Το λαγουδάκι του δάσους

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα δάσος μακρινό της Ελλάδας υπήρξε ένα παράξενο
λαγουδάκι, διαφορετικό από τα άλλα. Το λαγουδάκι αυτό δεν αγάπησε ποτέ του το δάσος.
Για το λόγο αυτό θέλησε να το σκάσει και να πάει στην πόλη. Μια μέρα, λοιπόν, το
λαγουδάκι αποφάσισε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Ξύπνησε πρωί πρωί, βγήκε
από το λαγούμι του και ξεκίνησε να τρέχει αντίθετα από την κατεύθυνση του δάσους.
Χάρη στα δυνατά πόδια του, γρήγορα απομακρύνθηκε από το δάσος.

Όταν βράδιασε, όμως, το λαγουδάκι κουράστηκε και θέλησε να σταματήσει.

- Καιρός να κοιμηθώ λιγάκι. Είπε στον εαυτό του.
Και ξάπλωσε κάτω από μια παλιά ψηλή ελιά που με τα πλούσια πράσινα φύλλα της ήταν το τέλειο μέρος για να κοιμηθεί.
Δεν πρόλαβε, όμως, να αποκοιμηθεί όταν ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά του ένας άγριος γκρι λύκος! Γνωστός στο δάσος
για τον άσχημο χαρακτήρα του και τη μεγάλη πείνα του.
- Καλησπέρα φιλαράκι! Που πηγαίνεις μόνος σου; Του είπε ο λύκος.
- Να μη σε νοιάζει. Απάντησε ο λαγός και τον κοίταξε γεμάτος με φόβο.
Ο λύκος τότε όρμησε κατά πάνω του. Ο λαγός, όμως, ξεκίνησε να τρέχει και γρήγορα εξαφανίστηκε.
 Μέχρι που ξημέρωσε και από το πολύ το τρέξιμο ο λαγός άρχισε να πεινάει. Τότε για καλή του τύχη βρέθηκε μπροστά του
ένα μικρό αμπελί γεμάτο με ώριμα ζουμερά σταφύλια πιο κόκκινα και από τις φράουλες!
- Καιρός να τσιμπήσω κάτι. Είπε στον εαυτό του και έπεσε σαν τις ακρίδες πάνω στα
σταφύλια. Δεν πρόλαβε όμως να χορτάσει την πείνα του όταν ξαφνικά εμφανίστηκε
μπροστά του μια πονηρή καφέ αλεπού. Γνωστή στο δάσος για τον αδιάκριτο
χαρακτήρα της και την κουτοπονηριά της. Όταν είδε τα ζουμερά σταφύλια που
έτρωγε ο λαγός, ζήλεψε και θέλησε να τα πάρει.
- Γειά σου μικρό λαγουδάκι! Δώσε μου και μένα ένα τσαμπί σταφύλια να φάω. Είμαι
γριά και δεν μπορώ να πηδήξω τον φράχτη. Του είπε με πονηριά η αλεπού.
- Δεν σου δίνω τίποτα, αν θέλεις έλα να τα πάρεις μόνη σου. Της απάντησε ο λαγός
και της γύρισε την πλάτη.
Η αλεπού έφυγε νευριασμένη και κακόκεφη γιατί δεν κατάφερε να κοροϊδέψει τον
λαγό…

Έπειτα, αφού έφαγε ο λαγός και χόρτασε, συνέχισε τον δρόμο του. Δεν πέρασε όμως
αρκετή ώρα και άρχισε να διψάει. Για καλή του τύχη βρέθηκε μπροστά του ένα ποτάμι
με δροσερό κρύο νερό.
- Καιρός να σταματήσω να πιώ λίγο νεράκι! Είπε στον εαυτό του. Σκύβει, λοιπόν, πάνω
από το ποτάμι και αρχίζει να πίνει γρήγορα γρήγορα. Για κακή του τύχη όμως
παραπάτησε και έπεσε στο ποτάμι.
- Βοήθεια! Βοήθεια! Φώναζε ο λαγός, όμως κανείς δεν ερχόταν...

Λίγο πιο κάτω στεκόταν στην άκρη του ποταμιού και ψάρευε μια χοντρή
καφέ αρκούδα. Γνωστή στο δάσος για την τεμπελιά της και την αγάπη της
για τα ψάρια.
- Τι έπαθες λαγέ και μας πήρες τα αυτιά με τις φωνές σου; Ρώτησε η
αρκούδα.
- Πνίγομαι κυρά μου! Σώσε με! Απάντησε ο λαγός.
- Τώρα ψαρεύω, ίσως αργότερα να έρθω. Είπε η αρκούδα και συνέχισε το ψάρεμα…
Εκείνη τη στιγμή έτυχε να περνάει ένα μικρό γκρι ποντίκι. Το
ποντίκι άκουσε τις φωνές του λαγού και αμέσως πήγε να τον
βοηθήσει.
- Μη φοβάσαι φίλε! Πιάσε το χέρι μου. Είπε το ποντίκι και
άπλωσε το χέρι του στο λαγό. Όμως καθώς ήταν μικρό και
αδύναμο δεν μπορούσε να βγάλει τον λαγό έξω από το νερό. Τότε
σκέφτηκε ένα έξυπνο κόλπο.
- Βλέπεις εκείνη τη μεγάλη καφέ βελανιδιά στην άκρη του ποταμού; Πήγαινε ως εκεί και πιάσε το κλαδί που πέφτει μέσα
στο νερό. Είπε ο ποντικός στον λαγό.
Και έτσι έκανε ο λαγός. Το ποντίκι έπιασε από την άλλη μεριά το κλαδί και το τράβηξε με όση δύναμη είχε, ώσπου
επιτέλους έβγαλε τον λαγό έξω από το νερό.
- Σε ευχαριστώ! Μου έσωσες τη ζωή. Είπε ο λαγός στο ποντίκι και το αγκάλιασε. Από εκείνη τη στιγμή οι δυο τους έγιναν
φίλοι, αποφάσισαν να μη χαθούν αλλά να γράφει ο ένας στον άλλον…

Αφού τελείωσε και η τελευταία περιπέτεια στο δάσος, ο λαγός συνέχισε χαρούμενος τον δρόμο του. Ήταν αποφασισμένος,
παρ’ όλα τα εμπόδια που θα συναντούσε, να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Ήθελε να πάει στην πόλη!

Ηθικό δίδαγμα: Στο δρόμο για το όνειρό σου θα συναντήσεις πολλούς ανθρώπους. Μερικοί θα θελήσουν να σε βλάψουν,
μερικοί να σε εκμεταλλευτούν, μερικοί απλά θα είναι αδιάφοροι, αλλά θα υπάρξουν και αυτοί που, χωρίς κανένα όφελος, θα
σε βοηθήσουν. Οι τελευταίοι ονομάζονται φίλοι!