บทอธิษฐานขออโหสิกรรม

(ปรับสานวนจากฉบับของ สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี))

“กายะกัมมัง วะจีกมั มัง มะโนกัมมัง สัญจิจจะกัมมัง
อะสัญจิจจะกัมมัง ขะมันตุ เม อะโหสิกมั มัง ภะวะตุ เม.”
กรรมใดๆ, ไม่ว่าจะเป็ นกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม, ที่ข้าพเจ้ าได้ กระทา
ล่วงเกินแก่ผ้ ูใด, ไม่ว่าจะโดยตั้งใจก็ดี, ไม่ได้ ต้งั ใจก็ดี, ในภพชาติใดๆ ก็ตาม,
ข้ าพเจ้ าขอขมากรรม,ในความล่ วงเกิ นนั้ น , ขอให้ ท่ านที่ข้ าพเจ้ าล่ วงเกิน
(เจ้ากรรมนายเวร) ทั้งหลาย, จงโปรดยกโทษ, ให้ เป็ นอโหสิ กรรมแก่ ข้ าพเจ้ า ,
อย่าได้ จองเวรต่อกันและกันเลย
บุญใดๆ, ที่ข้าพเจ้ าได้ สร้ าง, ในการ <เจริญภาวนา> ในครั้งนี้ บุญนั้นๆ,
ข้ าพเจ้ าขออุทิศให้ แก่ ท่านทั้งหลาย,ที่ข้าพเจ้ าได้ ล่วงเกิน, ขอท่านจงยินดี
ในผลบุญนั้น, และจงอโหสิกรรมให้ แก่ข้าพเจ้ าเถิด
และแม้ กรรมใด, ที่ ใ ครๆ กระท าแก่ ข้ าพเจ้ าก็ต าม, ข้ าพเจ้ า
ขออโหสิ ก รรมให้ ทั้ ง สิ้ น , ยกถวายเป็ นพุ ท ธบู ช า,ซึ่ งอภั ย ทานนี้
ขอจงดลจิ ต ,ให้ เขาเหล่ า นั้ น ,กลั บ มี เ มตตา คิ ด เป็ นมิ ต รกั บ ข้ า พเจ้ า ,
เพื่อจะได้ ไม่มีเวรต่อกันและกันต่อไป, จักได้ มีจิตผ่องใส, ประกอบในบุญ,
พ้ นจากความทุกข์ , มุ่งหน้ าสู่ความสุข , มีสุคติภพเป็ นที่ไปในเบื้องหน้ า,
จักได้ เข้ าถึงพระนิพพาน, อันเป็ นที่สดุ แห่ งทุกข์, เป็ นบรมสุขอันเยือกเย็น,
ด้ วยกันทุกท่านเถิด
ด้ วยอานิ สงส์ แห่ งอภั ยทานนี้ , ขอให้ ข้ าพเจ้ า, พร้ อมทั้ งครอบครั ว ,
ตลอดจนญาติ มิ ตร ผู้ มี อุ ป การะแก่ ข้ าพเจ้ า, จงพ้ นจากความทุ กข์ ย าก
ลาบากเข็ญใจ, ความทุกข์อย่ าได้ ใกล้ , ความไข้ อย่ าได้ มี , ขอได้ มีความสุข
สวัสดี, พ้ นจากเสนียดจัญไร,และอุปัทวันตรายทั้งหลาย, ปรารถนาสิ่งใด,
ที่เป็ นไปโดยชอบ, ประกอบด้ วยธรรมแล้ ว , ขอให้ ส่ิงนั้ น,จงพลั นส าเร็จ,
จงพลันสาเร็จ, จงพลันสาเร็จ เทอญ
- รัตนอุบาสก -