Professional Documents
Culture Documents
3. Αν και ο Κανονισμός δεν έχει αρχίσει καν να εφαρμόζεται, ήδη έχει καλ-
λιεργήσει την αίσθηση ότι δεν πρόκειται να συμβάλλει πραγματικά στη διατήρηση
της πειθαρχίας και ακόμα χειρότερα στην απόδοση Δικαιοσύνης. Εν λόγω αίσθηση
εδράζεται στο γεγονός ότι, μεγάλο μέρος του Κανονισμού ουσιαστικά αναπαράγει
τις υφιστάμενες διοικητικές διαδικασίες που επί σειρά ετών δημιουργούν σοβαρά
προβλήματα διοικητικής, σταδιοδρομικής και οικονομικής φύσεως στο προσωπικό.
(3) Για ποιον λόγο παρέχονται στη Διοίκηση τόσο μεγάλα περιθώρια
απάντησης και μάλιστα από την ημέρα που θα παραληφθεί η ενδικοφανής προ-
σφυγή, όταν για το στέλεχος οι προθεσμίες είναι ιδιαίτερα πιεστικές; Πως διασφα-
λίζεται η τάχιστη δυνατή διεκπεραίωση των ενδικοφανών προσφυγών προς τον
επόμενο βαθμό εξέτασης, ώστε να μην παρέρχεται χρονικό διάστημα που να δύ-
ναται να προκαλέσει βλάβη στο στέλεχος; Ενδεικτικά αναφέρουμε την αρνητική ε-
πίδραση στην επετηρίδα μοριοδότησης που μπορεί να επιφέρει έως και μετάθεση,
μέχρι την οριστική δικαίωση του στελέχους.
13. Επισημαίνουμε δε, ότι η ταλαιπωρία δεν σταματάει στα Δικαστήρια: μέχρι
τη στιγμή της δικαίωσης που μπορεί να επέλθει ακόμα και μετά από δύο ή τρία έτη,
είναι πιθανό να προκύψουν άλλες σταδιοδρομικές «παρενέργειες» (πχ μετάθεση
λόγω χαμηλότερης μοριοδότησης στο πλαίσιο λόγω αφαίρεσης μορίων,
καθυστέρηση προαγωγής κλπ).
16. Επικουρικά με τα ανωτέρω, θεωρούμε ότι ο Κανονισμός όχι μόνο δεν δια-
πνέεται από θεμελιώδεις Αξίες του Ευρωπαϊκού και του Διοικητικού Δικαίου, αλλά
θα αποδειχθεί στην πορεία ότι είναι δομημένος με τρόπο τέτοιο που θα «βάζει
πλάτη» στη διαιώνιση της διοικητικής αυθαιρεσίας εις βάρος των στελεχών. Ενδει-
κτικά υπενθυμίζουμε τα εξής:
17. Ενθυμούμαστε ότι κατά το παρελθόν έχουν εκδοθεί οδηγίες αυστηρής τή-
ρησης των προβλέψεων περί την άσκηση πειθαρχικού ελέγχου. Είναι προφανές
ότι είχαν διαπιστωθεί προβλήματα επί τού θέματος και επιχειρείτο να διασφαλιστεί
θεσμικά η δίκαιη και αμερόληπτη κρίση [άρθρο 7, (α) σχετικού], η οποία είναι υπο-
χρέωση της Διοίκησης.
19. Δυστυχώς, εκφράζουμε την ανησυχία ότι το εν λόγω θεσμικό κείμενο αντί
να ενθαρρύνει το προσωπικό να πειθαρχεί διά της πειθούς όπως το άρθρο 1302
των Διατάξεων του Ναυτικού ορίζει, θα αυστηροποιήσει την τιμωρητική εφαρμογή
των μηχανισμών τήρησης της πειθαρχίας διά της επιβολής. Με αυτόν τον τρόπο
θα αποξενώσει την έννοια του εκπαιδευτικού χαρακτήρα της ποινής που προέ-
βλεπε το άρθρο 1702 (παρα.4) των ΔΝ και συνακόλουθα θα συνδράμει στην επέ-
κταση του υφιστάμενης έλλειψης αισθήματος Δικαίου στο προσωπικό του ΠΝ (και
κατ’ επέκταση των ΕΔ) που ήδη παρατηρείται.
20. Όσον αφορά την κατάχρηση εξουσίας με όλες τις υποπεριπτώσεις της,
θεωρούμε ότι αυτή δεν μπορεί να είναι μια ακόμα υποπερίπτωση σε ένα κατάλογο·
όφειλε να είναι ξεχωριστό άρθρο, αν όχι κεφάλαιο του Κανονισμού.
23. Ως εκ τούτου, θεωρούμε ότι η μόνη ρεαλιστική και δίκαιη λύση για την αντι-
μετώπιση όλων των ανωτέρω θεμάτων που τέθηκαν είναι: