Professional Documents
Culture Documents
Α) Η ΦΥΛΗ ΛΕΥΪ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ
Β) Η ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΛΕΥΪ ΣΤΗ ΧΑΝΑΑΝ
Στην κοιλάδα της Μωάβ, κοντά στον Ιορδάνη, ο Κύριος όρισε στον Μωυσή ποιο θα ήταν το μερίδιο των Λευιτών από τη γη Χαναάν. Ο Ιησούς του Ναυή τους
εξαίρεσε από τη διανομή της Χαναάν και δεν πήραν μερίδιο, γιατί το μερίδιο τους περιορίζονταν στα ιερατικά τους καθήκοντα προς τον Κύριο. Έτσι οι Λευίτες
δεν είχαν δική τους γη, αλλά ζούσαν ανάμεσα στους άλλους Ισραηλίτες (Ιησούς του Ναυή 13,14. 18,7).
Κατά τη διανομή της Χαναάν στη Σηλώ, προσήλθαν οι αρχηγοί των οικογενειών της φυλής Λευΐ, στον Ιησού του Ναυή, τον αρχιερέα Ελεάζαρ και τους αρχηγούς
των φυλών του Ισραήλ, και ζήτησαν για τους εαυτούς τους πόλεις για να κατοικήσουν και βοσκοτόπια για τα ζώα τους. Έτσι, οι αρχηγοί των φυλών
παραχώρησαν στους Λευίτες από το μερίδιο τους, σύμφωνα με τη διαταγή του Κυρίου, μερικές πόλεις μαζί με τα βοσκοτόπια τους.
Ο πρώτος κλήρος έπεσε στους Κααθίτες, οι οποίοι πήραν με κλήρο από τις φυλές Ιούδα, Συμεών και Βενιαμίν, 13 πόλεις. Από τις φυλές Εφραίμ, Δαν και μισή
Μανασσή, δυτικά του Ιορδάνη, 10 πόλεις. Οι Γεδσωνίτες πήραν με κλήρο από τις φυλές Ισσάχαρ, Ασήρ, Νεφθαλί και από τη μισή Μανασσή στη Βασάν 13
πόλεις. Οι Μεραρίτες πήραν με κλήρο από τις φυλές Ρουβήν, Γαδ και Ζαβουλών, 12 πόλεις (Ιησούς του Ναυή 21,1-8).
Έτσι οι Λευίτες έπαιρναν 48 πόλεις, και η κάθε φυλή ανάλογα με την έκτασή της θα έδινε και τον αριθμό των πόλεων. Από τις πόλεις που πήραν οι Λευίτες, οι έξι
ήταν πόλεις καταφυγής. Σ' αυτές μπορούσε να καταφύγει κάποιος που φόνευσε χωρίς να το θέλει, έτσι ώστε να βρει σ' αυτές ασφάλεια και προστασία. Οι πόλεις
των Λευιτών περικλείονταν και από βοσκοτόπια για τα κοπάδια τους και για τ' άλλα ζώα τους. Τα λιβάδια των πόλεων εκτείνονταν έξω από τα τείχη τους σε
ακτίνα 2.000 πήχεων (1000 μέτρων). Η πόλη θα ήταν στη μέση (Αριθμοί 35,1-8).
ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΛΕΥΪ
ΕΝΟΤΗΤΑ 1
Γ) Η ΦΥΛΗ ΛΕΥΪ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΧΑΝΑΑΝ
Μετά το θάνατο του Σαούλ, όταν ο Δαβίδ εγκαταστάθηκε στη Χεβρών, καθημερινά πήγαιναν πολεμιστές απ' όλες τις φυλές του Ισραήλ, οι οποίοι ενώθηκαν με το
στρατό του Δαβίδ και αποδέχτηκαν το βασιλικό του αξίωμα. Από τη φυλή του Λευΐ ήταν 4.600 άνδρες. Το Δαβίδ ακολούθησαν ακόμη ο Ιωδαέ, αρχηγός της
πατριαρχικής οικογένειας του Ααρών με 3.700 άνδρες και ο νεαρός Σαδώκ, γενναίος άνδρας, με 22 άρχοντες της πατριαρχικής του οικογένειας (Α'
Παραλειπομένων 12,24. 12,27-29).
Στην απογραφή του λαού, που έγινε στα τέλη της βασιλείας του Δαβίδ, οι Λευίτες και η φυλή Βενιαμίν δεν συμμετείχαν στην απογραφή, διότι έτσι ήταν η διαταγή
του Δαβίδ (Α' Παραλειπομένων 21,5-6). Όμως λίγα χρόνια αργότερα, ο Δαβίδ, στα τέλη της βασιλείας του, έκανε αρίθμηση των Λευιτών από 30 ετών και άνω.
Από την απογραφή που έγινε, ο αριθμός των Λευιτών ανερχόταν σε 38.000 άνδρες. Ο Δαβίδ όρισε από αυτούς 24.000 Λευίτες να επιβλέπουν τα έργα της
ανοικοδόμησης του Ναού του Κυρίου. Ακόμη όρισε ως γραμματείς και δικαστές 6.000 Λευίτες, ως θυρωρούς στο Ναό 4.000 και ως ψαλμωδούς και μουσικούς
άλλους 4.000 Λευίτες, για να υμνούν τον Κύριο. Ο Δαβίδ ακόμη διαίρεσε τους Λευίτες σε τάξεις, ανάλογα με τον αριθμό των πατριών των απογόνων του Λευΐ, του
Γεδσών, του Καάθ και του Μεραρί (Α' Παραλειπομένων 23,1-6). Ο Δαβίδ όρισε λοιπόν τους Λευίτες να εκτελούν έργα στο ναό του Κυρίου. Διότι είπε ο Δαβίδ, ότι
οι Λευίτες δεν είχαν πλέον την υποχρέωση να κουβαλούν τη Σκηνή του Μαρτυρίου και τα ιερά σκεύη της, αφού είχε γίνει μόνιμη εγκατάσταση της στην
Ιερουσαλήμ. Έτσι λοιπόν τους όρισε να βοηθούν τους ιερείς στα καθήκοντά τους, να υπηρετούν στο Ναό του Κυρίου, να βοηθούν στην τέλεση των θυσιών και
να καθαρίζουν τα ιερά σκεύη. Ακόμη είχαν ως υπηρεσία να ψάλλουν ύμνους προς τον Κύριο, πρωΐ και βράδυ (Α' Παραλειπομένων 23,24-32).
Ο Δαβίδ, με τη βοήθεια του Σαδώκ του αρχιερέα και του γιου του Αχιμέλεχ, διαίρεσε τους απογόνους του Ελεάζαρ και του Ιθάμαρ, αναλόγως με την υπηρεσία
τους και τις πατριαρχικές οικογένειες στις οποίες ανήκαν. Κατά την απογραφή βρέθηκαν περισσότεροι άρχοντες μεταξύ των απογόνων του Ελεάζαρ παρά του
Ιθάμαρ. Έτσι ο Δαβίδ διαίρεσε τους απογόνους του Ελεάζαρ σε 16 πατριαρχικές οικογένειες και τους απογόνους του Ιθάμαρ σε οκτώ πατριαρχικές οικογένειες.
Επειδή, όμως, υπήρχαν και απόγονοι του Ελεάζαρ και απόγονοι του Ιθάμαρ, που ήταν προϊστάμενοι του Ναού και του θυσιαστηρίου, η κατανομή τους σε
ομάδες έγινε με κλήρωση (Α' Παραλειπομένων 24,1-6).
Αυτούς τους κατέγραψε ο Λευίτης γραμματέας Σαμαΐας, γιος του Ναθαναήλ, ενώπιον του βασιλιά, των άλλων αρχόντων, του αρχιερέα Σαδώκ και του γιου του
Αχιμέλεχ, του γιου του Αβιάθαρ και ενώπιον των αρχηγών των ιερατικών και Λευιτικών οικογενειών. Κατά την κλήρωση κληρωνόταν δύο οικογένειες από τους
απογόνους του Ελεάζαρ και μία οικογένεια από τους απογόνους του Ιθάμαρ.
Δ) Η ΦΥΛΗ ΛΕΥΪ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Όταν ο Ιεροβοάμ ανέβηκε στην εξουσία επανέφερε την ειδωλολατρία στο λαό του Ισραήλ με ανέγερση βωμών προκειμένου ν' ανταγωνιστεί την Ιερουσαλήμ.
Έτσι η Βαιθήλ και η Δαν έγιναν ξακουστές ως κέντρα ειδωλολατρίας καθώς ο βασιλιάς είχε ανεγείρει σε αυτές χρυσά μοσχάρια ώστε να κάνει τον λαό να πάψει
να πηγαίνει για λατρεία στον Ναό της Ιερουσαλήμ. Η πράξη όμως αυτή του Ιεροβοάμ έγινε η αφορμή να παρασυρθούν οι Ισραηλίτες του βορρά στην
ειδωλολατρία και να εγκαταλείψουν το Ναό του Κυρίου. Ακόμη ο Ιεροβοάμ κατασκεύασε και ναούς στα ψηλότερα σημεία και τοποθέτησε ιερείς από το λαό, οι
οποίοι δεν κατάγονταν από τη φυλή Λευΐ. Μάλιστα πρόσφερε ο ίδιος τις θυσίες στο θυσιαστήριο που είχε κάνει στη Βαιθήλ, όπου και θυσίασε στα ομοιώματα
που είχε κατασκευάσει (Γ' Βασιλέων 12,26-33).