Professional Documents
Culture Documents
net/publication/348008931
CITATIONS READS
0 59
1 author:
Stamatina Yannakourou
European University Cyprus
18 PUBLICATIONS 22 CITATIONS
SEE PROFILE
Some of the authors of this publication are also working on these related projects:
Enforcing Anti-Discrimination Law in the field of employment and labour relations View project
All content following this page was uploaded by Stamatina Yannakourou on 30 December 2020.
Aρθρογραφία επικαιρότητας
Ματίνα Γιαννακούρου*
4. U. Huws, A Review on the Future of Work: Online Labour Exchanges” or “Crowdsourcing”: Implications for
Occupational safety and Health, European Agency for Safety and Health at Work, Bilbao, 2016.
5. E. Estellés Arolas / F. González Ladrón-de-Guevara, Towards an integrated crowdsourcing definition,
Journal of Information Science, Vol. 38 (2012), No. 2, σ. 189-200.
6. Τα καθήκοντα αυτά δηλώνονται με τους όρους «gigs», «tasks», «services», «favours», «rides», κ.λπ. Αντίθετα,
οι όροι «εργασία» ή «εργαζόμενοι» χρησιμοποιούνται πολύ σπάνια σε αυτό το πλαίσιο. Βλ. V. De Stefano, The
rise of the just-in-time workforce and labour protection in the gig-economy, 2016, Geneva: ILO Conditions of
Work and Employment Series No 71.
7. O. Molina / P. López-Roldán, Occupational Growth and Non Standard Employment in the Spanish Service
Sector: From Upgrading to Polarization, σε: W. Eichorst / P. Marx (eds), Non-standard employment in a comparative
perspective, Edward Elgar, Cheltenham, 2015.
EΠIΘEΩPHΣIΣ EPΓATIKOY ΔIKAIOY, Tόμος 78ος, Τεύχος 11, Έτος 2019 1403
θοπορισμό λόγω της φθηνότερης πρόσβασης σε διάφορες υπηρεσίες, όπως αυτές του
μάρκετινγκ και της επικοινωνίας8.
8. M. Galmés / J. Arjona, Crowdsourcing: La base social como fuente de creatividad en contextos de crisis,
Creatividad y Sociedad, No. 18 (2012), σ. 1-29.
9. R. Le Saint, Les effets cachés du télétravail des cadres, Santé et travail 4/11/2019, https://www.sante-et-
travail.fr/effets-caches-du-teletravail-cadres (τελευταία πρόσβαση: 9 Δεκεμβρίου 2019), M. Quilnaln, The effects
of non-standard forms of employment on worker health and safety, 2015, Geneva : ILO Conditions of Work and
Employment Series no 67.
10. Ευρωπαϊκός Οργανισμός για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία, Το μέλλον της εργασίας:
Πληθοπορισμός, 2015, σε: oshwiki.eu/wiki/Το_μέλλον_της_εργασίας_πληθοπορισμός (τελευταία πρόσβαση: 9
Δεκεμβρίου 2019).
11. Ό.π.
1404 EΠIΘEΩPHΣIΣ EPΓATIKOY ΔIKAIOY, Tόμος 78ος, Τεύχος 11, Έτος 2019
3. Νομικά ζητήματα
Δεν είναι σαφές ποιο είναι το νομικό καθεστώς των διαδικτυακών ανταλλαγών εργατι-
κού δυναμικού. Οι διαδικτυακές ανταλλαγές για την εξωτερική ανάθεση εργασιών έχουν
ποικίλες μορφές, με αποτέλεσμα η κατηγοριοποίησή τους να παρουσιάζει πολλές δυσκολί-
ες. Πρέπει άραγε οι εν λόγω επιχειρήσεις να αντιμετωπίζονται ως γραφεία εύρεσης προσω-
ρινής εργασίας, ως εταιρείες απασχόλησης εργατικού δυναμικού, ως κοινωνικές επιχειρή-
σεις, ως πάροχοι υπηρεσιών (π.χ. υπηρεσιών μεταφοράς με ταξί, υπηρεσιών καθαριότητας
ή φροντίδας), ως διαφημιστικές πλατφόρμες ή απλώς ως διαδικτυακοί κατάλογοι; Μέχρις
ότου απαντηθεί αυτό το ερώτημα, θα είναι δύσκολο να προσδιοριστούν οι εφαρμοστέες
κατά περίπτωση κανονιστικές ρυθμίσεις.
12. Ό.π.
EΠIΘEΩPHΣIΣ EPΓATIKOY ΔIKAIOY, Tόμος 78ος, Τεύχος 11, Έτος 2019 1405
Κατά δεύτερο λόγο τίθεται το ζήτημα του ποιος είναι ο εργοδότης στις προαναφερό-
μενες περιπτώσεις. Σε κάθε συναλλαγή που πραγματοποιείται μέσω κάποιας από αυτές τις
διαδικτυακές πλατφόρμες εμπλέκονται τρεις τουλάχιστον παράγοντες: ο τελικός πελάτης, ο
διαδικτυακός μεσάζων και ο εργαζόμενος. Όσον αφορά τις διαδικτυακές πλατφόρμες που
έχουν ως αντικείμενο την αντιστοίχιση επαγγελματιών εξωτερικών συνεργατών με πελάτες,
το καθεστώς του αυτοαπασχολούμενου υπό το οποίο παρέχει υπηρεσίες ο εξωτερικός
συνεργάτης είναι σε γενικές γραμμές πιο σαφές. Το τοπίο είναι όμως ιδιαίτερα θολό στις
περιπτώσεις που αφορούν τον διαδικτυακό συντονισμό εργασίας χαμηλής ειδίκευσης και
εργασίας με φυσική παρουσία εκτός Διαδικτύου. Παραμένει ασαφές το αν ο εργαζόμενος
μέσω διαδικτυακής πλατφόρμας παρέχει υπηρεσίες ως μισθωτός ή ως αυτοαπασχολού-
μενος. Οι ισχύοντες κανόνες της εργατικής νομοθεσίας αποδεικνύονται ανεπαρκείς για να
ρυθμίσουν το νέο αυτό φαινόμενο, διότι έχουν δομηθεί πάνω στην έννοια του εργαζο-
μένου που παρέχει την εργασία του σε σταθερή βάση υπό τον έλεγχο και την εποπτεία
του εργοδότη. Όμως οι νέες μορφές εργασίας αλλάζουν το περιεχόμενο των καθηκόντων,
την έννοια του χρόνου και του τόπου παροχής εργασίας, και δεν καλύπτονται από το
παραδοσιακό κριτήριο του εργοδοτικού ελέγχου (διευθυντικού δικαιώματος), χωρίς αυτό
να σημαίνει ότι δεν δύνανται να υποκρύπτουν σχέση μισθωτής εργασίας. Το ζήτημα είναι
πώς θα στοιχειοθετηθεί μια τέτοια σχέση όταν αφενός υφίσταται δυσκολία εντοπισμού του
εργοδότη, αφετέρου απουσιάζει το διευθυντικό δικαίωμα, δηλαδή η εξουσία ελέγχου του
χώρου, του χρόνου και των συνθηκών εργασίας από τον εργοδότη. Για τον λόγο αυτό έχει
ξεκινήσει συζήτηση στους κόλπους της νομικής επιστήμης για την ανάγκη εκσυγχρονισμού
του εργατικού δικαίου13. Υποστηρίζονται απόψεις για την ανάγκη ρητής πρόβλεψης της
επέκτασης των διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας αναφορικά με την προστασία της υγεί-
ας και ασφάλειας στην εργασία, την προστασία από εργατικά ατυχήματα και την τήρηση
των χρονικών ορίων εργασίας στους εργαζομένους με πληθοπορισμό, με το σκεπτικό ότι
έχουν οικονομική εξάρτηση από την πλατφόρμα, άρα καθίστανται οιονεί μισθωτοί. Στην
κατεύθυνση αυτή θα μπορούσε πιθανώς να συμβάλει θετικά η θέσπιση ενός μαχητού
τεκμηρίου εξαρτημένης απασχόλησης.
Η οικονομία των διαδικτυακών πλατφορμών, μέρος της οποίας παρίσταται η εργασία με
πληθοπορισμό, θέτει επομένως σημαντικά ζητήματα από πλευράς κανονιστικών ρυθμίσεων.
Πρέπει η ενωσιακή νομοθεσία για την υγεία και ασφάλεια της εργασίας που θεσπίζει ένα
ελάχιστο προστατευτικό ρυθμιστικό πλαίσιο για τις εθνικές έννομες τάξεις να καλύπτει σε
κάθε περίπτωση και τους εργαζόμενους με πληθοπορισμό; Έχοντας υπόψη το εύρος των
επαγγελματικών κινδύνων που προεκτέθηκαν, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι κατα-
φατική. Το θέμα όμως είναι ποια είναι η ενδεδειγμένη νομική τεχνική για τον σκοπό αυτό.
Πρέπει άραγε να προταχθεί ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας της εξαρτημένης εργασίας
με διεύρυνση των κριτηρίων της εξάρτησης και εμπλουτισμό με μια δέσμη ενδείξεων που
θα επιτρέψει να εντοπιστούν φαινόμενα συγκεκαλυμμένης εξάρτησης πίσω από μια κατ’
επίφαση ανεξάρτητη εργασία (ψευδοανεξάρτητη απασχόληση); Μήπως θα έπρεπε να θεσπι-
στεί ένα δίκαιο επαγγελματικής δραστηριότητας, που θα απορροφήσει το εργατικό δίκαιο,
13. Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, «Ο μεταβαλλόμενος χαρακτήρας των εργασιακών
σχέσεων και η επίδρασή του στη διατήρηση ενός αξιοπρεπούς μισθού και ο αντίκτυπος των τεχνολογικών
εξελίξεων στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και στο εργατικό δίκαιο», Γνωμοδότηση SOC/533, Βρυξέλλες
25.5.2016, ILO, The Future of Work We Want, Discussion on the organization of work and production, 7 April
2017, ILO Headquarters, Geneva, Switzerland, http://www.ilo.org/global/topics/future-of-work/WCMS_541635/
lang--en/index.htm (τελευταία πρόσβαση: 9 Δεκεμβρίου 2019).
1406 EΠIΘEΩPHΣIΣ EPΓATIKOY ΔIKAIOY, Tόμος 78ος, Τεύχος 11, Έτος 2019
και το οποίο θα διέπεται από ενιαίους κανόνες για όλες τις μορφές αμειβόμενης εργασίας,
και από επιμέρους ειδικούς κανόνες, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του κάθε καθεστώτος;
Ή θα ήταν πιθανώς αποτελεσματικότερη η δημιουργία μιας τρίτης νομικής κατηγορίας,
αυτής του οικονομικά εξαρτημένου αυτοαπασχολούμενου, στην οποία θα επεκτείνονταν
με νόμο ή με συλλογική σύμβαση κάποια από τα δικαιώματα που απολαύουν οι μισθωτοί
εργαζόμενοι; Η απάντηση δεν είναι αυτονόητη, δεδομένου ότι η έννοια του εργαζομένου
διαφέρει ανά κράτος-μέλος της Ε.Ε. και έχει προσλάβει και αυτοτελή ενωσιακή διάσταση
μέσα από τη νομολογιακή διάπλασή της από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης14.
Σε ό,τι πάντως αφορά ειδικότερα τα θέματα υγείας και ασφάλειας στην εργασία, ως
σημαντικά βήματα εν όψει της διαμόρφωσης της νέας Στρατηγικής πλαισίου της Ε.Ε. για
την περίοδο 2021-202715 προβάλλουν η επέκταση του πεδίου εφαρμογής της ενωσια-
κής νομοθεσίας στους αυτοαπασχολούμενους και η επανοριοθέτηση της έννοιας «χώρος
εργασίας» στην Οδηγία 89/654, δεδομένου ότι πολλές μορφές εργασίας εκτελούνται πλέον
εκτός εγκαταστάσεων του εργοδότη σε μέρη όπου οι συνθήκες της εκτέλεσης της εργασίας
εκφεύγουν του ελέγχου του16. Οποιαδήποτε νομοθετική ρύθμιση προϋποθέτει διάλογο με
τους κοινωνικούς εταίρους. Προϋποθέτει, επίσης, αξιόπιστες επιστημονικές μελέτες για τον
εννοιολογικό προσδιορισμό και τη χαρτογράφηση της εργασίας με πληθοπορισμό στα
διάφορα κράτη-μέλη και για την καταγραφή, ανάλυση και μελέτη των νομικών λύσεων
σε συγκριτικό επίπεδο.
14. W. Cockburn, New forms of work: addressing the challenge for OSH regulation related to the online
platform, SLIC Thematic Day and OSH Conference ‘New forms of work and OSH’ Tallinn, 8 November 2017.
15. Council of the European Union, A New EU Strategic Framework on Health and Safety at Work: Enhancing
the implementation of Occupational Safety and Health in the EU - Draft Council Conclusions, 13321/19, Brussels,
25 October 2019.
16. Η Οδηγία αυτή ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο με το π.δ. 16/1996 «Ελάχιστες προδιαγραφές ασφάλειας
και υγείας στους χώρους εργασίας σε συμμόρφωση µε την Οδηγία 89/654/E.O.K.» (Φ.E.K. A΄ 10/18.1.1996) και
ορίζει ως χώρους εργασίας «τους χώρους που προορίζονται να περιλάβουν θέσεις εργασίας µέσα στα κτίρια της
επιχείρησης ή/και της εγκατάστασης, περιλαμβανομένου και κάθε άλλου µέρους στην περιοχή της επιχείρησης ή/και
της εγκατάστασης όπου ο εργαζόμενος έχει πρόσβαση στα πλαίσια της εργασίας του».