TÜRK BİYOFİZİK

DERNEĞİ
BÜLTENİ
Bulletin of the Turkish Biophysical Society

Türk Biyofizik Derneği Yayın Organı Nisan 2012 Yıl: 18 Sayı: 1

BİYOFİZİK
Başkanın Köşesi

BİYOFİZİK KONULARI KONU

Değerli Üyelerimiz,
Türk Biyofizik Topluluğumuzun rahatsızlıklarından
bir kısmı dış kaynaklı ise de kendi içimizden kaynaklanan
rahatsızlıklarımız da az değildir. Bazı üst yöneticiler
biyofizik anabilim dallarına biyofizikçi olmayan kişileri
atamak isteyebilirler. Bu bir dış faktördür. Ancak
biyofizikçi olup da böyle bir atamaya karşı çıkmayıp
tersine yandaş olmak veya öyle görünmek bizim önemli
iç rahatsızlıklarımızdan birisidir. Bu konuda Genel
Kurulumuz 29 Eylül 2010 da Aydın'da yaptığı toplantıda,
biyofizik anabilim dalları yardımcı doçent, doçent ve
profesör kadrolarına yapılacak atamalarla ilgili ilke
kararları almıştır (Bakınız: Türk Biyofizik Derneği
Bülteni, 2010-17(3), s: 3). Üst yöneticilere bir yaptırım
uygulamamız olanaklı değil, ancak jüri üyesi olup Genel
Kurul kararımıza uymayanlar hakkında soruşturma
açabiliriz. Bu konuda yönetimimize başvurabilirsiniz.
Bir diğer rahatsızlığımız, biyofizikçi olacak kişinin
neleri bilmesi gerektiği konusundaki tereddütlerimizdir.
Bu konuda benim geçmiş kongrelerimizden birinde
yaptığım konuşmam çıkardığım kısa bir metni
bültenimizin eski bir sayısında bulabilirsiniz (Bakınız:
Türk Biyofizik Derneği Bülteni, 2009-15(2), s: 1).
Prof. Dr. Rüstem Nurten Başkanlığında Eğitim
Komisyonumuz, biyofizik konu başlıkları'nın neler
olması gerektiği konusunda bir çalışma gerçekleştirdi.
Bu çalışmanın sonuçları bu bültenimizin ana konusunu
oluşturmaktadır ve diğer sütunlarımızda bulacaksınız.
Bu çalışmayı bir taslak metin olarak kabul edip eksiklik
ve fazlalıklarını Komisyon Başkanımız Prof. Dr. Rüstem
Nurten ile iletişim kurarak bu listeye katkıda bulununuz.
Katkılarınızla Komsiyonca son şeklini alacak metin
Yönetim Kurulu'nca de görüşülerek Genel Kurul'da
sizlerin tekrar onayına sunulacaktır. Bu belge biyofizikte
dıktora veya doçentlik sınavlarına girecek adaylar için
bir kaynak olacağı gibi, bazı tıp fakültelerinin biyofizik
eğitimini dışlama eğilimlerine karşı da bir kaynak olarak
kullanılabilecektir..
Prof. Dr. Ferit Pehlivan
BAŞLIKLARI
Prof. Dr. Rüstem Nurten, Türk Biyofizik Derneği Eğitim
Komisyonu Başkanı, nurtenr@istanbul.edu.tr
Sevgili Türk Biyofizik Derneği üyeleri,
Derneğimiz Yönetim Kurulu’nun görevlendirilmesi
ile Eğitim Komisyonu’nun oluşturduğu Biyofizik Ders
Konuları Belirleme Kurulu (Rüstem Nurten, M. Can
Akyolcu, Erol Atalay ve Yunus Karakoç) bir süredir
yaptığı çalışmaları tamamlamıştır. Bu çalışma sonucu
oluşan Türkiye’de biyofizik anabilim dallarında verilen
ders konu başlıklarının bir araya getirildiği metin aşağıda
sunulmuştur. Bu çalışmada ders programları, basılı ders
notları ve kitaplar değerlendirilmiştir. Çalışmada
eksiklikler olabilir. Gözden kaçan konu başlıkları için
sizden geri bildirim bekliyoruz. Sizlerin katkıları
önemlidir. Yapacağınız eleştiriler, eklemeler ya da
çıkartımlar sonrasında oluşacak “Biyofizik Konu
Başlıkları” metni bu yıl yapılacak olan Genel Kurul’ da
tartışılarak son şekline getirilecektir. Bu nedenle
katkılarınızı Genel Kurul’a kadar olan sürede
beklemekteyiz. Konu başlıklarının oluşturulmasında
aşağıda belirtilen kitaplar temel kaynak olarak
kullanılmıştır. Derneğimiz tarafından, bu çalışmanın
önümüzdeki dönemde bir el kitabına dönüştürülerek
basılması ve üyelerimizin bir “başvuru” kitabı olarak
kullanması sürecini başlatması dileklerimle.
Sevgi ve saygılarımla.
Rüstem Nurten
Kaynaklar:
-Biyofizik Ders Notları, Engin Bermek, Rüstem Nurten, Sina
Gökçe, Demir Tiryaki, İstanbul, 1997,
-Biyofizik, Ferit Pehlivan, Ankara, 1997,
-Biyofizik Ders Kitabı, Editör: Şefik Dursun, İstanbul, 2010,
-Biyofizik 1,2, Gürbüz Çelebi, İzmir, 2011,

l Başkanın Köşesi: Biyofizik Konuları, Prof. Dr. Ferit Pehlivan

Biyofizik Konu Başlıkları, Prof. Dr. Rüstem Nurten
İçindekiler l
l Editörden: Bültenler, Prof. Dr. Ferit Pehlivan
l Prof. Dr. İlhami Demirel Emekli oldu, Prof. Dr. Nizamettin Dalkılıç

TÜRK BİYOFİZİK DERNEGİ BÜLTENİ Nisan 2012; 18(1) Dört ayda bir, yılda üç sayı yayınlanır 1
BİYOFİZİK KONU BAŞLIKLARI Kaba dispers sistemler
Kolloid dispers sistemler
1. Biyofiziğe giriş İnce dispers sistemler
2. Canlı sistemlerin molekül yapısı 4.3.4. Canlı yapının biyofiziksel özellikleri
2.1. Madde yapısı Vizkozite tanımı, tayini
2.1.1. Atom yapısı Yüzey gerilim tanımı, tayini
Ana kuantum sayısı Elastisite
Açısal kuantum sayısı Plastisite
Magnet kuantum sayısı Imbibisyon
Spin (dönme impulsu) sayısı Sineresis
2.1.2. Atom altı tanecikler arası ilişkisi Ekstansibilite
Atom altı tanecikler Adsorbsiyon
Temel kuvvetler Absorbsiyon
Bu elementlerin birbiri ile bağlanması 4.4. Asid – Baz Dengenin Düzenlenmesi
Organizmanın iskeleti olarak karbon 4.4.1. pH ve Vücudun Normal Reaksiyonu
Konfigürasyon çeşitliliği 4.4.2. Asit-Baz Dengenin Düzenlenmesi
2.1.3. Organik moleküllerin fonksiyonel grupları 4.4. 3. Asit-Baz Denge Bozuklukları
2.1.4. Kimyasal bağlar ve moleküllerin oluşumu 4.4.4. Asit-Baz Denge Bozukluklarının Kompansasyonu
2.1.4.1. Kimyasal değerlilik 4.4.5. Kan Gazları Ölçüm Yöntemleri
2.1.4.2. Kimyasal bağ çeşitleri 4.5. Canlı Yapının Biyofiziksel Özellikleri
Kovalent bağlar 4.6. Makromoleküller
Iyonik bağlar 4.6.1. Giriş
Koordinasyon bağları 4.6.2. Proteinler
London-van der Waals (Dipol-Dipol) bağı Enzimler (katalitik proteinler)
Hidrojen bağları Immunproteinler
Hidrofobik etkileşimler Protein hormonlar
3. Radyoaktiflik ve ışın biyofiziği Düzenleyici proteinler
3.1. Atom çekirdeği Taşıyıcı proteinler
3.2. Radyoaktifliğin bulunuşu Kontraktil proteinler
3.3. Çekirdek kuramı 4.6.2.1. Proteinlerin yapısal özellikleri
3.4. Radyoaktif parçalanma ve ışınlar 1. Apolar ya da hidrofobik R-grupları içeren
3.5. Radyoizotopların özellikleri amino asitler
3.5.1. Yarılanma süresi (Yarı ömür) 2. Açık bir elektrik yükü taşımayan, ancak
3.5.2. Radyoaktiflik polar nitelikte R-grupları içeren amino asitler
3.5.3. Radyoaktif ışınların madde ile etkileşimi 3. R-grubu negatif elektrik yüklü (asidik)
(girginliği ve iyonlaştırıcı etkinliği) amino asitler
3.6. Radyoaktif ışınların yol açtığı kimyasal 4. R-grubu pozitif elektrik yüklü (bazik
değişiklikler gruplar) amino asitler
3.7. Soğurulan ışın enerjisi ile ilgili kavramlar 4.6.2.2. Amino asitlerin asit-baz özellikleri
3.8. Radyoizotopların araştırmalarda kullanımı 4.6.2.3. Peptit bağı
3.9. Radyoizotopların belirtiminde kullanılan yöntem 4.6.2.4. Aktif proteinlerin ligantlarıyla
ve araçlar etkileşimi
3.10. Radyoaktif ışınların tanı ve sağaltımda kullanımı 4.6.2.5. Denge diyalizi ve bağlanmanın
3.11. Işın Biyofiziği sayısal belirtimi
3.11.1. Soğurum (absorpsiyon) spektrometresi 4.6.3. Aktif protein örneğinde yapı-işlev ilişkileri
3.11.2. Işıltı (floresans) spektrometresi 4.6.3.1. Miyoglobin ve hemoglobin-oksijen
3.11.3. Sirküler dikroizm taşıyan proteinler
3.11.4. Nükleer magnetik rezonans 4.6.3.2. Miyoglobin ve hemoglobinin
4. Hücre yapıtaşları yapısal ve işlevsel özellikleri
4.1. Giriş 4.6.4. Nükleik asitler
4.2. Su 4.6.4.1. DNA molekülü
4.2.1. Suyun fiziksel ve kimyasal özellikleri 4.6.5. Karbonhidratlar(Polisakkaritler)
4.2.1.1. Suyun özgül ısısı 4.6.6. Lipitler
4.2.1.2. Suyun buharlaşma ısısı 4.6.7. Makromolekül yapıtaşları ve ara moleküller
4.2.1.3. Suyun erime ısısı 5. Biyoenerjetik
4.2.1.4. Suyun dielektrik dursayısı 5.1. Giriş
4.2.1.5. Suyun çözücü özelliği 5.2. Termodinamik kuralları
4.2.1.6. Suyun iyonlaşması 5.2.1. Termodinamiğin birinci kuralı
4.3. Vücut Sıvıları 5.2.2. Termodinamiğin ikinci kuralı
4.3.1. Vücut sıvılarının dağılımı ve özellikleri 5.3. Serbest enerji ve denge dursayısı
Vücut sıvılarının vücut ağırlığına göre % değerleri 5.4. Canlılarda enerji akımı
mEq., mMol. tanımı ve arasındaki ilişkiler 5.5. ATP ve kimyasal enerji iletimi
Total vücut sıvısının genel bileşimi 5.6. Hücre metabolizmasında ATP-ADP sisteminin
4.3.2. Vücut sıvılarının tayini önemi
Dilüsyon prensibi 5.7. Enerji iletimi ve ortak ürünü ilkesi
Total vücut sıvısının tayini 5.8. ATP’nin hücre içinde oluşması
Total vücut sıvısı miktarına etkili faktörler 5.9. Glikolizin bilançosu
Ekstrasellüler sıvı hacmi tayini 5.10. Glikolizin düzenlenmesi
Kan hacmi tayini 5.11. Glikolizin ve solunumun enerjetiğinin
Plazma hacmi tayini Şekilli elemanların hacminin karşılaştırılması
tayini 5.12. Hücre solunumu
4.3.3. Maddelerin vücut sıvılarındaki yayılış biçimleri 5.12.1. Asetil-CoA’nin oluşması
(polifazik sistemler) 5.12.2. Krebs döngüsü

TÜRK BİYOFİZİK DERNEGİ BÜLTENİ Nisan 2012; 18(1) Dört ayda bir, yılda üç sayı yayınlanır 2
 5.12.3. Elektrontransportu ve solunum zinciri Reseptör/jeneratör potansiyeli
5.12.4. Elektron iletiminin enerjetiği Duysal reseptör adaptasyonu
5.12.5. Oksidatif fosforillenme Duysal reseptörden gelen bilginin işlenmesi
5.13. Glikozun oksitlenmesinin enerji bilançosu 8. Molekülsel Biyofizik
5.14. Solunum hızının düzenlenmesi 8.1. Giriş
5.15. Redoks potansiyeli ve ölçülmesi 8.2. Nükleik asitler;DNA ve RNA
5.16. Biyolojik işler 8.3. Kalıtsal bilginin anlatımı(gen ekspresyonu)
5.16.1. Kimyasal iş (biyosentez) 8.4. Prokaryotik ve ökaryotik DNA’nın özellikleri
5.12.2. Aktif iletim (transport) ya da ozmotik işlem
5.17. Membran yapısı 8.5. Eşleme(Replikasyon)
5.18. Biyoenerjetik ilkeleri ve moleküllerin membrandan 8.6. DNA’nın enzimatik oluşma mekanizması
iletisi 8.7. DNA polimeraz çeşitleri
5.18.1. Pasif iletim 8.8. DNA sentezinin enerjetiği
5.18.1.1. Basit difüzlenme 8.9. Komplementer bazlar arasındaki hidrojen
5.18.1.2. Kolaylaştırılmış difüzlenme köprülerinin DNA yapısının kahlımlılığında ve şifrenin
5.18.2. Aktif iletim doğru okunmasındaki önemi
5.19. Difüzlenme ve ozmoz 8.10. DNA’nın transkripsiyonu (Kayıt aşaması)-RNA
5.20. Biyoenerjetik açıdan moleküllerin membrandan sentezi
iletimi 8.11. Transkripsiyonun düzenlenmesi
5.21. Gibbs-Donnan dengesi 8.12. RNA’nın işlenmesi (“splicing”)
5.22. Membran potansiyeli 8.13. Kolineerlik ve kalıtsal şifre
5.23. Difüzlenme potansiyelleri 8.14. Protein sentezi (Translasyon)
5.24. Membran dinlenim potansiyeli 8.15. Protein sentezinin enerjetiği
5.25. Aksiyon potansiyeli 8.16. Gen ekspresyonunun düzenlenmesi
5.26. Mekanik iş 8.17. RNA yazılımı (“editing”)
5.26.1. Miyozin filamenti 8.18. Ters Transkripsiyon
5.26.2. Aktin filamenti 8.19. Prion hastalıkları
5.26.3. Kas kasılmasının enerji kaynağı 8.20. Mutasyonlar
6. Bilgi Kuramı 8.21. Baskılama (Supresyon)
6.1. Canlılar ve entropi 8.22. DNA onarım mekanizmaları
6.2. Bilgi ve entropi 9. Gen mühendisliği
6.3. Bilgi kuramı 9.1. Restriksiyon nükleazları
6.4. Bir mesajın ikili sistemde anlatımı 9.2. Yüksek organizmalara özgü mRNA’ların
6.5. Kanal kapasitesi saflaştırılması ve radyoaktif cDNA’ların hazırlanması
6.6. Hücrenin bilgi içeriği 9.3. Kalıtım Mühendisliği
6.7. Kibernetik ilkeleri 9.4. Gen mühendisliğinin uygulama alanları
7. Enzimler-Fiziksel ilkeler 9.5. Zincirleme Polimeraz Reaksiyonu (PCR)
7.1. Giriş 9.6. DNA dizi analizi (Sanger Yöntemi)
7.2. Tepkime hızları 9.7. Kalıtımsal hastalıkların doğum öncesi (prenatal)
7.3. Tepkime hızı ve aktifleşme enerjisi tanısı
7.4. Kataliz kavramı-enzimlerin etki mekanizması 9.8. Doğum öncesi tani yöntemleri
7.5. Enzim kinetikleri 9.9. Insan Gen Tedavisi
7.6. Enzim inhibisyonu 10. Hücreden yüksek canlılara geçiş
7.7. Enzim etkinliğinin düzenlenmesi 10.1. Çekirdekli(ökaryot) hücre ve genomu
7.8. Hücreler arası haberleşme 10.2. Diployitlik ve eşemsel çoğalma
7.8.1. Hücrelerarası haberleşmede temel ilkeler 10.3. Embriyonik gelişme
Reseptörler 11. Hücre farklılaşması açısından lenfosit modeli
Reseptör sayısının düzenlenmesi 11.1. Antikorlar-yapıları,sınıfları ve oluşum
Haberleşme çeşitleri mekanizmaları
Haberleşme sistemlerinde temel haberleşme 11.2. Antikor-antijen etkileşimi
hücreleri 11.3. Antikorların çeşitliliğini belirleyen molekülsel
Haberci üretim mekanizmaları mekanizmaları
Habercilerin genel özellikleri 11.4. T-lenfositleri
7.8.2. Hücre içi haberleşmenin temel ilkeleri 11.5. T-lenfositleri ve ana doku uyuşum kompleksi
Siklik adenozin monofosfat (cAMP) hattı (“major histokom patability complex (MHC)”)
Fosfotidil inozitol bifosfat (PIP2) hattı 11.6. Bağışık yanıtın oluşumunda hücresel molekülsel
Haberleşme hatlarında haber' in amplifikasyonu mekanizmalar
7.8.3. Reseptör ve duyu organları biyofiziği 11.7. Bağışık yanıtın düzenlenmesi
Duyu 11.8. Anti-idiyotipik sistem
Farketmek 11.9. Bağışık tolerans
Algı 11.10. Otoimmün hastalıklar (öze bağışıklıktan
Uyaran kaynaklanan hastalıklar)
Translasyon 12. Hücre çogalması ve kanser problemi
7.8.4. Reseptör ve duyu organlarının sınıflandırılması 12.1. Hücre kültürü sistemleri
Duysal reseptörler 12.2. Hücre siklüsü
Genel duysal reseptörün yapısı 12.3. Hücre çoğalma faktörleri-sinyal iletim yolları
Reseptörlerin sınıflandırılması 12.4. Fosfolipaz C, diasilgliserol, inositol trifosfat yolu
Lokasyona göre
İşlevine göre 12.5. G-proteinleri-hücre uyarıcılarının aracısı
Yapısal özelliğe göre (kompleksite) düzenleyici proteinler
7.8.5. Duyu Reseptörlerin özellikleri 12.6. Adenilat siklaz-cAMP yolu
Duysal reseptörlerde transduksiyon(dönüştürme) 12.7. Reseptör-tirosin kinaz (RTK) sistemi
Enerji dönüşümü ilkeleri 12.8. Hücre siklüsü ve siklinler

TÜRK BİYOFİZİK DERNEGİ BÜLTENİ Nisan 2012; 18(1) Dört ayda bir, yılda üç sayı yayınlanır 3
 12.9. G1 evresi-çoğalma faktörleri ile siklin/CDK 15.3.3. Gözün Yapısı ve Görüntü Oluşumu
etkileşimleri 15.3.4. Gözün Uyum Yapması (Akomodasyon)
12.10. P53 ve apoptoz 15.3.5. Görüntü İyileştirilmesinde İrisin İşlevleri
12.11. Mitoz-siklin/CDK düzenlenmesi 15.3.6. Görünüm Açısı
12.12. Hücre kültürlerinde kanser hücrelerinin 15.3.7. Görme Keskinliğini Sınırlayan Faktörler ve
davranışı Retina Yapısı
12.13. Hücre hibritlemesi ve uygulama alanları 15.3.8. Fotoreseptörler ve Çevirim
12.14. Kanser problemi 15.3.9. Retinal Hücrelerde Potansiyeller ve
12.14.1. Somatik mutasyonlar ve kanser Elektroretinogram (ERG)
12.14.2. Viral karsinogenez 15.3.10. Derinlikli Görme ve Strereoskopik Görüntüler
12.15. DNA tümör virüsleri 15.3.11. Renk ve Renklilik Teorileri
12.16. RNA tümör virüsleri 15.4. İşitme Biyofiziği
12.17. Onkogenler(ve proto-onkogenler) 15.4.1. Ses ve İşitme
12.18. Proto-onkogenlerin onkogenlere dönüşmesi 15.4.2. Ses Dalgaları İle İlgili Temel Kavramlar
12.19. Onkogenlerin şifrelediği proteinler-Kanser 15.4.3. Rezonans, Kararlı Dalgalar ve Dış Kulak Borusu
proteinleri 15.4.4. Bileşik Sesler ve Fourier Analizi
12.20. Süpresör genler 15.4.5. Sesin Duyusal Özellikleri
13. Hücrenin çoğalması ve farklılaşmanın biyofiziği 15.4.6. Ses Şiddet Düzeyi ve Şiddet Ayrımı
13.1. Gelişim için Temel Olaylar ve Organizasyon 15.4.7. İşitmede Frekans Ayrımı ve Sınırları
Düzeyleri 15.4.8. Ses Dalgalarının Kulakta İşlenmesi
13.2. Gebelik Dönemleri ve Kritik Aşamalar 15.4.9. İç Kulakta Çevirim ve İç Kulak Potansiyelleri
13.3. Kök Hücre Kavramı ve Farklılaşma 15.4.10. Çift Kulakla İşitme
13.4. Genetik Düzenlemede Somatik Kalıtım Evreleri 15.4.11. İnsan Sesi ve Konuşma
13.5. Epigenetik Mekanizmalar 15.5. Kulak'ta mekanik enerjinin aksiyon potansiyeline
13.6. Biyofizikçiler Hangi Araçları Kullanır? dönüşümü
13.7. Farklılaşmanın Muhtemel Mekanizmaları ve Dış kulak
Etkenler Orta kulak
13.8. Hücre Çoğalması ve Invazyonda Matematik Empedans uyumu mekanizması
Modeller Ses şiddetinin kontrolü
14. İmmünobiyofizik Sesin kemik yoluyla iletilmesi
14.1. Hücresel bağışık yanıt İç kulak ve koklea
14.2. İmmün tolerans, otoimmünite Ses dalgalarının koklea içinde ilerlemesi
14.3. Hastalık immün sistem ilişkileri Baziler membran
14.4.Temel bilim (biyofizik) hastalık ilişkileri (Behçet, Endokolear potansiyel
hemoglobinopati vb) Tüy hücrelerinin uyarılması
14.5. İmmün sistem modelinde molekülsel etkileşimler Ses frekansının saptanması
14.6. İmmün sistem modelinde sinyal iletimi Sesin şiddetinin saptanması
14.7. Membran-protein etkileşimleri ve hücre Sesin yönünün saptanması
haberleşmesi Yanlardan gelen sesler (soldan, karşıdan, sağdan)
14.8. İmmün sistemin biyofiziksel özellikleri Düşük frekanslı ses dalgalarının yönünün saptanması
15. Sistem biyofiziği Yüksek frekanslı seslerin yönünün saptanması
15.1. Dolaşım Dinamiği Odyogram
15.1.1. Dolaşım Sistemi Yapı ve İşlevi Koklear implantlar
15.1.2. Dolaşımda Hidrostatik Faktör 15.6. Kas iskelet Sistemi
15.1.3. Hemodinamiğin Temel Kavramları Eklem Biyomekaniği
15.1.4. İç Sürtünmeli Akış ve Viskozluk Katsayısı Esneklik ve elastiklik
15.1.5. Girdaplı Akış İskelet kasının yapı ve işlevi
15.1.6. Kanın Akışkanlık Özellikleri Kasın mekanik özellikleri
15.1.7. Damar Genişleyebilirliği ve Laplace Yasası EMG nin temeli
15.1.8. Kalbin Etkinliği ve Gücü Biyomekanik ve Doku Mekaniği
15.1.9. Kalp Devri 16. Biyofiziksel yöntemler
15.1.10. Arteriyel Basınç Pulsu ve Yayılması 16.1. Molekülser Biyofizik Yöntemler
15.1.11. Basınç Gradyenti 16.1.1. Biyomolekül Özellikleri ve Tayin Yöntemleri
15.1.12. Kan Basıncının Ölçülmesi 16.1.2. Makromoleküllerin Hacim, Biçim ve Molekül
15.1.13. Kan Akışı Ölçülmesi Ağırlıklarını BelirlemeYöntemleri
15.2. Solunum Dinamiği 16.1.3. Biyomoleküllerin Kimlik ve İnce Yapılarının
15.2.1. Solunum Sistemi ve İşlevi Belirlenmesi
15.2.2. Solunumla İlgili Gaz Yasaları 16.1.4. Nükleer Magnetik Rezonans (NMR)
15.2.3. Solunum Kaslarının İşlevleri Spektroskopisi
15.2.4. Yüzey Gerilim ve Alveol Mekaniği 16.2. Tıbbi Görüntülüme Yöntemlerinin Temel İlkeleri
15.2.5. Dış Solunum Sistemi Mekaniği 16.2.1. X-Işını Görüntüleme Teknikleri
15.2.6. Akciğer ve Göğüs Kompliyansı 16.2.2. Bilgisayarlı Tomografi
15.2.7. Solunumda Direnç Faktörü 16.2.3. Magnetik Rezonans Görüntüleme (MRI) Tekniği
15.2.8. Solunum Sırasında Hacim ve Basınç Değişimleri, 16.2.4. Nükleer Tıp Görüntüleme Teknikleri
Solunum İşi 16.2.5. Pozitron Salma Tomografisi (PET)
15.2.9. Kan Gazlarının Çözünürlüğü ve Alveollerle Kan 16.2.6. Ultrasonik Görüntüleme Teknikleri
Arasında Gaz Alış verişi 16.2.7. Diğer Görüntüleme Yöntemleri
15.2.10. Akciğer Hacim ve Kapasiteleri 16.2.8. EKG, EMG, EEG ölçüm yöntemleri
15.2.11. Fonksiyonel Artık Kapasite Tayini 16.4. Spektroskopi
15.3. Görme Biyofiziği Ölçme işlemi
15.3.1. Işık ve Görme Spektrum
15.3.2. Işığın Eğri Yüzeylerden Kırılması ve Görüntü 16.4.1. Spektroskopi çeşitleri
Oluşumu 16.4.2.Absorbsiyon spektroskopisi
16.4.3. Floresans
TÜRK BİYOFİZİK DERNEGİ BÜLTENİ Nisan 2012; 18(1) Dört ayda bir, yılda üç sayı yayınlanır 4
16.4.4. X-ışını spektroskopisi Genetik Etkiler
16.4.5. Alev(Flame) spektrofotometresi Dokuların Radyasyona Duyarlılığı
16.4.6. Atomik absorpsiyon spektroskopisi (AA) Hücrelerin Radyasyona Karşı Reaksiyonları
16.4.7. Görünür ışık spektroskopisi İzleyici (Tracer)
16.4.8. Ultraviyole spektroskopisi Radyofarmasötikler
16.4.9. Infrare spektroskopisi (İR) Radyonüklid Metodları
16.4.10. Yakın infrare spektroskopisi (NIR) 18.18. Radyasyonun Moleküler Düzeydeki Etkisi
16.4.11. Raman spektroskopis Hücresel Radyasyon Hasarı
16.4.12. Zayıflatılmış (Attenuated) total reflektans Radyosensitivite Görüşü
spektroskopisi Hücre Döngüsüne Radyasyonun Etkisi
16.4.13. Elektron paramanyetik spektroskopi Hücre Bölünmesi
16.4.14. Elektron spektroskopi Radyasyonun Moleküler Düzeydeki Etkisi
16.4.15. Gamma-ışını spektroskopisi Radyasyonun Metabolizma Üzerine Etkisi
16.4.16. Astronomik spektroskopi Radyasyona Bağlı Genetik Hasar
16.4.17. Kütle spektroskopisi
16.4.18. Multipleks veya frekans-modulasyon
spektroskopisi
16.4.19. X-ışığı spektroskopisi KONGRELER
TAKVİMİ
16.5. Görünür ışık ile görüntüleme (Endoskopi)
17. Nanoteknoloji ve tıp alanında uygulamaları
17.1. Nanoteknoloji kavramı ve kısa tarihçe
17.2. Nanoteknoloji alanındaki faaliyetler

18.
17.3. Nanotıp tanımı ve uygulamaları
Elektrik akımlarının dokular üzerindeki etkileri
2012 World Congress on
18.1. Elektrodiyagnoz Medical Physics & Biomedical
Alçak Frekanslı Akımlar
Orta Frekanslı Akımlar
Engineering
Yüksek Frekanslı Akımlar May 26th to 31st in 2012, Beijing
Alçak Frekanslı Akımlar International Convention Center, Beijing,
Doğru Akımlar (Galvanik Akımlar)
Progressif Akımlar (Eksponansiyel Akımlar) China
Alternatif Akımlar
İndüksiyon Akımları (Faradik Akımlar)
18.2. Doğru Akımın Fiziksel ve Kimyasal Etkileri 34th Annual International Conference of the
18.3. Elektroliz
18.4. iyontoforez IEEE Engineering in
18.5.
18.6.
Elektroforez
Elektroozmoz
Medicine and Biology Society
18.7. Doğru Akımın Dokuya Etkisi August 28 - September 1, 2012 Hilton
Akımın Yönü Bayfront Hotel, San Diego, California,
Akımın Şiddeti
Akımın Dokudan Geçme Zamanı
Akımın Değişme Hızı EBSA 2013
18.8. İnsanda Doğru Akımlarla Uyarma
18.9. Elektroterapi 9th European Biophysics
18.10. Medikal Galvanizasyon, Antifibrilasyon, Congress
Elektroşok LISBON, PORTUGAL
18.11. İyontoforez
18.12. Cerrahi Galvanizm July 13-17, 2013.
18.13. Yüksek Frekanslı Akımlar www.ebsa2013.org
Fizyolojik Etkiler
a) Genel etkiler,
b) Lokal etkiler IUPAB 2014
18.14. Divatermi,
Kısa dalga divatermi International Biophysics
Mikro dalga divaterm
18.15. Elektrik yaralanmaları
Congress in Australia
18.16. Non İyonizan Radyasyonun Biyolojik Etkileri ve The 18th IBC will be at the Brisbane
Korunma İlkeleri Convention & Exhibition Centre, Brisbane,
Elektromanyetik Spektrum tanımı ve ilgili
frekans aralığı Queensland
Elektromanyetik alanların genel özellikleri August 3-7, 2014.
Cep telefonları ve baz istasyonlarının çalışma
şekilleri
Elektromanyetik alanların sağlık üzerindeki XXI National Congress of the
etkileri
Elektromanyetik alanlardan korunma
Italian Society of Pure and
yöntemleri Applied Biophysics (SIBPA)
18.17. İyonizan Radyasyonun Biyolojik etkileri September 17-20, 2012
Radyasyonun Direkt ve Indirekt Etkileri Ferrara, Italy.
Radyasyonun Hücreler Üzerine Etkileri
http://www.unife.it/convegno/sibpa2012/
Akut ve Kronik Radyasyon Dozu
Somatik Etkiler

TÜRK
TÜRKBİYOFİZİK
BİYOFİZİKDERNEGİ
DERNEGİBÜLTENİ
BÜLTENİ 7(3), Aral›k
Nisan 201118(1) Dört
2012; Dört ayda
aydabir,
bir,yılda
yıldaüç
üçsayı
sayıyayınlanır
yayınlanır 5 5
 International Congress of the
EDİTÖRDEN
Spanish Biophysical Society
July 3-6, 2012
Barcelona, Spain BÜLTENLERİMİZ
www.sbe-bcn2012.org Türk Biyofizik Derneğinin 1995-2001 yılları
arasında kağıda basılı olarak sürdürdüğü bülten-
lerden mizanpajı var olanlar bilgisayar ortamında,
mizanpajı bulunmayanlar ise scannerde taranarak
Annual Meeting of the pdf formatına dönüştürülmüş ve derneğimiz web
German Biophysical Society sitesinde topluca sunulmuştur.
(DGfB) Bir dönem yayınlayamadığımız için eksik kalan
sayılardan hepsini ya da bir kısmını tamamalama
23-26 September 2012 girişimimi sürdürüyorum. Derneğin başkanı
Goettingen, Germany olmadığım bu dönemlere ait sayılar için o dönem
başkanları sayın Prof. Dr. Pekcan Ungan ve Prof.
Dr. Salih Çelik'i görüş ve onaylarını alarak bu işi
60 Years of Hodgkin and sürdüreceğim açıktır. Bunlardan bir örneği Bülten
2009 15(2)" olarak pdf formatında sizlere yollamış
Huxley bulunuyorum.
In celebration of the 60th Bültenlerin ciddiye alınmasını; haber, yorum ve
anniversary of the publication of derleme tipi yazılarınızla desteklenmesini; her türlü
yazınızın, ve bülten hakkındaki önerilerinizin
the Hodgkin-Huxley model of the "Bülten editörü" olarak doğrudan Prof. Dr. Ferit
action potential Pehlivan (pehlivan@tr.net) adresine yollanmasını
12-13 July 2012 rica ederim.
Cambridge, UK Bültenin kurumsallaşması açısından bültendeki
herhagi bir belgenin bülten kaynak gösterilerek
alıntılanmasına özen gösterilmesini rica ediyorum.
The 57th Annual Meeting of Sevgi ve saygılarımla,
the Biophysical Society Prof. Dr. Ferit Pehlivan
February 2-6, 2013
Türk Biyofizik Derneği Bülteni Editörü
Philadelphia, Pennsylvania.

Türk Biyofizik Derneği

24. Ulusal Biyofizik Kongresi

Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi
Biyofizik Anabilim Dalı'nın Ev Sahipliğinde
25-28 Eylül 2012
Marmara Üniversitesi'nin Göztepe ve Haydarpaşa Kampüslerinde
Tüm Üyelerimizi Kongremize Bekliyoruz.
Türk Biyofizik Derneği Yönetim Kurulu

ESKİ-YENİ TÜM BÜLTENLERİMİZ WEB SAYFALARIMIZDA.

http://www.turkbiyofizik.com

BÜLTENLERİMİZDEKİ HER TÜRLÜ YAZI, RESİM ANCAK KAYNAK

BELİRTİLEREK ALINTILANABİLİR.

BÜLTENLERİMİZDE YAYINLANMAK ÜZERE HABER, YORUM VE DERLEME

TİPİ YAZILARINIZI BEKLİYORUZ.
TÜRKBİYOFİZİK
TÜRK BİYOFİZİKDERNEGİ
DERNEGİBÜLTENİ
BÜLTENİ 7(3),
Nisan 2012;
Aral›k 2011 18(1) Dört
Dört ayda
ayda bir,
bir, yılda
yılda üç
üç sayı
sayı yayınlanır
yayınlanır 6 6
 Prof. Dr. İlhami Demirel
Prof. Dr.
İLHAMİ DEMİREL
Emekli Oldu
Prof. Dr. İlhami Demirel, 23 Ekim 1944
tarihinde Eskişehir Sivrihisar- Karakaya Köyünde
doğmuş ve ilkokulu köyünde okumuştur. İlkokuldan
sonra bir yıl süreyle köyünde çiftçilik yapan
ailesinin yanında kalarak, o yıllarda henüz yeni
başlamakta olan motorize ekipmanlarla, aile
büyükleri o yaştaki bir çocuğun iş gücü olarak
belki farkında olmasalar bile, ailesine yardım
etmeye çalışmıştır.
Orta öğrenimine eski köy enstitülerinden biri
olan ve Eskişehir Yunusemre İlkğretmen Okulu’nda
başlamış olup 5 yıllık başarılı bir öğrencilik sonrası,
5 yıllık not ortalaması göz önüne alınarak
öğretmenler kurulu tarafından Yüksek Öğretmen
Okulu’na gönderilmek üzere seçilmiş, Ankara
Yüksek Öğretmen Okulu’nda öğrenimine devam
etmiştir.
Lisans eğitimini Orta Doğu Teknik Üniversitesi,
Fizik Bölümü’nde tamamladıktan sonra, ilk meslek
hayatına o zamanki adıyla Diyarbakır Milli Eğitim
Koleji’nde öğretmen olarak başlamıştır. Bu sırada
Ankara Üniversitesi’ne bağlı olarak açılan Dicle
Üniversitesi Tıp Fakültesi Medikal Fizik Asistanlığı
sınavını kazanarak Dicle Üniversitesi’nde 1971
yılında asistanlığa başlamıştır.
Aynı üniversitede 1975 yılında doktorasını
TÜRK
TÜRK BİYOFİZİK
BİYOFİZİK DERNEGİ
DERNEGİ BÜLTENİ
BÜLTENİ 7(3), Aral›k
Nisan 201118(1) Dört
2012;
tamamlamış, 1980 yılında da biyofizik dalından
doçent ünvanını almış, ve 1984 yılına kadar Dicle
Üniversitesinde çalışmıştır.
Prof. Dr. İlhami Demirel, 1984 yılında yeni
kurulmakta olan Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi
Biyofizik Anabilim Dalı'nda kurucu öğretim üyesi
olarak göreve başlamıştır. Yeni kurulma aşamasında
bulunan bir tıp fakültesinin imkanlarını öncelikle
temel sağlık araçlarını karşılamak için kullanmak
durumunda olması nedeniyle uzun yıllar laboratuar
kurulumu ile ilgili imkanlar sağlanamamıştır. Prof.
Dr. İlhami Demirel, araştırma olanaklarının çok
kısıtlı olduğu 2000 yılına kadar geçen dönemde,
tek başına eğitim öğretimi üstlenip, tıp fakültesinin,
diş hekimliği fakültesinin, veteriner fakültesinin
ilgili derslerini okutmuştur. Bu dönemde, Biyofizik
ve Fizyoloji ABD Başkanlığı yanında, Temel Tıp
Bilimleri Başkanlığı, Sağlık Bilimleri Enstitüsü
Müdürlüğü görevlerini de yapmıştır.
2000 yılının başlarında anabilim dalına tahsis
edilen bir laboratuar yeri ve ayrılan bir miktar
bütçe ile laboratuar alt yapısı oluşturulabilmiştir.
Yine aynı yıl Dr. Nizamettin Dalkılıç'ın anabilim
dalına Yrd. Doç. Dr. olarak atanması ile gelişim
süreci hızlanmıştır. Araştırma projeleri ve Yüksek
lisans tez çalışmaları ile bu gelişim desteklenmiştir.
2005 yılında Dr. Murat Ayaz'ın da öğretim
kadrosuna katılmasıyla 2007 yılında anabilim
dalında doktora programı açma olanağı da
doğmuştur.
Yirmialtı yıl önce tek başına başladığı bu
yolculukta, Prof.Dr. İlhami Demirel, arkasında
Prof. Dr. Nizamettin Dalkılıç, Öğr. Gör. Seçkin
Tuncer ve Ar. Gör. İlksen Burat ve 2 doktora
öğrencisinin de yer aldığı güçlü bir kadroyla eğitim
öğretim ve araştırmayı başaran, ve uyum içinde
Dörtayda
aydabir,
bir,yılda
yıldaüç
üçsayı
sayıyayınlanır
yayınlanır 7 7
 Prof. Dr. İlhami Demirel, Anabilim
Dalı Öğretim Elemanları ile.

çalışan bir Anabilim Dalını arkasında bırakarak 23

Ekim 2011 tarihinde yaş haddinden emekli
olmuştur.
Kendisine emeklilik yaşamında sağlık ve
mutluluklar dileriz.
Prof. Dr. Nizamettin Dalkılıç
Meram Tıp Fakültesi Biyofizik AD Başkanı
Türk Biyofizik Derneğinin Kurucu
Üyeleri arasında da yer alan
Prof. Dr. İlhami Demirel'e
emeklilik yaşamında sağlık ve esenlikler
dileriz.
Türk Biyofizik Derneği Yönetim Kurulu

Prof. Dr. İlhami Demirel, Anabilim Dalı Öğretim

Elemanları ve Doktora Öğrencileri ile.

Biyofizik Demeği Adına Sahibi: Ferit Pehlivan

Yayın Kurulu: Ferit Pehlivan, Necla Öztürk, Nizamettin Dalkılıç
Editör: Ferit Pehlivan
pehlivan@tr.net
Yönetim Merkezi: Türk Biyofizik Derneği
Elektronik Ortamda Yayın Tarihi: 17/Nisan/2012

TÜRK BİYOFİZİK DERNEGİ BÜLTENİ 7(3),

Nisan 2012;
Aral›k 201118(1) Dört
Dörtayda
aydabir,
bir,yılda
yıldaüçüçsayı
sayıyayınlanır
yayınlanır 88