MAYROONG panuka lang batas ukol sa “mercy killing” o ang tinatawag na Euthanasia Bill pero nalalambungan pa rin ito

ng ulap dahil sa maraming isyu — emotional, legal at pangrelihiyong usapin. Ang Euthanasia ay ang pamamaraan ng
pagkitil sa isang taong may malubhang karamdaman na hindi na maaari pang gumaling o yung mga tinatawag na “gulay”
na. Ang salitang Euthanasia ay nanggaling sa salitang “good and death”.

Isasagawa lamang ang Euthanasia kapag ang taong may mabigat na sakit ay hiniling sa doctor ganoon din sa kanyang
mga kamag-anak na kitilin na ang kanyang buhay.

Ang active Euthanasia at mahigpit na ipi nagbabawal sa maraming bansa. Sabi ng religious groups ito ay malinaw na
pagsu-suicide o murder kaya immoral. Gayunman marami ang nagsasabing mas mabuti ang euthanasia sapagkat natata-
himik na ang tao kaysa hayaang buhay pero “gulay”.

Isa sa mga paraan ng pagsasagawa ng Euthanasia ay ang pag-aalis sa support o ang pag-aalis ng medical treatment.
Hahayaan ang pasyente na mamatay naturally at ito ay legal sa batas.

Mahirap magdesisyon para sa pamilya ng pasyente. Nagbibigay ito ng pagkabahala at hindi malaman ng bawat isa kung
tama bang kitilin na ang buhay ng pasyente. Mayroong iba na hindi itinutuloy ang balak at hinahayaan na lamang ang
pasyente sa sitwas-yong nakaratay ito at hintayin ang oras.

Mahirap ang isyung ito kaya naman dapat magkaroon ng ugnayan ang Philippine Medical Association, Department of
Health at Department of Justice, kasama ang mga mambabatas para ma-dissect at maplantsa ang isyu sa Euthanasia.
18 Advantages and Disadvantages of Euthanasia

Euthanasia is a deliberate action that is taken by a physician or another party that knowingly results in the ending of a
person’s life. This step is taken under most circumstances to end the persistent suffering that individuals experience
because of a terminal illness, genetic disorder, or traumatic event. It is a process that, along with physician-assisted
suicide, is against the law in most countries. These actions may even include a jail sentence if an individual is convicted
of this practice.

Voters in Oregon approved the Death with Dignity Act in 1994, allowing a doctor to help a patient with a terminal illness
find the peace they wanted. Part of this law required that the patient have only six months or fewer to live with their
diagnosis. The Supreme Court ruled in 1990 that non-active euthanasia is permissible. Formal ethics committees in
hospitals and nursing homes have existed since 1977 to encourage advanced health directives and living wills.

The Netherlands eliminated the criminalization of assisted suicide in 2002, loosening some of their restrictions at the
same time euthanasia was approved for the first time in Belgium. Switzerland was one of the first nations to allow the
practice, authorizing doctors in 1937 to help patients if ending their life did not provide them with a personal gain.

There are several advantages and disadvantages to consider with euthanasia, especially since it is such an emotive and
sometimes controversial topic.

Ang euthanasia ay isang sadyang aksyon na ginagawa ng isang manggagamot o ibang partido na sadyang nagreresulta
sa pagwawakas ng buhay ng isang tao. Ginagawa ang hakbang na ito sa karamihan ng mga pagkakataon upang
wakasan ang patuloy na pagdurusa na nararanasan ng mga indibidwal dahil sa isang nakamamatay na karamdaman,
genetic disorder, o traumatikong pangyayari. Ito ay isang proseso na, kasama ng pagpapakamatay na tinulungan ng
doktor, ay labag sa batas sa karamihan ng mga bansa. Ang mga pagkilos na ito ay maaaring magsama pa ng isang
sentensiya ng pagkakulong kung ang isang indibidwal ay napatunayang nagkasala sa gawaing ito.

Inaprubahan ng mga botante sa Oregon ang Death with Dignity Act noong 1994, na nagpapahintulot sa isang doktor
na tulungan ang isang pasyenteng may nakamamatay na sakit na mahanap ang kapayapaan na gusto nila. Ang bahagi
ng batas na ito ay nag-aatas na ang pasyente ay may anim na buwan lamang o mas kaunti upang mabuhay sa kanilang
diagnosis. Nagpasya ang Korte Suprema noong 1990 na pinahihintulutan ang non-active euthanasia. Ang mga pormal
na komite sa etika sa mga ospital at nursing home ay umiral na mula noong 1977 upang hikayatin ang mga advanced
na direktiba sa kalusugan at living will.

Inalis ng Netherlands ang kriminalisasyon ng tinulungang pagpapakamatay noong 2002, pinaluwag ang ilan sa
kanilang mga paghihigpit kasabay ng pag-apruba ng euthanasia sa unang pagkakataon sa Belgium. Ang Switzerland ay
isa sa mga unang bansa na pinahintulutan ang pagsasanay, na nagpapahintulot sa mga doktor noong 1937 na
tulungan ang mga pasyente kung ang pagtatapos ng kanilang buhay ay hindi nagbigay sa kanila ng personal na
pakinabang.

Mayroong ilang mga pakinabang at disadvantages na dapat isaalang-alang sa euthanasia, lalo na dahil ito ay isang
madamdamin at kung minsan ay kontrobersyal na paksa.

List of the Advantages of Euthanasia

1. We use euthanasia as the last resort when all other options are off the table.

The average person or doctor is not going to support the proactive termination of a life when there is no suffering
involved. Euthanasia is different than suicide, even though both actions end a life, because the former uses assistance
and the latter does not. The goal with this help is to end the suffering of a lengthy death, especially if there is chronic
and severe pain included with the process.

People often criticize pet owners for not taking them to the vet to end their suffering when something tragic occurs –
even if it is only cancer or old age. When an individual wants to take the same action, then they receive criticism for it.
How does that make sense?

1. Ginagamit namin ang euthanasia bilang huling paraan kapag ang lahat ng iba pang mga opsyon ay wala sa
talahanayan.

Ang karaniwang tao o doktor ay hindi susuportahan ang maagap na pagwawakas ng isang buhay kapag walang
kasamang pagdurusa. Ang euthanasia ay iba kaysa sa pagpapakamatay, kahit na ang parehong aksyon ay nagtatapos
sa isang buhay, dahil ang una ay gumagamit ng tulong at ang huli ay hindi. Ang layunin sa tulong na ito ay upang
wakasan ang pagdurusa ng isang mahabang kamatayan, lalo na kung mayroong talamak at matinding sakit na kasama
sa proseso.

Madalas na pinupuna ng mga tao ang mga may-ari ng alagang hayop sa hindi pagdadala sa kanila sa beterinaryo
upang tapusin ang kanilang pagdurusa kapag may nangyaring kalunos-lunos – kahit na ito ay cancer o katandaan
lamang. Kapag ang isang indibidwal ay nais na gumawa ng parehong aksyon, pagkatapos ay makakatanggap sila ng
pagpuna para dito. Paano ito magkaroon ng kahulugan?

2. The right to die should be a personal choice, not one that the government mandates.

We have the right to choose numerous paths in life that can take us in a variety of different directions. Most of those
actions receive very little, if any, governmental interference. When we start talking about euthanasia, the story becomes
very different. There are some spiritual views of suicide that might influence this discussion, along with the personal
difficulties that helping someone might cause, but someone with a terminal illness may wish to end their life on their
own terms.

Incorporating Death with Dignity laws can help to make this a possibility. The decision remains in the hands of the
patient at all times instead of going to a review panel. Then the patient is the one who takes the fatal prescription or
starts the needed IV instead of the doctor so that it remains in a person’s control.

2. Ang karapatang mamatay ay dapat na isang personal na pagpipilian, hindi isang bagay na ipinag-uutos ng gobyerno.

May karapatan tayong pumili ng maraming landas sa buhay na maaaring maghatid sa atin sa iba't ibang direksyon.
Karamihan sa mga pagkilos na iyon ay nakakatanggap ng napakakaunting panghihimasok ng pamahalaan, kung
mayroon man. Kapag sinimulan nating pag-usapan ang tungkol sa euthanasia, ang kuwento ay nagiging ibang-iba.
Mayroong ilang mga espirituwal na pananaw sa pagpapakamatay na maaaring makaimpluwensya sa talakayang ito,
kasama ang mga personal na paghihirap na maaaring idulot ng pagtulong sa isang tao, ngunit ang isang taong may
nakamamatay na karamdaman ay maaaring naisin na tapusin ang kanilang buhay sa kanilang sariling mga kondisyon.

Ang pagsasama ng mga batas sa Kamatayan na may Dignidad ay makakatulong upang gawin itong isang posibilidad.
Ang desisyon ay nananatili sa mga kamay ng pasyente sa lahat ng oras sa halip na pumunta sa isang review panel.
Kung gayon ang pasyente ay ang kumukuha ng nakamamatay na reseta o nagsimula ng kinakailangang IV sa halip na
ang doktor upang manatili ito sa kontrol ng isang tao.

3. Doctors have a minimal role in the modern euthanasia process.

One of the reasons why society might be against the idea of euthanasia is because of the actions of people like Dr. Jack
Kevorkian in the past. Instead of allowing people with no threat of death to take their lives under supervision, the Death
with Dignity Acts that have passed across the United States allow for voluntary physician inclusion. Even if you live in a
place that allows this process, such as Washington State or Oregon, then you’re not required to perform this action.

Recent statistics show that less than 1% of doctors choose to participate in these programs. About 40% of those who
wrote a legal lethal prescription had no knowledge as to whether or not the patient took the medication. That’s very
different from Kevorkian, where 60% of his patients were not terminally ill.

3. Ang mga doktor ay may kaunting papel sa modernong proseso ng euthanasia.

Isa sa mga dahilan kung bakit maaaring tutol ang lipunan sa ideya ng euthanasia ay dahil sa mga aksyon ng mga taong
tulad ni Dr. Jack Kevorkian( tinatawag ding doctor death) noong nakaraan. Sa halip na payagan ang mga taong walang
banta ng kamatayan na kitilin ang kanilang buhay sa ilalim ng pangangasiwa, ang Death with Dignity Acts na naipasa
sa buong Estados Unidos ay nagpapahintulot sa boluntaryong pagsasama ng doktor. Kahit na nakatira ka sa isang
lugar na nagbibigay-daan sa prosesong ito, gaya ng Washington State o Oregon, hindi mo kailangang gawin ang
pagkilos na ito.

Ipinapakita ng mga kamakailang istatistika na wala pang 1% ng mga doktor ang pipiliing lumahok sa mga programang
ito. Humigit-kumulang 40% ng mga sumulat ng legal na nakamamatay na reseta ay walang kaalaman kung ang
pasyente ay umiinom ng gamot o hindi. Iyon ay ibang-iba sa Kevorkian, kung saan 60% ng kanyang mga pasyente ay
walang sakit na nakamamatay.

4. There is more control over the final decisions in life.

Like it or not, the end of a person’s life is the beginning of a financial journey for their loved ones. Debts are not wiped
away at death. Your estate becomes responsible to pay off remaining obligations and handle other items of business. It
can take years sometimes to settle complex financial issues. When euthanasia is part of the conversation for someone
with a terminal illness, then there can be more planning involved to make this transition easier on everyone else.

By having more control over the final decision of life, the emotional and physical toll of an illness can be reduced for
everyone involved. It’s not just relief for the person who is suffering. The rest of the family can find peace knowing that
there is a planned time to create an end to this situation.

4. May higit na kontrol sa mga huling desisyon sa buhay.

Gustuhin man o hindi, ang pagtatapos ng buhay ng isang tao ay simula ng isang paglalakbay sa pananalapi para sa
kanilang mga mahal sa buhay. Ang mga utang ay hindi nabubura sa kamatayan. Ang iyong ari-arian ay nagiging
responsable na bayaran ang mga natitirang obligasyon at pangasiwaan ang iba pang mga bagay ng negosyo. Maaaring
tumagal ng mga taon kung minsan upang malutas ang mga kumplikadong isyu sa pananalapi. Kapag ang euthanasia
ay bahagi ng pag-uusap para sa isang taong may nakamamatay na karamdaman, maaaring magkaroon ng mas
maraming pagpaplanong kasangkot upang gawing mas madali ang paglipat na ito sa lahat.

Sa pamamagitan ng pagkakaroon ng higit na kontrol sa panghuling desisyon ng buhay, ang emosyonal at pisikal na
epekto ng isang sakit ay maaaring mabawasan para sa lahat ng kasangkot. Ito ay hindi lamang kaginhawaan para sa
taong naghihirap. Ang natitirang bahagi ng pamilya ay makakatagpo ng kapayapaan dahil alam nilang may
nakaplanong oras para tapusin ang sitwasyong ito.

5. Patients can avoid the issue of caregiver guilt with euthanasia.

One of the most significant challenges that occur with a terminal diagnosis is the emotions of guilt and shame that a
patient has with regards to their caregivers. They begin to feel like a burden on the people they love, creating a reaction
that can cause relationship challenges because it is only natural to push people away to help them to avoid pain.
Legalizing euthanasia might not be a popular option in some circles, but it can create organization for the transitory time
that everyone experiences in a situation such as this one.

By helping someone to find the physical peace they need, there can be a process of emotional healing that can help
everyone push through their grief with greater consistency.

5. Maaaring maiwasan ng mga pasyente ang isyu ng pagkakasala ng caregiver na may euthanasia.

Ang isa sa mga pinakamahalagang hamon na nangyayari sa isang terminal diagnosis ay ang mga damdamin ng
pagkakasala at kahihiyan na mayroon ang isang pasyente tungkol sa kanilang mga tagapag-alaga. Nagsisimula silang
makaramdam na parang pabigat sa mga taong mahal nila, na lumilikha ng reaksyon na maaaring magdulot ng mga
hamon sa relasyon dahil natural lamang na itulak ang mga tao palayo upang tulungan silang maiwasan ang sakit.
Maaaring hindi popular na opsyon ang pag-legalize sa euthanasia sa ilang mga lupon, ngunit maaari itong lumikha ng
organisasyon para sa pansamantalang panahon na nararanasan ng lahat sa isang sitwasyong tulad nito.

Sa pamamagitan ng pagtulong sa isang tao na mahanap ang pisikal na kapayapaan na kailangan nila, maaaring
magkaroon ng isang proseso ng emosyonal na pagpapagaling na makakatulong sa lahat na makayanan ang kanilang
kalungkutan nang may higit na pare-pareho.

6. We use specific legal requirements to eliminate the threat of a mistaken identity.

There are two primary concerns that the critics of euthanasia often express: helping an individual die without their
permission or targeting an incorrect patient for this process. The states in the U.S. which have a Death with Dignity Act
require that patients self-administer their lethal prescription. You must also be of sound mind when making this
decision, and the law requires that you make it more than once after a waiting period.

If someone in an altered state or a patient with a mental disability issued a written request for euthanasia, it would be
rejected for a lack of competency. Some jurisdictions require the presence of two witnesses as well, and they cannot be
a relative or someone who would benefit from an estate inheritance.

6. Gumagamit kami ng mga partikular na legal na kinakailangan upang alisin ang banta ng isang maling
pagkakakilanlan.

Mayroong dalawang pangunahing alalahanin na madalas ipahayag ng mga kritiko ng euthanasia: pagtulong sa isang
indibidwal na mamatay nang walang pahintulot nila o pag-target sa isang maling pasyente para sa prosesong ito. Ang
mga estado sa U.S. na mayroong Death with Dignity Act ay nangangailangan na ang mga pasyente ay pangasiwaan
ang kanilang nakamamatay na reseta. Dapat ka ring maging matino kapag gumagawa ng desisyong ito, at hinihiling ng
batas na gawin mo ito nang higit sa isang beses pagkatapos ng panahon ng paghihintay.

Kung ang isang tao sa isang binagong estado o isang pasyente na may kapansanan sa pag-iisip ay nagbigay ng
nakasulat na kahilingan para sa euthanasia, ito ay tatanggihan dahil sa kakulangan ng kakayahan. Ang ilang mga
hurisdiksyon ay nangangailangan din ng pagkakaroon ng dalawang saksi, at hindi sila maaaring maging isang kamag-
anak o isang taong makikinabang mula sa isang estate inheritance.
7. Only a handful of people who are terminally ill take advantage of euthanasia laws.

Whether you’re looking at data from Europe, the United States, or other countries which allow euthanasia in some way,
the results are quite consistent. The people who qualify for this program is 0.3% or less of the general population. When
you look at this specific group of people with a terminal illness who decide that this is the method they wish to use to
end their life, the rate of adoption is typically less than 3%. Critics are often concerned about the idea that more people
would choose suicide because of its accessibility, but the data doesn’t back up that idea.

These figures have been consistent since 2002 in the United States when the first Death with Dignity Act actions were
taken. The results are similar to what Europe has experienced since the 1990s with their actions in this area as well.

7. Iilan lamang sa mga taong may karamdaman sa wakas ang sinasamantala ang mga batas sa euthanasia.

Tinitingnan mo man ang data mula sa Europe, United States, o iba pang mga bansa na nagpapahintulot sa euthanasia
sa ilang paraan, medyo pare-pareho ang mga resulta. Ang mga taong kwalipikado para sa programang ito ay 0.3% o
mas kaunti sa pangkalahatang populasyon. Kung titingnan mo ang partikular na grupong ito ng mga taong may
nakamamatay na karamdaman na nagpasya na ito ang paraan na gusto nilang gamitin upang tapusin ang kanilang
buhay, ang rate ng pag-aampon ay karaniwang mas mababa sa 3%. Ang mga kritiko ay madalas na nag-aalala tungkol
sa ideya na mas maraming tao ang pipili ng pagpapakamatay dahil sa pagiging naa-access nito, ngunit hindi bina-back
up ng data ang ideyang iyon.

Ang mga bilang na ito ay pare-pareho mula noong 2002 sa United States nang isagawa ang mga unang aksyon sa
Death with Dignity Act. Ang mga resulta ay katulad ng kung ano ang naranasan ng Europa mula noong 1990s sa
kanilang mga aksyon sa lugar na ito rin.

8. Death is still going to happen, one way or the other.

Is the way that a person dies really that important to the rest of society? The advantages and disadvantages of
euthanasia should be rightfully debated, but it is not our place to dictate an outside sense of morality or ethics on a
person who is trying to manage a terminal diagnosis. These people are already working toward an end-of-life scenario. If
they decide not to take advantage of this legal process, there is an excellent chance that they will pass away in the near
future anyway.

8. Ang kamatayan ay mangyayari pa rin, sa isang paraan o sa iba pa.

Ganyan ba talaga kahalaga sa iba pang lipunan ang paraan ng pagkamatay ng isang tao? Ang mga pakinabang at
disadvantage ng euthanasia ay dapat na wastong pag-usapan, ngunit hindi natin lugar na magdikta ng panlabas na
pakiramdam ng moralidad o etika sa isang tao na nagsisikap na pamahalaan ang isang terminal diagnosis. Ang mga
taong ito ay nagtatrabaho na patungo sa isang end-of-life scenario. Kung magpasya silang huwag samantalahin ang
legal na prosesong ito, may magandang pagkakataon na sila ay pumanaw pa rin sa malapit na hinaharap.

List of the Disadvantages of Euthanasia

1. The prediction of a terminal diagnosis is rarely accurate.

During a 2005 study of terminal illness diagnoses by the Mayo Clinic, they found that only 1 in 5 patients received an
accurate number. 17% of people who find themselves in this situation live for longer, sometimes much longer, than
what the doctor initially recommends. That is why euthanasia encounters such resistance, even when there are legal
definitions in place which allow for its use.

If about 1 in 5 people beat their diagnosis, then what else could be possible? It might be unrealistic to expect a medical
miracle in every situation, but we should take an open and honest approach to these statistics.
1. Ang hula ng isang terminal diagnosis ay bihirang tumpak.

Sa isang pag-aaral noong 2005 ng mga diagnosis ng sakit sa wakas ng Mayo Clinic, nalaman nila na 1 lamang sa 5
pasyente ang nakatanggap ng tumpak na numero. 17% ng mga tao na nasa sitwasyong ito ay nabubuhay nang mas
mahaba, kung minsan ay mas matagal, kaysa sa unang inirerekomenda ng doktor. Iyon ang dahilan kung bakit ang
euthanasia ay nakakaranas ng gayong pagtutol, kahit na mayroong mga legal na kahulugan sa lugar na
nagpapahintulot sa paggamit nito.

Kung tinalo ng humigit-kumulang 1 sa 5 tao ang kanilang diagnosis, ano pa ang maaaring posible? Maaaring hindi
makatotohanang umasa ng isang medikal na himala sa bawat sitwasyon, ngunit dapat tayong gumawa ng bukas at
tapat na diskarte sa mga istatistikang ito.

2. There can be issues with consent when looking at euthanasia.

The legalization of euthanasia works when a physician is willing to provide this option for their patient. There are times
when a doctor is unwilling to provide a lethal prescription for their own ethical reasons, going back to the concept to “do
no harm.” There are some in the medical field that believe the quality of death should be just as much a priority as the
quality of life, but the idea of trying to recommend this option is something that critics find to b e a possibility in the
future.

No one should ever go through a situation where they feel like their doctor is trying to talk them into the euthanasia
process. Doctors need the option to get out of this program just as much as a patient deserves a second option.

2. Maaaring magkaroon ng mga isyu na may pahintulot kapag tumitingin sa euthanasia.

Gumagana ang legalisasyon ng euthanasia kapag ang isang manggagamot ay handang magbigay ng opsyong ito para
sa kanilang pasyente. May mga pagkakataon na ang isang doktor ay ayaw magbigay ng isang nakamamatay na reseta
para sa kanilang sariling mga etikal na dahilan, babalik sa konsepto na "huwag gumawa ng pinsala." May ilan sa
larangang medikal na naniniwala na ang kalidad ng kamatayan ay dapat maging kasing priyoridad ng kalidad ng
buhay, ngunit ang ideya ng pagsisikap na irekomenda ang opsyong ito ay isang bagay na nakita ng mga kritiko na
isang posibilidad sa hinaharap.

Walang sinuman ang dapat dumaan sa isang sitwasyon kung saan pakiramdam nila ay sinusubukan ng kanilang
doktor na kausapin sila sa proseso ng euthanasia. Kailangan ng mga doktor ang opsyon upang makaalis sa
programang ito tulad ng nararapat sa isang pasyente sa pangalawang opsyon.

3. Euthanasia medication doesn’t always deliver on its promised result.

The State of Oregon tracked the results of patients who took lethal prescriptions as part of the Death with Dignity Act for
two decades, starting in 1998. This data found that seven people regained consciousness after taking the medication,
and one person was even alive after the study period still fighting their disease. Another 1,179 people out of 1,857
qualifying patients had a successful result from their encounter with the euthanasia program.

We must remember that the legalization of euthanasia is not a guaranteed outcome. When someone makes this
decision and it doesn’t work as intended, it places them and their doctor into an almost impossible situation. Do you
continue to treat the disease? Or do you attempt to help that person end their life once again.

3. Ang gamot sa euthanasia ay hindi palaging naghahatid sa ipinangako nitong resulta.

Sinusubaybayan ng Estado ng Oregon ang mga resulta ng mga pasyente na kumuha ng mga nakamamatay na reseta
bilang bahagi ng Death with Dignity Act sa loob ng dalawang dekada, simula noong 1998. Nalaman ng data na ito na
pitong tao ang nagkamalay pagkatapos uminom ng gamot, at isang tao ang nabuhay pa pagkatapos ng panahon ng
pag-aaral na lumalaban pa rin sa kanilang sakit. Ang isa pang 1,179 na tao sa 1,857 kwalipikadong pasyente ay
nagkaroon ng matagumpay na resulta mula sa kanilang pakikipagtagpo sa programang euthanasia.

Dapat nating tandaan na ang legalisasyon ng euthanasia ay hindi isang garantisadong resulta. Kapag ginawa ng isang
tao ang desisyong ito at hindi ito gumana ayon sa nilalayon, inilalagay sila at ang kanilang doktor sa isang halos
imposibleng sitwasyon. Patuloy mo bang ginagamot ang sakit? O sinusubukan mong tulungan ang taong iyon na
wakasan muli ang kanyang buhay.

4. Euthanasia could allow people to choose death for reasons that go beyond an illness.

When surveying individuals who qualify for a euthanasia program, over 90% said that it was their “loss of autonomy”
that was driving their decision – not the actual diagnosis of a terminal illness. The survey asked patients to choose any
reason that applied, and 90% of people also chose a restriction in their usual activities as a primary factor in their choice.

Only 1 in 4 people who decide to pursue the idea of euthanasia say that pain is an influencing factor in their decision. If
patients are using the Death with Dignity Act to have doctors help to end their life because they don’t like their “new
normal,” then doesn’t that go against the purpose of this legislation in the first place?

4. Maaaring payagan ng euthanasia ang mga tao na pumili ng kamatayan para sa mga kadahilanang higit pa sa isang
sakit.

Kapag sinusuri ang mga indibidwal na kwalipikado para sa isang programang euthanasia, mahigit 90% ang nagsabi na
ang kanilang "pagkawala ng awtonomiya" ang nagtutulak sa kanilang desisyon - hindi ang aktwal na pagsusuri ng
isang nakamamatay na sakit. Hiniling ng survey sa mga pasyente na pumili ng anumang dahilan na naaangkop, at 90%
ng mga tao ay pumili din ng paghihigpit sa kanilang karaniwang mga aktibidad bilang pangunahing kadahilanan sa
kanilang pagpili.

1 lang sa 4 na tao na nagpasyang ituloy ang ideya ng euthanasia ang nagsasabi na ang sakit ay isang salik na
nakakaimpluwensya sa kanilang desisyon. Kung ang mga pasyente ay gumagamit ng Death with Dignity Act para
tulungan ang mga doktor na tapusin ang kanilang buhay dahil hindi nila gusto ang kanilang "bagong normal," hindi
ba't ito ay sumasalungat sa layunin ng batas na ito sa unang lugar?

5. Second opinions are not always necessary for euthanasia.

The field of medicine is not an exact science, even if we know that there are certain outcomes that are likely in specific
circumstances. If you have a bacterial infection, for example, then taking antibiotics should help to clear things up for
you. Is that outcome guaranteed? No.

Medical interventions are based on the idea that the benefits which are possible outweigh the potential risks that you
face. That is why a second opinion is often recommended when there is a serious diagnosis. Even if there is a consensus
in a patient’s condition, there is an unpredictability to the way a person might respond to treatment. “You get surprises
because diseases have their own personality, and every once in a while, a disease that’s usually bad behaves in a more
indolent fashion,” Dr. David Steinberg, an oncologist at the Lahey Clinic Medical Center, told NBC News.

5. Ang mga pangalawang opinyon ay hindi palaging kinakailangan para sa euthanasia.

Ang larangan ng medisina ay hindi isang eksaktong agham, kahit na alam natin na may ilang mga resulta na malamang
sa mga partikular na pangyayari. Kung mayroon kang bacterial infection, halimbawa, kung gayon ang pag-inom ng
antibiotic ay dapat makatulong sa pag-alis ng mga bagay para sa iyo. Garantisado ba ang resulta? Hindi.

Ang mga medikal na interbensyon ay batay sa ideya na ang mga benepisyong posible ay mas malaki kaysa sa mga
potensyal na panganib na iyong kinakaharap. Iyon ang dahilan kung bakit madalas na inirerekomenda ang
pangalawang opinyon kapag may malubhang diagnosis. Kahit na mayroong pinagkasunduan sa kondisyon ng isang
pasyente, may hindi mahuhulaan sa paraan ng pagtugon ng isang tao sa paggamot. "Nakakakuha ka ng mga sorpresa
dahil ang mga sakit ay may sariling personalidad, at paminsan-minsan, ang isang sakit na kadalasang masama ay
kumikilos sa mas tamad na paraan," sinabi ni Dr. David Steinberg, isang oncologist sa Lahey Clinic Medical Center, sa
NBC News.

6. Euthanasia would require a change to the legal and medical statutes in most countries.

Although the United States, the Netherlands, and other countries which offer euthanasia at some level would require
little in the way of legislation to permit this practice, it would require a complete overhaul of the criminal justice system
in others. Even in the U.S., the judicial system has found that an individual does not have a Constitutional right to ask for
a prescription that could end their life.

What we do know from the countries which allow euthanasia is that more people are requesting this service without
having a terminal illness. Almost 5% of the individuals who die in the Netherlands each year do so because of
euthanasia, with over 30% of the requests coming from individuals above the age of 80 without a significant health
diagnosis.

6. Ang euthanasia ay mangangailangan ng pagbabago sa mga legal at medikal na batas sa karamihan ng mga bansa.

Bagama't ang Estados Unidos, Netherlands, at iba pang mga bansa na nag-aalok ng euthanasia sa ilang antas ay
mangangailangan ng kaunti sa paraan ng batas upang pahintulutan ang kasanayang ito, mangangailangan ito ng
kumpletong pag-overhaul ng sistema ng hustisyang kriminal sa iba. Kahit sa U.S., natuklasan ng sistemang
panghukuman na ang isang indibidwal ay walang karapatan sa Konstitusyon na humingi ng reseta na maaaring
wakasan ang kanilang buhay.

Ang alam natin mula sa mga bansang nagpapahintulot sa euthanasia ay mas maraming tao ang humihiling ng
serbisyong ito nang walang nakamamatay na karamdaman. Halos 5% ng mga indibidwal na namamatay sa
Netherlands bawat taon ang gumagawa nito dahil sa euthanasia, na may higit sa 30% ng mga kahilingan na
nagmumula sa mga indibidwal na higit sa 80 taong gulang na walang makabuluhang diagnosis sa kalusugan.

7. Some doctors may purposely give out false information.

We already know that 1 in 5 people can survive a terminal diagnosis based on length. The University of Chicago also
found that doctors sometimes refuse to even offer an estimate if a patient asks them how long they have to live. 2 out of
5 physicians said that they would give an optimistic time that was up to three times longer than what they thought was
possible. If we cannot be honest about patient information even with the presence of death with dignity laws, then isn’t
it possible that some people could qualify for a program when the reality of their health was a very different story?

7. Ang ilang mga doktor ay maaaring sadyang magbigay ng maling impormasyon.

Alam na natin na 1 sa 5 tao ang makakaligtas sa isang terminal diagnosis batay sa haba. Natuklasan din ng
Unibersidad ng Chicago na ang mga doktor kung minsan ay tumatangging mag-alok ng pagtatantya kung tatanungin
sila ng isang pasyente kung gaano katagal sila mabubuhay. 2 sa 5 manggagamot ang nagsabi na magbibigay sila ng
optimistikong oras na hanggang tatlong beses na mas mahaba kaysa sa inaakala nilang posible. Kung hindi tayo
maaaring maging tapat tungkol sa impormasyon ng pasyente kahit na may mga batas ng kamatayan na may dignidad,
hindi ba posible na ang ilang mga tao ay maaaring maging karapat-dapat para sa isang programa kapag ang
katotohanan ng kanilang kalusugan ay ibang-iba na kuwento?

8. Most patients do not go through with the process of euthanasia.

Only a small group of people decide that ending their life is the right decision to make. About 15% of people who are
given a terminal diagnosis even bring up the idea of taking their life through a lethal prescription in the first place. The
patients who then follow through with their doctor about this choice is about 2%. When you get to the individuals who
actually take the pills so that they can use their local euthanasia laws, that figure drops to less than 1%.

Because there are so few people who take advantage of this option, it could be more beneficial to direct the resources
dedicated to euthanasia into other forms of medical research. Although there isn’t a realistic cure for old age, we might
come up with a way to stop cancer reliably, manage Alzheimer’s disease with consistency, and find solutions for genetic
conditions that can reduce the quality of life for a person.

8. Karamihan sa mga pasyente ay hindi dumaan sa proseso ng euthanasia.

Maliit na grupo lamang ng mga tao ang nagpasiya na ang pagwawakas ng kanilang buhay ay ang tamang desisyon na
gagawin. Humigit-kumulang 15% ng mga taong nabigyan ng terminal diagnosis ay naglalabas pa nga ng ideya na kitilin
ang kanilang buhay sa pamamagitan ng isang nakamamatay na reseta sa unang lugar. Ang mga pasyente na sumunod
sa kanilang doktor tungkol sa pagpipiliang ito ay humigit-kumulang 2%. Kapag nakarating ka sa mga indibidwal na
aktwal na umiinom ng mga tabletas para magamit nila ang kanilang mga lokal na batas sa euthanasia, bumaba ang
bilang na iyon sa mas mababa sa 1%.

Dahil kakaunti ang mga tao na sinasamantala ang opsyong ito, maaaring maging mas kapaki-pakinabang na idirekta
ang mga mapagkukunang nakatuon sa euthanasia sa iba pang mga anyo ng medikal na pananaliksik. Bagama't walang
makatotohanang lunas para sa katandaan, maaari tayong makabuo ng paraan upang mapagkakatiwalaan ang
paghinto ng kanser, pangasiwaan ang Alzheimer's disease nang may pare-pareho, at maghanap ng mga solusyon para
sa mga genetic na kondisyon na maaaring magpababa sa kalidad ng buhay ng isang tao.

9. Euthanasia avoids the benefits of palliative care.

Instead of trying to improve the life of a patient who has a terminal diagnosis, euthanasia seeks to take what remains of
a person’s life away from them. People who specialize in palliative care can benefit from the new social, spiritual, and
physical problems they face with their health. It is a benefit that people with a non-fatal diagnosis can use to their
advantage as well. Giving up on the hope of life because of a challenging circumstance isn’t the right message for
doctors to send to their patients. Suicide is an action that someone can take on their own in most instances if they are of
sound mind and body, which means a doctor doesn’t need to be involved in many of these situations.

9. Iniiwasan ng euthanasia ang mga benepisyo ng palliative care.

Sa halip na subukang pagbutihin ang buhay ng isang pasyente na may terminal diagnosis, ang euthanasia ay
naglalayong alisin ang natitira sa buhay ng isang tao mula sa kanila. Ang mga taong dalubhasa sa palliative na
pangangalaga ay maaaring makinabang mula sa mga bagong panlipunan, espirituwal, at pisikal na mga problemang
kinakaharap nila sa kanilang kalusugan. Ito ay isang benepisyo na magagamit din ng mga taong may di-nakamamatay
na diagnosis sa kanilang kalamangan. Ang pagsuko sa pag-asa sa buhay dahil sa isang mapanghamong sitwasyon ay
hindi tamang mensahe para ipadala ng mga doktor sa kanilang mga pasyente. Ang pagpapatiwakal ay isang aksyon na
maaaring gawin ng isang tao sa kanilang sarili sa karamihan ng mga pagkakataon kung sila ay nasa mabuting pag-iisip
at katawan, na nangangahulugang ang isang doktor ay hindi kailangang masangkot sa marami sa mga sitwasyong ito.
10. It can result in accidental life termination.

In 2018, Dutch doctor Bert Keizer was asked to come to the home of a man dying from lung cancer. When he arrived,
there were over 30 people gathered around the man’s bed, all drinking, crying and grieving – but it was boisterous. Then
the patient told everyone to calm down, the children were taken from the room, and Keizer gave the man his shot that
would end his life.

It’s not a slippery slope argument. The first prosecution for medical malpractice while administering euthanasia occurred
in 2018. When the Dutch passed their laws in 2002, there wasn’t a stipulation in place for the patient to be competent at
the time of medication administration. There are even instances where parents call in doctors to euthanize their
mentally ill children.

Verdict on the Advantages and Disadvantages of Euthanasia

The idea that people should have a way to control their suffering is one that touches each family and individual in some
way. No one wants to see someone needlessly suffer. Even though the result likely ends in death, it may be better to
find physical peace than to have a few more months on this planet.

Every person’s situation is unique. Trying to force a moral equivalency on someone when those who are taking such an
action have no idea about what it means to live in that situation is unacceptable. We should allow people to have an
opportunity to end their life if that’s what they want to do.

The advantages and disadvantages of euthanasia must also look at the doctor’s, the patient’s family, and the other
people involved with the decision. If someone is mentally fit and wishes to proceed in this manner instead of hoping for
a miracle, then this option can help them to make it a reality.

10. Maaari itong magresulta sa aksidenteng pagwawakas ng buhay.

Noong 2018, hiniling ang Dutch na doktor na si Bert Keizer na pumunta sa bahay ng isang lalaking namamatay dahil sa
lung cancer. Pagdating niya, mahigit 30 tao ang nagtipon sa paligid ng kama ng lalaki, lahat ay umiinom, umiiyak at
nagdadalamhati - ngunit ito ay maingay. Pagkatapos ay sinabi ng pasyente sa lahat na huminahon, ang mga bata ay
kinuha mula sa silid, at binigyan ni Keizer ang lalaki ng kanyang pagbaril na magtatapos sa kanyang buhay.

Ito ay hindi isang madulas na argumento ng dalisdis. Ang unang pag-uusig para sa medikal na malpractice habang
nagbibigay ng euthanasia ay naganap noong 2018. Nang ipasa ng Dutch ang kanilang mga batas noong 2002, walang
nakatakdang itakda para sa pasyente na maging karampatang sa oras ng pagbibigay ng gamot. Mayroong kahit na
mga pagkakataon kung saan ang mga magulang ay tumatawag sa mga doktor upang i-euthanize ang kanilang mga
anak na may sakit sa pag-iisip.

Hatol sa Mga Kalamangan at Kahinaan ng Euthanasia

Ang ideya na ang mga tao ay dapat magkaroon ng isang paraan upang makontrol ang kanilang pagdurusa ay isa na
nakakaantig sa bawat pamilya at indibidwal sa ilang paraan. Walang sinuman ang gustong makakita ng isang tao na
hindi kailangang magdusa. Kahit na ang resulta ay malamang na mauwi sa kamatayan, maaaring mas mabuting
humanap ng pisikal na kapayapaan kaysa magkaroon ng ilang buwan pa sa planetang ito.

Ang sitwasyon ng bawat tao ay natatangi. Ang pagsisikap na pilitin ang isang moral na pagkakapantay-pantay sa isang
tao kapag ang mga gumagawa ng ganoong aksyon ay walang ideya tungkol sa kung ano ang ibig sabihin ng mamuhay
sa sitwasyong iyon ay hindi katanggap-tanggap. Dapat nating payagan ang mga tao na magkaroon ng pagkakataong
wakasan ang kanilang buhay kung iyon ang gusto nilang gawin.

Ang mga pakinabang at disadvantages ng euthanasia ay dapat ding tumingin sa doktor, sa pamilya ng pasyente, at sa
iba pang taong kasangkot sa desisyon. Kung ang isang tao ay may sapat na pag-iisip at nais na magpatuloy sa ganitong
paraan sa halip na umasa ng isang himala, kung gayon ang pagpipiliang ito ay makakatulong sa kanila na gawin itong
isang katotohanan.