Professional Documents
Culture Documents
ყაჩაღის პატარა ასული
ყაჩაღის პატარა ასული
ზღაპარი
ჩამოსვეს.
ჩავიგემრიელებთ.
ჟრუანტელი დაგივლიდათ.
- ვაი! – შეჰყვირა ამ ბოროტმა ქალმა იმავე წამს: მისმა გოგონამ უკბინა ყურზე, თანაც ისე
და ფეხსაცმელი უნდა მომცეს და ჩემს ლოგინში დაწვეს, - ასე უთხრა და კიდევ უკბინა.
აიხირა, ეშმაკის ცხენზე შეჯდა, გერდას ხელი ჩაავლო, ეტლში ჩაისვა და მასთან ერთად
ტყეში გაისეირნა. ავაზაკის ასული გერდას კბილა იყო, მაგრამ უფრო ღონიერი, ფართო
ჰქონდა.
- თუ მე არ გაგიბრაზდი, ისე ვერავინაც ვერ დაგკლავს. შენ ხომ მეფის ასული ხარო?
- არა, - მიუგო გერდამ და დაწვრილებით უამბო, რაც თავს გადახდა, უთხრა ისიც, რა
მერე გერდას ცრემლები მოსწმინდა და ხელები მის მშვენიერ თბილ მუფთაში ჩადო.
ეტლი გაჩერდა. გოგონები ავაზაკთა ციხის ეზოში იდგნენ. ციხე სულ გაბზარული იყო და
ერთი დიდი ძველებური დარბაზი იყო, ჭვარტლით დაფარულ და შავად მოზიმზიმე შუა
დარბაზში ცეცხლი ენთო. კვამლი მაღლა ადიოდა და ჭერში ეძებდა გასასვლელს. დიდ
- შენ ჩემთან დაწვები, აგერ, ამ ჩემი პატარა მხეცუნების გვერდით. – უთხრა გერდას
ავაზაკის ასულმა.
მაღლა – ქანდარაზე და კოჭებზე ასზე მეტი მტრედი იჯდა. როცა გოგონები მივიდნენ,
თითქოს ეძინათ.
- ეს სულ ჩემი მტრედებია, - თქვა ავაზაკების გოგომ, ერთ მტრედს ფეხში ხელი ჩაავლო
გაგვექცევა. ყოველ საღამოს ბასრი დანით ვუღიტინებ ხოლმე კისერზე, ამიტომ ძალიან
ეშინია.
მართლაც, გოგომ წვეტიანი ქვა აიღო და კისერზე გააყოლა. საბრალო ნადირი შეკრთა და
ასულმა ცალი ხელი გერდას კისერზე შემოხვია, ცალ ხელში დანა ეჭირა და ხვრინავდა.
- ღუ-ღუ! ჩვენ ვნახეთ პატარა კაი. მისი ციგა თეთრ მამალს მიჰქონდა, თვითონ კი
თოვლის დედოფლის ეტლში იჯდა, ტყეში მიჰქროდა, ჩვენ კიდევ ბუდეში ვისხედით,
დავრჩით, - ღუ-ღუ!
შპიცბერგენი ჰქვია.
- ჩუმად ეგდე, თორემ ამ დანას გულში გაგიყრი! – გაისმა ყაჩაღების გოგოს ხმა.
- მისმინე! – მიუბრუნდა ყაჩაღი გოგო გერდას, - შინ ახლა დედაჩემის მეტი არავინ არის.
შუადღისას დიდ ბოთლს წამოიყუდებს, რაღაცას სვამს და ცოტა სნით იძინებს. აი, მაშინ
გიშველიო.
უთხრა:
- ჩემო საყვარელო თხაო, დილა მშვიდობისა!
ირემს უთხრა:
დროს ძალზე სასაცილო ხარ. მაგრამ არა უშავს. ახლა შენს საბელს გადავჭრი და
მისი ძმობილი ცხოვრობს. ხომ გაიგონე, რაც მიამბო! საკმაოდ ხმამაღლა ლაპარაკობდა,
- აჰა, შენი ბეწვიანი ჩექმები, ჩაიცვი, თორემ იქ ფეხები გაგეყინება, მუფთას კი ვერ
წაიღე, იდაყვებამდე მოგწვდება. როგორ ჩაძვერი?! ახლა ეგ ხელები ჩემი უშნო დედის
ხელებს მიგიგავს.
გამხიარულდი. აჰა, ორი პური და ლორის ნაჭერიც წაიღე, რომ შიმშილით სული არ
ამოგძვრეს.
პური და ლორიც ირემს დააკრა ზურგზე. მერე მრისხანე ქოფაკები შინ შეიტყუა, საბელი
მაშინვე მიწას მოსწყდა. რაც ძალა და ღონე ჰქონდა, გარბოდა, ქვასა და ღორღში, ტყესა
რომ დაინახა. – მერე როგორ ანათებს! – და კიდევ უფრო სწრაფად გაქუსლა. არც დღე
შეუსვენია, არც ღამე. პურიც გაუთავდა გერდას და ლორიც. მხოლოდ მაშინ ჩააღწიეს
ლაპლანდიაში.