በስመ አብ ወወሌዴ ወመንፇስ ቅደስ ፩ አምሊክ

፪.ዯቂቅ አገባብ
 አገባብ የሚባለ ፫ ናቸው ማን ማን ናቸው ቢለ፡-ዏቢይ፣ ዯቂቅ፣ ንዐስ ናቸው፡፡
ዏቢይን ስንናገር መጥተናሌ፡፡ንዐስን ወዯፉት እንናገርአሇን፡፡ ዯቂቅን ከዘህ
እንናገርአሇን፡፡
 ዯቂቅ መባለ ስሇምን ነው ቢለ
 እንዯ ዏበይት አገባባት በዏብይ አናቅጽ እየወዯቀ ማሰርያነትን ስሊሊስሇቀቀ ነው፡፡
እንግዱያው አገባብ መባለ ስሇምን ነው ቢለ፡-
 ዏበይት አገባባት ከአንቀጽ ሊይ እንዱወዴቁ እሱም ከሰዋሰው ሊይ እየወዯቀ፡-
ማሰሪያ፣ መነሻ፣ ማዴረጊያ፣አቀባይ፣ ተሳቢ ስሇሆነ ነው፡፡

 ሊዔሌ፣ ሊዔለ፣ ሊዔሉት፣ መሌዔሌ፣ መሌዔሌት = ሊይ ይሆናለ፡፡

 በስም ዖሮች በምሥጢር ቦታዎች ናቸው፡፡ ሊዔሉት ምእሊዴ ናት፡፡ በሴትነት ቃሌ

ትነገርአሇች፡፡ መሌዔሌ ባ.ዖ፣ መሌዔሌት ባከም፣ ሊዔሌ ዖር፣ ሊዔለ ጉ ናቸው፡፡ሁለም
ከ ተሇዒሇ የተገኙ ናቸ፡፡
 ሊዔለ መሌዔሌ ፌጹም ሰዋሰው ናቸው፡፡ ምን ማሇት ነው?
 ሊዔሇ መሌዔሌተ ሰዋሰው ከአገባብ ናቸው፡፡በሊይ ሲውለ አገባብ፤ በውስጥ ሲውለ
ሰዋሰው ናቸው፡፡ ሊይ ባሇው ነገር ይነገርአለ፡፡ የሹመት፣ የቦታ ይሆናለ፡፡
 ነበረ ሊዔሇ ጴጥሮስ ሲሌ በራሱ ሊይ ተቀመጠበት ማሇት አይዯሇም፡፡ ከበሊይ ማሇት
ነው እንጂ፡፡
 የሹመት ሲሆን፡- ተሰይመ ጴጥሮስ ሊዔሇ ሐዋርያት ይሊሌ፡፡
 ነበረ ሊዔሇ ምዴር ሲሌ አሌጋ ነው፡፡
 ሊዔሉት ምዴር ባሇው ትቀራሇች፡፡ በሳዴስ ቅጽሌ በ፩ ርዔስ፤ በሳቢ ዖር በ፪ ሠራ፤
በንዐስ አንቀጽ በ፭ አርእስት ይነገርአለ፡፡ተፇቅረ ንጉሥ ንቡረ ሊዔሌ፡፡ሠምረ ባዔሌ
ንብረተ ሊዔሌ ይሊ፡፡ በንዐስ አንቀጽ ሲገ ገብረ ወሌዴ ተሰቅልተ ሊዔለ፡፡ አፌቀረ
ባዔሌ አንብሮተ ሊዔለ ካህነ፡፡ መኮንን አፌቀረ አብሌኦተ መሌዔሌት ኀብስተ ካህነ፡፡
ሠምረ ወሌዴ ተፊንዎተ መሌዔሌት ምስሇ ቢጽ፡፡ አፌቀረ ንጉሥ አስተፊንዎተ
ሊዔሌ ሊዔከ ምስሇ ቢጽ ይሊ፡፡ ሇዘህም ፭ አገባባት ይስማሟቸዋሌ፡፡ እም መነሻ፤
ኀበ፣ መንገሇ፣ እንተ፣ ውስተ፣ በ መገስገሻ፤ በ ማዴረጉያ፤ እስከ መዴረሻ ናቸው፡፡
ሲገባ ተበትከ እምሊዔሇ ዯብር፡፡ ነበረ በመሌዔሌተ ይስርሱሌ በ፣ እም አዲማቂ
ናቸው፡፡ ስሇ ምን ቢለ እሱ እራሱ በን እምን ያመጣሌና፡፡ ይህም በአገባብነቱ
ነው፡፡ በሰዋሰውነቱ ሲገባ ነበረ በሊዔሌ እምሊዔሌ፡፡ በጽሐ ኀበ ሊዔለ፣ መንገሇ ሊዔለ፣
እንተ መሌዔት፣ ውስተ መሇዔሌት፣ እስከ መሌዔሌት ይሊ፡፡ እንተ እስከ ቅጽሌ
መሆኑን ያሳያሌ፡፡ ሊዔለ ጉሌት ቀሇም ነው፡፡ በዖ እንጅ በሇ አይየያዛም፡፡ አሁን
በዖ የሚየያዛ ሆኖ አይዯሇም እሱ እራሱ እንዯ ዖ መቀጸለን ሲአይ ነው፡፡ ሲቀጸሌም
በሰማይ በሊዔለ ወሇምዴር በታሕቱ፡፡ ይህ ቁራኛ ይባሊሌ፡፡ በተገብሮ እጂ በገቢር
አይሆንም፡፡ አይዖረዛርም፡፡ የቀሩት በ፲ ሠራ ይዖረዛራለ፡፡ መሌዔለ መሌዔሌቱ
መሌዔሌከ መሌዔሌትከ ማ/ያ/ ሊዔሌ ከሊዔለ አይወጣም፡፡ ሇገቢር ሊዔል ይሊ፡፡
ቅጽሌነቱ ይስማማቸዋሌ፡፡ ሲገ ሌዔሌታ ሇምዴር ሰማይ ይሊ፡፡ ሊዔሌ በዯጊመ ቃሌ
ይነገራሌ፡፡ ሇዘህም ፫ ግሦች ይስማሙታሌ፡፡ ርእየ፣ ነጸረ፣ ሖረ፣ አንቃዔዯወ
ናቸው፡፡ ሊዔሊይ ሊዔሊዊ ሊዔሊይያን ሊዔሊውያን ሊዔሊይት ሊዔሊዊት ሊዔሊይያት
ሊዔሊውያት ብል በ፲፪ ሠራ በ፳፬ አናቅጽ ይረባሌ፡፡ ሲገባ ከሊዔሊዊ ፪
ከሊዔሊውያን ፪ ከሊዔሊዊት ፪ ከሊዔሊውያት ፪ አነ ንህነ ፩፩ ሲገባ ፲፪ ቀዲማይ ፲፪
ካሌአይ ፳፬ አናቅጽ ማሇት ይህ ነው፡፡ ይ ና ዊ የሊዔሌ ምዔሊዴ ናቸው፡፡
የወገን ነገር ከዘህ ይነገራሌ፡፡ ወገን የሚሆኑ፡- የሰው የሀገር ስም ነባር ሰዋሰው
ናቸው፡፡ የመዴረሻውን ቀሇም ራብዔ ያዯርጋለ ወገን ሲገባም ያሌተባበረ ነው
ያዔቆባዊ ዔብራዊ ይሊ፡፡ ሊዔሊይ ሲሌ እንዯ ዊ ሳሌሱ ቢሆን በቀና ነበር፡፡
መምሕራን ተባብረውበት ነው እንጂ፡፡ በዛርዛር ቃሌ ቀዲማዪሁ ሲሌ ሳሌሱ ነው፡፡
ለዏላ ሌዔሌና ከፌታ ይሆናሌ፡፡ ሌዔሌና ምዔሊጽ ነው፡፡ ሌዐሌ ያሇውን ህ ና ዔ
መካከሌ ሲሆኑ ካዔባቸውን ሳዴስ ያዯርጋለ፡፡ንዔስና ትሕትና ማ/ያ፡፡ የተጸውኦ ስም
መዴበሌ ይሆናሌ፡፡ይህም መቃርሳት ጊዮርጊሳት ማ/ያ፡፡ ለዒላ በባሇቤት ሲነገር በ፪
አርእስት ይነገራሌ፡፡ ለዒላ ብዔሉት ለዒላ ብዔሲ ለዒላ ዔዯው ለዒላ አንስት
ተፇቅራ ተፇቀርከ ተፇቅረት ተፇቀርኪ ይሊ፡፡ በዖርፌነት በ፲፪ ሠራ ይነ፡፡ ብዔሴ
ለአላ፣ ዔዯወ ለዒላ፣ ብዔሲተ ለዒላ፣ አንስተ ለዒላ ብሇህ በቅርብና በሩቅ፤ በአነ
ንህነ አግባ፡፡ ሌዔሌና ከማሁ፡፡ ለዒሊይ ለዒሊዊ ብል በ፲፪ ሠራ በ፳፬ አናቅጽ
ይነገርአሌ፡፡ ሊዔሇ መሌዔሌተ ብል አገባብ አነሳ፡፡ ዱበ ሊይ ይሆ፡፡ ፇጽሞ አገባብ
ነው፡፡ ሊዔሇን መሌዔሌተን ስንናገር መተናሌ፡፡ ከሰዋሰው ሁለ በ፫ ነገር ሌዩ
ናቸው፡፡ በምን ቢለ በንባብ፣ በዛርዛር፣ ባፇታት፡፡ በንባብ ዱበ ምዴር ሲሌ ምዴር
ዖርፌ አይባሌም፡፡ በአፇታት በራሳቸው ተፇተው ማዴረጊያ መነሻ ይሆናለ፡፡
በዛርዛር አገባባት ሁለ ራሳቸውን ወዯ ሳሌስ ወዯ ራብዔ ወዯ ሐምስ እየመሇሱ
በባዔዴ ይዖረዛርአለ፡፡ በንዐስ አንቀጽ አስነስተው በነባር በዖማች አንቀጽ
ያሳስርአለ፡፡ በዖማች ሲያሳስሩ ሇነበሩ የውእቱ አገባባት ይስማሙታሌ፡፡ ሲገባ
ተሰቅልቱ ሇወሌዴ እስመ ሊዔሇ መቃብረ አዲም ልቱ ሰብሐት ማ/ያ፡፡ ታሕት
ታሕቱ መትሕት ታሕቲት ታች ይሆናለ፡፡ በስም ዖር፤ በምሥጢር ቦታ ናቸው፡፡
ከተትሕተ የወጡ ናቸው፡፡ መትሕት ባዔዴ ነው፡፡ ታሕት ዖር ነው፡፡ ታሕቲት ምዔ
እየሆነች በሴት ቃሌ ትነገርአሇች፡፡ ዋዌ ሲያጫፌር በየዯጃፌ ነው፡፡ ሊዔለ ወታሕቱ፤
ሊዔሌ ወታሕት፤ ሰማይ ወምዴር ማ/ያ፡፡ምሕረት ወመዒት ቢሌ ጸያፌ ነው፡፡
እነዘህም ሲገቡ ታች ባሇው ነገር ነው፡፡ ኀዯረ ታሕተ ምዴር ቢሌ ሙቶ
እንዯተቀበረ ተረዲ፡፡ ታሕተ ቤት ሲሌ የምዴር ቤት ነው፡፡ ታሕተ መትሕተ ብል
አገባብ አነሳ ከማሁ፡፡ ሊዔሌ ሊዔለ መነሻ ሲሆኑ፤ ታሕት ተሕቱ መዴረሻ ይሆናለ፡፡
ሲገቡ እምሊዔለ እስከ ታሕቱ ይሊ፡፡ ታሕት ታህቱ መነሻ ሲሆኑ፤ ሊዔሌ ሊዔለ
መዴረሻ የሆናሌ፡፡ እምታሕቱ እሰከ ሊዔለ ይሊ፡፡ ትሕትና ሌዔሌናን ይመስሊሌ፡፡
ታሕታይ ታሕታዊ ከማሁ፡፡ ትርአስ ራስጌ፤ ትርጋጽ ግርጌ ይሆ፡፡ በስም ዖር
በምሥጢር ቦታ ናቸው፡፡ ፌጹም ሰዋሰው ናቸው፡፡ ነበረ በትርአስ ነበረ ትርጋጽ
ይሊ፡፡ አሐዯ ትርአሰ ወአሐዯ ትርጋጸ ይሊ፡፡ትርአስ፡- ትርአሱ ትርአስከ፤
ትርጋጽ፡- ትርጋጹ ትርጋዴከ ብል በ፲፪ ሠራ ይዖረዖራሌ፡፡ ውስተ፣ውስጥ፣
ውሳጢት፣ ውሳጤ ውስጥ ይሆናለ፡፡በስም ነባር በምሥጢር ቦታ ናቸ፡፡ውስጥ ፌጹም
ሰዋስው ነው፡፡ ዖርፌ አይዛም፡፡ ውሳጤ አገባብ ከሰዋሰው ነው፡፡ ውስተ ፌጹም
አገባብ ነው፡፡ ሲገ ንዋየ ውስጥ ይሊ፡፡ ነበረ ውሳጤ ቤት፣ ውስተ ቤት ሲሌ አገባብ
ነው፡፡ ንዋየ ውሳጤ ሲሌ ሰዋሰው ነው፡፡ ውስጤ ውሳጤሁ ውስቴቱ ብል በ፲፪ ሠራ
ይዖረ፡፡ አገባብ በራሱ እንጅ በባዔዴ አይዖረዛርም ብሇን አሌነበረምን ቢለ ራሱን
ወዯ ሐምስ መሌሶ ባዔዴ ቱን አምጥቶ ዖርዛሯሌ እንጂ፡፡ በራሱ ቢሆን ውስቱ ባሇ
ነበር፡፡ ውሳጣይ ውሳጣዊ ይሊ፡፡ ውሳጢት ምዔሊዴ የያዖች ናት በሴት ቃሌ
ትነገርአሇች፡፡ ይህም ውሳጢተ ምዴረ ባሇው ይቀራሌ፡፡ ውስተ ውሳጤ ብል አገባብ
አነሳ ከማሁ፡፡ አፌዒ፣ ምዔያም እዲሬ/ውጪ ይሆናለ፡፡ አፌዒ ነባር፤ ምዔያም ጥሬ
ነው፡፡ እነዘህም አገባብ ሰዋሰው ናቸው፡፡ ነበረ አፌዒ ምዔያመ በአፌዒ በምዔያም
ነዋየ አፌዒ ወውስጥ ይሊ፡፡ አፌዒሁ አፌዒከ ብል ከ፲ ሠራ ይዖ፡፡ አፌዒይ አፌዒዊ
ከማሁ፡፡ ቅዴመ፣ ገጽ፣ መንጸር፣ ፌጽም፣ መሌታሕት፣ መሊትሕ ፉት ይሆ፡፡ ቅዴመ
ቦታ ነው ቦታ ሲሆን ነበረ ቅዴሜሁ ይሊ፡፡ ገጽ አካሌ ከቦታ ነው፡፡ ቦታ ሲሆን ነበረ
በገዴ ይሊ፡፡አካሌ ሲሆ ገጹ ሇእግዘአብሐር ኀበ እሇ ይገብሩ እኩየ ይሊ፡፡ አንጻር፣
መንጸር አፌዙዣ ይሆናለ፡፡ የቦታ ናቸው፡፡ ነበረ አንጻረ መንጸረ በአንጻር
በመንጸር ይሊ፡፡ ፌጽም በዒይን አውራጃ ያሇ ነው፡፡ መሌታሕት በዒይንና በጆሮ
መካከሌ ያሇ ነው፡፡ መሊትሕ ግራ ቀኝ ፉት ነው፡፡ ቅዴሜሁ፣ ገጹ፣ አንጻሩ፣
መንጸሩ፣ ፌጽሙ፣ መሊትሒሁ፣ መሌታሕቱ፣ መሌታሕቲሁ ብል በ፲፪ ሠራ ይዖ፡፡
ቅዴመ ብል አገባብ አነሳ ከማሁ፡፡ ዴኅረ፣ ከዋሊ ኋሊ ይሆናለ፡፡ አገባብ ከሰዋሰው
ናቸ፡፡ ሖረ ዴኅረ ዴኅረ ሖረ ሖረ ከዋሊ በዴኅር በከዋሊ እያሇ ነው፡፡ ዴኅሩ
ዴኅርከ ከዋሊሁ ከዋሊከ ብል በ፲፪ ሠራ ይዖ፡፡ሰብአ ዴኅር ወቅዴም ይሊ፡፡ ዯኀራዊ
ቀዲማዊ ከማሁ፡፡ ዴኀሪት፣ ቁሌቁሉት፣ ግንጵሉት፣ ገፌትኢት ሲሌ የኋሉት
የንግርግሪት ይሆናለ፡፡ ዴኀሪት የመታሰር የመውዯቅ ነው፡፡ አሰርዎ ዴኅሪተ
ወወዴቀ ዴኅሪተ ይሊ፡፡ ግፌትኢተ፣ ግንጵሉተ የመውዯቅ ነው፡፡ ወዴቀ
ግፌትኢተ፡፡ ቁሌቁሉተ የመሰቀሌ ነው፡፡ ጴጥሮስ ተሰቅሇ ቁሌቁሉተ ይሊ፡፡ የማን፣
ይምን፣ ኢም ቀኝ ይሆናለ፡፡ ሰዋሰው ናቸው፡፡ አካሌ፣ ቦታ ይሆናለ፡፡ ቦታ ሲሆኑ
ወነበረ በየማነ አቡሁ ይሊ፡፡ አካሌ ሲሆን ወያስተባሪ የማኖ ሌዐሌ ይሊ፡፡ የማናይ
የማናዊ ከማሁ፡፡ የማኑ ይምኑ ኢሙ ብል በ፲፪ ሠራ ይዖ፡፡ ጸጋም፣ ጽግም፣ ጺም
ግራ ይሆናለ፡፡ ሲገ የማን ወጸጋም፤ ይምን ወዴግም፤ ኢም ወጺም፡፡ አክሉሌ፣
ህንብርት፣ ማዔከሌ መካከሌ ይሆናሌ፡፡ ህንብርታ ወአክሉሊ ሇምዴር ኢየሩሳላም
እንዱሌ፡፡ ማዔከሌ አገባብ ከሰዋሰው ነው፡፡ ማዔከሌ ምዴር ሲሌ አገባብ ነው
በማዔከሇ ሰብዔ ሲሌ ሰዋሰው ነው፡፡ አክሉሌ፣ ሕንብርት ነባር፤ ማዔከሌ ጥሬ ነው፡፡
ማዔከሇ ብል አገባብ አነሳ ከማሁ፡፡ ጽንፉፌ፣ ጽነፉፌ፣ ጽንፌ፣ ጽነፌ፣ አዴናፌ ዲርቻ
ይሆናለ፡፡ ዲር ባሇው ነገር ይነገራሌ፡፡ ሲገ ጽንፇ ሀገር ጽንፇ ምዴር ጽንፇ ሌብሱ
ይሊ፡፡ አጽናፌ በብ ይሆናሌ፡፡ ጽነፌ በ፩ በብ ጸናፉ ሳ ቅ ነው፡፡ ጸናፉት በሴት
ቃሌ ትነገርአሇች፡፡ ጸናፋ ጽሌመት ይሊ፡፡ እሉህም ቦታ ናቸ፡፡ ክንፌ አክናፌ ክነፌ
ክናፌ ክነፉፌ ክንፉፌ ክንፇ ክነፇ ከናፋ ዯርቻ ይሆ፡፡ ዲር ባሇው ነገርና ክንፌ
ባሇው ነገር ይገባለ፡፡ ክነፇ እዴ ክነፇ ርግብ በብሩር ዖግቡር ማ ያ፡፡ ክነፇ በሴት
ቃሌ ይነገራሌ ክነፇ ምዴር እምአርባዔቱ ክነፉሃ ሇምዴር ሕዛ ፭፡-፫ ሐይቅ፣
ዴንጋግ ዲርቻ ይሆናለ፡፡ ሐይቀ ባሕር ሲሌ ዲርቻ ነው ፡፡ዴንጋገ ባሕር ሲሌ
የውሃና የዯረቅ መገኛ ነው፡፡ ወሰን ዲር ዴንበር ይሆናሌ፡፡ ከሕብስትና ከሌብስ
በቀር በሰዋሰው ሁለ ይነገራሌ፡፡ ወሰነ ባሕር ማሇ ያሳ፡፡ ዖፇር ሇሌብስ ነው፡፡
ሇመንዱሌከ ዖፇሮ ይሊ፡፡ ገበዛ ሇወንዛ ሇሀገር ነው፡፡ ገበዖ ሀገር ተከዘ ተከዘ ይሊ፡፡
ከንፇር ከንፇር ባሇው ነገር ይገባሌ፡፡ ከንፇረ ሀገር ከንፇረ ባሕር ከንፇረ ጸዴፌ
ይሊ፡፡ ጽባሕ ሇላሉት ነው፡፡ በጽባሕ ጌሠት መግዯሊዊት ኀበ መቃብር ይሊ፡፡
ሇምዴርም ይሆናሌ፡፡ጽባሃ ሇምዴር አዴማስ ማሇ ያሳ፡፡ ፌቻቸው ሇሁለም ዲርቻ
ነው፡፡ አዴያም፣ ዯወሌ፣ ብሔር አውራጃ ይሆናለ፡፡ አዴያም ሇወንዛ ሇሀገር ነው፡፡
አዴያመ ዮርዲኖስ አዴያመ ግብፅ ዯወሌ ሇቤት ሇሀገር ነው፡፡ ብሔርም ከማሁ
ዯወሇ ብሔር ዯወሇ ቤት ብሔረ ሀገር ማሉያሳ፡፡ ጥቃ፣ ገቦ፣ ጎር፣ ጉንዴ፣ ሕፅን
አጠገብ ይሆናለ፡፡ ጥቃ ሲነገር ነበረ በጥቃሁ ይሊ፡፡ ገቦ በራሱ ይነገርአሌ፡፡ አገባብ
ከሰዋሰው ነው፡፡ ገቦ ገቦየ በሇኒ ሲሌ በአሇ ቤት እንዲሇው ያሇ ነው፡፡ ፌች ከባሇ
ቤት ወዯ ዖርፌ ነው፡፡ በቦታ ሲነገር አዴባረ ጽዮን በገቦ መስእ፡፡ አካሌ ሲሆን
ተረግዖ ገቦሁ በኩናት ይሊ፡፡ ጏር ሲነገር በጎረ ቤቱ ባሇው ይቀራሌ፡፡ ጉንዴ ሲገባ
ነበረ ጉንዯ እጽ፡፡ ሕጽን ሲ ዮሐንስ ዖረፇቀ ውስተ ሕጽኑ ሇኢየሱስ ይሊ፡፡ አካሌ
ሲሆን ስምዕን ተወከፍ ውስተ ሕጽኑ ሇኢየሱስ ማ/ያ፡፡ ግዴም ግዴም ይሆ፡፡
የአካሔዴ የአነጋገር ነው፡፡ ሲገባ ብእሲ ይትናገር ግዴመ ግዴመ ይሊ፡፡ የመሔዴ
ሲሆን ሐንካሳን የሐውሩ ግዴመ ግዴመ ይሊ፡፡ ዛየ፣ ሇፋ ወዱህ ይህ ይሆናለ፡፡
ከሀክ፣ ሇፋ፣ ህየ፣ ከሃ የቦታ ቅጽልች ወዱያ ይሆና፡፡ ሲ ንበር ዛየ በዛየ ህየ ተንሥአ
እምዛየ ህየ ንሰግዴ ይሊ፡፡ ንበር በሇፋ እምሇፋ ይሊ፡፡ ህየ ንሰግዴ ኩሌነ ኀበ ቆመ
እግረ እግዘእነ ይሊ፡፡ ሇፋ ወሇፋ ከሃ ወዛየ ይሊ፡፡ በታየ ነገር ዴርስ ቅጽሌ ባሌታየ
ነገር በአጻፊ ይነገርአለ፡፡ ቅጽሌ ሲገባ፡- ዛየ መካነ፤ ሇፋ መካነ፤ በህየ መካን፤ በከሃ
ዒሇም፡፡ በአጻፊ ሲገባ አምሊክ ተሰቅሇ በቀራንዮ እስመ ተቀብረ አዲም በከሃ ይሊ፡፡
ስሇዘህ አገባባት ይስማሟቸዋሌ፡፡ እም መነሻ፤ ኀበ፣ መንገሇ መገስገሻ፤ እስከ
መዴረሻ፤ እንተ፣ በ በቁም ቀሪ፤ እንተ፣ እሇ፣ ዖ ናቸው፡፡ ሲገ እምሇፋ እስከ ሇፋ፤
እምዛየ እስከ ዛየ እምከሃ መንገሇ ከሃ እንተ ከሃ ይሊ፡፡ እንተ፣ እሇ፣ ዖ ቅጽሌ
እንዯሆኑ አስተውሌ፡፡ ኯሇሄ፣ በኩለ፣ኀበ ኩለ ሁለ ዖንዴ ይሆናለ፡፡ ኩሇሄ ዖርፌ
ከባሇ ቤት፣በኩለ፣ ኀበ ኩለ አገባብ ከሰዋሰው ናቸው፡፡ ሇ፣በ እም ይስማሟቸዋሌ፡፡
ተገብረ ሠናይ በኀበ ኩለ፡፡ ታቦት በወርቅ ሌቡጥ እምኩሇሄ ፡፡መጽአ ኩሇሄ፡፡ በኀበ
ኩለ ይትገበር ሠናይ፡፡ ኩሇንታ ሁሇንተና ይሆናሌ፡፡ ሐመ ኩሌንታሁ ሲሌ
ሰውነቱን ሁለ ነው፡፡ አባሌ፣ አካሌ፣ ህዋስ፣ መንፇስ፣ ነፌስ፣ ነፌሳት፣ ባሕርይ፣
ጠባይዔ፣ ህሊዌ፣ መሴሉት አካሌ ይሆናለ፡፡ አካሌ ቆም ራዔይ ነው፡፡ አባሌ አባሇ
ዖርእ ነው፡፡ ህዋስ ስዴስት በአፌአ ስዴስት በውስጥ ያለ ሰውነቶች ናቸው፡፡( ግራ
ቀኝ ጆሮ፤ ግራቀኝ ዒይን፤ ግራ ቀኝ አፌንጫ፤ ሊይ ታች ከንፇር፤ ግራ ቀኝ እገር፤
ግራ ቀኝ እጅ) ናቸው፡፡ መንፇስ የሴት አካሌ፤ ነፌስ የሰው ብቻ፤ ነፌሳት አካሇ
ነፌስ፤ ባህርይ ያነጋገር፤ ጠባይዔ ፬ ባሕርያት፤ ህሊዌ ምለዔ አካሌ ነው፡፡ መላሉት
አጽቅ አጽቁ ነው፡፡ ኩለን ኩሊን ይዖው ሁሇንተና ይሆናለ፡፡ ሲገባ ሐመ ኩል
አካል ኩል ሕዋሶ ይሊ፡፡ ቅዴመ፣ ቀዱሙ፣ አቅዱሙ፣ ቀዲሚ ፉት ይሆናለ፡፡
ሇእነዘህም፡- እንተ፣ ዖ፣ እሇ፣ እም ይስማሟቸዋሌ፡፡ ሲገቡ መጽአ ቅዴመ፤ ይመጽእ
ቀዱሙ፤ አቅዱሙ መጽአ፤ ቀዲሚ መጽአ፤ ዖቀዲሚ፤ እንተ እምቀዱሙ፤ እሇ
እምቀዱሙ ይሊ፡፡ ቅዴመ ብል አገባብ አነሳ፡፡ ከማሁ፡፡ ዒዱ ገና ይሆ፡፡ በቀዲማይ፣
በካሌዒይ፣ በሳሌሳይ ይነገራሌ፡፡ ሲነገር በ፪ ይቤ በጠያቂ በመሊሽ ሇ፱ አገባባት
እየቀዯሙሊቸው እስከ በዒይ በማዔዚ እየገባ ይነገራሌ፡፡ አገባቦቹ እስመ፣ አምጣነ፣
አኮኑ፣ አመ፣ እመ፣ ኀበ፣ እንዖ፣ ዴኀረ፣ ከመ፣ዖ፣ እሇ፣ እንተ፣ ምስሇ፣ በዖ ናቸው፡፡
ዒዱ፣ ናሁ፣ ዮጊ፣ ይእዚ አሁን ሲሆኑ ዒዱ ዮጊ ነዬ ነዋ ናሁ እንሆ ሲሆኑ እንበሇ
ቀዴመ ኢ ሳ ሲሆኑ ይስማሙታሌ፡፡ ሲገ ዒዱ መጽአ ይመዴእ ዒዱ ይሊ፡፡ ይቤል
ሇዖይቤል እምቅዴመ ይሙት ወሌዴከኑ መጽአ ናሁ ዒዱ ዮጊ ይእዚ ዒዱ ተንሥአ
እስመ ይኤዛዛ እግዘአበሔር እመ ይኤዛዛ አመ ይኤዛዛ ኀበ አዖዖ እንዖ ዴኀረ
ይኤዛዛ እግዘአብሔር፡፡ ይቤል ሇዖይቤል እንበሇ ቅዴመ ይሑር ወሌዴከኑ ነዋ
ዮጊ ናሁ ነየ መጽአ ዒዱ ኢነጸርክዎ ሇዖይመጽእ ሇእንተ ይመጽእ ዒዱ እስመ
ይትራከብ ምስላየ በዖ መጽአ ይሊ፡፡ ዒዱ ሇውእቱ ሰዋሰው እየሆነ በየዋህ በ፪
ጸዋትው በመሰሪ በ፩ ጾታ በ፳፬ መአርጋት በ፪፻፵ አናቅጽ ይረባሌ፡፡ ይህም ዒዱ
ሞት ሇኤሌያስ ማ/ያ፡፡ ፪ ጸዋትው ወንድች ፩ ወገን ሴቶች ፩ ወገን በመስሪ ፩
ጾታ የአንተ አዋቂነት በ፳ መዒርጋት ከውእቱ እስከ ንህነ ያሇ የውስጠ ዖ እርባታ
ነው፡፡ ፪፻፵ እናቅጽ ፹ ቀዲማይ ፹ ካሌዒይ ፹ ሳሌሳይ ይህ ነው፡፡ ዒዱ፣ ካዔበ፣
ዲግመ ዲግመኛ ይሆናለ፡፡ ዒዱ ነባር ነው፡፡ ካዔበ ዲግመ ጥሬ ናቸው፡፡ ማሰሪያቸው
ቀዲማይ ካሌዒይ ሳሌሳይ ናቸው፡፡ ሲነገሩ በተሇየ ሰዋሰው በዋዌ ይነገርአለ ሲገቡ
በ፪ኛው ነገር ይነገርአለ፡፡ ፩ ሳይባሌ ፪ አይባሌምና፡፡ ይህም ይሁዲ ቀተሇ
አቡሁ ወዒዱ አውሰበ እሞ ወካዔበ ወዲግመ ሰቀሇ እግዘኡ፡፡ እንከ፣ እምዮም፣
እምይዔዚ እንግዱህ እንዱያው እንግዱያው ይሆናለ፡፡ በቀዲማይ በካሌአይ በሳሌሳይ
ይነገርአለ፡፡ እምይዔዚሰ ይኩን ፌሥሐ ወሰሊም ይሊ፡፡ እንከ ተሇይቶ በቀዲ በካ በሳ
በጽዴቅ በአለታ ይነገራሌ፡፡ እንከሰ መጽአ ኢይመጽእ፡፡ ኢይዯግም እንከ ሞት
ሰራቂ እስመ አጽአቆ አምሊክ ኀያሌ ይሊ፡፡ እንግዱህ እንኪያው እንግዱያው ሲገቡ
እስመ አምጣነ አኮኑ እመ ሶበ ሂ ኒ ትርዒስ እየሆኑ እስከ በዒይ በማዔዚ እየገባ ሰ
ሰሊማ ሲሆን ይስማማቸዋሌ፡፡ በ፪ ይቤ በጠያቂ በመሊሽ ይነገራሌ፡፡ ፱ አገባባት
እየቀዯሙሊቸው ይነገርአለ፡፡ ኦ፣ ሶ፣ ኬ ቃሇ ትዔግስት፤ ቃሇ አጋኖ፤ ቃሇ መሌክት
ሲሆኑ ሰ ስ፣ ሳ፣ ማ ሲሆ ሁ፣ ኑ ቃሇ ጥያቄ ሲሆኑ እምከመ፣ እምዖ፣ እመ፣ ሶበ ከ ካ
ሲሆ ይስማሙታሌ፡፡ ሲገ ይቤል ሇዖይቤል ኤሌያስኑ ኢሞተ እንከሰ እመ ኢሞተ
እምከመ ኢሞተ ዒይቴ በጽሐ እስመ ተሀብአ እምገጹ ሇሞት፡፡ ይቤል ሇዖይቤል
እስከ ማዔዚኑ አሀለ ምስላከ እምዮምሰ እምዖ ሀልከ ምስላየ ተበሀሌኬ፣ ሶ፣ ኦ
ወሌዴየ፡፡ ይቤል ሇዖይቤል እስከ ማዔዖኑ ይመጽአ ወሌዴየ እምይስዚሰ እም እንተ
ኢመጽአ ሞተኬ ሶ ኦ፡፡ ይቤል ሇዖይቤል ገሥጾሰ እምገሠጽኩከ ባህቱ
እግዘአብሔር እስመ ይቤ እግዘአብሔር ኢትገሥጽ ሕፃነ ካሌዔ ከዔሲ እምይዔዚሰ
እመ ኢገሰጽከኒ ጸሊዔከኒ፡፡ ይቤል ዖይቤል እስከ ማዔዚኑ ትዚከሮ ሇእግዘአብሔር
እምዮምሰ እመ ኢተዖከርክዎ ሇእግዚአብሔር አሌብየ ተስፊ፡፡ ይቤል ሇዖይቤል ኦ
ወሌዴየ ኢረዲዔከኒ እምይዔዚሰ እመ ኢረዲዔኩከ እነብር ምስሇ ባዔዲን፡፡ ይቤል
ሇዖይቤል ዮሐንስኒ ዮሐንስሂ ሞተ እንከሰ እመ ሞተ መኑ ዖግብረ ግዖተ በቅዴመ
ሄሮዴስ ማ/ያ፡፡ ሂ፣ ኒ፣ ሰ ትርአስ ሁነው ጥሰሽ ናቸው፡፡ የተርአስን ነገር ከዘህ
ይናገሩታሌ፡፡ ትርአስ የሚሆኑ ፲፬ ናቸው፡፡ ሀ፣ ሁ፣ ሂ፣ መ፣ ሰ፣ ሶ፣ ኬ፣ ነ፣ ኑ፣ ኒ፣
አ፣ ኢ፣ እንጋ፣ ያ፣ ዮ ናቸ፡፡ መነሀ ምንትሁ ምንትሂ እፍመ እመሰ አዴኅንሶ እፍኑ
አኮአ ምንትኬ እፍ እንጋ ዖየሀይዯኒየ ሀበኒዮ ምንትኑ እስከነ እምነ እፍኢ ናቸው፡፡
ንዔስ፣ ናዔስ፣ ንዔስና ሌጅነት ይሆናለ፡፡ በስም ዖሮች በምስጢር ጊዚያት ናቸው፡፡
ሇእነዘህም ፯ አገባባት ይስማሟቸዋሌ፡፡ እም፣ ኀበ፣ ከመ፣ አመ፣ እንተ፣ እሇ፣ ዖ
ናቸው፡፡ ሲገባ ብዔሲ ተመይጠ ኀበ ንዔስናሁ፡፡ ህፃን ይበኪ እምንዔስናሁ፡፡ አረጋዊ
ይትአኀዛ ከመ ንዔሱ፡፡ ብዔሲ ይሄሉ ነገረ ዖንዔሱ፡፡ ነገረ እንተ ንዔሱ ነገራተ እሇ
ንዔሱ ማ/ያ፡፡ ርስእ፣ ርስእና፣ ርስአን እርጅና ይሆናለ፡፡ በስም ዖር በምሥጢር
ጊዚያት ናቸው፡፡ ርስዔ ዖር፤ ርስአን፣ ርስዔና ምዔሊዴ ናቸው፡፡ ፯ አገባባት
ይስማሟቸዋሌ፡፡ እም፣ ኀበ፣ አመ፣ ከመ፣ እንተ፣ እሇ፣ ዖ ናቸው፡፡ ሲገባ ብዔሲ
እምንዔሡ ተመይጠ ኀበ ርስአኑ፡፡ይትሜነን አረጋዊ አመ ርስዔናሁ፡፡ ይትሜነን
ነገር ዖርስዔና፡፡ ነገር እንተ ርስዔ፣ ነገራት እሇ ርስዔና፣ እምንዔስ እስከ ርስዔ፡፡
እምንእሱ እስከ ርስዐ ማ/ያ፡፡በተስማሚነት ግን በሁለ አግባብ ይሆናለ፡፡ ይህም
አሌቦቱ አምሳሌ ሇርስዔና ሇርስዔናሁ ማ/ያ/፡፡ ኩለ ሁለ ይሆናሌ፡፡ ውስጡ ብ዗
ነው፡፡ ባሇቤት ሲቀር በቂ ባሇቤት ሲመጣ ቅጽሌ ይሆናሌ፡፡ በ፯ ሠራ ይዖ ኩልሙ
ኩሊ ኩልን ገቢር ተገብር ይከታሌ፡፡ ኩሌክሙ ኩሌክን በሇ ይሻሻሊለ፡፡ ጸውአክሙ
ሇኩሌክሙ ጸውአክን ሇኩሌክን ይሊ፡፡ ኩሌነ ያሇው ሇግቢር ዔቀብ ኩሇነ ይሊ፡፡
ቅጽሌ ሲሆን ኩለ ነፌስ ይሴብሕዎ ሇእግዘአበሔር፡፡ በቂ ሲሆን ኩለ ይሴብሕዎ
ሇእግዘአብሔር፡፡ በሰዋሰው ሁለ በሚገቡ አገባባት ይታጸፊለ፡፡ ሲገባ ሐዋርያት
ነገሩ ሞቶ ሇክርስቶስ እስመ ኩልሙ ርእይዎ ዴኀረ ኩልሙ ርእይዎ ይሊ፡፡ በ፩
ተነሥተው በብ዗ በብ዗ ተነሥተው በ፩ ይነጽራለ፡፡ ሲገቡ አይሁዴ ጸሌእዎ
ሇአምሊክ እስመ ኩለ ያፇቅሮ ተእኀዖ ወሌዴ በእዯ አይሁዴ እስመ ኩልሙ
ተማከሩ ቦቱ ይሊ፡፡ ወ፣ ሂ፣ ኒ፣ ጥቀ ስንኳን ሲሆን ይስማ፡፡ ኩለ ነፌስ ይሴብሑ
ሇእግዘአብሔር ወአዔባንሂ ኒ ጥቀ ኢያረምሙ ማ/ያ፡፡ምስሌ፣ አምሳሌ፣ መምስሌ፣
ምሰሌ፣ምሳላ አምሳያ ይሆ፡፡ ምሳላ በቁም ቀሪ ሲሆኑ አርአያ፣ ተአምር፣ ትእምርት፣
እማሬ ምሌክት፤ ተፌጻም፣ ተፌጻሜት፣ ፌጻሜ፣ ተፌጻሜ መጨረሻ፤ አንጻር፣ መንጸር
አፌዙዣ፤ ተውሊጥ፣ ውሊጤ ሇውጥ፤ ፌዲ ብዴራት ሲሆኑ በማሰሪያ አጻፊ
ይነገርአለ፡፡ ግሦች ፲፭ ናቸው፡፡ ኮነ ረሰየ ተጸውአ ተሰምየ ጸዴቀ ተመነየ ተናፇቀ
ተሐበሇ ተሐሰወ ተጠየቀ ተሇበወ ተሰአሇ ተአውቀ ተአምረ ተርእየ ተነጸረ ተሐየጸ
ተግህዯ ተከሥተ መሰሇ ተመሰሇ ተአተተ ተርፇ ናቸው፡፡ ኮነ ረሰየ ተውሊጠን
ውሊጤን ፌዲን ይስባለ፡፡ ተጸውአ ጴጥሮስ ሇስብከተ ወንጌሌ ምስለሂ አምሳለሂ
ተአውቀ ሇመምሕራን፡፡ ተሰምየ ዮሐንስ ሐዋርያ አርዲኢሁኑ ገብሩ ትምሕርቶ
ትምዔርቶሂ ጸዴቀ ነገረ ጴጥሮስ ወተፌጻሙ ተፌዲሜቱኒ ተከሥተ በኩለ ወፌዲሜሁ
ተፌጻሜሁኒ መሐሩ አርዲኢሁ፡፡ ተመነየ አዲም ዴኅነቶ ወመንጸሩ ተርእየ ሇጊጉያን
መንጸሮሂ አንጻሮኒ ተሇው ነሳህያን፡፡ ተሐበሇ ይሁዲ ስቅሇተ ወሌዴ ምስለሂ አብየ
በጊጉያን ወአምሳል ኢሐዯጉ ጊጉያን፡፡ ተሇበወ ተአውቀ ነገረ ኒቆዱሞስ ውሊጤሁኒ
ኮነ ዴኀንተ ሕዖብ ተውሊጦኒ ረስየ ጳውልስ፡፡ ተሰአሇ ጢባርዮስ ሞተ አምሊክ
ፌፃሁኒ ኮነ ልቱ ትንሣኤ ወሌደ ወፌዲሁኒ ረሰዮ ካሌዒ ይሊ፡፡ ሁለንም ዔንዱህ
እያሌህ አግባ፡፡ ኩል ሰአተ፣ ኩል ጊዚ፣ ኩል አሚረ፣ ኩል ዔሇተ፣ ኩሊ አሚረ፣ ኩሊ
ዔሇተ፣ ኩሊ ሰዒተ፣ ኩሊ ጊዚ ሁሌ ጊዚ ሁሇሇት ይሆናለ፡፡ መጽአ ኩል ጊዚ፣ ኯል
ዔሇተ፣ ኩል ሰዒተ፣ ኩል አሚረ፡፡ መጽአት ኩሊ ጊዚ፣ ኩሊ ዔሇተ፣ ኩሊ ሰአተ ኩሊ
አሚረ ማ/ያ/፡፡ወትረ፣ ውቱረ፣ ዖሌፇ፣ ዛለፇ፣ ሇዛሊፈ፣ ሇዛለፈ ዖወትር አዖውትሮ
ይሆናሌ፡፡ በቀ/በካ/በሳ/ይ፡፡ አሊ፣ ባህቱ፣ ዲዔሙ እንጅ፤ ወ ሉ፣ ሊ፣ ሌ፤ ሰ ስ፤ ኢ
በንዐስ አንቀጽ ገብቶ እንዯ፣ ሊ፣ ሳ ሲሆኑ ይሰማ፡፡ ሲገ ወትረ ውቱረ የሐውር ዖሌፇ
ዛለፇ የሐውር ይሊ፡፡ በአገባብ ሲገባ ባሕታዊ ይመጽእ ሇዛለፈ ሇዛሊፈ ባሕቱ
ዲዔሙ ይተርፌ ወይትቀነይ ሇእግዘአብሔር ወይገብር ፇቀድ ኢይግበር ጌጋየ
ተቀንዮቱሰ ኢይትነገር ይሊ፡፡ ወትር፣ ዖሌፌ ዖወትር ይሆናለ፡፡ ስምአነ እግዘኦ
ጸልተነ ዖወትር ዖዖሌፌ ይሊ፡፡ ውእቱ፣ ዛኩ፣ ዛስኩ፣ ዛክቱ ያ ያው ይሊ ሇውእቱ ግን
ኪያሁ ይሇውጥሇታሌ እንጂ ውእተ አይሌም፡፡ ይህም እርሱ ሲሆን ነው፡፡ ያ ያው
ባሇ ጊዚ ግን ውእተ እያሇ ሇሁለ ይቀጸሊሌ፡፡ በጊዚያት ብቻ ውእተ ጊዚ፣ ውእተ
አሚረ ይሊሌ፡፡ አገባብ በዛኩ በዛስኩ በዛክቱ ሇዛኩ ሇዛስኩ ሇዛክቱ ይሊ፡፡ በውእቱ
ግን የማይገሰገሱ አገባባት አይጫኑትም፡፡ ከአገባባት ሁለ ይገኛሌ፡፡ ሲገኝም ቦቱ
ልቱ እምኔሁ ይሄውም ርእሱ ሲሆን ነው፡፡ዛ፣ ዛንቱ ይህ ይኽው ይሆ፡፡ በዒይን
ጥቅሻ በከንፇር ንክሻ የሚታይ ነው፡፡ በገቢር ዖ ዖንተ ይሊ፡፡ አገባብ ሲጫነው በዛ
በዛንቱ ሇዛ ሇዛንቱ ይሊ፡፡ ውእቶሙ፣ እሙንቱ፣ እሌክቱ እሉያ እሉያው ይሆናለ፡፡
ውእቶሙ እንዯውእቱ ነው፡፡ እሙንቱ እሌክቱ ሇገቢር እሌክተ ይሊ፡፡ እንዯ ዛኩ
እንዯ ዛስኩ ይገባሌ፡፡ እለ፣ እልንቱ እሉህ እሉህው ይሆናሌ፡፡ ሇገቢር እልንተ
ይሊ፡፡ እንዯ ዛንቱ ይገባሌ፡፡ ይእቲ፣ እንትኩ፣ እንታክቲ ያች ያችው ይሆናለ፡፡
ይእቲ እንዯ ውእቱ ነው፡፡ እንትኩ እንታክቲ በገቢር እንትኮ እንታክተ ይሊ፡፡
እንዯ ዛኩ ይገባሌ፡፡ ዙ፣ዙቲ ይህች ይህችው ይሆ፡፡ ሇገቢር ዖ ዙተ ይሊ፡፡ እንዯ
ዛንቱ ይገባሌ፡፡ ውእቶን፣ እማንቱ፣ እሌኩ እሉያ እሉያው ይሆ፡፡ ውእቶን
እንዯውእቱ ይገባሌ፡፡ እሌኩ በገቢር እሌኯ ይሊ፡፡ እማንቱ እሌኩ እንዯ ዛኩ
ይገባሌ፡፡ እሊ፣ እሊንቱ፣ እልን እሉህ እሉኽው ይሆ፡፡ እንዯ ዛንቱ ነው፡፡ በታየ ነገር
ቅጽሌ፤ ባሌታየ ነገር በቂ ይሆ፡፡ ባሌታየ ነገር በገቢር ተነሥተው በገብሮ፤ በተገብሮ
ተነሥተው በገቢር፤ በአንቀጽ በዖርፌ በባሇቤት በሰዋሰው በአገባብ ሁለ ይታጸፊለ፡፡
ጊዮርጊስ መጽአ እስመ ሇዛንቱ ጸውኦ ዖንተ ጸውአ፡፡ ጊዮርጊስ ርኀብ በሌአ ኀብስተ
በአሚን እስመ ዛኩ ይሴንዮ፡፡ ገ/ሕይወት ኢበሌአ እክሇ እስመ መሌአክ ውእቱ
ዛንቱሰ ይትርፌ ጥቀ ኢጠበወ ጥበ እሙ ይሊ፡፡ ተአውቀ ስብከተ ጴጥሮስ እስመ
ዛኩ ይሤኒ በኩለ፡፡ ሚካኤሌ ወረዯ ኀበ ሙሴ እስመ ውእቱ ያፇቅሮ ይሊ፡፡
በአግባብ ሲገ ሕሙም አተበ ገጾ በመስቀሌ እስመ ውእቱ ፇዋሴ ደያን ይሊ፡፡
ውእቱ ሲሆን በሁለ ይሆናሌ፡፡ በዖንዴ ሲገባ ርኁብ ዖመጽአ ይብሊዔ ኅብስተ፡፡
በንዐስ አንቀጽ ሲገ በሉአ ኀብስት በሉኦቱ ኀብስተ ዖአጽገቦ ሇርኁብ፡፡ በቦዛ ሲገ
ርኁብ ዖጸግበ በሉኦ ኀብስተ፡፡ በአገባብ ሲገ ርሁብ ዖመጽአ ሇበሉአ ኀብስት ይሊ፡፡
እስመ፣ አምጣነ፣ አኮኑ ሲቀሩ በአገባብ በሰዋሰው ሁለ እንዱህ እያለ ይመረምራለ፡፡
ሇውእቱ አሌቦቱ መካን እንዱሌ፡፡ ዖርፌና ባሇቤት በሚገቡበት ብቻውን እየገባም
ውእቱ መጽአ አይሌም፡፡ ውእቱ ሚካኤሌ ቢሌ እንጂ፡፡ ነገረ ውእቱ ጸዴቀ
አይሌም፡፡ ነገረ ውእቱ ጴጥሮስ ቢሌ እንጂ፡፡ ውእቱ እርሱ ይሆናሌ፡፡ በ፲ ሠራ
ይረባ፡፡ በራሱ ሰዋሰው ይነገራሌ፡፡ ዔርሱ ሲሆን ከ፩ ወዯ ብ዗ አይሄዴም፡፡ ሲገባ
ውእቱ ውእቱ፤ አንተ ውእቱ፤ ውእቶሙ ውእቱ፤ አንትሙ ውእቱ፤ ይእቲ ውእቱ፤
አንቲ ውእቱ፤ ውእቶን ውእቱ፤ አንትን ውእቱ፤ አነ ውእቱ፤ ንህነ ውእቱ ይሊሌ፡፡
ውእቱ ከ፩ ወዯ ብ዗ ይሄዲሌ የውእቱ ሰዋሰው እንዯሆነ አስተውሌ፡፡ የማይገሰግሱ
አገባባት አይጫኑትም፡፡ በፉት እንዯ ተነገረ አስተውሌ፡፡ ሇዘህም ፯ አገባባት
ይስማ፡፡ ወ፣ ሂ፣ ኒ፣ አዱ ም ሲሆኑ፤ ባሕቱ ነገር ግን ሲሆን፤ ወ፣ ሂ፣ ጥቀ ስንኳ
ሲሆኑ፤ እስመ፣ አምጣነ፣ አኮኑ ና ሲሆን፤ ሰ ሳ፣ ስ፣ ማ ሲሆን፤ ሁ፣ ኑ ን ሲሆኑ
ናቸው፡፡ ሲገ ሚካኤሌ ወረዯ ኀቤነ እስመ ውእቱ ያዴኅነነ ወውእቱ ዒዱ ውእቱ
ውእቱሂ ውእቱኒ ተሰምየ ሉቀ መሊእክት፡፡ አምሊክ አጥፌኦሙ ሇዲታን ወሇአቤሮን
ወውእቱ ውእቱሰ ባህቱ ውእቱ ይሰመይ መሐሬ በሊዔላነ፡፡ ምንተ ይፇርሑ አህዙብ
ይፇርህዎኑ ይፇርህዎሁ ሇእግዘአበሔር ወውእቱ ውእቱሂ ውእቱኒ ጥቀ ውእቱ
ይትፇራሕ ንጉሥ ምዴራዊ ማ/ያ፡፡ ኪያሁ ርሱን ይሆ በ፲ ሠራ ይረ፡፡ በገቢር
ነው፡፡ ሇተገብሮ አይሆንም፡፡ የውእቱ ተሇዋጭ ነው፡፡ ዖርፌ አይሆንም፡፡ አጻፊ ነው
እንጂ፡፡ ሲገባ ሚካኤሌ ወረዲ ኀበ ሙሴ እስመ ኪያሁ ያዴኀን ይሊ፡፡ ሲዖረዛር
ኪያሁ ኪያከ ማ/ያ፡፡ሇሉሁ እርሱ ቅለ ይሆ፡፡ ዖርፌ አይሆንም፡፡ የማይገሰግሱ
አገባባት አይጫኑትም፡፡ ሇሉሁ ሇሉከ ብል በ፲ ሠራ ይዖ፡፡ እስመ፣ አምጣነ፣ አኮኑ፣
እንዖ ይስማሙታሌ፡፡ እስመ ሇሉሁ እመ ሇሉሁ እንዖ ሇሉሁ አምጣነ ሇሉሁ ማ/ያ፡፡
ውእቱ ነው፣ ሁኖ ኖረ፣ ሁኖ ነበረ፣ ይሆን ኖሮ፣ ይሆን ንበረ፣ ይሆናሌ፣ ይኖራሌ፣
ይሁን፣ ይኑር ብል በ፲ ሠራ ይገ፡፡ ነባር አንቀጽ ነው፡፡ ነባር አንቀጽ መባለ
ስሇምን ነው ቢለ የቀዲማይ የካሌዒይ የሳሌሳይ አንቀጽ ስሊሇየ፤ ሳቢ ዖር፣ ንዐስ
አንቀጽ፣ ውስጠ ዖ ስሊሌኖረው ነው፡፡ ሳይዖረዛር በ፲ ሠራ ይረባሌ፡፡ ሲገባ ውእቱ
ነው፤ ውእቱ ነህ፤ ውእቱ ናቸው፤ ውእቱ ናችሁ፤ ውእቱ ናት፤ ውእቱ ነሽ፤ ውእቱ
ናቸው፤ ውእቱ ናችሁ፤ ውእቱ ነኝ፤ውእቱ ነን እያሇ እንዯ አኮ ይዖሌቃሌ፡፡ እንዯ
ቦ፣ እንዯ አሌቦ ሇ፩ ሇብ዗ ሇሴት ሇወንዴ ይሆናሌ፡፡ በአንቀጽነት ሲገባ ሲዖምት
በየዋህ በ፪ ጸዋትው በመሰርይ በ፩ ጾታ በ፳፬ መዒርጋት በ፪፻፵ አናቅጽ ሰዋሰው
እየያዖ ይገባሌ፡፡ ሲገባ በ፪ ጸዋትው ያሇው የወንድች ፩ ወገን ሴቶች ፩ ወገን ንህነ
የውስጠዖ ዔርባታ ፹ ቀዲማይ ፹ ካሌ ፹ ሳሌሳ ነው፡፡ የአካሌ የግብር ሇውጥ
ይሆናሌ፡፡ በግብር ሲሇውጥ ፩ በብ዗ ብ዗ን በ፩ ሴቲቱን በወንዴ ወንደን በሴት
ይሇውጣሌ፡፡ ሇዘህም ፬ አገባባት ይስማሙታሌ፡፡ በእንተ፣ እም፣ሇ፣ በ ናቸ፡፡ ሲገ
ኪሩቤሌ በጸዊረ አምሊክ ማርያም፡፡ ጴጥሮስ ብእሲት ፌርሐተ ዴንግሌ ገብርአሌ
በእንተ ንጽሕና፡፡ አማኑኤሌ እም ሇርኀራሄ ማ/ያ፡፡ በአካሌ ሲሇውጥ አንደን
በአንዴ ብ዗ውን በብ዗ ሴቲቱን በሴት ወንደን በወንዴ ይሇውጣሌ፡፡ ሲገ ጴጥሮስ
ፇራሔ ሌብ መሊእክት ትጉሃን ማርያም ንጽሕት ይሊሌ፡፡ የነባር፣ የጥሬ፣ የሳቢ ዖር፣
የንዐስ አንቀጽ፣ የቅጽሌ ማሳያ ይሆ፡፡ በነባር ሲገ ሀገረ ጴጥሮስ ሀገረ ጳወልስ ያሊ፡፡
በጥሬ ሲገ ስባሔ ካህን ስመ እግዘአበሔር በሳቢ ዖር ሲገ ምጽአተ ኃያሊን ምጽአተ
ነፌሳት፤ በንዐስ አን ሲገ መዊተ ኢየሱስ መዊተ ናቡቴ ይሊ፡፡ ፪ አካሄዴ ሀገረ
ጴጥሮስ ክቡር ካህን ዔፁብ መዊተ ኢየሱስ ሕይወተ ሙታን፤ በቅጽሌ ሲገባ አምሊክ
ኃያሌ ማ/ያ፡፡በግሡ ይቀናሌ ፩ም የነባር፣ የጥሬ ዖር፣ የሳቢ ዖር፣ የንዐስ አንቀጽ፣
የውስጠዖ ማሰሪያ ይሆናሌ፡፡ የነባር ሲሆን ኤሌያስ ነቢይ ወአሮን ካህን ይሊ፡፡ ከዘህ
በተረፇ የቀረው እሇ፣ እንተ፣ ዖ በገቡበት ይገባሌ፡፡ ሲገባ ብዔሲ ዖከብረ ብእሲ እንተ
ከብረ እሇ ከብሩ ዔዯው ይሊ፡፡ ሇዘህም ምሳላ አሇው፡- ገበሬ ዴግር ሲሰበርበት እርፌ
ሲሊሊበት እንጨት ያዯረግበታሌ፡፡ ዯቀ መዛሙርም ዚማ ሲሰብርበት ዖክብረ ብል
ያቀናዋሌና፡፡ ውሳሌ ሽብሌቅ ይባሊሌ፡፡ እንተ፣ ዖ፣ እሇ በውእቱ እንዯ ተሳቡ
አስተውሌ፡፡ሇዘህም ፯ አገባባት ይስማሙታሌ፡፡ እሉህም፡- እስመ፣ አምጣነ፣ አኮኑ፣
እመ፣ እምዖ፣ ኀበ፣ እንዖ፣ እሇ፣ እንተ፣ ዖ ናቸ፡፡ ሲገባ ወሌዴ መጽአ ኀቤነ እስመ
ውእቱ ያዴኅነነ እመ ውእቱ እምዖ ውእቱ ኀበ ውእቱ እንዖ ውእቱ ይሊሌ፡፡ እሇ፣ዖ፣
እንተ ሲገቡ ሚካኤሌ አቀበ ህዛበ እንተ ውእቱ እሇ ውእቱ ዖውእቱ ያዴኅን ማ/ያ፡፡
አኮ፣ ኢ፣ ሐሰ አይዯሇም ይሆ፡፡ ኢ በጥሬ በነባር በሩቆች በ፬ ይነገራሌ፡፡ ሲገባ
ኢ ሠናይ ስባሔ ተንባሌ፡፡ ኢ ሀገር ሀገረ አማላቅ ይሊ፡፡ በሩቆች ሲገ ኢ ብፁዔ
ይሁዲ ኢ ብፁዒን ዲታን ወአቤሮን ኢ ብፅዔት ኢሌዙቤሌ ኢ ብፁዒት አዋሌዯ
ቃኤሌ ማ/ያ፡፡ሐሰ የሇን ዛርዛር ይዜ ሳይዛም በ፲ ሠራ ይዖ፡፡ በሩቆች ወንድች
ይሆናሌ፡፡ ሲገባ ግን አምሊክ ከመ ያጥፌአነ ሐሰ ልቱ ሐሰ ሇከ፡፡ ሥሊሴ ከመ
ያጥፌኡነ ሐሰ ልሙ ሐሰ ሇክሙ፡፡ ዴንግሌ ትሕዴግ ርኀራሔ ሐሰ ሊቲ ሐሰ ሇኪ፡፡
አንስት ኢይህዴጋ ርኅራሄ ሐሰ ልን ሐሰ ሇክን፡፡ አነ ካህን እህዴግ ተፊቀሮ ሐሰ
ሉተ፡፡ ካህናት ንህዴግ ሰርአተ ሐሰ ሇነ ማ/ያ፡፡ በ፩ ወገን ያሇው ሲነገር በ፩ ብብ዗
በሴት በወንዴ በሩቅም በቅርብም በ፩ ዖንዴ መነገርአቸው ነው፡፡ አኮ ከውእቱ በ፫
ነገር ይሇያሌ፡፡ ውእቱ በ፲ ሠራ ተነቦ በ፲ ሠራ ይፇታሌ፡፡ አኮ በ፩ ተነቦ በ፲
ይፇታሌ፡፡ ውእቱ ፩ኛውን በ፩ኛው ያነጽራሌ፡፡ አኮ በ፪ ያነጽራሌ፡፡ ውእቱ
ከሰዋሰው በኋሊ ይነገራሌ፡፡ በ፫ ነገር መሇየቱ ይህ ነው፡፡ ዲግመኛ ውእቱ ሳይጠራ
ያስራሌ ሲገባ ማይ ወይን በቃና ይሊ፡፡ አኮ ግን ሳይጠራ አያስርም፡፡ ብዔሲ አኮ
ኀያሌ፡፡ ውእቱ ከሰዋሰው በኋሊ ሲነገር ነገረ ብእሲ ምንት ውእቱ ይሊ፡፡ ውእቱ
ምንት ነገረ ብዔሲ ሲሌ ቅጽሌነት ይበዖብዖዋሌ፡፡ ጠንቅቅ፡፡ አኮ አሌሆነም
ይሆናሌ፡፡ ሶበን ይዯርባሌ፡፡ ሶቦ አኮ እግዘአበሔር ምስላነ ማ ያ፡፡ ኮነ ሆነ
ይሆናሌ፡፡ ፩ ግዔዛ ይስባሌ፡፡ የአካሌ የግብር ሇውጥ ይሆናሌ፡፡ ይህም የውእቱ
አዴራጊ ነው፡፡ የውእቱ አገባቦችን ይዜ በራሱ በባዔዴ በሩቅ በቅርብ ይሇውጣሌ፡፡
ሲነገር ኮነ ማይ ወይነ በቃና፡፡ ይህ ውእቱ ሲያዯረግ ነው፡፡ አንቀጹ ተገብሮ ነው፡፡
የውእቱ አገባብ ሲስማማዋሌ፡፡ ጴጥሮስ ኮነ ብእሲተ በፌርሀት ይሊ፡፡ በራስ በባዔዴ
ያሇው ሲነገር ሙሴ ኮኖ ሇአምሊከ ዖመዯ ይሊ፡፡ ዛርዛሩ ዖመዴን ሲያመጣ አገባቡ
በአምሊክ ሊይ ውዴቋሌና፡፡ ስሇዘህ ነው አገባቡ አፌዙዥ ሇ ይባሊሌ፡፡ በትርፌ
አማርኛ ይነገራሌ፡፡ ይህም ኀያሌ ኮነ ማየ፡፡ አርዴእት ኮኑ እሳተ ይሊ፡፡ ስትፇታም
ተማሪዎች እሳትን ሆኑ በሌ፡፡ ረሰየ አዯረገ ይሆናሌ፡፡ የኮነ አዴራጊ ነው፡፡ ሲገባ
ኢየሱስ ሇማይ ወይነ ረሰዮ፡፡ ሙሴ ኮኖ ሇአምሊክ ዖመዴ በባዔዴ የወዯቀውን አገባብ
በገንዖቡ ጥል ኮነ እንዯ አዯረገ አስተውሌ፡፡ የአካሌ የግብር ሇውጥ ከማሁ፡፡
ስሇዘህም ፯ አገባባት ይስማ፡፡ እሉህም የውእቱ ናቸው፡፡ መሰሇ ተመሰሇ መሰሇ
ይሆናሌ፡፡ ፩ ግዔዛ ይስባሌ፡፡ የመሌክ፣ የግብር፣ የሹመት ሇውጥ ይሆናሌ፡፡
የውእቱ አገባብ ይስማ፡፡ ሲገባ መሰሇ ወሌዴ አቡሁ ይሊ፡፡ ይህም የመሌክ ነው፡፡
በግብር ሲገ ጴጥሮስ መሰሇ ብእሲተ በፌርሐት እስመ ይሌዛ ፌርሐተ ይሊ፡፡
በሹመት ሲገ መርዒዊ ተመሰሇ መሰሇ መሲላ በሥርጋዌ እስመ ሇብሰ ሌብሰ ወርቅ
ማ/ያ፡፡ በ፪ ጸዋትው ይነገራሌ፡፡ ይህም ወንድችን በ፩ ወገን ሴቶችን በ፩ ወገን
አዴርጏ ነው፡፡ ተጸውአ፣ ተሰምየ፣ ተብህሇ ተባሇ ይሆናለ፡፡ ግዔዛና ሳዴስ አንቀጽ
ይስባለ፡፡ ተጸውአ፣ ተሰምየ በነባር በዖር ስም ይተረጎማለ ተብህሇ በነባር በዖማች
አንቀጽ ይነገራሌ፡፡ ስምም ይተረጏማሌ፡፡ ግዔዛ ሲስብ ጴጥሮስ ተብህሇ ካህነ፡፡
ሳዴስ ሲስብ ጴጥሮስ ተብህሇ ካህን፡፡ አንቀጽ ሲስብ ተብህሇ ካህን፡፡ተጸውአ ተሰምየ
ሲገቡ ስም ይተረጉማለ ሲገባ ጴጥሮስ ተሰምየ ካህነ ይሊ፡፡ ይህም ግዔዛ ሲስብ
ነው፡፡ ሳዴስ ሲስብ ጴጥሮስ ተሰምየ ካህን፡፡ በነባር ሲገባ አብሰራ ሇዴንግሌ
ዖይሰመይ ስሙ ገብርኤሌ ማ/ያ፡፡ የመተርጉሙን ነገር ከዘህ ከዘህ ይናገሩታሌ፡፡
የሀገር ስም ተናቦ፤ ስምና ስም ሳይናበብ፤ የገብር ስም ከተጸውኦ ስም ተናቦ
ይነገራሌ፡፡ የገር ስም ሲነገር ምሌክአም ሙሴ፣ ዱዱሞስ ቶማስ ይሊ፡፡ ፀሐይ
የተባሇ ዱዱሞስ መንታ የተባሇ ቶማስ በሌ፡፡ በግብር ስም ሲገባ ነቢየ ሙሴ፡፡ ካህነ
አሮን ይሊ፡፡ ዒዱ አማኑኤሌ ስሙ ማርያም እሙ ገብርኤሌ ዖአምሃ ሇማርያም
ይሊ፡፡ ሲፇታ አማኑኤሌ የሚባሌ ስሙ ማርያም የምትባሌ እናቱ ማ/ያ፡፡ ስሙ
ባሇቤት እንዯሆነ አስተውሌ፡፡ ብሂሌ፣ ብሂልት ማሇት ይሆናሌ፡፡ ንዐስ አንቀጽ
ነው፡፡ እስመን አምጣነን አኮኑን ይመስሊሌ፡፡ ከስም በታች ሁኖ ስም ይተረጉማሌ፡፡
ብሂሌ የወዯቀበት ዖርፌ የላሊ ባሇቤት ይሆናሌ፡፡ ዖርፌ ሲገባ ፯ ዖርፌና የባሇቤት
አማርኛ ያሳያሌ፡፡ ስም ሲተረጉም ገብርኤሌ ብሂሌ ወሌዯ እግዘአብሔር፡፡ ሚካኤሌ
ብሂሌ ዔፁብ ነገር ይሊ፡፡ እስመን ሲመስሌ ብሂሌ ተወሌዯ ብሂሌ ይትወሇዴ
ክርስቶስ ኢሳይያስ ተናገረ፡፡ እኮኑን ሲመስሌ ብሂሌ ተወሌዯ ይትወሇዴ ብሂሌ
ይሊሌ፡፡ ብሂሌ የወዯቀበት የላሊ ባሇቤት ሲሆን ብሂሇ ክርስቶስ ተወሌዯ እምነ
ዴንግሌ ዚነወ ገብርአሌ፡፡ ባቤት ሲሆን ተራ ምሳላ፣ ነጠሊ ፌሊጸ፣ ዛምዴ፣ ምጸት
የሆናሌ፡፡ ምጸት ሲሆን ብሂሇ አውዴአት ሰማይ ሳዔረ ብሂሇ ወሇዯት በቅሌ በቅሇ
ማ/ያ፡፡ ከዘህ የቀረ ወዯፉት እይ፡፡ ሇ ፰ ነገር ይሆናሌ፡፡ በቁም ቀሪ፣ አዲማቂ፣
አቀብል ሸሸ፣ ተሳቢ፣ ተጠቃሸ፣ ወዯ፣ በ፣ ከ፣ ጋራ እኒህንም በ ኛው አዋጅ እይ፡፡
ሳይዖረዛር በሩቆች በ፬ ይነገራሌ፡፡ ሲገባ በሰብሐ በዖመረ ነው፡፡ ሰብሐ ሰባሕከን
ሰብሑ ሰባሕክሙን ሰብሐት ሰባሕኪን ሰብሓ ሰባሕክን ዯርቦ ነው፡፡ ዯርቦ አነ ንህነ
የሚይሌ የሇም ብል ከን ትቶ በሌአ በሊእከን በሊእኩን በሌኡ በሊእክሙ በሊእነን
በሌአት በሊእኪ በሊእኩን በሌኣ በሊእክን በሊእነን ዯርቦ ይነገራሌ፡፡ የተሳቢን ነገር
ከዘህ ይናገሩታሌ፡፡ ርኁብ በሌአ ኅብስተ ሲሌ ሳብሲትን ይሻሌ ተሳቢ አይዯሇም፡፡
ተሳቢማ ባሇቤቱስ ተሳቢ አይዯሇምን ብሇው ኅብስትን ተዯራጊ፤ ርኁብን አዴሪጊ
አንቀጹን ሳቢ ብሇውተሌ፡፡ ምነው አዴራጊና ተዯራጊ በአንቀጽ ይታወቃሌና፡፡
ሲዖረዛር በሩቅ በቅርብ አነ ንህነ ባሇው በ በ በማስርያ ይሆናሌ፡፡ ሲገባ
አእመሮ ሇብዔሲ ብል እስከ አእመርኖ ዴረስ ዛርዛሩ ወዯ ባሇቤቱ ነው፡፡ ሇአገባብ
ሲሆን ፌጹም ግዔዛ ያናግራሌ፡፡ ሇባሇቤት ሲሆን አዲም አፌቀሮ ሇአምሊክ፡፡ ሊገባብ
ሲሆን ብስሲ ይትበአስ ምስሇ ዖመዴ እስመ የአምሮ ግብሮ ይሊሌ፡፡ በማሰሪያ ሲነገር
በዛርዛር በቅጽሌ ይዖሌቃሌ ሳይዖረዛር ግን አይዖሌቅም ይዛሌቃሌም፡፡ አእመሮ
ሇብስሲ አእመረከ ሇከ አእመሮሙ ሇዔዯው አእመረክሙ ሇክሙ እያሇ ይዖሌቃሌ፡፡
በቅጽሌ ሲሆን አመ ኪያሁ ብእሴ ኪያከ ብዔሴ ኪያሆሙ እዯወ ኪያክሙ እያሇ
ይዖ፡፡ ሳይዖረዛር አእመረ ብእሴ አእመረ ዔዯወ አእመረ ብዔሲተ አእመረ አንስተ
ብል ይቀራሌ ይዖሌቃሌም፡፡ ማሰሪያ የቅኔም ሆን የመጸሐፌ ይብሊእ ኅብስተ
ቀርበ ይብሊእ ኅብስተ ወጽአ በሉኦ ኅብስተ ሲሌ ምሥጢሩ፡- ይብሊዔ ፇቀዯን
ይብሊዔ ቀርበን በሉኦ ቦታውን ያሳያሌ፡፡ አቀብል ሸሸ ሲሆን በሳሌሳይ ይገባሌ፡፡
ሇይኩን ብርሃኑ ይሊ፡፡ ተጠቃሽ ሲሆን በአንቀጽ ጠቃሽ ሲሆን በዖርፌ ይገባሌ፡፡
በአንቀጽ ሲሆን ተሳቢ፤ በዖርፌ ሲሆን ተጠቃሽ ይባሊሌ፡፡ አእመሮ ሇብእሲ ሲሌ
ተሳቢ ነው፡፡ ቃኤሌ ቀታሉሁ ሇአቤሌ እሁሁ ሲሌ ጠቃሽ ነው፡፡ እሉህም ጠቃሾች
ይባ ናቸው፡፡ ከሐምስ በቀር ሲገባ የዲር ስም ግዔዛ ሇነ ሇከ ካዔብ ልሙ ልቶሙ
ሳሌስ ሊቲ ሇኪ ራብዔ ሊ ገብርኤሌ ሰበከ ሊ ዚና ማ/ያ፡፡ ሳዴስ ልን ሇክን ማ/ያ፡፡
ሳብዔ ል አይሁዴ ሰቀሌዎ ል ልቱ ሇአምሊክ ማ/ያ/፡፡በራሱ ሲገባ ግዔዛ ሇነ ሇከ
ሳሌስ ሉተ ራብዔ ሊ ሊቲ ሳዴስ ሌየ ሳብዔ ል ልቱ ማ/ያ፡፡ አንቀጽንም ከዘህ
ይናገሩታሌ፡፡ አእመሮ አእመረከ አእመሮሙ አእመረክሙ አእመራ አእመረኪ
ሕእመሮን አእመረክን አእመረኒ አእመረኒ ብል በ ይዖሌቃሌ፡፡ በነባር ሲገባ
አሌቦቱ ሇብእሲ ዖመዴ ይሊ፡፡ ይህም አገባቡ ዛርዛሩን አይቶ ገብቷሌ እና ተሳቢ
ይባሊሌ፡፡ በጥሬ ሲገባ ንዋይ ሰብእሲት ንዋየ ሰብዔሇ ንዋየ ሰበዔሌ ንዋይ ሰባዔሌት
ወይሳዔት ምጉይዩን ሇግሐ ማ /ያ/ አገባቡ ዛርዛሩ ጠፉ ነው ብል ፩ኛ ብ዗ ሴትና
ወንዴ ያናገሩበታሌ፡፡ በሳቢ ዖር ሲገባ ብሌአቱ ሇኀብስት በንዐስ አንቀጽ ሲገ
በሉኦቱ ሇኀብስት በሳዴስ ቅጽሌ ሲገባ እሙሩ ማዔምሩ ሇብዔሲ ይሊ፡፡ ሲጠቀስ
ሲሳብ ሰዴስ በ ፉዯሌ በ ሠራ በ አፌቅጽ ይጠቀሳሌ፡፡ ፉዯለም ‹‹ን›› ነው
ሠርወው የሩቆች ሴቶች የቀርቦች ሴቶች ን ሲገባ አእመሮኑ አእመረክን አእመርከን
ናቸው የወነድች የሰቶች የእነ የንህ የሚባሇ ይህ ነው ቀዯማ ካሌ ዖንዴ
ትእዙዛ አናቆዴ ይህ ነው በዘህ ይሰባሌ ግዔዛ በ 2 ፉዯሌ በ ሠራ በ ሠርው በ
እና ቅጽ ይጠቅሳሌ ፉዯሊቱ ነ ከ ናቸው ሠርቼ የቅርቡ ወንዴ ንህነ ናቸው
ቀዲማይ ካሌዒይ ዖንዴ ትእዙዛ ይሆናሌ፡፡ ከዘህ ይስባሌ ሳሌስ በ ፉዯሌ በ2
ሠርወ በ14 ሠራ ይጠቅሳሌ ፉዯሊቱም ከሐ እስከ የ ነው፡፡ ሲገባ አእመራ አእመርካ
2 አእመርዋ እእመርክምዋ አእመረታ አእመርኪያ አእመራሃ አእመርክናሃ
አእመርክዋ አእመርና ሠ/ይህ ነው፡፡ ፉዯሊቱም፡- ራ፣ ካ፣ ና፣ ዋ፣ ታ፣ ያ፣ ሃ
ናቸው፡፡ ቀዲ ካሌ ዖንዴ ትእዙዛ አንቀጽ በዘህ ይስባለ፡፡ ካዔብ በ ፉዯሊት
በ ሠራ በ ሠርወ በ አናቅጽ ይጠቀሌ ፉዯሊቱ ሁ ሙ ናቸው ሠራ የሩቁ
ወንዴ የሩቆች ወንድች የቅርቦች ወንድች ናቸው፡፡ ሲገባ አእመሮሙ አእረክሙ
አእመርኮሙ የወንድች የሴቶች የአነ የንህነ አእመራሁ አእመርክናሁ ሠራ/ይህ
ነው ቀዲ ካሇ ትእዙ አናቅጽ በዘህ ይሳባለ፡፡ ሳብዔ በ ሠራ በ ፉዯሌ በ
ሠርዌ በ አናቅጽ ይጠቀሇሊሌ ሠርወ የሩቅ ወንዴ ነው ሲገባ አእመሮ አእመርከ
የወንድች የሰቶች የአነ የንህነ ሠራ በ ፉዯሌ ይህ ነው ፉዯሊቱም ሮ ኮ ወ ቶ ዮ
ም ናቸው ቀዲ ካሌ ዖን ትእዖ እናቅጽ በዘህ ይሳባሌ መሊው ይሆናሌ የአእመ
አርባ ይህ ነው አሌቆ ተሳቢ ከማሁ ሇይህን ይህሌ ከይባሌም፡፡ አንቀጽ በአገባብ
ሲዖምት አገባብ በአንቀጽ ሲበታተን እንዲሇ ነው፡፡ ሽቅብ ቢወጡ ቁሌቁሌ ቢወርደ
ተሳቢ ከግዔዛ አይወጣም፡፡ አእመራ ምሥጢረ አእመሮ ሇምሥጢር ሲሌ ግዔዛ
እንዯሆነ አስተውሌ፡፡ እንበሇ ፣ ኢ ያሇ በቀር ይሆ፡፡ ኢ በሩቆች በ፬ በኢቀዲሲ
በኢቀዲስያን በኢቀዲሲት በኢቀዲስያት፡፡ ኢ በቀር አይሆንም እንበሇ ነው እንጂ፡፡
ሲገባ አሌቦ ሄር እንበሇ አብርሃም፡፡ እንበሇ እም የጽዴቅ አለታ ናቸው፡፡ እንበሇ
ጽዴቅ ሲሌ ከአለታ ይዯርሳሌ፡፡ እንበሇ መጠን ሲሌ ከሌክ ያሳሌፊሌ፡፡ እንበሇ
ግብር ሲሌ ሥራ ፇት ያዯረገዋሌ፡፡ እም ሲገባ ወጽአ ንጉሥ እምጽርሑ ሲሌ ከቤት
የላሇውን ነውና አለታ አሇው፡፡ እንበሇ ሳይዖረዛር በ፬ ሩቆች ይነገራሌ፡፡ እንበሇ
ብእሲ እንበሇ ብእሲት እንበሇ ዔዯው እንበሇ አንስት ይሊ፡፡ ሲዖረዛር በ እንበላሁ
እንበላከ ማ/ያ፡፡ በ ፱ ነገር ይሆ፡፡ ምን ምን ቢለ፡- ወዯ፣ ጊዚ ፣ ጋራ ፣ ን ፣
ቸሌታ ፣ ከ ፣ አዲማቂ ፣ በቁም ቀሪ ፣ ሇ ፣ ሊ ፣ ዖንዴ ናቸው ከ፱ አዋጅ እይ፡፡ ሇ ሊ
ሲሆን አዴራጊ ተዯራጊ በሚስቡት ሰዋሰው ይሳባሌ፡፡ ሲገባ ይትራወጽ ገብር ሀገረ
በሀገር፡፡ ያስተራውጽ ንጉሥ ገብረ ሀገረ በሀገር፡፡ ሇ ሲሆ ኢይትናጸሩ ገጸ በገጽ፡፡
በቁም ቀሪ ሲሆን ሳይዖረዛር በ፬ ሩቆች በብእሲ በዔዯው በብዔሲት በአንስት፡፡
ሲዖረዛር በ፲፪ ቦቱ ብከ ቦሙ ብክሙ ማ/ያ፡፡ ሀል ፣ ቦ አሇ ኖረ ነበረ ይኖራሌ
ይኖር ነበር ይኑር ይሊ፡፡ አማርኛውን አይቶ ነው እንጂ ሀል ላሊ ፌች የሇውም፡፡ ስ
በ የውእቱ አገባብ ይስማማዋሌ፡፡ ሲገባ በውጭ ያለ እንዯሆነ፡- በቤት እምቤት ቦ
ወሌዴ ይሊ፡፡ በውስጥ ያለ እንዯሆነ እስመ ቦ እንዖ ቦ ማ/ያ፡፡ ሀል አምጣነን
ይዯርባሌ ሲገባ በአምጣነ ሀልከ እሴብሐከ ይሊ፡፡ በ፲፪ ሠራ/ይዖ፡፡ ቦ ቦቱ ብከ ቦሙ
ቦቶሙ ብክሙ ብሇህ በ፲ ዛሇቅ፡፡ በ አንቀጽ ይረባሌ፡፡ ሲነገር ከቦቱ ሰብከ
የወንዯት የሴቶች የእነ የንህነ ይህ ነው፡፡ አሌቦ ፣ ኢ የሇም አሌኖረም አይኖርም
አይኑር ይሆ፡፡ ኢን ከአኮ ጋራ አሳይተናሌ፡፡ አሌቦ ሳይዖረዛር በሩቆች በ፬ በብዔሲ
በዔዲው በብዔሲት በአንስት፡፡ ሲዖረዛር በ፲፪ ሠራ በ እንዯ ቦ ይረባሌ፡፡ የውእቱ
አገባብ ይስማማዋሌ፡፡ ምስሇ ጋራ አብሮ ይሆናሌ፡፡ ጋራ ሲሆን ተሰዯት ማርያም
ምስሇ ዮሴፌ ምስሇ አብርሃም ተአረከ፡፡ አብሮ ሲሆን ተሰዯት ማርያም ምስሇ ዮሴፌ
ይሊ፡፡ ሳይዖረዛር በ፬ ሲገባ ምስሇ ወሌዴ ወምስሇ ወሇት ወምስሇ አዋሌዴ ምስሇ
አበው ሲዖረዛር በ፲፪ ሠራ ይነገራሌ፡፡ ሲገ ምስላሁ ምስላከ ባሇው ዛሇቅ፡፡ የውእቱ
አገባብ ይስማማዋሌ፡፡ ይህም እንዖ ምስላየ ህሊዌከ ህቡር ማ/ያ፡፡ባህቱ ፣ ዲዔሙ ፣
ባሕቲቱ ብቻ ብቻው ይሆናሌ፡፡ ጥሬ ዖር ነው፡፡ በቅጽሌነት ይነገራሌ፡፡ ሲነገር
ከተባሕተወ የወጣ ነው፡፡ ባህቱም ከዘህ የወጣ ነው፡፡ በቅጽሌ ሲነገር ሇአምሊክ
ሇባሐቲቱ ባህቱ አምሊከ እሥራኤሌ ሇእሥራኤሌ ሇርቱዒነ ሌብ፡፡ ሇአብ ሇዖፇጠሮ
ሇዖፇጠሮሙ ብል ይቀጸሊሌ፡፡ ቁራኛ ይባሊሌ፡፡ ዲዔሙ ብቻ ይሆ፡፡ ሲቀጸሌ ዲዔሙ
እለኑ ዯቂቅከ እሴይ ይሊ፡፡ ከዘህ የቀረ እንዖ ቸሌታ ሲሆን ሇባህቲቱ ተሳቢነት
ይስማማዋሌ፡፡ እንዖ ባህቲቶ ይበሌዔ ይሊ፡፡ ሇዘህም የውእቱ አገባብ ይስማማዋሌ፡፡
በቅጽሌ በሰዋሰው ሁለ የሚገቡ ፯ አገባብ ይስማማዋሌ፡፡ መሐሇ እንክ ይምሕሌ
ልቱ አምሊክ ተሰቅሇ እስመ ዴሌው እመ ያዴኅኖ ሇአዲም ማረያ

፫.ንኡስ አገባብ
 አገባብ የሚባለ አገባብ የሚሰኙ ሶስት ናቸው ምንና ምን ቢለ ዒቢይ፣ ንዐስና ዯቂቅ
ናቸው፡፡ ዒቢይና ዯቂቅን እስከ አሁን ስንናገር መጠናሌ አሁን ተራው የንዐስ ነው
ይሊለ አገባብ መባለ ስሇምን ነው ቢለ እንዯ ዒበይት አገባብ በአንቀጽ ኋሊ እንዯ
ዯቂቅ ከሰዋሰው ስሇተገኘ ነው ንዐስ መባለ ስሇ ምን ነው ቢለ ቅጽሌ በመሆኑ ነው
ሲገባ በፉት በፉት ይነገራሌ እሉህም አይ፣ ምንት ምንዴን ምንዴር ይሆናለ ቅጽሌ
ሲሆኑ አይ ሌሣን፣ ምንት ነገር ይሊሌ አያት ምንታት ምኖች ምንዴሮች ይሆናለ
አያት የአይ፣ ምንታት የምንት እርባ ናቸው ባሇቤት ሲቀር በቂ ባሇቤት ሲጠራ
ቅጽሌ ይሆናለ በቂ ሲሆኑ በአይ በምንት ተጸውአ ገብር ይሊሌ ቅጽሌ ሲሆን አይ
ሌቡና ይሊሌ አይ አይዖረዛርም ምንት በ፲ሠራዊት ይዖረዛራሌ ምንት ምንቱ
ምንትከ እያሌክ ዛሇቅ ይህም አቤሴልም ምንቱ ሇዲዊት ገብሩኑ ወእመ አኮ ወዏሉሁ
ባህቱ ወሌደ ማሇቱን ያሳያሌ የውእቱ አገባብ ይስማማዋሌ ሲገባ
 ሇአይ ሇምንት እነግር ኀዖንየ ሇሰብእኑ ወእመ አኮ ሇባዔዴ ባህቱ ሇዖይሰምዏኒ
አምሊክ ማ/ያ/፡፡
 «አይ»ን ሁ፣ ኑ፣ ኬ
 «ምንት»ን ሁ ፣ኑ፣ ኬ፣ መ ከኑ ጋር ያጋንኗቸዋሌ፡፡
 ሲገባ አይሁ አይኑ አይኬ ምንትሁ ምንትኑ ምንትኬ እያለ ትርአስ ይሆናለ፡፡
ምንትኑመ ሲሌ የቀና ትርአስ ነው፡፡
 በሳዴስ ቅጽሌ በ፩ ርእስ በ፭ ሠራዊት፣
 በሳቢ ዖር በ፩ ርእስ በ፪ ሠራዊት ይነገራሌ፡፡
 ሳዴስ ሲነገር ክቡረ አይ / ክቡረ ምንት ይትላዒሌ? ክቡረ እክሌኑ ወእመ አኮ
ክቡረ ሊሕም ባህቱ ክቡረ ወርቅ እስመ ይትፇታሕ እዳሁ በወርቅ ይሊ፡፡
 በሳቢ ዖር ሲገባ ምጽአተ ምንት ያፇርሆ ሇስብእ ምጽአተ ባዔሌኑ ወሚመ ምጽአተ
ዖመዴ ባህቱ ምጽአት እግዘእ፡፡
 ሳሌስ ቅጽሌ ንዐስ አንቀጽ በ፭ በ፭ አርእስት በ፭ በ፭ ሠራ በ፬ በሐውርት
ይነገራለ በ፬ በሐውርት ሲነገሩ አውራጆቻቸው ሁ፣ ኑ ነቃፉዎቻቸው ዮጊ፣ሚመ፣
አው፣ እመ አኮ፣ ሶበ አኮ እመ፣ ሶበ፣ ከ ካ ሲሆኑ አጋሮቻቸው አሊ፣ ዲእሙ፣ እንበሇ
አፌራሾቻቸው አጽዲቆቻቸውም ናቸው ሳሌስ ቅጽሌ በ፭ አርእስት ሲገባ ተሰቃላ
ምንት ተሰቃላ አይ ያዴኅን ሰብአ ተሰቃላ ዔብንኑ ወእመ አኮ ተሰቃላ ኦም ባህቱ
ተሰቃላ መስቀሌ አምሊክ ሰታየ ምንት ሰታየ አይ ይትፋሣሕ ስታየ ማይኑ ወሶበ
አኮ ሰታየ ምዛር ዲዔሙ ስታየ ወይን አብሊኤ ምንት ሰብአ ያላዔሌ ባዔሌ አብሊኤ
ድርሆኑ ወሚመ አብሊኤ በግዔ አሊ አብሊኤ መግዛእ ተራዋጼ አይ ተራዋጼ ምንት
ይትፇቀር ተራዋጼ አዴግሁ ወእመ አኮ ተራዋጼ በቅሌ ዖእንበሇ ተራዋጼ ፇረስ
አስተራዋጼ ምንት አስተራዋጼ አይ ሰብአ የአምን ንጉስ አስተራዋጼ ሊህምኑ ወዮጊ
አስተራዋጼ አዴግ አሊ አስተራዋጼ ፇረስ ማ/ያ ንዐስ አንቀጽ ወዯፉት እናሳያሇን
በአገባብ ይገባሌ በይነ ምንት ይትፋሥሑ ነዲያን በእንተ ውለድሙሁ ወእመ አኮ
በይነ አጋእዛቲሆሙ አሊ በእንተ ዖፇጠሮሙ አምሊክ በአይ ይጸዴቅ ብእሲ በውሂበ
ብሩርሁ ወእመ አኮ በውሂበ ወርቅ አሊ በውሂበ ዖነሥአ አዳሁ ኀበ ምንት የሐውር
ነዲይ ኀበ ዯዯክኑ ወሚመ ኀበ መርቄ አሊ ኀበ ዖተሰርአ ተስፊሁ ከመ አይ ምንት
የሐውር ሐንካስ ከመ ነምርኑ ወእመ አኮ ከመ አንበሳ ዲዔሙ ከመ ዛሕብ ምስሇ
ምንት የሀለ ገብረ ሕይወት ምስሇ ወይወሌኑ ወሚመ ምስሇ ኀየሌ ዲዔሙ ምስሇ
አንበሳ ወነምር ማ/ያ፣መ/ር ሲነገር ነገረ ምንት ያጸዴቆ ሇሰብእ ነገረ ፇያትኑ ወዮጊ
ነገረ ሰረቅት አሊ ነገረ ጽዴቅ ይሊሌ ዒበይት አገባባትን በፉት እናሳያሇን በ፪ ኛው
ብሔር ሲነገር ሂ፣ ኒ ትርአስ እየሆኑ በዯጊመ ቃሌ ይነገራሌ ማሰሪያው አለታ ነው
ሲገባ ምንተኒ እይሬኢ ነዲይ እንዖ ኢይጸግብ ከርሡ ምንተኒ ኢበሌአ ነዲይ እስመ
አሌቦቱ ንዋይ በቤቱ ምንተኒ አየሂ ግብረ ኢገብረ ገብር እስመ ተምአ ንጉሥ
ሊዔላሁ ይሊ ስትፇታም ምንም አሌበሊ ብሇህ ፌታ ዯጊመ ቃሌ መባለ ምንም ማሇቱ
ነው በ፫ ብሔር ሲነገር እስመ፣ አምጣነ፣ አኮኑ፣ እመ፣ እም ከመ፣ እምዖ
ይሰማሟቸዋሌ አሊ፣ ዲዔሙ፣ ባህቱ ያነጽሯቸዋሌ አሊ፣ ዲዔሙ፣ ባህቱ ቢቀሩም እስመ፣
አምጣነ፣ አኮኑ እመ፣ እም ከመ፣ እምዖ ይነጽሩሊቸዋሌ ሲገ ሇባሴ ምንት ይዚሐር
እስመ ኢተፇቅረ እምከመ ኢተፇቅረ እስመ ኢተፇቅረ እምዖኢተፇቅረ ተዛህሮ
በኀበ እግዘእ ሇባሴ ሰቅኑ እስመ ሰቅ እምከመ ሰቅ እምዖ ሰቅ ኢያከብሮ ሇስብእ
ወሚመ ሇባሴ ጸርቅ እስመ ሇጸርቅ እም ከመ እምዖ እመ ሇጸርቅ ይሇብስዎ ዔሩቃን
ዔዯው ባህቱ ሇባሴ ሇይ እስመ ተሰምየ እም ከመ ተሰምየ እመ ተሰምየ እምዖ
ተሰምየ ንጉሥ ማ/ያ/ እንዱህ እያዯረግህ አግባ፡፡ በ፬ኛ ብሔር ሲነገር ወ፣ ሂ፣ ኒ አዱ
ም ሲሆ በንዐስ አንቀጽ፣ በዏቢይ አንቀጽ እየገቡ ወ፣ ሂ፣ ኒ፣ ጥቀ ስንኳ ሲሆኑ
ይከተለአቸዋሌ ሲገባ እሙንቱ መነኮሳት አየ፣ ምንተ ይሇብሱ በዱበ ምዴር ሀሪረሁ
ወእመ አኮ መንዱሇ አሊ አነዲ እስመ አሌቦሙ ተስፊ በዛ ዒሇም አዱ ጸርቀ ወጸርቀ
ጸርቀሂ ጸርቀኒ ኢይረክቡ ወአነዲ ጥቀ አነዲ አነዲሂ አነዲኒ ዖሇብሱ እንዖ ይስእለ
እምነ ብዐሊን ማ/ያ በንዐስ አንቀጽ ሲገባ አይ፣ መኑ ባለበት ተመሌከት በነባር
በቀዲማይ በሰዋሰው ሁለ የሚገቡ አገባባት አይ፣ ምንት በገቡበት ይሳባለ ይህንም
ፉት በይዚኀር አስበን አሳይተናሌ አሁንም በይሇብሱ አስበን አሳይተናሌና አይም
ምንትም አገባባቱ በተሳቡበት ይሣባለ እሉህም፡- በንባብ ቃሇ ጥያቄ፣ በምሥጢር
አለታ፣ በስም አገባብ ናቸው ምንተ ይሇብሱ ሲሌ ጥያቄ ነውና፡፡ በምሥጢር አለታ
ያሇ ባህቱ ተረካቢያቸው አይገኝምና በስም አገባብ ንዐስ አገባብ እየተባለ
መጥተዋሌና ከተቀብኦ እና ከተጸውኦ ስም በቀር በሰዋሰው ሁለ ይነገራለ ይህም
ምንት አብርሃም ምንት ጴጥሮስ አይሌምና ኦ፣ ሚ ምን ምንዴር ይሆናለ ኦ
በውስጠዖ ቅጽሌ ሚ በቀዲ፣ በካ፣ በሳ፣ በቅጽሌ ይነገራለ ሲገባ አጏሊማሽ ነው
ይህም ኦ እሙቅ ብዔሇ ጥበቡ ሇእግዘአብሔር ኦ ኀያሌ ነገረ አበው እስመ ይመውእ
ኩል ይሊ መንገደ ግን አጭር ነው፡፡ በቀዲ፣ በካ በሳ ሲገባ በውእቱ ቀዲ፣ ካሌ፣ ሳሌ
ነው እንጂ በዖማች አንቀጽ አይዯሇም፡፡ ሚ በቀዲ፣ በካ፣ በሳ ይነገራሌ አጏሊማሽ፣
ቅጽሌ ይሆናሌ፡፡ ገቢር ተገብሮ ይከታሌ በመጠነም ይነገራሌ፡፡ አጏሊማሸ ሲሆን
በቀዲ/ አይገባም፡፡ እግዘኦ ሚ በዛሑ ሲሌ ተርጓምያን ይበዛሑ ብሇው አቅንተው
ይተረጉሙታሌ፡፡ በካሌዒይ ቢነገር ሚ ይሴኒ ሊህያ ሇማርያም እስመ አሌቦ
ዖይመስሊ በሣሌሳይ ሲነገር ሚ ኅብስተ ይብሊዔ ክቡር ብእሲ ኅብስተ ሰገምኑ ወእመ
አኮ ኅብስተ ተርሙስ አሊ ኅብስተ ስርናይ ዖይሰመይ ሥጋሁ ሇክርስቶስ በቀዲማይ
ሲገ ሚ ኅብስተ በሌአ ክቡር ብእሲ እስመ ጸግበ ከርሱ በመጠነ ሲገባ ሚ መጠነ
ረከበ ሚ መጠን ተረክበ ማ/ያ አይ፣ መኑ ማን ማነው ይሆናለ ከተቀብኦና ከተጸውኦ
ስም በቀር በሰዋሰው ሁለ ይነገራለ አዋጃቸው እንዯ ምንት ነው ሲገባ አየ፣ መነ
ያፇቅር ንጉሥ ባዔዯኑ ወሚመ ዖመዯ ባህቱ ዖይትቀነዮ ገብረ፤ ውኢሇ መኑ፣ አይ
ይትፇቀር ውኢሇ አብዴኑ ወሚመ ውኢሇ ኖሊዊ ባህቱ ውኢሇ መስፌን፤ አፌቅሮተ
አይ፣ አፌቅሮተ መኑ ይኄይስ አፌቅሮተ ባዔዴኑ ወእመ አኮ አፌቅሮተ ዖመዴ አሊ
አፌቅሮተ አምሊክ፤ አብሌኦተ አይ ኅብስተ ያፇቅር ንጉሥ አብሌኦተ ባህንኑ ወእመ
አኮ አብሌኦተ ባዔሌ አሊ አብሌ ኦተ ነዲይ፤ ተጋውሮ መኑ ይኄይስ ተጋውሮ
ነምርኑ ወእመ አኮ ወሚመ ተጋውሮ አንበሳ ባህቱ ተጋውሮ ሰብእ፤ አስተራውጾ
መኑ አይ ሰብአ ያፇቅር ንጉሥ አስተራውጾ በቅሌኑ ሰብአ ወሚመ አስተራውጾ
ሠረገሊ ሰብአ ዲዔሙ አስተራውጾ ፇረስ ሰብአ ይሊሌ፡፡ ንዐስ አንቀጽ በ፭ አርስት
እንዯገባ አስተውሌ እሉህም ሴትና ወንዴ ይከታለ፡፡ አየ ብዙት አሇው መኑ በእሇ
ይበዙሌ ሲገባ እሇ መኑ ተጸውኡ እሇ መኑ ተጸዋዔክሙ እሇ መኑ ተጸውኣ እሇ መኑ
ተጸዋእክን መነ፣ አየ ከእሴ ጸውአ ንጉሥ መኑ፣ አይ ብእሲ ተጸውአ አየ፣ መነ
ብእሲተ ጸውአት ንግሥት እቤርተኑ ወእመ አኮ መርአተ አሊ ዖተሌዔከት ወሇተ
ማ/ያ፡፡ አይ፣ አይቴ ሔት ወዳት ይሆናለ ፭ አገባባት ይስማሟቸዋሌ እሉህም፡-
እም መነሻ፣ ኀበ፣ እንተ፣ ውስተ፣ ሇ፣ በ መገስገሻ፣ እስከ መዴረሻ፣ እንተ፣በ በቁም
ቀሪ፣ እንተ፣ እሇ፣ ዖ ናቸው አዋጃቸው ከማሁ ሲገባ እስካሁን አይን፣ ምንትን ሇነገር፤
አይን፣ መኑን ሇሰው ስንቀጽሌ መጥተን ነበር እሉህ ግን የቦታ ቅጽልች ናቸው፡፡
አየ፣ አይቴ የሐውር ንጉሥ ኀበ ገራሕትኑ ወእመ አኮ ኀበ ዖሐሇዉ ኖልት ባህቱ
ኀበ አውዯ ፌትሕ በአይ በአይቴ ይትረከብ ክርስቶስ በባሕርኒ ወእመ አኮ በየብስ
ባህቱ ምለዔ በኩለ ማ/ያ/፡፡ መነሻ፣ መዴረሻ፣ መገስገሻ በሚሰማማቸው ግሥ
እንዱህ እያሌህ አግባ፡፡ እንተ፣ እሇ፣ ዖ ቅጽሌ መሆናቸው ነው፡፡ አያት ማናወች፣
ማናቸው፣ ማናችው ይሆናለ በሰዋሰው በሚገቡት አገባባት እየገባ በ፫ በሐውርት
ይነገራሌ፡፡ አይ ከምንት ጋራ ሲነገር ምንት ምንታት ሲሌ አይ አያት ብል
በዛቷሌ፡፡ ከመኑ ጋር ሲነገር መኑ በእሇ ሲበዙ እንዯመኑ አሌበዙም ነበርና አያት
ብል አበዙ፡፡ እሉህም ሲነገሩ በእም ነቃፉነት ነው፡፡ ሲነገር ንጉሥ ጸውአ አያተ
ዔዯወ እምአኃው እሇ ቆመኑ ወእመ አኮ እሇ ነበሩኑ ውስተ ቤት ባህቱ እሇ ርህቁ
እምገጹ በ፪ኛ ብሔር አያት ሐሌቁ እምአኃው ወአያት ተርፊ እሇ ዏርጉኑ ወእመ
አኮ እሇ ነበሩ ውስጥ ቤት፡፡ በ፫ኛ ብሔር ሲነገር አያት ሞቱ እምአኃው ወአያት
ተርፊ እስመ መጽአ ንጉሥ በህቲቶ ይሊ፡፡ በ፫ በሐውርት እንዯተነገረ አስተውሌ
አያተ መአር ሲሌ ሞክሸ እንዯሆነ አስተውሌ የማር ወሇሊ ብሇህ ፌታ አዋጅ
ከማሁ፡፡ አይ፣ ማዔዚ መቸ መች ይሆናለ ፬ አገባባት ይስማሟቸዋሌ ሲነገሩም፡- ዖ፣
እንተ፣ እሇ፣ እስከ፣ በ፣ ሇ፣ እም ናቸው ሲገባ አየ ይመጽእ ማዔዚ ይመጽእ ነጋዱ
በሳሌስትኑ ወእመ አኮ በቀትር ባህቱ በመንፇቀ ላሉት እስከ አይ ይመጽእ እስከ
ማዔዚ ይመጽእ ነጋዱ እስከ ቀትርኑ ወሚመ እስከ ሠርክ ባህቱ እስከ ዖይዯክሙ
አእደጊሁ አምአይ እማዔዚ ይመጽእ ነጋዱ እምስኑይኑ ወእመ አኮ እምሰለስ ባህቱ
እምዖአትረፇ ምክብኢተ ይሊሌ፡፡ በንዐስ አንቀጽ ሲነገር ተንስኦተ አይ ተንስኦተ
ማዔዚ ያፇቅር ንጉሥ ተንሥኦተ ረቡዔኑ ወእመ አኮ ተንሥኦተ ዒርብ ባህቱ
ተንሥኦተ ሰለስ ይሊ፡፡ በጊዚያት እንዯገባ አስተውሌ፡፡ እንተ፣ ዖ፣ እሇ ሇጊዚይት
ቅጽሌ መሆናቸው ነው አዋጁ ከማሁ፡፡ ስፌን፣ እስፌንቱ ስንቶች፣ ስንት ይሆናለ
በ፪ በሐውርት በአሐዛ ይነገራለ እሉህም ሰፇነ ካሇው የወጡ ናቸው አማርኛቸው
አይገናኝም ስፌን በ፩ እስፌንቱ በብ዗ ይነገራሌ፡፡ ስፌን ዋሕዴን፣ እስፌንቱ
ክሌኤቱን ይመስሊሌ ክሌኤቱ አዋጅ እንዲፇረሰ እስፌንቱም አዋጅ ያፇርሳሌ ወዯ
ግዔዛ ተመሌሶ ክሌኤተ ቢሌ እስፌንተ ይሊ ዯግመኛም ክሌኤተ ብል ቢወዴቅ
እስፌንተ ብል ይወዴቃሌ፡፡ ዋሕዯ ብል እንዱነሳ ስፌነ ብል ይነሳሌ፡፡ በ፬ኛው
ብሔር ሲገባ ባዔሌ ስፌነ ጸመዯ ሐመስተኑ ወእመ አኮ ፰ (ሰመንተ) ባህቱ አሠርተ
ወክሌኤተ፡፡ በ፪ኛ ሲገባ ሐሪሰ ስፌን ያስተፋሥሕ ሰብአ ሐሪሰ ፰ቱኑ ወእመ አኮ
ሐሪሰ ፲ቱ ባህቱ ሐሪሰ ፴ ፡፡ ባዔሌ አትሇወ እስፌንተ ዔዯወ ፲ተኑ ወእመ አኮ፴
ዲዔሙ ምእተ፡፡ በ፫ በሐውርት ሲገባ እስፌንቱ ሐሌቁ ወእስፌንቱ ተርፊ ፫ቱኑ
ወሚመ ወእመ አኮ ፮ ባህቱ ፩፡፡ ሀቤ እስፌንቱ ይትፋሣሕ ሀቤ ፴ኑ ወእመ አኮ
ሃቤ ፶ ባህቱ ሀቤ ምእት ይሊ፡፡ በአኀዛ እንዯተነገረ አስተውሌ አዋጅ ከማሁ፡፡
እፍ ምን ምንኛ እረግ ምንዴን ምንዴር ይሆ፡፡ ሁ፣ ኬ፣ ኢ፣ መ ከኑ ጋራ፣ እንጋ
ያጋንኑታሌ፡፡ ሲገባ እፍ ሰቀሌዎ አይሁዴ ሇእግዘእነ ኢያእመሩኑ ከመ አጥፌኦሙ
ሇስብአ ግብፅ ወእመ አኮ ኢያእመሩኑ ከመ አጥፌኦሙ ሇዲታን ወአቤሮን ባህቱ
ዔውራነ ሌብ ይሊ፡፡ ይህ ሇምን እንዳት ሲሆን ነው፡፡ ዔፍ ርእዮ ውርዛው ሇአረጋዊ
ከመ ሕፃንኑ ወእመ አኮ ከመ ብእሲት ባህቱ ጥብለሇ እከይ ሌቡ እንዯ ምን እንዯ
ምንዴን ሲሆን ነው፡፡‹‹እፍ ኀሇፇ በቅዴሜነ ዛህብኑ ወእመ አኮ ነምር ባህቱ ዖነበረ
በዳዳነ ነግዴ›› ምን ሲሆን ነው፡፡ እፍ፣ በእፍ ሇምን ሇምንዴር በምን ይሆናሌ ዔፍን
ሁ፣ ኑ፣ ኢ፣ ኬ፣ መ ከኑ ጋር፣እንጋ ያንኑታሌ፡፡ በቀዲ፣ በካ፣ በሳ ይነገራሌ፡፡ ሲነገር
እፍ በእፍ መጽአ እፍ በእፍ ይመዴእ ዔፍኑ ዔፍሁ ዔፍኢ እያሇ ይንተራሳሌ፡፡
ዔፍኑመ ሲሌ የቀና ትራስ ነው፡፡ ዔፍ እንጋ ማኅፀነ ዴንግሌ ፆሮ ይሊ፡፡ ዔፍኑ እንጋ
ሲሌ ያሌተስማማ ትራስ ነው፡፡ እሱ ራሱ የብቻ ትርአስ ነውና፡፡ ዔፍ በዔፍ
ይመጽእ፣ ዔፍ በዔፍ ይምጻእ ማ/ያ፡፡ ይህም በ፭ በሐውርት ይነገራሌ በ፩ኛው
ብሔር ሲነገር፡- እንዖ፣ እም፣ እመ፣ ከመ፣ እምዖ እምከመ በየሙያቸው፤ ሰ ስ፣ ማ
ሲሆን ሁ፣ ኑ፣ እስመ እኮን ሲሆን በየሙያቸው ሲነገሩ ይስማሟቸዋሌ፡፡ ሲገባ ዔፍ
ገብረ ውርዛው ኃጢአተ እምከመሰ ነሥሐ እመሰ ነሥሐ እንዖሰ ይኔስሕ
እምኃጢአቱ እስመ ይዴኅን ኢያ እመረኑ ዴኅነቶ ይሁዲ እምዖሰ ነሥሐ በኀጢአቱ
እምኢተኮነነ ወእመ አኮ ጴጥሮስ ተዖከረ ኀጢአቶ እምከመሰ ነሥሐ እስመ ዴኅነ
እምኃጢአቱ ባህቱ አበው እሇ ስምዐ ዖንተ ዴኅኑ እምኀጢአቶሙ እምከመሰ ነስሑ
እስመ ኮኑ ዯናግሇ ይሊ፡፡ በ፪ ብሔር ሲገባ ከመ ዔፍ ገብረ ካህን ኃጢአተ
ኢያእመረኑ ከመ ይትኴነን በኃጢአቱ ወእመ አኮ ዱያብልስ ከመ ወረዯ ሲኦሇ
በኀጢአቱ ባህቱ አዲም እምከመ ነሥሐ ዴኅነ ይሊ በ፫ ብሔር ሲገ ባህቱ ነገር ግን
ሲሆን፣ እስመ፣ አምጣነ፣አኮኑ ና በይነ፣እንበይነ ዖን በር ከፊች ይዖው፤ኀበ፣እንዖ፣በዖ
ይስማማለ ከማሁ፡፡ በ፬ኛው ብሔር ሲነገር ባህቱ ነገር ግን፣ ወ፣ ሂ፣ ኒ፣ ጥቀ፣ ስንኳን
ወ፣ ሂ፣ኒ፣ ዒዱ ም ሲሆኑ ይስማሟቸዋሌ፡፡ ምንተ ይሇብሱ መነኮሳት ብሇን
አሳይተናሌ፡፡ በ፭ ብሔር ሲነገር ዔፍ ተሇይቶ በእመ በቀዲማይ ይነገራሌ፡፡ እስመ፣
ወ፣ ሂ፣ ኒ፣ ጥቀ ስንኳን ሲሆኑ ይስማሙታሌ፡፡ ሲገባ እመ ማስሪያ አጋዥ ነው፡፡
ማንጸሪያም ይሆናሌ፡፡ ዔፍ ተእኅዖ ገብር እዳሁ ያፇቅርኑ ጸብአ ወእመ አኮ ተግሣጸ
ባህቱ ነሥእዎ እመ ይገብር ሰናየ ወኀጢአተ ኀጢአተሂ ኀጢአተኒ ጥቀ ኀጢአተ
እመ ያበዛኅ እስመ ኢይትማሰጥዎ ኩልሙ ሕዋሳቲሁ ይሊ፡፡ የማሰርያ አጋዥ
ሲሆን ዔፍ እመ ተእሕዖ ገብር እዳሁ እስመ ገብረ ኀጢአተ ማ/ያ፡፡ ሙያው
አጏሊማሽ ነው፡፡ ከአይ፣ ከምንት ጀምሮ እስከ ዔፍ ያለ አገባባት እሉህ ናቸው፡፡ ቦኑ
በውኑ ይሆናሌ በነባር በቀዲ፣ በካ፣ በሳ ይነገራሌ ሲነገር ዔፍ፣ በዔፍ፣ ሇምንት፣
በምንት መነሻ፤ ሇ ሊ ሲሆኑ ይስማሙታሌ ከአይ፣ ከምንት ጀምሮ እስከ ዔፍ ያለ
አገባባት ሁለ አስረጃቸው ይህ ነው፡፡ ሲገባ በምንት ወዴቀ ይሁዲ ቦኑ ኢያእመረሰ
ተጸውዕቶሙ ሇአበው ወሚመ ኢተዖከረሰ ምጽአተ ጸሮሙ ሰናክሬም ባህቱ መፌቀሬ
ብሩር ይሊ፡፡ ሁ፣ኑ ን ፣ ት ፣ ወይ ይሆናለ በነባር በቀዲ፣ በካ፣ በሳ ይነገራለ ከአይ
ከምንት ጀምሮ እስከ ዔፍ ያለ አገባባት አውራጅ እየሆኑ ይነገራለ፡፡ በይቤ ሇሚገቡ
አገባባት ይስማማቸዋሌ፡፡ ይህም በአግባብነታቸው ነው፡፡ እንዯ ዏበይት አገባባት
በዏበይት አናቅጽ እየወዯቁ ማሰርያነትን ያስሇቅቃለ፡፡ ሲገባ ሇምንት መጽአ ነጋዱ
ሇሰቢረ ዔፅኑ ወእመ አኮ ሇቀዱሀ ማይ ባህቱ ሌአትርፍ ወርቅ፤ ሇምንት ወጽአ ሕፃን
ሇዏቂበ አዴግኑ ባህቱ ሇዏቂበ በግዔ ማ/ያ/፡፡ የይቤ አገባባት አይስማማቸውም፡፡
እነሱ ግን በይቤ ይስማማለ፡፡ ዯቤል ሇዖይቤል ካሇው ተመሌከት፡፡ አ ሆይ
ይሆናሌ በቅርብ በቅርብ በ፬ ሠራዊት ይነገራሌ፡፡ ሇወ፣ ሇሴ፣ ሇአንዴ፣ ሇብ዗
ይቀጸሊሌ፡፡ ሲገባ ኦ መርዴዔ አእመርከ፤ ምሥጢረ ኦ አርዴዔት አእመርክሙ፤
ምሥጢረ ኦ ብእሲት አእመርኪ ፇትሇ፤ ኦ ዯናግሌ ዏቀብክን ዴንግሌናክን፡፡
ማ/ያ/፡፡ ሇዘህም ፫ አገባብ ይስማሙታሌ እስመ፣ አምጣነ፣ አኮኑ ና ሲሆኑ፤ እስኩ፣
ዮጊ እስኪ ሲሆኑ፤ ከንዐሳኑም የሚስማሙት አለ፡፡ እሉህም አላ፣ ወይ፣ ሰይ፣ ሁ፣
ኑ፤ ከአይ፣ ከምንት ጀምሮ እስከ ዔፍ ያለ አገባባት ናቸው ሳያስተያይም
አስተያይቶም ይገባሌ፡፡ ሲገባ ‹‹ኦ አበው ወሌዴክሙ ገብረ ሰናየ እስመ ያፇቅር
ጽዴቀ›› ይህ ሳያስተያይ ነው፡፡ ሲተያይ ኦ አበው አፌቀርክሙ ጽዴቀ አምጣኔ
ሞዔክምዎ ሇዒሇም ይሊ፡፡ ኦ አበው እስኩ ነጽሩ ዮጊ ነጽሩ ዖይትገበር በሊዔላነ ኦ
ጸሐፌት ወፇሪሳውያን አላ ሇክሙ እስመ ጌገይክምዎ ሇአምሊክ ይሊ፡፡ ይህ አገባቡ
ሲስማው ነው፡፡ አላ ባሇቤት ነው፡፡ አንቀጽ ይዯለ ነው፡፡ ሁ፣ ኑ አይገቡም
ይገባለም ኦ ዲዊት ምንትከ ሇከ አቤሴልም ገብርከኑ ወእመ አኮ ወአሉከ ባህቱ
ወሌዴከ ማ/ያ፡፡ እስኩ፣ ዮጊ እስኪ ይሆናለ በፉት፣ በኋሊ፣ በቀ፣ በካ፣ በሳ ይነገራለ፡፡
ዔፍ፣ በዔፍ፣ በምንት መነሻ ሲሆኑ፤ አው፣ ዮጊ፣ ሚመ፣ እመ አኮ፣ ሶበ አኮ፣ በውእቱ
የሚገቡ አገባባት ይስማማቸዋሌ፡፡ ነጽር እስኩ እስኩ ትኔጽር ዮጊ ትኔጽር ነጽር
ዖይረክበከ ረዴ እስኩ እመስቀሌከ ይሊ፡፡በተረፇ በዏቢይ አሳይተነዋሌ፡፡ ናሁ፣ ነዋ፣
ዮጊ፣ ነየ፣ ዬ እነሆ ይሆናለ፡፡ ነዋ፣ ዮጊ፣ ናሁ፣ ነየ በፉት በኋሊ ዬ በፉት፣ በቀ፣ በካ፣
በሳ እንዖ፣ ኢ መነሻ እየሆኑ፤ አዱ፣ ናሁ፣ ዮጊ ይእዚ አሁን ሲሆኑ፤ ሰ ሳ፣ ስ ሲሆን
ይስማማቸዋሌ እሉህም በዯቂቅ አገባብ እነአዱ ካለበት ተመሌከት፡፡ አው፣ ዮጊ፣
ሚመ፣ እመ አኮ፣ ሶበ አኮ፣ ወይ ባይሆን ካሌሆነ ይሆናለ፡፡ ሲገቡ ከአይ፣ ከምንት
ጀምሮ እስከ ዔፍ ሊለ አገባባት ነቃፉ እየሆኑ በቀ፣ በካ፣ በሳ ይነገራለ ሇምንት ዒሇመ
መነኑ ጽዴቃን ሇዖጊበ ወርቅኑ ወእመ አኮ ሇዖጊበ ብሩር ባህቱ ሇዖጊበ መንግስተ
ሰማያት አው ሇመጽሐፌ ነው እንጂ ሇቅኔ አይሆንም፡፡ ምነው ቢለ አው በአእምሮ
አው በኢያእምሮ አው በገቢር እያሇ ዛርው ያዯርጋሌና፡፡ አው፣ ዮጊ፣ እመ አኮ፣ ሶበ
አኮ፣ሚመ መዴረሻ መነሻ ይሆናለ መዴረሻ ሲሆኑ አሳይተናሌ፡፡ ሚ መነሻ ሲሆን
ሚመ ንበር ወሚመ ሑር ሚ መጠነ ረከበ ሚ መጠን ግርምት ዙቲ ዔሇት ይሊ፡፡ሚ
ቅጽሌ መጠነ ሇተረክበ እንዯተሳበ አስተውሌ፡፡እስኩ ዮጊ በውእቱ የሚገቡ አገባባት
ይስማሟቸዋሌ፡፡ ክመ መቸ መች ይሆናሌ ክመ መጽአ ክመ ይመጽእ ክመ ይምጻእ
ይሊ፡፡ እንዱያውም በቅርብ ይስማማሌ ብሇው አንተሰ አንተ ክመ ይሊ፡፡ እፍ፣
በእፍ፣ ሇምንት መነሻ ሲሆኑ፤ ባህቱ ነገር ግን ሲሆን ይቀዴሙሇታሌ፡፡ባህቱ ነገር
ግን ሲሆን ይከተሇዋሌ፡፡ በውእቱ የሚገቡ አገባባት ይከተለታሌ፡፡ ዔፍ በዔፍ
ታፇቅር ንጉሥ ይምጻእ ከመ ገብርከ ባህቱ ፇጻሜ ፇቃዴከ እምአሐው ይሊ፡፡ ሂ፣ኒ
ክመን ይጫኑታሌ፡፡ በይቤ ይነሳሌ፡፡ አለታ ንዐስ አነቀጽ ሳ ሲሆን፤ አሊ፣ ዲዔሙ፣
ባህቱ እንጅ ሲሆኑ ይስማሟቸዋሌ፡፡ ሲገባ ይቤል ብእሲ ሇንጉሥ ተፋንዎ ክመሂ
ክመኒ ኢያዔርፌ ሇገብርከ ባህቱ ዲዔሙ አሊ አሌቦ ዖየአምራ ሇምስጢርከ እንዱሌ፡፡
ክመ በብኪ በብከ ብቻ ይሆናሌ፡፡ቅጽሌ ይሆናሌ በብኪ ይሆናሌ ማሇቱ አንቲሰ
አንቲ ክመ፤ በብከ ይሆናሌ ማሇቱ አንተሰ አንተ ክመ፤ ቅጽሌ ሲሆን ክመ አብርሃም
ዖርእዮሙ ሇሥሊሴ ይሊ፡፡ ሇጊዚም ይቀጸሊሌ ወክመ ውእቱ እስከ ሇአሇም ይሊ፡፡
አሁን መቸ መች ሲሆን ነው፡፡ ከዘህ የቀረ በሳሌስ በይቤ ይነሳሌ፡፡ እመ፣ ሶበ
እምከመ፣ እምዖ ሰን ትርአስ እየያ዗፤ ባህቱ ነገር ግን፤ ወ፣ ሂ፣ ኒ፣ አዱ ም ሲሆኑ፤
ይነገ፡፡ ሲነገ ይቤል ንጉሥ ሇገብሩ ኢትትላሇየኒ ክመ ባህቱ ኢተአምር ዖእግብር
ሇከ ወንዋይየ ዒዱ ንዋይየ ንዋይየሂ ንዋይየኒ ኢየሐሌቅ ብየ እመሰ ሶበሰ እምከመሰ
እምዖሰ ወሀብኩከ ማ/ያ፡፡ ክመ ዴንት ይሆናሌ በነባር በቀ፣ በካ፣ በሳ ይነገራሌ
በቀዲማይ ሲነገር በእም እየወዯቀ ይነገራሌ፡፡ ሇዘህም እስመ፣ አምጣነ፣ አኮኑ ና፤
እመ፣ ሶበ ቢ ባ ብ፤ ባህቱ ነገር ግን ሲሆኑ ይስማሙታሌ ዔፍ፣ በዔፍ፣ በምንት መነሻ
ይሆናለ፡፤ ሲገባ አብርሃም ክመ አብሌአ ኅብስቶ ክመ ያበሌዔ ኅብስቶ ሇነዲይ፡፡
በእም ሲገባ ሐካይ ብእሲ እምገብረ ክመ ጽዴቀ እስመ ትሰምዔ እዛኑ ሶበ ትሰምዔ
እዛኑ ፌትሐ ኩነኔ ባህቱ አሌቦቱ ሌብ ዔፍ በዔፍ ሇምንት ይጸዴቅ ሐካይ ብእሲ
በአፊሁ እስመ ገብረ ክመ ኀጢአተ ማ/ያ፡፡ ክመ፣ ጽመ ዛም ብል ይሆናለ፡፡ በቀ፣
በካ፣ በሳ ይነገራለ፡፡ እስመ፣ አምጣነ፣ አኮኑ ና ሲሆኑ፤ ዖንዴ አንቀጽ ኢን ይዜ
እንዯ፤ ሇ ሊ ሲሆ፤ ወ ሉ፣ ሊ፣ ሌ ሲሆ ይስማማቸዋሌ ሲገባ ገብር መጽአ ይመጽእ
ይምጻእ ክመ ጽመ ኢይትናገር ነገረ ወይትቀነይ ሇእግዘኡ እስመ ይትኤገሥ
ኩልይሊ፡፡ ወ፣ሂ፣ ኒ፣ ሰ፣ አዱ ዋዌ ይሆናለ በሰዋሰው ሁለ በቀዲ፣ በካ፣ በሳ
ይነገራለ፡፡ ወ አዱ በፉት ሂ፣ ኒ፣ ሰ በኋሊ ይነገራለ፡፡ ሲጋ አዱ የሐውር ወይሐውር
የሐውርሂ የሐውርኒ የሐውርሰ ይሊ፡፡ ወ ተሇይቶ ፲፪ ነገር ይሆናሌ እሉህም፡-
ውጥን፣ ግን፣ እንጅ፣ ስንኳን፣ ዖተረስአ፣ ቸሌታ፣ ሊ፣ ሉ፣ ሌ፣ ሲ፣ ሳ፣ ስ፣ ከ፣ ካ፣ ሰሊማ፣
ቅጽሌ ይሆ ሲወጥን ትኤምሐክሙ ቅዴስት ቤተ ክርስቲያን ወማርቆስ ወሌዴየ
ይሴርዎን እግዘአበሔር ሇከናፌረ ጉሕለት ወሇሌሳን እንተ ተዏቢ ነቢበ ይሊ፡፡ ግን
ሲሆ ያዔቆብሀ አፌቀርኩ ወኤሳውሀ ጸሊዔኩ ተንተንኩ ሇ ወዱቅ ወእግዘአበሔር
አንሥአኒ እንጂ ሲሆ ዏይን ቦሙ ወኢይሬእዩ እዛን ቦሙ ወኢይሰምዐ ስንኳን ሲሆ
ከጥቀ ጋር አስይተናሌ ዖተረስአ ሲሆን ሐመ መሞተ ቸሌታ ሲሆ ሞተ ወሐመ
ይሊሌ፡፡ ዒርገ ወተሥአ ሲሌ ይህም ያም አንዴ ነው ቸሌታ ሲሆ ወትብሌ የአምር
እግዘአብሔር ይሊ፡፡ ሌ ሲሆ ባህታዊ ተንሥእ ወትትቀነይ ሊ ሲሆ ወኢተገብር እኩየ
ስ ሲሆ ወእመ አኮ ብሇን አሳይተናሌ፡፡ ሳ ሲሆ ወኢያውዏያ እሳተ መሇኮቱ
ሇዴንግሌ ይሊ፡፡ ኪ፣ ካ ሲሆ በአሐዛ ይነገራሌ፡፡ ሲገባ ኤሌያስ ሇጏመ ሰማየ ፫ተ
ዒመተ ወ፮ አውራሐ ካ ሲሆ በ፶፻ ወበ፭፻ ተወሌዯ ክርስቶስ ይሊ፡፡ ስ ሲሆ ከአይ
ከምንት ጀምሮ እስከ እፍ ያለ አገባባት ሠረዛ እየሆነ ይነገራሌ፡፡ ወ፣ ሂ፣ ኒ፣ ጥቀ
እንኳን ይሆናለ በሰዋሰው ሁለ ይነገራለ መነሾቻቸው ፭ ናቸው፡፡ አሌቦ፣ አኮ፣ ኢ፣
ሁ፣ ኑ፣ ከአይ ከምንት ጀምሮ እስከ ዔፍ ያለ አገባባት ናቸው፡፡ ሲገባ ኢይትዓረያሃ
ሇማርያም ዯናግሇ ሴል ጥቀ መሊእክት ወመሊእክት መሊእክትሂ መሊእክትኒ
ኢይትኤረይዋ፡፡ አሌቦ ዖይመስሊ ሇማርያም እምአዋሌዯ ፳ኤሌ ጥቀ ሔዋን
ሔዋንሂ ሔዋንኒ ኢትመስሊ፡፡ አኮ መሌአክ ገብረ ሕይወት እስመ ሞተ በሥጋሁ
ወኀበ መቃብር ጥቀ ኀበ መቃብርሂ ኢወረዯ፡፡ ሞተትኑ ማርያም ከመ ሰብእ
እስመ አሌባቲ ጌጋይ ጥቀ ኢየሱስ ወኢየሱስ ኢየሱስሂ ኢየሱስኒ ኢተርፇ እሞት
ማ/ያ፡፡ ጥቀ ተሇይቶ ስንኳን ሲሆን ዔፍ በዔፍ ሇምንት መነሻ ይሆኑታሌ፡፡ በንዐስ
አንቀጽ ይነገራሌ፡፡ ባህቱ ነገር ግን ሲሆን ይቀዴምሇታሌ፡፡ ወ፣ ሂ፣ ኒ ስንኳን ሲሆኑ
ይከተለታሌ፡፡ ይህ ሲነገር አሻሽል ይቀራሌ ዋዌነት አይሇቁም፡፡ ወ፣ ሂ፣ ኒ
ሲያሻሽለ ሰልሞነ ጥቀ ኢሇብሰ ከመ አሐደ እምእለ ይሊ፡፡ ዔፍ በዔፍ ሲነገር ዔፍ
በዔፍ ሖረ ባዔሌ ውስተ ቤተ ንጉስ ባህቱ ኢመጽአ ነዲይ ጥቀ ይብሊዔ ኅብስተ
ንጉሥሂ ንጉሥኒ ወንጉሥ ይኔጽር ዏይኖ ይሊ፡፡ ባህቱ ነገር ግን ይሆናሌ፡፡ ዔፍ
በዔፍ ሇምንት መነሻ ይሆ፡፡ ወ፣ ሂ፣ ኒ ስንኳን፤ እመ፣ ሶበ በ ብ ቢ ባ ሲሆኑ
ይከተለታሌ፡፡ ሲገባ ጴጥሮስ ጸዴቀ ባህቱ ይሁዲ ተኯነነ ተኯነነ ባህቱ ይሊ፡፡ ወ፣
ሂ፣ ኒ ስንኳን ሲሆኑ ወ ክፌሌ ዴንበር ነው ነገሩን እየከተተ ይነሣሌ፡፡ሂ፣ኒ፣ሰ
አከሊካይ አሰናካይ ይባሊለ፡፡ በዖርፌ፣ በቅጽሌ፣ በባሇቤት መሐሌ ይገባለ፡፡ ብዔሲሂ
ብዔሲኒ ብዔሲሰ መጽአ ይህ ያሊ፡፡ባህቱ ነገር ግን ሲሆን ዴንበር፣ ክፌሌ
ይባሊሌ፡፡ዴንበር ወዱያና ወዱህ ያሇ ሰው እንዲይተያይ ባህቱም ሰዋሰውን ሁለ
አያስተያይምና፡፡ የዴምጹ ጩኸት እንዱሰማ ምሥጢሩን አያርቅም፡፡ብእሲ ቦአ
ውስተ ቤት ባህቱ ወጽአ ሲሌ የሚወጣው የገባው ነውና፡፡ ዏበይት አገባባት መነሻ
እየሆኑት ይነገራሌ፡፡ በባሇቤት፣ በአገባብ፣ በተሰቢ ሊይ እየወዯቀ አንጻር እየሆነ
ይነገራሌ፡፡ ሲገባ ጴጥሮስ ነጋዱ ኢቦአ ብሔሮ እስመ ጽዐን አግማሉሁ ባህቱ እንዖ
ያስተባዛኅ ንዋዮ ተርፇ ይሊ፡፡ ይህ በአገባብ ሲወዴቅ ነው፡፡ በተሳቢ ሲወዴቅ ባህቱ
ነዋዮ እንዖ ያስተባዛኅ ተርፇ ይሊ፡፡ ሰ ተሇይቶ ስ፣ ሳ፣ ም ይሆ፡፡ ሳ ሲሆ ከማሁ፡፡
ስ ሲሆ መጀመሪያ ይነገራሌ፡፡ ሲነገር ጴጥሮስሰ መጽአ ወጰውልስሰ ተርፇ ያሊ፡፡ ማ
ሲሆ በ፪ ይቤ በጠያቂ በመሊሺ ይነገራሌ፡፡፰ አገባባት ይስማሙታሌ፡፡ እሉህም፡-
እመ፣ እስመ፣ እምዖ፣ እንዖ፣ ኀበ፣ በዖ፣ ዴኅረ ናቸው፡፡ ሰ በመያቂ በመሊሺ በይቤ
በ፫ አገባብ ሊይ ትርአስ እየሆነ ይነገራሌ፡፡ እመ፣ አምከመ፣ እምዖ ከ ካ ሲሆኑ፤
እምዮም፣ እምይዔዚ እንኪያው እንግዱያው ሲሆኑ፤፭ አገባባት ከአይ፣ ከምንት ጀምሮ
እስክ ዔፍ ያለ አገባባት ናቸው፡፡ ሁ፣ ኑ ን ት ወይ፤ እም በ ባ ሲሆን
ይስማሙታሌ፡፡ሶ፣ኦ፣ ኬ ቃሇ አጋኖ ቃሇ መሌእክት ይሆ፡፡ በጠይቂ በመሊሺ በይቤ
፰ አገባባት ይስማሟቸዋሌ፡፡ ሶ፣ኦ፣ ኬ በቀ፣ በካ፣ በሳ ይነገ፡፡ ከዯቂቅ አሳይተናሌ፡፡
እስመ፣ ጓ ዔኮን ብያ ይሆናለ፡፡ጓ በቀ፣ በካ፣ በሳ ይነገ፡፡ እስመ በቀ፣ በካ፣ ይነገ
የይቤ ፰ አገባባት ይስማማለ፡፡አሊ፣ዲዔሙ፣ባህቱ ይስማማለ፡፡ጓ በሌዏ፤ ጓ ይበሌዔ፤
ጓ ይብሊዔ፤ ጓ ከሊባትኒ ይበሌዐ ተረፇ ተረፇ እግዘኦሙ ይሊ፡፡ እስመ ሲገ እስመ
እሳት ትነዴዴ እመአትየ እመ ተማዔኩ እምከመ ተማዔኩ እምዖ ተማዔኩ ባህቱ አሊ
ዲዔሙ ይከሌአኒ ርኅራኄየ ይሊ፡፡ በቀዲ ሲገ እስመ በፇቃደ ወበሥምረተ አቡሁ
ወመንፇስ ቅደስ መጽአ ወአዴኀነነ ማ/ያ፡፡ የእስመ የእመ ስማቸው ማሰሪያ አጋዥ
ይባሊሌ፡፡እንጋ፣ እንዲኢ እንጃ ይሆናለ፡፡ ምሥጢራቸው ኢየአምር ነው፡፡
ባሇቤታቸው ከመ ነው፡፡ ሰዋሰው ባሇቤት አይሆንም፡፡ ሲነገር አሌቦ ዔጽ ዖይፇሪ
በመዋዔሇ ሐጋይ ባህቱ በመዋዔሇ ከርም ዖይፇሪ፡፡ አሌቦ ዖመስሊ ሇዴንግሌ
ወገብርኤሌ ዖይመስሊ ከመ ውእቱ እንዲኢ እንጋ ከመ ዖይመስሊ እንዲኢመ ይሊ፡፡
እንዲኢ ተሇይቶ ውጥን ይጨርሳሌ፡፡ ሲገባ (አሌቦ ዖይመስሊ ሇማርያም ከመ
ገብርኤሌ እንዲኢ) ይህ አይሆንም ብሇዋሌ፡፡ እወ፣ አማን አወን ዔውነት ይሆናለ፡፡
በይቤ ይነገራለ፡፡ ነባር አንቀጽ ናቸው፡፡ ምሥጢራቸው አእመርኩ ነው፡፡ ሲገባ
ይቤ እግዘእ እመኒ እወ እወ ወእመኒ አሌቦ አሌቦ ይሊ፡ አማን አማን መጽሐፌኛ
አነጋገር ነው፡፡ አማን አማን እብሇክሙ ይሊ፡፡ በሰዋሰው ግን አማነ አማነ ዔብሇክሙ
ይሊ፡፡እንቢ እንቢ ይሆናሌ፡፡ በ፮ ሠራ ይዖረዛራሌ፡፡ በይቤ ይነገራሌ፡፡ ምሥጢሩ
ኢይገብር ነው፡፡ ሲገባ ይቤ ገብር እንብየ ይሊ፡፡ በካሌዒይ በአለታ ይገባሌ ይቤ
ሐካይ ገብር እንብየ ኢይገብር ሇከ ይሊ፡፡ በዯጊመ ቃሌ ይነገራሌ፡፡ ይቤ ኤሉ
ዯቂቅየ እንቢክሙ እንቢክሙ ይሊ፡ ሲዖረዛር እንቢ፡- እንቢከ፣ እንቢክሙ፣ እንቢኪ፣
እንቢክን፣ እንቢየ፣ እንቢነ ይሊ፡፡ ኦሆ እሺ በጏ በጄ ይሆናሌ፡፡ ምስጢሩ እገብር
ነው፡፡ በይቤ ይነገራሌ፡፡ ሲገባ ኦሆ በሌዎ ሇእግዘእ ወእንብየ በሌዎ ሇጋኔን፡፡
ይቤል ቅኑይ ገብር ሇእግዘኡ ኦሆ እገብር ሇከ፡፡ ኦሆ በካሌ፣ በጽዴቅ ይገባሌ፡፡
ይቤል ሇእግዘኡ ገብር ኄር አሆ እገብር ሇከ ይሊ፡፡ ኦ ወዱያ ወዮ ይብሊኝ
ይሆናሌ፡፡ ምሥጢሩ ኀዖንኩ ነው፡፡ በይቤ ይነገራሌ በዯጊመ ቃሌ ይነገ ሲገ ኅ዗ን
ብዔሲ ይቤ ኦ ሐካይ ብእሲ እስመ ይሜንን በሌቡ ሰብአ፡፡ ሲሌ ይህ የኩራት ነው፡፡
ይብሊኝ ሲሆን ይቤ ጴጥሮስ ኦ ሇይሁዲ ዖአስቀሇ አግዘኡ ማ/ያ፡፡ አላ፣ ወይ፣ ሰይ
ወዮ ይሆናለ በይቤ ይነገራለ በ፲ ሠራ ይዖ፡፡ ምሥጢራቸውን በ፩ ያሳያለ፡፡
እስመ፣ አምጣነ፣ አኮኑ ና፤ ኦ ሆይ ሲሆን ይሰማሟቸዋሌ፡፡ ምስጢሩ ኀዖንኩ ነው
በይቤም ያሇይቤም ይገባ፡፡ ሲገ ኦ ጸሐፌት ወፇሪሳውያን አላ ሇክሙ ወይ ሇክሙ
ሰይ ሇክሙ እስመ አስተማሰሌክምዎ ሇክርስቶሰ ምስሇ ፇያት ይሊ፡፡ በይቤ ሲገ ይቤ
መምህር አላ ልሙ ሇአርዴዔት እስመ ንው ማነ ኮኑ ይሊ፡፡ አላ ባሇቤት፣ አሰሚው
አገባብ፣ ማሰሪያው ይዯለ እንዯሆነ አስተውሌ፡፡ ሲዖረዛር የ‹‹ሇ››ን ዛርዛር ይዜ
ነው፡፡ አላ ልቱ፣ ወይ ልቱ፣ ሰይ ልቱ እያሌህ ሰይ ሇነ እስኪሌ ዴረስ አግባ
ምሥጢራቸውን በ፩ ያሳያሌ ማሇተ በ፩ በብ዗ አላ ባሇቤት ሁኖ ስሊሌተሇወጠ
ነው፡፡ ዔንቋዔ ዔንቋዔ እሰይ እሰይ እሶ እሶ ውጭኝ ውጭኝ ምን ፇቀዯኽ ይሆናሌ፡፡
በዯጊመ ቃሌ ይነገራሌ፡፡ ምሥጢሩ ተፇሣሕኩ ነው፡፡ ሲገባ ወይቤለ በሌቦሙ
ዔንቋዔ ዔንቋዔ ርኢናሁ በአዔይንቲነ ይሊ፡፡ እሶ እሶ ሲሆ ጉቡአን ሕዛብ ይቤለ
ዔንቋዔ ዔንቋዔ እንዖ ይሰትዩ ወይነ ይሊ፡፡ ውጭኝ ውጭኝ ያገው አማርኛ ነው፡፡
ምሥጢሩ የሁለም ዔሰይ ዔሰይ ነው፡፡ ምን ፇቀዯኽ ሲሌ ይቤል ዔንቋዔ ሇባዔሌ
ነዲይ እስመ ጸዏንከ ሥርጉተ በቅሇ ማ/ያ/፡፡ነየ አቤት እነሆኝ ይሆናሌ፡፡ ምሥጢሩ
ሀልኩ ነው በ፲ ሠራ ሲገባ ነያ ሇሴት ነዋ ሇወንዴ ይነገራሌ፡፡ ይህም ነየ አመቱ
ሇእግዘአብሔር፡፡ ነያ እምከ ወነዋ ወሌዴኪ ያሇው ነው፡፡ ነየ ሇሴትም ሇወንዴም
ይነገራሌ፡፡ ይህም ነዮሙ ውለዴየ መሐይምናን ይሊ፡፡ ነየ ውእቱን ይመስሊሌ
የሚለ አለ አጏሊማሺ ነው እንጂ አይሆንም፡፡ ሲዖረዛር ነየ ይዯግማሌ፡፤ ነዮ፣ ነየከ፣
ነዮሙ፣ ነየክሙ፣ ነያ፣ ነየኪ፣ ነዮን፣ ነየክን፣ ነየ፣ ነየነ ይሊ፡፡ አቤት ሲሆን በይቤ
ይነገራሌ፡፡ አይዖረዛርም ከ፩ ወዯ ብ዗ ይሄዲሌ እንጂ፡፡ ነየ እብሇከ ገብርከ ይሊ፡፡
አቤት ሲቀር ብል ይቤ ብእሲ ነየ ሳዔዲ በሌ፡፡ ሐዊሳ፣ በሀ እንዳት ዋሌህ እንዳት
አዯርህ ቢሰኛሕን ይጣሌሌህ የዋሇውን አያሳዴርብህ ጠሊትህን ያውዴቅሌህ
ይሆናሌ፡፤ በሀ በቅርብ በቅርብ በ፬ ሠራ ይዖ በይቤ ይነገራሌ፡፤ ሐዊሳ ፌቅር ነው
እንጂ ላሊ አይሆንም ሲገ በሀከ ይቤሇከ ይሊ፡፡ ሲዖረዛር በሀ በሀከ በሀክሙ በሀኪ
በሀክን ማ/ያ፡፡ ሀ፣ ኦ ና ይሆናለ፡፤ ኦ ሆይ ሲሌ በቅርብ በቅርብ በ፬ ሠራ
ይዖረዛራሌ፡፡ና ሲሆን ይቤን ይፇሌጋሌ በዯጊመ ቃሌ ይነገራሌ፡፡ ሳይዯግምም
ይሆናሌ፡፡ ይቤ መሐሉ ብዔሲ ኦ ማርያም ኦ ማርያም፤ ጊዮርጊስሀ ጊዮርጊስሀ ይሊ፡፡
በ፬ ሠራ ሲዖረዛር ኦ ካህን አፌቀርከ ጽዴቀ ኦ አርዴዔት አእመርክሙ ምሥጢረ ኦ
ብእሲት አእመርኪ ፇትሇ ወዯብሐ ኦ ዯናግሌ አቀብክን ዴንግሌናክን ይሊ፡፡ሕንክ
እንካ ይሆናሌ፡፡ በይቤ ያሇይቤም ይነገራሌ፡፡ ዖንዴ ይዜ ሳይዛም ይገባሌ፡፡ ሲገባ
ይቤል አብ ሇወሌደ ህንክ ኅብስተ ይሊ፡፡ ዖንዴ ይዜ ሲገባ ይቤል አብ ሇወሌደ
ህንክ ትብሊዔ ኅብስተ ያሊ፡፤ ናም ይሆናሌ፡፡ ህንክ፣ ሀብ፣ ነዏ ና ይሆናለ፡፡ ህንክ፣
ህንኩ፣ ህንኪ፣ ህንካ፤ ሀብ፣ ሀቡ፣ ሀቢ፣ ሀባ፤ ነዏ፣ ንዐ፣ ንዑ፣ ንዒ ብሇው በ፬ ሠራ
ይዖረዛራለ፡፡ ህንክ ሀነከ፤ ሀብ ወሀበ ካሇው የወጡ ናቸው፡፡ ነዏ የመጽዏ ትእዙዛ
ነው ይሊለ፡፡ ሐይማኖተ አበው ግን ምጻዔ ሲሌ ይገኛሌና፡፡ ነባር አንቀጽ ነው በ፩
ወንዴ አይነሳም፡፡ በብ዗ ሴቶች ግን ይነሳሌ፡፡ አህ ኢህ ይሆናሌ፡፡ በዯጊመ ቃሌ
ይነገራሌ፡፡ በይቤ ይነገራሌ፡፡ ምሥጢሩ ኀዖንኩ ነው፡፡ ኢታህዛነኒ ሉተ ይቤል አህ
አብ ሇወሌደ እኩይ ይሊ፡፡ በዯጊመ ቃሌ ሲነገር ይቤል አብ ሇዔኩይ ወሌደ አህ አህ
ይሊ፡፡ አባ፣ እግዘኦ አቤቱ ይሆናለ በይቤ ያሇይቤ በቅርቡ ወንዴ አጻፊ
ይነገራለ፡፤ ባህቱ፣ አሊ፣ ዲዔሙ እንጅ ሲሆኑ ይስማሙታሌ፡፡ እግዘኦ ሇተገብሮ
እንጅ ሇገቢር አይሆንም፡፡ አባ አመኀፅን ነፌስየ ውስተ እዳከ እንባቆምኒ ይቤ
እግዘኦ ሰማዔኩ ዴምጸከ ወፇራሕኩ ይሊ፡፡ አሊ ዲዔሙ ይስማሙታሌ፡፡ ኢታብአነ
እግዘኦ ውስተ መንሱት አሊ አዴኅነነ ወባሌኀነ ይሊ፡፡ ሰሚዔ በመካከሌ ገብቷሌ፡፡
በይቤ ይሆናሌ አስተውሌ፡፡ አባ፣ ማር አቤቱ ይሆ ተጸውአ ተሰምየ ተብህሇ በሚሌ
አንቀጽ ይገባሌ፡፡ አዱ ገና፤ እንበሇ፣ ቅዴመ፣ኢ ሳ ሲሆኑ ይስማሙታሌ፡፡ ሲገባ
አባ ማር ጊዮርጊስ ተጸውአ ጊዮርጊስ ተሰምየ አበ እምቅዴመ ይኩን አዱ ሉቀ
ሰማዔት፡፡ መኮንን ተብህሇ ማር አዱ እንበሇ ያርኢ ኀይል ኢያርኢ ይሊ፡፤ አባ፣
አብ አባት የሆናለ አባን ሇገቢር አብን ሇተገብሮ ያዯረጋሌ፡፡ አባ ሇገቢር ተገብሮ
ይከታሌ፡፡ አብም ሇገቢር ተገብሮ ይከታሌ፡፡ እሉህም ራሳቸውን በ፲ ሠራ
ይዖረዛራለ፡፡ አባሁ፣ አባከ፤ አቡሁ፣ አቡከ ብሇው አባነ አቡነ እስኪሌ ይዖረዛራለ፡፡
አብ በካዔብ እንዯሰየፇ አስተውሌ፡፡ ከሰተ አፊሁ ወመሐሮሙ ያሊ፡፡ እሉህንም
የመሰለ ብ዗ ቀሇማት አለ፡፡ የ‹የ› ራብዔ ከ‹ወ› ካዔብ ሲዯረብ፤ የ‹ወ› ሳዴስ ከ‹ረ›
ካዔብ ሲዯረብ፤ የ‹ዖ› ሳሌስ ከ‹አ› ካዔብ ሲዯረብ ፌጹም ገቢር ይሆ፡፡ ይህም ሕያው
ተንሥአ እሙታን ዖዔውሩ ተወሌዯ ይሁዲ ሴጠ እግዘኡ ይሊ፡፡ እግዘኦ ቢሌ ሩቅና
ቅርብ ይሆናሌ፡፡ ጸሐፌት ግን እሁሁ ብሇው ሁሇቱንም ካዔብ ያዯረጋለ፡፡ ይህ
አይሆንም ሳዴስ ነው እንጂ፡፡ ይህም ሲነገር በ፪ ነገዴ እኅው፣ እኍ ብል ይሇያሌ
በገቢር እኈ እኅወ በ፲ ሠራ ይዖ፡፡ በዖመዴ ሲዖረዛር እኁ እኁከ እሆሙ እኁክሙ
እኋ እኁኪ እሆን እኁክን እኁየ እኁነ ይሊ፡፡ ሇገቢር ፬ አይሇውጥም ፮
ይሇውጣሌ፡፡ እኁሁ እኁከ እኁሆሙ እኁክሙ እኁሃ እኁኪ እኁሆን እኁክን እኁየ
እኁነ ያሊ፡፡ በባዔዴ እንዯዖረዖረ አስተውሌ፡፡ እኅው እኅውከ እኅዎሙ እኅውክሙ
እኅዋ እኅውኪ እኅዎን እኅውከን እኅውየ እኅውነ ብል በ፲ ሠራ ይዖ፡፡ሇገቢር ፬
አይሇውጥም ፮ ይሇውጣሌ፡፡ ዔንቋዔ እንኳን ይሆናሌ በቀዲማይ ይነግራሌ፡፡
እንበሇ፣ ቅዴመ፣ ኢ፣ እስመ፣ እም ይስማሙታሌ፡፡ እም ከቅዴመ ይዯረባሌ፡፡ ሲገባ
ይቤል ብእሲ ሇእኁሁ ዔንቋዔ ረከብከ ወርቀ ወብሩረ እምቅዴመ ትዔርግ ሊዔሇ
ወእንበሇ ትረዴ ታሕተ እስመ ታስተፇሥሕ ነዲያነ ማ/ያ፡፡ ሇሇ ጥቀ አብዙኛ እጅግ
እምብዙ ይሆናሌ፡፡ በቀ፣ በካ፣ በሳ በጽዴቅ በአለታ ይነገራለ፡፡ እስመ፣ አምጣነ፣
አኮኑ፣ እመ፣ ሶበ ይስማሙታሌ፡፡ ሇሇ ሲገባ በቀ በካ ይነገራሌ ባህቱ ዲዔሙ እንጅ፤
እንበሌ በንዐስ አንቀጽ ሳ ሲሆን ይስማማዋሌ፡፡ ሲገባ ሐካይ ገብር ጸግበ ጥቀ
ይጸግብ ጥቀ እስመ ጸሌአ እግዘኡ ይሊ፡፡ አለታ ሕሙም ብእሲ ኢየሐውር ጥቀ
እስመ ዴኩማት እገሪሁ ባህቱ ኢይቀዴምዎ ኀያሊን እንበሇ ይሩጽ ኢይሩጽ ይሊ፡፡
ሇሇ ከመጽሐፌ መምሕራን አጠውሇት ቀርተዋሌ፡፡ ሕቀ፣ በሕቁ፣ ፇዴፊዯ፣ ብ዗ኀ
እጅግ በእጅጉ ይሆናለ፡፡ በቀ፣ በካ፣ በሳ በፉት በኋሊ ይነገ፡፡ ሕቀ ሲገባ ሇጌታ ነው
እንጅ ሇላሊ አይሆንም፡፡ ይህም ሕቀ አሕጸጽኮ እመሊእክቲከ ይሊ፡፡ የቀሩት
ሇሁለም ይሆሀናለ፡፡ ሲገባ ብዐሊን ይበሌኡ በሕቁ ፇዴፊዯ ተሇዒሌከ ተሌአሌከ
ፇዴፊዯ ተሇዒሌከ ብ዗ኀ ብ዗ኀ ተሌዒሌከ ብ዗ኀ ትትላዒሌ እምኩለ አማሌክት
በብ዗ ሲገ ተሇአለ ብ዗ኀ ፇዴፊዯ ሐዋርያት እምነቢያት ይሊ፡፡ ውስጠዖ
ሲያጏሊምስ ሇአንዴ ሇብ዗ ሇሴት ሇወ ሇሩቅ ሇቅርብ እየሆነ ያጏሊምሳሌ፡፡ ፇዴፊዯ
ብ዗ኀ በቅርብ በሩቅ ወንዴ ይነገራለ፡፡ ሲነ ተጽዔሌኩ በኀበ ኩልሙ ጸሊዔትየ
ወፇዴፊዯሰ በኀበ ጏርየ ብ዗ኀ ተሌዒሌኩ ማ/ያ፡፡ ህቀ፣ ንስቲተ፣ ውሁዯ፣ ህዲጠ
ጥቂት ይሆ በቀ፣ በካ፣ በሳ ይነገ፡፡ ህቀ አጏሊሺ ነው፡፡ ንስቲተ ሇሲት ነው እንጂ
ሇወንዴ አይሆንም፡፡ ይህም መርዒት ንስቲተ ትበሌዔ ኅብስተ ይሊ፡፡ ውሁዯ ሇወንዴ
ነው እንጂ ሇሴት አይሆንም፡፡ ይህም ብእሲ ውሁዯ ተናገረ ነገረ ይሊ፡፡ ህዲጠ ቅጽሌ
ነው፡፡ አጏሊማሺም ይሆ፡፡ ብእሲ ነበበ ህዲጠ ነገረ ሲሌ ቅጽሌ ነው፡፡
አጏሊማሺ ሲሆን ህዲጠ ሐሚሞው ወብ዗ኀ ንሥኡ እሴቶሙ ይሊ፡፡ ህዲጠ፣ ውሁዯ
በቅርብ በሩቅ ወንዴ አነ ባሇው ይነገራሌ፡፡ ሲነገ ውሁዯ ተናገረ ውሁዯ ተናገርከ
ውሁዯ ተናገርኩ ቃሇ ህዲጠ ተናገርኩ ይሊ፡፡ ውሁዲን ህዲጣን ተብሇው ይረባለ፡፡