ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ – ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΟΥΚΟΒΣΚΙ – ΜΤΦΡ.

ΝΙΚΟΣ Α ΜΑΝΤΗΣ –ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2019

Το φαγητό είναι καλό για τα νεύρα και για το πνεύμα. Το θάρρος βγαίνει
από την κοιλιά· όλα τα άλλα είναι απόγνωση. Σ. 89

«Άκου, μωρό μου, συγγνώμη, αλλά δεν καταλαβαίνεις ότι αυτή η

δουλειά με τρελαίνει; Άκου, καλύτερα να την παρατήσω. Καλύτερα να
καθόμαστε μέσα να κάνουμε έρωτα, καλύτερα να πηγαίνουμε βόλτες και
να μιλάμε. Ας πάμε στον ζωολογικό κήπο. Πάμε να δούμε τα ζώα. Ας
οδηγήσουμε προς τον ωκεανό. Είναι μονάχα σαράντα πέντε λεπτά
απόσταση. Ας παίξουμε παιχνίδια στο λούνα παρκ. Πάμε ιππόδρομο,
πάμε στο Μουσείο της Τέχνης, πάμε σε έναν αγώνα μποξ. Ας κάνουμε
φίλους. Ας το ρίξουμε στο γέλιο. Αυτή η ζωή είναι σαν τη ζωή όλων των
άλλων, και μας σκοτώνει». Σ. 108

«Πώς να δουλέψω δώδεκα ώρες τη νύχτα, να κοιμηθώ, να φάω, να

πλυθώ, να πάω και να ‘ρθω, να πάρω τα πλυμένα και το γκάζι, το νοίκι,
να αλλάξω λάστιχα, να κάνω όλα όσα πρέπει να γίνουν και να προλάβω
να διαβάσω το σύστημα;» ρώτησα έναν εκπαιδευτή στην αίθουσα
εκπαίδευσης. «Να μάθεις να μην κοιμάσαι» μου είπε. Τον κοίταξα. Δεν
έπαιζε την Ντίξι στη φυσαρμόνικα. Ο βλάκας σοβαρολογούσε. Σ. 146

«Μερικοί άντρες είναι τρελοί» είπα πηγαίνοντας προς την πόρτα. «Τι θες
να πεις;» «Εννοώ, μερικοί είναι ερωτευμένοι με τις γυναίκες τους». Σ.
148

«ΚΥΡΙΕ! ΚΥΡΙΕ! ΚΥΡΙΕ! ΣΤΑΜΑΤΑ ΑΥΤΟ ΤΟ “ΚΥΡΙΕ” ΕΝΤΑΞΕΙ;

Αν ήτανε κανένας πρόεδρος ή κυβερνήτης ή δήμαρχος, ή κάνας πλούσιος
καριόλης, θα ήταν τίγκα στους γιατρούς το δωμάτιο κι όλοι θα έκαναν
από κάτι! Γιατί αφήνετε τον κόσμο να πεθαίνει; Ποιο το αμάρτημα να
είναι κανείς φτωχός;» Σ. 159

Είχα έρθει στον ιππόδρομο και μετά τις άλλες δύο κηδείες και είχα
κερδίσει. Κάτι γινότανε με τις κηδείες. Σε κάνανε να βλέπεις τα
πράγματα καλύτερα. Μία κηδεία την ημέρα και θα γινόμουνα πλούσιος.
Σ. 165
«Το καλύτερο άλογο έχασε» είπε η Βάι. «Δεν με νοιάζει ο καλύτερος.
Με νοιάζει ο νικητής. Παράγγειλε». Σ. 167

Θα μπορούσα να έμενα εκεί, σκέφτηκα, να βγάζω λεφτά από τις κούρσες

ενώ εκείνη θα με παρηγορούσε στις αποτυχίες μου, θα μου άλειφε με
λάδια το κορμί, θα μου μαγείρευε, θα μου μιλούσε, θα πήγαινε στο
κρεβάτι μαζί μου. Φυσικά, θα τσακωνόμασταν κιόλας. Αυτή είναι η
φύση της Γυναίκας. Τους αρέσει η αμοιβαία ανταλλαγή των άπλυτων,
λίγο οι φωνές, λίγο το δράμα. Έπειτα μια ανταλλαγή όρκων. Δεν ήμουν
και πολύ καλός στην ανταλλαγή όρκων. Σ. 172

«Μην είσαι τόσο τσαντίλα. Δεν έφταιγες εσύ. Ήταν το ποτό. Έχει
ξανασυμβεί». «Εντάξει, τότε δεν πρέπει να πίνεις τόσο πολύ. Καμία
γυναίκα δεν γουστάρει να έρχεται δεύτερη μετά το μπουκάλι». Σ. 176

Ήμουν στα πάνω μου με την κλασική μουσική τότε, γιατί την άκουγα στο
κρεβάτι πίνοντας μπίρα νωρίς το πρωί. Αν την ακούς από πρωί σε πρωί,
είναι επόμενο να θυμάσαι πράγματα. Και όταν με χώρισε η Τζόις, είχα
βάλει κατά λάθος δύο τόμους απ’ τις Βιογραφίες των Μεγάλων Κλασικών
και Μοντέρνων Συνθετών μέσα σε μια βαλίτσα μου. Οι ζωές των
περισσοτέρων απ’ αυτούς ήταν τόσο τυραννισμένες, που απολάμβανα να
τις διαβάζω, συλλογιζόμενος, ε, λοιπόν, ζω κι εγώ σε μια κόλαση, αλλά
δεν μπορώ να γράψω καθόλου μουσική. Σ. 182

«Κοίτα τη θάλασσα εκεί πέρα» της είπα «που αναδεύεται, που ανεβαίνει
και κατεβαίνει. Και αποκάτω τα ψάρια, τα καημένα τα ψάρια που
πολεμάνε το ένα το άλλο, που τρώνε το ένα το άλλο. Είμαστε κι εμείς
σαν εκείνα τα ψάρια, μόνο που βρισκόμαστε εδώ. Μια κακή κίνηση κι
έχεις τελειώσει. Είναι ωραίο να είσαι νικητής. Είναι ωραίο να ξέρεις τι
κάνεις». Σ. 200

Το έρμο το κορίτσι ήταν ακόμα ένα μοναχικό πλάσμα μέσα σ’ έναν

αδιάφορο κόσμο. Σ. 218\

Οι γυναίκες ήταν φτιαγμένες για να υποφέρουν· δεν ήταν να απορείς που

ζητούσαν συνέχεια επιβεβαιώσεις αγάπης. Σ. 222

Ε λοιπόν, όπως έλεγαν και τα παιδιά, κάπου έπρεπε να δουλεύεις. Κι έτσι

αποδέχονταν αυτό που υπήρχε. Ετούτη ήταν η σοφία του σκλάβου. Σ.
265