Nandrolony i ich lecznicze właściwości

W literaturze znaleźć można doniesienia na temat wykorzystania sterydów

anaboliczno- androgennych w medycynie wspomagająco w leczeniu stanów
chorobowych charakteryzujących się ujemnym bilansem azotowym takimi jak:

• przewlekłe choroby wyniszczające np. infekcji wirusem HIV,

• zespół wyniszczenia w przebiegu zaawansowanego procesu nowotworowego,
• przewlekła obturacyjna choroba płuc,
• niewydolność nerek,
• przewlekła sterydoterapia
• po dużych zabiegach chirurgicznych.

Dekainian nandrolonu ,,długa deka”oraz NPP (fenyloprionat nandrolonu) czyli

tzw. ,,krótka deka” .

Nie jest to tylko i wyłącznie steryd wykorzystywany w dopingu hormonalnym, ale

przede wszystkim lek wykorzystywany w leczeniu szeregu chorób oraz w celach
regeneracyjnych czy też gojenia urazów.

Dekainian nandrolonu jest syntetycznym sterydem o charakterze anabolicznym i

androgenowym. Jego budowa jest zbliżona do budowy testosteronu ; główną różnicą
jest zamiana w pozycji C19 grupy metylowej (CH ) cząsteczką wodoru. Różnica w
3

budowie powoduje wydłużenie czasu półtrwania. Aktywność androgenna jest

zmniejszona w stosunku do DHT, natomiast aktywność anaboliczna jest większa w
stosunku do testosteronu.

W Polsce lek o nazwie handlowej Deca-Durabolin, [50 mg/ml, roztwór do

wstrzykiwań] jest zarejestrowany do leczenia osteoporozy, ponieważ udowodniono
jego korzystny wpływ na metabolizm wapnia, co prowadzi do zwiększenia masy
kostnej w osteoporozie. Jednak w Polsce w praktyce klinicznej nie jest
wykorzystywany ze względu na brak uwzględnienia w wytycznych leczenia
osteoporozy. Innym wskazaniem zgodnie z CHPL jest leczeni stanów przebiegających
z ujemnym bilansem azotowym. W Stanach Zjednoczonych Ameryki lek został
dopuszczony do użytku przez FDA również u pacjentów celem leczenia
niedokrwistości w przebiegu niewydolności nerek. Zgodnie z charakterystyką
produktu leczniczego lek podaje się głęboko domięśniowo w dawce 25-50 mg, co 3
tygodnie. Istotne jest, aby w trakcie leczenia pacjenci byli suplementowani
odpowiednią ilością witamin, soli mineralnych i białek w diecie wysokokalorycznej
celem optymalizacji działania terapeutycznego. Wskazana jest również aktywna
rehabilitacja ruchowa.

W literaturze udowodniono jednak, że stosowanie większych dawek jest bezpieczne i

przynosi pozytywny efekt u pacjentów z chorobami charakteryzującymi się ujemnym
bilansem azotowym.

Dawki opisane w literaturze:

600 mg/ tydzień przez 12 tygodni w grupie pacjentów z wyniszczeniem w przebiegu
infekcji wirusem HIV,

LINK https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12637255

200mg/ tydzień w grupie pacjentów z wyniszczeniem w przebiegu infekcji wirusem

HIV,

LINK https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10048900

Pierwsza dawka DN wynosiła 200mg/ tydzień, następnie 400mg w drugim tygodniu, w

tygodniu 3-12 dawka 600mg/ tydzień w grupie pacjentów z wyniszczeniem w
przebiegu infekcji wirusem HIV,

LINK https://academic.oup.com/jcem/article/84/4/1268/2864210

200mg/ tydzień przez 4 tygodnie w zespole wyniszczenia w przebiegu

zaawansowanego procesu nowotworowego,

LINK https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3518910

100mg/ tydzień przez 6 miesięcy w grupie pacjentów z niewydolnością nerek

LINK https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10208142

W Stanach Zjednoczonych Ameryki lek dopuszczono do obrotu w leczenia

niedokrwistości w przebiegu niewydolności nerek dawkach 50- 100 mg/ tydzień dla
kobiet i 100-200mg/ tydzień dla mężczyzn

Jak widać dekainian nandrolonu był niejednokrotnie stosowany w medycynie w

dawkach o wiele większych niż tych wykorzystywanych w kulturystyce. Należy jednak
pamiętać, że lek ten był włączany każdorazowo u pacjentów z ciężkimi chorobami
przewlekłymi, niedożywionych i w stanie skrajnego katabolizmu. W związku z tym
korzyści z włączenia leku znacznie przewyższały ryzyko działań niepożądanych.