Ψαλμός ρε’ (105ος) (1-12)

Ἀλληλούϊα.

ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ τῷ Κυρίῳ, ὅτι χρηστός, ὅτι εἰς

τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. 2 τίς λαλήσει τὰς
δυναστείας τοῦ Κυρίου, ἀκουστὰς ποιήσει πάσας
τὰς αἰνέσεις αὐτοῦ; 3 μακάριοι οἱ φυλάσσοντες
κρίσιν καὶ ποιοῦντες δικαιοσύνην ἐν παντὶ καιρῷ.
4 μνήσθητι ἡμῶν, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ τοῦ λαοῦ
σου, ἐπίσκεψαι ἡμᾶς ἐν τῷ σωτηρίῳ σου 5 τοῦ ἰδεῖν
ἐν τῇ χρηστότητι τῶν ἐκλεκτῶν σου, τοῦ
εὐφρανθῆναι ἐν τῇ εὐφροσύνῃ τοῦ ἔθνους σου, τοῦ
ἐπαινεῖσθαι μετὰ τῆς κληρονομίας σου. 6
ἡμάρτομεν μετὰ τῶν πατέρων ἡμῶν, ἠνομήσαμεν,
ἠδικήσαμεν. 7 οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν Αἰγύπτῳ οὐ
συνῆκαν τὰ θαυμάσιά σου καὶ οὐκ ἐμνήσθησαν
τοῦ πλήθους τοῦ ἐλέους σου καὶ παρεπίκραναν
ἀναβαίνοντες ἐν τῇ ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ. 8 καὶ ἔσωσεν
αὐτοὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ τοῦ γνωρίσαι
τὴν δυναστείαν αὐτοῦ· 9 καὶ ἐπετίμησε τῇ ἐρυθρᾷ
θαλάσσῃ, καὶ ἐξηράνθη, καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς ἐν
ἀβύσσῳ ὡς ἐν ἐρήμῳ· 10 καὶ ἔσωσεν αὐτοὺς ἐκ
χειρὸς μισοῦντος καὶ ἐλυτρώσατο αὐτοὺς ἐκ χειρὸς
ἐχθρῶν· 11 ἐκάλυψεν ὕδωρ τοὺς θλίβοντας αὐτούς,
εἷς ἐξ αὐτῶν οὐχ ὑπελείφθη. 12 καὶ ἐπίστευσαν
τοῖς λόγοις αὐτοῦ καὶ ᾖσαν τὴν αἴνεσιν αὐτοῦ. […]
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση
Δοξολογεῖτε πάντοτε τὸν Κύριον, διὰ τὸ ἄπειρον
αὐτοῦ μεγαλεῖον καὶ τὰς ἀναριθμήτους
εὐεργεσίας, ποὺ μᾶς ἔχει κάμει, διότι εἶναι ἀγαθὸς
καὶ εὐεργετικός, τὸ δὲ ἔλεός του πρὸς ἡμᾶς εἶναι
ἀνεξάντλητον καὶ αἰώνιον. 2 Ποιὸς εἶναι δυνατὸν
νὰ διηγηθῇ τὰ θαυμαστὰ ἔργα τῆς δυνάμεως τοῦ
Κυρίου, νὰ διαλαλήσῃ καὶ νὰ κάμῃ ἀκουστὰς εἰς
ὅλον τὸν κόσμον τὰς δοξολογίας, ποῦ τοῦ πρέπουν;
3 Τρισευτυχισμένοι εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι τηροῦν
τὰς ἐντολάς του, αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι πράττουν πάντοτε
ὅ,τι εἶναι δίκαιον καὶ σύμφωνον, μὲ τὸν Νόμον του.
4 Ἐνθυμήσου καὶ ἡμᾶς, Κύριε, μὲ τὴν εὐμένειαν
καὶ τὴν καλωσύνην, μὲ τὴν ὁποίαν περιέβαλες τὸν
λαόν σου. Ἔλα εἰς ἐπίσκεψίν μας προσφέρων εἰς
ἡμᾶς τὴν ἰδικήν σου σωτηρίαν, 5 διὰ νὰ
γνωρίσωμεν καὶ ἀπολαύσωμεν τὸ ἔλεος καὶ τὰς
εὐεργεσίας, ποὺ σὺ προσφέρεις εἰς τοὺς ἐκλεκτούς
σου· διὰ νὰ εὐφρανθῶμεν τὴν χαρὰν τοῦ ἔθνους
σου, διὰ νὰ καυχώμεθα εἰς τὸ Ὄνομά σου μαζῆ μὲ
τὸν λαόν, ποὺ εἶναι ἰδική σου κληρονομία. 6 Ἡμεῖς
ὅμως ἠμαρτήσαμεν μαζῆ μὲ τοὺς προγόνους μας,
παρέβημεν τὸν Νόμον σου, διεπράξαμεν
ἀδικήματα. 7 Οἱ πρόγονοί μας ἐκεῖ εἰς τὴν
Αἴγυπτον δὲν ἐσυνετίσθησαν ἀπὸ τὰ θαυμάσια
ἔργα σου καὶ δὲν ἐνεθυμήθησαν τὸ ἀμέτρητον
πλῆθος τῆς εὐσπλαγχνίας σου, ἀλλὰ ἐγόγγυσαν
ἐναντίον σου, σὲ παρεπίκραναν καί σὲ ἐξώργισαν,
ὅταν ἀνέβαιναν εἰς τὴν Ἐρυθρὰν Θάλασσαν. 8
Ἔσωσεν ὅμως αὐτοὺς ὁ Κύριος ἕνεκεν τοῦ
Ὀνόματός του, ποὺ σημαίνει πάντοτε ἀγαθότητα
καὶ ἔλεος, διὰ νὰ καταστήσῃ γνωστὴν τὴν
ἀκατανίκητον δύναμίν του εἰς ὅλους. 9 Ἔδωσε
διαταγὴν εἰς τὴν Ἐρυθρὰν Θάλασσαν καὶ
ἐξηράνθη τὸ ὕδωρ αὐτῆς, καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς διὰ
τοῦ βυθοῦ τῆς θαλάσσης ὡσὰν ἐπάνω εἰς ξηρὰν
καὶ ἔρημον περιοχήν. 10 Ἔτσι δὲ τοὺς ἔσωσεν ἀπὸ
τὰ χέρια τῶν διωκτῶν, ποὺ τοὺς ἐμισοῦσαν, τοὺς
ἐγλύτωσεν ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν των. 11 Τὸ δὲ
ὕδωρ τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης ἐσκέπασε καὶ
κατεπόντισεν ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι τοὺς ἔθλιψαν.
Οὔτε ἔνας ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς των δὲν ὑπελείφθη
ζωντανός. 12 Ἐνώπιον αὐτοῦ τοῦ καταπληκτικοῦ
θαύματος καὶ τῆς ἀκατανικήτου προστασίας
ἐπίστευσαν εἰς τὰ λόγια του οἱ Ἰσραηλῖται καὶ
ἔψαλαν τὴν ἐπινίκειον ᾠδήν. […]

Ἑρμηνεία Ὁσίου Ἀρσενίου Καππαδόκου

Ὁ Ψαλμὸς ρε’ διαβάζεται γιὰ νὰ δώσει φώτιση ὁ

Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους νὰ μὴν ξεκλίνουν ἀπὸ τὴν
ὁδὸ τῆς σωτηρίας.