siya sa magkabilang balikat ni Niccolo habang pabilis na nang pabilis ang
bawat ulos nito sa loob niya at palakas nang palakas na rin ang bawat halinghing at
ungol niya.

"Niccolo! Oh, Niccolo!"

Wala sa sariling sinakop niya ang mga labi nang asawa at hinalikan ito nang mapusok
habang mapusok din siya nitong inaangkin. Nalalasan niya ang sariling katas sa
bibig nito pero wala na siyang pakialam do'n.

Nakakahibang na sarap. 'Yon ang lumulukob kay Iris. Nakakabaliw na sensasyon ang
kumakain sa buong sistema niya.

"Yes, oh, faster, baby! Fuck me harder, Niccolo..."

"Iris..." kinagat nito ang pang-ibabang labi niya habang pabilis nang pabilis ang
bawat ulos sa loob niya. "Iris! Fuck! Iris..."

Yumakap ang mga braso niya sa katawan nang asawa at sinalubong ang bawat pagsagad
nang kahabaan nito sa loob niya. Umiindayog ang katawan niya sa ilalim ng katawan
nang asawa niya na walang patid siyang inaangkin ng mapusok habang ang mga kuko
niya ay bumabaon sa likod nito at alam niyang mag-iiwan 'yon nang marka.

"Oh! Niccolo!"
Iris is about to orgasm again and Niccolo is still pumping in and out of her. She
wanted him to cum to.

So with all her strength, she rolled them over and she was on top of him now.

"Let me pleasure you." Hinihingal na sabi niya sa asawa saka siya na ang gumalaw sa
ibabaw nito.

Iris grind her core while her husband's length is inside her.

Napahawak si Niccolo sa beywang niya sa ginawa niya at umawang ang labi nito habang
bakas sa mukha ang pagnanasa.

"Oh! Iris! Amore..."

Mas binilisan pa ni Iris ang pagtaas-baba sa katawan niyang habang gumigiling na

mas lalong nagpapabaliw sa asawa niya.

Ipinatong niya ang mga palad sa tiyan ng asawa saka mabilis nagtaas-baba sa ibabaw
ng kahabaan ng asawa.

Napuno ng mga ungol nila ang buong silid hanggang sa makita niya ang iritasyon sa
mukha ng asawa.

He can't cum again.

Pinadausdos niya ang katawan sa katawan nito at walang inhibisyong isinubo ang
kahabaan nito sa loob niya.

"Oh! Fuck! Iris..."

She want him to cum. She wanted to test something.

Hinawakan niya ang puno nang pagkalalaki ni Niccolo at itinaas-baba niya ang kamay
habang inilalabas-masok niya sa bibig niya ang pagkalalaki nito at sinisipsip ang
dulo.

"Oh! Fuck!" Napasabunot si Niccolo sa buhok niya at mas ipinagduduldulan siya sa

kahabaan nito.

Iris didn't mind though. He's her husband and she will do anything for him to cum.

Iris deep throat Niccolo's shaft and twirl her tongue around his length.
"Fuck!" Isinagad ni Niccolo ang pagkakalaki sa lalamunan niya. "Fuck! Iris... I'm
cuming amore... fuck!"

Iniluwa niya ang kahabaan nito at mabilis na tinaas-baba ang kamay habang
sinisipsip nang labi niya ang dulo ng pagkalalaki nito at nang tumilamsik ang
paunang katas nito ay kaagad na iginiya niya papasok ang mag uumigting nitong
paglalalaki sa loob niya.

Napapikit nalang si Iris habang iginigiling ang balakang para hindi mabitin ang
asawa nang maramdamang pumasok ang katas ni Niccolo sa loob niya.

Ramdam niya ang init ng katas nito na pumuno sa pagkababae niya.

His body even spasm in pleasure as his semen keeps on filling her.

When Iris open her eyes, Niccolo was looking at her with wide eyes. Like he can't
believe what just happened.

Nginitian niya ito at nang wala nang katas na lumalabas sa asawa niya, bumagsak ang
katawan niya sa katawan nito at yumakap siya rito.

"I-came inside you." Puno pa rin nang gulat, pagtataka at kaguluhan ang boses nang
asawa. "I mean, not really but... I did. I cum inside you..."

She looked up at him, "you cum inside my mouth a few times in the island, Niccolo,
what's the difference if I can trick your brain a little?"

Habol pa rin ni Niccolo ang hininga habang puno nang paghanga na nakatitig sa
kaniya. "You really won't give up on me?"

Tumango siya. "I won't. Alam kong darating ang panahon na lalabasan ka rin sa loob
ko nang hindi ko ginagawa ang ginawa ko sayo ngayon. But for now, I'll trick your
brain if I have to. And I like the feeling of you filling me with your semen, it
feels good."

Mahina itong natawa saka niyakap siya habang nasa ibabaw pa rin siya nito at
tinitigan nang matim. "l can't believe I actually cum inside you."

She smiled. "I'll work hard." Aniya at binuntutan iyon nang mahinang tawa
kapagkuwan ay sumeryoso. "But I do hope that it will work again on you. Your brain
will now know what i'll do so its gonna be tricky."

Bumakas ang lungkot sa mukha nito. "So does that mean I won't cum inside you
again?"
Iris shrugged. "Who knows? Kailangan ko pang mag-isip nang ibang paraan. You're my
husband, Niccolo. We have all the time in the world to experiment."

That brings back his smile. "Okay, my optimistic wife, what do you want for
dinner?"

"You." Pilya niyang sagot.

Niccolo chuckled before claiming her lips. "What a coincidence... I want you for
dinner too."

Natawa na rin siya saka napaawang ang mga labi nang pinagpalit nito ang posisyon
nilang dalawa at ipinasok ang kahabaan nito sa loob niya na doon na unti-unting
tumigas.

Nakagat ni Iris ang pang-ibabang labi. "Cum inside me?"

Niccolo looked at her. "I'll try. Or maybe you can trick me again."

Napangiti siya habang kagat ang labi niya. "We'll see if it will work again."

"Okay" Niccolo whispered before leaning in and capturing her lips as he move in and
out of her.

"NICCOLO..." Niyakap niya ang asawa habang kalahati nang katawan niya ay nakadagan
sa katawan nito. "Don't feel bad. Maybe next time, you will cum inside me again..."

Ngumiti si Niccolo sa kaniya pero alam niyang pilit 'yon. "Okay."

Iris sighed. "I love you..."

Niccolo's face automatically softened. "You really know how to make me feel
better."

Nginitian niya ang asawa. "Huwag ka na kasing malungkot. Masyado kasing matalino
yang utak mo, hindi na naloko sa pangalang pagkakataon."

Niccolo sighed. "I want to give you a child... so bad, amore."

Her heart tightened. "Niccolo..." hinaplos niya ang pisngi nito. "Lets think
positively, okay? You cum inside me for the first time earlier. Hindi ka man doon
unang nilabasan at hindi na naulit ulit, pero kalahati nang inilabas mo nuong una
ay nasa loob ko. Malay mo, malay natin, may mabuo tayo."

Niccolo becomes hopeful. "That could happen.. I mean, it only takes one sperm to
fertilize an egg cell."

She nodded with a smile. "Yes. Malay mo, may mabilis na sperm na nakapasok sakin."

Niccolo chuckled and hugged her. "Thank you, Iris, for always staying positive even
when i'm the opposite."

She kissed Niccolo's lips. "What can I say, I love my husband."

Niccolo puled away from her kiss. "Your husband... that's me."

Nagkibit-balikat siya, "Marami akong asawa kasi marami kang identity. That means
Cormac is my husband as well-"

"He's me-"

"Precisely." She grinned at her husband. "I want to meet the others."

Niccolo sighed and blows a loud breath. "Kahit pa iba ang pangalan na gamitin ko,
ako pa rin 'yon, iba lang ang ugali at pagkatao niya." May pagtatampo sa boses
nito. "Maybe you like the Cormac me."

"Yes. I do."

Natigilan ito saka napatitig sa kaniya. "Really?"

Damn! He changed his voice to Cormac's!

Napalunok siya sa tiim nang titig nito. That's how Cormac looks at her.

Those eyes... the intensity she's feeling.

Masuyo niyang sinapo ang mukha ng asawa at pinakatitigan ito. "I don't think you're
just Niccolo. Aminin mo man sakin o hindi, Cormac is part of the real you. Sa
pangalan lang kayo nagkaiba. Kaya palagi mo siyang ginagamit, hindi sa marami kang
koneksiyon sa pangalan na 'yon kundi dahil madali lang siyang gamitin kasi wala
namang pinagkaiba ang ugali niyong dalawa. And you're a real Doctor. Parang
inilipat mo lang ang kalahati nang kung sino ka sa kaniya."

A smile graze Niccolo's lips. "Only my smart wife can think of that."
She chuckled. "Nakasama ko rin naman ang Cormac na ikaw kaya alam ko ang sinasabi
ko. You're so comfortable using that ldentity because you don't have to pretend to
be someone else."

Ilang segundo siyang pinakatitigan nang asawa. "And your point is?"

"My point is... you shouldn't be jealous if Cormac since he's you. Nakakabaliw
'yon. At higit sa lahat, dapat nga maging masaya ka. Nagkagusto nga ako sa iba,
pero ikaw pa rin naman 'yon. Siguro kung hindi ikaw si Cormac, hindi rin ako
magkakagustosa kaniya. And that's where your jealousy is coming from... the idea of
me liking someone while still married to you."

Niccolo sighed. "I concede."

Mahina siyang natawa saka napailing. "I'm just saying..."

"I know, but I still concede. Totoo naman kasi lahat ng sinabi mo."

Napatango-tango siya saka kinubabawan ito at kinagat ang pang-ibabang labi nito.
"Lick me?" She asked.

Niccolo immediately rolled them over before positioning himself in between her
parted legs. "My pleasure."

CHAPTER 25

HABANG naghahanda si Iris para sa agahan nila ni Niccolo, ang asawa niya ang nasa
isip niya. Nagpaalam itong lalabas lang para mag-jogging pero alam na niya ang
tunay na dahilan sa likod niyon. Sa nakalipas na dalawang linggo na magkasama sila
sa bahay, marami siyang nalaman tungkol sa asawa niya.

Niccolo can't sleep with his clothes on. Kailangang wala itong saplot ni isa. Sanay
itong magpuyat pero maagang nagigising palagi. Kaunting ingay lang o kaluskos,
nagigising kaagad ito at nagiging alerto. Kapag hindi ito naglalambing sa kaniya ay
nakaharap ito sa laptop nito nagta-trabaho.

Halos lahat nang paborito nitong pagkain ay alam na niya at gustong-gusto nito
kapag siya ang nagluluto. Alam din niya ang timpla nang kape na gusto nito. He's
obsessed with her safety and the house locks. At kapag nagpaalam itong magia-
jogging ang totoong ginagawa nito ay i-check ang paligid nang mansiyon nila kung
may umaaligid. He won't sleep until she's already sleeping peacefully. And every
morning, they would make love and Niccolo consider it as his exercise.

He likes pampering her and indulging her with the things she likes. He knows a lot
of language and he loves her very much.

And in that two weeks... he found out that Niccolo likes to have sex. A lot.

Parang wala itong kapaguran at nagpapaubaya naman siya. Siguro nga bumabawi ito sa
mga taong hindi sila magkasama at ganun din naman siya.

At sa mga nakalipas na araw, wala siyang pinagsisisihan sa naging desisyon niya na

makasama ang asawa. Na tanggapin ito kasama na ang mga sekreto nito at
pagsisinungaling sa kaniya.

She's his wife... its her duty to understand and support him. At 'yon ang ginagawa
niya. Ayaw niyang maging pabigat dito.

"-Tutto e pronto?" Everything ready? Narinig niyang tanong ni Niccolo kay Pletro
habang papasok ito sa hapag-kainan.

"Si, Signor. Tutti sono in posizione come hai richiesto." Yes, Signor. Everyone is
in position as you requested."

"Bene. Voglio che sia al sicuro." Good. I want her safe.

"Yes, Signor."

Kaagad na napalitan ang seryosong emosyon sa mukha ni Niccolo nang makita siya.
Kaagad itong ngumiti at yumakap sa kaniya sana inangkin ang mga labi niya.

"Hmmm... ang bango ng asawa ko, ah." Komento nito saka humigpit ang yakap sa
beywang niya.

Pabiro niya itong inirapan saka inalis ang braso nito sa beywang niya at pinaupo
ito sa upuan. "Colazione e pronto. Mangia." Breakfast is ready. Eat.

Kumunot ang nuo nito sa kaniya nang tinabi niya ang pinggan niya at pinggan lang
nito ang nilagyan niya nang pagkain.

"Hindi ka kakain?" Tanong nito.

Umiling siya. "Wala akong gana e. lkaw nalang. Saka papasok ako ngayon sa opisina.
Madami akong pipirmahan do'n."

"Papasok ka?" Sumimsim ito ng kape. "Siguradong may magtatangka na naman buhay mo."
She shrugged nonchalantly. "Va bene." That's okay. "Nandiyan ka naman." Sinuklay
niya ang buhok nito gamit ang mga daliri niya. "I'm sure you'll protect me, yes?"

Napangiti ito at hinalikan ang isa sa mayayaman niya dibdib. "Of course I will.
Kailan ba kita pinabayaan?"

Kinilig siya sa sinabi nito pero hindi niya pinahalata kaya itinago niya iyon sa
pag-iling. "Pinabayaan? Nuong gusto mong maghiwalay tayo."

Kaagad na tumahimik ito ang bumalik sa pagkain nang agahan. Siya naman ay natawa.

Palagi talagang tumatahimik kaagad ang asawa kapag ang nakaraan nila ang pinag-
uusapan. He always concede. Hindi naman to lumalaban sa kaniya.

Well, except in bed. Palaban ang asawa niya.

"Hindi mo talaga makakalimutan yon, no?" Kapagkuwan ay sabi nito habang kumakain.

Umiling siya at nagsalin ulit nang kape sa tasa nito. "Nope. Sabi mo ayos lang na
ipaalala ko sayo kaya 'yon ang ginagawa ko."

"I didn't mean it like that-"

"I mean it like that."

Tumahimik nalang ulit si Niccolo saka patuloy na kumain. Siya naman ay hinalikan
ito sa nuo saka nagpaalam na babalik sa kuwarto nila para kunin ang bag niya.

Nang makapasok sa master's bedroom, natigilan siya ng may nakitang isang bouquet ng
bulaklak sa ibabaw ng kama nila.

Kunot ang nuong nilapitan niya iyon at kinuha saka binasa ang card na kasama.

'Per la mia bellissima moglie. Ti amo. To my beautiful wife, I love you.'

'Yon lang ang nakasulat do'n pero ewan ba kung bakit ramdam ni Iris na tumagos iyon
sa puso niya.

Masuyo niyang niyakap ang bulaklak saka inamoy 'yon at napangiti. "Si Niccolo
talaga..."

Inilagay niya sa vase ang bulaklak bago kinuha ang bag at bumaba.
"II Signor Niccolo mi ha chiesto di guidare per te, Signora." Signor Niccolo asked
me to drive you, Signorina. Wika ni Pietro na nasa baba nang hagdanan na siyang
sumalubong sa kaniya.

Kumunot ang nuo sa sinabi ni Pietro. "Perche? Dov'e liu?" Why? Where is he?

"Signor left when you went up to get your bag." Imporma sa kaniya ni Pietro. "Ha
detto che ha una cosa importante da affrontare." He said he have an important
matter to take care of.

May kurot sa puso niya kahit naiintindihan naman niya na may mga lakad itong
mportante tulad nalang ngayon.

"Okay. Ready the car, Pietro." Sabi niya saka tinungo ang salamin at tiningnan muna
niya ang sarili roon bago lumabas ng bahay.

Nang makasakay sa kotse, huminga siya ng malalim at inihanda ang sarili sa puwedeng
mangyari ngayong araw. Baka bigla na namang may humarang sa kanila at pagbabarilin
sila. Wala rito si Niccolo para iligtas siya.

Fortunately, nothing happened. Kaya naman nagpatigil siya kay Pietro sa Coffee Bar
na malapit sa kumpaniya ni Niccolo.

"Signorina, sta attenta." Signorina, be careful.

"Its okay, Pietro. I won't endanger myself." Sabi niya. "I just want to buy
something sweet. Go ahead and park the car near the bar."

"Si, Signorina."

Nang tumigil ang kotse malapit sa bar, tumingin muna siya sa paligid bago lumabas
at malalaki ang hakbang na pumasok sa bar.

Nanubig ang bagang niya nang maamoy ang masarap na aroma na pumupuno sa lugar.

"Buongiorno." Bati sa kaniya ng babae na nasa likod ng counter.

"Buongiorno." She replied before placing her order, "Ahm, un latte macchiatto e un
brios al cioccolatoe una di crema."

Binayaran kaagad ni Iris ang order saka umupo para hintayin ang order niya.
Pagkalipas nang ilang minuto, natanggap din niya ang order kaya lumabas na siya.
Napansin niya kaagad na naging alerto si Pietro na nakatayo sa gilid nang sasakyan
nang makita siyang lumabas ng Coffee Bar.

Akmang sasakay na siya nang may tumawag sa cellphone niya. Dahil hawak niya 'yon,
madali niyang nasagot ang tawag.

"Pronto?" Hello.

"Amore..."

Kaagad na sumama ang mukha niya. "May kailangan ka?"

"You look beautiful today."

Mas lalo lang siyang nairita. "How would you know? Hindi mo nga ako hinintay na
makababa e."

Mahinang tumawa ang asawa niya sa kabilang linya. "Masarap ba yang inorder mo?"

His question made her still. "You can see me how?"

"Yes."

"How?" Luminga-linga siya. "Where are you? Lumapit ka nga sakin."

"Malayo ako sayo." Wika nito. "I'm looking at you through the scope of my Sniper
Gun."

Napaawang ang labi niya. "You got to be kidding me..."

"Nope."

"I thought you have some important matter to take care of." May bahid na pagtatampo
ang boses niya.

"Yeah. I have. Your safety."

Her heart melted and her anger immediately fades away. "You idiot. Akala ko mas
importante pa sakin ang aasikasuhin mo. Nagtampo ako, alam mo ba 'yon?"

Mahinang tumawa si Niccolo. "Huwag ka nang magtampo. Sanay ako na ganito ka

protektahan. May komportable ako rito kasi alam ko ang galaw nang mga tao sa
paligid mo."

Napailing nalang siya. "Wala na akong sinabi."

Niccolo chuckled. "Now... why don't you do something for me?"

She frowned. "What?"

"Smile for me, Iris."

Hindi alam ni Iris kung bakit awtomatiko siyang ngumiti. Siguro dahil sa hindi
malamang kadahilanan, kinikilig siya sa ginagawa ni Niccolo. "Okay na?"

"Zooming in." Niccolo whispered, "and, oh boy, my wife is very pretty."

She rolled her eyes. "Flatterer."

"Your breast looks good." Anito.

Napailing nalang siya. "Gaano ba kalinaw yang scope na gamit mo?"

"I saw you rolled yours eyes." Natatawang sabi ni Niccolo. "Kung gusto mo, maglakad
ka nalang. Malapit ka na naman. Sabihin mo kay Pietro sa sundan ka lang- no, I'll
do it."

Ilang segundong hindi niya narinig ang boses ng asawa at nakita niyang may binasa
si Pietro sa cellphone nito.

"Go on. Walk. I'll protect you." Kapagkuwan ay sabi ni Niccolo.

"Okay." Nag-umpisa siyang maglakad habang sumisimsim ng Latte na order niya. "So...
what do you want for lunch?"

"You." Niccolo answered.

She laughed. "I'm not part of the menu."

"Oh. Well, how about pasta?"

"Gusto mo lutuan kita ng pasta?"

"I would love that."

Nakangiting naglalakad si Iris habang kausap niya ang asawa niya. Hindi niya alam
kung bakit natutuwa siya. Siguro kasi ito ang unang beses na alam niyang kahit wala
ito sa tabi niya at nasa paligid lang ito at binabantayan siya kaya panatag ang
loob niya.

"But..." Niccolo whispered, "I would love to have you more."

Natawa ulit siya. "Tonight."

"That's my amore." Halatang nasiyahan ito sa sinabi niya.

"Ikaw talaga... ang hilig-hilig mo."

"Mahal kita e." Kaagad na depensa ni Niccolo sa sarili. "Tapos katabi kita palagi
sa kama. I'm sorry if i'm hot blooded."

Umingos siya. "You're not really sorry."

"I'm not."

Napailing siya. "Umalis ka raw kanina kaagad. Hindi mo inubos yong niluto ko para
sayo?"

"Hindi pero nilagay ko sa plastic box. Baon ko."

Iris laughed again. "Ewan ko sayo."

Ilang segundong natahimik ang kabilang linya. "Iris?"

"Hmm?"

"When will you call me baby again? I like it."

Hindi mawala ang ngiti sa mga lab ini Iris. "Ayusin mo ang pagbabantay sakin, baby,
kundi wala ka mamaya."

Niccolo laughed then he suddenly stopped. "Iris. Walk quickly."

Kaagad siyang sumunod dito pero kalmado pa rin ang mukha niya habang naglalakad.
Saka lang niya narinig ulit ang boses ni Niccolo nang nasa loob na siya ng Racini's
Building.

"You okay?"

"What was that?" Tanong niya sa asawa.

"The usual. Bad people."

"Oh." Sumakay siya sa elevator na gawa sa salamin at kita iyon mula sa labas pero
kung nakasakay ka naman ay kita mo ang buong siyudad. "Ikaw? Okay ka lang ba?"

"Yeah. I'm good. By the way, bakit yan ang bag na gamit mo?"

Iris frown. "Can you see me now?"

"Yes and your back looks sexy as hell."

Napailing siya pero nakangiti naman. "Masyadong mahal yong bag na binili mo sakin
last week."

"So?"

"Baby-"

"Okay. You got me at baby. I won't argue anymore."

Tumawa siya. "Sira ka talaga." Lumabas siya ng elevator at pumasok sa opisina niya
na opisina naman talaga ng asawa niya.

Nakahanda na ang mga papeles na pipirmahan niya at mga reports na kailangan niyang
basahin.

Iris used her wireless headset to continue talking with Niccolo. Then she took off
her coat.

"Damn, Iris, that was hot." Niccolo sounds so turn on.

Napangiti siya. "I know i'm hot. Kaya nga baliw na baliw ka sakin e."

"That's true..."
Naiiling na umupo siya sa swivel chair saka nag-umpisang magtrabaho habang
magkausap sila ni Niccolo. Paminsan-minsan ay nawawala ito pero bumabalik naman
kaagad.

Every time she asked him where he went or what did he do, he would always answer
'bad people'.

Nang matapos siya sa pag-pirma, inutusan niya ang sekretarya na ipadala sa bahay
nila ang mga reports na kailangan niyang basahin. And then she calls fora meeting.

While on the meeting, Niccolo is just listening to her talk through the wireless
headset on her left ear and from time to time he would speak.

"My empire is in good hands." Wika ni Niccolo nang matapos ang meeting.

May pagmamalaki siyang ngumiti. "Of course. You're Queen is a smart woman."

"Agree."

Napangiti siya saka lumabas na nang conference room at sumakay ng elevator at

nagpahatid sa baba. Nakahanda na kaagad si Pietro nang makalabas siya kaya mabilis
siyang sumakay ng kotse.

"Bye, amore. See yah." Paalam ni Niccolo.

"Bye, baby."

Long silence then he spoke again. "You really know how to take my breath away.
Anyway, bye, ready your lips for me."

Hindi na siya nakapagtanong dahil nawala na ito sa kabilang linya.

Inalis niya ang wireless headset sa tainga saka ibinalik sa bag niya. Kapagkuwan ay
kumunot ang nuo ni Iris nang makitang ibang daan ang tinatahan ni Pietro.
Magtatanong sana siya nang tumigil ang kotse at bigla nalang may pumasok sa
backseat na lalaking naka-leather jacket at naka-bull cup.

"N-Niccolo?"

Tinanggal nito ang bull cup saka walang sabi- sabing inangkin ang mga labi niya at
ipinasok ang dila sa loob niya.

Nagulat at napadaing siya sa ginawa nito pero tumugon siya kapagkuwan.

And when he pulled away, he gather her in his arms and hug her tightly. "Thank God
you're safe."

Napakurap-kurap siya. "Nandiyan ka e."

Hinalikan na naman siya nito sa pisngi at masuyong sinapo ang mukha niya. "You're
okay..."

Naguguluhan siya. "I am." Kumunot ang nuo niya. "Why do you look so worried? Did
your enemies nearly got me this time?"

Nagbaba ito nang tingin at bakas ang guilt sa mukha niya. "A little. Good thing
Count Knight was around."

"Oh." That's why he looks worried. "I'm okay. Kung gusto mo, hindi na ako papasok
sa susunod na buwan. Ipapadala ko nalang sa bahay ang mga papeles."

"No. Don't change your routine because of me. Ayaw kong ikulong ka sa bahay.
Poprotektahan kita. Huwag kang mag-alala, diyan ako magaling."

"I'm not worried about my safety, Niccolo." Sabi niya. "Nandyan ka e."

Sinil ulit ni Niccolo ng halik ang mga labi niya bago ito yumakap sa kaniya na
naglalambing. "Make me some pasta, amore."

Mahina siyang natawa. "Sige. Mamaya." Hinaplos niya ang buhok ng asawa. "Baby?"

"Hmm?"

"Thank you for today."

"Make love to me if you want to thank me."

Napailing siya. "Pasta or me?" She asked.

"You of course." Tumingin sa kaniya siNiccolo. "To hell with pasta."

Pinangigilan niya ito sa pisngi. "Mayang gabi naIpagluluto muna kita ng pasta."

"Okay."
Bumalik na naman si Niccolo sa pagyakap sa beywang niya at nakahilig ang ulo nito
sa dibdib niya. Siya naman ay hinahaplos ang buhok nito hanggang sa makarating sila
sa bahay nila.

Nagbihis muna nang pambahay si Iris bago nagluto ng pasta at masaya nilang
pinagsaluhan 'yon ni Niccolo. And after they enjoyed the pasta, Niccolo carried her
to the master's bedroom and laid her on the bed.

Ito na ang naghubad sa damit niya hanggang pareho na silang walang saplot ni isa.

Niccolo positioned himself in between her parted legs to pleasure her and Iris was
ready to feel that delicious sensation again when they heard Pietro's voice in the
intercom.

"Signorina, you have a visitor."

Pareho silang natigilan ni Niccolo kapagkuwan ay hinalikan nito ang pagkababae niya
at hindi nila pinansin ang sinabi ni Pietro.

Niccolo was licking her cl-t when Pietro spoke again.

"Signorina, it's your twin, Ivy Gonzaga-Salazar with her husband."

CHAPTER 26

EXCITED NA bumaba si Iris sa salas at masayang napatili nang makita ang kakambal.
"Vy! Vy!" Sinugod niya ito nang mahigpit na yakap habang malapad at masayang ngiti
sa mga labi niya. "Oh, Vy, its so good to see you again." Pinakawalan niya ito sa
pagkakayakap, "kumusta?"

Ivy smiled. "Happy."

Her face softened. "Thank God."

Hinaplos niya ang maikling-maikli nitong buhok. "E yong sa ulo mo, kumusta?"

"Okay na rin."

Iris can't thank God enough for Ivy's fast recovery. "Mabuti naman. I'm happy for
you." Tumingin siya kay Andrius. "Kumusta?"

Andrius smile. "Happy and blessed."

Napangiti siya. Masuwerte talaga ang kakambal niya sa naging asawa nito. "Mabuti
naman at pumasyal kayo rito samin. Pero sana nagpasabi kayo para nasundo ko kayo sa
Airport."

"Sinadya talaga namin na hindi magsabi." Ivy took a side step for her to see who's
behind her. "Meet my babies. Evwe and Erres."

Her eyes automatically wate red when she saw her nieces. "Oh, my God, they're so
cute and pretty." Kaagad niyang nilapitan ang dalawa na nasa stroller at hinalikan
ang pisngi nang mga ito. "Aww.. so cuddly. Ang cute-cute..."

Hinaplos niya ang pisngi ng dalawa at may naramdaman siyang lungkot sa puso niya.
Matatagalan pa bago sila magkaroon nang anak ni Niccolo. Sa gulo nang buhay na
mayroon sila ngayon, natatakot siyang magkaanak. Ayaw niya na magulong buhay ang
kagisnan ng anak niya.

"They're so pretty." Humarap siya kay lvy. "I knowI will sound mean, but I also
know that you won't come to me for no reason. Hindi kayo nandito para magbakasyon."

Mahinang tumawa si lvy. "Paano mo nasabi?"

"Kasi kilala kita." Tugon niya sa kakambal saka bumaling siya kay Andrius. "Well?
Tell me."

"Ahm..." si Andrius ang nagsalita. "May check-up kasi si Ivy sa Minnesota. Hindi
naman namin maiwan ang anak namin kina Mommy kasi... alam mo na. Mas lalo naman sa
Daddy niyo, alam niyo na rin."

"Ikaw lang ang naisip namin." Dagdag ni Ivy saka nakangiwing ngumiti. "lkaw lang
naman sa pamilya natin ang hindi magulo ang buhay."

Hindi niya alam kung matatawa siya o ano sa sinabi ng kakambal. Hindi magulo ang
buhay? Wait until she told her what's happening in her life right now.

"Well?" Pukaw ni Ivy sa kaniya nang hindi siya umimik. "Puwede ba? Isang linggo
lang naman kami ro'n at walang magbabantay sa kanila if ever na isama namin. Sana
pumayag ka."

Bago pa siya makasagot at makapagpaliwanag kung bakit nag-aalangan siyang bantayan

ang anak nito ay may nagsalita mula sa itaas nang hagdan.

"Amore..."

Tatlong pares nang mata ang tumuon sa asawa niya kasama na siya. Tiningnan niya ito
nang masama kasi pinakiusap niya itong huwag munang bumaba hanggat hindi pa siya
nakakapag-kuwento kay Ivy pero hindi nakinig sa kaniya.

"Doc?" Gulat na sabi ni Andrius habang nakatingin sa asawa niya na nakapamulsa.

Habang si lvy naman ay titig na titig kay Niccolo, may gulat sa mukhang ng kakambal
niya kapagkuwan ay bumaling sa kaniya. "Mamá raised us well, Iris, what's
happening? Nasaan ang asawa mo? And why did he call you 'love'?"

"Fuck..." Andrius still looks shocked. "Don't tell me you two are having an affair-
I mean, not really right?"

Magkapareho ang pinupunto ng dalawa pero magkaiba ang nakikita ng mga ito.

"We're not having an affair." Sabad ni Niccolo na bumababa na nang hagdan. "Ako ang
asawa niya-"

"Bullshit!"

"Ivy!" Saway niya sa kakambal. "Don't curse at my husband!"

Napatitig sa kaniya si lvy saka parang hindi makapaniwalang napailing. "He's not
your husband, Iris. That's not Niccolo Racini-"

"And how the hell did you know that-"

"Because l know him and his name is Paul Leiva! Malit lang ang mundong ginagalawan
namin. And he kills fora living!"

Napuno nang katahimikan ang buong salas. Walang umimik pagkatapos nang mga sinabi
ni lvy. Kahit si Andrius ay nakita niyang naging alerto.

Bumuga nang marahas na hininga si Iris at hinilot ang sentido. "Ivy..." tumingin
siya sa kakambal, "I know. I know who he is and he's not Paul Leiva. He's my
husband, Nicolo Racini."

"But Iris-"

"You can call the Count." Sabi niya. "Kilala ka niya, so I assumed na kilala mo rin
siya. He can vouch for my husband."

Nawalan ng imik si lvy kaya naman bumaling siya sa asawa at nakita itong naka-upo
sa baitang nang hagdan at nakapangalumbaba habang nakatingin sa kaniya.
Tiningnan niya ito ng masama.

'What?' He mouthed at her.

Pasimple niyang pinakita rito ang kamao niyang nakakuyom.

Napangiwi ang asawa saka nag-iwas nang tingin.

"How well do you know the Count?" Tanong ni Ivy sa asawa niya.

Nakapangalumbaba pa ring sumagot si Niccolo. "Very well, I'd say."

"And?"

"He's weird."

Kaagad na nawala ang tensiyon sa mukha at katawan ng kakambal at kumalma ito.

"Yeah. That's him."

Iris blinked. "So... we're okay now?" She clasped her hands and smile, "ayoko nang
gulo."

Natatawang tumingin sa kaniya si lvy. "I know how much you hate violence, Ris, but
your husband is way, way-"

"You can stop right there." Pigil ni Niccolo kay Iris. "Alam na ng asawa ko kung
gaano ako kabayolente."

"No I don't." Matalim ang matang tiningnan niya ang asawa. "Alam ko lang marami
kang sekreto at kaya mo akong protektahan. Maliban do'n, wala na."

Yumakap si lvy sa braso niya, "i'll tell you who he is, basta bantayan mo ang
babies ko." lvy negotiated.

Tiningnan niya si lvy sa mga mata. "Alam mong kaya kitang pagsalitain kahit ayaw
mo."

"I know." lvy smiled. "But my babies needs their Aunt. At saka isa ang asawa mo sa
mga kinakatakutan sa mundong ginagalawan ko noon. Trust me, I know my babies will
be safe here, so are you."

Bumuntong-hininga si Iris. "Oo na. Basta ikuwento mo sakin lahat."

Ivy smiled and looked at her husband, "ako ba ang magkukuwento, o ikaw na?"

Sa halip na sumagot si Niccolo, tumingin ito kay Andrius. "Alam naman siguro ng
asawa mo ang salitang utang na loob no?"

Andrius let out a short laugh. "Huwag mo akong isali diyan. I love my wife."

"I love my wife too." Ani Niccolo saka tumayo at lumapit kay Andrius at pabulong
itong nagtanong pero rinig pa rin nila ni My. "Lahi na ba talaga nila ang
matatapang? I mean, hindi ka rin ba makapalag diyan sa asawa mo?"

Andrius whispered back. "You have no idea."

"K actually have an idea." Niccolo whispered again. "My Iris is a lioness. I always
concede."

"My wife is a tigress." Sagot naman ni Andrius. "She can kill without blinking and
I, of course, I concede also."

Napatango-tango si Niccolo saka nakangiting bumaling sa kaniya. "I love you, Iris."

Tiningnan niya ito ng masama. "Malalaman ko rin ang mga sekreto mo kaya humanda ka
sakin." Bumaling siya sa kakambal, "may alam ka bang naging babae niya maliban
sakin?"

"Well." tumingin si luy sa asawa niya, "should i?"

Niccolo lips thinned. "This is blackmail and my conscience is clean but you're the
twin and i'm sure your words will carry some weight even if its not true so lets
negotiate. I'll take care of your babies. With my life. And you... tell the truth
except the once with violence."

Matamis na ngumiti si Ivy. "Great." Mahinang tumawa si vy saka ibinalik ang tingin
sa kaniya. "Everyone in my world knows he's single and he doesn't mingle. I know
this woman, she's a thief and she has hots for your husband. At narinig kong
naghubad na siya sa harapan ng asawa mo pero yang asawa mo, hindi raw ginalaw at
nilampasan lang."

Pilit niyang nilalabanan ang ngiti na gustong kumawala sa mga labi niya. "Tapos?"

"Maraming may gusto sa kaniya, I mean, kay Paul Leiva, pero mailap siya sa mga
babae."

Tumingin siya kay Niccolo. "Bakit mailap ka?"

"Mahal kita e."

Okay. Her heart just melted. "Sige, bati na tayo."

"Yes!" Kaagad na lumapit sa kaniya si Niccolo at niyakap siya sa beywang saka

hinalikan siya sa gilid ng nuo at bumaling sa mag-asawang Ivy at Andrius. "Bakit
niyo pala iwan yong anak niyo samin? Honeymoon?"

Ivy looked at Niccolo flatly. "May check-up kami sayo sa Minnesota."

Natigilan ang asawa niya. "Oh... fuck... nakalimutan ko."

"Since nandito ka naman," ngumiti si lvy, "dito mo nalang ako i-check up. That
would be less expenses in our part. I'm sure Italy has great Hospitals."

"Yeah. There's even a Hospital in the basement of this house." Anang asawa niya.

Tumaas ang kilay niya at nag-aakusang tumingin sa asawa. "I really need to see this
basement. Bakit parang ayaw mong makita ko 'yon? Niccolo, dalawang linggo na tayo
rito sa bahay."

"We were busy exploring" Pilyong kinindatan siya nito saka nilapitan ang isa sa
anak na kambal ni lvy na umiiyak. "Hello, there, little Princess. Don't cry...
Uncle Handsome is here."

Si Andrius naman ay may karga sa isa na pinapatahan din nito.

And as Iris looked at her husband cooing lvy's child while smiling, she realized
that it doesn't matter if their life is a mess right now. Gusto niyang magkaanak.
Gusto niyang magkaroon ng buo at masayang pamilya kasama si Niccolo kahit alam
niyang mahihirapan silang dalawa.

Tumingin siya sa kakambal, "mahirap bang bumuo ng pamilya dahil sa magulo mong
buhay noon?"

Tumango si lvy. "Mahirap pero kinakaya. Siguradong kaya ring talikuran ni Niccolo
ang magulong buhay na mayroon siya para sayo, mukha namang mahal na mahal ka niya."

Napatitig siya sa asawa niyang karga-karga pa rin ang anak ng kakambal niya.
"Ayokong hilingin sa kaniya 'yon. Buhay na niya 'yon bago pa kami nagkakakilala.
Kung tatalikuran man niya ang buhay na 'yon, dapat magkusa siya, hindi na dahil
hiniling ko sa kaniya."
Well.. as long as he's doing what he's doing now, you will not have a peaceful life
with him, Ris."

"I know."

"Someone has to sacrifice."

Umiling siya. "At hindi ako yon. Siguro nga baliw na ako, Vy, dahil hindi ko siya
kayang iwan kahit pa nga alam ko ang panganib na dala niya. Mahal na mahal ko ang
asawa ko kahit pa nga naging miserable ang buhay ko nang walong taon ng dahil sa
kaniya. At alam ko sa sarili ko na hindi na ako magmamahal ng iba. Kaya ipaglalaban
ko 'to. Hindi ako susuko. Hindi ko susukuan ang asawa ko. Hindi ako magaling sa
pakikipaglaban, pero lalaban ako sa paraang alam ko para sa asawa ko. Hindi ako
makakapayag na paghiwalayin na naman kami ng magulo niyang mundo."

Hinawakan ni lvy ang kamay niya at pinisil. "And i'm here. I'll help you like how
you helped me when I can't remember anything. Hindi mo ako pinabayaan at hindi rin
kita pababayaan. Tinalikuran ko na ang magulo kong mundo noon, pero handa akong
bumalik, magsabi ka lang. Hindi ako makakapayag na mapahamak ka."

Tumango siya saka niyakap ang kakambal. "Thank you." Nang maghiwalay ang katawan
nila, ngumiti siya, "want something to eat?"

"Basta ba ikaw ang magluluto."

Tumawa siya. "Hanggang ngayon, wala ka pa rin alam sa pagluluto?"

Kagat ang labing umiling si lvy at tinuro ang asawa nito. "He's the cook."

Napailing siya saka hinila ang kakambal sa kusina at iniwan ang mga asawa nilang
abala kay Evve at Erres.

Habang nagluluto siya, nagkukuwento naman si lvy sa alam nito tungkol kay Niccolo.
At habang nakikinig siya, na-realize niya na hindi malalim ang pagkakakilala ng
kakambal niya sa katauhan ng asawa niya. Ni hindi nga nito nabanggit ang
organisasyong sinabi sa kaniya ng Conde.

"Ahm... may alam ka ba sa Organisasyong kinabibilangan ni Count Knight?" Kapagkuwan

ay tanong niya. "Kabilang din kasi roon si Niccolo."

Kaagad na tumikom ang bibig ni lvy.

"Vy-"

"Iris," seryosong tumingin sa kaniya si lvy, "if your husband is a member of that
Organization, then you don't have to worry a thing. He can definitely keep you
safe. They don't employ weaklings."

"Ano ba kasing organisasyon 'yon?" Pangungulit niya sa kakambal.

Umiling si lvy. "Can't tell you. I signed a non-disclosure agreement when I left
that Organization. Hindi ko puwedeng sabihin sayo. I'll be risking my life if I
did. Ayokong iwang mag-isa si Andrius."

Ganun kahigpit at nakakatakot ang Organisasyon na 'yon para pati ang kakambal niya
ay maglihim sa kaniya? "Kaya ba hindi rin sakin masabi-sabi ni Niccolo 'yon?"

Ivy nodded. "I'm sorry, Iris."

"That's okay" Bumuntong-hininga siya. "Kailangan ko na talagang tanggapin na may

mga lihim ang asawa ko na kahit kailan, hindi ko malalaman."

Bumakas ang lungkot sa mukha ni lvy. "Maybe he'll tell you someday."

"Maybe." Tinapos niya ang pagluluto ng pasta saka inihain 'yon sa mesa.

Ivy immediately digs in.

"Paano kayo nagkakilala ni Count Knight?" Tanong niya sa kakambal. "Did you really
serve their family?"

Uminom muna ng tubig si lvy bago sumagot. "Yes. Matagal na yon. Nagkita lang kami
ulit kasi kaibigan pala siya ng asawa ko."

Iris frowned. "Andrius is also part of that Organization?"

Mabilis na umiling si lvy habang kumakain ng Spaghetti. "Nope. They just happen to
be friends in the Philippines."

Napatango-tango siya. "E si Niccolo? May iba pa ba siyang kaibigan maliban sa

Conde?"

Umaktong nag-isip si lvy. "Hmm... wala akong masyadong alam sa asawa mo. Ibang
katauhan naman niya ang nakilala ko so that's probably a lie."

She let out a loud sighed. "Hindi ko na alam ang gagawin para malaman ang mga
sekreto ng asawa ko."
"Just wait." Payo ni lvy sa kaniya saka napailing. "But knowing you... you'll find
a way. You always do."

That's true. Makakahanap din siya ng paraan kung paano mapapaamin ang asawa niya.

Tamang-tama naman na pumasok si Niccolo at Andrius sa kusina kasama si Evwe at

Erres. At pareho silang nagulat ni lvy ng makita ang Conde sa likuran ng mga ito.

Kaagad na tumingin sa kaniya ang Conde. "I'm here to get my cake." Itinaas nito ang
kamay na may hawak na chess board. "I came prepared. I want my cake."

"Why is he serious?" Narinig niyang tanong ni Andrius kay Ivy habang nakatingin sa
Conde. "Hindi ako sanay. Baliw 'yan e."

"Hayaan mo na." Ani Ivy kay Andrius saka kinuha rito ang anak na karga-karga ni
Andrius. "Masarap magluto si Iris. Tikman mo."

Lihim na napangiti si Iris nang makitang kumain nga si Andrius pero inuna naman
nitong pakainin si lvy dahil sinubuan nito ang kakambal.

Ivy looks happy and contented.

"Mrs. Racini, lets play." Boses iyon ng conde na kumuha sa atensiyon niya.

Bumuntong-hininga siya saka kinuha ang dala nitong chess board at inilapag sa
island counter.

"If I win?" She asked the count.

The Count smirked at her. "You won't."

"What if?"

"You won't." Giit nito, "ladies first."

Iris move her pawn and analyse every piece of the Count's movement. Walang nagbigay
daan sa kanila, malakas at matalinong depensa at atake ang ginagawa nila pareho
hanggang sa ma-check mate siya ng Conde pagkalipas ng mahigit tatlumpung minuto.

"Cazzo..." she cursed.

"Where's my cake?"
Iris sighed. "I'll bake you a cake. Anong gusto mong flavor?"

"I want an almond cake."

Tumaas ang kilay niya. "Almond cake... Sure, give me a couple of hours."

Tumingin ito sa relong pambisig. "That's okay. My flight is thirty-seven hours from
now. I can wait."

Napailing nalang siya saka nag-umpisa nang gumawa ng cake habang si Niccolo ay
abala sa isa sa kambal na anak ni y. Halatang natutuwa ito sa bata kasi ayaw
bitawan.

Nang matapos mag-bake ng cake, kaagad niyang inilapag iyon sa harapan ng Conde na
talagang hinintay siyang natapos at hindi umalis ng kusina.

"Does it tastes good?" The Count asked while staring at the cake she made.

"Taste it."

The Count doesn't have to be told twice Kumuha ito ng kutsilyo at humiwa ng isang
slice saka inilagay iyon sa platito at kumain.

The Count actually closed his eyes as he savour the cake she made. "Hmm." 'yon lang
ang sinabi nito saka tumango-tango at nagpatuloy sa pagkain.

Nailing na iniwan niya ang Conde at pumunta sa salas kung saan pinagmasdan niya ang
asawa na nakikipaglaro sa kambal na anak ni lvy at Andrius.

Niccolo looks happy.

Nilapitan niya ang asawa saka masuyong niyakap ito sa beywang mula sa likuran at
hinalikan ito sa batok.

Tumuwid nang tayo si Niccolo at nilingon siya. "Amore..."

"Niccolo..."

"Hmm?"

"Buntisin mo ako." Deretso niyang sabi. "I want a baby."

Humarap sa kaniya ang asawa saka masuyong sinapo ang mukha niya. "Is that what you
want most?"

Tumango siya. "Will you give me a baby?"

"Its gonna be dangerous... it's not gonna be easy," he's serious then he smiled,
"but for you, of course, i'll do my best."

"Akala ko aayaw ka."

Niccolo pressed his lips on hers and looked at her intently, "for my amore, i'll do
everything Ican. Maybe l can't give you a peaceful life but i'll make sure to do
everything I can to make 'happy every after' possible for you, my love."

That made her smile. "Being with you is already a happy ever after to me, Niccolo.
Okay na sakin 'to. Just stay with me and lets make a complete family."

"I can definitely do that." He chuckled and claim her lips again.

Naghiwalay lang ang mga labi nila nang marinig ang mga papalapit na yabag.

Its Andrius and lvy.

Akmang papakawalan niya sa pagkakayakap ang asawa sa beywang pero hinawakan ni

Niccolo ang mga braso niya at mas pinahigpit pa ang yakap niya rito.

"Huwag mo akong bibitawan." Wika nito na mahina niyang ikinatawa.

Sasagutin sana niya ang asawa ng isang biro ng marinig nila ang sunod-sunod ng
baril na para bang tinatadtad nang bala ang buong bahay nila!

Parang binubundol ng kaba ang dibdib ni Iris pero hindi siya gumalaw. Nanatili
siyang nakayakap sa asawa lalo na nang makita na ang mga kasama niya sa bahay ay
mga kalmado lang.

Si lvy at Andrius ay kalmadong nilapitan ang mga anak at kinarga samantalang ang
Conde ay pumasok ng salas habang kumakain ng Cake at nakakunot ang nuo.

"Are those gunshots?" The Count asked.

"Yeah." Niccolo answered while caressing her hair. "You okay, amore? I won't let
them hurt you."
Kahit papaano ay kalmado na siya kahit may takot pa rin siya sa naririnig sa labas
na sunod-sunod na putok ng baril. "I'm okay. You're here."

"Fuck." Andrius cursed as he accept a gun from the Count. "We came here because we
thought it's peaceful..."

Humigpit ang yakap sa kaniya ni Niccolo saka hinalikan siya sa mga labi bago siya
pinakawalan sa pagkakayakap.

"Pietro!" Tawag nito sa butler nila.

Nakita ni Iris si Pietro na mabilis na bumaba ng hagdan at may dalang malalaking

baril at ipinasa nito iyon sa asawa niya na kaagad nitong ikinasa at tumingin sa
pinto ng bahay nila habang makatutok doon ang baril na hawak at nasa likod siya
nito na parang pino-protektahan siya.

Ganun din si Pietro na ihinarang ang katawan sa pagitan niya at nang pinto.

Habang ang Conde naman ay kumakain pa rin ng cake na parang wala lang ang
nangyayari. "Lalaban ka? May baril pa ako rito." Tanong nito habang nakatingin kay
lvy.

vy tapped her head. "Nope. Kailangan ko munang magpa-check up. I won't risk it."

"Sa tingin mo, ilan ang nasa labas?" Tanong naman ni Andrius kay Niccolo.

"Just three." Sagot ng asawa niya habang nakatutok pa rin ang baril sa pinto ng
bahay nila na ngayon ay parang ginigiba ng mga nasa labas. "With machine guns and a
fucking big boulder to destroy my house like in the middle ages."

Napapaigtad si Iris sa bawat hampas ng kung anong malaking bagay sa pinto ng bahay
nila dahilan para mayanig iyon.

"Iris."

Pilit niyang tinatago ang takot at kaba na nararamdaman kay Niccolo dahil ayaw
niyang alalahanin siya nito. "Yes, baby?"

"Trust me?"

"Of course." Mabilis niyang sagot.

"Then go to our room and wait for me there. I don't want you to see the violent
side of me. I know how much you hate violence."

Humugot siya ng malalim na hininga saka tumango at nagpanggap na kalmadong

tinulungan ang kakambal na buhatin ang isa sa kambal at iginiya ito patungo sa
taas, sa kuwarto nila ni Niccolo.

Ayaw niyang maging pabigat sa asawa niya kaya dapat maging matapang at matatag
siya. Baka mas lalong itong mamroblema kapag nasa baba siya dahil hindi lang ang
sarili nito ang po-protektahan kundi pati rin siya.

Nang makapasok sa kuwarto, kalmado si lvy pero siya hindi mapakali! Nag-aalala siya
sa asawa niya na nasa ibaba at makikipaglaban para protektahan siya.

"Iris. Calm down." Sabi sa kaniya ni Ivy.

Umupo siya sa gilid ng kama saka tumingin sa kakambal. "How can you stay calm in
situation like this?"

"I'm used to it." Sagot nito habang isinasayaw ang isa sa kambal na umiiyak.

Samantalang ang isa sa kambal ay panay ang tawa kapag nakakarinig nang putok ng
baril. Mukhang ito ang nagmana kay Ivy.

Huminga siya ng malalim at kinuyom ang kamao. "Niccolo will be fine, right?"

lvy nodded. "Of course."

Kahit papaano ay nakahinga siya ng maluwang pero kaagad iyong napalitan ng takot at
kaba ng marinig na nanggagaling na sa loob ng bahay nila ang malakas na putok ng
baril, hindi na sa labas!

And then suddenly. It just stop. And a deafening silence filled their ears.

Niccolo.

A/N: Chapter 27 will be posted tomorrow. Good night and hope you enjoy reading.

CHAPTER 27

NANG MAKITA NI Niccolo na nag-crack ang pinto nang bahay niya, pabagsak siyang
naupo sa pang-isahang sofa habang ang baril na hawak ay nakatutok pa rin sa pinto.
Kahit ang Conde ay umupo si sa pang-isahang sofa habang kumakain pa rin ng cake at
may hawak na baril ang isang kamay nito.

Samantalang si Pietro at Andrius at lumabas sa backdoor para mapalibutan nila ang

kalaban.

"Ilan sa tingin mo ang nasa labas?" Tanong sa kaniya ni Knight.

He shrugged. "Who know? Maybe three or four. With machine guns and all that shit."

"I think they have a tank." Knight eats a fork- full of cake.

Kumunot ang nuo niya. "The Police would see them."

Knight sighed. "I'm bored."

Inipit ng Conde ang tinidor sa mga labi nito at naglakad patungo sa pinto, siya
naman ay tumayo at ginamit ang dalawang kamay para hawakan ang baril at pinosisyon
ang sarili sa gitna ng pintuan.

"Lets clean up." Ani Velasquez bago binuksan ang pinto ng bahay niya kahit umuulan
pa rin ng bala at isinandal nito ang katawan sa likod ng pinto.

Siya naman ay nagtago sa gilid at hinayaang makapasok ang bala sa bahay para
makalapit din ang kalaban nila.

Nang papalapit na ang tunog ng baril, pinindot ang remote ng bahay na nasa bulsa
niya kung saan kontrolado ang pagbukas ng emergency lights sa labas ng bahay niya.

Ang madilim na paligid ay biglang nagliwanag at napailing nalang si Niccolo ng

makitang nag-uunahang nagtago ang mga duwag.

He tsked. "You mother fucker! How dare you scare my wife."

Mahigpit niyang hinawakan ang machine gun ang kinalabit ang gatilyo no'n at siya
naman ang nagpaulan ng bala habang ang Conde naman ay kumuha muna ng isang slice ng
cake bago binaril ang papasok sa kalaban.

Napailing nalang siya at lumabas ng bahay habang sunod-sunod ang putok na

nanggagaling sa machine gun na hawak niya.

Hindi niya alintana ang bigat ng baril. Madali lang para sa kaniya na maniobrahin
iyon at itutok sa kalaban.
Nakita niyang ilan din ang napatumba ni Andrius at Knight samantalang si Pietro at
hinabol ang ilang nakatakas at tumakbo.

Andrius tsked. "Akala ko tatlo lang?"

Binitiwan niya ang machine gun at malakas ang tunog na bumagsak iyon sa lupa dahil
sa bigat. "Who cares? They're all dead anyways."

Isa-isang tiningnan ng Conde ang mga katawan na nakahandusay sa lupa saka inilbas
ang cellphone sa bulsa at may tinawagan. "Hello? Yes. Racini's mansion. Need a body
clean up and did Parisi already arrived?" Paused. "Good. Tell him to talk to the
Police about the shooting and also to the neighbours as well to clean this all up.
He's the one in charge with that. Tell him to move. I want this mess clean before I
went home."

Pumasok siya sa kabahayan at ganun din ang ginawa nila Andrius at Knight.
Pagkalipas ng ilang minuto, pumasok si Pietro at isinara ang pinto ng bahay.

"Pietro."

"Signor?"

"Call the Architects and Engineers tomorrow. I don't want my house to look likea
war zone because of the bullets hole. My wife will kill me she sees the bullets on
to the walls."

"Yes, Signor."

Umakyat siya sa hagdan. "Sa taas lang ako."

Pagkabukas na pagkabukas niya sa pinto ng master's bedroom, kaagad na sinugod siya

ng yakap ni Iris. Ramdam niya ang malakas na tibok ng puso ng asawa habang mahigpit
siyang yakap at alam niyang natakot ito sa nangyari.

Niccolo softly wrapped his arms around his wife's body and tightened his embrace on
her.

"Are you okay?" Tanong ni Iris sa kaniya.

"Of course." Kaagad niyang sagot para hindi na ito mag-alala.

"Si Andrius?" Tanong ni lvy.

"He's okay." Sagot niya.

Halatang nakahinga ito ng maluwang saka lumabas ng kuwarto dala ang isa sa kambal
nitong anak samantalang iniwan nito ang isa na mahimbing na natutulog sa kama nila.

"Pinag-alala mo ako." Wika ni Iris na nagpagaan sa pakiramdam niya.

Niccolo grunted when Iris tightened her embraced and she quickly pulled away to
look at him closely.

Fuck!

Mabilis na tinakpan ni Niccolo ang parte ng t-shirt na may kumakalat na dugo.

Akala niya magpa-panic ang asawa niya pero huminga ito ng malalim at kalmado ang
boses na nagsalita.

"May tama ka?"

"I'm sorry."

"Let me see." Masuyo nitong sabi.

May paghangang tinitigan niya ang asawa niya. He though she'll break down after
what has happened. He knew how much she dislike violence. Pinaulanan nang bala ang
bahay nila, sapat na ang ingay no'n para makapagpawala nang ulirat sa baguhang
makakarinig niyon at nabaril pa siya. But she didn't panic. She stayed calm and
collected.

His wife is really a strong woman. Confident, brave and smart.

"Daplis lang naman." Sabi niya.

Maingat na itinaas nito ang laylayan ng t-shirt niya saka tiningnan ang sugat niya.
Ilang segundo nito iyong tinitigan bago kalmadong nagsalita.

"Come on, lets clean your wound."

Nagpaubaya lang si Niccolo nang hilahin siya nang asawa patungo sa banyo at kinuha
ang nakatagong first-aid kit doon. Siya naman ay sumandal sa lababo habang hawak
ang laylayan ng t-shirt niya na nakataas.

Nakatitig lang siya sa asawa niya habang nililinis ang sugat niya. Malambot ang
ekspresyon ng mukha nito pero nakikita niyang nanginginig ang kamay nito.

My Iris.

Hinawakan niya ang kamay nitong may bulak at pinisil iyon. "Iris... I'm okay. Hindi
ako mamamatay. Daplis lang 'yan."

Tumango ito nanlalamig pa rin ang kamay nito.

"Iris... look at me."

Ilang segundo ang lumipas bago ito nag-angat ng tingin sa kaniya at naguunahang
dumaloy ang mga luha sa pisngi nito.

"Iris." masuyo niyang tinuyo ang mga luha nito saka nginitian ito. "I'm fine.
Walang mangyayaring masama sakin."

Kinagat nito ang pang-ibabang labi. "I'm scared, Niccolo. l'm scared for you life."

"Shhh..." hinalikan niya ito sa nuo saka pinakatitigan ito. "Walang mangyayaring
masama sakin. Trust me."

Suminghot-singhot ito saka alam niyang pilit na pinapakalma ang sarili.

Hinaplos niya ang buhok niyo. "Its okay. You can cry. I won't judge."

Ang pagsinghot nito ay nauwi sa hikbi at malakas na hagulhol.

Maingat niyang niyakap ang asawa, maingat siyang hindi maipit ang sugat niya saka
hinagod ang likod nito hanggang sa unti-unti itong tumahan.

Pinaiyak na naman niya ang asawa niya. Kailangan ba darating ang araw na hindi ito
iiyak nang dahil sa kaniya?

"I'm so sorry, Iris. I'm so sorry." Nababalot siya nang pagsisisi at guilt.

Tinuyo nito ang mga luha sa pisngi saka kumawala sa yakap niya at naghilamos
pagkatapos at napatitig ito sa salamin na nasa harapan ng lababo.

"Pasensiya ka." Wika nito sa mahinang boses. "Gusto kong maging matapang sa harapan
mo at sa harapan nang lahat, pero may hangganan ang pagpapanggap ko na matapang
ako. Alam kong daplis lang yan, na malayo ang posibilidad na may mangyaring masama
sayo dahil riyan pero, kasi... mahal kita e. Asawa kita. Ayokong nakikita kang
nasasaktan. Natatakot ako."

Humarap siya sa asawa at niyakap ito mula sa tagiliran at hinalikan ang ulo nito.
"Hindi na ako magpapadaplis sa susunod para hindi ka na mag-alala at matakot."

Tumingin ito sa kaniya sa salamin. "Siguraduhin mo lang, dahil hindi tatamaan ka na

sakin sa susunod."

Nginitian niya ito sa salamin saka hinalikan ito sa gilid ng nuo. "Trust the
capability of your husband, amore."

"I do. I'm just worried." Humarap ito sa kaniya saka bumalik sa paglilinis sa sugat
niya.

Masuyo ang bawat paghaplos ng bulak sa gilid ng sugat niya. Mahapdi pero hindi
masakit. Magaan ang kamay ni Iris sa mga ganitong bagay. Naalala niya tuloy nang
una niya itong nakita sa basecamp.

She cleaned his wounds like he matters. Her hand was soft and caring. Kaya siguro
nahulog kaagad ang loob niya rito. Sa tanang buhay niya, walang naging ganun sa
kaniya. He grew up in a very harsh environment. His job is also chaotic. He's not
used to a soft touch with so much care from a woman.

Maybe because it was her job as a Nurse before but for him, it was so much more
than that.

He felt her concern as she asked him about what happened and her frustration when
she told him about her father and how strict her father is. And that feeling he
felt when she told him she wanted a soldier for a husband. A soldier who's brave
enough to face her father.

And that's what he did. He became a brave soldier and faced her father to ask her
hand in marriage.

At sa walong taon na kasal sila, ang dami niyang pinagsisihan at ang dami rin
niyang pagkukulang. Pero heto pa rin si Iris, iniitindi pa rin siya at patuloy na
tapat sa kaniya.

He's a lucky man indeed. Kahit hindi siya mahal nito nuong una, naging tapat pa rin
ito sa kaniya.

Wala sa sariling napangiti siya.

"Masaya bang mabaril?" Bigla nitong tanong.

Unti-unti nawala ang ngiti sa labi niya nang marinig ang talim ng boses nito.

Oh-oh... "Ahm... I'm feeling better now."

Nilagyan nito ng benda ang sugat niya saka tumuwid nang tayo at tumingin sa kaniya.
"Masakit pa ba?"

Umiling siya. "Sanay na ako."

"Sanay ka na..." hinaplos nito ang gilid ng sugat niya. "Sinong naglilinis nang
sugat mo nuong wala pa ako."

"Sariling sikap."

Ibinaba nito ang laylayan ng t-shirt niya saka hinawakan siya sa magkabilang
balikat. "Mag-iingat ka sa susunod ha? Ayokong nakikita kang may sugat. My Niccolo
should be woundless in every battle. Ayokong nakikita kang nasasaktan."

Niccolo doesn't know how can Iris robbed the air on his lungs. Simple words but it
seeped right through his heart. "I'll try."

Masuyong inilapat ni Iris ang labi sa mga labi niya at napapikit nalang siya at
ginalaw ang mga labi at ginagad ang labi ng asawa.

When Iris pulled away, hinaplos nito ang pisngi niya saka pinakatitigan siya. "Alam
ko ang panganib nang pasukin ko 'to, nang gustuhin kong magkasama tayo ulit, at
hindi ako nagsisisi, Niccolo. Ipaglalaban ko 'to. Hindi ko hahayaan na maghiwalay
na naman tayo dahil sa magulo mong mundo. Paninindigan ko 'to, sana ganun ka rin."

Hindi ako natatakot na baka mapahamak ako, mas natatakot ako na baka kapag naisip
mo na naman na masyado nang nanganganib ang buhay ko nang dahil sayo ay iwan mo na
naman ako. I know your mind thinks differently but please, for me, don't change
your mind about keeping me."

She said please.

Hinawakan niya ang kamay ni Iris na nakasapo sa mukha niya saka pinisil 'yon. "I
won't change my mind so don't plead. My Iris don't beg."

Maingat itong yumakap sa beywang niya, ingat na ingat na hindi masagi ang sugat
niya. "Niccolo?"

He wrapped his arms around Iris' shoulder. "Hmm?"

She looked up at him and kissed his chin, "I love you." She whispered softly.

He stilled. He can feel his heart beating insanely fast. Hindi na siya magtataka
kung naririnig nito ang tibok nang puso niya.

"Niccolo?"

He's still not breathing. "Yes?"

"Breath."

He let out a loud breath. "I love you too,amore."

Napangiti si Iris saka pinagsiklop ang kamay nilang dalawa. "Okay na ba sa baba?"

"Pietro is cleaning up." Aniya saka hinalikan ito sa nuo. "Mamaya na tayo bumaba.
Dito muna tayo."

"Okay."

Pinatalikod niya ang asawa saka pinalibot niya ang mga braso sa dibdib nito at
pinahilig ito sa dibdib niya habang nakahilig pa rin siya sa lababo.

His breathing hitched when Iris kissed his arm that was hugging her.

How can this woman make him feel so weak and strong at the same time? Parang
nakasalalay rito ang lakas niya. Hindi niya kakayanin kung mawawala ito sa kaniya.

He will keep his Iris. That's a promise.

He may be able to take on every bad guys in the world, but when it comes to his
wife, he's weak. Only Iris can bring out his emotions. Only his wife can make him
crazy in love. Only Iris can make him soft and needy.

He's not clingy but when it comes to his wife, he becomes a different person.

Isinubsob niya ang mukha sa mabangong buhok ni Iris. "Iris?"

"Yes, baby?" Malambing nitong tugon.

"Don't ever leave me, okay?" Nakikiusap ang boses niya. "I know I have lots of
shortcomings as your husband, but I hope you won't give up on me. Alam kong alam mo
na marami akong sekreto na hindi ko sinasabi sayo, sana hindi 'yon maging dahilan
para bitawan mo ako."

Iris rested her head on his shoulder. "Don't worry, Niccolo, I won't let you go.
Masyado kitang mahal para bitawan ko."

Masyado kitang mahal para bitawan ko. Napangiti siya. Dati, pinagdarasal lang niya
na mahal din siya nito at natupad na nga 'yon. Mahal din siya ng asawa niya. Akala
niya walang katugon ang nararamdaman niy kasi alam naman niyang napilitan lang
itong magpakasal sa kaniya.

"Amore?"

"Hmm?"

"Pasensiya na dahil hindi ako nakarating sa kasal natin noon." God. Ang dami niyang
pagkukulang sa asawa niya. "I'm so sorry, Amore. I didn't mean for it to happen. I
was on my way when I was shot. Nang magising ako, wala na pala ako sa Italy.
Inilipat ako ng Hospital sa ibang bansa kasi ilang beses na pinagtakaan ang buhay
ko habang wala akong malay.

"I woke up after two weeks. Broken ribs and a gunshot near my torso. Tinawagan ko
kaagad si Pietro para alamin kung pumirma ka sa marriage contract natin, nang
sumagot siya nang oo, ewan ko ba, naisip ko kaagad ang posibleng mangyari sayo
kapag nagsama tayo kaya hindi ako nagpakita sayo kahit pa nga gustong-gusto kitang
halikan at yakapin sa bawat pagkakataon na nakikita kita."

"At sa nakalipas na taon, natatakot ako kapag lumalabas ka ng bahay, hindi baka
mapahamak ka kundi dahil baka may ka-date ka, o baka may nahanap ka nang mamahalin
mo. Every time, I would feel so scared. I always contradict myself when it comes to
you. Nag-iba ang desisyon ng isip at puso ko. Pinagsisihan ko na hindi ako
nagpakita sayo, Iris... I'm sorry dahil ang gago ko pero iniintindi mo pa rin ako."

Humarap sa kaniya si Iris saka nginitian slya. "Its okay. Asawa mo ako. Iintindihin
kita sa abot ng makakaya ko. Ayos lang sakin kahit marami kang sekreto basta
magkasama lang tayo at mahal mo ako."

He cupped her face and pressed their forehead together. Walang lumabas na salita sa
mga labi nilang dalawa pero gumaan ang pakiramdam niya. They stayed like that for a
couple of minutes before Iris pulled away.

Nakangiting pinagsiklop nito ang kamay nila na ikinangiti rin niya. At nang hilahin
siya nito palabas ng banyo, ay nagpaubaya siya.

Kapagkuwan at napatitig siya sa sanggol na mahimbing na natutulog sa ibabaw ng kama

nilang mag-asawa.
"Hanga ako sa kakambal mo at sa asawa niya." Sabi niyang nailing. "Kalmado silang
dalawa kahit umuulan na ng bala at kasama pa nila ang dalawa nilang anak." He
tsked, "kung may anak tayo at nangyari satin ang nangyari kanina, hindi ko alam ang
gagawin ko. Ikaw pa nga lang ang inaalala ko, para na akong nanghihina e."

"Sanay na kasi sila." Wika ni Iris saka nilapitan ang sanggol sa kama at hinaplos
ang pisngi at buhok nito bago maingat na kinarga at bumalik ulit sa kaniya. "Look
at her. She's so cute. She was laughing earlier when it was raining bullets. Mana
yata 'to kay Vy e."

Pinagmasdan niya ang masayang mukha ng asawa habang pinagmamasdan ang anak ng
kakambal nitong karga nito.

"Kapag nagka-anak tayo, dapat nagmana sayo." Aniya.

Mahinang natawa si Iris saka nag-angat ng tingin sa kaniya. "Dapat lang na magmana
sa kin no. Ayokong maging pessimistic ang anak ko tulad ng Daddy niya."

Natawa na rin siya. "Kaya nga bagay tayo e. You balance me out."

Pabiro siyang inirapan nito saka inaya siyang lumabas ng kuwarto. Siya naman ay
kaagad itong sinundan palabas at inakbayan ito nang maabutan niya.

IRIS was looking at her husband as he cleans up the mess in the living room with
Pietro and Andrius. Habang si Count Knight naman ay karga ang isa sa kambal ni lvy
at Andrius at si lvy naman ang may karga sa isa.

Hindi naman nawasak ang pinto nang bahay nila. May kaunting crack lang iyon pero
halatang hindi mapakali ang asawa niya dahil ang dami nitong tinawagan para maayos
'yon at maibalik sa dati na hindi basta-basta nasisira.

And she found out that they opened the door to retaliate that's why the living room
is a mess! Huminga ng malalim si Iris saka nagtungo sa kusina at doon ay hinayaan
niya ang sarili na mapatulala sa kawalan.

She felt so helpless. Wala siyang maisip na paraan kung paano makakatulong sa asawa
niya at hindi niya gusto ang pakiramdam na yon. Hindi niya gusto ang pakiramdam na
parang wala siyang silbi.

She's not Vy who's good at fighting. She's just smart. Yon lang ang mayroon siya.
Ang utak niya. Pero paano? Paano siya makakatulong? Malakas siyang napabuntong-
hininga saka ihinilamos ang mga palad sa mukha niya.

Paano ba ako makakatulong?

Napasabunot siya sa sariling buhok at akmang lalabas siya ng kusina ng pumasok doon
si Niccolo. May dala itong baril na kaagad nitong itinago sa likod ng makita siya.

"Its okay... I don't mind." Sabi niya sa mahinang boses.

"You hate guns and violence."

Mapakla siyang natawa. "I don't have a choice but to like and get used to it."

"Iris-"

"Paano ba ako makakatulong sayo?" Hindi niya napigilang tanong sa asawa niya. "I
dont like feeling helpless, Niccolo."

Akmang maglalakad ito palapit sa kaniya nang bumaba ang tingin nito sa mga hita
niya. "Amore..."

She frowned when she saw worry in his eyes. "Hmm?"

"Why are you bleeding?" Tanong nito na pinagtaka niya.

Sinundan niya ang tingin ng mga mata nito at bumaba ang mata niya sa mga hita niya.

Umawang ang labi niya at pakiramdam niya ay nayanig ang mundo niya ng makita ang
pulang kulay na kumakalat sa kulay krema niyang pantalon.

Malalaki ang matang puno ng takot na napatingin siya sa asawa niya habang nakatulos
sa kinatatayuan. "Niccolo..."

Nabitawan ni Niccolo ang baril na dala saka kaagad na dinaluhan siya at maingat na
pinangko saka lumabas ng kusina.

"Pietro! Open the basement! Now!"

Bakas ang takot at pag-aalala sa boses ni Niccolo habang malalaki ang hakbang nito.
Siya naman ay napapikit at impit na napahiyaw ng maramdaman ang kirot sa tiyan
niya.

Ang sakit...

Hindi na alintana ni Iris ang kapaligiran niya, ang atensiyon niya ay nakatuon sa
tiyan na parang may mahapdi sa loob na hindi niya mawari.
"Nicolo..." Nasapo niya ang tiyan dahil sa sobrang sakit.

"Malapit na tayo, Mahal. Malapit na."

Nag-umpisa nang magdilim ang paningin ni Iris. Siguro dahil naghalo-halo na ang mga
nangyari sa araw na yon. Takot, stress at ito. Nakaramdam siya ng paghihina at
pagkawala ng lakas niya.

Nakapikit ang mata niya ng maramdaman niyang ihiniga siya ni Niccolo.

"Niccolo..."

"Sh... I'm here. I'm here." Bulong sa kaniya ni Niccolo at kaagad na hinawakan ang
kamay niya ng mahigpit at hinahaplos ang nuo niya pababa sa buhok niya. "Nandito
lang ako. Hindi ako aalis sa tabi mo- no, sorry, I have to."

Nalukot na naman ang mukha niya ng makaramdam ng kirot sa tiyan niya at pilit na
iminulat ang mata niya saka tumingin sa asawa. "W-what's happening to me?"

"I don't know." Halata ang pangamba sa mukha nito habang may binubuksang syringe.
"But whatever that is, you'll be okay. You will be okay, amore. I will find out
what's wrong with you."

Tumango siya at hinayaang pumikit ang mga mata, nanghihina siya hanggang sa unti-
unting nawalan siya nang malay.

CHAPTER 28

NANGHIHINA ANG katawan na nagmulat nang mga mata si Iris. Hindi pamilyar sa kaniya
ang lugar na kinaroroonan niya kaya nagtaka siya, pero nang makita niya ang asawa
na nakayuko sa gilid nang kama na kinahihigaan niya at natutulog, napanatag siya.

Iniangat niya ang kamay saka hinaplos ang buhok ni Niccolo na kaagad na nagising sa
ginawa niya.

"Amore." Humahangos itong nagising at nag-aalalang sinuri ang katawan niya. "Are
you okay? Are you feeling better?"

Tumango siya kahit ang totoo ay medyo nakakaramdam pa siya nang paghihina. "I'm
fine." Then she frowned. "What happened to me? Bakit ako dinugo?"

Pinagsiklop nito ang kamay nilang dalawa saka hinalikan ang likod niyon. "You're
fine." Nginitian siya ni Niccolo. "You're amazing and i'm lucky to have you as my
wife."

Mas lalong kumunot ang nuo niya. "What are you talking about?"

Pinupog ni Niccolo ng halik ang likod ng kamay niya saka hinalikan siya sa nuo bago
bumulong, "you're pregnant."

It took Iris a couple of second for the news to sink in. And when it sunk deep into
her thoughts, her heart became filled with happiness and contentment.

Humaplos ang kamay niyang malaya sa tiyan niya. "Is our baby okay?" Tanong niya kay
Niccolo.

Niccolo kissed her stomach before answering. "Yes. The baby is okay. But from now
on, no stress and no problems. I consulted a friend of mine who's an OB and she
said that the baby is weak. Mahina ang kapit niya. Nagbigay siya ng gamot at
vitamins para sa inyo ni baby pero kailangan mo pa ring maging maingat."

Worry creased her forehead. "No stress? No problem? Niccolo, alam mo ba ang
sinasabi mo? What happened in our house can happen again anytime. It will stress me
out and our baby will be in danger again-"

"That's why i told Pietro to ready my plane. Babalik tayo sa Isla."

Napatitig siya sa asawa. "In Temptation Island?"

Tumango ito. "You'll be safe there."

"You? Ako lang? Hindi ka sasama?"

"Ihahatid naman kita. I have to finish this-"

"Niccolo naman." Hindi niya alam kung iyak o magtatapang-tapangan. "Huwag mo naman
akong iwang mag-isa ngayon. Kailan ka namin ni baby."

Niccolo looks conflicted. "Iris-"

"Please?" She pleaded.

Niccolo sighed and his face says it all. He concede. "Okay. Hindi kita iwan sa
ngayon. Pero sa susunod na buwan, kailangan ko nang magtrabaho at sa Isla ka muna
habang wala ako. You'll be safe there."
Ayaw niyang umu-o o tumango kaya hindi nalang siya umimik at napahawak nalang sa
tiyan niya.

Mine and Niccolo's baby. She closed her eyes and thank God silently. Optimistic
siya pero hindi siya umaasa na makakabuo sila ni Niccolo. This is a miracle. Oo
nga't nilabasan sa loob niya si Niccolo pero hindi ganun kataas ang pag-asa niya
dahil ayaw niyang ma-disappoint.

But here it is. God really works in mysterious ways.

Thank you, God. That you for this blessing. I will take care of him or her. Hindi
ko siya hahayaang mapahamak.

Maingat siyang bumangon saka pinakiramdaman ang tiyan niya. Wala na ang kirot na
katulad kanina pero may panghihina pa rin siyang nararamdaman.

Yumakap sa kaniya si Niccolo habang nakaupo pa rin ito sa stool at siya naman ay sa
gilid ng kama. At nang hindi pa ito nakontento, maingat nitong ibinuka ang mga hita
niya at doon sa gitna ito pumuwesto saka niyakap siya.

"I love you, Iris." malambing nitong sabi.

Pinalibot niya ang tingin sa kabuonan ng lugar kung nasaan siya. "Nasa basement ba
tayo?"

"Oo pero nasaan ang I love you too ko?"

Hindi niya ito pinansin. Her lips just parted in amazement as she looked at the
basement. She can't believe something like this exist just below the house she live
in for eight years! "Wow..."

Natigilan si Iris sa pagpapalibot ng tingin at pagsuri sa bawat sulok ng basement

ng maramdaman niyang may humalik sa tiyan niya.

Bumaba ang tingin niya sa tiyan niya at naging masuyo ang ekspresyon ng mukha ng
makitang hinahalikan pa rin ni Niccolo ang tiyan niya habang masuyo itong nakayakap
sa kaniya.

Hinaplos niya ang buhok ng asawa saka nginitian ito ng mag-angat ng tingin sa
kaniya.

"I'm sorry." Niccolo looks guilty all of the sudden. "This is my fault. Ako na nga
ang may pagkukulang, ako pa ang dahilan nito. I'm really sorry, Iris."

Umiling siya saka patuloy na hinaplos ang buhok nito. "Huwag mong sisihin ang
sarili mo. Walang may kasalanan sating dalawa. Basta mula ngayon, mag-iingat na ako
at ganun ka rin kasi kapag may nangyaring masama sayo, parang sakin na rin nangyari
yon."

Mabilis na tumango si Niccolo saka hinalikan na naman ang tiyan niya at panay ang
bulong nito ng 'l love you, my baby'.

Hinaplos lang niya ang buhok ng asawa habang pinagmamasdan ito.

Niccolo looks happy now. Gone the guilt that was in his eyes earlier. And it made
her happy as well.

So this is how it feels like to be pregnant. Maraming taon na niyang pinangarap ito
at ngayon heto na.

Hindi pa nga lumalabas ang anak niya, protective na siya. Ngayon pa lang, kapananan
na nito ang inisip niya, hindi na pansarili niya. Biglang nag-iba ang mga
priorities niya sa buhay.

My baby first...

Sinuklay niya ang buhok ni Niccolo gamit ang daliri niya saka kiniliti ang tainga
nito.

Natawa siya nang napaigtad ang katawan nito nang ipasok niya ang daliri niya sa
tainga nito.

Hinuli nito ang kamay niya saka hinalikan iyon. "Stop it, amore."

Iris chuckled. "Gusto kong kilitian ka." Sabi niya saka ipinasok ang isang kamay sa
loob ng t-shirt nitong suot saka pinisil ang nipples nito.

Pinanlakihan siya ng mata ni Niccolo. "Iris!"

Natawa siya pero kaagad din iyong naputol ng makitang pumasok si Pietro sa
basement.

"Signor, Signorina... The plane is ready... and also the car."

Tumango si Niccolo. "I"ll tell you if we're ready to leave. Tell lvy and Andrius to
come down here while you care for their twins."

Tumango si Pietro at lumabas na nang basement.

"I-tsi-check up mo na ba si lvy?" Tanong niya sa asawa na hinahaplos pa rin ang
buhok.

Niccolo closer his eyes like he's savouring something.

"What are you doing?" She asked.

"I like your hand in may hair." Anito saka magmulat ng mata at tumitig sa kaniya.
"I feel love."

Napangiti siya at tinanong ito ulit. "-tsi-check up mo na ba ang kakambal ko?"

Tumango ito. "Yes. Kasama natin silang babalik sa Pilipinas. Mas makakabuti kung ma
check-up ko na siya bago tayo umalis para hindi ka na mag-alala sa lagay niya."

Her face softened and her heart melted. Palagi talagang siya ang insip nito palagi.
Palaging kaligtasan niya at annararamdaman niya. Talagang gagawin nito ang lahat
para sa kaniya.

My husband... Niccolo..

Sinapo niya ang mukha ng asawa saka bahagyan siyang umuklo para maglapat ang labi
nilang dalawa.

When their lips met, Iris sighed in contentment as Niccolo kissed her back softly.
Parang ingat na ingat ito sa paggagad sa labi niya at nang maghiwalay ang mga labi
nila, awtomatikong bumaba ang labi nito sa tiyan niya at hinalikan siya doon.

She can see an overflowing love on Niccolo's eyes.

"Our baby is in there." Nangingiting sabi ni Niccolo saka hinalikan na naman ang
tiyan niya. "I'm excited to see you. Your Mamma is my world, so you will be Papa's
little star. You will light up my life, like your Mamma."

Lumambot ang puso niya sa mga sinabi ng asawa niya. Her husband is really the
sweetest.

Napatigil ang paghaplos ni Iris sa buhok ng asawa niya nang may tumikhim. Napangiti
siya ng makita ang kakambal at si Andrius.

"Congratulations!" Masayang bati sa kaniya ni Vy.

"Congratz!" Sabi naman ni Andrius na pumalakpak pa.

Her smile widens even more. "Thank you."

"Mukhang may magpapainom mamaya, ah." Sabi ni Andrius.

Kunot ang nuong bumaling si Niccolo kay Andrius. "Nagpainom ka rin ba ng malaman
mong buntis ang asawa mo?"

"Ahm." mahinang natawa si Andrius na parang may naalala. "Oo pero one year too late
na. Ganun kasi sa Pinas, kapag may celebration, hindi nawawala ang alak."

Napatango-tango si Niccolo. "Yeah. Napansin ko rin. Anyways, saka ako magpapainom

kapag maayos na ang lahat." Tumayo si Niccolo at hinalikan siya sa nuo bago humarap
kay Ivy. "Let's check you up, shall we?"

Nakangiting tumango ang kakambal niya. "Saan?"

Lumapit si Niccolo sa isang computer saka may pinindot doon at bigla nalang nag-
ilaw ang ibang parte ng basement na akala niya ay wala na.

Napakurap-kurap si Iris sa nakita.

High-tech Medical Equipments is in the other side of the basement, its inside a
glass room.

"Damn." She murmured.

"Mierda." lvy gasped.

"Fuck." Andrius is shocked.

May pagmamalaking ngumiti si Niccolo. "My haven."

Tumaas ang kilay niya. "At nandito lang 'to sa basement sa walong taon na nakatira
ako sa bahay na 'to?"

"Yes."

"Wow..." she's amazed alright.

Iminuwestra ni Niccolo ang kamay sa loob ng glass room. "Come on. Let me check your
had."
Nakatingin lang si Iris kay Niccolo habang sinusuri nito ang kakambal niya sa loob
ng glass room. Maraming machine ang ginamit nito kay Ivy para siguro makita nito
ang loob ng ulo ng kakambal. She saw him took sample of ivy's blood and test it and
he did a lot more.

Nang lumabas si lvy sa glass room, naiwan si Niccolo sa loob.

"Hihintayin daw niya ang resulta." Sabi sa kaniya ni lvy saka inaya si Andrius na
bumalik sa bahay baka raw umiiyak na ang anak ng mga ito.

Siya naman ay maingat na bumaba ng kinahihigaan at naglakad palapit sa glass room

saka kumatok sa pinto niyon pero hindi siya pumasok.

Kaagad na lumingon sa kaniya si Niccolo at naglakad palapit sa pinto pero hindi

nito binuksan iyon.

"Diyan ka muna?" Tanong niya rito.

He frowned and pointed his ear before shaking his head.

She shrugged.

Niccolo pouted, then suddenly he breath on the glass and draw a heart shape on the
wet door.

Natawa siya sa ginawa ng asawa at napailing. "You're cheesy."

Niccolo frowned at her again.

Hinawakan niya ang tiyan saka tumingin dito.

Worry streaked his face and he immediately open the door.

"You okay?"

Natatawang ngumiti siya. "I'm just messing with you."

Niccolo looks irritated.

"Love you." Sabi niya.

Kaagad na nawala ang iritasyon sa mukha nito. "I'm a sucker of your I love you's."

Natawa siya saka inayos ang stethoscope na nakapalibot sa leeg nito. "You look hot,
Doc."

Kaagad na bumaba ang tingin ni Niccolo sa mga labi niya at nakita niya ang kislap
ng pananabik do'n. "I have to rein myself from making love to you. Baka mapaano si
baby. Saka na. Ako nalang ang mag-a-adjust."

Natawa na naman siya saka tinuro ang kama na kinahihigaan niya kanina. "Balik lang
ako do'n. Doon nalang kita hihintayin. Matatagalan ka pa ba?"

"Hours."

Humaba ang nguso niya. "Matutulog nalang ako. Gisingin mo nalang ako kapag tapos ka
na."

Niccolo puckered his lips. "Kiss me."

Hinalikan ni Iris ang sariling daliri saka iyon ang inilapat sa labi ng asawa.

"Iris!"

Hindi niya ito pinansin at bumalik sa kama saka maingat na nahiga pagkatapos ay
hinaplos ang tiyan niya habang may ngiti sa mga labi.

Finally. A baby. Mine and Niccolo's. I can't wait to be a Mom.

MAHIMBING ang tulog ni Iris at hindi kayang gisingin ni Niccolo ang asawa. Ayaw
niyang mabitin ang tulog nito. Kaya ang ginawa niya, isinara niya ang basement,
kumuha ng baril sa drawer niya saka tumabi ng higa sa asawa.

Maingat niyang inilipat ang ulo nito mula sa unan patungo sa braso niya.

Gumalaw sa pagkakahiga si Iris pero hindi nagising.

Yumakap lang ito sa kaniya at isinubsob ang mukha sa dibdib niya.

Inilagay ni Niccolo sa uluhan ang baril para madali iyong maabot kung may magtangka
na namang pasukin ang bahay niya saka masuyong hinaplos ang buhok ng asawa.

Nang mahina itong dumaing na parang nagigising, mahina ang boses na kumanta siya
para makatulog ito ulit hanggang sa nakatulog na rin siya.

But his sleep is not deep. Kaagad na nagising ang diwa niya nang may lumapat na
kamay sa pisngi niya at hinaplos 'yon.

Nagpanggap siyang tulog pa rin kahit gising na siya. He knew its Iris' hands.

Then he felt a set of lips pressed against his. Then he heard Iris' soft voice.

"I love you, my Niccolo."

He felt his heart beat faster than normal. Pero kaagad iyong nawala ng may tumampal
sa pisngi niya.

"Open your eyes, Niccolo. I know you're awake."

Isang mata lang niya ang binuksan niya. "How did you know?"

"Madali ka lang magising kahit nga mahinang tunog, nagigising ka, lalo naman kung
hahawakan ka."

Napakamot siya sa batok. His wife knows him very well now.

Lalambingin sana niya ang asawa ng makarinig siya ng kaluskos sa labas. Kaagad
niyang kinuha ang baril sa uluhan at maliksing lumipat sa kabilang panig ng kama
para protektahan si Iris at itinutok ang baril sa pinto.

Only to see Pietro entering.

Niccolo let out a loud breath. "Fuck. Talk before you enter, Pietro."

"Mi dispiace, Signor, but the plane and the Pilot is now ready and the Count is
asking if you're ready to leave as well."

Nilingon niya si Iris. "Alis na tayo?"

Tumango naman ito kaagad. "The earlier we leave, the better. Hindi tayo puwedeng
magtagal dito kung nanganganib naman ang buhay natin. If we'll be safe in
Temptation Island then lets go there as fast as we could."

"Lets go, then." Aniya.

Bumangon siya at inalalayang makababa ng kama si Iris saka hinawakan ang kamay nito
at lumabas sila ng basement.

At sa hindi niya malamang kadahilanan, parang ayaw niyang sumama kay Iris pabalik
sa Pilipinas. Gusto niyang mahuli at sumunod nalang dito dahil gusto niyang
protektahan ito sa paraang alam niya at komportable Siya.

Pero wala naman sigurong mangyayaring masama kung magkasama sila.

Sana nga.

CHAPTER 29

SI NICCOLO ang naglagay ng mga damit nila sa bag at lahat nang importanteng
kakailanganin nila. Tahimik lang na nakamasid si Iris sa asawa na mabilis ang kilos
at ayaw siyang pagalawin baka raw duguin na naman siya.

Kaya naman nakaupo lang siya sa gilid ng kama habang naglalagay ito ng mga gamit sa
dalawang maleta.

Hindi pinapahalata ni Iris na kinakabahan siya sa gagawin nilang pag-alis.

Something in the back of her mind doesn't want to leave the house. She wants to
stay here. Pero alam din niyang hindi sila magiging ligtas dito pagkatapos nang mga
nangyari.

Niccolo's enemy is getting desperate. And if staying in Temptation Island is the

only way to help her husband, for him not to worry about her safety anymore, then
she well stay there.

"-Iris."

Napakurap-kurap siya saka napatingin kay Niccolo. "You were saying?"

Ilang segundong nakatitig lang sa kaniya ang asawa bago siya nilapitan at maingat
na hinila siya patayo saka masuyong niyakap. Kaagad din niyang ipinalibot ang mga
braso sa katawan nito para yakapin din ito.

"Nag-aalala ka ba?" Tanong nito habang yakap siya.

Hindi siya nakaimik.

"Huwag kang mag-alala, hindi kita pababayaan." Anito na parang nangangako. "I will
keep you safe, Iris. No matter what."
Iris took a deep breath before nodding. "I know."

Niccolo pulled away from their embrace and softly cupped her face. "Look at me."

She did.

"Whatever happens, always keep in mind that
be there to protect you. So don't worry and
pa nang mundo, pupuntahan kita at ililigtas
sa kaniya. "If you're in danger, just think
keep you safe."
if something bad happens to you, I will
don't be scared. Kahit saang lupalop ka
kita." Matiim na matiim ang titig nito
of me, relax because i'll be there to

Tumango siya saka ngumiti. "I know that and I trust you. Alam ko namang hindi mo
ako pababayaan."

Hinaplos nito ang magkabilang pisngi niya saka ginawaran ng masuyong halik ang mga
labi niya na kaagad din naman niyang tinugon. And when their lips parted, he kissed
her forehead before returning to packing their clothes.

Nang matapos ito ay kaagad nitong isinara ang maleta at tinawag si Pietro para
kunin yon saka siya naman ang inasikaso nito.

"May naiwan ka pa ba? Cologne? Make up? Anything?"

Umiling siya. "Okay na yong dala natin."

Niccolo took a deep breath before offering her his hand. "Lets go?"

Nakangiting tumango siya saka tinanggap ang kamay ng asawa saka nagpagiya siya
palabas, pababa sa salas kung saan naghihintay si Andrius at ivy.

"Everything and everyone is ready?" Tanong ni Niccolo habang pinapalibot sa likod

at balikat niya ang leather jacket nito. "Malamig sa labas kasi madaling araw na."
Anito sa kaniya.

Lihim siyang napangiti. Kahit masyado itong busy, nakuha pa nitong isipin siya bago
ito.

Inayos niya ang jacket nito sa balikat niya. "Okay na ba?" Tanong niya sa kakambal
na tumango.

"Wala na kayong naiwan?" Tanong ni Niccolo kay Ivy at Andrius.

Andrius shook his head. "Not that I know of."

"Okay, then. Lets go." Nagmamadaling sabi ni Niccolo saka humigpit ang hawak sa
kamay niya bago siya masuyong hinila palabas ng bahay habang si Pietro ay nasa
labas na at naghihintay sa kanila.

Malapit nang bumukang-liwayway dahil medyo maliwanag na ang kalangitan.

"Si Count Knight?" Tanong niya nang makasakay sila at hindi nakita ang Conde.

"Nauna na sa Airport." Sagot ni Niccolo saka hinawi ang ilang hibla nang buhok niya
na tumabing sa mukha niya. "You okay? Feeling better? Hindi na ba sumasakit ang
tiyan mo?"

Umiling siya saka ngumiti para hindi na ito mag-alala. "I'm fine, Niccolo. Okay na
ako."

"That's good to hear." Pero bakas pa rin sa mukha nito ang pag-aalala.

Pinagsiklop niya ang kamay nilang mag-asawa saka pinisil iyon. "Stop worrying. I
trust my husband and that's you. Okay?"

Niccolo kissed her temple before resting his head on her chest.

Kaagad namang hinaplos ni Iris ang buhok ng asawa. Alam niyang pagod ito at halos
walang maayos na tulog ngayong araw.

And as much as possible, she wanted to give him comfort.

She kissed Niccolo's head while softly coming his hair. Nang mapabaling siya sa
kakambal, magkahawak din ang kamay ni lvy at ni Andrius habang nakahilig ang ulo ni
Andrius sa kakambal niya habang nakatingin sa kambal nitong anak na nasa stroller.

It was a silent ride, her worry started to fade away until she heard multiple sound
of gunshots.

Iris stilled before closing her eyes to calm her self. Relax, Iris.

She took a deep breath. "Niccolo?"

"Hmm?"

"Someone is shooting at us." Bulong niyang sabi.

"I know." He replied. "Let them. l'll rest for a while."

Pero hindi natupad ang gusto nitong pahinga dahil tumigil ang sasakyan nila.

Umayos nang upo si Niccolo. "Pietro? What's happening?"

Bumukas ang maliit na pinto na naghihiwalay sa likod at sa Driver ng limousine saka

naglita si Pietro. "They blocked our way."

Hinilot ni Niccolo ang sentido. "They?"

"Yes. Three cars." Imporma ni Pietro sa kanila.

Niccolo sighed and took two guns from below their seat.

Tumingin ito sa kaniya. "Stay here."

Tumango siya. "Be careful. No wounds, Niccolo." Paalala niya rito.

He smiled at her. "Yes, Boss."

Akmang lalabas si Niccolo ng magtanong ang kakambal niya.

"Ano ang resulta ng check up ko, Doc?" Tanong ni lvy.

"Positive. Just don't bash your head on the wall and you'll be fine." Sagot ng
asawa niya.

Tumingin muna sa kaniya si Ivy bago nagtanong ulit kay Niccolo. "May ibang baril ka
pa ba?"

Tinuro ni Niccolo ang ilalim ng kinuupuan ng kakambal. "There's a couple in there."

"Since my Doctor says i'm okay," kinuha ni lvy ang dalawang baril sa ilalim ng
upuan nang mga ito saka ibinigay ang isa kay Andrius at nagtatagis ang bagang na
ikinasa ang baril. "No one tries to harm my sister and gets away with it."

Binuksan ni lvy ang pinto at lumabas, kasabay ng asawa niya na sa kabilang pinto
naman lumabas.
"My Erres will cry for sure," sabi sa kaniya ni Andrius habang ikinakasa ang baril,
"but not my Ewe." Anito bago lumabas at nakipagbarilan.

And true to Andrius' words, Erres started crying while Evve stayed asleep.

Kinuha niya sa stroller si Erres at kinarga. Mula sa loob, nakikita niyang maraming
kalaban. Lumuhod siya sa sahig ng limousine habang karga-karga pa rin si Erres at
tiningnan ang ilalim ng mga upuan.

She gasped.

Guns. Lots of guns and a couple of grenades.

Kinalakihan niya ang mga kagamitang iyon sa bahay nila sa Bogotá noon kaya alam
niya kung paano 'yon gamitin.

binalik niya sa stroller nito si Erres saka kumuha ng dalawang granada.

Her mind immediately started working. "Pietro! Move the car to forty-five degrees
and slowly continue to sixty. Make sure that you're covering them."

"Si, Signorina."

Bahagyang umatras ang sasakyan at ganun din sila Niccolo, lvy at Andrius na
sumusunod ang galaw ng katawan sa sasakyan bilang pang-harang sa umuulang bala.

Nang tumigil ang limousine, inalis niya ang safety pin ng granada saka bahagyang
binuksan ang pinto, sapat lang na makalabas ang kamay niya saka itinapon sa mga
bumabaril sa kanila ang dalawang granada.

Mabilis niyang isinara ang pinto at nagtakip ng tainga kasabay ng magkasunod na

pagsabog gawa ng granadang tinapon niya.

"Great..." nanginginig ang boses na sabi niya ng nabawasan ang ingay ng putok ng
baril. "Shit.. I'm trembling." She tapped her stomach. "Hang in there, baby. You're
strong."

Bumalik siya sa pagkakaupo saka kinuha sa stroller si Erres at kinarga ito. "Shh...
don't cry, baby, Auntie Iris is here."

Ilang minuto pa niyang pilit na pinapatahan ang bata bago natahimik ang paligid.

Before she can check if her husband, sister and brother-in-law is unharmed, they
all went inside the car.
And Niccolo is looking at her in awe. "You throw those grenades?"

Tumango siya habang kagat ang pang ibabang labi. "I figured you need a little
help?"

Tumawa ang asawa niya saka niyakap siya. "You're awesome."

Mahina na rin siyang natawa saka ibinigay kay Ivy si Erres na hindi na umiiyak.

Napatingin siya kay Andrius na nilalagyan ng bala ang Magazine ng baril nito at
sinunod ang baril na ginamit ni vy. At nang bumaling siya kay Niccolo ay ganun din
ang ginagawa nito.

Both soldiers. Both protectors. But my husband has a different job. And she's
pretty sure that he just doesn't protect.

Niccolo pushed the magazine in before looking at her. "Yes, love?"

Umiling siya. "Nothing."

He frowned. "You sure?"

Tumango siya. "Yes."

Wala sa sariling lumingon siya sa pinanggalingan kanina at napakunot ang nuo niya
ng may makitang skater na naka-uklo malapit sa sasakyan nila.

What the hell is that person doing?

Kukunin sana niya ang atensiyon ng asawa ng lumayo na ang skater sa sasakyan niya
at may humahabol na naman sa kanilang naka-motorsiklo at binabaril ang sasakyan
nila.

Wala sa sariling napahawak siya sa tiyan niya.

Relax, Iris! Relax! You can be as tough as lvy!

Napabaling siya kay Niccolo na binuksan ang pinto na malapit dito habang tumatakbo
ang sasakyan at inilabas ang kalahati ng katawan habang lumalaban ng barilan.

Andrius did the same.

At nang wala nang bala ang baril ni Andrius, mabilis na inabutan ito ni lvy ng
bagong baril.

Iris looked at her husband and saw him irritated because he just runs out of
bullets so she copied Ivy. She took a gun from below their seat and handed it to
her husband.

Niccolo stilled for a second before accepting the gun.

Habang nakikipagbarilan ito, nakatingin lang siya sa asawa niyang seryoso ang
madilim nitong mukha.

And when he glance at her for a second- in the middle of shooting-and saw her
staring, he smiled and winked at her.

Napailing nalang siya saka ipinikit ang mga mata at pinakalma ang sarili hanggang
sa tumigil na rin ang putukan.

Medyo nasasanay na siya pero may pangamba pa rin sa puso niya na baka mapaano ang
asawa niya.

Nang maisara ni Niccolo at Andrius ang pinto ng kotse, kaagad na naglalambing na

yumakap sa kaniya ang asawa at hinalik halikan siya sa leeg at likod ng tainga saka
bumulong.

"Ti amo."

Her heart beat faster. As usual. "Ti amo anch'io." She replied softly and in a
whisper.

Niccolo smiled and tightens his embraced on her. Parang ayaw na siya nitong
pakawalan.

"Amore?"

"Hmm?"

He's still whispering. "I have a confession to make."

"What is it?" She whispered back.

"You know that I love you, right?"

She frowned. "Yes."

"Well..." humugot muna ito ng malalim na hininga bago nagsalita. "Now that we'll be
staying in the Island as a married couple, you will be with Cormac and Cormac had
sex with several women before we got married. I'm just saying this because, well, I
don't want my past to bit me back in the ass."

Iris looked at Niccolo coldly. "And you said you fell for me when I was mending
your wound." May sarkasmo ang boses niya.

Nakagat nito ang pang-ibabang labi. "It was just sex."

Tinaasan niya ito ng kilay. "Just sex, huh?"

"Yes, Iris, amore, come on, look at me." Sinapo nito ang mukha niya saka pilit na
pinatingin siya rito. "I love you and I have always been faithful to our marriage.
But before our wedding, I admit, I was an asshole even though I love you. I'm so
sorry. Please don't be mad at me."

Iris stared at Niccolo. Worry streaked his face, he looks pale and his eyes are
begging.

"Amore... ti amo." Anito. "Please i'll do anything. Forgive me... please?"

She blinked at Niccolo. "What's there to forgive?"

Napatanga sa kaniya ang asawa. "H-hindi ka galit?"

Pinakawalan niya ang mahinang tawa na kanina pa niya pinipigil. "Hindi ka pa ba

sanay?"

Niccolo looked at her flatly. "You tricked me again."

Mahina siyang tumawa. "Gusto ko lang makita kung anong magiging-reaksiyon mo kapag
nagalit ako. And anyways, its not a big deal for me since we're still not married
and we don't have a relationship at that time. And as for me, I was dating someone
else when Dad told me to marry you so, yeah, I even kissed my boyfriend and-"

"Okay. That's enough."

Tinaasan niya ito ng kilay. "Bakit? Ayaw mong marinig ang mga ginawa ko nuong hindi
pa tayo kasal?"
Mabilis itong umiling. "Nope. I own a sniper gun, amore, I might kill him."

Inirapan niya ito. "Huwag mo kasi akong simulan, Niccolo." Kapagkuwan ay matamis na
nginitian ang asawa. "Ano pa? May sasabihin ka pa sakin?"

"I'm just trying to be honest here..."

Iris took a deep breath and cupped Niccolo's chin. "Baby, i'm not a shallow woman.
E ano naman ngayon kung may naka-sex ka bago tayo ikasal? The fact still remain
that we're still not married at the time. I understand that. Pero kung may babae ka
habang kasal na tayo, 'yon ang hindi ko mapapayagan. Mapapatay kita, Niccolo. Yong
granada kanina, ilalagay ko 'yan diyan sa pagkalalaki mo para kasabay mo 'yang
sumabog."

Napangiwi ito saka pasimpleng hinawakan ang pagkalalaki mula sa labas ng pantalon.
"Good thing I was a good boy in that eight years."

Nakangiting tumango siya. "Mabuti nga kaya umayos ka, kaya kitang pasabugin. Baka
nakakalimutan mo kung sinong ama ko. He taught me how to use a grenade.

Mabilis nitong itinaas ang kamay na parang suko na. "I concede and I love you."

Ngumiti siya. "Good."

Nang mapatingin siya sa mag-asawang Ivy at Andrius, may sariling mundo rin ang
dalawa at nag-uusap ng mababa ang boses.

"We're here." Anunsiyo ni Pietro ng malapit na ang sasakyan sa airport.

"Circle towards my plane's hangar, Pietro." Utos ni Niccolo.

"Yes, Signor."

Umikot nga ang sinasakyan nilang limousine patungong hangar ng eroplano ni Niccolo.
Nang makarating doon, nakalabas na ang eroplano at buhay na ang makina niyon.

Ipinasok ni Pietro ang limousine sa loob ng hangar na wala nang laman saka
pinagbuksan sila ng pinto.

Inalalayan siya palabas ni Niccolo habang nauna na sila Ivy at Andrius sa pagsakay
sa eroplano dahil sa alikabok na ayaw ng kakambal niyang malanghap ng mga anak nito
dahil baka raw mahirapan naman ang mga ito sa paghinga.
Natawa si Iris ng habang naglalakad palapit sa eroplano ay yumakap sa kaniya si
Niccolo mula sa likuran at bumulong.

"I will have my way with you in the Island." He bit her earlobe. "And i'll lick you
and make you scream."

Natatawa pa ring siniko niya ito at nauna nang umakyat sa hagdanan papasok sa
eroplano habang nasa likod niya ito at paminsan-minsan ay pinipisil ang pang-upo
niya.

"Niccolo! Tigilan mo nga yan!" Naiinis niyang sabi.

At dahil baliw ang asawa niya, hinalikan pa ang pang-upo niya at kinagat.

Galit na hinarap niyaito nang nasa tuktok na siya ng hagdan. "Niccolo!"

Tawa-tawa lang ang loko kapagkuwan ay natigilan na parang may napansin. Umangat ang
kamay nito sa leeg at parang may hinahanap ito roon.

Nagsalubong ang kilay ni Niccolo. "...fuck, where's my necklace?"

Napakunot na rin ang nuo niya. "Hindi ba ang pendant no'n ay wedding ring natin?"

"Fuck!" He actually looks bothered. "Baka nahulog. I'll check the car." Mabilis
itong umakyat para magpantay ang mukha nila at mahalikan siya sa labi at
magkabilang dibdib, "wait for me, amore." Nakangiting wika nito saka nagmamadaling
bumaba.

Napailing naman siya at pinagmasdan ang asawa na kausap si Pietro.

"I'll go look for it." Wika ni Niccolo kay Pietro, "while you take care of those
luggages. I'll be quick." Kapagkuwan ay humarap ito sa kaniya saka nag-flying kiss
pa ang loko. "Ti amo, Iris!" Sigaw nito.

Mahina siyang natawa at napailing lang nang umatras ito habang nakatingin pa rin sa
kaniya at panay ang flying kiss.

"Loko-loko talaga." Mahina niyang sabi.

Nakamasid lang siya sa asawa na bumalik sa hangar at pumasok ulit ng limousine para
hanapin ang nawawala nitong necklace.

Iris was smiling from ear to ear, she's happy that they'll be finally safe and
she's thinking of making her husband happy by making love with him in the island
everyday, when the hangar in front of her exploded, shaking every core of her
being.

Her smile fell as she stared at the blazing fire and black smoke engulfing the
hangar.

Bumaba ang isa niyang paa sa hagdan, "n-no... no... N-Niccolo..."

Malalaki ang matang nakatingin siya sa sumabog na hangar na ngayon ay naglalagablab

na sa apoy.

"Niccolo..." Iris is shaking, "no... N-Niccolo..."

Bumaba ang isa pa niyang paa at handa na siyang tumakbo papasok ng hangar ng
Sumabog ulit iyon at biglang umulan ng bala sa paligid niya.

But she didn't feel fear, she continued walking towards the hangar untila set of
arm stops her.

"Signorina! Stop!"

Pilit siyang nagpumiglas sa hawak sa kaniya ni Pietro habang namamalisbis ang luha
sa mga mata niya na nakatuon lang sa hangar na nagliliyab.

Humahagulhol siya habang pilit na nilalabanan ang lakas ni Pietro. "No! Let me go.
Niccolo needs me!"

She was desperate and going insane, when she saw the Count shouting at her, a gun
on his hand.

"Go! Leave! Now!"

Umiling siya. "No... Niccolo..."

"Leave!" Sigaw nito sa kaniya habang nakikipaglaban sa mga kalalakihang bigla

nalang nagsilabasan. "Go! Fuck it! Go! Pietro, take her away! Leave! She'll die
here with Racini if she stayed!"

Nagpupumiglas si Iris nang buhatin siya ni Pietro at pinilit na pinasakay ng

eroplano. At nang pakawalan siya nito, kaagad nitong isinara ang pintuan ng
eroplano at humarang doon.

"Lets go, Mr. Felix!" Sigaw ni Pietro sa Piloto na kaagad namang tumalima.
Nang maramdaman niyang gumalaw ang eroplano, nagmamadali siyang tumakbo sa bintana
na nakaharap sa hangar at nakaawang ang labing tiningnan iyon habang binabalot ng
sakit at pighati ang buo niyang pagkatao.

And it exploded again. Obliterating the little hope she has.

Iris closed her eyes, she was crying and screaming with so much pain and grief.
"Niccoloooo!"

CHAPTER 30

DALAWANG LINGGO na mula nang makita ni Iris na sumabog ang hangar na kinaroroonan
ng asawa niya pero wala pa rin siyang balita. Iniwan lang siya ni Pietro sa
Temptation Island kasi hindi ito pinapasok. Nangako ito sa kaniyang tatawagan siya
kapag may balita sa asawa niya pero hanggang ngayon, wala pa rin siyang natatanggap
na tawag mula rito.

Her twin, Ivy, and her father keeps on calling her, asking where she is but she
tuned them out. Wala siyang sinasagot sa mga ito.

Its better that they don't know where she is. She'll be safer this way. Ito naman
ang gusto ni Niccolo, ang maging ligtas siya sa panganib.

But to what expense?! His life?!

Namamalisbis na naman ang luha sa pisngi niya pero pilit niyang pinipigilan ang
maging emotional at ma stress pero hindi niya rin mapigilan minsan. Iniisip nalang
niya na kailangan niyang maging matatag para sa anak nila ni Niccolo pero maraming
araw na nakatulala lang siya at wala sa sarili.

Palagi niyang naalala ang maraming flying kiss sa kaniya ni Niccolo habang umaatras
ito pabalik sa hangar. Ang pagsigaw nito ng I love you. Hindi niya akalain na 'yon
na ang huling 'I love you' na maririnig niya mula sa asawa niya.

Walong taon silang hindi nagkasama. Pinatikim lang siya ng dalawang linggong kasama
ito. And now, he's gone.

At sinisisi niya ang sarili niya. This is all her fault.

Kung hindi lang siya nagpumilit na magkasama sila, buhay pa sana ngayon ang asawa
niya.

And as she wait for Pietro's call, all she wanted was to bury her husband with love
and courage and dignity that he deserves. Pero sa lakas ng pagsabog na yon at
tatlong beses pa, may katawan pa ba siyang makikita? May katawan pa ba siyang
mayayakap kahit wala na iyong buhay?

She's an optimistic person but as the days goes by, she's getting pessimistic
everyday.

She's losing hope.

The only thing that's holding her and her emotion in leash is her baby. Ito nalang
ang nagpapatino sa isip niya at nagpapatahan sa kaniya kapag gabi at mag-isa siyang
umiiyak.

Her baby is what's keeping her together.

Losing her husband that way... it keeps her up at night. She can't sleep because of
nightmares plaguing her sleep. She keep seeing Niccolo's happy face while giving
her a flying kiss and shouting I love you to her.

If only I stopped him. If only he didn't come back for his wedding ring. Kasama ko
pa rin sana siya ngayon.

My Niccolo... amore mio. Ti amo.

Kinagat ni Iris ang pang-ibabang labi habang habang nakahiga siya sa Cabin ni
Cormac. lyon din ang Cabin na inukupa nito noon nang nandito sila sa Isla.

And her heart always tightened in pain every time she sees their luggage. Ang isa
niyon ay puno ng damit ni Niccolo. At kapag nakikita niya 'yon, grabeng pighati ang
nararamdaman niya.

If being safe means losing her husband, then she would rather stay in danger.

But its already too late. Too late to regret. She already lost him.

My Niccolo.

Umalis siya ng kama at pinilit ang sarili na pumasok ng banyo para maligo.
Pagkatapos ay nagpahatid lang siya ng pagkain sa Cabin. Ayaw niyang lumabas. Ayaw
niyang makipag-usap. Wala namang makakaintindi sa kaniya.

An hour later, there's a loud knock on the door.

"Delivery from Gyros!" Sigaw ng nasa labas.

Tumayo siya saka lumapit sa pinto at binuksan 'yon.

Natigilan siya ng makita si Lucifer Monasterio.

"Delivery." Anito sa mahinang boses saka nginitian siya. "I heard what happened.
How are you handling it?"

Dahil sa pagpapaalala na naman nito, kusang namalisbis ang mga luha niya sa pisngi.

Mabilis niyang iyong tinuyo saka pilit na ngumiti. "Bakit ikaw ang naghatid niyan?
Hindi ba ayaw mong makipag-usap sakin?" Pabiro niyang tanong.

But Lucifer didn't smile. "Its okay. You don't have to pretend that you're fine in
front of me. I know, Mrs. Racini, I know you're in pain."

Hearing Lucifer called her Mrs. Racini, and knowing that he knew the two
personality of her husband and he understands her, her tears fell again. Nag-
uunahan iyong namalisbis at natagpuan nalang niya ang sarili na humahagulhol habang
sapo ang ng mga palad ang sariling mukha.

And when she felt Lucifer's arms embrace her softly, she sobbed and cried on his
shoulder.

And Lucifer just let her.

Umiyak siya ng umiyak hanggang sa kaya na niyang pakalmahin ang sarili.

"I'm sorry." Sabi niya nang makaupo sila ni Lucifer sa pandalawang mesa na
nagsisilbing dining table ng Cabin. "I didn't meant to wet your shirt." Basa nang
luha niya ang balikat nito.

Lucifer shrugged. "I don't mind. Kahit papaano ba, gumaan ang pakiramdam mo?"

Tumango siya. "Palagi naman. Kapag umiyak ako. Pero babalik din mamaya yong bigat
sa dibdib ko. Pero okay lang ako. I have my baby with me." Hinaplos niya ang tiyan.

Napatitig si Lucifer sa tiyan niya saka napangiti. "I still remember how happy he
is when he called me and told me that you're pregnant and that i'll be a godfather
soon." Napailing ito. "That fucker. Bakit hindi siya nag-ingat? Alam naman niyang
mapanganib ang buhay niya."

Nagbaba siya ng tingin ng nanubig na naman ang gilid ng mga mata niya. "Its my
fault..."
"Mrs. Racini-"

"It is." Kumuyom ang kamao niya. "Kung hindi ko lang siya pinilit na magkasama
kami, hindi mangyayari sa kaniya 'to. This is all my fault... all my fault..."

"Don't blame yourself, Mrs. Racini." Wika ni Lucifer habang nakatingin sa kaniya.
"Hindi mo naman alam na mangyayari 'to. Hindi mo rin naman ginusto kaya wala kang
kasalanan. And knowing Niccolo, he'll be in peace knowing that you're safe here. I
promise that as long as you're here in the Island, no one can harm you."

Tumango siya. "Thank you, Mr. Monasterio."

Tumango lang si Lucifer saka ngumiti. "If you need anything, anything at all, don't
hesitate to come to the palace and talk to me."

She nodded. "Salamat ulit."

Nagpaalam na si Lucifer. At nang makalabas ito, naiwan na naman siyang mag-isa. Sa

halip na kumain, binuksan niya ang maleta kung saan naroon ang damit ni Niccolo at
isa-isang inalis iyon sa lalagyan.

Bawat damit ng asawa ay niyayakap niya. Bawat damit ay umiiyak siya. Hindi niya
apigilan ang luha niya at ang mahina niyang paghagulhol lalo na kapag naamoy niya
sa damit ng asawa ang pabango nito.

She can picture Niccolo in her mind.

His smile, his intense eyes, his lips, his embrace and his touch. She can remember
it vividly and its making her heart ache so much again.

Mariin niyang ipinikit ang mga mata at napahagulhol na naman sa sobrang sakit ng
puso niya.

Ang sakit-sakit... hindi ko na kaya... But for her baby, she has to be strong. She
has to think logically. Hindi puwedeng maapektuhan ang anak nila ni Niccolo rito.
Hindi siya makakapayag.

It'll be difficult but she has to keep it together.

Pilit na pinapakalma ni Iris ng sarili ng makita niya ang isang flash drive sa
gilid ng maleta. Kinuha niya iyon at tinuyo ang luha sa pisngi.

Humigpit ang hawak niya sa flash drive ng makitang nakaukit doon ang apelyido ni
Niccolo sa metal na lalagyan.
This is not just a random flash drive. Siguradong importante ito sa asawa niya para
dalhin nito iyon sa Isla.

May laman kaya 'to?

She's desperate to know everything about her husband. Even if its already too late.
She wanted to be part of his life so bad... and maybe this flash drive is also an
important part of him.

Kailangan niyang malaman kung may laman 'to.

Sa isiping 'yon at para malibang na rin siya, lumabas siya ng Cabin at nagtungo sa
Island's lounge kung saan mayroon doong computer na puwede niyang magamit para
tingnan kung may laman iyon.

"This way, Ma'am." Anang isang Hotel staff ng makarating siya Island lounge at
iginiya siya patungo sa isang pribadong silid kung saan may mahabang island counter
at may nakahilerang mga laptop.

Nagpasalamat siya sa Hotel staff saka umupo sa harap ng laptop at tinitigan muna
ang screen niyon bago ini-insert sa USB port and flash drive.

Kumunot ang nuon ni Iris ng makitang isa lang ang laman ng flash drive at naka MP4
format pa yon.

Ano 'to?

Binuksan niya ang file at pinalakihan ang volume ng laptop dahil siya lang naman
ang tao sa silid na 'yon.

Bumukas ang video at bumulaga sa kaniya ang nakangiting mukha ni Niccolo na parang
inaayos ang camera kapagkuwan ay kumindat ito sa camera saka bumulong ng 'Ti Amo,
Amore mio.'

Hindi pa nag-ilang segundo ang haba ng pinapanuod niya pero nag-uunahan nang
namalisbis ang luha sa pisngi niya.

"Niccolo..."

Umangat ang kamay niya at hinaplos ang mukha ng asawa sa screen ng laptop.

Ang sikip-sikip ng dibdib niya lalo na nang magsalita si Niccolo habang nakaharap
sa camera at may hawak na gitara.
"Iris, love, I know I have so many shortcoming, at isa na do'n ang hindi ko palagi
pag-sipot sa wedding anniversary natin. But this year. Its gonna be different.
Magkasama na tayo at gusto kong maging
espesyal to sayo. So, with all the courage have," he chuckled and shook his head,
"i'm singing a song to you, and i'm recording it because, well, its gonna be a
morning surprise." He bit his lower lip. "Hope you like, my wife."

Sinapo ni Iris ang bibig para hindi mapahikbi ng malakas habang nag-uumpisa nang
kumanta si Niccolo sa saliw ng gitara na tinutugtog nito.

'Don't be scared

Cause you and me already been there

Long asI know that you'll be here

Iguess that's all that matters

You've been around

Every time that i've been down

You were there you pulled me out

When I was bruised and battered!'

Iris is sobbing loudly as Niccolo sang the song IN THE END, one of her favourite
songs. Parang sasabog ang puso niya sa sobrang sama ng loob at kalungkutan na
nararamdaman niya.

"Niccolo... Niccolo." she was chanting her husband's name as she listen to him sang
for her in the video.

'You live and you learn

But now its my turn

To do what i've got to do

And i'm doing it all for you'

Sinapo ng mga palad niya ang sariling mukha at mas napahagulhol ng malakas. Hindi
siya makahinga ng maayos. Naninikip ang dibdib niya. Parang paulit-ulit na
pinapatay ang puso niya sa naririnig.

'Even when the rain starts pouring

I won't let it touch your head

Even when the walls are falling

I will hold it back and then I will turn this song around and

I'll never let you down

Even if we have to start again we're gonna get there in the end'

Lumuluhang napatitigsi Iris sa asawang tapos na kumanta at nakatingin sa camera.

"Iris... mahal na mahal kita. Sobrang mahal na mahal kita." Napakamot ito sa batok.
"At masaya ako kasi magkasama na tayo at pangako ko sayo, hinding-hindi na kita
iwan. Just like the lyrics of one of your favourite song, i'll never let you down
again. This life we have, however dangerous this is, we will still stay together.
I'll make happy ever after possible, just hang on, love, we'll get there in the
end. We will get our happy ever after.

"Hinding-hindi kita pababayaan. Happy Wedding Anniversary, mahal ko." Malambing

nitong sabi habang nakangiti. "Ito ang unang anniversary natin na magkasama tayo.
Bumangon ka na riyan, nasa kusina ako, pinagluluto ka ng paborito mong agahan. Ti
amo, amore. I love you so much."

Marahas siyang umiling habang nanginginig ang labi at umiyak. "Sinungaling ka...
ang daya-daya mo... hindi mo tinupad ang pangako mo. Sabi mo hindi mo ako iiwan-
ano 'to ngayon?" Sinapo niya ang dibdib na ang kirot-kirot na. "Bakit iniwan mo
ako? Akala ko ba magkakasama na tayo? Bakit mo ako iniwan? Sinungaling ka...
sinungaling ka..."

Malakas siyang napahagulhol habang yakap ang sarili. Kapagkuwan ay nanginginig ang
kamay na inalis niya ang flash drive sa USB port at pilit na pinatahan ang sarili.

Pakiramdam ni Iris ay nanghihina siya habang naglalakad palabas ng pribadong silid

na 'yon. Wala siya sa sarili niya habang naglalakad sa daan. Puno ang isip niya ng
ala-ala nila ni Niccolo. Hindi niya namalayan at hindi niya alam kung paano siya
nakabalik sa Cabin na inuukupa.

Basta natagpuan nalang niya ang sarili na nakahiga sa kama at yakap ang damit ng
asawa niya at mahigpit pa rin na hawak ang flash drive.

"Niccolo..." she's crying again and sobbing lightly. "Niccolo... ti amo ... Ti
amo... Ti amo..."

Iris closed her eyes, tears falling from the corner of her eyes down to her pillow.
And then she curled up on the bed, still hugging Niccolo's shirt as her sob becomes
louder and louder.

Then she felt a pang of pain in her stomach, the same pain she felt when she nearly
lost her baby.

Sinapo niya ang tiyan. "No... No... i'm so sorry, baby... I'm so sorry... I don't
want to lose you too."

Nagpasalamat si lris ng unti-unting nawala ang sakit ng tiyan niya pero ang sakit
sa dibdib niya, nandoon pa rin, mahigpit ang kapit.

At katulad nang mga nagdaang gabi, natulog siyang may mga luha sa mga mata niya.

CHAPTER 31

BEING IN THE Island, staying in Niccolo's cabin is pure torture toIris. So she left
the island after three weeks. Pero pinag-isipan niya ang pag-alis niya at tanging
ang kakambal lang niya ang nakakaalam pero limitado lang din ang alam nito sa
ginagawa niya.

Nanatili siya sa Pilipinas pero hindi na sa mamahaling Hotel o Condominium na

nakasanayan niya, kundi sa isang simpleng apartment at paminsan-minsan lang lumabas
ng bahay.

At ngayon ang araw ng appointment niya sa OB niya kaya kailangan na naman niyang
lumabas. Magtatatlong buwan na ang tiyan niya. Hindi pa masyadong halata ang tiyan
niya lalo na kapag ang tshirt ng asawa niya ang suot niya.

At katulad ng mga pagkakataon na lumalabas siya, nagsuot ng wig si Iris para

maitago ang mahaba niyang buhok at sunglasses na malaki na pinaresan niya ng bull
cap.

Kung hindi lang ito para sa anak niya, hindi siya lalabas. Kailangan niyang alagaan
ang sarili niya. Wala nang Niccolo na palaging magliligtas sa kaniya.

She's alone now. And she doesn't want to drag her sister into her mess even though
ivy helped her with her fake papers and documents to change her name. Pero 'yon
lang ang tulong na hiningi niya rito.

Ayaw niyang gumulo na naman ang buhay nito ngayong may mga anak na ito. At mukhang
mas manganganib ang buhay niya kung hihingin niya ang tulong ng Papa niya dahil
malalaman ng mga kalaban ni Niccolo ang bawat galaw niya kapag ganun.

Its better this way. She's just a normal citizen now. Not even worth to look at in
the eyes of so many people around her.

Walang imik na pumasok si Iris sa Clinic ng OB niya at naghintay na siya na ang

tawagin para i-check up. Malapit lang 'yon sa apartment niya pero sumakay pa rin
siya ng taxi. Ginagawa niya ang lahat ng paraan para makapagtago siya sa mga
kalaban ng asawa niya.

Nang tinawag ang pangalan niya at nakapasok sa pribadong opisina ng Doctora, tipid
siyang ngumiti ng ngumiti ito sa kaniya.

"Kumusta, Mrs. Craig?" Tanong nito sa kaniya.

"Okay naman, Doc."

"Sumasakit pa ba ang tiyan mo?" Sunod nitong tanong.

Malungkot siyang ngumiti at hinaplos ang tiyan. "Minsan, pero hindi na madalas
tulad nuong una."

Napatango-tango ang Doctor saka pinahiga siya para i-check up.

Tahimik lang si Iris habang tsi-ni-check up. Sinasagot ang bawat tanong ng Doctora
hanggang sa matapos sila.

Tulad nuong huli mong check up, mahina pa rin ang kapit ni baby." May lungkot sa
boses nito. "The vitamins are helping but if you continue being stress, baka
mapaano ang bata."

Nilukob siya ng pag-aalala para sa baby niya. "Doc, ginagawa ko naman ho lahat para
maging maayos ang lagay namin ni baby. Bakit mahina pa rin ang kapit niya?"

Pinakatitigan siya ng Doctora at may nabanaag siyang awa sa mga mata nito.
"Emotional stress can affect the baby so much, Mrs. Craig."

Bumuga siya ng marahas na hininga. Emotional stress?

Mapait siyang napangiti. "I'm trying to move on from my husband's death. I'm really
trying hard, Doc..."

Malalaki ang hakbang niya patungo sa pinakamalapit na Grocery Store. Mabilis ang
tahip ng dibdib niya at may takot siyang nararamdaman dahil sa paglabas niyang ito.
Kailangang mas-doble ingat siya ngayon.

Pagkapasok sa Grocery, kaagad siyang bumili ng mga kakailanganin niya sa loob ng

dalawang linggo saka nagbayad at lumabas.

Habang naglalakad patungo sa dadaanan ng taxi, naging alerto siya ng maramdamang

may sumusunod sa kaniya. Iniiwasan niyang tumakbo dahil baka mapaano ang baby niya
kaya naabutan siya ng lalaki at may itinutok na patalim sa likod niya.

"Taas ang kamay!" Pabulong pero may diin nitong sabi, bakas ang pananakot sa boses
nito. "Akin na ang bag mo!"

Nang hindi siya sumunod ay mas idiniin pa nito ang patalim sa likod niya. "Akin na
sabi ang bag mo!"

Huminga ng malalim si Iris at dahan-dahang inabot ang bag sa holdupper. Nanginginig

ang kamay niya dahil sa kabang nararamdaman pero bago pa maagaw ng holduper ang bag
niya ay bigla nalang itong natumba na para bang tinamaan ng kung ano.

Napaawang ang labi ni Iris ng lumingon siya at nakita ang holduper na nakahandusay
sa semento at dumadaing habang sapo ang braso na dumudugo.

Malalaki ang matang panalibot niya ang tingin sa matatas na gusali na nakapaligid
sa kaniya.

Malakas ang kabog ng puso niya.

Niccolo!

Naalala niya ng bantayan siya nito habang papunta siya sa opisina at naka-sniper
gun ito.

Niccolo!

Iris was looking around, desperate to see her husband until tears started falling
from her eyes.

"Niccolo..." mabilis niyang tinuyo ang mga luha saka pilit na pinapakalma ang
sarili para sa batang nasa sinapupunan niya.

No. I can't lose my baby too!

Malalaki ang hakbang niya palayo sa holdupper kapagkuwan ay unti-unting bumagal ang
paglalakad niya at namalisbis na naman ang luha sa pisngi niya.

"Niccolo..." bulong niya sa hangin, "if you're alive, please, please, I beg you,
come see me. Hindi ko na kaya..."

My Iris don't beg. Naalala niya ang palagi nitong sinasabi.

Umiling siya. I will beg to anyone who can bring you back to me. I will kneel, I
will beg... just come back to me...

Napatigil sa pag-iyak si Iris ng may tumigil na magarang kotse sa harapan niya. At

namilog ang mata niya ng makitang ang conde ang sumilip sa bintana ng sasakyan.

"Your highness!" She exclaimed.

"Get in." Puno ng awtoridad ang boses nito.

Tumango siya at una niyang ipinasok ang mga pinamili bago ang sarili. Nang makaupo
siya sa passenger seat at nagsusuot ng seatbelt, napatigil siya ng makitang
nakatingin si Knight tiyan niya.

"Three months?" He asked.

Hinaplos niya ang tiyan habang may munting ngiti sa mga labi. "Yeah... mahina nga
lang ang kapit niya pero lumalaban pa rin."

"Bakit mahina ang kapit?" Tanong ng conde habang minamaniobra ang sasakyan pa-u-
turn.

"Emotional stress." Sagot niya sa mahinang boses. "But i'm coping... in my own
way... i'm trying to move on and be strong for my baby. I can't lose my baby too.
Baka hindi ko kayanin at mabaliw na ako ng tuluyan."

"Nagpapa-check up ka ba?"

Tumango siya. "Galing lang ako sa OB ko."

Napatango-tango ito. "Ganun ba... I heard you left the Island. Sana hindi mo 'yon
ginawa. Mapanganib dito sa labas."

Mapait siyang ngumiti. "Mas mapanganib sa isla. Baka mabaliw ako ro'n sa kakaisip
kay Niccolo dahil lahat ng sulok ng Cabin siya ang naalala ko."

He tsked. "You're still safe there, that's what matters. Hindi ba 'yon ang gusto ng
asawa mo?"

Nagbaba siya ng tingin sa nakakuyom niyang kamao. "Safe naman ako kung saan ako
nakatira. I seldom go out so i'm safer. At walang nakakakilala sakin kaya mas
mabuti yon. Hindi ako lumalabas ng walang wig o kaya naman bull cap at sun glasses.
Hindi naman ako bobo para ipahamak ang sarili ko. Niccolo wants me safe and this is
me, trying my hardest to be safe and be sane at the same time."
The Count breathes out loudly. "You're really in hell for losing your husband."

Tumango siya. "Yeah. I am. Everyday, I felt like i'm in hell. But i'm surviving so
no worries."

Nakita niyang nagtagis ang bagang nito. "l'm sorry, Mrs. Racini. I'm really sorry."

Kunot ang nuong napabaling siya sa conde. "Bakit ka humihingi ng tawad sakin?"
Naguguluhan niyang tanong.

Tinigil nito ang sasakyan sa gilid ng kalsada saka tumingin sa kaniya ng ilang
segundo, ibinuka ang bibig, pero hindi naman ito nagsalita.

Mas lalong lumalim ang gatla sa nuo niya. "What is it?" She asked him.

He sighed heavily. "I'm sorry."

Nakaramdam siya ng kakaibang kaba sa paghingi nito ng tawad. "Why are you saying
sorry? May nagawa ka bang mali sakin?" Umilaw ang pag-asa sa puso at isip niya
dahil gumaga ang isip niya at pinapaasa na naman siya. "Please tell me its about
Niccolo. Promise, I won't be mad. Please... tell me... please... I beg you..."

Knight let out a loud breath. "I'm just sorry."

"Stop saying sory and tell me if it has something to do with my husband."

Nangingilid ang luha sa mga mata niya at nagmamakaawa ang boses niya. "I already
lost my hope, Your highness. I already stopped hoping when l didn't receive even a
single call from Pietro. I saw my husband get blown up. even the little hope have
has been obliterated. But in the back of my mind, the part of my mind that cannot
accept what happen to my Niccolo, is thinking differently.

"That part of my mind thinks that Niccolo is alive. That he's well. That this is
just part of his plan to keep me safe again. That this whole things is just a set
up. There's no body, I didn't even bury him. Please! Have mercy on me! Please!
Please! I beg you!"

Humigpit ang hawak nito sa manibela saka bumuga ng maragas na hininga. "Fuck."

Napahawak siya sa gilid ng upuan ng bigla nalang nitong pinaharurot ang kotse.

"Your highness-"

"T'm driving you home." Wika nito.

Napatitig siya sa conde na panay ang pagtatagis ng bagang habang nagmamaneho.

Ayaw niyang umasa pero umaasa siya, umaasa siya na sana tama ang nasa isip niya, na
tama ang parteng yon ng isip niya na hindi matanggap na patay ang asawa niya.
Niccolo is a soldier, a warrior, he just can't die like that, right?

He promised her that they'll be together! He can't just leave her like this!

But she saw him get blown up. She saw the hangar get blown up with her own eyes!

Mariin niyang ipinikit ang mga mata at hindi iyon iminulat hanggang hindi tumitigil
ang sasakyan ng conde.

"We're here."

But she didn't move.

"Mrs. Racini-"

"My husband is dead. Why are you still being nice to me?" Tanong niya habang
nakakuyom ang kamao. "Wala ka namang mapapala sakin. Bakit kailangan mo pa akong
ihatid? At paano mo nalaman kung saan ako nakatira?"

Hindi sumagot ang conde.

Tumiim ang bagang niya. "I'm not manipulating my words and questions now, your
highness. I'm asking you now, no, i'm begging you now, straight and face to face.
No pretensions. No mind games. Just a grieving wife who can't accept her husband's
death."

Bumuga ng marahas na hininga ang conde saka tumingin sa kaniya. "l'm doing this
because I pity you. That's all. I'm saying sorry because its my fault that your
husband is dead. My men didn't check the hangar because I thought that Pietro
already did. I should have double check. It was my fault. Niccolo Racini's death is
on me."

Umiling siya. "That's not true. You're saying sorry for something else," she can
feel it! "You're saying sorry because you're keeping him from me... because he's
alive and-"

"Mrs. Racini," umiling ito, "Niccolo Racini is dead. Sa kalagayan mo ngayon, sa

tingin mo pababayaan ka niya kung talagang buhay siya? Do you really think I can
stop him from seeing you and being with you if he's still alive? Niccolo knew your
condition and the baby's, so why would he let you suffer for three months? He's not
that heartless. And you know very well that when it comes to you, he's weak. Kung
buhay siya, nagpakita na siya sayo. Hindi niya kayang makita kang nahihirapan ng
ganito."

Namalisbis na naman ang luha sa mga mata niya pero kaagad niyang tinuyo iyon at
taas nuong tumingin sa conde. "Salamat sa paghatid." Sabi niya saka lumabas ng
sasakyan nito at pumasok sa apartment niya.

Kaagad niyang ni-lock ang pinto ng apartment pati mga bintana para masiguro niya
ang kaligtasan niya. Saka siya nagluto ng pagkain niya sa araw na 'yon at pinalipas
ang oras sa panunuod ng video na ginawa ni Niccolo para sa kaniya at para sa
wedding anniversary nila.

Napatingin siya sa kalendaryo na malapit sa pinto at naramdaman niya ang paninikip

ng dibdib niya.

Their wedding anniversary is today and his video greeting to her is playing on the
TV over and over.

'Iris... mahal na mahal kita. Sobrang mahal na mahal kita. At masaya ako kasi
magkasama na tayo at pangako ko sayo, hinding-hindi na kita iiwan. Just like the
lyrics of one ofyour favourite song, i'll never let you down again. This life we
have, however dangerous this is, we will still stay together. I'll make happy ever
after possible, just hang on, love, we'll get there in the end. We will get our
happy ever after.

Hinding-hindi kita pababayaan. Happy Wedding Anniversary, mahal ko. to ang unang
anniversary natin na magkasama tayo. Bumangon ka na riyan, nasa kusina ako,
pinagluluto ka ng paborito mong agahan. Ti amo, amore. I love you so much.'

Hindi namalayan ni Iris na umiiyak na naman siya kaya pinatay niya ang video na
pinapanuod saka pumasok sa kuwarto at kumuha ng damit ni Niccolo sa maleta at
niyakap iyon habang nakahiga sa kama kapagkuwan ay pinakatitigan niya ang wedding
ring na niya na nasa daliri niya.

"You said you'll make happy ever after possible in the midst of danger and chaos...
you said you won't leave me... but you lied, Niccolo... you lied to me. You left me
and you took my heart with you."

Ipinikit niya ang mga mata at pinilit ang sarili na makatulog pero bago pa tuluyang
makaidlip, may narinig siyang kaluskos sa labas ng kuwarto.

Kumunot ang nuo niya kasabay ng kaba sa dibdib.

Bumangon siya at umalis ng kama saka lumabas ng kuwarto para tingnan kung ano yon.

Pero kaagad din siyang napaatras ng makita ang limang kalalakihan na may takip ang
mukha at nakatutok ang mga baril nitong hawak sa kaniya.
No!

"Mrs. Racini." May bahid ng kasiyahan ang boses nito. "Finally. We found you."

Umatras siya para tumakbo para humingi ng saklolo at sumigaw pero nahuli ng lalaki
ang buhok niya at malakas siyang hinili palabas ng kuwaro.

"No!" Sigaw niya habang nagpupumiglas.

"You bitch! You're not escaping us!" Nanggigigil sa galit na sabi ng lalaki habang
hinihila ang buhok niya.

"Aray!" Panay ang sigaw niya hawak hawak ang ulo niya at pilit na nagpupumiglas.
"Let go of me! Let go of me, you assholes!"

Hinarap siya ng lalaki at umangat ang kamay nito para sampalin siguro siya ng bigla
nalang itong nanigas sa kinatatatuan at bumagsak ang katawan sa sahig ng apartment
at kumalat ang dugo nito doon.

Ang apat na kasama nitong lalaki ay natigilan din sa nangyari at nang makabawi ay
sinakal siya ng isa pero bago pa siya nito masaktan at mapilipit ang leeg niya ay
ito naman ang bumagsak sa sahit at katulad ng nauna, kumalat din ang dugo nito sa
carpet.

What's happening?! A sniper?! is this Pietro's doing? Is he still protecting her?!

Iris didn't move a muscle. Hindi siya gumalaw kahit pa nakatutok na sa kaniya ang
baril ng natitirang tatlong lalaki.

Ipinikit niya lang ang mga mata at napapaigtad sa tuwing naririnig niya ang
pagbagsak ng katawan ng mga ito sa sahig. At nang magmulat siya ng mga mata, at
nakitang wala nang mga buhay ang mga kalalakihan na gustong manakit sa kaniya,
mabilis niyang kinuha ang lahat ng importanteng papeles niya, kasama na ang flash
drive ni Niccolo at basta nalang iyong ipinasok sa shoulder bag niya at
nagmamadaling tumakbo palabas.

She doesn't want to leave her husband's clothes but she have to keep herself safe!
She have a baby to protect!

"Oh my God." mahina niyang sambit na puno nang takot at kaba nang makita ang
mahigit sampung kalalakihan sa labas ng apartment niya at may mga baril itong dala!

Umatras siya at akmang babalik sa loob ng isa-isang natumba ang mga ito.
Nasapo nalang ni Iris ang bibig at nanginginig ang buong katawan sa kaba at takot
na pinilit ang mga paa na humakbang patungong kalsada.

I have to get away from here! I have to escape! 'Yon lang ang nasa isip niya habang
malalaki ang hakbang na naglalakad hanggang sa may tumigil na sasakyan sa harapan
niya at narinig niya ang pamilyar na boses ni Pietro.

"Signorina! Get in!"

Nanlalamig ang buong katawan ni Iris sa takot nang sumakay siya sa sasakyan ni
Pietro at niyakap niya ang sarili ng maramdamang nanginginig ang buong
katawan niya.

"Oh my god... oh my God... Oh my God..." she's trembling in fear when someone asked
from the backseat of the car.

"You okay, miss?"

Iris stops trembling, her fear receded, her body froze and everything else stilled.
Her world stops spinning as her mind accepts and process the familiar voice of her
husband who just called her 'miss'.

A/N: Excited ako na mabasa niyo to kaya po-post ko na. Excited nga ba kayongg
basahin? e oh feels ko lang 'yon. Anyways, excited man o hindi, happy reading.

CHAPTER 32

IRIS COULDN'T speak, she couldn't move, she couldn't do anything but to stare at
the familiar face of her husband who's looking back at her with no emotion on his
face.

He was just looking at her like she's nothing to him. And it hurts. There's no
intensity on his stares anymore, no love and adoration in his eyes.

What happened to my husband?

Naninikip ang dibdib niya habang nakatingin sa malamig nitong mga mata. Yong
gustong gusto niya itong yakapin, gustong-susto niya itong halikan, pero hindi niya
magawa sa lamig ng tingin nito sa kaniya.

She's afraid to be rejected by her own husband. Baka hindi niya kayanin. Baka 'yon
na talaga ang maging dahilan para mawala siya sa sarling katinuan, kawawa naman ang
anak niya na umaasa sa kaniya.
The Niccolo she's looking at now is not her husband. This man is cold, uncaring and
callous. Her Niccolo is a sweet man. He's clingy and he would have kiss her the
moment she entered the car.

But stil... she couldn't look away. She missed him so much. She wanted to touch him
badly, to feel him, to make sure that he's really alive! But all she can do is keep
on staring at him until he sighed and shook his head.

"God. This is boring as fuck." Wika nito at inalis ang tingin sa kaniya. "Pietro,
when will we return to Italy? I'm bored here."

Sumulyap muna sa kaniya si Pietro bago sumagot. "Signor Niccolo, the Count wants to
talk to you first before we return to Italy."

Hindi pa rin maalis ni Iris ang tingin sa asawa niya. Pietro called him Niccolo,
then he is really her husband. But what happened to him? Why is he acting like he
doesn't know her?

Is he pretending or this is all real?

Ang bored nitong mga mata ay tumingin sa kaniya at tumibok ng mabilis ang puso
niya. "What's your name? Who are you?"

"Signor-"

"Shut up, Pietro." Niccolo cut Pietro off while still looking at her and he looks
confused all of the sudden. "Answer me, who are you?"

"Iris... m-my name is Iris Gonzaga-Ra"

"Iris Gonzaga-Craig." Si Pietro ang tumapos sa pekeng pangalan na ginagamit niya

ngayon.

Naguguluhang napatingin siya kay Pietro. At bago pa siya makapagtanong dito ay

tumigil ang sasakyan at kaagad na lumabas si Pietro para pagbuksan siya ng pinto.

"Signorina-"

"What's happening?" Pabulong niyang tanong kay Pietro habang pinipigilan na hindi
magalit dito. He must have a reason to do that! "Why did you lie about my name? How
come he's alive? And why is my husband like that? Why is he so cold to me? Why did
he call me miss? What's happening, Pietro?"

"Signorina, don't stress yourself." Bumakas ang lungkot sa mukha ni Pietro. "I will
tell you everything later, but let's get you settled first. You need to rest."

"You're bleeding." Anang boses ni Niccolo na pumutol sa usapan nila ni Pietro.

Kaagad na bumaba ang mga mata niya sa hita niya at nasapo ang tiyan ng makitang
dinudugo na naman siya. "No... my baby... no..." natatakot na tumingin siya kay
Niccolo, "h-help me..."

But he just walk passed her making her tears fall.

"Pietro. Carry her" Utos ni Niccolo.

Pietro helplessly looked at her. "Mi dispiace, Signorina." Wika nito bago siya
maingat na pinangko at ipinasok sa loob ng malaking bahay.

"Signorina, I beg you, don't tell him who you are in his life at the moment." Ani
Pietro na parang nagmamakaawa.

Kaagad na nagsalubong ang nuo niya. "Why?"

"Signor is starting to remember, slowly, but surely. If you tell him who you are,
he might force himself to remember you and it will cause a severe headache that can
render him unconscious for days. And his other memories might be blocked or
forgotten. Please, Signorina, I know i'm asking a lot, but please... for Signor."

Hindi siya umimik pero alam naman niyang gagawin niya ang hiling ni Pietro. Hindi
siya gagawa ng kahit anong bagay na makakasama kay Niccolo.

And she knew what its like to care for someone who lost their memories. Inalagaan
niya rin noon ang kakambal niya ng wala itong maalala at kapag pinipilit nitong
makaalala at sumasakit ang ulo nito at nawawalan ng malay.

She understand where Pietro is coming from. And Pietro won't beg like that if its
not serious. She have to be levelheaded in all of this. Hindi siya puwedeng
magpadala sa emosyon niya kasi kung'yon ang pakikinggan niya, wala iyong
patutunguhan. Baka tuluyang mawala sa kaniya ang asawa niya.

Ang mahalaga, buhay si Niccolo.

Nang maihiga siya ni Pietro sa sofa, pabagsak na umupo si Niccolo sa gilid niyon at
hinawakan ang tiyan niya.

Nagulat siya dahil iritado ang mukha nito pero masuyo naman ang kamay nitong
humawak sa kaniya.
"Masakit ba?" Tanong nito.

Walang emosyon ang mukha nito pero may pagsuyo sa boses nito o baka guni-guni niya
lang'yon dahil 'yon ang gusto niyang marinig?

Umiling siya habang titig na titig sa mukha nito. "H-hindi."

He looked at her. "Then why are you crying?"

Natigilan siya sa sinabi nito at doon lang niya napansin na umiiyak pala talaga
siya. Namamalibis ang luha niya sa gilid ng kaniyang mga mata.

He tsked when she didn't say anything and continued to cry silently. "Don't cry.
You'll baby will suffer because of your sadness and tears." Wika nito.

"C-Can't help it."

Napatigil siya sa paghikbi ng pangkuin siya nito ng walang sabi-sabi at ipinasok sa

isang silid na may mga High-Tech na medical equipments.

Nang ihiga siya nito sa kama, gusto niyang mag protesta. Gusto pa niyang maramdaman
ang yakap nito kahit walang pagmamahal o pag-aalala na kasama 'yon.

She wanted to feel her husband's embrace again. Is that too much to ask after three
months of loneliness?

"Let me check if the baby is okay." Wika nito.

Ipinikit nalang ni Iris ang mga mata dahil mas lalong sumasakit ang puso niya kapag
nakikita ang asawa na parang walang pakialam sa kaniya. Parang sasabog ang dibdib
niya sa sobrang sama ng loob pero pinigil niya ang maiyak na naman.

But this is plain torture!

Seeing her husband, knowing that he is alive... but not being with him like husband
and wife is plain torture!

"Your baby is weak." Ani Niccolo pagkalipas ng mahabang minuto. "Nasaan ba ang
asawa mo at hinayaan ka niyang mag-isa sa kalagayan mo?"

Iris opened her eyes and there goes her tears again...nakakagago lang kasi ang
tanong nito. Kung puwede niya lang itong sigawan na ito ang asawa niya pero naalala
niya ang pakiusap ni Pietro sa kaniya.
She won't risk Niccolo's health like that.

"Hey," umupo ito sa stool na nasa gilid ng kama na kinahihigaan niya, "answer me."

Tumingin siya kay Niccolo. Tinuyo niya ang mga luha saka pilit na ngumiti at
pinatigas ang puso niya para magawa niya ang pakiusap ni Pietro. "I'm okay. Nabuhay
naman ako ng tatlong buwan na wala ang asawa ko para protektahan ako. Sa tingin ko,
makakaya ko naman sa mga susunod na buwan."

"And your baby?"

Hinaplos niya ang tiyan saka masuyong ngumiti. "I'll keep my baby safe, Niccolo.
And I'll be a good mom."

"Do you really know me?" Kapagkuwan ay bigla nitong tanong. "You act as if you do.
You called my name as if you care for me."

Tumingin siya sa asawa at tumango. "Yeah. I do. I care for you."

"Am I related to your husband or... to you?"

Kusang tumango ang ulo niya. "Yeah. You're Cormac's friend." She lied.

"Cormac's friend." Tumiim ang titig nito sa kaniya. "Are you sure about that? I
mean, how sure are you that we' re friends?"

Kinagat niya ang pang-ibabang labi. "I just know."

He's still staring at her. Intently. "Alam ba na asawa mo na may gusto ako sayo?"

Tumigil ang paghinga ni Iris. "A-ano?"

"I think I like you... no, its deeper than that. I mean, when I saw you earlier, I
felt this weird emotion in my chest." Napailing ito saka natawa. "Fuck. I'm going
crazy. This is what happens when you get blown up and survive. You'll lose your
mind."

Hindi napigilan ni Iris ang sarili, umangat ang kamay niya saka masuyong hinaplos
ang pisngi ng asawa na may bakas pang pilat.

"Maayos na ba ang lagay mo ngayon?" Mababa ang boses na tanong niya. "May masakit
pa ba sayo? Nagpapahinga ka ba ng maayos?"
He frowned. "Why do you care?" He stared at her. "Are you sure we didn't had an
affair behind your husband's back?"

Ibinaba niya ang kamay at napangiti. "I'm faithful to my husband, Niccolo. I love
him very much. I would never do anything that can hurt him. That's how much l love
him and respect him."

"Ganun ka rin ba niya kamahal?"

Nakangiting tumango siya. "He loves me. I know he does. Marami na siyang ginawa
para sakin. Ganun niya ako kamahal."

Tumango lang ito na para bang wala itong pakialam sa sagot niya saka binuhat na
naman siya. Sa pagkakataong'yon, maingat na ito sa kaniya na lihim niyang
ikinatuwa.

Ramdam na ramdam ni Iris ang pagkakalapit nilang dalawa ni Niccolo at na miss niya
ang pakiramdam na 'yon. She missed his embrace, the way he clings to her, the way
he rests his head on her chest and more. She missed those moments with him.

Kailan kaya mauulit yon?

At kahit anong pigil ni Iris, hindi niya napigilan na ihilig ang ulo niya sa
balikat ng asawa.

"Iris?"

Her heart beats erratically. "Hmm?"

"Don't do that. Magseselos ang asawa mo. I thought you're faithful."

Hindi siya gumalaw at nanatiling nakahilig sa balikat nito. "Niccolo?"

"Hmm?"

"Hindi mo ba talaga ako naaalala?"

Umiling ito. "I can't remember half of my life."

Her heart saddened. "Kahit nuong nag volunteer akong nurse sa Afghanistan at
sundalo ka roon at ginamot ko ang sugat mo?" Tanong niya. "Naalala mo ba 'yon?"
Umiling ulit ito. "Can't remember that."

Nilukob siya ng lungkot. "Your childhood?"

"Nuong una hindi ko maalala, pero paunti-unti bumabalik naman. I'm now remembering
my High school to college days..."

That means he'll remember me soon. Ijust have to wait and be patient. I can do
that. For my Niccolo.

Iniyakap niya ang mga braso sa leeg nito saka isinubsob ang mukha sa leeg nito.
Hindi niya pinansin ang mahina nitong pagdaing at ang pasimple nitong pagtikhim sa
ginawa niya.

TAHIMIK NA kumakain si Iris nang mag-isa nang pumasok sa hapag-kainan si Pietro at

lumapit sa kaniya. Umupo ito sa katabi niyang upuan at hindi makatingin ng deretso
sa kaniya.

Kanina pa niya hinihintay na magkausap silang dalawa. Para maliwanag siya sa

nangyayari. Para alam niya kung anong gagawin niya sa tuwing kaharap ang asawa
niyang hindi siya maalala, pero mukhang ngayon lang ito nagkaroon ng pagkakataon
dahil kanina pa ito kausap ni Niccolo sa salas.

"I'm so sorry, Signorina." Panimula nito. "My plan is to call you when Signor
finally remembers you."

Napatigil siya sa pagkain saka humigpit ang hawak sa kutsara. "What happened to my
husband, Pietro?"

"The Count recovered Signor's body after the explosion. There was a minimal damage
physically because he managed to get inside the car and close it. Fortunately, the
limousine is made for the passengers to survive even after it was bombed and
attacked... Signor made it specifically for you, Signorina, for your safety.
Unfortunately, his head was damaged in the loud explosions and the last bomb that
went off caused his head to get slammed multiple times on the car's wall. But the
Doctor said his amnesia is temporary, that his memories will come back, slowly, and
that we cannot force him to remember because his mind is still fragile after what
happened and that his brain will remember those forgotten memories on its own."

Isinandal niya ang katawan sa likod ng upuan saka napatitig sa kawalan. "You could
have called me and tell me this. Why did you let me think that my husband is dead,
Pietro?"

"It was the Count's decision. I wanted to tell you, but the Count threatened me. He
says it will be too much for you to be with Signor who can't remember you. That it
will affect you and your baby badly... and I couldn't let that happen. I know how
much Signor loves you and the baby."

That's why the Count was apologizing. "What happened after that? Why did you went
to my apartment and saved me? How did you know that I live there?"

"Ever since you left the Island, I made sure to monitor your every movement for
Signor's sake when the time comes that he'll remember you." Tumungo si Pietro.
"Nothing dangerous is happening so I stayed hidden, until today, when the Count
drive you home. I drag Signor to your apartment and ask him to to me save you and
he did.

Then he asked me who you are... he asked me if he knows you. But I didn't answer
him, afraid that he might get a severe headache and lost consciousness again like
the last time I told him that the woman he loves is waiting for him to get better."

Dahan-dahan siyang humugot ng malalim na hininga pagkatapos nang mga narinig. Now
she understands and for some reasons, she's not mad. She's happy that her husband
is okay and that Pietro did everything he can to protect his master and her.

Iris looked at Pietro and smiled. "Thank you, Pietro."

Gulat na napatingin sa kaniya si Pietro. "You're not mad at me, Signorina?"

Umiling siya saka ngumiti at hinawakan ang kamay nito para pisilin iyon. "I'm happy
that my husband have such a devoted Butler. I'm happy that you didn't stop
protecting me for your master's sake. I understand why you did what you did ... so
don't worry. All that matters to me is that Niccolo is alive."

Tumayo si Pietro at yumukod ito sa harapan niya habang hawak pa rin ang kamay niya.
"Thank you, Signorina. Thank you so much. Thank you for not being mad and for
understanding my reasoning."

"Why are you thanking her, Pietro?" Boses iyon ni Niccolo na kakapasok lang ng
hapag-kainan. "And why are you holding her hand? Don't you know that she's faithful
to her husband?" Magkahalong iritasyon at sarkasmo ang tono ng pananalita nito.

Binitawan ni Pietro ang kamay niya saka tumiwid na tumayo at ngumiti kay Niccolo.
"I'm thanking her because after explaining to her, she finally agrees to be your
Nurse." Pasimpleng tumingin sa kaniya ni Pietro na para bang sinasabi sa kaniyang
sakyan ang pinagsasasabi nito. "Signorina Iris is a Doctor, Signor. She's not
practicing her profession because she was busy with her husband's business but now
that she's staying here with us, she agrees to help me with your medication and
other things about your health."

"But you said i'm a Doctor-"

"Yes, you are a Doctor." Putol ni Pietro sa sasabihin ni Niccolo, "but, you can't
still remember it so you'll be Dra. Iris' patient."

Nagtatanong ang matang tumingin sa kaniya si Niccolo. "Aalagaan mo ako kung may
masakit sakin?"

Nakangiting tumango siya at lihim na natawa sa plano ni Pietro na paglapitin silang

dalawa ni Niccolo. "Of course. Aalagaan kita."

Sinapo nito ang tagiliran at ngumiwi. "Masakit dito, oh."

Tumaas ang kilay niya. "Bigla-bigla?"

"I don't know." Kapagkuwan ay sinapo na naman nito ang kabilang tagiliran. "In here
also-ouch! Fuck! It hurts. Oh, fuck... damn that hurts."

Hindi alam ni Iris kung matatawa siya o ano sa asawa niya.

Nagpapanggap ba itong masakit ang magkabilang tagiliran para lumapit siya rito at
alagaan ito?

Tumayo siya saka naglakad palapit kay Niccolo at itinaas ang t-shirt nito para
suriin ang tagiliran nito. Pero nang paglandasin niya ang daliri sa balat nito ay
para itong napaso na umatras at lumayo sa kaniya.

And her eyes dropped to his groin where its bulging.

"Sigurado ka bang hindi tayo magkaroon ng relasyon noon?" Kunot ang nuong tanong
nito. "I mean... fuck... why is my heart beating so fast?"

Nagkibit balikat siya saka umayos ng tayo. "Mukhang okay ka naman. Gusto mo i-check
ko pa 'yong isa mo pang tagiliran?"

Mabilis itong umiling. "Nope. I'm fine. Wala nang masakit sakin."

Bumaba ang tingin niya sa pagkalalaki nito. "Sigurado ka ba?"

He rolled his tongue over his lips sexily as he looked at her. "And you said you're
faithful."

Iris smiled. "I am."

"Then why are you flirting with me?" May pag-aakusa ang boses nito.
Nilingon niya si Pietro. "Am I, flirting?"

Kaagad na umiling si Pietro, "of course not, Signorina."

Tumingin siya kay Niccolo at nagkibit-balikat. "See... its just in your head,
Niccolo. I would never do that."

Tiningnan siya nito ng masama saka tingnan din si Pietro ng masama. "Don't touch
her. She's faithful."

Nagsalubong ang kilay niya saka nilingon si Pietro ng makalabas si Niccolo sa

hapagkainan.

"Signor is jealous."

Mahina siyang natawa. "I shouldn't enjoy this, but hell l am. Pambawi nalang sa
araw-araw kong pag-iyak nitong mga nakaraang buwan."

Nangingiting tumango si Pietro at nauna na itong lumabas sa hapagkainan. Siya naman

ay bumalik sa mesa at pinagpatuloy ang pagkain.

Nang matapos siyang kumain, inilagay niya sa lababo ang pinggan at akmang huhugasan
yon ng may umagaw no'n sa kaniya.

"Ako na ang maghuhugas." Sabi ni Niccolo sa kaniya habang magkasalubong naman ang
kilay. "Magpahinga ka na. Mahina ang kapit ng baby mo."

Her face softened as she looked at herhusband. "You're worried?"

"Kanina pa." bumuga ito ng marahas na hininga. "Hindi lang halata. Go, Mrs. Craig,
rest. Ako na rito."

Nagpasalamat siya at akmang aalis ng may pumasok sa isip niya. "Mayroon ba kayo
ritong grapes?"

Bumaba ang tingin nito sa tiyan niya na hinahaplos niya bago sumagot. "Wala."

"Ah." Napatango lang siya saka lumabas na ng tuluyan sa kusina at pumunta sa salas
para magpalipas ng oras hanggang sa antukin siya.

Natigilan si Iris ng dumaan sa likod niya si Niccolo at deretso itong lumabas ng

bahay ng wala man lang pasabi, pero dahil inaantok na siya, tuluyang pumikit ang
mga mata niya.
Hindi alam ni Iris kung mahaba ba ang itinulog niya, basta nang magising siya,
mayroon nang grapes sa center table na nasa harapan niya at nakita niyang natutulog
si Niccolo sa sahig ng salas.

And when she moved and made a small sound, his eyes automatically opened and he
looked at her.

And when he saw her, he tsked, closed his eyes and murmured. "l don't even know why
i'm worried."

Napangiti nalang siya saka inabot ang grapes na nasa ibabaw ng center table.

"Thank you, Niccolo." Sabi niya kapagkuwan.

"For what?" Nakapikit pa rin ang mga mata nito.

"For the grapes."

He just tsked.

"Niccolo?"

"What?"

Kinagat niya ang pang-ibabang labi. "Happy Anniversary."

Nagmulat ito ng mata saka napatingin sa kaniya.

"Could you please say it back?" Hiling niya.

"Happy Anniversary." Wika nito sa pabulong na boses habang titig na titig sa kaniya
kapagkuwan ay tumagilid ito ng higa, nakaharap sa kaniya ang likod nito. "Stop
flirting with me, Doc."

Natawa nalang siya saka kinain ang grapes na sigurado niyang binili nito para sa
kaniya.

Niccolo might not remember her, but his heart and his body does. I just have to
wait and be patient.

Napatitig siya sa likod ng asawa. Maalala mo rin ako, Niccolo. At kapag dumating
ang araw na 'yon, humanda ka sakin.

A/N: Meet up with (Cecelib/C.C. | Makiwander Race Darwin) on November 25, 2018. #16
Sto. Domingo, Precious Pages Building Quezon CitySunday/ 10 AM - onwards.Seeyou
there.

CHAPTER 33

HINDI NAKALIGTAS sa tingin ni Iris ang pagsunod ng mga mata ni Niccolo sa kaniya ng
makababa siya sa ikalawang palapag. Maikling cotton short ang suot niya at
pinaresan niya iyon ng t-shirt ni Niccolo.

Mabuti nalang at kinuha ni Pietro ang naiwan niyang gamit sa apartment niya kaya
may isinuot siya.

"Why are you wearing that?" Komento ni Niccolo habang nakatingin sa mapuputi niyang
hita. "Nang-aakit ka ba? Alam mo namang ikaw lang ang babae rito sa bahay. Magdamit
ka nga ng maayos."

Hindi niya pinansin si Niccolo at nagtuloy-tuloy lang sa kusina.

Wala siya sa mood kausapin ang asawa niyangayon. Masakit sa dibdib niya na
makipagusap dito pero hindi naman siya nakikilala. Ang aga-aga, sumasakit kaagad
ang puso niya.

These past few days, she had been teasing Niccolo. Testing his patience with her.
Pero ngayon araw, wala siya sa mood. Siguro dahil sa pagbubuntis niya 'to.
Napapansin niyang nag-iiba-iba ang mood niya araw-araw at oras-oras.

Pumasok siya sa kusina at nag-timpla ng gatas saka nagluto ng pancake.

Iris was about to finish her milk and pancake when she saw Niccolo entered the
kitchen.

He looks irritated again.

"Huwag kang magso-short dito sa bahay kasi mga lalaki ang kasama mo." Sabi na naman
nito na madilim ang mukha. "I thought you're faithful."

Humarap siya kay Niccolo at nameywang. "Bakit? Naaakit ka ba?"

Napipilan ito na lihim niyang ikinangiti.

Umalis siya ng kusina nang maubos ang ginawang agahan at hinanap si Pietro para
sana magpabili ng pagkain. Pero naikot na niya ang buong bahay, wala siyang Pietro
na nakita.

"Nasaan si Pietro?" Tanong niya kay Niccolo nang makita ito sa salas at nanunuod ng
News habang sumisimsim ng kape.

Kaagad na nalukot ang mukha nito. "Hanapan ba ako ng mga taong nawawala?" Tumayo
ito at pinatay ang TV saka humarap sa kaniya. "At bakit ba panay ang hanap mo kay
Pietro? Ano ba ang kailangan mo sa kaniya na hindi ko kayang gawin? Nandito naman
ako ah."

Napatitig siya sa asawa. Yes. He's jealous again.

Napailing nalang siya. "Nandiyan ka nga, pero panay naman ang reklamo mo."
Nameywang siya. "Ano ba ang problema mo sakin, ha? Nuong isang araw ka pa, ah.
Bakit ba ang init ng dugo mo sakin? Lahat nalang nang ginagawa ko pinapansin mo."

"Because you're a liar. You're not faithful." He retorted. "Akala mo hindi ko

nakita na ang lapit-lapit mo kay Pietro kahapon. May pabulong-bulong pa kayo."

Tinitigan niya ito. "Gusto mo bang magbulungan din tayo?"

He glared at her. "Just admit it. You're not faithful."

Lihim siyang natawa. This is the Niccolo that she didn't get to know. The always
jealous Niccolo. Alam niyang seloso ang asawa niya pero hindi ganito.

Pero dahil gusto niyang maglaro para naman makabawi sa lahat ng kahirapang
naramdaman nita, talagang sinasadya niyang pagselosin ang asawa na alam niyang
palaging gumagana.

"Magbihis ka." Ani Niccolo saka tinalikuran siya. "Hindi matutuwa ang asawa mo sa
ginagawa mo."

Tinitigan niya ang likod niya. "Halikan kaya kita para tumahimik ka."

Napatigil ito sa paglalakad at humarap sa kaniya. "Then kiss me, and we'll see."

Mahina siyang tumawa saka nilapitan ito at hinalikan sa pisngi. "Oh, 'yan,
tumahimik ka na, ah."

Nalukot ang mukha nito. "That's not a kiss. This is." Then he pressed his lips on
hers, sending sensation through out her body.
It was just a simple kiss, a simple meeting of their lips but it sent havoc on her
system.

"That's the simple kiss." Bulong ni Niccolo sa mga labi niya ng maghiwalay ang mga
labi nilang dalawa. "And this one-" he claimed her lips again, its more aggressive
and passionate, he even suck her tongue and bit her lips, "-is the real kiss. But
this kiss says -" he kissed her senseless. "-I want to fuck you. Hard. Rough. And
fast."

Napakurap-kurap siya kay Niccolo na malapit pa rin ang mukha sa mukha niya.
Nararamdaman niya ang pag-iinit ng katawan niya, ang reaksiyon ng pagkababae niya
sa sinabi nito pero hindi puwede.

Nagpapanggap siyang may ibang asawa. Kapag nagpadala siya sa init ng katawan niya,
makakaapekto ba 'yon kay Niccolo? Yon ang iniisip niya.

Iris steps back but Niccolo encircled his arm around her waist and pulled her
close.

"Nope. You're staying."

Napahawak siya sa magkabilang balikat ng asawa at napatitig dito. Magkadikit na

magkadikit ang katawan nila at ramdam niya ang matigas nitong pagkalalaki.

"Niccolo-"

"I'm always iritated at you because you brings out something different in me."
Titig na titig ito sa kaniya. "Hindi ko alam kung bakit pero isang salita mo lang,
nag-iba ang isip ko. Kapag may ginagawa ka, apektado ako. Hindi ko alam kung bakit
kapag nakikita kitang masayang nakikipag-usap kay Pietro, nagseselos ako. Now tell
me, Iris, minsan ba, hindi mo ako nakitang nagselos sa asawa mo? Minsan ba, hindi
kita niyakap o sinubukang hinalikan? Dahil kong may nararamdaman akong ganito
katindi sayo, imposibleng wala akong gawin."

Yes! That's true. Kahit nga nuong nasa isla sila, gumawa pa rin si Niccolo ng
paraan para magkalapit sila kahit iniiwasan siya nito.

"Iris... answer me." Pabulong nitong pakiusap. "I can't remember you, how we met
and how I came to feel this emotion towards you, but its in here, Iris, I can feel
my heart beating so fast for you. Kaya sagutin mo ako, Iris, sinabi ko ba sayo noon
itong nararamdaman ko?"

Wala sa sariling napatango siya.

"Hinalikan na ba kita noon?"

She nodded. And I miss you so much!

"Then why did you marry someone else? Mas mahal mo ba siya?"

Naninikip ang dibdib niya sa halo-halong emosyong nararamdaman niya. "Niccolo..."

"Wala bang katugon ang nararamdaman ko sayo? Kaya ba hindi ako ang asawa mo?"

Her eyes watered. "Niccolo..."

"T'm scared" Niccolo whispered in fear and her heart tightened in pain. "I'm scared
to remember my forgottern memories, Iris. Natatakot ako na kapag naalala ko,
maaalala ko rin kung paano ka nagmahal at nag-asawa ng iba. Fuck... I don't even
know why i'm hurting so much. Kung sana sabay na nakalimot ang puso at isip ko.
Hindi sana ako ganito. Pakiramdam ko ang laki ng kulang sakin."

Iris hate seeing Niccolo like this. But he might get a severe headache if she told
him everything.

Umangat ang kamay niya saka hinaplos ang pisngi ng asawa. "Get better soon,
Niccolo. Remember me. Don't be scared of your memories. I promise, its gonna be
worth it. Heto nga oh, naghihintay ako na maalala mo ako."

"Is that why you're here?"

She nodded. "Remember me, Niccolo. Just remember me. Gustong-gusto kong sabihin
sayo ang lahat pero hindi puwede, ayokong sumakit ang ulo mo at mawalan ka ng
malay. won't risk it. So i"ll just wait."

"Paano kung sa kahihintay mo, dumating ang asawa mo. Sinong pipiliin mo?"

"Ang asawa ko." Mabilis niyang sagot. "Mahal ko ang asawa ko Niccolo. Mahal na
mahal ko siya."

Pain crossed his eyes. "Paano ako?"

She cupped his face and smiled. "Just remember me, Niccolo. I promise you, it's
gonna worth it."

"Paano yon magiging worth it kung iiwan mo ako?"

"Just remember me, Niccolo." She kissed the corner of his lips. "Just remember me."
"Do I have a choice?"

Sasagot sana siya ng may nagsalita mula sa pinto ng bahay.

"You mother fucker! You're alive!"

Namilog ang mata niya ng mapagsino ang may-ari ng boses na 'yon.

"Lucifer!"

Kaagad siyang lumapit sa bagong dating at niyakap ito. Ito lang ang taong naging
sandalan niya ng nasa isla pa siya kaya naman naging malapit siya rito.

"What are you doing here?" Tanong niya sa lalaki ng pakawalan niya ito sa
pagkakayakap.

Lucifer smiled. "His butler fetch me. Said this asshole finally remembers me and is
looking for me."

But Niccolo doesn't seem happy as he glared at Lucifer. "Get out of my house!"
Pagtataboy nito kay Lucifer. "And don't touch Iris! She's faithful."

Iris whispered at Lucifer. "He's jealous even when he can't remember me."

Tumawa si Lucifer. "Yeah. His butler told me everything." He tsked and looked at
her, "should we play him?"

"Later." Nakangiting sabi niya. "I want to eat some pizza." Humarap siya kay
Niccolo na masama pa rin ang tingin sa kanila ni Lucifer. "Niccolo, be nice."

Tiningnan lang siya nito ng masama pero hindi niya ito pinansin at hinanap si
Pietro para magpabili ng pagkain. Kanina pa niya gustong kumain ng Pizza at ice
cream.

"I THINK I'LL be assassinated later." Bulong ni Lucifer kay Iris habang kumakain
sila ng Pizza sa island counter at si Niccolo naman ay panay daan sa pinto. "Ang
sama ng tingin sakin ng asawa mo. Hindi na ako magtaka kung paglalamayan na ako
mamaya sa Isla."

Tumawa si Iris saka pinakagat ulit si Lucifer sa pizza na hawak niya. "Hayaan mo
siya. Alam ko namang wala siyang kasalanan sa lahat ng sakit na naranasan ko nitong
nagdaang buwan pero ang sarap pa rin niyang sapakin minsan. Pinipigilan ko lang
kasi hindi pa niya ako maalala."
Lucifer laughed. "Dapat na pala siyang maghanda dahil babawi ka kapag nakaalala na
siya."

Tumango siya saka kumagat ng pizza sa parte na wala pang kagat ni Lucifer. "Hayaan
mo siya. Anyways, kumusta ang Isla?"

Lucifer shrugged. "Still a sex island."

Natawa siya. "Akala ko ba ayaw ng mga kapatid mo na tinatawag na Sex Island ang
Temptation Island? Because its more than that, remember?"

Lucifer snorted. "Its still a sex island to me. Anyways, kailan ang balik niyo ni
Niccolo doon?"

Umiling siya at bumuntong-hininga. "Sa kalagayan niya ngayon, hindi pa puwede.

Hindi nga niya ako maalala e."

Napatitig sa kaniya si Lucifer. "Are you okay with it though? I mean, is it painful
to look and talk to your husband who doesn't remember you?"

Iris put her hand over her heart and smile sadly. "My heart is aching every time I
see him. But... I have to endure it for my husband's health."

Lucifer tsked. "Ang suwerte sayo ng gagong 'yon. Ang haba ng pasensiya mo at ang
lawak ng pag-unawa mo. Hindi lahat ng babae katulad mo na sobra-sobra ang pag-
intindi sa asawa nila."

Gumuhit ang ngiti sa mga labi niya. "I get it from my Mom. Sa kaniya ako nagmana.
Noon, kahit ang daming ginagawa ni Papá, hindi naubusan ng pasensiya ang Mamá ko.
She's always there for Papá. And I want to be like that to Niccolo, I want to be
there for him. Hanggat kaya ko, intindihin ko siya."

"He's a lucky mother fucker."

Natawa siya. "Mahal naman niya ako, kaya ayos lang."

"Nakalimutan ka nga, mahal ka pa rin." Nailing si Lucifer na natatawa. "That so

fuck up. Ni hindi niya alam kung bakit ka niya mahal o bakit siya nagseselos.
Nakakabaliw yon."

"Hindi ka pa ba aalis?" Boses iyon ni Niccolo na hindi na yata nakatiis at pumasok

na sa kusina pagkatapos ng mga padaan-daan nito sa pinto. "Lumayas ka na,
Monasterio. And don't talk to Iris or flirt with her. Don't you know that she's
faithful?"
Lucifer laughed and looked at her. "This is why i'm teling you that Cormac is very
lucky to have you. Buti nga nabuntis ka kaagad ni Cormac. Wala nang makakaagaw sayo
sa kaniya kasi magkakaanak na kayo."

Hinaplos niya ang tiyan. "Oo nga e. Masaya ako kasi magkakaanak na kami. I'm sure
Cormac is excited to see our baby."

"Iniwan ka nga niya." Sabad ni Niccolo.

Hindi niya ito pinansin. "Cormac loves me so much."

"Nasaan ba siya ngayon?" Sabad na naman ni Niccolo.

"Kapag bumalik siya, pupupugin ko talaga siya ng halik-"

"Iris, masakit ang likod ko."

Tumingin siya kay Niccolo. "May masakit sayo?"

Niccolo pouted and pointed his back. "It hurts. Its aching... ouch."

Pigil niya ang matawa. Nagda-drama na naman ang asawa niya.

"Masakit ba ng sobra?" Pakikisakay niya sa asawa niya.

Dahan-dahan itong umupo sa stool at lukot ang mukha na parang may masakit itong
iniinda. "Ang sakit, Iris... fuck.."

Umalis siya sa pagkakaupo saka umikot patungo kay Niccolo at hinawakan ito sa
beywang at hinaplos ang likod nito.

Then she pressed her chest against his back earning a groan from Niccolo, then she
whispered over his ear. "Masakit pa ba?"

Kumuyom ang kamao nito. "H-hindi na."

Lihim siyang natawa. "Sigurado ka?" Pinagapang niya ang kamay pababa sa hita nito.
"Saan pa ang masakit sayo, Niccolo?"

Malakas na tumikhim si Niccolo. "W-wala na. Okay na ako." Umalis ito sa stool saka
lumayo sa kaniya. "And Iris, stop flirting with me."
Napangiti siya nang mag walk out si Niccolo sa kusina. Nagkatinginan naman sila ni
Lucifer at sabay na natawa.

NANG MAKAALIS SI Lucifer, masama pa rin ang timpla ni Niccolo. Nasa salas ito at
nanunuod ng News pero madilim ang mukha nito at panay ang tagis ng bagang.

"Niccolo-"

"Don't talk to me."

Nagkibit-balikat si Iris saka hinayaan nalang ang asawa. Pumunta siya sa kusina
para gumawa ng sandwich at kape saka dinala iyon sa salas ay inilapag sa center
table.

"Mag-meryenda ka muna." Sabi niya kay Niccolo.

At ang loko, tumayo lang at nilayasan siya!

Nagdadabog na umupo siya sa sofa at kinain ang sandwich na ginawa niya. Pero nang
ang kape na ang iinumin niya, bigla nalang sumulpot si Niccolo at inagaw 'yon sa
kaniya at pinalitan ng juice.

"Masama sa buntis ang kape." Anito saka umalis na naman ng salas.

Napatitig siya sa juice na ginawa nito.

Galit ba ito o nagpapalambing lang? Hindi niya maintindihan ang ugali ni Niccolo.
Parang ito ang buntis at pabago-bago ang ugali.

"Pasalamat ka talagang lalaki ka, mahal kita." Bulong niya.

"Pakiulit nga."

Napaigtad si Iris sa gulat at muntik nang mapahiyaw ng marinig ang boses ni Niccolo
sa likod niya. At nang lingunin niya ito, gahibla nalang ang pagitan ng mga labi
nila dahil naka-uklo ito para magpantay ang
mukha nila.

"Iris."

"W-what?"
"Subuan mo ako ng sandwich."

"Ayoko-"

"Sinubuan mo nga si Lucifer e, tapos ako ayaw mo?" May pagtatampo sa boses nito.
"Baka sumakit ang ulo ko sa ginagawa mo."

At nanakot pa ang loko!

Inilapit niya rito ang hawak na sandwich na kinagatan na niya at mabilis naman
itong kumagat.

"Iris?"

"Ano?" Sagot niya habang nakatitig sa mukha nito.

"Nagseselos ako."

"Tapos?"

"Masakit" Wika nito na para bang nagsusumbong sa kaniya. "Diba sabi mo, kapag may
masakit sakin, aalagaan mo ako?"

"Oo." Sagot niya, "pero iba naman 'yon."

"Paanong iba, e masakit ang puso ko?"

Hindi napigilan ni Iris na mapangiti. "You're cheesy, just like my husband-"

"Don't compare me to him." Sumama na naman ang ekspresyon ng mukha ni Niccolo. "I'm
better than him! Hell! 'm more amazing than him! Compare to me, your husband is
nothing i'm telling you, nothing!"

"Signor?" Humahangos na pumasok si Pietro. "Are you okay? I can hear you from
outside."

Inubos niya ang juice at sandwich saka tumayo. "Nagseselos siya sa asawa ko Pietro.
She said my husband is nothing compare to him. Tell me, Pietro, is it true?"

Natawa nalang si Iris saka napailing-iling. Nababaliw na ang asawa niya. Buti nga
sayo.
CHAPTER 34

IRITADO na naman ang asawa niya. Para itong bata na hindi pinansin si Pietro nang
maghapunan sila. Hindi niya alam kung dahil ba nasa College days palang ang naalala
nito kaya para itong bata kung umakto.

He gets jealous so easily, he even tried to fired Pietro! Hindi naman ganito ang
Niccolo na nakilala niya. Does maturity comes with memories?

Napailing nalang si Iris habang pinagmamasdan si Niccolo na nakatingin sa TV na

hindi naman naka-on. Siguro ng naguguluhan din ito sa nangyayari rito, sa mga
nararamdaman nitong hindi pamilyar rito.

Ano ba kasing nangyayari sa asawa niya? Kailangan ba niya itong lambingin para
mawala ang ka-immature-ran nito?

Bumuntong hininga siya saka lumapit dito at umupo sa kanang armrest ng pang-isahang
sofa na kinauupuan nito.

"Niccolo?" Pinalambing niya ang boses.

He didn't move nor acknowledge her.

Umangat ang kamay niya para haplusin ang buhok nito at dahan-dahan 'yong sinuklay
gamit ang daliri niya.

"Galit ka pa ba?" Tanong niya sa masuyong boses.

Sa halip na sagutin siya, ihinilig nito ang ulo sa dibdib niya at ipinikit ang mga
mata.

Napangiti siya. Nagpapalambing lang pala ang magaling kong asawa.

"Huwag ka nang magalit kay Pietro." Sabi niya sa masuyo pa ring boses. "Hindi na
ako maglalalapit sa kaniya kung ayaw mo. He's a nice guy, Niccolo. Kahit minsan,
hindi sakin nagpakita ng masamang ugali si Pietro-"

"Iris."

She stilled. "Hmm?"

"Forget about Pietro... think of me. Only me."

Napangiti siya habang hinahaplos ang buhok ng asawa. "Just don't be mad anymore."

Masuyong yumakap ang mga braso ni Niccolo sa beywang niya habang nakahilig pa rin
ang ulo sa dibdib niya. "Iris?"

"Hmm?"

"Masakit ang ulo ko."

Kaagad na naramdaman ni Iris na hindi nagda-drama ang asawa niya. "Gusto mo bang
magpahinga ka na? Sasamahan kita."

Tumango lang si Niccolo pero hindi gumalaw. Kaya hinawakan niya ang kamay nito at
inalalayan pataas, patungo sa kuwarto nito at pinahiga ito sa kama habang siya
naman ay nakaupo at nakasandal sa head board ng kama.

Magkatabi sila ni Niccolo at hinahaplos pa rin niya ang buhok nito habang nakapikit
nito.

Panay ang kunot ng nuo nito at paminsan-minsan ay napapaigtad nito na para bang
nasasaktan kapagkuwan ay bubuntong-hininga.

Naawa siya sa asawa niya. "Are you in pain? Uminom ka na ba ng gamot mo?"

He just groaned.

"Dadalhin kita sa Hospital."

Bago pa siya makagalaw para tawagin si Pietro ay tumagilid ito ng higa at yumakap
sa kaniya saka isinubsob ang mukha sa tiyan niya.

"Stay." he whispered.

"Pero-"

"Please stay... I"ll be okay later."

Tiningnan niya ang orasan sa bedside table nito. Kapag lumipas ang trenta minuto na
masakit pa rin ang ulo nito, dadalhin niya ito sa Hospital kahit ayaw nito.
But after ten minutes. He fell asleep. Hindi gumalaw si Iris o lumikha ng kahit na
kaunting ingay para hindi ito magising. Basta pinagpatuloy lang niya ang paghaplos
sa buhok nito habang nakatitig sa mukha nito.

"I miss you." Bulong niya sa mahinang boses. "I miss you so much."

Natigilan si Iris ng humigpit ang yakap sa kaniya ni Niccolo. Is he awake?

"Rest." She whispered and continued combing his hair.

Iris let her husband sleep while hugging her. Maybe he misses her too. Hindi lang
alam nito kung bakit nito nararamdaman iyon. Who knows? Gusto lang niya
makapagpahinga si Niccolo.

Pero sa paglipas ng ilang oras, hindi namalayan ni Iris na nakatulog din pala siya.
Nang magising siya, maayos na ang pagkakahiga niya sa kama at nakaunan na siya sa
braso ng asawa at nakayakap.

Napangiti si Iris at pinagsiksikan pa ang sarili sa katawan ni Niccolo at hinalikan

ito sa leeg bago pinagpatuloy ang pagtulog.

Wala siyang pakialam kung anong isipin nito bukas. Ang mahalaga sa kaniya kasama
niya ito ngayon. Yakap siya nito ngayong gabi. Kahit ngayon man lang, maranasan
ulit niya ang matulog na kasama ang asawa niya.

Humigpit ang yakap niya sa beywang ng asawa at bago siya tuluyang lamunin ng antok,
naramdaman niya ang labi na humalik sa nuo niya.

NAGISING SI Iris kinaumagahan sa kuwarto ni Niccolo pero wala na roon ang asawa.
Kaagad siyang bumangon at lumipat sa kuwarto niya at ilang oras na natulog doon.
Nang magising siya ulit, saka lang siya bumangon at naglinis ng katawan at bumaba
sa kusina.

Nakahanda na ang agahan kaya kumain na siya pagkatapos mag-timpla ng gatas.

Nasa kalagitnaan ng pag-aagahan si Iris ng pumasok si Niccolo sa hapag-kainan.

"Nakatulog ka ba ng maayos?" Tanong nito ng makalapit sa mesa at uminom ng malamig

na tubig.

Tipid siyang tumango.

"You sure? You look bothered." Pansin nito sa kaniya habang titig na titig sa
kaniya.
Tipid siyang ngumiti. "I'm okay."

"Hindi ba ako masarap na katabi?" Kapagkuwan ay tanong nito.

She looked at Nicolo. "Paano sasarap e wala naman tayong ginawa."

Gumuhit ang pilyong ngiti sa mga labi nito. "Gusto mo may gawin tayo? Maghahanda na
ba ako?"

"Baliw." Yon lang ang naitugon niya dahil gusto rin naman niya.. kaya lang hindi
puwede.

Pero hanggang kailan ba niya mapipigilan ang sarili? Maybe this is hormones
talking, but she really wants her husband so much. So much that she keeps on
thinking about their past love making.

Pinakatitigan siya nito bago hinawakan ang kamay niya at masuyo siyang hinila
patayo.

Bumilis ang tibok ng puso ni Iris ng muntikan nang maglapat ang mga labi nila ni
Niccolo.

Sana nga naglapat nalang. Sa isip niya. Nang maibsan man lang itong pangungulila na
nararamdaman niya.

Pero bago pa siya matuksong ilapat ang labi sa labi ng asawa, naramdaman niyang
humaplos ang kamay ni Niccolo sa tagiliran niya.

"What are you doing?" She asked, forcing herself not to bite her lower lip.

"Checking if the baby is okay."

Tumaas ang kilay niya. "That's my waist, Niccolo."

"Yeah. I know."

"Walang baby diyan."

"Papunta naman ako kay baby."

Napailing nalang siya at hinayaan ang kamay nitong humaplos sa beywang niya
patungong tiyan. Iba ang epekto no'n sa kaniya pero pilit na pinipigilan niya.

"Is my baby okay?" Pakikisakay niya kay Niccolo.

"Yeah. I think so." May pilyong ngiti ito sa mga labi.

Tumaas ang kilay niya. "Tapos na ba ang check up ko, Doc?"

Umupo na ito sa upuan. "Yeah. You're okay. A little pale but you're amazing... and
beautiful... and you're robbing the oxygen in my lungs every time you're near."

Natawa siya. "So i'm a robber now?"

"Yes." Niccolo stared at her face. "You're like a danger zone to me. Off limits,
but I can't stop myself from going to you."

And there goes her heart again. Melting.

Lihim siyang napangiti saka awtomatikong gumalaw ang kamay niya para lagyan ng
pagkain ang pinggan nito saka sinalinan ng kape.

"Kumain ka na, baby." Pagkasabi niya no'n ay natigilan siya at tumigil talaga ang
paghinga niya. Oh shit!

Hindi pala siya dapat umakto ng ganun!

But its too late to take it back!

"Sigurado ka bang wala tayong relasyon noon? Tanong nito habang nakatingin sa
kaniya. "Because i'm starting to think otherwise. You're letting me kiss you, you
sleep in my bed last night and you just called me baby. Hindi yon gawain ng babaeng
mahal ang asawa niya. Akin ka ba bago ka inagaw ng asawa mo sakin?"

Hindi makapaniwalang napatitig siya kay Niccolo. "Inagaw? Ako?"

"Yes." He looks upset all of the sudden. "Yon lang naman ang rason kung bakit
naging asawa mo siya. Kasi sigurado ako sa sarili ko na hindi kita pakakawalan kung
akin ka. So answer me, Iris, naging akin ka ba?"

Napatitig at napakurap-kurap siya sa asawa niya. "Tayo? Ahm..." Goodness! This is

confusing as hell! "...i'm not sure..." her mind is not functioning as it should
be!
"Why are you not sure?" He looks irritated now. "Hindi mo ba ako minahal nuong
naging tayo kaya hindi sigurado ang sagot mo?"

Iris loves playing tricks on Niccolo, she loves teasing him... but this one... he's
confusing the hell out of her! And its early in the morning for crying out loud!

"Don't talk to me." Sabi nalang niya para hindi siya nito sundan saka umalis ng
hapag kainan at hinanap si Pietro na nakita niyang naglilinis ng sasakyan. "Pietro.
Niccolo is driving me crazy!"

Kaagad bumakas ang pag-aalala sa mukha nito. "Are you okay, Signorina?"

Hindi siya mapakali sa kinatatayuan. "He's asking me if he and I had a relationship

together." Nagpapadyak siya sa frustrasyon. "He asked me if 'Cormac' stole me from
him! Tell me, Pietro, how the hell am I gonna answer him?"

Umaktong nag-iisip si Pietro kapagkuwan ay sumagot ito. "I have no idea either."

Inis na tinalikuran niya si Pietro saka bumalik sa salas at natigilan ng makitang

kumakagat ng mansanas si Niccolo habang nakasandal sa divider.

Tumiim ang titig niya rito. Isa lang ang naisip niyang paraan para mawala ang
ideyang 'yon sa isip ni Niccolo.

She has to lie again. Argh! I hate lying to my husband! Lumapit siya sa asawa.
"Bakit ba panay ang tanong mo kung nagkaroon tayo ng relasyon noon?" Nakapameywang
niyang tanong.

"Kasi gusto kita." Deretsahan nitong sagot.

"Oh, tapos? Hindi ba puwedeng wala akong gusto sayo at mas mahal ko ang asawa ko?"

Nagdilim ang mukha nito. "Bakit ba mahal na mahal mo asawa mo e iniwan ka nga niya?
E hindi ba mag-isa ka ngayon? Ano ba ang mayroon sa kaniya, ha? What's so special
about him?"

Napakurap-kurap siya kay Niccolo.

Nakakagago ang usapan nilang dalawa! Nakakabaliw! Pero kailangan niya iyong sakyan
hanggang hindi pa siya nito naalala.

"Niccolo." Tinitigan niya ito sa mga mata. "Mahal ko ang asawa ko. Hindi niya ako
inagaw sayo."
"But I like you.." he whispered, "no, that's not it, I think i'm in love with you,
Iris. I don't even know why i'm feeling this way. Maybe because I already felt this
way before I lost my memory. Kaya hindi nawala kahit nakalimutan kita. My heart
remembers you, Iris, so i'm sorry if i'm hoping that my feelings was reciprocated."

Her heart melted. "Niccolo..."

Nag-iwas ito ng tingin saka iniwan siya sa salas. Siya naman ay napasunod ang
tingin sa likod nito.

He looks really frustrated. And so is she!

This set up, these lies! She hated this! But for Niccolo's heathy, she's trying to
endure!

Inis na umupo siya sa pang-isahang sofa saka napahilamos ang sariling palad sa
mukha.

This is so confusing! Parang bumalik na naman siya sa dati na nanghuhula siya kung
si Cormac ba ay si Niccolo. But this time, no one would take the bait because she
knew that her husband and Niccolo is the same person!

Ang sarili niya mismong asawa ang naguguluhan ngayon at nadadamay siya sa
kaguluhang 'yon!

Inis na bumuga ng marahas na hininga si lris at aalis sana sa salas nang dumating
si Niccolo at pabagsak na naupo sa sahig, sa harapan ng kinauupuan niyang sofa saka
sinapo nito ang ulo.

"I'm in pain, Iris." Wika nito habang nakatingin sa kaniya. "Masakit dito oh.
Inaaway mo kasi ako, yon tuloy, sumakit ang ulo ko."

Alam niyang umaarte lang ito pero sinakyan niya ang asawa saka bahagyang dumukwang
at hinaplos ang nuo nito. "Masakit pa ba?"

Tumango ito. "Oo. Inaaway mo kasi ako e ouch! Its hurts."Lihim siyang napailing,
para-paraan din itong asawa niya e.

"Halika rito." lbinuka niya ang mga hita, "lapit ka sakin."

Mabilis na umusog si Niccolo patungong sa gitna ng nakabuka niyang hita at doon ito
umupo. Nakatalikod ito sa kaniya.

Inumpisahan niyang masahiin ng masuyo ang gilid ng ulo nito. "Masakit pa ba?" May
paglalambing na tanong niya.
"Hmm-mm." Sagot nito saka ihinilig ang ulo sa kanang hita niya. "Masakit, Iris.
Alagaan mo ako. Hindi ba sabi mo aalagaan mo ako kapag may masakit sakin? Yong
tagiliran ko masakit na naman.

"Lihim na natawa nalang siya sa asawa niya habang hinihilot ang nuo nito, pababa sa
gilid ng tainga, pababa sa batok nito.

At namalayan nalang niyang malalim na ang paghinga ng asawa at mukhang nakatulog

ito.

Tumigil siya sa pagmamasahe sa nuo niya at tinitigan ang maamo nitong mukha na
natutulog.

Wala sa sariling napangiti siya at pinaglandas ang dulo ng daliri niya sa pisngi
nito. Natutuwa siya dahil malaya niyang natititigan ang mukha ng asawa niya.

"Signorina-"

"Shh..." saway niya kay Pietro at tinuro si Nicolo na mahimbing na natutulog sa

hita nita. "He's asleep."

"Oh. Mi dispiace." Then Pietro's voice dropped low. "I was just wondering what you
want for lunch?"

Bumaba ang tingin niya kay Niccolo at naalala niya na gustong-gusto nito ang luto
niya. "How about we cook my husband's favorite?"

Pietro smiled. "Good idea." Ani Pietro sakaumalis na para siguro bumili ng
ingredients.

Si Niccolo naman ay gumalaw ang ulo at bahagyang napasubsob kaya nagising.

"Fuck..." he groaned.

Tumayo ito at nagulat siya nang hawakan siya sa kamay saka hinila siya patayo at
giniya siya paupo sa mahabang sofa.

At ang loko niyang asawa, nahiga sa mahabang sofa at ginawang unan ang mga hita
niya!

"Let me sleep for a little while, Iris." Bulong nito saka yumakap sa beywang niya.
"Maybe if you're here with me, i'll be able to sleep without nightmares."
"Nightmares?" Gagad niya na may pag-aalala.

"Yeah. When I get blown up. I keep on seeing it in my dreams and I don't know why I
was so afraid to die. I was thinking of someone but can't remember who."

Maybe he's thinking of her? Oh, my Niccolo.

"Then sleep." Hinaplos niya ang buhok nito tulad ng palagi niyang ginagawa na
gustong gusto nito. At pagkalipas nga ng ilang segundo, lumalim ang paghinga nito
at bahagyan pang humilik!

Napangiti siya saka patuloy na hinaplos ang buhok nito hanggang sa inantok siya at
nakatulog din habang nakaupo.

Pero sa gulat niya, nang magising siya, nakahiga na siya sa sofa at may unan pa.
And Niccolo is nowhere to be found.

Bumangon siya. "Nasaan kaya ang lalaking yon?"

Kinukusot ang mukha at maghihikab pa na lumabas siya ng bahay kapagkuwan ay natulos

sa kinatatayuan ng makitang nasa harapan si Niccolo ng sasakyang nakabukas ang hood
at parang sinusuri nito ang makina ng sasakyan.

Hindi lang 'yon, nakahubad-baro pa ito!

Napalunok siya ng mapagmasdan ang matipunong katawan ng asawa.

Alam niyang nakaawang ang labi niya nang bigla nalang itong humarap sa kaniya at
ngumiti.

"Oh. You're awake."

Pasimple siyang nag-iwas ng tingin. "Yeah." Kapagkuwan ay tumingin siya rito.

"Hindi na ba masakit ang ulo mo?"

Sinapo nito ang dibdib. "Here... it hurts..."

Hindi niya alam kung nagbibiro pa ito o totoo, kaya naman kaagad niya itong
nilapitan pero bago pa niya makita ng malapitan ang dibdib nito ay niyakap siya
nito.

"Thank you. For being my pillow." Masuyong sabi nito.

Wala sa sarili na tinugon niya ang yakap nito.

It feels so good to embraced Niccolo. It feels so good to be with him like this
again.

"I though you're faithful."

Bigla siyang natauhan sa sinabi nito kaya kaagad siyang humakbang palayo pero hindi
siya hinayaan ni Niccolo.

Humigpit ang pagkakayapos nito sa beywang niya at isinandal siya sa hood ng kotse
at inilapit pa nito lalo ang katawan sa kaniya.

She gulped. "Niccolo-"

"I'm taking you to Italy, Iris." Wika nito na ikinagulat niya. "That would be three
days from now. At sa tatlong araw na 'yon na hindi ka kunin dito ng asawa mo, hindi
na kita ibabalik sa kaniya. Akin ka na."

Napipilan si Iris at nagpasalamat siya nang dumating si Pietro.

"Signorina, handa na ang lahat."

Kaagad siyang humakbang palayo kay Niccolo at lihim na nagpasalamat kay Pietro saka
nagmamadaling tinungo ang kusina para magluto.

Two hours later, masaya nang naghahain ng pagkain si Iris kasama si Pietro na pilit
na pinapaupo siya at inaagaw ang ginagawa niya.

"Ready the plates and i'll go get my husband." Bilin niya kay Pietro saka iniwan
ito sa hapag-kainan.

Excited siyang hinanap si Niccolo at natagpuan niya ito sa kuwarto nito.

"Hey." Sumilip siya sa pinto ng silid nito. "Lunch is ready."

Ni hindi nga siya nito pinansin. Patuloy lang ito sa paglalaro sa harap ng
computer.

Kunot ang nuong pumasok siya sa kuwarto nito at inalis ang headset nitong suot saka
nagsalita. "Lunch is ready, Niccolo."
Hindi na naman siya nito pinansin!

Umuklo siya at isa-isa niyang tinanggal ang nakasaksak sa extension wire saka
tumingin dito. "Lunch is ready."

Tiningnan siya nito ng masama. "I'm not hungry. Go away."

Nakapameywang siya sa iritasyong naramdaman. "Niccolo, I cooked for you-"

"Liar." Puno ng pag-aakusa ang boses nito. "I heard you earlier. You cooked your
husband's favorite."

Napatanga siya sa asawa niya. Gusto niyang sabunutan ang sariling buhok sa
frustrasyong nararamdaman. Pero para maiwasang may masabi siya tungkol sa tunay
nilang relasyong dalawa, lumalabas nalang siya ng kuwarto nito at pumasok sa
kuwarto niya.

Kaagad na nangilid ang luha niya na kaagad namam niyang tinuyo.

Pinaghirapan niya ang niluto niya para sana masiyahan ang asawa niya at ganahan
itong kumain. Pero dahil sa pagpapanggap niya, gumugulo ang lahat!

Kahit kailan talaga, sa kahit na anong rason pa man, hindi maganda ang
magsinungaling! Lalo na sa taong mahal niya!

This set up... this pretension is draining her! Gusto na niyang sabihin lahat kay
Niccolo pero inaalala niya ang kalagayan nito.

"But this is torture." mahina niyang bulong saka walang ingay na napahikbi.

"Kakain na ako." Anang boses ni Niccolo na nasa pintuan ng kuwarto niya. "Huwag ka
nang umiyak."

Tinuyo niya ang mga luha at humarap dito pero hindi niya ito tiningnan. "Magluluto
nalang ako ng iba."

"Hindi na kailangan-"

"No. I insist. Baka hindi ka matunawan."

Balak niyang lampasan lang si Niccolo pero napigilan siya nito at naisandal siya sa
hamba ng pintuan ng kuwarto niya at matiim siyang tinitigan pero siya, hindi siya
tumingin dito.
"Iris... look at me."

Hindi siya sumunod.

"Iris... please, look at me."

Tumingin siya rito at sumasal ang tibok ng puso niya ng makitang malapit na malapit
ang mga labi nila.

Gahibla nalang ang pagitan niyon.

Bumuka ang bibig niya para magsalita ng bigla nalang nitong siniil ng mapusok na
halik ang mga labi niya na nagpasinghap sa kaniya ng malakas.

She should push him away... because she's pretending to be married to someone else,
but she couldn't. She even wound her arms around his neck and pulled him closer to
her.

She missed his kisses and his touch and his lips on her skin.

Napapikit si Iris ng bumaba ang labi ni Niccolo sa leeg niya at tinungo ang tainga
niya para laruin ang gilid at loob niyon ng dila nito.

"N-Niccolo..." mahina niyang daing ng gumapang ang kamay nito pababa sa mayayaman
niyang dibdib at sabay iyong minasahe. "Uhm..."

Sinakop ulit ng mga labi ni Niccolo ang labi niya at mas naging mainit ang halikan
nilang dalawa, mapusok na labanan ng dila at haplusan ng katawan.

Nararamdaman niyang ipapasok na ni Niccolo ang kamay sa loob ng suot niyang cotton
na short ng marinig nila ang boses ni Pietro sa ibaba.

"Signor! Signorina! Lunch is ready!"

Parehong habol ang hiningang naghiwalay ang mga labi nila ni Niccolo at
nagkatitigan.

"You're not that faithful after all." Wika nito habang habol ang hininga.

Ngumiti siya. "Still am, Niccolo. I'm still am."

Pagkasabi niyon ay hindi na niya pinigilan ang sarili, siya na ang humalik dito na
kaagad naman nitong tinugon.

Pero bago pa lumalim ang halikan nila, narinig na naman nila ang boses ni Pietro.

"Signor! Signorina! The food is getting cold!"

Habol ang hininga na niyakap siya ni Niccolo at isinubsob nito ang mukha sa leeg
niya.

"Kung hindi lang loyal si Pietro, kanina ko pa siya nabaril." Bulong nito na
ikinatawa niya.

"Kumain na kasi tayo." Aniya.

Niccolo groaned. "But you cooked your husband's favourite. I don't want to eat it."

Lihim siyang napailing. "Oo na. Ipagluluto na kita ng iba."

Niccolo was grinning when he pulled away from her. "Hindi talaga ako naniniwala na
wala tayong relasyon noon. Marupok ka pagdating sakin. Ayaw mo lang aminin na may
namagitan satin. And I can feel from your kisses that you missed me. So much."

She just can't lie anymore. "I do. I missed you, Niccolo."

Niccolo softly cupped her face and claim her lips and bit her lower lip.

"Signor! Signorina-"

"Yes! We heard you, Pietro!" Sigaw ni Niccolo na inis na inis. "We heard you the
first time! You don't need to repeat it, damn it!"

Mahina siyang natawa saka hinawakan ang kamay nito saka hinila pababa.

Nagpahila naman sa kaniya si Niccolo patungong hapag-kainan pero hindi maipinta ang
mukha nito, kapagkuwan ay pinaupo niya ito sa hinugot niya upuan.

Iris saw Niccolo stilled when he saw the foodon the table.

"These are my favourites." Wika nito saka nagtatanong ang matang tumingin sa
kaniya. "But you said you'll cooked your husband's favourite." He blinked at her.
"Am I your husband, Iris?"
Bago pa sila makasagot ni Pietro, pumasok ang hindi nila inaasahang bisita.

Ang conde!

"I'm craving for some Almond cake!" Ngumiti sa kaniya ang conde. "I came prepared
again." Sabi nito sabay pakita sa kaniya ng chess board na dala. "Lets play chess,
Mrs. Racini."

Nawalan nang kuwenta ang pagtitimpi ni Iris nang ilang araw na huwag sabihin kay
Niccolo ang totoo dahil lang sa sinabing 'yon ng conde!

And just like what Pietro said, Niccolo clutched his head and his nose started
bleeding!

And before she can help to stop his nose bleed, he lost consciousness.

"Niccolo!"

CHAPTER 35

HINDI ALAM NI Iris kung makakahinga siya ng maluwang o madidismaya siya ng magising
si Niccolo at wala pa rin itong naalala, kahit nang tawagin siya ng conde na Mrs.
Racini kanina ay hindi rin nito maalala.

He just woke up and ask them what happened.

'Yon lang.

Siguro nadismaya siya kasi umasa siya na sana nga maalala na siya nito pero wala pa
rin. Walang nangyari.

"You okay?" Tanong conde ng bumaba ito ng salas at nakita siyang nakatayo at
nakatitig sa kawalan.

Kagat ang pang-ibabang labi na umiling siya. "No. 'm not." Pigil niya ang maging
emosyonal baka bumaba si Niccolo at makita siyang umiiyak. "I'm doing my best, i'm
being brave and understanding but I can only endure so much. Baka nakakalimutan
niyo na buntis ako, hindi ko na alam ang gagawin ko."

Namulsa si Count Knight. "This is the reason why I decided not to tell you in the
first place. You'll suffer. lwan mo nalang ang asawa mo. Ihahatid kita sa Bogotá
kung gusto mo."
"liwan?" Parang may bumara sa lalamunan niya at sumakal sa puso niya. "I promised
him. When he put back the wedding ring on my finger back in Bogotá. I promise not
to leave his side in sickness and in health." nanubig ang mata niya, "I can't leave
him. I just can't. I can still endure, your highness. At least he's alive. That's
what matters the most."

"Even when you're hurting?"

Tumango siya saka pilit na ngumiti. "Mahal ko ang asawa ko at mananatili ako sa
tabi niya hanggang maalala niya ako. lintindihan ko siya at sasamahan. Kaya ko 'to.
Kakayanin ko."

Count Knight tsked. "You're sad. Looks like can't trick you into baking me an
almond cake."

Mahina siyang natawa saka napailing. "May- asawa ka, sa kaniya ka magpa-bake."

Kaagad na nagliwanag ang mukha ng conde. "That's a good idea." Naglakad ito paalis
pero nilingon siya ng nasa pinto na siya, "by the way, sinadya ko talagang tawagin
kang Mrs. Racini kanina. And i'm not sorry." Pagkasabi no'n ay lumabas na ito ng
bahay.

Siya naman ay naiwang nakatayo sa salas. Pagkalipas ng isang oras, natagpuan ni

Iris ang sarili sa kusina at kumakain ng ice cream.

She's frustrated and angry. Not a good combination. But for her husband and for
their baby, she's trying to calm herself. Walang mangyayari kung magagalit siya.
Baka lumikha lang 'yon ng problema.

Her focus now should be on her husband. Niccolo's health and recovery. And her
baby, of course. Saka na niya iisipin ang sarili niya kapag maayos na ang dalawang
taong mahalaga sa kaniya.

Napaigtad si Iris ng bigla nalang may masuyong yumakap sa kaniya mula sa likuran
habang nakaupo siya sa stool ng island counter at kumakain ng ice cream.

Then a set of lips kissed her nape and hug her tighter.

Niccolo...

Binitiwan niya ang ice cream na hawak saka akmang haharap dito pero hindi siya nito
hinayaan. He just keep on hugging her like he missed her and he doesn't want to let
go of her.

"Niccolo..."
"Why can't I remember you?"

The question that broke her heart. "Don't force it. Maalala mo rin ako." Masakit
para sa kaniya na sabihin 'yon.

"I want it now, Iris. I want to remember you now."

Mariin niyang ipinikit ang mata saka pinisil ang kamay na nakayakap sa beywang
niya. "Don't force it. Maalala mo rin ako. Nandito lang naman ako, hindi ako aalis.
Hindi kita iiwan."

Niccolo kissed her temple. "Tell me something."

"What?"

"Did I propose to you?"

Sumikdo ang puso niya. "W-why do you ask?"

"I saw flashes earlier. Its vague. Blurry. But saw myself putting a ring on your
finger and promising that we'll get wed in the church soon."

Nahulog ang isang butil ng luha sa gilid ng mata niya. "You remember that?"

"I saw it" Mas lalong humigpit ang yakap nito sa kaniya. "But that's it. Wala na
akong maalalang iba kahit ipilit ko. Mas lalong sumasakit ang ulo ko."

Masuyo niyang binaklas ang pagkakayakap sa kaniya ng asawa saka humarap dito habang
nakaupo pa rin sa stool at nakatayo ito.

"You're crying." Komento nito ng makita ang luha sa pisngi niya.

Ngumiti siya saka hinaplos ang pisngi nito. "I'm glad you remember something. Kahit
'yon lang, masaya na ako do'n. I know you'll remember me soon, and i'll patiently
wait for it to happen."

Niccolo's face softened as he looked at her. "Kinasal ba tayo? Saan tayo kinasal?"

Sasagutin sana niya ang asawa pero naalala na naman niya ang pagsakit ng ulo nito
at ang pagdugo ng ilong nito. "In time, you'll remember-"

"Just tell me-" hindi nito natapos ang sasabihin dahil nasapo nito ang ulo at
mahinang napadaing. "Fuck..."

Mabilis na umalis siya sa pagkakaupo at kumuha ng tissue saka inilapat niya iyon sa
ilong nito na nag-uumpisa na namang dumugo.

"Huwag mong pilitin." Sabi niya ng bumalatay na naman ang sakit sa mukha ng asawa
niya. "Hayaan mo na, maalala mo rin ako."

She's comforting him but she knew its not working. But his nosebleed thankfully
stops after a minute or two.

"There..." panay ang kuha niya ng tissue at pahid sa dugong lumalabas sa ilong nito
hanggang sa tumigil iyon. "No blood... shh... stop thinking about me-"

"I can't help it." His eyes are begging, "My mind always wanders back to you. I
want to remember you, Iris. I want to remember you so bad."

"Shhh..." she shushed him and softly kiss his lips to make him stop talking, "stop
it, please... please, stop making me worry so much. Please?"

Napatitig ito sa kaniya saka masuyo siyang niyakap at nagsalita. "Don't beg. I
don't like seeing you beg."

Napangiti siya. He always say that. Then and now.

"I won't beg if you listen to me. Huwag mong pilitin ang sarili mo. Maaalala mo rin
ako."

Niccolo sighed heavily. "Okay. I won't force myself. But answer me one thing."

"What?"

He pulled away from her and looked into her eyes. "You're mine, right?"

Hindi siya sumagot.

"Iris-"

"Don't push it, Niccolo. Baka sumakit na naman ang ulo mo."

Niccolo sighed again. "Fine. I won't. But i'm wondering..." kumunot ang nuo nito.
"Paano ka kinasal sa iba kung inaya kitang magpakasal?"
Ngumiti lang siya saka hinalikan ito sa pisngi. "Come on. You need to rest."

Nagpaubaya naman sa kaniya si Niccolo patungo sa kuwarto nito at nahiga silang

dalawa sa kama nito. At tulad nang nagdaang araw, hinaplos niya ang buhok nito
habang nakayakap ito sa kaniya.

And slowly, she fell asleep as well.

NICCOLO CAN'T take his eyes off of Iris these past few days since he saw her. He
knew something is going on between them before he lost his memories. Ayaw lang
nitong sabihin sa kaniya. Hindi niya ito maalala pero sigurado siyang may
namamagitan sa kanilang dalawa.

What he saw before he lost his consciousness. That must've mean something! He's
trying to piece everything together and he's forcing himself to remember but he
keeps on having severe headaches and nosebleeds.

Tinatago niya lang 'yon kay Pietro at Iris para hindi ang mga ito mag-aalala sa
kaniya.

He wants to remember Iris! Nararamdaman niyang malaki ang bahagi nito sa buhay
niya. He can feel it.

Pero kahit naman anong gawin niya, the fact still remain that Iris is married to
someone-his friend, Cormac-and they're having a baby!

Fuck!

Malakas talaga ang pakiramdam niya na may namamagitan sa kanilang dalawa. Nuong
unang pagkikita palang nila na titig na titig ito sa kaniya at nababasa niya sa mga
mata nito ang pangungulila.

That emotion is for him! She missed him!

When he asked Lucifer about Iris, he just laughed. And when he asked the Count, he
just tsked. And Pietro won't tell him anything! And now, Iris!

Are they ganging up on me?

Bumuga siya ng marahas na hininga saka napasabunot sa sariling buhok at napatigil

sa paglalakad ng dumaan siya sa kuwarto ni Iris. Nakabukas ang pinto niyon at
nakita niyang nakahiga ito sa gitna ng kama at nakatitig sa kisame.
Is she thinking of her husband? Well, she's not really faithful like she said. She
let him kissed her. She even kissed him back! Kaya alam niyang may namamagitan sa
kanila. Noon pa. Alam niyang may relasyon sila ni Iris. Alam man 'yon ng asawa nito
o hindi.

Akmang aalis siya dahil naiirita siya ng may nagsalita sa likod niya.

"Signor, the plane is ready."

He faced Pietro and motioned him to step back.

Nang malayo na silang dalawa sa kuwarto ni Iris, nagtanong siya.

"You're my butler and you know everything about me." Panimula niya.

"Yes." Sagot ni Pietro.

"Then... I have a question."

"What is it, Signor?" Tanong nito ng hindi siya nagsalita pagkalipas ng ilang
segundo.

He took a very deep breath. "Iris and I... do we have a thing for each other?"

Kumunot ang nuo ni Pietro. "A thing? What thing?"

Nasapo niya ang huo at patuloy na nag-explain kay Pietro. "What I mean is, Iris and
I, do we have a romantic relationship with each other before her husband?"

Pietro didn't answer.

"I mean..." he took a deep breath again and sighed loudly, "was Iris mine? I saw a
flash Pietro. It was vague but I know what I saw. I saw myself and Iris and i'm
putting a ring on her finger." He lets out a loud breath. "Was she mine?"

Napatitig sa kaniya si Pietro saka ngumiti. "Yes. She was yours... until recently."

Sumikdo ang puso niya. "How recent?"

"Signorina met Cormac and she likes Cormac"

"-more than me?" Hindi siya makapaniwala. "Who is this Cormac? How are we friends?
Tell me, Pietro, is he still alive?"

Pietro sighed before looking down and murmured, "i'm going to hell for this. Mi
dispiace, Signor." Kapagkuwan ay nag-angat ito ng tingin sa kaniya. "She met Cormac
in the island and you and Signorina are having trouble and Cormac made her happy."

Nagtagis ang bagang niya. "So this Cormac who happens to be my friend-stole my
woman away and impregnate her?!"

Pietro took a deep breath. "Yes, Signor. I'm so sorry."

Kumuyom ang kamao niya. "I knew it... I knew she's mine... I can feel it in my
heart and in my gut... but she's loyal-well, not anymore." Nagtagis ang bagang niya
saka napatitig sa butler. "Is she the woman you told me whom I love and is waiting
for me to get better?"

Tumango si Pietro. "Yes."

"And now she doesn't want me anymore because she's married?"

Ilang segundo ang lumipas bago sumagot si Pietro. "Would it stop you though?"

Umiling siya. "No."

"I thought so."

Nicolo sighed. "Go on. Ready the plane. I'm taking Iris to Italy with me."

"Its dangerous-"

"I know but I'll protect her. I'm starting to remember my life in the army and in
the organization, so she'll be safe with me. I won't let anyone hurt her."

Tumango si Pietro. "Of course, Signor."

Nang makaalis si Pietro, bumalik ulit siya sa kuwarto ni Iris pero wala na roon
ito.

Kaagad siyang bumaba sa salas at nang wala rin doon si Iris, tinungo niya ang
kusina at napangiti ng makitang kumakain na naman ito ng ice cream na binili niya
nuong isang araw habang nakaupo sa island counter.

"Hey..." aniya.
Ngumiti ito sa kaniya ng makita siya at ipinakita ang ice cream na kinakain.
"Salamat dito."

Tumango siya at lumapit dito. Hindi katulad ng mga nagdaang araw, hindi niya
pinigilan ang sarili niya.

Hinawakan niya ang magkabilang hita nito saka ibinuka iyon at doon siya sa gitna
tumayo.

Nabitin ang pagkain sana ni Iris ng ice cream dahil sa ginawa niya.

And when he saw the ice cream slip outside between her lips, he leaned in, lick the
ice cream off and slid his tongue inside.

Fuck her husband. Fuck everyone. She's his and no one is taking her away from him
this time. Not the danger and definitely not his forgotten memory.

Akala niya itutulak siya nito palayo dahil palagi nitong sinasabi na mahal nito ang
asawa nito kaya nagulat siya ng tugunin nito ang halik niya ng mas mapusok.

"Fuck..." napamura siya ng nabuhay ang pagkalalaki niya sa pagsipsip nito sa dila
nila.

Napasabunot ito sa buhok niya habang naglalaban ng halikan ang mga labi nila.
Nagsisisipsipan sila ng dila, nagkakagatan ng labi na parang sabik na sabik at ang
kamay niya ay nasa mayayaman nitong dibdib at ninamasahe 'yon.

"Niccolo..." she groaned when he slip his hand inside her blouse and palm her
breast. "Ohh... yes, I miss that, baby."

Hearing her calls him baby snaps his remaining control.

"You miss me?" He asked while kissing Iris' lips fervently.

Yes." Pinalibot ni Iris ang binti sa beywang niya saka mas naging mainit pa ang
labanan ng dila nila. "Yes, baby, I miss you so much."

Bumaba ang kamay niya sa suot nitong cotton short saka inalis 'yon. Malakas ang
loob niyang hubaran si Iris dahil alam niyang walang tao sa bahay na 'yon maliban
sa kanilang dalawa.

"Uhm... Niccolo..." daing nito ng haplusin niya ang pagkababae nito mula sa suot
nitong underwear.
Sunod niyang hinubad ay ang damit nitong pang-itaas saka ang braso nito.

Nanuyo ang lalamunan niya ng makita ang kahubdan ni Iris. "Oh, fuck..."

Walang inhibisyong bumaba ang kamay nito sa pantalon niya at ipinasok nito sa loob
ang kamay at sinapo siya na para bang sanay na itong gawin 'yon sa kaniya.

He can feel it. They'd been intimate like this before. Ginawa na nila ito noon.
Nararamdaman niya iyon sa walang inhibisyong mga haplos ni Iris sa katawan niya.

Lumalim ang paghinga niya habang nakatingin sa nang-aakit na titig ni Iris. Nang
bumaba pa ang tingin niya sa mayayaman nitong dibdib, nawala na sa isip niya na may
asawa ito... na nagdadalang-tao ito.

Bumaba ang mga labi niya sa mga labi nito at mapusok na hinalikan si Iris na
mapusok din nitong tinugon. Yumakap ulit ang mga binti nito sa beywang niya.

Nangangapa ang kamay nitong hinubad ang pang-itaas niyang damit at hinaplos ang
katawan niya gamit ang isa nitong kamay.

Niccolo groaned as his lips travels down to her neck down to the valley of her
breast.

Napasabunot si Iris sa buhok niya ng ipasok niya sa loob ng bibig ang isang nipple
nito at kinagat iyon saka sinisipsip.

"N-Niccolo..." buong pagnanasa nitong daing habang hinihimas ang pagkalalaki niya.

"Fuck." Niccolo groaned when Iris started massaging his manhood. "Iris-Oh!"

Ang malikot niyang kamay ay nakapasok sa loob ng panty nito at akmang hahaplusin
niya ang namamasa na nitong pagkababae ng pigilan ni Iris ang kamay niya.

"No..."

He looked at Iris in disbelief. "W-why? I want you-"

"And I want you too." Bulong nito saka hinalikan siya sa pisngi patungo sa tainga
niya saka bumulong ito. "In bed. I want you in bed, Niccolo, not in the kitchen"

"Oh." That's music to his ears. "In bed then."

Maingat niyang pinangko si Iris saka dinala sa kuwarto niya. Habang naglalakad siya
ay hinahalik-halikan nito ang leeg niya patungo sa tainga niya at napapapikit
nalang siya.

Mas lalong nag-uumigting ang pagkalalaki niya. Mas lalo iyong tumitigas at
nagwawala.

And when he laid Iris on the bed, their lips met and their tongue battled.

Isa-isang nahubad ang damit nila hanggang wala nang natirang saplot sa kanilang
dalawa.

And when they're both naked, his lips trailed down from her breast down to her
belly, down to her mound.

And in between her thighs, his tongue and lips bathe in her wetness.

A/N: To the most beautiful twins i know,

Today is your birthday, a new beginning, a new page in your lives, a new chapter
for a new age, a new story to live by and a chance to turn the page. May you have
all thejoy your heart can hold... all the smiles a day can bring... all the
blessing a life can unfold and may you get the world's best in everything. Wishing
you a happiest Birthday, Iris and Ivy.

CHAPTER 36

NANGINGINIG ANG mga hita ni Iris ng sumabog ang orgasmos sa kaibuturan ng

pagkababae niya. Nakaliyad ang katawan niya at nakaawang ang mga labi habang pikit
ang mga mata at bakas sa mukha niya ang sarap.

"Niccolo..." mahina niyang daing habang unti-unting humuhupa ang orgasmo niya.

Pero walang balak si Niccolo na doon magtapos ang lahat, patuloy ito sa pagsamba sa
pagkababae niya, patuloy ang pagtudyo ng dila nito sa kaselanan niya. Napapaigtad
siya dahil sensitibo pa ang kl-tor-s niya sa tuwing sinisipsip nito.

Napasabunot na naman si Iris sa buhok ni Niccolo at mas lalo itong pinagduldulan sa

pagkababae niyang gusto niyang sambahin pa nito.

She miss this. She miss doing this with her husband. Kaya nagpaubaya siya kanina,
kaya nagpadala siya sa halik nito at haplos sa katawan niya. She'd been craving for
this pleasure... since she saw him again.

Only Niccolo can make her crave this pleasure. Only her husband can pleasure her
like this.

"Ang sarap..." bulong niya habang umaangat ang balakang niya at halos ipitin na
nang mga hita niya ang ulo ni Niccolo ng binilisan nito ang paggalaw ng dila sa
pagkababae niya.

She's starting to lose her mind in pleasure again. Ang banayad na paggalaw ng dila
ni Niccolo sa pagkababae niya ay bumilis at nag-umpisa na naman siyang magpabiling-
biling.

"Uhm..." napasabunot si Iris sa sariling buhok saka nakagat ang pang-ibabang labi
habang gumagalaw ang balakang niya para sundan ang paggalaw ng dila ng asawa.
"Yes... yes, oh, keep doing that, baby. Yes... ohh... uhm!"

Iris gasped in sudden pleasure when Nicolo sucked her cl-t. Umaangat ang paa niya
at napasabunot siya sa buhok ng asawa.

"Niccolo..."

"Uhm..." Niccolo replied with a moan as he keeps on licking her and sucking her cl-
t and lapping her wetness.

Oo nga't nawalan ng memorya ang asawa niya pero magaling pa rin ito. Magaling pa
rin itong magpaligaya katulad ng dati.

Iris squeezed her eyes shut when she felt another orgasm coming.

"Cazzo!"

Ang isa niyang kamay ay nakasabunot sa buhok ng asawa at ang isa ay mahigpit na
hawak ang bedsheet ng kama.

"Oh! Niccolo... I'm cuming again-oh! Uhm! Niccolo!"

Pinagduldulan niya ang bibig ni Niccolo sa pagkababae niya at umangat ang puwitan
niya ng sumabog ang pangalawa niyang orgasmo.

Iris' legs trembled. Her lips parted in pleasure and her whole body weight fell
into the mattress.

Nilalasap pa rin ni Iris ang sarap ng orgasmo niya ng maramdaman niya ang pagpasok
ng pagkalalaki ni Niccolo sa loob niya. Kaagad siyang napatingin sa gitrnang hita
niya at napakagat-labi nalang ng makitang nakapikit ang asawa niya habang dahan-
dahang pinapasok ang kahabaan sa loob niya.
"Fuck..." mahinang mura ni Niccolo ng masagad nito ang kahabaan sa loob niya.

Siya man ay napadaing ng maramdamang sagad na sagad ang pagkababae niya.

Nakakabaliw ang sarap na hatid niyon.

Napalunok si Iris at nag-umpisa na namang lumalim ang hininga ng bumaba ang mga
labi ni Niccolo sa katawan niya, sa dibdib niya, humahalik, pinaglalandas ang dila
sa leeg niya at kinakagat ang balat niya.

Banayad 'yon, parang naglalambing at masarap ang kiliting dulot niyon sa kaniya na
dumadaloy patungo sa puson niya at mas nagiging basa pa ang pagkababae niya kung
saan dahan-dahan na naglalabas masok ang kahabaan ng asawa niya.

"Niccolo..." daing niya.

His kisses move to her ear, he licked and lapped it before he whispered, "you're
mine, Iris. I won't let anyone take you away from me. You're mine."

Nakapikit na tumango siya, "yes, i'm yours, baby..." she whispered, "all yours."

"Good." Pagkasabi nito niyon at mas isinagad pa nito ang kahabaan sa loob niya
dahilan mapa daing siya ng malakas sa sarap.

"Ah!"

Kusang yumakap ang mga binti niya sa beywang ni Niccolo at mas hinapit ito palapit
sa kaniya habang naglalabas-masok ito sa loob niya. Ang mga kamay niya ay nakayakap
sa leeg nito hanggang sa bumaon ang kuko niya sa likod nito habang umiindayog ang
katawan niya para sundan ang paggalaw ng asawa niya.

Napuno ng halinghing ang buong silid habang inaangkin siya ng asawa. Mas bumilis pa
ang ulos nito, mas naging mapusok ang paglalabas-masok at mas lalo siyang nahibang.

"Niccolo-oh! Yes! Do me good, baby. Keep pumping- faster, baby. Faster!"

Mas lalo pa ngang bumilis ang pagkadyot ng asawa niya sa ibabaw niya. Napapahiyaw
siya sa sarap at mas lalong bumaon ang kuko niya sa likod nito kasabay ng pagkalmot
niya rito.

"Niccolo. Niccolo..." She's cuming again. So near. "Oh! Niccolo! Oh, merda. Faster,
baby. Oh!"

Niccolo gripped her ass and his pumping get intense. Lumilikha iyon ng malakas na
ingay na nagpapahibang sa kaniya.
"Fuck! Niccolo! Oh!" She can't keep moaning and screaming her husband's name.

Napaliyad si Iris ng maramdaman ang pagsabog ng sarap sa kaibuturan niya at nang

mag-umpisang humupa iyon, sinil ni Niccolo ng marubdob na halik ang mga labi niya.

"Iris...oh, fuck!" Kumalas ito sa halikan nila at isinubsob nito ang mukha sa leeg
niya at sinipsip nito ang balat niya roon kasabay ng pagsabog ng katas nito sa loob
niya.

And Iris went still when she felt her cum inside her.

She's shock to say the least. She couldn't move for a couple of second until
Niccolo pulled away from her neck and stared at her.

"I'm sorry..." he looks apologetic, "I shouldn't have come inside you. I should've
asked."

Masuyo niyang sinapo ang mukha ng asawa saka nagniningning ang matang tinitigan
ito. Hindi alam ni Iris kung bakit nanubig ang gilid ng mga mata habang
pinagmamasdan ang mukha ng asawa niya.

"You came." She whispered. "You really came." Pinalibot niya ang mga braso sa leeg
ng asawa at hinapit ito palapit at mahigpit na niyakap. "Oh, Niccolo, you make me
so happy."

"By cuming?" He asked, confused.

Tumawa siya sa kaguluhan nito pero hindi na Sumagot. Basta niyakap niya lang ang
asawa niya hanggang sa unti-unting nahugot ang kahabaan nito sa loob niya.

Iris can still feel his cum. She can feel Niccolo's semen dripping down to her ass.

"That feels good..." bulong niya ng umalis si Niccolo sa ibabaw niya.

He frowned at her. "You feel good that we're done?"

"No..." she shook his head, "your cum felt good."

"Oh." He sounds relieve. "You're definitely not faithful."

Mahinang natawa si Iris. "Still am, baby, still am."

Sumama na naman ang mukha ni Niccolo saka nahiga sa tabi niya at naglalambing na
ginawang unang ang braso niya.

"I felt like I miss this." Wika nito kapagkuwan saka tumingin sa kaniya. "Ginawa na
natin 'to noon, tama ba?"

Ngumiti lang siya saka niyakap ang asawa at hinalikan ito sa nuo. "I love you so
much, Niccolo."

Niccolo embraced her back. "You know what I feel for you, Iris. You know I feel the
same. Does that mean you don't love your husband-"

"Oh, I love him more."

He pulled away and glared at her. "Iris! Stop playing with me!"

Tumawa lang siya saka ginawaran ng halik sa mga labi ang asawa at pinakatitigan
ito. "Wala akong pinagsisihan na minahal kita. Kahit gaano kahirap, kahit masakit
na, kahit pakiramdam ko susuko na ako, hindi ako nagsisisi na hindi ako bumitaw at
pinaglaban ko kung anong mayroon tayo."

Lumambot ang ekspresyon ng mukha ni Niccolo. "I can feel your love for me, Iris. I
can feel it with your single I love you and the way you look at me." Guilt filled
his eyes. "It must have been painful for you that I don't remember you."

Tumango siya habang nangingilid ang luha sa mga mata niya. "It is. It hurts. So
much. Hearing you ask who I am, it makes my heart ache, Niccolo" Hinaplos niya ang
pisngi ng asawa. "Alam ko naman na hindi mo 'to kasalanan kung bakit nasasaktan ko,
pero masakit e."

"But you stayed anyway..."

She nodded and smiled at him. "Mahal kita e. Its that simple. I can understand you,
I can forgive you and I can and will do anything for you because I love you. Walang
ibang lalaking nag may-ari sa puso, ikaw lang, at wala akong balak na palitan ka. I
can endure any pain that is store for me, as long as i'm with you, I can beat it."

Titig na titig sa kaniya si Niccolo kapagkuwan ay gumalaw ang kamay nito para
tuyuin ang luha sa gilid ng mga mata niya. "Tell me something, Iris."

"What?"

"Am I your husband?"

She felt uneasy to tell Niccolo the truth, scared that he'll get headache and
nosebleed again, but he's smart. He'll figure it out and might force himself to
remember again.

So she stayed silent.

"Silence means yes in my vocabulary, Iris."

"Every people puts different meaning to silence. As for me, silence could be
anything. I am neither confirming or denying. I'm in between and its up to you to
comprehend my words and since your comprehension and mine's are different, we see
it differently."

Napailing si Niccolo. "I feel like you're tricking me with your words, Iris."

She shrugged. "Sue me."

"I rather make love to you again."

Napangiti siya. "My baby has smooth moves."

Niccolo chuckled. "I still can't remember half of my life, so l apologize if i'm
lacking with gestures and words."

Nakangiting umiling siya. "Baby, your memories is still not intact but you still
fucks good. You're still a hell of a licker. God, that tongue you have is sinful."

Natatawang hinalikan siya ni Niccolo na tinugon naman niya. Ang halik na nauwi sa
mainit na pagtatalik ulit.

THEY LEFT ITALY for their safety, but here they are again. Bumalik na naman sila.
Alam ni Iris na mas mapanganib ngayon dahil nagdadalawang-tao siya pero wala siyang
balak na hiwalayan ang asawa niya.

She's sure that Niccolo will protect her. No matter what. Kaya kampante siya habang
nakasakay sila sa isang kotse na sigurado siyang bulletproof at minamaneho iyon ni
Pietro.

At sigurado siyang hindi sila papunta sa mansiyon dahil iba ang daan na tinatahak
nila.

Natigilan sa pag-iisip si Iris ng maramdaman niyang may yumakap sa beywang niya at

may humilig sa balikat niya.
Lihim siyang napangiti. Naglalambing na naman ang asawa niya. May mga nagbago sa
ugali nito ngayong hindi ito nakakaalala pero ganun pa rin ang gawain nito.

Masuwerte lang siya na mahal na mahal siya ng asawa niya na kahit nakalimot ito ay
siya pa rin ang may-ari sa puso nito.

She will never leave him for whatever reason. Hindi na siya makakahanap ng lalaking
hindi nakalimot ang puso na mahalin siya.

"Iris?"

Na-miss na niya ang pagtawag nito sa kaniya ng'amore. "Hmm?"

"I think i'm your husband."

Nagkatinginan sila ni Pietro sa rearview mirror bago siya nakasagot. "Are you
Cormac?"

"No. But somehow, I can feel that you're lying to me." He kissed her shoulder. "And
maybe you're doing it for a reason... a reason that has something to do with my
headache and nosebleed every time I force myself to remember. You're afraid to see
me hurting."

Hindi na siya nagtaka kung paano nito naisip yon. Matalino ang asawa niya kaya
ngiti lang ang sagot niya sa tanong nito.

She doesn't want to lie to him anymore.

"Tama ba ako, Iris?"

Tumingin siya rito na nakahilig pa rin sa balikat niya.

Hinalikan niya ito sa nuo saka nanatiling tahimik.

"Iris?"

"Hmm?"

"May I see your passport?"

Hindi siya nagpakita ng kahit na anong emosyon o reaksiyon. "Bakit?"

"I want to confirm something."

He'll confirm my surname. Smart ass! "Mamaya, ipapakita ko sayo. Huwag na muna
ngayon, medyo sumasakit ang tiyan ko e."

Hinaplos naman kaagad ni Niccolo ang tiyan niya. "Hang in there, baby. Malapit na
tayo sa tutuluyan natin. Don't hurt your Mommy, you're making her worry so much."

Napangiti siya sa ginawa ni Niccolo at nang halikan nito ang tiyan niya, hinaplos
niya ang buhok ng asawa na ngayon ay nakatitig na sa kaniya.

"I like it when you do that." Hinawakan niya ang kamay niyang humahaplos sa buhok
nito at dinala nito ang kamay niya sa mga labi nito at hinalikan iyon. "I feel like
you're petting me."

Iris leaned in to kiss Niccolo's forehead but Niccolo moved and her lips touched
his. But she didn't pull away. She let the kiss happen and she even move her lips
against his making Niccolo smile.

Naputol lang ang halikan nila ng tumigil ang sasakyan at nag-anunsiyo si Pietro na
nakarating na sila.

Niccolo dropped two kisses on her lips before pulling and stepping out from the
car.

Pinagbuksan siya ng pinto ni Niccolo at inalalayan siyang makalabas ng kotse. Siya

naman ay kaagad na napatingin sa malaking mansiyon na nasa harapan nila.

Bumaling siya sa asawa niya. "Yours?"

Umiling si Niccolo. "My house is still undergoing security check. Hindi pa tapos
kaya dito muna tayo. We'll be safe here. Pietro's house is like a fortress."

Nagulat siya sa huling sinabi ng asawa. "This is Pietro's house?"

Niccolo nodded. "Yeah."

Napaawang ang labi niya. "This whole mansion is his?"

"Yeah." Kumunot ang nuo ni Niccolo. "Bakit parang hindi ka makapaniwala?"

"But..." tinuro niya si Pietro na naglalakad patungo sa pinto ng mansion. "He's

you're butler."
"Yeah. He is." Niccolo replied like its normal to have a Butler who owns a huge
mansion!

"He's rich." She pointed out.

"I know. We graduated in the same University."

She's still shock. "Paano mo siyang naging butler kung mayaman siya?"

Goodness! Sa walong taon na nakasama niya si Pietro sa bahay ni Niccolo, palagi

niya itong inuutusan at wala itong reklamo!

What the hell?!

Hanggang sa igiya siya ni Niccolo papasok sa mansiyon ni Pietro, bakas pa rin sa

mukha niya ang gulat, lalo na nang makita ang loob niyon at ang mga kasambahay na
naka-linya at nakayuko kay Pietro habang binabati ito ng maligayang pagdating.

At nang humarap sa kanila si Pietro at nakita nito ang emosyon sa mukha niya,
napakamot ito sa batok.

"Don't look at me like that, Signorina." Anito.

Her lips parted. "Who are you really?" She asked, stil confused and shocked.

Pietro smiled. "I'm still the same Pietro you know, Signorina."

"After what I saw," she let out a loud breath, "you will never be the same Pietro
Calvet know."

"Then let me introduce myself." Lumapit sa kaniya si Pietro saka inilahad ang
kamay. "Pietro Calvet Berthelot. Nice to meet you, Signorina Iris."

"B-Berthelot? French?" Gagad niya.

Pietro nodded. "Yes."

Then she remembers something. "How are you related to the Berthelot's who owned the
world renowned Security System and Services?"

Hindi sumagot si Pietro kaya si Niccolo ang sumagot sa kaniya.

"He's the owner, love."

She looked at Niccolo flatly. "And the owner is your butler?"

Niccolo just shrugged and walked towards the living room like he owned the place.
Kaagad naman na sumunod dito si Pietro na may pinakitang blueprint kay Niccolo.

Habang siya ay nakatanga lang sa dalawa. Hindi pa rin siya makapaniwala na ang
butler ni Niccolo na siyang umalalay sa kaniya sa loob ng walong taon ay bilyonaryo
pala.

CHAPTER 37

NAPANGIWI SI Iris ng maramdaman niya ang kirot sa gilid ng tiyan niya. Dahan-dahan
siyang naupo sa gilid ng kama habang sapo ang masakit na parte ng tiyan at
pinakalma ang sarili niya.

Kinakabahan siya baka mapaano ang baby niya.

Please, baby, please be okay.

Piping panalangin niya habang ininda ang sakit ng tiyan. Iba ang kirot niyon, hindi
katulad nang mga nakasanayan niya. At nagpapasalamat siya nang dahan-dahang nawala
ang kirot sa Sinapupunan niya.

Tumayo si lIris saka hinaplos ang parte ng tiyan na sumakit kanina.

"You're gonna be okay, baby." Pagkausap niya sa sinapupunan niya. "You're gonna be
okay. We're gonna be okay."

Napangiwi siya ng sumakit na naman pero segundo lang 'yon at kaagad namang nawala.

Nang lumipas ang mahabang minuto na hindi na sumakit ang tiyan ay lumabas siya ng
kuwarto at hinanap ang asawa.

She saw Niccolo in the garden, sipping coffee.

Gusto niyang gulatin ang asawa niya pero hindi rin natuloy dahil lumingon ang asawa
niya.

"Gotcha." Nakangiting huli nito sa kaniya.

Inirapan niya ito at napasimangot siya. "Alam kong naramdaman mo ako pero dapat
hindi ka lumingon. You should have let me enjoy sneaking up on you."

"Oh. Waita minute." Kaagad umayos ng upo si Niccolo at umaktong hindi siya nakita
at nakipag-usap sa sarili. "As I was saying to myself, Iris is an amazing woman and
I know she's behind me right now that's why i'm trying to be sweet-"

Binatukan niya ang asawa saka piningot ang tainga nito. "Hindi yan gagana sakin."

Niccolo laughed before standing up and facing her. "Hey, love."

At dahil marupok ang puso niya pagdating sa asawa, napangiti siya at niyakap ito.
"Hey. You look handsome today."

Niccolo chuckled. "Mas guwapo sa asawa mo?"

Umakto siyang nag-iisip. "Hindi. Mas guwapo yon."

Gumuhit ang ngiti sa mga labi ni Niccolo. "Guwapo talaga ako."

Tinaasan niya ito ng kilay. "Bakit? Ikaw ba ang asawa ko?"

Niccolo kissed her on the lips. "I believe I am."

Iris chuckled. "All I can say is that my husband in near." Sagot niya.

Niccolo pressed his body against hers, "this near?"

Halik sa mga labi nito ang sinagot niya kay Niccolo na kaagad naman nitong tinugon.
Nang maghiwalay ang mga labi nila, kaagad na niyakap siya ni Niccolo at
naglalambing na hinalik-halikan nito ang buong mukha niya.

"Iris, huwag ka nang magsinungaling sakin." Hinalikan nito ang tungki ng ilong
niya, "I know i'm your husband, love."

"How sure are you?" She asked, challenging him.

Humaba ang nguso ni Niccolo. "Bakit ba sinisira mo ang araw ko?"

"Asus..." she kissed his chin, "love you, Niccolo."

Kaagad namang lumambot ang mukha ni Niccolo. "Love you more, love. Now lets go to
our room and make love."

Natatawang kinurot niya ang tagiliran nito. "Ikaw talaga. Ayoko." Humawak ang kamay
niya sa tiyan niya, "sumakit ang tiyan ko kanina."

Kaagad na bumakas ang pag-aalala sa mukha ni Niccolo at umuklo para pumantay ang
mukha nito sa tiyan niya. "Baby, I told you not to hurt mommy. You're making her
worry." Pagkatapos ay nag-angat ito ng tingin sa kaniya. "Sumakit pa ba?"

Hinaplos niya ang tiyan. "Hindi na. Okay na siya."

Tumuwid ito ng tayo saka hinaplos ang buhok niya. "Palagi bang sumasakit? Gusto mo
samahan kitang magpa-check up? You're making me worry."

"T'm okay." Giit niya saka ngumiti kapagkuwan ay nagtanong habang nakayakap siya sa
beywang ni Niccolo. "Kailan tayo uuwi sa bahay natin? Sasama ba satin si Pietro?
Butler mo pa rin ba siya?"

Pero walang sinagot si Niccolo sa mga tanong niya, nakatitig lang ito sa kaniya na
para bang may nasabi siyang nakapagpatigil ito.

"What's wrong?" Tanong niya sa asawa.

He blinked. "Bahay natin?"

She stilled. Shit!

"Iris, bahay natin?" Ulit nitong tanong sa kaniya. "You said, our house..." ulit
nito, "its our house, not just mine. That mustve mean something. Right, love?"

Pinakatitigan niya si Niccolo na bakas ang kaguluhan sa isip at alam niyang

gumagana ang utak nito. He's trying to deduce her words.

"Niccolo-"

"Don't tell me not to force myself." May iritasyon sa boses nito. "Wala akong
pakialam kung sumakit ang ulo ko o kung dumugo ang ilong ko, maalala lang kita.
You're worth all the pain, Iris. You're worth it."

Humigpit ang yakap niya sa asawa saka hinalikan ito sa leeg. "Hindi ka ba
makapaghintay na maalala mo ako?"
Umiling ito. "Hindi. Hindi na ako makapaghintay. Ayokong maghintay."

Humugot nang malalim na hininga si Iris saka. umuka ang bibig para sabihin ang
totoo sa asawa niya nang pumasok si Pietro sa hardin.

"Signor, Parisi is here."

Hindi niya alam kung magpapasalamat siya kay Pietro o hindi. Napigilan siya nitong
magsabi ng totoo sa asawa niya.

Niccolo sighed before pulling away from her embrace. "Kakausapin ko lang si Parisi
tapos babalik ako kaagad at mag-uusap tayo ng masinsinan."

Tumango lang siya saka hinatid ng tingin ang asawa niya at si Pietro na malalaki
ang hakbang papasok sa kabahayan. Naiwan siya sa hardin ng mag-isa.

Akmang uupo siya sa kinauupuan kanina ni Niccolo ng sumigid ang kirot sa tiyan niya
na nagpawala sa balanse niya.

"N-Niccolo.." sambit niya sa pangalan ngasawa.

Akmang hahawak siya sa upuan para suportahan ang sarili pero huli na, tuluyan na
siyang nawalan ng balanse at bumagsak ang katawan niya sa bermuda at nawalan siya
ng malay.

NAGISING SI Iris sa loob ng inukupa nilang silid ni Niccolo sa bahay ni Pietro.

Tumuon ang mata niya kay Niccolo na kausap si Pietro. Parang hindi ito mapakali.

"-have to make sure. I'm Doctor but not an OB. We need a second opinion."

"I will go and fetch Dra. Bianchi." Kaagad na sabi ni Pietro at kaagad na lumabas
ng kuwarto.

Sinubukan niyang bumangon pero kaagad siyang pinigilan ni Niccolo ng makita ang
balak niyang gawin.

"No." Pigil nito sa kaniya at kaagad na lumapit sa kaniya. "Rest. Don't move.
Please."

Bumalik naman siya sa pagkakahiga saka hinaplos ang tiyan. "Is the baby okay?" 'Yon
kaagad ang tanong niya ng maalala ang nangyari sa kaniya sa hardin.

"The baby is weak but okay, so are you." He let out a deep sighed. "But i'm still
worried so I told Pietro to fetch Dra. Bianchi for second opinion."

Natahimik siya saka hinaplos ang tiyan niya. She's still stress and her baby is
suffering for it. She can't keep being like this. Kawawa ang anak niya.

Natigilan siya ng umuklo si Niccolo at mahigpit siyang niyakap saka isinubsob nito
ang mukha sa leeg niya.

"I was so scared when I saw you unconscious on the grass." Bulong nito na parang
nanginginig ang boses at dinig niya ang takot do'n. "You scared the hell out of me,
Iris. You nearly drove me crazy with worry."

Umangat ang kamay niya saka masuyong hinaplos ang likod ng asawa para kumalma ito.
"Okay lang ako, Niccolo. Hindi na mauulit yon."

But Niccolo didn't let her go. Nanatili itong nakayakap sa kaniya nang mahigpit na
para bang ayaw siyang pakawalan.

Hinayaan niya lang ang asawa niya na yakapin siya habang hinahaplos niya ang buhok
nito gamit ang mga daliri niya.

"I'm okay, Niccolo. I'm okay..."

Finally, he let her go, "huwag mo akong tatakutin ng ganun ulit, Iris." Hinaplos
nito ang pisngi niya at hinawi ang ilang hibla ng buhok na tumatabing sa mukha
niya. "Mahina ang puso ko pagdating sayo. Hindi ako matatakutin pero halos manginig
ang buong katawan ko kanina nang makita kitang walang malay."

She smiled at Niccolo. "I'm okay now, baby. Stop worrying. As much as possible,
mula ngayon, iiwas na ako sa stress."

Ilang segundo siyang tinitigan ni Niccolo bago tumabi ng higa sa kaniya at masuyo
nitong inilipat ang ulo niya sa braso nito saka masuyo siyang niyakap.

Masarap sa pakiramdam ang yakap nito na napapikit nalang siya.

"Iris?" Kuha nito sa atensiyon niya pagkalipas ng ilang sandali.

"Hmm?"

"Puwede na tayong umuwi sa bahay." Sabi nito. "Parisi, a friend of mine, told me
that my house is now clean and safe. Bukas puwede na tayong umuwi."

She's glad. She miss living in that mansion. "Sasama ba satin si Pietro?"
"Yes."

"How come he's your butler?" Hindi pa rin siya makapaniwala hanggang ngayon na
butler nito ang isang katulad ni Pietro. "Pietro is a freaking billionaire,
Niccolo."

Lumapat ang palad ni Niccolo sa tiyan niya saka humaplos iyon doon. "He owes me and
he thinks that he has to pay me for it. Hindi ko naman siya sinisingil, at ayokong
tumanaw siya ng utang na loob sakin. Pero iba ang takbo ng isip ni Pietro, iba ang
ugali ni Pietro. For him, he owes me everything, but for me, it was just a job that
I needed to do."

Kumunot ang nuo niya. "What did you do?"

"His family got nearly massacred on the street. It just happen that I was passing
by, not knowing that it was The Berthelot's family. I helped because that's what I
do... that's my job. I was already in the Army at the time. After l took out the
shooter, I carried the Berthelot's family to my car, one by one, and took them to
the Hospital. God, I was soaking with their blood at the time. After I was
processed by the Police, I went home and forget about it."

"Pero hindi nakalimot si Pietro. Nang gumaling siya at nakalabas sa Hospital, he

went to my house and offered himself to be my butler" He tsked, "that mother fucker
was so persistent. I keep saying no, but he move to my house. Hindi siya umalis at
nagtrabaho siya sa bahay ng walang hinihinging kapalit. Hanggang sa nasanay na ako
na nandiyan siya para gawin lahat ng inuutos ko, kahit ano pa'yon. To Pietro, to
hell with his wealth, he's my butler and being President to a world renowned
company won't change that."

Kaya naman pala ganun nalang ka-loyal si Pietro kay Niccolo. Lahat ng ginagawa nito
sa nakalipas na taon ay para kay Niccolo.

For him to serve Niccolo must have been difficult for him. The fact still remain
that Pietro is a billionaire.

"Now I wonder..." tiningala niya ang asawa saka tinitigan ito, "how rich are you?"
Puno ng kuryusidad niyang tanong dito. "I mean, alam ko kung gaano kayaman ang mga
Berthelot, siguradong hindi madaling tanggapin ang ginawa ni Pietro maliban nalang
kung mas mayaman ka pa sa kanila."

Kahit kailan hindi siya nagkaroon nang interest sa kayamanan nito, hindi niya
inalam ang lahat ng ari-arian nito kahit pa asawa niya ito at wala siyang
pinermahang pre-nuptial agreement. All she did is take care Racini's Empire, like
he asked her to.

"Just you know." he shrugged, "I mean, its not a big deal."
Bumangon siya saka paharap na umupo sa tabi nito at pinakatitigan ang asawa. "Tell
me all the properties and businesses under your name."

"Ahm," He took a deep breath before answering, "Racini's Empire including chain of
Hotels and Resorts."

Alam niya iyon dahil 'yon angpinamamahalaan niya. "And?"

"Insurance Companies, Banks, real estates, Hospital, Warehouses and mines."

Napanganga siya sa asawa. "You're that rich?"

Niccolo shrugged nonchalantly. "I guess..."

She blinked. "Who manages them?"

"As far as l can remember... Pietro."

Oh. So that's why Pietro is always busy with paperworks when he's not doing her
bidding. "You're lucky to have him."

"Yeah. But i'm confused when he told me that he's not managing the Racini's Empire,
The Company that I inherited from my parents. Inaalagaan ko ang kumpaniya na 'yon.
Nang tanungin ko siya kung sino ang namamahala, sabi niya ikaw daw." Napatitig ito
sa kaniya, "you must be the most important person in my life for me to give you the
right to manage my parent's empire. But Pietro won't tell me about you." He tsked
in annoyance. "I hate him."

Mahina siyang natawa. "You can't hate him. He's a good guy-"

"Don't you dare praise him," he's irritated, "i'm getting jealous."

"Aww..." pinisil niya ang pisngi nito, "ang seloso mo talaga. Don't worry, i'm
yours."

Niccolo put his hand over his heart. "Ang rupok ko talaga." He tsked and looked at
her, "Ano ba ang mayroon ka na ang hina-hina ko pagdating sayo?"

She shrugged nonchalantly. "Mahal mo ako e. Plain and simple."

"Mahal mo rin naman ako kaya patas lang tayo." Kaagad nitong balik sa kaniya.
Nagkibit-balikat lang ulit siya saka nahiga ulit sa kama at ginawang unan ang braso
ni Niccolo.

"Niccolo?"

"Hmm?"

"I want to rest."

"Then rest." He kissed her forehead. "Nandito lang ako. Hindi ako aalis."

Nakampante siya sa sinabi nito kaya pinikit niya ang mga mata at hinayaan ang
sarili na makatulog.

NANG MAKATULOG si Iris, maingat na inilipat ang ulo nito sa unan saka maingat na
bumangon at umalis sa kama. Pagkatapos ay hinagilap niya ang shoulder bag nito at
binuksan iyon.

He's embarrassed for opening her bag and going through her stuff but he needs to
confirm something. He knew that he's disrespecting Iris' privacy but he has to
know!

He can feel it. He can feel that they have something special. Ayaw lang aminin ni
Iris sa kaniya.

His breathing stops when he saw her passport.

She has two.

He frowned and open the first one.

Iris Gonzaga Craig.

His heart tightened. "Fuck..."

Nagtatagis ang bagang na binuksan niya ang isa pa nitong passport.

Iris Gonzaga Racini.

Tumigil ang paghinga niya at lumakas ang kabog ng puso niya.

Its his surname. That means he is her husband! But why does she have another
passport with a different surname? What's the meaning of this?!

Mas lalo lang siyang nagu luhan.

Fuck! I have to clarify this!

Inilabas niya ang lahat ng gamit sa shoulder bag nito. Natigilan siya ng makita ang
isang flash drive sa secret pocket ng bag nito.

Racini. Basa niya sa naka-engrave sa flash drive.

Racini? Is it his? Siya lang naman siguro ang Racini na kilala nito. Not to mention
her surname in one of her passport is Racini!

Sakin ba 'to?

Mabilis siyang naglakad palapit sa laptop na nasa mesa saka ini-insert ang flash
drive sa USB Port.

It only contains one file.

An MP4.

Ilang segundo niyang tinitigan iyon, nag-iisip kung tama ba ang ginagawa niyang
pakikialam sa mga gamit ni Iris, pero binuksan pa rin niya ang video na 'yon.

Seconds later, he saw himself in the video, fixing the camera's angle before
winking at the camera and whispering 'ti amo, amore mio'.

CHAPTER 38

NAGISING SI Iris dahil sa masuyong paghaplos sa pisngi niya. Nang imulat niya ang
mga mata, nagtama ang tingin nila ni Niccolo na titig na titig sa kaniya. May
paghanga siyang nababasa sa mga mata nito na nagpakunot san up niya.

"What is it?" Tanong niya sa asawa nang nanatili itong nakatitig sa kaniya. "Is
there something in my face?"

Umiling ito kapagkuwan ay hinalikan siya sa nuo saka masuyong siyang niyakap.
"Thank you. Thank you so much, amore."
Amore. He called me amore!

Kumalas siya sa yakap ng asawa at sinapang mukha nito saka pinakatitigan,

nagtatanong ang mga mata niya. "Naalala mo na ako?"

Ang lakas ng tibok ng puso niya habang hinihintay ang sagot nito. Para iyong
nakikipag-karera. Naririnig niya ang malakas na pagtambol niyon sa tainga niya.

"Answer me, Niccolo," she's getting impatient when Niccolo didn't answer her,
"naalala mo na ba ako?"

Iris' heart sank when Niccolo shook his head.

Bumagsak sa kama ang kamay niyang nakasapo sa mukha nito saka walang buhay siyang
tumawa. "You called me amore.. akala ko tuloy naalala mo na ako." Pilit niyang
pinipigilan pero nanubig pa rin ang gilid ng mga mata niya. "Please don't call me
amore if you still can't remember me. Its breaking my heart, Niccolo."

"I'm sorry." He whispered and embrace her again and caress her back. "Its just...
it felt so natural and familiar..."

Nakagat niya ang pang-ibabang labi para Pigilan ang sarili na hindi tumulo ang mga
luha niya pero tumulo pa rin 'yon na nauwi sa mahinang hikbi.

"Shh..." hinagod ni Niccolo ang likod niya pati ang buhok niya na parang
pinapatahan siya, "huwag ka nang umiyak. I love you, Iris. I love you so much.
Please, stop crying. The baby..."

Nang marinig ang huling sinabi nito, doon siya natauhan at pinigil ang pag-iyak.

Their baby. Baka mapaano ito.

Kumawala siya sa yakap ni Niccolo saka tinuyo ang basang pisngi at suminghot-
singhot bago ngumiti sa asawa. "Pasensiya na. I'm emotional these past few days.
Maybe because i'm pregnant."

Hinaplos nito ang pisngi niya at masuyo siyang tinitigan, tulad kanina nang
magising siya.

"Did something happen?" Hindi niya mapigilang tanungin ang asawa niya dahil may
kakaiba sa inaakto nito.

Umiling ito saka ngumiti. "I'm just happy, and thankful that you're here beside
even when I can't remember you. Alam kong nahihirapan ka dahil hindi kita maalala,
kaya nagpapasalamat ako kasi kahit ganun, hindi mo ako iniwan."
Ngumiti siya saka inilapat ang palad niya sa dibdib nito kung saan ang puso nito.
"At least, this part of you remembers me. Panatag ako na ako lang talaga angs
nagmamay-ari nito."

"Its yours... all yours, amore."

Iris stilled when she heard that endearment again. Gusto niyang patigilin ito sa
pagtawag niyon sa kaniya hanggat hindi pa siya nito naaalala pero miss na miss na
niyang tinatawag siyang ganun ng asawa niya.

It makes her heart ache at the same timehappy. Is that even possible?

"Your husband is a very lucky man." Wika nito na gumising sa diwa niya.

Napangiti siya sa tinuran nito. "He is. Ang dami ko nang pinagdaanang masakit ng
dahil sa kaniya." Hindi niya napigilan na ilabas ang saloobin niya. "Pinakasalan
niya ako pero hindi siya nagpakita sakin ng walong taon. And in that eight years, I
was miserable, alone and lonely. I blame him for that. For all the pain and misery
I felt. Minsan, tinatanong ko ang sarili ko kung hindi ba ako karapat-dapat na
uwian o makita.

Tumulo na naman ang luha niya. "For eight years, i blame myself for being alone and
in misery. Iniisip ko na baka hindi siya nagpapakita sakin dahil hindi ako sapat,
hindi ako karapat-dapat at wala akong halaga sa kaniya. Pero kahit ganun, kahit ang
daming temptasyon na iwan ko siya, na umalis ako, na i-divorce ko siya, na maghanap
ako ng iba... hindi ko ginawa. Hindi ko kayang gawin.

"I don't know... maybe because at the back of my mind, I believe in him. I believe
in my husband. Sa walong taon na kasal kami, kahit wala siya sa tabi ko, hindi ko
naramdaman na pinabayaan niya ako. He's always there, not physically though. Kaya
siguro hindi ko siya nagawang iwan noon, kasi alam ko sa sarili ko na hahanap-
hanapin ko siya, ang ugali niya, ang pag-aalaga niya sakin, sa lahat ng lalaking
makikilala ko.

"And I did promise to stay with him. Kahit mag-isa lang ako ng ikasal kami, nangako
pa rin ako. I promise to have and to hold him, from that day forward, for better or
for worse-"

"-for richer and for poorer, in sickness and in health, to love and to cherish,
'till death do us part." Pagtatapos ni Niccolo habang titig na titig sa kaniya at
masuyong tinutuyo ang luha sa pisngi niya. "This I solemnly vow."

Tumulo na naman ang luha niya. She can feel the sincerity on his voice and words
like he's really promising in front of the altar.

"I couldn't leave my husband, I couldn't divorce him, I can't stop missing him andI
can't stop loving him. I was only given a small time to be with him when an
accident happen." Napahikbi siya ng maalala niya ang takot at pighati na naramdaman
niya ng makitang sumabog ang hangar na kinaroroonan ni Niccolo. "Akala ko wala na
siya. Akala ko iniwan na niya ako. Everyday, I felt like i'm in hell. Every night,
I cried myself to sleep.

"I grieve for months until I saw him again. I was happy, I can feel my heart
piecing back together. My world light up and it started spinning again. I'm that
happy. So imagine the pain I felt when he looked at me and ask for my name because
he can't remember me. It broke me again." Umangat ang kamay niya para haplusin ang
pisngi ng asawa, "But no," marahan siyang umiling, "even with a broken heart, I
willfight for my husband!" She looked deep into Niccolo's eyes. "I will stay with
him, until he remembers me. And that's a promise."

Niccolo close his eyes the same time a lone tear rolled down to his cheek.

Niccol...

Her fingers automatically dry his tear. "If I see one more tear, it'll break my
heart, Niccolo."

Nanatiling nakapikit ang mga mata ni Niccolo.

"Baby, open your eyes for me."

Umiling ito. "It'll break your heart."

"Please?"

Dahan-dahang iminulat ni Niccolo ang mga mata at nag-uunahang nalaglag ang luha sa
pisngi nito. "My Iris don't beg."

Kaagad niyang tinuyo ang mga luha sa pisngi nito saka ginawaran ito ng halik sa mga
labi. "I will stop begging, if you stop crying."

"Your husband is an asshole." Anito kapagkuwan.

Nakangiting tumango siya bilang pagsangayon. "He is but I love him nonetheless."

"He's a lucky bastard though."

Tumawa siya. "He is. Pasalamat siya mahal ko siya dahil kung hindi, matagal ko na
siyang binitawan kasi punong-puno na ako. Nagtitiis lang ako kasi mahal ko ang
gagong 'yon at hindi ako mabubuhay ng masaya kung mawawala siya."
Niccolo smiled. "He loves you too, i'm sure."

She narrowed her eyes on Nicolo. "Bakit parang hindi ka na nagseselos?"

"Bakit naman ako magseselos?" Balik tanong nito. "Hindi ba ako ang asawa mo?"

"Are you sure?" Nanghahamon ang boses niya.

"Yes. Iam. Hundred and ten percent."

Tumaas ang kilay niya. "So confident..."

Niccolo chuckled and hug her waist before pulling her closer to him. "Ti amo, amore
mio."

Ang bilis ng tibok ng puso niya dahil sa sinabi nito. "Ti amo, Niccolo, Ti amo."

Hindi siya pinakawalan ni Niccolo sa pagkakayakap hanggang sa iniyakap na rin niya

ang mga braso sa katawan nito at pinupog ng halik ang leeg nito.

Niccolo was chuckling as his embraced on her tightened.

Hindi man sabihin sa kaniya ni Niccolo, alam niyang may ideya na ito na ito ang
asawa niya. Nararamdaman niya iyon sa mga sinasabi nito at sa reaksiyon nito sa mga
sinasabi niya. At nagpapasalamat siya dahil hindi sumakit ang ulo nito o dumugo ang
ilong tulad ng kinatatakutan nila.

"Uwi na tayo sa bahay." Wika nito kapagkuwan habang yakap pa rin siya.

"Gusto ko na nga ring umuwi." Sabi niya.

Hinalikan siya nito sa nuo. "Ti amo, Iris."

Napangiti lang siya saka niyakap ng mahigpit ang asawa hanggang sa kailangan na
nilang bumangon dahil kumakatok na si Pietro sa labas ng pinto ng kuwarto nila.

"Come on in." Malakas ang boses na sabi ni Niccolo habang nagpapalit ito ng t-
shirt.

Siya naman ay nakaupo sa gilid ng kama at sinusuklay ang mahabang buhok.

"Signor, Signorina," bahagyang yumukod si Pietro ng makapasok sa kuwarto, "the car
is ready."

"Grazie, Pietro." Ani Niccolo.

Tumayo siya saka inayos ang bahagyang nagusot na damit. "Lets go?"

Kinuha ni Niccolo ang luggage niya bago lumapit sa kaniya at inabot ang shoulder
bag niya sa kaniya bago masuyo siyang hinila palabas ng kuwarto.

"Signor, let me take care of the bag." Ani Pietro na pilit na inaagaw kay Niccolo
ang maleta niya.

"Pietro, stop it or i'll shoot you." May pagbabanta sa boses ni Niccolo. "And I
still hate you so don't talk to me."

Lihim siyang natawa sa asawa at kay Pietro na tumigil nga sa pag-agaw ng maleta
niya kay Niccolo dahil sa pagbabanta ng huli.

Nang makababa sila at makalabas ng bahay, nakaramdam siya ng pagkailang ng

pagbuksan siya ng pinto ni Pietro.

Sumakay siya saka hinintay na makasakay si Niccolo na inilalagay ang maleta niya sa
back compartment ng kotse.

Nang sumakay si Niccolo at maayos nang nakaupo sa tabi niya sa backseat, hindi na
siya nagtaka ng ihilig nito ang ulo sa balikat niya.

"Are you tired?" Tanong niya sa asawa.

"Masakit lang ang ulo ko." Sagot nito.

Iris knew he's not lying. "Kailan ang sunod mong check up? Sasamahan kita."

He looked at her while his head is still resting on her shoulder. "I'm okay, amore.
I just need to rest. Kanina ko pa kasi pinipilit na makaalala kaya siguro
sumasakit."

"I told you didn't i? Don't force yourself to remember." Hinaplos niya ang buhok
nito. "Pahinga ka na muna."

Tumango ito saka ipinikit ang mga mata habang hinahaplos niya ang buhok nito. At
nang umusad na ang kotseng kinalululanan, hindi alam ni Iris kung bakit kinakabahan
siya na baka may magtangka na naman sa buhay nila.

Nasasanay na siya na ganun palagi ang nangyayari pero may takot pa rin sa dibdib
niya pagkatapos ng muntikan nang pagkawala ng asawa niya sa kaniya.

Panay ang tingin ni Iris sa labas ng bintana ng kotse hanggang sa may nadaanan
silang Gelateria.

Biglang nanubig ang bagang niya. "Pietro, can we stop there for a while?" Tinuro
niya ang Gelateria, "I want some."

Bumaling sa kaniya si Pietro at alam niya ang isasagot nito ay hindi pero nang
humaplos ang kamay niya sa tiyan niya ay tumango na rin ito.

"I'll accompany you." Wika nito pagkatapos tumango.

That made her smile. "Okay."

Akmang bababa si Pietro ng sasakyan nang nagsalita si Niccolo.

"No. I'll do it."

Lihim siyang napailing. Ang dali talagang magising ni Niccolo, kahit mahinang
usapan 'yon o kaluskos man.

"Come on." Ani Niccolo saka nauna nang lumabas ng kotse saka inalalayan siya
pababa.

Habang naglalakad palapit sa Gelateria, magkahawak ang kamay nila.

She ordered Chocolate Frappe and Vanilla icecream.

"Puwede ba tayong dumaan sa Bar?" Tanong niya sa asawa habang hinihintay ang order
niya. "Gusto kong kumain ng croissant."

Niccolo smiled. "Sure. We'll tell Pietro to look for a Bar."

Excited na ngumiti si Iris saka tinanggap ang order na tapos nang bayaran saka
tinikman iyon habang naglalakad sila ni Niccolo pabalik.

"Ang sarap." Nakangiting sabi niya saka akmang ilalapit ang hawak na frappe sa
bibig ni Niccolo ng may humaharurot na sasakyang na bigla nalang bumunggo kay
Niccolo.
Natulos sa kinatatayuan si Iris ng makitang tumilapon ang katawan ng asawa niya sa
kalsada. At nang makabawi siya sa pagkabigla ay tatakbuhin sana niya ang pagitan
nilang dalawa ni Niccolo ng may yumakap sa kaniya sa tiyan at pilit siyang
ipinapasok sa sasakyan tumigil sa harapan niya.

"Niccolo! No! Let go of me!" Panay ang sigaw niya habang nakatingin sa asawa niyang
nakahandusay sa semento. "No! Niccolo! Nicco-"

Naputol ang pagsigaw niya ng may kamay na tumakip sa bibig niya at isinalya siya
papasok ng sasakyan.

Napadaing sa kirot si Iris ng tumama ang tiyan niya sa kung saan at namilipit siya
sa sakit. Nawala sa isip niya si Niccolo at ang nangyayari sa mga sandaling 'yon.

Ang tanging nasa isip lang niya ay ang anak niya at ang kaligtasan nito.

CHAPTER 39

THIS IS ALL MY FAULT. Paninisi ni Iris sa sarili habang nakatali siya sa upuan at
may duct tape ang bibig niya at napapalibutan siya ng mga armadong kalalakihan.
Kung hindi sana niya ginustong kumain ng matamis, hindi mangyayari ito.

What was she thinking anyway?! Alam niyang mapanganib pero bakit pinatigil niya ang
sasakyan para lang bumili ng ice cream at frappe dahil lang nanubig ang bagang
niya? Was she even in her right mind?!

Is this a pregnancy thing? Or stupidity got the better of her?

Too late to regret now. She's already strapped in a chair with a duct tape on her
mouth. Hindi na mababago pa ang nangyari kahit sisihin niya ang sarili niya sa
katangahang ginawa niya.

Just because she was craving for something sweet, this happened.

Kumusta na kaya si Niccolo? Is he okay? Is he in the Hospital? Did he had broken

bones'm sure he's worried of me.

Iris took a deep breath and calmly looked at the men with high calibre guns
surrounding her. She's still in Italy, just outside the city. Gising siya habang
nasa sasakyan.

The men who took her didn't even bother to blindfold her. It means she's not
walking out of this place alive to tell the tale.
Napatigil sa pag-iisip si Iris ng pumasok sa kuwartong kinaroroonan niya ang isang
lalaking kaseng edad siguro ng ama niya. Matalim ang mga mata nito, pero mas
tumalim 'yon ng makita siya.

The man spoke in a slow motion voice as he looked at her full of malice. "Its nice
to finally meet Niccolo Racini's wife. I am Gustavo."

Hindi siya nagbaba ng tingin, sinalubong niya ang tingin nito hanggang makalapit
ito sa kaniya at nameywang sa harapan niya.

Iris flinched when the man ripped off the duct tape on her mouth. She's afraid...
so afraid. But she didn't let it show. She hold her fear in.

This is her fault. She must face the consequences of her stupidity.

"I have a question, If you don't want to die, I suggest you answer me." Wika nito
sa nananakot na boses.

"Of course. I will answer." Sagot niya sa kalmadong boses.

Gustavo looks taken aback by the calmness of her voice. No shaking and no fear
lacing it.

Sinapo nito ang baba niya ng malakas at mahigpit. "No funny business, woman. You
don't want me angry."

Gusto niyang sabihin ditong hindi mangyayari 'yon pero ayaw niyang galitin ito
dahil nasa kamay nito ang buhay nilang mag ina.

"What is it that you want to ask?" Tanong niya na hindi inaalis ang tingin sa
lalaking kausap.

Kumuha muna ng stool ang lalaking nagngangalang Gustavo at pinosisyon nito ang
upuan sa harapan niya mismo.

"If you want to live, tell me everything about Niccolo Racini." Panimula nito. "His
other identity, his other jobs, the organization he's in and every secret he has. I
want every detail of his house, the passcode to his vaults and how to get into the
basement of his mansion undetected."

"May I ask why?"

Isang malakas na sampa sa pisngi niya ang naging kasagutan sa tanong niya. "I will
do the asking."

Ipinikit niya ang mga mata para pakalmahin ang sarili bago iminulat iyon at
matapang na sinalubong ang tingin ni Gustavo.

"If I tell you what you want to know, will you set me free?" She asked, not
caringif she gets slap again.

Gustavo smirked. "You're one hell of a woman, huh." He grip her chin and his grip
move to her neck, squeezing it. "You don't look scared and you're so calm. I
dislike women like you. Though I know that if I do this," Mas lalong humigpit ang
pagkakasakal nito sa leeg niya. "Will you still stay calm and collected?"

Hindi na makahinga ng maayos si Iris at naninikip na ang dibdib niya pero hindi pa
rin siya nagbaba ng tingin hanggang sa bumagsak ang talukap ng mata niya dahil
kulang na ang hangin sa baga niya, doon lang bahagyang lumawang ang pagkakasakal
nito sa leeg niya.

Sunod-sunod siyang huminga ng malalim habang iniisip niya ang bata na nasa
sinapupunan niya.

"Now answer my question, Mrs. Racini." Sabi nito habang tinatampal-tampal ang
pisngi niya na parang tinutuya siya.

Walang emosyon ang mga matang tumingin siya kay Gustavo at kalmadong nagsalita.
"Let me update you, Mr. Gustavo. My husband didn't show his face to me for eight
years." Herjaw tightened. "So how do you expect me to know his identity, his other
job and the organization he's in? I don't know anything-"

"Liar!" He slapped her again. Hard. Numbing her face. "Don't lie to me!"

"I'm not lying." Pinilit niyang magsalita kahit nananakit ang pisngi niya kapag
bumuka ang bibig niya. "It's the truth."

"I know you know something," hindi naniniwala si Gustavo sa kasinungalingan niya,
"and I will get it out of you, one way or another."

Nanatili siyang kalmado. "Mr. Gustavo, this is useless. You took the wrong person
to interrogate. You should have taken Niccolo's butler, he knows everything about
my husband."

Matalim ang mata at nagtatagis ang bagang na tinitigan siya ni Gustavo saka
itinutok ang matalim na dulo ng kutsilyo sa leeg niya. "I didn't took the wrong
person, Mrs. Racini. There's only one reason why Niccolo Racini always comes back
to Italy, and that is you. It is already proven and tested over the years. You are
very important to him. Of course, won't hurt you. For now." Ngumisi ito. "Your
husband will pay, through you."
Niccolo took something from this man. Whatever that is, it must be something
important.

"My husband took something from you, didn't he?" Panimula niya sa malumanay na
boses habang nakatingin kay Gustavo. "Tell me what it is, I may be able to help you
with that. As you can see, i'm pregnant. My child comes first." She negotiated.

Malakas na tumawa si Gustavo. "Help me? Good! I like you." Patuloy ito sa pagtawa
hanggang sa tumahimik ito at matim siyang tinitigan. "Your husband took my
brother's life and I want yours and your baby's life as payment."

Nanlamig ang buo niyang katawan sa sinabi nito.

"No comment, Mrs. Racini?" Malakas na tumawa na naman si Gustavo habang siya ay
nanlalamig na sa takot pero kino-kontrol niya iyon na hindi nito makita. "Don't
worry, I will not kill you now. I will wait for your husband and I will kill you
and your baby in front of him."

May inilabas itong kutsilyo saka ginamit iyon para makawala siya sa pagkakatali
pagkatapos ay sinakal na naman siya nito sa leeg at walang habas na hinila siya
palabas ng kuwartong kinaroroonan.

Iris nearly fall on her knees when her stomach aches again but she hold it in and
force herself to walk. When her steps slows down, she was dragged by two men into
another room.

Doon nanginig ang labi niya at nanlaki ang mga mata niya ng makita kung anong
klaseng kuwarto 'yon.

"No..." awtomatikong humakbang siya paatras pero pinigilan siya ng mga tauhan ni
Gustavo.

"Strap her on the chair!" Utos ni Gustavo sa mga tauhan nito habang nakangisi. "I
will not kill you but I will hurt you and violate you while waiting for your
husband. And while waiting, I want you to tell me something about him. Tell me his
other identities, his otherjobs, his weaknesses, the name of the organization he's
in and every passcode to every lock in his house.

"Hindi umimik si Iris. She just keeps on tugging her hand but the strap is too
tight.

Pasimple niyang pinalibot ang tingin sa kabuonan ng kuwarto.

Dry blood on the floor. Spatter blood on the walls and ceiling. Tools that are used
for inflicting pain and different kinds of bloody knives. A torture chamber.
Niccolo... kinagat niya ang pang-ibabang labi habang nagdarasal na sana dumating na
ang asawa niya.

"I will ask again." Boses iyon ni Gustavo na ngayon ay may kinuhang kutsilyo at
pinatayo iyon sa hita niya na parang naglalaro habang hawak ang dulo niyon. "What
are the other identities of your husband?"

Napatitig siya sa kaharap. The reason why this man wanted to know is because he
doesn't know anything other than he is Niccolo Racini. He has no idea of her
husband other identities and he wanted to know because Niccolo Racini is always not
around and always off the radar. Its one of the reason why this man can't get to
her husband. And this man could be the reason why Niccolo couldn't show himself to
her for eight years!

"Answer me!" Sigaw ni Gustavo sa kaniya kasabay ng pagsampal nito sa magkabila

niyang pisngi.

Kumuyom ang kamao niya at nagtatagis ang bagang na sinagot si Gustavo. "I don't
know anything. I know nothing."

Sagutin man niya itoo hindi, pareho pa rin naman ang kalalabasan. Hindi siya nito
pakakawalan at pagbabayarin siya nito sa buhay ng kapatid nito na kinuha ni
Niccolo.

Tumaas ang kamay ni Gustavo na may hawak na kutsilyo at akmang isasaksak nito ang
hita niya ng makarinig sila ng sunod-sunod na putok ng baril.

Sa halip na kabahan, ngumisi lang si Gustavo. "Finally. He's here."

Nagtatagis ang bagang na humigpit ang hawak ni Gustavo sa kutsilyo at inutusan nito
ang mga tauhan nito.

"Bring Niccolo Racini to me! Now!" Utos nito pagkatapos at nagmamadaling lumabas ng
kuwarto ang lahat ng tauhan na naroon maliban kay Gustavo na nagpaiwan.

Huminga ng malalim si Iris saka ihinilig ang katawan sa likod ng kinauupuan para
ma-relax ang katawan at isip niya.

At nang lumapit ulit sa kaniya si Gustavo habang may hawak na kutsilyo ay wala
siyang maramdamang takot. In the midst of gunfire and chaos, she doesn't feel
afraid. She was calm because she knew, her husband will come and rescue her.

PINALIBOT NI Niccolo ang mga mata sa nakatagong kuwarto sa basement niya na puno ng
baril kapagkuwan ay isa-isa niyang inilagay iyon sa duffle bag kasama ng mga
magazine at bala pagkatapos ay bumalik siya sa mansiyon at isa-isang inilapag ang
laman ng duffle bag sa centre table sa salas kasama ang magazines at mga bala.

"Who took her?" Kaagad niyang tanong nang maramdaman ang presensiya ni Pietro sa
likod niya. "Who took my wife?"

"Gustavo's men." Sagot ni Pietro.

Gustavo? "The human trafficker from Columbia?"

"Yes." Pietro answered silently. "That one. According to my source, Gustavo moved
from Columbia to Italy just to make you pay for ending his brother's life. Those
attacks, the threat to Signorina's Iris' life these past few years, those are him.
Testing if you'll come and save Signorina. Looks like he'd been planning for this."

"I fired a warning shot for his brother to stop raping that woman, but he didn't
stop instead, he pointed a gun at me, an officer of the law, so I shot him and save
the woman." Niccolo closed his eyes, he picture his wife in his head. She must be
scared but concealing it. That's his Iris. "If I see even a single bruise on my
wife's body, I won't hesitate to kill him too."

"Should I call for backup?" Pietro asked.

Umiling siya. "Where is Iris now?"

"Gustavo's warehouse, outside the city."

Tumalim ang mga mata niya. "if that mother fucker hurts my wife in any way, I will
kill him in more ways than he can imagine."

"I already sent a word to the Organization for consent to kill, still no reply"
Sagot ni Pietro.

Nagtatagis ang bagang na isa-isa niyang nilagyan ng bala ang mga magazine na nasa
ibabaw ng lamesa. "Ask again and if they don't answer in two minutes, i'm not
waiting for them."

"You can't do that-"

"Yes, I can." Nilagyan niya ng magazine ang baril na hawak at ikinasa iyon, "we're
talking about my wife, Pietro, I don't care what happens to me. All that matters is
Iris and the baby."

"Without the go signal from the Organization, you will be in big trouble." Pietro
argued. "You can't move without their consent-"
"Fuck consent." Isa-isa niya nilagyan ang mga baril ng magazine, "my wife comes
first."

Ibinalik niya ulit sa loob ng duffle bag ang mga baril saka isinukbit iyon
pagkatapos ay naglakad palabas ng bahay. Hindi niya pinansin ang pagpigil sa kaniya
ni Pietro.

Sumakay siya sa nakaparadang motorsiklo sa labas ng bahay at pinaharurot iyon

palabas ng gate, patungo sa kalsada habang ang duffel bag ay nasa likod niya.

His mind is focus on one thing. Iris.

She's pregnant. This kind of problem is not okay for the baby. If Iris bleeds
again, it will be his fault. And if something bad happens to her wife, those mother
fucker should be ready to face his wrath.

Niccolo's jaw is clenching as he drives towards the Gustavo's warehouse. Namumuo

ang takot at pag-aalala sa dibdib niya pero pilit niya iyong winawaksi.

My Iris is alive and well. Sabi niya sa sarili habang mas binilisan pa ang
pagpapatakbo ng motor.

When he stops in front of Gustavo's warehouse, the gate is closed and locked with
chains.

He tsked and took out two guns from his duffel bag.

Akmang babarilin niya ang lock ng gate ng tumunog ang cellphone niya sa bulsa.

Niccolo sighed before answering the call. "What?"

"This is Parisi." Pagpapakilala ng nasa kabilang linya. "The Organization wants

yoto take Gustavo in for Europol interrogation. Killing him is not allowed. They
want him alive to answer for his crimes."

Kumuyom ang kamao niya at humigpit ang hawak niya sa cellphone. "What if he fight
back and shoot at me?"

"The organization wants him alive." Ulit ni Parisi.

Nagtagis ang bagang niya. "Fine. I'll try not to kill him then."
"Try harder."

He tsked. "Where are you?"

"In the helicopter, seven hundred yards distance from you, with my sniper gun. I'm
your aerial partner."

He tsked again. "Show off."

"Jackass." Parisi cursed him. "You can shoot from a thousand yard distance, now
who's the show off?"

Napailing siya. "Can you see me?"

Yes."

Itinaas niya ang kamay sa ere at pinakita niya ang gitnang daliri. "See this?"

Parisi chuckled. "Right back at yah, asshole."

Pinatay niya ang tawag saka ibinalik ang cellphone sa bulsa at akmang babarilin ang
gate ng may nauna sa kaniya.

Niccolo quickly turns around and saw Pietro with a riffle. Umuusok pa ang dulo
niyon.

I was planning to sneak in." Pagsisinungaling niya. "Its easier."

Pietro smirked at the gate that is now wide open. "Sorry to burst your bubble,
Signor, but grand entrance is always the best way to go in."

He nodded and enters the gate, with guns on his hand and lots of guns on the duffel
bag on his back. "Lets go and rescue Iris. I'm sure my wife misses me already."

CHAPTER 40

NARIRINIG NI Iris ang malakas na barilan sa labas habang nasa loob pa rin siya ng
kuwarto na pinagdalhan sa kaniya. Nakatali pa rin siya sa upuan habang iniisip kung
anong mangyayari sa kaniya.

"Now..." Gustavo whispered as he stands in front of her, "tell me, Mrs. Racini,
what are the other identities of your husband."
Even if she answers, he'll hurt her anyway. But what are odds, right? She have to
make ilook like she's shivering in fear.

"I don't know." Aniya sa nanginginig na boses habang nakatingin sa mga mata ng
kaharap. "He won't tell me anything." Tears rolled down to her eyes. "I asked a lot
of times but he always answered my questions with silence. He won't tell me, afraid
that I might get dragged into his world, like what's happening. ow. He's protecting
me by not telling me anything. So i'm sorry, alll know is the passcode to all the
locks in the house. Nothing more."

Pinakatitigan siya ni Gustavo habang unti unting tumutusok ang dulo ng kutsilyo
nito sa hita niya. "You look very convincing but I don't believe you."

Ngumisi ito at mas lalong ibinaon ang dulo ng kutsilyo sa hita niya at nararamdaman
niyang malapit na niyong mabutas ang denim na suot niya.

"Stop lying to me, Mrs. Racini."

Umiling siya habang lumuluha pa rin. "I'm not lying. I'll do anything for my baby,
Mr. Gustavo."

Mas lalong lumapad ang pagkakangisi nito. "That's the thing, Mrs. Racini, you and
your baby won't live. Why don't we play a game?"

"What game?" Pakikisakay niya.

Inalis nito ang pagkakatali sa kaniya saka may kinuha itong baril mula sa likuran
nito bago siya pinatayo habang nakatutok pa rin sa kaniya ang kutsilyo at ang baril
na hawak nito.

She didn't dare move against his wishes. He's too close, he might stab her stomach
or shoot her.

"Stand up." Utos ni Gustavo habang nakakaloko itong tumingin sa kaniya at hinahagod
ng tingin ang katawan niya. "You're very pretty, Mrs. Racini. Why don't we play a
little while waiting for your husband?"

She didn't speak.

"Now." Ikinasa nito ang baril at itinutok sa kaniya. "Take off your clothes, Mrs.
Racini and let me enjoy your body."

Her lips thinned. "No-"

Gustavo squeezed the trigger and the bullet passed through the skin on her
shoulder, shaking her to the core!

Iris knees wobbled but she pushed herself to stand up firmly.

He have to come to her for the plan on her mind to work.

"Clothes off." Utos ulit ni Gustavo sa may diing boses. "Now. Take it off."

Humakbang siya paatras dito. She won't let this scum see her body. Its for her
husband only!

"Take it off!" Sigaw nito sa kaniya sabay kalabit ng gatilyo.

The bullet pass through the side of left arm, but it didn't touch her body.

Iris was trembling but fighting it not to be seen. She's trying hard to stand still
and not fall in her knees in fear. She took another step back to lure him and to
irritate him even more.

Kung papatayin siya nito, kanina pa dapat. Ang pagbaril nito sa kaniya, hindi iyon
para patayin siya o saktan kundi para takutin siya.

He's controlling the situation... and she hate to be controlled.

"I don't want to." Her eyes sharpened. "I won't let you touch me you scum. Only my
husband gets to touch me. Only Niccolo Racini."

Galit na lumapit sa kaniya si Gustavo at ito na mismo ang pumunit sa damit niya ng
ilang beses.

She was scared to death and trembling inside but she push her mind to think and her
body to move!

Nang mapunit ni Gustavo ang blouse na suot at nagpi-piyesta ang mga mata nito sa
dibdib niya, malakas niyang tinuhod ang pagkalalaki nito saka buong lakas niya
itong tinulak palayo sa kaniya.

Mabilis na tumakbo si Iris palabas ng kuwarto habang hinahabol siya ng bala ng

baril ni Gustavo!

"You bitch!" Sigaw ni Gustavo habang hinahabol siya. "I will kill you!"
Iris forced herself to run faster, turn to left and right and turn right again and
left again until she came across mountains of wood boxes while Gustavo is chasing
her with hot bullets on her heels.

Nagmamadali niyang inalis ang sandals na suot para hindi siya lumikha ng ingay sa
paglalakad habang naghahanap ng mapagtataguan.

Maingat ang mga hakbang ni Iris. Bawat hakbang ay sigurado na hindi iyon lilikha ng
ingay na makapagtuturo kay Gustavo kung nasaan siya.

I have to be very careful.

Tumigil si lris sa paghakbang at nakiramdam sa paligid. She's not Niccolo but she
can hear footsteps from where she came from.

Gustavo!

Iris moves to the opposite side. Sa bawat hakbang ni Gustavo palapit sa kaniya at
humahakbang siya palayo rito. Naririnig niya ang paglapit nito kaya nauunahan niya
ito.

"Don't anger me, Mrs. Racini!" Ani Gustavo sa pasigaw na boses. "I know you're here
and will kill you when I see you!"

Napahawak siya sa sinapupunan.

Kailangan niyang matakasan si Gustavo!

Ilang beses siyang huminga ng malalim bago inihakbang ang mga paa paikot sa
kabilang panig nang pinanggalingan niya kanina.

Malakas ang tibok ng puso ni Iris habang pinapakinggang ang yabag ni Gustavo.

Abo't-abot ang kaba niya lalo na nang sumagi sa gilid ng karton ang laylayan ng
napunit niyang pang-itaas at muntik na iyon malaglag, mabuti nalang ay nasalo niya
iyon para hindi lumikha ng ingay.

Oh God!

"Come out, come out, Mrs. Racini." Ani Gustavo habang panay ang paputok ng baril.
"Come out..."

Nanginginig si Iris habang dahan-dahang ibinababa ang karton at humakbang siya

paatras.

Kagat ang pang-ibabang labi na nanginginig, naglalamig ang buong katawan na patuloy
siyang humakbang palayo, paikot patungo sa kabilang panig nang pinagtataguan niya.

Nang makabalik sa pinasukan niya kanina, at nakakita siya ng oportunidad na

makalayo kay Gustavo, mabilis siyang tumakbo at malakas na napasigaw ng makarinig
ng sunod-sunod ng putok ng baril at sumigid ang kirot sa kalamnan ng binti niya.

She's shot!

Pero kahit nagdidilim na ang paningin niya sa sobrang sakit, hindi siya tumigil sa
pagtakbo para sa buhay nilang mag-ina. Nagdarasal siya na sana ay hindi sila abutan
ng bala na pinapaulan sa kaniya ni Gustavo.

She was so scared for her baby, she was hugging her stomach and begging God to let
them live and save them.

When she suddenly bumped into someone she couldn't see because she keeps on looking
back as she ran.

Pareho silang bumagsak sa sahig ng nabunggo niya at nang subukan niyang bumangon
para ipagpatuloy ang pagtakbo, itinutok ng nabangga niya ang baril nito sa ulo
niya.

That's when her eyes met her husband's. The owner of the gun.

Relief washed over her. "Niccolo."

Niccolo immediately drop the gun, he looks relieve as well until a gunshot echoed
and he went pale as fear filled his eyes.

"No... Iris!"

NICCOLO was breathing heavily as he hid himself behind a thick cement wall while
five men with high calibre guns continued to shoot at his direction.

He let out a loud breath and looked at his guns.

"No bullets..." he whispered and looked at his empty duffel bag. "Fuck."

Isinandal niya ang katawan sa semento saka ipinikit ang mga mata.
My Iris. She's waiting for me.

He drop his guns and took a deep breath.

Dahan-dahan siyang sumilip pero kaagad na bumalik sa pinagtataguan ng mag dumaang

bala sa harapan ng mukha niya.

Kinuha niya ang cellphone sa bulsa saka tinawagan si Pietro.

"I'm out of bullets." Sabi niya ng sagutin nito ang tawag. "You?"

"Down to my last bullet, Signor, and I still have three enemies shooting at me."

Napamura siya. "I have five."

"Good luck to us. Gustavo has lots of men."

"That doesn't scare me." Pagkasabi niyon ay pinatay niya ang tawag at ibinalik sa
bulsa ang cellphone.

"Fuck this." He took the two knives strap on his back and hold them tightly.

Sumilip ulit siya sa gilid ng pinagtataguan at sunod-sunod na napamura na makitang

lumalapit sa kaniya ang limang kalaban habang patuloy pa rin sa pagpapaulan ng bala
sa kinaroroonan niya.

He looked at his side. Two meters away is another cement wall but an open space in
between. He could use it to hide himself after he attacks.

I have to be precise.

"Wish me luck." He said while looking at his knives before kissing them, "for my
wife. Here I come..."

Niccolo quickly rolled over unto the floor while throwing his knives at the two men
nearest to him.

He hissed when a bullet pierced through his shoulder but his body continued to roll
over until the wall covered him again.

"Two down..." hinihingal na sabi niya, "three more to go."

He pushed himself up and hissed when pain ripped through his shoulder.

"Fuck." He cussed and pulled the knife strap on his left leg.

His last knife. For three men.

"Cazzo!" Mura niya.

Humigpit ang hawak ni Niccolo sa kutsilyo at walang pag-aalinlangan saka malalaki

ang hakbang na lumabas siya sa pinagtataguan at ibinato niya ang kutsilyo sa
kalaban na malapit sa kaniya at mabilis na sinalo ang baril na nabitawan ng lalaki.

Kasabay ng pagbagsak ng katawan niya sa semento, nasalo niya ang baril na nabitawan
ng sinaksak niya ng kutsilyo saka mabilis iyong itinutok sa kalaban na nasa uluhan
niya at kinalabit ang gatilyo kahit hindi niya ang mga ito nakikita habang nakahiga
pa rin siya sa semento.

Niccolo lets out a loud breath when he heard a two loud thud on the floor.

He rolled his body and pushed himself up.

"I still don't miss." He tsked and smirked.

Niccolo went to collect his enemies gun and his knives when he heard another loud
thud. Nang bumaling siya sa pinanggalingan niyon, nakita niya ang lalaking
nakahandusay sa sahig.

He didn't hear a gunshot.

Looks like Parisi is doing his job afterall.

Niccolo went inside the warehouse with a riffle and a 45 in his hand, one magazine
with four bullets and two knives.

Kaagad niyang binaril ang limang lalaking sumalubong sa kaniya gamit ang riffle at
nang makarinig ng yabag sa likod niya, kinuha niya sa holster ang .45 at itinutok
iyon sa likod niya at kinalabit ang gatilyo na hindi tinitingnan kung sino iyon.

Narinig niya ang pagbagsak ng katawan sa sahig kasabay niyon at bintawa niya ang
riffle na wala nang bala.

The footstep of the one he shot is too heavy, definitely not Pietro or anyone he
knew.
Walang ingay na naglakad si Niccolo patungo sa kanang bahagi ng warehouse.

His ear picks up a movement on his left. He immediately aim his .45 towards the
noise and pulled the trigger without looking.

When he heard a thud, a body falling on the floor, he continued moving.

Humigpit ang hawak niya sa baril ng makarinig ng kaluskos mula sa unahan niya. May
mga sasakyan na nakaparada doon na puwedeng pagtaguan ng mga kalaban.

An ambush?

Gusto niyang matawa. They better know what they're doing because he's not playing.

The sounds of his footsteps disappeared as he walked towards the front of the car
like nobody's business and shot the two men hiding, readying themselves to ambush
him.

And when he felt a presence on his right, he quickly pulled his knife on his boots
anthrow it at the car's windshield, shattering it and hitting the man behind the
wheel.

Niccolo tsked as he walks towards the car.

Sinilip niya ang loob niyon at napailing nang makitang may nakahanda nang baril ang
lalaki, naunahan lang niya kasi mas mabilis siya rito.

Tinungo niya ang pinto ng sasakyan, binuksan iyon at hinugot ang kutsilyong ibinato
niya sa lalaki pagkatapos ay patuloy siyang naglakad nang walang ingay

.45 on his left hand, his hunting knife on his right.

Tumigil siya ng makarinig ng yabag ng mga paa. Ipinikit niya ang mga mata para
bilangin kung ilan ang kalaban na papalapit sa kaniya sa pamamagitan ng mga yabag
na naririnig niya.

Four.

Niccolo crouched down and stealthily move his feet towards the footsteps.

Itinago niya ang sarili sa likod ng isang malaking drum. Nang sumilip siya, tama
ang bilang niya, apat nga ang kalabang nakikita niya.
He checked his magazine.

Three bullets and he has to reload.

"Oh, fuck reload." Bulong niya bago lumabas sa pinagtataguan at hindi kumukurap na
kinalabit ng tatlong beses ang baril- lahat ay tumama sa ulo-at ibinato niya sa
leeg ng isa ang kutsilyong hawak niya.

Umuklo siya sa lalaking binato niya ng kutsilyo saka kinuha iyon sa pagkakabaon sa
leeg nito at pumasok sa isang pasilyo na naghatid sa kaniya sa isa pang warehouse.

Nagtagis ang bagang niya habang maingat ang mga hakbang at mabilis na itinututok
ang baril sa kaluskos na naririnig niya.

He can't hear anything other than the noise from the outside.

All dead? l doubt that.

Naririnig pa rin niya ang barilan sa labas ng warehouse. That means Pietro is still
busy.

Akmang hahakbang siya patungo sa hagdanan na maghahatid sa kaniya sa ikalawang

palapag ng warehouse ng makarinig siya ng tumatakbong yabag at bigla nalang may
bumunggo sa kaniya bago pa siya makaiwas dahilan para bumagsak silang dalawa.

Kaagad niyang hinagilap ang baril baka kalaban ang may kagagawa niyon at mabilis na
itinutok iyon sa bumungo sa kaniya.

That's when his eyes met his wife's.

Kaagad na bumaba ang kamay niyang may hawak ng baril na nakatutok dito.

"Niccolo." She looks relieved.

'Yon ang huling narinig niya bago nakita si Gustavo na itinutok ang baril kay Iris
at kinalabit nito ang gatilyo.

It was like a slow motion. He can see the bullet and its about to hit his wife on
the head.

"No... Iris!"
IPINIKIT NI Iris ang mga mata, hinintay na tumama ang bala sa likod niya, pero
lumipas ang ilang segundo, wala siyang naramdaman kaya iminulat niya ang mga mata
at umawang ang labi niya at nayanig ang buong mundo niya ng makitang sinalo ni
Niccolo ang bala na para sa kaniya.

At ngayon ay pinipilit nitong makatayo kahit may tama ito.

"N-Niccolo..."

He looked at her and smiled. "Its okay, amore, go, hide."

Sa gitna ng panginginig niya, nakita niya mula sa gilid ng mga mata niya si Gustavo
na nakangisi.

"If I move.." she gulped, "babarilin niya ako sa harapan mo tulad ng plano niya."

But Niccolo just smiled at her. "Trust me?"

She nodded. "Yes."

"Then move, amore." Kinindatan siya nito. "Leave it to me. Nakakalimutan mo yata
kung sino ang asawa mo."

"Hindi ko nakakalimutan." Huminga siya ng malalim saka mabilis na tumayo kahit

hinihigop ng tama niya sa binti ang buong lakas niya.

Nakarinig si Iris ng dalawang makasunod na putok ng baril bago siya nakapagtago sa

likod ng isang malaking water can pero walang bala na tumama sa kaniya.

Nang sumilip siya, nakatayo na si Niccolo pero nakikita niya ang dugo na tumutulo
mula sa magkabilang balikat nito.

Sinalo na naman ba nito ang bala na para sa kaniya?

Nasapo niya ang bibig habang pinagmamasdan ang asawa niya na kaharap si Gustavo na
nakatutok ang baril na hawak nito kay Niccolo.

And her husband doesn't even have a gun on his hand! Just a knife!

Kinakabahan si Iris, gusto niyang ipikit ang mga mata pero natatakot siya na baka
pagpikit niya ay may mangyaring hindi maganda sa asawa niya.
Nakagat niya ang pang-ibabang labi at napaluhod siya sa lupa ng makitang may
pumasok na mga tauhan ni Gustavo.

Labing-lima laban sa isa!

Niccolo! Oh God, please, save my husband.

"I'm not gonna kill you, Racini." Wika ni Gustavo na malapad na nakangisi. "You
will live to watch me violate and kill your wife in front of you."

Napasiksik siya sa pinagtataguan ng tumingin sa gawi niya si Gustavo.

"Fifteen men, including me, versus you." Gustavo let out a cold laugh. "I'd been
waiting for this, Racini. I'd been planning. Do you think you can fight us?! I'm
prepared!"

Hindi umimik si Niccolo.

"Don't shoot him." Utos ni Gustavo sa mga tauhan nito. "I have plans for him. I
want him alive."

Hindi niya nakikita ang mukha ni Niccolo dahil nakatalikod ito sa kaniya pero
narinig niyang tumawa ito.

"Gustavo, sorry to burst your bubble but wasn't born to be killed by a mother
fucker like you."

Pagkasabi niyon ni Niccolo ay mabilis na lumingon ito at ibinato ang kutsilyong

hawak sa kalaban na pinakamalapit sa kaniya na mukhang siya ang balak lapitan.

Sabay-sabay na umataki ang kalaban kay Niccolo pagkatapos ng ginawa nito. Malalakas
na suntok at sipa ang pinakawalan ng mga kalaban pero madali lang na nakakailag ang
asawa niya.

She was scared for him at the same time amazed at how fast he can move.

Iris gasped when Niccolo drop to his knees and used his feet to push himself and
glide towards the second man nearest to her who's about to grab her- maybe to use
her to weaken Niccolo.

Mabilis ang mga kamay ni Niccolo na may kinuhang kutsilyo sa likod nito at
isinaksak iyon sa paa ng lalaki at paikot itong tumayo sa harapan mismo ng
pinagtataguan niya na para bang ihinaharang nito ang sariling katawan para
protektahan siya.
Niccolo look back at her, his body stilin defence and offence mode. "You okay in
there, love?"

Tumango siya. "Y-yes."

"If it gets bloody, close your eyes, okay?"

"O-okay." Her answer came as a murmur. But Iris didn't close her eyes.

She watch her husband as he move with lethal and refine movement combine to take
out his opponents. Parang nababasa ni Niccolo ang galaw ng mga kalaban nito dahil
mabilis nitong naiilagan iyon.

He's effortlessly evading every attack and effortlessly attacking his opponent with
that lethal movement of his.

Punch, block, stab.

Kick, punch, stab.

Block, kick, stab.

Napapaigtad nalang si Iris sa tuwing bumabaon ang kutsilyong hawak ni Niccolo sa

katawan ng mga kalaban nito.

And every single knife wound that he inflected is in the critical part of the body.

He's really a badass Doctor. He knows where to hit and stab that his opponent can't
even retaliate.

Nakahinga ng maluwang si Iris ng bumagsak ang panghuling kalaban ni Niccolo sa

semento.

Kaagad itong tumingin sa kaniya. "You okay in there, amore?"

Tumango siya. "I-i'm okay."

He smiled. "Good. Let me clean up the last parasite then we'll go home, okay?"

"Okay." She replied.

Hinarap ni Niccolo si Gustavo pero bago makalapit dito ang asawa niya ay may
nagsidatingan na naman na mga tauhan nito.

Niccolo groaned and without saying anything, he started attacking. Wala itong
itinira sa mga bagong dating at habang nakikipaglaban ito, napapansin niyang
papalapit ito ng papalapit. kay Gustavo na panay ang atras.

Iris smirked. "Take that asshole. That's my husband!"

Tumigil na rin sa wakas sa kakaatras si Gustavo at inatake nito si Niccolo nang

bumagsak na ang lahat ng tauhan nito.

A gun versus a knife. A close range combat.

Iris just watch in awe as her husband fought Gustavo's gun with a single knife.

It was a like hand to hand combat with weapon. Walang suntok o sipa si Gustavo na
hindi nasalag ng asawa niya. Niccolo easily block Gustavo's every movement, so
everyrime Gustavo pulls the trigger- close range -her husband is able to evade it.

Halos hindi makita ni lris ang mabilis na mga kamao ni Niccolo na umaatake kay
Gustavo. Ang nakikita lang niya ay sa tuwing humihiwa ang kutsilyong hawak ni
Niccolo sa mga kamay ni Gustavo hanggang sa mabitawan nito ang hawak na baril.

Mabilis na sinipa iyon ni Niccolo palayo saka malakas na inapakan ng paa nito ang
mga binti ni Gustavo dahilan para mapaluhod ito pagkatapos ay pinagdikit nito ang
kamay ni Gustavo at napaigtad siya ng makitang ibinaon ni Niccolo ang kutsilyo sa
gitna nang magkadikit na palad ni Gustavo na napasigaw sa sakit.

"You are under arrest for human trafficking and raping more than twenty women."
Wika ni Niccolo sa kalmadong boses. "Can't hide this time. Your mistake is you
kidnapped my wife. You should have stayed in your hell hole in Columbia. You will
be taken to Europol for interrogation, then you will be handed over to the FBl and
CIA. After they're done with you, i'll come and find you and I will kill you in
more ways than you can imagine for laying your hands on my wife."

"Signor!" Boses iyon ni Pietro na kadarating lang, may hawak itong baril na
nakatutok kay Gustavo. "What the hell did you do?" Hindi makapaniwalang tanong nito
kay Niccolo nang makitang ang ginamit na pinaka-posas ng asawa niya para hindi
maghiwalay ang kamay ni Gustavo.

Niccolo shrugged nonchalantly. "The Organization said 'alive, they didn't say
'unharmed. There's a big difference in those two."

Napabuntong-hininga nalang si Pietro saka napailing. "Its done. Back up arrived two
minutes ago. Parisi is on the way to clean up this mess."
Tumango lang si Niccolo saka naglakad palapit sa kaniya.

He's limping and grunting at every step so she left her hiding place to meet her
husband half way.

"Niccolo."

Kahit nahihirapan dahil sa mga sugat nito at tama ng bala, hinubad nito ang suot na
jacket saka ipinasuot iyon sa kaniya dahil napunit ang damit niya.

"Thank you." She whispered.

"Is my wife okay?" Tanong nito habang sinusuri ang katawan niya lalo na ang tiyan
niya.

Tumango siya. "Yes. I am. And i'm so sorry." Lumuluhang hingi niya ng tawad sa
asawa. This is all my fault. If I haven't- oh, God, l'm so stupid. I'm so stupid...
So stupid... stupid..."

Niccolo pressed his lips on her forehead. "No... i-its not your fault. You were
with me. And you're pregnant who's craving for something sweet. M-masyado ka lang
napanatag na walang mangyayari dahil k-kasama mo naman ako. We let our guards
down." Hinaplos nito ang buhok niya, "And i'm sorry because I couldn't protect you,
amore. Look at you..."

Maingat nitong hinaplos ang pisngi niya. "Pasensiya ka na, hindi ako kaagad
nakapunta rito para iligtas ka. I have to wait for the pain reliever I took to take
effect." He looked into her eyes. "I promise, this will not happen again, Iris. I
won't put your life in danger anymore. I swear in our marriage, this is the last."

Iris never thought she'll hear him say it. And he even promised that this is the
last.

Nginitian niya ito saka maingat na hinaplos ang mukha at gagawaran sana niya ng
halik ang asawa sa mga labi nang bigla nalang bumagsak ang katawan ni Niccolo sa
sahig at kumalat ang dugo nito sa semento.

CHAPTER 41

MASUYONG HINAPLOS ni Iris ang nuo at buhok ng asawa habang nakahiga ito sa kama at
wala pa ring malay. Sa halip na sa Hospital ay sa bahay sila dinala ni Pietro. He
said that the organization is still cleaning up the City for threats against her
and Niccolo.
Hangga't wala pang signal mula sa organisasyon na kinabibilangan ng asawa niya na
maayos na ang lahat, na wala nang panganib sa labas, hindi sila puwedeng lumabas ng
bahay nila.

"You should rest, Mrs. Racini." Anang Doctor na tumingin at gumamot sa mga sugat at
pasa niya pati na rin sa asawa niya. "Mr. Racini will be okay. He just lost too
much blood and his body is exhausted that's why he's unconscious, but no need to
worry," iminuwestra nito ang kamay sa IV na nakatusok sa pulsuhan ng asawa niya na
papaubos na. "The blood that he lost is already being replace as we speak."

She smiled at Dr. De Santis. "Thank you, Doctor" Bumaba ang tingin niya sa asawa
saka hinalikan niya ito sa nuo. "I know he'll be okay but i'm still worried."

"Broken bone, sprain, gunshot wounds and bruises." Dr. De Santis chuckled like he's
amaze by something. "Your husband is one hell of a man, Mrs. Racini."

That made her smile. "He is."

Umayos siya ng upo kapagkuwan saka tumingin sa naka-cast na binti ng asawa. He

fought those men like he has no broken bone!

"It must've hurt to move around with a broken bone and a sprain." Aniya sa mahinang
boses habang naalala ang pakikipaglaban ni Niccolo.

"Mr. Calvet told me that your husband took some pain relievers hours ago, numbing
the pain." Imporma sa kaniya ni Dr. De Santis.

"And because of what he did," sabad ng Orthopaedic na Doctor na kasama nila sa

kuwarto, "his broken bone worsen that's why we cast it. No walking for two weeks if
possible, if not, please tell him to be very careful."

"Other than that, my husband is going to be okay, right?" She asked, worried. "No
complications or whatsoever?"

"None." Sagot ni Dr. De Salis na may ngiti sa mga labi, "All he need to do is rest.
That's it."

"Thank you." Aniya.

"We'll get going now." Ani Dr. De Salis.

Iminuwestra niya ang kamay kay Pietro na nakatayo sa gilid ng kuwarto at nakikinig
lang sa usapan. "Pietro will call you if we need anything."

Tumango ang Doctor at nagpaalam. Sinamahan ang mga ito ni Pietro palabas ng kuwarto
at nang bumalik si Pietro, may kasama itong Doktora.

"Signorina," kuha ni Pietro sa atensiyon niya, "Dra. Bianchi will check up on you
and the baby."

Ngumiti siya saka akmang aalis ng kama ng sumigid ang kirot sa binti niya ng i-apak
niya iyon sa sahig dahil sa tama niya ng bala.

"Let me help you." Ani Pietro saka maingat siyang binuhat at maingat ding inilipat
sa sofa bed, sa loob lang din ng kuwarto. "Comfortable, Signorina?"

Tumango siya. "Thank you, Pietro."

Tumango lang ito saka bumalik sa pagkakatayo sa sulok na parang nagbabantay.

Nakapikit lang ang mga mata ni lIris habang sinusuri siya ng Doktora. Nang matapos
ang Doktora ay sunod-sunod itong nagtanong sa kaniya na kaagad naman niyang
sinagot.

After the check up, the Doctor gave her a small smile. "Mrs. Racini, you need to
avoid strenuous activities. The baby is too weak, we can't risk it. The next time
you bleed, there's a big possibility that you'll have a miscarriage. No stress,
please. Don't run, don't jump, if you walk, please, slowly and always be careful
not to fall, even in sitting, please, don't drop your weight on the chair, sit
carefully. No travelling and no sex. Don't do anything that can harm the baby."

"Like a complete bed rest?"

"Not necessarily a complete bed rest, but it'll help a lot if you are well rested."

Napatango-tango siya, "... I think l can do that now."

"That's good." Hinaplos ng Doktora ang tiyan niya. "Your baby is holding on to you,
Mrs. Racini. Don't let the baby fall, okay?"

She smiled back. "I won't. I'll rest."

That's good." May binigay itong prescription sa kaniya. "This can help strengthen
the hold of the baby but what you need more is rest."

"Thank you." She said with a smile.

"Your welcome, Mrs. Racini." Anang Doktora saka nagpaalam na at sinamahan ito
palabas ni Pietro.
Minutes later, Pietro came back to the room. Slowly and carefully, he carried her
back to the bed, beside her husband.

"If you need anything." May inilagay na walkie-talkie si Pietro sa bedside table na
malapit sa kaniya, "just call, okay, Signorina?"

Tumango siya. "Thank you, Pietro."

Tumango lang ito sa kaniya saka lumabas ng kuwarto at maingat na isinara ang pinto
niyon.

Nang silang dalawa nalang ng asawa niya, maingat siyang tumagilid ng higa, paharap
kay Niccolo, saka maingat na pinagsiklop niya ang kamay nilang dalawa bago ipinikit
ang mga mata para magpahinga.

NAGISING SI Iris na may pumipisil sa kamay niya. Nang imulat niya ang mga mata,
napangiti siya ng makitang gising na ang asawa niya at wala na ang V sa pulsuhan
nito. Looks like he removed the IV from his own wrist

And now, he's looking at her.

"Hey..." he whispered, "is my wife feeling better?"

She nodded with a smile. "Yeah. I am."

Niccolo frowned when he tried to move his body. "Can't move my other leg."

"The Doctor cast your left leg" Imporma niya rito saka hinaplos ang balikat nito na
may benda dahil sa tama ng bala, "Huwag ka munang masyadong maggagagalaw, baka
dumugo na naman ang mga sugat mo. The Doctor said that you need to rest."

"I'll try." Niccolo's hand slowly moves to touch her stomach and caress it. "How's
our baby?" He asked, clearly worried. "Okay lang ba ang baby natin, Iris? Please
tell me our baby is fine."

Tumango siya. "Sabi ng Doctor kailangan kong magpahinga. The baby is weak,"
ipinatong niya ang sariling kamay sa kamay ni Niccolo na humahaplos sa tiyan niya,
"but our baby is holding on. I have to be more careful from now on. No strenuous
activity."

Napatango-tango ito saka pinakatitigan siya na para bang mini-memorya ang mukha
niya kapagkuwan ay tumuon ang tingin nito sa pisngi niya na alam niyang namamaga.
Umangat ang kamay nito saka masuyong hinaplos ang pisngi niya. "Masakit pa rin ba
hanggang ngayon?"

"Medyo." Ayaw niyang magsinungaling.

Nagtagis ang bagang nito. "Pinahirapan ka ba ni Gustavo?"

Iris can see guilt in Niccolo's eyes. "Baby, it was my fault."

Umiling ito, "no... it was mine. Hindi mangyayari 'yon sayo kung hindi dahil
sakin."

"Niccolo-"

"He shot you and slapped you." Gumagalaw ang panga nito sa sobrang galit. "What
else?"

Huminga siya ng malalim bago napipilitang magkuwento. "He strapped me into a chair
and threatened me and he slapped me multiple times. Itinusok niya sa hita ko yong
kutsilyong hawak niya pero hindi naman bumaon pagkatapos ay pinaghuhubad niya ako.
Nang hindi ako pumayag, pinunit niya ang damit ko. Doon ako nakatakas kasi tinuhod
ko siya. When I was running, he shot me and chase me with bullets. That's it."

Nag-iwas ng tingin si Niccolo sa kaniya. "I'm sorry. I brought this mess to you.
I'm so sorry. I'm sorry."

Umiling siya saka masuyong sinapo ang mukha nito at pilit niya itong pinatingin sa
kaniya. "It wasn't your fault, Niccolo. Tapos na 'yon. Hindi na natin maibabalik
'yon kahit magsisihan pa tayong dalawa. Lets just move on and hope that this won't
happen again."

"Hindi na." Kaagad na wika ni Niccolo na umiiling pa. "Hindi na mauulit ito, Iris.
Hindi na."

She smiled at him. "Mabuti naman kung ganun, kaya huwag mo nang sisihin ang sarili
mo. I'm okay, the baby is fine and you'll be better in no time."

"And your gunshot on the leg?" He asked.

She smiled. "It'll be better soon."

Gumuhit ang ngiti sa mga lab ini Nicolo habang nakatitig sa kaniya. "Always the
optimistic one."
Mas lumapad pa ang matamis niyang ngiti. "That's me. You need an optimistic like me
because you're so negative."

"Yeah." Niccolo agreed. "I badly need you in my life, amore." Lumambot ang mukha ng
asawa habang patagal ng patagal na nakatitig lang ito sa kaniya. "I miss you, Iris.
I miss you so much."

"Hindi naman ako matagal na nawala." Aniya.

"I miss my wife." He said.

Hinaplos niya ang pisngi ng asawa saka sinalubong niya ang matim nitong titig, "Can
you... ahm, can you remember me now?" Kinakabahan niyang tanong, hindi siya umaasa
pero nagdarasal siya na sana naalala na siya nito. "I mean, you said 'our baby' and
'my wife' a couple of times. Does that mean you already remember me?"

Niccolo looked into her eyes, "Iris Gonzaga-Racini. You married me eight years ago
and you promise to keep me eight years later."

Awtomatikong nangilid ang luha niya sa mga mata habang gumuguhit ang ngiti sa mga
labi niya. She's crying and smiling at the same time.

"Naaalala mo na talaga ako?"

Tumango ang asawa niya. "Hindi pa rin buo ang memorya ko pero naaalala na kita.
remember seeing you in Afghanistan, you mended my wound."

Tumulo ang luha sa gilid ng mga mata niya habang nakatitig sa asawa niya.

"Finally..." Maingat niyang niyakap si Niccolo habang walang ingay siyang umilyak.
"Ayos lang kahit hindi pa buo ang memorya mo sakin, ang importante, naalala mo na
kung sino ako sa buhay mo."

"Yes. I remember now. You're my wife. You're mine."

Tumango siya saka kumalas sa pagkakayakap sa asawa at nginitian ito. "Yes. I'm your
wife. That's me and i'm all yours, baby." Tinuyo niya ang mga luha sa pisngi niya,
"ang tagal kong hinintay na marinig 'yon mula sayo. Its worth the wait, Niccolo.
All the pain and disappointment I felt is worth it."

Niccolo bit his lower lip like he's ashamed and guilty, "I'm sorry it took me a
long time to remember you. I'm so sorry that you suffered while pregnant because of
me. I'm sorry for all the heartache I caused. I'm so sorry for everything, amore,
i'm so sorry."
Nginitian niya ang asawa saka hinaplos ang buhok nito "Its okay, baby. Ang mahalaga
sakin, naalala mo na ako at magkasama tayo. Kung ano man ang nangyari satin,
sigurado akong mas pinatatag niyon ang relasyon nating dalawa. So don't be sorry,
okay?"

She continued caressing his hair, she knew he likes that, "Nasira man ang bahay
natin, nawala man ang memory mo, grabe mang sakit ang pinagdaanan ko nang akala ko
ay wala ka na, pero hindi na mahalaga ang mga 'yon ngayon. Ang importante, hindi
tayo nasira nang mga nangyari. We're still together, Niccolo. Our relationship is
still going strong. We're still married. And that's what matters the most."

"H-Hindi ka galit sakin kasi nakalimutan kita?" May pag-aalala sa boses nito habang
nakatingin sa kaniya.

"Hindi mo naman ginusto 'yon." Sagot niya saka pinagsiklop ulit ang kamay nilang
dalawa. "Pero kapag okay ka na, makakatikim ka sakin ng bugbog. Sobrang hirap ng
pinagdaanan ko ng dahil sayo."

Niccolo laugh a little. "You can slap me, punch me, anything... i'll welcome it. I
deserve it anyway."

Tumango siya saka mahinang natawa. "Duly noted, baby. Duly noted."

Nawala ang ngiti sa mga labi nito. "Bakit parang kinakabahan ako sa 'duly noted' na
yan?"

She laughed. "Dapat ka talagang kabahan. Babawi ako, baka akala mo."

Napailing nalang ang asawa niya. "You won't kick me out of our room as punishment,
right?"

She smiled wickedly. "Aww... you just gave me a brilllant idea, baby."

Niccolo groaned. "Me and my big mouth."

Natawa siya. "Maybe you can sleep in the living room?"

Niccolo pouted. "Don't want to."

"Kapag hindi mo sinunod ang gusto ko, ma-i stress ako tapos sasakit ang tiyan ko at
baka duguin ako-"

"Fine. Oo na." Putol nito sa pananakot niya at sumuko kaagad. "When do you want me
to sleep in the living room?"
"Kapag magaling ka na. Mga two weeks from now." Matamis ang ngiti sa mga labi niya.
"And by the way, when my Doctor said avoid strenuous activities, meaning no sex
too. Sorry, baby, looks like you'll be using your hands for a while."

"Or yours." He winked at her.

"It'll stress me out." Mabilis niyang sagot.

Kinunotan siya nito ng nuo. "Masterbating me will stress you out?"

She smiled. "Yes."

He sighed heavily. "How about if lick you, did you ask the Doctor if oral sex is
okay?"

Hindi siya makapaniwalang napatitig sa asawa. "Bakit naman ako magtatanong ng

ganun? Are you nuts? Ayoko nga. Kaya ko namang pigilan ang init ng katawan ko no."

"How about me?" Tanong nito na para bang malalagutan ito ng hininga kapag hindi
nakipagtalik.

"Masterbate." She answered.

"I want your hands then."

"No way. Avoid strenuous activities, remember?"

Niccolo blows out a loud breath. "So much for 'after life threatening action sex'!"

Natawa siya dahil parang bata ang asawa niya na hindi matanggap na hindi ito
bibigyan ng candy dahil iyon ang sabi ng Doktor.

"Para kang bata." Sabi niya.

"I'm your baby, remember?"

She rolled her eyes. "We're having a baby, you will not be my baby anymore."

Tiningnan siya nito ng masama. "Take it back. I'm your forever baby, love."
She stuck out her tongue at him. "Nope. Yon ang totoo. Kapag nanganak na ako, hindi
na kita papansinin. Bayad yon sa pagpapaiyak mo sakin."

"Paano ako? Anong mangyayari sakin?"

She smirked at her husband. "Should we get a divorce?"

Niccolo actually paled at her question, "y-you- w-what-n-no-"

"As ifI can divorce you." She snorted. "I love you too much."

Para itong nakahinga ng maluwang. "Goodness, Jesus, I nearly lost my

consciousness." Tiningnan siya nito ng masama. "Don't scare me like that. And don't
you dare say the divorce word again." He tsked. "We should move to the Philippines
and get married there. Walang divorce do'n. Or maybe I would ask Pietro to look for
a country with no Divorce and annulment of marriage."

Napailing nalang siya. "Magpahinga ka na nga lang. Kailangan mo 'yon."

Natahimik naman si Niccolo kapagkuwan ay tumingin ito sa kaniya saka nagtanong, may
pag-aalala sa boses nito, "hindi mo naman ako idi-divorce diba? I mean, you love
me. Hindi mo naman ako iwan diba?"

Kinunutan niya ito ng nuo. "Niccolo, sa dami nang pinagdaanan ko ng dahil sayo,
nandito pa rin ako. And i'm planning to stay by your side for a very, very long
time."

"Good." Napatango-tango pa si Niccolo. "But we should get married in the

Philippines and move there. Its nice there. Nandoon din naman ang kakambal mo. What
do you think?"

Ayos lang naman sa kaniya, lalo na't malapit na siya kay lvy. "But how about you?
Your work here? Your businesses?"

"Magagawan ko naman 'yon ng paraan." Wika nito. "Well? Okay lang ba sayo?"

Tumango siya, "yeah, nandoon naman ang kakambal ko. Pero kailangan munang manganak
ako, bawal akong bumiyahe sa ngayon."

Niccolo nodded. "Habang naghihintay tayo na manganak ka, aasikasuhin ko naman ang
mga papeles natin para makalipat tayo at makahanap ako ng bahay do'n. I'll look for
a safe neighbourhood. I think Andrius knows a village where the security is tight
and we can visit Temptation Island anytime."

Inungusan niya ito. "You're thinking about sex again."

Niccolo grinned. "Can't help it."

Pinisil niya ang tungki ng ilong nito. "Magpahinga ka na muna. Saka na natin pag-
usapan 'to kapag maayos na ang lahat."

"Yes, boss." Unti-unting pumikit ang mga mata ni Niccolo. "My body is still aching.
Fuck."

Nailing na napangiti nalang siya habang pinagmamasdan ang asawa niya hanggang sa
lumalim ang paghinga nito.

Iris didn't move or made a sound. Ayaw niyang magising ang asawa niya. Gusto niyang
makapagpahinga ito ng maayos para makapagpahinga rin siya. They both need it.

WHEN IRIS woke up, its already past midnight. And Niccolo is not on their bed! Saan
naman kaya nagpunta ang asawa niya? Ang tigas talaga ng ulo nito kahit kailan!

Gusto niyang lumabas ng kuwarto pero masakit pa ang binti niya na tinamaan ng bala
kaya nanatili nalang siya sa kama at hinintay na makabalik ang asawa.

Avoid strenuous activities. And forcing herself to walk while her leg is in pain is
definitely strenuous.

Nanatili nalang siyang nakahiga hanggang sa bumukas ang pinto ng kuwarto at nakita
niya si Niccolo na pumasok habang may kausap sa cellphone.

"-yes, i'd appreciate that. Call me when I need to visit HQ to sign the non-
disclosure agreement-yeah, yeah, thanks, Velasquez." Pinatay nito ang tawag saka
ngumiti ng makitang gising siya. "Hey... hungry? Thirsty?"

Tiningnan niya ito ng masama. "Bakit naglalakad ka na? Hindi ba sabi ko sayo
magpahinga ka?"

Paika-ika itong naglakad palapit sa kaniya gamit ang tungkod na gawa sa kahoy. Nang
makaupo ito sa gilid ng kama, sa tabi niya, dumukwang ito palapit sa kaniya at
hinalikan siya sa mga labi.

She didn't respond so he pulled away.

"Galit ka ba?" May paglalambing nitong tanong.

Madilim ang mukha niya. "You're making me worry again. I told you to rest."
"I'm okay" Nginitian siya nito. "I'm used to this, amore. Gunshot wounds, not
really painful. What's painful is this," tinuro nito ang paa na naka-cast.

"Then why the hell are you walking?!" Hindi niya napigilan na magtaas ng boses pero
kaagad siyang nagpakawala ng malalim na hininga at binaba ang boses ng magsalita
ulit. "I'm sorry, I didn't mean to shout at you."

"It's okay" Anito saka hinaplos ang tiyan niya.

"May kinausap lang ako sa cellphone-"

"-na kailangan mong lumabas para hindi komarinig?"

Napatigil ito sa paghaplos sa tiyan niya. "Iris-"

"Pahinga nalang tayo." Tinalikuran niya ang asawa saka ipinikit ang mga mata.

Niccolo didn't move and she can feel his eyes on her.

"Magpahinga ka na rin." Sabi niya kapagkuwan saka nanatiling nakatalikod dito.

Niccolo didn't move.

Malakas siyang napabuntong-hininga saka humarap dito. Walang emosyon ang mukha
niya. "Magpahinga ka na. Baka mas lumala pa ang lagay ng paa mo-"

"Do you really want to know about the organization i am part of?"

"Sasabihin mo ba sakin kung sasagutin kita ng oo?" Balik tanong niya.

"Try me."

"Then yes." Mabilis niyang sabi. "I want to know you more. I'm your wife Niccolo,
we shouldn't have secrets but i'm letting you keep something from me because I
respect your privacy. Pero pagkatapos nang mga nangyari, nang mga naranasan ko mula
ng makapasok ako sa magulo mong mundo, gusto kong malaman at makilala kung sino ka
ba talaga... kung sino ba talaga ang asawa ko."

Pinagsiklop ni Niccolo ang kamay nilang dalawa at hinalikan ang likod ng kamay
niya. He keeps taking deep breath before he speaks.
"Okay..." tumingin ito sa mga mata niya. "I'll tell you my story."

CHAPTER 42

UMAYOS NG PAGKAKAUPO si Iris habang nakahilig ang likod sa headboard ng kama. Titig
na titig siya sa asawa niya na titig na titig din sa kaniya.

"Why would you tell me your story now?" Tanong niya na nagtataka, "akala ko hindi
puwedeng sabihin sa kahit na kanino ang sekreto mo."

Inabot nito ang unan saka inilagay iyon sa likuran niya, "use this to lean on,"
anito habang inaayos ang unan sa likuran niya, "baka mangalay ang likod mo."

Always caring and thoughtful. "Thank you."

Nginitian siya nito saka humugot muna ito ng malalim na hininga bago nagsalita
ulit. "About your question... the, ahm, organization gave me permission to tell
you, but need to know basis only."

She was taken aback. "You asked for permission to tell me? You did that? For me?"

"Of course." Tumango ito saka pinisil ang kamay niyang hawak nito. "You're my wife.
Ayokong may tinatago ako sayo kasi alam kong kahit hindi mo sabihin sakin, hindi mo
gusto na hindi mo alam ang parte na 'yon ng buhay ko. Kaya humingi ako ng permiso.
Matagal na, ngayon lang ako pinayagan."

"Okay." She squeezed her husband's hand back. "Then tell me. I'm listening."

Niccolo took a deep breath before continuing, "Nag-umpisa ang lahat ng mamatay ang
mga magulang ko. I was already a soldier back then when man offered me a job...
another way to serve my country, he said."

"And you said yes." Aniya.

He nodded.

"Why?" Nagtatakang tanong niya. "Bakit pumayag ka kaagad? Did they offer you
something that the Military can't give you?"

Niccolo nodded. "Yes."

"And that is?"

"They offered me to help lots and lots of people all over the world who needed
saving.

Her face softened. Her husband is such a good man. He wanted to help, that's why he
accepted the offer immediately. "And then?"

Nilaro-laro nito ang mga daliri niya. "My family is rich and prone to kidnapping so
Dad hid me in France since I was ten. Homeschooled. Kaya walang nakakakilala sakin
dito. People knew Niccolo Racini, but only the name of the heir, no face, even my
relatives has no idea what I look like. Dad made sure of my safety until I get sick
of it. I get sick of the confinement. So I rebel and left my home in france when I
was eighteen and voluntarily enter the military.

Mapakla itong natawa. "I wanted to show my Dad thatI don't need protection, that
i'll survive on my own... that, and I always wanted to be a soldier though Dad
disagrees, but he couldn't stop me. I'm already at legal age to decide for myself.
Since I was a kid, I already have this strong urge to become a soldier and help
others in anyway I can. Mom always said that its in my blood, like Dad."

Huminga si Niccolo ng malalim, "as you know, my parents were killed after a robbery
gone wrong in our own home. I was on duty when the Family's lawyer called to inform
me about my parents. I took a leave and held a simple and quiet ceremony. Just me,
the maids and the family lawyer. I didn't let anyone in."

"After the burial, after the Attorney told me about my inheritance and other legal
stuff, he told me that someone wants to see me. A friend of my father, he said. I
let him in and we talked. That's when I learned the truth about my parents, about
this secret organization that they're in. My parents weren't killed in a robbery
gone wrong, it was an ordered hit by a syndicate from in Russia."

"Kaya pala tinatago ako ni Dad, kaya pala ingat na ingat siya na hindi ako ipakita
o kaya makita kaming magkasama, kasi marami pala siyang kalaban. And like you and
me, my parents can't let go of each other. Hindi niya kayang mawalay kay Mommy kaya
kahit mapanganib, nagsama pa rin silang dalawa."

Niccolo has this faraway look on his face like he's remembering what happened.

"My Dad's friend told me about this secret organization they're in, how they
operate and how they assist the big law enforcement agencies in some big and
confidential cases, how wide their coverage is and all the things they did for the
citizens throughout the years since the Middle ages. Its like an... orientation of
some sort. After that, he offered me a job."

"What kind of job?" Tanong niya nang natahimik ang asawa.

He continued playing with her hand, "They need a fresh face on the field, someone
who's new and unheard of, someone who can take a new identity and find out about
gun smuggling inside a military headquarters in. Afghanistan being sold to the
enemies."

"Cormac Paul Craig" Mahina niyang sambit. "The Military Soldier."

"Yeah." Tumango si Niccolo saka bumuntong- hininga. "Soldiers are being killed by
their own Government issued bullets and firearms. The FBl sent the case to the
organization for assistance. I was curious about the organization that my Dad was
part of, so I accepted the job and I also wanted to help in any way I can. Those
soldiers who died has families and friends. Ayokong may pamilya pa na matulad sa
kanila. Alam ko ang pakiramdam na mawalan ng pamilya."

"So you took the job and become Cormac Paul Craig?" She asked.

Niccolo nodded. "Yes. Alam kong hindi papayag si Dad kung buhay pa siya, kaya nga
itinago niya ako, kaya pinrotektahan niya ako, but its my life, and I decide what
to do with it. And I want to help." He looked at her in the eyes, "No one is
allowed to walk away once you entered the military, but the organization pulled me
out. Legally. Their connections are massive. That day, I was a soldier in Italy,
the next day, I was in the plane bound to the U.S. to study medicine for six months
because I have to pass as a Military Doctor."

Namilog ang mata niya. "For real? Six month? May natutunan ka?"

Napakamot sa batok ang asawa niya. "A little... the basic... just enough to pass as
a Military Doctor bound to Afghanistan."

Hindi pa rin siya makapaniwalang napatitig sa asawa niya. "So hindi ka totoong
Doktor?"

Niccolo chuckled. "Not at first."

"You're nuts."

"Yeah." Nakagat nito ang pang-ibabang labi. "Though it was a success, I found the
mole, report back to the organization but on the way home, we got kidnapped and
tortured. Akala ko katapusan ko na, hindi ako umaasa na mabubuhay pa ako. But we
got rescued by the organization and I was sent back to Italy. While I was
recuperating, I continued my studies in medicine as Cormac Paul Craig."

"And the organization?"

"I stayed in contact with them. They trained me while I study, that's the time when
I met that persistent mother fucker Pietro who didn't leave my house. Pabalik-balik
ako sa Afghanistan, minsan sa Iraq bilang Cormac Paul Craig at si Pietro ang
namamahala sa lahat, pero hindi ako nagtatagal doon kaya naman nakakapag-aral pa
rin ako. Nagmamasid lang sa paligid kung anong nangyayari tulad ng utos sakin."
"Like a spy?"

"Yes. And I met you in one of my visits in Afghanistan." He smiled at her, "it was
supposed to be a one week visit but I saw you and I stayed longer than I should
have. I missed my final exam."

Tinaasan niya ito ng kilay. "Are you blaming me?"

"No. I blame my heart for that."

Inirapan niya ang asawa saka nagtanong, "so when did you become a Doctor?"

"Three years after we got married."

Napatango-tango siya saka nagtanong ulit. "Do you get paid for what you do?"

Umiling si Niccolo. "No."

Her eyes widen. "For real?"

"Yes." Hinawi ni Niccolo ang ilang hibla ng buhok na nakatabing sa mukha niya.
"Lahat ng myembro ng organisasyon na kinabibilangan ko ay mayayaman. Lahat galing
sa mayayamang pamilya na gustong may ma-i-ambag sa lipunan. Our paycheque goes to
the orphanage and other charities."

Good hearted people. At isa sa mga 'yon ang asawa niya. "Saan naman kinukuha ang
pondo ng organisasyon niyo?"

"Our organization stated way, way back in the middle ages." Sagot ni Niccolo, "the
founders are composed of royal families and nobilities. But now, we have seven
bosses."

"Seven?"

"One head in Asia, Africa, North America, South America, Australia, and two heads
in Europe."

Talagang malawak ang kinasasakupan ng Organisasyong kinabibilangan nito. "Wow..."

"Yeah... I can't tell who's who but I'm under Europe."

Napatango-tango siya. "Marami bang katulad mo rito sa Europa?"

Kumunot ang nuo ni Niccolo na parang nag-iisip bago sumagot. "I have lots of men
under my command. I don't know how many though."

Her lips parted and her eyes narrowed on her husband. "Tama ba ang pagkakarinig ko?
Under your command? So what, are you a boss?"

Napipilan ang asawa niya at napakurap-kurap sa kaniya bago dahan-dahang tumango.

"Yeah. Half of Europe."

"And the other half?"

"Ahm... need to know basis only amore."

"Niccolo." May diin at may babala ang boses nito.

Niccolo gulped before answering, "its under my friend's command, Parisi."

Napakurap-kurap siya. "So you're a boss... damn... bakit ba hindi na ako nagulat?"

Gumuhit ang ngiti sa mga labi ni Niccolo. "Kasi bilib na bilib ka sakin?"

"Malamang, asawa kita e." pinanlakihan niya ito ng mga mata kapagkuwan ay nagtanong
sa kanina pa gumugulo sa isip niya "anyways, what's with Gustavo? I mean, Niccolo
is your real identity. Bakit iyon ang kilala niya at hindi ang ibang katauhan na
ginawa mo na siyang ginagamit mo kapag nasa trabaho ka?"

Niccolo combed his hair with his fingers as he rolled his tongue between his lips,
"well, I met Gustavo when I went to Bogotá to ask your hand in marriage. And i'm
Niccolo at the when your Father told me to smuggle drugs for him to say yes."

Tiningnan niya ito ng masama. "And you did."

Napangiwi ito. "Yes. I did. That's when I came across Gustavo's brother who's
raping a woman in his car. I immediately contacted the boss assigned in South
America but it would take hours before he can send someone so I told him i'll do
it."

"And?"

"I knocked on the car's door to stop him, fired a warning shot but he didn't stop.
Instead he pointed a gun at me so I shot Gustavo's brother in self-defence and save
the woman. Pagkatapos ginawa ko yong pinapagawa ng Papá mo sakin at bumalik ako sa
bahay niyo. I think Gustavo gathered information about me and he found out the name
l used when enter the country."

"Niccolo Racini." She whispered.

"Yep." He said popping the 'p'. "I don't want to use a fake name in front of your
father because my intentions aren't fake. I really want to marry his daughter, Iris
Gonzaga."

"That's why Gustavo knows you as Niccolo." Now she understands, "so ahm, bakit
hindi nalang hinuli si Gustavo habang maaga pa? Alam mo ba na siya ang kalaban mo
rito sa Italy?"

Tumango ang asawa niya. "Yes, but he's in hiding these past few years, off radar.
Ang mga tauhan lang niya ang gumagalaw at wala rin ang mga itong alam kung nasaan
si Gustavo. I'd been tracking him down but no luck and I was busy protecting you,
so, yeah. Ngayon lang siya lumabas."

Napatango-tango siya. "Ganun pala... humugot siya ng malalim na hininga, "ahm, may
mga misyon ka pa ba na kailangan mo akong iwan?"

Umiling ito. "I'm not as active as before. Now, just monitor my men. Pero minsan,
bilang pabor sa Conde, bumabalik ako sa Afghanistan at Iraq para mag manman,
malawak kasi ang koneksiyon ko roon."

Conde? "The Count is also a boss?"

"Yes. Asia."

Hindi na siya nagulat. "And how did you end up in the Philippines?"

"Temptation Island. Tight security, safe place-"

"-and lots of women."

Nangingiting dumukwang ang asawa niya sa kaniya saka hinalikan siya sa mga labi at
tinitigan. "Jealous?"

"May dapat ba akong ipagselos?"

Niccolo shook his head. "All your... since we got married."

"Good." Wala siyang pakialam kung anong pinaggagagawa nito bago sila kinasal.
"Anyway, what the name of the organization you're in?"
"None."

Kumunot ang nuo niya. "What do you mean none?"

"We have no name." Niccolo said with ashrug.

"Like the organization doesn't exist." Aniya ng maintindihan kung bakit walang
pangalan ang organisasyon nito.

Niccolo nodded. "Exactly."

"And Pietro?"

"He's part of it. He's under my command."

"At lahat ng ikinuwento mo sakin ngayon ay ang kailangan ko lang malaman, tama?"

Tumango ang asawa niya. "Oo."

Napatango-tango siya. "How about my sister? Parang kabilang din siya sa

organisasyon niyo."

"Ang alam ko umalis na siya, matagal na."

"And my Dad?" She's worried of her father. "I mean, he's doing something illegal.
Hindi ba 'yon ang pinipigilan niyo at hinuhuli?"

"The organization won't touch your father, we have a deal with him."

"What deal?"

"He's our informant in South America."

Her father is an informant? Oh, Jesus. Her father is really living a dangerous
life! "What you just told me now, about Papá, is it part of the need to know basis
only?" She asked.

"No." Umiling si Niccolo, "But you need to know that."

Pinakatitigan niya ang asawa saka nginitian ito. "Thank you... for telling me all
this."
Hinaplos ni Niccolo ang pisngi niya. "May tanong ka pa ba? May gusto ka pang
malaman?"

Iris was reluctant to say no. Alam niya sa sarili niya na may itatanong pa siya,
hindi lang niya maalala kung ano ang mga 'yon.

"Ahm, this need to know basis," nag aalangam siya pero nagtanong pa rin, "puwede ba
'to hanggang bukas? Mag-iisip pa ako kung ano pa ang gusto kong malaman."

Natatawang tumango si Niccolo saka maingat na umayos ito ng upo sa tabi niya habang
nakahilig din ang likod sa headboard ng kama.

"You can ask me anytime, amore." He kissed her shoulder, "take your time. Nandito
lang naman ako, hindi ako aalis sa tabi mo."

She intertwined their hands before leaning in to Niccolo and kissed his temple.
"Baby?"

Bumaling ito sa kaniya at nagtama ang mga mata nila. "Hmm?"

"Ti amo."

He stilled for a couple of seconds before chuckling and shaking his head. "Damn,
your I love you can still robbed the oxygen in my lungs."

Nailing na natatawa na ihinilig niya ang ulo sa balikat ng asawa. "Pahinga na tayo,
Niccolo." Naghikab siya, "inaantok na ako. Bukas na kita gigisahin."

"Sige." Nakangiting sabi ng asawa niya. "Magpahinga ka na. Matutulog na rin ako."

Iris felt peaceful knowing that Niccolo finally opens up to her. She smiled before
she closed her eyes, she promised to herself that she will interrogate her husband
tomorrow. Marami pa ring tanong sa isip niya, pero ngayong gabi, magpapahinga na
muna siya.

Her baby is more important than anyone or anything in this world. And she need to
rest.

#KatuladNilrisMayTanongbaKayo?

CHAPTER 43
IHINILIG NI Iris ang ulo sa balikat ni Niccolo habang nanunuod sila ng pelikula sa
kuwarto nila. Pareho silang nakaupo sa mahabang sofa at tahimik na nanunuod.
Inakbayan siya ng asawa kaya napahilig siya sa dibdib nito at dahan-dahan na
napahiga sa sofa at ginawang unan ang hita nito.

Napasimangot siya ng patayin ni Niccolo ang TV kahit hindi pa tapos ang pinapanood
nila.

Tiningnan niya ng masama ang asawa. "Turn it on." Mahaba ang nguso niyang sabi.

"No. Kanina ka pa nanonood." Seryuso ang mukha nito, "magpahinga ka na."

Iris groaned in annoyance. "Nagpapahinga naman ako ah. Ito nga oh, nakahiga ako."

Tiningnan siya ng masama ni Niccolo. "Iris."

Napabuntong-hininga siya. "Oo na." Naghikab siya saka pinikit ang mga mata.
"Niccolo?"

"Hmm?"

"Can I ask you something?"

"About what?"

"Your organization."

Hinaplos ng asawa niya ang buhok niya. "Hindi pa ba nauubos ang itatanong msakin?
You'd been grilling me for two weeks now."

Nagmulat siya ng mata saka tiningnan ito. "I thought I can ask anytime."

Kaagad itong tumango. "Of course. What is it that you want to ask?"

"Ahm." naghikab ulit siya bago nagtanong, "magiging payapa ba ang buhay nating
dalawa mula ngayon? l'm not complaining, I just want to know so I can ready
myself."

Niccolo tapped his lap, "come here... I wanna hug you."

Ngumiti siya saka bumangon at patagilid na umupo sa hita nito at ihinilig niya ang
ulo sa balikat nito habang nakayakap ang isang braso nito sa mga hita niya.
"Well?" She asked.

"Ahm..." he looked at her, "marami akong pagkatao na marami ang kalaban, pero
bilang Niccolo Racini, wala naman. Sa ngayon, hindi ko pa masasabi. Well, there has
been no threats for the last two weeks so that's an improvement. Pero hindi ko
masasabi sa hinaharap natin. Siguro makakatulong kapag inaprobahan na ang pag-alis
ko sa organisasyon-"

"About that..." she took a deep breath and started caressing his jaw and chin,
"ahm, napag-isip-isip ko nitong mga nakaraang linggo, ahm... huwag ka nalang kaya
umalis?"

Napakurap-kurap sa kaniya si Niccolo, bakas ang gulat sa mukha nito. "Iris...

naintindihan mo ba ang sinasabi mo?"

Tumango siya saka ginawaran ito ng masuyong halik sa mga labi. "Yes. I know what
i'm talking about Niccolo. Napag-isip-isip ko lang kasi, kahit naman umalis ka,
baka dumating ang panahon na makilala ng mga kalaban mo ang tunay mong pagkatao.
Hindi ba mas makakatulong satin kung handa tayo, kung nasa likod natin ang
organisasyon mo. para protektahan tayo?"

"I mean, look at the Count. He's married but he's still a boss. I know it's a big
risk, baby, but isn't it better to know your enemies movement before they even take
the first step? Mas mabuti 'yong alam natin ang mga galaw nila, keysa bulag tayo at
nagtatago, nagdarasal na sana hindi nila makilala ang tunay na ikaw."

"Lets face it, Niccolo. Your life is dangerous, but that's the risk you have to
take in order to help other people, the innocent and the weak. At kasal ako sayo,
asawa mo ako. Its also a risk that I have to take in order to be with you."

Niccolo stared deep into her eyes, like he's reading her. "Why are you telling me
this, amore?"

She shrugged. "Because you're good at what you do. You're good at helping people in
your own way and I don't want to take that away from you. Alam kong marami kang
natutulungan. Alam kong pinipili mo ako kaya aalis ka, pero kung ako ang papipilin
mo, mas gusto kang manatili ka."

"Its going to be dangerous."

"So?" She cupped his face. "Kahit naman umalis ka, mapanganib pa rin naman. Paano
kung makita ka ng mga kalaban mo na kilala ka sa ibang pangalan? Kahit magkaiba ang
pangalan niyo, mukha mo pa rin kaya makikilala ka pa rin nila. Pareho lang din
'yon. Mapanganib pa rin. That's the risk we have to take. And we have God us our
shield. Hindi niya tayo pababayaan."
Titig na titig sa kaniya si Niccolo bago hinaplos ang pisngi niya. "What did I do
to deserve an amazing woman like you?"

Iris chuckled. "I'm amazing, huh?"

"Very." Niccolo smiled lovingly at her. "Masuwerte ako sayo. Napakalawak ng pag-
unawa mo pagdating sakin. You always try your hardest to understand me. Hindi ko
alam kung saan mo kinukuha ang pagtitiyaga at pagtitiis mo magkasama lang tayo."

Pinasil niya ang tungki ng ilong nito. "Mahal kita e. At asawa kita. Its my job to
understand you and support you."

"And its my job to protect you-"

"And you did." Aniya saka masuyo itong niyakap, "palagi mo naman akong pino-
protektahan. Wala namang pagkakataon na pinabayaan mo ako. I know, our life is not
going to be as peaceful as the other families out there, but that's okay. Because I
know, you'll always be there for me and for our baby." Nginitian niya ito saka
hinalikan ulit sa mga labi. "But its still your decision to make. Basta alam mo
kung anong gusto ko, ikaw na ang bahala kung aalis ka o mananatili ka."

Pinalibot ni Niccolo ang mga braso nito sa beywang niya saka masuyo siyang niyakap
at isinubsob nito ang mukha sa leeg niya.

"I want to keep my job, Iris." Anito sa mahinang boses na para bang nahihiya itong
sabihin sa kaniya 'yon. "I want to keep my job, to continue helping others and
putting bad men behind bars and punishing them to make this world a better place to
live in. For every children out there, especially our own."

Hinagod ni Iris ang likod ng asawa niya saka niyakap din ito. "And I understand
that. Naiintindihan ko ang gusto mo kaya susuportahan kita. Nasa likod mo lang
ako."

Kumalas ito sa pagkakayakap saka pinakatitigan siya. "Okay lang ba talaga? Okay
lang naman sakin kung aayaw ka sa gusto ko-"

"Niccolo." Hinaplos niya ang mga labi ng asawa para patigilin ito sa pagsasalita,
"dalawang linggo ko 'tong pinag-isipan. I studied every angle, analyse every
scenario and I understand everything. Okay na okay. lang sakin. Just promise me
one thing. "

"What?"

"Umuwi ka palagi sakin. And as much as possible, no wounds please. Ayokong nakikita
kang may sugat at ayokong nakikita kang nasasaktan. But if you're hurt, call me
immediately so I can ready myself and the first aid kit. Baka nakakalimutan mo,
Doktora ang asawa mo."
"Speaking of which," he frowned, "don't you want to practice your profession?"

"I will practice it on you." Nakangiting sabi niya. "Siguradong darating ang
panahon na uuwi ka sa bahay na may sugat o may tama ng bala at siguradong hindi ka
dadalhin ni Pietro sa Hospital kaya ako ang gagamot sayo. So... promise me."

Natatawang tumango si Niccolo. "Okay. I promise to always go home to you and as

much as possible, no wounds."

"Good." Pinakatitigan at nginitian niya ang asawa. "Now go and take back your
resignation."

Niccolo grinned. "Thank you! Thank you,amore!"

Binuhat siya nito patungo sa kama, hinalikan sa mga labi at sa nuo bago nagpaalam
na lalabas lang sandali para tawagan kung sino man ang pinasahan nito ng
resignation.

Nakangiting tumango siya at hinayaan ang asawa niya.

Seeing her husband happy, she knew she made the right decision. Kahit anong gawin
nila, hindi magiging payapa ang buhay nila. Niccolo has other identities and it may
hunt them in the future so better be ready for it than act like its not gonna hunt
them.

Bumangon siya saka inabot ang walkie-talkie na siyang ginagamit niya nitong mga
nakaraang araw para tawagin si Pietro. "Pietro, could you please bring me some
chocolate ice cream?"

"Si, Signorina." Kaagad na sagot ni Pietro.

Habang naghihintay kay Pietro, umupo siya sa mahabang sofa saka itinaas niya ang
mga paa at ipinatong iyon sa kinauupuan. Pagkalipas ng ilang minuto, kumatok at
pumasok si Pietro sa master's bedroom.

Maingat nitong inilapag ang maliit na glass bowl na may lamang ice cream saka
teaspoon na may nakabalot na tissue.

"Enjoy, Signorina." Ani Pietro.

"Thank you." Sagot niya.

Mukhang hahakbang paalis si Pietro ng humarap ulit ito sa kaniya, "may I ask you
something, Signorina?"

She looked up. "Sure. What is it?"

Tumuwid ito ng tayo. "Why did you let Signor keep his job when you know its
dangerous?"

Iris took a teaspoon full of ice cream before answering, "he loves his job."

"I understand that, but, its still dangerous. You will be in danger."

Ngumiti siya kay Pietro. "Its still dangerous even if he left the organization. His
enemies might track down his real identity, who knows? Its better that we know the
movement of his enemies before they make their move. And I don't think Niccolo will
put me in danger again and l already learn my lesson not to pull overjust to buy
something sweet. I will never let my guards down
again."

"True." Ani Pietro saka ngumiti. "Even if Signor left the organization, he still
has lots of enemies. They might not know him as Niccolo Racini but there's a big
possibility that they will find out about the true identity of Signor." Bahagyang
yumukod sa kaniya si Pietro, "thank you, Signorina, for understanding Signor and
for always thinking of him."

"Its my job. I'm the wife. And he always thinks of me so we're even."

Tumango ulit si Pietro bago lumabas ng kuwarto, siya naman ay kaagad na kumain ng
ice cream habang hinihintay na makabalik ang asawa niya.

"YOU KNOW, Pietro, I still hate you." Sabi ni Niccolo habang naghahapunan silang
tatlo. "I still can remember how you lie to me about my wife when I can't remember
anything. But because you said i'm far more superior that my other identity, I
forgive you."

"My apologies, Signor."

"And how dare you whisper to my wife's ear?" Galit na tanong ni Niccolo kay Pietro,
"do you want to get shot by me, Pietro?"

"No, Signor."

"Good. Then don't touch my wife or whisper on her ear!"

Natawa nalang si Iris sa pinagsasasabi ng asawa niya. Always the jealous Niccolo.
"And you, amore," bumaling ito sa kaniya, "you lied to me. Alam mo bang para na
akong mababaliw sa kakaisip kung paano kita aagawin sa asawa mo?"

Tinaasan niya ito ng kilay at tiningnan ng matalim. "Gusto mo bang ipaalala ko sayo
na nakalimutan mo ako? 0 baka naman gusto mong i-detalye ko kung paano ako naghirap
sa nakalipas na ilang buwan na wala ka-"

"I concede."

Kaagad na nag-iba ang ekspresyon ng mukha niya. Gumuhit ang ngiti sa mga labi niya.
"Madali ka naman palang kausap."

Niccolo glanced at Pietro. "This is all your fault."

"But Signor," pasulyap-sulyap sa kaniya si Pietro, "it was your fault. I offered to
go back to the hangar but you insisted."

Sa sinabi ni Pietro, may naalala siya. "Nasaan na pala ang wedding ring mo?"

Niccolo glanced at her, nervous. "Ahm... I don't know..."

Tumalim ang mga mata niya. "Alamin mo kung anong nangyari sa singsing mo kung ayaw
mong sa labas ka ng bahay matulog."

Kaagad na bumaling si Niccolo kay Pietro na tahimik na kumakain. "Where's my ring,

Pietro? This is all your fault."

"Huwag mo ngang sisihin si Pietro." Aniya.

Parang nasasaktan na tumingin sa kaniya ang asawa. "Bakit pinagtatanggol mo siya?

Iris, ako ang asawa mo. Ako dapat ang pinapanigan mo-"

Pinakita niya rito ang wedding ring niya. "Anong sabi mo?"

He gulped. "I concede again."

She smiled. "Good. Hanapin mo, kung hindi mo mahanap, magpagawa ka ng bago na
kapareha ng nawala mo. Kapag hindi magkapareho, tatamaan ka sakin. Baka akala mo
nakakalimutan ko ang paghihirap ko ng dahil sayo?"

"But you said its okay as long as i'm alive and we're together-"
"I change my mind."

"Heartless." He whispered.

"Anong sinabi mo?" Mataray niyang tanong sa asawa.

"Nothing."

"Sabihin mo ulit?" Paghahamon niya sa asawa.

Mabilis itong umiling. "I'm not brave enough to repeat it and I don't want to sleep
outside the house."

Inirapan niya ito saka nagpatuloy sa pagkain. Seconds later, she heard him
murmuring to Pietro how heartless she is and how she's always bullying him.

Hinayaan niya lang ito.

Nang matapos silang kumain, nauna na siyang umakyat sa kuwarto para magpahinga. Si
Niccolo ay may kausap pa sa cellphone at hinintay ang package na pinadala ng Conde
rito.

Thirty minutes later, someone knocked on the door to their room.

"Amore, open up." Sabi ni Niccolo sa malakas na boses. "Bakit naka-lock?"

Hindi niya ito pinansin.

"Amore..." tawag sa kaniya ni Niccolo sa labas, "come on, love, I want to sleep
beside you."

Hindi niya umimik. Pagkalipas ng mahabang minuto, narinig niyang parang may
kumakalikot sa door knob.

"Don't you dare pick the lock of our bedroom's door, Niccolo!"

Kaagad naman itong tumigil saka nagsalita. "So you lock it on purpose?"

"Yes."

"Why?" Para itong bata na nagtatanong.

"You called me heartless and a bully." Sabi niya habang nagkukumot. "I'm just
showing you how heartless I can be, baby."

Niccolo groaned. "Amore!"

Mahina siyang natawa. "Niccolo?"

"Yes, love?" Biglang naging malambing ang boses nito.

"Good night."

Hindi na pinansin ni lris ang sinabi ng asawa na nasa labas ng kuwarto. Ipinikit
niya ang mga mata saka natulog.

Hindi niya alam kung ilang minuto o oras siyang nakatulog, nagising nalang siya
nang maramdamang may tumabi sa kaniya sa kama.

Hindi na niya kailangan tingnan kung sino yon. She knew its Niccolo, especially
when he wrapped his arm just below her chest and softly pulled her closer to him.

Naghihikab na tumagilid siya ng higa paharap sa asawa saka iniyakap niya ang braso
sa beywang nito.

"Did you pick the lock?" Inaantok niyang tanong habang nakapikit ang mga mata. "I
told you not to."

"I didn't." Niccolo kissed her forehead, "you told me not to pick our bedroom's
door lock so I picked the window's lock."

Hindi niya alam kung matatawa siya o maiinis sa sagot ng asawa. "Smart ass."

Niccolo chuckled. "Bakit mo ba kasi ini-lock?"

"You said i'm heartless."

"I was just kidding. If you're heartless, how can you love me?" Pagdadahilan ng
asawa niya para makatakas sa iritasyon niya.

"And the bully?"

"That one is true."

"Niccolo. Out."

Niccolo just kissed her forehead and cuddled her. "I'm staying, love."

Sa halip na umangal, isiniksik niya ang katawan sa asawa saka ginawang unan ang
braso nito. "Hmm... you smell good. Okay, you can stay."

Niccolo chuckled before caressing her hair, and for some reason, her sleepiness
started to fade away. Dahil siguro nagising siya at nakipag-usap kaya ganito.
Nabitin ang pagtulog niya.

Kainis naman.

Inis na iminulat niya ang mga mata at tumingin sa asawa. "Can't sleep... I want to
sleep, Niccolo."

"Come closer."

Bumaba ang tingin niya sa tiyan niya. "Maiipit si baby."

"Turn around, Amore."

Kaagad naman siyang tumalikod dito habang nakaunan pa rin sa braso nito. Kaagad
naman siyang masuyong niyapos ng asawa saka pinaglapit ang katawan nilang dalawa.

"Is this better?" He asked.

She hummed as she close her eyes. But she still couldn't sleep. "Nawala na ang
antok ko. Kasalanan mo 'to."

She felt Niccolo kissed the back of his head before he started singing softly.

'Don't be scared,

Caused you and me already been there,

Long as I know that you'll be here

guess that's all that matters.

You've been around

Every time that i've been down

You were there you pulled me out

When I was bruised and battered.'

Nilingon ni Iris ang asawa ng marinig itong kumanta at nakita niyang nakapikit ang
mga mata nito habang kumakanta.

'You live and you learn

But now its my turn

To do what i've got to do

And i'm doing it all for you...

Hindi niya napigilan na sabayan ito sa mahinang pagkanta.

'Even when the rain starts pouring

won't let it touch your head

Even when the walls are falling...'

Niccolo opens her eyes and sang while looking at her in the eyes, making her heart
beat fast

"... I will hold it back and then I will turn this song around and i'll never let
you down. Even if we have to start again, we're gonna getthere in the end.'

Masuyo nitong hinaplos ang pisngi niya gamit ang daliri nito. "I know its already
too late but... happy anniversary, love. Happy wedding anniversary."

Her eyes watered but there's a smile on her face. "Happy anniversary too, baby."

He smiled back. "Ti amo, amore mio."

Bago pa siya makasagot, naagaw ng suot nitong singsing ang atensiyon niya. "Your
wedding ring is back?"

"Yes. The Count sent me a package. Some papers and... my wedding ring."

Napatitig siya sa singsing nito at kunot ang nuong nagtanong ng may maalala. "Why
engraved Desidero nme, amore mio on our rings?"

"Because that's what I wanted before we got married."

"You want me to desire you?"

Napakagat-labi ang asawa niya. "Kasi naman, parang suntok sa buwan na mahalin mo
akong mga panahong yon. Alam ko namang napipilitan ka lang na magpakasal sakin kaya
binabaan ko nalang ang pangarap ko. Instead of 'love me, 'desire me'nalang, mas
malaki ang posibilidad no'n na mangyari kasi kaakit akit talaga ako."

Tumawa siya. "Magpapanggap akong hindi ko narinig yong parte na sinabi mong kaakit
akit ka. Doon tayo sa binabaan mo ang pangarap mo."

Niccolo shrugged. "Nakakahiya naman daw sayo, ang pangarap ko nalang ang mag-a-
adjust para sayo."

Kinurot niya sa tagiliran ang asawa. "Gago."

Mahinang tumawa si Niccolo bago naging seryoso ang mukha habang nakatitigsa kaniya.
"Seryoso 'yong sinabi ko. I don't want to get broken hearted so I put desire me
instead of love me. At itong singsing ang palaging nagpapaalala sakin na hindi mo
ako mahal kaya nga ginawa ko siyang pendant para hindi ko nakikita, pero
nararamdaman ko pa rin naman."

"And now?" She asked her husband, "yon pa rin ba ang pinapaalala sayo ng wedding
ring natin?"

"Iba na syempre kasi alam ko nang mahal mo ako, pero gusto kong palitan."

Kumunot ang nuo niya. "What do you mean?"

"Stay right here." Anito bago bumangon sa kama saka pumasok sa walk-in closet nila.

Nang makabalik ito, umupo ito sa kama saka pina-upo rin siya pagkatapos ay hinubad
nito ang singsing niya.

"Niccolo, no-" napatigil siya sa pagsasalita ng makitang ginawa nitong pendant ang
singsing niya saka isinuot ang necklace sa kaniya.

Ganun din ang ginawa nito sa sariling wedding ring nito.

Kinunotan niya ito ng nuo. "What are you doing? Niccolo, I want my ring back on my
finger."

Ngumiti lang si Niccolo bago umalis ng kama at lumuhod sa sahig habang nakaharap sa
kaniya. "Bukas na sana 'to pero nandito na e."
Kumunot ang nuo niya. "Tumayo ka nga riyan, ano bang ginagawa mo-"

"Will you marry me again, Iris Gonzaga-Racini?"

She blinked at her husband. "Are you proposing?"

He nodded earnestly. "Yes. I know it's a yes but can you please say 'yes' loudly
and clearly?"

Hindi niya napigilan ang matawa ng makitang dalawang tuhod nito ang nakaluhod sa
sahig. "Bakit parang nagdadasal ka? Hindi ba dapat isang tuhod lang ang nakaluhod?"

"Sinasamba kita e."

Iris laughed. "Palusot ka pa. Sabihin mo hindi mo talaga alam na isang tuhod lang
ang nakaluhod kapag nagpo-propose."

Tiningnan siya ng masama ni Niccolo. "Ang importante nakaluhod ako. Ayaw mo ba

no'n, sabay na titiklop ang tuhod ko kapag galit ka na?"

Napapantastikuhan siyang napatitig sa asawa habang mahinang tumatawa at

napapailing. "Ewan ko sayo, Niccolo." Inabot niya ang kamay sa asawa. "Isuot mo na
nga yan sa daliri ko at tumayo ka na riyan."

Isinuot nito ang singsing sa daliri niya saka napakamot ito ng batok na tumayo at
umupo sa kama bago malakas na bumuntong-hininga.

"Its an epic fail." He tsked. "I plan to propose to you tomorrow with flowers and
all that cheesy stuff."

"Oh, bakit ngayon ka nag-propose?"

"I thought its perfect because we're talking about our wedding anniversary and
wedding rings..."

Mahina siyang natawa. "Your timing is perfect, baby, but the way you kneel, its
weird."

He looked at her flatly. "I'm sorry, love. This is the first time I propose to
someone."

"Marami namang first timer pero hindi katulad mo lumuhod." Pang-aasar niya rito.
"Yon talaga ang epic fail."
Pabagsak na nahiga sa kama si Niccolo. Hindi maipinta ang mukha nito na mas
ikinatawa niya.

Lumipas ang ilang minuto, hindi pa rin maipinta ang mukha ni Niccolo kaya naman
tinawagan niya si Pietro sa walkie-talkie. Mabuti't gising pa ito.

Nang makapasok si Pietro sa kuwarto, bahagyan itong yumukod.

"Is there anything you need, Signorina?"

"Ahm, I just have a question, Pietro."

"What is it?"

"Say you' re proposing marriage to the woman you love, how will you do it?"

Nagtataka man, lumuhod ang isang tuhod ni Pietro saka nakataas ang dalawa nitong
kamay na parang may hawak na singsing. "Like this, Signorina."

Tumingin si Iris kay Niccolo. "Did you see that, baby?"

"Out, Pietro!" Sigaw ni Niccolo.

Natawa na naman si Iris saka bumulong kay Pietro, "he proposed and both his knees
kneeled on the floor."

"Oh." Kaagad na tumayo si Pietro, "I shall take my leave before Signor shoot me.

"Ini-lock ulit ni Iris ang pinto ng kuwarto ng makalabas si Pietro saka tumabi ng
higa sa asawa at hinalik-halikan ang pisngi nito bago naglalambing na bumulong.

"Ti amo, Niccolo."

And he melted. Yumakap ang braso nito sa kaniya saka isinubsob nito ang mukha sa
leeg niya. "Sorry. I thought i'm doing it right."

She kissed her forehead. "My baby... its okay. I love you nonetheless and yes, i'll
marry you again."

He pulled away and looked at her. "Kahit epic fail ang proposal ko?"
"You proposed, Niccolo, that's what matters."

"You're just teasing me then?"

"Hindi ka pa nasanay sakin."

Niccolo tsked. "Dapat akong magalit pero dahil mahal kita, hindi nalang ako
magagalit. But I will fire Pietro tomorrow! Sa kaniya ako magagalit kasi hindi ko
naman siya mahal."

Ang lakas ng tawa niya sa huling sinabi nito. "Magtatampo si Pietro sayo kapag
narinig niyang hindi mo pala siya mahal."

Niccolo looked at her flatly. "Are you insinuating something?"

Ang pikon talaga ng asawa niya. "Wala." Natatawang sabi niya. "Matulog na nga
tayo."

"Ba't tumatawa ka?"

"Nakakatawa ka e." Umayos siya ng higa saka nagkumot.

"Iris, bakit ka nga tumatawa-"

"Niccolo, huwag makulit, sasakit ang tiyan ko-"

"Hindi na. Magpahinga ka na." Kaagad nitong bawi at pinaunan siya sa braso nito.
"Tulog na, mahal ko. Huwag ka nang magalit, baka mapaano si baby."

Lihim siyang napangiti saka ipinikit ang mga mata.

Minutes later, when Niccolo thinks that she's already asleep, her husband left
their bed while murmuring 'you're so dead Pietro. I will fire your ass and bury you
alive'.

Bumangon siya ng makalabas ang asawa saka inabot ang walkie-talkie sa bed side
table. "Pietro, my husband is being crazy again. He going to you to fire your ass
and bury you alive."

Pietro replied in a low voice. "He's already here, Signorina."

l'm so sorry Pietro. Aniya sa isip saka bumalik sa pagkakahiga. Pagkalipas ng

mahabang minuto, bumalik na sa wakas ang asawa niya.

"Did you bury Pietro?" She asked.

"No." Umiling si Niccolo. "Too much work. I fired him."

"Ano naman ang sabi niya?"

"He said l can't fire him."

"And?" She asked.

"I said okay and went back here because I realize it was your fault. Pero dahil
mahal kita, hindi ako magagalit sayo. Matulog nalang tayo."

Nangingiting nagpayakap siya kay Niccolo mula sa likuran para hindi maipit ang
tiyan niya saka ipinikit ang mga mata para makapagpahinga na siya.

At nakatulogan ni Iris ang mahinang pagkanta ni Niccolo, ang masuyo nitong

paghaplos sa buhok niya at ang ilang ulit nitong pagbulong ng mahal kita sa tainga
niya.

CHAPTER 44

NAPATIGIL SA pagpasok si Niccolo sa kuwarto nilang mag-asawa nang makita si Iris na

nakaharap sa salamin at naka-underwear lang. Pinagmamasdan nito ang sarili sa
salamin habang hinahaplos ang malapit nang mag siyam na buwan nitong tiyan.

Sumandal siya sa hamba ng pintuan at tahimik na pinagmasdan ang asawa kapagkuwan ay

gumuhit ang ngiti sa mga labi niya.

Paganda lang ng paganda ang asawa niya sa paningin niya.

Napaka-suwerte niya sa asawa niya. Oo nga at palagi siya nitong inaasar at binu-
bully pero ayos lang sa kaniya. Sanay na siya sa asawa niya. Sa araw-araw na ginawa
ng diyos na magkasama silang dalawa, walang araw na hindi niya naramdaman ang
pagmamahal nito kahit palagi siya nitong iniinis.

Napakalawak ng pang-unawa nito sa kaniya. Kahit hindi nito minsan naiintindihan ang
mga desisyon niya, kakausapin siya nito para maintindihan nito 'yon at sasabihin sa
kaniya kung ano sa tingin nito ang dapat niyang gawin.

For six months that they'd been together in their house, Iris never decided for
him. Never. She would just gave him her opinion and other options but she never put
words into his mouth. Never. She respects him and understands him and he's trying
his hardest to give it back to her, the respect and understanding she deserves.

Pero kapag galit na ito, tumitiklop kaagad siya at sumusuko. He doesn't want his
wife angry.

He believes that happy wife is a happy life.

"What are you looking at, handsome?" Tanong ng asawa niya ng mapansin siyang
nakahilig sa hamba ng pinto.

He smiled. "You."

Gumuhit ang ngiti sa mga labi nito. "Trying to be sweet?"

Natatawang naglakad siya palapit dito. "Is it working?"

"Nope." Nangingiting sagot ng asawa niya.

Kinuha niya ang damit nitong nasa ibabaw ng kama saka lumapit dito at siya na mismo
ang nagsuot ng maternity dress nito saka tiningnan ang asawa sa salamin habang
nakatayo siya sa likod nito.

"My wife is very pretty."

Mahinang natawa si Iris saka umikot paharap sa kaniya. "Ready to be a dad?"

Tumango siya saka masuyong hinaplos ang tiyan nito. "I'm ready."

"Scared?"

Napakamot siya sa batok. "A little. I've read some articles about women giving
birth and it says that the pain is unbearable."

Tinawanan siya nito. "Bakit ka natatakot? Hindi naman ikaw ang manganganak, ah."

"But you'll be in pain." Aniya saka masuyong sinapo ang mukha nito. "Hindi ko alam
kung kaya kitang makitang sumisigaw sa sakit."

"That's normal." She smiled. "It's life."

Napatango-tango siya. "Okay, my brave wife, lets go?"

Pinagsiklop niya ang kamay nilang dalawa saka inalalayan ito palabas ng kuwarto.
Nang nasa hagdan na sila, dahan-dahan at maingat ang bawat hakbang ng paa nito.
Nang makababa sila at makalabas ng bahay, inalalayan niyang makasakay sa kotse si
Iris bago siya.

"Pietro?"

"Yes, Signorina?" Kaagad na sagot ni Pietro na nasa Driver's seat.

"The baby's things and clothes?" Iris asked.

"Already in the back compartment." Sagot naman ni Pietro.

"Thank you."

"Hindi ba tayo maaga?" Tanong niya sa asawa ng umusad ang sasakyan nila.

"Mas okay nang maaga," hinaplos nito ang tiyan, "ayokong nasa bahay kapag nag-
umpisa akong mag-labor. Mas mabuti kung nasa Hospital na tayo. Saka apat na araw
nalang, due ko na, mabuti na 'yong handa tayo at hindi nagpa-panic."

Napatitig siya sa asawa niya.

Iris always plans ahead, weeks and months ahead.

"You really think this through." Aniya habang nakatitig pa rin dito.

Bumaling ito sa kaniya habang umaayos ng upo. "Oo naman. Knowing you, you'll
panic."

Nawala ang ngiti sa mga labi niya. "Wala kang tiwala sakin? Love, even when someone
is shooting at me, l am fucking calm."

"Magkaiba naman yon." Inirapan siya nito. "Sanay ka nang nakikipagbarilan pero ito
ang unang beses na manganganak ako kaya manahimik ka riyan at sundin mo nalang ang
gusto ko."

That's his cue to shut up. "I concede."

Nawala ang atensiyon nito sa kaniya at hindi nakatakas sa mga mata niya ang
pagtingin nito sa lce cream shop na nadaanan nila.
"Want some ice cream or frappe?"

Iris pressed her lips together. "Nope. I learn my lesson already."

"Si Pietro naman ang papababain natin." Aniya, "kahit ma kidnap pa siya at
masagasaan, ayos lang."

"Sira ka talaga." Piningol nito ang tainga niya na nagpa-aray sa kaniya. "Ikaw kaya
ang pasagasaan ko? You're always bullying Pietro-"

"That's because you're always bullying me. He's my outlet." Aniya sabay turo kay
Pietro na abala sa pagmamameho at walang imik.

Pietro," kuha ni Iris sa atensiyon ni Pietro, "why don't you leave my husband's
side? We'll see what happens to him when he doesn't have a butler who can be
trusted."

Sumama ang mukha niya. "Pietro, don't listen to her. You're staying in my house and
I'm your boss."

Iris' cold eyes stared at him. "What did you say? Your house?"

Inataki siya ng kaba. Oh shit! l'm so dead. "Ahm." hinalukay niya ang isip para sa
paliwanag niya, "... its also your house, love. I wasn't thinking right."

Her cold eyes held his gaze. "Have you forgotten that your house is a conjugal
property, meaning its also mine. Lahat ng sayo, sa akin. At dahil nagta-trabaho
para sayo si Pietro, ibig sabihin, nagta-trabaho rin siya para sakin." Bumaling ito
kay Pietro, "am I right, Pietro?"

"Si, Signorina."

Masama ang tingin niya sa likod ni Pietro. "Traitor."

"Signorina promised me a vacation next week that means, i'm on Signorina's side."

He tsked. "You two are ganging up on me again. I hate you-"

Kaagad na bumaling sa kaniya si Iris at ang madilim nitong mukha.

"Not you, love. I love you." Mabilis niyang sabi saka tinuro si Pietro, "I hate
him, not you."
Kaagad na gumuhit ang ngiti sa mga labi ng asawa na ikinahinga niya ng maluwang.

Thank God! Iriszilla is smiling again.

Niccolo was relieve when he remember what Pietro just said.

"You're going on a vacation?" Nagtatakang tanong niya kay Pietro. "Did l agree to
it?"

"Signorina did." Sagot ng butler niya.

Bumaling siya sa asawa at natigilan ng makitang nakataas ang kilay nito sa kaniya
na parang hinahamon siya na salungatin ang desisyon nito.

If he's brave enough to go against her, he would sleep outside the house for sure.

And when it comes to his wife, he's a coward. He has no balls at all.

"Bakit mo siya pinagbakasyon?" Mahina ang malumanay ang boses na tanong niya.
"Kapapanganak mo pa lang no'n."

"Ilang taon na siyang nagta-trabaho sayo ng walang bakasyon." Paliwanag nito.

"Pagpahingahin mo naman si Pietro. Dalawang linggo lang naman. And if you're
against it, speak now or forever hold your silence."

Niccolo rolled his tongue over his lips before taking a deep breath and smiling.
"I'm not against it, i'm actually supporting you."

There's no point going against his wife. He'll do what Iriszilla says anyway.

"Mabuti naman." Nginitian siya ng asawa saka humilig ito sa likod ng kinauupuan
saka tumingin sa labas ng bintana.

"Niccolo?" Tawag nito sa pangalan niya.

"Yes, love?"

"Ngayon ko lang naalala," bumaling ito sa kaniya, nakakunot ang nuo, "I overheard
your conversation with Pietro yesterday."

"And?" Bakit parang kinakabahan siya? Maybe because I knew that tone on iris'
voice... that tone means I did something she doesn't approve.

"And you called me Iriszilla." She looked at him sharply, "sigurado akong tama ang
pagkakarinig ko kasi inulit mo pa 'yon ng dalawang beses. What does Iriszilla
means, baby?"

"Ahm." I'm a dead man. "It's ahm, an endearment."

"Endearment?" Tumaas ang dalawang kilay nito. "Its not a combination of my name and
Godzilla, the monster, is it?"

Yep. I'm so dead.

Niccolo stayed silent. He felt like he did something very wrong and he's on a death
row while his wife is looking at him questioningly.

"Answer me, baby." Malambing ang boses nito.

But he knew better, Iris is about to explode and he will definitely sleep outside
the house. Or in another room maybe.

Tumalim ang mata nito ng hindi siya sumagot. "Niccolo." May diin ang boses nito.

He took a deep breath, calm himself and spoke. "Iris, I can explain-"

"Do I look like a monster to you?"

Mahilis siyang umiling. "No."

Pinakatitigan siya ni Iris kapagkuwan ay mahina itong natawa. "Natakot ba kita?"

Tiningnan niya ito ng masama. "You're teasing me again."

Natatawang hinaplos ni Iris ang tiyan, "your Daddy is a very dangerous and scary
man baby, but only mommy can scare the shit out of him."

Napabuntong-hininga nalang siya saka napailing. Iris is a bully. She likes teasing
him. Isa iyon sa mga ugali nitong kinaiinisan niya pero kapag hindi naman siya nito
binu-bully ay hinahanap-hanap niya o kaya naman ay may mali sa asawa niya.

Naaalala pa niya ng magkasakit ito dalawang buwan na ang nakakaraan. Walang nang-
iinis at nang-aasar sa kaniya at baliw na siguro siya dahil hinanap-hanap niya
iyon.
Hinahanap-hanap niya ang ugaling 'yon nang asawa niya.

l'm always a willing victim to my wife's bullying.

He tsked and rested his head on his wife's shoulder. "Amore?"

"Hmm?"

"What do you think?" He caress her tummy, "is it a boy or a girl?"

"A girl." Iris smiled. "How about you?"

He smiled. "A girl too."

"Anong ipapangalan natin sa kaniya?"

"You decide." Anito, "you're the one who's gonna give birth to her. I will give you
the honour of naming her."

"The honour?" Natawa ito saka pabirong tinampal ang mukha niya, "gago. Ako naman
talaga ang magpapangapan sa kaniya kasi ako naman ang mahihirapan sa panganganak."

Natawa siya. "Be my guest."

Kinurot siya nito sa tagiliran na ikinatawa lang niya at pareho silang natahimik.

Nang makarating sila sa Hospital, ang head ng Hospital mismo ang umasikaso sa
admission nila.

"The perks of being a Racini." Wika ni Iris ng maihatid sila sa pribadong kuwarto
ng Hospital. "Always special treatment."

Natawa siya saka hinalikan ito sa nuo. "Rest. You need it-" napatigil siya sa
pagsasalita ng ngumiwi ang asawa niya na parang nasasaktan. "What is it?"

"It hurts.."

"Labor pain?"

"I don't know- maybe..."

Umupo si Iris sa gilid ng kama habang hawak ang kamay niya at kinakausap siya
tungkol sa panganganak nito.

Fifteen minutes later, she squeezed her hand like she's in pain.

Mahinang napadaing ang asawa niya. "I felt it again... oh, I think its starting."

"I'll call our OB." Nagmamadali siyang lumabas ng kuwarto para tawagan si Dra.
Bianchi.

DAHAN-DAHANG nahiga si Iris sa hospital bed habang hinihintay na makabalik si

Niccolo. Wala pa si Pietro dahil binalikan nito ang mga gamit ng bata sa sasakyan
para dalhin dito sa kuwarto.

Her contraction is starting.

Napatingin siya sa pinto ng kuwarto ng bumukas 'yon. "Niccolo..."

"Dra. Bianchi is on the way." Anito saka lumapit sa kaniya at hinawakan ang kamay
niya. "You feeling okay?"

Kagat ang labing ngumiti siya. "Yeah..."

Niccolo narrowed his eyes on her. "Don't lie to me, amore."

"I'm okay." Sabi niya saka pinisil ang kamay ni Niccolo. "Tamang-tama lang ang
pagpunta natin dito sa Hospital. Its starting."

"Oh." Worry creased his face. "You gonna be okay?"

"Its gonna be painful." Mahina siyang tumawa. "I suggest you buckle yourself. Baka
bigla ka na namang magpatawag ng maraming Doctor, let me remind you baby, i'm in
labor, okay?"

Niccolo took a deep breath before nodding. "Okay. Nandito lang ako."

Tumango siya saka mahigpit na napahawak sa kamay ng asawa ng maramdaman niya ang
pagsakit ng tiyan.

She slightly groan. "I think I should walk."

"But you're in pain-"

"Mas masakit kapag nakahiga ako." Aniya saka bumangon, "maglalakad-lakad lang ako
para maaliw ako."

"Sasamahan kita."

Tumango siya saka inilalayan siya ng asawa patayo saka lumabas sila ng kuwarto na
magkahawak ang kamay at naglakad-lakad.

Alam niyang alam ni Niccolo kung kailan sumasakit ang tiyan niya dahil mahigpit
siyang napapahawak sa kamay nito. Pero wala itong sinabi kahit may pag-aalala sa
mukha nito. He would just caress her back to try to ease the pain while they walk.

Nang dumating si Dra. Bianchi, pinapasok siya sa kuwarto na inuukupa niya saka
pinahiga sa kama.

While the Doctor l.E. her, her husband is caressing her forehead down to her hair.

"Its 2cm. You are in the early stage of labor." Dra. Blanchi smiled. "But I will
ready the deliver room, personally, as Mr. Racini requested. For the meantime, you
can lay on the bed or you can walk. I will send a Nurse to check the interval of
the contraction."

"No need." Ani Niccolo saka hinalikan siya sa nuo, "I can I.E. my wife and check
the intervals. I know a thing or two about pregnant women giving birth."

Dra. Bianchi smiled. "Okay then, I will come back after I ready the delivery room."

Nang makaalis ang Doktora, tumingin siya kay Niccolo. "You asked her to ready the
delivery room personally? You're nuts."

Niccolo shrugged. "Perks of being me."

Inirapan niya ito saka nangingiting nagtanong, "so... you know a thing or two about
pregnant women giving birth?"

Inayos nito ang kumot hanggang sa beywang niya. "Back in Iraq, we were rescuing a
family and the wife is in labor. We're in the middle of a war-zone, so I helped
deliver the baby."

"Aww." hinaplos niya ang pisngi ng asawa, "my softy badass Doctor."
Niccolo chuckled. "Just doing my job, love."

Sasagot sana siya ng sumakit na naman ang tiyan niya. Mahigpit siyang napahawak sa
kamay ng asawa ng ilang segundo bago unti-unting nawala ang sakit.

"Whew..." tumagilid siya ng higa, paharap sa asawang nakaupo sa stool katabi ng

kama na kinahihigaan. "That was painful."

Kaagad na hinaplos ni Niccolo ang likod niya, "i'm here, love, i'm here."

She looked at her husband. "You look worried." She smiled at Niccolo. "Don't be,
i'm okay."

"I know you'll be okay." bumaba ang tingin nito sa tiyan niya, "nag-aalala ako sa
lagay niya. Sa dami ng pinagdaanan mo, natatakot ako na baka may maging epekto yon
sa anak natin.

'Yon din ang iniisip niya. Sana mali sila.

"Stop worrying." Sabi niya para pagaanin ang loob ng asawa niya, "i'm sure the baby
is fine. Wala namang sinabi satin si Dra. Bianchi at kompleto naman ako sa check-
up."

Niccolo took a deep breath. "Okay. If my wife says so."

Napangiti siya saka napatingin sa pinto ng pumasok si Pietro na dala ang kagamitan
ng bata at bag na para sa kaniya.

Hinayaan niyang mag-usap ang asawa niya at si Pietro habang nakapikit ang mga mata
niya at sinusubukang makatulog pero hindi naman niya magawa.

Padalas na nang padalas ang contraction niya sa paglipas ng ilang oras.

"N-Niccolo..."

"Yes, amore?" Kaagad na sagot ng asawa niya na nasa tabi lang niya.

"C-can you call Dra. Bianchi?"

"Pietro." Kaagad na tawag ni Niccolo kay Pietro at inutusan itong tawagan si Dra.
Bianchi.

Nang makarating ang Doctor, kaagad siyang ini-'I.E.' "7Cm."

Napakagat labi siya saka bumaling kay Niccolo. "Malapit na si baby."

Niccolo kissed her forehead. "You'll be fine, amore."

"I'm taking her to the delivery room now." Ani Dra. Bianchi.

Tumango si Niccolo at ito na ang bumuhat sa kaniya palipat sa stretcher at malalaki

ang hakbang na sinundan nito ang stretcher na kinahihigaan niya.

"I'm just here, amore." Panay ang sabi nito niyon hanggang sa makapasok siya sa
loob ng DR.

Niccolo and Pietro remained outside. Usapan nila ng asawa niya na hindi ito sasama
sa DR kasi ayaw niya. Ayaw niyang makita nitong nasasaktan o nahihirapan siya sa
panganganak.

"Mrs. Racini, its 9cm already." Imporma sa kaniya ng Doktora.

Nakagat niya ang pang-ibabang labi, "okay. I can do this."

Dra. Bianchi smiled. "Of course you can, Mrs. Racini."

Ngumiti siya saka napahawak sa hawakan na nasa uluhan niya habang nakabuka ang mga
hita niya. Ilang minuto pa ang lumipas bago niya naramdaman ang paghilab ng tiyan
niya.

When the Doctor say push, she give everything she got, every energy and every
strength she has. Another push, and then another and another until her strength
started fading.

"Another one, Mrs. Racini." Ani Dra. Bianchi, "you can do it, I can see the baby's
head."

Balot na balot siya ng pawis at hindi maipinta ang mukha niya sa sakit pero pinilit
pa rin niyang umire para sa anak niya. Nangangalay na ang mga kamay niya at mga
hita, pakiramdam niya ay wala na siyang lakas...

...hanggang sa marinig niya ang pag-iyak ng anak niya.

My baby... Thank God.

Naramdaman niyang ipinatong sa dibdib niya ang baby niya pagkalipas ng ilang
segundo kaya iminulat niya ang mga mata kahit wala na siyang lakas.

Iris smiled and a tear fell from her eyes when she saw her baby, "..my baby..."

Pero unti-unting nawala ang ngiti sa mga labi ni Iris ng bahagyang nagmulat ng mata
ang anak niya at nakita niya ang kulay ng mga mata nito.

Mio dio!

AN:1 dedicate this to Iris Gonzaga. Thank you so, so much for letting me use your
name and thankyou for the friendship. Sana nagustuhan mo ang kuwento na 'to Sana
nag enjoy ka sa pagbabasa nito.

To all my readers out there, to all the CCbells and Inoxentes, salamat sa suporta
niyo sa kuwentong 'to. Sana ay patuloy niyong suportahan ang mga gawa ko at ang
Temptation Island.

Sana nagustuhan niyo ang kuwento ni Iris at Nicolo. I enjoyed writing their story,
sana nag enjoy din kayo sa pagbabasa.

I will be writing an special chapter pero hindi ko na po siya ipopost dito. Sa

libro niyo na po siya mababasa. Anyways, thankyou so so much for reading and
commenting and for voting. I highly appreciate it.

EPILOGUE

NAGHAHAIN NANG pagkain sa mesa si Iris ng pumasok ang dalawang lalaki sa buhay
niya. Kaagad siyang ngumiti ng makita ang anak niyang naglalakad palapit sa kaniya
at kaagad siyang niyakap.

"How's my beautiful Mamma?"

Iris smiled and hugged her baby back. "Hello, sweetheart. I'm still pretty and it
will never change." Hinagod niya ang likod ng anak at tiningnan ang mga mata nito.
"How did it go?"

"Everything is okay." Si Niccolo ang sumagot na lumapit sa kaniya at hinalikan siya

sa gilid ng nuo. "Walang problema sa mga mata niya o sa kahit na anong parte ng
katawan niya. Now, hug me. I'm tired, amore."

Naglalambing na naman ang asawa niya.

Nailing na kumalawa siya sa yakap ng anak saka si Niccolo naman ang niyakap.
"Nagpapa-baby ka na naman."

"'m your forever baby, remember?" Wika ni Niccolo saka pinupog siya ng halik sa
magkabilang pisngi.
Kakawala sana siya sa yakap ng asawa ng makitang ang panganay niya ang nagpatuloy
sa paghahain ng pagkain sa mesa.

Napangiti siya.

Halos kaugali ng panganay niya ang ama nito. Halos walang nakuha sa kaniya maliban
sa isang ugali niya. Her eldest is caring, understanding, thoughtful, clingy and
sweet. Well, only to her and to their youngest though. To other? He's cold as ice,
just like his father.

Tinampal niya sa balikat ang asawa para pakawalan siya nito. "Let go, Niccolo,
kakain na tayo."

Napasimangot ang asawa niya saka napipilitang pinakawalan siya sa pagkakayakap.

"I'll go get Paris."

"I'll go get the dessert." Aniya bago umalis ng hapag-kainan.

Nang makarating sa kusina, inilabas niya ang ginawang Tiramisu Cheesecake at

isinara ang fridge. Umikot siya para sana bumalik nang makitang nasa likod niya ang
panganay.

Like his father, his footsteps has no sound.

"Niccos, I told you to make a sound when walking didn't i?"

Napakamot ito sa batok, "mi dispiace, Mamma, i'm just use to it." Kapagkuwan ay
naglalambing itong yumakap sa kaniya, "Mamma... I need some lovin."

Nangingiting inilapag niya ang Tiramisu cheesecake na hawak sa island counter na

malapit saka niyakap ang anak. Nagpapalambing lang ito.

Like father, like son.

"Mamma?"

"Hmm?"

"I saw Cannoli Cake and Strawberry Panna Cotta in the fridge..."

Mahina siyang natawa dahil alam na niya ang ibig nitong sabihin. "Go get some."
Niccos was grinning from ear to ear when he pulled away to get some Cannoli Cake
and Panna Cotta.

And when he looked at her and smiled with Panna Cotta in his hand, she can't help
but to stare at his mismatched eyes.

Blue-Green. Literally. The other one is blue and the other one is green.

She can still remember her shock and worry when she saw Niccos eye colour for the
first time. Ang daming Doctor na sumuri sa mga mata nito at pare-pareho naman ang
findings, wala naman daw problema sa mga mata ng anak niya.

Heterochromia Iridum. It's a genetic disorder, the distribution of pigment on the

eyes is disrupted. The Doctors says its benign. Its often not accompanied by visual
complains or health abnormalities.

But she's worried that there might be an underlying problem as he age so, every
year, they would take Niccos to an Ophthalmologist to check his eyes. Just like
today.

And Thank God everything is normal.

"Yes, Ma?" Niccos asked her when he saw her looking at him.

Umiling siya. "Wala naman."

I know that look, Mamma." Kumuha ito ng kutsara at tinitigan siya habang kumakain
ito ng Strawberry Panna Cotta. "You're worried."

Nagkibit-balikat siya. "I'm your mom, that's normal."

"Mamma, sixteen years nang ganito ang mata ko. And i'm okay" Anito saka inubos ang
Panna Cotta na nakalagay sa champagne glass saka nginitian siya. "Girls digs my
mismatched eyes. Who am I to complain?"

Pinanggigilan niya ang pisngi ng anak. "Ang bata mo pa."

Tumawa lang si Niccos.

Tiningnan niya ito ng masama. "I told you not to fool around with girls, Niccos.
Hindi ako natutuwa na may niloloko at sinasaktan kang babae. Your Dad is an asshole
and weird sometimes but he never hurt me intentionally. Never."
"Mamma..." he sighed, "wala naman akong nilolokong babae."

Masama pa rin ang tingin niya sa anak. "Anong wala? Baka akala mo hindi ko alam na
marami kang girlfriend?"

Napakamot ito sa batok. "Mamma, i'm already sixteen and a male. Dad says its
normal-"

"Its not." Kakatayin niya mamaya si Niccolo. "Your breaking their hearts."

"They know the real score."

Pinandilatan niya ang anak. "Wala akong pakialam. Siguradong nakakasakit ka pa rin
kahit hindi mo gusto. Your Dad never hurts me."

"Because Papa loves you." Lumapit ito sa kaniya saka masuyo siyang hinalikan sa
nuoSa edad na labing-anim, mas matangkad na ito sa kaniya. "I promise," his
mismatched eyes looked at hers, "if I found the woman I will love in the future, I
will never hurt her. Just like how Papa never hurts you. But for now, i'll have fun
while i'm young. Papa says its necessary to enjoy my youth."

Iris sighed. "You don't listen to me anymore." Pagda-drama niya para makonsensiya
ito.

Niccos grinned at her. "Mamma, that doesn't work on me anymore, remember?

Nakakalimutan mo na ba na namana ko ang pagiging manipulative mo?"

Natawa nalang siya sa halip na magalit. Sa lahat ng namana nito sa kaniya, 'yon pa
talaga.

Napansin nila iyon ni Niccolo ng matuto itong magsalita. When Niccos was a toddler
he always tricked them to get what he wanted. From toys to sweets and desserts.
Nuong bata pa ito, naloloko pa niya ito pero hindi na ngayon.

Niccos mind is becoming just like hers. With the combination of Niccolo's brain and
skills... their son is going to be one hell of a man when he grows old.

Iris sighed in defeat. "Fine. Pero puwede bang magbawas-bawas ka ng girlfriend?"

Niccos gives her a loop-sided smile. "I don't have a girlfriend, Mamma."

"I hate liar, Niccos."

"I know and i'm not lying, Mamma. I don't have a girlfriend."
She narrowed her eyes on her son. "Niccos." May diin ang boses niya.

Napakagat labi ang anak. "Okay. I have two."

"Just two?"

"Three or five maybe?" Napangiwi ito. "I lost count, Mamma."

Napailing nalang siya saka iniwan ang anak sa kusina at dinala ang tiramisu
cheesecake sa hapag-kainan.

"What took you so long?" Kaagad na tanong sa kaniya ni Niccolo.

Pasimpleng niyang tiningnan si Niccos at kaagad na naintindihan ni Niccolo ang

rason niya.

"What did he do this time?" Tanong ni Niccolo sa mababang boses.

She sighed before sitting, "too many girlfriends and breaking girl's heart."

"Oh. That's normal."

Tiningnan niya ng masama ang asawa. "Kung ang babaeng anak kaya natin ang
ganiyanin?"

Niccolo looked at their fourteen years old youngest who's busy reading a thick
medical book.

"Paris, wala ka namang boyfriend, diba?" Tanong ni Niccolo sa anak.

Paris looked at Niccolo with a deep frown. "I'm busy, Papa."

"Wala kang nagugustuhan?" Siya naman ang nagtanong.

Ilang segundo muna itong tumingin sa kaniya bago sumagot. Iris knew that look on
Paris face. "Unless he can elaborate and explain to me the Human Anatomy, I will
never like him. Like Kuya Niccos who only knows two human body parts. The breast
and the vagina."

"Hey!" Kaagad na umalma ang panganay nila. "I can elaborate and explain the Human
Anatomy. It only happens that only those two caught my interest."
"That's good." Tumango-tango si Niccolo saka tumingin ulit sa bunso nila, "Paris,
baby, ifa boy tries to ask you on a date, tell me so l can beat him to pulp for
having the guts to ask you."

Tinuro ni Paris si Niccos habang ang mga mata nito ay nakatutok sa binabasang
libro. "He already did."

"Oh." Niccolo smiled. "I'm proud of you son."

"Thanks, Papa-" napatigil sa pagsasalita si Niccos ng makita ang matalim niyang

titig dito. "-ahm, but I know its bad and I will not do it again?"

"Why not? We're just protecting our Princess " Niccolo paused when he saw her
glared at him, "-I mean, yeah, its bad. Don't do it again, Niccos."

Nginitian niya ang dalawa saka tumingin sa anak na babae. "Paris, tama na 'yan.
Kumain ka na."

Kaagad namang isinara ni Paris ang librong binabasa saka tahimik na kumain.

"Nag-impake na ba kayo?" Tanong niya sa mga anak kapagkuwan. "Bukas na ang alis
natin."

"Done." Sagot ni Niccos na nakangiti. "One luggage only for the whole summer."

"Done as well." Ani Paris, "one luggage for my clothes and one for my books."

Hindi na siya nagulat. Paris never leave her books behind. Kahit saan sila
magpunta.

"Can't wait to spend my summer in the Philippines again." Niccos looks excited.
"Last week I talk to Vraxx and Verdect, they're inviting me to explore El Nido and
Coron."

"Ate Erres has twenty new medical books." Tipid na ngumiti si Paris pero
nangniningning naman ang mga mata nito. "I'm so excited to read them all whole
summer."

Napangiti si Iris. Mukhang hindi lang siya ang excited na magbakasyon.

They bought a house in the Philippines after she gave birth to Paris.
Ang bahay nila sa Bachelor's Village ay nakapangalan sa kakambal niya dahil hindi
naman sila puwedeng mag may-ari ng lupa sa Pilipinas. At ayaw niyang gumamit ng
koneksiyon si Niccolo kung may ibang paraan pa naman na legal.

Bumili sila ng bahay kasi palagi naman silang nasa Pilipinas kapag bakasyon ng mga
bata sa paaralan. They even spent their Christmas and New Years in the Philippines
with their Papá.

They're comfortable spending their holidays in the Philippines. The village is full
of weird but nice people. Their neighbours became their friends. And she fell in
love with the whole place. Siguro dahil nagkaroon siya ng mga kaibigan doon at
naroon din ang kakambal niya.

"Mamma, can I go visit El Nido and Coron with the Vitale?" Tanong ni Niccos sa
kaniya. He looks hopeful as he looked at Niccolo. "No guards, Papa. No snipers
either."

"Hindi mo naman sila nakikita." Niccolo argued.

Hindi maipinta ang mukha ni Niccos. "I can still feel them and its making me
uncomfortable."

"Niccos," tumingin ang asawa niya sa panganay niya, seryoso ang mukha nito, "its
for your own safety. Alam mo naman diba kung bakit may nakasunod palagi sayong
bantay? We explain this to you. Your Mamma and I will be devastated if something
bad happens to you."

Niccos looked at her. "Will you be worried?"

Hindi siya umimik at nagpatuloy lang sa pagkain.

Habang si Paris naman ay napa- "uh-oh" nang nanatili siyang tahimik hanggang sa
matapos silang kumain.

"Sa kuwarto lang ako, mag-aayos ng gamit natin." Sabi niya kay Niccolo saka
hinalikan ito sa mga labi bago umalis.

Hindi na nagulat si Iris ng sundan siya ni Niccos. Nang makapasok siya sa kuwarto
nila ni Niccolo, tumabi ng upo sa kaniya ang anak.

"Promise?"

Niccos smiled, "promise."

She smiled back. "Good."

Niccos smile disappeared and he sighed. "I know you're tricking me with your tears
earlier but I concede because I hate seeing you cry. Even it's a fake tear."

Hinaplos niya ang pisngi ng anak. "My baby... such a softy like his Daddy."

Napangiti ulit si Niccos at ihinilig ang ulo sa balikat niya. "I need some lovin,
Mamma."

'I need some lovin' 'is a translation to / want a tight hug'.

Niyakap naman niya ang anak saka ginulo ang buhok nito. "Sige na, aasikasuhin ko pa
ang mga dadalhin namin ng Papa mo."

"Okay, Mamma." Hinalikan siya nito sa nuo, "punta lang ako kina Tito Pietro. Ionthe
wants to play soccer. If l'm still not home until 11PM, stop Papa from sending a
whole battalion to look for me like the last time. Just call me, please... I have a
phone, reminPapa that."

Natatawang tumango siya. "Noted. Now go."

Natatawang nag flying kiss pa sa kaniya si Niccos bago lumabas ng kuwarto.

Napailing nalang siya saka mas lumapad ang ngiti ng pumasok si Niccolo sa kuwarto
at kaagad siyang niyakap.

"Si Paris?" Tanong niya sa asawa.

"Reading in her room." Humigpit ang yakap nito sa kaniya. "Amore?"

She knew that tone. "Huwag kang magpapa-gabi." Kaagad niyang sabi. "At mag-ingat
ka."

Niccolo kissed her on the lips, "i'll be quick. There's a bomb threat in Milan, I
have to take care of the situation."

She nodded. "Okay. Take care, baby."

"See you later, love."

Nang makaalis ang asawa niya, nakaramdam siya ng kahungkagan kaya naman lumabas
siya ng kuwarto at tinungo ang kuwarto ni Paris.

Paris. Napangiti siya sa ipinangalan niya sa anak. Well, she's made in Paris.
Gusto niyang makausap ang bunso niya. Nang tumingin ito kanina sa kaniya bago
sumagot kung may nagugustuhan na ba ito, alam niya ang emosyon na 'yon sa mukha
nito.

Kumatok siya at pumasok.

Nagbabasa na naman ito.

Ngumiti siya ng mag-angat ito ng tingin sa kaniya. "Mamma need some lovin, baby."

Kaagad nitong itinabi ang librong hawak saka malapad na ibinuka ang mga braso.

Nangingiting lumapit siya sa anak saka niyakap ito at magkatabi silang nahiga sa
kama nito.

"How's my baby?"

Paris smiled. "Happy."

"That's good to hear." She kissed Paris on the forehead before looking at her
daughter. "Maliban sa mga bagong medical books ni Erres na gusto mong basahin, wala
ka na bang gustong gawin buong summer? Have fun with Ate Evve, maybe? Shop with
Sweet Mint?"

Umiling ito pero hindi nakatakas sa tingin niya ang tipid nitong pag-ngiti at
pagningning ng mga mata.

"Wala ka bang excited na makita at makasama sa Pilipinas?" Tanong niya.

"There's one but i'm still studying so, i'm not entertaining it. Saka na kapag may
ipagmamalaki na ako."

As a mother, she feels proud that her daughter thinks that way. "What's his name?
Would you please tell Mamma?"

"You won't tell Papa and Kuya? They're over acting all the time."

Umiling siya saka pinakita ang hinlilit niyang daliri. "Pinky promise?"

Paris wrapped her pinky finger around hers. "Pinky promise."

"Okay, tell Mamma." Aniya habang hinahaplos ang buhok nito.

"He's older than me." Ginawa nitong unan ang braso niya saka yumakap sa beywang
niya. "But he's so cool and he's also smart so l like him. He can elaborate and
explain the Human Anatomy."

Natawa siya sa huling sinabi nito na para bang iyon ang standard nito sa mga
lalaki. "His name?"

"Si Kuya Pharaoh." Sagot nito sa mahinang boses.

Patuloy siya sa paghaplos ng buhok nito. "Baby, okay lang sakin na magkagusto ka
kay Kuya Pharaoh mo kasi normal lang 'yon sa edad mo. Pero huwag kang gagawa ng
ikakapahamak mo o ikakawala ng respeto sayo ng Kuya Pharaoh mo o kahit na sino.
Maaasahan ko ba 'yon, 'nak?"

Kaagad naman tumango si Paris. "I know i'm still young, Mamma. I know my
limitations." Humigpit ang yakap nito sa kaniya. "And I still have lots of things
to do. I still plan to be a Doctor like you and Papa. That's why i'm not
entertaining this emotion because its just attraction to opposite sex. Its normal
for teenagers ike me. I'm sure it will fade away."

"That's good, baby" Masuyo niyang niyakap ang anak. "And always remember, Paris,
don't be aggressive or impulsive to do things. Dapat lahat ng bagay na gagawin mo
ay pinag-iisipan mo ng mabuti. Kung gusto mo nang kausap, nandito lang ako, handa
akong makinig sayo at papayuhan kita. Pinagdaanan ko na ang mga pagdadaanan mo
palang kaya magtiwala ka kay Mamma, okay?"

"Okay po, Mamma. Ti amo."

Iris kissed Paris forehead. "Ti amo, bambina."

Mabuti nalang at kinakausap siya ng anak niya sa mga ganitong bagay. Hindi lahat ng
ina ay ganito kalapit sa mga anak nila na sinasabihan ng sekreto.

Naniniwala siya na ang mga magulang ang humuhubog sa mga anak. Hindi siya
naniniwala na kailangang saktan ang bata para makinig sa magulang, may posibilidad
na mas lumayo pa ang loob ng bata. Pinakamabuti para sa kaniya ay kausapin ang anak
at intindihin ito saka gabayan sa tamang landas.

Or maybe that's just her opinion. Ganun kasi siya pinalaki kaya ganun din ang
pagpapalaki niya sa mga anak niya.

"Paano 'yan, bambina, makikita mo ang Kuya Pharaoh mo sa BV?" Tanong niya
kapagkuwan.
"Okay lang." tiningala siya ng anak saka ngumiti, "sa bahay lang naman ako at
magbabasa."

Natawa siya sa sinagot nito. "Ikaw talaga..." pinisil niya ang tungki ng ilong
nito, "kanina ka pa nagbabasa, ipahinga mo muna anmga mata mo."

Isiniksik pa lalo ni Paris ang katawan sa katawan niya. "You're staying?"

"Umalis ang Papa mo e. Mamaya pa yon babalik kaya dito muna ako sayo."

"Okay."

Tiningnan niya ang anak na ipinikit ang mga mata habang nakayakap sa kaniya.

May crush na ang anak niya.

Napangiti siya. Naalala niya noon ng kasing edad lang siya nito. Ganito rin ang
ginagawa ng Mama niya sa kaniya. Kinakausap siya at pinapayuhan. Kaya tumatak sa
isip niya na ang babae dapat may respeto sa sarili at tapat.

Akala ni Iris tulog na ang anak niya ng magsalita ito.

"Mamma? Can l ask you something?"

"Sure, baby. What is it?"

"Hindi ka ba nagsisisi na hindi mo pinag resign si Papa noon sa trabaho niya?"

Walang silang inilihim ni Niccolo sa mga anak nila kaya alam ng mga ito ang
pinagdaanan nila at kung bakit ganun nalang sila kahigpit sa mga ito.

"Hindi." Awtomatiko ang naging sagot niya. "Lahat ng desisyon ko, pinag-isipan ko,
kaya siguro wala akong pagsisisi na maramdaman dahil 'yon naman talaga ang gusto
ko."

"Kahit umuuwi si Papa na may sugat? Ayos lang?"

"Hindi, syempre, pero kasama na 'yon sa trabaho ng Papa mo at kasama iyon sa

tinaggap ko ng pumayag akong ipagpatuloy niya ang ginagawa niya."

"Papa is so lucky to have you." Ani Paris na ikinatubig ng mga mata niya, "kami rin
ni Kuya, masuwerte kami."
"Masuwerte rin naman ako sa inyo, bambina." Hinagod niya ang likod nito, "pahinga
ka na."

Kasabay nang pagpikit ng mga mata ni Paris ay ang pagpikit din nang mga mata niya.

At hindi niya namalayang nakatulog pala siya. Nagising siya ng may kumarga sa
kaniya. Alam niyang si Niccolo 'yon kaya naman humilig lang siya sa balikat nito
hanggang sa ihiga ulit siya nito.

"How's work?" She ask while her eyes is close. "May sugat ka ba?"

"Nope." Naramdaman niyang hinalikan siya nito sa nuo, "matulog ka na, ako na bahala
sa mga gamit natin."

She groaned. "Si Niccos?"

"He's on the way." Sagot ni Niccolo na naririnig niyang inaayos ang maleta na
lalagyan ng gamit nila. "Pietro is driving him home. Looks like they'll be spending
their summer with us in the Philippines too."

"That's good." Naghikab siya at umayos ng higa. "G'night, baby."

"G'night, amore."

"Mamma.." boses iyon ni Paris na mukhang inaantok pa, "can I sleep here?"

She open her eyes and spread her arms, "of course, baby, come here."

Kaagad na tumabi ng higa sa kaniya si Paris saka sabay silang pumikit ng mga mata
habang magkayakap.

Ilang minuto pang nakapikit lang si Iris habang pinapakinggan ang galaw ni Niccolo
hanggang sa tuluyan siyang dinalaw ng antok.

Ang huli niyang narinig ay ang boses ni Niccos na pumasok sa kuwarto at gustong
tulungan ang ama nito sa pag-iimpake para sa pag-alis nila bukas.

Iris fall asleep with a small smile on her lips. She has a husband and children
whom she's proud of. Life is not perfect for their family but who cares? As long
they're together and safe, that's all that matters.

"LOOK AT Mamma, she looks peaceful." Wika ni Niccos na ikinatigil ni Niccolo sa

pag-zipper ng maleta at napatingin sa tinitingnan ng anak.

Napangiti siya ng makitang mahimbing ngang natutulog si Iris at Paris. "Yeah...

kulang siya sa tulog e."

"Why?"

"Readying everything before our summer vacation." Umupo siya sa gilid ng kama.
"Nandito lang sa bahay ang Mamma mo pero hindi tatayo ang pamilya na 'to kung wala
siya."

"That l agree." Si Niccos na ang nagpatuloy sa iniwan niyang bukas na maleta saka
tumingin ito sa kaniya, "Pa, nasabi mo na ba kay Mamma na may balak akong sumali sa
organisasyon once I turn eighteen?"

Napasabunot siya sa sariling buhok. "Your Mom will kill me. Kilala mo naman siya.
She's Iriszilla remember?"

Natawa si Niccos. "You really have no balls when it comes to Mamma."

"Are you kidding me?" He give his son a ludicrous look. "Remember the last time
Iriszilla got angry at me?"

Niccos chuckled. "Yeah," his chuckle turn to laughter, "she shot you but she missed
and then you got kicked out of the house."

"Yeah. And I slept in your Tito Pietro's house. For two days!" He tsked. "And I
can't even remember what happened that day."

"You forgot that it was your birthday and you came home late." Paalala sa kaniya ng
anak saka napailing ito, "iyon ang unang beses na nakita kong humawak ng baril si
Mamma. After that, she sent me to Tito Pietro's house to check up on you."

Napangiti siya. "Well. even when your Mamma is bullying me, I know she loves me.
We've been together fora very long time now that's why i'm always a willing victim
to her bullying. I'm a sucker."

Niccos laughed. "She even bullies me and she just tricked me earlier."

"That's your Mamma." Niccolo said with a shrug and sighed. "Anyways, maybe i'll
tell her on the plane."

Nalukot ang mukha ng anak niya. "Papa, sabihin mo sa kaniya kapag wala ako. Ako ang
gigisahin ni Mamma."
He looked at his son flatly. "Sabi ko na nga ba, gusto mong ako ang gisahin ng
Mamma mo tungkol dito."

Niccos smile. "You're the man of the house, remember?"

Tinuro niya si Iris, "and she's the boss, the commander and the Queen of the house.
What she says is what will happen. No questions ask."

Niccos took a deep breath and looked at Iris. "Mamma is one hell of a woman. I
mean, I know how dangerous and scary you are Papa, but only Mamma can make you
surrender and concede in just a second of arguing."

"She's Iriszilla." Sabi niya na parang iyon ang sagot ng lahat.

Itinabi nito ang mga bagahe saka humarap sa kaniya. "Iparinig mo yan kay Mamma, sa
salas ka na naman matutulog, Papa."

He looked at his son and his eyes never fails to catch his attention.

Those blue-green eyes. Blue on the left, green in the right. One of the rarest eye
colour in the world.

"What?" Niccos asked.

"Your eyes... it was my fault." Pag-amin niya. "I put your Mamma in a lot a stress
and problems while you're inside her."

Niccos shrugged. "People praised my eyes all the time, Papa. It wasn't your fault."

"But they also looked at you differently." Alam niya 'yon kasi palagi siyang
pinapatawag sa Principal's office nang nasa Elementary School palang ito.

Nagkibit-balikat si Niccos. "I already made peace with the fact that I have a
mismatched eyes, Papa. Those people who looked at me differently doesn't affect me
like it used to. Hell, i'm Niccos Cormac Racini, mismatched eyes or not, I know my
worth."

"That's my boy."

Niccos laughed. "Yeah, yeah, by the way, i'm taking the Guards with me to El Nido
and Coron." Tumingin ito kay Iris, "mag-aalala si Mamma. Ayokong nag-aalala siya."

Niccos is such a Mamma's boy. "That's good."

Lumipat ang tingin nito kay Paris na katabi ng asawa niya. "She likes Kuya Pharaoh,
Dad."

His princess is growing. She's already at the age where she's starting to get
attracted to opposite sex. He can't stop it, all he can do is protect his princess.
"Make sure that your sister won't get hurt."

"No worries, Papa." Niccos smiled. "I'll take care of her. No men is allowed to
hurt the Princess of this household."

"Good." Tumayo siya saka nilapitan ang panganay at tinapik ang balikat nito. "Meet
me in the bar downstairs, lets drink a little."

"Vodka, Whiskey or Scotch?"

"Vodka." Sagot niya.

Sumaludo sa kaniya si Niccos bago tumalikod. "One shot of Vodka and an iced cold
soda for me."

"You can drink one shot." Pahabol niyang sabi.

Lumingon ang panganay niya sa kaniya. "Mammazilla is gonna kill me if she finds
out. I'll stay with soda."

Mahina siyang natawa.

Just like him, Niccos is afraid of Iriszilla.

Nailing na lumapit siya sa study table na nasa gilid ng kuwarto at binuksan ang
pinaka-unang drawer.

Gumuhit ang ngiti sa mga labi niya ng makita ang imbitasyon na pinadala sa kaniya
ni Lucifer na katatanggap lang niya nuong isang araw. Every summer, they received
an invitation from the Monasterio. Its not like they need it, he's still a member,
its just for formality sake.

Hindi pa niya iyon naibibigay sa asawa pero tiyak na matutuwa ito.

Binuksan niya ang envelop at inilabas ang laman niyon saka binasa ang nakasulat.
"You're invited to Temptation Island."
- THE END -