geoinżynieria

geoinżynieria

Metody obliczania
płyt fundamentowych
Przyczynek w sprawie stosowanych metod obliczania płyt fundamentowych na podłożu sprężystym

F
undamenty stanowią istotną część w kosztach kon-
strukcji każdego obiektu. Stąd też staranność w ich
obliczaniu i konstruowaniu powinna być odpo-
wiednio duża. Niestety nie zawsze tak się dzieje, częścio-
wo z braku świadomości wpływu różnego rodzaju założeń.
Artykuł ten poświęcony jest skutkom przyjmowanych zało-
żeń w trakcie obliczania fundamentów ograniczając się do
fundamentów płytowych. Dla jasności wywodu przyjmuje
się, że konstrukcja ponad fundamentem jest na tyle podat-
na, iż przekazywane na fundament siły nie są zależne od
jego przemieszczeń.
Oczywiście, dzisiaj raczej nie projektuje się fundamentów
ręcznie, ale korzysta się ze wspomagania komputerowego. Tu
jednak zawsze stajemy przed dwoma pytaniami:
– jaki przyjąć model podłoża?
– jaki, w sensie sztywności, przyjąć model płyty fundamentowej?

Jakkolwiek dysponujemy dzisiaj wielką gamą modeli pod-

łoża (por. monografia [1]), to w zastosowaniach praktycznych,
w przypadku obliczania fundamentów płytowych, stosowa-
nych jest jedynie kilka modeli podłoża.
W sytuacjach, gdy możliwe jest sprowadzenie zagadnienia
do zadania płaskiego (przekroje poprzeczne obiektów linio-
wych lub zbliżonych do liniowych) bardzo efektywne jest
traktowanie ustroju i podłoża jako tarczy przy dużej dowol-
ności modelu gruntu. Gdy traktowanie zagadnienia jako pła-
skiego jest niemożliwe, odpowiednikiem byłoby modelowanie
ustroju i podłoża elementami przestrzennymi. Liczne trudności
związane z takim modelowaniem sprawiają, że w typowych
rozwiązaniach inżynierskich to podejście nie jest stosowane,
choć należy się spodziewać, że w ciągu najbliższych lat stanie
się powszechniejsze.
Praktycznie modeluje się fundamenty płytowe jako płyty
podparte na sprężystym podłożu. Większość programów ob-
liczeniowych dysponuje możliwością uwzględnienia podłoża
winklerowskiego o stałej lub zmiennej na rzucie cesze podło-
ża C. Jedyną, ale ogromną trudnością jest tu dobranie wartości
cechy podłoża C i fakt pomijania w obliczeniach oddziały-
wania obliczanego fundamentu na fundamenty sąsiednie i są-
siednich fundamentów na obliczany fundament.
Oddziaływania fundamentów sąsiednich ujmuje, formalnie
bardzo proste, podłoże w postaci „półprzestrzeni sprężystej”.
Wymaga ono jednak założenia stałości parametrów gruntu na
całym obszarze i nie uwzględnia faktu ograniczonego w głąb
podłoża zasięgu oddziaływania fundamentów. W Polsce też
stosowano dla konkretnych rozwiązań „podłoże dwuparame-
trowe” wg założeń zawartych w [2] i [3].
Norma [4] podaje sposób określania osiadań fundamentów.
Ściśle wg przepisu tej normy wprowadzono obliczenia tzw.
„podłoża uwarstwionego” w programie ABC-Płyta 6.6 (Autor:
dr inż. K. Grajek). W podłożu tym przyjąć można dowolną
Rys.1. Schemat modelu fundamentu z podziałem na elementy skończone.
strukturę warstw gruntu zarówno w poziomie jak i w pionie.
Naprężenia w gruncie obliczane są wg wzoru Boussinesqa
(w oderwaniu od parametrów odkształceniowych gruntu),
zaś pionowe sumowanie odkształceń (także poza obszarem
fundamentu) odbywa się z uwzględnieniem parametrów od-
kształceniowych zalegających gruntów przy uwzględnieniu
głębokości sumowania do strefy ponad określony normą uła-
mek naprężeń pierwotnych. Program uzgadnia iteracyjnie od-
kształcenia fundamentu i podłoża.
Ponieważ naprężenia w gruncie, z uwagi na jego nośność,
mają swoje ograniczenia, wprowadzono w programie moż-
liwość zadania nieprzekraczalnych naprężeń w gruncie, jak
i zadanie warunku niewystępowania pod płytą fundamentową
naprężeń rozciągających.
Najczęściej projektując przyjmuje się w modelu obliczenio-
wym sztywność płyty fundamentowej jak dla płyty izotropo-
wej o pełnej wysokości. Prowadzi to do silnego przesztyw-
nienia modelu płyty fundamentowej w stosunku do sytuacji
rzeczywistej. Nawet, bowiem, gdyby płyta fundamentowa nie
uległa zarysowaniom (np. płyta w pełni sprężona), to i tak
płyta taka podlegałaby degradacji sztywności, choćby z racji
wpływów reologicznych. W rzeczywistości żelbetowa płyta
fundamentowa będzie wykazywała zarysowania a w efekcie
jej sztywność giętna ulegnie zmniejszeniu. Problem ten nie
znajduje silniejszego odzewu w dzisiejszej literaturze technicz-
nej, choć był przed laty szerzej analizowany [5], a ostatnio od-
żył w publikacji [6].
Stopień zmniejszenia sztywności modelu płyty zarysowanej
zależeć będzie w dużej mierze od przyjętej powierzchni prze-
kroju poprzecznego zbrojenia, lokalizacji tego zbrojenia, czyn-
ników reologicznych i wpływu temperatur oraz, w istotniej

26 GEOINŻYNIERIA drogi mosty tunele 03/2008 (18)

 geoinżynieria
geoinżynieria

a 1) A-A
b1) B-B

0 2 4 6 8 10 12 m 0 2 4 6 8 10 12 14 16 18 m
0 0
-10 -10
-20 -20
-30 1 -30 1
-40 -40
-50 -50 2 B
2 3 3
-60 -60
-70 -70
-80 -80 A A
mm mm

a 2) b2) B

0 2 4 6 8 10 12 m 0 2 4 6 8 10 12 14 16 18 m
0 0
-10 -10
-20 -20
-30 1 -30
1
-40 -40
-50 -50
-60 2 -60
3 2 3
-70 -70
-80 -80
mm
Rys. 2. Przemieszczenia modelu płyty fundamentowej w przekroju poprzecznym A-A i w przekroju przekątniowym B-B. a1) i b1) płyta sprężysta niezarysowana,
a2) i b2) płyta z uwzględnieniem zarysowania i odkształceń reologicznych. Rodzaje podłoża: 1 - podłoże „uwarstwione”, 2 - podłoże winklerowskie, 3 - półprze-
strzeń sprężysta

mierze, od lokalnie działających w każdym elemencie skoń-
czonym momentów zginających.
Tak więc dla wszystkich sytuacji obliczeniowych otrzyma-
my w każdym elemencie skończonym modelu płyty, trak-
towanym jako zarysowany, dwie niezależne ortogonalnie
zorientowane sztywności giętne. Znając działające obciąże-
nia można teraz rozwiązać płytę fundamentowa jako płytę
ortotropową dla tak określonych sztywności. Oczywiście,
uzyskane momenty gnące będą różne od tych, dla których
określono uprzednio sztywności. Należy więc powtarzać
omówioną operację aż do chwili, gdy założone dla okre-
ślenia sztywności momenty będą odpowiednio mało różne
od otrzymanych z kolejnego rozwiązania płyty ortotropowej.
Taki sposób obliczania odkształceń płyty żelbetowej (zawar-
ty w programie ABC-Płyta 6.6) można stosować także w ob-
liczeniu żelbetowych fundamentów płytowych na podłożu
sprężystym. Wszystkie przyjęte w programie wzory i założe-
nia są zgodne z normą [7].
Dla uświadomienia różnic, jakie w ostatecznych wynikach
obliczeń daje przyjęcie modelu podłoża, przeprowadzono na
tym samym schemacie obliczeniowym porównanie oddzia-
ływania na wyniki obliczeń zarówno typu uwzględnionego
podłoża, jak i uwzględnienia zmiany sztywności fundamen-
tu w wyniku jego zarysowania i odkształceń reologicznych.
Przyjęto dla porównań fundament w postaci płyty o boku
12 m i grubości 0,7 m obciążony czterema siłami o wartości
5000 kN każda (rys. 1). Płytę fundamentową uznano za nie-
ważką. Uwzględniono trzy typy podłoża: podłoże winklerow-
skie o stałym na całym rzucie współczynniku podłoża C, pod-
łoże jako półprzestrzeń sprężystą i omówione wyżej podłoże
„uwarstwione”.
W modelu podłoża „uwarstwionego” (oznaczenie 1) przyję-
to jednorodne podłoże o E = 20 MPa i ν = 0,25 przy głębokości
całkowania odkształceń do poziomu, w którym naprężenia od
obciążeń osiągną wartość 0,3 naprężeń pierwotnych. Przyjęto
ograniczenie maksymalnych oddziaływań gruntu na poziomie

GEOINŻYNIERIA drogi mosty tunele 03/2008 (18) 27

 aktualności
aktualności
aktualności

GEOINŻYNIERIA drogi mosty tunele 03/2008 (18) 2525

geoinżynieria
geoinżynieria

A-A B-B
a 1) b1)
0 2 4 6 8 10 12 m 0 2 4 6 8 10 12 m
-2500 -2500
2 2
-2000 -2000
-1500 -1500 3
3
-1000 -1000 1
-500 1 -500
0 0
500 500
1000 1000
B B
1500 1500
kNm kNm
A A
a 2) b2)
0 2 4 6 8 10 12 m 0 2 4 6 8 10 12 m
-2500 -2500
-2000 -2000 2
2
-1500 -1500 3
-1000 3 -1000
1
-500 1 -500
0 0
500 500
1000 1000
1500 1500
kNm kNm
Rys. 3. Wykresy momentów sumarycznych z pasma o szerokości 2,4 m w przekroju poprzez siły obciążające A-A i w przekroju środkowym B-B. a1) i b1) płyta
sprężysta niezarysowana, a2) i b2) płyta z uwzględnieniem zarysowania i odkształceń reologicznych. Rodzaje podłoża: 1 - podłoże „uwarstwione”, 2 - podłoże
winklerowskie, 3 - półprzestrzeń sprężysta

400 kPa, czego wynikiem było wyrównanie naprężeń na na-
rożach fundamentu. Wychodząc z równości ugięć środka fun-
damentu niezarysowanego określono dla podłoża winklerow-
skiego (oznaczenie 2) współczynnik podłoża C = 3,5 MPa/m
a dla podłoża jednorodnego nieskończonego (oznaczenie 3)
E = 34,5MPa i ν = 0,25.
W wyniku obliczeń otrzymano przemieszczenia modelu
traktowanego jako płyta sprężysta (rys. 2 a1 i b1). Widocz-
ny jest inny charakter odkształconej płyty fundamentowej
w przypadku przyjęcia podłoża jako podłoża winklerow-
skiego (2) i podłoża w postaci półprzestrzeni sprężystej
(3) w stosunku do przyjęcia podłoża „uwarstwionego” (1).
W przypadku przyjęcia podłoża winklerowskiego i półprze-
strzeni sprężystej krawędzie i narożniki wyraźnie wykazują
silniejsze ugięcia niż przy stosowaniu w obliczeniach podło-
ża „uwarstwionego”. Uwidacznia się w tym przypadku nie-
konsekwencja tych modeli obliczeniowych, w których podat-
ność podłoża w strefie przykrawędziowej jest analogiczna,
jak w środku fundamentu.
Zbrojąc fundament jesteśmy zmuszeni uśredniać zbrojenie
w pasmach. W nawiązaniu do tej sytuacji obliczono momenty
zginające dla pasm o szerokości 2,4 m. Przebiegi tych mo-
mentów podano na rys. 3. dla pasma, którego oś przebie-
gała wzdłuż linii sił skupionych (rys. 3 a1) i wzdłuż osi fun-
damentu (rys. 3 b1). Różnice w wykresach tych momentów
są, w zależności od modelu podłoża, bardzo duże. W paśmie
A-A moment ujemny (przęsłowy) przy zastosowaniu podłoża
winklerowskiego był większy w stosunku do wyliczonego dla
podłoża „uwarstwionego” o 98%, a w przekroju środkowym

28 GEOINŻYNIERIA drogi mosty tunele 03/2008 (18)

 geoinżynieria
geoinżynieria

Keller Polska Sp. z o.o. Jesteśmy do

‘
.
Ozarów Mazowiecki Panstwa Dyspozycji:
´
ul. Poznanska 172
.
05-850 Ozarów Mazowiecki
Tel. (022) 733 82 70
Fax (022) 733 82 80
Z naszej centrali oraz biur
w Gdyni, Krakowie, Poznaniu
i Wroclawiu realizujemy zlecenia
na terenie calego kraju.

Biuro Keller Ukraine Sp. z o.o.

realizuje zlecenia na terenie
krajów bylego ZSRR.

E-Mail: Keller-Polska@keller.com.pl
Internet: www.keller.com.pl
GEOINŻYNIERIA drogi mosty tunele 03/2008 (18) 29
geoinżynieria
geoinżynieria
o ok. 140%. Oczywiście, są to wartości incydentalne, jednakże
wskazują na wagę problemu właściwego modelowania podło-
ża w obliczeniach statycznych.
Najlepszym reprezentantem wyników obliczeń jest sumarycz-
ne zapotrzebowanie na zbrojenie. Stąd też, po określeniu wytę-
żenia w poszczególnych elementach skończonych wyliczono,
dla każdego z rozważanych typów podłoża, konieczne zbro-
jenie wymagane przez program. Wyliczonego zbrojenia (tab.1)
nie należy traktować jako zestawienia zbrojenia rzeczywistego.
Jakkolwiek zestawienie tego zbrojenia ujmuje minimalne zbroje-
nie w strefach rozciąganych, to nie uwzględnia ono zakotwień,
zakładów i zbrojenia konstrukcyjnego - stanowi jednak pewien
wskaźnik porównawczy. Zbrojenie to określono (tab. 1) dla
dwóch sytuacji: gdy nie ogranicza się rozwarcie rysy i gdy ogra-
niczono rozwarcie rysy do 0,3 mm.
Z tab. 1. wynika dowodnie, że obliczenia z uwzględnie-
niem podłoża warstwowego prowadzą, nawet przy założe-
niu niezarysowanej płyty stropowej, do najmniejszego zbro-
jenia spośród rozważanych modeli. Wzrost zapotrzebowania
zbrojenia przy podłożu winklerowskim o stałej cesze C na
całym rzucie fundamentu w stosunku do podłoża „uwar-
stwionego” wyniósł 74% w przypadku nie ograniczania roz-
warcia rys i 57% przy ograniczeniu rozwarcia rys od 0,3 mm.
Są to różnice znamienne.
W ślad za zwymiarowaniem zbrojenia (dla każdego zasto-
sowanego modelu niezależnie), zakładając przy określaniu
zbrojenia, że rozwarcie rys nie może przekroczyć 0,3 mm,
obliczono przedstawione uprzednio płyty fundamentowe
jako płyty zarysowane z uwzględnieniem wpływów reolo-
gicznych (ABC-Płyta 6.6 „metoda iteracyjna”). W wyniku
tych obliczeń uzyskano odkształcenia płyt, w zależności od
zastosowanego podłoża, pokazane na rys. 2 a2 i b2. O ile
uwzględnienie zarysowania płyty fundamentowej zmieniło
ugięcia modelu obliczanego na podłożu „uwarstwionym”
o kilkanaście procent, to jednocześnie zmieniło ugięcie
w modelu obliczanym na podłożu winklerowskim o kilka-
dziesiąt procent. Zachowanie tych dwóch modeli było zde-
cydowanie różne. Model na podłożu winklerowskim okazał
się bardzo czuły na zmiany sztywności płyty spowodowane
zarysowaniem.
Różnice typu podłoża są silniej widoczne na wykresach
momentów zebranych z pasm o szerokości 2,4 m (rys. 3
a2 i b2). Spadek wartości momentów przęsłowych pomię-
dzy modelem płyty traktowanym jako sprężysty a modelem
z uwzględnieniem zarysowania płyty wyniósł w paśmie po-
prowadzonym przez siły obciążające, dla podłoża „uwar-
stwionego” 29% a dla podłoża winklerowskiego 24%. Analo-
giczne spadki momentów w przekroju środkowym wyniosły
25% i 37%.
Jak widać w analizowanym modelu, spadki momentów
przęsłowych z powodu zmniejszenia sztywności w wyniku
uwzględnienia zarysowania płyt, wahały się od dwudziestu
kilku procent do trzydziestu kilku procent.
W praktycznych sytuacjach mając taki wynik obliczeń,
można by zmniejszyć przyjęte zbrojenie i kolejno spraw-
dzić, jakie wartości momentów uzyskamy. Należy pamiętać
o tym, że sprawdzenia ugięć dokonujemy pod obciążeniami
charakterystycznymi a zbrojenie wymiarujemy na obciążenia
obliczeniowe. Jest to postępowanie nieco żmudne, ale dla
dużych fundamentów opłacalne.
Podstawowym zagadnieniem jest jednak nie sprawa
uwzględnienia wpływu zmniejszenia sztywności płyty z ty-
tułu zarysowania i wpływów reologicznych, a obliczeniowe
30 GEOINŻYNIERIA drogi mosty tunele 03/2008 (18)
10000
8000 1
Siła obciążająca kN
6000 2
4000
2000
0
0 20 40 60 80 100 120 mm
Rys. 4. Zależność ugięcia (mm) fundamentu modelowanego jako płyta
sprężysta na podłożu „uwarstwionym” w zależności od wartości sił ob-
ciążających (podano wartość pojedynczej siły). 1 - środek płyty, 2 - mak-
symalne ugięcie
przyjęcie modelu podłoża i jego parametrów odkształcenio-
wych. Przyjęcie podłoża winklerowskiego o stałej wartości
znamienia podłoża C na całym rzucie fundamentu prowadzi
do bardzo silnych rozbieżności w stosunku do metody bazu-
jącej na założeniach normowych. Oczywiście, odpowiednio
dobierając na rzucie zmienne parametry C, możemy uzyskać
lepsze dopasowanie modelu podłoża do sytuacji rzeczywi-
stej. Dobór zmiennych na rzucie współczynników C jest jed-
nak trudny, jeżeli się zważy, że są one zależne nie tylko od
struktury gruntu, wymiarów i kształtu fundamentu, względ-
nie także fundamentów sąsiednich, ale także od wartości
obciążeń, gdyż przemieszczenia fundamentów nie są linio-
wo zależne od wartości obciążeń. Ilustracją tego faktu jest
rys. 4., na którym podano zależność ugięcia modelu spręży-
stej płyty fundamentowej od wartości obciążenia. Obliczenia
przeprowadzono na analizowanym uprzednio fundamencie,
zachowując wszystkie poprzednie przyjęcia, w tym ograni-
czenie maksymalnych oddziaływań do 400 kPa.
Stosując w obliczeniach model podłoża „uwarstwionego”,
w tym nawet z uwzględnieniem zarysowania płyty funda-
mentowej i wpływów reologicznych, nie powinniśmy zapo-
minać o niepewnościach towarzyszących tym obliczeniom.
Co prawda, ten sposób obliczeń spełnia formalne wymogi
norm PN-81/B-03020 [4] i PN-B-03264:2002 [7], ale z jed-
nej strony metody normowe nie są metodami dokładnymi,
a z drugiej – parametry wprowadzane przez nas do obliczeń
mogą bardzo różnić się od rzeczywistości fizycznej. Dotyczy
to w szczególności parametrów sprężystych gruntu na róż-
nych głębokościach ale także wartości obciążeń, dla których
prowadzimy obliczenia.
Z tego też względu wydaje się, że jest w pełni uprawnio-
ne uproszczone podejście do uwzględnienia wpływów za-
rysowania i odkształceń reologicznych przy obliczaniu płyt
fundamentowych. Biorąc pod uwagę, że moc zbrojenia płyt
fundamentowych jest z reguły mała, można oszacować, że
zmniejszenie sztywności płyty z powodu jej zarysowania
łącznie z uwzględnieniem wpływów reologicznych, niewiele
przekracza 3-krotne. Proponuje się więc dla płyt żelbetowych,
w których na znaczniejszym obszarze występują pod obciąże-
niami charakterystycznymi zarysowania, aby w obliczeniach
przyjmować z góry sztywność płyty pomniejszoną nieco po-
nad 3-krotnie. Przykładowo w programie ABC-Płyta 6.6 moż-
na to zrobić wprost wprowadzając zastępczą wysokość płyty
(„opcja: płyty użebrowane”) równą w tym przypadku
 geoinżynieria
geoinżynieria

GEOINŻYNIERIA drogi mosty tunele 03/2008 (18) 31

geoinżynieria
geoinżynieria

a) A-A b) B-B
0 2 4 6 8 10 12 m 0 2 4 6 8 10 12 14 16 18 m
0 0
-10 -10
-20 -20 2 1
2 1
-30 -30
-40 -40
B
-50 -50
mm mm

A A

B
C-C
D-D
c) d)
0 2 4 6 8 10 12 m 0 2 4 6 8 10 12 m
-1000 -1000
2 1 -500
-500 2 1
0 0
500 500
1000 2 1000
1500 1500 D D

kNm kNm C C

Rys. 5. Porównanie ugięć i momentów zginających fundamentu obliczanego jako zarysowany i fundamentu, którego sztywność zmniejszono 3-krotnie – pod-
łoże „uwarstwione”, a) ugięcia w przekroju A-A; b) ugięcia w przekroju przekątniowym B-B; c) momenty zginające z pasma o szerokości 2,4 m wzdłuż przekroju
C-C; d) jak w c, ale wzdłuż przekroju D-D. 1 - model płyty z uwzględnieniem zrysowań, 2 - model płyty izotropowej o 3-krotnie zmniejszonej sztywności

porównawcze dla przedstawionego fundamentu. Wyniki

1
hzastępcze = 3
h ≅ 0,67h tych obliczeń, w odniesieniu do fundamentu obliczanego
3,3 na podłożu „uwarstwionym” z uwzględnieniem zarysowań
gdzie h – rzeczywista grubość płyty fundamentowej. przedstawiono na rys. 5. Jest widoczne, że uzyskane wyniki
Jeżeli pod obciążeniami charakterystycznymi nie spodzie- obliczeń uplasowały się po stronie bezpiecznej. Sumarycz-
wamy się wystąpienia zarysowania na większej części funda- na masa stali zbrojeniowej przy ograniczeniu rys do 0,3 mm
mentu, zmniejszenie sztywności powinno być jedynie nieco wyniosła w tym przypadku 3465 kg, prawie tyle samo, co
większe niż 2-krotne. wartość odniesienia (tab. 1, kol. 3). Analogiczne obliczenia
Przykładowo można w takim przypadku zaproponować przeprowadzone dla omawianego fundamentu, ale spoczy-
wającego na podłożu winklerowskim, dały wyniki istotnie
1
hzastępcze = h ≅ 0,76h . rozbieżne.
3
2,3 Przedstawione przykłady pokazują zarówno wagę proble-
mu jak i skalę trudności przy obliczaniu fundamentów pły-
Uśredniając, dla wstępnych obliczeń proponuje się: towych.
Potwierdzono, że zarówno zastosowanie podłoża winkle-
hzastępcze = 0,7h rowskiego o stałej wartości współczynnika C na rzucie jak
i podłoża w postaci półprzestrzeni sprężystej nie prowadzi
Przy tym ostatnim założeniu przeprowadzono obliczenia do wyników, które można uznać jako poprawne. Stosowa-

32 GEOINŻYNIERIA drogi mosty tunele 03/2008 (18)


Rodzaj podłoża bez wglądu na “rozwarcie” rys
1. podłoże winklerowskie
2. półprzestrzeń sprężysta
3. podłoże „uwarstwione”
Tab. 1. Sumaryczne zbrojenie wymagane dla fundamentu (kg).
nie w modelu obliczeniowym tzw. podłoża „uwarstwionego”
spełniającego formalnie założenia normy PN-81/B-03020 [4]
bardziej pozwala zbliżyć się do stanu rzeczywistego,
w szczególności w przypadku uwzględnienia degradacji
sztywności płyty spowodowanej zarysowaniem i wpływami
reologicznymi.
Jednakże, nawet stosując podłoże „uwarstwione”, stopień
przybliżenia wyników obliczeń do fizycznej rzeczywistości
zależny jest, pomijając przybliżoność metody, od prawidło-
wej informacji o zaleganiu warstw wraz z ich parametrami na
stosownych głębokościach. Z uwagi na łatwość prowadzenia
tych obliczeń należy, zdaniem autora, przeprowadzić obli-
czenia wariantowe uwzględniając oszacowaną zmienność
parametrów gruntu.
Przy zbrojeniu złożonych fundamentów żelbetowych bar-
dziej, niż w przypadku innych elementów konstrukcyjnych,
ogromną rolę odgrywa doświadczenie i intuicja inżynierska.
Wyniki obliczeń komputerowych są bowiem zawsze rezul-
tatami rozwiązania wirtualnego modelu będącego jedynie
przybliżeniem do rzeczywistości fizycznej. Niezależnie od
stopnia zaawansowania modelu wyniki obliczeń stanowią
jedynie bazę dla ostatecznej decyzji podejmowanej przez
projektanta. „ autor
geoinżynieria
geoinżynieria
z ograniczeniem “rozwarcia” rysy do 0,3 mm
5345 5354
4640 4726
3079 3406
Literatura
[1] Gryczmański M.: Wprowadzenie do opisu sprężysto-pla-
stycznych modeli gruntów, Polska Akademia Nauk, Komitet In-
żynierii Lądowej i wodnej, Instytut Podstawowych Problemów
Techniki, Studia z Zakresu Inżynierii nr 40, Warszawa 1995.
[2] Kosecki M.:O układzie obliczeniowym fundament-podłoze
uwzględniającym uplastycznienie gruntu, Inżynieria i Budow-
nictwo 1996, nr 5.
[3] Kosecki M.:Obliczanie fundamentów płytowo- palowych
według założeń podłoża dwuparametrowego., Inżynieria i Bu-
downictwo 2001, nr 12.
[4] PN-81/B-03020 Grunty budowlane. Posadowienie bezpo-
średnie budowli. Obliczenia statyczne i projektowanie.
[5] Gorbunov-Possadov M.I.,Malikova T.A., Solomin V.I.: Rasczet
Konstrukcij na uprugom osnovanii, Strojizdat, Moskwa 1984.
[6] Noakowski P., Ajdukiewicz A.: Structural Design of Large
Foundation, Budownictwo w energetyce, Prace naukowe Insty-
tutu Budownictwa Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2008.
[7] PN-B-03264:2002 Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprę-
żone. Obliczenia statyczne i projektowanie.
prof. dr hab. inż Włodzimierz Starosolski
Politechnika Śląska
GEOINŻYNIERIA drogi mosty tunele 03/2008 (18) 33