WIKA- nagmula sa salitang Latin na

“lengua” na ang kahulugan ay dila.

Ito’y isang masistemang gamit sa
pakikipagtalastasan na binubuo ng
mga simbolo at panuntunan. Ito’y
paraan ng pagpapahayag ng
damdamin at opinyon sa
pamamagitan ng mga salita upang
magkaunawaan ang mga tao
(Panganiban).
Henry Gleason: Ang wika ay masistemang
balangkas ng sinasalitang tunog na pinili at
isinaayos sa paraang arbitraryo upang
magamit ng mga taong kabilang sa isang
kultura.

George Lakoff: Ang wika ay politika,

nagtatakda ng kapangyarihan, kumukontrol
ng kapangyarihan kung paanong magsalita
ang tao at kung paano sila maunawaan.
Jose Villa Panganiban: Ang wika ay paraan ng
pagpapahayag ng damdamin at opinyon sa
pamamagitan ng mga salita upang magkaunawaan
ang mga tao.

Nenita Papa: wika ang ginagamit natin upang

malayang maipahayag ang ating iniisip at nadarama.

Pamela Constantino at Monico Atienza: ang wika ay

mahalagang kasangkapan sa pag-unlad kapwa ng
indibidwal at ng bansa.
 Ayon kay Archibal A. Hill sa kanyang
papel na What is Language? Na
binanggit sa aklat ni Alcomtiser P.
Tumangan et.al., ang wika ay
pangunahing anyo ng simbolikong
gawaing pantao. Ang mga simbolong ito
ay binubuo ng mga tunog na nililikha ng
aparato sa pagsasalita at isinasaayos sa
mga klase at patern na lumilikha sa isang
komplikado at simetrikal na istruktura.
 Sa depinisyon ni Gleason na binanggit sa aklat ni
Rolando A. Bernales et.al, ang wika ay masistemang
balangkas ng sinasalitang tunog. Lahat ng wika ay
nakabatay sa tunog na kung tawagin ay ponema, na
ang maagham na pag-aaral nito ay tinatawag na
ponolohiya. Kapag ang ponema ay pinagsama-
sama, maaaring makabuo ng maliliit na yunit ng
salita na tinatawag na morpema. Sintaksis naman
ang tawag sa makaagham na pinag-ugnay-ugnay na
mga pangungusap. Diskors naman kapag nagkaroon
ng makahulugang palitan ng dalawa o higit pang
tao.
 Ayon naman kay San Buenaventura (1985)
mula sa Wikipediang Tagalog: “Ang wika ay
isang larawang binibigkas at isinusulat. Isang
kahulugaan, taguan, imbakan o deposito ng
kaalaman ng isang bansa.” isang ingat-yaman
ng mga tradisyong nakalagak dito, sa madaling
salita ang wika ay kaisipan ng isang bansa
kaya’t kailanman ito’y tapat sa
pangangailangan at mithiin ng sambayanan.
Taglay nito ang haka-haka at katiyakan ng
isang bansa.
 ANTAS NG WIKA
1. PABALBAL/BALBAL- may katumbas itong “slang”
sa Ingles at itinuturing na pinakamababang antas
ng wika.
-Mga salitang pangkalye o panlansangan.
-Tinatawag din itong singaw ng panahon
sapagkat bawat panahon ay may nabubuong
mga salita.
-Pinakamababang antas ng wika na karaniwang
ginagamit sa lansangan.
-Karaniwan itong nabubuo ng isang grupo tulad ng
mga bakla na nagsisilbing koda nila sa kanilang
pakikipag-usap.
Halimbawa:
parak- pulis
eskapo- takas sa bilangguan
istokwa- naglayas
juding- bakla
tiboli- tomboy
balbonik- taong maraming balahibo
brokeback- lalaki sa lalaking relasyon
lobat- lupaypay
2. KOLOKYAL/PAMBANSA- mga salitang ginagamit sa
pang-araw-araw na hinalaw sa pormal na mga
salita.
-Nagtataglay ng kagaspangan ang mga salitang ito
subalit maari rin naman maging repinado batay sa
kung sino ang nagsasalita gayon din sa kanyang
kinakausap.
-Ginagamit sa okasyong impormal at isinaalang-alang
dito ang salitang madaling maintindihan.
Halimbawa: alala, lika, naron, kanya-kanya- antay,
lugal, utol, atsay, tisay