وارثان هاگوارتز

‫‪http:/www.book-man.blogsky.
com‬‬
‫ﺑﮫ ﻧﺎم ﺧﺪا‬
‫ﻣﯽ ﺑﻨﺪم اﯾﻦ دو ﭼﺸﻢ ﭘﺮآﺗﺶ را‬
‫ﺗﺎ ﻧﻨﮕﺮد درون دو ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ‬
‫ﺗﺎ داغ و ﭘﺮ ﺗﭙﺶ ﻧﺸﻮد ﻗﻠﺒﻢ‬
‫روي وﯾﺮاﻧﻪ ﻫﺎي اﻣﯿﺪم‬
‫دﺳﺖ اﻓﺴﻮﻧﮕﺮي ﺷﻤﻌﯽ اﻓﺮوﺧﺖ‬
‫ﻣﺮده اي ﭼﺸﻢ ﭘﺮ آﺗﺸﺶ را‬
‫از دل ﮔﻮر ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ دوﺧﺖ‬
‫‪١‬‬
‫‪http:/www.book-man.blogsky.com‬‬
‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

http:/www.book-man.blogsky.com
‫وارﺛﺎن‬
‫ھﺎﮔﻮارﺗﺰ‬
(‫ ﻟﯿﻨﺎ )ﭘﻮﻧﮫ‬:‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه‬
: ‫اﯾﻤﯿﻞ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه‬
puneshamsi@yahoo.com
www.irkids.ir :‫ﻣﺤﻞ اراﺋﮫ داﺳﺘﺎن‬
www.good-life.ir
PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com

‫ﻓﺼﻞ اول‪-------------------------------------------------------------‬‬
‫‪ -----------‬وزارﺗﺨﺎﻧﮫ‬
‫ﻓﺼﻞ دوم ‪------------------------------------------------------------‬‬
‫‪ -----------‬ﻗﺮار ﮔﺎه‬
‫ﻓﺼﻞ ﺳﻮم ‪-----------------------------------------------------------‬‬
‫‪ ------------‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ‬
‫ﻓﺼﻞ ﭼﮭﺎرم ‪---------------------------------------------------------‬‬
‫‪ ------------‬ﻏﺮﯾﺒﮫ‬
‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ‪---------------------------------------------------------------‬‬
‫‪ ---------‬ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ اﺑﺮﻓﻮرث‬
‫ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ ‪-----------------------------------------------------------‬‬
‫‪ ------------‬وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫ﻓﺼﻞ ھﻔﺘﻢ ‪------------------------------------------------------------‬‬
‫‪ ------------‬اﻟﻒ‪ .‬دال‬
‫ﻓﺼﻞ ھﺸﺘﻢ ‪-----------------------------------------------------------‬‬
‫‪ -------------‬آﻟﺒﺎﻧﯽ‬
‫‪٣‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﮫ ‪--------------------------------------------------------------‬‬
‫‪ -------------‬آﻣﻮزش‬
‫ﻓﺼﻞ ده ‪-------------------------------------------------------------‬‬
‫‪ -------------‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺗﻠﺦ‬
‫ﻓﺼﻞ ﯾﺎزده ‪-----------------------------------------------------------‬‬
‫‪ -------------‬دوﺳﺖ ﻗﻘﻨﻮس‬
‫ﻓﺼﻞ دوازده ‪---------------------------------------------------------‬‬
‫‪ -------------‬ﻧﺒﺮد‬
‫ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰده ‪----------------------------------------------------------‬‬
‫‪ -------------‬اوﻟﯿﻦ ﻗﺪرت‬
‫ﻓﺼﻞ ﭼﮭﺎرده ‪---------------------------------------------------------‬‬
‫‪ -------------‬ھﻮرﮐﺮاﮐﺲ‬
‫ﻓﺼﻞ ﭘﺎﻧﺰده ‪----------------------------------------------------------‬‬
‫‪ -------------‬ﺗﺎج رﯾﻮﻧﮑﻼو‬
‫ﻓﺼﻞ ﺷﺎﻧﺰده ‪---------------------------------------------------------‬‬
‫‪ -------------‬دﯾﺪار ﻣﺠﺪد‬
‫ﻓﺼﻞ ھﻔﺪه ‪-----------------------------------------------------------‬‬
‫‪ --------------‬ﭘﺎﯾﺎن ﮐﺎر‬
‫‪۴‬‬

‫ﻓﺼﻞ ھﺠﺪه ‪--------------------------------------------------------------------‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﻮزده ‪-------------------------------------------------------------‬‬
‫‪ ----------‬ﻧﺒﺮد وارﺛﺎن ھﺎﮔﻮارﺗﺰ‬
‫ﻓﺼﻞ اول ‪:‬وزارت ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن‪ ،‬اﮔﻮﺳﺖ ‪2003‬‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻌﺪ از دو ﺳﺎل دوري ﺑﻪ ﮐﺸﻮرش ﺑﺎزﮔﺸﺖ ‪ ...‬اﺑﺘﺪا ﺳﺮي ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ اش زد ﺳﭙﺲ‬
‫ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪ دﯾﺎﮔﻮن رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﺪ در اﯾﻦ دو ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ ﭼﻪ اﺗﻔﺎق ﻫﺎﯾﯽ اﻓﺘﺎده‬
‫اﺳﺖ ‪ ...‬ﻧﻘﺎﺑﺶ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﺰد ‪ ...‬ﭼﻮن ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺑﺎ اﯾﻦ ﭼﻬﺮه ﺟﺪﯾﺪش ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺪ او را ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﻨﺪ ‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﻗﺪري ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻧﯿﺰ او را‬
‫ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫وارد ﮐﻮﭼﻪ دﯾﺎﮔﻮن ﮐﻪ ﺷﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻏﯿﺮ ﻋﺎدي ﺑﻮدن آﻧﺠﺎ ﺷﺪ‪ ،‬ﮐﻮﭼﻪ ﺑﯿﺶ از اﻧﺪازه‬
‫ﺧﻠﻮت ﺑﻮد‪ .‬ﻓﻮرا ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ اش را ﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻐﺎزه ﻫﺎ ﺣﺘﯽ ﻣﻐﺎزه ﺷﻮﺧﯽ ﺑﺮادران‬
‫وﯾﺰﻟﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻐﺎزه ﻣﺎدام ﻣﺎﻟﮑﯿﻦ راه اﻓﺘﺎد ﺗﺎ ﻋﻠﺖ ﺧﻠﻮت ﺑﻮدن اﯾﻨﺠﺎ را‬
‫ﺑﭙﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫‪۵‬‬

‫***‬
‫وزارت ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪاي از اﻋﻼم ﺧﻄﺮ ﺗﻮﺳﻂ وزارﺗﺨﺎﻧﻪ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻓﺮاد ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ‬
‫ﮐﺎرآﮔﺎهﻫﺎ آﻣﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫در ﮐﻨﺎر ﺣﻮض ﺑﺮادران ﺟﺎدوﯾﯽ‪ ،‬دو ﺟﺎدوﮔﺮ ﮐﻪ وﺣﺸﺘﻨﺎكﺗﺮﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢﻫﺎﯾﺸﺎن را ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺒﺎرزه زﯾﺒﺎ و ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ اي اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دادﻧﺪ ‪ ....‬ﺑﺴﯿﺎر ﺧﺴﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﺮ دو اﻧﺮژي زﯾﺎدي در اﯾﻦ دوﺋﻞ از دﺳﺖ داده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮي ﮐﻪ ﺷﻨﻞ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ و ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﯽ روﺑﺮو ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﺻﻠﯿﺐوار ﭼﻮﺑﺶ‪ ،‬ﻃﻠﺴﻢ ﺳﯿﺎه رﻧﮕﯽ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻧﻘﺎﺑﺪار ﻓﺮﺳﺘﺎد‪ ،‬ﻃﻠﺴﻤﺶ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ‬
‫اﻣﻮاج ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ درﯾﺎ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻧﻘﺎﺑﺪار ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪن ﭼﻮﺑﺶ ﺑﻪ دور ﺧﻮد ﺳﭙﺮي در اﻃﺮاﻓﺶ ﺗﺸﮑﯿﻞ داد ﮐﻪ ﭘﺲ از‬
‫ﺑﺮﺧﻮرد ﻃﻠﺴﻢ ﺳﯿﺎه رﻧﮓ ﺑﺎ آن ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﻫﻢ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫‪۶‬‬

‫ﺗﻌﺠﺐ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺳﯿﺎهﭘﻮش از ﻋﮑﺲاﻟﻌﻤﻞ او در ﺑﺮاﺑﺮ ﻃﻠﺴﻤﺶ ﻓﺮﺻﺖ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺑﺪار‬

‫داد ﮐﻪ ﭼﻮﺑﺶ را در ﮐﻒ دﺳﺖ ﭼﭙﺶ ﻗﺮار دﻫﺪ و ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ داﯾﺮه ﻣﺎﻧﻨﺪ دو دﺳﺘﺶ‪،‬‬
‫ﮔﻮي ﻧﻘﺮهاي رﻧﮓ درﺳﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻌﺪي ﭼﻮﺑﺶ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﯿﺮي ﮐﻪ از ﺗﻔﻨﮓ‬
‫ﺷﻠﯿﮏ ﺷﻮد ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﯿﺎهﭘﻮش ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ‪ ...‬ﮔﻮي در ﻃﻮل ﻣﺴﯿﺮش ﻣﺪام ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻣﯽ‬
‫ﺷﺪ و ﭘﺲ از ﻋﺒﻮر از ﺳﭙﺮ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺳﯿﺎهﭘﻮش‪ ،‬او را در ﺧﻮدش ﻣﺤﺼﻮر ﮐﺮد ‪..‬‬
‫ﺣﺎل ﮔﻮي ﺑﺎ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺷﺪن او را ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﻗﺮار ﻣﯽداد‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪاي ﺗﻤﺎم ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ را دﯾﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺎر وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﻤﺎم‬
‫اﺳﺖ اﻣﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺿﺮﺑﺪري ﭼﻮﺑﺶ ﮔﻮي ﻧﻮراﻧﯽ را ﻣﻨﻔﺠﺮ ﮐﺮد‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﮐﺴﯽ ﺑﺘﻮاﻧﺪ‪ ،‬اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ او ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﺪ ‪....‬‬
‫اﻣﺎ ﺣﺮﯾﻔﺶ او را ﺧﺴﺘﻪ و درﻣﺎﻧﺪه ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﺎ ﻧﻘﺎﺑﯽ‬
‫ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﺟﺎدوﻫﺎي اﺧﺘﺮاﻋﯽ او را ﺑﺎ ﻣﻬﺎرت ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻤﺎمﺗﺮ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد دﻓﻊ‬
‫ﮐﻨﺪ ‪ ....‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺣﺮﯾﻔﺶ ﻓﺮاﺗﺮ از ﺣﺪ ﺗﺼﻮرش ﺑﻮد ‪ ....‬ﻧﺒﺎﯾﺪ از اول دوﺋﻞ ﺑﺎ او را دﺳﺖ‬
‫ﮐﻢ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﮐﻪ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﺎﻻ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﮐﺎري اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻘﺎﺑﺪار ﻣﻬﺎرت ﻓﻮقاﻟﻌﺎدهاي در ﺟﺎدوي ﺳﻔﯿﺪ و ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ داﺷﺖ و ﻧﯿﺰ ﺗﺴﻠﻂ ﮐﺎﻣﻠﯽ ﺑﺮ‬
‫ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎر او را ﺳﺨﺖﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ....‬وﻟﺪﻣﻮرت ﺣﺘﯽ ﺷﮏ‬
‫‪٧‬‬

‫داﺷﺖ آﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﺑﺎ آن ﻫﻤﻪ ﻣﻬﺎرت در ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ و ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از‬
‫ﭘﺲ او ﺑﺮ ﺑﯿﺎد ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ اون ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺧﺮﻓﺖ اﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻒ را داﺷﺖ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ از‬
‫ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه اﺳﺘﻔﺎده ﻧﮑﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺪتﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ دﺷﻤﻦ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﺣﺘﯽ ﻓﺮﻗﻪ ﻗﻘﻨﻮس ﻫﻢ ﺑﺎ رﺋﯿﺴﺶ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث داﻣﺒﻠﺪور دﯾﮕﺮ ﺣﺮﯾﻒ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ ﺑﺮاي او ﻣﺤﺴﻮب ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ‪ ....‬اﮔﺮ ﭼﻪ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻮد و ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﺧﻮدش ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ از‬
‫ﭘﺲ او ﺑﺮآﯾﺪ وﻟﯽ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﮐﻬﻮﻟﺖ ﺳﻦ دﯾﮕﺮ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺳﺎﺑﻘﺶ را ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺒﮏ ﻣﺒﺎرزه ﺣﺮﯾﻔﺶ او را ﺑﻪ ﯾﺎد ﭘﺎﺗﺮ ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮي ﮐﻪ ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ او را‬
‫در وزارﺗﺨﺎﻧﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﻨﻮز آن ﺻﺤﻨﻪ را ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺟﺰﺋﯿﺎت ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫داﺷﺖ‪....‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺳﻪ ﺳﺎل از ﻣﺮگ ﭘﺎﺗﺮ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬ﻫﺮ وﻗﺖ ﮐﻪ اﺳﻢ او را ﻣﯽﺷﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺗﻨﻔﺮ ﺗﻤﺎم‬
‫وﺟﻮدش را ﭘﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﭼﻮن ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻗﺪرت اﯾﻦ دﺷﻤﻦ ﺧﻮﻧﯿﺶ را اﻧﮑﺎر ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫او ﻣﺪتﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﭘﺎﺗﺮ ﺑﺎ ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺴﯽ ﻣﺤﺾ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر از دﺳﺖ‬
‫او ﻓﺮار ﮐﻨﺪ و ﻫﯿﭻ ﻗﺪرت ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺪارد‪ .‬اﻣﺎ در ﻣﺒﺎرزهاي ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﺎه ﺑﻌﺪ از ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن‬
‫داﻣﺒﻠﺪور ﺑﺎ او داﺷﺖ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ او داراي ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽﻫﺎي ﺧﺎﺻﯽ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ را از روي‬
‫‪٨‬‬

‫ﻫﺎﻟﻪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در اﻃﺮاف او دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺪرت ﭘﺎﺗﺮ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻋﺠﯿﺒﯽ روز ﺑﻪ‬
‫روز اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد اﮔﺮ او را ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ از ﺑﯿﻦ ﻧﺒﺮد ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﻄﻊ‬
‫دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ او را ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﯽ ﺑﮑﺸﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﮐﺎر اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺑﺮﻓﻮرث و ﯾﮏ ﻧﻘﺎﺑﺪار ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﭘﺎﺗﺮ ﺑﻮدﻧﺪ و او را ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﻧﻤﯽﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺗﻮاﻧﺴﺖ او را دو ﺳﺎل ﺑﻌﺪ در وزارﺗﺨﺎﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﯿﺮ ﺑﯿﺎورد و در ﯾﮏ دوﺋﻞ ﻧﻪ‬
‫ﭼﻨﺪان ﺳﺎده او را ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ از ﺳﺮ راﻫﺶ ﺑﺮدارد اﻣﺎ ﻣﺮگ ﭘﺎﺗﺮ ﻧﯿﺰ ﻣﺒﻬﻢ ﺑﻮد‪....‬‬
‫***‬
‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻃﻠﺴﻢ اﺧﺘﺮاﻋﯿﺶ‪ ،‬ﭘﺎﺗﺮ را ﻣﺸﻐﻮل ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻃﻠﺴﻢ ﻣﺮگ را ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﺑﺸﺪت از اﯾﻨﮑﻪ اﺳﯿﺮ ﻃﻠﺴﻢ اﺧﺘﺮاﻋﯽ او ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢﻫﺎ‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ اﻣﮑﺎن ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺣﺮﮐﺖ از او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد ‪ ....‬ﺑﻌﺪ از ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از روشﻫﺎي اﺧﺘﺮاﻋﯽ اﺑﺮﻓﻮرث ﺧﻮدش را از ﺷﺮ ﻃﻠﺴﻢ آزاد ﮐﻨﺪ ‪ ....‬ﺑﻪ‬
‫ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ آورد اﺷﻌﻪ ﺳﺒﺰ رﻧﮕﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﻣﯽآﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫‪٩‬‬

‫ﻋﻠﺖ ﺳﺮﻋﺖ زﯾﺎد ﻃﻠﺴﻢ و ﻓﺎﺻﻠﻪاي ﮐﻪ داﺷﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﮐﺎري اﻧﺠﺎم دﻫﺪ و ﻃﻠﺴﻢ‬
‫درﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪاش اﺻﺎﺑﺖ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از آن‪...‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت وﻗﺘﯽ ﻃﻠﺴﻢ ﻣﺮﮔﺶ ﺑﻪ ﭘﺎﺗﺮ اﺻﺎﺑﺖ ﮐﺮد‪ ،‬دﯾﺪ ﺑﺪن ﭘﺎﺗﺮ ﺑﺠﺎي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ‬
‫روي زﻣﯿﻦ ﺑﯿﻔﺘﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺛﺎﻧﯿﻪ در ﻫﻮا ﻣﻌﻠﻖ ﺑﻮد و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ آراﻣﯽ روي زﻣﯿﻦ‬
‫ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺣﯿﺮت زده ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪاي ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﭘﺎﺗﺮ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻃﻠﺴﻢ ﻣﺮگ‬
‫ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ‪ ....‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ دﯾﺪ ﭘﺎﺗﺮ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن از زﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺶ‬
‫ﻧﮑﺮد ﺧﯿﺎﻟﺶ راﺣﺖ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﺎر او را ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻤﺎم ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر ﺗﻤﺎم اﻓﮑﺎرش را ﺑﻪ اﻋﻤﺎق ذﻫﻨﺶ ﻣﯽراﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزهاش ﺑﺎ ﻧﻘﺎﺑﺪار‬

‫اداﻣﻪ دﻫﺪ‪ ،‬در اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺟﺎدوي ﺟﺪش ﺳﺎﻻزار اﺳﻠﯿﺘﺮﯾﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ‬
‫دﻓﺎﻋﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﺟﺎدو ﻣﻌﺎﯾﺒﯽ داﺷﺖ و آن اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ زﻣﺎن زﯾﺎدي ﺻﺮف‬
‫اﺟﺮاي آن ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬دوﻣﺎً اﻧﺮژي زﯾﺎدي از ﻃﺮف ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻓﮑﺮش را ﻋﻤﻠﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪١٠‬‬

‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﺣﺮﯾﻔﺶ ﮐﻪ در ﺣﺎل دﻓﻊ ﻃﻠﺴﻢ ﯾﺎر وﻓﺎدارش‬
‫ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ ﺑﻮد‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ و ﻃﻠﺴﻢ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮش را ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ‪ ....‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫اﯾﻦ ﺟﺎدو ﺧﯿﻠﯽ او را ﺿﻌﯿﻒ ﮐﺮد وﻟﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ زﺷﺘﯽ ﺑﻪ ﻟﺐ داﺷﺖ ‪ ....‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﮐﺎر‬
‫ﺣﺮﯾﻔﺶ ﺗﻤﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻪ ﻣﺮﮔﺨﻮار ﺑﻪ ﻃﻮر ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮد ﻫﺮ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﯾﮏ ﺑﺎر ﻧﯿﻢ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ دوﺋﻞ ﻧﻘﺎﺑﺪار و وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﻧﻘﺎﺑﺪار ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻮد ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺮاي‬
‫ﮔﻔﺘﻦ داﺷﺖ ‪ ...‬ﺳﺒﮏ ﻣﺒﺎرزهاش ﺑﺮاي او ﺧﯿﻠﯽ آﺷﻨﺎ ﺑﻮد‪ ،‬در اﺳﺘﻔﺎده از ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ‬
‫و ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺑﺮادرش ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮد و در ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﯿﺎه ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮي ‪ ....‬ﺳﺎﻟﻬﺎ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ دوﺋﻠﯽ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﺑﺮادرش آﻟﺒﻮس و ﻧﯿﮏ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬اﻣﺎ اﻣﺮوز اﯾﻦ‬
‫ﻧﻘﺎﺑﺪار ﻧﺸﺎن داد از ﻫﺮ دوي آﻧﻬﺎ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫دراﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ اﺑﺮﻓﻮرث ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻫﺠﻮم ﻣﻮج وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ از ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﻧﻘﺎﺑﺪار ﺑﻪ او‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬او اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ ‪ ....‬ﻃﻠﺴﻤﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ دﻓﺎﻋﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫و ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺘﺶ‪ ،‬ﻧﯿﮑﻼس ﻓﻼﻣﻞ را ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻠﺴﻢ از دﺳﺖ داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻧﺎاﻣﯿﺪي ﻓﺮﯾﺎد زد ‪:‬‬
‫‪١١‬‬

‫‪ -‬ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش‪....‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮي ﮐﻪ ﺷﻨﻞ ﻧﻘﺮهاي ﻃﻼﺋﯽ رﻧﮓ ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ و ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﺎ ﻧﻘﺎﺑﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه‬

‫ﺑﻮد‪ ،‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل دﻓﻊ ﮐﺮدن ﻃﻠﺴﻢ ﯾﮑﯽ از اﻓﺮاد وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﺮﯾﺎد‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮدي را ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش ﺑﺨﻮﺑﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﻮرد ﻣﺨﺎﻃﺐ‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد اﺳﺖ ﺧﻮدش ﺑﻮد ‪ ...‬در ﮐﺴﺮي از ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻮج وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ از ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه‬
‫ﺷﺪ ﮐﻪ از ﺳﻤﺖ راﺳﺘﺶ ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﻮد ‪ ....‬ﺣﺘﯽ ﻻزم ﻧﺒﻮد روﯾﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف‬
‫ﻃﻠﺴﻢ ﺑﭽﺮﺧﺎﻧﺪ ‪ ....‬ذﻫﻨﺶ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺳﺮﺳﺎمآوري ﻣﺸﻐﻮل ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ اﯾﻦ ﻧﻮع ﻃﻠﺴﻢ‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ از اﺛﺮات ﻃﻠﺴﻢ آﮔﺎه ﺑﻮد‪ ،‬ﻃﻠﺴﻢ اﺧﺘﺮاﻋﯽ ﺳﺎﻻزار اﺳﻠﯿﺘﺮﯾﻦ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ در‬
‫ﺗﻤﺎﻣﯽ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ﺑﺪﻧﺒﺎل راه ﺣﻠﯽ ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻮد اﻣﺎ ﻫﯿﭻ راه ﺣﻠﯽ ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮده‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫در اوج ﻧﺎاﻣﯿﺪي‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ در ﯾﻮﻧﺎن ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺷﺊ دﯾﮕﺮي ﺑﻮد ﺑﻪ ﻃﻮر اﺗﻔﺎﻗﯽ در ﯾﮑﯽ‬
‫از ﻣﻮزهﻫﺎي ﻣﺸﻨﮕﻬﺎ دﺳﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻗﺪﯾﻤﯽاي ﭘﯿﺪا ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻃﻠﺴﻤﻬﺎي اﺧﺘﺮاﻋﯽ‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻮن آﻧﻬﺎ از ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت آن ﺳﺮ در ﻧﯿﺎورده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬آن را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬
‫ﯾﮏ اﺛﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ در ﻣﻮزه ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در ﻣﯿﺎن ﻃﻠﺴﻤﻬﺎ ﺳﭙﺮ ﻣﺪاﻓﻌﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ‬
‫‪١٢‬‬

‫ﻣﺬﮐﻮر آن را داراي ﻗﺪرت ﮐﺎﻓﯽ ﺟﻬﺖ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ ذﮐﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﭙﺮ اﯾﻦ‬
‫ﮔﻮﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﻤﺎم اﺛﺮات ﮐﺸﻨﺪه ﻃﻠﺴﻢ را از ﺑﯿﻦ ﻣﯽﺑﺮد‪ ،‬اﻣﺎ از ﺷﺪت ﺿﺮﺑﻪ و‬
‫ﺟﺮاﺣﺎت ﮐﻢ ﻧﻤﯽﮐﺮد‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ واﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎن داد و آن ﺳﭙﺮ ﻣﺪاﻓﻊ را ﮐﻪ ﺳﭙﺮ‬
‫روﺷﻨﺎﺋﯽ ﻧﺎم داﺷﺖ‪ ،‬اﺟﺮا ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻮج ﻋﻈﯿﻤﯽ از ﻧﻮر‪ ،‬ﻧﻘﺎﺑﺪار را اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮد ‪ ...‬ﻃﻠﺴﻢ ﺳﯿﺎه وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮج ﺳﻬﻤﮕﯿﻦ‬
‫درﯾﺎ ﺑﻪ ﺳﭙﺮ ﺳﻔﯿﺪ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﺎﺻﻞ آن اﻧﻔﺠﺎر ﻋﻈﯿﻤﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ اﻓﺮاد را ﺑﻪ‬
‫اﻃﺮاف ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد‪.‬‬
‫***‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ رون از روي زﻣﯿﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ اﻧﻔﺠﺎر‬

‫دوﺧﺖ ‪ ....‬ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﺮد و ﺧﺎﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﯿﺰي دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ‪...‬‬
‫ﭘﺲ از ﻟﺤﻈﻪاي ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺪن ﺧﻮﻧﯿﻦ و ﺑﯽﺣﺮﮐﺖ ﻧﻘﺎﺑﺪار را در ﮐﻨﺎر دﯾﻮار ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ ‪...‬‬
‫ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﯿﺰ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد وﻟﯽ ﻫﯿﭻ اﺛﺮي از وﻟﺪﻣﻮرت و اﻓﺮادش ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﺎر ﺑﯿﻬﻮدهاي اﺳﺖ اﻣﺎ ﺑﻪ رون ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫‪ -‬رون! ﺑﺒﯿﻦ زﻧﺪه اﺳﺖ ﯾﺎ ﻣﺮده؟!‬
‫‪١٣‬‬

‫ﺗﻤﺎم ﻧﮕﺎه ﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﯿﮑﺮ ﻧﻘﺎﺑﺪار دوﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ او را ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ ‪ ...‬اﻣﺎ ﻫﺮ‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻮد ﺟﺎدوﮔﺮ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ آﺧﺮ ﺑﺎ ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ﻣﺒﺎرزه‬
‫ﮐﺮد؛ وﻟﯽ ﺑﯽ ﻓﺎﯾﺪه ﺑﻮد ﭼﻮن او ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺣﺮﯾﻒ ﻫﺎي ﻗﺒﻠﯽ ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ ﺟﺰ‬
‫ﻣﺮگ ﻧﺼﯿﺒﺶ ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫رون ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﻄﺮف ﻧﻘﺎﺑﺪار ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺳﭙﺲ روي زﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ و اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ را‬
‫روي ﻧﺒﺾ ﮔﺮدن ﻧﻘﺎﺑﺪار ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺒﺾ ﺿﻌﯿﻒ ﻧﻘﺎﺑﺪار ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎن‬
‫ﻓﺮﯾﺎدي زد ﮐﻪ ﻏﯿﺮ از ﺑﻘﯿﻪ‪ ،‬ﺧﻮدش ﻧﯿﺰ ﺗﺮﺳﯿﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ از ﻗﺒﻞ ﻓﺮﯾﺎد زد ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻨﻮز ﻧﻤﺮده!! ‪ ....‬اﺑﺮﻓﻮرث‪ ،‬ﻧﻔﺲ ﻣﯿﮑﺸﻪ!‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ را ﺷﻨﯿﺪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﮐﻪ از ﯾﮏ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﻌﯿﺪ ﺑﻮد ﺧﻮدش را‬
‫ﺑﻪ آﻧﺠﺎ رﺳﺎﻧﺪ و ﭘﺲ از ﻧﮕﺎﻫﯽ اﺟﻤﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺑﺪار ﻓﻮراً ﺷﺮوع ﺑﻪ اﺟﺮاي ﻃﻠﺴﻢﻫﺎي درﻣﺎﻧﯽ‬
‫ﮐﺮد ‪ ...‬ﭘﺲ از دو دﻗﯿﻘﻪ ﮐﻪ ﻋﺮق از ﺳﺮ و روﯾﺶ ﭘﺎﺋﯿﻦ ﻣﯽآﻣﺪ‪ ،‬آﺧﺮﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ را ﻧﯿﺰ‬
‫اﺟﺮا ﮐﺮد ‪ ...‬ﺳﭙﺲ ﻓﺎوﮐﺲ را ﺻﺪا زد‪ ،‬ﺛﺎﻧﯿﻪاي ﺑﻌﺪ آﺗﺶ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺑﺰرﮔﯽ در ﻧﺰدﯾﮑﯽ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪ‪ .‬ﭘﺲ از آﻧﮑﻪ آﺗﺶ از ﺑﯿﻦ رﻓﺖ‪ ،‬ﻗﻘﻨﻮﺳﯽ زﯾﺒﺎ روي ﺷﺎﻧﻪ اﺑﺮﻓﻮرث‬
‫ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺑﺪار اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫‪١۴‬‬

‫‪ -‬ﺑﺒﺮش درﻣﺎﻧﮕﺎه ‪ .......‬ﺑﻌﺪش ﻫﻢ ﺑﺮو ﺟﯿﻨﯽ رو ﺑﯿﺎر ﭘﯿﺸﺶ ﺗﺎ ﻣﻮاﻇﺒﺶ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﮐﺎرم‬
‫ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ‪ ،‬ﻣﯿﺎم‪.‬‬
‫ﻗﻘﻨﻮس آوازي ﺧﻮاﻧﺪ ﺳﭙﺲ روي ﺳﯿﻨﻪ ﻧﻘﺎﺑﺪار ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺛﺎﻧﯿﻪاي ﺑﻌﺪ در آﺗﺸﯽ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ او‬
‫ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫‪١۵‬‬

‫ﻓﺼﻞ دوم ‪ :‬ﻗﺮارﮔﺎه‬
‫در ﯾﮏ روز آرام ﺑﺎ آﺳﻤﺎن آﺑﯽ‪ ،‬ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﭘﺮﺗﻮ ﻃﻼﺋﯽ رﻧﮕﺶ را ﺑﻪ دره ﺳﺮﺳﺒﺰ‬
‫ﮔﻮدرﯾﮏ ﻣﯽﺗﺎﺑﺎﻧﺪ‪ .‬ﺟﯿﻨﯽ وﯾﺰﻟﯽ ﺑﻪ آراﻣﯽ از ﺷﯿﺐ ﻣﻼﯾﻢ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎن ﮔﻮدرﯾﮏ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ‬
‫رﻓﺖ ‪ ....‬ﻃﺒﻖ اﯾﻦ ﻋﺎدت ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻣﯽآﻣﺪ ﺗﺎ ﺑﺮاي ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺧﻮد را از‬
‫ﻓﺸﺎر ﮐﺎر روزاﻧﻪ و ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎ آزاد ﮐﻨﺪ و ﺑﺘﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻫﺮي درد و دل ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺮوز ﻧﯿﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻤﺎم روزﻫﺎي ﯾﮑﺸﻨﺒﻪ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﺻﻮرﺗﯽ ﺧﯿﺲ ﮐﻨﺎر ﻗﺒﺮ ﻫﺮي ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫و ﺑﻪ او ﻣﯽﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻫﺮي ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﻤﯽدوﻧﻢ ﺻﺪام را ﻣﯽ ﺷﻨﻮي ﯾﺎ ﻧﻪ‪ ،‬وﻟﯽ رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎز ﻫﻢ‬
‫ﻧﯿﻮﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﺮ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﺎ اوﻧﺎ دﻋﻮام ﺷﺪ وﻟﯽ اوﻧﺎ ﻫﻨﻮز روي ﺣﺮﻓﺸﻮن ﻫﺴﺘﻨﺪ‪،‬‬
‫اوﻧﺎ ﻣﯿﮕﻦ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت زﻧﺪه ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﻧﻤﯿﺎن‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ ﻫﺮي‪ ،‬از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ رﻓﺘﯽ اوﺿﺎع داره روز ﺑﻪ روز ﺧﺮابﺗﺮ ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ‬
‫ﮐﺲ ﺟﺮات ﻧﺪاره ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﺋﯽ از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺑﺸﻪ‪ ،‬ﺣﺘﯽ وزارﺗﺨﺎﻧﻪ ﻫﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﺎرﯾﺶ رو‬
‫ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻢ ﮐﺮده ﺗﺎ اﻓﺮادش ﻗﺒﻞ از ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ‪...‬‬
‫در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﯿﻨﯽ ﺻﺪاﺋﯽ ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﻋﺚ آراﻣﺶ او ﻣﯽ ﺷﺪ ‪ .....‬ﺻﺪاي ﻓﺎوﮐﺲ‬
‫‪١۶‬‬

‫‪ -‬ﻓﺎوﮐﺲ اﯾﻨﺠﺎ ﭼﯿﮑﺎر ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ ‪ .....‬ﻣﯿﺨﻮاي ﺑﺎﻫﺎت ﺑﯿﺎم؟ ‪ .....‬اﻣﺎ ‪ ....‬ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎﺷﻪ ‪....‬‬
‫دوﺑﺎره ﻣﯿﺎم ﭘﯿﺸﺖ ﻫﺮي‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﻪاي ﺑﻌﺪ ﻓﺎوﮐﺲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺟﯿﻨﯽ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد ﺧﻮدش را در درﻣﺎﻧﮕﺎه دﯾﺪ ‪ ....‬اﯾﻦ دﯾﮕﻪ ﮐﯿﻪ؟ و‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺨﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻘﺎﺑﺪار روي آن ﺑﻮد رﻓﺖ ‪ ...‬ﭘﻨﺎه ﺑﺮ ﻣﺮﻟﯿﻦ ﮐﯽ اﯾﻦ ﺑﻼ رو ﺳﺮش‬
‫آورده؟!‬
‫ﺗﻤﺎم اﺳﺘﺨﻮاﻧﻬﺎي ﺳﯿﻨﻪ ﻧﻘﺎﺑﺪار ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺎﻣﻨﻈﻢ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﭘﺲ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ دﺳﺖ ﺑﮑﺎر ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ اﺳﺘﺨﻮاﻧﻬﺎ را ﺗﺮﻣﯿﻢ ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻘﯿﻪ ﮐﺎرﻫﺎ را ﻧﯿﺰ اﻧﺠﺎم‬
‫دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺟﯿﻨﯽ داﺷﺖ ﻣﻌﺠﻮنﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ را ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺑﺪار ﻣﯽ داد اﺑﺮﻓﻮرث‬
‫وارد درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻟﺶ ﭼﻄﻮره؟‬
‫‪ -‬اﺻﻼً ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ‪.......‬‬
‫‪١٧‬‬

‫اﺑﺮﻓﻮرث وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ رو از ﺟﯿﻨﯽ ﺷﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎر ﻧﮕﺮان ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﯾﮑﯽ از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ درﻣﺎﻧﮕﺮﻫﺎ در اروﭘﺎ ﺑﻮد و ﻧﯿﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ راز ﮐﺘﺎب‬
‫درﻣﺎﻧﮕﺮي ﻧﯿﮏ را ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد و اﮔﻪ او ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ ﯾﻌﻨﯽ واﻗﻌﺎً ﺣﺎﻟﺶ‬
‫ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﯽ زﻧﺪه ﻣﯽﻣﻮﻧﻪ؟‬
‫‪ -‬ﺷﺎﻧﺲ زﻧﺪه ﻣﻮﻧﺪﻧﺶ ﭘﻨﺠﺎه درﺻﺪه و اﮔﻪ ﻫﻢ زﻧﺪه ﺑﻤﻮﻧﻪ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ ﺣﺎﻻ ﺣﺎﻻﻫﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻮش ﺑﯿﺎد‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ ﺟﯿﻨﯽ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ از او ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯿﺪوﻧﻢ داري اﯾﻦ ﮐﺎر رو اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺪي وﻟﯽ ازت ﻣﯽﺧﻮام ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﺘﻮ ﺑﮑﻨﯽ‬
‫ﮐﻪ زﻧﺪه ﺑﻤﻮﻧﻪ ﭼﻮن ﻣﺎ ﺑﻪ او ﻧﯿﺎز ﻣﺒﺮم دارﯾﻢ‪ .‬در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ اون ﺗﻨﻬﺎ اﻣﯿﺪ ﻣﺎﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺲ‬
‫ﻧﺰار ﺑﻤﯿﺮه‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﺼﻤﻢ ﺟﻮاب داد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻣﻦ ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﻤﻮ ﻣﯿﮑﻨﻢ و ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﭼﺸﻢ ازش ﺑﺮ ﻧﻤﯽ دارم‬
‫‪١٨‬‬

‫***‬
‫ﻗﺮارﮔﺎه‬
‫در اﺗﺎق ﺟﻠﺴﺎت ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ دﯾﮕﺮي ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬دﯾﺪي ﭼﻄﻮري ﺑﺎ اﺳﻤﺸﻮ ﻧﺒﺮ دوﺋﻞ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﮐﺎر وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﻤﻮم ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬آره ‪ ...‬اﮔﻪ اون ﻓﺎﺣﺸﻪ ﻋﻮﺿﯽ ﺣﻮاﺳﺶ رو ﭘﺮت ﻧﻤﯽﮐﺮد ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ ﮐﺎر وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫را ﺗﻤﻮم ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺟﻮرج ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮐﺎرش ﺣﺮف ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺣﺮف ﻧﺪاﺷﺖ!! ﮐﺎرش ﻣﻌﺮﮐﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﺻﺪاي ﭼﺎرﻟﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺘﯽ ﮐﻪ از ﮔﺮدن آوﯾﺰان ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻃﺮف دو ﻗﻠﻮﻫﺎ‬
‫ﻣﯽآﻣﺪ‪.‬‬
‫‪١٩‬‬

‫رون ﻧﯿﺰ اﮐﻨﻮن ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﯽ ﺷﻤﺎﻫﺎ دارﯾﺪ در ﻣﻮرد ﭼﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ؟‬
‫دوﻗﻠﻮﻫﺎ‪ :‬ﺳﻼم داداش ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ‪ ...‬داﺷﺘﯿﻢ درﺑﺎره اﯾﻦ ﻧﻘﺎﺑﺪاره ﺣﺮف ﻣﯽزدﯾﻢ ‪ ...‬دﯾﺪي‬
‫ﭼﻄﻮر دوﺋﻞ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫رون ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫‪ -‬دﯾﺪﯾﺪ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ اون ﺗﻮپ ﻧﻘﺮهاي رﻧﮓ ﮔﯿﺮ ﮐﺮد ﭼﻄﻮر ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ دﻟﻢ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺮي ﺑﻮد و اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ را ﻣﯽدﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺳﮑﻮت ﺗﻠﺨﯽ ﺑﯿﻦ ﺑﺮادران وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪ ﮐﻪ رون آن را ﺷﮑﺴﺖ و ﺑﺎ‬
‫ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬آره ‪ ....‬اﮔﻪ ﻣﻦ ﯾﻪ ﮐﻢ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮدم ‪ ....‬ﺷﺎﯾﺪ اﻻن زﻧﺪه ﺑﻮد‪...‬‬
‫ﭼﺎرﻟﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺲ ﮐﻦ رون اون ﻣﻮﻗﻊ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ داﺷﺘﯿﻢ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ‪.‬‬
‫‪٢٠‬‬

‫‪ -‬ﻣﯽدوﻧﻢ ‪ ....‬ﻣﯽدوﻧﻢ ﭼﺎرﻟﯽ ‪ ....‬ﻓﻘﻂ از اﯾﻦ ﻧﺎراﺣﺘﻢ ﮐﻪ ﻫﺮي ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺟﻮن ﻣﻨﻮ از‬
‫ﻣﺮگ ﺣﺘﻤﯽ ﻧﺠﺎت داد وﻟﯽ ﻣﻦ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ اﯾﻦ ﮐﺎرش رو ﺣﺘﯽ ﺑﺮاي ﯾﻪ ﺑﺎر ﺟﺒﺮان ﮐﻨﻢ ‪...‬‬
‫ﻣﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺠﺎي اﯾﻨﮑﻪ ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺟﻠﻮي دﺳﺖ و ﭘﺎش رو ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻢ ‪ ...‬ﻣﻦ ﺿﻌﯿﻒ‬
‫ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﺟﻮرج ﮐﻪ دﺳﺘﺶ را روي ﺷﺎﻧﻪﻫﺎي ﺑﺮادر ﮐﻮﭼﮑﺘﺮش اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﺿﻌﯿﻒ ﻧﯿﺴﺘﯽ رون‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ داﺷﺘﻦ ﺑﺮادري ﻣﺜﻞ ﺗﻮ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ .‬وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻨﻮ‬
‫ﺑﺪوﻧﯽ ﻃﺮف ﻫﺮي‪ ،‬وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ آﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﻫﻢ از ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ ﺑﺎ‬
‫اون ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺮد ﺣﺮف ﺑﺮادرش را اداﻣﻪ داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻮرج راﺳﺖ ﻣﯿﮕﻪ رون‪ ،‬ﻧﺼﻒ اﻋﻀﺎي ﺧﺎﻧﻮاده وﯾﺰﻟﯽ ﺟﺎﻧﺸﺎن را ﻣﺪﯾﻮن ﻫﺮي‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬وﻟﯽ روزﮔﺎر ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﺎ ﻫﺮي ﺳﺮ ﺳﺎزﮔﺎري ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ....‬ﻣﻦ اﻻن ﻓﻘﻂ از ﯾﻪ‬
‫ﭼﯿﺰ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ و اون اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻫﺮي ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺟﺎش از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻬﺘﺮه‪.‬‬
‫ﭼﺎرﻟﯽ ﻧﯿﺰ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ داﺷﺘﻦ ﮐﺴﯽ ﻣﺜﻞ ﻫﺮي ﺑﻪ ﺧﻮدﻣﺎن اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎري ﮐﻨﯿﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻫﺮي ﻧﯿﺰ ﺑﻪ داﺷﺘﻦ ﺧﺎﻧﻮادهاي ﻣﺜﻞ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﻮدش اﻓﺘﺨﺎر ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫‪٢١‬‬

‫رون ﮐﻪ اﮐﻨﻮن اﺷﮏﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽرﯾﺨﺖ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ اﯾﻦ ﮐﺎر رو اﻧﺠﺎم ﻣﯽدم ‪ ....‬وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﺑﺮام ﺳﺨﺘﻪ ‪ .....‬آﺧﻪ اون ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺘﻢ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺪون ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻠﻤﻪاي دﯾﮕﺮ از آﻧﻬﺎ ﺟﺪا ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺑﯿﺮون از اﺗﺎق رﻓﺖ‪.‬‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﻞ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﭼﺎرﻟﯽ آﻣﺪ و ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻮﺿﻮع ﭼﯿﻪ ﭼﺎرﻟﯽ؟ رون ﭼﺶ ﺑﻮد؟‬
‫‪ -‬در ﻣﻮرد ﻫﺮي ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬اوه ‪ ...‬ﻣﻮﻧﺪم ﮐﯽ ﻣﯽﺧﻮاد ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎد‪ ....‬اون ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎور ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺮد ﺑﻪ ﺗﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اون ﺑﺎور ﮐﺮده و ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻬﺘﺮه ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯽ درﮐﺶ ﮐﻨﯽ ‪ ...‬ﻫﺮي از ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ او‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ‪ ...‬رون ﺧﻮدﺷﻮ ﻣﻘﺼﺮ ﻣﯿﺪوﻧﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ او ﻣﻘﺼﺮ ‪....‬‬
‫‪ -‬ﻣﺎ ﻣﯿﺪوﻧﯿﻢ و اﯾﻨﻮ ﺑﻬﺶ ﻫﻢ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﮔﻔﺘﯿﻢ‪ .‬وﻟﯽ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺗﻮ را از ﻣﺮگ‬
‫ﻧﺠﺎت ﺑﺪه اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﻫﻤﻮن ﺷﺨﺺ ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎت ﺑﻤﯿﺮه و ﺗﻮ ﻧﺘﻮﻧﯽ ﺑﻬﺶ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯽ‪،‬‬
‫ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ رون ﻣﯿﺸﯽ‪.‬‬
‫‪٢٢‬‬

‫ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺟﻮرج وﺳﻂ ﺣﺮف آﻧﻬﺎ ﭘﺮﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه دﯾﮕﻪ در ﻣﻮردش ﺣﺮف ﻧﺰﻧﯿﺪ‪ .‬رون داره ﻣﯿﺎد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم رون‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺑﯿﻞ ‪ ....‬رﻓﺘﻢ ﭘﯿﺶ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺧﺒﺮاي ﺟﺎﻟﺒﯽ داﺷﺖ‪ .‬ﻣﯿﮕﻔﺖ ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ﮔﻔﺘﻪ ﺣﺎل اﯾﻦ‬
‫ﻧﻘﺎﺑﺪار زﯾﺎد ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ و اﮔﻪ زﻧﺪه ﺑﻤﻮﻧﻪ ﺣﺎﻻ ﺣﺎﻻﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻮش ﻧﻤﯿﺎد اﻣﺎ ﺟﺎﻟﺒﺘﺮ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﻫﺮ ﭼﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﺮده‪ ،‬ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻪ ﻧﻘﺎﺑﺶ رو در ﺑﯿﺎره!‬
‫در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﯿﻦ ﺑﺮادران وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺎ ﺻﺪاي اﺑﺮﻓﻮرث ﻧﺎﺗﻤﺎم ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬از ﻫﻤﻪ دوﺳﺘﺎن ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺗﺎﺧﯿﺮم ﻣﻌﺬرت ﻣﯽﺧﻮام‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮدش رﻓﺖ و ﺑﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ روي آن و ﻣﺴﺘﻘﺮ‬
‫ﺷﺪن ﺑﻘﯿﻪ‪ ،‬ﺟﻠﺴﻪ رﺳﻤﯿﺖ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ‪ ...‬ﺟﻠﺴﻪ اﺿﻄﺮاري اﻣﺮوز در ﻣﻮرد ﻧﻘﺎﺑﺪار اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻤﻮن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﻮ‬
‫وزارﺗﺨﺎﻧﻪ دوﺋﻞ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﮐﺴﯽ از ﺷﻤﺎ اون را ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻪ؟‬
‫ﮐﺴﯽ ﺟﻮاب ﻧﺪاد‪.‬‬
‫‪٢٣‬‬

‫‪ -‬ﺣﺘﯽ ﺟﺎﯾﯽ دﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﻧﺪﯾﺪﯾﻨﺶ؟‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ دﯾﺪ ﺑﺎز ﻫﻢ ﮐﺴﯽ ﺟﻮاب ﻧﺪاد ﺑﻪ دو ﺗﺎ از ﻣﺤﻔﻠﯽﻫﺎ اﺷﺎره ﮐﺮد و‬
‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﮏ و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ از ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺧﻮام در ﻣﻮردش اﻃﻼﻋﺎت ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ دﻗﺖ ﮐﻨﯿﺪ‪،‬‬
‫ﭼﻮن ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﮐﻢ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻣﯽﺗﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺟﮏ رﯾﻨﺮ ﮐﻪ ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪش ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي ﺷﺪه ﺑﻮد و ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽآﻣﺪ در‬
‫ﺟﻮاب ﻧﮕﺎه ﺧﯿﺮه اﺑﺮﻓﻮرث ﻓﻘﻂ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ‪ .....‬اﮔﻪ ﮐﺴﯽ ﺣﺮﻓﯽ‪ ،‬ﺳﻮاﻟﯽ ﻧﺪاره ﭘﺎﯾﺎن ﺟﻠﺴﻪ را اﻋﻼم ﻣﯿﮑﻨﻢ‪.‬‬
‫دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻌﺪ اﻓﺮاد ﻣﺤﻔﻞ ﯾﮑﯽ ﭘﺲ از دﯾﮕﺮي از ﻃﺮﯾﻖ ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ‪ ،‬ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ را ﺗﺮك ﮐﺮدن‪.‬‬
‫***‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﻫﺮي ﺑﻪ رﯾﻤﻮس ﻟﻮﭘﯿﻦ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬او ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺗﺎﻧﮑﺲ و‬
‫ﺑﭽﻪ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ روز ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﻫﺮي ﺑﻪ دﻧﯿﺎ اﻣﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻧﻘﻞ ﻣﮑﺎن ﮐﺮدن‬
‫وﻟﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺤﻞ اﺳﺘﻘﺮار ﻣﺤﻔﻞ ﻧﯿﺰ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪٢۴‬‬

‫اﮐﻨﻮن در اﺗﺎق ﺟﻠﺴﺎت ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﺧﺎﻧﻮاده وﯾﺰﻟﯽ و داﻣﺒﻠﺪور‪ ،‬ﻣﻨﯿﺮوا‪ ،‬ﻣﻮدي و رﯾﻤﻮس‬
‫ﻧﯿﺰ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻮدي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺑﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮت زﻧﺪه ﻣﯿﻤﻮﻧﻪ؟‬
‫‪ -‬ﻧﻤﯽدوﻧﻢ ‪ ...‬واﻗﻌﺎً ﻧﻤﯽدوﻧﻢ ﭼﯽ ﺑﮕﻢ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ دﯾﺪ ﮐﺴﯽ از اﯾﻦ ﺟﻮاب او راﺿﯽ ﻧﺸﺪه و ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﭘﺮﺳﺸﮕﺮ ﺑﻪ او زل زده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ را ﺑﺎﻻ آورد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﯿﻪ؟ ﭼﺮا اﯾﻦ ﻃﻮري ﻧﮕﺎم ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ؟‬
‫ﻣﻨﯿﺮوا‪ :‬ﯾﻪ ﮐﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪه‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ ﺑﺰارﯾﺪ اﯾﻦ ﻃﻮري ﺑﮕﻢ ‪ ...‬ﻃﻠﺴﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺶ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد ‪ ...‬ﻃﻠﺴﻢ‬
‫اﺧﺘﺮاﻋﯽ ﺳﺎﻻزار اﺳﻠﯿﺘﺮﯾﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮاﯾﺪ ﺑﮕﯿﺪ اﯾﻦ ﻫﻤﻮن ﻃﻠﺴﻤﻪ؟‬
‫‪ -‬دﻗﯿﻘﺎً‪.‬‬
‫‪٢۵‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﭼﻄﻮري ﺗﺎ ﺣﺎﻻ زﻧﺪه ﻣﻮﻧﺪه؟‬
‫‪ -‬ﻫﯽ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﺪ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﮕﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﯿﻢ‪.‬‬
‫آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﮐﻪ روي ﯾﮏ ﻣﺒﻞ راﺣﺘﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺰارﯾﺪ ﺳﺎدهﺗﺮ ﺑﮕﻢ‪ .‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻬﺶ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮده ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﭘﻨﺞ‬
‫دﻗﯿﻘﻪ زﻧﺪه ﻧﻤﺎﻧﺪه‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺳﭙﺮي در ﺑﺮاﺑﺮ اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﮐﺎرﺑﺮد ﻧﺪاره!!‬
‫رون ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﺲ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﭼﻄﻮري زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪه؟‬
‫‪ -‬ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻦ ﺷﺪه!!‬
‫در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻮﻫﺎي ﺻﻮرﺗﯽ رﻧﮓ ﺗﺎﻧﮑﺲ از در وارد اﺗﺎق ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﺎم ﺣﺎﺿﺮه ﻫﻤﺘﻮن ﺑﯿﺎﺋﯿﺪ ﭘﺎﺋﯿﻦ‪.‬‬
‫***‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﭘﺲ از ﺗﺸﮑﺮ از رﯾﻤﻮس ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺷﺎم اﻣﺸﺐ رو ﺑﻪ ﻧﻮهاش ﮐﻪ داﺷﺖ ﺑﺎ دو‬

‫ﻗﻠﻮﻫﺎ در ﻣﻮرد اﺧﺘﺮاﻋﺎت ﺟﺪﯾﺪﺷﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب اﻟﮑﺲ ﺑﻬﺘﺮه ﻣﺎ دﯾﮕﻪ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ‪.‬‬
‫‪٢۶‬‬

‫‪ -‬ﭼﺸﻢ ﭘﺪرﺑﺰرگ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﺪ ‪ ...‬ﻓﺮد ﺣﺎﻻ ﻣﯽﺧﻮاي روي ﮐﯽ اﻣﺘﺤﺎﻧﺶ‬
‫ﮐﻨﯽ؟ ‪ ....‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ دﯾﻦ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﻧﻪ؟‬
‫ﻓﺮد و ﺟﻮرج ﻧﮕﺎه ﻣﻌﻨﺎداري ﺑﺎ ﻫﻢ رد و ﺑﺪل ﮐﺮدﻧﺪ و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬دﻗﯿﻘﺎً!!‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻌﺪاً ﻣﯽﺑﯿﻨﻤﺘﻮن ﺑﭽﻪﻫﺎ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ اﻟﮑﺲ‪ ،‬ﺟﻮرج ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﯿﭽﺎره‪ ،‬اﮔﻪ ﺑﺪوﻧﯽ ﭼﻪ ﻧﻘﺸﻪاي ﺑﺮات ﮐﺸﯿﺪﯾﻢ ‪ ...‬آرزو ﻣﯿﮑﻨﯽ ﮐﻪ دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻣﺎ‬
‫رو ﻧﺒﯿﻨﯽ‪.‬‬
‫***‬
‫ﻣﻘﺮ ﻣﺮﮔﺨﻮاران‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت در اﺗﺎﻗﺶ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ روي ﺗﺨﺖ دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزهاش ﺑﺎ ﻧﻘﺎﺑﺪار ﻓﮑﺮ‬
‫ﻣﯽﮐﺮد ‪ ....‬ﻗﺪرت ﺣﺮﯾﻔﺶ ﻓﺮاﺗﺮ از ﺣﺪ ﺗﺼﻮري ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﻮرد اوﻟﯿﻪ ﺑﺎ او داﺷﺖ‬
‫‪ ....‬اﻗﺮار ﻣﯽﮐﺮد اﮔﺮ اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ را ﺑﻠﺪ ﻧﺒﻮد ﺑﻪ ﻃﻮر ﺣﺘﻢ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻗﺪرت او ﻣﯿﺸﺪ ‪ .....‬ﺗﺎ‬
‫ﺣﺎﻻ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ از ﮐﺴﯽ ﻧﺘﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﺑﺎز ﺟﺎي ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ ﮐﺎر او را ﺗﻤﺎم‬
‫ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯿﻔﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﻘﺎﺑﺪار ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪٢٧‬‬

‫***‬
‫ﭼﻨﺪ روز ﺑﻌﺪ‬
‫ﮐﻼﻓﻪ ﺷﺪم رون ‪ .....‬ﻫﺮ ﺑﺎر ﮐﻪ ﯾﻪ ﺳﺮﻧﺦ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﻣﯽﺧﻮام اداﻣﺶ ﺑﺪم ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ از‬
‫وﺳﻂ ﺑﺮﯾﺪه‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﻧﻘﺎﺑﺪار رو ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯿﺸﻨﺎﺳﻪ ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﯾﮑﯽ دو ﺑﺎر ﺗﻮي ﮐﻮﭼﻪ دﯾﺎﮔﻮن دﯾﺪﻧﺶ ‪...‬‬
‫دﯾﮕﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪم ‪ ..‬ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺗﻤﺎم دارم ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯿﮑﻨﻢ وﻟﯽ ﻫﯿﭽﯽ ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮدم ‪ ...‬ﻫﯿﭽﯽ‬
‫‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ اﻗﺮار ﮐﻨﻢ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﻢ ﮐﺎري ﺑﮑﻨﻢ‪.‬‬
‫***‬
‫در روزﻫﺎي ﺑﻌﺪ ﻧﺸﺎﻧﻪاي از ﺑﻬﺒﻮدي در ﺣﺎل ﻧﻘﺎﺑﺪار ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﯿﺸﺪ ‪ ....‬ﺟﯿﻨﯽ اﻧﻮاع‬
‫ﻣﻌﺠﻮن و ﻃﻠﺴﻢﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ را روي ﻧﻘﺎﺑﺪار اﺟﺮا ﮐﺮد وﻟﯽ ﻫﯿﭽﮑﺪام اﺛﺮ ﻧﻤﯿﮑﺮد ‪....‬‬
‫ﻃﻠﺴﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺶ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮده ﺑﻮد ﺧﯿﻠﯽ ﻗﻮي ﺑﻮد ﮐﻪ روشﻫﺎي درﻣﺎﻧﯿﺶ ﺟﻮاب‬
‫ﻧﻤﯿﺪاد‪.‬‬
‫اﻣﺮوز ﻧﯿﺰ ﻣﺜﻞ روزﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﻤﺎم ﮐﺎرﻫﺎي ﻻزم ﺑﺮاي ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪن ﻧﻘﺎﺑﺪار را اﻧﺠﺎم‬
‫داد‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﻨﻔﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪٢٨‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ؟‬
‫ﺟﯿﻨﯽ اﯾﻦ ﺳﻮال را ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺣﺮف ﻣﯽزد ﯾﺎ ﻧﻘﺎﺑﺪار‪ ،‬ﭘﺮﺳﯿﺪ‬
‫ﭼﺮا ﺧﻮدﺗﻮ ﭘﺸﺖ اﯾﻦ ﻧﻘﺎب ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدي؟ ﺣﺘﯽ اﺑﺮﻓﻮرث ﻫﻢ ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ ﻧﻘﺎﺑﺘﻮ ﺑﺮداره‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﺎز ﺷﺪن در ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻣﯽآﻣﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ‪ ...‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﺠﺎ ﺑﻮدي؟ ‪ ...‬دﯾﺮ اوﻣﺪي‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺟﯿﻨﯽ ﯾﻪ ﮐﻤﯽ ﮐﺎر داﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺎﺻﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬آﻫﺎن ‪ ...‬ﻣﻨﻈﻮرت از ﯾﻪ ﮐﻤﯽ ﮐﺎر اﯾﻨﻪ ﮐﻪ رﻓﺘﯽ ﺑﻮدي ﭘﯿﺶ اﻟﮑﺲ ‪ .....‬آره؟‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺑﺎور‪......‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮو ﺑﺎﺑﺎ‪ ،‬ﻣﯽﺧﻮاي ﮐﯿﻮ ﮔﻮل ﺑﺰﻧﯽ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻮدم ﯾﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﮐﺎرا رو اﻧﺠﺎم دادم‪.‬‬
‫‪ -‬آره رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﭘﯿﺶ اﻟﮑﺲ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺧﯿﺎﻟﺖ راﺣﺖ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬آﻓﺮﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﺧﻮب! اﯾﻦ ﺷﺪ ﯾﻪ ﺣﺮﻓﯽ ‪ ....‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮم ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﮕﻢ ﮐﻪ ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ‪...‬‬
‫ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪٢٩‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎرو ﻧﻤﯿﮑﻨﯽ ﺟﯿﻨﯽ؟ ‪ .....‬ﯾﻌﻨﯽ واﻗﻌﺎً‪.....‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ داﺷﺘﻢ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮت ﻣﯿﺬاﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫***‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ در اﺗﺎق ﺟﻠﺴﺎت روي ﻣﺒﻞ ﮐﻨﺎر ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈﺮ رﺳﯿﺪن اﻋﻀﺎي‬
‫ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮد ‪ ...‬در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ روز ذﻫﻨﺶ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺒﺎرزه ﻧﻘﺎﺑﺪار ﺑﺎ ﺗﺎم ‪ ....‬زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن از اون ﻃﻠﺴﻢ ‪ ....‬ﻫﻮﯾﺖ ﻧﻘﺎﺑﺪار‪.....‬‬
‫ﺟﮏ و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻧﯿﺰ در ﻣﺎﻣﻮرﯾﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ داده ﺑﻮد‪ ،‬ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮرده ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ....‬ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﭼﯿﺰي ﮐﻪ در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ روز ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻘﺎﺑﺪار ﯾﮑﯽ دو ﺑﺎر در ﮐﻮﭼﻪ‬
‫دﯾﺎﮔﻮن دﯾﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد ‪....‬‬
‫ﻣﺒﺎرزهاش ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺒﺎ ﺑﻮد‪ ،‬از ﺟﺎدوﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ و ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﻣﯽﮐﺮد ‪ ...‬ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﯿﺎه ﻣﺘﻨﻮﻋﯽ ﺑﮑﺎر ﻣﯽﺑﺮد‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﯿﺎﻫﺶ در ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﺎري از ﭘﯿﺶ ﺑﺒﺮد وﻟﯽ ﺟﺎدوﻫﺎي ﺗﺮﮐﯿﺒﯽاش ﻓﻮقاﻟﻌﺎده‬
‫ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ....‬رﺷﺘﻪ اﻓﮑﺎرش ﺑﺎ ورود اﻋﻀﺎي ﻣﺤﻔﻞ ﭘﺎره ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪٣٠‬‬

‫ﻣﻮﺿﻮع ﺟﻠﺴﻪ اﻣﺮوز در ﻣﻮرد ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي اﺧﯿﺮ ﻣﺮﮔﺨﻮاران و ﺑﺎز ﺷﺪن ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ در‬
‫ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ اﺳﺖ‪ .‬در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎﯾﯽ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻣﺮﮔﺨﻮاران در ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎ دﯾﺪه‬
‫ﻧﺸﺪه‪ ،‬اﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻤﮑﻨﻪ اوﻧﺎ در ﻓﮑﺮ ﯾﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺰرگ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ اوﻧﺎ ﺑﺨﻮان ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪ دﯾﺎﮔﻮن‪ ،‬آزﮐﺎﺑﺎن‪،‬‬
‫ﺳﻨﺖ ﻣﺎﻧﮕﻮ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﻗﻄﺎر ﻣﺪرﺳﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ‪،.‬آزﮐﺎﺑﺎن‪ ،‬ﺳﻨﺖ ﻣﺎﻧﮕﻮ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﻗﻄﺎر ﻣﺪرﺳﻪ‬
‫ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ـ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ از ﻫﻤﻪ ي ﺷﻤﺎﻫﺎ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺗﺎ اول ﻣﺎه ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ از اﯾﻦ ﻣﮑﺎﻧﻬﺎ ﻣﺮاﻗﺒﺖ‬
‫ﮐﻨﯿﺪ‪.‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ اﺳﮑﺮﯾﻢ ژور ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم‪ ،‬او ﺑﻪ ﻣﺎ ﻗﻮل ﻫﻤﮑﺎري داد و ﻗﺮار ﺷﺪ‬
‫ﭘﻨﺠﺎه ﺗﺎ از ﮐﺎراﮔﺎﻫﺎش رو در ﺳﻨﺖ ﻣﺎﻧﮕﻮ و آزﮐﺎﺑﺎن ﻗﺮار ﺑﺪه ﺗﺎ از اوﻧﺠﺎ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ‬
‫و ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﺮاﻗﺐ ﮐﻮﭼﻪ ي دﯾﺎﮔﻮن و ﻗﻄﺎر ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺧﻮب ﮐﺴﯽ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺳﻮاﻟﯽ ﻧﺪاره؟‪...‬‬
‫ـ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﭼﯿﺰدﯾﮕﻪ ﻣﻮﻧﺪه و اون اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ از ﺷﻤﺎﻫﺎ اﯾﻦ ﻧﻘﺎب ﭘﻮش را ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻪ؟‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﺳﮑﻮت ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪٣١‬‬

‫ـ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻤﺶ‬
‫ﺗﻤﺎم ﺳﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮد درﺷﺖ ﻫﯿﮑﻠﯽ ﺑﺎ ﺻﻮرﺗﯽ ﮔﺮد و ﻣﻮﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ روي ﺷﺎﻧﻪ‬
‫ﻫﺎﯾﺶ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺮﺧﯿﺪ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﺮف را زده ﺑﻮد ﺑﺮﮔﺸﺖ وﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺷﻤﺎ ؟‬
‫ﻓﺼﻞ ﺳﻮم ‪ :‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ‬
‫‪٣٢‬‬

‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺷﻤﺎ؟‬
‫‪ -‬ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ‪ .....‬ﻧﻮﯾﻞ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ‬
‫رون و دوﻗﻠﻮﻫﺎ وﻗﺘﯽ اﯾﻦ رو ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﺣﯿﺮت از روي ﺻﻨﺪﻟﯽﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف ﻧﻮﯾﻞ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﺳﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻮﯾﻞ واﻗﻌﺎً ﺧﻮدﺗﯽ؟‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪاي ﺑﻪ ﻟﺐ داﺷﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬آره ‪ ....‬ﭘﺲ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﯿﺪ ﮐﯽ ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ آﻏﻮش رون رﻓﺖ‪ :‬ﻧﻤﯽدوﻧﯿﺪ از اﯾﻨﮑﻪ دوﺑﺎره ﻣﯿﺒﯿﻨﻤﺘﻮن ﭼﻘﺪر ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ‪.‬‬
‫رون ﻧﯿﺰ ﮐﻪ از ﺷﺪت ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﯿﺠﺎن آﻣﺪه ﺑﻮد ﻧﯿﺰ ﻣﺘﻘﺎﺑﻼً او را ﺳﺨﺖ در آﻏﻮﺷﺶ‬
‫ﻓﺸﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ﻧﻮﯾﻞ ‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ دﻟﻢ ﺑﺮات ﺗﻨﮓ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪٣٣‬‬

‫ﻓﺮد و ﺟﻮرج ﻧﯿﺰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﯿﭻ ﻣﻌﻠﻮم ﻫﺴﺖ ﮐﺠﺎ ﺑﻮدي ﭘﺴﺮ؟‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ از آﻏﻮش رون ﺑﯿﺮون آﻣﺪ ﺑﺎ دوﻗﻠﻮﻫﺎ دﺳﺖ داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻻن دوﺳﺖ ﻧﺪارم در ﻣﻮردش ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪ ،‬وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ اﺑﺮﻓﻮرث دﺧﺎﻟﺖ ﮐﺮد وﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﯿﺸﻪ از ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﻨﻢ اﯾﻦ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ دوﺳﺘﺎﻧﻪ را ﺗﻤﺎم ﮐﻨﯿﺪ و ﺑﻪ ﺳﻮال ﻣﻦ ﺟﻮاب‬
‫ﺑﺪﯾﺪ‪ ،‬آﻗﺎي ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ دﺳﺘﺶ را ﺟﻠﻮ آورد‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﺶ از ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﺎ اﺑﺮﻓﻮرث دﺳﺖ داد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ‪ .....‬ﻣﻦ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻤﺶ اﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ ‪ ....‬اﺳﻤﺶ ﺟﯿﻤﺰ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ اﺳﻢ‬
‫اﺻﻠﯿﺶ ﺑﻮد ﯾﺎ ﻧﻪ وﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺧﻮدش اﯾﻨﻮ ﮔﻔﺖ ‪ ...‬ﺣﺪود ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﯾﻮﻧﺎن‬
‫ﺑﺎﻫﺎش آﺷﻨﺎ ﺷﺪم‪.‬‬
‫‪ -‬آﻗﺎي ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﭘﺎﯾﺎن ﺟﻠﺴﻪ رو اﻋﻼم ﮐﻨﻢ ‪ ...‬ﻣﺎ درﺑﺎره اﯾﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫‪٣۴‬‬

‫***‬
‫‪ -‬ﺧﻮب آﻗﺎي ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ‪...‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ آﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور ﮐﻪ وﺳﻂ ﺣﺮﻓﺘﻮن ﭘﺮﯾﺪم وﻟﯽ ﻧﻮﯾﻞ ﺻﺪام ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻣﻨﻮ اﺑﺮﻓﻮرث ﺻﺪا ﮐﻨﯿﺪ ‪ ...‬ﺧﻮب ﻧﻮﯾﻞ ﯾﻪ ﺑﺎر دﯾﮕﻪ ﻣﯿﮕﯽ ﭼﻄﻮر ﺑﺎ‬
‫ﻧﻘﺎﺑﺪار ﯾﺎ ﻫﻤﻮن ﺟﯿﻤﺰ آﺷﻨﺎ ﺷﺪي؟‬
‫‪ -‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﮔﻔﺘﻢ ﺣﺪود ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﯾﻮﻧﺎن ﺑﺎﻫﺎش ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮدم ‪ ....‬ﻣﻦ‬
‫ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﯾﮏ ﺳﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﯿﺶ اﺳﺘﺎد ﻫﯿﺮو آﻣﻮزش ﻣﯽدﯾﺪم ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ آﻣﺪ اوﻧﺠﺎ‪.....‬‬
‫‪ -‬ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﻣﻨﻈﻮرت ﮐﻪ اﺳﺘﺎد ﻫﯿﺮو آﺳﯿﻠﯿﮑﺲ ﻧﯿﺴﺖ؟‬
‫‪ -‬دﻗﯿﻘﺎً ﻣﻨﻈﻮرم او ﺑﻮد!‬
‫وﻟﯽ اون دﯾﮕﻪ ﮐﺴﯽ رو ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدي ﻗﺒﻮل ﻧﻤﯽﮐﺮد؟ ‪ ...‬ﺑﮕﺬرﯾﻢ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻌﺪاً‬
‫ﺣﺘﻤﺎً ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ ‪ ....‬ﺣﺎﻻ اداﻣﻪ ﺑﺪه‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ آﻣﺪ اوﻧﺠﺎ و ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﻪ اﺳﺘﺎد ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ اوﻧﻮ آﺷﻔﺘﻪ ﮐﺮد‬
‫‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ از اﺳﺘﺎد در ﻣﻮرد اون ﺳﻮال ﮐﺮدم ﺟﻮاﺑﻤﻮ ﻧﺪاد و ﮔﻔﺖ ﺳﺮت ﺑﻪ ﮐﺎر‬
‫ﺧﻮدت ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬دﯾﮕﻪ ﺟﯿﻤﺰ رو ﻧﺪﯾﺪم ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﯾﻪ روز وﻗﺘﯽ ﮐﻪ داﺷﺘﻢ آﻣﻮزشﻫﺎي اون‬
‫‪٣۵‬‬

‫روز رو ﺑﺎ اﺳﺘﺎد ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽﮐﺮدم‪ ،‬ﯾﮑﺪﻓﻌﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺪت زﺧﻤﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬وﺳﻂ اﺗﺎق‬
‫ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ‪ ....‬داﺋﻢ ﺟﯿﻎ ﻣﯿﺰد و ﻫﺬﯾﺎن ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ .‬اﺳﺘﺎد ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﮕﺮاﻧﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد اوﻧﻮ ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮدش ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﺮد ‪ ....‬ﺟﯿﻤﺰ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪاي ﺑﯿﻬﻮش ﺑﻮد ‪ ....‬وﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻮش آﻣﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻦ ﺷﺪ ‪ ....‬ﻣﻦ ﻫﻤﻮن ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ‬
‫ﺗﻮ درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﻮد ﺑﺎﻫﺎش آﺷﻨﺎ ﺷﺪم و اﯾﻦ اﻃﻼﻋﺎت رو ﺑﺪﺳﺖ آوردم‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اون ﻣﺎﺟﺮا ﺗﺎ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﯾﻮﻧﺎن ﺑﻮدم‪ ،‬ﺣﺪود ﯾﮏ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ‪ ،‬دﯾﮕﻪ ﻧﺪﯾﺪﻣﺶ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ در اﺗﺎق ﻗﺪم ﻣﯽزد دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ را ﺑﻬﻢ زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﺶ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﭘﺲ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﺣﺮﻓﻬﺎي ﻧﻮﯾﻞ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻪ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ اﯾﻦ اﻃﻼﻋﺎت‬
‫ﺟﺪﯾﺪ ﭘﺮداﺧﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ اﻃﻼﻋﺎت ﺧﻮب ﺑﻮد وﻟﯽ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻫﯿﭻ ﮐﻤﮑﯽ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ‬
‫ﻧﻤﯿﮑﺮد‪ .‬ﭘﺲ از ﯾﮑﯽ دو دﻗﯿﻘﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﻧﻮﯾﻞ ﺣﺎﻻ ﻣﯽﺗﻮﻧﻢ ﯾﻪ ﺳﻮال ﺧﺼﻮﺻﯽ ازت ﺑﭙﺮﺳﻢ؟‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﯾﺪ‪ ،‬ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪﯾﺪ؟‬
‫‪٣۶‬‬

‫ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻫﺮ ﺳﻮاﻟﯽ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از اﯾﻦ را داﺷﺖ‪ ،‬ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﯽ ﺳﮑﻮت ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺳﺘﺸﻮ ﺑﺨﻮاﯾﺪ ﺑﻌﺪ از ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮم‬
‫‪ ....‬آﺧﻪ دﯾﮕﻪ ﮐﺴﯽ رو ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮش ﺑﻤﻮﻧﻢ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻮﯾﻞ ﻧﻤﯽﺧﻮاد در اﯾﻦ ﺑﺎره ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻪ‪ ،‬در‬
‫اداﻣﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﻧﻮﯾﻞ ‪ ....‬ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺮي ﭼﻮن اون ﺑﯿﺮون ﺧﯿﻠﯽﻫﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﻦ‪.‬‬
‫***‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ ﮐﻪ ﻧﻮﯾﻞ در را ﺑﺎز ﮐﺮد از ﺻﺤﻨﻪاي ﮐﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﺮد ﺷﮕﻔﺖ زده ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻧﺴﺒﺘﺎً زﯾﺎدي از ﻫﻤﮑﻼﺳﯽﻫﺎي ﻗﺪﯾﻤﯿﺶ روﺑﺮوي او اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ‬

‫ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮادران ﮐﺮﯾﻮي‪ ،‬دوﻗﻠﻮﻫﺎي ﭘﺎﺗﯿﻞ‪ ،‬ارﻧﯽ‪ ،‬دﯾﻦ ﺗﻮﻣﺎس ﻫﻢ‬
‫اﺗﺎﻗﯽ او‪ ،‬ﻟﻮﻧﺎ‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ازش ﮐﻤﮏ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﻣﯿﻞ ﺑﻪ او‬
‫ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻫﻤﯿﺸﻪ از او ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ...‬و اﮐﺜﺮ اﻋﻀﺎي ارﺗﺶ اﻟﻒ دال آﻧﺠﺎ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪٣٧‬‬

‫ﻧﻮﯾﻞ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ دﯾﺪ دوﺳﺘﺎﻧﺶ او را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﺮدهاﻧﺪ و ﺑﻪ ﯾﺎدش ﺑﻮدﻧﺪ از ﺧﻮدش‬

‫ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا آﻧﻬﺎ را ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺧﺒﺮي ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﺟﺎي ﯾﮑﯽ از‬
‫دوﺳﺘﺎش ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد ‪ ....‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ او را ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻮد دوﺳﺖ داﺷﺖ ‪ ....‬ﮐﺴﯽ‬
‫ﮐﻪ در ﺟﻠﺴﺎت اﻟﻒ دال ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دﯾﺮ ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻨﺶ ﻣﺴﺨﺮه ﻧﻤﯽﮐﺮد و ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫ﺗﻼش ﮐﻦ ‪ ....‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ او در ﻣﻮرد ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ از اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﭘﺴﺮ اوﻧﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﻮدم اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽﮐﻨﻢ وﻟﯽ ﻧﻤﯽدوﻧﻢ اوﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮري ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ‬
‫ﯾﺎ ﻧﻪ‪ ،‬او ﮔﻔﺖ ﻣﺎ ﮐﺎري ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدراﻣﻮن ﺑﻪ ﻣﺎ اﻓﺘﺨﺎر ﮐﻨﻨﺪ ‪ ....‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ او ﺣﺘﯽ از زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮدش ﺳﺨﺖﺗﺮ ﺑﻮد ‪ ...‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت در ﺗﻤﺎم ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻓﮑﺮ ﮐﺸﺘﻦ او ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮياي ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺳﺨﺘﯽﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد از ﭘﺎ در ﻧﯿﺎﻣﺪ و ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزهاش اداﻣﻪ داد‬

‫‪ ....‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻧﯿﺰ در ﻫﻤﯿﻦ راه ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ ‪ ...‬ﻫﺮياي ﮐﻪ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ زﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﺮدن او ﺗﻤﺎم اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن را ﮔﺸﺖ‪ .‬وﻟﯽ او درﻋﻮض ﭼﯿﮑﺎر ﮐﺮد ‪ ...‬او ﻫﺮي را ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﺮد ﺟﻠﻮي اﺷﮑﻬﺎﯾﺶ را ﺑﮕﯿﺮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ‪ ....‬ﻧﻤﯽدوﻧﯿﺪ از اﯾﻨﮑﻪ دوﺑﺎره ﻣﯽﺑﯿﻨﻤﺘﻮن ﭼﻘﺪر ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ‪.‬‬
‫‪٣٨‬‬

‫اوﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ او را ﺑﻐﻞ ﮐﺮد دﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﺧﯿﺲ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﯽ ﭘﺴﺮ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽﮐﺮدم دﯾﮕﻪ ﺑﺒﯿﻨﻤﺖ ‪ .....‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﯽ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﻗﻄﺮهﻫﺎي اﺷﮏ از ﺻﻮرﺗﺶ ﭘﺎﺋﯿﻦ ﻣﯽآﻣﺪ ﻧﯿﺰ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ او را ﺑﻐﻞ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺳﯿﻠﯽ ﻣﺤﮑﻤﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ زد و ﺑﺎ ﺻﺪاي‬

‫ﺑﻐﺾآﻟﻮدي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ اﺣﻤﻘﯽ ﮐﻪ ﮔﺬاﺷﺘﯽ رﻓﺘﯽ‪ ،‬ﻣﯽدوﻧﯽ اون ﻣﻮﻗﻊ ﭼﻘﺪر ﻧﮕﺮاﻧﺖ ﺷﺪﯾﻢ‪ ،‬اﺻﻼً‬
‫ﻧﻤﯿﺪوﻧﺴﺘﯿﻢ زﻧﺪهاي ﯾﺎ ﻧﻪ‪ .‬دﯾﮕﻪ ﺑﺎور ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ رﻓﺘﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ داﺷﺖ او را ﺑﻐﻞ ﻣﯽﮐﺮد ﺻﺪاي ﺳﺮد زﻧﺎﻧﻪاي از ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺷﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﯽدوﻧﻢ ﭼﺮا ﻣﻦ از دﯾﺪن دوﺑﺎره ﺷﻤﺎ اﺻﻼً ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﺸﺪم آﻗﺎي ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﺎ ﺟﯿﻨﯽ وﯾﺰﻟﯽ روﺑﺮو ﺷﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﯿﻨﯽ از‪......‬‬
‫‪٣٩‬‬

‫اﻣﺎ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﺗﻨﺪي ﺣﺮف ﻧﻮﯾﻞ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫وﯾﺰﻟﯽ ‪ .....‬دوﺷﯿﺰه وﯾﺰﻟﯽ ‪ ....‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ادب ﯾﺎد دادن‪.‬‬
‫رون دﺧﺎﻟﺖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬وﻟﯽ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺰار‪....‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﭘﺮﺧﺎش ﺑﻪ ﺑﺮادرش ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺣﺮف ﻧﺰدم روﻧﺎﻟﺪ وﯾﺰﻟﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب آﻗﺎي ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ﭼﺮا ﺑﺮﮔﺸﺘﯿﺪ اﯾﻨﺠﺎ؟‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ از اﯾﻦ رﻓﺘﺎر ﺟﯿﻨﯽ ﺷﮑﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻓﻘﻂ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻪ داﺷﺘﻦ ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ اﺳﻢ ﻧﻮﯾﻞ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ وﺟﻮد داره ‪ .....‬وﻟﯽ ﺗﻮ‬
‫ﺑﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮدي ﮐﻪ ﺗﻮ اﺣﻤﻖ و ﺗﺮﺳﻮ ﻫﻨﻮز زﻧﺪهاي ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺑﺮﮔﺸﺘﯿﺪ ‪ ...‬از‬
‫ﺷﻤﺎ ﻣﯿﺨﻮام ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﺧﻮﻧﻪ ﻫﺮي رو ﺗﺮك ﮐﻨﯿﺪ ‪ ...‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮرم ﺷﺪﯾﺪ آﻗﺎي‬
‫ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ؟‬
‫ﺳﭙﺲ آن ﻓﻀﺎي ﻣﺘﺸﻨﺞ را ﺑﺪون ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻠﻤﻪاي دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﺗﺮك ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﺟﯿﻨﯽ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﺗﻠﺨﯽ ﺑﯿﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ آن را‬
‫ﺷﮑﺴﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬از دﺳﺘﺶ ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﺸﻮ ﻧﻮﯾﻞ‪.‬‬
‫‪۴٠‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا اﯾﻦ ﻃﻮري ﮐﺮد؟‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ‪ ....‬راﺳﺘﺶ اون از دﺳﺘﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎراﺣﺘﻪ ‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ از دﺳﺖ ﺗﻮ ﻧﺎراﺣﺘﯿﻢ‪.....‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽدوﻧﻢ و از ﻫﻤﺘﻮن ﻣﻌﺬرت ﻣﯽﺧﻮام ‪ ....‬وﻟﯽ اون‪....‬‬
‫‪ -‬آره ﻧﻮﯾﻞ اون ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﻤﻪ از ﺗﻮ ﻧﺎراﺣﺘﻪ ‪ ....‬ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ اﯾﻨﺠﺎ ﻣﮑﺎن ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮاي‬
‫ﺗﻮﺿﯿﺢ دادن ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﯾﻢ ﯾﻪ ﺟﺎي دﯾﮕﻪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺟﯿﻨﯽ اﮔﻪ ﺑﺒﯿﻨﻪ ﻫﻨﻮز اﯾﻨﺠﺎﺋﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ‬
‫ﺑﺎش ﻃﻠﺴﻤﺖ ﻣﯽﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﻣﻘﺮ وﻟﺪﻣﻮرت ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ‬
‫در اﺗﺎق ﺷﻠﻮغ و ﺑﻬﻢ رﯾﺨﺘﻪاش روي ﺗﺨﺖ دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﺗﺎزه از ﮐﻮﭼﻪ دﯾﺎﮔﻮن‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ روز ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺎﻣﻮرﯾﺘﯽ ﮐﻪ ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ﺑﻪ او داده ﺑﻮد را اﻧﺠﺎم‬
‫دﻫﺪ‪ ،‬ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﺑﺎر ﭼﻪ ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﻪ او ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ اﻓﮑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻮزﺷﯽ در ﺳﺎﻋﺪ دﺳﺘﺶ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ‪ ....‬ﻟﺮد ﺳﯿﺎه او را اﺣﻀﺎر‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ از او درﺑﺎره ﻣﺎﻣﻮرﯾﺘﺶ ﺑﭙﺮﺳﺪ ‪ ....‬ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺷﻨﻠﺶ را دوﺑﺎره ﭘﻮﺷﯿﺪ و ﻣﻮﻫﺎي‬
‫ﺑﻠﻨﺪش را ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮد ‪ ....‬ﺳﭙﺲ از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪۴١‬‬

‫ﭘﺲ از ﻃﯽ ﮐﺮدن راﻫﺮوﻫﺎي ﭘﯿﭻ در ﭘﯿﭻ ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﺑﻪ ﺟﻠﻮي در اﺗﺎق ارﺑﺎﺑﺶ رﺳﯿﺪ‪ ،‬ﻗﺒﻞ‬
‫از اﯾﻨﮑﻪ دﺳﺘﺶ ﺑﻪ در ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬در ﺑﺎز ﺷﺪ و داﻻﻫﻮف ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ از ﺷﺪت ﺷﮑﻨﺠﻪ‬
‫ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﻮﺳﻂ دو ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون از اﺗﺎق ﺑﺮده ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ‪ :‬اﯾﻦ ﻫﻢ از‬
‫ﺷﺎﻧﺲ ﻣﻦ!‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭼﻮﺑﯽ ﺳﯿﺎه رﻧﮕﯽ ﮐﻪ دﺳﺘﻪﻫﺎي آن ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺎر ﮐﻨﺪه ﮐﺎري‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﮑﻞ ﻇﺎﻫﺮي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﺎﻋﺚ وﺣﺸﺖ اﻓﺮاد ﻣﯿﺸﺪ ﭼﻪ‬
‫ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﻧﯿﺰ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﻓﻮراً ﺟﻠﻮي او زاﻧﻮ زد و رداي او را‬
‫ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬درود ﺑﺮ ﻟﺮد ﺳﯿﺎه‬
‫ﺳﭙﺲ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪ ﺗﺎ ارﺑﺎﺑﺶ ﺑﻪ او اﺟﺎزه ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن را ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺳﺮد و وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﮐﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ در آن ﻣﻮج ﻣﯿﺰد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽﺗﻮﻧﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﯽ ﻟﻮﺳﯿﻮس ‪ ....‬ﺣﺎﻻ ﺑﮕﻮ ﭼﮑﺎر ﮐﺮدي‪ ،‬ﺗﻮﻧﺴﺘﯽ در ﻣﻮرد اون ﻧﻘﺎﺑﺪار‬
‫ﭼﯿﺰي ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯽ؟‬
‫‪ -‬ارﺑﺎب ﻣﻦ ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﻤﻮ ﮐﺮدم وﻟﯽ‪...‬‬
‫‪۴٢‬‬

‫اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺮﻓﺶ را اداﻣﻪ دﻫﺪ‪ .‬دردي وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺑﺪﻧﺶ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ارﺑﺎب ﻣﻦ‪...‬‬
‫‪ -‬ﺧﻔﻪ ﺷﻮ‪ ،‬اﺣﻤﻖﻫﺎي ﻋﻮﺿﯽ! ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﯿﺪ ﯾﻪ ﮐﺎر ﺳﺎده رو درﺳﺖ اﻧﺠﺎم ﺑﺪﯾﺪ‬
‫و دوﺑﺎره اوﻧﻮ زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻗﺮار داد ‪ ....‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ دﯾﺪ ﻟﻮﺳﯿﻮس ﺧﻮن ﺑﺎﻻ آورد ﻃﻠﺴﻤﺶ‬
‫را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬زودﺗﺮ ﮔﻮرﺗﻮ ﮔﻢ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻧﮑﺸﺘﻤﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻮﺳﯿﻮس ﺑﻪ ﻗﺪري ﺣﺎﻟﺶ ﺧﺮاب ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ‬
‫ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭼﻬﺎر دﺳﺖ و ﭘﺎ از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﻫﺎﮔﺰﻣﯿﺪ‬
‫در اواﺧﺮ ﺷﺐ‪ ،‬ﺻﺪاي ﺳﻪ ﭘﺎق ﻣﺘﻮاﻟﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮔﺮﺑﻪاي ﮐﻪ در آن ﺣﻮاﻟﯽ ﺑﻮد را ﻓﺮاري‬
‫دﻫﺪ‪ .‬ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﮐﻼه ﺷﻨﻞﻫﺎي ﺳﯿﺎﻫﺸﺎن را روي ﺳﺮﺷﺎن اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫از ﯾﮏ ﮐﻮﭼﻪ ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﯿﺮون آﻣﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﮐﺎﻓﻪ ﻣﺎدام رزﻣﺮﺗﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪۴٣‬‬

‫در ﻃﻮل راه ﻫﯿﭽﮑﺪام ﺑﺎ دﯾﮕﺮي ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﯽﮐﺮد و ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺮس ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺎدام‬
‫رزﻣﺮﺗﺎ ﻣﯿﺸﺪ ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﻣﺮﮔﺨﻮاران ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻗﺼﺪ ﮐﺸﺘﻦ او را ﻧﺪارﻧﺪ‬
‫اﻣﺎ ﺑﺎزﻫﻢ ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از ﻟﺤﻈﺎت دﻟﻬﺮهآور ﺗﻮاﻧﺴﺖ دو ﻧﻔﺮ از آﻧﻬﺎ را ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﺪاي ﻣﻦ‪ ،‬ﺷﻤﺎﻫﺎ ﻣﻨﻮ ﺗﺮﺳﻮﻧﺪﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﺳﻪ ﺳﯿﺎهﭘﻮش وﻗﺘﯽ دﯾﺪﻧﺪ ﮐﺴﯽ در ﮐﺎﻓﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻼه ﺷﻨﻠﺸﺎن را ﭘﺎﺋﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮ ﻣﺎدام رزﻣﺮﺗﺎ‬
‫اﯾﻦ ﺻﺪان رون ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﺳﻔﺎرش دﻫﺪ ‪...‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﻧﻮﯾﻞ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻃﺮف ﯾﮑﯽ از ﻣﯿﺰﻫﺎ ﮐﻪ در ﺗﺎرﯾﮑﺘﺮﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﺎﻓﻪ ﻗﺮار داﺷﺖ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺣﺎﻻ ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﯾﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪي‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ؟‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ‪ ....‬ﺧﺐ ﻧﻮﯾﻞ‪ ،‬ﺑﺰار اﯾﻦ ﻃﻮري ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﻫﺮي‪ ،‬ﺟﯿﻨﯽ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﻋﻮض ﺷﺪ‪ ....‬ﮐﻢﺣﺮف‪ ،‬ﮔﻮﺷﻪﮔﯿﺮ‪ ،‬ﺗﻨﺪﻣﺰاج ‪ ....‬در ﮐﻞ ﺟﯿﻨﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﻮض ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮگ‬
‫ﻫﺮي ﺿﺮﺑﻪ ﺷﺪﯾﺪي ﺑﻪ او زد‪ ،‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﯾﮏ ﺳﺎل ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺘﻮﻧﻪ دوﺑﺎره ﺧﻮدﺷﻮ‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ و ﺑﺎور ﮐﻨﻪ ﻫﺮي ﻣﺮده و دﯾﮕﻪ ﺑﺮ ﻧﻤﯽﮔﺮده‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﯽ ﺗﺼﻮر ﮐﻨﯽ او در‬
‫‪۴۴‬‬

‫اﯾﻦ ﯾﮏ ﺳﺎل ﭼﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬او از ﺗﻮ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺗﺸﯿﯿﻊ ﺟﻨﺎزه ﻫﺮي ﺑﯿﺎي اﮔﻪ‬
‫راﺳﺘﺸﻮ ﺑﺨﻮاي ﻫﻤﻪ ﻣﺎ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﯿﻢ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ ﺳﺮش را ﭘﺎﺋﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ‪ .....‬وﻟﯽ ﺑﺎور ﮐﻨﯿﺪ ﻣﻦ ﻧﻤﯽدوﻧﺴﺘﻢ ﻫﺮي ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪه‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﺎزه ﯾﮏ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﻫﺮي ﻣﺮده اوﻧﻢ ﮐﯽ؟ دو ﺳﺎل ﻗﺒﻠﺶ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻋﯿﺒﯽ ﻧﺪاره ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ازت ﻣﯽﺧﻮام ﺷﺮاﯾﻂ ﺟﯿﻨﯽ رو درك ﮐﻨﯽ و ﺑﻬﺶ زﻣﺎن ﺑﺪي ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎﻫﺎت ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎد‪.‬‬
‫رون ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺪام ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﻣﯿﺪاد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ از ﺧﻮدت ﺑﮕﻮ ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﮐﺠﺎ ﺑﻮدي‪ ،‬ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯿﮑﺮدي؟‬
‫‪ -‬ﺧﺐ داﺳﺘﺎن ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﻃﻮﻻﻧﯿﻪ ‪ .....‬اﺻﻼً ﻧﻤﯽدوﻧﻢ از ﮐﺠﺎ ﺷﺮوع ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫رون ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﻣﺠﺮﻣﯿﻦ ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺰار ﮐﻤﮑﺖ ﮐﻨﻢ ﭼﺮا ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺧﺒﺮي رﻓﺘﯽ؟‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻌﺪ از ﺧﻮردن ﺟﺮﻋﻪاي از ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯿﺶ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪۴۵‬‬

‫‪ -‬ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﻢ‪ ،‬از ﺷﻤﺎﻫﺎ‪ ،‬از ﺧﻮدم‪ ،‬از ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺷﺪم‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺧﺎﻧﻮادهام‬
‫را از دﺳﺖ داده ﺑﻮدم ‪ ...‬ﻣﻦ ﯾﻪ اﺣﻤﻖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﺒﻮدم ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﺴﺖ ﯾﻪ ورد ﺳﺎده را‬
‫درﺳﺖ اﺟﺮا ﮐﻨﻪ‪..‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ ﺗﻮ اﺣﻤﻖ ‪....‬‬
‫‪ -‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ رون وﻟﯽ ﺑﺎورﮐﻨﯿﺪ اﺣﻤﻖ ﺑﻮدم‪ ،‬اﮔﻪ ﻧﺒﻮدم ﻫﯿﭻ وﻗﺖ اﯾﻨﺠﺎ رو ﺗﺮك ﻧﻤﯽﮐﺮدم‬
‫و اﯾﻨﮑﻪ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽﮐﺮدم ﻣﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﻨﮓ ﺧﺎﻧﻮاده ام ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻬﻢ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ اﻻن اﯾﻨﺠﺎﯾﯽ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﮕﻮ ﮐﺠﺎ ﺑﻮدي؟‬
‫‪ -‬ﺑﺰارﯾﺪ از اول ﺑﺮاﺗﻮن ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮم ﯾﻪ ﻧﺎﻣﻪ از ﻃﺮف‬
‫ﭘﺮوﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻪ دﺳﺘﻢ رﺳﯿﺪ‪....‬‬
‫‪ -‬از ﻃﺮف ﭘﺮوﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور؟!‬
‫‪ -‬درﺳﺘﻪ ﻓﻘﻂ از ﻣﻦ ﻧﺨﻮاﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﮕﻢ ﺗﻮش ﭼﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺸﺪت ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮد از ﻣﺤﺘﻮاي ﻧﺎﻣﻪ ﺳﺮ در آورد ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﻧﻮﯾﻞ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺴﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺑﺎ ﺳﺮ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﺧﻮرده‪ .‬ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب اﮔﻪ دوﺳﺖ ﻧﺪاري ﺑﮕﯽ ﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮرت ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ‪...‬‬
‫‪۴۶‬‬

‫رون وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺻﻮرت ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ رو دﯾﺪ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﯽ ﭘﺎي ﻣﻨﻮ وﺳﻂ ﻧﮑﺶ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﮕﯽ ﺧﻮدت ﻣﺠﺒﻮرش ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ وﮔﺮﻧﻪ ﻣﻦ‬
‫اﺻﻼً ﺑﺎ اون ﮐﺎري ﻧﺪارم‪.‬‬
‫‪ -‬رووون !!!‬
‫ﻟﺤﻦ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻃﻮري ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺐ رون ﺑﻮد ﺧﺸﮑﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎً اداﻣﻪ ﺑﺪه ﻧﻮﯾﻞ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ دﯾﺪ رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻫﻨﻮز ﻣﺜﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽﭘﺮﻧﺪ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﯿﻦ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﯾﻪ روز ﺑﻬﺖ ﻣﯿﮕﻢ ﭼﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد وﻟﯽ اﻻن ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ‬
‫ﺑﮕﻢ ﮐﻪ اون ﻣﻨﻮ راﻫﻨﻤﺎﺋﯽ ﮐﺮد‪ ،‬در واﻗﻊ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﭘﺮوﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻪ ﭼﯿﻦ رﻓﺘﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﯿﻦ؟ وﻟﯽ ﭼﺮا اوﻧﺠﺎ؟‬
‫‪ -‬ﭘﺮوﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻻزﻣﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪن ﺑﻪ ﺟﺎدوﮔﺮي ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ‪ ،‬داﺷﺘﻦ ذﻫﻨﯽ‬
‫ﺑﺎز و ﮔﺴﺘﺮده اﺳﺖ ‪ ....‬ﭼﯿﻦ از ﻣﻌﺪود ﮐﺸﻮرﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ آﻣﻮزش ذﻫﻦ اﻋﺘﻘﺎد‬
‫دارﻧﺪ ‪ ....‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ رﻓﺘﻢ ﭼﯿﻦ‪ ،‬اوﻧﺠﺎ ﭘﯿﺶ اﺳﺘﺎد ﻟﯽ ﭼﺎﻧﮓ ﯾﻮ آﻣﻮزش دﯾﺪم ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ‬
‫‪۴٧‬‬

‫اﯾﻦ ﻫﻢ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ اﺳﺘﺎد ﮐﺴﯽ را ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدي ﻗﺒﻮل ﻧﻤﯽﮐﺮد وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﭘﺮوﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور ﻣﻨﻮ ﻓﺮﺳﺘﺎده‪ ،‬ﻗﺒﻮﻟﻢ ﮐﺮد ‪ ....‬ﯾﮏ ﺳﺎل اوﻧﺠﺎ آﻣﻮزش دﯾﺪم ‪ ....‬ﭘﺲ از‬
‫آن اﺳﺘﺎد ﻣﻨﻮ ﺑﺎ ﯾﻪ ﻧﺎﻣﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺎز ﻫﻢ از ﻃﺮف ﭘﺮوﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور و داﺧﻞ ﻧﺎﻣﻪ اﺳﺘﺎد ﻟﯽ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﻮﻧﺎن ﭘﯿﺶ اﺳﺘﺎد ﻫﯿﺮو ﻓﺮﺳﺘﺎد ‪ ....‬ﺳﻪ ﺳﺎل ﺗﻤﺎم ﺑﺼﻮرت ﺷﺒﺎﻧﻪروزي ﺗﻮﺳﻂ اﺳﺘﺎد‬
‫ﻫﯿﺮو آﻣﻮزش دﯾﺪم ‪...‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺪاي ﻣﻦ! ﺗﻮ ‪ .....‬ﺗﻮ ﭘﯿﺶ اﺳﺘﺎد ﻫﯿﺮو آﻣﻮزش دﯾﺪي ‪ .....‬واي‪ ....‬اون ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﯽ ﯾﺎد‬
‫داد ‪ ....‬ﺟﺎدوي ﺳﻔﯿﺪ؟ ﺷﺎﯾﺪم ﺟﺎدوي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ‪ ،‬آره ﺧﻮدﺷﻪ ‪ .....‬ﺟﺎدو از ﯾﻮﻧﺎن ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ‪ .....‬ﻣﯽﺗﻮﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﯾﺎد ﺑﺪي؟ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ دﻟﻢ ﻣﯽ‪...‬‬
‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﺘﻮ ﻗﻄﻊ ﻣﯿﮑﻨﻢ وﻟﯽ ﻫﯿﭽﮑﺪوم از اﯾﻦﻫﺎ رو ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ ﯾﺎد ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ ‪......‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺑﺎ ﭼﮑﺶ ﺑﻪ ﺳﺮش زده ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﯽ!؟ ﭘﺲ ﭼﯽ ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﯽ؟‬
‫‪۴٨‬‬

‫ ﻏﺮﯾﺒﻪ‬: ‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم‬
‫ﻗﺼﺮ ﻣﺎﻟﻔﻮي‬
۴٩

‫اﺗﺎق ﺧﻮاب ﻣﺠﻠﻠﯽ ﮐﻪ دﯾﻮارﻫﺎي آن ﭘﻮﺷﯿﺪه از اﺷﯿﺎي ﻗﯿﻤﺘﯽ و ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﻮد و ﺳﺎﻋﺖ‬
‫روي ﻣﯿﺰ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﯿﻤﻪﻫﺎي ﺷﺐ اﺳﺖ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ در ﺣﺎل ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻮﺳﯿﻮس ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻀﻄﺮب ﺑﻮد و ﻣﺪام ﭘﺎﯾﺶ را ﻋﻮض ﻣﯿﮑﺮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬دﯾﮕﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪم ﺳﯿﺴﯽ ‪ ....‬ﺗﻮي ﻫﺮ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﯿﺨﻮرم ﻓﻮراً ﺷﮑﻨﺠﻪام‬
‫ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ ،‬اﺻﻼً ﻧﻤﯽﭘﺮﺳﻪ ﻣﻘﺼﺮ ﺑﻮدم ﯾﺎ ﻧﻪ ‪ ....‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ در آن ﻣﻮج‬
‫ﻣﯿﺰد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اون دﯾﮕﻪ ‪ ....‬ﺣﺘﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮناﺻﯿﻞﻫﺎ ارزش ﻗﺎﺋﻞ ﻧﯿﺴﺖ‪ ...‬ﺳﯿﺴﯽ!!!!‬
‫ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺳﺮ درﮔﻤﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮدم ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ﺑﻌﺪ از ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن داﻣﺒﻠﺪور دﯾﮕﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺧﻮدﺷﻮ اﻋﻼم‬
‫ﮐﻨﻪ‪ .‬وﻟﯽ اﻻن ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻣﺨﻔﯿﺎﻧﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ‪ ....‬ﻣﻦ دﯾﮕﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻗﺪرﺗﺸﻢ ﺷﮏ دارم‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ آﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﺗﻮ وزارﺗﺨﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﭼﻮﺑﺶ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ‬
‫رو دﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻟﺮد ﺳﯿﺎه رو دارﯾﻢ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻣﯿﺒﯿﻨﻢ‬
‫درﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﺋﯽ از ﭘﺲ او ﺑﺮ ﻧﻤﯿﺎد وﻟﯽ اون ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺷﺶ ﯾﺎ ﻫﻔﺖ‬
‫‪۵٠‬‬

‫ﻧﻔﺮ ﮐﺎراﮔﺎه ﻗﻮي ﯾﺎ اون ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎي ﻋﻮﺿﯽ ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﻪ‪ .‬ﮐﺎري ﮐﻪ داﻣﺒﻠﺪور ﻣﯽﺗﻮﻧﺴﺖ‬
‫اﻧﺠﺎم ﺑﺪه‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺳﮑﻮت ﻧﺴﺒﺘﺎً ﻃﻮﻻﻧﯽ اداﻣﻪ داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺧﻮب ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ اﺷﺘﺒﺎه زﻧﺪﮔﯿﻢ ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ اون ﺑﻮده‪.‬‬
‫ﻧﺎرﺳﯿﺴﺎ ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﺧﻮاب راﺣﺘﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ ﺣﺮف او ﮔﻮش ﻣﯿﺪاد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﯿﮕﯽ ﭼﮑﺎر ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﺧﻮدت ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯿﺪوﻧﯽ اﮔﻪ از اوﻧﺠﺎ ﺑﯿﺮون ﺑﯿﺎﯾﻢ ﻓﻮراً ﻣﺎ رو‬
‫ﻣﯿﮑﺸﻪ‪.......‬‬
‫‪ -‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ‪ ،‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺧﯿﻠﯽ دﯾﺮه‪ ،‬وﻟﯽ ﺗﺤﻤﻞ اﯾﻦ وﺿﻊ رو ﻫﻢ ﻧﺪارم‪ .‬در‬
‫اﯾﻦ ﭼﻨﺪ روز ﻓﮑﺮاﻣﻮ ﮐﺮدم ‪ ....‬اﻣﺎ اول ازت ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺎ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﮑﻨﯽ و در‬
‫اﯾﻦ راه ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻧﺎرﺳﯿﺴﺎ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ دﺳﺖ ﻫﻤﺴﺮش را ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ و ﻫﺮ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ‪ ،‬ﺑﺎزم ﭘﯿﺸﺖ‬

‫ﻣﯿﻤﻮﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻟﻮﺳﯿﻮس ﮐﻪ اﻧﺪﮐﯽ آرام ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪۵١‬‬

‫‪ -‬ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺮاي ﻣﺤﻔﻞ از ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺎرﺳﯿﺴﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﻤﺴﺮش از ﺟﺎ ﭘﺮﯾﺪ و ﻫﺎج و واج ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﯿﯿﯿﯿﯽ؟ ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ ﭼﯽ ﻣﯿﮕﯽ؟ اﮔﻪ ﻟﺮد ﺳﯿﺎه‪...‬‬
‫‪ -‬ﻧﺎرﺳﯿﺴﺎ!‬
‫‪ -‬ﻧﻪ اﺻﻼً ﺑﻬﺶ ﻓﮑﺮ ﻫﻢ ﻧﮑﻦ ‪ ....‬ﻓﺮار ﮐﺮدن ﺑﻬﺘﺮ از اﯾﻦ ﮐﺎرﯾﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﺨﻮاي اﻧﺠﺎم‬
‫ﺑﺪي ‪ .....‬اﯾﻦ ﮐﺎرت دﯾﻮاﻧﮕﯿﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﺎرﺳﯿﺴﺎ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻮش ﺑﺪه ‪ ....‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﮐﻪ دﯾﻮاﻧﮕﯿﻪ اﻣﺎ ﻣﻦ دوﺳﺖ‬

‫ﻧﺪارم‪ ،‬ﻣﺜﻞ آدﻣﻬﺎي ﺗﺮﺳﻮ در ﺣﯿﻦ ﻓﺮار ﮐﺮدن ﮐﺸﺘﻪ ﺑﺸﻢ و اﯾﻦ را ﻫﻢ ﺧﻮب ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎرم ﺟﻮن ﺷﻤﺎﻫﺎرو ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻣﯿﻨﺪازم وﻟﯽ ﺑﺎور ﮐﻦ ﺗﻮ و دراﮐﻮ ﻫﻤﯿﻦ اﻻن ﻫﻢ‬
‫در ﺧﻄﺮﯾﺪ‪ .‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻗﺒﻮل ﮐﻦ ﺳﯿﺴﯽ‪ .‬اﮔﻪ ﻗﺮاره ﺗﻮﺳﻂ اون ﮐﺸﺘﻪ ﺑﺸﻢ ﭘﺲ‬
‫ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺰار ﺑﻬﺶ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺰﻧﻢ ‪ ...‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ‪.‬‬
‫***‬
‫‪ -‬ﭼﯽ!؟ ﭘﺲ ﭼﯽ ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﯽ؟‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﻮﯾﻞ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺿﻌﯿﻔﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪۵٢‬‬

‫‪ -‬ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ‪ ....‬ﺗﻮ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮاي ﺑﮕﯽ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﯾﺎد‪.....‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ وﺣﺸﺖ زده ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻮﯾﻞ ﻧﮕﻮ ﮐﻪ ﺣﺪس ﻣﻦ درﺳﺘﻪ؟‬
‫ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ‪ ،‬ﭼﯽ داري ﻣﯿﮕﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮدت‪ ،‬ﻣﻦ اﺻﻼً ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﯾﺎد ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺟﺎدوي ﻃﺒﯿﻌﺖ رو ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻢ ‪ ....‬ﻓﻘﻂ ‪ ....‬اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻨﺎرش ﭼﯿﺰﻫﺎي دﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﯾﺎد‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺧﯿﺎﻟﺶ راﺣﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺎدوي ﻃﺒﯿﻌﺖ! ‪ ......‬در ﻣﻮردش ﺧﻮاﻧﺪم ‪ ....‬ﯾﮑﯽ از ﻗﺪﯾﻤﯽﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎدوﻫﺎي ﺟﻬﺎن‬

‫اﺳﺖ‪ ،‬وﻟﯽ ﺗﻮ اون ﮐﺘﺎب ﻫﯿﭽﯽ در ﻣﻮرد ﺧﻮد ﺟﺎدو ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻧﺪاده ﮐﻪ اﺻﻼً ﭼﯿﻪ؟‬
‫‪ -‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺗﻮ دو ﻗﺮن اﺧﯿﺮ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﻧﻮع ﺟﺎدو را‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﮐﺴﯽ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻪ در ﻣﻮردش ﭼﯿﺰي ﺗﻮ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ﺑﻨﻮﯾﺴﻪ‪....‬‬
‫رون ﮐﻪ ﮐﻼﻓﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد وﺳﻂ ﺣﺮف ﻧﻮﯾﻞ ﭘﺮﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﮐﺎﻓﯿﻪ دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯿﺨﻮاد ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪي‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﮕﻮ اﯾﻦ ﺟﺎدوي‬
‫ﻃﺒﯿﻌﺖ ﭼﯿﻪ؟‬
‫‪۵٣‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ رون‪ ،‬وﻟﯽ ﺗﻮ ﺧﻮدت ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺗﺎ ﯾﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻤﯽﺷﻨﯿﺪ ﺣﺎﻻ‬
‫ﺣﺎﻻﻫﺎ داﺷﺖ ﻣﻨﻮ ﺳﻮال ﭘﯿﭻ ﻣﯿﮑﺮد‪ .‬ﺧﺐ ‪ ...‬اول از ﻫﻤﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﺟﻬﺎن از ﭼﻬﺎر ﻋﺼﺮ‬
‫اﺻﻠﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه ‪ :‬آب‪ ،‬ﺧﺎك‪ ،‬ﺑﺎد و آﺗﺶ‪.‬‬
‫ﭘﺎﯾﻪﻫﺎي ﺟﺎدوي ﻃﺒﯿﻌﺖ ﻧﯿﺰ از اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﻋﻨﺼﺮ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه‪ .‬ﺷﻤﺎ در ﺟﺎدوي ﻃﺒﯿﻌﺖ ﯾﺎد‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﻋﻨﺼﺮ اﺻﻠﯽ ﺑﺼﻮرتﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮐﻨﺘﺮل داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ و از‬
‫آﻧﻬﺎ ﺑﺼﻮرﺗﻬﺎي ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺪاي ﻣﻦ ‪ ....‬اﯾﻦ ﺧﺎرق اﻟﻌﺎده اﺳﺖ ﻧﻮﯾﻞ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮ‪.......‬‬
‫رون ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﮔﯿﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﯾﺎ ﻫﻨﻮز ﺧﻮب ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪم ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ ﺟﺎدوي ﻃﺒﯿﻌﺖ ‪....‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻮﯾﻞ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﻧﻤﯽﺧﻮام ﺑﻬﺖ ﺗﻮﻫﯿﻦ ﮐﻨﻢ‪ .‬وﻟﯽ ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺪوﻧﻢ اﯾﻦ ﺟﺎدوي ﻃﺒﯿﻌﺖ ‪.....‬‬
‫ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﺎﺻﯽ داره ﯾﺎ ﻧﻤﯽدوﻧﻢ ﭼﻄﻮري ﺑﮕﻢ ‪ .....‬ﻣﺜﻼً‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﯿﺨﻮاي ﺑﺎ آب ﭼﮑﺎر ﮐﻨﯽ؟‬
‫‪ -‬در ﺟﻮاب ﺳﻮاﻟﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎش و ﻣﺒﺎرزه ﻫﺎﻣﻮ ﻧﮕﺎه ﮐﻦ ‪ .‬ﺣﺎﻻ‬
‫ﺑﺰارﯾﺪ ﺑﻘﯿﻪ داﺳﺘﺎﻧﻤﻮ ﺑﮕﻢ‪ ،‬ﺑﻌﺪاً ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﻣﻮردش ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪم ‪ .....‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ‬
‫آﻣﻮزﺷﻬﺎم ﭘﯿﺶ اﺳﺘﺎد ﻫﯿﺮو ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‪ ،‬وﻗﺘﺶ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮدﻣﻮ ﺗﻮ دﻧﯿﺎي واﻗﻌﯽ اﻣﺘﺤﺎن‬
‫‪۵۴‬‬

‫ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎ رﻓﺘﻢ ‪ ....‬اوﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺎ ﯾﻪ ﮔﺮوه ﻣﺜﻞ ﻣﺤﻔﻞ‬
‫ﻗﻘﻨﻮس آﺷﻨﺎ ﺷﺪم‪...‬‬
‫***‬
‫ﺳﺎل ‪2002‬‬
‫اﻣﺮﯾﮑﺎ ‪ -‬ﻧﯿﻮﯾﻮرك‬
‫ﻣﺤﻠﻪ ﻫﺎرﻟﯽ دﯾﺴﻮن‬
‫در ﯾﮏ رﺳﺘﻮران ﮐﺜﯿﻒ ﻣﺸﻨﮕﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬دو ﻧﻔﺮ ﮐﻪ در دﻧﺞﺗﺮﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ رﺳﺘﻮران‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪاش را ﺟﻠﺐ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ رﻓﺘﺎر ﻋﺠﯿﺒﯽ داﺷﺖ ﻣﺪام ﺑﻪ اﻃﺮاف‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻀﻄﺮب ﻣﯽآﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﭼﯿﺰي از ﺣﺮﻓﻬﺎي آﻧﻬﺎ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﺟﺎﯾﺶ را ﻋﻮض ﮐﺮد و دو ﻣﯿﺰ آﻧﻄﺮفﺗﺮ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫‪۵۵‬‬

‫ﻣﺎرك ﮐﻪ ﺑﺎراﻧﯽ ﺗﯿﺮهاي ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد ﭼﻬﻞ و ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪ ،‬ﻫﯿﮑﻠﯽ درﺷﺖ و‬
‫ﭘﻮﺳﺘﯽ ﺗﯿﺮه داﺷﺖ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ارﺑﺎب ﮔﻔﺘﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮ ﺣﻤﻠﻪ ﻓﺮدا ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪ ‪ ....‬ﮔﻔﺖ اﮔﻪ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺎﻣﺪه و‬
‫ﺷﺮﮐﺖ ﻧﮑﺮده‪ ،‬ﺧﻮدم ﺷﺨﺼﺎً ﺣﺴﺎﺑﺸﻮ ﻣﯿﺮﺳﻢ‪.‬‬
‫آداﻣﺰ ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﭘﺮ از زﺧﻢﻫﺎي ﻋﻤﯿﻖ و ﻋﺎري از اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺳﺮدي ﮐﻪ‬
‫ﻧﻮﯾﻞ را ﺑﻪ ﯾﺎد اﺳﻨﯿﭗ‪ ،‬اﺳﺘﺎد ﻣﻨﻔﻮرش ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﻮرات ارﺑﺎب ﻋﻤﻞ ﮐﺮدم و ﻓﺮدا ﻫﻢ اﯾﻦ وﻓﺎدارﯾﻤﻮ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ‬
‫‪ ....‬ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﯾﻢ اﯾﻨﺠﺎ ﻣﻮﻧﺪﻧﻤﺎن ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻌﺪ از ﺷﻨﯿﺪن ﺣﺮﻓﻬﺎي آﻧﻬﺎ در اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﺑﻪ وزارﺗﺨﺎﻧﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺧﺒﺮ‬
‫دﻫﺪ‪ ،‬ﮐﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ رخ داد‪.‬‬
‫آن دو ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ از ﻣﯿﺰ دور ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪ اﺳﻤﺶ‬
‫آداﻣﺰ و ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ اﻓﺮاد ارﺑﺎب ﻣﺮگ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻃﻠﺴﻤﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻣﯿﺰﻫﺎي ﺧﺎﻟﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪ ،‬ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﯿﺰ رﺳﯿﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺴﻤﯽ ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ‬
‫ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد ‪ ....‬ﭘﺲ از آن ﻣﺮد ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺟﻮان و ﺧﻮش ﻗﯿﺎﻓﻪاي ﺑﯿﻬﻮش ﮐﻨﺎر دﯾﻮار اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫‪۵۶‬‬

‫در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﻧﯿﺰ دﺧﺘﺮ ﺟﻮاﻧﯽ از ﻧﺎﮐﺠﺎ آﺑﺎد ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ و ﺳﯿﻞ ﻃﻠﺴﻢﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف‬
‫آﻧﻬﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮي ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺎرك ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﻋﮑﺲاﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ و او ﻧﯿﺰ ﺧﻠﻊ‬
‫ﺳﻼح و ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ آداﻣﺰ ﺑﺴﺮﻋﺖ واﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎن داد و ﻃﻠﺴﻢﻫﺎ رو ﯾﮑﯽ ﭘﺲ از‬
‫دﯾﮕﺮي ﺑﺎ ﻣﻬﺎرت ﺗﻤﺎم دﻓﻊ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﻧﻮﺑﺖ او ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﯿﻞ ﻃﻠﺴﻢﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ‪ ....‬دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻨﺶ ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽﻫﺎي ﺑﺎﻻﺋﯽ داﺷﺖ وﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﺣﺮﯾﻒ او ﻧﻤﯿﺸﺪ ‪ ...‬دﯾﻮارهﻫﺎي‬
‫دﻓﺎﻋﯽاش ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺿﻌﯿﻒﺗﺮ ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫ﮐﺮي ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ از ﭘﺲ آداﻣﺰ ﺑﺮ ﻧﻤﯿﺎد‪ .‬درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﺪام از ﺳﺮ راه ﻃﻠﺴﻢﻫﺎ‬
‫ﮐﻨﺎر ﻣﯽرﻓﺖ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل راﻫﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮد و ﺑﺮادرش را از اﯾﻦ ﻣﺨﻤﺼﻪ ﻧﺠﺎت دﻫﺪ‪ .‬در‬
‫ﻫﻤﯿﻦ اﻓﮑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﻃﻠﺴﻢ آداﻣﺰ ﭘﺲ از ﻋﺒﻮر از ﺳﭙﺮش او را ﺧﻠﻊ ﺳﻼح و زﺧﻤﯽ ﺑﻪ‬
‫ﮔﻮﺷﻪاي ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد‪.‬‬
‫آداﻣﺰ ﮐﻪ از ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮐﺎرش راﺿﯽ ﺑﻮد ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﻪ ﻃﺮف ﮐﺮي ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﭘﻮزﺧﻨﺪ زﺷﺘﯽ ﺑﻪ او زد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻮﻧﺪم ﭼﺮا ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺎرﯾﻤﻮر ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺴﻠﺸﻮن ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ ﻣﻨﻘﺮض ﺑﺸﻪ؟‬
‫‪۵٧‬‬

‫ﮐﺮي ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮ ﻋﻮﺿﯽ ﻫﺴﺘﯽ آﺷﻐﺎل‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﭻ ﻧﭻ ‪ ....‬اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯿﮑﻨﯽ‪ .‬ﭼﻮن ﺗﻮ ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﻧﻤﯿﺸﻪ ﻓﻀﻮﻟﯽ ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ‬
‫‪ .....‬اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺮي؟‬
‫ﻣﻦ اﯾﻦ ﻃﻮر ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﺻﺪاي ﻣﺮدي ﺑﺎ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﻃﺮف آﻧﻬﺎ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﻣﯿﮑﺮد ‪ ....‬آداﻣﺰ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﺎ ﺟﻮان ‪ 21‬ﯾﺎ ‪ 22‬ﺳﺎﻟﻪاي روﺑﺮو ﺷﺪ‪ .‬ﺧﻨﺪه ﺳﺮدي‬
‫ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﯾﺎد ﻧﺪادن ﺗﻮ ﮐﺎرﻫﺎي دﯾﮕﺮان ﻓﻀﻮﻟﯽ ﻧﮑﻨﯽ‪ ،‬ﻧﻪ؟!‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ﯾﺎد دادن‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺴﺘﮕﯽ داره ﮐﻪ اون ﮐﺎر ﭼﻪ ﮐﺎري ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫آداﻣﺰ ﮐﻪ از ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﻣﺮد ﻏﺮﯾﺒﻪ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺨﻮام ﺗﻮ رو ﺑﮑﺸﻢ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه زودﺗﺮ ﮔﻮرﺗﻮ ﮔﻢ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﻣﯿﺮم وﻟﯽ اون دو ﺗﺎ رو ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣﯿﺒﺮم ‪ ....‬ﻣﺸﮑﻠﯽ ﮐﻪ ﻧﺪاري؟‬
‫‪۵٨‬‬

‫آداﻣﺰ ﮐﻪ ﮐﻢﮐﻢ داﺷﺖ ﮐﻨﺘﺮﻟﺶ را از دﺳﺖ ﻣﯿﺪاد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺴﺮه اﺣﻤﻖ ﺧﻮدت ﺧﻮاﺳﺘﯽ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺮاي ﺗﺨﻤﯿﻦ زدن ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ ﺣﺮﯾﻔﺶ ﻃﻠﺴﻢ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺳﺎدهاي ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ‬
‫ﻋﮑﺲاﻟﻌﻤﻞ او ﺑﺎﻋﺚ ﺣﯿﺮﺗﺶ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ دادن دﺳﺘﺶ اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮد و ﻃﻠﺴﻢ را دﻓﻊ ﮐﺮد ‪ ....‬اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ او‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﮐﺮي ﻧﯿﺰ ﺷﺪ‪ .‬آداﻣﺰ ﭘﺲ از اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮ ﺣﯿﺮﺗﺶ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ‪،‬‬
‫ﭘﻮزﺧﻨﺪ زﺷﺘﯽ زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﯾﻪ ﭼﯿﺰاﯾﯽ ﺑﻠﺪي‪ ،‬ﺑﺰار ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺑﺎ اﯾﻦ ﭼﮑﺎر ﻣﯿﮑﻨﯽ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﭼﻮﺑﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﭘﺮﺗﻮ ﺳﺒﺰ رﻧﮕﯽ را ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ آﻣﺎده ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﯾﺶ را ﻋﻮض ﮐﺮد ‪ ..‬در ﺳﻪ ﺳﺎل‬
‫آﻣﻮزﺷﺶ ﭘﯿﺶ اﺳﺘﺎد ﻫﯿﺮو ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﻣﯿﺪان ﻣﺒﺎرزه ﺧﻮﻧﺴﺮد و آرام‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ آراﻣﺶ در ﻣﺒﺎرزات ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﻮد ﺣﺮﯾﻔﺶ ﺑﺘﺮﺳﺪ و ﺿﺮﯾﺐ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺗﺶ ﺑﺎﻻ‬
‫ﺑﺮود ‪ ...‬ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻋﮑﺲاﻟﻌﻤﻞ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ ،‬اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫‪۵٩‬‬

‫‪ -‬دو راه ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﺪاري ﯾﺎ ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ و ﺑﺪون درﮔﯿﺮي ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﺘﻮ ﻣﯿﻨﺪازي و ﺧﻮدﺗﻮ‬
‫ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﯾﺎ ﺑﻪ زور وادارت ﮐﻨﻢ اﯾﻦ ﮐﺎرو اﻧﺠﺎم ﺑﺪي! ﺣﺎﻻ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻦ!‬
‫آداﻣﺰ وﻗﺘﯽ دﯾﺪ ﺟﻮان ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺧﻮﻧﺴﺮد اﺳﺖ و ﻫﯿﭻ ﻋﮑﺲاﻟﻌﻤﻞ ﺧﺎﺻﯽ از ﺧﻮدش‬
‫ﻧﺸﺎن ﻧﻤﯿﺪﻫﺪ ﺗﺮس وﺟﻮدش را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ وﻟﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺟﻮاب او را‬
‫داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻫﻢ دو راه ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﺪاري ﯾﺎ ﺑﻤﯿﺮ ﯾﺎ ﻣﯽﮐﺸﻤﺖ!‬
‫ﺳﭙﺲ دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﻃﻠﺴﻢﻫﺎي ﺳﯿﺎﻫﺶ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﻧﻮﯾﻞ ﭼﻮﺑﺶ را ﺑﺎﻻ آورد و ﺳﭙﺮ ﻣﺤﺎﻓﻈﯽ ﺟﻠﻮي ﺧﻮدش درﺳﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﭘﺮﺗﻮ ﻃﻠﺴﻢ ﺳﯿﺎه رﻧﮓ آداﻣﺰ را در ﺧﻮدش ﺑﻠﻌﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﻧﻮﺑﺖ او ﺑﻮد ‪ ...‬ﻣﺒﺎرزه ﻫﺮ دوي آﻧﻬﺎ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺒﺎ و وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ‬
‫ﺟﺎدوﯾﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺣﺮﯾﻔﺶ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺎد دﯾﮕﺮي ﺑﺎ زﯾﺒﺎﯾﯽ و ﻣﻬﺎرت ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻤﺎمﺗﺮ آن‬
‫را دﻓﻊ ﯾﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺟﺮا ﮐﻨﻨﺪهاش ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫دﯾﻮارﻫﺎي اﻃﺮاﻓﺸﺎن ﺳﻮراخ ﺳﻮراخ و ﺗﮑﻪﻫﺎي آن در اﻃﺮاف ﭘﺨﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯿﺰﻫﺎ در‬
‫اﺛﺮ ﺑﺮﺧﻮرد ﻃﻠﺴﻢﻫﺎي ﻣﻨﺤﺮف ﺷﺪه‪ ،‬ﺷﮑﺴﺘﻪ و در ﺣﺎل ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪۶٠‬‬

‫***‬
‫ﮐﺮي ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻣﺒﺎرزه ﻣﺮد ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺑﺎ آداﻣﺰ رﻓﺎﻟﻮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻏﺮﯾﺒﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﻗﺎﺑﻠﯽ ﺑﻮد‪ .‬در ﻃﻮل ﻋﻤﺮش ﭼﻨﯿﻦ دوﺋﻠﯽ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد ﺣﺘﯽ ﺷﮏ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از‬
‫ﺑﺎب ﮐﺴﯽ ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ دوﺋﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻏﺮﯾﺒﻪ از ﺟﺎدوﻫﺎي ﻣﺘﻨﻮﻋﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﮑﺮد در‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﺮد ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺎرك ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ از‬
‫ﭘﺸﺖ او را ﻃﻠﺴﻢ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد‪ ،‬ﻓﺮﯾﺎد زد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻮاﻇﺐ ﭘﺸﺖ ﺳﺮت ﺑﺎش‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف دﻧﯿﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﻓﺮه ﺑﻪ دورش ﭼﺮﺧﯿﺪ و دﯾﮕﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭼﯿﺰي ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫‪۶١‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ ‪ :‬ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ آﺑﺮﻓﻮرث‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺻﺪاي آن دﺧﺘﺮ را ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻣﻮاﻇﺐ ﭘﺸﺖ ﺳﺮت ﺑﺎش‪ ،‬دﯾﮕﺮ‬
‫ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ ﺑﻠﮑﻪ در ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ و ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻃﻠﺴﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﻣﯽآﻣﺪ‬
‫واﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎن داد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و روي ﮐﺎري ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ﺗﻤﺮﮐﺰ‬
‫ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﻨﺘﺮل آن را ﺑﺪﺳﺖ آورد ﺑﻪ ﭼﻮﺑﺶ ﺣﺮﮐﺖ ﮔﺮداب‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪي داد‪ .‬ﺗﻤﺎم اﯾﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎت در ﮐﺴﺮي از ﺛﺎﻧﯿﻪ رخ داد‪.‬‬
‫‪۶٢‬‬

‫آداﻣﺰ ﮐﺎر ﺣﺮﯾﻔﺶ را ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﻋﺠﯿﺐ‪ ،‬او را وﺣﺸﺖ زده‬
‫ﮐﺮد‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎد ﺷﺪﯾﺪي ﺷﺮوع ﺑﻪ وزﯾﺪن ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺨﻮﺑﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻏﯿﺮ ﻋﺎدي ﺑﻮدن‬
‫ﺷﺮاﯾﻂ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻓﺮار را ﺑﺮ ﻗﺮار ﺗﺮﺟﯿﺢ داد و ﻓﻮرا آﭘﺎرات ﮐﺮد و ﭼﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ‬
‫ﻫﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮد ﭼﻮن دﻗﯿﻘﺎً ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ او ﺑﺎد ﻫﻤﭽﻮن ﮔﺮداب ﻣﯿﺰ و ﺻﻨﺪﻟﯽﻫﺎ رو‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﻮدش ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻌﺪ از ﺧﺮد ﮐﺮدن آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ اﻃﺮاف ﭘﺮﺗﺎب ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺗﺎ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﭼﯿﺰي از ﺟﺰ ﺧﺮاﺑﻪ از رﺳﺘﻮران ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽﻣﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻮﯾﻞ ﯾﺎدش آﻣﺪ ﮐﻪ‬
‫دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﺑﯽدﻓﺎع ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮآﺳﯿﻤﻪ ﺟﺎدوﯾﺶ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و اﻃﺮاﻓﺶ را ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن اﺛﺮي از دﺧﺘﺮ ﺟﻮان‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﮐﻪ ﮔﺮد و ﺧﺎﮐﻬﺎ ﺧﻮاﺑﯿﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺪن او را ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺻﻮرت ﻧﺎﺟﻮري ﺑﯿﻦ دو ﺗﮑﻪ از ﻣﯿﺰ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻗﺮار داﺷﺖ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ‬
‫دوﯾﺪ‪ ،‬در ﻃﻮل راه ﻣﺪام ﺧﺪا ﺧﺪا ﻣﯿﮑﺮد ﮐﻪ ﺻﺪﻣﻪ آﻧﭽﻨﺎﻧﯽ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ‬
‫او رﺳﯿﺪ و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻬﺶ اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﺧﯿﺎﻟﺶ راﺣﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از اﺳﺘﺨﻮاﻧﻬﺎي ﺑﺪﻧﺶ‬
‫ﻧﺸﮑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺴﺮﻋﺖ دﺳﺖ ﺑﮑﺎر ﺷﺪ‪ ،‬اﺑﺘﺪا دو ﺑﺮاﻧﮑﺎرد ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﮐﺮي و آن ﭘﺴﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻫﻢ‬
‫ﺳﻦ و ﺳﺎل ﺧﻮدش ﺑﻮد را روي آن ﻗﺮار داد ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺎرك رﻓﺖ و ﺑﺎ ﻃﻨﺎب ﺿﺪ‬
‫آﭘﺎرات او را ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ اﻓﺮاد وزارﺗﺨﺎﻧﻪ و ﭘﻠﯿﺲ ﻣﺸﻨﮕﻬﺎ ﺑﻪ رﺳﺘﻮران‬
‫‪۶٣‬‬

‫ﻣﯽرﺳﯿﺪﻧﺪ از آن ﻣﺤﻞ دور ﻣﯽﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺻﺎﺣﺐ رﺳﺘﻮران و‬
‫ﺧﺪﻣﺘﮑﺎرش را اﺻﻼح ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﭘﺎﻗﯽ از آﻧﺠﺎ ﻏﯿﺐ ﺷﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫در ﯾﮏ آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻣﺸﻨﮕﯽ ﭼﻨﺪ ﻃﺒﻘﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ‪ ....‬آﭘﺎرﺗﻤﺎنﻫﺎي ﻣﺸﻨﮕﯽ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﺤﻞ‬
‫ﺑﺮاي اﺧﺘﻔﺎ ﺑﻮد ‪ ...‬ﭼﻮن ﺑﺎ اﺟﺮا ﮐﺮدن ﭼﻨﺪ ﺟﺎدوي ﺗﻮﻫﻢزا و اﻣﻨﯿﺘﯽ اﮔﺮ ﺟﺎدوﮔﺮي ﺑﻪ‬
‫دﻧﺒﺎل او ﺑﻮد ﺑﻪ ﺷﺪت ﮔﯿﺞ ﻣﯿﺸﺪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺳﻌﯽ در از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن آﻧﻬﺎ داﺷﺘﻪ‬
‫داﺷﺖ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﺟﺎدوﺋﯽ اﺟﺮا ﻣﯿﮑﺮد آژﯾﺮ ﺧﻄﺮ اﺗﺎﻗﺶ روﺷﻦ ﻣﯽﺷﺪ و او ﻓﺮﺻﺖ ﮐﺎﻓﯽ‬
‫ﺑﺮاي ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮي آﻧﻬﺎ ﯾﺎ ﻓﺮار ﮐﺮدن را ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫زن و ﻣﺮد ﺟﻮان را ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از اﺗﺎقﻫﺎﯾﺶ ﺑﺮد و آﻧﻬﺎ را روي ﺗﺨﺖ ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪ ‪ ....‬ﻣﺎرك را‬
‫در اﺗﺎق دﯾﮕﺮي ﺑﺎ دﺳﺖ و ﭘﺎي ﺑﺴﺘﻪ و ﺑﺎ ﺑﯽاﺣﺘﯿﺎﻃﯽ ﻣﺤﺾ روي زﻣﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ ‪....‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ و ﺑﻌﺪ از درﺳﺖ ﮐﺮدن ﻗﻬﻮه ﺑﻪ اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ‬
‫ﺷﺪ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﻮش ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮ اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ ﻣﻼﻗﺎﺗﺶ ﺑﺎ‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮﻫﺎ ﺑﻮد اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﻧﺒﻮد وﻟﯽ اﮐﻨﻮن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻧﯿﺎز داﺷﺖ را ﺑﺪﺳﺖ آورد‪.‬‬
‫‪۶۴‬‬

‫***‬
‫ﺳﺮش زق زق ﻣﯿﮑﺮد ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﺶ ﺑﺸﺪت درد ﻣﯿﮑﺮد ‪ ...‬ﮐﻢﮐﻢ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد‪.‬‬
‫روي ﯾﮏ ﺗﺨﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﺳﺎده وﻟﯽ ﻧﺮم ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ‪ ...‬در ﯾﮏ اﺗﺎق‬
‫ﺧﻮاب ﻧﺴﺒﺘﺎً ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮادرش ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﻮاب ﺑﻮد‪ ،‬در ﺗﺨﺖ ﮐﻨﺎرﯾﺶ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ آﻣﺪه اﺳﺖ و اﯾﻨﺠﺎ ﭼﮑﺎر داﺷﺖ ‪ .....‬ﮐﻢﮐﻢ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﭼﻨﺪ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﺑﻪ ﯾﺎد آورد‪ .‬ﺑﺎ ﺑﺮادرش‪ ،‬ﻣﺎرك را ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ ‪ .....‬آداﻣﺰ ﺑﻪ ﻃﻮر‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻃﻠﺴﻤﯽ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﺮادرش ﻓﺮﺳﺘﺎد ‪ ....‬ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﺷﺪه ﺑﻮد و آداﻣﺰ‬
‫داﺷﺖ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﺮد ‪ .....‬ﻣﺮدي ﮐﻪ او را ﻧﻤﯿﺸﻨﺎﺧﺖ ﺑﻪ ﮐﻤﮑﺸﺎن آﻣﺪ ‪.....‬‬
‫ﻓﺮﯾﺎد زد ﻣﻮاﻇﺐ ﭘﺸﺖ ﺳﺮت ﺑﺎش ‪ ....‬ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮهﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﮑﻪﻫﺎي ﻓﯿﻠﻤﯽ از ﺟﻠﻮي‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ رد ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮآﺳﯿﻤﻪ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﻓﺎﯾﺪهاي ﻧﺪارد وﻟﯽ اﻃﺮاﻓﺶ را ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﺮدن ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽاش ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﺘﯿﺠﻪاي ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ....‬ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ و اﺣﺘﯿﺎط از‬
‫اﺗﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ ‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ وارد اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻏﺮﯾﺒﻪاي اﻓﺘﺎد‬
‫ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺟﺎﻧﺶ را ﻧﺠﺎت داده ﺑﻮد و اﮐﻨﻮن داﺷﺖ ﺑﺎ اﺷﺘﯿﺎق او را ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺘﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮم ﺑﻪ ﻫﻮش ﺑﯿﺎﯾﻦ‪.‬‬
‫‪۶۵‬‬

‫ﻟﻬﺠﻪ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ‪ ،‬ﻣﻮﻫﺎي ﻣﺸﮑﯽ ﺑﻠﻨﺪ‪ ،‬ﺻﻮرﺗﯽ ﮔﺮد و ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ و ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻟﺐ‬
‫داﺷﺖ‪ .‬ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﭼﻬﺮهاش ﺑﺎز ﺷﺪ و ﺗﻤﺎم اﺿﻄﺮاب و وﺣﺸﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﭘﯿﺶ ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎﻧﺶ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮد‪ .‬ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﭼﺮا وﻟﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻏﺮﯾﺒﻪ اﺣﺴﺎس‬
‫ﺧﺎﺻﯽ داﺷﺖ ‪ ...‬اﺣﺴﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺗﺎزﮔﯽ داﺷﺖ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ او ﺟﺎﻧﺶ را ﻧﺠﺎت داده ﺑﻮد ‪ ...‬ﻟﺒﺨﻨﺪش را ﺟﻮاب داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﻣﺎ اﻻن ﮐﺠﺎﯾﻢ؟ و ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﻢ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﺶ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﻬﺘﺮه ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ دوﺳﺘﺘﻮن ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻮش ﺑﯿﺎد ‪.....‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻈﻮرﺗﻮن ﺑﺮادرﻣﻪ؟‬
‫‪ -‬ﺑﺮادرﺗﻮن!؟ آﻫﺎ ‪ ...‬ﻧﻤﯽدوﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﺴﺒﺘﯽ داره‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﺮه اول ﺧﻮدﻣﻮ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫‪ ....‬ﻣﻦ ﻧﻮﯾﻞ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ﻫﺴﺘﻢ از ﮐﺸﻮر اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن و ﺷﻤﺎ؟‬
‫‪ -‬ﮐﺮي ﺑﺎرﯾﻤﻮر‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻢ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺎرﯾﻤﻮر‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ دﺳﺘﺶ را ﺟﻠﻮ آورد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر آﻗﺎي ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ‪.‬‬
‫‪۶۶‬‬

‫‪ -‬ﻧﻮﯾﻞ ﺻﺪام ﮐﻨﯿﺪ اﯾﻦ ﻃﻮري راﺣﺖ ﺗﺮم‪.‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻣﻨﻮ ﮐﺮي ﺻﺪا ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﺮي ﺻﺪاي ﺑﺮادرش را ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﻧﺎم او را ﺻﺪا ﻣﯽزد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﯾﺪ ﺳﺮاﻏﺶ ﺗﺎ ﺧﻮﻧﻪ رو روي ﺳﺮش ﻧﺬاﺷﺘﻪ‪.‬‬
‫ﮐﺮي ﮐﻪ ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد از ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﺪاﯾﺎ ﺷﮑﺮت ‪ ....‬ﮐﺮي ﺗﻮ اﯾﻨﺠﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻣﻦ ﯾﻪ ﺳﺎﻋﺘﻪ ﮐﻪ دارم ﺻﺪات ﻣﯽ ‪....‬‬
‫ﺣﺮﻓﺶ را اداﻣﻪ ﻧﺪاد و ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ از ﮐﺠﺎ ﻣﻌﻠﻮم ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺮي ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ر‪‬ك و ﺻﺮﯾﺢ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﮐﺮي دﯾﺮوز ﺑﺎب ﺑﻪ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﭼﯽ ﮔﻔﺖ؟‬
‫ﮐﺮي ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ارﯾﮏ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﺑﻔﻬﻤﺪ او ﮐﺮي واﻗﻌﯽ ﻫﺴﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺟﻮاﺑﺶ را داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪۶٧‬‬

‫‪ -‬اون ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺖ از ﻫﻔﺘﻪ آﯾﻨﺪه آﻣﻮزشﻫﺎي ﺷﻤﺎ ﭘﯿﺶ ﻣﻦ ﺷﺮوع ﻣﯿﺸﻪ ‪ .....‬ﺣﺎﻻ‬
‫ﺧﯿﺎﻟﺖ راﺣﺖ ﺷﺪ؟‬
‫ارﯾﮏ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ از آﻏﻮش ﺧﻮاﻫﺮش ﺑﯿﺮون آﻣﺪ‪ .‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ،‬وﻟﯽ ﺗﻮ از ﻣﻦ ﭼﻪ اﻧﺘﻈﺎري داﺷﺘﯽ‪ ،‬ﻣﻦ آﺧﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﯾﺎدﻣﻪ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻃﻠﺴﻢ‬
‫آداﻣﺰ ﺑﻬﻢ ﺧﻮرد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪم دﯾﺪم ﺗﻮ ﯾﻪ اﺗﺎﻗﻢ و ﺗﻮ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺘﯽ ‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺗﺮﺳﯿﺪم ﮐﻪ ﯾﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮت اوﻣﺪه ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ‪ ........‬وﻟﯽ اﯾﻦ ﻃﻮري داد و ﻫﻮار راه ﻧﻨﺪاﺧﺘﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﯽ!!!! ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪي؟ اﮔﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪي ﭘﺲ ﻣﺎ ﭼﻄﻮري آﻣﺪﯾﻢ اﯾﻨﺠﺎ؟‬

‫اﺻﻼ ﭼﻄﻮري ﺗﺎ ﺣﺎﻻ زﻧﺪه ﻣﻮﻧﺪﯾﻢ؟‬
‫‪ -‬ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻤﮑﻤﺎن ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻮﯾﻞ!؟‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻈﻮرش ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫ارﯾﮏ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺻﺪا ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ؟‬
‫‪۶٨‬‬

‫ﮐﺮي دﺧﺎﻟﺖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺰارﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ ﻣﻌﺮﻓﯿﺘﻮن ﮐﻨﻢ ‪ ....‬ﻧﻮﯾﻞ اﯾﻦ ﺑﺮادرﻣﻪ ارﯾﮏ ‪ ....‬ارﯾﮏ‪ ،‬آﻗﺎي ﻧﻮﯾﻞ‬
‫ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ﻫﻤﻮن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ رو ﻧﺠﺎت داد‪ .‬ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻌﺪ از دﺳﺖ دادن ﺑﺎ ارﯾﮏ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻦ دﻋﻮت ﮐﺮد و ﻧﺤﻮه ﻧﺠﺎت دادن اﻧﻬﺎ را اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺳﺎﻧﺴﻮر ﺑﺮاي آن دو‬
‫ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد‪ .‬ارﯾﮏ ﮐﻪ ﻫﯿﺠﺎن زده ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺪاي ﻣﻦ ﺗﻮ از ﭘﺲ دو ﺗﺎﺷﻮن ﺑﺮ اوﻣﺪي!!‬
‫‪ -‬ﻫﺮ دوﺗﺎﺷﻮن ﮐﻪ ﻧﻪ‪ ،‬اون آداﻣﺰ از دﺳﺘﻢ ﻓﺮار ﮐﺮد ‪ ...‬ﺧﺐ از ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﺣﺮﻓﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ‪...‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﯿﺪ اﯾﻦ دو ﺗﺎ ﮐﯽ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺮاي ﭼﯽ ﺗﻌﻘﯿﺒﺸﺎن ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﺪ؟‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﮐﺮي و ارﯾﮏ درﺑﺎره اداﻣﺰ و ﻣﺎرك‪ ،‬و اﯾﻨﮑﻪ اﻧﻬﺎ ﮐﯽ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﯿﺰ‬
‫درﺑﺎره ﺧﻮدﺷﺎن ﺗﻮﺿﯿﺢ دادﻧﺪ؛ ﻧﻮﯾﻞ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﺐ داﺳﺘﺎن ﺟﺎﻟﺒﯽ ﺑﻮد ‪ ...‬اﺣﺴﺎﺳﻢ ﻣﯿﮕﻪ‬
‫ﺑﻬﺘﻮن اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﻢ وﻟﯽ ﻋﻘﻞ و ﻣﻨﻄﻖ دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮاي اﻋﺘﻤﺎد ﻧﻤﯿﺒﯿﻨﻪ‪.‬‬
‫ارﯾﮏ ﮐﻪ ﺑﻬﺶ ﺑﺮﺧﻮرده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ ﻣﺎ اﻻن ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻧﺪادﯾﻢ ﮐﻪ‪....‬‬
‫‪۶٩‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻧﺎراﺣﺘﺖ ﮐﻨﻢ ارﯾﮏ‪ ،‬وﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﺧﻮدﺗﻮﻧﻮ ﺑﺬارﯾﺪ ﺟﺎي ﻣﻦ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ راﺣﺘﯽ و ﺑﺎ ﯾﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﻣﯿﮑﺮدﯾﺪ؟ ﻣﺴﻠﻤﺎً ﻧﻪ ‪ ....‬ﻧﻤﯿﺨﻮام ﺑﮕﻢ ﺷﻤﺎ ﻣﺜﻞ‬
‫اوﻧﺎﺋﯿﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ اﺣﺴﺎﺳﻢ ﻣﯿﮕﻪ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﻢ وﻟﯽ ﺗﻮ اﯾﻦ دوره زﻣﻮﻧﻪ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺮد ‪ ...‬در ﺿﻤﻦ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ راﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﯿﺪ ‪...‬‬
‫از ﮐﺠﺎ ﻣﻌﻠﻮم ﻣﺒﺎرزه ﻣﻦ ﺑﺎ اداﻣﺰ ﯾﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﻧﺒﻮده ﺑﺎﺷﻪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﯿﺪ ‪ ...‬ﻣﻤﮑﻨﻪ‬
‫ﻣﻦ ﺟﺎﺳﻮس ﻟﺮد ﮐﺎﺗﻼ ﺑﺎﺷﻢ ‪ ...‬ﺑﻪ ﻗﻮل دوﺳﺘﻢ ﻫﺮي ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺗﺎ ﯾﮏ دﻟﯿﻞ ﺧﻮب و‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺮاي اﻋﺘﻤﺎد ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮدي ﺑﻪ ﮐﺴﯽ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﮑﻦ‪.‬‬
‫ﮐﺮي ﮐﻪ ﺗﺎ اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﮕﻮ دﻗﯿﻘﺎً از ﻣﺎ ﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮاي؟‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽﺧﻮام ‪ ....‬ﻓﻘﻂ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﯿﺪ ﻋﻠﯿﻪ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ ‪...‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﺑﺰار ﺑﺒﯿﻨﻢ ‪ ....‬ﻧﻮﯾﻞ ﺗﻮ اﯾﻨﺠﺎ ﮐﺴﯽ رو ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺶ اﻋﺘﻤﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ؟‬
‫‪ -‬اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻪ ﻧﻪ ‪ ....‬وﻟﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺑﺎب رادﯾﮏ رو ﺷﻨﯿﺪم‪ .‬ﻣﯿﮕﻦ دﺷﻤﻦ ﺷﻤﺎره ﯾﮏ ﻟﺮد‬
‫ﮐﺎﺗﻼ ‪.........‬‬
‫ﮐﺮي ﻧﺰاﺷﺖ ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻘﯿﻪ ﺣﺮﻓﺶ را ﺑﺰﻧﺪ و وﺳﻂ ﺣﺮف او ﭘﺮﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪٧٠‬‬

‫‪ -‬و اﮔﻪ ﻣﺎ ﺗﻮ رو ﭘﯿﺶ اون ﺑﺒﺮﯾﻢ راﺿﯽ ﻣﯿﺸﯽ؟‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﻣﻦ ﯾﻪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﺑﺪم ‪ ...‬ﺷﻤﺎ ﯾﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮاي ﺑﺎب رادﯾﮏ ﺑﻔﺮﺳﺘﯿﺪ و ﺑﮕﯿﺪ ﺑﯿﺎﯾﺪ‬
‫وزارت ﺧﺎﻧﻪ ‪ ...‬اﯾﻦ ﻃﻮري ﻫﻢ ﺧﯿﺎل ﻣﻦ راﺣﺘﻪ و ﻫﻢ ﺧﯿﺎل ﺷﻤﺎ راﺣﺖ ﻣﯿﺸﻪ ‪ ...‬اﯾﻦ ﻓﮑﺮ‬
‫ﺧﻮﺑﯽ ﻧﯿﺴﺖ؟‬
‫ارﯾﮏ و ﮐﺮي ﺑﻌﺪ از ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﺧﻮﺑﯿﻪ‬
‫***‬
‫زﻣﺎن ﺣﺎل‬
‫ﻫﺎﮔﺰﻣﯿﺪ‬
‫‪ -‬اوﻧﺠﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪم اوﻧﺎ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻣﺜﻞ وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺸﮑﻞ دارﻧﺪ‬
‫‪ ....‬ﯾﮑﺴﺎﻟﯽ اوﻧﺠﺎ ﺑﻮدم ﺑﻌﺪ دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ اﯾﻨﺠﺎ ‪....‬‬
‫‪ -‬ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﻧﻮﯾﻞ اﮔﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻧﮑﺮده ﺑﺎﺷﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﺣﺎدﺛﻪ ‪ 11‬ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﻫﺎ‬
‫ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬درﺳﺖ ﻧﻤﯿﮕﻢ؟‬
‫‪ -‬ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ ﺷﺪت ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪٧١‬‬

‫‪ -‬دﻗﯿﻘﺎً!!!!!! ‪ ....‬وﻟﯽ ﺗﻮ ﭼﻄﻮر ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي؟!! وزارﺗﺨﺎﻧﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎدﺛﻪ رو ﺗﻮ‬
‫روزﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﻧﮑﺮد ﺣﺘﯽ ﺧﻮد ﺟﺎدوﮔﺮا ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻦ اون ﺣﺎدﺛﻪ ﺑﻪ اوﻧﺎ ﻣﺮﺑﻮط‬
‫ﻣﯿﺸﻪ!!!!!‬
‫‪ -‬ﻧﻮﯾﻞ‪ ،‬ﻧﻤﯿﺨﻮام از ﺧﻮدم ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﻢ وﻟﯽ آدم ﺗﯿﺰﺑﯿﻨﯽ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬راﺳﺘﺸﻮ ﺑﺨﻮاي وﻗﺘﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ اون ﺣﺎدﺛﻪ ﺧﻮب دﻗﺖ ﮐﺮدم اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﯾﻪ ﺟﺎي ﮐﺎر ﻣﯿﻠﻨﮕﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ دﯾﮕﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻧﺪه ﻓﻬﻤﯿﺪم ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ اﯾﻦ ﭼﻨﺪ‬
‫ﺳﺎل ﮐﻪ ﻧﺒﻮدم ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ اﻓﺘﺎده؟‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺳﻮال ﻧﻮﯾﻞ ﭼﻬﺮهاش درﻫﻢ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺟﻮاﺑﺶ را داد‬
‫‪ -‬ﺑﺪ ﻧﻮﯾﻞ‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪ ‪ ...‬اوﺿﺎع ﻣﺸﻨﮕﻬﺎ روز ﺑﻪ روز ﺑﺪﺗﺮ ﻣﯿﺸﻪ ‪ ...‬اﯾﻨﻘﺪر اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺑﺪ اﻓﺘﺎده‬
‫ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﮐﺪوﻣﺎﺷﻮ ﺑﺮات ﺑﮕﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﮐﻤﯽ آرام ﺷﺪ اداﻣﻪ داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺧﻮﺑﻢ ﺑﻮد ﻣﺜﻼ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ اﻣﺪن ﺑﭽﻪ رﯾﻤﻮس ‪ ....‬ازدواج ﮐﺘﯽ ﺑﺎ اﻟﯿﻮر وود ‪...‬‬
‫ﻫﻤﮑﺎري ﺑﯿﺸﺘﺮ وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﺤﻔﻞ و ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺗﻮ!‬
‫ﺳﭙﺲ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮐﻪ واﻗﻌﺎً از ﺗﻪ دﻟﺶ ﺑﻮد را ﻧﺜﺎر او ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺎراﺣﺘﯽ در آن ﻣﻮج ﻣﯿﺰد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪٧٢‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺗﺎ ﺟﺒﺮان ﻣﺎﻓﺎت ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻣﯿﺨﻮام اﻧﺘﻘﺎم ﺗﻤﺎم ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از اون ﻋﻮﺿﯽ ﺿﺮﺑﻪ‬
‫ﺧﻮردﻧﺪ رو ﺑﮕﯿﺮم‪ ،‬وﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ اول ﺑﺎﯾﺪ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﺸﻢ ‪ ...‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬
‫‪ -‬درﺳﺘﻪ ﻧﻮﯾﻞ ﻣﻦ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع رو ﺑﺎ اﺑﺮﻓﻮرث درﻣﯿﻮن ﻣﯿﺰارم اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻨﻮ ﺑﮕﻢ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ‬
‫ﺷﺪن ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎدﮔﯿﻬﺎ ﻧﯿﺴﺖ ‪ ....‬اﺑﺮﻓﻮرث در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﮕﯿﺮه ‪ ...‬اون ﺗﺎ از ﺗﻮ‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺸﻪ ﻣﻮاﻓﻘﺘﺸﻮ اﻋﻼم ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﺘﻮ ﺑﮑﻨﯽ ﺗﺎ راﺿﯿﺶ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﺎﻟﺖ راﺣﺖ ﺑﺎﺷﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ ،‬ﻧﺎاﻣﯿﺪت ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ‪ ....‬اﻻﻧﻢ ﺑﻬﺘﺮه دﯾﮕﻪ ﺑﺮﯾﻢ ‪ ....‬دﯾﺮ وﻗﺘﻪ‬
‫***‬
‫در ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﺎﮔﻞﻧﺸﯿﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ‪ ....‬اﻓﺮاد وﻟﺪﻣﻮرت وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﻨﮕﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ‬

‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ از ﺧﻮدﺷﺎن دﻓﺎع ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬دﻗﺎﯾﻘﯽ ﭘﯿﺶ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻪ او ﺧﺒﺮ داده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﻓﺮاد وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﺸﻨﮓﻧﺸﯿﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ ‪ ....‬ﻓﻮراً ﺧﻮدش را‬
‫ﺑﻪ آﻧﺠﺎ رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻮد ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﻨﯿﻦ روزي ﺑﻮد‪ .‬در ﻣﯿﺎن ﻣﺮﮔﺨﻮرﻫﺎ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻓﺮد ﻣﻮرد‬
‫ﻧﻈﺮ ﺧﻮد ﻣﯿﮕﺸﺖ‪ ،‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم او را ﭘﯿﺪا ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ و اﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ او را دﯾﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﯿﺮﺗﺮ و وﺣﺸﯽﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫‪ ....‬ﻗﻬﻘﻬﻪﻫﺎي ﺷﯿﻄﺎﻧﯿﺶ در ﻣﯿﺎن آن ﻫﻤﻪ ﺳﺮ و ﺻﺪا ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ‪ ....‬ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮﻓﺶ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺻﺪاﺋﯽ ﮐﻪ ﻧﻔﺮت در آن ﻣﻮج ﻣﯿﺰد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪٧٣‬‬

‫‪ -‬ﻟﺴﺘﺮﻧﺞ ‪ .....‬دوﺑﺎره ﺑﻬﻢ رﺳﯿﺪﯾﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﺳﻤﺶ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮدي ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﺮف رو زده ﺑﻮد ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ‬
‫ﺳﺮدرﮔﻤﯽ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﭘﺲ از ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ او را ﺷﻨﺎﺧﺖ ﭘﻮزﺧﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه‪ .....‬ﺑﺒﯿﻦ ﮐﯽ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ‪ .....‬ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ‪ .....‬ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻓﺮار ﮐﺮدي؟ ﭼﯽ ﺷﺪه ﮐﻪ‬
‫دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺘﯽ؟‬
‫‪ -‬ﺑﺮاي ﺗﺴﻮﯾﻪ ﺣﺴﺎب اوﻣﺪم ﺑﻼ‬
‫ﺳﭙﺲ اوﻟﯿﻦ ﻃﻠﺴﻤﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬
‫ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺘﺮي او ﻧﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ ‪ ....‬ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ آن را دﻓﻊ‬

‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻫﻨﻮز ﺧﯿﻠﯽ ﺑﭽﻪاي ﮐﻪ ﺑﺨﻮاي ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺠﻨﮕﯽ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻧﻮﯾﻞ در ﺟﻮاﺑﺶ ﺟﺎدوي ﺳﻔﯿﺪ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي را اﺟﺮا ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ از اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻤﯽ دﯾﺮ ﻋﮑﺲاﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ و ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ‬
‫آن را دﻓﻊ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪٧۴‬‬

‫دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽﺧﻨﺪﯾﺪ و ﺗﻤﺎم ﺣﻮاﺳﺶ را ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه دوﺧﺖ ‪ ....‬ﺣﺎﻻ ﻧﻮﺑﺖ او ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﭼﺸﻤﻪاي از ﻗﺪرﺗﺶ را ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ‪ ...‬ﺑﺴﺮﻋﺖ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﺳﯿﺎه را ﺑﻪ ﻃﺮف او‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﭘﺮﺗﻮ ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ اوﻟﯽ را ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮﯾﻊ ﭼﻮﺑﺶ ﻣﺤﻮ ﮐﺮد ‪ ....‬دوﻣﯽ و ﺳﻮﻣﯽ ﺟﺬب‬
‫ﺳﭙﺮش ﺷﺪ و ﭘﺲ از ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﺪن ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﺎزﻧﺪهاش ﺑﺮﮔﺸﺖ داده ﺷﺪ ‪ ....‬ﺳﭙﺲ‬
‫ﺟﺎدوي ﺳﻔﯿﺪ دﯾﮕﺮي ﻧﯿﺰ ﺿﻤﯿﻤﻪ آن ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ از ﺷﺪت ﺣﯿﺮت ﮔﺮد ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬دﻓﻊ ﮐﺮدن ﻃﻠﺴﻢﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮدي ﺧﻮد‬
‫ﺳﺨﺖ ﺑﻮد ﭼﻪ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﻮدش ﺑﺮﮔﺸﺖ‬
‫دﻫﺪ ‪ ...‬ﺑﻪ زﺣﻤﺖ و ﻣﺸﻘﺖ ﻓﺮاوان ﺗﻮاﻧﺴﺖ اوﻟﯽ را ﺑﺎ ﺟﺎدوﯾﯽ ﮐﻪ از ارﺑﺎﺑﺶ ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬دﻓﻊ ﮐﻨﺪ ‪ ....‬اﻣﺎ ﺑﺮاي ﭘﺮﺗﻮ آﺑﯽ رﻧﮓ ﺑﻌﺪي ﺧﻮدش را روي زﻣﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ دﯾﮕﺮ واﻗﻌﺎً ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ ﺗﺮس را در ﭼﺸﻤﺎن ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ دﯾﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ از آن ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ‬
‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﯽ ﺷﺪه ﺑﻼ؟ ‪ ...‬ﺗﺮﺳﯿﺪي؟!!!! ‪ ....‬اوه ﻣﺮﻟﯿﻦ اﯾﻨﺠﺎ رو ﺑﺒﯿﻦ وﻓﺎدارﺗﺮﯾﻦ ﯾﺎر وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫ﮐﺒﯿﺮ از ﻣﻦ ﺗﺮﺳﯿﺪه!‬
‫‪٧۵‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﯾﺪم ﺑﺘﺮﺳﯽ ﭼﻮن اﻣﺮوز آﺧﺮﯾﻦ روز زﻧﺪﯾﮕﺘﻪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ ﺑﻪ ﻫﯿﭽﮑﺪام از ﺣﺮﻓﻬﺎي ﻧﻮﯾﻞ ﺗﻮﺟﻪاي ﻧﺪاﺷﺖ و ﻓﻘﻂ در اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﭼﻄﻮر ﺧﻮدش را از اﯾﻦ ﻣﻬﻠﮑﻪ ﻧﺠﺎت دﻫﺪ ‪ ....‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﭼﻮﺑﺶ را روي ﻧﺸﺎن ﺳﯿﺎﻫﺶ‬
‫ﻗﺮار داد و از ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ در ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ او ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ دﯾﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻗﺼﺪ ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻓﺮﯾﺎد زد‪:‬‬
‫‪ -‬ﮐﺎر اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﮐﺮدي ﮐﻪ ﮐﻤﮏ ﺧﻮاﺳﺘﯽ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪاي ﺑﻮد ﮐﻪ او را ﺗﻨﻬﺎ ﮔﯿﺮ ﺑﯿﺎورد‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ‬
‫ﻧﺼﯿﺒﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد از اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ و ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ داﺷﺖ از‬
‫دﺳﺘﺶ ﻓﺮار ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺧﺸﻤﯽ زاﯾﺪاﻟﻮﺻﻒ ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ او را آرام‬

‫ﻣﯽﮐﺮد ﮐﺸﺘﻦ ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻃﺮﯾﻖ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﭼﻮﺑﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﻪ‬
‫اﻃﺮاﻓﺶ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ‪ ....‬ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ او ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﺮﮔﺨﻮار او را ﻣﺤﺎﺻﺮه ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮐﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه رﺿﺎﯾﺘﺶ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪٧۶‬‬

‫‪ -‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ اوﻧﯽ ﮐﻪ آﺧﺮﯾﻦ روز زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﻮﯾﯽ ﻧﻪ‪....‬‬
‫ﺟﻤﻠﻪاش را ﮐﺎﻣﻞ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ آﺗﺶ ﺑﺰرﮔﯽ او و ﺑﻘﯿﻪ را اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮد ‪ ....‬ﺑﺎ دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﯽ‬
‫ﺳﻌﯽ ﮐﺮد از ﺧﻮدش در ﺑﺮاﺑﺮ آﺗﺶ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻓﺎﯾﺪهاي ﻧﺪاﺷﺖ‪...‬‬
‫***‬
‫رون ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺮﯾﻔﺶ را ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺗﻤﺎم ﺧﻠﻊ ﺳﻼح و ﺑﯿﻬﻮش ﮐﺮد ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﺑﻪ‬
‫ﮐﻤﮏ ﮐﯿﻨﮕﺰﻟﯽ ﺑﺮود ﮐﻪ داﺷﺖ ﺑﺎ دو ﻣﺮﮔﺨﻮار ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﻧﻮﯾﻞ‬
‫اﻓﺘﺎد ‪ ....‬ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﻪ او را ﻣﺤﺎﺻﺮه ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ....‬ﻓﺤﺸﯽ داد و راﻫﺶ‬
‫را ﮐﺞ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻧﻮﯾﻞ دوﯾﺪ‪ ،‬ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ آﺗﺶ‬
‫ﺑﺰرگ و ﻋﻈﯿﻤﯽ آﻧﻬﺎ را اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮد و دﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰي دﯾﺪه ﻧﻤﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺮﻣﺎي آﺗﺶ ﺑﻪ ﻗﺪري زﯾﺎد ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺷﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﭘﻨﺞ‪ ،‬ﺷﺶ ﻣﺘﺮ ﺑﻪ آن ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ‪،‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﺻﺪاي ﺟﯿﻎ زﺟﺮآﻟﻮد اﻓﺮادي از درون آﺗﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ‪ ....‬ﺻﺪاﻫﺎ ﺑﻪ ﻗﺪري‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﻣﺒﺎرزه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺟﻠﺐ ﺷﺪ‪ ،‬ﺛﺎﻧﯿﻪاي‬
‫ﺑﻌﺪ ﺑﻮي ﮔﻮﺷﺖ ﺳﻮﺧﺘﻪ در ﺗﻤﺎم ﻣﺤﯿﻂ اﻃﺮاف ﭘﺨﺶ ﺷﺪ و ﺻﺪاي ﺟﯿﻎ و دادﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ‬
‫ﯾﮑﺒﺎره ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪٧٧‬‬

‫آﺗﺶ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺳﺮﻋﺘﯽ ﮐﻪ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺳﺮﻋﺖ ﻫﻢ از ﺑﯿﻦ رﻓﺖ ‪ ....‬ﺟﺴﺪﻫﺎي‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪهاي ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻧﺒﻮد روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ‪ ....‬ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ‬
‫آﻧﻄﺮفﺗﺮ ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺑﻪ اﺟﺴﺎد ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد‪.‬‬
‫دﯾﺪن اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻪ ﻗﺪري ﺗﮑﺎن دﻫﻨﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ از اﻓﺮاد ﮐﻪ ﻋﻤﺪﺗﺎً زن ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺑﺎﻻ آوردﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ دﯾﺪﻧﺪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهﺷﺎن ﻣﺮده اﺳﺖ ﻓﺮار ﮐﺮدﻧﺪ اﻣﺎ‬
‫ﺑﻘﯿﻪ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز در ﺷﻮك اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺤﻔﻞ و اﻓﺮاد وزارﺗﺨﺎﻧﻪ دﺳﺘﮕﯿﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﭘﺲ از ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮔﺬرا ﺑﻪ ﻧﻮﯾﻞ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﺒﺮد ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ‪ .....‬ﺑﻘﯿﻪ ﮐﺎرﻫﺎ رو ﺑﻪ وزارﺗﺨﺎﻧﻪ ﺑﺴﭙﺎرﯾﺪ ‪ ....‬ﺑﺮ ﻣﯿﮕﺮدﯾﻢ‪.‬‬
‫***‬
‫ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ‬
‫ﭘﺲ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﺟﻠﺴﻪ و ﺧﺮوج ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ از اﺗﺎق‪ ،‬از ﻧﻮﯾﻞ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ او در اﺗﺎق ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﺑﺸﺪت ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺮﺧﺎش ﺑﻪ ﻧﻮﯾﻞ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ اوﻧﺠﺎ داﺷﺘﯽ ﭼﯿﮑﺎر ﻣﯿﮑﺮدي؟‬
‫‪ -‬ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ از ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ ﺷﺪت ﺟﺎ ﺧﻮرده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪٧٨‬‬

‫‪ -‬ﻣﺒﺎرزه ﻣﯿﮑﺮدم ‪....‬‬
‫‪ -‬اﯾﻨﻄﻮري؟‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻈﻮرﺗﻮن رو ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﻢ؟ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ اﯾﻨﻄﻮري؟‬
‫‪ -‬ﺧﻮدﺗﻮ ﺑﻪ ﻧﻔﻬﻤﯽ ﻧﺰن ‪ .....‬ﭼﺮا اون ﺑ‪‬ﻼ رو ﺳﺮ ﻟﺴﺘﺮﻧﺞ و اﻓﺮادش آوردي؟‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﺑﺮﻓﻮرث ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬آﻫﺎ‪ ....‬ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﻣﯿﮕﯿﺪ ﭼﻄﻮري رﻓﺘﺎر ﻣﯿﮑﺮدم‪.....‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﻤﯿﮕﻢ ﭼﻄﻮري رﻓﺘﺎر ﮐﻨﯽ ‪ ....‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ دوﺳﺖ ﻧﺪارم اﻓﺮادم ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﻣﺸﺖ وﺣﺸﯽ‬
‫آدم ﺑﮑﺸﻨﺪ‪ .‬ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ؟‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯿﺰد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ اوﻧﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮري رﻓﺘﺎر ﮐﺮد‪.‬‬
‫***‬
‫رﯾﻤﻮس‪ ،‬ﻣﻮدي‪ ،‬رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي داد و ﻓﺮﯾﺎد از اﺗﺎق ﺟﻠﺴﺎت‪ ،‬ﺳﺮآﺳﯿﻤﻪ‬
‫ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ورود ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻏﯿﺮ ﻋﺎدي ﺑﻮدن ﻓﻀﺎي اﺗﺎق ﺷﺪﻧﺪ ‪....‬‬
‫‪٧٩‬‬

‫دﻣﺎي اﺗﺎق ﺑﻪ ﺷﺪت ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬آﺗﺶ ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﻃﺮز ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ ﺷﻌﻠﻪور ﺷﺪه ﺑﻮد ‪....‬‬
‫ﻋﺮﻗﯽ ﮐﻪ از ﺳﺮ و ﺻﻮرت اﺑﺮﻓﻮرث ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽآﻣﺪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﺻﺪق اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻮد‪.‬‬
‫رﯾﻤﻮس ﮐﻪ زودﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدش آﻣﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﯽ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﭼﻪ ﺗﻮﻧﻪ؟!!‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﮐﻤﯽ آرام ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﻧﻮﯾﻞ اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬از اون ﺑﭙﺮس؟‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ از ﺷﺪت ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ اوﻧﺎ ﺑﺎ ﭘﺪر و ﻣﺎدرم درﺳﺖ رﻓﺘﺎر ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ درﺳﺖ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻢ ‪...‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث دﯾﮕﺮ از ﮐﻮره در رﻓﺖ و ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﺪ و ﻓﺮﯾﺎد زد‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ اون ﻣﻮﻗﻊ ﻓﺮق ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺨﻮارا ﭼﯿﻪ؟‬
‫‪ -‬ﺧﺐ‪ .......‬ﺧﺐ‪.........‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ دﯾﺪ ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﺳﻮال ﻧﺪارد ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ اوﻧﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻘﺎص ﮐﺎرﺷﻮﻧﻮ ﭘﺲ ﻣﯽدادﻧﺪ‪.‬‬
‫‪٨٠‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﺪون ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻠﻤﻪاي دﯾﮕﺮ آﻧﺠﺎ را ﺗﺮك ﮐﺮد ‪ ....‬ﺑﺎ رﻓﺘﻦ او ﻓﻀﺎي اﺗﺎق ﻧﯿﺰ ﺑﻪ‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎدي ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻮدي ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺟﺎدوﯾﯿﺶ رﻓﺘﻦ ﻧﻮﯾﻞ را ﻧﮕﺎه‬
‫ﻣﯽﮐﺮد آن را ﺷﮑﺴﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺎﻫﺎش اﯾﻦ ﻃﻮري رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﺮدي‪ ،‬اﺑﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﯽ؟! ﻣﮕﻪ ﻧﺪﯾﺪي ﭼﻄﻮري ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ اوﻧﺎرو ﮐﺸﺖ ‪ ...‬ﮐﺎﺷﮑﯽ ﻓﻘﻂ اوﻧﺎ رو‬
‫ﻣﯽﮐﺸﺖ‪ ،‬اوﻧﺎ رو زﻧﺪه زﻧﺪه ﺳﻮزوﻧﺪ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﻣﯿﮕﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ اﯾﻨﻄﻮري رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﺮدم‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر اوﻧﻮ ﺗﺎﺋﯿﺪ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ وﻟﯽ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺮاﯾﻂ اوﻧﻮ درك ﻣﯿﮑﺮدي‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ ﺷﺮاﯾﻄﯽ اﻟﺴﺘﻮر ‪ ....‬اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ ﭘﺪر و ﻣﺎدرﺷﻮ ازش ﮔﺮﻓﺖ ‪ ...‬ﺧﺐ‪،‬‬
‫ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ اﯾﻦ ﮐﺎرو ﮐﺮد ﻧﻪ ﺑﻘﯿﻪ ‪ ...‬اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﮐﺎرﺷﻮ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﮐﻨﻪ ‪....‬‬
‫‪ -‬اون اﺷﺘﺒﺎه ﮐﺮد وﻟﯽ ﺗﻮ ﺑﺎزم ﻧﺒﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻃﻮري ‪....‬‬
‫‪ -‬آﺧﻪ اون اﺷﺘﺒﺎﻫﺸﻮ ﻗﺒﻮل ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫رﯾﻤﻮس ﮐﻪ ﺗﺎ اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻈﺎرهﮔﺮ ﻣﻨﺎﻇﺮه آن دو ﺑﻮد دﺧﺎﻟﺖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪٨١‬‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه اﯾﻦ ﺑﺤﺚ رو ﺗﻤﺎم ﮐﻨﯿﺪ ‪ ....‬رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﻮﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯿﺪ‬
‫ﺑﻤﻮﻧﯿﺪ ‪ ....‬او اﻻن ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ اﺣﺘﯿﺎج داره اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﮐﺮوﺷﯿﻮ ‪ .....‬اﺣﻤﻖﻫﺎي ﺑﯿﺸﻌﻮر ﺷﻤﺎﻫﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﯿﺪ ﯾﻪ ﮐﺎر رو درﺳﺖ اﻧﺠﺎم ﺑﺪﯾﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ اﺳﻢ‬
‫ﺧﻮدﺗﻮﻧﻮ ﮔﺬاﺷﺘﯿﺪ ﻣﺮﮔﺨﻮار‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ ارﺑﺎب‬
‫‪ -‬ﺧﻔﻪ ﺷﻮ‬
‫ﺗﺮس ﺗﻤﺎم ﺳﺎﻟﻦ رو ﭘﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻫﻤﻪ از ﺗﺮس ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﯽﻟﺮزﯾﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ارﺑﺎﺑﺸﺎن آن ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺑﯿﭽﺎرهاي ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ را آورده ﺑﻮد‪،‬‬
‫را ﺑﻪ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﻣﻤﮑﻦ ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬دﯾﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﺎﻧﺶ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺣﺮﻓﯽ ﻧﻤﯿﺰد‪.‬‬
‫‪٨٢‬‬

‫‪ -‬ﻣﺎﯾﮑﻞ ﺑﮕﻮ ﻟﻮﺳﯿﻮس ﺑﯿﺎد اﯾﻨﺠﺎ‪ ،‬ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ ‪ ....‬ﺷﻤﺎﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻬﺘﺮه از ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎم ﮔﻢ‬
‫ﺷﯿﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﺘﻮﻧﻮ ﻧﮑﺸﺘﻢ‪ ،‬اﯾﻦ اﺷﻐﺎﻟﻮ ﻫﻢ از اﯾﻨﺠﺎ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﯿﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮدﺗﻮن ﺑﺒﺮﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﻠﻮي او زاﻧﻮ زده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺳﺮﺷﺎن را ﺑﺎﻻ ﺑﯿﺎرﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ﻋﻘﺐ ﻋﻘﺐ از ﺳﺎﻟﻦ ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻃﻠﺴﻢ ﺟﻤﻊ اوري ﺗﮑﻪ ﻫﺎي ان ﺑﺪﺑﺨﺖ را ﺟﻤﻊ ﮐﺮد‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ ﻗﺪري ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ روش دﯾﮕﺮي ﻟﻮﺳﯿﻮس‬
‫را ﺧﺒﺮ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻨﻮز ﺻﻮرت ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ و اﻓﺮادش را ﮐﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺪام ﺟﻠﻮي‬
‫ﭼﺸﻤﺎش رژه ﻣﯿﺮﻓﺖ‪ .‬ﭼﻬﺮهاي ﮐﻪ از ذﻫﻦ ﺧﺒﺮ آورﻧﺪه دﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻗﯿﺎﻓﻪ اﯾﻦ ﻣﺮد ﺑﺮاﯾﺶ‬
‫آﺷﻨﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد او را ﻗﺒﻼً ﺟﺎﯾﯽ دﯾﺪه اﺳﺖ اﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮد ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻪ‬
‫ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﯽرﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫اﺗﻔﺎﻗﺎت اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ اﺧﯿﺮ او را ﻧﮕﺮان ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﻮز ذﻫﻨﺶ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻘﺎﺑﺪار ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻫﯿﭻ اﻃﻼﻋﯽ از ﻫﻮﯾﺖ واﻗﻌﯿﺶ ﻧﺪاﺷﺖ اﻟﺒﺘﻪ ﻃﺒﻖ ﺧﺒﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻟﻮﺳﯿﻮس ﺑﺮاﯾﺶ آورده‬
‫ﺑﻮد ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﻫﻢ او را ﻧﻤﯿﺸﻨﺎﺳﺪ‪ .‬ﺑﺴﺨﺘﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد او را از ﺳﺮ راﻫﺶ ﺑﺮدارد‬
‫ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ ﺟﻠﻮﯾﺶ ﺳﺒﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺮد اﺑﺘﺪا از ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ و‬
‫ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده ﺑﻮد وﻟﯽ آﺧﺮﯾﻦ ﺟﺎدوﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﮑﺎر ﺑﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮاﯾﺶ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫‪٨٣‬‬

‫و ﻫﻤﯿﻦ او را ﻣﯽﺗﺮﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮن اﮔﺮ ﻣﻘﺎﺑﻞ او ﻗﺮار ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ ﻧﻤﯿﺪاﻧﺴﺖ ﭼﻄﻮري از‬
‫ﺧﻮدش دﻓﺎع ﮐﻨﺪ و راه ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ آن را ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ‪ ،‬اﻓﮑﺎرش ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻟﻮﺳﯿﻮس از ﻫﻢ‬
‫ﮔﺴﯿﺨﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﺎري داﺷﺘﯿﺪ ارﺑﺎب؟‬
‫‪ -‬اوه ‪ .....‬ﻟﻮﺳﯿﻮس اوﻣﺪي ‪ .....‬آره ﺑﺮات ﯾﻪ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ داﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﭼﻮﺑﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺧﺎﻃﺮه ﻣﺒﺎرزه ﻣﺮد را از ﺳﺮش ﺑﯿﺮون آورد و ﭘﺲ از‬
‫ﺧﻮاﻧﺪن وردي آن را ﺑﺰرگ ﺟﻠﻮي ﻟﻮﺳﯿﻮس ﻧﻤﺎﯾﺶ داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽﺧﻮام در ﻣﻮردش اﻃﻼﻋﺎت ﮐﺴﺐ ﮐﻨﯽ ‪ ...‬اﺳﻤﺶ ﭼﯿﻪ؟ ﮐﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ؟ ﺑﺎ ﮐﯿﺎ‬
‫رﻓﺖ و آﻣﺪ داره؟ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰو در ﻣﻮردش ﻣﯿﺨﻮام‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از اﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎ ﻧﺒﻮد ﭼﻮن ﻟﻮﺳﯿﻮس در ﻫﻤﺎن ﻧﮕﺎه اول او را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ارﺑﺎب ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﻦ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻤﺶ‬
‫‪ -‬ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﯽ؟؟؟!!!!‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ اﯾﻨﻮ ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪٨۴‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ارﺑﺎب ‪ ....‬اون ﻧﻮﯾﻞ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ‪ ،‬ﭘﺴﺮ اون دو ﺗﺎ ﮐﺎراﮔﺎه ﮐﻪ ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ دﯾﻮﻧﺸﻮن‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﻧﺎم ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪاي ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ از ﻣﺮﮔﺨﻮارش‬
‫ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﻟﻮﺳﯿﻮس؟‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ارﺑﺎب ‪ ....‬ﮐﺎﻣﻼً ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ‪.‬‬
‫دل ﻣﺸﻐﻮﻟﯽ دﯾﮕﺮي ﺑﻪ اﻓﮑﺎر ﭘﺮﯾﺸﺎن وﻟﺪﻣﻮرت وارد ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ‪ :‬ﯾﻌﻨﯽ‬
‫ﻣﻤﮑﻨﻪ؟ ﻧﻪ ﻧﻪ ﻧﻪ ‪ ...‬ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻨﻪ ‪ ....‬ﭘﯿﺸﮕﻮﺋﯽ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﻪاي ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ....‬ﻣﻤﮑﻨﻪ ﻣﻦ اﺷﺘﺒﺎه‬
‫ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻢ؟ ‪ ....‬وﻟﯽ آﺧﻪ ﭼﻄﻮر؟‬
‫ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ اﻓﮑﺎر از ﺳﺎﻟﻦ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف اﺗﺎﻗﺶ رﻓﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫‪٨۵‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ ‪ :‬وﻟﺪﻣﻮرت ‪ ،‬ﻧﻘﺎﺑﺪار ‪ ،‬اﺑﺮﻓﻮرث ‪ ،‬ﻧﻮﯾﻞ‬
‫اﺗﻔﺎﻗﺎت اﯾﻦ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ اﺧﯿﺮ او را ﻧﮕﺮان و آﺷﻔﺘﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ ....‬ذﻫﻨﺶ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ اﯾﻦ ﺣﻮادث اﺧﯿﺮ و ﺳﺎﻟﻬﺎي ﭘﯿﺶ ﺑﻮد‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ روز ﺧﻮدش را در اﺗﺎق ﺧﻮاب ﺑﺰرﮔﺶ ﺣﺒﺲ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺗﻤﺎم ﺧﺎﻃﺮه‬
‫ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ﺑﻮد را ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﻫﺮ ﺑﺎر ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻪ‬
‫ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪.‬ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺧﺎﺻﯽ در ﺧﺎﻃﺮه ﻫﺎ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫‪٨۶‬‬

‫ﺧﺎﻃﺮه ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ ﻧﺎﻗﺺ ﺗﺮﯾﻼﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر وﻓﺎدارش ﺳﻮرس اﺳﻨﯿﭗ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ‬
‫ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺎﺗﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬را ﻧﯿﺰ ﭼﻨﺪﯾﻦ و ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.....‬‬
‫آﻧﮑﻪ ﻗﺎدر اﺳﺖ ﻟﺮد ﺳﯿﺎه را ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺪﻫﺪ اﻧﺪك اﻧﺪك ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﻮد ‪..........‬او‬
‫ﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺳﻪ ﺑﺎر او را ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ﻃﻠﺒﯿﺪه اﻧﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد و در ﭘﺎﯾﺎن ﻣﺎه ﻫﻔﺘﻢ ﭘﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻋﺮﺻﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ ﮔﺬارد ‪........‬‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ از اﯾﻦ ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻔﻬﻤﺪ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻮزادي ﺑﻪ دﻧﯿﺎ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫آﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ او را ﺷﮑﺴﺖ دﻫﺪ و از ﺧﺎﻧﻮاده اي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻪ ﺑﺎر از دﺳﺖ او ﻓﺮار‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫در آن ﺳﺎل ﭘﺲ از ﺟﺴﺘﺠﻮﻫﺎي ﮐﻪ اﻧﺠﺎم داد ﺑﻪ دو ﺧﺎﻧﻮاده ي ﭘﺎﺗﺮ و ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ﺑﺮﺧﻮرد‬

‫ﮐﺮد ‪ ...‬ﻫﺮ دو ﺧﺎﻧﻮاده از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎراﮔﺎﻫﺎن وزارت ﺧﺎﻧﻪ و اﻓﺮاد ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺮاﻧﮏ و اﻟﯿﺲ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ﻫﺮ دو از ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎي اﺻﯿﻞ زاده و ﺑﺎ ﺳﺎﺑﻘﻪ دار ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﭘﺎﺗﺮ ‪ ....‬ﺟﯿﻤﺰ ﭘﺎﺗﺮ ﻧﯿﺰ اﺻﯿﻞ زاده و ﺧﺎﻧﻮاده ي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻗﺪﻣﺖ داﻣﺒﻠﺪورﻫﺎ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﻟﯽ ﻟﯽ اواﻧﺰ ﺳﺎﺣﺮه اي ﻗﻮي ﺑﺎ ﻫﻮش ﺑﺎﻻ وﻟﯽ ﻣﺸﻨﮓ زاده ﺑﻮد ‪ ....‬ﺑﻌﺪ از‬
‫‪٨٧‬‬

‫ﺑﺮرﺳﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم داد ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪ ﭘﺎﺗﺮﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺧﻄﺮ را ﺑﺮاي او‬
‫دارد‪.‬‬
‫ﻣﻼك او ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎﺑﺶ دو رﮔﻪ ﺑﻮدن ﻓﺮزﻧﺪ ﭘﺎﺗﺮﻫﺎ ﺑﻮد ‪ ...‬ﭼﻮن ﺧﻮد او ﻫﻢ دو رﮔﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬و اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺖ ﮐﻪ اﻓﺮاد دو رﮔﻪ ﻗﺪرت ﺟﺎدوﯾﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮي دارﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻫﺮي‬
‫ﭘﺎﺗﺮ را ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺲ از اﻧﺘﺨﺎﺑﺶ ﺑﺴﺮﻋﺖ دﺳﺖ ﺑﮑﺎر ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮي آﻧﻬﺎ ﭘﺮداﺧﺖ ‪ ..‬ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮﭼﻪ‬
‫ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ آن ﺑﭽﻪ را از ﺑﯿﻦ ﻣﯿﺒﺮد ‪ ....‬اﻣﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺨﻔﯽ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫در اوج ﻧﺎاﻣﯿﺪي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺎﺳﻮس ﺑﯽ ﻋﺮﺿﻪ اش ﭘﺘﯽ ﮔﺮو ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫ﭘﺎﺗﺮ او را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رازدار ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎن اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ....‬ﺑﻪ ﻗﺪري از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺧﺒﺮ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ ﮐﻪ آن روز از ﺷﮑﺴﺖ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎﯾﺶ ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﺸﺪ و آﻧﻬﺎ را ﻣﺠﺎزات‬
‫ﻧﮑﺮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎن ﺷﺐ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎر آن ﺑﭽﻪ را ﺗﻤﺎم ﻣﯿﮑﺮد‪.‬‬
‫‪٨٨‬‬

‫اﮔﺮ ﺷﺐ اﺗﻔﺎق ﺧﺎﺻﯽ رخ ﻧﻤﯿﺪاد‪ ،‬آن روز ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ روز زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ آﺧﺮﯾﻦ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﺶ را ﻧﯿﺰﺑﻌﺪ از ﮐﺸﺘﻦ آن ﺑﭽﻪ درﺳﺖ ﮐﻨﺪ‪...‬‬
‫اﻣﺎ ﺑﺮ ﺧﻼف اﻧﺘﻈﺎرش آن روز ﺑﻪ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮه ي زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ‪........‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ي ﭘﺎﺗﺮﻫﺎ رﺳﯿﺪ ‪ ....‬دوﺋﻞ ﺳﺎده اي ﺑﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﭘﺎﺗﺮ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﭘﺎﺗﺮ ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ و ﺑﺪون واﻫﻤﻪ اي از او ﻣﺒﺎرزه ﻣﯿﮑﺮد ‪ ...‬اﮔﺮ او ﺟﺰﺋﯽ از اﻓﺮاد او‬
‫ﺑﻮد ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﺮﮔﺨﻮارش ﻣﯿﺸﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻗﺒﻼً ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد داده ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ او ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮد وﻟﯽ او ﺑﺎ ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ ﺗﻤﺎم ﺑﻪ او ﺟﻮاب ﻣﻨﻔﯽ داده ﺑﻮد ‪ ....‬ﭘﺲ از ﮐﺸﺘﻦ‬
‫ﭘﺪر ﺑﭽﻪ ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﻣﺎدر ﺑﭽﻪ رﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﺪام اﻟﺘﻤﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ﮐﺎري ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺘﺪا ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ او را ﺑﮑﺸﺪ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ آن دﺧﺘﺮ ﺳﻤﺞ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺧﻮاﺳﺘﻪ‬
‫ﻫﺎي او ﻧﺸﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر ﻧﯿﺰ او را ﻧﯿﺰ از ﺳﺮ راﻫﺶ ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﺣﺎل ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺑﭽﻪ اي ﮐﻪ‬
‫ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد در آﯾﻨﺪه ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ او را از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮد رو در رو ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﮔﺮﻓﺖ و ﻃﻠﺴﻤﯽ را ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮد ﮐﻪ در ﻃﻮل اوج ﻗﺪرﺗﺶ ﺑﺎ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده از آن ﺑﺴﯿﺎري از ﺟﺎدوﮔﺮان و ﺳﺎﺣﺮه ﻫﺎي ﺑﺰرﮔﺴﺎل را از ﭘﺎي در آورده ﺑﻮد‪.‬اﻣﺎ‬
‫‪٨٩‬‬

‫در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺣﯿﺮت و ﺑﻬﺖ ﻃﻠﺴﻤﺶ ﭘﺲ از ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﻮدش‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫درد ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎ و ﻋﺬاب زﯾﺎدي ﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬از ﺟﺴﻤﺶ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪،‬از ﻫﻤﻪ ي‬
‫روح ﻫﺎ و ﺣﺘﯽ از ﭘﺴﺖ ﺗﺮﯾﻦ اﺷﺒﺎح ﮐﻤﺘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ از آن ﺑﻪ ﻣﺪت ‪ 13‬ﺳﺎل ﺑﻪ‬
‫ﺻﻮرت ﺷﺒﺤﯽ آواره ﺷﺪ‪.‬‬
‫درﺳﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺮگ را ﺷﮑﺴﺖ دﻫﺪ و ﺑﻪ آرزوي ﻓﻨﺎ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺑﻮدن ﺑﺮﺳﺪ‪،‬‬
‫ﮐﺎري ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻧﺠﺎم آن ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﺣﺘﯽ ﺟﺪ ﺑﺰرﮔﺶ ﺳﺎﻻزار‬
‫اﺳﻠﯿﺘﺮﯾﻦ ‪ ....‬وﻟﯽ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﻬﺎي ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺪت ‪ 13‬ﺳﺎل زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺴﺖ و ﺧﻔﺖ ﺑﺎري داﺷﺖ‪ ،‬از ﺿﻌﯿﻒ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﻫﻢ‬
‫ﺿﻌﯿﻒ ﺗﺮ ﺑﻮد ‪ ....‬ﻫﯿﭻ وﺳﯿﻠﻪ اي ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ و ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﺗﻤﺎم‬
‫ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي ﻣﻔﯿﺪ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻗﺪرت ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪٩٠‬‬

‫ﻣﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺪن دﯾﮕﺮان را ﺗﺴﺨﯿﺮ ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﺟﺮات ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺟﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻓﺮاد زﯾﺎدي‬
‫ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺮود‪،‬ﻫﻨﻮز ﮐﺎراﮔﺎه ﻫﺎي زﯾﺎدي ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ در ﺧﺎرج از ﮐﺸﻮر ﺑﻪ‬
‫دﻧﺒﺎل او ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ....‬اﻣﺎ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ دﻟﯿﻠﺶ ﺗﺮس از داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻮد ‪ ....‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻣﺪام ﺑﺪن‬
‫ﺣﯿﻮاﻧﺎت را ﺗﺴﺨﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد وﻟﯽ اﯾﻦ ﮐﺎرش ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﺪ ﺣﯿﻮاﻧﺎت زودﺗﺮ ﺑﻤﯿﺮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺎ ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺴﯽ ﻣﺤﺾ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻌﻠﻢ آن ﺳﺎل دﻓﺎع در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه‬
‫ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎي آﻟﺒﺎﻧﯽ آﻣﺪه ﺑﻮد را ﺗﺴﺨﯿﺮ ﮐﻨﺪ ‪ ...‬ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮد‬
‫اﯾﻦ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺶ ﻗﻄﻌﯽ ﻫﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از ﺳﻨﮓ ﺟﺎدو اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ و ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﺑﺪن دﯾﮕﺮي درﺳﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اوﻟﯿﻦ ﺗﻼﺷﺶ ﺑﺮاي ﺑﺪﺳﺖ آوردن ﺳﻨﮓ ﺟﺎدو ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ ازاﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺳﺨﺘﯽ و ﻣﺸﻘﺖ ﻓﺮاوان ﺗﻮاﻧﺴﺖ وارد ﮔﺮﯾﻨﮕﻮﺗﺰ ﺷﻮد ﺑﺎ ﺻﻨﺪوق ﺧﺎﻟﯽ روﺑﻪ رو ﺷﺪ ‪...‬‬
‫ﺗﻼش دوﻣﺶ ﻧﯿﺰ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد او را ﺑﮑﺸﺪ ﻧﺎﮐﺎم ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫‪٩١‬‬

‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺪن آن ﻣﻌﻠﻢ ﺟﻮان را ﺗﺮك ﮐﺮد دوﺑﺎره ﺿﻌﯿﻒ ﺷﺪ‪ ،‬دﯾﮕﺮ واﻗﻌﺎً ﺗﺮﺳﯿﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺗﺮس از اﯾﻨﮑﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ دوﺑﺎره ﻗﺪرﺗﺶ را ﺑﺪﺳﺖ آورد و ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ از ﯾﺎد ﺑﺮده ﺷﻮد‬
‫‪ ..‬آن روزﻫﺎ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ روزﻫﺎي زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺑﻮد‪.‬‬
‫دو ﺳﺎل ﺑﻌﺪ از اون ﺣﺎدﺛﻪ ﮐﻪ اﻣﯿﺪي ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﺪاﺷﺖ اﯾﻨﺒﺎر ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮑﯽ از‬
‫ﺧﺪﻣﺘﮑﺎرﻫﺎﯾﺶ ﮐﻪ از ﺗﺮس دوﺳﺘﺎن ﺳﺎﺑﻘﺶ ﻓﺮار ﮐﺮده ﺑﻮد ﭘﯿﺪا ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﮐﻤﮏ او‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺎ ارزﺷﯽ ﮐﻪ از ﺑﺮﺗﺎ ﺟﻮرﮐﯿﻨﺰ ﺑﺪﺳﺖ آورده ﺑﻮد ﻣﺠﺪداً ﻧﻘﺸﻪ اي‬
‫دﯾﮕﺮ ﻃﺮاﺣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﻘﺸﻪ اي ﺑﯽ ﻧﻘﺺ ﮐﻪ اﮔﺮ اﺟﺮا ﻣﯽ ﺷﺪ ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺑﺪن‬
‫واﻗﻌﯿﺶ ﺑﺮ ﻣﯿﮕﺸﺖ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﺑﺎر ﻧﯿﺰ ﭘﺎﺗﺮ را از ﺳﺮ راﻫﺶ ﺑﺮدارد‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺑﺎر ﻫﻢ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻧﻘﺶ ﺑﺮ آب ﺷﺪ و ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ در ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺶ ﭘﺎﺗﺮ را ﺑﮑﺸﺪ‬
‫و در ﯾﮏ اﺗﻔﺎق ﻋﺠﯿﺐ و ﻧﺎدر در ﻫﻨﮕﺎم دوﺋﻞ ﺑﺎ ﭘﺎﺗﺮ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﯿﻦ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﻪ او و ﭘﺎﺗﺮ‬
‫ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪ و او ﺑﺎ ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺴﯽ ﻣﺤﺾ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاي ﺑﺎر ﺳﻮم از دﺳﺖ او ﻓﺮار ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺑﺪن ﺳﺎﺑﻘﺶ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ اﯾﻨﺒﺎر از ﮐﻞ ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ ﺳﺮ‬
‫درآورد‪.‬‬
‫‪٩٢‬‬

‫ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻮي ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ را ﮐﻪ در ﺳﺎزﻣﺎن اﺳﺮار ﻗﺮار داﺷﺖ را ﺑﺪﺳﺖ‬
‫ﻣﯽ آورد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﺸﮑﻞ داﺷﺖ‪.‬ﻓﻘﻂ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮔﻮي را ﺑﺮدارد‬
‫ﮐﻪ در ﻣﻮرد او ﺑﺎﺷﺪ و اﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻨﮑﻪ ﯾﺎ ﺧﻮد او اﯾﻦ ﮐﺎر رو اﻧﺠﺎم ﻣﯽ داد ﯾﺎ ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ‪.‬‬
‫ﺧﻮدش ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر رو اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ﭼﻮن اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﺴﺎوي ﺑﺎ دﯾﺪه‬
‫ﺷﺪﻧﺶ ﺗﻮﺳﻂ وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫وزارت ﺧﺎﻧﻪ اي ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﺮدم اﻟﻘﺎء ﮐﻨﺪ او ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻪ اﺳﺖ و اﯾﻦ ﻫﺎ زاﯾﯿﺪه‬
‫ي ﺗﺨﯿﻞ ﯾﮏ ﭘﯿﺮﻣﺮد و ﯾﮏ ﭘﺴﺮ رواﻧﯽ اﺳﺖ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ او ﺑﻮد ‪ ...‬ﭼﻮن‬
‫او اول ﺑﺎﯾﺪ دوﺑﺎره ارﺗﺸﺶ را ﺟﻤﻊ آوري ﮐﻨﺪ و ﻧﯿﺰ ﻗﺪرت ﺳﺎﺑﻘﺶ را ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽ آورد‬
‫زﯾﺮا ﺑﺎ اﯾﻦ ﻗﺪرت ﻓﻌﻠﯽ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ اﯾﺴﺘﺎدﮔﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ داﻣﺒﻠﺪور را ﻧﺪاﺷﺖ و دوﺋﻠﯽ ﮐﻪ در‬
‫وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ او داﺷﺖ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻮد‪.‬‬
‫در آن دوﺋﻞ ﺗﺮس ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را ﭘﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ از ﭼﺸﻤﺎن‬
‫ﺗﯿﺰ ﺑﯿﻦ داﻣﺒﻠﺪور ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫‪٩٣‬‬

‫داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺗﺮﺳﯽ را ﮐﻪ در ﭼﻬﺮه اش ﺳﺎﯾﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد را دﯾﺪه ﺑﻮد اﻟﺒﺘﻪ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺴﻠﻢ ﺑﻮد اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻫﯿﭽﮕﺎه ﻗﺼﺪ ﮐﺸﺘﻦ او را ﻧﺪاﺷﺖ و ﮔﺮﻧﻪ در ﻫﻤﺎن ﺳﺎل‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﻪ ﻋﻤﺪ ﮔﺬاﺷﺖ او ﻓﺮار ﮐﻨﺪ ‪ ...‬ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ دﻟﯿﻞ ﮐﺎر اﯾﻦ ﮐﺎر او را ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ‪....‬‬
‫ﭼﺮا او اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﮐﺮد؟ ﺳﻮاﻟﯽ ﮐﻪ ﺟﻮاﺑﺶ را ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ‪.‬‬
‫در آن ﺳﺎل ﻧﯿﺰ دﺳﺘﺶ ﺑﺎ ﺑﯽ ﻋﺮﺿﮕﯿﻬﺎي ﻣﺮﮔﺨﻮاراﻧﺶ و ﺳﻤﺎﺟﺖ ﻫﺎي ﭘﺎﺗﺮ ﺑﺮاي‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ از ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﯾﮏ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور را ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺟﺎﺳﻮﺳﺶ در ﻣﺤﻔﻞ ﯾﻌﻨﯽ ﺳﻮرس‬
‫اﺳﻨﯿﭗ از ﺳﺮ راﻫﺶ ﺑﺮدارد‪.‬‬
‫درﻇﺎﻫﺮ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻣﺎﻧﻊ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺣﮑﻮﻣﺘﺶ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ اﯾﻦ‬
‫ﮐﺎر ﭼﻨﺪان ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ او ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ داﻣﺒﻠﺪور زﻧﺪه ﺑﻮد ﭘﺎﺗﺮ را از ﻣﺮﮐﺰ‬
‫ﻣﺒﺎرزات دور ﻧﮕﻪ ﻣﯽ داﺷﺖ وﻟﯽ ﺑﻌﺪ از ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن داﻣﺒﻠﺪور‪،‬ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ‪ ،‬اﺑﺮﻓﻮرث و‬
‫ﯾﮏ ﻧﻘﺎﺑﺪار دﯾﮕﺮ وارد ﮔﻮد ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪٩۴‬‬

‫ﻗﺪرت ﭘﺎﺗﺮ ﺑﻪ ﻃﺮز ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ روز ﺑﻪ روز زﯾﺎد ﻣﯿﺸﺪ ‪ ....‬ﺣﺘﯽ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺎﺗﺮ در اون ﺳﻦ از ﺟﺎدوﻫﺎﯾﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺧﻮدﺷﻢ ﻫﻢ در اون ﺳﻦ ﻗﺎدر ﺑﻪ‬

‫اﺳﺘﻔﺎده از ﭼﻨﯿﻦ ﺟﺎدوﻫﺎﯾﯽ ﻧﺒﻮد ‪ ...‬ﻫﺎﻟﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﻫﻨﮕﺎم ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ از ﺟﺎدوﮔﺮ ﺟﻮان‬
‫ﺗﺸﻌﺸﻊ ﭘﯿﺪا ﻣﯿﮑﺮد او را وادار ﻣﯿﮑﺮد ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﭘﺎﺗﺮ را ﺑﮑﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭘﺎﺗﺮ را ﻧﯿﺰ از ﺳﺮ راﻫﺶ ﺑﺮدارد و ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ را ﺑﻪ ﺳﺮ اﻧﺠﺎم ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫وﻟﯽ ﺣﺎل ﺑﺎ ﭘﯿﺪا ﺷﺪن ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ دوﺑﺎره ﺑﻌﺪ از ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺗﺮس وﺟﻮدش را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﮐﻨﻮن ﺑﯿﺶ از ﻫﺮ زﻣﺎن دﯾﮕﺮي از اﯾﻨﮑﻪ ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ را ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﻋﺬاب‬
‫ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫داﺋﻢ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﺜﻞ ﺧﻮره ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﻣﯽ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﻧﮑﻨﺪ ﻧﻮﯾﻞ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ﻓﺮد ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه اﺳﺖ و‬
‫او اﺷﺘﺒﺎﻫﺎً ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬اﻣﺎ دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺖ اﯾﻨﮏ ﻣﺼﻤﻢ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺤﺘﻮاي ﮐﺎﻣﻞ ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ را ﻫﺮ ﻃﻮر ﮐﻪ ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻫﺮ ﻗﯿﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺪﺳﺖ آورد ﺣﺘﯽ اﮔﺮ در ﻣﻮرد ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ ﻫﻢ اﺷﺘﺒﺎه ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫‪٩۵‬‬

‫ﺣﺎل اﮔﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ را از ﺳﺮ راﻫﺶ ﺑﺮﻣﯽ داﺷﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ داد ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺑﺮاي‬
‫اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﮐﺎر اﺑﺘﺪا ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ از ﭼﻪ ﺟﺎدوﯾﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﮑﻨﺪ و راه ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ‬
‫آن را ﯾﺎد ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮي ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎي ﺟﺪش ﺳﺎﻻزار‬
‫اﺳﻠﯿﺘﺮﯾﻦ ﺑﺰرگ ﮐﻪ ﺳﺎل ﻫﺎي ﭘﯿﺶ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ در ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ درس ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ را‬
‫در ﺗﺎﻻر اﺳﺮار ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد ﻣﯽ زد‪.‬‬
‫***‬
‫درﻣﺎﻧﮕﺎه ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﺳﯿﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﻮدش را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ و از آن ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺧﺎرج‬
‫ﺷﻮد‪ .‬اﻧﺮژي زﯾﺎدي از دﺳﺖ داده ﺑﻮد ‪ ...‬درﺳﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﭙﺮش اﺛﺮ ﮐﺸﻨﺪه ﻃﻠﺴﻢ را‬
‫ازﺑﯿﻦ ﺑﺮده ﺑﻮد وﻟﯽ ﺑﻌﻀﯽ از ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎي ﺳﯿﺎه ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻪ او ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ ...‬اﮔﺮ ﺳﻢ‬
‫ﯾﺮوﮔﺎ ﺑﺮ او ﻏﻠﺒﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ درﺣﺎﻟﺖ ﮐﻤﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ وﻟﯽ او ﮐﻢ ﮐﺴﯽ‬
‫ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ راﺣﺘﯽ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪٩۶‬‬

‫ﮐﻢ ﮐﻢ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﯾﯽ از ﺑﺪﻧﺶ ﮐﻪ در ﻣﻌﺮض ﺑﺮﺧﻮرد ﻃﻠﺴﻢ ﻗﺮار‬
‫داﺷﺖ درد ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺎر ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽ دﯾﺪ ‪ ....‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ آﻣﺪ ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎي ﺷﺐ‬
‫اﺳﺖ دور ﺗﺎ دورش را ﭘﺮده ي ﺳﻔﯿﺪي اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻣﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﺪ در ﯾﮏ‬
‫درﻣﺎﻧﮕﺎه اﺳﺖ ‪ ....‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ دو دﻟﯿﻞ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر را‬
‫اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ‪ ....‬اول اﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از اﻋﻀﺎي ﺑﺪﻧﺶ ﺑﻪ دﺳﺘﻮرات او ﻋﻤﻞ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪،‬‬
‫دوم اﯾﻨﮑﻪ اﮔﺮ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از ﺷﺪت درد ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر‬
‫ﻧﺎﻟﻪ اي ﮐﺮد ﺗﺎ ﮐﺴﯽ را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮدش ﮐﻨﺪ اﻣﺎ از ﺷﺎﻧﺲ ﺑﺪ او ﮐﺴﯽ آﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ او ﺷﻮد ﭼﻨﺪ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻧﺘﯿﺠﻪ اي‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﮐﻢ ﮐﻢ ﭘﻠﮑﻬﺎﯾﺶ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺖ‪...‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﺎز ﺷﺪن در دوﺑﺎره از ﺧﻮاب ﭘﺮﯾﺪ‪...‬‬
‫‪٩٧‬‬

‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺣﺴﺎس ﮐﻨﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﻓﻌﻪ ي ﻗﺒﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺪار ﺷﺪه ﺑﻮد ﺣﺎﻟﺶ ﮐﻤﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد‬
‫و ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎﯾﺶ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺤﺴﻮﺳﯽ ﺑﺪﻫﺪ ‪ ....‬ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﮐﺴﯽ‬
‫را ﺻﺪا ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد اﯾﻦ ﺑﺎر ﮐﺴﯽ ﺻﺪاي او را ﺑﺸﻨﻮد‪.......‬‬
‫ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺪاي ﻗﺪﻣﻬﺎي ﺷﺘﺎﺑﺎﻧﯽ ﺷﻨﯿﺪ و ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ دﺳﺘﯽ ﭘﺮده ي‬
‫اﻃﺮاﻓﺶ را ﮐﻨﺎر زد‪ .‬ﻫﺠﻮم ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﻧﻮر ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻓﻮراً ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺒﻨﺪد و ﺳﺮش را ﺑﻪ‬
‫آن ﻃﺮف ﺑﭽﺮﺧﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺪاي زﻧﺎﻧﻪ اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﺧﺪاي ﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪﯾﺪ‪.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ راﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﺎز ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺎ ﺷﺮاﯾﻂ ﺟﺪﯾﺪش ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎد‪ ،‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺳﺎﯾﻪ ﺗﺎري‬
‫را ﻣﯽ دﯾﺪ ﻣﺪام ﺗﮑﺎن ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم آن ﺳﺎﯾﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت زﯾﺒﺎي دﺧﺘﺮ ﺟﻮاﻧﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ‬
‫ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد ‪ ..‬دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ زﯾﺒﺎ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻃﻮري ﮐﻪ او را‬
‫ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮار داده ﺑﻮد و او را ﻣﺒﻬﻮت ﺧﻮدش ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺣﺎﻟﺘﻮن ﺧﻮﺑﻪ؟ ‪ ...‬ﺻﺪاي ﻣﻨﻮ ﻣﯿﺸﻨﻮﯾﺪ؟‬
‫‪٩٨‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮش اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮد ﻫﻨﻮز ﮐﻤﯽ ﮔﯿﺞ ﺑﻮد‪.‬‬
‫***‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﭘﯿﺶ‬
‫ﮐﺎﻓﻪ ي ﻫﺎﮔﺰﻫﺪ‬
‫ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ از اﻟﮑﺲ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮد از ﻃﺮﯾﻖ ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎﮔﺰﻫﺪ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ‬
‫رﻓﺖ ﺗﺎ ﻃﺒﻖ ﺳﻔﺎرﺷﯽ ﮐﻪ دﻗﺎﯾﻘﯽ ﭘﯿﺶ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ او داده ﺑﻮد ﺳﺮي ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺑﺪار ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﻣﻌﻄﻞ ﺟﻮاب دادن ﺑﻪ ﺳﻮاﻻت اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺷﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ از ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﺧﺎرج ﺷﺪ ﺑﺎ ﺗﺎﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺷﻠﻮار ﺟﯿﻦ ﺳﯿﺎه رﻧﮓ و ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﭼﺴﺐ ﺑﻨﻔﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي‬
‫ﺻﻮرﺗﯿﺶ ﺗﻨﺎﺳﺐ داﺷﺖ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻣﺎدراﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد‪ ،‬روﺑﺮو ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺴﺮ ﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ اش ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻨﻔﺶ رﻧﮓ ﺑﻮد و ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎدرش ﯾﻪ‬
‫دﮔﺮﮔﻮن ﻧﻤﺎ ﺑﻮد روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﻏﺬا را ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ رﯾﺨﺖ‪ .‬ﭘﺴﺮي ﻫﻤﻨﺎم ﭘﺪر‬
‫ﺧﻮاﻧﺪه اش ﮐﻪ ﻫﯿﭽﮕﺎه ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ دﯾﺪن او ﻧﻤﯽ ﺷﻮد و ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪه اي ﮐﻪ‬
‫ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﭘﺴﺮ ﺧﻮاﻧﺪه اش را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪.‬‬
‫‪٩٩‬‬

‫ﻫﺮي ﺳﯿﺮﯾﻮس ﻟﻮﭘﯿﻦ ‪ ...‬درﺳﺖ ﯾﮏ ﻣﺎه ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪه اش ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﺑﺪﻧﯿﺎ‬
‫آﻣﺪ‪.‬ﺗﻮﻟﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﭽﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ رﯾﻤﻮس از ﺷﻮك ﻣﺮگ ﭘﺴﺮ ﺧﻮاﻧﺪه اش ﺑﯿﺮون ﺑﯿﺎد‪ .‬در‬
‫واﻗﻊ ﺗﻮﻟﺪ اﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﺮگ ﻫﺮي ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎن‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺗﺎﻧﮑﺲ ‪...‬اﻣﺮوز ﭼﻘﺪر ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺷﺪي ‪ ....‬ﺑﺒﯿﻨﻢ اﻣﺮوز روز ﺧﺎﺻﯿﻪ؟‬
‫ﺗﺎﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ از ﺗﻌﺮﯾﻒ او ﮔﻞ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ‪ ....‬ﺧﺐ راﺳﺘﺸﻮ ﺑﺨﻮاي اﻣﺮوز ﺳﺎﻟﮕﺮد ازدواج ﻣﻦ و رﯾﻤﻮﺳﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬اوه‪ ،‬ﺗﺒﺮﯾﮏ ﻣﯿﮕﻢ ‪ ...‬ﭘﺲ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮه ﮐﻪ ﺗﯿﭗ زدي ‪ ...‬ﺑﺒﯿﻨﻢ ﮐﺴﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﻧﯿﺴﺖ؟‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ‪ ...‬رﯾﻤﻮس‪،‬ﻣﻮدي‪ ،‬ﺟﮏ و آرﺗﻮر ﺗﻮ اﺗﺎق ﺟﻠﺴﺎت ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ در ﻣﻮرد ﭼﯽ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮب ‪ ...‬ﻣﻨﻢ اوﻣﺪم ﯾﻪ ﺳﺮي ﺑﺮم درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻢ اﯾﻦ ﻧﻘﺎﺑﺪاره در ﭼﻪ وﺿﻌﯿﻪ ‪....‬‬
‫ﭘﺲ ﻓﻌﻼً‪.‬‬
‫‪١٠٠‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ي ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ وارد درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺷﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺻﺪاي ﻧﺎﻟﻪ ي ﺿﻌﯿﻔﯽ ﺷﺪ‬
‫ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺨﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺮده اش ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد رﻓﺖ‪ ،‬ﭘﺮده را ﮐﻨﺎر زد‪.‬‬
‫ﻧﻘﺎﺑﺪار رو دﯾﺪ ﮐﻪ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ ﺧﻮرد و ﻧﺎﻟﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻫﯿﺠﺎن زده اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﺧﺪاي ﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪﯾﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻟﺘﻮن ﺧﻮﺑﻪ؟ ‪ ....‬ﺻﺪاي ﻣﻨﻮ ﻣﯿﺸﻨﻮﯾﺪ؟‬
‫ﻧﻘﺎﺑﺪار ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮش اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮد‪.‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ آﻣﺪ ﻫﻨﻮز ﮐﻤﯽ ﮔﯿﺞ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺴﺮﻋﺖ دﺳﺖ ﺑﮑﺎر ﺷﺪ ‪ ...‬اول ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺟﯿﻨﯽ و اﺑﺮﻓﻮرث ﺧﺒﺮ ﻣﯽ داد ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‬
‫ﭘﺎﺗﺮوﻧﻮﺳﯽ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬
‫دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻃﺮف ﻧﻘﺎﺑﺪار ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﮐﻤﯽ ﮔﯿﺞ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻣﯿﺨﻮام ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻌﺠﻮن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪم‬
‫ﺗﺎ از اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺎرج ﺷﯿﺪ‪.‬‬
‫‪١٠١‬‬

‫اﻣﺎ ﺟﯿﻤﺰ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ اﺣﺘﯿﺎج داﺷﺖ آب ﺑﻮد‪.‬ﺑﺸﺪت ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﮔﻠﻮﯾﺶ ﺧﺸﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﻧﺘﻮاﻧﺸﺖ ﺑﺸﻨﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺸﻨﻤﻪ ‪ ......‬ﻓﻘﻂ آب ﻣﯿﺨﻮام‪.‬‬
‫ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ﻓﻘﻂ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﮑﺎن ﺧﻮردن ﻟﺒﻬﺎي او ﺷﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺻﻼً ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم ﭼﯽ ﮔﻔﺘﯽ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎ ﺑﺮاﯾﻦ ﻧﺎﭼﺎر ﺷﺪ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺻﻮرت او ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﺪ او ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮ اﻧﺠﺎم ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ از زﻣﺰﻣﻪ ﻫﺎي او ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻠﻤﻪ ي آب ﺑﻮد ‪ ...‬ﭘﺲ ﻓﻮراً از ﭘﺎرچ‬
‫روي ﻣﯿﺰ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﻟﯿﻮاﻧﯽ ﭘﺮ ﮐﺮد ﺳﭙﺲ ﺳﺮ او را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﻟﯿﻮان را ﺑﻪ ﻟﺒﻬﺎي او‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﻧﯿﺰ ﻟﺒﻬﺎﯾﺶ را از ﻫﻢ ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺗﻤﺎم ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت ﻟﯿﻮان را ﯾﮏ ﻧﻔﺲ ﻧﻮﺷﯿﺪ ‪ ....‬ﺑﻌﺪ‬
‫از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎﯾﻊ ﺧﻨﮏ ﺑﻪ ﮔﻠﻮﯾﺶ راه ﯾﺎﻓﺖ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد اﻧﺮژي ﺗﺤﻠﯿﻞ رﻓﺘﻪ اش را داﺷﺖ‬
‫دوﺑﺎره ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽ آورد ‪ ....‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً از ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻨﮕﯽ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ‪.‬‬
‫‪١٠٢‬‬

‫ﺑﺎ اﺷﺎره از آن دﺧﺘﺮ ﺧﻮاﺳﺖ ﻟﯿﻮان را دوﺑﺎره ﭘﺮ ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﻧﯿﺰ ﺑﯽ درﻧﮓ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم‬
‫داد‪.‬‬
‫ﺗﺸﻨﮕﯽ اش ﺑﺎ ﻟﯿﻮان ﺳﻮم ﺑﺮﻃﺮف ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﻣﺠﺪداً ﺑﻪ ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ دوﺧﺖ‪.‬ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ او ﻓﻠﻮر دﻻﮐﻮر اﺳﺖ‬
‫اﻣﺎ او از ﺧﻮاﻫﺮش ﺟﻮاﻧﺘﺮ ﺑﻮد وﻟﯽ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺻﻮرت ﻓﻠﻮر ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻪ ﺳﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ او را ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎي ﻗﺒﻞ ﺑﻪ دﺧﺘﺮي ﮐﺎﻣﻞ و زﯾﺒﺎ ﺗﺒﺪﯾﻞ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪،‬ﺣﺎل داﺷﺖ ﺑﺎﻟﺸﯽ زﯾﺮ ﺳﺮ او ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ‪ ....‬ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﺑﺎ ﺻﺪاي اﻫﺴﺘﻪ اي‬
‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺘﺸﮑﺮم‬
‫ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ﻧﯿﺰ در ﺟﻮاﺑﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺣﺎﻻ ﻧﻮﺑﺘﻪ ﺧﻮردن داروﻫﺎﺗﻪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﮐﻤﺪ ﻣﻌﺠﻮن ﻫﺎ رﻓﺖ و ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺷﯿﺸﻪ ي رﻧﮕﺎرﻧﮓ‬
‫‪١٠٣‬‬

‫ﻣﻌﺠﻮن ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﻠﻖ او ﻣﯽ رﯾﺨﺖ ﻫﺮ ﯾﮏ از دﯾﮕﺮي ﺗﻠﺦ ﺗﺮ و ﺑﺪ ﻣﺰه ﺗﺮﺑﻮد ‪....‬‬

‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﻣﻌﺠﻮن ﻫﺎ‪ ،‬ﺣﺎل او داﺷﺖ ﺑﺎ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﺶ ﮐﻪ آن را روي ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎي‬
‫ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺪﻧﺶ ﻗﺮار ﻣﯽ داد وردﻫﺎﯾﯽ را زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯿﮑﺮد ﺑﺎ دﯾﺪن ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﻪ او ﺑﻪ ﯾﺎد‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﻪ ﺧﻮدش اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از او در ﻣﻮرد ﭼﻮﺑﺶ ﺳﻮال ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺻﺪاﯾﯽ‬
‫ﺗﻮﺟﻪ اش را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ در درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﺎز ﺷﺪ ﭘﯿﺮﻣﺮدي ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن آﺑﯽ و ﺷﻨﻞ ﻧﻘﺮه اي رﻧﮕﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﺳﻔﯿﺪش ﺑﻪ او اﺑﻬﺖ ﺧﺎﺻﯽ ﻣﯽ داد وارد ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎ وﻗﺎر ﺧﺎﺻﯽ ﺑﻪ ﻃﺮف او‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ آﻣﺪ از ﭼﯿﺰي ﺧﻮﺷﺤﺎل اﺳﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫دﻗﺎﯾﻘﯽ ﭘﯿﺶ‬
‫ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ دﻓﺘﺮ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪرﺳﻪ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺎﺗﺮوﻧﻮﺳﯽ ﺑﺮاي ﻫﺎﮔﺮﯾﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ او ﭘﺸﺖ در ﻣﺪرﺳﻪ اﺳﺖ‪،‬‬
‫ﺣﺎل در دﻓﺘﺮ ﻣﺪﯾﺮ داﺷﺖ ﺑﺎ ﺑﺮادرش ﺣﺮف ﻣﯽ زد‪.‬‬
‫‪١٠۴‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا ﮔﻮش ﻧﻤﯿﺪي ﻣﻦ ﭼﯽ ﻣﯿﮕﻢ اﻟﺒﻮس ‪...‬‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد درون ﻗﺎب ﻋﮑﺲ ﮐﻪ ﺧﻮﻧﺴﺮداﻧﻪ و ﺑﺎ آن ﭼﺸﻤﺎن ﻧﺎﻓﺬ و آﺑﯽ رﻧﮕﺶ ﺑﻪ ﺑﺮادرش‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد از ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﯿﻂ ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﺶ اﺟﺎزه ﻣﯽ‬
‫داد ﺟﻠﻮ آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﭼﯽ رو ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ اﺑﯽ ؟‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﻧﯿﺰ ﻣﺘﻘﺎﺑﻼً ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن آﺑﯽ رﻧﮕﺶ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﺑﺼﻮرت ﺷﻤﺮده ﺷﻤﺮده‬
‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫اﻟﺒﻮس ‪ .....‬اون ‪ .....‬از ﺟﺎدوﻫﺎي ‪ .....‬ﺳﻔﯿﺪ ‪ ....‬ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ‪ ....‬و ﺳﯿﺎﻫﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﺗﻤﺎﻣﺎً ﺷﺒﯿﻪ ﺟﺎدوﻫﺎي ﺗﻮ و ﻫﺮي ﺑﻮدش ‪ ....‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﻄﻮري ﺑﮕﻢ ‪ .....‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ‬
‫ﺣﺪس ﻣﯽ زﻧﻢ او ﺷﺎﮔﺮد ﺗﻮ ﺑﻮده ‪ ....‬او ﻗﺒﻼً ﯾﮑﯽ از ﻣﺎﻫﺎ ﺑﻮده‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ از روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ‪ ....‬در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﻧﮕﺸﺘﺎن دو دﺳﺘﺶ را در ﻫﻢ ﮔﺮه زده ﺑﻮد‬
‫ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم زدن ﺑﻪ دور اﺗﺎق ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺣﺮف ﻣﯽ‬
‫زﻧﺪ ﯾﺎ ﺑﺮادرش اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫‪١٠۵‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﮔﯿﺞ ﺷﺪم ‪ ....‬ﻓﮑﺮﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ذﻫﻨﻢ ﻣﯿﺮﺳﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻨﻄﻖ ﺟﻮر در ﻧﻤﯿﺎد‪ ،‬وﻟﯽ اﯾﻦ ﻫﻢ‬
‫ﺧﻮب ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻓﺮدي ﮐﻪ ﺧﻮدﺗﻢ ﺧﻮب ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﻣﻨﻈﻮرم ﮐﯿﻪ‪ ،‬در ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮش‬
‫ﻫﺮ ﭼﯽ ﺣﻮادث ﻋﺠﯿﺐ و ﻏﯿﺮ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﻮده ﺑﺮاي او اﻓﺘﺎده‪...‬‬
‫‪ -‬اﺑﯽ ﺗﻮ ﺧﻮدت اوﻧﺠﺎ ﺑﻮدي و ﺻﺤﻨﻪ ي ﻣﺮگ ﻫﺮي رو دﯾﺪي و اﯾﻨﻮ ﻫﻢ ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﯾﮏ ﻣﺮده دوﺑﺎره زﻧﺪه ﻧﻤﯿﺸﻪ ﭘﺲ ﺑﻬﺶ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻦ و ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺮي رو ﺧﻂ‬
‫ﺑﺰن‪........‬‬
‫‪ -‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﻣﺴﺨﺮﺳﺖ ‪ ...‬وﻟﯽ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﻫﺮي ﻣﻦ دﯾﮕﻪ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﮐﺴﯽ رو ﺑﺎ اﯾﻦ ﻗﺪرت‬
‫ﺟﺎدوﯾﯽ ﺑﺎﻻ در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮم ‪ ...‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﯽ رﺳﻢ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺟﻠﻮي ﻗﻔﺴﻪ ي ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ اﯾﺴﺘﺎد ‪ ....‬اﺳﻢ ﯾﮑﯽ از ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ﺗﻮﺟﻪ اش را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد آن‬
‫را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎز ﮐﺮد ﭘﺲ از ﯾﮏ ﻧﮕﺎه اﺟﻤﺎﻟﯽ ﺑﻪ آن ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻓﺼﻞ ﻫﺎ ﻧﯿﺰ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ و ﮐﺘﺎب را ﺑﺴﺖ‪.‬‬
‫‪١٠۶‬‬

‫ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﯽ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﺑﯿﻦ دو ﺑﺮادر ﺑﺮﻗﺮار ﺑﻮد ‪ ....‬اﺑﺮﻓﻮرث ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﮐﺘﺎب دوﺑﺎره روي‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺖ و اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﺳﻮروس را ﻫﻢ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ وﻟﯽ او ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺘﻪ ازش ﺧﺒﺮي ﻧﯿﺴﺖ ‪ ....‬ﻧﮑﺘﻪ‬
‫اي ﮐﻪ ﻋﺠﯿﺒﻪ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ او درﺳﺖ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﻫﺮي ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ ‪ ....‬ﺗﻮ ﻣﯽ دوﻧﯽ اون‬
‫ﮐﺠﺎﺳﺖ اﻟﺒﻮس ؟‬
‫ﺳﭙﺲ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬وﻟﯽ از دﯾﺪن او در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ‪ ....‬ﺑﺮاي‬

‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﮔﻤﺎن ﮐﺮد ﻗﻄﺮه ي اﺷﮑﯽ را روي ﺻﻮرﺗﺶ دﯾﺪ اﻣﺎ او ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ در ﻧﺎراﺣﺘﯽ در آن ﻣﻮج ﻣﯽ زد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻫﻢ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯿﮑﻨﯽ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺸﺘﺶ ﺑﻪ ﺑﺮادرش ﺑﻮد اﻣﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ او ازاﯾﻦ ﺟﻮاب راﺿﯽ‬
‫ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﮔﺸﺖ دﯾﺪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﺘﻔﮑﺮاﻧﻪ داﺷﺖ او را ﺑﺮاﻧﺪاز ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺳﮑﻮت ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﺎر ﺗﻠﺦ ﺑﻮد اﺑﺮﻓﻮرث آن را ﺷﮑﺴﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪١٠٧‬‬

‫‪ -‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ داري ﭼﯿﺰي رو ﻣﺨﻔﯽ ﻣﯿﮑﻨﯽ اﻟﺒﻮس ‪ .....‬ﺗﻮ ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﺳﻮروس ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟‬
‫‪ -‬آه ‪ ....‬ﺑﻠﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﮐﺠﺎﺳﺖ ‪ ...‬وﻟﯽ ازم ﻧﺨﻮاه ﮐﻪ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ ‪ ...‬ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﻪ او ﻗﻮل‬
‫دادم ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻢ ‪ ....‬ﻧﻪ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﻗﻌﺶ ﺑﺸﻪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ از اﯾﻦ ﻟﺤﻦ او ﻧﮕﺮان ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ اﻟﺒﻮس ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ دوﻧﯽ ‪....‬‬
‫اﻟﺒﻮس ﺣﺮف او را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬در اﯾﻦ ﯾﮏ ﻣﻮرد ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬اﻣﺎ ‪...‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ اﺻﺮار ﻧﮑﻦ اﺑﯽ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﻧﺎ اﻣﯿﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ وﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ‪ .....‬ﻫﺮ ﭼﯽ ﺗﻮ ﺑﮕﯽ ‪ .....‬وﻟﯽ ﯾﺎدت ﺑﺎﺷﻪ ﺧﻮدت ﮔﻔﺘﯽ ﻫﺮ وﻗﺖ ﻣﻮﻗﻌﺶ‬
‫ﺑﺸﻪ ‪ ....‬اﻣﺎ ﻣﺴﺌﻠﻪ ي دﯾﮕﺮي ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ در ﻣﻮردش ﺑﺎﻫﺎت ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ ‪ ......‬در ﻣﻮرد‬
‫‪١٠٨‬‬

‫ﻧﻮﯾﻞ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ و ﻗﺪرﺗﺸﻪ ‪ ....‬دو روز ﭘﯿﺶ در ﻣﻮرد ﮐﺎري ﮐﻪ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺤﺜﯽ‬
‫داﺷﺘﯿﻢ‪.‬‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد درون ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻋﯿﻨﮑﺶ را از روي ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ ﭘﺎرﭼﻪ ي ﺷﻨﻠﺶ آﻧﺮا ﺗﻤﯿﺰ‬
‫ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ‪ .....‬ﻧﻮﯾﻞ ‪ .....‬از ﻣﯿﻨﺮوا ﺷﻨﯿﺪم ﭼﻪ ﺑﺤﺚ ﺟﺎﻟﺒﯽ داﺷﺘﯿﺪ‪....‬‬
‫‪ -‬اﻟﺒﻮس دﺳﺖ ﺑﺮدار ﻣﻦ دارم ﺟﺪي ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻢ ‪ ....‬اون ﭘﺴﺮ ﺑﺎ ﮐﺎرش ﻣﻨﻮ ﻧﮕﺮان‬
‫ﮐﺮده ‪ .....‬ﻣﻦ ‪....‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ اﻟﺒﻮس‬
‫اﻟﺒﻮس ﺧﻨﺪه اي ﺳﺮ داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬دﺳﺖ ﺑﺮدار اﺑﯽ ‪ ....‬ﻣﻦ اون ﭘﺴﺮ رو ﺧﻮب ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻢ ‪ ....‬اون ‪ ...‬او ﻓﻘﻂ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻫﻢ داري ﺣﺮف ﺑﻘﯿﻪ رو ﻣﯽ زﻧﯽ ‪ ....‬ﻗﺮار ﻧﯿﺴﺖ ﭼﻮن ﻫﺮ وﻗﺖ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻣﯿﺸﻪ ﯾﻪ‬
‫ﻗﺘﻞ ﻋﺎم راه ﺑﻨﺪازه!‬
‫‪١٠٩‬‬

‫‪-‬اون ﯾﻪ ﻣﻮرد ﺧﺎص ﺑﻮد ‪ .....‬ﻣﻦ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺗﻀﻤﯿﻦ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ دﯾﮕﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺻﺤﻨﻪ اي اﺗﻔﺎق‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد وﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬از دﺳﺖ ﺗﻮ وﮐﺎرﻫﺎت ‪ ....‬ﻣﻦ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ از ﮐﺎﻫﺎي ﻋﺠﯿﺐ و ﻏﺮﯾﺐ ﺗﻮ ﺳﺮ در‬
‫ﻧﯿﺎوردم ‪ ....‬ﺑﻌﺪاً ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﻤﺶ ﭘﯿﺸﺖ ﺗﺎ ﺑﺎﻫﺎش ﺣﺮف ‪.....‬‬
‫اﻣﺎ ﺻﺤﺒﺘﺶ ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره ﻣﺎﻧﺪ زﯾﺮا در آن ﻟﺤﻈﻪ ﭘﺎﺗﺮوﻧﻮس ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ وارد اﺗﺎق ﺷﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف او آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﺻﺪاي ﻫﯿﺠﺎن زده او را ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻧﻘﺎﺑﺪاره ‪ .....‬ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ ﻫﻮش‬
‫آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻟﺒﻮس ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ اﺑﺮﻓﻮرث ﺷﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﯽ ﺷﺪه اﺑﯽ؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎد ﺧﺒﺮ ﺧﻮﺑﯽ ﺷﻨﯿﺪي؟‬
‫‪ -‬آره ‪ ...‬ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ ﻫﻮش اﻣﺪه‬
‫‪١١٠‬‬

‫ﺳﭙﺲ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف در ﻣﯽ رﻓﺖ اداﻣﻪ داد‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺳﺮي ﺑﻬﺶ ﺑﺰﻧﻢ ﮐﻪ ﮐﻠﯽ ﺳﻮال دارم ازش ﺑﭙﺮﺳﻢ‪ .‬ﺗﻮ ﮐﻪ ﺟﻮاب ﺳﻮاﻻﻣﻮ‬
‫ﻧﺪادي ﺷﺎﯾﺪ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﯿﺎش ﺟﻮاب ﺑﺪه‪.‬‬
‫اﻣﺎ اﻟﺒﻮس ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي او ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﻓﮑﺮش ﺟﺎﯾﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﻮد‪ .‬از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺎﺟﺮاي دوﺋﻞ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ ﺗﺎم رﯾﺪل رو ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ي اول ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ‬
‫ﺷﺎﮔﺮدش اﺳﺖ و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻗﺪرت واﻗﻌﯿﺶ دﺳﺖ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ و ﺣﺎل ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ ‪ ....‬ﺑﺮاي ﭼﻨﯿﻦ روزي ﻟﺤﻈﻪ ﺷﻤﺎري ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻌﺪ از ﺳﺎﻟﻬﺎ دوﺑﺎره‬
‫او را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻫﻮﯾﺖ واﻗﻌﯽ ﺟﯿﻤﺰ رو ﻣﯽ داﻧﺴﺖ و در واﻗﻊ ﻫﯿﭻ ﻓﺮدي‬
‫زﻧﺪه اي از ﻫﻮﯾﺖ او اﻃﻼع ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ از ﺑﺮادرش ﺧﻮاﺳﺖ‪.‬‬
‫ـ اﺑﯽ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث در ﻧﯿﻤﻪ ي راه ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﺎﻧﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺎﺑﻠﻮي ﺑﺮادرش ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫ـ ﺑﻠﻪ؟‬
‫‪١١١‬‬

‫ـ اول از ﻫﻤﻪ ﮐﺘﺎب رو ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﯽ دوم اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮ وﻗﺖ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدي ﺟﯿﻤﺰ ﺣﺎﻟﺶ‬
‫ﺧﻮب ﺷﺪه ‪ ....‬ازش درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺒﯿﻨﻤﺶ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث داﺷﺖ ﮐﺘﺎب را از روي ﻣﯿﺰ ﺑﺮ ﻣﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﻤﻠﻪ اﺧﺮ ﺑﺮادرش ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ‬
‫ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد وﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﺑﺒﯿﻨﯿﺶ !؟ ﺑﺎﻫﺎش ﭼﮑﺎر داري؟‬
‫اﻣﺎ او ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮد‬
‫ـ اه اﻟﺒﻮس ﺗﻮ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺮدي وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﻫﻤﻪ ﭼﯿﻮ ﻣﺨﻔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ‪ ....‬ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻬﺶ ﻣﯿﮕﻢ‬
‫‪ ....‬اﮔﻪ ﮐﺎر دﯾﮕﻪ اي ﻧﺪاري ﻣﻦ ﺑﺮم‪.‬‬
‫ـ ﻧﻪ ‪ .....‬ﻓﻘﻂ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻮاﻇﺐ ﺧﻮدت ﺑﺎش‪.‬‬
‫ـ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ زﯾﺮ ﻟﺒﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﯾﻪ ﻃﻮري ﻣﯿﮕﻪ ﻣﻮاﻇﺐ ﺧﻮدت ﺑﺎش ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﻣﻦ ﯾﻪ ﺑﭽﻪ ي ده ﺳﺎﻟﻪ‬
‫ﻫﺴﺘﻢ ‪ ....‬ﻓﺎوﮐﺲ‬
‫‪١١٢‬‬

‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ ﻓﺎوﮐﺲ از دﻓﺘﺮ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪرﺳﻪ ﻏﯿﺐ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ـ ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ اﺑﺮﻓﻮرث ﺗﺎﺑﻠﻮ ارﻣﺎﻧﺪو دﭘﯿﺖ ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﺣﺮف زدن‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب اﻟﺒﻮس ﭼﯽ ﻣﯿﮕﯽ ؟ ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻮدﺷﻪ ؟ ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻗﺪرت واﻗﻌﯿﺶ ﺑﺮﺳﻪ؟‬
‫اﻟﺒﻮس ﮐﻪ ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ اوه ﺑﻠﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﻮدﺷﻪ ‪ .....‬ﺑﺎزي ﺗﺎزه داره ﺷﺮوع ﻣﯿﺸﻪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ آﺧﺮﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ي ﻣﺮد ﭘﯿﺮ ﻗﺒﻞ از ﺧﻮاب ﺑﻮد‪.‬‬
‫***‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺨﺖ ﺟﯿﻤﺰ رﺳﯿﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﻼﺧﺮه ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪﯾﺪ ‪ ....‬ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﻮن ﻫﺴﺘﯿﻢ‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻧﺎﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮد اﻟﺒﺘﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﻤﯽ ﺟﺎﺑﺠﺎ‬
‫ﺷﻮد‪.‬وﻟﯽ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﺎ دﺳﺘﺶ او را از اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﻌﺎف ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﻪ ﺧﻮدﺗﻮن ﻓﺸﺎر ﻧﯿﺎرﯾﺪ ‪ ....‬راﺣﺖ ﺑﺎﺷﯿﺪ‪.‬‬
‫‪١١٣‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﻮب ﺑﻪ او دﻗﺖ ﮐﺮد دﯾﺪ ﭘﯿﺮﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﺳﻔﯿﺪ ﺗﺮ اﮔﺮ ﻋﯿﻨﮑﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﯽ زد و ﮐﻤﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ درﭼﻬﺮه اش او را ﮐﺎﻣﻼً ﺷﺒﯿﻪ اﺳﺘﺎد ﺳﺎﺑﻘﺶ اﻟﺒﻮس‬
‫داﻣﺒﻠﺪور ﻣﯿﮑﺮد‪.‬‬
‫از اﯾﻦ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪،‬ازاﯾﻨﮑﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺪون ﻫﯿﭻ اﻃﻼﻋﯽ ﺑﻪ‬
‫او ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﻮد‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﻋﺬاب وﺟﺪان داﺷﺖ وﻟﯽ او ﻫﯿﭻ ﺣﻖ اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ـ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ آﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور ‪ ....‬راﺳﺘﺶ رو ﺑﺨﻮاﯾﺪ ﺧﻮدﻣﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﮔﻔﺘﻢ دﯾﮕﻪ ﺗﻨﺒﻠﯽ ﮐﺎﻓﯿﻪ ‪ ..‬وﻗﺖ ﺑﯿﺪار ﺷﺪﻧﻪ ﺳﭙﺲ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد‪.‬‬
‫ـ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯿﻢ ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪي ﺟﯿﻤﺰ ‪ ....‬ﮐﻢ ﮐﻢ داﺷﺘﯿﻢ ﻧﮕﺮان ﻣﯿﺸﺪﯾﻢ ‪ ...‬آﺧﻪ‬

‫ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً دو ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﯿﻬﻮش ﺑﻮدي‬
‫ـ دو ﻫﻔﺘﻪ !؟ وﻟﯽ ﻣﻦ اﺻﻼً ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺪت ﺑﯿﻬﻮش ‪...‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺗﺎزه ﯾﺎدش اﻓﺘﺎد ﮐﻪ اﺑﺮﻓﻮرث او را ﺑﺎ ﻧﺎﻣﺶ ﺻﺪا ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ـ ﺷﻤﺎ اﺳﻢ ﻣﻨﻮ از ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺪوﻧﯿﺪ؟‬
‫‪١١۴‬‬

‫ـ ﺧﺐ ‪ ....‬راﺳﺘﺶ ﻣﺎ اﺻﻼً ﻧﻤﯽ دوﻧﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ ‪ ...‬ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺳﺮ و ﮐﻠﻪ ي‬

‫ﻧﻮﯾﻞ ﭘﯿﺪا ﺷﺪ در واﻗﻊ او ﺷﻤﺎ رو ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪.‬‬
‫ـ اوه ﺑﻠﻪ ‪ ...‬ﮐﻪ اﯾﻦ ﻃﻮر ﭘﺲ ﻧﻮﯾﻞ ﻫﻢ ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪ ...‬ﮐﺎر ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ اي ﮐﺮد اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻬﺶ‬
‫اﺣﺘﯿﺎج داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺻﺪاي ﺿﻌﯿﻒ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﮐﻠﯽ ﺳﻮال دارم ازت ﺑﭙﺮﺳﻢ ﺟﯿﻤﺰ وﻟﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯿﺎي ‪ ...‬ﭘﺲ ﻓﻌﻼً ﺑﻬﺘﺮه‬
‫اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﯽ ﺑﻌﺪﻫﺎ وﻗﺖ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮاي ﭘﺮﺳﯿﺪن ﺳﻮال دارﯾﻢ‪.‬‬
‫***‬
‫ﻗﺒﺮﺳﺘﺎن ﮔﻮدرﯾﮏ‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻌﺪ از ﺑﺤﺜﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺑﺮﻓﻮرث داﺷﺖ از ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺑﻪ ﺳﻨﺖ‬

‫ﻣﺎﻧﮕﻮ رﻓﺖ‪ .‬ﭘﯿﺶ ﭘﺪر و ﻣﺎدرش‪.‬‬
‫‪١١۵‬‬

‫ﺑﻪ آﻧﺠﺎ رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮﯾﺪ اﻧﺘﻘﺎﻣﺶ را ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اﻧﺘﻘﺎم آﻧﻬﺎ را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬او ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ را‬
‫ﮐﺸﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻫﯿﭽﯽ رو ﻋﻮض ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ‪ ….‬اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﻪ او ﭘﺪر و ﻣﺎدرش رو‬
‫ﺑﺮﻧﻤﯽ ﮔﺮداﻧﺪ‬
‫ﺣﺎل در ﻗﺒﺮﺳﺘﺎن ﮔﻮدرﯾﮏ ﮐﻨﺎر ﻗﺒﺮ دوﺳﺖ ﻗﺪﯾﻤﯿﺶ ﻫﺮي ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺪﺗﺮي از او و‬
‫ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎي و رﻧﺞ ﻫﺎي ﺑﯿﺸﺘﺮي داﺷﺖ‪ ،‬ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ او درد دل ﻣﯿﮑﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﯽ ﺑﮕﻢ ﻫﺮي ‪ ...‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﺗﻨﻬﺎت‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻢ ‪ ...‬واﻗﻌﺎ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺧﻮب ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻣﺒﯿﻨﻢ ﺟﯿﻨﯽ راﺳﺖ ﻣﮕﻪ ‪ ...‬ﻣﻦ ﺗﺮﺳﻮ‬
‫و اﺣﻤﻖ ﺑﻮدم ‪ ....‬وﮔﺮﻧﻪ اﯾﻦ ﻃﻮري ﻣﺜﻞ ﺗﺮﺳﻮﻫﺎ از اﯾﻨﺠﺎ ﻧﻤﯽ رﻓﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻗﻮي‬
‫ﻧﺒﻮدم‪ ،‬ﻫﺮي ‪ ...‬ﻣﻦ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼﺗﻢ ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎم ‪ ....‬ﻣﻦ ﻟﯿﺎﻗﺖ دوﺳﺘﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ رو ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬
‫‪ ...‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ دﯾﺮ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ‪ ...‬وﻟﯽ ﺑﺎور ﮐﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ زود ﺗﺮ‬
‫از اﯾﻦ ﺑﺮﮔﺮدم‪.‬‬
‫راﺳﺘﺶ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ از اﯾﻨﺠﺎ رﻓﺘﻢ ﻓﺎوﮐﺲ ﻣﻨﻮ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد اوﻟﺶ ﻓﮑﺮدم ﺗﻮ ازش ﺧﻮاﺳﺘﯽ‬
‫ﻣﻨﻮ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ و ﺑﺮﮔﺮدوﻧﻪ؛ اﻣﺎ او ﺑﺎﻫﺎم ﮐﺎري ﻧﺪاﺷﺖ ﻓﻘﻂ ﺑﻬﻢ ﯾﻪ ﭘﺎﮐﺖ داد ﯾﻪ ﭘﺎﮐﺖ از‬
‫‪١١۶‬‬

‫ﻃﺮف ﭘﺮﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور! ﮐﻪ ﺗﻮش ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮ اون ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮام ﺑﻌﻀﯽ ﭼﯿﺰا رو‬
‫ﺗﻮﺿﯿﺢ داد و ازم ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮم ﭘﯿﺶ دو از دوﺳﺘﺎش و از اوﻧﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻮﻋﯽ از ﺟﺎدو رو آﻣﻮزش ﺑﺪن‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ دﯾﺮ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮام اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت ﮔﺬﺷﺘﻤﻮ ﺟﺒﺮان ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﮐﺎﺷﮑﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮدي ﻫﺮي ‪ ....‬ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻬﺖ ﻧﯿﺎز دارم ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ درﮐﻢ‬
‫ﻣﯿﮑﺮدي ﻫﻤﻪ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﺎري ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ ﮐﺮدم ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯿﮑﻨﻦ ‪ ....‬اوﻧﺎ ﻧﻤﯽ‬
‫دوﻧﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ اﺣﺴﺎﺳﯽ داﺷﺘﻢ ‪....‬‬
‫ﭘﺲ از ﯾﮑﯽ دو دﻗﯿﻘﻪ ﺳﮑﻮت دوﺑﺎره اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﻣﯿﺨﻮام راه ﺗﻮ رو اداﻣﻪ ﺑﺪم ‪ ....‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﻢ ‪ ....‬ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ‬
‫از ﭘﺴﺶ ﺑﺮ ﻧﻤﯿﺎم وﻟﯽ اون ﻋﻮﺿﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻘﺎص ﮐﺎرﺷﻮ ﭘﺲ ﺑﺪه ‪ ....‬او ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻘﺎص ﮐﺸﺘﻦ‬
‫ﺗﻮ‪ ،‬ﭘﺪر و ﻣﺎدرت و ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎي دﯾﮕﺮ رو ﭘﺲ ﺑﺪه‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﺮاي ﺗﻮ اﻧﺠﺎم‬
‫ﺑﺪم ‪ ...‬ﺑﻬﺖ ﻗﻮل ﻣﯿﺪم ﻣﻮاﻇﺐ رون‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ ،‬ﺟﯿﻨﯽ و ﮐﻞ ﺧﺎﻧﻮادت ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﭼﻮن ﻣﻨﻢ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻘﺎص اﺷﺘﺒﺎﻫﻢ رو ﭘﺲ ﺑﺪم ﺣﺘﯽ اﮔﻪ در اﯾﻦ راه ﮐﺸﺘﻪ ﺑﺸﻢ ‪ ،‬دﯾﮕﻪ ﺑﺮام ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫‪١١٧‬‬

‫‪ ...‬اﯾﻦ ﻃﻮري ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﻔﯿﺪ ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﺗﺎ اﺧﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﻠﻮي ﮐﺎرﻫﺎي وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫رو ﻣﯽ ﮔﯿﺮم؛ اﯾﻨﻮ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ از ﻣﺤﯿﻂ اﻃﺮاﻓﺶ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﯿﻨﯽ وﯾﺰﻟﯽ آﻧﺠﺎ ﺑﻮد و‬
‫ﺗﻤﺎم ﺣﺮف ﻫﺎي او را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﺷﮏ ﻣﯿﺮﯾﺨﺖ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ رﻓﺘﺎر‬
‫ﺗﻨﺪش ﺑﺎ او ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺎ او اون ﻃﻮري رﻓﺘﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ ﻧﻮﯾﻞ ﻫﻤﻮن‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﺳﺎده و ﮐﻤﯽ ﺧﻨﮓ دوران ﻣﺪرﺳﻪ اش ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺷﮑﻬﺎﯾﺶ را ﭘﺎك ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ او را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮدش ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﯿﻨﯽ روﺑﺮو ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﮔﯿﺞ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ـ اوه ﺟﯽ ‪ ...‬دوﺷﯿﺰه وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ آﻣﺪن ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺪم‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺪون ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻠﻤﻪ اي دﯾﮕﺮ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و از آﻧﺠﺎ رﻓﺖ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ‬
‫ﻧﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﺟﯿﻨﯽ او را ﺻﺪا زد‪.‬‬
‫ـ ﻧﻮﯾﻞ‬
‫‪١١٨‬‬

‫ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻞ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‬
‫اﻣﺎ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻧﻤﯿﮑﺮد ‪ ...‬ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﮐﻔﺸﻬﺎﯾﺶ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ‪ ...‬ﻣﻦ ﻣﻦ ﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ‪ .....‬ام ‪ ....‬ﻣﻦ ‪ .....‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﻄﻮري ﺑﮕﻢ راﺳﺘﺸﻮ ﺑﺨﻮاي ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺎﺑﺖ رﻓﺘﺎر‬
‫اون روزم ازت ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ...‬رﻓﺘﺎرم ﺧﯿﻠﯽ ﺑﭽﻪ ﮔﺎﻧﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ در ﺷﻮك ﺣﺮﻓﻬﺎي ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻮد و ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ راﺣﺘﯽ او را ﺑﺨﺸﯿﺪه‬
‫اﺳﺖ ﺑﺎ دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﯽ ﮔﻔﺖ ‪ -‬ﻧﻪ ﻧﻪ ﻻزم ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﯽ ﮐﻨﯽ ‪ ...‬ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ از ﺗﻮ‬
‫ﻋﺬر ﺧﻮاﻫﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ...‬ﻫﻤﺶ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻣﻦ ﺑﻮد‪ ،‬اﺻﻼً دﯾﮕﻪ ﺣﺮﻓﺸﻢ ﻧﺰن ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ دﺳﺘﺶ را ﺟﻠﻮ آورد وﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻨﻮ ﺑﺨﺸﯿﺪي‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ دﺳﺖ او را ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬‬
‫‪١١٩‬‬

‫‪ -‬ﻓﺮاﻣﻮﺷﺶ ﮐﻦ ﻧﻮﯾﻞ ﻣﻬﻢ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ اﻻن اﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﯽ ‪ ...‬راﺳﺘﯽ ﺷﻨﯿﺪم ﻫﻨﻮز ﯾﻪ ﻫﻔﺘﻪ‬
‫ﻧﺸﺪه ﮐﻪ ﮔﺮد و ﺧﺎك زﯾﺎدي ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮدي ‪ ....‬زدي اون ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ ﻋﻮﺿﯽ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ‬
‫دﯾﮕﻪ رو ﻧﺎﮐﺎر ﮐﺮدي‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺤﺚ رو ﻋﻮض ﮐﺮد اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﺮد و آن را اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب آره ﯾﻪ ﺗﺴﻮﯾﻪ ﺣﺴﺎب ﻗﺪﯾﻤﯽ داﺷﺘﻢ ﮐﻪ اﻧﺠﺎﻣﺶ دادم‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ ‪ :‬ارﺗﺶ ‪A.D‬‬
‫‪١٢٠‬‬

‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺟﺮﻗﻪ اي ذﻫﻦ ﺟﯿﻨﯽ روﺷﻦ ﮐﺮد ‪ ....‬ﺣﺘﯽ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد ﮐﻪ در اﯾﻦ‬
‫ﺷﺮاﯾﻂ ﭼﻄﻮري اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﺧﻄﻮر ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ اﻓﮑﺎر ﺑﻮد و روي اﯾﺪه اش ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺟﺴﻢ ﻧﻘﺮه اي رﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫او ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﻮﺟﻪ اش را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد ‪ ....‬ﭘﺎﺗﺮوﻧﻮس ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ‬
‫ﺻﺪاي او را در ذﻫﻨﺶ ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﯿﻨﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﺧﻮدﺗﻮ ﺑﺮﺳﻮن درﻣﺎﻧﮕﺎه ‪ .....‬اﯾﻦ ﻧﻘﺎﺑﺪاره ﺑﻪ ﻫﻮش آﻣﺪه ‪ ....‬ﺑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث‬
‫ﻫﻢ ﺧﺒﺮ دادم‪.‬‬
‫ﺟﻤﻠﻪ اول ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي او را ﻧﮕﺮان ﮐﺮد اﻣﺎ در اداﻣﻪ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﻧﻘﺎﺑﺪاره ﺑﻪ ﻫﻮش‬
‫آﻣﺪه ﺧﯿﻠﺶ ﺗﺎ ﺣﺪودي راﺣﺖ ﺷﺪ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اﯾﻨﮑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث زود ﺗﺮ از او ﺑﺮﺳﺪ اﺻﻼ‬
‫ﺧﻮب ﻧﺒﻮد ﭼﻮن اﺣﺘﻤﺎل زﯾﺎد ﻧﻘﺎﺑﺪار را ﺑﺎ ﺳﯿﻞ ﺳﻮاﻻﺗﺶ ﻃﻠﺴﻢ ﺑﺎران ﮐﻨﺪ و اﯾﻦ ﺑﺮاي‬
‫وﺿﻌﯿﺖ ﺑﯿﻤﺎرش ﺧﻮب ﻧﺒﻮد ‪ ....‬از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و رو ﺑﻪ ﻧﻮﯾﻞ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪١٢١‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب ﻧﻮﯾﻞ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮاز اﯾﻦ ﭘﯿﺸﺖ ﺑﻤﻮﻧﻢ‪ .....‬ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ دوﺳﺘﺖ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻮش آﻣﺪه ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺳﺮي ﺑﻬﺶ ﺑﺰﻧﻢ ‪ ....‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﻢ‪ ،‬اﻣﺸﺐ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫‪ 10‬ﺑﯿﺎ ﻗﺮارﮔﺎه ﯾﻪ ﺟﻠﺴﻪ ﻣﻬﻢ دارﯾﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﺣﺘﻤﺎ ً ﻣﯿﺎم ‪ .....‬ﺳﻼم ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺮﺳﻮن ‪ ....‬ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮ ﺑﻌﺪاً ﻣﯿﺎم دﯾﺪﻧﺶ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺷﺐ ﻣﯿﺒﯿﻨﻤﺖ ‪ ....‬و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﭘﺎﻗﯽ آرام دﺧﺘﺮ ﻣﻮ ﻗﺮﻣﺰ ﻏﯿﺐ ﺷﺪ و ﻣﺎﯾﻞ ﻫﺎ دورﺗﺮ‪،‬‬
‫ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺟﻠﻮي ﺧﺎﻧﻪ ‪ 12‬ﻣﯿﺪان ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﭘﺲ از ﺟﻮاب دادن ﺑﻪ ﺳﻮاﻻت اﻣﻨﯿﺘﯽ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮدش را ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺎﻫﺶ رﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ در را ﮐﻪ ﺑﺮ روي اون ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد درﻣﺎﻧﮕﺎه را ﺑﺎز ﮐﺮد ﺑﺎ ﻧﺎاﻣﯿﺪي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث زود ﺗﺮ از او رﺳﯿﺪه اﺳﺖ و در ﺣﺎل ﺳﻮال ﭘﯿﭻ ﮐﺮدن ﺑﯿﻤﺎرش اﺳﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ در ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﺮاي ﺑﺎر ﺳﻮم ﺑﺎز ﺷﺪ و اﯾﻦ ﺑﺎر زﻧﯽ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي‬
‫ﻗﺮﻣﺰ و ﻟﺒﺎس ﯾﮑﺪﺳﺖ آﺑﯽ رﻧﮕﯽ وارد ﺷﺪ ‪ ....‬درﺳﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ﻧﺒﻮد‬
‫وﻟﯽ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺒﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪١٢٢‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ او را دﯾﺪ ﺣﺲ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺑﻬﺶ دﺳﺖ داد‪ ،‬ﺣﺴﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﭘﻨﺞ ﺷﺶ ﻣﺎه اﺧﯿﺮ‬
‫ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﻟﺬت آن را ﺣﺲ ﮐﺮد‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺟﯿﻨﯽ وارد اﺗﺎق ﺷﺪ اﺑﺮﻓﻮرث از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ او اﺟﺎزه داد ﺗﺎ ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫ﺑﯿﻤﺎرش ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺳﺮد ﺑﺮ ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺮﯾﺾ ﻣﺎ ﺑﻬﻮش آﻣﺪه ‪ ....‬ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ﭼﯽ ﺑﻬﺶ دادي ؟‬
‫‪ -‬آراﻣﺒﺨﺶ‪ ،‬ﻣﺴﮑﻦ‪ ،‬ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪه‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ‪ ....‬ﺟﯿﻤﺰ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﭼﻪ اﺣﺴﺎﺳﯽ داري؟ ﮐﺠﺎﻫﺎت درد ﻣﯽ ﮐﻨﻪ؟‬
‫اﻣﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺟﻮاب دادن ﻓﻘﻂ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫‪ -‬ﺟﯿﻤﺰ؟‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ ﺣﻮاس ﭘﺮﺗﯽ ﺟﻮاب داد‪ :‬ﺑﻠﻪ‬
‫‪ -‬ﭘﺮﺳﯿﺪم اﺣﺴﺎس ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ؟‬
‫‪١٢٣‬‬

‫‪ -‬آره ﺑﺪﻧﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺿﯿﻌﻔﻪ ‪ ....‬دﺳﺖ و ﭘﺎﻫﺎﻣﻮ ﺧﻮب ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺗﮑﺎن ﺑﺪم ‪ ....‬ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻨﺎ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﯿﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﺮور زﻣﺎن ﺧﻮب ﻣﯿﺸﻦ ‪ ....‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﮐﺎري ﮐﻨﻢ روﻧﺪ‬
‫ﺑﻬﺒﻮدﯾﺘﻮن ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﺑﺸﻪ وﻟﯽ ﭼﻮن ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺧﻮدﺗﻮن ﮔﻔﺘﯿﻦ ﺑﺪﻧﺘﻮن ﺿﻌﯿﻔﻪ ﭘﺲ ﻓﻌﻼً‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ رﯾﺴﮏ ﮐﻨﻢ و اﯾﻦ ﮐﺎرو اﻧﺠﺎم ﺑﺪم ﭼﻮن ﻣﻤﮑﻨﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺎﻟﺘﻮﻧﻮ ﺧﻮب ﻧﮑﻨﻪ‬
‫ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﺪﺗﺮ ﻫﻢ ﺑﺸﯿﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﯾﮑﯽ و دو ﺗﺎ ﻣﻌﺠﻮن ﺑﻬﺘﻮن ﻣﯿﺪم ﮐﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ دﻓﺎﻋﯽ‬
‫ﺑﺪﻧﺘﻮن رو ﻗﻮي ﮐﻨﻪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﯾﮑﯽ و دو روز دﯾﮕﻪ اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎ رو روﺗﻮن اﺟﺮا ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫اﻵن ﻫﻢ دﯾﮕﻪ ﺑﻬﺘﺮه ﺣﺮف ﻧﺰﻧﯿﺪ و اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﯿﺪ ‪ ....‬ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ﺧﻮاب آور روﺑﻬﺶ ﺑﺪه‬
‫ﺗﺎ راﺣﺘﺮ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻓﺮﺻﺖ اﻋﺘﺮاض داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ﺟﻠﻮ آﻣﺪ و ﻣﻌﺠﻮن را ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮردش داد ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ دﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰي ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ و ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺖ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻌﺪ از ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻦ ﺟﯿﻤﺰ رو ﺑﻪ ﺟﯿﻨﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﺧﻮب ﭼﯽ ﻣﯿﮕﯽ ﺟﯿﻨﯽ ؟ ﺣﺎﻟﺶ ﭼﻄﻮره‬
‫‪١٢۴‬‬

‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻪ آراﻣﯽ از اﺑﺮﻓﻮرث ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﺳﮑﻮت ﮐﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﻃﻠﺴﻢ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪،‬‬
‫ﻃﻠﺴﻢ ﻧﺎرﻧﺠﯽ رﻧﮕﺶ ﺑﻌﺪ از ﺑﺮ ﺧﻮرد ﺑﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ رﻧﮓ ﺻﻮرﺗﯽ روﺷﻦ در اﻣﺪ‪ ،‬ﺟﯿﻨﯽ‬
‫ﻧﻔﺴﯽ از ﺳﺮ اﺳﻮدﮔﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻌﺪ در ﺟﻮاب ﻧﮕﺎه ﭘﺮ ﺳﻮال اﺑﺮﻓﻮرث ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﺧﻄﺮي ﺗﻬﺪﯾﺪش ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮﺑﻪ و ﻫﯿﭻ ﻣﺸﮑﻞ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺪاره ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ دو ﺳﻪ‬
‫روز ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻪ رو ﭘﺎ ﺧﻮدش واﯾﺴﻪ‪ .‬ﺑﺪﻧﺶ ﻫﻨﻮز ﺿﻌﯿﻔﻪ ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﺧﻮب ﻏﺬا ﻧﺨﻮرده‪ .‬در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﺎﯾﺪ از ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﮐﻤﮏ ﺑﮕﯿﺮم‪.‬‬
‫ـ ﺧﯿﺎﻟﻢ رو راﺣﺖ ﮐﺮدي ‪ ....‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﮐﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﺎﻫﺎش ﯾﻪ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ اي ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‬
‫‪ ....‬ﻻزﻣﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﺎش ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺰﻧﻢ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺟﻤﻠﻪ ي اﺧﺮش را ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ دﯾﺪ ﺟﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﻨﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ـ ﺣﺎﻻ اﯾﻦ ﻗﺪر واﺟﺒﻪ ﻓﺮدا ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ‪.‬‬
‫ـ زﻣﺎن ﺧﻮﺑﯿﻪ ‪ .....‬ﻣﻤﻨﻮن‪ .‬ﭘﺲ ﻓﻌﻼً ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ‪.‬‬
‫***‬
‫‪١٢۵‬‬

‫ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﯽ ﭘﯿﺶ ﻗﺒﺮ ﻫﺮي ﻣﺎﻧﺪ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ اش)ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎدر‬
‫ﺑﺰرﮔﺶ( ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ آﺧﺮﯾﻦ ﺗﻌﻤﯿﺮات ﻻزم را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ .‬ﮐﺎر ﺗﻌﻤﯿﺮات ﺟﺰﺋﯽ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم‬
‫داد ﺗﺎ ﻋﺼﺮ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺧﺴﺘﮕﯿﺶ در رود ﻣﺪﺗﯽ را در ﯾﮏ ﮐﺎﻓﻪ ي‬
‫ﻣﺸﻨﮕﯽ ﮔﺬراﻧﺪ و ﺑﻌﺪ از آن ﺑﺮاي ﺧﻮردن ﺷﺎم ﺑﻪ ﻫﺎﮔﺰﻣﯿﺪ رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ‪ 9/40‬از ﻃﺮﯾﻖ ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ﮐﺎﻓﻪ ﻣﺎدام رزﻣﺮﺗﺎ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ رﻓﺖ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ داﺷﺖ از ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ اﻃﺮاف اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺮﻓﺴﻮر ﻟﻮﭘﯿﻦ و ﺗﺎﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ اي ﺑﻐﻠﺶ ﺑﻮد ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫رﯾﻤﻮس داﺷﺖ ﺑﺎ اﻓﺘﺨﺎر ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮد ﺳﺎﺑﻘﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد‪ .‬ﭘﺴﺮ ﭼﻬﺎرده ﺳﺎﻟﻪ و ﺳﺎده ﻟﻮﺣﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻫﻤﻪ او را اﺣﻤﻖ و ﺧﻨﮓ ﻓﺮض ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺟﺎدوﮔﺮي ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺧﺎﻃﺮه ي آن روزي را ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻋﻀﻮ ﺷﺪن در ﻣﺤﻔﻞ از او اﻣﺘﺤﺎن‬
‫ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﻨﺪ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪١٢۶‬‬

‫در ﺑﺨﺶ ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻣﻮﺟﻮدات ﺟﺎدوﯾﯽ ﺧﻮب ﻋﻤﻞ ﮐﺮد‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ در ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ‬
‫اﮐﺮوﻣﺎﻧﺘﯿﻮﻻ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﺣﯿﺮت اور آن را ﮐﺸﺖ ‪ ....‬وﻟﯽ در ﺑﺨﺶ دوﺋﻞ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده‬
‫ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ .‬در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ي اول ﻣﺒﺎرزه ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﯾﻒ اﯾﻦ ﺟﻮان ﻧﻤﯽ ﺷﻮد‬
‫‪ ....‬ﻧﻮﯾﻞ از ﺟﺎدوﻫﺎي ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ اي اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯿﮑﺮد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﻌﻀﯿﻬﺎﯾﺶ ﺑﺮاي اﺑﺮﻓﻮرث ﻧﯿﺰ‬
‫ﺗﺎزﮔﯽ داﺷﺖ‪.‬‬
‫در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻓﻘﻂ داﺷﺖ از ﺧﻮدش در ﺑﺮاﺑﺮ رﮔﺒﺎر ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎ دﻓﺎع ﻣﯿﮑﺮد اﻟﺴﺘﻮر ﻫﻢ دﻗﯿﻘﻪ‬
‫اي ﺑﻌﺪ وارد ﮔﻮد ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ اﯾﻦ ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ داﺷﺖ دﻓﺎع ﻣﯿﮑﺮد اﻣﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﻧﻮﯾﻞ ﺳﺒﮏ‬
‫ﻣﺒﺎرزه اش را ﻋﻮض ﮐﺮد و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﭙﯿﺪ و ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ دوﺑﺎره ﺑﺮ او و‬
‫اﻟﺴﺘﻮر ﻣﺴﻠﻂ ﺷﺪ و ﺑﻪ دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻌﺪ ﺟﺎدوﯾﯽ ﺳﭙﯿﺪ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي از ﺳﻮي ﻧﻮﯾﻞ‪ ،‬او و اﻟﺴﺘﻮر‬
‫ﭘﯿﺮ را زﻣﯿﻦ ﮔﯿﺮ و ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﭼﻨﯿﻦ دوﺋﻠﯽ از او ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮي ﮐﻪ در ﻫﻤﺎن اوﻟﯿﻦ ﻣﺒﺎرزه اش ﭘﺲ از ﻋﻀﻮﯾﺖ و ﻏﯿﺒﺖ ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻟﻪ اش‬

‫ﻫﻤﮕﺎن را ﻣﺘﻌﺠﺐ ﮐﺮد و ﻗﺪرﺗﺶ را ﺑﻪ رخ ﻣﺮﮔﺨﻮاران ﮐﺸﯿﺪ ‪ ....‬ﭘﻨﺞ ﮐﺸﺘﻪ ﺣﺎﺻﻞ‬
‫‪١٢٧‬‬

‫اوﻟﯿﻦ ﻣﺒﺎرزه اش ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ آﻧﻬﺎ ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ ﻟﺴﺘﺮﻧﺞ ﺑﻮد ‪ ....‬اﻟﺒﺘﻪ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻢ‬
‫ﺑﻮد ﻫﺪف اﺻﻠﯽ او ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ ﺑﻮد ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ دﯾﻮاﻧﻪ ﺷﺪن ﻓﺮاﻧﮏ و اﻟﯿﺲ ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫و آن ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺰاﺣﻤﺘﺸﺎن ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺧﺸﻢ او ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬وﻟﯽ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻫﻤﺎن‬
‫ﺻﻮرت ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ ي ﺳﺎﻟﻬﺎي ﻗﺒﻞ را داﺷﺖ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﻣﻮاﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫ـ ﺳﻼ م ﻧﻮﯾﻞ‬
‫ـ ﺳﻼم ﭘﺮوﻓﺴﻮر ‪ ....‬ﺳﻼم ﺧﺎﻧﻢ ﻟﻮﭘﯿﻦ ‪ ....‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺰاﺣﻤﺘﻮن ﺷﺪم‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺮف آن ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﺳﺒﺰش ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯿﮑﺮد رﻓﺖ ‪ ....‬ﺻﻮرت‬
‫زﯾﺒﺎﯾﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ از ﻣﺎدرش ﺑﻪ ارث ﺑﺮده ﺑﻮد و ﺑﺮاي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ رﻧﮓ‬
‫ﺧﺎﺻﯽ را ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ـ ﺑﭽﻪ ﺧﻮدﺗﻮﻧﻪ ﭘﺮوﻓﺴﻮر ‪ .....‬ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎزه ‪ .....‬اﺳﻤﺶ ﭼﯿﻪ؟‬
‫ﺗﺎﻧﮑﺲ‪ :‬ﻫﺮي‬
‫ﭼﯽ ؟!‬
‫‪١٢٨‬‬

‫اﯾﻦ ﺑﺎر ﻟﻮﭘﯿﻦ ﺟﻮاﺑﺶ را داد‪.‬‬
‫ـ ﻫﺮي ‪ ....‬ﻫﺮي ﺳﺮﯾﻮس ﻟﻮﭘﯿﻦ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﭽﻪ را ﺑﻐﻞ ﮐﺮد ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﯽ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺳﭙﺲ ﮐﻤﯽ ﺑﺎ‬
‫او ﺑﺎزي ﮐﺮد و او را دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻣﺎدر ش ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻮب دﯾﮕﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺖ ﺳﺎﻋﺖ ‪ 10‬ﺗﻮ اﺗﺎق ﺑﺎﺷﻢ ‪ ....‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﺴﯽ‬
‫اوﻣﺪه؟‬
‫ـ آره ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻫﻤﻪ آﻣﺪن ‪ ....‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺗﻮ آﺧﺮﯾﻦ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﺷﯽ‪.‬‬
‫ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮم ﺗﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻣﻌﻄﻞ ﻧﺸﻦ ‪ ....‬ﺗﺎ ﺑﻌﺪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ي ﺑﺎﻻ رﻓﺖ ‪ .....‬ﻣﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺪاي ﻫﻤﻬﻤﻪ ي ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي اﻓﺮاد را ﺑﺸﻨﻮد‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ در ﻗﻬﻮي رﻧﮓ ﻗﺪﯾﻤﯽ را ﺑﺎز ﮐﺮد ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ‪.‬‬
‫رﯾﺲ ﻣﺤﻔﻞ آﻧﺠﺎ ﺣﻀﻮر ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ....‬اﻣﺎ اﺑﺮﻓﻮرث ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺟﺎﯾﺶ در آﻧﺠﺎ‬
‫ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﻓﺮاد ﻣﺤﻔﻞ ﺣﻀﻮر ﻧﺪاﺷﺘﻦ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ‬
‫‪١٢٩‬‬

‫ﮐﺮد‪ ،‬ﺗﺎزه ذﻫﻨﺶ روﺷﻦ ﺷﺪ‪ ،‬اﯾﻦ ﺟﻠﺴﻪ اﻟﻒ دال ﺑﻮد ﻧﻪ ﺟﻠﺴﻪ ﻣﺤﻔﻞ و اﮐﺜﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ‬
‫ﮐﻪ در ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﻋﻀﻮ اﻟﻒ دال ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬در اﯾﻨﺠﺎ ﻧﯿﺰ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﺮد ﮐﻪ ارﺗﺶ داﻣﺒﻠﺪور ﻫﻨﻮز ﺳﺮ ﭘﺎ ﺑﺎﺷﺪ آن ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ رﺋﯿﺴﺶ ﯾﻌﻨﯽ‬
‫ﻫﺮي‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﺷﺎره دﺳﺖ رون ﻣﺘﻮﺟﻪ او ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﮐﻨﺎر او ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫ـ ﺳﻼم رون ‪ ....‬اﮔﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻧﮑﺮده ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ارﺗﺶ ‪ ....‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ـ ﺳﻼم ﻧﻮﯾﻞ ‪ ....‬آره درﺳﺖ ﺣﺪس زدي ‪ ....‬ﻓﻘﻂ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﺟﯿﻨﯽ ﭼﺮا ﭘﺲ از اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‬
‫ﻣﺪت درﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺟﻠﺴﻪ داده‪ .‬ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻮاﻓﻖ ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ ‪...‬‬
‫ـ ﭼﯽ ؟ ﻣﻨﻈﻮرت از‪ ،‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺪت ﭼﯿﻪ ؟ ‪ ....‬ﻣﮕﻪ ﭼﻨﺪ وﻗﺘﻪ ﺟﻠﺴﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ‬
‫ﻧﺪادﯾﺪ ؟‬
‫ـ ﺧﻮب ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً دو ﺳﺎل و ﻧﯿﻢ ﻣﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺟﻠﺴﻪ اي ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻧﺸﺪه‪.‬‬
‫ـ واﺳﻪ ي ﭼﯽ ؟‬
‫‪١٣٠‬‬

‫ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ رون ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺟﻮاب او را ﺑﺪﻫﺪ ﺟﯿﻨﯽ ﺻﺪاﯾﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﻫﻤﻪ را ﺑﻪ‬
‫ﺳﮑﻮت دﻋﻮت ﮐﺮد‪.‬‬
‫ـ ﺧﺐ‪ ،‬از ﻫﻤﻪ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﮐﻪ دﻋﻮﺗﻢ رو ﻗﺒﻮل ﮐﺮدﯾﺪ و ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﻠﺴﻪ اوﻣﺪﯾﺪ ‪ ...‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﮐﻪ‬
‫اﻻن ﻫﻤﺘﻮن ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭼﯿﻪ؟ ﭘﺲ ﺑﺪون ﺣﺎﺷﯿﻪ ﻣﯿﺮم ﺳﺮاغ اﺻﻞ‬
‫ﻣﻄﻠﺐ‪ .‬ﻃﺒﻖ ﺗﻮاﻓﻘﯽ ﮐﻪ دو ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ داﺷﺘﯿﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ‬
‫ﻣﻮﻗﻊ ﭘﯿﺪا ﺷﺪن ﯾﮏ ﻓﺮد ﻻﯾﻖ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎي ارﺗﺶ را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﯿﻢ ‪ ...‬ﺧﺐ ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﯾﮏ‬
‫ﻧﻔﺮ رو ﮐﻪ واﺟﺪ اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺎﺷﻪ رو ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﮑﺚ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺶ را روي دﯾﮕﺮان ﺑﺒﯿﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﻤﻬﻤﻪ اي راه اﻓﺘﺎد و ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺎ دﯾﮕﺮي ﻣﺸﻐﻮل ﺣﺮف زدن ﺷﺪ‪.‬‬
‫ـ ﭼﯽ ؟ ﻣﻨﻈﻮرش ﭼﯿﻪ؟ ﯾﻌﻨﯽ ﮐﯽ رو ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ؟‬
‫رون ﭘﺮﺳﺸﮕﺮاﻧﻪ ﺑﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻣﻨﻈﻮرش ﮐﯿﻪ ؟‬
‫‪١٣١‬‬

‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ از ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ اي ﮐﻪ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺮاي ﺷﺐ ﺑﻪ ﻗﺮارﮔﺎه ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ‬

‫ﻗﺼﺪ او ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬از اول ﺟﻠﺴﻪ داﺷﺖ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺟﯿﻨﯽ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ را ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺪ‬
‫ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬و در ذﻫﻨﺶ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﭘﺮداﺧﺖ ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻪ ﮔﺰﯾﻨﻪ رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ و ﺟﯿﻤﺰ )ﻧﻘﺎﺑﺪار( ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎي ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻫﺮ ﮐﺪام ﻧﯿﺰ ﺷﺎﻧﺲ‬
‫ﺿﻌﯿﻔﯽ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ ﺗﺎزه ﺑﻬﻮش آﻣﺪه ﺑﻮد و ﺑﻌﯿﺪ ﺑﻮد ﺟﯿﻨﯽ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﺎ او‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﯾﻨﮑﻪ آﻧﻬﺎ ﻫﻨﻮز او را ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻤﯿﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ و‬
‫ﻧﻤﯿﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎدﮔﯽ ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﺪ ﭘﺲ ﻧﻮﯾﻞ ﺷﺎﻧﺲ ﺑﯿﺸﺘﺮي داﺷﺖ وﻟﯽ ﺑﻌﺪ‬
‫از دﻋﻮاي آن روز ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﻧﻮﯾﻞ اﯾﻦ اﺣﺘﻤﺎل ﻫﻢ ﮐﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺳﻮم ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﻓﺮدي‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪....‬‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي رون از اﻓﮑﺎرش ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫ـ ﭼﯿﻪ رون ؟‬
‫ـ ﻣﯿﮕﻢ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﮐﯽ رو اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫ـ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ رون ‪ ....‬واﻗﻌﺎً ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‪ ،‬وﻟﯽ ﯾﻪ ﺣﺪﺳﺎﯾﯽ ﻣﯽ زﻧﻢ ‪....‬‬
‫‪١٣٢‬‬

‫ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺟﯿﻨﯽ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ـ ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﮐﻪ اﻻن ﻫﻤﺘﻮن ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ اون ﺷﺨﺺ ﮐﯿﻪ ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ اﯾﻦ ﻓﺮد ﺗﺎزه ﺑﻪ ﺟﻤﻊ‬
‫ﻣﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪه‪ ...‬ارﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ داﺷﺖ ﮐﻼﻓﻪ ﻣﯿﺸﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاد‬
‫در ﻣﻮردش ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺑﺮي ‪ ...‬ﺑﮕﻮ اون ﮐﯿﻪ ؟‬
‫ـ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ....‬ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﺸﻮ ‪ .....‬اﺳﻢ اون ﺷﺨﺺ ﻧﻮﯾﻠﻪ ‪ .....‬ﻧﻮﯾﻞ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﺎره ﺟﻠﺴﻪ در ﺳﮑﻮت ﮐﺎﻣﻠﯽ ﻓﺮو رﻓﺖ ‪ ...‬ﻫﻤﻪ ﺑﺎ دﻫﺎﻧﯽ ﺑﺎز و ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻪ دﺧﺘﺮ‬
‫ﻣﻮﻗﺮﻣﺰ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف از او ﮐﻤﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد آن ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از دﻋﻮاﯾﺶ‬
‫ﺑﺎ ﻧﻮﯾﻞ‪ ،‬ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ از ﺷﻮك اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﯿﺮون اﻣﺪن دوﺑﺎره ﭘﭻ ﭘﭻ اﻓﺮاد ﺑﺎ‬
‫ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺷﺮوع ﺷﺪ‪.‬‬
‫رون ﺑﺎ ﺣﯿﺮت ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﺧﻮاﻫﺮش ﺑﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و از او ﺑﻪ ﻧﻮﯾﻞ دوﺧﺖ ‪ ...‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬

‫ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ ﻧﻮﯾﻞ ﻏﺮق در اﻓﮑﺎرش ﺑﻮد ﭼﻮن ﺣﺎﻟﺖ ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﺸﺎن ﻧﻤﯿﺪاد ﮐﻪ از اﺗﻔﺎق دورو‬
‫ﺑﺮش آﮔﺎه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪١٣٣‬‬

‫ﻧﻮﯾﻞ ﻏﺮق در ﺧﺎﻃﺮاﺗﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﺧﺎﻃﺮه ي ﺟﻠﺴﺎت اﻟﻒ دال ‪ ....‬ﺟﻠﺴﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﺷﺪ ﺧﻮدش را ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ ‪ .....‬ﺟﻠﺴﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻫﺮي ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي و آراﻣﺶ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ‬
‫آﻣﻮزش ﻣﯿﺪاد ‪ .....‬ﺟﻠﺴﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ي آﻧﻬﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دوﺳﺘﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮي ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬آن‬
‫ﺳﺎل ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﺎل ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ او در ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي رون ﺑﻪ ﺧﻮدش آﻣﺪ‪.‬‬
‫ـ ﭼﯿﻪ رون ؟‬
‫ـ ﺣﻮاﺳﺖ ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟ ﻓﻬﻤﯿﺪي ﺟﯿﻨﯽ ﭼﯽ ﮔﻔﺖ ؟ اﺻﻼً ﻣﯿﺪوﻧﯽ ﻣﻮﺿﻮع ﺟﻠﺴﻪ ﭼﯽ ﺑﻮد‬
‫؟ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ و ﮔﺮﻧﻪ اﯾﻦ ﻃﻮري ﺑﺮ ﺑﺮ ﻧﮕﺎم ﻧﻤﯿﮑﺮدي‪.‬‬
‫ـ ﺑﺒﺨﺶ رون ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﺑﻮدم ‪ ....‬ﺣﺎﻻ ﻣﮕﻪ ﺟﯿﻨﯽ ﭼﯽ ﮔﻔﺘﻪ ؟‬
‫ـ ﻣﻮﺿﻮع ﺟﻠﺴﻪ در ﻣﻮرد اﻧﺘﺨﺎب رﺋﯿﺲ ارﺗﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺟﯿﻨﯽ ﻫﻢ ﺗﻮ رو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﺋﯿﺲ‬
‫ارﺗﺶ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮده‪.‬‬
‫ـ ﻫﺎ ‪ ....‬ﭼﯽ؟! ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﺋﯿﺲ ارﺗﺶ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮده ‪ .....‬ﺷﻮﺧﯽ ﻣﯿﮑﻨﯽ رون ؟‬
‫‪١٣۴‬‬

‫ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ دوﺳﺘﺶ ﮐﺮد اﻣﺎ ﭼﻬﺮه ي او ﺟﺪي ﺑﻮد و ﻫﯿﭻ ﻧﺸﺎﻧﯽ از اﯾﻨﮑﻪ دارد‬
‫ﺷﻮﺧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﺪ ﺟﯿﻨﯽ رو ﺑﻪ او ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﺧﻮب ﻧﻮﯾﻞ ﻧﻈﺮت ﭼﯿﻪ ؟ ﺗﻮ ﻣﻮاﻓﻖ ﻫﺴﺘﯽ ؟‬
‫و ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﯾﮏ اﺑﺮوﯾﺶ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد و ﺟﻮري ﺑﻪ ﻧﻮﯾﻞ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﮕﻮﯾﺪ اﮔﻪ‬
‫ﺟﺮﺋﺖ داري ﺑﮕﻮ ﻧﻪ‪.‬‬
‫ـ ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﺪ ‪ ....‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯿﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﭘﺴﺖ ﻻﯾﻖ ﺗﺮ و ﺑﻬﺘﺮ از ﻣﻦ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪ ...‬ﻣﺜﻼً ارﻧﯽ‪ ،‬رون‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ‪.........‬‬
‫در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ رون ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ـ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﻃﻼﻋﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺸﺘﺮك ﭘﻨﺞ ﺷﺶ ﻣﺎه رﺋﯿﺲ اﻟﻒ‬
‫دال ﺑﻮدﯾﻢ ﺑﻌﺪﺷﻢ ﮐﺴﯽ اﯾﻦ ﭘﺴﺘﻮ ﻗﺒﻮل ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ‪.‬‬
‫ـ وﻟﯽ آﺧﻪ ﭼﺮا ﻣﻦ ؟‬
‫‪١٣۵‬‬

‫ارﻧﯽ دﺧﺎﻟﺖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﻮن ﺗﻮ از ﻫﻤﻪ ﻗﻮي ﺗﺮ ﻫﺴﺘﯽ ‪ ...‬ﻣﻦ ﺧﻮدم اوﻧﺠﺎ ﻣﺒﺎرزﺗﻮ‬
‫دﯾﺪم‪.‬‬
‫ـ اﻏﺮاق ﻧﮑﻦ ارﻧﯽ ﻣﻦ اوﻧﺠﺎ ‪......‬‬
‫ـ ارﻧﯽ راﺳﺖ ﻣﯿﮕﻪ ﻧﻮﯾﻞ‬
‫اﯾﻦ ﺑﺎر ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻮد دﺧﺎﻟﺖ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‬
‫ـ ﻫﺮ ﮐﯽ ﻧﺪوﻧﻪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺧﻮب ﻣﯿﺪوﻧﯿﻢ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻗﺪرﺗﻬﺎﯾﯽ داري‪ .‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ اﺣﺘﯿﺎج دارﯾﻢ‬

‫ﮐﻪ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺑﺎﺷﻪ و ﺑﺘﻮﻧﻪ در ﻣﻮاﻗﻊ ﻻزم از ﻣﺎﻫﺎ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﻨﻪ ‪ ...‬ﺑﻌﺪﺷﻢ ﺟﯿﻨﯽ ﺣﺎﻻ ﺗﻮ رو‬
‫ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮده ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ راي ﮔﯿﺮي ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﮐﯿﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﻦ و ﮐﯿﺎ ﻣﻮاﻓﻘﻦ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ رو ﺑﻘﯿﻪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻮﯾﻞ ﻣﻮاﻓﻘﻢ‬
‫رون ‪ :‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﻮاﻓﻘﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ اﻓﺮادي ﮐﻪ در ﻧﺒﺮد اون روز ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻦ و ﻗﺪرت ﻧﻮﯾﻞ را از ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫دﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ دﺳﺘﻬﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺎﻻ آوردﻧﺪ‪.‬‬
‫‪١٣۶‬‬

‫ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً دو ﺳﻮم ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ ﺑﺎ رﯾﺎﺳﺖ ﻧﻮﯾﻞ ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ....‬ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺟﯿﻨﯽ دوﺑﺎره ﺷﺮوع‬
‫ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ـ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﭼﻮن ﻫﻤﻪ ﻣﻮاﻓﻖ ﻧﯿﺴﺘﻦ ﭘﺲ ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻮﻗﺖ رﯾﺎﺳﺖ را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه داره‬
‫ﺗﺎ ﺑﻌﺪاً دوﺑﺎره در ﻣﻮردش ﺑﺤﺚ ﮐﻨﯿﻢ ‪ ...‬ﺧﺘﻢ ﺟﻠﺴﻪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﺟﻠﺴﻪ ﻫﺠﻮم اﻓﺮاد ﺑﺮاي ﺗﺒﺮﯾﮏ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻪ ﻧﻮﯾﻞ آﻏﺎز ﺷﺪ‬
‫ـ ﺗﺒﺮﯾﮏ ﻣﯿﮕﻢ‬
‫ـ آره ﭘﺴﺮ ﻣﻨﻢ ﺗﺒﺮﯾﮏ ﻣﯿﮕﻢ‬
‫اﻣﺎ ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﮔﯿﺞ ﺑﻮد ﺑﺎورش ﻧﻤﯿﺸﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺮﻋﺖ او را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﺋﯿﺲ ﺟﺪﯾﺪ‬
‫اﻟﻒ دال اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬در دﻟﺶ از اﯾﻦ اﺗﻔﺎق راﺿﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﯽ ﻓﮑﺮش ﻫﻢ ﻧﻤﯿﮑﺮد‬
‫ﮐﻪ روزي ﻋﻬﺪه دار رﯾﺎﺳﺖ ارﺗﺶ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ارﺗﺸﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﺮي درﺳﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺧﻮد ﻧﯿﺰ رﺋﯿﺴﺶ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪١٣٧‬‬

‫ارﺗﺸﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺶ دﻗﯿﻘﺎً ﻣﺜﻞ ﻣﺤﻔﻞ ﻗﻘﻨﻮس ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﻫﺮ دو اﯾﻦ ﺗﺸﮑﯿﻼت‬
‫رﺋﯿﺲ و ﺗﺎﺳﯿﺲ ﮐﻨﻨﺪه ﺧﻮدﺷﺎن را از دﺳﺖ داده ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ....‬رﯾﺎﺳﺖ ﻣﺤﻔﻞ ﻗﻘﻨﻮس ﺑﻌﺪ از‬
‫ﻣﺮگ ﻣﻮﺳﺴﺶ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﺮادرش اﺑﺮﻓﻮرث داﻣﺒﻠﺪور و ﺣﺎﻻ رﯾﺎﺳﺖ اﻟﻒ دال ﻧﯿﺰ ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ او اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ‪ ....‬از اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﻗﺒﺮ ﻫﺮي ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﯿﺨﻮاد راه او را اداﻣﻪ دﻫﺪ و ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺣﺎﻻ اﯾﻦ راه ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﺎز ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻗﻮﻟﺶ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﺗﻤﺎم اﻋﻀﺎ ارﺗﺶ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از رون‪ ،‬ﻧﻮﯾﻞ‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﺟﯿﻨﯽ از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ اي ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ آﻧﻬﺎ را ﺑﯿﺮون ﺑﺒﺮد ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫رون ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﻧﻮﯾﻞ زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﺧﻮب ﻧﻮﯾﻞ راﺳﺘﺸﻮ ﺑﮕﻮ اﻧﺘﻈﺎرﺷﻮ داﺷﺘﯽ رﺋﯿﺲ اﻟﻒ دال ﺑﺸﯽ ؟‬
‫ـ ﻧﻪ ‪ ....‬ﺣﻘﯿﻘﺘﺎً اﻧﺘﻈﺎرش رو ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ :‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ‪ ....‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ ﻗﺼﺪ داره ﭼﯽ ﺑﮕﻪ وﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﺗﻮ رو ﻣﻌﺮﻓﯽ‬
‫ﮐﻨﻪ ‪ ....‬اوﻧﻢ ﺑﺎ اون رﻓﺘﺎري ﮐﻪ ﺑﺎﻫﺎت داﺷﺖ ‪ ....‬ﺣﺎﻻ ﺑﯿﻦ ﺷﻤﺎ ﭼﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻪ رﻓﺘﺎر‬
‫‪١٣٨‬‬

‫ﺟﯿﻨﯽ از اﯾﻦ رو ﺑﻪ اون رو ﺷﺪه‪ ،‬ﺧﺪا ﻋﺎﻟﻤﻪ ؟ ﺳﭙﺲ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اون دو اﻧﺪاﺧﺖ و اداﻣﻪ‬
‫داد‪.‬‬
‫ـ ﺧﻮب ﯾﮑﯿﺘﻮن ﻧﻤﯽ ﺧﻮاد ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪه ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎ ﭼﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ ؟‬
‫ـ ﻫﯿﭽﯽ ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ رﻓﺘﺎره ﺧﯿﻠﯽ ﺑﭽﻪ ﮔﺎﻧﻪ اي داﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻧﺸﺴﺖ اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ و ﻧﻮﯾﻞ در اداﻣﻪ ي‬
‫ﺣﺮﻓﺶ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ و اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻦ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﺟﯿﻨﯽ ﺣﻖ داﺷﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻨﯿﻦ رﻓﺘﺎري داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ دﯾﮕﻪ‬
‫ﺑﻬﺘﺮه ﻓﺮاﻣﻮﺷﺶ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫ـ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﻫﺮ ﺟﻮر راﺣﺘﯿﺪ ‪ ....‬ﻧﻮﯾﻞ ﺣﺎﻻ ﻗﺼﺪ داري ﭼﮑﺎر ﮐﻨﯽ ؟ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اي ﺑﺮاي‬
‫اداره ﮐﺮدن ارﺗﺶ داري ؟‬
‫ـ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ؟! ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺣﺮﻓﯽ زدي ﻫﺎ ‪ ....‬ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﯾﻪ دﻗﯿﻘﻪ ﻧﺸﺪه اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪم ﺑﻌﺪ ﻣﯿﮕﯽ‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ‪ ....‬اﻟﺒﺘﻪ ﯾﻪ ﻓﮑﺮاﯾﯽ دارم اول از ﻫﻤﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎ رو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺸﺎور اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﮐﻨﻢ اﻟﺒﺘﻪ اﮔﻪ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫‪١٣٩‬‬

‫رون ﺧﻨﺪه اي ﺳﺮ داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻗﺒﻮل ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ‪ .....‬ﺣﺘﯽ اﮔﻪ ﺧﻮدت ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﻣﺎ ﺑﻬﺖ اﯾﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد رو‬
‫ﻣﯿﺪاﯾﻢ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﯽ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﻣﺎ ﻗﺒﻼً ﻣﻌﺎون ﻫﺮي ﺑﻮدﯾﻢ و ﺗﻮ اول ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺳﺮي ﭼﯿﺰا رو ﺑﺪوﻧﯽ‪،‬‬
‫ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮي اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﺳﺎل ﭼﯿﮑﺎر ﮐﺮدﯾﻢ و از ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﭼﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺑﺪﺳﺖ‬
‫آوردﯾﻢ و اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎ اﻻن ﯾﻪ ﺟﺎﺳﻮس ﺑﯿﻦ آﻧﻬﺎ دارﯾﻢ و ‪.....‬‬
‫ﮔﻔﺘﮕﻮي آﻧﻬﺎ ﺗﺎ ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎي ﺷﺐ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺳﭙﺲ رون‪ ،‬ﻧﻮﯾﻞ و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ از آﻧﺠﺎ رﻓﺘﻨﺪ‬
‫و ﺟﯿﻨﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﺎرش ﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎي ﺷﺐ در درﻣﺎﻧﮕﺎه و در ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺨﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺮده ﻫﺎي آن ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪،‬ﯾﮏ ﻧﻔﺮ‬
‫ﮐﺎﺑﻮس وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﻣﯽ دﯾﺪ؛ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻋﺮق ﮐﺮده ﺑﻮد و ﻣﺪام روي ﺗﺨﺖ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﻧﻪ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮي رو ﻧﻪ ‪ ...‬ﺑﻪ ﺟﺎش ﻣﻨﻮ ﺑﮑﺶ‪ ،‬ﻫﺮي رو ﻧﻪ ‪ ....‬اواداﮐﺪاورا‪...‬‬
‫ﻧﻬﻬﻬﻪ ‪ ...‬اون ﯾﮑﯽ رو ﺑﮑﺶ ‪ ....‬ﺳﻮروس ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر و ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﮑﻦ‪ ،‬ﻣﻦ‬
‫‪١۴٠‬‬

‫ﻫﻨﻮز ﺑﻬﺖ اﺣﺘﯿﺎج دارم ‪...‬ﻋﻮﺿﯽ ﺗﻮ ﺑﻪ داﻣﺒﻠﺪور ﻗﻮل دادي ‪ ....‬ﻫﺮي ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫اﻧﺘﻘﺎم ﻫﻤﻪ رو از اون ﻋﻮض ﺑﮕﯿﺮ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺷﺪﯾﺪي از ﺧﻮاب ﭘﺮﯾﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﺶ ﺷﺪ‪ ،‬ﺻﻮرﺗﺶ‬
‫از ﻋﺮق ﺧﯿﺲ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺑﻪ ﺑﺪﻧﺶ ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺑﻮد؛ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ زد؛‬
‫ﺑﺪﻧﺶ ﮐﻮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ زﺣﻤﺖ روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬ﺳﯿﻨﻪ اش ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺖ‪ .‬از ﭘﺎرچ ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﻟﯿﻮاﻧﯽ آب ﭘﺮ‬
‫ﮐﺮد و ﻧﻮﺷﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎز ﻫﻤﺎن ﮐﺎﺑﻮس ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﯾﮏ ﺑﺎر ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﺶ ﻣﯽ آﻣﺪ‪ ،‬ﭼﻮﺑﺶ‬
‫را از روي ﻣﯿﺰ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺗﮑﺎﻧﯽ ﺑﻪ آن داد؛ ﻣﻌﺠﻮﻧﯽ در دﺳﺘﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ " ﻣﻌﺠﻮن‬
‫ﺧﻮاب ﺑﺪون روﯾﺎ"‬
‫درﭘﻮش آن را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺟﺮﻋﻪ اي از آن ﺧﻮرد؛ ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫‪١۴١‬‬

‫ﺻﺒﺢ زود وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺟﯿﻨﯽ از اﺗﺎق ﮐﺎرش در درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﯿﺮون آﻣﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺷﺪ ﮐﻪ از‬
‫روي ﺗﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ از ﺗﺨﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﯿﺎد ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ داد زد‪.‬‬
‫‪ -‬داري ﭼﮑﺎر ﻣﯿﮑﻨﯽ؟‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﮐﺴﯽ در درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺻﺪا ﺟﺎ ﺧﻮرد و ﺗﻌﺎدﻟﺶ‬
‫را از دﺳﺖ داد و ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد از روي ﺗﺨﺖ ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬اوه ﺧﺪاي ﻣﻦ ‪ ....‬ﻣﻨﻮ ﺗﺮﺳﻮﻧﺪي‪ .‬ﭼﺮا داد ﻣﯿﺰﻧﯽ؟! داﺷﺘﻢ ﻣﯽ اﻓﺘﺎدم!‬
‫‪ -‬داﺷﺘﯿﺪ ﭼﯿﮑﺎر ﻣﯿﮑﺮدﯾﺪ ؟‬
‫‪ -‬ﻫﯿﭽﯽ ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ار ﺗﺨﺘﻢ ﺑﯿﺮون ﺑﯿﺎم ﻫﻤﯿﻦ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﯿﻦ ‪ ...‬ﻣﮕﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﻓﻌﻼً ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯿﺪ از ﺗﺨﺘﺘﻮن ﺑﯿﺮون ﺑﯿﺎد؟! ﻫﺎ ؟‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ‪ ....‬وﻟﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪم ‪ ...‬ﻣﻦ دوﺳﺖ ﻧﺪارم ﺑﺮاي ﻣﺪت زﯾﺎدي ﯾﮑﺠﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺎﺷﻢ ‪....‬‬
‫ﺑﻌﺪﺷﻢ ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﮐﻠﯽ ﮐﺎر دارم ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺠﺎم ﺑﺪم‪.‬‬
‫‪١۴٢‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻓﻌﻼً ﻣﺮﯾﺾ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﭘﺲ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ اﺟﺎزه ﻧﺪادم ﺣﻖ ﻧﺪارﯾﺪ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﯾﺪ و‬
‫اﮔﻪ ﺑﺮ ﺧﻼف دﺳﺘﻮراﺗﻢ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﯿﺪ ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯿﺸﻢ ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﺑﺒﻨﺪﻣﺘﻮن‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﯾﺪ ؟‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺳﭙﺲ زﯾﺮ ﻟﺒﯽ ﮔﻔﺖ ﺑﺪ اﺧﻼق ‪ ...‬ﻗﺒﻼ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮدي‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﯿﺰي ﮔﻔﺘﯿﺪ ؟‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ‪ ...‬داﺷﺘﻢ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﺣﺮف ﻣﯿﺰدم‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﮔﺮدﯾﺪ روي ﺗﺨﺖ و داروﻫﺎﺗﻮﻧﻮ ﺑﺨﻮرﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ دﯾﮕﺮ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰد روي ﺗﺨﺘﺶ ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﯿﻨﯽ داروﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ او‬
‫ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ در ﺳﮑﻮت ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ دﯾﺮوز ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد او را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ‬

‫ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮب ﮐﻪ دﻗﺖ ﮐﺮد‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ دﯾﮕﺮ از‬
‫آن ﭼﺸﻤﺎن ﻗﻬﻮه اي و درﺧﺸﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺷﻮر و ﻧﺸﺎط در آن ﻣﻮج ﻣﯿﺰد ﺧﺒﺮي ﻧﺒﻮد‬
‫و ﭘﺸﺖ آن درد ﻋﻤﯿﻘﯽ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻏﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ آﻣﺪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺧﻮدش را در آﻧﺠﺎ‬
‫ﻗﺮار داده ﺑﻮد‪ .‬ﻏﻢ ﻧﺎﺷﯽ از دﺳﺖ دادن ﻋﺸﻘﺶ‪.‬‬
‫‪١۴٣‬‬

‫ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮد و ﻣﻘﺮراﺗﯽ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﯿﮑﺮد درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺧﻮدش و از آن ﺻﺪاي ﮔﺮم و‬
‫ﮔﯿﺮاﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ را ﺟﻠﺐ ﻣﯿﮑﺮد ﺧﺒﺮي ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺻﻮرﺗﺶ‬
‫ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪاد ﮐﻪ رﻧﺞ ﺑﺴﯿﺎري ﮐﺸﯿﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ او را در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﯿﺪﯾﺪ از دﺳﺖ ﺧﻮدش ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻣﯿﺸﺪ و وﺳﻮﺳﻪ ﻣﯿﺸﺪ‬
‫ﻧﻘﺎﺑﺶ را ﺑﺮدارد و ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﯾﺪ ﻫﻨﻮز زﻧﺪﺳﺖ و ﻧﻤﺮده ‪ ....‬وﻟﯽ اﯾﻦ ﻃﻮري اﮔﺮ در ﻣﺒﺎرزه‬
‫ي ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯿﺸﺪ ﺿﺮﺑﻪ ي ﺳﺨﺖ ﺗﺮي ﺑﻪ او وارد ﻣﯿﺸﺪ وﻟﯽ اﮔﺮ‬
‫ﻫﻮﯾﺘﺶ ﻣﺨﻔﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ و اﮔﺮ ﺗﻮﺳﻂ وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻦ او‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﻣﺮده اﺳﺖ وﻟﯽ اﮔﺮ ﭘﯿﺮوزﻣﯿﺸﺪ دﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮاﺳﺖ آن ﻫﺮي ﺳﺎﺑﻖ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫روزﮔﺎري ﺑﻪ اﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﻣﻮ ﻗﺮﻣﺰ ﻧﺰدﯾﮏ و ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ورزﯾﺪ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﻫﯿﭻ‬
‫اﺣﺴﺎﺳﯽ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ....‬ﻣﻮﺟﻮد ﺳﯿﺎﻫﯽ ﮐﻪ در ﻗﻠﺒﺶ ﭼﻨﺒﺮه زده ﺑﻮد‬
‫اﺟﺎزه ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ اﺑﺮاز اﺣﺴﺎﺳﺎت را از او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬وﻟﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل وﻗﺘﯽ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه‬
‫ﻣﯿﮑﺮد ﭼﯿﺰ ﻋﺠﯿﺒﯽ در وﺟﻮدش ﺗﮑﺎن ﻣﯿﺨﻮرد ‪ ....‬ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل آن را ﺗﺠﺮﺑﻪ‬
‫‪١۴۴‬‬

‫ﻧﮑﺮده ﺑﻮد و ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ واژه ي ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺑﻮد‪،‬‬
‫اﺣﺴﺎﺳﯽ ﮐﻪ درﮐﯽ از آن ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ ي اﯾﻦ ﻫﺎ ﺗﻘﺼﯿﺮ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ او ﭘﺪر و ﻣﺎدرش وﺧﯿﻠﯽ از ﻋﺰﯾﺰاﻧﺶ را‬
‫از دﺳﺖ داده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ او ﮔﺮﯾﺒﺎن ﻧﻔﺮﯾﻨﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ را از او ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻧﻔﺮﯾﻨﯽ از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻧﻔﺮﯾﻨﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﯾﮑﯽ از ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﻬﺎي وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ او آﺳﯿﺐ زده‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻔﺮﯾﻨﯽ ﮐﻪ اﮔﺮ در ﺷﺮاﯾﻂ دﯾﮕﺮي ﺑﻮد ﻣﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ آن را ﺑﺎ راﺣﺘﯽ از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮد‪ .‬ﻓﮑﺮ‬
‫ﻧﻤﯿﮑﺮد وﻟﺪﻣﻮرت ﭼﯿﺰي از اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺑﻔﻬﻤﺪ اﻣﺎ اﺷﺘﺒﺎه ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ آﻣﺪ اﯾﻦ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ را در ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﻗﻠﺒﺶ ﺳﯿﺎه ﻧﺸﺪه‬
‫ﺑﻮد درﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮد اﯾﻦ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﺶ‬
‫ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ را دارد دوﺑﺎره ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اي از ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي ﺳﯿﺎه را ﺑﻪ ﮔﺮدن آوﯾﺰ‬
‫اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ از ﻧﻈﺮ ﻫﺮي اﯾﻦ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺿﺮﯾﺐ اﻣﻨﯿﺘﯽ را داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﮔﺮدن آوﯾﺰي ﮐﻪ ﭘﻨﺞ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ آن را ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪١۴۵‬‬

‫ﺗﺎ ﭘﻨﺞ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ﺑﯽ ﺻﺒﺮاﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ دﯾﺪن دوﺑﺎره دوﺳﺘﺎن و ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻮد وﻟﯽ ﺑﻌﺪ از اون‬
‫ﺣﺎدﺛﻪ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﮔﺮدن آوﯾﺰ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺷﺪ دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ اﺷﺘﯿﺎق ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﯾﺪن دوﺑﺎره‬
‫ي آﻧﻬﺎ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯿﺪاﻧﺴﺖ ﻗﺒﻶً ﭼﻪ اﺣﺴﺎﺳﯽ داﺷﺖ و ﮐﻠﻤﻪ ي ﻋﺸﻖ ﺑﺮاﯾﺶ ﻣﻔﻬﻮم ﻧﺪاﺷﺖ اﮔﺮ ﭼﻪ‬
‫از دﯾﺪن دوﺑﺎره ي آﻧﻬﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮده ﺑﻮد آﺳﯿﺒﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﺪت ﺑﻪ او وارد ﻧﮑﺮده‬
‫درﺳﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻇﺎﻫﺮ ﻫﯿﭻ آﺳﯿﺒﯽ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد وﻟﯽ ﻗﻠﺒﺶ را از او‬ ‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺣﺎل اﺣﺴﺎس ﻣﯿﮑﺮد از درون ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﭼﯿﺰي را از دﺳﺖ داده‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺟﺎم ﻫﺎﻓﻞ ﭘﺎف آﺳﯿﺐ ﺷﺪﯾﺪي ﺑﻪ دﺳﺘﺶ وارد ﮐﺮد‪ .‬دﺳﺖ ﭼﭙﺶ ﺗﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺎﻧﻪ‬
‫اش ﺳﯿﺎه ﺷﺪ‪ .‬درد ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎدي داﺷﺖ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ دﺳﺘﺶ را داﺧﻞ ﻣﻮاد ﻣﺬاب‬
‫ﻗﺮار داده ﺑﻮد اﻟﺒﺘﻪ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺲ ﺑﻮد‪ ،‬او اول از ورود ﺳﻢ اﺳﭙﻞ ﺑﻪ‬
‫ﺑﺪﻧﺶ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﺮد ﺑﻌﺪ ﺟﻠﻮي ﺳﯿﺎه ﺷﺪن دﺳﺘﺶ را ﮔﺮﻓﺖ ﮐﺎري ﮐﻪ اﺳﺘﺎدش اﻟﺒﻮس‬
‫داﻣﺒﻠﺪور آن را اﻧﺠﺎم ﻧﺪاد‪.‬‬
‫‪١۴۶‬‬

‫او اﺑﺘﺪا از ﺳﯿﺎه ﺷﺪن دﺳﺘﺶ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﺮد و ﻫﻤﯿﻦ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺳﻢ اﺳﭙﻞ وارد‬
‫ﺑﺪﻧﺶ ﺷﻮد و ﻣﺮگ ﺗﺪرﯾﺠﯽ او را رﻗﻢ زد‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺮﮐﺎﻧﻪ ﻋﻤﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﺑﺘﻮاﻧﺪ از آﺳﯿﺐ‬
‫دﯾﺪن دﺳﺘﺶ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﻨﺪ وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﺎري ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺮد دﭼﺎر اﺷﺘﺒﺎه ﺷﻮد‪ .‬او‬
‫ﮐﺎري ﮐﺮده ﺑﻮد ﻓﺮد اﺑﺘﺪا در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﻤﻠﻪ ي اول واﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ و ﻓﺮﺻﺖ ﮐﺎﻓﯽ‬
‫ﺑﺮاي دﻓﻊ ﺣﻤﻠﻪ ي دوم را ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در واﻗﻊ ﻣﺤﺎﻓﻆ اول ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺮاي ﮔﻮل زدن ﻓﺮد‬
‫ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﻫﺮي ﺑﻪ ﻧﮑﺘﻪ اي ﮐﻪ در ﺳﺎل ﺷﺸﻢ ﺑﺎ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪرﺳﻪ اش ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺑﻮد را‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ واﻗﻒ ﺑﻮد و ﺻﺪ اﻟﺒﺘﻪ او ﺧﺎﻃﺮه ي ﭘﺮﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور را در ﻫﻨﮕﺎم ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن‬
‫ﺣﻠﻘﻪ را ﻧﯿﺰ دﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎ دو ﻣﺎه ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ دﺳﺘﺶ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺑﺪﻫﺪ ﺑﺎ ﻫﺮ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﺟﺰﯾﯽ درد ﺷﺪﯾﺪي ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آﻣﺪ‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺎم رﯾﺪل ﺑﺴﯿﺎر‬
‫ﺑﺎﻫﻮش و زﯾﺮك اﺳﺖ وﻟﯽ ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ او ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﭼﻘﺪر‬
‫زﯾﺮك اﺳﺖ!‬
‫ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ دو ﺳﺎل از ﻧﺎﺑﻮدي ﺟﺎم ﻫﺎﻓﻞ ﭘﺎف ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از اﯾﻦ‬
‫دﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ از اﯾﻦ دﺳﺘﺶ ﺑﺮاي ﺟﺎدوﻫﺎي ﺑﺪون‬
‫‪١۴٧‬‬

‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﻮد و ﻧﺒﻮد دﺳﺘﺶ در دوﺋﻞ ﻫﺎﯾﺶ ﺗﺎﺛﯿﺮ زﯾﺎدي ﻧﺪاﺷﺖ وﻟﯽ‬
‫در ﮐﺎرﻫﺎي ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﺳﺖ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫دﯾﮕﺮ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ورزش ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﺶ ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻮﺋﯿﺪﯾﭻ‬
‫ﺑﭙﺮدازد‪ .‬وﻟﯽ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺧﺪا رو ﺷﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮد ﮐﻪ زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ از اﻓﮑﺎرش ﺧﺎرج ﺷﺪ ﺑﺪون ﻣﻘﺪﻣﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪.‬‬
‫ـ ﻣﻦ اﻵن ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ ؟‬
‫ـ ﺷﻤﺎ ﺗﻮ ﻗﺮارﮔﺎه ﻣﺤﻔﻞ ﻫﺴﺘﯿﺪ‪.‬‬
‫ـ ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ ؟!‬
‫ـ ﺑﻠﻪ! وﻟﯽ ﺷﻤﺎ از ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺪوﻧﯿﺪ ؟‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮدش ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮد ﮐﻠﻤﻪ ي ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﺑﻪ زﺑﺎن آورده‬
‫ﺑﻮد ‪ ...‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ي ﺣﺮﻓﺶ اﯾﻦ ﮔﺎف را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫‪١۴٨‬‬

‫ـ ﺧﻮب ﺣﺪس زدم ‪ ....‬آﺧﻪ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور رﺋﯿﺲ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮد اﯾﻨﺠﺎ ﻗﺮارﮔﺎه‬
‫ﺑﻮد ‪ ....‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺷﺎﯾﺪم ﻫﻨﻮز ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ان روز اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ دﯾﺪن ﺟﯿﻤﺰ اﻣﺪ ﺗﺎ ﺳﻮاﻻﺗﺶ را ﺑﭙﺮﺳﺪ‬
‫ـ ﺧﺐ ﺟﯿﻤﺰ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪه ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﻮال ازت ﺑﭙﺮﺳﻢ ؟‬
‫ـ اﻟﺒﺘﻪ وﻟﯽ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﺳﻮاﻟﺘﻮن ﺟﻮاب ﺑﺪم ﯾﺎ ﻧﻪ‪.‬‬
‫ـ ﺧﻮب ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اوﻟﯿﻦ ﺳﻮال ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ذﻫﻦ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺮده اﯾﻨﻪ ﮐﻪ‬
‫ﭼﻄﻮر ﺗﻮﻧﺴﺘﯽ ﺑﺎ اون ﻃﻠﺴﻢ ﻣﻘﺒﻠﻪ ﮐﻨﯽ؟ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﻫﯿﭻ ﺳﭙﺮي در ﺑﺮاﺑﺮ اﯾﻦ‬
‫ﻃﻠﺴﻢ ﮐﺎرﮔﺮ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫ـ ﺣﻘﯿﻘﺘﺶ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺴﻢ ﭼﻮن ﺑﻪ ﻃﻮر اﺗﻔﺎﻗﯽ دﺳﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ اي ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﺮدم ﮐﻪ راه ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ را ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ....‬اﮔﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﺪ اون ﺳﭙﺮي ﮐﻪ‬
‫درﺳﺖ ﮐﺮدم ﺑﺎ ﻧﻮري ﮐﻪ از ﺧﻮدش ﺳﺎﺗﻊ ﮐﺮد ﺗﻤﺎم اﺛﺮات ﮐﺸﻨﺪه ﻃﻠﺴﻢ وﻟﺪﻣﻮرت را‬
‫‪١۴٩‬‬

‫از ﺑﯿﻦ ﺑﺮد وﻟﯽ ﺟﻠﻮي ﺿﺮﺑﻪ رو ﻧﻤﯽ ﮔﺮﻓﺖ ‪ ...‬اﻣﺎ اون ﻋﻮﺿﯽ ﯾﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮاﺗﯽ ﺗﻮ ﻃﻠﺴﻢ‬
‫اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ روز ﺑﯿﺎﻓﺘﻢ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎق ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﭼﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮي ؟‬
‫ـ اون ﺳﻢ ﯾﺮوﮔﺎ رو ﺑﻪ ﻃﻠﺴﻢ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﯿﭻ اﻧﺘﻈﺎرش ﻧﺪاﺷﺘﻢ ‪ ....‬در واﻗﻊ‬
‫ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪم ‪ ...‬اﺻﻼً ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﺮدم ﺑﺘﻮﻧﻪ در ﻃﻠﺴﻢ ﺗﻐﯿﯿﺮاﺗﯽ اﯾﺠﺎد ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ـ ﻣﻨﻈﻮرت از ﺳﻢ ﯾﺮوﮔﺎ ﭼﯿﻪ ؟ و ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﻧﺤﻮه ي درﺳﺖ ﮐﺮدن اون ﺳﭙﺮ رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ‬
‫ﯾﺎد ﺑﺪي؟‬
‫ـ ﻣﻨﻈﻮرم از ﺳﻢ ﯾﺮوﮔﺎ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺳﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﻋﻤﻞ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺑﺎﻋﺚ از ﮐﺎر اﻓﺘﺎدن‬
‫ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎي ﻣﻐﺰي ﻣﯿﺸﻪ و ﻓﺮد ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﺣﺎﻟﺖ ﮐﻤﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯿﻤﻮﻧﻪ اﻣﺎ در ﺟﻮاب‬
‫ﻗﺴﺖ دوم ﺳﻮاﻟﺘﻮن ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ‪ ....‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯿﺸﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﺮاﺗﻮن اﻧﺠﺎم ﺑﺪم‪.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺮﻗﯽ از ﺷﺎدي زد و ﺑﻌﺪ از ﺗﺸﮑﺮ ﺑﻪ ﺳﻮاﻻﺗﺶ اداﻣﻪ داد‪ :‬ﺳﻮال دوم‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ اﺻﻼ ﺟﻮاﺑﺶ رو ﻧﺪي‪ ،‬ﭼﺮا ﺻﻮرﺗﺖ رو ﭘﻮﺷﺎﻧﺪي ؟‬
‫‪١۵٠‬‬

‫ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ از ﻗﺒﻞ ﺧﻮدش را ﺑﺮاي اﯾﻦ ﺳﻮال آﻣﺎده ﮐﺮده ﺑﻮد ﺟﻮاب داد‪.‬‬
‫ـ ﺻﻮرﺗﻢ در ﯾﻪ درﮔﯿﺮي ﺑﻪ ﺷﺪت آﺳﯿﺐ دﯾﺪ ‪ ....‬آﺳﯿﺒﯽ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺧﻮدم ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ ﺗﻮ‬
‫آﯾﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻧﮕﺎه ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ـ ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام ﺟﯿﻤﺰ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﻧﺎراﺣﺘﺖ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ـ ﻣﺴﺌﻠﻪ اي ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻌﺪش ﻫﻢ ﺧﻮدم ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺟﻮاب ﺑﺪم‪.‬‬
‫ـ ﺧﻮب ﺟﯿﻤﺰ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاي ﻫﻮﯾﺖ واﻗﻌﯿﺖ رو ﺑﮕﯽ؟ ﻣﻦ از ﯾﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ و اون اﯾﻨﻪ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﺷﺎﮔﺮد اﻟﺒﻮس ﺑﻮدي ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ اﯾﻦ رو اﻧﮑﺎر ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ـ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ آﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور اﮔﻪ ﻧﺪوﻧﯿﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮدﺗﻮﻧﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﻣﻦ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻌﺪ اداﻣﻪ داد‪ :‬ﻣﺴﻠﻤﺎً ﺷﻤﺎ درﺳﺖ ﻣﯿﮕﯿﺪ‬
‫آﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور و از اﯾﻨﮑﻪ ﺷﺎﮔﺮد ﺑﺮادرﺗﻮن ﺑﻮدم ﺑﻪ ﺧﻮدم اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ....‬ﺷﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫دﻗﯿﻖ ﻫﺴﺘﯿﺪ و اﮔﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻧﮑﺮده ﺑﺎﺷﻢ ﺑﺎﯾﺪ از روي ﺟﺎدوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدم ﻓﻬﻤﯿﺪه‬
‫ﺑﺎﺷﯿﺪ ‪ ....‬درﺳﺖ ﻧﻤﯿﮕﻢ ؟‬
‫‪١۵١‬‬

‫دﻗﯿﻘﺎً‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه اﯾﻨﻮ ﺑﺪوﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻫﻮﯾﺘﺖ رو ﻣﯿﻔﻬﻤﻢ‪.‬‬
‫ـ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﺷﻤﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯿﻪ ﭼﻮن ﺷﻤﺎ ﯾﻪ داﻣﺒﻠﺪور ﻫﺴﺘﯿﺪ ‪ ...‬وﻟﯽ ﺗﺎ اون ﻣﻮﻗﻊ‬
‫زﻣﺎن زﯾﺎدي ﻫﺴﺖ ‪ ...‬اﻣﺎ از ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ اﮔﻪ زﻣﺎﻧﯽ راز ﻣﻨﻮ ﻓﻬﻤﯿﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ‬
‫ﭼﯿﺰي ﻧﮕﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎور ﮐﻨﯿﺪ ﻣﺨﻔﯽ ﻣﺎﻧﺪن ﻫﻮﯾﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺻﻼح ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﺶ‪.‬‬
‫ـ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ اﺟﺎزه ﻧﺪي ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو اﻧﺠﺎم ﻧﻤﯿﺪم اﯾﻦ‬
‫رو ﺑﻬﺖ ﻗﻮل ﻣﯿﺪم‪.‬‬
‫ـ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ‪.‬‬
‫ـ ﺟﯿﻤﺰ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ازت درﺧﻮاﺳﺘﯽ ﺑﮑﻨﻢ ؟‬
‫ـ ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ‪.‬‬
‫ـ اول از ﻫﻤﻪ ﺑﺮادرم اﻟﺒﻮس ازم ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ ﺑﻪ دﯾﺪﻧﺶ ﺑﺮي‪.‬‬
‫ـ ﺣﺘﻤﺎً ﺧﻮدم ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ دﯾﺪﻧﺶ ﺑﺮم اﺧﻪ ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺘﻪ ﻧﺪﯾﺪﻣﺶ و ﮐﻠﯽ ﺣﺮف دارم ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎﻫﺎش ﺑﺰﻧﻢ‪.‬‬
‫‪١۵٢‬‬

‫ـ درﺧﻮاﺳﺖ دوم ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧﻮدﻣﻪ ‪ ......‬ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﺣﺎﺿﺮﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﺤﻔﻞ ﻫﻤﮑﺎري‬
‫ﮐﻨﯿﺪ ؟‬
‫ـ ﺣﺘﻤﺎً اﺗﻔﺎﻗﺎً ﻣﻦ ﺧﻮدم ﻗﺼﺪ داﺷﺘﻢ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﺎﻫﺎﺗﻮن ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﻮدﺗﻮن‬
‫ﺑﺤﺜﺸﻮ ﭘﯿﺶ ﮐﺸﯿﺪﯾﻦ دﯾﮕﻪ ﺟﺎي ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ و ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯿﺸﻢ ﺑﺎ ﻣﺤﻔﻞ ﻫﻤﮑﺎري‬
‫ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ـ اﯾﻦ واﻗﻌﺎً ﻋﺎﻟﯿﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻫﻤﮑﺎري ﮐﻨﯿﺪ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزي ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ اﺣﺘﯿﺎج داره‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﺮدﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ اﺑﺮﻓﻮرث از روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺷﻨﻠﺶ ﻣﺸﮑﯽ و اﺷﺮاﻓﯿﺶ را‬
‫ﻣﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪ اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫ـ ﺧﻮب ﮐﻢ و ﺑﯿﺶ ﺟﻮاب ﺳﻮاﻻﻣﻮ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﺮاي اﻣﺮوز ﮐﺎﻓﯿﻪ ﭼﻮن دﯾﮕﻪ‬
‫ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺰاره ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫ـ اون دﺧﺘﺮ ﺧﯿﻠﯽ وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﻪ ‪ ....‬ﺳﺮد و ﻣﻘﺮراﺗﯽ اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ اﮔﻪ ﯾﻪ ﮐﻢ دﯾﮕﻪ ﺑﺎﻫﺎش‬
‫ﺑﺤﺚ ﻣﯿﮑﺮدم ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﺑﺒﻨﺪم ‪ ....‬از ﻣﺎدام ﭘﺎﻣﻔﺮي ﻫﻢ ﺑﺪﺗﺮه‪.‬‬
‫‪١۵٣‬‬

‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺧﻨﺪه ي ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﯾﻦ ﻃﻮري ﻗﻀﺎوت ﻧﮑﻦ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﺟﯿﻨﯽ ﯾﮑﯽ از‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ درﻣﺎﻧﮕﺮاﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ دﯾﺪي ‪ ....‬اون ﻓﻘﻂ ﺻﻼﺣﺘﻮ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﺪ ‪ ....‬اﻣﺎ ﺑﻬﺘﺮه زﯾﺎد‬
‫ﺑﺎﻫﺎش ﺑﺤﺚ ﻧﮑﻨﯽ ﭼﻮن ﺧﯿﻠﯽ زود ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻣﯿﺸﻪ‪.‬‬
‫ـ ﺣﺘﻤﺎً ﯾﺎدم ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﯿﻨﯽ وارد درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ وﻗﺖ ﻣﻼﻗﺎﺗﻪ ﺗﻤﺎﻣﻪ ‪ ....‬وﻗﺖ ﺧﻮردن داروﻫﺎﺗﻪ ﺟﯿﻤﺰ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﺑﺎﺷﻪ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث وﻗﺘﯽ ﺻﺪاي آه ﺟﯿﻤﺰ رو ﺷﻨﯿﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﺟﯿﻨﯽ اﯾﻦ ﻣﺮﯾﺾ ﻣﺎ ﮐﯽ ﻣﺮﺧﺺ ﻣﯿﺸﻪ ؟‬
‫ـ اﮔﻪ ﻟﺠﺒﺎزي ﻧﮑﻨﻪ و ﺑﻪ ﺣﺮﻓﺎم ﮔﻮش ﮐﻨﻪ ﺳﻪ روز دﯾﮕﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﺮه‪.‬‬
‫‪١۵۴‬‬

‫ـ ﭼﯽ ؟ دو روز دﯾﮕﻪ ﭘﻨﺎه ﺑﺮﻣﺮﻟﯿﻦ ﻣﻦ ﻫﻤﯿﻦ اﻻن ﺷﺎﻫﮑﺎر ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ رو ﺗﺨﺖ‬
‫ﻣﺎﻧﺪم ‪ ....‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺑﺰارﯾﺪ ﻓﺮدا ﺑﺮم‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﻧﺜﺎر اون ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬اوﻻ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ‪ 3‬روز ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﻣﯿﺮﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ اﺟﺎزه ﺑﺪم ‪ ....‬ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه ﮐﻤﯽ ﺻﺒﻮر ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺷﺎﯾﺪ زودﺗﺮ‬
‫ﻣﺮﺧﺺ ﺷﯿﺪ ﺗﺎ ﻫﻢ ﻣﻦ از دﺳﺘﺖ ﺧﻼص ﺷﻢ ﻫﻢ ﺗﻮ‪.‬‬
‫ـ آﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﮕﯿﺪ‪.‬‬
‫ـ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﺟﯿﻤﺰ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﮐﻤﮑﯽ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﻬﺖ ﺑﮑﻨﻢ ‪ .....‬ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ ﻫﻤﮕﯽ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﯿﺮون رﻓﺖ و آن دو را ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫روز ﺑﻌﺪ ﻧﯿﺰ ﻓﻀﺎي ﭘﺮ ﺗﻨﺸﯽ ﻣﯿﺎن ﺟﯿﻤﺰ وﺟﯿﻨﯽ ﺗﺎ زﻣﺎن آﻣﺪن ﻧﻮﯾﻞ ﺑﺮﻗﺮار ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﯾﮏ از دﺳﺖ دﯾﮕﺮي ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ داﺋﻢ ﺑﯿﻘﺮاري ﻣﯽ ﮐﺮد وﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫زودﺗﺮ از آﻧﺠﺎ ﺑﺮود وﻟﯽ ﺟﯿﻨﯽ ﻫﻨﻮز ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﯿﮑﺮد‪.‬‬
‫‪١۵۵‬‬

‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﮕﻮ ﻣﮕﻮﯾﯽ ﺑﺎ ﺟﯿﻨﯽ داﺷﺖ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻏﺬاﯾﺶ دﺳﺖ ﺑﺰﻧﺪ ﭘﺸﺘﺶ را ﺑﻪ‬
‫او ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ ....‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ در درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﺎز ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺑﺎز ﺷﺪن در ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻫﺠﻮم ﻣﻮج اﻧﺮژي ﺷﺪ ﮐﻪ وارد اﺗﺎق ﻣﯽ ﺷﺪ ‪ ...‬ﭘﺲ‬
‫از ﮐﻤﯽ ﺗﺠﺰﯾﻪ ﺗﺤﻠﯿﻞ اﯾﻦ اﻧﺮژي ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻧﺮژي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ‬
‫ﺧﺎص از ﺟﺎدو ﺑﻮد ‪ ...‬ﺟﺎدوي ﻃﺒﯿﻌﺖ ‪ ...‬در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺪاﻧﺴﺖ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﻧﻮع ﺟﺎدو را دارد دوﺳﺘﺶ ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻪ ﺳﺎل‬
‫ﭘﯿﺶ ﺑﻪ وﺿﻮح ﻗﺪرﺗﺶ زﯾﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد و اﻧﺮژي ﺟﺎدوﯾﯽ ﮐﻪ از ﺧﻮدش ﺳﺎﺗﻊ ﻣﯿﮑﺮد‬
‫ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ روﯾﺶ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاي ﺑﻪ دﯾﺪﻧﻢ ﺑﯿﺎي ‪ ....‬ﻧﻮﯾﻞ‪.‬‬
‫ﻫﻢ ﺟﯿﻨﯽ و ﻫﻢ ﻧﻮﯾﻞ از اﯾﻦ ﺣﺮف ﺟﯿﻤﺰ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ از اﯾﻦ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد ﭼﻮن ﻫﻨﻮز وارد اﺗﺎق ﻧﺸﺪه ﺑﻮد و ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز‬
‫ﺗﺎزه وارد رو ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ در را ﺑﺴﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪١۵۶‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم ﺟﯿﻨﯽ ‪ .....‬ﺳﻼم ﺟﯿﻤﺰ‪ .‬ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮم ﮐﺮدي‪ ،‬ﭼﻄﻮر ﻓﻬﻤﯿﺪي ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ!‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻧﻮﯾﻞ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ دوﺑﺎره ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺖ ‪ :‬آﻟﺒﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺑﮕﻮ ﻣﮕﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﯿﻨﯽ داﺷﺖ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻏﺬاﯾﺶ دﺳﺖ ﺑﺰﻧﺪ ﭘﺸﺘﺶ را ﺑﻪ او‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ ....‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ در درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﺎز ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺑﺎز ﺷﺪن در ﺟﯿﻤﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻫﺠﻮم ﻣﻮج ﻋﻈﯿﻤﯽ از اﻧﺮژي ﺷﺪ ‪ ....‬ﭘﺲ از ﺗﺠﺰﯾﻪ‬
‫ﺗﺤﻠﯿﻞ اﻧﺮژي ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻧﺮژي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺧﺎص از ﺟﺎدو ﻫﺴﺖ‬
‫‪١۵٧‬‬

‫‪ ...‬ﺟﺎدوي ﻃﺒﯿﻌﺖ ‪ ...‬ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ اﻧﺠﺎم‬
‫اﯾﻦ ﻧﻮع ﺟﺎدو را داﺷﺖ دوﺳﺖ ﻗﺪﯾﻤﯿﺶ ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻪ ﺳﺎل در ﯾﻮﻧﺎن وﻗﺘﯽ ﮐﻪ در ﺟﺴﺘﺠﻮي ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﺮﻟﯿﻦ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻃﻮراﺗﻔﺎﻗﯽ او را ﭘﯿﺶ‬
‫اﺳﺘﺎد ﻫﯿﺮو و در ﺣﺎل ﯾﺎدﮔﯿﺮي ﺟﺎدوي ﻃﺒﯿﻌﺖ دﯾﺪ ‪ ....‬ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﻗﺪرﺗﺶ‬
‫ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺤﺴﻮﺳﯽ اﻓﺰاﯾﺶ زﯾﺎدي ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ ...‬اﻧﺮژي ﺟﺎدوﯾﯽ ﮐﻪ از ﺧﻮدش ﺳﺎﺗﻊ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ روﯾﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاي ﺑﻪ دﯾﺪﻧﻢ ﺑﯿﺎي ‪ .....‬ﻧﻮﯾﻞ‪.‬‬
‫ﻫﻢ ﺟﯿﻨﯽ ﻫﻢ ﻧﻮﯾﻞ از اﯾﻦ ﺣﺮف ﺟﯿﻤﺰ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ از اﯾﻦ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد ﭼﻮن ﻫﻨﻮز وارد اﺗﺎق ﻧﺸﺪه ﺑﻮد و ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز‬
‫ﺗﺎزه وارد رو ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ در را ﺑﺴﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺟﯿﻨﯽ ‪ ....‬ﺳﻼم ﺟﯿﻤﺰ ‪ ....‬ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮم ﮐﺮدي‪ ،‬ﭼﻄﻮر ﻓﻬﻤﯿﺪي ﻣﻦ اوﻣﺪم!‬
‫‪١۵٨‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم ﻧﻮﯾﻞ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ دوﺑﺎره ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺖ و در ﺟﻮاب ﺳﻮاﻟﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﻓﻘﻂ ﺣﺪس‬
‫زدم‪.‬‬
‫‪ -‬اوه ﭼﻪ ﺟﺎﻟﺐ ‪ ...‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﺮا ﻓﻘﻂ ﺗﻮ و اﺑﺮﻓﻮرث ﺣﺪس ﻣﯿﺰﻧﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ وﻟﯽ‬
‫ﺑﻘﯿﻪ ﻧﻪ!!!‬
‫ﺟﯿﻤﺰ در ﺟﻮاﺑﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد ﮐﻪ ﭼﻮن ﻧﻘﺎب روي ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﻮد از دﯾﺪ ﻧﻮﯾﻞ و ﺟﯿﻨﯽ‬
‫ﭘﻨﻬﺎن ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب اوﻧﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﺣﺪس زده‪.‬‬
‫‪ -‬ﺣﺪس زده ‪ ...‬ﺑﺎﺷﻪ وﻟﯽ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﮐﻪ ﻣﯿﻔﻬﻢ ‪ ....‬ﺑﻬﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﭼﻄﻮري؟ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪي؟‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﺧﻮب‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺣﻀﻮر ﺧﻮدش را اﺿﺎﻓﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ان دو ﻧﻔﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ از‬
‫آﻧﺠﺎ دور و وارد اﺗﺎﻗﺶ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪١۵٩‬‬

‫ﺑﻌﺪ ﻧﻮﯾﻞ ﺑﺎ ﺷﻮﺧﯽ اداﻣﻪ داد‪ :‬ﻣﻦ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺳﻪ ﺑﺎر دﯾﺪﻣﺖ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺳﻪ ﺑﺎر دو ﺑﺎرش ﺗﻮ‬
‫درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺨﺎﻃﺮ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺪ ﻣﻮﻗﻊ ﻣﯿﺎي ‪ ...‬ﺣﺎﻻ از ﺧﻮدت ﺑﮕﻮ ‪ ...‬ﮐﯽ ﺑﺮﮔﺸﺘﯽ ؟ آﻣﻮزﺷﺎت ﮐﻪ‬
‫ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ؟ ‪...‬‬
‫‪ -‬ﻫﯽ آراﻣﺘﺮ ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﺑﭙﺮس ﮐﻪ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺟﻮاب ﺑﺪم ‪ ...‬ده روزي ﻣﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‬
‫ﺑﻌﺪﺷﻢ آره آﻣﻮزﺷﺎم ﯾﻪ ﺳﺎﻟﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪه‪.‬‬
‫‪ -‬ﯾﮏ ﺳﺎل ‪ .....‬ﭘﺲ ﺗﻮ اﯾﻦ ﻣﺪت ﮐﺠﺎ ﺑﻮدي؟‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﭼﺮا اﯾﻦ ﻗﺪر ﻋﺠﻮﻟﯽ ﺑﺰار اول از درﻣﺎﻧﮕﺎه ﻣﺮﺧﺺ ﺑﺸﯽ ﻣﻦ ﺑﻌﺪاً ﺑﺮات داﺳﺘﺎﻧﻤﻮ‬
‫ﻣﯿﮕﻢ ﻣﺜﻼً آﻣﺪم ﺑﻬﺖ ﺳﺮ ﺑﺰﻧﻢ ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮ ازم ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ ﮐﻨﯽ ﺑﻌﺪﺷﻢ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ ﺟﯿﻨﯽ‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﭘﻨﺞ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻬﻢ وﻗﺖ ﺑﺪه ﺗﺎ ﺑﺎﻫﺎت ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺣﺎﻻ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻦ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﮐﺠﺎ ﺑﻮدي؟ ﯾﺎدم ﻣﯿﺎد ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدي ﮐﻪ دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ‬
‫وﻗﺖ ﺑﺮﻧﻤﯿﮕﺮدي اﯾﻨﺠﺎ‪.‬‬
‫‪١۶٠‬‬

‫‪ -‬ﻗﺼﺪم ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺑﺮﮔﺮدم وﻟﯽ ﯾﻪ ﺳﺮي اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ در ﺗﺼﻤﯿﻤﻢ ﺗﺠﺪﯾﺪ ﻧﻈﺮ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫در واﻗﻊ ﻣﺮگ ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎم ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﻋﺎﻣﻞ اﺻﻠﯽ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺷﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻬﺶ‬
‫ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ از ﺧﻮدم ﺷﺮﻣﻨﺪه ﻣﯿﺸﻢ ﮐﻪ ﭼﺮا ﺗﻨﻬﺎش ﮔﺬاﺷﺘﻢ وﻟﯽ آﺧﻪ ﻣﻦ اون ﻣﻮﻗﻊ ﻫﯿﭻ‬
‫ﻗﺪرﺗﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﻠﻮ دﺳﺖ و ﭘﺎش رو ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﺟﻤﻠﻪ ي آﺧﺮ را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺮاي آرام ﮐﺮدن ﺧﻮدش ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻟﺤﻦ ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﻮﯾﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺗﻮ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺧﻮﺗﻮ ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﻨﯽ ﻧﻮﯾﻞ‬
‫ﺑﻬﺮ ﺣﺎل ﺗﻮ ﺑﺮﮔﺸﺘﯽ‪ ،‬و اﯾﻦ ﮐﺎرت ﻫﺮي رو ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯿﮑﻨﻪ‪.‬‬
‫***‬
‫آﻟﺒﺎﻧﯽ‬
‫ﮐﻢ ﮐﻢ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﯾﺠﯽ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ‪ ....‬ﯾﮏ ﺳﺎل ﺗﻤﺎم را ﺑﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﻧﺸﺎﻧﻪ اي از او در‬
‫اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬وﻟﯽ او ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ از ﺟﺎدوﮔﺮﻫﺎ ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬ﺑﻪ زﺣﻤﺖ و ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎي ﻓﺮاوان ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺗﻤﺎم روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ وﻣﺠﻠﻪ ﻫﺎي ﺟﺎدوﮔﺮي‬
‫وﻣﺸﻨﮕﯽ اي ﮐﻪ در ﺳﺎﻟﻬﺎي ‪ 1982‬ﺗﺎ‪ 1995‬ﭼﺎپ ﺷﺪه ﺑﻮد را ﺑﺪﺳﺖ آورد‪ .‬ﺧﻂ ﺑﻪ ﺧﻂ‬
‫‪١۶١‬‬

‫ﺗﻤﺎم روز ﻧﺎﻣﻪ و ﻣﺠﻠﻪ ﻫﺎ رو ﺧﻮاﻧﺪ وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﻧﺘﯿﺠﻪ اي ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺟﺴﺘﺠﻮﯾﺶ در‬
‫اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ ﻫﻢ ﻧﺘﯿﺠﻪ اي ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ از اﯾﻦ راه ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ اي ﻧﺮﺳﯿﺪ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺑﺎ ﻓﺮﺿﯿﺎت ﺧﻮدش ﺟﻠﻮ رود‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﯾﮏ روح ﻓﺮاري در اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ دﯾﺪه ﻧﺸﻮد ﮐﺠﺎ‬
‫ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺮود؟‬
‫اول ﻟﯿﺴﺖ ﺗﻤﺎم ﻣﮑﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻣﯿﺪاد وﻟﺪﻣﻮرت ﺧﻮدش را آﻧﺠﺎ ﻣﺨﻔﯽ ﮐﺮده ﺑﻮده‬
‫ﺗﻬﯿﻪ ﮐﺮد ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮏ ﻓﺮد ﻣﺸﻨﮓ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ و ﭘﺮس و ﺟﻮ از ﺳﺎﮐﻨﺎن‬
‫دﻫﮑﺪه ﯾﺎ ﺷﻬﺮ ﻫﺎي اﻃﺮاف ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﺪس ﻣﯿﺰد روزﮔﺎري وﻟﺪﻣﻮرت اوﻧﺠﺎ ﺑﻮده ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺧﻮدش را ﯾﮏ ﻣﺤﻘﻖ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد و اﯾﻨﮑﻪ دارد ﮐﺘﺎﺑﯽ در ﻣﻮرد اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ آﻟﺒﺎﻧﯽ‬
‫ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ ‪ .‬ﺑﯿﺸﺘﺮ داﺳﺘﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪ ﭼﺮت و ﭘﺮت و ﺳﺎﺧﺘﮕﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻌﻀﯽ‬
‫از ﻣﺸﻨﮓ ﻫﺎ دروغ ﮔﻮﻫﺎي ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﯽ او ﻧﯿﺰ ذﻫﻦ روﺑﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﺎر و زﺑﺮ دﺳﺖ‬
‫‪١۶٢‬‬

‫ﺑﻮد وﻟﯽ داﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ دﯾﺮوز از ﯾﮏ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻤﯽ ﺑﻪ واﻗﻌﯿﺖ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد و او‬
‫را ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﯿﺸﺘﺮ در اﯾﻦ ﻣﻮرد وا داﺷﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫‪ -‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ در دﻫﮑﺪه ﺷﺎﯾﻌﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎزﮔﯿﺎ روح ﺧﺒﯿﺜﯽ وارد ﺟﻨﮕﻞ‬
‫ﺳﯿﺎه ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻮد ﺟﻨﮕﻞ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﮐﺎﻓﯽ ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﻢ ﺑﻬﺶ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ‪ ....‬ﻣﺮدم ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ روح ﺑﻪ ﻗﺪري ﺧﺒﯿﺜﻪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ وﺣﺸﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺟﻨﮕﻞ‬
‫ﻫﻢ ازش دوري ﻣﯽ ﮐﻨﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ روح ﺣﯿﻮاﻧﺎت رو ﺗﺴﺨﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ‪ ...‬ﻣﻦ ﻫﻢ اول‬
‫ﺣﺮﻓﺸﻮن رو ﺑﺎور ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎي ﺧﻮدم دﯾﺪﻣﺶ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﯽ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬اﻧﮕﺎر داﺷﺖ آن ﺧﺎﻃﺮه را ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﯽ آورد ‪ ....‬ﺑﻌﺪ از‬
‫ﻣﺪﺗﯽ دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬اون ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﭼﯿﺰﻫﺎي ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم ﻓﺮق داﺷﺖ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎي ﮐﻪ از ﯾﻪ روح‬
‫ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﺪ و ﺑﻨﻈﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﺿﻌﯿﻒ و در اﯾﻦ ﺣﺎل ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬
‫‪١۶٣‬‬

‫ﻣﯽ اوﻣﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮري ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻬﺶ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮدي زﻧﺪﮔﯽ داره از وﺟﻮدت‬
‫ﺧﺎرج ﻣﯿﺸﻪ‪.‬‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺻﻮرﺗﺶ رو ﺟﻤﻊ ﮐﺮد‪ ،‬و ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻟﺮزﯾﺪ و ﺑﻌﺪ اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫ﻣﻦ اوﻧﻮ وﻗﺘﯽ دﯾﺪم ﮐﻪ داﺷﺖ از ﺑﯿﻦ درﺧﺘﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﻧﻤﯿﺸﺪ ﺑﮕﯽ روي زﻣﯿﻦ‬
‫ﺑﻮد ﯾﺎ ﻧﻪ‪ ،‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ روي زﻣﯿﻦ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﮐﻪ از اون ﻣﺎﺟﺮا ﮔﺬﺷﺖ دوﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎرﻫﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‬
‫ﻣﻨﻄﻘﻪ از ﺗﻤﺎم ﺣﯿﻮاﻧﺎ ﺧﺎﻟﯿﻪ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻌﺠﺒﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ روح‬
‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ آﻣﺪه ﺑﻮد ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﻫﻢ رﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬از اون ﻣﻮﻗﻊ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﺎ ﭘﯿﺮﻣﺮدا ﺑﺮاي ﺗﺮﺳﺎﻧﺪن ﺑﭽﻪ ﻫﺎ اﯾﻦ داﺳﺘﺎن رو ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪ اش ﺟﻠﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﭼﯽ ﻣﻨﻈﻮرم ﯾﮑﯽ دو ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ؟ ﭼﯿﺰ ﻣﺸﮑﻮﮐﯽ ﺗﻮ ﺟﻨﮕﻞ ﻧﺪﯾﺪﯾﺪ ﯾﺎ ﺻﺪاﻫﺎي‬
‫ﻋﺠﯿﺐ و ﻏﺮﯾﺒﯽ ‪ ....‬ﯾﺎ اﯾﻦ اواﺧﺮ؟‬
‫‪١۶۴‬‬

‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺳﻮاﻟﺶ را ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻔﻬﻤﺪ وﻟﺪﻣﻮرت ﯾﺎ‬
‫ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ آﻣﺪﻧﺪ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ‪.‬‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻣﺸﮑﻮﮐﺎﻧﻪ دﺧﺘﺮ ﺟﻮان روﺑﺮوﯾﺶ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺟﻮاب داد‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ‪ ....‬ﻣﮕﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺪاﯾﯽ ﻣﯿﺸﻨﯿﺪﯾﻢ ؟‬
‫‪ -‬ﻫﯿﭽﯽ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮري ﭘﺮﺳﯿﺪم‪.‬‬
‫***‬
‫روزاول ﺟﺴﺘﺠﻮﯾﺶ در ﺟﻨﮕﻞ ﻫﯿﭻ ﻧﺘﯿﺠﻪ اي ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ...‬ﭘﺲ از اﻧﮑﻪ ﺧﻮدش را ﺑﺎ ﺷﻨﻞ‬
‫ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﻫﺮي ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻃﻠﺴﻤﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺮ روي ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ اﺟﺮا ﮐﺮد ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﺻﺪاي راه رﻓﺘﻨﺶ‬
‫را ﻧﺸﻨﻮد‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﮐﻨﺪ وﻟﯽ اﯾﻦ ﮐﺎر اﻧﺮژي زﯾﺎدي از او‬
‫ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ ﭼﻮن ﻣﻮﺿﻮع ﭘﻨﺞ ‪ ،‬ﺷﺶ دﻗﯿﻘﻪ ﻧﺒﻮد ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺎﻋﺘﻬﺎ ﺑﻮد‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده از ﯾﺎدﮔﺎر ﻫﺮي‬
‫ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ‪ ....‬ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ در ﺟﻨﮕﻞ ﭘﯿﺎده ﺑﻪ ﻣﺨﻮﻓﺘﺮﯾﻦ ﺟﺎﻫﺎي ﻣﻤﮑﻦ رﻓﺖ‪،‬‬
‫ﺟﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﺎل ﻫﺎ از اﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ زﻣﯿﻦ اﻧﺠﺎ ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ را ﺑﻪ ﺧﻮد دﯾﺪه ﺑﻮد ﻣﯽ‬
‫‪١۶۵‬‬

‫ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺟﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد را ﺑﺎ ﺟﺎدو ﻣﺸﺨﺺ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻌﺪاً اﺷﺘﺒﺎﻫﺎً دوﺑﺎره ﺑﻪ‬
‫آﻧﺠﺎ ﻧﯿﺎﯾﺪ ﺣﺘﯽ از دورﺑﯿﻦ ﻣﺨﺼﻮص ﻣﻮدي ﻫﻢ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﯾﻦ دورﺑﯿﻦ رد ﺟﺎدوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً در ﯾﮏ ﻣﮑﺎن اﺟﺮا ﺷﺪه اﺳﺖ ﯾﺎ آن ﻣﮑﺎن داراي‬
‫ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه اﺳﺖ را ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪاد و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﻓﺮادي ﮐﻪ زﯾﺮ ﺷﻨﻞ ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﯾﺎ‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن را ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ را ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻮدي ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد اﯾﻦ دورﺑﯿﻦ را از اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﻫﺪﯾﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ‪ ....‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻮﻗﻌﻪ اي‬
‫ﻫﺮ دو ﭼﺸﻤﺶ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮد و ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﺮد از اﯾﻦ دورﺑﯿﻦ ﻟﻨﮕﻪ اي دﯾﮕﺮي وﺟﻮد داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ‪ ....‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻫﻢ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ اﻟﺒﻮس اﯾﻦ دورﺑﯿﻦ را از ﮐﺠﺎ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده اﺳﺖ‪ ،‬و ﻫﻤﻪ‬
‫ي اﯾﻦ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد او ﺣﺪس ﺑﺰﻧﺪ اﯾﻦ ﻧﯿﺰ ﯾﮑﯽ از اﺧﺘﺮاﻋﺎت ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ‬
‫ﻣﺪﯾﺮ ﺳﺎﺑﻖ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻣﺮوز ﻫﻢ ﭘﺲ از ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﯿﺎده روي ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﺟﻨﮕﻞ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻮك ﺑﻪ‬

‫ﻧﻈﺮﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﭼﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻠﻮت ﺑﻮد در واﻗﻊ اﮔﺮ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ واﻗﻊ ﺑﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ اﺻﻼً‬
‫‪١۶۶‬‬

‫ﻣﻮﺟﻮد زﻧﺪه اي در آن ﻗﺴﻤﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﮔﻮﯾﯽ ﭼﯿﺰ در آﻧﺠﺎ ﻗﺮار داﺷﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎﻋﺚ دور ﺷﺪن ﻫﻤﻪ ي ﻣﻮﺟﻮدات از آن ﻗﺴﻤﺖ ﺟﻨﮕﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﻋﻨﮑﺒﻮت ﻫﺎ!‬
‫ﭼﻮﺑﺶ را ﮐﺸﯿﺪ و ﺧﻮد را ﺑﺮاي ﻫﺮ ﺧﻄﺮي اﻣﺎده ﮐﺮد‪ ،‬و ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط و آراﻣﯽ ﺟﻠﻮ رﻓﺖ‬
‫‪ ....‬ﺑﺎ دورﺑﯿﻦ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ دورﺑﯿﻦ را ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎش ﻗﺮار داد ﻓﺮﯾﺎد‬
‫ﺧﻔﻪ اي از ﺳﺮ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮد ﮐﺴﯽ‬
‫دور و ﺑﺮش ﻧﯿﺴﺖ ﭘﺲ از آﻧﮑﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻧﮕﺎه دﻗﯿﻘﺘﺮي ﺑﺎ دورﺑﯿﻦ ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ رد ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه را دﯾﺪه ﺑﻮد ﮐﺮد ‪ ...‬رﻧﮓ ﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ و ﺑﻨﻔﺶ ﭘﺮ رﻧﮓ ﺑﻪ‬
‫وﺿﻮح دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ و ﻣﻌﻨﯽ اﯾﻦ رﻧﮕﻬﺎ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ در اﯾﻨﺠﺎ ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﯿﺎه ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ‬
‫اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ اﯾﻦ ﺟﺎ در ورودي ﯾﮏ داﻻن زﯾﺮ زﻣﯿﻨﯽ اﺳﺖ ﯾﮏ‬
‫ﺑﺮاﻣﺪﮔﯽ ﺧﺎﮐﯽ ﺑﻪ ارﺗﻔﺎع ﺳﯽ ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ دو درﺧﺖ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ و ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺮار داﺷﺖ‬
‫‪ ....‬ﺑﺮاي اﻣﺘﺤﺎن ﯾﮑﯽ دو ﺟﺎدو روي آن اﺟﺮا ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮي ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ‬
‫اﻧﺘﻈﺎري ﻏﯿﺮ از اﯾﻦ ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺖ ‪.‬‬
‫‪١۶٧‬‬

‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم زﺣﻤﺖ ﯾﮏ ﺳﺎﻟﻪ اش ﻧﺘﯿﺠﻪ داد و ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻧﻮد درﺻﺪ ﺟﺎي ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ از‬
‫ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎ را ﭘﯿﺪا ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ از اﻧﮑﻪ ﺟﺎي آن را در ﻧﻘﺸﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﺑﺮﻣﯿﮕﺸﺖ ﺗﺎ ﺧﺒﺮ اﯾﻦ ﻣﻮﻓﻘﯿﺘﺶ را ﺑﻪ رون و اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫روز ﺑﻌﺪ ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ‬
‫اﺗﺎق ﺟﻠﺴﺎت‬
‫ﭘﺲ از اﺟﺮاي ﭼﻨﺪ ﻃﻠﺴﻢ ﻗﻮي اﺳﺘﺮاق ﺳﻤﻊ رون و اﺑﺮﻓﻮرث روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻫﺮﻣﯿﻮن ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻧﻬﺎ در ﻣﻮرد اﯾﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ دﻫﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث‪ :‬ﺧﻮب ﻣﻮﺿﻮع ﭼﯿﻪ ﻫﺮﻣﯿﻮن ؟ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده ؟‬
‫‪ -‬ﺧﻮب آره ‪ ...‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺟﺎي ﯾﮑﯽ از ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎ رو ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم ‪...‬‬
‫رون ﭘﺲ از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﯿﺠﺎن زده ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫ﭼﯽ؟! ﮐﺠﺎ ؟ ﮐﯽ ؟‬
‫‪١۶٨‬‬

‫اﺑﺮﻓﻮرث ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮﻣﯿﻮن ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻮﯾﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺳﺮزﻧﺶ آﻣﯿﺰ ﺑﻪ رون ﮐﺮد و‬
‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬رون ﺑﺰار ﺣﺮﻓﺶ رو ﺑﺰﻧﻪ‬
‫رون ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام ‪....‬‬
‫ﯾﮑﻤﯽ ﻫﯿﺠﺎن زده ﺷﺪم‪.‬‬
‫‪ -‬دﯾﺮوز ﺑﻌﺪ از ﮐﻠﯽ ﺟﺴﺘﺠﻮ در اﻟﺒﺎﻧﯽ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﻮ ﯾﮑﯽ از ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎي اوﻧﺠﺎ رد ﻗﻮي اي‬
‫از ﺟﺎدو ﺳﯿﺎه رو ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﻪ ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺖ ﭘﯿﺶ اﺟﺮا ﺷﺪه ‪ ...‬از ﻣﺮدم‬
‫اﻃﺮاف اون ﺟﻨﮕﻞ ﭘﺮس و ﺟﻮ ﮐﺮدم ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺟﻨﮕﻞ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺣﺪود ‪20‬‬
‫ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﯾﻪ روح وارد ﺟﻨﮕﻞ ﺷﺪه ‪ ...‬وﻗﺘﯽ وارد ﯾﮑﯽ از ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎي ﺟﻨﮕﻞ ﺷﺪم رد‬
‫ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه رو ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم ﺑﺮاي اﻣﺘﺤﺎن ﯾﮑﯽ و دو ﻃﻠﺴﻢ اﺟﺮا ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﺘﯿﺠﻪ اي‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ ‪ .....‬اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﯾﻪ ﺣﺪﺳﻪ و ﻣﻤﮑﻨﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻢ وﻟﯽ ارزﺷﺸﻮ داره ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ‬
‫ﺑﻬﺶ ﺑﻨﺪازﯾﻢ‪.‬‬
‫‪١۶٩‬‬

‫اﺑﺮﻓﻮرث ﭘﺲ ازﺗﺠﺰﯾﻪ ﺗﺤﻠﯿﻞ اﯾﻦ اﻃﻼﻋﺎت ﺟﺪﯾﺪ درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻫﻮش اﯾﻦ ﺷﺎﮔﺮدش را ﻣﯽ‬
‫ﺳﺘﻮد از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻬﻢ زد وﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮐﺎرﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب اﻧﺠﺎم دادي ﻫﺮﻣﯿﻮن ‪ ....‬ﺳﭙﺲ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺷﻨﻠﺶ را ﭘﻮﺷﯿﺪ اداﻣﻪ‬
‫داد‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﻧﻮﺑﺘﻪ ﻣﻨﻪ ‪ ....‬ﭘﺎﺷﯿﺪ ﺑﺮﯾﻢ ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻨﺪازﯾﻢ‪.‬‬
‫رون وﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ ‪ :‬اﻻن‬
‫‪ -‬آره ‪ .....‬ﻣﮕﻪ ﭼﯿﻪ ؟ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑﻬﺘﺮ ‪ ...‬ﭘﺎﺷﯿﺪ دﯾﮕﻪ‪.‬‬
‫***‬
‫دﻗﺎﯾﻘﯽ دﯾﮕﺮ دو ﻣﺮد و ﯾﮏ زن ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻘﺎﺑﯽ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي رﻧﮓ ﺻﻮرﺗﺸﺎن را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ از ﮐﺎﻓﻪ ي ﻫﺎﮔﺰﻫﺪ ﺑﯿﺮون آﻣﺪﻧﺪ و ﭘﺲ از ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺸﺎن دﺳﺖ زن را‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻫﺮ ﺳﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫‪١٧٠‬‬

‫ﭘﺲ از ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن اﺑﺮﻓﻮرث دﺳﺖ ﻫﺮﻣﯿﻮن رو ول ﮐﺮد و ﻓﻮراً ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﺶ را از ﻏﻼف‬
‫ﺧﺎرج ﮐﺮد ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎرش ﻫﺮ دو ﺷﺎﮔﺮدش ﻧﯿﺰ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﻬﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را‬
‫ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ‪ ...‬اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ دﻗﯿﻘﯽ ﺑﻪ روﺳﺘﺎي ﮐﻪ در ﻧﺰدﯾﮑﯽ آن ﻇﺎﻫﺮ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﻃﻠﺴﻢ ﺳﮑﻮﺗﯽ روي ﺧﻮدﺷﺎن اﺟﺮا ﮐﺮد و رو ﺑﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﺮد و‬
‫ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﭼﺮا ﻣﺎ رو اﯾﻨﺠﺎ آوردي ؟ ﻣﮕﻪ ﻧﮕﻔﺘﯽ ﺗﻮ ﺟﻨﮕﻞ ﺑﻮد؟‬
‫‪ -‬ﺧﻮب آره ‪ ...‬وﻟﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻤﮑﻨﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﺴﯽ رو ﺑﺮاي ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ اوﻧﺠﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎﻟﺶ ﮐﻤﻪ اﻣﺎ اﺣﺘﯿﺎ ط ﺷﺮط ﻋﻘﻠﻪ‪.‬‬
‫رون ﺑﺎ ﮐﺞ ﺧﻠﻘﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﮔﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﻪ ﻫﻤﻮن دﻓﻌﻪ ي اوﻟﯽ ﮐﻪ اوﻣﺪي ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺗﻮ رو‬
‫دﯾﺪه ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﺨﯿﺮ ﭼﻮن اوﻻً ﻣﻦ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً اوﻧﺠﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺸﺪم دوﻣﺎً ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻨﻞ ﺧﻮدم ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮدم‬
‫ﺳﻮﻣﺎً ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از وﺳﺎﯾﻞ ﻣﻮدي اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ رو ﮐﻪ زﯾﺮ ﺷﻨﻞ ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﺑﺎﺷﻪ‬
‫ﯾﺎ ﺧﻮدﺷﻮ ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ رو ﻧﺪﯾﺪم ‪.‬‬
‫‪١٧١‬‬

‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ از اﯾﻦ ﻫﻤﻪ آﯾﻨﺪه ﮔﺮي ﻫﺮﻣﯿﻮن ﺧﻮﺷﺶ اﻣﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﺻﻮرﺗﺶ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬آﻓﺮﯾﻦ ﻫﺮﻣﯿﻮن ﮐﺎر ﺧﻮﺑﯽ ﮐﺮدي‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﻮل ﻣﻮدي ﻫﻮﺷﯿﺎري ﻣﺪاوم ‪ ....‬ﺣﺎﻻ دورﺑﯿﻦ رو‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮدت آوردي ؟‬
‫‪ -‬آره‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ﭘﺲ اول ﺑﻬﺘﺮه ﺗﻮ ﺑﺮي و ﺑﺎ دورﺑﯿﻦ ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﺑﻨﺪازي ﺑﺒﯿﻨﯽ ﮐﺴﯽ‬
‫ﻫﺴﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ ‪ ....‬وﻗﺘﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪي ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮﮔﺮد‪.‬‬
‫دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻌﺪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﭘﯿﺶ اﻧﻬﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺧﯿﺎﻟﺸﺎن را راﺣﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﺮه راه ﺑﯿﺎﻓﺘﯿﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ده دﻗﯿﻘﻪ ﭘﯿﺎده روي ﺑﻪ اول ﺟﻨﮕﻞ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻬﺎر ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺑﻮد وﻟﯽ ﺟﻨﮕﻞ ﮐﺎﻣﻼً ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﻮد ‪ ....‬درﺧﺘﻬﺎي ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ و‬
‫ﺑﺴﯿﺎر ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎ ﺷﺎخ و ﺑﺮگ ﻫﺎي ﺧﻮد ﮐﻪ در ارﺗﻔﺎﻋﺎت ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﺎﻧﻊ اﯾﻦ‬
‫ﻣﯿﺸﺪ ﮐﻪ ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﻪ درون ﺟﻨﮕﻞ ﻧﻔﻮذ ﮐﻨﺪ ‪ ....‬ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد ﺑﻬﺮ ﺣﺎل ﻧﺎم‬
‫ﺟﻨﮕﻞ ﺳﯿﺎه ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ آن ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪١٧٢‬‬

‫ﭘﺲ از ده دﻗﯿﻘﻪ دﯾﮕﺮ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻠﯽ روﺑﻪ رو ﺷﻮﻧﺪ ﯾﺎ ﮐﺴﯽ را ﺑﺒﯿﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﮑﺎن‬
‫ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ رﺳﯿﺪﻧﺪ‪ .‬اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ رﺳﯿﺪ ﻣﻮج ﺑﺴﯿﺎر ﻗﻮي اي از ﺟﺎدوي‬
‫ﺳﯿﺎه را اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﭘﺲ از ﮐﻤﯽ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﻨﺸﺎ آن ﺟﺎدو ﺳﯿﺎه را ﭘﯿﺪا ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﯾﮏ ﺑﺮآﻣﺪﮔﯽ ﺧﺎﮐﯽ ﮐﻪ ﺳﯽ ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ارﺗﻔﺎع داﺷﺖ و ﺑﯿﻦ دو درﺧﺖ واﻗﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ اﯾﻦ ﺑﺮآﻣﺪﮔﯽ ورودي داﻻن زﯾﺮ زﻣﯿﻨﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫ﻫﻮراﮐﺮاﺳﺶ را آﻧﺠﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده اﺳﺖ ‪ ....‬ﻫﺮﻣﯿﻮن ﻫﻮرﮐﺮاس را ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺣﺎل‬
‫ﻧﻮﺑﺖ او ﺑﻮد‬
‫ﻓﻮراً ﮐﺎرش را ﺷﺮوع ﮐﺮد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺳﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻧﺖ ﺧﺎك را‬
‫ﻟﻤﺲ ﮐﺮد‪.‬‬
‫رون و ﻫﺮﻣﯿﻮن در ﺳﮑﻮت ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ ‪ ....‬اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ اﺑﺮﻓﻮرث ﻧﺸﺎن‬
‫ﻣﯿﺪاد ﮐﻪ او ﭼﯿﺰي ﭘﯿﺪا ﮐﺮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪ اش را ﺟﻠﺐ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫از ﯾﮏ ﻃﺮف ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯿﺸﺎن ﺑﻮد و از ﻃﺮف دﯾﮕﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ‪ ....‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ‬
‫ﺑﺎﺑﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻌﺪ از ﺳﻪ ﺳﺎل ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ از ﻫﻮرﮐﺮاس ﻫﺎي وﻟﺪﻣﻮرت را ﭘﯿﺪا‬
‫‪١٧٣‬‬

‫ﮐﺮده اﻧﺪ و ﻧﮕﺮاﻧﯽ از ﺟﻬﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﻤﯿﺪاﻧﺴﺘﻨﺪ اﯾﻦ ﺑﺎر ﭼﻪ ﺗﻠﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺳﺮ راﻫﺸﺎن ﻗﺮار‬
‫دارد و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﻧﺎﺑﻮدي ﺧﻮد ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ‪.‬‬
‫ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﻌﺪ از ﻋﺒﻮر ﮐﺮدن از ﺗﻠﻪ ﻫﺎي وﺣﺸﺘﻨﺎك در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﻓﺸﺎر زﯾﺎدي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدش وارد ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬آﻧﻬﺎ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻫﺮي ﺑﻪ‬
‫راﻫﺸﺎن اداﻣﻪ دادﻧﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ رﺳﯿﺪﻧﺪ اﯾﻦ ﺑﺎر ﻫﺮي ﺑﻪ ﮐﻤﮑﺸﺎن آﻣﺪ‬
‫و اﮔﺮ او ﻧﺒﻮد ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد از اﻧﺠﺎ زﻧﺪه ﺑﯿﺮون ﺑﯿﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﺎر ﻧﺎﺑﻮدي ﺧﻮد ﻫﻮرﮐﺮاس ﺑﻮد ‪ ....‬ﻧﺎﺑﻮدي ﻫﻮرﮐﺮاس ﻗﺒﻠﯽ‬
‫ﻫﺮي را ﺗﺎ ﯾﮏ ﻗﺪﻣﯽ ﻣﺮگ ﮐﺸﺎﻧﺪ و اﮔﺮ ﮐﻤﮏ ﻫﺎي ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺎدام ﭘﺎﻣﻔﺮي و ﺟﯿﻨﯽ‬
‫ﻧﺒﻮد ﺑﻪ ﻃﻮر ﺣﺘﻢ ﻣﯿﻤﺮد ‪ ...‬ﻓﻘﻂ دو روز ﮐﺎﻣﻞ ﺑﯿﻬﻮش ﺑﻮد ‪ ....‬وﻟﯽ اﯾﻦ ﺑﺎر ﻫﺮي را ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ‪ ....‬ﮐﻤﺒﻮد ﯾﮏ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺰرگ را ﺑﯿﻦ ﺧﻮﺷﺎن را ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻇﺎﻫﺮاً اﺑﺮﻓﻮرث و ﻫﺮﻣﯿﻮن ﺑﻪ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ ‪ ....‬ﮐﺎﺷﮑﯽ ﻫﺮي اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﯿﻮن ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﮐﻪ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ از ﭘﺲ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺮ ﻧﻤﯽ آﻣﺪ و‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻫﺮي در ﻣﻮرد ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه از او ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮد و اﻻن‬
‫‪١٧۴‬‬

‫ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﮐﻤﮑﺶ اﺣﺘﯿﺎج داﺷﺖ ‪ ....‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث دو ﺳﻪ ﻃﻠﺴﻢ ﻣﺮﺋﯽ ﮐﻨﺪه ﻗﻮي‬
‫اﺟﺮا ﮐﺮد و ﻫﯿﭻ ﻧﺘﯿﺠﻪ اي ﻧﺪاﺷﺖ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و رو ﺑﻪ ﻫﺮﻣﯿﻮن و رون ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﭼﺎره اي ﻧﺪارم ‪ ...‬ﻣﯿﺨﻮام از ﯾﻪ ﺟﺎدوي ﺧﯿﻠﯽ ﻗﻮي اي اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻢ وﻟﯽ ﺳﺮ‬
‫و ﺻﺪاي زﯾﺎدي درﺳﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻗﻮﯾﺘﺮﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ را‬
‫اﻃﺮاف ﻣﻦ ﺑﺰارﯾﺪ ‪ ....‬ﺧﻮدﺗﻮﻧﻢ از ﻣﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از دور ﺷﺪن رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻗﻮﯾﺘﺮﯾﻦ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﻘﻄﻪ ي ﻣﻨﺎﺳﺐ‬
‫رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﺴﻠﻂ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻮﺑﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف آﺳﻤﺎن ﮔﺮﻓﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن‬
‫اورادي ﮐﻪ ﻣﺨﺼﻮص ﺧﺎﻧﺪان داﻣﺒﻠﺪور ﻫﺎ ﺑﻮدﮐﺮد‪ ،‬اورادي ﮐﻪ ﻓﻘﻂ و ﻓﻘﻂ ﯾﮏ‬
‫داﻣﺒﻠﺪور واﻗﻌﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﻮن داﻣﺒﻠﺪور ﻫﺎ در رگ ﻫﺎﯾﺶ ﺟﺮﯾﺎن داﺷﺖ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ ان‬
‫را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪.‬‬
‫داﻧﺶ ﻣﺨﺼﻮص داﻣﺒﻠﺪورﻫﺎ‪ .‬داﻧﺸﯽ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺟﺰ داﻣﺒﻠﺪورﻫﺎ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﯾﺎد ﮔﯿﺮي آن‬
‫ﻧﺒﻮدﻧﺪ ‪ ....‬ﺧﺎﻧﺪان داﻣﺒﻠﺪور از ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎي ﺟﺎدوﮔﺮي ﺑﻮﻧﺪ ﺧﺎﻧﺪاﻧﯽ ﻫﻢ‬
‫ﻋﺼﺮ ﻣﺮﻟﯿﻦ ‪ ....‬در ﺑﯿﻦ ﺗﻤﺎم داﻧﺸﻬﺎ داﻧﺶ آﻧﻬﺎ از ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ داﻧﺸﻬﺎ ﺑﻮد و ﻫﯿﭻ ﺟﺎدوي‬
‫‪١٧۵‬‬

‫ﺳﯿﺎﻫﯽ ﯾﺎراي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ان را ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ....‬وﻟﯽ اﯾﻦ ﺟﺎدو ﻣﻌﺎﯾﺐ زﯾﺎدي داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﻣﯿﺸﺪ داﻣﺒﻠﺪورﻫﺎي ﮐﻤﯽ از اﯾﻦ داﻧﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻨﺪ ‪ ....‬اﯾﻦ ﻧﻮع ﺟﺎدو اﻧﺮژي و زﻣﺎن‬
‫زﯾﺎدي از آﻧﻬﺎ ﺻﺮف اﺟﺮاي ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ و ﻧﯿﺰ ﮐﺎرﺑﺮد ان ﻣﺤﺪود ﺑﻮد و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﺎدوﻫﺎي‬
‫دﻓﺎﻋﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﮐﺎرش ﺻﺪاﻫﺎي ﮔﻮﺷﺨﺮاش ﺷﺪﯾﺪي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و اﮔﻪ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي‬
‫ﺳﮑﻮت ﻧﺒﻮد ﻣﺴﻠﻤﺎً ﮐﻠﯽ ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺟﻨﮕﻞ و ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ روﺳﺘﺎ وﺣﺸﺖ زده ﻣﯿﺸﺪﻧﺪ ‪ ....‬ﭘﺲ‬
‫از دو دﻗﯿﻘﻪ ﭼﻮﺑﺶ را ﭘﺎﯾﯿﻦ آورد و ان را در ﻧﻘﺎﻃﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت داﯾﺮه اي ﺗﮑﺎن داد‬
‫ﺳﭙﺲ ﭼﺸﻤﺶ را ﺑﺴﺖ و دوﺑﺎره ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ﺷﺪ‪ .‬ﯾﮏ دﻗﯿﻘﻪ دﯾﮕﺮ در ﺣﺎل ﺧﻮاﻧﺪن‬
‫وردﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ زﺑﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ در ﻣﻮردش ﻫﯿﭻ اﻃﻼﻋﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﭼﻮﺑﺶ را ﭘﺎﯾﯿﻦ آورد و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد اﻣﺎ از اﻧﭽﻪ ﮐﻪ روﺑﺮورﯾﺶ ﻣﯿﺪﯾﺪ ﺷﻮﮐﻪ‬
‫ﺷﺪ ‪ ....‬ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﯿﺎﻫﯽ زﯾﺎدي در اﯾﻦ داﻻن زﯾﺮ زﻣﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫ﺟﺎدوﻫﺎي ﮐﻪ ﻣﯿﺪﯾﺪ ﺑﺮاﯾﺶ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ ﻫﻤﻪ ي اﻧﻬﺎ در ﯾﮏ ﻣﻮرد ﺷﺒﺎﻫﺖ داﺷﺘﻨﺪ و‬
‫ان ﭼﯿﺰ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻫﻤﻪ ي ﺟﺎدوﻫﺎ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫‪١٧۶‬‬

‫ﭘﺎﯾﺪاري ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﺎدو ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﺣﺎل دﯾﮕﺮ ﻣﻄﻤﺌﻦ‬
‫ﺑﻮد اﯾﻨﺠﺎ ﺟﺎي ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ از ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﻬﺎ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮐﻢ ﮐﻢ اﺣﺴﺎس ﺿﻌﻒ ﮐﺮد ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﻣﺨﺘﺼﺮ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﺶ ارﺗﺒﺎﻃﺶ ﺑﺎ ﺟﺎدو را‬
‫ﻗﻄﻊ ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﻗﻄﻊ ﮐﺮدن ارﺗﺒﺎﻃﺶ ﺗﻠﻮ ﺗﻠﻮ ﺧﻮرد و ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ ﮐﻪ دﺳﺘﻬﺎي‬
‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ ﺷﺎﮔﺮدش او را ﮔﺮﻓﺖ و ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺑﻌﺪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﯾﮏ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﻌﺠﻮن را ﺑﻪ ﻟﺒﻬﺎي‬
‫او ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﺮد ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﭙﺮﺳﺪ اﯾﻦ ﭼﯿﻪ دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد ‪ ....‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت‬
‫ﻣﻌﺠﻮن ﮔﺮم وارد ﮔﻠﻮﯾﺶ ﺷﺪ ﮐﻤﯽ از اﻧﺮژي از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ اش را ﺑﺎزﯾﺎﻓﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﯽ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺪون ﮐﻤﮏ رون‪ ،‬روي ﭘﺎﻫﺎي ﺧﻮدش ﺑﺎﯾﺴﺘﺪ‪.‬‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻮل ﻣﯿﮑﺮد ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﺟﺎدوﻫﺎ ﭘﯿﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ و اﮔﺮ رون او‬
‫را ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد زﻣﯿﻦ ﻣﯿﺨﻮرد ‪ ....‬ﺧﻮدش را ازدﺳﺘﻬﺎي رون آزاد ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺘﺸﮑﺮم رون ‪ ......‬اون ﭼﯽ ﺑﻮد دادي ﻣﻦ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ ،‬ﺣﺎﻟﻤﻮ ﺟﺎ اورد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻌﺠﻮن اﻧﺮژي زا ‪ ....‬ﺣﺎﻻ ﺧﻮدش ﺑﻮد؟‬
‫رون ﻫﻨﻮزﻣﺤﺾ اﺣﺘﯿﺎج ﮐﻨﺎر اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪١٧٧‬‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه اول ﺑﺮﯾﻢ اﯾﻨﺠﺎ ﻣﮑﺎن ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮاي ﺗﻮﺿﯿﺢ دادن ﻧﯿﺴﺖ ‪ .....‬ﻓﺎوﮐﺲ‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻗﻘﻨﻮﺳﯽ آﺗﺸﯿﻦ و زﯾﺒﺎ ﺑﺮ روي ﺷﺎﻧﻪ ي او ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺎ رو ﺑﺒﺮ ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﻇﺎﻫﺮﺷﺪن اﺑﺮﻓﻮرث ﺧﻮدش را روي ﻣﺒﻞ ﮐﻨﺎر ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎ ﺧﺴﺘﮕﯿﺶ را‬
‫در ﮐﻨﺪ‪ .‬رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ اﺑﺘﺪا اﺟﺎزه دادﻧﺪ ﮐﻪ او ﮐﻤﯽ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺳﻮاﻻت‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ‪ .‬دراﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ازاﺗﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺮاي ﺧﻮدﺷﺎن ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ‬
‫ﺑﯿﺎورد‪.‬‬
‫ﭘﻨﺞ دﻗﯿﻘﻪ دﯾﮕﺮ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻌﺪ از ﺧﻮردن ﯾﮏ ﻟﯿﻮان اب ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﺳﻮاﻻﺗﻮن رو ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ ﺗﺎ ﺟﻮاب ﺑﺪم‪.‬‬
‫رون‪ :‬ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ اوﻧﺠﺎ ﺑﻮد؟‬
‫‪١٧٨‬‬

‫‪ -‬ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﻦ اوﻧﺠﺎﺳﺖ ﭼﻮن ﺑﺎ اون ﻫﻤﻪ ﺣﻔﺎﻇﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ دﯾﺪم ﺑﻌﯿﺪ ﻣﯿﺪوﻧﻢ‬
‫ﭼﯿﺰي ﻏﯿﺮ از ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ اوﻧﺠﺎ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺳﻮاﻟﯽ را ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ از ﻣﻮﻗﻌﯽ اي ﮐﻪ اﺑﺮﻓﻮرث آن ﺟﺎدوي ﻋﺠﯿﺐ را اﺟﺮا‬

‫ﮐﺮد‪ ،‬ذﻫﻨﺶ را ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬اوﻧﺠﺎ ﭼﻪ ﺟﺎدوﯾﯽ اﻧﺠﺎم دادﯾﺪ ﮐﻪ اون ﻗﺪر ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ و اون ﻫﻤﻪ ﺳﺮ و ﺻﺪا داﺷﺖ‬
‫و اﯾﻦ ﻃﻮري ﻫﻢ اﻧﺮژﯾﺘﻮن رو ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ اون ﻫﻤﻪ اﻧﺮژي ﮐﻪ ازاد ﮐﺮد ﻃﻠﺴﻢ ﺳﮑﻮت‬
‫رو از ﺑﯿﻦ ﺑﺮد ؟‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻫﺮﻣﯿﻮن اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬او اﺻﻼ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻦ ﻃﻠﺴﻢ را ﺣﺲ‬
‫ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﺎ ﺻﺪاي ارام ﺗﻮﺿﯿﺢ داد‪ :‬ﻣﻦ از ﺟﺎدوﻫﺎي ﻣﺨﺼﻮص ﺧﺎﻧﺪان داﻣﺒﻠﺪورﻫﺎ‬
‫ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ از ﻏﯿﺮ از ﻣﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ازش اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻪ ﺑﮑﺎر ﺑﺮدم ‪ ....‬اون ﺟﺎدو ﺗﻤﺎم‬
‫ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﯿﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ ﺑﻮد را ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪاد‪.‬‬
‫‪١٧٩‬‬

‫ﺻﻮرت ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺣﺮف اﺑﺮﻓﻮرث ﮔﻮش ﻣﯿﺪاد ﺑﺎ اون ﻗﺴﻤﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ‬
‫ﯾﮏ داﻣﺒﻠﺪور ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ اﯾﻦ ﻧﻮع ﺟﺎدو رو اﺟﺮا ﮐﻨﻪ ﭘﮋﻣﺮده ﺷﺪ وﻟﯽ ﺑﺎز ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪاً‬
‫ﺑﺎﯾﺪ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺳﻮال ﻣﯿﮑﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﭼﯽ دﯾﺪﯾﺪ ؟ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ رو اوﻧﺠﺎ دﯾﺪﯾﺪ؟‬
‫‪ -‬دﻗﺖ ﮐﻦ رون ﮔﻔﺘﻢ ﻓﻘﻂ ﺟﺎدوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ رو دﯾﺪم ﻧﻪ ﺧﻮد اوﻧﺠﺎ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺟﺎدوﻫﺎي ﺣﻔﺎﻇﺘﯽ در ﭼﻪ ﺣﺪي ﺑﻮدﻧﺪ ؟‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯿﺪاﻧﺴﺖ ﺟﻮاﺑﺶ او را‬
‫راﺿﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻢ از ﭘﺴﺶ ﺑﺮﺑﯿﺎم وﻟﯽ اول ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ اﻟﺒﻮس ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ از ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ در ﺟﻨﮕﻞ ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﮕﺮاﻧﯽ را درﭼﺸﻤﻬﺎي اﺑﺮﻓﻮرث دﯾﺪه ﺑﻮد‬
‫ﻣﺼﺮاﻧﻪ دوﺑﺎره ﭘﺮﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻣﻨﻈﻮرم اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺟﺎدوﻫﺎي ﺣﻔﺎﻇﺘﯽ اوﻧﺠﺎ ﭼﻘﺪر ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ ؟‬
‫‪١٨٠‬‬

‫‪-‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ راﺳﺘﺸﻮ ﻣﯿﮕﻢ ‪ ....‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ وﺣﺸﺘﻨﺎك ‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ وﺣﺸﺘﻨﺎك وﻟﯽ ﻧﮕﺮان‬
‫ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ ﻣﻄﻤﺌﻨﻨﺎً ﯾﻪ راﻫﯽ ﺑﺮاش ﭘﯿﺪا ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ آﻧﻬﺎ دوﺑﺎره ﺳﻮال ﭘﯿﭽﺶ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ دﯾﮕﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﻪ ام اﯾﻦ ﺟﺎدو ﺿﻌﯿﻔﻢ ﮐﺮد ‪ ...‬ﻓﺮدا دوﺑﺎره در ﻣﻮردش‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ و ﺧﻮدش را از زﯾﺮ ﻧﮕﺎﻫﺎي ﻧﮕﺮان آن دو ﺧﻼص ﮐﺮد و اﺗﺎق ﺧﺎرج‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻧﮕﺮان رﻓﺘﻦ او را ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﺳﮑﻮت ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ‬
‫ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ رون ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﺎﻻ ﭼﮑﺎر ﮐﻨﯿﻢ ؟‬
‫‪ -‬ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ رون ‪ ....‬اﺑﺮﻓﻮرث ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ‬
‫‪ -‬وﻟﯽ ﻣﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯿﻢ‬
‫‪ -‬رون ﻣﻨﻈﻮرم ﯾﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻗﻮﯾﻪ ‪ .....‬ﻣﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯿﻢ آﻧﭽﻨﺎن ﺑﻬﺶ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﻣﮕﻪ‬
‫ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻗﺒﻠﯽ رو ﯾﺎدت رﻓﺘﻪ اﮔﻪ ﻫﺮي ﻧﺒﻮد ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮد از اوﻧﺠﺎ زﻧﺪه ﺑﯿﺮون ﺑﯿﺎم‬
‫‪ .....‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﻣﺜﻞ او اﺣﺘﯿﺎج دارﯾﻢ ‪ ....‬اﺑﺮﻓﻮرث ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ از ﭘﺴﺶ ﺑﺮﺑﯿﺎد‪.‬‬
‫‪١٨١‬‬

‫رون ﮐﻪ اﻋﺼﺎﺑﺶ ﺧﻮرد ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﮐﺞ ﺧﻠﻘﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﯿﮕﯽ ﭼﮑﺎر ﮐﻨﯿﻢ ‪ .....‬ﺑﺮﯾﻢ‬
‫اﻋﻼﻣﯿﻪ ﭘﺨﺶ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﻪ ﺟﺎدﮔﺮ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪﯾﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺲ ﮐﻦ رون ﻣﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻧﺎراﺣﺘﻢ وﻟﯽ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ رﻓﺘﺎر ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﭘﺎﺷﻮ ﺑﺮﯾﻢ اﺗﺎق‬
‫ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﻣﮕﻪ ﻧﺸﻨﯿﺪي دﯾﺮوز اﺑﺮﻓﻮرث ﭼﯽ ﮔﻔﺖ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺘﻮﻧﯿﻢ اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ رو‬
‫درﺳﺖ اﺟﺮا ﮐﻨﯿﻢ از ﺟﻠﺴﻪ ي ﺑﻌﺪي ﺧﺒﺮي ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه وﻗﺖ رو ﺗﻠﻒ ﻧﮑﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ آن دو ﻧﯿﺰ اﺗﺎق ﺟﻠﺴﺎت را ﺗﺮك ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث وﻗﺘﯽ ﮐﻪ از ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ ﺑﯿﺮون اﻣﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎي ﺧﻠﻮت ﺷﻬﺮ ﻟﻨﺪن‬
‫ﻗﺪم ﻣﯿﺰد در ﺣﺎل ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﯿﺎﻫﯽ ﮐﻪ دﯾﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻮد ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﯿﺎه ﻓﻮق‬
‫اﻟﻌﺎده ﻗﻮي و ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ اﺳﺘﺤﮑﺎم ﭘﺎﯾﺪاري ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﺎدو ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﻫﺮ ﭼﻪ‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮد ﮐﻤﺘﺮ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي روﺑﺮو ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ‪....‬‬
‫ﻧﻤﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ از ﭘﺲ آن ﺟﺎدوﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻧﯿﻤﯽ از آن را ﻧﻤﯿﺸﻨﺎﺧﺖ ﺑﺮﺑﯿﺎد‪.‬‬
‫‪١٨٢‬‬

‫رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ‪ ....‬اﯾﻦ دو ﭘﺲ از اﻟﮑﺲ از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺷﺎﮔﺮدﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل‬

‫داﺷﺖ وﻟﯽ ﺑﺎ اﻧﮑﻪ ﺟﺎدوﮔﺮان ﻗﻮﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﻤﯿﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻤﮏ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﺑﻪ او ﺑﮑﻨﻨﺪ ‪.....‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺟﺮﻗﻪ اي ذﻫﻨﺶ را روﺷﻦ ﮐﺮد ‪ ....‬ﺧﻮدﺷﻪ ‪ ....‬ﺟﯿﻤﺰ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ او اﺣﺘﯿﺎج دارم‪ .‬ﺑﺎ‬
‫اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﻤﯽ از ﻧﮕﺮاﻧﯿﺶ ﮐﻢ ﺷﺪ و ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﻢ رﻧﮕﯽ روي ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﺸﺴﺖ ‪ ....‬ﻓﺮدا‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ اﻟﺒﻮس در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﺮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﮐﻤﯽ ﭘﯿﺎده روي وارد ﯾﮏ ﮐﻮﭼﻪ ي ﺧﻠﻮت ﺷﺪ و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﮐﺮد و‬
‫اﭘﺎرات ﮐﺮد‪.‬‬
‫***‬
‫ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ دﻓﺘﺮ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪرﺳﻪ‬
‫‪ -‬اﻟﺒﻮس اون ﻣﺮد اﻃﻼﻋﺎت ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺎدي داره ﮐﻪ اﮔﻪ ﺑﮕﻢ ﺑﺎورت ﻧﻤﯿﺸﻪ ‪ ...‬او راه ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ‬
‫ﺑﺎ ﻃﻠﺴﻢ ﺳﺎﻻزار رو ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ‪...‬‬
‫‪ -‬ﭼﯽ ؟!! وﻟﯽ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﯽ ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻬﺶ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪-‬آره وﻟﯽ ﺧﻮب اﺷﺘﺒﺎه ﮐﺮدم‪.‬‬
‫‪١٨٣‬‬

‫اﻟﺒﻮس از اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﺮادرش ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ او ﺧﻮدش ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎل ﺑﺪﻧﺒﺎل راﻫﯽ ﺑﺮاي‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﺘﯿﺠﻪ اي ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪ‬
‫‪ -‬وﻟﯽ ﭼﻄﻮر ﻣﻤﮑﻨﻪ؟‬
‫‪ -‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ وﻟﯽ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮدش ﺑﺎ ﺳﭙﺮي ﮐﻪ درﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺟﻠﻮي ﺗﻤﺎم اﺛﺮات‬
‫ﮐﺸﻨﺪه ي ﻃﻠﺴﻢ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ از ﺷﺪت ﺿﺮﺑﻪ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﻧﻤﯿﮑﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﺷﺪم ﮐﻪ او ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮد ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ روز ﻧﯿﺎﻓﺘﺎده ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﻢ ﯾﺮوﮔﺎ ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه‬
‫ﺑﺎ ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻮده اﯾﻦ ﺑﻼ ﺳﺮش اوﻣﺪه‪ .‬اﻃﻼﻋﺎﺗﺶ در ﻣﻮرد ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﺳﺖ‪،‬‬
‫ﭼﯿﺰاﯾﯽ ﻣﯿﮕﻪ ﮐﻪ ﺑﺮام ﺗﺎزﮔﯽ داره‪.‬‬
‫اﻟﺒﻮس ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺣﺮف ﺑﺮادرش ﮔﻮش ﻣﯿﺪاد دﺳﺘﺶ را زﯾﺮ ﭼﺎﻧﻪ اش ﻗﺮار داد‬
‫و ﻣﺘﻔﮑﺮاﻧﻪ ﮔﻔﺖ‬
‫‪ -‬ﺳﻢ ﯾﺮوﮔﺎ ‪ ....‬ﮐﺎر ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺮﮐﺎﻧﻪ اي ‪ ...‬ﺗﺎم رﯾﺪل اﺳﺘﻌﺪاد ﻓﻮق اﻟﻌﺎده اي در ﺗﺮﮐﯿﺐ‬
‫ﮐﺮدن ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ داﺷﺖ ﻧﻤﯿﺨﻮام از ﺧﻮدم ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﻢ وﻟﯽ در واﻗﻊ ﻫﻤﯿﻦ‬
‫‪١٨۴‬‬

‫اﺳﺘﻌﺪادش در ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﺪ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ و ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﻣﻦ‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﻨﻪ؛ ﺟﯿﻤﺰ دﯾﮕﻪ ﭼﯽ ﮔﻔﺖ ؟‬
‫‪ -‬اون ﺗﺎزه ﻣﯿﺨﻮاد راه ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻃﻠﺴﻢ ﺳﺎﻻزار رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﯾﺎد ﺑﺪه ‪ ....‬ﺑﺮﻗﯽ از اﻓﺘﺨﺎر در‬
‫ﭼﺸﻤﺎن اﻟﺒﻮس ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي درﺧﺸﯿﺪ ‪ ....‬ﺷﺎﮔﺮدش ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮﻫﺎي ﺟﻬﺎن ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد از ﻫﻤﻮن ﻟﺤﻈﻪ ي اول ورود ﻫﺮي ﺑﻪ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻗﺪرت ﺧﺎص او ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﯿﺪاﻧﺴﺖ او روزي ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﺑﻬﺘﺮ از ﺧﻮدش ﺗﺒﺪﯾﻞ‬
‫ﻣﯿﺸﻮد اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺷﺶ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ از ﻣﺮﮔﺶ ﺑﻪ واﻗﻌﯿﺖ ﭘﯿﻮﺳﺖ دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ از‬
‫اﯾﻦ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎي ﺧﻮدش او را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪.‬‬
‫وﻟﯽ ﭘﯿﺮﻣﺮد از ﺑﻼﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺳﺮ ﺷﺎﮔﺮدش آﻣﺪه ﺑﻮد ﺧﺒﺮي ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻼﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﮔﺮ‬
‫ﻣﯿﻔﻬﻤﯿﺪ ﻗﻄﻌﺎً ﺑﻪ ﻫﯿﭻ اﻧﺘﻈﺎر دﯾﺪن او در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ را ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬در ﻣﻮرد ﻫﻮﯾﺘﺶ ﭼﯽ؟ ﭘﺮﺳﯿﺪي ؟‬
‫‪ -‬آره اﻣﺎ اون ﻫﯿﭽﯽ ﻧﮕﻔﺖ وﻟﯽ ﯾﻪ ﭼﯿﺰ رو ﻓﻬﻤﯿﺪم و اون اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ اوﻧﻮ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﯽ‬
‫ﭼﻮن ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﺷﺎﮔﺮد ﺗﻮ ﺑﻮده‪ .‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯽ اﻧﮑﺎر ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫‪١٨۵‬‬

‫اﻟﺒﻮس ﺑﺎز در ﺟﻮاﺑﺶ ﯾﮑﯽ از ﻫﻤﺎن ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻫﺎي ﻣﻌﻨﺎ دارش را ﺑﻪ او زد و دوﺑﺎره ﭘﺮﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻟﻪ ﻫﺎي ﻗﺪرﺗﺶ ﭼﯽ؟ اوﻧﺎ رو دﯾﺪي؟ ﭼﻪ رﻧﮕﯽ ﺑﻮدن؟‬
‫‪ -‬ﻫﯿﭽﯽ ‪ ......‬ﻫﯿﭽﯽ ﻧﺪﯾﺪم ‪ .....‬ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪه‪.‬‬
‫ﺟﻮاب اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ ﮐﻠﯽ اﻟﺒﻮس رو ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﮐﺮد ﭼﻮن ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪات او ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺪس‬
‫ﺑﺰﻧﺪ ﻫﺮي ﺗﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎزه ذﻫﻦ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﻗﻮي ﻫﻢ داره ‪ ....‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم از روش ﺧﻮدم اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻢ وﻟﯽ‬
‫وﻗﺘﯽ ﺑﻠﻮﮐﻬﺎي ذﻫﻨﯿﺶ رو دﯾﺪم ﻣﻨﺼﺮف ﺷﺪم ‪ ....‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﺨﻮام ﺑﻪ‬
‫ذﻫﻨﺶ ﻧﻔﻮذ ﮐﻨﻢ ﭼﻮن ﻫﯿﭻ ﮐﺲ در اون ﺷﺮاﯾﻂ اﯾﻦ ﻃﻮري دﯾﻮاره ي ذﻫﻨﯿﺶ رو ﺑﺎﻻ‬
‫ﻧﻤﯿﮑﺸﻪ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﺑﺴﻪ دﯾﮕﻪ ﺑﺰار ﻣﻨﻢ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﻮال ﺑﭙﺮﺳﻢ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث وﻗﺘﯿﮑﻪ دﯾﺪ ﺑﺮادرش دوﺑﺎره ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ از او ﺳﻮال ﮐﻨﺪ دﺳﺘﺶ را ﺑﺎﻻ آورد و‬
‫اداﻣﻪ ي ﺟﻤﻠﻪ اش را ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ در ﻣﻮرد ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎ ﺑﻬﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﻢ؟ آﺧﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗﺶ در ﻣﻮرد‬
‫ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎﻻﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺑﺪرد ﻣﺎ ﻣﯿﺨﻮره‪.‬‬
‫‪١٨۶‬‬

‫‪ -‬آره ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﺑﻬﺶ ﺑﮕﯽ وﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ ﻻزم ﺑﺎﺷﻪ ازش ﭘﯿﻤﺎن‬
‫ﻧﺎ ﮔﺴﺴﺘﻨﯽ ﺑﮕﯿﺮي ﭼﻮن او ﺧﻮدش ﻗﺒﻼً ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮده و از ﻫﺮ ﻟﺤﺎظ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎده ‪...‬‬
‫وﻟﯽ ﭼﻄﻮرﻣﮕﻪ ‪ ....‬ردي ازش ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﺪ ؟‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻨﮑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻗﺒﻼً ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮده اﺳﺖ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ وﻟﯽ ﺑﻪ روي‬
‫ﺧﻮدش ﻧﯿﺎورد و در ﺟﻮاب ﺳﻮال اﻟﺒﻮس ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮﻣﯿﻮن رد ﯾﮑﯽ از ﻫﻮرﮐﺮاس ﻫﺎ رو ﺗﻮ ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎي ﺳﯿﺎه اﻟﺒﺎﻧﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ‪ ....‬دﯾﺮوز‬
‫ﺑﺎ رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ رﻓﺘﯿﻢ ﺗﺎ ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻨﺪازﯾﻢ ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺸﯿﻢ ﺧﻮدﺷﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎي ﺳﯿﺎه آﻟﺒﺎﻧﯽ ‪ ...‬ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯿﺎد ‪ ...‬ﺧﺐ؟‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺑﻮد‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از ﮐﺸﺘﻦ ﭘﺪر وﻣﺎدر ﻫﺮي‬
‫درﺳﺖ ﮐﺮده‪ .‬ﭼﻮن ﺟﺎدوﻫﺎي ﺣﻔﺎﻇﺘﯿﺶ ﮐﻪ اوﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮده ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎك ‪....‬‬
‫ﺟﺎدوﻫﺎش ﺑﺮام آﺷﻨﺎﺳﺖ وﻟﯽ ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺗﻮ ﻻﯾﻪ ﺣﻔﺎﻇﺘﯽ ﻫﺴﺖ ‪ ....‬ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﻄﻮري‬
‫ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪم‪ .‬ﯾﻪ ﭼﯿﺰ ﻋﺠﯿﺒﯿﻪ ‪ ...‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ از ﭘﺴﺶ ﺑﺮﺑﯿﺎم ﺑﻪ ﻃﻮر ﺣﺘﻢ ﺗﻮ‬
‫ﻫﻤﻮن ﻻﯾﻪ ﻫﺎي ﺣﻔﺎﻇﺘﯽ اوﻟﯿﻪ از ﭘﺎ در ﻣﯿﺎم اﻟﺒﻮس‪.‬‬
‫‪١٨٧‬‬

‫ﺻﺪاي اﺑﺮﻓﻮرث ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﺟﻤﻠﻪ اش ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯿﺸﺪ ﺿﻌﯿﻒ ﺷﺪ و ﺑﺎ‬
‫ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬اﺑﯽ ﺗﻮ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺧﻮدﺗﻮ ﺳﺮ زﻧﺶ ﮐﻨﯽ ‪ ...‬اون وﻟﺪﻣﻮرﺗﻪ ‪ ...‬اﯾﻦ ﻃﻮر ﮐﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺗﻮ ﺣﺘﯽ اﮔﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ زﻧﺪه ﺑﻮدم ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺘﯿﻢ ﺑﺪون ﺗﻠﻔﺎت ﺟﺎﻧﯽ از ﭘﺴﺶ ﺑﺮﺑﯿﺎم‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ از ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﻣﺤﯿﻂ ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﺶ راه ﻣﯿﺮﻓﺖ اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﺣﺪﺳﻢ درﺳﺖ ﺑﺎﺷﻪ و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺮﯾﻔﺎت اون ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻫﻮرﮐﺮاﺳﺶ از ﺟﺎدوي‬
‫اول اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده‪.‬‬
‫‪ -‬ﭘﻨﺎه ﺑﺮ ﻣﺮﻟﯿﻦ ‪ ...‬ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ ﭼﯽ ﻣﯿﮕﯽ اﻟﺒﻮس ‪ ...‬اﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن ﻫﺮ ﮐﺪام از‬
‫اون ﻻﯾﻪ ﻫﺎ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎ ﻃﻮل ﻣﯿﮑﺸﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬دﻗﯿﻘﺎً ‪ ...‬وﻟﯽ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﻬﺘﻮن ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻪ‪...‬‬
‫***‬
‫‪١٨٨‬‬

‫روز ﺳﻮم ﻓﺮا رﺳﯿﺪ ‪ ....‬ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺮده اﻃﺮاف ﺗﺨﺘﺶ را ﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻋﻮض‬
‫ﮐﺮدن ﻟﺒﺎﺳﺶ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻫﻤﺮاه اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ دﻗﺎﯾﻘﯽ ﭘﯿﺶ ﭘﺎﺗﺮﻧﻮﺳﯽ ﺑﺮاي او ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ در آن از او ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮده ﺗﺎ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮوﻧﺪ‪ ،‬از اﯾﻦ درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺧﻼص ﺷﻮد‪.‬‬
‫***‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﻣﻌﺠﻮن رو ﻫﺮ ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻋﺖ ﯾﻪ ﺑﺎر ﻣﯿﺨﻮري‬
‫‪ -‬ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﭙﺮﺳﻢ اﯾﻦ ﻣﻌﺠﻮن ﭼﯿﻪ ؟‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ‪ ....‬ﻓﻘﻂ ﺑﺪون ﮐﻪ ﯾﻪ ﻧﻮع ﻣﻌﺠﻮن ﺗﻘﻮﯾﺘﯿﻪ ‪ ....‬ﺑﻌﺪﺷﻢ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ روز زﯾﺎد ﺑﻪ ﺧﻮدت زﯾﺎد‬
‫ﻓﺸﺎر ﻧﻤﯽ ﯾﺎري‪.‬‬
‫‪ -‬از اون ﺟﺎي ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻋﻼﻗﻪ ي ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ دوﺑﺎره اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮﮔﺮدم ﻧﺪارم ﺣﺘﻤﺎً اﯾﻦ ﮐﺎر‬
‫رواﻧﺠﺎم ﻣﯿﺪم ‪ ....‬ﺑﺮﯾﻢ آﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف در ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬از اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮ اﯾﻦ‬
‫ﭼﻨﺪ روز ﻧﺎراﺣﺘﺘﻮن ﮐﺮدم ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام‪.‬‬
‫‪ -‬اﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪاره ‪ ...‬ﻓﻘﻂ اﻣﯿﺪوارم دﯾﮕﻪ ﭘﺎت ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎز ﻧﺸﻪ‬
‫‪١٨٩‬‬

‫ﺟﯿﻤﺰ در ﺟﻮاﺑﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد‬
‫‪ -‬ﻗﻮل ﻧﻤﯿﺪم‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ از درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺧﺎرج ﺷﺪ ﻣﺤﻮ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ‬
‫ﺑﻮد ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از اﺷﭙﺰ ﺧﺎﻧﻪ اﺗﺎق ﺟﻠﺴﺎت و اﺗﺎق ﺧﻮاﺑﺶ ﮐﻪ ﮔﻬﮕﺎﻫﯽ آﻧﺠﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﺑﯿﺪ ﻫﻤﻪ‬
‫ﺟﺎ ﮐﺜﯿﻒ و ﭘﺮ از اﺷﻐﺎل ﺑﻮد اﻣﺎ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﺎﻧﮑﺲ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد و دﯾﮕﺮ از‬
‫آن ﻓﻀﺎي ﺗﯿﺮه و آﻟﻮده ﺑﻪ ﻏﻤﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﻮد اﺛﺮي ﻧﺒﻮد رﻧﮓ دﯾﻮارﻫﺎ ﻋﻮض‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻟﻮازم و اﺷﯿﺎﯾﯽ ﮐﻪ روزﮔﺎري ﮐﺜﯿﻒ و ﻏﺒﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﺎﻻ از ﺷﺪت ﺗﻤﯿﺰي‬
‫ﺑﺮق ﻣﯿﺰد اﻧﮕﺎر ﺗﺎﻧﮑﺲ روزي ﺳﻪ ﺑﺎر آﻧﻬﺎ را دﺳﺘﻤﺎل ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫راه ﭘﻠﻪ ي ﭼﻮﺑﯽ ﻗﻬﻮه اي رﻧﮓ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﺑﺨﺎﻃﺮ ﮔﺮد و ﺧﺎك زﯾﺎدي ﮐﻪ روﯾﺸﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮد ﺳﯿﺎه رﻧﮓ اﺳﺖ و ﮐﻨﺎره ﻫﺎي ﭼﻮﺑﯽ ﺣﮑﺎﮐﯽ ﺷﺪه و ﻟﻮﺳﺘﺮﻫﺎي‬
‫ﮐﺮﯾﺴﺘﺎﻟﯽ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﺳﻘﻒ آوﯾﺰان ﺑﻮد ﺑﻪ ﻓﻀﺎي ﻣﻌﻤﺎري داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺧﺎﺻﯽ‬
‫ﺑﺨﺸﯿﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ ﺑﺎ ﻧﻈﻢ و ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺧﺎﺻﯽ روي دﯾﻮار ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و اﺛﺮي از‬
‫ﺳﺮ ﺟﻦ ﻫﺎي ﺧﺎﻧﮕﯽ ﺧﺎﻧﺪان ﺑﻠﮏ ﻧﯿﺰ اﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫‪١٩٠‬‬

‫ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ اﯾﻨﻘﺪر زﯾﺒﺎ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ....‬در واﻗﻊ ﺗﻨﻔﺮش از اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻫﯿﭻ وﻗﺖ اﻧﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ زﺣﻤﺘﯽ ﺑﺮاي ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮدن آﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺪﻫﺪ‬
‫اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻗﺼﺮ ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ واﻗﻌﺎً ﺑﺮازﻧﺪه ي آن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ ﺧﻮدش آﻣﺪ‬
‫‪ -‬ﭼﯽ ﺷﺪه ﺟﯿﻤﺰ ؟ ﭼﺮا واﯾﺴﺎدي ؟‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻗﺸﻨﮓ ﺷﺪه‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث اﺑﺮوﯾﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺸﻨﮓ ﺷﺪه ؟ ﻣﮕﻪ ﺗﻮ ﻗﺒﻼ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮدي ؟‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮادرﺗﻮن رﺋﯿﺲ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮد ﺳﻪ ‪ ،‬ﭼﻬﺎر ﺑﺎر اﯾﻨﺠﺎ اوﻣﺪه ﺑﻮدم ‪ ...‬اون‬
‫ﻣﻮﻗﻊ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﺜﯿﻒ و زﺷﺖ ﺑﻮد ‪ ....‬اﺻﻼً ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﺮدم ﺑﻪ اﯾﻦ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﮐﺎﻣﻼً‬
‫ﺷﺒﯿﻪ ﯾﻪ ﻗﺼﺮ ﺷﺪه‪.‬‬
‫‪١٩١‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮات ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯿﺪم وﻟﯽ اول ﺑﻬﺘﺮه ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎﺷﯽ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﻧﯿﻮﻓﺘﯽ ‪ ...‬ﻣﯿﺨﻮاي ﮐﻤﮑﺖ‬
‫ﮐﻨﻢ؟‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺖ ﮐﻤﮏ ﭘﯿﺮﻣﺮد را رد ﮐﻨﺪ ﮔﻔﺖ‬
‫‪ -‬اﮔﻪ زﺣﻤﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻤﻨﻮن ﻣﯿﺸﻢ ﺳﭙﺲ دﺳﺖ اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ ﺑﻪ او ﺟﻠﻮ‬
‫اورده ﺑﻮد را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ آراﻣﯽ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻣﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻣﺪﻧﺪ اﺑﺮﻓﻮرث دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﻪ ﺗﺎﻧﮑﺲ ﭘﺎﺷﻮ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﺗﻐﯿﯿﺮ داده ‪.‬ﺑﺎ اون‬
‫روﺣﯿﻪ ي ﺷﺎدي ﮐﻪ داﺷﺖ ﻓﻀﺎي اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ رو ﺑﻪ ﮐﻠﯽ ﻋﻮض ﮐﺮد ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﺗﻮ ﺗﺎﺑﻠﻮي‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻠﮏ رو ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﯽ ؟‬
‫‪ -‬اون ﭘﯿﺮزن ﺟﯿﻎ ﺟﯿﻐﻮ رو ﻣﯿﮕﯿﺪ ؟‬
‫‪ -‬اره ‪ .....‬ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﺎورت ﻧﺸﻪ وﻟﯽ ﺗﺎﻧﮑﺲ ﺣﺘﯽ اوﻧﻮ ﻫﻢ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮار داد اﻟﺒﺘﻪ‬
‫اﺧﻼﻗﺶ ﻫﻨﻮز ﻣﺜﻞ ﺳﺎﺑﻘﻪ وﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﺎﻧﮑﺲ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺷﺪه‪.‬‬
‫‪١٩٢‬‬

‫ﺟﯿﻤﺰ از اﯾﻦ ﺣﺮف اﺑﺮﻓﻮرث ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺎﻧﮑﺲ ﭼﯿﮑﺎر ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮي ﻣﺎدر‬
‫ﺳﯿﺮﯾﻮس ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﺮاي اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ارزﺷﯽ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﺒﻮد اﯾﻦ ﻃﻮري ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‬
‫ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺪي ﻣﯿﮕﯿﺪ؟‪ ...‬ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﺮدم اون از ﮐﺴﯽ ﺧﻮﺷﺶ ﺑﯿﺎد‪.‬‬
‫‪ -‬درﺳﺘﻪ وﻟﯽ ﺗﺎﻧﮑﺲ ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﻧﻈﺮش رو ﺟﻠﺐ ﮐﻨﻪ ‪ ....‬اون زن ﻓﻮق اﻟﻌﺎده اي ﺗﺎزه اﻻن‬
‫ﻫﻢ ﻣﻼﻗﺎﺗﺶ ﻣﯿﮑﻨﯽ ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﺑﺮﻓﻮرث اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺑﻪ آﺷﭙﺰ ﺧﺎﻧﻪ رﺳﯿﺪﻧﺪ و اﺑﺮﻓﻮرث‬
‫ﺟﻠﻮﺗﺮ از او وارد ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ زدن ﺑﻪ در ﺗﺎﻧﮑﺲ را ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﺑﻨﺪي ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و در ﺣﺎل درﺳﺖ ﮐﺮدن ﻏﺬا‬
‫ﺑﺮاي ﻧﻬﺎر ﺑﻮد را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮدش ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺗﺎﻧﮑﺲ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم اﺑﺮﻓﻮرث ‪ ...‬اﻣﯿﺪوارم ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻧﻬﺎر ﺑﻤﻮﻧﯽ دﻓﻌﻪ ي ﻗﺒﻞ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﯽ اﺻﺮار ﮐﺮدم‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪي‪.‬‬
‫‪١٩٣‬‬

‫‪ -‬اوه ﺑﻠﻪ ‪ .....‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮات ﻣﻬﻤﻮن ﻫﻢ آوردم‪.‬‬
‫ﺗﺎﻧﮑﺲ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺟﻠﻮ ﻣﯽ آﻣﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﺮد‪ .‬ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﻧﻘﺎﺑﺪاري ﺷﺪ ﮐﻪ داﺷﺖ اﻃﺮاﻓﺶ را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺟﯿﻤﺰ‪ ،‬ﺗﺎﻧﮑﺲ ﻫﻤﻮن زن ﻓﻮق اﻟﻌﺎده اي ﮐﻪ ﺑﺎﻫﺎت در ﻣﻮردش ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدم ‪....‬‬
‫ﺗﺎﻧﮑﺲ ﺟﯿﻤﺰ روﺑﻬﺖ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ داﺷﺖ آﺷﭙﺰ ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﺮاﻧﺪاز ﻣﯿﮑﺮد ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف اﺑﺮﻓﻮث ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﺎﻧﮑﺲ ﺷﺪ‬
‫ﻫﻨﻮزﻫﻤﺎن ﻣﻮﻫﺎي ﺻﻮرﺗﯽ رﻧﮓ را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯿﮑﺮد ‪ ....‬ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻌﺮﯾﻒ اﺑﺮﻓﻮرث‬
‫ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد دﺳﺘﺶ را ﺟﻠﻮ ﺑﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺧﺎﻧﻢ ﺗﺎﻧﮑﺲ از دﯾﺪن ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺎﻧﮑﺲ ﺑﺎ دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﯽ دﺳﺘﺶ را ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﺑﻨﺪش ﭘﺎك ﮐﺮد و دﺳﺖ ﺟﯿﻤﺰ را ﮔﺮﻓﺖ‬
‫‪ -‬ﺳﻼم آﻗﺎ ﻣﻦ ﻫﻢ از دﯾﺪﻧﺘﻮن ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﯿﺪ ﺑﺸﯿﻨﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺮاﺗﻮن ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﺑﯿﺎرم‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﮐﺎﺑﯿﻨﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﺑﯿﺎورد ‪.‬‬
‫‪١٩۴‬‬

‫ﺟﯿﻤﺰ و اﺑﺮﻓﻮرث ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﻣﻮﻗﻊ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻫﺮي ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﭽﻪ اي ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫اﺷﺘﯿﺎق داﺷﺖ ﺑﻪ ﺗﺎزه واردﯾﻦ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬از ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ و ﺳﺒﺰ رﻧﮕﺶ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫ﭘﺴﺮ ﺗﺎﻧﮑﺲ و رﯾﻤﻮس اﺳﺖ و ﭘﺴﺮ ﺧﻮاﻧﺪه اش ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﭘﺴﺮ ﺧﻮاﻧﺪه اش را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد وﻧﺸﺴﺖ ‪ ....‬ﺑﻪ دﻗﺖ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ﭘﺴﺮ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪه اش از ﺗﻤﺎم ﻟﺤﺎظ ﺑﻪ ﻣﺎدرش رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫زﯾﺒﺎ و ﺻﺪ اﻟﺒﺘﻪ دﮔﺮﮔﻮن ﻧﻤﺎ ﺑﻮدن او را از روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﺮداﺷﺖ وﺑﻪ اراﻣﯽ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮد‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ اﺣﺴﺎس زﯾﺒﺎي ﭘﺪرﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮدن را ﺣﺲ ﮐﻨﺪ وﻟﯽ ﺟﺰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻫﯿﭻ‬
‫اﺣﺴﺎس دﯾﮕﺮي ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ....‬ﻓﻘﻂ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﻮاﻧﺪه اش را دﯾﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫دﯾﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻃﺎﻗﺖ ﺑﯿﺎرد ‪ ....‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ روزي را ﮐﻪ رﯾﻤﻮس او را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﺪر‬
‫ﺧﻮاﻧﺪه ﻓﺮزﻧﺪش اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﻮد رو ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ‬
‫ﭘﺮواز ﮐﻨﺪ ‪ ....‬ﺑﯽ ﺻﺒﺮاﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮاﻧﺪه اش را ﺑﺒﯿﻨﺪ و اﺣﺴﺎﺳﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺳﯿﺮﯾﻮس ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او داﺷﺖ را اﺣﺴﺎس ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ در ﺑﻐﻠﺶ ﺑﻮد ﻫﯿﭻ اﺣﺴﺎﺳﯽ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫‪١٩۵‬‬

‫ﻗﻄﺮه ﻫﺎي اﺷﮏ از ﺻﻮرﺗﺶ ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﺑﺮاي ﭼﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ‬
‫داﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﻃﻮري ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯿﺸﻮد و ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻫﯿﭻ ﻗﻄﺮه اﺷﮑﯽ از زﯾﺮ ﻧﻘﺎﺑﺶ ﺑﯿﺮون ﻧﻤﯽ‬
‫رود‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻟﺮزش ﺑﺪن ﺟﯿﻤﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﯿﺰي ﺷﺪه ﺟﯿﻤﺰ ؟‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻌﺪ ازاﯾﻨﮑﻪ آرام ﺷﺪ ﭘﺴﺮ ﺧﻮاﻧﺪه اش را رو ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪ و رو ﺑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث‬

‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪-‬ﻧﻪ ﭼﯿﺰي ﻧﯿﺴﺖ ‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ ﻣﻦ اﯾﻦ ﻃﻮري ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ اﺻﺮارﮔﻔﺖ‪ :‬ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﻧﯿﺴﺖ ‪.‬‬
‫ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺗﺎﻧﮑﺲ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺳﯿﻨﯽ ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ و ﭼﻨﺪ ﺗﮑﻪ‬
‫ﮐﯿﮏ ﭘﯿﺶ آﻧﻬﺎ آﻣﺪ‪.‬‬
‫‪١٩۶‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﺧﺎﻧﻢ ﺗﺎﻧﮑﺲ ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ آﻗﺎي ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺟﯿﻤﺰ ﺧﺎﻟﯽ ﺻﺪاﺗﻮن ﮐﻨﻢ ‪.‬‬
‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮدﻣﻢ اﯾﻦ ﻃﻮري راﺣﺖ ﺗﺮم‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﺟﯿﻤﺰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺖ ‪ ....‬ﺗﻮ اﯾﻦ ﻫﻔﺖ‪ ،‬ﻫﺸﺖ روز ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺗﻌﺮﯾﻔﺘﻮن رو از اﯾﻦ و اون ﺷﻨﯿﺪم اﯾﻨﮑﻪ اﺳﻤﺸﻮ ﻧﺒﺮ رو ﻓﺮاري دادﯾﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﺪﻣﻮرت ‪ ...‬اﺳﻤﺶ رو ﺑﮕﯿﺪ از ﮐﺴﯽ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﺑﻌﯿﺪه ﮐﻪ از ﯾﻪ اﺳﻢ ﺑﺘﺮﺳﯿﺪ ‪ ....‬ﯾﻌﻨﯽ‬
‫اﺳﻤﺶ اﯾﻦ ﻗﺪر ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﻪ ﮐﻪ ﺟﺮات ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﺪ اﺳﻤﺶ رو ﺑﮕﯿﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث‪ :‬ﺑﺎور ﮐﻦ ﺟﯿﻤﺰ ﻣﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ دارم اﯾﻦ رو ﻣﯿﮕﻢ وﻟﯽ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﻪ‬
‫ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻢ ﮔﻮش ﻧﻤﯿﺪه‪.‬‬
‫‪ -‬اون ﻗﺪرﻫﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻦ ﺗﺮﺳﻨﺎك ﻧﯿﺴﺖ در واﻗﻊ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻧﮕﻔﺘﻦ اﺳﻤﺶ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﯾﻢ او‬
‫اﯾﻦ ﻗﺪر ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﻪ‪.‬‬
‫ﺗﺎﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪ اﺳﻢ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻟﺮزﯾﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪١٩٧‬‬

‫‪ -‬ﮔﻔﺘﻨﺶ ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﺟﻠﻮش واﯾﺴﻪ اﺳﻮﻧﻪ ﺟﯿﻤﺰ اﻣﺎ ﻣﺎﻫﺎ ﻧﻪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺳﺮش را ﺑﺎ ﺗﺎﺳﻒ ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ اﯾﻦ ﻃﻮري ﻧﯿﺴﺖ ‪ ...‬ﺑﮕﺬرﯾﻢ ‪.‬‬
‫ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﻮاﻧﺪه اش اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺴﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ ؟ آﺧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺒﯿﻪ‬
‫ﺷﻤﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ اﺳﻤﺶ ﻫﺮﯾﻪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ اﺳﻢ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ در ﮔﻮش ﺟﯿﻤﺰ زﻧﮓ ﻣﯿﺨﻮرد‪.‬ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﭼﯽ!؟‬
‫‪ -‬ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدﯾﺪ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ اﺳﻤﺶ رو ﻣﯿﮕﻢ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯿﮑﻨﻪ اﺳﻤﺶ ﻫﺮﯾﻪ ‪ ...‬ﻫﺮي‬
‫ﺳﯿﺮﯾﻮس ﻟﻮﭘﯿﻦ‬
‫ﺑﺎر دﯾﮕﺮ اﺳﻢ ﺳﯿﺮﯾﻮس ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻣﺪام در ذﻫﻨﺶ ﺗﮑﺮار ﻣﯿﺸﺪ ‪ ....‬ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻣﺮگ ﺟﻌﻠﯿﺶ روي ﻫﻤﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﭼﻮن اﺳﻢ اون را روي ﭘﺴﺮش ﺧﻮاﻧﺪه اش‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ....‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺗﺎﻧﮑﺲ از ﻓﮑﺮ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪١٩٨‬‬

‫‪ -‬اﺳﻢ ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﻪ ‪ ....‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﺪوﻧﯿﺪ ﻣﻨﻈﻮرم ﮐﯿﻪ ؟‬
‫‪ -‬اﮔﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻧﮑﺮده ﺑﺎﺷﻢ ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﻣﻌﺮوف ‪ .....‬درﺳﺖ ﮔﻔﺘﻢ دﯾﮕﻪ ؟‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ‪ ....‬ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻏﺬام ﺑﺮﺳﻢ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯿﺘﻮن رو ﺑﺨﻮرﯾﺪ ﻏﺬا ﻫﻢ ﺣﺎﺿﺮ‬
‫ﻣﯿﺸﻪ ‪ ...‬رﯾﻤﻮس ﻫﻢ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ دﯾﮕﻪ ﻣﯿﺮﺳﻪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف اﺟﺎق ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد دوﺑﺎره ﻣﺸﻐﻮل آﺷﭙﺰي‬
‫ﺷﺪ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻏﺬاﻫﺎ رو ﻣﯽ ﭼﺸﯿﺪ ادوﯾﻪ ﻫﺎي ﻻزم را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺳﺮ و ﺻﺪاﯾﯽ از ﻃﺮف ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ آن ﻃﺮف ﺟﻠﺐ ﺷﺪ‪ .‬رﯾﻤﻮس‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ داﺷﺖ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻫﺎي روي ﺷﻨﻠﺶ ﺗﻤﯿﺰش را ﻣﯽ ﺗﮑﺎﻧﺪ‪ .‬ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭼﺎق ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺻﻮرﺗﺶ از آن رﻧﮓ روي زرد رﻧﮕﺶ ﺧﺒﺮي ﻧﺒﻮد ﻣﻮﻫﺎي‬
‫ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي رﻧﮕﺶ ﮐﻢ ﭘﺸﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد و در ﮐﻞ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و اﯾﻦ ﻫﻢ از‬
‫ﻋﻮارض ازدواﺟﺶ ﺑﺎ ﺗﺎﻧﮑﺲ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ اورد و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺑﺮﻓﻮرث و ﯾﮏ ﻏﺮﯾﺒﻪ‬
‫ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺷﺪ‪ .‬از ﺧﻮدش ﭘﺮﺳﯿﺪ اون ﻏﺮﯾﺒﻪ ﮐﯿﻪ ؟ ﺑﻌﺪ از ﮐﻤﯽ ﻓﮑﺮ‬
‫‪١٩٩‬‬

‫ﮐﺮدن ﺗﺎزه ﻓﻬﻤﯿﺪ اون ﺟﯿﻤﺰ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻣﺮوز از درﻣﺎﻧﮕﺎه ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ ...‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫آﻧﻬﺎ رﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم اﺑﯽ ‪ ...‬ﺳﻼم اﻗﺎي ﺟﯿﻤﺰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﻧﻬﺎر ﭘﯿﺶ ﻣﺎ ﻣﻮﻧﺪﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ دﺳﺖ ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪﻫﺎش را ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ اﻗﺎي ﻟﻮﭘﯿﻦ‪.‬‬
‫دﯾﮕﺮ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ رﻓﺘﺎرش ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ﻋﺎدت ﻣﯿﮑﺮد ‪ .....‬ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻮل ﻣﯿﮑﺮد ﮐﻪ‬
‫ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﯿﺘﻮاﻧﺪ آن ﻫﺮي ﺳﺎﺑﻖ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻫﺮي ﺟﺪﯾﺪ ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎد‪.‬‬
‫رﯾﻤﻮس ﺑﻌﺪ از ﺑﻐﻞ ﮐﺮدن ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮑﺶ و ﺑﻮﺳﯿﺪن زﻧﺶ ﮔﻔﺖ‬
‫‪ -‬راﺣﺖ ﺑﺎﺷﯿﺪ آﻗﺎي ﺟﯿﻤﺰ و ﺧﻮدش ﻫﻢ ﮐﻨﺎر ﭘﺴﺮش ﻫﺮي ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از درﺳﺖ ﺷﺪن ﻧﻬﺎر در ﻣﻮرد ﻣﻮﺿﺎﻋﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﺟﯿﻤﺰ ﮐﯽ ﻣﯿﺨﻮاي ﺑﻪ دﯾﺪن ﺑﺮادرم ﺑﺮي ‪ ....‬اﻟﺒﻮس ﺑﯽ ﺻﺒﺮاﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ دﯾﺪﻧﺖ ‪....‬‬
‫در ﺿﻤﻦ ﺑﺎﯾﺪ در ﻣﻮرد ﯾﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫‪٢٠٠‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ اﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور ﺷﺎﯾﺪ ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ وﻗﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺎﺷﻪ اوﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ‪.‬‬
‫رﯾﻤﻮس‪ :‬ﺟﯿﻤﺰ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ازﺑﭙﺮﺳﻢ ﺗﻮ اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﮐﺠﺎ ﺑﻮدي ؟ ﺗﻮ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻗﺪر ﺧﻮب‬
‫ﻣﺒﺎرزه ﻣﯿﮑﻨﯽ ﭼﺮا ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺧﻮدﺗﻮ ﻧﺸﻮن ﻧﺪادي ؟ و ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﻧﺸﺪي ؟‬
‫‪-‬در ﺟﻮاب ﺳﻮال آﺧﺮﺗﻮن ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﻣﻦ ﻗﺒﻼً ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮدم اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﻫﻢ داﺷﺘﻢ‬
‫اﻣﻮزش ﻣﯿﺪﯾﺪم و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ زﻣﺎن ﺑﯿﻬﻮﺷﯿﻢ ﯾﮏ ﻣﺎه ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‪.‬‬
‫‪-‬اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﻗﺒﻼً اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع رو ﻣﯿﺪاﻧﺴﺖ ﻫﯿﭻ واﮐﻨﺸﯽ از ﺧﻮدش ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد وﻟﯽ‬
‫رﯾﻤﻮس ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮدي ؟ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ي ﻣﺎﻫﺎ رو ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﯽ ؟‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻫﻤﻪ آﺧﻪ ﻣﻦ وﻗﺘﯽ ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺖ ﭘﯿﺶ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮدم ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور‬
‫رﺋﯿﺲ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮد‪.‬اﻟﺒﺘﻪ ﺷﻤﺎ رو ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻢ‪.‬‬
‫‪٢٠١‬‬

‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ ﻋﻤﺪ اﯾﻦ ﺑﺤﺚ را ﭘﯿﺶ ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ذﻫﻦ اﺑﺮﻓﻮرث را در ﺟﻬﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدش‬
‫ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ﺳﻮق دﻫﺪ و اﺗﻔﺎﻗﺎً در ﮐﺎرش ﻫﻢ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ‪ ...‬ﭼﻮن دﻗﯿﻘﺎً ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﺣﺮف‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ ‪ ....‬و ﺑﺎ ﺧﻮش ﮔﻔﺖ ﻣﻮﻗﻌﯽ اي ﮐﻪ اﻟﺒﻮس ﺑﻮد ‪ ....‬ﯾﻌﻨﯽ ﮐﯽ‬
‫ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﻪ ؟‬
‫***‬
‫‪ -‬ﻧﺎﻫﺎر ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﻤﺰه اي ﺑﻮد ﺧﺎﻧﻢ ﺗﺎﻧﮑﺲ از ﻣﻬﻤﺎن ﻧﻮازﯾﺘﻮن ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ اﻣﺎ‬
‫دﯾﮕﻪ ﺑﺎﯾﺪ رﻓﻊ زﺣﻤﺖ ﮐﻨﻢ ﭼﻮن ﯾﻪ ﺳﺮي ﮐﺎر دارم ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺠﺎم ﺑﺪم‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث‪ :‬ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺨﻮاي ﺑﺮي ﺟﯿﻤﺰ ؟ اﮔﻪ ﺑﺨﻮاي ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﺑﯿﺎي ﮐﺎﻓﻪ ي ﻣﻦ ‪ ....‬ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬از ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدﺗﻮن ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ آﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮﻧﻢ رو ﻣﺮﺗﺐ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ داﺷﺘﻢ ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺗﺎزه ﭼﻨﺪ روز از ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺑﻪ‬
‫اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﻫﻨﻮز وﻗﺖ ﻧﮑﺮدم ﮐﻪ اوﻧﺠﺎ رو ﻣﺮﺗﺐ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫‪٢٠٢‬‬

‫‪ -‬ﻫﺮ ﻃﻮر ﮐﻪ راﺣﺘﯽ ﻓﻘﻂ ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش ﮐﻪ دﯾﺪه ﻧﺸﯽ ﭼﻮن ﻃﺒﻖ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺎي ﺟﺎﺳﻮﺳﻤﺎن‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺗﻮ ﻣﺮدي ‪ ...‬ﺑﻌﺪﺷﻢ ﻣﺮاﻗﺐ ﺧﻮدت ﺑﺎش ‪ ...‬ﺟﯿﻨﯽ ﮔﻔﺖ زﯾﺎد ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮدت ﻓﺸﺎر ﻧﯿﺎري‪.‬‬
‫‪-‬ﺣﺘﻤﺎً ‪...‬‬
‫اﻣﺎ ﺗﻤﺎم ﺣﺮﻓﻬﺎي ﮐﻪ زد دروﻏﯽ ﭘﯿﺶ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ اش ﺗﻤﯿﺰ و ﻣﺮﺗﺐ ﺑﻮد ﭼﻮن در اﯾﻦ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﯾﮏ ﺑﺎر ﺑﺮاي ﮔﺮد ﮔﯿﺮي ﺳﺮي ﺑﻪ اﻧﺠﺎ ﻣﯿﺰد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫دروغ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﭼﻮن ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮدن ﺑﺎ آﻧﻬﺎ از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً در ﺧﺎﻧﻪ ي ﮐﻪ در‬

‫ﮔﻮدرﯾﮏ ﻫﺎﻟﻮ داﺷﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ و ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﭘﺎﺗﺮ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در داﺧﻞ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ او از دﯾﺪه ﻫﻤﻪ ﻣﺨﻔﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ان‬
‫اﺣﺴﺎس آراﻣﺶ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻧﻘﺎﺑﺶ را ﮐﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ روي ﺻﻮرﺗﺶ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻣﯿﮑﺮد‬
‫را ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺳﭙﺲ دﺳﺘﮑﺶ دﺳﺖ ﭼﭙﺶ را ﮐﻪ اﺳﯿﺐ دﯾﺪﮔﯽ آن را‬
‫‪٢٠٣‬‬

‫از دﯾﺪ دﯾﮕﺮان ﻣﺨﻔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد را در آورد‪ .‬ﺻﻮرﺗﺶ در اﺛﺮ درد درﻫﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﻮدش‬
‫را روي ﻣﺒﻞ ﭼﺮﻣﯽ اﺷﺮاﻓﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و داﺑﯽ را ﺻﺪازد‪ .‬ﺑﺎ ﻫﺮ ﺑﺎر ﻏﯿﺐ و ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن ﻓﺸﺎر‬
‫زﯾﺎدي روي دﺳﺖ آﺳﯿﺐ دﯾﺪه اش وارد ﻣﯿﺸﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯿﺪاد از وﺳﯿﻠﻪ‬
‫ي ﻧﻘﻠﯿﻪ ي ﻣﺸﻨﮕﻬﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺑﻌﺪ داﺑﯽ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﭘﺎﻗﯽ ﺟﻠﻮي او ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪.‬ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻮپ ﻣﺎﻧﻨﺪش ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻫﺮي ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ دﺳﺘﻮرش ﺑﻮد‪.‬‬
‫وﺟﻮد داﺑﯽ ﯾﮏ ﻧﻌﻤﺖ ﺑﺮاي او در اﯾﻦ ﺳﻪ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﮐﻤﮏ او ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ‬
‫دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﺟﻌﻠﯽ او ﭼﮑﺎر ﻣﯿﮑﻨﻦ و اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺎﻻ ﺗﻮﺳﻂ اﺑﺮﻓﻮرث آﻣﻮزش‬
‫ﻣﯿﺪﯾﺪﻧﺪ‪.‬وﻗﺘﯽ اﯾﻦ را ﺷﻨﯿﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ ﭼﻮن اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻣﻮزش ﻣﯽ داد‬
‫و ﻣﺴﻠﻤﺎً آﻧﻬﺎ آﻧﻘﺪر ﻗﻮي ﻣﯿﺸﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺘﻮﻧﻨﺪ ﺧﻮدﺷﺎن را زﻧﺪه ﻧﮕﻪ دارﻧﺪ‪.‬‬
‫در واﻗﻊ داﺑﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻤﺪم او ﺑﻮد ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﻫﺎي او ﺗﻮاﻧﺴﺖ زود ﺗﺮ از اﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺗﺼﻮر‬
‫ﻣﯿﮑﺮد ﻣﮑﺎن ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺟﺎدوي ﺟﻨﻬﺎ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﺧﺎص و ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪٢٠۴‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ارﺑﺎب ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﮕﻢ اﯾﻦ ﻗﺪر ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻮ ارﺑﺎب ‪ .......‬اﻣﺎ درد دﺳﺘﺶ اﺟﺎزه ﻧﺪاد ﺑﻘﯿﻪ ﺣﺮﻓﺶ را‬
‫ﺑﺰﻧﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻓﻘﻂ دﺳﺘﺶ را ﺟﻠﻮ آورد و ﮔﻔﺖ دﺳﺘﻢ‪.‬‬
‫داﺑﯽ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻓﻮراً ﻃﻠﺴﻤﯽ روي دﺳﺖ ارﺑﺎﺑﺶ اﺟﺮا ﮐﺮد‪.‬‬
‫در اﯾﻦ دو ﺳﺎل ارﺑﺎﺑﺶ ﭘﺲ از ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدي ﭼﯿﺰي از ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺪ ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﻣﺸﮑﻞ ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬وﻟﯽ او ﺑﺎ ﺟﺎدوي ﻣﺨﺼﻮص ﺟﻦ ﻫﺎ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ درد آن را ﺳﺎﮐﺖ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬ارﺑﺎﺑﺶ دراﯾﻦ ﺳﻪ ﺳﺎل ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎي زﯾﺎدي ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد و درد دوري از دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻧﯿﺰ‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ او را اذﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد اﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﺮوز ﻧﻤﯽ داد اﻣﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮات او‬
‫ﮐﺎﻣﻼً ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ‪ .‬ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﺧﻮدش ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻧﺪرت ﺑﺮاي ﮐﺎر ﻏﯿﺮ ﺿﺮوري ﺟﺎﯾﯽ ﻣﯽ‬
‫رﻓﺖ‪.‬وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﻧﮕﺮان او ﺑﻮد‪ .‬اﺧﻼق ارﺑﺎﺑﺶ از ﭘﻨﺞ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ﺑﻪ‬
‫ﻃﻮر ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ از اﯾﻦ رو ﺑﻪ اون رو ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮد ﺑﺎ او ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎر ﻫﺎ از‬
‫او ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺮﻫﺎ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﺪ ﺷﺎﯾﺪ آﻧﻬﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮاﯾﺶ ﮐﺎري ﺑﮑﻨﺪ وﻟﯽ ﻫﺮ‬
‫ﺑﺎر ﺗﻨﻬﺎ ﺟﻮاﺑﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ‪ :‬اوﻧﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻦ ﮐﺎري ﺑﮑﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫‪٢٠۵‬‬

‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﺟﺮاي ﻃﻠﺴﻢ‪ ،‬درد دﺳﺖ ﻫﺮي ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﺎره از ﺑﯿﻦ رﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ داﺑﯽ ‪ .....‬ﻣﻦ اﮔﻪ ﺗﻮ رو ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﺮده ﺑﻮدم‪.‬‬
‫‪ -‬داﺑﯽ ﺑﻪ وﻇﯿﻔﺶ ﻋﻤﻞ ﮐﺮد ارﺑﺎب ‪ ......‬آﯾﺎ ارﺑﺎب ﭼﯿﺰي ﻣﯿﻞ ﻧﺪارد ؟‬
‫‪ -‬ﻧﻪ داﺑﯽ ﻫﻤﯿﻦ اﻻن ﻏﺬا ﺧﻮردم ﻓﻘﻂ ﺧﺴﺘﻪ ام ﻣﯿﺨﻮام اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﻢ‪.‬ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﺑﺮي داﺑﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﺸﻢ ارﺑﺎب‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﯽ رو ي ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ دراز ﮐﺸﯿﺪ ‪ ....‬ﺳﭙﺲ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف اﯾﯿﻨﻪ ﺗﻤﺎم‬
‫ﻗﺪي ﮐﻪ روي دﯾﻮار ﮐﻨﺎر ﺟﺎ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺑﻮد رﻓﺖ و ﺧﻮدش را ﺑﺮاﻧﺪاز ﮐﺮد‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل اﺧﯿﺮ ﺑﯽ ﺧﻮاﺑﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ ....‬ﺑﻪ ﻧﺪرت ﺧﻮاب درﺳﺖ و ﺣﺴﺎﺑﯽ‬
‫داﺷﺖ‪ .‬در ﺷﺒﺎﻧﻪ روز در ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻬﺎﯾﺘﺎً ﭼﻬﺎر ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﯿﺨﻮاﺑﯿﺪ ‪ ....‬در‬
‫اﺛﺮ ﮐﻢ ﺧﻮاﺑﯽ ﻻﻏﺮي ﻣﻔﺮط ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد زﯾﺮ ﭼﺸﻤﺎش ﺳﯿﺎه و ﮔﻮد ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻮﻧﻪ‬
‫ﻫﺎي اﺳﺘﺨﻮاﻧﯿﺶ در ﺻﻮرﺗﺶ ﺧﻮد ﻧﻤﺎﺋﯽ ﻣﯿﮑﺮد و ﺟﺎي زﺧﻢ ﻋﻤﯿﻘﯽ از ﮐﻨﺎر اﺑﺮوي‬
‫ﭼﭙﺶ ﺷﺮوع و ﺗﺎ ﻧﺰدﯾﮑﯿﻪ ﮔﻮﺷﺶ اداﻣﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ او را ﺑﻪ ﻃﺮز ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺟﻠﻮه‬
‫ﻣﯿﺪاد ﻗﯿﺎﻓﻪ اش ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ از وﻟﺪﻣﻮرت ﻫﻢ ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫‪٢٠۶‬‬

‫***‬
‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﺟﯿﻤﺰ رﯾﻤﻮس روﺑﻪ اﺑﺮﻓﺮث ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﮑﺮﻣﯿﮑﻨﯽ راﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮده ؟‬
‫‪ -‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ راﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﭼﻮن اﻟﺒﻮس ﻫﻢ ﮔﻔﺖ او ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮده ‪ ....‬ﻧﯿﺎزي‬
‫ﻧﯿﺴﺖ ازش ﭘﯿﻤﺎن ﻧﺎﮔﺴﺴﺘﻨﯽ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ‬
‫‪ -‬ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﺑﻬﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﯿﻢ ؟‬
‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎده ‪ ...‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﺮا اﻟﺒﻮس اﯾﻦ ﻗﺪر اﺻﺮار داره در ﻣﻮرد‬
‫ﻫﻮﯾﺘﺶ ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻪ؟!‬
‫‪٢٠٧‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ ‪ :‬آﻣﻮزش‬
‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﺟﯿﻤﺰ رﯾﻤﻮس روﺑﻪ اﺑﺮﻓﺮث ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﮑﺮﻣﯿﮑﻨﯽ راﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮده ؟‬
‫‪ -‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ راﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﭼﻮن اﻟﺒﻮس ﻫﻢ ﮔﻔﺖ او ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮده ‪ ...‬ﻧﯿﺎزي ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ازش ﭘﯿﻤﺎن ﻧﺎﮔﺴﺴﺘﻨﯽ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ‬
‫‪ -‬ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﺑﻬﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﯿﻢ ؟‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ دﺳﺘﺶ را ﺗﮑﺎن داد و در ﺟﻮاب رﯾﻤﻮس ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎده ‪ ...‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﺮا اﻟﺒﻮس اﯾﻦ ﻗﺪر اﺻﺮار داره در ﻣﻮرد‬
‫ﻫﻮﯾﺘﺶ ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻪ؟!‬
‫رﯾﻤﻮس ﮐﻪ ﺧﯿﺎﻟﺶ از ﺑﺎﺑﺖ ﺟﯿﻤﺰ راﺣﺖ ﺷﺪ‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨﺪي از ﺳﺮ رﺿﺎﯾﺖ زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪٢٠٨‬‬

‫‪ -‬دارﯾﻢ در ﻣﻮرد آﻟﺒﻮس ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﯿﻢ اﺑﯽ ‪ ...‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ از ﮐﺎرﻫﺎي ﻋﺠﯿﺐ‬
‫ﻏﺮﯾﺒﺶ ﺳﺮ در ﻧﯿﺎوردﯾﻢ ‪ .‬اﯾﻨﻢ ﯾﮑﯽ از اون ﮐﺎراش ‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻫﺮ ﮐﯽ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﺎ‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﺧﻮب آﺷﻨﺎﯾﯽ داﺷﺖ‪ .‬دﯾﺪي ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ راه ﺧﺮوج رو ﺑﻬﺶ ﻧﺸﺎن ﺑﺪم ﺧﻮدش‬
‫راه اﻓﺘﺎد رﻓﺖ‪ .‬در ﮐﻞ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﯾﻪ ﻣﺒﺎرز ﺧﻮب ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﻢ‪ .‬ﻣﻦ دوﺋﻠﺶ را ﺑﺎ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت رو ﻧﺪﯾﺪم وﻟﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ دوﺋﻠﺶ رو ﺷﻨﯿﺪم ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻞ وﻟﺪﻣﻮرت واﯾﺴﻪ؟‬
‫‪ -‬ﻗﻀﺎوت در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻫﻨﻮز زوده‪ ،‬ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن ﻧﺸﺎن ﻣﯽ ده ﮐﻪ ﮐﺪاﻣﺸﺎن ﺑﻪ اون ﯾﮑﯽ‬
‫ﺑﺮﺗﺮي دارد‪ .‬ﺧﻮدم ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ از ﭘﺴﺶ ﺑﺮ ﻧﻤﯿﺎم وﻟﯽ در ﻣﻘﺎﺑﻞ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺒﺮ‬
‫ﮐﻨﯿﻢ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﯾﻪ دوﺋﻞ دﯾﮕﻪ از ﺟﯿﻤﺰ و وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎﺷﯿﻢ ‪ .‬دوﺋﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺷﮏ ﯾﮑﯽ از‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺋﻞ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ دﯾﺪم ‪ ...‬ﺧﺐ دﯾﮕﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻦ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ رﯾﻤﻮس از ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ از ﻃﺮﯾﻖ ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ي ﻃﺒﻘﻪ ي ﺑﺎﻻ و در اﻗﻊ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ اي ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ازش ﺧﺎرج ﺷﻮد ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ‪.‬‬
‫‪٢٠٩‬‬

‫رﯾﻤﻮس‪ :‬آﻫﺎ داﺷﺖ ﯾﺎدم ﻣﯽ رﻓﺖ ‪ .‬از ﺟﺎﺳﻮﺳﺎن ﺟﺪﯾﺪﻣﺎن ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟ ﺧﺒﺮ ﺗﺎزه اي‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ؟‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ‪ ...‬ﮔﻔﺖ از وﻗﺘﯽ ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ ﻣﺮده ‪ ،‬وﻟﺪﻣﻮرت اوﻧﻮ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮ ﮐﺮده ‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﻪ ‪ ،‬ﻣﺎ اﻻن ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ از ﮐﺎراش ﺳﺮ در ﺑﯿﺎرﯾﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬از اﯾﻦ ﻟﺤﺎظ ﺧﻮﺑﻪ وﻟﯽ وﻟﺪﻣﻮرت روي اون ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎﯾﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﺘﻮﻧﻪ ﻫﺮ ﭼﯿﺰي‬
‫رو ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﮕﻪ اﻣﺎ در ﻋﻮض ﺣﺘﯽ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ اﻃﻼﻋﺎﺗﺶ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ارزﺷﻪ‪ ،‬ﺑﻌﺪا ﻣﯽ‬
‫ﺑﯿﻨﻤﺖ‪.‬‬
‫ﭘﻮدر ﭘﺮواز را روي آﺗﺶ رﯾﺨﺖ و ﮐﻠﻤﻪ ي ﮐﺎﻓﻪ ي ﻫﺎﮔﺰﻫﺪ را زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫رﯾﻤﻮس ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ اﺑﺮﻓﻮرث ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﻫﺮي ﻓﮑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد دﯾﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ اﯾﺴﺘﺎدﮔﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ وﻟﺪﻣﻮرت رو ﻧﺪاره وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﻣﺤﻔﻞ دو‬
‫ﻣﺒﺎرز ﺧﻮب ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد ﺟﯿﻤﺰ و ﻧﻮﯾﻞ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ درﺳﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻮﯾﻞ در ﺑﺮاﺑﺮ وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫ﺷﺎﻧﺴﯽ ﻧﺪاﺷﺖ وﻟﯽ ﯾﮏ ﻣﻬﺮه ي ﺧﻮب ﺑﻮد اﻣﺎ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از آﻟﺒﻮس‬
‫ﻫﻮﯾﺖ او را ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻮد ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺟﻠﻮي وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫‪٢١٠‬‬

‫ﺑﺎﯾﺴﺘﺪ ‪ ...‬ﮐﺎﺷﮑﯽ ﻫﺮي زﻧﺪه ﺑﻮد ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ آراﻣﺶ او ﻣﯽ ﺷﺪ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻫﺮي ﻫﻢ اﮐﻨﻮن ﭘﯿﺶ ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ‪ ،‬ﺳﯿﺮﯾﻮس و اﻟﺒﻮس ﺑﻮد و ﺑﻪ آرزوﯾﺶ ﯾﻌﻨﯽ دﯾﺪن‬
‫دوﺑﺎره ي آن ﻫﺎ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺗﺎﻧﮑﺲ ﮐﻪ از ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ او را ﺻﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد از اﻓﮑﺎرش ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬رﯾﻤﻮس ﺑﯿﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﺎرت دارم‪.‬‬
‫***‬
‫ﮐﺎﻓﻪ ي ﻫﺎﮔﺰﻫﺪ‬
‫‪ -‬ﺧﺐ اﻣﺮوز ﺗﻮﺑﺖ ﺗﺴﺘﻪ ‪ ...‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﺎ اﻟﮑﺲ ‪ ،‬رون ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ دوﺋﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ اﻧﺘﺨﺎﺑﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و اﻟﮑﺲ در دوﺋﻞ ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ از‬
‫ﺟﺎدوﻫﺎي ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ‪ ،‬ﺳﻔﯿﺪ و ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ در دول ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺪﻣﻪ‬
‫ي ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﻤﯽ دﯾﺪﻧﺪ وﻟﯽ رون ‪ ...‬او در دوﺋﻞ ﮐﺎﻣﻼ ﺗﺎﮐﺘﯿﮑﯽ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ‬
‫ﺻﻮرت ﺣﺴﺎب ﺷﺪه از ﺟﺎدو ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﻬﺎرت ﻓﻮق اﻟﻌﺎده اي در‬
‫‪٢١١‬‬

‫ﺟﺎدو ﻫﺎي ﭘﺮﺗﺎﺑﯽ داﺷﺖ و ﮐﻢ و ﺑﯿﺶ از ﺟﺎدو ﻫﺎي ﺳﯿﺎه ﺧﻄﺮﻧﺎك اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮد ‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ از آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻻزم ﻧﺒﻮد ﯾﺎد ﻧﻤﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﻮدش را‬
‫ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آن ﮔﺮاﯾﺶ ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮد و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮي ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫اﻃﻼﻋﺎﺗﺶ را زﯾﺎد ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از ﺧﻮدش در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﯿﺎه ﻣﺮﮔﺨﻮاران دﻓﺎع‬
‫ﮐﻨﺪ ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮدش ﺑﺎ او دوﺋﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﯿﻨﺮوا و ﺳﻮروس ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ را آﻣﻮزش داده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﮐﻨﻮن ﻫﺮ ﮐﺪام از آن ﻫﺎ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ از ﭘﺲ دو ﻧﻔﺮ از ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﺮ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ‪ .‬او دﯾﮕﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﭼﯿﺰي ﯾﺎد ﺑﺪﻫﺪ ‪.‬‬
‫ﺟﺎدوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ او ﺑﻠﺪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻦ اﻓﺮاد ﻗﺎﺑﻞ اﺟﺮا ﺑﻮد ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻫﺮي ﺧﻼف آن را‬
‫ﺑﺮاي او ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮد ‪ .‬اون ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻋﺠﯿﺒﯽ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺳﯿﺎه ﭼﺎل ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺗﻤﺎم داﻧﺶ‬
‫ﻫﺎي ﺟﺎدوﯾﯽ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﻮدش ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ‪ .‬اﮔﺮ اون ﮐﻤﯽ وﻗﺖ داﺷﺖ ﺑﺪون ﺷﮏ ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮي در ﺣﺪ و اﻧﺪازه ﻫﺎي اﻟﺒﻮس ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ ‪ .‬ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻣﻬﺎرت‬
‫ﻫﺮي در زﻣﯿﻨﻪ ي ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﺑﻮد‪ .‬در ﻫﻤﺎن دو ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﯿﻨﺮوا ﺑﻮد از اون ﺑﻬﺘﺮ‬
‫‪٢١٢‬‬

‫ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد و در دوﺋﻞ ﻫﺎﯾﺶ از اﯾﻦ ﻣﻬﺎرﺗﺶ ﺑﻪ ﻃﺮز زﯾﺒﺎ و زﯾﺮﮐﺎﻧﻪ اي اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ‪.‬‬
‫‪ -‬اﻟﮑﺲ اول ﺷﻤﺎ ﺷﺮوع ﮐﻨﯿﺪ ‪.‬‬
‫اﻟﮑﺲ و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺳﺮي ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ي ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺗﮑﺎن داﻧﺪ و ﺑﻪ وﺳﻂ ﮐﺎﻓﻪ رﻓﺘﻨﺪ ‪ .‬ﭘﺲ از‬
‫ﮐﺸﯿﺪن ﭼﻮب ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺗﻌﻈﯿﻢ ﮐﺮدﻧﺪ ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺷﻤﺎره ي ‪ 3‬اﺑﺮﻓﻮرث ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﻃﻠﺴﻢ آﺑﯽ رﻧﮓ دوﺋﻞ را ﺷﺮوع ﮐﺮد ‪ .‬ﻃﻠﺴﻢ ﻧﺮﺳﯿﺪه‬
‫ﺑﻪ اﻟﮑﺲ ﻧﺎ ﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ ‪ .‬ﺑﺎز دوﺑﺎره ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ رﮔﺒﺎر ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻣﯽ‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎد ‪ .‬اﻣﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ دوﺋﻞ ﻣﺘﻌﺎدل ﺷﺪ ‪ .‬اﻟﮑﺲ ﻃﻠﺴﻢ ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت‬
‫ﻣﺎرﭘﯿﭻ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد را رواﻧﻪ ي ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﺮد ‪ ،‬ﻃﻠﺴﻢ در ﻧﯿﻤﻪ راه ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﻤﺐ‬
‫ﺧﻮﺷﻪ اي ﻣﻨﻔﺠﺮ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﻪ راﻫﺶ اداﻣﻪ داد‪ .‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﺳﭙﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ‬
‫ﺗﻤﺎم ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎ رو در ﺧﻮدش ﺑﻠﻌﯿﺪ و ﻃﻠﺴﻢ دﯾﮕﺮي از وﺳﻂ ﺳﭙﺮ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف‬
‫اﻟﮑﺲ رﻓﺖ ‪ ،‬ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎرش ﺧﻮدش را ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﮐﺮد ‪.‬‬
‫اﻟﮑﺲ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﮐﻨﺎري ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺪون‬
‫ﻣﻌﻄﻠﯽ ﺳﭙﺮي دور ﺧﻮدش ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬درﺳﺖ ﺑﻌﺪ از ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪن ﺳﭙﺮش ﻃﻠﺴﻤﯽ از ﻧﺎ ﮐﺠﺎ‬
‫‪٢١٣‬‬

‫آﺑﺎد ﺑﻪ ﺳﭙﺮ اون ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ او ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﻃﻠﺴﻤﯽ را ﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ ﮐﻪ‬
‫ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد اوﻧﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎد اﻣﺎ ﻃﻠﺴﻢ ﻓﻘﻂ در ﻫﻮا ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮش اداﻣﻪ داد و ﺑﻪ‬
‫دﯾﻮار ﺧﻮرد‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﻮدش را‬
‫ﺑﻪ ﮐﻨﺎر دﯾﻮار ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ از ﭘﺸﺘﺶ ﻃﻠﺴﻤﯽ ﺑﻪ اون ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﺎ ﯾﮏ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺮﯾﻊ ﺧﻮدش را روي زﻣﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﯾﮏ ﻃﻠﺴﻢ اﻧﻔﺠﺎري ﻗﻮي اﺟﺮا ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﻣﻮﺛﺮ واﻗﻊ ﺷﺪ ‪ .‬ﭼﻮن ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﮐﻪ ﻣﺮﺋﯽ ﺷﺪه ﺑﺪ روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد ‪ .‬ﺣﺎل‬
‫ﻧﻮﺑﺖ او ﺑﻮد و ﺑﻪ اون اﺟﺎزه ﻧﺪاد از روي زﻣﯿﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد و ﻃﻠﺴﻤﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﻨﺎب و از‬
‫ﺟﻨﺲ اب ﺑﻮد او را ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺴﺖ وﻟﯽ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ زﻣﺰﻣﻪ ي ﮐﻮﺗﺎه ﻃﻨﺎب را از ﺑﯿﻦ‬
‫ﺑﺮد و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ ﺳﭙﺮي ﺑﻪ دور ﺧﻮدش ﮐﺸﯿﺪ و از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺪام ﺑﺮ دﯾﮕﺮي ﺑﺮﺗﺮي ﻧﺪاﺷﺖ وﻟﯽ ﻫﻮش ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻪ ﮐﻤﮑﺶ آﻣﺪ و اﻟﮑﺲ را‬
‫ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻫﻤﺎن ﻃﺮو ﮐﻪ داﺷﺖ از ﺧﻮدش دﻓﺎع ﻣﯽ ﮐﺮد ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ‬
‫اﻟﮑﺲ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮏ ﮔﺮگ در آورد و آن را ﺑﻪ ﺟﺎن اﻟﮑﺲ اﻧﺪاﺧﺖ و ﻫﻢ زﻣﺎن‬
‫ﺳﻪ ﭼﻬﺎر ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬
‫‪٢١۴‬‬

‫اﻟﮑﺲ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﻃﻠﺴﻤﯽ ﮔﺮگ ﭼﻮﺑﯽ را از ﺑﯿﻦ ﺑﺮد ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻃﻠﺴﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ‬
‫زﯾﺎد و ﻓﺎﺻﻠﻪ ي ﮐﻢ ﺑﻪ اون ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎري ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ﮐﺸﯿﺪن‬
‫ﯾﮏ آه ﺑﻮد و ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎ ﯾﮑﯽ ﭘﺲ از دﯾﮕﺮي ﺑﻪ او ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد و او را ﺧﻠﻊ ﺳﻼح و‬
‫دﺳﺖ و ﭘﺎ ﺑﺴﺘﻪ روي زﻣﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻮد ﺑﭽﻪ ﻫﺎ‪ .‬ﻣﺒﺎرزه ي زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﻋﻤﻞ ﮐﺮدي‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻮ‬
‫اﻟﮑﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷﯽ‪ .‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎ رو از روي اﻟﮑﺲ‬
‫ﺑﺮداﺷﺖ دﺳﺘﺶ را دراز ﮐﺮد ﺗﺎ او را ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد ‪ .‬اﻟﮑﺲ ﺑﺎ ﻟﺨﻨﺪي دﺳﺖ او را ﮔﺮﻓﺖ و‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ ،‬ﮐﺎرت ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻮد ‪.‬‬
‫رون ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰرﮔﯽ روي ﻟﺒﺶ ﺑﻮد وﺳﻂ آن دو ﭘﺮﺳﯿﺪ و ﮔﻔﺖ ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺑﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮاي ﺑﻌﺪ ﺣﺎﻻ ﻣﯿﺪان رو ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﻣﻨﻪ‪.‬‬
‫***‬
‫‪٢١۵‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﯿﻦ ‪ ...‬ﻫﻤﺶ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻨﺪ ﺧﻂ ﺑﻮد ‪.‬‬
‫در اﺗﺎق ﺧﻮاب ﻣﺠﻠﻞ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺒﺎ و ﺳﯿﺎه رﻧﮓ ﺣﮑﺎﮐﯽ ﺷﺪه ﺑﻪ اﺷﮑﺎل ﻣﺎر‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ درﺳﺖ ﮐﻨﺎر ﻗﻔﺴﻪ ﻫﺎي ﮐﺘﺎب ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬ﺑﯿﺶ از ﻧﯿﻤﯽ از ﻓﻀﺎي اﺗﺎق‬
‫را ﻗﻔﺴﻪ ﻫﺎي ﮐﺘﺎب ﭘﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ .‬ﮐﺘﺎب ﻫﺎي ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻤﯿﺎب و ﻧﺎدر و ﺻﺪ اﻟﺒﺘﻪ‬
‫وﺣﺸﺘﻨﺎك در ﻣﻮرد ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ‪ .‬ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ اي ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ از ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه اﻟﺒﺘﻪ ﻗﺴﻤﺘﯽ ﻫﻢ‬
‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ و ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﻮد ‪ .‬اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ از ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ راه‬
‫ﺣﻠﯽ ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ آن ﺟﺎدو ﻫﺎ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﺳﻪ روز ﺑﻌﺪ از ﮐﻠﯽ ﺟﺴﺘﺠﻮ در ﺑﯿﻨﮑﺘﺎب ﻫﺎ ‪ ،‬ﺗﺎزه ﻧﻮع ﺟﺎدوﯾﯽ ﮐﻪ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ﺑﻪ‬
‫ﮐﺎر ﺑﺮده ﺑﻮد را ﻓﻬﻤﯿﺪ ‪ ..‬ﺟﺎدوي ﻃﺒﯿﻌﺖ ‪ ...‬وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﮐﺘﺎب ﻫﺎي ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ اش‬
‫را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد در ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از آن ﻫﺎ راه ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺟﺎدو را ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .‬ﺣﺘﯽ دﺳﺖ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ي ﺟﺪش ﺳﺎﻻزار ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﻮﺿﯿﺢ اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮده ﺑﻮد ‪.‬‬
‫ﺟﺎدوي ﻃﺒﯿﻌﺖ و ﺑﻌﻀﯽ از اﺳﺮار ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﺗﻨﻬﺎ داﻧﺸﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ‬
‫ﺻﻮرت اﮐﺘﺴﺎﺑﯽ آن را ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮد و ﺑﺎﯾﺪ در ﺧﻮن ﻓﺮد ﺑﺎﺷﺪ ‪ .‬ﻣﻨﺒﻊ اﻧﺮژي ﺟﺎدوي‬
‫ﻃﺒﯿﻌﺖ از ﭼﻬﺎر ﻋﻨﺼﺮ آب ‪ ،‬آﺗﺶ ‪ ،‬ﺑﺎد و ﺧﺎك ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺟﺎدوي ﻃﺒﯿﻌﺖ و‬
‫‪٢١۶‬‬

‫ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ از ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺗﺮﯾﻦ داﻧﺶ ﺟﺎدوﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ اﻃﻼع زﯾﺎدي در ﻣﻮردش ﻧﺪاﺷﺘﻢ ‪،‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ در ﻣﻮرد ﺟﺎدوﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از داﻧﺶ وﺳﯿﻊ ﺳﯿﺎﻫﻢ ﮐﻢ و ﺑﯿﺶ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮش ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﻢ‪ ،‬وﻟﯽ در ﻣﻮرد ﺟﺎدوي ﻃﺒﯿﻌﺖ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‬
‫اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﻧﻮع ﺟﺎدو را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ رو ﺑﻪ رو ﻧﺸﺪم ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻢ راه ﺣﻠﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﯾﮏ‬
‫ﺑﺎر ﻫﻢ از ﮔﻮدرﯾﮏ در اﯾﻦ ﺑﺎره ﺳﻮال ﮐﺮدم وﻟﯽ او ﻫﻢ ﻫﯿﭻ اﻃﻼﻋﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻟﻌﻨﺘﯽ ﻫﻤﯿﻦ رو ﮐﻢ داﺷﺘﻢ ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺟﻮاب ﻧﺮﺳﯿﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮدش دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﺷﺪ ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ را‬
‫ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺳﺮاغ او ﻣﯽ رﻓﺖ و ﮐﺎرش را ﺗﻤﺎم ﻣﯽ ﮐﺮد ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﭼﻮﺑﺶ را روي ﻧﺸﺎن ﺷﻮﻣﺶ ﻗﺮار داد و ﻣﺎﯾﮑﻞ را در ذﻫﻨﺶ ﺧﻮاﺳﺖ‪.‬‬
‫ﯾﮏ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺻﺪاﯾﯽ از در ﭼﻮﺑﯽ ﻗﻬﻮه اي رﻧﮓ ﮐﻪ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﺳﺎدﮔﯽ‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺒﺎ‬
‫ﺑﻮد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ارﺑﺎب اﺟﺎزه ي ورود ﻣﯽ دﻫﯿﺪ ‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻌﺪ از ﺗﮑﺎن دادن ﭼﻮﺑﺶ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي اﻣﻨﯿﺘﯽ را ﺧﻨﺜﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‬
‫‪٢١٧‬‬

‫‪ -‬ﺑﯿﺎ ﺗﻮ ﻣﺎﯾﮑﻞ ‪ .‬در ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﺎز ﺷﺪ و ﺟﻮان ‪ 28 ، 27‬ﺳﺎﻟﻪ اي ﮐﻪ ﺻﻮرت رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه‬
‫اي داﺷﺖ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن اﺑﯽ رﻧﮓ و ﻣﻮﻫﺎي ﻃﻼﯾﯽ و ﺻﻮرت اﺻﻼح ﮐﺮده وارد اﺗﺎق ﺷﺪ ‪،‬‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺠﮑﺎوش ﺗﻤﺎم اﺗﺎق را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬در ﮐﻞ ﺧﻮش ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺑﻮد ‪ .‬ﭘﺲ از ﺗﻌﻈﯿﻢ‬
‫و ﺑﻮﺳﯿﺪن رداي ارﺑﺎﺑﺶ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ او اﺟﺎزه ي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن را ﺑﺪﻫﺪ ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﻣﺎﯾﮑﻞ ‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺮام ﯾﻪ ﮐﺎري اﻧﺠﺎم ﺑﺪي ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺪون ﮔﻔﺘﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺣﺮف‬
‫دﯾﮕﺮي ﭼﻮﺑﺶ را ﮐﻨﺎر ﺷﻘﯿﻘﻪ اش ﻗﺮار داد و ﺧﺎﻃﺮه ي ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ را از ذﻫﻨﺶ ﺑﯿﺮون‬
‫ﮐﺸﯿﺪ ‪ ،‬ﺑﻌﺪ آن را ﺑﺰرگ ﺟﻠﻮي او ﻧﻤﺎﯾﺶ داد ‪ .‬روس ﺻﻮرت ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ زوم ﮐﺮد و‬
‫اداﻣﻪ داد ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﻫﺮ ﻃﻮر ﺷﺪه ﻣﺤﻞ زﻧﺪﮔﯿﺶ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯽ ‪ .‬از ﻫﺮ ﮐﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاي ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﯽ ﮐﻤﮏ ﺑﮕﯿﺮي‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ رو ﮐﻤﮏ ﻣﻨﻢ ﺣﺴﺎب ﺑﺎز ﮐﻨﯽ ‪ .‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮام ﻣﺤﻞ‬
‫زﻧﺪﮔﯿﺶ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯽ ‪ ،‬ﻫﻤﯿﻦ ‪ .‬وﻟﯽ ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش ﮔﻨﺪ ﻧﺰﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدت ﻣﯽ دوﻧﯽ ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫اﮔﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺸﯽ ﭘﺎداش ﺧﻮﺑﯽ ﭘﯿﺶ ﻣﻦ داري‪ .‬در ﺿﻤﻦ در ﻣﻮرد ﻣﺎﻣﻮرﯾﺘﺖ ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ‬
‫ﺣﺮف ﻧﻤﯽ زﻧﯽ ‪ .‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺑﺮي‪.‬‬
‫‪٢١٨‬‬

‫‪ -‬ﭼﺸﻢ ارﺑﺎب ﻣﻦ ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﻤﻮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺎﯾﮑﻞ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻟﺮزﯾﺪ وﻟﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﯿﻠﯽ زود ﺧﻮدش را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﺪ و‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﺷﻮد ‪.‬‬
‫در ﻃﻮل ﺣﺮﮐﺖ در راﻫﺮو ﻫﺎي ﭘﺮ ﭘﯿﭻ و ﺧﻢ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪.‬‬
‫***‬
‫ﮔﻮدرﯾﮏ ﻫﺎﻟﻮ‬
‫ﻃﺒﻖ اﯾﻦ ﻋﺎدت ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻌﺪ از درﺳﺖ ﮐﺮدن ﻗﻬﻮه ﺑﺮاي ﺧﻮدش دوﺑﺎره ﺑﻪ اﺗﺎق‬
‫ﻧﺸﯿﻤﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎﯾﯽ از ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﮐﻪ در روز ﻋﺮوﺳﯽ ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﻋﮑﺲ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ‪ .‬روي ﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ آﻣﺪ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ و‬
‫ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﺣﯿﺎط ﺑﻘﯿﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎي ﺧﺎﻧﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮد ‪ .‬در اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﭼﻨﺪ ﻣﺒﻞ ﺳﻮﺧﺘﻪ در‬
‫اﻃﺮاف ﭘﺨﺶ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ،‬ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﯾﯽ از دﯾﻮار در اﺛﺮ ﺑﺮﺧﻮرد ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي ﻣﻨﺠﺤﺮف‬
‫ﺷﺪه آﺳﯿﺐ زﯾﺎدي دﯾﺪه ﺑﻮد و ﻗﺎب ﻋﮑﺲ ﻫﺎ ﺷﮑﺴﺘﻪ و روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺮاي‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ اﯾﻨﺠﺎ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ رخ داده اﺳﺖ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﺎﻣﻼ ﺣﺪس زد ﮐﻪ ﺑﮏ‬
‫دوﺋﻞ ﮐﺎﻣﻼ ﯾﮏ ﻃﺮﻓﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ ‪ .‬ﭘﺪرش ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ ﺟﻨﮕﯿﺪه ﺑﻮد و ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ‬
‫‪٢١٩‬‬

‫ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﻓﺮار ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ و ﭘﺴﺮش ﺑﺪﻫﺪ ‪ .‬وﻟﯽ وﻟﺪﻣﻮرت ﻓﮑﺮ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ رو ﮐﺮده ﺑﻮد‬
‫و ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻃﻠﺴﻢ ﺿﺪ آﭘﺎرات ‪ ،‬راه ﻫﺎي ﺧﺮوﺟﯽ ﺧﺎﻧﻪ را ﻣﺴﺪود ﮐﺮده ﺑﻮد ‪.‬‬
‫در ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد او و ﻣﺎدرش را ﮔﯿﺮ ﺑﯿﻨﺪازد و ﺑﻌﺪ از ﮐﺸﺘﻦ ﻣﺎدرش در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻃﻠﺴﻤﯽ ﮐﻪ ﻣﺎدر و ﭘﺪرش ﺑﭽﻪ را ﺑﮑﺸﺪ او را ﻧﯿﺰ از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮد ‪،‬‬
‫ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﻮدش ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﻣﺪت ﺳﯿﺰده ﺳﺎل ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ ‪.‬‬
‫دﻗﯿﻘﺎ ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﻮد ‪ .‬ﭘﺲ از اﺻﺮار ﻫﺎي ﻓﺮاوان ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺎﺑﻠﻮي ﻣﺪﯾﺮش را راﺿﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﻮروس اﺳﻨﯿﭗ ﺧﺎﻧﻪ ي ﭘﺪر و ﻣﺎدرش را ﻧﺸﺎﻧﺶ دﻫﺪ ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ اي ﮐﻪ ﭘﺮوﻓﺴﻮر‬
‫داﻣﺒﻠﺪور و ﺳﻮروس ﺑﺎ ﺟﺎدو ﻫﺎي اﺧﺘﺮاﻋﯽ ﺧﻮد ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻣﻨﯿﺘﯽ را روي ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ي ﺧﻮدﺷﺎن اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻌﺪ از ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ و ﮔﺮﯾﻨﮕﻮﺗﺰ اﻣﻦ ﺗﺮﯾﻦ‬
‫ﻣﮑﺎن ﺑﻮد ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺟﺎدوي اﺧﺘﺮاﻋﯽ ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ داﻣﺒﻠﺪورﻓﻘﻂ و ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﭘﺎﺗﺮ واﻗﻌﯽ ﻗﺎدر ﺑﻮد در اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﻏﯿﺐ و ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮد‪ ،‬ﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻫﻤﺮاه و ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺟﺎدوي ﺳﻮرس ﮐﻪ ﺑﺎ روش ﺟﺎدوي‬
‫اول اﺟﺮا ﺷﺪه ﺑﻮد اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ رازدرش از دﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ و ﺣﺘﯽ‬
‫‪٢٢٠‬‬

‫ﻣﺎﻟﮏ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﯿﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دﯾﮕﺮ در اﻧﺠﺎ ﻏﯿﺐ و ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮد‪ .‬ان ﻣﻮﻗﻊ ﺳﻮرس رازدار‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﯾﻌﻨﯽ ﯾﮏ ﺳﺎل ﻗﯿﻞ از ﻣﺮگ ﺟﻌﻠﯿﺶ ﺧﻮدش رازدار ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫داﻣﺒﻠﺪور و ﺳﻮرس ﺑﻨﺎ ﺑﻪ دﻻﯾﻠﯽ ﻣﺤﻞ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ درﮔﯿﺮي در ان اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﻮد را‬
‫ﺑﺎزﺳﺎزي ﻧﮑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ازاﻧﻬﺎ ﺳﻮال ﮐﺮد ﺟﻮاب دادﻧﺪ" ﻓﮑﺮ ﮐﺮدﯾﻢ‬
‫اﮔﮫ ﺧﻮدت اوﻧﺠﺎ رو ﺑﺒﯿﻨﯽ و درﺳﺘﺶ ﮐﻨﯽ ﺑﮭﺘﺮه"‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ دﻻﯾﻞ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻧﺒﻮدﻧﺪ وﻟﯽ‬
‫وﻗﺘﯽ اﻧﺠﺎ را دﯾﺪ اﺣﺴﺎس ﺗﺮﺳﯽ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ داﺷﺖ و ﻧﻤﯽ دﻻﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭼﯿﺴﺖ‬
‫از ﺑﯿﻦ رﻓﺖ‪.‬‬
‫اﺗﺎق ﺧﻮاﺑﺶ ﭘﺮ از ﻋﮑﺴﻬﺎي دوران ﻧﻮزادﯾﺶ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭘﺪر و ﻣﺎدرش و ﺳﯿﺮﯾﻮس و‬
‫ﺑﻌﻀﯽ وﻗﺖ ﻫﺎ رﯾﻤﻮس ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﺗﺎ اﻣﺮوز ﻓﻘﻂ داﻣﺒﻠﺪور و‬
‫ﺳﻮرس وارد اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﻋﻠﺖ ﮐﺎر ﺳﻮرس ﮐﻪ اﺻﺮار داﺷﺖ ﮐﺴﯽ ﻏﯿﺮ از ﻫﺮي وارد ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﻮد‬
‫را ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ‪ ،‬ﺳﺮ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﺎ او ﺑﺤﺜﺶ ﺷﺪ؛ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺧﻮب ﻓﮑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﯽ رﺳﯿﺪﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻧﺪادن ﺧﺎﻧﻪ اش ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﻌﺶ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻮرس‬
‫ﻓﮑﺮ اﯾﻨﺠﺎ را ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﮐﺴﯽ ﺧﺎﻧﻪ را ﻧﺒﯿﻨﺪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪٢٢١‬‬

‫ﺗﺎ ﯾﮏ ﺳﺎل ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﺟﻌﻠﯿﺶ در اﯾﻨﺠﺎ ﻣﺨﻔﯽ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﯾﺎدﮔﯿﺮي ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ و‬

‫ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﻣﺪﯾﺮش و ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﯿﺎه اﺧﺘﺮاﻋﯽ ﺳﻮرس ﭘﺮداﺧﺖ‪ ،‬ان ﻣﻮﻗﻊ ﺗﺮﺳﯽ از دﯾﺪه‬
‫ﺷﺪن ﻧﺪاﺷﺖ ﭼﻮن ﮐﺴﯽ ﺧﺎﻧﻪ را ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﯾﮏ ﺳﺎل ﺣﺎﻻ وﻗﺘﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ‬
‫ﺳﻔﺮ ﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ ﺳﻔﺮﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ او اﻣﺪ‪ ،‬در اﯾﻦ ﺳﻔﺮﻫﺎ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﯾﺎدﮔﯿﺮي داﻧﺶ ﻫﺎ‬
‫ﺟﺎدوﯾﯽ ﻣﺘﻨﻮع ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺷﯽ ﺑﺎ ارزش از ﺟﻤﻠﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﺮﻟﯿﻦ ﻧﯿﺰ دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ اﯾﮑﻪ در ﯾﻮﻧﺎن ﭘﺲ از ﻋﺒﻮر از ﻣﻮاﻧﻊ ﺳﺨﺘﯽ ﮐﻪ در ﺳﺮ راﻫﺶ ﻗﺮار داﺷﺖ ان‬
‫را ﺑﻪ ﭼﻨﮓ اورد ﻣﻮاﻧﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﻟﯿﻦ و ﯾﮑﯽ از ﻧﻮادﮔﺎﻧﺶ درﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﯾﻦ‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ اﮐﻨﻮن در دﺳﺘﺶ ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﻗﺪرت اﯾﻦ ﭼﻮب ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ از ﻗﺪرت‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺧﻮدش ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﺮﻟﯿﻦ ﻫﻨﻮز ﺳﺎﻟﻢ ﻣﺎﻧﺪه‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ روزي ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﺮﻟﯿﻦ را ﺗﺼﺎﺣﺐ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬اﯾﻦ ﭼﻮب ﻗﺪرت‬
‫ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ و ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ را زﯾﺎد ﻣﯽ ﮐﺮد و در دول ﻫﺎﯾﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ او ﮐﻤﮏ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﻪ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻪ او در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺖ اﺻﻼً ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﻨﯿﻦ‬
‫‪٢٢٢‬‬

‫ﭼﻮﺑﯽ وﺟﻮد دارد‪ .‬اون ﭘﯿﺮﻣﺮد در ﻣﻮرد ﻫﻤﻪ ﭼﯽ اﻃﻼﻋﺎت داﺷﺖ؛ ﭼﯿﺰي ﻧﺒﻮدﮐﻪ در‬
‫ﻣﻮردش ﻧﺪاﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﺑﯿﻦ ﺳﻔﺮﻫﺎﯾﺶ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﺶ را ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﻬﺎ اﻏﺎز ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﭘﺲ از دﯾﮕﺮي ﺻﺪﻣﺎت ﺟﺒﺮان ﻧﺎﭘﺬﯾﺮي ﺑﻪ او زد‬
‫ﺣﺎل ﭘﺲ از ﺳﻪ ال دوري و ﺑﺎزﮔﺸﺘﺶ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ اوﻟﯿﻦ ﻣﺒﺎرزﻫﺎش ﺑﻌﺪ ازﯾﮏ وﻗﻔﻪ ﺳﻪ‬
‫ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت اﻧﺠﺎم داد ‪ ...‬ﻣﺒﺎرزﻫﺎي ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ‪ ...‬ﻣﺒﺎرزﻫﺎي ﺑﺴﯿﺎر ﺳﻨﮕﯿﻦ ﮐﻪ ﻫﺮ دو‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺪ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻫﺎي ﻃﺮف ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﯾﻦ دوﺋﻞ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺑﻬﺘﺮي از وﻟﺪﻣﻮرت ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬وﻟﺪﻣﻮرت واﻗﻌﺎً در ﺟﺎدوي‬
‫ﺳﯿﺎه ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺑﻮدﺣﺘﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﺟﺪش ﺳﺎﻻزار اﺳﻠﯿﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬او ﺑﻪ ﻃﺮز زﯾﺒﺎ و ﺣﯿﺮت‬
‫اﻧﮕﯿﺰي از ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﻣﺘﻨﻮﻋﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ دوﺋﻞ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدﺟﺎدوي ﺳﯿﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﺻﺪﻣﻪ اي ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬ﺟﺎدوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ان‬
‫را اﺟﺮا ﻣﯽ ﮐﺮد وﻟﯽ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﯽ ان را دﻓﻊ ﻣﯿﮑﺮد‪.‬‬
‫داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ رﯾﺪل در ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﯾﮏ ﻧﺎﺑﻐﻪ اﺳﺖ وﻟﯽ او ﭼﯿﺰي ﻓﺮاﺗﺮ‬
‫از ﯾﮏ ﻧﺎﺑﻐﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ ‪...‬ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﯾﮏ اﯾﺮاد داﺷﺖ و ان اﯾﻦ ﺑﻮد ﺗﺎﺛﯿﺮ ان ﮔﺴﺘﺮده ﻧﺒﻮد‬
‫‪٢٢٣‬‬

‫و ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﺪ وﻟﺪﻣﻮرت در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﻔﺖ و ﻫﺸﺖ ﮐﺎراﮔﺎه ﻗﻮي ﮐﻢ ﺑﯿﺎورد‪.‬‬

‫ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﻫﻤﺎﻧﺪ درﺧﺖ ﺧﺸﮏ ﺷﺪه اي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎخ و ﺑﺮگ ﮐﻤﯽ دارد‪ .‬درﺟﺎدوي‬
‫ﺳﯿﺎه اﻣﮑﺎن دﺳﺘﮑﺎري زﯾﺎدي در ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ و ﻫﺮ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﻧﻬﺎﯾﺘﺎً ﺑﺮ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ اﺛﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد وﻟﯽ ﺟﺎدوي ﺳﻔﯿﺪ و ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ درﺳﺖ در ﻧﻘﻄﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺟﺎدوي‬
‫ﺳﯿﺎه ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬اﯾﻦ داﻧﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻬﺎﻟﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪﺷﺎخ و ﺑﺮگ‬
‫ﻫﺎي ان ﻧﯿﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯿﺸﺪ‪ .‬ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ ﺑﺴﻂ وﺳﯿﻊ و ﮔﺴﺘﺮده اي دارد و ﺗﺎﺛﯿﺮش ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ روي ﯾﮏ ﻣﺤﯿﻂ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﺎﻻ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤﻮﻧﻪ ان را از در ﺳﺎل ﭘﻨﺠﻢ‬
‫ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ در ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ اﺳﺘﺎدش داﻣﺒﻠﺪوردﯾﺪ‪ .‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻓﮑﺮﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﺪ از ﺟﺎدو‬
‫ﺑﺮﺳﺪ و روزي ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺟﺎدوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺪﯾﺮش اﻧﺠﺎم ﻣﯽ داد او ﻧﯿﺰ ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪.‬‬
‫وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل در زﻣﯿﻨﻪ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﺑﻪ ﭘﺎي وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬او ﺑﺴﯿﺎر‬
‫زﯾﺮﮐﺎﻧﻪ ﻫﻤﺎن ﺗﻐﯿﯿﺮات ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎ اﯾﺠﺎد ﮐﻨﺪ را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ داد‬
‫ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻧﺪارد ‪ ...‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻃﻠﺴﻢ ﺳﺎﻻزار ‪ ...‬اﺻﻼً اﻧﺘﻈﺎر ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﭼﯿﺰي را ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﺠﺮﺑﻪ اي ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﻧﺒﺮدﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﻤﺎم ﺣﻮاﺳﺶ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﺎدوﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ او اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪٢٢۴‬‬

‫ﺣﺎﻻ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ و ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮐﺎرش را را در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮي‬
‫داﻣﺒﻠﺪور ﺑﮕﻮﯾﺪ‬
‫***‬
‫ﭘﺲ از ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻮاب ﻃﺒﻖ اﯾﻦ ﻋﺎدت ﯾﮑﯽ و دو ﺳﺎﻟﻪ اش درﺳﺖ در ﻟﺤﻈﻪ ﻃﻠﻮع‬
‫اﻓﺘﺎب ﺑﯿﺪار ﺷﺪ‪ ،‬دﯾﺪن ﻃﻠﻮع اﻓﺘﺎب ﺑﺮاي او اراﻣﺶ ﻣﯽ اورد‪.‬‬
‫در ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ روي ﯾﮏ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدو ﺑﻪ ﻣﻨﻈﺮه زﯾﺒﺎ ﻃﻠﻮع ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺣﯿﺎﻃﯽ ﮐﻪ درﺳﺖ در وﺳﻂ ان درﺧﺖ ﮐﻬﻨﺴﺎﻟﯽ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ ،‬ﮐﻨﺎر ﻫﻤﯿﻦ درﺧﺖ‬
‫ﻣﺎدرش ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ او ﺟﺎﻧﺶ را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد دور ﺗﺎ دور ﺣﯿﺎط را ﺑﺎﻏﭽﻪ اي ﭘﺮ از ﮔﻞ‬
‫رز ﻗﺮﻣﺰ و ﺳﻔﯿﺪ و ﭼﻤﻦ ﻫﺎي ﺳﺒﺰ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد ﭼﻤﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻦ ﺧﺎﻧﮕﯽ ﺗﺎزه‬
‫ﮐﻮﺗﺎه ﺷﺪه ﺑﻮد؛ دو ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭼﻮﺑﯽ ﻧﯿﺰ زﯾﺮ درﺧﺖ ﻗﺮار داﺷﺖ ﮐﻪ روزﮔﺎري ﭘﺪر و‬
‫ﻣﺎدرش ﻫﺮ ﺑﺎر ﯾﮑﯿﺸﺎن او را ﺑﻐﻞ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ اﻓﮑﺎر ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺟﻦ ﺧﺎﻧﮕﯽ داﺑﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ زﻣﺎن ﺣﺎل ﮔﺸﺖ‬
‫ارﺑﺎب ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ‬
‫‪٢٢۵‬‬

‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺗﺤﺴﯿﻦ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ ﺟﻦ ﺧﺎﻧﮕﯽ را ﺑﺮاﻧﺪاز ﮐﺮد اﯾﻦ ﺟﻦ ﯾﮑﯽ از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺟﻦ‬
‫ﻫﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ او ارﺑﺎﺑﺶ ﻧﺒﻮد وﻟﯽ داﺑﯽ ﺧﻮد را ﺑﺮده او ﻣﯽ داﻧﺴﺖ‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﻪ او زد و‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ داﺑﯽ ‪ ،‬اﻻن ﻣﯿﺎم ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﮐﻢ دﯾﮕﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از دﯾﺪن ﮐﺎﻣﻞ ﻃﻠﻮع ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﻪ داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫ﺧﻮﺷﻤﺰه داﺑﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ داﺑﯽ ﺗﻤﺎم ﻏﺬاﻫﺎي ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ اش را روي ﻣﯿﺰ ﭼﯿﺪه‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫در ﺣﺎل ﺧﻮردن ﺗﺨﻢ ﻣﺮغ ﻧﯿﻢ ﭘﺰش ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺎوﮐﺲ در اﺗﺸﯽ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻮن از ﻗﺒﻞ ﻣﯽ‬
‫داﻧﺴﺖ اﺑﺮﻓﻮرث از ﻓﺎوﮐﺲ ﺑﺮاي اوردن ﻧﺎﻣﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻘﺎﺑﺶ را‬
‫ﺑﻪ ﺻﻮرت زده ﺑﻮد ﺗﺎ ﻗﻘﻨﻮس او را ﻧﺸﻨﺎﺳﺪ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ دﯾﺮ ﯾﺎ زود ﻓﺎﮐﺲ در ﯾﮏ‬
‫ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ او را ﺑﺪون ﻧﻘﺎﺑﺶ ﺧﻮاﻫﺪ دﯾﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﻓﺎوﮐﺲ او را ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ ﺑﺎز‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﻣﻮرد ﻫﻮﯾﺘﺶ ﺑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﮕﻮﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻼم ﻓﺎوﮐﺲ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ دوﺑﺎره ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺖ‬
‫‪٢٢۶‬‬

‫ﻗﻘﻨﻮس ﺑﺎ ان ﭼﺸﻤﺎن درﺷﺖ زﯾﺒﺎﯾﺶ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﮐﻨﺠﮑﺎواﻧﻪ او را ﺑﺮﻧﺪاز ﻣﯽ ﮐﺮد‪،‬‬

‫ﮔﻮﯾﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺎورد ﮐﻪ او را ﮐﺠﺎ دﯾﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺮد ﻗﻠﺒﯽ ﻋﺎري از‬
‫اﺣﺴﺎﺳﺎت و ﻋﺸﻖ داﺷﺖ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﻮﯾﺘﺶ را ﺑﻔﻬﻤﺪ وﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺧﺎﺻﺶ‬
‫ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ او ﺑﺎ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‬
‫ﻫﺮي دﺳﺘﺶ را ﺟﻠﻮ ﺑﺮد و ﻧﺎﻣﻪ را از روي ﻣﯿﺰ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺗﺎﯾﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ‪ ،‬ﻫﺮ وﻗﺖ اﻣﺎده ﺷﺪي از ﻓﺎﮐﺲ ﺑﺨﻮاه ﮐﻪ ﺗﻮ را ﺑﯿﺎره ﭘﯿﺶ ﻣﻦ‬
‫ارادﺗﻤﻨﺪ ﺷﻤﺎ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث داﻣﺒﻠﺪور‬
‫ﻫﺮي ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ اورد و ﺑﻪ رو ﺑﻪ ﻗﻘﻨﻮس ﮔﻔﺖ‬
‫اﮔﻪ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯿﺸﻢ‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻓﺎﮐﺲ در اﺗﺸﯽ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪف ﻏﯿﺐ و ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن ﺑﺎ ﯾﮏ ﻗﻘﻨﻮس‬
‫اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﻣﯽ داد‪ .‬ﻫﺮي ﮐﻪ ﺣﺎﻻ دﺳﺘﺶ اﺳﯿﺐ دﯾﺪه ﺑﻮد ارزو داﺷﺖ ﮐﻪ‬
‫‪٢٢٧‬‬

‫ﯾﮏ ﻗﻘﻨﻮس داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮن ﻏﯿﺐ و ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن ﺑﺎ اﯾﻦ روش ﺑﻪ دﺳﺘﺶ ﻓﺸﺎري ﻧﻤﯽ‬
‫اورد‬
‫***‬
‫ﭘﻨﺞ دﻗﯿﻘﻪ از رﻓﺘﻦ ﻓﺎوﮐﺲ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬اﺑﺮﻓﻮرث در ﮐﺎﻓﻪ اش ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻗﻘﻨﻮس و ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻮد‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﺎوﮐﺲ ﮐﻪ روي ﺷﺎﻧﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد در اﺗﺸﯽ وﺳﻂ ﮐﺎﻓﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻌﺪ از ﺗﺸﮑﺮ از ﻓﺎوﮐﺲ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺮﺳﺮدي ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ او ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف او راه اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم اﺑﺮﻓﻮرث ‪ ...‬از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻌﻄﻞ ﺷﺪﯾﺪ ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺧﻮام‬
‫‪ -‬اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از ان ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻫﺎي ﺧﺎﺻﺶ او را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮔﻔﺖ‪ :‬اﺻﻼً ﺣﺮﻓﺶ رو ﻧﺰن؛‬
‫ﺑﺎ ﯾﮏ ﭘﯿﺎده روي ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ ﻣﻮاﻓﻖ ﻫﺴﺘﯽ؟‬
‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯿﺪم ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ از روﺷﻬﺎي ﻏﯿﺮ ﺟﺎدوﯾﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﻫﺮ دو ﺟﺎدوﮔﺮ از ﮐﺎﻓﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ‬
‫راه اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪٢٢٨‬‬

‫***‬
‫ﭘﺲ ار رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻗﻠﻌﻪ‪ ،‬اﺑﺮﻓﻮرث ﭘﺎﺗﺮوﻧﺴﯽ ﺑﺮاي ﺷﮑﺎرﺑﺎن ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺎﮔﺮﯾﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎد‬
‫ﮐﻪ او ﭘﺸﺖ در اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎل ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﯿﻤﻪ ﻏﻮل در را ﺑﺎز ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺑﻌﺪ ﺻﺪاي‬
‫ﻗﺪﻣﻬﺎي ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻧﯿﻤﻪ ﻏﻮل ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺳﮕﺶ ﻓﻨﮓ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف در ﻣﯽ اﻣﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻫﺎﮔﺮﯾﺪ‬
‫‪ -‬ﺳﻼم اﺑﺮﻓﻮرث‪ ،‬ﭼﯽ ﺷﺪه ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ اﯾﻦ زودي اﻣﺪي اﯾﻨﺠﺎ؟‬
‫‪ -‬ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮل ﺑﺎ اﻟﺒﻮس ﮐﺎر دارم‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺳﻮاﻟﺖ رو ﺑﭙﺮس ﮐﻪ وﻗﺖ ﻧﺪارم‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﭼﯽ ﺑﭙﺮﺳﻢ؟ اﻫﺎ دﯾﺮوز ﻣﻮﻗﻊ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﯽ ﮔﻔﺘﯽ؟‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﺟﻮاب داد‪ :‬ﭘﺮﺳﯿﺪم ﺣﺎل ﮔﺮاپ ﭼﻄﻮره‬
‫ﻫﺎﮔﺮﯾﺪﮐﻪ از ﻫﻮﯾﺖ اﺑﺮﻓﻮرث ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﺑﺎ ﭼﻮﺑﺶ ﺑﻪ زﻧﺠﯿﺮﻫﺎي ﻏﻮل ﭘﯿﮑﺮ در زد‪.‬‬

‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ زﻧﺠﯿﺮﻫﺎ ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﺎ ﺳﺮ و ﺻﺪاي زﯾﺎدي از ﻫﻢ ﺑﺎز ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﺑﺮﻓﻮرث ﺟﻠﻮﺗﺮ‬
‫از ﺟﯿﻤﺰ وارد ﺷﺪ‪،‬‬
‫‪٢٢٩‬‬

‫ﻫﺮي وﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ وارد ﺷﻮد ﻫﺎﮔﺮﯾﺪ ﺟﻠﻮي او را ﮔﺮﻓﺖ و ﻧﯿﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ رﯾﯿﺲ‬
‫ﻣﺤﻔﻞ اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻓﺮد ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد اﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﻫﺮي از اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ او ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ‬
‫ﭼﻮن ﻫﺎﮔﺮﯾﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﯽ ﻣﺒﺎﻻت رﻓﺘﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد وﻟﯽ ﻇﺎﻫﺮاً او ﻫﻢ ﻣﺤﺘﺎط ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث‪ :‬ﺟﺎي ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﺎﮔﺮﯾﺪ اون ﺑﺎ ﻣﻨﻪ‬
‫ﻫﺎﮔﺮﯾﺪ ﭘﺲ از اﯾﻦ ﺣﺮف از ﺟﻠﻮي ﻫﺮي ﮐﻨﺎر رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ وﻟﯽ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﻣﻮاﻇﺐ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﻢ آﻗﺎي ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺟﯿﻤﺰ اﻗﺎي ﻫﺎﮔﺮﯾﺪ؛ اﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ اﻣﻨﯿﺖ رو رﻋﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬از دﯾﺪﻧﺘﻮن‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪم‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ دل ﻧﮕﺮﻓﺘﯿﺪ اﻗﺎ روز ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درب ﺳﺮﺳﺮا ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻧﺰدﯾﮑﯽ درﯾﺎﭼﻪ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﺗﻮﺟﻪ‬
‫ﻫﺮي ﺑﻪ ﻣﻘﺒﺮه ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ ﻣﺪﯾﺮ ﺳﺎﺑﻘﺶ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ روز اول ﺗﻤﯿﺰ و ﺑﺮاق ﺑﻮد ﺟﻠﺐ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮﻋﺘﺶ را ﮐﻢ ﮐﺮد و راﻫﺶ را ﺑﻪ آن ﺳﻤﺖ ﮐﺞ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪٢٣٠‬‬

‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻨﺎرش را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و اﺛﺮي از ﺟﯿﻤﺰ ﻧﺪﯾﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﻣﺸﮑﻞ ﺷﺪ؛ ﺟﯿﻤﺰ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻘﺒﺮه اﻟﺒﻮس ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺧﺎﻃﺮه ي ﺷﺐ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﻣﺪﯾﺮش را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯿﮑﺮد ﻧﺎ اﻣﯿﺪي ﺗﻤﺎم‬
‫وﺟﻮدش را ﭘﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺧﻮدش را ﺑﺨﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺶ ﻟﻌﻨﺖ ﻣﯿﮑﺮد اﻣﺎ ﺣﺮﻓﻬﺎي ﻣﮏ‬
‫ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل او را اﻣﯿﺪوار ﮐﺮد‪.‬‬
‫***‬
‫ﻧﯿﻤﮫ ھﺎی ﺷﺐ ﺑﻮد و ﻗﻠﻌﮫ در ﺳﮑﻮت ﮐﺎﻣﻞ ﺑﮫ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮد‪ ،‬ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﻣﺤﻞ آﻣﻮزش‬
‫ﺑﺴﯿﺎری از ﺟﺎدوﮔﺮان ﺑﺰرگ در ﻃﻮل ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﻮد ‪.‬ﻗﻠﻌﮫ ی ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺗﻮﺳﻂ ﭼﮭﺎر‬
‫ﻧﻔﺮ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺟﺎدوﮔﺮان ﺟﮭﺎن ﺑﻨﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﮫ ﺗﺎزﮔﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻮﭼﮑﯽ‬
‫درون آن اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد و اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺳﮑﻮت در ﻗﻠﻌﮫ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪.‬ﺳﮑﻮت ﺑﮫ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﻣﺮگ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪرﺳﮫ ﺑﻮد‪ ،‬اﮐﺜﺮ داﻧﺶ اﻣﻮزان ﺗﻮﺳﻂ واﻟﺪﯾﻨﺸﺎن از ﻗﻠﻌﮫ ﺧﺎرج ﺷﺪه‬
‫در ﻣﺤﻮﻃﮫ ی ﻗﻠﻌﮫ و در ﻧﺰدﯾﮑﯽ درﯾﺎﭼﮫ ﻣﻘﺒﺮه ی ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮕﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﺗﺎزﮔﯽ در آﻧﺠﺎ‬
‫ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﮫ ﺑﻮد در زﯾﺮ ﻧﻮر ﻣﺎه ﺧﻮد ﻧﻤﺎﺋﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬در ﮐﻨﺎر آن ﻧﻮﺟﻮان‪17 ، 16‬‬
‫ﺳﺎﻟﮫ ای ﺑﺎ ﻣﻮھﺎی ﭘﺮ ﮐﻼﻏﯽ و ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰ ﻧﺸﺴﺘﮫ ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﮫ ﮐﮫ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻗﺮﻣﺰ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺧﺴﺘﮕﯿﮫ ﺷﺪﯾﺪی رو در دروﻧﺶ اﺣﺴﺎس ﻣﯿﮑﺮد ﺑﮫ اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﮐﮫ اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل‬
‫‪٢٣١‬‬

‫ﺑﮫ ﻃﻮر ﭘﯿﻮﺳﺘﮫ ﺑﺮای او رخ ﻣﯿﺪاد‪ ،‬ﺑﮫ ﻗﺘﻞ ھﺎﺋﯽ ﮐﮫ ﯾﮑﯽ ﭘﺲ از دﯾﮕﺮی در ﺟﻠﻮ‬
‫ﭼﺸﻤﺎن او اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺎد ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮐﺸﺘﮫ ﺷﺪن ﺳﺪرﯾﮏ در ﺳﺎل ﭼﮭﺎرم ﺗﻮﺳﻂ وﻟﺪﻣﻮرت از دﺳﺖ دادن ﺳﯿﺮﯾﻮس در‬
‫وزارت ﺧﺎﻧﮫ در ﺳﺎل ﭘﻨﺠﻢ و اﻣﺴﺎل ﻧﯿﺰ ﮐﺸﺘﮫ ﺷﺪن ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺟﮭﺎن ﺗﻮﺳﻂ‬
‫اﺳﻨﯿﭗ ﺧﺎﺋﻦ‪.‬‬
‫***‬
‫‪-‬ھﺮی ﺧﻮاھﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺑﯿﺎ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ ﻗﻠﻌﮫ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ اﻟﺘﻤﺎس اﯾﻦ ﺟﻤﻠﮫ رو ﺑﮫ ﭘﺴﺮ ﻣﻮ ﮐﻼﻏﯽ ﮐﮫ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰ ﺑﯽ اﺣﺴﺎس ﺑﮫ‬
‫ﻧﻘﻄﮫ ای ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﮫ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯿﺮﺳﯿﺪ ﮐﮫ ھﺮی ﺣﺮف را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮن‬
‫ھﯿﭻ واﮐﻨﺸﯽ از ﺧﻮدش ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﮫ دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﮐﻨﺪ ھﺮی ﺑﺎ ﺻﺪای‬
‫ﺿﻌﯿﻔﯽ ﮐﮫ ﮔﻮﯾﯽ از ﺗﮫ ﭼﺎه ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺑﺮﯾﺪ ‪ ..........‬ﻣﻦ ﻣﯿﺨﻮام ﺗﻨﮭﺎ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ ھﺮی ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﮫ ای دﯾﺸﺐ ﻧﺨﻮاﺑﯿﺪی و ﺗﺎزه ﻧﮭﺎر ھﻢ ﻧﺨﻮردی ‪.‬ھﺮی ﺑﺎ‬
‫ﻟﺤﻨﯽ ﮐﮫ رﻧﺠﺶ در ان ﻣﺸﮭﻮد ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﮔﻔﺘﻢ ﮐﮫ ﻣﯿﺨﻮام ﺗﻨﮭﺎ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﮫ ھﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺣﺮﻓﯽ زد ﮐﮫ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻌﻠﮫ ور ﺷﺪن اﺗﺶ زﯾﺮ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺷﺪ و‬
‫ﺧﺸﻢ ھﺮی ﮐﮫ دﻧﺒﺎل ﺑﮭﺎﻧﮫ ﺑﻮد ﻓﻮران ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ھﺮی ﻣﻦ ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﭼﮫ اﺣﺴﺎﺳﯽ داری وﻟﯽ اﯾﻦ ﻃﻮری ‪..‬‬
‫از اﯾﻦ ﺟﻤﻠﮫ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮد ھﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯿﺪاﻧﺴﺖ او ﭼﮫ ﺣﺎﻟﯽ دارد ﻧﮫ ﺣﺪاﻗﻞ ھﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ‬
‫ﺧﺸﻢ و ﺗﻨﺪی و در ﺣﺎﻟﯿﮑﮫ دﻧﺪاﻧﮭﺎﯾﺶ را ﺑﮭﻢ ﻣﯿﺴﺎﺑﯿﺪ ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪٢٣٢‬‬

‫‪ -‬ﻧﮫ ‪ .....‬ﺗﻮ ھﯿﭽﯽ از اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﻦ رو درک ﻧﻤﯿﮑﻨﯽ و ﻧﻤﯿﺪوﻧﯽ ﻣﻦ ﭼﮫ ﺣﺎﻟﯽ دارم‪.‬‬

‫رون ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﮐﻤﯽ از ﺷﺪت ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ دوﺳﺘﺶ را ﮐﻢ ﮐﻨﺪ وﻟﯽ ھﺮی در ﺷﺮاﯾﻄﯽ‬
‫ﻧﺒﻮد ﮐﮫ ﺑﮫ ﺣﺮﻓﮭﺎی او ﮔﻮش دھﺪ و ھﺮ ﺣﺮﻓﯽ ﮐﮫ ﻣﯿﺰد ﺑﺎﻋﺚ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪن ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ‬
‫ھﺮی ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺎ اﯾﻨﻮ ﻣﯿﺪوﻧﯿﻢ رﻓﯿﻖ و ﻣﯿﺨﻮاﯾﻢ ﺑﮭﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯿﻢ ‪.‬‬
‫ھﺮی ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف دﯾﮕﺮ ﮐﻨﺘﺮل ﺧﻮدش را از دﺳﺖ داد و ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺘﯽ ﮐﮫ از اﺳﻨﯿﭗ و‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت داﺷﺖ را ﺳﺮ آﻧﮭﺎ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮد و ﻓﺮﯾﺎد زد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ھﯿﭽﯽ ﻧﻤﯿﺪوﻧﯿﺪ ھﯿﭻ ﮐﺪاﻣﺘﺎن ﻋﺰﯾﺰﺗﺮﯾﻦ ﮐﺴﯽ رو ﮐﮫ دوﺳﺘﺶ دارﯾﺪ رو از‬
‫دﺳﺖ ﻧﺪاﯾﺪ اوﻧﻢ ﺟﻠﻮی ﭼﺸﻤﺎﺗﻮن ﺗﺎ ﺑﻔﮭﻤﯿﺪ ﻣﻦ ﭼﮫ اﺣﺴﺎﺳﯽ دار ‪ ......‬ﻧﻤﯿﺪوﻧﯿﺪ ﭼﻘﺪر‬
‫ﺳﺨﺘﮫ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮﻓﺶ ﺑﻐﻀﯽ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﮫ ﺟﻠﻮی ﮔﻠﻮﯾﺶ را ﮔﺮﻓﺖ ﺑﮫ زﺣﻤﺖ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮی آن‬
‫را ﺑﮕﯿﺮد و دوﺑﺎره اداﻣﮫ داد‬
‫‪ -‬دﯾﮕﮫ ﺑﺴﻤﮫ ھﺮﭼﯽ ﺳﺮم اﻣﺪه ﮐﺎﻓﯿﮫ ‪ ....‬ھﺮﭼﯽ ﺑﻼ ﺑﻮد ﺳﺮ ﻣﻦ آﻣﺪ اﯾﻦ ھﻤﮫ آدم ﺗﻮ‬
‫دﻧﯿﺎ ھﺴﺖ ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﯾﮑﯽ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ھﻤﮫ زﺟﺮ ﺑﮑﺸﻢ و ﺗﻤﺎم ﮐﺴﺎﯾﯽ رو ﮐﮫ دوﺳﺘﺸﻮن‬
‫داﺷﺘﻢ رو ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ از دﺳﺖ ﺑﺪم ‪ ..........‬ﺗﻮ اﯾﻦ دﻧﯿﺎی ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺗﺮ از ﻣﻦ ﮐﺴﯽ‬
‫ھﺴﺖ؟‬
‫دﯾﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻃﺎﻗﺖ ﺑﯿﺎرد و ﺑﮫ ﻣﻌﻨﺎی واﻗﻌﯽ ﺷﮑﺴﺖ ‪.‬ﻧﮕﺎھﺶ را ﺑﮫ ﺳﻤﺖ ﻣﻘﺒﺮه‬
‫ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﮫ ﻃﺮف آن رﻓﺖ و ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻐﻀﺶ را ﮐﮫ در اﯾﻦ دو روز ﮔﯿﺮ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد ﺗﺮﮐﯿﺪ و ﺻﺪای ھﻖ ھﻘﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫رون‪ ،‬ھﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﺗﺮس و وﺣﺸﺖ ﮐﻤﯽ از او ﻓﺎﺻﻠﮫ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ھﯿﭻ وﻗﺖ ھﺮی‬
‫اﯾﻦ ﮔﻮﻧﮫ ﮐﻨﺘﺮﻟﺶ را از دﺳﺖ و ﺑﮫ اﯾﻦ ﺷﺪت ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺪای ﮔﺮﯾﮫ او اﻧﮭﺎ‬
‫‪٢٣٣‬‬

‫را ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﯿﮑﺮد و ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﮫ او ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ وﻟﯽ ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ھﺮی دوﺑﺎره از ﮐﻮره‬
‫در ﺑﺮود و ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻇﺎھﺮاً ھﺮ ﺳﮫ ﺑﮫ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﮫ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﮫ ﺑﺎﯾﺪ او را ﺗﻨﮭﺎ ﺑﮕﺬارﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﻮدش ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﮫ‬
‫ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎد ﭼﻮن ھﯿﭻ ﮐﺪام دﯾﮕﺮ ﺑﮫ او ﻧﺰدﯾﮏ ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮگ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪرﺳﺸﺎن ﮐﮫ ﺧﻼئ ﺳﺮﯾﻮس را ﺑﺮای ھﺮی ﭘﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد و ھﺮی او را‬
‫ﻣﺜﻞ ﭘﺪر ﺑﺰرگ ﻧﺪاﺷﺘﮫ اش دوﺳﺖ داﺷﺖ‪ ،‬ﺿﺮﺑﮫ ی ﺑﺪی ﺑﮫ او زده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮگ‬
‫ﭘﺮوﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور ھﺮی را از درون ﺧﻮرد ﮐﺮد ‪.‬ﺣﺎﻻ ﮐﮫ ﺑﮫ ﺣﺮﻓﮭﺎی ھﺮی ﻓﮑﺮ‬
‫ﻣﯿﮑﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯿﻔﮭﻤﯿﺪﻧﺪ او راﺳﺖ ﻣﯿﮕﻔﺖ؛ اﻧﮭﺎ ھﯿﭻ وﻗﺖ در ﺷﺮاﯾﻂ ھﺮی ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺘﮫ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﻤﯿﺪاﻧﺴﺘﻨﺪ او ﭼﮫ اﺣﺴﺎﺳﯽ دارد‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺗﺼﻮر اﯾﻨﮑﮫ ﭘﺪر و ﻣﺎدرﺷﺎن ﺟﻠﻮی‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن ﮐﺸﺘﮫ‬
‫ﺷﻮﻧﺪ اﻧﮭﺎ را دﯾﻮاﻧﮫ ﻣﯿﮑﺮد ﭼﮫ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﮫ اﯾﻨﮑﮫ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﺮای او ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫در ﻓﺎﺻﻠﮫ ی ﻧﺴﺒﺘﺎٌ دوری ﺳﺎﺣﺮه ﻣﺴﻨﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﺗﺎزﮔﯽ ﻣﺪﯾﺮه ی ﻣﻮﻗﺖ ﻣﺪرﺳﮫ ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫ﺑﮫ ﺗﻼش ﺑﯿﮭﻮده ﺳﮫ داﻧﺶ اﻣﻮزﺷﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد ﮐﮫ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ آن ﭘﺴﺮ ﻣﻮ ﮐﻼﻏﯽ‬
‫را راﺿﯽ ﮐﻨﺪ از ﮐﻨﺎر ﻣﻘﺒﺮه اﻟﺒﻮس ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد و ﺑﮫ ﻗﻠﻌﮫ ﺑﺮﮔﺮدد‪.‬‬
‫ھﺮی در ﺷﺮاﯾﻂ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﺰرگ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﯾﮏ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﮫ ﺷﮭﺮﺗﯽ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﮫ دﺳﺖ‬
‫ﯾﺎﻓﺖ ﮐﮫ اﻟﺒﺘﮫ ﺑﮭﺎی ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ داﺷﺖ‪ .‬ﭘﺪر و ﻣﺎدرش را از دﺳﺖ داد و ﭘﯿﺶ دورﺳﻠﯿﮭﺎﯾﯽ‬
‫رﻓﺖ ﮐﮫ زﻧﺪﮔﯽ او را ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﮫ ﺟﮭﻨﻢ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ھﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ از اﻟﺒﻮس ﺧﻮاﺳﺘﮫ ﺑﻮد او را‬
‫ﭘﯿﺶ آﻧﮭﺎ ﻧﮕﺬارد ﺧﯿﻠﯿﺎ ﺑﻮدﻧﺤﺎﺿﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﮫ آن ﭘﺴﺮ را ﺑﮫ ﭘﺴﺮ ﺧﻮاﻧﺪﮔﯽ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻨﺪ‬
‫‪٢٣۴‬‬

‫وﻟﯽ اﻟﺒﻮس ﺑﺎ دﻻﯾﻞ ﻋﺠﯿﺐ و ﻏﺮﯾﺒﺶ او را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﮐﺮد ﮐﮫ ﺟﺎی او ﭘﯿﺶ آﻧﮭﺎ اﻣﻦ ﺗﺮ‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ده ﺳﺎل ﺣﺎﻻ وﻗﺶ ﺑﻮد ﮐﮫ ﺑﮫ ھﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺑﯿﺎد‪.‬‬
‫ورود او ﺑﮫ ھﺎﮔﻮارﺗﺰ ھﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺷﺮوع اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻋﺠﯿﺐ ﺑﺮای او ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺴﺮی ارام و‬
‫ﻋﺠﻮل ﺑﻮد‪ .‬ﺑﮫ ﻏﯿﺮ از ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰش ﮐﮫ ﭼﺸﻤﺎی ﻟﯽ ﻟﯽ ﺑﻮد ﮐﺎﻣﻼً ﺷﺒﯿﮫ ﭘﺪرش ﺑﻮد و‬
‫ھﻤﺎﻧﻨﺪ او ﻗﺎﻧﻮن ﺷﮑﻦ ﺑﯽ ﭘﺮوا‪ ،‬ﺷﺠﺎع و وﻓﺎدار و ﺻﺪ اﻟﺒﺘﮫ ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮی ﻣﺎھﺮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫در ھﻤﺎن ﺳﺎل اول زوﺗﺮ از ھﺮ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﻓﮑﺮش را ﻣﯿﮑﺮد ﺑﺮای ﺑﺎر دوم ﺑﺎ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت روﺑﺮوﺷﺪ‪ .‬آن ﺳﺎل ﺑﺎ ﮐﻤﮏ دوﺳﺘﺎﻧﺶ دﺳﺖ وﻟﺪﻣﻮرت رو از رﺳﯿﺪن ﺑﮫ‬
‫ﺳﻨﮓ ﺟﺎدو ﮐﻮﺗﺎه ﮐﺮد و او را ﻓﺮاری داد‪ .‬در ﺳﺎل دوم وﻗﺘﯽ ﮐﮫ وﺣﺸﺖ ﻣﺪرﺳﮫ را‬
‫ﭘﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد و ھﻤﮫ ﺑﮫ او ﻣﻈﻨﻮن ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ اﻓﺴﺎﻧﮫ ﺗﺎﻻر اﺳﺮار ﺑﮫ واﻗﻌﯿﺖ ﭘﯿﻮﺳﺖ و‬
‫او دوﺑﺎره ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت روﺑﺮو ﺷﺪ و ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﺟﺎن ﺟﯿﻨﯽ وﯾﺰﻟﯽ ﺧﻮاھﺮ ﺑﮭﺘﺮﯾﻦ‬
‫دوﺳﺘﺶ را ﻧﺠﺎت دھﺪ‪ .‬دﺧﺘﺮی ﮐﮫ ﺑﮫ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﺳﺎل ﺳﻮم‬
‫ﻗﺎﺗﻠﯽ ﻓﺮاری ﮐﮫ ھﻤﮫ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ ﺑﮫ دﻧﺒﺎل اوﺳﺖ ﺗﺎ او را ﺑﮑﺸﺪ ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪه اش از‬
‫آب درآﻣﺪ‪ .‬در ﺳﺎل ﭼﮭﺎرم ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﮫ درﮔﯿﺮ ﻣﺴﺎﺑﻘﮫ ﺳﮫ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺑﺎر ھﻢ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻗﺪرت ﺟﺎدوﮔﺮﯾﺶ و ﺷﺠﺎﻋﺖ ﮔﺮﯾﻔﻨﺪوری ھﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﻧﺸﺎن دھﺪ وﻟﯽ اﯾﻦ‬
‫ﻣﺴﺎﺑﻘﮫ ﺑﺮای او دردﻧﺎک ﺗﻤﺎم ﺷﺪ و در ﻣﺮﺣﻠﮫ آﺧﺮ ﺗﻮرﻧﻤﻨﺖ ﺷﺎھﺪ ﺑﺮﮔﺸﺖ وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫ﺑﮫ ﺑﺪﻧﺶ و ﮐﺸﺘﮫ ﺷﺪن ھﻢ ﻣﺪرﺳﮫ اﯾﺶ ﺳﺪرﯾﮏ دﯾﮕﻮری ﺷﺪ‪ .‬در آن ﺳﺎل ﻧﯿﺰ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﭘﺲ از ﯾﮏ دوﺋﻞ ﺑﺮای‬
‫ﺑﺎر ﭼﮭﺎرم از دﺳﺖ وﻟﺪﻣﻮرت ﻓﺮار ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫در ﺳﺎل ﭘﻨﺠﻢ وزارت ﺧﺎﻧﮫ ﻋﻠﯿﮫ او ﻣﻮﺿﻊ ﮔﺮﻓﺖ و او را ﯾﮏ ﭘﺴﺮ رواﻧﯽ ﺧﻄﺎب‬
‫ﻣﯿﮑﺮﻧﺪ و ﻗﺼﺪ داﺷﺘﻨﺪ او را از ﻣﺪرﺳﮫ اﺧﺮاج ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﯾﮏ ﺳﺎل ﺗﻤﺎم ﻣﻮرد ﺗﻤﺴﺨﺮ‬
‫داﻧﺶ اﻣﻮزان ﻣﺪرﺳﮫ و ﻣﺮدم ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ در اﺧﺮ آن ﺳﺎل ﻓﺮﯾﺐ وﻟﺪﻣﻮرت رو ﺧﻮرد‬
‫‪٢٣۵‬‬

‫و ﺑﮫ اﺗﺎق اﺳﺮار ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪ و در اون ﻣﺎﺟﺮا ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪه اش را از دﺳﺖ داد و ﻧﯿﺰ‬
‫ﺷﺎھﺪ دوﺋﻠﯽ ﺗﻤﺎم ﻋﯿﺎر ﺑﯿﻦ وﻟﺪﻣﻮرت و اﻟﺒﻮس ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺴﺎل ﻧﯿﺰ ﺷﺎھﺪ ﻣﺮگ ﻣﺪﯾﺮش ﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﻮرد آﺧﺮ ﺿﺮﺑﮫ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﮫ او زد او ﻗﺒ ً‬
‫ﻼ‬
‫ﺿﺮﺑﮫ ھﺎی روﺣﯽ ﺧﻮرده ﺑﻮد و اﯾﻦ ﺿﺮﺑﮫ ﮐﺎر ﺧﻮدش را ﮐﺮد و او را ﺷﮑﺴﺖ‪ ،‬در‬
‫ﻃﻮل ﺳﺎل ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر از اﻟﺒﻮس ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﮫ ھﺮی ھﻤﮫ ﭼﯿﺰ رو ﺗﻮﺿﯿﺢ دھﺪ وﻟﯽ او‬
‫ﭘﺎ ﻓﺸﺎری ﻣﯿﮑﺮد ﮐﮫ ھﺮی اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﻧﺪاﻧﺪ ﺑﮭﺘﺮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻟﺒﻮس ﺑﮫ او ﮔﻔﺘﮫ ﺑﻮد ﮐﮫ ھﺮی ﭘﺴﺮی اﺣﺴﺎﺳﯽ اﺳﺖ وﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯿﮑﺮد ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ‪ ،‬اﯾﻦ‬
‫ﭘﺴﺮ در زﯾﺮ آن ﭘﻮﺳﺘﮫ ی ﻣﺮداﻧﺶ ﻗﻠﺒﯽ ﭘﺎک و اﺣﺴﺎﺳﯽ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ھﺮ ﮐﺲ دﯾﮕﺮی ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺳﺮد و ﮔﺮم ﭼﺸﯿﺪه ی روزﮔﺎر ﻧﯿﺰ اﮔﺮ ﺟﺎی او ﺑﻮد ﻣﻄﻤﺌﻨﻦ‬
‫ﻧﻤﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ و ھﻤﺎﻧﻨﺪ او ﻣﯽ ﺷﮑﺴﺖ‪ .‬او ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺳﻨﺶ ﺳﺨﺘﯽ ﮐﺸﯿﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺳﺨﺘﯿﮭﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺧﯿﻠﯽ از اﻓﺮاد ﻧﯿﻤﯽ از آن را ﺗﺠﺮﺑﮫ ﻧﮑﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺗﻨﮭﺎ ﻣﺰﯾﺘﯽ ﮐﮫ اﯾﻦ‬
‫اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺑﺮای او داﺷﺖ اﯾﻦ ﺑﻮد او زودﺗﺮ روی ﭘﺎی ﺧﻮدش ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺎد‪.‬‬
‫در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ھﯿﭻ ﮐﺎری ﺑﺮای آرام ﮐﺮدن او ﻧﻤﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ اﻧﺠﺎم دھد‪ ،‬او ﻧﯿﺎز ﺑﮫ ﮐﻤﯽ‬
‫زﻣﺎن داﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺧﻮدش را اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺟﺪﯾﺪ وﻓﻖ دھد‪ ،‬ﺻﺤﺒﺘﯽ ﮐﮫ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫ﻗﺒﻞ ﺑﺎ ﺗﺎﺑﻠﻮی اﻟﺒﻮس داﺷﺖ‪ ،‬اﻟﺒﻮس از او ﺧﻮاﺳﺘﮫ ﮐﮫ ھﺮی را ﻧﺰد او ﺑﯿﺎرد ﺗﺎ ﻋﻠﺖ‬
‫ﺑﻌﻀﯽ از ﮐﺎرھﺎﯾﺶ را ﺑﮫ او ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﮐﺎر اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮد ﮐﮫ ھﺮی آﺷﻔﺘﮫ و‬
‫ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺑﻮد و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد اﮔﺮاو در اﯾﻦ وﺿﻊ ﺑﺎ ھﺮی ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺒﺮ ﻣﯿﮑﺮد ﺗﺎ او ارام ﺷﻮد و ﺑﺎ او ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫در ھﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﮫ ﺑﮫ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﻣﯿﮕﺸﺖ ﮐﮫ ﺑﮫ دﻓﺘﺮش ﺑﺮود دوﺳﺘﺎن او را دﯾﺪ ﮐﮫ از او‬
‫دور ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﮫ ﺳﻤﺖ ﻗﻠﻌﮫ راه اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫‪٢٣۶‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب ﻣﻨﯿﺮوا ھﺮی در ﭼﮫ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﺑﻮد ؟ ﺗﻮﻧﺴﺘﯽ ﺑﺎھﺎش ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯽ ؟‬

‫‪ -‬ھﯿﭻ ﮐﺲ ﺟﺮات ﻧﺪاره ﻧﺰدﯾﮑﺶ ﺑﺸﮫ ‪ ........‬ﺧﯿﻠﯽ اﺗﯿﺸﯽ ﺷﺪه ﺑﻌﺪﺷﻢ ﺗﺎزه ﺧﻮدﺷﻮ‬
‫ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺴﺎب ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﯿﻢ ‪ .....‬ﺑﮭﺖ ﮔﻔﺘﮫ ﺑﻮدم او ﺧﯿﻠﯽ اﺣﺴﺎﺳﯿﮫ‪ .‬در ﻃﻮل‬
‫اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺧﯿﻠﯽ ﺑﮭﺶ ﻧﺰدﯾﮏ ﻧﺸﻢ و اوﻧﻮ ﺑﮫ ﺧﻮدم واﺑﺴﺘﮫ ﻧﮑﻨﻢ ﭼﻮن‬
‫ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ در ﺻﻮرت ﮐﺸﺘﮫ ﺷﺪﻧﻢ ﺿﺮﺑﮫ ی ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯿﺨﻮره‪ ،‬ھﺮی ﺑﮫ ﯾﮫ ﺣﺎﻣﯽ اﺣﺘﯿﺎج‬
‫داﺷﺖ و ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ اﯾﻦ ﻧﻘﺸﻮ داﺷﺘﮫ ﺑﺎﺷﻢ وﮔﺮﻧﮫ اﻣﺴﺎل ﺧﻮدم ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ‬
‫ﺑﮭﺶ ﮐﻤﯽ آﻣﻮزش ﺑﺪم‪.‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎل ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﯿﻢ و ﺑﻠﻮغ ﺟﺎدوﯾﯽ ھﺮی را ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ‪ ،‬ﺧﻮدم ﺷﺨﺼﺎً ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ‬
‫داﺷﺘﻢ ﻣﻮﻗﻊ ﺗﻮﻟﺪ ھﻔﺪه ﺳﺎﻟﮕﯿﺶ ﭘﯿﺸﺶ ﺑﻮدم و ﺗﻐﯿﯿﺮ ھﺎﻟﮫ ھﺎی ﻗﺪرﺗﺶ رو ﻣﯿﺪﯾﺪم‪،‬‬
‫واﻗﻌﺎً ﺣﯿﻒ ﺷﺪ‪ .‬اﮔﮫ اون اﺗﻔﺎق ﻧﻤﯽ اﻓﺘﺎد ﺑﮕﺬرﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻨﯿﺮوا ﮐﮫ اﻟﺒﻮس اﯾﻦ ﺣﺮف را ﭘﯿﺶ ﮐﺸﯿﺪ ﺳﻮاﻟﯽ ﮐﮫ اﯾﻦ ﯾﮏ ﺳﺎل ذھﻨﺶ را درﮔﯿﺮ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد را ﺑﺮای ﭼﻨﺪﻣﯿﻦ ﺑﺎر از او ﭘﺮﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬اﻟﺒﻮس ﭼﺮا ﻧﻤﯿﮕﯽ اون روز ﭼﮫ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮات اﻓﺘﺎد اﮔﮫ ﺳﻮرس ﮐﻤﮑﺖ ﻧﻤﯿﮑﺮد ھﻤﯿﻦ‬
‫ﯾﮫ ﺳﺎل ھﻢ زﻧﺪه ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪی‪ ،‬ﮐﯽ اون ﺑﻼ رو ﺳﺮت آورد ؟‬
‫‪ -‬ﻣﻨﯿﺮوا ﺑﺎ اﯾﻨﮑﮫ ﻣﺮدم ﺗﻮ ھﻨﻮز ول ﮐﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﻧﯿﺴﺘﯽ ‪ ......‬ﮔﻔﺘﻢ ﮐﮫ ﯾﮫ اﺗﻔﺎق ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻄﻔﺎً دﯾﮕﮫ در ﻣﻮردش ﺣﺮف ﻧﺰن‪.‬‬
‫ﻟﺤﻦ ﺟﻤﻠﮫ ی آﺧﺮ داﻣﺒﻠﺪور ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺪی ﺑﻮد ﮐﮫ اﻣﮑﺎن اداﻣﮫ ھﺮ ﮔﻮﻧﮫ ﺑﺤﺚ را از‬
‫ﺳﺎﺣﺮه ی ﻣﺴﻦ را ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬ﻣﻨﯿﺮوا ﺷﺎﻧﮫ ھﺎﯾﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﮫ دﻟﺨﻮری‬
‫ﺧﻮدش را ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪاد ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ھﺮ ﭼﯽ ﺗﻮ ﺑﮕﯽ ‪ ........‬ﺣﺎﻻ اﮔﮫ ﺑﺎھﺎم ﮐﺎری ﻧﺪاری ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺮم ﺷﺎم ﺑﺨﻮرم‪.‬‬
‫‪٢٣٧‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮو‪ ،‬ﻣﻮاﻇﺐ ھﺮی ھﻢ ﺑﺎش ‪ ........‬ﻓﻘﻂ ﺗﺎ ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ ﺑﯿﺎرش اﯾﻨﺠﺎ ﻣﻦ ﺣﺘﻤﺎً ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﺑﺎھﺎش ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪.‬‬
‫***‬
‫ھﻤﮫ در ﯾﮏ اﺗﺎق ﺑﺰرگ ﮐﮫ از ﮐﻒ ﭘﻮﺷﮭﺎی ﺳﻨﮕﯽ از ﺟﻨﺲ ﮔﺮاﻧﯿﺖ ﺳﯿﺎه رﻧﮓ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻌﻀﯿﺎ ﺑﺎ ﺗﺮس و ﺑﻌﻀﯿﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺑﮫ ﻣﺮدی ﮐﮫ روی ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺷﺎھﺎﻧﮫ و‬
‫ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﻧﺸﺴﺘﮫ ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ‪ .‬روی زﻣﯿﻦ ﭘﺴﺮک ﻣﻮﺑﻮری ﮐﮫ ﺧﻮن از ﮔﻮﺷﮫ‬
‫ی ﻟﺒﺶ ﺟﺎری ﺷﺪه ﺑﻮد از درد ﻧﺎﻟﮫ ﻣﯿﮑﺮد ﺑﮫ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ ﺗﻮﺳﻂ ارﺑﺎﺑﺶ ﺑﮫ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﮐﻮﺗﺎھﯽ در اﻧﺠﺎم وﻇﯿﻔﺶ ﺗﻨﺒﯿﮫ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ در ﮐﺎرت ﮐﻮﺗﺎھﯽ ﮐﺮدی دراﮐﻮ و ﻣﺴﺘﺤﻖ اﯾﻦ ﻋﺬاب ﺑﻮدی وﻟﯽ ﭼﻮن اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ‬
‫ﻣﺎﻣﻮرﯾﺘﺖ ﺑﻮد ﺑﺨﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﮐﻮﺗﺎھﯽ ﻧﻤﯿﮑﺸﻤﺖ و ﺗﻮ رو ﻣﯿﺒﺨﺸﻢ اﻣﺎ ﺑﺪون دﻓﻌﮫ ی ﺑﻌﺪ‬
‫ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮت ﻣﯿﺎرم ﮐﮫ آرزوی ﻣﺮگ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻣﺮدی ﮐﮫ ﻣﻮھﺎی ﺑﻠﻨﺪ ﺳﯿﺎه رﻧﮓ و روﻏﻨﯽ داﺷﺖ ‪.‬ﺧﻮدش را از ﺟﻤﻊ ﺟﺪا ﮐﺮد و‬
‫ﻗﺪﻣﯽ ﺟﻠﻮ اﻣﺪ و ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﯽ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮورم اﯾﺎ اﺟﺎزه ھﺴﺖ ﻣﻄﻠﺒﯽ رو ﻋﺮض ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﮫ ﺳﻮرس ‪ .....‬ﺗﻮ ﮐﺎرﺗﻮ ﺧﻮب اﻧﺠﺎم دادی و ﭘﺎداﺷﺖ ﭘﯿﺶ ﻣﻦ ﻣﺤﻔﻮﻇﮫ ﺗﻮ ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﮐﺎرت ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﮫ ﻣﻦ ﮐﺮدی ﮐﮫ ﻣﻦ اوﻧﻮ ﺑﯽ ﻧﺼﯿﺐ ﻧﻤﯿﺰارم ﺗﻮ وﻓﺎدارﺗﺮﯾﻦ ﯾﺎ‬
‫ﻣﻦ ھﺴﺘﯽ ﺑﯿﺎ ﮐﻨﺎر ﻣﻦ ﺑﺸﯿﻦ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﮫ ﭼﻮﺑﺶ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻼﯾﻤﯽ داد‪ ،‬ﺛﺎﻧﯿﮫ ای ﺑﻌﺪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ زﯾﺒﺎﯾﯽ اﻣﺎ ﻧﮫ ﺑﮫ‬
‫اﻧﺪازه ﺻﻨﺪﻟﯽ وﻟﺪﻣﻮرت ﻇﺎھﺮﺷﺪ‪ .‬اﺳﻨﯿﭗ ﭘﺲ از ﺑﻮﺳﯿﺪن ردای او ﮐﻨﺎرش ﻧﺸﺴﺖ و‬
‫ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪٢٣٨‬‬

‫‪ -‬ﺳﺮورم ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﮫ وﻇﯿﻔﻢ ﻋﻤﻞ ﮐﺮدم و اﯾﻦ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎری ﺑﻮد ﮐﮫ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ‬
‫اﻧﺠﺎم ﺑﺪم و وﻓﺎداری ﺧﻮدﻣﻮ ﺑﮫ ﺷﻤﺎ و ﺑﻌﻀﯿﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻧﯿﻢ‬
‫ﻧﮕﺎھﯽ ﺑﮫ ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ ﮐﮫ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺑﮫ او ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﮫ اﻟﺒﺘﮫ از دﯾﺪ ﭼﺸﻤﺎن ﺗﯿﺰ‬
‫و ﻣﺎر ﻣﺎﻧﻨﺪ وﻟﺪﻣﻮرت ﭘﻨﮭﺎن ﻧﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫‪-‬اﻣﺎ ﭼﯿﺰی ﮐﮫ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻢ اﯾﻨﮫ ﮐﮫ ﻣﺎﻟﻔﻮی ﺟﻮان ﮐﺎرش رو ﺧﻮب اﻧﺠﺎم داد و اون‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺧﺮﻓﺖ رو ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﮐﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ اون ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺧﺮﻓﺖ ﺑﺎ ﺣﺮﻓﺎش دراﮐﻮ رو‬
‫از اﻧﺠﺎم ﮐﺎراش ﻣﻨﺼﺮف ﮐﺮده ﺑﻮد ﺳﺮورم ﺷﻤﺎ ﺧﻮدﺗﻮن ﺑﮭﺘﺮ ﻣﯿﺪوﻧﯿﺪ ﮐﮫ اون‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ھﻤﯿﺸﮫ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﺮد ﺑﺎ ﺣﺮف زدن ﺑﻘﯿﮫ رو راھﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻨﮫ دراﮐﻮ ھﻢ ﮔﻮل‬
‫ﺣﺮﻓﺎش رو ﺧﻮرده ﺑﻮد ‪ .....‬ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﮔﮫ ﺟﺴﺎرت ﻧﺒﺎﺷﮫ ﻣﻦ ﺧﻮدم ﺷﺨﺼﺎً از‬
‫ﺷﻤﺎ ﺑﺮای او ﻃﻠﺐ ﺑﺨﺸﺶ ﮐﻨﻢ و ﻣﯿﺨﻮام اﮔﮫ ﺷﻤﺎ اﺟﺎزه ﺑﺪﯾﺪ ﻣﻦ ﺑﮫ او اﻣﻮزش ﺑﺪم ﺗﺎ‬
‫اوﻧﻮ ﺑﮫ ﯾﮑﯽ از ﺑﮭﺘﺮﯾﻦ و وﻓﺎدارﺗﺮﯾﻦ اﻓﺮاد ﺷﻤﺎ ﺑﮑﻨﻢ ﭼﻮن ھﺮ ﭼﯽ ﻧﺒﺎﺷﮫ ﻣﻦ ﺷﺶ‬
‫ﺳﺎل ﻣﻌﻠﻢ او ﺑﻮدم‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻟﺒﺨﻨﺪی از ﺳﺮ رﺿﺎﯾﺖ زد و ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻮرس ﮔﻔﺘﻢ ﮐﮫ ﺗﻮ ﭘﺎداش وﯾﮋه ای ﻧﺰد ﻣﻦ داری ﺗﻮ از اﻵن ﻣﻌﺎون ﻣﻦ ھﺴﺘﯽ‪،‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪی رو ﭘﯿﺮاوﻧﺶ ﮔﻔﺖ‪ .‬دﺳﺘﻮرات ﺳﻮرس دﺳﺘﻮرت ﻣﻦ ھﺴﺖ و ھﺮ‬
‫ﮐﺴﯽ از دﺳﺘﻮراﺗﺶ ﺳﺮﭘﯿﭽﯽ ﮐﻨﮫ ﻣﺠﺎزات ﺷﺪﯾﺪی داره و ھﻤﮫ ی ﺷﻤﺎھﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮫ او‬
‫اﺣﺘﺮام ﺑﺰارﯾﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ در ادﻣﮫ ﺣﺮﻓﺶ رو ﺑﮫ ﯾﺎر وﻓﺎدارش ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪-‬ھﺮ ﮐﺎری ﮐﮫ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﯽ درﺳﺘﮫ اﻧﺠﺎم ﺑﺪه ‪.‬او ﮐﺎﻣﻼً در اﺧﺘﯿﺎر ﺗﻮ ﻣﯿﺰارم اﻣﯿﺪوارم‬
‫ﻣﺜﻞ ﺧﻮدت ﺑﺎرش ﺑﯿﺎری؛ و ﺗﻮ دراﮐﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﺘﻮ ﺑﮑﻨﯽ ﺗﺎ ﺳﻮرس ازت راﺿﯽ‬
‫ﺑﺎﺷﮫ وﮔﺮﻧﮫ ﺧﻮدت ﻣﯿﺪوﻧﯽ‪ .‬ﺣﺎﻻ ھﻤﺘﻮن از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮﯾﺪ ﻣﯿﺨﻮام ﺑﺎ ﺳﻮرس ﺗﻨﮭﺎ ﺣﺮف‬
‫ﺑﺰﻧﻢ‬
‫‪٢٣٩‬‬

‫دو ﻧﻔﺮ ﺑﮫ ﮐﻤﮏ ان ﭘﺴﺮ ﻣﻮﺑﻮر رﻓﺘﻨﺪ و او را ﮐﺸﺎن ﮐﺸﺎن ﺑﺎ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮدﻧﺪ ‪.‬دو ﻧﻔﺮ‬
‫ﺑﺎ ﺗﺎﺧﯿﺮ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﮫ ﺑﺎ ﻧﻔﺮت ﺑﮫ اﺳﻨﯿﭗ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ از اﻧﺠﺎ رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ و داﻻھﻮف ﮐﮫ اﺳﻨﯿﭗ را ﻟﻌﻦ و ﻧﻔﺮﯾﻦ ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ از آﻧﺠﺎ ﺧﺎرج‬
‫ﺷﺪﻧﺪ از ﻧﻈﺮ آﻧﮭﺎ اﺳﻨﯿﭗ ﺑﮫ ھﯿﭻ وﺟﮫ ﻟﯿﺎﻗﺖ اﯾﻦ ﭘﺴﺖ را ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺳﻮرس‬
‫***‬
‫‪ -‬ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﻮﻗﻌﯽ از ﻣﻦ داﺷﺘﮫ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﭘﺮوﻓﺴﻮر ؟ﺟﺎوداﻧﮫ ﺳﺎزھﺎ دﯾﮕﮫ‬
‫ﮐﺠﺎن؟ﺣﺘﯽ اﮔﮫ ﭘﯿﺪاﺷﻮن ﮐﻨﻢ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﻄﻮری ﻧﺎﺑﻮدش ﮐﻨﻢ ‪ .....‬ر‪.‬ا‪.‬ب ﮐﯿﮫ؟ ﻣﻮﻓﻖ‬
‫ﺷﺪه ﻗﺎب آوﯾﺰ رو ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﮫ؟ ﻣﻦ اﺻﻼً ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ از ﮐﺠﺎ ﺷﺮوع ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﻧﮫ ﺑﮫ اﻧﺪازه ی ﺷﻤﺎ ﺑﺎھﻮﺷﻢ و ﻧﮫ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ‪ ،‬اﺧﮫ ﻣﻦ اﮔﮫ ﺗﻤﺎم ھﻮرﮐﺮاﮐﺴﮭﺎ رو از‬
‫ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮم ﺑﺎزم ﯾﮫ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺰرگ دارم‪ ،‬ﭼﻄﻮری وﻟﺪﻣﻮرت رو ﺑﮑﺸﻢ‪ .‬ﻣﻦ دوﺋﻞ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ‬
‫اون رو ﺗﻮ وزارت ﺧﺎﻧﮫ دﯾﺪم‪ ،‬او و ﺷﻤﺎ ﮐﺎراﯾﯽ ﮐﺮدﯾﺪ ﮐﮫ ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ‬
‫ﺗﻮﺻﯿﻔﺶ ﮐﻨﻢ ﭼﮫ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﮫ اﯾﻨﮑﮫ ﺑﺨﻮام اﺟﺮاش ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪوری ﮐﮫ ﺑﺮای او ﻣﺜﻞ ﭘﺪر ﺑﺰرگ ﺑﻮد ﮐﺴﯽ ﮐﮫ ھﺮ وﻗﺖ ﭘﯿﺶ او ﻣﯽ‬
‫رﻓﺖ ﺑﮫ آراﻣﺸﯽ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﮫ ﺣﺘﯽ ﺟﯿﻨﯽ ھﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﮫ او ﺑﺪھﺪ‪ ،‬اﻟﺒﻮس‬
‫داﻣﺒﻠﺪور ﺑﺮای او ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﮫ ھﻤﯿﺸﮫ در ﭘﺎﯾﺎن ﺳﺎل ﺑﻌﺪ از اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﮐﮫ ﺑﺮای او ﻣﯽ‬
‫اﻓﺘﺎد ﺑﮫ ﺗﻤﺎم ﺳﻮاﻻت ﺑﯽ ﺟﻮاب و ﻣﺒﮭﻢ او ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽ داد‪.‬‬
‫در ﺳﺎل اول ﭘﺮوﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻮد ﮐﮫ ﺑﮫ او ﺗﻮﺿﯿﺢ داد ﻓﻘﻂ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺳﻨﮓ‬
‫ﺟﺎدو ﺑﺮدارد ﮐﮫ ﻗﺼﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدن از ان را ﻧﺪارد در ﺳﺎل دوم‪ ،‬ﻓﺎﮐﺲ ﺑﮫ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫وﻓﺎداری ھﺮی ﺑﮫ او ﮐﻤﮏ ھﺮی اﻣﺪه ﺑﻮد وھﻤﭽﻨﯿﻦ اﯾﻨﮑﮫ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﮔﺮﯾﻔﻨﺪور واﻗﻌﯽ‬
‫‪٢۴٠‬‬

‫ﻣﯿﺘﻮﻧﮫ ﺷﻤﺸﯿﺮ از ﮐﻼه ﮔﺮوھﺒﻨﺪی در ﺑﯿﺎره‪ ،‬درﺳﺎل ﺳﻮم ﺑﺎ ﮐﻤﮏ او ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭘﺪر‬
‫ﺧﻮاﻧﺪه اش را ﻧﺠﺎت دھﺪ‪ ،‬در ﺳﺎل ﭼﮭﺎرم او را از دﺳﺖ ﻣﻮدی ﻗﻼﺑﯽ ﻧﺠﺎت دھﺪ و ﺑﮫ‬
‫ﺳﻮاﻟﺶ در ﻣﻮرد ارﺗﺒﺎط ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﺶ ﺑﺎ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﮫ وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﻮﺿﯿﺢ دھﺪ در ﺳﺎل ﭘﻨﺠﻢ‬
‫ﭘﺮﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻮد ﮐﮫ ﺑﺎز او را از دﺳﺖ وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﺠﺎت داد و اﻣﺴﺎل ﻧﯿﺰ ﺑﻌﺪ از‬
‫اﯾﻨﮑﮫ ﺗﻤﺎم ﻣﻌﺠﻮن را ﺑﮫ زور ﺑﮫ او ﺧﻮراﻧﺪ ﺣﺘﯽ اوردن ﻧﺎم ﻣﻌﺠﻮن ﻧﯿﺰ ﺧﻮﻧﺶ را ﺑﮫ‬
‫ﺟﻮش ﻣﯽ آورد‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯿﮑﮫ ﺑﺴﯿﺎر ﺿﻌﯿﻒ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎز ﺗﻮاﻧﺴﺖ او را از دﺳﺖ‬
‫اﯾﻨﻔﺮی ھﺎ آزاد ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ھﺮی ﺧﻮدش ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ھﯿﭻ ﮐﺎری ﺑﺮای او ﺑﮑﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﻧﻈﺎره ﮔﺮ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﮫ ﺑﺒﯿﻨﺪ او‬
‫ﺗﻮﺳﻂ اﺳﻨﯿﭗ ﺧﺎﺋﻦ ﮐﺸﺘﮫ ﺷﻮد ھﻨﻮز ﺻﺤﻨﮫ ﭘﺮﺗﺎپ ﺷﺪن او از ﺑﺮج ﺳﺘﺎره ﺷﻨﺎﺳﯽ‬
‫ﺟﻠﻮی ﭼﺸﻤﺎش رژه ﻣﯽ رﻓﺖ اﻣﺎ ﭼﯿﺰی ﮐﮫ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎراﺣﺘﯿﺶ ﻣﯽ ﺷﺪ‬
‫ھﻮرﮐﺮاﮐﺴﯽ ﮐﮫ ﺑﺪﺳﺖ آوردن ﻗﻼﺑﯽ ﺑﻮد و ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺮﻓﺴﻮر ﺑﮫ ﺧﺎﻃﺮ ھﯿﭻ ﻣﺮد‪.‬‬
‫ﻧﮫ ﻧﮫ ﻧﮫ اون ﺑﺨﺎﻃﺮ ھﺪﻓﺶ ﻣﺮد ‪......‬او ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺗﻮ ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ از ﺧﻮدش دﻓﺎع ﮐﻨﮫ‪ ،‬و ﺗﻮ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎری ﮐﻨﯽ ﻣﺮگ او ﺑﯿﮭﻮده ﻧﺒﺎﺷﮫ ‪ ....‬ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ھﻮر ﮐﺮاﮐﺲ واﻗﻌﯽ را ﭘﯿﺪا و‬
‫ﻧﺎﺑﻮدش ﮐﻨﯽ ‪ .....‬ﻣﯿﻔﮭﻤﯽ ‪ ....‬ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﯽ‬
‫اﯾﻦ ﺻﺪاﺋﯽ ﺑﻮد ﮐﮫ در ذھﻦ ھﺮی ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽ زد‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﺎز ھﺮی ﻧﺎ اﻣﯿﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ در ﻗﻠﻌﮫ و در ﭘﺸﺖ ﯾﮑﯽ ازﭘﻨﺠﺮه ھﺎ ﭼﻨﺪ داﻧﺶ اﻣﻮز در ﺣﺎل ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﺑﺎ‬
‫ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪرﺳﮫ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫رون‪ :‬ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﯾﮫ ﮐﺎری ﺑﮑﻨﯿﺪ‬
‫‪٢۴١‬‬

‫ﺟﯿﻨﯽ ﻧﯿﺰ ﮐﮫ ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬ھﺮی اﯾﻨﻄﻮری ﺧﻮدش از ﺑﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺮه‪ ،‬اﻻن‬
‫دوازده ﺳﺎﻋﺘﮫ ﮐﮫ اﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﮫ ﻧﮫ ﻧﮭﺎرﺧﻮرده ﻧﮫ ﺷﺎم ﺣﺘﯽ ﻣﻦ ﯾﮫ ﺑﺎر دﯾﮕﮫ ﭘﯿﺸﺶ رﻓﺘﻢ‬
‫وﻟﯽ اﺻﻼٌ ﺑﮭﻢ ﻣﺤﻞ ﻧﺪاد‪،‬ﺧﻮاھﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﯾﮏ ﮐﺎری ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﮐﮫ از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﮫ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد و ﺑﮫ ﺣﺮﻓﮭﺎی اﻟﺒﻮس ﻓﮑﺮ‬
‫ﻣﯿﮑﺮد ﮔﻔﺖ ‪:‬ﺷﻤﺎ ﻣﯿﮕﯿﺪ ﻣﻦ ﭼﯿﮑﺎر ﮐﻨﻢ وﻗﺘﯽ ﭘﺎﺗﺮ ﺑﮫ ﺣﺮف ﺷﻤﺎ ﮔﻮش ﻧﺪه ﺑﮫ ﺣﺮف‬
‫ﻣﻦ ﮔﻮش ﻣﯿﺪه‬
‫ھﺮﻣﺎﯾﻨﯽ وﺳﻂ ﺣﺮف ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﭘﺮﯾﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬اﻣﺎ ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﺷﻤﺎ اﻵن ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪرﺳﮫ‬
‫ھﺴﺘﯿﺪ او ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﮫ از دﺳﺘﻮرات ﺷﻤﺎ ﺳﺮﭘﯿﭽﯽ ﮐﻨﮫ‪.‬‬
‫دوﺷﺰه ﮔﺮﻧﺠﺮ ﻣﺎ دارﯾﻢ در ﻣﻮرد ﭘﺎﺗﺮ ﺣﺮف ﻣﯿﺰﻧﯿﻢ ‪.‬ﮐﺴﯽ ﮐﮫ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ھﺰار ﺑﺎر ﺗﻤﺎم‬
‫ﻗﻮاﻧﯿﻦ اﯾﻨﺠﺎ رو زﯾﺮ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﮫ‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ ﻣﺎ ﮐﮫ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯿﻢ دﺳﺖ روی دﺳﺖ ﺑﺰارﯾﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮫ ﮐﺎری ﺑﮑﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬اﻣﺎن از دﺳﺖ ﺷﻤﺎھﺎ‪......‬ﺑﺎﺷﮫ ﻣﻦ ﺗﻼﺷﻢ را ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪.........‬اﻣﺎ ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﮫ‬
‫ﺑﺮﮔﺮده ﺧﻮدﺗﺎن ﮐﮫ ﺑﮭﺘﺮ ﻣﯽ دوﻧﯿﺪ ﮐﮫ ﭘﺎﺗﺮآدم ﯾﮏ دﻧﺪه و ﻟﺠﺒﺎزﯾﮫ!‬
‫***‬
‫ﺻﺪای ﺷﮑﺘﮫ ﺷﺪن ﺗﮑﮫ ﭼﻮﺑﯽ ھﺮی را از اﻓﮑﺎرش ﺧﺎرج ﮐﺮد‪ ،‬ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ آورد ﺗﺎ‬
‫ﻣﺰاﺣﻢ را ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﮫ در ﻧﮭﺎﯾﺖ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل را دﯾﺪ ﮐﮫ ﺑﺎ‬
‫ﺳﺮدرﮔﻤﯽ ﺑﮫ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﭘﺲ از ﻟﺤﻈﮫ ای ھﺮی دوﺑﺎره ﺳﺮش را ﭘﺎﺋﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﺑﮫ آراﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪٢۴٢‬‬

‫‪ -‬آﻗﺎی ﭘﺎﺗﺮ ﻓﮑﺮﮐﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﻗﻮاﻧﯿﻦ را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﯾﺪ‪.‬‬

‫ھﺮی در ھﻤﺎن ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﮫ ﺑﻮد ﺟﻮاب داد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﮫ ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﺮدم وﻟﯽ اﻵن دوﺳﺖ دارم اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﮐﮫ ﻣﯿﺪاﻧﺴﺖ ﮐﺎر راﺣﺘﯽ در ﭘﯿﺶ ﻧﺪاره اداﻣﮫ داد‪.‬‬
‫‪ -‬آﻗﺎی ﭘﺎﺗﺮ ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﮐﮫ ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ھﻤﮫ ﻧﺎراﺣﺖ ھﺴﺘﯿﺪ اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ھﻢ ﺑﺪوﻧﯿﺪ ﻣﺎ ھﻤﮫ‬
‫از اﯾﻨﮑﮫ اﻟﺒﻮس را از دﺳﺖ دادﯾﻢ ﻧﺎراﺣﺘﯿﻢ اﻣﺎ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﻧﻤﯿﺸﮫ ﮐﮫ ﺷﻤﺎ ﺗﻤﺎم روز ﮐﻨﺎر‬
‫ﻣﻘﺒﺮه ﺑﺎﺷﯿﺪ و ﺧﻮدﺗﻮ ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﻨﯽ ‪.‬اﻟﺒﻮس ھﯿﭻ وﻗﺖ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﺴﯽ ﺑﺨﺎﻃﺮش‬
‫اﯾﻦ ﮔﻮﻧﮫ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﮫ‪ ،‬او ﺑﮫ ﺗﻮ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺖ ﭘﺲ ﻧﺎ اﻣﯿﺪش ﻧﮑﻦ و ﻧﺸﺎن ﺑﺪه ﮐﮫ ﺑﮫ اﯾﻦ‬
‫راﺣﺘﯽ ﺑﺎ ھﺮ اﺗﻔﺎﻗﯽ از ﭘﺎ درﻧﻤﯿﺎی‪.‬‬
‫‪ -‬اﻻن ﺗﻮ ﺗﻨﮭﺎ اﻣﯿﺪ ﻣﺎ وﻣﺮدم ھﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎری ﺑﮑﻨﯽ ﮐﮫ اﺳﻤﺶ ‪....‬ﻟﺤﻈﮫ ای ﻣﮑﺚ‬
‫ﮐﺮد و دوﺑﺎره اداﻣﮫ داد‪ :‬وﻟﺪﻣﻮرت ھﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﮫ از اﻟﺒﻮس ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ از ﺗﻮ ھﻢ‬
‫ﺑﺘﺮﺳﮫ‪...‬‬
‫ھﺮی ﮐﮫ ﺑﻐﺾ در ﺻﺪاﯾﺶ ﻣﻮج ﻣﯿﺰد وﺳﻂ ﺣﺮف ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﭘﺮﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻣﺎ ﭼﻄﻮری‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﮫ ﺑﮫ اﻧﺪازه ی ﭘﺮوﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور ﻗﻮی ھﺴﺘﻢ ﻧﮫ ﺑﺎھﻮش‪ ،‬ﻣﻦ ﺣﺘﯽ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ اﺳﻨﯿﭗ ﻋﻮﺿﯽ رو دﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﻨﻢ‪ ،‬او ﺗﻤﺎم ﻃﻠﺴﻢ ھﺎی ﻣﻦ را ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﮫ‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﮕﻢ دﻓﻊ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬او؛ او ﻣﻨﻮ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﮐﺮد‪......‬‬
‫ﺑﻌﺪ ھﺮی ﺳﺮش را ﭘﺎﺋﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺿﻌﯿﻔﻢ‪....‬ﺿﻌﯿﻒ‪....‬‬
‫ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﺑﺎ دو دﺳﺘﺶ ﺷﺎﻧﮫ ھﺎی ھﺮی رو ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫‪٢۴٣‬‬

‫وﻗﺘﯽ ھﺮی ﮔﺮﻣﺎی دﺳﺖ ﻣﺪﯾﺮه ی ﻣﻮﻗﺖ ﻣﺪرﺳﮫ رو روی ﺷﺎﻧﮫ ھﺎی اﺣﺴﺎس ﮐﺮد‪،‬‬
‫ﺑﺮای ﻟﺤﻈﮫ ای ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ان دﺳﺖ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﮫ ﻣﺎدرش اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﮫ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﻦ ھﺮی ‪ .....‬ﺗﻮ ﺿﻌﯿﻒ ﻧﯿﺴﺘﯽ ‪ ....‬ﺑﮫ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﮐﮫ ﮐﯽ ﺗﻮ ﻣﺪرﺳﮫ‬
‫ﺑﮭﺘﺮﯾﻦ ﻧﻤﺮه در درس دﻓﺎع در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﺎدو ﺳﯿﺎه ﻣﯽ ﮔﯿﺮه؟ ﺗﻮ ﮐﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﮫ در ﺳﻦ‬
‫ﺳﯿﺰده ﺳﺎﻟﮕﯽ ﭘﺎﺗﺮوﻧﻮﺳﯽ درﺳﺖ ﮐﻨﮫ ﮐﮫ ﺻﺪ ھﺎ دﯾﻮاﻧﮫ ﺳﺎز رو ﻓﺮاری ﺑﺪه؟ ﺗﻮ ‪.‬‬
‫ﮐﺎری ﮐﮫ ھﯿﭽﮑﺲ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ در اون ﺳﻦ ﻗﺎدر ﺑﮫ اﻧﺠﺎﻣﺶ ﻧﺸﺪه؛ ﮐﯽ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺗﻮاﻧﺴﺘﮫ‬
‫ﭼﮭﺎر ﺑﺎر از دﺳﺖ وﻟﺪﻣﻮرت ﻓﺮار ﮐﻨﮫ؟ ﺗﻮ ھﺮی‪...‬ﻓﻘﻂ ﺗﻮ‪....‬ﭘﺲ ﺗﻮ ﺿﻌﯿﻒ ﻧﯿﺴﺘﯽ‪.‬‬
‫اﻣﺎ در ﻣﻮرد اﺳﻨﯿﭗ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﮫ دوﺳﺖ ﻧﺪارم در ﻣﻮردش ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ اﻗﺮار ﮐﻨﻢ‬
‫ﮐﮫ اﺳﻨﯿﭗ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻗﻮﯾﯿﮫ؛ اﻓﺮاد ﮐﻤﯽ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ در ﮐﻞ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻦ از‬
‫ﭘﺲ اﺳﻨﯿﭗ ﺑﺮﺑﯿﺎن‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺧﻮﺗﻮ ﺳﺮ زﻧﺶ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل وﻗﺘﯽ ﺑﮫ ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰ ﻏﺒﺎر ﮔﺮﻓﺘﮫ ی ھﺮی ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﮫ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‬
‫ﮐﮫ او ھﻨﻮز راﺿﯽ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ ﭘﺲ دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﮐﺮد‪ ،‬اﻟﺒﻮس ﺑﮫ او ﮔﻔﺘﮫ ﺑﻮد ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ‬
‫ﺑﺮای راﺿﯽ ﮐﺮدﻧﺶ ﺑﻌﻀﯽ ﭼﯿﺰا رو ﺑﮭﺶ ﺑﮕﻮﯾﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺰار اﯾﻦ ﻃﻮری ﺑﮭﺖ ﺑﮕﻢ‪ .‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺷﺪه وﻗﺘﯽ ﮐﮫ ﺟﺎﺋﯽ ﭘﻨﮭﺎن ﺷﺪی ﯾﺎ زﯾﺮ ﺷﻨﻞ‬
‫ﻧﺎﻣﺮﺋﯿﺖ ﺑﻮدی‪ ،‬ﭘﺮوﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور ﯾﺎ اﺳﻨﯿﭗ ﻣﯽ ﻓﮭﻤﯿﺪن ﮐﮫ ﺗﻮ اوﻧﺠﺎﯾﯽ؟‬
‫‪ -‬ﺑﻠﮫ ﭘﺮوﻓﺴﻮر‪ ،‬ﺳﺎل اول ھﺎﮔﻮارﺗﺰ وﻗﺘﯽ ﮐﮫ ﺗﻮی ﺳﺎﻟﻦ زﯾﺮ ﺷﻨﻠﻢ ﺑﻮدم اﺳﻨﯿﭗ ﻓﮭﻤﯿﺪ‬
‫ﮐﮫ ﻣﻦ آﻧﺠﺎ ھﺴﺘﻢ ﯾﮏ ﺑﺎر ھﻢ وﻗﺘﯽ ﮐﮫ ﺗﻮ ﮐﻠﺒﮫ ی ھﺎﮔﺮﯾﺪ ﺑﻮدم ﭘﺮوﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور‬
‫ﻣﺘﻮﺟﮫ ﻣﻦ و رون ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ آﻧﮭﺎ ﺣﻀﻮر ﻣﻦ را اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬درﺳﺘﮫ ھﺮی‪ ،‬وﻟﯽ ﭼﻄﻮری ﺣﻀﻮر ﺗﻮ را اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ؟‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺟﺎوﮔﺮ ھﺎی ﺑﺰرﮔﯽ ﺣﻀﻮر اﻓﺮاد را ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫‪٢۴۴‬‬

‫ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﺑﮫ وﺿﻮح ﻣﺘﻮﺟﮫ ﺷﺪ ﮐﮫ ھﺮی دوﺳﺖ ﻧﺪاره از اﺳﻨﯿﭗ اﺳﻤﯽ ﺑﺒﺮه اداﻣﮫ‬
‫داد‪:‬‬
‫‪ -‬درﺳﺘﮫ ھﺮی وﻟﯽ ﺟﺎدوﮔﺮھﺎی ﺑﺰرگ ﺣﻀﻮر ھﺮ ﮐﺴﯽ را ﺣﺲ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻟﺒﻮس‬
‫ﺣﻀﻮر اﻓﺮادی ﮐﮫ ﻗﺪرت ﺟﺎدوﺋﯽ زﯾﺎدی داﺷﺘﻨﺪ را ﺣﺲ ﻣﯿﮑﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ھﺮی ﺗﻮ ﺧﻮدت ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ ﭼﮫ ﻗﺪرﺗﯽ داری‪ ،‬ﺗﺸﻌﺸﻌﺎﺗﯽ ﺟﺎدوﺋﯽ ﮐﮫ از ﺗﻮ ﺳﺎﺗﻊ‬
‫ﻣﯿﺸﻮد را ﺣﺘﯽ ﻣﻦ ھﻢ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﺣﺲ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ وﻟﺪﻣﻮرت ﻓﻘﻂ ﺑﮫ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﭘﯿﺸﮕﻮﺋﯽ ﺳﻌﯽ در ﮐﺸﺘﻦ ﺗﻮ داره‪ ،‬ﻧﮫ او ﻗﺪرت ﺗﻮ رو دﯾﺪه و اﺣﺴﺎﺳﺶ ﮐﺮده و ﻣﯿﺪوﻧﮫ‬
‫ﺗﻮ ﺑﺮاش ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪوﻧﯽ ﮐﮫ ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ ھﺎ و ﻗﺪرت اﻓﺮاد ﭘﺲ از رﺳﯿﺪن‬
‫ﺑﮫ ﺳﻦ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ آﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﺷﻮد‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ اون ﻣﻮﻗﻊ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ھﺮی در ﺣﺎﻟﯿﮑﮫ وﺣﺸﺖ زده ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻟﮑﻨﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ش‪...‬ﺷﻢ‪...‬ﺷﻤﺎ از ﭘﯿﺸﮕﻮﺋﯽ ﺧﺒﺮ دارﯾﺪ!!‬
‫‪ -‬ﺑﻠﮫ ھﺮی ‪ ...........‬ﺗﻮ ﮐﮫ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪاﺷﺘﯽ اﻟﺒﻮس ﻣﺴﺌﻠﮫ ﺑﮫ اﯾﻦ ﻣﮭﻤﯽ را ﻓﻘﻂ ﺑﮫ ﺷﻤﺎ‬
‫ﺳﮫ ﺗﺎ ﺑﮕﮫ‪.‬‬
‫‪ -‬ﯾﻌﻨﯽ اﻵن ﮐﻞ ﻣﺤﻔﻞ‪.....‬‬
‫‪ -‬ﻧﮫ ‪ ......‬ﻧﮫ ھﺮی اﻟﺒﻮس ﻓﻘﻂ ﺑﮫ دو ﻧﻔﺮ واﻗﻌﯿﺖ را ﮔﻔﺘﮫ ﺑﻮد‪ ،‬اﻟﺒﺘﮫ ﻣﺎ ﻗﺴﻢ ﺧﻮردﯾﻢ ﮐﮫ‬
‫ھﯿﭻ وﻗﺖ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺣﺮف ﻧﺰﻧﯿﻢ‪.‬‬
‫ھﺮی ﮐﮫ ﺧﯿﺎﻟﺶ راﺣﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﻧﻔﺮ دوم ﮐﯿﮫ؟‬
‫ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﮐﮫ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺨﯽ ﺑﮫ ﻟﺐ داﺷﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪٢۴۵‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ اوﻧﻮ ﺑﮫ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﯽ ھﺮی‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺗﻮ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺑﺒﯿﻨﯿﺶ‪.‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﺗﻤﺎم ﭼﯿﺰ‬
‫ھﺎﯾﯽ او ﺑﮫ ﻣﺎ ﮔﻔﺖ ﻧﺒﻮد او ﺑﮫ ﻣﺎ ﯾﮏ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ ﻣﮭﻢ ھﻢ داد‪ .‬ﻣﺎﻣﻮرﯾﺘﯽ ﮐﮫ ﺧﯿﻠﯽ دﻟﺶ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮدش اﻧﺠﺎم ﺑﺪه‪.‬‬
‫ھﺮی ﮐﮫ ﺑﮫ ﺷﺪت ﻣﺸﺘﺎق ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ھﯿﺠﺎن ﺑﮫ ﺻﻮرت ﻣﺪﯾﺮ ﻓﻌﻠﯽ ﻣﺪرﺳﮫ اش ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ اداﻣﮫ ی ﺣﺮف او ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﮐﮫ ﺑﺮق ھﯿﺠﺎن را در ﭼﺸﻤﺎن ھﺮی را دﯾﺪ ﻟﺒﮭﺎﯾﺶ ﮐﻤﯽ از ھﻢ دور‬
‫ﺷﺪﻧﺪ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﮫ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﺮد ﻧﺨﻨﺪد اداﻣﮫ داد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺎ وﻇﯿﻔﮫ ی آﻣﻮزش ﺗﻮ را ﺑﮫ ﻋﮭﺪه دارﯾﻢ او ﺑﮫ ﻣﺎ ﮔﻔﺖ ﺗﻤﺎم ﭼﯿﺰھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﻠﺪﯾﻢ ﺑﮫ‬
‫ﺗﻮ آﻣﻮزش ﺑﺪﯾﻢ ھﻤﯿﻦ ﻃﻮر‪.....‬‬
‫ھﺮی ﮐﮫ ﺗﺎ دﻗﺎﯾﻘﯽ ﭘﯿﺶ ﯾﺎس و ﻧﺎ اﻣﯿﺪی ﺗﻤﺎم وﺟﺪش را ﭘﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف‬
‫اﺳﺘﺎدش وﺳﻂ ﺣﺮف ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﭘﺮﯾﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ دوﺳﺘﺎم ﭼﯽ؟‬
‫ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﺑﺎ آزردﮔﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬داﺷﺘﻢ در ھﻤﯿﻦ ﻣﻮرد ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﮫ وﺳﻂ ﺣﺮﻓﻢ ﭘﺮﯾﺪی‪.‬‬
‫ھﺮی از ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮش را ﭘﺎﺋﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺧﻮاھﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ھﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﺑﮫ دوﺷﯿﺰه ﮔﺮﻧﺠﺮ و آﻗﺎی وﯾﺰﻟﯽ آﻣﻮزش ﺑﺪﯾﻢ وﻟﯽ آﻣﻮزش ﺗﻮ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﮫ‬
‫ﺟﺪاﮔﺎﻧﮫ اﺳﺖ‪ .‬دﻟﯿﻠﺶ ھﻢ ﺧﻮدت ﺑﮭﺘﺮ ﻣﯽ دوﻧﯽ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﮫ ای ﺑﮫ ھﺮی اﺟﺎزه داد ﺗﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ اﻃﻼﻋﺎت ﺟﺪﯾﺪ ﮐﻤﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ و‬
‫ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺧﻮدش را ﺑﮕﯿﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺣﺎﻻ ﺑﮭﺘﺮ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ ﻗﻠﻌﮫ؟‬
‫‪٢۴۶‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﮫ ﭘﺮﻓﺴﻮر ﺑﮭﺘﺮ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ‬
‫***‬
‫ھﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﺑﯿﻘﺮاری داﺋﻢ از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﮫ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﯾﮏ رﺑﻌﯽ ﺑﻮد‬
‫ﮐﮫ ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﭘﯿﺶ ھﺮی رﻓﺘﮫ ﺑﻮد اﻣﺎ ھﻨﻮز ھﯿﭻ ﺧﺒﺮ از اﻧﮭﺎ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫رون ﮐﮫ در ﯾﮏ ﻣﺴﯿﺮ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪام ﺑﺎﻻ ﭘﺎﺋﯿﻦ ﻣﯽ رﻓﺖ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﮫ ﻧﻈﺮﺗﻮن ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﮫ ھﺮی را راﺿﯽ ﮐﻨﮫ ﮐﮫ ﺑﺮﮔﺮده ﻗﻠﻌﮫ؟‬
‫ھﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ ﺟﻮاب داد‪ :‬ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ رون‪....‬ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﻓﻘﻂ اﻣﯿﺪوارم ﻣﻮﻓﻖ‬
‫ﺑﺸﮫ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﮐﮫ در ﺳﮑﻮت ﮐﺎﻣﻞ ﺑﮫ ان دو ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد آﯾﺎ ھﺮی او‬
‫ﺑﻌﺪ از ھﻤﮫ ی اﯾﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎت دوﺑﺎره ﻣﺜﻞ ﺳﺎﺑﻘﺶ ﻣﯿﺸﺪ‪ ،‬اﺻﻼً ﮐﺴﯽ ﺑﺪ ﺷﺎﻧﺲ ﺗﺮ از ھﺮی‬
‫وﺟﻮد داره‪ ،‬ھﺮی ای ﮐﮫ در ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﯿﺶ زﺟﺮ ﮐﺸﯿﺪه‪ ،‬ﺟﯿﻨﯽ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ‬
‫دﯾﮕﺮی ﺟﺎی ھﺮی ﺑﻮد ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ھﻤﮫ ی اﯾﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎد؟‬
‫ﺻﺪای ﺑﺎز ﺷﺪن در ﺳﺮﺳﺮا او را از اﻓﮑﺎرش ﺧﺎرج ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﮫ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‬
‫‪،‬ھﺮی را ھﻤﺮاه ﺑﺎ ﭘﺮوﻓﺴﻮر دﯾﺪ ﮐﮫ ﺑﮫ ﻃﺮف اﻧﮭﺎ ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﮫ ھﺮی‬
‫اﻓﺘﺎد ﺑﻐﻀﺶ ﺗﺮﮐﯿﺪ و ﺧﻮدش را ﺑﮫ ﺳﺮﻋﺖ در آﻏﻮش او اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽ دوﻧﯽ ﭼﻘﺪر ﻧﮕﺮاﻧﺖ ﺑﻮدﯾﻢ؟‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﺣﺎﻟﻢ ﺧﻮﺑﮫ ﺟﯿﻨﯽ‬
‫ھﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﺻﺪای ﭘﺎرس ﻣﺎﻧﻨﺪی ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﮫ ‪ ....‬دوازده ﺳﺎﻋﺖ ﮐﮫ‬
‫‪٢۴٧‬‬

‫ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﯿﮑﮫ ﮐﮫ ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﺑﮫ ﺑﯿﺮون اﺷﺎره ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﮫ داد‬

‫‪ -‬ﺑﯿﺮوﻧﯽ و ﺑﺎ ھﯿﭻ ﮐﺲ ﺣﺮف ﻧﺰدی‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻣﯿﺎی و ﻣﯿﮕﯽ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﮫ‬
‫ﺑﻌﺪ او ﻧﯿﺰﺧﻮدش را در ﺑﻐﻞ ھﺮی اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ھﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ ،‬از ھﻤﮫ ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺧﻮاھﻢ ﮐﮫ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎراﺣﺘﯿﺘﻮن ﺷﺪم‬
‫رون ﮐﮫ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺑﮫ ﻟﺐ داﺷﺖ ﺟﻠﻮ آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ھﯽ رﻓﯿﻖ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﮫ ﺑﺮﮔﺸﺘﯽ‪.‬‬
‫ھﺮی در ﺟﻮاب ﻓﻘﻂ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‬
‫ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ دﯾﮕﮫ ﺑﮭﺘﺮه ھﻤﺘﻮن ﺑﺮﮔﺮدﯾﺪ ﺧﻮاﺑﮕﺎه‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ھﻤﮫ ﺑﮫ ﯾﮫ ﺧﻮاب درﺳﺖ ﺣﺴﺎﺑﯽ‬
‫اﺣﺘﯿﺎج دارﯾﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﮐﮫ ﺧﻮدم ﺷﺨﺼﺎٌ دو روز ﮐﮫ ﻧﺨﻮاﺑﯿﺪم‪.‬‬
‫***‬
‫ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ وﻗﺘﯽ ﮐﮫ ھﺮی از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪ ﻣﺘﻮﺟﮫ ﺷﺪ ﮐﮫ در ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﺗﻨﮭﺎﺳﺖ‪،‬‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ‪ ٩/٤٠‬دﻗﯿﻘﮫ ﺑﻮد و ‪ ٢٠‬دﻗﯿﻘﮫ دﯾﮕﺮ ﻗﻄﺎر ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد وﻟﯽ ھﺮی ھﻨﻮز‬
‫وﺳﺎﯾﻠﺶ را ﺟﻤﻊ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺴﺮﻋﺖ از از ﺗﺨﺘﺶ ﭘﺎﺋﯿﻦ آﻣﺪ ﺗﺎ ﻟﺒﺎس ھﺎ و ﻟﻮازﻣﺶ را‬
‫ﺟﻤﻊ ﮐﻨﺪ ﮐﮫ در ﻧﮭﺎﯾﺖ ﺗﻌﺠﺐ ھﻤﮫ ی آﻧﮭﺎ را ﺟﻤﻊ ﺷﺪه در ﭼﻤﺪاﻧﺶ دﯾﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم دﯾﺮ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺑﺸﯽ ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺧﻮدم ﺑﺮات ﺟﻤﻊ و ﺟﻮرش‬
‫ﮐﺮدم‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﺻﺪای رون ﺑﻮد ﮐﮫ ﺟﻠﻮی در ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ رﻓﯿﻖ‬
‫‪٢۴٨‬‬

‫‪ -‬ﻗﺎﺑﻠﯽ ﻧﺪاﺷﺖ رﻓﯿﻖ ﺣﺎﻻ ھﻢ ﺑﮭﺘﺮ ﺑﯿﺎی ﭘﺎﺋﯿﻦ ﮐﮫ اﯾﻦ ﺧﻮاھﺮ ﻟﻮس ﻣﺎ ﺑﺎ ﺳﯿﻨﯽ ﺻﺒﺤﺎﻧﮫ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﮫ‪.‬‬
‫***‬
‫ھﺮی ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﺻﺒﺤﺎﻧﮫ ی ﻣﻔﺼﻠﯽ ﮐﮫ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺮاﯾﺶ آورده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻮد ﮐﮫ‬
‫ھﺮﻣﺎﯾﻨﯽ وارد ﺳﺎﻟﻦ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺷﺪ و ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ زﻧﺎن ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ھﺮی ﭘﺮﻓﺴﻮر ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﺑﮭﻢ ﮔﻔﺖ ﮐﮫ ﺑﮭﺖ ﺑﮕﻢ ﮐﮫ ھﻤﯿﻦ اﻵن ﺑﯿﺎی دﻓﺘﺮش‪.‬‬
‫ﻧﮕﻔﺖ ﭼﮫ ﮐﺎرم داره ؟‬
‫ﻧﮫ ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺖ ﺑﯿﺎی دﻓﺘﺮش‬
‫ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ھﺮﻣﺎﯾﻨﯽ اﻵن ﻣﯿﺮم ﭘﯿﺸﺶ‪.‬‬
‫***‬
‫دﻓﺘﺮ ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل‬
‫‪ -‬ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﺎر داﺷﺘﯿﺪ ﭘﺮﻓﺴﻮر‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﮫ ھﺮی ‪،‬اﻟﺒﻮس ﺑﺎ ھﺮ دوی ﻣﺎ ﮐﺎر داره‪ ،‬اﻟﺒﺘﮫ ﻣﻨﻈﻮرم ﺗﺎﺑﻠﻮی اﻟﺒﻮﺳﮫ‬
‫ﺳﺎﺣﺮه ی ﻣﯿﺎﻧﺴﺎل وﻗﺘﯽ دﯾﺪ ﭼﺸﻤﺎن ھﺮی از ﺗﻌﺠﺐ ﮔﺮد ﺷﺪ ﺟﻤﻠﮫ ی آﺧﺮ را ﺑﮫ‬
‫ﺣﺮﻓﺶ اﺿﺎﻓﮫ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ از ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﮫ ﻃﺮف ھﺮی رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﮭﺘﺮه ﺑﺮﯾﻢ و ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻣﻌﻄﻠﺶ ﻧﮑﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫***‬
‫‪٢۴٩‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﮫ ﺑﻼآﺧﺮه اوﻣﺪی ‪.‬ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺘﮫ ﮐﮫ ﻣﻨﺘﻈﺮت ھﺴﺘﻢ‪.‬‬

‫ھﺮی ﮐﮫ ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺑﮫ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺪﯾﺮ ﺳﺎﺑﻘﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد ﭼﯿﺰی ﻧﮕﻔﺖ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺳﺮش را‬
‫ﭘﺎﺋﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﺪی ای ﮔﻔﺖ ‪:‬اﻟﺒﻮس ﺗﻮ دﯾﮕﮫ ﻣٌﺮدی وﻟﯽ ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎٌ‬
‫ھﺮی ﻧﯿﺎز ﺑﮫ زﻣﺎن داﺷﺘﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﺧﻮدﻣﺎن را ﺑﺎ اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ وﻓﻖ ﺑﺪﯾﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﮐﮫ ﺑﺮاﺗﻮن ﺳﺨﺖ ﺑﻮده وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻨﻮ ﺑﺪوﻧﯿﺪ ﮐﮫ ﻣﺮگ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ھﻤﮫ ی‬
‫ﻣﺎھﺎﺳﺖ و ھﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﮫ از دﺳﺘﺶ ﻓﺮار ﮐﻨﮫ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ دﯾﮕﮫ ﺑﮭﺘﺮ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ ﺳﺮ ﺑﺤﺚ اﺻﻠﯽ ﮐﮫ ﺑﺨﺎﻃﺮش اﯾﻦ ﺟﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﯾﻢ ‪.‬ﻣﻨﯿﺮا ﺗﻮ‬
‫ھﻤﮫ ﭼﯿﺰا رو ﺑﮫ ھﺮی ﮔﻔﺘﯽ؟‬
‫‪ -‬ﻧﮫ اﻟﺒﻮس ﺑﮫ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﻧﮕﻔﺘﻢ‪....‬‬
‫‪ -‬ﻋﯿﺒﯽ ﻧﺪاره ﺧﻮدم ﺑﺮاش ﻣﯿﮕﻢ‪ ،‬ھﺮی ھﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﮫ ﻣﻨﯿﺮا ﮔﻔﺘﮫ ﺑﻮد ﻣﻦ ﺧﻮدم ﺧﯿﻠﯽ‬
‫دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﺷﺨﺼﺎٌ ﺑﮫ ﺗﻮ آﻣﻮزش ﺑﺪم وﻟﯽ ﺑﻨﺎ ﺑﮫ دﻻﯾﻠﯽ ﮐﮫ ﺑﻌﺪاً ﺑﮭﺖ ﻣﯿﮕﻢ‪ ،‬ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪم ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ از ﻣﻨﯿﺮا و ﯾﮏ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﮫ ﺧﻮاﺳﺘﻢ وﻗﺘﯽ‬
‫ﮐﮫ ﺑﮫ ﺳﻦ ﺑﻠﻮغ رﺳﯿﺪی آﻣﻮزﺷﮭﺎی ﺗﻮ را ﺷﺮوع ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﯿﮑﮫ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺑﮫ ﻟﺐ داﺷﺖ اداﻣﮫ داد‪ :‬و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﮫ ﺑﮫ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﮐﮫ از اﯾﻦ دو‬
‫ﻧﻔﺮ دارم ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻼس درس را ﺑﺮات ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﮫ ﺟﮭﻨﻢ ﻣﯿﮑﻨﺪ‪ ،‬اﻟﺒﺘﮫ از آﻧﺠﺎ ﮐﮫ ﺗﻮ را‬
‫ھﻢ ﺧﻮب ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻢ ﺗﻮ ھﻢ اوﻧﺎ رو روﺳﻔﯿﺪ ﻣﯿﮑﻨﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﻧﻔﺮ دوﻣﯽ ﮐﮫ ﻗﺮاره ﺑﮫ ﻣﻦ آﻣﻮزش ﺑﺪه ﮐﯿﮫ؟‬
‫‪ -‬ﻧﮫ ھﺮی اﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﮫ ﺳﻮﭘﺮاﯾﺰ ﻣﯿﺸﯽ‬
‫‪٢۵٠‬‬

‫ﺳﭙﺲ وﻗﺘﯽ ﮐﮫ از ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺧﻄﺎب ﺑﮫ ﻣﻨﯿﺮا ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﻣﻨﯿﺮا‪،‬‬
‫ﻣﻦ ﺑﮫ ھﺮی و دوﺳﺘﺎش ﯾﮏ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ ﺳﺨﺖ و دﺷﻮار داد‪ .‬ﺗﻨﮭﺎ ﭼﯿﺰی ﮐﮫ از ﺷﻤﺎ دو‬
‫ﻧﻔﺮ ﻣﯽ ﺧﻮام اﯾﻨﮫ ﮐﮫ در ﮐﺎراﺷﻮن دﺧﺎﻟﺖ ﻧﮑﻨﯿﺪ و ھﻤﭽﻨﯿﻦ اﯾﻨﮑﮫ دوﺳﺘﺎی ھﺮی را‬
‫ﻃﻮری آﻣﻮزش ﺑﺪﯾﺪ ﮐﮫ ﻣﺜﻞ ﺧﻮدﺗﻮن ﺑﺸﻦ‬
‫ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل در ﺟﻮاب ﻓﻘﻂ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫‪ -‬اﻣﺎ ﻣﻮرد آﺧﺮ ‪ ...‬ھﺮی ﻣﻦ ﺑﺮای ﺗﻮ دو ﺗﺎ ﻧﺎﻣﮫ و ﯾﮫ ھﺪﯾﮫ ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ .‬اﻟﺒﺘﮫ ازت ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮام اوﻧﺎ رو ﺑﻌﺪ از ﺗﻮﻟﺪ ھﻔﺪه ﺳﺎﻟﮕﯿﺖ ﺑﺎز ﮐﻨﯽ‪ .‬ﺧﺐ دﯾﮕﮫ اﮔﮫ ﺳﻮاﻟﯽ ﻧﺪارﯾﺪ ﺑﮭﺘﺮه‬
‫ﺑﺮﯾﺪ ﭼﻮن ﻗﻄﺎر اﻵن ﺣﺮﮐﺖ‪.......‬‬
‫ھﺮی ﺳﻮاﻟﯽ ﮐﮫ از دﯾﺮوز ذھﻨﺶ را ﺑﮫ ﺧﻮدش ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺮده ﺑﻮد را ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ .‬او دﯾﺮوز‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﻓﺎﮐﺲ را ﺻﺪا زد وﻟﯽ آن ﭘﺮﻧﺪه ی زﯾﺒﺎ ﭘﯿﺶ او ﻧﯿﺎﻣﺪ‪ ،‬ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺮس‬
‫از اﯾﻨﮑﮫ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪرﺳﮫ اش ﺑﺨﻮاﺑﺪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﮫ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ﭘﺮﻓﺴﻮر‪ ،‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺪوﻧﻢ ﻓﺎﮐﺲ ﮐﺠﺎ رﻓﺘﮫ؟‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻣﻌﻠﻮﻣﮫ ھﺮی‪ ،‬ﻗﻘﻨﻮس ھﺎ ﭘﺲ از ﻣﺮگ ھﻤﺮاھﺸﺎن ﺑﺮای ﻣﺪﺗﯽ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﻣﯿﺸﻦ‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺮای اﻧﺘﺨﺎب ھﻤﺮاه ﺑﻌﺪﯾﺸﺎن ﺑﮫ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽ ﭘﺮدازﻧﺪ‪ ،‬او ھﻢ رﻓﺘﮫ ﺗﺎ دوﺳﺖ‬
‫ﺑﻌﺪﯾﺶ رو اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﮫ‪.‬‬
‫ﭼﻄﻮر ﺑﮭﺶ ﮔﻢ ‪ .........‬ﺑﻌﺪاً ﺑﮕﻢ ﺑﮭﺘﺮه وﻟﯽ اﮔﮫ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﺸﮫ ﮐﮫ ﭼﺮا ﺑﮭﺶ زود ﺗﺮ‬
‫ﻧﮕﻔﺘﻢ ﭼﯽ ؟‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد درون ﺗﺎﺑﻠﻮ ﮐﮫ ﻣﺘﺠﮫ ﺳﺮدرﮔﻤﯽ ھﺮی ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ھﻤﺎن ﺻﺪای ﻣﺤﮑﻢ‬
‫ھﻤﯿﺸﮕﯿﺶ ﮐﮫ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ در ﺑﺮاﺑﺮش ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﺣﺴﺎس ﻣﯿﮑﻨﻢ ﭼﯿﺰی‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮای ﺑﮫ ﻣﻦ ﺑﮕﯽ ھﺮی‪ ،‬درﺳﺖ ﻧﻤﯿﮕﻢ‬
‫ھﺮی از اﯾﻨﮑﮫ ﻣﺪﯾﺮش ﺑﺎز ﻓﮑﺮ او را ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد دﺳﺘﭙﺎﭼﮫ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪٢۵١‬‬

‫‪ -‬ﻧﮫ ‪ ........‬ﯾﻌﻨﯽ آره‪ .........‬آﺧﮫ‪...........‬‬

‫‪ -‬ﭘﺴﺮم اﮔﮫ دوﺳﺖ ﻧﺪاری ﻣﻦ ﻣﺠﺒﻮرت ﻧﻤﮑﻨﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﮫ ‪ ..........‬ﻓﻘﻂ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﻄﻮری ﺑﮕﻢ ‪.‬ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﯿﺰی ﮐﮫ اون ﺷﺐ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﻢ ﺗﻘﻠﺒﯽ ﺑﻮد ﭘﺮﻓﺴﻮر‪.‬‬
‫داﻣﺒﻠﺪور ﮐﮫ درون ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﺶ راه ﻣﯽ رﻓﺖ ﺑﮫ ﻃﻮر ﻧﺎﮔﮭﺎﻧﯽ اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﺎ ﺣﯿﺮت ﺑﮫ‬
‫ﻃﺮف ھﺮی‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﯽ؟!!‬
‫ﻓﺼﻞ دﻫﻢ ‪ :‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺗﻠﺦ‬
‫وﻗﺘﯽ از دﻓﺘﺮ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل را دﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ او ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺠﻨﺐ ﻫﺮي ﻫﻤﻪ ي داﻧﺶ آﻣﻮزان رﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪي‪.‬‬
‫‪٢۵٢‬‬

‫‪ -‬ﭼﺸﻢ ﭘﺮوﻓﺴﻮر‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺳﺮﻋﺖ راﻫﺮوﻫﺎ را ﯾﮑﯽ ﭘﺲ از دﯾﮕﺮي ﻃﯽ ﮐﺮد و‬

‫از ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﮑﻮي ﻗﻄﺎرﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺳﮑﻮي ﻗﻄﺎر‬
‫رﺳﯿﺪ داﻧﺶ آﻣﻮزان ﮐﻤﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻮار ﻗﻄﺎر ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﮐﻪ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ آﻧﻬﺎ دوﺳﺘﺎﻧﺶ‬
‫رون‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﺟﯿﻨﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻫﺮي ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﻮار ﻗﻄﺎر ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬از دور ﭘﺴﺮي را دﯾﺪﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ دوان دوان ﺧﻮدش را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ رﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ :‬ﻫﯿﭻ ﻣﻌﻠﻮم ﻫﺴﺖ ﮐﺠﺎﺋﯽ ؟‬
‫ﻫﺮي ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ داﺷﺖ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﻣﯿﺰد ﺟﻮاب داد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام ‪ ...‬ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ‪ ...‬ﮐﺎرم ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ‪ ...‬داﺷﺘﻢ ﺑﺎ ﭘﺮوﻓﺴﻮر ‪ ...‬داﻣﺒﻠﺪور ﺣﺮف‬
‫ﻣﯿﺰدم ‪ ...‬ﻣﻨﻈﻮرم ﺗﺎﺑﻠﻮي ﭘﺮوﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور‪.‬‬
‫ﻫﺮي وﻗﺘﯽ ﭼﺸﻤﺎن ﮔﺮد ﺷﺪه ي آﻧﻬﺎ را دﯾﺪ ﺟﻤﻠﻪ ي آﺧﺮ را اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫رون ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺮف ﻫﺮي ﺷﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺑﻬﺘﺮه ﺳﻮار ﺷﯿﻢ ﻗﻄﺎر اﻻن راه‬
‫ﻣﯽ اﻓﺘﻪ‪.‬‬
‫‪٢۵٣‬‬

‫ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﯾﮏ ﮐﻮﭘﻪ ي ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺎر ﭼﻨﺪان ﺳﺨﺘﯽ ﻧﺒﻮد ﭼﻮن ﺑﯿﺸﺘﺮ داﻧﺶ آﻣﻮزان دو روز‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﻮﺳﻂ واﻟﺪﯾﻨﺸﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻌﺪ ﻗﻄﺎر ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺷﺪﯾﺪي راه اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫در ﻃﻮل ﺣﺮﮐﺖ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از آﻧﻬﺎ ﺣﺮف ﻧﻤﯽ زدﻧﺪ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﺎ‬
‫ﭼﯿﺰي ﺳﺮﮔﺮم ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ در ﺣﺎل ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎب ﺑﻮد‪ ،‬رون و ﺟﯿﻨﯽ ﻫﻢ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎزي ﺑﺎ‬
‫ﮐﺎرت اﻧﻔﺠﺎري ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺣﺮف ﻧﻤﯽ زدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮي ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ ﺳﮑﻮت آزار‬
‫دﻫﻨﺪه را ﺑﺸﮑﻨﺪ از آﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺑﺎز ﺑﻤﻮﻧﻪ ؟‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺮي‪ ،‬رون و ﺟﯿﻨﯽ از ﺑﺎزي دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻧﯿﺰ‬
‫ﺑﻪ آراﻣﯽ ﮐﺘﺎﺑﺶ را ﺑﺴﺖ و ﻧﮕﺎه ﻣﻌﻨﺎداري ﺑﻪ ﻫﺮي اﻧﺪاﺧﺖ و در ﺟﻮاب ﺳﻮاﻟﺶ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﮐﻪ اﻣﯿﺪوارم ﺑﺎز ﺑﻤﻮﻧﻪ ‪ ...‬اﻣﺎ ﻣﮕﻪ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﻓﺮﻗﯽ داره ﺑﺎز ﺑﻤﻮﻧﻪ ﯾﺎ ﻧﻪ؟‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺷﺪ ﺑﺎ دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ‪ ..‬ﻓﻘﻂ اﮔﻪ ﺑﺎز ﺑﻤﻮﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻬﺘﺮه ‪ ...‬ﻫﻤﯿﻦ ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺳﺮش را ﭘﺎﺋﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻪ ﻓﮑﺮ‬
‫‪٢۵۴‬‬

‫رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺮي ﭼﯿﺰي را از آﻧﻬﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‬
‫ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﯿﺰي ﺷﺪه ﻫﺮي ؟ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﻢ داري ﭼﯿﺰي رو از ﻣﺎ ﻣﺨﻔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ وﻟﯽ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻢ ‪...‬آﺧﻪ ﻣﻦ ﻗﻮل دادم ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻢ ‪ ...‬وﻟﯽ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﺶ ﺧﻮدﺗﻮن ﻫﻤﻪ ﭼﯿﻮ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ‪ ...‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻫﺮي اﯾﻦ را وﻗﺘﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺎ اﺻﺮار دوﺑﺎره‬
‫ﺳﻮاﻟﺶ را از او ﺑﭙﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺲ از رﺳﯿﺪن ﺑﺎ اﯾﺴﺘﮕﺎه ﻗﻄﺎر ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮل ﺧﺎﻧﻮاده وﯾﺰﻟﯽ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﭘﺮﺳﯽ‪ ،‬رﯾﻤﻮس‪،‬‬
‫ﻣﻮدي و ﺗﺎﻧﮑﺲ آﻧﺠﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻟﯽ زودﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺧﻮدش را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ رﺳﺎﻧﺪ و ﻫﺮي را در آﻏﻮش ﻓﺸﺎر ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫‪٢۵۵‬‬

‫‪ -‬اوه ‪ ...‬ﻫﺮي ﻋﺰﯾﺰم ﺗﻮ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ؟‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﻣﻦ ﺣﺎﻟﻢ ﺧﻮﺑﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ؟‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻫﺮي آﻣﺪ و ﺑﻪ ﻣﺎدرش ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻟﺶ ﮐﻦ ﻣﺎﻣﺎن اون ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮﺑﻪ ‪ ...‬داري ﺧﻔﺶ ﻣﯿﮑﻨﯽ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ از آﻏﻮش ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ اﺣﻮال ﭘﺮﺳﯽ ﮐﺮد‪ .‬وﻗﺘﯽ در آﻏﻮش‬
‫دوﺳﺖ ﭘﺪرش رﯾﻤﻮس ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﯾﮏ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺳﯿﺮﯾﻮس را ﺑﻐﻞ ﮐﺮده‬
‫اﺳﺖ ﻧﺎ ﺧﻮد آﮔﺎه ﺧﻮدش را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ او ﻓﺸﺮد و ﻣﺪت ﺑﯿﺸﺘﺮي ﻧﯿﺰ در آﻏﻮﺷﺶ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫رﯾﻤﻮس ﻫﻢ او را ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ درآﻏﻮﺷﺶ ﻓﺸﺮد و اﺟﺎزه داد ﻫﺮي‬
‫ﺧﻮدش از او ﺟﺪا ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﺶ دار ﻣﻮدي از رﯾﻤﻮس ﺟﺪا ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭘﺎﺗﺮ ﻣﻦ و رﯾﻤﻮس ﺗﻮ رو ﺗﺎ ﺧﻮﻧﻪ ي ﺧﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﺑﺮﯾﻢ‪ ،‬ﻻزﻣﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﺬﮐﺮ ﺟﺪي ﺑﻪ ﺧﺎﻟﺖ‬
‫و ﺷﻮﻫﺮ ﺧﺎﻟﺖ ﺑﺪﯾﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫‪٢۵۶‬‬

‫ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از دﺳﺖ دادن ﺑﺎ رون و ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ در آﻏﻮش ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﺟﯿﻨﯽ ازآﻧﻬﺎ‬
‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮد و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ رﯾﻤﻮس و ﻣﻮدي ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺮاﯾﻮت دراﯾﻮ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻮد ﺑﺮاي ﮔﺬراﻧﺪن آﺧﺮﯾﻦ ﺗﻌﻄﯿﻼت ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﺶ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﺮﮔﺮدد زﯾﺮا آﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫اﻗﻮام ﻫﺮي در ﮐﺮه ي زﻣﯿﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﮔﺬﺷﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﯽ‬ ‫دراﯾﻮ‬ ‫ﭘﺮاﯾﻮت‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﻫﺮي‬ ‫آﻣﺪن‬ ‫از‬ ‫ﻫﻔﺘﻪ‬ ‫ﯾﮏ‬
‫از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ آﻣﺪه ﺑﻮد ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎب ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ از رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‬
‫ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﺑﺮاﯾﺶ‬ ‫ﺑﻮد‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻪ‬
‫ﻫﻨﻮز ﺧﺎﻃﺮه ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد را ﺑﻪ ﯾﺎد داﺷﺖ ﺟﻐﺪﻫﺎي ﺑﯿﭽﺎره‬
‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎي ﮐﺘﺎب را ﺑﻪ ﻫﺮي ﺗﺤﻮﯾﻞ دادﻧﺪ از ﺷﺪت ﺧﺴﺘﮕﯽ از ﻫﻮش رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻪ‬ ‫اش‬ ‫ﻧﺎﻣﻪ‬ ‫در‬ ‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‬
‫‪٢۵٧‬‬

‫ﻫﺮي ﻋﺰﯾﺰ‪ ،‬ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﯽ رو ﺑﺮات ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ اﻣﺎ ﭼﻮن ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﮐﺘﺎب ﻓﺮوﺷﯽ ﺑﺮم ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪم اﯾﻨﺎ رو ﺑﺮات ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮي در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﭘﺎره ﮐﺮدن ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﻮد زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯿﮑﺮد ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻬﺎر و ﭘﻨﺞ ﺗﺎ ﻧﻪ‬
‫دوازده ﺗﺎ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪.‬‬
‫در ﻃﻮل اﯾﻦ دو ﻫﻔﺘﻪ ﺳﺨﺖ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺒﻬﺎ دﯾﺮﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﻣﯿﺨﻮاﺑﯿﺪ و ﺻﺒﺢ ﻫﺎ‬
‫ﻧﯿﺰ زودﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺑﯿﺪار ﻣﯿﺸﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ وﻗﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﺮاي ﺧﻮاﻧﺪن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او اﯾﻦ ﮐﺎر‬
‫را ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺪاد ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﻗﺮار ﺷﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل و ﯾﮏ ﻧﻔﺮ‬
‫دﯾﮕﺮ آﻣﻮزش ﺑﺒﯿﻨﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ آﻧﻬﺎ ﮐﻢ ﻧﯿﺎورد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺣﺘﯽ ﮐﺘﺎب ﭼﻔﺖ ﺷﺪﮔﯽ ﺑﺮاي ﻣﺒﺘﺪﯾﻬﺎ ﮐﻪ از ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﭘﻮﻟﺶ از ﮐﺘﺎب ﻓﺮوﺷﯽ‬
‫ﻓﻠﻮرﯾﺶ ﺑﻼﺗﺰ ﺳﻔﺎرش داده ﺑﻮد را ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬او زﻣﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﺮاي ﭼﻔﺖ ﺷﺪﮔﯽ‬
‫اﺧﺘﺼﺎص ﻣﯿﺪاد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎﯾﺶ را ﺑﺎ اﺳﻨﯿﭗ ﺧﺎﺋﻦ را ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ او ﻣﺒﺎرزه ﻣﯿﮑﺮد را ﺑﻪ‬
‫ﯾﺎد آورد ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ذﻫﻨﺶ را ﺑﺒﻨﺪد ﻧﻤﯿﺘﻮاﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ دﺷﻤﻨﺎﻧﺶ‬
‫ﺑﺎﯾﺴﺘﺪ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺗﻤﺎم ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي اﯾﻦ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ رو ﯾﺎد ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ روي اﻧﺠﺎم‬
‫‪٢۵٨‬‬

‫اﯾﻦ ﮐﺎر اﺻﺮار ﺑﯿﺸﺘﺮي داﺷﺖ‪ .‬ﻣﯿﺨﻮاﺳﺖ ذﻫﻨﺶ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻔﻮذ دﯾﮕﺮان ﺑﺒﻨﺪد ﺗﺎ ﮐﺴﯽ‬
‫از ﮐﺎرﻫﺎي او ﺳﺮ در ﻧﯿﺎرد اﻣﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﮐﺎر اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ او ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﮐﺴﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ او را‬
‫اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻨﺪ وﻟﯽ ﺑﺮ ﻫﺮ ﺣﺎل او ﻣﻮ ﺑﻪ ﻣﻮ دﺳﺘﻮرات ﮐﺘﺎب ﻋﻤﻞ ﻣﯿﮑﺮد و ﺷﺒﻬﺎ ﻗﺒﻞ از‬
‫ﺧﻮاب اﻓﮑﺎرش را ﻣﺮﺗﺐ و دﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪي ﻣﯿﮑﺮد ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﻤﯿﺪاﻧﺴﺖ ﮐﺎرش را درﺳﺖ اﻧﺠﺎم‬
‫ﻧﻪ‪.‬‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﻣﯿﺪﻫﺪ‬
‫در ﻃﻮل روز ﻧﯿﺰ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ﺑﻮد ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ زﯾﺎد از اﺗﺎﻗﺶ ﺑﯿﺮون ﻧﻤﯽ اﻣﺪ اﻟﺒﺘﻪ‬
‫دورﺳﻠﯿﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﻫﯿﭻ ﮐﺎري ﺑﺎ او ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯿﺪادﻧﺪ دور و ﺑﺮ او آﻓﺘﺎﺑﯽ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮي‬
‫از اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻮﺟﻮد راﺿﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ آن را ﻣﺪﯾﻮن ﻣﻮدي ﺑﻮد‪.‬‬
‫***‬
‫‪٢۵٩‬‬

‫‪ -‬ﮔﻮش ﮐﻦ ﭘﺎﺗﺮ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﺖ رو ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدت داﺷﺘﻪ ﺑﺎش زﯾﺎد ﻫﻢ از اﯾﻨﺠﺎ دور ﻧﻤﯿﺸﯽ‬
‫و ﻣﻮرد آﺧﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ رو اﯾﻦ اﻃﺮاف ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﺑﺎﺷﻦ ﭘﺲ اﻣﯿﺪوارم‬
‫ﺑﺎﻫﺎﺷﻮن ﻫﻤﮑﺎري ﮐﻨﯽ و ﮐﺎرﻫﺎي اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ اﻧﺠﺎم ﻧﺪي‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﻪ ﺗﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﮐﺎرﻫﺎي اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ اﻧﺠﺎم ﻧﻤﯿﺪم و اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﺷﻤﺎ ﻧﺪارم‪.‬‬
‫ﻣﻮدي ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ‪ :‬وﻟﯽ داري‪ ،‬ﺗﻮ اﻻن در ﺻﺪر ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ اﺳﻤﺸﻮ ﻧﺒﺮ و‬
‫اﻓﺮادش ﻣﯽ ﺧﻮان ﺳﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﺖ ﻧﺒﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﭘﺲ اﺣﺘﯿﺎج ﺑﻪ ﻣﺮاﻗﺒﺖ داري ‪ ...‬اﻣﺎ ﺷﻤﺎ دورﺳﻠﯿﻬﺎ‬
‫اﮔﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﺑﺪن ﮐﻮﭼﮑﯿﺘﺮﯾﻦ ﺑﺪ رﻓﺘﺎري ﺑﺎ ﭘﺎﺗﺮ داﺷﺘﯿﺪ ‪...‬‬
‫ورﻧﻮن دوﺳﻠﯽ ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﺶ از ﺷﺪت ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد وﺳﻂ ﺣﺮف ﻣﻮدي ﭘﺮﯾﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدﯾﺪ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ي ﺧﻮدم ﻣﻦ و ﺧﺎﻧﻮاده ام رو ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻣﯿﮏ‪...‬‬
‫ﻣﻮدي ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ از دورﺳﻠﯽ ﺑﻮد ﻧﮕﺬاﺷﺖ او ﺣﺮﻓﺶ را اداﻣﻪ دﻫﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻮ ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻣﻬﻢ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ اﻋﺼﺎب درﺳﺖ و ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻧﺪارم و دﯾﺪي‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﮐﺸﺘﻤﺖ ‪ ...‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﯾﯿﯿﯿﯽ‪.‬‬
‫‪٢۶٠‬‬

‫دو ﮐﻠﻤﻪ آﺧﺮش را ﭼﻨﺎن ﻓﺮﯾﺎد زد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻫﺮي ﻫﻢ ﺗﺮﺳﯿﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﻣﻮدي ﮐﻪ از ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮐﺎرش راﺿﯽ ﺑﻮد‬
‫ﺳﮑﻮت را ﺷﮑﺴﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب دﯾﮕﻪ رﯾﻤﻮس ﺑﻬﺘﺮه دﯾﮕﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻫﻤﻪ وﻇﺎﯾﻔﺸﻮن رو ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫رﯾﻤﻮس ﭘﺲ از ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ي آﻧﻬﺎ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻣﻮدي از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ و ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ‬
‫ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﭘﺎﻗﯽ از آﻧﺠﺎ ﻏﯿﺐ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫اﻣﺮوز داغ ﺗﺮﯾﻦ روز ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺑﻮد درﺳﺖ ﺑﺮ ﺧﻼف دﯾﮕﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎي اﻧﮕﻠﯿﺲ ﮐﻪ ﻫﻮا ﺑﺴﯿﺎر‬
‫ﺳﺮد و ﻣﻪ آﻟﻮد ﺑﻮد‪ .‬ﺳﮑﻮﺗﯽ رﺧﻮﺗﻨﺎك ﺑﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﺰرگ و ﺗﺮ و ﺗﻤﯿﺰ ﭘﺮاﯾﻮت دراﯾﻮ‬
‫ﺳﺎﯾﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎﺷﯿﻨﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ از ﺗﻤﯿﺰي ﺑﺮق ﻣﯽ زدﻧﺪ‪ ،‬ﻏﺒﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬در ﮔﺎراژ‬
‫ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻣﺮدم در ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎي ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻨﮑﺸﺎن ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎ‬
‫رو ﺑﺎ اﻣﯿﺪ داﺧﻞ ﺷﺪن ﻧﺴﯿﻤﯽ ﺑﺎز ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺮون ﺑﻮد ﭘﺴﺮ ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺴﺮي ﻻﻏﺮ‪ ،‬ﺳﯿﺎه ﻣﻮ وﻋﯿﻨﮑﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪ‬
‫‪٢۶١‬‬

‫ﺑﯿﻤﺎر ﮔﻮﻧﻪ اي داﺷﺖ‪ .‬ﺷﻠﻮار ﺟﯿﻨﺶ ﭘﺎره و ﮐﺜﯿﻒ ﺑﻮد و ﺗﯽ ﺷﺮت ﮔﺸﺎد و رﻧﮓ و رو‬
‫رﻓﺘﻪ اي ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ دارم ﻣﯿﺮم ﺑﯿﺮون‪.‬‬
‫ﻫﺮي اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ و ﭘﺎي ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬از وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ آﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﯿﺮون ﻧﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﮐﺸﯿﺪن ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺎرك راه اﻓﺘﺎد‪ .‬در ﻃﻮل راه ﻃﻠﺴﻤﻬﺎﯾﯽ را ﮐﻪ روي‬
‫ﮐﺎﻏﺬ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد را ﻣﺮور ﻣﯿﮑﺮد‪.‬‬
‫در ﻃﻮل ﻣﺴﯿﺮي ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺎرك ﻣﯿﺮﻓﺖ اﺣﺴﺎس ﻣﯿﮑﺮد ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ او را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻮدي ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد اﻓﺮاد ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺮاﻗﺐ او ﻫﺴﺘﻨﺪ وﻟﯽ اﺣﺴﺎس ﻣﯿﮑﺮد ﮐﺲ‬
‫دﯾﮕﺮي او را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ دارد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﻫﺮ ﺑﺎر ﺟﺴﺘﺠﻮ‪ .‬روي ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺳﺎﻟﻢ ﭘﺎرك ﮐﻪ از دﺳﺖ وﺣﺸﯽ ﮔﺮﯾﻬﺎي دادﻟﯽ‬
‫و دار و دﺳﺘﻪ اش در اﻣﺎن ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻧﺸﺴﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن دوﺑﺎره ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎ و ﻧﺤﻮه ي‬
‫اﺟﺮاي آن ﻫﺎ ﮐﺮد ‪ .‬ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﺗﺐ و دﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪي ﮐﺮدن اﻓﮑﺎرش‬
‫ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬
‫‪٢۶٢‬‬

‫در ﺣﺎل ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن اﻓﮑﺎرش ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪن ﺗﮑﻪ ﭼﻮﺑﯽ ﺗﻤﺮﮐﺰش را از‬
‫دﺳﺖ داد ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﭼﺸﻤﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد ﺑﺎ ﺣﯿﺮت ﺑﺎ اﻃﺮاﻓﺶ‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫آﻓﺘﺎب ﻏﺮوب ﮐﺮده ﺑﻮد و اﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻨﮑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ در ﺣﺎل ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن‬
‫اﻓﮑﺎرش ﺑﻮد ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮدش ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ راه اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً وارد آﺷﭙﺰ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮﺳﻪ ﻋﻀﻮ ﺧﺎﻧﻮاده دوﺳﻠﯽ دور ﻣﯿﺰ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﻏﺬاﯾﺸﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ ﻫﺮي وارد ﺷﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از آﻧﻬﺎ‬
‫ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻧﮑﺮدﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﭘﺘﻮﻧﯿﺎ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻏﺬات رو اﺟﺎﻗﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﻏﺬاﯾﺶ را از روي اﺟﺎق ﺑﺮداﺷﺖ و ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺧﻮردن ﻏﺬاﯾﺶ ﻓﻮراً آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ را ﺗﺮك ﮐﺮد و ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ رﻓﺖ‪ .‬ﯾﮑﯽ از ﮐﺘﺎﺑﻬﺎي‬
‫روي ﻣﯿﺰ را ﺑﺮداﺷﺖ و آن را از ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﻼﻣﺖ زده ﺑﻮد ﺑﺎز ﮐﺮد و ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ‪ 12‬ﺷﺐ ﻣﺸﻐﻮل اﯾﻦ ﮐﺎر ﺷﺪ‪ .‬ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻓﺸﺎرﻣﯽ آورد‪ .‬ﺑﻨﺎ ﺑﺮاﯾﻦ‬
‫‪٢۶٣‬‬

‫ﮐﺘﺎب را ﺑﺴﺖ و روي ﺗﺨﺖ دراز ﮐﺸﯿﺪ و ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮاﺑﺪ ذﻫﻨﺶ را ﻣﺮﺗﺐ و دﺳﺘﻪ‬
‫ﺑﻨﺪي ﮐﺮد‪.‬‬
‫***‬
‫روزﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ و ﯾﮑﯽ ﭘﺲ از دﯾﮕﺮي ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ و ﻫﺮي ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن‬

‫ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻫﻔﺖ ﺗﺎ از ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ را ﺗﻤﺎم ﮐﻨﺪ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﻇﻬﺮ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ‬
‫را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﻧﯿﺰ ﻃﺒﻖ اﯾﻦ ﻋﺎدت ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﭘﺎرك ﻣﯽ رﻓﺖ و ﭘﺲ‬
‫از ﻣﺮور ﮐﺮدن ﯾﺎداﺷﺘﻬﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﭼﻔﺖ ﺷﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬اﻣﺮوز ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﺎرك رﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ اي ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺮ و ﺻﺪاي دار و دﺳﺘﻪ دادﻟﯽ او‬
‫را از اﻓﮑﺎرش ﺧﺎرج ﮐﺮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﭼﺸﻤﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد آﻧﻬﺎ را روﺑﺮوي ﺧﻮدش دﯾﺪ‪.‬‬
‫دادﻟﯽ‪ :‬اﯾﻨﺠﺎ ﭼﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﭘﺎﺗﯽ؟‬
‫ﻫﺮي ﺑﻪ آراﻣﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ :‬ﻣﻦ روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭘﺎرك ﻧﺸﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدي ﻣﺎ ﺧﻮﺷﻤﻮن ﻣﯿﺎد اﯾﻦ دور و ﺑﺮ ﺑﺎﺷﯽ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮه ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮي‬
‫ﭼﻮن ﺣﺎل و ﺣﻮﺻﻠﺖ رو ﻧﺪارﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺳﺮدي زد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎ راﺣﺘﻢ و داﺷﺘﻢ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮدم ﮐﻪ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺳﺮ و‬
‫‪٢۶۴‬‬

‫ﮐﻠﺘﻮن ﭘﯿﺪا ﺷﺪ‪.‬‬

‫دادﻟﯽ اﻧﺘﻈﺎر ﭘﺎﺳﺨﯽ دﯾﮕﺮ را داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﻨﺎن ﺟﻠﻮآﻣﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻫﺮي اﻧﺪﮐﯽ‬
‫ﺟﺎﺑﺠﺎ ﺷﺪ ﺗﺎ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﺶ ﮐﻪ در دﺳﺘﺶ ﺑﻮد ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺷﻮد‪ .‬دادﻟﯽ ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪ .‬ﮔﻮﯾﯽ‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮدش داﺷﺖ رﯾﺴﮏ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻫﺮي ﺑﻪ ﺧﻮدش آﻣﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬در ﺿﻤﻦ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ ﺗﺬﮐﺮ ﻣﻮدي رو ﯾﺎدت رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﻫﻤﻮن ﯾﻪ ﭼﺸﻤﻪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﯿﺎ در اﯾﻦ‬
‫ﻣﻮرد ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯿﻢ دادﻟﯽ‪.‬‬
‫ﻫﺮي اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ و از روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬دادﻟﯽ ﺑﺎ اﮐﺮاه دﻧﺒﺎﻟﺶ رﻓﺖ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اﻧﺪازه‬
‫ﮐﺎﻓﯽ از ﺑﻘﯿﻪ دور ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬دادﻟﯽ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺼﺒﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﮐﻪ اﺟﺎزه ﻧﺪاري ﺑﯿﺮون از ﻣﺪرﺳﻪ از اون ﭼﯿﺰ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯽ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻦ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﯽ ﻣﻨﻮ ﺑﺎ اون ﺑﺘﺮﺳﻮﻧﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﯿﺰﻫﺎي ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ در ﻣﻮردش ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯿﻢ دادﻟﯽ‪ .‬اول اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻦ دو ﻫﻔﺘﻪ اي ﻣﯿﺸﻪ‬
‫ﮐﻪ اﺟﺎزه دارم از اون ﭼﯿﺰ ﮐﻪ در واﻗﻊ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﻢ ﻣﯿﺸﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻢ و اﮔﻪ ﺗﻮ و دوﺳﺘﺎي‬
‫اﺣﻤﻘﺖ ﺑﺨﻮاﯾﺪ دوﺑﺎره ﻣﺰاﺣﻢ ﻣﻦ ﺑﺸﯿﺪ ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﻣﺠﺎزاﺗﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﻃﻠﺴﻤﺘﻮن ﮐﻨﻢ ﺣﺎﻻ‬
‫ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﺎ ﺧﻮدﺗﻪ‪.‬‬
‫‪٢۶۵‬‬

‫دادﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﮐﺮد و رو ﺑﻪ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮﯾﻢ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻄﺮش ﻧﻤﯽ ارزه‪ ،‬ﺟﻮاب ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ رو ﭼﯽ ﺑﺪم؟!‬
‫دوﺳﺘﺎن دادﻟﯽ از اﯾﻦ رﻓﺘﺎر ﺟﺪﯾﺪ رﻫﺒﺮﺷﺎن ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪﻧﺪ وﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻫﺮي ﺑﻪ ﺳﻮي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺧﻮاﺳﺖ دوﺑﺎره ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ دوﺑﺎر اﺣﺴﺎس‬
‫ﮐﺮد ﮐﺴﯽ او را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ دارد اﻣﺎ ﮐﺴﯽ را ﻧﻤﯽ دﯾﺪ‪.‬‬
‫زﻣﺰﻣﻪ وار ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﮐﺴﯽ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﺻﺪاي ﺧﺶ داري از ﻧﺎ ﮐﺠﺎ آﺑﺎد ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻮدي‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪ ﺳﭙﺲ اداﻣﻪ داد‪ :‬ﭘﺲ اﯾﻦ ﭼﻨﺪ روزه ﺷﻤﺎﺋﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺮاﻗﺐ ﻣﻦ‬
‫ﻫﺴﺘﯿﺪ؟‬
‫‪ -‬اول ﺑﻬﺘﺮه ﯾﮑﻢ ﺑﺮي اون ﻃﺮف ﺗﺎ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺸﯿﻨﻢ ﺑﻌﺪﺷﻢ اﯾﻦ ﻗﺪر ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻧﮑﻦ ﮐﻪ داري ﺑﺎ‬
‫ﮐﺴﯽ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﯽ ‪...‬‬
‫ﻫﺮي ﮐﻤﯽ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻣﻮدي ﺑﺘﻮاﻧﺪ روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ‪.‬‬
‫‪٢۶۶‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻫﺮ روز ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﻣﺮاﻗﺒﺘﻪ ‪ ،‬اﻣﺮوز ﻫﻢ ﮐﺸﯿﮑﻪ ﻣﻦ ﺑﻮد ‪ ...‬داﺷﺘﯽ ﭼﮑﺎر‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدي ﮐﻪ اﯾﻦ ﻗﺪر ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﺮده ﺑﻮدي؟‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎ دوﺑﺎره ﯾﮑﯽ از اﻓﺮاد دﻧﯿﺎي ﺧﻮدش را ﻣﯽ دﯾﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺘﯽ‬
‫اﮔﺮ اون ﻓﺮد ﻣﻮدي ﺑﺪ اﺧﻼق ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎن ﺟﻮاب داد‪.‬‬
‫‪ -‬داﺷﺘﻢ ذﻫﻨﻢ رو دﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪي ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺳﺮو ﮐﻠﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﻢ و دوﺳﺘﺎش ﭘﯿﺪا ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ ﺧﻮب ﺣﺎﻟﺸﻮ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً وﻗﺘﯽ ﺑﻠﻮف زدي ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ از ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﻢ اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﮐﻨﻢ‪ ،‬رﻧﮕﺶ ﻣﺜﻞ ﮔﭻ ﺳﻔﯿﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﭘﺮوﻓﺴﻮر وﻟﯽ ﻣﻦ ﺑﻠﻮف ﻧﺰدم ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ از ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﻢ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻢ‪ .‬وزارت‬
‫ﺧﺎﻧﻪ اﯾﻦ اﺟﺎزه رو ﺑﻪ ﻣﻦ داده‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻮدي را ﻧﻤﯽ دﯾﺪ وﻟﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ او ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﻨﺪ وﻗﺘﻪ ﻣﺠﻮز اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﻬﺖ داده؟‬
‫‪ -‬از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺮاﯾﻮت دراﯾﻮ آﻣﺪم‪.‬‬
‫‪٢۶٧‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﮕﻔﺘﯽ؟‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﺧﻮدش را در دردﺳﺮ ﺑﺰرﮔﯽ ﻣﯽ دﯾﺪ ﻧﺎﭼﺎر ﺷﺪ ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﻮدي را راﺿﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﻢ وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﺧﻮب ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم دﯾﺪم ﻣﻤﮑﻨﻪ ﻧﺎﻣﻪ اي ﮐﻪ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ دﺳﺖ ﻣﺮﮔﺨﻮارا ﺑﯿﻔﺘﻪ و اوﻧﺎ ﺑﻔﻬﻤﻦ ﻣﻦ ﻣﺠﻮز اﺳﺘﻔﺎده از‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ رو دارم ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻔﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻮدي ﺑﺎ آورده ﺷﺪن اﺳﻢ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﺎدش ﺧﻮاﺑﯿﺪ و ﺑﺎ رﺿﺎﯾﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬آﻓﺮﯾﻦ ﮐﺎر ﺧﻮﺑﯽ ﮐﺮدي ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﻧﻨﻮﺷﺘﯽ ﻣﺎ ﺣﺘﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮐﻮﭼﯿﮑﺘﺮﯾﻦ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺑﻪ اوﻧﺎ‬
‫ﺑﺪﯾﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺖ در ﻣﻮرد اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﮐﻪ اﻓﺘﺎده ﺧﺒﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﭘﺮوﻓﺴﻮر‪ .‬ﻣﺤﻔﻞ ﺣﺎﻻ ﺑﺪون‬
‫ﭘﺮﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور ﭼﯿﮑﺎر ﻣﯿﮑﻨﻪ ؟‬
‫‪ -‬ﻗﺮاره ﺗﻮ ﭼﻨﺪ روزه آﯾﻨﺪه ﯾﮏ ﺟﻠﺴﻪ ي ﺑﺰرگ در ﻗﺮار ﮔﺎه ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺑﺸﻪ ﺗﺎ در ﻣﻮرد‬
‫رﺋﯿﺲ ﻣﺤﻔﻞ ﺗﺼﻤﯿﻤﺎﺗﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺸﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ اوﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدت ﻣﯽ دوﻧﯽ ﺳﺮ و‬
‫‪٢۶٨‬‬

‫ﺻﺪاي زﯾﺎدي ﺑﻪ ﭘﺎ ﻧﮑﺮده ﮐﻪ اﯾﻦ از ﯾﻪ ﻃﺮف ﺧﻮﺑﻪ و از ﯾﻪ ﻃﺮف ﺑﺪه ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ اﻟﺒﻮس ﻣﯿﮕﻪ‬
‫ﺑﺰودي ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ واﺟﺪ ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺎﺷﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯿﺸﻪ و رﯾﺎﺳﺖ ﻣﺤﻔﻞ رو ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﻣﯽ ﮔﯿﺮه ‪...‬‬
‫ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ ﺑﮕﻪ اون ﮐﯿﻪ‪.‬‬
‫ﻣﻮدي ﺳﻮال ﻧﭙﺮﺳﯿﺪه ﻫﺮي را ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ او ﺑﭙﺮﺳﺪ را ﻧﯿﺰ ﺟﻮاب داد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﭘﺎرك اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮد ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬درﻣﻮرد ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﭼﯽ؟ ﺑﺎز ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ ؟‬
‫‪ -‬ﻫﻨﻮز ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﺸﺪه وﻟﯽ ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺑﺎز ﺑﻤﻮﻧﻪ ﭼﻮن ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ‬
‫در ﻃﻮل ﺗﺎرﯾﺦ ﯾﮏ ﺑﺎر ﻫﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﺸﺪه و ﻫﻨﻮز ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي ﺣﻔﺎﻇﺘﯽ داﻣﺒﻠﺪور ﺳﺮ‬
‫ﺟﺎﺷﻪ و ﻗﻠﻌﻪ اﻣﻨﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﻮم ‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻫﯿﭻ ﺗﻤﺎﯾﻠﯽ ﺑﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ در اﯾﻦ‬
‫ﻣﻮرد ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻮﯾﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب دﯾﮕﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم ‪ ،‬ﭼﻮن اﻓﺮاد وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻢ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻣﻤﮑﻨﻪ ﻣﺸﮑﻮك‬
‫ﺑﺸﻦ‪ .‬ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ ﭘﺎﺗﺮ‪.‬‬
‫‪٢۶٩‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﭘﺮوﻓﺴﻮر‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻣﻮدي دﯾﮕﺮ اوﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺣﺮف ﻫﺮي را ﺑﺸﻨﻮد‪.‬‬
‫***‬
‫وﻗﺘﯽ وارد اﺗﺎﻗﺶ ﺷﺪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﻫﺪوﯾﮓ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي درﺷﺖ ﮐﻬﺮﺑﺎﯾﯽ رﻧﮕﺶ‬
‫ﺑﻪ ﻫﺮي ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬از ﻃﺮز ﺑﺎز و ﺑﺴﺘﻪ ﮐﺮدن ﻣﻨﻘﺎرش ﻓﻬﻤﯿﺪ از ﭼﯿﺰي ﻧﺎراﺣﺖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪاي ﺑﺎل زدن ﭘﺮﻧﺪه اي ﺗﻮﺟﻪ اش را ﺑﻪ ﺑﺎﻻي ﮐﻤﺪ ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬
‫ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺖ و ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﭘﺮﻧﺪه ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن زﯾﺒﺎﯾﺶ ﻣﺘﻘﺎﺑﻼً ﺑﻪ ﻫﺮي‬
‫ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﺪاي ﻣﻦ ﻓﺎوﮐﺲ ﺗﻮ اﯾﻨﺠﺎ ﭼﯿﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟!‬
‫ﭘﺮﻧﺪه ﻧﺪاﺋﯽ ﺳﺮ داد و ﺑﺎ ﻣﻨﻘﺎرش ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ اي ﮐﻪ روي ﺗﺨﺖ ﺑﻮد اﺷﺎره ﮐﺮد‪ ،‬ﻫﺮي ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺗﺨﺘﺶ اﻧﺪاﺧﺖ و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻓﺎوﮐﺲ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﭼﺸﻢ از ﭘﺮﻧﺪه‬
‫زﯾﺒﺎ ﺑﺮدارد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ اﮔﺮ ﻟﺤﻈﻪ اي از او ﭼﺸﻢ ﺑﺮدارد ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪٢٧٠‬‬

‫ﭘﺲ از ﭘﺎره ﮐﺮدن ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﻪ درون آن ﺑﻮد را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺗﺎي آن را‬
‫ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺮد‪.‬‬
‫آﻗﺎي ﭘﺎﺗﺮ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﻃﻼع ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ دوﺳﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﻓﺎوﮐﺲ ﻫﺴﺘﻢ و ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻃﻼع ﺑﺪم ﮐﻪ‬
‫ﻓﺮدا ﺳﺎﻋﺖ ‪ 10‬ﺷﺐ ﻫﻤﺮا ﺑﺎ ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﺑﺮاي ﺗﻮﺿﯿﺢ دادن ﭘﺎره اي از ﻣﺴﺎﺋﻞ‬
‫ﺑﻪ دﯾﺪن ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﯿﻢ آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺎﻧﻮﺷﺖ‪ :‬ﻓﻌﻼً ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ در ﻣﻮرد ﻣﻦ و ﻓﺎوﮐﺲ ﻧﮕﻮﺋﯿﺪ‪ .‬و ﻧﺎﻣﻪ را ﻧﯿﺰ ﭘﺲ از ﺧﻮاﻧﺪن‪،‬‬
‫ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺮي رو ﺑﻪ ﻗﻘﻨﻮس ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﯾﻌﻨﯽ ﮐﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﻪ؟ ﻣﻦ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻤﺶ ﻓﺎوﮐﺲ؟‬
‫‪٢٧١‬‬

‫ﭘﺮﻧﺪه آواز ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺧﻮاﻧﺪ ﺳﭙﺲ درآﺗﺸﯽ درﺧﺸﺎن ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮي ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺗﺮﺳﯿﺪ‬
‫اﻣﺎ ﺑﻪ ﯾﺎد آورد ﮐﻪ آﺗﺶ ﺗﺎﺛﯿﺮي روي ﻗﻘﻨﻮس ﻫﺎ ﻧﺪارد واﯾﻦ روش ﻏﯿﺐ و ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن‬
‫آﻧﻬﺎ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﺎاﻣﯿﺪي ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﭘﯿﺶ ﻓﺎﮐﺲ آﻧﺠﺎ ﺑﻮد ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ ،‬ﺣﻀﻮر ﭘﺮﻧﺪه ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮز ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﯿﺰي ﺑﺎﻋﺚ آراﻣﺶ او ﺷﺪ‪ .‬ﮔﻮﯾﯽ ﻗﻘﻨﻮس ﺑﺎ ﺣﻀﻮرش آراﻣﺶ را ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن‬
‫ﻣﯽ آورد و ﺑﺎ رﻓﺘﻦ او اﯾﻦ آراﻣﺶ ﻧﯿﺰ از ﺑﯿﻦ رﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﯿﮑﺎر دارﻧﺪ؟‬
‫آن ﺷﺐ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ اﯾﻦ اﻓﮑﺎر ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫روز ﺑﻌﺪ ﺑﺮاي ﻫﺮي ﺑﻪ ﮐﻨﺪي ﺳﭙﺮي ﻣﯿﺸﺪ‪ ،‬ﺑﯽ ﺻﺒﺮاﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ دﯾﺪن دوﺳﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﻓﺎوﮐﺲ و‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي آﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺻﺒﺢ زود اوﻟﯿﻦ ﮐﺎري ﮐﻪ ﮐﺮد ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن اﺗﺎﻗﺶ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺒﺎﺳﻬﺎ اﯾﻨﺠﺎ و آﻧﺠﺎ روي زﻣﯿﻦ ﭘﺨﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﺨﺖ ﻧﺎﻣﺮﺗﺐ و روي ﻣﯿﺰش ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ و ﮐﻠﯽ‬
‫ﮐﺎﻏﺬ ﭘﺨﺶ و ﭘﻼ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ده دﻗﯿﻘﻪ اﺗﺎﻗﺶ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺳﻄﺤﯽ ﻣﺮﺗﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻫﺮي‬
‫‪٢٧٢‬‬

‫اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎه دﻗﯿﻘﺘﺮي ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ ﻧﯿﻨﺪازﻧﺪ‪.‬‬

‫اﻣﺮوز اﺻﻼً ﺑﯿﺮون ﻧﺮﻓﺖ‪.‬ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ او ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺣﻀﻮر آﻧﻬﺎ در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد‪.‬از ﯾﮏ ﻃﺮف‬
‫دوﺳﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﻓﺎوﮐﺲ از او ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﺴﯽ را از ﺣﻀﻮرش در آﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﮑﻨﺪ و‬
‫ازﻃﺮف دﯾﮕﺮ دورﺳﻠﯽ از ﺣﻀﻮر ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ آﻧﻬﺎ ﺟﺎ ﻣﯽ ﺧﻮردﻧﺪ و ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً او را ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬او اﺻﻼً ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ دوﺳﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﻓﺎوﮐﺲ و ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﻣﯽ آﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ از ده ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﻫﺮي در اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ رﺳﯿﺪن آﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪ .‬دورﺳﻠﯿﻬﺎ‬
‫ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮاﺑﺸﺎن رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺮس ﻫﺮي از اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ آﻧﻬﺎ زﻧﮓ ﺑﺰﻧﺪ و دورﺳﻠﯿﻬﺎ را از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﮐﻪ‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﺪ ﻋﻤﻮ ورﻧﻮن ﻗﺸﻘﺮﻗﯽ راه ﺑﯿﻨﺪازد‪.‬‬
‫از روي ﻣﺒﻞ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ راه رﻓﺘﻦ در اﺗﺎق ﮐﺮد‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ آﺗﺶ ﺑﺰرﮔﯽ در‬
‫وﺳﻂ اﺗﺎق ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﺑﺸﺪت ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﺶ را ﺑﯿﺮون آورد و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻋﻘﺐ ﻋﻘﺐ ﻣﯽ‬
‫رﻓﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺗﺶ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﭘﺲ از آﻧﮑﻪ آﺗﺶ از ﺑﯿﻦ رﻓﺖ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻓﺎوﮐﺲ را‬
‫‪٢٧٣‬‬

‫ﺑﺒﯿﻨﺪ ﮐﻪ روي ﺷﺎﻧﻪ ي ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﺎ ﻧﻘﺎﺑﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ .‬در ﮐﻨﺎرش‬
‫ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ آراﻣﯽ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﺶ را ﭘﺎﯾﯿﻦ آورد و ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ؟!؟!‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ آﻗﺎي ﭘﺎﺗﺮ‪ ،‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯿﺪ ﮐﯽ ﺑﺎﺷﻪ؟ ﺳﭙﺲ ﻧﯿﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﻃﻼع داده ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ اﻣﺸﺐ ﺑﻪ دﯾﺪﻧﺖ ﻣﯿﺎم؟‬
‫‪ -‬ﭼﺮا وﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم اﯾﻦ ﻃﻮري ﻇﺎﻫﺮ ﺑﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺟﻠﻮ آﻣﺪ و دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮد ﻧﻘﺎﺑﺪار دراز ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ دوﺳﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﻓﺎوﮐﺲ ﺑﺎﺷﯿﺪ؟‬
‫ﻣﺮد ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺗﻌﻠﻞ دﺳﺖ ﻫﺮي را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻌﺠﺐ در آن ﻣﻮج ﻣﯽ زد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺧﻮدم ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﺳﮑﻮت دوﺑﺎره ﻧﻘﺎﺑﺪار ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﯾﻢ ﺑﻪ ﯾﻪ ﺟﺎي ﺧﺎص اﯾﻨﺠﺎ اﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ‪ ...‬ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﭼﯿﻪ‬
‫ﻣﯿﻨﺮوا؟‬
‫‪٢٧۴‬‬

‫ﺳﺎﺣﺮه ي ﭘﯿﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ زد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻫﺮ ﭼﯽ ﺗﻮ ﺑﮕﯽ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب ﭘﺎﺗﺮ دﺳﺖ ﻣﻨﻮ ﺑﮕﯿﺮ ﺗﺎ از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﮔﯿﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ دﺳﺖ او را ﮔﺮﻓﺖ و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﻣﺎ ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺨﻮاﯾﻢ ﺑﺮﯾﻢ؟‬
‫‪ -‬ﺑﺰودي ﺧﻮدت ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ ‪ ...‬ﻓﺎوﮐﺲ ﻣﺎ رو ﺑﺒﺮ‪.‬‬
‫ﻗﻘﻨﻮس ﭘﺮواز ﮐﻨﺎن ﺧﻮدش را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻣﺮد ﻧﺸﺎﻧﺪ و در آﺗﺸﯽ دﯾﮕﺮ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ﺑﺎز ﻫﻤﺎن اﺣﺴﺎس ﺧﻔﮕﯽ در ﯾﮏ ﻟﻮﻟﻪ ﮐﻮﭼﮏ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﻨﺪ وﻟﯽ در‬
‫ﮐﻤﺎل ﺗﻌﺠﺐ ﻫﯿﭻ اﺣﺴﺎس ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮري ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻨﻮز ﻧﺮﻓﺘﯿﻢ‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﭼﺸﻤﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد وﻟﯽ در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﻌﺤﺐ ﺧﻮدش را در دﻓﺘﺮ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪرﺳﻪ‬
‫ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ دﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ اﺗﺎق را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد‪ .‬دﯾﮕﺮ از آن وﺳﺎﯾﻞ ﻋﺠﯿﺐ و ﻏﺮﯾﺐ روي ﻣﯿﺰ‬
‫داﻣﺒﻠﺪور ﺧﺒﺮي ﻧﺒﻮد و ﻣﯿﺰ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺮﺗﺐ و ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫دﺳﺘﻪ اي ﮐﺎﻏﺬ ﭘﻮﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺮﺗﺐ ﮐﻨﺎر ﺟﺎ ﻗﻠﻤﯽ ﻗﺮار داﺷﺖ و ﺟﺎ ﺟﻮﻫﺮي ﮐﻤﯽ آن‬
‫ﻃﺮف ﺗﺮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪٢٧۵‬‬

‫ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل و آن ﻧﻘﺎﺑﺪار روي ﻣﺒﻠﯽ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻪ دﯾﻮار ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻣﺪﯾﺮ ﺳﺎﺑﻘﺶ ﺑﻪ ﺧﻮد آﻣﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬اوه ‪ ...‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ دوﺑﺎره اﯾﻨﺠﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن ‪ ...‬وﻟﯽ ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎ ‪ ...‬ﺳﻼم‬
‫داﻣﺒﻠﺪور ﺧﻨﺪه اي ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﭘﺴﺮم ﮐﻤﯽ ﮔﯿﺞ ﺷﺪي‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ ؟ ﺑﺸﯿﻦ ﻫﺮي ‪ ...‬ﻣﯿﺨﻮام ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻬﻤﯽ را ﺑﺮات ﺑﮕﻢ‪.‬‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﺪﯾﺮ و آن ﻧﻘﺎﺑﺪار ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ ﺑﺎزم ﻣﯿﮕﻢ اﮔﻪ ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﮕﯿﺪ ﺑﻬﺘﺮه!‬

‫ﻣﯿﻨﺮوا و ﻧﻘﺎﺑﺪار ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﻫﯿﺞ وﺟﻪ اﯾﻦ ﻧﻘﺸﻪ ﺧﻮدت ﺑﻮد و ﺧﻮدت ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ در ﻣﻮردش ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪي‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﮔﯿﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﻨﻈﻮر ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از ﺣﺮﻓﻬﺎي آﻧﻬﺎ را ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ ﺑﺎﺷﻪ ﺧﻮدم ﻫﻤﻪ ﭼﯿﻮ ﺑﻬﺶ ﻣﯿﮕﻢ ‪ ...‬ﺧﺐ ﻫﺮي ﻣﯽ ﺧﻮام در ﻣﻮرد اﺗﻔﺎﻗﺎت‬
‫ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﭘﯿﺶ ﺑﺎﻫﺎت ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ اﻣﺎ اول ﻣﯽ ﺧﻮام ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﻢ ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه وﺳﻄﺶ‬
‫ﻧﭙﺮي ‪ ....‬ﺑﺎﺷﻪ ؟‬
‫‪٢٧۶‬‬

‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﮔﯿﺠﯽ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ‪ ...‬ازﮐﺠﺎ ﺷﺮوع ﮐﻨﻢ ؟ در ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻤﻮن ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ دﻧﺒﺎل ﺗﻮ آﻣﺪم ﺑﻌﺪ از‬
‫اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮام اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﻣﺮگ ﻣﻦ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﻣﺪرﺳﻪ ﺣﺘﻤﯿﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺎ ﺳﻮروس و ﻣﯿﻨﺮوا ﯾﮏ ﺳﺮي ﻧﻘﺸﻪ ﮐﺸﯿﺪﯾﻢ ‪ ...‬درﺳﺖ ﺷﻨﯿﺪي ﻫﺮي ﻣﻦ در ﻫﺮ‬
‫ﺻﻮرت ﻣﯽ ﻣﺮدم‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺗﺎﺑﻠﻮي ﻣﺪﯾﺮ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪ و ﻣﺎت و ﻣﺒﻬﻮت و ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮔﺸﺎد ﺑﻪ او‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎزه اﮔﺮ اون ﺷﺐ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﻣﺮدم اون ﻣﻌﺠﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮردم ﻣﻨﻮ از ﭘﺎ در ﻣﯽ آورد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ از ﺷﻮك ﺣﺮﻓﻬﺎي داﻣﺒﻠﺪور ﺑﯿﺮون آﻣﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ از ﻗﺒﻞ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﯿﺪ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﯾﺪ ؟‬
‫‪ -‬ﻣﻦ در ﻫﺮ ﺻﻮرت اون ﺷﺐ ﭼﻪ ﭘﺮوﻓﺴﻮر اﺳﻨﯿﭗ ﻣﻨﻮ ﻣﯽ ﮐﺸﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ ﻣﯽ ﻣﺮدم ‪ ...‬اون‬
‫ﻣﻌﺠﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮردم ﻣﻌﺠﻮن ﻣﺮگ ﺗﺪرﯾﺠﯽ ﺑﻮد ‪...‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا اون ﮐﺎر رو ﮐﺮدﯾﺪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ اون ﻣﻌﺠﻮن ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ؟‬
‫‪ -‬ﻫﺮي ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﮑﺮدي ﻣﻦ از ﻗﺒﻞ ﻣﺮده ﺑﻮدم اﮔﻪ ﮐﻼﺳﺎﻣﻮﻧﻮ ﯾﺎدت ﺑﺎﺷﻪ اون ﺣﻠﻘﻪ‬
‫‪٢٧٧‬‬

‫ﮐﺎرش رو ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر داﻣﺒﻠﺪور از ﺣﻠﻘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ‪ ....‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺘﯿﺪ ؟ در ﺻﺪاي ﻫﺮي ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ‪ ،‬ﺧﺸﻢ و ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻣﻮج‬
‫ﻣﯽ زد‪ .‬ﻣﯽ دوﻧﯿﺪ ﭼﻘﺪر ﺳﺨﺖ ﺑﻮد؟ ﻣﯽ دوﻧﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﯽ ﮔﺬﺷﺖ؟ ﭼﻪ ﻋﺬاب وﺟﺪاﻧﯽ‬
‫داﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﭼﺮا اون ﻣﻌﺠﻮن رو ﺑﻪ زور ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮراﻧﺪم؟‪ ...‬ﺗﺎزه ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﺑﺎ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺳﯿﺮﯾﻮس ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎم و ﺷﻤﺎ را ﻣﺜﻞ ﭘﺪر ﺑﺰرگ ﻧﺪاﺷﺘﻢ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮي دﯾﮕﺮ داﺷﺖ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽ زد‪ .‬ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد و‬
‫داﻣﺒﻠﺪور ﻧﯿﺰ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰ او ﻧﮕﺎه ﻧﮑﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺶ ﺧﻮدﻣﻮ در ﻣﺮگ ﺷﻤﺎ ﻣﻘﺼﺮ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺧﻮدﻣﻮ ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮي ﻣﯽ دوﻧﻢ ﭼﻘﺪر ﺳﺨﺖ ﺑﻮده و ﺑﻬﺖ ﭼﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ وﻟﯽ ﻣﻦ ﭼﺎره اي ﻧﺪاﺷﺘﻢ ‪ ....‬ﺗﻮ اﮔﻪ‬
‫ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﯽ ﻣﯽ ﻣﯿﺮم ﻣﯽ ذاﺷﺘﯽ اون ﻣﻌﺠﻮن رو ﺑﺨﻮرم؟‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ دﯾﺪﯾﺪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻮد و اﺳﻨﯿﭗ ﺑﺎ اون ﻣﺎﻟﻔﻮي ﻋﻮﺿﯽ داﺷﺘﻨﺪ ﻧﻘﺸﻪ ﻣﯽ‬
‫‪٢٧٨‬‬

‫ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ؟ ﺑﻬﺘﻮن ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ اﺳﻨﯿﭗ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﮑﻨﯿﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻫﺮي در اون ﻣﻮرد ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮد و ﻣﺎﻟﻔﻮي داﺷﺖ ﺑﺮاي ﮐﺸﺘﻦ ﻣﻦ ﻧﻘﺸﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ وﻟﯽ‬
‫ﻣﻦ ﺗﻤﺎم ﮐﺎرﻫﺎي او را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻢ ‪ ...‬وﻟﯽ در ﻣﻮرد اﺳﻨﯿﭗ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ‬
‫او اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺎﻣﻞ دارم‪.‬‬
‫ﻫﺮي از اﯾﻦ ﺣﺮف داﻣﺒﻠﺪور ﺳﺮ در ﻧﻤﯽ آورد ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ دﺳﺘﺶ را در ﻫﻮا ﺗﮑﺎن داد و‬
‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺷﺘﺒﺎه ‪ ...‬اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ...‬ﻣﮕﻪ ‪ ...‬ﻣﮕﻪ ﻧﺪﯾﺪﯾﺪ ﭼﻄﻮري ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﮐﺎﻣﻞ ﺷﻤﺎ رو‬
‫ﮐﺸﺖ ؟‬
‫‪ -‬درﺳﺘﻪ ﭘﺮوﻓﺴﻮر اﺳﻨﯿﭗ ﻣﻨﻮ ﮐﺸﺖ وﻟﯽ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ﺧﻮدم اﯾﻨﮑﺎرو ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي دﯾﮕﺮ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف دﻫﺎﻧﺶ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬داﻣﺒﻠﺪور ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﻣﺠﺎﻟﯽ ﺑﺮاي ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد ﻓﻮراً اداﻣﻪ داد ﺗﺎ از ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻣﺮد ﺟﻮان ﮐﻢ ﮐﻨﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻮروس از ﻗﺒﻞ ﻣﯽ دوﻧﺴﺖ ﻣﻦ ﺑﺰودي ﻣﯿﻤﯿﺮم ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻮدم ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ‪...‬‬
‫اون ﺷﺐ ﻫﻢ اون ﻣﻨﻮ از درد و رﻧﺠﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪم ﺧﻼص ﮐﺮد‪.‬‬
‫***‬
‫‪٢٧٩‬‬

‫ دوﺳﺖ ﻗﻘﻨﻮس‬: ‫ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ‬
٢٨٠

‫‪ -‬ﻫﺮي در اون ﻣﻮرد ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮد ‪ ،‬ﻣﺎﻟﻔﻮي داﺷﺖ ﺑﺮاي ﮐﺸﺘﻦ ﻣﻦ ﻧﻘﺸﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ‬
‫وﻟﯽ ﻣﻦ ﺗﻤﺎم ﮐﺎرﻫﺎي او را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻢ ‪ ....‬وﻟﯽ در ﻣﻮرد اﺳﻨﯿﭗ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﻦ‬
‫ﻫﻨﻮز ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺎﻣﻞ دارم‪.‬‬
‫ﻫﺮي از اﯾﻦ ﺣﺮف داﻣﺒﻠﺪور ﺳﺮ در ﻧﻤﯽ اورد ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ دﺳﺘﺶ را در ﻫﻮا ﺗﮑﺎن داد و‬
‫ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬اﺷﺘﺒﺎه ‪ ...‬اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ....‬ﻣﻦ دﯾﺪم ﮐﻪ اون ﭼﻄﻮري ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﮐﺎﻣﻞ ﺷﻤﺎ رو‬
‫ﮐﺸﺖ!‬
‫داﻣﺒﻠﺪور ﻧﮕﺎه ﻧﺎﻓﺬش را ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻫﺮي دوﺧﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬درﺳﺘﻪ ﭘﺮوﻓﺴﻮر اﺳﻨﯿﭗ ﻣﻨﻮ ﮐﺸﺖ وﻟﯽ او ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ﺧﻮدم ﻣﻨﻮ ﮐﺸﺖ‪.‬‬
‫ﻫﺮي دﯾﮕﺮ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف دﻫﺎﻧﺶ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬داﻣﺒﻠﺪور ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﻣﺠﺎﻟﯽ ﺑﺮاي ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﮐﺮدن ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد و ﻓﻮراً اداﻣﻪ داد ﺗﺎ از ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻣﺮد ﺟﻮان ﮐﻢ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻮروس از ﻗﺒﻞ ﻣﯽ دوﻧﺴﺖ ﻣﻦ ﺑﺰودي ﻣﯿﻤﯿﺮم ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻮدم ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ‪ ....‬اون ﺷﺐ‬
‫ﻫﻢ اون ﻓﻘﻂ ﻣﻨﻮ از رﻧﺠﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪم ﺧﻼص ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪٢٨١‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ درﻓﻀﺎي ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ او اﺟﺎزه ﻣﯽ داد ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم زدن ﮐﺮد و‬
‫اﺟﺎزه داد ﻫﺮي ﺑﺎ اﯾﻦ اﻃﻼﻋﺎت ﺟﺪﯾﺪ ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف وا رﻓﺖ و ﺧﻮدش را روي ﺻﻨﺪﻟﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﯾﮑﯽ دو دﻗﯿﻘﻪ‬
‫ﺳﮑﻮت وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي داﻣﺒﻠﺪور را ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﻫﻀﻢ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺟﻮاب‬
‫ﯾﮑﯽ و دو ﺳﻮال ﻧﭙﺮﺳﯿﺪ اش را ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻗﺮاره اون و ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﺑﻪ ﻣﻦ آﻣﻮزش ﺑﺪن ‪ ....‬درﺳﺖ ﻧﻤﯿﮕﻢ ؟‬
‫‪ -‬دﻗﯿﻘﺎً و اﻣﯿﺪوارم ﺑﺎﻫﺎش درﺳﺖ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﯽ!‬
‫داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯿﺪاﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﻮﻗﻊ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪي اﺳﺖ‪ .‬ﮐﻨﺎر آﻣﺪن ﺑﺎ اﺳﻨﯿﭗ‬
‫ﺑﺮاي ﻫﺮي ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه دﺷﻮار ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي اﺳﻨﯿﭗ ‪ ....‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺗﻼش ﮐﺮد ﻫﺮي را‬
‫ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﺳﺨﺘﻪ ﻫﺮي اﻣﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺳﻮروس ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎي‪ ،‬ﻫﺮﮐﺴﯽ اﯾﻦ ﺷﺎﻧﺲ رو ﻧﺪاره ﮐﻪ‬
‫از اون آﻣﻮزش ﺑﺒﯿﻨﻪ‪ ،‬در ﺷﺮاﯾﻂ ﻓﻌﻠﯽ ﺳﻮروس ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ اﺳﺘﺎدﯾﻪ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ‪.‬‬
‫‪٢٨٢‬‬

‫ﻫﺮي ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد در ﺑﺮاﺑﺮ اﯾﻦ ﻟﺤﻦ داﻣﺒﻠﺪور ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺧﺎﻃﺮات ﮐﻼس‬
‫ﻫﺎي ﭼﻔﺖ ﺷﺪﮔﯽ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ آزارش ﻣﯿﺪاد ﮐﻨﺎر آﻣﺪن ﺑﺎ اﺳﻨﯿﭗ ﺑﻌﺪ از ﺟﺮﯾﺎﻧﻬﺎي اﺧﯿﺮ‬
‫ﺑﺮاﯾﺶ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ از ﻗﺒﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد ﻣﯿﺪاﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﺎره اي ﻧﺪارد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﭘﺮﻓﺴﻮر ‪ ....‬ﺣﺮﻓﺘﻮﻧﻮ ﻗﺒﻮل ﻣﯿﮑﻨﻢ اﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ اون ﻫﻢ درﺳﺖ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﭼﻄﻮري ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﺎ اﺳﻨﯿﭗ ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎم وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اون ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﺟﺎي ﭘﺪرم ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻪ؟‬
‫اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺮي ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﻨﺮوا ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﺮد ﻧﻘﺎﺑﺪار ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﻌﺬب ﺟﺎﺑﺠﺎ‬
‫ﺷﺪ ﺑﯿﻨﺪازد‪.‬‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ زد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﺲ ﻣﺸﮑﻞ ﺣﻞ ﺷﺪ‪ .‬در ﻣﻮرد اون‬
‫ﻣﺸﮑﻞ ﺧﺎص ﻣﻦ ﺑﺎ ﺳﻮروس ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺣﺎﻻ اﮔﻪ دﯾﮕﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺪاري ﺑﻬﺘﺮه‬
‫ﺑﺮﮔﺮدي‪ ،‬آﻣﻮزﺷﻬﺎت ﺑﻌﺪ از ﺗﻮﻟﺪ ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻟﮕﯿﺖ ﺷﺮوع ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﯾﺎدت ﺑﺎﺷﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ از‬
‫اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﯽ ‪ ...‬ﺣﺘﯽ ﺑﻪ آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ و دوﺷﯿﺰه ﮔﺮﻧﺠﺮ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ اﮔﻪ‬
‫ﺳﻮال دﯾﮕﻪ اي ﻧﺪاري ‪ ....‬ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ وﻗﺘﺶ رﺳﯿﺪه ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺮﮔﺮدي‪.‬‬
‫‪٢٨٣‬‬

‫ﻫﺮي ﺑﻪ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮش اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮد‪ .‬داﻣﺒﻠﺪور ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺑﻪ ﻗﻘﻨﻮس ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮش را ﮐﺞ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎي آﻧﻬﺎ ﮔﻮش ﻣﯿﺪاد ﻟﺒﺨﻨﺪي زد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ ﻓﺎوﮐﺲ ‪ ....‬وﻗﺘﺸﻪ دوﺳﺘﻤﻮن رو ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺮﺳﻮﻧﯽ‪.‬‬
‫ﻗﻘﻨﻮس ﺻﺪاﯾﯽ از ﺧﻮدش در آورد ﺑﺎﻟﻬﺎي زﯾﺒﺎﯾﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد و در اﻃﺮاف ﻫﺮي ﺑﻪ‬
‫ﭘﺮواز در آﻣﺪ ﻫﺮي ﻫﻨﻮز ﻏﺮق در درﺧﺸﺶ رﻧﮕﻬﺎي درﺧﺸﺎن روي ﺑﺎﻟﻬﺎي ﻓﺎوﮐﺲ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻗﻘﻨﻮس روي ﺷﺎﻧﻪ اش ﻧﺸﺴﺖ و ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺑﻌﺪ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﻫﺮي ﭘﯿﺮﻣﺮد درون ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺑﻪ ﻣﺮد ﻧﻘﺎﺑﺪار ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻧﻘﺎﺑﺶ را ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد رو‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺮد ﻣﻮﻫﺎي ﻣﺸﮑﯽ ﺑﻠﻨﺪ و ﺑﺮاق دﻣﺎغ ﻋﻘﺎﺑﯽ ﺷﮑﻞ و ﭼﺸﻤﺎن ﺳﯿﺎﻫﯽ داﺷﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﭼﯽ ﻣﯿﮕﯽ ﺳﻮروس ؟ ﺷﻨﯿﺪي ﮐﻪ ﭼﯽ ﮔﻔﺖ!‬
‫ﺳﻮروس در ﺟﻮاب ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎً ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮش ﻧﺰار‪ ،‬ﻫﺮي در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻓﻘﻂ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ آﻣﻮزش داره‪ .‬ﺗﻮ ﮐﻪ ﺧﻮدت‬
‫ﻫﺎﻟﻪ ﻫﺎي ﻗﺪرﺗﺸﻮ دﯾﺪي ﭘﺲ ﺑﺎﻫﺎش درﺳﺖ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﻦ‪ ،‬ﻧﻔﺮﺗﺘﻮ ﮐﻨﺎر ﺑﺰار و ﻫﺮﭼﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻠﺪي ﺑﻪ او ﯾﺎد ﺑﺪه‪ .‬او زﻣﺎن ﺳﺨﺘﯽ در ﭘﯿﺶ داره‪ ،‬وﻟﺪورت ﺑﻌﺪ از ﺗﻮﻟﺪ ﻫﻔﺪه‬
‫‪٢٨۴‬‬

‫ﺳﺎﻟﮕﯿﺶ ﺗﻼﺷﺸﻮ ﺑﺮاي ﮐﺸﺘﻦ ﻫﺮي زﯾﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﭘﺲ از ﻫﺮ دو ﺗﺎﺗﻮن ﻣﯽ ﺧﻮام‬

‫ﻣﻮاﻇﺒﺶ ﺑﺎﺷﯿﺪ و ﻧﺰارﯾﺪ ﺗﺎم ﮐﺎرﺷﻮ اﻧﺠﺎم ﺑﺪه‪.‬‬
‫‪ -‬اﻟﺒﻮس ﺗﻮﺧﻮدت ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻮاﻇﺒﺶ ﺑﻮدم و ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻮد اﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﯾﮏ‬
‫ﻧﮑﺘﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮد‬
‫‪ -‬و اون ﭼﯿﻪ؟‬
‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ از ﻗﺒﻞ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ وﻟﯽ اﻻن وﻗﺘﯽ داﺷﺘﻢ ذﻫﻨﺶ رو ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯿﮑﺮد ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪم‪.‬‬
‫ﭘﺎﺗﺮ داره ﭼﻔﺖ ﺷﺪﮔﯽ ﯾﺎد ﻣﯽ ﮔﯿﺮه وﻇﺎﻫﺮا ﺗﻮ ﮐﺎرش ﻫﻢ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮده ‪.‬‬
‫ﻣﯿﻨﺮوا و اﻟﺒﻮس ﮐﻪ ﻫﺮ دو ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﭼﻄﻮري؟‬
‫‪ -‬وﻗﺘﯽ داﺷﺘﻢ ذﻫﻨﺶ رو ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﺘﺎب اﻣﻮزش ﭼﻔﺖ ﺷﺪﮔﯽ‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺒﺘﺪﯾﺎن ﮐﻪ از ﻓﻠﻮرﯾﺶ ﺑﻼﺗﺰ ﺳﻔﺎرش داده رو ﻣﯿﺨﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﭼﻨﺪ روز ﻗﺒﻞ ﭘﺮاﯾﻮت دراﯾﻮ‬
‫‪٢٨۵‬‬

‫در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﺎﺗﺮ از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻓﺎوﮐﺲ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺮﯾﯽ ﺑﻮد دﻧﺒﺎل او راه‬
‫اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺎﺗﺮ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ او ﺑﻮد‬
‫ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺎﺗﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﺴﯽ او را ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ وﻟﯽ اﯾﻦ ﻏﯿﺮ‬
‫ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﻋﻠﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر او را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ اﻣﺎ‬
‫ﮐﺴﯽ آﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮد در ﻃﻮل ﻣﺴﯿﺮش ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺎرك اﯾﻦ ﮐﺎر را ﭼﻨﺪ ﺑﺎر اﻧﺠﺎم داد و ﻫﺮ‬
‫ﺑﺎر ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮي اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ داد ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﺘﯿﺠﻪ اي ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﺑﻪ ﭘﺎرك رﺳﯿﺪ روي ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯿﮑﻤﺖ ﺳﺎﻟﻢ آﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻌﺪ ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﻮﺷﺘﻪ‬
‫ﻫﺎي روي ﮐﺎﻏﺬ ﮐﻪ از آن ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آن را ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ‬
‫را ﺑﺴﺖ و ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ دﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪي و ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن اﻓﮑﺎرش ‪ .‬از اﯾﻦ ﮐﺎر او ﻣﺘﻌﺠﺐ‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫او ﺑﻪ دﻗﺖ در ﺣﺎل ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن اﻓﮑﺎرش ﺑﻮد ﺑﻪ ﻗﺪري در اﻧﺠﺎم ﮐﺎرش دﻗﺖ داﺷﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن و اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﻤﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ او آﻣﻮزش ﻣﯽ داد؟ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻌﯽ ﺟﻠﻮي وﺳﻮﺳﻪ اش را ﺑﮕﯿﺮد ﮐﻪ ذﻫﻦ او را‬
‫ﮐﺎوش ﻧﮑﻨﺪ ﭼﻮن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ درﺣﺎل ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن اﻓﮑﺎرش ﺑﺎﺷﺪ ﺣﻀﻮر ﻓﺮدي ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫‪٢٨۶‬‬

‫ذﻫﻨﺶ ﻧﻔﻮذ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ را اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮ ﯾﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ذﻫﻦ او را‬
‫ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ‪ 3‬ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺸﻐﻮل اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﻮد ‪ .‬دﯾﺮ وﻗﺖ ﺑﻮد و او ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮﭼﻪ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ‬
‫ﻧﺰد ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ وﻟﯽ اول ﺑﺎﯾﺪ از ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﭘﺎﺗﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر ﺗﮑﻪ ﭼﻮﺑﯽ را ﺷﮑﺴﺖ ﺗﺎ او را از اﻓﮑﺎرش ﺧﺎرج ﮐﻨﺪ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺎل‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺎﺗﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﭼﺸﻤﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد و از روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭘﺮﯾﺪ و ﭼﻮﺑﺶ را ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ‬
‫دﻗﺖ اﻃﺮاﻓﺶ را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ دو ﻧﻔﺮ از اﻓﺮاد وزارت ﺧﺎﻧﻪ و ﯾﮏ ﻧﻔﺮ از ﻣﺤﻔﻞ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎﻣﻮر ﻣﺮاﻗﺒﺖ از ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﯿﺰ ﭼﻮﺑﺸﺎن را ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﺑﺎ دﻗﺖ اﻃﺮاف را زﯾﺮ‬
‫ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ در ﺻﻮرت ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻬﺎﺟﻢ ﯾﺎ ﻣﻬﺎﺟﻤﯿﻦ از ﭘﺴﺮك ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ دﻟﻬﺮه آور ﺳﭙﺮي ﺷﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﮔﺮﺑﻪ اي از ﺑﻮﺗﻪ ﭘﺸﺖ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺑﯿﺮون آﻣﺪن و‬
‫ﺧﯿﺎل ﻫﻤﻪ را راﺣﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭘﺎﺗﺮ وﻗﺘﯽ ﺧﯿﺎﻟﺶ از ﺑﺎﺑﺖ ﺣﻤﻠﻪ راﺣﺖ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪٢٨٧‬‬

‫آﻓﺘﺎب ﻏﺮوب ﮐﺮده ﺑﻮد او ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ در ﺣﺎل ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﻮد ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ از دﺳﺖ‬
‫ﻏﺮﻏﺮﻫﺎي ﻋﻤﻮ ورﻧﻮن در اﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ راه اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﭘﺎﺗﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﻏﺮﯾﺒﻪ از آﻧﺠﺎ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ و در ﺧﺎﻧﻪ اش‬
‫ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﭘﺎﺗﺮ ﮐﺎرش را ﺷﺮوع ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬از ﭼﯿﺰي ﮐﻪ در آن‬
‫روز دﯾﺪه ﺑﻮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ او در ﺣﺎل ﯾﺎدﮔﯿﺮي اﺻﻮل اوﻟﯿﻪ ﭼﻔﺖ ﺷﺪﮔﯽ ﺑﻮد اﯾﻦ ﮐﺎر‬
‫او را ﺟﻠﻮ ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺎز ﻧﺒﻮد از ﭘﺎﯾﻪ ﺷﺮوع ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫‪ -‬ﺗﺎزه اﯾﻦ ﯾﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺎﺟﺮاﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﭼﻨﺪ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻮاﻇﺒﺶ ﺑﻮدم ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ اون داره‬
‫ﭼﻨﺪ ﮐﺘﺎب دﯾﮕﻪ ﮐﻪ دوﺳﺘﺎش ﺑﺮاش ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ و در ﻣﻮرد ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ و دﻓﺎع در‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه اﺳﺖ‪ ،‬را ﻣﯽ ﺧﻮﻧﻪ و ﯾﻪ ﻟﯿﺴﺖ از ﺗﻤﺎم ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي ﻣﻔﯿﺪش رو ﻧﻮﺷﺘﻪ و‬
‫ﻫﺮ روز اوﻧﺎ رو ﻣﯽ ﺧﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫‪٢٨٨‬‬

‫اﻟﺒﻮس از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽ دﯾﺪ ﺷﺎﮔﺮدش ﻋﺰﻣﺶ را ﺟﻤﻊ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺧﻮدش را ﻗﻮي‬
‫ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽ ﺑﺎﻟﯿﺪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻫﺮي ﺑﻌﺪ ازﺗﻮﻟﺪ ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻟﮕﯿﺶ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮاﺗﺶ ﻧﺨﻮاﻫﺪ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از ﺗﻮﻟﺪش‪ ،‬ﻣﻘﻄﻊ ﺧﯿﻠﯽ ﺣﺴﺎﺳﯽ را در ﭘﯿﺶ رو داﺷﺖ‪ .‬در اﯾﻦ ﻣﻘﻄﻊ زﻣﺎﻧﯽ‬
‫اﻧﺘﻘﺎم ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮد ﮐﻪ او ﺑﻪ ﻓﺮد دﯾﮕﺮي ﻫﻤﭽﻮن وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﻮد‪،‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ او ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺤﺖ ﮐﻨﺘﺮل ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ و اﯾﻨﮑﺎر را ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮﺑﯽ ﮐﺎرش را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﺪ و ﻣﺪﺗﻬﺎ از اﯾﻨﺠﺎ دور ﺑﻮده اﺳﺖ‪ ،‬ﺳﭙﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﻌﺪ از اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ اﻓﺘﺎد و ﻣﺮﮔﺶ ﺣﺘﻤﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ دﯾﺪﻧﺶ رﻓﺖ و از او‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﺮاي او اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ اوﺟﻮاب رد داد اﻣﺎ اﺧﺮﯾﻦ ﺣﺮﻓﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ او زد ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﮐﺎرﺧﻮدش را ﻣﯽ ﮐﺮد و او را ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ اﻣﺎ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ اون‬
‫ﺣﺮف را ﻧﻤﯽ زد ﻣﺮگ او ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺣﺘﻤﺎً ﺑﻪ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﺑﺮﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﺑﺎﺻﺪاي ﻣﯿﻨﺮوا از اﻓﮑﺎرش ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﭼﯽ ﻓﮑﺮﻣﯿﮑﻨﯽ اﻟﺒﻮس ؟‬
‫‪٢٨٩‬‬

‫ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ اﻋﺘﺮاف ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﻣﯿﻨﺮوا ﻣﮏ ﮔﻮﻧﮕﺎل ﺗﻨﻬﺎ زﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ در زﻣﺎن زﻧﺪه‬
‫ﺑﻮدﻧﺶ ﻫﻢ اﻓﮑﺎر او را ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬داﻣﺒﻠﺪور ﺗﺮﺟﯿﺢ داد ﺑﺤﺚ را ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮي ﺑﻌﺪ ﺗﻮﻟﺪ ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻟﮕﯿﺶ ﭼﻘﺪر ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ و آﯾﺎ ﺑﻌﺪ از ﺗﻮﻟﺪش و‬
‫ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن ﻫﻤﻮن ﻫﺮي ﻗﺒﻞ از ﺗﻮﻟﺪش اﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ؟ اﮔﻪ ﺣﺪﺳﻢ درﺳﺖ ﺑﺎﺷﻪ ﻫﺮي ﺑﻌﺪ‬
‫از ﺗﻮﻟﺪش ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺷﺪﯾﺪي ﺑﻪ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ اوﻧﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻗﺪرﺗﻬﺎي‬
‫وﻟﺪﻣﻮرﺗﻪ ﮐﻪ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﺮي داده‪ .‬ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎ ﻣﺴﻮﻟﯿﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ دارﯾﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ‬
‫اﻣﯿﺪوارم ﻣﺸﮑﻞ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺪي اي ﭘﯿﺪا ﻧﮑﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫اﺳﻨﯿﭗ و ﻣﯿﻨﺮوا ﮐﻪ ازﺣﺮﻓﻬﺎي اﻟﺒﻮس ﭼﯿﺰ زﯾﺎدي ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻧﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‬
‫و ﺳﻮروس ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﯿﺸﻪ ﯾﻪ ﮐﻢ واﺿﺤﺘﺮﺣﺮف ﺑﺰﻧﯽ اﻟﺒﻮس‪.‬‬
‫‪ -‬ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰو ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ .‬ﺧﻮدﺗﻮن ﺑﻌﺪ از ﺗﻮﻟﺪ ﻫﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺮﻓﺎي ﻣﻦ‬
‫ﻣﯿﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫‪٢٩٠‬‬

‫ﻫﺮ دو ﻧﻔﺮ ﺑﺎ اﺧﻼق اﻟﺒﻮس اﺷﻨﺎ ﺑﻮدﻧﺪ و اﯾﻦ ﺣﺮف ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻨﮑﻪ اﻟﺒﻮس ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ‬
‫ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻧﻤﯽ داد‪.‬‬
‫ﺑﺎزدوﺑﺎره اﯾﻦ اﻟﺒﻮس ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺮوع ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب دﯾﮕﻪ دﯾﺮ وﻗﺘﻪ و ﻣﻨﻢ ﺧﻮاﺑﻢ ﻣﯿﺎد ﺑﻬﺘﺮه ﻫﻤﻤﻮن ﺑﺮﯾﻢ ﺑﺨﻮاﺑﯿﻢ‪.‬‬
‫ﻣﯿﻨﺮوا ﺑﺎ ﺑﺪ ﺧﻠﻘﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬از دﺳﺖ ﺗﻮ اﻟﺒﻮس ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﺸﺪ ﯾﻪ ﻣﻄﻠﺐ رو ﮐﺎﻣﻞ ﺗﻮﺿﯿﺢ‬
‫ﺑﺪي‪.‬‬
‫‪ -‬ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﺶ ‪ .....‬ﻓﻌﻼً ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮ‪.‬‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻋﯿﻨﮑﺶ را از روي ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺮداﺷﺖ و ﻓﻮراً ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰش ﺧﻮاﺑﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯿﻨﺮوا ﮐﻪ ﺑﺤﺚ ﮐﺮدن را ﺑﯽ ﻓﺎﯾﺪه ﻣﯽ داﻧﺴﺖ روﺑﻪ اﺳﺘﺎد ﻣﻌﺠﻮن ﺳﺎز ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﺳﻮروس اﮔﻪ ﮐﺎري ﻧﺪاري ﻣﻨﻢ ﺑﺮم ﮐﺎراﻣﻮ اﻧﺠﺎم ﺑﺪم‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ان دو ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﮐﺎر ﺧﻮدﺷﺎن رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫‪٢٩١‬‬

‫ﭘﺮاﯾﻮت دراﯾﻮ‬
‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻓﺎوﮐﺲ ﻫﺮي را ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﺑﻮد ﻫﺮي ﺗﺎ ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎي ﺷﺐ در ﺣﺎل‬
‫ﻓﮑﺮﮐﺮدن ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﺪﯾﺮ ﺳﺎﺑﻘﺶ ﺑﻮد‪.‬‬
‫داﻣﺒﻠﺪور ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻫﺮ ﺻﻮرت ان ﺷﺐ ﻣﯽ ﻣﺮد ‪ ....‬اﺳﻨﯿﭗ ‪ ....‬اﺳﻨﯿﭗ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر‬

‫ﺧﻮدش او را ﮐﺸﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ....‬در واﻗﻊ اﺳﻨﯿﭗ ﺑﻪ او ﻟﻄﻒ ﮐﺮده ﺑﻮد و او را از درد رﻧﺠﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ رﻫﺎ ﮐﺮد‪ .‬در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻣﺪت در اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﻨﯿﭗ را ﺑﮑﺸﺪ‬
‫وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺳﻂ او آﻣﻮزش‬
‫ﻣﯿﺪﯾﺪ ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﻮرد آﺧﺮ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﺮاﯾﺶ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ او‬
‫ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎﯾﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﺧﻮاﺳﺖ داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻮد‪ .‬ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻋﻠﻨﺎ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﺮ ﮐﺴﯽ اﯾﻦ‬
‫ﺷﺎﻧﺲ رو ﻧﺪارد ﮐﻪ از اﺳﻨﯿﭗ آﻣﻮزش ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮي ﻣﯿﺪاﻧﺴﺖ ﮐﻪ او ﺑﯿﺶ از ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ‬
‫آﻣﻮزش ﻧﯿﺎز دارد ‪ ....‬و او ﻫﺮ ﮐﺎري ﻣﯿﮑﺮد ﺗﺎ ﻗﺪرﺗﯽ را ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ آورد ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﻮي ﺑﺸﻢ ﺣﺎﻻ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﻪ ﻣﻦ آﻣﻮزش ﺑﺪه‪.‬‬
‫‪٢٩٢‬‬

‫آن ﺷﺐ ﺑﺎ اﻓﮑﺎري ﭘﺮﯾﺸﺎن و ﺑﺪون ﺧﻮردن ﻣﻌﺠﻮن ﺧﻮاب ﺑﺪون روﯾﺎ ﺑﻪ ﺗﺨﺘﺶ رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎز دوﺑﺎره ﻫﻤﺎن ﮐﺎﺑﻮس ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﺶ آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺤﻨﻪ ﭘﺮﺗﺎپ ﺷﺪن اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور از ﺑﺮج ﺳﺘﺎره ﺷﻨﺎﺳﯽ ‪ .‬ﺻﺤﻨﻪ ﻋﻮض ﺷﺪ و ﺣﺎﻻ‬
‫ﺳﻮروس اﺳﻨﯿﭗ ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪي ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﭘﺪرت ﻋﻮﺿﯽ ﻫﺴﺘﯽ و ﻫﯿﭻ وﻗﺖ‬
‫ﺟﺮﺋﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺪون ﺣﻀﻮر دوﺳﺘﺎش ﺑﻪ ﻣﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻪ ‪...‬‬
‫ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺷﺪﯾﺪي از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪ ﺻﻮرﺗﺶ ازﺷﺪت ﻋﺮق ﺧﯿﺲ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬از ﺟﺎﯾﺶ‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد زﯾﺮ ﻟﺐ ﻓﺤﺸﯽ ﺑﻪ اﺳﻨﯿﭗ داد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻟﻌﻨﺖ ‪ ...‬ﺣﺘﯽ ﺗﻮ ﺧﻮاﺑﻢ دﺳﺖ از ﺳﺮم ﺑﺮ ﻧﻤﯽ داره‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ اﻓﺘﺎب ﻃﻠﻮع ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون و‬
‫ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ و ﭘﺲ از ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﭼﯿﺰي ﺑﺮاي ﺧﻮردن دوﺑﺎره ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫از روي ﻣﯿﺰ ﮐﺘﺎﺑﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﯾﺎدداﺷﺖ ﮐﺮدن ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ زﯾﺮش ﺧﻂ‬
‫ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﺮد اﯾﻦ ﮐﺎر وﻗﺘﺶ را ﺗﺎ ﻧﻬﺎر ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﻧﻬﺎر ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﺎﻟﻪ ﭘﺘﻮﻧﯿﺎ ﺑﻪ‬
‫آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ‪.‬‬
‫‪٢٩٣‬‬

‫***‬
‫روزﻫﺎ ﯾﮑﯽ ﭘﺲ از دﯾﮕﺮي ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ و ﺣﺎل ﻓﻘﻂ ﯾﮏ روز ﺑﻪ ﺗﻮﻟﺪش ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬و‬
‫ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻨﮑﻪ او اﻣﺮوز ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ از دﺳﺖ دورﺳﻠﯿﻬﺎ ﺧﻼص ﻣﯽ ﺷﺪ ﭼﻮن اﻣﺮوز ﻗﺮار‬
‫ﺑﻮد ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ او را از ﭘﺮاﯾﻮت دراﯾﻮ ﺑﻪ ﺑﺎرو اﺳﮑﻮرت ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻤﻠﻪ‬
‫اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ وﻟﺪﻣﻮرت و اﻓﺮادش ﺑﻮد‪.‬‬
‫دﯾﺮوز ﻣﻮدي ﯾﮏ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ آﻣﺪ و ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎي ﻋﻤﻮ ورﻧﻮن ﺑﻪ او‬
‫ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖ ‪ 12‬ﺷﺐ ﻣﻨﺘﻈﺮ او و ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ اﻟﺒﺘﻪ ﺗﺬﮐﺮ ﺟﺪي اي ﻫﻢ داد ﮐﻪ ﮐﻪ‬
‫اول از ﻫﻮﯾﺖ واﻗﻌﯽ ﺑﻮدن آﻧﻬﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮد ﺑﻌﺪ در را ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﺑﺎز ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﺳﺎﻋﺖ ‪ 11:59‬ﺑﻮد و دورﺳﻠﯿﻬﺎ ﺑﺎ ﻣﻌﺠﻮن ﺧﻮاب آوري ﮐﻪ ﻣﻮدي ﺑﻪ ﻫﺮي داده ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎ آن ازﺣﻀﻮر آﻧﻬﺎ ﺧﻼص ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮاب ﻋﻤﯿﻘﯽ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ اﺿﻄﺮاب ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻮدي و اﻓﺮاد ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮد‪ .‬دﻗﯿﻘﺎً ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ ﺳﺎﻋﺖ دوازده‬
‫ﺷﺐ ﺳﺮ و ﺻﺪاﻫﺎﯾﯽ از ﺑﯿﺮون ﺷﻨﯿﺪ‪ .‬از ﭘﻨﺠﺮه ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف اﻧﺪاﺧﺖ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺻﺪاي ﺗﻖ ﺗﻖ ﭘﺎي ﭼﻮﺑﯽ ﻣﻮدي را ﺑﺸﻨﻮد‪ .‬ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﺻﺪي ﮐﻮﺑﯿﺪن در ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪٢٩۴‬‬

‫ﻫﺮي ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﺶ را در دﺳﺘﺶ آﻣﺎده ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫در ﺻﺪاﯾﺶ اﺿﻄﺮاب دﯾﺪه ﻧﺸﻮد ﻣﺤﮑﻢ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮐﯿﻪ؟‬
‫ﺻﺪاي رﯾﻤﻮس ﻟﻮﭘﯿﻦ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ رﺳﯿﺪ‪ :‬ﻣﺎﺋﯿﻢ ﻫﺮي‬
‫ﻫﺮي از ﺷﻨﯿﺪن دوﺑﺎره ﺻﺪاي رﯾﻤﻮس ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﺷﻤﺎ ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﻟﻮﭘﯿﻦ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺪ ﭘﺪرم ﺟﻠﻮي دﯾﮕﺮان در ﻣﻮرد ﻣﺸﮑﻞ ﺷﻤﺎ‬
‫ﺑﻬﺘﻮن ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ؟‬
‫رﯾﻤﻮس ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻫﺮي ﺷﺪ‪ .‬ﺧﻨﺪه اي ﮐﺮد ‪ :‬ﯾﺎدش ﺑﺨﯿﺮ؛ اون ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﯾﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﮐﻮﭼﻠﻮ ﭘﺸﻤﺎﻟﻮ دارم‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺟﻮاب رﯾﻤﻮس ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﻟﺐ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻫﺮي ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫‪٢٩۵‬‬

‫ﻫﺮي در را ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﺑﺎز ﮐﺮد وﻟﯽ ازدﯾﺪن ﺟﻤﻌﯿﺖ روﺑﺮوﯾﺶ ﻣﺘﺤﯿﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﯿﺴﺖ‬
‫ﻧﻔﺮ از اﻓﺮاد ﻣﺤﻔﻞ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮي ﻫﻢ از اﻓﺮاد وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي در ﺑﯿﻦ آﻧﻬﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﻮدي‪ ،‬رﯾﻤﻮس‪ ،‬اﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ‪ ،‬ﺗﺎﻧﮑﺲ‪ ،‬ﮐﯿﻨﮕﺰﻟﯽ‪ ،‬ﭼﺎرﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ‪،‬‬
‫و دواﻟﯿﺶ ﮐﺎرﮔﺎه وزارت ﺧﺎﻧﻪ را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪.‬‬
‫اﻟﺴﺘﻮر ﻣﻮدي ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮاي ﺣﯿﺮت زدﮔﯽ ﯾﺎ اﺣﻮال ﭘﺮﺳﯽ ﻧﺪاد و ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﻫﺮي را ﺑﻪ‬
‫اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮد ﺗﺎ ﻧﻘﺸﻪ را ﺑﺮاي ﻫﺮي ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﺑﻘﯿﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺘﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺗﺠﻤﻌﺸﺎن در ﺟﻠﻮي در ﭼﻨﺪان ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﯿﺎﯾﺪ‪ .‬ﻫﺮي ﺧﺪا را ﺷﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮد ﮐﻪ دورﺳﻠﯽ ﻫﺎ‬
‫ﺑﯿﺪار ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﺣﺘﯽ ﺗﺼﻮر اﯾﻨﮑﻪ ﺧﺎﻟﻪ ﭘﺘﻮﻧﯿﺎ اﯾﻦ اﻓﺮاد را در اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻨﺶ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﺗﻨﺶ را‬
‫ﻣﯽ ﻟﺮزاﻧﺪ‪ .‬ﺻﺪاي ﻣﻮدي ﻫﺮي را از اﻓﮑﺎرش ﺧﺎرج ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﭘﺎﺗﺮ ﻣﺎ اول ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﯾﮏ ﻣﮑﺎن ﺧﺎص ﺑﺎ ﺟﺎرو ﭘﺮواز ﮐﻨﯿﻢ ﺳﭙﺲ از اوﻧﺠﺎ ﺑﺎ‬
‫ﭘﻮرﺗﮑﯽ ﺑﻪ ﺑﺎرو ﻣﯽ رﯾﻢ ‪ ....‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي؟‬
‫ﻫﺮي ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪن ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫‪-‬اره ‪ ....‬ﻓﻘﻂ ﭼﺮا از ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﺑﺎ ﭘﻮرﺗﮑﯽ ﻧﻤﯽ رﯾﻢ ؟ اﯾﻦ ﻃﻮري ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺘﺮه‪.‬‬
‫‪٢٩۶‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﭼﻮن ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي داﻣﺒﻠﺪور ﻫﻨﻮز ﺳﺮ ﺟﺎﺷﻪ و اﯾﻨﺠﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ از ﭘﻮرﺗﮑﯽ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻢ ‪ ...‬ﺑﻌﺪﺷﻢ اﮔﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﻧﺒﻮد اﺳﻤﺸﻮ ﻧﺒﺮ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ده ﺑﺎر ﺗﻮ رو ﮐﺸﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺧﺠﺎﻟﺖ زده از اﯾﻦ ﺳﻮاﻟﺶ ﺳﺮش را ﭘﺎﺋﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و زﯾﺮ ﻟﺐ ﭼﯿﺰي زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﻣﻮدي ﺑﻄﺮي ﺑﺰرﮔﯽ را از ﺟﯿﺐ رداﯾﺶ در آورد و رو ﺑﻪ ﻫﺮي ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﭼﻨﺪ ﺗﺎر ﻣﻮ از ﺳﺮت ﺑﮑﻦ و ﺑﺪه ﺑﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ از آن ﻣﺎﯾﻊ داﺧﻞ ﺑﻄﺮي و ﺣﺮف ﻣﻮدي ﻓﻬﻤﯿﺪ اوﺿﺎع از ﭼﻪ ﻗﺮارﺳﺖ‬
‫وﻟﯽ ﺑﺎز ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﺪ ﭼﮑﺎر ﮐﻨﯿﺪ؟‬
‫ﻣﻮدي ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﻌﺠﻮن را ﺗﻮي دو ﺗﺎ ﻟﯿﻮان ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯿﮑﺮد ﺟﻮاب داد‪.‬‬
‫‪-‬ﻧﻘﺸﻪ ﻣﺎ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﻪ ﮔﺮوه ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯿﺸﯿﻢ و درﻫﺮﮔﺮوه ﯾﮏ ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ وﺟﻮد داره‬
‫و ﻫﺮﮔﺮوه ﺑﻪ ﯾﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺮواز ﻣﯿﮑﻨﻪ‪ ،‬اﯾﻦ ﻃﻮري در ﺻﻮرت ﺣﻤﻠﻪ اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﻣﺮﮔﺨﻮارا و‬
‫‪٢٩٧‬‬

‫اﺳﻤﺸﻮ ﻧﺒﺮ‪ ،‬اوﻧﺎ ﮔﯿﺞ ﻣﯿﺸﻦ و ﺑﻌﺪﺷﻢ اﯾﻦ ﻃﻮري آﻧﻬﺎ دﻧﺒﺎل ﻫﺮ ﮔﺮوه ﺑﯿﺎن ﭘﺨﺶ ﻣﯿﺸﻦ و‬
‫ﻣﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ راﺣﺖ ﺗﺮ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮن ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ اﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ ‪ ...‬ﻣﻦ اﺟﺎزه ﻧﻤﯿﺪم ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺟﻮﻧﺸﻮ از دﺳﺖ ﺑﺪه‪.‬‬
‫درﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ رﯾﻤﻮس ﻧﯿﺰ وارد آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﻫﻤﻪ ﭼﯽ آﻣﺎدﺳﺖ اﻟﺴﺘﻮر؟‬
‫ﻣﻮدي ﻏﺮﻏﺮي ﮐﺮد‪ :‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻓﻘﻂ اﮔﻪ ﭘﺎﺗﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﺎر ﻣﻮﻫﺎﺷﻮ ﺑﺪه ﻣﻌﺠﻮن آﻣﺎدﺳﺖ و ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﯽ ﺑﺨﻮرﯾﺶ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﮐﻪ رﯾﻤﻮس ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻌﺠﻮن را ﺑﺨﻮرد‪ ،‬ﻓﺮﯾﺎد زد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻬﻬﻬﻪ ‪ ...‬ﻣﻦ اﺟﺎزه ﻧﻤﯽ دم اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫رﯾﻤﻮس ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮي ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯿﺸﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮي ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﯽ دوﻧﯿﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر ﭼﻪ ﺧﻄﺮاﺗﯽ داره وﻟﯽ ﺧﻄﺮش رو ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﯿﻢ‪.‬‬
‫‪٢٩٨‬‬

‫رﯾﻤﻮس ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه دوﺳﺖ ﭘﺪرش ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﮐﻪ داﻣﺒﻠﺪور رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ او اﺣﺴﺎس‬
‫ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ دﯾﮕﺮ او را از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻟﺤﻦ اﻟﺘﻤﺎس آﻣﯿﺰي‬
‫ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬رﯾﻤﻮس ﺗﻮ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﯿﺴﺘﯽ اﯾﻦ ﮐﺎر رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪي‪.‬‬
‫رﯾﻤﻮس ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻫﺮي ﮔﺬاﺷﺖ و ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺑﻪ آن ﭼﺸﻤﺎن‬
‫ﺳﺒﺰ ﻟﯽ ﻟﯽ ﮐﻪ در آن اﻟﺘﻤﺎس ﻣﻮج ﻣﯽ زد ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﮕﺮان ﻣﻦ ﻧﺒﺎش ﻫﺮي ‪ ....‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ از ﺧﻮدم دﻓﺎع ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﭘﺎﻓﺸﺎري ﮐﺮد‪ :‬وﻟﯽ ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻧﯿﺴﺖ ‪ ....‬ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﯾﻪ ﮔﺮوه ﺑﺎﺷﯿﻢ!‬
‫رﯾﻤﻮس اﺟﺎزه ﻧﺪاد ﻫﺮي ﺣﺮﻓﺶ را ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﯿﻦ ﻫﺮي ﺗﻮ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻨﻬﺎ اﻣﯿﺪ ﻣﺎ و ﻣﺮدم ﻫﺴﺘﯽ و ﺑﺎﯾﺪ زﻧﺪه ﺑﻤﻮﻧﯽ و ﻣﻦ‬
‫ﺣﺎﺿﺮم ﻫﺮ ﮐﺎري ﺑﺮاي ﺗﻮ ﺑﮑﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﭘﺸﺘﺶ را ﺑﻪ او ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪٢٩٩‬‬

‫‪ -‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮام ﻫﺮ ﮐﺎري ﺑﺮاي ﻣﻦ اﻧﺠﺎم ﺑﺪي ‪ ...‬ﻣﻦ ‪ ....‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮام ﺗﻮ رو ﻫﻢ‬
‫از دﺳﺖ ﺑﺪم‪.‬‬
‫ﮔﺮﮔﯿﻨﻪ ﺑﺮاي ﺟﻮاب دادن ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮي ﻣﻦ ﺗﺼﻤﯿﻤﻤﻮ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه ﻧﮕﺮان ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺷﯽ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﺮه ﭼﻨﺪ ﺗﺎر ﻣﻮت‬
‫رو ﺑﺪي ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﺎ ﻣﻌﺠﻮن ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺸﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﺳﺮﺳﺨﺘﯽ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻣﻦ اﺟﺎزه ﻧﻤﯿﺪم ‪ ....‬دﯾﮕﻪ اﺟﺎزه ﻧﻤﯿﺪم ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻨﻮ ﺑﺪوﻧﯿﺪ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ‬
‫ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻮدي در ﺑﺤﺚ ﻫﺮي و رﯾﻤﻮس دﺧﺎﻟﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﭘﺎﺗﺮ اﯾﻦ ﮐﺎرا ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﺗﻮﺋﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬درﺳﺘﻪ وﻟﯽ اول ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪﯾﺪ ‪ ......‬ﭼﺮا ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﯾﺪ ﺑﻔﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫ﺑﺰرگ ﺷﺪم و ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺮاي ﺧﻮدم ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮم‪.‬‬
‫‪٣٠٠‬‬

‫‪ -‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﻫﺮي ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻈﺮ ﺗﻮ رو ﻫﻢ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪﯾﻢ وﻟﯽ اﺗﻔﺎﻗﯿﻪ ﮐﻪ اﻓﺘﺎده و ﮐﺎرﯾﺶ ﻧﻤﯿﺸﻪ‬
‫ﮐﺮد اﻣﺎ اﻻن اﯾﻦ ﻫﻤﻪ آدم ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮ آﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪ و ﺗﻮ ﮐﻤﮏ آﻧﻬﺎ را‬
‫رد ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ـ وﻟﯽ ‪....‬‬
‫ﻣﻮدي ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻓﺮﯾﺎد زد‪:‬‬
‫ـ ﮔﻮش ﮐﻦ ﭘﺎﺗﺮ ﭼﺮا ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﯽ ﺗﻮ ‪ ....‬ﻧﯿﺎز ‪ ....‬ﺑﻪ ‪ ....‬ﮐﻤﮏ ‪ ...‬ﻣﺎ داري‪ .‬اﮔﻪ اﺳﻤﺸﻮ ﻧﺒﺮ‬
‫ﺑﻬﺖ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻪ ﭼﻄﻮري ﻣﯽ ﺧﻮاي از ﺧﻮدت دﻓﺎع ﮐﻨﯽ و اﮔﻪ ﻫﻤﮑﺎري ﻧﮑﻨﯽ ﯾﻌﻨﯽ‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮ ﺑﺮاي اﯾﻦ اﻓﺮادي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮ اﯾﻨﺠﺎ آﻣﺪﻧﺪ ﻫﯿﭻ ارزﺷﯽ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﯿﺴﺘﯽ‪.‬‬
‫ـ وﻟﯽ اﯾﻦ ﻃﻮري ﻧﯿﺴﺖ ‪......‬‬
‫ﻣﻮدي ﺣﺮف او را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‬
‫ـ اﮔﻪ اﯾﻦ ﻃﻮري ﻧﯿﺴﺖ ﭘﺲ ﭼﻨﺪ ﺗﺎر ﻣﻮﻫﺎﺗﻮ ﺑﺪه ﺑﻪ ﻣﺎ‪.‬‬
‫‪٣٠١‬‬

‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﺑﺤﺚ ﮐﺮدن را ﺑﯽ ﻓﺎﯾﺪه ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺑﺎ اﮐﺮاه دﺳﺘﺶ راﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﺑﺮد و‬
‫ﭼﻨﺪ ﺗﺎر را از ان ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻮدي ﮐﻪ ﺣﺎﻻ داﺷﺖ از ﺳﺎﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدش آورده ﺑﻮد ﭼﻨﺪ ﺗﮑﻪ ﻟﺒﺎس و ﻋﯿﻨﮏ ﮔﺮد‬
‫و ﻣﺸﺎﺑﻬﻪ ﻋﯿﻨﮏ ﻫﺮي ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﻫﺮ ﻟﯿﻮان ﻣﻮﻫﺎﺗﻮ ﺑﻨﺪاز‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﻫﺮي ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ را داﺧﻞ ﻣﻌﺠﻮن اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﻣﻌﺠﻮن ﻗﻞ ﻗﻠﯽ ﮐﺮد ﺳﭙﺲ ﺑﺨﺎر ﺳﻔﯿﺪي‬
‫از آن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻮدي ﻧﯿﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﺠﻮن در ﺣﺎل ﻗﻞ ﻗﻞ اﻧﺪاﺧﺖ و زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫اﯾﻨﻢ از ﻣﻌﺠﻮن ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب آرﺗﻮر ‪ ،‬رﯾﻤﻮس وﻗﺘﺸﻪ ﺑﯿﺎن ﺟﻠﻮ‪.‬‬
‫‪ -‬آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ‪ ....‬ﻫﺮي ﺑﻪ ﻗﺪري ﻧﮕﺮان رﯾﻤﻮس ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ اﺻﻼً ﻧﭙﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﻔﺮ دوم‬
‫ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﻪ ﺷﮑﻞ او در ﺑﯿﺎﯾﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ اﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﻮدي اﺳﻢ آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ را ﺑﻪ‬
‫زﺑﺎن آورد ﻧﮕﺮاﻧﯿﺶ دو ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮي رو ﺑﻪ آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ وارد آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪٣٠٢‬‬

‫‪ -‬آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﺷﻤﺎ دﯾﮕﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻧﮑﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﻣﻮ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻫﺮي دوﺧﺖ ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ﻧﺒﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﻢ ﮐﺠﺎي اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺪه ؟ ‪ ....‬ﺷﺎﯾﺪ دوﺳﺖ ﻧﺪاري دو ﺗﺎ ﻫﺮي‬
‫ﭘﺎﺗﺮ دﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻦ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ از اﯾﻦ ﺷﻮﺧﯽ آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺨﻨﺪد ﺳﺮش راﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫_اﯾﻦ درﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ ‪ ....‬ﺷﻤﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ اﯾﻨﮑﺎرو ﺑﮑﻨﯿﺪ ‪ ...‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ‪...‬‬
‫آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺎ اﺻﺮار ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮاي ﭼﯽ ؟ ﺑﺮاي ﭼﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﻢ ؟‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺧﺎﻧﻮاده دارﯾﺪ ‪ ....‬اﮔﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮاﺗﻮن ﺑﯿﻔﺘﻪ ﭼﯽ؟‬
‫ﻣﺮد ﻣﻮ ﻗﺮﻣﺰ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻫﺮي ﺷﺪ ﻧﮕﺎه ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮي ‪ ....‬ﭘﺴﺮم ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ وﻟﯽ ﻣﻦ در ﻣﻮرد ﺧﻄﺮ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻓﮑﺮاﻣﻮ ﮐﺮدم‪ ،‬در‬
‫ﺿﻤﻦ ﻧﺼﻒ اﻋﻀﺎي ﺧﺎﻧﻮاده ي ﻣﻦ ﺟﺎﻧﺸﻮﻧﻮ ﻣﺪﯾﻮن ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪ ....‬ﭘﺲ ﺷﺎﯾﺪ ﺗﻮ ﺧﻮدت‬
‫‪٣٠٣‬‬

‫ﻧﺪوﻧﯽ وﻟﯽ ﺗﻮ اﻻن ﺟﺰﺋﯽ از ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎ ﻫﺴﺘﯽ و ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﭘﺪر ﺣﺎﺿﺮم ﻫﺮ‬
‫ﮐﺎري ﺑﺮاي ﭘﺴﺮم ﺑﮑﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﻧﺎﺧﻮداﮔﺎه اﺷﮏ در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺣﻠﻘﻪ زد‪ .‬ﺧﺎﻧﻮاده وﯾﺰﻟﯽ‬
‫او را ﻋﻀﻮي از ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﻮ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﺎ آﻧﮑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻓﻘﯿﺮي‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﯽ ﭼﯿﺰي داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮي ﻫﻤﯿﺸﻪ آرزوي آن را داﺷﺖ‪ .‬ﺻﻔﺎ و ﺻﻤﯿﻤﯿﺘﯽ ﮐﻪ‬
‫در اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ و ﻧﯿﺰ رﻓﺘﺎري ﮐﻪ ﺑﺎ او داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻫﺮي در ﺑﯿﻦ‬
‫اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده اﺣﺴﺎس زﻧﺪه ﺑﻮدن ﮐﻨﺪ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﭘﯿﺶ دورﺳﻠﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫او ﻫﺮ وﻗﺖ ﭘﺎ ﺑﻪ ﺑﺎرو ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ﺑﺎ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮔﺮم اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده روﺑﺮو ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ او ﻣﺎدراﻧﻪ در آﻏﻮش ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﺎري ﮐﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺧﻮاﻫﺮ ﻣﺎدرش اﻧﺠﺎم‬
‫ﻧﻤﯽ داد‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ او ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﯾﮑﯽ از ﭘﺴﺮﻫﺎﯾﺶ رﻓﺘﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬در ﺳﺎل دوم‬
‫وﻗﺘﯽ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ ﺑﺎرو ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﺎدو ﺳﺮﭘﺎ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺖ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺑﺮود ﺗﻤﺎم ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯾﺶ ﺷﺴﺘﻪ و ﻣﺮﺗﺐ داﺧﻞ‬
‫‪٣٠۴‬‬

‫ﭼﻤﺪاﻧﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺣﺘﯽ ﺟﻮراﺑﻬﺎي ﺑﺰرگ دادﻟﯽ ﮐﻪ ﭘﺎره ﺑﻮد را ﻧﯿﺰ‬
‫وﺻﻠﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺣﺘﯽ ﺗﻤﺎم ﻏﺬاﻫﺎي ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ او را ﮐﻤﺘﺮ از ﯾﮏ روز ﻓﻬﻤﯿﺪ‪ .‬آن ﻣﻮﻗﻊ‬
‫ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر آرزو ﮐﺮد‪ ،‬ﮐﺎش او ﺧﺎﻧﻮاده اي ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻧﻮاده وﯾﺰﻟﯽ داﺷﺖ ﯾﺎ ﯾﮑﯽ از‬
‫ﻓﺮزﻧﺪان آﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪ .‬آرزوﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎ دﺳﺘﺶ اﺷﮑﯽ را ﮐﻪ روي ﮔﻮﻧﻪ اش اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﭘﺎك ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ دﺳﺘﺶ را‬
‫ﺟﻠﻮ ﺑﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺘﺨﺎره ﻣﻨﻪ ﮐﻪ ﻋﻀﻮي از ﺧﺎﻧﻮاده ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻢ آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ‪.‬‬
‫آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﺻﻤﯿﻤﺎﻧﻪ دﺳﺖ ﻫﺮي را ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬و ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ‪.‬‬
‫ﻣﻮدي ﮐﻪ از اﯾﻦ ﻓﻀﺎي اﺣﺴﺎﺳﯽ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه راﺿﯽ ﻧﺒﻮد ﺑﺎ ﺑﺪ ﺧﻠﻘﯽ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫‪٣٠۵‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب دﯾﮕﻪ ﮐﺎﻓﯿﻪ ﺑﻌﺪ وﻗﺖ ﺑﺮاي اﺑﺮاز اﺣﺴﺎﺳﺎت دارﯾﺪ‪ ،‬وﻗﺘﻤﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻤﻪ ‪ ....‬ﻧﺒﺎﯾﺪ‬
‫از زﻣﺎن ﺑﻨﺪي ﻋﻘﺐ ﺑﻤﻮﻧﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﻫﺮ دو ﻟﯿﻮان را ﺑﻪ ﻣﺮد داد‪ .‬دو ﻣﺮد ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ و ﺑﻌﺪ ﻫﺮي اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‬
‫و ﻟﯿﻮان ﻫﺎﯾﺸﺎن را ﺑﻬﻢ زدﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ‪" :‬ﺑﺮاي ﻫﺮي" و ﻣﻌﺠﻮن را ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﻗﺪ ﻫﺮ دو ﻣﺮد ﮐﻮﺗﺎه ﺷﺪ‪ .‬زﺧﻢ ﻫﺎي روي ﺻﻮرت رﯾﻤﻮس ﮐﻢ ﮐﻢ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ‬
‫و ﺻﻮرﺗﺶ ﺻﺎف ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻮﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ رﻧﮓ ﺳﯿﺎه ﭘﺮ ﮐﻼﻏﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ‬
‫ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ دو ﻣﺮد ﺗﻤﺎم ﺷﺪ و ﺣﺎﻻ روﺑﺮوي ﻣﻮدي و ﻫﺮي ﮐﻪ ﮐﻨﺎر‬
‫ﻫﻢ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﺤﻮه ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮدن آﻧﻬﺎ را ﻣﯽ دﯾﺪﻧﺪ ‪ ،‬دو ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺪون ﻋﯿﻨﮏ و ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﺸﺎن ﺑﺰرگ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻮدي ﺑﻪ دﺳﺖ ﻫﺮ ﮐﺪام از ﻫﺮي‬
‫ﭘﺎﺗﺮﻫﺎ ﯾﮏ دﺳﺖ ﻟﺒﺎس و ﯾﮏ ﻋﯿﻨﮏ داد ﺗﺎ ﻟﺒﺎﺳﯿﺸﺎن را ﻋﻮض ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫رﯾﻤﻮس ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ داﺷﺖ ﻟﺒﺎﺳﺶ را ﻋﻮض ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺑﺪن ﻋﺮﯾﺎن‬
‫ﺧﻮدش و در واﻗﻊ ﺑﺪن ﻫﺮي ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪٣٠۶‬‬

‫‪ -‬ﻫﺮي ﺗﻮ واﻗﻌﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻻﻏﺮي ‪ ....‬ﺗﻮ ﺣﺘﯽ ازﻣﻨﻢ ﻻﻏﺮﺗﺮي‪.‬‬
‫ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮي ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﺪﻫﺪ ﺑﺎز ﻣﻮدي وﺳﻂ ﭘﺮﯾﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب دﯾﮕﻪ وﻗﺖ زﯾﺎدي ﻧﺪارﯾﻢ‪ .‬رﯾﻤﻮس ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﯿﺎي ارﺗﻮر ﻫﻢ ﺑﺎ ﮔﺮوه‬
‫ﮐﯿﻨﮕﺰﻟﯽ ﻫﺮي ﻫﻢ ﺑﺎ ﮔﺮوه اﻟﻔﺮد ﻣﯿﺮه‪.‬‬
‫رﯾﻤﻮس ﻟﻮﭘﯿﻦ ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﺟﻠﻮ اﻣﺪ و ﻫﺮي را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻫﺮي ﺗﻨﻬﺎ ﯾﺎدﮔﺎر ﺑﺎﻗﯽ‬
‫ﻣﺎﻧﺪه از دو دوﺳﺘﺶ ﺟﯿﻤﺰ و ﺳﯿﺮﯾﻮس ﺑﻮد‪ .‬آن ﺳﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻗﻮل دادﻧﺪ در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ‬
‫ﺑﺮاي ﻫﺮ ﮐﺪاﻣﺸﺎن اﻓﺘﺎد دﯾﮕﺮي از ﺧﺎﻧﻮاده او ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ آن روز ﺧﺒﺮ ﺣﻤﻠﻪ وﻟﺪﻣﻮرت رو ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ‪ ،‬ﻟﯽ ﻟﯽ و ﻫﺮي ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﺎﻟﺶ ﺑﻮد را‬
‫ﺷﻨﯿﺪ دﻧﯿﺎ دور ﺳﺮش ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ .‬ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮد ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺟﯿﻤﺰ رﻓﺖ ‪ .‬ﺑﻪ‬
‫ﻣﺤﺾ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ رخ داده اﺳﺖ ﺑﺎ‬
‫ﺗﺮس ﻟﺮز وارد ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫‪٣٠٧‬‬

‫ﯾﮏ دﻗﯿﻘﻪ ﭘﯿﺶ ﺧﺒﺮي از ﯾﮑﯽ از ﮔﺮﮔﯿﻨﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﺶ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺎﺗﺮ‬
‫ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺧﺒﺮ ﻓﻮراً ﺑﻪ ﮔﻮدرﯾﮏ ﻫﺎﻟﻮ آﭘﺎرات ﮐﺮد‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ آﻧﺠﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﻮرا ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﺶ را ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﺗﺮس و ﻟﺮز از در ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺎز ﺑﻮد داﺧﻞ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺟﯿﻤﺰ و ﻟﯽ ﻟﯽ را ﺻﺪا ﮐﺮد وﻟﯽ ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﺸﻨﯿﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ وارد اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﺷﺪ‬
‫ﺗﺮﺳﺶ ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭘﯿﻮﺳﺖ و از درون ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪ‪ .‬اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﺑﻪ ﮐﻠﯽ وﯾﺮان ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد روي دﯾﻮار آﺛﺎر ﺑﺮﺧﻮد ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎ‬
‫ﻣﺸﻬﻮد ﺑﻮد در وﺳﻂ اﺗﺎق ﻧﯿﺰ دوﺳﺘﺶ ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻐﺾ راه ﮔﻠﻮﯾﺶ را ﺑﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ از دﺳﺘﺶ رﻫﺎ ﺷﺪ و و ﺑﺎ ﻗﺪﻫﺎﯾﯽ ﻟﺮزان‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺪاﯾﯽ ﺷﻨﯿﺪ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﺻﺪا‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﺳﯿﺮﯾﻮس را ﮐﻪ ﻟﯽ ﻟﯽ ﺑﯽ ﺟﺎن را ﺑﻐﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد دﯾﺪ‪.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ از ﺷﺪت ﮔﺮﯾﻪ ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺳﯿﺮﯾﻮس ﺑﻪ آراﻣﯽ ﻟﯽ ﻟﯽ را ﮐﻨﺎر ﺟﯿﻤﺰ ﻗﺮار‬
‫داد‪ .‬دﯾﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻃﺎﻗﺖ ﺑﯿﺎرد و ﺑﻐﻀﺶ ﺗﺮﮐﯿﺪ‪.‬‬
‫‪٣٠٨‬‬

‫‪ -‬ﺳﯿﺮﯾﻮس!!‬
‫ﺳﯿﺮﯾﻮس ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ رﯾﻤﻮس ﮔﺮﯾﻪ اش ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻮد ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﮔﻔﺖ و آﻏﻮش‬
‫دوﺳﺖ دﯾﮕﺮش رﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬رﯾﻤﻮس‪ .‬دو ﻣﺮد ﺑﻪ آﻏﻮش ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ رﻓﺘﻨﺪ و اﺟﺎزه دادﻧﺪ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺧﻮدﺷﺎن را ﺗﺨﻠﯿﻪ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ آن دو ﮐﻪ آرام ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺟﺪا ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫رﯾﻤﻮس ﺑﻪ ﻗﺪري از ﻣﺮگ دوﺳﺘﺶ ﺟﯿﻤﺰ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ اﺻﻼً ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭘﺴﺮ ﺟﯿﻤﺰ ﯾﻌﻨﯽ‬
‫ﻫﺮي ﻧﺸﺪ ﮐﻪ آﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد وﻟﺪﻣﻮرت اوﻧﻮ ﻫﻢ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ‬
‫ازﺳﯿﺮﯾﻮس ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻫﺮي ﮐﺠﺎس ﺳﯿﺮﯾﻮس ؟ ﻓﻘﻂ ﻧﮕﻮ ﮐﻪ اوﻧﻮ ﻫﻢ ﮐﺸﺘﻪ ‪ ...‬ﻧﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ‪ ....‬وﻟﺪﻣﻮرت ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﻫﺮي ﺑﮑﺸﻪ وﻟﯽ ﻫﺮي زﻧﺪﺳﺖ و اﻻن ﻫﻢ ﭘﯿﺸﻪ اﻟﺒﻮﺳﻪ‪ .‬در‬
‫واﻗﻊ ﻫﺮي وﻟﺪﻣﻮرت رو ﮐﺸﺖ‪.‬‬
‫‪٣٠٩‬‬

‫رﯾﻤﻮس ﺑﺎ ﮔﯿﺠﯽ ﺑﻪ دوﺳﺘﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺳﯿﺮﯾﻮس ﻗﺎﻃﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬او‬
‫ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻫﺮي ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﺳﺎﻟﺶ ﺑﻮد وﻟﺪﻣﻮرت رو ﮐﺸﺘﻪ‪ .‬ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻪ دوﺳﺘﺶ ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﯿﺮﯾﻮس ﺗﻮ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ ‪ ....‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﭼﯽ ﻣﯿﮕﯽ ؟‬
‫ﺳﯿﺮﯾﻮس ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺨﯽ زد و ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎور ﻧﻤﯿﮑﻨﯽ ؟ راﺳﺘﺶ ﺧﻮدﻣﻢ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﻫﺮي رو ﻧﺪﯾﺪم ﺑﺎروم ﻧﻤﯿﺸﺪ وﻟﯽ وﻗﺘﯽ‬
‫اﻣﺪم اﻟﺒﻮس و اﺳﻨﯿﭗ ﻋﻮﺿﯽ ﻫﻢ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﺳﻨﯿﭗ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻧﺸﺎن ﺳﯿﺎﻫﺶ ﮐﻢ رﻧﮓ‬
‫ﺷﺪه و اﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻨﮑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺮده اﻟﺒﺘﻪ اﻟﺒﻮس ﯾﻪ ﭼﯿﺰاي ﮔﻔﺖ وﻟﯽ اﯾﻦ ﻗﺪر‬
‫ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻫﯿﭽﯽ از ﺣﺮﻓﺎش ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم‪.‬‬
‫رﯾﻤﻮس ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮي ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ وﻟﺪﻣﻮرت رو ﺑﮑﺸﻪ ؟ وﻟﯽ اﯾﻦ ﭼﻄﻮر ﻣﻤﮑﻨﻪ ؟‬
‫‪ -‬ﻇﺎﻫﺮا ﮐﻪ ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ‪ ....‬ﺣﺎﻻ ﭼﻄﻮرﯾﺶ رو ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﺮي ﻗﺪرت ﺧﺎﺻﯽ داره‪.‬‬
‫‪٣١٠‬‬

‫ﺳﯿﺮﯾﻮس ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﺮگ دوﺳﺘﺶ ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎد از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻫﻤﺎن‬
‫ﻃﻮر ﮐﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ اش را از ﻏﻼف ﺧﺎرج ﮐﺮد ﺑﻪ رﯾﻤﻮس ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم ﺳﺮاغ اون ﭘﯿﺘﺮ ﻋﻮﺿﯽ‪ .‬او ﺑﻮد ﮐﻪ راز ﺧﻮﻧﻪ رو ﺑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت داده ﺑﻮد او‬
‫ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﮐﺮد ‪ ....‬ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺴﺎﺑﺸﻮ ﺑﺮﺳﻢ‪ .‬رﯾﻤﻮس دﺳﺖ ﺳﯿﺮﯾﻮس را ﮔﺮﻓﺖ و‬
‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﯿﺮﯾﻮس ﻣﺎ اول ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﺮاي ﺟﯿﻤﺰ و ﻟﯽ ﻟﯽ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺳﯿﺮﯾﻮس ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد اﻧﺘﻘﺎم ﺑﻮد و دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﯿﭻ ﮐﺲ‬
‫ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ دﺳﺘﺶ را ازاد ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﺗﺎ اون ﻋﻮﺿﯽ رو ﻧﮑﺸﻢ آرام ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮم‪.‬‬
‫***‬
‫ﺑﻌﺪ از اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺳﯿﺮﯾﻮس اﻓﺘﺎد ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺧﻮدش از ﻫﺮي ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﯿﺶ داﻣﺒﻠﺪور رﻓﺖ و از او ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮي را ﺑﻪ او ﺑﺴﭙﺎرد وﻟﯽ اﻟﺒﻮس‬
‫درﺧﻮاﺳﺖ او را رد ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﻫﺮي ﺑﺎﯾﺪ ﭘﯿﺶ ﺧﺎﻟﻪ اش ﺑﺰرگ ﺷﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫‪٣١١‬‬

‫اﺻﺮار ﮐﺮد اﻟﺒﻮس ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬در ﻧﻬﺎﯾﺖ اﻟﺒﻮس ﮔﻔﺖ ﻟﯽ ﻟﯽ ﺑﺎ ﻓﺪا ﮐﺮدن‬
‫ﺧﻮدش ﻃﻠﺴﻤﯽ روي ﻫﺮي ﮔﺬاﺷﺖ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﺘﻮﻧﻪ اوﻧﻮ ﺑﮑﺸﻪ و ﺣﺎﻻ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ‬
‫اﺛﺮ ﻃﻠﺴﻢ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﻮﻧﻪ او ﺑﺎﯾﺪ ﭘﯿﺶ ﺧﺎﻟﺶ ﺑﻤﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺧﻮﻧﯽ او ﻣﺤﺴﻮب‬
‫ﻣﯿﺸﻪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﯿﭽﯽ از ﺣﺮﻓﻬﺎي او را ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ اﻣﺎ ﺣﺮﻓﺶ را ﮔﻮش ﮐﺮد‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﯽ‬
‫داﻧﺴﺖ اﻟﺒﻮس ﮐﺎري ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺟﺎن ﻫﺮي ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ‪.‬‬
‫دوازده ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از ﻣﻌﻠﻤﯿﻦ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﻫﺮي را دﯾﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻗﺒﻼً ﻋﮑﺲ ﻫﺎي‬
‫او را در روزﻧﺎﻣﻪ دﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر او را در ﻗﻄﺎر ﻣﺪرﺳﻪ دﯾﺪ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻧﮕﺎه‬
‫اول ﺧﺎﻃﺮه دوﺳﺘﺶ ﺟﯿﻤﺰ زﻧﺪه ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮي ﮐﺎﻣﻼ ﺷﺒﯿﻪ ﭘﺪرش ﺑﻮد و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰ ﻟﯽ‬
‫ﻟﯽ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﭘﺪرش ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮي ﻣﺎﻫﺮ و ﺣﺘﯽ ﻣﺎﻫﺮﺗﺮ از او و ﻧﯿﺰ ﻣﺜﻞ او ﺷﺠﺎع و ﺻﺪ‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﻗﺎﻧﻮن ﺷﮑﻦ و ﻧﯿﺰ دﻧﺒﺎل دردﺳﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﺎن ﺳﺎل ﺳﯿﺮﯾﻮس از آزﮐﺎﺑﺎن ﻓﺮار ﮐﺮد و ﺑﺎ‬
‫ﺷﮑﻞ ﺟﺎﻧﻮرﻧﻤﺎﺋﯿﺶ ﺑﻪ دﯾﺪن او آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﺘﺮ زﻧﺪﺳﺖ و اﻻن ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻮش‬
‫در ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ اﺳﺖ‪ .‬اوﯾﻞ ﺣﺮف او را ﻗﺒﻮل ﻧﮑﺮد و اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ را ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﺎﺛﯿﺮ دﯾﻮاﻧﻪ‬
‫ﺳﺎزﻫﺎ روي او ﺑﻮد وﻟﯽ ﺑﻌﺪ از اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﮐﻪ اﻓﺘﺎد و ﻧﯿﺰ ﻧﻘﺸﻪ ﻏﺎرﺗﮕﺮان ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺳﯿﺮﯾﻮس راﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻪ او ﮐﻤﮏ ﮐﺮد ﺗﺎ وارد ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺑﺸﻮد‪.‬‬
‫‪٣١٢‬‬

‫در ﻧﻬﺎﯾﺖ در آﺧﺮ آن ﺳﺎل ﺳﯿﺮﯾﻮس ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻫﺮي اﺛﺒﺎت ﮐﻨﺪ ﮐﻪ او ﭘﺪر و ﻣﺎدرش‬
‫را ﻟﻮ ﻧﺪاده اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﭘﯿﺘﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺪر ﻣﺎدرش ﺧﯿﺎﻧﺖ ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬وﻟﯽ اﯾﻦ‬
‫ﭼﯿﺰي را ﻋﻮض ﻧﮑﺮد و وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻨﻮز دﻧﺒﺎل او ﻣﯽ ﮔﺸﺖ و او ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻮد ﻣﺨﻔﯽ‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﻫﻤﺎن ﺳﺎل ﺳﯿﺮﯾﻮس از او ﺧﻮاﺳﺖ اﮔﺮ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮاﯾﺶ اﻓﺘﺎد او ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪه ﻫﺮي‬
‫ﺷﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﺎل از ﻣﺮگ ﺳﯿﺮﯾﻮس ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ و او ﻫﻨﻮز ﺟﺮﺋﺖ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﺑﺎ ﻫﺮي در ﻣﯿﺎن ﺑﮕﺬارد‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﻫﺮي ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﭼﻮن ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺮاﯾﺶ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﯿﻔﺘﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ ﻫﺮي ‪ ....‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﯾﺪ زودﺗﺮ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ وﻟﯽ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﺸﯽ ‪ ...‬ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰو ﺳﯿﺮﯾﻮس زﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﺎ ﺑﻬﻢ دﯾﮕﻪ ﻗﻮل دادﯾﻢ‬
‫اﮔﻪ اﺗﻘﺎﻗﯽ ﺑﺮاي ﯾﮑﻤﻮن اﻓﺘﺎد اون ﯾﮑﯽ از ﺧﺎﻧﻮادش ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﭘﺪرت‬
‫ﺳﯿﺮﯾﻮس ﭘﺪرﺧﻮاﻧﺪه ﺗﻮ ﺷﺪ ‪ ....‬ﺳﯿﺮﯾﻮس ﻫﻢ از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺖ اﮔﺮ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮاش اﻓﺘﺎد ﻣﻦ‬
‫ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪه ﺗﻮ ﺑﺸﻢ‪.‬‬
‫‪٣١٣‬‬

‫ﻫﺮي از اﯾﻦ ﺣﺮف دوﺳﺖ ﭘﺪرش ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ﺳﯿﺮﯾﻮس ﻫﯿﭻ وﻗﺖ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﺎ او‬
‫ﺣﺮف ﻧﺰد اﻟﺒﺘﻪ وﻗﺖ زﯾﺎدي ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ او ﺑﺎﺷﺪ و در ﻣﻮرد ﺧﻮدش ﺑﮕﻮﯾﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ ‪ :‬ﻧﺒﺮد‬
‫‪٣١۴‬‬

‫اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﺎل از ﻣﺮگ ﺳﯿﺮﯾﻮس ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ او ﻫﻨﻮز ﺟﺮﺋﺖ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﺑﺎ ﻫﺮي در ﻣﯿﺎن ﺑﮕﺰارد‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﻫﺮي ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽ‬
‫ﮔﻔﺖ ﭼﻮن ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺮاﯾﺶ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ ﻫﺮي ‪ ....‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﯾﺪ زودﺗﺮ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ وﻟﯽ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﺸﯽ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ و ﺳﯿﺮﯾﻮس زﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﺎ ﺑﻬﻢ دﯾﮕﻪ ﻗﻮل دادﯾﻢ اﮔﻪ‬
‫اﺗﻘﺎﻗﯽ ﺑﺮاي ﯾﮑﻤﻮن اﻓﺘﺎد اون ﯾﮑﯽ از ﺧﺎﻧﻮادش ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﭘﺪرت‬
‫ﺳﯿﺮﯾﻮس ﭘﺪرﺧﻮاﻧﺪه ﺗﻮ ﺷﺪ ‪ ....‬ﺳﯿﺮﯾﻮس ﻫﻢ از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺖ اﮔﺮ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮاش اﻓﺘﺎد ﻣﻦ‬
‫ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪه ﺗﻮ ﺑﺸﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮي از اﯾﻦ ﺣﺮف دوﺳﺖ ﭘﺪرش ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ﺳﯿﺮﯾﻮس ﻫﯿﭻ وﻗﺖ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺑﺎ او‬
‫ﺣﺮف ﻧﺰدي ﺑﻮد اﻟﺒﺘﻪ وﻗﺖ زﯾﺎدي ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ او ﺑﺎﺷﺪ و در ﻣﻮرد ﺧﻮدش ﺑﮕﻮﯾﺪ‪.‬‬
‫رﯾﻤﻮس ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺣﺎﻟﺖ ﺻﻮرت ﻫﺮي ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ او ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫‪٣١۵‬‬

‫‪ -‬اﮔﻪ ﺗﻮ ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﯿﺸﯽ ﻣﺠﺒﻮرﻧﯿﺴﺘﯽ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪت ‪....‬‬
‫‪ -‬ﻧﺎراﺣﺖ ‪ ...‬ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﺗﺎزه ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﻣﯿﺸﻢ ‪.‬‬
‫ﮔﺮﮔﯿﻨﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺮي ﺧﯿﺎﻟﺶ راﺣﺖ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ‪ ....‬ﻫﻤﺶ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪم از دﺳﺘﻢ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﺸﯽ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪه ﺟﺪﯾﺪش را ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺗﺮ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺷﯿﻄﻨﺖ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺴﺎب ﺗﺎﻧﮑﺲ ﻣﺎدر ﺧﻮﻧﺪه ﻣﻦ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯿﺸﻪ ‪ ....‬درﺳﺖ ﻧﻤﯽ ﮔﻢ؟‬
‫رﯾﻤﻮس ﺧﻨﺪه اي ﮐﺮد‬
‫‪ -‬ﻓﻌﻼً ﮐﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﻧﯿﻔﺘﺎده‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ اﻓﺘﻪ‪...‬‬
‫رﯾﻤﻮس ﻫﺮي در آﻏﻮش ﮔﺮم ﺧﻮدش ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر اﺟﺎزه داد اﺣﺴﺎﺳﺎت‬
‫ﺧﻮدش را ﺑﺎ اﯾﻦ اﻏﻮش ﺑﻪ ﻫﺮي ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﻨﺪ زﯾﺮا ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد اﯾﻦ آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎري ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ‬
‫او را در آﻏﻮﺷﺶ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫‪٣١۶‬‬

‫ﯾﮏ ﺻﺪاي ﺟﺪي از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻏﺮﯾﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻌﺪا ﺑﺮاي اﯾﻨﺠﻮر ﺣﺮﻓﻬﺎ وﻗﺖ دارﯾﺪ ‪ ......‬رﯾﻤﻮس‪ ،‬ارﺗﻮر اﻻن ﭘﯿﺶ ﮐﯿﻨﮕﺰﻟﯿﻪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺪاي ﻣﻮدي ان دو را ﺑﻪ زﻣﺎن ﺣﺎل ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ ..‬ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﺑﺮاي او ﯾﺎ ﻫﺮي اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ‬
‫ﮐﻪ اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﺑﺮاي ﻫﺮي ﻧﯿﺎﻓﺘﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﻣﻄﻤﺌﻨﻦ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ در ﺻﺪد ﮐﺸﺘﻦ ﻫﺮي ﺑﺮﻣﯽ اﻣﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﻻﻏﺮ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﺳﯿﺎه ﭘﺮ ﮐﻼﻏﯿﺶ ﻗﺪرت ﺟﺎدوﯾﯽ زﯾﺎدي داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺪون ﺷﮏ‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻮﻟﺪ ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻟﮕﯿﺶ آﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮي ﮔﻮﺷﻪ اي از ﻗﺪرﺗﺶ در ﺳﻦ ﺳﯿﺰده‬
‫ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﭘﺎﺗﺮوﻧﻮﺳﯽ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺪﻫﺎ دﯾﻮاﻧﻪ ﺳﺎز را ﻓﺮاري ﺑﺪﻫﺪ را ﻧﺸﺎن داد‪،‬‬
‫ﮐﺎري ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮد اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور در ﻧﯿﻢ ﻗﺮن اﺧﯿﺮ ﮐﺴﯽ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ اﻧﺠﺎم ان را‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫داﻣﺒﻠﺪور در ﺟﻠﺴﺎت اﺧﺮش ﺑﺎ ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ اﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮي و ﮐﺎرﻫﺎﯾﺶ‬
‫اﻋﺘﻤﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬او ﻣﯿﺪوﻧﻪ ﭼﮑﺎر ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺷﺎﯾﺪ از ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ دﯾﻮاﻧﮕﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﻪ و‬
‫‪٣١٧‬‬

‫ﺣﺘﯽ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﺨﻮاﯾﺪ ﺟﻠﻮﺷﻮ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ وﻟﯽ اﯾﻨﮑﺎرو ﻧﮑﻨﯿﺪ‪ .‬ﮐﺎري ﮐﻪ ﻫﺮي اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺪه ﺑﻪ‬
‫ﻧﻔﻊ ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺖ و ﺑﻬﺘﺮه ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﯿﺪ ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﺟﻠﻮﺷﻮ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﻪ ﺧﻮدش ﮐﻤﮏ‬
‫ﺷﻤﺎﻫﺎ را ﺧﻮاﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺴﻪ رﯾﻤﻮس ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﯾﻢ‪.‬‬
‫رﯾﻤﻮس دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ را ﺷﻞ ﮐﺮد و ﻫﺮي ﺑﺎ اﮐﺮاه از اﻏﻮﺷﺶ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ اﯾﻦ دﯾﺪار ﻣﻤﮑﻦ‬
‫ﺑﻮد اﺧﺮﯾﻦ دﯾﺪارش ﺑﺎ رﯾﻤﻮس ﺑﺎﺷﺪ اﺣﺴﺎس ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪي داﺷﺖ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد دل‬
‫ﭘﯿﭽﻪ دارد‪ ،‬ﻧﮕﺮان ﺑﻮد و ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﺪ و ﺗﺮس را راﺣﺘﺘﺮ از ﺗﭙﺶ ﻗﻠﺒﺶ اﺣﺴﺎس ﻣﯿﮑﺮد‪.‬‬
‫رﯾﻤﻮس ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻫﺮي ﺷﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻣﺤﮑﻤﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش ﻫﺮي ﻫﯿﭻ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽ اﻓﺘﻪ ‪ .....‬ﺗﻮ ﺑﺎرو ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ رو ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ‪ ....‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮو‬
‫ﮐﻪ ﭼﺎرﻟﯽ ﺗﻮ اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﻪ ‪ ....‬در ﺿﻤﻦ ازت ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ اﯾﻦ ﺑﺎر ﻓﻘﻂ‬
‫ﻣﻮاﻇﺐ ﺧﻮدت ﺑﺎش و ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﮐﺎري ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎش‪.‬‬
‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬ ‫رﻓﺖ‬ ‫ﺑﯿﺮون‬ ‫اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ‬ ‫از‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﻃﻮر‬ ‫ﻫﻤﺎن‬ ‫ﻫﺮي‬

‫‪ -‬ﮔﻔﺖ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢ وﻟﯽ ﻗﻮل ﻧﻤﯿﺪم‪.‬‬
‫‪٣١٨‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻫﺮي وارد اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ ﺷﺪ آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ داﺷﺖ ﺑﺎﻫﯿﺠﺎن ﮐﻨﺘﺮل‬
‫ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن رو ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯿﮑﺮد اﺷﺘﯿﺎق در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ‪ ،‬ﮐﯿﻨﮕﺰﻟﯽ ﻧﯿﺰ ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺎﺳﻒ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ داد ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﭼﺎرﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ روي ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ‬
‫ﻣﻮردﻋﻼﻗﻪ دادﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺣﯿﺮت ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻫﺮي ﺷﺪ‬
‫از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف او رﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻫﺮي‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﭼﺎرﻟﯽ‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﺑﺮاي ﯾﻪ ﭘﺮواز ﺷﺒﺎﻧﮕﺎﻫﯽ آﻣﺎده ﻫﺴﺘﯽ؟‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ازﻣﺪﺗﻬﺎ دوﺑﺎره ﻣﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ ﭘﺮوازﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻌﺪ از ﯾﻪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﮐﺴﻞ ﮐﻨﻨﺪه ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺸﺘﺎﻗﻢ ﯾﻪ ﮐﻢ ﻫﯿﺠﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫ﯾﮏ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺳﻪ دﺳﺘﻪ ﺟﺎرو ﺳﻮار دردل ﺷﺐ ﺑﻪ اﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ و ﻫﺮ دﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ‬
‫ﻃﺮف ﭘﺮواز ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﮔﯿﺞ ﺷﺪن ﻋﺪه اي ﮐﻪ در ﮐﻤﯿﻦ آﻧﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪٣١٩‬‬

‫ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﮐﻪ در اﻃﺮاف ﭘﺮاﯾﻮت دراﯾﻮ ﮐﻤﯿﻦ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﮔﯿﺞ ﺷﺪﻧﺪ اﻟﺒﺘﻪ ﮔﯿﺠﯽ آﻧﻬﺎ‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻫﺮ دﺳﺘﻪ ﯾﮏ ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ وﺟﻮد داﺷﺖ‪.‬‬
‫روﮐﻮود ﮐﻪ ﺳﺮدﺳﺘﻪ اﯾﻦ ﮔﺮوه ﺑﻮد دﺳﺖ ﭘﺎﭼﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺗﻤﺎم اﺣﺘﻤﺎﻻت ﻓﮑﺮﻣﯽ ﮐﺮد ﻏﯿﺮ‬
‫از اﯾﻦ‪ .‬ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ و وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻪ ﮔﺮوه ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﺪﻧﺪ و در ﻫﺮ ﮔﺮوه ﯾﮏ ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ‬
‫وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬ﺣﺎل ﮐﺪام ازاﻧﻬﺎ ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ واﻗﻌﯽ ﺑﻮد ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺑﺎ ﻓﺮﺿﯿﻪ‬
‫ﺧﻮدش ﺟﻠﻮ ﺑﺮود‪.‬‬
‫ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ و وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ اﻓﺮاد ﻗﻮي را ﺑﺮاي ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از ﭘﺎﺗﺮ ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﻨﺪ‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻪ اﻓﺮادش دﺳﺘﻮرداد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻧﺴﻮن ﺗﻮ ﺑﺎ اﻓﺮادت ﺑﺮﯾﺪ ﺳﺮاغ اون ﭘﺴﺮ وﯾﺰﻟﯽ ‪ ....‬وﯾﻠﯿﺎم ﺗﻮ ﺑﺮو ﺳﺮاغ داوﻟﯿﺶ ‪....‬‬
‫ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﯿﺎن‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﺗﻌﺪادي ﺳﯿﺎه ﭘﻮش ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﺸﺎن را ﺑﺎ ﻧﻘﺎﺑﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺷﺐ‬
‫درآﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﭘﺮواز دراﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﻪ دﺳﺘﻪ ﺑﻮﻧﺪ و دﺳﺘﻪ اي ﮐﻪ ﺗﻌﺪاﺷﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﺮاغ‬
‫‪٣٢٠‬‬

‫ﮔﺮوﻫﯽ ﮐﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻤﺎل ﻏﺮﺑﯽ ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ رﻓﺘﻨﺪ ‪ ....‬ﯾﻌﻨﯽ ﮔﺮوﻫﯽ ﮐﻪ رﯾﻤﻮس‬
‫ﻟﻮﭘﯿﻦ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ و اﻟﺴﺘﻮر ﻣﻮدي ﺳﺮﮔﺮوه ان ﺑﻮد‪.‬‬
‫***‬
‫ﻫﺮي از اﯾﻨﮑﻪ دوﺑﺎره ﺳﻮارآذرﺧﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد و ﺑﺎدي ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﯽ ﺧﻮرد ﻫﯿﺠﺎن اﯾﻦ ﭘﺮواز را ﺑﺮاي او ﭼﻨﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ از اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺳﺮﻋﺘﺶ ﭘﺮواز ﮐﻨﺪ ﮐﻤﯽ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد‪.‬‬
‫او درﺳﺖ در وﺳﻂ ﺣﻠﻘﻪ ﮔﺮوه ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬اﻓﺮاد ﻣﺤﻔﻞ دور ﺗﺎ دور او راﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ درﺻﻮرت ﺣﻤﻠﻪ اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از او ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻨﻮز ‪ 30‬ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ از ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﻓﺮﯾﺎد زد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ‪ ....‬اوﻧﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻣﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺣﻠﻘﻪ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪ دور ﻫﺮي ﺗﻨﮕﺘﺮ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺎرﻟﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﻫﺮي ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد‪.‬‬
‫‪٣٢١‬‬

‫‪ -‬ﻫﺮي ‪ ....‬ﻫﺮ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ اﻓﺘﺎد ﺑﻪ راﻫﺖ اداﻣﻪ ﺑﺪه‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺎ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻤﺎل ﺑﺮي‪ .‬ﺣﻮاﺳﺖ ﺟﻤﻊ ﺑﺎﺷﻪ و ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﺑﺮﻧﮕﺮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻣﺎﯾﻞ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺷﻤﺎل ﺑﺮي ﺑﻪ ﯾﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪ اﻣﻦ ﻣﯿﺮﺳﯽ‪ .‬ﻧﺸﻮﻧﺶ ﻧﻮر ﻗﺮﻣﺰه ﮐﻪ ﺑﺎﻻي ﯾﻪ ﺗﭙﻪ ﻣﯽ درﺧﺸﻪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ واردش ﺑﺸﯽ در اﻣﺎﻧﯽ‪....‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ ﭼﺎرﻟﯽ ‪...‬اﻣﮑﺎن ﻧﺪاره‪...‬‬
‫اﯾﻦ دﯾﮕﺮ در ﻧﻈﺮ ﻫﺮي ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺗﺤﻤﻞ اﯾﻨﮑﻪ رﯾﻤﻮس و اﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ او‬
‫در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﺑﻮد و ﻗﺒﻮل اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﮐﻪ در وﺳﻂ درﮔﯿﺮي‬
‫دوﺳﺘﺎﻧﺶ را رﻫﺎ ﮐﻨﺪ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮي ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭼﺎرﻟﯽ ﭘﺮﺧﺎش ﮐﺮد‪ :‬وﻗﺘﯽ ﻧﺪارﯾﻢ ﻫﺮي ‪ ....‬ﮐﺎري رو ﮐﻪ ﻣﯿﮕﻢ ﺑﮑﻦ‪.‬‬
‫‪ -‬اﻣﺎ ‪...‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪا ﻣﺮد ‪ .....‬ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ادﻣﻬﺎ اوﻣﺪن اﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ رو ﻧﺠﺎت ﺑﺪن ‪ .....‬ﻧﺬار‬
‫زﺣﻤﺎﺗﺸﻮن ﻫﺪر ﺑﺮه‪.‬‬
‫‪٣٢٢‬‬

‫اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﺮي را وادار ﺑﻪ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻖ ﺑﺎ ﭼﺎرﻟﯽ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﻓﻘﻂ رﯾﻤﻮس و ارﺗﻮر‬
‫ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ او ﺧﻄﺮ را ﺑﻪ ﺟﺎن ﺧﺮﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎﻧﺪن ﻫﺮي در اﻧﺠﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻗﺒﻞ‬
‫ﺟﺎن دوﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻣﯿﺎﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬او ﺣﻖ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﺟﺎن دﯾﮕﺮان را ﺑﻪ‬
‫ﺧﻄﺮ ﺑﯿﺎﻧﺪازد‪.‬ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪن ﺗﮑﺎﻧﯽ داد‪.‬‬
‫ﺗﺮس ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را ﭘﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﺗﺮس‪ ،‬ﺗﺮس از ﺟﺎن ﺧﻮدش ﻧﺒﻮد ﺑﻠﮑﻪ‬
‫ﺗﺮس از ﺑﻼﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﺑﺮﺳﺮ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﯿﺎﯾﺪ‪ ،‬ﺗﺮس از اﯾﻨﮑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﯿﺰ در‬
‫ﺣﻤﻠﻪ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﻣﺮگ ﺗﻤﺎم اﻧﻬﺎ ﺣﺘﻤﯽ ﺑﻮد و ﻫﻤﻪ ي اﯾﻨﻬﺎ‬
‫ﺗﻘﺼﯿﺮ او ﺑﻮد‪ ،.‬اﮔﺮ او ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﻣﻌﺠﻮن اﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭘﺸﺘﺶ ﺳﺮش‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﺪ اﯾﺎ وﻟﺪﻣﻮرت اﻧﻬﺎ را ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ؟ اﻣﺎ ‪ ....‬اﺛﺮي از دﺷﻤﻦ ﻗﺪﯾﻤﯿﺶ‬
‫ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﺻﺪاي ﻓﺮﯾﺎد ﭼﺎرﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ را ﺷﻨﯿﺪ‪ :‬ﻫﺮي ﺑﺮو‪....‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﻓﺮﯾﺎد ﭼﺎرﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ از ﻫﺮي ﺟﺪا ﺷﺪ ﻣﺎﻫﺮاﻧﻪ ﺑﺎ ﺟﺎدوﯾﺶ ﭼﺮﺧﯽ زد و ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ در‬
‫ﺟﻬﺘﯽ ﺧﻼف ﺟﻬﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻫﺮي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻘﯿﻪ ﻣﺤﺎﻓﻈﯿﻦ ﻫﺮي‬
‫‪٣٢٣‬‬

‫ﺑﻪ ﺗﺒﻌﯿﺖ از ﭼﺎرﻟﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﯾﻮرش ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮي ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮي ﺧﻮدش را‬
‫ﺑﮕﯿﺮد ﻟﺤﻈﻪ اي روي ﻫﻮا ﻣﻌﻠﻖ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮد‪ .‬دو ﮔﺮوه در ﻓﺎﺻﻠﻪ‬
‫ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮي ﻫﻢ در ﻫﻮا ﻣﻌﻠﻖ ﺑﻮدﻧﺪ و درﺧﺸﺶ ﭘﺮﺗﻮﻫﺎي رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﻃﻠﺴﻤﺸﺎن درآﺳﻤﺎن‬
‫ﺷﺐ ﭼﺸﻢ را ﺧﯿﺮه ﻣﯿﮑﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ آﻧﻬﺎ را ﺷﻤﺮد‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻌﺪاد ﻫﺮدو ﮔﺮه ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻮد وﻟﯽ ﺑﺮﺗﺮي‬
‫ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺸﻬﻮد ﺑﻮد‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ دوﺋﻞ روي اﺳﻤﺎن ﺳﺎده ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯿﺮﺳﯿﺪ اﻣﺎ اﯾﻦ‬
‫ﭼﯿﺰي از ﻣﻬﺎرت اﻋﻀﺎي ﻣﺤﻔﻞ ﮐﻢ ﻧﻤﯿﮑﺮد‪ .‬در ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﻣﻬﺎﺟﻤﯿﻨﺸﺎن‬
‫ﻣﻬﺎرت ﭼﻨﺪاﻧﯽ در دوﺋﻞ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮي از ﮐﺮاب و ﮔﻮﯾﻠﻬﺎي ﻣﺘﻌﺪد‬
‫در ذﻫﻦ ﻫﺮي ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ از روي ﺑﺰدﻟﯽ و ﺗﺮس ﺑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻋﻀﺎي ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ دﻓﺎع ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﺮي ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﺒﺎرزه ﭼﺎرﻟﯽ را‬
‫ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ دﯾﺪن ﻣﺒﺎرزه او ﺷﮕﻔﺖ زده ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﺎرﻟﯽ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻗﻮي اي ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ را ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﻗﺪرت ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻔﻬﻤﺪ و ﺑﻨﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ ﻫﯿﭻ ﻣﺸﮑﻠﯽ در ﺟﻨﮓ ﻫﻮاﯾﯽ‬
‫ﻧﺪارد‪ .‬ﺟﺎن اﻧﺪرﺳﻮن و رﯾﭽﺎرد ﺑﺎرﺑﺎرا دو ﻧﻔﺮ از ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﯾﮏ ﻣﺎﻧﻊ‬
‫ﺷﯿﺸﻪ اي درﺳﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪٣٢۴‬‬

‫دو ﻧﻔﺮ از ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﮐﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ از ﺗﻠﻪ اي ﮐﻪ ﺳﺮ راﻫﺸﺎن ﺑﻮد‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺴﺮﻋﺖ ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ را ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻧﺎﺟﻮري ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﻧﺎﻣﺮﯾﯽ‬
‫ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮب ﺟﺎروي اﻧﻬﺎ ﺧﻮرد ﺷﺪ و در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺷﺐ ﺳﻘﻮط ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ دو ﻣﺮﮔﺨﻮار در اﺛﺮ ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﻣﺎﻧﻊ ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪﻧﺪ ﭼﻮن از اﻧﻬﺎ ﺻﺪاي ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ‬
‫درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻤﮏ ﯾﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﺧﺎرج ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﺑﺎ دﯾﺪن اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮدﺷﺎن را ﮐﻢ ﮐﺮدﻧﺪ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ اراﻣﯽ‬
‫ﻣﺎﻧﻊ ﺷﯿﺸﻪ اي را دور زدﻧﺪ ﺗﺎ ﺗﻌﻘﯿﺐ را اداﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ اﻣﺎ اﯾﻦ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻃﻠﺴﻢ اﻟﻔﺮد‬
‫ﺑﺎﻟﺪوﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﺎزه ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ از اﻧﻬﺎ را ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﮐﻨﺪ و او را ﺑﯿﻬﻮش‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻓﺮدا ﭘﻠﯿﺲ ﻣﺸﻨﮕﯽ ﺟﺴﺪ ‪ 3‬ﻧﻔﺮ را ﮐﻪ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺘﻦ و ﺗﻤﺎم‬
‫اﺳﺘﺨﻮان ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺳﻘﻮط از ارﺗﻔﺎع ﺧﻮرد ﺷﺪه ﺑﻮد ﭘﯿﺪا ﻣﯿﮑﺮد و ‪ 3‬ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ‬
‫ﻟﯿﺴﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﻻي ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﻫﺎي اﯾﻦ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ اﺧﯿﺮ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﺗﻌﺪاد ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﻪ دو ﻧﻔﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬آن دو ﻧﻔﺮ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﻓﺎﯾﺪه اي ﻧﺪارد‪ .‬ﭼﻮن اﻧﻬﺎ دو ﻧﻔﺮ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ‪ 5‬ﻧﻔﺮ ﮐﻪ‬
‫ﻧﺘﯿﺠﻪ اي ﺟﺰ ﺷﮑﺴﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ از ﺗﻌﻘﯿﺐ آﻧﻬﺎ دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‪ .‬و در دل ﺷﺐ‬
‫‪٣٢۵‬‬

‫ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺗﺎزه زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻋﻀﺎي ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻪ ﻫﺮي رﺳﯿﺪﻧﺪ ﻫﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز‬
‫ﺑﯿﻦ اﺳﻤﺎن و زﻣﯿﻦ ﻣﻌﻠﻖ اﺳﺖ و از ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﭼﺎرﻟﯽ ﺟﺪا ﺷﺪه ﻓﺎﺻﻠﻪ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻫﺮي اﻋﻀﺎي ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ دوﺑﺎره ﺣﻠﻘﻪ ﺧﻮدﺷﺎن را دور ﻫﺮي ﺗﺸﮑﯿﻞ‬
‫دادﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭼﺎرﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﻫﺮي ﻗﺮار ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ ﭘﺮﺧﺎش ﮐﺮد‪ :‬ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻪ‬
‫ﺑﻮدم ﺑﺮي ﻫﺮي‪....‬‬
‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﭼﺎرﻟﯽ ‪ ......‬اﻣﺎ ﻣﻦ ‪ ......‬ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ‪......‬‬
‫اﻟﻔﺮد ﯾﮑﯽ از اﻋﻀﺎي ﻣﺤﻔﻞ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﺳﺮﯾﻌﯽ ﺑﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ اش داد‪ .‬ﯾﮏ ﭘﺮﺗﻮ ﺳﺮخ رﻧﮓ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﺧﺎرق اﻟﻌﺎده از ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ‬
‫اش ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻓﺮدي در ﻣﯿﺎن ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد و ﻓﺮﯾﺎدش را ﺑﻪ اﺳﻤﺎن ﺑﺮد‪:‬‬
‫اﯾﻨﻢ از اﯾﻦ ‪ ....‬ﺣﺎﻻ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﺑﺮﯾﻢ‪...‬‬
‫‪٣٢۶‬‬

‫ﻫﺮي ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ 60 ،50 :‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﮐﻮﺗﺎه‬
‫ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي رﻧﮓ ﭼﺸﻤﺎن ﻗﻬﻮه اي روﺷﻦ و ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ از ﺑﻘﯿﻪ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ‬
‫ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻗﺖ ﺑﺤﺚ ﻧﺪارﯾﻢ ﭼﺎرﻟﯽ ‪ ....‬ﺑﻬﺘﺮه ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎﺷﯿﺪ اﯾﻦ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﯾﻪ ﺗﻠﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﺷﺎﯾﺪ اوﻧﺎ‬
‫ﺑﺨﻮان از ﺟﻠﻮ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﺷﺎﯾﺪم رﻓﺘﻦ ﺑﺎ ﺗﻌﺪاد ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﻪ ﻣﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﺒﺎﯾﺪ وﻗﺖ‬
‫رو ﺗﻠﻒ ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﻣﻤﮑﻨﻪ ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺑﺸﯿﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪن ﺳﺮي ﺗﮑﺎن دادﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن آﻟﻔﺮد ﺟﺎروﻫﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﺎ‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ در آﻣﺪﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺎ دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻌﺪ ﺑﻠﮑﻪ‬
‫ﺗﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﺧﻄﺮي آﻧﻬﺎ را ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻧﮑﺮد‪ .‬ﺑﺎز اﯾﻦ اﻟﻔﺮد ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮوه را رﻫﺒﺮي ﻣﯿﮑﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﯿﺮﯾﻢ ﭘﺎﺋﯿﻦ وﻟﯽ ﺑﺎزم ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷﯿﺪ‪.‬‬
‫ﭘﻨﺞ ﺟﺎرو ﺳﻮار ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ ﻓﺮود آﻣﺪﻧﺪ ﻓﻮرا ﺷﮑﻞ آراﯾﺶ دﻓﺎﻋﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻫﻤﺎن‬
‫ﻃﻮر ﮐﻪ ﻫﺮي را وﺳﻂ ﺧﻮدﺷﺎن ﻗﺮارداده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﯾﮏ ﮐﻮﭼﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪٣٢٧‬‬

‫آﻟﻔﺮد اﯾﻦ ﺑﺎر ﮐﺎﻏﺬي از ﺟﯿﺐ رداي ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي رﻧﮕﺶ دراورد و آن را ﺟﻠﻮي ﻫﺮي‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‬
‫‪ -‬آﻗﺎي ﭘﺎﺗﺮ اﯾﻦ ادرس ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻨﻪ ‪.‬‬
‫ﻫﺮي زﻣﺰﻣﻪ وار آن ادرس را ﺧﻮاﻧﺪ‪ :‬ﻣﺨﻔﯿﮕﺎه ﻫﺎرﺗﻦ ﭘﻼك ‪27‬‬
‫اﻟﻔﺮد ﺑﺎﻟﺪوﯾﻦ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻪ را آﺗﯿﺶ زد اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﭼﻮﺑﯽ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﮐﻮﭼﮏ وﻟﯽ ﺷﯿﮏ و ﺗﻤﯿﺰ ﺟﻠﻮي ﻫﺮي ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﻨﺠﺮه‬
‫ﻫﺎ ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎي رﻧﮕﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺧﺎﻧﻪ را دو ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻧﻤﺎي ﺑﯿﺮوﻧﯽ آن ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻠﯿﻢ ﻓﺮﺷﻬﺎي ﮐﺮم رﻧﮓ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻒ‬
‫ﭘﻮﺷﻬﺎي ﭼﻮﺑﯽ ﻗﻬﻮﻫﺎي رﻧﮓ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺨﺸﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻮﺷﻪ اﺗﺎق ﮐﻨﺎر‬
‫ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﺗﺨﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دﯾﻮار اوﯾﺰان ﺷﺪه ﺑﻮد ﯾﮏ اﮐﻮارﯾﻮم ﺑﺰرگ ﻗﺮار داﺷﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ‬
‫ﻧﻮع ﻣﺎﻫﯽ و ﺳﻔﺮه ﻣﺎﻫﯿﻬﺎي ﮐﻮﭼﮏ دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ‪ .‬دﮐﻮراﺳﯿﻮن ﺧﺎﻧﻪ ﻃﻮري ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺲ آراﻣﺶ را ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﺗﺰرﯾﻖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪٣٢٨‬‬

‫وﻗﺘﯽ وارد ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻤﻪ از ﻻك دﻓﺎﻋﯽ ﺑﯿﺮون اﻣﺪﻧﺪ و ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻫﺎﯾﺸﺎن را ﭘﺎﺋﯿﻦ‬
‫آوردﻧﺪ‪ .‬اﻟﻔﺮد ﺑﺎﻟﺪوﯾﻦ ﮐﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از اﺗﺎق ﻫﺎ رﻓﺖ و ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ‬
‫ﯾﮏ ﮐﻮﻟﻪ ﭘﺸﺘﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ آن را ﺑﻪ ﻫﺮي داد و ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ ﺑﺪﻫﺪ‬
‫ﭼﺎرﻟﯽ ﭘﯿﺶ دﺳﺘﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮي اﯾﻦ ﯾﻪ ﭘﻮرﺗﮑﯿﻪ ﺗﻮ رو ﻣﯿﺒﺮه ﺑﺎرو و ﺗﺎ دو دﻗﯿﻘﻪ دﯾﮕﻪ ﻓﻌﺎل ﻣﯿﺸﻪ ‪ ....‬ﺗﻮ درﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ اﻧﺒﺎر ﺟﺎروﻫﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯿﺸﯽ اﮔﻪ ﻣﺎﻣﺎن ازت ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﮐﯽ اوﻣﺪي ﻣﯿﮕﯽ ﻣﻦ‬
‫دوﺳﺖ ﻧﺪارم ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﯿﺎم ‪ ....‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي؟‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﮐﻤﯽ ﮔﯿﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد وﻟﯽ ﻣﻨﻈﻮر ﭼﺎرﻟﯽ رو ﻓﻬﻤﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬آره وﻟﯽ ﺑﻘﯿﻪ ﭼﯽ؟ ﻣﮕﻪ اوﻧﺎ ﻧﻤﯿﺎن اﯾﻨﺠﺎ ؟ و ﺗﻮ‪ ،‬ﭼﺮا ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺎي؟‬
‫‪ -‬ﮐﺎر ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﯾﻢ ﮐﻤﮏ ﺑﻘﯿﻪ‪ .‬ﺑﻌﺪا ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﺣﺮف دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰد‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮاً ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺮان ﺑﻮدﻧﺪ ﭼﻮن دﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫ﺣﺮﻓﯽ ﻧﻤﯽ زدﻧﺪ ودر ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن ﻧﮕﺮاﻧﯽ دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ‪ ،‬اﻟﻔﺮد ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺳﮑﻮت راﺿﯽ ﻧﺒﻮد‬
‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪٣٢٩‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب آﻗﺎي ﭘﺎﺗﺮ از اﯾﻨﮑﻪ ﺷﻤﺎ رو دﯾﺪم ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪم و اﻣﯿﺪوارم دوﺑﺎره‬
‫ﺑﺒﯿﻨﻤﺘﻮن‪ ،‬وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﺮه دﺳﺘﺘﻮن رو ﺑﺰارﯾﺪ رو ﮐﻮﻟﻪ ﭘﺸﺘﯽ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﮐﻮﻟﻪ ﭘﺸﺘﯽ را ﺑﮕﯿﺮد ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫‪ -‬از ﻫﻤﺘﻮن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﺟﻮﻧﺘﻮن رو ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻧﺪاﺧﺘﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ‬
‫ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ و اﻣﯿﺪوارم ﯾﻪ روزي ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺟﺒﺮان ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﺑﻪ اﺳﻢ ﺟﮏ رﯾﻨﺮ ﮐﻪ ﻫﺮي ﺑﻌﺪﻫﺎ اﺳﻤﺶ را ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﺣﺮف رو ﻧﺰﻧﯿﻦ اﻗﺎي ﭘﺎﺗﺮ ‪ ...‬در ﺣﻘﯿﻘﺖ اﯾﻦ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﯿﻦ ﮐﻪ ﮐﺎرﺑﺰرﮔﯽ ﺑﺮاي ﻣﺎ‬
‫اﻧﺠﺎم دادﯾﻦ‪ .‬ﭼﻬﺎرده ﺳﺎل آراﻣﺶ و راﺣﺘﯽ از دﺳﺖ اﺳﻤﺸﻮ ﻧﺒﺮ ﭼﯿﺰ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﻧﺒﻮد‪ .‬اﮔﺮ‬
‫ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻗﺪﻣﯽ در راه از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن اﺳﻤﺸﻮ ﻧﺒﺮ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺟﺎن و دل اﯾﻦ ﮐﺎر رو‬
‫ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺰرﮔﯿﻪ وﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺰرﮔﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻣﯿﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺗﻤﺎم ﻧﮕﺎه ﻣﺮدم ﺑﻪ اوﺳﺖ و ﻫﻤﻪ او را ﻣﻨﺠﯽ ﺧﻮد ﻣﯿﺪاﻧﺴﺘﻨﺪ و‬
‫اﻣﯿﺪوار ﺑﻮدن او دوﺑﺎره وﻟﺪﻣﻮرت را ﺑﮑﺸﺪ‪ .‬ﻫﺮي ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﭘﯿﺸﮕﻮﺋﯽ و ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﻧﺒﻮد ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻼﺷﺶ را ﻣﯿﮑﺮد ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮدش‬
‫‪٣٣٠‬‬

‫ﻫﻢ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﺎر زﯾﺎدي ﻧﻤﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﮑﻨﺪ وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻼﺷﺶ را ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﺎري ﮐﻪ‬
‫ﻣﺪﯾﺮش ﺣﺘﯽ ﺗﺎ اﺧﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﻋﻤﺮش اﺟﺎم داد و ﻋﻠﯿﻪ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻣﺒﺎرزه ﮐﺮد و ﻫﯿﭻ وﻗﺖ‬
‫ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫ازﺗﻮن ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ اﻗﺎ ‪ ....‬اﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﭼﯿﺰﯾﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ اﺳﺘﺤﻘﺎﻗﺸﻮ دارم‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﻢ را‬
‫ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ رو ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﻧﮑﻨﻢ ‪.......‬‬
‫ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺑﻌﺪ ﮐﻮﻟﻪ ﭘﺸﺘﯽ ﺑﺎ ﻧﻮر اﺑﯽ ﻣﻼﯾﻤﯽ درﺧﺸﯿﺪ‪ .‬ﻫﺮي ﻗﺒﻞ از ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪن در ﻣﯿﺎن‬
‫رﻧﮕﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻟﺒﺨﻨﺪ ي را ﺑﺮ ﭼﻬﺮه ي ﭼﺎرﻟﯽ دﯾﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﮔﺮوه دوم ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ از ﭘﺮواز ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﻮدي ﮐﺎراﮔﺎه ﭘﯿﺮ و ﺑﺎ‬
‫ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ اﺣﺘﻤﺎل را ﻣﯽ داﻧﺴﺖ از ﻗﺒﻞ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ دﯾﺪن‬
‫ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ روي زﻣﯿﻦ ﻓﺮود ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ﺗﺎ ﻫﻢ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﻨﺪ و ﻫﻢ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﭘﻮدر‬
‫ﺳﻨﮕﺮ ﻓﻮري ﮐﻪ از اﺧﺘﺮاﻋﺎت ﺟﺪﯾﺪ دوﻗﻠﻮﻫﺎ ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ ﻣﻮدي ﻣﺤﺸﺮ ﺑﻮد ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺮاي‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن ﺳﻨﮕﺮ درﺳﺖ ﮐﻨﻨﺪ و ﭘﺸﺖ ان ﭘﻨﺎه ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‪ .‬ﺳﻨﮕﺮﻫﺎﯾﯽ ﺗﻤﺎم ﻗﺪ‪ ،‬ﻋﺮﯾﺾ و‬
‫‪٣٣١‬‬

‫ﻣﺤﮑﻢ از ﺟﻨﺲ ﺑﺘﻮن ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﭼﻨﺪ ﻃﻠﺴﻢ دﻓﺎﻋﯽ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺧﻮب ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﯿﺸﺪ‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ‬
‫ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎ زﯾﺎد ﻗﻮي ﻧﺒﻮد وﻟﯽ از ﻫﯿﭽﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺪاﻗﻞ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ اي از اﻧﻬﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫ﺳﯿﻞ ﻃﻠﺴﻤﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﺪون وﻗﻔﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ‪ ،‬ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﯿﮑﺮد‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﺟﻨﮓ ﺳﺨﺘﯽ ﺷﺮوع ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬آﻧﻬﺎ درﺳﺖ در ﯾﮏ ﭘﺎرك ﻣﺸﻨﮕﯽ ﺑﺎزي ﺑﺰرگ وﻟﯽ‬
‫ﺧﺎﻟﯽ ﻓﺮود اﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻓﻀﺎي اﻃﺮاف ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻮر ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ دو ﮔﺮوه‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ روﺷﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﻮدي ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ ﺳﻨﮕﺮ‬
‫ﻃﻠﺴﻤﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد از ﮐﯿﻨﮕﺰﻟﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺛﺮي از ﮔﺮوه اﻟﻔﺮد ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ؟‬
‫ﮐﯿﻨﮕﺰﻟﯽ ﺧﻮدش را از ﺳﺮ راه ﻃﻠﺴﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﻣﯽ آﻣﺪ ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪ و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ‬
‫اﺳﻤﺎن اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻫﻨﻮز ‪ .....‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﻢ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﻃﻠﺴﻤﯽ را ﺷﻠﯿﮏ ﮐﺮد و ﺳﺮﺳﺮه ي ﺳﻨﮕﯽ‬
‫در دو ﻣﺘﺮي ﻫﺎﻧﺴﻮن ﮐﻪ ﻗﺒﻼً از ﮐﺎرﻣﻨﺪﻫﺎي وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﻣﻨﻔﺠﺮ ﺷﺪ‬
‫و او را ﮐﻪ داﺷﺖ ﺟﻠﻮ ﻣﯽ آﻣﺪ ﻣﺠﺒﻮر ﮐﺮد ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪٣٣٢‬‬

‫ﭘﺎﻧﺰده دﻗﯿﻘﻪ اي ﻣﯿﺸﺪ ﮐﻪ اﻧﻬﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﻨﮕﺮﻫﺎ و وﺳﺎﯾﻞ ﺑﺎزي ﭘﻨﺎه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻓﻘﻂ از‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن دﻓﺎع ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎز ﺟﺎي اﻣﯿﺪواري ﺑﻮد ﮐﻪ اﻧﻬﺎ از ﭘﻮدر ﺳﻨﮕﺮ ﻓﻮري ﻣﻘﺪار‬
‫زﯾﺎدي ﺑﺎ ﺧﻮدﺷﺎن آورده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺳﻨﮕﺮﻫﺎ در اﺛﺮ ﺑﺮﺧﻮرد زﯾﺎد ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎ ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯿﺸﺪ‬
‫ﯾﮏ ﺳﻨﮕﺮ دﯾﮕﺮ درﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻌﺪاد ﻣﺮﮔﺨﻮار ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ازاﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از اﻧﻬﺎ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮاي‬
‫ﮔﺮوﻫﺎي دﯾﮕﺮ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪ .‬رﯾﻤﻮس از ﯾﻪ ﻃﺮف ﻧﮕﺮان ﭘﺴﺮ ﺧﻮاﻧﺪه اش و از ﯾﮏ‬
‫ﻃﺮف ﻧﮕﺮان ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ اش ﺗﺎﻧﮑﺲ ﺑﻮد‪.‬‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪاي ﭘﻨﺞ آﭘﺎرات ﻣﺘﻮاﻟﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺟﻨﮓ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﻮد‬
‫و ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي ﮐﻪ ﺻﺪاي اﭘﺎرت را ﺷﻨﯿﺪن ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺮوه اﻟﻔﺮد ﺑﺎﻟﺪوﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻃﻠﺴﻢ رد ﯾﺎﺑﯽ ﮐﻪ روي ﻣﻮدي ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﮔﺮوه‬
‫ﻣﻮدي و ﺑﻘﯿﻪ اﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و اﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮي ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬رﯾﻤﻮس ﺑﺎ‬
‫دﯾﺪن ﮔﺮوه اﻟﻔﺮد ﻧﻔﺴﯽ از ﺳﺮ آﺳﻮدﮔﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺣﺎﻻ ﮐﻤﯽ از ﻧﮕﺮاﻧﯿﺶ ﮐﻤﺘﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪٣٣٣‬‬

‫ﻣﻮدي از اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻮﺗﺎه ﻧﻬﺎﯾﺖ اﺳﺘﻔﺎده را ﮐﺮد و ﯾﮑﯽ از ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ را ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از‬
‫ﻏﻔﻠﺘﺶ ﻧﺎﮐﺎر ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ از دور ﺧﺎرج ﺷﺪن ﯾﮑﯽ از ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﻘﯿﻪ اﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ‬
‫ﻫﻮﺷﯿﺎر ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﺗﻌﺪاد ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪ وﻟﯽ ﺑﺎز ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ از ﻧﻈﺮ ﻧﻔﺮات ﺑﺮﺗﺮي داﺷﺘﻨﺪ اﻣﺎ‬
‫ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫روﮐﻮود در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﻧﻔﺮت ﺑﻪ اﻋﻀﺎي ﺗﺎزه وارد ﻣﺤﻔﻞ ﻗﻘﻨﻮس ﻧﮕﺎه ﻣﯿﮑﺮد ﺗﻔﯽ روي‬
‫زﻣﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ ‪ ....‬ﻣﻮدي ﮐﺎراﮔﺎه ﭘﯿﺮ و ﺧﺸﻦ‪ ،‬ﮐﯿﻨﮕﺰﻟﯽ از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻫﺎي وزارت ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﻮد و اﻟﻔﺮد ﺑﺎﻟﺪوﯾﻦ ﻧﯿﺰ ﻗﺒﻼً ازاﻓﺮاد وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﻣﺒﺎرزه او را ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ دﯾﺪه ﺑﻮد ﺟﺎدوﮔﺮ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي ﺑﻮد‪ .‬او و اﻟﺴﺘﻮر ﻣﻮدي ﻫﺮ‬
‫ﮐﺪام ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ از ﭘﺲ دو ﻧﻔﺮ از اﻓﺮادش ﺑﺮﺑﯿﺎن‪ .‬ﻟﺮد ﺳﯿﺎه دﺳﺘﻮرات‬
‫واﺿﺤﯽ داده ﺑﻮد در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﺷﮑﺴﺖ وﺟﻮد داﺷﺖ اﻧﻬﺎ اﺟﺎزه داﺷﺘﻨﺪ ﻓﺮار‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬اول از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ وﻟﯽ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ﻗﺼﺪ دﯾﮕﺮي از‬
‫اﯾﻦ ﺣﻤﻠﻪ و در واﻗﻊ اﯾﻦ ﯾﮏ ﺣﻤﻠﻪ ﺗﺸﺮﯾﻔﺎﺗﯽ ﺑﻮد و اﻧﻬﺎ ﻗﺼﺪ داﺷﺘﻨﺪ ذﻫﻦ وزارت ﺧﺎﻧﻪ‬
‫و ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ رو ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭘﺎﺗﺮ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫‪٣٣۴‬‬

‫روﮐﻮود ﺣﺎﻻ اداﻣﻪ دادن ﺟﻨﮓ راﺑﻪ ﺻﻼح ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻧﺒﺎﯾﺪ رﯾﺴﮏ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮐﻪ ﺗﻤﺎم اﻓﺮادش ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ﮔﻔﺖ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدﯾﻢ ﻣﻘﺮ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف روﮐﻮود ﭘﺪﯾﺪ اﻣﺪن ﻧﻮرﻫﺎي رﻧﮕﺎرﻧﮓ در آﺳﻤﺎن ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻮدي ﺑﺎ‬
‫ﮐﻤﯽ دﻗﺖ و ان ﭼﺸﻢ ﺟﺎدوﯾﯿﺶ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﮔﺮوه داوﻟﯿﺶ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺗﻌﻘﯿﺐ و‬
‫ﮔﺮﯾﺰ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ رﺳﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫روﮐﻮود دﯾﮕﺮ ﻣﺎﻧﺪن را ﺟﺎﯾﺰ ﻧﻤﯽ دﯾﺪ و ﻓﻮراً اﭘﺎرات ﮐﺮد ‪ .‬ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﮐﻪ دﯾﺪﻧﺪ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺸﺎن ﻓﺮار ﮐﺮد اﺳﺖ ﻓﺮار را ﺑﻪ ﻗﺮار ﺗﺮﺟﯿﺢ دادﻧﺪ و آﭘﺎرات ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﺻﺪاي آﭘﺎرات ﻫﺎي ﻣﺘﻮاﻟﯽ ﻓﻀﺎي ان ﮐﻮﭼﻪ را ﭘﺮ ﮐﺮد‪.‬ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫در ﺗﻌﻘﯿﺐ دواﻟﯿﺶ و ﺑﻘﯿﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ دﯾﺪن اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ اﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﻣﺴﯿﺮﺷﺎن را ﮐﺞ ﮐﺮدﻧﺪ و در‬
‫ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺷﺐ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫دواﻟﯿﺶ و ﺑﻘﯿﻪ اﻓﺮادش ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ ﻓﺮود اﻣﺪﻧﺪ ﺑﺪون ﮐﻮﭼﯿﮑﺘﺮﯾﻦ ﺣﺮﻓﯽ ﭘﺸﺖ‬
‫ﺳﻨﮕﺮﻫﺎ ﭘﻨﺎه ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﮐﻮﭼﯿﮑﺘﺮﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ اﺿﺎﻓﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻟﻔﺮد ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺳﻤﺖ‬
‫ﻣﻮدي ﺑﺮد‪.‬‬
‫‪٣٣۵‬‬

‫اﻟﺴﺘﻮر ﻣﻮدي ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺟﺎدوﯾﯿﺶ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺳﺮﺳﺎم اوري ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ‬

‫ﺳﮑﻮت را ﺷﮑﺴﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺜﻞ ا ﯾﻨﮑﻪ واﻗﻌﺎً رﻓﺘﻨﺪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﻢ وﻟﯽ ﺑﺎزم ﺑﻬﺘﺮه ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻣﻮدي ﻫﻤﻪ از ﭘﺸﺖ ﺳﻨﮕﺮﻫﺎ ﺑﯿﺮون اﻣﺪﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﺎز ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻫﺎﯾﺸﺎن را‬
‫ﻣﺤﺾ اﺣﺘﯿﺎط ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ دﯾﮕﺮ ﺳﭙﺮي ﺷﺪ اﻣﺎ دﯾﮕﺮﻫﯿﭻ اﺛﺮي از ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ‬
‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﺨﻮرد ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ آﻧﻬﺎ واﻗﻌﺎً ﻓﺮار ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ از ﭘﺮاﯾﻮت دارﯾﻮ از رﻧﮓ ﺻﻮرﺗﯽ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد و‬
‫رداﯾﺶ از ﺟﺎﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺎره و ﯾﮏ ﺑﺮﯾﺪﮔﯽ ﮐﻮﭼﮏ روي ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻃﺮف‬
‫رﯾﻤﻮس دوﯾﺪ‪...‬‬
‫‪ -‬رﯾﻤﻮس ﺗﻮ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ‬
‫رﯾﻤﻮس ﮐﻪ ازﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮدن ﺗﺎﻧﮑﺲ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﺧﻮﺑﻢ ﺗﺎﻧﮑﺲ ﺑﺮاي‬
‫ﺷﻤﺎ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎد؟‬
‫ﺗﺎﻧﮑﺲ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد‪:‬‬
‫‪٣٣۶‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﯾﻢ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ دﻧﺒﺎﻟﻤﻮن آﻣﺪﻧﺪ و ﺗﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﺗﻌﻘﯿﺒﻤﻮن ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫‪ ......‬ﺑﻌﺪ از اوﻧﻢ ﮐﻪ دﯾﮕﻪ ﺧﻮدت دﯾﺪي ﭼﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ارﺗﻮر وﯾﺰﻟﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺧﻮدش ﺑﺮﻣﯿﮕﺸﺖ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﭘﯿﺶ ﭘﺴﺮش ﭼﺎرﻟﯽ‬
‫رﻓﺖ و ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ او ﺳﺎﻟﻢ اﺳﺖ ﺳﺮاغ ﻫﺮي را از او ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﺎرﻟﯽ ﻫﺮي ﭼﯽ ﺷﺪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاش ﻧﯿﺎﻓﺘﺎد ؟‬
‫ﭼﺎرﻟﯽ ﮐﻪ ﭘﺪرش را ﺳﺎﻟﻢ ﻣﯽ دﯾﺪ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺟﻮاب‬
‫داد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﻫﺮي اﻻن ﺳﺎﻟﻢ و ﭘﯿﺶ ﻣﺎﻣﺎﻧﻪ‪.‬‬
‫ارﺗﻮر ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ اراﻣﺶ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬اﻧﻬﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﺮي را ﺳﺎﻟﻢ از ﭘﺮاﯾﻮت‬
‫دراﯾﻮ ﺧﺎرج ﮐﻨﻨﺪ‪.‬اﻣﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﻘﺸﻪ اي دﯾﮕﺮ در ﺳﺮ داﺷﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ﭘﺲ ﻣﺎﻫﻢ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﺗﺎ ﻣﺎﻟﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻧﮕﺮان ﻧﺸﻪ‪.‬‬
‫‪٣٣٧‬‬

‫ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ ﻣﻮدي ﮐﻪ داﺷﺖ ﺑﺎ اﻟﻔﺮد درﻣﻮرد اﯾﻨﮑﻪ ﭼﺮا ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ راﺣﺘﯽ‬
‫دﺳﺖ از ﻣﺒﺎرزه ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﻓﺮار ﮐﺮدﻧﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﺮد‪ ،‬ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻟﺴﺘﻮر اﮔﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﮐﺎري ﻧﺪاري ﻣﺎ ﺑﺮﯾﻢ ؟‬
‫ﻣﻮدي ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﺑﺎ اﻟﻔﺮد ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره ﮔﺬاﺷﺖ و در ﺟﻮاب ارﺗﻮر وﯾﺰﻟﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﻮﻫﺎي‬
‫ﺳﯿﺎﻫﺶ ﺑﻪ رﻧﮓ اﺻﻠﯽ ﺧﻮدش ﯾﻌﻨﯽ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ارﺗﻮر ‪ ....‬ﻓﻘﻂ ﺟﻠﺴﻪ ﻓﺮدا ﯾﺎدت ﻧﺮه‪.‬‬
‫‪ -‬ﺣﺘﻤﺎً‬
‫ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ اﺛﺮ ﻣﻌﺠﻮن ﮐﻢ ﮐﻢ از ﺑﯿﻦ ﻣﯽ رﻓﺖ و ارﺗﻮر وﯾﺰﻟﯽ و رﯾﻤﻮس ﻟﻮﭘﯿﻦ در‬
‫ﺣﺎل ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮدن ﺑﻮدﻧﺪ و ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ اوﻟﯿﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺗﻔﺎوت‬
‫ﮐﻮﭼﮏ و اون اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯾﺸﺎن ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻃﺮز اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ اي‬
‫ﺧﻨﺪه دار ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻓﺮاد ﻣﺤﻔﻞ ﺑﺎ دﯾﺪن اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﺸﺎن ﻧﺸﺴﺖ و‬
‫ﺑﻌﻀﯿﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺟﻠﻮي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ و ﺻﺪاي ﻗﻬﻘﻪ ﺷﺎن در ﮐﻮﭼﻪ ﭘﯿﭽﯿﺪ‪.‬‬
‫‪٣٣٨‬‬

‫ارﺗﻮر ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ اش را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ داد وردي ﺧﻮاﻧﺪ و ﻟﺒﺎس ﺗﻨﺶ اﻧﺪازه‬
‫ﺷﺪ ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ ﭘﺴﺮش ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﺎرﻟﯽ آﻣﺎده اي ؟‬
‫‪ -‬ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ارﺗﻮر ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺎﺋﯿﻢ ‪....‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺮي ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻮ ﺑﺎرو ﻣﯿﺒﯿﻨﻤﺖ‬
‫‪ ....‬اون ﺗﺎ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻮدش ﻣﺎ رو ﻧﺒﯿﻨﻪ ﺧﯿﺎﻟﺶ راﺣﺖ ﻧﻤﯿﺸﻪ‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ارﺗﻮر‪ ،‬ﭼﺎرﻟﯽ‪ ،‬رﯾﻤﻮس و ﺗﺎﻧﮑﺲ از اﻧﺠﺎ آﭘﺎرات ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﻫﺮي وﻗﺘﯽ ﭼﺸﻤﺶ راﺑﺎز ﮐﺮد ﺧﻮدش را در اﻧﺒﺎري ﺟﺎروﻫﺎ ﺧﺎﻧﻮاده وﯾﺰﻟﯽ دﯾﺪ‪ .‬ﺑﻪ‬
‫اراﻣﯽ و ﺑﺪون اﯾﺠﺎد ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺳﺮ و ﺻﺪاﯾﯽ از اﻧﺒﺎري ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺑﺎ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ‬
‫ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ اي ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺟﺎدو ﺳﺮﭘﺎ ﺑﻮد ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﺶ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ از ﺑﻮدن در اﯾﻨﺠﺎ ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮد‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﮐﻪ در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺷﺐ‬
‫ﺑﻮﺗﻪ ﻫﺎي ﺳﺒﺰش ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد اﻧﺪاﺧﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﮐﻢ ﺑﺎرﺗﺮ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد وﻟﯽ ﺑﺎز ﺳﺮﺳﺒﺰ ﺑﻮد ﺣﺪاﻗﻞ ﻧﺴﺒﺖ ﭘﺮاﯾﻮت دراﯾﻮ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪٣٣٩‬‬

‫ﭼﻨﺪ ﺿﺮﺑﻪ ارام ﺑﻪ در زد‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﺪري ارام ﺑﻪ در زد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺑﻪ زور ﺻﺪاي آن‬
‫را ﺷﻨﯿﺪ‪ ،‬وﻟﯽ ﮔﻮش ﻫﺎي ﺗﯿﺰ ﻣﺎﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ ان ﺻﺪاي ﺿﻌﯿﻒ را ﻧﯿﺰ ﺷﻨﯿﺪ ﭼﻮن ﺻﺪاي‬
‫ﻗﺪﻣﻬﺎي ﺷﺘﺎﺑﺎﻧﯽ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﺻﺪاي ﻣﻀﻄﺮﺑﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮐﯿﻪ؟‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻢ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ‪ ....‬ﻫﺮي‪.‬‬
‫ﻣﺎل وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﻫﺮي ﮐﻤﯽ از ﻧﮕﺮاﻧﯿﺶ ﮐﻤﺘﺮ ﺷﺪ‪ .‬او ﻫﺮي را ﻣﺜﻞ ﯾﮑﯽ از‬
‫ﭘﺴﺮﻫﺎﯾﺶ دوﺳﺖ داﺷﺖ‪ ،‬ﻫﺮي ﭘﺴﺮي ﻣﻮدب و ﺷﺠﺎع ﺑﻮد و ﺻﺪ اﻟﺒﺘﻪ رﻧﺞ ﮐﺸﯿﺪه ‪.‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﺗﻮ ﻫﺮي ﻫﺴﺘﯽ ﺑﮕﻮ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺑﺎ ﮐﯽ آﻣﺪي؟‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻌﻤﻮﻻً دوﺳﺖ ﻧﺪارم ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﯿﺎم‪.‬‬
‫ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺑﻌﺪ ﻫﺮي اﺻﻼً ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭼﯿﺰي ﻧﺸﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺻﺪاي ﺑﺎزﺷﺪن در‬
‫ﺳﭙﺲ در آﻏﻮش ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫‪٣۴٠‬‬

‫‪ -‬اوه ﻫﺮي ﭘﺴﺮم ‪ ....‬ﺗﻮ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ ‪ ....‬اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮات ﻧﯿﺎﻓﺘﺎد؟ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﮕﺮاﻧﺖ‬
‫ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮي اﺣﺴﺎس ﺷﺮﻣﺶ را ﺑﮕﯿﺮد‪ :‬ﻣﻦ ﺧﻮﺑﻢ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ‪ ....‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ‬
‫ﻣﺮﺗﺒﻪ ‪...‬اﻣﺎ ‪ ....‬ﺑﻬﺘﺮﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮﯾﻢ داﺧﻞ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺳﺮﯾﻊ ﻫﺮي را رﻫﺎ ﮐﺮد و او را ﺑﻪ داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺸﺎﻧﺪ و در را‬
‫ﺑﺴﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺶ ﻋﺰﯾﺰم اﺻﻼً ﺣﻮاﺳﻢ ﻧﺒﻮد ‪ ....‬آﺧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﮕﺮاﻧﺖ ﺷﺪه ﺑﻮدم ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮﯾﻢ‬
‫آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺗﺎ ﺑﺮات ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﯿﺎرم ﺑﺨﻮري‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺮي را ﻧﺸﻨﯿﺪه ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ اش ﯾﮏ ﻟﯿﻮان و‬
‫ﺗﻨﮕﯽ ﻣﻤﻠﻮ از اب ﮐﺪو ﺣﻠﻮاﯾﯽ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺮد‪:‬ﺑﺎﯾﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ‪ ....‬ﺑﯿﺎ ﺑﺨﻮرش ﻫﺮي‪.‬‬
‫‪٣۴١‬‬

‫از ﻧﻈﺮ ﻫﺮي رد ﮐﺮدن اﯾﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﭼﻨﺪان ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻫﻨﻮز ﻟﯿﻮان ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯿﺶ را ﺑﻪ‬
‫ﻧﯿﻤﻪ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯿﺮﻓﺖ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻣﺎﻟﯽ ﺑﺮاي ﻫﻤﺴﺮ و ﭘﺴﺮش او‬
‫را وادار ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﮐﺮد‪ :‬ﺑﻘﯿﻪ ﺣﺎﻟﺸﻮن ﺧﻮﺑﻪ؟ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﺷﻮن ﻧﯿﻔﺘﺎده؟‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﺧﻮدش را ﺑﺮاي اﯾﻦ ﺟﻮاب اﻣﺎده ﮐﺮده ﺑﻮد ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﻃﻮري ﺗﻮﺿﯿﺢ دﻫﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ازاﯾﻦ ﻧﮕﺮان ﻧﺸﻮد ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﭼﻮن ﻫﯿﭻ ﺗﺠﺮﺑﻪ اي ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎﺗﺶ‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺎﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﻧﻪ ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﯿﻔﺘﺎد ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺮاﯾﻮت دراﯾﻮ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﯾﻢ‬
‫ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺗﻌﻘﯿﺒﻤﺎن ﮐﺮدﻧﺪ ‪....‬‬
‫ﻣﺎﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﺳﻢ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺟﯿﻐﯽ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ اﻣﺎ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻨﮑﻪ از ﻗﺒﻞ‬
‫ﻃﻠﺴﻢ ﺳﮑﻮت را روي آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻗﺮار داده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﻫﺮي ﻫﯿﭻ ﮐﺲ از اﻓﺮاد ﻃﺒﻘﻪ‬
‫ﺑﺎﻻ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ ﺧﻮاب ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺻﺪا ﻧﺸﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﮐﻪ دﺳﺘﺶ را روي دﻫﺎﻧﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪٣۴٢‬‬

‫‪ -‬وﻟﯽ اوﻧﺎ از ﮐﺠﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪن ﺷﻤﺎ اﻣﺸﺐ ﻣﯿﺨﻮاﯾﺪ ﺑﺮﯾﺪ؟ ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﯿﺎﻓﺘﺎد؟‬
‫ﻫﺮي ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺟﻮاب داد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﭼﺎرﻟﯽ و ﺑﻘﯿﻪ از ﭘﺴﺸﻮن آﻣﺪﻧﺪ و ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ رو ﻓﺮاري دادﻧﺪ ‪ .....‬وﻗﺘﯽ رﺳﯿﺪﯾﻢ ﯾﻪ‬
‫ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ اﺳﻤﺶ اﻟﻔﺮد ﺑﻮد ﯾﻪ ﮐﻮﻟﻪ ﭘﺸﺘﯽ ﺑﻬﻢ داد و ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﯾﻪ ﭘﻮرﺗﮑﯿﻪ ﮐﻪ‬
‫ﻣﻨﻮ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ آورد ‪ ....‬دﯾﮕﻪ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم ﮐﺠﺎ رﻓﺘﻦ ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﯿﺮن ﮐﻤﮏ ﺑﻘﯿﻪ ‪ ....‬وﻟﯽ‬
‫ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺮاي اوﻧﺎ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽ اﻓﺘﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺎل وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ از ﭼﺸﻤﺎن ﻫﺮي ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻔﻬﻤﺪ او ﻧﯿﺰ ﻣﺜﻞ ﺧﻮدش ﻧﮕﺮان ﺑﻘﯿﻪ‬
‫اﺳﺖ وﻟﯽ ﺑﺎز ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﺮد او را دﻟﺪاري دﻫﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ زور‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬اﻣﯿﺪوارم ﻫﺮي ‪ ....‬ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮي ﺑﺨﻮاﺑﯽ ‪ .....‬اﺗﺎق ﭘﺮﺳﯽ رو ﺑﺮات اﻣﺎده ﮐﺮدم‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﻗﺎﻃﻌﯿﺖ ﮐﻪ ﺟﺎي ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ را ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ‪ ....‬ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻘﯿﻪ را ﻧﺒﯿﻨﻢ ﻫﯿﭻ ﺟﺎ ﻧﻤﯽ رم‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﻫﺮي ﻫﺮ ﻃﻮر راﺣﺘﯽ‪.‬‬
‫‪٣۴٣‬‬

‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﺣﺮف دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﺻﺤﺒﺘﯽ ﺑﯿﻦ ان دو رد و ﺑﺪل ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫ﯾﮏ رﺑﻊ دﻟﻬﺮه اور ﺳﭙﺮي ﺷﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮي و ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺻﺪاي ﭼﻨﺪ اﭘﺎرات را ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ‬
‫ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﻫﺠﻮم آوردﻧﺪ‪ .‬ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ‬
‫ﺻﺪاي ﺿﺮﺑﻪ زدن در آﻣﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯿﺶ را‬
‫ﻧﺸﺎن ﻧﺪﻫﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﮐﯿﻪ؟‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻢ ﻣﺎﻟﯽ ارﺗﻮر ‪ .....‬ﺑﺎ ﭼﺎرﻟﯽ‪ ،‬ﺗﺎﻧﮑﺲ و رﯾﻤﻮس اﻣﺪﯾﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﺗﻮ ارﺗﻮر ﻫﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﻣﺮﺑﺎي ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﺖ ﭼﯿﻪ؟‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ درﺳﺖ ﮐﻨﯽ‪ .‬ﻣﺎﻟﯽ ﺑﻌﺪ از ﺷﻨﯿﺪن ﺟﻮاب درﺳﺘﺶ ﺑﺴﺮﻋﺖ‬
‫در را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺷﻮﻫﺮش را ﮐﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺑﻮد ﺑﻐﻞ ﮐﺮد‪ .‬در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﻧﮕﺎه‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮش را ﺑﺮ روي ﻫﻤﺮاﻫﺎن او اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ دﯾﺪن ﭼﺎرﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺧﺎص ﺑﺮ‬
‫ﻟﺐ داﺷﺖ ﻧﻔﺴﯽ از اﺳﻮدﮔﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﻣﺮﻟﯿﻦ ﺷﮑﺮت ﮐﻪ ﻫﻤﺘﻮن ﺳﺎﻟﻤﯿﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ او را ول ﮐﺮد ﭘﺴﺮ دوﻣﺶ را ﺑﻐﻞ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪٣۴۴‬‬

‫ﺗﺎﻧﮑﺲ و رﯾﻤﻮس ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﭼﺎرﻟﯽ وارد ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﻫﺮي رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه و ﻧﮕﺮان رو‬
‫در رو ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬دﯾﺪن ﺳﻼﻣﺘﯽ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻋﺠﯿﺒﯽ ﻫﺮي را ﺑﻪ اراﻣﺶ رﺳﺎﻧﺪ ﺑﯽ اﻧﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ‬
‫ﺟﻠﻮي ﺧﻮدش را ﺑﮕﯿﺮد ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ اي زد‪ :‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﺎزم ﺷﻤﺎ رو ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮي ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﺎﺷﯽ ‪ ....‬ﺑﻌﺪ از ﯾﻪ ﺟﺎرو ﺳﻮاري ﻃﻮﻻﻧﯽ ‪....‬‬
‫اﻋﺘﺮاف ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ از ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ‪....‬‬
‫ﻫﺮي ﺳﺮي ﺑﺮاي ﭼﺎرﻟﯽ ﺗﮑﺎن داد ﮐﻪ در ﺟﻮاب ﭼﺸﻤﮑﯽ از او ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﻫﺮي دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ رﯾﻤﻮس دراز ﮐﺮد و ﻣﺮد ﮔﺮﮔﯿﻨﻪ در ﺟﻮاب او را در آﻏﻮش‬
‫ﮐﺸﯿﺪ‪:‬ﺧﯿﻠﯽ ﻧﮕﺮاﻧﺖ ﺑﻮدم ﻫﺮي ‪.......‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻢ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ‪ .....‬ﻧﮕﺮان ﻫﺮدوﺗﻮن‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺎﻧﮑﺲ ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ :‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﻧﮕﺮان ﻣﺎدرﺧﻮﻧﺪه ي ﺟﺪﯾﺪم‪...‬‬
‫ﺗﺎﻧﮑﺲ ﺑﺎ ﮔﯿﺠﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻫﺮي و ﺑﻘﯿﻪ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺎدر ﺧﻮاﻧﺪه؟ ﮐﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻦ ﻣﺎدر ﺧﻮاﻧﺪه ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ؟‬
‫‪٣۴۵‬‬

‫‪ -‬ﮐﺴﯽ ﻧﮕﻔﺘﻪ وﻟﯽ وﻗﺘﯽ رﯾﻤﻮس ﭘﺪرﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻪ ﭘﺲ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﺎدر ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻦ‬
‫ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯿﺸﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬اوه ﺣﺎﻻ ﻓﻬﻤﯿﺪم‪.‬‬
‫ﺗﺎﻧﮑﺲ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺟﻤﻠﻪ ﻫﺮي ﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎوري‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻨﻔﺶ رﻧﮕﺶ ﻧﺎﺧﻮداﮔﺎه ﺑﻪ رﻧﮓ ﺻﻮرﺗﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻦ واﻗﻌﺎً ﻣﺎدر ﺧﻮاﻧﺪه ﺗﻮ ﻣﯿﺸﻢ ‪ ....‬ﻣﺮﻟﯿﻦ ‪ ....‬ﮐﯽ ﻓﮑﺮﺷﻮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﻦ ﯾﻪ روزي‬
‫ﻣﺎدر ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﺸﻢ ‪.‬اوﻧﻢ ﺗﻮ اﯾﻦ ﺳﻦ و ﺳﺎل‪....‬‬
‫رﯾﻤﻮس ﺑﺎ ﺷﯿﻄﻨﺖ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻓﻌﻼً ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘﯽ و ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ روز ﻋﺮوﺳﯽ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬اه رﯾﻤﻮس ﺣﺎﻻ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺰﻧﯽ ﺗﻮ ذوﻗﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺟﻬﺖ اﻃﻼع ﮔﻔﺘﻢ‪.‬‬
‫‪٣۴۶‬‬

‫ﭘﺲ از ﯾﮏ روز دﻟﻬﺮه آور ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ﺑﺎرو را از آن ﻓﻀﺎي ﺗﯿﺮه اي ﮐﻪ در اﻧﺠﺎ ﺧﯿﻤﻪ‬
‫زده ﺑﻮد ﺧﺎرج ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﺎﻟﺶ از ﺑﺎﺑﺖ ﻫﻤﻪ راﺣﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ از رﯾﻤﻮس و ﺗﺎﻧﮑﺲ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ اﻣﺸﺐ را اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺨﻮاﺑﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﮐﻠﯽ اﺻﺮار ﮐﺮدن ان دو راﺿﯽ ﺷﺪﻧﺪ اﻣﺸﺐ‬
‫را ﭘﯿﺶ ﺧﺎﻧﻮاده وﯾﺰﻟﯽ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻌﺪ ﻫﺮي ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﭼﺎرﻟﯽ ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ ﺗﺎ در اﺗﺎق او ﺑﺨﻮاﺑﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺑﺎز‬
‫ﺷﺪن در ﻫﺮي ﻓﺮﯾﺎدي از وﺣﺸﺖ ﮐﺸﯿﺪ و ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﭘﺮﯾﺪ ﯾﮏ اژدﻫﺎي‬
‫ﻏﻮل ﭘﯿﮑﺮ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎﯾﯽ ﮐﻪ درﺳﺖ ﺟﻠﻮي او اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاي وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﺷﻌﻠﻪ ي‬
‫ﺑﺰرﮔﯽ از اﺗﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﺮي ﺷﻠﯿﮏ ﮐﺮد‪.‬ﻫﺮي ﺟﺴﺘﯽ زد و ﺧﻮدش را از ﺳﺮ راه‬
‫اﺗﺶ ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪ و ﺗﺎزه در اﯾﻦ زﻣﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ اﺗﺸﯽ در ﮐﺎر ﻧﺒﻮده و اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﯾﮏ ﭘﻮﺳﺘﺮ ﻏﻮل اﺳﺎ ازﺣﯿﻮان ﻣﺤﺒﻮب ﭼﺎرﻟﯽ ﺑﺮ روي دﯾﻮار اﺗﺎق ﺧﻮاب اﺳﺖ ﺻﺪاي‬
‫ﻗﻬﻘﻬﻪ ي ﭼﺎرﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ در ﮔﻮﺷﺶ ﭘﯿﭽﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮد ﻫﺮي‪.‬‬
‫‪٣۴٧‬‬

‫‪ -‬ﺧﺪاي ﺑﺰرگ ﭼﺎرﻟﯽ اﯾﻦ وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮاي ﮐﺴﺎﯾﯽ ﮐﻪ دﻓﻌﻪ اول وارد اﺗﺎق ﻣﯿﺸﻦ اره ‪ ....‬اوﻟﯿﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ اﯾﻦ ﭘﻮﺳﺘﺮ رو زدم‬
‫ﺟﯿﻨﯽ رو ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺗﺮﺳﻮﻧﺪم‪ .‬از اون ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ دﯾﮕﻪ ﭘﺎﺷﻮ ﺗﻮ اﺗﺎق ﻣﻦ ﻧﺬاﺷﺖ ‪.‬‬
‫ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺐ ﻫﺮي اﻧﺪﮐﯽ ارام ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺿﻌﯿﺖ ﻋﺎدي ﺑﺮﻣﯿﮕﺮدد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ ﺣﻖ ﻧﺪاره‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﺑﺎ ﻫﺎﮔﺮﯾﺪ ﻧﺴﺒﺘﯽ ﻧﺪاري؟‬
‫ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻫﺮي ﺑﻪ ﺧﻮدش اﻣﺪه ﺑﻮد ﻣﺤﻮ اﺗﺎق ﭼﺎرﻟﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻪ ﭘﻮﺳﺘﺮ ﻏﻮل اﺳﺎ از ﺳﻪ‬
‫اژدﻫﺎي وﺣﺸﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰ ﻋﺠﯿﺐ در اﺗﺎق ﭼﺎرﻟﯽ ﻧﺒﻮد‪ .‬در ﮔﻮﺷﻪ اﺗﺎق روي ﻣﯿﺰ ﺗﺤﺮﯾﺮ‬
‫ﺟﻤﺠﻤﻪ ﻏﻮل آﺳﺎي ﯾﮏ ﺑﭽﻪ اژدﻫﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯿﺨﻮرد‪ .‬ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﮐﻮﭼﮏ اﺗﺎق ﻣﻤﻠﻮ از‬
‫ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﯾﯽ درﺑﺎره اﯾﻦ ﻫﯿﻮﻻﻫﺎي ﻫﻮﻟﻨﺎك ﺑﻮد‪ .‬ﭼﮑﻤﻪ ﻫﺎي ﭘﻮﺳﺖ اژدﻫﺎﯾﯽ ﭼﺎرﻟﯽ در‬
‫داﺧﻞ در ﺑﺎز ﮐﻤﺪ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎ دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ و ﯾﮏ ﺑﺎراﻧﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮي ﺷﮏ ﻧﺪاﺷﺖ از ﭼﺮم‬
‫اژدﻫﺎ ﺗﻬﯿﻪ ﺷﺪه ‪ ....‬ﻫﺮي زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدش اﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﯽ اﻧﮑﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺒﻬﻮت اﺗﺎق ﭼﺎرﻟﯽ‬
‫‪٣۴٨‬‬

‫ﭼﺎرﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ دﻗﺖ ﻫﺮي را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد‪ :‬ﻧﻈﺮت ﭼﯿﻪ ﻫﺮي ‪ ....‬از‬
‫دﮐﻮراﺳﯿﻮن اﺗﺎﻗﻢ ﺧﻮﺷﺖ ﻣﯿﺎد؟‬
‫‪ -‬ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﯿﺰه ‪ ....‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﻫﺮي ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻫﺎ اﺷﺎره ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ اژدﻫﺎ ﺷﺎخ دم ﻣﺠﺎرﺳﺘﺎﻧﯿﻪ؟‬
‫‪ -‬ﭼﺎرﻟﯽ ﮐﻪ از ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻫﺮي ﺑﻪ وﺟﺪ اﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎن ﺟﻮاب ﻫﺮي را داد‪.‬‬
‫‪ -‬درﺳﺘﻪ ﻫﺮي ﻫﻤﻮن اژدﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺗﻮرﻧﻤﺖ ﺟﺎم ﺳﻪ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺎﻫﺎش ﻣﺒﺎرزه ﮐﺮدي‬
‫‪ ....‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﯾﮑﯽ از ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﺘﺮﯾﻦ ﻧﻮع اژدﻫﺎ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯿﺮه ‪ ....‬رام ﮐﺮدن اوﻧﺎ ﻫﻢ‬
‫ﺧﯿﻠﯽ دﺷﻮار و ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻨﻪ‪ ،‬وﻗﺘﯽ اون ﻣﻮﻗﻊ ﺷﻨﯿﺪم ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از اوﻧﺎ ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﯽ‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪم ‪ ...‬اوﻧﺎ ﻋﻼوه ﺑﺮاﯾﻨﮑﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻦ ﺑﺎﻫﻮش ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪ ....‬ﻣﻦ ﺧﻮدم ﯾﻪ‬
‫ﯾﺎدﮔﺎري ازﺷﻮن دارم ‪.‬‬
‫ﭼﺎرﻟﯽ ﺑﻠﻮزش را دراورد و ﭘﺸﺘﺶ را ﺑﻪ ﻫﺮي ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪٣۴٩‬‬

‫ﭼﺎرﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ ﻫﯿﮑﻞ ﻋﻀﻼﻧﯽ و وزرﯾﺪه اي داﺷﺖ‪ ،‬ﻫﺮي ﺑﺎ دﯾﺪن ﺟﺎي زﺧﻢ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﻪ‬
‫ﭘﺸﺖ ﭼﺎرﻟﯽ ﺑﻮد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮔﺮد ﺷﺪ‪ .‬زﺧﻢ از ﺑﺎﻻي ﺷﺎﻧﻪ ﭼﭙﺶ ﺷﺮوع و ﺗﺎ وﺳﻂ ﺳﺘﻮن‬
‫ﻓﻘﺮاﺗﺶ اداﻣﻪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﭼﺎرﻟﯽ دوﺑﺎره روﯾﺶ ره ﺑﻪ ﻫﺮي ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ اون دﻣﺶ اﯾﻦ ﺑﻼ را ﺳﺮم اورد ‪ ....‬ﯾﻪ ﻣﺎه ﮐﺎﻣﻞ ﺗﻮ ﺗﺨﺖ اﻓﺘﺎده ﺑﻮدم‪.‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺎﻣﺎن‬
‫ﻫﻨﻮز اﯾﻨﻮ ﻧﺪﯾﺪه‪...‬ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺮﺟﯿﺢ دادم ﻧﺬارم ﺑﻔﻬﻤﻪ ﭼﯽ ﺷﺪه ‪ ....‬ﺧﻮدت ﮐﻪ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﯿﺶ ‪....‬‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﮕﺮاﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻣﺎﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ را ﺑﺎ دﯾﺪن ﭼﻨﯿﻦ زﺧﻤﯽ روي ﺗﻦ ﭼﺎرﻟﯽ‬
‫ﻣﺠﺴﻢ ﮐﻨﺪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﭼﺎرﻟﯽ ﻫﻤﺪردي ﮐﻨﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺣﻖ ﺑﺎ ﻣﺎدرت ﺑﺎﺷﻪ ‪ ....‬اﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬اوه ﺑﺲ ﮐﻦ ﻫﺮي ‪ ....‬اژدﻫﺎﻫﺎ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﻧﯿﺴﺘﻦ ‪.‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ راه ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ اوﻧﻬﺎ رو‬
‫ﺑﺪوﻧﯽ‪...‬‬
‫‪٣۵٠‬‬

‫ﻫﺮي ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر ﻟﺒﺨﻨﺪي زد ‪ ....‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﭼﻬﺮه ي ﻫﺎﮔﺮﯾﺪ در ﻧﻈﺮش ﻣﺠﺴﻢ ﺷﺪ ﮐﻪ‬
‫از ادب ﻧﻮرﺑﺮت ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﮑﺮد‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ دﯾﮕﺮ آﻧﻬﺎ در ﻣﻮرد اژدﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬ﻫﺮﭼﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ ﻫﺮي‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﺬب ﺷﺨﺼﯿﺖ ﭼﺎرﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ ﻣﯿﺸﺪ‪ .‬ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﻃﻠﻮع آﻓﺘﺎب ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺑﺮﻫﺮ دو ﻧﻔﺮ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﺮي روي ﺗﺨﺖ ﭼﺎرﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻃﻠﺴﻢ ﺑﺰرگ‬
‫ﮐﻨﻨﺪه دو ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد دراز ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﺮد‪.‬ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮ از ان ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﯾﺎد آورد ﻣﻌﺠﻮن ﺧﻮاب ﺑﺪون روﯾﺎﯾﺶ را ﻧﻨﻮﺷﯿﺪه‪.‬‬
‫ان ﺷﺐ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺣﻮادﺛﯽ ﮐﻪ آن روز ﺑﺮاﯾﺶ ﭘﯿﺶ آﻣﺪ و ﻧﯿﺰ ﻧﮕﺮان از ﺻﺪﻣﻪ دﯾﺪن‬
‫رﯾﻤﻮس و ﺑﻘﯿﻪ داﺷﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﺎز آن ﮐﺎﺑﻮس ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺑﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪن ﭼﻨﺪ ﺻﺤﻨﻪ‬
‫ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﺶ ﺑﯿﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺤﻨﻪ ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪن اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور از ﺑﺮج ﺳﺘﺎره ﺷﻨﺎﺳﯽ ‪ ....‬ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ﺳﺮد‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ‪...‬روي زﻣﯿﻦ ﺑﺪن ﺧﻮن آﻟﻮد رﯾﻤﻮس اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و ﻫﯿﭻ ﺗﮑﺎﻧﯽ ﻧﻤﯽ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮان ﻃﺮف ﺗﺮ ﺟﺴﺪ دوﺳﺘﺶ رون اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﺟﺴﻤﯽ ﺟﻠﻮي ﻫﺮي‬
‫‪٣۵١‬‬

‫ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ آن ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﺟﺴﺪ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺟﺴﺪ ﺗﻨﻬﺎ دﺧﺘﺮي ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺮﯾﺎد ﺑﻠﻨﺪي ﮐﺸﯿﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺗﻘﻼ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺧﻮدش را از دﺳﺘﺎن ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي‬
‫ﮐﻪ او را ﻣﺤﮑﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ازاد ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮي‪...‬ﻫﺮي‪...‬ﺑﯿﺪار ﺷﻮ‪...‬‬
‫ﺻﺪاي ﭼﺎرﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ ﻫﺮي را ﺑﻪ ﺧﻮدش آورد ‪ ....‬او داﺷﺖ ﺧﻮاب ﻣﯿﺪﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺻﺪاي‬
‫ﺑﻠﻨﺪي ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻓﺮﯾﺎد زد‪:‬اون ﻫﻤﺶ ﯾﻪ ﺧﻮاب ﺑﻮد ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﺧﻮاب ﺑﻮد‬
‫ﭼﺎرﻟﯽ ﺑﺎﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻫﺮي را ﺑﺮاﻧﺪازﮐﺮد ﺻﻮرﺗﺶ از ﺷﺪت ﻋﺮق ﺧﯿﺲ و ﻣﺜﻞ ﮔﭻ ﺳﻔﯿﺪ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد و ﻃﻮري ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ زد ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﻣﺴﺎﻓﺖ زﯾﺎدي را دوﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ اش ﻟﯿﻮان آﺑﯽ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺮد و ﺑﻪ زور در ﻣﯿﺎن دﺳﺖ ﻟﺮزان ﻫﺮي ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ؟‬
‫ﻫﺮي ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺳﻤﺖ ﭼﺎرﻟﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و او را ﺑﺼﻮرت ﺗﺎر ﻣﯽ دﯾﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﮐﻮرﻣﺎل‬
‫ﮐﻮرﻣﺎل دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﯿﺰ ﺑﺮد ﺗﺎ ﻋﯿﻨﮑﺶ راﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ وﻟﯽ ﭼﺎرﻟﯽ ﻗﺒﻞ از او‬
‫ﻋﯿﻨﮑﺶ را دﺳﺖ او داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪٣۵٢‬‬

‫ﻫﺮي ﻋﯿﻨﮑﺶ را ﺑﻪ ﭼﺸﻢ زد‪ .‬ﺻﺪاﯾﺶ از ﺑﻐﻀﯽ ﻧﺎﺧﺎﺳﺘﻪ ﻣﯿﻠﺮزﯾﺪ‪:‬ﺧﻮﺑﻢ‪...‬ﺧﻮﺑﻢ ‪ ....‬ﻓﻘﻂ‬
‫داﺷﺘﻢ ﮐﺎﺑﻮس ﻣﯿﺪﯾﺪم‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ ‪ ...‬ﻣﯽ ﺧﻮاي ﻣﺎﻣﺎﻧﻮ ﺻﺪا ﮐﻨﻢ؟‬
‫ﻫﺮي ﺗﻼش ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﯽ ﺧﯿﺎل ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﺪ‪:‬ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﻢ ﺧﻮﺑﻪ و ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي اﻻن‬
‫اﺣﺘﯿﺎج دارم ‪ ،‬ﻣﻌﺠﻮن ﺧﻮاب ﺑﺪون روﯾﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺷﺎﻧﺲ ﺑﺪم ﺗﻮي ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﻢ ﺟﺎ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻤﺶ‬
‫ﭼﺎرﻟﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻓﻮراً از ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش ﻫﺮي‪ ،‬ﻣﺎﻣﺎن ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺗﻮ ﺟﻌﺒﻪ ﻣﻌﺠﻮﻧﺎش ‪ ،‬ﻣﻌﺠﻮن ﺧﻮاب ﺑﺪون روﯾﺎ ﻫﻢ‬
‫داره ‪ ..‬اﻻن ﻣﯿﺮم ﺑﺮات ﺑﯿﺎرم‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﭼﺎرﻟﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺷﯿﺸﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺑﺮﮔﺸﺖ و آن را ﺑﻪ ﻫﺮي داد‪.‬‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﻌﺠﻮن ﻫﺮي را ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ارام ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن ﭼﺎرﻟﯽ‬
‫‪٣۵٣‬‬

‫ﻫﺮي ﺟﺮﻋﻪ اي از ﻣﻌﺠﻮن را ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪ و دوﺑﺎره ﺳﺮش را روي ﺑﺎﻟﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮاب رﻓﺖ اﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺪون ﮐﺎﺑﻮس‪.‬‬
‫ﭼﺎرﻟﯽ ﺗﺎ دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﯿﺪار ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﻫﺮي ﮐﺎﻣﻼً ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﺒﺮد‪ ،‬ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎي ﺷﺐ ﺑﺎ ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎي ﻫﺮي‬
‫از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮا ﻫﺮي داﺷﺖ ﮐﺎﺑﻮس وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﻣﯽ دﯾﺪ‪ .‬ﮐﺎﺑﻮﺳﯽ ﮐﻪ‬
‫در آن رﯾﻤﻮس‪ ،‬رون‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮش ﺟﯿﻨﯽ و ﺷﺎﯾﺪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ ﭼﻮن ﻫﺮي‬
‫در ﺧﻮاب اﻧﻬﺎ را ﺻﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ در ﮐﺎﺑﻮس ﻫﺮي ﺑﺮاي اﻧﻬﺎ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻫﺮي اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ اﻧﻬﺎ را ﺻﺪا ﻣﯿﺰد‪.‬‬
‫ﭼﺎرﻟﯽ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ اﻧﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﻫﺮي ﻧﺰدﯾﮏ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ و ﺑﺎ روﺣﯿﺎت و اﺧﻼق او اﺷﻨﺎ ﻧﺒﻮد‬
‫اﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮي در ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎي زﯾﺎدي ﮐﺸﯿﺪه اﺳﺖ و‬
‫ﻧﯿﺰ ﭘﯿﺶ ﺧﺎﻧﻮاده اي زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﺑﺎ او ﻣﻬﺮﺑﺎن ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ از او‬
‫ﻣﺘﻨﻔﺮ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬او ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ دﯾﮕﺮ اﻋﻀﺎ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﻫﺮي ﻫﺮ ﮐﺎري‬
‫ﺑﮑﻨﺪ‪ ،‬او ﺟﺎن ﭘﺪر‪ ،‬ﺑﺮادر و ﺧﻮاﻫﺮش را ﻧﺠﺎت داده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮي در ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺣﻮادت زﯾﺎدي روﺑﺮو ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﻧﻬﺎ ﺗﻠﺦ ﺑﻮد ﺣﻮادﺛﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﻓﺮاد ﺑﺰرﮔﺘﺮ و‬
‫‪٣۵۴‬‬

‫ ﮐﻢ ﮐﻢ ﭘﻠﮑﻬﺎي ﭼﺎرﻟﯽ ﻧﯿﺰ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺷﺪ و دوﺑﺎره‬.... ‫ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ ﻫﻢ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯿﺸﺪ‬

.‫ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺖ‬
***
‫ اوﻟﯿﻦ ﻗﺪرت‬: ‫ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬
٣۵۵

‫ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ ﭼﺎرﻟﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ دﯾﮕﺮ اﻋﻀﺎي ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻣﺎدرش ﺑﺎ ﺗﻨﺒﻠﯽ از رﺧﺘﺨﻮاب‬
‫ﺑﯿﺮون آﻣﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﭘﻒ ﮐﺮده ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد اﺛﺮي از ﻫﺮي ﻧﺪﯾﺪ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮاً‬
‫ﻫﺮي زودﺗﺮ از او ﺑﯿﺪار ﺷﺪه و ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ﺑﺎ ﮐﺎﺑﻮﺳﯽ ﮐﻪ ﻫﺮي‬
‫دﯾﺸﺐ دﯾﺪه ﺑﻮد‪ ،‬او ﺣﺎﻻ ﺣﺎﻻ ﻫﺎ ﺧﻮاب ﺑﺎﺷﺪ وﻟﯽ ﻇﺎﻫﺮاً اﺷﺘﺒﺎه ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﺷﺴﺘﻦ دﺳﺖ و ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﻣﺎدرش ﮐﻪ در ﺣﺎل‬
‫درﺳﺖ ﮐﺮدن ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﺮاي اﻋﻀﺎي ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻮد ﮐﺲ دﯾﮕﺮي آﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ‬
‫ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻣﺎدرش ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻣﺎﻣﺎن ‪ ....‬ﻫﺮي ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﻣﺎﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻇﺮف ﻏﺬا را ﺟﻠﻮي او ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ داد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﯿﻦ اﻃﺮاﻓﻪ‪ ،‬داره ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﻗﺪم ﻣﯽ زﻧﻪ‪.‬‬
‫ﭼﺎرﻟﯽ اﺑﺮوﯾﯽ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﯾﮑﯽ دو ﺑﺎري ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ اوﻣﺪ‪ ،‬ﯾﺎدم ﻧﻤﯿﺎد اﯾﻦ ﻗﺪر‬
‫ﺳﺤﺮﺧﯿﺰ ﺑﻮده ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻌﺪ اﻋﻀﺎي ﺧﺎﻧﻮاده ي وﯾﺰﻟﯽ‪ ،‬رﯾﻤﻮس و ﺗﺎﻧﮑﺲ و ﻫﺮﻣﯿﻮن‬
‫‪٣۵۶‬‬

‫ﮐﻪ دﯾﺮوز ﺑﻪ ﺑﺎرو آﻣﺪه ﺑﻮد‪ ،‬وارد آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪه و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮردن ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﺎز ﺷﺪن در ﭘﺸﺘﯽ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻧﮕﺎه اﻓﺮاد ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﺑﻪ آن ﺳﻤﺖ رﻓﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫ﻫﺮي ﻃﺒﻖ ﻋﺎدت‪ ،‬ﺗﻌﻄﯿﻼت ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺻﺒﺢ زود از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﻣﯿﺸﺪ و اﻣﺮوز ﻫﻢ اﺳﺘﺜﻨﺎ‬
‫ﻧﺒﻮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ‬
‫آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ او ﻫﻢ ﺗﺎزه از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪه‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻫﻨﻮزﮐﻤﯽ ﺧﻮاب آﻟﻮد ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮﻓﻪ اي ﮐﺮد و او را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮدش ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ از اﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﺮي را در اﯾﻦ وﻗﺖ ﺻﺒﺢ ﺑﯿﺪار ﻣﯽ دﯾﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮي! ﭘﺴﺮم ﭼﯿﺰي ﺷﺪه؟ ﺑﻪ ﭼﯿﺰي اﺣﺘﯿﺎج داري؟‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﯿﺰي اﺣﺘﯿﺎج ﻧﺪارم ‪ ......‬ﻓﻘﻂ اﯾﻦ ﭼﻨﺪ وﻗﺘﻪ زود از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار‬
‫ﻣﯿﺸﻢ‪.‬‬
‫‪٣۵٧‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب ﭘﺲ ﺑﺸﯿﻦ ﺗﺎ ﺻﺒﺤﺎﻧﺘﻮ ﺣﺎﺿﺮ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺧﻮردن ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻣﻔﺼﻠﯽ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﺪارك دﯾﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﯿﺮون از ﺧﺎﻧﻪ‬
‫رﻓﺖ ﺗﺎ ﮐﻤﯽ ﻗﺪم ﺑﺰﻧﺪ و ﻧﯿﺰ ﮐﻤﯽ اﻓﮑﺎرش را ﻣﺮﺗﺐ ﮐﻨﺪ‪ .‬دﯾﺸﺐ ذﻫﻨﺶ ﺑﻪ ﻗﺪري‬
‫ﻣﻐﺸﻮش ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮد اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻗﺒﻞ از ﺧﻮاب اﻧﺠﺎم دﻫﺪ در واﻗﻊ اﺗﻔﺎﻗﺎت‬
‫دﯾﺸﺐ ﻣﺎﻧﻊ اﯾﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﭼﯿﺰي ﻏﯿﺮ از ﺗﺮس از ﺻﺪﻣﻪ دﯾﺪن ﺑﻘﯿﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن اﻓﮑﺎرش ﺑﻮد‪ ،‬دﺳﺖ از ﮐﺎر ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ دوﺳﺘﺶ رون و ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﺟﯿﻨﯽ را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪.‬‬
‫از در ﭘﺸﺘﯽ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ داﺧﻞ ﺷﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻫﻤﻪ و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﻌﺠﺐ‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ را ﻧﯿﺰ دﯾﺪ‪،‬‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺎ ﺷﺎداﺑﯽ ﺳﻼﻣﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ داد‪ :‬ﺳﻼم ﺑﻪ ﻫﻤﮕﯽ!‬
‫ﻫﻤﻪ ي اﻓﺮاد ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از آﻗﺎ و ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ‪ ،‬ﭼﺎرﻟﯽ‪ ،‬ﺗﺎﻧﮑﺲ و رﯾﻤﻮس از‬
‫ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﻫﺮي در اﯾﻦ وﻗﺖ ﺻﺒﺢ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻘﻤﻪ اي ﮐﻪ رون ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬در ﮔﻠﻮش ﮔﯿﺮ ﮐﺮد؛ ﺑﻪ ﻃﻮري ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﺎدرش ﺑﻪ‬
‫ﮐﻤﮑﺶ ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺧﻔﻪ ﻣﯿﺸﺪ‪ .‬ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ و ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻪ ﻫﺮي ﺧﯿﺮه ﺷﺪه‬
‫‪٣۵٨‬‬

‫ﺑﻮد‪ .‬رون ﺑﺎ ﺑﻬﺖ و اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ از ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺘﺶ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ :‬ﻫﺮي ‪ ...‬ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ ﭼﻘﺪر از دﯾﺪﻧﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ!‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر رون‪.‬‬
‫دو دوﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ دادن ﺑﺎ ﻫﻢ راﺿﯽ ﻧﺸﺪﻧﺪ و ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را ﺑﺮادراﻧﻪ در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬
‫و ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ از ﯾﮕﺪﯾﮕﺮ ﺟﺪا ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻧﻔﺮ ﺑﻌﺪي ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺮي او را ﻧﯿﺰ در‬
‫آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﺟﻠﻮ آﻣﺪ‪ .‬ﻫﺮي ﺑﺎ دﯾﺪن اﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﻣﻮﻗﺮﻣﺰ‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨﺪش ﺑﺎرزﺗﺮ ﺷﺪ‪ .‬از‬
‫ﻧﻈﺮ ﻫﺮي اﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﻣﻮﻗﺮﻣﺰ زﯾﺒﺎﺗﺮ از ﻫﺮ دﺧﺘﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ دﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬آﻓﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ‬
‫از ﭘﻨﺠﺮه آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ درون ﻣﯽ ﺗﺎﺑﯿﺪ‪ ،‬ﻣﻮﻫﺎي آﺗﺸﯿﻦ رﻧﮓ او را درﺧﺸﺎن ﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﻋﺚ آراﻣﺶ او ﻣﯿﺸﺪ‪ .‬در ﻃﻮل ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن‪ ،‬ﭘﺲ از ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﻪ راﺑﻄﻪ اش‬
‫ﺑﺎ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﻄﻊ ﮐﺮدن راﺑﻄﻪ اش ﺑﺎ او ﻫﯿﭻ ﻓﺎﯾﺪه اي ﻧﺪارد؛‬
‫ﭼﻮن ﺑﺪون ﺷﮏ ﮐﻞ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ و وﻟﺪﻣﻮرت از راﺑﻄﻪ او ﺑﺎ ﺟﯿﻨﯽ ﺧﺒﺮدار ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ؛ ﭘﺲ‬
‫ﻧﺒﺎﯾﺪ راﺑﻄﻪ اش را ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺟﺪا ﮐﺮدن ﺟﯿﻨﯽ از ﺧﻮدش ﺗﻨﻬﺎ او را در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ‬
‫‪٣۵٩‬‬

‫ﺑﯿﺸﺘﺮي ﻗﺮار ﻣﯿﺪاد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد ﺣﻀﻮر در ﺟﻤﻊ ﺧﺎﻧﻮاده وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﺪ ﮐﻪ ﻫﺮي‬
‫ﺑﻪ ﯾﮏ در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﺮﯾﻊ و ﺳﺎده اﮐﺘﻔﺎ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺟﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﭼﺸﻤﺎن ﻫﺮي ﺑﺨﻮاﻧﺪ ﮐﻪ او ﻫﻨﻮز ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ راﺑﻄﻪ اش ﺑﺎ او‬
‫اداﻣﻪ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﻫﻤﯿﻦ ﻧﮕﺎه ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ اﺿﻄﺮاب ﺟﯿﻨﯽ از ﺑﯿﻦ رود و ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن‬
‫ﺳﺨﺖ‪ ،‬ﮐﺴﻞ ﮐﻨﻨﺪه و ﭘﺮ اﺿﻄﺮاب‪ ،‬دوﺑﺎره ﺧﻮﺷﺤﺎل و آﺳﻮده ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻌﺪ از ﺟﺪا ﺷﺪن از ﻫﺮي‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ داﺷﺖ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﻣﯿﺸﺪ در ﻧﮕﺎه ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻋﺒﺎرت "دﯾﺪي ﮔﻔﺘﻢ" را درك ﻧﻤﻮد؛ ﺳﭙﺲ ﭼﺸﻤﮑﯽ‬
‫ﺑﺮاي او زد ﮐﻪ ﺟﯿﻨﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪش‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ دﺧﺘﺮ ﻣﻮ ﻓﺮﻓﺮي را داد؛ ﻏﺎﻓﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ‬
‫ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﺗﻤﺎم ﺣﺮﮐﺎت آن دو دﺧﺘﺮ را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ ﮐﻪ آن ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﮐﺴﯽ ﺟﺰ‬
‫ﻣﺎﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﯽ ﮐﺮدن ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ روي ﯾﮏ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ آﻧﻬﺎ‬
‫ﺧﻮردن ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ را ﺗﻤﺎم ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎه ﻫﺮي ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي روي زﺧﻢ ﺑﯿﻞ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪.‬‬
‫زﺧﻤﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﮔﺮي ﺑﮏ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ وﺿﻮح دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ و ﻫﻤﭽﻨﺎن دردﻧﺎك ﺑﻪ‬
‫‪٣۶٠‬‬

‫ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ؛ وﻟﯽ ﺧﻮب ﮐﻪ دﻗﺖ ﮐﺮد‪ ،‬اﯾﻦ زﺧﻢ ﭼﻬﺮه ي ﺑﯿﻞ را ﻣﺮداﻧﻪ ﺗﺮ ﮐﺮده و‬
‫ﺣﺎل و ﻫﻮاﯾﯽ اﺳﺮارآﻣﯿﺰ ﺑﻪ او ﺑﺨﺸﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ‪ ،‬رﯾﻤﻮس و ﺗﺎﻧﮑﺲ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺑﯿﻞ و ﻓﻠﻮر ﺑﺮاي ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮدن‬
‫ﻣﻘﺪﻣﺎت ﻋﺮوﺳﯿﺸﺎن ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪ دﯾﺎﮔﻮن رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻇﺎﻫﺮاً آﻧﻬﺎ ﻗﺼﺪ داﺷﺘﻨﺪ ﻣﺮاﺳﻢ ﻋﺮوﺳﯿﺸﺎن‬
‫را ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﮔﺰار ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬دوﻗﻠﻮ ﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﻐﺎزه ﺷﺎن رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﻧﯿﺰ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻪ‬
‫وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ روزﻫﺎ ﺷﻠﻮغ ﺗﺮ و آﺷﻔﺘﻪ ﺗﺮ از ﻫﺮ زﻣﺎن دﯾﮕﺮي ﺑﻮد‪ ،‬رﻓﺖ و ﻣﻬﻢ‬
‫ﺗﺮ اﯾﻨﮑﻪ او از ﺣﻤﻠﻪ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﻪ زﻧﺪان آزﮐﺎﺑﺎن ﺧﺒﺮ ﻧﺪاﺷﺖ؛ ﺣﻤﻠﻪ اي ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از‬
‫ﺣﺎدﺛﻪ اﺧﯿﺮ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ‪ ،‬ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ اﺗﻔﺎق اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ؛ اﻟﺒﺘﻪ آﻧﭽﻪ ﻣﺴﻠﻢ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق را در روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﮐﻨﺪ؛‬
‫ﺣﻤﻠﻪ اي ﮐﻪ دﯾﺸﺐ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻫﺮي ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬در اﯾﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ‬
‫از ﻣﺮﮔﺨﻮاران ﺳﺮﺷﻨﺎس ﻓﺮار ﮐﺮده و ﻧﯿﺰ ﺗﻌﺪادي از ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن آزﮐﺎﺑﺎن ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫رون‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﮐﺮدن ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺮاه ﻫﺮي ﺑﻪ اﺗﺎق رون رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫‪٣۶١‬‬

‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ آﺧﺮ از ﻫﻤﻪ وارد اﺗﺎق ﺷﺪ‪ ،‬در را ﺑﺴﺖ و اوﻟﯿﻦ ﺳﻮال را ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮐﯽ اوﻣﺪي ﻫﺮي؟‬
‫‪ -‬دﯾﺸﺐ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺳﺎﻋﺖ ‪ 1‬ﯾﺎ ‪ 2‬ﺑﻮد ﮐﻪ رﺳﯿﺪم‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ دﯾﮕﺮ اﻧﻬﺎ ﻫﺮي را در ﻣﻮرد ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﺶ و ﻧﯿﺰ ﮐﯽ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﺳﻮال ﭘﯿﭻ‬
‫ﻋﺼﺮ آن روز دﺳﺖ ﺟﻤﻌﯽ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﮐﻮﯾﯿﺪﯾﭻ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ وﯾﺰﻟﯽ ﻫﺎ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﺎرﻟﯽ‬
‫ﮐﻨﺠﮑﺎو ﺑﻮد ﺳﺮﻋﺖ آذرﺧﺶ را اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻨﺪ و ﻫﺮي و رون از اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺮاي ﯾﮏ‬
‫ﺑﺎزي دﺳﺖ ﺟﻤﻌﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ....‬ﻗﺒﻞ ازاﯾﻨﮑﻪ آﻓﺘﺎب ﻏﺮوب ﮐﻨﺪ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ اﻧﻬﺎ را‬
‫ﺻﺪا زد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از ﮔﺮﻓﺘﻦ ﯾﮏ دوش وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺑﺮﮔﺸﺖ رون را ﻧﺪﯾﺪ ‪ ...‬ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﮑﺮ‬
‫ﮐﺮد ﺷﺎﯾﺪ او ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ را ﺧﺸﮏ ﮐﺮد و‬
‫ﺗﯿﺸﺮت ﺳﯿﺎه ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ اش ﮐﻪ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﯾﮏ ﻓﺮوﺷﻨﺪه ﺳﯿﺎر ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺮاﯾﻮت‬
‫دراﯾﻮ آﻣﺪه ﺑﻮد ﺧﺮﯾﺪ‪ ،‬را ﭘﻮﺷﯿﺪ و ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ رﻓﺖ‪.‬‬
‫‪٣۶٢‬‬

‫وﻗﺘﯽ وارد آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺣﯿﺮت ﺗﻤﺎم ﺧﺎﻧﻮاده وﯾﺰﻟﯽ رﯾﻤﻮس‪ ،‬ﺗﺎﻧﮑﺲ‪،‬‬
‫ﻣﮑﮕﻮﻧﺎﮔﺎل‪ ،‬ﻣﻮدي و ﻫﺎﮔﺮﯾﺪ را اﻧﺠﺎ دﯾﺪ وﻗﺘﯽ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﻣﯿﺰ اﻓﺘﺎد ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﻠﺖ‬
‫ﺣﻀﻮر ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ در آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﮐﯿﮏ ﺗﻮﻟﺪي ﮐﻪ ‪ 17‬ﻋﺪد ﺷﻤﻊ روي آن ﺑﻮد وﺳﻂ ﻣﯿﺰ ﻗﺮار داﺷﺖ ‪ ...‬دورﺳﻠﯿﻬﺎ ﻫﯿﭻ‬
‫وﻗﺖ ﺑﺮاي او ﺟﺸﻦ ﺗﻮﻟﺪ ﻧﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ‪ ...‬دورﺳﻠﯿﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺎﻣﯿﻞ ﻫﺎي ﻫﺮي در اﯾﻦ‬
‫ﺟﻬﺎن ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺧﺎﻧﻮاده وﯾﺰﻟﯽ ﮐﻪ ﻫﺮي از آﻧﻬﺎ ﻫﯿﭻ اﻧﺘﻈﺎري ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺮاي او‬
‫ﺟﺸﻦ ﺗﻮﻟﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ...‬ﻗﻄﺮه اﺷﮑﯽ از ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﺶ روي ﮔﻮﻧﻪ اش اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫اوﻟﯿﻦ ﻧﻔﺮ رﯾﻤﻮس ﻟﻮﭘﯿﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﻠﻮ آﻣﺪ و ﭘﺴﺮ ﺧﻮاﻧﺪه اش را در اﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ‪:‬‬
‫ﺗﻮﻟﺪت ﻣﺒﺎرك ﻫﺮي‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮدش ﺑﻔﻬﻤﺪ ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﯾﻪ‬
‫ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ اي ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺮي ﻫﻤﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪﻧﺪ ‪ ...‬ﺣﺘﯽ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﺮا اﯾﻦ‬
‫ﺣﺮف را زد وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﺶ ﭘﯿﺶ آﻣﺪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﻨﺪ ﭼﻨﺪ‬
‫‪٣۶٣‬‬

‫ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﯽ ﺑﮕﻮﯾﺪ ‪ ...‬ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺗﻪ دﻟﺶ ﺑﻮد را ﺑﻪ زﺑﺎن آورد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﺟﺸﻦ ﺗﻮﻟﺪ از ﻫﻤﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﻫﺮي ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و‬
‫اداﻣﻪ داد ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯿﺪ و ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﻄﻮري ﻣﺤﺒﺖ‬
‫ﺷﻤﺎ رو ﺟﺒﺮان ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻫﺮي ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﻪ آن دو زد‬
‫‪ ....‬ﻣﻦ ﺗﺎ ﺳﻦ ﯾﺎزده ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﺴﯽ ﻣﻦ را دوﺳﺖ ﻧﺪاره و ﮐﺴﯽ ﺣﺎﺿﺮ‬
‫ﻧﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ دوﺳﺖ ﺑﺸﻪ‪ ...‬وﻟﯽ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدم ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﻗﻄﺎر ﺑﻪ‬
‫ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﻣﯽ رﻓﺘﻢ ﺑﺎ ﯾﻪ ﭘﺴﺮ ﻣﻮ ﻗﺮﻣﺰ و ﯾﮏ دﺧﺘﺮ ﻣﻮ ﻗﻬﻮه اي اﺷﻨﺎ ﺷﺪم ‪ ...‬ﺗﺎ اون‬
‫ﻣﻮﻗﻊ ﻣﻌﻨﺎي دوﺳﺘﯽ رو ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺎ اون ﻣﻮﻗﻊ ﻫﯿﭻ دوﺳﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﻣﻌﻨﺎي‬
‫دوﺳﺖ واﻗﻌﯽ رو درك ﮐﻨﻢ ‪ ...‬اون دو ﻧﻔﺮ ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺧﻮاﻫﺮ و ﺑﺮدارﻫﺎي ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬
‫ﺷﺪﻧﺪ و در ﺗﻤﺎم ﻟﺤﻈﺎت ﮐﻨﺎر ﻣﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﺘﯽ در ﺳﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ‪ ...‬در ﺗﻤﺎم‬
‫دردﺳﺮﻫﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﻨﺎرم ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ و ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻣﻨﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺰاﺷﺘﻨﺪ ‪ ...‬ارﺗﺒﺎط ﻣﺎ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ‬
‫روز ﺑﻪ روز ﻗﻮي ﺗﺮ و ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ ﺷﺪ ‪ .....‬وﻗﺘﯽ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ آﻣﺪم و ﺑﺎ ﺷﻤﺎ‬
‫آﺷﻨﺎ ﺷﺪم و ﺷﺎدي و ﺻﻤﯿﻤﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺷﻤﺎﻫﺎ رو دﯾﺪم آرزو ﮐﺮدم ﮐﺎش ﻣﻦ ﻫﻢ‬
‫‪٣۶۴‬‬

‫ﺧﺎﻧﻮاده اي ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ داﺷﺘﻢ ‪ ...‬اﻣﺎ زﯾﺎد ﻃﻮل ﻧﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ آرزوم ﺑﺮآورده ﺷﺪ ‪ ...‬ﯾﺎدﻣﻪ‬
‫آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﭼﻨﺪ روز ﭘﯿﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺷﺎﯾﺪ ﺗﻮ ﺧﻮدت ﻧﺪوﻧﯽ ﻫﺮي وﻟﯽ ﺗﻮ اﻻن‬
‫ﻋﻀﻮي از ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎ ﻫﺴﺘﯽ‪.‬‬
‫و ﻣﻦ اﻻن ﯾﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺰرگ دارم ﯾﮏ ﭘﺪر و ﻣﺎدر‪ ،‬ﯾﻪ ﭘﺪرﺧﻮاﻧﺪه و ﻣﺎدرﺧﻮاﻧﺪه‪ 6 ،‬ﺗﺎ‬
‫ﺑﺮادر ﻣﻮ ﻗﺮﻣﺰ و ﯾﮏ ﺧﻮاﻫﺮ ﻣﻮ ﻗﻬﻮه اي و ﺗﻌﺪاد زﯾﺎدي دوﺳﺖ ‪ ...‬اﻻن ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﺮ‬
‫ﻣﻮﻗﻌﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ اون روز ﺑﺎ رون آﺷﻨﺎ ﺷﺪم و اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﯾﮏ اﻓﺘﺨﺎره ﮐﻪ‬
‫ﻋﻀﻮي از ﺧﺎﻧﻮاده ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻢ ‪ ...‬در آﺧﺮ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﮕﻢ ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮم ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ اﯾﻦ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺮ ﮐﺎري اﻧﺠﺎم ﺑﺪم و ﻧﻤﯽ زارم وﻟﺪﻣﻮرت دوﺑﺎره ﺧﺎﻧﻮادﻣﻮ ازم ﺑﮕﯿﺮه‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﻫﺮي در آﻏﻮﺷﺶ ﮔﺮﻓﺖ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ اﺷﮏ ﻣﯽ رﯾﺨﺖ‬
‫ﺣﺮف ﻣﯿﺰد ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺟﺰ ﺧﻮدش ﻣﺘﻮﺟﻪ اﻧﻬﺎ ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده وﯾﺰﻟﯽ ﻫﻢ اﯾﻦ ﯾﮏ اﻓﺘﺨﺎره ﮐﻪ ﭘﺴﺮي ﻣﺜﻞ ﺗﻮ دارﯾﻢ‪.‬‬
‫‪٣۶۵‬‬

‫رون ﻧﯿﺰ دﺳﺘﯽ روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺮي ﮔﺬاﺷﺖ‪ :‬ﻫﯽ رﻓﯿﻖ ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﺟﺎﻟﺒﯽ ﺑﻮد وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﺮه‬
‫ﮐﯿﮏ رو ﺑﺒﺮي ﮐﻪ ﻣﻦ دارم از ﮔﺸﻨﮕﯽ ﻣﯿﻤﯿﺮم‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﺎﻧﻮاده ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ﻓﻀﺎي آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ ﺣﺘﯽ‬
‫ﻣﻮدي ﺑﺪ اﺧﻼق ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺴﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ او را ﻣﯽ دﯾﺪ اﯾﻦ ﺑﺎر ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺧﻮردن ﮐﯿﮏ ﺟﺸﻦ ﺗﻮﻟﺪ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از ﺑﺎز ﮐﺮدن ﮐﺎدوﻫﺎ و‬
‫ﺷﻮﺧﯽ ﻫﺎي ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮي از ﺑﻘﯿﻪ ﻋﺬر ﺧﻮاﻫﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﺧﺴﺘﮕﯽ‬
‫زﯾﺎد‪ ،‬ﺳﺮ درد و ﺳﺮ ﮔﯿﺠﻪ ﺷﺪﯾﺪ ﺑﻪ اﺗﺎق رون ﺑﺮﮔﺸﺖ و اﺻﻼً ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﺧﻮاﺑﺶ‬
‫ﺑﺮد ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﭼﯿﺰي در ﺑﺪﻧﺶ در‬
‫ﺣﺎل ﺣﺮﮐﺖ اﺳﺖ ‪ ...‬ﻫﻢ اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺑﯽ و ﻫﻢ اﺣﺴﺎس ﺑﺪي داﺷﺖ ‪ ...‬در ﮐﻞ ﺷﺐ ﻧﺎ‬
‫آراﻣﯽ داﺷﺖ و ﺧﻮب ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺨﻮاﺑﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم روز ﻋﺮوﺳﯽ ﻓﺮا رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫‪٣۶۶‬‬

‫ﺑﺎرو ﮐﻪ در ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻣﺮﮐﺰ ﺳﺮ و ﺻﺪا و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺑﻮد ‪ ...‬در اﯾﻦ ﯾﮑﯽ و دو روز ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺮاﺳﻢ ﺟﺸﻦ ﻋﺮوﺳﯽ و ﻧﯿﺰ آﻣﺪن ﺧﺎﻧﻮاده ﻓﻠﻮر ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻗﺒﻞ ﺷﻠﻮغ ﺗﺮ و ﭘﺮ ﺳﺮ و‬
‫ﺻﺪا ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﺧﺎﻧﻮاده ﭘﺮ ﺟﻤﻌﯿﺖ دﻻﮐﻮر ﻧﯿﺰ روز ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﺑﺎرو آﻣﺪﻧﺪ و ﭼﻮن در ﺑﺎرو‬
‫دﯾﮕﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮاي اﻧﻬﺎ ﻧﺒﻮد ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻨﺎر ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮدﺷﺎن ﭼﺎدر ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ‬
‫داﺧﻞ آن ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺑﺎرو اﺗﺎق داﺷﺖ و ﻧﯿﺰ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺒﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮﭘﺎ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﻓﻠﻮر ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺳﻪ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮﺷﺎن ﺧﯿﻠﯽ زود ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده وﯾﺰﻟﯽ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ‬
‫اﻧﻬﺎ راﺣﺖ ﺣﺮف ﻣﯽ زدﻧﺪ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ از ﺣﻀﻮر ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﻣﺸﻬﻮر ﻧﯿﺰ در اﯾﻨﺠﺎ ﻣﺘﻌﺠﺐ‬
‫ﺷﺪﻧﺪ ‪ ...‬اﻧﻬﺎ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮي دوﺳﺖ ﺻﻤﯿﻤﯽ رون و در واﻗﻊ ﺣﺎﻻ ﻋﻀﻮي از اﯾﻦ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻌﺠﺐ ﻫﺮ دو ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎي وﯾﺰﻟﯽ و دﻻﮐﻮر ﺷﺪه ﺑﻮد آﻗﺎي اﻣﺎﻧﻮﺋﻞ‬
‫دﻻﮐﻮر و آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ....‬آن دو ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﻃﻮري ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف ﻣﯽ زدﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ رﻓﺎﻗﺖ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ اي ﺑﯿﻦ اﻧﻬﺎ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ‪ ....‬روز ﻗﺒﻞ ﻧﯿﺰ آن دو ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫وﻗﺘﺸﺎن را در اﻧﺒﺎري ﻣﺨﺼﻮص آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﮔﺬراﻧﺪﻧﺪ و ﺗﺎ ﭘﺎﺳﯽ از ﺷﺐ ﺻﺪاﻫﺎي‬
‫ﻋﺠﯿﺐ و ﻏﺮﯾﺒﯽ از اﻧﺒﺎري ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن ﺻﺪاي ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ و‬
‫‪٣۶٧‬‬

‫دﻻﮐﻮر آن دو ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﻧﺪ از اﻧﺠﺎ ﺑﯿﺮون ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ‪ ....‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ آﻗﺎي‬
‫دﻻﮐﻮر ﻣﺜﻞ اﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﺑﻪ وﺳﺎﯾﻞ ﻣﺸﻨﮕﯽ ﻋﻼﻗﻪ ﻋﺠﯿﺒﯽ دارد و ﺣﺘﯽ ﻣﺜﻞ آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ‬
‫ﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﺮﻧﺪه درﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺎدر ﻓﻠﻮر ﺣﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از دﺧﺘﺮش زﯾﺒﺎ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻃﻮري ﮐﻪ وﻗﺘﯽ داﺷﺖ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده وﯾﺰﻟﯽ‬
‫آﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻋﻘﻞ و ﻫﻮش ﺗﻤﺎم ﻣﺮدان وﯾﺰﻟﯽ را ﺑﺮد و ﻫﻤﻪ ﻣﺒﻬﻮت زﯾﺒﺎﯾﯽ او ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺎ ﻃﻠﺴﻤﯽ اﻧﻬﺎ از اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺎرج ﮐﺮد ‪ ....‬اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﺧﯿﺮه ﺷﺪن ﻣﺮدان‬
‫وﯾﺰﻟﯽ دﻟﯿﻞ داﺷﺖ و ان وﯾﻼ ) ﭘﺮﯾﺰاد ( ﺑﻮدن ﺧﺎﻧﻢ دﻻﮐﻮر ﺑﻮد‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ دﻻﮐﻮر ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬
‫دﺧﺘﺮش درﺻﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮي از ﺧﻮن وﯾﻼ دروﻧﺶ وﺟﻮد داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻗﺮار ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺮاﺳﻢ ﻋﺮوﺳﯽ را در ﻋﻠﻔﺰارﻫﺎ ‪ ...‬ﮐﻪ ﻫﺮي و رون و ﺑﺮادراﻧﺶ ﺑﺎرﻫﺎ در‬
‫ان ﮐﻮﺋﯿﺪﯾﭻ ﺑﺎزي ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺮﮔﺰار ﺷﻮد ‪ ....‬ﯾﮏ ﺳﮑﻮي رﻗﺺ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺒﺎ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﺎﻧﻢ‬
‫دﻻﮐﻮر ﺗﺰﺋﯿﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد درﺳﺖ در وﺳﻂ ﻋﻠﻔﺰار و ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻣﻬﻤﺎن ﻫﺎ ﻗﺮار داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻗﺒﻞ از ﺑﺮﮔﺰاري ﻣﺮاﺳﻢ ﻋﺮوﺳﯽ اﺳﺘﺮس زﯾﺎدي داﺷﺖ ‪ ..‬او ﺗﺎ ﺣﺎﻻ در ﻫﯿﭻ ﻣﺮاﺳﻢ‬
‫ﻋﺮوﺳﯽ ﺟﺎدوﮔﺮان ﺷﺮﮐﺖ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد و ﺳﻨﺖ و آﯾﯿﻦ اﯾﻦ ﻣﺮاﺳﻢ را ﺑﻠﺪ ﻧﺒﻮد و ﻧﻤﯽ‬
‫‪٣۶٨‬‬

‫داﻧﺴﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﺪ ‪ ....‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﺟﻠﺴﻪ آﻣﻮزﺷﯽ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺘﻪ ﮐﻪ ﭼﺎرﻟﯽ‬
‫ﺑﺮاﯾﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺗﻤﺎم ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ داد را ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ از اﺳﺘﺮﺳﺶ ﮐﻢ‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎي ﺷﺐ ﺑﻮد و ﻫﺮي ﺑﻪ ﻣﺤﻞ رﻗﺺ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ‬
‫آﺳﻮدﮔﯽ ﺧﺎﻃﺮ و ﺑﺪون دﻏﺪﻏﻪ و ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﯿﺎﻧﺸﺎن‪ ،‬ﻣﺸﻐﻮل رﻗﺼﯿﺪن ﺑﺎ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ دو دوﺳﺘﺶ ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﻬﺎ اﺣﺴﺎس ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻧﺸﺎن داده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ و از ﯾﮏ ﻃﺮف ﻫﻢ ﻧﮕﺮان ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ راﺑﻄﻪ ي آﻧﻬﺎ ﺗﺎﺛﯿﺮي ﺑﺮ دوﺳﺘﯿﺸﺎن ﺑﺎ او‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺟﯿﻨﯽ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ دو ردﯾﻒ دور ﺗﺮ از او‬
‫ﺑﯿﻦ دوﻗﻠﻮﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از روي ﺣﺎﻟﺖ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ او‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل اﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﺎراﺣﺖ! او ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﻘﻄﻪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ دﯾﺪن او در اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ از دﺳﺖ ﺧﻮدش ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﺪ‪ .‬او ﻣﺜﻼً ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل‬
‫ﺑﺎﺷﺪ؛ ﭼﻮن ﻋﺮوﺳﯽ ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺶ ﺑﻮد‪ .‬از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮ ﺧﻼف ﻣﯿﻠﺶ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪه ﺑﻮد از او‬
‫‪٣۶٩‬‬

‫ﺑﺮاي رﻗﺺ در ﻣﺮاﺳﻢ دﻋﻮت ﻧﮑﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد؛ اﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ از او دورﺗﺮ ﻣﯽ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﻨﯿﺖ‬
‫او ﻧﯿﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯿﺸﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺑﺮاي ﺧﻮدش‬
‫اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ او ﻫﺮ وﻗﺖ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ‬
‫ﺷﻮد‪ ،‬او را از دﺳﺖ ﻣﯽ دﻫﺪ ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻔﺮﯾﻨﯽ روي او ﻗﺮار داﺷﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮد ﺳﺮﻧﻮﺗﺶ ﭼﯿﺰي ﺟﺰ ﻣﺮگ ﻧﺒﺎﺷﺪ ‪ ....‬و دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ اﯾﻦ‬
‫اﺗﻔﺎق ﺑﺮاي ﺟﯿﻨﯽ ﺑﯿﻔﺘﺪ ‪ ....‬ﭼﻮن اﮔﺮ او را ﻫﻢ از دﺳﺖ ﻣﯽ داد دﯾﮕﺮ دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﮐﺮدن ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ....‬در ﻫﻤﯿﻦ اﻓﮑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ زﺧﻤﺶ ﺑﻪ ﺳﻮزش اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﺶ ﺑﺮد‪ .‬درد ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﺪﯾﺪ ﺗﺮ ﻣﯿﺸﺪ و او ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮﺑﯽ ﻣﻌﻨﺎي آن را درك ﻣﯿﮑﺮد‪.‬ﺑﺪون ﺷﮏ وﻟﺪﻣﻮرت ﺟﺎﯾﯽ در ﻫﻤﺎن ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫از روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭘﺮﯾﺪ و ﭼﻮﺑﺶ را ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﯿﻨﯽ و ﻓﺮد و ﺟﻮرج‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻮﯾﺪ ﯾﺎ‬
‫اﻧﻬﺎ را از ﺣﻀﻮرش ﺑﺎﺧﺒﺮ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺻﺪاي ﺟﯿﻎ و داد ﺑﻠﻨﺪي ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺤﮑﻢ دﺳﺖ ﺟﯿﻨﯽ‬
‫را ﮔﺮﻓﺖ و زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ "از ﮐﻨﺎر ﻣﻦ دور ﻧﺸﻮ"‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﮑﻮي رﻗﺺ‬
‫ﺑﺮد ﺗﺎ رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪٣٧٠‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﻣﻬﻤﺎن ﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺎ اﯾﻨﮕﻪ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻓﻌﻼً از ﺳﭙﺮﻫﺎي دﻓﺎﻋﯽ ﺑﺎرو ﻋﺒﻮر ﮐﻨﻨﺪ وﻟﯽ آﻧﻬﺎ ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ‪ .....‬اﻟﻔﺮد‬
‫ﺑﺎﻟﺪوﯾﻦ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﻌﺪادي از ﻣﻬﻤﺎن ﻫﺎي وﺣﺸﺖ زده را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻧﻘﻄﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه ﺑﺮاي ﻏﯿﺐ و ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﻌﺪادي از ﻣﺤﻔﻠﯿﺎن ﻫﻢ‬
‫ﺑﺮاي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺨﻮاران ﭘﺸﺖ ﻣﺮز ﺳﭙﺮﻫﺎي دﻓﺎﻋﯽ ردﯾﻒ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي در ﺷﻠﻮﻏﯽ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﺳﺖ دو دوﺳﺘﺶ را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي آﻧﻬﺎ را ﺻﺪا‬
‫زد‪:‬‬
‫‪ -‬رون ‪ ...‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ‪...‬‬
‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻧﮕﺮان ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﯿﺪا ﺷﺪ‪ .‬او ﺑﺎ ﯾﮏ دﺳﺘﺶ رون و ﺑﺎ‬
‫دﺳﺖ دﯾﮕﺮ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﭘﯿﺶ او ﻣﯽ آﻣﺪ‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ‬
‫ﻓﺮﺻﺖ ﺣﺮف زدن ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﯾﮏ دﻓﺘﺮﭼﻪ ي ﮐﻮﭼﮏ را از ﺟﯿﺐ ﮐﺘﺶ ﺑﯿﺮون آورد و‬
‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﯾﻪ ﭘﻮرﺗﮑﯿﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ رو ﺑﻪ ﯾﻪ ﺟﺎي اﻣﻦ ﻣﯿﺒﺮه‪.‬‬
‫‪٣٧١‬‬

‫ﻫﺮي ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ از اﯾﻨﺠﺎ ﻧﻤﯽ رود ‪ ....‬اﻣﺎ ﻣﻨﺼﺮف ﺷﺪ؛ ﭼﻮن اﮔﺮ او‬
‫از اﯾﻨﺠﺎ ﻧﻤﯽ رﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ را ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ در آن ﺣﺎﻟﺖ آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﺑﻪ زور‬
‫آﻧﻬﺎ را ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد!‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻓﻮراً دﻓﺘﺮﭼﻪ ﯾﺎداﺷﺖ را از آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﮔﺮﻓﺖ و رو ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ! ﻫﺮ ﮐﯽ ﯾﻪ ﻗﺴﻤﺘﺸﻮ ﺑﮕﯿﺮه‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ از اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺮي ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪﻧﺪ؛ ﭼﻮن اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻨﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺮار ﮐﺮدن‬
‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺮي ﺑﺎﺷﺪ؛ وﻟﯽ او اﮐﻨﻮن از آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺧﻮد ﺳﺮﻋﺖ‬
‫ﺑﺒﺨﺸﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺑﻪ ﻫﺮي ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ اﻧﺘﻈﺎر‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﺣﺮﻓﯽ را از او ﻧﺪاﺷﺖ؛ وﻟﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬زود ﺑﺎﺷﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺪاي آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﻫﻤﻪ را ﺑﻪ ﺧﻮد آورد و ﻫﺮﮐﺪام ﯾﮏ ﻗﺴﻤﺖ ﭘﻮرﺗﮑﯽ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ آﻧﻬﺎ ﺧﻮدﺷﺎن را در ﯾﮏ اﺗﺎق دﯾﺪﻧﺪ؛ اﻣﺎ از ﻫﺮي ﺧﺒﺮي ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫‪٣٧٢‬‬

‫***‬
‫ﻫﺮي در آﺧﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ دﺳﺘﺶ را از روي ﮐﺘﺎﺑﭽﻪ ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬
‫آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻫﺮي ﮐﻪ ﻫﻨﻮز اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮي ﺑﻪ‬
‫اﯾﻦ ﺳﺎدﮔﯽ از ﻣﻬﻠﮑﻪ ﻓﺮار ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﯽ ؟ ﭘﺲ ﺗﻮ ﭼﺮا ﻧﺮﻓﺘﯽ ‪ ...‬ﻫﺮي!!!‬
‫ﻫﺮي ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺤﮑﻢ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ :‬ﻣﻦ از اﯾﻨﺠﺎ ﻧﻤﯿﺮم!‬
‫‪ -‬ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ ﮐﻠﻪ ﺷﻖ ﺗﺮ از اﯾﻦ ﺣﺮﻓﺎ ﻫﺴﺘﯽ! ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﯾﻪ ﭘﻮرﺗﮑﯿﻪ دﯾﮕﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدم‬
‫آوردم‪.‬‬
‫ﻫﺮي اﺻﻼً اﻧﺘﻈﺎر ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي را ﻧﺪاﺷﺖ ‪ .....‬ﯾﮏ ﭘﻮرﺗﮑﯽ دﯾﮕﺮ ‪ ....‬وﻟﯽ او اﯾﻨﺠﺎ را ﺑﻪ‬
‫ﻫﯿﭻ ﻗﯿﻤﺘﯽ ﺑﺪون ﻣﺒﺎرزه ﺗﺮك ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ‪ .....‬وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ او ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد ‪ ....‬ﭘﺲ اﻣﮑﺎن ﻧﺪاﺷﺖ ﺧﺎﻧﻮاده وﯾﺰﻟﯽ را ﮐﻪ ﻫﺮي را ﻣﺜﻞ ﯾﮑﯽ از اﻋﻀﺎي ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫ﺷﺎن دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺮك ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪٣٧٣‬‬

‫‪ -‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ‪ ...‬ﻧﻤﯽ رم!‬
‫آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ دﺳﺖ ﻫﺮي را ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﯿﺮي ‪ ...‬ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﻬﺖ ﻣﯽ ﮔﻢ!‬
‫اﻣﺎ ﻫﺮي ﺑﺪون ﺗﻌﺎرف و ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ دﺳﺘﺶ را ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﺟﺎ ﻧﻤﯽ رم ‪ .....‬اﯾﻨﺠﺎ ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﻨﻪ و ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺬارم ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮادم ﺻﺪﻣﻪ ﺑﺰﻧﻪ‬
‫و ﺷﻤﺎﻫﺎ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯿﺪ ﺟﻠﻮﻣﻮ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪ .‬ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ؛ وﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ‬
‫درﺧﻮاﺳﺘﺘﻮن رو ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﯽ در ﺳﮑﻮت ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺼﻤﻢ ﻫﺮي ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ اﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﮐﻠﻪ ﺷﻖ را ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ راﺣﺘﯽ راﺿﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ او را ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎً‬
‫او دوﺑﺎره ﺧﻮدش را اﯾﻨﺠﺎ ﻣﯽ رﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺎﻟﯽ ﻣﻨﻮﻣﯿﮑﺸﻪ ‪ .....‬وﻟﯽ ﺑﻬﺖ اﺧﻄﺎر ﻣﯿﺪم از ﮐﻨﺎر ﻣﻦ ﺗﮑﺎن ﻧﻤﯿﺨﻮري ‪ ....‬ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﺷﺪي؟‬
‫‪٣٧۴‬‬

‫ﺟﻤﻠﻪ ي آﺧﺮش را ﭼﻨﺎن ﺑﺎ ﻗﺎﻃﻌﯿﺖ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﺮي ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﻫﻢ ﺧﻄﻮر ﻧﮑﺮد ﮐﻪ‬
‫از دﺳﺘﻮر آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﺳﺮﭘﯿﭽﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬دﻧﺒﺎل ﻣﻦ ﺑﯿﺎ‪.‬‬
‫آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻫﺮي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﺎﻧﻪ دوﯾﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ‬
‫ﻗﺪﻣﯽ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاي اﻧﻔﺠﺎر ﺑﻠﻨﺪي ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮي ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬اﯾﻦ ﺻﺪاي‬
‫ﭼﯽ ﺑﻮد؟‬
‫آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺟﻮاﺑﺶ را داد‪:‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﺻﺪاﻫﺎ ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪه ﮐﻪ ﺳﭙﺮﻫﺎي دﻓﺎﻋﯽ ﺑﺎرو در ﺣﺎل از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻦ ﻫﺴﺘﻦ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﻋﺒﺎرت "ﺳﭙﺮﻫﺎي دﻓﺎﻋﯽ"‪ ،‬ذﻫﻨﺶ ﺳﺮﯾﻌﺎً ﺑﻪ ﮐﺎر اﻓﺘﺎد و ﺑﻪ ﯾﺎد ﺣﺮف‬
‫ﻫﺎي دﯾﺮوز ﺑﯿﻞ اﻓﺘﺎد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﯾﺎد اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮه اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﻓﻮراً راﻫﺶ را ﮐﺞ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻣﮑﺎﻧﯽ‬
‫ﮐﻪ آن روز ﺑﯿﻞ آﻧﺠﺎ ﺑﻮد‪ ،‬رﻓﺖ‪ .‬آﻧﺠﺎ ﭼﺎرﭼﻮب اﺻﻠﯽ ﺳﭙﺮﻫﺎي دﻓﺎﻋﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺮ اﺿﻄﺮاﺑﺶ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻧﺤﻮه ي درﺳﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺎورد‪.‬‬
‫‪٣٧۵‬‬

‫***‬
‫ﯾﮏ روز ﻗﺒﻞ‬
‫ﺻﺒﺢ زود‪ ،‬ﻫﺮي‪ ،‬ﺑﻌﺪ از ﺟﺸﻦ ﺗﻮﻟﺪ ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻟﮕﯿﺶ ﮐﻪ دﯾﺸﺐ ﺧﺎﻧﻮاده وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺮاي او‬
‫ﺗﺮﺗﯿﺐ داده ﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﯿﺰ ان اﺣﺴﺎس ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪي ﮐﻪ اﺧﺮ ﺷﺐ ﺑﻪ او دﺳﺖ داد ﺑﺎ‬
‫ﺧﺴﺘﮕﯽ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪ ‪ ...‬ﻫﻨﻮز ﺳﺮش ﮔﯿﺞ ﻣﯽ رﻓﺖ ‪ ...‬آﺑﯽ ﺑﻪ ﺳﺮ و ﺻﻮرﺗﺶ زد‬
‫و ﺑﻪ آﺷﭙﺰ ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ و ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﻓﺮدا ﻋﺮوﺳﯽ ﺑﯿﻞ و ﻓﻠﻮر و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ رﯾﻤﻮس‬
‫و ﺗﺎﻧﮑﺲ ﺑﻮد‪.‬‬
‫از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﺎﻟﻪ اي از ﻧﻮر ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ را دﯾﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدش‬
‫ﮔﻔﺖ ﺷﺎﯾﺪ اﺷﺘﺒﺎه دﯾﺪه اﺳﺖ ‪ ...‬ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻨﻮز ﺧﻮاب از ﺳﺮش ﻧﭙﺮﯾﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬وﻟﯽ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ دوﺑﺎره ﻫﺎﻟﻪ ي ﻧﻮراﻧﯽ را دﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﺮس از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ‬
‫ﮐﺸﯿﺪه‪ ،‬آرام آرام ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﺎرو ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮده‬
‫ﺑﺎﺷﻨﺪ! اﻣﺎ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺑﯿﻞ ﺧﯿﺎﻟﺶ راﺣﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﯿﻞ روي زاﻧﻮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﭼﻮﺑﺶ را ﺑﻪ‬
‫اﺷﮑﺎل ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ داد‪ .‬ﮐﻨﺠﮑﺎو ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﺪ ﺑﯿﻞ ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ از در‬
‫‪٣٧۶‬‬

‫ﭘﺸﺘﯽ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﯿﻞ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ زﯾﺮ ﻓﺸﺎر‬
‫ﻗﺮار داﺷﺖ؛ ﭼﻮن ﻋﺮﻗﯽ ﮐﻪ از ﺻﻮرﺗﺶ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ آﻣﺪ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر‬
‫اﻧﺮژي زﯾﺎدي را از او ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺑﯿﻞ ‪ ......‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﭙﺮﺳﻢ داري ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮان ﮐﻪ ﻓﺮدا روز ﻋﺮوﺳﯿﺶ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﻫﺮي در اﯾﻦ وﻗﺖ ﺻﺒﺢ‪،‬‬
‫ﮐﺎرش را ﺗﻤﺎم ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻫﺮي! ﺳﺤﺮﺧﯿﺰ ﺷﺪي! ﻣﻦ داﺷﺘﻢ ﺳﭙﺮﻫﺎي اﻣﻨﯿﺘﯽ اﻃﺮاف ﺑﺎرو رو ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدم‪ .‬ﻫﺮي ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎق ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺪاﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﭼﻄﻮري اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟‬
‫ﻣﻦ ﭼﺎر ﭼﻮب اﯾﻦ ﺳﭙﺮ ﻫﺎ رو ﻃﻮري ﻃﺮاﺣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ از اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﺜﺒﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺑﺎرو دارﯾﻢ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺑﺸﻪ‪ .‬ﺳﭙﺮﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻧﺘﻘﺎل ﻗﺪرت از ﺟﺎدوﮔﺮ ﯾﺎ ﺳﺎﺣﺮه اي ﮐﻪ‬
‫در اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻣﯽ ﺷﻦ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﺳﭙﺮﻫﺎ از اﻧﺮژي اﯾﻦ اﺣﺴﺎﺳﺎت‬
‫ﻣﺜﺒﺖ و ﺧﺎﻃﺮه ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ دارﯾﻢ ﻧﯿﺮو ﻣﯽ ﮔﯿﺮن و ﻗﺪرت ﻣﯽ ﮔﯿﺮن؛ اﻣﺎ‬
‫ﺧﯿﻠﯽ اﻧﺮژي از ﻃﺮف ﻣﯽ ﮔﯿﺮه ‪ ...‬دوﺳﺖ داري ﯾﺎدت ﺑﺪم؟‬
‫‪٣٧٧‬‬

‫‪ -‬اﮔﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﯽ‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯿﺸﻢ‪.‬‬
‫ﺑﯿﻞ ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺑﯿﺎن ﯾﮏ اﺳﺘﺎد‪ ،‬ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ دادن درﺑﺎره ي ﻧﺤﻮه ي ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ و وردﻫﺎي ﻻزم ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻗﺪري ﺧﻮب ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯽ داد ﮐﻪ ﻫﺮي در ﻣﺮﺗﺒﻪ ي‬
‫دوم‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺣﺮﮐﺎت ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ و ورد ﻻزم را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت و ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ دوﺳﺘﺎن و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺻﺪﻣﻪ‬

‫ﺑﺰدﻧﺪ ‪ ....‬و ﺑﯿﻞ و رﯾﻤﻮس ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻋﺮوﺳﯽ ﺧﯿﻠﯽ زﺣﻤﺖ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ؛ ﭘﺲ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﯽ‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﮐﺎرﺷﺎن را اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﻨﺪ‪ .‬ﺷﺮوع ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺣﺮﮐﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻞ ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن‬
‫داده ﺑﻮد ﮐﺮد؛ در ﺣﯿﻦ اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﮐﺎر‪ ،‬در ذﻫﻨﺶ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﺎﻃﺮاﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺑﺎرو‬
‫ﺑﻮد ﻣﯽ ﮔﺸﺖ‪:‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ ﺑﺎرو آﻣﺪه و ﺑﺎ دﯾﺪن آﻧﺠﺎ اﺣﺴﺎس آراﻣﺶ ﮐﺮده ﺑﻮد ‪...‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ در ﮐﻤﺘﺮ از دو روز ﺗﻤﺎم ﻏﺬاﻫﺎي ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ي او را ﮐﺸﻒ ﮐﺮده و‬
‫‪٣٧٨‬‬

‫ﻫﻤﯿﺸﻪ از آن ﻏﺬاﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻣﻘﺪار را در ﻇﺮف او ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺎدراﻧﻪ و‬

‫ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﻪ اي را ﮐﻪ ﻧﺜﺎر او ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ او ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﯾﮑﯽ از ﭘﺴﺮﻫﺎﯾﺶ رﻓﺘﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد ‪.....‬‬
‫ﭘﺎﻫﺎي ﻫﺮي ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻟﺮزﯾﺪن ﮐﺮد و ﮐﻢ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ روي زﻣﯿﻦ ﺑﯿﻔﺘﺪ؛ وﻟﯽ ﻫﺮ ﻃﻮر‬
‫ﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﺮﭘﺎ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺮ ﺧﺎﻃﺮاﺗﺶ اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﺎ او درﺑﺎره ي وﺳﺎﯾﻞ ﻣﺸﻨﮕﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﻫﯿﺠﺎن زده‬
‫ﻣﯿﺸﺪ‪ .‬ﭼﺎرﻟﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻨﺪ روز ﭘﯿﺶ ﺑﺎ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﺟﺎﻧﺶ ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ ﺑﻪ او‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﭘﺮاﯾﻮت دراﯾﻮ آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﯿﻞ‪ ،‬ﻓﺮد و ﺟﺮج ﮐﻪ ﺑﺎ او ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﺑﺮادر ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ رﻓﺘﺎر ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ...‬او را ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮدش دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ و ﻧﻪ ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻬﺮﺗﺶ ﺟﯿﻨﯽ ‪....‬‬
‫اﯾﻦ دﺧﺘﺮ را ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ دوﺳﺖ داﺷﺖ و ﺣﻀﻮر او ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﻋﺚ آراﻣﺸﺶ ﻣﯽ ﺷﺪ و اﯾﻦ‬
‫آراﻣﺶ را ﻣﺪﯾﻮن دوﺳﺘﯽ ﺑﺎ رون و اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ و اﻓﺮادش ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ اوﻟﯿﻦ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ در آن اﺣﺴﺎس آراﻣﺶ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪٣٧٩‬‬

‫ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﮐﻮﺋﯿﺪﯾﭽﯽ ﮐﻪ دﯾﺮوز ﺑﺎزي ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ را ﺑﻪ ﯾﺎد آورد ﮐﻪ در ﻋﻠﻔﺰارﻫﺎ ﺑﺎزي‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ و ﺟﻦ ﻫﺎي ﺑﺎﻏﭽﻪ را ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻮﺧﯽ و ﺧﻨﺪه ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﭘﺮﭼﯿﻦ ﭘﺮﺗﺎب‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫زاﻧﻮﻫﺎي ﻫﺮي ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﻘﺎوﻣﺘﺸﺎن را از دﺳﺖ دادﻧﺪ و او ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ زﻧﺎن روي زﻣﯿﻦ‬
‫اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ درد زﺧﻢ ﺳﺮش از ﯾﮏ ﻃﺮف و از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺷﺪﯾﺪ ﺳﻌﯽ‬
‫داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺮ او ﻏﺒﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ؛ اﻣﺎ او ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮات ﻣﺜﺒﺘﺶ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﺧﺎﻧﻪ ي ﺧﺎﻧﻮاده اي ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ از او ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ؛ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ‬
‫دﯾﮕﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎري ﻧﮑﺮد؛ ﭘﺲ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻮج ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي از ﺟﺎدوي ﺧﺎم و از ﻫﻢ ﮔﺴﯿﺨﺘﻪ از ﭼﺎر ﭼﻮب اﺻﻠﯽ ﺳﭙﺮﻫﺎي دﻓﺎﻋﯽ‬
‫ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﺮد‪.‬‬
‫***‬
‫اﻓﺮاد ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ اﻟﺴﺘﻮر ﻣﻮدي و آﻟﻔﺮد ﺑﺎﻟﺪوﯾﻦ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ آﻣﺎده ﺑﺎش ﻗﺮار‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻌﺪاد ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ از آﻧﻬﺎ ﺑﻮد؛ اﻣﺎ آﻧﻬﺎ ﯾﮏ ﻧﮑﺘﻪ ي ﻣﻬﻢ را ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ‬
‫‪٣٨٠‬‬

‫و آن ﻫﻢ ﺣﻀﻮر وﻟﺪﻣﻮرت در ﭘﺸﺖ ﺳﭙﺮﻫﺎي دﻓﺎﻋﯽ ﺑﺎرو ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم آﺧﺮﯾﻦ ﺳﭙﺮ‬
‫دﻓﺎﻋﯽ ﻧﯿﺰ در ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ و ﺟﻨﮓ آﻏﺎز ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ آﻣﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭘﺎي ﻣﺮگ ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﻨﺪ؛ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻀﻮر وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫در اﯾﻨﺠﺎ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬روﺣﯿﻪ ﺷﺎن ﺑﻪ ﺷﺪت ﺿﻌﯿﻒ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﮐﺎر ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻮد؛‬
‫اﻣﺎ ﺑﺎ ﺣﻀﻮر وﻟﺪﻣﻮرت دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ اﻣﯿﺪي ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻮري ﺧﯿﺮه ﮐﻨﻨﺪه از‬
‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﺤﻔﻠﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬دﯾﻮارﻫﺎي‬
‫دﻓﺎﻋﯽ ﺑﺎرو ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در ﺣﺎل ﺗﺮﻣﯿﻢ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﺮﮔﺨﻮار ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ‬
‫ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪﻧﺪ؛ اﻣﺎ آﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻮﺷﯿﺎرﺗﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺟﻠﻮي‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن ﺳﭙﺮي درﺳﺖ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ در اﺛﺮ ﻧﯿﺮوي ﻗﻮي و ﺧﺎم ﻫﺮي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﭙﺮﺷﺎن وارد‬
‫ﻣﯿﺸﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻘﺐ راﻧﺪه ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ روال ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ ﺟﻠﻮﺗﺮ از ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﭙﺮﻫﺎي ﻗﺒﻠﯽ‬
‫ﺑﺎرو ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ ﺑﻮدﻧﺪ اداﻣﻪ داﺷﺖ و ﺳﭙﺲ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﯿﻞ وﯾﺰﻟﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﭼﺎرﭼﻮب ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه ي او ﺳﭙﺮﻫﺎي اﯾﻨﺠﺎ را‬
‫دوﺑﺎره ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮐﺮده اﺳﺖ؛ اﻣﺎ او ﮐﺴﯽ را ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺳﭙﺮﻫﺎ را ﺑﺎ اﯾﻦ ﻗﺪرت‬
‫‪٣٨١‬‬

‫ﺗﻘﻮﯾﺖ و ﺣﺘﯽ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ ﺟﻠﻮﺗﺮ از ﺟﺎي ﻗﺒﻠﯽ ﺑﺒﺮد؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭼﺎر‬
‫ﭼﻮب در آن ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ از ﺷﺪت ﺣﯿﺮت ﮔﺮد ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ داﺷﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ داد ‪ ....‬از ﺷﺪت ﺧﺴﺘﮕﯽ روي زاﻧﻮ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‬
‫و از ﺳﺮ و ﺻﻮرﺗﺶ ﻋﺮق ﻣﯽ رﯾﺨﺖ؛ وﻟﯽ ﻫﻨﻮز داﺷﺖ ﺑﻪ ﮐﺎرش اداﻣﻪ ﻣﯿﺪاد‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ‬
‫ﺧﺴﺘﻪ اﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻮد ‪ ....‬ﺑﺮﻗﯽ از ﺧﺸﻢ در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ ‪ .....‬ﺑﻘﯿﻪ ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ‬
‫ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺣﯿﺮت ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﯿﻞ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ دوﯾﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ او رﺳﯿﺪ ﺑﺎ دﻟﺴﻮزي ﺑﺴﯿﺎر ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮي! ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﻪ اي و ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯽ؛ وﻟﯽ ﺧﻮب ﮔﻮش ﺑﺪه ﺑﺒﯿﻦ‬
‫ﭼﯽ ﻣﯿﮕﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﮐﻤﮑﺖ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﭙﺮﻫﺎي اﯾﻨﺠﺎ رو ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ي دﯾﮕﻪ ﻧﮕﻪ‬
‫دارﯾﻢ ﺗﺎ ﮐﻤﮏ ﺑﺮﺳﻪ ‪ ....‬ﻣﯽ دوﻧﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﻪ ‪ ....‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮام اﻧﺮژﯾﻤﻮ ﺑﻬﺖ ﺑﺪم‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ دﺳﺘﺶ را روي ﺳﺮ ﻫﺮي ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻌﺪ از ﺧﻮاﻧﺪن وردي‪ ،‬اﻧﺮژﯾﺶ را ﺑﻪ ﻫﺮي‬
‫ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪٣٨٢‬‬

‫ﻫﺮي ﮐﻪ از ﺷﺪت ﺿﻌﻒ روي دو زاﻧﻮ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺗﯿﺮ و ﻣﺎت ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬‬
‫ﺻﺪاي ﺑﯿﻞ را ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ داﺷﺖ ﺑﺎ او ﺣﺮف ﻣﯽ زد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ از ﺣﺮف ﻫﺎي ﺑﯿﻞ‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﺠﻮم ﺟﺮﯾﺎن اﻧﺮژي را ﺑﻪ‬
‫ﺑﺪﻧﺶ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﺑﺎر ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎره از روي دوﺷﺶ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮد‪ .‬اﺣﺴﺎﺳﯽ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺻﺒﺢ زود از ﺧﻮاب ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﺪ و دوﺳﺖ‬
‫داﺷﺖ دوﺑﺎره ﺑﺨﻮاﺑﺪ ‪ ....‬دوﺳﺖ داﺷﺖ اﯾﻦ اﻧﺮژي ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﺧﻮدش ﺑﺪاﻧﺪ ﭼﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﮑﯿﺪن ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻣﻨﺒﻊ اﻧﺮژي ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﯾﮏ‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﻪ دﻗﺖ ﺗﻤﺎم ﺣﺮﮐﺎت او را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ و ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻗﺼﺪ او ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻼه ﺷﻨﻠﺶ را را روي ﺳﺮش ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ....‬از ﯾﮏ ﻃﺮف ﺣﺮﮐﺎت ﭘﺎﺗﺮ را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ‬
‫داﺷﺖ و از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﻧﯿﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ؛ ﭼﻮن ﺑﺮ ﺧﻼف اﻧﺘﻈﺎرش ﮐﺴﯽ دوﺑﺎره ﺳﭙﺮﻫﺎ رو ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺑﯿﺸﺘﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ‬
‫ﺗﺮﻣﯿﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد؛ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺧﻮدش ﺑﺮاي ازﺑﯿﻦ ﺑﺮدن ﺳﭙﺮﻫﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ‬
‫دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ او ﻣﺒﺎرزه اي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﺎﻟﻪ ﻫﺎي ﻗﺪرت وﻟﺪﻣﻮرت را از ان ﻓﺎﺻﻠﻪ‬
‫ﺑﻪ وﺿﻮح ﻣﯽ دﯾﺪ؛ او در ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﻏﺮق ﺷﺪه ﺑﻮد ﺣﺘﯽ ﻫﺎﻟﻪ ﻫﺎي ﻗﺪرﺗﺶ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ‬
‫‪٣٨٣‬‬

‫ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﮐﻪ دروﻧﺶ ﺑﻮد ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد اﻣﺎ ﺣﺎﻻ وﻗﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ اول‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺟﻠﻮي ﮐﺎر ﭘﺴﺮك را ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ دﺳﺖ ﺑﯿﻞ را از روي ﺳﺮ‬
‫ﻫﺮي ﭘﺲ زد و ﺑﺎ ﭘﺮﺧﺎش ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽ دوﻧﯽ داري ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟‬
‫اﻧﺮژي ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از ﻗﻄﻊ ﺷﺪن ارﺗﺒﺎﻃﺶ ﺑﺎ ﻣﻨﺒﻊ اﻧﺮژي ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ‬
‫ﺗﺤﻠﯿﻞ رﻓﺖ‪ .‬ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﺳﭙﺮﻫﺎ اﻧﺮژي ﺑﯿﺸﺘﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ زﻣﺎن درﺳﺖ ﮐﺮدن آﻧﻬﺎ از ﻓﺮد‬
‫ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬دﯾﺪﮔﺎن ﻫﺮي ﮐﻢ ﮐﻢ ﺗﺎر ﺷﺪﻧﺪ و ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﺮي از ﻫﻮش رﻓﺖ‪.‬‬
‫آﺧﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ دﯾﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن اﻓﺮاد وزارت ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻓﺮو رﯾﺨﺘﻦ دوﺑﺎره ي ﺳﭙﺮﻫﺎ و‬
‫ﺟﺮو ﺑﺤﺚ ﺑﯿﻞ ﺑﺎ آن ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ او ﻃﻠﺴﻢ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي را ﮐﻪ‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﻓﺮد ﻣﻮرد ﻧﻈﺮش ﮐﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬
‫***‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ ﺧﺸﻢ در آن ﻃﺮف ﺳﭙﺮ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﺰاﺣﻤﯽ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﺳﭙﺮﻫﺎ را ﺑﺎ ﻗﺪرت‬

‫ﺑﯿﺸﺘﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺣﯿﺮت و ﺗﻌﺠﺐ و ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ‪ ،‬ﭘﺎﺗﺮ را‬
‫‪٣٨۴‬‬

‫دﯾﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم داده اﺳﺖ‪ .‬از ﯾﮏ ﻃﺮف او را ﺗﺤﺴﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ .....‬او اﺣﺘﺮام‬
‫زﯾﺎدي ﺑﺮاي اﻓﺮادي ﮐﻪ ﻗﺪرت ﺟﺎدوﯾﯽ ﺑﺎﻻ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮد و از ﯾﮏ ﻃﺮف دﯾﮕﺮ‪ ،‬اﯾﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع او را ﺑﻪ ﻫﺮاس وا ﻣﯽ داﺷﺖ‪ .‬دﺷﻤﻨﺶ روز ﺑﻪ روز ﻗﻮي ﺗﺮ ﻣﯿﺸﺪ و ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ‬
‫زودﺗﺮ او را از ﺳﺮ راﻫﺶ ﺑﺮﻣﯽ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﯾﻦ ﺑﺎر ﺧﻮدش دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺷﺪ و‬
‫ﺷﺮوع ﺑﻪ از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن ﻻﯾﻪ ﻫﺎي دﻓﺎﻋﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﭼﯿﺰ ﻋﺠﯿﺒﯽ در ﺳﭙﺮﻫﺎ وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺮاﯾﺶ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﺪ ﺳﭙﺮ ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ از ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎدي ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻧﺎﭼﺎر ﺷﺪ ﺑﺮاي‬
‫ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ دﯾﻮارﻫﺎي دﻓﺎﻋﯽ‪ ،‬از ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن آﺧﺮﯾﻦ ﺳﭙﺮ دﻓﺎﻋﯽ‪ ،‬ﺑﺎ آﭘﺎرات اﻓﺮاد وزارت ﺧﺎﻧﻪ و ﺑﺮﺧﻮرد ﻃﻠﺴﻤﯽ از‬
‫ﻧﺎﮐﺠﺎ ﺑﻪ او ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺷﺪ‪ .‬درد ﺷﺪﯾﺪي را در ﻗﻔﺴﮥ ﺳﯿﻨﻪ اش اﺣﺴﺎس ﮐﺮد‪ .‬ﻗﯿﺎﻓﻪ اش‬
‫درﻫﻢ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺸﺪ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ داﻧﺶ وﺳﯿﻊ ﺟﺎدوي‬
‫ﺳﯿﺎﻫﺶ اﯾﻦ اﺟﺎزه را داد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬اﮔﺮ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺟﺎدو ﺳﻔﯿﺪي‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﻣﯽ آﻣﺪ‪ ،‬دﯾﺮ واﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﺑﻪ ﻣﺪت ‪ 5‬دﻗﯿﻘﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﯿﭻ‬
‫ﺟﺎدوﯾﯽ اﺟﺮا ﮐﻨﺪ و اﯾﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﯽ دﻓﺎع ﺷﺪﻧﺶ ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ اﻻن ﻫﻢ در ﻣﻌﺮض‬
‫ﺧﻄﺮ ﺑﻮد؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ رﯾﺴﮏ ﻧﮑﺮد و ﻓﻮراً آﭘﺎرات ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫‪٣٨۵‬‬

‫***‬
‫ﻗﺮارﮔﺎه ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ‬
‫ﺑﺎ ﺧﺸﻢ در اﺗﺎق راه ﻣﯽ رﻓﺖ ‪ ....‬اﺻﻼً ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎد ‪ ....‬ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪....‬‬
‫ﺑﻌﺪ ازاﯾﻨﮑﻪ آﺧﺮﯾﻦ ﺳﭙﺮ را ازﺑﯿﻦ ﺑﺮد‪ ،‬ﺻﺪاي آﭘﺎرات ﻫﺎي ﻣﺘﻮاﻟﯽ ﺣﻮاﺳﺶ را ﭘﺮت‬
‫ﮐﺮده و ﻃﻠﺴﻤﯽ از ﻧﺎ ﮐﺠﺎ آﺑﺎد ﺑﻪ او ﺧﻮرده ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ در آن ﺷﻠﻮﻏﯽ ﻃﻠﺴﻢ‬
‫را ﻓﺮﺳﺘﺎد؛ اﻣﺎ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي ﺑﻮد‪ .‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از روي ﻗﺪرت‬
‫ﻃﻠﺴﻢ اﯾﻦ را ﺑﻔﻬﻤﺪ! ‪ .....‬اﻣﺎ او ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد؟ ﮐﺴﯽ ﻏﯿﺮ از داﻣﺒﻠﺪور ﭘﯿﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﺟﺎدوي ﺳﻔﯿﺪي را اﺟﺮا ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺧﺎﻃﺮه ي ﻣﺒﺎرزه اﻣﺸﺐ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد؛ اﻣﺎ‬
‫ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ ﭼﻮن ﺑﻪ ﻓﺮد ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﮐﻪ ﻃﻠﺴﻢ را ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد ﻧﺰدﯾﮏ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭼﯿﺰي دﯾﺪه ﻧﻤﯽ‬
‫ﺷﺪ ‪ ....‬از ﯾﮏ ﻃﺮف ﻗﺪرت ﭘﺎﺗﺮ و از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ اﯾﻦ ﻓﺮد ﻧﺎﺷﻨﺎس ﺑﺎﻋﺖ ﺗﺮﺳﺶ ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎز ﭘﺎﺗﺮ ﻧﻘﺸﻪ اش را ﺧﺮاب ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ ....‬ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا در ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺎﺗﺮ در‬
‫آن ﺣﻀﻮر داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖ روﺑﺮو ﻣﯿﺸﺪ ‪ ....‬ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ دﺳﺘﺶ ﻫﻢ از ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ ﮐﻮﺗﺎه‬
‫‪٣٨۶‬‬

‫ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﭘﺎﺗﺮ ﭼﻪ ﻗﺪرﺗﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ ﮐﺲ دﯾﮕﺮي از آن ﺑﯽ ﺑﻬﺮه ﺑﻮد ‪ ....‬ﺑﺎ ﺧﺒﺮ‬
‫ﻧﺒﻮدن از ﺗﻤﺎم ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ آزارش ﻣﯽ داد‪.‬‬
‫***‬
‫ﮐﻢ ﮐﻢ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد‪ .‬ﺧﻮدش را در ﯾﮑﯽ از اﺗﺎق ﻫﺎي ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ دﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﭼﺮا او را ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ آورده ﺑﻮدﻧﺪ؟! دﯾﺪن اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺪون‬
‫ﺳﯿﺮﯾﻮس ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﻠﺦ و ﻧﺎراﺣﺖ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﺿﻌﻒ ﺷﺪﯾﺪي داﺷﺖ؛ ﺑﻪ ﻃﻮري‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ زور ﺗﻮاﻧﺴﺖ دﺳﺖ و ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ را ﺗﮑﺎن ﺑﺪﻫﺪ و در ﺗﺨﺘﺶ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از‬
‫ﺗﺨﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﮐﻪ در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ در ﺑﺎز ﺷﺪ و ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺎ ﺳﯿﻨﯽ ﻏﺬا داﺧﻞ اﺗﺎق‬
‫ﺷﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻫﺮي را ﺑﯿﺪار و در ﺣﺎل ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪن از ﺗﺨﺖ دﯾﺪ‪ ،‬ﺳﯿﻨﯽ ﻏﺬا از دﺳﺘﺶ اﻓﺘﺎد‬
‫وﻟﯽ ﺟﯿﻎ ﻧﺰد ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻫﺮي ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ او را ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد روي ﺗﺨﺘﺶ ﺑﺨﻮاﺑﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮي ﻋﺰﯾﺰم ‪ ...‬ﺗﻮ ﮐﯽ ﺑﯿﺪار ﺷﺪي؟ ﺗﻮ ﻧﺒﺎﯾﺪ از ﺗﺨﺘﺖ ﺑﯿﺮون ﻣﯿﺎﻣﺪي ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ اﻻن‬
‫اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﯽ ‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ اﻧﺮژي از دﺳﺖ دادي ‪...‬‬
‫‪٣٨٧‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم ﺧﺎﻧﻮم وﯾﺰﻟﯽ ‪ .....‬ﻣﻤﻨﻮن ‪ ....‬ﻣﻦ ﺣﺎﻟﻢ ﺧﻮﺑﻪ ‪ ....‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻫﻤﻪ‬
‫ﺣﺎﻟﺸﻮن ﺧﻮﺑﻪ؟ ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﯿﻔﺘﺎده؟‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻪ ﺣﺎﻟﺸﻮن ﺧﻮﺑﻪ ﻫﺮي ‪ ...‬وزات ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ رﺳﯿﺪ اوﻧﺎ رو ﻓﺮاري دادﻧﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﯾﻪ‬
‫ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺳﻤﺸﻮ ﻧﺒﺮ ﭼﺮا ﻓﺮار ﮐﺮد؟!!!‬
‫ﻫﺮي ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ دروغ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﺪ؛ اﯾﻦ را ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ‬
‫ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﮐﺎر دﯾﺸﺒﺖ ﺧﯿﻠﯽ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﺧﻮدﺗﻮ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ ﺑﺪي‪ .‬ﻣﻤﮑﻦ‬
‫ﺑﻮد اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮات ﺑﯿﻔﺘﻪ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﻣﺎ ﭼﻘﺪر ﻧﮕﺮاﻧﺖ ﺷﺪﯾﻢ؟ ‪ ...‬ﻣﯽ دوﻧﯽ وﻗﺘﯽ دﯾﺪم ﺑﺎ ﺑﭽﻪ‬
‫ﻫﺎ ﻧﯿﻮﻣﺪي ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺷﺪم؟ ‪ ....‬وﻗﺘﯽ ﺑﯿﻬﻮش آوردﻧﺖ اﯾﻨﺠﺎ‪ ،‬ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد از ﺗﺮس ﺳﮑﺘﻪ‬
‫ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮي از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ‪ ....‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﻘﯿﻪ رو ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺬارم‪ .‬اوﻧﻢ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت و اﻓﺮادش ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺑﻪ اوﻧﺠﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮدن‪.‬‬
‫‪٣٨٨‬‬

‫ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﺳﻢ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻟﺮزﯾﺪ؛ وﻟﯽ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻠﯽ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﺮه ﻏﺬاﺗﻮ ﺑﺨﻮري ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﭼﻮﺑﺶ ﺗﮑﺎﻧﯽ داد ‪ ...‬ﻏﺬاﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ روي‬
‫زﻣﯿﻦ رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﻤﯿﺰ و ﻣﺮﺗﺐ دوﺑﺎره داﺧﻞ ﺳﯿﻨﯽ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺑﻮد ﻗﺮار‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﻣﯿﺮم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﺧﺒﺮ ﺑﺪم ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻮش اوﻣﺪي‪ .‬رﯾﻤﻮس ﺧﯿﻠﯽ از دﺳﺘﺖ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﻪ ‪....‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽ دﯾﺪﯾﺶ ﮐﻪ ﭼﻄﻮري ﺳﺮ آرﺗﻮر داد ﻣﯿﺰد ﮐﻪ ﭼﺮا اﯾﻦ ﻗﺪر ﺑﯽ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺑﻮده ﮐﻪ‬
‫ﺗﻮ رو ﺑﺎ ﺧﻮدش آورده وﺳﻂ ﻣﯿﺪون ﻣﺒﺎرزه ‪ ....‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﺷﺎﻧﺲ آوردي ﮐﻪ ﺑﯿﻬﻮش‬
‫ﺑﻮدي‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﺣﺴﺎﺑﺘﻮ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﻏﺬاﺗﻮ ﺑﺨﻮري اوﻧﺎ ﻫﻢ ﻣﯿﺮﺳﻦ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ! ﻓﻘﻂ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ رﯾﻤﻮس و ﺑﻘﯿﻪ ﺑﯿﺎن ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ رو ﺑﺒﯿﻨﻢ؟‬
‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ‪ ....‬اوﻧﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﮕﺮاﻧﺖ ﺑﻮدن ‪ ....‬اﻻن دارن ﻧﻬﺎر ﻣﯽ ﺧﻮرن ‪ ....‬ﻏﺬاﺷﻮن ﮐﻪ ﺗﻤﺎم‬
‫ﺷﺪ ﻣﯿﮕﻢ ﺑﯿﺎن ﭘﯿﺸﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ‪.‬‬
‫‪٣٨٩‬‬

‫ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ و ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن در ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺷﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﯽ ﻏﺬا‬
‫ﺣﻤﻠﻪ ور ﺷﺪ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﭼﻨﺪ روز ﻏﺬا ﻧﺨﻮرده اﺳﺖ ‪ ....‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ‬
‫ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮل ﻣﻘﺪار زﯾﺎدي ﻏﺬا ﺑﺮاﯾﺶ آورده ﺑﻮد ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬار او ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ‬
‫دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺻﺪاي دوﯾﺪن دوﺳﺘﺎﻧﺶ را ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ را ﺷﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ اوﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در را ﺑﺎز ﮐﺮد و‬
‫ﺧﻮدش را ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ از ﺑﻘﯿﻪ ﺑﻪ ﻫﺮي رﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻗﻄﺮات اﺷﮏ در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دﯾﺪه‬
‫ﻣﯿﺸﺪ‪ .‬رون‪ ،‬ﺟﯿﻨﯽ و دوﻗﻠﻮﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ وارد اﺗﺎق ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺧﻮدش را ﺑﻐﻞ‬
‫ﻫﺮي اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮي! ﭘﺴﺮه ﮐﻠﻪ ﺷﻖ! ﻣﯽ دوﻧﯽ ﭼﻘﺪر ﻫﻤﻪ ي ﻣﺎ رو ﻧﮕﺮان ﮐﺮدي؟ ﺧﯿﻠﯽ دﯾﻮاﻧﻪ اي‪،‬‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎر ﺧﻮدت اﻧﺠﺎم ﺑﺪي ‪ ...‬ﭼﺮا ﯾﻪ ﺑﺎر ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ادم ﺣﺮف ﺑﻘﯿﻪ رو ﮔﻮش‬
‫ﻧﻤﯿﮑﻨﯽ؟ ﮐﺎر دﯾﺸﺒﺖ ﺧﯿﻠﯽ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑﻮد ‪ ...‬ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﮐﺸﺘﻪ ﺑﺸﯽ!‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﯾﮏ رﯾﺰ و ﺑﺪون وﻗﻔﻪ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ را ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اﺷﮑﯽ ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﺶ را ﺧﯿﺲ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﻣﯽ زد و ﻫﺮي ﻫﻢ ﺑﺎ دﻫﺎﻧﯽ ﺑﺎز ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﻧﮕﺎه ﻫﺮي ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ‬
‫‪٣٩٠‬‬

‫اي ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﺟﯿﻨﯽ ﮔﺮه ﺧﻮرد ‪ ...‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد ﭼﻬﺮه ﻫﺎش ﺣﺎﻟﺘﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ اﻣﮑﺎن داﺷﺖ ﺑﻐﻀﺶ ﺑﺘﺮﮐﺪ و ﺧﻮدش را در ﺑﻐﻞ او ﺑﻨﺪازد‪.‬‬
‫رون‪ :‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ آروم ﺑﺎش ‪ .....‬ﻣﻬﻢ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻫﺮي ﺳﺎﻟﻢ و زﻧﺪه ﭘﯿﺶ ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﻬﺶ اﺟﺎزه‬
‫ﺑﺪه ﯾﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻧﮕﺎه ﺗﺸﮑﺮ آﻣﯿﺰي ﺑﻪ رون ﮐﺮد‪ :‬ﺳﻼم ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ‪ .....‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﻤﯿﺪ ‪.....‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺳﺎﻟﻤﻢ و ﻫﯿﭻ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻫﻢ ﺑﺮام ﻧﯿﻔﺘﺎده‪....‬‬
‫‪ -‬ﻫﯿﭻ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﯿﻔﺘﺎده؟ وﻗﺘﯽ دﯾﺸﺐ ﺑﺎ اون وﺿﻌﯿﺖ آوردﻧﺖ ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ‪.....‬‬
‫ﻓﮑﺮ ‪....‬‬
‫ﺑﻐﺾ ﻧﮕﺬاﺷﺖ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺣﺮﻓﺶ را اداﻣﻪ دﻫﺪ و او ﻫﻢ ﺧﻮدش را ﺑﻐﻞ ﻫﺮي اﻧﺪاﺧﺖ و‬
‫ﺣﺎﻻ ﻧﻮﺑﺖ او ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮدن ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺮج ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﻓﻀﺎي آﻧﺠﺎ را ﻋﻮض ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬دﯾﺪي ﭼﯽ ﺷﺪ ﻓﺮد ‪ ....‬ﻫﺮي ﻣﺎ رو اﯾﻨﺠﺎ ﻗﺎل ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺧﻮدش رﻓﺖ وﺳﻂ ﻣﻌﺮﮐﻪ‬
‫‪ ...‬ﺳﻼم ﭘﺴﺮ ‪ ....‬ﺧﻮب ﺑﺮاي ﺧﻮدت ﺣﺎل ﮐﺮدي ‪.‬‬
‫‪٣٩١‬‬

‫ﻓﺮد ﺗﻘﻠﯿﺪ ﺻﺪاي ﻫﺮي در آورد‪:‬‬
‫" ﭘﺲ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﻫﺮ ﮐﯽ ﯾﻪ ﻗﺴﻤﺘﺸﻮ ﺑﮕﯿﺮه" ‪ ....‬ﻣﺎ رو ﻓﺮﺳﺘﺎدي اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻌﺪ‬

‫ﺧﻮدت رﻓﺘﯽ ﺗﻔﺮﯾﺢ؟ ﺧﻮش ﮔﺬﺷﺖ؟ ‪ ....‬ﻣﺎﻣﺎن وﻗﺘﯽ دﯾﺪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻧﯿﻮﻣﺪي‪ ،‬دﯾﮕﻪ‬
‫ﻧﺬاﺷﺖ از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﺑﺸﯿﻢ‪ .‬ﻃﻮري در رو ﻗﻔﻞ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻫﻢ ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ ﺑﺎزش‬
‫ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺻﻮرت ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻓﺮد درﻫﻢ رﻓﺖ ‪ ....‬ﻫﺮي ﺑﺎ دﯾﺪن ﻗﯿﺎﻓﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺧﻨﺪه‬
‫اش ﮔﺮﻓﺖ ‪ ....‬اﻣﺎ رون ﺑﺎ ﻧﺎﻣﺮدي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ رﻓﯿﻖ زﯾﺎد ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﺸﻮ؛ ﭼﻮن رﯾﻤﻮس ﺑﺪﺟﻮري از دﺳﺘﺖ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺎﻧﺲ‬
‫ﺑﯿﺎري ﮐﻪ ﻃﻠﺴﻤﺖ ﻧﮑﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد رﯾﻤﻮس از دﺳﺖ او ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﻮد‪ ،‬ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد؛ وﻟﯽ او‬
‫ﺑﺎﯾﺪ درك ﻣﯿﮑﺮد ﮐﻪ ﻫﺮي ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در آن ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺑﺎرو را ﺗﺮك ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺧﻨﺪه ي‬
‫ﺗﻠﺨﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﺎﯾﺪ از دﺳﺘﻢ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﻪ وﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮم ﺑﯿﺎره‪.‬‬
‫‪٣٩٢‬‬

‫در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪاي ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﻄﻤﻤﺌﻨﯽ ﻣﻦ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ؟‬
‫ﻫﺮ ﺷﺶ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺪا ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﺻﺪاي رﯾﻤﻮس ﻟﻮﭘﯿﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﻠﻮي در ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﻫﺮي ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد در‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺮق ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ از ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﭼﻨﺪ روز ﻧﺨﻮاﺑﯿﺪه‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او ﺧﺎﻧﻢ و آﻗﺎي وﯾﺰﻟﯽ‪ ،‬ﺗﺎﻧﮑﺲ‪ ،‬ﻣﻮدي‪ ،‬ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل و ﯾﮏ ﭘﯿﺮﻣﺮد و‬
‫ﯾﮏ ﻧﻮﺟﻮان ﻫﻢ ﺳﻦ و ﺳﺎل ﻫﺮي وارد اﺗﺎق ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ دﯾﺪن ﭘﺪرﺧﻮاﻧﺪه اش ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم رﯾﻤﻮس!‬
‫رﯾﻤﻮس ﻟﻮﭘﯿﻦ ﺑﺎ دﯾﺪن اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻫﺮي از ﺗﺼﻤﯿﻤﺶ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ ﻓﺮﯾﺎد زدن ﺳﺮ او ﻣﻨﺼﺮف‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﻇﺎﻫﺮاً او ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺳﯿﺮﯾﻮس ﺧﻮب ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را از زﯾﺮ ﺗﻮﺿﯿﺢ درﺑﺎره‬
‫ﮐﺎرش ﺧﻼص ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻃﺮﻓﯿﻦ ﺗﮑﺎن داد و آه ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮز‬
‫ﻣﺨﺼﻮﺻﯽ ﺑﻪ ﻫﺮي ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻫﺮي ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ از ﺳﺮ ﻣﺠﺎزاﺗﺶ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪٣٩٣‬‬

‫ﻫﻤﯿﻦ ﻧﮕﺎه رﯾﻤﻮس ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻫﺮي ﻧﻔﺴﯽ از ﺳﺮ آﺳﻮدﮔﯽ ﺑﮑﺸﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ‬
‫ﺧﯿﺎل راﺣﺖ ﺗﺮي ﺑﻪ ﺗﺎزه واردﯾﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﺎﻧﮑﺲ ﭼﺸﻤﮑﯽ ﺑﻪ او زد‪ .‬ﻣﻮدي ﻧﯿﺰ ﮐﻪ‬
‫ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺴﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ او را دﯾﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺑﺮاي ﻫﺮي زد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن‬
‫ﻫﺮي ﺑﻪ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻏﺮﯾﺒﻪ دوﺧﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﯿﺰ ﻋﺠﯿﺒﯽ در اﯾﻦ ﭘﯿﺮﻣﺮد وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي او‬
‫ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ آﺷﻨﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرده ‪ :‬ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ‬
‫ﻣﻮﻫﺎي ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي رﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺷﺎﻧﻪ اش رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﭼﺸﻤﻬﺎي آﺑﯽ و‬

‫درﺧﺸﺎن او ‪ ...‬ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﭼﺸﻤﺎن آﺑﯽ ﮐﻪ ﻫﺮي اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد زﯾﺮ ﻧﮕﺎﻫﺶ ذوب ﻣﯽ‬
‫ﺷﻮد ﯾﮏ ﺣﺲ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮي دﺳﺖ داد ‪ ...‬ﺣﺲ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺣﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﺪ ﺑﻐﻀﯽ ﺗﺎزه ﮔﻠﻮﯾﺶ را ﺳﺪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪٣٩۴‬‬

‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺣﺎل ﻫﺮي را ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد و ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا او ﺑﺎ دﯾﺪﻧﺶ دﮔﺮﮔﻮن ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ دﯾﺪن او ﺑﻪ ﯾﺎد ﺑﺮادرش آﻟﺒﻮس اﻓﺘﺎده ﺑﻮد؛ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﮐﻤﯽ ﻏﯿﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮي ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺳﺎل ﻫﺎي ﻗﺒﻞ ﺑﻪ آﻟﺒﻮس ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮده اﺳﺖ؛‬
‫اﻣﺎ اﺻﻼً ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﻫﺮي ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ ﺑﻪ ﺑﺮادرش ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﮐﻤﯽ دﯾﺮ‬
‫ﻣﯽ ﺟﻨﺒﯿﺪ‪ ،‬ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﻫﺮي ﮐﻪ ﺑﺮاي از ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮش ﻧﯿﻢ ﺧﯿﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬از روي ﺗﺨﺖ‬
‫ﺑﭙﺮد؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ دﺳﺘﺶ را ﺟﻠﻮ ﺑﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻫﺮي ‪ ....‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ داري ﻣﻨﻮ ﺑﺸﻨﺎﺳﯽ ‪ ....‬ﻣﻦ اﺑﺮﻓﻮرث داﻣﺒﻠﺪورم‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺑﻐﺾ ﺧﻮد را ﻓﺮو داد‪.‬‬
‫‪ -‬داا ‪ ....‬داﻣﺒﻠﺪور؟‬
‫‪ -‬درﺳﺘﻪ ﻫﺮي ‪ .....‬و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺣﺪس زده ﺑﺎﺷﯽ ﺑﺮادر ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ آﻟﺒﻮس‬
‫‪......‬‬
‫ﻧﻔﺲ ﻫﺮي ﺑﻪ ﺷﻤﺎره اﻓﺘﺎد ‪ ...‬ﺑﻪ ﮔﺮﻣﯽ دﺳﺘﺶ را ﮔﺮﻓﺖ‪ :‬از ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ آﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور!‬
‫‪٣٩۵‬‬

‫‪ -‬ﻣﻨﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﻫﺮي!‬
‫اﺑﺮوﻓﻮث ﺑﺎ اﺷﺎره ي دﺳﺘﺶ از ﭘﺴﺮ ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ او ﺧﻮدش را ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺟﻠﻮ ﺑﯿﺎﯾﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﯾﮑﯽ دو ﺳﺎل از ﻫﺮي ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ؛ وﻟﯽ ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ و‬
‫ﻫﻢ اﻧﺪازه ي رون ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻮﻫﺎي ﻣﺸﮑﯽ ﺑﻠﻨﺪ و ﺧﻮش ﺣﺎﻟﺖ‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ رﻧﮓ ﻗﻬﻮه اي‬
‫ﺗﯿﺮه ﮐﻪ ﻓﻘﻂ در زﯾﺮ درﺧﺸﺶ آﻓﺘﺎب ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻗﻬﻮه اي ﺑﻮدن آن ﻣﯿﺸﺪي‪ ،‬ﺻﻮرﺗﯽ‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎن و در ﮐﻞ ﻗﯿﺎﻓﻪ ي ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺖ و ﻫﺮي را ﺑﻪ ﯾﺎد ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪه اش ﺳﯿﺮﯾﻮس ﻣﯽ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي اﺑﺮﻓﻮرث‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﺧﯿﺮه ش را از ﭘﺴﺮ ﺑﺮداﺷﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﻫﻢ ﻧﻮه ﻣﻦ‪ ،‬اﻟﮑﺲ ‪ ......‬اﻟﮑﺲ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺧﻮدت ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي اﯾﻦ ﻫﻢ ﻫﺮي‬
‫ﭘﺎﺗﺮه ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ داﺷﺘﯽ از ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﺒﯿﻨﯿﺶ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ دﺳﺘﺶ را دراز ﮐﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم اﻟﮑﺲ! ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺖ‪.‬‬
‫اﻟﮑﺲ ﺧﺠﺎﻟﺖ زده وﻟﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺳﻼم ﻫﺮي! ﻣﻦ ﻫﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه‬
‫ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺒﯿﻨﻤﺖ‪.‬‬
‫‪٣٩۶‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب اﻟﮑﺲ! ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ آﺷﻨﺎ ﻣﯿﺸﯽ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮام ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ اي ﺑﺎ ﻫﺮي ﺣﺮف‬
‫ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ اﮔﻪ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﻣﺎ رو ﺑﺎ ﻫﺮي ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺬارن ‪ ....‬ﻣﻤﻨﻮن ﻣﯿﺸﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻏﯿﺮاز ﻣﻮدي و ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل اﺗﺎق را ﺗﺮك ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻌﺪ‬
‫از رﻓﺘﻦ ﺑﻘﯿﻪ ﻃﻠﺴﻢ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﻗﻮي را اﺟﺮا ﮐﺮد و رو ﺑﻪ ﻫﺮي ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻫﺮي! ﺑﺮاي اﯾﻦ از ﺑﻘﯿﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻣﺎ رو ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺬارن ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ در ﻣﻮرد‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻤﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ و اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ي ﻣﻬﻢ در ﻣﻮرد آﻣﻮزش ﻫﺎي ﺗﻮ و دوﺳﺘﺎﻧﺘﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎن ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻨﻈﻮر ﭘﺮوﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور از ﻧﻔﺮ ﺳﻮم ﺷﻤﺎ ﺑﻮدﯾﺪ؟‬
‫‪ -‬درﺳﺘﻪ ﻫﺮي! و ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﺠﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﯾﻢ ﺗﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ آﻣﻮزش ﻫﺎت رو‬
‫ﺑﭽﯿﻨﯿﻢ‪ .‬ﺳﻮروس ﺧﻮدش ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ ﺑﯿﺎد وﻟﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﺷﻮ داده ﻣﻨﯿﺮوا‪ .‬ﺑﺎ وﺿﻌﯿﺘﯽ ﮐﻪ اﻻن‬
‫داري ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ از ﭘﺲ ﻓﺮدا ﺣﺎﻟﺖ ﮐﺎﻣﻼً ﺧﻮب ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ از ﭘﺲ ﻓﺮدا‬
‫ﺗﻤﺮﯾﻨﺎﺗﺖ ﺷﺮوع ﻣﯿﺸﻪ‪.‬‬
‫ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﮐﺎﻏﺬي را دﺳﺖ ﻫﺮي داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪٣٩٧‬‬

‫‪ -‬اﯾﻨﻢ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﮐﻼس داري‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻈﺮت ﭼﯿﻪ ﮐﻪ از ﯾﮑﯽ از اﺗﺎق ﻫﺎي اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮاي ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻫﺮي و دوﺳﺘﺎﻧﺶ اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﮐﻨﯿﻢ؟‬
‫‪ -‬ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺑﯿﻪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ اﺗﺎﻗﺶ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ‬
‫اﺗﺎﻗﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫اﻟﺴﺘﻮر ﻣﻮدي ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف در ﻣﯽ رﻓﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﺸﻨﺶ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ! ﺑﺎﻫﺎم ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮﯾﻢ اﺗﺎق رو ﺑﻬﺖ ﻧﺸﻮن ﺑﺪم‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﻗﺒﻞ از ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺗﺎق رو آﻣﺎده ﮐﻨﯿﻢ و ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻃﻠﺴﻢ ﻗﻮي روي دﯾﻮارﻫﺎش ﻗﺮار ﺑﺪﯾﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ! ﺧﺐ ﻫﺮي ﺑﻬﺘﺮه درﺑﺎره آﻣﻮزش ﻫﺎ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎﻧﺖ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫***‬
‫روز ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ‬
‫‪٣٩٨‬‬

‫در دﻓﺘﺮ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺮدﺳﻪ‪ ،‬ﯾﮏ ﭘﯿﺮﻣﺮد و ﯾﮏ ﻣﺮد ﻣﯿﺎﻧﺴﺎل ﺟﻠﻮي ﺗﺎﺑﻠﻮي ﻣﺪﯾﺮ ﻗﺒﻠﯽ اﯾﻦ‬
‫ﻣﺪرﺳﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻧﻈﺮت در ﻣﻮرد ﺷﺎﮔﺮد ﺟﺪﯾﺪت ﭼﯿﻪ؟‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻟﻪ ﻫﺎي ﻗﺪرت ﭘﺎﺗﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺰرﮔﻪ ‪ .....‬ﻣﻦ اﺻﻼً ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺎور ﮐﻨﻢ ‪ .....‬ﻗﺪرت اﯾﻦ‬
‫ﭘﺴﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺒﻪ ‪ .....‬اون ﭘﺴﺮ دو ﻧﯿﺮوي ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺘﻔﺎوت داره ‪ .....‬ﻣﺘﻔﺎوت‪ ،‬ﻣﺨﺎﻟﻒ و‬
‫ﺿﺪ ﻫﻢ ‪ .....‬ﻫﺮ دو در ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ‪ .....‬ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮام ﻋﺠﯿﺒﻪ!‬
‫‪ -‬ﻣﯽ دوﻧﻢ ﺑﺮات ﻋﺠﯿﺒﻪ اﺑﯽ ‪ ...‬ﺑﺮاي ﺧﻮدﻣﻢ ﺑﺎورﻧﮑﺮدﻧﯽ ﺑﻮد ‪ ...‬ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﯿﺎﻫﯽ ﮐﻪ‬
‫درون ﻫﺮي ﻣﻨﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺳﻨﻪ اﺑﯽ ‪ ....‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ازت ﺧﻮاﺳﺘﻢ آﻣﻮزش ﻫﺮي رو‬
‫ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﺑﮕﯿﺮي؛ ﭼﻮن ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﮐﻨﺘﺮﻟﺶ ﮐﻨﯽ و ﻧﺬاري ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﺸﻪ‬
‫‪ ....‬اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﻧﯿﺮو ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﻪ اون ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻪ ‪ .....‬ﻫﺮي ﺑﺎ اﯾﻦ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺳﯿﺎه ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ‬
‫ﺟﺎدوﻫﺎﯾﯽ اﺟﺮا ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ اﺟﺮا ﮐﻨﯽ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﺑﻪ ﭘﺎي‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﻤﯿﺮﺳﻪ‪ ،‬وﻟﯽ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﻪ ﻫﺮي ﺑﺘﻮﻧﻪ داﻧﺸﺶ رو در ﻣﻮرد ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه‬
‫زﯾﺎد ﮐﻨﻪ‪ .‬وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﻮدش ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ دﺷﻤﻨﺶ را ﺑﻪ وﺟﻮد آورد ‪ ....‬اون‬
‫‪٣٩٩‬‬

‫ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﺷﺨﺼﯿﺖ و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎش رو ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﺎ اون زﺧﻢ ﺑﻪ ﻫﺮي ﻫﺪﯾﻪ داده ‪ ....‬اﯾﻦ‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﯾﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﯾﺎ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺑﺮاي ﻫﺮي ﺑﺎﺷﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺴﺘﮕﯽ داره ﻫﺮي ﮐﺪوم راه رو‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻪ ‪ ....‬ﻫﺮي ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺎﻧﺲ ﻣﺎ ﺑﺮاي ﮐﺸﺘﻦ وﻟﺪﻣﻮرﺗﻪ‪.‬‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد داﺧﻞ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮ آﻣﺪ و ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي اﺑﯽ‪ ،‬ﺑﺮادرش‪ ،‬ﺧﯿﺮه‬
‫ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﻨﺎ در آن ﻣﻮج ﻣﯿﺰد‪ ،‬اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫‪ -‬اﺑﯽ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﺮاﻗﺒﺶ ﺑﺎش ‪ ...‬ﻧﺬار ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﺸﻪ ‪ ...‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ‬
‫ﺗﻮ اﻣﯿﺪ دارم ‪ .....‬اﮔﻪ ﻫﺮي ﻧﺘﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻃﻮل ﻣﯿﮑﺸﻪ ﺗﺎ ﯾﮑﯽ ﻣﺜﻞ او ﺑﻪ دﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎد‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﺮادر ﻫﻤﯿﺸﻪ آراﻣﺶ را در اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬ﺑﺮادرش‬
‫داﺷﺖ از او ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﺮد! ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ درﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮادرش را رد ﮐﻨﺪ‪ .‬دﻓﻌﻪ ﻗﺒﻞ‬
‫ﮐﻪ درﺧﻮاﺳﺖ او را ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﺑﺮﮔﺮدد و ﺑﻪ او ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ را رد ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﺷﺪت ﭘﺸﯿﻤﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﺑﻌﺪ او ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﺎر ﻧﻤﯽ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ او را ﻧﺎ اﻣﯿﺪ ﮐﻨﺪ و ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ اﻣﻮزش دادن ﺑﻪ ﻫﺮي اﺷﺘﺒﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ اش‬
‫را ﺟﺒﺮان ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪۴٠٠‬‬

‫‪ -‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش آﻟﺒﻮس! ﻣﻦ ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﻤﻮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ! راﺳﺘﯽ ﺗﺎ ﯾﺎدم ﻧﺮﻓﺘﻪ ‪ ...‬ﯾﮑﯽ از ﻗﺪرت‬
‫ﻫﺎي ﻧﻬﺎن ﻫﺮي ﺧﻮدﺷﻮ دﯾﺸﺐ ﻧﺸﺎن داد اﻟﺒﺘﻪ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ ﺧﻮد ﻫﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ‬
‫دﯾﺸﺐ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮ وﯾﺰﻟﯽ ﺑﯿﺎره ‪ ...‬ﻣﮑﻨﺪه ﻗﺪرت ‪ ...‬دﯾﺸﺐ ﺑﺎ اون ﮐﺎرش‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺮگ ﭘﺴﺮ ارﺗﻮر ﺑﺸﻪ ‪ ...‬ﺷﺎﻧﺲ اورد ﮐﻪ ﻣﻦ اوﻧﺠﺎ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫اﻟﺒﻮس ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﺮادرش ﺑﻪ ﻓﮑﺮ رﻓﺖ ‪ ...‬اﯾﻦ ﯾﮑﯽ از ﻗﺪرت ﻫﺎي ﻧﻬﺎن ﻫﺮي ﺑﻮد ‪...‬‬
‫ﻫﻨﻮز دو روز از ﺗﻮﻟﺪ ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻟﮕﯿﺶ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ اوﻟﯿﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺟﺎدوﯾﯽ او ﻣﺸﺎﻫﺪه‬
‫ﺷﺪ ‪ ...‬ﻣﮑﻨﺪه ﻗﺪرت ‪ ...‬داﺷﺘﻦ اﯾﻦ ﻗﺪرت ﺑﺮاي ﻫﺮي ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻮد و او ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ‬
‫وﺟﻪ از اﯾﻦ ﻗﺪرﺗﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬اﺻﻼً ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻗﺪرﺗﯽ دارد ‪...‬‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ اﺑﺮﻓﻮرث اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮد و ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﺮي را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﺪ ‪ ...‬ﺷﺨﺼﯿﺖ اﺻﻠﯽ‬
‫ﻫﺮي در ﺣﺎل ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻮد ‪ ...‬وﻇﯿﻔﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﺮ دوش ﺑﺮادرش ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ‪...‬‬
‫ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺳﻬﻞ اﻧﮕﺎري ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در آﯾﻨﺪه ﺑﺴﯿﺎر ﮔﺮان ﺗﻤﺎم ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ اﺑﯽ ‪ ...‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺰاري ﮐﻪ ﻫﺮي ﺑﻔﻬﻤﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻗﺪرﺗﯽ داره ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺶ‬
‫ﺑﮕﯽ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﺒﺎﯾﺪ از ﮐﺴﯽ اﻧﺮژي ﺑﮕﯿﺮه ‪...‬‬
‫‪۴٠١‬‬

‫‪ -‬اﮔﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﺮا ﻧﺒﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﻪ ﭼﯽ ﺟﻮاﺑﺸﻮ ﺑﺪم؟‬
‫‪ -‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ او ﯾﻪ اﺧﺘﻼل ﺟﺎدوﯾﯽ داره ﮐﻪ اﮔﻪ از ﮐﺴﯽ ﺑﺨﻮاد اﻧﺮژي‬
‫ﺑﮕﯿﺮه ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺮﮔﺶ ﺑﺸﻪ ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ ﻃﻮري ﺑﺘﺮﺳﻮﻧﯿﺶ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺟﺮات ﻧﮑﻨﻪ‬
‫ﺣﺘﯽ ﺑﻬﺶ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻪ ﭼﻪ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮاد در ﻣﻮردش ﭼﯿﺰي ﺑﻔﻬﻤﻪ ‪ ...‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي‬
‫؟‬
‫‪ -‬ﺧﯿﺎﻟﺖ راﺣﺖ ﺑﺎﺷﻪ اﻟﺒﻮس ‪ ...‬ﻗﺼﻪ اي ﺑﺮاش ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺷﺐ ﺧﻮاﺑﺶ‬
‫ﻧﺒﺮه‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ﻓﻘﻂ زﯾﺎد ﻧﺘﺮﺳﻮﻧﺶ ‪ ...‬اﻟﺒﻮس ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ داﺷﺖ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎي‬
‫ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد رو ﮐﺮد ‪ ....‬ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻓﺘﺮش ﻣﯽ آﻣﺪ‬
‫ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺟﻠﻮي ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﺑﺰرﮔﺶ ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺎد و ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﮐﺘﺎب ﻫﺎ ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﺪ ‪...‬‬
‫ﺳﻮروس ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ در اﯾﻦ ﭼﻬﺎرده ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﻪ دﻓﺘﺮش آﻣﺪه ﺑﻮد وﻟﯽ ﻫﺮ‬
‫ﺑﺎر ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﮐﺘﺎب ﻫﺎﯾﺶ را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪۴٠٢‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﺳﻮروس از وﻟﺪﻣﻮرت ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ‪ ....‬اﮔﻪ درﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ دﯾﺸﺐ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮده ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫اﺳﻨﯿﭗ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺘﺎب ﻣﻮرد ﻧﻈﺮش را ﭘﯿﺪا ﮐﺮد‪ ،‬آن را از ﻗﻔﺴﻪ ﺑﯿﺮون اورد و ﻫﻤﺎن‬
‫ﻃﻮر ﮐﻪ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﮐﺘﺎب ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ اﺻﻼً ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﻮال ﻣﺮد‬
‫درون ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻧﺸﺪ ﭼﻮن ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮش را ﭘﯿﺪا ﮐﺮد روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻄﻠﺐ درون ﮐﺘﺎب ﮐﺮد‪.‬‬
‫دو ﺑﺮادر ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ...‬اﻟﺒﻮس ﺑﺎ دﯾﺪن اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫‪ ...‬ﺳﻮروس ﻣﺜﻞ ﺧﻮدش ﻋﺎﺷﻖ ﮐﺘﺎب ﺑﻮد ﺑﺎر دﯾﮕﺮ او را ﺻﺪا زد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻮروس‬
‫اﺳﻨﯿﭗ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﺳﻤﺶ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﮐﺘﺎب ﺑﺮداﺷﺖ‪ :‬ﭼﯿﻪ اﻟﺒﻮس؟‬
‫‪ -‬ﭘﺮﺳﯿﺪم از وﻟﺪﻣﻮرت ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ دﯾﺸﺐ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫اﺳﻨﯿﭗ ﭘﻮزﺧﻨﺪي زد‪ :‬ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ!! ‪ ....‬ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽ دﯾﺪﯾﺶ ﺑﻪ ﻗﺪري ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ رو اﯾﻦ ﻗﺪر ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪ ‪ ....‬ﻧﻘﺸﻪ دﯾﺸﺒﺶ ﮐﻼً ﺑﻪ ﻫﻢ رﯾﺨﺖ‬
‫‪۴٠٣‬‬

‫‪ ....‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﻪ دﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﭘﺎﺗﺮ ﻧﺮﺳﯿﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ از اﻓﺮادﺷﻢ از دﺳﺖ داد ‪ ....‬اﺳﻨﯿﭗ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﻧﯿﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث اﻧﺪاﺧﺖ و اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ اذﯾﺘﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ اون ﻃﻠﺴﻤﻮ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎده ‪ ...‬ﺧﺎﻃﺮه ﻣﺒﺎرزه دﯾﺸﺐ ﺗﻤﺎم ﮐﺴﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺣﻤﻠﻪ ﺷﺮﮐﺖ داﺷﺘﻦ رو ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮده وﻟﯽ ﭼﯿﺰي دﺳﺘﮕﯿﺮش ﻧﺸﺪه ‪....‬‬
‫‪ -‬اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺮاﻗﺐ ﺧﻮدت ﺑﺎﺷﯽ ‪ ....‬او ﺑﺪﺟﻮر دﻧﺒﺎل ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻧﺘﻘﺎﻣﻪ ‪....‬‬
‫ﻓﻌﻼً ﻗﺼﺪ ﻧﺪاره ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻪ ‪ ...‬اﻻن ﺗﻤﺎم دﻏﺪﻏﻪ ذﻫﻨﯿﺶ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ رو ﺑﺸﻨﺎﺳﻪ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث‪.‬‬
‫اﻟﺒﻮس ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺘﻔﮑﺮاﻧﻪ اي زد‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﻃﺒﻖ ﻧﻘﺸﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ رﻓﺖ ‪ ....‬ﺳﻮروس ﺗﺎ ﺣﺎﻻ‬
‫ﮐﺎرش را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد ‪ ....‬اﮐﻨﻮن ﻧﻮﺑﺖ اﺟﺮاي ﻧﻘﺸﻪ دوم ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬اﻓﺮﯾﻦ ﺳﻮروس ﺗﻮ ﮐﺎرﺗﻮ ﺧﻮب اﻧﺠﺎم دادي ‪ ....‬ﺣﺎﻻ وﻗﺘﺸﻪ ﮐﻪ ﻧﻘﺸﻪ دوم رو اﺟﺮا‬
‫ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫‪۴٠۴‬‬

‫اﺳﻨﯿﭗ در ﺟﻮاب ﻓﻘﻂ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺗﮑﺎن داد ‪ ....‬در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺮق اراده و‬
‫ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻮدن در اﻧﺠﺎم ﮐﺎرش دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ ‪ ....‬او ﺑﺎﯾﺪ اﺷﺘﺒﺎه ﺑﺰرﮔﺶ را ﺑﻪ ﻫﺮ ﻗﯿﻤﺘﯽ‬
‫ﺟﺒﺮان ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬او ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻗﻮل داده ﺑﻮد ﮐﻪ اﻧﺘﻘﺎم ﻣﺮگ او را ﻫﺮ ﻃﻮر ﮐﻪ ﺷﺪه از‬
‫ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ﺑﮕﯿﺮد ‪ ....‬ﺣﺎﻻ داﺷﺖ ﺑﺎ ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ و ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ﻣﯿﺰد و ﻧﯿﺰ‬
‫ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ او اﺷﺘﺒﺎﻫﺶ را ﺟﺒﺮان ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد درون ﺗﺎﺑﻠﻮ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮑﺘﻪ اي ﺷﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻫﺎ داﺷﺖ ﯾﺎدم ﻣﯿﺮﻓﺖ ‪ ....‬از‬
‫دراﮐﻮ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟ ﺗﻮﻧﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﻮدت ﺑﯿﺎرﯾﺶ؟‬
‫‪ -‬ﻫﻢ اره و ﻫﻢ ﻧﻪ ‪ ....‬او از ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ﻣﺘﻨﻔﺮه و دوﺳﺖ ﻧﺪاره ﺑﺮاي او ﮐﺎر ﮐﻨﻪ ‪ ....‬وﻟﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻦ ﻫﻢ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺪاره ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻬﺶ ﺣﻖ ﻣﯽ دم ﻣﻦ اﻻن ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ و ﻣﻮرد اﻋﺘﻤﺎد ﺗﺮﯾﻦ ﻓﺮد‬
‫ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ﻫﺴﺘﻢ ‪ ....‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ راﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﻪ ‪ ...‬او ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻣﻦ‬
‫دارم دروغ ﻣﯽ ﮔﻢ‪.‬‬
‫اﻟﺒﻮس‪ :‬ﻣﻨﻢ ﺟﺎي دراﮐﻮ ﺑﻮدم ﺑﻪ ﺗﻮ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم ﺳﻮروس ‪ ...‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ اﮔﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ‬
‫ﯾﻪ ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ اﺑﺮﻓﻮرث رو ﺑﺮاش ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﻨﯽ ‪ ....‬اون ﻣﻮﻗﻊ راﺿﯽ ﻣﯽ ﺷﻪ ‪ ...‬ﻣﺎ ﺑﻌﺪ از‬
‫‪۴٠۵‬‬

‫رﻓﺘﻦ ﺗﻮ از ﭘﯿﺶ وﻟﺪورت ﺑﻪ ﯾﻪ ﺟﺎﺳﻮس ﺑﯿﻦ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ اﺣﺘﯿﺎج دارﯾﻢ ‪ ...‬و ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‬
‫ﺑﻬﺘﺮ از دراﮐﻮ‪ ،‬او ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺮت ﭘﺪرش ﻟﻮﺳﯿﻮس ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺧﻮﺑﯽ ﺑﯿﻦ‬
‫ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮﻧﺴﺘﯽ راﺿﯿﺶ ﮐﻨﯽ ﺑﺎﯾﺪ آﻣﻮزش ﻫﺎي ذﻫﻨﯽ‬
‫ﻣﺨﺼﻮص ﺧﻮدﺗﻮ ﺑﻬﺶ ﯾﺎد ﺑﺪي ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﺘﻮﻧﻪ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﻧﻔﻮذ ﮐﻨﻪ ‪ ....‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‬
‫ﭼﻘﺪر ﻃﻮل ﻣﯿﮑﺸﻪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻪ ذﻫﻨﺸﻮ ﺑﺒﻨﺪه؟‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ اﯾﻨﺠﺎ ﮐﺎر ﻣﺎ رو ﺟﻠﻮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ‪ ....‬ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب‬
‫ﺑﻬﺶ اﻣﻮزش داده ‪ ....‬ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﯾﮏ ﻣﺎه وﻗﺖ ﺑﮕﯿﺮه‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ان دو را ﮔﻮش ﻣﯽ داد ‪ .....‬اﻟﺒﻮس‬
‫در ﻣﻮرد ﻧﻘﺸﻪ دوم و ﺟﺪا ﺷﺪن ﺳﻮروس از وﻟﺪﻣﻮرت و ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ و اﻣﻮزش دراﮐﻮ‬
‫ﻣﺎﻟﻔﻮي ﺣﺮف ﻣﯽ زد ‪ ....‬دﯾﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮي ﺧﻮدش را ﺑﮕﯿﺮد‪ :‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﺷﻤﺎ‬
‫دو ﺗﺎ ﭼﻪ ﻧﻘﺸﻪ اي ﮐﺸﯿﺪﯾﺪ؟‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد درون ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺑﺎز از ان ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻫﺎ ﻣﻌﻨﺎ دارش زد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ در اﯾﻦ‬
‫ﻣﻮرد ﭼﯿﺰي ﺑﻬﺖ ﺑﮕﯿﻢ اﺑﯽ ‪ ...‬وﻟﯽ ﺑﻪ زودي ﺧﻮدت ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ‪.‬‬
‫‪۴٠۶‬‬

‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮادرش ﺷﺪ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺳﻮال ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﭙﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ اﮔﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﺎري ﻧﺪاري ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ ﺗﺎ اﺗﺎق ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻫﺮي و‬
‫دوﺳﺘﺎﺷﻮ اﻣﺎده ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ اﺑﯽ ‪ ....‬ﻣﺮاﻗﺐ ﺧﻮدت ﺑﺎش‪.‬‬
‫***‬
‫دو ﺳﺎل ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ‬
‫ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ از اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﭘﺎﺗﺮوﻧﻮﺳﯽ ﺑﺮاي ﺷﺎﮔﺮاﻧﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ ﺻﺒﺢ‬
‫اﻣﺮوز ﺑﻪ ﮐﺎﻓﻪ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ﺗﺎ در ﻣﻮرد ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻤﯽ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ در ﮐﻨﺎر‬
‫درﯾﺎﭼﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﺑﺮادرش ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ .....‬ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﭘﯿﺶ ﺑﺎ ﺑﺮادرش‬
‫اﻟﺒﻮس ﺑﺤﺚ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﺮي‪ ،‬رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ را ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ ﺑﺒﺮد؛‬
‫وﻟﯽ او ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ آﻧﻬﺎ ﻫﻨﻮز اﻣﺎده ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ؛ اﻣﺎ در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﻮاﻧﺴﺖ او‬
‫را راﺿﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﻪ ﺷﺎﮔﺮدش را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺒﺮد‪.‬‬
‫‪۴٠٧‬‬

‫دو ﺳﺎل از ﺷﺮوع آﻣﻮزش ﻫﺎي آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ و در اﯾﻦ دو ﺳﺎل ﻫﺮ ﺳﻪ ﺷﺎﮔﺮدش‬
‫ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ ﺧﻮدﺷﺎن را ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ....‬ﭼﻨﺪ ﻣﺎه اول ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﻣﺸﮑﻞ ﺧﺎص ﻫﺮي‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﻣﺸﮑﻠﯽ ﮐﻪ داﺷﺘﻨﺪ ﻋﺪم ﺣﻀﻮر ﮐﺎﻣﻞ و ﻣﺮﺗﺐ اﺳﻨﯿﭗ در آﻣﻮزش ﻫﺎ ﺑﻮد ‪ ...‬او ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ ﺑﯿﺎﯾﺪ ‪ ....‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﮐﻪ اﺳﻨﯿﭗ ﺑﻌﺪ از ﻟﻄﻒ ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺳﺪ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم داﻣﺒﻠﺪور را از راه او ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﯿﺸﺘﺮ از‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد و وﻟﺪﻣﻮرت او را در ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي ﻫﺎﯾﺶ دﺧﺎﻟﺖ‬
‫ﻣﯽ داد ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﯾﮏ اﻣﺘﯿﺎز ﺧﻮب ﺑﺮاي ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﺲ از ﯾﮏ‬
‫ﻧﻘﺸﻪ ﺣﺴﺎب ﺷﺪه ﮐﻪ او ﻗﺒﻼً ﺑﺎ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﻌﺪ از ﮐﺸﺘﻦ ﻣﺎر وﻟﺪﻣﻮرت‪،‬‬
‫در ﻧﻈﺮ ﻣﺮدم و وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺜﻼً در ﯾﮏ درﮔﯿﺮي ﺗﻮﺳﻂ ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﻏﺎﻓﮕﯿﺮ و ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ‬
‫‪ ...‬اﯾﻦ ﻃﻮري ﻫﻢ وﻟﺪﻣﻮرت ﺷﮏ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ اﺳﻨﯿﭗ ﻣﺎر او را ﮐﺸﺘﻪ اﺳﺖ و ﻫﻢ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫اﺳﻨﯿﭗ ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﻤﺎم وﻗﺖ اﻣﻮزﺷﻬﺎي ﺳﺨﺘﮕﯿﺮاﻧﻪ ﺧﻮدش را ﺷﺮوع‬
‫ﮐﻨﺪ ‪ ....‬اﻟﺒﺘﻪ او ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺧﻮدش را از ﻫﻤﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ و ﺑﺎ ﻧﻘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ روي‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﻮد و ﺑﺎ اﺳﻢ ﺟﺎﻧﺎﺗﺎن ﺑﯿﻦ ﻣﺮدم زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﻣﺎه اول اﻣﻮزش ﺻﺮف اﯾﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ اﻧﻬﺎ در ﭼﻪ زﻣﯿﻨﻪ اي از ﺟﺎدو اﺳﺘﻌﺪاد دارﻧﺪ‪.‬‬
‫‪۴٠٨‬‬

‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ اﺳﺘﻌﺪاد ﺧﻮﺑﯽ در زﻣﯿﻨﻪ ﺟﺎدو ﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ و ﺳﻔﯿﺪ داﺷﺖ و اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﮐﻪ در‬
‫ﻣﺪرﺳﻪ‪ ،‬زﺑﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ را ﮔﺬارﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ او آﻣﺪ‪ .‬او ﻣﻬﺎرت زﯾﺎدي ﻫﻢ در‬
‫ردﯾﺎﺑﯽ ﺟﺎدوﻫﺎ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮري ﮐﻪ اﺳﻨﯿﭗ‪ ،‬ﻫﻤﺎن اﺳﺘﺎد ﺳﺨﺖ ﮔﯿﺮي ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺪرت‬
‫ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬او را ﺗﺤﺴﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫رون ‪ ....‬رون ﭼﻮن از ﺧﺎﻧﻮاده اي اﺻﯿﻞ و ﻧﯿﺰ آﺧﺮﯾﻦ ﭘﺴﺮ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ي ﭘﺮﺟﻤﻌﯿﺖ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﻗﺪرت ﺟﺎدوﯾﯿﺶ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده زﯾﺎد ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺪرﺗﯽ ﮐﻪ در ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي او ﺑﻮد‪ ،‬در ﻫﯿﭻ‬
‫ﮐﺪام از اﻓﺮاد ﺧﺎﻧﻮاده اش دﯾﺪه ﻧﻤﯿﺸﺪ‪ .‬ﻫﻢ ﺧﻮد اﺑﺮﻓﻮرث و ﻫﻢ ﺑﺮادرش آﻟﺒﻮس‪ ،‬ﻣﻌﺘﻘﺪ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ رون ﭼﻮن از ﺧﺎﻧﻮاده اي ﺑﺎ اﺻﺎﻟﺖ و ﻧﯿﺰ ﭘﺮﺟﻤﻌﯿﺖ ﺑﻮد‪ ،‬ﻗﺪرت ﺟﺎدوﯾﯿﺶ از‬
‫ﺳﺎﯾﺮ ﺑﺮادراﻧﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ و ﻧﯿﺰ او ﻋﻤﺮ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﺑﺮدارﻧﺶ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫داﺷﺖ؛ ﻋﻤﺮي ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺻﺪ ﺳﺎل ﺑﺎﺷﺪ؛ اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﯾﮑﯽ از ﻗﺪرت ﻫﺎي‬
‫ﺑﺮوز ﯾﺎﻓﺘﻪ ي او ﺑﻌﺪ از ﺗﻮﻟﺪ ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻟﮕﯿﺶ ﺑﻮد‪ .‬رون ﺑﻪ ﻃﺮز ﻋﺠﯿﺒﯽ ﯾﮏ ﭼﻔﺖ ﮐﻨﻨﺪه‬
‫ي ﻣﺎﻫﺮ ﺑﻮد؛ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺎدرزادي اﯾﻦ ﮐﺎره ﺑﻮده ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ‬
‫آﻧﻬﺎ آﻣﺪ؛ ﭼﻮن او ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ دوﺳﺘﺎﻧﺶ در ﺑﺴﺘﻦ ذﻫﻨﺸﺎن ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪۴٠٩‬‬

‫اﻣﺎ ﻫﺮي ‪ .....‬ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺟﺎدوﯾﯽ ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از ﺗﻮﻟﺪ ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻟﮕﯿﺶ ﺑﻪ ﻃﺮز وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ‬
‫ﺧﻮدش را ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬
‫او در زﻣﯿﻨﻪ ي ﺟﺎدوي ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ اﺳﺘﻌﺪاد ﻓﻮق اﻟﻌﺎده اي داﺷﺖ؛ ﺑﻪ ﻃﻮري ﮐﻪ ﻣﮏ‬
‫ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل او را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺎ اﺳﺘﻌﺪادﺗﺮﯾﻦ ﺷﺎﮔﺮدش در ﻃﻮل دوران ﺗﺪرﯾﺴﺶ ﻧﺎم ﺑﺮد و‬
‫ﺣﺘﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ﮐﻪ او در ﭼﻨﺪ ﺳﺎل آﯾﻨﺪه از ﺧﻮدش ﻧﯿﺰ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺟﺎدوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻦ آﻧﻬﺎ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎ ﻃﻮل ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ روز ﻫﺮي ﻗﺎدر ﺑﻪ اﺟﺮاﮐﺮدن‬
‫آن ﻫﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻗﺪرت ﺟﺎدوﯾﯽ ﻫﺮي ﺑﻪ ﻃﺮز وﺣﺸﺘﻨﮑﯽ زﯾﺎد ﺑﻮد و ﻣﺴﻠﻤﺎً اﮔﺮ ﮐﻨﺘﺮل ﻧﻤﯿﺸﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯿﺸﺪ‪ ،‬او ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﻣﺜﻞ وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯿﺸﺪ؛ اﻣﺎ ﻫﺮي ﺗﻮﺳﻂ ﭼﻨﺪ‬
‫ﻧﻔﺮ از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺟﺎدوﮔﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﺪت ﮐﻨﺘﺮل ﻣﯿﺸﺪ؛ اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﮐﻨﺘﺮل ﺷﺪﯾﺪ ﻫﺮي‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﺗﻤﺎﯾﻞ زﯾﺎد و ﺧﻄﺮﻧﺎك او ﺑﻪ ﯾﺎد ﮔﯿﺮي ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه اﺷﺘﯿﺎق زﯾﺎدي از ﺧﻮدش ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد و ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﮐﺎر او‪ ،‬ﻣﯿﻨﺮوا و ﺳﻮروس را ﺳﺨﺖ ﮔﯿﺮﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﻧﺪ آﻣﻮزش ﻫﺎي‬
‫‪۴١٠‬‬

‫ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﺑﻪ ﻫﺮي را ﻣﺤﺪود و ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻫﺮي‬
‫ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎي ﺳﯿﺎه را ﮐﻤﺘﺮ ﮐﻨﻨﺪ و ﺻﺪ اﻟﺒﺘﻪ ورود او را ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ را ﻣﻤﻨﻮع‬
‫ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻠﻮغ ﺟﺎدوﯾﯽ ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺷﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﯾﺎدﮔﯿﺮي داﻧﺸﻬﺎي ﺟﺎدوﯾﯽ‪ ،‬روي ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﯿﺶ‬
‫از ﺣﺪ و ﺧﻄﺮﻧﺎك او ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از ﺗﻮﻟﺪ ﻫﻔﺪه‬
‫ﺳﺎﻟﮕﯿﺶ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﯾﺎدﮔﯿﺮي ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ آﻣﻮزش ﻫﺎﯾﺶ ﺗﻮﺟﻪ ﭼﻨﺪاﻧﯽ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ؛ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺳﺨﺘﮕﯿﺮي ﻫﺎي اﺳﺘﺎدﻫﺎﯾﺶ را ﻣﯽ دﯾﺪ و ﻧﯿﺰ ﭼﻮن ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه‬
‫ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﺑﻪ او ﯾﺎد ﻧﻤﯽ دادﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺑﺮاي ﺑﺮﻃﺮف ﮐﺮدن ﻋﻄﺶ ﯾﺎدﮔﯿﺮي‪ ،‬ﺑﻪ دﯾﮕﺮ‬
‫ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي ﺟﺎدو روي ﺑﯿﺎورد‪.‬‬
‫در ﭼﻨﺪ ﻣﺎه اول‪ ،‬ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺮي در ﯾﮏ ﭼﺮﺧﺶ ﮐﺎﻣﻞ از اﯾﻦ رو ﺑﻪ آن رو ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﻤﺘﺮ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺣﺮف ﻣﯿﺰد و ﺑﯿﺸﺘﺮ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺪاﺧﻼق و ﺧﻮد ﺧﻮاه‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﻫﺮي ﺟﺪﯾﺪ ﻫﻤﻪ را ﻧﮕﺮان‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬آن ﻫﺮي ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد ﻫﺮ ﮐﺎري ﺑﺮاي دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﮑﻨﺪ‪ ،‬اﮐﻨﻮن ﻓﻘﻂ ﺑﻪ‬
‫ﻓﮑﺮ ﺧﻮدش ﺑﻮد؛ اﻣﺎ ﺗﺎﺑﻠﻮي آﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺮي‬
‫‪۴١١‬‬

‫از ﻗﺪرت ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ آن زﺧﻢ ﺑﻪ ﻫﺮي ﻫﺪﯾﻪ داده ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺸﺎت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﻗﺪرﺗﯽ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻪ او داده ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺳﻦ ﺑﻠﻮغ و ﻧﯿﺰ‬
‫ﻣﺤﺎﻓﻈﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺎدرش روي او ﻗﺮار داده ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﻧﺸﺎن دﻫﺪ؛ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ‬
‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻗﺪرت ﻫﺎي وﻟﺪﻣﻮرت و ﻧﯿﺰ ﺷﺨﺼﯿﺖ او ﺳﻌﯽ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﺮي را واردار ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﮐﻨﺪ؛ وﻟﯽ ﻫﺮي از ﭘﺴﺶ ﺑﺮ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻪ ﻣﺎه ﺳﺨﺖ و ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎ ﺑﺮاي اﻃﺮاﻓﯿﺎن ﻫﺮي ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ او ﮐﻢ ﮐﻢ ﺗﻮاﺳﺖ ﺑﺮﺗﻤﺎﯾﻞ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ و ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺧﻮدش را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﺳﻪ ﻣﺎه‪ ،‬ﻫﺮي ﺑﺎرﻫﺎ و‬
‫ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎﻧﺶ در ﻣﻮرد اﯾﻦ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺟﺪﯾﺪش دﻋﻮا ﮐﺮد و ﺣﺘﯽ ﺑﻌﺪ از ﯾﮑﯽ از‬
‫دﻋﻮاﻫﺎﯾﺶ ﺗﺎ ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از اﻧﻬﺎ ﺣﺮف ﻧﺰد ‪ ....‬اﮐﻨﻮن ﻫﺮي ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﺧﻮدش را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ ،‬از اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻨﯿﻦ دوﺳﺘﺎﻧﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ در ﺳﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﺮﮐﺶ‬
‫ﻧﮑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺧﺪا رو ﺷﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد اﻟﺒﺘﻪ او ﺧﻮدش ﻫﻢ از اﯾﻨﮑﻪ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ‬
‫ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و اﻧﻬﺎ در ﺣﺘﯽ در ﺳﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻮدش‬
‫اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪۴١٢‬‬

‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ او‪ ،‬ﻣﯿﻨﺮوا و ﺳﻮروس ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺷﺪﯾﺪ ﻫﺮي ﺑﻪ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه را ﺳﺮﮐﻮب‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬آﻣﻮزش ﻫﺎي ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه را ﺑﻪ آراﻣﯽ و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﺴﺎب ﺷﺪه ﺷﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺣﺎل ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻗﺒﻞ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬در ﻃﻮل اﯾﻦ دو ﺳﺎل‬
‫ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺷﺒﺎﻧﻪ روزي ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬دو دوﺳﺘﺶ ﻧﯿﺰ ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﺎي او ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ؛ اﻟﺒﺘﻪ آﻧﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﺨﺖ را ﺑﺎ او ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﻣﺪت وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﯿﺰ ﺑﯿﮑﺎر ﻧﺒﻮد و ﺑﺎ اﻓﺮاد ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﻗﺪرت ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫اداره ﮐﺸﻮر را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮد ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم آن ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬در‬
‫واﻗﻊ وﻟﺪﻣﻮرت ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﭘﺲ از ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن آﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮي ﻣﺴﻠﻂ ﺷﻮد و ﻗﺪرت را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮد؛ اﻣﺎ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺟﺎدوﮔﺮان و‬
‫ﺳﺎﺣﺮه ﻫﺎ ﭘﺲ از ﻣﺮگ آﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﻧﺸﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ آﻣﺪن ﺑﺮادر‬
‫آﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻪ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن‪ ،‬ﻣﺼﻤﻢ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﺟﺎزه ﻧﺪﻫﻨﺪ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺮ آﻧﻬﺎ‬
‫ﻣﺴﻠﻂ ﺷﻮد‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث داﻣﺒﻠﺪور ﮐﻪ رﯾﯿﺲ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﺤﻔﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬در اوﻟﯿﻦ ﻣﺒﺎرزه اش ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت‪،‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﻣﺒﺎرزه ي ﺳﻨﮕﯿﻦ و زﯾﺒﺎ‪ ،‬وﻟﺪﻣﻮرت را ﻣﺠﺒﻮر ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯿﺪان ﻣﺒﺎرزه را‬
‫‪۴١٣‬‬

‫ﺗﺮك ﮐﻨﺪ؛ اﻟﺒﺘﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﻏﺎﻓﮕﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬او ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺮادر آﻟﺒﻮس‬
‫داﻣﺒﻠﺪور ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ و ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﺎﺷﺪ و اﯾﻦ ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮي ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺻﺪﻣﻪ ي ﺑﺪي ﺑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺰﻧﺪ و او ﻫﻢ ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد از ﻗﺪرت واﻗﻌﯿﺶ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪه ﺑﻮد از آﻧﺠﺎ ﻓﺮار ﮐﻨﺪ‪ .‬آﺳﯿﺒﯽ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت در آن ﻣﺒﺎرزه دﯾﺪ‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺪ در ﻣﯿﺪان ﻣﺒﺎرزه ﺧﻮدش را ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﻫﺮي در ﮐﺎﻓﻪ ي ﻫﺎﮔﺰﻫﺪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ رون‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻮد‪ .‬دﯾﺸﺐ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﭘﺎﺗﺮوﻧﺴﯽ ﺑﺮاي او ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺑﻪ ﮐﺎﻓﻪ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺗﺎ در ﻣﻮرد ﻣﻮﺿﻮع‬
‫ﻣﻬﻤﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫دﯾﺮوز او ﺗﻤﺎم وﻗﺘﺶ را در ﺳﻮﺋﺪ ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻣﯿﺪ داﺷﺖ ﻧﻮﯾﻞ ﯾﺎ‬
‫ردي از او ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد؛ اﻣﺎ ﻫﯿﭻ اﺛﺮي او او ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮد‪ .‬ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ او‬
‫اﺻﻼً وﺟﻮد ﺧﺎرﺟﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬در اﯾﻦ ﯾﮏ ﺳﺎل ﺗﻤﺎم ﺟﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‬
‫را وﺟﺐ ﺑﻪ وﺟﺐ ﺟﺴﺖ و ﺟﻮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬دﯾﮕﺮ ﮐﻢ ﮐﻢ داﺷﺖ ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﻣﯿﺸﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم وﻗﺖ‬
‫‪۴١۴‬‬

‫ﻫﺎي ﺑﯿﮑﺎرش را ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﻧﺸﺎﻧﻪ اي از او ﺻﺮف ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ او‬
‫را دﯾﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺮاﺳﻢ ﺗﺸﯿﯿﻊ ﺟﻨﺎزه ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺶ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫درﺳﺖ در ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎﻓﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ي ﻧﻮﯾﻞ را ﺑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث داده‬
‫***‬
‫ﯾﮏ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ‬
‫ﺳﺮِ ﻣﺎﯾﮑﻞ دﺑﻮ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﮐﻪ ﺗﺎزه ﺑﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬از آﺗﺶ ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ﺑﯿﺮون‬
‫آﻣﺪ‪ .‬ﻣﻀﻄﺮب ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬اﺑﺮﻓﻮرث ‪ .....‬اﺑﺮﻓﻮرث ‪...‬‬
‫ﺑﻪ ﻗﺪري ﻧﮕﺮان ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭼﻬﺎر ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ روي ﻣﺒﻞ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺸﺪ‪ .‬اﺑﺮﻓﻮرث‬
‫ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﻣﻀﻄﺮب ﻣﺎﯾﮑﻞ ﻓﻮراً ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ رﺳﺎﻧﺪ‪:‬‬
‫ﭼﯽ ﺷﺪه ﻣﺎﯾﮑﻞ ؟ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده؟‬
‫‪۴١۵‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ﻫﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮدن‪ .‬ﻫﻤﯿﻦ اﻻن ﭘﺎﺗﺮوﻧﻮس اﮔﻮﺳﺘﺎ دﺳﺘﻤﻮن رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫رﯾﻤﻮس ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ رﻓﺖ ﮐﻤﮑﺸﻮن‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻬﺖ ﺧﺒﺮ دادم؛ ﭼﻮن ﺷﺎﯾﺪ اوﻧﺠﺎ ﮐﻤﮑﺖ رو‬
‫ﻻزم داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻦ‪.‬‬
‫رون‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﻫﺮي ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺣﻤﻠﻪ ي ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﯾﻞ و ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺶ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ‬

‫از روي ﻣﺒﻞ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن ﮐﻪ ﺧﺒﺮ دادي ﻣﺎﯾﮑﻞ ‪ ....‬ﻣﻦ اﻻن ﻣﯽ رم ‪ ....‬ﺑﭽﻪ ﻫﺎ! ﺷﻤﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻤﻮﻧﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ‬
‫ﺑﺮﮔﺮدم‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﯿﺨﻮاﯾﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺎﯾﻢ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﺻﺪاي ﺳﻪ ﺷﺎﮔﺮدش ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ...‬اﺑﺮﻓﻮرث در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ داﺷﺖ‬
‫دﮐﻤﻪ ي ﺷﻨﻞ ﻧﻘﺮه اي رﻧﮕﺶ را ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﺎدﮔﺎر ﭘﺪرش ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯽ ﺑﺴﺖ‪ ،‬ﺟﻮاب داد‪ :‬ﺷﻤﺎ‬
‫ﻫﯿﺞ ﺟﺎ ﻧﻤﯽ رﯾﺪ و ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﯿﻮن ﻣﻌﺘﺮﺿﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪ ... :‬وﻟﯽ ﻧﻮﯾﻞ دوﺳﺖ ﻣﺎﺳﺖ و اﻻن ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻣﺎ اﺣﺘﯿﺎج داره‪.‬‬
‫‪۴١۶‬‬

‫اﺑﺮﻓﻮرث در ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺼﻤﻢ ﺳﻪ ﺷﺎﮔﺮدش ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ‪ ...‬ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ را ﺑﯽ ﻓﺎﯾﺪه ﻣﯽ‬

‫داﻧﺴﺖ؛ ﭼﻮن در اﯾﻦ ﺻﻮرت آﻧﻬﺎ ﺧﻮدﺷﺎن دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ و اﯾﻦ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻮد؛‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﺮاي رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ؛ ﭼﻮن ﻫﺮي ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺧﻮدش ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ دو ﺳﺎل آﻣﻮزش‪ ،‬ﻫﺮي را ﺑﻪ ﺟﺎدوﮔﺮي ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻨﻮز‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاد ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﻨﺪ؛ وﻟﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﺑﺎ اﻓﺮاد‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﺪ؛ اﻣﺎ رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻫﻨﻮز ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ؛‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ آﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮ ﺑﻮد؛ وﻟﯽ ﻧﻪ در ﺣﺪي ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ‬
‫ﮔﺮي ﺑﮏ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ روﮐﻮود ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ‪ ......‬وﻟﯽ ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷﯿﻦ ‪ ......‬اﻟﮑﺲ ‪ ......‬ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﯿﺎ‪.‬‬
‫اﻟﮑﺲ از اﯾﻦ ﺣﺮف ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﺶ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ؛ ﭼﻮن ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﺶ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ او اﺟﺎزه‬
‫ي ورود ﺑﻪ درﮔﯿﺮي ﻫﺎ را ﻧﻤﯽ داد؛ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ از او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﺑﻪ‬
‫درﮔﯿﺮي ﺑﯿﺎﯾﺪ!‬
‫‪۴١٧‬‬

‫اﺑﺮﻓﻮرث دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺷﺪ‪ .‬اول ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻣﻨﯿﺘﯽ آﻧﺠﺎ را‬
‫ﻓﻌﺎل ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ از ﮐﺎﻓﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻌﺪ از ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺸﺎن‪ ،‬دﺳﺖ اﺑﺮوﻓﻮرث را‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻫﻤﺮاه او ﻏﯿﺐ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫وﻗﺘﯽ ﻫﺮ ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ ﺟﻠﻮي ﺑﺎﻏﭽﻪ ي ﺧﺎﻧﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﻬﺎﯾﺸﺎن را ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﻓﻮراً‬
‫ﺣﺎﻟﺖ دﻓﺎﻋﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ؛ اﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ زود از اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ‬
‫رﺳﯿﺪ ﻣﺒﺎرزه ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ؛ ﭼﻮن ﻫﯿﭻ اﺛﺮ ﯾﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ي درﮔﯿﺮي ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬دﯾﺪه‬
‫و ﺷﻨﯿﺪه ﻧﻤﯿﺸﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ آﻧﺠﺎ دﯾﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺧﺮاب ﺷﺪن ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﺧﺎﻧﻪ ي ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ﻫﺎ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﻔﻞ‪ ،‬ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ را ﻓﺮاري داده ﺑﻮد ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ‬
‫ﮐﺎرﺷﺎن را اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮدﻧﺪ!!!!! ﻫﺮ ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ اﻣﯿﺪوار ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ رﯾﻤﻮس و ﺑﻘﯿﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ‬
‫رﺳﯿﺪه و آﻧﻬﺎ را ﻓﺮاري داده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮي اوﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از او دو دوﺳﺘﺶ و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ آﻧﻬﺎ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻧﻮه اش ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪۴١٨‬‬

‫ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ از ﺧﺮاﺑﻪ ﻫﺎي ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻫﺎﯾﺸﺎن را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ؛ وﻟﯽ ﺑﺎز ﻫﻢ ﭼﻮﺑﺸﺎن را ﭘﺎﯾﯿﻦ آوردﻧﺪ؛‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ او را ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ‪ .....‬رﯾﻤﻮس ﻟﻮﭘﯿﻦ ‪ ....‬اوﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺳﻮاﻟﺶ را ﭘﺮﺳﯿﺪ‬
‫اﺑﺮوﻓﻮرث ﺑﻮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﯽ ﺷﺪ رﯾﻤﻮس؟‬
‫‪ -‬اوﻧﺎ ﻓﺮار ﮐﺮدن‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻧﯿﺰ ﺳﻮاﻟﺶ را ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﺷﻮن ﻧﯿﻔﺘﺎده؟ ﻧﻮﯾﻞ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮﺑﻪ؟‬
‫‪ -‬ﻧﻮﯾﻞ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮﺑﻪ ‪ .....‬اﻣﺎ ‪ ......‬اﻣﺎ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺶ ‪ ......‬ﻣﺎ دﯾﺮ رﺳﯿﺪﯾﻢ ‪ .....‬ﻓﻘﻂ ﺗﻮﻧﺴﺘﯿﻢ‬
‫ﺑﻪ ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯿﻢ ‪ .....‬وﻗﺘﯽ رﺳﯿﺪﯾﻢ اﯾﻨﺠﺎ‪ ......‬اون‪....‬اون‪.....‬اون ﻣﺮده ﺑﻮد‪.....‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث آﻫﯽ از ﺳﺮ اﻓﺴﻮس ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬او ﮐﻢ و ﺑﯿﺶ اﮔﻮﺳﺘﺎ را از ﺟﻮاﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪،‬‬

‫زﻣﺎن ﺧﻮدش ﺳﺎﺣﺮه اي ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻮد و ﻣﯿﺸﺪ روي او ﺣﺴﺎب ﺑﺎز ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪۴١٩‬‬

‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﺶ ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎره ﯾﺦ ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻧﻮﯾﻞ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺶ ﺑﻮد ‪ ....‬ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ او را ﻫﻢ ازش‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ....‬و ﻫﻤﻪ ي اﯾﻨﻬﺎ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻮد ‪ ....‬وﻟﺪﻣﻮرت ‪ ....‬اﮔﻪ او ﻧﺒﻮد ﻫﯿﭻ‬
‫ﮐﺪام از اﯾﻦ اﺗﻔﺎﻗﻬﺎ ﻧﻤﯽ اﻓﺘﺎد ‪ ....‬و ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺶ زﻧﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﻧﻮﯾﻞ ﻧﯿﺰ دﯾﻮاﻧﻪ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺷﺪﻧﺪ ‪ ....‬ﭘﺲ او ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺷﺮ وﻟﺪﻣﻮرت را ﮐﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ....‬ﺗﺎ ﮐﺲ‬
‫دﯾﮕﺮي ﻣﺜﻞ ﺧﻮدش و ﻧﻮﯾﻞ ﺧﺎﻧﻮاده اش را از دﺳﺖ ﻧﺪﻫﺪ ‪.....‬‬
‫‪ -‬اﻻن ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺒﯿﻨﻤﺶ‪.‬‬
‫‪ -‬از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺮو ﺑﺎﻻ ﺧﻮدت ﭘﯿﺪاش ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻫﺮي‪ ،‬رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ رﺳﯿﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ‬
‫راﺣﺘﯽ ﻣﯿﺸﺪ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ درﮔﯿﺮي اﺻﻠﯽ در اﯾﻨﺠﺎ رخ داده اﺳﺖ‪ .‬در وﺳﻂ راﻫﺮوي ﭼﻮﺑﯽ‬
‫ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﺟﻠﻮي ﯾﮑﯽ از اﺗﺎﻗﻬﺎ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬داﺧﻞ اﺗﺎق ﮐﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬روي ﺗﺨﺘﯽ‬
‫ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﮐﻤﺪ دﯾﻮاري ﻗﺮار داﺷﺖ‪ ،‬ﺳﺎﺣﺮه ي ﭘﯿﺮ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و‬
‫در ﮐﻨﺎر او ﻧﯿﺰ ﻧﻮﯾﻞ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺑﯽ روح ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد؛ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‬
‫‪۴٢٠‬‬

‫اﻓﮑﺎرش در ﺟﺎﯾﯽ دﯾﮕﺮ ﺳﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ؛ ﭼﻮن اﺻﻼً ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻀﻮر ﺳﻪ دوﺳﺖ ﻫﻢ‬
‫ﻣﺪرﺳﻪ اﯾﺶ ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ اﺷﺎره اي از رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ او را ﺑﺎ ﻧﻮﯾﻞ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﮕﺬارﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ‬
‫آن دو‪ ،‬ﻫﺮي در را ﺑﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺻﺪاي ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن در‪ ،‬ﻧﻮﯾﻞ را از اﻓﮑﺎرش ﺧﺎرج ﮐﺮد و او را ﻣﺘﻮﺟﻪ زﻣﺎن ﺣﺎل ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ‬
‫اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ‪ ......‬ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ......‬اﺻﻼً از دﯾﺪن او‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﺸﺪ ‪ .....‬در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ اﺣﺘﯿﺎج داﺷﺖ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫‪ .....‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﮔﺮﻓﺘﻪ اي ﮐﻪ رﻧﺠﺶ در ان ﻣﺸﻬﻮد ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ‪ ....‬ﻫﺮي ‪ .....‬ﮐﯽ اوﻣﺪي؟‬
‫ﻫﺮي ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻮد؛ زﯾﺮا ﺧﻮدش ﻫﻢ در ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﻗﺮار‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و اﺣﺴﺎﺳﺎت او را درك ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻧﻮﯾﻞ! ﺑﺎﺑﺖ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺖ اﻓﺘﺎده ‪ ....‬ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺷﻨﯿﺪم‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪم‪.‬‬
‫‪۴٢١‬‬

‫‪ -‬اﻣﻤﻢ ‪ .....‬ﻣﻤﻨﻮن ﻫﺮي!‬
‫***‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻣﺮاﺳﻢ ﺧﺎﮐﺴﭙﺎري‪ ،‬ﺑﺮاي آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر ﻧﻮﯾﻞ را دﯾﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﯾﮏ ﺳﺎل از ﻏﯿﺐ ﺷﺪن او‬
‫ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ و در اﯾﻦ ﯾﮏ ﺳﺎل‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ و ﺟﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺪس ﻣﯽ زد او آﻧﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫را ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد؛ وﻟﯽ ﻫﯿﭻ اﺛﺮي از او ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ .‬دﯾﺮوز ﻫﻢ آﺧﺮﯾﻦ ﺟﺎﯾﯽ را ﮐﻪ اﻣﯿﺪ‬
‫داﺷﺖ ﻧﺸﺎﻧﻪ اي از او ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد ﮐﻪ آن ﻫﻢ ﺑﯽ ﻓﺎﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬دﯾﮕﺮ ﮐﻢ ﮐﻢ‬
‫ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي رون از اﯾﻦ اﻓﮑﺎر ﺧﺎرج ﺷﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﯽ رﻓﯿﻖ ‪ ....‬ﺣﻮاﺳﺖ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﯾﻪ ﺳﺎﻋﺘﻪ دارم ﺻﺪات ﻣﯽ ﮐﻨﻢ!‬
‫‪ -‬اوه! رون ‪ ....‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺧﻮام ‪ ....‬ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻪ ﻫﺮي ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﯿﺰي ﺷﺪه ﻫﺮي؟ ‪ ....‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﯿﺎي!‬
‫‪۴٢٢‬‬

‫ﻫﺮي ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺗﺎ ﻣﻮﺿﻮع را ﻧﻔﻬﻤﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺣﺎﻻ ﻫﺎ دﺳﺖ از ﺳﺮ او ﺑﺮ ﻧﻤﯽ‬

‫دارد و ﺳﻮال ﭘﯿﭽﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛ در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﺼﻠﺤﺖ را در ﭘﺎﺳﺦ دادن ﯾﺎﻓﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬دﯾﺮوز دوﺑﺎره رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪ؛ وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﻧﺸﺎﻧﻪ اي ازش ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮدم‪ .‬دﯾﮕﻪ دارم‬
‫ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﻣﯿﺸﻢ!‬
‫‪ -‬ﻫﺮي ﭼﺮا داري ﺧﻮدﺗﻮ اذﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻧﮕﺮاﻧﺶ ﺑﻮدﯾﻢ؛ وﻟﯽ ﻧﻮﯾﻞ دﯾﮕﻪ رﻓﺘﻪ‬
‫‪ ....‬اون اﮔﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺎ ﭘﯿﺪاش ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﯾﻪ ﻧﺎﻣﻪ اي ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺖ‪ .‬اون‬
‫ﻧﻤﯽ ﺧﻮاد ﺑﺮﮔﺮده‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ ﻣﺎ اﺻﻼً ﻧﻤﯽ دوﻧﯿﻢ اون زﻧﺪس ﯾﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﻢ زﻧﺪس ‪ ...‬ﺧﯿﺎﻟﻢ راﺣﺖ‬
‫ﻣﯿﺸﻪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭘﺎﯾﺎن ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺣﺮﻓﺶ‪ ،‬از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و در ﮐﺎﻓﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم زدن ﮐﺮد‪ .‬ﻫﺮ‬
‫وﻗﺖ ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﯿﺸﺪ‪ ،‬ﺑﺎ راه رﻓﺘﻦ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻧﺎراﺣﺘﯽ را از ﺧﻮدش دور ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪۴٢٣‬‬

‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﺮ ﺳﻪ ي آﻧﻬﺎ در اﺗﺎق ﭘﺸﺖ ﭘﯿﺸﺨﻮان و روﺑﺮوي اﺑﺮﻓﻮرث ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ او ﺷﺮوع ﮐﻨﺪ‪ .‬اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻧﺎﻓﺬش آﻧﻬﺎ را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ‪ .‬ﭘﺲ‬
‫از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺟﺎي ﯾﮑﯽ از ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎ ي وﻟﺪﻣﻮرت رو ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﭼﻬﺮه ي ﻫﺮ ﺳﻪ ﺟﻮان ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ و ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ اداﻣﻪ ي‬
‫ﺣﺮف ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ دﯾﺪن اﺷﺘﯿﺎق ﺳﻪ ﺷﺎﮔﺮد ﺟﻮاﻧﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و اداﻣﻪ‬
‫داد‪:‬‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻌﺪ از ﮐﻠﯽ ﺗﺤﻘﯿﻖ و ﺑﺮرﺳﯽ دﯾﺮوز ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ردش رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ داﺷﺘﻢ‬
‫ﮐﺎﻏﺬﻫﺎي ﻗﺴﻤﺖ اداري ﯾﺘﯿﻢ ﺧﻮﻧﻪ اي ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت اوﻧﺠﺎ ﺑﻮد رو ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮدم‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﺷﺪم ﮐﻪ اوﻧﺎ ﺗﺎﺑﺴﺘﻮن ﯾﮑﯽ از ﺳﺎﻟﻬﺎ‪ ،‬ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﯾﺘﯿﻢ ﺧﻮﻧﻪ رو ﺑﻪ ﯾﮏ اردوي ﺗﻔﺮﯾﺤﯽ‬
‫ﺑﺮدن؛ ﯾﮏ اردو در ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ ي ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ در ﺟﻨﻮب اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪ‪ .‬دﯾﺮوز ﯾﻪ ﺳﺮي ﺑﻪ‬
‫اوﻧﺠﺎ زدم و اون ﻣﻨﻄﻘﻪ رو ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﺑﯽ ﺻﺒﺮي ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪۴٢۴‬‬

‫‪ -‬ﭼﯿﺰي ﻫﻢ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﺪ؟‬
‫‪ -‬ﺧﺐ آره ‪ ....‬در ﯾﮑﯽ از ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎ ي ﮐﻮه ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ رد ﺑﺴﯿﺎر ﻗﻮي از ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﺎر ﺧﻮد وﻟﺪﻣﻮرﺗﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﻋﺎﻟﯿﻪ ‪ ....‬ﮐﯽ ﻣﯿﺮﯾﻢ ﺳﺮاغ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ؟‬
‫‪ -‬ﻋﺠﻠﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎش ﻫﺮي ‪ ....‬ﮐﺎر ﻣﻦ ﮐﻪ ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ ﻣﯿﺮﯾﻢ ﺳﺮاغ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از دو ﺳﺎل ﺗﺤﻘﯿﻖ و ﺑﺮرﺳﯽ و ﺟﺴﺖ و ﺟﻮ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﯾﮑﯽ از‬
‫ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﻬﺎي وﻟﺪﻣﻮرت را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي در اﯾﻦ دو ﺳﺎل ﺑﯽ ﺻﺒﺮاﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﯾﮑﯽ از ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎي وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫ﺑﻮد ﺗﺎ ﺧﺸﻢ و اﻧﺘﻘﺎﻣﺶ از ﺟﺎدوﮔﺮ ﺳﯿﺎه را ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﮑﻪ روح ﻧﺎﻗﺼﺶ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﺪ؛ اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ‬
‫ﯾﮏ ﻣﺤﮏ ﺧﻮب ﻧﯿﺰ ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺧﻮدش را ﺑﺴﻨﺠﺪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ اي‬
‫ﮐﺴﺐ ﮐﻨﺪ‪ .‬در اﯾﻦ دو ﺳﺎل آﻣﻮزﺷﻬﺎي زﯾﺎدي دﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﮐﻨﻮن ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻓﺮدي‬
‫ﻣﺜﻞ اﺳﻨﯿﭗ ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺳﻮروس اﺳﻨﯿﭙﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از وﻟﺪﻣﻮرت و اﺑﺮﻓﻮرث‪ ،‬ﮐﺴﯽ در‬
‫ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ از ﭘﺲ او ﺑﺮﺑﯿﺎد‪ .‬اﺳﻨﯿﭙﯽ ﮐﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ي ‪ 22‬ﺳﺎل ﻣﺒﺎرزه و‬
‫‪۴٢۵‬‬

‫ﯾﺎدﮔﯿﺮي ﺟﺎدوﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ را داﺷﺖ‪ ،‬اﮐﻨﻮن ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﺪرت ﻋﺠﯿﺐ ﻣﺮد‬
‫ﺟﻮان ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﺪ و از او ﺷﮑﺴﺖ ﻣﯽ ﺧﻮرد؛ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ را در ﻧﻈﺮ داﺷﺖ ﮐﻪ ﻫﺮي‬
‫ﺗﻮﺳﻂ اﺳﻨﯿﭗ‪ ،‬ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل‪ ،‬اﺑﺮﻓﻮرث و ﮔﺎﻫﯽ اوﻗﺎت ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻮدي آﻣﻮزش ﻣﯽ دﯾﺪ‪.‬‬
‫از ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﺳﺘﺎدﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ آﻧﻬﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﮐﻤﺘﺮ از اﯾﻦ ﻫﻢ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﻤﯽ رﻓﺖ ‪ ....‬اﻣﺎ ﻧﻪ‬
‫در اﯾﻦ ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎه ‪.....‬‬
‫***‬
‫دو روز ﺑﻌﺪ‬
‫در ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﺑﺨﺶ ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ در ﺣﺎل ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﺎ ﺟﻠﺪ ﭼﺮﻣﯽ ﻗﻬﻮه اي ﺑﻮد‬
‫ﺟﺎدوﯾﯽ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﮐﻪ در اﺳﮑﺎﺗﻠﻨﺪ دﯾﺪه ﺑﻮد ﺑﺮاﯾﺶ ﺧﯿﻠﯽ آﺷﻨﺎ ﺑﻮد ‪ ....‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد در ﯾﮑﯽ‬
‫از ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ در ﻣﻮرد اﯾﻦ ﻧﻮع ﺟﺎدو ﺳﯿﺎه ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد ‪ .....‬اﯾﻦ دو روز ﺗﻤﺎم وﻗﺘﺶ را در‬
‫ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻫﺎ ﭘﯿﺪاش ﮐﺮدم ‪ ....‬ﺧﻮدﺷﻪ‪.‬‬
‫‪۴٢۶‬‬

‫ﺑﺎ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﻣﻄﻠﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮش ﺑﻮد ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺖ ‪ ....‬ﭼﻮﺑﺶ را ﮐﺸﯿﺪ‬
‫و ﺳﻪ ﭘﺎﺗﺮوﻧﻮس ﺑﺮاي ﻫﺮي و رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﮐﺎﻓﻪ‬
‫ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ اش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺎﮔﺮدان ﺟﻮاﻧﺶ ﺑﻮد‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ اﺗﺶ ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ﺑﻪ رﻧﮓ ﺳﺒﺰ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد ‪ ....‬اوﻟﯿﻦ ﻧﻔﺮي ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ رﺳﯿﺪ‬
‫ﻫﺮي ﺑﻮد ‪ ...‬ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ از وزارت ﺧﺎﻧﻪ اﻣﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي‪ :‬ﺧﻮب اﺑﺮﻓﻮرث ﺣﺘﻤﺎً ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻤﯿﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻗﺪر ﻋﺠﻠﻪ داﺷﺘﯽ ﻣﺎ رو ﺑﺒﯿﻨﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ‪ ....‬ﺑﻠﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻢ ﮐﺎرم ﻣﻦ ﺗﻤﺎم ﺷﺪه و اﻣﺸﺐ ﻣﯽ رﯾﻢ ﺳﺮاغ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ‬
‫‪ ...‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ازﺗﻮن ﻣﯽ ﺧﻮام اﻣﺸﺐ اﻣﺎده ﺑﺎﺷﯿﺪ و ﯾﻪ ﺳﺮي ﻣﻌﺠﻮن ﺿﺮوري ﻣﺜﻞ‬
‫ﺗﺮﻣﯿﻢ ﻓﻮري ﺿﺪ درد و ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺧﻮدﺗﻮن ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﻻزم داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ رو‬
‫اﻣﺎده ﮐﻨﯿﺪ‬
‫‪۴٢٧‬‬

‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ اﯾﻦ زودي ﺳﺮاغ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﺑﺮوﻧﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﯾﻦ ﻋﺎﻟﯿﻪ‬
‫ﻣﻌﺠﻮﻧﻬﺎ رو ﺑﺴﭙﺎرﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ‪ ....‬ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻓﯿﻪ از ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺨﻮام ‪ ....‬او ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﻻزم داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﻢ ﺑﻬﻢ ﻣﯽ ده ‪ ...‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺗﻮ اﻣﺮوز ﺟﯿﻨﯽ رو ﻧﺪﯾﺪي؟‬
‫ﭼﺮا ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺖ ﻣﯿﺮم درﻣﺎﻧﮕﺎه ﻗﺮارﮔﺎه ﺗﺎ ﯾﻪ ﺳﺮي ﺑﻪ ﮐﺎﻟﯿﻦ ﺑﺰﻧﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ‪ ......‬ﭘﺲ ﺗﺎ ﻣﻦ ﻣﯿﺮم ﭘﯿﺶ ﺟﯿﻨﯽ ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎ ﻫﻢ ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﯿﺪ ﻻزم‬

‫ﺑﺸﻪ ﺗﻬﯿﻪ ﮐﻨﯿﺪ ‪ ....‬رون ﺗﻮ ﯾﻪ ﺳﺮي ﺑﻪ ﻓﺮد و ﺟﻮرج ﺑﺰن و ﭼﻨﺪ ﺗﺎ از اون ﻋﯿﻨﮑﻬﺎي‬
‫ﻣﺨﺼﻮﺻﺸﺎن رو ﺑﮕﯿﺮ ﺑﻌﺪﺷﻢ ﺑﺒﯿﻦ از اﺧﺘﺮاﻋﺎت ﺟﺪدﯾﺸﺎن ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺧﻮدت ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﯽ‬
‫ﺑﻪ درد ﺑﺨﻮره ﺑﺎ ﺧﻮدت ﺑﯿﺎر ﻣﻦ رﻓﺘﻢ ‪ ...‬ﺗﻮ ﺑﺎرو ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ و ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ‪ ....‬ﻓﻌﻼً ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻗﺪﻣﻬﺎي ﺑﻠﻨﺪي از ﮐﺎﻓﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﭘﺲ از ﯾﮏ ﻧﮕﺎه دﻗﯿﻖ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ‬

‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﮐﺴﯽ او را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﻧﺪارد آﭘﺎرات ﮐﺮد و در ﯾﮑﯽ از ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎي ﺧﻠﻮت‬
‫اﻃﺮف ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ‪ ....‬ﺧﻮدش را ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ راه اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻗﺮار ﮔﺎه ‪ ...‬ﻗﺼﺮ ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎﻫﯽ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ ﺑﻌﺪ داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪۴٢٨‬‬

‫ﺗﻤﺎم اﺗﺎﻗﻬﺎي ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ اﺗﺎق ﺟﻠﺴﺎت‪ ،‬اﺗﺎق ﺧﻮاب ﺳﯿﺮﯾﻮس و درﻣﺎﻧﮕﺎه‬
‫ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﺜﯿﻒ ﺑﻮد ﺗﻤﺎم وﺳﺎﯾﻞ ﻫﺎي ﺧﺎﻧﻪ را ﺧﺎك ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻃﻮري‬
‫ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯿﺸﺪ ﻃﺮح و رﻧﮕﻬﺎي روي وﺳﺎﯾﻞ را ﺗﺸﺨﯿﺺ داد ‪ ...‬ﻫﺮي ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺗﻤﺎﯾﻠﯽ‬
‫ﺑﺮاي ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮدن اﻧﺠﺎ ﻧﺪاﺷﺖ در واﻗﻊ او ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد از اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ دوري ﮐﻨﺪ‬
‫‪ ....‬اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺪون ﺳﯿﺮﯾﻮس ﺑﺮاي او ﻫﯿﭻ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﻧﺪاﺷﺖ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ و ﺟﻠﻮي‬
‫ﯾﮑﯽ از اﺗﺎﻗﻬﺎ ﮐﻪ ان را ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ اﯾﺴﺘﺎد ‪ ...‬در ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ‬
‫درﻣﺎﻧﮕﺎه را اﻫﺴﺘﻪ ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﻪ آراﻣﯽ داﺧﻞ ﺷﺪ ﺗﻤﺎم ﺗﺨﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﺗﺨﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﻟﯿﻦ‬
‫ﮐﺮﯾﻮي ﮐﻪ در درﮔﯿﺮي ﭼﻨﺪ روز ﭘﯿﺶ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺤﻞ ﻣﺸﻨﮕﯽ ﻣﺠﺮوح ﺷﺪه‬
‫ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻮد ﺟﯿﻨﯽ ﮐﻨﺎر او ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و داﺷﺖ داروﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ او ﻣﯿﺪاد‪ ....‬از ﭼﻬﺮه‬
‫ي ﮐﺎﻟﯿﻦ ﻣﯿﺸﺪ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﺠﻮن ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻪ او ﻣﯿﺪاد ﺗﻠﺦ و ﺑﺪ ﻣﺰه ﺑﻮدﻧﺪ ﭼﻮن‬
‫ﺻﻮرت ﮐﺎﻟﯿﻦ درﻫﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ....‬ﮐﺎﻟﯿﻦ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻫﺮي ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ اورد ‪ ....‬وﻟﯽ ﻫﺮي‬
‫دﺳﺘﺶ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد و از او ﺧﻮاﺳﺖ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ....‬وﻟﯽ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺎﻟﯿﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر‬
‫او ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻫﺮي‬
‫‪۴٢٩‬‬

‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪ :‬اه ‪ ...‬ﭘﺴﺮ ﺗﻮ ﭼﻘﺪر ﺧﻨﮕﯽ ‪ ....‬ﻣﯽ ﺧﻮﺳﺘﻢ ﺟﯿﻨﯽ رو‬
‫ﻏﺎﻓﮕﯿﺮ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﻫﺮي ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻟﺒﺨﻨﺪ زﯾﺒﺎﯾﯽ زد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻫﺮي ‪ ......‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯽ ﻣﻨﻮ ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺟﯿﻨﯽ‬
‫‪ -‬ﭼﯽ ﺷﺪه ﮐﻪ اﯾﻦ وﻗﺖ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ دﯾﺪن ﻣﻦ آﻣﺪي؟ از ﻣﻦ ﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮاي؟‬
‫‪ -‬ﺗﻮ از ﮐﺠﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪي ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﻣﻌﺠﻮن آﻣﺪم ﺳﺮاﻏﺖ؟ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻬﺖ ﺧﺒﺮ داد؟‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻫﺮي‪ ....‬ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻔﺘﻪ ‪ .....‬ﯾﻌﻨﯽ ﻧﯿﺎزي ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺴﯽ ﺑﮕﻪ ‪ ...‬ﺗﻮ وﻗﺘﯽ از‬
‫ﻣﻦ ﭼﯿﺰي ﺑﺨﻮاي ﻣﯿﺎي درﻣﺎﻧﮕﺎه ‪ .....‬وﮔﺮﻧﻪ ﺻﺒﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺮدم ﺑﺎرو‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب راﺳﺘﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻌﺠﻮن ازت ﺑﮕﯿﺮم‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ از ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻤﺪ ﻣﻌﺠﻮﻧﻬﺎ رﻓﺖ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﭼﯽ‬
‫ﻻزم داري ﻫﺮي؟‬
‫‪۴٣٠‬‬

‫‪ -‬ﺗﺮﻣﯿﻢ ﻓﻮري ‪ ....‬ﺿﺪ درد ‪ ....‬ﺧﻮن ﺳﺎز ‪ ....‬ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪه ‪.....‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﺳﻢ ﻣﻌﺠﻮن ﻫﺎ ﮔﺮد ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻫﺮي ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ :‬اﯾﻦ‬
‫ﻫﺎ رو ﺑﺮاي ﭼﯽ ﻻزم داري ؟ ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده؟‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺟﯿﻨﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﻧﯿﻔﺘﺎده ‪ .....‬راﺳﺘﺶ ﻣﺎ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻦ و رون و‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و اﺑﺮﻓﻮرث اﻣﺸﺐ ﻗﺮاره ﺑﺮﯾﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﺎ اﺣﺘﯿﺎج ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﺪ ﺑﺮﯾﺪ ﺟﻨﮓ؟‬
‫‪ -‬ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﻢ ﺑﺮﯾﻢ دﺳﺖ ﮐﻤﯽ از ﺟﻨﮓ ﻧﺪاره‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﭼﺸﻤﺎن ﻗﻬﻮه اي ﺟﯿﻨﯽ از ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﭘﺮ ﺷﺪ ﻣﮕﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺑﺮﯾﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻗﺪر ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ ؟‬
‫ﻫﺮي دﺳﺘﻬﺎي ﻇﺮﯾﻒ ﺟﯿﻨﯽ را ﮔﺮﻓﺖ ‪ ....‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎرش ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﺪ ﮐﻪ ﺟﯿﻨﯽ‬
‫ﮐﻤﯽ ارام ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪۴٣١‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﺟﯿﻨﯽ ‪ ....‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﻢ ﺑﺮﯾﻢ ‪ ....‬ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻮدﻣﻢ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‬
‫ﻗﺮاره ﮐﺠﺎ ﺑﺮﯾﻢ وﻟﯽ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش اﺑﺮﻓﻮرث ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﯿﺎد ‪ .....‬از اﯾﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ‪ ....‬ﺗﻮ ﻣﺜﻞ‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻨﻮ دﺳﺖ ﮐﻢ ﮔﺮﻓﺘﯽ ‪ ...‬ﻣﻦ اﻻن دو ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ دارم اﻣﻮزش ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ‪ ....‬اﻻن ﺣﺘﯽ‬
‫اﺳﻨﯿﭗ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﻣﻨﻮ ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺪه‪.‬‬
‫***‬
‫رون ﻧﯿﺰ ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﻫﺮي رو ﺑﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﺮد ﺧﻮب ﻣﻨﻢ ﻣﯿﺮم ﺳﺮاغ ﻓﺮد و ﺟﻮرج ‪...‬‬
‫ﻓﻌﻼً ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از رﯾﺨﺘﻦ ﭘﻮدر ﭘﺮواز و ﮔﻔﺘﻦ‬
‫اﺳﻢ ﻣﻐﺎزه دوﻗﻠﻮ از اﻧﺠﺎ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻫﻤﺎن ﺣﺲ ﺑﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ از ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ﻣﻐﺰه دو ﻗﻠﻮ ﺧﺎرج‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺷﻨﻠﺶ را ﺑﺮاي از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن دوده ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ روي آن ﺑﻮد ﺗﮑﺎن داد ﺳﭙﺲ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ‬
‫اﻃﺮاف اﻧﺪاﺧﺖ در ﯾﮏ اﺗﺎق ﻧﺴﺒﺘﺎً ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻮد دور ﺗﺎ دور دﯾﻮار را ﻗﻔﺴﻪ ﻫﺎ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬اﺧﺘﺮاﻋﺎت ﺟﺪﯾﺪ دوﻗﻠﻮﻫﺎ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﻣﺤﻔﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ روي ﻗﻔﺴﻪ ﻫﺎ ﺧﻮد‬
‫ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ....‬اﺧﺘﺮاﻋﺎت دو ﻗﻠﻮﻫﺎ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﭼﯿﺰ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده اي ﻧﺒﻮدﻧﺪ وﻟﯽ ﮐﺎراﯾﯽ‬
‫‪۴٣٢‬‬

‫زﯾﺎدي داﺷﺘﻨﺪ و در ﻣﺒﺎرزات ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ آﻣﺪ ‪ .....‬ﻣﺜﻼً در ﻫﻤﯿﻦ درﮔﯿﺮي‬
‫ﭼﻨﺪ روز ﭘﯿﺶ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻌﺪاد اﻧﻬﺎ ﮐﻤﺘﺮ از ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﻮد وﻟﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﺧﺘﺮاع ﺗﺎزه‬
‫دوﻗﻠﻮﻫﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺟﺎن ﮐﺎﻟﯿﻦ ﮐﺮﯾﻮي را از ﻣﺮگ ﺣﺘﻤﯽ ﻧﺠﺎت دﻫﻨﺪ ‪ .....‬ﻣﺤﺼﻮل ﺟﺪﯾﺪ‬
‫دوﻗﻠﻮﻫﺎ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮔﻮي ﺷﯿﺸﻪ اي ﺑﻮد و ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ان را وﺳﻂ ﻣﺒﺎرزه ﻃﺮف‬
‫ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮدش ﺗﺎ دو و ﺳﻪ دﻗﯿﻘﻪ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ را ﺑﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ‬
‫ﮔﯿﺮي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد ‪ ....‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﻪ ﮐﻤﮏ اﺑﺮﻓﻮرث ﻧﺒﻮد ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮد ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﯾﻦ‬
‫ﻣﺤﺼﻮل را درﺳﺖ ﮐﻨﻨﺪ ‪ ....‬وﻟﯽ اﯾﻦ اﺧﺘﺮاع ﺑﻌﺪ از ﭘﻮدر ﺳﻨﮕﺮﻫﺎي ﻓﻮري ﯾﮑﯽ از‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎي اﻧﻬﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮاي ﻣﺤﻔﻞ ﮐﺎرﺑﺮد داﺷﺖ و ﺑﻪ اﻧﻬﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫داﺷﺖ ﺑﻪ ﻗﻔﺴﻬﺎ اﺟﻨﺎس ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ در ﻗﻬﻮه اي ﭼﻮﺑﯽ اﺗﺎق ﺑﺎز ﺷﺪ و دو ﺟﻮان‬
‫ﻣﻮﻗﺮﻣﺰ وارد اﺗﺎق ﺷﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ان دو اﺗﺎق را ﻃﻠﺴﻢ ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫ﮐﺴﯽ از ﻃﺮﯾﻖ ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ وارد اﺗﺎق ﭘﺸﺘﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ ﭼﻮن ﻫﺮ وﻗﺖ رون ﯾﺎ ﮐﺲ دﯾﮕﺮي‬
‫از ﻃﺮﯾﻖ ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ وارد اﯾﻨﺠﺎ ﻣﯿﺸﺪ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ ﺳﺮ و ﮐﻠﻪ دوﻗﻠﻮ ﻫﺎ ﭘﯿﺪا ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻮرج ﺑﺎ دﯾﺪن ﺑﺮادر ﮐﻮﭼﮑﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺖ‪ :‬ﻫﯽ ﭘﺴﺮ ﺑﺒﯿﻦ ﮐﯽ اﻣﺪه اﯾﻨﺠﺎ‬
‫‪ ...‬ﺳﻼم رون ‪ ....‬ﭼﻪ ﻋﺠﺐ ﯾﻪ ﺳﺮي ﺑﻪ ﻣﺎ زدي ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺘﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻧﯿﺎﻣﺪي‬
‫‪۴٣٣‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم ﺟﻮج ‪ .....‬ﺳﻼم ﻓﺮد ‪ ....‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺧﻮام ‪ ....‬وﻟﯽ ﺧﻮدت ﮐﻪ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﻣﻦ زﯾﺎد‬
‫وﻗﺖ ﻧﺪارم ‪ ....‬ﺑﯿﺸﺘﺮ وﻗﺘﻤﻮ ﺗﻮ وزارت ﺧﺎﻧﻪ ام ‪ ......‬وﻗﺘﺎي ازادﻣﻢ ﮐﻪ دارم اﻣﻮزش ﻣﯽ‬
‫ﺑﯿﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺮد‪ :‬ﻫﯽ داداش ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﺮاي ﭼﯽ ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﺎ ﻣﯽ دوﻧﯿﻢ ﮐﻪ اﺻﻼً وﻗﺖ‬
‫آزاد ﻧﺪاري ‪ ....‬ﭘﺲ ﺧﻮدﺗﻮ ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﮑﻦ ‪ ...‬ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺘﻪ ﻧﺪﯾﺪﻣﺖ ﺗﻮ اﯾﻦ ﯾﮏ‬
‫ﻫﻔﺘﻪ ﻣﻦ ﮐﻪ اﺻﻼً ﻧﺪﯾﺪﻣﺖ‪.‬‬
‫رﻓﺘﺎر دوﻗﻠﻮﻫﺎ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً از ﺷﺶ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ﺑﺎ ﺑﺮادر ﮐﻮﭼﮑﺸﺎن ﺑﻪ ﮐﻠﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد و اﻧﻬﺎ‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ‪ .....‬ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻌﺪ از اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ اﻓﺘﺎد رﻓﺘﺎر ﺗﻤﺎم‬
‫ﺑﺮادراﻧﺶ ﺑﺎ رون ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد‬
‫رون ﺟﺎن ﭘﺪرﺷﺎن و ﻓﺮد را ﯾﮏ ﺑﺎر از ﻣﺮگ ﺣﺘﻤﯽ ﻧﺠﺎت داد ‪ .....‬ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از اﻧﻬﺎ ﺗﺎ‬
‫ﺣﺎﻻ ﺧﺸﻢ ﺑﺮادر ﮐﻮﭼﮑﺸﺎن را ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ‪ .....‬وﻟﯽ ان روز وﻗﺘﯽ اﻧﺘﻮﻧﯿﻮ روﮐﻮود ﺑﻌﺪ از‬
‫ﭘﺪرش ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از ﻓﺮد ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﮐﺮده ﺑﻮد و او را زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻗﺮار داد‬
‫‪ .....‬رون ﮐﻪ از ﺷﺪت ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺑﺮادر و ﭘﺪرش رﺳﺎﻧﺪ ‪.....‬‬
‫‪۴٣۴‬‬

‫ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻏﯿﺮ از ﻫﺮي و ﺑﺮادران وﯾﺰﻟﯽ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ او ﭼﻄﻮر در ان ﺷﻠﻮﻏﯽ ﻣﺒﺎرزه‬

‫ﺧﻮدش را ﺑﻪ ان دو رﺳﺎﻧﺪ ‪ ....‬وﻟﯽ اﻧﻬﺎ ﮐﻪ دﯾﺪﻧﺪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮه را ﻓﺮاﻣﻮش‬
‫ﻧﮑﺮدﻧﺪ ‪ .....‬رون ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺳﺮ راﻫﺶ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺎ ﺳﯿﺎه ﺗﺮﯾﻦ ﻃﻠﺴﻤﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﺎك و ﺧﻮن ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﯾﮑﯽ از ﻣﺮﮔﺨﻮاراﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻮرد اﺻﺎﺑﺖ ﻃﻠﺴﻢ‬
‫ﭘﺮﺗﺎب ﮐﻨﻨﺪه اش ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ﺻﺪاي ﺧﻮرد اﺳﺘﺨﻮاﻧﺶ در ان ﺳﺮ و ﺻﺪا ﺑﻪ وﺿﻮح‬
‫ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪ ‪ ....‬اﻣﺎ ﻋﺠﯿﺐ ﺗﺮ اﯾﻨﮑﻪ او ﭼﻨﺎن ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮ روﮐﻮد اورد ﮐﻪ او ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﭼﻨﺪ‬
‫روز زﻧﺪه ﻧﻤﺎﻧﺪ ‪ .......‬و در اﺛﺮ ﻋﻮارض ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي ﺳﯿﺎه ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اي ﮐﻪ ﺑﻪ او اﺻﺎﺑﺖ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﻣﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ان ﺣﺎدﺛﻪ ﻧﮕﺎه ﺑﺮادران وﯾﺰﻟﯽ و ﭘﺪرش ﺑﻪ رون ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد و در ﻧﮕﺎه اﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ‬
‫اﻓﺘﺨﺎر دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺮد‪ :‬ﺧﻮب رون ﭼﮑﺎر ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﺑﺮات اﻧﺠﺎم ﺑﺪﯾﻢ؟‬
‫‪ -‬راﺳﺘﺶ اوﻣﺪم ﭼﻨﺪ از اون ﻋﯿﻨﮏ ﻫﺎي ﻣﺨﺼﻮﺻﺘﻮن رو ﺑﮕﯿﺮم و ﺑﺒﯿﻨﻢ اﺧﺘﺮاﻋﺎت ﺟﺪﯾﺪ‬
‫ﭼﯽ دارﯾﺪ‪.‬‬
‫‪۴٣۵‬‬

‫***‬
‫ﻣﺎﯾﻞ ﻫﺎ ان ﻃﺮف ﺗﺮ ﺷﺮق ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﮐﺸﻮرﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﭼﯿﻦ‪ ،‬روﺳﺘﺎي ژاﻧﮓ وﯾﻨﺎ‬
‫ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻤﺎم داﺷﺖ ﮐﻠﻨﺠﺎر ﻣﯽ رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻠﮑﻪ روزﻧﻪ اي ﺑﺮاي ورود ﺑﻪ ذﻫﻦ ﺷﺎﮔﺮدش‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ ‪ ......‬اﻣﺎ او ﺗﻤﺎم راه ﻫﺎ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﮑﺎن ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ روش ﻣﺨﺼﻮص‬
‫ﺧﻮدش ﺑﺘﻮاﻧﺪ دﯾﻮاره ﻫﺎي ذﻫﻨﯽ او را ﺑﺸﮑﻨﺪ ‪ ...‬از اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺎﮔﺮدي داﺷﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮدش ﻣﯽ ﺑﺎﻟﯿﺪ‪ ،‬روز اول ﮐﻪ ﻣﺮد ﺟﻮان ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ او اﻣﺪه ﺑﻮد را ﺧﻮب ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ داﺷﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫ﺟﻮان ‪ 17‬و ‪ 18‬ﺳﺎﻟﻪ اي ﭘﻮﺷﯿﺪه درﺷﻨﻞ ﺳﯿﺎه رﻧﮕﯽ در ﻣﯿﺎن درﺧﺖ ﻫﺎي اﻧﺒﻮه اﻃﺮاف‬
‫روﺳﺘﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺧﺎرﺟﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮن ﻇﺎﻫﺮ و ﻃﺮز ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﯿﺪﻧﺶ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺮدم روﺳﺘﺎ ﻧﻤﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ اﻧﺪاﺧﺖ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻃﺮف روﺳﺘﺎ راه اﻓﺘﺎد ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻣﯽ رﺳﯿﺪ دﻧﺒﺎل ﮐﺴﯽ ﻣﯿﮕﺸﺖ‪ .....‬از ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺳﺮ راﻫﺶ ﻗﺮار ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ‬
‫ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫‪۴٣۶‬‬

‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﯾﮑﯽ از ان اﻓﺮاد ﭼﺸﻢ ﺑﺎداﻣﯽ ﻓﺮد ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ او را ﺷﻨﺎﺧﺖ و ادرﺳﺶ را ﺑﻪ او‬
‫داد‪..‬‬
‫از ﻣﯿﺎن ﻣﺰرﻋﻪ ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ و ﺑﻪ اراﻣﯽ از ان ﺗﭙﻪ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪ .‬ﻣﺮدم اﯾﻦ روﺳﺘﺎ‬
‫ﻫﻤﮕﯽ ﮐﺸﺎورز ﺑﻮدﻧﺪ در ﺳﺮ راﻫﺶ اﻧﻮاع ﻣﯿﻮه ﻫﺎ و ﺳﺒﺰﯾﺠﺎت و ﭼﯿﺰاي ﻋﺠﯿﺐ دﯾﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ اﯾﺎ روﺳﺘﺎﯾﯿﻬﺎ آن را ﻣﯽ ﺧﻮرﻧﺪ و ﯾﺎ ﮐﺎرﺑﺮد دﯾﮕﺮي داﺷﺖ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻻي ﺗﭙﻪ رﺳﯿﺪ ﯾﮏ ﺧﺎﻧﻪ ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻮﭼﮏ را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ آﻣﺪ ﻓﻘﻂ دو‬
‫اﺗﺎق داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﻠﻮي ﺧﺎﻧﻪ ﯾﮏ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺑﺰرﮔﯽ ﻗﺮار داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻓﻀﺎي آن را‬
‫ﺳﺒﺰﯾﺠﺎت ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻤﯽ دورﺗﺮاز ﺧﺎﻧﻪ ﻻﻧﻪ ﻣﺮغ ﻫﺎ دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ ﮐﻪ ﻣﺮغ و ﺧﺮوﺳﻬﺎي‬
‫اﻃﺮاف ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺨﺶ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و دﻧﺒﺎل ﭼﯿﺰي ﺑﺮاي ﺧﻮردن ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﭘﺸﺖ دﺳﺘﺶ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﺎر ﺑﻪ درﮐﻮﺑﯿﺪ ﺗﺎ ﮐﺴﯽ درﺑﺎز ﮐﻨﺪ ‪ ....‬ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﺮد اﻣﺎ‬
‫ﮐﺴﯽ در را ﺑﺎز ﮐﺮد ‪ ....‬ﺧﻮاﺳﺖ دوﺑﺎره در ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاي ﭘﯿﺮﻣﺮدي ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﭼﯿﻨﯽ‬
‫ﭼﯿﺰي ﻣﯿﮕﻔﺖ را ﺷﻨﯿﺪ ﻟﺤﻈﻬﺎي ﺑﻌﺪ ﭘﯿﺮﻣﺮدي ﻻﻏﺮ و ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺴﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﻮﻫﺎي‬
‫‪۴٣٧‬‬

‫ﺳﺮش رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد و رﯾﺶ ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪي ﮐﻪ ﺗﺎ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﮐﻤﺮش رﺳﯿﺪه ﺑﻮد درﭼﺎرﭼﻮب در‬
‫ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﺮدم روﺳﺘﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺑﺎداﻣﯽ داﺷﺖ و ﻧﯿﺰ ﻋﯿﻨﮑﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد اﺑﺘﺪا ﺳﺮش ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻮد وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﮐﻔﺶ ﭘﺎي ﻣﺮدي ﮐﻪ روﺑﺮوﯾﺶ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد را‬
‫دﯾﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ او از ﻣﺮدم روﺳﺘﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد‬
‫ﺟﻮان ‪ 18 ،17‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯿﺮﺳﯿﺪ آﺳﯿﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ او را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺮاي او ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺮد ﺟﻮان ﯾﮏ ﺟﺎدوﮔﺮ اﺳﺖ ﭼﻮن‬
‫ﺗﺸﻌﺸﻌﺎت او را ﮐﻪ ﺧﺎص ﺑﻮد را ﺣﺲ ﻣﯿﮑﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ زﺑﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد‬
‫‪ -‬ﭼﮑﺎرﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺮات ﺑﮑﻨﻢ ﻣﺮد ﺟﻮان‬
‫ﻏﺮﯾﺒﻪ ازاﯾﻨﮑﻪ ﻣﯿﺪﯾﺪ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮐﻪ اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ ﻧﺎم داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺣﺮف‬
‫ﺑﺰﻧﺪ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ اﻣﺎ ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ‬
‫‪۴٣٨‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم ﻣﺮد ﺟﻮان‪ .....‬از ﻣﻦ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﭼﻪ ﮐﻤﮑﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ؟‬
‫‪ -‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ ‪ .....‬اﺳﺘﺎد؟‬
‫‪ -‬اوه ‪ ......‬اﻟﺒﺘﻪ ‪ ......‬ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ داﺧﻞ‪ .‬اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺪرت ذﻫﻨﺶ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻔﻬﻤﺪ‬
‫اﯾﻦ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﻗﺼﺪ ﻧﺪارد ﺑﻪ او ﺻﺪﻣﻪ اي ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ از ﺟﻠﻮي در ﮐﻨﺎر رﻓﺖ و ﺑﻪ‬
‫ﺟﻮاﻧﮏ اﺟﺎزه داد ﮐﻪ وارد ﺧﺎﻧﻪ اش ﺑﺸﻮد‪.‬‬
‫ﻏﺮﯾﺒﻪ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻢ ﺳﺎده و ﺑﯽ اﻻﯾﺶ ﺑﻮد ﺗﻤﺎم وﺳﺎﯾﻞ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ از ﭼﻮب ﯾﺎ ﺳﻨﮓ و ﯾﺎ ﭼﯿﻨﯽ درﺳﺖ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﻗﺸﻨﮓ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯿﺰ ﭼﻮﺑﯽ‬
‫ﻗﻬﻮه اي رﻧﮕﯽ از ﺟﻨﺲ درﺧﺖ ﮔﺮدو ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﮐﺎﺳﻪ ﺑﺸﻘﺎب روي آن ﺑﻮد و درﺳﺖ در‬
‫وﺳﻂ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ ،‬ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي ﻣﯿﺰ از ﭼﻮب ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ درﺳﺖ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و‬
‫زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻣﯿﺰ را دو ﭼﻨﺪان ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺶ را ﺑﻪ اﻃﺮاف ﭼﺮﺧﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﺎي ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮاي ﻧﺸﺴﺘﻦ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ ‪ .....‬ﮐﻨﺎر ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ آﻣﺪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻨﺪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺳﺎده ﭼﻮﺑﯽ دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫روي آن ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ ﻧﯿﺰ ﮐﻨﺎر او ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫‪۴٣٩‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب ﻣﺮد ﺟﻮان ﺑﻬﺘﺮ ﻧﯿﺴﺖ اول ﺧﻮدﺗﻮ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﯽ و اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮاي ﭼﯽ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ‬
‫اﻣﺪي؟‬
‫ﻏﺮﯾﺒﻪ دﺳﺘﺶ را ﺟﻠﻮ ﺑﺮد‪ :‬اﺳﻢ ﻣﻦ ﻧﻮﯾﻞ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻤﻪ و اﻫﻞ ﮐﺸﻮر اﻧﮕﻠﯿﺲ ﻫﺴﺘﻢ و ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﺠﺎ اﻣﺪم ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ آﻣﻮزش ﺑﺪﯾﺪ‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ ﺑﺎ ﮔﺮﻣﯽ دﺳﺖ ﻧﻮﯾﻞ را ﮔﺮﻓﺖ و ﻟﺒﺨﻨﺪي زد‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮان ﺑﺮاي ﯾﺎدﮔﯿﺮي ﭘﯿﺶ او اﻣﺪه اﺳﺖ در واﻗﻊ از ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ او‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ اﺳﺖ ‪ .....‬ﻓﻬﻤﯿﺪ او ﺑﺮاي ﭼﯽ آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﮐﻪ ﻧﺎاﻣﯿﺪت ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻧﻮﯾﻞ وﻟﯽ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺘﻪ ﮐﺴﯽ رو ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدي ﻗﺒﻮل ﻧﻤﯽ‬
‫ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ از ﻗﺒﻞ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ او را ﻗﺒﻮل ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ‬
‫ي ﻧﺎﻣﻪ اي ﮐﻪ ﭘﺮﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور ﺑﺮاي او ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ ﺑﻪ دﻻﯾﻠﯽ‬
‫ﮐﺴﯽ را ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدي ﻗﺒﻮل ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ‪ ......‬ﭘﺮوﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور در ﻧﺎﻣﻪ اش ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد اول‬
‫‪۴۴٠‬‬

‫ﺳﻌﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن او را راﺿﯽ ﮐﻨﺪ و در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺷﺪﯾﺪ اﺳﺘﺎد‬
‫ﭼﺎﻧﮓ روﺑﺮو ﺷﺪ ﻧﺎﻣﻪ اي ﮐﻪ او ﺑﺮاي اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ را ﺑﻪ او ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺮﻣﺮد و ﻣﺮد ﺟﻮان ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪام ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻃﺮف ﻣﻘﺎﺑﻞ را‬
‫راﺿﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ‪ :‬آﺧﻪ واﺳﯽ ﭼﯽ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﺪ؟‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ دﯾﮕﻪ واﺳﻪ اﻣﻮزش ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﺎ ﭘﯿﺮ ﺷﺪم و ﺣﺎل و ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺑﺤﺚ‬
‫ﮐﺮدن ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﺎ رو ﻫﻢ ﻧﺪارم‪ .‬اﻣﺎ ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ اﺻﻠﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫‪.....‬در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻮﯾﻞ ﺣﺮﻓﯽ زد ﮐﻪ اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ را ﺷﻮﮐﻪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺣﺘﯽ اﮔﻪ ﺑﮕﻢ ‪ .....‬ﺧﻮد ﭘﺮوﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور ﻣﻨﻮ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺗﺎ ﭘﯿﺶ ﺷﻤﺎ اﻣﻮزش ﺑﺒﯿﻨﻢ‬
‫ﭼﯽ؟ ‪ ....‬اون ﻣﻮﻗﻊ ﭼﯽ ﻣﯿﮕﯿﺪ؟‬
‫ﭼﻬﺮه ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﺷﮕﻔﺖ زده ﺷﺪ‪ .‬اﻟﺒﻮس ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﮐﺎري‬
‫ﮐﺴﯽ را ﻧﻤﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد وﻟﯽ اﯾﻦ ﺟﻮان ﻫﻢ دروغ ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺖ در واﻗﻊ ذﻫﻨﺶ دورغ ﻧﻤﯽ‬
‫‪۴۴١‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪ .‬وﻟﯽ ﺑﺮاي ﭼﯽ اﻟﺒﻮس او را ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد؟ اون ﻫﻢ ﺣﺎﻻ ﯾﮏ ﺳﺎل ﭘﺲ از ﻣﺮﮔﺶ‬
‫اﯾﻦ ﻣﺮد ﺟﻮان را ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬وﻟﯽ ﺑﺎز ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﯿﻦ ‪ .....‬ﭼﻮن اﻟﺒﻮس ﺗﻮ رو ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻢ ‪ .......‬از ﮐﺠﺎ ﻣﻌﻠﻮم ﺗﻮ راﺳﺖ‬
‫ﻣﯽ ﮔﯽ؟ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﮕﻪ ﻣﻦ را اﻟﺒﻮس ﻓﺮﺳﺘﺎده ‪ ......‬اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ‪...‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺠﺒﻮرم اﯾﻦ را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺪم‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ از ﺟﯿﺐ ﺑﻐﻞ ﺳﺎﮐﺶ ﯾﮏ ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ را ﺑﯿﺮون اورد و ان را ﺟﻠﻮي اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ اﯾﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﺎل ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﻧﺎﻣﻪ از ﻃﺮف ﭼﻪ‬
‫ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺖ وﻟﯽ ﺑﺎز ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﭼﯿﻪ؟‬
‫‪ -‬ﯾﻪ ﻧﺎﻣﻪ اﺳﺖ ‪ .....‬از ﻃﺮف ﭘﺮوﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور ‪ .....‬ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪.‬‬
‫‪۴۴٢‬‬

‫اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ ﺑﻪ اراﻣﯽ درب ﭘﺎﮐﺖ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﮐﺎﻏﺬ ﭘﻮﺳﺘﯽ داﺧﻞ ان را ﺑﺮداﺷﺖ ‪....‬‬
‫ﺗﺎي ﮐﺎﻏﺬ را ﺑﺎز ﮐﺮد ‪.......‬ﻫﯿﭻ ﻧﻮﺷﺘﻪ اي روي ﮐﺎﻏﺬ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬اﺑﺮوﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ ﺑﺎ دﻗﺖ ﮐﺎﻏﺬ ﭘﻮﺳﺘﯽ را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد‪ ..... .‬ﮐﺎﻏﺬ را رو ﺑﻪ ﻧﻮر‬
‫ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎي ان در زﯾﺮ ﺗﺎﻧﺒﺶ ﻧﻮر ﻣﻌﻠﻮم ﺷﻮد ﺑﺎ ﺧﻮدش ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﺷﺎﯾﺪ‬
‫اﻟﺒﻮس از روش ﻣﺸﻨﮕﯽ ﺑﺮاي ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻧﺎﻣﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده اﺳﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد از آب ﻟﯿﻤﻮ ﺑﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان ﺟﻮﻫﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻧﺎﻣﻪ را روي ﺣﺮات ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ﻗﺮار داد وﻟﯽ ﺑﺎز‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎي روي ﮐﺎﻏﺬ ﭘﺪﯾﺪار ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫ﮐﺎﻏﺬ ﭘﻮﺳﺘﯽ را ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ روي ﭘﺎﮐﺖ را ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫" ﺑﺮاي دوﺳﺖ ﺧﻮﺑﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎي آﺧﺮ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ"‬
‫اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ اﻫﯽ از ﺳﺮ اﻓﺴﻮس ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬اﻓﺴﻮس از اﯾﻨﮑﻪ دﯾﮕﺮ اﻟﺒﻮس ﺑﯿﻦ اﻧﻬﺎ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬از دﺳﺖ ﺗﻮ اﻟﺒﻮس ﻫﯿﭻ وﻗﺖ دﺳﺖ از اﯾﻦ اﺧﻼﻗﺖ ﺑﺮﻧﺪاﺷﺘﯽ ‪ ......‬ﭘﯿﺮ ﮐﻠﻪ ﺧﺮاب‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ رو در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﺎﻣﻪ را در دﺳﺖ داﺷﺖ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﺣﺮف‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﯽ روي ﮐﺎﻏﺬ ﭘﺪﯾﺪار ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪۴۴٣‬‬

‫***‬
‫‪ -‬ﮐﺎﻓﯿﻪ ﻧﻮﯾﻞ ‪ ......‬ﮐﺎرﺗﻮ درﺳﺖ اﻧﺠﺎم دادي ‪ ......‬واﻗﻌﺎً ﺑﻬﺖ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﺑﺎ ﺻﺪاي اﺳﺘﺎدش دﯾﻮاره ذﻫﻨﯽ اش را ﭘﺎﯾﯿﻦ اورد وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﻣﺤﺾ اﺣﺘﯿﺎط ﺧﻮدش‬
‫را اﻣﺎده ﻧﮕﻪ داﺷﺖ ﺗﺎ در ﺻﻮرت ﺣﻤﻠﻪ دوﺑﺎره اﺳﺘﺎدش ﺑﺘﻮاﻧﺪ از ذﻫﻨﺶ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ اﺳﺘﺎدش ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد از ﮐﺎرش راﺿﯽ اﺳﺖ‪.‬اﮐﻨﻮن ﯾﮏ ﺳﺎل از‬
‫دادن ﯾﮑﯽ از ﺳﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﭘﺮوﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ ﺑﻌﺪ از ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﺎﻣﻪ اﻣﻮزش ﻫﺎﯾﺶ را ﺷﺮوع ﮐﺮد‪ .‬اﻣﻮزش ﻫﺎي ﺳﺨﺖ و‬
‫ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎ‪ .‬در اﯾﻦ ﯾﮏ ﺳﺎل اﻣﻮزش ﻫﺎي ﺳﺨﺘﮕﯿﺮاﻧﻪ اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ او‬
‫ﮐﻼﻓﻪ ﮐﺮد وﻟﯽ او ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻪ ﯾﺎدﮔﯿﺮي ﺑﻮد و اﺻﻼً ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬در‬
‫اﯾﻦ ﯾﮏ ﺳﺎل ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ذﻫﻨﺶ را ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻔﻮذ دﯾﮕﺮان ﮐﺎﻣﻼً ﭼﻔﺖ ﮐﻨﺪ و ﻧﯿﺰ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ‬
‫ﻣﺤﯿﻂ اﻃﺮاﻓﺶ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﺪ‪ .‬ذﻫﻨﺶ ﺑﻪ ﻗﺪري وﺳﯿﻊ و ﮔﺴﺘﺮده ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ اﮐﻨﻮن‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﮕﺎه ﺳﺮﯾﻊ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺟﺰﯾﯿﺎت و ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ را ﺑﻪ ذﻫﻦ‬
‫ﺑﺴﭙﺎرد‪.‬‬
‫‪۴۴۴‬‬

‫اوﯾﻞ اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺮاﯾﺶ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد در ﻣﺎه ﻫﺎي اول ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ‬
‫رو ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ وﻟﯽ وﻗﺘﯽ اﺳﺘﺎدش او را ﻣﺠﺒﻮر ﮐﺮد ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ دﯾﺪن ﯾﮏ ﺻﺤﻨﻪ ان در‬
‫ﻣﺪت ﯾﮏ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺗﻤﺎم ﺟﺰﺋﯿﺎت ان را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺴﭙﺎرد ﻓﻬﻤﯿﺪ ﻫﻨﻮز ﭼﯿﺰﻫﺎي زﯾﺎدي ﺑﺮاي‬
‫ﯾﺎدﮔﯿﺮي وﺟﻮد دارد وﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻫﺎي ﻣﺪاوم و ﺳﺨﺖ اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ ﺑﻪ ﻣﺮور زﻣﺎن‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻧﯿﺰ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺮوز ﻧﯿﺰ آﺧﺮﯾﻦ روز اﻣﻮزﺷﺶ ﭘﯿﺶ اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ ﺑﻮد‪ .....‬در اﯾﻦ ﯾﮏ ﺳﺎل از اﯾﻦ‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد درس ﻫﺎي ﻣﻬﻤﯽ از زﻧﺪﮔﯽ ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .....‬اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ در ﺳﺎﻋﺎت‬
‫اﻣﻮزﺷﺶ ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺨﺘﮕﯿﺮ ﺑﻮد اﻣﺎ در زﻣﺎن اﺳﺘﺮاﺣﺘﺶ ﺑﺴﯿﺎرﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻮد‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ از اﻧﮕﻠﯿﺲ ﺧﺎرج ﺷﺪ ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﮐﺸﻮرش ﺑﺎز ﮔﺮدد وﻟﯽ ﺑﺎ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎﯾﯽ‬
‫ﮐﻪ اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ ﺑﺎ او داﺷﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪ او ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﮐﺸﻮرش و دوﺳﺘﺶ‬
‫ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ وﻟﯽ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺎﯾﺪ اول اﻣﻮزﺷﺸﻬﺎﯾﺶ را ﮐﺎﻣﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫***‬
‫‪۴۴۵‬‬

‫ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎﻻ ي ﭘﯿﺸﺨﻮان ﻋﺪد ‪ 11‬ﺷﺐ را ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﯽ داد ﮐﻪ ﺳﻪ ﺟﻮان ﻫﻤﺮاه ﯾﮏ ﭘﯿﺮﻣﺮد‬
‫از ﮐﺎﻓﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﭘﺎﻗﯽ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮﻣﯽ اﭘﺎرات ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺎد ﺷﺪﯾﺪي ﻣﻮﻫﺎي ﻫﺮي را ﺗﮑﺎن داد و ان ﺟﺎي زﺧﻢ ﺻﺎﻋﻘﻪ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺷﺐ ﻣﯽ درﺧﺸﯿﺪ را اﺷﮑﺎر ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ دﻧﺒﺎل ﻣﻦ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ‪ .....‬ﻃﻠﺴﻢ ﺑﯽ ﺻﺪا ﻫﻢ رو ﭘﺎﻫﺎﺗﻮن اﺟﺮا ﮐﻨﯿﺪ ﺗﺎ ﮐﺴﯽ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺻﺪاي ﻣﺎ ﻧﺸﻪ ﻫﻤﻪ ﻋﯿﻨﮑﺸﺎن رو ﺑﺰﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﮐﺴﯽ در اﯾﻦ وﻗﺖ ﺷﺐ ان ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ را ﻣﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ ﻋﯿﻨﮑﯽ ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﻋﯿﻨﮏ اﻓﺘﺎﺑﯽ‬
‫ﺑﻮد ﺑﻪ ﭼﺸﻢ زدﻧﺪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺑﻪ ﻋﻘﻞ اﻧﻬﺎ ﺷﮏ ﻣﯽ ﮐﺮد ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ اﻧﻬﺎ را ﮐﻮر ﻣﯽ ﭘﻨﺪاﺷﺖ اﻣﺎ‬
‫در ﺣﻘﯿﻘﺖ اﯾﻦ ﻋﯿﻨﮑﻬﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﺪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ان را ﭼﺸﻢ زده اﺳﺖ ﻣﺤﯿﻂ اﻃﺮاﻓﺶ را‬
‫ﻣﺜﻞ روز روﺷﻦ ﺑﺒﯿﻨﺪ و دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺎزي ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ از ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﯾﮑﯽ دو دﻗﯿﻘﻪ را ﮐﻮﻫﻨﻮردي وﻗﺘﺸﺎن را ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪ :‬ﺗﺎج رﯾﻮﻧﮑﻼو‬
‫‪۴۴۶‬‬

‫ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ‬
‫رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪام ﯾﮏ ﻧﻔﺮ را ﺑﺎ ﺧﻮدﺷﺎن ﺣﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬از دﻫﺎﻧﻪ‬
‫ﻏﺎر ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي و اﺑﺮﻓﻮرث ﻫﺮ دو ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ اﺑﺮﻓﻮرث ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪه ﺑﻮد؛ اﻣﺎ‬
‫وﺿﻌﯿﺖ ﻫﺮي ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد؛ دﺳﺖ راﺳﺘﺶ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺮﯾﺪﮔﯽ ﻫﺎي ﻧﺴﺒﺘﺎً ﻋﻤﯿﻘﯽ‬
‫روي ﺑﺪﻧﺶ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ آن دو ﻗﺪرت ﺟﺎدوﯾﯽ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻮﻗﺖ از دﺳﺖ داده اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ ،‬ﻫﺮي را روي زﻣﯿﻦ ﻗﺮار داد و ﺑﺎ ﻧﺎاﻣﯿﺪي ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺟﻠﻮي ﺧﻮﻧﺮﯾﺰي ﻫﺮي‬
‫را ﺑﺎ ﭘﺎرﭼﻪ ﺑﮕﯿﺮد ‪ ...‬ﻧﻪ او و ﻧﻪ رون ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺟﺎدوﯾﯽ را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ؛ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎز‬
‫ﺟﺎي ﺷﮑﺮ داﺷﺖ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز زﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ را ﻫﻢ ﻣﺪﯾﻮن ﻫﺮي ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ از‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاي ﻫﺮي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آﻧﻬﺎ ﻣﺠﺮوح ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﺎري ﮐﻨﺪ‪ ،‬درﻣﺎﻧﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ .‬اﻟﺘﻤﺎس در ﺻﺪاﯾﺶ ﻣﻮج ﻣﯿﺰد‪ :‬رون‪ ،‬ﯾﻪ ﮐﺎري ﺑﮑﻦ ‪ ...‬ﺧﻮن زﯾﺎدي از دﺳﺖ داده‬
‫‪...‬‬
‫‪۴۴٧‬‬

‫رون ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺗﺎزه ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﺧﻄﻮر ﮐﺮد ﮐﻪ ﻓﺎوﮐﺲ را ﺻﺪا ﮐﻨﺪ ‪ ...‬ﻫﺮ دو ﺑﻪ‬
‫ﻗﺪري ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﺻﻼ ﺑﻪ ﯾﺎد ﻗﻘﻨﻮس ﻧﯿﻔﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ‪...‬‬
‫ﻓﺎوﮐﺲ ﺑﻌﺪ از ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ وﺿﻌﯿﺖ ﺑﺪ آﻧﻬﺎ ﺷﺪ‪ ،‬ﻓﻮرا روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي رون‬
‫ﻧﺸﺴﺖ و ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ در درﻣﺎﻧﮕﺎه ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫درﻣﺎﻧﮕﺎه ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن ﺑﻪ ﻃﺮف اﺗﺎق ﻣﺎدام ﭘﺎﻣﻔﺮي رﻓﺖ ﺗﺎ او را از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫رون اول ﻫﺮي را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و روي ﺗﺨﺖ ﻗﺮار داد و ﺳﭙﺲ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﺎ اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺎدام ﭘﺎﻣﻔﺮي ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪا از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ را ﺟﻤﻊ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ ،‬از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬دوﺷﯿﺰه ﮔﺮﻧﺠﺮ ﻣﯽ دوﻧﯽ اﻻن ﺳﺎﻋﺖ ‪...‬‬
‫‪۴۴٨‬‬

‫اﻣﺎ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻫﺮي و اﺑﺮﻓﻮرث روي ﺗﺨﺖ ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره ﮔﺬاﺷﺖ و ﻓﻮراً ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺗﺨﺖ ﻫﺮي ﮐﻪ وﺿﻌﯿﺖ ﺑﺪي داﺷﺖ رﻓﺖ ‪ ...‬اﺑﺘﺪا ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻦ ﺑﺎﻧﺪ ﺟﺎدوﯾﯽ ﺗﻤﯿﺰي ﺟﻠﻮي‬
‫ﺧﻮﻧﺮﯾﺰي را ﮔﺮﻓﺖ ﺳﭙﺲ ﺟﺎي زﺧﻢ ﻫﺎ را ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮد‪ ،‬ﭘﺲ از آن ورد ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺧﻮاﻧﺪ ﺗﺎ‬
‫دو ﺳﺮ زﺧﻢ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ‪ ...‬ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا ﮔﺮﻧﺠﺮ و وﯾﺰﻟﯽ ﺟﻠﻮي ﺧﻮﻧﺮﯾﺰي‬
‫ﭘﺎﺗﺮ را ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ! ﺑﺎ دﻗﺖ دﺳﺖ ﺷﮑﺴﺘﻪ او را ﺟﻮش زد‪.‬‬
‫ﭘﺎﺗﺮ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ دو ﺳﺎل از ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﻓﺎرغ اﻟﺘﺤﺼﯿﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﯾﮏ ﭘﺎﯾﺶ در‬
‫درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﻮد ‪ ...‬در ﻃﻮل ﺧﺪﻣﺘﺶ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از داﻧﺶ آﻣﻮزان ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﭘﺎﺗﺮ ﺑﻪ‬
‫درﻣﺎﻧﮕﺎه آورده ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬او ﻫﺮ ﺳﺎل ﺑﺎ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻋﺠﯿﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ آﻣﺪ ﺳﺮ‬
‫از درﻣﺎﻧﮕﺎه ﻣﯽ آورد ‪ ...‬دﯾﮕﺮ ﺑﻪ او ﻋﺎدت ﮐﺮده ﺑﻮد ﯾﻌﻨﯽ اﮔﺮ در ﻃﻮل ﺳﺎل‪ ،‬او ﺣﺪاﻗﻞ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎري ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺎه آورده ﻧﻤﯿﺸﺪ ﺑﺮاﯾﺶ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﮐﺎرش ﺑﺎ ﭘﺎﺗﺮ ﺑﻪ ﺗﺨﺖ اﺑﺮﻓﻮرث رﻓﺖ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﮐﻠﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫او ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺑﻪ زﻣﺎن اﺣﺘﯿﺎج دارد ﺗﺎ اﻧﺮژي ازدﺳﺖ داده اش را ﺑﺎزﯾﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫‪۴۴٩‬‬

‫ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﮐﺎرش ﺑﻪ ﻃﺮف ﮔﺮﻧﺠﺮ و وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ‬
‫ﺑﺮاي ﭘﺎﺗﺮ و اﺑﺮﻓﻮرث اﻓﺘﺎد اﺳﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬اوﻧﺎ ﺣﺎﻟﺸﻮن ﺧﻮب ﻣﯿﺸﻪ ‪ ......‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ‬
‫ﺑﭙﺮﺳﻢ ﺷﻤﺎ دوﺗﺎ ﭼﺮا ﺟﻠﻮي ﺧﻮﻧﺮﯾﺰي ﭘﺎﺗﺮ را ﻧﮕﺮﻓﺘﯿﺪ؟ ‪ ...‬اﯾﻦ ﮐﺎر ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ‬
‫ﺑﻮد!‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﺎﻟﺶ از ﺑﺎﺑﺖ ﻫﺮي آﺳﻮده ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺟﻮاب داد‪ :‬ﻣﺎ ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﺴﺘﯿﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﯿﻢ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻦ و رون ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻮﻗﺖ ﻗﺪرت ﺟﺎدوﯾﯿﻤﻮن را از‬
‫دﺳﺖ دادﯾﻢ‪.‬‬
‫اﺑﺮوﻫﺎي درﻣﺎﻧﮕﺮ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪ :‬ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ اﻓﺘﺎده ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯿﺪ‬
‫ﺟﺎدو ﮐﻨﯿﺪ؟‬
‫***‬
‫دو روز ﺑﻌﺪ‬
‫‪۴۵٠‬‬

‫ﺻﺪﻣﻪ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد در واﻗﻊ اﮔﺮ رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ آن ﺷﺐ ﻗﺪرت ﺟﺎدوي ﺧﻮدﺷﺎن‬
‫را از دﺳﺖ ﻧﻤﯽ دادﻧﺪ او ﺧﯿﻠﯽ زود از درﻣﺎﻧﮕﺎه ﻣﺮﺧﺺ ﻣﯽ ﺷﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ دﯾﺮ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺮاﺣﺘﺶ رﺳﯿﺪﮔﯽ ﺷﻮد و ﻣﺪت درﻣﺎن آن ﻧﯿﺰ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮ ﺷﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺮوز از درﻣﺎﻧﮕﺎه ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﻫﻢ در ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﮐﻨﺎر درﯾﺎﭼﻪ ﮐﻨﺎر‬
‫دو دوﺳﺘﺶ ﻗﺪم ﻣﯽ زد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻦ ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪم ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎد؟‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ :‬وﻗﺘﯽ ﺗﻮ اون ﺳﭙﺮ رو ﺑﻪ دور ﻣﺎ ﮐﺸﯿﺪي‪ ،‬ﺟﺎدوي وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﻨﺤﺮف ﺷﺪ وﻟﯽ‬
‫ﺑﻌﺪش ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم ﭼﯽ ﺷﺪ ﻓﻘﻂ دﯾﺪم ﺗﻮ روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎدي و ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﯿﻢ ﻫﯿﭻ ﺟﺎدوﯾﯽ‬
‫اﻧﺠﺎم ﺑﺪﯾﻢ ‪ ...‬ﺣﺘﯽ ﯾﻪ ﺟﺎدوي ﺳﺎده ‪...‬‬
‫ﻫﺮي‪:‬ﺧﺐ‪ ...‬دﺳﺘﺒﻨﺪ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫رون‪ :‬دﺳﺖ اﺑﺮﻓﻮرث و اﺳﻨﯿﭙﻪ ‪ ...‬دارن روش ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻦ‪.‬‬
‫ﻫﺮي‪ :‬ﺟﯿﻨﯽ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از اون دﻋﻮا‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﻤﺎ دﯾﮕﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻧﯿﻮﻣﺪ ‪ ...‬ﻫﻨﻮز ﻧﺎراﺣﺘﻪ؟‬
‫‪۴۵١‬‬

‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎراﺣﺘﻪ ‪ ...‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺧﻮدت ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﻫﺶ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯽ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻘﺒﺮه ﺳﻔﯿﺪ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺎﺷﻪ ‪.‬‬
‫***‬
‫زﻣﺎن ﺣﺎل – ﺳﺎل ‪2003‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ از او ﻋﻘﺐ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ ‪ .....‬ﺟﯿﻤﺰ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ دﻧﺒﺎل ﮐﺮدن رد ﻧﮕﺎه او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﺷﺪ اﻣﺎ اﻻن وﻗﺖ اﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺟﯿﻤﺰ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ....‬اﻻن وﻗﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﻧﯿﺴﺖ ‪ ...‬ﻣﻤﮑﻨﻪ داﻧﺶ آﻣﻮزان ﺑﺒﯿﻨﻨﺖ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﺣﺮف اﺑﺮﻓﻮرث از اﻓﮑﺎرش ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﺎ اﮐﺮاه ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﻣﻘﺒﺮه ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ‬
‫ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف اﺑﺮﻓﻮرث راه اﻓﺘﺎد‪ :‬ﺣﻖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ اﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور ‪ ...‬ﺑﻬﺘﺮه ﻫﺮ ﭼﻪ‬
‫ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﺑﺮﯾﻢ ﺗﺎ دﯾﺪه ﻧﺸﯿﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪاً ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ دوﺑﺎره ﺑﯿﺎم‪.‬‬
‫‪۴۵٢‬‬

‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺑﺮاي او ﻣﺜﻞ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ اش ﺑﻮد ‪ ...‬ﻫﻤﯿﺸﻪ از ﺑﻮدن در‬
‫ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮد ﺣﺎﻻ اﺣﺴﺎس وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ اﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ را درك ﻣﯽ ﮐﺮد ‪....‬‬
‫ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﯾﮑﯽ از ﭘﺮ رﻣﺰ و رازﺗﺮﯾﻦ ﻣﮑﺎن ﻫﺎي ﺟﺎدوﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﭘﺲ از ﻫﺰار ﺳﺎل‬
‫ﻫﻨﻮز ﮐﺴﯽ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺗﻤﺎم رازﻫﺎي آﻧﺠﺎ ﭘﯽ ﺑﺒﺮد ‪ ...‬ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﻞ ﭘﺮورش‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮﻫﺎي ﺑﺰرگ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﻋﺒﻮر از ﭼﻨﺪ ﻣﯿﺎﻧﺒﺮ ﮐﻪ ﻫﺮي ﺑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث ﻧﺸﺎن داد‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻠﻮي دﻓﺘﺮ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪرﺳﻪ‬
‫رﺳﯿﺪﻧﺪ‪ .‬اﺑﺮﻓﻮرث ﭘﺎﺗﺮوﻧﻮﺳﯽ ﺑﺮاي ﻣﮏ ﮔﻮﻧﺎﮔﺎل ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ آﻧﻬﺎ ﭘﺸﺖ در ﻫﺴﺘﻨﺪ و‬
‫رﻣﺰ ورودي را ﻣﯿﺨﻮاﻫﻨﺪ‪ .‬ﯾﮏ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﭘﺎﺗﺮوﻧﻮس ﮔﺮﺑﻪ ي ﺳﺎﺣﺮه ﺟﻮاب اﺑﺮﻓﻮرث را‬
‫داد‪.‬‬
‫‪ -‬اﻟﺒﺎﻟﻮ ﺧﺸﮑﻪ‪ ....‬اﺑﺮﻓﻮرث ﭘﺲ از ﮔﻔﺘﻦ رﻣﺰ وارد دﻓﺘﺮ ﺷﺪ ‪ ...‬ﻫﺮي ﻫﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ‬
‫داﺧﻞ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ اﻣﺪه ﺑﻮد ﭼﯿﺰي ﻋﻮض ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﺟﺰ ﭼﻨﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺟﺰﯾﯽ ‪....‬‬
‫در دﻓﺘﺮ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪرﺳﻪ دﯾﮕﺮ از آن وﺳﺎﯾﻞ ﻋﺠﯿﺐ و ﻏﺮﯾﺐ داﻣﺒﻠﺪور ﺧﺒﺮي ﻧﺒﻮد و ﻣﯿﺰ‬
‫‪۴۵٣‬‬

‫ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺮﺗﺐ ﺑﻮد‪ .‬دﺳﺘﻪ اي ﮐﺎﻏﺬ ﭘﻮﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺮﺗﺐ ﮐﻨﺎر ﺟﺎ ﻗﻠﻤﯽ ﻗﺮار داﺷﺖ و‬
‫ﻣﺮﮐﺐ ﺟﻮﻫﺮ ﻫﻢ آن ﻃﺮف ﻣﯿﺰ ﺑﻮد ‪ ....‬ﭘﺲ از ﯾﮏ ﻧﮕﺎه ﮐﻠﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ و ﺗﮏ ﺗﮏ‬
‫ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ‪ ،‬ﭼﺸﻤﺶ روي ﺗﺎﺑﻠﻮي ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺧﺮدﻣﻨﺪ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪ‪ ....‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﻫﻤﻪ اﻧﻬﺎ‬
‫ﺧﻮاب ﺑﺎﺷﻨﺪ اﻣﺎ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻃﻮري ﻧﺒﻮد و ﻫﻤﻪ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪ ﺧﻮاب زده اﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮ ﮐﯽ رو ﮐﻪ ﮔﻮل ﺑﺰﻧﯿﻦ‪ ،‬ﻣﻦ رو ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯿﻦ ‪ ...‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﺮا ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮاب ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻦ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدﺗﻮن ﻣﯽ دوﻧﯿﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ از ﺑﯿﺪار ﺑﻮدﻧﺘﻮن ﺑﺎﺧﺒﺮم‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﺣﺮف‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺸﺎن را ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ان دو ﻧﻔﺮ‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﯾﮑﯽ از ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺗﯿﺰي ﮔﻔﺖ‪ :‬و ﺗﻮ ﻫﻢ ﻫﺮ وﻗﺖ ﻣﯿﺎي اﯾﻨﺠﺎ اﯾﻨﻮ‬
‫ﺑﮕﻮ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺻﺪا اﻣﺪ‪ ،‬ﺑﺮ ﮔﺮداﻧﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﯿﻨﯿﺎس ﺧﻮدﺗﯽ؟‬
‫‪ -‬اره ﭘﺴﺮ‪ ،‬ﻧﻤﯿﺪوﻧﯽ ﭼﻘﺪر از دﯾﺪﻧﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ‪.‬‬
‫‪۴۵۴‬‬

‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﺘﻮﻧﻢ دوﺑﺎره ﺑﺒﯿﻨﻤﺖ ﭘﺴﺮم‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎن ﺻﺪاي ﭘﺮﺟﺬﺑﻪ اي ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﻋﺚ اراﻣﺸﺶ ﻣﯿﺸﺪ ‪ ...‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺗﻤﺎم ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻫﺎ‬
‫ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ اﺳﺘﺎد و ﺷﺎﮔﺮد ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ در ﺣﻀﻮر اﺑﺮﻓﻮرث راﺣﺖ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از او درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﯽ‬
‫ﺷﻮد او را ﺑﺎ اﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﮕﺬارد؛ اﻣﺎ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻓﮑﺮ او را ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬رو‬
‫ﺑﻪ ﺑﺮادرش ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺑﯽ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﻣﺎ رو ﺑﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺰاري؟‬
‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ‪ ....‬ﻣﻦ ﺑﯿﺮون ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ اﺑﺮﻓﻮرث ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻃﻠﺴﻢ اﺳﺘﺮاق ﺳﻤﻊ را ﻓﻌﺎل ﮐﺮد‪ ،‬ﻧﻘﺎﺑﺶ را‬
‫ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻫﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﭘﺮوﻓﺴﻮر‪.‬‬
‫‪۴۵۵‬‬

‫ﻫﻤﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻣﺮدي ﮐﻪ روﺑﺮوﯾﺸﺎن ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ....‬ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﭼﺸﻤﺎن‬
‫ﮐﻢ ﻓﺮوغ ﺳﺒﺰ رﻧﮕﺶ و ﻣﻮﻫﺎي ﺳﯿﺎه ﺷﻠﺨﺘﻪ ‪ ....‬اﯾﻦ ﻣﺮد ﻫﯿﭻ ﺷﺒﺎﻫﺘﯽ ﺑﺎ ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮي ﮐﻪ‬
‫ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ دﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ....‬ﺑﺴﯿﺎر ﻻﻏﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ‬
‫رﺳﯿﺪ‪ .‬ﻃﻮري ﮐﻪ ﮔﻮﻧﻪ ي اﺳﺘﺨﻮاﻧﯿﺶ روي ﺻﻮرﺗﺶ ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ....‬زﯾﺮ‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺳﯿﺎه ﺷﺪه ﺑﻮد و زﺧﻢ ﻋﻤﯿﻘﯽ از ﮐﻨﺎر اﺑﺮوي ﭼﭙﺶ ﺷﺮوع و ﺗﺎ ﻧﺰدﯾﮑﯽ‬
‫ﮔﻮﺷﺶ اداﻣﻪ داﺷﺖ ‪ ...‬ﻗﯿﺎﻓﻪ اش ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ از وﻟﺪﻣﻮرت ﻫﻢ‬
‫ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺗﺮ ﺑﻮد ‪.‬‬
‫ﺗﻤﺎم ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺣﺘﯽ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور از دﯾﺪن ﻫﺮي در اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪﻧﺪ ‪ ....‬ﺗﺎ‬
‫ﭼﯿﺰي ﺣﺪود ﯾﮏ دﻗﯿﻘﻪ‬
‫ﮐﺴﯽ ﺣﺮف ﻧﻤﯽ زد ‪ ....‬ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ‪...‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﻢ اﯾﻦ ﺳﻪ ﺳﺎل ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻬﺖ ﺳﺨﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ‪ ...‬ﻫﺮي ‪...‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﻪ ﻋﺎدت ﺟﺪﯾﺪش دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف زﺧﻢ اﺑﺮوﯾﺶ ﺑﺮد و ﺟﻮاب داد‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ‬
‫ﭘﺮوﻓﺴﻮر‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ ‪.‬‬
‫‪۴۵۶‬‬

‫‪ -‬ﺻﺪ ﺑﺎر ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻨﻮ ﺑﺎ اﺳﻢ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺻﺪا ﮐﻦ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺻﺪ ﺑﺎر ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺷﻤﺎ رو ﺑﺎ اﺳﻢ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺻﺪا ﺑﺰﻧﻢ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ داﻣﻨﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻫﺮي ﻫﻨﻮز اداﻣﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺻﺪاي ﺳﺮد و‬
‫ﺑﯽ اﺣﺴﺎس ﻣﺮد ﺟﻮان ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ....‬ﻣﺮد ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﺎ ﺷﻮر و اﺷﺘﯿﺎق‬
‫ﺣﺮف ﻣﯽ زد اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺻﺪاﯾﺶ ﺳﺮد و ﻋﺎري از اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﮕﺮاﻧﯽ روي ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ‪ ....‬ﺷﺎﮔﺮدش‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﻧﺘﻈﺎرات او ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ ....‬ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﻫﺮي ﺳﺎﻟﻬﺎي ﺳﺨﺘﯽ را ﮔﺬارﻧﺪه‬
‫اﺳﺖ ‪ ...‬وﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﻮادث ﺷﺎﮔﺮدش را ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ ﻋﻮض ﮐﻨﺪ ‪ ....‬ﭼﯿﺰي‬
‫درﺳﺖ ﻧﺒﻮد ‪ ....‬ﭼﯿﺰي ﻫﺮي را آزار ﻣﯽ داد ‪ ....‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده ﺑﺮات ؟ ﻫﺮي؟‬
‫‪ -‬اﺗﻔﺎق؟ ‪ ....‬ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺎد ﭘﺮوﻓﺴﻮر ‪ ....‬اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﻫﻤﺶ اﺗﻔﺎق ﺑﻮده‬
‫‪ ....‬اﻣﺎ وﻗﺖ زﯾﺎد دارﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﺪاً واﺳﺖ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪم ‪ ....‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم وﻗﺘﯽ ﻣﻨﻮ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ‬
‫اوﻟﯿﻦ ﺳﻮاﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ در ﻣﻮرد ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎي وﻟﺪﻣﻮرﺗﻪ!‬
‫‪۴۵٧‬‬

‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ او را ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﺑﮕﺬارد ﮔﻔﺖ‪ :‬راﺳﺘﺸﻮ ﺑﺨﻮاي اﯾﻦ ﻇﺎﻫﺮ و‬
‫ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﮐﻤﯽ ﺣﻮاس ﭘﺮت ﺑﺸﻢ ‪ ....‬ﺳﻮال ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ....‬ﺧﻮدت ﺑﺮاﻣﻮن‬
‫ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻦ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ‪ ....‬دو ﺗﺎ دﯾﮕﻪ از ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎي وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪه‪.‬‬
‫ﺻﺪاي ﺗﺸﻮﯾﻖ و ﺗﺤﺴﯿﻦ از اﯾﻦ ﻃﺮف و آن ﻃﺮف ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ اداﻣﻪ ﺣﺮف ﻫﺮي ﻗﻄﻊ‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺟﺎم ﻫﺎﻓﻞ ﭘﺎف و ﮔﺮدن آوﯾﺰ اﺳﻠﯿﺘﺮﯾﻦ ‪ .....‬دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ روﺣﯽ دروﻧﺶ وﺟﻮد ﻧﺪاره‪.‬‬
‫ارﻣﺎﻧﺪو دﭘﯿﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺲ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺴﺎب ‪....‬‬
‫‪ -‬ارﻣﺎﻧﺪو ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ اﺟﺎزه ﺑﺪه!‬
‫ﻣﺪﯾﺮ ﺳﺎﻟﻬﺎي ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ از اﯾﻨﮑﻪ اﻟﺒﻮس ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺣﺮﻓﺶ را اداﻣﻪ دﻫﺪ ﺑﺎ‬
‫دﻟﺨﻮري ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه‬
‫‪۴۵٨‬‬

‫ﮐﺮد اﻣﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﮐﻪ در ﺻﻮرت اﻟﺒﻮس ﻣﻮج ﻣﯽ زد ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻮﯾﺪ ‪...‬‬
‫ﺣﺘﻤﺎً اﻟﺒﻮس‬
‫ﭼﯿﺰي ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ او را اﯾﻦ ﻗﺪر ﻧﮕﺮان ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ ....‬ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻔﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪ او‬
‫ﺣﺮﻓﺶ را ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ ﺗﻠﻪ ﻫﺎي وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮدي؟‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺑﻮد؛ وﻟﯽ ﻣﺸﮑﻞ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬و آﺳﯿﺐ ﻫﺎي وارده؟‬
‫ﭘﺲ از ﯾﮏ ﺳﮑﻮت ﻧﺴﺒﺘﺎً ﻃﻮﻻﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ را ﻧﮕﺮان ﮐﺮد‪ ،‬اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺰ ﯾﮑﯽ و دو ﻣﻮرد ﺑﻘﯿﻪ اﺳﯿﺐ دﯾﺪﮔﯽ ﻫﺎ ﭼﻨﺪان ﺧﻄﺮﻧﺎك ﻧﺒﻮدن‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪه‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮﻓﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﯾﻠﯽ ﺑﺮاي ﺻﺤﺒﺖ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﻧﺪارد‬
‫‪ ....‬اﻣﺎ اﺳﺘﺎدش اﺻﺮار داﺷﺖ ﮐﻪ در ﻣﻮرد اﺳﯿﺐ دﯾﺪﮔﯿﺶ ﺑﺪاﻧﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ را‬
‫‪۴۵٩‬‬

‫ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ‪ :‬اﺻﻼً دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺑﺤﺚ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﺸﻪ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ اﺻﺮار‬
‫دارﯾﺪ ‪ ....‬ﺑﺰارﯾﺪ ﻧﺸﻮﻧﺘﻮن ﺑﺪم‪.‬‬
‫دﺳﺘﮑﺸﻬﺎي ﭼﺮﻣﯽ را درآورد و اﺳﺘﯿﻦ رداﯾﺶ را ﺑﺎﻻ زد ﺗﺎ داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ان را‬

‫ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ ﺑﺎ دﯾﺪن دﺳﺖ ﻫﺮي ﻧﺎﻣﯿﺪاﻧﻪ ﻧﺎﻟﯿﺪﻧﺪ ‪ ....‬داﻣﺒﻠﺪور ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ ﺗﺎﺑﻠﻮ‬
‫ﺑﻮد رﻧﮓ از رﺧﺴﺎرش ﭘﺮﯾﺪ ‪ ....‬ﻧﺎﻟﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﺧﺪاي ﻣﻦ ‪ ....‬ﻫﺮي ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﻣﺎ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ‪ ....‬ﭼﻄﻮر اﯾﻦ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد؟ ﻣﮕﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻧﮕﻔﺘﻢ ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش؟!‬
‫‪ -‬اﺗﻔﺎﻗﯿﻪ ﮐﻪ اﻓﺘﺎده و ﮐﺎرﯾﺶ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﮐﺮد ﭘﺮوﻓﺴﻮر ‪ ...‬وﻟﯽ اﯾﻦ دﺳﺖ ﺟﺎي ﻧﮕﺮاﻧﯽ‬
‫ﻧﺪاره‪.‬‬
‫اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد اﯾﻦ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮدش اﻓﺘﺎد ﺑﺮاي ﻫﺮي‬
‫ﻫﻢ ﺑﯿﻔﺘﺪ ﺑﻪ ﻫﺮي در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺗﺬﮐﺮ داده ﺑﻮد ‪ .....‬ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎوري ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﮐﯽ‬
‫اﻓﺘﺎده و ﭼﻘﺪر وﻗﺖ داري؟‬
‫‪۴۶٠‬‬

‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ اﯾﻦ دﺳﺖ ﺟﺎي ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻧﺪاره ‪ ...‬و ﻗﺮار ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻤﯿﺮم ‪ ...‬ﻣﻦ درﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺧﻼف ﺷﻤﺎ ﻋﻤﻞ ﮐﺮدم و از ورد ﺳﻢ اﺳﭙﻞ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﺮدم‪.‬‬
‫اﻟﺒﻮس وﻗﺘﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﺮي دروغ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﺪ‪ ،‬ﻧﻔﺴﯽ از ﺳﺮ آﺳﻮدﮔﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻪ ي ﻣﺎ رو ﺗﺮﺳﻮﻧﺪي ﭘﺴﺮم‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺧﻮام ﻗﺮﺑﺎن‪.‬‬
‫‪ -‬دﯾﮕﻪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮات اﻓﺘﺎده؟ رﻓﺘﺎرت ﺧﯿﻠﯽ ﻋﻮض ﺷﺪه ‪ ...‬ﭼﯽ ﺷﺪه؟‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ اﯾﻦ ﺳﻮال ﺑﺎ ﺑﯽ ﻗﺮاري از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم زدن ﮐﺮد ‪ .....‬اﯾﻦ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ و رﻓﺘﺎر ﺑﯽ ﻗﺮار او از ﭼﺸﻤﺎن ﺗﯿﺰ اﻟﺒﻮس ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻤﺎﻧﺪ ‪ ....‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﭼﯿﺰي‬
‫ﮐﻪ ﻫﺮي را آزار ﻣﯽ داد ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺟﻮاب اﯾﻦ ﺳﻮاﻟﺶ اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﻃﻮري ﻧﺒﻮدم ﭘﺮوﻓﺴﻮر ‪ ....‬ﻧﻪ ﺗﺎ ﭘﻨﺞ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ‪ .....‬ﺗﺎ ﭘﻨﺞ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ﺑﯽ ﺻﺒﺮاﻧﻪ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ دﯾﺪن ﺷﻤﺎ‪ ،‬رون‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﻫﻤﻪ ﺑﻮدم ‪ ....‬وﻟﯽ اﻻن ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺸﻮن ﻫﯿﭻ‬
‫اﺣﺴﺎﺳﯽ ﻧﺪارم ‪ ...‬اون ﻋﻮﺿﯽ ﻗﻠﺒﻢ رو ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫‪۴۶١‬‬

‫ﺟﻤﻠﻪ اﺧﺮش را ﻓﺮﯾﺎد زد و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﺎ دو دﺳﺘﺶ ﺳﺮش را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد رو ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮ‬
‫داﻣﺒﻠﺪور ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪ :‬ﮐﻮ اون ﻧﯿﺮوي ﻋﺸﻖ؟ ‪ .....‬ﮐﻮ اون ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﯿﺪ‬
‫ﻗﻮي ﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮوي ﺟﻬﺎﻧﻪ ﭘﺮوﻓﺴﻮر؟ ﭘﺲ ﭼﺮا ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮي ﻃﻠﺴﻢ وﻟﺪﻣﻮرت رو‬
‫ﺑﮕﯿﺮه؟ ‪ ....‬ﮐﻮ ﭘﺮوﻓﺴﻮر ‪ ....‬ﮐﻮ؟ ‪ ....‬ﻗﺴﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرم ﻗﻠﺒﺶ را از ﺳﯿﻨﻪ درﺑﯿﺎرم‪.‬‬
‫ﺧﺸﻢ و ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ در ان ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰ و ﺑﯽ ﻋﺎﻃﻔﻪ دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫اﻟﺒﻮس ﺣﺎﻻ دﻟﯿﻞ رﻓﺘﺎر ﺳﺮد و ﺑﯽ اﺣﺴﺎس ﻫﺮي را ﻓﻬﻤﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻬﺖ ﺳﺨﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ‪ ....‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﮕﻢ درﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ وﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ‬
‫ﭼﻮن ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﺴﯽ رو در اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﻧﺪﯾﺪم ‪ .....‬اﻣﺎ ازت ﻣﯽ ﺧﻮام ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﯽ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ‬
‫ﺑﺘﻮﻧﯿﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﯾﻪ راه ﺣﻞ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﻢ ‪ ....‬ﭼﻄﻮري اﯾﻦ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد؟‬
‫ﻫﺮي ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮدرﮔﻤﯽ ﺑﻪ اﺳﺘﺎدش ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﺟﻮاب داد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺎب اوﯾﺰ اﺳﻠﯿﺘﺮﯾﻦ ‪ ...‬اﺻﻼً اﻧﺘﻈﺎر ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﻣﺜﻞ اون ﻃﻠﺴﻢ رو ﻧﺪاﺷﺘﻢ ‪ ...‬ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ‬
‫ﺷﺪم ‪ ...‬ﻫﻤﺶ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺧﻮدم ﺑﻮد ‪ ...‬وﻟﯽ آﺧﻪ ﺑﺎﯾﺪ از ﮐﺠﺎ ﻓﮑﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي رو ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدم ﻗﺮﺑﺎن؟‬
‫‪۴۶٢‬‬

‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻣﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﺮي ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺑﻘﺒﻮﻻﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﺗﻘﺼﯿﺮ او ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ او را از اﯾﻦ آﺷﻔﺘﮕﯽ ذﻫﻨﯽ ﻧﺠﺎت دﻫﺪ‪ :‬ﻫﺮي ﺧﻮدﺗﻮ ﺳﺮزﻧﺶ‬
‫ﻧﮑﻦ ‪ ....‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ اون ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎري ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎم‬
‫درﺳﺘﻪ ﮐﻪ دﯾﻮوﻧﺲ وﻟﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺑﺎﻫﻮﺷﻪ ‪ ..‬ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ زﻧﺪه ﻫﺴﺘﯽ و‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺗﻼﻓﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺣﺘﯽ اﮔﺮ اوﻧﻮ ﺑﮑﺸﻢ ﺑﺎزم راﺿﯽ ﻧﻤﯿﺸﻢ ‪ ...‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ اﯾﻦ ﻃﻮري زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ‪...‬‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﻪ وﻗﺘﯽ دوﺳﺘﺎت رو ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ وﻟﯽ ﻧﺘﻮﻧﯽ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع رو‬
‫ﺑﻬﺸﻮن اﺑﺮاز ﮐﻨﯽ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﮐﻢ دارم ‪ ....‬ﻣﻦ ﻣﻮﻧﺪم اون ﭼﻄﻮري اﯾﻦ‬
‫وﺿﻊ رو ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ؟‬
‫‪ -‬اﺷﺘﺒﺎه ﻧﮑﻦ ﻫﺮي ‪ ...‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻪ‪ ،‬ﺣﺘﯽ وﻟﺪﻣﻮرت ‪ ....‬ﺗﺎم ﺑﺎ ﺗﮑﻪ‬
‫ﮐﺮدن روﺣﺶ ﺧﻮدﺷﻮ از اﯾﻦ درد و رﻧﺞ ﺧﻼص ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاد اداﻣﻪ ﺑﺪﯾﺪ ‪ ....‬اﻻن ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺴﺎب ﻓﻘﻂ ﺗﺎج رﯾﻮﻧﮑﻼو ﺑﺎﻗﯽ‬
‫ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ ‪ ....‬در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ اي ﺑﺮﺳﻢ ﭘﺮوﻓﺴﻮر‪...‬‬
‫‪۴۶٣‬‬

‫‪ -‬ﻻزم ﻧﯿﺴﺖ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻧﮕﺮان ﺑﺎﺷﯽ ‪ ....‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻣﺸﮑﻠﺘﻮ ﺣﻞ ﮐﺮده‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﭼﺸﻤﺎن ﻫﺮي ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ درﺧﺸﯿﺪ‪ :‬ﭼـــــــــــــــﯽ؟! ﯾﻌﻨﯽ‬
‫اون ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﺟﺎي ﺗﺎج رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ؟! ‪...‬‬
‫ﻫﺮي ﻣﮑﺚ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪ :‬اﻟﺒﺘﻪ ﮐﺎرش ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﺴﯿﻨﻪ ‪ ....‬وﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﯿﻦ؟‬
‫ﻣﻤﮑﻨﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ‪ ....‬اﺑﺮﻓﻮرث ﭼﻨﺪ روز ﭘﯿﺶ ﺑﺎ رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ رﻓﺘﻨﺪ اوﻧﺠﺎ ‪ ....‬اون ﻣﻄﻤﺌﻨﻪ ﮐﻪ‬
‫ﻫﻮﮐﺮاﮐﺲ اوﻧﺠﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻋﺎﻟﯿﻪ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﺗﺎج ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﺮام ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد ﺗﻮ ﯾﮑﯽ از ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎي آﻟﺒﺎﻧﯽ ﭘﯿﺪاش ﮐﺮده ‪ ...‬اﻣﺎ ﯾﻪ‬
‫ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺰرگ دارﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺻﻮرﺗﺶ ﻋﻮض ﺷﻮد ﮔﻔﺖ و اون ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺰرگ ﭼﯿﻪ؟‬
‫‪ -‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ اﺑﺮﻓﻮرث ﺧﻮدش ﺑﺮات ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪه ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫‪۴۶۴‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ‪ ....‬ﺑﺎﯾﺪ در اوﻟﯿﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺎﺑﻮدش ﮐﻨﯿﻢ ‪ ....‬اﻣﺎ اﻻن ﯾﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻫﻢ دارﯾﻢ‬
‫‪ ...‬و اون ﻣﻨﻢ‪ .‬اﻻن ﻫﻤﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭘﯿﺶ ﻣﺮدم‪.‬‬
‫زﻣﺰﻣﻪ ﻫﺎي ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬اون راﺳﺖ ﻣﯿﮕﻪ ‪ ....‬اﻟﺒﺘﻪ اوﻧﺎ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ دوﻧﻦ ﮐﻪ ﻫﺮي ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ دو ﺗﺎ از ﻫﻮرﮐﺮاس ﻫﺎ‬
‫رو ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﻪ ‪ ...‬ﭼﻄﻮري ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺑﮕﯽ ﻫﺮي ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰه دو ﺗﺎ از ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎ رو‬
‫ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮده ‪ ...‬اوﻧﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ راﺣﺘﯽ وﻟﺶ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻦ‪.‬‬
‫اﻟﺒﻮس ﺑﺎز از آن ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ درﺳﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ﯾﮏ ﻋﺪدش را ﻧﺜﺎر ﻫﻤﻪ‬
‫ﮐﺮد‪ :‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ را ﮐﺮدم؛ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺑﮕﯽ ‪ RAB‬در ﻣﻮرد ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﮔﻔﺘﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬اوﻧﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ راﺣﺘﯽ ﺑﺎور ﮐﺮدن‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﻧﻪ! اﯾﻦ ﻃﻮري دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻦ ﺳﻮال ﭘﯿﭽﺖ ﮐﻨﻦ‪.‬‬
‫‪ -‬از رون ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ وﻟﯽ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ راﺣﺘﯽ دﺳﺖ از ﺳﺮم ﺑﺮ ﻧﻤﯽ‬
‫دارن‪.‬‬
‫‪۴۶۵‬‬

‫‪ -‬دﯾﮕﻪ ﺧﻮدت ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺟﻮري دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﺷﻮن ﮐﻨﯽ ‪ ....‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ دﯾﮕﻪ ﺑﻬﺘﺮه اﺑﺮﻓﻮرث‬
‫رو ﺑﯿﺸﺘﺮاز اﯾﻦ ﻣﻌﻄﻞ ﻧﮑﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻧﻘﺎﺑﺶ را روي ﺻﻮرت زد‪ ،‬دﺳﺘﮑﺶ ﻫﺎي ﭼﺮﻣﯽ ﻗﻬﻮه اي رﻧﮕﺶ‬
‫را ﻧﯿﺰ ﭘﻮﺷﯿﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف در ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﺗﺎ اﺑﺮﻓﻮرث را ﺻﺪا ﺑﺰﻧﺪ ‪ ....‬اﺑﺮﻓﻮرث روي‬
‫ﻣﺒﻞ زﯾﺒﺎ وﮔﻠﺪاري ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬آﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور ‪ ...‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﻄﻞ ﺷﺪﯾﺪ ‪ ...‬ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﯿﺪ ﺗﻮ‪.‬‬
‫‪ -‬اوه ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ‪ ....‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻃﻮل ﺑﮑﺸﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ دو وارد دﻓﺘﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺑﺎر ﻫﺮي ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ اش را ﮐﺸﯿﺪ و دو ﻣﺒﻞ زﯾﺒﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺮد‬
‫‪ ...‬ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ اﻟﺒﻮس ﺷﺮوع ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ اﺑﯽ ﺑﻬﺘﺮه ﺧﻮدت ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ اوﻧﺠﺎ دﯾﺪي رو ﺑﺮاي ﺟﯿﻤﺰ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ‪ .....‬ﺧﺐ ﺟﯿﻤﺰ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﺪوﻧﯽ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﭼﯿﻪ ‪ ....‬ﻃﺒﻖ ﺷﻮاﻫﺪ و ﻣﺪارﮐﯽ ﮐﻪ‬
‫اﻟﺒﻮس ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد ﻣﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪﯾﻢ وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ درﺳﺖ‬
‫ﮐﻨﻪ‪...‬‬
‫‪۴۶۶‬‬

‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﮐﻪ وﺳﻂ ﺣﺮﻓﺘﻮن ﻣﯽ ﭘﺮم آﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور ‪ ...‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ رو ﻣﯽ دوﻧﻢ‬
‫‪ ...‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﯾﺪ ﺳﺮ اﺻﻞ ﻣﻄﻠﺐ؛ در ﻣﻮرد ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ اﻟﺒﺎﻧﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﺪ ﺣﺮف‬
‫ﺑﺰﻧﯿﺪ ‪...‬‬
‫اﺑﺮوﻓﻮرث ﮐﻤﯽ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ وﻟﯽ ﺑﻪ روي ﺧﻮدش ﻧﯿﺎورد‪ :‬دو روز ﭘﯿﺶ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮔﺮﻧﺠﺮ‬
‫ﯾﮑﯽ از ﺷﺎﮔﺮدام ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺖ ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺗﻮ ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎي ﺳﯿﺎه اﻟﺒﺎﻧﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﯾﻪ رد ﺑﺴﯿﺎر‬
‫ﻗﻮي از ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه وﺟﻮد داره و ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺟﺎي ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ....‬دﯾﺮوز ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫رﻓﺘﯿﻢ ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اوﻧﺠﺎ ﺑﻨﺪازﯾﻢ‪ ،‬ﺑﺎ اون ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ دﯾﺪم ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﯾﮑﯽ ازﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﻬﺎ‬
‫اوﻧﺠﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﯽ دﯾﺪﯾﺪ؟‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ وﻟﯽ اﻟﺒﻮس ﻣﯿﮕﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﺶ از ﺟﺎدوي اول‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف اﺑﺮوﻓﻮرث‪ ،‬ﺻﻮرت ﻫﺮي درﻫﻢ رﻓﺖ ‪ ...‬ﺟﺎدوي اول ‪ ...‬ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ در‬
‫ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻮد و اﺳﻨﯿﭗ آن ﮐﺘﺎب را ﺑﻪ او داده ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻄﻠﺒﯽ در‬
‫‪۴۶٧‬‬

‫ﻣﻮرد ﺟﺎدوي اول ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ...‬اﺟﺮا ﮐﺮدن ﺑﻌﻀﯽ از ﺟﺎدوﻫﺎ ﺑﻪ روش اول ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﺪ‬
‫اﺳﺘﺤﮑﺎم و ﭘﺎﯾﺪاري ان ﺑﯿﺸﺘﺮ از روﺷﻬﺎي دﯾﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ و ﺣﺘﯽ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ اﺟﺮا‬
‫ﮐﻨﻨﺪه اش ﻧﯿﺰ از ﺑﯿﻦ ﻧﻤﯽ رﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺟﺎدوي اول ‪ ...‬ﻓﮑﺮش رو ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم ‪ .....‬اﻣﺎ ﭼﻨﺪان ﻏﯿﺮ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻧﯿﺴﺖ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ‬
‫ﻣﻨﻈﻮرﺗﻮن از ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺰرگ رو ﻓﻬﻤﯿﺪم ﭘﺮوﻓﺴﻮر ‪ ....‬ﺑﺎ ﯾﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﺟﺪي و ﺑﺰرﮔﯽ روﺑﺮو‬
‫ﻫﺴﺘﯿﻢ‪.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺟﯿﻤﺰ در زﯾﺮ ﻧﻘﺎﺑﺶ ﺑﺮﻗﯽ زد ﮐﻪ از دﯾﺪ ﻫﺮ دو داﻣﺒﻠﺪور ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺸﮑﻼت ﺳﺨﺖ و ﺧﻄﺮﻧﺎك ﻫﺴﺘﻢ ‪ ...‬ﻗﺒﻼً ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم اﯾﻦ دردﺳﺮه ﮐﻪ‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ دﻧﺒﺎﻟﻪ ﻣﻨﻪ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺧﻮب ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ اﯾﻦ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ دﻧﺒﺎل دردﺳﺮ‬
‫ﻣﯿﺮم‪ .‬ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ ﺣﺮف ﻣﯿﺰد ﮐﻪ ﮐﻤﯽ اﻟﺒﻮس را ﻣﯽ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ و اﺑﺮﻓﻮرث‬
‫را ﻫﻢ ﮔﯿﺞ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻌﺪ ازﻧﺎﺑﻮدي ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ اون دوﺑﺎره ﻓﻨﺎ ﭘﺬﯾﺮ ﻣﯿﺸﻪ ‪ ....‬اون ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺒﺎرزه ي ﻣﻦ و‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﯽ ﻣﯿﺸﻪ ‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﻪ ﺗﻤﺎم ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎش‬
‫‪۴۶٨‬‬

‫ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪه ﭼﻪ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻠﯽ ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪه ‪ ....‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ از ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ ﺗﺮس و وﺣﺸﺖ رو‬
‫ﺗﻮي ﺻﻮرﺗﺶ ﺗﺠﺴﻢ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﮐﻪ ﺗﺼﻮرات زﯾﺒﺎت رو ﺧﺮاب ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺟﯿﻤﺰ وﻟﯽ ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺗﻮﺟﻪ‬
‫ﻧﮑﺮدي ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﻫﻔﺖ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ درﺳﺖ ﮐﺮده و ﻣﺎ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ اﮔﻪ اﯾﻦ ﯾﮑﯽ رو‬
‫ﻫﻢ ازﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮﯾﻢ ﻣﯿﺸﻪ ‪ 5‬ﺗﺎ و دو ﺗﺎي دﯾﮕﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﻮﻧﺪن‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﻏﺮق در اﻓﮑﺎرش ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺨﺘﺼﺮ ﮔﻔﺖ‪ :‬دﯾﮕﻪ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﻮﻧﺪه‪.‬‬
‫‪ -‬ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﻮﻧﺪه‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﯿﮕﻢ ‪....‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻈﻮرم اﯾﻨﻪ ﮐﻪ اون دو ﺗﺎ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ دﯾﮕﻪ ي وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪه ‪ ...‬ﯾﺎ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﮕﻢ‬
‫ﻧﺎﺑﻮدﺷﻮن ﮐﺮدم‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث اﯾﻦ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﮔﯿﺞ ﺷﺪ ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﭼﻄﻮر ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ‬
‫درﺳﺖ ﮐﺮده اﺳﺖ ‪ ...‬و ﭼﻄﻮر ﺟﺎي اﻧﻬﺎ را ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ واﻗﻌﺎً ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد؟! ﺑﺎ‬
‫ﺳﺮدرﮔﻤﯽ از ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ ﺑﺮادرش ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ او ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻮاﻟﺶ ﺑﺪﻫﺪ‬
‫‪ ...‬اﻟﺒﻮس ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر او ﺷﺪ و ﺑﻪ اراﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪۴۶٩‬‬

‫‪ -‬اون ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﻣﯿﺪوﻧﻪ اﺑﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﯾﻌﻨﯽ اون واﻗﻌﺎً دو ﺗﺎ از ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎ رو ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮده و اﯾﻦ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ‬

‫ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﯾﻢ اﺧﺮﯾﻨﺸﻪ؟‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮔﻮﯾﯽ ﯾﺎدش رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ اﻧﺠﺎ ﺣﻀﻮر دارد‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ‪ ....‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﮔﯿﺞ ﺷﺪم ‪ ....‬ﻣﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ دارﯾﻢ دﻧﺒﺎل اوﻧﺎ ﻣﯽ ﮔﺮدﯾﻢ‬
‫‪ ...‬ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﯿﺴﺖ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ و از ﮐﺠﺎ اوﻣﺪي‪ ،‬ﭼﻄﻮري ﻣﻮﺿﻮع ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﻬﺎ‬
‫رو ﻓﻬﻤﯿﺪي؟ ﯾﮏ دﻓﻌﻪ ﻫﻢ ﻣﯿﺎي ﻣﯿﮕﯽ ﮐﻪ دو ﺗﺎ از ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﻬﺎ رو ﭘﯿﺪا و ﻧﺎﺑﻮدش‬
‫ﮐﺮدي ‪ ....‬ﺗﻮ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﺟﯿﻤﺰ؟‬
‫‪ -‬ﻫﻮﯾﺖ ﻣﻦ ﯾﮏ رازه ‪ ...‬ﻧﻔﻬﻤﯿﺪن ﻫﻮﯾﺖ ﻣﻦ ﯾﮏ ﺑﺮﺗﺮي ﻧﺴﺒﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت‬

‫اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﮕﻮ ﭼﻄﻮري ﻣﻮﺿﻮع ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ رو ﻓﻬﻤﯿﺪي؟‬
‫‪ -‬ﻣﻦ دوﺳﺖ ‪ RAB‬ﻫﺴﺘﻢ ‪ ....‬در واﻗﻊ او اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع رو ﻓﻬﻤﯿﺪ و ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﮔﻔﺖ ‪....‬‬
‫وﻗﺘﯽ وﻟﺪﻣﻮرت داﺷﺖ ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﺑﺎ اون ﺷﻌﺎر اﺻﺎﻟﺖ ﻃﺮﻓﺪار ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬اون ﻫﻢ‬
‫‪۴٧٠‬‬

‫ﺑﻬﺶ ﭘﯿﻮﺳﺖ ‪ ...‬اﺷﺘﺒﺎه ﻧﮑﻨﯿﺪ ‪ ...‬اون درﺳﺘﻪ ﮐﻪ از ﻣﺸﻨﮓ ﻫﺎ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﯿﻮﻣﺪ؛ وﻟﯽ ادم‬
‫ﮐﺶ ﻫﻢ ﻧﺒﻮد ‪ ....‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﭘﯿﻮﺳﺖ ﻓﻬﻤﯿﺪ اون ﺷﻌﺎرا ﻫﻤﺶ دروغ ﺑﻮد و ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ازش ﺟﺪا ﺑﺸﻪ وﻟﯽ دﯾﮕﻪ دﯾﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ اون ﻧﺸﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﺶ‬
‫زده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ اون دﯾﮕﻪ ﻧﺘﻮﻧﻪ ﻋﻠﯿﻬﺶ ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﻪ و از اوﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ اون‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮدﺧﻮاه ﺑﻮد ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻃﻮر ﺷﺪه ﺿﺮﺑﻪ ي ﺧﻮدش رو ﺑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫ﺑﺰﻧﻪ ‪ ....‬ﺑﻪ ﻃﻮر اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻣﻮﺿﻮع ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﻬﺎي وﻟﺪﻣﻮرت رو ﻓﻬﻤﯿﺪ ‪ ....‬ﺑﻌﺪ از ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﺮدن ﻗﺎب اوﯾﺰ‪ ،‬ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺣﺎل ﻣﺴﺎﻋﺪي ﻧﺪاﺷﺖ ﭘﯿﺶ ﻣﻦ اوﻣﺪ و در ﻣﻮرد‬
‫ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﻬﺎ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد ‪ ...‬اون ﻣﻮﻗﻊ اون ﻓﻘﻂ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﻗﺎب اوﯾﺰ رو ﺑﺮداره وﻟﯽ دﯾﮕﻪ‬
‫ﻓﺮﺻﺖ زﯾﺎدي ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد ﻗﺎب اوﯾﺰ رو ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﻪ؛ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﯿﺶ ﻣﻦ اوﻣﺪ و‬
‫از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﻗﺎب اوﯾﺰ را ﻧﺎﺑﻮد و ﺑﻘﯿﻪ ي ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎي وﻟﺪﻣﻮرت رو ﻫﻢ ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﻨﻢ ‪ ...‬اﯾﻦ ﻃﻮري ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ از راز ﺑﺰرگ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﺪم‪.‬‬
‫***‬
‫‪۴٧١‬‬

‫‪ -‬ﺧﺒﺮاي ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮاﺗﻮن دارم ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ‪ .....‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﻣﻦ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﯾﻪ راه ﺣﻞ ﺑﺮاي‬
‫ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ‪ ،‬دوم اﯾﻨﮑﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪم اون ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﺗﺎج رﯾﻮﻧﮑﻼوه و در واﻗﻊ‬
‫اﺧﺮﯾﻦ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ وﻟﺪﻣﻮرت ﻫﻢ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯿﺸﻪ‪ ....‬و اون دو ﺗﺎي دﯾﮕﻪ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪن‪.‬‬
‫رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺮ دو ﺑﺎﻫﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ ‪ :‬ﭼــــــﯽ؟ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪه؟‬
‫ﻣﮕﻪ ﻏﯿﺮ از ﻣﺎ ﮐﺴﯽ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻪ؟‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﺟﯿﻤﺰ در ﻣﻮرد ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻪ و اون‬

‫دو ﺗﺎ از ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﻬﺎ رو ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮده‪.‬‬
‫‪ -‬ﺟﯿﻤﺰ؟! ﻣﻨﻈﻮرﺗﻮن اون ﻧﻘﺎﺑﺪارﺳﺖ؟! وﻟﯽ اون ﭼﻄﻮر اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع رو ﻓﻬﻤﯿﺪه؟‬
‫‪ -‬ﭼﯿﺰ زﯾﺎدي ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم ﻓﻘﻂ اﯾﻨﻮ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ‪ RAB‬در در ﻣﻮرد ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ‬
‫ﭼﯿﺰو ﺑﻪ اون ﮔﻔﺘﻪ‪.‬‬
‫رون‪ :‬وﻟﯽ اﺧﻪ ﭼﻄﻮر ﻣﻤﮑﻨﻪ؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺗﻮن ﻣﺸﮑﻮك ﻧﯿﺴﺖ؟ اﺻﻼً از ﮐﺠﺎ ﻣﻌﻠﻮم ﮐﻪ اون‬
‫راﺳﺖ ﺑﮕﻪ ﮐﻪ دو ﺗﺎ از ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎ رو ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮده؟ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻢ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻬﺶ اﻋﺘﻤﺎد‬
‫ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ اون ﺟﺎﺳﻮس وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫‪۴٧٢‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻬﺶ ﻣﺸﮑﻮﮐﻢ ‪ ....‬وﻟﯽ اﻟﺒﻮس ﺗﺎﯾﯿﺪش ﻣﯽ ﮐﻨﻪ و ﻣﯿﮕﻪ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎده و ﻗﺮاره‬
‫ﻗﺎب اوﯾﺰ و ﺟﺎم ﻫﺎﻓﻞ ﭘﺎف رو ﺑﺮاﻣﻮن ﺑﯿﺎره‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﻣﯽ ﮔﻢ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻬﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﯿﻢ!‬
‫‪ -‬ﭼﺎره اي ﻧﺪارﯾﻢ رون‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﯿﻢ ‪ ....‬ﻣﺎ ﺑﺮاي ﻧﺎﺑﻮدي اﯾﻦ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ‬
‫ﺑﻪ ﮐﻤﮑﺶ اﺣﺘﯿﺎج دارﯾﻢ ‪ ...‬ﭼﻮن اﮔﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻧﮑﻨﯿﻢ ﺧﻮدش دﻧﺒﺎل ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ‬
‫ﻣﯿﺮه ‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ دل ﭘﺮي از وﻟﺪﻣﻮرت داره!‬
‫***‬
‫روي ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺎوﮐﺲ ﺑﻮد ﮐﻪ او را ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺑﺒﺮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎي ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪه ي وﻟﺪﻣﻮرت را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ اﺧﺮﯾﻦ‬
‫ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﻣﺸﺐ ان را ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽ اورد‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺧﺮﯾﻦ‬
‫ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ وﻟﺪﻣﻮرت را ﺑﺪﺳﺖ ﺑﯿﺎورد و وﻟﺪﻣﻮرت را از اﻣﺸﺐ دوﺑﺎره ﻓﻨﺎﭘﺬﯾﺮ ﮐﻨﺪ ‪...‬‬
‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﻨﯿﻦ روزي ﺑﻮد ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ اﺳﺘﺎدش ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﭼﻨﯿﻦ روزي‬
‫‪۴٧٣‬‬

‫ﻟﺤﻈﻪ ﺷﻤﺎري ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬اﻣﺸﺐ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ ﻧﺎﺗﻤﺎم داﻣﺒﻠﺪور را ﺗﻤﺎم ﮐﻨﺪ ‪...‬‬
‫در اﯾﻦ ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﯾﮑﯽ از ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎي او را ﺑﺎ ﮐﻤﮏ دو دوﺳﺘﺶ و اﺑﺮﻓﻮرث ﻧﺎﺑﻮد‬
‫ﮐﺮد و دﯾﮕﺮي را اﺳﻨﯿﭗ و دو ﺗﺎي دﯾﮕﺮ را ﻫﻢ ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮد؛ اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ‬
‫دو ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﺻﺪﻣﺎت ﺟﺒﺮان ﻧﺎﭘﺬﯾﺮي ﺑﻪ او وارد ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ...‬ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮي ﭘﺪر‬
‫و ﻣﺎدرش دوﺧﺖ و زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻣﺸﺐ اون دوﺑﺎره ﻓﻨﺎﭘﺬﯾﺮ ﻣﯿﺸﻪ ‪ ...‬اون ﻣﻮﻗﻊ دﯾﮕﻪ‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ اﻧﺘﻘﺎﻣﻤﻮ ازش ﺑﮕﯿﺮم ‪ ...‬ﺑﻪ زودي‪.‬‬
‫***‬
‫ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎي ﺷﺐ ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ در ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎي ﺳﯿﺎه اﻟﺒﺎﻧﯽ در ﺣﺎل رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ اي در ﺟﻨﮕﻞ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ...‬اﻫﺎﻟﯽ روﺳﺘﺎ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﮕﻞ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﺿﻄﺮاب و ﺗﺸﻮﯾﺶ در ﺻﻮرت ﺳﻪ ﻧﻔﺮ اﻧﻬﺎ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺸﻬﻮد ﺑﻮد ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﭘﯿﺮﻣﺮد و‬
‫ﯾﮏ ﻧﻘﺎﺑﺪار ﮐﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺣﻔﻆ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ...‬ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮﺷﺎن رﺳﯿﺪﻧﺪ ‪ ...‬اﻧﺠﺎ‬
‫ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮدﻧﺪ ‪...‬‬
‫‪۴٧۴‬‬

‫ﻫﺮي ﺑﻪ وﺿﻮح ﺗﺸﻌﺸﻌﺎت ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه را ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬درﺳﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ در زﻣﯿﻨﻪ ي‬

‫ردﯾﺎﺑﯽ ﺟﺎدو ﺑﻪ ﭘﺎي ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ وﻟﯽ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ از ﺟﻨﮕﻞ‪،‬‬
‫ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ ...‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﺑﺰارﯾﺪ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺑﺎ ﭼﯽ ﻃﺮف ﻫﺴﺘﯿﻢ ‪ ...‬ﻓﻌﻼً ﻫﯿﭻ ﮐﺎري ﻧﮑﻨﯿﺪ ‪ ...‬رون زﯾﺮ ﻟﺐ‬
‫ﭼﯿﺰي ﮔﻔﺖ و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ اﻧﺪاﺧﺖ ‪ ...‬او ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ...‬دﻟﯿﻠﺶ‬
‫را ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ‪ ...‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ او در ﻣﻮرد ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ‪ ...‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫اﯾﻨﮑﻪ از ﻫﻤﻪ ي اﻧﻬﺎ ﻗﻮي ﺗﺮ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺧﻮدش ﻫﻢ درﺳﺖ دﻟﯿﻞ آن را ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ!‬
‫ﻫﺮي ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﺮآﻣﺪﮔﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬دﺳﺘﮑﺶ ﭼﺮﻣﯽ دﺳﺖ ﺳﺎﻟﻢ و ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﺶ را‬
‫دراورد و ﻣﺜﻞ ﮐﺎري ﮐﻪ اﺑﺮﻓﻮرث دﻓﻌﻪ ي ﻗﺒﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ اﻣﺪه ﺑﻮد اﻧﺠﺎم داد‪ ،‬ﺧﺎك را‬
‫ﻟﻤﺲ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺗﻤﺎس دﺳﺘﺶ ﺑﺎ ﺧﺎك ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺷﻮﮐﯽ از اﻧﺮژي ﺑﻪ او وارد ﺷﺪ و ﺑﺪﻧﺶ‬
‫ﺑﻪ ﻟﺮزه اﻓﺘﺎد ‪ ...‬اﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪۴٧۵‬‬

‫ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﺴﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﻠﺖ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﻧﺸﺪ ‪ ...‬ﺟﺎدوي روي ﺧﺎك ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺮد ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي ﺟﻠﻮي او اﯾﺴﺘﺎده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ دﯾﺪن اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺖ و زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪ :‬ﭼﻪ ﺟﺎﻟﺐ ‪ ...‬ﻣﺜﻞ‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪﺗﺮي اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ‪ ...‬اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻣﻬﺎرت ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﺗﻮ در ردﯾﺎﺑﯽ ﺟﺎدو اﺣﺘﯿﺎج دارم ‪ ...‬ﻣﯿﺸﻪ ﺑﯿﺎي‬
‫اﯾﻨﺠﺎ و ﺑﺒﯿﻨﯽ رﯾﺪل از ﭼﻪ ﻃﻠﺴﻤﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده؟‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺟﯿﻤﺰ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺣﺎﮐﯽ از ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ رون و اﺑﺮﻓﻮرث اﻧﺪاﺧﺖ ‪...‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ در ﻣﻮرد او ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ‪ ...‬ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﺑﻪ ﻃﺮف او راه اﻓﺘﺎد ‪ ...‬او‬
‫ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﺧﺎك را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد اﻣﺎ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺑﺴﺘﻪ و ﺧﯿﻠﯽ ارام اﯾﻦ ﮐﺎر را‬
‫اﻧﺠﺎم داد ‪ ...‬ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﭼﻮﺑﺶ ﭼﻨﺪ ﻃﻠﺴﻢ را روي‬
‫ﺧﺎك اﺟﺮا ﮐﺮد ‪ ...‬ﭘﺲ از ﯾﮏ دﻗﯿﻘﻪ ﮐﺎرش را ﺗﻤﺎم ﮐﺮد و رو ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﮐﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻨﺪ ﻃﻠﺴﻢ ﻣﺨﺘﻠﻒ روي اﯾﻦ ﺧﺎك ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ ‪ ...‬و ﯾﻪ ﻃﻠﺴﻢ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺒﯿﻪ ﻃﻠﺴﻢ‬
‫ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ ﮐﻨﻨﺪﺳﺖ وﻟﯽ ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺗﻮش ﻋﺠﯿﺒﻪ‪.‬‬
‫‪۴٧۶‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﺑﺎ ﭼﯽ ﺳﺮ وﮐﺎر دارﯾﻢ ‪ ...‬ﺑﺮو ﮐﻨﺎر‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻃﻠﺴﻢ ﭘﮑﭙﺎرﭼﻪ ﮐﻨﻨﺪه ي ﻗﻮي را ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺟﺎدوي اول اﺟﺮا ﮐﺮده ﺑﻮد و‬
‫اﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﻃﻠﺴﻤﯽ ﻧﺘﻮان اﯾﻦ ﻣﺎﻧﻊ ﺧﺎﮐﯽ را از ﺳﺮ راه ﺑﺮداﺷﺖ ‪ ...‬ﺑﺮاي‬
‫اﻣﺘﺤﺎن ﭼﻨﺪ ﻃﻠﺴﻢ اﺟﺮا ﮐﺮد ‪ ...‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﮐﻤﺘﺮ از ﯾﮏ ﺛﺎﻧﯿﻪ‪ ،‬ﺗﻮده ي ﺧﺎك در ﻫﻮا‬
‫ﻣﻌﻠﻖ ﺷﺪ اﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﺶ ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪...‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ و ﺑﻘﯿﻪ ﺑﺎ اﺿﻄﺮاب ﺣﺮﮐﺎت ﺟﯿﻤﺰ را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻨﺪ ‪ ...‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي‬
‫ﻓﮑﺮ ﮐﺮدﻧﺪ او ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه اﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﺷﺪﻧﺪ؛ وﻟﯽ ﻫﺮي ﺣﺘﯽ ﺧﻮدش ﻫﻢ‬
‫ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﺎدوﯾﺶ روي ﺧﺎك ﮐﻤﯽ اﺛﺮ ﮐﺮد ‪ ...‬اﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫اﯾﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻗﺪرت ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﺮﻟﯿﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ در اﯾﻦ دو ﺳﺎل در دﺳﺘﺶ ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ ...‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد اﮔﺮ اﯾﻦ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ را ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮي‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎﯾﺴﺘﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﯾﺪ از ﻗﺪرت ﻃﺒﯿﻌﺖ ﻧﻮﯾﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮد‪ :‬ﻧﻮﯾﻞ ﺣﺎﻻ ﻧﻮﺑﺖ ﺗﻮﺋﻪ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ‪ :‬ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯿﮑﺎر ﮐﻨﻢ ﺟﯿﻤﺰ؟‬
‫‪۴٧٧‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﻮده ي ﺧﺎك رو از ﺣﻔﺮه دورش ﮐﺮدم‪ ،‬ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻗﺪرﺗﺖ اﯾﻦ‬
‫ﺗﻮده ي ﺧﺎك را ازﻫﻢ ﺟﺪا ﮐﻨﯽ؛ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي؟‬
‫‪ -‬اره ‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯿﺎد ﮐﺎر ﺳﺨﺘﯽ ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫‪ -‬اﺷﺘﺒﺎه ﻧﮑﻦ ﻧﻮﯾﻞ ‪ ...‬آﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ در ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن ﺧﺎك ﮐﻤﮏ‬
‫ﮐﻨﯿﺪ ‪ ...‬ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎ ﻫﻢ ﯾﻪ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺑﻪ دور ﻫﻤﻪ ﺑﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺧﺎك از ﻫﻢ ﭘﺎﺷﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ‬
‫ﺻﺪﻣﻪ ﻧﺰﻧﻪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث در ﺟﻮاب ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد و ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ و رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ "ﺑﺎﺷﻪ"‬
‫اي ﮔﻔﺘﻨﺪ ‪ ...‬ﻫﺮي ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ از اﻧﺠﺎ دور ﺷﺪ ﺳﭙﺲ ﺑﺎ اﺷﺎره ي دﺳﺘﺶ از اﺑﺮﻓﻮرث‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﭘﯿﺶ او ﺑﯿﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻗﻮي ﺗﺮﯾﻦ ﻃﻠﺴﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﻠﺪﯾﺪ رو اﺟﺮا ﮐﻨﯿﺪ ‪ ...‬ﻫﻤﻪ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ؟ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﻪ‬
‫ﺗﺎﯾﯿﺪ ﮐﺮدﻧﺪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺷﺪ و ﻃﻠﺴﻢ ﻗﺮﻣﺰ و ﺿﺨﯿﻤﯽ از ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﺶ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﺟﺮﯾﺎن ﺑﺮق ﺑﻪ ﺧﺎك ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از او اﺑﺮﻓﻮرث ﻧﯿﺰ ﻃﻠﺴﻢ ﺧﻮدش را رواﻧﻪ ي‬
‫‪۴٧٨‬‬

‫ﺧﺎك ﮐﺮد ‪ ...‬ﺗﻮده ي ﺧﺎك از در ورودي ﺟﺪا ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻫﺮي و‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ‪ ...‬ﻧﻮﯾﻞ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﻫﺮي ﮐﺎرش را ﺷﺮوع ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﺎر اﺳﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ارﺗﺒﺎﻃﺶ ﺑﺎ ﺧﺎك ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﺎدوﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫روي ان ﺑﻮد ﭘﺲ زده ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺮف ﺟﯿﻤﺰ ﺷﺪ ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﺟﺎدوي ﺧﺎك‬
‫ﻏﻠﺒﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد اﻣﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﺳﺨﺖ ﮐﺎر ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺗﻮده ي ﺧﺎك ﻫﺮ‬
‫ﭼﻪ از ﺣﻔﺮه اي ﮐﻪ ﻗﺴﺘﻤﯽ از ان ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬دور ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺟﺎدوي ان ﺿﻌﯿﻔﺘﺮ ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي و اﺑﺮﻓﻮرث ﻫﻨﻮز داﺷﺘﻨﺪ ﺧﺎك را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ‪ ....‬ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻪ ﻫﺮ‬
‫زﺣﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺴﺖ راﻫﺶ را ﻣﯿﺎن ﺧﺎك و ﺟﺎدوي روي ان ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ ‪ ....‬ﻟﺤﻈﻪ اي‬
‫ﺑﻌﺪ ذره ﻫﺎي ﺧﺎك ﮐﻪ ﻫﻨﻮز داﺷﺘﻨﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﯿﺮوي ﮐﻨﺘﺮﻟﯽ ﻧﻮﯾﻞ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪،‬‬
‫از ﻫﻢ ﺟﺪا ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ زﯾﺎدي ﺑﻪ اﻃﺮاف ﭘﺨﺶ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺳﭙﺮ ﻣﺤﺎﻓﻆ رون و‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻫﻤﻪ ي اﻧﻬﺎ را ﺳﻮراخ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ و اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ ﻗﻄﻊ ﺷﺪن ارﺗﺒﺎﻃﺸﺎن ﺑﺎ ﺧﺎك‪ ،‬ﺗﻌﺎدﻟﺸﺎن را از دﺳﺖ دادﻧﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﭘﺸﺖ روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪۴٧٩‬‬

‫ﻫﺮي ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ دﺳﺘﺶ را ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ ﺑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث دراز ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻧﻮﯾﻞ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫دو دﺳﺘﺶ را روي زاﻧﻮ ﻗﺮار داده ﺑﻮد ‪ ...‬ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ زد ‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻓﺸﺎر‬
‫زﯾﺎدي را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫اوﻟﯿﻦ ﻣﺎﻧﻊ را از ﺳﺮ راﻫﺸﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﺑﺎﯾﺪ وارد داﻻن ﺧﻄﺮﻧﺎك ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻓﺮﯾﻦ ﻧﻮﯾﻞ؛ ﮐﺎرﺗﻮ ﺧﻮب اﻧﺠﺎم دادي ‪ ...‬ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﮐﺎر اﺳﻮﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از ﻣﻦ‬
‫ﺑﯿﺎﯾﻦ‪.‬‬
‫رون ﺑﺎ ﺑﺪﺧﻠﻘﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﺮا ﺗﻮ ‪ ...‬ﺗﻮ ﮐﻪ ﮐﺎري ﻧﮑﺮدي ‪ ...‬اﺑﺮﻓﻮرث اول ﺑﺮه ﺑﻬﺘﺮه!‬
‫ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮي ﺟﻮاﺑﺶ را ﺑﺪﻫﺪ اﺑﺮﻓﻮرث دﺧﺎﻟﺖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺟﯿﻤﺰ اول از ﻫﻤﻪ‬
‫ﺑﺮه ﺑﻬﺘﺮه؛ ﭼﻮن او ﻗﻮي ﺗﺮ از ﻣﻨﻪ ‪ ...‬واﮐﻨﺸﺶ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ از ﻣﻨﻪ و اﻃﻼﻋﺎﺗﺶ ﻫﻢ در ﻣﻮرد‬
‫ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﺑﯿﺸﺘﺮه ‪ ...‬ﭘﺲ ﺟﯿﻤﺰ اول ﺑﺮه ﺑﻬﺘﺮه!‬
‫‪ -‬اﻏﺮاق ﻧﮑﻨﯿﺪ اﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ ﭘﺎي ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽ رﺳﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ اﻃﻼﻋﺎﺗﻢ از‬
‫ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮه‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﻣﻦ اول ﻣﯿﺮم ‪ ...‬ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﻫﯿﭻ ﺟﺎدوﯾﯽ اﻧﺠﺎم‬
‫‪۴٨٠‬‬

‫ﻧﻤﯽ دﯾﺪ ‪ ...‬ﺟﻠﻮي ﭘﺎﺗﻮن رو ﺧﻮب ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﻦ و ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﻣﺸﮑﻮﮐﯽ دﯾﺪﯾﻦ‪ ،‬ﻣﻦ رو ﺧﺒﺮ‬
‫ﮐﻨﯿﻦ‪.‬‬
‫وارد داﻻن ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻗﺪم ﺑﻪ ﺟﺎﻫﺎي ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﺘﺮ از اﯾﻨﺠﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﺎز‬
‫ﻫﻢ ﮐﻤﯽ اﺣﺴﺎس ﻧﺎاﻣﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺻﺪاي ﻗﺪم ﻫﺎﯾﺸﺎن در ﺳﮑﻮت داﻻن ﺑﻪ ﻃﺮز‬
‫وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﻣﯽ ﭘﯿﭽﯿﺪ و رﯾﺸﻪ ﻫﺎي درﺧﺖ ﻫﺎي ﺑﺎﻻي ﺳﺮﺷﺎن ﻧﯿﺰ ﺑﺎﻋﺚ وﺣﺸﺖ آﻧﻬﺎ‬
‫ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬رون ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺎ دﯾﺪن ﻋﻨﮑﺒﻮﺗﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﭘﺎﯾﺶ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﭘﺮﯾﺪ و ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺣﻮاﺳﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺟﺎدوﯾﯽ ﻋﻨﮑﺒﻮت‬
‫را ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮد اﻣﺎ اﯾﻦ ﮐﺎرش اﺷﺘﺒﺎه ﻣﺤﺾ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر رون‪ ،‬ﻫﺮي و اﺑﺮﻓﻮرث ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﺎدوﯾﯽ ﮐﻪ از اﻧﺘﻬﺎي ﺗﻮﻧﻞ ﺑﻪ اﻧﻬﺎ‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﺷﺪﻧﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﻧﯿﺰ ﺻﺪاﯾﺶ ﺑﻪ ﮔﻮش ﺑﻘﯿﻪ رﺳﯿﺪ‪ .‬ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻮد ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬اﯾﻦ ﺻﺪاي ﭼﯿﻪ ﺟﯿﻤﺰ؟‬
‫اﻣﺎ ﻫﺮي ﺟﻮاﺑﺶ را ﻧﺪاد؛ ﭼﻮن از ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ اي ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﭼﻪ ﺟﺎدوﯾﯽ ﻃﺮف‬
‫اﺳﺖ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ورد ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه را ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ازﺑﯿﻦ‬
‫‪۴٨١‬‬

‫ﺑﺮد‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ورد ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻠﻮ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪،‬‬
‫دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ را ﺑﺎز و ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺟﻌﺒﻪ ي ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ را ﺣﺮﮐﺖ دﻫﺪ‪ ،‬ﻗﺮار‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫رون ﮐﻪ دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪ :‬اون داره ﭼﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ؟ ‪ ....‬اﺑﺮﻓﻮرث اﯾﻦ ﺻﺪا ي‬
‫ﭼﯿﻪ؟‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻫﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﭼﯿﺰي روﺑﺮو ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺟﯿﻤﺰ‬
‫ﮐﺎرش را ﺑﻠﺪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي اﺣﺘﯿﺎط ﺳﭙﺮي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ دور ﺧﻮدش و ﺑﻘﯿﻪ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺟﻮاب‬
‫ﺷﺎﮔﺮدش را داد‪ :‬ﺑﺰارﯾﺪ ﺟﯿﻤﺰ ﮐﺎرش رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪه‪.‬‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪا ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﺷﺪ و درﺳﺖ در ﻟﺤﻈﻪ اي ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ اﭘﺮا ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ‬
‫ي اوج رﺳﯿﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎره ﻗﻄﻊ ﺷﺪ و ﺑﺎد ﺷﺪﯾﺪي در داﻻن ﭘﯿﭽﯿﺪ‪ .‬ﺟﺎدو ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﮐﻪ ﻫﺮي‬
‫درﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد‪ .‬در ﻟﺤﻈﻪ ي ﺑﺮﺧﻮرد ﺟﺎدو ﺑﺎ ﻣﺎﻧﻊ ﺟﯿﻤﺰ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮﺑﻪ‬
‫ﻋﻘﺐ روي زﻣﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪ ‪ ....‬ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از اﺑﺮﻓﻮرث ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﺎدو ﭼﻪ‬
‫ﺑﻮد؛ اﻣﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﺎدوﯾﯽ ﻗﻮي ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪۴٨٢‬‬

‫ﻫﺮي ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ رداﯾﺶ را ﮐﻪ ﺧﺎﮐﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﮑﺎﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻬﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺟﺎدوﯾﯽ اﻧﺠﺎم ﻧﺪه ‪ ...‬ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﻫﻤﻪ رو ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ ﺑﺪي ‪ ...‬ﻣﺜﻞ‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﻠﻪ ﺷﻘﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺣﻮاﺳﻢ ﻧﺒﻮد ﺟﯿﻤﺰ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه دﻓﻌﻪ دﯾﮕﻪ ﺣﻮاﺳﺖ ﺟﻤﻊ ﺑﺎﺷﻪ؛ ﭼﻮن ﻣﻦ دﯾﮕﻪ ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﺴﯽ ﺻﺪﻣﻪ‬
‫ﻧﺒﯿﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ دﻗﯿﻘﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎي ﺗﻮﻧﻞ رﺳﯿﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﺎر اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﯾﮏ ﻣﺎﻧﻊ ﺟﺎدوﯾﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ راه ﻗﺮار داﺷﺖ ‪ ...‬دوﺑﺎره ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺮي و اﺑﺮﻓﻮرث ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺎﻧﻊ‬
‫ﺟﺎدوﯾﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫دوﺑﺎره دﺳﺘﮑﺶ دﺳﺘﺶ را دراورد و ﺑﺎ دﻗﺖ ﺗﻤﺎم ﻣﺎﻧﻊ را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد ‪ .....‬اﯾﻦ ﻣﺎﻧﻊ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ داﻻن وﺻﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد و اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺳﻌﯽ در ﻧﺎﺑﻮدي آن ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ،‬زﯾﺮ اوار دﻓﻦ‬
‫ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺣﺮﮐﺎت ﺟﯿﻤﺰ را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدت ﭼﯿﻪ ﺟﯿﻤﺰ؟‬
‫‪۴٨٣‬‬

‫‪ -‬اول از ﻫﻤﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ وﻟﺪﻣﻮرت اﯾﻦ ﻣﺎﻧﻊ رو ﺑﻪ دﯾﻮاره ي داﻻن ﻃﻮري ﻣﺘﺼﻞ ﮐﺮده‬
‫ﮐﻪ اﮔﺮ اﯾﻦ ﻣﺎﻧﻊ رو ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬اﯾﻨﺠﺎ رو ﺳﺮﻣﻮن ﺧﺮاب ﻣﯿﺸﻪ؛ ﭘﺲ اول ﺑﺎﯾﺪ دﯾﻮارﻫﺎ رو‬
‫ﻣﺤﮑﻢ ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﻣﺎﻧﻊ رو از ﺳﺮ راه ﺑﺮدارﯾﻢ ‪ ...‬ﺧﯿﻠﻪ ﺧﺐ ﺷﺮوع ﮐﻨﯿﻢ ‪...‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﮐﻪ دﯾﻮاره ﻫﺎ را ﻣﺤﮑﻢ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﮕﯽ ﺑﺎز ﺟﻠﻮي ﻣﺎﻧﻊ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ :‬ﺧﺐ ﺟﯿﻤﺰ ﺣﺎﻻ ﭼﮑﺎر ﮐﻨﯿﻢ؟‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﻮي ﺗﺮﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﺷﮑﻨﯽ رو ﮐﻪ ﺑﻠﺪﯾﺪ روي ﻣﺎﻧﻊ اﺟﺮا ﮐﻨﯿﺪ؛ اﻣﺎ ارﺗﺒﺎﻃﺘﻮن رو‬
‫ﻗﻄﻊ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻢ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮاي ﭼﮑﺎر ﮐﻨﯽ ﺟﯿﻤﺰ؟‬
‫‪ -‬اﻻن ﺧﻮدت ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﯽ‪.‬‬
‫ﻫﺮي در واﻗﻊ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ اﯾﻦ ﺑﺎر از روش ﺧﻮدش اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ؛ اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ؛ وﻟﯽ او ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎدوﯾﺸﺎن را‬
‫اﺟﺮا ﮐﺮدﻧﺪ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ارﺗﺒﺎﻃﺸﺎن را ﻗﻄﻊ ﻧﮑﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺟﯿﻤﺰ‬
‫ﺟﺎدوي اﺧﺘﺮاﻋﯽ ﺧﻮدش را اﺟﺮا ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪۴٨۴‬‬

‫ﺟﺎدوﯾﺶ ﺑﻘﯿﻪ ﺟﺎدوﻫﺎ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺘﺼﻞ ﮐﺮد‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﭘﺘﮏ‬
‫ﺑﻪ دﯾﻮار ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺿﺮﺑﻪ زدن ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﮐﺮد ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎرش داﻻن در اﺛﺮ ﺿﺮﺑﻪ‬
‫ﻫﺎي او ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻟﺮزﯾﺪن ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث و ﺑﻘﯿﻪ از اﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ داد ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬او واﻗﻌﺎً ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺰرﮔﯽ‬
‫ﺑﻮد‪.‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ درﺳﺖ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ او ﭼﻄﻮر اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬ﺟﯿﻤﺰ دﺳﺖ‬
‫از ﮐﺎرش ﮐﺸﯿﺪ و از اﻧﻬﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ارﺗﺒﺎط را ﻗﻄﻊ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬دوﺑﺎره ﺑﺎ دﻗﺖ ﻣﺎﻧﻊ ﺷﯿﺸﻪ اي‬
‫را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﭼﻨﺪ ﺧﺮاش ﺟﺰﯾﯽ ﺻﺪﻣﻪ اي ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻊ وارد ﻧﺸﺪه ﺑﻮد؛ اﻣﺎ‬
‫ﻫﻤﺎن ﺧﺮاﺷﻬﺎ ﻫﻢ ﺟﯿﻤﺰ را راﺿﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﺎرش ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﻪ ‪ ...‬ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ روش ﮐﺎرﺳﺎزه ﭘﺲ دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ‪ ...‬ﻫﺮ وﻗﺖ‬
‫ﮐﻪ دﯾﺪﯾﻦ دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯿﻦ ارﺗﺒﺎط رو ﻧﮕﻪ دارﯾﻦ‪ ،‬ﺑﮑﺸﯿﻦ ﮐﻨﺎر‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻧﯿﺰ ﻃﻠﺴﻤﺶ را اﺟﺮا ﮐﺮد‪ ،‬ﺟﺎدوﯾﺶ را ﺑﻪ اﻧﻬﺎ ﻣﺘﺼﻞ ﮐﺮد و‬
‫دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺿﺮﺑﻪ زدن ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از دو دﻗﯿﻘﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ اوﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ دﯾﮕﺮ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ و ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪ و از ﺷﺪت ﺧﺴﺘﮕﯽ رو زﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ ‪ ...‬ﻧﻔﺮات ﺑﻌﺪي‬
‫‪۴٨۵‬‬

‫ﻫﻢ ﻧﻮﯾﻞ و اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻮدﻧﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم رون ﻧﯿﺰ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ارﺗﺒﺎﻃﺶ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد اﻣﺎ‬
‫ﻫﺮي ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ ﮐﺎرش اداﻣﻪ ﻣﯽ داد‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ اﯾﻦ ﺟﺎدوي‬
‫اﺧﺘﺮاﻋﯿﻪ ﺳﺎده اﻣﺎ ﮐﺎرﺑﺮدي‪ ،‬اﻧﺮژي زﯾﺎدي از او ﻧﻤﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻤﮕﯽ روي زﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﻌﺠﻮن ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪه را ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮردﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻼش ﺟﯿﻤﺰ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻬﺎﯾﺘﺎً ﯾﮏ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻤﯽ درﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪن ﻣﺎﻧﻊ‪،‬‬
‫ﺟﺎدوﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دﯾﻮاره ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻮد ﻧﯿﺰ از ﺑﯿﻦ رﻓﺖ‪ .‬دﯾﻮاره ﻫﺎي داﻻن ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻟﺮزﯾﺪن‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻟﺮزش دﯾﻮار ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ و ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ دوﺑﺎره ﺳﺎﮐﻦ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ زد‪ ،‬روي زﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﮐﺮد و ﺑﻄﺮي ﻣﻌﺠﻮن ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪه را ﺑﻪ او داد‪ .‬ﻣﻌﺠﻮن را ﺗﺎ ﻗﻄﺮه ي اﺧﺮ ﺧﻮرد؛ ﺳﭙﺲ‬
‫ﯾﮑﯽ دو دﻗﯿﻘﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﻌﺠﻮن اﺛﺮش را ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﺮاي ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي ﻣﺤﺎﻓﻆ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ اﻧﺮژي از دﺳﺖ‬
‫ﻧﺪاده ﺑﻮد‪ ...‬وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﺶ ﺳﻨﮓ ﺗﻤﺎم ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ و‬
‫‪۴٨۶‬‬

‫ﻗﻮي ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻫﺎ را روي آن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و آن ﻫﻢ ﺑﻪ روش ﺟﺎدوي اول ‪ ....‬ﻣﺴﻠﻤﺎً‬
‫ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر رو اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد‬
‫ﺧﺴﺘﮕﯿﺶ رﻓﻊ ﺷﺪه‪ ،‬از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ را ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬رﻓﺖ و‬
‫دوﺑﺎره ﺑﺎ دﻗﺖ ان را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﯿﭻ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه دﯾﮕﺮي در ﭼﺎرﭼﻮب ﺑﻪ ﮐﺎر ﻧﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد ‪ ...‬از اﺑﺮﻓﻮرث ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ او را ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ؛ ﺳﭙﺲ ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط و ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺑﺎﻻ از‬
‫داﻻن ﺧﺎرج ﺷﺪ ‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﺶ از داﻻن ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ ،‬آﺗﺶ ﻋﻈﯿﻤﯽ او را‬
‫اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮد ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺑﻌﺪ ﺗﯿﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﻮك آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﻢ ﻫﺎي ﮐﺸﻨﺪه اي آﻏﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ زﯾﺎد ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ اﺑﺮﻓﻮرث او را از ﮔﺰﻧﺪ اﺗﺶ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ‬
‫ﮐﺮد و ﻫﻤﯿﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﮐﺎﻓﯽ را ﺑﻪ او داد ﺗﺎ ﺑﺎ ﺳﭙﺮ ﺳﯿﺎه رﻧﮕﺶ ﺧﻮدش را از آن ﺗﯿﺮﻫﺎ‬
‫ﻧﺠﺎت دﻫﺪ ‪ ...‬ﺗﯿﺮ ﻫﺎ ﭘﺲ از ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﺳﭙﺮ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭘﻮدر ﺟﻠﻮي ﭘﺎﯾﺶ ﭘﺨﺶ ﻣﯽ‬
‫ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﮐﺪام از اﯾﻦ ﻣﺎﻧﻊ ﻫﺎ ﻫﺮ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺰرﮔﯽ را ازﭘﺎ در ﻣﯽ آورد؛ اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ در‬
‫ﺻﻮرﺗﯽ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺘﻮاﻧﺪ آن ﻣﺎﻧﻊ ﺧﺎﮐﯽ را از ﺳﺮ راه ﺑﺮدارد ﮐﻪ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ‬
‫ﺑﻮد ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪.‬‬
‫‪۴٨٧‬‬

‫ﻧﮕﺎه دﻗﯿﻘﯽ ﺑﻪ ﺟﻠﻮي ﭘﺎﯾﺶ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﻃﺮاف اﻧﺪاﺧﺖ ‪ ....‬در اﻃﺮاﻓﺶ درﯾﺎﭼﻪ ي ﻧﺴﺒﺘﺎً‬
‫ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﮐﻦ و ﺑﻪ ﻃﻮر ﺣﺘﻢ ﺣﺎوي اﯾﻨﻔﺮي ﻫﺎي زﯾﺎدي ﺑﻮد‪ ،‬ﻗﺮار داﺷﺖ و ﺗﻨﻬﺎ راه‬
‫ارﺗﺒﺎﻃﯽ ان ﯾﮏ راه ﺳﻨﮕﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ از ﺑﺮرﺳﯽ اﻃﺮاف ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ اﻋﻼم ﮐﺮد ﮐﻪ آﻧﻬﺎ ﻫﻢ‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺧﻮدش اﻣﺎده ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺮاي ﻫﺮ اﺗﻔﺎﻗﯽ واﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ ﺗﺎ‬
‫اﺧﺮﯾﻦ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻮد ﻫﯿﭻ اﺗﻔﺎق ﺧﺎﺻﯽ ﻧﯿﻔﺘﺎد ‪...‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻨﺎر ﺟﯿﻤﺰ اﻣﺪ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﺑﻪ وﺳﻂ درﯾﺎﭼﻪ اﺷﺎره ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺗﺎج اوﻧﺠﺎ ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺧﺎﻃﺮ ﺟﻮاﺑﺶ را داد‪ :‬ﺣﺘﻤﺎً اوﻧﺠﺎﺳﺖ؛ ﺣﺎﻻ ﻣﻦ اول از ﻫﻤﻪ ﻣﯿﺮم و ﺷﻤﺎ‬
‫ﻫﻢ آﺧﺮﯾﻦ ﻧﻔﺮ ﺑﯿﺎﯾﻦ‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﻋﺒﻮر از ان راه ﺳﻨﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺪون ﻫﯿﭻ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﻪ وﺳﻂ درﯾﺎﭼﻪ رﺳﯿﺪﻧﺪ ‪ .....‬ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ اﻧﺠﺎ رﺳﯿﺪﻧﺪ‪ ،‬درﺧﺸﺶ ﺗﺎج ﻃﻼﯾﯽ رﯾﻮﻧﮑﻼو ﭼﺸﻢ اﻧﻬﺎ را ﻣﻌﻄﻮف ﺧﻮدش ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎز‬
‫ﻫﺮي ﺟﻠﻮﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺗﺎج ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ‪ .‬ﺟﺎدوي ﺧﺎﺻﯽ در اﻃﺮاف ﺗﺎج ﻗﺮار داﺷﺖ؛‬
‫ﺟﺎدوﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﺳﺖ ﺟﺰ ﺑﺎ دﺳﺖ زدن ﺑﻪ ﺗﺎج ان را ﺑﺮدارد‪.‬‬
‫‪۴٨٨‬‬

‫ﺑﺎ ﻓﮑﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ دوﺑﺎره اﯾﻦ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ را ﻟﻤﺲ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺎﻟﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﻧﻪ ‪ ....‬ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ‪ ...‬ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻨﻪ دﯾﮕﻪ ﺑﻬﺶ دﺳﺖ ﺑﺰﻧﻢ ‪ ...‬ﻋﻮﺿﯽ ‪...‬‬
‫ﺑﺮاي اﻣﺘﺤﺎن ﭼﻨﺪ ﻃﻠﺴﻢ ﻗﻮي را روي ﺗﺎج اﺟﺮا ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ‪،‬‬
‫ﻫﯿﺞ ﻧﺘﯿﺠﻪ اي ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﭼﻮﺑﺶ را ﭘﺎﯾﯿﻦ اورد و رو ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﮐﺮد ‪...‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﭼﺎره اي ﻧﺪارﯾﻢ ‪ ...‬ﻧﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺟﺎدو ﺗﺎج رو از ﺟﺎش ﺗﮑﺎن داد ‪ ...‬ﻓﮑﺮ‬
‫ﮐﻨﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺗﺎج رو ﺑﺮدارﯾﻢ ‪...‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ :‬ﺗﻮ ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﺷﺎﯾﺪ راﻫﯽ ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاي اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻦ‪ .‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر اﯾﻦ ﺟﻮاب ﺳﺎده ي ﺟﯿﻤﺰ را ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺎ‬
‫دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫ﺗﻼش ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻫﻢ ﻧﺘﯿﺠﻪ اي ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ....‬اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻮد و ﺑﻪ دﻗﺖ‬

‫ﺣﺮﮐﺎت ﺟﯿﻤﺰ را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬اﮔﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﯿﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﺟﻮاب‬
‫ﺑﺪه؟‬
‫‪۴٨٩‬‬

‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻨﯿﻢ ‪ ...‬ﺑﻌﯿﺪ ﻣﯽ‬
‫دوﻧﻢ ﻧﺘﯿﺠﻪ اي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ اﮔﻪ ﺑﺎ روش اول اﺟﺮاش ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ ،‬درﺻﺪ‬
‫ﻣﻮﻓﻘﯿﺘﻤﻮن ﺑﺎﻻ ﺑﻮد!‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ‬
‫‪ -‬ﮐﺎﻓﯿﻪ ‪ ...‬ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺋﻪ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﮑﺎر ﮐﻨﻢ؟‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﯿﺴﺘﯿﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﯿﺪ ‪ ...‬ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﮔﻢ ﺑﺮﯾﻢ از ﺑﯿﺮون ﯾﻪ ﻣﺮﮔﺨﻮار‬
‫رو ﺑﯿﺎرﯾﻢ اﯾﻨﺠﺎ و ﻣﺠﺒﻮرش ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﺗﺎج رو ﺑﺮداره‪.‬‬
‫‪ -‬ﺟﯿﻤﺰ‪ ،‬اﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻧﯿﺴﺖ ‪ ...‬اون وﻗﺖ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ دوﺑﺎره ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻣﺎﻧﻊ ﻫﺎ رو ﺑﺮدارﯾﻢ ‪...‬‬
‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺴﺘﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﻢ ‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﺴﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﻪ دوﺑﺎره‬
‫ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﯿﺎد!‬
‫‪ -‬ﺑﺰارﯾﺪ رو راﺳﺖ ﺑﺎﺷﻢ اﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور ‪ ...‬ﺷﻤﺎ وﻗﺘﯽ ﺗﺎج رو ﻟﻤﺲ ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ دردي‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﻋﻤﺮﺗﻮن ﺧﻮاﻫﯿﺪ دﯾﺪ رو ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻦ و ﻣﺴﻠﻤﺎً دﺳﺘﺘﻮن ﻫﻢ اﺳﯿﺐ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﻪ اﮔﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﺎج دﺳﺖ ﺑﺰﻧﻢ‪ ،‬اﯾﻦ اﺗﻔﺎق واﺳﻢ ﻣﯿﻮﻓﺘﻪ؟!‬
‫‪۴٩٠‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ از ﺟﺎدوﯾﯽ ﮐﻪ روي ﺗﺎج ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ ‪ ...‬ﻣﻦ ﺗﻤﺎم ﻋﻮارض اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ رو‬
‫ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﮐﺎر دﯾﮕﻪ اي ﺑﮑﻨﯿﻢ؟‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ‪ .....‬اﺳﯿﺐ دﯾﺪن دﺳﺖ ﺣﺘﻤﯿﻪ! ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﺗﺎج رو ﺑﺮدارﯾﻢ ﺟﺰ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ‬
‫دﺳﺖ ﺑﺮش دارﯾﻢ‪...‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ!‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﭼﺮا ﺗﻮ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ ‪ ...‬ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﺜﻼً از ﻫﻤﻪ ﻗﻮي ﺗﺮي‪ .‬در ﺟﻤﻠﻪ ي‬
‫رون ﺗﺤﻘﯿﺮ ﺑﻪ روﺷﻨﯽ دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ ﻫﺮي ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﺟﻮاﺑﺶ را داد‪:‬اﮔﻪ ﺑﺨﻮاي ﺗﻮ‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺗﺎج رو ﺑﺮداري ‪ ...‬ﻣﻦ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ...‬ﺣﺘﯽ اﮔﻪ ﺷﺪه ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدم و ﯾﻪ‬
‫ﻣﺮﮔﺨﻮار رو ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣﯿﺎرم ﺗﺎ ﺗﺎج را ﺑﺮداره‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ از اﯾﻦ ﺣﺮف او ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪ‪ :‬ﺟﯿﻤﺰ‪ ،‬ﭼﺮا اﯾﻦ ﻗﺪر ﺧﻮدﺧﻮاﻫﯽ؟! ﺗﻮ از ﻫﻤﻪ ﻗﻮي‬
‫ﺗﺮي؛ ﭘﺲ ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺑﺎﻫﺎش ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﻨﯽ ﺗﺎ ﻣﺎ ‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ دﺳﺘﺖ از ﻧﺎﺑﻮدي وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫ﻣﻬﻤﺘﺮه؟‬
‫‪۴٩١‬‬

‫ﺧﻮد ﺧﻮاه ‪ ...‬از اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺳﺮدش ﮐﻪ ﺧﺸﻢ در آن ﻣﻮج ﻣﯽ زد ‪ :‬ﻣﻦ‬
‫ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﻢ ‪ ...‬اره ﻣﻦ ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﻢ ‪ ...‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﺷﻤﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﺪ ‪ ...‬ﺷﻤﺎ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺜﻼً ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺖ ﻫﺎي ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﺑﻮدﯾﺪ ‪ ...‬ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﺟﺎوداﻧﻪ ﺳﺎز رو ﻧﺎﺑﻮد‬
‫ﮐﺮدﯾﻦ‪ ،‬اون ﻫﻢ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮي ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﮕﺬرﯾﻢ ﮐﻪ ﮐﺎر اﺻﻠﯽ رو ﻫﻢ ﻫﺮي و اﺑﺮﻓﻮرث‬
‫اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ و ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﻠﻮي دﺳﺖ و ﭘﺎﺷﻮﻧﻮ ﮔﺮﻓﺘﯿﻦ ‪ ...‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﭼﯽ ‪ ...‬دو ﺗﺎ‬
‫ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ رو ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدم ‪ ...‬اوﻧﻢ ﺗﮏ و ﺗﻨﻬﺎ! ﺣﺎﻻ ﺑﮕﻮ ﮐﯽ ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﻪ ‪ ...‬ﻣﻦ ﯾﺎ‬
‫ﺷﻤﺎ؟ ﺷﻤﺎ ﺣﺘﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺴﺘﯿﺪ ﺑﺮاي ﯾﻪ ﺑﺎر ﻫﻢ درد رو ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﻨﯿﻦ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻣﻨﻈﻮري از اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎﯾﺶ ﻧﺪاﺷﺖ وﻟﯽ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺘﮑﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ رون و‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺧﻮرد؛ اﻧﻬﺎ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮاي ﻫﺮي ﮐﻤﮏ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ ...‬ﻫﯿﭻ‬
‫ﮐﺪام از اﻧﻬﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺪﻫﻨﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ از ﺟﻮ ﻣﻮﺟﻮد راﺿﯽ ﻧﺒﻮد ﻓﻮرا ﺑﯿﻦ اﻧﻬﺎ آﻣﺪ‪ :‬ﻫﯽ‪ ،‬اروم ﺑﺎﺷﯿﻦ ‪ ...‬ﻣﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ‬
‫دﻋﻮا ﮐﻨﯿﻢ ‪ ..‬در ﺿﻤﻦ ﮐﺴﯽ ﻣﻦ رو ﻣﺠﺒﻮر ﻧﮑﺮده ﮐﻪ ﺗﺎج رو ﺑﺮدارم ‪ ....‬ﻣﻦ ﺧﻮدم ﺑﺎ‬
‫اﺧﺘﯿﺎر ﺧﻮدم اﯾﻦ ﮐﺎر و ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻬﺘﺮه اروم ﺑﺎﺷﯽ! ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ‬
‫اﯾﻦ ﺗﺎج ﻟﻌﻨﺘﯽ رو ﺑﺮدارﯾﻢ ‪ ...‬ﻣﺤﯿﻂ اﯾﻨﺠﺎ داره روي ﻣﺎ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﯿﺰاره‪.‬‬
‫‪۴٩٢‬‬

‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺳﺮﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺳﺮﻋﺖ ﻫﻢ اراﻣﺸﺶ را ﺑﺎزﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ ‪ ...‬وﻟﯽ اول ﺑﺰارﯾﺪ ﭼﻨﺪ ﻧﮑﺘﻪ رو ﺗﺬﮐﺮ ﺑﺪم ‪ ...‬اول اﯾﻨﮑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﺳﯿﺴﺘﻢ‬
‫اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺗﺎج رو ﻃﻮري ﻃﺮاﺣﯽ ﮐﺮده ﮐﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ درﯾﺎﭼﻪ ي اﯾﻨﺠﺎ ﻣﺘﺼﻞ ﺷﺪه و اﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ‬
‫دردﺳﺮ ‪ ...‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﺎج رو ﺑﺮدارﯾﻢ‪ ،‬اﯾﻨﻔﺮﯾﻬﺎ از درﯾﭽﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯿﺎن و ﺑﻪ ﻣﺎ‬
‫ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ ‪ ...‬ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﺳﻪ ﺗﺎ ﻣﺮاﻗﺐ اوﻧﺎ ﺑﺎﺷﯿﻦ‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ اﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور ﮐﻤﮏ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺣﺮف ﺟﯿﻤﺰ ﺻﻮرﺗﺶ درﻫﻢ رﻓﺖ ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﯾﻌﻨﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﯽ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ از ﭘﺴﺶ ﺑﺮﺑﯿﺎم؟‬
‫‪ -‬ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻧﺎراﺣﺘﺘﻮن ﮐﻨﻢ اﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور ‪ ...‬وﻟﯽ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺻﺪﻣﺎت ﺷﺪﯾﺪي ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬
‫وارد ﻣﯿﺸﻪ و اﮔﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﺪ ﻫﻨﻮز از دﺳﺘﺘﻮن اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻣﻦ اﺣﺘﯿﺎج دارﯾﻦ‪.‬‬
‫ﺷﻤﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ از ورود ﺳﻢ اﺳﭙﻞ ﺑﻪ ﺑﺪﻧﺘﻮن ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﻨﯿﻦ و ﺑﻪ ﺳﯿﺎه ﺷﺪن دﺳﺘﺘﻮن‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﻧﮑﻨﯿﻦ‪...‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ ﻓﻬﻤﯿﺪم ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﻧﺬار دﺳﺘﻢ زﯾﺎد ﺳﯿﺎه ﺑﺸﻪ ‪ ...‬ﻫﻨﻮز ﺑﻬﺶ اﺣﺘﯿﺎج دارم‪.‬‬
‫‪۴٩٣‬‬

‫‪ -‬اون دﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدﺗﻮن ﺑﺴﺘﮕﯽ داره! ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺘﻮﻧﯿﻦ ﺟﻠﻮي ﺳﻢ اﺳﭙﻞ رو‬
‫ﺑﮕﯿﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺳﯿﺎه ﺷﺪن دﺳﺘﺘﻮن اداﻣﻪ داره ‪ ...‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ روﻧﺪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ رو ﮐﻨﺪ و‬
‫دردش رو ﮐﻤﺘﺮ ﮐﻨﻢ ‪ ...‬ﺑﺎزم ﺗﺎﮐﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺟﻠﻮي ﺳﻢ اﺳﭙﻞ رو ﺑﮕﯿﺮﯾﻦ‪،‬‬
‫ﮐﺎري ﮐﻪ ﺑﺮادرﺗﻮن اﻧﺠﺎم ﻧﺪاد!‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث از ﺟﻤﻠﻪ ي اﺧﺮ ﺟﯿﻤﺰ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ‪ :‬ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﯿﻪ؟ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﮐﻪ ﺑﺮادرم اﻧﺠﺎم‬
‫ﻧﺪاد؟!‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ ﺑﺮاﺗﻮن ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﮑﺮده؟‬
‫‪ -‬ﻧﻪ!‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺑﻬﺘﺮه ازش در ﻣﻮرد ﺳﯿﺎه ﺷﺪن دﺳﺘﺶ ﻗﺒﻞ از ﻣﺮگ ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﺿﺮﯾﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ؟! ﻓﻘﻂ ﻧﺬارﯾﺪ ﯾﻪ اﯾﻨﻔﺮي ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺰﯾﮏ ﺑﺸﻪ ‪ ...‬ﻧﻮﯾﻞ‪ ،‬از ﻗﺪرت‬
‫واﻗﻌﯿﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻦ! ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻬﺘﺮه ﻣﺮاﻗﺐ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﯽ ‪ ....‬ﺧﺐ اﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور‪ ،‬ﻫﺮ‬
‫وﻗﺖ اﻣﺎده ﺑﻮدﯾﻦ‪ ،‬ﺑﮕﯿﻦ ﺗﺎ ﺷﺮوع ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫‪۴٩۴‬‬

‫اﺑﺮﻓﻮرث ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮم ‪ ...‬ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺎج را ﻟﻤﺲ‬
‫ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺗﻤﺎس دﺳﺖ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ ﺗﺎج‪ ،‬ﺳﻄﺢ درﯾﺎﭼﻪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﭘﯿﺶ ﺻﺎف ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﻣﺘﻼﻃﻢ ﺷﺪ و دﺳﺖ و ﭘﺎﻫﺎي ادم ﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪي ﮐﻪ ﻣﺪﺗﻬﺎ از ﻣﺮگ اﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬از‬
‫درﯾﺎﭼﻪ ﺑﯿﺮون اﻣﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻬﺎﺟﻤﯿﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ...‬ان ﻃﺮف ﻧﯿﺰ اﺑﺮﻓﻮرث ﭘﺲ از‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﺎج ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺷﺪﯾﺪﺗﺮﯾﻦ درد ﻋﻤﺮش را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮد؛ اﻣﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ از ﺷﺪت درد ﮐﻢ ﺷﺪ و اﻻن ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ روي ﮐﺎرش ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﻨﺪ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ ﭼﭙﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ ،‬دﯾﺪ ﮐﻪ رﻧﮓ ﻧﻮك اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﺳﯿﺎه و در ﺣﺎل ﭼﺮوك ﺷﺪن ﺑﻮد‬
‫‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در ﺣﺎل ﺧﻮاﻧﺪن وردﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﻢ اﺳﭙﻞ ﺧﻮدش را‬
‫ﻧﺸﺎن داد‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ و ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ اﺟﺎزه ي ﮐﺎري را ﺑﻪ آن ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬راﻫﺶ را ﺳﺪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻢ را ازﺑﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺮد؛ اﻣﺎ ﺳﻢ ﻣﺪام در ﺣﺎل ﻓﺮار ﮐﺮدن ﺑﻮد‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ‬
‫دﺳﺘﺶ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺳﯿﺎﻫﯽ دﺳﺘﺶ ﺗﺎ ﺗﺎ وﺳﻂ ﮐﻒ دﺳﺖ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺗﻤﺎم‬
‫اﻧﺮژي اش را ﺟﻤﻊ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﯾﮏ ﺣﻤﻠﻪ ﺳﺮﯾﻊ و ﻗﻮي ﺳﻢ را ازﺑﯿﻦ ﺑﺮد‪.‬‬
‫‪۴٩۵‬‬

‫ﺑﺎ ﻧﺎﺑﻮدي ﺳﻢ‪ ،‬ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﺗﻮان ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ او را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ روي‬
‫دو زاﻧﻮ ﺑﯿﻔﺘﺪ؛ اﻣﺎ ﻗﺒﻞ از آن‪ ،‬دﺳﺘﺎن ﺟﯿﻤﺰ او را در ﻫﻮا و زﻣﯿﻦ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ اراﻣﯽ روي‬
‫زﻣﯿﻦ ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪ‪ ...‬دﯾﺪﮔﺎﻧﺶ ﺗﺎر ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﺧﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ دﯾﺪ‪ ،‬آﺗﺶ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫اﻧﻬﺎ را اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﭼﻬﺮه ي ﻧﮕﺮان ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﻧﯿﺰ ﺣﺮف ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺑﻮد اﻗﺎي دﻣﺒﻠﺪور‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﮐﺎرﺗﻮن رو ﺧﻮب اﻧﺠﺎم دادﯾﻦ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ دﯾﮕﻪ‬
‫ﻧﻮﺑﺖ ﻣﻨﻪ ‪ ....‬دﯾﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ و از ﻫﻮش رﻓﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫رون و ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻌﺪ از ﺑﯿﺮون اﻣﺪن اﯾﻨﻔﺮي ﻫﺎ‪ ،‬اﺑﺘﺪا ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻃﻠﺴﻢ اﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻣﯽ راﻧﺪﻧﺪ؛‬
‫اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺗﻌﺪادﺷﺎن زﯾﺎد ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﻧﺪ از آﺗﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻨﺪ ‪ ...‬اﺗﺶ ﻣﺘﻮﺳﻄﯽ از‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ رون ﺑﯿﺮون ﺟﻬﯿﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﯾﻨﻔﺮي ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ‬
‫ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺟﻬﺖ و ﺷﻌﻠﻪ ور ﺷﺪ و ﺑﻪ اﺗﺶ ﺑﺰرگ و ﺳﻮزاﻧﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ از اﺗﺸﺶ‬
‫دور ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺣﯿﺮت ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﺗﺎ ﻋﻠﺖ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪۴٩۶‬‬

‫ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺟﺎدوي ﻃﺒﯿﻌﺘﺶ ﮐﻨﺘﺮل اﺗﺶ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي‬
‫اﺗﺶ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮏ دﯾﻮاره ي اﺗﺸﯿﻦ ﺑﻪ دور ﻫﻤﻪ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ...‬اﮐﻨﻮن ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺧﻮب ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺟﺎدوي ﻃﺒﯿﻌﺖ ﭼﻪ ﺟﺎدوي ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي اﺳﺖ و ﺑﺎ ان ﻣﯽ ﺷﻮد ﭼﻪ‬
‫ﮐﺎرﻫﺎي ﺑﺰرﮔﯽ اﻧﺠﺎم داد!‬
‫رون ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺧﯿﺎﻟﺶ از ﺑﺎﺑﺖ ان ﺟﺴﺪﻫﺎي ﻧﻔﺮت اﻧﮕﯿﺰ راﺣﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ اﺑﺮﻓﻮث ﺑﺮد ‪ ...‬ﺻﺪاي درد اﻟﻮد اﺑﺮﻓﻮرث ﭘﺲ از ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﺎج را ﺷﻨﯿﺪ اﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺳﺮﯾﻊ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ ‪ ...‬اﮐﻨﻮن ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺳﺨﺖ در ﺣﺎل ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﺮدن ﺑﻮد ‪...‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ ﭼﻮﺑﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﺳﺖ او ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در ﺣﺎل ﺧﻮاﻧﺪن ورد‬
‫ﺑﻮد ‪ ...‬ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ اﺑﺮﻓﻮرث ﺗﻌﺎدﻟﺶ را از دﺳﺖ داد اﻣﺎ ﺟﯿﻤﺰ او را ﮔﺮﻓﺖ و در‬
‫ﮔﻮﺷﺶ ﭼﯿﺰي زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮐﺎر ﻣﺎ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ‪ ...‬ﻣﺎ ﺗﺎج رو ﺑﺮداﺷﺘﯿﻢ ‪ ...‬ﻧﻮﯾﻞ راه رو ﺑﺎز ﮐﻦ ‪ ...‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺗﻮ ﻫﻢ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث رو ﺑﺎ ﺧﻮدت ﺑﯿﺎر ‪ ...‬ﭼﯿﺰي ﻧﺸﺪه ﻓﻘﻂ از ﻫﻮش رﻓﺘﻪ ‪ ...‬اﻫﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻪ ‪ ...‬ﭘﺲ‬
‫ﭼﺮا داري ﻣﻨﻮ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟!!‬
‫‪۴٩٧‬‬

‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ از اﯾﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺳﺮﯾﻊ و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﮔﯿﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮدش اﻣﺪ ‪ ...‬ﺳﺮﯾﻊ اﺑﺮﻓﻮرث را ﺑﺎ ﺟﺎدو ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ رون و ﺟﻠﻮي ﺟﯿﻤﺰ از‬
‫راﻫﯽ ﮐﻪ ﻧﻮﯾﻞ ﺑﺎز ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ از درﯾﺎﭼﻪ ﻋﺒﻮر ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﻮﻧﻞ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ‬
‫ﻫﻨﻮز اﺗﺶ را ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬وارد ﺗﻮﻧﻞ ﺷﺪ‪ ،‬ﺟﯿﻤﺰ ﺣﺮﮐﺖ ﻃﻮﻻﻧﯽ و ﻣﻼﯾﻤﯽ ﺑﻪ ﭼﻮﺑﺶ‬
‫داد و ﺗﻮﻧﻞ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻣﺎﻧﻊ ﺷﯿﺸﻪ اي ﻣﺴﺪود ﺷﺪ ‪ ...‬اﯾﻨﻔﺮﯾﻬﺎ ﺑﺮاي ﻋﺒﻮر از اﯾﻦ ﻣﺎﻧﻊ ﺷﯿﺸﻪ‬
‫اي ﺧﻮدﺷﺎن را ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ ان ﻣﯽ ﮐﻮﺑﯿﺪﻧﺪ وﻟﯽ ﻓﺎﯾﺪه اي ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ از ﺷﺪت ﺧﺴﺘﮕﯽ روي زﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ ‪ ...‬ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ زد ‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﻧﮕﻪ‬
‫داﺷﺘﻦ آن اﺗﺶ ﺑﺰرگ ﺧﯿﻠﯽ او را ﺧﺴﺘﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ ...‬ﻫﺮي ﺑﺮاي اﻧﺪك دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻪ او‬
‫اﺟﺎزه داد ﺗﺎ راﺣﺖ ﺑﺎﺷﺪ و ﮐﻤﯽ از ﺧﺴﺘﮕﯿﺶ ﮐﻢ ﺷﻮد؛ ﺳﭙﺲ دوﺑﺎره راه اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم از داﻻن ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ ‪ ....‬ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﻧﮕﺎه دﻗﯿﻖ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻓﺎوﮐﺲ را‬
‫ﺻﺪا زد و از او ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ ﺑﺒﺮد ‪ ...‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ان ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ در اﺗﺶ‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻗﻘﻨﻮس ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫‪۴٩٨‬‬

‫***‬
‫درﺳﺖ در وﺳﻂ درﻣﺎﻧﮕﺎه‪ ،‬ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﺳﺮ و وﺿﻌﯽ اﺷﻔﺘﻪ و ﺧﺎﮐﯽ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬در اﺗﺸﯽ‬
‫ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ اﻧﻬﺎ ﺳﺮﭘﺎ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻓﻘﻂ ﻓﺮدي ﮐﻪ از ﻫﻤﻪ ي اﻧﻬﺎ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﻮد‪ ،‬در ﻫﻮا ﻣﻌﻠﻖ و‬
‫ﺑﯿﻬﻮش ﺑﻮد‪ .‬دﺧﺘﺮ ﻣﻮ ﻗﻬﻮه اي ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ او را در ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﺗﺨﺖ ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪ ‪ ...‬ﻣﺮدي‬
‫ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﺎ ﻧﻘﺎب ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬رو ﺑﻪ ﭘﺮﻧﺪه ي زﯾﺒﺎ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﺎوﮐﺲ‪ ،‬ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺮي ﺟﯿﻨﯽ رو ﺑﯿﺎري اﯾﻨﺠﺎ؟‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ رﻓﺖ و ﻧﺒﺾ اﺑﺮﻓﻮرث را ﮔﺮﻓﺖ؛ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ي دﺳﺖ‬
‫ﭼﭗ ﺳﯿﺎه ﺷﺪه ي او ﭘﺮداﺧﺖ‪ ...‬اﺑﺮﻓﻮث ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮ ﺳﻢ اﺳﭙﻞ ﻏﻠﺒﻪ‬
‫ﮐﻨﺪ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﺮ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺧﻮدش ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎً ﺳﯿﺎه ﺷﺪن دﺳﺘﺶ ﺗﺎ آرﻧﺠﺶ اداﻣﻪ داﺷﺖ‬
‫‪ ...‬اﮔﺮ ﺧﻮدش ﻫﻢ در ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن ﺟﺎم ﻫﺎﻓﻞ ﭘﺎف ﮐﺴﯽ را ﻫﻤﺮاه ﺧﻮد داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً‬
‫‪۴٩٩‬‬

‫وﺿﻌﯿﺖ دﺳﺘﺶ از اﻻن ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد و ان درد ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎ را ﻫﻢ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاي ﻧﮕﺮان ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ ،‬از ﺧﺎﻃﺮه ي دﺳﺖ زدن ﺑﻪ ﺟﺎم ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻟﺶ ﭼﻄﻮره ﺟﯿﻤﺰ؟‬
‫‪ -‬ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺧﻮﺑﻪ ‪ ...‬ﻓﻌﻼً درد ﻧﻤﯽ ﮐﺸﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬دﺳﺘﺶ ﭼﯽ؟ ﺧﻮب ﻣﯿﺸﻪ؟‬
‫ﻫﺮي ﺑﺮاي ﺟﻮاب دادن ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻮال ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﮐﺮد‪ :‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً دﯾﮕﻪ دﺳﺘﺶ‬
‫ﻣﺜﻞ ﺳﺎﺑﻖ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ و ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ اﯾﻦ ﻃﻮري ﺳﯿﺎه ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ؛ وﻟﯽ دردش ﺑﻪ ﻣﺮور‬
‫زﻣﺎن ﮐﻤﺘﺮ ﻣﯿﺸﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ اﺧﺮﯾﻦ ﺣﺮﻓﺶ ﻃﻠﺴﻤﯽ را روي دﺳﺖ اﺑﺮﻓﻮرث اﺟﺮا ﮐﺮد‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﺪ از ﺟﯿﻤﺰ در ﻣﻮرد ﻃﻠﺴﻤﯽ ﮐﻪ روي اﺑﺮﻓﻮرث اﺟﺮا ﮐﺮد ﺳﻮاﻟﯽ ﺑﭙﺮﺳﺪ‪ ،‬ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﺳﺮ‬
‫وﺿﻌﯽ اﺷﻔﺘﻪ در اﺗﺸﯽ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻓﺎوﮐﺲ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ‪ ...‬اﮔﺮ ﻫﻤﻪ در ﺷﺮاﯾﻂ دﯾﮕﺮي ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫از دﯾﺪن اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻪ ﺧﻨﺪه ﻣﯽ اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪۵٠٠‬‬

‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن اﺑﺘﺪا ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﺗﮏ ﺗﮏ اﻓﺮاد ﺣﺎﺿﺮ درﻣﺎﻧﮕﺎه ﮔﺬراﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﺳﺮ و وﺿﻊ ﺧﺎﮐﯽ آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ اﺳﯿﺒﯽ دﯾﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ ..‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻮﯾﻞ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮد؛ ﭼﻮن روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ اﻣﮑﺎن داﺷﺖ ﮐﻪ ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﺒﺮد ‪...‬‬
‫ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺑﺮﻓﻮرث ﺷﺪ ﮐﻪ روي ﺗﺨﺖ ﻗﺮار داﺷﺖ ‪ ...‬ﺑﺪون ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف ﺗﺨﺖ رﻓﺖ‪.‬‬
‫اول ﯾﮏ ﻧﮕﺎه اﺟﻤﺎﻟﯽ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﻣﺸﮑﻞ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺪاﺷﺖ؛ اﻣﺎ ﺑﺮاي اﻃﻤﯿﻨﺎن ﻃﻠﺴﻤﯽ را‬
‫روي او اﺟﺮا ﮐﺮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻌﺪ از ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﺑﺪن اﺑﺮﻓﻮرث‪ ،‬ﺑﺪون ﺗﻐﯿﯿﺮ رﻧﮓ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ‬
‫ﺷﺪ ﺧﯿﺎﻟﺶ راﺣﺖ ﺷﺪ ‪ ...‬او ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬رو ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﯿﺰي‬
‫ﻧﯿﺴﺖ ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪه ‪ ...‬اﻧﺮژي زﯾﺎدي از دﺳﺖ داده‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺟﯿﻨﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ دﺳﺖ اﺑﺮﻓﻮرث ﻧﺸﺪه‪ :‬ﺑﻬﺘﺮه ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ دﺳﺘﺶ ﺑﻨﺪازي!‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ :‬دﺳﺘﺶ ‪ ...‬ﻣﮕﻪ دﺳﺘﺶ ﭼﯽ ‪ ...‬اوه ‪...‬‬
‫ﺑﻪ ﻗﺪري ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺪﺗﺮ از اﯾﻦ دﯾﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ان واﮐﻨﺶ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺸﺎن‬
‫ﻧﻤﯽ داد‪ .‬ﻓﻮرا دﺳﺖ اﺑﺮﻓﻮرث را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ان ﭘﺮداﺧﺖ ‪ ...‬ﺑﺎ ﻃﻠﺴﻤﯽ‬
‫‪۵٠١‬‬

‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻗﻮي ﺑﻪ دﺳﺘﺶ اﺻﺎﺑﺖ ﮐﺮده اﺳﺖ ‪ ...‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﭼﯿﺰي ﻣﻮاﺟﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاي ازﺑﯿﻦ ﺑﺮدن ﺳﯿﺎﻫﯽ ﭼﻨﺪ ﻃﻠﺴﻢ را اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮد ‪ ...‬ﻃﻠﺴﻢ‬
‫ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮕﺶ ﺑﻌﺪ از ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ دﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺗﻐﯿﯿﺮ رﻧﮕﯽ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ ‪ ...‬اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع‬
‫ﺟﯿﻨﯽ را ﮐﻤﯽ ﻧﮕﺮان ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻗﺖ ﺣﺮﮐﺎت دﺧﺘﺮ ﻣﻮ ﻗﺮﻣﺰ را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ‪ ،‬از ﭼﺸﻤﺎن او ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺟﯿﻨﯽ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﮐﺎري اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ‪ ..‬ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﮐﺎري اﻧﺠﺎم ﺑﺪي؟‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﻟﺐ ﭘﺎﯾﻨﺶ را ﮔﺎز ﮔﺮﻓﺖ‪ :‬ﻓﻌﻼً ﻧﻪ ‪ ..‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدم‪ .‬ﻃﻠﺴﻢ‬
‫ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي ﺑﻪ دﺳﺘﺶ ﺧﻮرده‪.‬‬
‫ﻫﺮي‪ :‬اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ‪ ...‬اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ زﯾﺎد ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬اﮔﺮ در ﺷﺮاﯾﻂ دﯾﮕﻪ اي ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﻃﻠﺴﻢ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﺑﺎﻫﺎش ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﻨﯽ؛ وﻟﯽ اﮔﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻃﻠﺴﻢ‬
‫و ﺳﻢ اﺳﭙﻞ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮه‪ ،‬اون ﻣﻮﻗﻊ دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﮐﺎري ﺑﮑﻨﯽ‪.‬‬
‫‪۵٠٢‬‬

‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ از اﯾﻦ اﻃﻼﻋﺎت ﺟﯿﻤﺰ در ﻣﻮرد ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ! ﺗﻮ اﻃﻼﻋﺘﺖ در ﻣﻮرد ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺎده ‪ ...‬ﻣﺴﻠﻤﺎً ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ راﻫﯽ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬و‬
‫ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ اون راه رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯽ!‬
‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﻫﯿﭻ راﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ ‪ ...‬ﻫﺮ ﭼﯽ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﻣﻦ اﺛﺮ اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ رو ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ‬
‫ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻢ ‪ ...‬ﻫﯿﭻ راﻫﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاره ‪ ...‬اﻣﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﺪ اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻨﯿﺪ ‪ ...‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ اي‬
‫رﺳﯿﺪﯾﺪ‪ ،‬ﻣﻨﻮ ﻫﻢ ﺧﺒﺮ ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫رون ﮐﻪ از ان داﻻن زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻫﻤﺶ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺗﻮ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي و ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﺟﻮاب داد‪ :‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ اﮔﻪ ﻣﯿﺨﻮاي‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ‬
‫ﺧﻮدت ﺗﺎج رو ﺑﺮداري‪.‬‬
‫رون ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺧﻮﻧﺴﺮد ﺑﻮدن ﺟﯿﻤﺰ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ اش را ﮐﺸﯿﺪ و‬
‫ﻃﻠﺴﻢ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﯽ را ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻓﺮﺳﺘﺎد‪ :‬ﻋﻮﺿﯽ!‬
‫‪۵٠٣‬‬

‫ﻫﺮي ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ ﻃﻠﺴﻢ را دﻓﻊ ﮐﺮد و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮام ﺑﻬﺖ‬
‫اﺳﯿﺒﯽ ﺑﺰﻧﻢ رون! ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه ﺗﻤﻮﻣﺶ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺧﺴﺘﮕﯽ را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ رﻓﺘﺎر‬
‫رون و ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﺳﺮﯾﻊ ﺟﯿﻤﺰ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﭼﻮﺑﺶ را ﻏﻼف‬
‫ﮐﺮد و ﭘﺸﺖ ﺑﻪ اﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف در درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫رون ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﻓﺮﯾﺎد زد‪ :‬ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﻋﻮﺿﯽ!‬
‫اﻣﺎ ﻫﺮي ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﺣﺮف رون‪ ،‬ﺑﻪ راﻫﺶ اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫"ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﺗﺮﺳﻮ!" ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف رون‪ ،‬ﻫﺮي ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ ‪ ...‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺣﻖ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻪ او‬
‫ﺗﻬﻤﺖ ﺗﺮﺳﻮ ﺑﻮدن را ﺑﺰﻧﺪ ‪ ...‬ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ان ﻓﺮد ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺘﺶ ﺑﺎﺷﺪ! ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺲ‬
‫ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻮدن را ﻣﯿﺸﺪ در آن ﺑﻪ وﺿﻮح ﺣﺲ ﮐﺮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬اﮔﻪ ﺟﺮات داري ﯾﻪ ﺑﺎر‬
‫دﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ "ﺗﺮﺳﻮ"‬
‫‪۵٠۴‬‬

‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻟﺤﻦ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺟﯿﻤﺰ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬دﺧﺎﻟﺖ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ان دو‬
‫اﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﯿﻤﺰ رﻓﺖ و دو دﺧﺘﺮ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ رون ﮐﻪ از ﺧﺸﻢ‬
‫ﻣﯽ ﻟﺮزﯾﺪ‪ ،‬رﻓﺘﻨﺪ‪:‬‬
‫"ﺑﺴﻪ دﯾﮕﻪ رون! ﺗﻤﻮﻣﺶ ﮐﻦ‪".‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ‪ :‬ﺟﯿﻤﺰ اروم ﺑﺎش ‪ ...‬رون ﻓﻘﻂ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﺪه ‪...‬‬
‫"ﺗﺮﺳﻮ!"‬
‫در ﮐﻤﺘﺮ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ي ﮐﻮﺗﺎه‪ ،‬ﭼﻨﺪ اﺗﻔﺎق ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ رخ داد ‪ ...‬اول ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪن‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ اي ‪ ...‬ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪن ﻃﻠﺴﻤﯽ از ﺳﻮي رون ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪن‬
‫ﻃﻠﺴﻢ در ﺑﯿﻦ راه و ﻣﻌﻠﻖ زدن رون در ﻣﯿﺎن زﻣﯿﻦ و ﻫﻮا؛ ﺑﻪ ﻃﻮري ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ دﺳﺖ‬
‫ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﮔﺮدﻧﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻪ و او را از زﻣﯿﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ وﺣﺸﺖ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ رون را ازاد ﮐﻨﺪ‪ :‬وﻟﺶ ﮐﻦ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬رون!‬
‫‪ -‬ﺑﺒﯿﻦ ﺟﻮﺟﻪ ﺗﻮ ﻫﻨﻮز ﺧﯿﻠﯽ ﺑﭽﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺨﻮاي ﮐﻪ ﻣﻨﻮ ﻃﻠﺴﻢ ﮐﻨﯽ ‪ ...‬ﭘﺲ ﺑﺮاي ﺑﺎر‬
‫اﺧﺮت ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﯽ ﺗﺮﺳﻮ ‪ ...‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﭼﯿﺰاﯾﯽ روﺑﺮو ﺷﺪم ﮐﻪ اﮔﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﻫﺎش روﺑﺮو‬
‫‪۵٠۵‬‬

‫ﻣﯿﺸﺪي ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺷﺐ از ﺗﺮس ﺧﻮاﺑﺖ ﻧﻤﯽ ﺑﺮد ‪ ...‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ از ﯾﻪ ﻋﻨﮑﺒﻮت ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬
‫ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯽ!‬
‫ﻧﻮﯾﻞ و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻫﺮ ﮐﺪام ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ رون را از ﺷﺮ ﻃﻠﺴﻢ ازاد ﮐﻨﻨﺪ وﻟﯽ ﻃﻠﺴﻢ‬
‫ﻫﺮي ﻗﻮي ﺗﺮ از اﻧﻬﺎ ﺑﻮد!‬
‫ﺟﯿﻨﯽ‪ :‬ﺟﯿﻤﺰ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ وﻟﺶ ﮐﻦ ‪ ...‬داره ﺧﻔﻪ ﻣﯿﺸﻪ ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ!‬
‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﺣﺮف ﺟﯿﻨﯽ‪ ،‬رون ازاد ﺷﺪ و روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد ‪ ...‬رون ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺪت‬
‫ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻋﻘﺐ ﻋﻘﺐ رﻓﺖ ‪ ...‬دﺳﺘﺎﻧﺶ را دور ﮔﺮدﻧﺶ ﮐﻪ در اﺛﺮ‬
‫ﻓﺸﺎر ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯽ ﻣﺎﻟﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺸﻢ اﻧﯽ ﺑﺎز ﮐﺎر دﺳﺘﺶ داده ﺑﻮد ‪ ...‬ﻫﺮي ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﺎري ﮐﻪ ﺑﺎ رون ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ‬
‫ﺳﺮش را ﺑﻪ اﻃﺮاف ﺗﮑﺎن داد‪ :‬از ﻫﻤﻪ ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺧﻮام‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از درﻣﺎﻧﮕﺎه‬
‫ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪۵٠۶‬‬

‫ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﻫﺮي ﺳﮑﻮﺗﯽ در درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪ و ﻓﻘﻂ ﺻﺪاي ﻧﻔﺲ ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ رون ﺷﻨﯿﺪه‬
‫ﻣﯿﺸﺪ‪ .‬ﻧﻮﯾﻞ و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻪ رون ﮐﻤﮏ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ روي ﺗﺨﺖ ﺑﺸﻨﯿﺪ ﺗﺎ ﺟﯿﻨﯽ ﮔﺮدن ﻗﺮﻣﺰ‬
‫ﺷﺪه ي او را ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ رون؟ اﺣﺴﺎس ﺗﻬﻮع ﯾﺎ ﺳﺮ ﮔﯿﺠﻪ ﻧﺪاري؟‬
‫رون ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻨﻈﻢ و ارام ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﺣﺎﻟﻢ ﺧﻮﺑﻪ ‪ ...‬اﺻﻼً‬
‫ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم ﭼﯽ ﺷﺪ؟ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب دﯾﮕﻪ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﯾﺪ ‪ ..‬ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎ ﭘﯿﺶ اﺑﺮﻓﻮرث ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻢ ‪ ...‬ﻧﻮﯾﻞ‪ ،‬اﮔﻪ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺧﺴﺘﻪ اي ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺷﺐ رو اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺨﻮاﺑﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺟﯿﻨﯽ ‪ ...‬ﺧﻮﻧﻪ ي ﺧﻮدم راﺣﺖ ﺗﺮم ‪ ...‬ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ ﻫﻤﮕﯽ ‪ ...‬ﺑﻌﺪاً ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺘﻮن‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﻧﻮﯾﻞ‪ ،‬ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﺑﺮادرش ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎ ﻫﻢ ﻫﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑﺮﯾﻦ‬
‫ﺧﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﺎﻣﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﻧﮕﺮان ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎﺳﺖ ‪ ...‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻫﻨﻮز ﺑﯿﺪار ﺑﺎﺷﻪ؛ ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻧﮕﺮاﻧﺶ ﻧﮑﻨﯿﻦ‪.‬‬
‫***‬
‫‪۵٠٧‬‬

‫ﺑﺎرو‬
‫ﻣﺎﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ ﻧﮕﺮان روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﭘﺴﺮ و ﻋﺮوس اﯾﻨﺪه اش‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﻮز ﮐﺎﺑﻮس ان ﺷﺐ ﮐﻪ دو ﭘﺴﺮش را از دﺳﺖ داد را در ﺧﻮاب ﻣﯽ دﯾﺪ ‪ ...‬ان‬
‫ﺷﺐ دو ﭘﺴﺮش را از دﺳﺖ داد ‪ ...‬ﭘﺮﺳﯽ و ﻫﺮي ﻫﺮ دو در وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ‪...‬‬
‫ﻫﺮﮔﺰ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ آن ﺧﺎﻃﺮه ﺗﮑﺮار ﺷﻮد ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﮑﻠﯽ!‬
‫ان ﺷﺐ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺷﺐ زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺣﺘﯽ ﺑﺪﺗﺮ از از دﺳﺖ دادن دو ﺑﺮادرش ‪ ...‬ﺗﺎ ﯾﮑﯽ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق را ﺑﺎور ﮐﻨﺪ و ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺮي‬ ‫دو روز‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﭘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﺑﺎرو ﺑﺮﮔﺮدد ‪ ...‬ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ان را ﺑﺎور ﻧﮑﻨﺪ ‪ ...‬ان ﺷﺐ‬
‫ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺑﯽ روح و ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻪ ﻗﺮارﮔﺎه ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫رون ﺑﻌﺪ از ان اﺗﻔﺎق ﺗﺎ ﭼﻨﺪ روز ﺧﻮدش را ﮔﻢ و ﮔﻮر ﮐﺮد و وﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺑﺎرو ﺑﺮﮔﺸﺖ‬
‫ﺑﺮق اﻧﺘﻘﺎم ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﮐﻮر ﮐﺮده ﺑﻮد و ﻣﺪام در ﻣﯿﺪان ﻣﺒﺎرزه ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ اﺳﻤﺸﻮ‬
‫ﻧﺒﺮ رودرو ﺷﻮد ‪ ...‬اﮔﺮ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻫﺎي ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و اﺑﺮﻓﻮرث و ﻧﯿﺰ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎﯾﺶ ﺑﺎ ﺗﺎﺑﻠﻮي‬
‫اﻟﺒﻮس ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد او را ﻫﻢ از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫‪۵٠٨‬‬

‫ﻣﺮگ ﻫﺮي ﺿﺮﺑﻪ ي ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ي ﺟﺎدوﮔﺮي و ﻫﻤﻪ وارد ﮐﺮد ‪ ...‬رﯾﻤﻮس‪ ،‬ﺟﯿﻨﯽ‪،‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ ،‬رون و ﺧﻮدش ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺿﺮﺑﻪ را ﺧﻮرده ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ...‬در ﻫﻤﯿﻦ اﻓﮑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺻﺪاي ﺑﺎز ﺷﺪن در او را از اﻓﮑﺎرش ﺧﺎرج ﮐﺮد و ﻣﺘﻮﺟﻪ زﻣﺎن ﺣﺎل ﮐﺮد ‪ ...‬ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف در ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ‪ ...‬رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ وارد ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻧﺴﺒﺘﺎً‬
‫ﺑﻠﻨﺪي اﻧﻬﺎ را ﺻﺪا زد‪:‬‬
‫‪ -‬رون ‪ ...‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ‪ ...‬اوه ﻣﺮﻟﯿﻦ! ﭼﻘﺪر ﻧﮕﺮاﻧﺘﻮن ﺑﻮدم!‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻣﺎﻣﺎن ‪...‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ‪...‬‬
‫‪ -‬ﻣﺎﻣﺎن ﻣﺎ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﺑﺎ اﺑﺮﻓﻮرث و ﻧﻮﯾﻞ ﻫﺴﺘﯿﻢ ‪ ...‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﻧﮕﺮان ﺷﺪﯾﺪ؟ ﺟﺎي ﻣﺎ ﭘﯿﺶ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث اﻣﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ اﻧﻬﺎ را ﺑﻪ اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻫﺪاﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﭼﯿﺰي ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺑﯿﺎورد‪،‬‬
‫ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﻔﺖ‪ :‬رون ﺑﻪ ﻣﻦ ﺣﻖ ﺑﺪه ﮐﻪ ﻧﮕﺮاﻧﺘﻮن ﺑﺸﻢ ‪ ...‬ﻣﻦ ﯾﻪ ﻣﺎدرم ‪ ...‬ﻣﻦ از اﯾﻦ ﻧﯿﻤﻪ‬
‫ﻫﺎي ﺷﺐ ﺧﺎﻃﺮه ي ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪارم‪.‬‬
‫‪۵٠٩‬‬

‫رون ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺎدرش از اﯾﻦ ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎي ﺷﺐ‪ ،‬ﺷﺐ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﻫﺮي و‬
‫ﭘﺮﺳﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ از ﺣﺮﻓﺶ‪ ،‬ﻣﺎدرش را ﺑﻐﻞ ﮐﺮد‪ :‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯿﺨﻮام ﻣﺎﻣﺎن‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﺷﺪي ﯾﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﻮب ‪ ...‬ﺑﺸﻨﯿﻦ ﺗﺎ ﺑﺮاﺗﻮن ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﺑﯿﺎرم ‪ ...‬راﺳﺘﯽ ﮐﺎرﺗﻮن اﻧﺠﺎم‬
‫دادﯾﺪ؟‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ‪ ...‬ﻣﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﯾﻢ‪.‬‬
‫***‬
‫در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎي ﺧﻠﻮت و ﺳﺎﮐﺖ ﻟﻨﺪن‪ ،‬ﻓﺮدي ﭘﻮﺷﯿﺪه در ﻟﺒﺎس ﺑﻠﻨﺪ و ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻗﺪم ﻣﯽ زد‪.‬‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از‬
‫داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ او را ﻣﯽ دﯾﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ‪ ...‬او ﭼﻄﻮر ﺟﺮﺋﺖ ﮐﺮده‬
‫اﯾﻦ وﻗﺖ ﺷﺐ ﺑﯿﺮون از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟‬
‫ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺷﻠﻮغ ﻟﻨﺪن‪ ،‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ دوﻟﺖ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ اﻋﻼم ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫و از ﺳﺎﻋﺖ ‪ 9‬ﺷﺐ‬
‫‪۵١٠‬‬

‫رﻓﺖ و اﻣﺪ را ﻣﻤﻨﻮع ﮐﺮد‪ ،‬ﮐﺎﻣﻼً ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ؛ اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮد ﻣﺮدم ﻫﻢ ﺗﻤﺎﯾﻠﯽ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون‬
‫ﻣﺎﻧﺪن از ﺧﺎﻧﻪ در اﯾﻦ وﻗﺖ ﺷﺐ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ؛ ﭼﻮن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻗﺘﻠﻬﺎي ﻣﺮﻣﻮز در اﯾﻦ ﺷﺐ ﻫﺎ‬
‫اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﭘﺲ از اﯾﻨﮑﻪ از ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ اراﻣﺸﯽ ﺑﺪﺳﺖ اورد‪ ،‬ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫ﻗﺪم زدن ﮐﺮد ‪ ...‬در اﻓﮑﺎرش ﻏﺮق ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬از ﮐﺎري ﮐﻪ ﺑﺎ رون ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﺨﺖ‬
‫ﭘﺸﯿﻤﺎن ﺑﻮد ‪ ...‬ﻧﺒﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﺎ رون ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬اﻣﺎ رون ﻫﻢ ﻧﺒﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﺣﺮف را ﺑﻪ او‬
‫ﻣﯽ زد!‬
‫ﻣﺪام ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮐﻠﻨﺠﺎر ﻣﯽ رﻓﺖ ﺗﺎ ﮐﺎرش را ﺑﺎ دﻟﯿﻠﯽ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اون از اﺗﻔﺎﻗﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﻦ اﻓﺘﺎده‪ ،‬ﺧﺒﺮ ﻧﺪاره و اﺻﻼً ﻧﻤﯽ دوﻧﻪ ﻣﻦ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﻢ! ﭼﻮن‬
‫اﮔﻪ ﻣﯽ دوﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺘﺶ ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻣﺤﺎل ﺑﻮد ﺑﺎﻫﺎم اﯾﻦ ﻃﻮري ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻪ‬
‫‪ ...‬درﺳﺘﻪ ‪ ...‬ﭼﻮن ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ دوﻧﺴﺘﻪ ﺗﻮ ﻧﺒﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﺎﻫﺎش ﻣﯽ ﮐﺮدي ‪ ...‬وﻟﯽ ﻫﺮ‬
‫اﺣﻤﻖ دﯾﮕﻪ اي ﺑﻮد دوﺑﺎره اون ﺣﺮف رو ﻧﻤﯽ زد ‪ ...‬ﺧﻮب اون ﮔﺮﯾﻔﻨﺪورﯾﻪ!‬
‫***‬
‫‪۵١١‬‬

‫روز ﺑﻌﺪ از اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ درد زﯾﺎدي از ﻧﺎﺣﯿﻪ ي دﺳﺘﺶ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد ﺟﯿﻨﯽ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺎر ﻣﯿﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻻي ﺳﺮ او ﺑﻮد ‪ ...‬زﯾﺎد ﻣﺸﮑﻞ‬
‫ﻧﺒﻮد ﺣﺪس ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺠﺎﺳﺖ و ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﻻي ﺳﺮش اﯾﺴﺘﺎده اﺳﺖ ‪ ...‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮد‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﮕﺮان ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺰﻧﺪ؛ اﻣﺎ درد دﺳﺘﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻼﺷﺶ ﺑﺮاي ﻧﺸﺴﺘﻦ‬
‫ﺑﻪ وﺟﻮد اﻣﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺻﻮرﺗﺶ درﻫﻢ ﺑﺮود‪:‬‬
‫‪ -‬درد داره؟ دردش زﯾﺎده؟‬
‫‪ -‬ﺧﺐ اره‪ ،‬درد داره‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﻣﻌﺠﻮن رو ﺑﺨﻮر‪ ،‬دردش رو ﮐﻤﺘﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮐﻤﮏ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﺎ روي ﺗﺨﺘﺶ ﺑﺸﯿﻨﺪ‪ .‬ﺳﻪ ﻣﻌﺠﻮن را ﺑﻪ او داد‪ .‬ﺳﭙﺲ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮاغ دﺳﺖ اﺳﯿﺐ دﯾﺪه اش رﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬اخ ‪............‬‬
‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ اﺑﺮﻓﻮرث؛ وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ دﻗﺖ ﺑﺮرﺳﯿﺶ ﮐﻨﻢ ‪ ...‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ اﺳﯿﺒﯽ ﻣﻮاﺟﻪ‬
‫ﻧﺸﺪه ﺑﻮدم ‪ ...‬اﻣﺎ وﻗﺘﯽ دﯾﺸﺐ ﺧﻮب ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ‪ ...‬ﯾﺎدم اﻓﺘﺎد ﺳﺎل ﭘﻨﺠﻤﻢ در ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ‪،‬‬
‫‪۵١٢‬‬

‫دﺳﺖ ﭘﺮوﻓﺴﻮر داﻣﺒﻠﺪور ﻫﻢ اون ﻣﻮﻗﻊ ﺳﯿﺎه ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻫﯿﭻ وﻗﺖ از ﻧﺰدﯾﮏ ﻧﺪﯾﺪﻣﺶ ‪ ...‬وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﺧﺎﻃﺮه ي اون ﺳﺎل رو ﺑﺎ ﻗﺪح اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﺮور‬
‫ﮐﺮدم‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪم ﮐﻪ اﯾﻦ دﻗﯿﻘﺎً ﻫﻤﻮن اﺳﯿﺐ دﯾﺪﮔﯿﻪ! اون ﻣﻮﻗﻊ دﺳﺖ ﭘﺮوﻓﺴﻮر در‬
‫ﻃﻮل ﺳﺎل ﻫﻤﻮن ﻃﻮري ﺳﯿﺎه ﺑﻮد ‪ ...‬اﻣﺎ ﻣﻦ دارم روش ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ راﻫﯽ‬
‫ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﻫﺮ ﭼﯽ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﻣﻦ ﯾﻪ درﻣﺎﻧﮕﺮم!‬
‫در ﺻﺪاي ﺟﯿﻨﯽ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻣﻮج ﻣﯽ زد ‪ ...‬ﻧﺎراﺣﺖ از اﯾﻨﮑﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﭘﯿﺮﻣﺮد‬
‫ﮐﺎري ﺑﮑﻨﺪ و او درد ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ‪ ...‬اﺑﺮﻓﻮرث ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ اﻧﻬﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﺮده ﺑﻮد؛ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ اﻧﻬﺎ اﺣﺘﯿﺎج داﺷﺖ‪ ،‬ﺟﯿﻨﯽ ﺣﺘﯽ در رﺷﺘﻪ ي ﺗﺨﺼﺼﯽ ﺧﻮدش ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﮐﺎري ﺑﺮاي او ﺑﮑﻨﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺟﯿﻨﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ دﺳﺖ او را ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮدﺗﻮ ﺳﺮزﻧﺶ ﻧﮑﻦ ﺟﯿﻨﯽ ‪ ...‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺑﺪﺗﺮ از اﯾﻦ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮش‬
‫ﺷﺎﻧﺲ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻫﻤﺮاﻫﻢ ﺑﻮد ‪ ...‬اﮔﻪ اﻃﻼﻋﺎت و ﮐﻤﮏ اون ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻤﯿﺮم!‬
‫‪۵١٣‬‬

‫روزﻧﻪ ي اﻣﯿﺪي در ذﻫﻦ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف اﺑﺮﻓﻮرث روﺷﻦ ﺷﺪ‪ :‬ﺧﻮدﺷﻪ ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ‪...‬‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ از اون ﮐﻤﮏ ﺑﮕﯿﺮم ‪ ...‬اﻃﻼﻋﺎت اون در ﻣﻮرد اﺳﯿﺐ دﯾﺪﮔﯽ زﯾﺎد ﺑﻮد ‪ ...‬ﯾﻪ‬
‫ﻃﻮري ﺣﺮف ﻣﯽ زد ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺧﻮدش ﻃﻠﺴﻢ رو درﺳﺖ ﮐﺮده‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ ‪ ...‬ﺣﺮﻓﻬﺎي اﻟﺒﻮس از ﯾﮏ ﻃﺮف ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ‬
‫اﻧﺪازه ي ﮐﺎﻓﯽ ﺻﺪﻣﻪ دﯾﺪه و ﻧﺬار ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺗﺎج دﺳﺖ ﺑﺰﻧﻪ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺟﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‬
‫ﮐﻪ او ﻃﻮري ﺣﺮف ﻣﯽ زد ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺧﻮدش ﻃﻠﺴﻢ را درﺳﺖ ﮐﺮده ‪ ...‬ﻧﯿﺎزي ﻧﺒﻮد ﻧﺎﺑﻐﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ؛ ﭼﻮن ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ ﻣﯿﺸﺪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺧﻮدش دﭼﺎر اﯾﻦ اﺳﯿﺐ دﯾﺪﮔﯽ‬
‫ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ ...‬ﺑﺎ ﺻﺪاي اراﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺧﻮدش ﺑﺎ اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ اﺳﯿﺐ دﯾﺪه‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼـــــــــــﯽ؟!! ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ‪ ....‬اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺧﻮب ﻓﮑﺮ‬
‫ﮐﺮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ اﺑﺮﻓﻮرث درﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬درﺳﺘﻪ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺧﻮب ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ او از دﺳﺖ ﭼﭙﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ ‪...‬‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮه ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ دﺳﺘﮑﺶ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﻪ!‬
‫‪۵١۴‬‬

‫‪ -‬ﭘﻨﺎه ﺑﺮ ﻣﺮﻟﯿﻦ ‪ ...‬اون ﭼﻄﻮري ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﻪ ‪ ...‬ﭼﻄﻮري ﺗﺤﻤﻠﺶ‬
‫ﮐﺮده؟! ﺟﯿﻨﯽ ‪ ...‬ﺗﻮ ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ اوﻟﺶ ﭼﻘﺪر درﻧﺎك ﺑﻮد! اﮔﺮ ﺟﯿﻤﺰ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﻫﻤﻮن‬
‫درد ﺑﯿﻬﻮش ﻣﯽ ﺷﺪم! ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺣﺘﯽ ﺑﻬﺶ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ اون ﭼﻪ دردي رو ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮده‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ اون ﺧﯿﻠﯽ ﻗﻮﯾﻪ ‪ ...‬دﯾﺸﺐ ﮐﻪ در ﻣﻮرد دﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺣﺮف ﻣﯽ زدﯾﻢ و ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‬
‫ﻫﯿﭻ راﻫﯽ ﻧﺪاره‪ ،‬رون از دﺳﺘﺶ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺶ ﺗﻘﺼﯿﺮ اون ﺑﻮده ﮐﻪ‬
‫دﺳﺖ ﺷﻤﺎ اﯾﻦ ﻃﻮري ﺷﺪه؛ اﻣﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﺟﻮاب رون رو داد‪ .‬رون‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﻃﻠﺴﻤﺶ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﻃﻠﺴﻢ وﺳﻂ راه ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ؛ ﺟﯿﻤﺰ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮه ﮐﻪ رون ﯾﻪ‬
‫ﺣﺮﻓﯽ زد ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺶ ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﻌﺪ از اون دﯾﮕﻪ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم ﭼﯽ ﺷﺪ؛ اﺻﻼً ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم‬
‫ﮐﻪ ﮐ‪‬ﯽ ﭼﻮﺑﺶ رو ﮐﺸﯿﺪ ‪ ...‬ﻓﻘﻂ دﯾﺪم ﮐﻪ رون ﺗﻮ ﻫﻮا دﺳﺖ و ﭘﺎ ﻣﯽ زد و داﺷﺖ ﺧﻔﻪ‬
‫ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ درد دﺳﺘﺶ را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ دﻗﺖ ﺣﺮﻓﻬﺎي ﺟﯿﻨﯽ را ﮔﻮش ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي او ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ‪.‬‬
‫‪۵١۵‬‬

‫‪ -‬رون ‪ ...‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ رون ﭼﺶ ﺷﺪه ‪ ...‬از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ اوﻣﺪه ﻣﺪام ﺑﺎﻫﺎش ﻟﺞ ﺑﺎزي ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﻪ؛ وﻟﯽ در ﺟﻮاب ﺳﻮاﻟﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ درﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﯾﻪ؛ وﻟﯽ ﻫﺮ ﻗﺪر‬
‫ﻫﻢ ﮐﻪ ﻗﻮي ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﮔﺎﻫﯽ وﻗﺘﻬﺎ ﻧﻤﯿﺸﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﻨﺪ ﺟﺎدو ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺮد ‪ ...‬ﻣﻦ ﮐ‪‬ﯽ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺮم ﺟﯿﻨﯽ؟! ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ اﻟﺒﻮس در ﻣﻮرد ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻤﯽ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯽ ﺗﺎ اﯾﻦ ﭘﻤﺎد رو روي دﺳﺘﺖ ﺑﺰﻧﻢ‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺑﺮي ‪ ...‬ﯾﻪ ﮐﻤﯽ‬
‫ﺳﻮزش داره وﻟﯽ ﯾﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﯽ درد ﻧﺪاري ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻢ راه درﻣﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﺮات ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ اوﻟﺶ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ ﺗﺎ ﯾﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﮐﺎﻣﻞ از اﺛﺮات و‬
‫ﻋﻮارﺿﺶ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﻌﺪ دﻧﺒﺎل روش درﻣﺎن ﺑﮕﺮدم اﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﻄﻮري ﺟﯿﻤﺰ رو‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ!‬
‫‪ -‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ از ﻓﺎوﮐﺲ ﮐﻤﮏ ﺑﮕﯿﺮي ‪ ...‬ﯾﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻨﻮﯾﺲ و ﺑﺪه ﻓﺎوﮐﺲ ﺗﺎ ﺑﺮاي ﺟﯿﻤﺰ‬
‫ﺑﺒﺮش ‪ ...‬ﻣﻦ دﯾﮕﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم ‪ ....‬ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ دوﺑﺎره ﻣﯿﺎم ﺗﺎ ﯾﻪ ﻧﮕﺎه دﯾﮕﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﻢ ﺑﻨﺪازي‬
‫‪....‬‬
‫‪۵١۶‬‬

‫ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺟﯿﻨﯽ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ دﺳﺘﺶ ﻓﺸﺎري وارد ﻧﺸﻮد‪ ،‬از ﺗﺨﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ‬
‫اﻣﺪ ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ در ﻣﻮرد ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﺑﺎ اﻟﺒﻮس ﺣﺮف ﻣﯽ زد‪.‬‬
‫***‬
‫ﮔﻮدرﯾﮓ ﻫﺎﻟﻮ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ي ﭘﺎﺗﺮ‬
‫ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﺧﻮاب ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺘﻪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺧﻮدش را ﺑﺮاي ﮐﺎري ﮐﻪ ﺑﺎ رون‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﻗﺒﻞ از ﻃﻠﻮع اﻓﺘﺎب از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪ‪.‬‬
‫رون ﺑﺎﯾﺪ او را درك ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬از ﻫﻤﻪ ﻃﺮف ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﺑﻮد ‪ ...‬ﻧﺪاﺷﺘﻦ اﺣﺴﺎس‬
‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دوﺳﺘﺎﻧﺶ؛ وﺿﻌﯿﺖ ﺑﺪ دﺳﺘﺶ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻣﺒﺎرزه ي ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺑﺎ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ‪ ...‬درﺳﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد؛ وﻟﯽ ﺑﺎز ﺑﻪ ﭘﺎي وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﻤﯽ‬
‫رﺳﯿﺪ ‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ اي ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت داﺷﺖ‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ...‬ﭼﻨﺪ ﻣﺒﺎرزه ي‬
‫ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﺎ اﻟﺒﻮس و اﺑﺮﻓﻮرث داﻣﺒﻠﺪور‪ ،‬او را ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ و ﻣﺤﺘﺎط ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺻﺪ‬
‫‪۵١٧‬‬

‫اﻟﺒﺘﻪ ‪30‬ﺳﺎل ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺟﺎدوﮔﺮﻫﺎ از او ﺟﺎدوﮔﺮي ﺗﻮاﻧﺎ و ﺑﺎ ﻣﻬﺎرﺗﯽ اﺳﺘﺜﺘﺎﯾﯽ‬

‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ او ﮐﺴﯽ را ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﭼﻨﺪ ﻣﺒﺎرزه ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از ﺳﻪ ﺳﺎل‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮت و ﯾﺎدﮔﯿﺮي داﻧﺸﻬﺎي ﺟﺎدوﯾﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﺪ؛ اﻣﺎ در اوﻟﯿﻦ دوﺋﻠﺶ ﺑﺎ او در وزارﺗﺨﺎﻧﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻓﺎﺻﻠﻪ دارد‪ .‬در ان ﻣﺒﺎرزه ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺲ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﺮﻟﯿﻦ را در‬
‫اﺧﺘﯿﺎر داﺷﺖ؛ ﭼﻮن اﮔﺮ ان را ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺳﭙﺮﻫﺎﯾﺶ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ اﯾﺴﺘﺎدﮔﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﺑﺮﻓﻮرث ﻫﻢ ﯾﮏ ﺣﺮﯾﻒ ﺗﺪارﮐﺎﺗﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎﺷﺪ؛ وﻟﯽ از‬
‫او ﺳﻦ و ﺳﺎﻟﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ...‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺧﻮدش را ﻣﺤﮏ ﺑﺰﻧﺪ ‪ ...‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث در زﻣﯿﻨﻪ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه اﻧﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻗﺪرت او را ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ‬
‫ﺑﮑﺸﺪ ‪ ...‬او ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه وﻟﺪﻣﻮرت ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺧﻮد و‬
‫ﺳﭙﺮﻫﺎﯾﺶ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي وﺣﺸﺘﻨﺎك وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺴﻨﺠﺪ؛ اﻣﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﻧﻮﯾﻞ‬
‫و اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺣﺮﯾﻒ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ؛ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺗﺠﺮﺑﻪ ي ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﯿﺎورد‪ .‬وﻟﺪﻣﻮرت ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ‬
‫‪۵١٨‬‬

‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺟﺎدورﮔﻬﺎ ﻣﺜﻞ اﻟﺒﻮس و اﺑﺮﻓﻮرث دوﺋﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد؛ وﻟﯽ او ﺧﻮدش ﭼﻬﺎر ﺳﺎل‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ وارد ﻣﺒﺎرزه ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ از اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﺳﺎل ﻓﻘﻂ ‪ 7‬ﯾﺎ ‪ 8‬ﻣﻮرد ﻣﺒﺎرزه ﻫﺎﯾﯽ ﺟﺪي‬
‫ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎ و ﺑﺪﺳﺖ اوردن ﻋﺼﺎي ﻣﺮﻟﯿﻦ ﺳﺮ و‬
‫ﮐﺎر داﺷﺖ؛ اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد او در زﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎي ﻃﻠﺴﻢ ﺷﮑﻨﯽ و ردﯾﺎﺑﯽ ﺟﺎدو‬
‫ﺧﻮدش را ﻗﻮي ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺧﺴﺘﮕﯽ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ ‪ ...‬ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ داﺑﯽ ﻓﻨﺠﺎن ﻗﻬﻮاه اش‬
‫را روي ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫اﯾﻦ ﺟﻦ ﺧﺎﻧﮕﯽ واﻗﻌﺎً ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺟﻦ ﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد‪ .‬وﺟﻮد داﺑﯽ ﺑﺮاي او ﯾﮏ‬
‫ﻧﻌﻤﺖ ﺑﻮد ‪ ...‬در واﻗﻊ اﯾﻦ ﺟﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻤﺪم او در ﺳﻪ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ...‬از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ‬
‫دﺳﺘﺶ اﺳﯿﺐ دﯾﺪه ﺑﻮد‪ ،‬دﯾﮕﺮ داﺑﯽ ﺑﻪ او اﺟﺎزه ي اﻧﺠﺎم ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎري در ﺧﺎﻧﻪ و ﯾﺎ‬
‫ﺧﺮﯾﺪ ﺑﯿﺮون را ﻧﺪاده ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم داﺑﯽ‪.‬‬
‫‪۵١٩‬‬

‫ﺟﻦ ﺧﺎﻧﮕﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺟﺎدوﮔﺮ و ارﺑﺎب ﻣﺤﺒﻮﺑﺶ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪ ...‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ارﺑﺎب او ﻧﺒﻮد؛ وﻟﯽ او ﺧﻮدش را ﺟﻦ ﺧﺎﻧﮕﯽ او ﻣﯽ داﻧﺴﺖ و از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ او‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮد‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ را ﺑﺮاي او ﻋﻘﺐ ﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ارﺑﺎب ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ‪.‬‬
‫ﻓﻨﺠﺎن ﻗﻬﻮه اش را ﺑﻪ دﻫﺎﻧﺶ ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺟﺮﻋﻪ اي از ان ﺑﻨﻮﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﻌﻠﻪ اي اﺗﺶ‬

‫وﺳﻂ ﻣﯿﺰ ﻏﺬاﺧﻮري ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ‪ ....‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ اﯾﻦ اﺗﺶ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻓﺎوﮐﺲ ﻣﯽ‬
‫ﺷﺪ وﻟﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﻧﺎﺧﻮداﮔﺎه ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎن داد و ﺳﺮﯾﻌﺎً از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﮐﺎرش ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺪاري از ﻗﻬﻮه روي ﻟﺒﺎس ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﺮﯾﺰد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﺪاي ﻣﻦ! ﻓﺎوﮐﺲ! ‪ ....‬ﻣﻨﻮ ﺗﺮﺳﻮﻧﺪي!‬
‫اﻣﺎ ﻗﻘﻨﻮس ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻫﺮي ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ او را ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ ‪...‬‬
‫اﯾﻦ ﻣﺮد ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﺑﻮد ‪ ...‬ﭘﺮﻧﺪه ﺟﯿﻐﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﭘﺮواز ﮐﻨﺎن روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻫﺮي‬
‫ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺎ ﻧﻮﮐﺶ ﺻﻮرت او را ﻧﻮازش ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮاي ﻫﺮي ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ‬
‫ﭘﺮﻧﺪه ي زﯾﺒﺎ و ﺑﺎﻫﻮش او را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﺳﺮ ﻓﺎوﮐﺲ را ﻧﻮازش ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪۵٢٠‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻨﻮ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻓﺎوﮐﺲ ‪ ....‬ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﻣﯿﻔﺘﻪ وﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ‬
‫ﮐﺮدم اﯾﻦ ﻗﺪر زود!‬
‫ﻓﺎوﮐﺲ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ي اﻋﺘﺮاض دﺳﺖ ﻫﺮي را ﻧﻮك زد‪ .‬او از اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮي اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﺎ‬
‫اﻧﻬﺎ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﭘﺮﻧﺪه ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽ دوﻧﻢ از دﺳﺘﻢ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻓﺎوﮐﺲ ‪ ...‬وﻟﯽ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدم اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﻢ ‪ ...‬ﺑﺎور ﮐﻦ‬
‫ﭼﺎره اي ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻮروس ﻗﻮل داده ﺑﻮدم ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﮕﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﮑﺎر داري؟‬
‫ﻗﻘﻨﻮس ﺑﺎ ﺳﺮش ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ اي ﮐﻪ روي ﻣﯿﺰ ﺑﻮد‪ ،‬اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮام ﻧﺎﻣﻪ اوردي؟ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎﻫﺎم ﭼﯿﮑﺎر داره؟ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺗﺎي ﻧﺎﻣﻪ را ﺑﺎز ﮐﺮد و دﺳﺖ‬
‫ﺧﻂ اﺷﻨﺎي ﺟﯿﻨﯽ را دﯾﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ‪ .‬ﺟﯿﻨﯽ از او ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺗﺎ در‬
‫ﻣﻮرد ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻤﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ را از روي ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎوﮐﺲ ﺑﺮد و‬
‫ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﯿﮑﺎر داره؟‬
‫ﻃﻮري ﺑﻪ ﭘﺮﻧﺪه ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ او ﺟﻮاﺑﺶ را ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫‪۵٢١‬‬

‫او دﯾﮕﺮ ﮐﺎري ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ‪ ...‬دﯾﺸﺐ اﺧﺮﯾﻦ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫را ﻫﻢ ﺑﺪﺳﺖ اورده ﺑﻮدﻧﺪ و ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ روح درون ﺗﺎج را ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ....‬ﺑﻪ دﺳﺘﺶ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺮﯾﻌﯽ داد ‪ ...‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﻗﻠﻢ و ﮐﺎﻏﺬي روي ﻣﯿﺰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪" .‬ﻣﻦ ﺗﺎ دوﺳﺎﻋﺖ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ ﺧﻮاﻫﻢ اﻣﺪ" ﺑﻌﺪ از ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻧﺎﻣﻪ‪ ،‬ﺟﺎدوﯾﯽ را روي ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺟﺮا ﮐﺮد ﺗﺎ‬
‫دﺳﺖ ﺧﻂ ان ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﻨﺪ ‪ ....‬ﭼﻮن اﮔﺮ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺣﺘﻢ دﺳﺖ‬
‫ﺧﻂ او را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻓﺎوﮐﺲ‪ ،‬اﯾﻨﻢ ﺟﻮاب‪ ،‬ﻓﻘﻂ ازت ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ از ﻫﻮﯾﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث‬
‫ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻮ‪ .‬ﻗﻘﻨﻮس ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ي ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ اوازي ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻓﺎوﮐﺲ؛ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻫﻮﯾﺖ ﻣﻨﻮ ﺑﻔﻬﻤﻪ ‪ ...‬اﮔﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻔﻬﻤﻪ‬
‫ﻣﻦ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬از ﺑﻘﯿﻪ ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻣﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ‪ ...‬ﻣﺜﻞ دﻓﻌﻪ ي ﻗﺒﻞ ﮐﻪ از‬
‫ﺟﯿﻨﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد ‪ ....‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮام دوﺑﺎره اون اﺗﻔﺎق ﺑﯿﻔﺘﻪ ‪ ...‬ﺑﺬار وﻟﺪﻣﻮرت رو‬
‫ﺑﮑﺸﻢ‪ ،‬اون ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮدم ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رو ﻣﯽ ﮔﻢ ‪ ...‬ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫***‬
‫‪۵٢٢‬‬

‫ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ دوم رﻓﺖ و ﭘﺲ از ﻋﺒﻮر از ﭼﻨﺪ راﻫﺮو ﺑﻪ ﺟﻠﻮي در ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ درﻣﺎﻧﮕﺎه رﺳﯿﺪ‪،‬‬
‫ﺑﻪ اراﻣﯽ در را ﺑﺎز ﮐﺮد و داﺧﻞ درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺷﺪ ‪ ...‬ﮐﺴﯽ اﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻓﺘﺮ‬
‫ﮔﻮﺷﻪ درﻣﺎﻧﮕﺎه راه اﻓﺘﺎد ‪ ...‬ﭼﻨﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﻪ در زد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻪ او اﺟﺎزه ورود‬
‫ﺑﺪﻫﺪ ‪...‬ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ ﺻﺪاي اراﻣﯽ ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﯿﺪ‪ :‬ﺑﯿﺎ ﺗﻮ‬
‫در ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻗﮋﻗﮋي ﺑﺎز ﺷﺪ ‪ ...‬ﺟﯿﻨﯽ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰش‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﮐﺘﺎب ﻗﻄﻮري ﮐﻪ ﻫﺮي از‬
‫روي اﺳﻢ ﮐﺘﺎب ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺎﻫﯿﺖ آن ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬روي ﻣﯿﺰ ﭼﻨﺪ ﮐﺘﺎب دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ‬
‫ﻗﺮار داﺷﺖ ‪ ...‬ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ اﻃﺮاف ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ اﻣﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﻐﯿﯿﺮات زﯾﺎدي ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﻧﺒﻮد؛ ﺟﺰ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯿﺰ ﮐﺎر ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﮐﻤﺪ دﯾﻮاري‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ‪.‬‬
‫دﺧﺘﺮ ﻣﻮ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﺳﻢ ﻓﺎﻣﯿﻠﯿﺶ ﺳﺮش را از ﭘﺸﺖ ﮐﺘﺎب ﺑﯿﺮون اورد و ﺑﻪ ﻓﺮدي‬
‫ﮐﻪ ﺟﻠﻮي در اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و او را ﺻﺪا زده ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ‪ ...‬ﺑﺎ دﯾﻦ ﺟﯿﻤﺰ از ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ‬
‫ﺑﯿﺮون اﻣﺪ‪ :‬ﺳﻼم ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬زود اﻣﺪي؟‬
‫‪۵٢٣‬‬

‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﻪ ﻣﯿﺎم‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎﻻي ﺳﺮ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺮد ‪ ...‬او درﺳﺖ ﻣﯽ‬
‫ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬اوه ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ‪ ...‬ﭼﻘﺪر ﺳﺮﯾﻊ ﮔﺬﺷﺖ ‪...‬ﺳﺮﮔﺮم ﺧﻮﻧﺪن ﮐﺘﺎب ﺑﻮدم و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫زﻣﺎن ﻧﺸﺪم ‪ ...‬ﺑﯿﺎ ﺑﺸﯿﻦ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ روﺑﺮوي ﻫﻢ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺮي اول ﺷﺮوع ﮐﺮد‪ :‬ﺧﻮب ﺧﺎﻧﻢ‬
‫وﯾﺰﻟﯽ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﻤﮑﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﻬﺘﻮن ﺑﮑﻨﻢ؟‬
‫‪ -‬اول از ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻣﻨﻮ ﺟﯿﻨﯽ ﺻﺪا ﺑﺰن و دوم اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﺑﺖ رﻓﺘﺎر دﯾﺸﺐ ﺑﺮادرم ﻣﻌﺬرت‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮام ‪ ...‬ﺑﺎور ﮐﻦ رون ﻣﻨﻈﻮري از ﺣﺮﻓﺎش ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺴﺌﻠﻪ اي ﻧﯿﺴﺖ ﺟﯿﻨﯽ ‪ ...‬ﺑﻬﺘﺮه ﻓﺮاﻣﻮﺷﺶ ﮐﻨﯽ ‪ ...‬راﺳﺘﺶ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻮد ‪ ...‬ﻧﺒﺎﯾﺪ‬
‫از ﮐﻮره در ﻣﯽ رﻓﺘﻢ ‪ ...‬وﻟﯽ اون ﻧﻤﯽ دوﻧﻪ ﻣﻦ اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭼﯽ ﮐﺸﯿﺪم ‪ ...‬اﮔﻪ ﻣﯽ‬
‫دوﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﻃﻮري ﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﮕﺬرﯾﻢ ‪ ...‬ﺑﺮﯾﻢ ﺳﺮ اﺻﻞ ﻣﻄﻠﺐ ‪...‬‬
‫‪۵٢۴‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬وﻟﯽ ﺑﺎزم ﻣﻦ ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺧﻮام ‪ ...‬ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﻢ در ﻣﻮردش ﺑﺎﻫﺎت‬

‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ‪ ،‬اﺳﯿﺐ دﯾﺪﮔﯽ دﺳﺖ اﺑﺮﻓﻮرﺛﻪ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ دﯾﺸﺐ در ﻣﻮردش ﺣﺮف ﻣﯽ زدي‪،‬‬
‫ﻣﻦ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم اﻃﻼﻋﺎﺗﺖ در اﯾﻦ ﻣﻮرد زﯾﺎده‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ازت ﮐﻤﮏ ﺑﮕﯿﺮم ﺗﺎ‬
‫ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﻋﻮارض اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ و ﻧﺤﻮه ي ﻋﻤﻠﮑﺮدش‪ ،‬ﺑﺘﻮﻧﻢ ﯾﻪ راه درﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮاش‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﻠﺖ اﯾﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺟﯿﻨﯽ! ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻫﯿﭻ راه‬
‫درﻣﺎﻧﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاره ‪ ...‬ﻣﻦ ﺧﻮدم ﯾﮏ ﺳﺎل ﺗﻤﺎم ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن درﻣﺎن اﯾﻦ اﺳﯿﺐ‬
‫دﯾﺪﮔﯽ وﻗﺘﻤﻮ ﻫﺪر دادم‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺗﻮ ﯾﮏ درﻣﺎﻧﮕﺮي؟‬
‫‪ -‬ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ! درﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ درﻣﺎﻧﮕﺮ ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ ،‬اﻣﺎ اﻃﻼﻋﺎﺗﻢ در ﻣﻮرد ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه اون ﻗﺪر‬
‫زﯾﺎده ﮐﻪ ﺗﻮ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺗﺼﻮرﺷﻮ ﺑﮑﻨﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬درﺳﺘﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﺗﻮ زﯾﺎده وﻟﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﯾﮏ درﻣﺎﻧﮕﺮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ‪ ...‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮام ﺗﻮ‬
‫ﮐﺎري اﻧﺠﺎم ﺑﺪي‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮام در ﻣﻮرد ﻋﻮارض و ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﮐﺎرﮐﺮد ﻃﻠﺴﻢ ﯾﻪ‬
‫‪۵٢۵‬‬

‫ﺗﻮﺿﯿﺤﺎﺗﯽ ﺑﻬﻢ ﺑﺪي ‪ ...‬ﺷﺎﯾﺪ ﻧﺘﻮﻧﻢ درﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮاش ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ ؛ وﻟﯽ ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺗﻼﺷﻤﻮ‬
‫ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻃﺮﻓﯿﻦ ﺗﮑﺎن داد ‪ ...‬اﯾﻦ اﺧﻼق ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﻫﯿﺞ وﺟﻪ ﻋﻮض ﻧﺸﺪه ﺑﻮد؛‬
‫ﻫﻨﻮز ﯾﮏ دﻧﺪه و ﻟﺠﺒﺎز ﺑﻮد و اﮔﺮ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺎري را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ او را ﻣﻨﺼﺮف ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﻫﯿﭻ ﻓﺎﯾﺪه اي ﻧﺪاره ‪ ...‬وﻟﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﺷﺪ ﯾﻪ ﺣﺮﻓﯽ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ اول از ﺧﻮد ﻃﻠﺴﻢ ﺑﺮام ﺑﮕﻮ‪ ...‬ﭼﻄﻮري ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ؟ و ﭼﻪ‬
‫ﻋﻮارﺿﯽ داره؟‬
‫‪ -‬اﻣﻢ ‪ ...‬در اﺻﻞ اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﯾﮏ ﻧﻔﺮﯾﻨﻪ ‪ ...‬ﯾﮏ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺳﯿﺎه ‪ ...‬ﺟﺎدوﮔﺮﻫﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت اﯾﻦ ﻧﻔﺮﯾﻦ رو‪ ،‬روي وﺳﯿﻠﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ دوﺳﺖ ﻧﺪارن ﮐﺴﯽ ﺑﻬﺶ دﺳﺖ ﺑﺰﻧﻪ‪،‬‬
‫ﻗﺮار ﻣﯿﺪن؛ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﮕﻢ ﺧﻮد ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ زﯾﺎد ﺧﻄﺮﻧﺎك ﻧﯿﺴﺖ؛ اﻣﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻً اﻓﺮادي ﻣﺜﻞ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ رو ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺳﻢ اﺳﭙﻞ ﺑﮑﺎر ﻣﯽ ﺑﺮن ﮐﻪ اون ﻣﻮﻗﻊ ﻫﯿﭻ راﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺘﻮﻧﯽ ﺑﺎﻫﺎش ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﻨﯽ‪ .‬ﺟﺎدوﮔﺮاي ﺳﯿﺎه ﺑﻬﺶ ﻣﯽ ﮔﻦ ﻧﻔﺮﯾﻦ زﯾﺒﺎﯾﯽ‪.‬‬
‫‪۵٢۶‬‬

‫ﻫﺮي ﺧﻨﺪه ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪ :‬اﺳﻢ ﺟﺎﻟﺒﯽ داره ‪ ...‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟ اﻣﺎ ﺟﺎدوﮔﺮﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ‬
‫ﺑﻬﺶ ﻣﯿﮕﻦ ﻧﻔﺮﯾﻦ دﺳﺖ؛ ﭼﻮن ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﺎﻋﺚ اﺳﯿﺐ دﯾﺪﮔﯽ دﺳﺖ ﻣﯿﺸﻪ ‪ ...‬ﻧﻔﺮﯾﻦ روي‬
‫ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫﺎي ﻋﺼﺒﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﯽ زاره و ﻫﻢ اﯾﻨﮑﻪ دﺳﺖ رو ﺳﯿﺎه و ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻨﺪش آوري‬
‫ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﮕﻢ ﮐﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻋﺼﺒﯽ دﺳﺖ رو ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ از ﺑﯿﻦ ﻧﻤﯽ ﺑﺮه ‪....‬‬
‫اﻣﺎ ﮐﺎﺷﮑﯽ اﯾﻦ ﻃﻮري ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻋﺼﺐ ﻫﺎ رو ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽ ﮐﺮد ﭼﻮن اﯾﻦ ﻃﻮري‬
‫دﯾﮕﻪ دردي اﺣﺴﺎس ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ ‪ ...‬ﻧﻔﺮﯾﻦ ﻋﺼﺐ رو از ﺑﯿﻦ ﻧﻤﯽ ﺑﺮه؛ ﺑﻠﮑﻪ اﺳﯿﺐ ﺟﺒﺮان‬
‫ﻧﺎﭘﺬﯾﺮي ﺑﻬﺶ وارد ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﻮري ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﻓﺸﺎري ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﯿﺎري‪،‬‬
‫درد ﺷﺪﯾﺪي رو ﻣﺘﺤﻤﻞ ﻣﯿﺸﯽ ‪ ...‬ﺑﻌﻀﯽ از ﺟﺎدوﮔﺮا ﮐﻪ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻦ درد رو ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻦ‪،‬‬
‫ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪن دﺳﺖ اﺳﯿﺐ دﯾﺪه ﺷﺎن را ﻗﻄﻊ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي وﻗﺘﯽ ﺻﻮرت وﺣﺸﺖ زده ي ﺟﯿﻨﯽ را دﯾﺪ‪ ،‬ﺳﺮﯾﻊ اداﻣﻪ داد‪ :‬اﻟﺒﺘﻪ دﺳﺖ اﺑﺮﻓﻮرث‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻢ اﺳﯿﺐ دﯾﺪه و ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ زﯾﺎد اذﯾﺘﺶ ﮐﻨﻪ‪ .‬دردش ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن ﮐﻤﺘﺮ ﻣﯿﺸﻪ‬
‫‪ ...‬ﺧﺐ ‪ ...‬ﭼﯿﺰ دﯾﮕﻪ اي ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاي ﺑﺪوﻧﯽ؟‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ‪ ....‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ اﮔﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ دﺳﺘﺖ ﺑﻨﺪازم‪.‬‬
‫‪۵٢٧‬‬

‫ﻫﺮي ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺟﯿﻨﯽ از ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ دﺳﺘﺶ ﺷﺪ‪ ...‬او ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫دﺳﺘﺶ اﺳﯿﺐ دﯾﺪه اﺳﺖ؛ وﻟﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﮔﯿﺠﯽ زد‪:‬‬
‫‪ -‬دﺳﺘﻢ !؟ ﻣﮕﻪ دﺳﺘﻢ ﭼﯽ داره ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺑﺒﯿﻨﯿﺶ؟‬
‫‪ -‬ﺟﯿﻤﺰ‪ ،‬ﻣﻨﻈﻮرم دﺳﺖ اﺳﯿﺐ دﯾﺪﺗﻪ‪.‬‬
‫ﺻﺪاي ﻫﺮي دوﺑﺎره ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺒﻞ ازﮔﻔﺘﮕﻮ ﺳﺮد ﺷﺪ‪ :‬ﮐﯽ ﮔﻔﺘﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ اﺳﯿﺐ دﯾﺪه؟‬
‫ﺟﯿﻨﯽ از اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻟﺤﻦ ﺳﺮﯾﻊ ﺟﯿﻤﺰ ﺟﺎ ﺧﻮرد؛ وﻟﯽ ﺑﻪ روي ﺧﻮدش ﻧﯿﺎورد‪ :‬ﻧﯿﺎزي ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻪ ‪ ...‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﭘﻮﺷﯿﺪن دﺳﺘﮑﺸﻬﺎ ﺑﺘﻮﻧﯽ دﺳﺖ اﺳﯿﺐ دﯾﺪت رو از ﺑﻘﯿﻪ‬
‫ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﯽ و اوﻧﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻦ ﺗﻮ ﺑﺮاي ﮐﻼس اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ‪ ...‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﺧﻮب ﻣﯽ‬
‫دوﻧﻢ ‪ ...‬ﭼﻮن ﺗﻮ اﺻﻼً از اﯾﻦ دﺳﺘﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب اﯾﻦ‬
‫ﻃﻠﺴﻢ رو ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﯽ و ﻃﻮري در ﻣﻮرد ﻋﻮارﺿﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺧﻮدت اﯾﻦ‬
‫ﻃﻠﺴﻢ را درﺳﺖ ﮐﺮدي ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮدت ﺗﺠﺮﺑﺶ ﮐﺮدي ‪...‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺻﺤﺒﺘﺎﻣﻮن ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ‪...‬‬
‫‪۵٢٨‬‬

‫‪ -‬ﺟﯿﻤﺰ! ﭼﺮا اﯾﻦ ﻗﺪر ﻟﺠﺒﺎزي ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﯿﺪوﻧﻢ دﺳﺘﺖ اﺳﯿﺐ دﯾﺪه ‪ ...‬ﭘﺲ ﭼﺮا‬
‫ﻧﻤﯽ ﺧﻮاي ﻣﻦ ﺑﺒﯿﻨﻤﺶ؟ ﻣﮕﻪ ﭼﻪ اﯾﺮادي داره؟‬
‫ﺣﺮﻓﻬﺎي ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﻮد؛ وﻟﯽ او دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ او را در اﯾﻦ‬
‫وﺿﻌﯿﺖ ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ :‬ﮐﺴﯽ ﻏﯿﺮ از ﺗﻮ ﻣﯽ دوﻧﻪ ﮐﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ اﯾﻦ ﻃﻮري ﺷﺪه؟‬
‫‪ -‬آره اﺑﺮﻓﻮرث ﻫﻢ ﻣﯿﺪوﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﺧﻮدش زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد "ﻣﯿﺪوﻧﺴﺘﻢ ‪ ...‬ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ اون ﻓﻬﻤﯿﺪه‪ ".‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺗﺮي اداﻣﻪ داد‪ :‬اون ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ اﺳﯿﺐ دﯾﺪه ‪...‬درﺳﺖ ﻧﻤﯽ ﮔﻢ؟‬
‫‪ -‬ﻧﺨﯿﺮ ﻣﺎﻫﺮ دو ﺑﺎ ﻫﻢ ﻓﻬﻤﯿﺪﯾﻢ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﻣﯿﺸﻪ ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ دﺳﺘﺖ ﺑﻨﺪازم؟‬
‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ازت ﻣﯿﺨﻮام ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﻨﯽ ‪ ...‬ﻧﻤﯽ ﺧﻮام ﺣﺘﯽ ﯾﻪ‬
‫ﻧﻔﺮ دﯾﮕﻪ ازاﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﺸﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ روي ﻣﻦ ﺣﺴﺎب ﮐﻨﯽ ‪ ....‬ﻣﻦ ﯾﻪ درﻣﺎﻧﮕﺮم و اﺳﺮار ﺑﯿﻤﺎراﻣﻮ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻓﺎش‬
‫ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ‪.‬‬
‫‪۵٢٩‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﭼﻮﺑﺶ را ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف دﺳﺘﮑﺶ دﺳﺖ ﭼﭙﺶ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ و ورد ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺑﻌﺪ دﺳﺘﮑﺶ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ و روي ﻣﯿﺰ ﮐﺎر ﺟﯿﻨﯽ ﮐﻨﺎر ﮐﺘﺎب ﻫﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫رداﯾﺶ را ﻧﯿﺰ دراورد و روي ﭼﻮب ﻟﺒﺎﺳﯽ ﮐﻨﺎر ﮐﻤﺪ ﻗﺮار داد‪ .‬ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ دﯾﺪن دﺳﺖ او‬
‫ﺻﺪاﯾﯽ از ﺧﻮدش دراورد‪:‬‬
‫‪ -‬اوه! ﺧﺪاي ﻣﻦ!‬
‫ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ‪ ..‬ﺑﻪ ﺧﻮدش اﻣﺪ و ﺑﻪ اراﻣﯽ و ﺑﺎ دﻗﺖ دﺳﺖ او را‬
‫ﮔﺮﻓﺖ واز ﻧﺰدﯾﮏ ﻧﮕﺎه دﻗﯿﻘﯽ ﺑﻪ ان اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ‬
‫ﺟﻠﻮي ﺗﺎﺑﻠﻮي ﺑﺮادرش روي ﻣﺒﻞ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن او ﻧﮕﺎه ﻧﮑﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬دﯾﺸﺐ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﯾﻢ ﺗﺎج رو ﺑﺪﺳﺖ ﺑﯿﺎرﯾﻢ‪ .‬اﻻن ﻫﻢ دﺳﺖ ﺟﯿﻤﺰه‪.‬‬
‫‪۵٣٠‬‬

‫اﻟﺒﻮس ﮐﻪ ﺑﻪ دﻗﺖ ﺑﺮادرش را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺑﺮادرش ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﯿﻔﺘﺎده؟‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﺧﻮدم‪ ،‬ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ اﺗﻔﺎق ﺑﺪي ﻧﯿﻔﺘﺎده!‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد درون ﺗﺎﺑﻠﻮ دﯾﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮادرش ﻋﻠﺖ ﻧﺎراﺣﺘﯿﺶ را ﺑﯿﺎن ﮐﻨﺪ‪:‬‬
‫ﭼﯿﺰي ﺷﺪه اﺑﯽ؟! ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده ﮐﻪ ﺗﻮ اﯾﻦ ﻗﺪر ﻧﺎراﺣﺘﯽ!‬
‫‪ -‬ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﺎﺷﻢ اﻟﺒﻮس ‪ ...‬ﺗﻮ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل از ﻣﺮﮔﺖ ﻣﯽ ﮔﺬره وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﭼﯿﺰا رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺘﯽ!‬
‫اﻟﺒﻮس ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر او ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﭼﯽ رو ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﮕﻔﺘﻢ؟‬
‫دﯾﮕﺮ ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺪ ﺑﺤﺚ دو ﺑﺮادر ﺷﺨﺼﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ دﯾﮕﺮ ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎﯾﺸﺎن در وزارت‬
‫ﺧﺎﻧﻪ و ﺳﻨﺖ ﻣﺎﻧﮕﻮ ﯾﺎ ﻫﺮ ﺟﺎي دﯾﮕﺮ رﻓﺘﻨﺪ و اﻧﻬﺎ را ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ راﺣﺖ ﺗﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫‪۵٣١‬‬

‫از دﯾﺸﺐ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ آزارش ﻣﯽ داد‪ :‬ﭼﺮا اﻟﺒﻮس؟ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ اﺧﺮﯾﻦ ﻧﻔﺮي‬
‫ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﯾﻪ ﻣﻮﺿﻮع رو ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻔﻬﻤﻢ؟ ﭼﺮا اون ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ ﺑﻪ دﯾﺪﻧﻢ اوﻣﺪي ﺑﻬﻢ ﻧﮕﻔﺘﯽ داري‬
‫ﻣﯿﻤﯿﺮي؟ ﭼﺮا؟‬
‫***‬
‫‪ -‬ﭼﻨﺪ وﻗﺘﻪ دﺳﺘﺖ اﯾﻦ ﻃﻮري ﺷﺪه؟‬
‫‪ -‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً دو ﺳﺎﻟﯽ ﻣﯿﺸﻪ!‬
‫‪ -‬دو ﺳﺎل!؟ﯾﻌﻨﯽ دو ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ داري اﯾﻦ دﺳﺖ رو ﺑﺎ دردش ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ ﭼﻄﻮري اﯾﻦ‬
‫درد رو ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ اذﯾﺖ ﻧﻤﯿﺸﯽ؟‬
‫‪ -‬اﻻن ﺗﺎ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺶ ﻓﺸﺎر ﻧﯿﺎرم اذﯾﺘﻢ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ‪ ...‬وﻟﯽ ‪ 3‬ﻣﺎه اول ﺧﯿﻠﯽ اذﯾﺘﻢ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﭼﻄﻮري اﯾﻦ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده؟‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎده اﺳﺖ ‪ ...‬وﻟﺪﻣﻮرت‪.‬‬
‫‪ -‬ﯾﻌﻨﯽ وﻟﺪﻣﻮرت اﯾﻦ ﺑﻼ رو ﺳﺮت اورد؟‬
‫‪۵٣٢‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﺧﻮد وﻟﺪﻣﻮرت ‪ ...‬وﺳﯿﻠﻪ اي ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﯿﺸﻪ!‬
‫‪ -‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﺸﻮن درﻣﺎﻧﮕﺮا دادﯾﺶ؟‬
‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ! ﻫﺮ ﮐﺸﻮري ﮐﻪ رﻓﺘﻢ‪ ،‬ﭘﯿﺶ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ درﻣﺎﻧﮕﺮا ﺑﺮدﻣﺶ؛ اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺪوم ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﺑﺮام ﮐﺎري ﺑﮑﻨﻦ!‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺻﻮرت ﺟﯿﻨﯽ درﻫﻢ رﻓﺖ‪ ..‬ﺟﯿﻤﺰ ﭘﯿﺶ درﻣﺎﻧﮕﺮاﻫﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد؛ اﻣﺎ اﻧﻬﺎ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﺎري اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ و اﯾﻦ ﮐﺎر او را ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد؛ وﻟﯽ او ﻧﺎاﻣﯿﺪ‬
‫ﻧﻤﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﻓﺼﻞ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪ :‬دﯾﺪار ﻣﺠﺪد‬
‫‪۵٣٣‬‬

‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد ﺗﺎ اﺳﺎﻧﺴﻮر ﺑﺎﻻ ﺑﯿﺎﯾﺪ و ﺳﻮار آن ﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ﮐﺎرش در اداره ي ﻣﻬﺎﺟﺮت‬
‫و اﺗﺒﺎع ﺧﺎرﺟﯽ ﺑﺮود‪ .‬در اﺳﺎﻧﺴﻮر ﮐﻪ ﺑﺎز ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺮد ﻧﺴﺒﺘﺎً درﺷﺘﯽ از اﺳﺎﻧﺴﻮر ﭘﯿﺎده ﺷﺪ ‪...‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺮد ﺑﺮد‪ ،‬ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪ ‪ ...‬اﯾﻦ ﻣﺮد ﻫﻤﺎن ﻓﺮدي ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﺮد‬
‫ﺳﯿﺎه دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﻮد ‪ ...‬زن ﺟﻮاﻧﯽ ﻧﯿﺰ ﮐﻨﺎرش ﺑﻮد‪ .‬دﺳﺘﻬﺎي ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﯾﮏ‬
‫ﻣﺎه ﺗﻤﺎم ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﯾﻦ ﻣﺮد ﻣﯽ ﮔﺸﺖ وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﻧﺸﺎﻧﯽ از او ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ‪ ...‬ﻇﺎﻫﺮا‬
‫رﺋﯿﺲ ﺟﺪﯾﺪ ارﺗﺶ‪ A.D‬ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫اواﯾﻞ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺮد ﺟﻮان ﺧﻄﺮ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﺑﺮاي ﻟﺮد ﺳﯿﺎه و ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﻧﺪارد‬
‫اﻣﺎ وﻗﺘﯽ در درﮔﯿﺮي ﻣﺎه ﻣﺎرس ﻫﺎﮔﺰﻣﯿﺪ او را دﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﮔﺨﻮار ﻣﺒﺎرزه‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ اﯾﻦ ﻣﺮد ﭼﻘﺪر ﺧﻄﺮﻧﺎك اﺳﺖ ‪ ...‬او از ﺟﺎدوي ﺧﺎص و‬
‫ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺣﺘﯽ ارﺑﺎﺑﺶ از روﺑﺮو ﺷﺪن ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﺮد واﻫﻤﻪ داﺷﺖ و‬
‫در درﮔﯿﺮي ﻫﺎ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ او روﺑﺮو ﻧﺸﻮد‪.‬‬
‫‪۵٣۴‬‬

‫ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺲ ﺑﻮد ﮐﻪ او را در وزارت ﺧﺎﻧﻪ دﯾﺪ ‪ ...‬ﭘﺲ از اﯾﻨﮑﻪ ان دو ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ‬
‫دور ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬دﻧﺒﺎﻟﺸﺎن راه اﻓﺘﺎد ‪ ...‬ﺑﺎ دﻗﺖ و اﺣﺘﯿﺎط اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ او را‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ راﺣﺘﯽ از دﺳﺘﺶ ﻓﺮار ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ‬
‫زﯾﺎد ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺪاﺷﺖ و ﺳﺨﺖ ﻣﺸﻐﻮل ﺣﺮف زدن ﺑﺎ ان زن ﺟﻮان ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﭘﺲ از اﯾﻨﮑﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﯾﯽ از ﺷﻬﺮ را ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن داد‪ ،‬دﺳﺖ زن را ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ‬
‫اﭘﺎرات ﮐﻨﺪ ‪ ...‬ﻃﻠﺴﻢ رد ﯾﺎب را ﺑﻪ ان دﺧﺘﺮ ﻣﺘﺼﻞ ﮐﺮد و ﺑﺎ اﻧﻬﺎ اﭘﺎرات ﮐﺮد ‪ ...‬ﺑﻪ‬
‫ﻣﺤﺾ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن‪ ،‬ﻃﻠﺴﻤﺶ را از روي او ﺑﺮداﺷﺖ و ﻓﻮرا روي ﺧﻮدش ﻃﻠﺴﻢ‬
‫ﺳﺮﺧﻮردﮔﯽ اﺟﺮا ﮐﺮد ‪ ...‬ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ان دﺧﺘﺮ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭼﯿﺰي ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ او اﻧﺠﺎ ﺑﻮد ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻪ دﻗﺖ اﻃﺮاف را ﺑﺮرﺳﯽ‬
‫ﮐﺮد ‪ ....‬در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ :‬ﭼﯿﺰي ﺷﺪه ﮐﺮي؟‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﻫﺴﺖ‪ .‬ﻧﻮﯾﻞ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻧﮕﺎه ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ؛ وﻟﯽ او ﻫﻢ ﮐﺴﯽ را ﻧﺪﯾﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ دﺳﺖ ﮐﺮي را ﮔﺮﻓﺖ‪ :‬ﮐﺴﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﮐﺮي! ﺑﯿﺎ ﺑﺮﯾﻢ‪.‬‬
‫‪۵٣۵‬‬

‫ﺳﭙﺲ ان دو دوﺑﺎره ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎدﻧﺪ ‪ ....‬ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ ي ﺑﺎز رﺳﯿﺪﻧﺪ ‪....‬‬
‫ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ﮐﺎﻏﺬي را از ﺟﯿﺒﺶ دراورد و ﺑﻪ دﺧﺘﺮ داد ‪ ....‬ﺣﺪﺳﺶ درﺳﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ رازدار‬
‫داﺷﺖ و ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ان را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ ان دو ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﺶ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ ‪ ...‬اﻣﺮوز روز ﺷﺎﻧﺲ او ﺑﻮد ‪ ...‬ﻧﮕﺎه دﻗﯿﻘﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻌﺪ از ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﺳﭙﺮدن ﺟﺰﺋﯿﺎت و ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﭘﺎﺗﺮوﻧﺲ ﺑﺮاي ﮔﻮﯾﻞ از اﻧﺠﺎ دور ﺷﺪ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اﻧﺪازه‬
‫ﮐﺎﻓﯽ دور ﺷﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاي اﭘﺎراﺗﺶ را ﮐﺴﯽ ﻧﺸﻨﻮد‪ ،‬در ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﭘﯿﺎده روي ﺑﻪ ﯾﮏ ﭘﺮﺗﮕﺎه ﻋﻤﯿﻖ رﺳﯿﺪ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﭘﺮﺗﮕﺎه واﻗﻌﺎً وﺟﻮد‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ و ﯾﮏ ﺟﺎدوي ﺗﻮﻫﻢ زا ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮد ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ان را اﺟﺮا ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻃﺮف دو‬
‫ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﺑﺰرﮔﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬اﺳﺘﯿﻦ رداﯾﺶ را ﺑﺎﻻ زد و دﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﺷﻮم روي‬
‫ان ﻗﺮار داﺷﺖ را از ﺑﯿﻦ ﻓﻀﺎي ﺧﺎﻟﯽ ﺑﯿﻦ دو ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﻋﺒﻮر داد ‪ ...‬اﯾﻦ ﯾﮑﯽ از ﺳﯿﺴﺘﻢ‬
‫ﻫﺎي اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻗﺮار ﮔﺎه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎز ﺧﻮد ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ان را درﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ ...‬ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻧﺸﺎن ﺷﻮم ﺑﯿﻦ دو ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﻗﺮار ﻧﻤﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬در ورودي ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ در ﭼﻮﺑﯽ ﺳﯿﺎه رﻧﮓ ﺑﺰرﮔﯽ ﺟﻠﻮﯾﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ‪ ...‬دﺳﺘﺶ را روي‬
‫دﺳﺘﮕﯿﺮه ﻓﻠﺰي ﺣﮑﺎﮐﯽ ﺷﺪه ﺑﻪ اﺷﮑﺎل ﻣﺎرﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻣﺎرﻫﺎي روي‬
‫‪۵٣۶‬‬

‫دﺳﺘﮕﯿﺮه زﻧﺪه ﺷﺪﻧﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ دور دﺳﺖ او ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﺻﺪاي‬
‫ﺑﺎز ﺷﺪن ﻗﻔﻞ در ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺻﺪا در را ﺑﺎز ﮐﺮد و وارد ﻗﻠﻌﻪ ﺷﺪ ‪...‬‬
‫ﻗﻠﻌﻪ اي ﮐﻪ ﻧﻤﺎي ﻇﺎﻫﺮي ان ﺷﯿﺒﻪ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺑﻮد ‪ ....‬ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﭼﺸﻤﺶ‬
‫ﺑﻪ ﻓﻀﺎي ﺗﺎرﯾﮑﯽ راﻫﺮو ﻋﺎدت ﮐﻨﺪ ‪ ...‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺳﻪ ﺳﺎل ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ رﻓﺖ و اﻣﺪ داﺷﺖ وﻟﯽ‬
‫ﻫﺮ وﻗﺖ ﮐﻪ از راﻫﺮوﻫﺎ ﻋﺒﻮر ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ اﺗﺎق ﻫﺎ و ﺟﺰﯾﯿﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮي روﺑﺮو ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ‬
‫دﻓﻌﻪ ي ﻗﺒﻞ ﻣﺘﻮﺟﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻮر ﻣﺸﻌﻞ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﻓﻮاﺻﻞ ﻣﻌﯿﻨﯽ راﻫﺮو را روﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬روي ﺳﻨﮓ ﻫﺎي‬
‫ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي رﻧﮓ‪ ،‬ﺣﺲ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺑﻪ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ اﻟﻘﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻟﺮد‬
‫ﺳﯿﺎه ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻧﻤﺎي ﻇﺎﻫﺮي‪ ،‬در اﻧﺘﺨﺎب رﻧﮓ ﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﻧﯿﺰ از ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ اﻟﮕﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ ‪ ...‬ﭘﺲ از ﻃﯽ ﮐﺮن ﭼﻨﺪ راﻫﺮو ﺑﻪ در ﺳﺮﺳﺮاي اﺻﻠﯽ رﺳﯿﺪ ‪ ...‬از ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ از ﻟﺮد ﺳﯿﺎه در ﻣﻮرد ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻤﯽ اﺟﺎزه ورود ﺑﺨﻮاﻫﺪ ‪ ...‬ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ اي ﭘﺸﺖ در‬
‫ﻣﻌﻄﻞ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎن اﺟﺎزه ي ﺣﻀﻮر ﻟﺮدﺳﯿﺎه را اﺑﻼغ ﮐﺮد ‪.‬‬
‫در درون ﺳﺮﺳﺮا‪ ،‬ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﯿﺸﺪ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ را در ﻧﺤﻮه ي ﭼﯿﺪﻣﺎن ﭼﻬﺎر ردﯾﻒ ﻣﯿﺰ‬
‫و ﻧﯿﺰ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي ﻣﺨﺼﻮص ﻟﺮد ﺳﯿﺎه و ﯾﺎران ﻧﺰدﯾﮑﺶ دﯾﺪ ‪ ...‬ﭼﻬﺎر ردﯾﻒ ﮐﻪ ﻫﺮ‬
‫‪۵٣٧‬‬

‫ردﯾﻒ آن ﻣﺨﺼﻮص دﺳﺘﻪ اي از ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﻮد ‪ ...‬ردﯾﻒ اول ﻣﺨﺼﻮص ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎي‬

‫ﺗﺎزه ﮐﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺻﻨﺪﻟﯽ را ﺑﯿﻦ ﻣﯿﺰﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن اﺧﺘﺼﺎص داده ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫‪ ...‬ﻣﯿﺰ دوم ﻣﺨﺼﻮص ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪام در زﻣﯿﻨﻪ اي ﺗﺨﺼﺺ داﺷﺘﻨﺪ ‪...‬‬
‫ﻣﯿﺰ ﺳﻮم ﻣﺨﺼﻮص ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎي ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻻي ‪ 40‬ﺳﺎل ﺳﻦ داﺷﺘﻨﺪ و ﻣﯿﺰ‬
‫ﭼﻬﺎرم ﮐﻪ ﺧﻮدش در اﯾﻦ دﺳﺘﻪ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮص ﺟﺎﺳﻮﺳﻬﺎي ﻟﺮد ﺳﯿﺎه در وزارت‬
‫ﺧﺎﻧﻪ و ﺳﻨﺖ ﻣﺎﻧﮕﻮ ﺑﻮد و از ﻫﻮﯾﺖ اﻓﺮاد ﻣﯿﺰ ﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﺧﺒﺮ ﻧﺪاﺷﺖ؛ ﭼﻮن ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫ﺻﻮرﺗﺸﺎن را ﺑﺎ ﻧﻘﺎﺑﯽ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻧﺪ ‪ ...‬روﺑﺮوي اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﻣﯿﺰ‪ 5 ،‬ﺻﻨﺪﻟﯽ زﯾﺒﺎ دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ وﺳﻂ از ﺑﻘﯿﻪ زﯾﺒﺎ ﺗﺮ و ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﻮد و ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ﺗﻌﻠﻖ دارد‬
‫‪ ...‬ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي ﻟﻮﺳﯿﻮس ﻣﺎﻟﻔﻮي و ﮔﺮي ﺑﮓ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ‬
‫ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ﺑﻼﺗﺮﯾﮑﺲ روي ﯾﮑﯽ از ان ﻫﺎ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ ‪ ...‬ﺻﻨﺪﻟﯿﻬﺎي ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﻫﻢ‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯿﻬﺎي داﻻﻫﻮف و ﻟﺴﺘﺮﻧﺞ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫"درود ﺑﺮ ﻟﺮد ﺳﯿﺎه!"‬
‫ﺟﻠﻮي ﺻﻨﺪﻟﯽ او زاﻧﻮ زد و رداي او را ﺑﻮﺳﯿﺪ و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ ﻋﻘﺐ رﻓﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ‬
‫ﻣﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﺎ او اﺟﺎزه ي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫‪۵٣٨‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﻣﺎﯾﮑﻞ ‪ ....‬ﭼﯽ ﺷﺪه ﮐﻪ ﮐﺎرﺗﻮ ﺗﻮ وزارت ﺧﻮﻧﻪ رﻫﺎ ﮐﺮدي و اﻣﺪي اﯾﻨﺠﺎ؟‬
‫ﻣﺎﯾﮑﻞ ﺑﺎ اﺟﺎزه ي وﻟﺪﻣﻮرت از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﻗﺮﻣﺰ ﮔﺮه ﺧﻮرد ‪ ...‬ﺳﺮﯾﻊ ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪ :‬ﺳﺮورم! اﮔﻪ‬
‫ﺑﻔﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻋﻠﺘﯽ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ اﻣﺪم‪ ،‬ﻣﻦ رو ﻋﻔﻮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ‪ ....‬ﻣﻦ اﻣﺮوز ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪم‬
‫ﺟﺎي ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺮاي ﮐﻤﺘﺮ از دو ﺛﺎﻧﯿﻪ درﺧﺸﯿﺪﻧﺪ‪ :‬ﺗﻮ ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ‬
‫ﻣﺎﯾﮑﻞ؟‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺳﺮورم!‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﻪ ‪ ...‬دﯾﮕﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ داﺷﺘﻢ ازت ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﻣﯿﺸﺪم ‪ ...‬ﭼﯿﺰ دﯾﮕﻪ اي ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺨﻮاي ﺑﮕﯽ؟‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺳﺮورم! ﺧﻮﻧﻪ ي ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ رازدار داره ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺧﻮدش ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﮐﺴﯽ را اوﻧﺠﺎ ﮔﺬاﺷﺘﯽ ﺗﺎ ﻣﺮاﻗﺒﺸﻮن ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫‪۵٣٩‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺳﺮورم! ﮔﻮﯾﻞ ﻫﻤﯿﻦ اﻻن اوﻧﺠﺎ داره ﮐﺸﯿﮏ ﻣﯽ ده‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ‪ ...‬اﻣﺸﺐ وﻗﺘﺸﻪ ﮐﻪ ﮐﺎر ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ رو واﺳﻪ ي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻤﻮم ﮐﻨﻢ ‪ ...‬در دﺳﺘﺮس‬
‫ﺑﺎش ﺗﺎ ﻫﺮ وﻗﺖ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺳﺮﯾﻊ ﺧﻮدﺗﻮ ﺑﺮﺳﻮﻧﯽ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺑﺮي‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﻣﺎﯾﮑﻞ وﻟﺪﻣﻮرت ﺳﺨﺖ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮو رﻓﺖ ‪ ...‬ﺟﺎي ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ را ﭘﯿﺪا ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﺎر او را ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻤﺎم ﮐﻨﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ اﺧﯿﺮ او‬
‫ﺑﺮاﯾﺶ ﻣﺸﮑﻼت زﯾﺎدي درﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬رﺋﯿﺲ ﺟﺪﯾﺪ ارﺗﺶ ‪ A.D‬ﮐﻔﻪ ﺗﺮازو را‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺤﻔﻞ ﺳﻨﮕﯿﻨﺘﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ ...‬ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺟﺎدوي ﻃﺒﯿﻌﺖ ﻣﺎﻧﻊ ﺑﺴﯿﺎري از‬
‫اﻫﺪاﻓﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﺎدوي ﻃﺒﯿﻌﺖ‬
‫ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﯾﮏ روش ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻨﺪان ﻣﻮﺛﺮ ﻧﺒﻮد ‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ در ﯾﮏ دوﺋﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ از‬
‫اﯾﻦ روش اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد؛ ﭼﻮن اﯾﻦ روش ﭼﯿﺰي ﺣﺪود ‪ 15‬دﻗﯿﻘﻪ وﻗﺖ او را ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫اﻣﺎ اﻣﺸﺐ وﻗﺖ ﮐﺎﻓﯽ داﺷﺖ ‪ ...‬ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ روي ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫‪۵۴٠‬‬

‫ﺧﺎﻧﻪ ي ﻻﻧﮓ ﺑﺎﺗﻢ‬
‫‪ -‬راﺣﺖ ﺑﺎش ﮐﺮي ‪ ...‬ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﻮﻧﻪ ي ﺧﻮدﺗﻪ ‪ ...‬ﻣﻦ ﻣﯿﺮم ﺑﺮات ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﺑﯿﺎرم‪.‬‬
‫ﮐﺮي ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد ‪ ...‬ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ دﯾﻮاري ﮐﻪ‬
‫ﭘﺮ از ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺑﻮد ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪ ‪ ...‬ﯾﮑﯽ از ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ ﻧﻈﺮش را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد ‪ ...‬ﻧﻮﯾﻞ ﮐﻪ ﻫﻔﺪه ﯾﺎ‬
‫ﻫﯿﺠﺪه ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد‪ ،‬در ﮐﻨﺎر ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از دوﺳﺘﺎﻧﺶ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ‪ ...‬ﯾﮏ دﺧﺘﺮ ﻣﻮ ﻗﻬﻮه اي‪،‬‬
‫ﯾﮏ ﭘﺴﺮ ﻣﻮ ﻗﺮﻣﺰ و ﯾﮏ ﭘﺴﺮ ﻣﻮ ﺳﯿﺎه ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ او‬
‫ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﻣﺸﻬﻮر اﺳﺖ ‪ ...‬اﯾﻦ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ي ﺧﻮد ﻧﻮﯾﻞ‪ ،‬از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫‪ ...‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻧﻮﯾﻞ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از روي ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬اﻣﺸﺐ ﺑﺮات ﯾﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﺗﺮﺗﯿﺐ دادم و از ﭼﻨﺪ ﺗﺎ دوﺳﺘﺎم ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺷﺎم ﺑﯿﺎن‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ‪ ...‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﺗﻮ رو ﺑﻬﺸﻮن ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬اوه ‪ ...‬ﻧﻮﯾﻞ ‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ ازت ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ‪ ...‬وﻟﯽ ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻧﺒﻮد ‪...‬‬
‫***‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ رون‪ ،‬ﺟﯿﻨﯽ‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ ،‬اﻟﮑﺲ و ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ي ﻧﻮﯾﻞ اﻣﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫‪۵۴١‬‬

‫ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﺷﺎم ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي و ﺑﻌﺪ از ان ﻟﺮزش ﺧﺎﻧﻪ اﻧﻬﺎ را از ﺟﺎ ﭘﺮاﻧﺪ‬
‫‪ ...‬رون و ﻧﻮﯾﻞ ﺳﺮﯾﻌﺎً ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻫﺎﯾﺸﺎن را ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﻨﺠﺮه رﻓﺘﻨﺪ ‪ ...‬اﻧﭽﻪ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺮس و وﺣﺸﺖ روي ﺻﻮرﺗﺸﺎن ﻧﻘﺶ ﺑﺒﻨﺪد‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ ﺗﻌﺪادي از اﻓﺮادش ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ...‬ﻇﺎﻫﺮا ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻃﻠﺴﻢ رازداري‬
‫را از ﮐﺎر ﺑﯿﻨﺪازﻧﺪ و ﺣﺎﻻ داﺷﺘﻨﺪ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺧﺎﻧﻪ را ﻏﯿﺮ ﻓﻌﺎل ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ...‬رون‬
‫ﺑﺪون اﺗﻼف وﻗﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ رﻓﺖ‪ .‬اﻟﮑﺲ و ﭼﻬﺎر دﺧﺘﺮ دﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﺑﺎ دﯾﺪن‬
‫ﺻﻮرت وﺣﺸﺖ زده ي رون ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺮون از ﺧﺎﻧﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﯿﻔﺘﺎده اﺳﺖ؛‬
‫ﭘﺲ ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﭼﻮﯾﺪﺳﺘﯽ ﻫﺎﯾﺸﺎن را ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﻧﻮﯾﻞ رﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﭼﻪ‬
‫ﭼﯿﺰي ﺑﺎﻋﺚ وﺣﺸﺖ ان دو ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫رون ﻫﺮﭼﻪ ﺗﻼش ﮐﺮد‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻗﺮارﮔﺎه ارﺗﺒﺎﻃﯽ را ﺑﺮﻗﺮار و اﻋﻼم ﺧﻄﺮ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﻤﺎم راه ﻫﺎي ارﺗﺒﺎﻃﯽ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ‪ :‬ﻟﻌﻨﺘﯽ ‪ ...‬ﺗﻤﺎم راه ﻫﺎي ارﺗﺒﺎﻃﯽ رو ﺑﺴﺘﻪ!‬
‫‪۵۴٢‬‬

‫ﮐﺮي ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻓﻘﻂ اﺳﻢ وﻟﺪﻣﻮرت را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ ان ﻣﺮد‬
‫رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه اي ﮐﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪ اي ﻣﺎر ﮔﻮﻧﻪ داﺷﺖ و ﺑﻪ ﺟﺎي ﺑﯿﻨﯽ دو ﺷﮑﺎف ﻋﻤﻮدي در‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ‪ ،‬در واﻗﻊ ﻫﻤﺎن وﻟﺪﻣﻮرت اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻟﮑﺲ‪ :‬ﺗﻮ ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ رون؟‬
‫‪ -‬اره ‪ ..‬ﺣﺎﻻ ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﯿﻢ؟ در ﺻﺪاﯾﺶ درﻣﺎﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺧﺸﻢ و ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﺷﺪ‬
‫‪ ...‬ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ‪ ....‬اﻟﮑﺲ ﺑﻌﺪ ازاﯾﻨﮑﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ‬
‫ﺗﻤﺎم راه ﻫﺎي ﻋﺎدي ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه‪ ،‬در ﻓﮑﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدن از اﯾﻦ روش ﺑﻮد ‪ ...‬او‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﺪ اﻣﺎ او ﺗﺎ ﺣﺎﻻ از اﯾﻦ روش اﺳﺘﻔﺎده ﻧﮑﺮده‬
‫ﺑﻮد ‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﺶ اﯾﻦ اﺟﺎزه را ﺑﻪ او ﻧﻤﯽ داد ‪ ...‬ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﺶ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺪن‬
‫او ﺗﺤﻤﻞ اﯾﻦ ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ را ﻧﺪارد ‪ ...‬اﻣﺎ اﻻن ﭼﺎره اي ﻏﯿﺮ از اﯾﻦ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ...‬اﮔﺮ اﯾﻦ ﮐﺎر‬
‫را ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ ،‬دﯾﮕﺮ زﻣﺎﻧﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ در ﻣﻮاﻗﻊ دﯾﮕﺮ از اﯾﻦ روش اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ‬
‫‪ ...‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺎ ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﻢ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﻢ ‪ ...‬وﻟﯽ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ از اﯾﻦ روش اﺳﺘﻔﺎده‬
‫ﻧﮑﺮدم!‬
‫‪۵۴٣‬‬

‫ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ‪ :‬ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫اﻟﮑﺲ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻪ ﺻﻮرت زﺑﯿﺎ و ﻣﻌﺼﻮم ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ اﻧﺪاﺧﺖ‪ :‬ﻧﻪ ‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ‪...‬‬
‫وﻟﯽ ﭼﺎره اي دﯾﮕﻪ ﻧﺪارﯾﻢ ‪ ...‬اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺎﻧﺴﯿﻪ ﮐﻪ دارﯾﻢ ‪...‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺗﺮدﯾﺪ را در ﺻﺪاي او اﺣﺴﺎس ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ روﺷﯽ ﮐﻪ او ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻄﺮﻧﺎك اﺳﺖ ‪ ...‬وﻟﯽ ﺣﻖ ﺑﺎ او ﺑﻮد ‪ ....‬اﮔﺮ اﻟﮑﺲ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽ ﺷﺪ‪،‬‬
‫اﻣﯿﺪ زﯾﺎدي ﺑﺮاي زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻟﮑﺲ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ دﯾﺪ ﮐﺴﯽ ﺣﺮف ﻧﻤﯽ زﻧﺪ‪ ،‬اداﻣﻪ داد‪ :‬ﺧﺐ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻮاﻓﻖ ﻫﺴﺘﻦ‬
‫‪ ....‬ﻓﻘﻂ ﻣﻌﻄﻠﺸﻮن ﮐﻨﯿﻦ ﺗﺎ ﮐﻤﮏ ﺑﺮﺳﻪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ از اﻧﻬﺎ دور ﺷﺪ و ﺗﻌﻠﯿﻤﺎت ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﺶ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اورد ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم‬
‫وﺟﻮد ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ از ﺑﺪﻧﺶ ﺧﺎرج ﺷﻮد ‪ ...‬ان ﻣﻮﻗﻊ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد اﯾﻦ ﮐﺎر ﭼﻨﺪان‬
‫ﺳﺨﺖ ﻧﯿﺴﺖ؛ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﻧﻈﺮش را ﻋﻮض ﮐﺮد ‪ ...‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد در ﯾﮏ ﻓﻘﺴﻪ زﻧﺪاﻧﯽ‬
‫ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ ...‬وﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ؛ دوﺳﺘﺎﻧﺶ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮد و اﮔﺮ‬
‫ﻣﻮﻓﻖ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از اﻧﻬﺎ زﻧﺪه ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ؛ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮدش ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ‪:‬‬
‫‪۵۴۴‬‬

‫"ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺸﻢ"‬
‫ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﭼﯿﺰي ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد ‪...‬‬
‫در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺪن اﻟﮑﺲ ﺑﻪ ﻟﺮزش ﺷﺪﯾﺪي اﻓﺘﺎد ‪ ...‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺟﺮﯾﺎن ﺑﺮق ﺑﺎ او ﻣﺘﺼﻞ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﺟﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺮاﻧﯽ را در ﭼﺸﻤﺎن ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ﻣﯽ دﯾﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪ او‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ...‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺧﻮدش ﻫﻢ از ﺣﺮﻓﺶ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﮕﺮان‬
‫ﻧﺒﺎش ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ‪ ...‬اﻟﮑﺲ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯿﺸﻪ ‪ ...‬اون ﻗﻮي ﺗﺮ از اﯾﻦ ﺣﺮﻓﺎﺳﺖ ‪...‬‬
‫ﺑﺪن اﻟﮑﺲ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻟﺮزﯾﺪ ‪ ...‬ﺳﭙﺲ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪.‬‬
‫درد ﺷﺪﯾﺪي داﺷﺖ ‪ ...‬وﻟﯽ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﺧﻮدش را ازاد ﮐﻨﺪ ‪ ...‬ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮد‪ ...‬در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﻌﺠﺐ ﺧﻮدش را ﻫﻢ دﯾﺪ ﮐﻪ روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ‪ ...‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي‬
‫ﺗﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺮده ﺑﺎﺷﺪ؛ وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻌﺪ از ﺑﺮرﺳﯽ او‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻬﻮش‬
‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻔﺴﯽ از ﺳﺮ اﺳﻮدﮔﯽ ﮐﺸﯿﺪ ‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﺴﯽ او را ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﺪ ‪ ...‬ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮدش اﻣﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﮑﺎر ﮐﻨﺪ ﺳﺮﯾﻊ از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ از ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﯿﺮون اﻣﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ از دﯾﻮار ﻫﻢ رد ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪۵۴۵‬‬

‫***‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﮐﺎﻓﻪ رﺳﯿﺪ ‪ ...‬ﭘﺪر ﺑﺰرگ ‪ ...‬ﭘﺪر ﺑﺰرگ ‪...‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث در اﺗﺎق ﺧﻮاﺑﺶ ﻣﺸﻐﻮل ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ي ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﭘﯿﺶ از ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ‬
‫ي ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺑﺮادرش ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﻧﻮه اش ﺳﺮش را از ﮐﺘﺎب ﺑﺎﻻ اورد و‬
‫ﺑﻪ در ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ :‬ﭼﯿﻪ اﻟﮑﺲ؟ اﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﺶ ﺷﺪ ‪ ...‬اﻟﮑﺲ داﺧﻞ اﺗﺎق‬
‫ﻧﺒﻮد و او ﺻﺪاﯾﺶ را در ذﻫﻨﺶ ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪ ‪...‬‬
‫‪ -‬ﺧﺪاي ﻣﻦ اﻟﮑﺲ ﺗﻮ ﭼﮑﺎر ﮐﺮدي؟‬
‫‪ -‬ﭘﺪر ﺑﺰرگ ‪ ...‬ﻣﻦ زﯾﺎد وﻗﺖ ﻧﺪارم ‪ ...‬وﻟﺪﻣﻮرت و ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮدﻧﺪ ‪...‬‬
‫ﺗﻤﺎم راه ﻫﺎي ارﺗﺒﺎﻃﯽ رو ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدن‪ ،‬ﭼﺎره اي ﻧﺪاﺷﺘﻢ ‪ ...‬ﻣﺎ ﮔﯿﺮ اﻓﺘﺎدﯾﻢ ‪ ...‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ‬
‫اﺣﺘﯿﺎج دارﯾﻢ ‪ ...‬اﻻن ﺧﻮﻧﻪ ﻧﻮﯾﻞ ﻫﺴﺘﯿﻢ ‪...‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺳﺮﯾﻊ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﭼﻮﺑﺶ را ﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬ﻟﺒﺎس ﺧﻮاﺑﺶ را‬
‫ﺑﺎ رداي ﻣﺒﺎرزه اش ﻋﻮض ﮐﺮد وﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﺗﻮ ﺑﺮﮔﺮد ﺑﺪﻧﺖ ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﻪ‬
‫ﭼﻄﻮري وارد ﺑﺪﻧﺖ ﺑﺸﯽ؟ ﻣﻦ اﻻن ﺧﻮدﻣﻮ ﻣﯽ رﺳﻮﻧﻢ‪.‬‬
‫‪۵۴۶‬‬

‫ﺑﻌﺪ از ﻗﻄﻊ ﺷﺪن ﺻﺪاي اﻟﮑﺲ اﺑﺮﻓﻮرث ﭘﺎﺗﺮوﻧﻮﺳﯽ ﺑﺮاي رﯾﻤﻮس ﻓﺮﺳﺘﺎد ‪ ....‬ﺳﭙﺲ‬
‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﻧﻮﺷﺖ‪ ،‬ﻓﺎوﮐﺲ را ﺻﺪا زد‪.‬‬
‫ﭘﺮﻧﺪه اي ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه روي ﺟﺎي ﻫﻤﯿﺸﮕﯿﺶ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺻﺪاي اﺑﺮﻓﻮرث از‬
‫ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪ‪ .‬ﺟﯿﺮ ﺟﯿﺮي ﮐﺮد‪ ...‬ﭘﺮواز ﮐﺮد و روي ﺷﺎﻧﻪ او ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎوﮐﺲ ‪ ...‬ﺑﺮو ﺳﺮاغ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﭘﯿﺪاش ﮐﻦ ‪ ...‬اﯾﻦ ﻧﺎﻣﻪ رو ﺑﻬﺶ ﺑﺪه و‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮدت ﺑﯿﺎرش‪.‬‬
‫ﻗﻘﻨﻮس ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ وﺿﻌﯿﺖ اﺿﻄﺮاري ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﺮﯾﻊ ﻧﺎﻣﻪ را ﺑﻪ ﻧﻮك ﮔﺮﻓﺖ و ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﻓﻮراً از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻣﺪ و ﺑﻌﺪ از ﻓﻌﺎل ﮐﺮدن ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻣﻨﯿﺘﯽ ﮐﺎﻓﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ي‬
‫ﻧﻮﯾﻞ اﭘﺎرات ﮐﺮد‪.‬‬
‫***‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم اﺧﺮﯾﻦ دﯾﻮاره ي دﻓﺎﻋﯽ ﻫﻢ ﻓﺮو رﯾﺨﺖ ‪ ...‬اﻣﺎ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ‪ ،‬در ﺑﺎز ﺷﺪ و ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ‬
‫‪۵۴٧‬‬

‫دﯾﺪن ان ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﺮﯾﻬﯽ روي ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺖ ‪ ...‬ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ رﺿﺎﯾﺖ در ان دﯾﺪه‬
‫ﻣﯿﺸﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ اﻣﺸﺐ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ داﺷﺘﯽ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ‪ ...‬روﻧﺎﻟﺪ وﯾﺰﻟﯽ ‪ ...‬ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ‪،‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ وﯾﺰﻟﯽ و ﮔﺮﻧﺠﺮ ﺧﻮن ﻟﺠﻨﯽ ‪ ...‬ﺧﻮب ﻧﻮﯾﻞ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاي اﯾﻦ زن ﺟﻮان را ﺑﻪ ﻣﺎ‬
‫ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﯽ؟ ﯾﮑﯽ از ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺟﻠﻮ اﻣﺪ و در ﮔﻮش وﻟﺪﻣﻮرت ﭼﯿﺰي ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ؛ ﭘﺲ اﯾﻦ دوﺳﺖ دﺧﺘﺮﺗﻪ!‬
‫اﻣﺎ ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از ﺣﺮف ﻫﺎي وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬او از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ از ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﯿﺮون اﻣﺪه ﺑﻮد‪ ،‬داﺷﺖ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ارﺗﺒﺎﻃﺶ را ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ اﻃﺮاف ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﺪ ‪...‬‬
‫وﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ‪ ...‬ارﺗﺒﺎﻃﺶ ﺑﺎ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﻣﺨﺘﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬ﻣﯽ‬
‫داﻧﺴﺖ ﮐﺎر وﻟﺪﻣﻮرت اﺳﺖ ‪ ...‬او ﻓﮑﺮ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ را ﮐﺮده ﺑﻮد ‪...‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮاي ﭼﯽ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ اﻣﺪي وﻟﺪﻣﻮرت؟‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮ ﺳﯿﺎه ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺮاي ﭼﯽ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ اﻣﺪم؟ ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻮدت ﻧﻔﻬﻤﯿﺪي؟ ‪..‬‬
‫ﺧﺐ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‪ ،‬اوﻣﺪم ﯾﻪ ﺳﻼم و اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﯽ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎﻫﺎت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫‪۵۴٨‬‬

‫ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي روي ﺳﻪ زن ﺟﻮان ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪ ‪ ...‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﮑﺮي ﮐﻪ از‬
‫ذﻫﻨﺶ ﻋﺒﻮر ﮐﺮد ﺑﺮﻗﯽ از ﺷﺮارت و ﻫﻮس زد‪ ،‬اداﻣﻪ داد‪ :‬اﻟﺒﺘﻪ ﯾﻪ ﻟﺬﺗﯽ ﻫﻢ از ﺷﻤﺎ‬
‫ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺑﺮد!‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻗﻬﻘﻬﻪ ي ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و رﻧﮓ از رﺧﺴﺎر ﺳﻪ زن ﺟﻮان ﭘﺮﯾﺪ ‪...‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﺟﯿﻨﯽ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪ رون ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﺮدﻧﺪ و ﮐﺮي ﻫﻢ ﺧﻮدش را ﻧﻮﯾﻞ ‪...‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﻪ ﺑﻮد!‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﯾﮏ ﻗﺪم ﺟﻠﻮﺗﺮ اﻣﺪ و ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺗﻮي ﺧﻮاﺑﻢ دﺳﺘﺘﻮن ﺑﻪ اوﻧﺎ ﻧﻤﯽ رﺳﻪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﻟﺒﺨﻨﺪ دﯾﮕﺮي زد ‪ ...‬ﻧﻘﺸﻪ ي ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮاي اﻧﻬﺎ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬اول ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ وﯾﺰﻟﯽ و ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ را ازار دﻫﺪ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ رو ﺑﻪ اﻓﺮادش ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﻮب‬
‫ﮔﻮش ﮐﻨﯿﻦ ‪ ...‬ﻣﻦ اون دﺧﺘﺮا رو زﻧﺪه ﻣﯽ ﺧﻮام ‪ ...‬ﭘﺲ ﺻﺪﻣﻪ ي ﺑﺪي ﺑﻬﺸﻮن ﻧﻤﯽ‬
‫زﻧﯿﺪ ‪ ...‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﯾﺪ؟‬
‫‪ -‬ﺑﺎ ﺧﻮدت ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدي ﺗﺎم ‪ ...‬ﺗﻮ دﺳﺘﺖ ﺑﻪ اوﻧﺎ ﻧﻤﯽ رﺳﻪ‪.‬‬
‫‪۵۴٩‬‬

‫اﯾﻦ ﺻﺪاي اﺷﻨﺎ و ﭘﺮ ﺟﺬﺑﻪ ي رﺋﯿﺲ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ اراﻣﺶ ان ﮔﺮوه ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮه و‬
‫ﻧﯿﺰ ﺗﺮس ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﮐﺮي ﺑﺎ دﯾﺪن اﯾﻦ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮐﻪ ﻣﻮﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻠﻨﺪ و رﯾﺶ ﻧﻘﺮه اي ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﺎد‬
‫ﺑﺎب رادﯾﮏ اﻓﺘﺎد‪ .‬اﯾﻦ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻓﺮد ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺣﺮف ﻣﯽ زد و ﻧﯿﺰ ﺣﻀﻮرش ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺮس ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ از ﺣﻀﻮر ﻏﯿﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮه داﻣﺒﻠﺪور ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﻮد ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ اش را ﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬اﺑﺮﻓﻮرث ‪ ...‬ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﺧﻮدت ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ اﻣﺸﺐ ﻣﺎ رو‬
‫ﮐﺎﻣﻠﺘﺮ ﮐﺮدي!‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﭼﻮﺑﺶ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺮﯾﻌﯽ داد و دوﺋﻞ را ﺷﺮوع ﮐﺮد ‪ ...‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ي ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ او را دﺳﺖ ﮐﻢ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ‪ ...‬داﻣﺒﻠﺪور در ﻫﺮ‬
‫ﻣﺒﺎرزه اش از ﺟﺎدوﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪي اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪۵۵٠‬‬

‫ﺑﺎ ﭘﺮﺗﺎب اوﻟﯿﻦ ﻃﻠﺴﻢ از ﻃﺮف وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺒﺎرزه ﺷﺮوع ﺷﺪ ‪ ...‬ﻧﻮﯾﻞ ﻫﻢ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﻗﺪرت واﻗﻌﯿﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺗﻮان ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬او و ﺑﻘﯿﻪ ﯾﮏ‬
‫داﯾﺮه ي ﮐﻮﭼﮏ درﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ...‬اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ راﺣﺖ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ دو دﻗﯿﻘﻪ ﻧﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاي درد آﻟﻮد اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ‪ ...‬وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺎ ﺟﺎدوي اﺧﺘﺮاﻋﯽ ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮش ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺳﻤﺞ را ﻧﺎﮐﺎر ﮐﺮد؛ اﮔﺮ ﭼﻪ او ﺑﺎ‬
‫ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ ﻣﺮگ را از ﺧﻮدش دور ﮐﺮد؛‬
‫وﻟﯽ اﮐﻨﻮن ﺑﺪون ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ و ﺑﺎ دﺳﺖ ﺷﮑﺴﺘﻪ روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ‪ ...‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ‬
‫اﻓﺮادش اﻧﺪاﺧﺖ؛ اﻧﻬﺎ ﻫﻨﻮز داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ و ﺑﻘﯿﻪ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ...‬ﯾﮏ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﻮﺑﺶ داد و ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ و وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺎ دﺳﺖ و ﭘﺎﯾﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﮐﻨﺎر اﺑﺮﻓﻮرث اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ از دور ﺧﺎرج ﺷﺪن ﻧﻮﯾﻞ و رون‪ ،‬ﺷﮑﺎﻓﯽ در داﯾﺮه ي دﻓﺎﻋﯽ ﺳﻪ دﺧﺘﺮ ﺑﻪ وﺟﻮد اﻣﺪ و‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﺷﮑﺎف ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ اﻧﻬﺎ را ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﻣﺒﺎرزه‪ ،‬وﻟﺪﻣﻮرت دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﮐﺮد‪ :‬ﺧﺐ اﺑﺮﻓﻮرث!‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻣﻌﻄﻠﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ...‬ﺳﻼم ﻣﻨﻮ ﺑﻪ اﻟﺒﻮس ﺑﺮﺳﻮن ‪...‬‬
‫‪۵۵١‬‬

‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﺣﺮف‪ ،‬ﻃﻠﺴﻢ ﺳﺒﺰش را ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻓﺮﺳﺘﺎد ‪ ...‬ﻃﻠﺴﻢ در ﻧﯿﻤﻪ ي راه ﻣﻨﺤﺮف‬
‫ﺷﺪ ‪ ...‬وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ ﺣﯿﺮت ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﺗﺎ ﻋﻠﺖ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ ‪ ...‬ﻧﻮه ي‬
‫داﻣﺒﻠﺪور ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ ﺣﺎل ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دﺧﺘﺮ ﺟﻮاﻧﯽ ﺟﻠﻮي در‬
‫اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ ‪ ...‬ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺘﺮه دﺧﺘﺮﻫﺎ رو ﺑﺎ ﺧﻮدﺗﻮن ﺑﺒﺮﯾﺪ ﺑﻪ ﻗﺮار ﮔﺎه ﺗﺎ ﻣﻦ ﮐﺎرم رو ﺑﺎ‬
‫اﯾﻨﺎ ﺗﻤﻮم ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف دﺧﺘﺮﻫﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ...‬ﻫﺮ ﺳﻪ دﺧﺘﺮ ﺗﺮس را ﺑﺎ ﺗﻤﺎم‬
‫وﺟﻮﺷﺎن ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﺗﺮس اﻧﻬﺎ از اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺑﯿﻔﺘﺪ‪،‬‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫رون ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﺎري ﺑﺮاي ﺧﻮاﻫﺮ و ﻋﺸﻘﺶ ﺑﮑﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ ‪...‬‬
‫اﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺪ اﺗﻔﺎق ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻫﻢ اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف دﺧﺘﺮﻫﺎ ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺑﺪﻧﯽ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﭘﺮﺗﺎب‬
‫ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﻃﻠﺴﻢ از روي ﺑﺪﻧﺶ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪ و ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ دﺳﺖ و‬
‫‪۵۵٢‬‬

‫ﭘﺎﯾﺶ را ﺣﺮﮐﺖ دﻫﺪ ‪ ...‬ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﺮاي ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻣﻨﺠﯽ اش ﺑﻪ اﻃﺮاف ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ‪ ...‬ﺑﺮاي‬
‫اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ از دﯾﺪن او ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯽ ﺷﺪ ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ اﻧﻬﺎ اﻣﺪه ﺑﻮد‬
‫‪ ...‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻮﺟﯽ ﻗﻮي از اﻧﺮژي ﺑﻪ ﻃﺮف وﻟﺪﻣﻮرت و ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از وﻟﺪﻣﻮرت و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺲ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻘﯿﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪﻧﺪ ‪ ...‬از‬
‫دﯾﺪن اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮔﺮد ﺷﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﻫﺮي ﭘﺲ از ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن اﺑﺘﺪا ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎﯾﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﯿﻨﯽ و‬

‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و دﺧﺘﺮي ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺸﻨﺎﺧﺖ ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬از دﯾﺪن اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺧﺸﻢ ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را‬
‫در ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺟﺎدوي وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﯿﻨﯽ ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ را ﻃﻠﺴﻢ ﮐﺮد؛ ﺳﭙﺲ‬
‫ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ وﻗﺖ ﮐﺎﻓﯽ را ﺑﺮاي واﮐﻨﺸﻬﺎي دﯾﮕﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﯾﮏ ﺟﺎدوي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﻗﻮي‬
‫را اﺟﺮا ﮐﺮد ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﺻﺪﻣﻪ اي ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ زد وﻟﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻓﺮﺻﺖ ﮐﺎﻓﯽ را ﺑﻪ او‬
‫ﺑﺪﻫﺪ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﺎرش ﻓﻮراً ﻃﻠﺴﻢ ﻗﻔﻞ ﺷﻮﻧﺪه را از روي ﻧﻮﯾﻞ و رون ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ‬
‫‪۵۵٣‬‬

‫ﺟﺎدوﯾﯽ دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﭼﻮﺑﻬﺎي اﻧﺎن را ﮐﻪ دﺳﺖ ﯾﮑﯽ از ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺎﺣﺒﺎﻧﺸﺎن‬
‫ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﺷﺎره ﭼﻮﺑﺶ از ﺟﯿﻨﯽ و ﺑﻘﯿﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف اﻟﮑﺲ و ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ﺑﺮوﻧﺪ‪ .‬ﺳﻪ دﺧﺘﺮ‬
‫ﺑﺪون ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ اﺗﻼف وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اﻧﺠﺎ رﻓﺘﻨﺪ ‪ ...‬ﻫﺮي ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﺮدي ﺻﺪاي وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫ﺑﻪ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺮاي ﺑﺎر اول و اﺧﺮﺗﻮن ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ دﺳﺖ ﮐﺜﯿﻔﺘﻮن رو ﺑﻪ اوﻧﺎ ﻣﯽ‬
‫زﻧﯿﻦ و ﮔﺮﻧﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮﺗﻮن ﻣﯿﺎرم ﮐﻪ ﺗﻮ ﺗﺎرﯾﺦ ﺟﺎدوﮔﺮي ﺛﺒﺖ ﺑﺸﻪ!‬
‫در ﺻﺪاي ﺳﺮد و اراﻣﺶ‪ ،‬ﺧﺸﻤﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎك و ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﺑﻪ ﻃﺮف ﭼﻬﺮه ي ﻣﺘﻌﺠﺐ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪ ...‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻔﻬﻤﺪ‬
‫ﮐﻪ او ﭼﺮا ﻣﺘﺤﯿﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ ...‬وﻟﺪﻣﻮرت از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽ دﯾﺪ او ﻫﻨﻮز زﻧﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺘﻌﺠﺐ‬
‫‪ -‬ﭼﯽ ﺷﺪه ﺗﺎم؟ از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻨﻮ زﻧﺪه ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدي؟‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎور ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ از آن ﻃﻠﺴﻢ ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﺑﺮده ﺑﺎﺷﺪ ‪...‬‬
‫وﻟﯽ ﭼﻄﻮر ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد؟ ‪ ...‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻓﺮد دﯾﮕﺮي اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫‪۵۵۴‬‬

‫ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ او در اورده اﺳﺖ؛ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺟﯿﻤﺰ ان ﺟﺎدوي ﺑﺎﺳﺘﺎﺗﯽ ﻗﻮي را اﺟﺮا‬
‫ﮐﺮد‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ او ﺧﻮد ﺟﯿﻤﺰ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﺳﻢ ﻣﺸﻨﮕﯿﺶ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻨﻮ ﺑﺎ اﯾﻦ اﺳﻢ ﺻﺪا ﻧﮑﻦ!‬
‫‪ ...‬ﻃﻠﺴﻢ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﺳﯿﺎﻫﯽ از ﭼﻮﺑﺶ ﺧﺎرج ﺷﺪ ‪...‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ از دﯾﺪن ﻗﺪرت ﻃﻠﺴﻢ وﺣﺸﺖ زده ﺷﺪ؛ اﻣﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺮﯾﻊ ﭼﻮﺑﺶ ﻃﻠﺴﻢ‬
‫را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﻮدش ﺑﺮﮔﺸﺖ داد ‪ ...‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ رﯾﻤﻮس ﻟﻮﭘﯿﻦ و ده ﻧﻔﺮ از ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ‬
‫ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ورود ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﺒﺎرزه ﻋﺎدﻻﻧﻪ ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از ﺑﺮﮔﺸﺖ دادن ﻃﻠﺴﻢ وﻟﺪﻣﻮرت ﻃﻠﺴﻢ دﯾﮕﺮي ﻧﯿﺰ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ان ﻓﺮﺳﺘﺎد‪...‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﯿﺰ در ﺟﻮاب ﺟﺎدوي ﻋﺠﯿﺒﯽ اﺟﺮا ﮐﺮد ‪ ...‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫دﯾﺪش در ﺣﺎل ﺗﺎر ﺷﺪن اﺳﺖ؛ ﻓﻮراً اﯾﻦ ﺟﺎدو را ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﺿﺪ ان را اﺟﺮا ﮐﺮد و ﻧﯿﺰ‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﻃﻠﺴﻤﯽ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد‪ ،‬واﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬
‫‪۵۵۵‬‬

‫وﻟﺪﻣﻮرت از اﯾﻦ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﺳﺮﯾﻊ ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺟﺎدوﯾﺶ را ﺧﻨﺜﯽ ﮐﺮد و ﻫﻢ ﻃﻠﺴﻢ‬
‫ﺑﻌﺪﯾﺶ را ﻫﻢ ﻣﻨﺤﺮف ﮐﺮد‪ ،‬ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﯾﺎداوري دوﺋﻠﺶ در وزارت ﺧﺎﻧﻪ‪،‬‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻓﺮد ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي اﺳﺖ و ﻧﺒﺎﯾﺪ او را دﺳﺖ ﮐﻢ ﺑﮕﯿﺮد‪.‬‬
‫اﻟﺴﺘﻮر ﻣﻮدي ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺟﺎدوي اش ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ زﯾﺎدي ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ‪،‬‬
‫ﻧﯿﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه وﻟﺪﻣﻮرت و ﺟﯿﻤﺰ داﺷﺖ ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻢ و ﺑﯿﺶ از ﺟﺎدوﻫﺎي‬
‫ﺳﭙﯿﺪ و ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮد و در ﻃﺮف دﯾﮕﺮ وﻟﺪﻣﻮرت ﻓﻘﻂ دﺳﺖ ﺑﻪ داﻣﻦ‬
‫ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﯿﺎﻫﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬ﺳﺒﮏ ﻣﺒﺎرزه ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺮاي او ﯾﺎد اور ﻣﺒﺎرزه ي اﻟﺒﻮس‪،‬‬
‫اﺳﻨﯿﭗ ﺑﻮد و ﻧﯿﺰ ﺷﺒﺎﻫﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﻫﺮي داﺷﺖ ‪ ...‬واﮐﻨﺶ ﻫﺎﯾﺶ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﺑﻮد ‪ ....‬ﻫﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ دﻓﺎع ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﯿﺮت ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ي ان دو ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﯾﮏ ﺣﻔﺎظ ﻗﻮي ﺑﻪ دور ﺧﻮدش ﮐﺸﯿﺪ و ﺳﭙﺲ ﭼﻨﺪ‬
‫ﺟﺎدوي ﮐﻮﺗﺎه وﻟﯽ ﻗﻮي را ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻓﺮﺳﺘﺎد؛ ﺳﭙﺲ دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ را از ﻫﻢ ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﺎ‬
‫زﺑﺎﻧﯽ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن وردي ﻃﻮﻻﻧﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ وﻗﺖ او را‬
‫‪۵۵۶‬‬

‫ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ؛ اﻣﺎ ﭼﻮن وﻟﺪﻣﻮرت در ﺣﺎل دﻓﻊ ﮐﺮدن ﻃﻠﺴﻢ ﺧﻮدش ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺑﺮﺧﻮرد‬
‫ﺑﺎ ﺣﻔﺎظ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﻮدش ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻃﻠﺴﻢ دﯾﮕﺮي را ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻌﺪ از دﻓﻊ ﮐﺮدن ﺟﺎدوﻫﺎ‪ ،‬از اﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ داﺷﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺪاد وﺣﺸﺖ ﮐﺮد‬
‫‪ ...‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ داﻧﺶ وﺳﯿﻊ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎﻫﺶ اﯾﻦ اﻣﮑﺎن را ﺑﻪ او داد ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺧﻮدش را‬
‫از ﻣﺮگ ﺣﺘﻤﯽ ﻧﺠﺎت دﻫﺪ ‪ ...‬ﺳﭙﺮي ﻗﻮي را ﺑﻪ دور ﺧﻮدش ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﮐﺮدن ورد‪ ،‬دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ را ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﮐﻮﺑﯿﺪ؛ اﮔﺮﭼﻪ اﯾﻦ ﮐﺎرش‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ درد ﺷﺪﯾﺪي در دﺳﺖ ﭼﭙﺶ اﺣﺴﺎس ﮐﻨﺪ وﻟﯽ ﺗﻤﺮﮐﺰش را از دﺳﺖ ﻧﺪاد ‪...‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ داﺷﺖ و ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﺎر وﻟﺪﻣﻮرت را ﯾﮑﺴﺮه ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﭼﯿﺰ‬
‫دﯾﮕﺮي ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮد ‪ ...‬اﯾﻦ دﻓﻌﻪ ﻧﻮﺑﺖ او ﺑﻮد ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت را ﻏﺎﻓﮕﯿﺮ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻮج وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ از ﺟﺎدوي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻃﺮف وﻟﺪﻣﻮرت ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺟﺎدو ﭘﺲ از‬
‫ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﺳﭙﺮ وﻟﺪﻣﻮرت ان را از ﻫﻢ درﯾﺪ و وﻟﺪﻣﻮرت را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد ‪...‬‬
‫ﺟﻨﮓ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ ﻫﻤﻪ ي ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻧﺠﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ دﯾﺪن اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﺑﺪن ﺧﻮﻧﯿﻦ وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ او ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ از زﻣﯿﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر‬
‫‪۵۵٧‬‬

‫ﮐﻪ ﺗﻠﻮ ﺗﻠﻮ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ ،‬اﭘﺎرات ﮐﺮد ‪ ...‬ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﻓﻮرا اﭘﺎرات ﮐﺮﻧﺪ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﮐﺪام ار‬
‫ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ‪ ،‬در واﻗﻊ ﺷﻮك اﯾﻦ اﺗﻔﺎق اﻧﻬﺎ را ﻫﻢ‬
‫ﮔﯿﺞ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ وﻟﺪﻣﻮرت‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻓﺮاد ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺿﻌﯿﻔﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻫﻤﻪ ﺣﺎﻟﺸﻮن ﺧﻮﺑﻪ؟‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ رد ﺧﻮن در دﺳﺖ اﺳﯿﺐ دﯾﺪه ي ﺟﯿﻤﺰ ﺷﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻫﻤﻪ ﺣﺎﻟﺸﻮن‬
‫ﺧﻮﺑﻪ؛ وﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﻮ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮب ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف اﺑﺮﻓﻮرث‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﺗﯿﺰ ﺟﯿﻨﯽ و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻗﻄﺮه ﺧﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﭘﺎي او‬
‫روي زﻣﯿﻦ ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﻠﺐ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﺣﺎﻟﻢ ﺧﻮﺑﻪ ‪ ...‬ﺑﻌﺪاً ﻣﯿﺒﯿﻨﻤﺘﻮن‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ از اﻧﻬﺎ دورﺷﺪ وﻟﯽ دﯾﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ و ﺗﻌﺎدﻟﺶ را از دﺳﺖ داد و ﺑﺎ‬
‫ﺻﻮرت روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫‪۵۵٨‬‬

‫ﺟﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ وﺟﻮد ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ اﺣﺴﺎس اﻣﻨﯿﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﻓﻮراً ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ رﺳﺎﻧﺪ‬
‫‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ اﻧﻬﺎ را از ﻣﺮگ ﺣﺘﻤﯽ و ﻧﯿﺰ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻪ ان ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ‪،‬‬
‫ﻧﺠﺎت داده ﺑﻮد ‪ ...‬ﺣﺎﻻ او ﺑﺎﯾﺪ او ﺟﺒﺮان ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﮐﻨﺎر او زاﻧﻮ زد و او را ﺑﻪ ﻃﺮف‬
‫ﺧﻮدش ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ‪ ...‬ﻧﺒﻀﺶ ﻣﻨﻈﻢ ﻣﯽ زد ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ اﺳﯿﺐ دﯾﺪه اش‬
‫ﻓﺸﺎر زﯾﺎدي وارد ﮐﺮده ﺑﻮد و ﻫﻤﯿﻦ ﻓﺸﺎر ﻫﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻮﻧﺮﯾﺰي دﺳﺖ و ﺑﯿﻬﻮﺷﯽ او ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﻓﺎوﮐﺲ را ﺻﺪا زد و از او ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ او‪ ،‬ﺟﯿﻨﯽ و ﺟﯿﻤﺰ را ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﺒﺮد‬

‫‪ ...‬ﻗﻘﻨﻮس اواز ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺧﻮاﻧﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ اواز ﮐﻮﺗﺎه ﺑﺎﻋﺚ اراﻣﺶ ﺳﻪ دﺧﺘﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﺑﻌﻀﯽ از اﻓﺮاد ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر اﻟﺴﺘﻮر ﻣﻮدي ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺟﻬﺖ اﺣﺘﯿﺎط ﺣﺎﻟﺖ دﻓﺎﻋﯽ‬
‫داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫رﯾﻤﻮس‪:‬ﺧﺐ ﻧﻮﯾﻞ؛ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻨﺪ روزي ﺑﯿﺎي ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﯿﻢ اﯾﻨﺠﺎ رو اﻣﻦ‬
‫ﮐﻨﯿﻢ ‪ ...‬ﭼﯿﺰاﯾﯽ ﮐﻪ ﻻزم داري رو ﺑﺎ ﺧﻮدت ﺑﯿﺎر ‪..‬‬
‫‪۵۵٩‬‬

‫‪ -‬ﭼﺸﻢ ﭘﺮوﻓﺴﻮر‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ اﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ رﻓﺘﻨﺪ ‪ ...‬ﺗﺎﻧﮑﺲ ﺑﺎ روﯾﯽ ﺑﺎز از ﻧﻮﯾﻞ و ﮐﺮي اﺳﺘﻘﺒﺎل‬
‫ﮐﺮد و ان دو را ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ اﺗﺎق در ﻃﺒﻘﻪ ﺳﻮم راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﻃﺒﻘﻪ دوم ﺟﯿﻨﯽ در ﺣﺎل ﻣﺪاواي دﺳﺖ ﺷﮑﺴﺘﻪ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻮد‬
‫‪ -‬اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻤﯽ درد داره ‪ ...‬ﺣﺎﺿﺮي؟ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﭼﻮﺑﺶ اﺳﺘﺨﻮان ﺑﻪ ﻫﻢ ﺟﻮش ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ در ﺗﺨﺖ ﮐﻨﺎري ﺑﺎ دﺳﺘﯽ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎن ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﯿﻬﻮش روي ﺗﺨﺖ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ‪ ...‬اﺑﺮﻓﻮرث‬
‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﯾﮏ ﺑﺎر ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ اﻣﺮوز اﻧﻬﺎ از ﻣﺮگ ﺣﺘﻤﯽ ﻧﺠﺎت‬
‫داد و ﻧﯿﺰ ﺟﺎدوي ﺑﺴﯿﺎر ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ را اﺟﺮا ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﻤﻮﻧﻪ ان را از ﺑﺮادرش‬
‫دﯾﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬اﯾﻦ ﺟﺎدو اﻧﺮژي زﯾﺎدي از او ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﯿﻬﻮش ﺷﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاي‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬وﻗﺖ ﺧﻮردن داروﻫﺎﺗﻪ‬
‫ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ دﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد و اﺟﺎزه داد ﺟﯿﻨﯽ ﻣﻌﺠﻮن را ﺑﻬﺶ ﺑﺪﻫﺪ ‪...‬ﻃﻮﻟﯽ‬
‫ﻧﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﺧﻮاب اﻟﻮدﮔﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻪ او ﻣﻌﺠﻮن ﺧﻮاب اور ﻫﻢ داد‪.‬‬
‫‪۵۶٠‬‬

‫***‬
‫ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ ﮐﺮي ﺑﺎ ﺧﺴﺘﮕﯽ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﺧﻮدش را ﺑﺎ ﻟﺒﺎس زﯾﺮ در‬
‫ﮐﻨﺎر ﯾﮏ ﻣﺮد دﯾﺪ‪ ،‬از ﺧﻮدش ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﺸﯿﺪ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﮐﺎري ﺧﺎﺻﯽ اﻧﺠﺎم ﻧﺪاده ﺑﻮدﻧﺪ و‬
‫ﻓﻘﻂ ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ؛ وﻟﯽ دﯾﺸﺐ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺣﻀﻮر ﯾﮏ ﻣﺮد را در‬
‫زﻧﺪﮔﯿﺶ اﺣﺴﺎس ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ ...‬ﺣﻀﻮر ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﻮدن در ﮐﻨﺎرش اﺣﺴﺎس اﻣﻨﯿﺖ و‬
‫آراﻣﺶ ﮐﺮد ‪ ...‬و دﯾﺸﺐ در اﻏﻮش ﻧﻮﯾﻞ اﯾﻦ اﺣﺴﺎس را داﺷﺖ ‪ ...‬دﯾﺸﺐ ﺑﻌﺪ از ان‬
‫اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺧﻮدش را ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﺮا از اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﻪ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ اﻣﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬اﻣﺎ در اﻣﺮﯾﮑﺎ‬
‫ﻫﻢ آرام و ﻗﺮار ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ...‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻤﺎﻧﺪ ‪ ...‬اﮔﺮ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮاي او ﻣﯽ‬
‫اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﺗﺎ اﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﭘﯿﺶ او ﻧﺒﻮد ﺧﻮدش را ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ....‬ﺑﺎ دﯾﺪن دري‬
‫در ﮔﻮﺷﻪ ي اﺗﺎق از اﻓﮑﺎرش ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫از ﺗﺨﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻣﺪ و ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ي اﺗﺎق رﻓﺖ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ در را ﺑﺎز ﮐﺮد‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﺶ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ان در‪ ،‬در ﺣﻤﺎم ﺑﻮد ‪ ...‬ﻓﻮراً از ﺳﺎﮐﺶ ﺣﻮﻟﻪ و ﻟﺒﺎﺳﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ ﺗﺎ ﯾﮏ دوش‬
‫ﺑﮕﯿﺮد ‪ ...‬ﮔﺮﻓﺘﻦ ﯾﮏ دوش ﺧﺴﺘﮕﯽ را ﮐﺎﻣﻼً از ﺑﺪﻧﺶ ﺧﺎرج ﮐﺮد ‪ ...‬از ﺣﻤﺎم ﺑﺮﮔﺸﺖ‬
‫و ﻧﻮﯾﻞ را دﯾﺪ ﮐﻪ روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪۵۶١‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اﺷﭙﺰ ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻼم ﺑﻪ ﻫﻤﮕﯽ‪.‬‬
‫ﺳﻼم ﻧﻮﯾﻞ ‪ ...‬ﺳﻼم ﮐﺮي ‪...‬‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺷﺎن را ﺗﻤﺎم ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﺮوﻧﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ وارد درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺟﯿﻨﯽ در ﺣﺎل ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﺑﺎ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻮد ‪ ...‬او ﺑﻪ ﻣﺤﺾ‬
‫دﯾﺪن ﺗﺎزه واردﯾﻦ ﻓﻮراً از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﭘﺮده ي اﻃﺮاف ﺟﯿﻤﺰ را ﮐﺸﯿﺪ؛ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف اﻧﻬﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺑﭽﻪ ﻫﺎ!‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺟﯿﻨﯽ ‪ ...‬ﺳﻼم اﺑﺮﻓﻮرث‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ‪ ...‬ﻣﻦ ﺣﺎﻟﻢ ﺧﻮﺑﻪ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﺟﻮﻧﻢ رو ﻣﺪﯾﻮن اﻟﮑﺲ ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫‪۵۶٢‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻟﺒﺨﻨﺪ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻧﺜﺎر ﻧﻮه اش ﮐﺮد ‪ ...‬اﻟﮑﺲ ﻧﯿﺰ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﮐﺎري‬
‫ﻧﮑﺮدم ﭘﺪر ﺑﺰرگ ‪ ...‬ﻓﻘﻂ وﻇﯿﻔﻢ ﺑﻮد!‬
‫ﮐﺮي ﮐﻪ ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺧﻮب ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ دﻗﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪،‬‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺑﺮﻓﻮرث داﻣﺒﻠﺪور ﺷﺒﺎﻫﺖ زﯾﺎدي ﺑﺎ ﺑﺮادرش اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور‬
‫دارد و ﻧﯿﺰ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎب رادﯾﮏ اﺑﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺎه ﺧﯿﺮه دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﺷﺪ‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨﺪ دﯾﮕﺮي زد و دﺳﺘﺶ را ﺟﻠﻮ ﺑﺮد‬
‫و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ اﺑﺮﻓﻮرث داﻣﺒﻠﺪورم‪.‬‬
‫ﮐﺮي ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ دﺳﺘﺶ را ﮔﺮﻓﺖ و ﺟﻮاب داد‪ :‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﮐﺮي ﺑﺎرﯾﻤﻮر ﻫﺴﺘﻢ و از‬
‫دﯾﺪن ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻢ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﺎره ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ در ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬راﺳﺘﯽ ﻧﻮﯾﻞ! ﻣﻦ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﻪ ﺗﻮ دﯾﺸﺐ از ﻗﺪرت واﻗﻌﯿﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﮑﺮدي ‪ ..‬ﭼﺮا؟‬
‫‪۵۶٣‬‬

‫ﻧﻮﯾﻞ اﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺟﻮاب داد‪ :‬ﺧﻮدﻣﻢ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﺮا ‪ ...‬دﯾﺸﺐ ﻫﺮ ﮐﺎري ﮐﺮدم ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ‬
‫ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ اﻃﺮاﻓﻢ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﻢ ‪ ...‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﮐﺎر وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻮد!‬
‫‪" -‬ﺣﺪﺳﺖ درﺳﺘﻪ ﻧﻮﯾﻞ" ﺻﺪاي ﺳﺮد ﺟﯿﻤﺰ از ﭘﺸﺖ ﭘﺮده ي ﺗﺨﺘﺶ اﻣﺪ ‪ ...‬ﻟﺤﻈﻪ اي‬
‫ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﭘﺮده ي ﺗﺨﺖ ﮐﻨﺎر رﻓﺖ و ﺟﯿﻤﺰ روي ﺗﺨﺘﺶ ﺑﻪ اﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ :‬ﺳﻼم ﺑﭽﻪ ﻫﺎ‪.‬‬
‫اوﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ او رﻓﺖ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﺶ ﺑﻮد‪ :‬ﺳﻼم‬
‫ﺟﯿﻤﺰ‪ .‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮات ﻧﯿﻔﺘﺎد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪.‬‬
‫رون ﻧﯿﺰ ﺑﺮاي او ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻌﺪ از اﺣﻮال ﭘﺮﺳﯽ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ‪ ،‬اداﻣﻪ داد‪ :‬ﺧﺐ ﻧﻮﯾﻞ‪ ،‬ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﻦ اوﻣﺪم‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﻪ ﺟﺎدوﯾﯽ در اﻃﺮاف‪ ‬ﺧﺎﻧﻪ وﺟﻮد داره ‪ ...‬اﯾﻦ ﺟﺎدو ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺨﺘﻞ‬
‫ﺷﺪن راه ﻫﺎي ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻣﯿﺸﺪ ‪ ...‬ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﯿﺪ ﭘﺎﺗﺮوﻧﻮس ﯾﺎ از ﻃﺮﯾﻖ ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ‬
‫ﭘﯿﺎﻣﯽ ﺑﻔﺮﺳﺘﯿﺪ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﺗﻮ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﯽ ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ اﻃﺮاﻓﺖ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﯽ ‪ ...‬اﯾﻦ ﺟﺎدو‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻧﺘﻮﻧﯽ از ﻗﺪرت واﻗﻌﯿﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫‪۵۶۴‬‬

‫ﮐﺮي ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮد ﺑﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺷﻨﺎ ﺷﻮد‪ ،‬ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬اﻗﺎي ﺟﯿﻤﺰ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﭼﻄﻮر‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺗﻮ دردﺳﺮ اﻓﺘﺎدﯾﻢ؟‬
‫ﻫﺮي ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ زن ﺟﻮان ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﺮد‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ او ﻧﺸﺪ ‪...‬‬
‫ﻟﻬﺠﻪ اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ‪ ..‬ﻣﻮﻫﺎي ﻃﻼﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ و ﭼﺸﻤﺎن ﻋﺴﻠﯽ رﻧﮓ ‪ ...‬در ﻣﺠﻤﻮع دﺧﺘﺮ زﯾﺒﺎﯾﯽ‬
‫ﺑﻮد ‪...‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ اﯾﻨﺠﺎ وﻇﯿﻔﻪ ي ﺧﻮدش داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﯿﺎﯾﺪ و او را ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﺪ‪ :‬ﺟﯿﻤﺰ‪ ،‬اﯾﻦ ﻧﺎﻣﺰد‬
‫ﻣﻨﻪ ‪ ...‬ﮐﺮي ﺑﺎرﯾﻤﻮر ‪ ...‬ﮐﺮي‪ ،‬دوﺳﺖ ﻣﺎ ﺟﯿﻤﺰ ‪...‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ ﮐﺮي دﺳﺖ داد و ﮔﻔﺖ‪ :‬از اﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻢ ‪ ...‬در ﺟﻮاب ﺳﻮاﻟﺘﻮن ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﺑﮕﻢ ﮐﻪ ﻓﺎوﮐﺲ ﻣﻨﻮ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد و ﻧﺎﻣﻪ اي ﮐﻪ اﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد رو ﺑﻪ‬
‫ﻣﻦ رﺳﻮﻧﺪ ‪ ...‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺧﻮدﻣﻮ ﺳﺮﯾﻊ رﺳﻮﻧﺪم اوﻧﺠﺎ ‪ ...‬ﺧﺐ دﯾﮕﻪ ‪ ...‬اﮔﻪ ﮐﺎري ﻧﺪارﯾﻦ‪،‬‬
‫ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم ‪ ...‬ﭼﻨﺪ ﺟﺎ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮ ﺑﺰﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ رون اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﺳﭙﺲ اداﻣﻪ داد‪ :‬رون‪ ،‬دوﺳﺖ داري ﺑﺎ ﻣﻦ‬
‫ﺑﯿﺎي ﺗﺎ ﺳﺮي ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪ ي ﻧﺎﮐﺘﺮن ﺑﺰﻧﯿﻢ؟‬
‫‪۵۶۵‬‬

‫رون ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﺳﻢ ﮐﻮﭼﻪ ﻧﺎﮐﺘﺮن ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪ ‪ ...‬ﮐﻮﭼﻪ ي ﻧﺎﮐﺘﺮن ﯾﮏ ﺳﺎﻟﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻢ ﺳﻌﯽ و ﺗﻼﺷﯽ ﺑﺮاي ﭘﺎﮐﺴﺎزي اﯾﻦ‬
‫ﮐﻮﭼﻪ اﻧﺠﺎم ﻧﺪاده ﺑﻮد ‪ ...‬ﭼﻮن اﯾﻦ ﮐﻮﭼﻪ اﻫﻤﯿﺖ اﺳﺘﺮاﺗﮋي ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ...‬ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﺣﺎل ﮐﺴﯽ ﻫﻢ ﺟﺮﺋﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻪ ان ﮐﻮﭼﻪ ﻗﺪم ﺑﮕﺬارد‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺮاﻧﯽ رون ﺷﺪ‪ ،‬اداﻣﻪ داد‪ :‬ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش رون‪ ،‬ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻨﯽ ﮐﺴﯽ‬
‫ﺟﺮﺋﺖ ﻧﺪاره ﺑﻪ ﻣﺎ ﺻﺪﻣﻪ ﺑﺰﻧﻪ ‪ ...‬از اﯾﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﻮ ﺧﻮدﺗﻮ دﺳﺖ ﮐﻢ ﮔﺮﻓﺘﯽ ‪ ...‬ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﺷﻬﺮﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮐﺎراﮔﺎه وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮدت دﺳﺖ و ﭘﺎ ﮐﺮدي‪ ،‬ﮐﯽ ﺟﺮﺋﺖ‬
‫داره ﺑﻬﺖ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻪ؟‬
‫رون ﮐﻪ ﮐﻤﯽ از ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺟﯿﻤﺰ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﻮاب داد‪ :‬ﺑﺎﺷﻪ ﻣﯿﺎم ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﻢ ﺑﭙﺮﺳﻢ اوﻧﺠﺎ ﭼﮑﺎر داري؟‬
‫‪ -‬راﺳﺘﺶ ﻣﯽ ﺧﻮام ﻣﻌﺠﻮﻧﯽ درﺳﺖ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺳﺮي ﻣﻮاد اوﻟﯿﻪ رو از اوﻧﺠﺎ ﺗﻬﯿﻪ‬
‫ﮐﻨﻢ ‪ ...‬ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﮐﻮﭼﻪ ي ﻧﺎﮐﺘﺮن‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﺟﺎي دﯾﮕﻪ اي ﻧﻤﯿﺸﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻣﻮاد رو ﭘﯿﺪا ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪۵۶۶‬‬

‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﺟﯿﻤﺰ و رون‪ ،‬ﻧﻮﯾﻞ رو ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬دﯾﺸﺐ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺎﻧﺲ اوردﯾﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻪ ﮐﻤﮑﻤﻮن اوﻣﺪ ‪ ...‬دﯾﺪﯾﺪ ﭼﻘﺪر راﺣﺖ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ رو‬
‫ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد؟ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از اون ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم ﭼﯽ ﺷﺪ ‪ ...‬ﻓﻘﻂ دﯾﺪم وﻟﺪﻣﻮرت روي‬
‫زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد و ﻓﺮار ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث‪ :‬اﯾﻦ ﻃﻮر ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺟﯿﻤﺰ ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ ﻣﺒﺎرزه ﻧﮑﺮد ‪ ...‬اون ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮدش ﻓﺸﺎر اورد ‪ ...‬ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﻦ دﯾﺪم ﯾﻪ ﺟﺎدوي ﺧﯿﻠﯽ ﻗﻮي و ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﻮد ‪ ...‬ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﺟﺎدو اﯾﻦ ﻗﺪر ازش اﻧﺮژي ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪ ‪ ...‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ اون‬
‫ﭼﻄﻮر ﺑﻌﺪ از اﺟﺮاي ﺟﺎدو ﻫﻨﻮز ﺳﺮﭘﺎ ﺑﻮد ‪ ...‬ﻣﻦ ﺧﻮدم ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ اﺟﺮاي ﭼﻨﯿﻦ ﺟﺎدوي رو‬
‫ﻧﺪارم؛ ﺣﺘﯽ ﺷﮏ دارم ﮐﻪ ﻏﯿﺮ از ﺟﯿﻤﺰ ﮐﺴﯽ ﺑﺘﻮﻧﻪ اﯾﻦ ﺟﺎدو رو اﺟﺮا ﮐﻨﻪ!‬
‫‪ -‬اون واﻗﻌﺎً ﮐﯿﻪ؟ ﺟﯿﻤﺰ ﻫﻤﻪ ي ﻣﺎ را ﺧﻮب ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻪ‪.‬‬
‫ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ‪ ...‬اﻣﺎ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﻫﻢ ﺷﻤﺎﻫﺎ رو ﺧﻮب ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻪ و ﻫﻢ ﻣﻦ و‬
‫ﻫﻢ اﻟﺒﻮس رو ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ اﻻن ﻣﻬﻤﻪ‪ ،‬اﯾﻨﻪ ﮐﻪ اون در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻨﻬﺎ اﻣﯿﺪ ﻣﺎﺳﺖ و‬
‫ﻓﻘﻂ اون ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺟﻠﻮي وﻟﺪﻣﻮرت واﯾﺴﻪ‪.‬‬
‫‪۵۶٧‬‬

‫***‬
‫ﮐﻮﭼﻪ ﻧﺎﮐﺘﺮن‬
‫ﺗﻤﺎم ﻧﮕﺎه ﻫﺎي رﻫﮕﺬرﻫﺎ و ﻣﻐﺎزه دارﻫﺎ ﺑﻪ ان دو ﻣﺮد ﺑﻮد ‪ ...‬ﯾﮑﯽ از اﻧﻬﺎ ﮐﺎراﮔﺎه‬
‫وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻢ و ﺑﯿﺶ ﻫﻤﻪ او راﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ‪ ...‬روﻧﺎﻟﺪ وﯾﺰﻟﯽ‪ ،‬دوﺳﺖ ﻫﺮي‬
‫ﭘﺎﺗﺮ ﻣﻌﺮوف و اﻟﺒﺘﻪ ﮐﺎراﮔﺎه ﻗﻮي و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻦ ﮐﻤﺶ‪ ،‬ﺑﺎﺗﺠﺮﺑﻪ!‬
‫اﮔﺮ در ﺷﺮاﯾﻂ دﯾﮕﺮي ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﯿﻦ اﻻن او را ﻣﯽ ﮐﺸﺘﻨﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ‬
‫ﺷﺪ ﺟﺮﺋﺖ اﻧﺠﺎم ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎري را ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﻧﺪﻫﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺮاه او ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻘﺎﺑﺪار ‪ ...‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ درﺑﺎره ي او ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﺳﻤﺶ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﺧﺒﺮ درﮔﯿﺮي‬
‫دﯾﺸﺐ ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ﺑﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﭘﺨﺶ ﺷﺪ ‪ ...‬ﺷﮑﺴﺖ ﻟﺮد ﺳﯿﺎه از اﯾﻦ ﻣﺮد‬
‫ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﮐﻪ او ﺟﺎدوﮔﺮ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي اﺳﺖ؛ ﭘﺲ ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺎ او درﮔﯿﺮ‬
‫ﺷﻮﻧﺪ؛ اﻟﺒﺘﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ اﯾﻦ ﻣﺮد در ﻣﺒﺎرزه اش در اﺟﺘﻨﺎب از درﮔﯿﺮي ﺑﺎ او ﺑﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ او را ﻣﯽ دﯾﺪ راﻫﺶ را ﮐﺞ ﻣﯽ ﮐﺮد و از اﻧﻬﺎ دور ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪۵۶٨‬‬

‫رون ﮐﻪ ﻣﺤﺾ اﺣﺘﯿﺎط ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ اش را اﻣﺎده ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ دﯾﺪن اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎ‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ارام ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻫﯽ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﻤﻪ از ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻦ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺑﺘﺮﺳﻦ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ اون ارﺑﺎب ﺑﺪﺑﺨﺘﺸﻮن ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮي ﻣﻦ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﻪ ‪...‬‬
‫دﯾﮕﻪ واي ﺑﻪ ﺣﺎل اوﻧﺎ ‪ ...‬ﺣﯿﻒ ﮐﻪ ﻓﻌﻼً ﻧﻪ وﻗﺖ دارم و ﻧﻪ ﺣﻮﺻﻠﺸﻮ ‪ ...‬وﮔﺮﻧﻪ ﻫﻤﯿﻦ‬
‫اﻻن اﯾﻦ ﮐﻮﭼﻪ رو از اون ﮐﺜﺎﻓﺘﺎ ﭘﺎﮐﺴﺎزي ﻣﯽ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻋﻤﺪاً ﺗﻤﺎم ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺶ را ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﺗﺎ اﻓﺮاد داﺧﻞ ﮐﻮﭼﻪ ﺻﺪاي او را‬
‫ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ و ﺑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ او ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫‪ -‬اﻫﺎ ‪ ...‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ اوﻧﺠﺎ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ دردﺑﺨﻮري داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ رون‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﻣﻐﺎزه ﮐﺜﯿﻒ و ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ وﯾﺘﺮﯾﻦ ﺧﺎﮐﯽ ان ﭘﺮ از ﻣﻌﺠﻮن و‬

‫ﮔﯿﺎﻫﺎن ﺗﺮﺳﻨﺎك و ﻣﻮاد ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺑﻮد‪ ،‬اﺷﺎره ﮐﺮد ‪ ...‬ﻫﺮ دو وارد ﻣﻐﺎزه ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ را ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻓﻮراً از ﻣﻐﺎزه ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ دو ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻐﺎزه ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ او را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ؛ ﭼﻮن ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪي زﺷﺖ ﺑﻪ رون‬
‫ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪۵۶٩‬‬

‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ دو ﻣﺮد اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎ ‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ از اﯾﻨﺠﺎ ﮔﻢ ﺷﯿﻦ ﺑﺮﯾﻦ‬
‫ﺑﯿﺮون‪.‬‬
‫ان دو ﻣﺮد ﻧﮕﺎﻫﯽ از روي ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻫﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ ‪ ...‬اﯾﻦ ﻣﺮد ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ اﻧﻬﺎ ﺑﻪ‬
‫اﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد؟ ﯾﮑﯽ از اﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دوﺳﺘﺶ ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮي داﺷﺖ‪،‬‬
‫ﺧﻨﺪه اي ﺳﺮ داد و ﮔﻔﺖ‪ :‬دﯾﺪي ﭼﯽ ﮔﻔﺖ؟‬
‫اﻣﺎ ﺣﺮﻓﺶ را ﮐﺎﻣﻞ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ان دو اﺣﺴﺎس ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺪﻧﺸﺎن ﻗﻔﻞ ﺷﺪه و ﻟﺤﻈﻪ اي‬
‫ﺑﻌﺪ ﭘﺮواز ﮐﻨﺎن از ﺷﯿﺸﻪ ي ﺟﻠﻮي وﯾﺘﺮﯾﻦ ﻣﻐﺎزه ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺣﺮف ادم ﺣﺎﻟﯿﺸﻮن ﻧﻤﯿﺸﻪ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﮔﻢ ﺑﯿﺮون ﯾﻌﻨﯽ ﺑﯿﺮون ‪ ...‬ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﺷﺮوع ﮐﻨﯽ‬
‫ﭼﺮت و ﭘﺮت ﺑﮕﯽ ‪ ..‬اه ‪...‬‬
‫ﻫﺮي اﯾﻦ ﻫﺎ را ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎ ﺧﻮدش زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻐﺎزه ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺣﺴﺎب ﮐﺎر دﺳﺘﺶ اﻣﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﻤﯽ از ﭘﯿﺸﺨﻮان ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ‪...‬‬
‫اﯾﻦ ﻣﺮد ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻮد و ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺑﺎ او دﻋﻮا ﮐﺮد ‪ ...‬او اﺻﻼً ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺮد ﮐ‪‬ﯽ‬
‫ﭼﻮﺑﺶ را از ﻏﻼف ﺧﺎرج ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪۵٧٠‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم اﻗﺎ؛ ﭼﮑﺎري ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺮاﺗﻮن اﻧﺠﺎم ﺑﺪم؟‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ از ان‪ ،‬ﺟﯿﻤﺰ و رون ﮐﻪ دو ﺑﺴﺘﻪ ي ﺑﺰرگ را ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺣﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد‪،‬‬
‫از ﻣﻐﺎزه ﺑﯿﺮون اﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ﺟﯿﻤﺰ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﻐﺎزه و ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎي ﺧﺮد ﺷﺪه اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﭼﻮﺑﺶ‬
‫ﺣﺮﮐﺘﯽ داد و ﺗﻤﺎم ﺧﺮده ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎ از روي زﻣﯿﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف‬
‫وﯾﺘﺮﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ دوﺑﺎره ﻣﺜﻞ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﭘﯿﺶ ﺳﺎﻟﻢ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺧﺎرج ﺷﺪن از ﮐﻮﭼﻪ ي ﻧﺎﮐﺘﺮن‪ ،‬رون از ﺟﯿﻤﺰ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻐﺎزه‬
‫ﺑﺮادراﻧﺶ رﻓﺖ ﺗﺎ از اﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ ﺑﺮﮔﺮدد‪.‬‬
‫***‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ وارد ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ‪ ،‬داﺑﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮش اﻣﺪ ﮔﻮﯾﯽ ﺟﻠﻮﯾﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ارﺑﺎب‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم داﺑﯽ‪.‬‬
‫‪۵٧١‬‬

‫‪ -‬ارﺑﺎب ﭼﯿﺰي ﻣﯿﻞ دارﻧﺪ؟‬
‫‪ -‬ﻧﻪ داﺑﯽ ‪ ...‬ﻓﻘﻂ اﮔﻪ وﺳﺎﯾﻞ ﻣﻌﺠﻮن ﺳﺎزي ﻣﻨﻮ اﻣﺎده ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﻣﻤﻨﻮن ﻣﯿﺸﻢ ‪...‬‬
‫‪ -‬ﭼﺸﻢ ارﺑﺎب ‪ ...‬داﺑﯽ اﻻن اﯾﻦ ﮐﺎر اﻧﺠﺎم داد‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ داﺑﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ي ﺷﺨﺼﯽ اش رﻓﺖ ‪ ...‬اﯾﻦ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ‬
‫ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻨﺪ ﺟﻠﺪ از ﮐﺘﺎﺑﻬﺎي اﯾﻦ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ از دﺳﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﻮد ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ‬
‫ﻫﺎي اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺑﻮدن ان ﻣﯿﺸﺪ ‪ ...‬ﭼﻮن ﻫﯿﭻ ﻓﺮد‬
‫دﯾﮕﺮي اﯾﻦ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ را ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫اﯾﻦ دﺳﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﺟﺎدوﻫﺎي اﺧﺘﺮاﻋﯽ داﻣﺒﻠﺪور و ﻧﯿﺰ ﻧﺤﻮه ي اﺟﺮاي درﺳﺖ‬
‫ﺟﺎدوﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ و ﺳﭙﯿﺪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﯽ داﻧﺪ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﭼﻘﺪر ﺑﺰرگ‬
‫اﺳﺖ؛ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ اﯾﻦ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ را دﯾﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور واﻗﻌﺎً‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ و داﻧﺎ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ دو ﻗﺮن اﺧﯿﺮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪۵٧٢‬‬

‫از ﺑﺨﺶ ﻣﻌﺠﻮن ﺳﺎزي‪ ،‬ﮐﺘﺎب اﺳﻨﯿﭗ را ﺑﯿﺮون اورد ‪ ...‬ﻣﻌﺠﻮﻧﯽ را ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫درﺳﺖ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻃﺮز درﺳﺖ ﮐﺮدن ان در دﺳﺘﻮرﻫﺎي اﺳﻨﯿﭗ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬اﺳﻨﯿﭗ در‬
‫ﻣﻌﺠﻮن ﺳﺎزي ﺗﮏ ﺑﻮد ‪ ...‬روﺷﻬﺎي اﺑﺪاﻋﯽ او در درﺳﺖ ﮐﺮدن ﻣﻌﺠﻮن ﻫﺎ زﯾﺮﮐﺎﻧﻪ و‬
‫ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﯿﺰ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻮال داﺷﺖ ﮐﻪ از او ﺑﭙﺮﺳﺪ؛ اﻣﺎ او دﯾﮕﺮ اﯾﻨﺠﺎ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺟﻮاب ﺳﻮاﻟﻬﺎﯾﺶ را ﺑﮕﯿﺮد‪.‬‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ي ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﻮاد اوﻟﯿﻪ ي ان اﻧﺪاﺧﺖ؛ ﺳﭙﺲ ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫ﺟﺪا ﮐﺮدن ان ﻣﻮاد از ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎي روي ﻣﯿﺰ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺪﻫﻢ ‪ :‬ﭘﺎﯾﺎن ﮐﺎر‬
‫‪۵٧٣‬‬

‫ﺑﻌﺪ از دو روز‪ ،‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻌﺠﻮن را ﺑﺎ دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎي اﺳﻨﯿﭗ‪ ،‬درﺳﺖ ﮐﻨﺪ ‪...‬‬
‫ﭘﺎﺗﺮوﻧﻮﺳﯽ ﺑﺮاي ﺟﯿﻨﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ ﻣﻌﺠﻮن اﻣﺎده اﺳﺖ و اﻣﺮوز ﻋﺼﺮ ان را ﻣﯽ اورد‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﻧﯿﺰ ﭘﺎﺗﺮوﻧﺴﯽ ﺑﺮاي اﺑﺮﻓﻮرث ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ اﻣﺮوز ﻋﺼﺮ ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﯿﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﻋﺼﺮﻫﻤﺎن روز‪ -‬درﻣﺎﻧﮕﺎه‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻣﻌﺠﻮن را اورد‪ ،‬ﭘﻤﺎدي را ﮐﻪ ﺧﻮدش درﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬داﺧﻞ‬
‫ﻣﻌﺠﻮن اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻌﺪ از ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﭘﻤﺎد ﺗﻤﺎم ﻣﻌﺠﻮن را ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺪ‬
‫ﻃﻠﺴﻢ دﯾﮕﺮ را روي ان اﺟﺮا ﮐﺮد ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﭘﻤﺎد اﻣﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ده دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ اﺑﺮﻓﻮرث ﻫﻢ اﻣﺪ‪ :‬ﺟﯿﻨﯽ‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﭼﯿﺰي ﭘﯿﺪا ﮐﺮدي؟!‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ‪ ...‬اﻣﺮوز ﺑﺎ ﻣﻌﺠﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ درﺳﺖ ﮐﺮد‪ ،‬ﭘﻤﺎد ﻣﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ اﮔﻪ اﻣﺎده‬
‫ﺑﺎﺷﯽ‪ ،‬ﻣﯽ ﺧﻮام اﻣﺘﺤﺎﻧﺶ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫‪۵٧۴‬‬

‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﺷﻨﻠﺶ را دراورد و روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ آﻣﺎدم‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻨﻪ وﻗﺘﯽ ﭘﻤﺎد رو ﺑﻪ دﺳﺘﺖ ﺑﺰﻧﻢ‪ ،‬درد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ و اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﺗﺎ دو روز ﻧﺒﺎﯾﺪ اﻧﮕﺸﺘﺎي دﺳﺘﺘﻮ ﺗﮑﻮن ﺑﺪي‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ روز ﻃﻮل ﻣﯽ ﮐﺸﻪ ﺗﺎ ﻧﺘﯿﺠﺶ ﻣﻌﻠﻮم ﺑﺸﻪ؟‬
‫‪ -‬ﻧﻬﺎﯾﺘﺎً ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﻃﻮل ﻣﯽ ﮐﺸﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ‪ ...‬اﻫﺎ ‪ ...‬داﺷﺖ ﯾﺎدم ﻣﯽ رﻓﺖ ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ازت درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ‬
‫اﮔﻪ اﻣﮑﺎﻧﺶ ﻫﺴﺖ ﺗﺎ ﻣﻮﻗﻊ درﻣﺎن دﺳﺘﻢ‪ ،‬اﻣﻮزش ﭼﻨﺪ ﺗﺎ از ﺷﺎﮔﺮدام رو ﺑﺮاي ﯾﻪ ﻣﺪت‬
‫ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﺑﮕﯿﺮي‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎق ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺪاﻧﺪ ان ﺷﺎﮔﺮدﻫﺎ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬و اوﻧﻬﺎ ﮐﯿﺎ‬
‫ﻫﺴﺘﻦ؟‬
‫‪ -‬رون ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و اﻟﮑﺲ‪.‬‬
‫‪۵٧۵‬‬

‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﺳﻢ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺧﻨﺪه اي ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬اﺗﻔﺎﻗﺎً ﺧﻮدﻣﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ در اﯾﻦ‬
‫ﻣﻮرد ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﺤﺜﺸﻮ ﭘﯿﺶ ﮐﺸﯿﺪﯾﻦ ‪ ...‬ﻣﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﯽ ﻧﺪارم ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪ‬
‫اوﻧﺎ ﺑﮕﯿﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﮕﯿﺮي ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و اﯾﻨﮑﻪ ﻓﺮدا ﯾﻪ اﻣﺘﺤﺎن از اوﻧﺎ ﻣﯽ ﮔﯿﺮم ﺗﺎ‬
‫ﺑﺒﯿﻨﻢ از ﮐﺠﺎ ﺑﺎﯾﺪ اﻣﻮزﺷﻬﺎﺷﻮن رو ﺷﺮوع ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺣﺮف ﻫﺎي اﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﻗﺮار اﺳﺖ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ رون‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و‬
‫اﻟﮑﺲ اﻣﻮزش ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ ‪ ...‬اﯾﻦ ﻃﻮري اﻧﻬﺎ ﻗﻮي ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ‪ ...‬ارزو ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﮐﺎش ﺟﯿﻤﺰ زودﺗﺮ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻣﯽ اﻣﺪ ‪ ...‬اﯾﻦ ﻃﻮري ﺷﺎﯾﺪ ﻫﺮي ﻫﻨﻮز زﻧﺪه ﻣﯽ ﺑﻮد و ﺷﺎﯾﺪ‬
‫ﻫﻢ اﮐﻨﻮن ﺗﻮﺳﻂ ﺟﯿﻤﺰ اﻣﻮزش ﻣﯿﺪﯾﺪ ‪...‬‬
‫***‬
‫ﮐﺎﻓﻪ ﻫﺎﮔﺰﻫﺪ‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ ‪ ...‬ﺑﺬار ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎﺗﻮن در ﭼﻪ ﺣﺪﯾﻪ ‪ ...‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و اﻟﮑﺲ ‪ ...‬ﺷﻤﺎ دو‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﺪوﻧﻢ ﮐﻪ اﻣﻮزﺷﻬﺎﺗﻮن رو از ﮐﺠﺎ ﺷﺮوع ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫‪۵٧۶‬‬

‫اﻟﺒﺘﻪ ﻫﺮي ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از اﻧﻬﺎ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﮐﻪ ان دو ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﻨﺪ؛ وﻟﯽ او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‬

‫ﺑﺒﯿﻨﺪ ﮐﻪ اﻧﻬﺎ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ اﯾﺴﺘﺎدﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ از روزي ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﻗﺮار اﺳﺖ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﯿﻤﺰ اﻣﻮزش ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ ،‬در ﭘﻮﺳﺖ‬
‫ﺧﻮدش ﻧﻤﯽ ﮔﻨﺠﯿﺪ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻓﻮراً ﺑﻪ وﺳﻂ ﮐﺎﻓﻪ اﻣﺪ‪ .‬او ﺑﯽ ﺻﺒﺮاﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﯾﺎدﮔﯿﺮي‬
‫ﺟﺎدوﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪ وﻧﯿﺰ ﺑﻬﺮه ﻣﻨﺪ ﺷﺪن از داﻧﺶ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻟﮑﺲ‪ :‬ﻣﺎ اﻣﺎده اﯾﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﺧﻮدﺗﻮن ﻣﯽ دوﻧﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺸﻦ و ﺑﺪون رﺣﻢ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﻨﻢ؛‬
‫ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه از ﻗﺪرت واﻗﻌﯿﺘﻮن اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﺪ ‪ ...‬اﻗﺎي داﻣﺒﻠﺪور ﺷﻤﺎ ﻫﻢ داور ﺑﺎﺷﯿﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث از ﭘﺸﺖ ﭘﯿﺸﺨﻮان ﺑﻪ ﻃﺮف اﻧﻬﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ :‬ﺑﺎ ﺷﻤﺎره ﺳﻪ ﻣﺒﺎرزه رو ﺷﺮوع‬
‫ﮐﻨﯿﺪ ‪3..2..1..‬‬
‫ﺑﺎ ﺷﻤﺎره ي ﺳﻪ‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺷﺮوع ﮐﻨﻨﺪه ي ﻣﺒﺎرزه ﺷﺪ و اوﻟﯿﻦ ﺟﺎدوﯾﺶ ﮐﻪ ﻃﻠﺴﻤﯽ‬
‫ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﯿﻤﺰ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪ .‬ﭘﺸﺖ ﺳﺮ آن‪ ،‬ﻃﻠﺴﻢ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ اﻟﮑﺲ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪ‬
‫‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺗﮑﺎن ﭼﻮﺑﺶ اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮد و ﻫﺮ دو ﻃﻠﺴﻢ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﻮدﺷﺎن‬
‫‪۵٧٧‬‬

‫ﺑﺮﮔﺸﺖ داد؛ ﺳﭙﺲ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ اﻧﻬﺎ دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﮐﻨﻨﺪ؛ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ زﯾﺎد ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر‬
‫ﻗﺮار ﻧﮕﯿﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﯿﺎه ان دو را وادار ﺑﻪ دﻓﺎع ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻮج ﻧﺴﺒﺘﺎً ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي از ﺟﺎدوي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف او‬
‫ﻣﯽ اﻣﺪ‪ ،‬اﯾﻦ ﺟﺎدو را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯿﺸﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﯾﮏ ﺟﺎدوي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺻﺪا و‬
‫ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺳﺮﯾﻌﺎً ﺳﭙﺮي ﺟﻠﻮي ﺧﻮدش ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺟﺎدوي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ و ﻫﻢ ﻃﻠﺴﻢ‬
‫اﻟﮑﺲ را از ﺑﯿﻦ ﺑﺮد ‪ ...‬ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺖ ‪ ...‬اﺻﻼً ﻓﮑﺮش را ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ در ﺟﺎدوي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﻨﺪ ‪ ...‬ﺑﺎ دﯾﺪن ﺻﺤﻨﻪ روﺑﺮوﯾﺶ ﺣﺎﻻ‬
‫دﯾﮕﺮ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ او ﻫﻢ ﺧﻮدي ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪.‬‬
‫اﻟﮑﺲ ﯾﮑﯽ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺟﯿﻤﺰ را ﺑﻪ اراﻣﯽ و ﺑﺪون ﺳﺮ و ﺻﺪا ﺑﻪ ﻃﺮف او‬
‫ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد ‪ ...‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻧﯿﺰ ﺧﻮدش را ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﮐﺮد اﻣﺎ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﮐﺎري اﻧﺠﺎم‬
‫دﻫﺪ‪ ،‬ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﺧﺸﮏ ﺷﺪ و ﺟﻮﺑﺪﺳﺘﯽ از دﺳﺘﺶ ﺧﺎرج ﺷﺪ ‪ ...‬ﺻﻨﺪﻟﯽ اي ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ او ﺑﺮﺳﺪ در ﻫﻮا ﭘﻮدر ﺷﺪ‪ .‬اﻟﮑﺲ ﻫﻢ ﺑﺎ دﺳﺖ و‬
‫ﭘﺎﯾﯽ ﺑﺴﺘﻪ روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫‪۵٧٨‬‬

‫‪ -‬ﻣﺒﺎرزه ﺗﻤﻮﻣﻪ‬
‫اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﺑﻪ ﻗﺪري ﺳﺮﯾﻊ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ رون ﻓﻘﻂ ﻣﺎت و ﻣﺒﻬﻮت ﻧﻈﺎره ﮔﺮ ﺷﮑﺴﺖ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‬
‫و اﻟﮑﺲ ﺷﺪ ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﺟﺎدوﯾﺶ را از روي اﻟﮑﺲ ﺑﺮداﺷﺖ؛ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‬
‫ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﺑﻮد‪ ،‬رﻓﺖ‪ .‬اﺑﺘﺪا او را دوﺑﺎره ﻣﺮﺋﯽ و ﺳﭙﺲ ازاد ﮐﺮد ‪ ...‬اﺑﺮﻓﻮرث اﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ‬
‫اﻣﻮزش داده ﺑﻮد؛ ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ از ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ :‬ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﺑﮕﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ؛ وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﺟﺎي ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ دارﯾﻦ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮﯾﻦ ﮐﻨﺎر‬
‫ﮐﻪ ﻧﻮﺑﺖ روﻧﻪ ‪ ...‬رون ﺑﯿﺎ اﯾﻨﺠﺎ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و اﻟﮑﺲ ﺑﻪ ﻃﺮف اﺑﺮﻓﻮرث رﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﻈﺎره ﮔﺮ دوﺋﻞ رون ﺑﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪...‬‬
‫رون ﺑﺎ اﺳﺘﺮس و ﻣﮑﺚ ﺑﻪ وﺳﻂ رﻓﺖ و ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺟﯿﻤﺰ اﯾﺴﺘﺎد‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺿﻄﺮاب رون ﺷﺪ‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش رون! اﯾﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ‬
‫دوﺋﻞ دوﺳﺘﺎﻧﺲ!‬
‫***‬
‫روزﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺳﭙﺮي ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﮐﻨﻮن ﯾﮏ ﻣﺎه از اﻣﻮزﺷﻬﺎي ﺟﯿﻤﺰ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ‪.‬‬
‫‪۵٧٩‬‬

‫رون‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و اﻟﮑﺲ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺗﺎ اﻣﻮزش ﻫﺎي اﻣﺮوز را ﺷﺮوع ﮐﻨﺪ‬
‫‪ ...‬ﻧﻮﯾﻞ و اﻟﻔﺮد ﻫﻢ اﻣﺮوز ﺑﻪ اﻧﻬﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﺎوﮐﺲ در اﺗﺶ ﺑﺰرﮔﯽ وﺳﻂ ﮐﺎﻓﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ‪ ...‬اﺑﺮﻓﻮرث از ﭼﺸﻤﺎن‬
‫ﭘﺮﻧﺪه ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ اﺗﻔﺎق ﺧﻮﺑﯽ ﻧﯿﻔﺘﺎده اﺳﺖ‪ .‬ﻗﻘﻨﻮس ﺳﺮاﺳﯿﻤﻪ روي ﺷﺎﻧﻪ ي اﺑﺮﻓﻮث‬
‫ﻧﺸﺴﺖ و ﺻﺤﻨﻪ اي را ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ در ﻣﺤﺎﺻﺮه ي وﻟﺪﻣﻮرت و اﻓﺮادش در دره ﮔﻮدرﯾﮏ‬
‫ﺑﻮد را ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬
‫ﺑﻘﯿﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث و ﻓﺎوﮐﺲ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ...‬ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﺻﻮرت اﺑﺮﻓﻮرث ﻧﺸﺎن‬
‫ﻣﯽ داد ﮐﻪ ﻓﺎوﮐﺲ ﺧﺒﺮ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﯿﺎورده اﺳﺖ ‪ ..‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ اﺑﺮﻓﻮرث زﯾﺮ ﻟﺐ ﭼﯿﺰي‬
‫ﺷﺒﯿﻪ ﻟﻌﻨﺖ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد و ﻓﻮرا ﮐﺎﻏﺬ و ﻗﻠﻤﯽ را ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺮد و ﺟﻤﻠﻪ ي ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ را‬
‫ﻧﻮﺷﺖ‪.‬‬
‫اﻟﮑﺲ‪ :‬ﭼﯿﺰي ﺷﺪه ﭘﺪرﺑﺰرگ؟‬
‫اﻣﺎ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﺪاد و ﻧﺎﻣﻪ را ﺑﻪ ﻓﺎوﮐﺲ داد و ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‪ :‬اﯾﻨﻮ ﺑﻪ رﯾﻤﻮس ﺑﺪه و‬
‫ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺮﮔﺮد اﯾﻨﺠﺎ!‬
‫‪۵٨٠‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﭘﺎﺗﺮوﻧﻮﺳﯽ ﺑﺮاي ﺟﯿﻨﯽ و ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ در درﻣﺎﻧﮕﺎه اﻣﺎده ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از‬
‫ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﮐﺎرش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﻘﯿﻪ ﭼﺮﺧﯿﺪ ‪ ...‬در ﻧﮕﺎه ﺗﻤﺎم اﻧﻬﺎ ﯾﮏ ﺳﻮال ﺑﻮد‪ :‬ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ‬
‫اﻓﺘﺎده؟‬
‫‪ -‬وﻟﺪﻣﻮرت و اﻓﺮادش ﺟﯿﻤﺰ رو ﻣﺤﺎﺻﺮه ﮐﺮدن‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف رﻧﮓ از رﺧﺴﺎر ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و رون ﭘﺮﯾﺪ ‪ ...‬رون ﺗﺎزه ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ‬
‫را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ دوﺳﺖ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﺪ؛ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ داﺷﺖ او را ﻫﻢ از دﺳﺖ ﻣﯽ داد‪ .‬ﺑﺎ‬
‫ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺟﻠﻮ رﻓﺖ و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬اون ﮐﺠﺎس؟ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﯾﻢ ﮐﻤﮑﺶ‪.‬‬
‫‪ -‬اروم ﺑﺎش رون‪ ،‬ﻣﺎ ﻣﯿﺮﯾﻢ ﮐﻤﮑﺶ ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﻓﺎﮐﺲ ﺑﯿﺎد و ﻣﺎ رو ﺑﺒﺮه‬
‫اوﻧﺠﺎ‪.‬‬
‫اﻟﮑﺲ ﮐﻪ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﺧﻮدش را ﺣﻔﻆ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﭘﺪر ﺑﺰرگ! ﺗﻌﺪاد اوﻧﺎ ﭼﻨﺪ‬
‫ﻧﻔﺮه؟‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻧﻬﺎ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺗﻌﺪادﺷﺎن ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺮاي دﻗﺎﯾﻘﯽ اﻧﻬﺎ را‬
‫ﻣﻌﻄﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﺑﺮﺳﻨﺪ‪ .‬اﻣﺮوز ﻫﻢ ﻧﻮﯾﻞ و ﻫﻢ اﻟﻔﺮد اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ‪15‬‬
‫‪۵٨١‬‬

‫ﻧﻔﺮي ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ...‬ﻧﻮﯾﻞ‪ ،‬وﻗﺘﯽ رﺳﯿﺪﯾﻢ اوﻧﺠﺎ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ از ﻗﺪرت ﻃﺒﯿﻌﺘﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯽ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ‬
‫اﻣﯿﺪوارم وﻟﺪﻣﻮرت دوﺑﺎره اون ﺟﺎدو را اﺟﺮا ﻧﮑﺮده ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ‪ ...‬ﻣﺎ‬
‫ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻤﯽ ﻣﻌﻄﻠﺸﻮن ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﮐﻤﮏ ﺑﺮﺳﻪ ‪ ...‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﯾﺪ؟‬
‫ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ي ﻓﻬﻤﯿﺪن ﺳﺮي ﺗﮑﺎن دادﻧﺪ ‪ ....‬ﻓﺎوﮐﺲ دوﺑﺎره ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ و ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً روي‬
‫ﺷﺎﻧﻪ ي اﺑﺮﻓﻮرث ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢ ﻓﻮراً ﺑﻪ ﻃﺮف او رﻓﺘﻨﺪ و ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﯾﮏ ﻗﺴﻤﺖ از‬
‫رداي اﺑﺮﻓﻮرث را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ او ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﻫﺮي ﻓﻘﻂ داﺷﺖ از ﺧﻮدش دﻓﺎع ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬از ﺑﻌﻀﯽ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎ ﺟﺎ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽ داد ‪ ...‬در‬
‫اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ راه ﻓﺮاري ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻃﻠﺴﻢ ﺿﺪ اﭘﺎرات‪ ،‬ﺑﺎ‬
‫اﻓﺮادش او را دوره ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ واﺟﺎزه ﺗﺤﺮك زﯾﺎدي را ﺑﻪ او ﻧﻤﯽ دادﻧﺪ ‪ ...‬اﻧﺮژي‬
‫زﯾﺎدي را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد ‪ ...‬ﺳﭙﺮﻫﺎي دﻓﺎﻋﯿﺶ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺿﻌﯿﻔﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ‪ ...‬دﯾﺮ‬
‫ﯾﺎ زود‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي وﻟﺪﻣﻮرت دﯾﻮاره ﻫﺎي دﻓﺎﻋﯿﺶ را از ﺑﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬‬
‫‪۵٨٢‬‬

‫ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل اﺧﯿﺮ‪ ،‬ﺗﺮس وﺟﻮدش را ﭘ‪‬ﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﺗﺮس از‬
‫ﻣﺮگ ﻧﺒﻮد؛ ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺮس از اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺗﻼش و ﺳﺨﺘﯽ و ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺟﺎدوﻫﺎي‬
‫ﭘﯿﭽﯿﺪه و دﺷﻮار ﺑﯽ ﻓﺎﯾﺪه ﺑﺎﺷﺪ ‪ ...‬اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﺗﺮس او ﺑﻮد ‪ ...‬ﻧﻔﺮت در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ در زﯾﺮ‬
‫ﻧﻘﺎﺑﺶ ﻣﯽ درﺧﺸﯿﺪ ‪ ...‬وﻟﺪﻣﻮرت و اﻓﺮادش در ﺣﺎﻟﯽ ﺑﻪ او ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻋﺮق ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﺸﺎر زﯾﺎدي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدش اورده ﺑﻮد‪ ،‬از ﺻﻮرﺗﺶ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ‬
‫اﻣﺪ ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺒﺎرزه ي ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ اي ﺗﺎم ‪ 15 ...‬ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ‪...‬ﮔﺮﭼﻪ ﺗﻮ‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ اﯾﻦ ﻃﻮري ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﻨﯽ و دﺷﻤﻨﺎت رو از ﺳﺮ راﻫﺖ ﺑﺮﻣﯽ داري ‪ ...‬اوه ‪...‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﯾﺎدم ﻧﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور رو ﻫﻢ اﯾﻦ ﻃﻮري از ﺳﺮ راﻫﺖ ﺑﺮداﺷﺘﯽ‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﻪ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﭘﯿﺶ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺟﯿﻤﺰ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ‬
‫ﺷﺪ و ﭘﺎﺳﺦ داد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻔﻪ ﺷﻮ ﻋﻮﺿﯽ! ﭼﻄﻮر ﺟﺮﺋﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ اﯾﻦ ﻃﻮري ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯽ؟‬
‫‪۵٨٣‬‬

‫ﻫﺮي ﮐﻪ از ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ وﻟﺪﻣﻮرت ﺧﺸﻨﻮد ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬در اداﻣﻪ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻃﻠﺴﻤﻬﺎ را‬
‫ﻣﻨﺤﺮف ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺘﻪ ﺗﺎم ‪ ...‬ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺟﻬﺎن‬
‫ﻫﺴﺘﯽ ‪ ...‬وﻟﯽ ﻧﯿﺴﺘﯽ ‪ ...‬اﮔﻪ ﺑﻮدي اﯾﻦ ﻃﻮري ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﺒﺎرزه ﻧﻤﯽ ﮐﺮدي و ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﻣﺮد‬
‫ﺑﺎ ﻫﻢ دوﺋﻞ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ‪ ...‬در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺮﺳﻮﯾﯽ ﺗﺎم ‪ ...‬ﯾﻪ ادم ﺑﺰدل‪.‬‬
‫ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎ رﺳﯿﺪ ‪ ..‬ﺣﺮﻓﻬﺎي ﺟﯿﻤﺰ ازار دﻫﻨﺪه ﺑﻮد ‪ ..‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﮐﻪ او ﺣﻘﯿﻘﺖ را ﻣﯽ ﮔﻔﺖ؛ اﻣﺎ ﻓﻘﻂ در ﻣﻮرد داﻣﺒﻠﺪور درﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ‪ ...‬او ﻫﯿﭻ‬
‫وﻗﺖ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮ ان ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ‪ .‬داﻣﺒﻠﺪور ﻗﺪرت ﺟﺎدوﯾﯽ ﺧﺎرق اﻟﻌﺎده اي‬
‫داﺷﺖ ‪ ...‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻗﻠﺒﺎً راﺿﯽ ﺑﻪ ﻣﺮگ او ﻧﺒﻮد و ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ او روﺑﺮو‬
‫ﻧﺸﻮد ‪ ...‬اﻣﺎ داﻣﺒﻠﺪور ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ او ﮐﻮﺗﺎه ﺑﯿﺎﯾﺪ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي او را‬
‫ﺧﺮاب ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻘﺸﻪ اي ﺣﺴﺎب ﺷﺪه داﻣﺒﻠﺪور را از‬
‫ﺳﺮ راﻫﺶ ﺑﺮدارد‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻧﯿﺰ ﻗﺪرت زﯾﺎدي داﺷﺖ؛ اﻣﺎ او ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ رﯾﺴﮏ ﮐﻨﺪ ‪ ...‬ﻣﺤﻔﻞ در ﭼﻨﺪ‬
‫وﻗﺖ اﺧﯿﺮ از ﻟﺤﺎظ ﻗﺪرت ﺑﺮ او و اﻓﺮادش ﺑﺮﺗﺮي ﻧﺴﺒﺘﺎً ﻣﺤﺴﻮﺳﯽ داﺷﺘﻨﺪ ‪ ...‬اﺑﺮﻓﻮرث و‬
‫ﻧﻮه اش‪ ،‬ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ و ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻔﻪ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻣﺤﻔﻞ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪۵٨۴‬‬

‫ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻧﻬﺎ را ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ از ﺳﺮ راه ﺑﺮدارد ‪ ...‬ﭼﻮن اﮔﺮ اﯾﻦ وﺿﻊ اداﻣﻪ‬
‫ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﺶ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﻣﯽ اﻓﺘﺎد ‪ ....‬ﻧﻘﺸﻪ اوﻟﺶ ﺑﺮاي ﮐﺸﺘﻦ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ ﺑﺎ‬
‫ﺷﮑﺴﺖ روﺑﺮو ﺷﺪ ‪ ...‬ان روز ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد او را در وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺸﺘﻪ اﺳﺖ‪،‬‬
‫ﺳﺎﻟﻢ ﺗﺮ و ﻫﻮﺷﯿﺎرﺗﺮ از ﻗﺒﻞ در ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ‪ ...‬ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ اﻧﺘﻈﺎر او را ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫‪ ...‬در ان ﻣﺒﺎرزه ﺳﻨﮕﯿﻦ‪ ،‬اﯾﻦ ﺑﺎر ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻮد ﮐﻪ او را در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﺠﺮوح ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻓﺮاري‬
‫داد ‪ ...‬ﯾﮏ ﺷﮑﺴﺖ ﺗﻠﺦ ‪ ...‬ﺷﮑﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻬﺎ ازارش داد ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﺷﮑﺴﺖ‬
‫ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻃﻮر ﺷﺪه ﺟﯿﻤﺰ را ﺑﮑﺸﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ ﺑﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ و ﻧﻘﺸﻪ ‪ ...‬ﻣﺎه ﻫﺎ ﻃﻮل‬
‫ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ردي از او ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ و ﻧﯿﺰ ﺧﻮدش اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ اﻧﺠﺎم داد ‪...‬‬
‫اﮐﻨﻮن او در ﭼﻨﮕﺶ ﺑﻮد ‪ ...‬ﭘﻮزﺧﻨﺪي روي ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬دﯾﮕﻪ ﮐﺎرت ﺗﻤﻮﻣﻪ ﺟﯿﻤﺰ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﻃﻠﺴﻢ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي ﺳﭙﺮ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺟﯿﻤﺰ را درﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ و ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ي او اﺻﺎﺑﺖ ﮐﺮد‬
‫و او را ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﻣﯿﺨﮑﻮب ﮐﺮد و اﻣﮑﺎن ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ را از ﺟﯿﻤﺰ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫‪۵٨۵‬‬

‫ﻫﺮي در ﺗﻼش ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮدش را ازاد ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻌﺪي ﯾﮑﯽ از ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ او را‬
‫ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﮐﺮد‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮐﻪ راﺿﯽ از ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮐﺎرش ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ وﻗﺎر واراﻣﯽ ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ‬
‫‪ ...‬ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ اش را ﻣﺤﺾ اﺣﺘﯿﺎط ﺑﺎﻻ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد ‪...‬ﺣﺎﻻ ﻧﻮﺑﺖ او ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ را‬
‫ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﭻ ‪ ....‬ﻧﭻ ‪ ....‬ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﺗﻮ ﻫﻨﻮز ﺧﯿﻠﯽ ﺑﭽﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺨﻮاي ﺑﺎ ﻣﻦ دوﺋﻞ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰي ﺑﺮاي از دﺳﺖ دادن ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي اي ﮐﻪ ﺑﺮاي اﯾﻦ‬
‫ﺷﺮاﯾﻂ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺳﺮدي ﺻﺪاي وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﻪ ﻫﻤﮕﺎن را ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﯽ ﮐﺮد‪،‬‬
‫ﺟﻮاب داد‪ :‬ﺧﺐ ﺑﻠﻪ ‪ ...‬ﻫﻤﻪ دﯾﺪن ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﺒﺎرزه ي ﺗﮏ ﺑﻪ ﺗﮏ و ﻋﺎدﻻﻧﻪ اي داﺷﺘﯿﻢ ‪...‬‬
‫ﺗﺎم ‪...‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت در ﺟﻮاﺑﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪ دﯾﮕﺮي زد؛ ﺳﭙﺲ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺟﯿﻤﺰ ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ ﻧﻘﺎﺑﺶ را ﺑﺮدارد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺬار ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﮐﯽ ﭘﺸﺖ اﯾﻦ ﻧﻘﺎب ﺧﻮدﺷﻮ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده‪.‬‬
‫‪۵٨۶‬‬

‫ﻫﺮي ﺑﺎ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﻪ ﺗﻼش وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺮاي ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻧﻘﺎﺑﺶ ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖ روﺑﺮو ﻣﯽ ﺷﻮد‪،‬‬
‫ﺧﻨﺪه ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﻧﻘﺎب را ﺑﺮدارد؛ وﻟﯽ ﻫﺮ ﮐﺎري ﮐﺮد ﻧﻘﺎب از روي ﺻﻮرت ﺟﯿﻤﺰ‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺸﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﭻ ‪ ...‬ﻧﭻ ‪...‬ﺗﻮ ﻫﻨﻮز ﺧﯿﻠﯽ ﺑﭽﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺨﻮاي ﻧﻘﺎب ﻣﻨﻮ ﺑﺮداري‪.‬‬
‫اﻣﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﻮد‪ ،‬ﭘﻮزﺧﻨﺪ دﯾﮕﺮي زد و ﭼﻮﺑﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف‬
‫ﺻﻮرت ﺟﯿﻤﺰ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺬار ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺎرم ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎزم اﯾﻦ ﺣﺮف‬
‫رو ﻣﯽ زﻧﯽ ﯾﺎ ﻧﻪ؟‬
‫ﺳﭙﺲ ﻃﻠﺴﻤﯽ ﻗﻮي را اﺟﺮا ﮐﺮد؛ اﻣﺎ در ﮐﻤﺎل ﺗﻌﺠﺐ‪ ،‬ﻃﻠﺴﻤﺶ ﺑﻌﺪ از ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﻧﻘﺎب‬
‫ﻣﺤﻮ ﺷﺪ ‪ ...‬ﺟﺎدوﯾﯽ دﯾﮕﺮ را ﻧﯿﺰ اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎز ﻫﻢ اﺛﺮ ﻧﮑﺮد؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ از ﺟﺎدوي‬
‫ﺳﯿﺎه ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ درد زﯾﺎدي ﺑﻮد اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ وﻟﺪﻣﻮرت از اﯾﻦ ﺟﺎدو اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮدش را ﺑﺮاي اﯾﻦ درد‬
‫اﻣﺎده ﮐﺮد و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﻓﺮﯾﺎد ﻧﺰﻧﺪ ‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺑﺮﺧﻮرد ﻃﻠﺴﻢ ﺑﺎ ﻧﻘﺎﺑﺶ‪ ،‬درد ﺷﺪﯾﺪي‬
‫‪۵٨٧‬‬

‫ﺻﻮرﺗﺶ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ ‪ ...‬ﮔﻮﯾﯽ ﺳﺮش را ﻣﯿﺎن دو دﯾﻮار ﺳﻨﮕﯽ ﻗﺮار داده ﺑﻮدﻧﺪ ‪...‬‬
‫دﻧﺪاﻧﻬﺎﯾﺶ را ﻣﺤﮑﻢ روي ﻫﻢ ﻓﺸﺎر داد ﺗﺎ ﺻﺪاﯾﯽ از دﻫﺎﻧﺶ ﺧﺎرج ﻧﺸﻮد‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت دﯾﮕﺮ واﻗﻌﺎً ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ‪ ...‬اﯾﻦ ﺟﺎدوﯾﺶ ﻫﻢ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺪس ﻣﯽ‬
‫زد ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺮاي ﻧﻘﺎﺑﺶ از ﺟﺎدوي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده اﺳﺖ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﺟﺎدوﻫﺎي‬
‫دﯾﮕﺮي را ﻧﯿﺰ ﺑﻠﺪ ﺑﻮد؛ اﻣﺎ اﯾﻦ ﺟﺎدوﻫﺎ ﺻﻮرت ﻃﺮف را ﻫﻢ ازﺑﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ و او اﺻﻼً‬
‫ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﺎدوﻫﺎ را ﺑﮑﺎر ﺑﺒﺮد ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮ ﻃﻮر ﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﻮﯾﺖ او را ﻣﯽ‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪ ‪ ...‬اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﻏﯿﺮ از ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻮد‪ ،‬اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬اﯾﻦ ﻣﺮد واﻗﻌﺎٌ ﺟﺎدوﮔﺮ‬
‫ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻮد ‪ ...‬ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻮﯾﺖ او را ﺑﻔﻬﻤﺪ‪ ،‬او را ﺑﮑﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﻣﺮگ ﺧﻮدش را ﻗﻄﻌﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ‪ ،‬ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ ﺗﻮان‬
‫دارد‪ ،‬ﺑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت زﺧﻢ زﺑﺎن ﺑﺰﻧﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎم ‪ ...‬ﺗﻮ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺰرﮔﯽ ﻧﺒﻮدي ‪ ...‬ﺣﺘﯽ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻦ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻧﺪارم ازم‬
‫ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯽ ‪ ...‬ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ از اﻟﺒﻮس ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪي‪.‬‬
‫‪۵٨٨‬‬

‫اﯾﻦ ﺣﺮف‪ ،‬دﯾﮕﺮ ﺧﺸﻢ وﻟﺪﻣﻮرت را ﺑﻪ اوج رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﺸﻢ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪ :‬ﻧﺒﺎﯾﺪ اﯾﻨﻄﻮري‬
‫ﺣﺮف ﻣﯽ زدي!‬
‫ﭼﻮﺑﺶ را ﺷﻼق وار ﺗﮑﺎن داد و ﻃﻨﺎﺑﻬﺎي اﺗﺸﯿﻨﯽ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺮد و اﻧﻬﺎ را ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ دور‬
‫ﭘﺎﻫﺎي ﺟﯿﻤﺰ ﭘﯿﭽﺎﻧﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﺑﻮي ﺳﻮﺧﺘﮕﯽ ﻟﺒﺎس و ﮔﻮﺷﺖ در اﺛﺮ وزﯾﺪن ﺑﺎد ﺑﻪ‬
‫ﻣﺸﺎم ﻫﻤﻪ رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻧﯿﺰ ﻓﺮﯾﺎدي از درد ﮐﺸﯿﺪ؛ وﻟﯽ ﻓﻮراً ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪ‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻃﻨﺎﺑﻬﺎي اﺗﺸﯿﻦ را از ﺑﯿﻦ ﺑﺮد و ﻓﻮراً او را زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻗﺮار داد ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﻣﺎﻫﯽ اي ﮐﻪ از اب ﺑﯿﺮون اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اﻃﺮاف ﺗﮑﺎن ﻣﯽ ﺧﻮرد؛ وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﺻﺪاﯾﯽ از‬
‫او در ﻧﻤﯽ اﻣﺪ‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻃﻠﺴﻢ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ زﯾﺎد درد ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ...‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫ﻧﮕﻬﺶ دارم!‬
‫دوﺑﺎره او را زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻗﺮار داد‪.‬‬
‫‪۵٨٩‬‬

‫ﻫﺮي ﺑﺮاي ﭼﯿﺰي ﺣﺪود ‪ 10‬ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ؛ اﻣﺎ ﻧﻬﺎﯾﺘﺎً درد ﺑﺴﯿﺎر ﺷﺪﯾﺪ ﻗﻔﻞ‬
‫دﻫﺎن او را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﻧﻌﺮه ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ اﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت راﺿﯽ و ﺧﻮﺷﺤﺎل از اﯾﻦ ﻓﺮﯾﺎد‪ ،‬ﺗﺎ ‪ 20‬ﺛﺎﻧﯿﻪ ي دﯾﮕﺮ ﻃﻠﺴﻢ ﺷﮑﻨﺠﻪ را از‬
‫روي ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ از ﺷﺪت درد ﻣﭽﺎﻟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اداﻣﻪ داد ‪ ...‬در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺮق ﺷﺮارت‬
‫و رﺿﺎﯾﺖ دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ‪ ...‬ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ درد داﺷﺖ ‪ ...‬اره ‪ ...‬ﭘﺲ ﺑﺬار دوﺑﺎره اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻨﯿﻢ ‪ ...‬ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻔﻬﻤﯽ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻪ ﺟﻮري ﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯽ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﮐﺮوﺷﯿﻮ ‪...‬‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﺗﺎزه از ﺷﺪت دردش ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬دوﺑﺎره ﻓﺮﯾﺎدش ﺑﻪ اﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ‪ ...‬اﯾﻦ‬
‫ﻧﻬﺎﯾﺖ درد ﺑﻮد از ﺷﺪت درد ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮي ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ‬
‫ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‪ ،‬ﻣﺮگ و ﺧﻼص ﺷﺪن از اﯾﻦ درد ﺑﻮد؛ وﻟﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﻧﻤﯽ‬
‫اﻓﺘﺪ ‪ ...‬وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ او را ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎدﮔﯽ ﺑﮑﺸﺪ ‪ ...‬دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ‬
‫داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﻣﺪت اﺳﺖ ﮐﻪ زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻗﺮار دارد ‪ ...‬درد ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش و ذﻫﻨﺶ را در‬
‫ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺣﺎﻻ ﻧﯿﺰ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻓﺮﯾﺎد‪ ،‬ﺧﻮن ﻧﯿﺰ از دﻫﺎﻧﺶ ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ از‬
‫‪۵٩٠‬‬

‫ﺷﺪت درد ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪ؛ اﻣﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ او را راﺣﺖ ﺑﮕﺬارد و ﺳﺮﮔﺮﻣﯿﺶ‬
‫ﺑﻪ اﯾﻦ زودي ﺗﻤﺎم ﺷﻮد ‪ ...‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﻣﯽ زد‪ ،‬او را ﺑﻪ ﻫﻮش اورد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاي دﯾﮕﻪ ﺷﮑﻨﺠﺖ ﻧﮑﻨﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻟﺘﻤﺎس ﮐﻦ ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻓﯿﻪ از ﻣﻦ ﺧﻮاﻫﺶ‬

‫ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺧﻮن ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه در دﻫﺎﻧﺶ را ﺗﻒ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻧﻔﺮت ﺟﻮاب وﻟﺪﻣﻮرت را داد‪ :‬ﻫﯿﭻ‬
‫وﻗﺖ اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ رو از ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺸﻨﻮي‪.‬‬
‫وﻟﺪﻧﻤﻮرت ﺑﺎ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺷﺎﻧﻪ اش را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ ‪ ...‬ﻫﺮ ﻃﻮر راﺣﺘﯽ ‪...‬‬
‫ﮐﺮوﺷﯿﻮ ‪...‬‬
‫ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ دوﺑﺎره ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪ اﻣﺎ وﻟﺪﻣﻮرت دوﺑﺎره او را ﺑﻪ ﻫﻮش اورد و ﻃﻠﺴﻤﯽ‬
‫روﯾﺶ اﺟﺮا ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﯿﻬﻮش ﻧﺸﻮد و ﺑﺎر دﯾﮕﺮ او را زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻗﺮار داد ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ‬
‫دﯾﮕﺮ ﻧﺎي ﻓﺮﯾﺎد زدن ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺖ و ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺷﺪت ﺗﮑﺎن ﻣﯽ ﺧﻮرد ‪ ...‬ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎي ﺿﻌﯿﻔﺶ‬
‫در ﺧﻨﺪه ﻫﺎي وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ ي ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﮔﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ‪ ،‬وﻟﺪﻣﻮرت ﭼﻮﺑﺶ را ﭘﺎﯾﯿﻦ اورد ‪ ...‬اﺣﺴﺎس ﺧﺸﻨﻮدي ﻣﯽ ﮐﺮد‪:‬‬
‫‪۵٩١‬‬

‫‪ -‬اﻫﺎ ‪ ...‬داﺷﺖ ﯾﺎدم ﻣﯽ رﻓﺖ ‪ ...‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﮔﻔﺘﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﯾﻪ دوﺋﻞ اﻧﺠﺎم ﺑﺪﯾﻢ ‪ ...‬درﺳﺖ‬
‫ﺷﻨﯿﺪم ؟ ‪ ...‬اﻧﺘﯿﻨﯿﻮ ﭼﻮﺑﺶ رو ﺑﻬﺶ ﭘﺲ ﺑﺪه ‪..‬‬
‫اﯾﻦ ﺣﺮف روزﻧﻪ اي اﻣﯿﺪ در ﻫﺮي ﺑﻪ وﺟﻮد اورد ‪ ...‬او ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ‬
‫ﻣﺮﻟﯿﻦ را از دﺳﺖ وﻟﺪﻣﻮرت دور ﻧﮕﻪ دارد ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻮب را ﺑﻪ ﻣﮑﺎن اﺻﻠﯽ ﺧﻮدش ﺑﺮ‬
‫ﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ ‪ ...‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺟﺎدوي ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺒﻮد ‪ ...‬اﯾﻦ ﯾﮑﯽ از ﻣﺰاﯾﺎي‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮد ﻣﺮﻟﯿﻦ روي ان ﻗﺮار داده ﺑﻮد ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻮب را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽ‬
‫ﮔﺮﻓﺖ و از ان ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﯾﻪ ﺟﺎي اﺻﻠﯽ ﺧﻮدش ﺑﺮﮔﺮدد ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻮب را ﻟﻤﺲ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ وﻟﺪﻣﻮرت اﺻﻼً ﺑﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ...‬ﺻﺪاي ﺗﻠﻖ ﺗﻠﻖ‬
‫ﭼﻮب روي زﻣﯿﻦ و ﺻﺪاي ﻧﻔﺮت اﻧﮕﯿﺰ وﻟﺪﻣﻮرت ذﻫﻨﺶ را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﮐﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﻣﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ دوﺋﻞ ﮐﻨﯿﻢ؟ اﻻن ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻼش ﮐﺮد‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد‪ .‬درد ﺳﺮﺗﺎ ﺳﺮ ﺑﺪﻧﺶ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪...‬‬
‫ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ان ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﺪ و ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد؛ اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‪ .‬زﺧﻢ ﻋﻤﯿﻖ ﭘﺎﯾﺶ ﻣﺎﻧﻊ‬
‫ﺗﻼش او ﺑﻮد ‪ ...‬ﭼﻬﺎر دﺳﺖ و ﭘﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺑﻪ ﻗﺪري ﺿﻌﯿﻒ‬
‫‪۵٩٢‬‬

‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻮب را ﻓﺮا ﺑﺨﻮاﻧﺪ؛ ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮي ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻮا‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ ان ﻃﺮف ﺗﺮ ﻣﺤﮑﻢ روي زﻣﯿﻦ ﮐﻮﺑﯿﺪه ﺷﺪ ﺻﺪاي ﻓﺮﯾﺎدش در ﺻﺪاي‬
‫ﺷﮑﺴﺘﻦ اﺳﺘﺨﻮان ﯾﮑﯽ از ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ي ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ دوﺑﺎره ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و اﯾﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﮐﻪ از اﯾﻦ ﮐﺎر ارﺑﺎﺑﺸﺎن‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺮد ﻧﻘﺎب ﭘﻮش ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬راﺿﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬اوه! ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﺖ رو ﺑﺮداﺷﺘﯽ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﺑﺮش دار ‪ ...‬ﺑﺮش دار ﺗﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﯾﻪ‬
‫دوﺋﻞ زﯾﺒﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻫﺮي ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﭼﻮب ﺑﻮد ‪ ...‬وﻟﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻓﻘﻂ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﺑﺎ او ﺑﺎزي ﮐﻨﺪ ‪ ...‬ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ درد ﭘﺎﯾﺶ دوﺑﺎره ﮐﺸﺎن‬
‫ﮐﺸﺎن ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﻮب ﮐﺸﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﯾﮏ ﻣﺘﺮي ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت اﯾﻦ ﺑﺎر او را زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻗﺮار داد ‪ ...‬درد ‪ ...‬درد‬
‫ﻓﻘﻂ درد ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺗﺎر ﺷﺪ ‪ ...‬ﻃﻠﺴﻢ وﻟﺪﻣﻮرت دﯾﮕﺮ ﻣﺎﻧﻊ‬
‫‪۵٩٣‬‬

‫ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪن او ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﻃﻠﺴﻢ را ﻗﻄﻊ ﮐﻨﺪ ‪...‬‬
‫ﺑﺮاي درد ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻃﻠﺴﻢ ﺑﺮﻧﺪه اي اﺟﺮا ﮐﺮد‪ .‬ﻃﻠﺴﻢ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﭼﺎﻗﻮ ﻧﯿﻤﻪ ي ﭘﺎﯾﻨﯽ ﻧﻘﺎب را‬
‫ﭘﺎره ﮐﺮد و زﺧﻢ ﻋﻤﯿﻘﯽ روي ﺻﻮرت ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻢ وﻟﺪﻣﻮرت و ﻫﻢ ﻫﺮي از اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ...‬اﺻﻼً اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻃﻠﺴﻢ روي ﻧﻘﺎب اﺛﺮ ﺑﮕﺬارد ‪ ...‬اﻣﺎ ﻇﺎﻫﺮاً ﺟﺎدوي روي ﻧﻘﺎب در ﺣﺎل ﺿﻌﯿﻒ ﺷﺪن ﺑﻮد‬
‫‪ ...‬وﻟﺪﻣﻮرت دوﺑﺎره ﺧﻮاﺳﺖ اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﺗﺶ ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻨﺎر ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ وﺟﻮد اﻣﺪ‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻓﺮﯾﺎدي از ﺳﺮ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮐﺸﯿﺪ ‪ ...‬ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدن اﯾﻦ‬

‫ﭘﺮﻧﺪه ي ﻋﻮﺿﯽ ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﺮد‪ .‬ﻓﻮراً ﻃﻠﺴﻢ ﻣﺮﮔﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﯿﻤﺰ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬
‫***‬
‫ﺳﻪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﻓﺎوﮐﺲ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ‪ ...‬اﺑﺮﻓﻮرث اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد دﯾﺮ ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﺪ ‪ ...‬وﻟﺪﻣﻮرت او‬
‫را ﻧﮑﺸﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪۵٩۴‬‬

‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن اﺑﺮﻓﻮرث‪ ،‬ﺳﭙﺮي ﻗﻮي ﺑﻪ دور ﺧﻮدﺷﺎن و ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ در وﺿﻌﯿﺖ‬
‫ﺑﺪي روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﺸﯿﺪ و ﭼﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ان ﮐﺎر را ﮐﺮد؛ ﭼﻮن در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﮐﻪ ﺳﭙﺮش ﺗﮑﻤﯿﻞ ﺷﺪ‪ ،‬ﻃﻠﺴﻢ ﺳﺒﺰرﻧﮓ وﻟﺪﻣﻮرت در ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮي ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ ﺳﭙﺮ‬
‫ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد و ﺑﻪ ﮐﻨﺎري ﻣﻨﺤﺮف ﺷﺪ ‪ ...‬او‪ ،‬اﻟﻔﺮد‪ ،‬رون و اﻟﮑﺲ و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ‬
‫ﻧﮕﺎه دﻗﯿﻖ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺸﺎن ﻓﻮراً ﺣﺎﻟﺖ دﻓﺎﻋﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻌﺪ از ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻣﺤﯿﻂ اﻃﺮاف وﻟﺪﻣﻮرت‪ ،‬ارﺗﺒﺎﻃﺶ را ﺑﺎ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮد‬
‫‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﻧﻮﺑﺖ او ﺑﻮد ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت را ﻏﺎﻓﮕﯿﺮ ﮐﻨﺪ ‪ ...‬او ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻣﺪﯾﻮن ﺑﻮد ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ‬
‫ﺟﺎن او و ﮐﺮي را از ﻣﺮگ ﺣﺘﻤﯽ ﻧﺠﺎت داده ﺑﻮد و او ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺒﺮان ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ارﺗﺒﺎﻃﺶ را ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ اﻃﺮاف ﮐﺎﻣﻞ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﻮﺑﺶ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺮﯾﻌﯽ داد‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻃﻠﺴﻢ دﯾﮕﺮي ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ‪ ،‬ﺧﻮدش را در ﻣﺤﺎﺻﺮه ي ﮔﺮدﺑﺎد‬
‫ﺷﺪﯾﺪي ﮐﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻨﮓ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ ،‬دﯾﺪ ‪ ...‬ﭼﻨﺪ ﻃﻠﺴﻢ ﺑﺮاي ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن ﮔﺮدﺑﺎد‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎد؛ اﻣﺎ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر ﺳﭙﺮي دور ﺧﻮدش ﮐﺸﯿﺪ؛ وﻟﯽ ﮔﺮدﺑﺎد ﻓﺸﺎر زﯾﺎدي‬
‫را ﺑﻪ ﺳﭙﺮ وارد ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ ﮔﺮدﺑﺎد ﺳﭙﺮ ﻣﺤﺎﻓﻈﺶ را در ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ ‪...‬‬
‫‪۵٩۵‬‬

‫ﺧﺎك و ﺳﻨﮕﻬﺎ زﺧﻢ ﮐﻮﭼﮏ وﻟﯽ ازار دﻫﻨﺪه اي روي ﺑﺪﻧﺶ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ درون‬
‫ﮔﺮدﺑﺎد ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪ و ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ ان ﻃﺮف ﺗﺮ ﻣﺤﮑﻢ روي زﻣﯿﻦ ﮐﻮﺑﯿﺪه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺧﺸﻢ از روي زﻣﯿﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺳﺰاي اﯾﻦ ﮐﺎرت رو ﻣﯿﺒﻨﯽ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ‬
‫‪ ...‬ﻗﻮل ﻣﯽ دم ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﭘﺪر و ﻣﺎدر اﺣﻤﻘﺖ دﭼﺎر ﺑﺸﯽ!‬
‫ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ اﻓﺮادش ﮐﻪ ﺑﺎ اﺑﺮﻓﻮرث و ﺑﻘﯿﻪ درﮔﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺮﻣﯽ‬
‫ﮔﺮدﯾﻢ‪.‬‬
‫و ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﺿﺪ اﭘﺎرات از اﻧﺠﺎ رﻓﺖ ‪ ...‬ﻧﺒﺎﯾﺪ رﯾﺴﮏ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪...‬‬
‫ﺗﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﻘﯿﻪ ي ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﺳﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪﻧﺪ و اﯾﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﺧﻄﺮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪه ي ﻓﺮار ارﺑﺎﺑﺸﺎن‪ ،‬اﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﭘﺎرات ﮐﺮدﻧﺪ؛ اﻣﺎ ﯾﮑﯽ از اﻧﻬﺎ ﺗﻮﺳﻂ‬
‫رﺋﯿﺲ ﻣﺤﻔﻞ زﻣﯿﻦ ﮔﯿﺮ ﺷﺪ و ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ اﭘﺎرات ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫رون ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ رﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ ﯾﮏ ﭘﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ‬
‫رﺳﯿﺪ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬راه اﻓﺘﺎد‪ .‬ﮐﻨﺎر او زاﻧﻮ زد و ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ‬
‫ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﺟﯿﻤﺰ! ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ؟ ‪ ...‬ﺻﺪاﻣﻮ ﻣﯽ ﺷﻨﻮي؟‬
‫‪۵٩۶‬‬

‫ﺻﻮرﺗﺶ ﭘﺮ از ﺧﻮن ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﺳﺘﯿﻦ رداﯾﺶ ﺻﻮرت او را ﭘﺎك ﮐﺮد ‪ ...‬ﻟﺒﻬﺎي ﺟﯿﻤﺰ‬
‫ﺑﻪ اراﻣﯽ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ ﺧﻮردﻧﺪ ‪ ...‬ﺳﺮش را ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﺪ او ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ‪...‬‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ از ﺣﺮﻓﻬﺎي او ﻓﻬﻤﯿﺪ‪ ،‬ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﺗﺎ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ‬
‫ﺟﯿﻤﺰ را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﭼﯿﺰي ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮد ‪...‬‬
‫‪ -‬ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش ﺟﯿﻤﺰ ﻣﺎ ﭘﯿﺪاش ﻣﯽ ‪ ...‬ﻫﻨﻮز ﺣﺮﻓﺶ را ﮐﺎﻣﻞ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﯿﺪاش ﮐﺮدم!‬
‫ﺳﺮﯾﻊ ﮐﻨﺎر ﺟﯿﻤﺰ اﻣﺪ و ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺟﯿﻤﺰ داد؛ وﻟﯽ او ﭼﻮب را ﻧﮕﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ‪ ...‬ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﻧﺰار ‪ ...‬ﻧﺰار دﺳﺖ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻬﺶ ﺑﺮﺳﻪ ‪ ...‬ﯾﻪ ﺟﺎي ﺧﻮب‬
‫ﻗﺎﯾﻤﺶ ﮐﻦ‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺎل وﺧﯿﻢ ﺟﯿﻤﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻋﺼﺒﯽ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد‪ :‬ﻧﻪ‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﺗﻮ ﻫﻨﻮز ﺧﻮدت ﺑﻬﺶ اﺣﺘﯿﺎج داري ‪ ...‬ﺗﻮ زﻧﺪه ‪...‬‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺮﻓﺶ را ﮐﺎﻣﻞ ﮐﻨﺪ ‪ ...‬ﺑﻐﺾ ﮔﻠﻮﯾﺶ را ﺑﺴﺖ ‪...‬‬
‫‪۵٩٧‬‬

‫رون در اداﻣﻪ ي ﺣﺮف ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ راﺳﺖ ﻣﯿﮕﻪ رﻓﯿﻖ ‪ ..‬ﺗﻮ ﻫﻨﻮز ﺧﻮدت‬
‫ﺑﻬﺶ اﺣﺘﯿﺎج داري!‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﻣﺘﻮﺟﻪ وﺿﻌﯿﺖ اﺿﻄﺮاري ﺟﯿﻤﺰ ﺷﺪ و از ﻓﺎوﮐﺲ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﯿﻨﯽ را ﺑﻪ اﻧﺠﺎ‬

‫ﺑﯿﺎورد‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺮاي اﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر دﺳﺘﻬﺎي رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺿﻌﯿﻔﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﺑﺪوﻧﯿﺪ ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺘﺘﻮن دارم‪.‬‬
‫اﺧﺮﯾﻦ ﻧﻔﺴﺶ را ﮐﺸﯿﺪ؛ ﺳﭙﺲ دﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰي ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ و ﻓﻘﻂ ﺳﻔﯿﺪي ﺑﯽ اﻧﺘﻬﺎ را ﻣﯽ دﯾﺪ‪،‬‬
‫اﺣﺴﺎس آزادي ﻣﯽ ﮐﺮد؛ اﻧﮕﺎر ﺑﺎر ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ را از روي دوﺷﺶ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﯽ ﺟﺎن ﺟﯿﻤﺰ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ او دﯾﮕﺮ‬
‫ﻧﻔﺲ ﻧﻤﯽ ﮐﺸﺪ ‪ ...‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﺗﺮس ﻧﺒﺾ دﺳﺖ او را ﮔﺮﻓﺖ؛ وﻟﯽ ﻧﺒﻀﯽ در ﮐﺎر ﻧﺒﻮد‬
‫‪ ...‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﻫﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم داد ‪ ...‬ﺳﭙﺲ دﺳﺘﺶ را روي ﮔﺮدن او ﮔﺬاﺷﺖ ‪...‬‬
‫اﻣﺎ ﻧﺒﻀﯽ ﻧﺒﻮد ‪ ...‬ﺑﻐﻀﺶ ﺗﺮﮐﯿﺪ ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﺗﻤﺎم ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ ...‬او ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ اﺳﺘﺎد ﺧﻮب‬
‫ﺑﻠﮑﻪ ﯾﮏ دوﺳﺖ ﺧﻮب ﻧﯿﺰ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﻸ ﻫﺮي را ﺑﺮاي اﻧﻬﺎ و ﺑﻪ‬
‫‪۵٩٨‬‬

‫ﺧﺼﻮص رون ﭘ‪‬ﺮ ﮐﻨﺪ؛ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ او را ﻫﻢ از دﺳﺖ داده ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ...‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ اﻏﻮش‬
‫رون ﺑﺮود ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﺎ ﺑ‪‬ﻬﺖ ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬وﻟﯽ رون ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ اﻏﻮﺷﺶ را‬
‫ﭘﺲ زد‪ :‬ﻧﻪ ‪ ...‬اون ﻫﻨﻮز ﻧﻤﺮده ‪ ...‬ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻨﻪ ‪ ...‬ﺳﭙﺲ روي ﺻﻮرت ﺟﯿﻤﺰ ﺧﻢ ﺷﺪ و‬
‫ﺷﺮوع ﺑﻪ دادن ﺗﻨﻔﺲ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺑﻌﺪ دو دﺳﺘﺶ را روي ﺳﯿﻨﻪ ي او ﮔﺬاﺷﺖ و‬
‫ﻣﺎﺳﺎژ ﻗﻠﺒﯽ را اﻧﺠﺎم داد‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث اه ﺣﺴﺮت ﺑﺎري ﮐﺸﯿﺪ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از ﺳﻪ ﺳﺎل ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﮐﺴﯽ ﭘﯿﺪا ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎﯾﺴﺘﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ‬
‫‪ 3....2....1.... 3...2...1‬ﺑﺮﮔﺮد رﻓﯿﻖ ‪ ...‬زود ﺑﺎش ‪ ...‬ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺑﻬﺖ اﺣﺘﯿﺎج دارﯾﻢ‬
‫‪ 3...2....1...‬ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺑﺮﮔﺮد‪...‬‬
‫اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از اﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎ ﻓﺎﯾﺪه اي ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ‪ ...‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎ ﻣﺸﺘﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺿﺮﺑﻪ زدن‬
‫ﺑﺮ ﻗﻔﺴﻪ ي ﺳﯿﻨﻪ ي ﺳﻤﺖ ﭼﭙﺶ ﮐﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﺮﮔﺮد‪.‬‬
‫‪۵٩٩‬‬

‫ﺣﺎﻻ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﺎاﻣﯿﺪي ﺑﻪ ﺿﺮﺑﻪ زدن اداﻣﻪ ﻣﯽ داد‪ :‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﻢ ﻣﻨﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺰار‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﻣﺮده ﺑﻮد و دﯾﮕﺮ ﺑﺮﻧﻤﯽ ﮔﺸﺖ‪ .‬دﺳﺖ از ﮐﺎرش ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺳﺮش را روي ﺳﯿﻨﻪ او‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﺮا در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﯾﺎد دوﺳﺘﺶ ﻫﺮي اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ‪ ...‬اﺣﺴﺎس‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد دوﺑﺎره ﻫﺮي را از دﺳﺖ داده اﺳﺖ ‪ ...‬ﻧﻪ ‪ ...‬ﻧﻪ ‪...‬‬
‫دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﮐﺮد ‪...‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻪ رون ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮده‬
‫وﻟﯽ دوﺑﺎره ﺗﻼﺷﺶ را از ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر رون ﺑﯽ ﻓﺎﯾﺪه اﺳﺖ‬
‫‪ ...‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺟﻠﻮ رﻓﺖ و دﺳﺘﺶ را روي ﺷﺎﻧﻪ ي او ﮔﺬاﺷﺖ‪ :‬رون ‪ ...‬رون ‪...‬‬
‫اﻣﺎ رون ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﮐﺎرش اداﻣﻪ داد ‪...‬‬
‫دﯾﮕﺮ ﻓﺮﯾﺎد زد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺴﻪ دﯾﮕﻪ رون ‪ ...‬اون ﻣﺮده ‪ ...‬ﺗﻮ داري اذﯾﺘﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫‪۶٠٠‬‬

‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ رﺳﯿﺪ رون ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ ‪ ...‬ﭼﻮن ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن‬
‫ﭘﺮﺗﻤﻨﺎي ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ دﺳﺖ از ﮐﺎرش ﺑﮑﺸﺪ‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﻫﯿﺠﺪﻫﻢ ‪ :‬ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﺪه‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻪ رون ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد‬
‫وﻟﯽ دوﺑﺎره ﺗﻼش ﮐﺮد ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد اﯾﻦ ﮐﺎر رون ﺑﯽ‬
‫ﻓﺎﯾﺪه اﺳﺖ ‪ ...‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺟﻠﻮ رﻓﺖ و دﺳﺘﺶ را روي ﺷﺎﻧﻪ او ﮔﺬاﺷﺖ‪ :‬رون ‪ ...‬رون ‪ ...‬اﻣﺎ‬
‫رون ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﮐﺎرش اداﻣﻪ ﻣﯿﺪاد‪.‬‬
‫دﯾﮕﺮ ﻓﺮﯾﺎد زد‪.‬‬
‫‪۶٠١‬‬

‫‪ -‬ﺑﺴﻪ دﯾﮕﻪ رون ‪ ...‬اون ﻣﺮده و ﺗﻮ داري اذﯾﺘﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ رﺳﯿﺪ رون ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ ‪ ...‬ﭼﻮن ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن‬
‫ﭘﺮﺗﻤﻨﺎي ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ دﺳﺖ از ﮐﺎرش ﺑﮑﺸﺪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫وﻟﯽ ﻓﻮراً ﻧﮕﺎﻫﺶ را دزدﯾﺪ زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻪ ‪ ...‬او ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻤﯿﺮه ‪ ...‬ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺑﻬﺶ اﺣﺘﯿﺎج‬
‫دارﯾﻢ‪.‬‬
‫دوﺑﺎره ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺎرش را ﺷﺮوع ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻮﯾﻞ و اﻟﮑﺲ ﺑﺎ اﺷﺎره اﺑﺮﻓﻮرث او را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﻞ‪ :‬ﮐﺎﻓﯿﻪ رون ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﻣﺮده‬
‫اﻣﺎ رون ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺧﻮدش را از دﺳﺖ اﻧﻬﺎ ازاد ﮐﺮد و دﯾﻮاﻧﻪ وار ﻓﺮﯾﺎد زد‪ :‬ﻧﻬﻬﻬﻪ ‪...‬‬
‫وﻟﻢ ﮐﻨﯿﺪ و دوﺑﺎره ﺿﺮﺑﻪ دﯾﮕﺮي ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﺟﯿﻤﺰ زد ‪...‬اﯾﻦ ﺑﺎر ﻧﻮﯾﻞ و اﻟﮑﺲ‪ ،‬رون را‬
‫ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ‪ ...‬وﻟﯽ اﺗﻔﺎق ﻋﺠﯿﺒﯽ اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫***‬
‫‪۶٠٢‬‬

‫ﻫﺮي ﺧﻮدش را در ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﻣﯽ دﯾﺪ ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﺳﻔﯿﺪي ﺑﯽ اﻧﺘﻬﺎ را‬
‫ﻣﯽ دﯾﺪ ‪ ...‬ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺣﺘﯽ ﺑﺪن ﺧﻮدش را ﻫﻢ ﻧﻤﯽ دﯾﺪ!‬
‫‪ -‬اﯾﻨﺠﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﯾﻌﻨﯽ دﻧﯿﺎي ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﻫﻢ وﺟﻮد داره؟‬
‫ﻫﺮي اﯾﻦ ﺳﻮاﻟﻬﺎ را از ﺧﻮدش ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪاﯾﯽ رو ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز‬
‫ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﺻﺪاﯾﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮي ﺑﺎﻋﺚ آراﻣﺶ‬
‫ﻣﯿﺸﺪ‬
‫"ﺧﻮدت ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﺮد ﺟﻮان؟"‬
‫ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺑﻌﺪ آن ﻣﻮﺟﻮد ﺟﻠﻮﯾﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﻣﺎت زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺧﯿﺮه ﮐﻨﻨﺪه آن ﻣﻮﺟﻮد‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎي زﯾﺒﺎﯾﯽ آن ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻮد اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ آن ﻣﻮﺟﻮد ﺑﮕﻮﯾﺪ ﭼﻮن‬
‫او ﯾﮏ اﻧﺴﺎن ﺑﻮد وﻟﯽ او ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﭼﻨﯿﻦ زن زﯾﺒﺎﯾﯽ را ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ‬
‫دﯾﺪن زﯾﺒﺎﯾﯽ او ﻗﺪرت ﺗﮑﻠﻤﺶ را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد و ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ آن زن ﻧﮕﺎه‬
‫‪۶٠٣‬‬

‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻮال آن زن ﺟﻮاب‬
‫دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ از او ﺳﻮاﻟﯽ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﮔﻮﯾﯽ اراده او را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و او ﻓﻘﻂ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺟﻮاب ﻣﯽ داد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ‪ ...‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﯽ ﺑﮕﻢ؟‬
‫"اﺣﺴﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﯽ ﻣﯿﮕﻪ؟"‬
‫ﺑﺎز ﺻﺪاﯾﺶ او را ﮔﯿﺞ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ دﻧﯿﺎي دﯾﮕﺮي وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﭼﻮن اﮔﺮ‬
‫دﻧﯿﺎي ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﻇﻠﻢ ﻣﯽ ﺷﻪ ‪ ...‬ﭘﺪر و ﻣﺎدرم ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﻧﺠﺎت ﻣﻦ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ از اﻓﺮاد ﺑﺮاي ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﺳﯿﺎﻫﯽ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﭘﺎداش ﮐﺎرﺷﻮن رو ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ و ﻃﺮﻓﺪاران ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎوان ﻇﻠﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺮدم ﺑﯽ ﮔﻨﺎه ﮐﺮدﻧﺪ ﭘﺲ ﺑﺪن ‪ ...‬اﮔﺮ دﻧﯿﺎي ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺧﻮﺑﯽ و ﺑﺪي ﻣﻌﻨﯽ‬
‫ﻧﺪاره و اﯾﻦ ﻋﺎدﻻﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ ‪.‬‬
‫‪۶٠۴‬‬

‫‪ -‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺪاﻟﺖ را ﺑﯿﻦ ﺗﻤﺎم اﻓﺮﯾﺪﮔﺎﻧﺶ اﺟﺮا ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد و در ﺣﻖ ﻫﯿﭻ‬
‫ﮐﺲ ﻇﻠﻢ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﺣﺎﻻ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺳﻮاﻟﯽ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﺧﺪا اﻓﺮادي ﻣﺜﻞ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت رو اﻓﺮﯾﺪ؟‬
‫‪ -‬ﻣﺮد ﺟﻮان ﺧﺪاوﻧﺪ ﻫﯿﭽﮑﺲ را ﺳﺘﻤﮑﺎر ﺧﻠﻖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ ﺑﻠﮑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ اﺧﺘﯿﺎر‬
‫ﺧﻮدش اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻇﺎﻟﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش وﻟﺪﻣﻮرت ﻫﻢ ﺑﻪ وﻗﺖ ﺧﻮدش ﺗﻘﺎص اﯾﻦ‬
‫ﮐﺎرﻫﺎي ﺧﻮدش را ﭘﺲ ﺧﻮاﻫﺪ داد و ﺑﻪ ﻋﺬاب اﺑﺪي ﺧﺪا ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا از اول دﻧﯿﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم در ﺻﻠﺢ و اراﻣﺶ ﺑﺎﺷﻨﺪ رو ﺧﻠﻖ ﻧﮑﺮد؟‬
‫ﺟﻮاﺑﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎدﺳﺖ ‪ ...‬ﺗﺎ ﻓﺮق ﺑﯿﻦ اﻧﺴﺎن ﻫﺎي ﺧﻮب و ﺑﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﻮد‪ .‬اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﻣﺤﻞ‬
‫آزﻣﺎﯾﺶ ﮐﺮدن اﻧﺴﺎن ﻫﺎ در اﻣﺘﺤﺎن اﻟﻬﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از اﯾﻦ آزﻣﺎﯾﺶ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ ﺧﺎرج‬
‫ﺑﺸﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎه رﻓﯿﻌﯽ در ﺟﻬﺎن اﺑﺪي ﭘﯿﺪا ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ در آن ﺑﺮاي اﺑﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل‬
‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺷﺎدي اي ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻧﺪاره و ﻫﯿﭻ وﻗﺖ از اﯾﻦ ﺷﺎدي ﺧﺴﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﯽ‬
‫‪ ...‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ در اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﻧﺎراﺣﺘﯽ اي ﻧﺪارد‪ .‬اﻣﺎ ‪ ...‬اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از اﯾﻦ‬
‫‪۶٠۵‬‬

‫اﻣﺘﺤﺎن اﻟﻬﯽ ﻣﺮدود ﺑﺸﻪ ‪ ...‬ﺑﺮاي اﺑﺪ در ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﻧﻬﺎ ﺧﻠﻖ ﺷﺪه دﭼﺎر ﻋﺬاﺑﻬﺎي‬
‫وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ‪ ...‬ﻋﺬاﺑﯽ ﮐﻪ اﺻﻼً در ﺗﺼﻮرش ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﮔﻨﺠﻪ ‪ ...‬ﻋﺬاﺑﯽ ﮐﻪ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ ﺗﻮ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﮐﺮد در ﺑﺮاﺑﺮ اﯾﻦ ﻋﺬاب اﻟﻬﯽ ﻫﯿﭻ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯿﺎد‪ .‬ﻋﺬاﺑﯽ ﮐﻪ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت و اﻣﺜﺎل او در اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺗﻤﺎم ﻧﻤﯽ ﺷﻮد ‪ ...‬اﻧﻬﺎ وﻗﺘﯽ‬
‫وارد اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﺷﻮﻧﺪ از ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ ﺳﺨﺖ ﭘﺸﯿﻤﺎن ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و از ﺧﺪا‬
‫ﻃﻠﺐ ﺑﺨﺸﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ وﻟﯽ دﯾﮕﺮ ﺧﯿﻠﯽ دﯾﺮ ﺷﺪه و اﻧﻬﺎ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ از اﯾﻦ ﻋﺬاب رﻫﺎ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ دﯾﮕﺮ وﻗﺘﺸﻪ ﺑﺮﮔﺮدي ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ‪ ...‬زﻣﺎن ﻣﺮگ ﺗﻮ ﻓﺮا ﻧﺮﺳﯿﺪه‪ .‬ﺗﻮ ﺗﺎ زﻣﺎن ﻣﺮﮔﺖ‬
‫ﻫﯿﭻ وﻗﺖ اﯾﻨﺠﺎ و ﻣﻦ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺨﻮاﻫﯽ اورد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ دوﺑﺎره اراده اش را از او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺗﻐﯿﯿﺮ‬
‫ﮐﺮد‪.‬‬
‫***‬
‫‪۶٠۶‬‬

‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﺎره ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ اورد و ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ ‪ ...‬ﺑﺮاي ﯾﮑﯽ و دو ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﻤﻪ‬
‫ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎوري ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ‪...‬‬
‫رون ﮐﻪ ﺣﺎﻻ دوﺑﺎره از دﺳﺖ اﻧﻬﺎ ازاد ﺷﺪه ﺑﻮد ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ رﺳﺎﻧﺪ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر‬
‫ﻗﻄﺮه اي اﺷﮏ از ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ اﻣﺪ دﺳﺖ ﺟﯿﻤﺰ را ﮔﺮﻓﺖ‪ :‬ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺶ رﻓﯿﻖ‬
‫‪ ...‬ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺶ ‪....‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ زﻧﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد وﻟﯽ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﯿﻨﯽ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻓﺎوﮐﺲ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ‪ ...‬رون ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد از ﺧﻮاﻫﺮش ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ اﯾﺠﺎ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺳﭙﺲ ﺧﻮدش ﮐﻨﺎر رﻓﺖ ﺗﺎ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻘﯿﻪ ﮐﺎرﻫﺎ را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﻣﻀﻄﺮب رون ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻓﮑﺮ ﮐﺮد اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮاي ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‬
‫اﻓﺘﺎده اﺳﺖ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ را ﺳﺎﻟﻢ‪ ،‬ﮐﻨﺎر او دﯾﺪ ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ‬
‫ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﯾﮏ ﭘﺎﯾﺶ ﻧﯿﺰ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ...‬ﻓﻮرا روي زﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ و ﻧﺒﺾ او را‬
‫ﮔﺮﻓﺖ ‪ ...‬ﻧﺒﻀﺶ ﺑﺴﯿﺎر ﺿﻌﯿﻒ و ﻧﺎﻣﺮﺗﺐ ﻣﯽ زد ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﻧﺒﻮد ‪ ...‬ﻓﻮراً‬
‫ﭼﻮﺑﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻗﻠﺐ او ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ورد ﻃﻮﻻﻧﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪۶٠٧‬‬

‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ورد داﯾﺮه ﻧﻮراﻧﯽ روي ﻗﻠﺐ او ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺖ ﺳﭙﺲ از اﯾﻦ داﯾﺮه ﺑﻨﻔﺶ‬
‫رﻧﮓ اﻧﺸﻌﺎﺑﺎﺗﯽ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﻫﺮﮐﺪام ﺑﻪ ﻃﺮف دﺳﺖ و ﭘﺎﻫﺎي او رﻓﺖ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎي‬
‫دﺳﺖ و ﭘﺎ رﺳﯿﺪ ﺗﻐﯿﺮ رﻧﮓ داد و ﺳﻔﯿﺪ ﺷﺪ و ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ از ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪن ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ‬
‫اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﻟﺮزﺷﯽ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺑﺪن ﺟﯿﻤﺰ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ ﺳﭙﺲ ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪ‪.‬‬
‫دوﺑﺎره ﻧﺒﺾ او را ﮔﺮﻓﺖ اﮐﻨﻮن ﮐﻤﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ زد وﻟﯽ ﺑﺎز ﻧﺎﻣﺮﺗﺐ ﺑﻮد ‪ ...‬ﻓﻌﻼً دﯾﮕﺮ‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﺎري اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ در اﯾﻨﺠﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﺎري اﻧﺠﺎم‬
‫دﻫﺪ ‪ ...‬رو ﺑﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻓﻌﻼً ﺧﻄﺮ ﺟﺪي‬
‫ﺗﻬﺪﯾﺪش ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ ‪ ...‬وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪوﻧﻢ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮش اوردﻧﺪ ‪ ...‬اﺻﻼً وﺿﻌﯿﺖ ﺧﻮﺑﯽ‬
‫ﻧﺪاره‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺳﺮد و ﮔﺮم ﭼﺸﯿﺪه روزﮔﺎر ﺑﻮد وﻟﯽ او ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﻘﯿﻪ در ﺷﻮك اﯾﻦ‬
‫اﺗﻔﺎق ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺟﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪوﻧﻢ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮش اوردن از‬
‫ﺑﻬﺖ زدﮔﯽ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ دوﺳﺖ ﻣﺮﮔﺨﻮار ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫‪۶٠٨‬‬

‫دﯾﻮﯾﺪ ﻣﺪﺳﻦ ﻣﺮﮔﺨﻮار ﻣﯿﺎﻧﺴﺎل ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ ﺳﺎل اﺧﯿﺮ ﺑﺎ ﮐﺸﺘﻦ دو ﻧﻔﺮ از اﻓﺮاد‬
‫وزارﺗﺨﺎﻧﻪ در ردﯾﻒ اول ﻟﯿﺴﺖ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﺗﻮﺳﻂ وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد ‪ ...‬ﻣﺮﮔﺨﻮار ﺑﺎ‬
‫ﻧﻔﺮت ﺑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث و ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﺳﭙﺲ ﺗﻔﯽ روي زﻣﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺷﻤﺎ‬
‫ﺑﯿﭽﺎره ﻫﺎ ﺣﺘﯽ اﮔﻪ ﺧﻮدﺗﻦ رو ﺑﮑﺸﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯿﺪ ﯾﮏ ﮐﻤﻠﻪ ﺣﺮف از ﻣﻦ ﺑﯿﺮون ﺑﮑﺸﯿﺪ‬
‫‪ ...‬ﺗﻨﻬﺎ ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ وارد ذﻫﻦ ﻣﻦ ﺑﺸﻪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺧﻨﺪه وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ اي ﺳﺮ داد اﻣﺎ اﺑﺮﻓﻮرث ﺣﺮﻓﯽ زد ﮐﻪ ﻣﺮﮔﺨﻮار ﺧﻨﺪه اش را‬
‫ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮد‪ :‬ﺷﺎﯾﺪ اوﻧﺎ ﻧﺘﻮﻧﻦ وﻟﯽ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺮﮔﺨﻮار ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﺮس ﺑﻪ رﺋﯿﺲ ﻣﺤﻔﻞ اﻧﺪاﺧﺖ‪ :‬ﻣﺜﻼً ﻣﯽ ﺧﻮاي ﭼﯿﮑﺎر ﮐﻨﯽ‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺧﺮﻓﺖ؟‬
‫‪ -‬ﺑﺰار ﺑﺒﯿﻨﻢ وﻗﯽ ﻗﻔﻞ ذﻫﻨﺖ رو ﺷﮑﺴﺘﻢ اون ﻣﻮﻗﻊ ﻫﻢ اﯾﻦ ﻗﺪر ﺑﻠﺒﻞ زﺑﻮﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ!‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف رﻧﮓ از رﺧﺴﺎر ﻣﺮﮔﺨﻮار ﭘﺮﯾﺪ و ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎوري ﺑﻪ داﻣﺒﻠﺪور ﺧﯿﺮه‬
‫ﺷﺪﻧﺪ ‪ ...‬ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻗﻔﻞ ذﻫﻦ ﮐﺎر ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺴﻠﻢ ﺑﻮد او ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ اﯾﻦ ﮐﺎر را‬
‫داﺷﺖ ‪ ...‬وﻟﯽ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﻪ ﻗﺪري وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺣﺘﯽ از ان ﻧﺎم ﻧﻤﯽ ﺑﺮد‪.‬‬
‫‪۶٠٩‬‬

‫دﯾﻮﯾﺪ ﻣﺪﺳﻦ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺗﻮ ‪ ...‬ﺗﻮ ﺟﺮات ﻧﺪاري اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم ﺑﺪي!‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ﺟﺮﺋﺘﺸﻮ دارم ‪ ...‬اﮔﻪ ﺗﻮ ﻫﻤﮑﺎري ﻧﮑﻨﯽ ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯿﺸﻢ از اﯾﻦ روش اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻢ ‪...‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﺎ ﺧﻮدﺗﻪ ‪ ...‬ﺑﺒﺮﯾﻨﺶ ﻓﻘﻂ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻮاﻇﺒﺶ ﺑﺎﺷﯿﺪ ‪ ...‬ﻓﺎوﮐﺲ ‪ ...‬ﺟﯿﻨﯽ و ﺟﯿﻤﺰ‬
‫را ﺑﺎ ﺧﻮدت ﺑﺒﺮ درﻣﺎﻧﮕﺎه‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﺎ ﭼﻮﺑﺶ ﺟﯿﻤﺰ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﺎ دﺳﺖ دﯾﮕﺮش دﺳﺖ ﺟﯿﻤﺰ را‬
‫ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮم اﺑﺮﻓﻮرث‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد‪ :‬ﺑﺒﺮﺷﻮن ﻓﺎوﮐﺲ‪.‬‬
‫اﻓﺮاد ﻣﺤﻔﻞ ﻧﯿﺰ ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ اﭘﺎرات ﮐﺮﻧﺪ ‪ ....‬ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ رون‪،‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ واﻟﮑﺲ و ﻧﻮﯾﻞ ﺑﻮدﻧﺪ اﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ اﭘﺎرات ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫رون ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از اﺗﺎﻗﻬﺎي ﺧﺎﻟﯽ ﻃﺒﻘﻪ دوم ﭘﻨﺎه ﺑﺮد و ﮔﻮﺷﻪ‬
‫دﯾﻮار ﻧﺸﺴﺖ ‪ ...‬اﻣﺮوز ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ ﺗﺎزه ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ وﻗﺘﯽ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮده اﺳﺖ اﺻﻼً ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﭼﻄﻮر ﺑﻪ اﻧﺠﺎ‬
‫رﺳﯿﺪﻧﺪ ‪ ...‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﺮاش ﻣﻬﻢ ﺑﻮد اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ زﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اﻧﺠﺎ‬
‫‪۶١٠‬‬

‫رﺳﯿﺪﻧﺪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ وﺿﻌﯿﺖ ﺑﺪي داﺷﺖ ﻫﻨﻮز زﻧﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ‬
‫ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ رﺳﺎﻧﺪ ‪ ...‬داﺷﺖ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯾﺶ اﺧﺮش را ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ و‬
‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﻣﺮد وﻗﺘﯽ ﻣﺮد اﺣﺴﺎس ﮐﺮد دوﺑﺎره ﻫﺮي را از دﺳﺖ داده اﺳﺖ‪.‬‬
‫دﯾﻮاﻧﻪ وار ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺗﻨﻔﺲ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ او را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ وﻟﯽ ﺗﺎ اﺧﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ اﯾﻦ ﮐﺎرش‬
‫ﻓﺎﯾﺪه اي ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ...‬در اوج ﻧﺎﻣﯿﺪي ﺿﺮﺑﻪ اﺧﺮش اﺛﺮ ﮐﺮد و ﺟﯿﻤﺰ زﻧﺪه ﺷﺪ ‪...‬‬
‫ﺻﺪاي ﺑﺎز ﺷﺪن در او را از اﻓﮑﺎرش ﺧﺎرج ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬ﺑﻪ ﻃﺮف او اﻣﺪ و ﮐﻨﺎرش ﻧﺸﺴﺖ و دﺳﺖ او‬
‫را ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫رون دﯾﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ و ﺧﻮدش را ﺑﻐﻞ او اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﺬاﺷﺖ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ‬
‫ﻓﻮران ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ از اﯾﻦ ﮐﺎر رون ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ‪ ...‬ﭼﻮن ﻣﻌﻤﻮﻻً او ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮدش را در ﺑﻐﻞ رون‬
‫ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎ آرام ﺷﻮد ﮐﺎري ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﻫﺮي ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ اﻧﺠﺎم داد وﻟﯽ اﯾﻦ‬
‫‪۶١١‬‬

‫ﺑﺎر رون اﺟﺎزه داد اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ‪ ،‬ﻏﺮور ﻣﺮداﻧﻪ اش ﺑﺸﮑﻨﺪ و ﺧﻮدش را ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ‪...‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻧﻮازش او ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﯿﺰي ﻧﯿﺴﺖ رون ‪ ...‬اون زﻧﺪﺳﺖ و ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﻣﯿﺸﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽ دوﻧﻢ ‪ ...‬ﻣﯽ دوﻧﻢ ‪ ...‬وﻟﯽ اون ﻣﺮده ﺑﻮد ‪ ...‬داﺷﺖ ﻣﯽ ﻣﺮد ‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮدم‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪم رون ‪ ...‬وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ اﻻن زﻧﺪﺳﺖ و ﺟﯿﻨﯽ ﻣﺮاﻗﺒﺸﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬اره ‪ ...‬ﺟﯿﻨﯽ ﻣﺮاﻗﺒﺸﻪ ﺳﭙﺲ ﺳﺮش را از اﻏﻮش ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﯿﺮون آورد و ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎي او‬
‫ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و اداﻣﻪ داد‪ :‬ﭼﺮا اﯾﻦ ﻗﺪر ﺑﻬﺶ واﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪم ‪ ...‬ﭼﺮا اﯾﻦ ﻗﺪر ﺑﺮام ﻣﻬﻢ ﺷﺪه‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ؟‬
‫‪ -‬ﭼﻮن اون دوﺳﺘﺘﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ‪ ..‬ﺧﺐ ﺷﺎﯾﺪ ﺟﯿﻤﺰ داره ﺟﺎي ﺧﺎﻟﯽ ﻫﺮي رو ﺑﺮاي ﺗﻮ ﭘﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﮐﺎري ﮐﻪ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﯽ ﺑﺮاي ﻫﺮي اﻧﺠﺎم ﺑﺪي ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺑﺮاي ﺟﯿﻤﺰ اﻧﺠﺎم ﺑﺪي‪.‬‬
‫‪۶١٢‬‬

‫رون ﻧﺎﻟﯿﺪ‪ :‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮام ﮐﺴﯽ ﺟﺎي ﻫﺮي رو ﺑﺮاي ﻣﻦ ﭘﺮ ﮐﻨﻪ ‪ ...‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻫﺮي‬
‫ﻧﻤﯿﺸﻪ ‪ ...‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ‪.‬‬
‫‪ -‬رون‪ ،‬ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﻫﺮي رو ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﯿﻢ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﻋﮑﺲ ‪ ....‬ﺟﯿﻤﺰ ﺗﻮﻧﺴﺖ‬
‫دوﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﺸﻪ ﭼﻮن رﻓﺘﺎرش ﺷﺒﯿﻪ ﻫﺮي و ﻣﺜﻞ او ﻗﻮﯾﻪ و اﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯽ‬
‫ﻫﺮي دوﺑﺎره ﭘﯿﺸﺖ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ‪ ....‬و اﯾﻨﮑﻪ او ﻣﯽ ﺧﻮاد ﻫﺮ ﻃﻮر ﺷﺪه وﻟﺪﻣﻮرت رو ﺑﮑﺸﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻨﻪ ‪ ...‬ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ رو ﮐﻪ ﯾﺎدت ﻧﺮﻓﺘﻪ ؟ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﻫﺮي‬
‫ﺑﻮد ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ وﻟﺪﻣﻮرت رو ﺑﮑﺸﻪ ‪ ...‬اون ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ درﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯽ رون ‪ ...‬وﻟﯽ ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ ﺑﺪون ﻫﺮي دﯾﮕﻪ اﻋﺘﺒﺎر ﻧﺪاره و ﺷﺎﯾﺪ ﺟﯿﻤﺰ‬
‫ﺑﺘﻮﻧﻪ وﻟﺪﻣﻮرت رو ﺑﮑﺸﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺷﺎﯾﺪ ‪ ...‬وﻟﯽ اﮔﻪ ﻧﺘﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬رون ﺗﻮ ﭼﻪ ﺑﺨﻮاي و ﭼﻪ ﻧﺨﻮاي ﺟﯿﻤﺰ ﻣﺼﻤﻢ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت رو ﺑﮑﺸﻪ ﭘﺲ‬

‫اﻣﯿﺪوار ﺑﺎش ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺸﻪ ‪ ...‬و ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫***‬
‫‪۶١٣‬‬

‫ﺟﯿﻨﯽ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ را روي ﺗﺨﺖ ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪ از ﻓﺎوﮐﺲ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد ‪ ...‬دوﺑﺎره ﻧﺒﺾ‬
‫او را ﭼﮏ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻤﺪ ﻣﻌﺠﻮن ﻫﺎ رﻓﺖ و ﭼﻨﺪ ﻣﻌﺠﻮن ﻣﺨﺘﻠﻒ را ﺑﯿﺮون اورد ‪ ...‬اﺑﺘﺪا ﮐﺎرش را ﺑﺎ‬
‫زﺧﻢ ﻫﺎي او ﺷﺮوع ﮐﺮد ‪ ...‬ﭘﺎي ﭼﭙﺶ ﮐﻪ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﻣﻼﯾﻢ ﭼﻮﺑﺶ ﺑﻪ ﻫﻢ‬
‫ﺟﻮش ﺧﻮرد‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﭼﻮﺑﺶ را روي زﺧﻢ ﺻﻮرت او ﻗﺮار داد ورد ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺧﻮاﻧﺪ ‪...‬‬
‫ﻃﻠﺴﻢ ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ از ان ﺧﺎرج ﺷﺪ و دو ﺳﺮ زﺧﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪﻧﺪ و ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﺑﻪ‬
‫اراﻣﯽ ﺟﺎي ﺑﺮﯾﺪﮔﯽ ﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ ‪ ...‬ﮔﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﭼﻨﯿﻦ زﺧﻤﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪن ﺟﺎي زﺧﻢ ﺑﻪ ﻣﻬﺎرت درﻣﺎﻧﮕﺮ ﺑﺴﺘﮕﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺟﯿﻨﯽ در اﯾﻦ ﮐﺎر‬
‫ﻣﻬﺎرت داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺑﺮرﺳﯽ و رﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ زﺧﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﺳﺮ ﺟﯿﻤﺰ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﻣﻌﺠﻮن‬
‫ﻫﺎ را ﯾﮑﯽ داﺧﻞ ﺣﻠﻘﺶ رﯾﺨﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﺗﻤﺎم ﮐﺎرش ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﻣﺮد ﺑﺮاي ﭼﻨﺪﻣﯿﻦ ﺑﺎر ﭘﺎﯾﺶ ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﺎز ﺷﺪ ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﺑﺮاي‬
‫ﭼﻬﺎرﻣﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺎه ﻣﯽ اﻣﺪ و ﻫﺮ ﺑﺎر ﺑﺪﺗﺮ از دﻓﻌﻪ ﻗﺒﻞ ‪ ...‬ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﮐﻤﯽ‬
‫ﮐﻪ از دﯾﺪارﻫﺎﯾﺶ ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن راه ﺣﻠﯽ ﺑﺮاي درﻣﺎن دﺳﺖ اﺑﺮﻓﻮرث از او ﭘﯿﺪا‬
‫‪۶١۴‬‬

‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد وﻟﺪﻣﻮرت ﭘﺪر و ﻣﺎدرش را ﮐﺸﺘﻪ اﺳﺖ و ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫درﺻﺪد اﻧﺘﻘﺎم ﮔﺮﻓﺘﻦ از وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻮد‪ .‬زﻧﺪﮔﯽ ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻢ و ﺑﯿﺶ ﺷﺒﯿﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻫﺮي ﺑﻮد‬
‫‪ ...‬او ﻣﺜﻞ ﻫﺮي ﻗﻮي ﺑﻮد ﺣﺘﯽ ﻗﻮي ﺗﺮ از او ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﺳﻪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺒﺎرزه‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﺎر ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ او را ﻓﺮاري دﻫﺪ و دو ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻧﯿﺰ ﺗﺎ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻣﺮگ رﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد و اﮔﺮ اﻣﺮوز رون ﻧﺒﻮد ﻣﺮﮔﺶ ﺣﺘﻤﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد رون را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮدش ﺑﮑﺸﺪ و ﺟﺎي ﺧﺎﻟﯽ ﻫﺮي را ﺑﺮاي ﺑﺮادرش‬
‫ﭘﺮ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎي زﯾﺎدي ﻧﯿﺰ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد او ﺑﺮاي ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﺷﺪن ﺑﻬﺎي زﯾﺎدي داده ﺑﻮد‬
‫‪ ...‬دﺳﺖ ﭼﭙﺶ در اﺛﺮ ﻃﻠﺴﻢ وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﺎ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻫﺎي ﺷﺎﻧﻪ اش ﺳﯿﺎه ﺷﺪه ﺑﻮد و دﯾﮕﺮ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از دﺳﺘﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺪاﯾﺶ ﻧﯿﺰ ﺳﺮد و ﺑﯽ اﺣﺴﺎس ﺑﻮد ‪ ...‬ﮔﻮﯾﯽ او اﺻﻼً از دﯾﺪن ﮐﺴﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‬
‫‪ ...‬ﭼﻮن در ﺻﺪاﯾﺶ ﻫﯿﭻ ﻧﺸﺎﻧﯽ از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺑﺮاي دﯾﺪن دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻧﺒﻮد ‪.‬‬
‫***‬
‫‪۶١۵‬‬

‫روز ﺑﻌﺪ‬
‫ﯾﮑﯽ از اﺗﺎق ﻫﺎي ﮔﺮﯾﻤﻮﻟﺪ‬
‫اﻟﺴﺘﻮر و اﺑﺮﻓﻮرث و رون‪ ،‬روﺑﺮوي دﯾﻮﯾﺪ ﻣﺪﺳﻦ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث‪ :‬ﺧﺐ ﻣﺪﺳﻦ ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺑﻬﻤﻮن ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪي ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮ ﺟﯿﻤﺰ اوردﯾﻦ؟‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﯿﭽﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽ ﮔﻢ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ ،‬وﻗﺖ زﯾﺎدي ﻧﺪاﺷﺖ؛ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮ ﺟﯿﻤﺰ اورده ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﺪ ﭼﮑﺎر ﮐﻨﺪ و‬
‫روش درﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮاي او ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﻮدي اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺎﺷﻪ ﻓﻘﻂ اﯾﻨﻮ‬
‫ﺑﺪون ﮐﻪ ﺧﻮدت ﺧﻮاﺳﺘﯽ و ﻣﻦ اﺻﻼً دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻢ از اﯾﻦ روش اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ اش را ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻌﺪ از ﺧﻮاﻧﺪن ورد ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻣﺪﺳﻦ ﻫﺠﻮم اورد‪.‬‬
‫‪۶١۶‬‬

‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﮐﻪ در ذﻫﻦ ﻣﺪﺳﻦ در ﺣﺎل ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺑﻮد ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭘﯿﮑﺮ ﺟﯿﻤﺰ‬
‫را ﮐﻪ داﺷﺖ از ﺧﻮدش دﻓﺎع ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ ﺣﺎل ﻣﺴﺎﻋﺪي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﺎﻃﺮه ﻣﻮرد‬
‫ﻧﻈﺮ را ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮاي ﺟﯿﻤﺰ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد را ﺑﻪ رون داد ﺗﺎ او ان را ﺑﻪ‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺪﻫﺪ و او ﺑﺘﻮاﻧﺪ روش درﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮاي ﺟﯿﻤﺰ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫رون ﺷﯿﺸﻪ ﺧﺎﻃﺮه را ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﺮد ﺗﺎ ﺑﺎ ﻗﺪح اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﺮي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﯿﻨﯽ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ان‬
‫را ﻧﮕﺎه ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ در درﻣﺎﻧﮕﺎه را ﺑﺎز ﮐﺮد ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻫﻢ اﻧﺠﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺗﻮ اﯾﻨﺠﺎ ﭼﯿﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ رون و ﺷﯽ در دﺳﺘﺶ ﺑﻮد ﺳﻮاﻟﺶ را ﺑﺎ ﺳﻮال ﺟﻮاب داد‪:‬‬
‫اون ﭼﯿﻪ دﺳﺘﺖ؟‬
‫‪ -‬اﯾﻨﻮ اﺑﺮﻓﻮرث داد ‪ ...‬ﺧﺎﻃﺮه اي ﮐﻪ از اون ﻣﺮﮔﺨﻮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ‪ ...‬اوردﻣﺶ ﺗﺎ ﺟﯿﻨﯽ‬

‫ﻧﮕﺎش ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫‪۶١٧‬‬

‫ﺟﯿﻨﯽ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﻌﺠﻮن را داﺧﺎل ﻗﻔﺴﻬﺎي داروﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﭼﻘﺪر ﺳﺮﯾﻊ ‪ ...‬ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم اﯾﻦ ﻗﺪر زود اﯾﻦ ﮐﺎر رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪه ‪ ...‬ﺑﺮﯾﻢ دﻓﺘﺮ‪.‬‬
‫رون ﺧﺎﻃﺮه را درون ﻗﺪح اﻧﺪﯾﺸﻪ رﯾﺨﺖ و ﻫﺮ ﺳﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ وارد ﺧﺎﻃﺮه ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ در ﻣﺤﺎﺻﺮه وﻟﺪﻣﻮرت و ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺑﻮد ‪ ...‬ﻫﯿﭻ راه ﻓﺮاري ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﭼﻮﺑﺶ را ﺷﻼق وار ﺗﮑﺎن داد و ﻃﻨﺎﺑﻬﺎي اﺗﺸﯿﻨﯽ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺮد و ان را ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ‬
‫دور ﭘﺎﻫﺎي ﺟﯿﻤﺰ ﭘﯿﭽﺎﻧﺪ ‪ ...‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﺑﻮي ﺳﻮﺧﺘﮕﯽ ﻟﺒﺎس و ﮔﻮﺷﺖ در اﺛﺮ وﯾﺰدن‬
‫ﺑﺎد ﺑﻪ ﻣﺸﺎم ﻫﻤﻪ رﺳﯿﺪ‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﻧﯿﺰ ﻓﺮﯾﺎدي از درد ﮐﺸﯿﺪ وﻟﯽ ﻓﻮراً ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻃﻨﺎﺑﻬﺎي اﺗﺸﯿﻦ را از ﺑﯿﻦ ﺑﺮد و ﻓﻮراً او را زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻗﺮار داد ‪ ....‬ﺟﯿﻤﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﻣﺎﻫﯽ ﮐﻪ از اب ﺑﯿﺮون اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﺗﮑﺎن ﻣﯽ ﺧﻮرد وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﺻﺪاﯾﯽ ازش در‬
‫ﻧﻤﯽ اﻣﺪ‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻃﻠﺴﻢ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ زﯾﺎد درد ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ...‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫ﻧﮕﻬﺶ دارم‬
‫‪۶١٨‬‬

‫دوﺑﺎره او را زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻗﺮار داد ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺮاي ﭼﯿﺰي ﺣﺪود ‪ 10‬ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ اﻣﺎ ﻧﻬﺎﯾﺘﺎً درد ﺑﺴﯿﺎر ﺷﺪﯾﺪ ﻗﻔﻞ‬
‫دﻫﺎن او را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﻧﻌﺮه ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ اﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺧﺸﻨﻮد از اﯾﻦ ﻓﺮﯾﺎد ﺗﺎ ‪ 20‬ﺛﺎﻧﯿﻪ دﯾﮕﺮ ﻃﻠﺴﻢ ﺷﮑﻨﺠﻪ را از روي ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ‬
‫ﺣﺎﻻ از ﺷﺪت درد ﻣﭽﺎﻟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺮداﺷﺖ ‪ ...‬در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺮق ﺷﺮارت و ﺧﺸﻨﻮدي‬
‫دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﻪ درد داﺷﺖ ‪ ...‬اره ﭘﺲ ﺑﺰار دوﺑﺎره اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻨﯿﻢ ‪ ...‬ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﮐﻪ‬
‫ﭼﻮري ﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯽ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﮐﺮوﺷﯿﻮ‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ ﺗﺎزه ﺷﺪت دردش ﮐﻤﺘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد دوﺑﺎره ﻓﺮﯾﺎدش ﺑﻪ اﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ‪ ...‬اﯾﻦ‬
‫ﻧﻬﺎﯾﺖ درد ﺑﻮد ‪ ...‬از ﺷﺪت درد ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮي ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰ ي‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﻣﺮگ و ﺧﻼص ﺷﺪن از اﯾﻦ درد ﺑﻮد وﻟﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﻧﻤﯽ‬
‫اﻓﺘﺪ ‪ ...‬وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ او را ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎدﮔﯽ ﺑﮑﺸﺪ ‪ ...‬دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ‬
‫داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﻣﺪت اﺳﺖ زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻗﺮار دارد ‪ ...‬درد ﺗﻤﺎم وﺟﻮد و ذﻫﻨﺶ را در‬
‫‪۶١٩‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺣﺎﻻ ﻧﯿﺰ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻓﺮﯾﺎد ﺧﻮن ﻧﯿﺰ از دﻫﺎﻧﺶ ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﺪ ‪ ..‬ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ‬
‫از ﺷﺪت درد ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪ اﻣﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ او راﺣﺖ ﺑﮕﺬارد و ﺳﺮﮔﺮﻣﯿﺶ ﺑﻪ‬
‫اﯾﻦ زودي ﺗﻤﺎم ﺷﻮد ‪ ...‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻗﻬﻘﻪ ﻣﯽ زد او را ﺑﻪ ﻫﻮش اورد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫اﮔﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاي دﯾﮕﻪ ﺷﮑﻨﺠﺖ ﻧﮑﻨﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻟﺘﻤﺎس ﮐﻦ ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻓﯿﻪ از ﻣﻦ ﺧﻮاﻫﺶ‬

‫ﮐﻨﯽ‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺧﻮن ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه در دﻫﺎﻧﺶ را ﺗﻒ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻧﻔﺮت ﺟﻮاب وﻟﺪﻣﻮرت را داد‪ :‬ﻫﯿﭻ‬
‫وﻗﺖ اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ رو از ﻣﻦ ﻧﻤﯿﺸﻨﻮي‪.‬‬
‫رون‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﺟﯿﻨﯽ از ﻧﻔﺮﺗﯽ ﮐﻪ در ﺻﺪاي ﺟﯿﻤﺰ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﺷﺪ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪﻧﺪ‬

‫ﻧﻔﺮت ﺟﯿﻤﺰ از وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ...‬او ﺣﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﺮي از وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺘﻨﻔﺮ‬
‫ﺑﻮد ‪ ...‬رون ﺑﺎ دﯾﺪن اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ از ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺟﯿﻤﺰ ﺟﺎﺳﻮس‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ اﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﯽ ﺧﺮاب و ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ از ﺧﺎﻃﺮه ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ ‪ ...‬ﺟﯿﻨﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫ﻧﮕﺮان ﺣﺎل ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻮد او ﻣﺪت زﯾﺎدي زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪۶٢٠‬‬

‫رون‪ :‬ﻋﻮﺿﯿﺎ ‪ ...‬او ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫***‬
‫روز ﺑﻌﺪ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺮاي ﭘﺮﺳﯿﺪن ﺣﺎل ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺎه رﻓﺖ‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺟﯿﻨﯽ ﭼﯽ ﻣﯿﮕﯽ؟ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﻣﯿﺸﻪ؟‬
‫درﻣﺎﻧﮕﺮ ﻣﻮ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﺮاي ﺟﻮاب دادن ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﮕﺮاﻧﯽ اﺑﺮﻓﻮرث و ﺑﻘﯿﻪ‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ واﻗﻌﺎً ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﯽ ﺑﮕﻢ ‪ ...‬او ﻣﺪت زﯾﺎدي زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺑﻮد ‪ ...‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ذﻫﻨﺶ‬
‫ﺗﺤﻤﻞ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺷﮑﻨﺠﻪ رو داﺷﺘﻪ ﯾﺎ ﻧﻪ؟‬
‫اﯾﻦ ﺣﺮف ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻫﻤﻪ ﺷﺪ‪ .‬رون ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﻔﺖ‪ :‬وﻟﯽ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ ﻣﻦ و‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺣﺮف زد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ درﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯽ رون وﻟﯽ اون ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﻠﺒﺶ از ﮐﺎر ﺑﯿﻔﺘﻪ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﻗﻠﺐ‬
‫از ﮐﺎر ﺑﯿﻔﺘﻪ ﺧﻮن و اﮐﺴﯿﮋن ﺑﻪ ﻣﻐﺰ ﻧﻤﯽ رﺳﻪ ‪ ...‬ﻣﻐﺰ ﯾﮑﯽ از ﺣﺴﺎس ﺗﺮﯾﻦ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎي‬
‫‪۶٢١‬‬

‫ﺑﺪن اﻧﺴﺎﻧﻪ و ﻧﺮﺳﯿﺪن اﮐﺴﯿﮋن ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﻋﻮارض ﺟﺒﺮان ﻧﺎﭘﺬﯾﺮي ﺑﻬﺶ وارد ﮐﻨﻪ ‪ ...‬ﻣﻦ‬
‫اﻻن واﻗﻌﺎً ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﻧﻈﺮي ﺑﺪم ‪ ...‬ﻧﻪ ﺗﺎ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻮش ﺑﯿﺎد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺟﯿﻨﯽ ﺳﮑﻮت درﻣﺎﻧﮕﺎه را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬در ﭼﺸﻤﺎن ﻫﻤﻪ‬
‫اﻧﻬﺎ ﺗﺮس دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﺻﺪﻣﻪ ﻣﻐﺰي دﯾﺪه ﺑﺎﺷﺪ ‪ ...‬اﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﻓﺎﺟﻌﻪ ‪ ...‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ دوﺳﺖ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫دو روز ﭘﺮ اﺳﺘﺮس ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ ﻫﻮش اﻣﺪ ‪ ...‬اﯾﻦ دو روز ﺑﺮاي اﻧﻬﺎ‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺮان ﺻﺪﻣﻪ اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد ‪ ...‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﺪت زﯾﺎدي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮاﺑﯿﺪه اﺳﺖ‬
‫‪ ...‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻤﯽ اورد ﮐﻪ دﯾﺸﺐ ﮐﺠﺎ ﺑﻮد و ﭼﻄﻮري ﺧﻮاﺑﯿﺪ ‪ ...‬ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ اﻃﺮاف‬
‫ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ‪ ...‬اﯾﻨﺠﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﺮاﯾﺶ ﻧﺎ اﺷﻨﺎ ﺑﻮد ‪ ...‬ﭼﻄﻮر ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ اﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ دو ﻧﻔﺮ‬
‫ﮐﻪ ﮐﻨﺎرش اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ اﻓﺘﺎد ‪ ...‬ﯾﮏ ﭘﯿﺮﻣﺮد و ﯾﮏ دﺧﺘﺮ ﻣﻮ ﻗﺮﻣﺰ ‪ ...‬ﺑﺎ دﯾﺪن اﻧﻬﺎ‬
‫‪۶٢٢‬‬

‫اوﻟﯿﻦ ﺳﻮاﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ رﺳﯿﺪ اﯾﻦ ﺑﻮد اﻧﻬﺎ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ دﺧﺘﺮ ﻣﻮﻗﺮﻣﺰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬
‫ﻧﮕﺮان ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ؟ ‪...‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ‪ ...‬ﺷﻤﺎ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ رو ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻢ؟‬
‫ﺑﻌﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ان دﺧﺘﺮ ﻣﻮ ﻗﺮﻣﺰ او را ﺑﺎ اﺳﻢ ﺟﯿﻤﺰ ﺻﺪا ﮐﺮد ‪ ...‬وﻟﯽ اﯾﻦ ﮐﻪ اﺳﻢ او‬
‫ﻧﺒﻮد ‪ ...‬او اﺳﻤﺶ ‪ ..‬اﻣﺎ ﺣﺘﯽ اﺳﻤﺶ را ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻤﯽ اورد‪.‬‬
‫***‬
‫اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ از درون ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﺶ ﺑﻪ ﺑﺮادرش ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫‪ -‬ﺟﯿﻤﺰ ﺣﺎﻓﻈﺸﻮ از دﺳﺖ داده ‪ ...‬ﻧﻪ ﻣﯽ دوﻧﻪ ﮐﯿﻪ و ﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﻣﯽ دوﻧﻪ ﺟﺎدوﮔﺮه ‪ ...‬ﯾﻪ‬
‫ﻣﺸﮑﻞ دﯾﮕﻪ ﻫﻢ دارﯾﻢ‪ ...‬ﺟﯿﻨﯽ ﻧﮕﺮان اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ذﻫﻦ ﺟﯿﻤﺰ ﺗﺤﻤﻞ اون ﻫﻤﻪ ﺷﮑﻨﺠﻪ رو‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ و ﻣﻤﮑﻨﻪ اﺳﯿﺐ ذﻫﻨﯽ دﯾﺪه ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﺟﯿﻨﯽ ﯾﻪ ﮐﻢ ﮔﯿﺞ ﺷﺪه اون ﻧﻤﯽ دوﻧﻪ‬
‫‪۶٢٣‬‬

‫اﯾﻦ ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اون ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻫﺎﺳﺖ و ﯾﺎ اﯾﻦ ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ داﺋﻤﯽ ﻫﺴﺖ ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ وارد ذﻫﻨﺶ ﺑﺸﻢ و اﮔﻪ ﺑﺸﻪ ﯾﻪ ﺳﺮي ﺧﺎﻃﺮات ﺧﻮدش رو ﺑﺎزﺳﺎزي ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ‬
‫ﺑﺘﻮﻧﻪ ﭼﯿﺰي رو ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺎره ‪ ...‬وﻟﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪم ذﻫﻨﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﯿﺐ ﺑﺒﯿﻨﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﮐﺎر ﺧﻮﺑﯽ ﮐﺮدي ‪ ...‬اﺻﻼً ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ذﻫﻦ ﺟﯿﻤﺰ ﻧﻔﻮذ ﮐﻨﯽ ‪ ...‬ذﻫﻦ ﺟﯿﻤﺰ در ﺣﺎل‬
‫ﺣﺎﺿﺮ از ﻫﻢ ﮔﺴﺴﺘﻪ ﺷﺪه اﮔﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﻧﻔﻮذ ﻣﯽ ﮐﺮدي ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﺧﻮدش ﺑﺨﻮاد از ذﻫﻨﺶ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﻪ اﻣﺎ ﭼﻮن اﺧﺘﯿﺎر اﯾﻦ ﮐﺎر دﺳﺘﺶ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮدش اﺳﯿﺐ ﺑﺰﻧﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯿﮑﺎر ﮐﻨﯿﻢ؟ اﯾﻦ ﻃﻮري ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ وﻟﺶ ﮐﻨﯿﻢ!‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺟﯿﻤﺰ رو ﭼﻨﺪ روزي ﺑﺒﺮﯾﺪ ﺑﺎرو‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث از اﯾﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ﺑﺎ ﮐﻨﺎﯾﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﯾﻦ ﭼﻪ ﮐﻤﮑﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ اﻟﺒﻮس ‪...‬‬
‫ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎري ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ او ﺣﺎﻓﻈﺸﻮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﯿﺎره‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻦ اﺑﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ ‪ ...‬ﺑﺒﺮﯾﻤﺶ ﺑﺎرو ﮐﻪ ﭼﯽ ﺑﺸﻪ !؟‬
‫‪۶٢۴‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻦ‪.‬‬
‫***‬
‫رون‪ :‬ﭼﯽ ﺷﺪ اﺑﺮﻓﻮرث ؟‬
‫‪ -‬اﻟﺒﻮس ﻫﻢ ﺣﺮف ﺟﯿﻨﯽ رو ﻣﯽ زﻧﻪ ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﭼﯽ ﻣﯿﺸﻪ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﯾﻪ‬
‫ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻫﻢ داد ‪ ...‬ﺑﺒﯿﻨﻢ رون‪ ،‬ﻣﺎدرت اﻣﺎدﮔﯽ ﭘﺬﯾﺮش ﯾﻪ ﻣﻬﻤﺎن‪ ،‬ﺑﺮاي ﯾﻪ ﻣﺪت ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم‬
‫رو داره ‪ ...‬اﻟﺒﻮس ﮔﻔﺖ ﺟﯿﻤﺰ رو ﺑﺒﺮﯾﻢ ﺑﺎرو‪.‬‬
‫رون ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﺑﺎرو؟ وﻟﯽ اﯾﻦ ﭼﻪ ﮐﻤﮑﯽ ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ؟‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ‪ ...‬اﯾﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد اﻟﺒﻮس ﺑﻮد ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﺎﻟﯽ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻪ ﮐﻪ‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﯿﺎﯾﺪ اوﻧﺠﺎ؟‬
‫‪ -‬ﻣﺎﻣﺎن ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎً ﻗﺒﻮل ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از اون اﺗﻔﺎق) ﺣﻤﻠﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻮﯾﻞ(‬
‫ﻣﺎﻣﺎن ﺧﯿﻠﯽ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺟﯿﻤﺰ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ دﻋﻮت ﮐﻨﻪ ‪ ...‬از اﯾﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯿﺸﻢ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﯿﺎد ‪ ...‬اﯾﻦ ﻃﻮري ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﻣﻮاﻇﺒﺶ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﯿﻢ‪.‬‬
‫‪۶٢۵‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ‪ ...‬وﻟﯽ ﺑﺎز از ﻣﺎﻟﯽ ﺑﭙﺮس ‪ ...‬ﺷﺎﯾﺪ راﺿﯽ ﻧﺒﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫***‬
‫روز ﺑﻌﺪ ﮐﺎﻓﻪ ﻫﺎﮔﺰﻫﺪ‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺟﯿﻤﺰ را ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ رون ﮔﻔﺖ‪ :‬رون ﯾﺎدﺗﻪ‬
‫ﺟﯿﻤﺰ اون ﺷﺐ وﻗﺘﯽ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﺶ را ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم ﺑﻬﻢ ﭼﯽ ﮔﻔﺖ ‪ ...‬ﮔﻔﺖ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ را‬
‫ﻗﺎﯾﻢ ﮐﻨﻢ و ﻧﺰارم دﺳﺖ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻬﺶ ﺑﺮﺳﻪ ﻣﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺣﺮﻓﺸﻮ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم ‪ ...‬ﻣﮕﻪ اﯾﻦ‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﭼﻮﺑﻬﺎ داره ‪...‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪ اش ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ اﻧﻬﺎ ﺟﻠﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد از ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﺑﯿﺮون اﻣﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف‬
‫اﻧﻬﺎ رﻓﺖ ﺗﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺑﻨﺪازد ‪ ...‬وﻗﺘﯽ دﺳﺘﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ را دﯾﺪ از ﺣﯿﺮت در‬
‫ﺟﺎﯾﺶ ﺧﺸﮏ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﺪاي ﻣﻦ ‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺧﻮدش ﺑﺎﺷﻪ ‪...‬‬
‫‪۶٢۶‬‬

‫ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط و آراﻣﯽ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ را ازدﺳﺖ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ان را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺗﻤﺎم‬
‫ﻧﻘﺶ و ﻧﮕﺎرﻫﺎي روي دﺳﺘﻪ دﻗﯿﻘﺎً ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﺼﻮﯾﺮ درون ﮐﺘﺎب ﺑﻮد ‪ ...‬وﻟﯽ ﭼﻄﻮري ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ ﺟﯿﻤﺰ رﺳﯿﺪه‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﺧﻮدش زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ‪.‬‬
‫رون‪ :‬اﺑﺮﻓﻮرث ﻣﯽ ﺷﻪ ﺑﮕﯽ ﭼﯽ ﺷﺪه و اﯾﻦ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﭼﯽ داره؟‬
‫اﻣﺎ اﺑﺮﻓﻮرث ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﻮال رون ﻧﺸﺪ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ روي ﭼﻮب دﺳﺘﯽ ﻗﻔﻞ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ زﻣﺰﻣﻪ ﻫﺎﯾﺶ اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ واﻗﻌﺎً ﮐﯿﻪ؟ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻤﮑﻨﻪ از ﻧﺴﻞ ﻣﺮﻟﯿﻦ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ..‬ﻧﻪ ﻧﻪ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻨﻪ ‪ ...‬ﭘﺲ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ‬
‫ﻣﺮﻟﯿﻦ دﺳﺖ او ﭼﯿﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ؟‬
‫‪ -‬اﺑﺮﻓﻮرث ‪ ...‬اﺑﺮﻓﻮرث‬
‫‪ -‬ﭼﯿﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ؟‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﭼﯽ داره ﮐﻪ اﯾﻦ ﻃﻮري داري ﺑﺎ ﺧﻮدت زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟‬
‫‪۶٢٧‬‬

‫اﮔﺮ اﯾﻦ ﭼﻮب واﻗﻌﺎً ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﺮﻟﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﯿﻤﺰ ﺣﻖ داﺷﺖ ﮐﻪ از ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺨﻮاﻫﺪ‬
‫ﭼﻮب را ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ ‪ ...‬ﭼﻮن اﮔﺮ اﯾﻦ ﭼﻮي دﺳﺖ وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﯽ اﻓﺘﺎد ﺑﻪ ﻃﻮر ﺣﺘﻢ دﯾﮕﺮ‬
‫ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ او را ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ...‬ﺣﺘﯽ اﻟﺒﻮس ‪ ...‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺟﯿﻤﺰ زﻧﺪه ﺑﻮد و‬
‫ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از اﯾﻦ ﭼﻮب اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ ﻣﮕﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺴﯽ او را در ﯾﮏ دوﺋﻞ‬
‫ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺪﻫﺪ ‪ ...‬ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﺟﺪﯾﺪ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﺣﺪ اﻣﮑﺎن از او ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻗﺪرت ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ را اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻨﺪ اﻣﺎ اﻻن ﺑﺎﯾﺪ ﭘﯿﺶ‬
‫اﻟﺒﻮس ﻣﯽ رﻓﺖ ﺑﻨﺒﺮاﯾﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺑﺮاي ﻣﯿﻨﺮوا ﻧﻮﺷﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻪ اﻧﺠﺎ ﻣﯽ‬
‫اﯾﺪ ‪ ...‬از ﻓﺎوﮐﺲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻧﺎﻣﻪ را ﺑﻪ ﻣﯿﻨﺮوا ﺑﺪﻫﺪ و ﺑﺮﮔﺮدد ‪ ...‬ﺑﻪ ﻃﺮف رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ او ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﺪ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽ دوﻧﯿﺪ ﭼﺮا ﺟﯿﻤﺰ از ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﺳﺖ اﯾﻦ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ را ﻗﺎﯾﻢ ﮐﻨﯿﺪ ‪ ...‬اﯾﻦ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ‪،‬‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﺮﻟﯿﻨﻪ‪.‬‬
‫رون ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻪ ‪ ...‬وﻟﯽ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﺮﻟﯿﻦ ﻣﮕﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﻣﺎﻧﺪه ﮐﻪ ﺣﺎﻻ دﺳﺖ ﺟﯿﻤﺰ‬
‫اﻓﺘﺎده؟‬
‫‪۶٢٨‬‬

‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻧﯿﺰ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺟﯿﻤﺰ از ﻧﺴﻞ ﻣﺮﻟﯿﻦ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ..‬وﻟﯽ اﯾﻦ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻨﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻌﯿﺪ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﺟﯿﻤﺰ از ﻧﺴﻞ ﻣﺮﻟﯿﻦ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬وﻟﯽ ﭼﻄﻮري ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ رو ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﺮده؟ ﺗﻤﺎم اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﺮﻟﯿﻦ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪه ‪ ...‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺳﺎﻟﻢ در دﺳﺘﻬﺎي‬
‫ﻣﻦ ﻗﺮار داره ‪ ...‬ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﯿﺰه ‪ ...‬ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ اﻟﺒﻮس ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ ﺑﻌﺪاً ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺘﻮن ﺑﭽﻪ‬
‫ﻫﺎ‪.‬‬
‫***‬
‫‪ -‬اﻟﺒﻮس ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﺟﯿﻤﺰ واﻗﻌﺎً ﮐﯿﻪ و اﯾﻦ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ دﺳﺖ اون ﭼﯿﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ؟‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد درون ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ دوﺧﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎده ﺟﻮاب‬
‫داد‪ :‬اﯾﻦ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﺮﻟﯿﻨﻪ‬
‫‪ -‬ﺧﻮدم ﻣﯽ دوﻧﻢ اﯾﻦ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﺮﻟﯿﻨﻪ وﻟﯽ دﺳﺖ ﺟﯿﻤﺰ ﭼﯿﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ ،‬اوﻧﻢ ﺳﺎﻟﻢ!!‬
‫‪۶٢٩‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ راﺳﺘﺶ ﻣﻦ از ﺟﯿﻤﺰ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﺮﻟﯿﻦ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ ‪ ...‬ﭼﻮن ﻓﮑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدم ﺑﺮاي ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ وﻟﺪﻣﺮت ﺑﻪ اﯾﻦ ﭼﻮب اﺣﺘﯿﺎج داره‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ‪ ...‬ﺗﻮ در ﻣﻮرد ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﺮﻟﯿﻦ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﯽ؟ ﭘﺲ ‪ ...‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﯿﺰي‬

‫ﻧﮕﻔﺘﯽ؟‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ ﺣﯿﺮت اﯾﻦ را از ﺑﺮادرش ﭘﺮﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬اﺑﯽ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﺮﻟﯿﻦ ﻧﺒﺎﯾﺪ دﺳﺖ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﯿﻔﺘﻪ‪.‬‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ازت ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ اﻟﺒﻮس ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﺷﺪم ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدي ﻣﻦ از اﯾﻦ ﭼﻮب‬
‫دﺳﺘﯽ ﺳﻮءاﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﻨﻢ!؟‬
‫اﻟﺒﻮس ﺧﻨﺪه ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻪ ﻣﻨﻈﻮرم اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ‪ ...‬ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﯽ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ‬
‫ﻣﺮﻟﯿﻦ را ﺑﺪﺳﺖ ﺑﯿﺎري ﭼﻮن از اﯾﻦ ﭼﻮب ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﯽ ﺷﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ‬
‫دﻟﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ در ﻣﻮرد ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻔﺘﻢ اﯾﻦ ﺑﻮد اﮔﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ اﯾﻦ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻞ وﻟﺪﻣﻮرت ﺷﮑﺴﺖ ﻣﯽ ﺧﻮردي ‪ ...‬اون ﻣﻮﻗﻊ وﻟﺪﻣﻮرت ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﯿﺸﺪ و‬
‫دﯾﮕﻪ ﺧﻮدت ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺗﺼﻮر ﮐﻨﯽ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ دﯾﮕﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫‪۶٣٠‬‬

‫ﭘﺲ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺑﺎﯾﺪ دﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﻪ و اون‬
‫ﺟﯿﻤﺰه ‪ ...‬اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﯽ ﺗﻮ ﺑﺎ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﺮﻟﯿﻦ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﻣﻘﺎﺑﻞ وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﮐﻤﯽ از ﻧﺎراﺣﺘﯿﺶ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬اﻟﺒﻮس در اﯾﻦ ﻣﻮرد درﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ دﺳﺖ وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﯽ اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﺷﺪ ﯾﻪ ﺣﺮﻓﯽ ‪ ...‬وﻟﯽ ﺑﺎز ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﯽ ‪ ...‬ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ‬
‫ﭼﯿﮑﺎر ﮐﻨﻢ ‪ ...‬ﺑﺎ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ داره ﺑﻪ ﺻﻼح ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ دﺳﺖ او ﺑﺎﺷﻪ ‪...‬‬
‫اﮔﻪ ﺑﻬﺶ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ او ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ از ﺧﻮدش دﻓﺎع ﮐﻨﻪ و اﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ درﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯽ ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺧﯿﻠﯽ اﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮه ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ دﺳﺖ ﺧﻮدت ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﯾﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺧﻮب‪.‬‬
‫***‬
‫اﻣﺮوز ﺟﯿﻤﺰ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ رون ﺑﺮود ﺗﺎ ﭼﻨﺪ روزي اﻧﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ...‬ﺗﻮﺳﻂ ان ﭘﺮﻧﺪه زﯾﺒﺎ‬
‫در ان ﺧﺎﻧﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪۶٣١‬‬

‫وﻗﺘﯽ وارد ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ دﯾﻮارﻫﺎي اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻋﺠﯿﺐ و ﻏﺮﯾﺐ ﺑﺮد ‪ ...‬روي‬
‫دﯾﻮار ﺳﺎﻋﺖ ﻋﺠﯿﺐ و ﻏﺮﯾﺒﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻋﻘﺮﺑﻪ روي وﺟﻮد داﺷﺖ و ﺑﻪ ﺟﺎي ﻋﺪد‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻫﻤﭽﻮن در ﺧﻄﺮ ﻣﺮگ ﻣﺤﻞ ﮐﺎر در ﺣﺎل ﺳﻔﺮ و ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد روي ﻋﻘﺮﺑﻪ ﻫﺎ‬
‫ﻧﯿﺰ ﻋﮑﺴﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ او ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﺻﺎﺣﺐ ﻋﮑﺲ را ﺷﻨﺎﺧﺖ رون ﺟﯿﻨﯽ‬
‫و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ‪.‬‬
‫داﺧﻞ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺷﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ از ﺣﯿﺮت ﮔﺸﺎد ﺷﺪ در ﻇﺮف ﺷﻮﯾﯽ ﻗﺎﺑﻠﻤﻪ و ﻇﺮوف‬

‫ﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ در ﻫﻮا ﺗﮑﺎن ﻣﯽ ﺧﻮردﻧﺪ در ﺣﺎل ﺷﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ از روي‬
‫ﻣﯿﺰ ﺳﯿﺐ زﻣﯿﻨﯽ ﺧﺮد ﺷﺪه ﺑﻪ ﻫﻮا ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﭘﺮواز ﮐﻨﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮي ﮐﻪ روي ﺷﻌﻠﻪ‬
‫ﻫﺎي ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ﺑﻮد رﯾﺨﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺣﯿﺮت ﺑﻪ ﻃﺮف رون ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ :‬ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﯿﺰه ‪ ...‬رون ﺷﻤﺎ ﭼﻄﻮري اﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎ رو‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ؟‬
‫‪ -‬ﺟﺎدو ‪ ...‬ﺑﺎ ﺟﺎدو ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﺎرﻫﺎي دﯾﮕﻪ اﻧﺠﺎم ﺑﺪي‪.‬‬
‫‪ -‬ﮔﻔﺘﯽ ﻣﻨﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺟﺎدو ﮐﻨﻢ؟‬
‫‪۶٣٢‬‬

‫ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ رون ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﺪﻫﺪ ﺻﺪاي ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺗﻮﺟﻪ اﻧﻬﺎ را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ :‬ﺑﭽﻪ ﻫﺎ‬
‫ﺷﻤﺎ ﮐﯽ اوﻣﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪم‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻣﺎﻣﺎن ‪...‬ﺳﻼم ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ‪..‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ زن ﻣﯿﺎﻧﺴﺎل و ﮐﻮﺗﺎه ﻗﺪ و ﺧﭙﻠﯽ ﮐﻪ او ﻧﯿﺰ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﭘﺴﺮ و دﺧﺘﺮش‬

‫ﻣﻮﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ و ﺻﻮرت ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ داﺷﺖ‪ ،‬اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺟﻠﻮي ورودي اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ‪...‬‬
‫رون ﭘﯿﺶ دﺳﺘﯽ ﮐﺮد وﮔﻔﺖ‪ :‬ﺟﯿﻤﺰ اﯾﻦ ﻣﺎدرﻣﻪ ‪ ....‬ﻣﺎﻣﺎن اﯾﻨﻬﻢ ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﯽ‬
‫ﺑﺒﯿﻨﯿﺶ ‪...‬اﻟﺒﺘﻪ ﻗﺒﻼً ﺑﻬﺘﻮن ﮔﻔﺘﻢ او ﻓﻌﻼً ﺣﺎﻓﻈﺸﻮ از دﺳﺖ داده‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺟﯿﻤﺰ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ اﻣﺪي‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ زودﺗﺮ از اﯾﻨﻬﺎ دﻋﻮﺗﺖ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدم وﻟﯽ دﯾﮕﻪ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺣﺎﻻ ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﮐﻪ ﺑﺨﻮاي ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻤﻮﻧﯽ ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﻣﻦ ﻫﻢ از دﯾﺪن ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻢ و ﻣﻤﻨﻮن ﮐﻪ اﺟﺎزه دادﯾﺪ ﭼﻨﺪ وﻗﺘﯽ‬
‫ﻣﻬﻤﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫‪۶٣٣‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ‪...‬اﯾﻦ ﭼﻪ ﺣﺮﻓﯿﻪ ‪ ....‬رون ﻣﻦ اﺗﺎق ﻓﺮد و ﺟﺮج رو ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدم ‪...‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮه اﺗﺎق و ﺑﻘﯿﻪ ﺧﻮﻧﻪ رو ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻧﺸﻮن ﺑﺪي ‪ ...‬در ﺿﻤﻦ ﺟﯿﻤﺰ ﻓﮑﺮ ﮐﻦ اﯾﻨﺠﺎ ﺧﻮﻧﻪ‬
‫ﺧﻮدﺗﻪ ﭘﺲ ﻫﺮﭼﯽ ﻻزم داﺷﺘﯽ ﺗﻌﺎرف ﻧﮑﻦ و ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﻮ‪.‬‬
‫اﯾﻦ زن ﭼﻘﺪر ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻮد ‪ ...‬ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﮐﺎري ﺑﺮاي اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده اﻧﺠﺎم داده اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺟﯿﻤﺰ دﻧﺒﺎل ﻣﻦ ﺑﯿﺎ ﺗﺎ اﺗﺎﻗﺘﻮ ﺑﻬﺖ ﻧﺸﺎن ﺑﺪم ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ ازرﻓﺘﻦ ان دو ﻣﺎﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ رو دﺧﺘﺮا ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﺐ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘﯿﺪ؟‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﻪ ‪ ...‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ‪ ...‬ﺟﯿﻨﯽ ﺗﻮ ﺑﯿﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﻦ ‪ ...‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺮو ﺑﯿﺮون و وﺳﺎﯾﻞ روي ﻣﯿﺰ رو‬
‫ﺑﭽﯿﻦ ‪ ...‬اﻣﺸﺐ ﻫﻤﻪ رو دﻋﻮت ﮐﺮدم ﺑﯿﺎن اﯾﻨﺠﺎ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺟﻤﻠﻪ اﺧﺮش را ﺑﻪ ﺳﻮال ﻧﭙﺮﺳﯿﺪه ان دو اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد‬
‫***‬
‫‪۶٣۴‬‬

‫‪ -‬اﯾﻨﻢ از اﺗﺎق ﺗﻮ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬رون ﺳﭙﺲ ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﺑﺎ ﺟﻌﺒﻪ اي ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﻗﺮار داﺷﺖ‬
‫اﺷﺎره ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫‪ -‬در ﺿﻤﻦ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺎ وﺳﺎﯾﻞ درون اون ﺟﻌﺒﻪ ﻫﺎ ﮐﺎري ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﭼﻮن ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻧﻤﯽ‬
‫ﮐﻨﻢ ﺻﺪﻣﻪ ﻧﺒﯿﻨﯽ ‪ ...‬اﻣﺸﺐ از ﻓﺮد و ﺟﺮج ﻣﯽ ﺧﻮام ﮐﻪ وﺳﺎﯾﻠﺸﺎن را ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺒﺮﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻨﺎ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻨﺪ؟‬
‫‪ -‬راﺳﺘﺸﻮ ﺑﺨﻮاي ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ‪ ...‬اﯾﻨﺎ وﺳﺎﯾﻞ ﺷﻮﺧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮادرﻫﺎم درﺳﺖ ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ...‬و ﭼﻮن‬
‫ﻫﻨﻮز ﺗﻮ اﺗﺎﻗﺸﻮﻧﻪ ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ ﭼﯿﺰاي ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺒﺎﺷﻪ‬
‫‪ -‬اوﻧﺎ ﻣﺨﺘﺮع ﻫﺴﺘﻨﺪ؟‬
‫رون ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ واژه اي ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﮑﺎر ﺑﺮده ﺑﻮد ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺖ ﮔﻔﺖ‪ :‬اره ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺗﻮ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺎﯾﻪ ﻫﺎ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮﯾﻢ ﺗﺎ اﻃﺮاف ﺧﻮﻧﻪ رو ﺑﻬﺖ ﻧﺸﻮن ﺑﺪم‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ اﻃﺮاف ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪﻧﺪ و رون ﮐﻪ داﺷﺖ در ﻣﻮرد‬
‫ﺟﺎدو ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﻮﺟﻪ اش ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺟﯿﻤﺰ ﺟﻠﺐ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪۶٣۵‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢ اﻣﺪﻧﺪ ‪...‬اوﻧﺎ ﺑﺮادرﻫﺎم ﻫﺴﺘﻨﺪ اون دو ﺗﺎ ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﻓﺮد و ﺟﺮج اﻧﺪ ‪...‬اون ﯾﮑﯽ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﺑﻐﻠﺸﻪ‪ ،‬ﺑﯿﻞ ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﻤﻪ و اون ﯾﮑﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﻮﻫﺎي‬
‫ﺑﻠﻨﺪي داره ﭼﺎرﻟﯿﻪ‪ .‬اون دو ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﻤﻨﺪ اﻟﮑﺲ و ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺟﯿﻤﺰ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮد ﻣﻮﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰﻫﻤﻪ اﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪ :‬ﭼﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﻣﻮﻫﺎي ﺷﻤﺎ ﻗﺮﻣﺰه‬
‫‪ -‬ﺳﻼم رون‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ‪ ...‬ﺳﻼم ﺑﯿﻞ ﺳﻼم ﻓﻠﻮر‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺘﻪ ﻧﺪﯾﺪﻣﺘﻮن؟‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﺣﻀﻮرش زﯾﺎدي اﺳﺖ ﮐﻤﯽ ﻋﻘﺐ رﻓﺖ ﺗﺎ رون ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫اش راﺣﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫رون ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﺟﯿﻤﺰ ﺷﺪ دﺳﺖ او را ﮔﺮﻓﺖ و ﺟﻠﻮ ﺗﺮ ﺑﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﭽﻪ‬
‫ﻫﺎ اﯾﻦ دوﺳﺖ ﻣﻦ ﺟﯿﻤﺰه اﻟﺒﺘﻪ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﻫﻤﻪ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﯿﻨﺶ وﻟﯽ او ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از ﺷﻤﺎرو ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻤﯿﺎره ‪...‬اون ﺣﺎﻓﻈﺸﻮ از دﺳﺖ داده‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد‪ :‬ﺳﻼم از اﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ‬
‫‪۶٣۶‬‬

‫ﻓﺮد و ﺟﻮرج ﺳﺮي ﺑﺮاي او ﺗﮑﺎن دادﻧﺪ و ﭼﺎرﻟﯽ ﻧﯿﺰ دﺳﺘﯽ ﺑﺮاي او ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫ﺑﯿﻞ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را روي زﺧﻢ ﮐﻨﺎر ﮔﻮش ﺟﯿﻤﺰ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد او را ﺑﺮاﻧﺪاز ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬رون‬
‫ﺑﺮادر ﮐﻮﭼﮑﺶ ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد دوﺳﺖ دﯾﮕﺮي ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﻨﺪ ‪ ...‬رون در ﮐﻨﺎر اﯾﻦ ﻣﺮد رﻓﺘﺎرش ﺷﺒﯿﻪ ﺳﺎل ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﺮي‬
‫ﺑﻮد ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﺟﺎدوﮔﺮﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي ﺑﻮد ‪ ...‬ﻣﺒﺎرزه او را ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت در درﮔﯿﺮي ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ دﯾﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬در اون ﻣﺒﺎرزه ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ اﻗﺘﺪار و ﺗﺴﻠﻂ ﮐﺎﻣﻞ وﻟﺪﻣﻮرت را ﺷﮑﺴﺖ‬
‫و ﻓﺮاري داد‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﺟﯿﻤﺰ ﮐﯽ ﺑﻮد ‪ ...‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻮد ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد رون ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﻫﺮي اﺣﺴﺎس ﺷﺎدي ﮐﻨﺪ و اﯾﻦ ﺑﺮاي او ﻣﻬﻢ‬
‫ﺑﻮد ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ در ﻣﺒﺎرزه اﺧﺮش ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﺣﺎﻓﻈﻪ اش را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد‬
‫ﺣﺎﻻ اﻧﻬﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ او ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ او دوﺑﺎره ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺧﻮدش را ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫ﻣﯽ اورد‪ :‬ﺳﻼم ﺟﯿﻤﺰ از دﯾﺪن دوﺑﺎرت ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ!‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر‬
‫‪۶٣٧‬‬

‫ﻓﺮد‪ :‬ﻫﯽ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ دور ﻫﻢ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﻧﻈﺮﺗﻮن ﭼﯿﻪ ﯾﻪ دﺳﺖ ﮐﻮﯾﯿﺪﯾﭻ ﺑﺰﻧﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻓﺮد ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺐ ﻫﻤﻪ ﻧﺸﺴﺖ ‪...‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ‪ ،‬ﻓﺮد و ﺟﺮج‪ ،‬ﺑﯿﻞ‪ ،‬اﻟﮑﺲ‪ ،‬ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ‪ ،‬رون و ‪...‬‬
‫ﭼﺎرﻟﯽ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺗﻌﺪاد ﺧﻮدﺷﺎن را ﻣﯽ ﺷﻤﺎرد ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﺟﯿﻨﯽ و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ از‬
‫در ﭘﺸﺘﯽ اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ اﻣﺪﻧﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻫﯽ ﺟﯿﻨﯽ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎزي ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ دﯾﺪن اﺷﺘﯿﺎق در ﺻﻮرت ﺑﺮادرﻫﺎﯾﺶ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺳﺮي ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ‬
‫ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫ﭼﺎرﻟﯽ‪ :‬ﻋﺎﻟﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎق ﺷﺪه ﺑﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﺪ ﭼﯽ ﺑﺎزي ﮐﻨﯿﺪ؟‬
‫رون‪ :‬ﮐﻮﯾﯿﺪﯾﭻ ‪ ...‬ورزش ﻣﺨﺼﻮص ﺟﺎدوﮔﺮﻫﺎ ‪ ...‬اﻻن ﺧﻮدت ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ‪.‬‬
‫‪۶٣٨‬‬

‫ﺟﯿﻤﺰ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از دوﻗﻠﻮﻫﺎ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﻓﺮد و اﺳﺖ ﯾﺎ ﺟﺮج‪ ،‬اﻓﺘﺎد ‪ ...‬او ﭼﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺟﺎرو ﺑﺎ ﺧﻮدش اورده ﺑﻮد ﻇﺎﻫﺮ ﺟﺎروﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﺟﺎروي رﻓﺘﮕﺮﻫﺎ ﺑﻮد‪ :‬ﺷﻤﺎ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﯾﺪ ﺑﺎ اﯾﻨﺎ ﺑﺎزي ﮐﻨﯿﺪ؟‬
‫‪ -‬ﯾﻪ ﺟﻮراﯾﯽ ﻫﻢ اره ﻫﻢ ﻧﻪ ‪ ...‬ﺧﻮدت ﻧﮕﺎه ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻌﺪ از ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﺪن ﺑﻪ دو ﮔﺮوه ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮه در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﮔﺮد ﺷﺪه ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ‬
‫ﺟﺎروﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﻪ ﻫﻮا ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎزي را ﺷﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ...‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻓﻠﻮر و ﺑﭽﻪ‬
‫اش و ﺟﯿﻤﺰ روي ﺻﻨﺪﻟﯿﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺮد ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺗﺎرﯾﺨﭽﻪ و ﻧﺤﻮه ﺑﺎزي ﮐﺮدن و اﻣﺘﯿﺎز ﮔﺮﻓﺘﻦ را ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ‬
‫ﻧﻈﺮ ﻣﺴﺎﻋﺪي روي اﯾﻦ ورزش داﺷﺖ ﺑﻪ ﻃﻮري ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﺸﻮﯾﻖ‬
‫اﻧﻬﺎ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻌﺠﺐ ﻫﻤﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺟﯿﻨﯽ زودﺗﺮ از ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ﮔﻮي زرﯾﻦ را ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ روي زﻣﯿﻦ ﻓﺮود اﻣﺪﻧﺪ ‪...‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ ﻃﺮف اﻧﻬﺎ رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻨﻢ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺎزي ﮐﻨﻢ ‪ ...‬اﯾﻦ ﺑﺎزي ﺧﯿﻠﯽ ﻫﯿﺠﺎن‬
‫اﻧﮕﯿﺰه‬
‫‪۶٣٩‬‬

‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﻓﻮرا ﺟﻮاب داد‪ :‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ اﯾﻦ اﯾﺪه ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺎﺷﻪ ﺟﯿﻤﺰ‬
‫ﺗﻮ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺳﻮار ﺟﺎرو ﺑﺸﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬اﺧﻪ ﭼﺮا ‪ ...‬ﺑﺮاي ﭼﯽ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺳﻮار اﯾﻦ ﺟﺎروﻫﺎ ﺑﺸﻢ؟‬
‫‪ -‬دﻟﯿﻠﺶ رو ﺧﻮدت ﺗﻮ درﻣﺎﻧﮕﺎه ازم ﭘﺮﺳﯿﺪي‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻧﺎﺧﻮداﮔﺎه دﺳﺖ ﭼﭙﺶ را ﮔﺮﻓﺖ ‪ ...‬ﺑﻪ ﻗﺪري ﻫﯿﺠﺎن زده ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ اﺳﯿﺐ دﯾﺪﮔﯽ دﺳﺘﺶ را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﻫﯽ از ﺳﺮ اﻓﺴﻮس ﮐﺸﯿﺪ‪ :‬راﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯽ ‪ ...‬اﺻﻼً ﺣﻮاﺳﻢ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﯾﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮي ﻧﺎﻣﻔﻬﻤﻮم ﺟﯿﻤﺰ و ﺟﯿﻨﯽ ﻧﺸﺪ و اﯾﻨﮑﻪ ﭼﺮا او ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﻮار ﺟﺎرو ﺷﻮد ‪ ...‬رون ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺟﯿﻤﺰ را ﺧﻮﺷﺤﺎل ﮐﻨﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﺟﯿﻨﯽ ﻣﻦ و‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﭘﺮواز ﮐﻨﯿﻢ ‪ ...‬اﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺪاره؟‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‬
‫‪ -‬ﻋﺎﻟﯿﻪ ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﺑﯿﺎ ﺳﻮار ﺷﻮ و ﻣﺤﮑﻢ ﻣﻨﻮ ﺑﮕﯿﺮ‬
‫‪۶۴٠‬‬

‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ رون و ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻘﯿﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ راه اﻓﺘﺎدﻧﺪ ‪ ...‬وﺳﻂ راه ﭼﺎرﻟﯽ ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي ﯾﺎ ﻧﻪ وﻟﯽ رون اﯾﻦ ﭼﻨﺪ وﻗﺘﻪ اﺧﻼﻗﺶ‬
‫ﻋﻮض ﺷﺪه ‪ ...‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ‪ ..‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﻤﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮه ﺟﯿﻤﺰه ‪ ...‬در‬
‫ﮐﻞ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ اﻻن ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﯾﻪ دوﺳﺖ ﺧﻮب ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ :‬ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﭼﺎرﻟﯽ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از اون اﺗﻔﺎق ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺖ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻃﻮري ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﺒﻮده‪.‬‬
‫ﭼﺎرﻟﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﺑﻌﺪ از اون اﺗﻔﺎق‪ ،‬ﺷﺪ‪ ...‬ﻣﻨﻈﻮر‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ان ﺷﺐ ﺷﻮم ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺮي و ﭘﺮﺳﯽ در وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ داﺧﻞ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ از اﻧﻬﺎ ﺳﺮاغ ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮑﺶ را ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺟﻮاب داد‪ :‬ﺑﺎ‬
‫ﺟﯿﻤﺰه ‪ ...‬رﻓﺘﻨﺪ ﯾﻪ ﭼﻨﺪ دوري ﭘﺮواز ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺧﻮردن ﺷﺎم ﻣﻔﺼﻠﯽ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺗﺪارك دﯾﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬ﻫﻤﻪ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫‪۶۴١‬‬

‫***‬
‫ﺻﺒﺢ زود ﻗﺒﻞ از ﻃﻠﻮع اﻓﺘﺎب ﺟﯿﻤﺰ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪ ‪ ...‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ روي دﯾﻮار‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا اﯾﻦ ﻗﺪر زود ﺑﯿﺪار ﺷﺪ ‪ ...‬اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ﺑﺎ ان ﻫﻤﻪ ﻫﯿﺠﺎن روز‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺣﺎﻻ ﺣﺎﻻ ﻫﺎ ﺧﻮاب ﺑﺎﺷﺪ از ﭘﻨﺠﺮه اﺗﺎق ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون اﻧﺪاﺧﺖ اﻓﺘﺎب ﻫﻨﻮز‬
‫ﻃﻠﻮع ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ‪ ...‬از ﺗﺨﺖ ﺑﯿﺮون اﻣﺪ و ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ ‪ ...‬ﯾﮑﯽ از‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي اﻧﺠﺎ را در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد از دﺳﺖ ﭼﭙﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﮑﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﻏﭽﻪ‬
‫ﺑﺮد ‪ ...‬روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻃﻠﻮع اﻓﺘﺎب ﺷﺪ ‪ ...‬ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﺣﺴﯽ ﺑﻪ او ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﺪ ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻃﻠﻮع اﻓﺘﺎب‬
‫ﺑﻪ او ﺣﺲ ﺧﻮﺑﯽ داد و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ اراﻣﺶ ﻣﻀﺎﻋﻔﯽ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﻨﺪ اﻧﮕﺎر در دﻧﯿﺎي دﯾﮕﺮي‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺎﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ دﯾﺸﺐ ﺧﯿﻠﯽ دﯾﺮ ﺧﻮاﺑﯿﺪ وﻟﯽ ﺑﺎز ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ زود ﺑﯿﺪار ﺷﺪ ‪ ...‬ﺑﻪ‬
‫اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ ﺗﺎ ﻣﻘﺪﻣﺎت ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ را اﻣﺎده ﮐﻨﺪ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ وارد اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ از ﭘﺸﺖ‬
‫ﭘﻨﺠﺮه ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ اﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬اﻓﺘﺎد ﺑﺎ‬
‫‪۶۴٢‬‬

‫ﺧﻮدش زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪ :‬ﭼﻘﺪر ﻫﻢ ﺳﺤﺮ ﺧﯿﺰه ‪ ...‬ﺗﺮﺟﯿﺢ داد ﻓﻌﻼً ﻣﺰاﺣﻢ او ﻧﺸﻮد و ﻫﺮ وﻗﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ اﻣﺎده ﺷﺪ او را ﺻﺪا ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﮐﻪ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ را اﻣﺎده ﮐﺮد ﭘﻨﺠﺮه را ﺑﺎز و ﺻﺪاﯾﺶ را ﺻﺎف‬
‫ﮐﺮد ﺗﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ او ﺷﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺟﯿﻤﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ اﻣﺎده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻣﺎدر رون ﺑﻪ ﻃﺮف او ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ :‬ﺻﺒﺢ ﺑﺨﯿﺮ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ از روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ ‪ ...‬ﻣﺎﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﯾﮏ‬
‫ﻟﮑﻪ ﺳﯿﺎه ﮐﻪ روي دﺳﺖ ﺟﯿﻤﺰ ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺑﻮد اﻓﺘﺎد ‪ ...‬ﺧﻮب ﮐﻪ دﻗﯿﻘﺘﺮ ﺷﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ اون‬
‫ﻟﮑﻪ ﻫﺎي ﺳﯿﺎه‪ ،‬ﭘﻮﺳﺖ دﺳﺖ ﺟﯿﻤﺰ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺳﯿﺐ دﯾﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬دﯾﺮوز دﺳﺖ ﺟﯿﻤﺰ اﯾﻦ‬
‫ﻃﻮري ﻧﺒﻮد اﻣﺎ ﮐﻤﯽ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اورد ﺟﯿﻤﺰ دﯾﺮوز دﺳﺘﮑﺶ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺳﯿﺐ دﯾﺪﮔﯽ دﺳﺖ او ﻧﺸﺪ ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ از ﺟﯿﻨﯽ در ﻣﻮرد دﺳﺖ ﺟﯿﻤﺰ ﺳﻮال‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪۶۴٣‬‬

‫ﺟﯿﻤﺰ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ داﺷﺖ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮرد ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎي ﺑﺎﻻي ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ اﻓﺘﺎد ‪...‬‬
‫دﯾﺸﺐ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﯾﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬ﯾﮑﯽ از ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ ﺧﺎﻧﻮاده وﯾﺰﻟﯽ را ﻣﻮﻗﻌﯽ ﻫﻨﻮز‬
‫ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﺸﺎن ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد‪ ،‬ﻋﮑﺲ دﯾﮕﺮي ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل‬
‫ﭘﯿﺶ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ اﻧﻬﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﻠﻮر‪ ،‬ﻫﻤﺴﺮ ﺑﯿﻞ ‪ ...‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ‪ ...‬ﯾﮏ ﺟﻮان ﭼﺸﻢ ﺳﺒﺰ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﻣﺸﮑﯽ ﮐﻪ درﺳﺖ ﺑﯿﻦ‬
‫رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻗﺮار داﺷﺖ ‪ ..‬اﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﭼﺸﻢ ﺳﺒﺰ در ﻋﮑﺲ دﯾﮕﺮي ﮐﻨﺎر رون و‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻮد و در ﻋﮑﺲ دﯾﮕﺮي ﮐﻨﺎر ﺟﯿﻨﯽ‪ ،‬ﻋﮑﺲ ﺑﻌﺪي ﮐﻨﺎر ﺧﺎﻧﻢ و اﻗﺎي‬
‫وﯾﺰﻟﯽ و در ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ اﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﺣﻀﻮر داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ اﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﻧﺴﺒﺘﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده وﯾﺰﻟﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﮔﺮﭼﻪ ﻫﯿﭻ ﺷﺒﺎﻫﺘﯽ ﺑﻪ اﻧﻬﺎ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺑﺮاي ﺧﺮﯾﺪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﮐﻮﭼﻪ دﯾﺎﮔﻮن رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫‪۶۴۴‬‬

‫رون‪ ،‬ﺟﯿﻤﺰ و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺮاي ﻣﺤﺾ اﺣﺘﯿﺎط ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ان دو از ﻃﺮﯾﻖ ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ اﺑﺘﺪا ﺑﻪ‬
‫ﻣﻐﺎزه دو ﻗﻠﻮﻫﺎ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺳﺎزي اﻟﯿﻮﻧﺪر رﻓﺘﻨﺪ وﻗﺘﯽ در را ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺪ ﺻﺪاي‬
‫ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬اوه ﯾﮏ ﻣﺸﺘﺮي ﺗﻮ اﯾﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺳﺎل ‪ ...‬ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺮاي ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﺶ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﭘﯿﺶ اﻣﺪه‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﺻﺪاي اﻟﯿﻮﻧﺪر ﭘﯿﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدش زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﻧﮕﺎﻫﺶ از روي رون و‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮔﺬﺷﺖ و روي ﺟﯿﻤﺰ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ ﮐﻤﮑﯽ از ﻣﻦ ﺑﺮﻣﯿﺎد؟‬
‫رون‪ :‬ﻣﺎ ﯾﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺑﺮاي دوﺳﺘﻤﺎن ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬اوه ﺣﺘﻤﺎً ‪ ...‬ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻗﺒﻠﯽ ﺗﻮن از ﭼﯽ درﺳﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻫﺴﺘﻪ اش ﭼﯽ ﺑﻮد؟‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ اﺻﻼً ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﻮال ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻧﺸﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ رون اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﺑﮕﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ :‬ﺧﺐ راﺳﺘﺶ اﻗﺎي اﻟﯿﻮﻧﺪر ﺟﯿﻤﺰ ﻧﻤﯽ دوﻧﻪ ﺟﻨﺲ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻗﺒﻠﯿﺶ ﭼﯽ ﺑﻮده‪.‬‬
‫‪۶۴۵‬‬

‫اﺑﺮوﻫﺎي ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺳﺎز ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ و زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد ﻋﺠﯿﺒﻪ‪ :‬ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﯾﻪ‬
‫ﭼﻮب ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاش ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫دو ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺖ و اﻧﻬﺎ ﻫﻨﻮز داﺧﻞ ﻣﻐﺎزه ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ...‬در اﯾﻦ ﻣﺪت ﺟﯿﻤﺰ ﺑﯿﺶ از ﺻﺪ‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ را اﻣﺘﺤﺎن ﮐﺮد وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ او ﻧﻤﯽ ﺧﻮردﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻟﯿﻮﻧﺪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر در ﻃﻮل ﻋﻤﺮش ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي روﺑﺮو ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫ﺷﻤﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﯿﺪ اﯾﻦ دﺳﺘﺘﻮن ﺟﺎدوﮔﺮه؟‬
‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﺟﺎدوﮔﺮه!‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﯿﺪ در اﯾﻦ ﺻﻮرت دو اﺣﺘﻤﺎل ﺑﯿﺸﺘﺮ وﺟﻮد ﻧﺪاره ‪ ...‬اﯾﻦ دوﺳﺘﺘﻮن ﯾﺎ‬
‫ﻗﺪرت ﺟﺎدوﺋﯿﺶ رو از دﺳﺖ داده ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ اﻣﺘﺤﺎن ﮐﻨﯿﻢ ‪ ...‬ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ دوﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﻫﻨﻮز ﺳﺎﻟﻤﻪ ﮐﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻫﺎي دﯾﮕﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﺶ ﻧﻤﯽ ﺧﻮره‪ .‬ﺣﺎﻻ‬
‫اﮔﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﺷﻤﺎ از ﺟﻠﻮي اﯾﻦ دﺳﺘﮕﺎه ﻋﺒﻮر ﮐﻨﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻫﻨﻮز ﻗﺪرت ﺟﺎدوﺋﯿﺘﺎن رو دارﯾﺪ‬
‫ﯾﺎ ﻧﻪ؟‬
‫‪۶۴۶‬‬

‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ اﺷﺎره دﺳﺖ اﻗﺎي اﻟﯿﻮﻧﺪر از ﺟﻠﻮي دو ﺗﮑﻪ ﭼﻮب ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﯾﮏ ﻣﺘﺮي‬
‫از ﻫﻢ ﻗﺮار داﺷﺖ ﻋﺒﻮر ﮐﺮد ‪ ...‬ﭘﺲ از رﻓﺘﻦ ﺟﻤﯿﺰ از ﺟﻠﻮي دﺳﺘﮕﺎه ﺻﺪاي ﻣﻤﺘﺪي از‬
‫دﺳﺘﮕﺎه ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻟﯿﻮﻧﺪر‪ :‬ﺧﺐ ﻣﺸﮑﻞ ﺣﻞ ﺷﺪ دوﺳﺘﺘﻮن ﻫﻨﻮز ﻗﺪرت ﺟﺎدوﯾﺶ رو داره ‪ ...‬ﭘﺲ ﻫﻨﻮز‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ دوﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺳﺎﻟﻤﻪ‪.‬‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﭘﺮ ﻗﻘﻨﻮس ﻫﺮي ﻫﻨﻮز ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻫﺎي دﯾﮕﺮ او را اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﭼﻮن او ﺻﺎﺣﺐ ﯾﮏ ﭼﻮب ﺑﻮد‪.‬‬
‫***‬
‫ﮐﻤﺪش را ﺑﺎز ﮐﺮد و از ﻃﺒﻘﻪ اﺧﺮ ﺟﻌﺒﻪ ﺑﺎرﯾﮑﯽ ﺑﯿﺮون اورد و روي ﺗﺨﺘﺶ ﮔﺬاﺷﺖ ‪...‬‬
‫در ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﺮداﺷﺖ ‪ ...‬اﯾﻦ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﺎدﮔﺎري ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺘﺶ ﺑﻮد ‪ ...‬ﭼﻮب ﭘﺮ‬
‫ﻗﻘﻨﻮس ﻫﺮي ‪ ...‬ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ان را ﺗﻤﯿﺰ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬دﯾﺮوز اﺑﺮﻓﻮث از او ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﭼﻮب ﻫﺮي را ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺪﻫﺪ ‪ ...‬ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﮑﺮد و ﻧﮕﻔﺖ اﯾﻦ ﭼﻮب را‬
‫ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻧﻤﯽ دﻫﺪ‪ .‬ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا اﯾﻦ ﻗﺪر ﺑﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ را‬
‫‪۶۴٧‬‬

‫دوﺑﺎره داﺧﻞ ﺟﻌﺒﻪ ﮔﺬاﺷﺖ ‪ ...‬از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون اﻣﺪ و ﺑﻪ اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ و ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ‬
‫ﺟﻌﺒﻪ را ﺟﻠﻮي ﺟﯿﻤﺰ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﭼﯿﻪ؟‬
‫‪ -‬ﺑﺎزش ﮐﻦ ‪ ...‬ﻣﺎل ﺗﻮﺋﻪ‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوي درب ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﺮداﺷﺖ‪ ...‬داﺧﻞ ان ﯾﮏ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺑﻮد ‪ ...‬اﯾﻨﻮ از ﮐﺠﺎ‬
‫اوردي؟‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻫﺮﯾﻪ‪.‬‬
‫دﺳﺖ ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف رون ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ ‪ .....‬اﯾﻦ‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺖ رون ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﺑﻮد‪ :‬اﯾﻦ ﻣﺎل ﻫﺮﯾﻪ؟ وﻟﯽ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ‬
‫اﯾﻨﻮ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﻘﯿﻪ راﺿﯽ ﻧﺒﺎﺷﻦ اﯾﻦ ﭼﻮب دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫‪۶۴٨‬‬

‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ :‬ﺟﯿﻤﺰ ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﻧﻈﺮ روﻧﻪ ‪ ...‬اﮔﻪ رون ﻣﯽ ﺧﻮاد اﯾﻦ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ دﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻪ‪،‬‬
‫ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ دﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﭼﻮن ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﺗﻮ ﮐﺴﯽ ﻻﯾﻖ اﯾﻦ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ‪...‬‬
‫‪ -‬ﻗﺒﻮﻟﺶ ﮐﻦ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺮي ﻫﻢ از اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﺶ دﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯿﺸﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﯽ ﺑﮕﻢ ﻓﻘﻂ اﻣﯿﺪوارم ﻟﯿﺎﻗﺘﺶ رو داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ اراﻣﯽ دﺳﺘﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ را ﮔﺮﻓﺖ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎرش ﻧﻮر ﻃﻼﯾﯽ رﻧﮕﯽ از‬
‫اﻧﺘﻬﺎي دﺳﺘﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﻪ دﺳﺖ ﺟﯿﻤﺰ ﭘﯿﭽﯿﺪ و ﺟﯿﻤﺰ ﮔﺮﻣﺎي ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪي را در دﺳﺘﺶ‬
‫اﺣﺴﺎس ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺻﺎﺣﺒﺶ را ﺷﻨﺎﺧﺖ اﮔﺮﭼﻪ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﭼﯿﺰي را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻤﯽ اورد‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ ﺣﺲ ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺖ‬
‫‪۶۴٩‬‬

‫رون ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻗﻠﺒﺎً راﺿﯽ ﻧﺒﻮد وﻟﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻫﺮي در دﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﻗﺮار‬
‫داﺷﺖ ﮐﻪ واﻗﻌﺎً ﻟﯿﺎﻗﺘﺶ را داﺷﺖ‪ :‬ﺧﺐ ‪ ...‬ﻋﺎﻟﯿﻪ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺗﻮ رو اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد‬
‫‪ -‬ﯾﻌﻨﯽ اﻻن ﻣﯽ ﺗﻮن ﺟﺎدو ﮐﻨﻢ؟‬
‫‪ -‬اره ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ورد ﻟﻮﻣﻮس رو ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﭼﻮ ‪....‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺪون ﻣﻌﻄﻠﯽ و ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ رون ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺣﺮﻓﺶ را ﮐﺎﻣﻞ ﮐﻨﺪ ورد ﻟﻤﻮس را اﺟﺮا‬
‫ﮐﺮد و ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ روﺷﻦ ﺷﺪ ‪ ...‬ﺑﺎ ﺣﯿﺮت ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻧﻮك ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ روﺷﻦ ﺑﻮد ان‬
‫را ﻟﻤﺲ ﮐﺮد‪.‬‬
‫***‬
‫روزﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺳﭙﺮي ﻣﯽ ﺷﺪ و ﺟﯿﻤﺰ ﻫﻨﻮز ﭼﯿﺰي را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻤﯽ اورد ﺟﺰ اﯾﻨﮑﻪ ان‬
‫ﭘﺴﺮ ﭼﺸﻢ ﺳﺒﺰ درون ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮاﯾﺶ اﺷﻨﺎ ﺑﻮد ﺣﺎﻻ در اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ان‬
‫ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪۶۵٠‬‬

‫ﻣﺎﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ وارد اﺷﭙﺰﺧﻠﻨﻪ اش ﺷﺪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ دوﺑﺎره ﺑﻪ‬
‫ان ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ در ان ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﺟﺎﻟﺒﯽ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﻫﺮ وﻗﺖ ﺑﻪ اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ اﻣﺪ ﺑﻪ اﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﯿﻪ اﯾﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﺟﺎﻟﺒﻪ ﮐﻪ ﻫﺮ وﻗﺖ ﺑﻪ اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻣﯿﺎي ﺑﻬﺶ ﺧﯿﺮه ﻣﯿﺸﯽ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ دﯾﮕﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﺪ در اﯾﻦ ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮد ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﺟﻮان ﭼﺸﻢ ﺳﺒﺰ ﺳﺮي ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺰﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ او از ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﺒﯿﻨﺪ اﻣﺎ ﺗﺎ اﻣﺮوز‬
‫ﺧﺒﺮي از او ﻧﺸﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﻫﺮي اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬اﯾﻦ ﻋﮑﺲ ﮐﯿﻪ؟‬
‫‪ -‬اون ﻋﮑﺲ ﭘﺴﺮﻣﻪ ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭘﺴﺮﺗﻮن؟‬
‫‪ -‬ﭘﺴﺮ واﻗﻌﯽ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ‪ ...‬وﻟﯽ ﻣﺜﻞ ﯾﮑﯽ از ﭘﺴﺮاي ﺧﻮدم دوﺳﺘﺶ داﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﭙﺮﺳﻢ اﻻن ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ اﯾﻦ ﭼﻨﺪ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮدم ﻧﺪﯾﺪﻣﺶ‪.‬‬
‫‪ -‬اون ﻣﺮده ‪ ...‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﻤﻮن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﻼ رو ﺳﺮ ﺗﻮ اورد‪ ،‬ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪۶۵١‬‬

‫‪ -‬اوه ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ‪ ..‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻧﺎراﺣﺘﺘﻮن ﮐﻨﻢ ‪ ...‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺧﻮام‪.‬‬
‫‪ -‬اﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪاره ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﻫﺮي ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺖ رون ﺑﻮد ‪ ...‬اون و رون از ﺑﭽﮕﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫ﺑﺰرگ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮاي از زﻧﺪﮔﯽ ﻫﺮي ﺑﺮات ﺑﮕﻢ اﻟﺒﺘﻪ اﮔﻪ ﺣﻮﺻﻠﻮﺷﻮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ؟‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎق ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﻣﻮرد اﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﺑﺪاﻧﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫اﺷﺘﯿﺎﻗﺶ را ﻧﺸﺎن ﻧﺪﻫﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺪارم وﻟﯽ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎراﺣﺘﯽ‬
‫ﺷﻤﺎ ﻧﺸﻪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺻﻨﺪﻟﯽ روﺑﺮوي ﺟﯿﻤﺰ را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد و ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮي از ﯾﮏ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﯾﺘﯿﻢ ﺷﺪ ‪ ...‬ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﺗﻮﺳﻂ ﻫﻤﻮن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﺸﺘﻪ‬
‫ﺷﺪﻧﺪ ‪ ...‬اﺳﻤﺸﻮ ﻧﺒﺮ از ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﻫﺮي ﺑﻪ دﻧﯿﺎ اﻣﺪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد اوﻧﻮ ﺑﮑﺸﻪ ‪ ...‬ﻫﺮي‬
‫اﻧﺴﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺠﺎﻋﯽ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺷﺠﺎع‪ ،‬ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺤﮑﻢ و ﺻﺪ اﻟﺒﺘﻪ ﻗﻠﺐ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ‬
‫داﺷﺖ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﻣﻦ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر دﯾﺪﻣﺶ‪ ،‬او داﺷﺖ ﺑﺎ ﺣﺴﺮت ﺑﻪ ﻣﻦ و ﺑﭽﻪ ﻫﺎم ﻧﮕﺎه ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ‪ ...‬او ﺗﺸﻨﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺧﺎﻧﻮاده اي ﮐﻪ ﺑﻬﺶ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ و اوﻧﻮ ﻣﺜﻞ ﯾﮑﯽ از‬
‫اﻋﻀﺎي ﺧﺎﻧﻮادش دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪...‬‬
‫‪۶۵٢‬‬

‫ﻫﺮي و رون از ﺑﺮادر ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ...‬ﻫﺮي ﻣﺎ رو ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻧﻮاده اي ﮐﻪ ﻧﺪاﺷﺖ‬

‫دوﺳﺖ داﺷﺖ و ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد ﻫﺮ ﮐﺎري ﺑﺮاي ﻣﺎ اﻧﺠﺎم ﺑﺪه ‪ ...‬او ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺟﺎن رون‪ ،‬ﺟﯿﻨﯽ‬
‫و ﺑﻘﯿﻪ رو از ﻣﺮگ ﺣﺘﻤﯽ ﻧﺠﺎت داد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺮگ ﻫﺮي ﺿﺮﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎ زد ‪ ...‬ﺟﯿﻨﯽ دﺧﺘﺮم ﻫﺮي را ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ دوﺳﺖ‬
‫داﺷﺖ ‪ ...‬اوﻧﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ازدواج ﮐﻨﻨﺪ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﻫﺮي ﻣ‪‬ﺮد ﺟﯿﻨﯽ ﻫﻢ رﻓﺘﺎرش‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﻋﻮض ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻣﺜﻞ ﯾﮑﯽ از اﻋﻀﺎي ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎ ﺑﻮد ‪ ...‬ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮي ﻣﺜﻞ ﻋﻀﻮي از ﺧﺎﻧﻮاده ﻧﮕﺎه‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ﺣﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اون ‪ ..‬ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻫﺮي رو از ﻣﯿﺪان ﻣﺒﺎرزه دور‬
‫ﮐﻨﻢ وﻟﯽ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ‪ ،‬ﭼﻮن او ﺧﻮد ﺟﻨﮓ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺟﻨﮓ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ او ﺷﺮوع ﺷﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬اون‬
‫ﭘﺪر و ﻣﺎدرش‪ ،‬ﭘﺪرﺧﻮاﻧﺪش و ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎي دﯾﮕﻪ رو در اﯾﻦ ﺟﻨﮓ از دﺳﺖ داد و ﻫﺮي‬
‫ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ اﯾﻦ ﺟﻨﮓ رو ﺑﺪون ﻣﺒﺎرزه ﺗﺮك ﮐﻨﻪ در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﺮس ﻣﻦ ﺑﻪ‬
‫واﻗﻌﯿﺖ ﭘﯿﻮﺳﺖ و اﺳﻤﺸﻮ ﻧﺒﺮ ﻫﺮي رو ﮐﺸﺖ ‪ ....‬در اون ﺷﺐ ﺷﻮم ‪...‬‬
‫‪۶۵٣‬‬

‫ﻣﺎﻟﯽ وﯾﺰﻟﯽ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮدش ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻗﻄﺮه اي اﺷﮏ از ﮔﻮﺷﻪ ي ﭼﺸﻤﺶ ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻣﺪ‬
‫ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﻨﺪش ﺻﻮرﺗﺶ را ﭘﺎك ﮐﺮد ﺳﭙﺲ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺘﺶ‬
‫ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﭘﺴﺮ ﻣﻮ ﻗﺮﻣﺰي ﮐﻪ ﻋﯿﻨﮑﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت داﺷﺖ اﺷﺎره ﮐﺮد‪ ،‬اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﭘﺴﺮ دﯾﮕﺮم‪ ،‬ﭘﺮﺳﯽ رو از دﺳﺖ دادم ‪ ...‬اون ﺷﺐ ﭘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﺧﻮدﺷﻮ ﺳﭙﺮ او ﮐﺮد ﺗﺎ دﺧﺘﺮم ﮐﺸﺘﻪ ﻧﺸﻪ‪...‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺣﺎﻻ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺗﻠﺦ ان ﭘﺴﺮ ﭼﺸﻢ ﺳﺒﺰ ﺷﺪ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﻓﺮﺻﺖ‬
‫داد ﺗﺎ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﻮد ﺳﭙﺲ ﺳﻮال ﺑﻌﺪﯾﺶ را ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﯿﺪ او ﺧﯿﻠﯽ ﻗﻮي ﺑﻮد ﭘﺲ ﭼﻄﻮر اون ﻫﺮي رو ﮐﺸﺖ؟‬
‫‪ -‬اﺳﻤﺸﻮ ﻧﺒﺮ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﯾﻪ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﻦ او ﺣﺘﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﺗﻮ رو ﻫﻢ‬
‫ﺑﮑﺸﻪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﺮي ﺟﺎدوﮔﺮ ﻗﻮي اي ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﺗﻮ ﺣﺘﯽ از اوﻧﻢ ﻗﻮي ﺗﺮ ﻫﺴﺘﯽ‪.‬‬
‫‪۶۵۴‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﺧﻮدم ﮐﻪ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ‪ ...‬اﻣﺎ اﯾﻨﻮ ﺧﻮب ﻣﯽ دوﻧﻢ ‪ ...‬ﻣﻦ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮي‬
‫رو ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ اﻣﺎ ﺑﻬﺶ ﺣﻖ ﻣﯽ دم از ﺧﺎﻧﻮاده اي ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﻣﺤﻔﻈﺖ ﮐﻨﻪ ‪ ...‬ﺷﻤﺎ واﻗﻌﺎً‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ ‪ ...‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ اﺟﺎزه ﻧﻤﯿﺪم ﺑﻪ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺻﺪﻣﻪ اي ﺑﺰﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺟﯿﻤﺰ ﺗﻮ ﻣﻨﻮ ﯾﺎد ﻫﺮي ﻣﯿﻨﺪازي ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ ﭼﺮا رون ﺗﻮ رو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان دوﺳﺘﺶ‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ‪ ...‬ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺒﯿﻪ ﻫﺮي ﻫﺴﺘﯽ‪.‬‬
‫***‬
‫ﺑﺎز ﺟﻠﻮي ﺗﺎﺑﻠﻮ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﻪ ان ﻋﮑﺲ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬اون ﭘﺴﺮ ‪ ...‬ﻫﺮي ‪ ...‬او ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮاي ﻣﻦ اﺷﻨﺎﺳﺖ! ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ‪ ...‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ اوﻧﻮ‬
‫ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺗﻮ ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻫﺮي راﺑﻄﻪ اي ﻧﺪاﺷﺘﻢ ‪ ...‬دوﺳﺘﯽ و دﺷﻤﻨﯽ اي ؟‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ :‬ﻧﻪ ﻣﻦ ﻣﻄﺌﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻫﺮي راﺑﻄﻪ اي ﻧﺪاﺷﺘﯽ ﭼﻮن ﻣﻦ و رون از ﺑﭽﮕﯽ ﺑﺎ‬
‫ﻫﺮي ﺑﺰرگ ﺷﺪﯾﻢ و ﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ دوﺳﺘﺎي ﺻﻤﯿﻤﯽ ﻫﺮي ﺑﻮدﯾﻢ ‪ ...‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮه ﻫﺮي‬
‫ﺑﺮات اﺷﻨﺎﺳﺖ ﮐﻪ او ﻫﻤﻮن ﻣﻮﻗﻊ ﻫﻢ ﺟﺎدوﮔﺮ ﻣﺸﻬﻮري ﺑﻮد و ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻋﮑﺴﺶ ﺗﻮ‬
‫‪۶۵۵‬‬

‫روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ و ﻣﺠﻠﻪ ﻫﺎ ﭼﺎپ ﻣﯽ ﺷﺪ ‪ ..‬و ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺑﺎﻫﺎش راﺑﻄﻪ اي داﺷﺘﯽ ‪...‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮه زﯾﺎد ﺑﻬﺶ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﺟﯿﻤﺰ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﺳﺨﺖ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ...‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد اﯾﻦ ﭘﺴﺮ را ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﺪ ‪ ...‬ﺧﻮاب ﭼﻨﺪ‬
‫روز ﭘﯿﺸﺶ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اورد ‪ ...‬داﺧﻞ ﯾﮏ اﺗﺎق ﺑﺎ ﯾﮏ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻮد‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺑﺮاي ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻨﺎر ﯾﮏ ﮐﻤﺪ دﯾﻮاري ﺗﻮاﻟﻨﺴﺖ ان ﭘﺴﺮ ﭼﺸﻢ ﺳﺒﺰ‬
‫ﮐﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد را ﺑﺒﯿﻨﺪ ‪ ...‬درﺳﺘﻪ اون ﺧﻮدش ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻓﻬﻤﯿﺪم‪...‬‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪم ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ‪ ...‬ﻣﻦ و ﻫﺮي ﺑﺎ ﻫﻢ داﺧﻞ ﯾﻪ اﺗﺎق ﺑﻮدﯾﻢ و ﯾﻪ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻮد داﺷﺖ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺣﺮف ﻣﯽ زد‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺣﺮف ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻤﯽ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ‪ :‬ﺗﻮ ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﻣﻤﮑﻨﻪ اﺷﺘﺒﺎه‬
‫ﮐﺮده ﺑﺎﺷﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺷﮏ ﻧﺪارم ﺗﺎزه اون ﭘﺮﻧﺪه ‪ ...‬ﻗﻘﻨﻮس ﻫﻢ اوﻧﺠﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ داﻧﺴﺖ ﺟﯿﻨﯽ را ﺻﺪا ﮐﻨﺪ‪ :‬ﺟﯿﻨﯽ ﻣﯿﺸﻪ ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﺎ اﯾﻨﺠﺎ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ؟‬
‫‪۶۵۶‬‬

‫‪ -‬ﺟﯿﻤﺰ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﭼﯿﺰي را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اورده‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ اراﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﺧﺒﺮ ﺧﻮﺑﯿﻪ ‪ ...‬ﺗﻮ ﭼﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اوردي؟‬
‫‪ -‬داﺧﻞ ﯾﻪ اﺗﺎق‪ ،‬ﻣﻦ و ﻫﺮي داﺧﻞ ﯾﻪ اﺗﺎق ﺑﻮدﯾﻢ و ﯾﻪ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺷﺒﯿﻪ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻮد داﺷﺖ‬
‫ﺑﺎ ﻣﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻪ ﺟﯿﻨﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻣﻨﻈﻮرش اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪوره‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﺳﻢ ﻫﺮي ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﺗﻌﺠﺐ او ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ او را ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ اورده ﺑﻮد ﺑﺎ ﺷﮏ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﺗﻮ ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﺟﯿﻤﺰ؟ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﻣﻮرد ﺧﺎﻃﺮت‬
‫ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯽ؟‬
‫‪ -‬ﯾﻪ اﺗﺎق ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺰرگ ﺑﺎ ﮐﻠﯽ از اﯾﻦ ﻋﮑﺲ ﻫﺎي ﻣﺘﺤﺮك ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ‪...‬‬
‫اون ﭘﯿﺮﻣﺮد ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد روي ﻣﯿﺰش وﺳﺎﯾﻞ ﻋﺠﯿﺐ و ﻏﺮﯾﺒﯽ ﻗﺮار داﺷﺖ ‪...‬‬
‫اون ﭘﺮﻧﺪه ﻫﻢ ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد ‪.‬‬
‫‪۶۵٧‬‬

‫ﺟﯿﻨﯽ و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ و و ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ‬
‫ﺟﯿﻨﯽ‪ :‬دﯾﮕﻪ ﭼﯽ ﯾﺎدت ﻣﯿﺎد در ﻣﻮرد ﭼﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد؟‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﻣﻔﻬﻮم ﺑﻮد ‪ ...‬اﻧﮕﺎر ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﯾﻢ ﯾﻪ ﭼﯿﺰي رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫***‬
‫ﺗﻮﺳﻂ ﻓﺎوﮐﺲ‪ ،‬ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﻠﺒﻪ ﻫﺎﮔﺮﯾﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺻﺤﺒﺘﻬﺎي ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ اﺑﺮﻓﻮرث‬
‫ﻗﺮار ﺷﺪ ﺟﯿﻤﺰ را ﺑﻪ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﮑﻪ ﺷﺎﯾﺪ او ﺑﺎ دﯾﺪن دﻓﺘﺮ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪرﺳﻪ و ﻧﯿﺰ‬
‫ﺧﻮد ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﭼﯿﺰﻫﺎي ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺎورد‪ .‬رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺟﯿﻤﺰ را ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻣﯽ‬
‫ﺟﯿﻤﺰ وﻗﺘﯽ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ان ﮐﻠﺒﻪ اﻓﺘﺎد ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﺻﺤﻨﻪ ﻋﻮض ﺷﺪ ‪ ...‬ﺷﺐ‬
‫ﺑﻮد ان ﮐﻠﺒﻪ در اﺗﺶ ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺖ ﻣﺮد ﻏﻮل ﭘﯿﮑﺮي ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد اﺗﺶ را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﻨﺪ‬
‫‪ ...‬دوﺑﺎره ﺻﺤﻨﻪ ﻋﻮض ﺷﺪ ‪ ...‬ﻫﻨﻮز روز ﺑﻮد و او ﮐﻨﺎر ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﮐﻠﺒﻪ‬
‫ﺑﺎ ﮔﯿﺠﯽ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﻗﺮار داﺷﺖ ﺑﺮد‪.‬‬
‫‪۶۵٨‬‬

‫دوﺑﺎره ﺻﺤﻨﻪ ﻋﻮض ﺷﺪ؛ ﺑﺎز ﺷﺐ ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﻨﺎرش ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ وﺣﺸﺖ زده اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد اﻟﺒﺘﻪ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ‪ 15‬ﯾﺎ ‪ 16‬ﺳﺎل ﺳﻦ داﺷﺖ‪ .‬روﺑﺮوﯾﺶ ﺳﻨﺎﺗﻮرﻫﺎي‬
‫ﺧﺸﻤﮕﯿﻨﯽ ﺳﺮش ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽ زدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎز دوﺑﺎره ﺻﺤﻨﻪ ﻋﻮض ﺷﺪ و دوﺑﺎره ﺑﺎ زﻣﺎن ﺣﺎل‬
‫ﮐﻨﺎر ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻗﻠﻌﻪ راه اﻓﺘﺎد ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﻠﻌﻪ ﻧﺰﯾﮏ ﺗﺮ ﻣﯿﺸﺪ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ‬
‫ﺷﺪت ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺶ رژه ﻣﯽ رﻓﺖ‪ .‬ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﻘﺒﺮه ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ ﮐﻪ ﺷﺪ دوﺑﺎره‬
‫ﺻﺤﻨﻪ ﻋﻮض ﺷﺪ؛ ﮐﻨﺎر ﻣﻘﺒﺮه ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و داﺷﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬اﯾﻦ ﺑﺎر‬
‫رون‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﺟﯿﻨﯽ ﻧﯿﺰ ﮐﻨﺎرش ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ دارد ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ‪...‬‬
‫ذﻫﻨﺶ ﮐﻨﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﯽ ﻗﺮاري ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر او ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺷﺪ‪ ،‬ﻋﺮق از زﯾﺮ‬
‫ﻧﻘﺎﺑﺶ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ اﻣﺪ‪ :‬ﭼﯿﺰي ﺷﺪه ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ ﺟﯿﻤﺰ ﺗﻌﺎدﻟﺶ را از دﺳﺖ داد و روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد ‪ ...‬ﺑﺪﻧﺶ‬
‫ﻣﯽ ﻟﺮزﯾﺪ‪.‬‬
‫‪۶۵٩‬‬

‫‪ -‬ﺧﺪاي ﻣﻦ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ ‪ ...‬رون ﺑﯿﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﮐﺮد‪ :‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻧﮑﻦ ‪..‬‬
‫اﺳﻨﯿﭗ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﻮل دادي‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ....‬ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﺑﻬﺖ اﺣﺘﯿﺎج دارم ‪ ....‬ﻗﺮﺑﺎن‬
‫اﯾﻦ دﯾﮕﻪ اﺧﺮﯾﺸﻪ ‪ ...‬اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺘﻮﻧﻮ ﺧﻮب ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺮاﻧﮑﺎردي ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﮐﻤﮏ رون ﺟﯿﻤﺰ را روي ان ﻗﺮار داد و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﻗﻠﻌﻪ راه اﻓﺘﺎدﻧﺪ ‪ ...‬در ﻃﻮل ﻣﺴﯿﺮﺷﺎن داﻧﺶ اﻣﻮزان ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوي و ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻪ‬
‫اﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﯽ ﺷﺪه!؟ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده؟‬
‫رون زودﺗﺮ از ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ در درﻣﺎﻧﮕﺎه را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﻣﺎدام ﭘﺎﻣﻔﺮي را ﺻﺪا زد‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺟﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺎﺗﺮوﻧﻮس ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﺟﯿﻤﺰ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ‬
‫وارد درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺷﺪ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ را ﺑﯿﻬﻮش روي ﺗﺨﺖ دﯾﺪ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از ﭘﺮﺳﯿﺪن اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ‬
‫اﻓﺘﺎده اﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ ﺟﯿﻤﺰ رﻓﺖ و ﺑﻌﺪ از ﭼﮏ ﮐﺮدن ﻋﻼﺋﻢ ﺣﯿﺎﺗﯿﺶ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﺣﺎﻟﺶ ﮐﻪ ﺧﻮﺑﻪ اﻻن ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪه‪.‬‬
‫‪۶۶٠‬‬

‫***‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد ‪ ...‬ﭘﺮده اﻃﺮاف ﺗﺨﺘﺶ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد وﻟﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺑﻮي ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ را اﺣﺴﺎس ﮐﻨﺪ ‪ ...‬در درﻣﺎﻧﮕﺎه ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺑﻮد ﮐﻤﯽ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ اورد ﻫﻤﺮاه رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ﻣﺪﯾﺮ ﺑﺮوﻧﺪ ‪ ...‬ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﻨﺪ‬
‫روز ﺑﯿﻬﻮش ﺑﻮده اﺳﺖ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺣﺎﻓﻈﺸﻮ ﺑﺪﺳﺖ اورده ﺑﻮد و ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﯽ ﻫﺴﺖ و‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺣﺎﻓﻈﺸﻮ از دﺳﺖ داده ﺑﻮد ‪ ...‬ﻧﺰدﯾﮏ دﻫﮑﺪه ﮔﻮدرﯾﮏ ﻫﺎﻟﻮ ﺑﻮد ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫و ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ او را ﻣﺤﺎﺻﺮه ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ وﻟﺪﻣﻮرت ‪ ...‬ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮت ﺑﯿﺎرم ﮐﻪ ﺗﻮي ﺗﻤﺎم ﮐﺘﺎﺑﻬﺎي ﺗﺎرﯾﺦ ﺛﺒﺖ ﺑﺸﻪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﺣﺮﻓﺶ ﭘﺮده اﻃﺮاﻓﺶ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪ و ﺟﯿﻨﯽ و ﻣﺎدام ﭘﺎﻣﻔﺮي ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ‬
‫اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ‪ :‬ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ؟‬
‫‪ -‬ﮐﺎﻣﻼً و ﺣﺎﻓﻈﻤﻮ ﺑﺪﺳﺖ اوردم و ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﻢ و ﭼﻪ ﮐﺴﯽ اﯾﻦ ﺑﻼ رو ﺳﺮم‬

‫اورد‪.‬‬
‫‪۶۶١‬‬

‫‪ -‬اﮔﻪ اﯾﻦ ﻃﻮري ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﺑﺰار ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺸﯿﻢ ﮐﻪ ﮐﻞ ﺣﺎﻓﻈﺘﻮ ﺑﺪﺳﺖ اوردي ‪ ...‬ﯾﺎدت‬
‫ﻣﯿﺎد اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﮐﯽ ﭘﺎت ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺎه ﻣﻦ ﺑﺎز ﺷﺪ؟ و ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮات اﻓﺘﺎده ﺑﻮد؟‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺑﻌﺪ از ﯾﻪ دوﺋﻞ دوﺳﺘﺎﻧﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت در وزارت ﺧﺎﻧﻪ داﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫درﺳﺘﻪ و ﯾﺎدت ﻣﯿﺎد ﮐﻪ از ﺗﻮ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﯾﻪ ﻣﻌﺠﻮن ﺑﺮام درﺳﺖ ﮐﻨﯽ؟ اون ﻣﻌﺠﻮن را ﺑﺮاي‬
‫ﭼﻪ ﮐﺎري ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ؟‬
‫‪ -‬ﯾﻪ روش درﻣﺎن ﺑﺮاي دﺳﺖ اﺑﺮﻓﻮرث ‪ ...‬ﺣﺎﻻ دﯾﮕﻪ اﯾﻦ ﻗﺪر ﺳﻮال ﭘﯿﭽﻢ ﻧﮑﻦ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ‬
‫ﭼﯽ رو ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯿﺎرم‪ .‬ﻣﻦ ﭼﻨﺪ روزه ﮐﻪ ﺑﯿﻬﻮﺷﻢ؟‬
‫ﭼﻨﺪ روز؟! ﺟﯿﻤﺰ ﺗﻮ ﯾﮏ روز ﻫﻢ ﻧﺸﺪه ﺑﯿﻬﻮش ﺑﻮدي‪.‬‬
‫‪۶۶٢‬‬

‫ﻓﺼﻞ ﻧﻮزدﻫﻢ )آﺧﺮ( ‪ :‬ﻧﺒﺮد وارﺛﺎن ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ‬
‫روز ﺑﻌﺪ ﻫﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﯾﮏ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺰرگ در ﺧﻮدش ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺸﮑﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺑﺮاﯾﺶ ﮔﺮان ﺗﻤﺎم ﺷﻮد‪ ،‬او ﺑﯿﺶ از ﻧﯿﻤﯽ از ﺟﺎدوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد را ﻓﺮاﻣﻮش‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ ...‬اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ وﻗﺘﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺟﺎدوي روي ﻧﻘﺎﺑﺶ را ﺑﺮدارد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ورد‬
‫ان را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻤﯽ اورد ‪ ...‬ﺑﺮاي اﻣﺘﺤﺎن ﺧﻮاﺳﺖ ﺟﺎدوﯾﯽ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ را اﺟﺮا ﮐﻨﺪ وﻟﯽ ﺑﺎز‬
‫ورد ان را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﻤﯽ اورد ‪ ...‬ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻓﺎوﮐﺲ را ﺻﺪا زد و ﻫﻤﺮاه او ﺑﻪ دﻓﺘﺮ‬
‫ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﭘﯿﺶ ﺗﺎﺑﻠﻮ داﻣﺒﻠﺪور رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻠﺶ را ﺑﯿﺎن ﮐﺮد ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﻣﻦ اﻻن ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯿﮑﺎر ﮐﻨﻢ؟ ‪ ...‬ﻣﻦ ﺗﻤﺎم ﺟﺎدوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد را‬
‫ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدم ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺮاي ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻨﺶ دوﺑﺎره ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ اوﻧﺎ را از اول ﺷﺮوع ﮐﻨﻢ!‬
‫‪۶۶٣‬‬

‫ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺎﺷﻪ ﻫﺮي ‪ ...‬ﺗﻮ ﻫﻨﻮز ﺗﻤﺎم اون ﺟﺎدوﻫﺎ رو ﺑﻠﺪي وﻟﯽ‬
‫در ﺟﺎﯾﯽ از ذﻫﻨﺖ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه ‪ ...‬ﻣﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﯾﮏ ﺳﺮ ﺑﻪ دﯾﺪن دوﺳﺘﻢ در ﭼﯿﻦ‬
‫ﯾﻌﻨﯽ اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ ﺑﺮي ‪ ...‬او ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﻣﺸﮑﻠﺘﻮ ﺣﻞ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫اﮔﺮ او ﺑﺘﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ زود ﻣﯽ رم ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ اون ﺟﺎدوﻫﺎ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﺑﯿﺎرم‪.‬‬
‫***‬
‫‪ 10‬روز ﺑﻌﺪ‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ان ﻗﺴﻤﺖ از ذﻫﻨﺶ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﺎدوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﯾﺎد‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و در اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد؛ دﺳﺖ ﯾﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﺗﺸﮑﺮ از اﺳﺘﺎد ﭼﺎﻧﮓ ﺑﻪ اﻧﮕﻠﯿﺲ ﺑﺮﮔﺸﺖ اﮐﻨﻮن ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﺎرو ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﻪ در زد‪.‬‬
‫ﺳﺮﯾﻊ در ﺑﺎز ﺷﺪ و ﭼﻬﺮه ﻧﮕﺮان ﺧﺎﻧﻢ وﯾﺰﻟﯽ ﺟﻠﻮي در ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪۶۶۴‬‬

‫ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬اﺳﻤﺸﻮ ﻧﺒﺮ ﺑﻪ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮده ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ‪....‬‬
‫اﻣﺎ ﺟﻤﻠﻪ اش را ﮐﺎﻣﻞ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻓﺤﺸﯽ داد و از ﻫﻤﺎن ﺟﺎ اﭘﺎرات ﮐﺮد‪.‬‬
‫***‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ دروازه ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ‪ ...‬ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻧﺶ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺟﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ اﻓﺮاد‬
‫وزارت ﺧﺎﻧﻪ و ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ او ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﻮد ‪...‬‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺗﻌﺪادي از ﮐﺎراﮔﺎه ﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ او ﭘﺎﯾﯿﻦ‬
‫اﻣﺪ‪.‬‬
‫ﯾﮏ ﺟﻨﮓ ﺗﻤﺎم ﻋﯿﺎر ﺑﻮد ﺑﯿﺶ از دوﯾﺴﺖ ﻧﻔﺮ در ﺣﺎل ﻣﺒﺎرز ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‬
‫ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ از دروازه ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﺤﯿﻂ اﻃﺮاف از ﻧﻮرﻫﺎي رﻧﮕﺎرﻧﮓ‬
‫ﭘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﻓﺮاد وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ وارد ﻗﻠﻌﻪ‬
‫ﺷﻮﻧﺪ ‪ ...‬وﻟﺪﻣﻮرت اﯾﻦ ﺑﺎر ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ را ﺗﺼﺮف ﮐﻨﺪ ‪ ....‬ﺑﺎﯾﺪ ﺟﻠﻮي او را‬
‫ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ‪ ....‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻓﺎوﮐﺲ را ﺻﺪا زد‪.‬‬
‫‪۶۶۵‬‬

‫ﻓﺎوﮐﺲ ‪ ...‬ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﮔﺬﺷﺖ اﻣﺎ ﻗﻘﻨﻮس ﻧﯿﺎﻣﺪ ‪ ...‬دوﺑﺎره او را ﺻﺪا زد ‪ ...‬ﻧﮕﺮاﻧﯽ‬
‫ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را ﭘﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ان داﺧﻞ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ ﯾﮏ دﻗﯿﻘﻪ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺻﺒﺮ ﮐﺮد اﻣﺎ ﻓﺎوﮐﺲ ﻧﯿﺎﻣﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﺮاي ﻓﺎوﮐﺲ اﺗﻔﺎق ﺑﺪي اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫اﺳﮑﺮﯾﻤﮋور ﺑﺎ ﻧﺎﻣﯿﺪي ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد راﻫﯽ ﺑﺮاي داﺧﻞ ﺷﺪن ﺑﻪ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ‬
‫ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ و ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ﻋﻼوه ﺑﺮ راه ﻫﺎي ﻣﺨﻔﯿﺎﻧﻪ از دروازه اﺻﻠﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﺤﻔﺎﻇﺖ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻤﺎم داﻧﺶ اﻣﻮزان ﻫﻨﻮز داﺧﻞ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ...‬اﮔﺮ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ دﺳﺖ او ﻣﯽ اﻓﺘﺎد ‪ ...‬اﯾﻦ‬
‫ﭘﺎﯾﺎن ﮐﺎر وزارت ﺧﺎﻧﻪ و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﺎدوﮔﺮي ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺮد ﺳﯿﺎه از داﻧﺶ اﻣﻮزان ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﻫﺪاﻓﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮد و او ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎي وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﻨﺪ ‪ ...‬اﯾﻨﺠﺎ ﭘﺎي ﺟﺎن ﻫﺰاران داﻧﺶ اﻣﻮز در ﻣﯿﺎن ﺑﻮد‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ان ﻣﺮد ﻧﻘﺎﺑﺪار ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ اﺳﻤﺶ ﺟﯿﻤﺰ اﺳﺖ اﻓﺘﺎد ‪ ...‬ﺑﺎرﻗﻪ‬
‫اي اﻣﯿﺪ در دﻟﺶ ﺑﻪ وﺟﻮد اﻣﺪ ‪ ...‬ﻓﻮرا ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪۶۶۶‬‬

‫‪ -‬آﻗﺎي ﺟﯿﻤﺰ ‪...‬‬
‫اﻣﺎ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺟﻤﻠﻪ اش را ﮐﺎﻣﻞ ﮐﻨﺪ ﺟﯿﻤﺰ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ داﺧﻞ ﻗﻠﻌﻪ اﻧﺪ؟‬
‫‪ -‬ﻧﻤﯽ دوﻧﯿﻢ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽ دوﻧﻢ اﺑﺮﻓﻮرث‪ ،‬ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از اﻓﺮادم داﺧﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬
‫‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﺗﻤﺎم داﻧﺶ اﻣﻮزان اوﻧﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪ ...‬اﮔﻪ دﺳﺘﺶ ﺑﻪ اوﻧﺎ ﺑﺮﺳﻪ دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺎري‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﺑﮑﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮاي از روي ﺟﻨﺎزه ﻣﻦ رد ﺑﺸﻪ ‪ ....‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺷﻤﺎ ﻫﺎ اﺣﺘﯿﺎج دارم ‪...‬‬
‫ﺣﺎﺿﺮﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯿﺪ؟‬
‫‪ -‬ﻣﻦ و اﻓﺮادم ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد ﺣﺎﺿﺮﯾﻢ ﻫﺮ ﮐﺎري ﺑﮑﻨﯿﻢ ‪ ...‬ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﻣﺎ رو ﺑﺒﺮ داﺧﻞ‪.‬‬
‫در ﭼﺸﻤﺎن اﻧﻬﺎ اراده ﻣﺤﮑﻤﯽ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ ‪ ...‬ﻫﻤﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺳﻘﻮط‬
‫ﮐﻨﺪ ﯾﻌﻨﯽ دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از اﻧﻬﺎ اﺧﺘﯿﺎري ﺑﺮ روي زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮدﺷﺎن ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ ‪......‬‬
‫ﭼﻮن ﺗﻤﺎم ﺑﭽﻪ ﻫﺎي اﻧﻬﺎ و دﯾﮕﺮان دﺳﺖ وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﯽ اﻓﺘﺎد و در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ اﮐﻨﻮن‬
‫ﻫﯿﺞ ﮐﺲ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﺑﯿﻔﺘﺪ‪.‬‬
‫‪۶۶٧‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﮐﻤﮑﺘﻮن ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﺮﯾﺪ داﺧﻞ اﻣﺎ ﺑﻘﯿﻪ اش ﺑﺎ ﺧﻮدﺗﻮن ﻣﻦ اوﻧﺠﺎ دﯾﮕﻪ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﮐﻤﮑﺘﻮن ﮐﻨﻢ‬
‫‪ -‬ﻣﯽ دوﻧﯿﻢ ﺟﯿﻤﺰ ﺗﻮ ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮي ﺳﺮاغ اون ‪ ...‬ﻣﯽ دوﻧﻢ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺰرﮔﯿﻪ وﻟﯽ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﻢ ﺟﻠﻮﺷﻮ ﺑﮕﯿﺮ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﻮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ اﻓﺮادت رو ﺑﺎ ﺧﻮدت ﺟﻤﻊ ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﯿﺴﺖ و ﺳﯽ ﻧﻔﺮ از ﮐﺎراﮔﺎه ﻫﺎي وزارت ﺧﺎﻧﻪ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮي از ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ‬
‫دور ﺟﯿﻤﺰ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﭼﻮﺑﺶ را روي زﻣﯿﻦ ﻗﺮار داد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن وردي ﺑﻪ زﺑﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﺮد‬
‫ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﭼﻮﺑﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮏ ﺷﮑﻞ داﯾﺮه اي ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫داد ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ دﻗﯿﻘﻪ ﭼﻮﺑﺶ ا ﭘﺎﯾﯿﻦ آورد و ﺧﯿﻠﯽ و ﺳﺮﯾﻊ و ﮐﻮﺗﺎه ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ‬
‫ﯾﻪ ﺳﭙﺮ ﻗﻮي ﺑﻪ دورﺗﺎن ﮐﺸﯿﺪم ﺗﺎ دو و ﺳﻪ دﻗﯿﻘﻪ ﻫﯿﭻ ﻃﻠﺴﻤﯽ از اﯾﻦ ﺳﭙﺮ رد ﻧﻤﯿﺸﻪ وﻟﯽ‬
‫ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﺪ اوﻧﺎ را ﻃﻠﺴﻢ ﮐﻨﯿﺪ ﺣﺎﻻ راه ﺑﯿﻔﺘﯿﺪ‪.‬‬
‫‪۶۶٨‬‬

‫اﯾﻦ ﮔﺮوه ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﺳﭙﺮ ﺟﯿﻤﺰ اوﻟﯿﻦ ﻃﻠﺴﻢ‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ را ﻣﻨﺤﺮف ﮐﺮد ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ اﯾﻦ ﺳﭙﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺤﮑﻢ اﺳﺖ ‪...‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺧﯿﺎﻟﺸﺎن ﺑﺎﺑﺖ ﺳﭙﺮ راﺣﺖ ﺷﺪ اﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻃﻠﺴﻢ ﮐﺮدن ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻬﺘﺮ از ﻫﻤﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد او ﺑﺎ ﻫﺮ ﺟﺎدوﯾﯽ ﮐﻪ اﺟﺮا ﻣﯽ ﮐﺮد دو ‪ ،‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ را از‬
‫دور ﺧﺎرج ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺷﮑﺎﻓﯽ در ﺻﻒ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ اﯾﺠﺎد ﮐﺮدﻧﺪ و ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﻪ در ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ‬

‫رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ در را ﺑﺎز ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ در ﺑﺎ ﺟﺎدوﻫﺎي زﯾﺎدي ﻗﻔﻞ ﺷﺪه‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﻓﺮﯾﺎد زد ﺑﺎﯾﺪ در رو ﺑﺸﮑﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﺣﺮف ﺳﯿﻞ ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﮐﺎراﮔﺎﻫﻬﺎ و ﺑﻘﯿﻪ روي در ﺳﺮارﯾﺰ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﺟﺎدوﻫﺎي روي در ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺗﺤﻤﻞ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺟﺎدوي ﻣﺨﺮب را ﻧﺪاﺷﺖ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاي ﻣﻬﯿﺒﯽ‪ ،‬در ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ‪ .‬ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺪون ﻣﻌﻄﻠﯽ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻗﻠﻌﻪ دوﯾﺪ ‪ ...‬ﺻﺪاي ﻣﺒﺎرزه‬
‫‪۶۶٩‬‬

‫را ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪ و اﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻨﮑﻪ ﺟﻨﮓ ﻫﻨﻮز اداﻣﻪ داﺷﺖ در ﺳﺮ راﻫﺶ ﻫﺮازﮔﺎﻫﯽ‬
‫ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﻠﻮي او ﺳﺒﺰ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ را ﻧﺎﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم او را ﭘﯿﺪا ﮐﺮد ‪ ...‬داﺷﺖ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ اﺑﺮﻓﻮرث و ﻧﻮﯾﻞ ﻣﺠﺮوح ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ‪...‬ﻫﺮ دوي اﻧﻬﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ اﻧﺮژي ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮد ‪...‬‬
‫ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺑﻌﺪ ﻧﻮﯾﻞ ﺑﺎ ﺟﺎدوﯾﯽ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪ ‪ ...‬ﻧﻔﺴﺶ ﺣﺒﺲ ﺷﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻧﻮﯾﻞ ﻫﻨﻮز زﻧﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬دﯾﮕﺮﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻣﻌﻄﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﺣﻮاس وﻟﺪﻣﻮرت را ﻣﻌﻄﻮف ﺧﻮدش ﺑﮑﻨﺪ ﺟﺎدوي ﺳﻔﯿﺪ را ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﻃﻠﺴﻢ را دﻓﻊ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ اﻃﺮاﻓﺶ را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ و ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯿﺶ ﺑﺎﻻ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﭼﯽ ﺷﺪه ﮐﻪ ﺣﻤﺎﻗﺖ ﮐﺮدي و ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ اوﻣﺪي ﺗﺎم؟‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ ﻃﺮف ﻧﻮﯾﻞ رﻓﺖ ‪ ...‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺟﯿﻤﺰ اﻣﺪ ‪ ...‬در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﻣﺒﺎرزه اش ﺳﻌﯽ‬
‫ﮐﺮد ان را ﻃﻮل ﺑﺪﻫﺪ ﺗﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺮﺳﺪ ‪ ..‬دﯾﺮوز ﻧﺎﻣﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ از ﭼﯿﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﻪ‬
‫دﺳﺘﺶ رﺳﯿﺪ ‪ ...‬او ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻗﺮار ﺷﺪ اﻣﺮوز ﺑﻪ اﻧﮕﻠﯿﺲ ﺑﺮﮔﺮدد ‪ ...‬اﯾﻦ‬
‫‪۶٧٠‬‬

‫واﻗﻌﺎً ﻣﻌﺠﺰه ﺑﻮد ﮐﻪ او اﻣﺮوز ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺲ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت اﻣﺮوز‬
‫را ﺑﺮاي ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺑﻮد و ﺗﻌﺪادي از‬
‫اﻓﺮاد وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ او ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﮐﻤﮏ اﻧﻬﺎ اﻣﺪﻧﺪ و ﺟﻨﮓ ﻋﺎدﻻﻧﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺧﯿﻠﯽ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﻣﺒﺎرزه ﺟﯿﻤﺰ و وﻟﺪﻣﻮرت را ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ وﻟﯽ اﮐﻨﻮن ﺑﻘﯿﻪ‬
‫ﺑﻪ ﮐﻤﮏ او اﺣﺘﯿﺎج داﺷﺘﻨﺪ ‪ ...‬ﻓﻮرا ﺑﺮاﻧﮑﺎردي ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺟﺎدو ﻧﻮﯾﻞ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ‬
‫ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﺮد ﺗﺎ دو ﻧﻔﺮ او را ﺑﺎ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻪ درﻣﺎﻧﮕﺎه ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ‬
‫اﻃﺮاف ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﻮه اش اﻟﮑﺲ را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ او ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دو ﺷﺎﮔﺮد دﯾﮕﺮش‪ ،‬اﻟﻔﺮد و‬
‫اﻟﺴﺘﻮر ﭘﺸﺖ ﺳﻨﮕﺮ ﭘﻨﺎه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮف اﻧﻬﺎ راه اﻓﺘﺎد‪ .‬رون ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث را اﯾﻨﺠﺎ دﯾﺪ‪ ،‬ﭘﺮﺳﯿﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ وﻟﺪﻣﻮرت ﭼﯽ ﺷﺪ؟ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫‪ -‬ﻫﻨﻮز اوﻧﺠﺎﺳﺖ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ داره ﺑﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫‪۶٧١‬‬

‫رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﺳﻢ دوﺳﺘﺸﺎن ﻓﻮراً ﻧﮕﺎﻫﺸﺎن را ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ و‬

‫وﻟﺪﻣﻮرت اﮐﻨﻮن دوﺋﻠﺸﺎن را ﺷﺮوع ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮدﻧﺪ‪.‬از ﯾﮏ ﻃﺮف ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮدﻧﺪ و‬
‫از ﯾﮏ ﻃﺮف ﻧﮕﺮان!‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻃﻮل ﻧﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻀﻮر ﺟﯿﻤﺰ در ﻣﯿﺪان ﻣﺒﺎرزه ﺷﺪﻧﺪ ‪...‬‬
‫ﺣﻀﻮر ﺟﯿﻤﺰ ﺧﯿﺎل ﻣﺤﻔﻞ و ﻣﺮدم را از ﺑﺎﺑﺖ وﻟﺪﻣﻮرت آﺳﻮده ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺣﺎﻻ اﻧﻬﺎ ﺑﺎ‬
‫روﺣﯿﻪ ي ﺑﯿﺸﺘﺮي ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫‪ -‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﮓ ﺟﺎﻧﯽ ﺟﯿﻤﺰ و ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﻣﺰاﺣﻢ ‪ ...‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺪ ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺰاﺣﻢ‬
‫ﮐﺎرﻫﺎي ﻣﻦ ﻣﯿﺸﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﯿﺪوﻧﯽ دﻟﯿﻠﺶ ﭼﯿﻪ ؟ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﮐﺎرﻫﺎي ﺗﻮ ﻫﻤﯿﺸﻪ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ اﺳﺖ!‬
‫‪ -‬ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻨﻮز ﯾﺎد ﻧﮕﺮﻓﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﻄﻮري ﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯽ؟‬
‫ﺳﭙﺲ وﻟﺪﻣﻮرت ﺟﺎدوﯾﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﻣﺒﺎرزه ان دو ﺷﺮوع ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺒﺎرزه اي‬
‫ﺳﻬﻤﮕﯿﻦ ‪ ...‬ﻗﺪرت ﻫﺮ دو ﺟﺎدوﮔﺮ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻮد وﻟﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از‬
‫‪۶٧٢‬‬

‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻮد اﻟﺒﺘﻪ ﺟﯿﻤﺰ از ﺳﻪ ﻣﺒﺎرزه ي ﻗﺒﻠﯿﺶ ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﺎي ارزﺷﻤﻨﺪي ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ اورده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ان دو دﻗﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ داﺧﻞ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و‬
‫از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﺷﺎﻫﺪ اﯾﻦ دوﺋﻞ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﺪ ﺟﺎدوﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ان دو ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻗﺎدر اﺳﺖ‬
‫ﻫﺮﮐﺴﯽ را ﺑﻪ راﺣﺘﯽ از ﭘﺎي در اورد ‪ ...‬ﺟﺎدوﻫﺎي ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ‪ ...‬ﺑﻪ ﺣﻖ ﮐﻪ‬
‫روزﻧﺎﻣﻪ ي ﭘﯿﺎم اﻣﺮوز ﺑﻪ ان دو ﻟﻘﺐ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺟﺎدوﮔﺮﻫﺎي ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ داده ﺑﻮد ‪...‬‬
‫ﺟﺎدوﻫﺎي وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺳﯿﺎه وﻟﺪﻣﻮرت رﻋﺐ آور ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﯽ ﺟﯿﻤﺰ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺗﺴﻠﯿﻢ‬
‫اﯾﻦ ﺟﺎدوﻫﺎي ﺳﯿﺎه وﻟﺪﻣﻮرت ﺷﻮد ‪ ...‬ﻗﺪرت ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎ را ﻣﯽ ﺷﺪ از ﺑﺮﺧﻮرد اﻧﻬﺎ ﺑﺎ‬
‫دﯾﻮارﻫﺎي ﻗﻠﻌﻪ ﺣﺲ ﮐﺮد ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ آﻧﻬﺎ را ﻧﻤﯽ دﯾﺪ ﻓﻘﻂ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺎﯾﻪ‬
‫واري از ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ در ﻫﻮا دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ‪ ،‬ﻣﺮدم و وزارت ﺧﺎﻧﻪ اﯾﻬﺎ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻣﺒﺎرزه ي ﭘﺎﯾﺎﭘﺎي ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺼﻤﻢ‬
‫ﺗﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻃﻮر ﺷﺪه اﺳﺖ ﭘﯿﺮوز اﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺧﻮب‬
‫‪۶٧٣‬‬

‫ﭘﯿﺶ اﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﺎﯾﺪ از ان اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ آراﻣﺶ ﺑﻪ دﻧﯿﺎي ﺟﺎدوﮔﺮي ﺑﺎز‬
‫ﮔﺮدد‪.‬‬
‫از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﺗﻌﺪاد ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺷﺪن ﻣﺒﺎرزه ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ﺑﺎ ﺟﯿﻤﺰ‬
‫اﻧﻬﺎ را ﻧﮕﺮان ﮐﺮده ﺑﻮد ‪...‬ﺗﻌﺪاد ﮐﻤﯽ از اﻧﻬﺎ ﻓﺮار ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻘﯿﻪ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻧﺎاﻣﯿﺪي‬
‫ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ‪ ...‬ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از ﻣﺮﮔﺨﻮار ﻫﺎ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﺮدم و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‬
‫ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺟﻨﮕﻞ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ از ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ دﻓﺎع ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫ﻫﺮي ﺑﻪ ﭼﻮﺑﺶ ﯾﮏ ﺣﺮﮐﺖ اﻫﺴﺘﻪ و ﻣﻼﯾﻢ داد ‪ ...‬ﯾﮏ ﺟﺎدوي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ را اﺟﺮا ﮐﺮد ‪...‬‬
‫اﻣﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ ﺟﺎدوي ﺳﯿﺎه ان را ﻣﻨﺤﺮف ﮐﺮد ﺳﭙﺲ ﺟﺎدوي ﻓﺮاﺧﻮاﻧﯽ را اﺟﺮا ﮐﺮد و‬
‫ﺧﺮده ﺳﻨﮓ ﻫﺎي اﻃﺮاف ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ زﯾﺎد ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﯿﻤﺰ رواﻧﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي در ﺟﻮاب ﺧﻮدش را در ﺳﭙﺮ ﻗﻬﻮه اي رﻧﮕﯽ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮد و ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﮕﺮاﻧﯽ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺷﺪ ﭼﻮن ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ او ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﭼﮑﺎر ﮐﻨﺪ ‪ ...‬ﭼﻨﺪ ﻃﻠﺴﻢ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ‬
‫‪۶٧۴‬‬

‫ﻃﺮف او ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ اي ﻧﺪاﺷﺖ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ ﺳﭙﺮ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﻤﺐ ﺧﻮﺷﻪ اي ﻣﻨﻔﺠﺮ‬
‫ﺷﺪ و ﺗﻤﺎم ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﺧﻮدش ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﻧﻮﺑﺖ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﺪرﺗﺶ را ﺑﻪ رخ ﺣﺮﯾﻔﺶ ﺑﮑﺸﺪ ‪ ...‬ﺧﻮدش از اﺛﺮات‬

‫ﻃﻠﺴﻤﺶ اﮔﺎه ﺑﻮد ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ از ﯾﮏ ﺳﭙﺮ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﺳﯿﺎه اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد ‪ ...‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺟﺎدو‪،‬‬
‫اﺗﺶ ﺑﺰرﮔﯽ درﺳﺖ ﮐﺮد و ان را ﺑﻪ دور ﻫﺮي ﮐﺸﺎﻧﺪ و او را ﻣﺤﺎﺻﺮه ﮐﺮد‪.‬‬
‫***‬
‫ﺟﯿﻨﯽ از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺑﻪ درﮔﯿﺮي ﺳﺨﺘﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻧﺰدﯾﮑﯽ درﯾﺎﭼﻪ ﮐﺸﯿﺪه‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬او ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻣﺒﺎرزه ﺟﯿﻤﺰ را از ﻧﺰدﯾﮏ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ اﮐﻨﻮن ﮐﻪ‬
‫دوﺋﻞ او ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت را ﻣﯽ دﯾﺪ ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ او ﭼﻘﺪر ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ اﺳﺖ ‪ ...‬ﻗﺪرت او‬
‫ﺑﺎ ﻗﺪرت وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺮاﺑﺮي ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ اﺗﺶ ﺑﺰرﮔﯽ ﺟﯿﻤﺰ را ﻣﺤﺎﺻﺮه‬
‫ﮐﺮد ‪ ...‬ﺗﺮس وﺟﻮدش را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫‪۶٧۵‬‬

‫ﻫﺮي ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ از آب درﯾﺎﭼﻪ ﮐﻤﮏ ﺑﮕﯿﺮد ‪ ...‬آب درﯾﺎﭼﻪ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ اﺗﺶ ﺑﺰرگ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف وﻟﺪﻣﻮرت ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﺣﺎﻻ او را در‬
‫ﺧﻮدش ﻣﺤﺼﻮر ﮐﺮد ‪ .....‬اﻣﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ اﺳﯿﺮ اﯾﻦ ﺟﺎدوﻫﺎ ﺷﻮد ‪ ...‬ﺑﺎ‬
‫ﻃﻠﺴﻤﯽ ﺧﻮدش را ازاد ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﯾﻦ واﮐﻨﺶ وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﻌﺠﺐ ﻫﺮي را ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺖ ‪ ....‬او واﻗﻌﺎً ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺑﻮد ‪ ....‬وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫ﺧﻮدش را ازاد ﮐﺮد ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺘﯽ رداﯾﺶ ﺧﯿﺲ ﺷﻮد ‪ ....‬وﻟﺪﻣﻮرت ﺟﺎدوي دﯾﮕﺮي‬
‫اﺟﺮا ﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺑﺎﻋﺚ وﺣﺸﺖ ﻫﺮي ﺷﺪ ‪...‬ﻫﺮي اﺑﺘﺪا از ﯾﮏ ﺳﭙﺮ ﺳﻔﯿﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺮاي ﻣﺤﮑﻢ ﮐﺎري از ﺳﭙﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد و دو دﺳﺘﺶ را ﭘﺸﺖ ﺳﭙﺮ ﻗﺮار‬
‫داد ‪ ...‬ﻃﻠﺴﻢ وﻟﺪﻣﻮرت از ﺳﭙﺮ ﺳﻔﯿﺪ ﻋﺒﻮر ﮐﺮد و ﻓﺸﺎر زﯾﺎدي ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺳﭙﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯿﺶ وارد‬
‫ﮐﺮد ‪...‬‬
‫ﻫﺮي ﭼﻮﺑﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف آﺳﻤﺎن ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻌﺪ از ﺧﻮاﻧﺪن ورد ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ان را‬
‫ﺷﻼق وار ﺗﮑﺎن داد ‪.‬‬
‫‪۶٧۶‬‬

‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺑﺎراﻧﯽ از ﺗﯿﺮﻫﺎي اﺗﺸﯿﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ وﻟﺪﻣﻮرت ﺳﺮازﯾﺮ ﺷﺪ ‪ ...‬وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ‬
‫ﮐﺸﯿﺪن ﺳﭙﺮ درﺧﺸﺎﻧﯽ ﺑﻪ دور ﺧﻮدش از ﺷﺮ اﯾﻦ ﺗﯿﺮﻫﺎ ازاد ﺷﺪ ‪ ...‬اﻣﺎ ﺗﯿﺮﻫﺎ اﺗﺸﯿﻦ‬
‫ﻫﻤﭽﺎن روﺷﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ....‬ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺑﻌﺪ از ان ﺗﯿﺮﻫﺎي اﺗﺸﯿﻦ ﻣﺎر ﺑﺰرﮔﯽ درﺳﺖ ﺷﺪ و‬
‫وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﭙﺮ وﻟﺪﻣﻮرت ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت در ﺟﻮاب ﺟﺎدوﯾﯽ اﺟﺮا ﮐﺮد ‪ ...‬ﻣﻪ ﺳﯿﺎه رﻧﮕﯽ از ﻧﻮك ﭼﻮﺑﺶ ﺧﺎرج ﺷﺪ و‬
‫ﺑﻌﺪ از ازﺑﯿﻦ ﺑﺮدن ﻣﺎر اﺗﺸﯿﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻫﺮي ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺮاي از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن ﻣﻪ‪ ،‬ﺟﺎدوﯾﯽ را اﺟﺮا ﮐﺮد اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﺗﺎﺛﯿﺮي روي ان ﻧﺪاﺷﺖ ﭼﻨﺪ‬
‫ﻃﻠﺴﻢ دﯾﮕﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ ﺑﺎز ﺑﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﻣﻪ او را اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮد ‪ ...‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ‬
‫ﭼﻮن در اﯾﻦ ﺻﻮرت ذﻫﻨﺶ او را ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد و ﺷﮑﺴﺖ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫***‬
‫رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﻨﮕﺮ ﭘﻨﺎه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﯾﮏ ﺑﺎر ﻧﮕﺎﻫﯽ‬
‫ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ﺟﯿﻤﺰ و وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ ‪ ...‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ اﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ اﻃﻤﯿﻨﺎن داﺷﺘﻨﺪ وﻟﯽ او‬
‫‪۶٧٧‬‬

‫ﺗﺎزه از ﭼﯿﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻪ ﺳﯿﺎه رﻧﮓ وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ را در ﺧﻮدش ﻣﺤﺼﻮر ﮐﺮد‬
‫ﺑﻪ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﻧﻬﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫***‬
‫در ذﻫﻨﺶ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ دﻧﺒﺎل راه ﺣﻠﯽ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ‬
‫ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪ ‪ ...‬ﺳﭙﺮي ﺑﻪ دور ﺧﻮدش ﮐﺸﯿﺪ و ﭼﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﻫﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم داد ‪...‬‬
‫دﯾﮕﺮ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﯾﻦ ﻣﻌﻄﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮاي اﻣﺘﺤﺎن ﻣﻪ ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮕﯽ را اﯾﺠﺎد ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫اﺗﻔﺎﻗﺎً اﯾﻦ ﮐﺎرش ﺟﻮاب داد و ﻣﻪ ﺳﯿﺎه رﻧﮓ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ و دوﺑﺎره دﯾﺪش ﺑﺎز ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ وﻗﺘﺶ ﺑﻮد او ﻧﯿﺰ ﮔﻮﺷﻪ اي از ﻗﺪرﺗﺶ را ﺑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﭼﻨﺪ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﺳﺮﯾﻊ و ﭼﻨﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﻪ ﭼﻮﺑﺶ داد و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺟﺎدوﯾﺶ را اﺟﺮا ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ از ﺧﺎك وﻟﺪﻣﻮرت را ﻣﺤﺎﺻﺮه ﮐﺮد ﺳﭙﺲ اﺗﺶ ﺑﻪ ان اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪ و ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ‬
‫ﻧﯿﺰ اب‪ .‬ﺣﺎﻻ دﯾﺪ وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﻮر ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪۶٧٨‬‬

‫ﻫﺮي از اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد و ﺧﻮدش را ﺑﺎ ﻗﻮي ﺗﺮﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﮐﺮد ﺳﭙﺲ‬
‫ﻃﻠﺴﻢ ﺳﮑﻮﺗﯽ در اﻃﺮاف وﻟﺪﻣﻮرت ﻗﺮار داد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ او ﺧﻮدش را از ﺷﺮ اﯾﻦ‬
‫ﺟﺎدو ازاد ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ از ﺷﺮ ﻃﻠﺴﻢ ﺧﻼص ﺷﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺟﯿﻤﺰ ﻏﯿﺐ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪...‬‬
‫ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻓﺮﺻﺖ را ازدﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ ﺳﭙﺮ دور ﺧﻮدش ﮐﺸﯿﺪ؛ ﻃﻠﺴﻤﯽ ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮﻓﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪ ﺑﻪ ﺳﭙﺮ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد و از ﺑﯿﻦ رﻓﺖ‪ .‬ﻓﻮراً ﺟﺎدوﯾﯽ را ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ اﻣﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎد اﻣﺎ ﺟﺎدوﯾﺶ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﻨﺪ در ﻫﻮا‬
‫ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ دوﺑﺎره ﻃﻠﺴﻤﯽ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪ اﯾﻦ ﺑﺎر‬
‫ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺧﻮدش را روي زﻣﯿﻦ ﺑﻨﺪازد‪.‬‬
‫ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻃﻠﺴﻢ ﺳﮑﻮﺗﯽ در اﻃﺮاﻓﺶ ﻗﺮار دارد و ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﺪ ﺗﺎ ﺻﺪاي ﻗﺪم‬
‫ﻫﺎي ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ ﻧﺮﺳﺪ‪ .‬ﺟﯿﻤﺰ او را ﺑﻪ ﺑﺎزي ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ...‬ﺣﺎﻻ وﻗﺘﺶ ﺑﻮد او ﻫﻢ‬
‫ﻗﺪرت واﻗﻌﯿﺶ را ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬ﺑﺎ دو دﺳﺘﺶ ﭼﻮﺑﺶ را ﮔﺮﻓﺖ و ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻧﻮك ان‬
‫را ﺑﻪ ﻃﺮف زﻣﯿﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ زﺑﺎن ﭘﺎرﺳﻞ ورد ﻃﻮﻻﻧﯽ اي ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫‪۶٧٩‬‬

‫از ﮐﻨﺎر ﭘﺎي ﻫﺮي و زﯾﺮ زﻣﯿﻦ ﻃﻨﺎﺑﻬﺎي ﻧﻘﺮه اي رﻧﮕﯽ ﺧﺎرج ﺷﺪ و او را ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﭘﺮﻧﺪه‬
‫اي در ﻗﻔﺲ زﻧﺪاﻧﯽ ﮐﺮد و ازادي ﻋﻤﻞ ﻫﺮي را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﮐﺎرش‬
‫ﺳﯿﻞ ﻃﻠﺴﻤﻬﺎي ﺳﯿﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻫﺮي ﻓﺮﺳﺘﺎد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﯾﮏ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺎ ﻃﻠﺴﻢ ﻧﻮراﻧﯽ ﺧﻮدش را از ﻗﻔﺲ ازاد ﮐﺮد ﺳﭙﺲ ﻫﻤﺎن‬
‫ﻃﻮر ﮐﻪ زﻣﯿﻦ زﯾﺮ ﭘﺎي وﻟﺪﻣﻮرت را ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮد ﺗﻮر ﺳﯿﺎه رﻧﮕﯽ را از ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﺑﻪ‬
‫دور او ﭘﯿﭽﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﻣﺒﺎرزه ﺳﺨﺖ ﺗﺮ و ﮐﺸﻨﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻗﯿﻤﺖ از‬
‫دﺳﺖ دادن زﻧﺪﮔﯽ ﺗﻤﺎم ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ ﯾﮏ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﺎدوﻫﺎي ﻃﺮف ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﮐﻢ ﻧﻤﯽ اورد ‪ ...‬زﻣﺎن ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﮐﺪام ﯾﮏ از اﻧﻬﺎ ﺑﺮ دﯾﮕﺮي ﺑﺮﺗﺮي دارد‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﻪ ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ اﺑﺮﻓﻮرث و ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ و ﻧﯿﺰ ﻣﺒﺎرزه ﺳﻨﮕﯿﻨﺶ ﺑﺎ ﺟﯿﻤﺰ دﯾﮕﺮ ﺧﺴﺘﻪ‬
‫اش ﮐﺮده ﺑﻮد ﺟﺎدوي ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ را اﺟﺮا ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﺟﯿﻤﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮش‬
‫ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪۶٨٠‬‬

‫ﺟﺎدوي وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ ﻗﺪري ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ و ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺗﻮﺟﻪ‬
‫اﻓﺮادي ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ اﻧﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ ،‬از ﺟﻤﻠﻪ اﺑﺮﻓﻮرث‪ ،‬ﻣﻮدي ﯾﻪ ﭼﺸﻢ و اﻟﻔﺮد‪،‬‬
‫ﺳﯿﺎه ﺑﻮدن ﺟﺎدو وﻟﺪﻣﻮرت را اﺣﺴﺎس ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺟﺎدو وﻟﺪﻣﻮرت ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﺳﯿﺎه ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻧﻬﺎ ﺟﯿﻤﺰ را دﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﺟﺎدو وﻟﺪﻣﻮرت ﻫﻤﺎن ﻃﻮر دﻧﺪاﻧﻬﺎﯾﺶ را ﺑﻬﻢ ﻣﯽ‬
‫ﻓﺸﺮد‪ ،‬ﻋﻘﺐ ﻋﻘﺐ ﻣﯽ رﻓﺖ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﺪ ﺟﯿﻤﺰ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻃﻠﺴﻢ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﺪ‬
‫ﻫﺮي زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻃﻠﺴﻢ وﻟﺪﻣﻮرت ﻗﺮار داﺷﺖ ‪ ...‬ﻃﻠﺴﻢ ﻫﻨﻮز ﺑﺎ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ارﺗﺒﺎط داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺟﺎدوي وﻟﺪﻣﻮرت ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﺸﺎرش ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﮑﺮي ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ رﺳﯿﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎن‬
‫ﻃﻮر ﮐﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ اش را روي ﺳﯿﻨﻪ اش ﻧﮕﻪ داﺷﺖ ﺑﺎ دﺳﺖ ﭼﭙﺶ ﺳﻨﮓ ﺑﺰرﮔﯽ را ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف وﻟﺪﻣﻮرت ﺣﺮﮐﺖ داد ﺗﺎ او ﻣﺠﺒﻮر ﺷﻮد ارﺗﺒﺎﻃﺶ را ﻗﻄﻊ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ دﯾﺪن اﯾﻦ ﺗﺮﻓﻨﺪ زﯾﺮﮐﺎﻧﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ و‬
‫ﺑﺎ ﯾﮏ روش ﺳﺎده ﺧﻮدش را از زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﺟﺎدو وﻟﺪﻣﻮرت ازاد ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ‬
‫‪۶٨١‬‬

‫ﯾﮑﺒﺎره ﺳﺒﮏ ﻣﺒﺎرزه اش را ﻋﻮض ﮐﺮد و ﺣﺎﻻ او ﺑﻮد ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت را زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﻃﻠﺴﻢ‬
‫ﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯿﺶ ﻗﺮار ﻣﯽ داد‪.‬‬
‫***‬
‫ﻫﺮي ﺣﺎﻻ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ از ﺟﺎدوﻫﺎي اﺧﺘﺮاﻋﯽ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﮑﻪ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت را ﮐﻤﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﮐﻨﺪ ‪ ...‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮاي ﻗﺪرت وﻟﺪﻣﻮرت اﺣﺘﺮاﻣﯽ ﻗﺎﺋﻞ‬
‫ﻧﺸﻮد ‪ ...‬ﻗﺪرﺗﺶ ﺑﺎ ﻗﺪرت وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺮاﺑﺮي ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ ﻗﺪرت‬
‫ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮد ‪ ...‬وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﯽ و ﮐﺠﺎ از‬
‫ﭼﻪ ﺟﺎدوﯾﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ ‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺲ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﺮﻟﯿﻦ در دﺳﺘﺶ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ دﻧﺒﺎل ﯾﮏ راه ﺣﻞ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫***‬
‫در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ اﻧﻔﺠﺎر ﺑﺰرﮔﯽ در ﻧﺰدﯾﮑﯽ درﯾﺎﭼﻪ درﺳﺖ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ و وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻮﺟﻮد اﻣﺪ‪ .‬ﮔﺮد و ﺧﺎك ﺷﺪﯾﺪي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﭼﯿﺰي ﺣﺪود ﺳﯽ‬
‫ﺛﺎﻧﯿﻪ اﺛﺮي از وﻟﺪﻣﻮرت و ﺟﯿﻤﺰ دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﺟﯿﻤﺰ ﮐﻪ روي دو زاﻧﻮ اﻓﺘﺎده‬
‫‪۶٨٢‬‬

‫ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﻬﻠﻮﯾﺶ ﺧﻮﻧﺮﯾﺰي ﺷﺪﯾﺪي داﺷﺖ و ﺑﻪ ﺷﺪت ﺳﺮﻓﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬در ﻣﯿﺎن ﮔﺮد و‬
‫ﺧﺎك ﻫﺎ دﯾﺪه ﺷﺪ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ ان ﻃﺮف ﺗﺮ وﻟﺪﻣﻮرت ﺳﺮﭘﺎ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﺑﻘﯿﻪ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺣﺮﯾﻔﺸﺎن را ﺷﮑﺴﺖ داده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ وﺣﺸﺖ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺟﯿﻤﺰ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮرده اﺳﺖ وﻟﯽ در ﭼﻬﺮه‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﺸﺎﻧﯽ از ﭘﯿﺮوزي دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﻋﮑﺲ در ﺻﻮرﺗﺶ ﺧﺸﻢ و ﺑﻬﺖ‬
‫دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺲ از دوران ﺗﺤﺼﯿﻞ در ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﮐﺴﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد او را ﺧﻠﻊ‬
‫ﺳﻼح ﮐﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ دﺳﺘﻬﺎي وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ در دﺳﺖ او ﻧﺪﯾﺪﻧﺪ و در‬
‫دﺳﺘﻬﺎي ﺟﯿﻤﺰ دو ﭼﻮب دﺳﺘﯽ دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ و ﺗﻼش ﻓﺮاوان روي دو ﭘﺎﯾﺶ اﯾﺴﺘﺎد ﻧﮕﺎه ﺗﺤﻘﯿﺮ آﻣﯿﺰي ﺑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ ﺳﭙﺲ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ اﻧﺪاﺧﺖ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎي زﯾﺎدي ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ‪...‬‬
‫ﺗﻌﺪادي ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻌﺪ از دﯾﺪن ﺷﮑﺴﺖ ارﺑﺎﺑﺸﺎن در ﺣﺎل ﻓﺮار ﮐﺮدن‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ...‬اﻓﺮاد وزارت ﺧﺎﻧﻪ و ﻣﺤﻔﻞ ﮐﻢ ﮐﻢ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﺷﺮاﯾﻂ و اوﺿﺎع ﻣﺴﻠﻂ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‬
‫‪۶٨٣‬‬

‫‪ ...‬ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﯾﻦ دﺷﻤﻦ ﻗﺪﯾﻤﯿﺶ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮرده ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‬
‫و ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺑﺰرﮔﯽ ﻧﺒﻮدي وﻟﺪﻣﻮرت ‪ ..........‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ‪.‬‬
‫اﻣﺎ وﻟﺪﻣﻮرت در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﻌﺠﺐ ﻫﻤﮕﺎن ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﺟﻮاب داد‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﻃﻮر ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﺎره ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺒﺢ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﯿﻤﺰ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮد‬
‫رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻓﺮﯾﺎد زدﻧﺪ‪ :‬ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش‬
‫اﻣﺎ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺎده دﺳﺖ ﭼﭙﺶ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﺟﻠﻮي ﺧﻮدش درﺳﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪن‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت از ﺣﺮﮐﺘﺶ ﺑﺎز اﯾﺴﺘﺪ‪ .‬ﺟﯿﻤﺰ ﻓﮑﺮ او را ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد و ﻋﻤﺪاً ﺑﺎ ﺟﺎدوي ﺑﺪون‬
‫ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺟﻠﻮي ﺣﺮﮐﺖ او را ﮔﺮﻓﺖ ‪ ...‬ﺟﯿﻤﺰ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮدش ﻗﺪرت ﺟﺎدوﯾﯽ ﺧﺎرق‬
‫اﻟﻌﺎده اي داﺷﺖ‪ ،‬اﮔﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺟﻮان ﺗﺮ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻃﻮر ﺣﺘﻢ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ او را ﺷﮑﺴﺖ‬
‫ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫‪۶٨۴‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﯾﺪ اﻋﺘﺮاف ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎي ﺗﻮ ﻓﺮاﺗﺮ از ﺣﺪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻓﮑﺮ‬
‫ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم ﺑﺘﻮﻧﯽ اﯾﻦ ﺟﺎدوﻫﺎ رو اﺟﺮا ﮐﻨﯽ ‪ ...‬واﻗﻌﺎً ﺷﮕﻔﺖ زده ﺷﺪم ‪ ...‬اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪوﻧﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻦ ﻓﻨﺎ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮم و ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﯿﻤﯿﺮم ‪ ...‬ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﻣﻨﻮ ﺑﮑﺸﯽ ﺟﯿﻤﺰ!‬
‫ﻫﺮي ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻼﯾﻤﯽ ﺑﻪ ﭼﻮﺑﺶ داد و ﻗﻮي ﺗﺮﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﺳﮑﻮت را اﺟﺮا ﮐﺮد ﺗﺎ ﮐﺴﯽ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ او ﺑﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﯿﺰﻧﺪ ﻧﺸﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬درﺳﺘﻪ ‪ ......‬ﻓﻨﺎ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺑﻮدي ‪ .....‬وﻟﯽ اﻻن دﯾﮕﻪ ﻧﯿﺴﺘﯽ‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺟﯿﻤﺰ ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﯿﻪ ﮐﻪ ﻓﻨﺎ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺑﻮدم وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﻧﯿﺴﺘﻢ!‬
‫ﻫﺮي ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﯾﺪ او دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﯽ ﻧﺪارد ‪.....‬‬
‫دوﺳﺖ داﺷﺖ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ او را ﻫﻨﮕﺎم ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﺒﯿﻨﺪ و ﺑﺎر و ﺑﺎرﻫﺎ اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ‬
‫را ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﺗﺠﺴﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎدﺳﺖ وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﻮ دﯾﮕﻪ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺴﯽ ﻧﺪاري ‪ ....‬ﻫﻤﺸﻮن ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪه‪.‬‬
‫‪۶٨۵‬‬

‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف رﻧﮓ از رﺧﺴﺎر ﺟﺎدوﮔﺮ ﺳﯿﺎه ﭘﺮﯾﺪ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ رﻧﮕﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ‬
‫ﻫﻤﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ داﺷﺘﻨﺪ او را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ او ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﭼﻬﺮه اي ﮐﻪ ﺗﺎ‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﭘﯿﺶ ﻏﺮور و ﺗﮑﺒﺮ در ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﻮج ﻣﯽ زد وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﺗﺮس ﺟﺎي ان را ﭘﺮ‬
‫ﮐﺮد‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻪ او ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﺮد ﺳﯿﺎه را ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از اﻓﺮاد وزارت ﺧﺎﻧﻪ از ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻮد وزﯾﺮ ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺑﯿﻦ ﺟﯿﻤﺰ و وﻟﺪﻣﻮرت را ﺑﺸﻮﻧﺪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻃﻠﺴﻢ ﺳﻤﻊ اﺳﺘﺮاق را ﺑﺮدارﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖ روﺑﺮو ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث از اﯾﻦ ﻧﻮع ﻃﻠﺴﻢ را ﻓﻘﻂ از ﺑﺮادرش دﯾﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ان را اﺟﺮا ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ راز ﻣﻨﻮ ﻧﻤﯽ دوﻧﺴﺖ ﺗﻮ داري دروغ ﻣﯿﮕﯽ ‪ ...‬ﺣﺘﯽ اﮔﻪ‬
‫ﺑﺪوﻧﯽ ﻣﻦ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ درﺳﺖ ﮐﺮدم ﻧﻤﯽ دوﻧﺴﺘﯽ ﺟﺎي اوﻧﺎ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯽ!‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺟﯿﻤﺰ دروغ ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺖ وﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎور ﮐﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫واﻗﻌﯿﺖ ﭼﯿﺰي دﯾﮕﺮﯾﺴﺖ‪.‬‬
‫‪۶٨۶‬‬

‫‪ -‬واﺳﻪ ﭼﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺖ دروغ ﺑﮕﻢ ﺗﺎم ‪ ....‬ﭼﻄﻮره ﺑﺮات ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﻢ ﭼﻄﻮري ﻧﺎﺑﻮدﺷﻮن‬
‫ﮐﺮدم وﻟﯽ ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﻣﻨﻮ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮار داد و اون اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮ از وﺳﯿﻠﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﺎزﻧﺪﮔﺎه ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺑﻮد ﺑﺮاي درﺳﺖ ﮐﺮدن ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدي ‪....‬‬
‫واﻗﻌﺎً ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮد و ﺑﺮام ﺳﺨﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﻮدم اون وﺳﯿﻠﻪ ﻫﺎ رو ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﻢ ‪...‬‬
‫واﻗﻌﺎً ﺣﯿﻒ ﺷﺪ اون وﺳﯿﻠﻪ ﻫﺎ رو ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدم‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻧﺎاﻣﯿﺪاﻧﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﺮد دﻟﯿﻠﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ ﺟﯿﻤﺰ دروغ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻨﻪ ‪ .....‬ﺣﺘﯽ اﮔﻪ ﺗﻮ اوﻧﺎ رو ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮده ﺑﺎﺷﯽ وﻟﯽ از ﯾﮑﯽ از‬
‫ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﻫﺎ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﺧﻮد ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺳﺘﻢ اون ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻫﺎ رو ﺑﺮدارم! ﺣﺪاﻗﻞ‬
‫در اﯾﻦ ﯾﮏ ﻣﻮرد ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ درﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ وﻟﺪﻣﻮرت‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ از ﭘﺲ اون ﻫﻤﻪ ﺗﻠﻪ اي ﮐﻪ ﺗﻮ اون‬
‫داﻻن زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺗﻮي ﺟﻨﮕﻞ ﻫﺎي ﺳﯿﺎه اﻟﺒﺎﻧﯽ ﺑﺮاي ﺗﺎج رﯾﻮﻧﮑﻼو ﻗﺮار داده ﺑﻮدي ﺑﺮ ﻧﻤﯽ‬
‫اﻣﺪ ‪ ....‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮدم ‪ ....‬اﺑﺮﻓﻮرث‪ ،‬ﻧﻮﯾﻞ ﻻﻧﮕﺒﺎﺗﻢ‪ ،‬روﻧﺎﻟﺪ وﯾﺰﻟﯽ و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮔﺮﻧﺠﺮ‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫‪۶٨٧‬‬

‫ﻫﺮي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد ﺗﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺘﻮاﻧﺪ ان را ﻫﻀﻢ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﺑﻌﺪ اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ اﯾﻦ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻣﺤﺎﻓﻆ رو داﺷﺖ ‪ ....‬ﺟﺎدوﻫﺎي ﺧﯿﻠﯽ ﻗﻮي ﺑﻪ ﮐﺎر‬
‫ﺑﺮده ﺑﻮدي؛ اوﻧﻢ ﺑﻪ روش اول اﺟﺮاش ﮐﺮده ﺑﻮدي ﮐﻪ ﮐﺎرﻣﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ ﮐﺮدي‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف دﯾﮕﺮ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺣﺮف زدن ﻧﺪاﺷﺖ و ﻓﻘﻂ ﮔﻮش ﻣﯽ‬
‫داد ﺟﯿﻤﺰ ﻫﻤﺎن ﯾﮏ ذره اﻣﯿﺪي ﻫﻢ ﮐﻪ داﺷﺖ را ﭘﺮﭘﺮ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﺑﯽ رﺣﻤﯽ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺶ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﻠﻤﻪ آن ﻫﻤﭽﻮن ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪ اي ﺑﺮ ﺑﺪن وﻟﺪﻣﻮرت‬

‫ﺑﻮد ‪ ،‬اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫‪ -‬دو ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﻫﻢ ﺟﺎم ﻫﺎﻓﻞ ﭘﺎف ﮐﻪ از دﺳﺖ ﻫﯿﭙﺰا اﺳﻤﯿﺖ دزدﯾﺪه ﺑﻮدي ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدم‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ اوﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﻧﻘﺸﻪ اي زﯾﺮﮐﺎﻧﻪ اي ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدي ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ از‬
‫آﺳﯿﺐ دﯾﺪن دﺳﺘﻢ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﻨﻢ ‪ .....‬درد ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺎدي داﺷﺖ‪ .‬ﻫﺮي ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﺣﺮﻓﺶ دﺳﺖ ﭼﭙﺶ را ﺑﺎﻻ آورد و دوﺑﺎره اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫‪۶٨٨‬‬

‫‪ -‬اﯾﻦ دﺳﺘﻢ آﺳﯿﺐ دﯾﺪ ‪ ...‬وﻟﯽ ﻓﺮﯾﺐ ﻧﻘﺸﻪ ﺗﻮ رو ﻧﺨﻮردم و ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪم از ورود ﺳﻢ‬
‫اﺳﭙﻞ ﺑﻪ ﺑﺪﻧﻢ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﻨﻢ ﻗﺒﻞ از اون ﻫﻢ دﺳﺘﺒﻨﺪ رو ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدم ‪ ....‬ﻗﺒﻞ از اون ﻫﻢ‬
‫در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺷﺎﻧﺰده ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮدم ﻗﺎب اوﯾﺰ اﺳﻠﯿﺘﺮﯾﻦ رو ﻣﻦ و اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﺑﺎ‬
‫ﻫﻢ ﺑﻪ ﯾﻪ ﻏﺎر ﭘﺮ از اﯾﻨﯿﻔﺮي رﻓﺘﯿﻢ ‪ ....‬اون ﻣﻮﻗﻊ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮدم ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪم ﺗﻤﺎم اون‬
‫ﻣﻌﺠﻮن ﮐﺸﻨﺪه رو ﺑﻪ ﺧﻮرد اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﺑﺪم ‪ ...‬ﮐﺎري ﮐﻪ ﻫﻨﻮز دارم ﺧﻮدﻣﻮ ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ...‬اﻣﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﻮدﻣﻮ ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﻨﻢ‬
‫اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺟﺎم ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﯾﻪ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ ﺗﻘﻠﺒﯽ روﺑﺮو ﺷﺪﯾﻢ! ‪ ...‬اره ﺗﻘﻠﺒﯽ‬
‫ﺑﻮد ﯾﮑﯽ ﻗﺒﻞ از ﻣﺎ ﻗﺎب اوﯾﺰ اﺻﻠﯽ رو ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد ‪ ....‬و ﯾﻌﻨﯽ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﻪ راز ﺗﻮ رو‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد وﻟﺪﻣﻮرت ‪...‬‬
‫‪ -‬ﺑﮕﺬرﯾﻢ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ اون ﻓﺮد ﮐﯽ ﺑﻮد؛ وﻟﯽ ﻣﻦ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﻗﺎب آوﯾﺰ اﺻﻠﯽ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ ‪....‬‬
‫اﯾﻦ ﻗﺎب آوﯾﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺿﺮﺑﻪ رو ﺑﻪ ﻣﻦ زد اﻟﺒﺘﻪ از ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ ﭼﯿﺰي ﻣﺤﺴﻮب‬
‫ﺑﺸﻪ ‪ ....‬ﺣﻠﻘﻪ ﻣﺎرﻟﻮ ﮔﺎﻧﺖ رو ﻫﻢ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻪ ﻗﯿﻤﺖ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﺟﺎﻧﺶ از ﺑﯿﻦ ﺑﺮد‬
‫‪ ...‬ﺗﻮ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ از ﺧﻮدت ﻧﭙﺮﺳﯿﺪي ﭼﺮا دﺳﺖ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﺳﯿﺎه ﺷﺪه ﺑﻮد؟‬
‫‪۶٨٩‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا وﻟﯽ ﺳﻮروس ﻣﯽ ﮔﻔﺖ اون دﺳﺘﺶ در دوﺋﻠﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ داﺷﺘﯿﻢ‬
‫اﯾﻦ ﺟﻮري ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬واﻗﻌﺎً ﺧﻨﺪه داره ‪ ...‬ﻫﺮ دوﻣﻮن ﺧﻮب ﻣﯽ دوﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻋﻮﺿﯽ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﯽ‬
‫ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺻﺪﻣﻪ اي ﺑﻪ اون ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﺰﻧﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ ﺳﻮروس ﺧﻮدش ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اون ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺧﺮﻓﺖ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻪ دﺳﺘﺶ در‬
‫دوﺋﻞ ﺑﺎ ﻣﻦ اﺳﯿﺐ دﯾﺪه‪.‬‬
‫ﻫﻨﻮز ﺣﺮﻓﺶ را ﮐﺎﻣﻞ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ درد ﺷﺪﯾﺪي ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را ﭘﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﺮي ﮐﻪ‬
‫ﺧﺸﻢ ﭼﻬﺎر ﺳﺘﻮن ﺑﺪﻧﺶ را ﻣﯽ ﻟﺮزاﻧﺪ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ وﻟﺪﻣﻮرت را زﯾﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻗﺮار داد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﮐﻪ وﻟﻤﻮرت دﺳﺖ و ﭘﺎ ﻣﯿﺰد ﻃﻠﺴﻢ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮاي ﺑﺎر آﺧﺮت ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬دﯾﮕﻪ ﺟﻠﻮي ﻣﻦ ﺑﻪ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﺗﻮﻫﯿﻦ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺻﺒﺮ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺧﺸﻤﺶ ﻓﺮوﮐﺶ ﮐﻨﺪ ﺑﻌﺪ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﮐﺠﺎ ﺑﻮدﯾﻢ ‪ ...‬اﻫﺎ داﺷﺘﯿﻢ در ﻣﻮرد ﺳﻮروس ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ ﺳﻮروس ﺑﻪ ﺗﻮ دروغ ﮔﻔﺖ در واﻗﻊ ﺳﻮروس ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ دروغ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ و‬
‫‪۶٩٠‬‬

‫اﻃﻼﻋﺎت اﺷﺘﺒﺎه ﺑﻬﺖ ﻣﯽ داد ‪ ...‬ﺳﻮروس ﺟﺎﺳﻮس اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﺎم و ﺗﻮ ﻫﻢ‬
‫ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪي‪.‬‬
‫‪ -‬در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻣﻤﻄﺌﻨﻢ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻋﻮﺿﯽ ‪ ...‬ﺳﻮروس ﺟﺎﺳﻮس و ﯾﺎر وﻓﺎدار ﻣﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫او اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور رو ﮐﺸﺖ ‪ .....‬ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﻣﯿﮕﯽ ﻣﻦ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯿﮑﻨﻢ و او ﺟﺎﺳﻮس ﻣﺤﻔﻞ‬
‫ﺑﻮده!‬
‫‪ -‬ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﺎم ﮔﻮش ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ‪ ،‬اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﺑﺎ اون ﻣﻌﺠﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮي ﻏﺎر ﻣﻦ‬
‫ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪم ﺑﻬﺶ ﺑﺪم در ﻫﺮ ﺻﻮرت اون ﺷﺐ ﻣﯽ ﻣﺮد ﭼﻪ ﺳﻮروس اوﻧﻮ ﻣﯽ ﮐﺸﺖ و‬
‫ﭼﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺳﻮروس ﺗﺎزه ﺑﻪ او ﻟﻄﻒ ﮐﺮد و اوﻧﻮ از درد و رﻧﺞ ﮐﻪ‬
‫ﻣﯿﮑﺸﯿﺪ ﺧﻼص ﮐﺮد‪ .‬داﻣﺒﻠﺪور از ﻗﺒﻞ ﻧﻘﺸﻪ ﻣﺮﮔﺸﻮ ﺑﺎ ﺳﻮروس ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد‪ ،‬داﻣﺒﻠﺪور از‬
‫ﻗﺒﻞ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ زودي ﻣﯽ ﻣﯿﺮه ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رو ﭼﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻟﺒﻮس و ﺳﻮروس ﻫﺮ دو ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻗﺼﺪ داﺷﺘﯽ ﻣﺎﻟﻔﻮي را وادار ﮐﻨﯽ ﮐﻪ اوﻧﻮ‬

‫ﺑﮑﺸﻪ و اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ رو وارد ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﮐﻨﻪ اون ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﻣﯽ دوﻧﺴﺖ و ﺑﻪ‬
‫‪۶٩١‬‬

‫ﺳﻮروس دﺳﺘﻮر داده ﺑﻮد ﮐﻪ اون ﺷﺐ او را ﺑﮑﺸﻪ ﺗﺎ ﺗﻮ اﻋﺘﻤﺎدت ﺑﻪ ﺳﻮروس ﺑﯿﺸﺘﺮ‬

‫ﺑﺸﻪ‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﭼﻘﺪر ﺑﻪ او ﺿﺮﺑﻪ زده‬
‫اﺳﺖ‪ .‬اون ﭘﯿﺮﻣﺮد از ﯾﮏ ﻃﺮف راز ﺑﺰرگ او را ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد و ﻧﯿﺰ‬
‫ﺳﻮروس اﺳﻨﯿﭗ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﯾﮑﯽ از ﯾﺎرﻫﺎي وﻓﺎدارش اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﺎﺋﻦ از‬
‫آب در آﻣﺪ و او در واﻗﻊ ﺑﺮاي اون ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬اﮐﻨﻮن دﻟﯿﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﭼﺮا‬
‫اون ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻗﺼﺪ ﮐﺸﺘﻦ او را ﻧﺪاﺷﺖ رو ﻓﻬﻤﯿﺪ وي ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ او‬
‫ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ درﺳﺖ ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ درﻣﺎﻧﺪﮔﯽ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﭼﻪ ﻓﺎﯾﺪه وﻗﺘﯽ ﻫﻤﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ او ﯾﻪ ﺧﺎﺋﻨﻪ؛ ﺑﻌﺪﺷﻢ ﭘﺎﺗﺮ اوﻧﻮ ﮐﺸﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ دوﺑﺎره اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﯽ وﻟﺪﻣﻮرت‪ ،‬ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ اﺳﻨﯿﭗ رو ﻧﮑﺸﺖ ‪ ...‬او ﻣﯽ‬
‫دوﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﻮروس اﺳﻨﯿﭗ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ وﻓﺎداره ‪ ...‬ﺑﻌﺪﺷﻢ اﺳﻨﯿﭗ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﺟﯿﻨﯽ‬
‫ﻣﺎرت رو ﮐﺸﺖ ﻧﻪ ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ‪....‬‬
‫‪۶٩٢‬‬

‫دﯾﮕﻪ دادن اﻃﻼﻋﺎت ﮐﺎﻓﯿﻪ ﺑﺰار در ﻣﻮرد ﻫﻮراﮐﺮﮐﺲ اوﻟﺖ ﺑﮕﻢ؛ دﻓﺘﺮﭼﻪ ﺧﺎﻃﺮات را‬
‫ﻫﻢ ﮐﻪ ﺳﺎل دوﻣﻢ در ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ‪ ،‬ﺗﻮي ﺗﺎﻻر اﺳﺮار ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از دﻧﺪاﻧﻬﺎي اون ﺑﺎﺳﯿﻠﯿﮑﺲ‬
‫ﭼﻨﺪش آور ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدم‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ ﺧﻮدش زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد دﻓﺘﺮﭼﻪ ﺧﺎﻃﺮات رو ﭘﺎﺗﺮ از ﺑﯿﻦ ﺑﺮد ﭘﺲ ﭼﺮا ﺟﯿﻤﺰ‬
‫اﯾﻦ ﺣﺮف را ﻣﯽ زد‪.‬‬
‫‪ -‬دﻓﺘﺮﭼﻪ را ﭘﺎﺗﺮ ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮد ﻧﻪ ﺗﻮ‪.‬‬
‫ﻫﺮي آﺧﺮﯾﻦ ﺿﺮﺑﻪ اش را ﻫﻢ زد‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻨﺠﺎ رو درﺳﺖ ﮔﻔﺘﯽ! ﺧﺐ ﻣﻦ ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﻫﺴﺘﻢ ‪ ...‬ﻫﺮي ﺟﯿﻤﺰ ﭘﺎﺗﺮ‪ .‬ﻫﻤﻮن ﭘﺴﺮ‬
‫ﺑﭽﻪ اي ﮐﻪ در ﺳﻦ ﯾﮏ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﭘﺪر و ﻣﺎدرﺷﻮ ﮐﺸﺘﯽ و وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯽ او را ﻫﻢ‬
‫ﺑﮑﺸﯽ ﻧﺎﮐﺎم ﻣﺎﻧﺪي ‪ ....‬ﻣﻦ ﻫﻤﻮن ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور وﻗﺘﯽ راز ﺟﺎوداﻧﻪ‬
‫ﺑﻮدن ﺗﻮ و اﯾﻦ ﮐﻪ ﻫﻔﺖ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ درﺳﺖ ﮐﺮدي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ ‪ ...‬ﺗﺎم ﻣﻦ‬
‫ﺧﻮد ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮم‪.‬‬
‫‪۶٩٣‬‬

‫‪ -‬اﯾﻦ ﻣﺰﺧﺮﻓﻪ ﺗﻮ ﻫﻤﺶ داري دروغ ﻣﯿﮕﯽ ﻋﻮﺿﯽ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪم ﺗﻮ داري دروغ‬
‫ﻣﯿﮕﯽ‪ ،‬ﻣﻦ ﺧﻮدم ﭘﺎﺗﺮ رو ﮐﺸﺘﻢ‪ ،‬ﺣﺘﯽ اﮔﻪ اﻻن ﺧﻮدش زﻧﺪه ﺑﺸﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﻪ آراﻣﯽ ﻧﻘﺎﺑﺶ را از روي ﺻﻮرت ﺑﺮداﺷﺖ و ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺎر ﻣﺎﻧﻨﺪ و‬
‫ﻗﺮﻣﺰ وﻟﺪﻣﻮرت ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ اﺻﻼً ﺷﺒﯿﻪ ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻫﺮي ﺳﻌﯽ ﮐﺮد از ﻃﺮﯾﻖ زﺧﻤﺶ ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ارﺗﺒﺎط‬
‫ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﺳﯿﺎه در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪاي ﺟﯿﻤﺰ را در ذﻫﻨﺶ ﺷﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ارﺗﺒﺎط از ﻃﺮﯾﻖ زﺧﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺗﺮ ﻫﺪﯾﻪ داده ﺑﻮد ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻧﻪ ﻫﯿﭻ‬
‫روش دﯾﮕﺮي‪ ،‬ﭼﻮن ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻧﻔﻮذ ﺑﻪ ذﻫﻦ او را ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺟﯿﻤﺰ ﯾﺎ‬
‫ﭘﺎﺗﺮ از اﻓﮑﺎرش ﺧﺮج ﺷﺪ ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﺗﺎم ﺷﺎﯾﺪ ﻣﻦ دروغ ﺑﮕﻢ وﻟﯽ اﯾﻦ ﺟﺎي زﺧﻢ دروغ ﻧﻤﯿﮕﻪ ‪ .....‬ﻧﮕﺎه ﮐﻦ‪ .‬ﻫﺮي‬
‫ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ و ﺳﺮﮐﺶ ﺳﯿﺎﻫﺶ را ﮐﻨﺎر زد ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ان زﺧﻢ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺷﺪ‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت دﯾﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺮوز ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﻘﺪر از داﻣﺒﻠﺪور‪ ،‬ﺳﻮروس‬
‫اﺳﻨﯿﭗ‪ ،‬و ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﺿﺮﺑﻪ ﺧﻮرده اﺳﺖ ﺳﺮش ﮔﯿﺞ رﻓﺖ و روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫‪۶٩۴‬‬

‫ﺗﻤﺎم اﻓﺮاد وزارت ﺧﺎﻧﻪ و ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ و ﻋﺪه ﮐﻤﯽ از داﻧﺶ اﻣﻮزان ﺳﺎل ﻫﻔﺘﻤﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ‬
‫ﺗﻤﺎم ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ رو ﺷﮑﺴﺖ و دﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻘﯿﻪ ﻧﯿﺰ ﮐﻪ ﺷﮑﺴﺖ ارﺑﺎﺑﺸﺎن را‬
‫دﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﯿﺰ ﻓﺮار ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮي ﺟﯿﻤﺰ و ﺟﺎدوﮔﺮ‬
‫ﺳﯿﺎه ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﺑﯿﻦ ان دو ﭼﻪ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﯽ رد و ﺑﺪل ﻣﯿﺸﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺟﯿﻤﺰ ﻧﻘﺎﺑﺶ را ﺑﺮداﺷﺖ اﻣﺎ ﺑﺎز ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﭘﺸﺖ ﻧﻘﺎب اﺳﺖ ﭼﻮن ﺻﻮرﺗﺶ‬
‫در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻏﯿﺮ ﻋﺎدي و ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪش ﮐﻪ ﺗﻮي ﺻﻮرﺗﺶ رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﻨﻬﺎن ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬او‬
‫ﮐﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ از دﯾﺪن او ﺣﯿﺮت زده ﺷﺪ و روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد‪ .‬او واﻗﻌﺎً‬
‫ﮐﯽ ﺑﻮد! ﺳﻮاﻟﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ از ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎم ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻓﻨﺎ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮم ‪ ....‬ﻣﻦ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﯽ ﻣﯿﺮم ‪ ....‬دﯾﮕﻪ وﻗﺖ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯿﻪ‪،‬‬
‫ﺳﻼم ﻣﻨﻮ اﺳﻠﯿﺘﺮﯾﻦ ﺑﺮﺳﺎن‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﭼﻮﺑﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﺎر او را ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻤﺎم ﮐﻨﺪ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن وردي‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي وﻟﺪﻣﻮرت از اداﻣﻪ ﮐﺎرش ﻣﻨﺼﺮف ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ‪ ....‬ﺗﻮ ﭼﻄﻮر ﺟﺎوداﻧﻪ ﺷﺪي؟‬
‫‪۶٩۵‬‬

‫‪ -‬ﻣﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ درﺳﺖ ﮐﺮدم ‪ .....‬اون ﻧﻪ ﯾﮑﯽ ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻔﺖ ﺗﺎ دﻗﯿﻘﺎً ﻣﺜﻞ ﺗﻮ‪.‬‬
‫دﯾﮕﻪ ﮐﺎﻓﯿﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺧﻮش ﺑﮕﺬره‪.‬‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﺮﮔﺶ را ﺣﺘﻤﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ دﯾﮕﺮ ﮐﺎري از‬
‫دﺳﺘﺶ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ آﻣﺪ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ و ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﯾﻨﻮ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﭘﺎﺗﺮ ﻣﻦ ﺣﺘﯽ اﮔﻪ ﺷﺪه از ﺟﻬﻨﻢ ﻫﻢ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدم و اﻧﺘﻘﺎﻣﻤﻮ ازت ﻣﯽ‬
‫ﮔﯿﺮم اﯾﻨﻮ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻓﺮﺻﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻧﺪاري‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﭼﻮﺑﺶ ﭼﻨﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻼﯾﻢ داد و وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎدوي ﻣﺮﮔﯽ را ﮐﻪ ﺑﻠﺪ ﺑﻮد‬
‫اﺟﺮا ﮐﺮد‪ .‬دور وﻟﺪﻣﻮرت را ﻣﻪ ﺳﯿﺎه رﻧﮕﯽ در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻣﻪ ﺳﯿﺎه رﻧﮓ وﻟﺪﻣﻮرت را از‬
‫دﯾﺪ دﯾﮕﺮان ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮد‪ .‬ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﺻﺪاي ﻓﺮﯾﺎد زﺟﺮ اﻟﻮد وﻟﻤﻮرت ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ اﻓﺮاد ﻣﺤﻔﻞ و ﺑﻘﯿﻪ ﺑﻌﺪ از ان ﮔﻔﺘﮕﻮي ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎ ﭼﯿﺰي ﺣﺪود دو دﻗﯿﻘﻪ ﺻﺪاي وﻟﺪﻣﻮرت ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯿﺸﺪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ آن ﺻﺪاي‬
‫ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪۶٩۶‬‬

‫ﻣﻪ ﺳﯿﺎه رﻧﮓ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ اراﻣﯽ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ ﮐﺎراﮔﺎه ﻫﺎ و ﻣﺤﻔﻠﯿﻬﺎ ﺑﺪن ﺳﻮﺧﺘﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﻪ در‬
‫ﻫﻮا ﻣﻌﻠﻖ را دﯾﺪﻧﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ از ﺣﺪﻗﻪ دراﻣﺪه ﺑﻮد و روي زﻣﯿﻦ ﮐﻨﺎر ﭼﺸﻤﻪ ﮐﻮﭼﮑﯽ از‬
‫ﺧﻮن اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﻧﻮع ﻣﺮگ را ﺑﺮاي ﻟﺮد ﺳﯿﺎه اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﭼﻮﺑﺶ را ﻏﻼف ﮐﺮد اﯾﻦ ﮐﺎرش ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺟﺴﺪ وﻟﺪﻣﻮرت روي زﻣﯿﻦ ﺳﻘﻮط‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﭼﯿﺰي ﺣﺪود ‪ 30‬ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺮي ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺟﺴﺪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬او ﺳﺮ اﻧﺠﺎم ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ‬
‫ﭘﯿﺸﮕﻮﺋﯽ را ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ و اﻧﺘﻘﺎﻣﺶ را از وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﮕﯿﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﮐﺸﺘﻦ وﻟﺪﻣﻮرت اﺣﺴﺎس ﭘﻮﭼﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬دﯾﮕﺮ ﻫﺪﻓﯽ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﮔﻮﯾﯽ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت را ﺑﮑﺸﺪ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ رﻓﺘﻦ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت او دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن ﻧﺪارد‪ .‬زﻧﺪه ﺑﻮدن ﺟﺎدوﮔﺮ ﺳﯿﺎه ﺗﻨﻬﺎ دﻟﯿﻠﯽ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻫﺮي ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﺮد زﻧﺪه ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از او اﻧﺘﻘﺎم ﺑﮕﯿﺮد وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﭼﯽ؟ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻨﺠﺎ‬
‫ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ؟ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﮐﺸﺘﻦ وﻟﺪﻣﻮرت ﻫﻤﻪ ﭼﯽ درﺳﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد‬
‫‪ ....‬وﻟﯽ او اﺷﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ رﻓﺘﻦ وﻟﺪﻣﻮرت ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﻫﺮي ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﮔﺸﺘﻨﺪ ‪ ....‬دﺳﺖ‬
‫ﺳﯿﺎه او درﺳﺖ ﻧﻤﯿﺸﺪ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﻗﻠﺒﺶ؛ ﻃﻠﺴﻢ ﺳﯿﺎه وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺶ از ﺑﯿﻦ‬
‫‪۶٩٧‬‬

‫ﻧﺮﻓﺖ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻘﺒﺮه ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ اﺳﺘﺎدش ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ اراﻣﯽ ﺑﻪ ﻃﺮف ان‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻘﺒﺮه رﺳﯿﺪ روي ان دراز ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ﭘﺮوﻓﺴﻮر ‪ ....‬ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ‪ ....‬ﻣﻦ وﻟﺪﻣﻮرت رو ﮐﺸﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺟﻤﻠﻪ آﺧﺮش را ﻓﺮﯾﺎد زد‪.‬‬
‫ﻣﺪاﻓﻌﯿﻦ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﻫﻨﻮز در ﺷﻮك ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎور ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﺸﺘﻪ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ اﻧﻬﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﺟﯿﻤﺰ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬اره ﻣﻦ وﻟﺪﻣﻮرت رو ﮐﺸﺘﻢ ‪ ....‬ﻣﻦ اﻧﺘﻘﺎم ﭘﺪر و ﻣﺎدرم ‪....‬اﻧﺘﻘﺎم ﺷﻤﺎ و ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎي‬
‫دﯾﮕﻪ رو ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﻘﯿﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻦ ﺑﺎ اراﻣﺶ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻦ ‪ ....‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﭼﯽ؟ ﻣﻦ ﮐﻪ‬
‫دﯾﮕﻪ ﮐﺴﯽ رو ﻧﺪارم ﮐﻪ ﺑﺎﻫﺎش زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ....‬ﭘﺲ دﯾﮕﻪ واﺳﻪ ﭼﯽ ﺑﺎﯾﺪ زﻧﺪه ﺑﻤﻮﻧﻢ؟‬
‫ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﯿﺪ ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ درﺳﺖ ﻣﯿﺸﻪ و ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﯾﻪ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ارام داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ‪ ....‬ﭘﺲ ﭼﯽ ﺷﺪ؟ اون آراﻣﺸﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯿﺪ ‪ ...‬ﮐﻮ؟ اﻻن‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺮده وﻟﯽ ﻣﺮگ او ﭘﺪر و ﻣﺎدرﻣﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﻧﻤﯽ ﮔﺮدوﻧﻪ‪ .‬ﻫﺮي دﯾﮕﺮ داﺷﺖ‬
‫ﺗﻤﺎم ﮐﻠﻤﺎﺗﺶ را ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽ زد‪.‬‬
‫‪۶٩٨‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮگ او دوﺳﺘﻤﻮ ﺑﻬﻢ ﻧﻤﯿﺪه‪ .‬اﺳﺘﯿﻦ دﺳﺖ ﭼﭙﺶ را از روي ﺷﺎﻧﻪ ﭘﺎره ﮐﺮد و دﺳﺖ‬
‫ﺳﯿﺎه ﺷﺪه اش ﮐﻪ ﭼﻨﺪش اور ﺑﻮد را ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﻣﺤﻮﻃﻪ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ و ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺮد ﺷﺎﯾﺪ در ﻇﺎﻫﺮ ﭘﯿﺮوز ﺷﺪه ﺑﻮد وﻟﯽ در ﺑﺎﻃﻦ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و داﺷﺖ از‬
‫اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﮔﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ دﺳﺘﻢ ﭼﻄﻮر ﺷﺪه؟ ‪ ....‬ﺑﺎ اﯾﻦ دﺳﺖ ﯾﻪ روزي ﺑﺎﻫﺎش ﮔﻮي زرﯾﻦ رو ﻣﯽ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻢ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﺗﯿﮑﻪ اﺷﻐﺎل ﺑﻪ ﺑﺪﻧﻢ ﻣﺘﺼﻞ ﺷﺪه‪ ،‬وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺮد وﻟﯽ ﻃﻠﺴﻤﺶ‬
‫ﺑﺎﻃﻞ ﻧﺸﺪ ‪ ....‬ﻗﺮﺑﺎن ﻣﻦ ﻗﻠﺒﻤﻮ ﻣﯽ ﺧﻮام ‪ ...‬ﻣﯽ ﺧﻮام دوﺑﺎره ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺸﻢ‪.‬‬
‫ﺻﺪاي ﻫﺮي ﺿﻌﯿﻒ ﺷﺪه ﺑﻮد از ﯾﮏ ﻃﺮف ﺧﻮﻧﺮﯾﺰي ﮐﻪ داﺷﺖ و از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﯾﺎس‬
‫و ﻧﺎﻣﯿﺪي ﺑﺎﻋﺚ اﯾﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﭼﻮن دﯾﮕﻪ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﻧﺪارم ‪ ....‬دﯾﮕﻪ ﻣﺎﻧﺪم ﭼﮑﺎر ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ دﯾﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻃﺎﻗﺖ ﺑﯿﺎرﻧﺪ‪ .‬ان دو ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻧﺎراﺣﺘﯽ‬
‫اﺳﺘﺎد و دوﺳﺘﺸﺎن را ﺑﺒﯿﻨﺪ و ﮐﺎري ﻧﮑﻨﻨﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ وﻟﯽ ﭼﻨﺪ‬
‫‪۶٩٩‬‬

‫ﻗﺪﻣﯽ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺎﻧﻊ ﻧﺎﻣﺮﯾﯽ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﮔﺬاﺷﺖ اﻧﻬﺎ از اﯾﻦ‬
‫ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﺮوﻧﺪ‪ .‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﺎﻧﻊ را ﺑﺮدارﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫رون‪ :‬ﺟﯿﻤﺰ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ درﺳﺖ ﻣﯿﺸﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺳﺮدش ﻓﺮﯾﺎد زد‪ :‬ﭼﯽ درﺳﺖ ﻣﯿﺸﻪ رون؟ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺗﺎوان اﯾﻦ ﺟﻨﮓ‬
‫ﻟﻌﻨﺘﯽ را ﻣﻦ دادم ‪ ...‬ﭘﺪر و ﻣﺎدرم و ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎي دﯾﮕﻪ ‪ ...‬ﻣﻦ ﻫﻢ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﭘﺪر و‬
‫ﻣﺎدر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ‪ ...‬دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﯾﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻋﺎدي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ‪ ...‬دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ دوران‬
‫ﮐﻮدﮐﯽ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﻪ ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ ‪ 17‬ﺳﺎل ﺗﻤﺎم ﭘﯿﺶ ﮐﺴﺎﯾﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ‬
‫ازم ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ...‬ﻣﻦ ﯾﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻋﺎدي ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ‪ ...‬اﯾﻦ درﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺰرﮔﯿﻪ؟ ﺗﻤﺎم‬
‫اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮاﻇﺐ ﻣﯽ ﺑﻮدم ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﻨﻮ ﻧﮑﺸﻪ ‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﭼﯽ درﺳﺖ ﻣﯿﺸﻪ‬
‫رون؟ ﻣﻦ دﯾﮕﻪ ﭼﯿﺰي ﻧﺪارم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش زﻧﺪه ﺑﻤﻮﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺲ در ﻣﻮرد ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﯽ‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ زﻧﺪﮔﯽ ﺳﺨﺘﯽ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ ‪ ...‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺗﻼش‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﺎﻧﻊ را ﺑﺮدار دﺳﺖ از ﮐﺎرش ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪٧٠٠‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﺎ رو داري ﺟﯿﻤﺰ ‪ ....‬ﻣﺎ دوﺳﺘﺖ دارﯾﻢ ‪ ....‬وﻟﯽ اول ﺑﺰار اﯾﻦ ﺳﭙﺮ رد ﺑﺸﯿﻢ ‪...‬‬
‫ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻨﻮ اذﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﻦ ﻣﯿﺒﯿﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﻣﻨﻮ دوﺳﺖ داري و ﻣﻦ ﻫﯿﭻ‬
‫اﺣﺴﺎس ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺪارم ‪ ....‬اﯾﻦ ﻣﻨﻮ اذﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﻪ ‪ ....‬داره دﯾﻮاﻧﻢ ﻣﯿﮑﻨﻪ ‪ ....‬دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ‬
‫اﯾﻦ وﺿﻊ را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻢ ‪ ....‬ﻣﻦ ﯾﻪ راه ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﺪارم ‪ ....‬ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮم‪.‬‬
‫‪ -‬ﺟﯿﻤﺰ راه دﯾﮕﻪ اي ﻫﻢ وﺟﻮد داره‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ از روي ﻣﻘﺒﺮه ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف در ﺧﻮرﺟﯽ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﻣﯽ‬
‫رﻓﺖ ﺟﻮاب داد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻫﯿﭻ راﻫﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاره‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻗﺪري ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺮﮐﺎت ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﺻﻼً ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻧﺪ رﺋﯿﺲ ﻣﺤﻔﻞ اﻧﺠﺎ را ﺗﺮك‬
‫ﮐﺮده اﺳﺖ و ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪرﺳﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺎ ﺑﺮادرش در ﻣﻮرد اﺗﻔﺎﻗﺎت اﻓﺘﺎده‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫‪٧٠١‬‬

‫ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻣﯿﺸﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﻨﺮوا ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ اﺗﺎق را ﺗﺮك ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﻣﺒﺎرزه‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﻣﺪام در ﻓﻀﺎي ﺗﺎﺑﻠﻮ اش راه ﻣﯽ رﻓﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻧﮕﺮاﻧﯽ او ﺗﺮس از‬
‫آﺳﯿﺐ دﯾﺪن داﻧﺶ اﻣﻮزان ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﮐﻨﻮن ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻌﺪ از ﻣﺮﮔﺶ ارزو ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﮐﺎش زﻧﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺟﺎن داﻧﺶ اﻣﻮزان ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫دﯾﮕﺮ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻫﺎ ﻣﺪام از ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﺎ ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎي دﯾﮕﺮ در ﻣﮑﺎن ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ و‬
‫ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﭼﯿﺰي ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ وﻟﯽ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﭼﯿﺰي ﻣﻬﻤﯽ‬
‫ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ‪.‬‬
‫از ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎﯾﺸﺎن در وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ اﺳﮑﺮﯾﻤﮋور و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺎراﮔﺎه ﻫﺎ ﺑﻪ‬

‫ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺮ اﺿﻄﺮاب را ﺳﭙﺮي ﮐﺮدﻧﺪ ﻫﻤﻪ ي اﻧﻬﺎ‬
‫ﻧﮕﺮان داﻧﺶ آﻣﻮزان و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺳﻘﻮط ﻣﯿﮑﺮد و ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﯽ اﻓﺘﺎد‪ ،‬دﯾﮕﺮ ﭘﺲ ﮔﺮﻓﺘﻦ ان ﻋﻤﻼً ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد و اﮔﺮ ﻫﺮي ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯿﺸﺪ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﻨﻬﺎ وارث ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﻣﯿﺸﺪ‪ .‬و اﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﻓﺎﺟﻌﻪ‪.‬‬
‫‪٧٠٢‬‬

‫ﮐﻢ ﮐﻢ ﺳﺮ و ﺻﺪاﻫﺎ ﮐﻢ ﺷﺪ و ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻖ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ و ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﺟﻨﮓ ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد و ﯾﮑﯽ از ﻃﺮﻓﯿﻦ ﭘﯿﺮوز ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﻣﻨﻮال ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺻﺪاي ﻗﺪم ﻫﺎي ﺷﺘﺎﺑﺎﻧﯽ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﮔﻮﺷﻬﺎﯾﺸﺎن را ﺗﯿﺰ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﮐﻮﭼﺘﺮﯾﻦ ﺻﺤﺒﺖ را ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ دﻟﻬﺮه اور ﺑﺮاي ﺗﻤﺎم ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺪاي ﺑﺎز ﺷﺪن در ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪ ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻓﺮد ﻣﻬﺎﺟﻢ را ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺻﺪاﯾﺶ ﻗﺒﻞ از‬
‫ﺧﻮدش ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬اﻟﺒﻮس ‪....‬‬
‫ﺻﺪاي اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺮ و وﺿﻊ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪاﺷﺖ رداي ﻧﻘﺮه اي رﻧﮕﺶ ﮐﻪ ﯾﺎدﮔﺎر‬
‫ﭘﺪرش ﺑﻮد از ﭼﻨﺪ ﻧﻘﻄﻪ ﭘﺎره ﺷﺪه ﺑﻮد در ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺎﻧﻪ اش زﺧﻤﯽ ﺑﺪي دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ و‬
‫روي ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺮﯾﺪﮔﯽ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫از ﺣﺎﻟﺖ ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺪاﻓﻌﯿﻦ ﭘﯿﺮوز ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ‪.‬‬
‫‪٧٠٣‬‬

‫اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬اﺑﺮﻓﻮرث ﭼﯽ‬
‫ﺷﺪ؟‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﻧﮕﺮاﻧﯽ را در ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻤﺎم ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻫﺎ ﻣﯿﺪﯾﺪ ﺳﺮﯾﻊ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ ﻣﺎ‬
‫ﭘﯿﺮوز ﺷﺪﯾﻢ و ﻣﺪرﺳﻪ اﻻن دﺳﺖ ﻣﺎﺳﺖ و ‪ .......‬وﻟﺪﻣﻮرت ﻫﻢ ﻣﺮده‪.‬‬
‫ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺑﻌﺪ ﺻﺪاي ﻫﻠﻬﻠﻪ و ﺷﺎدي اﺗﺎق ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪرﺳﻪ را ﭘﺮ ﮐﺮد اﻣﺎ اﺑﺮﻓﻮرث وﻗﺘﯽ ﺑﺮاي‬
‫ﺳﻬﯿﻢ ﺑﻮدن در اﯾﻦ ﺷﺎدي ﻧﺪاﺷﺖ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺟﯿﻤﺰ ﺑﻮد ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي از‬
‫ﻫﻤﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺟﯿﻤﺰ وﻟﺪﻣﻮرت رو ﮐﺸﺖ ‪ ....‬وﻟﯽ اﺻﻼً ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﯾﻦ ﺣﺮف ﺗﻤﺎم ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور‬
‫ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل رﻧﮓ از رﺧﺶ ﭘﺮﯾﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮاش اﻓﺘﺎده؟ اوه ﻣﺮﻟﯿﻦ ‪ ....‬ﯾﻌﻨﯽ ﺟﯿﻨﯽ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﻪ؟‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻧﻪ ‪ ....‬ﻣﻨﻈﻮرم اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ اﻟﺒﻮس ‪ ....‬اون ﺻﺪﻣﻪ ﻧﺪﯾﺪه ‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ ﺻﺪﻣﻪ دﯾﺪه وﻟﯽ‬
‫زﯾﺎد ﺧﻄﺮﻧﺎك ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫‪٧٠۴‬‬

‫اﻟﺒﻮس ﺑﻪ ﺗﻨﺪي ﮔﻔﺖ ﭘﺲ ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﯿﻪ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ؟‬
‫‪ -‬او از ﻟﺤﺎظ روﺣﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻬﻢ رﯾﺨﺘﻪ ﻫﺴﺖ ‪ ....‬ﻣﻦ ﮐﻪ داﺷﺘﻢ ﻣﯽ آﻣﺪم روي ﻣﻘﺒﺮت‬
‫دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد و داﺷﺖ ازت ﮔﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ....‬او ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎ اﻣﯿﺪ ﺷﺪه ‪ ....‬ﺣﺮف ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﯽ زد ﻣﻨﻮ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻮﻧﻪ ‪ ....‬ﯾﻪ ﺟﻮري ﺣﺮف ﻣﯿﺰﻧﻪ ﮐﻪ دﯾﮕﻪ اﻧﮕﺎر ﻧﻤﯽ ﺧﻮاد زﻧﺪه ﺑﻤﻮﻧﻪ‬
‫‪ ....‬ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﮐﺎري ﺑﮑﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺮ ﭘﯿﺸﺶ ‪ ....‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺎﻫﺎش ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺣﺮف ﻫﺎﯾﺶ ﻫﺮي را آرام ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺷﺮاﯾﻄﺶ ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺪون ﻣﻌﻄﻠﯽ ﻣﯿﺰ را دور زد و ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺳﻨﮕﯿﻦ اﻟﺒﻮس را از روي دﯾﻮار‬
‫ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﻦ و ﺳﺎﻟﺶ اﺟﺎزه ﻣﯽ داد راه اﻓﺘﺎد اﻣﺎ اﯾﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮ‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ اﯾﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﺟﺎدو ﻣﻘﺎوم ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺟﺎدو ﺗﺎﺑﻠﻮ را ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﻮدش ﺣﺮﮐﺖ دﻫﺪ و ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻮد ﺧﻮدش‬
‫ان را ﺣﻤﻞ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫‪٧٠۵‬‬

‫رون‪ :‬ﺟﯿﻤﺰ ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺑﻬﺖ اﺣﺘﯿﺎج دارﯾﻢ ‪ .....‬ﻣﺮﮔﺨﻮارﻫﺎ ﻫﻨﻮز زﻧﺪه اﻧﺪ و ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ‬
‫دﺳﺘﮕﯿﺮﺷﻮن ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬اﯾﻦ دﯾﮕﻪ وﻇﯿﻔﻪ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ‪ .......‬وﻇﯿﻔﻪ ﻣﻦ ﮐﺸﺘﻦ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻮد ﮐﻪ اﻧﺠﺎم دادم ﭘﺲ‬
‫ﮐﺎر دﯾﮕﻪ اي ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮام اﻧﺠﺎم ﺑﺪم ‪ ......‬وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻘﯿﻪ اون ﻋﻮﺿﯿﺎ رو‬
‫دﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﻨﻪ ﻧﻪ ﻣﻦ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﺮاي اﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دو دوﺳﺘﺶ اﻧﺪاﺧﺖ اﯾﻦ دﯾﺪار ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد‬
‫اﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎري ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﻧﻬﺎ را ﻣﯽ دﯾﺪ زﯾﺮ ﻟﺐ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد " ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ" ﭘﺸﺘﺶ را‬
‫ﺑﻪ اﻧﻬﺎ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درﻫﺎي ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ دور ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ او را ﺻﺪا زد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮي !‬
‫ﺻﺪاي رﺳﺎ و ﭘﺮ ﺟﺬﺑﻪ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﺑﻮد ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ان‬
‫را ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻫﺮي ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﮔﻤﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺮده اﺳﺖ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺧﻮب ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﻣﻨﺒﻊ ﺻﺪا را از ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﯽ ﮐﻪ در دﺳﺖ اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻮد ﭘﯿﺪا ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪٧٠۶‬‬

‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺘﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﻨﻮ ﺑﺎ اﯾﻦ اﺳﻢ ﺗﻮي ﺟﻤﻊ ﺻﺪا ﻧﮑﺮده‪.‬‬
‫رون ﻧﺰدﯾﮏ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺷﺪ‪ .‬داﻣﺒﻠﺪور ﭼﯽ ﮔﻔﺖ؟ ﻣﻦ ﺷﻨﯿﺪم ﮔﻔﺖ ﻫﺮي ‪ ....‬ﯾﻌﻨﯽ اﺳﻤﺶ‬
‫ﻫﺮﯾﻪ؟‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ اﺳﻢ ﺳﺨﺖ ﻣﺸﻐﻮل رﺑﻂ دادن اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎ )ﻣﺎﺟﺮاي‬
‫ﻫﻮرﮐﺮاﮐﺲ(ﻋﻀﻮ ﺑﻮدن ﺟﯿﻤﺰ در ﻣﺤﻔﻞ و ﺷﻨﺎﺧﺖ ﮐﺎﻣﻠﺶ از اﻋﻀﺎي ﻣﺤﻔﻞ و ﺣﺎﻻ اﯾﻦ‬
‫اﺳﻢ ان دو را ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻋﺠﯿﺐ و ﻏﯿﺮ ﻣﻨﻄﻘﯽ وا ﻣﯽ داﺷﺖ؛ رﺷﺘﻪ اﻓﮑﺎر اﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺻﺪاي‬
‫ﻫﺮي ﭘﺎره ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮاي ﭼﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﺪ ﺟﻠﻮي ﻣﻨﻮ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮي دﯾﮕﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ ‪ ...‬ﺗﻮ اوﻧﻮ ﮐﺸﺘﯽ‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﻓﺮﯾﺎد زد‪ :‬اره ﮐﺸﺘﻤﺶ وﻟﯽ ﻫﯿﭽﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﮑﺮد ‪ ...‬ﻫﯿﭽﯽ و ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﺗﻐﯿﯿﺮي در‬
‫ﺧﻮدم اﺣﺴﺎس ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﭘﺲ دﯾﮕﻪ ﺑﺮاي ﭼﯽ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻤﻮﻧﻢ‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ دوﺳﺘﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺣﺘﯿﺎج دارﻧﺪ‪.‬‬
‫‪٧٠٧‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻦ ﭼﯽ؟! ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺧﻮدم ﺑﺎﺷﻢ؟ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺑﻘﯿﻪ ﺑﻮدم ‪ ...‬ﮐﺴﺎﻧﯽ‬
‫ﮐﻪ از دﺳﺖ دادﻣﺸﺎن اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺧﻮدم ﺑﺎﺷﻢ و ﺑﺎ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮدم ﺑﺴﺎزم ‪...‬‬
‫ﻣﻦ دﯾﮕﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺣﺮف ﺷﻤﺎ ﮔﻮش ﺑﺪم ‪ ...‬ﻣﯽ ﺧﻮام اﯾﻦ ﺑﺎر ﺧﻮدم ﺑﺮاي ﺧﻮدم‬
‫ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮم ‪ ...‬ﻧﻪ ﺷﻤﺎ!!‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺘﺶ ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮي زﻧﺪه ﺑﻮد آﻣﺪ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺟﻠﻮي او را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬او ﻧﯿﺰ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﺟﯿﻤﺰ‪ ،‬ﻫﺮي اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺮﻓﯽ‬
‫ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺼﺮف ﺷﺪ‪ .‬ﺟﺎدوﮔﺮ ﺟﻮان در وﺿﻌﯿﺖ روﺣﯽ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻧﻤﯽ ﺑﺮد و اﮔﺮ‬
‫ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺟﻠﻮي او را ﺑﮕﯿﺮد ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد درﮔﯿﺮي ﺑﻪ وﺟﻮد اﯾﺪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺟﻠﻮي‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ را ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﻬﺶ ﻓﺸﺎر ﻧﯿﺎري ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ‪ ...‬اﻻن وﻗﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮاي‬
‫ﺑﺤﺚ ﮐﺮدن ﻧﯿﺴﺖ ‪ ...‬ﺑﺰار ﭼﻨﺪ روزي ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ ‪...‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ‪ ...‬ﻫﺮي اﻻن وﺿﻌﯿﺖ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪاره ‪ ...‬ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ‬
‫ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺶ ﻧﮑﻦ‪.‬‬
‫‪٧٠٨‬‬

‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ اﮐﺮاه ﻗﺒﻮل ﮐﺮد‪ :‬ﺑﺎﺷﻪ اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﺎﻫﺎش ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ ‪ ...‬ﻧﻤﯽ ﺧﻮام‬
‫ﺑﺎﻫﺎش ﺑﺤﺚ ﮐﻨﻢ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ اﻣﺎ اول ﺑﺰار ﺑﻪ اﻟﺒﻮس ﺑﮕﻢ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﻪ اراﻣﯽ ﺑﺮادرش را ﮐﻪ ﻫﻨﻮز داﺷﺖ ﺑﺎ ﻫﺮي ﺑﺤﺚ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺻﺪا زد و ﻣﻮﺿﻮع‬
‫را ﺑﺎ او در ﻣﯿﺎن ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور درون ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺑﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪن ﻣﻮﺿﻮع ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺤﻮي روي ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ‬
‫اﯾﺪه ﺧﻮﺑﯿﻪ‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ راﺿﯿﺶ ﮐﻦ از اﯾﻨﺠﺎ ﻧﺮه ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺟﻠﻮ رﻓﺖ و روﺑﺮوي ﻫﺮي ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫اﯾﺴﺘﺎد‪ :‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﮕﻢ ﻣﻦ ﺗﻮ رو ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻢ ﺟﯿﻤﺰ ‪ ...‬ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ از اﯾﻨﺠﺎ‬
‫ﺑﺮي اﻣﺎ اﯾﻨﻮ ﺑﺪون ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﯿﺖ ﻧﻤﯽ ﺑﺨﺸﻤﺖ و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش‬
‫در ﻣﻮرد ﺗﻮ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﮔﻢ ‪ ...‬اﻣﺎ اﮔﻪ ﺑﺨﻮاي ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﭼﻨﺪ روز درﺑﺎرش ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺨﻮاي ﺑﻤﻮﻧﯽ ﯾﺎ ﻧﻪ‪.‬‬
‫‪٧٠٩‬‬

‫ﻫﺮي ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺮﯾﻌﯽ ﺑﻪ ﭼﻮﺑﺶ داد و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﺰدﯾﮏ او ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺑﯽ ﻣﻼﺣﻈﮕﯽ او را در ﯾﮏ ﻣﺘﺮي ﺧﻮدش روي زﻣﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺳﺮد‬
‫ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﺶ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ وﺣﺸﺖ ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﻣﯿﺸﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﺣﻖ ﻧﺪاري ﺑﺎ ﻣﻦ اﯾﻦ ﻃﻮري ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯽ ‪...‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ از روي زﻣﯿﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ اﻟﺘﻤﺎس ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺟﯿﻤﺰ‪ ،‬دوﺑﺎره ﻣﺎ‬
‫رو ﺗﺮك ﻧﮑﻦ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ﻧﻤﯽ زارﯾﺪ راﺣﺖ ﺑﺎﺷﻢ؟‬
‫***‬
‫ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ‬
‫ﺑﻌﺪ از ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن وﻟﺪﻣﻮرت آراﻣﺶ ﺑﻪ دﻧﯿﺎي ﺟﺎدوﮔﺮي و دﻧﯿﺎي ﻣﺎﮔﻞ ﻫﺎ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ‬
‫روي ﺧﻮش ﻧﺸﺎن داد و ﻣﺮدم ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻟﯽ اﺳﻮده در ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎ رﻓﺖ و اﻣﺪ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و دﯾﮕﺮ‬
‫از ان ﮐﺸﺘﺎرﻫﺎ ﺧﺒﺮي ﻧﺒﻮد ‪ ...‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي اﻃﺮاف ﻣﻬﺎﺟﺮت ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﯿﺰ‬
‫ﺗﻮﺳﻂ اﺷﻨﺎﯾﺎن ﺧﻮد ﺑﻪ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫‪٧١٠‬‬

‫اﻣﺎ در دﻧﯿﺎي ﺟﺎدوﮔﺮي وﺿﻊ ﮐﻤﯽ ﻓﺮق داﺷﺖ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ﺑﺎر دﯾﮕﺮ‬
‫دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮﻫﺎي ﺟﻮان ﺑﺮاي ازدواج ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎﻫﺎ ﻫﺠﻮم اوردﻧﺪ‪.‬‬
‫درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ‪ 22‬ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﻌﺪ از ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪن اوﻟﯿﻪ ﻟﺮد ﺳﯿﺎه ﻣﺮدم ان زﻣﺎن ﺑﺮاي ازدواج‬
‫ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻋﺠﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫وزارت ﺧﺎﻧﻪ ﻧﯿﺰ ﯾﮑﯽ از ﭘﺮﮐﺎرﺗﺮﯾﻦ دوره ﻫﺎي ﺧﻮدش را ﻣﯽ ﮔﺬراﻧﺪ ‪ ...‬ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻧﯿﻤﯽ‬
‫از اﻓﺮاد وزارت ﺧﺎﻧﻪ در ﺣﺎل ﺑﺎزﺳﺎزي و اﻣﻦ ﮐﺮدن ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ و ﻣﮑﺎن ﻫﺎي ﺟﺎدوﮔﺮي‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ...‬روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ روز ﮐﻪ ﺗﯿﺘﺮﻫﺎﯾﺸﺎن در ﻣﻮرد ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن وﻟﺪﻣﻮرت‬
‫و ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ان ﺟﻨﮓ ﺑﺰرگ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎر دﯾﮕﺮ روﻧﺪ ﻋﺎدي ﺧﻮدﺷﺎن را اداﻣﻪ دادﻧﺪ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻫﻨﻮز اﻧﻬﺎ ﭘﯿﮕﯿﺮ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪن ﻣﻨﺠﯽ ﺧﻮدﺷﺎن ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻘﺎب دار ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ وﻗﺘﯽ اﺛﺮي از ﺟﯿﻤﺰ ﭘﯿﺪا ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﺷﺎﯾﻌﻪ ﻫﺎي زﯾﺎدي درﺑﺎره ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ او‬
‫درﺳﺖ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ او در اﺛﺮ زﺧﻢ ﻫﺎي اﺧﺮﯾﻦ دوﺋﻠﺶ ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ و‬
‫ﺑﻌﻀﯽ ﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺟﯿﻤﺰ ﭘﺴﺮ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور اﺳﺖ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﭘﺎ را ﻓﺮاﺗﺮ‬
‫‪٧١١‬‬

‫ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ او ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ از دﻧﯿﺎي ﻣﺮگ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ اﻧﺘﻘﺎم‬
‫ﻣﺮﮔﺶ را از وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﮕﯿﺮد و ﺣﺎﻻ دوﺑﺎره ﺑﻪ دﻧﯿﺎي ﺧﻮدش ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ‬
‫ﺷﺎﯾﻌﺎت ﺗﺎ زﻣﺎن ﭘﯿﺪا ﺷﺪن ﻫﺮي اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫***‬
‫ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺑﻌﺪ از ﺗﺮﻣﯿﻢ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎي اﺳﯿﺐ دﯾﺪه ﺑﺎردﯾﮕﺮ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﻣﺎده اﺳﺘﻘﺒﺎل از‬
‫داﻧﺶ اﻣﻮزان ﺷﺪ؛ اﻟﺒﺘﻪ ﺗﺮﻣﯿﻢ ان و ﺑﺮﻗﺮاري ﻃﻠﺴﻢ ﻫﺎي ﻣﺤﺎﻓﻆ دو ﻫﻔﺘﻪ وﻗﺖ از وزارت‬
‫ﺧﺎﻧﻪ و ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺟﺎدوﮔﺮﻫﺎي اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن را ﮔﺮﻓﺖ ‪ ...‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ از ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺑﺎزﺳﺎزي‬
‫ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ درﯾﻎ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺑﺮاي ﺗﻤﺎم ﻣﺮدم در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل اﻣﻦ ﺗﺮﯾﻦ‬
‫ﻣﮑﺎن ﺑﺮاي ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺸﺎن ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﮐﻪ اﺳﯿﺐ دﯾﺪه ﺑﻮد ﺑﺎﯾﺪ در روﻧﺪ ﺑﺎزﺳﺎزي ان ﮐﻤﮏ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﮑﺎن ﺟﺎدوﯾﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ و ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪٧١٢‬‬

‫ﻫﻤﯿﻦ دو ﻫﻔﺘﻪ ﭘﯿﺶ ﻧﺒﺮد ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺑﯿﻦ دو ﻧﻔﺮ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺟﺎدوﮔﺮﻫﺎي ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ در‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوزي ﺟﯿﻤﺰ و ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن وﻟﺪﻣﻮرت ﻫﻤﺮاه ﺷﺪ‬
‫‪ ...‬اﯾﻦ دوﺋﻞ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﺎز ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ آراﻣﺶ در دﻧﯿﺎي اﻧﻬﺎ ﺣﺎﮐﻢ ﺷﻮد ‪.‬‬
‫اﮐﻨﻮن در دﻓﺘﺮ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪرﺳﻪ ‪ 4‬ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ در ﺣﺎل ﺑﺤﺚ ﮐﺮدن ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث‪ :‬اﻟﺒﻮس اﻻن ﻧﺰدﯾﮏ دو ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮي رﻓﺘﻪ ‪ ...‬ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ اﯾﻦ زﻣﺎن‬
‫زﯾﺎدي ﺑﺮاي ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﮐﻢ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ‪ ...‬ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽ دوﻧﯿﺪ ﻫﺮي در ﭼﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺪي ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮه او از‬
‫ﻟﺤﺎظ روﺣﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ رﯾﺨﺘﻪ ‪ ...‬اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮاي ﻫﺮي ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫‪ ...‬ﭘﺲ ﺻﺒﻮر ﺑﺎﺷﯿﺪ و ﺑﺰارﯾﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﺧﻮدش ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎﯾﺪ؛ ﻫﺮي اﻧﺘﻈﺎر‬
‫داﺷﺖ ﺑﻌﺪ از ﮐﺸﺘﻦ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻌﻀﯽ ﭼﯿﺰا ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﺎﺑﻖ ﺧﻮدش ﺑﺮﮔﺮده ‪ ...‬وﻟﯽ ﻧﺸﺪ‬
‫‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ او ﺑﺎ ﻫﻤﻪ اﯾﻨﺎ ﮐﻨﺎر اﻣﺪه ‪ ....‬اﻣﺎ ﻫﺮي ﯾﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺰرگ داره ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺬاﺑﺶ ﻣﯽ‬
‫ده و ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﺎﻫﺎش ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎد‪.‬‬
‫‪٧١٣‬‬

‫ﺟﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﭘﯿﺶ ﺗﺎزه از زﺑﺎن ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ و اﺑﺮﻓﻮرث ﻣﺘﻮﺟﻪ زﻧﺪه ﺑﻮدن ﻫﺮي ﺷﺪ ‪...‬‬
‫اوﻟﺶ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ را ﺑﺎور ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﯿﻤﺰ ﻫﻤﺎن ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ اﺳﺖ اﻣﺎ در‬
‫ﻧﻬﺎﯾﺖ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ ‪ ...‬از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺧﺒﺮ ﻧﺎﺧﻮد اﮔﺎه ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮد ‪ ...‬اﻣﺮوز ﻧﯿﺰ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ اﻣﺪﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺧﺒﺮي از او ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﭘﺮوﻓﺴﻮر‪ ،‬ﻫﺮي ﭼﻪ ﻣﺸﮑﻠﯽ داره ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﺎﻫﺎش ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎد ‪ ....‬ﻫﺮي ﻗﻮي ﺗﺮ از‬
‫اﯾﻨﻬﺎﺳﺖ او ﻣﺸﮑﻼت ﺑﺪﺗﺮ از اﯾﻦ ﻫﻢ را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮده‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﺸﮑﻞ دﻗﯿﻘﺎً ﻫﻤﯿﻨﺠﺎﺳﺖ ﺟﯿﻨﯽ ‪ ...‬ﻫﺮي زﻣﺎﻧﯽ اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻼت رو ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻫﻨﻮز ﺗﻮﺳﻂ وﻟﺪﻣﻮرت اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺮاش ﭘﯿﺶ ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺑﻮد ‪ ...‬ﺑﺰارﯾﺪ ﺳﺎده ﺗﺮ ﺑﮕﻢ ﻫﺮي‬
‫ﻣﻮﻗﻊ ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن ﻗﺎب اوﯾﺰ اﺳﻠﯿﺘﺮﯾﻦ اﺳﯿﺮ ﯾﮑﯽ از ﻧﻔﺮﯾﻦ ﻫﺎي وﻟﺪﻣﻮرت ﺷﺪ‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف رﻧﮓ از رﺧﺴﺎر ﻫﻤﻪ ﭘﺮﯾﺪ اﻣﺎ اﻟﺒﻮس ﺑﺎ اداﻣﻪ ﺣﺮﻓﺶ ﺧﯿﺎل اﻧﻬﺎ را راﺣﺖ‬
‫ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﻧﮑﻨﯿﺪ ﻗﺮار ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻤﯿﺮه‪ ،‬او ﺣﺘﯽ ﺻﺪﻣﻪ ﺟﺴﻤﯽ ﻫﻢ ﻧﺪﯾﺪه ‪ ...‬وﻟﯽ ﻧﻔﺮﯾﻦ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﻤﺎم اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻫﺮي رو ازش ﮔﺮﻓﺘﻪ ‪ ...‬ﻋﺸﻖ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﺤﺒﺖ و ﻫﺮ ﭼﯿﺰي رو‬
‫‪٧١۴‬‬

‫ﮐﻪ ﻓﮑﺮش رو ﺑﮑﻨﯿﺪ ‪ ...‬اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺰرگ ﻫﺮﯾﻪ او وﻗﺘﯽ ﺷﻤﺎ رو ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻪ وﻟﯽ ﻫﯿﭻ‬
‫اﺣﺴﺎﺳﯽ ﺑﻬﺘﻮن ﻧﺪاره و ﺟﯿﻨﯽ رو ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻪ اﻣﺎ ﻫﯿﭽﯽ ‪ ...‬اﯾﻦ اذﯾﺘﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ‪ ...‬ﺷﻤﺎ ﻣﯽ‬
‫دوﻧﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﺮي ﭼﻘﺪر اﺣﺴﺎﺳﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ‪ :‬وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ راه ﺣﻠﯽ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ...‬ﻣﻦ ﺷﺪه ﮐﻞ ﺟﻬﺎن رو ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﺮدن ﯾﻪ روش درﻣﺎن ﺑﺮاي ﻫﺮي ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ...‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ زارم ﻫﺮي اذﯾﺖ ﺑﺸﻪ و‬
‫ﻋﺬاب ﺑﺒﯿﻨﻪ ‪ ...‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ زارم ‪ ..‬ﻧﻤﯽ زارم‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ اﺷﮏ ﻣﯽ رﯾﺨﺖ اﯾﻦ ﻫﺎ را ﮔﻔﺖ و از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﺟﯿﻨﯽ ﺳﮑﻮت ﺗﻠﺨﯽ ﺣﮑﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺷﺪ ﮐﻪ رون ان را ﺷﮑﺴﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬وﻟﯽ ﭘﺮﻓﺴﻮر ﻫﺮي ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﺎﻫﺎش ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎد‪.‬‬
‫داﻣﺒﻠﺪور‪ :‬رون ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺷﺮاﯾﻂ ﻫﺮي رو درك ﮐﻨﯽ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪﯾﺪ ﻣﺸﮑﻞ‬
‫ﻫﺮي ﭼﯿﻪ ‪ ...‬ﯾﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮاش ﺑﻨﻮﯾﺴﯿﺪ و ﺑﻬﺶ ﺑﮕﯿﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ دوﻧﯿﺪ ﻣﺸﮑﻠﺶ ﭼﯿﻪ و‬
‫ﺑﺎﻫﺎش ﮐﻨﺎر اﻣﺪﯾﺪ‪ ،‬او ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺧﻮدش رو ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﻨﻪ ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﮔﺮده ﭘﯿﺶ ﺷﻤﺎ ‪...‬‬
‫‪٧١۵‬‬

‫ﻓﻘﻂ ﻧﺎﻣﻪ رو اﺣﺴﺎﺳﯽ ﻧﻨﻮﯾﺴﯿﺪ و در ﮐﻞ ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯿﺸﻪ او ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻦ‬

‫اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﺸﻪ اﻧﺠﺎم ﻧﺪﯾﺪ و ﻃﻮري رﻓﺘﺎر ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ راﺣﺖ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫***‬
‫روي ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و در ﺣﺎل ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ اي ﮐﻪ دوﺳﺘﺎﻧﺶ دﯾﺮوز ﺑﺎ ﻓﺎوﮐﺲ‬
‫ﺑﺮاي او ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬ان ﻫﺎ از او ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﭘﯿﺶ اﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﮔﺮدد‬
‫‪ ......‬ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ رو دوﺳﺖ ﻧﺪاري و ﯾﺎ ﻫﯿﭻ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﻧﺪاري ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺗﻮ ﺑﺮﮔﺮدي ﭘﯿﺶ ﻣﺎ و دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭽﯽ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﮔﺮد ﭘﯿﺶ ﻣﺎ‬
‫‪........‬‬
‫اﻧﻬﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﺸﮑﻞ او را ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺎ ان ﮐﻨﺎر اﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﯽ ﺧﻮدش ﻫﻨﻮز ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﺸﮑﻞ داﺷﺖ‪ ،‬رﻓﺘﻨﺶ از اﯾﻨﺠﺎ ﻓﺎﯾﺪه اي ﻧﺪاﺷﺖ ﺟﺰ اﯾﻨﮑﻪ اﺣﺴﺎس ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮي ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا اﻧﻬﺎ را ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ ‪ ...‬در اﯾﻦ دو ﻫﻔﺘﻪ ﺗﺼﻤﯿﻤﺶ را‬
‫‪٧١۶‬‬

‫ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﺣﺎﻻ ﮐﻪ اﻧﻬﺎ از او ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬دﯾﮕﺮ ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ اﯾﻨﺠﺎ‬
‫را ﺗﺮك ﮐﻨﺪ و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﻘﯿﻪ ﻣﺸﮑﻼت دﯾﮕﺮ ﻓﺎﺋﻖ ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺷﺖ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ ﺳﺎﻋﺖ ‪ 11‬ﺑﻪ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ؛ اﮐﻨﻮن ﺳﺎﻋﺖ‬
‫‪ 10:50‬و ﻓﺎوﮐﺲ ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺮي را ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺑﻪ ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ‬
‫ﺑﺒﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي ﺑﻌﺪ از ﭘﻮﺷﯿﺪن ﺷﻨﻠﺶ و ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻧﻘﺎب روي ﺻﻮرﺗﺶ ﻓﺎوﮐﺲ را ﺻﺪا زد‪ :‬ﻣﻨﻮ‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﺟﻨﮕﻞ ﺳﯿﺎه ﻇﺎﻫﺮ ﮐﻦ ‪ ...‬ﻣﯽ دوﻧﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺗﻮ دﻓﺘﺮ ﻇﺎﻫﺮم ﮐﻨﯽ وﻟﯽ ﻣﯿﺨﻮام ﺗﺎ‬
‫ﺧﻮد ﻗﻠﻌﻪ ﭘﯿﺎده ﺑﺮم‪.‬‬
‫***‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﻠﺒﻪ ﻫﺎﮔﺮدﯾﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ‪ ...‬ﻓﺎوﮐﺲ ﻫﻤﺎن ﻃﻮر روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺮي ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ درﯾﺎﭼﻪ ﮐﻪ ﺷﺪ ﺑﻌﻀﯽ از داﻧﺶ اﻣﻮزان ﮐﻪ او را دﯾﺪﻧﺪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي وﺣﺸﺖ‬

‫ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ او ﻣﺮﮔﺨﻮار اﺳﺖ اﻣﺎ ﯾﮑﯽ از داﻧﺶ اﻣﻮزان ﻓﺮﯾﺎد زد‪ :‬ﺑﭽﻪ ﻫﺎ او ﺟﯿﻤﺰه ﻫﻤﻮن‬
‫ﻧﻘﺎﺑﺪاره ﮐﻪ اﺳﻤﺸﻮ ﻧﺒﺮ رو ﮐﺸﺖ‪.‬‬
‫‪٧١٧‬‬

‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﻞ ﻫﻠﻪ اي راه اﻓﺘﺎد و ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺑﻌﻀﯽ از داﻧﺶ اﻣﻮزان ﺳﺎل ﺑﺎﻻﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف ﻫﺮي ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻣﺪ و ﺻﺪاي ﭘﭻ ﭘﭻ اﻧﻬﺎ ﺷﺮوع ﺷﺪ‬
‫‪ -‬دﯾﺪﯾﺪ ﮔﻔﺘﻢ او ﻫﻨﻮز زﻧﺪﺳﺖ ‪ ....‬ﺳﻼم آﻗﺎي ﺟﯿﻤﺰ ‪ ....‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯿﻢ ﮐﻪ دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺘﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي در ﺟﻮاب ان ﻫﻤﻪ اﺑﺮاز ﻣﺤﺒﺖ داﻧﺶ اﻣﻮزﻫﺎ ﺳﻼﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﻗﻠﻌﻪ راه اﻓﺘﺎد‬
‫‪ ...‬وﻗﺘﯽ داﺧﻞ ﻗﻠﻌﻪ ﺷﺪ ﯾﮑﯽ از دﺧﺘﺮﻫﺎ ﮐﻪ ﭘﺪرش روزﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎر ﺑﻮد ﻧﺎﻣﻪ اي ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ‬
‫ﺟﯿﻤﺰ زﻧﺪه و اﻻن ﻫﺎﮔﻮارﺗﺰ اﺳﺖ‪.‬‬
‫وارد ﻗﻠﻌﻪ ﮐﻪ ﺷﺪ ﺑﺎز ﺻﺪاي ﭘﭻ ﭘﭻ داﻧﺶ اﻣﻮزان ﮐﻪ او را ﻣﯽ دﯾﺪﻧﺪ ﺷﺮوع ﺷﺪ ‪...‬‬

‫درﺳﺖ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ روزﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ داﻧﺶ اﻣﻮز ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ از ﻫﺮ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ اﻓﺘﺎد ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او‬
‫ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﭻ ﭘﭻ ﮐﺮدن ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ‪ .....‬ﺑﻌﺪ از ﻋﺒﻮر از ﭼﻨﺪ ﻣﯿﺎﻧﺒﺮ ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ﻣﺪﯾﺮ ﻣﺪرﺳﻪ‬
‫رﺳﯿﺪ ‪ ....‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺪاي رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﮐﻪ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ‪،‬‬
‫ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ‪ ...‬ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ در ﺑﺰﻧﺪ داﺧﻞ دﻓﺘﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ورودش ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ﺗﻤﺎم ﻧﮕﺎه ﻫﺎ از ﺟﻤﻠﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﭼﺮﺧﯿﺪ ‪ ...‬ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ‬
‫ﺑﻪ ﭼﻬﺮه دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ‪ ...‬ﺟﯿﻨﯽ و اﺑﺮﻓﻮرث ﻫﻢ اﻧﺠﺎ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫‪٧١٨‬‬

‫ﻧﻘﺎﺑﺶ را ﺑﺮداﺷﺖ‪ :‬ﺳﻼم ﺑﭽﻪ ﻫﺎ‬
‫رون‪ ،‬ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ‪ ،‬اﺑﺮﻓﻮرث و ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﻻﻏﺮ و آن ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰ ﻏﺒﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺧﯿﺮه‬
‫ﺷﺪﻧﺪ ‪ ...‬زﺧﻢ ﻋﻤﯿﻘﯽ روي ﺻﻮرﺗﺶ دﯾﺪه ﻣﯿﺸﺪ ﮐﻪ از ﺑﺎﻻي اﺑﺮوي ﭼﭙﺶ ﺷﺮوع و ﺗﺎ‬
‫ﻧﺰدﯾﮕﯽ ﮔﻮﺷﺶ اداﻣﻪ داﺷﺖ ‪ ....‬زﯾﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺳﯿﺎه و ﮔﻮد اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ‪ ....‬ﮔﻮﻧﻪ اي‬
‫اﺳﺘﺨﻮاﻧﯿﺶ ﺑﻪ ﻃﺮز وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ روي ﺻﻮرﺗﺶ ﺧﻮد ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ....‬ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﻣﻮﻫﺎي‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﺳﺮﮐﺶ ﭘﺮﮐﻼﻏﯿﺶ و ان ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺒﺰ ﺑﯽ اﺣﺴﺎس اﯾﻦ ﻣﺮد ﻫﯿﭻ ﺷﺒﺎﻫﺘﯽ ﺑﺎ ﻫﺮي‬
‫ﭘﺎﺗﺮ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ....‬رﯾﺶ ﻫﺎي اﺻﻼح ﻧﮑﺮده اش ﺑﻪ او ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﯽ و در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل‬
‫ﻣﻘﺘﺪري داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺟﯿﻨﯽ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻫﺮي رﻓﺖ ‪ ...‬ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﺪ او را ﺑﻐﻞ ﮐﺮد ‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺗﻼش ﮐﺮد ﺗﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮي اذﯾﺖ ﺷﻮد اﻟﺒﺘﻪ ﺳﻌﯽ ﻫﻢ ﮐﺮد او را‬
‫ﻣﺤﮑﻢ اﻏﻮش ﻧﮕﯿﺮد ﭼﻮن اﯾﻦ ﺑﺪن ﻫﺮي ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﮑﻨﺪه ﻣﯽ آﻣﺪ ‪ ....‬وﻟﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﺣﺎل ﭼﻨﺪ ﻗﻄﺮه اﺷﮏ از روي ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ روي رداي ﻫﺮي اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫‪٧١٩‬‬

‫ﻫﺮي ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ دﺳﺘﺶ را دور ﺟﯿﻨﯽ ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮد اﮔﺮﭼﻪ ﻫﯿﭻ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫وﻟﯽ ﺣﺲ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮد در ﮔﻮش او زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ دﻟﻢ ﺑﺮات ﺗﻨﮓ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر‬
‫ﺳﭙﺲ ﺟﯿﻨﯽ ﺑﺎ اﮐﺮاه از ﻫﺮي ﺟﺪا ﺷﺪ و اﺟﺎزه داد ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢ ﺑﺎ او اﺣﻮال ﭘﺮﺳﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺟﻠﻮ اﻣﺪ و ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ اﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﻮﺗﺎه ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﯽ‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻤﻮﻧﯽ ﻫﺮي‪.‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮم ‪ ...‬ﭼﻮن اﮔﻪ ﻣﯽ رﻓﺘﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺣﺴﺎس ﻋﺬاب وﺟﺪان داﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫رون ﻧﯿﺰ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و او را ﻣﺮداﻧﻪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ دﺳﺖ ﭼﭗ ﻫﺮي ﻓﺸﺎر‬
‫ﻧﯿﺎورد ﺑﻐﻞ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺟﻠﻮي اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺧﻮدﺷﺎن را ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﭼﻮن ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﻫﺮي از‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺟﻮاب اﺣﺴﺎﺳﺎت اﻧﻬﺎ را ﺑﺪﻫﺪ ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺮي‪ :‬ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻮال دارﯾﺪ ﮐﻪ ازم ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه اول ﺑﻨﺸﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫‪٧٢٠‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﭼﻮﺑﺶ را ﮐﺸﯿﺪ و ﯾﮏ ﻣﺒﻞ راﺣﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺮد و ﺧﻮدش اول ﻧﺸﺴﺖ ‪ ...‬ﺑﻘﯿﻪ ﻧﯿﺰ‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻫﺮي روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث اوﻟﯿﻦ ﺳﻮال را ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ذﻫﻨﺶ را درﮔﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﺗﻮ ﭼﻄﻮر زﻧﺪه‬
‫ﻣﺎﻧﺪي ‪ ...‬ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺧﻮدﻣﻮن دﯾﺪﯾﻢ وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﻮ رو ﮐﺸﺖ ‪ ...‬و ﻣﺎ ﺧﻮدﻣﻮن ﺗﻮ رو ﺗﻮي‬
‫ﺗﺎﺑﻮت ﮔﺬاﺷﺘﯿﻢ ‪ ..‬ﭘﺲ ﭼﻄﻮر ﺗﻮ ﻫﻨﻮز زﻧﺪه اي؟‬
‫ﻫﺮي اﺑﺘﺪا ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ در واﻗﻊ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﺮدم ﮐﻪ ﺑﺨﻮام دوﺑﺎره زﻧﺪه ﺑﺸﻢ‬
‫‪ ....‬اون ﮐﺴﯽ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﺸﺖ ﻣﻦ ﻧﺒﻮدم‪.‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻧﺒﻮدي؟! ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﺗﻮ ﻧﺒﻮدي؟‬
‫اﯾﻦ ﺑﺎر اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ از درون ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﺶ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮي اﻧﻬﺎ ﮔﻮش ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﺟﻮاب داد‪ :‬ﯾﻌﻨﯽ اون ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﻣﺒﺎرزه ﮐﺮد ﻫﺮي ﻧﺒﻮد ‪ ...‬ﺑﻠﮑﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ‬
‫دﯾﮕﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮدﺷﻮ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻫﺮي در اورده ﺑﻮد ‪ .....‬اون ﺳﻮروس اﺳﻨﯿﭗ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺧﻮدﺷﻮ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻫﺮي دراورده ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث‪ ،‬ﺟﯿﻨﯽ ‪ ،‬رون و ﻫﺮﻣﺎﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ اﺳﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮدﻧﺪ‪ :‬اﺳﻨﯿﭗ؟!‬
‫‪٧٢١‬‬

‫ﻫﺮي در اداﻣﻪ ﺣﺮف ﻣﺪﯾﺮ ﺳﺎﺑﻖ ﻣﺪرﺳﻪ اش ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ اون ﻣﻮﻗﻊ ﺗﻮي ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮدم ﮔﻮدرﯾﮏ ﻫﺎﻟﻮ ﺑﻮدم ‪ ...‬ﺳﻮروس ﻣﻨﻮ ﺑﯿﻬﻮش ﮐﺮد و‬
‫ﺧﻮدﺷﻮ ﺟﺎي ﻣﻦ زد ﺷﻤﺎ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ از ﺧﻮدﺗﻮن ﻧﭙﺮﺳﯿﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا اﺳﻨﯿﭗ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ‬
‫ﻣﺮگ ﻣﻦ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮي روﯾﺶ را ﺑﻪ اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪ :‬و اﯾﻨﮑﻪ ﭼﺮا ﻓﺎوﮐﺲ‬
‫ﺷﻤﺎ رو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان دوﺳﺘﺶ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ ﭼﺮا ﺳﻮروس ﺑﻌﺪ از ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﺗﻮ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ و ﭼﺮا ﻓﺎوﮐﺲ ﻣﻨﻮ‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد‪.‬‬
‫داﻣﺒﻠﺪور‪ :‬درﺳﺘﻪ ﺳﻮروس از ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻗﺒﻞ اﯾﻦ ﻧﻘﺸﻪ را ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ‪ ....‬ﻫﻤﻪ ي ﻣﺎ ﻣﯽ‬
‫دوﻧﺴﺘﯿﻢ ﻫﺮي ﻓﻘﻂ ﺑﻪ زﻣﺎن اﺣﺘﯿﺎج داﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﺧﻮدﺷﻮ ﺑﺮاي ﻣﺒﺎرزه ﻧﻬﺎﯾﯽ ﺑﺎ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت اﻣﺎده ﮐﻨﻪ ‪ ...‬اﻣﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺖ اﯾﻦ اﺟﺎزه رو ﺑﻪ ﻫﺮي‬
‫ﺑﺪه ‪ ....‬او ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮي ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن ﻗﻮي ﺗﺮ و ﻗﻮي ﺗﺮ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫اﺻﺮار داﺷﺖ ﻫﺮي را از ﺳﺮ راﻫﺶ ﺑﺮداره ‪ ...‬و دﯾﺮ ﯾﺎ زود ﺑﻪ ﻫﺪﻓﺶ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪ ،‬اون‬
‫ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻒ ﻫﺮي را ﻣﯽ داﻧﺴﺖ‪ ،‬ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮي ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﻫﺮ ﮐﺪام از دوﺳﺘﺎﻧﺶ‬
‫‪٧٢٢‬‬

‫ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد ﺧﻮدش را ﻓﺪا ﮐﻨﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺮاﻗﺒﺶ ﺑﻮدي اﺑﯽ‪ ،‬وﻟﯽ‬
‫وﻟﺪﻣﻮرت از ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي ﮐﺜﯿﻔﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد ‪ ...‬اون ﺟﯿﻨﯽ را ﮔﺮوﮔﺎن ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻫﺮي‬
‫ﺑﺮﺳﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺮي اداﻣﻪ داد‪ :‬اون ﺷﺐ ﺳﻮروس ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ رازداري ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﻪ ﻣﻦ واﮔﺬار ﮐﺮد‬
‫ﻧﻘﺸﻪ اش رو ﺑﺮام ﺗﻮﺿﯿﺢ داد و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﺎ ﻣﻨﻮ ﻧﮑﺸﻪ آرام ﻧﻤﯿﺸﻪ ﭘﺲ ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﮐﺎري ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ وﻗﺖ ﮐﺎﻓﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮرش ﺷﺪم ﺑﻪ ﺷﺪت‬
‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮدم ‪ ...‬ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻦ ﺑﻪ او اﺟﺎزه ﻧﻤﯿﺪم اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﻪ ‪ ....‬ازش ﺧﻮاﻫﺶ‬
‫ﮐﺮدم ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﻧﮑﻨﻪ‪.‬‬
‫اﻟﺒﻮس‪ :‬اﻣﺎ ﺳﻮروس ﺗﺼﻤﯿﻤﺸﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ‪ .....‬وﻗﺘﯽ دﯾﺪ ﻫﺮي ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎﻫﺎش‬
‫ﻫﻤﮑﺎري ﮐﻨﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﻫﺮي رو ﺑﯿﻬﻮش ﮐﻨﻪ و ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از ﻣﻌﺠﻮن ﻫﺎي اﺧﺘﺮاﻋﯽ‬
‫ﺧﻮدش ﮐﻪ ﻣﻌﺠﻮن ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﺑﻮد ﺧﻮدﺷﻮ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻫﺮي در ﺑﯿﺎره ‪ .....‬اﯾﻦ ﻣﻌﺠﻮن‬
‫ﻧﻤﻮﻧﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﺮ ﻣﻌﺠﻮن ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﺑﻮد ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻔﺎوت ﮐﻪ اﺛﺮ ﻣﻌﺠﻮن ‪ 24‬ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻮد‬
‫و ﺻﺪاي ﻓﺮد ﻫﻢ را ﺗﻘﻠﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺳﻮرس ﻗﺒﻞ از ﻣﺒﺎرزه اش ﺑﺎ وﻟﺪﻣﻮرت ﭘﯿﺶ ﻣﻦ اﻣﺪ‬
‫‪٧٢٣‬‬

‫و ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﺗﻮﺿﯿﺢ داد‪ .‬اﯾﻦ ﺗﻤﺎم ﻣﺎﺟﺮا ﺑﻮد ‪ .....‬اون ﮐﺴﯽ ﮐﻪ وﻟﺪﻣﻮرت ﮐﺸﺖ‬
‫ﺳﻮروس ﺑﻮد ﻧﻪ ﻫﺮي‪.‬‬
‫اﺑﺮﻓﻮرث‪ :‬ﭼﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﺟﺎﻟﺐ و زﯾﺮﮐﺎﻧﻪ اي ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﻧﻘﺎط ﻣﺒﻬﻤﯽ ﮐﻪ در اﺗﻔﺎﻗﺎت وﺟﻮد‬
‫داﺷﺖ ﺑﺮاي ﻣﻦ روﺷﻦ ﺷﺪ ‪ ...‬و ﺗﻮ اﻟﺒﻮس ‪ ...‬ﺗﻮ در اﯾﻦ ﺳﻪ ﺳﺎل ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﯽ ﻫﺮي‬
‫زﻧﺪﺳﺖ و ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﮕﻔﺘﯽ‪.‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﮕﻔﺘﯽ؟!‬
‫‪ -‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ ‪ ...‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ واﻗﻌﺎً ﺑﺎور ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﺮي ﻣﺮده ‪ ...‬اﮔﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ‬
‫دوﻧﺴﺘﯿﺪ ﻫﺮي زﻧﺪﺳﺖ وﻟﺪﻣﻮرت اون واﮐﻨﺸﯽ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ‪ ،‬را از ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽ دﯾﺪ اون‬
‫ﻣﻮﻗﻊ ﺷﮏ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ...‬اﯾﻦ ﻃﻮري ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﯾﻪ ﺳﺮي ﺣﻮادث ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ اﺗﻔﺎق ﺑﯿﻔﺘﻪ‪.‬‬
‫‪ -‬ﮔﺮﭼﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ اﺳﺘﺪﻻل ﺷﻤﺎ رو ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻢ وﻟﯽ دﯾﮕﻪ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ‪ ...‬ﺣﺎﻻ دﯾﮕﻪ‬
‫وﻗﺘﺸﻪ ﻣﺮدم ﺑﺪوﻧﻦ ﺗﻮ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﻫﺮي ‪ ...‬ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ ﭼﻘﺪر ﭘﺸﺖ ﺳﺮت ﺷﺎﯾﻌﻪ درﺳﺖ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ!‬
‫‪٧٢۴‬‬

‫ﻫﺮي‪ :‬ﻣﺜﻼً ﭼﯽ؟!‬
‫رون‪ :‬ﻣﺜﻼً ﺑﻌﻀﯿﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺗﻮ ﻣﺮُدي ‪ ...‬ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺗﻮ ﭘﺴﺮ اﻟﺒﻮس داﻣﺒﻠﺪور‬
‫ﻫﺴﺘﯽ ‪ ...‬ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺗﻮ ﻫﺮي ﭘﺎﺗﺮ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ از دﻧﯿﻼي ﻣﺮﮔﺎن ﺑﺮﮔﺸﺘﯽ ﺗﺎ‬
‫اﻧﺘﻘﺎﻣﺘﻮ از وﻟﺪﻣﻮرت ﺑﮕﯿﺮي ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ واﻗﻌﯿﺖ ﻧﺰدﯾﮑﻪ‪.‬‬
‫***‬
‫روزﻧﺎﻣﻪ ﭘﯿﺎم اﻣﺮوز ﭼﺎپ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ دوﺑﺎره ﻓﺮد‬

‫ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه‬
‫‪٧٢۵‬‬

‫ﯾﺎدداﺷﺖ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه‪:‬‬
‫ﺧﺐ داﺳﺘﺎن ھﻢ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‬
‫اﻣﯿﺪوارم ﺑﮫ ﻋﻨﻮان اوﻟﯿﻦ ﮐﺎر و آﺧﺮﯾﻦ ﮐﺎرم داﺳﺘﺎن ﺧﻮﺑﯽ دراﻣﺪه ﺑﺎﺷﮫ ﮐﮫ اﻟﺒﺘﮫ‬
‫ﺧﻮب ﯾﺎ ﺑﺪ ﺑﻮدﻧﺶ رو ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﯿﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﻓﻦ اول ﻗﺮار ﺑﻮد ‪ ٢٨‬ﻓﺼﻞ داﺷﺘﮫ ﺑﺎﺷﮫ‪ .‬ﻗﺴﻤﺘﮭﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ اﻣﻮزش ھﺎی ﻧﻮﯾﻞ‪،‬‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻣﺮﻟﯿﻦ‪ ،‬ﺷﺐ ﮐﺸﺘﮫ ﺷﺪن ھﺮی در وزارت ﺧﺎﻧﮫ و ﭼﯿﺰای‬
‫دﯾﮕﮫ‪ ،‬ﮐﮫ ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ ﭼﻮن ﺑﺎ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺑﯿﻤﺎرﯾﻢ‬
‫دﯾﮕﮫ ذھﻨﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﮐﻤﮑﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﻓﮭﻤﯿﺪم ﺳﺮﻃﺎن دارم‪ ،‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﮐﻞ ﻓﺼﻞ ھﺎ رو ﺑﺮای آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر وﯾﺮاﯾﺶ‬
‫ﮐﻨﻢ ﮐﮫ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﮫ از ﯾﮫ ﻃﺮف ﺑﺪﻧﻢ ﺿﻌﯿﻒ ﺷﺪه ﺑﻮد و از ﯾﮏ ﻃﺮف اﺻﻼً ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﻨﻢ و ذھﻨﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﮐﻤﮑﻢ ﻧﮑﺮد؛ ھﻤﯿﻦ ﭼﻨﺪ ﻓﺼﻞ اﺧﺮ ھﻢ ﮐﮫ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻢ ﺷﺎھﮑﺎر ﮐﺮدم !‬
‫اﮔﮫ ﺷﻤﺎ دارﯾﺪ اﯾﻨﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﻧﯿﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻦ ﺑﺮای ھﻤﯿﺸﮫ ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺴﺘﻢ و ﺑﺮادرم‬
‫)ﮐﮫ اﻣﯿﺪوارم ﻣﻨﻮ ﺑﺎﺑﺖ اﯾﻨﮑﮫ ﭼﯿﺰی راﺟﺐ ﺑﯿﻤﺎرﯾﻢ ﺑﮭﺶ ﻧﮕﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪه ﺑﺎﺷﮫ(‬
‫داﺳﺘﺎﻧﻢ رو ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﮔﺬاﺷﺘﮫ‪.‬‬
‫‪٧٢۶‬‬

‫زﯾﺎد ﺧﻮدﺗﻮن رو ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﮑﻨﯿﺪ ‪ ...‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ھﺮ ﮐﺴﯽ دﺳﺖ ﺧﺪاﺳﺖ؛ ﭘﺲ ﻧﻤﯽ‬

‫ﺧﻮاﯾﺪ ﺑﮕﯿﺪ ﺣﯿﻒ ﺷﺪ ﭼﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﺟﻮان ﺑﻮدم! ﻣﮭﻢ اﯾﻨﮫ ﮐﮫ ﻣﻦ در ﺑﯿﺴﺖ و ﭼﻨﺪ‬
‫ﺳﺎل ﮐﮫ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدم‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮب و ﺷﺎدی داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﮫ ﺷﻤﺎ ھﻢ ﺗﻮﺻﯿﮫ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﻢ ﻗﺪر اﯾﻦ ﻟﺤﻈﮫ ھﺎ رو ﺑﺪوﻧﯿﺪ ﭼﻮن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎ ھﻤﯿﻦ روزھﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ ﻣﯽ‬
‫ﮔﺬرد و دﯾﮕﮫ ھﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﺮﻧﻤﯽ ﮔﺮده‪ .‬ھﻤﺪﯾﮕﺮ رو دوﺳﺖ داﺷﺘﮫ ﺑﺎﺷﯿﺪ و ھﯿﭻ وﻗﺖ‬
‫ﺑﺎ اﺷﻨﺎﯾﺎن و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﮫ دوﺳﺘﺸﺎن دارﯾﻢ ﺑﺪ رﻓﺘﺎری ﻧﮑﻨﯿﻢ ‪ ...‬ﭼﻮن اﮔﮫ ﺧﺪاﯾﯽ‬
‫ﻧﮑﺮده ﺑﺮای اون ﻓﺮد اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﯿﻮﻓﺘﮫ ﺗﺎ اﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﮫ ﺧﺎﻃﺮ اون ﮐﺎر ﺧﻮدﻣﺎن را‬
‫ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫در ﭘﺎﯾﺎن ﺟﺎ داره از ﺗﻤﺎم ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﮐﻤﮑﻢ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫دارک وﯾﺰارد‪ ،‬ﻧﻮﯾﺪ‪ ،‬ادوارد‪ ،‬ﻣﺤﺴﻦ‪ ،‬ﭘﺮوﺗﯽ‪ ،‬ﮐﮫ وﻗﺘﯽ ازﺷﻮن ﺑﺮای وﯾﺮاﯾﺶ‬
‫درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﺮدم ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﺮای ﻣﻦ اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ و ﺗﻤﺎم ﺷﻤﺎ‬
‫ﮐﮫ ﺑﺎ دادن ﻧﻈﺮات ﺧﻮدﺗﻮن ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﯾﺪ ﺗﺎ داﺳﺘﺎن ﺑﮭﺘﺮ ﺑﺸﮫ‪.‬‬
‫در اﺧﺮ ﺑﮫ ﺷﻤﺎ دﺧﺘﺮھﺎی اﯾﺮاﻧﯽ‪ ،‬ﭘﺴﺮھﺎی اﯾﺮاﻧﯽ ﻣﯽ ﮔﻢ ﺧﻮدﺗﻮن رو ﺑﺎور داﺷﺘﮫ‬
‫ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﻣﻌﮫ ای ﺑﮭﺘﺮ داﺷﺘﮫ ﺑﺎﺷﯿﻢ‪.‬‬
‫"ﻗﺪر ﻟﺤﻈﮫ ھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﻣﯽ ﮔﺬرد را ﺑﺪاﻧﯿﺪ ﺷﺎﯾﺪ ﻓﺮداﯾﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ"‬
‫ﺑﮫ اﻣﯿﺪ روزی ﮐﮫ ﺻﻠﺢ و اراﻣﺶ در ﺟﮭﺎن ﺣﺎﮐﻢ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﯿﻨﺎ ‪١٣٨٨/١٢/٢٠‬‬
‫‪٧٢٧‬‬

‫ﺳﺤﺮﮔﺎھﺎن ﺻﺪای ﻣﺮا ﻣﯽ ﺷﻨﻮی‬
‫ای ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﺑﮫ ﺳﺨﻨﺎﻧﻢ ﮔﻮش ﻓﺮا ده‪،‬‬

‫اﻟﺘﻤﺎﺳﻢ را درﯾﺎب‬
‫دﻋﺎﯾﯽ را ﮐﮫ ﺑﮫ ﺳﻮﯾﺖ ﻣﯽ آﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺸﻨﻮ‬

‫ای ﭘﺎداﺷﺎه ﻣﻦ‪ ،‬ای ﺧﺪای ﻣﻦ‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪا ! ﺗﻨﮭﺎ از ﺗﻮ ﯾﺎری ﻣﯽ ﺧﻮاھﻢ‬

‫ﺑﺎﻣﺪادان ﺑﮫ ﻧﺪای ﻣﻦ ﮔﻮش ﻣﯽ دھﯽ؟‬
‫ﺳﺤﺮﮔﺎھﺎن‪ ،‬ﺧﻮد را ﺑﺮای ﺗﻮ ﻣﯽ آراﯾﻢ‬
‫و در اﻧﺘﻈﺎر ﺗﻮ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻢ‬
‫ﺗﻮ ﺧﺪاﯾﯽ ﻧﯿﺴﺘﯽ‬

‫ﮐﮫ ﺷﺮارت را دوﺳﺖ ﺑﺪاری‬
‫ﺷﺮﯾﺮان ﻣﯿﮭﻤﺎن ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‬

‫‪٧٢٨‬‬

‫و ﻧﺎداﻧﺎن ﺗﺎب ﻧﮕﺎه ﺗﻮ را ﻧﺪارﻧﺪ‬

‫از ﺑﺪﮐﺎران ﻧﻔﺮت داری‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪا ! ﺗﻮ دروﻏﮕﻮﯾﺎن را از ﻣﯿﺎن ﺑﺮﻣﯽ داری‬

‫و از ﻗﺎﺗﻼن و ﻓﺮﯾﺒﮑﺎران ﺑﯿﺰاری‬
‫اﻣﺎ ﻣﻦ در ﭘﻨﺎه ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ‬

‫ﺑﮫ ﺧﺎﻧﮫ ات داﺧﻞ ﻣﯽ ﺷﻮم‬
‫و ﺑﺎ ﺗﺮس و اﺣﺘﺮام ﺑﮫ ﺳﻮی ﻣﻌﺒﺪ ﻣﻘﺪﺳﺖ ﺑﮫ ﺧﺎک ﻣﯽ اﻓﺘﻢ‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪا ! ﺑﮫ ﺣﺴﺐ ﻋﺪاﻟﺖ ﺧﻮد ﻣﺮا رھﺒﺮی ﮐﻦ‬

‫و ﺑﺎ وﺟﻮد دﺷﻤﻨﺎﻧﯽ ﮐﮫ در ﮐﻤﯿﻦ ﻣﻦ ھﺴﺘﻨﺪ‬
‫راه ﺧﻮد را ﭘﯿﺶ روی ﻣﻦ ھﻤﻮار ﮔﺮدان‬
‫زﯾﺮا ﺑﺮ زﺑﺎن اﯾﺸﺎن ھﯿﭻ راﺳﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬

‫اﻋﻤﺎل ﻗﻠﺒﺸﺎن ﭘﺮ از ﺷﺮارت‬
‫ﮔﻠﻮﯾﺸﺎن ﻗﺒﺮی ﮔﺸﺎده و زﺑﺎﻧﺸﺎن ﻓﺮﯾﺒﻨﺪه اﺳﺖ‬
‫‪٧٢٩‬‬

‫ﺧﺪاﯾﺎ! اﯾﺸﺎن را ﮔﻨﺎھﮑﺎر ﺑﺪان‬

‫ﺗﻮﻃﺌﮫ ھﺎﯾﺸﺎن را ﺳﺒﺐ ﺳﻘﻮﻃﺸﺎن ﮔﺮدان‬
‫ﺑﮫ ﺟﺮم ﻓﺮاواﻧﯽ ﺟﻨﺎﯾﺎﺗﺸﺎن‪ ،‬اﻧﮭﺎ را ﻃﺮد ﮐﻦ‬
‫ﺷﺎدی و ﻧﺸﺎط ﺟﺎوداﻧﮫ‪ ،‬از ان ﮐﺴﯽ ﺑﺎد‬

‫ﮐﮫ ﺑﮫ ﺗﻮ ﭘﻨﺎه آورد‬
‫ﺗﻮ ﺣﺎﻣﯽ آﻧﺎﻧﯽ ھﺴﺘﯽ ﮐﮫ ﻧﺎﻣﺖ را ﻋﺰﯾﺰ ﻣﯽ دارﻧﺪ‬
‫و اﻧﮭﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﮫ وﺟﺪ ﻣﯽ آﯾﻨﺪ‬
‫‪ -١٣‬ﺧﺪاوﻧﺪا! اﯾﻦ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﮫ درﺳﺘﮑﺎر را ﻣﺘﺒﺎرک ﺧﻮاھﯽ ﮔﺮدان‪.‬‬

‫ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ ھﻤﭽﻮن ﺳﭙﺮی ﺣﺎﻓﻆ او ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺪرام‪ :‬اﯾﻦ ﭼﻨﺪ روز ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮐﻠﻨﺠﺎر رﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﯾﺎدداﺷﺖ ﺧﻮاھﺮم رو ﻧﺰارم‬
‫ﭼﻮن ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺷﻤﺎھﺎ ﺑﺸﻢ وﻟﯽ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ! اﯾﻨﺠﺎ ﺟﺎ داره از ﻓﺎﻃﻤﮫ‬
‫ﺧﺎﻧﻢ) ﺳﺎﯾﺖ ﮔﻮد ﻻﯾﻒ( و ادوارد ﻋﺰﯾﺰ ﻧﯿﺰ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫‪٧٣٠‬‬

.‫ﺑﺎﺷﯿﺪ‬ ‫ﭘﯿﺮوز‬ ‫و‬ ‫ﻣﻮﻓﻖ‬

١٣٨٩/3/10
٧٣١

وارثان هاگوارتز

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

وارثان هاگوارتز

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

‫‪http:/www.book-man.blogsky.

‫ﺑﮫ ﻧﺎم ﺧﺪا‬

‫ﻣﯽ ﺑﻨﺪم اﯾﻦ دو ﭼﺸﻢ ﭘﺮآﺗﺶ را‬

‫ﺗﺎ ﻧﻨﮕﺮد درون دو ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ‬

‫ﺗﺎ داغ و ﭘﺮ ﺗﭙﺶ ﻧﺸﻮد ﻗﻠﺒﻢ‬

‫روي وﯾﺮاﻧﻪ ﻫﺎي اﻣﯿﺪم‬

‫دﺳﺖ اﻓﺴﻮﻧﮕﺮي ﺷﻤﻌﯽ اﻓﺮوﺧﺖ‬

‫ﻣﺮده اي ﭼﺸﻢ ﭘﺮ آﺗﺸﺶ را‬

‫از دل ﮔﻮر ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ دوﺧﺖ‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

www.irkids.ir :‫ﻣﺤﻞ اراﺋﮫ داﺳﺘﺎن‬

PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫ﻓﺼﻞ ھﺠﺪه ‪--------------------------------------------------------------------‬‬

‫ﻓﺼﻞ اول ‪:‬وزارت ﺧﺎﻧﻪ‬

‫ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن‪ ،‬اﮔﻮﺳﺖ ‪2003‬‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫ﺗﻌﺠﺐ ﺟﺎدوﮔﺮ ﺳﯿﺎهﭘﻮش از ﻋﮑﺲاﻟﻌﻤﻞ او در ﺑﺮاﺑﺮ ﻃﻠﺴﻤﺶ ﻓﺮﺻﺖ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﺑﺪار‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر ﺗﻤﺎم اﻓﮑﺎرش را ﺑﻪ اﻋﻤﺎق ذﻫﻨﺶ ﻣﯽراﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزهاش ﺑﺎ ﻧﻘﺎﺑﺪار‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫ﺑﺎ ﻧﺎاﻣﯿﺪي ﻓﺮﯾﺎد زد ‪:‬‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫ﺟﺎدوﮔﺮي ﮐﻪ ﺷﻨﻞ ﻧﻘﺮهاي ﻃﻼﺋﯽ رﻧﮓ ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ و ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﺎ ﻧﻘﺎﺑﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫اﺑﺮﻓﻮرث ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ رون از روي زﻣﯿﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ اﻧﻔﺠﺎر‬

‫‪ -‬رون! ﺑﺒﯿﻦ زﻧﺪه اﺳﺖ ﯾﺎ ﻣﺮده؟!‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫‪ -‬ﻫﻨﻮز ﻧﻤﺮده!! ‪ ....‬اﺑﺮﻓﻮرث‪ ،‬ﻧﻔﺲ ﻣﯿﮑﺸﻪ!‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫ﻓﺼﻞ دوم ‪ :‬ﻗﺮارﮔﺎه‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫ﻟﺤﻈﻪاي ﺑﻌﺪ ﻓﺎوﮐﺲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺟﯿﻨﯽ ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬اﺻﻼً ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ‪.......‬‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫اﺑﺮﻓﻮرث وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ رو از ﺟﯿﻨﯽ ﺷﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎر ﻧﮕﺮان ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﯽ زﻧﺪه ﻣﯽﻣﻮﻧﻪ؟‬

‫اﺑﺮﻓﻮرث ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﻪ ﺟﯿﻨﯽ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ از او ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫ﺟﯿﻨﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﺼﻤﻢ ﺟﻮاب داد‪.‬‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫در اﺗﺎق ﺟﻠﺴﺎت ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ دﯾﮕﺮي ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪ -‬دﯾﺪي ﭼﻄﻮري ﺑﺎ اﺳﻤﺸﻮ ﻧﺒﺮ دوﺋﻞ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫‪ -‬ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﮐﺎر وﻟﺪﻣﻮرت ﺗﻤﻮم ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﮐﺎرش ﺣﺮف ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺣﺮف ﻧﺪاﺷﺖ!! ﮐﺎرش ﻣﻌﺮﮐﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫رون ﻧﯿﺰ اﮐﻨﻮن ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﯽ ﺷﻤﺎﻫﺎ دارﯾﺪ در ﻣﻮرد ﭼﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ؟‬

‫رون ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ اداﻣﻪ داد‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﯿﻠﯽ دﻟﻢ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺮي ﺑﻮد و اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ را ﻣﯽدﯾﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬آره ‪ ....‬اﮔﻪ ﻣﻦ ﯾﻪ ﮐﻢ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮدم ‪ ....‬ﺷﺎﯾﺪ اﻻن زﻧﺪه ﺑﻮد‪...‬‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫ﺟﻮرج ﮐﻪ دﺳﺘﺶ را روي ﺷﺎﻧﻪﻫﺎي ﺑﺮادر ﮐﻮﭼﮑﺘﺮش اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫ﻓﺮد ﺣﺮف ﺑﺮادرش را اداﻣﻪ داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫ﭼﺎرﻟﯽ ﻧﯿﺰ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com‬‬

‫رون ﮐﻪ اﮐﻨﻮن اﺷﮏﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽرﯾﺨﺖ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻮﺿﻮع ﭼﯿﻪ ﭼﺎرﻟﯽ؟ رون ﭼﺶ ﺑﻮد؟‬